A Wife's Secret (COMPLETED) TO BE PUBLISH UNDER PSICOM.

by Princess_JenpauMevi

I ran away-- I ran away from everything. I ran away from them. I ran away from the
pain because of loving him too much. I ran away with the secret of me bearing his
unborn child. I never regretted loving him but I wish that I won't see him ever
again....

But indeed fate has its own game. 'Cause when I finally thought I moved on
already. He showed up in our lives. And this time I can't run away again because he
already found out my little secrets that I kept away from him.

-Skyleigh Vergara Monteciara

#AWifesSecret

DATE STARTED: JULY 2015

DATE FINISHED:FEBRUARY 2016

Status: Currently Editing typos and grammar.

Property of: Princess_Jenpaumevi

PLAGIARISM is a crime.

Romance #1 as of 2/16/16

Winners of Wattys 2016 "Talk of the Town".

DISCLAIMER: WRITTEN IN TAGALOG.

=================

AWS Prologue

Prologue

"Anong resulta?" anito habang nakatingin sa kanya. Bagama't blanko ang ekspresyon
ng mukha niya. Hindi nakaligtas sa akin ang pangamba sa mga mata niya.
Inilahad ko ang tatlong pregnancy test kit at nagmamadali niya itong kinuha at isa-
isang tinignan.

I'm sorry for doing this to you Cloud pero heto lang ang naiisip kong paraan para
mawala ang pangamba sa puso ko..

"I-I'm not p-pregnant." nauutal kong sabi sa kanya.Tumango naman ito ngunit bakas
ang emosyong hindi ko alam kung paniniwalaan ko.

Maniniwala nga ba akong hindi niya nagustuhan ang resulta?

"G-gusto mo bang ipaghanda kita ng pagkain?" saad ko ngunit wala akong nakuhang
sagot sa kanya bagkus ay inilapag nito ang mga pregnancy test kit sa lamesa at
tinalikuran ako.

Kaya naman hindi ko na napigilan ang sarili ko.

(Play the song Set You Free- MYMP)

'We often fool ourselves

And say that it's love

Only cause when it's gone

We end up being lonely

So how are we to know

That it just isn't so

That we just have to let each other go...'

Totohanan na ito, huli na talaga, huling sugal at pagkatapos nito kung wala pa din
susuko na ako hindi lang para sa sarili ko.. Kung hindi para sa isang munting buhay
na nasa sinapupunan ko..

"Bakit

hanggang ngayon siya pa din?" ani ko na siyang nakapagpatigil dito sa paghakbang.

"Bakit hindi mo ko magawang mahalin? Sinubukan mo ba talaga o pinaasa mo lang ako?"

"I treated you as my priority but I am always an option to you. Why can't you
choose me, Cloud?! Hanggang kailan ba ako magiging reserba sa buhay mo?!" sigaw ko
dito at hindi ko na napigilan ang sarili ko at mabilis na tumulo ang mga luha ko.

Sa lahat ng sinabi ko o tinanong ko wala akong narinig sa kanya. Umiiyak na

tinawid ko ang distansya namin. Ipinaikot ko ang mga kamay ko sa bewang niya ng
napakahigpit.

'There were many times

When we shared precious moments

But later realized they were only stolen moments

So how are we to know

That it just wasn't so

That we just had to let each other go...'

"It's always been her. Ako ang nasa tabi mo pero siya ang laging laman ng bibig mo.
Ako ang asawa mo pero siya pa din ang nagmamay-ari ng puso mo. Hanggang kailan pa
ba ako mag-aantay na mapansin mo. Hanggang kailan ba darating na ako naman--- Ako
naman ang mahal mo... Hindi isang gulong na reserba sa tuwing sinasaktan ka niya...
Sabihin mo sa akin Cloud kasi onting-onti na lang bibitiw na ako kung 'yun ang
makakapagpasaya sa'yo. D-dahil pakiramdam ko gaano man kita mahalin hindi ko siya
mapapalitan sa puso mo." patuloy sa pag-iyak kong saad habang yakap yakap ko siya
mula sa likuran. Naramdaman ko na may pumatak sa kamay ko.

At

alam kong luha ito ng lalaking mahal ko.

Umiiyak na naman siya.

Dahil ba sa pinahihirapan ko na naman siya o dahil iniisip niya pa rin si Charlotte

na mahal na mahal niya?

Alin man sa dalawa, lubos itong nagpapasakit sa puso ko.

Tanging pagtangis ko lang nangingibabaw habang siya ay patuloy ang pagpatak ng luha
sa mga kamay ko. Nag-antay ako--- nag-antay ako na magsalita siya. Ang sabihin na
wag--- wag muna kong bumitaw pero wala akong narinig mula sa kanya.

Ngayon alam ko na ang dapat kong gawin.

Kailangan ko ng palayain si Cloud hindi lang para maging masaya siya kung hindi
para na din sa sarili ko.

I know that letting go is hard but holding on to someone who doesn't love you as
much as you love him is harder.

'If loving you is all that means to me

When being happy is all I hope you'd be

Then loving you must mean

I really have to set you free...'

"I-I'm setting you free even though hindi ka kailanman naging akin. Maaaring pag-
aari kita sa batas at sa mata ng iba. Pero ang puso mo mananatiling nakatali sa
kanya. Be happy Cloud. Don't worry about me, I'll be fine. Kung iniisip mo na may
responsiblidad ka sa akin dahil sa nangyari sa atin, wag kang mag-aalala h-hindi
naman nagbunga eh... Patuloy lang akong masasaktan maging ikaw kung ipagpapatuloy
natin ito..."

I'm sorry Cloud, I lied. I'm pregnant but I can't say it to you dahil

alam ko mapipilitan ka na naman na manatili sa tabi ko... At ayaw ko 'non... Kung

mananatili ka man sa tabi ko, 'yun ay dahil sa mahal mo ko at hindi isang
responsibilidad lamang...

Ayoko na siyang mahirapan kaya kahit ang sakit sakit. Bibitaw ako hindi dahil sa
napagod na ako sa pagmamahal ko sa kanya kung hindi dahil gusto ko siyang maging
masaya sa piling ng mahal niya. Dahan-dahan akong bumitaw mula sa pagyakap ko sa
kanya. Nakakadalawang hakbang pa lamang ako ng tawagin niya ang pangalan ko.

"Skyleigh..." napahinto ako sa paglakad.

Hanggang sa huli umaasa na naman ang puso ko.

Ang puso ko na wala ng kapaguran sa pag-asa sa na mahalin niya ako.

"I'm sorry sa lahat ng sakit na naiparanas ko sa'yo. Sa pagbanggit ko sa pangalan

niya tuwing kasama kita. I'm sorry dahil siya pa rin hanggang ngayon ang nasa puso
ko. I'm sorry pero maniwala ka I tried. Sinubukan ko ang mahalin ka, and thank you
for setting me free, kahit na alam ko na mahirap para sa'yo. Thank you for the
memories Sky. In time you'll find someone who will love you and I'm sorry that it
won't be me because I am foolishly in love with her. I need to go but I'll be back,
let's talk again later." anito sabay lakad paalis sa kwarto namin.

Paalis sa buhay ko...

Alam ko pupuntahan niya siya. Hahabulin niya na naman ang babaeng mahal niya. At
ako maiiwang mag-isa.

Mali Sky, hindi ka na kailan pa magiging mag-isa makakasama mo na ang munting

alaala mula sa lalaking mahal mo, nakakalungkot

nga lang na mananatili siyang sekreto. I know I'm being unfair to my unborn child
and to his father but then I think it's for the best. I can't bear to see my child
witness our loveless marriage. And lastly I want him to be happy even if it means
disappearing from his life...

And that night I ran away. I ran away from everything. I ran away from them. I ran
away from the pain because of loving him too much. I ran away with the secret of me
bearing his unborn child. I never regretted loving him but I wish that I won't see
him ever again....
But indeed fate has it's own game.'Cause when I finally thought I gotten over
him.He showed up again.And this time I can't run away again because he already
found out my little secret's that I kept away from him.

-Skyleigh Vergara Monteciara

"A Wife's Secret"

===========

CREDITS TO THE OWNER ang mga quotes na mababasa niyo sa kuwentong ito :)

This was posted sa isa sa mga wattpad group sa facebook. And because of a good
feedback, I decided na i-post na din ito sa Wattpad para mas marami ang makabasa.

WARNING: Grammatical Errors|Feel free to correct me|Typographical Errors also is

present in this story|

Date Started: July 28 2015

Date Ended:February 14 2016

Story of Princess_Jenpaumevi

(Jennely)

PLAGIARISM is a crime.

No SOFTCOPIES.

Ask.fm : https://m.ask.fm/Princess_Jenpaumevi

Facebook: https://www.facebook.com/profile.php?id=100011016587288

Twitter: https://twitter.com/JenpauPrincess

(2/28/16) A/N: Sa next chapter po regarding sa mga pangalan ng magulang ni Cloud.

Marami po ang nag-cocomment about sa story ni Vampiremims. Pure coincidence lang po
ito. Hindi ko pa po nababasa ang story n'ya. :)
(3/1/16) A/N: Decided to change the name of the father of Cloud.

=================

AWS CHAPTER 1

Chapter 1

"Ladies and gentlemen, I would like to introduce Skyleigh-best friend of my son

Thunder."

Nakangiti akong tumayo kahit na nga ba kinakabahan ako at lumapit sa stage kung
nasaan si Mama Rain na siyang ina ng best friend kong si Thunder. Nasanay na akong
Mama Rain ang tawag sa kanya ganoon na din kay Papa Winter, ama naman ni Thunder.
Bumeso ako sa kanya at inabot ang mikropono. Nanginginig ang mga tuhod ko sa kaba
kaya huminga muna ako nang malalim bago ko hinarap ang mga taong nakatingin sa
akin. Parang bulang naglaho ang kaba ko nang makita si Thunder na todo ang ngiti
habang nakatingin sa akin.

"Good evening everyone... especially to my best friend Thundz. I am really lucky to

be a part of your life Thundz. I'll always be here for you... happy happy birthday
Thundz. This performance is dedicated for you. " Ngumiti ako sa kanya at lumapit sa
piano. Pumalakpak sila at nagsilbi itong cue sa una kong tipa sa piano. Pumikit ako
at sinimulang umawit.

(Play I will be here- Steven Chapman)

Napahinga ko nang malalim nang matapos ang ginawa ko. Hindi ko talaga hilig mag-
perform sa harap ng maraming tao. Tumingin ako sa lamesang kinauupuan nila Thunder
at ng mga magulang nito kasama ang TitaMoms. Pawang mga nakangiti ang mga ito kaya
naman napangiti na rin ako. Kaliwa't kanang papuri ang narinig ko habang naglalakad
ako pabalik sa lamesang inookupa namin. Malapit na ako nang mapahinto ako sa
paglalakad nang makita ang kapapasok lang sa pintuan ng bulwagan. And there I saw
him, looking so dashingly handsome in his

suit. Cloud Rendrex Monteciara ang kapatid ng best friend ko at ang lalaking lihim
kong minamahal. It's been a while since I last saw him. Kahit almost everyday akong
nasa bahay nila bihira ko siyang makita dahil na rin siguro sa busy siya sa pagma-
manage ng entertainment company nila. At the age of 25, isa na siyang CEO ng
company nila. Hindi naman nakakapagtaka dahil masasabi kong napakatalino niya.
Genius kung tawagin ng karamihan.

Wala pa ding pagbabago ang lalaki. Seryoso pa rin ang hitsura nito at panaka-nakang
ngumingiti sa mga bumabati dito. Napaka-guwapo pa rin nito lalo na ngayon, hindi ko
maialis ang paningin ko sa maamo nitong mukha. Singkit ang mga mata ng lalaki na
namana nito at ni Thunder kay Mama Rain. Halata ring naaalagaan nito ang matipuno
nitong katawan. Matangos ang ilong nito at para bang nang-aakit ang mga labi nito
na mamula-mula-

"Done checking him out?" Napapitlag ako sa gulat nang may bumulong sa tenga ko at
nabalik ako sa kasalukuyan.

Pagbaling ko ay nabungaran ko si Thunder Hendrex na malawak ang ngising nakatingin

sa akin. Mang-aasar na naman ito tiyak, malaki na sila't may mga kanya-kanya nang
pinagkakaabalahan pero hilig pa rin nitong asarin ako at gulatin. Kung ang kuya
niya ang nagma-manage ng entertainment business nila. Siya naman ang may hawak ng
Monteciara Hotel. Isa ang Monteciara sa pinakamayamang pamilya sa Pilipinas. Habang
ako naman ay isang manunulat ng mga nobela. Bata pa lang ako ay hilig ko ng
magsulat ng mga istorya kaya kahit na Business Administration ang tinapos kong
kurso. Pinursue ko pa rin ang career ko bilang isang writer

na nagbunga naman dahil isa na akong ganap na manunulat. Bagama't sinasabi sa akin
ni Thunder na corny daw ang mga isinusulat ko, hindi ko ito dinidibdib dahil alam
ko naman suportado ako nito sa lahat ng ginagawa ko o sa pangarap ko. Sa katunayan
ay naikuwento sa akin ni Mama Rain na kumpleto ni Thunder ang lahat ng mga nobelang
natapos ko at kinokolekta ito.

"Thundz ano ba?!" Sa inis ko hinampas ko siya. At ang loko tinawanan lang ako. Alam
na alam niya talaga kung paano ko asarin.

"You know what, pulang-pula ang mukha mo." Tawang tawa pa siya habang nagsasalita.
Kung nakakamatay lang ang tingin matagal na siyang pinaglalamayan. Napahawak ako sa
pisngi ko dahil sa sinabi niya. At tama nga ang loko, namumula ang mga pisngi ko.
Napahinto lang kami sa pagkukulitan nang may tumikhim sa harap namin. OA mang
pakinggan pero nang tinignan ko si Cloud pakiramdam ko huminto ang lahat ng nasa
paligid namin at wala kong naririnig kung hindi ang malakas na tibok ng puso ko.

Dug.Dug.Dug.Dug

Napabalik ako muli sa kasalukuyan ng may mga kamay na kumaway sa mukha ko.

"Earth to Sky, Kuya is talking to you."

Mas lalo atang namula ang mga pisngi ko sa kahihiyan.

"What did you say again Cloud?" nauutal kong tanong dito.

"I said kung kumusta ka na?"

"Ah yeah, I'm fine." Napapatungo kong sabi sa kanya. Minsan ko na nga lang siyang
makausap pinagana ko pa ang katangahan ko.

"It's good to hear that. Anyway, I'll just greet Mom and Dad mauna na ko sa
inyo.Happy Birthday ulit, Bro." Bago siya umalis ay ngumiti pa siya.

Ngumiti siya

kaya naman parang nasisiraan akong napangiti. Bihira lang ngumiti si Cloud kaya
naman pakiramdam ko buo na ang gabi ko dahil sa pagngiti nito. Ibang-iba kasi ito
kay Thunder na palangiti at masayahin. Seryoso ito at bihira ko lang kakitaan ng
emosyon. Taliwas sa ikinukwento sa akin ni Mama Rain at Thunder na ugali ng lalaki.
Hindi ko nga maintindihan kung bakit sa tagal kong kakilala si Cloud, hindi kami
naging malapit sa isa't-isa.

"Really Sky? Ganyan ka na ba kapatay kay Kuya para masabing buo na ang gabi mo
dahil lang sa ngumiti siya?" Napatingin ako kay Thundz nang marinig ang sinabi
niya. Baliw talaga ako para masabi nang malakas ang nasa isip ko. Hindi na lang ako
nagkomento pa at dumiretso sa buffet table dahil tinablan na ako ng gutom.
"Just don't love him too much Sky, dahil hindi ko alam kung anong gagawin ko kung
makita kitang masaktan dahil sa kanya."

Napatigil ako sa sinabi ni Thunder. Tinignan ko siya, iniisip na baka nagbibiro na

naman siya katulad nang palagi nitong ginagawa. Pero, ang nakita ko ay ibang-iba sa
Thunder na kilala ko mula ng mga bata pa kami. Bihira ko lang itong makita, ang
seryosong best friend ko. We've known each other since we were a kid. I was 16
years old nang nalaman niya na gusto ko ang kapatid niya. Since then pang aasar
lang ang ginagawa niya sa akin. He never said anything serious about my like or
should I say love for his brother. Ngayon lang at kinabahan ako dahil pakiramdam ko
may alam siyang hindi niya sinasabi sa akin.

Napatigil ako sa pagiisip nang maramdaman kong ginulo niya ang buhok ko.

Sumimangot ako nang guluhin nito ang buhok ko pero agad ding naglaho ito ng tumawa
na siya. "Mukhang gutom ka na siguro baby Skyz. Come, let's grab some food. Don't
mind what I said, gutom lang din ako." So I chose to ignore what he said. Sa isip-
isip ko baka tinamaan lang ng kasaltikan ang best friend ko.

Pero sa gabi ding ito naintindihan ko ang mga katagang sinabi ni Thunder. Because
tonight I experienced my first heartache.

"Kapag nagmahal ka ng sobra asahan mong masasaktan ka nang higit sa inaakala mong
sakit na pwede mong maranasan dahil sa minahal mo siya."

TBC

=================

AWS CHAPTER 2

Chapter 2

I was seven years old when I met the Monteciara's family. Neighbor sila ng tita ko
na siyang umampon sa akin after my parents died from a car accident. Malaki ang
naging partisipasyon nila sa aking paglaki,especially Thunder na siyang naging
bestfriend ko. Normal lang naman siguro ang ma-trauma pagkatapos mawala ng sabay
ang parents ko. But with the help of their family compose of Mama Rain, Papa
Winter, with their children Thunder Hendrex, Cloud Rendrex and lastly my old maid
tita nabalik yung dating Skyleigh na masayahin at palangiting bata. Matanda ng
isang taon sa amin ni Thunder si Cloud. Ever since we were a child seryoso na
siyang bata kabaliktaran ng playful attitude ni Thunder. But in spite of that, 'di
ko pa din napigilan ang magustuhan siya. I can still remember the first time he
smiled at and talked to me and maybe the reason why he became my first crush and
eventually became my first love.

Flashback
Grade 3 19**

"Ah walang parents nyeh nyeh nyeh nyeh." Wala akong ginawa kung hindi ang umiyak na
lang dahil sa inaaway na naman ako ng mga kaklase ko. Kung alam ko lang na 'di
papasok ang best friend kong si Thunder, sana umabsent na lang ako. Napahinto ako
sa pag iyak ng may marinig akong sigaw.

"Hoy! ano yang ginagawa niyo? Gusto niyong isumbong ko kayo sa teacher niyo."
Inangat ko ang ulo ko at nagulat ng makita ang nagsalita.

"Cloud?" Nagtakbuhan ang mga bata dahil sa sinabi niya. Yumuko siya at itinayo

ako, binalot niya ng panyo ang tuhod kong nasugatan dahil sa tinulak ako ng mga
kaklase ko. Kinakailangan ko pang tumingala para makita ang mukha niya. Grade 5 na
si Cloud at matangkad siya katulad ng kapatid niya. Although isang taon lang ang
tanda niya sa amin ni Thunder but still higher siya sa amin ng 2 years dahil sa
naaccelerate siya. Naramdaman ko na lang na pinunasan niya ang mukha ko gamit ang
bimpo ko na di ko namalayang kinuha niya sa bag ko.

"Sa susunod, kapag may umaway sa'yo, lumaban ka at 'wag kang basta umiyak dahil
hindi sa lahat ng oras nandito kami ni Thunder para ipagtanggol ka Skyleigh."
Pagkatapos niyang sabihin yun ay nginitian niya ako at ginulo ang buhok ko.
Makaraan ay umalis na siya at iniwan akong tulala. Hindi man lang ako
nakapagpasalamat sa kanya.

Napahawak ako sa dibdib ko at naramdaman ang bilis ng tibok ng puso ko. Eto na ba
yung crush na sinasabi ni Thunder?

Present
Simula ng araw na yun sa tuwing nakikita ko siya palaging may kakaiba kong
nararamdaman.

Bumibilis ang tibok ng puso ko at tila may kumikiliti sa loob ng tiyan ko, parang
paru-paro. Ang simpleng crush ay nauwi sa pagkagusto hanggang sa hindi ko
namalayang mahal ko na pala siya. I was 16 years old ng malaman ni Thunder na gusto
ko ang kapatid niya dahil sa pinakialaman niya ang Diary ko na puro confessions
about kay Cloud ang laman. 22 years old na kami ngayon at ang inakala kong gusto
naging Love na. Lagi kong naiisip na magtapat sa kanya pero pinapangunahan ako ng
kaba. Pero

ngayong gabi inipon ko ang lahat ng lakas ng loob ko para masabi na sa kanya ang
nararamdaman ko.

It's now or never 'ika nga.

"Hey Sky, pumunta ka ba sa birthday ko para paglawayan ang kapatid ko?" Napabalik
ako sa realidad ng marinig ko ang nagtatampong boses ni Thunder.

"Aww nagtatampo ang baby Thundz ko.Sorry na po, kuya mo kasi eh ang

gwapo." Natawa pa ako sa walang kakiyeme-kiyemeng lumabas na salita sa bibig ko.

"Hindi hamak naman na mas pogi ako sa kanya."

"E di ikaw na wala na kong sinabi." Hindi ko napigilang pisilin ang ilong niya at
tumawa matapos makita siyang ngumuso. Napakacute talaga ng bestfriend ko. Siguro
kung hindi ako na-fall kay Cloud sa kanya ko magkakagusto.

Who wouldn't be?

Dahil katulad ng kuya niya wala ding itulak kabigin si Thunder sa
kagwapuhan.Parehas sila ng mata ni Cloud, matipuno din ang katawan nito at tila
babae ang labi nitong mamula-mula.Mas matangos pa nga ang ilong nito kaysa sa akin.
Kung sa katalinuhan naman, masasabing hindi din ito papahuli. He graduated as Summa
Cum Laude in one of the most prestigious university in the Philippines just like
Cloud. Madami nga siyang admirers ayon sa kanya. Nagulat ako ng sumeryoso ang mukha
niya.Tinignan ko ang tinitignan niya at nakakita ko ng isang diyosa. Napakaganda
nung babae, napakainosente ng mukha niya marahil yun ang dahilan kung bakit halos
lahat ng tao sa party ay pinagmamasdan siya. Maging ang katabi kong si Thunder ay
tinitignan siya. Binaling ko ang paningin ko kay Cloud.

At tama ba itong nakikita ko?

Tinitignan niya din yung babae na papalapit sa table namin. At hindi lang basta
tinitignan, may mga ngiti rin sa mga labi niya na bihira ko lang makita. At ang mga
mata niya--- kakaiba.

Sino siya? Bakit ganun na lang kung tumingin sa kanya si Cloud? Bakit ganito yung
pakiramdam ko?Bakit tila may kumukurot sa puso ko?

TBC

=================

AWS CHAPTER 3

Edited

Chapter 3

Patuloy ko pa ring pinagmamasdan si Cloud, ang sabi nila kapag tinitigan mo ang
isang tao mararamdaman niya ito, kaya ang resulta lilingunin ka din nito.

Pero bakit si Cloud nanatili pa ring nakapako ang kanyang mga mata sa babaeng ilang
hakbang na lang ay nasa lamesang inookupa namin?
Hindi ko na kaya ang makita ang ekspresyon ng mukha ni Cloud kaya ibinaling ko na
lang ito sa babaeng parang bumaba mula sa langit. Sa tanang buhay ko, never akong
nainsecure dahil hindi man ako mahilig mag-ayos, marami ang nagsasabi na maganda
ko. But looking at this woman, I can't help but to feel insecure all of a sudden.

At alam kong hindi dahil sa kagandahan niya kung hindi dahil sa tingin na
iginagawad sa kanya ni Cloud.

"Happy Birthday Thunder, pasensya na kung nahuli ako ng dating may shooting pa kasi
ako e." Anito makaraang halikan sa pisngi si Thundz.

"It's okay Charlotte, at least dumating ka pa din." Nararamdaman ko na hindi

komportable si Thunder sa presensiya ng babae.

Pero bakit?

At Charlotte?

Kilala ko halos ang mga kaibigan ni Thunder but never did he mention this woman's
name.

What's the reason Thunder, may dapat ba akong malaman?

Nahalata ata ni Thunder ang mga iniisip ko dahil pinakilala niya ako sa bisitang
kadarating lamang.

"Hey Charlotte, I would like

you to meet my best friend, Skyleigh."

Ngumiti sa akin si Charlotte at kahit naguguluhan pa din ako kung sino siya nagawa
ko pa ring suklian ang ngiti niya.

"Hi, ikaw pala si Skyleigh lagi kitang naririnig kanila Cloud at Thunder."

Confirm. Kilala niya nga din si Cloud. Keep calm Sky, baka kaibigan lang naman siya
ni Cloud.

"Oh really ano namang sinasabi nitong bestfriend ko?" Natatawa ko pang aniya.

Great act Sky...

"Tss. Huwag mo ng itanong Sky, kung ayaw mo mapahiya sa kanila."

Kinurot ko siya dahil sa kalokohan niyang sinabi. In return,pinisil niya naman ang
pisngi ko.
"Hey you two, tigilan niyo na nga 'yang paglalambingan niyo."

"Mommy! hindi po kami naglalambingan!" / "Mama! hindi po kami naglalambingan!"

Sabay pa naming sabi ni Thunder. Nagkatinginan kami at sabay ding tumawa. Narinig
din namin ang tawanan ng mga magulang ni Thunder maging si TitaMoms.

"Good evening po sa inyo." Mahinhing bati ni Charlotte makaraang tumahimik ang nasa
lamesa at nakaupo na siya sa tabi ni Cloud. Kitang-kita ko kung paano niya
hinalikan si Cloud sa pisngi.

'Kalma lang Sky diba nga ganyan ka din kay Thunder baka close lang sila.'

"Oh my Gosh Charlotte, you look lovely in person." Napatingin ako kay TitaMoms
dahil sa sinabi niya.

"You know her TitaMoms?" Tanong ko kay Tita. And I don't know why they look

at me as if I asked something funny.

"Okay, what's with the look guys?"

"Don't tell me you don't watch television?"

Oh my gosh!Kinausap ako ni Cloud. Napapahiyang lumingon ako sa kanya at umiling.

"Wow, I can't believe it meron pa palang taong hindi nanonood ng TV." Natatawa
niyang sabi.

Tumawa si Cloud, dapat ba kong matuwa na natawa siya o mahiya dahil sa sinabi niya?

"Hey Cloud ibahin mo si Sky. She doesn't like watching television, she just likes
reading books. What a nerdy best friend I have here." Siniko ko si Thunder dahil sa
binuko niya ang lifestyle ko.

Ngayon alam na ni Cloud kung gaano ko kaboring na babae.Pagkatapos talaga ng party

na 'to ibabaon ko sa lupa 'tong katabi ko. I swear, he really knows how to
embarrass me. At sa harap pa ni Cloud?! Oh God, kill him now.

"Ikaw talaga Thunder inaasar mo na naman si Sky. Anyway hija, Charlotte is one of
our famous actress in MEC." Pagtukoy ni Mama Rain sa Monteciara Entertainment
Company na pinamamahalaan ni Cloud.

So that's explains kung bakit siya kilala ng mga Monteciara. Kaya ba close sila ni
Cloud dahil artista siya at si Cloud ay ang nagma-manage sa kanya?

"Well, I suggest na manood ka na ng TV Sky, para naman mapanood mo kung gaano

kagaling umarte tong si Charlotte." Nakangiting saad sa akin ni Cloud.

Everytime Cloud smiles at me napapasaya niya ako. Pero ngayon hindi ako sumaya sa
ngiting ibinigay niya sa akin. Marahil dahil alam ko na kung bakit siya ngumiti at
yun ay dahil nabanggit niya si Charlotte kung gaano ito kagaling. Nakita ko sa mga
mata niya kung gaano siya
ka-proud kay Charlotte. Ngumiti na lang ako pabalik sa kanya kahit gusto ko siyang
tanungin kung...

"Mahal mo ba siya?"

"Girlfriend mo ba siya?"

Pero sino ba ako? Hindi nga masasabing magkaibigan kami bagama't sabay kaming
lumaki.

Naramdaman ko ang pagpisil sa kaliwa kong kamay na 'di ko namalayang hawak na pala
ni Thunder. I looked at him and I saw his worried face. Nginitian ko na lang siya.
Ngiting nagsasabing okay lang ako kahit parang may pumipiga sa puso ko.

Pilit kong pinaniwala na okay lang ako. Wala na kong maintindihan sa mga pinag-
uusapan nila. Dahil ang tanging nakikita ko lang ay ang paglalambingan ni Cloud at
Charlotte.

And as I saw Cloud looking at Charlotte. Hindi ko na kailangan pang tanungin kung
mahal niya ba ang huli. Dahil kanina pa lang alam ko na ng makita ko kung paano
niya tignan si Charlotte ng dumating ito. Nagbulag bulagan lang ako, nagpakatanga
at pinaniwalang wala lang ang tingin na yun kahit alam ko sa sarili ko na si
Charlotte, ang babaeng mahal ng lalaking minahal at patuloy na minamahal ko for the
past years of my life. Akala ko, masakit na yung hindi ka mahal ng mahal mo,mas
masakit pala yung makita siya na masaya kasama ang babaeng mahal
niya...Unfortunately it's not me that he loved, I am a such fool imagining that
maybe he loves me and he's just too shy to admit it just like me. Nakalimutan ko na
malaki ang pagkakaiba ng realidad sa mga librong nababasa ko at isinusulat ko
.Dahil sa kwentong ito hindi ako ang bida, isa lang akong ekstra na nangangarap na
mahalin ng lalaking bida.

TBC
=================

AWS CHAPTER 4

Sky's POV

Bakit ba kailangan kapag nagmahal ka papasok yung katagang "Kapag nagmahal ka sa

ayaw at sa gusto mo masasaktan ka talaga". Akala ko naiintindihan ko na ang mga
katagang iyan dahil sa dami ba naman ng binabasa kong libro tungkol sa loveat mga
sinusulat ko hindi pwedeng hindi papasok ito sa eksena. Kumbaga package ang love at
pain--- buy one take one na laging magkasama. Pero ngayon ko lubos naintindihan ang
mga salitang iyan.

Ang sakit pala kapag nasaktan ka nang dahil sa pag-ibig. Pero ang pinakamasakit ay
ang masaktan ka ng taong mahal mo nang hindi niya alam. Paano niyang malalaman kung
sasabihin mo pa nga lang ang nararamdaman mo, nakita mo nang may nagmamay-ari na sa
puso niya.

"Cloud, may hindi ka ba sinasabi sa amin?" Napatigil ako sa pag-inom ng champagne

na hawak-hawak ko dahil sa tinanong ni Papa Winter kanila Cloud na akala mo nasa
date kung maglambingan. Bagama't hindi ako nakatingin sa mga ito at nakapako ang
paningin ko sa champagne na hawak ko. Nakapokus pa rin ang atensyon ko sa mga ito.

"Dad ano namang hindi ko sinasabi sa inyo?"

Nagmamaang-maangan pa to si Cloud. Para namang bulag kaming nasa lamesa at 'di

nakikita ang pagiging sobrang close nila ng katabi niya na kulang na lang
magkapalit na sila ng mukha. Ganon sila kalapit sa isa't-isa.

"Sigurado ka ba hijo, eh mukhang mali ata ang pakilala mo sa amin kay Charlotte?"

"Katrabaho mo nga lang ba talaga siya o higit pa?"

Sige lang i-hot seat niyo sila Mama at Papa at pag umamin na talaga sila sa tunay
na relasyon nila. Ihanda niyo ang

abuloy para sa akin dahil magbibigti na ko mamayang gabi. Fine, ako na ang dakilang
eksaherada.

Tumikhim pa muna si Cloud at nakita ko mula sa lamesa na kinuha niya ang kamay ni
Charlotte at hinawakan tapos hinalikan at humarap sila sa amin.

Nagsikip ang dibdib ko, at parang may sumasaksak dito nang marinig ko ang sumunod
na lumabas sa bibig ni Cloud.

"Yes, we're in a relationship and I love her."

Narinig ko kung paano sila maging masaya para sa kanilang dalawa. Alam kong wala
silang alam sa nararamdaman ko kay Cloud dahil wala naman akong pinagsabihan
maliban kay Thunder pero hindi ko maiwasang makaramdam ng inis na masaya sila sa
sinabi ni Cloud habang ako ay nakayuko at nagsisimulang lumandas ang mga luha sa
pisngi ko. At kung hindi ako aalis sa kinauupuan ko malamang maririnig nila ang
pag-iyak ko. Gusto kong tumayo pero parang may glue ang mga paa ko na nakadikit sa
lupa. Hindi ako makakilos. Buti na lang nandito ang best friend ko. Naramdaman kong
hinila niya ako at pinatayo. Doon lang tumahimik ang lahat.

"Hey Thunder, what happened? Saan kayo pupunta?"

"Sky umiiyak ka ba?"

Oh my gahd!

Nakita pa din nila ang pag-iyak ko. Damn this tears, may ikakasira pa ba ng gabi
ko. Tumingin ako kay Thunder at seryoso siyang nakatingin sa kanila. Don't tell me
sasabihin niya na kaya ako umiiyak dito ay dahil sa lihim kong pag-ibig sa kapatid
niya. Tumingin ako kay Cloud, umaasang katulad nila TitaMoms ay nag-aalala rin
siya.

Pero...

Nakita ko siya kausap niya pa rin si Charlotte at parang may sariling mundo sila.
Mas lalo akong napaluha sa nakita ko.

Kaya ibinalik ko na lang ang tingin ko kay Thunder. Inaaantay ang sasabihin niya.

"Ihahatid ko na lang po siya sa bahay. Heto naman kasing si Sky dine-dysmenorrhea

na, nahihiya pang magsalita ayan tuloy napaiyak na sa sobrang sakit."

'Sa dami ng dahilan yun pa talaga Thunder.'

Pero it's better kaysa naman malaman nila na kaya ako umiiyak dahil brokenhearted
ako. Humawak na ako sa puson ko at nagpanggap na masakit ito kahit ang puso ko
talaga ang masakit.

Puso. Puson. How ironic.

"Ganun ba? You ask Yaya Meling to give her meds okay Thunder?" Lumapit pa sa akin
si Mama Rain at hinalikan ako sa pisngi. Ganun din si TitaMoms at Papa na hinalikan
ako sa noo.

"Sige po mauna na kami." Tumalikod na si Thunder at hindi man lang nagpaalam kanila
Cloud. Hinila niya na lang ako marahil ay nahalta niyang ayaw ko pa ring kumilos sa
kiinatatayuan ko. In one last glance, tinignan ko ulit si Cloud but still nabigo
ako. He doesn't even bother to look at me.

My gosh mukha na siguro kong zombie sa itsura ko. Kalat na siguro ang eyeliner at
mascara ko. This is the worst night of my life. Nasa gate na kami nang hubarin ni
Thunder ang suit niya at itali ito sa bewang ko. Yumuko siya patalikod at sinenyas
na sumakay ako sa likuran niya. At dahil pagod na rin ako sumampa ko sa likod niya.
Naglakad siya papunta sa bahay naming mga limang minuto din ang lakarin. Sa may
function hall kasi ng subdivision ginanap ang birthday niya. Tahimik pa din akong
umiiyak habang nasa likod niya. Walang pakialam kahit mabasa ang damit niya. Ang
sakit na kasi at pakiramdam ko pag hindi ako umiyak

aatakehin ako sa puso.

Naranasan niyo na ba yung pakiramdam na parang may mga karayom na tumutusok sa puso
mo tapos ang hirap huminga?

Yung natatakot kang magsalita dahil pakiramdam mo mas lalo kang iiyak once you open
your mouth?
Iilan lang ang mga 'yan sa nararamdaman ko ngayon.

"Sige lang Sky, keep on crying kung iyan lang ang makakapagpagaan ng loob mo."
Narinig kong sabi ni Thunder. Dahil sa sinabi niya mas lalong napalakas ang pag-
iyak ko. Binabagalan talaga ni Thunder ang paglakad at alam kong dahil ito sa akin.

Simula bata palang kami palagi akong kinakarga nito sa likod sa tuwing umiiyak ako.
He said it's his way to comfort me and true enough, everytime he do it nale-lessen
yung bigat na nararamdaman ko. Unti-unti huminto ang pag-iyak ko.

"Alam mo ba kung bakit kapag umiiyak ka pinapasan kita sa likod instead of hugging
you?"

"Why?" Halos hindi maintindihan ang boses kong sabi sa kanya.

"It's because I don't want to see your face every time you cry." Hinampas ko siya
nang mahina sa braso dahil sa sinabi niya.

"Bakit? Dahil panget ako pag umiiyak ako ganun ba yun Thundz?" Binaba niya ako at
'di ko napansing nasa bahay na pala kami. Hinarap niya ako at pinunasan ang mukha
ko gamit ang panyo niya at ginulo niya ang buhok ko.

Really guys bakit ang hilig niyong guluhin ang buhok naming mga babae?

"Silly. It's not because you're ugly." Nakangiti niyang sabi sa akin.

"E ano?"

"It's because I don't wanna see your expression when you are hurt."

"Why?"

"Tss, puro ka tanong. Basta 'yon na yun." Naiinis niyang

sabi sa akin.

Sorry naman kung Pentium 1 ang utak ko.

I pouted. "Pabitin ka naman e."

"Pacute ka naman e."

"Nakakaasar ka!"

"Nakakaloka ka!"

Oh my gahd napatawa ko nang malakas sa sinabi niya. Inipit niya pa talaga ang boses
niya at nagbakla-baklaan sa harap ko. Sabay kaming tumawa nang malakas. Baliw na
nga yata ako kanina kung maka-emote ako akala mo katapusan na ng mundo ko.

"Thank you Thundz." Saad ko makaraang matapos kami sa pagtawa tapos niyakap ko
siya.

"Welcome Skyz." Ginantihan niya ako ng yakap. Ganito talaga kami kalambing sa
isa't-isa kaya nga lagi kaming iniissue ng mga tao sa paligid namin. Pero kapatid
lang talaga ang turingan namin sa isa't-isa.

"Siguro kung wala ka sa tabi ko kanina malalaman nila ang feelings ko para kay
Cloud. Thank you Thundz, hindi lang para sa ginawa mo kanina. Thank you for
everything, hindi man successful ang love life ko, still may bestfriend ako na
laging nasa tabi ko. Happy Birthday Thundz. Huwag kang magbabago hm?" Mahabang sabi
ko sa kanya tapos hinila ko na siya papasok sa bahay. Kada birthday namin kasi nag-
ssleepover kami sa bahay ng isa't-isa. Tradisyon na namin iyon. Parang bonding na
din namin. Napahinto ako sa paglalakad nang huminto din siya.

Nagtataka ko siyang tinignan. Nakayuko siya nang magulat ako sa sinabi niya.

"Hanggang bestfriend na lang ba? Hindi ba pwedeng humigit pa doon?"

Kumabog ang puso ko dahil sa sinabi niya.

"Nagbibiro ka ba?"

Katahimikan.

Katahimikan.

Katahimikan.

"Oh my gosh Thundz ano bang pinagsasabi mo? Don't tell me katulad ka ng nababasa ko
na guy na nafa-fall sa girl bestfriend niya. Alam mo naman yung consequences kapag
na-fall ka sa bestf riend mo di ba? Papasok na si awkward moment tapos...." Hindi
ko na maintindihan yung sinasabi ko sa kanya dahil ganito ko kapag kinakabahan,
walang preno ang bibig.

"Hahahahahahahahahaha!" Tumawa ito nang parang wala ng bukas na ikinasimangot ko

dahil napagtanto kong pinagtripan lang ako ng best friend ko.

Lumapit ako dito at mahina itong binatukan.

"Puro ka talaga kalokohan. Huwag mo nang uulitin yun ah!" sigaw ko dito sabay takbo
papasok sa loob ng bahay. Ramdam ko ang pag-iinit ng pisngi ko dahil nahihiya ako
sa pinagsasabi ko. Pero napangiti din ako, alam ko naman kasi na inaaliw lang ako
ni Thunder para makalimutan ko kahit sandali yung nangyari kanina. Binabawi ko na
yung sinabi ko na this is the worst night ever.

Thanks to my best friend Thunder.

Thunder POV

Pinagmasdan ko siya papasok ng bahay at napabulong na lang ako...

"Jokes are half meant true Sky remember that." Malungkot akong ngumiti at hinabol
ang babaeng mahal ko.

TBC

--Thank you sa mga nagbabasa kahit onti lang kayo .. Vote and comments naman po
para mapabilis ang update ko.. Next Chapter na ang Moment ni Cloud at Sky
Abangan...

=================
AWS CHAPTER 5

"It's sad when you meet someone who means the world to you, only to find out that
it was never meant to be and you have no choice but to let go."

Napatitig ako sa linyang nasa libro ng binabasa ko. Paulit ulit kong binasa ito. Do
I really have no choice but to let go my feelings for him?

"Yes, you need to let go Skyz. That's the first step for you to move on." Sinara ko
ang librong binabasa ko at nilingon si Thunder. Nasa kwarto ko kami ngayon ni
Thunder. Dito kami nagba-bonding, we talked random things, nag aasaran,
nagkukulitan. Iyon ang way ng bonding namin. May tiwala naman sa amin ang parents
niya at TitaMoms ko na wala kaming gagawing kalokohan. At sa sofa siya natutulog
hindi sa kama ko.

Nagtataka kong tumingin sa kanya. Kailan pa naging mind reader si Thunder?

"Silly. You always said things aloud, I'm not a mind reader if that's what you're
thinking." Tapos pinitik niya ang ilong ko.

"Hey, hands off." Pilit kong iniiwas ang mukha ko mula sa kamay niya. Balak niya pa
sana akong kilitiin ng hawakan ko ang kamay niya.

"Kailan mo pa nalaman?" Nawala ang mapang-asar na ngiti sa mga labi nito. Tumikhim
ito at kinuha ang librong binabasa ko.

"A-anong nalaman ko?" Pagmamaang-maangan pa nito habang binubuklat ang libro.

"Tungkol kay Cloud at kay Charlotte." Halos pabulong kong saad.

"A-ano bang sinasabi mo Sky? Of course kanina ko lang din nalaman." anitong ni
hindi makatingin sa akin.

"You are lying."

Nakokonsensya itong tumingin sa akin.

"I'm

your bestfriend and I know kung kailan ka nagsisinungaling. Looking at you now with
your guilty expression, I can say that you are lying." Malungkot kong saad.
Hinawakan niya ang kamay ko at pinisil ito.

"Galit ka ba?"

Pagak akong tumawa sa tanong nito.

"Galit? Bakit naman ako magagalit? It's not as if obligasyon mong i-update ako sa
status ng kapatid mo."

"Still... sana sinabi ko sa 'yo para naman hindi ka na nabigla sa nalaman mo

kanina. But believe me, hindi ko gustong ilihim sa 'yo ang tungkol kay Kuya at kay
Charlotte." anito.

Pakiramdam ko para akong bata sa tono ng boses nito.

Tumawa ako. Umaasang maalis ang tensyon sa pagitan namin. "Thundz kumalma ka nga,
ang tanong ko lang naman kung kailan. Hindi naman kita inaaway diyan."

"Two weeks ago ko lang nalaman. Dumaan kasi ako sa condo ni Kuya dahil may
pinapadalang pagkain si Mama. Ayun nakita ko si Charlotte doon, then Kuya
introduced her to me. Matagal na pala sila pero sikreto lang dahil nga sa ayaw
nilang may makaalam ng relasyon nila. You know him, he's a private person and then
there's the conflict na hawak ng company namin si Charlotte as an actress."

Tumango-tango ako sa sinabi nito. That words "matagal na sila" keeps on repeating
on my mind. Matagal na sila at ako naman matagal na ding umaasa na mapansin ni
Cloud.

"I'm so pathetic right?"

"Sky! Stop saying that, you're not pathetic nagkataon lang na--" Napatigil ito
marahil hindi niya na alam kung ano pang sasabihin niya para mapagaan lang ang loob
ko.

"Nagkataon lang that I've fallen

inlove with someone who's already committed into someone else ganoon ba iyon
Thundz?" Natahimik siya sa sinabi ko.

"Sky, hindi pathetic ang ma-in-love ka sa taong may mahal ng iba lalo pa't wala
kang kaalam alam. In the first place, kung sinabi ko na agad sa 'yo nang mas maaga
ang tungkol sa kanila e di sana mas maaga kang makakapagmove-on and I'm sorry if I
didn't tell you. It's just that I can't find the right words to say it to you."
Sumandal ako sa balikat niya matapos nitong magsalita.

"You don't have to apologize Thundz. Kasi kahit sinabi mo sa akin nang mas maaga
wala pa din naman magbabago, sa tingin ko masasaktan pa rin ako. Buti nga nakita ko
nang harap harapan e, kasi kung sinabi mo lang sa akin baka pilit ko pa ring
papaniwalain ang sarili ko na baka may pag-asa pa ko kay Cloud. But seeing them
together, na-realize ko na mahal talaga siya ni Cloud. Iyon lang naman ang mahalaga
e ang makitang masaya si Cloud. Okay na 'ko dun."

"Maybe you're right, pero kung hindi ko lang kapatid yon, sasapakin ko siya. Wala
siyang karapatang paiyakin ang bestfriend ko." Natawa ko sa sinabi niya kahit
kailan talaga

napaka-protective niya sa akin.

"'Sus para namang intensyon niya ang saktan ako. Basta magmomove-on na ako,
makakahanap din ako ng higit pa sa kapatid mo at pag nangyari iyon, malilimutan ko
na din ang Kuya mo." Natatawa kong saad.

"That's the fighting spirit baby Skyz, makaka-move on ka din at ang first step sa
pagmomove on ay..." Pinagalaw nito ang magkabila niyang kilay na siyang mas
nakapagpatawa sa akin.

"Ano naman ang

first step aber?" Tumayo siya at dumiretso sa refrigerator na nasa kwarto ko.
Nagkatinginan kami at sabay ngumiti sabay sigaw ng...

"FOOD TRIP!"
Ewan ko kung anong konek ng Food Trip sa pagmomove on pero 'yaan na ang mahalaga
makalimutan ko muna pansamantala ang pagiging brokenhearted ko. At magconcentrate
sa bonding namin ng bestfriend ko.

****

TIME CHECK 11:30 PM

Hindi ko alam kung bakit kahit pagod na pagod ako at gusto nang matulog ng katawan
ko pero yung diwa ko gising na gising pa din. Tumayo ako mula sa kama ko at
dumiretso sa study table ko.

Kinuha ko ang kahon na kasing laki ng lagayan ng sapatos.

C.R.M.

Hinawakan ko ang mga letrang nakasulat sa harapan ng kahon.

Cloud Rendrex Monteciara that's what it means.

Isa-isa kong kinuha ang laman nito.

Ang diary ko na puro tungkol kay Cloud ang nakalagay.

Ang panyo na inilagay niya sa tuhod ko nung bata pa ako.

Maging ang natanggal na butones ng polo niya na pinulot ko nakatago dito.

Kulang na nga lang pati kutsara na ginagamit niya sa tuwing nagfa-family dinner
kami kunin ko. Ganun ako ka-inlove kay Cloud na maliit mang bagay itatago ko basta
siya ang may-ari. Kinuha ko ang kaisa-isang litrato naming dalawa. Ako tuwang tuwa
sa picture pero siya ni ngumiti hindi niya ginawa. Kung di pa siya pinilit ni Mama
Rain na tumabi sa akin at magpakuha ng litrato hindi pa siya magpapa-picture kasama
ako. Matagal ko na siyang kakilala pero nanatili na lang kami sa ganon.

Kakilala.

Ni hindi kami naging magkaibigan. He never noticed me. I am nothing for him.

I gathered all of his pictures na pasimple kong dinukot sa photo album ng mga
Monteciara. One picture captured my eyes.

In the picture he was smiling brightly. I wonder kung sino ang dahilan ng pagngiti
niya sa litrato. Sana ako na lang 'yun pero asa naman ako. Bumuntong-hininga ako at
ipinasok lahat ng gamit sa loob ng kahon pagkatapos ay kinuha ko ang plastic at
binalot ito. Tonight, sisimulan ko ng ibaon sa limot lahat ng nararamdaman ko sa
kanya. At hindi yun mangyayari kung hindi ko itatapon ang mga bagay na magpapaalala
lang ng nararamdaman ko para sa kanya.

Sinilip ko kung mahimbing ng natutulog si Thunder at nang makita ko ang malalim

niyang paghinga indikasyon na tulog na talaga siya. Dahan-dahan akong lumabas ng
kwarto.

Kinuha ko ang maliit na pala sa likod-bahay na ginagamit namin ni Thunder noong mga
bata pa kami. Ang tagal na din nang huli ko tong ginawa. Ang pumunta sa park at
magbaon ng kung anong gamit sa ilalim ng puno. Lumabas ako ng bahay at sumalubong
sa akin ang malamig na simoy ng hangin. Hindi naman ako natatakot na may mangyaring
masama sa akin dahil secured ang subdivision namin.
Habang naglalakad ako hindi ko naman maiwasang isipin ang mga naganap kanina.
Kailan ko nga ba nalaman na mahal ko siya at gaano ako kasigurado na mahal ko
talaga siya gayung ang batayan ko lang naman ay ang mga isinusulat ko at nababasa.
Pero ang malakas na kabog ng puso ko at ang ang sayang nararamdaman ko tuwing
nakakausap o nakikita ko siya. Yun ang ilan sa mga pinanghawakan ko, samahan pa na
tuwinang pipikit at mag-iimagine ako ng future ko, kasama si Cloud doon.

***

NANG

makarating ako sa park hinanap ko ang puno na tambayan namin ni Thunder. Saglit
lang nakita ko na ito. Umupo ako at humukay sa lupa buti na lang pinreserved ang
park na ito kaya hindi nila ginawang espalto ang parte ng puno na ito. Kasabay nang
paglagay ko sa box na naglalaman ng alaala ko kay Cloud. Humiling ako na sana
mabaon na rin sa limot ang pag-ibig ko para sa kanya.

