ჰიპოთეზა:

შესაძლოა,დაირღვა კონსტიტუციის x მუხლის x პუნქტის x ალტერნატივით

განმტკიცებული x ძირითადი უფლება.
I. დაცული სფერო:
• საგნობრივი დაცვის სფერო:
x ძირითადი უფლებით დაცული სამართლებრივი სიკეთე
• პერსონალური დაცვის სფერო:
x ძირითადი უფლებით დაცული სამართლებრივი სიკეთით აღჭურვილ პირთა
წრე.ყველა ფიზიკური პირი/საქართველოს მოქალაქენი/იურიდიული
პირი(საქართველოს კონსტიტუციის 34-ე მუხლის პირველი პუნქტის
შესაბამისად)
II. ძირითად უფლებაში ჩარევა (ჩარევის კლასიკური ან თანამედროვე ცნება)
• საქართველოს კონსტიტუციის მეოთხე მუხლის მეორე პუნქტის
მიხედვით,სახელმწიფო ხელისუფლების სამივე შტო ძირითადი უფლებებით
შებოჭილია.
• აქტს ახორციელებს ძირითადი უფლებით შებოჭილი სუბიექტი.
• აქტი უზღუდავს x ძირითადი უფლების სუბიექტს x ძირითადი უფლებით
დაცული სამართლებრივი სიკეთით სარგებლობას.
III. ჩარევის კონსტიტუციურობა,კონსტიტუციურ-სამართლებრივი გამართლება:
ჩარევის ფორმალური კონსტიტუციურობა:
კანონის კონკრეტული დათქმა(შესაძლოა,კანონის კონკრეტული
დათქმა+პირობები.კანონი მოიცავს კანონებს როგორც ფორმალური გაგებით-
პარლამენტის მიღებული ნორმატიული აქტი-,ისე მატერიალური გაგებით-ნებისმიერი
ლეგიტიმური სახელმწიფო ორგანოს,მათ შორის,აღმასრულებელი ხელისუფლების
ორგანოს,მიერ მიღებული ნორმატიული აქტი-) ან უშუალო კონსტიტუციური დათქმა
ან შიდაკონსტიტუციური შეზღუდვის საფუძველი(კონსტიტუციის 34-ე მუხლის მეორე
პუნქტი).
ჩარევის მატერიალური კონსტიტუციორობა:
• თანაზომიერება:
1. ლეგიტიმური საჯარო მიზანი:
2. გამოსადეგობა:
შესაძლებლობა,რომ მიზანი მიიღწევა.
3. აუცილებლობა:
ყველაზე ეფექტური+ნაკლებად მზღუდავი
4. პროპორციულობა:
ინტერესების პროპორციულობა.
• განჭვრეტადობა:
ჩარევის წინაპირობები ნათელი და გასაგები.
დასკვნა:
ჰიპოთეზის დადასტურება/უარყოფა