Ang Cellphone Sa Lugaw
Isang araw magkakasama
kami ng aking mga kaibigan
papunta sa lugawan. Habang
kami ay naghihintay na maihain
ang mga lugaw
nagkukuwentuhan
nagsisitawanan muna
Pero ang isa naming kasama ay
hindi nakikinig at nakatutok
lamang sakanyang cellphone. At
nang maihain na ang lugaw ay
agad-agad kaming kumain
maliban sa kaibigan naming
nakatutok sa cellphone. Dahil
nakatutok lamang siya
cellphone ay napagkasunduan
naming na gulatin siya. Nahulog
niya ang kaniyang hawak-hawak
sa kaniyang lugaw. Natawa kami
ngunit nagalit siya. Hindi naman
nasira ang kaniyang cellphone
pero nasayang ang kaniyang
lugaw.
Maling Akala
Noong ikapito ng
Disyembre ay naglalakad kami
ng mga kaibigan ko patungo sa
pamilihan upang bumili ng mga
ay kailangan namin para sa aming
at proyekto. Habang papunta kami
kami. roon ay may nakita kaming
kumakaway, akala naming kami
ang kinakawayan pero di naman
pala. Napahiya kami dahil hindi
lang siya ang nakakita kung
hindi ay maraming tao. Hindi
namin alam kung anong
gagawin naming pero umiwas
sa nalang kami at dumiretso sa
paglalakad.
 Badminton Noche Buena

Isang araw habang naglalaro Disyembre 25 ng gabi at kaming

kami ng aking kaibigan ng lahat ng pamilya ko ay kakain ng
badminton ay masaya kaming Noche Buena at noong
naglalaro at noong inihahanda na ang pagkain ay
pagkahampas niya ng shuttle kinuha ko na ang pagkain na
cock ay bigla itong sumabit sa gustong-gusto ko at mabilis ko
sanga ng puno at binabato ko itong kinain at isang beses ay
ng tsinelas ngunit biglang may humingi ang maliit kong kapatid
nahulog na ahas at muntik na ng isang piraso ng pagkain.
siyang matuka, mabuti nalang ay Kinain ko ng mabilisan ang aking
nahatak ko yung barkada ko pagkain dahil ayaw ko siyang
palayo at binato ko yung ahas bigyan ngunit nabilaukan ako at
hanggang sa mamatay at humingi ako ng tubig saaking
nahulog na rin yung shuttlecock kapatid at hindi niya ako
at pinatuloy namin ang binibigyan.
paglalaro.
 Nabiyayaan ako ng isang
magandang pamilya, nakapag aaral,
nakakakain ng tatlong beses sa isang
araw at higit doon, naibibigay ng
aking mga magulang ang mga bagay
na hingin o naisin ko. Hindi ko
naranasan na mamalimos. Hindi ko
rin naranasan ang mangaroling
tuwing pasko. Pero kung gaano man
karami ang biyayang natatanggap ko,
malimit naman akong mag
pasalamat at makuntento sa lahat ng
natatanggap ko.
Ang kaninang kabadong puso
ko ay nabalot ng pagmamahal at
kasiyahan. Alam kong sa konting
pamamaraan, mabibigyan ko ng
masayang pasko ang batang iyon.
Sana sa muli makita kita, aking
inspirasyon.
Maligayang Pasko!
Alaala
Kay sarap balik-balikan ang
mga panahon na nasa elementarya
pa lamang ako yung halos araw-araw
na paglalaro kasama ang mga baliw
kung kaklase taguan,habulan,at
marami pang iba.Naalala ko nga
isang araw umiyak ang isa kung
kaklase dahil palagi nalang daw siya
ang natataya at pinagkakaisahan yun
din naman ay totoo.Minsan naman
ang mga asarang nauuwi sa
bangayan at kanya kanyang labasan
ng sikreto, tawanan ng lahat pag
naibanggit na ang bansag nila.Kahit
puno kami ng asaran Hindi
matatapos ang araw ng walang
tawanan mga taong tinuring ko na
kapatid. May mga panahon na gusto
kong balikan ang nakaraan ngunit
may mga bagay talaga na mananatili
na lamang na ala-ala at hindi na
makakaya o maaari pang balikan
ngunit mananatili itong nakaraan na
naging dahilan kung sino ka ngayon
para bumuo ng bagong mas
magandang ala-ala.
 Tulay ng Katatagan
Tatlong taon na ang nakalipas
simula ng nagyari ang pinakamasayang
sandaling ito sa aking buhay. Sandali na
kung saan nagbigay ng pagkakataon sa
amin upang mas maging bukas kami sa
isa't isa at isang sandaling nag-iwan ng
kakintalan sa aming puso't isipan na kami
ay buo at iisa.
Malapit na ang pasko nun. Ako at ang aking
pamilya ay nagtungo sa Mall. Una naming
ginawa ay kumain sa Mang Inasal.
Paramihan kami ng makaing 'extra rice' .
Kumbaga ang nag-uwi ng titulong mangkok
ay si Kuya dahil nakaanim sya nun, grabe
ah, pinatos nya pa iyong tira kong halo-
halo.
Sumunod, pumunta kami sa 'Toy
House', naglaro kami dun na akala mo'y
parang bumalik sa pagkabata. Sige,
paramihan kami ng maipong tokens.
Hanggang na si Mama't Papa na mag-
grocery na kami. Si Papa ang tagtulak ng
cart, kami naman nila Mama iyong
tagakuha ng mga nakalista sa reseta
namin. Halos ₱10,000.00 ang nagastos
naming dun.
Pagkatapos, umuwi na kami bitbit ang
isang malaking karton na akala mo'y
package. Pagkauwi namin sa bahay para
kaming mga dahong nalanta sa sobrang
kapaguran.
"Pagod man kami ng mga sandaling
umuwi kami, naging simbolismo naman
iyon ng aming matinding kasiyahan at
pagmamahalan".
Tinanong ko ang bata kahit alam ko
na ang isasagot niya. Nakangiti siya,
at dahil iyon sa kahihiyan na nagawa
ko.