Nakaramdam na ako ng antok kaya nagdesisyon ako na umuwi na. Napalingon naman ako
sa kalsada nang biglang nakarinig ako ng makina ng pagtigil ng dalawang sasakyan.

Nagtago ako sa gilid ng puno nang makita ko kung sino ang bumaba sa isang sasakyan
na humarang sa isa pang kotse.

"Cloud..." Bulong ko.

He was desperately knocking the driver seat of the other car.

"Come on Charlotte open this damn door, let's talk please. Don't do this to me."
Gusto ko siyang lapitan at awatin sa ginagawa niya. He's begging! For God's sake, I
never saw him like that.

What is happening?

Lumipas ang isang minuto nang lumabas si Charlotte. Mabuti na lang at nasa madilim
akong parte kaya hindi nila ko makikita, and I doubt kung mapapansin nga ba nila
ako.

"Stop this Cloud. Alin ba sa salitang gusto kong mapag-isa ang hindi mo
maintindihan?!"

"What's the problem Babe? May nagawa ba ako? Tell me! We were okay a while ago and
then there's that fucking phone call and suddenly you're acting like this. Tell me
sino ba ang tumawag sa 'yo?"

"Sinabi ko na ngang it's nothing! Just a simple phone call from my director. Yun
lang and then you keeps on blabbering that there's something

wrong! That's why I'm pissed off!"

Patuloy akong nakikinig sa usapan nila at hindi ko maiwasang mainis kay Charlotte.
Paano niyang nagagawang pagsalitaan nang ganyan si Cloud.

"Then give me your phone!"

"You're ridiculous Cloud. I can't believe you're acting like this!"

"Acting like what?" Tapos pinuntahan niya ang kotse ng babae at lumabas siyang
bitbit na ang cellphone ni Charlotte.
"You are acting like a child! Cloud give me back my phone!" Pilit niyang inaagaw
ang cellphone niya kay Cloud. Nagulat na lang ako nang ibato ito ni Cloud sa lupa.
Malakas ang pagkakabato niya dahil nagkawasak-wasak ang cellphone. Sumigaw si
Charlotte, makaraan ay inangat nito ang kamay at sinampal si Cloud.

"He's calling you huh?"

Ni hindi man lang natinag si Cloud sa pagsampal sa kanya ni Charlotte.

Sinong He?

"Answer me damn it!"

"Y-yes."

"Why?"

"He's offering me a contract." Umiiyak si Charlotte pero hindi ko magawang maawa sa

kanya gayong nakikita ko kung gaano nasasaktan si Cloud.

Sino kaya ang pinagaawayan nila?

"Huh? Contract?!"

"Ano pa bang iniisip mong dahilan kung bakit siya tumawag?"

"Then tell me are you gonna accept his contract?"

"I-I'm considering it."

"You're kidding right? You won't leave our company just for him?!"

"You have to understand that I need to leave your company!"

"Why do you need to?"

Wala na akong maintindihan sa pinaguusapan nila pero

nakikinig pa rin ako. I can't explain what I am feeling right now. Dapat ba kong
matuwa na nag-aaway sila at base sa nakikita ko maaaring maghiwalay sila.

"I'm doing this for us!"

"Paanong para sa atin Charlotte?!"

"Dahil kung lilipat ako ng company mas madaling maipapaalam sa lahat na may
relasyon tayo. Akala mo ba madali para sa akin ang makarelasyon ka sa loob ng
dalawang taon at hindi ko masabi sa harap ng marami na si Cloud ang boyfriend ko at
hindi lang siya basta boss ko."

Two years na sila. Ganun katagal?

"Then let's have a press conference. Ipaalam natin sa kanila na tayo na, so that
it's no need for you to sign a contract with that asshole!"

"Kung sana ganun kadali, ginawa na natin noon pa. Pero hindi ako handa na husgahan
nila ako na kaya lang ako nakarating sa kinatatayuan ko ay dahil sa 'yo." Napaluha
ako sa sinabi ni Charlotte at hindi ko alam kung bakit. Ganun ba talaga kalalim ang
relasyon nila?
"Babe hindi naman sila ang mahalaga. What is important ay yung tayo. Please don't
do this." Hinawakan niya pa ang mukha ni Charlotte habang sinasabi ito.

He loves her so much and damn, it hurts me so much.

"Come on Cloud isipin mo naman ako oh, please hindi naman ako mawawala sa tabi mo.
Lilipat lang ako ng company, we can still see each other just like before."

"Kahit saang company huwag lang sa company ng ex mo!"

And now I finally know kung bakit ayaw ni Cloud lumipat si Charlotte.

"Don't you trust me?"

"I trust you but not your ex!"

"He's just my

past. Wala nang iba pa! You know that I love you."

"Still-"

Magsasalita pa sana siya nang halikan siya ni Charlotte. Why do I have to witness
their kissing scene?

They're kissing torridly at parang may pumipiga sa puso ko. Pumikit ako at
nagpasyang aalis na ako. Bahala na kung makita nila ako. Hahakbang pa lang ako nang
muli silang mag-usap.

"Let's talk some other time babe. You're tired and so do I." Tumalikod na si
Charlotte nang may dinukot sa bulsa si Cloud at lumuhod ito gamit ang isang tuhod.

Tell me it's just a dream. Please God wake me up.

Kinurot ko ang sarili ko at nasaktan ako so it means it's not a dream. Napaluha ako
nang marinig ang tanong ni Cloud.

"Will you marry me?"

Nagpasya na akong umalis nang marinig ko sinabi ng lalaking mahal ko. Hindi ko na
kaya pang marinig ang isasagot ni Charlotte. Pero muli akong napatigil sa sinagot
ng babae.

"I'm sorry I can't babe." Hindi lang si Cloud ang napatulala maging ako sa sinabi
ni Charlotte.

She is so unbelievable. Cloud is offering marriage. Marriage means a lifetime

commitment and she turned him down. I just can't believe it.

Umiiyak na tumalikod si Charlotte at iniwan ang kaawa-awang si Cloud.

"Kung aalis ka it only means one thing ..We're done."

Masama mang pakinggan pero pinanalangin ko na umalis siya at iwanan niya si Cloud.

"I'm sorry I love you but it's not enough to marry you. I'm not yet ready. Goodbye
Cloud."
And as I saw her walking to her car.

I suddenly regret what I've wished for, ang umalis siya at iwanan

si Cloud. Nagkamali ako, hindi din ako magiging masaya kung maghiwalay sila. Dahil
sa nakikita kong sakit sa mukha ni Cloud gusto kong habulin si Charlotte at
makiusap na balikan niya si Cloud. Tanga na kung tanga pero mas gugustuhin ko pang
makita siyang masaya kapiling ng mahal niya at masaktan ako. Kaysa makita ang mukha
niyang masasalamin ang sobrang sakit.

Nanatili siyang nakaluhod doon. Nakataas pa din ang kamay hawak-hawak ang singsing
na siyang ibibigay niya kay Charlotte. Nakikisabay pa ata ang panahon sa
nararamdaman namin ngayon.

Unti unting pumatak ang ulan hanggang sa lumakas ito. Tumakbo ko papalapit sa
kanya. Napansin kong nagulat siya nang makita ako. Ganun pa din ang posisyon niya.
Kung may makakakita sa amin iisipin na inaalok niya ako ng kasal.

"Anong ginagawa mo dito? K-kanina ka pa ba?" Malakas ang ulan pero dinig na dinig
ko pa rin ang boses nito.

Kahit na umuulan alam ko umiiyak siya. And it pains me, big time.

"Kanina pa ako dito."

"So narinig mo ang lahat. Nakita mo kung gaano ko kadesperado!" Ibinato niya ang
singsing at galit na tinignan ako.

"Please Cloud, alam ko nasasaktan ka ngayon pero tumayo ka na at umuwi magkakasakit

ka sa ginagawa mo!" Malakas kong sigaw sa kanya. Pilit ko siyang itinatayo pero
tinulak niya ako. Hindi ko alam kung alin ang masakit, ang kamay ko na naramdaman
kong nasugatan dahil doon sa basag na cellphone na ibinato niya kanina o ang puso
ko dahil sa itinaboy niya ako.

"Alam mo? Ano bang alam mo? Alam mo ba kung ano ang pakiramdam ng nasasaktan ka
dahil yung taong mahal mo iniwan ka? Na kahit na mahal na mahal mo siya nagawa ka
pa rin niyang ipagtabuyan sa buhay niya? Tell me anong alam ng isang katulad mo! Na
umiikot lang ang buhay sa mga librong hindi naman totoo!"

Tumayo ako 'di alintana ang sakit sa kamay ko. Umiiyak ko siyang hinarap at sumigaw
ako.

"Alam na alam ko ang sinasabi mo Cloud. Paanong hindi ko malalaman gayong nandito
sa harap ko yung taong mahal ko, na walang ginawa kung hindi itulak ako palayo
dahil sa sinaktan siya ng babaeng mahal niya. At least ikaw mahal ka ng mahal mo!
Eh ako ilang taon na akong lihim na nagmamahal sa'yo. At nung nagkalakas ako ng
loob para magtapat sa'yo. Nakita kita kasama ang girlfriend mo. Ngayon, itatanong
ko? Sa tingin mo, gaano ko nasaktan dahil sa lintik na pagmamahal ko sa 'yo?"

Nagulat siya sa sinabi ko at mas lalo siyang nagulat nang niyakap ko siya.
Naramdaman ko ang paninigas ng katawan niya. Hinigpitan ko ang yakap ko sa kanya
nang tangkain niyang kumalas sa akin. Umiiyak akong nagsalita.

"Please Cloud, ako na lang huwag na siya. Hindi kita sasaktan katulad ng ginawa
niya. Mamahalin kita ng lubos pa sa kayang ibigay niya. Kahit ano gagawin ko para
sa'yo. Please ako na lang .. akin ka na lang."

Desperada na kung desperada ang mahalaga masabi ko ang nararamdaman ko para sa

kanya.
SOMEONE'S POV

"Kuhanan mo maigi ng litrato siguraduhin mong ang makakakita nito iisiping

magkarelasyon silang dalawa nung babae." Napangisi ako sa sinabi ko.

"Areglado boss."

Sa wakas nakahanap na rin ako ng alas laban sa gag*ng si Monteciara. Humanda ka.
Sisiguraduhin kong magugulo ang buhay mo.

TBC

Excited for the next UD ? VOMMENT PARA MAGUD KAAGAD SI AKO :")

=================

AWS CHAPTER 6

SKY's POV

"You love me? How can you be so sure about you're feelings for me when aside from
my name, my family. You don't know anything about me. Don't make me laugh, I don't
need your pity. Save it for someone else." Marahas nitong inalis ang pagkakayakap
ko sa kanya at tinalikuran ako.

"Maybe you're right, I don't know anything about you. I just knew you as Cloud
Rendrex, brother of my best friend. Anak nang itinuturing kong magulang. Kababatang
kasabay lumaki pero hindi kailanman naging close sa akin. Pero alam ko na ayaw mo
sa carrots, takot ka sa mga malilit na insekto. Hindi mo hilig magpa-picture. Handa
mong gawin ang lahat para sa pamilya mo at pati na rin para sa taong mahal mo.
Iilan lang 'yon sa mga alam ko tungkol sa 'yo. Siguro nga hindi 'yon sapat para
masabi ko na mahal kita. Pero bakit ang sakit-sakit ng puso ko ngayon nang makita
kitang nagmamakaawa sa kanya-"

"-Enough!" sigaw nito pero nagpatuloy pa rin ako sa pagsasalita.

"Bakit sa tuwing nakikita kita ang lakas ng tibok ng puso ko? Bakit sa tuwing
ngumingiti ka pakiramdam ko buo na ang araw ko? Bakit kahit paulit-ulit kong
sabihin sa isip at maging sa puso ko na kalimutan na ang lintik na pakiramdam na
'to hindi ko pa rin magawa. Now tell me, sa tingin mo hindi pa rin 'to pagmamahal?
Sa tingin mo ba awa lang 'to? No! Kasi bago ko pa makita ang nangyari kanina, mahal
na kita!"

"Fine! I believed you! Then are you willing to do anything for me?" saad nito
pagharap sa akin kasabay nito ang paghinto ng ulan. Tumango ako. "Kahit

ano gagawin ko para sa 'yo."

"Then... come with me." Lumapit ito sa akin at hinila niya ako papasok sa kotse.

Nakabibinging katahimikan ang namayani sa loob ng sasakyan. Pasimple ko siyang

tinignan at hindi ko mabasa kung ano ngayon ang iniisip niya. Blangko lang ang
ekspresyon niya. Walang makikitang kahit anong emosyon.

Namula ko nang maalala ang mga sinabi ko kanina. Ngayon ko naramdaman ang hiya sa
mga binitawan kong mga salita. Nayakap ko ang sarili ko nang makaramdam ako ng
lamig.

Kumusta naman sa suot suot kong pantulog hindi ba?

"Ouch!" Napaaray ako nang maramdaman ko ang kirot sa kamay ko. Doon ko naalala na
may sugat pala ako dulot ng pagtulak kanina sa akin ni Cloud. Nagtataka ko siyang
tinignan ng ihimpil niya ang sasakyan sa tapat ng isang drugstore.

"Stay here." Napatango na lang ako sa sinabi niya. Makalipas lang ang ilang sandali
narinig ko ang pagbukas ng pinto sa driver's seat.

"Give me your right hand," Hindi nakatinging saad niya sa akin. Nag-aalinlangan pa
ako ng

i-abot ko sa kanya ang kamay ko.

Kumabog ang puso ko nang hawakan niya ang may sugat kong kamay. Ramdam ko ang
pamumula ng mukha ko.

'My gosh Sky, umayos ka nga kinikilig ka sa simpleng paghawak niya lang sa 'yo.'

Epal ng isang parte ng utak ko. Paano akong hindi kikiligin kung heto ang first
time na hinawakan niya ang kamay ko. And I can't help but feel a tingling
sensation. Napatigil lang ako sa kalandian ko nang buhusan niya ng alcohol ang
kamay ko. Hindi ko napigilan ang mapasigaw. Napahawak siya sa tenga niya dahil sa
pagtili

ko.

"Will you shut up?!" Napapitlag ako nang sumigaw siya.

"Sorry, sino ba kasing nagsabi sa'yo na buhusan ang sugat ko ng alcohol. Ang hapdi
kaya!" Umiiyak kong sabi sa kanya. Mababaw lang ang luha ko pero kung ikaw ang nasa
posisyon ko at binuhusan ang kamay mong may sariwang sugat ng alcohol. Tignan ko na
lang kung hindi ka mapaiyak.

"Tss. Stop crying para kang bata! Binuhusan ko ng alcohol dahil baka maimpeksyon pa
ang sugat mo." Pagkatapos niyang magsalita ay hinipan niya ang kamay ko. Napahinto
ako sa pag-iyak dahil sa ginawa niya. Para kong tangang nakangiti habang ginagamot
niya ang sugat ko. Parang kanina lang ay todo ang pag-eemote ko, ngayon naman ay
para na akong nababaliw kung ngumiti at kiligin sa bawat ginagawa nito. Binalutan
niya ng benda ang kamay ko matapos niyang malinis ito.

"Here use it." Pag-abot niya sa akin ng jacket niya. Ito pala yung inabot niya sa
passengers seat kanina.

"Salamat." Nakangiti kong sabi sa kanya. Hindi niya na ako sinagot at muling
ipinagpatuloy ang pagmamaneho. Sinuot ko ang jacket at pasimpleng inamoy ito.
Napakabango at halatang si Cloud ang gumagamit nito dahil sa perfume na naamoy ko.
I wonder kung napagamit niya na din ito kay Charlotte. Malungkot akong napangiti ng
dahil sa naisip ko. Lumipas ang ilang minuto at hindi ko na napigilang tanungin
siya.

"Saan ba tayo pupunta Cloud?" Inantay ko siyang sumagot pero nanatili siyang
tahimik. Mukhang malalim ang iniisip niya. Malamang si Charlotte na naman ito.
Katabi ko nga siya physically pero ang puso at isip niya nasa iba. Hindi na

lang ako nagsalita at ibinaling ko na lang ang pansin sa labas.

"Sinabi mo kanina na kahit ano handa mong ibigay sa akin, tama ba ako?" Lumingon
ako sa kanya at nanindig ang balahibo ko nang makita ko ang ngisi sa mukha niya.
Hindi ko na nagawang sumagot dahil sa tumigil na ang sasakyan niya sa harap ng...
Monteciara Hotel?

Hotel.

Hotel.

Hotel.

Nasa hotel nila kami anong gagawin namin dito?

'Nagtatanga-tangahan ka na naman Skyleigh, ano sa tingin mo ang gagawin niyo sa

hotel magjajack-enpoy? Pinairal mo na naman ang 'katalinuhan' mo kasi lakas ng loob
mong magsabing lahat ibibigay mo. O ayan ibigay mo na ang virginity mo.'

Piping-usal ng naninising bahagi ng isip ko. Napaurong ako sa gilid ng pintuan nang
maramdaman kong unti-unti niyang nilalapit ang mukha niya sa akin. Napapikit ako
nang maramdaman ko ang hininga niya sa tenga ko. Ang lakas ng tibok ng puso ko na
pakiramdam ko sasabog ito.

"Bababa ka ba o bubuhatin pa kita Skyleigh?" Sarkastiko siyang tumawa at iniwan

akong tulala sa kotse. Nagmamadali akong sumunod sa kanya. Di ko na alintana ang
mga nagtatakang tingin ng mga empleyado at mga customer sa akin dahil sa
nakapantulog lang ako at basang basa ng ulan mabuti na nga lang at suot suot ko ang
jacket ni Cloud kung hindi makikita nila ang pantulog ko.

Hindi ko natiis nang walang lingunan na nagpatuloy sa paglalakad si Cloud kaya

hinawakan ko siya sa kamay at hinarap sa akin.

"What?" Nakataas ang kilay na sabi niya sa akin tapos tinignan niya ang kamay ko na
nakahawak sa kanya kaya parang napapasong bumitaw ako at umayos ng tayo.

"What's the meaning of this Cloud?" Walang kangiti-ngiti kong saad.

"Stop pretending to be naive Skyleigh. You're a writer right? Then you should know
what can happen if a guy bring a girl to a hotel."

Napalunok ako sa sagot niya. Of course I know kung anong posibleng mangyari kapag
pumunta sa hotel ang lalaki at babae.

Pero wala namang kami!

Heto ba ang sagot niya sa confession ko sa kanya kanina?

Ang dalhin ako sa hotel?

Hindi ko maiwasang mapaluha. Pakiramdam ko napakababa kong babae para ituring niya
ako ng ganito.
"We're gaining attention Skyleigh, so stop crying. Remember, hindi kita pinilit na
sumama sa akin. I'll call Thunder and ask him to fetch you up so stop acting as if
I'm a bad guy here."

Napakagat ako sa labi sa sinabi niya .Tama siya hindi niya ako pinilit. Kusa akong
sumama, ako itong umeepal pero ang lakas ng loob kong mag-inarte sa harap niya.

"I told you, you don't love me." Anito na para bang sinasabi sa akin na hindi ko
kayang gawin ang lahat para dito.

Sa sinabi niya nakabuo ako ng desisyon. Sasama 'ko sa kanya wala akong pakialam
kung nakakababa ang gagawin ko. I don't care kung pagkatapos nito iwanan niya ako.
Ang mahalaga maparamdam kong hindi siya nag-iisa, na nandito ako para sa kanya at
higit sa lahat hindi ako katulad ni Charlotte na binigay niya na ang lahat iniwan
pa din siya.

Pinahid ko ang luha ko at ngumiti ako sa kanya. "Don't call Thunder. Sasama ko sa
'yo." Hinawakan ko ang kamay niya at hinila siya papunta sa receptionist na mukhang
kanina pa kami inaantay na dalawa at pinagpapantasyahan si Cloud.

Pasensya ka Girl, kahit anong pagpapaganda ang gawin mo diyan. Ngayong gabi akin si
Cloud.

TBC

=================

AWS CHAPTER 7

Chapter 7

"Goodevening Sir, Welcome to Monteciara Hotel. How may I help you?" Napataas ang
kilay ko sa nakakaimbyernang receptionist sa harap ko na halata namang nagpapacute
kay Cloud. Pasimple pa niyang inipit ang buhok niya sa may gilid ng tenga
niya.Tinignan ko ang nameplate niya at bago pa makapagsalita si Cloud inunahan ko
na siya.

"So Riane, kasali ba sa job description mo ang magpacute sa harap ng boss mo at

hindi pansinin ang kasama nito. Invisible na ba ako at siya lang ang binati mo?"
Namilog ang mata niya sa sinabi ko at halatang nagulat. I guess bago lang siya dito
at hindi kilala si Cloud bilang isang Monteciara. Nagpacute na nga siya nagawa niya
pa akong isnabin.
"Skyleigh, enough." Nahimasmasan naman ako sa sinabi ni Cloud. At ng mapansin kong
papaiyak na ang babae marahil dala ng pagkapahiya sa sinabi ko hindi ko naiwasang
makonsensya sa nagawa ko kaya umiwas na lang ako ng tingin sa kanya.

"Sorry po Ma'am, Sir." Yumuyuko pa ito habang humihingi ito ng paumanhin.

"Just give us the presidential suite key." Ani Cloud.

Dali-dali niya namang inabot ang susi sa huli.

"Sorry po talaga Ma'am." Pahabol niya pa sa akin ng susundan ko na si Cloud.

"Apology accepted and next time Riane, be careful with the man you are flirting
especially when he is with me." Ngumiti ako sa kanya na sinuklian niya rin ng
alanganing ngiti.

Habang isinusuksok ni Cloud ang susi papasok

sa presidential suite hindi ko maiwasang kagatin ang mga kuko ko. Sigurado bukas
wala na kong kuko sa kamay. Mannerism ko na talaga na kagatin ang kuko ko sa tuwing
kinakabahan ako.

Bumungad sa amin ang malaki at eleganteng sala pagpasok namin. It's not my first
time na makapunta sa Monteciara hotel but still hindi ko pa din maiwasang humanga
sa interior ng bawat kwarto sa MH. Napakaganda talaga at masasabi mong pinag-isipan
ang bawat detalye sa paggawa nito.
"You take a shower first." Napatingin ako kay Cloud na NAKAHUBAD?!

Mag-iinarte lang ako kung tatakpan ko pa ang mata ko.

'Holy cow isa.dalawa.tatlo.apat.lima.ANIM! six pack abs si Cloud. Kanin na lang ang
kulang may ulam ka na Sky.'

"Stop molesting me in your mind Skyleigh." Napaiwas ako ng tingin sa tumataginting

na ulam- ay este abs ni Cloud. Nagmamadali akong tumakbo sa pinto ng banyo at
pabagsak itong sinara.

Napapaypay ako gamit ang kamay ko at humugot ng malalim na hininga.Malamig ang

panahon pero hindi ko alam kung bakit pakiramdam ko init na init ako.

Lumabas ako ng banyo makalipas ang tatlumpong minuto.Napatagal dahil nag-ipon pa

ako ng lakas ng loob dahil hiyang hiya ako sa nangyari kanina. Dalawa ang banyo sa
Presidential Suite kaya ng lumabas ako nakaroba na rin si Cloud katulad ko. Seryoso
siyang umiinom ng alak sa may sofa habang nanonood ng TV. Bakas na bakas sa mukha
niya ang sakit at lungkot.

Kaya pala...

Si Charlotte ang artista sa pinapalabas.

Umupo ako sa tabi niya. Saglit itong nilingon ako at ibinalik ang atensyon sa
palabas.
"It's not you Gerald, it's me hindi pa ako handa. Madami pa akong pangarap at hindi
pa sapat ang pagmamahal ko sa'yo para bitawan 'yun lahat." Sabi ng umiiyak na
Charlotte sa nakaluhod na lalaki. Hindi ko hilig talaga manood ng TV kahit pa isa
akong writer. Kinatatamaran ko kasi ito at mas gusto ko pang magbasa. Pero kahit na
hindi ako nanonood masasabi kong napakagaling nga umarte ni Charlotte.

Wait.Yung scene parang...

"How ironic na yung pelikulang ipinagawa sa kanya magagawa niyang ma-apply sa

akin.Tell me Sky? Yung lalaking nakaluhod ganyang ganyan din ba ang itsura ko
kanina?" Nagsalin siya ng alak sa isang baso at inabot sa akin. Hindi ako umiinom
pero tinanggap ko ito at nilagok dahil wala 'kong maapuhap na sagot sa tanong niya.
Napaubo ako matapos 'kong inumin ang alak. Gumuhit ang pait sa lalamunan ko at
nakaramdam ako ng pag-iinit.

"Are you okay? You should have told me na hindi ka umiinom." Nakatingin pa rin sa
TV na sabi niya sa akin.

Tumikhim na lang ako at hindi na nagsalita. Ibinaba ko ang baso. Kinuha niya ulit
ito at sinalinan ng alak. Base sa pagkakaalam ko mababa ang alcohol tolerance ni
Cloud kaya nag-aalala akong malasing siya.

Pipigilan ko na sana siya sa pag-inom ng pinatay niya ang TV at sumandal sa balikat

ko.

Dug.Dug.Dug.Dug

Be still my heart...
Sa

isip-isip ko pakiramdam ko kasi maririnig ni Cloud ang tibok ng puso ko sa sobrang

lakas nito.

"I can still remember when we met three years ago.Nasa isang coffee shop ako at
kapansin-pansin ang isang babae," Tumawa siya na para bang may naalala.

"She was crying hard that time. Madaming lalaki ang nagtangkang lumapit sa kanya
dahil kahit naman puno na ng luha ang mukha niya kapansin pansin pa rin ang ganda
niya." Huminto siya sa pagkukwento at naramdaman kong nabasa ang balikat ko.

He's crying. Sabi nila minsan lang umiyak ang lalaki para sa isang babae. And when
a guy shed tears for a girl , it only means one thing... He truly loves her.

Pupunasan ko sana ang pisngi niya ng pigilan niya ako. Ibinaba ko na lang ang kamay
ko at naghintay kung ipagpapatuloy niya pa ang kwento. Napakamasokista ko para
hintayin pa siya na ikwento ang love story nila ng babaeng mahal niya.

"Sa iilang lalaking nagtangkang patahanin siya walang nagtagumpay. Nilapitan ko

siya dahil ayoko talaga sa maingay and at that time naiinis ako dahil ang ingay-
ingay niya. So lumapit ako sa kanya and you know what she did to me?" Para kong
tanga na umiling-iling pa.

"Isinaboy niya sa mukha ko yung kape na nasa harap niya, and then she shouted at
me. Sabi niya, gusto niya lang mapag-isa at wala siyang balak i-entertain ako dahil
brokenhearted siya. At pagkatapos, tumakbo siya at iniwan akong napahiya sa loob ng
coffee shop. I should be pissed off dahil sa ginawa niya pero hindi e.At the back
of my mind hiniling ko na sana

magkita ulit kami. Dumaan ang ilang buwan at di pa rin siya maalis sa isip ko until
ipakilala siya sa akin bilang new talent ng company." Huminto siya at muling uminom
ng alak. Umalis siya sa pagkakasandal sa akin.
"Cloud enough, lasing ka na." Pag-aawat ko sa kanya ng muli nitong salinan ang baso
ng alak.

"Anim na buwan ko siyang niligawan. I never courted anyone. Siya lang. Nagtagal
kami ng dalawang taon at kahit na lihim lang kami naging masaya pa din kami. Handa
na kong pakasalan siya e pero nakakagago lang. Tumanggi siya, tinanggihan niya ako.
At pinili niya ang kompanya ng gagong nanakit sa kanya." Umiiyak niyang saad.

Di ko mapigilang mapaiyak dahil sa nakikita kong miserable niyang sitwasyon. Parang

kanina lang kitang kita ko kung gaano siya kasaya kasama si Charlotte.

Pero ngayon.. Para siyang batang inagawan ng laruan..Niyakap ko siya dahil yun lang
ang kaya kong gawin para kahit papaano maramdaman niyang 'di siya nag-iisa.Tumagal
ng ilang minuto ang pag-iyak niya. Naramdaman kong bumibigat na ang paghinga niya
tanda ng makakatulog na siya. Hirap na hirap ko siyang inalalayan papunta sa
kwarto. Ibinagsak ko siya sa kama ng bigla siyang dumilat at dahan-dahan niyang
nilapit ang mukha niya sa akin at..

Hinalikan niya ako.Naramdaman ko ang paggalaw ng labi niya sa labi ko. It's my
first kiss at hindi ko alam kung tama ba ang ginagawa kong pagsagot sa halik na
iginagawad niya sa akin. Hinihingal ako sa kakapusan ng hangin ng bumaba ang halik
niya sa leeg ko ng marinig kong nagsalita siya...

"I love you...Charlotte."

Natulak ko siya dahil sa narinig kong sinabi niya.

Ang tanga-tanga ko. Hindi ako ang iniisip niyang hinahalikan niya kung hindi si
Charlotte at ang sakit sakit nito. Inayos ko na lang ang pagkakahiga niya at
pinagmasdan ko ang natutulog niyang mukha. Yumakap ako sa kanya at taimtim na
humiling.

Sana sa susunod pangalan ko naman ang bigkasin mo kapag muli mo kong hinalikan.
Sana magawa mo rin akong mahalin Cloud. At pag dumating na ang panahong yun umasa
ka hinding hindi kita iiwan. Mananatili lang ako sa tabi mo at habang-buhay kang
mamahalin.

Nakatulog akong lumuluha at umaasang maulit pa ang nangyari kanina pero sana sa
panahong 'yun ako ang nakikita, naiisip at tinitibok ng puso niya at hindi siya.

TBC

Hindi pa panahon para sa BS nila.Dadating tayo dyan LOL.

=================

AWS CHAPTER 8

Chapter 8

Nagising akong mabigat ang pakiramdam ko. Sinalat ko ang noo ko at napagtantong
nilalagnat ako. Marahil dahil sa pagkakabasa ko sa ulan kagabi. Bumangon na ako sa
higaan kahit na ang gusto ko lang gawin ay ang pagmasdan ang mukha ni Cloud. Ang
sarap sa pakiramdam na magising kasama ang lalaking mahal mo. At kahit masama ang
pakiramdam ko gusto ko pa rin siya ipaghanda ng almusal dahil sa hindi ko alam kung
mauulit pa ang ganitong pagkakataon. Hinalikan ko muna siya sa noo bago ko tuluyang
lumabas ng kwarto.

Napatingin ako sa sala at hindi ko naiwasang magbalik-tanaw sa nangyari kagabi.

Napahawak ako sa labi ko at napapikit. Hindi man ako ang iniisip niya ng hinalikan
niya ako masaya pa din ako na sa kanya ko naranasan ang unang halik ko.

Honestly, hindi ko alam kung paano siya pakikitunguhan sa oras na magising siya.
Dapat ba akong umarte na parang walang nangyari kagabi o ipakita sa kanya ang
pagiging apektado ko sa naganap sa amin.

'Bahala na nga wala namang kasiguraduhan na may maaalala siya. After all, he's too
drunk last night.Kaya malaki ang tsansa na nakalimutan niya na kung ano ang mga
pinaggagawa niya kagabi.'

I was about to order ingredients from the kitchen of the hotel when suddenly I
heard a phone call. Hindi ko na sana ito papansinin pero naisip kong baka
importante kaya hinanap ko yung cellphone ni Cloud.

Thunder Calling...

Napahampas ako sa noo ko ng mabasa ko kung kung sino ang tumatawag.

Panigurado

alalang-alala na 'yun sa akin dahil kagabi pa ako nawala. How can I be so stupid at
hindi ko siya tinawagan kagabi. Masyado kong na-preoccupied kay Cloud na hindi ko
man lang naisip ang consequence ng pagsama ko sa kanya kagabi. Sigurado alam na din
nila Titamoms na nawawala ako. Knowing Thunder protectiveness over me. Hindi na din
ako magtataka kung may mga pulis na sa bahay pagdating ko.

"Hello.." Kinakabahan kong sinagot ang tawag ni Thunder.

"Kuya--- What the! Skyleigh!" Saglit kong nailayo ang cellphone sa tenga ko sa
sobrang lakas ng sigaw niya.

"Thundz.." bago pa ako makapagsalita narinig ko ang pagmumura niya sa kabilang

linya. Narinig ko din ang mga boses nila Titamoms sa background.
"Young man! Watch your mouth."

"Your Dad is right thunder walang magagawa ang init ng ulo mo so please calm down."

"You're calling your brother right Thunder? Then why are you talking to my niece?
Does that mean they are together for the whole night?! I can't believe this!"

Napakagat ako sa labi ng marinig ko ang usapan nila. They are in a complete chaos
because of me. And I can't help but to feel guilty.

"Skyleigh nasaan kayo ni Cloud? Pupuntahan namin kayo." Malamig ang boses na saad
ni Thunder.

"N-nasa Mo-monteciara H-hotel." Nanginginig ang boses kong saad sa kanya. Nakarinig
ako ng tila pagsuntok sa pader. Bago pa ako muling makapagsalita binabaan

niya na ako.

Kalahating oras na akong hindi mapakali dito sa sala. Hindi na nga ako
nakapagprepare ng breakfast at umorder na lang sa restaurant dahil sa kaba ko sa
maaaring mangyari mamaya pag dumating sila Thunder. Sinilip ko si Cloud at tulog pa
din siya, ayoko naman siyang gisingin dahil natatakot din ako sa magiging reaksyon
niya kapag nalaman niyang papunta dito sila TitaMoms. Nararamdaman kong mas lalo ng
tumataas ang lagnat ko pero binalewala ko ito. Ninenerbyos ako sa reaksyon nila sa
makikita nilang ayos namin ni Cloud. Parehas kaming mga nakaroba lang dahil sa
nabasa nga ang damit namin kahapon. At hindi malabong isipin nila na may nangyari
sa amin.

Napalingon ako sa pinto ng kwarto ng marinig kong bumukas ito. Napatayo ako ng
makita kong pupungas pungas na lumabas dito si Cloud.
"Morning..." Nginitian ko siya ng alanganin ng batiin niya ako.

"G-good morning.Nakapagorder na ko ng food.L-lets have breakfast." Uutal-utal kong

nasabi sa kanya.Buti na lang hindi niya ito pinansin at dumiretso na siya sa table.

Nanginginig ang kamay kong dinampot ang kutsara at nag-umpisa na ding kumain kahit
wala naman akong malasahan sa sinusubo ko. I don't know if it's because of my fever
or I'm just too nervous. Damn, in just a minute dadating na sila at hindi ko pa din
nasasabi kay Cloud.

"Hey you're shaking what's the matter? May problema ba? May nagawa ba ako kagabi? I
was too drunk and I completely forgot what happened last night."

Dapat ba kong matuwa na wala siyang naaalala sa nangyari kagabi.

"Wala, nalasing ka lang iyon lang yun. Wala kang ginawa." Nagpanggap akong naka-
focus sa plato ko para hindi ko na kailangan pang tumingin sa mga mata niya.

"Well, that's good to hear. And about what happened with Charlotte and I. I hope
hindi mo ito sasabihin kanila Thunder." Sasagot pa sana ako when we got interrupted
by a loud knock at the door. Tatayo na sana siya ng inunahan ko siya.

Nanginginig ang mga tuhod ko ng hawakan ko ang doorknob.

Narinig ko ang pagsinghap nila Mama Rain sa nakitang ayos ko.

"Skyleigh you better-" Hindi na natapos ni TitaMoms ang sasabihin niya gawa ni
Thunder na galit na galit na kinuwelyuhan si Cloud na sumunod pala sa akin at
sinuntok niya ito ng malakas.

Napahawak ako sa bibig ko at napaiyak na lang. Bumagsak si Cloud at nakita ko ang

mapang-akusa niyang tingin sa akin.

Oh God hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa isip ni Cloud pero please lang huwag
naman sana niyang isipin na plinano ko ito.

TBC

=================

AWS CHAPTER 9

Chapter 9

"Thunder Hendrex enough!" Muli sanang susuntukin ni Thunder si Cloud ng hawakan ni

Papa Winter ang kamao nito.
"Walang maidudulot na maganda kung sasaktan mo ang kapatid mo Thunder, pag-usapan
natin ito ng maayos."

"Walang dapat pag-usapan Ma. Hindi ko alam kung bakit ganyan mag-react ang anak
niyo. Wala akong ginawang masama kay Skyleigh kung yan ang iniisip niyo." Walang
emosyong saad ni Cloud.

"And you expect us to believe that?!" Asik ni Thunder sa kapatid.

"Then tell me ano ba ang sinabi sa inyo ng babaeng yan at kung maka-asta ka akala
mo pinagsamantalahan ko ang best friend mo? Well I have a news for all of you.
Kusang sumama sa akin yang si Sky, so stop accusing me of something I didn't do and
won't ever do." Tumalikod na si Cloud at dumiretso sa kwarto.

Hahabulin ko pa sana siya para magpaliwanag ng may mga kamay na pumigil sa akin.

"Totoo ba na kusa kang sumama sa kanya?" Masama ang tingin na tanong sa akin ni
Thunder.

"Oo kaya please Thundz, bitawan mo ko kakausapin ko lang si Cloud." Nanghihina kong
saad.

"Skyleigh! Hindi kita pinalaking ganito! Paano mo nagawang sumama at magpalipas ng

gabi sa isang hotel room kasama ang isang lalaki?! At amng malala ay si Cloud pa,
hindi mo man lang naisip na may girlfriend na yung tao." Galit na sabi ni TitaMoms.
Girlfriend?

No TitaMoms wala na sila...Kaya

ko nga siya sinamahan kagabi dahil iniwan siya ni Charlotte...

Gusto kong sabihin yan kanila TitaMoms pero hindi ko magawang sabihin dahil alam
kong mas lalong magagalit sa akin si Cloud.

"I'm outta here." Napatingin ako kay Cloud na papalabas na ng pinto. Nakita ko pa
ang masamang tingin sa kanya ni Thunder na hanggang ngayon ay nakahawak pa din sa
kamay ko.

"No young man, you'll stay here at sabay niyong ipapaliwanag ni Skyleigh kung bakit
magkasama kayo mula kagabi."

"Your Dad is right Cloud."

"I said-" Naputol ang sasabihin ni Cloud ng umalingawngaw ang tunog ng cellphone ni
Papa Winter.

"Hello call me later-WHAT?" Nagmamadaling lumapit sa sofa si Papa at di

magkandatutong binuksan ang telebisyon.
Nagulat ako sa bumungad na balita walang iba kundi ako at si Cloud..

'Who's this lucky girl na mukhang inaalok ng kasal ng ating young CEO of Monteciara
Entertainment Company..What a lovely proposal right? A proposal under the
rain?..Well the next picture says it's a yes, I guess..'

Eto yung scene na nilapitan ko si Cloud na nakaluhod siya at parang inaalok ako ng
kasal. And the next picture is- us entering the Hotel. Sinong kumuha ng mga
litrato? Oh my gosh ano ba to bakit sunod sunod na ang nagiging problema ko.
Napatingin ako kay Cloud and frustration is written all over his face. Napahawak
ako sa ulo ko ng maramdaman ko ang pagkahilo.

"You really have a lot of

explaining to do Skyleigh and Cloud."

Huli kong narinig ang boses ni Papa bago nagdilim ang lahat.

Cloud POV

"Skyleigh!!" I was preoccupied with my thought when I heard a scream. Paglingon ko

nakita ko sila na natatarantang lumapit kay Sky na nawalan ng malay. Lalapit na
sana ako ng tinignan ako ng masama ng kapatid ko. Hindi ko ito pinansin at
pinagmasdan si Skyleigh. Putlang-putla siya at pawis na pawis.

"Oh gahd inaapoy ng lagnat si Sky, let's bring her to the hospital" Tarantang sabi
ni Tita.Binuhat siya ni Thunder at dali-dali silang umalis. Napatakbo na din
ako.Paglabas namin ng hotel bumungad sa amin ang mga reporters.
"Kailan po ang kasal?"

"Matagal na po ba ang relasyon niyo?"

"Anong nangyari sa kanya?"

"Bakit ang kapatid niyo ang may buhat sa kanya?"

Gustong gusto ko na silang sigawan pero kinalma ko ang sarili ko. Galit ako kay
Skyleigh dahil pakiramdam ko plinano niya ang lahat ng ito. Pero hindi ko din
maiwasang mag-aalala sa kanya.

HOSPITAL

"Wala na kayong dapat ipag-aalala sa kanya although mataas pa din ang lagnat niya
stable na ang kondisyon niya." Napahinga ko ng malalim sa sinabi ng doctor.

I've known Skyleigh for a long time, hindi man kami close still itinuturing ko
siyang parang kapatid ko na. Kaya nga nagulat ako ng ipagtapat niya ang feelings
niya for me last night. Naisip ko din na siguro

kung hindi ko siya sinama kagabi hindi mangyayari ito. Pero hindi ko pa din
matanggap na sinabi niya kanila Thunder kung nasaan kami. Hindi siya tanga para
hindi malaman kung anong pwedeng isipin nila kung malalamang magkasama kami buong
magdamag. So I assume na plinano niya ito.
Kung iniisip mo na mapupunta ako sa'yo dahil lang sa nalaman nila na magkasama tayo
mula kagabi then I'm sorry to say this pero hindi Sky ..You can't have me 'cause I
already belong to someone else and that is Charlotte..

Nakapagdecide na ako. I'll talk to Charlotte gagawin ko ang lahat para magkabalikan
kami. But! Fuck that pictures. Sigurado nakita niya na yun. I need to call her.

"So tell us cloud what really happened, san nanggaling ang mga pictures na 'yun?" I
was about to grab my phone when I got interrupted by Dad's question.

Tinignan ko silang lahat. Thunder is busy looking at Skyleigh na hanggang ngayon ay

tulog pa din. Habang sila Papa naman ay inaantay ang isasagot ko sa kanila.

"I proposed to her."

"WHAT? YOU PROPOSED TO SKYLEIGH?" Natawa ako sa reaksyon ni Thunder. I knew it ,

Best friend my ass. He loves her.

"Easy dude not with Skyleigh, of course it's Charlotte." Nakangisi kong saad sa
kanya.

"Then why the hell you are together with Sky at that damn hotel room?"

"Watch your mouth Thunder." Wala na sana akong balak pang ikwento ang pagreject sa
akin ni Charlotte
but if it's the only way para matigil na sila sa pag-iisip ng di maganda. I might
as well spill it.

"Charlotte rejected me. Iniwan niya ako nanatili akong nakaluhod ng lapitan ako ni
Sky. Nabasa kami ng ulan at sumama sa akin si Sky, I guess it's her way of
comforting me. I had no other choice but to went to the hotel dahil mas malapit ito
kaysa sa condo ko. Ayoko ding umuwi sa atin dahil sa ayoko na kayong istorbohin pa.
Nalasing ako but walang nangyari sa amin yun lang ang masasabi ko." Mahaba kong
saad, hindi ko na inantay na magtanong pa sila sa akin at lumabas na ako ng kwarto.

Ayokong makita sa mga mukha nila ang awa dahil sa iniwan ako ng girlfriend ko.

Ring.Ring.Ring..

I was trying to call Charlotte pero hindi niya sinasagot ang tawag ko.Ibaba ko na
sana ito ng..

"Hello."

Fuck. Lalaki ang sumagot at kung hindi ako nagkakamali...

"Hi there Monteciara .. ganda ng pictures niyo ng girlfriend mo ah ooops my bad,

fiancée na pala."

"Lance sino ba ang kausap mo dyan? Halika na dito tapos na ko mag-shower."

Charlotte?Bakit ganito mo ko kabilis nagawang ipagpalit? At sa dami ng lalaki siya
pa, ang lalaking walang ginawa kung hindi saktan ka.

"Oh babye na Monteciara best wishes, tinatawag na ako ng girlfriend ko eh."

I guess this is the last shot. Ayoko na , I'm done with you.. I'm a Monteciara at
walang may karapatan saktan ako not even you.

"Bro.." Palihim kong pinunasan ang luha ko na 'di ko namalayang pumatak na pala.

"What?"

"Sorry kung nasapak kita kanina and about you and Char- "

"It's okay wag mo ng isipin yun." Hindi ko pinatapos ang sasabihin niya dahil ayoko
na munang pag-usapan si Charlotte. Tinapik ko siya sa balikat at akma na sanang
magpapaalam kanila Mama ng lumabas si Papa at hinarap ako ng seryoso.

"We need to go the company Cloud. Nagkaron ng emergency board meeting."

I have this feeling na hindi ko magugustuhan ang kahahantungan ng board meeting na

ito. And so, my instinct is right 'cause whether I like it or not I need to marry
her ..
Skyleigh,or else mawawala lahat ng pinaghirapan ko.

TBC

=================

AWS CHAPTER 10

Chapter 10

"May tatlong bear sa loob ng isang bahay, Si Mama bear, Si Papa bear, at Si Baby
bear...."

Tuwang tuwa akong pinapanood ni Mommy at pumapalakpak pa..

"Ang galing galing talaga ng baby namin, 'diba hon?"

"Y-yes hon.. Hon! Yakapin mo ng maigi si Skyleigh sira ang break ng kotse!"
Napatingin ako kay daddy nagtataka kung bakit siya parang natatakot may problema
ba?

"What's happening mommy?" Umiiyak ko ng saad natatakot ako. Dad is screaming while
mom is hugging me tightly..

"Always remember na mahal na mahal ka namin Skyleigh," and then the next thing
happen unexpectedly...
*Loud Crash*

"Aaaaaaaaaaaaah!"

-*-

"Skyleigh wake up! it's just a dream." Nagising akong may tumatapik sa mukha ko.
Pagtingin ko nag-aalalang mukha ni Thunder ang sumalubong sa akin.

"What happened? Napanaginipan mo na naman ba sila?" Pagkatapos inabutan niya ako ng

tubig. Inisang lagok ko to sa sobrang uhaw na nararamdaman ko.

"Hmmm.." Nakayuko kong sagot.

"Don't think about it, matulog ka na lang ulit nilalagnat ka pa."

"Nasaan nga pala ako?" Luminga linga ako sa paligid ko. Napatingin din ako sa kamay
kong may nakakabit na dextrose. Malungkot akong

napangiti. I hate hospital. It reminds me of what happened back when I was a child.

"Alam kong ayaw mo sa ospital but still alam mo naman si Tita nag-alala ng makita
kang nahimatay. Don't worry di ka naman magtatagal dito.Tomorrow ididischarge ka na
at sa bahay ka na magpapahinga." Pagpapaliwanag sa akin ni Thunder.Tumango na lang
ako at inilibot ang paningin.
"Nasaan sila?"

Nasaan si Cloud?

"Kumuha si Mama at Tita ng gamit mo, sila Dad at Kuya naman nagpunta ng

company." Anito.

"Galit pa din ba kayo sa akin?" Nakatungo kong saad.

"Silly, hindi naman kami nagalit nadisappoint maybe but don't you ever think that
we're mad at you. At isa pa kinuwento na ni Cloud kung anong nangyari." Napaangat
ako ng ulo sa sinabi niya.

"He told everything that happened last night?" Namimilog ang mata kong saad.

"Yeah, naguilty nga ako at nasuntok ko pa siya yun pala may pinagdadaanan pala

siya."

"Sinabi niya na hiwalay na sila ni Charlotte?"

"Yeah, pati na rin kung paano siya iwanan nito ng magpropose siya"
Namula ako ng may maalala ako.

"S-sinabi niya rin ba na n-nag c-con-" Hindi ko maituloy tuloy ang sasabihin ko at
para kong tanga na napapa-kutkot pa sa daliri ko.

"Wait... don't tell me nagconfess ka kay kuya?!" Malakas na sigaw ni Thunder

at kahit nanghihina ako binatukan ko siya dahil sa mala-megaphone niyang sigaw.

"What the? Ha- haha finally nagkacourage ka na to tell Cloud what you really feel
but I don't really like the idea of you comforting him last night.You're really a
masochist Sky." Napatahimik ako sa sinabi ni Thunder. He's right, I am a masochist.
A masochist when it comes to loving Cloud. Tinignan ko si Thunder at napansin ko
ang malungkot niyang mukha.

"Thundz... may problema ba?" Tumingin naman siya sa akin at sa isang iglap naglaho
ang malungkot niyang ngiti at napalitan ng isang masayang ngiti.

"Tss wala no, you're overthinking... and don't worry hindi naman sinabi ni Cloud na
nagconfess ka sa kanya so wala pa ding alam sila Tita. Wait,alam ko nagugutom ka na
I'll just buy some porridge para makakain ka." Hindi niya na ako hinintay at
nagmamadaling lumabas ng kwarto.

Sometimes iniisip ko kahit gaano ko na katagal kakilala si Thunder pakiramdam ko

may mga bagay pa din siyang hindi sinasabi sa akin.
Hindi ko nahintay si Thunder at namalayan ko na lang iginupo na ako ng antok.

****

"No hindi ako papayag..Hindi pwede mangyari ang gusto niyo Dad!"

"Hindi ikaw ang magdedesisyon niyan kung hindi si Skyleigh"

"At kilala niyo siya Ma, Skyleigh is a selfless person na kahit mahirapan siya as
long as makakatulong siya gagawin niya pa din."

"Hindi ko siya pipilitin kung ayaw niyang magpakasal sa

akin Thunder so stop acting like a child throwing tantrums at us."

"Huh?! Sino kaya sa atin ang bata? Hindi mo ba kayang lusutan ang problema mo ng
mag-isa? In the first place kung hindi mo sinama si Sky kagabi hindi siya madadawit
sa magulo mong mundo!"

"Enough! tigilan niyo na ito antayin na lang natin na magising ang pamangkin ko."

Nagising ako sa ingay na naririnig ko... wait tama ba ako ng dinig?

Kasal? Ako? Kay Cloud?

Naramdaman ko ang malakas na pagkabog ng puso ko. Bakit hindi e pagmulat pa lang ng
mata ko mukha ng lalaking mahal ko ang bumungad sa akin.

