The Peninsula School, Inc.

PBR Housing Compound, Limay, Bataan

Jensen Myles M. Collas STEM-12

Gng. Medina A. Arellano Setyembre 30, 2019

LIBRONG KATATAPOS MO LAMANG BASAHIN

Anu nga ba ang libro? Pangungusap ng kaalaman? Anu nga ba ang kahalagahan nito?

Pagkatapos mo pang basahin ang libro, anu ba ang iyung naiisip?ibat ibang klase ng libro, may

malaki, maliit, manipis at makapal at iba pa. Ngunit iisa ang knilang hangarin, ang ipamahagi

ang kaalaman na alam nila para s mambabasa. Mayroon libro para sa skul, librong pang aliw,

librong naayun sa karanasan, librong impormasyon at kuing anu anu pa. Pero, hindi ka naman

magbabasa ng isang libro kung hindi ka naman interesado na basahin ito. Mahirap nga tapusin

basahin ang libro ngunit kung kasiya siya itong basahin ay pilitinmo itong tapusin para malaman

ang nilalaman ng nito. Libro ang lehitimong basahin nuong unang panahon at sa panahong ng

dekadang ito puro sa computer na lamang tayu nagbabasa. Basta ang alam ko lang ang pagbasa

ng libro ay ang natural paraan pangdagdag sa kaalaman natin nilalang, mahirap man o

mayaman. Ang libro ay isang sangay na nagpapahayag ng isang kuwento na maaring angkop sa

inyung tunay na pamumunay o taliwas sa iyung kinalalagyan.

 Librong katatapos kong lamang basahin ay naglalahad nito na patukoy sa pamumuhay

ng isang pamilya na buo na nasa ibang bansa. Tatay, nanay at tatlong anak. Ang unang anak ay

may kapansanan. Ang buod na kuwento sa libro ay pagsubok ng nararanasan ng isang pamilya

sa ibang bansa, sama sama nilang hinaharap ang pagsubok nito. Ang tatay ay natatanging may

hanap buhay sa pamilya na nagtamo ng isang karamadaman na kailangan ng malaking halaga sa

operasyon. Ang ina ay tanging nag aalaga sa mga anak lalo na s unang anak n may special needs

n walang kakayahan na maghanap buhay. Kaya nun nagksakit ang ama ng tanahan ay naranasan

silang manghingi ng tulong sa mga kaanak nila at mga kaibigan. Harinawa at nakaraos at

natagumpayan ang operasyon at muling nakaahon sila sa iba nilang pangangailangan. Ngunit

sapat lang ang kinikita dahilan sa mataas na antas ng pamumuhay sa ibang bansa. Patuloy sila sa

ganitong sitwasyon at survivor ang tawag sa kanila. Kasawiang palad ay hindi pa sila makauwe

ng pilipinas na higit sampung taon mula ngayon upang makapiling ang knilang ibang kaanak,

kaibigan at iba pa. Nang dahil na rin sa kakulangan ng sapat na financial.

Taliwas naman sa aking karanasan ang kuwento nito. Ang aking magulang ay nasa ibang

bansa. Malayu man kami sa isat isa ay normal pa rin nman ang aming pamumuhay. Hindi man

kami buo sa araw araw na nagdaan ngunit patuloy pa rin ang komumikasyon ko sa aking

magulang. Grade 9 ako ng umalis din ang aking ina para mag ibang bansa ng dahil sa isang

hangarin. Pinaintindi niya sa akin ang sitwasyon na iyun. Ang ate Ko ay high school lamang

nuon bagamat laki kami sa pangaral ng aming magulang ay hindi ako naghihinakit sa aking

magulang at lalo akong nagpursigi sa aking pag aaral.

Naalala ko ang pag aaruga sa aking ng aking ina. Pag aasikaso bago ako pumasok sa

paaralan. Mga habilin ng isang ina bago pumasok at pagdating ay nasa bahay siya upang

pagsilbihan kmi. Kapag ako nagkakasakit ay nanjan ang aking ina upang ako ay gumaling sa
aking karamdaman. Wala nang hihigit kung kapiling ang mga magulang. Ngunit ito ang aking

sinapit at tatangapin ko at ito ang kaloob sa aking ng ating panginoon. Hindi kmi pinabayan ng

panginoon at patuloy niya kming sinusubaysabayan. Pasalamat ako sa diyos na may kapal at

hindi binibigyan ng matinding karamdaman ang aking pamilya. Wala akong hangarin na ibigay

ng panginoon na kahit malayo man ang aking magulang at aking kapatid sa akin ay may

pamamaraan pa siyang ilaan para kami ay magkita kita at magkasama sama