"Namamasko po!"- aniya.

"Anong date na ba ngayon?"

Tumingin siya sa kawalan at tila nag-

isip.

"December 5 palang ngayon at hindi

pa pasko" inasahan ko na aalis siya
dahil nabigo siya sa naisagot ko.

“Kahit piso lang po"

"Aanhin mo naman ang makukuha

mo?” pagbibiro ko sakanya.

Muli akong nagsalita. Nakikita kong

nangungusap ang kanyang mga
mata.

"Nag iipon po kaya kami para sa

Christmas Party"

Nang marinig ko ang sagot niya,

nahabag ako. Hindi lang iyon, dahil
naramdaman ko ang lungkot sa
katotohanang ang kasiyahan ko ay
maaaring kalungkutan ng iba.
 Liwanag ng Pasko

Aso Kanina sa 7-Eleven,habang

naghihintay kami sa iba naming
kagrupo, abala ako sa pagtipa ng
Alaala
bawat letra upang makabuo ng
mensaheng nais kong iparating sa
aking matalik na kaibigan. Habang
Ang Cellphone Sa Lugaw
naka tutok ako sa maliwanag na
screen ng aking telepono, laking
gulat ko nalang nang may marinig
Make-Up
akong boses at may maaninag na
anino sa bandang kanan ko.

Liwanag ng Pasko
Madilim na sa oras na iyon.
Pasado alas- sais ng gabi, kung hindi
ako nagkakamali. Ang mga ilaw mula

Badminton
sa mga gusali at sasakyan ang
tanging nagbibigay ilaw sa daan.
Dahil sa takot na naramdaman ko

Noche Buena
noong panahon na iyon, literal na
napatakbo ako palayo sa anino.
Kabado at ramdam ko ang mabilis na

Tulay ng Katatagan
pagtibok ng aking puso.

Natatawang tinanong ng mga

kaklase ko kung anong nangyari sa
Maling Akala
akin. Nang mapag alaman ko na
isang batang lalaki ang inakala kong
anino, napahalukipkip ako. Tiningan
ko ang bata na tumatawa na din.
Gayon din ako. Napatawa ako sa
realidad. Tinatakot ko nanaman ang
sarili ko.
 Make up
Isang araw, Lunes
umaga ay nakapila kami sa labas
para sa morning ritual na araw-
araw naming ginagawa. Nang
makapasok na kami sa silid-
aralan ay nag-anunsiyo saamin
ang aming guro na may class
pictorial daw pagkahapon.
Siyempre tuwang-tuwa
nasasabik ang iba kong kamag-
aral na babae na magmake-up.
Mayroong nageensayo na kung
paano gumamit ng eyeliner at
lipstick. Pagkatapos ng isang
oras ay uwian na at nagmadali
akong umuwi ng bahay upang
mag-ayos. Nagpatulong pa ako
sa kapatid ko upang ayusin ang
buhok ko. Medyo nalate pa nga
ako sa klase pagkahapon at
nabigla ako pagpasok ko dahil
ako lamang ang nakaayos at
make-up. Kaya naman
nagsitawanan ang king
kaklase. Hiyang-hiya ako
nangyari
Aso
ng Noong isang araw, papunta
kami ng aming pinsan patungo
sa bus terminal upang ihatid
ang aming kamag-anak sapagkat
siya’y papunta sa Maynila
pagkatapos ng dalawang buwan
na bakasyon. Naisip namin na
lumakad nalang dahil hindi
kami, naman ito kalayuan. Habang
kami’y nagkukuwentuhan, may
biglang tumahol kaya’y kami ay
nagulat, pero nakahinga kami ng
maluwag sapagkat ang aso ay
nasa saradong gate. Kami’y
nagsimulang lumakad muli,
ngunit labis kaming nagulat ng
lumusot ito sa gate, tumatakbo
patungo saamin! May sumasabi
sa isip ko na tumakbo, ngunit
sabi ng kasama ko ay huwag
gagalaw. Inaamoy ng aso ang
aking binti. Sa awa ng Diyos
bigla siyang umalis at nakahinga
mga kami ng malalim at ligtas.
sa