"Gising ka na pala,can we talk?" Nanibago ko sa boses ni Cloud. Para itong

nakikiusap na never niyang ginamit sa akin.

"No! wala kayong pag-uusapan! So mabuti pa umalis ka na Cloud." Napunta ang

atensyon ko kay Thunder na pulang-pula at halata ang galit sa mukha.

"Pwede niyo ba munang iwanan kami ni Sky?"

Hindi pinansin ni Cloud ang pagsigaw ni Thunder.Tumango naman sila TitaMoms at

lumabas na ng kwarto. Ayaw pa sanang umalis ni Thunder pero hinila na siya ni Papa.

Mahabang katahimikan ang namayani ng lumabas sila ng kwarto.

Tinignan ko si Cloud na nakaupo sa sofa. Halatang problemado siya base na rin sa

itsura niyang hindi mapalagay.

"What's the matter Cloud? Ano bang ikinagagalit ni Thundz?" Napaangat siya mula sa
pagkakayuko ng marinig niya ang sinabi ko.

/>
"I need you to marry me Sky." Diretso niyang saad sa akin. Napaupo ako dahil sa
narinig ko. Hindi ba ako nabibingi inaalok niya ako ng kasal.

Need ang sabi niya Sky hindi want magkaiba yun..

Agad naglaho ang pinipigil kong ngiti.

"Bakit? Nasabi mo na naman diba na walang namagitan sa atin? Why do we need to get
married?" Naguguluhan kong sabi.

"Why? ayaw mo ba kong pakasalan?" Nakalapit na pala siya sa akin ng di ko

namamalayan.

"It's not that ayaw kitang pakasalan, it's just that marriage is a lifetime
commitment Cloud!"

"Not in our case Sky." Nagulat ako sa sinabi niya.

"What do you mean?" Puno ng pagtataka kong tanong sa kanya.

"We just need to get married for one year and after that malaya na tayo."
"What made you think na papayag ako?"

"Dahil mahal mo ako." Walang patumanggang saad niya sa akin.

"You're ridiculous Cloud Rendrex, kung kailangan mo ng papakasalan si Charlotte ang

puntahan mo hindi ako."

"May iba na siya." Akma sana akong mahihiga ng marinig ko ang sinabi niya.

"Hindi naman siguro lingid sa kaalaman mo na kinukwestiyon ng board ang pagiging

CEO ko dahil bukod sa bata pa ako, wala pa akong asawa at nanatiling bachelor na
siyang hindi nila kailanman ginusto pero wala silang nagawa dahil na din sa
malaking stock namin. But that pictures

of us ruined everything. Nakasilip sila ng butas para mapaalis ako sa pwesto ko.
Now, it's the deal kung hindi totoong papakasalan kita masisira ang moral value ng
kompanya dahil sa hotel pictures natin at kung papakasalan kita mananatili ako sa
posisyon ko bilang CEO ng kompanya. And you know how important that position to me.
I can't just let someone have it." Pagpapaliwanag ni Cloud sa akin.

So that's the reason... but wait nasabi niyang may iba na si Charlotte..So kung
hindi ko siya papakasalan brokenhearted na nga siya mawawala pa ang posisyon na
pinaghirapan niya?

Tinignan ko siya at mababakas ang paghihirap sa mukha niya.

"Mahal mo pa ba siya?"

Tinignan niya ako ng masama dahil sa tanong ko.

"Can't we fucking stop talking about her?! At oo mahal ko pa siya.. Hindi ganoon
kabilis mawawala ang pagmamahal..Of all people you should know better."

Tama si Cloud alam ko dapat na hindi basta-basta naglalaho ang pagmamahal sa isang
tao masaktan ka man nito. Katulad ko, hindi ko na maalala kung ilang beses kong
sinubukan ang kalimutan siya pero wala nanatili pa din ang pag-ibig ko para sa
kanya.

"Gagamitin mo ako ganun ba?" Diretso kong tanong sa kanya.

"Magpapagamit ka ba?" Balik-tanong niya sa akin.

Magpapagamit nga ba ako? I guess..

"Yes. I'm willing to kahit na alam kong sa larong ito ako ang talo...Gagawin ko
Cloud, if its the only way para mapakita ko sa'yo kung gaano kita kamahal na
willing akong i-sacrifice kahit ano para sa'yo...Then I will marry you with no
doubts."

"Then it's a deal let's get married. But remember this Sky, one year iyon lang tayo
wala ng iba pa. I hope hindi mo makalimutan yun. And lastly walang alam sila Mama
na isang taon lang tayong magsasama, sana sa atin lang itong dalawa..." Pagkatapos
sabihin yun umalis na siya marahil para ibalita sa kanila ang naging desisyon
namin.

Wala kong pakialam kung isang taon lang Cloud.. But at least it will give me a
chance to make you feel the love that I've cherished for you all these years. I'll
try Cloud..I'll try to make you fall in love with me.. I just hope that I will
succeed..

TBC
=================

AWS CHAPTER 11

Chapter 11

8 years later.

"So what happen next? Pagkatapos ng kasal nila Ma'am? Naghoneymoon po ba sila?"
Natawa ako sa sunod-sunod na tanong ng isa sa umattend ng workshop ko on how to be
an effective author.

8 years gone so fast but still walang nabago sa propesyon ko..I'm still a writer.

"They broke up and that's the end of the story." Nakangiti kong sabi.

"Hala! Ang sad naman.. nagbreak po ba sila after one year?"

Tumawa ako. "Hindi."

"So nagtagal din sila Langit at Ulap ganun ba Maam?"

"Hindi din." Nagsibagsakan ang balikat nila dahil sa sinabi ko.

"Ano ba naman yan ang gulo."

"Oo nga hindi sila naghiwalay after one year tapos di din sila nagtagal."

"They broke up after six months." Natahimik sila sa sinabi ko.

"Hala! bakit po sila naghiwalay match in heaven pa naman yung pangalan

nila."

"Loka ka Divine, baka nga screen name lang yung pangalan nila eh pero sino kaya sa
kanila ng nakipaghiwalay?"

"Sigurado Feanna, si Ulap yun."

"Wag ka nga Maricel panigurado si Langit yun."

"Tigilan niyo na nga yung pagtatalo para matigil na kayo. Si Langit ang
nakipaghiwalay."Pag-aawat ko sa mga sinasabi

nila.

"Hala! bakit po? napagod na po siya na mahalin si Ulap?"

Lahat sila nakaabang sa sagot ko.

"Lagi niyong tatandaan hindi napapagod ang puso natin magmahal dumadating lang
talaga sa puntong kailangan nating bumitaw hindi dahil sa pagod ka na kung hindi
dahil sa nagising ka na sa katotohanang may mga taong kahit gaano mo pa ipakita na
mahal mo sila kung iba ang magpapasaya sa kanila dapat mo na silang bitawan at
kalimutan."

Natahimik ang lahat sa sinabi ko kaya naman ngumiti na ako bago pa sila magtanong.

"So much for that.. sa next meeting natin gusto kong magpasa kayo sa akin ng short
story okay? Goodbye guys, see you on Tuesday." Madaming nagsi-angalan sa
pagpapaalam ko sa kanila. Kanya-kanyang reklamo kung may kadugtong pa ba yung
kwento ko. Tumatawa na lang akong umalis at 'di na pinansin ang tawag nila sa akin.

"Tsk Leigh, kinuwento mo na naman ang masalimuot na love story ni Langit at Ulap no
kaya ganun ang mga mukha ng mga tinuturuan mo?"

Leigh, Iyon na ang tawag sa akin ng lahat.. yun ang isa sa pagbabago na naganap sa
buhay ko.

"Anong magagawa ko kung kinulit nila ako kung may alam akong kwento na totoo talaga
bukod sa mga sinusulat ko e yun lang naman ang alam kong kwento e. Di nga lang
happy ending." Mapait akong napangiti sa huli kong sinabi. Paanong hindi ko
malalaman ang kwento na iyon kung ako mismo ang bida dito.

Tama, si Langit ay ako at si Ulap ay si Cloud.

Cloud..It's

been eight years I wonder kung kumusta na siya..I guess masaya na siya ngayon
kapiling ng babaeng pinili niya.

"Sabi sa palabas na Para sa Hopeless Romantic kung hindi pa happy hindi pa ending."
Nangangarap na sabi sa akin ng co-writer at kaibigan ko na si Yura. Limang taon na
din kaming magkasama sa trabaho kaya naging magkaibigan din kami. Nakwento ko na
nga lahat sa kanya including him. Alam niya na ako si Langit at si Ulap ay si Cloud
ang asawa ko. Wait ex-husband to be exact.

"Kalokohan lang yang sinasabi mo, been there done that at sa huli nasaktan pa rin
ako. Dahil umasa ako sa happy ending na iyan." Saad ko.

"Heto napaka-bitter palibhasa ikaw talaga si La-hmmmp" Tinakpan ko ang bibig niya
dahil napansin kong kasunod pala namin ang mga tinuturuan ko kanina na halatang
nakikinig sa usapan namin. Nilingon ko sila at sinensyasan na umuna na silang
maglakad. Kakamot-kamot sa ulong iniwanan nila kami. Doon ko lang binitawan ang
mahaderang bunganga ni Yura.

"Haaa akala ko di na ako makakahinga kaloka ka talaga Leigh." Hinihingal na sabi

niya sa akin.

"Ikaw kasi e, napakaingay mo alam mo ng nasa likod natin sila yang bunganga mo wala
pa ding preno."

"Aba, pasensya naman na carried away lang. Anyway back to the topic, sa tingin mo
ba wala ng book 2 yang kwento ni Langit at Ulap?" Tumataas pa ang kilay na tanong
sa akin ng babaitang ito.
"Wala! ending na yun. Close book na, period! Wala

ng book 2 o kahit sequel pa!" Pagtatapos ko sa usapan namin.

"Last na tanong na, Mahal pa din ba ni Langit si Ulap?" Napatigil ako sa tinanong
niya sa akin.

"Mahal? Hindi na, kinalimutan na ni Langit lahat. Naka move on na siya at kahit
paano nagpasalamat sa naiwang mga regalo sa kanya ni Ulap." Makahulugan akong
ngumiti sa kanya at iniwan siyang hindi mawari ang ekspresyon sa mukha.

Mahal? I don't think so... isa na lang bahagi ng nakaraan ko ... Maayos na ako
ngayon, tahimik, at masaya ..Tapos na ang kabanata ng buhay ko kasama siya at sana
hindi na muling magtagpo ang landas naming dalawa...

*****

"Manong para po diyan na lang sa may kanto." Marami ang napapatingin sa akin ng
bumaba ako sa jeep na sinakyan ko. Marahil nagtataka kung anong ginagawa ng isang
tulad ko na wala sa itsura ang sasakay sa isang pampublikong sasakyan.\

Marami na ang nagbago sa buhay ko makalipas ang walong taon, isa na diyan ang
estado ko sa buhay. Tanging pagsusulat na lang ang kinabubuhay ko at isang maliit
na tindahan sa bahay na inuupahan namin. Hindi na ako mayaman, walong taon
makaraang mamatay ang Titamoms ko nagbago ang takbo ng buhay ko. Tama, wala na ang
Titamoms iginupo siya ng sakit na cancer kasabay nito ang unti-unting pagbagsak ng
negosyong pinaghirapan ng magulang ko.

Pero hindi ako nag-iisa dahil sa mga-

"Mommmmmmmmyyyyy!" sabay na tumakbo ang mga anghel ko sa akin ng makita nilang

papasok ako sa bahay namin.

Sila ang mga regalong naibigay sa akin ni Cloud ng hindi niya man lang nalaman.
Sila ang pinakaiingatan kong sekreto na hindi dapat malaman ng huli. Ang mga anghel
na nagbibigay liwanag at nagpapasaya sa buhay ko.

"Mommy you are so tagal, I have so many things to make kwento pa naman to you."

Leighrah Claudine Vergara.Ang little version ko para lang akong nanalamin nung bata
pa ako. Nakuha niya ang mga mata ko, labi at ang alon-alon kong buhok. Marami ang
natutuwa sa kanya dahil sa angking kakulitan nito.

"Stop it Claudine why are you talking like that? If you're going to talk in tagalog
then be it tagalog, it irritates my ears whenever you're talking like a --" Humawak
pa ang kakambal nito sa sentido na tila iniisip kung anong salita ang akma niyang
sasabihin. "Conyo." nakasimangot na sabi ni Leighton Klode Vergara.

Malaki ang pagkakaiba nilang dalawa, kung ang babae kong anak ay parang kumain ng
napakadaming chocolate dahil sa sobrang hyper, si Klode naman ang seryoso sa
kanilang dalawa, tahimik at walang ginawa kundi mag-aral. Kung si Claudine
kamukhang kamukha ko, si Klode naman ay nagmana sa ama niya.Para silang pinagbiyak
na bunga, kuhang kuha niya ang singkit na mata, matangos na ilong, labi pati ang
medyo itim na itim na buhok nakuha ni Klode. Pati nga pag-uugali at talino kay
Cloud niya namana.

"Klode anong sabi ko?" Yumuko ako at nananaway na hinarap si Klode.

"Don't fight with my

sister." Anito makaraan ay nilingon ang kakambal. "I'm sorry Claudine." Nakanguso
niyang sabi sa huli.

"It's nothing Klode and I'm sorry for talking like a conyo, I just can't help it."
Pagkatapos hinalikan niya naman sa pisngi si Klode. Natawa ako ng sumimangot ang
huli ayaw niya talagang hinahalikan siya ng kapatid niya. Gross daw dahil malaway
kung humalik si Claudine.

"Aish I told you don't kiss me like that Claudi."

Tumakbo ito papasok ng bahay.

"Baby sundan mo na si Klode, I'll just change my clothes bababa na din ako."
Nakangiti kong sabi sa kanya.Tumatakbo naman itong sinundan ang kakambal niya.

"Ay ate nandyan ka na po pala..Magprepare na po ako ng meryenda." Makangiting sabi

sa akin ng kasambahay naming na si Kleng. Tatlong taon na namin siyang kasambahay,
ng mapagpasyahan ko kasi na magtayo ng maliit na tindahan naisip ko na kailangan ko
ng makakatulong sa pagtitinda at pag-aalaga ng kambal. Mabait naman ito at
mapagkakatiwalaan, ipinakilala siya sa akin ni Yura na pamangkin pala ng kasambahay
nila.

"Sige tapos dalhin mo na sa kambal susunod na ako.Makulit ba sila ngayon?"

Nakangiti kong tanong sa kanya.
"Hindi naman ate,mabait naman po sila pagkagaling sa school nanood lang ng cartoons
si Claudi tapos si Klode po nag-aral naman." Sabi niya sa akin habang
pinagbebentahan ang bumibili. Maliit man ang tindahan namin, malaki din ang kita
kahit papaano kaya hindi naman ako kinakapos sa pera. Pero hangga't maaari
nagtititpid ako dahil hindi din naman ganun kalaki ang kinikita ko sa pagsusulat.
Sa pagpapaaral naman sa kambal, maliit lang din ang nagagastos ko dahil sa parehong
scholar ang dalawa, nagpapasalamat na lang ako at biniyayaan ng angking talino ang
dalawa. Marahil namana nila sa kanilang ama.

"Mabuti naman kung ganon, pagkatapos mo diyan bigyan mo na lang ng meryenda ang
kambal at ako na muna ang magbabantay ng tindahan ganun na din sa kambal magpahinga
ka muna."

"Salamat po ate."

Dumiretso ko sa kwarto ko at binuksan ang cabinet ko para kumuha ng pampalit ng may

mahulog na larawan ...

My wedding picture...

Kitang kitang ang saya sa mukha ko habang ang katabi ko walang kaemo-emosyon at ni
hindi man lang nakuhang ngumiti na si Cloud sa harap ng camera.

Hindi siya nakangiti at halatang napipilitan lang siya na ikasal sa akin, larawan
na mismo ang nagsabi ng nararamdaman niya ng araw ng kasal namin...

Mapait akong ngumiti at hindi naiwasang magbalik-tanaw sa naganap walong taon ang
nakakaraan...

TBC

A/N:Wag kayong maguluhan inintroduce ko lang present nila Leigh kasama ng mga
chikiting niya.Nasa second half na kasi tayo ng story..Sa mga susunod na chapter
puro flashback.. KTHNXBYE :)
=================

AWS CHAPTER 12

Chapter 12

"OMG, you are so beautiful Ms.Skyleigh," Napangiti ako sa sinabi ng make-up artist
na siyang nag-ayos sa akin ngayong araw ng kasal ko.

You read it right, it's my wedding day ang bilis ng oras, hindi ko namalayang isang
buwan na ang lumipas simula ng nag-propose sa akin si Cloud.

Kung proposal nga bang matatawag yun Skyleigh..

"Hala, Ms.Skyleigh bawal ang malungkot sa araw na ito, sayang naman ang kagandahan
mo." Pinilit kong ngumiti at pinagmasdan ang sarili ko sa salamin.Totoo nga ang
sinabi nila, napakaganda ko ngayong araw na ito. Napahawak ako sa suot kong wedding
gown at napangiti ng makita ang kagandahan at kaelegantehan nito.

"Winner talaga yang wedding gown niyo Ma'am, vintage ang peg." Natawa ako sa sinabi
ng isa sa baklang nag-aayos sa akin.

"Oo nga Maam, saang baul niyo nahila iyan? Pero in fairness napakaganda, bagay na
bagay sa inyo." Bakas ang pagkamangha sa kanilang mukha at hindi ko maiwasang
pamulahan ng mukha.

"It's the wedding gown that my mother wore, during her wedding day almost two
decades ago." Napanganga sila sa sinabi ko. Bihira na lang kasi ang
nakakapagpreserve ng mga vintage wedding gown. In my case, itinabi pala ito ni
Titamoms at inalagaang mabuti dahil ayon sa kanya pangarap ni Mommy na makita
niyang suot ko ito. Sayang nga lang at wala na sila ngayon ni Daddy para masaksihan
ang kasal ko.
"Ang taray naman,

ang tanda na pala ng wedding gown na yan." Tinawanan ko na lang siya sa sinabi
niya. Nagpaalam na rin sila sa akin ng dumating sila TitaMoms at Mama Rain.

"Such a lovely bride you are Skyleigh, napakaswerte ni Cloud sa iyo. At last
natupad na din ang pangarap ko na maging official kang miyembro ng Monteciara."
Saad nito na tuwang-tuwa kaya naman niyakap ko siya at nagpasalamat.

I hope parehas kayo ng iniisip Mama, pero aasa pa ba ako?

"Hay, parang noon lang napakaliit mo pa at wala kang ibang alam gawin kung hindi
maglaro, I really can't believe na ikakasal na ang baby ko at magkakahiwalay na
tayo." Maluha-luhang saad ni TitaMoms sa akin. Niyakap ko siya at pinigilan na
tumulo ang luha ko dahil sa sinabi niya. Alam ko naman na nalulungkot din si
TitaMoms na hindi na kami magkakasama eh.

"TitaMoms talaga, baby niyo pa din naman ako e atsaka papayag naman siguro si Cloud
kung titira ka kasama namin di ba Mama?"

"Ikaw talagang bata ka, magtigil ka nga mag-aasawa ka na at wala akong planong
makigulo sa buhay may-bahay mo. Basta yung mga itinuro ko sayo huwag mong
kakalimutan."

"Don't worry Sky, akong bahala sa Tita mo araw-araw kaming magbobonding ang dapat
mo na lang isipin ay ang magiging asawa mo." Pinamulahan ako sa sinabi ni Mama.
 Asawa.

Magiging asawa ko na si Cloud.

*****

"I'm so nervous TitaMoms, natatakot ako what if madapa ako or

worse-"

"Calm down hija, everything will be fine." Hinawakan pa nito ang kamay at marahan
itong pinisil.

"W-wala po ba si Thundz, TitaMoms?" Hindi na siya nakasagot sa akin ng marinig

namin ang mahihinang katok sa bintana ng kotse hudyat na magsisimula na ang kasal
ko.

Naramdaman ko ang panginginig ng tuhod ko at kung hindi nga lamang ako naka-
abrisete kay TitaMoms malamang kahalikan ko na ang lupang kinatatayuan ko. Saglit
kong ipinikit ang aking mga mata at huminga ako ng malalim. Dahan-dahang bumukas
ang pintuan at tumingin silang lahat sa akin at kahit kinakabahan nakita ko naman
ang paghanga sa kanilang mga mata.

Kinakabahan talaga ako pero noong makita ko sila nilakasan ko ang loob ko at
ngumiti.

Sila means ang mapapangasawa ko na napakagwapo sa ayos niya ngayon kahit na walang
ngiting mababakas sa mukha niya at ang best friend kong hindi ko inaasahan na
pupunta sa espesyal na araw ng buhay ko. Nang malaman niya kasi na pumayag ako sa
kasal na inialok ni Cloud hindi niya na ako pinansin pa at pilit na iniwasan. I'm
just glad na umattend pa rin siya bilang best man ng kasal ko.

Napabalik ako sa realidad at nag-umpisang maglakad ng dahan-dahan habang tumutugtog

ang wedding song namin ni Cloud na ako mismo ang pumili.

|PLAY IKAW BY FAITH CUNETA|

"Dinggin mo itong tibok ng puso ko umaawit sa iyo."

I still can't believe na natutupad na ang isa sa mga pangarap

ko at yun ay ang ikasal sa lalaking pinakamamahal ko.

"Damhin mo ang pintig bawat himig ay para sa'yo,

Masdan mo ang ngiti sa labi ko inaalay ko sa'yo."

Kahit alam ko na hindi mo naman talaga ako ang gusto mong pakasalan ...Still I
can't help but to smile happily thinking that I will be your wife..

"Pangako (pangako) ko sa'yo ika'y hinding hindi ko sasaktan,"

I promise from this day forward, I will take care of you and won't let anyone hurt
you including her..Just give me a chance Cloud.A chance is all I'm asking for..

"Sa umaga at gabi, sa bawat oras ikaw ang nasa isip ko, sa lungkot at ligaya, hirap
at ginhawa tayo ay magsasama."
Even though you said to me that we'll only be together for one year, still I'm
hoping that you'll fall for me and will forever be by your side..

"Ikaw ang nais ko, ikaw ang inaasam sana'y paniwalaan mo, 'di ka na luluha bawat
araw ay saya, ihahandog sayo puso ko't kaluluwa ikaw lang ang buhay ko."

I'll help you Cloud to forget her..I'll do anything just for you to love me ..
anything..

"Ikaw lamang mahal ko." Sinabayan ko ang huling linya ng awit at naramdaman ko ang
pagpatak ng luha sa mga mata ko. Nasa harap ko na ngayon ang lalaking mahal ko,
inabot ko sa kanya ang kamay ko matapos niyang halikan sa pisngi ang TitaMoms ko.
Niyakap naman ako ni Papa Winter na nasa tabi niya.

"Welcome to our

family Sky." bulong nito sa akin. Makaraan ay inalalayan na nito si TitaMoms sa

pwesto nila.

Bumaling naman ako kay Cloud at nginitian ko siya. Hindi ko maiwasang malungkot ng
hindi man lamang niya ito suklian. Tumingin na lang ako kay Thunder at nagulat ako
ng pasimple nitong pinupunasan ang mata nito. Umiiyak ba siya? Gusto ko sana siyang
lapitan pero kinakailangan na namin ni Cloud na lumapit sa altar.

"Will you Skyleigh Vergara, take Cloud Rendrex Monteciara to be your wedded
husband?"
"Yes father." Humarap ako kay Cloud at inantay ang wedding vows niya para sa akin.

"I, Cloud Rendrex Monteciara take thee Skyleigh Vergara to be my wedded wife, to
have and to hold from this day forward, for better for worse, for richer for
poorer, in sickness and in health, to love and to cherish, till death do us part,
according to God's holy ordinance; and thereto I plight thee my troth." Walang
kaemo-emosyon niyang saad sa akin.Para lang siyang nagbabasa at hindi sumusumpa.

Ano pa bang aasahan mo Sky? Ang magdrama siya katulad mo? Well, wake up he's not in
love with you so don't expect anything.The more expectation you have, the more pain
it will bring to you..

"Will you Cloud Rendrex Monteciara, take Skyleigh Vergara to be your wedded wife?"

Kinabahan ako ng hindi siya sumagot, "Yes father."

Thank God, akala ko uurong pa siya sa kasal namin.

"I, take Skyleigh Vergara thee Cloud Rendrex Monteciara to be my wedded husband, to
have and to hold from this day forward, for better for worse, for richer for
poorer, in sickness and in health, to love and to cherish, till death do us part,
according to God's holy ordinance; and thereto I plight thee my troth."

Nagpalitan na kami ng singsing at hindi ko maiwasang manginig habang sinusuot ko sa

kanya ito.Buti na lang hindi nalaglag habang isinusuot ko sa kanya.
"I now pronounce you as husband and wife. You may now kiss the bride." Saad ng pari
sa amin. Humarap naman ako sa kanya at dahan-dahan niyang inangat ang belo ko at
unti-unti niyang nilapit ang mukha niya sa akin at muli, naramdaman ko ang lambot
ng kanyang mga labi. Sandali lamang ito, pero grabeng lakas ng tibok sa puso ko ang
naidulot nito sa akin.

Nagpalakpakan ang lahat at hindi ko maiwasang mahiya at pamulahan ng mukha.

Binalewala ko na lamang ito at hinanap ng mata ko si Thunder pero nakita ko siyang
palabas na ng simbahan. Susundan ko sana ito ng may lumapit sa aming photographer
at kinuhanan kami ng litrato, inisip ko na lamang na baka mauuna na si Thundz sa
reception. Ngumiti na lamang ako sa camera at umabrisete kay Cloud..sa asawa ko..

Finally, I am now Skyleigh Vergara Monteciara.

Wife of Cloud Rendrex Monteciara.

TBC

A/N: Pagpasenyahan ang wedding nila hahaha wala talaga akong idea sa kasal yung
vows nila si google ang resources ko hahaha.

ENJOY READING :)
=================

AWS CHAPTER 13

Chapter 13

"Isa lang ang gusto kong makasama sa habang-buhay walang iba kung hindi ikaw
Shayne."

"Oh Marco, nanaginip yata ako." Hindi siya makapaniwala sa pangyayari.

"Gising ka, sinisiguro ko. Pakiramdaman mo pa." Sabi nito, saka siya kinabig at
hinalikan.

"Gusto kong makasiguro. Isa pa nga," Aniya nang pakawalan siya nito.

"Your wish is my command.." Nakangiti nitong sabi saka buong pusong pinagbigyan ang
hiling niya.

Natiyak ni Shayne na hindi siya nananaginip. Kasama niya na nga ngayon ang lalaking
pinakamamahal niya at nangangakong panghabang-buhay silang magsasama.

WAKAS

"Buti pa 'tong sinulat ko nagkaroon na ng happy ending, ako kaya kailan?" Malalim
akong napabuntong-hininga at sinulyapan ang orasan sa laptop ko.

7:30 PM

Mukhang mag-isa na naman akong kakain ng mga niluto ko. Nailibot kong muli ang
aking paningin sa bahay na tinitirhan namin na mag-asawa. Well, actually
tinutulugan is the right term for Cloud. Halos sa opisina na kasi siya tumira.
Pakiramdam ko tuloy, mag-isa lang akong nakatira dito sa bahay na niregalo ng
parents ni Cloud. Maganda ang bahay hindi siya kalakihan na siyang ginusto ko. May
master's bedroom sa taas at dalawang guest room. Sa baba naman may entertainment
room kung saan parang mini theater ang dating. At may maid's quarter kami na hindi
din magagamit dahil hindi gusto ni Cloud na may ibang tao bukod sa amin. So
basically, ako ang gumagawa ng gawaing-bahay na hindi naman mahirap dahil dalawa
lang kami

ni Cloud at isa pa bilang lang ang oras na nandito ang huli.

Napasandal ako sa malambot na likod ng sofa at napapikit. Sa loob lang ng dalawang
linggo, iilang nobela na ang natapos ko dahil na rin siguro sa kawalan ko ng
magagawa. Ang inaasahan kong honeymoon ay hindi naganap, grabeng kaba pa naman ang
naramdaman ko matapos ng kasal namin. Apparently, busy ang asawa ko na sa halos
dalawang linggo namin na pagiging mag-asawa isang beses pa lang kami nagkasabay
kumain.

Buti na nga lang at hindi ako masyado kinukulit nila TitaMoms dahil busy sila ni
Mama Rain sa hindi ko malamang dahilan. Kung hindi... hindi ko alam kung ano ang
isasagot sa kanila pag tinanong kung kamusta kami ni Cloud.

Ah 'eto po naging taong-bahay po ako dahil yung magaling kong asawa iba ang
kinakasama, hindi ako na pinakasalan niya kung hindi yung mga sandamukal na papeles
niya.

Aba kung yan ang sasabihin ko tiyak magagalit sa akin ang asawa ko. At kahit naman
nalulungkot ako hindi ko pa rin gustong ipahamak si Cloud. Nakakapanghinayang nga
lang na hindi man lang kami nakapag-bonding ni isang beses. Ang dami ko pa naman
gustong gawin sa kanya, ngayong mag-asawa na kami. Wag kayong green minded,
pagsilbihan ang ibig kong sabihin. Napadilat ako ng tumunog ang cellphone ko.

THUNDZ BFF KO CALLING...

Agad nanlaki ang mata ko ng makita kung sino ang tumatawag. Aba napakatagal ng
hindi nagparamdam ng bestfriend ko sa akin pagkatapos ng kasal ko sa simbahan,
bigla na lang siyang naglahong parang bula at ni hindi pumunta

sa reception.

"ABA THUNDER HENDREX! BUTI NAMAN AT NAISIPAN MO PANG KAMU-" Naputol ang sigaw ko ng
hindi si Thunder ang narinig ko.
"M-ma'am kayo po ba si Skyleigh?" Natakot ata yung nasa kabilang linya dahil sa
sigaw ko at mukhang nag-aalinlangan na kausapin ako.

"Yes this is Skyleigh, sino ka at bakit mo hawak ang cellphone ng kaibigan ko?"

"Ma'am bartender po ako dito sa DG Bar, eh kasi po lasing na si Sir.Thunder at

paulit-ulit niyang binabanggit ang pangalan niyo kaya-"

"I'll be right there, pakibantayan na lang siya." Hindi ko na pinatapos ang

sasabihin niya at dali-daling pumanik sa taas para magbihis.

My God Thunder, ano bang problema mo?! Ang tagal mong hindi nagparamdam tapos may
tatawag sa akin at sasabihin na lasing ka at mag-isa sa bar. That's ridiculous
dahil never kang naglasing, unless malaki ang problemang dinadala mo. We really
need to talk Thunder Hendrex.

Lumabas na ako ng gate at dumiretso sa kotse na regalo sa akin ni TitaMoms ng araw

ng kasal ko. Nagmamadali ko itong pinaandar at hindi ko alam kung sadyang nang-
aasar ang tadhana dahil kung kalian pa ako nagmamadali doon pa traffic ang daan.
Iniisip ko si Thunder ng dumako ang paningin ko sa celphone ko. I grabbed it and
started dialing my husband's number.

Cloud Hubby <3

"Skyleigh, I'm in the middle of the meeting. Don't call me malalate ako ng uwi."
Dire-diretsong sabi ni Cloud hindi pa nga ako nakakapagsalita.
"Okay Cloud aa-" Hindi ko na natuloy ang sasabihin

ko ng dahil binaba niya na ang tawag ko.

Sana man lang hinintay mo kong magsalita diba? Minsan na nga lang kita makausap
bababaan mo pa ako.

Napabuntong-hininga na lang ako at ipinagpatuloy ang pagmamaneho.

****

DG BAR

Maingay na tugtugan, mausok at magulong mga tao ang sumalubong sa akin sa bar na
binanggit nung bartender. Ang dami ng taong nakakabangga sa akin pero hindi ko pa
din mahanap si Thunder dahil sa bukod sa maliit ako, may mga kung sinong lalaki pa
ang humihila sa akin sa dancefloor much to my annoyance.

Humanda ka talaga sa akin Thundz, masasapak talaga kita pag nakita kita.

At sa wakas nakita ko na din ang hinahanap ko pero...

Holy cow. Ang missing in action kong best friend nakikipagsuntukan.

Nagmamadali akong nilapitan siya at inawat pero sa huli natulak pa ako.

"THUNDER HENDREX PAG HINDI KA TALAGA TUMIGIL I SWEAR AKO MISMO ANG SASAPAK SA'YO!"
Nahinto sa ere ang kamao niya na susuntokin pa sana yung lalaking hindi ko malaman
kung tao pa ba sa dami ng sugat sa mukha.Napansin ko din na natahimik ang bar at-

OH MY GOSH! Bakit sila nakatingin sa akin?

Nagtaka ka pa talaga Skyleigh, kumusta naman sa megaphone mong bunganga di ba?

Bago pa ko mahimatay sa sobrang kahihiyan naramdaman kong may humila na sa akin

palayo sa bulto ng mga tao. Nakalayo na kami pero dire-diretso pa rin sa paghila sa
akin itong bestfriend ko. Pansin ko rin na lasing na nga siya

base sa lakad niyang hindi ko maintindihan kung sasayaw ba siya o ano.

"Thunder, let's go to my car daanan mo na lang ang kotse mo bukas. Lasing ka na and
it's dangerous for you to drive. " Hindi ko na siya inantay pa na sumagot at hinila
na siya papunta sa kotse ko. Ako na rin mismo ang nagkabit ng seatbelt niya dahil
mukhang wala na talaga siya sa huwisyo.

"What is your problem Thunder? Bakit mo ginawa yon sa lalaki? You almost knocked
him to death for goodness sake!" Wala kong narinig na sagot sa kanya, pagtingin ko
natutulog na pala siya.

*****

I've decided to bring him to his own condo and not to his parent's house. Knowing
Thunder ayaw niyang umuuwi ng lasing kanila Mama Rain. Katwiran niya, malaki na
siya at hindi na dapat magpa-alaga kay Mama. Hirap na hirap akong ipanhik siya sa
unit niya, buti na lang at tinulungan ako ng guard. Nang maipasok ko siya sa
kwarto, pabagsak ko siyang inihiga sa kama niya. Hindi ko maiwasang mapasimangot ng
makitang hindi man lang nagising ang damuho.

Sabi ko pa naman I'll talk to him , paano ko siyang kakausapin nito. Tinignan ko
ang mukha niya at napansing putok ang labi niya resulta siguro ng pakikipag-away
niya. Kinuha ko ang first aid kit sa banyo at ginamot ang sugat sa labi niya.
Kumuha na rin ako ng maligamgam na tubig at pinunasan siya. Wala namang malisya ang
pagpapalit ko sa kanya ng damit dahil palagi ko naman itong ginagawa kapag lasing
siya, na minsan lang din mangyari dahil hindi ugali ni Thundz ang maglasing. Nang
matapos ako sa ginagawa ko napagpasyahan ko na din umuwi.

/>

"Thundz whatever your problem is, you know that I will always be here aryt?"
Hinalikan ko ang noo niya at nag-umpisa ng tumalikod ng may humawak sa kamay ko.

"Gising ka na pala ano bang-" Naputol ang sasabihin ko ng yakapin niya ako at
umiyak na parang bata. He was hugging my waist tightly and crying like he lost
someone important to him. Napaupo ako at niyakap siya.

"Thundz what's the matter? Tell me please, you know that I'm your best friend and I
will always be here to listen to your problems right?" Lalo siyang umiyak sa sinabi
ko. Hinila ko siya pahiga at parang bata na isiniksik niya ang mukha niya sa leeg
ko. I don't mind kung napaka-intimate ng position namin as long as madamayan ko
siya. Hinayaan ko lang siyang umiyak at inantay na magkwento sa akin.

"There's this girl .." Huminto siya sa pag-iyak at umalis sa pagkakayakap sa akin
matapos ay sumandal siya sa headboard ng kama.

"So, siya ba ang dahilan kung bakit ka nagkakaganyan?" Umupo na rin ako at ginaya
ang pwesto niya.

"I love her." Sinabi niya yun ng nakatitig sa mata ko at hindi ko maiwasang
mailang.

"So what's the matter? Any girl would want you Thundz."

"But not her." Natahimik ako sa sinabi niya.

"Why?"

"She's in love with someone else." Nasaktan ako para sa best friend ko dahil sa
sinabi niya. How can we be on the same boat? Loving someone whose heart already
belongs to someone else.

Bakit ba ang fail ni cupid pumana ng puso malabo na ba mata niya?

"Kaya ka ba nasasaktan ngayon?" Ani ko.

Of course nasasaktan siya, what kind of question is that Sky?

"Oo, ang sakit sakit Sky, sobrang sakit." Lumuluha siyang tumingin sa akin.

"Then, fight for her Thundz you're a strong man right?" Hinawakan ko ang mukha niya
at pinunasan ang luha sa mga mata niya.
"If only it's easy then I'll do it with no hesitation but how can I fight for
someone who's married to someone else?" Napabitaw ako sa pagkakahawak ko sa mukha
niya at nag-umpisang kumabog ng malakas ang puso ko.

Could it be..me?

Napailing ako sa naisip ko, that's ridiculous he's your best friend since you were
a kid? How can he fall for you Sky?

"I met her when I was seven years old," Napahinto ako sa iniisip ko at kinabahan
ako sa sinabi niya.

"She's our new neighbor, lagi ko siyang nakikitang umiyak pero ewan ko ba kada
lalapit ako sa kanya kinakabahan ako. She looks like an angel sent from God's
above, she's so beautiful that I can't stop myself from looking at her. And then
one day, I finally had the guts to talk to her and right there and then she became
my best friend."

Speechless.That's what I am, I couldn't utter any single word to him. I just stayed
there looking so shocked with what he said.

My best friend is in love with me?

TBC

=================

AWS CHAPTER 14
Chapter 14

"And that's why it hurts, she just became my bestfriend. Nothing more,nothing less.
Nakasabay ko siya lumaki, halos lahat tungkol sa kanya alam ko. Pinapatawa ko siya
pag malungkot siya, dinadamayan sa anumang problema niya, at ganun din naman siya
sa akin. Walang araw na hindi ako masaya dahil sa kanya." Tumigil siya at malungkot
na tumawa. Napayuko ako sa mga sinabi niya at nagbabadyang pumatak ang luha mula sa
mga mata ko.

"I had this feeling na hindi lang basta best friend ang turing ko sa kanya pero
pinigilan ko yung sarili ko na mahalin siya. But then when I read her diary about
his love for my brother, I felt this pang of pain in my heart that I wanna cry so
hard but you know what did I do?" Tinanong niya ako at ayun na naiyak na
ako.Hihikbing-hikbi akong umiling sa kanya.

"Nang mahuli niyang hawak hawak ko ang diary niya at naaasar na sumigaw sa akin..."
Huminto ito sa pagsasalita at humugot ng malalim na hininga "-pumatak ang luha ko
sa mata at ng tanungin niya ako kung bakit ako lumuluha-" Tumigil na naman siya at
hinawakan ang kamay ko.

"Tumawa ako at sinabing masaya ako dahil sa wakas in love na ang bestfriend ko.
Pero sa loob-loob ko gusto kong magwala at umiyak na parang bata. Dahil iyong
babaeng mahal ko may iba ng nagmamay-ari ng puso niya and worse kapatid ko pa. But
then, kahit gusto kong ipagsigawang mahal ko siya hindi ko nagawa dahil inunahan
ako ng takot na baka

may magbago sa pagitan naming dalawa." Umiyak ako at niyakap siya.

"I'm sorry Thundz, I'm sorry for hurting you." Paulit-ulit kong sinasabi yan na
parang sirang plaka.

"You don't have to say you're sorry, sinasabi ko ito hindi para umiyak ka o ang
maguilty dahil sa nasaktan mo ako. In the first place, ako itong duwag at hindi
sinabi sa'yo ang nararamdaman ko. So wala kang kasalanan kung nasaktan ako dahil
wala kang alam." Napayuko naman ako sa sinabi nito at walang ibang nagawa kung
hindi umiyak.
"Seeing you walking down the aisle smiling happily makes me feel joy 'cause I saw
how happy you are. But at the same time it hurts me 'cause it's not me you're going
to marry. Kaya nagsisisi ako na hindi ko sinabi ng maaga ang feelings ko para
sa'yo, punong-puno ng what if's yung utak ko Sky.K aya ko sinasabi 'to ngayon dahil
baka sakali kapag nalaman mo ang nararamdaman ko sa'yo. Mabawasan yung bigat ng
nararamdaman ko, and I'm sorry dahil kailangan pa kitang idamay." Napahagulgol ako
sa sinabi niya. Kailanman hindi ko ginusto na masaktan ang best friend ko pero it's
ironic na ako pa ang nakasakit sa kanya. And I hate myself for that.

Umalis ako sa pagkakayakap sa kanya at nagmamadaling umalis. Iyon lang ang kaya
kong gawin ngayon, ang tumakbo palayo sa kanya. Dahil nasasaktan akong makitang
umiiyak siya dahil sa akin.

I was about to grab the doorknob when I felt him hugging me behind my back. Nanigas
ako sa kinatatayuan ko at hindi ko magawang alisin ang mga kamay niyang

nakapalibot sa akin.

"I am not asking you to fall in love with me because I know you are happy now that
you are married to him. Pero mangako ka Sky, na magiging masaya ka sa piling niya
at pag dumating sa puntong sinaktan ka niya at hindi mo na kaya nandito pa rin ako
sa tabi mo at sasaluhin ka. Promise me, ako pa din ang best friend mo at walang
magbabago. Please Sky, iyon lang ang hinihiling ko sa'yo dahil hindi ko kayang
mawala ka sa buhay ko. Hindi ko kaya, best friends forever tayo right?" Pagkatapos
niyang sabihin yun hinalikan niya pa ang ibabaw ng ulo ko at dahan-dahan na akong
pinakawalan.

"I-I promise Thundz, n-na magiging masaya ako at hindi mawawala sa tabi mo pero sa
ngayon kailangan muna natin ng space para sa isa't-isa...D-dahil gusto ko pag
nagkita ulit tayong dalawa makakangiti tayo na parang walang nagbago sa pagitan
nating dalawa, at alam ko hindi yun magtatagal dahil katulad nga ng sinabi mo BEST
FRIEND tayo, forever. And just like you I can't imagine life without you by my
side. And lastly, thank you Thundz for loving me, I will forever treasure your
feelings for me." Mahaba kong sinabi sa kanya at dahan dahan ng umalis ng kwarto.

"Thank you Sky and I love you." Narinig kong sinabi niya bago ko tuluyang umalis.
Napangiti ako habang lumuluha at taimtim na humiling.

Oh God please help Thunder, sana may dumating na babae sa piling niya na siyang
magbibigay ng pagmamahal na hindi ko kailanman maibibigay kaninuman maliban kay
Cloud...

*****

Hindi

ko alam kung paano pa ako nakauwi ng hindi naaaksidente gayong walang tigil ang
pagpatak ng luha ko habang nagmamaneho. I just can't stop crying thinking that I've
hurt my best friend without even knowing it. Nasa tapat na ako ng bahay ng mapansin
kong bukas ang ilaw sa buong kabahayan. It seem's like my workaholic husband is
home.

Mabuti na lang at napagod ata ang mata ko sa pag-iyak o sadyang wala ng maiproduce
na luha yung tearglands ko. Tinignan ko muna ang mukha ko sa salamin at napansin
kong maga pa din ang mata ko kaya I wore my reading glasses.

Nag-eeffort ka pa malamang tulog na yung asawa mo at walang pakialam kung nasaan ka

na ng lupalop ng mundo.

Hindi ko alam kung saan nanggagaling ang mga negative comments na tumatakbo sa isip
ko. At nagdilang-anghel nga ata ang takbo ng utak ko dahil pagpasok ko sa loob ng
bahay walang nag-aabang sa akin. Pagod na pagod na umupo ako sa sofa at pumikit.

"Buti naman naisipan mo na ring umuwi." Napadilat ako ng may magsalita at pagtingin
ko kay Cloud, salubong na salubong ang kilay nito.
"Gising ka pa pala, akala ko tulog ka na at napaaga ata ang uwi mo." Mahinahon kong
sabi sa kanya. Ibinalik ko ulit ang pagkakasandal ko sa sofa at muling pumikit.

"Kakauwi ko lang and I just can't believe na madaling-araw na at wala ka pa din sa

bahay. 'Wag kang umasta na dalaga ka pa at uuwi kung kailan mo magustuhan. Isipin
mo naman ang iisipin ng mga tao sa paligid mo. Wag kang gagawa ng bagay na
ikakasira ng pangalan ko." Napatayo

ako sa kinauupuan ko at nagpasyang pumanhik na lang sa kwarto kahit na ang gusto ko

lang gawin ay ang sigawan siya dahil sa pang-iinsulto niya.

"Don't turn your back on me because I'm still talking to you Skyleigh!" Napahinto
ako sa paghakbang ng umalingawngaw ang galit niyang boses sa kabahayan. Nasaktan pa
ako sa paghablot niya sa braso ko para mapaharap ako sa kanya.

"Please Cloud alam kong pagod ka dahil sa trabaho at ganun din ako. So, pwede bang
magpahinga na lang tayo at tigilan mo ang kakasermon sa akin na parang tatay kita."
Napansin ko ang pagtiim ng bagang niya ngunit hinayaan ko na lang ito at nagsimula
muling maglakad.

"Oo Sky hindi mo ako tatay, but let me remind you that I'm your husband and I have
the-" Inalis ko ang pagkakahawak niya sa braso ko at pinutol ang sasabihin niya.

"Big word! Husband? Tell me Cloud itinuring mo ba akong asawa? Hindi ba hindi naman
?! Para kong tanga na araw-araw inaantay ka sa pag-uwi pero anong gagawin mo?!
Tutulugan mo lang ako, ni hindi mo nga magawang kainin ang mga niluluto ko para
sa'yo! Asawa? Kung asawa kita?! Patunayan mo!" Lumambot ang ekspresyon sa mukha
niya at parang nakokonsensyang tumingin sa akin.

"Look Cloud, alam ko na hindi mo ko gustong pakasalan at napilitan ka lang! But

also, let me remind you na ikaw ang nag-alok ng kasal sa akin and you can't blame
me kung nag-e-expect ako na mag-e-effort kang pakisamahan ako! Don't worry, alam ko
pa rin na isang taon lang tayong dalawa na magsasama at hindi ko kailanman inalis
sa isip ko yon pero sana naman--" Lumunok muna ako dahil pakiramdam ko pipiyok ako
dahil sa tila may bikig ang aking lalamunan sa emosyong rumaragasa sa buo kong
sistema. "-kahit hindi na lang bilang asawa mo 'ko tratuhin, kahit pagiging
kaibigan na lang gawin mo sa akin, because you know what? Pakiramdam ko para kong
hangin na dinadaan-daanan mo lang sa pamamahay na ito." Hindi ko na pinansin ang
pagtawag niya sa akin at nagmamadaling tumakbo papunta sa kwarto namin habang pilit
pinupunasan ang luha kong walang humpay na naman sa pagpatak.

Hindi ko alam kung saan ako humugot ng lakas ng loob para sabihin ang mga salitang
yun kay Cloud. Siguro, dahil sa masyadong napakabigat na ng loob ko at kailangan ko
ng mapagsasabihan nito. Dagdag na rin siguro ang nangyari sa amin ni Thunder kanina
kaya bigla na lang bumuhos ang emosyon ko. Isipin mo nasaktan ko si Thunder dahil
sa pagmamahal ko sa kanya, though wala naman siyang kasalanan doon. Nagmahal si
Thunder ng isang katulad ko na nakatuon lang ang buong atensyon at pagmamahal sa
kapatid niya.

Sana lang sa ginawa at mga nasabi ko hindi lalong lumayo ang loob sa akin ni
Cloud.Dahil gusto kong matupad ang pangako ko kay Thunder at yun ay ang maging
masaya ako, at mangyayari lang ng lubusan yon kung magiging maayos ang relasyon
namin ni Cloud.

Hindi ko namalayan na nakatulog na ako pero hindi ko alam kung panaginip ba pero
may narinig akong nagsalita at humalik sa noo ko.

"I'm sorry Sky, but I promise I'll try to work this out..."

TBC

=================
AWS CHAPTER 15

Chapter 15

Nagising ako sa sinag ng araw na nagmumula sa bintana na hindi ko pala naisara ang
kurtina kagabi. Lumingon pa ako sa tabi ko at katulad ng inaasahan ko mukhang
nakaalis na ang asawa ko. Mag-uumpisa na naman ang nakakainip na araw para sa akin.
At para hindi naman ako maburyong sa bahay na ito, I've decided na magpalipas ng
oras sa mall. Hindi ko ugali ang pumunta at mamasyal sa mall unless may bagong
release ng book na gusto ko o pilitin ako ni Thunder gumala.

Thundz kumusta ka na kaya ngayon?

I was about to grab my phone to call him at yayain siyang mamasyal ng maisip ko na
kailangan nga pala muna namin ng space para sa isa't-isa. Napabuntong-hininga na
lang ako at nagpasyang maligo. Napatitig ako sa salamin sa banyo habang
nagsesepilyo at napansin kong namamaga pa rin pala ang mata ko.

Nakakainis (!) ang panget panget ko tuloy ngayon mukha akong panda wait- Galit kaya
sa akin ngayon si Cloud?

Napapadyak ako sa naisip ko, napakamalas ko naman mukha na nga akong panda dahil sa
mata ko. Galit pa 'ata sa akin si Cloud dahil sa mga sinabi ko kagabi.

"Pero siya naman kasi e, grabe magsalita kung di ko nga lang siya mahal nagalsa-
balutan na ako." Pagkausap ko sa sarili ko.Napailing na lang ako sa kabaliwan ko at
nagbabad na lang sa pagligo.

I wore an off-shoulder blue summer dress and decided to pair it with my doll shoes.
Nangibabaw ang kaputian ko sa suot ko, hinayaan

ko na lang na nakalugay ang wavy kong buhok na umabot na hanggang bewang. Napilitan
akong mag-apply ng make-up na hindi ko madalas ginagawa unless may party or
something na espesyal akong pupuntahan dahil na din sa mata ko. Di din ako mahilig
magsuot ng heels kaya lagi akong inaasar ni Thundz dahil sa height ko.

"Ba't ganon Skyz lagi ka namang tumatalon kada new year ba't yung height mo hindi
nadagdagan, para ka pa ring dwende hahahahaha."

"I hate you Thundz..." Hahampasin ko na sana siya ng tinakbuhan ako ng damuho. At
dahil nga sa maliit ako! ano pang aasahan, hindi ko siya mahabol!

Napatawa ako sa naalala ko na pambubuska ni Thundz sa akin. I suddenly missed him,

namimiss ko yung mga panahon na para kaming mga bata.

Tiwala lang Sky, babalik din kayo ni Thundz sa dati maghintay ka lang, ang dapat
mong isipin ay kung paano makikipagbati sa asawa mo!

Lumabas na ako ng kwarto at dahan-dahan na bumaba iniisip ko pa din kung paano

kakausapin si Cloud. Nasa sala na ako ng makaamoy ako ng parang nasusunog.
Kumaripas ako papunta ng kusina and there, I saw a topless man wearing a boxer and
my apron which is too girly for him. Walang iba kung hindi ang asawa ko.

"A-anong ginagawa mo Cloud?" Hawak-hawak niya pa ang siyanse ng tumingin sa akin.

Napahawak ako sa bibig ko at pinipigilang matawa sa itsura niya.

"'Wag mo nang pigilan at tumawa ka na, baka kung san pa lumabas yan." Natawa na ako
ng tuluyan na natigil ng inalis niya ang apron na suot niya at

lumantad sa akin ang mga pandesal niya. Napalunok ako sa nakita ko at naramdaman
kong pinagpawisan ako.

"Tss, katawan ko lang pala katapat mo." At mas lalo akong napanganga ng tumawa si
Cloud na minsan lamang niyang ginagawa. Pero ng marealized ko kung bakit siya
tumatawa nahiya ako kaya dinaan ko na lang ito sa pag-irap.
"Have some decency, baka gusto mong magsuot ng t-shirt. Hindi ka naman siguro
nauubusan ng damit para maghubad." Tinawanan niya lang ako at isa-isang nilapag sa
mesa ang mga niluto niya.

Mukhang alam ko na kung ano ang naamoy kong sunog. Sunog na hotdog,ham,itlog at
tanging tinapay lang yata ang hindi nasunog, hinila niya ako at pinaupo sa silya.
Napatingin ako sa lamesa at parang nakakita ko ng alien sa itsura ko. Gulat na
hindi mawari,umupo siya sa katapat ko at parang bata na sumimangot.

"If you don't want to eat it, it's fine with me, I might as well throw it in the
trash

bin." Liligpitin niya na sana ang mga inihain niya ng pinigilan ko siya.

"'Di ko naman sinabing 'di ko kakainin, nagtataka lang ako kung bakit nasa bahay ka
ngayon at higit sa lahat suot-suot mo ang apron kong pink tapos nagluto ka pa, no
offense Cloud wala sa ugali mo na gagawin mo 'to."

"Tss. It's my day off and well, I just woke up feeling sorry for what happened to
us last night." Hindi nakatinging sabi niya sa akin at nilagyan niya ng pagkain ang
plato ko.

"Ako nga ang dapat mag-sorry sa'yo kagabi nasigawan kita,

pagod kasi ako kagabi kaya kung anu-ano ang lumabas sa bibig ko." Nakatingin na
siya sa akin ngayon at para kong tangang nagpeace sign pa sa kanya sabay ngiti ng
alanganin.

"I'm sorry too kung nainsulto kita kagabi, nag-aalala lang ako ng wala ka sa bahay
kagabi na hindi naman nangyari kahit kailan tapos hindi pa kita makontak sa phone
mo."

Para namang hinaplos ang puso ko sa sinabi niya. Nag-aalala siya sa akin O to the M
to the G. Ang sweet ng hubby ko.

Okay ang O.A ko.

"I was about to tell you that I'm going to fetch up Thundz at the bar because he
was drunk and the bartender called me but then you hung up the phone and I wasn't
able to talk to you." Paliwanag ko sa kanya.

"Sorry, I had an important meeting that's why I'm in a hurry. So, si Thunder pala
ang pinuntahan mo then bakit mukhang umiyak ka kagabi, nag-away ba kayo?" Kinain
niya ang hotdog at napansin kong napangiwi siya marahil dahil sa sunog nga ito.

Lumunok muna siya bago ibalik sa akin ang nagtatanong niyang tingin. He raised his
eyebrow waiting for me to talk but then, I can't find the right words to tell him
what happened last night. It will be so awkward for me because for God's sake, my
best friend who happened to be his brother confessed at me and he's my freaking
husband.

"Never mind no need for you to answer, saan nga pala ang lakad mo ngayon?"
Pagbabago nito ng paksa marahil nahalata niyang ayokong sabihin sa kanya ang
nangyari kagabi sa amin ni Thunder. But after

all, he's my husband kaya baka sabihin ko na rin sa kanya, hahanap nga lang ako ng
tiyempo. Hindi pa nga lang ngayon kaya ngumiti ako sa kanya at sinabing mamamasyal
ako sa mall.

"Oh that's good to know, wala din naman akong pupuntahan today. Might as well spend
it with you so I could get to know you better." Napanganga ako sa sinabi niya. I
just can't believe na sasama siya sa akin mamasyal. And lastly, kikilalanin niya
daw ako. Sa sobrang tagal namin magkakilala hindi siya nag-initiate na kilalanin
ako.

Date ba ito?!

"Stop drooling Sky and kung hindi mo kayang kainin yung niluto ko, ok lang pwede
naman tayong kumain sa labas." Pagkatapos non ay umalis na siya marahil para
maligo.

Napatingin ako sa mga nilagay niya sa plato ko at ganadong kinain ito. Para sa akin
hindi man ito kasing-sarap ng luto sa isang restaurant, ito pa rin ang best
breakfast for me dahil niluto ito for the first time ng asawa ko. At walang kahit
anong pagkain ang masarap para sa akin kung 'di ito. Sabi nga nila wala ng sasarap
pa sa pagkaing inihanda para sa'yo ng taong mahal mo.

Hindi ko namalayang naubos ko na ang nasa plato ko. Para kasi akong lumilipad sa
alapaap sa sobrang saya at subo lang ako ng subo. Pero nakaramdam ako ng kakaiba
kaya napatingin ako sa mga plato na nasa lamesa, at sa plato kong ubos na.

Napahawak ako sa dibdib ng makaramdam ako ng paninikip ng dito. Naluluha na ako at

hirap na hirap ng huminga pilit kong inaabot ang baso na may lamang tubig pero ng
abot-kamay

ko na ito bumagsak ito sa lapag ng matabig ko.

*CRASH*

"SKYLEIGH!" Hawak hawak ko ang dibdib ko at pilit sumisinghap ng hangin ng

maramdaman ko na nasa tabi ko na si Cloud.
"What the f*ck! anong nangyayari sa'yo Sky?" Alalang-alala ang boses niya at hindi
ko maiwasang mapaluha. Siguro dahil sa hirap na nararamdaman ko at parang may
pumipiga sa puso ko. Pero kahit na nasa sitwasyon ako na ganito hindi ko pa rin
maiwasang matuwa sa nakikita kong concern sa akin ng asawa ko.

"May asthma ka ba? Nasa kwarto mo ba ang inhaler? Wait, I'll get you water

first." Hindi siya magkandaugaga sa pagkuha ng tubig. Inalalayan niya ako sa pag-
inom nito pero nailuwa ko rin ito dahil hindi ko man lamang ito malunok sa sobrang
hirap na nararanasan ko dahil hindi ako makahinga.

"I'll bring you to the hospital, just keep on breathing alright?" Umiiyak akong
tumango sa kanya habang nararamdaman ko pa rin ang kakapusan ng hangin. Binuhat
niya ako na parang bagong-kasal at nagmamadaling nagmaneho paalis.

Oh my gosh! Help me Lord may date pa po kami ng husband ko, bakit naman kasi
napakatanga mo Sky at kinain mo yung bawal sa'yo?!

Napaiyak ako lalo sa katangahan ko, sa sobrang tuwa ko nakakain ako ng hindi ko
dapat kainin.Naramdaman ko na lang na hinawakan ni Cloud ang kamay ko marahil dahil
sa nakikita niyang paghihirap ko.

"Don't cry Sky mas lalo kang mahihirapan huminga, don't worry malapit na tayo sa
ospital." Hindi nakatingin na sabi niya sa akin habang nagmamaneho ng napakabilis.

"Hah..Hahh..T-tha-anks..." Kahit hirap na hirap pinilit ko pa rin magsalita.

"F*ck don't talk Skyleigh, mas lalo kang mahihirapan." Pagkatapos niyang sabihin
iyon dali-dali siyang bumaba ng sasakyan at muli akong binuhat papasok sa ospital.

"Where is the f*cking doctor, you gotta come here and aid my wife!" Malakas niyang
sigaw sa loob ng hospital at kahit hirap na hirap sa paghinga napansin ko ang gulat
na ekspresyon ng mga tao sa loob ng emergency room.

"Sir, calm down ilagay niyo po muna si Misis sa higaan at tatawagin na po namin si

Doc." Ibinaba niya ako sa kama at nanlilisik na binalingan ang pobreng nurse.

"Well, tell that doctor to f*cking come within a minute or else I'm gonna burn down
this hospital if something bad happens to my wife! Mark my words I'm a Monteciara
and no one messes wih me." Sasagot pa sana ang nurse ng may dumating na
nagmamadaling doktor, hindi na ako magtataka kung matakot siya sa sigaw ni Cloud.

"What happened to her?" Habang tinatanong niya yon sa asawa ko naramdaman kong
kinakabitan ako ng oxygen.

"I don't know nakita ko na lang siya na nahihirapang huminga." Unti-unti na akong
napapapikit ng balingan ako ng doktor.

"Hey Ma'am stay awake may asthma ka ba?" Hirap pa ring huminga na umiling ako sa
kanya.

"Any allergies?" Dahan-dahan akong tumango sa tanong niya.

"Okay Mister mukhang inatake ng allergy ang asawa mo, can you state the food that
she ate bago siya nahirapang huminga?" Hindi ko nahintay ang sasabihin ni Cloud
dahil unti-unti na akong nilamon ng antok marahil dahil sa sobrang pagod.

TBC

=================

AWS CHAPTER 16

Chapter 16

"Skyleigh hija, do you remember me? Ako si Tita Ysabelle mo kapatid ko ang mommy

mo." Tinitigan ko ang babaeng nagsasalita sa harap ko.

"T-tita..." Hindi ko alam kung bakit napaiyak siya ng magsalita ako.

"S-sasama ka na sa akin Sky, we're going to Manila doon magsisimula ka muli kasama
ako."

ayoko.ayokong umalis,aantayin ko pa sila Mommy at Daddy.

"A-ayaw Sky w-wait M-mommy D-daddy." Naramdaman ko ang pagyakap sa akin ng mahigpit
ni Tita.

"Baby, wala na ang Mommy at Daddy mo." Tinulak ko siya sa sinabi niya.
"L-liar."

Bad si Tita, kung wala na sila Mommy at Daddy nasaan sila nagpunta ba't hindi nila
ako sinama?

"Sky, listen to me I'm not a liar you see, your parents is now in heaven."
Natahimik ako sa sinabi niya.

"H-heaven?"

"Hmmm, so you gotta be a good girl at sumama ka na sa akin kasi nakikita ka nila
Mommy mo mula sa heaven and they would be hurt kung makita nilang umiiyak ang baby
nila."

"S-sky g-good girl na don't want Mommy and Daddy hurt."

"That's good baby tomorrow we'll gonna have a new life, tayong dalawa lang, malayo
sa lugar na ito."

Wala akong naintindihan sa sinabi ni Tita, ang alam ko lang nasa heaven na sila
Mommy at Daddy, iniwan na nila ako at si Tita na lang

ang kasama ko..

Malungkot si Sky.
Napakalungkot.

-*-

Nagising ako na basa ang gilid ng mata ko marahil dahil sa panaginip ko.Everytime
na napupunta ko sa hospital palagi ko na lang napapanaginipan ang mga nangyari sa
akin nung bata ako. That's why I hate hospital, it reminds me of memories that I
don't want to remember. Umupo ako at inalis ang oxygen mask na nakakabit sa akin,
inilibot ko ang paningin ko at hinanap ang asawa ko. Nakita ko siya sa pintuan may
kausap sa telepono. Nang mabaling ang tingin niya sa akin, nagmamadali niyang
ibinaba ang phone niya at nag-aalalang lumapit sa akin.

"Sky, bakit inalis mo ang oxygen mask mo, are you ok now? Wait I'll call the

doctor."

Aalis na sana siya ng hinawakan ko ang kamay niya.

"Okay na ako Cloud, nakakahinga na naman ako kaya pwede bang umalis na tayo dito
because I really don't like being in a hospital." Nakangiti kong saad sa kanya.

"Tss, if you really hate hospital then you should take care of yourself para hindi
ka na mapunta dito." Napayuko na lang ako sa sinabi niya.
"I'm sorry hindi ko kasi napansin na nakain ko pala yung egg na niluto mo, masyado
lang ako natuwa na ipinagluto mo 'ko kaya ayon pinairal ko ang katangahan ko,
nakalimutan kong allergic nga pala ako sa pagkain na yon." Pagpapaliwanag ko sa
kanya.

"Stop saying sorry

wala ka namang kasalanan e, it's my fault hindi ko man lang inalam kung anong bawal
sa'yo bago ako nagluto. I really can't forgive myself kung may masamang nangyari
sa'yo kanina." Hinawakan niya pa ang pisngi ko at nagulat ako ng hinalikan niya ang
noo ko.

"Cloud..." Nasambit ko, wala akong masabi sa sobrang galak ko sa pagbabago na

nangyayari sa kanya.

"Alam ko nagtataka ka sa naging pagbabago ko, pero I just realized na naging unfair
ako sa'yo, I trapped you in this marriage and the least that I can do is to take
care of you." Napaluha na ako sa sinabi niya.

Nagbago na si Cloud, simula na ba ito para umasa ako na maaari rin siyang ma-inlove
sa akin? And when that time comes hindi na namin kakailanganin na maghiwalay.

"But-" Nagtataka akong tumingin ng parang may gusto pa siyang sabihin ngunit hindi
niya masabi sa akin.

"What? You can say anything to me Cloud, it's okay."

"But you have to keep it in your mind that friendship is the only thing that I can
offer to you Sky. Wag ka sanang umasa na may hihigit pa doon, I-I know how you feel
for me it's just that, I can't love you because you see even though I hate
Charlotte,still it doesn't change the fact that I love her and I wanna spend my
life with her." Seryosong pagpapaliwanag niya sa akin.

Cruel.

Yan ang unang katagang pumasok sa isipan ko matapos kong marinig ang sinabi niya sa
akin. How can Cloud be this cruel? Alam niya ang feelings ko para sa kanya

pero nagagawa niyang sabihin sa akin ang nararamdaman niya para sa babaeng nanakit
sa kanya. It feels like everything that I dreamed for us just burst in to bubbles.
Umasa na ako e, nandoon na 'ko sa point na nangangarap ako na hindi na namin
kailangan maghiwalay pa. Pero hanggang pangarap lang pala iyon, dahil ginising niya
'ko sa katotohanan na hanggang doon na lang kami. Magkaibigan. Nakakatawa, asawa ko
siya pero friendship ang ino-offer niya,at ako naman si tanga nagpakamartir at
imbes na umiyak, tumawa 'ko.

Tumawa 'ko.

Wala ka ng pagkakaiba sa best friend mo Sky, walang-wala..

"Hey why are you laughing? Hindi mo ba sineseryoso ang sinabi ko sa'yo? Look Sky, I
just don't want you to be hurt in the end kaya umpisa pa lang sinasabi ko na ito
para wag ka ng umasa."

"But what to do? Nasasaktan pa rin ako..." Natahimik kaming dalawa sa sinabi ko. He
looksat me as if he's guilty for what I felt.

"'Wag mo kong tignan ng ganyan Cloud, wag kang maguilty okay lang ako, nasaktan mo
man ako mawawala din ito, magiging okay din ako. At 'yong friendship na ino-offer
mo I will gladly accept it. Biruin mo, sa tagal nating magkakilala ngayon lang tayo
magiging magkaibigan .At 'yong kay Charlotte susuportahan kita, I promise magiging
masaya ka sa piling niya."
Martir.

Martir 'yan ka Sky, dapat ngayon pa lang iwanan mo na siya para makaiwas ka sa
sobrang sakit, sakit kapag napunta na siya sa babaeng mahal niya, umalis ka na Sky
layuan mo siya 'wag kang magpakatanga.

/>

Sigaw ng utak ko pero yung puso ko iba ang ibinubulong sa akin.

Kahit friendship lang ang kaya niyang ibigay sa akin okay lang ang mahalaga
makasama ko siya. Kahit isang taon lang, kung sa loob naman ng mga panahon na yun
magiging masaya 'ko sa piling niya. Tanga na kung tanga pero wala akong magagawa,
nagmahal ako e.

Ganito nga siguro kapag nagmahal ka, pigilan ka man ng utak mo na 'wag
magpakatanga, in the end puso mo pa rin ang pinapakinggan mo na nagsasabing
manatili ka pa din at patuloy na mahalin ang taong may iba ng mahal.

Nginitian ko siya, ngiting nagsasabing okay lang ako.

"Thank you Sky, kakausapin ko na yung doctor mo para makalabas ka na

dito." Pagkatapos sabihin yun naglakad siya papalabas ng kwarto.

Nang tuluyan na siyang makalabas unti-unti ng pumatak ang luhang kanina ko pa

pinipigilan.
*****

NAKAPIKIT lang ako sa buong durasyon ng byahe pauwi ng marinig ko siyang binuksan
ang radio ng kotse at nang-aasar pa 'ata ang tadhana sa kantang pinapatugtog nito.

Parokya ni Edgar -Ok lang ako

'Ayoko ng malaman pa

Kung sino siya at kung saan ka nagpunta

Hindi na lang tatanungin

Para hindi mo kailangan pang umamin

Okay lang ako, okay lang ako ooohh

Lahat ay aking gagawin

Pikit-matang tatanggapin

Mas kayang masaktan

paminsan minsan

Wag ka lamang mawala ng tuluyan

Maniniwala na lang ako

Sa

lahat ng sasabihin mo

Di nakita kukulitin

Para di na kailangan pang

magsinungaling

Okay lang ako okay lang ako ooooh

Lahat ay aking gagawin

Pikit-matang tatanggapin

Mas kayang masaktan paminsan-minsan

Wag ka lamang mawala ng tuluyan

Hindi ko kakayanin mawala ka sa akin

Kahit na magmukha akong

tanga sa mata ng iba

Lahat ay aking gagawin

pikit-matang tatanggapin

Kung meron mang tanong

tungkol sa akin

Sasabihin ko

Okay lang ako, okay lang ako'

Sabi sa nabasa ko ang mga katagang 'okay lang ako' ay isa sa mga kasinungalingan ng
isang taong nasasaktan. Actually, hindi naman yong tao na sinasabihan mo ang
pinapaniwala mong ayos ka lang, kung 'di sarili mo mismo. Unfortunately, isa ako sa
milyon-milyong tao na nagsasabing ayos lang sila kahit nga ba hindi naman talaga.

"What the hell Sky,why are you crying? May masakit ba sa'yo?" Mas lalo akong
napaiyak sa tanong ni Cloud.

Masakit Cloud, yung puso ko masakit ikaw kasi e..

Napansin kong huminto ang sasakyan at pagtingin ko sa labas wala pa naman kami sa
bahay kaya hihikbi-hikbi akong tumingin kay Cloud.

"B-bakit ka huminto?"
"Tss, I can't concentrate on driving because you're crying too loud." Kinuha niya
ang panyo niya at dahan-dahan na ipinunas sa mukha kong puro luha.

Lalo ako nafafall dahil sa ginagawa

mo Cloud...

"Ako na..." Inagaw ko sa kanya ang panyo at walang habas na suminga dito. Bakit ba?
'Di ko na naman kailangan magpa-impress sa kanya dahil di naman niya ako
magugustuhan, might as well ipakita ko sa kanya kung ano talaga 'ko.

At 'eto ako, a weakling, crying baby and sometimes gross to be with.

"Is it about what I said to you a while ago?" Umiling ako sa tanong niya at
napansin ko pang napangiwi siya ng iabot ko sa kanya ang panyo niyang puro uhog ko.

"You better keep it Sky..." Nandidiring saad niya sa akin.

"Ang arte mo naman anyway hindi ako umiiyak dahil sa kanina no, wag kang assuming
hindi lang ikaw ang lalaki sa mundo."

What a liar. Pwede ka na ring mag-artista katulad ni Charlotte try mo mag-audition

papasa ka bilang iyakin na bida..

Hindi lang siya ang lalaki sa mundo pero siya lang ang nag-iisang nagmamay-ari ng
puso mo..
"Then why the heck are you crying?" Salubong ang kilay na tanong niya sa akin.

"Y-yung kanta kasi eh , ang galing kumanta ni Edgar damang-dama niya eh nakakaawa
siya, waaaaaaahhh." Sabay atungal ko.

Okay half-lie yung sinabi ko nakakaiyak talaga yung kanta pero mas naiyak ako ng
maalala kong forever basted ako kay Cloud.

"Tss, Thunder is right you're such a crybaby do you want me to piggyback you?"
Napahinto ako sa pag-atungal ko sa sinabi niya.

"Thunder said that?"

/>

"What? Ah that you are a crybaby." Umiling ako sa sinabi niya.

"No, the other one,"

"Piggyback?" Tumango ako sa tanong niya.

"Yeah, sabi ni Thunder pinapasan ka daw niya sa likod every time umiiyak ka comfort
zone mo raw yun e which is kinda weird for me." Nakangiti niyang sabi sa akin.
"Si Thunder talaga ang daldal, pero I really miss him." Napaluha ako sa sinabi ko.

"Problema ba yun e di puntahan natin siya.I'm sure namimiss ka na rin non."

Natahimik ako sa sinabi niya. Gusto ko sanang puntahan si Thunder dahil sa mga oras
na ito siya lang ang taong makakaintindi at magco-comfort sa akin pero ayoko.
Ayokong makita niya ako na nasasaktan, mas mahihirapan siya lalo.

"So, may problema nga kayong dalawa am I right?" Tumingin lang ako sa kanya matapos
niyang magsalita.

"Tss, stop looking at me like that alam kong gwapo 'ko."

Napasimangot ako sa sinabi niya, the more na nakikilala ko siya, parang iba siya sa
dating Cloud. Ngayon ko lang nakikita ang ganito niyang side. I always thought that
Cloud is the opposite of Thunder. A cold one dahil nga bihira siya magsalita at
ngumiti. Pero napakakulit din pala ng loko.

"Napakaconceited mo Cloud mas gwapo kaya sa'yo si Thunder."

Upon mentioning the name of my best friend, I can't help but feel sad.

"Tss, tignan mo 'to binanggit lang si Thunder nalungkot na, so I guess tama nga ako
na may problema kayong dalawa."

"Gusto mo ba talagang malaman kung bakit ako umiyak kagabi?"

"Yeah, friends nga tayo diba? Kaya dapat alam ko ang nangyayari sa'yo." Natawa ko
sa sinabi niya. Pinanindigan niya talaga ang friends na sinasabi niya.

"Then I'll tell you at isa pa I badly need an advice, at tutal friends na tayo
might as well magkwento ko sa'yo." Binigyang-diin ko pa ang salitang 'friends' kaya
naman natawa siya.

"Alright, so umuwi na tayo para masimulan na natin ang kwentuhan." Nakangiti niyang
saad habang pinagpatuloy ang pagmamaneho. Tinignan ko naman siya at hindi ko
maiwasang mapangiti ng malungkot.

Kaibigan,yon na ako sa'yo ngayon Cloud at least may label na ako sa buhay mo hindi
na asawa na pinakasalan mo dahil sa naipit ka ng sitwasyon, okay na ako doon
masakit man dahil higit pa roon ang nais ng puso ko tatanggapin ko magkaroon lang
ako ng pwesto sa'yo. Simula ngayon, dapat ko ng sanayin ang sarili ko na hanggang
dito na lang talaga tayo.

TBC

HAPPY 450+ READS TO AWS :)

=================

AWS CHAPTER 17

Chapter 17

Huminto kami sa isang grocery store bago umuwi. Katwiran niya wala na kaming stock
sa bahay kaya mamimili muna kami. Ang pinapangarap kong date, nauwi sa pamimili.
Hindi talaga pumapabor ang tadhana sa akin.
"You can just stay in the car at ako na ang bibili ng groceries. Mamaya niyan
mahirapan ka na naman huminga." anito habang kumukuha ng grocery cart.

"You're overreacting Cloud. I'm fine at isa pa wala naman akong asthma, epekto lang
ng allergies ko sa egg yung nangyari kanina." Paulit-ulit kong sabi sa kanya mula
kanina pa.

"I'm not overreacting, imagine the horror that I've felt when I saw you lying in
the ground almost breathless. So next time, wag mong kainin yung mga pagkain na
hindi naman pwede

sa'yo." Pagsesermon niya sa akin na ikinasimangot ko naman. Hindi ko talaga

maiwasang manibago kay Cloud.I didn't expect na kaya niya palang magsalita ng
mahaba. I guess unti-unti ko ng makikilala ang tunay na si Cloud. Hindi na din
masama ang friendship na sinasabi niya.

Napatigil ako sa pagmumuni-muni ng maramdaman kong may pumisil sa ilong ko.

Nahampas ko tuloy ng wala sa oras ang kamay niya. Ang pinaka-ayoko kasi sa lahat
pinipisil ang ilong ko. Nabubwisit ako.

"What's that for?" Aniya pagkahampas ko sa kanya habang hinihimas ang ilong kong
namumula panigurado.

"Kung makasimangot ka kasi e, hindi bagay sa'yo mas maganda ka kapag

nakangiti."

Namula ko sa sinabi niya.I

t's not the first time that someone complimented me that I'm beautiful everytime I
smile. Hindi sa nagbubuhat ako ng bangko, pero madami talaga ang nagsasabing
maganda ako lalo na pag ngumingiti ako. Sabi pa nga nila, asset ko daw ang smile
ko. Pagdating lang talaga kay Cloud hindi ko maiwasang umarte na parang kinikilig
na teenager everytime may sinasabi o ginagawa siyang maganda sa akin.

"Tignan mo 'to nanahimik, sinabihan ko lang ng maganda pulang-pula na. Don't tell
me first time mong makarinig ng pumupuri sa'yo?" Tanong nito habang tumatawa.

"Shut up Cloud, FYI hindi ako kinikilig noh, naiinis lang ako sa pagpisil mo sa
ilong ko kaya ako namumula. And for your information it's not my first time hearing
such compliments." Nakataas-noo kong saad.

"Oh, If you say so." Napapitlag pa ako ng akbayan ako ng loko. I wonder kung kelan
ako masasanay sa pagiging close ni Cloud.

Pwede ba Sky,kung sa bawat gagawin o sasabihin sa'yo ni Cloud, bibigyan mo ng

malisya. Hindi na ako magtataka kung lalo kang aasa na baka magka-forever kayong
dalawa. Move-on Sky, habang maaga pa. Sanayin mo na kaya siya ganyan sa'yo dahil sa
friendship ninyo.

Napabuntong-hininga ako dahil sa binubulong ng isang tinig sa isipan ko.

"Earth to Sky, nandito ka pa ba?"

I was back to my senses when Cloud snapped his fingers in front of my eyes.

"Ano ngang sinasabi mo Cloud?" Napapahiyang tanong ko sa kanya.

"As

I was saying, tinatanong ko kung bukod sa eggs san ka pa allergic?" Nakataas ang
kilay na tanong niya sa akin.

"Hmmmm, wala naman na. Eggs lang talaga ako allergic, namana ko kay Mommy. Bakit mo
natanong?"

"Well, para alam ko kung ano ang hindi allowed na food sa bahay natin. Mamaya kasi
maulit na naman yung nangyari kanina and much worse paano kung wala ako sa bahay."

Bahay natin.

Bahay natin.

Pauli-ulit na umuukilkil sa utak ko. Hindi ko maiwasang mapangiti dahil sa sayang

lumukob sa akin. Ang sarap pakinggan ng sinabi niya. Idagdag pa ang concern na
ipinapakita niya.

"Wag ka ngang over reacting Cloud, ako lang ang allergic sa eggs hindi naman ikaw
kaya it's okay if we buy it. And I swear hinding-hindi ko na talaga kakainin yun
kahit pa luto mo."

"Mas mabuti ng nag-iingat, at isa pa hindi naman ako mahilig sa itlog. I preferred
nuts." anito pagkatapos tumawa siya ng malakas na siyang ikipinagtaka ko.
Nauna na siyang maglakad sa akin dahil naiwan akong iniisip ang ibig sabihin ng
pagtawa niya.

Namula ko ng marealized ang inside joke niya. Minsan talaga ang slow ko, of course
I'm a writer, a romance writer to be exact. Kaya hindi ako ganun kainosente sa well
uhm-uhm.

Ah basta SPG!

"CLOUD!" Napapahiyang tumungo ako ng pagtinginan ako dahil sa pagsigaw ko. Hinabol
ko ang damuho at hinampas ng paulit-ulit ito. Tawa lang naman ng tawa ito na parang
hindi nasasaktan.

Mas ako pa nga ang nasakitan ng kamay dahil sa biceps ng loko.

Kunwari ka pa Sky, chansing ka lang e.

Tudyo ng isang bahagi ng isip ko.

******

"A PENNY for your thoughts?" Saad ko kay Cloud na mukhang malalim ang iniisip dahil
nakatingin lang ito sa kawalan. Kasalukuyan kong inihahanda ang hapunan namin dito
sa terrace ng bahay. Kung may isang part ako na pinakagusto sa bahay na iniregalo
sa amin nila Mama. Ito yun, napakaganda ng tanawin dito nakakarelax sa pakiramdam.
Dito 'ko madalas tumambay lalo na pag gumagawa ako ng nobela. Lalo na ngayong gabi
tanaw na tanaw ang mga city lights na nagkikinangan.

"Huy, di ka na nagsalita diyan. Come, let's eat." Kinalabit ko si Cloud dahil

mukhang hindi niya talaga ako naririnig.
"I miss her." anito.

Napatahimik naman ako sa sinabi niya at tinabihan na lang siya sa sofa na

kinauupuan nito.

Of course, I know who's her. It's none other than Charlotte.

I wonder kung kailan ako masasanay sa sakit na nararamdaman ko every time he talks
about her. Maybe someday, mamanhid na lang 'tong puso ko at balewala na sa akin
kung minu-minuto niyang banggitin si Charlotte.

"If you miss her then you should chase her." Mahina kong sabi sa kanya habang
pinagmamasdan ang mga bituin sa langit.

"Hindi ganon kadali ang sitwasyon Sky." Di lumilingong saad ni Cloud.

"Bakit dahil sa kasal na tayo?Then why don't you tell her the truth about us. About
our

deal so the two of you could be together again." Saad ko sa kanya. Hindi ko siya
magawang tignan sa mga mata. Natatakot ako na mabasa niya na nagsisinungaling ako
sa sinabi ko.

"Pumasok na rin yan sa isipan ko, ang sabihin ko sa kanya ang tungkol sa atin. But
you know what, hindi lang naman dahil sa kasal na ako sa'yo kaya hindi ko siya
magawang habulin. May iba na siya."
Napamulagat ako sa sinabi niya. Natatandaan ko ang sinabi niya noon sa akin sa
ospital na may iba na si Charlotte. Pero ngayon lang lubos na nagsink-in sa akin
ang sinabi niya.

"What? Niloko ka niya?!" Kunot na kunot ang noo ko na saad sa kanya.

Hindi ko maiwasang maawa kay Cloud. He doesn't deserve this, nakita ko kung paano
niya pag-alayan ng pagmamahal si Charlotte. At kung tanga ako dahil patuloy kong
minamahal si Cloud gayong may mahal siyang iba. Masasabi kong mas tanga si
Charlotte dahil nagawa niyang lokohin ang lalaking handang ibigay lahat-lahat sa
kanya.

"Honestly, I don't know. I called her but then her ex answered it. So I assumed
they are together again. At pagkatapos ng kasal natin, hindi ko na siya nakita pa."
Hindi niya na ako inantay magsalita at dumiretso sa lamesa na kinalalagyan ng
hapunan namin. Sinundan ko naman siya at umupo sa silya na katapat niya.

"Baka naman tamang hinala ka lang, na nagkataon lang na kasama niya yung ex niya.
At paanong hindi mo siya makikita eh nasa iisang kompanya lang naman kayo
nagtatrabaho?"

Sabi ko habang nilalagyan ng kanin at ulam ang plato ko. Hindi siya sumagot, I
don't know kung ayaw niya na sa paksa na pinag-uusapan namin. O talagang gutom lang
siya dahil kung makakain siya ay parang wala ng bukas.

Ikaw na talaga Sky, kailan ka pa naging supporter ng love team nila ni Charlotte.

Pagkutya ng isang bahagi ng isip ko. Anong magagawa ko? Kahit mahal ko si Cloud,
gusto ko pa din na tulungan siya na intindihin ang side ni Charlotte. Martir na
kung martir, ayoko lang na makitang nasasaktan si Cloud. Kaya kahit katangahan na
itong ginagawa ko. Sisige pa din ako.

"Maybe, you're right but I'm scared to confront her. Nasagasaan niya na nga ang ego
ko sa pagtanggi niya sa alok kong kasal tapos umeksena pa ang ex niya. At isa pa
hindi din kami nagkikita, dahil busy siya sa mga projects niya. After all, one
month na lang aalis na siya sa kompanya namin as an actress." Pagkatapos niyang
sabihin yun nagfocus ulit siya sa kinakain niya. It's not my first time na
nakasabay ko si Cloud kumain, but 'eto yung una na nakita ko siya kung gaano kagana
sa pagkain. Mukhang nagustuhan niya ang niluto ko.

"Men and your ego's. Uunahin mo pa ba yung pride mo bago yung babaeng mahal mo. You
know what Cloud, kung mahal mo talaga si Charlotte you should be brave enough na
komprontahin siya. Kung sila na talaga nung ex niya then try to move-on. Mahirap
kasi na mabuhay ka sa what if's. Mas maganda na yung sumugal ka at natalo ka. Kaysa
yung natalo ka ng wala kang ginawa. After all, Love is a gamble,you should learn
how to play it. Whether you win or you lose at least you did your best." Mahaba
kong saad sa kanya.

I know marami na talaga ang magsasabi na 'Sky napakatanga mo to the highest level'.
Because here I am talking like a love guru at inuudyukan pa si Cloud na kausapin
yung babaeng mahal niya. Napatigil ako sa pagsubo ng makita kong titig na titig sa
akin si Cloud at hindi ko maiwasan na mailang.

"What? May dumi ba ko sa mukha?" Tanong ko sa kanya.

"Nothing, I was just amazed with you." Namula ko sa sinabi niya dahil bakas sa
boses niya ang paghanga. Sana lang higit pa dun sa paghanga ang nararamdaman niya.

"Bakit naman?"

"I am amazed with what you said, hindi ko inaakala na ganyan pala kalalim ang
paniniwala mo sa pagmamahal."

"Dapat ba akong matuwa dahil napahanga kita sa words of wisdom ko? O kiligin dahil
sa pagtitig mo sa akin?" Dinaan ko sa biro na saad sa kanya.

Sumeryoso ang mukha niya at hindi ko mapigilang kabahan sa sasabihin niya. May
nasabi ba akong mali?

"Tell me Sky, are you still in love with me?" Nanigas ako sa kinauupuan ko at hindi
ako makapagsalita sa biglaan niyang tanong.

Anong sasabihin ko ang totoo? O magsisinungaling ako?

Pero hindi ba siya na nga ang nagsabi na hindi ganoon kabilis mawala ang pagmamahal
sa isang tao... then sana hindi na ako tinanong dahil alam niya na dapat kung ano
ang isasagot ko...

TBC

=================

AWS CHAPTER 18

Chapter 18

"Papipiliin kita Cloud." napakunot-noo siya sa tanong ko.Honestly hindi ko na rin

alam kung ano ba 'tong sinasabi ko. Ang nasa isip ko lang sundin ang puso ko at
siya na ang magdidikta ng mga nais kong sabihin.
"I'm asking if you still love me what's with-" Hindi niya na natuloy ang sasabihin
niya ng tumayo ako at pumunta sa sofa para maupo. Naramdaman kong sumunod siya sa
akin kaya itinuloy ko na ang dapat kong sabihin sa kanya.

"Mamili ka Cloud, anong gusto mong marinig ang katotohanan o ang kasinungalingan?"

"That's a nonsense question Sky, of course I would choose the truth." anito at
tumayo siya at kinuha ang natira naming ulam. Natawa naman ako ng kinain niya ito
sa mismong lalagyan.

"Masarap ba ang luto ko sa caldereta?" natatawa kong tanong.

"Yeah, mas masarap pa siya sa gawa ni Mommy,wag mo lang akong isumbong at tiyak
magtatampo yun.Wait binabago mo ang topic Sky, I'm asking you if you still love
me?"diretso pa rin sa pagsubong saad niya.

"Yes Cloud, I'm still in love with you,hindi naman ganon kadaling mawawala iyon
e.Ang tagal, ang tagal kitang minahal kaya baka matagalan din bago mawala yung
nararamdaman ko para

sa'yo." napatigil siya sa pagsubo dahil sa sinabi ko.

Sumeryoso ang mukha niya at ibinaba ang kinakain niya.

"Then why?"
"Anong bakit?"

"Why are

you giving me an advice to chase Charlotte?"

"What do you expect Cloud? Ang sabihin ko na you're better off without her ganun
ba?" napatahimik siya sa sinabi ko at umiwas ng tingin sa akin.

"You see Cloud, tanga na kung tanga. Martir na kung martir hindi ko magagawang
sabihin yon. Kung siya ang nagpapasaya sa'yo might as well tell you to chase her.
At kung itatanong mo kung bakit, hindi ko alam kung ano isasagot ko sayo kasi ako
mismo hindi ko maintindihan yong sarili ko."

"Sky..." tawag niya sa pangalan ko.

"Magpapakaimpokrita ako kung sasabihin ko na wala akong inasahan sa'yo. Because

honestly, the moment I married you, nangarap ako. Nangarap akong mahalin mo,
alagaan mo at maging asawa mo panghabang-buhay. But then you told me that
friendship is all you can offer to me. Nagising ako Cloud, narealized ko na dapat
hanggang doon na lang yong feelings ko para sa'yo." pinunasan ko ang luhang pumatak
sa mga mata ko.

Katahimikan.

Iyan ang namayapa sa amin pagkatapos ng mahaba kong sinabi sa kanya.

"I'm sorry Sky, kung manhid ako dahil hindi ko narealized ng lubusan ang feelings
mo para sa akin.And I'm really sorry kung naging selfish ako-"

"Please stop." pag-awat ko sa ano pang sasabihin niya.

"Sky,"

"Please stop saying you're sorry for me, I don't need your pity.A t isa pa wala ka
namang kasalanan, but can I ask you a favor?" aniya ng nakatingin ng diretso sa
kanyang mga mata.

/>

"Anything."

"Starting now, forget about my confession to you. Kalimutan mo na sinabi ko sa'yo

na mahal kita, ipagpatuloy mo ang pagtrato mo sa akin bilang isang kaibigan. In
that way, mas magiging madali sa akin na magising sa katotohanan na hanggang doon
na lang talaga tayo." natigalgal siya sa sinabi ko.

"You're ridiculous, how-how can I forget everything that you said to me?"

"That's all I'm asking for Cloud. Ang manatiling kaibigan mo, yon lang.Deal?"

"D-deal." nagaalinlangan pa siya na sumang-ayon sa akin. Tumatawang niyakap ko

siya, naramdaman ko pa ang paninigas niya.
"Hoy, wag ka ngang ma-awkward diyan friends na tayo 'di ba?" niyakap niya ako
pabalik matapos kong magsalita.

And then, we talked and laughed as if we'd been friends for a long time. May parte
pa din sa akin na nasasaktan dahil kinukwento niya sa akin ang tungkol sa kanila ni
Charlotte.Pero dahil 'friends' na nga kami, umakto akong parang wala lang sa akin
yong mga yon.

Starting from this day , sasarilinin ko na lang lahat-lahat ng sakit. Ang mahalaga
makasama kita ng walang ilangan, mas mabuti na 'to kaysa naman manatili kang cold
sa akin. Masaya na ako kahit papaano.

* * * * * *

"SO hindi mo pa ba ikukwento sa akin ang nangyari sa inyo ng kapatid ko?" napatigil
ako mula sa pagtawa dahil sa joke na sinabi niya sa akin ng dahil sa tanong niya.
Nagugulat pa din talaga

ako sa ugali ni Cloud. Nang tinanong ko naman siya kung bakit parang nagbago siya.
Ang sabi niya, hindi naman daw siya nagbago pili lang daw talaga ang mga taong
nakakakilala sa tunay na siya. I always see Cloud just like a leading man whose
cold and often smiled just like in the story that I've read and wrote. Siya pa nga
ang ginagawa kong basehan ng characters kong cold and mysterious effect ang
datingan.

Just to find out na hindi naman pala talaga siya ganon.

"Hey, natahimik ka na diyan?" napatigil ako sa iniisip ko ng pinitik ni Cloud ang

noo ko.

"Nakakainis 'to may iniisip lang." hinampas ko siya sa inis ko.

"Kung anu-ano na naman yang iniisip mo andito na nga ako sa tabi mo."

Linsiyak ka talaga Cloud, ba't kung anu-ano lumalabas diyan sa bibig mo.

"Eww banat ba yon?" parang nandidiri kong sabi sa kanya na ikinatawa niya naman.

"Let's be serious Sky, ano ba talagang nangyari sa inyo ni Thunder?" seryoso niyang
tanong.

"S-sinabi niyang mahal niya ako Cloud tapos umiyak siya at wala rin akong nagawa
kung hindi umiyak.."

Ngumiti lang siya na siyang ikinapagtaka ko. May alam ba siya tungkol sa feelings
ni Thunder sa akin?

"At last, nagawa niya na ring sabihin sa'yo."

"You knew? Sinabi niya ba sa'yo?" nakakunot-noo kong tanong sa kanya.

"Nope, you see hindi niya na kailangang sabihin pa para malaman ko. Kapatid ko siya
at isa pa, the way he

looks at you. Ganun ako tumingin kay Charlotte. Full of love and sincerity."
Napabuntong-hininga ko sa sinabi niya. How can he noticed Thunder's feelings for
me? Bakit ako hindi ko napansin yun?..

Because you were busy looking at someone else.

"Then why did you marry me Cloud? If you knew all along na masasaktan si Thundz
kapag kinasal tayo dahil sa mahal niya ako." tanong ko sa kanya.

"Bukod sa ayokong mawala ang posisyon ko sa kompanya. Ginawa ko yun para magtapat
siya sa'yo, akala ko nga hindi matutuloy ang kasal natin. But that brother of mine,
ang tibay 'di talaga niya sinabi sa'yo ang nararamdaman niya. Tell me bakit ka
umiyak nung nalaman mo na mahal ka niya? Nagsisisi ka ba na pinakasalan mo ako?"
anito.

His question caught me off guard, nagsisisi nga ba akong pinakasalan ko siya?

"I cried kasi nasaktan ako para sa kanya that all along sinasaktan ko pala siya ng
hindi ko alam. Bata pa lang kami wala ng ginawa si Thunder kung hindi alagaan ako,
kaya simula 'non pinangako ko na sa sarili ko na hindi ko hahayaang m-masaktan
siya. But the ironic part is, of all people ako pa ang nakasakit sa kanya. Ako...
at ang sama-sama ko kaya ngayon hindi ko alam kung paano ko siya pakikiharapan."
hindi ko na napigilan at napaiyak na ako.

"Hindi magugustuhan ni Thunder na makita kang umiiyak dahil sa kanya, so stop

crying Sky. Hindi ka masama tandaan mo yan, ikaw ang pinakaselfless na taong
nakilala ko." niyakap niya ako at inalo.
"H-hindi

ako selfless Cloud. Selfish ako sarili ko lang ang iniisip ko. You know why?"

"Ano bang sinasabi mo Sky?Bakit mo naman nasabing selfish ka?" Lumayo ako sa kanya
at tumingala. Pinagmasdan ko ang langit at hihikbi-hikbing nagsalita.

"Dahil sa tanong mo I realized na ang selfish ko pala. Y-you asked me if I regret

marrying you.T-the answer is no Cloud, kaya feeling ko ang sama ko. Because if ever
nagtapat sa akin ng mas maaga si Thundz, still papakasalan pa din kita and you know
the reason why." hindi ko na siya inantay magsalita at dali-daling tumayo para
pumasok sa kwarto.

"Sky..." Hinawakan niya ang kamay ko marahil para pigilan akong umalis.

"I'm tired Cloud, gusto ko ng magpahinga matulog na tayo. May pasok ka pa bukas
right? Goodnight friend..." nakangiti kong sabi sa kanya.

* * * * * *

"HEY are you still awake?" saad ni Cloud habang nakahiga sa kamang tinutulugan
namin. Yes, you read it right tabi kaming matulog. Hindi din naman ako nag-aalala
na may mangyaring milagro sa amin dahil alam ko naman na hindi ako gusto ng asawa
ko. Napatunayan ko 'yan ng una kaming magtabi, actually parang di din kami
magkatabi dahil may unan sa gitna namin. Tinulugan lang ako ng loko ng first night
namin, kinabahan to the max pa naman ako. It's not like nageexpect ako ng something
wag kayong ano. And then ayon na, for two weeks tabi kaming matulog. Hindi naman
ako malikot matulog at ganun din siya kaya di talaga nagtatagpo

ng landas ang mga balat namin.

"It seems like you're asleep Sky. I just wanna say thank you for everything. At wag
mong isipin na selfish ka dahil lang sa hindi mo mareturn ang feelings mo para sa
kapatid ko. Hindi ka masama, nagkataon nga lang na hindi natuturuan ang puso.
Goodnight Sky."

Narinig kong pinatay niya ang lamp sa nightstand na siyang nagsisilbing ilaw namin.

Tama ka Cloud, hindi natuturuan ang puso kagaya ng hindi kita maturuang mahalin
ako.P ero salamat dahil kahit papaano gumaan ang nararamdaman ko dahil sa sinabi
mo.

KINABUKASAN

"Rise and Shine Sky, bumangon ka na diyan, tanghali na kaya."

Nagising ako sa pagyugyog sa akin ng husband ko turned into my friend.Mark my

sarcasm. Naiinis kong minulat ang mata ko at sinamaan siya ng tingin matapos makita
ang oras sa nightstand ko.

"Really Cloud?! You woke me up when it's 9:30 am! Asan ang tanghali na sinasabi mo
at teka nga lang bakit ba nasa bahay ka pa?!" pasigaw kong sabi sa kanya.

"Hey calm down. Hindi natuloy ang pamamasyal natin kahapon kaya nagleave muna ko
today para naman makagala tayo ako.Magfi-friendly date tayo," nakangiti nitong sabi
sabay pisil sa pisngi ko.

Kikiligin na sana ko e, siningit mo pa yung friendly date kuno mo! Argh diba
pwedeng date na lang!

Choosy ka pa at least may date kayo kaysa naman sa wala.

Napailing na lang ako sa tinatakbo ng isip ko.

"Bumangon

ka na diyan at sa baba na ko maliligo. Maligo ka na din para sa labas na din tayo

mag-agahan." tuloy-tuloy na sabi nito sabay labas ng kwarto.

Napabuntong-hininga na lang ako at uunat-unat na dumiretso sa banyo. No more

thinking too much, ieenjoy ko na lang ang araw na ito.

******

NAKAILANG palit na ako ng damit pero wala pa rin akong makitang babagay sa akin.
Kung hindi overdress ang napipili ko ang daring naman nung iba. Halos ngayon ko
lang nakalkal ang closet ko dahil nga hindi naman ako palalabas, so pambahay lang
ang lagi kong suot. Nakailang katok na si Cloud sa akin at alam ko na naiinis na
siya sa sobrang tagal ko. So in the end, I chose to wear yellow polo shirt and
shorts. Nagrubber-shoes na lang din ako. Nilugay ko lang ang buhok ko at tanging
pulbos at lipgloss ang inapply ko sa mukha ko. Nagmamadali na kong bumaba dahil
busina na ng busina ang asawa ko.

"Finally,akala ko aabutin na tayo ng gabi dito sa bahay sa sobrang tagal mo."

Nagsusuot ako ng seatbelt habang si Cloud simangot na simangot habang nagsesermon
sa akin. Mukhang tama naman ang naisuot ko dahil katulad ko simple lang din ang
attire ni Cloud. Nakapolo shirt din siya katulad ko at naka-khaki pants. Simple
pero ang hot niya pa din tignan.

So much for praising him Skyleigh, get a grip...

Nagsasabi lang ako ng totoo, hindi ko siya pinupuri ang hot niya talaga.

"Nakikinig ka pa ba sa sinasabi ko ha Sky?"

Napatigil ako sa

pakikipagdebate ko sa isip ko ng narinig ko ang naiinis na boses ni Cloud.

"Hehe sorry na kung natagalan ako, nahirapan lang akong mamili ng isusuot ko."
napahawak ako sa bibig ko. Damn, baka sabihin niya nageeffort akong magpaganda para
sa kanya.

"Wala pa din naman magbabago sa'yo kahit anong isuot mo-" pinutol ko ang sasabihin
niya.

"At anong ibig mong sabihin Mr.Monteciara na panget ako kahit anong isuot ko?"
nakataas ang kilay kong sabi.

"Wala akong sinabi Sky na panget ka 'di mo pa kasi ako pinapatapos magsalita. Ang
sasabihin ko pa naman maganda ka kahit anong isuot mo at 'di na yon magbabago."
Natahimik ako sa sinabi niya at naramdaman ko ang pamumula ng pisngi ko.

Darn you Monteciara, for making me blush like a teenager!

"Really Sky? I thought sanay ka ng purihin pero kung mamula ka diyan parang ngayon
lang may nagsabing maganda ka." Tumatawa nitong sabi habang saglit na sumulyap sa
akin at ipinagpatuloy na ang pagmamaneho.

"Shut up Cloud, naiinitan lang ako."

Nilakasan ko ang aircon sa kotse pagkasabi ko 'non. "If you say so Sky." pakanta pa
nitong sabi. Nang-aasar talaga ang loko.

"Saan ba tayo pupunta?" pagbabago ko na lang ng paksa.

"Hmmm, first dadaan muna tayo ng office. My secretary called me. Apparently, may
kailangan akong pirmahan na papeles."

"You should have told

me earlier,tignan mo naman ang suot ko?" naiinis kong sabi sa kanya. Ano na lang
ang sasabihin ng mga tao doon na napakalame ng fashion sense ng asawa ng boss nila?

"Look there's nothing wrong with your attire, halos parehas lang naman tayo ng suot
so nothing to worry about." napanatag naman ako sa sinabi niya.
"And one more thing,you look gorgeous with your simple clothes. Nice legs you have
there Mrs.

Monteciara..." sabay tawa nito ng malakas.

Siniringan ko siya at pinagtuunan na lang ng pansin ang tanawin sa labas ng kotse.

You're really making me crazy Cloud...

* * * * * *

BAWAT madaanan namin papunta sa office ni Cloud binabati kami ng nakangiti at

naririnig ko pa ang bulungan nila at hindi ko maiwasang mamula at mailang.

"Yan na ba yung asawa ni Sir.Cloud grabe ang ganda niya pala sa personal."

"Artista ba siya? In fairness bagay na bagay sila ni Sir."

"Hey man kaya pala maagang nagpatali si Sir e, alam na hahahaha."

"Don't mind them." bulong ni Cloud habang nakaakbay sa akin.

Sa wakas after 11220131093 years, too much exaggeration alam ko. Pero nasa top
floor kasi ang opis ni Cloud tapos napakalawak pa ng lobby nila kaya exposure
talaga ako. And I hate crowds, it makes me feel nervous kaya nga mas pinili ko ang
propesyon na writer dahil nasa bahay lang ako. Kung may fan meeting naman hindi rin
ako

nagpapakita, pumipirma lang ako ng libro. I know napakaboring ng buhay ko.

"Hey maupo ka muna sa sofa, may drinks diyan sa ref kung nauuhaw ka, saglit lang
naman ang pipirmahan ko."

naupo na ko sa sofa habang siya ay nagmamadaling dumiretso sa lamesa niya.

Manly ang office ni Cloud,black and white ang interior. May cabinet din siyang
punong-puno ng awards marahil ng mga artista at shows na ginagawa ng company nila.
May isang part na puro pictures ng babae at lalaki. Parang mga diyosa na
naggagandahan at mga adonis na mga naggagwapuhan. I guess sila ang mga talents ng
MEC. Isang artista lang naman ang nakilala ko sa larawan 'e, siyempre si Charlotte
dahil nga hindi naman ako nanonood ng telebisyon. At isa pa siya ang may
pinakamalaking larawan, indikasyon marahil na siya talaga ang nangungunang talents
nila.

"Hey, Let's go." nagulat ako ng matapos na kaagad si Cloud. Akala ko matatagalan pa
siya,

"Ang bilis mo naman."

"Yeah, ilang papeles lang naman ang pinirmahan ko."anito. Tatango-tango naman akong
tumayo.

"So what can you say about my office?" tanong nito sa akin habang nasa elevator na
kami.
"Hmmm, it's nice ang gaganda at gwapo pala ng mga talents niyo. Naeengganyo na
tuloy akong manood ng television." biro ko dito.

"Yeah you should try to watch television, ikaw lang 'ata ang kilala kong writer na
hindi nanonood ng tv." pang-aasar nito.

"It's not my thing kasi e, once nagtry akong manood ng tv at ayon nakatulog lang
ako. Ewan ko ba napakaboring ko talaga. Mukhang si Charlotte talaga ang pinakasikat
niyong talents ah?"

"How did you say so that Charlotte is the famous star of our company?"

"Well kung pagbabasehan ko lang naman ang picture niyang pagkalaki-laki sa opis mo
masasabi kong sikat talaga siya." paliwanag ko.

"Actually kahit naman hindi siya ang pinakasikat, siya pa din ang may
pinakamalaking spot 'don. 'Coz whenever I'm so fed up with my work, titignan ko
lang ang litrato niya doon. Corny man pakinggan, nawawala ang pagod ko. Maybe it's
because the way she smile at that picture it makes me relax. Sabi ko pa nga noon sa
kanya, I could last a day just by looking at her picture." bakas ang pagmamahal sa
mata na saad nito.

Naisip ko tuloy na napakaswerte ni Charlotte na kahit na sinaktan niya si Cloud,

still hindi pa din nawala o nabawasan man lang ang pagmamahal ng huli.

"My gosh I can't believe na si Cloud Rendrex Monteciara ay may side pala ng
pagiging cheesy."nagpanggap pa akong kinikilabutan sa mga sinabi niya. Tinawanan
lang naman ako nito.

Sige lang Sky ganyan nga idaan mo na lang sa biro kapag nasasaktan ka, wag mong
ipakita sa kanya na apektado ka sa bawat sinasabi niya tungkol kay Charlotte
...Martir at tanga ka 'di ba panindigan mo 'yan...

TBC

=================

AWS CHAPTER 19

Chapter 19

"So where do you want to eat?" kasalukuyan kaming nasa mall ngayon ni Cloud, umpisa
na ng friendly date namin. At nakakainis lang dahil ang daming babae na kung
tumingin sa asawa ko akala mo ngayon lang nakakita ng tao. I mean gwapong lalaki.

"Hey, ano na saan na tayo kakain?" naiinip na tanong ulit sa akin ni Cloud. Di ko
na lang pinansin ang mga mahaderang babaeng kung makatingin ay wagas. Naghanap na
lang ako at kuminang ang mga mata ko ng nakita ko ang favorite fast food chain ko.

Sa Jollibee bida ang saya!

"There, diyan tayo kakain." itinuro ko kay Cloud ang Jollibee at nakita ko ang
pagsimangot nito.

"No way, andami daming restaurants dito sa mall, mamili ka na lang ng iba wag lang
diyan!" iritang sabi nito.
"Pero gusto ko diyan, favorite ko yan dahil diyan ako laging dinadala ni Mommy at
Daddy nung bata pa ako. Jollibee reminds me of my happy memories with them. Pero
kung ayaw mo talaga diyan edi okay, ikaw na lang ang mamili ng kakainan natin."
nangongosensya kong saad sa kanya.

Take note, with matching puppy eyes pa ang drama ko. Wala pang nakahindi sa paawa
effect ko at hindi exception si Cloud dito. So, andito ako sa silya sa loob ng
jollibee, sitting pretty habang ang asawa ko umo-order sa counter.

"Hi miss may kasama ka ba? Pwede ba akong

maki-share?" natigil ako sa pagtitig kay Cloud na halata sa mukha ang inis (dahil
sa mahaba nga ang pila), ng may lalaking lumapit sa akin para 'maki-share' daw ng
upuan where in fact, ang dami pa namang bakante.

"Sorry ah, may kasama ako eh." bahagya akong nakangiting saad sa kanya. Napakamot
naman ito sa ulo at lulugo-lugong umalis sa harap ko.

Sorry na lang siya my heart is taken although my relationship is complicated.

Parang sa facebook lang.

"Nawala lang ako saglit, may pumuporma na sa'yo kaagad."

Hindi ko namalayan na nakalapit na sa akin si Cloud. May kasunod siyang crew at

nabigla naman ako sa mga inorder niya. The hell, hindi niya ba alam na dalawa lang
kami at ang inorder niya pangsampung bibig 'ata. Kinailangan pa ngang tatlohin ang
mesa namin dahil sa dami ng binili niya. Pinagtitinginan kami, nakakahiya ano na
lang iisipin ng tao na miyembro ko ng samahang PG.
"What the hell Cloud, ba't ang dami mong inorder?!"

"I don't know kung anong gusto mo. I forgot to ask and I am too lazy para puntahan
ka. Anyway, mabuti naman at pinaalis mo yung nang-aaswang sa'yo."

"Tinamad? e pwede mo naman akong senyasan para lumapit sa'yo. At nang-aaswang? What
the- saan mo nahugot ang salitang iyon?" kinuha ko ang burger at kinagatan ito.
Napapikit ako pagkasubo ko, I really like this yum burger.

"Tss, kumain ka na lang imbes na magreklamo. And I heard that word from one of my
friend tuwing nagseselos

siya sa lumalapit sa girlfriend niya." napadilat ako at nahirinan dahil sa sinabi

ni Cloud. Inabot niya naman ang soft drinks at agad ko itong ininom.

"What the?! So you m-mean nagseselos ka din sa nakita mo kanina?" hindi muna ito
nagsalita dahil focus siya sa spaghetti na kinakain niya. Kunwari pa na ayaw sa
jollibee, halata namang nasasarapan din.

Nag-umpisang lumakas ang kabog ng puso ko habang inaantay ko ang sasabihin niya.

"Of course, I'm jealous. Rule number 1 Sky when you are with me," Tumigil ito sa
pagkain at tumingin sa kanya. "...nasa akin lang dapat ang atensyon mo ayoko ng
kahati unless sila Thunder at Mama iyon. At kung magtatanong ka kung bakit. Well,
just so you know possessive ako sa malalapit sa buhay ko katulad mo. Especially now
that I consider you as my close friend." sumubo ulit ito at gusto kong isalaksak sa
bunganga niya yung gamit niyang fork. Bakit ba friend siya ng friend?! Samantalang
nung sinugod niya ako sa ospital may pa wife-wife pa siyang nalalaman.

Ako lang ata ang wife na na-friendzone ng husband niya.

Inis ko na lang na pinagpatuloy ang pagkain ko at hindi na siya pinansin pa.

* * & * *

"KANINA ka pa tahimik diyan may problema ba?" tanong sa akin ng 'friend' ko. Kung
itatanong niyo kung naubos namin yung pagkain na inorder niya. Siyempre
tumataginting na hindi ang sagot ko, kaya ipinabalot na lang ni Cloud ang natira at
inutusan ang crew na ipamigay sa pulubi.

Oh, di ba good samaritan ang 'friend' ko.

"Hey Sky, I'm talking to you. Baka naman gusto mo akong pansinin." anito pero hindi
ko pa din siya pinansin at nagpanggap akong busy sa pagtingin sa mga nadadaanan
naming tindahan.

"Kapag hindi ka nagsalita..." muli nitong saad pero hindi ko pa rin ito nilingon.

Ano hahalikan mo ko?! Go! dahil wala akong balak magsalita.. Sa isip-isip ko ng
ibinitin nito ang sasabihin.

"...Ipagsisigawan ko dito sa mall na nung grade 4 ka naihi ka sa short- hmmmmmpp."

bago niya pa matapos ang sasabihin niya. Tinakpan ko na ang bibig niya.

Nakakahiya paano niya nalaman ang embarrassing moment ko?!

When I was in grade 4 during our field trip dahil nga sa mahiyain ako (!) Nahiya
akong magpaalam sa teacher ko na naiihi na ako at wala namang cr sa bus. So ang
resulta, naihi ako sa short ko. And that is my most embarrassing moment of my life.

"Hahahahahahahahahaha!" pinakawalan ko na din siya dahil nangako siya na hindi niya

na itutuloy ang sasabihin niya pero ang loko tumawa ng wagas. Ang dami tuloy
nakatingin sa amin, siniko ko siya at nang mapansin niyang may nagpipicture sa
kanya.

Biglang sumeryoso ang mukha nito mula sa pagtawa at napansin ko rin ang pamumula ng
tenga nito kaya naman alam kong nahihiya ang kasama ko lalo pa ng bilisan niton ang
paglalakad. Kaya naman hindi ko na napigilan ang sarili ko at natawa na ako. Tila
nakalimutan ko na ang balak kong huwag pansinin ang asawa ko.

/>

"Oh my gosh! Are you shy?!"

"Manahimik ka diyan Skyleigh kung ayaw mong-"

Agad naman akong naptigil sa pagtawa sa takot na sabihin na naman ni Cloud ang
nakakahiyang pangyayari sa akin. "Enough, please lang wag na nating pag-usapan yun,
nagsalita na ako di ba move-on na tayo okay!?" hinihingal kong saad sa kanya na
dulot ng sobrang bilis kong pananalita.

I swear kapag okay na kami ni Thunder sasakalin ko siya dahil alam ko na siya lang
ang nagkwento kay Cloud ng kahihiyan ko.

Tumawa ito. At sa wakas binago niya na ang paksa ng usapan namin.

"Hm, so anong gagawin natin ngayon, you wanna watch some movies?" anito.

Umiling ako, di ko talaga trip manood ng palabas.

"So anong gagawin natin, arcades perhaps?" napahinto ito sa paglalakad ng tumigil
ako sa harap ng Toy Kingdom at nakangiti ko siyang hinarap.

"Can we buy some toys?"

"Ha? Para kanino 'di pa naman pasko, don't tell me para sa'yo?" nakataas-kilay
nitong tanong sa akin.

"Hindi, may pagbibigyan lang ako pero kung gusto mong mag-arcade okay lang, antayin
na lang kita dito."

"And what- ang magmukhang tanga sa loob ng arcade dahil mag-isa lang ako, no
freaking way. Let's go mabuti pang samahan na lang kita. After all, date natin ito
at ikaw ang masusunod." anito habang hinawakan ang kamay ko papasok. Hindi ko naman
maiwasang kiligin sa paghawak nito sa kamay ko.

/>

* * & * *
"WHY don't you buy it?" nabaling sa akin ang tingin ni Cloud mula sa pagkakatingin
sa malaking teddy bear stuff toy na nakadisplay.

"Nakakuha ka na ba ng cart?" anito.

Tinuro ko sa kanya ang cart na nasa tabi ko. Iniwan ko kasi siya saglit para kumuha
ng cart, nagtaka pa nga siya kung bakit kailangan ko nito. Ang sabi ko na lang,
marami akong bibilhin.

"Then, let's go. Ano bang toys ang bibilhin mo?"

Hindi ko naman pinansin ang tanong niya at hinawakan ang teddy bear na tinitignan
niya kanina. Life size bear ito na color pink, at ang cute cute nito.

"Bakit kung makatitig ka dito kanina parang natulala ka?" tanong ko sa kanya habang
nakangiting hinahaplos ang bear.

"Naalala ko lang si Charlotte, she likes teddy bears. Tuwang-tuwa siya kapag may
nagbibigay sa kanya ng bear." nakangiti nitong sabi na para bang may naalalang
nakapagpasaya sa kanya.

Sana kasi hindi ka na lang nagtanong Sky..

"E di bilhin mo 'to tapos ipadala mo sa kanya." pag-uudyok ko sa kanya.

Hay naku Sky pinanindigan mo na talaga ang pagiging martyr mo, at nakuha mo pang
udyukan si Cloud na regaluhan si Charlotte.

"Nah, tsaka na pag okay na kami but thank you for your suggestion." Ngumiti na lang
ako sa kanya kahit parang may tumutusok na karayom sa puso ko. Gusto ko sanang
tanungin kung kelan siya makikipag-ayos kay Charlotte. Pero pinigilan ko

ang sarili ko, dahil alam ko naman na hindi ko magugustuhan ang isasagot niya.

Siya na ang nagtulak ng cart at sumunod ako sa kanya. Iwinaksi ko na lang sa isipan
ko ang nangyari at pilit nagfocus sa mga bibilin kong laruan.

"Saan mo ba talaga ito ibibigay at bakit napakadami?" wika ni Cloud.

Doon ko lang napansin na umaapaw na pala ang cart na pinaglalagyan ko ng laruan.

Masyado kasi akong natuwa sa mga bagong labas na laruan, di ko na nga pinansin ang
mga presyo. Ang mahalaga naman kasi sa akin mapangiti ko ang mga mapagbibigyan
nito.

"Ibibigay ko iyan sa mga bata sa bahay-ampunan." napangiti ito sa sinabi ko.

"Wow, ngayon ko mas napatunayan na napakabait mo talaga. So saang ampunan mo ba ito

ibibigay?"

"Tss, pag nagdonate sa ampunan mabait na?" biro ko sa kanya na tinawanan lang naman
nito. "Anyway, sa Archangels Orphanage ko yan ibibigay nakilala ko sila dahil kay
Mama at Thunder." pagpapatuloy ko.
"Ah yeah, I remember sila ang isa sa orphanage na tinutulungan ng foundation
namin."

"Nakapunta ka na ba doon?" pagtatanong ko dito habang nagtutulungan kaming ilagay

sa counter ang mga pinamili ko.

"Nope, natataon kasi na busy ako sa tuwing pumupunta kayo doon nila Mama and hindi
ko na rin naisisingit sa schedule ko ang pagpunta." napatango naman ako sa sagot
niya.

"Welcome naman siguro ako doon 'di ba?" natawa naman ako sa tanong niya.

Hinarap ko ito at nginitian. "Of course ano bang klaseng tanong yan? Lahat naman
welcome na pumunta doon eh. Bakit mo ba naitanong?" saad ko matapos kong mailagay
ang huling laruan.

"Well dadalhin mo sa kanila yan 'di ba? So, samahan na kita. Maaga pa naman at
hindi naman malayo yon as far as I know, so ano sa tingin mo?" Natuwa naman ako sa
sinabi niya kaya masaya akong tumango sa kanya.

"Ma'am, cash or credit po?"

"Credit." hinawakan ko naman ang kamay ni Cloud ng akma niyang ia-abot ang credit
card niya sa cashier.
"C'mon Sky it's my first time na dadalawin ko sila kaya dapat ako na ang sumagot
nito. At isa pa, hindi ko hahayaan na ikaw ang magbayad nito para saan pa at naging
asawa mo

'ko." napabitaw ako sa kamay niya.at namumulang iniwas ang tingin ko sa kanya.

Finally, sinabi mo na ulit na asawa mo 'ko akala ko kaibigan na naman eh.

Lihim akong napangiti dahil sa bulong ng isip ko.

Pero magmove-on ka na Sky, sinabi niya lang iyon but it doesn't mean na may ibang
kahulugan iyon. Asawa ka niya sa PAPEL at BATAS, keep that in your mind..

Agad naman naglaho ang ngiti sa aking mga labi. Bakit ba ang salitang 'pero' ang
laging nakakasira sa tuwa ng isang tao? Tipong ngingiti na sana ako pero ayan na
naman ang salitang 'pero'.

TBC

=================

AWS CHAPTER 20

Chapter 20

TUWANG-tuwa kong pinagmamasdan ang mga batang bakas ang kasiyahan sa mga mukha
dahil sa mga laruang dala namin ni Cloud. Isang oras na rin ang lumipas makaraang
makadating kami sa Archangels Orphanage. Maluwag naman na tinanggap si Cloud,
hiyang-hiya pa nga siya dahil sa walang sawang pasasalamat sa kanya ng mga tao
dito.
"You really like them huh?" tukoy ni Cloud sa mga bata sa ampunan.Tumango naman ako
sa tanong niya.

"Hindi ko lang sila gusto, napamahal na rin sila sa akin. Nakikita ko kasi 'yung
sarili ko sa kanila 'nung bata pa ako, noong mga panahong hindi ko pa lubos
maintindihan kung bakit sa isang iglap nawala sakin sila Mommy at Daddy." saad ko
habang muling pinagmasdan ang mga bata. Nang hindi na ito sumagot ay nilingon ko
ito.

Bakas naman ang pakikisimpatya sa mukha niya dahil sa sinabi ko. Hinampas ko siya
ng pabiro dahil sa ekspresyon ng mukha niya. Ayoko talaga ng kinaaawaan ako dahil
sa maagang nawala 'yung magulang ko.

"Wag mo nga 'kong tignan ng ganyan, swerte pa din naman ako dahil nawala man sila
Mommy. Inalagaan, minahal at tinuring akong parang anak ni Titamoms at ng parents
mo. Tapos nagkaroon ng kapatid sa katauhan naman ni

Thunder.." nakangiti kong saad sa kanya.

"Eh ako?"

"Ha? Anong ikaw?" kunot-noo kong tanong sa kanya.

"Anong naging role ko sa buhay mo?" napaisip ako sa sinabi ni Cloud. Ano nga bang
role niya sa buhay ko?

Ikaw

ang naging inspirasyon ko Cloud sa lahat ng bagay na ginagawa ko, sa bawat

sinusulat ko, sa bawat pagtugtog at pag-awit ko. Ikaw ang nasa isip ko, kung hindi
dahil sa'yo hindi ko mararanasan ang magmahal. Nakakalungkot nga lang na sa'yo ko
rin una naramdaman ang sakit at kabiguan sa

pag-ibig.

'Yan ang gusto kong sabihin sa kanya pero siyempre hindi ko sinabi. Ayokong gumawa
o magsalita ng mga bagay na maglalagay ng pader sa pagitan naming dalawa.

"Oy ano, ganun ba talaga kahirap isipin ang role ko sa buhay mo?" napabalik ako sa
realidad ng marinig ko ang nagrereklamong boses ni Cloud.

"Oo eh, come to think of it mula bata ako, bilang lang sa daliri ang interaction
nating dalawa."

"Tss forget about the past, eh ngayon ano ng role ko sa'yo?" parang bata na
inaantay niya ang sasabihin ko.

Asawa ko yun ang role mo ba't di mo alam..

Sa papel mo lang siya asawa Sky alalahanin mo..

Mga bulong ng kabilang bahagi ng isip ko.

"Hmmmmm, ano nga ba?" umakto akong parang malalim na nag-iisip habang inilagay ko
pa ang hintuturo ko sa sentido ko.
"Ah alam ko na..." pabitin ko sa kanya at attentive naman siyang nakinig sa
sasabihin ko.

"Ano na?" atat nitong sabi na ikinatawa ko.

"Ano pa nga ba e di kaibigang matakaw at napakakulit samahan pa ng pagiging

cheesy." mas lalo akong natawa ng makita ang nainis niyang mukha.

/>

"Okay na sana yung kaibigan eh pero..." nararamdaman kong may binabalak siyang
masama kaya naman tumayo ako mula sa pagkakaupo at dahan-dahan na umatras palayo sa
kanya.

"Yung matakaw, makulit at cheesy hmmmm mukhang hindi nagustuhan ng tenga ko Sky."
nagtaka ko ng palapitin niya ang mga bata na busy sa paglalaro.

"Kids, nagustuhan niyo ba ang toys na dala ko?"

Naghiyawan naman ang mga bata na siyang nakapagpangiti sa akin.

"Then, may hihingin na favor si Kuya Cloud sa inyo." tinignan niya ako na siyang
nakapagpapalis ng ngiti ko lalo pa ng itinuro ako nito sa mga bata.

Mukhang alam ko na ang papagawa ng lokong asawa ko. Kaya naman nagbilang ako sa
isip ko ng hanggang tatlo sabay mabilis akong tumakbo.

"OPERATION: KILITIIN SI ATE SKY." narinig kong sigaw ni Cloud at takbuhan naman ang
mga bata papunta sa akin.

Tumatawa kong ipinagpatuloy ang pagtakbo, 'di ko alintana kung madapa ako o magulo
man ang buhok ko.

This is the best day ever and I'll forever treasure it in my heart...Thank you
Cloud for making me realized na hindi mali na minahal kita at mahal pa din kita...
Sana manatili tayong ganito panghabang-buhay...

* * & * *

TIME flies so fast, isang buwan na ang lumipas mula ng maging magkaibigan kami ng
asawa ko. Kung tatanungin niyo ako kung anong nangyari sa nakaraang buwan. Wala
naman masyado, siguro mas naging close kami ni Cloud at mas

madami na akong memories kasama siya.

As for Charlotte, hindi pa sila nakakapag-usap,ayon kay Cloud nag-iipon pa din daw
siya ng lakas ng loob para kausapin si Charlotte. Siyempre, ipokrita ako kung
sasabihin kong hindi ako natuwa na hindi pa sila nagkakaayos, masaya ako dahil wala
pa akong kaagaw sa atensyon ni Cloud.

As for Thunder, hindi ko pa din siya nakakausap pero umaasa ako na makita ko na
ulit siya lalo pa ngayong birthday ko.

You read it right, it's my birthday today pero ang makakasama ko lang mag-celebrate
ay ang parents ni Cloud. Si TitaMoms kasi dalawang linggo na mula ng lumipad ng
Cebu, ang dati kong tahanan na siyang ikipinagtaka ko. Tumawag naman siya at binati
ako, hindi daw siya makakapunta dahil daw sa inaasikaso niya ang negosyo namin. And
lastly si Cloud, hindi din siya makakarating ngayon dahil may inattenan siyang
seminar sa U.S. Pero sinabi niya naman na hahabol siya, sa bahay na nga lang daw
namin kami mag-dinner at may surprise siya sa akin. Ewan ko ba dun this past few
days, ang saya-saya niya pero wala naman siyang sinasabi sa akin pag pinapansin ko
ang mood niya.

And well,kung tatanungin niyo ako kung nakamove-on na ako. Siyempre tumataginting
na hindi, pero ang manhid kong asawa nag-assume na wala na daw akong feelings sa
kanya. At siyempre sinang-ayunan ko siya dahil alam ko naman na 'yun ang
makakapagpaluwag ng kalooban niya. Naalala ko pa ang pinag-usapan namin 'nun...

-*-

"Siguro naman nakamove-on ka na sa akin

Sky?"

Out of nowhere nagsalita si Cloud, nanonood siya ng TV habang ako naman ay nagta-
type sa laptop ko.

"A-ano ba yang sinasabi mo?" uutal-utal kong tanong sa kanya.

"Bakit hindi pa ba, sabi kasi sa nabasa kong libro kapag ang babae nakamove-on na
sa dati nilang mahal kaya na nilang maging close dun sa lalaking minahal nila."
Diretsong sabi nito sa akin.

"I didn't know that you're capable of reading that kind of book, akala ko puro
business books lang ang binabasa mo. At bakit mo naman naisipan magbasa ng ganun?"
ipinagpatuloy ko na lang ang pagta-type kahit na wala na ang atensyon ko dito at
inantay siyang sumagot.
"Wala lang, nacurious lang ako." pagkibit-balikat nito sa tanong ko.

"So tell me, nakamove-on ka na ba Sky?" tinaasan ko siya ng kilay ng ulitin niya
ang tanong niya kanina.

Akala ko ba nagkaintindihan na kami na kakalimutan niya na ang mga sinabi ko sa

kanya?Ano na naman to Monteciara?

"Remember our deal Cloud but then para matahimik na yang kaluluwa mo OO NAKAMOVE-ON
NA AKO." napangiti siya pero kagyat niya itong binura ng lingunin ko siya. Halata
naman na masaya siya sa sagot ko, pero nagsinungaling ako. It's not what my heart
want to say but then my mind tells me that it's a good thing that I lied. Dahil mas
makakabuti ito para sa amin.

-*-

/>

"Hey, mananatili ka na lang ba diyan na nakatayo at hindi papasok sa

loob?"napabalik ako sa realidad ng marinig ko ang boses ng isa sa mahalaga sa buhay
ko at siyang gustong-gusto kong makita ngayong kaarawan ko. Liningon ko siya, and
there I saw my best friend Thunder, in front of me looking so handsome with his new
haircut. Napansin ko ding mas lumaki ang katawan niya, mukhang nagbabad sa gym ang
isang ito.

"So, wala man lang ba akong yakap mula sa best friend ko?" minuwestro niya ang mga
kamay niya at inaantay na yakapin ko siya. Walang pag-aalinlangan na tinawid ko ang
kakarampot na distansya naming dalawa at niyakap siya ng mahigpit. Hindi ko na nga
maiwasan na maluha habang yakap ko siya.

"Woah, mukhang miss na miss ako ng baby Skyz ko ah." tumatawa nitong sabi habang
niyayakap din ako pabalik.
"I-ikaw kasi eh...hindi ka na talaga nagparamdam..." humihikbi kong sabi habang
hinahampas siya sa dibdib makaraang maghiwalay kami sa pagkakayakap sa isa't-isa.

"Tss, sorry na ikaw kasi may pa space-space ka pang nalalaman tas iiyakan mo 'ko
diyan." sinamaan ko naman siya ng tingin sa sinabi niya.

"Pinanindigan mo naman masyado, sana man lang one week lang nagparamdam ka na
agad." ani ko.

"Ayoko nga, nagpapabebe ako eh," pabakla nitong sabi na ikinatawa ko naman ng
malakas. I guess my best friend Thundz is back, together with his comical attitude.
Ang gandang regalo nito para sa birthday ko.

* * & * *

/>

"SO kumusta naman kayong mag-asawa hija?" tanong ni Papa kaya napatigil ako sa
pagsubo sa pasta na specialty ni Mama na isa sa inihanda niya ngayong kaarawan ko.

Nandito kami sa WinterRain restaurant na iniregalo ni Papa kay Mama during their
wedding anniversary na siyang ikinatuwa naman ng huli. Magaling na cook si Mama,
kaya hindi na nakapagtataka na dinadayo itong restaurant nila.

"Hmmm okay naman po kami." nakangiti kong saad sa kanila.

I chose the safest answer, alangan naman sabihin ko na masaya po kahit na nga na-
friendzone po ako ng isa sa unico hijo niyo. Ipinagpatuloy ko na lang ang pagkain
para magkaroon ako ng excuse na hindi ko na kailanganin pa na i-elaborate pa ang
sinabi ko.

"Magkakaapo na ba ako?" nasamid ako sa pag-inom sa juice ng marinig ko ang excited

na boses ni Mama. Hinimas naman ni Thundz (na siyang katabi ko) ang likod ko para
aluin ako.

"Ma ano ba yang tanong niyo? Sa kanila na lang ni Cloud 'yan." inis ang boses na
saad ni Thunder. Nahihiya din ako sa kanya at kailangan niya pang marinig ang
usapan na ganito. Hindi ko alam kung nakamove-on na sa akin si Thundz pero hindi pa
din maalis sa akin na mag-aalala tungkol sa nararamdaman niya ngayon.

"Hmp, nagtatanong lang naman ako why do you have talk to me like that. Inaaway ako
ng baby natin Asul, huhuhu." umarteng parang bata si Mama na ikinatawa naman namin
ni Papa.

Medyo childish si Mama pero she knows naman how to be serious kung kinakailangan.

Kaya nga mahal na mahal namin siya eh. Mas lalo akong natawa ng makita ko si Thundz
na namumula ang tenga. I guess dahil sa pagtawag pa din sa kanya ni Mama ng baby
kaya nahihiya panigurado ito. Napuno ng halakhakan at kumustahan ang salu-salo
namin, sayang nga lang at hindi kami kumpleto dahil wala sila TitaMoms at Cloud.

"Happy birthday again Sky at sana soon magkaapo na ako hihihi." namula naman ako sa
sinabi ni Mama at the same time nalungkot. Imposible naman kasi ang iniisip niya na
magkaapo sa akin, pwede pa kung anak ni Charlotte. Nagpasalamat at nagpaalam na ako
sa kanila ni Papa at pumasok na sa kotse kung saan naghihintay si Thundz na
nagprisintang ihahatid ako sa bahay dahil sa nagtaxi lang ako papunta dito.

* * & * *
"NAGUSTUHAN mo ba ang regalo namin nila Mama, Skyz?" nakangiti akong bumaling at
tumango kay Thundz na diretso ang tingin sa daan gawa ng pagmamaneho.

"Yeah,as always kahit naman ano atang regalo ang ibigay niyo sa akin magugustuhan
ko pa din."ani ko.

Isang complete set ng alahas ang niregalo ni Mama, nahiya nga akong tanggapin dahil
halata naman na napakamahal pero ayoko din naman tumanggi dahil baka magtampo ito
sa akin. Si Papa Winter, trip to Europe ang iniregalo sa akin, isama ko daw si
Cloud at mag-unwind kami. I doubt kung magagamit ko 'to sa sobrang busy ni Cloud.
As for Thundz naman, limited collection book ng favorite author ko ang iniregalo sa
akin at wag ka, may pirma pa. Nung binigay niya sa akin yun napatalon talaga ako sa
tuwa.

"Ano

nga palang ginawa for the past one month na hindi ka nagparamdam sa akin?" tanong
ko dito.

Saglit itong sumulyap sa akin at nagsalita.

"Well, the usual nagfocus ako sa pagmamanage sa hotel, wala namang bago. Ah, come
to think of it, there's this girl that I've met-" hindi niya na naituloy ang
sasabihin niya ng tumili ako.

"Quiet Sky, baka gusto mong patapusin ang sasabihin ko?" naiiritang sabi nito
habang napahawak pa sa tenga niya marahil dahil sa tili ko.

"Sorry naman , excited lang naman akong marinig kung may love life ka na eh."
nakalabi kong sabi.
"Meron naman akong love life, unrequited nga lang." bulong nito na umabot sa
pandinig ko dahil sa hindi naman kami kalayo sa isa't-isa.

"Thundz.." nasabi ko na lang at nakokonsensya na pinagmasdan siya.

"Tsk, sabi ko naman sa'yo 'di ba hayaan mo na lang ako sa nararamdaman ko. Wag ka
ngang tumingin sa akin na parang napakalaki ng kasalanan mo."

"Hay magbest friend nga tayo." nasabi ko na lang, halos parehas kasi kami ng
sitwasyon. Nagmahal ng taong itinuturing lang kaming kaibigan.

"Akala ko ba okay na kayo ni Cloud, may problema ba?" napamulagat naman ako sa
sinabi niya at todo-iling na hinarap siya.

"W-wala ah okay lang kami. We're getting to know each other.."

Bakit ba napakasinungaling ko na maging sa best friend hindi ko magawang magsabi

ng totoo.

Pero okay naman talaga kami ni Cloud 'di ba?

"So ikwento mo na nga sa akin yung babaeng nakilala mo." pagbabago ko ng paksa na
ikinailing naman niya.

Napansin niya siguro na umiiwas ako sa tanong niya kaya nakisama na lang siya at
kinuwento yung babaeng nakilala niya.

"Her name is Riane, receptionist siya sa MH."

Bakit pakiramdam ko pamilyar 'yung pangalan?

Ah baka guni-guni ko lang, sa dami ba naman ng naisulat kong nobela baka nagamit ko
na ang pangalan na iyon.

"And then?" parang bata na inantay ko siyang magsalita.

"She's beautiful."nakangiti nitong sabi.

Mukhang malapit ng makamove-on ang bestfriend ko ah.

"Tapos ano, bat ba putol-putol ka mag kwento!?" inis kong sabi sa kanya, pabitin
kasi ang loko eh.

"Tapos nandito na tayo sa bahay niyo at kelangan mo ng bumaba." bumaba ang loko at
pinagbuksan ako ng pinto ng kotse. Naiinis na tinanggal ko ang seatbelt na
nakakabit sa akin at nakasimangot na bumaba.

Kinukulit ko pa siya na ituloy ang kwento niya, pero ang sagot ng magaling kong
best friend isang tumataginting na NEXT TIME. Gabi na daw at inaantok na siya,
binatukan ko siya sa asar ko at nagmamartsang pumasok sa loob ng bahay. Narinig ko
pa ang 'Goodnight' niya na sinabayan ng tawa at tanging singhal lang ang sinagot ko
sa kanya.

* * & * *

/>

"NAKAKAINIS talaga 'yun si Thundz magkukwento na nga lang pabitin pa," pagmamaktol
ko habang tinatanggal ang sapatos ko sa paa sa may sala. Nagulat na lang ako ng
biglang bumukas ang ilaw, matatakot na sana ako kung hindi lang sa pamilyar na
boses na narinig ko.

"HAPPY BIRTHDAY SKY." nakangiti ko siyang nilingon na agad naglaho ng magulat ako
sa nakita ko.

Rather, sa kasama niya.

It's no other than Charlotte.Matagal ko siyang hindi nakita, pero wala pa ding
kupas ang ganda niya. Para pa din siyang diyosa na bumaba sa lupa. Hindi ako
makagalaw sa kinauupuan ko at parang may bikig sa lalamunan ko.
"Hey are you alright? Sorry mapilit kasi si Cloud na sumama ko dito, I hope okay
lang sa'yo?" inakbayan naman siya ni Cloud na siyang ikinadurog ng puso ko.

"Don't worry babe okay lang yan si Sky, nagulat lang yan minsan lang kasi makakita
ng tao, right Sky?" pagbibiro naman ng lalaking hobby na ata ang saktan ako.

Wala siyang alam Sky 'di ba sabi mo nakamove-on ka na?! At kaya siya ganyan ngayon
dahil akala niya okay lang sa'yo, Get a grip (!) wag mong ipakita sa kanila ang
katangahan mo. Dignidad at pride na lang ang natitira sa'yo. Maawa ka naman sa
sarili mo..

Bulong ng isip ko kaya nanginginig man ang tuhod ko, naglakad pa din ako palapit sa
kanila at pekeng ngumiti para ipakitang ayos lang ako. Pride na lang ang meron ako
at dignidad kaya hindi ko hahayaang ipakita sa kanila na apektado ako.

"Cloud

is right, nagulat lang ako at saka isa pa pagod kasi ako." alanganin naman na
ngumiti sa akin si Charlotte sa sinabi ko.

"Okay, so dahil birthday mo ngayon nagprepare si Charlotte ng special dishes niya

just for you Sky.."

"Special ka diyan nakakahiya ka, ahm Sky? Is it okay kung nakialam ako sa kusina
niyo, actually hindi ko alam kung anong gusto mong food kaya I hope magustuhan mo
yung niluto ko."

Bakit ganun?
Dapat magalit ako sa kanya 'di ba, kasi andito na naman siya sa eksena. But then,
paano ko magagalit sa katulad niya? Para siyang anghel, napakahinhin kung magsalita
at halata ang pagiging malambing niya. Mga katangian na nagustuhan sa kanya ni
Cloud. At isa pa wala naman akong karapatan magtanim ng sama ng loob sa kanya. Kung
ano man ang naging issue nila ni Cloud, tiyak na naayos na nila ito base na rin sa
nakikita ko.

"SO what would you say sa luto ko, okay lang ba?" tanong sa akin ni Charlotte
habang nasa garden kami at nagpapababa ng kinain namin. Kasalukuyang nasa loob ng
bahay si Cloud at nagiimpake ng gamit, mawawala kasi siya ng ilang araw. At ang
sakit malaman na sa ilang araw na 'yun si Charlotte ang kasama niya. Nagdecide kasi
sila na pumunta sa isang private resort, celebration dahil nagkaayos na sila. Kaya
pala, this past few days napakasaya ni Cloud dahil okay na ulit sila ng babaeng
mahal niya.

"Yeah masarap siya especially your lasagna."

Kung sasabihin niyo akong plastik, sige oo inaamin

ko pero totoo naman ang sinabi ko masasarap ang luto niya. Hindi ko nga alam kung
paano ako nakakain habang nasa harap ko sila at naglalambingan.

"Sigurado ka ba talaga na ayos lang sa'yo na hindi sumama sa amin?"

Tanga ko at martir pero hindi pa naman ako ganun ka suicidal sa pag-ibig para
maging third wheel sa inyo at saksihan ang pag-iibigan niyo.

"Hindi na, madami kasi akong pending na trabaho at isa pa bakasyon niyo ni Cloud
yun, ayokong makigulo." sabi ko sabay inom ng kape sa pagnanais na maalis ang tila
bikig sa lalamunan ko.

"Ganun ba? Anyway, thank you talaga nabanggit sa akin ni Cloud na ikaw daw ang
nagadvice sa kanya na intindihin ang side ko." nginitian ko na lang siya. Hindi ko
na sana itatanong kung paano sila nagkaayos pero sila na din mismo ni Cloud ang
nagkwento at ako naman tong si tanga nakinig talaga.

1 week ago daw ng magpapaalam na sana si Charlotte na aalis na ng company nila

Cloud. Hindi daw pumayag ang huli, at nakiusap na ayusin nila ang gusot nila.

Sinabi ni Cloud ang tungkol sa amin at ipinaliwanag naman ni Charlotte ang nangyari
sa kanila ng ex niya. No need to elaborate, basta ang ending okay na sila. Hindi ko
alam ang balak ni Cloud sa kasal namin at ayoko na ding tanungin pa. Baka pagbalik
na lang niya at tsaka namin pag-uusapan pero wala na akong pakialam dahil alam ko
naman ang kahahantungan ng lahat ng ito.

Mawawala na sa tabi ko ang lalaking mahal ko...

"SO paano mauuna na ko

Sky, happy birthday again." humalik pa sa pisngi ko si Charlotte at dumiretso sa

sasakyan niya.

Mauuna siyang pupunta sa kung saan man ang destinasyon nila at susunod si Cloud,
siyempre kailangan nilang mag-ingat dahil mas lalong hindi sila pwedeng mahuli ng
media. Lalo pa ngayon na kasal sa akin si Cloud, isang malaking eskandalo ito pag
nagkataon. Papasok na sana ako ng may pumigil sa braso ko.

"Hindi ka man lang ba magpapaalam sa akin Sky?" ani Cloud.

"Ah sorry nakalimutan ko inaantok na kasi ako." humikab pa ako kunwari para
mapatunayan na inaantok na ako.

"Antukin ka talaga anyway, Happy birthday ulit at nasa kama mo ang regalo ko para
sa'yo." ngumiti na lang ako sa sinabi niya at tinuloy ang pagpasok sa bahay.

"Masaya ka ba Sky para sa amin ni Charlotte?" hindi ko na napigilan at tumulo ang

luha sa mga mata ko. Para silang gripo na nabuksan at patuloy sa pagragasa sa aking
mga pisngi.

"O-o naman masaya ko para sa inyo. Goodnight Cloud." walang lingon-lingon na

pumasok ako sa bahay. At kalmadong isinara ang pinto kahit na ang gusto ko na lang
ay humagulgol sa sobrang sakit na nararamdaman ko. Kaya pagkapasok ko pa lang sa
loob ng kwarto, nagwala ako hindi naman ako nag-aalala na marinig ako ni Cloud
dahil soundproof ang kinaroroonan ko.

Hinagis ko bawat mahawakan ko at wala kong pakialam kung masugatan man ako sa bubog
na dulot ng mga nabasag ko. Ang mahalaga lang mailabas ko ang emosyon ko dahil ang
bigat-bigat ng nararamdaman ko..

"ETO BA! ETO BA ANG SURPRISE MO SA BIRTHDAY KO ANG IPAKITANG MASAYA KA KASAMA NG
MAHAL MO?! AHHHHHHHHHH" sigaw ko sabay malakas kong ibinato ang lampshade na
nahagip ng kamay ko sa pader at makaraan ay parang batang humagulgol ako sa kama.
Nakapa ko naman ang regalong iniwan ni Cloud, it's a friendship bracelet, may
nakaukit pa ngang 'friends forever' so I throw it away dahil mas pinamumukha nito
kung ano ang posisyon ko sa buhay ni Cloud.

And it hurts me more.

Pakiramdam ko wala ng katapusan ang pagluha ko, kinakapos na ako ng hininga sa
sobrang pag-iyak pero binalewala ko ito. Kasalanan ko naman eh, kasalanan ko kung
bakit ako nasasaktan ng ganito, resulta eto ng mga desisyon ko.

Ang desisyon na manatili pa din sa tabi ni Cloud kahit na nga ba alam ko na

masasaktan ako kapag nagkabalikan na sila ni Charlotte.

Sa sobrang pagod na nararamdaman ko, iginupo na ako ng antok. Kailanman, hindi

pumasok sa isipan ko ang mawala sa mundo pero ngayong gabi, hiniling ko na sana
hindi na ko magising pa.

At ang mga sumunod na pangyayari ay parang isang bangungot na siyang unti-unti na

pumatay sa pagkatao ko.

TBC

=================

AWS CHAPTER 21

At some point , you have to realize that some people can stay in your heart but not
in your life.

-Anonymous

Chapter 21

Mataas na ang sikat ng araw ng magmulat ako ng mga mata, nanatili lang akong
nakatulala sa kawalan hindi kumikilos at walang ganang bumangon.

Naranasan niyo na bang magising at humiling na sana hindi na lang--- na sana

nanatili kang tulog. Ganyan ang tumatakbo sa isip ko ngayon, pathetic right?
Pinilit ko muli ang sarili kong matulog, dahil pakiramdam ko pagod na pagod ako
kahit na nga ba napakatagal na ng itinulog ko. Sa bawat pagpikit ko naalala ko muli
ang nangyari kagabi at dahil 'dun, gusto ko muling umiyak, ang ilabas lahat ng
sakit na nararamdaman ko. Pero naubos na 'ata lahat kagabi, dahil wala ni isang
patak ng luha ang tumulo mula sa mga mata ko.

Napagpasyahan ko na ring bumangon ng mapagtanto kong hindi na talaga ako

makakatulog. Bumaba ako

mula sa kama ng makaramdam ako ng basang umaagos sa paa ko pagkatapak ko nito.

Pagtingin ko, dugo, dumudugo ang paa ko, inilibot ko ang paningin sa kwarto at
nakita kung gaano ito kagulo. Nagkalat ang mga basag na figurines at ang mga gamit
ko. Marahil nakaapak ako kagabi ng bubog kaya may sugat kanang paa ko, surprisingly
hindi ko naramdaman na masakit ang paa ko.

Namanhid na ata ako.

Lumipas ang maghapon na wala akong ginawa kung 'di maglinis ng buong kabahayan,
napangiti ako ng mapait habang nililinis ko ang kwarto ko. Para itong binagyo,
hindi ko akalain na magagawa kong magwala kagabi, wala kasi sa ugali ko 'yun.
Mukhang unti-unti ng nawawala sa katauhan ko ang dating si Skyleigh. Habang
nagpupunas ako ng sahig sa banyo, at oo pati banyo hindi ko pinatawad. Napansin ko
ang singsing sa mga kamay ko, it fits to me perfectly. It's my wedding ring, I
never remove it ever since I wore it.

Tinanggal ko ito sa kamay ko, at parang wala sa sarili na naglakad ako palabas at
itinapon ito. Pero alam niyo kung ano ang nakakatawa, pinulot ko muli ito. I guess
katulad ng pagtapon sa singsing na ito, hindi pa ako ready na pakawalan ang
nararamdaman ko.

Tanga, napakatanga mo Sky.Hindi pa ba sapat ang nakita mo kagabi, awat na walang

gamot sa tanga sa pag-ibig kung hindi pagkukusa na kumawala mula rito..

Gabi na ng makaramdam ako ng pagod, dumiretso ako sa kusina at pinagmasdan ang

lamesa na punong-puno ng mga niluto ko. Halos lahat ng putaheng paborito ni Cloud
niluto ko, dire-diretso ang subo ko, umasta akong parang

matagal ng hindi nakakakain. As I finished eating half of the food that I cooked. I
felt like throwing up, so I hurriedly went to the bathroom. I threw up everything
that I ate, hinang-hina akong napaupo sa lapag ng banyo at nagpasyang maligo.
Habang naliligo ako, hindi ko maiwasang isipin kung kumusta na kaya sila. Siguro
napakasaya nila, hindi lang pala ako martir, masokista na din ata ako para isipin
pa ang ginagawa nila sa gabing malamig. Nababaliw na ata ako, ganito pala ang
pakiramdam ng buhay ka nga pero parang patay ka sa loob. I felt this certain
emptiness in my heart, like there's a big hole in it. And I wish someone will save
me from this misery.

I'm drowning, somebody, please help me....

* * & * *

LUMIPAS ang ilang araw, pero hindi pa din bumabalik si Cloud. Nanatili akong mag-
isa, nagigising na lang ako sa gitna ng pagtulog ko at parang may hinahanap ako na
hindi ko makita, parang may kulang.

Ang ilang araw ay naging linggo, lagi kong inaantay ang pagtawag niya. Umaasa pa
rin ako sa pagbabalik niya, pilit kong itinatak sa isip ko na uuwi siya. Kasi 'eto
ang bahay niya, 'eto ang bahay namin. Pero ang ilang araw ay naging dalawang
linggo, hindi siya kailanman nagparamdam sa akin.

Sa loob ng dalawang linggo, hindi ako umiyak na hindi ko alam kung ikatutuwa ko o
ikakatakot ko. Pakiramdam ko kasi hindi normal, na ang mahinang Skyleigh ay hindi
umiiyak. Nasisiraan na ata ako ng bait, nagagalit na nga ako sa sarili ko eh.

Kasi umpisa pa lang naman alam ko na 'di ba?

/>
Alam ko na, na 'eto ang kahahantungan ng istorya namin. Then, bakit ganito ang
pakiramdam ko, parang wala na kong gana na ipagpatuloy ang lahat. Ni hindi na ako
makapagsulat, walang kahit anong pumapasok sa utak ko habang nakaharap ako sa
laptop. Napaka-pathetic ko, brokenhearted lang ako, pero hindi pa katapusan ng
mundo.

At tsaka isa pa tinanggap ko na eh, na hindi magtatagal sa buhay ko si Cloud, aalis

at aalis siya at babalikan si Charlotte. Pero nakakatawa pati pala sa sarili ko
nagsinungaling ako. Hindi ko pala tanggap, hindi.

Napabalikwas ako sa pagkakayukyok ko sa tuhod ng makarinig ako ng doorbell, wala

kong pakialam kung para akong bata na tumakbo papunta ng pinto at excited itong
binuksan.

"CLOUD!"napawi ang ngiti ko ng hindi siya ang makita ko kung hindi si Thunder. Para
pa akong tanga na nilingon ang likod niya, umaasa na kasama niya ang asawa ko pero
nabigo ako. Lulugo-lugong bumalik ako sa loob ng bahay.

"What the hell? Anong nangyari sa'yo Sky?" walang emosyon kong tinignan si Thunder.
Napansin ko maluha-luha na siya at paulit-ulit hinahaplos ang mga pisngi ko. Pero
para akong tuod, hindi ako gumagalaw kahit na nga ba ng yakapin niya ako.

Noon, pag niyakap ako ni Thunder, gumagaan ang pakiramdam ko. Pero ngayon balewala
ang ginawa niya dahil hindi naalis ang bigat sa puso ko.

"Anong ginagawa mo dito Thundz?" walang gana kong sabi sa kanya at muling naupo sa
sofa.

"Tinatanong mo ako kung anong ginagawa ko dito?!

For the past two weeks you didn't bother na sagutin ang mga tawag ko, nag-aalala
kaming lahat sa'yo! I thought magkasama kayo ni Cloud sa Europe kaya wala kang
paramdam. At kung hindi pa ako pumunta sa MEC hindi ko pa malalaman na naka-
vacation leave si Kuya! Saan nagpunta si Kuya, Sky? Kailan ka pa mag-isa sa bahay
na ito?!" wala pa din akong karea-reaksyon sa sinabi niya. Napasabunot na siya sa
buhok niya marahil dahil sa inis sa akin.

"Hindi ka man lang ba magsasalita?!" tanong ulit nito. Umiling lang ako, nilapitan
niya ako at inalog ang mga balikat ko.

"Skyleigh talk to me, nakikita mo ba kung ano ang itsura mo ngayon?!"

"Gusto kong mapag-isa, I don't need you." nakita ko ang sakit na bumalatay sa mukha
nito dahil sa sinabi ko, gusto ko man bawiin ang sinabi ko nanahimik na lang ako.
Naiinis ako, nagagalit ako, nalulungkot ako pero hindi ko mapakita kahit kanino na
para bang may pumipigil sa akin na ipakita ang nararamdaman ko.

"Don't push me away Sky, you can tell me everything." nagsusumamong saad nito pero
wala siyang nakuhang response sa akin. Iniwas ko na lang ang tingin ko sa kanya.

"Kung hindi mo ako kakausapin..." narinig ko pa ang malalim na buntong-hininga nito

pero hindi pa rin ako tumingin sa kanya, "..I don't have a choice kung hindi
kausapin si Cloud sa nangyayari sa'yo, and I swear wala akong pakialam kung kapatid
ko siya pero kung siya ang dahilan ng pagkakaganyan mo hindi ko alam kung anong
kaya kong gawin sa kanya."

Sa unang pagkakataon nakitaan niya

ng reaksyon ang mukha ko mula ng dumating siya sa bahay.

"NO! wag mo siyang kausapin Thundz! I'll tell you everything huh?! Just don't
bother him, God knows kung anong gagawin ko kapag nagalit sa akin si Cloud."
Natatakot kong saad.

Hindi niya pwedeng kausapin si Cloud, baka magalit sa akin si Cloud pag nasira ang
samahan nilang magkapatid. Ayoko, hindi pwede.
Kinuwento ko sa kanya mula umpisa hanggang huli, kung paano naging kaibigan ko lang
si Cloud. Ang deal namin na one year lang magsasama, paano nagkabalikan sila
Charlotte at Cloud. Pagkatapos kong sabihin sa kanya 'yun, napakuyom ang kamao niya
at parang susugod sa gera na nagmartsa siya paalis. Nagmamadali ko siyang hinabol,
at kahit hinang-hina ako (marahil sa kakulangan sa tulog, maging sa pagkain) pilit
ko pa rin siyang pinigilan umalis.

"Saan ka pupunta Thundz?" nagtanong pa din ako, kahit na alam ko naman ang sagot.

"Hahanapin ko ang gagong kapatid ko." nakatiim-bagang na saad nito.

"Hindi, nangako ka 'di ba! hindi mo siya kakausapin. Hindi mo siya sasaktan huh?!
Magkapatid kayo, wag mo kong isipin magiging okay din ako, promise ko 'yun sa'yo."
nakikiusap kong sabi dito.

"Okay?! Nakita mo na ba ang sarili mo sa salamin?! Huh?!" nagulat ako ng hilahin

niya ako papanik sa taas, bawat kwarto ay pinagbubuksan niya na tila may hinahanap.
Nang makita niya ang vanity mirror iniharap niya ako dito at hindi ko maiwasang
matulala sa nakita ko.

"T-tignan

mo ang sarili mo Sky, at sabihin mo ulit sa akin na magiging okay ka, sabihin mo!"
napapaiyak na sabi Thunder.

Pinagmasdan ko ang sarili ko sa salamin, ibang Sky ang nakita ko. Nangingitim ang
paligid ng mata ko, nangangalumata at bakas ang lungkot sa mga ito. Kapansin-pansin
ang pagkaputla ng mukha ko marahil dulot ng hindi ko maayos na pagkain at hindi
paglabas ng bahay. Napahawak ako sa mukha ko, at naramdaman ko kung gaano kalaki
ang ipinayat ko. Para kong may sakit na hindi mawari, nawala ang dating sigla ng
mukha ko.
Anong ginawa ko sa sarili ko? Bakit nagkaganito ako? Ganito na ba ako kahina,
nasaan na ang Sky na hindi sumusuko? Nasaan na siya?

"Tatanungin ko ulit okay ka lang ba Sky?" napayakap ako sa sarili ko at parang bata
na napaiyak ako. Humahagulgol ako at paulit-ulit na nagsalita..

"H-hindi a-ako huk o-okay.I-I'm sick Thundz. I-I'm fucking s-sick ..I-I n-need h-
help, H-elp me Thundz, save me,save me from this misery!" niyakap naman ako nito sa
likod at dinamayan ako sa pag-iyak. Tapos na ang pananakit ko sa sarili ko,
nagising na ako sa realidad. Dapat tulungan ko ang sarili ko, hindi magugustuhan ng
mga magulang ko ang nangyayari sa akin, lalo na ng mga nagmamahal sa akin.
Natagpuan ko na lang ang sarili ko sa isang hospital kausap ang isang psychologist
na tutulong sa akin para maibalik ang dating ako at makaahon sa kamiserablehang
nararamdaman ko. With the help of my best friend Thunder.

2 MONTHS LATER

"...To be only

yours I know now you're my only hope hmmmm, hmmmmmm, hmmmmmmm."

Masigabong palakpakan ang sumalubong sa akin matapos kong tugtugin ang sikat na
awiting 'Only Hope' sa harap ng maraming tao dito sa restaurant na kinaroroonan
namin ni Thunder. Yumuko ako sa kanilang lahat at confident na naglakad papunta sa
lamesang ino-okupahan namin ng huli.

"Wow, ang daming napahanga ng best friend ko. Maganda na,magaling pa mag-piano at
umawit, ano pa ang hahanapin mo?" natawa na lang ako sa sinabi ng kaharap ko na si
Thunder na kung umasta akala mo ngayon lang ako nakitang magperform.
"Thank you for your wonderful comments Thundz. Pero, mas mabuti sigurong kumain na
muna tayo bago tayo magkabolahan." natawa naman ito sa sinabi ko at nilagyan ng
wine ang kopita namin.

"Well, before we eat let's cheers for your success, Congratulations for your best
seller novel, I'm so proud of you Sky." ibinigay niya naman sa akin ang kopita and
we happily toast it with each other.

"Thanks Thundz, hindi naman mangyayari 'to kung hindi dahil sa tulong mo. I really
owe you a lot." mangiyak-ngiyak kong saad.

"Welcome, pero wag mo ng ituloy yang pag-iyak mo, sayang ang make-up." natawa naman
ako sa biro nito.

Sa nakalipas na dalawang buwan, madami ng nangyari.

Malaki na din ang ipinagbago ko, gone is the wrecked Sky that I am two months ago.
I am now a brand new Skyleigh, version 2.0 sabi ni Thunder at ng tinanong ko siya
saan

niya naman nalaman 'yun. Sa girlfriend niya daw na si Sarah Geronimo (pinagtripan
ako ng loko) mamukat-mukat ko artista pala 'yun. Well,balik tayo sa pagiging brand
new ko, masasabi ko lang na nakaahon na ako sa kamiserablehan ko nitong mga
nakaraang buwan. Siyempre, hindi ko naman ikakahiya na sa tulong 'yun ng therapy na
ginawa sa akin.

Ipinaliwanag naman sa akin na hindi ako baliw, depression ang nangyari sa akin.
Pero ngayon okay na ako, magaling na ako. Nakita niyo naman 'di ba? Mas confident
na ako ngayon, nagawa ko ngang magperform sa harap ng madaming tao na bihira ko
lang gawin. Ang dami kong natutunan sa therapy ko, isa na diyan ang pagtaas ng
self-confidence ko, pakikipag-communicate sa ibang tao na na-accomplished ko sa
tulong ni Thundz, at higit sa lahat ang mahalin ko ang sarili ko. Kaya sa mga
nakakaranas ng depression diyan, hindi masamang humingi ng tulong sa espesyalista,
hindi ka baliw kailangan mo lang mas maintindihan ang sarili mo.
I was lucky enough na hindi ako humantong sa self-harm or suicide na
ikinapagpasalamat ko sa Kanya. Hindi lang naman sa tulong ni Thunder o ng doktor
kaya ako gumaling. Ang pinaka-importante kasi sa lahat ay yung willing kang
tulungan ang sarili mo. So much for that, kung itatanong niyo naman sa akin si
Cloud, well he already contacted me. Naisipan pala nilang magtagal sa private
resort na pinuntahan nila ni Charlotte. Nawala daw ang phone niya kaya hindi niya
ako na-contact agad. Lame excuse I know, but what should I do?

It's not as if I have the rights to complain, after all I'm just his wife

in papers and a friend who he needs when there's no Charlotte in the picture.

Nag-alala nga si Thundz na ma-depress ulit ako ng makausap ko si Cloud. But you
know what guys, nung nakausap ko si Cloud, suddenly nawala yung pakiramdam na
parang may hinahanap ako sa gitna ng pagtulog ko. All along, it's him that I'm
searching. I guess I am so in love with him. But I assured Thunder na okay lang
talaga ako. Sure, masakit pa din sabi nga nila hindi naman agad mawawala ang pain
when it comes to loving someone. But not to the extent na magagawa ko na naman
sirain ang sarili ko na at that time unti-unti ko pa lang binubuo. So ayun nga,
after mag-enjoy nila Cloud kinailangan naman niyang lumipad paibang-bansa dahil sa
trabaho kaya hindi pa din siya umuuwi. Hindi ko alam kung kasama niya si Charlotte
o ano 'di ko na din tinanong. Not that I don't want to know, I just want to prevent
myself from getting hurt knowing that they're still together.

Napatigil ako sa pagrereminisce habang kumakain ng mapansin kong nakatulala lang si

Thunder at hindi pa ginagalaw ang pagkain niya.

"May problema ka ba Thundz?" nag-aalala kong tanong sa kanya at parang nagising

naman siyang bigla mula sa malalim niyang pagninilay-nilay.

"Nothing." sagot naman nito at nag-umpisang kumain.

"Ako pa ba ang lolokohin mo kanina ka pa ganyan sa party ah."saad ko dito. Galing
kasi kami sa party ng publishing company na siyang nag-award sa best-seller novel
na ginawa ko. Madami pa nga ang nagtanong na bakit daw hindi

si Cloud ang kasama ko kung hindi 'yung kapatid. Siyempre namukhaan ako ng ilan
dahil naisa-dyaryo ang kasal namin. Hindi na lang namin pinansin ni Thunder. Well
speaking of Thundz, kanina pa siya mukhang balisa.

"Si daddy kasi eh.."kinabahan naman ako sa sinabi nito.

"Why?Anong nangyari?"

"He wants me to handle the expansion of our hotel in Los Angeles." napabuntong-
hininga naman ako sa sinabi nito.

"Then, anong problema dun? Don't tell me nag-aalala ka sa akin kaya ayaw mong
pumayag kay Papa?" nakakunot-noo kong tanong dito. Natahimik ito, I guess I'm
right.

"C'mon Thundz, I'm perfectly fine, you don't need to worry about me." matigas kong
sabi dito. Naiintindihan ko naman na gusto niya lang makatiyak na walang mangyayari
sa aking masama, rather hindi na mauulit ang nangyari sa aking depression. Still,
ayoko naman maging pabigat sa kanya. And lastly I've learned my lesson. I won't let
myself be drowned again, if I am in pain and sadness.

"I know, it's just that hindi ako mapanatag na iiwan kita dito." nahihirapang saad
nito.

Hinawakan ko naman ang kamay niya at pinisil ito.

"Wag ka ngang ganyan Thundz, may buhay ka rin at ayoko na ma-stuck ka sa'kin. At
may responsibilidad ka bilang anak kay nila Papa na kailangan mong gampanan. As for
me, inassure naman tayo ni Dr.Reyes na okay na ko 'di ba? Hindi ko pababayaan ang
sarili ko. I promise hindi na ko babalik sa dating ako."

"Nasasabi mo lang yan dahil hindi mo pa nakakaharap sila Cloud, what if-" pinutol
ko ang anuman pang sasabihin niya.

"The moment na magkita kami ni Cloud, ibibigay ko na lang sa kanya yung annulment
papers na pipirmahan niya and voila, I'm finally free. C'mon don't you trust me?"

You read it right, sa tulong ni Thunder at ng mapagkakatiwalaang kaibigan niyang

abogado. Inasikaso namin ang annulment papers ko, pirma na lang ni Cloud ang
kailangan ko at maghihiwalay na kami ng landas. Naging madali naman ang lahat with
the help of money. At isa pa we never consummated our marriage, kaya yun ang
grounds na nagpadali din ng lahat. Tsaka ko na lang iisipin ang sasabihin ng
parents ni Cloud pati ni TitaMoms. As for them, wala silang alam sa nangyari sa
akin. Thru phone calls ko sila nakakausap, nasa cebu pa din naman si Titamoms so
hindi din naman siya nag-initiate na magkita kami.

What important is tatapusin ko na ang kaisa-isang nagdudugtong sa amin ni Cloud.

I'm letting go of my feelings for him.

"Fine, but if ever something happens, call me right away alright?" sumusukong saad
nito at parang bata na tumango ako sa kanya habang ngiting-ngiti.

IT was past midnight when I got home. Nagtaka ako ng makitang bukas ang pintuan ng
bahay. Kinakabahang pumasok ako, what if may magnanakaw o kaya rapist? But I chose
to be brave so slowly I went inside the house. I turn on the lights and there I saw
him. He's back.

Cloud Rendrex Monteciara is finally back..

TBC

=================

AWS CHAPTER 22

It is hard to tell your mind to stop loving someone if your heart still does...

Chapter 22

He's back.

My heart is beating fast and I felt my knees weaken with the mere sight of his
back. Kinalma ko muna ang sarili ko at mabagal na naglakad papunta sa kanya.
Imposibleng hindi niya alam na dumating na ako kaya labis akong nagtataka ng hindi
niya man lang ako nagawang sulyapan. It's not like I was expecting him to hug me,
saying that he's back, though a simple hello will do.

"Dumating ka na pala, sana man lang nagpasabi ka hindi 'yung magugulat na lang ako
na -" napatigil ako sa pagsasalita ng tuluyan akong makalapit sa kanya at
nasulyapan ko ang itsura niya.

"Oh Gahd! Cloud anong nangyari sayo?! You looked like a mess!" habang sinasabi 'yun
muli kong pinagmasdan ang kabuuan niya. Hindi ito ang Cloud na inaasahan kong
babalik. Napakagulo ng buhok niya, amoy na amoy ko ang alak tanda na uminom siya at
higit sa lahat putok ang labi at ang kilay nito. Mukhang galing sa pakikipag-away,
pero sino?

Hindi ugali ni Cloud ang manakit ng kapwa niya.

Naiinis na napabuntong-hininga ako ng manatili siyang walang imik. Napagpasyahan ko

na lang na gamutin ang mga sugat niya. Matapos kong kunin ang first aid kit, umupo
ako sa tabi niya at ilalagay ko na ang bulak sa kilay niya ng malakas niyang
tinabig ang kamay ko. Tinangka ko ulit na gamutin ang sugat niya pero tinabig niya
muli ang kamay ko.
"Cloud, ano

ba?!" iritableng sinigawan ko siya.

"Go away, I don't need you." walang emosyon niyang saad.

Bakit pakiramdam ko nakikita ko ang sarili ko kay Cloud nung mga panahong nasa
miserable akong sitwasyon. Halos parehas kami ng binigkas ng tangkain din akong
kausapin ni Thundz, malamig ang boses, walang emosyon at tila walang kagana-ganang
mabuhay.

"Don't make me laugh Cloud, hindi ka pupunta dito kung hindi mo ako

kailangan." sarkastiko kong saad. Marahas na binalingan niya ako ng sulyap,

nilabanan ko naman ang matalim niyang tingin sa akin.

"I went here because as far as I know, bahay ko din ito. So do me a favor just
leave me alone." matigas nitong saad. Tumayo ito at umakmang tatalikuran ako ng
habulin ko siya. And there, I slapped him hard, nanginginig pa ako ng ibinaba ko
ang kamay ko. Tigalgal itong napatingin sa akin at parang natauhan dahil sa ginawa
ko.

"I don't need you?! Leave me alone?! Bullshit Cloud! 'Yan lang ba ang kaya mong
sabihin sa akin, pagkatapos mong mawala ng dalawang buwan?!" sigaw ko sa kanya.
Hindi ako galit kay Cloud, kailanman hindi ako nagalit sa kanya dahil nga tanga
ako. Na kahit ilang beses niya akong saktan, yung puso ko hindi magawang magalit sa
kanya. Pero kung itatanong niyo kung bakit ko siya sinampal? Ginawa ko yun para
matauhan siya sa inaakto niya.

"Tell me, si Charlotte na naman ba ?! Siya na naman ba ang dahilan kaya ka

nagkakaganyan huh!? Tama ba ako?! Damn it, answer me!" patuloy

kong sigaw.
 I hit a nerve based on his reactions. Dumilim ang mukha niya na parang bang may
naalala siyang ikinagalit niya. Hinaklit niya ang braso ko,napangiwi ako ng
makaramdam ng sakit sa sobrang higpit ng kapit niya.

"Don't you dare shout at me Sky. Stop questioning me, you don't have a right. As
far as I know, asawa lang kita sa papel. Nothing else, so shut the fuck up." madiin
niyang saad at binitawan ako at kahit pinangako ko sa sarili ko na hindi na ako
muling iiyak pa sa harap niya.Pero 'eto at parang may sariling buhay ang mga luha
ko at umagos sa pisngi ko.

Heto ba, 'eto ba ang mapapala ko matapos kong muntikan ng mabaliw dahil sa kanya.
Kung tutuusin, kung gugustuhin ko, kung makasarili lang ako.

Mapapasaakin siya dahil asawa niya ako, may karapatan ako sa kanya. Pero mahal ko
eh, kaya nga nagpakamartir at nagpakatanga ko. At isa pa mapasaakin man siya,
kailanman ang puso niya ay mananatiling nakalaan para sa iba.

"Ang g-gago mo, ang gago gago mo!" paulit-ulit kong dinuduro ang dibdib niya, pilit
naman niyang hinahawakan ang kamay ko para pigilan ako.

"Enough Sky, enough! Oo tama ka dahil na naman kay Charlotte kaya ako
nagkakaganito! At gulong-gulo na ako, pagod na pagod din ako kaya let's stop this."
anito.

Napahinto ako sa ginagawa ko at pinunasan ko ang mga luha ko.

Right, let's stop this.Tama na,it's the right time para ibigay ko sa kanya ang
annulment papers..pero bago ang lahat once

and for all kailangan masabi ko lahat sa kanya ng nararamdaman ko.

"Mahal pa din kita." taas-noo kong saad. Lumunok ako para pigilan ang sarili ko na
muling umiyak. Pinakatitigan ko ang mukha ni Cloud pero nanatili itong blanko.
"...nagsinungaling ako hindi ako naka-move on sa'yo, nung umalis ka unti-unti
nasira ako. Umasa ako na babalik ka pagkalipas lang ng ilang araw, pero hindi eh!
nawala ka, Cloud. Ang tagal bago mo naisipan na tawagan ako, at wala kang alam kung
anong pinagdaanan ko ng umalis ka. Tapos ngayon babalik ka at umaarte na parang
ikaw lang ang nasasaktan sa mundo?! news flash Cloud, hindi lang ikaw ang
nasasaktan!" ani ko at muli tumulo na naman ang luha ko.

No more hiding, no more telling lies. I need to let it out all my feelings, for me
to be able to move forward.

"Then,I'm sorry." saad nito pero hindi katulad noon sa tuwing humihingi siya sa
akin ng sorry wala na akong nakikitang sinseridad sa mga mata niya.

At ang sakit nito para sa akin. Dahil umiiyak at nasasaktan na naman ako para sa
lalaking hindi ako magawang pahalagahan.

Pagak akong tumawa habang pinalis ang luha sa pisngi ko. "S-sorry?"

"Then what do you expect me to do?!" asik nito at muli, naramdaman ko na naman ang
pamilyar na kirot sa puso ko.

I want you to hug me, to say that you're sorry with sincerity. I want you to stop
hurting me...
"I want you to tell me what happened to you." saad ko imbes na sabihin ang
tumatakbo

sa utak ko.

"Para saan pa?! May mababago ba?!" Tumingala ito at pumikit tila nauubusan na ng
pasensya sa akin. "Look Sky, I'm sorry for hurting you but I really don't want to
talk about what happened with me and Charlotte." mapungay ang mga matang saad nito.
Hinayaan ko na siyang umalis at hindi na muling humabol pa.

* * & * *

MALALIM na ang gabi ngunit nanatiling gising ang diwa ko sa kabila ng pagod na
nararamdaman ko. Marahil dahil sa naganap sa amin kanina ni Cloud, hindi mapalagay
ang isip ko. Kinuha ko ang annulment papers namin at tinitigan ito, dapat siguro
ibigay ko na ito sa kanya. Bukas na bukas ibibigay ko na ito sa kanya.

I'm feeling thirsty so I decided to go downstairs. Nasa huling baitang na ako ng

makarinig ako ng nabasag na baso, kinakabahang nagtungo ako sa pinanggalingan nito.
And there,I saw Cloud.

Umiiyak ito at hindi ko mapigilan na maawa dito. Nagkalat ang basyo ng bote,
indikasyon na uminom na naman siya. Hindi ko alam kung ano na naman ang nangyari sa
kanila ni Charlotte pero mukhang hindi ito simpleng away para magkaganito siya. I
should just leave him there just like what he wants. But I know deep down in his
heart, he needs someone.So I just stayed there, looking at him in his miserable
state. Again,I felt this familiar ache in my heart.

Bawat pagtulo ng luha niya, para bang may bumubulong sa akin na lapitan siya--- ang
yakapin siya at ang makiusap na tumahan na siya, na andito lang ako para sa kanya
at hindi siya nag-iisa. Pero sa kabilang
banda,may pumipigil din sa akin na gawin ito at hayaan na lang siya at iwanan.
Naguguluhan ako,ano nga ba ang susundin ko?

Namalayan ko na lang na tumahimik na ang paligid hudyat na tapos na siya sa

pag-iyak niya.

"Why do you have to be like this Cloud? Sa ginagawa mo hindi lang ang sarili mo ang
sinasaktan mo kung hindi maging ako, kasi mahal kita. Nagpapakatanga ka sa kanya at
ganun din naman ako sa'yo, hindi ba pwedeng maging masaya na lang tayo?"

Hindi ko alam kung narinig niya ang sinabi ko 'pagkat wala pa rin itong imik at
hindi man lang ako nilingon. Tumalikod ako at nagpasyang umalis na.

"Sky, why do you still love me?" napahinto ako sa paglakad sa pag-alis ng marinig
ko ang paos nitong boses. Hindi ako nakaimik kasi hindi ko alam kung anong isasagot
ko sa kanya. Kasi ako mismo hindi ko alam kung bakit mahal ko siya.

Bakit nga ba minsan patuloy pa rin nating minamahal ang taong may ibang mahal?

Kung gaano ko kadaling minahal si Cloud, ganoon naman kahirap sa akin ang kalimutan
ang pagmamahal ko sa kanya?

"I wasn't shocked when you told me that you still loved me."

I snapped from my reverie when I heard what he said.

Anong ibig niyang sabihin?

"Nang araw na tinanong kita kung hindi mo na ako mahal," Lumingon ako at nagtagpo
ang paningin naming dalawa. "Alam ko na ang sagot Sky. At tama ka, gago ko,
napakagago ko kasi kahit alam kong mahal mo

pa din ako, nagawa ko pa ring habulin 'yung mahal ko. Nagbulag-bulagan ako sa
nararamdaman mo kasi makasarili ako. Sorry ah? Sa dami kasi ng lalaki sa mundo, ako
pa ang minahal mo. Kaya nga..." muling tumulo ang luha sa mga mata nito kaya naman
hindi ko na rin napigilan ang sarili ko at nag-umpisa na namang pumatak ang luha
ko. "..tama lang siguro ito, ang hindi ako maging masaya sa piling ng babaeng mahal
ko. Kaya kung sasabihin mo sa akin na kinamumuhian mo ako, tatanggapin ko Sky
because I deserve it."

Gusto ko siyang sumbatan, ang sabihin na oo kinamumuhian ko siya at ayaw ko na

siyang makita at makasama. Pero lumapit ako sa kanya hindi para sabihin ang mga
ito. Naupo ako sa tabi niya,at inihilig ko ang ulo ko sa mga balikat niya.

"I want to hate you, Cloud." saad ko habang patuloy sa pag-agos ang luha ko. "Gusto
ko rin magalit sa'yo kasi paulit-ulit mo kong sinasaktan. Kasi baka kapag napuno na
ng galit 'yung puso ko, mawala na 'yung pagmamahal ko sa'yo o kung hindi mawala
matabunan ito. Pero hindi ko magawa. Hindi ko alam kung hindi ko kaya o hindi ko
lang gusto. Ang alam ko lang gaano man ipagduldulan ng utak ko na ang tanga-tanga
ko p-para patuloy kang mahalin, iba yung sinasabi ng puso ko. After all, nagmahal
ka lang naman kasi, may nakapagsabi sa akin na kapag nagmahal ka minsan hindi mo na
iniisip kung may masasaktan ka, halos lahat ng nagmahal naging makasarili Cloud,
hindi lang ikaw. So stop thinking that you don't deserve to be happy. Dahil bawat
tao deserve nilang maging masaya gaano man sila nakasakit ng iba." Tumayo

ako matapos kong magsalita. Hahakbang pa lang ako ng hawakan nito ang kamay ko.

Humarap ako at nakita kong nakatayo na din pala si Cloud. "Sky.." anito habang
namumungay ang mata.

At nagulat ako sa sunod nitong ginawa. Hinawakan nito ang magkabila kong pisngi at
siniil ako ng halik na siyang nagdulot ng malakas na kabog ng puso ko. Sa umpisa ay
nanatiling nanlalaki ang mata ko pero hindi ko maiwasang mapapikit sa banayad na
halik na iginagawad niya sa akin.

Namalayan ko na lang na lumalalim na ang halik na ibinibigay niya. At ako naman ay

parang naliliyo na sumunod sa bawat galaw ng labi niya. Nanghina ang tuhod ko kaya
hindi ko maiwasang ipaikot ang kamay ko sa leeg niya. Napaungol ako ng bumaba ang
halik niya mula sa labi ko papunta sa leeg ko. Nakaramdam ako ng pag-iinit na hindi
ko matukoy kung saan nagmumula.

"Sky.." hinihingal na bulong niya kaya natauhan ako at naitulak ko siya.

"Stop Cloud, lasing ka lang."

Namumungay pa rin ang mga mata niya at nagulat ako ng muli niya akong hilahin at
isandig sa matipuno niyang dibdib.

"Help me ease this pain Sky. Just please help me." bulong nito sa tenga ko.

Dapat tinulak ko siya. Dapat tumakbo ako at iniwan ko siya.

Pero hindi ko ginawa...

Naging mabilis ang sumunod na pangyayari, namalayan ko na lang ang sarili ko na

binuhat ako nito papanik sa kwarto namin. And I found myself naked, with
him on top of me kissing every inch of my body. I bit his shoulder to prevent
myself from screaming when he thrust himself into my center.I cried in pain, 'coz
it feels like I am being ripped apart into two.

Ilang sandali lang ay nawala na ang sakit at napalitan ito ng sensasyong hindi ko
maipaliwanag.

"I love you Cloud." I whispered as we reached our climax.

At katulad ng inaasahan ko wala itong sinabi. Humiga lang ito sa tabi ko at

isiniksik ang mukha sa leeg ko.

It's over. I lost my first that I've treasured for a long time though I don't have
any regrets because I gave it to the one I love. Ang daming tumatakbo sa isip ko,
isa na diyan ang pag-iisip sa posibleng maging bunga ng pagpapaubaya ko.

What if I got pregnant? Will he take responsiblity? What if-

"I'm.." naputol ang kung anumang tumatakbo sa isip ko ng maramdaman kong mahigpit
nito akong niyakap.

Magsosorry ba siya?

"I-I'm gonna try Sky." bulong nito sa tenga ko.

Kumabog ng malakas ang puso ko dahil sa sinabi niya.

"W-what do you mean?"

"To love you, let's try to give this relationship a chance, not as friends. But as
husband and wife..."

Napatahimik ako sa sinabi niya, what if hindi magwork? Masasaktan na naman ako, at
baka hindi ko na kayanin...

What if bumalik ulit si Charlotte? Makakaya ko pa ba siyang pakawalan?

At paano si Thunder?...Nangako

ako sa kanya na tatapusin ko na ang lahat...Makakaya ko bang biguin siya pagkatapos

ng lahat ng ginawa niya para sa akin?...

Naguguluhan ako pero namalayan ko na lang ang sarili kong tumatango sa sinabi niya.
Nanaig na naman ang isinisigaw ng puso ko kaysa sa iniisip ng utak ko...

I'm sorry Thundz, if I cannot fulfill my promise to you...

Charlotte, if ever you come again into his life and he still loves you then I'll
set him free...
Cloud, last chance for my unrequited love for you, if things don't work out...Then
I guess we're really not meant to be...

And that night I am back to square one again...

To that Skyleigh Vergara Monteciara who is willing to do anything for Cloud...

TWO MONTHS LATER

"Anong resulta?" anito habang nakatingin sa kanya. Bagama't blanko ang ekspresyon
ng mukha niya. Hindi nakaligtas sa akin ang pangamba sa mga mata niya.

Inilahad ko ang tatlong pregnancy test kit at nagmamadali niya itong kinuha at isa-
isang tinignan.

I'm sorry for doing this to you Cloud pero heto lang ang naiisip kong paraan para
mawala ang agam-agam sa puso ko..

"I-I'm not p-pregnant." nauutal kong sabi sa kanya.Tumango naman ito ngunit bakas
ang emosyong hindi ko alam kung paniniwalaan ko.

Maniniwala nga ba akong hindi niya nagustuhan ang resulta?

"G-gusto mo bang ipaghanda kita ng pagkain?" saad ko ngunit

wala akong nakuhang sagot sa kanya bagkus ay inilapag nito ang mga pregnancy test
kit sa lamesa at tinalikuran ako.

Kaya naman hindi ko na napigilan ang sarili ko.

(Play the song Set Me Free- MYMP)

'We often fool ourselves

And say that it's love

Only cause when it's gone

We end up being lonely

So how are we to know

That it just isn't so

That we just have to let each other go...'

Totohanan na ito, huli na talaga, huling sugal at pagkatapos nito kung wala pa din
susuko na ako hindi lang para sa sarili ko.. Kung hindi para sa isang munting buhay
na nasa sinapupunan ko..

"Bakit hanggang ngayon siya pa din?" ani ko na siyang nakapagpatigil dito sa

paghakbang.

"Bakit hindi mo ko magawang mahalin? Sinubukan mo ba talaga o pinaasa mo lang ako?"

"I treated you as my priority but I am always an option to you. Why can't you
choose me, Cloud?! Hanggang kailan ba ako magiging reserba sa buhay mo?!" sigaw ko
dito at hindi ko na napigilan ang sarili ko at mabilis na tumulo ang mga luha ko.

Sa lahat ng sinabi ko o tinanong ko wala akong narinig sa kanya. Umiiyak na

tinawid ko ang distansya namin. Ipinaikot ko ang mga kamay ko sa bewang niya ng
napakahigpit.

'There were many times

When we shared precious moments

But later realized they were only stolen moments

So how are we to know

That it just wasn't so

That

we just had to let each other go...'

"It's always been her. Ako ang nasa tabi mo pero siya ang laging bukambibig mo. Ako
ang asawa mo pero siya pa din ang nagmamay-ari ng puso mo. Hanggang kailan pa ba
ako mag-aantay na mapansin mo. Hanggang kailan ba darating na ako naman--- Ako
naman ang mahal mo... Hindi isang gulong na reserba sa tuwing sinasaktan ka niya...
Sabihin mo sa akin Cloud kasi onting-onti na lang bibitiw na ako kung 'yun ang
makakapagpasaya sa'yo. D-dahil pakiramdam ko gaano man kita mahalin hindi ko siya
mapapalitan sa puso mo." patuloy sa pag-iyak kong saad habang yakap yakap ko siya
mula sa likuran. Naramdaman ko na may pumatak sa kamay ko.

At alam kong luha ito ng lalaking mahal ko.

Umiiyak na naman siya.

Dahil ba sa pinahihirapan ko na naman siya o dahil iniisip niya pa rin si Charlotte
na mahal na mahal niya?

Alin man sa dalawa, lubos itong nagpapasakit sa puso ko.

Tanging pagtangis ko lang nangingibabaw habang siya ay patuloy ang pagpatak ng luha
sa mga kamay ko. Nag-antay ako--- nag-antay ako na magsalita siya. Ang sabihin na
wag--- wag muna kong bumitaw pero wala akong narinig mula sa kanya.

Ngayon alam ko na ang dapat kong gawin.

Kailangan ko ng palayain si Cloud hindi lang para maging masaya siya kung hindi
para na din sa sarili ko.

I know that letting go is hard but holding on to someone who doesn't love me as
much as I love him is harder.

'If

loving you is all that means to me

When being happy is all I hope you'd be

Then loving you must mean

I really have to set you free...'

"I-I'm setting you free even though hindi ka kailanman naging akin. Maaaring pag-
aari kita sa batas at sa mata ng iba. Pero ang puso mo mananatiling nakatali sa
kanya. Be happy Cloud. Don't worry about me, I'll be fine. Kung iniisip mo na may
responsiblidad ka sa akin dahil sa nangyari sa atin, wag kang mag-aalala h-hindi
naman nagbunga eh... Patuloy lang akong masasaktan maging ikaw kung ipagpapatuloy
natin ito..."

I'm sorry Cloud, I lied. I'm pregnant but I can't say it to you dahil alam ko
mapipilitan ka na naman na manatili sa tabi ko... At ayaw ko 'non... Kung
mananatili ka man sa tabi ko, 'yun ay dahil sa mahal mo ko at hindi isang
responsibilidad lamang...

Ayoko na siyang mahirapan kaya kahit ang sakit sakit. Bibitaw ako hindi dahil sa
napagod na ako sa pagmamahal ko sa kanya kung hindi dahil gusto ko siyang maging
masaya sa piling ng mahal niya. Dahan-dahan akong bumitaw mula sa pagyakap ko sa
kanya. Nakakadalawang hakbang pa lamang ako ng tawagin niya ang pangalan ko.

"Skyleigh..." napahinto ako sa paglakad.

Hanggang sa huli umaasa na naman ang puso ko.

Ang puso ko na wala ng kapaguran sa pag-asa sa na mahalin niya ako.

"I'm sorry sa lahat ng sakit na naiparanas ko sa'yo. Sa pagbanggit ko sa pangalan

niya tuwing kasama kita. I'm sorry dahil siya pa rin hanggang ngayon ang nasa puso
ko. I'm sorry pero maniwala ka I tried. Sinubukan ko ang mahalin ka, and thank you
for setting me free, kahit na alam ko na mahirap para sa'yo. Thank you for the
memories Sky. In time you'll find someone who will love you and I'm sorry that it
won't be me because I am foolishly in love with her. I need to go but I'll be back,
let's talk again later." anito sabay lakad paalis sa kwarto namin.
Paalis sa buhay ko...

Alam ko pupuntahan niya siya. Hahabulin niya na naman ang babaeng mahal niya. At
ako maiiwang mag-isa.

Mali Sky, hindi ka na kailan pa magiging mag-isa makakasama mo na ang munting

alaala mula sa lalaking mahal mo, nakakalungkot nga lang na mananatili siyang
sekreto. I know I'm being unfair to my unborn child and to his father but then I
think it's for the better. I can't bear to see my child witness our loveless
marriage. And lastly I want him to be happy even if it means disappearing from his
life...

And that night I ran away. I ran away from everything. I ran away from them. I ran
away from the pain because of loving him too much. I ran away with the secret of me
bearing his unborn child. I never regretted loving him but I wish that I won't see
him ever again....

TBC

=================

AWS CHAPTER 23

Chapter 23

"MOMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMY!"

Isang matinis na boses ang gumising sa akin. Walang iba kung 'di ang babae kong
anak, si Claudi. Nagpanggap akong tulog pa din at hindi pinansin ang pagyugyog niya
sa akin.
"Mommy, please wake up na it's weekend and it's our date and I'm so excited. Last
night, you sleep early, Ate said na your pagod daw so Klode and I decided not to
wake you up even though we want you to sing us a song. And mommy, you make pagalit
my twin bro 'cause Klode teased me again last night saying that I'm still a baby
because I still drink milk in a bottle, 'di ba Mommy I'm not a baby anymore.."
napakahaba ng sinasabi ng anak ko kaya naman bago pa siya hingalin sa walang
katapusan niyang pagsasalita. Hinila ko siya pahiga,at kiniliti.

"Ahhhhhhh...Mommy stop na hahahaha--Mommy!" tumigil din naman ako ng mapansin kong

pulang-pula na siya.

"Where's your brother baby?" tanong ko habang ina-ayos ang nagulo niyang buhok.
Ngumuso naman ito at hindi ko maiwasang pisilin ang pisngi niya. Sa kanilang
magkapatid, si Claudi ang madaming ekspresyon sa mukha unlike my boy na minsanan
lang ngumiti maging tumawa.

"He's in the sala Mom, as usual he's reading a book. Mommy why Klode laging read ng
book, he's so weird.I heard he's-" napakadaldal talaga ni Claudi.

Tignan niyo naman tinanong ko lang kung nasaan ang kapatid niya ang dami na namang
sinabi. Napangiti na lang ako at hindi napigilang halikan ang anak ko

sa sobrang kakyutan nito.

"Mommy, you're still not taking ligo and toothbrush! stop kissing me, you take a
bath na and let's go to the mall..." conyo at maarte nitong sabi bago ito tumakbo
pababa. Natatawa na lang akong nagpunta sa banyo at naligo.

* * * * *
"ATE KLENG I told you many times that I don't want to eat fish. It's so lansa and
and and-"

"What? Hindi mo na alam kung ano sasabihin mo? Stop acting like a brat Claudi, kung
anong nasa lamesa dapat kainin mo. And did you know that fish is healthy for our
body-"

"Waahhhhhhhh, You're making a-away na naman t-to me huk!"

"I am not."

"Yes you are."

"I.am.not"

"Yes you are."

"Baby girl, Baby boy tigil na magaga-"

"Hindi na ako baby!"/"I am not a baby na!"

"Big boy na ako!"/"Big girl na ako!"

Bago pa magrambulan ang kambal nagmamadali na akong bumaba ng hagdan. Nasa itaas pa
lang ako dinig na dinig ko na ang pagtatalo ng dalawa. Madalas na hindi magkasundo
ang kambal, dahil sa napakalaking pagkakaiba ng personality nila. Halimbawa na lang
ni Klode, gusto niya ng tahimik habang si Claudi naman napakadaldal. Iyakin si
Claudi at mapang-asar naman si Klode. Ang pagkakaparehas naman nila, pareho silang
pikon.

Naabutan ko sila na naglalabanan ng tingin habang si

Kleng naman ay napapakamot na lang ulo sa kunsomisyon sa dalawa. Minsan napapaisip

ako, hindi lang ako kung 'di pati ang nakakakilala sa kambal kung pitong taon lang
ba talaga sila.

"You two enough or else-" sabay silang nagbaba ng tingin ng marinig nila ang boses
ko. Matigas ang ulo ng kambal pero alam nila kung kailan dapat manahimik. I always
see to it na hindi sila lalaki na kulang sa disiplina.

"Anong sinabi ko? No fighting especially when you are in the dining table." saad ko
sa dalawa at naupo. Sinenyasan ko naman si Kleng na kumain na din at maupo, agad
naman itong tumalima.

"Claudi, I told you many times na irespeto mo ang nakakatanda sa'yo, what are you
gonna say with Ate Kleng?"

"I'm sorry Ate Kleng." bumaba pa ito sa upuan at niyakap si Kleng.

Malambing naman kasi si Claudi 'e, may pagkamaldita lang talaga.

"And your twin is right Claudi, dapat kinakain mo kung ano ang nasa lamesa kasi
bigay sa atin 'yun ni Papa Jesus okay?" malambing na ang boses na saad ko.

"Yes, Mommy sorry po.Ate Kleng I'll eat the fish na."

Nakangiti naman itong pinaghimay ni Kleng. Matapos ko kay Claudi binalingan ko

naman si Klode na nakayuko pa din at pinaglalaruan ang nasa plato niya.

"Stop playing with your food Klode." napatigil naman ito sa ginagawa at nag-angat
ng ulo.

"You see Klode, its a good thing na alam mo na hindi dapat maging mapili sa pagkain
at nasabi

mo 'yun kay Claudi. But what's wrong baby is the way you said it. Next time, pag
may gusto kang ipaalala kay Claudi, tell it to her gently alright? And also say
sorry to Ate Kleng you also shout at her kanina."

Ngumiti naman ito sa akin at tumango. "I'm sorry Ate Kleng."

"Okay lang Klode." saad ni Kleng.

"Now, I want the two of you to say sorry to each other, prove to me na hindi na
kayo mga baby." seryosong saad ko habang nagsimula na din akong kumain.
"I'm sorry Klode"/"I'm sorry Claudi." napangiti naman ako ng sabay pang magsalita
ang dalawa. Madalas man magtalo ang dalawa, mabilis naman itong magkabati. I am
really blessed because of my children.

* * * * *

"MOMMY maganda ba me?" napangiti ako sa tanong ng anak ko na paikot-ikot sa harap

ng salamin habang nag-aayos ako ng mga dadalhin sa pag-alis namin. Tuwing weekends,
lagi kong ipinapasyal ang kambal, bonding time namin ito bilang mag-iina. Nang
matapos ako sa ginagawa ko, natutuwang pinagmasdan ko si Claudi. Habang lumalaki si
Claudi, mas lalong nahahalata ang pagiging magkamukha namin.

"Of course baby, kanino ka pa ba magmamana?"

Ngumiti naman ito ng pagkatamis-tamis na ikinatawa ko. Pinagkiskis ko pa ang ilong

namin bago mapagpasyahan na bumaba na dahil panigurado nagmumukmok na si Klode
kakaantay sa amin.

"Mommy? If sa inyo ko nagmana then is that mean si Klode sa daddy namin? Kasi we
don't look

alike eh." napatigil ako sa paglalakad sa puno ng kuryusidad na tanong ng anak ko.

Of course, Claudi is a curious kid, hindi lang ito ang unang beses na tinatanong
niya sa akin ang tungkol sa ama nila ni Klode. Nag-iisip pa ako ng sasabihin ng
bigla na naman itong nagsalita.

"I really want to see Daddy but Klode said he doesn't want us." malungkot na saad
nito. Parang may humaplos sa puso ko dahil sa nakita kong ekspresyon ng anak ko.
Lumuhod naman ako at iniharap ito sa akin.
"Baby, it's not like that, hindi sa hindi kayo gusto ng d-daddy niyo, 'di ba sinabi
ko naman sa inyo na nasa malayong lugar si Daddy at --"

"If he really want us, kahit nasa malayong lugar siya pupuntahan niya pa din tayo
Mom." napahinto ako sa sinasabi ko ng magsalita si Klode, na hindi ko namalayang
nakalapit na pala sa amin.

"Klode, wag kang magsalita ng ganyan. Mga bata pa lang kasi kayo, but when you grow
up I'll explain everything okay?"

And I wish na hindi kayo magalit sa Mommy niyo kapag nalaman niyong ipinagkait ko
sa inyo ang magkaroon ng isang ama dahil lang sa takot na naramdaman ko noon.

Yumakap ito sa akin. "It's okay Mom, masaya naman tayo 'e, You,Claudi and Me. Kahit
walang daddy, happy pa din tayo."

"Group huuuuuug!" matinis ang boses na saad ni Claudi, sabay pa kaming napatakip ng
kambal niya sa tenga sa ingay nito.

Tama si Klode, masaya naman kami 'e.

Hindi na namin siya kailangan, I don't hate him but I really wish na hindi na siya
makigulo pa sa tahimik at masaya kong buhay kasama ang kambal. Masaya kaming
nagpunta sa mall at ang sarap sa pakiramdam na makitang nakangiti,at tumatawa ang
mga anak ko. I am really contented with what I have now..

Still, Sky mas magiging masaya ang mga anak mo kung magkakaroon sila ng isang
ama ..
No, nabuhay kami ng ilang taon na wala siya , hindi man ganun karangya but at least
masaya kami...

Pilit kong iwinaksi ang gumugulo sa isipan ko, at pinagtuunan na lang ng pansin ang
kambal ko.

* * * * *

"MA'AM hindi pu-pwede ang gusto niyo!" ani ko.

Kasalukuyan akong nasa opisina ng publishing house na pinagpapasahan ko ng mga

nobela ko.

"Please, Sky just this once pumayag ka naman oh." puno ng pakiusap na saad ni Ma'am
Krys.

Hindi, hindi ako pwedeng bumalik ng Maynila, malaki ang tsan-

"Ano ba talagang rason kung bakit ayaw mong sumama sa booksigning event?"

Napatahimik ako sa tanong nito at hindi nakasagot.

"Look Sky, for the past five years na nandito ka sa SPH, ilang nobela mo ang
tumatak sa mambabasa. At marami sa kanila ang umaasang makadaupang-palad ka. Pero
hindi ka kailanman nagpakita at hinayaan ka namin, pero this is a big event Sky and
we are really looking forward sa pagdalo mo dahil ikaw ang isa sa nangungunang
writer ng publishing na ito." mahabang pagpapaliwanag nito.

"Ma'am naiintindihan ko po kayo, it's just that malayo ang maynila sa Davao. And I
can't leave my children." nanghihingi ng pang-unawa kong saad.

Davao is our home for the past eight years. Dito kami napadpad ng kambal after
Titamoms died. And I am still not ready na umalis dito at pumunta ng Maynila kahit
na nga ba isang linggo lang ang itatagal namin doon para sa booksigning event namin
for our fans na sumuporta sa mga akda naming nobela ng kapwa ko manunulat.

"Kung iyon lang naman ang inaalala mo, then isasama natin sila. May yaya naman sila
Klode at Claudi so hindi sila makakasagabal. At isa pa matutuwa pa kami kung
dadalin mo ang dalawa."

Hindi lingid sa kaalaman ng mga katrabaho ko ang tungkol sa kambal kaya kilala sila
ni Maam Krys. Sa katunayan, gustong-gusto nila ang kambal lalo pa si Maam Krys na
hindi nabiyayaan ng supling. Napabuntong-hininga naman ako dahil wala na akong
maisip na dahilan para makahindi pa. Hindi ko naman maidahilan ang pagpasok ng
kambal dahil school break ng mga ito.

Paano ko sasabihin na natatakot akong makita ang lahat ng tinakbuhan ko? Paano kung
makaharap ko ang pamilya Monteciara at malaman nila ang tungkol sa kambal? And
lastly, hindi ko alam kung anong magagawa ni Cloud pag nalaman niya ang pagsekreto
ko sa mga anak namin. Baka kunin niya sa akin ang mga ito.

Ngunit hanggang sa huli, gaano man ako katutol sa ideya na bumalik ng Maynila, wala
na din akong nagawa. Sana lang hindi kami pagtagpuin ng tadhana.
Hindi maaari....

TBC

=================

AWS CHAPTER 24

Chapter 24

THIRD POV

Book signing Event.

Bakas ang tuwa sa mga mambabasang naghihintay para makita nila ang mga iniidolo
nilang manunulat kabilang na dito si Skyleigh na ang pen name ay Claudi Klode na
hango sa pangalan ng mga anak niyang kambal.

"Kleng dumito na muna kayo ah, pwede mo namang igala ang kambal pagkatapos niyong
kumain but make sure na wag mo silang iwawala sa paningin mo ok?"

Ilang beses na itong binilin ni Sky sa yaya ng kambal. Hindi niya lang talaga
maiwasang mag-aalala, pero mas lalong hindi naman pwede na isama niya ang kambal sa
booksigning event.
Kasalukuyang kumakain ang kambal sa jollibee na paborito nilang mag-iina. Iiwanan
niya dito ang tatlo, ayaw kasing pumayag ng kambal na mag-stay sa hotel na
tinutuluyan nila.

"And you two wag lalayo kay Ate Kleng ah." hinalikan niya pa sa pisngi ang dalawa
at nagpasya na ding umalis dahil tumatawag na ang kasamahan niyang si Yura at mag-
uumpisa na ang event.

Maraming sumusulyap kay Skyleigh habang siya ay walang pakialam na nagmamadali

dahil ayaw niya namang paghintayin ang mga mambabasa ng kanyang mga nobela.
Kapansin-pansin ang kagandahan ng dalagang ina, walang sino man ang mag-aakala na
may anak na ito.

Nangingibabaw ang kaputian at malaporselanang balat nito sa suot na summer

dress na umaabot lamang hanggang sa kalahati ng hita nito. Humahakab ang mahubog na
katawan sa suot, at ang mukhang walang bahid ng anumang make-up ngunit makikita pa
rin ang nakakaakit nitong kagandahan. Sa loob ng walong taon, iilang lalaki na ang
nagtangkang manligaw dito ngunit wala siyang sinagot dahil sa mas gusto niyang
itutok ang atensyon sa kanyang mga anak.

Sa kambal nga lamang ba o may iba pang dahilan?

Hindi mahulugang karayom ang dami ng tao na sumalubong kay Skyleigh na siyang
ikinagulat niya. Hindi niya aakalain na madami palang nagbabasa sa mga akda nila ng
kanyang mga kapwa manunulat. Agad siyang nakita ng kasamahang si Yura at
nagmamadali siyang hinila papunta sa kanilang pupwestuhan para pumirma.

"Buti naman dumating ka na, grabe halos ang lahat ng tao dito ikaw ang hinahanap.
Curious na talaga sila sa'yo, ikaw na talaga." Natawa naman siya sa sinabi ng
kaibigan at hindi na lang umimik. Napansin niyang nag-uumpisa ng pumila ang mga
nagnanais makapagpapirma ng libro na gawa nila. Hindi na rin pala masama, na
pumunta siya dito dahil nakakataba ng puso na makitang marami ang nagbabasa ng gawa
niya.

"Oh my gosh! Kayo po si Claudi Klode idol na idol ko po kayo.Grabe ang ganda-ganda
niyo po."

"Ang ganda niyo po para maging author mas bagay po kayong maging artista."

"Ang ganda-ganda po ng mga isinusulat niyo kasing-ganda niyo po."

Iilan lang yan sa mga papuring natanggap ni Skyleigh mula sa kanyang mga fans, ang
iba ay may mga regalong ibinigay pa sa

kanya na siyang ikinatuwa niya ng labis. Tumagal ng dalawang oras ang signing event
sa sobrang dami ng nagpapirma 'di lamang kay Skyleigh maging sa ibang manunulat.
Aalis na sana siya para puntahan ang kambal ng mag-request ang kanilang mga fans na
kumanta silang mga manunulat. At muli, wala siyang nagawa kung hindi makisama. Siya
ang huling magpeperform at hindi niya maiwasang kabahan dahil matagal na din ng
huli siyang kumanta.

Paano pag pumiyok ako?Nakakahiya...Sa isip-isip nito.

"And now let's all welcome our author for many of our best-seller novels, Claudi
Klode!" masigabong palakpakan ang nangingibabaw at nanginginig ang tuhod ni
Skyleigh na kinuha ang mikropono sa kasamahan niyang si Yura na natapos na sa
pagwawala este pagkanta.

"Hmmmm Hi, guys thank you sa pagpunta.."

Ito lang ang nasabi niya bago mag-umpisa ang tugtog na aawitin niya.
'Dahan-dahan kang pababayaan

Hahayaan ang nararamdaman

Lalo lang masasaktan

Lagi lang magdaramdaman

Kung hindi pagbibigyan ang puso'y lumipad'

Natahimik ang lahat ng pumailinlang ang malamyos na boses ni Skyleigh, napakaganda

ng boses ng ng babae. Damang-dama ang bawat nota, iilan lang yan sa tumatakbo sa
isip ng mga nakakarinig nito. Kahit nga ang napapadaan ay napatigil at pinagmasdan
ang umaawit kabilang na dito ang dalawang lalaki...

* * * * *

'Hahanap-hanapin ka

Dadalaw-dalawin ang nakaraan

Kahit

na alam kong wala na akong babalikan'

"Thunder ano sa tingin mo ang magandang regalo para kay-" napahinto sa pagsasalita
si Riane ng biglang huminto sa paglalakad ang kasama niya at nagpalinga-linga na
tila may hinahanap.

"Hoy ano bang hinahanap mo?" humarap ito sa kanya at bakas ang hindi mapalagay na
ekspresyon nito.
"Naririnig mo ba yung kumakanta?" natawa naman ang dalaga sa tanong ni Thunder at
nagbibirong nagsalita.

"Of course naririnig ko hindi naman ako bingi and I might say ang ganda ng boses
niya, mukhang nandun yung kumakanta -" nagtaka siya ng tumakbo si Thunder papunta
sa pinanggagalingan ng boses, ang tanging narinig niya lang na sinabi nito ay "I
know that voice, " na ikinakaba ng pobreng dalaga na nagmamadali ding hinabol ang
lalaki.

'Kahit na pilit kitang iwasan

Alaala mo'y lagi kong tangan

Dapat ba sadyang tanggapin

Di kita kayang limutin

Kahit na tayo'y nagbago iisa ang ating mundo'

"NANDITO na ako umpisahan niyo na kung madami ng mga bata- " napatigil si Cloud sa
pagsasalita sa kausap niya sa cellphone ng may marinig siyang pamilyar na boses na
kasalukuyang umaawit. Wala sa loob na binaba niya ang cellphone at hinanap ang
pinanggagalingan ng boses.

Natagpuan niya na lang ang sarili na pinapanood ang kanyang asawa. Ang babaeng
umalis at parang bulang naglaho walong taon na ang nakakalipas. Malakas ang kabog
ng puso

niya habang tinitignan si Skyleigh. Ang babaeng minahal siya ngunit tanging sakit
lang ang naiganti niya. Pinagmasdan niya si Sky, at napansin niya ang pagbabago
nito. Ang dating buhok na hanggang bewang ay wala na, ngunit bumagay naman dito ang
gupit na umabot lamang sa balikat nito.

Napakaganda niya pa din...

Napailing si Cloud sa naisip at nagpasyang umalis kahit na nga ba may nagtutulak sa
kanya na lapitan ang dalaga. Aalis na dapat siya ngunit nanatili pa din siyang
nakamasid kay Skyleigh at inaantay na matapos ito sa pagkanta. Hindi niya maiwasang
humanga sa napakaganda nitong boses at nakapagpasya na siya na kakausapin niya na
si Skyleigh--- his wife. Ito na siguro ang tamang pagkakataon para malaman niya
kung anong nangyari dito sa panahong lumipas.

''Hahanap-hanapin ka

Dadalaw dalawin ang nakaraan

Kahit na alam kong wala na akong babalikan'

'Bakit ba ang hirap pigilan

Para bang sinasapian

Kahit na may iba ka ng sinisintaaaaa

Hinahanap hanap ka

Dinadalaw dalaw ang nakaraan

Kahit na alam akong wala nang babalikan

Woooooh wooooh

Dadalaw dalawin ka kahit na wala akong babalikan'

Maglalakad na sana siya palapit dito ng makitang bumaba ito sa stage ng makita niya
ang pagyakap dito ng isang lalaki...

* * * * *

Namayani ang katahimikan at hindi maiwasang kabahan ni Skyleigh sa pangambang---

Napatigil ang tumatakbo

sa isip niya ng nakakabibinging sigawan ang narinig niya.

Nagbow lang siya kahit na nga ba may sumisigaw pang 'MORE', nahihiya siya kaya
nagmamadali na siyang bumaba. Malapit na siya sa upuan niya ng may mga bisig na
yumakap sa kanya sa likod. Nanlaki ang mga mata niya at pilit nagpumiglas sa
humahawak sa kanya.

Napatingin siya sa paligid niya, at nakita niya ang mga reaksyon ng mga tao. May
mga napahawak pa sa bibig sa gulat kabilang na ang kaibigan niyang si Yura.\

"Get off sino-"

"I finally found you at last.. I miss you Skyz..."

Napatigil siya sa pagpupumiglas ng marinig ang pamilyar na boses. Lumakas ang kabog
ng puso niya at hinarap ang nasa likod niya.

"Thundz," bulong niya.

Pinagmasdan niya ang kababata na higit walong taon na ng huli niyang makita at
binalot siya ng kaba ng mapagtantong na nasa harap niya ang kapatid ng lalaking
iniiwasan niya.

"Pangalan ko lang ba ang masasabi mo?" natulala siya ng yakapin ulit siya nito.
Itinulak niya naman ito ng mapansing nakakaagaw na talaga sila ng atensyon. Rinig
niya pa ang tilian ng ilang kababaihan na halatang kinikilig kay Thunder. Hindi
niya naman masisisi ang mga ito dahil sa tinagal ng panahon niyang hindi nakita ang
kanyang best friend, mas lalo pa itong gumuwapo.
"What? You have a lot of explaining--" Hindi niya na ito pinatapos sa sasabihin
nito at agad niya itong hinila paalis.

Hindi ito ang tamang lugar

para mag-usap sila...

"SO what happen to you? San ka nagpunta? Kumusta ka na ngayon? Bakit hindi mo man
lang kami kinontak?" napatigil siya sa pagsimsim ng kape ng sunod-sunod na
magsalita ang kaharap niya na si Thunder.

Sa isang coffee shop sila napadpad para makapag-usap.

"Look Thundz, hinay-hinay lang sa tanong, kumalma ka nga." pabiro niyang saad.

"Don't take it as a joke Skyleigh, walong taon kang nawala.. Eight freaking years
and you expected me na kumalma! Kung hindi ko pa narinig ang boses mong kumakanta
kanina, hindi ko pa malalaman na bumalik ka na!" sigaw nito sa kanya.

May mga taong napatingin sa kanila dahil sa pagtaas ng boses nito, napayuko na lang
siya at hindi nakapagsalita.

"Galit ka." Walang bahid ng tanong kong saad.

"Hindi ako galit. Gusto ko lang malaman ang mga nangyari sa'yo for the past eight
years." kalmado na ang boses nitong saad.

"I'm sorry."

"Sorry? I won't accept your sorry unless sabihin mo sa akin lahat-lahat ng nangyari
sa'yo."

Napatigil siya sa tangkang pagsasalita ng umalingawngaw ang isang tunog na alam

niyang nagmumula sa cellphone nito.

"Sagutin mo muna 'yan." pag-udyok niya.

Paraan ko na din para makapaghabi ng sasabihin sa kanya.

Kinakabahan din ako na baka makita niya ang kambal dahil nasa iisang lugar lang
kami kaya hindi ako makapag-isip

ng sasabihin ko sa kanya.Hindi niya pwedeng malaman ang tungkol sa kambal--

"No, it's not important." patuloy pa ding tumutunog ang celphone nito kaya pinilit
ko siyang sagutin na ito.

"Hello-Look,I'm sorry okay?--- Let's talk later."

Binaba nito ang cellphone at nakita niya kung paano tila nagsisi ang kaibigan kaya
hindi niya maiwasang magtaka kung sino ang kausap nito.

"Sino 'yon?" tanong niya.

"Just tell me what happened to you." anito.

At dahil alam niya namang hindi siya nito titigilan. Bumuntong-hininga siya at
sumandal sa kinauupuan niya.

"Look Thundz, I know that you are wondering kung anong nangyari sa akin. But can't
we just move on? Nakaraan na 'yun at hindi na dapat balikan. At sa nakalipas na
taon masaya ako, 'yun lang ang masasabi ko sa'yo."

"Dahil sa kanya right?"

At hindi niya na kailangan pang tanungin kung sino ang tinutukoy nito.

"It's not like that...Thundz."

Nagtagis ang bagang nito at alam niyang hindi nito pinaniniwalaan ang sinabi niya.
"Hindi ako tanga Sky, siya lang ang naiisip kong dahilan kung bakit ka biglang
nawala."

"Okay fine, I left because of him kung 'yun ang gusto mong marinig. But I've
already move on from him so I would really appreciate kung hindi na natin siya pag-
uusapan.." saad niya at napansin niya naman ang lungkot sa mukha

nito.

"Kung naka-move on ka na sa kanya then bakit hindi ka na bumalik?"

Matagal bago niya nakuhang sagutin ang tanong nito. "Hindi ako bumalik dahil wala
na naman akong babalikan Thunder."

"Hindi mo ba ko naisip man lang, kami nila Mommy?"

Hindi niya naman maiwasang makonsensya sa sinabi nito. Of course naisip niya sila
pero wala din siyang lakas ng loob bumalik dahil sa ayokong malaman nila ang
tungkol sa mga anak niya. Ayokong maging komplikado ang lahat.

"I've heard about what happened to Tita.. the moment na makabalik ako from Los
Angeles, hinanap agad kita. Nabalitaan ko na lang kayla Mommy na wala na daw si
Tita at hindi ka naman nila nakita ng pumunta sila ng Cebu to visit you dahil alam
nila na siguradong nandoon ka pa. They keep asking me and my good for nothing
brother about you pero katulad nila clueless din kami kung nasaan ka."

Napatahimik naman siya sa sinabi nito.

"Yeah, actually nung umalis ako at pumunta sa kanya, dun ko lang nalaman na may
sakit na pala si TitaMoms, itinago niya pala sa akin. I was too preoccupied with
other things na hindi ko man lang nalaman na may malubhang sakit na pala siya.
Nakakalungkot pero mas okay na 'yun kaysa makita ko pa siyang nahihirapan."
Pinunasan niya ang luhang tumakas sa mga mata niya, hanggang ngayon kapag naiisip
niya pa din ang pagkamatay ng TitaMoms niya napapaiyak pa din siya at hindi niya
maiwasang sisihin ang sarili niya dahil huli na ng malaman niya ang sakit ng

itinuring niyang ina.

'Nung umuwi siya ng Cebu, nagulat siya na ang bumungad sa kanya ay ang TitaMoms
niya na hindi na halos makabangon sa hinihigaan nito. Isang taon na itong
nakikipaglaban sa sakit nito at siya ay wala man lang kaalam-alam. She felt sorry
for her. For having a niece like her.

"Nabalitaan ko din na nalugi ang kompanya niyo." anito at bakas ang awa sa boses
nito.

"Hmmm, hindi ko din naisalba so I have no choice but to sell it. But I'm okay,
nakapagcope-up naman ako... You know me, mabubuhay naman ako kahit na hindi na ako
mayaman pa."

Tumango-tango naman ito. Alam niyang marami pa itong nais itanong pero kailangan
niya ng umalis dahil baka hinahanap na siya ng kambal.

"I need to go Thunder, may kailangan pa akong asikasuhin." Kukunin niya na ang bag
niya ng pigilan siya nito.

"Wait, mag-usap pa tayo or better yet ibigay mo ang address mo sa akin or contact
number."
"Thundz, kailangan ko na kasi talagang umalis." aniya at ng makita niya ang lungkot
sa mga mata nito ay ibinigay niya na rin dito ang number niya.

Ngumiti ito. "I'll contact you saan ka ba nag-sstay dito sa Manila?"

"1 week lang ako dito Thunder, hindi na dito ang buhay ko."

Naglaho ang mga ngiti nito. "What do you mean? Saan ka na nakatira? Tell me."
pakiusap nito.

"I'm sorry Thunder but I can't... You can call me but I can't promise na magkikita
pa tayo.." Saad niya at nagmamadali niyang iniwan ang kaibigan na natulala sa
sinabi niya.

I'm sorry Thunder, pero I can't go back and be a part of your lives again...

Narinig niya pa ang pagtawag nito sa pangalan niya pero hindi niya na ito pinansin
pa. Kailangan niya ng mailayo ang kambal ora-mismo...

TBC

=================

AWS CHAPTER 25
"You never get over the pain of loss; you just get immune to it."

-DearAlex

Chapter 25

"Yura, mauuna na kami ng mga bata sa hotel. Pakisabi na lang kay Ma'am Krys."

"Wait lang Leigh, sino ba yung gwapo kanina 'yun na ba si Clo-"

"No hindi siya 'yun. Basta, I'll tell you later hahanapin ko pa ang kambal."

Binaba ko na ang tawag kay Yura kahit na may itatanong pa ang huli. Hindi ito ang
oras para makipagkwentuhan ako. I-dinial ko ang number ni Kleng at inantay itong
sumagot.

Palinga-linga pa ako dahil baka sinundan ako ni Thunder pero mukhang hindi naman. I
know he's my best friend at kung malaman niya naman ang tungkol sa kambal. Alam
kong hindi niya ito sasabihin, gayunpaman ayokong sumugal.

"H-hello Ate Leigh?" Napansin ko na iba ang boses ni Kleng kaya naman kinabahan
ako.

"Anong problema? Nasaan na kayo? Don't tell me nawawala ang mga bata?!" Sunod-sunod
kong tanong.
"Hindi po Ate, nandito po kasi kami sa fourth floor 'e may event po kasi dito."
nakahinga naman ako ng maluwag sa sinabi nito.

"Okay, umalis na kayo diyan aantayin ko kayo sa entrance." Ibababa ko na sana ang
tawag ng mapansin ko ang atubili nitong boses.

"E-e ate si Claudi po kasi sumali sa singing contest dito, siya na po ang susunod
'e."

"W-what? Anong klaseng contest ba yan?!"

Kung si Klode ay genius

pagdating sa academics, Claudi is musically inclined, she can play different

instruments. At the age of 5, she already knows how to play piano, guitar, violin
and flute. At pagdating naman sa boses, hindi lang isa kung 'di marami ang nag-alok
sa akin na gawin kong singer ang anak ko. Pero ayoko, bukod sa bata pa siya malaki
ang tiyansa na magkita sila ng ama niya.

"Ate, 'yun pong malaking network MEC po grabe may mga artista nga din po dito-"
Hindi ko halos naintindihan ang sumunod na sinabi ni Kleng.

Ang tumatak lang sa isip ko ay ang sinabi niyang network, MEC.

Sa lahat ng network MEC pa, ang kompanyang pinamamahalaan ni Cloud.Paano kung

nandun si Cloud? Paano kung makita niya si Klode at Claudi? Will he recognized them
as his own? No, imposible! hindi naman siguro, pero what if maghinala siya. Kamukha
ko si Claudi, at si Klode na exact replica niya. Nanghihina na ako sa iniisip ko,
wala pa kaming isang araw dito pero bakit parang pinagtatagpo kami ng landas. Ganun
na ba kaliit ang mundo para sa amin?
"Ate nandiyan pa po ba kayo? Hello?" Nabalik ako mula sa malalim na pag-iisip ng
marinig ko ang boses sa kabilang linya.

"Umalis na kayo ngayon diyan bilisan niyo Kleng!"

"Ate, kanina pa po kasi kami pumila dito at tsaka-" Hindi ko na inantay pa ang
sasabihin niya.

"No, ako ng bahala kay Claudi basta ialis mo ang mga bata diyan!"napatingin sa akin
ang ibang tao dahil na rin sa napasigaw ako.

"Hala! ate nasa stage na po si Claudi!" Paiyak

na saad ni Kleng marahil natakot sa boses ko. Napakagat ako sa mga kuko ko sa
daliri.I guess wala na akong magagawa, mas makakakuha ng atensyon sila kung kukunin
ni Kleng si Claudi, tiyak na iiyak ang huli.

"Okay, ganito na lang nasan si Klode?" kalmado ko ng tanong.

"Andito po sa tabi ko."

"Good, isuot mo sa kanya yung hoodie niya, cover him alright?" Nagtaka pa ito sa
sinabi ko pero umoo na lang ito. Pagkatapos ko siyang kausapin nagmadali na akong
pumunta sa kinaroroonan nila.
Nang makarating ako doon nag-uumpisa na ang pagkanta ng anak ko, at tama nga ako
he's there. He's one of the judges. He's looking at my daughter intently.

Oh god please help me, I am not ready for this.

CLOUD POV

"Sir, kanina pa po nag-umpisa.Mabuti po nakaabot kayo." Hindi ko na sinagot ang

sinabi ng secretary ko at umupo na sa pwesto ko.

Hindi dapat ako kasali sa judges kung saan nagconduct ng isang singing contest ang
MEC for us to discover kids who will be our new talent. But then, one of the
singers caught in some emergency so I decided to replace him. After all, may
background din naman ako when it comes to music.

Hindi ko na masyado napagtuunan ng pansin ang mga batang kumakanta, because I was
too preoccupied with what happened a while ago. I saw Skyleigh, after eight long
years and I can't explain why am I feeling this way. Lalapitan ko na sana siya ng
may yumakap sa kanyang lalaki na kung hindi ako nagkakamali ay si Thunder. Ang
kapatid ko na

pinutol na ang komunikasyon sa akin, dahil sa ako ang sinisisi niya sa pag-alis ni
Sky, though I can't blame him because I know it's all my fault. Nasaktan ko si Sky,
and I guess 'yun ang dahilan kung bakit niya pinili na lumayo sa amin. Napabuntong-
hininga ako, why do I feel like gusto kung umalis dito at hanapin si Sky. Gayong
alam ko naman na hindi niya ako gugustuhin pang makita.

"Sir okay lang po ba kayo?" Nabalik ako sa realidad ng marinig ko ang boses ng
secretary ko, tumango na lang ako at pilit pinagtuunan ng pansin ang batang
pumapanik na ngayon sa stage.
She's wearing a pink jumper with matching doll shoes, kakaiba siya sa ibang bata
dahil halatang hindi siya kinakabahan at nakangiti pa ng malawak.

"Okay so what's your name beautiful girl?" Tanong ng isa sa mga judges.

"Wow, thank you for saying that I am beautiful, kamukha ko po kasi ang mommy ko."
Natawa naman ang lahat including me ng imbes na sagutin ang tanong ay nagpasalamat
pa ito na sinabihan siyang maganda. Hindi ko napigilang pakatitigan ang bata dahil
sa pamilyar ang itsura niya.Those chinky eyes, pointed nose, thin lips and even her
curly hair.

It reminds me of the kid that I knew when I was a child and it's none other than
Skyleigh. Nagkataon lang siguro, may ganon naman 'di ba ?

"Anyway ako po si Leighrah Claudine but you can call me Claudi. I will be singing
my favorite song.I am 7 years old and and 'yun lang po."

Nagtawanan ang lahat sa kakyutan nito ngunit ng nag-umpisa itong umawit parang

may dumaang anghel sa sobrang tahimik dahil napakaganda ng boses ng bata. And I
can't explain this feelings of mine. Bakit parang may humahaplos sa puso ko habang
nakatitig sa bata na nasa harap ko. Bakit ang lakas ng kabog ng puso ko...

'I remember tears streaming down your face

When I said, "I'll never let you go"

When all those shadows almost killed your light

I remember you said, "Don't leave me here alone"

But all that's dead and gone and passed tonight...'

Sa buong durasyon ng pag-awit niya walang kahit sino ang nag-ingay, I can say that
this girl will be a great singer someday. Nagkatinginan kaming mga judges, at
mukhang nakahanap na kami ng panalo sa singing contest na ito. Nang matapos itong
kumanta, halos lahat ay tumayo at pumalakpak. Nagcurtsy lamang ang bata at bumaba
na din. Hinabol ko siya ng paningin at nakitang lumapit sa isang babae, maybe her
mother pero mukhang hindi din dahil hindi sila magkamukha, napansin ko din na may
niyakap din itong isang bata pero nakahoodie kaya hindi ko nakita ang itsura.
Nagtaka ko ng umalis na sila, hindi man lang ba nila aantayin na iannounce ang
mananalo?

Sa pag-aakala na may bibilhin lang ang mga ito, hindi ko ito pinansin.Ngunit ng
iannounce na ang nanalo na walang iba kung hindi ang bata, nakaalis na ito. Binalot
ng panghihinayang ang puso ko na hindi ko maipaliwanag kung bakit.

"HELLO babe?" Kasalukuyan akong nagmamaneho pauwi ng tumawag si Charlotte.

We're still together kung itatanong niyo pero ewan

ko ba parang hindi na katulad ng dati. For the past eight years na magkasama kami,
nanatili pa din kaming tago sa lahat. Sikat na sikat na siya ngayon and I am still
the CEO of MEC.

"Nasaan ka na?" nagtaka ako sa tinanong nito.

"Hey, don't tell me kinalimutan mo na? May usapan tayo ngayon remember? Andito na
ako sa resort, pupunta ka naman 'di ba?" bakas ang lungkot sa boses nito pero gusto
ko mang sabihin na pupunta ako parang may pumipigil sa akin. Kaya nagsinungaling
ako sa kanya.

"I'm sorry charlotte may meeting pa kasi ako 'e, I'll make it up to you alright?"
nanahimik ito sa kabilang linya at narinig kong bumuntong-hininga ito.
"Alright, w-wala naman akong magagawa eh, trabaho mo yan eh."

"Thanks for understanding Charlotte," ibababa ko na sana ng muli itong magsalita.

"May b-balita ka na ba sa kanya?"

"K-kanino?"

Kahit alam ko na kung sino ang tinutukoy niya nagpanggap akong walang alam.

"S-skyleigh your wife" natahimik ako sa tanong nito. Yeah, skyleigh is still my
wife. The reason kung bakit hindi namin pwedeng ipublicize ang relationship namin.

"W-wala pa." pagsisinungaling ko.

"Why don't you hire an investigator? May kaki-"pinutol ko ang ano pang sasabihin
nito at nagpaalam na. Alam kong nagtampo ito pero wala ring nagawa ng ibaba ko ang
cellphone ko.

This past few years, wala ng ginawa si Charlotte kung hindi kulitin ako na hanapin
si Skyleigh para ma-annul ang
kasal namin so I could marry her.

But then, hindi ko hinanap si Sky dahil sa hindi ko kaya siyang harapin pa. I am
not yet ready, I am a f*cking bastard na sinaktan siya and I don't have the guts to
face her.At isa pa kung noon, wala akong ibang inisip kung hindi ang pakasalan si
Charlotte, mula ng umalis si Sky hindi na ito pumasok pa sa isip ko.

Dahil kung gugustuhin ko matagal na kaming annul ni Sky, dahil iniwan niya ang
annulment papers namin na hindi ko alam kung kailan at paano niya naiproseso.Nasa
akin pa din ang mga papel na, at kung gugustuhin ko pirmahan ko lang ang annulment
papers tapos na ang kasal namin. Pero hindi ko malaman kung ano ang pumipigil sa
akin para hindi pumirma.

Nung binalikan ko si Charlotte kahit na nga ba niloko niya ako.

That's the reason why we broke up again eight years ago, I saw her having sex with
her ex in her condo.

At ng gabing iyon ay may nangyari sa amin ni Sky. Noong gabi din na iyon nangako
ako sarili ko na hindi ko na muling sasaktan si Sky at susubukan ko siyang mahalin.

.At alam ko namang hindi ako mahihirapan dahil sa napakabuting babae ni Sky but
then, I am such an asshole dahil muli nasaktan ko na naman siya dahil pinili ko si
Charlotte.

Nang mapansin ko na may kakaiba kay Sky, umasa ako na buntis siya at nagbunga ang
gabing may nangyari sa amin. Pero hindi pala siya buntis, that's why muli kong
binalikan si Charlotte ng sinabi ni Sky na palalayain niya na ako. I know I am
nothing but a jerk, an asshole

and a devil for hurting the person who loved me wholeheartedly and choosing the
woman who always hurt me.

But then gusto ko mang manatili sa tabi ni Sky, ayoko din naman na mas masaktan pa
siya dahil sa hindi ko magawang bitawan si Charlotte. At isa pa, suicidal at
depress si Charlotte noon at hindi ko din siya kayang iwanan.

Ito rin ang rason kung bakit pinili ko si Charlotte, naisip ko kasi na mas
kailangan ako ng babae na mag-isa na lang sa buhay dahil maagang namatay ang
parents nito. After a year, gumaling si Charlotte at muling bumalik sa pag-
aartista. Wala na akong naging balita kay Sky, dahil pinutol na ni Thunder ang
komunikasyon niya sa akin ng umuwi siya at malamang umalis si Sky, mas lumala pa
ang galit niya ng mapabalitang patay na ang Tita ng huli at nalugi ang mga negosyo
ng Vergara.

Mas lalo akong nawalan ng lakas ng loob na harapin si Sky dahil dito. Naisip ko
kasi na 'nung ako nasasaktan at miserable dahil kay Charlotte walang ginawa si Sky
kung hindi damayan at manatili sa tabi ko.

E ako? Ano nga lang ba ang nagawa ko para kay Sky?

Wala.

Ang mga parents ko naman, hindi man ipinakita na galit sila sa akin sa pag-alis ni
Sky, alam ko na disappointed sila sa naging takbo ng relasyon namin.

For the past eight years, palagi kong naiisip si Sky kung kumusta na siya? Kung
nasaan na siya ngayon? At higit sa lahat kung may iba na ba siya?
Totoo nga 'ata ang kasabihan na malalaman mo lang ang halaga ng isang tao kapag

nawala na ito sa tabi mo. Because when she left, I just realized how important she
is to me.

Palagi ko siyang iniisip na hindi ko namalayan na may nagbago na sa pagitan namin

ni Charlotte.

Ngayon para bang may iba na hindi na katulad ng dati. Wala na ang dating mabilis na
tibok ng puso ko sa tuwing nakikita ko siya, minsan nagagawa ko pang magsinungaling
para lang hindi makipagkita sa kanya. At naguguluhan na din ako, pumasok na din sa
isipan ko na makipaghiwalay sa kanya. Pero hindi ko naman magawa, dahil natatakot
ako na maulit ang nangyari sa kanya noon. At anong mangyayari kung hihiwalayan ko
siya?

Kaya naman nanatili ako sa relasyon na ito kahit na nga ba pakiramdam ko hindi ko
na siya mahal. Hindi ko alam kung kailan nag-umpisang mawala ang pagmamahal ko sa
kanya gayong walang pumasok sa isipan ko noon kung hindi ang makasama siya.

Dahil nga ba kay Sky?

Sa sobrang lalim ng iniisip ko, hindi ko na namalayan kung saan ako dinala ng
pagmamaneho ko. Sinilip ko ang labas at natawa ako ng mapait sa sarili ko ng makita
ko ang pamilyar na bahay. Ang bahay namin ni Sky. Ganun ko nga siguro siya iniisip
na nagawa ko ulit bumalik sa bahay na ito matapos ang walong taon. When she left,
I've decided na bumalik sa condo ko. Wala na din kasing dahilan para manatili ako
dito. Muli ko na namang naalala ang itsura niya kanina nung makita ko siya. Mas
lalo siyang gumanda bumagay din sa kanya ang maikli niya ng buhok. Ipinilig ko ang
ulo ko, umaasang mawala siya sa aking isipan

at nagpasyang pumasok sa loob. Nasa gate pa lang ako ng may maaalala ako...

Flashback (Chapter 20)

"Masaya ka ba Sky para sa amin ni Charlotte?" tanong ko.

Gago, napakagago mo talaga Cloud... alam mo naman na mahal ka pa niya, e ano sa

tingin mo ang ginagawa mo?

"O-oo naman masaya ko para sa inyo. Goodnight Cloud,"

Pinagmasdan ko ang papalayo niyang bulto, umiiyak na naman si Sky..Napaiyak ko na

naman siya, sorry Sky sorry...

Napabalik ako sa realidad at nagtaka ko ng may makapa akong basa sa pisngi ko,
pinagmasdan ko ang langit hindi naman umuulan, lumuluha pala ako. Bakit nga ba?

Anong karapatan mong umiyak Cloud?

Binuksan ko ang pinto at ang ilaw sumalubong sa akin ang sala, wala pa ding
ipinagkaiba. Malinis pa din dahil sa may tao akong binabayaran para maglinis ng
bahay na ito. Pinagmasdan ko ang sofa at para kong bumalik sa panahon na magkasama
pa kami ni Sky...

~*~

"Ayoko nga manood ng TV ang kulit mo naman Cloud e." hindi ko pinansin ang
pagrereklamo nito at hinila paupo sa tabi ko.

"Kanina ka pa nakakulong sa kwarto hindi ba namamanhid yang kamay mo kakatype?

Manood naman tayo." plinay ko na ang dvd at natawa ako ng bigla itong tumili ng
makita si Sadako sa TV.
"Waaaaahhhh patayin mo na yan Cloud patayin mo naaaaaaaaa!" pinaghahampas ako nito
at tawa naman ako ng tawa. Kapag kasama ko si Sky, nailalabas ko ang carefree

side ko, ewan ko nga ba. Sky is like a breathe of fresh air, ito lang ang alam ko.
Napansin kong tumigil ito kakahampas sa akin at sumigok-sigok. Napatigil ako sa
pagtawa at napansing umiiyak na pala ito. Binalot naman ako ng konsensya kaya
pinatay ko na ang tv.

"Hey Sky, sorry na wag ka ng umiyak." pilit ko itong pinapatahan pero mas lalong
lumalakas ang pag-iyak nito. I really don't want seeing Skyleigh cry, para bang may
pumipiga sa puso ko. Kaya naman niyakap ko ito at mas lalo akong naguilty ng
mapansing nanginginig ito.

"Hush Sky...I'm sorry na." That night I found out the reason why Sky doesn't like
watching television.

"O-ok na ako n-next time wag ka na lang mananakot...When I was a kid, sa tuwing
nanonood ako ng nakakatakot na movie, I'll alway sleep next to my mom and dad. Kaya
when they died natakot akong manood ng tv, kahit na nga ba hindi nakakatakot.
Narealize ko kasi na wala na yung parents ko na magpapakalma sa akin everytime I
got scared.That's why I don't like watching television...Ang babaw ko 'no?"

Natahimik naman ako sa sinabi nito at niyakap na lang muli siya.

~*~

Napabuntong-hininga ako dahil sa naalala ko, pumanik na lang ako sa kwarto at

nagpasyang magpahinga. Ngayong gabi dito ako matutulog, bawat madaanan ko iba't-
ibang alaala namin ni Sky ang pumapasok sa isip ko. Maybe, dahil sa nakita ko siya
kaya bigla ang pagragasa ng memories ko tungkol sa kanya. After all, namimiss ko
siya.

Mali simula
ng mawala siya, hindi na siya kailanman nawala sa isip ko. Napapatanong tuloy ako
kung 'nung sinubukan ko siyang mahalin hindi nga ba ako nainlove sa kanya? O
minahal ko na pala siya ng hindi ko alam?

Hanggang ngayon palaisipan pa rin ito sa akin.

Hinubad ko ang damit ko at ipinatong ko ang cellphone ko sa bedside table ng may

mahagip na maliit na larawan ang mga mata ko.

It's a picture, an ultrasound picture. Tinitigan ko ito at binaliktad ng may nakita

akong nakasulat sa likod.

Happy eight weeks Baby :)

Love Mommy

Napahilamos ako sa mukha ko at lumakas ang kabog ng puso ko.

Anong ibig sabihin nito?

Dali-dali kong kinuha ang cellphone ko at tinawagan ang naglilinis sa bahay namin
ni Sky.
"Hello po Sir?"

Kinuha ko ang litrato at malalim akong bumuntong-hininga. "Manang? M-may nakita po

akong p-picture dito sa kwarto. S-saan niyo po ito nakuha?"

"Picture? Ano pong picture, Sir?"

Huminga ko ng malalim at pinakatitigan ang hawak-hawak ko. "Ultrasound picture."

Matagal bago nakaimik ang nasa kabilang linya at tila inaalala kung ano ang
tinutukoy kong larawan.

"Ay Sir, naalala ko na po. Nakita ko po 'yan dati ng maglinis ako ng kwarto niyo
po---"

"---Then bakit hindi mo sinabi sa akin?!" sigaw ko.

"P-pasensya na po Sir, hindi naman po kasi kayo nagpupunta diyan---"

Naibaba ko

na ang cellphone ko bago pa matapos ng nasa kabilang linya ang sinasabi niya.
Muli kong pinakatitigan ang hawak ko.

No it can't be, hindi ito magagawa ni Skyleigh sa akin.

Mahal niya ako hindi ba?

Then suddenly, pumasok sa aking isipan ang batang nakita ko kanina na kamukha ng
asawa ko. Nanginginig ang kamay na idinial ko ang in-charge sa pa contest kanina.

"Hello, Sir Good-" hindi ko na pinatapos ang sasabihin nito.

"Anong pangalan nung bata na nanalo sa contest kanina?"

Matagal bago ito sumagot at sa bawat segundong lumilipas ay palakas ng palakas ang
kabog ng puso ko.

"Ano na?!" sigaw ko.

"S-sir w-wait lang po kukunin ko po yung listahan." Naghintay pa ako ng ilang

saglit at nanghina ako ng marinig ko ang sinabi nitong pangalan.
"Leighrah Claudine Vergara po Sir." hindi ko inantay pa ang sasabihin niya at
naibaba ko na ang cellphone ko.

Vergara.

Posible ba na anak ko siya? Namin ni Sky?

Isa lang ang alam kong paraan para malaman ang katotohanan. Ang hanapin si
Skyleigh, I guess ito na ang oras para magkita kaming muli.

"Hello Roger.. Gusto kong hanapin mo ang babaeng nagngangalan na Skyleigh Vergara,
lahat ng nangyari sa kanya for the past eight years gusto kong alamin mo. As soon
as possible I need the information."

Kung totoo ang hinala ko Sky then I'll make sure hinding-hindi ka makakawala sa
akin kailan pa man.

Is this the reason why you ran away?...Ang gawing sekreto sa akin ang anak natin?
Anong dahilan Sky para ipagkait mo sa akin ang bata? Eto ba ang ganti mo sa
pananakit ko sa'yo?

TBC

A/N: Edited na ang chapter na 'to hahahahaha. Naloka kasi ako doon sa mga nagco-
comment na bakit hindi nilinis yung kwarto nila Sky sa loob ng walong taon.

=================

AWS CHAPTER 26

Ang utak, madaling turuan ng paniniwalaan

Pero ang puso, mahirap diktahan ng mararamdaman

-MarceloSantos(PSHR)

Chapter 26

"I don't want to eat!" rinig na rinig ang boses ni Claudi sa hotel room na
tinutuluyan namin, lumabas mula sa kwarto si Kleng na iiling-iling.

Nagmamaktol si Claudi dahil gusto niyang bumalik sa mall at alamin kung sino ang
nanalo sa sinalihan niya.

Binalingan ko si Klode. "Klode, you eat here huh? Kakausapin ko lang si Claudi."
Tumango naman ito, sinabihan ko si Kleng na ako na ang pupunta kay Claudi at kumain
na siya.

"Baby.." Malambing kong tawag sa anak ko pero nanatili itong nakatalikod sa akin.

"Baby, bumili ako ng jollibee tapos alam mo may toys ding kasama doon. Gusto mo
bang ubusan ka ng kakambal mo?" Pang-uuto ko pa.

"I-i d-don't want to eat jollibee, gusto kong bumalik ng mall." Hihikbi-hikbi
nitong saad.
Napabuntong-hininga naman ako at lumipat sa pwesto na kinahaharapan niya.

Namumula ang ilong nito at may mga patak pa ng luha sa mukha. Hinaplos ko naman ang
buhok nito, ang pinakaayoko sa lahat ay ang makita na umiiyak ang mga anak ko.

"Baby stop crying na, may iba pa namang contest na pwede mong salihan, kinailangan
lang talaga nating umuwi na kasi m-masama ang pakiramdam ni Mommy. Do you want
Mommy to be sick?"

You're such a liar Skyleigh....

"No, I don't want you to get sick." Saglit pa itong

natahimik. "It's okay na, I'll just join other contest." Bumangon na ito at yumakap
pa sa akin.

"Good girl, then shall we eat?" tumango-tango naman ito at napayakap ako ng
mahigpit sa kanya. Hindi ko maiwasang mapaluha.

I'm sorry baby, sa inyo ni Klode kung inilalayo ko kayo sa daddy niyo kahit na nga
ba pakiramdam ko tadhana na ang naglalapit sa atin sa kanya. Hindi lang handa si
Mommy sa pwedeng mangyari...

"Why are you crying?" Napapunas naman ako sa luha ko ng hindi ko namalayan na
umalis na pala sa pagkakayakap sa akin si Claudi at nagtatakang tinitignan ako.

"It's nothing baby, let's eat na." Umalis naman ito sa kama at nagmamadaling
lumabas ng kwarto.

"KLODE I'M HERE NA YOU DON'T MAKE UBOS THE FOOOOOOD." Natawa naman ako ng
mangingibabaw ang sigaw nito.

* * * * *

"MOMMY hindi ba talaga kami pwedeng sumama?" Nakanguso na sabi sa akin ni Claudi
habang ang kakambal niya ay tahimik lang na nagbabasa.

"Baby 'di ba I told you, mas mabuting dito na lang kayo sa hotel room, you can
watch television. Magwowork muna si Mommy hmmm?"

"The last time naman sinama mo kami e, you can leave us naman with Ate Kleng at the
mall right Mommy?" Napabuntong-hininga na naman ako sa pangangatwiran nito.

Mukhang mabubutas ang bulsa ko sa gagawin kong panunuyo sa batang ito. Hangga't
maaari sa buong durasyon ng pananatili namin dito which is limang araw na lang,
hindi ko na sila ipapagala o ilalabas. Mahirap na baka pagtagpuin

ulit kami ng landas ng ama nila.

"How about we make a deal kids?" Napaangat naman si Klode sa binabasa nito at
tumingin sa akin.

"Mommy what is it?" excited na sabi sa akin ni Claudi.

"Claudi, di ba you want me to buy you a new guitar?"

"Yes Mommy, kasi my old is like sira na ang hirap ng itono-"

"Hep hep yes lang ang hinihingi ni Mommy, so kung gusto mo ng new guitar. Then
you'll listen to me. For the next few days mag-sstay lang kayo ng kakambal mo dito
with Ate Kleng. Is that a deal?" nakataas kilay kong saad.

"Hmmmm..Let me think, it's so bored here...But then gusto ko ng bagong guitar.. So

it's a deal Mommy!" tumalon-talon pa ito pagkasabi kaya naman natawa ako. Nagkaroon
na ng sariling mundo si Claudi kaya naman binalingan ko na si Klode.

"How about you Klode?"

"I'm okay Mom, may mga libro pa naman akong hindi tapos. At isa pa mahal ang
pinabibili ni Claudi so no need for you to buy me something."pagkatapos magsalita
ay ipinagpatuloy na nitong basahin ang libro na hawak nito. Napangiti naman ako,
pitong taon pa lang si Klode pero napapahanga niya talaga ako sa mga sinasabi niya.

"Awww I'm really proud of you baby boy. But may pera pa naman si Mommy to buy you
books." Pinisil ko ang pisngi nito at natawa naman ako ng sumimangot ito. Hangga't
maaari kasi gusto kong maibigay ang mga gusto nila, pero sinisigurado ko naman na
nasa lugar.

"On the second thought...I have a favor to ask." napangiti naman ako sa sinabi

nito.
"What is it? Tell me you want toys? Or perhaps new books?" Nagtaka naman ako ng
umiling ito.

"None of those things Mom.Just stop calling me baby boy." Iniwas nito ang tingin sa
akin matapos magsalita.

Natawa naman ako. "Bakit baby ka pa din naman ni Mommy ah?" pang-aasar ko dito.

"Mommy! Hindi na nga ako baby. I'm seven years old already. I know how to read,
write and even take a bath so hindi na ako baby."

"Klode is right Mommy, hindi na siya baby ni-kiss niya pa nga si Alice sa pisngi
then binigyan niya pa nga ng-" hindi na natuloy ang sasabihin ni Claudi dahil
tinakpan na ni Klode ang bunganga ng huli.

"And who is this Alice?" seryoso ko kunwaring saad.

"Mommy, Alice is our friend and you know what Klode is having cr-"

"If you don't stop talking. I'll tell Mommy who is your crush." Natahimik naman si
Claudi ng magsalita ang kakambal nito.
Aba 'di yata't hindi na nga mga baby ang anak ko,kebabata may mga crush na.

Nagtinginan naman ng masama ang dalawa kaya naman inawat ko na bago pa mag-away.

"You two enough, okay lang 'yang mga crush-crush na yan pero hanggang crush lang
ah. Naku ang lalaki na talaga ng mga babies ko, may nalalaman ng crush." Kiniliti
ko ang dalawa at napuno naman ng tawanan ang buong sala ng hotel.

Natigil naman ang tawanan namin ng may kumatok sa pinto. Inayos ko ang sarili ko at
nagmamadaling kinuha ang bag ko.

"Okay, so kids makinig kay Ate Kleng

ah, si Tita Yura niyo na ata ang kumakatok. Behave okay?" nakangiti namang tumango
ang dalawa.

Binuksan ko ang pinto dahil atat na ata ang kaibigan ko at walang tigil sa
pagkatok.

"Yura sorry-" naputol ang sasabihin ko ng isang hindi inaasahang bisita ang
bumungad sa akin.

"Thunder..."

"Surprise? Good Morning, a coffee for my beautiful runaway best friend." nakangiti
nitong sabi at inialok sa akin ang hawak nitong coffee.
"Mommmmmmmmy we forgot to kiss you!!" bumakas ang pagkagulat sa mukha ni Thunder at
naramdaman ko ang malakas na kabog ng puso ko.

Biglang lumitaw ang kambal sa tabi ko, nabitawan ni Thunder ang hawak niyang kape
at nanlalaki ang mata na napatingin sa kambal.

"What the fuck. Anong ibig sabihin nito Sky?"

"Who is he"/"Mommy ano yung fuck?" sabay na sabi ng kambal. Napahawak naman ako sa
noo ko at hindi malaman kung anong sasabihin o kung sino ang uunahin sagutin.

Si Thunder na tinatanong kung anong ibig sabihin ng nakita niya?

Si Klode na masuring tinititigan at tinatanong kung sino ang nasa harap niya.

O Si Claudi na curious sa meaning ng salitang fuck?

Tumikhim ako para maalis ang bikig sa lalamunan ko. Nararamdaman ko ang panlalamig
ng mga kamay ko.

"Kids he's my best friend. His name is Thunder, you can call him Tito. Say hi to
him."
"Hello Tito, My name is Leighrah Claudi. I am seven years old, ang gwapo niyo naman
po-"

"Enough

Claudi sabi ni Mommy mag-hi ka lang. Hello po." matapos magpakilala ay hinila na ni
Klode ang kakambal.

Kakausapin ko na sana si Thunder ng sumulpot muli si Claudi.

"Wait Klode, hindi pa sinasagot ni Mommy ang tanong ko kung anong meaning ng word
na fuck?" napapikit naman ako sa kakulitan ng anak ko.

"Claudi that word--that word," Hindi na matapos-tapos ang sasabihin ko.

"Hi baby girl,"mukhang nakahuma na si Thunder sa gulat at nagawa ng kausapin si

Claudi.

"I am not a baby girl anymore." Natawa naman si Thunder sa sinabi ng anak ko,

"Okay so young lady, ahm that fuck is a bad word. It's not good for you to say it."
napapakamot sa ulo na saad ni Thunder.

"Why is it bad?" magsasalita pa sana si Thunder ng magtanong ulit si Claudi.

"And if it's bad bakit mo sinabi?" sumingit na ako dahil mukhang wala ng masabi si
Thunder sa kakulitan ni Claudi.

"Claudi, basta it's a bad word okay?"

"Bakit nga po?" God, bakit ba napakakulit ng anak ko,

"Claudi, the word fuck is extremely vulgar, considered improper and taboo in all of
its senses so it's bad for us to say it." natulala naman si Claudi, maging ako at
si Thunder sa sinabi ni Klode.

"Hala mommy I think I'm gonna have a nosebleed, waaaaahh Klode is talking like a
book na naman." hindi ko alam kung anong gagawin ko kaya tumingin ako kay Thunder
na parang humihingi ng pasensya sa asal ng mga anak ko.

"Klode at Claudi magsstart na yung spongebob!" sigaw ni Kleng mula sa sala. Okay so
kung may pinagkakasunduan ang dalawa si Spongebob ito, kaya naman dali-daling
tumakbo ang dalawa paalis.

Saved by a spongebob.

"So care to tell me Sky kung anong ibig sabihin nito? May mga anak ka na? At hindi
ko na dapat pang tanungin siguro kung sino ang ama...Mukhang kilala ko na...."
Napatingin naman ako ng seryosong magsalita si Thunder. Sino naman kaya ang sasagip
sa akin ngayon?
Oh god I guess I don't have a choice kung hindi sabihin sa kanya lahat-lahat. Totoo
nga ang kasabihan na walang lihim na hindi nabubunyag, lalo na kung tadhana na
mismo ang gumagawa ng paraan...

TBC

=================

AWS CHAPTER 27

Chapter 27

"Leigh ano ka ba naman? Pa- VIP ka masyado girl kanina ---ow," Napatigil sa
pagsasalita si Yura ng mapansin niyang hindi ako nag-iisa. Napatingin ako kay
Thunder na nakataas na ang kilay at halata ang inip sa mukha.

Binalingan ko si Yura. "Yu, mauna ka na bumaba susunod na ako, pakisabi na lang sa

kanila sorry-" Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko ng sumabat si Thunder.

"No need paalisin mo na sila, ako na ang maghahatid sa pupuntahan mo." tatanggi pa
sana ako ng nagpaalam na si Yura at mauuna na daw sila. Susundan ko sana siya ng
may mga kamay na pumigil sa akin.

"Thundz, wala ka bang pasok?" Nasabi ko na lang.

"None, it's my day-off"

"Really day-off? When it's Tuesday?" Nakataas-kilay kong tanong.

"Wag ka ng humanap pa ng paraan para makaiwas sa mga tanong ko Skyleigh dahil hindi
'yan uubra."

"Okay fine. What do you want to know?" Nag-umpisa na akong lumakad at naramdaman ko
naman ang pag-sunod nito sa akin.

"Paano nangyari ang lahat ng ito?"napatigil naman ako sa paglalakad at tinignan

siya para siguraduhing hindi siya nagbibiro.

"Are you serious Thundz? Do I really need to elaborate kungpaano nangyari ang
nakita mo kanina? How did I end up being a mother of a twin?"nakapamewang kong
tanong sa kanya. Namula naman ito at iniwas ang tingin sa akin.

"Hindi 'y-yun ang ibig kong sabihin Sky.I-I m-mean how did you and my brother e-end
up --- oh sh't." natawa naman

ako ng nauutal itong magsalita at tila hindi malaman kung ano ang sasabihin.

"Stop laughing Sky, it's not funny." nauna na itong pumasok sa elevator at ng
mapansin ko naman na namumula na ito marahil dahil sa inis. Tumigil na ako sa
kakatawa at nagseryoso.

"We did it..S*x." deretso kong saad at marahas naman nito akong binalingan.

"Hindi ako tanga para hindi malaman ang bagay na yan Sky, but do you really have to
use such a vulgar word?!" singhal nito sa akin.
"Sorry didn't know na conservative ka pala." pabiro ko pang sabi.

"Don't try my patience Skyleigh! Please, sagutin mo naman ng maayos ang tanong ko!"
galit na sabi nito kaya naman hindi ko na din napigilan ang mapasigaw.

"Alin ba ang hindi maayos sa sagot ko?! Look, you're asking how it happened. Then
I'm giving you an answer, we had- "

"Stop, just fucking shut up!" kasabay ng pagsigaw nito ang pagbukas ng elevator
senyales na nasa ground floor na kami. Galit naman itong nagmartsa palabas at hindi
ko naman maiwasang makonsensya.

Alam ko na napakawalang kwenta ng sagot ko sa kanya, ewan ko nga ba kung bakit yun
ang lumabas sa mga bibig ko. Nabigla lang siguro 'ko at hindi pa 'ko masyadong
handa sa mga tanong niya.

"Thundz..." napatigil naman ito sa paglalakad ng marinig ang boses ko. Tinawid ko
ang distansya namin at iniharap ko siya sa akin.

"I'm sorry Thundz, I'm just not that ready to talk about what happened eight years
ago." Kinabahan naman ako ng manatili

itong tahimik.

"No, I'm sorry for shouting at you, don't worry I understand if you are still not
ready to talk about it." hinaplos pa nito ang pisngi ko matapos nitong magsalita.
Lalakad na sana itong muli ng pinigilan ko siya.
"Thanks Thundz, but then napagisip-isip ko na siguro nga dapat mong malaman kung
anong nangyari sa akin. After all, best friend pa din naman kita right?"

"Yeah I'm still your best friend, nothing change but are you really sure it's okay
for you?" natawa naman ako sa tanong nito dahil parang kanina lang atat itong
malaman ang nangyari tapos ngayon may pa okay-okay pa itong nalalaman.

"Yeah okay na po but pwedeng mamaya na malelate na kasi ako sa booksigning eh."

Tinignan ko pa ang relo ko habang sinasabi ito sa kanya at nagmadali na kaming

umalis.

* * * * *

"Guys, I would like you to meet Thunder, he's my best friend." Nakangiti kong
pakilala kay Thundz sa mga kapwa ko manunulat.

Kakatapos lang ng booksigning namin at as usual inabot na naman kami ng dalawang

oras. Eto namang si Thunder nagtiyaga na hintayin ako. Natawa naman ako ng mag-
unahan sila Yura na kamayan si Thunder, kanina pa kasi atat 'yang mga 'yan makilala
ang best friend ko.

"Hi, it's nice to meet you all." nakangiting sabi ni Thunder at para namang mga
teenager ang mga kasamahan ko na umaktong parang mga kinikilig. Sandaling huntahan
lang at lumisan na kami ni Thundz. Nanunukso ang mga tingin na iginawad sa amin na
siyang ikinailang ko naman.
/>

"Uy, pasensya ka na sa kanila.Alam mo na mga writers kanya-kanyang imagination."

Nahihiyang saad ko kay Thundz.

Tumawa ito. "It's okay it's not like eto ang unang beses na pinagkamalan tayo na
magkarelasyon, remember nung highschool tayo, everyone thought na girlfriend kita?
the reason why walang nanligaw sa'yo. Akala nila taken ka na."

"Ipaalala daw ba? Ikaw naman kasi eh dikit ka ng dikit sa akin.Akala ko tuloy 'nun
napakapanget ko dahil walang nanliligaw sa akin."

"Tsk, kahit naman may manligaw sa'yo noon babastedin mo lang kasi may iba ka namang
gusto."

Nanahimik naman ako sa sinabi nito. Napansin marahil nito na natahimik ako kaya
iniba niya na ang paksa.

"Anyway, bakit nga ba Leigh ang tawag nila sa'yo? Wala yata kahit isa akong narinig
na tumawag sa'yong Sky?" nagtataka nitong tanong.

"'Yun na ang nakasanayan nila at tsaka mas preferred ko 'yun kaysa sa Sky,
pakiramdam ko pag tinatawag nila akong Leigh, nakakawala ako sa katauhan ng dating
si Skyleigh, yung Sky na mahina at walang ibang pinairal kung hindi ang puso niya."

Hindi na ito umimik at tila may malalim na iniisip. Nagmasid na lang ako sa paligid
ko, at napansin na maraming tumitingin sa aming dalawa. O baka sa kanya lang? Di ko
sila masisisi, kung noon na bata bata pa si Thunder pagkagwapo na nito. Mas lalo na
ngayon na nadagdagan na ang edad ng ng best friend ko. Nadaan kami sa music store
ng maalala ko ang deal namin ni Claudi. Mas mabuti siguro na bilhan ko na siya
dito, para may mapaglibangan

siya sa mga susunod na araw.

"So should I start calling you Leigh instead of Sky?" Nahinto ang paghakbang ko
papasok sa store ng magsalita si Thunder. Liningon ko naman ito at nginitian.

"Hmmm, it's okay for you to call me Sky because you're my best friend." ginulo
naman nito ang buhok ko na siyang ikinalukot ng mukha ko. Nagtaka pa ako ng 'eto na
mismo ang umunang pumasok sa pupuntahan ko.

"Hey, bakit alam mong dito ko pupunta?"

"Silly Sky, ang tagal mo kayang tinitigan itong tindahan na ito. Ano bang bibilhin
mo dito?" saad nito habang nagtitingin-tingin sa loob.

"Ah yeah, I made a promise to my daughter na bibilhan ko siya ng guitar, luma na

kasi yung gamit niya."

Tinitigan ako nito at hindi ko maiwasang mailang. "What?"nagtataka kong tanong.

"Nothing, naninibago lang siguro ako na may anak ka na, parang dati lang sinabi mo
sa akin na kung magkakaanak ka gusto mo babae."

"Yeah at ikaw naman gusto mo lalaki. I remember na napagalitan pa tayo nila

Titamoms kasi masyado pa daw tayong mga bata para pag-usapan ang mga bagay na
iyon." napangiti naman ako ng malungkot ng mabanggit si Titamoms.
"Hey, Tita is now in heaven and I'm very sure masaya na siya doon. So cheer up."

pag-aalo nito sa akin.

"Yeah I know, naalala ko lang yung mga masasayang alaala noon kasama siya.
Nalungkot lang ako na hanggang memories na lang ang lahat ng 'yon."

Umakbay ito sa akin. "Still, it's a beautiful memories."

"Good

afternoon Maam, Sir ano pong hanap nila?" magalang na bati sa amin ng isang
empleyado.

"I'm looking for a guitar for a kid, and the color should be pink."

Nagpaalam naman ito at sinabing kukunin nila ang stock nila.

"So,Claudi likes music, no wonder nagmana talaga sa'yo. How about Klode?"

"Klode prefers reading books, hilig niya ang mag-aral." Napatango naman ito sa
sinabi ko.
"Kung si Claudi sa'yo nagmana, si Klode kay Cloud.Pati mga mukha niyo kuhang-kuha
ng dalawa,nice..." napatawa na lang ako ng alanganin sa sinaad nito. Buti na lang
at sumulpot na ang empleyado bitbit ang hinahanap ko at napangiti naman ako ng
makitang pasok sa gusto ng anak ko ang gitara.

"Kukunin ko na, pakilagyan na lang ng ribbon."

Kukunin ko na sana ang wallet ko ng pinigilan ako ni Thunder at siya na daw ang
magbabayad. Nagtalo pa kami pero sa huli siya din ang nanalo, katwiran nito ilang
taon siyang walang binigay sa mga pamangkin niya kaya regalo niya na daw ito
ngayon. Hindi pa siya nakuntento, binilhan niya pa ng knowledgeable books si Klode.
Wala naman akong magawa kung hindi magpasalamat na lang.

* * * * *

"OH MY GOSH! its so ganda Mommyyyyyy I love you na talaga ihhhhhh." Halos masakal
naman ako sa higpit ng pagkakapit sa leeg ko ng mga kamay ni Claudi na tumatalon pa
sa sobrang tuwa.

"Hey, baka naman masakal mo na ang Mommy mo.." napabitaw naman sa akin si Claudi ng
marinig ang boses ni Thunder na mukhang hindi niya

napansin na nasa likod ko.

"Hala! si Tito na nagsasalita ng bad word."

Napakamot naman sa gilid ng noo si Thunder sa sinabi ni Claudi.

"Hey, young girl where's your manners? You should say good evening first at isa pa
siya ang bumili ng guitar mo so apat magapasalamat ka sa kanya." saad ko.

"Really? You're so bait naman po Tito. Anyway, Good evening po and thank you so
much for this..." Niyakap nito ang gitara at napangiti naman si Thunder. "Ihhh I
like you already na po. Can I hug you?" hindi pa man sumasagot si Thunder niyakap
na ito ni Claudi sa mga binti. Lumuhod naman si Thunder at ginantihan ng yakap ang
anak ko.

"Welcome, young girl I'm glad you like it."

"And because you bought it for me...Kakantahan po kita. Ano pong gusto niyong song
Tito?"

Sasagot na sana si Thunder ng biglang magsalita si Klode na kanina pa tahimik sa

sofa.

"Why are you here again?" Nanlaki naman ang mata ko sa sinabi ni Klode at
nanghihingi ng pasensya na tumingin kay Thunder. Mukhang nagulat din siya sa sinabi
ng anak ko.

"Klode, what's with your question? You should respect him!" pananaway ko.

"Enough Sky, mukhang bad mood lang ang anak mo." Napatingin naman ako kay Thunder
at sumenyas ito sa akin na siya na ang bahala.
"Hey young boy I've got books for you, your mommy said you like reading books
that's why I bought you this-" napatigil si Thunder sa tangkang pag-abot ng libro
kay Klode ng muling magsalit ang anak ko.

"I don't need it. I don't accept things from stranger." Pagkatapos magsalit ay
nagdadabog itong dumiretso sa kwarto.

"LEIGHTON KLODE." bigkas ko sa buong pangalan nito para malaman nitong hindi ako
natutuwa sa inaasal nito pero ang topakin kong anak dineadma lang ako.

"I'm sorry Thundz, mukhang tinotopak lang si Klode, bagong gising ata. Kakausapin
ko lang siya."

Tumango at ngumiti naman ito at bumaling kay Claudi.

"Don't mind him Tito, sometimes he's rude. Kakantahan na lang po kita."

What's wrong with Klode? Hindi naman siya ganito ah, yeah sometimes he's rude but
not like this. Lagi kong sinasabi sa kanila ni Claudi na irespeto ang nakakatanda
at nakikinig naman sila sa akin. Kaya nakakapagtaka ang inasta niya kanina.

TBC

=================

AWS CHAPTER 28
Chapter 28

"Klode..." pagtawag pansin ko sa anak kong nakatalukbong ng kumot sa kama,

nauubusan ng pasensya na tinanggal ko ang kumot dito.

Nakapikit ito pero alam kong hindi namn ito tulog.

"I know gising ka, don't try my patience Leighton." saad ko.

Dumilat naman ang mata nito at iniwas ang paningin sa akin.

"Sit down."

Tumalima ito pero hindi pa rin ako nito tinitignan. "What is your problem Klode?
Alam mo bang napahiya si Mommy sa inasal mo sa bisita ko, what you did a while ago
is rude. So you better go outside this room and say sorry to him." Nanatili itong
walang imik at hindi nakatingin sa akin kaya napasabunot na lang ako sa buhok sa
sobrang inis.

"Naiintindihan mo ba ang sinasabi ko Klode?"

Tumango ito. "Then, what are you still doing here? Lumabas ka na at humingi ng
sorry, and accept the books that he bought for you because he is not a stranger
Klode. He is my friend."

"Look me in the eye Klode..." kalmado na ang boses kong saad ng dumaan ang ilang
segundo na tahimik pa din ito habang nakayuko. Tumingin naman ito sa akin at
lumambot ang puso ko ng makitang malungkot ito. Ibang-iba sa matapang na itsura
nito kanina.

"Klode... ano ba talagang problema?"

"I don't like him." anito na siyang ikinagulat ko.

"But why? best friend siya ni Mommy at sinisigurado ko sa'yo na mabait siya at
magugustuhan mo siya kung hahayaan mo lang siya na mapalapit sa'yo."

Umiling

ito senyales na ayaw nitong sundin ang sinassabi ko. Hindi ko na talaga
maintindihan si Klode, ano bang dahilan niya para hindi magustuhan si Thunder?

"Is he my father?" napatda naman ako sa hindi ko inaasahan na tanong nito.

Umiling ako. "No, Of course not Klode why would you think that? Kaya ka ba ganun sa
kanya because you think he's your father?" Tumango naman ito at agad ko naman itong
niyakap.

"No Klode, he's just my best friend. He is not your father why would you think that
way?"

Humiwalay ito sa pagkakayakap sa akin at kinuha ang bag na kinalalagyan ng mga

libro nito. Nagtaka ako ng may hinugot itong tila larawan sa pahina ng libro nito.
Iniabot niya sa akin ang hawak niya, at nagulat ako ng makita ang picture namin ni
Thunder na kinuhanan during my 20th birthday, parehas kaming nakangiti dito at
magkaakbay.

"Bakit nasa iyo ito Klode?" tanong ko.

Nawala ko ang larawan na ito mga ilang buwan na din ang nakakalipas. "I found it
in your bedside table." saad nito.

"Kaya ba inakala mo na siya ang Daddy mo?"

Tumango ito. "Yeah, and Claudi said a while ago na parehas kami ng eyes kaya baka
daw siya ang Daddy namin." napabuntong-hininga naman ako sa sinabi nito.

"But Klode, kung siya nga ang Daddy mo why did you act that way to him? Ayaw mo
bang makita ang daddy mo?" Kinakabahan kong tanong dito.

"I don't want to see him Mommy."

"Why?"

"Because he left us and

I hate him."
Gusto ko mang itama ang alam nito at sabihin na hindi kami iniwanan ng ama niya
hindi ko masabi, natatakot ako na baka kapag nalaman niya na ako ang nang-iwan at
hindi ipinaalam ang tungkol sa kanila kay Cloud. Magalit siya sa akin or worse ang
pilitin ako na ipakilala sa kanila ang ama nila ni Claudi. Kaya naman niyakap ko na
lang siya.

"Don't hate him Klode, k-kahit anong mangyari hindi ka dapat magalit sa kanya kasi
siya ang isa sa rason kung bakit nandito ka sa mundo anak, no matter how bad you
think of him you have to remember this: he is your father."n aramdaman ko ang
pagtango nito but I doubt kung gagawin nito ang sinabi ko.

* * * * *

"THEY look adorable, mabuti mo silang napalaki Sky, and I admire you for that."
saad ni Thunder matapos kong ilapag ang inumin sa mesa.

Kakapatulog ko lang sa kambal kaya ngayon pa lang kami mag-uusap ni Thunder.

Humingi na rin ng sorry sa kanya si Klode at sa loob ng nakalipas na oras agad
silang nagkapalagayan ng loob. Ganun na din si Claudi na Papa na ang tawag kay
Thunder imbes na Tito. Nahiya nga ako kay Thundz pero okay lang daw sa kanya at
hindi din naman nagpapigil si Claudi kahit anong saway ko.

"Salamat Thundz, ang dami kong hirap sa kambal but everytime may nagsasabi sakin na
napalaki ko sila ng maayos I feel so proud. Hindi pala biro ang maging isang ina
Thundz, nakakapagod but then every time I see their smiles parang bulang naglalaho
ang pagod ko." Uminom ako ng juice at ibinigay sa kanya ang baso na nakalaan para
sa kanya.

/>

"So what happened? Imagine kung anong naramdaman ko ng bumalik ako galing L.A at
malaman na umalis ka na sa tirahan niyo ng kapatid ko." saad nito.
"I gave in Thundz, hindi ko nagawa yung pinangako ko sa'yo."

Kumunot ang noo nito at hinarap ako. "What promise?"

"Remember na bago ka umalis nagpromise ako sa'yo na pag bumalik si Cloud, ibibigay
ko 'yung annulment papers sa kanya and I'll move on from him, but when he came
back, he was broken..." Tumigil ako sa pagsasalita at napapikit at hindi ko
maiwasang maalala ang gabi na iyon. "And I let myself believed na ako 'yung
makakaayos sa kanya. Bumalik ako sa dating Skyleigh na pinakinggan ang puso niya at
hindi na inisip masasaktan na naman siya." malungkot akong napangiti.

"So you comfort him and you ended up in bed?"

Mapait naman akong natawa at napatango. "Yeah, just like sa mga sinusulat kong
story. A guy who was so drunk and broken, and a girl who was so in love that she is
willing to give everything for him. But unfortunately, hindi kami parehas ng
ending. Hindi ako nagawang mahalin ng lalaking 'yon."

"So hindi mo alam na buntis ka ng umalis ka?"

Hindi ako nakaimik sa tanong nito. Magagalit kaya si Thunder pag nalaman niya na
niloko ko ang kapatid niya?

"Alam ko na buntis ako Thundz."

Saglit itong hindi nakapagsalita sa sinagot ko. "At hindi mo sinabi kay Cloud?"

Umiling ako."But why?"

"When I found out that

I'm pregnant tuwang-tuwa ako at gusto ko ng ipaalam sa kanya, pero--" napatigil ako
sa pagsasalita ng bumalik sa akin ang nangyari noon.

Ang dahilan kung bakit nagawa kong lokohin si Cloud at sabihing hindi ako buntis.

"Hey Sky..."

"Pero bigla kung naisip na ayokong mag-stay lang si Cloud sa akin dahil sa bata. I
want him to be with me because that's what he wants at hindi lang dahil sa may
responsibilidad siya sa akin. At isa pa, ayokong lumaki sila Claudi sa pamilyang
hindi nagmamahalan ang magulang or should I say ang ina lang nila ang nagmamahal?
So I chose to be selfish, at ipagkait ang karapatan ni Cloud sa mga bata. At isa
pa, I want him to be happy with her at ayoko na siyang pahirapan pa... Ayoko na
ring pahirapan 'yung sarili ko Thundz..."

"Hanggang sa huli siya pa rin ang inisip mo? Ang kaligayahan niya? then what about
the twin, hindi ba nila hinahanap ang Daddy nila?" sunod-sunod nitong tanong.

Napasandal ako sa likuran ng sofa at napapikit. "Siyempre hinahanap nila, I still

remembered it, they started asking about their father when they turned 3, they said
bakit sila walang daddy, bakit yung mga kaibigan nila meron."Napatigil ako sa
pagsasalita at napadilat, napansin ko naman ang pagkagitla nito ng makitang tumulo
ang mga luha ko.
Pinunasan niya naman ito, same old Thunder. He always wipes my tears every time I
cry.

"Ang hirap sakin 'non Thundz, hindi ko alam kung ano ang isasagot ko sa kanila. I
just can't tell them the truth na ako yung nang-iwan,

na ipinagkait ko sa kanila na magkaroon ng isang ama katulad ng ibang bata. Kaya, I

told them a lie na nagpunta sa malayong lugar ang Daddy nila."

Hindi ko na napigilan ang sarili ko at napaiyak na ako at pakiramdam ko nagkaroon

ako ng karamay ng niyakap ako ni Thunder. Hindi ko maiwasang maging emosyonal dahil
for the past eight years, wala akong mapagsabihan ng mga hinaing ko. I have friends
like Yura na nakwentuhan ko rin ng nangyari sa akin dati but then hindi ko magawang
umiyak sa kanya. Dahil ayokong magmukhang mahina sa harap nila, pero kay Thunder
walang pag-aalinlangan na nalalabas ko lahat sa kanya na hindi naisip na magmumukha
akong mahina sa harap nito.

Dahil siya si Thunder, ang best friend ko.

"Hindi tama na nagsinungaling ka sa mga bata at ipagkait kay Cloud ang karapatan
niya bilang isang ama kahit na nga ba sinaktan ka niya. But then,tao ka lang Sky at
lahat tayo nagkakamali. At isa pa, naging mabuti kang ina sa mga anak mo." anito
makaraang tumigil ako sa pag-iyak.

Ngumiti ako at pinunasan ang luha sa magkabilang pisngi ko. "Thanks Thundz."

"Anyway, paanong nalugi ang Vergara real estate?"

Matagal bago ko nagawang makaimik sa tanong nito. "When Titamoms died nalaman ko na
yung pinagkatiwalaan niya na mamahala ng kompanya habang may sakit siya ay nalulong
sa sugal and sad to say, ginastos niya ang pera ng kompanya then nagtago siya sa
ibang bansa. I tried to revived it by selling our other properties but nung muntik
na akong makunan-"

/>

"What? You almost had a miscarriage?!" gulat na saad nito.

Malungkot naman akong napatango, hindi ko lubos maisip kung anong gagawin ko kung
nawala sa akin ang kambal ng mga panahon na iyon.

"Yeah, buti na lang naagapan. I'm so scared at that time kaya sa sobrang takot na
baka tuluyang mawala sa akin ang mga anak ko. Binitawan ko ang Vergara Real Estate
at ayun napadpad kami sa Davao. Yung natirang pera sa savings ko, ginamit ko sa
panganganak ko at sa pag-uumpisa doon. Ayun awa ng Diyos nakasurvive naman kami ng
mga bata. Sa ngayon,may maliit kaming tindahan sa Davao sa bahay na tinitirhan
namin."

Mahaba pa ang napag-usapan namin ni Thunder tungkol sa nangyari sa akin sa mga

nakaraang taon pati na rin ang kaganapan sa kanya ay napag-usapan namin. Pasado
alas-dose na ng hindi ko na mapigilan humikab kaya nagpaalam na rin ito at sinabing
magpahinga na ako.

* * * * *

"MA'AM may naghahanap po dito sa inyo sa lobby." nagtaka naman ako sinabi ng
receptionist na tumawag, hindi ko na naitanong kung sino at sinabing bababa na ako.

Tinignan ko naman ang kambal at naisip na baka si Thunder lang ito at may ibibigay
lang sa kambal. Ang bilis ng araw bukas na ang alis namin patungong Davao, sa loob
ng ilang araw na pananatili namin dito. Si Thunder ang tumingin sa kambal at halos
hindi na mapaghiwalay ang tatlo, ayaw pa ngang pumayag nito na umuwi na kami dahil
gusto niyang ipasyal ang kambal. Pero sinabi ko naman na baka may makakita sa mga
ito, hindi man niya

gusto ang plano kong patuloy na isekreto ang kambal sa pamilya nila. Napapayag na
din ito at wala ng nagawa.

Nakakapagtaka lang na hindi pumanik si Thunder at naghintay pa sa lobby, baka may

pupuntahan ito at may ibibigay para sa kambal. Naisip ko, kaya naman dali-dali kong
ibinilin kay Kleng ang kambal at bumaba na. Nasa lobby na ako at nagpalinga-linga
para hanapin si Thunder ng may maramdaman akong kamay sa mga braso ko. Ngumiti
naman ako at humarap...

"Thunder-" naglaho ang ngiti ko at napalitan ito ng gulat ng hindi si Thunder ang
bumungad sa akin.

"Sorry to disappoint you wife but I am not Thunder."

Lumakas ang kabog ng puso ko at naramdaman ko ang panginginig ng tuhod ko.

Wife? Anong ibig nitong sabihin?

"Cloud, a-anong g-ginagawa mo dito?"nauutal kong saad. Ngumisi naman ito at hindi
ko mapigilang kilabutan.

"Nangangamusta lang tagal mong nawala ah." kaswal na sabi nito.

Napalunok naman ako at pilit kumalma, nangangamusta lang siya hindi ibig sabihin
alam niya na ang tungkol sa kambal. There's no way na malalaman niya ang tungkol sa
dalawa, imposibleng sabihin ito ni Thunder.

"I-i'm okay, sige mauna na ako may kailangan pa kong gawin." Tinalikuran ko siya
pero agad akong napatigil sa sinabi nito.

"So, nasaan ang mga anak ko? Kumusta sila Skyleigh?" nanigas ako sa kinatatayuan ko
at tila hindi ako makagalaw. Nang makahuma ako sa pagkagulat hinarap ko si Cloud na
bakas na ngayon ang galit sa mukha.

"Hindi ko alam ang sinasabi mo. Ano bang a-anak ang pinagsasabi mo?"

Humakbang ito papunta sa akin at napaatras naman ako.

Hakbang.

Atras.

Hakbang.

Atras.

Hanggang sa hinablot nito ang braso ko at inilapit sa kanya,

"You can fool me once Sky but definitely not the second time around."saad nito,
binitawan ako nito ng marahas at tinitigan ako ng masama.
Tell me, isang masamang panaginip lang ito 'di ba?

TBC

=================

AWS CHAPTER 29

Chapter 29

Nilabanan ko ang masamang tingin sa akin ni Cloud kahit na nga ba ang gusto ko na
lang gawin ay ang takbuhan at iwanan na lang ito. Napakamapaglaro talaga ng
tadhana, hindi ko alam kung paano niya ako natunton dito o kung paano niya nalaman
ang tungkol sa mga bata. Ang alam ko lang natatakot ako, kung tatanungin niyo ako
kung mahal ko pa si Cloud, honestly hindi ko alam ang isasagot. I don't know kung
malakas ba ang kabog ng puso ko dahil sa nakita ko siya o dala lang ito ng kaba sa
isiping posible niyang makuha sa akin ang kambal.

No hindi niya makukuha ang kambal, mamamatay muna ako bago mangyari 'yon.

"Sir/Maam may problema po ba?" Naalis ang paningin namin sa isa't-isa at sabay na
binalingan ang security guard na lumapit sa amin.

Iginala ko ang paningin ko at doon napansin nakakakuha na pala kami ng atensyon.

"It's okay just a simple misunderstanding, you can go now." ani Cloud bago pa ako
magsalita. Yumukod lang ang security at iniwan na kami. Binaling sa akin ni Cloud
ang paningin niya at hindi ko naman maiwasang mapapitlag.

"Scared?" nanunuya nitong saad. Hindi ko naman maiwasang mainis sa inia-asta nito,
kaya agad kong pinatigas ang ekspresyon ko. Hindi ko pwedeng ipakita sa kanya na
mahina ako, dahil wala na ang dating Sky na marupok.

"Why would I be scared?" pilit kong nilabanan ang tingin nito sa akin. He just
sneered at me and started walking away from me.

"Follow me." utos nito na siyang

nakapagpakulo ng dugo ko.

Ano ako aso na uutusan niya na sundan siya?

Kaya naman imbes na sundin siya, nanatili akong nakatayo sa pwesto ko. Napangisi
naman ako ng inis na bumalik ito.

Ano ka ngayon Cloud?Sinong-

Napatigil ako sa iniisip ko ng bigla nitong nilapit ang mukha sa akin, tipong
gahibla na lamang at magdidikit na ang mga labi namin. Kinabahan ako ng dahan-dahan
nitong ibaba ang kanyang mga labi.

Nahigit ko ang hininga ko at naramdaman ko ang pagtayo ng balahibo ko ng bumaba ito

sa gilid ng tenga ko. "Follow me or I'll kiss you right here at this moment. Don't
try my patience wife."bulong nito sa tainga ko at kinilabutan naman ako kaya
marahas ko siyang itinulak.
"Don't call me wife, masakit sa tenga Mr.Monteciara." ani ko at nauna na akong
naglakad. Namalayan ko na lang na sinabayan ako nito sa paglalakad. Ramdam ko ang
tensyon na namamagitan sa pagitan naming dalawa pero pinipilit kong pakalmahin ang
sarili ko.

"Really? It hurts your ears? parang dati lang gustong-gusto mo kapag 'yon ang
itatawag ko sa'yo." napapikit ako ng may maalala ako sa sinabi nito

~*~

FLASHBACK (MEMORIES OF THE LAST TWO MONTHS BETWEEN SKY AND CLOUD)

"Hey wife, gutom na ako matagal pa ba 'yan?"

Napatigil naman ako sa paghalo sa niluluto ko ng marinig ko ang boses ni Cloud na

hindi ko namalayang dumating mula sa trabaho.

"A-anong

sabi mo?" nauutal kong saad.

"Kung matagal pa ba 'yan 'cause I'm hungry?" patanong nitong saad. Umiling naman
ako at tila nalinawan ito sa tanong ko.

"Ah? Wife? Why? Don't you want me calling you that?" tila naaalangan nitong bigkas.
Umiling naman ako at tinawid ang distansya naming dalawa. Niyakap ko ng mahigpit si
Cloud, halatang nagulat ito ngunit gumanti rin ng yakap sa akin.

"Nope, hindi ko lang gusto, gustong-gusto. It's like music in my ears. I love you
Husband." nanigas naman ito sa sinabi ko. Humiwalay naman ako sa yakap sa kanya at
hinaplos ang pisngi nito.

"You don't have to answer me back Cloud so don't think too much..."

Babalik na sana ako sa pagluluto ng hilahin nito ang kamay ko at siilin ako ng
isang mabining halik na siyang tinugunan ko.

"Thank you for loving me Sky." bulong nito sa akin matapos akong halikan. Nginitian
ko na lamang siya at ipinagpatuloy ang pagluluto.

~*~

"Remembering the past?"

Napabalik ako sa realidad ng marinig ko ang boses ni Cloud. Hindi ko namalayan na

nakarating na pala kami sa isang coffee shop dito sa may lobby.

"No." pagtanggi ko. Ngumisi lang ito at iniabot sa akin ang dala nitong kape.
"So tell me Sky? Kailan mo balak sabihin sa akin ang tungkol sa mga anak ko? O may
balak ka nga bang sabihin?"

Wala na ang ngisi sa

mga labi nito bagkus ay napalitan ng masamang tingin.

"I-I plan t-to tell it to you kapag lumaki na sila at maiintindihan na nila
lahat..."

"At kailan pa yun? Kapag 18 na sila ganun ba?!" mariin nitong saad.

"No! naghihintay lang ako ng tiyempo. Look Cloud, mga bata pa sila at hindi ganun
kadali ipaliwanag ang-"

"Wag mo akong gawing tanga Sky, alam ko at alam mo na wala kang balak gawin akong
parte ng buhay nila."

Hindi naman ako nakaimik sa sinabi nito.

Wala nga ba akong balak? Sasabihin ko naman eh, pinapangunahan lang ako ng kaba,
natatakot sa posibleng maging reaksyon nila Claudi at Klode, what if magalit sila
sa akin?
"Natahimik ka tama ako hindi ba?"

"I'm sorry."

"Sorry? Sorry? walong taon Sky, walong taon mong itinago sa akin na may anak tayo!
anong magagawa ng sorry mo?! And worse kambal sila, dalawang bata ang ipinagkait mo
sa akin?! Nabuhay ako sa ilang taon without knowing na may mga anak na pala ako."

Iniwas ko ang tingin ko kay Cloud. "Now tell me, that day when I gave you that
pregnancy test kits at sinabi mong hindi ka buntis, is that a lie?"

Sasabihin ko ba na niloko ko siya noon o magpapanggap akong nagkamali lang ang

pregnancy test kit at hindi ko alam na buntis na ako?

Binalingan ko ito. "I-i don't know kung bakit ganun ang naging resulta ng pregnancy
test, I just found out that I'm pregnant-" hindi ko

natapos ang sasabihin ko ng may ibinato ito sa akin.

Napatigalgal naman ako ng makita ang isang ultrasound picture. It's mine.

"I told you Sky, you can fool me once but not the second time around, hindi mo
alam? Then, explain to me kung bakit may ultrasound picture sa ilalim ng kama at
may nakasulat na 'Happy eight weeks baby'?"

Matagal bago ako nakaimik pero naisip ko na kung matatakot at ipapakita ko kay
Cloud na mahina ako baka kunin nito sa akin ang mga anak ko.
"Fine, aamin na ako. I lied. That day hindi ko sinabi ang totoo, that I'm already
two months pregnant, at kung tatanungin mo ako kung bakit-"

"Hindi ko na kailangan pang alamin kung bakit mo nagawang magsinungaling dahil

malinaw naman na kaya mo ko niloko dahil gusto mong gumanti sa pananakit ko sa'yo!
Dahil nagagalit ka dahil hindi kita minahal ganun 'yun hindi ba?!" sigaw nito sa
akin.

Hindi ko napigilan ang sarili ko at isinaboy sa mukha niya ang baso ng tubig na
nasa lamesa. Nanginginig ang mga kamay kong ibinaba ang baso, napansin kong
natigilan ang mga kapwa customer ko sa loob ng shop pero wala na akong pakialam.

"H-how dare you accused me?! Oo, inalis ko sa'yo ang karapatan mo sa mga bata pero
hindi ako ganun kababaw, hindi 'yon ang dahilan kung bakit pinili kong umalis at
ilihim sa'yo ang kalagayan ko. Gumanti? Ni minsan hindi pumasok sa isip ko 'yon,
Magalit? Sa iyo? Masyado naman atang malaki ang bilib mo sa sarili mo para isipin
na paglalaanan kita ng ganung emosyon." nanginginig

ang boses kong saad.

Natigilan ito pero hindi pa rin naalis ang matalim nitong tingin na iginagawad sa
akin. "Then, tell me why? Bakit nga ba nagawa mong itago sa akin ang mga bata?"
mapanghamon nitong saad sa akin.

"Dahil 'yun ang alam kong makakabuti sa sitwasyon lalo pa at wala ka ng ibang
pinili kung hindi si Charlotte." nagsalubong ang mga kilay nito sa sinabi ko pero
binalewala ko ito at nanatiling nakikipaglaban ng tingin sa kanya.

"Things would have been different kung nagsabi ka ng totoo noon!"

"Anong magbabago?! Tell me, that time kung nalaman mo na buntis ako, magagawa mo ba
siyang iwan para sa amin ng magiging anak mo?!"

"Oo, dahil yun ang dapat, ang maging isang ama ako sa magiging anak ko but you were
selfish and narrow-minded na hindi mo naisip na 'yon ang gagawin ko! Pinangunahan
mo ako sa desisyon ko!"

Sarkastiko naman akong napatawa sa sinabi nito. "Really? Iiwan mo siya? Eh hindi ba
nung nangako ka na susubukan mo akong mahalin, sabi mo kakalimutan mo na siya pero
anong nangyari hindi ba binalikan mo siya?!"

Hindi ito nakaimik at bakas ang pagkagulat sa mga mata nito. "Hindi ako ganun
katanga Cloud, akala ko okay na? Okay na tayo at magiging maayos na ang relasyon
nating dalawa pero anong nangyari, makaraan ang ilang buwan bumalik ka na naman sa
kanya? Anong tingin mo? na hindi ko malalaman na gabi-gabi sa tuwing nawawala ka sa
tabi ko, nagpupunta ka kay Charlotte. So tell me, paano ko sasabihin sa'yo na
buntis ako kung palaging pumapasok sa isip ko

ang takot na baka lumaki ang anak ko sa pamilyang ang magulang ay hindi
nagmamahalan? Ayokong lumaki ang mga anak ko na nakikita akong malungkot dahil sa
hindi ako magawang mahalin ng ama nila! Okay lang na ako ang masaktan, wag lang
sila. Masama bang nagsinungaling ako sa'yo para sa kapakanan ng mga anak ko?"
pagpapatuloy ko.

"Anak natin Sky. And there's a reason kung bakit hindi ko magawang bitawan si
Charlotte noon though I'm sorry kung 'yan ang naparamdam ko sa'yo, kung niloko kita
but believe me kung sinabi mo sa akin ang totoo noon hindi tayo aabot sa sitwasyon
na ito."

May inilapag itong envelope sa harap ko na hindi ko napansing hawak nito kanina.
Nanlaki ang mga mata ko ng mabasa ang nilalaman ng ibinigay niya sa akin.

SOLE CUSTODY RIGHTS

"Anong ibig sabihin nito?"

"Kukunin ko ang kambal at mananatili sila sa tabi ko whether you like it or not."

Tumayo ito sa pagkakaupo at nagtangkang umalis pero maagap kong pinigilan ito.
"Saan ka pupunta?" nanghihina kong saad habang ang paningin ay nasa papel pa rin na
nasa harap ko.

"Sa mga anak ko, it's time for them na makikilala ako dahil mukhang pati pangalan
ko hindi nila alam."

"No, ako na- ako na ang magsasabi sa kanila, they would be shock. And about this
custody rights. Hindi mo pwedeng gawin ito, hindi mo pwedeng kunin ang kambal sa
akin."

"Then tell me kailan mo balak sabihin? Kapag nasa Davao na kayo

ganun ba?" nagulat naman ako sa sinabi nito at nilingon ito.

I knew it, pinaimbestigahan niya ako.

"Bukas na ang alis niyo 'di ba? Then let me tell you this Sky, pwede kang umalis
but don't you dare run away again with my children, dahil kahit saan mo pa sila
dalhin mahahanap at mahahanap ko kayo."

"Kung pinaimbestigahan mo ako, alam mo naman na siguro na wala na si Titamoms

right?" Nagbago ang ekspresyon nito at napalitan ng pakikisimpatya.

"Mag-isa na lang ako Cloud, at ang mga kambal na lang ang dahilan kung bakit
nabubuhay pa din ako. I can't bear to lose them at ganun din sila sa akin, hindi
nila kaya na mawala ako sa tabi nila. Kailangan namin ang isa't-isa. Kung lalaban
ako sa custody rights, alam kong malaki ang tiyansa na matatalo ako dahil bukod sa
mas papanigan ka ng batas dahil tiyak naman na mas pipiliin nila na lumaki ang mga
bata sa marangyang buhay..." Huminga ako ng malalim at pilit pinigilan ang luhang
nais kumawala sa mga mata ko. "Wala rin naman akong sapat na pera para lumaban sa
kaso na ito. And lastly, ayokong makita ng mga bata na pinag-aagawan natin sila. It
would be a trauma for them Cloud." mahabang paliwanag ko.

Naupo itong muli at seryoso itong humarap sa akin. "I get your point so what do you
suggest?"

Bumuntong-hininga ako. "Bukas bago kami umalis ipapakilala kita sa kambal---"

"I told you Sky, hindi mo sila pwedeng isama paalis!" putol nito sa sasabihin ko.

"That's absurd Cloud, nasa Davao

ang buhay namin, at hindi pwedeng sa isang iglap umalis kami doon, what about their
studies?"

"Maraming magagandang school dito na pwede nilang pasukan." pangangatwiran nito.

"Then what about their friends?"

"May makikilala rin sila dito." naiinis na inipit ko ang hibla ng buhok ko sa gilid
ng tainga ko.

"Please Cloud, pwede namang every weekends pupuntahan mo sila di ba? Mayaman ka and
you can afford a private plane." pilit ko pa ring pangungumbinsi dito.

"Sa tingin mo ba sapat ang dalawang araw sa isang linggo para mapunan ang humigit
pitong taon na hindi ko sila nakasama?" natahimik naman ako sa sinabi nito at tila
nablangko sa sunod kong sasabihin sa kanya.

"I know hindi sapat yun p-pero Cloud anong gusto mong gawin ko? Ang bitawan ang
tahimik naming pamumuhay sa Davao?" napahilamos ako sa mukha ng tumango ito.

"Fine. But first uuwi muna kami ng Davao, may mga bagay akong kailangan pang
asikasuhin doon, one week would be fine pagkatapos noon babalik na kami ng mga bata
dito." pagsuko ko na lang.

Wala na rin naman akong magagawa, kung aalis kami ng mga bata at magtatago kay
Cloud, panigurado matutunton lang kami nito.
"Fine,sasama ako. Bukas ng hapon ang alis niyo right? Umaga pa lang nandito na ako
and I will expect na makikilala ko na ang mga anak natin. "

Hindi makapaniwalang tinignan ko siya. "Hindi ka ba makapaghintay ng isang

linggo?!"

Tumigas naman ang anyo nito sa sinabi ko. "No,

sapat na ang pitong taon." Tumayo ito. "I gotta go ipapaayos at ipapalinis ko na
ang titirhan niyong bahay pagkagaling natin sa Davao." binigyang diin pa nito ang
salitang natin na tila ipinaparating sa akin na sa ayaw at sa gusto ko sasama siya
sa amin pauwi.

"Wait, anong bahay ang sinasabi mo?"

"Our house, ipapaayos ko na ang guest room bilang kwarto nila." napalunok naman ako
sa sinabi nito.

Bakit ba napakabossy nito na pati bahay na titirhan namin siya ang magdedecide.

"Ako na lang ang hahanap ng titirhan namin ng mga bata,"

"No, I want to give them nothing but the best at isa pa bahay mo din 'yun so walang
masama kung doon kayo titira!"
Meron! Ayoko sa bahay na yun and don't tell me magsasama kaming dalawa?!

"Kung iniisip mo na doon ako titira, no worries may sarili akong condo. But then,
kung gusto mo naman na makasama ako, I will gladly do it wife."

"No thanks, wala kong plano na makasama ka pang muli." saad ko at hindi ko alam
kung dinadaya ba ako ng paningin ko dahil nakita ko ang sakit sa mga mata nito.
"Remember this Cloud, ang kambal lang ang dahilan kung bakit ako pumapayag sa gusto
mo. And please stop calling me wife dahil alam natin na walang kahulugan ang
salitang 'yon." ani ko at binalewala ang nakita ko.

"Okay, if you say so but then ano bang mali sa pagtawag ko sayo ng wife eh yun
naman talaga ang relasyon mo sa akin."

Kumunot ang noo ko. "What do you mean? What about the annulment papers na iniwan
ko? Don't tell me hindi mo pinirmahan?!"

"Oh that? Yeah I didn't sign it so, in the eyes of the Law you're still my wife."
Hindi naman ako nakapagsalita sa sinabi nito. Hindi nito pinirmahan pero bakit?
Anong dahilan niya?

"Cat got your tongue Skyleigh Monteciara?" nang-aasar nitong saad.

Nagsalubong ang kilay ko. "Anong dahilan kung bakit hindi mo pinirmahan? Hindi ba
'yon ang gustong-gusto mong makuha, ang makalaya sa kasal natin at maibigay ang
apelyido sa babaeng pinakamamahal mo?" mapang-uyam kong tanong.
"Marami na ang nagbago sa nagdaang taon, Sky. Katulad ng kung anong gusto ko at
kung sino ang mahal ko..." hindi na ako inantay nitong magsalita at iniwan akong
tulala sa sinabi nito.

Naguguluhan ako kay Cloud..Anong ibig mong sabihin sa sinabi mo?

Pilit ko na lang iwinaksi sa isipan ko ang huli niyang sinabi dahil walang
maidudulot itong maganda para sa akin. Tapos na ko kay Cloud, at hindi na ako
kailanman babalik sa dating Sky. Habang nakaupo ay iniisip ko kung paano ko
sasabihin sa mga anak ko ang mga pagbabago na mangyayari sa buhay namin...

TBC

=================

AWS CHAPTER 30

THE REASON WHY...

Chapter 30

"Good morning wife..." Napangiti ako ng may maramdaman akong may yumakap sa akin
mula sa likuran habang nagtatype ako sa harap ng laptop.

"Good morning husband..." naramdaman ko na hinalikan nito ang tuktok ng ulo ko

matapos 'non ay humiwalay at dumiretso sa banyo.

Inayos ko ang isusuot niya, hindi mawala ang ngiti ko sa ginagawa ko. Isang buwan
na rin ang nakakaraan ng sabihin sa akin ni Cloud na susubukan niya akong mahalin,
sa loob ng panahon na iyon nakita at naiparamdam niya naman sa akin kung gaano siya
ka-sincere sa sinabi niya.
Tuluyan ng nagbago ang trato namin sa isa't-isa, madalas siyang maglambing sa akin
at ganun din ako sa kanya.Tuwing weekends, walang palya kaming nagdedate na siyang
lagi ko namang ikinasisiya katulad ngayong araw na ito.

"Masarap ba?" tanong ko kay Cloud. Nag-experiment kasi ako ng isang dish at
ipinatikim ko sa kanya.

Namula ako ng hilahin nito ako at ikandong sa kanya. "Masarap pero mas masarap
ito." saad nito sabay halik sa akin.

Nag-uumpisa ng maglumikot ang mga kamay nito ng umalingawngaw ang tunog ng

cellphone na nasa ibabaw ng lamesa. Ako na mismo ang bumitaw at narinig ko pa ang
tila nabitin na ungol ni Cloud, pinamulahan tuloy ako ng mukha kaya tinalikuran ko
siya at nagpasyang kanawan

siya ng kape.

"WHAT?!" napatigil ako sa paglalakad ng marinig ko ang nag-aalala na boses ni

Cloud. Lumingon ako at nakita ko na tila hindi ito mapakali. Naibaba na nito ang
celphone pero wala pa ring pagbabago sa ekspresyon nito. Kaya naman nagpasya akong
lapitan ito,

"May problema ba Cloud?"

"Ah-ah nothing, ready ka na ba? Aalis na ba tayo?" tanong nito na tila nasa malayo
ang isip.
"Anong nothing e ang putla ng mukha mo, sino ba yung tumawag?"

"Sa company lang 'yun medyo may problema e."

Medyo lang? Eh bakit iba ang pakiramdam ko?

"Kung kailangan mong pumunta doon, okay lang I understand, may ibang araw pa naman
para sa date natin." nakangiti kong saad.

"A-are you sure?" naninigurado pa nitong saad, mapang-unawa naman akong ngumiti.
Nagmamadali itong kumilos at niyakap ako bago umalis.

Ngumiti ito ng malunkot sa akin. "Thank you Sky and I'm sorry."

Bakit pakiramdam ko iba ang ipinapahiwatig ng sinabi niya?

* * * * *

Lumipas ang ilang linggo at tila nagbago na naman ang lahat, malambing pa din naman
si Cloud. Katunayan iba't-ibang regalo pa nga ang ibinibigay niya sa akin pero alam
ko may nagbago. Nagigising na lang ako tuwing gabi na wala siya sa tabi ko, at pag
tinatanong ko naman kung saan siya nagpunta. Sasabihin

nitong may inasikaso lang sa trabaho at ako bilang may tiwala sa kanya ay agad
naman na maniniwala. Binabalewala ko na lang ito dahil malakas ang kutob ko na
magkakaroon na kami ng isang buong pamilya ni Cloud. Hindi pa ako dinadatnan at
tuwing umaga ay parang hinahalukay ang sikmura ko. Hindi ko pa nasasabi kay Cloud
dahil sa gusto ko sigurado na ako---

'RING.RING.RING'

Napatingin naman ako sa cellphone ni Cloud na tunog pa din ng tunog, tatawagin ko

na sana si Cloud na nasa banyo ng tumigil ito sa pagtunog. Namalayan ko na lamang
na hawak ko na ang celphone ni Cloud at pilit inaalam ang password nito.

******

Nabuksan ko naman ito at napangiti naman ako ng ang birthday ko pala ang password
ni Cloud at mas lalong lumawak ang ngiti ko ng makita ang wallpaper ng huli. It's
our picture, he's in my back hugging me, it was during our first date. What a
lovely picture. Pero agad naglaho ang ngiti ko ng binuksan ko ang call history ng
asawa ko.

CHARLOTTE (***) 5 minutes ago

Puro ang pangalan ni Charlotte ang nasa call history ng huli. Nanginginig ang kamay
na binuksan ko ang message nito at napaluha na ako ng mabasa ang laman nito.

I love you come back to me.

Where are you? I'm waiting for you Babe...I need you.
I miss you Babe.

Please, puntahan mo na ako.

Babe.

/>

Cloud thanks for coming.

Babe, I'm sorry sa ginawa ko and thank you dahil hindi mo pa din ako iniiwanan.

Hindi ko na itinuloy ang pagbabasa dahil narinig ko na palabas na si Cloud mula sa

banyo kaya nagmamadaling ibinalik ko ang cellphone sa dati nitong pwesto. Pinunasan
ko ang luha ko at nagpanggap na nagbabasa ng libro.

"Hey, what are you reading?" nakangiti ko naman itong hinarap, isang pekeng ngiti.

"The usual, love story-hmmmp" napatakbo naman ako sa banyo ng makaramdam na parang
gusto kong ilabas lahat ng kinain ko.

"H-hey wife are you okay?" hinimas-himas pa nito ang likod ko at hindi ko alam kung
bakit napaluha ako, naalala ko na naman ang nangyari kanina. May komunikasyon pa
sila ni Charlotte? Niloloko niya ba ako?
"H-hindi ako okay, Cloud hindi ako okay." saad ko habang umiiyak.

"H-hey anong problema? May masakit ba sayo? T-tell me." hindi naman ako nagsalita
at niyakap ko lang siya ng mahigpit.

"W-wag mo kong iiwanan huh Cloud?" napansin ko naman na nanigas ito sa sinabi ko.

"O-of course not, I'm not gonna leave you..." at naramdaman ko na may pumatak sa
mga balikat ko.

Umiiyak siya,umiiyak si Cloud...Pinahihirapan na ba kita Cloud?

* * * * *

"CONGRATULATION Mrs .Monteciara, your eight weeks pregnant."

/>

Naluluhang inabot ko ang ultrasound picture ng baby ko mula sa doktor.

Mali, ng baby namin ni Cloud...

Nakangiti ako ng malawak habang papasok sa loob ng bahay, nakita ko ang kotse ni
Cloud sa may garahe kaya nakasisiguro ako na nasa kwarto na namin siya.

Matutuwa kaya siya kapag nalaman niyang magkakaanak na kami?

Siguro naman iiwanan niya na si Charlotte hindi ba? Alam ko naman 'e na hindi niya
pa din nagagawang kalimutan ang huli, pero ngayong magkakaanak na kami sigurado
akong tuluyan niya na itong iiwanan.

Hinahaplos-haplos ko ang tiyan ko at ingat na ingat na pumanik paitaas. Pagpasok ko

sa kwarto wala siya, kaya naman sinubukan kong tignan kung nasa study room si
Cloud. At tama nga ang hula ko nandoon siya at seryoso sa pagpirma ng mga papeles.
Nagpasya akong wag na itong istorbohin at aantayin ko na lang siya sa kwarto namin.

Happy eight weeks baby

Love, Mommy

Pinagmasdan ko naman ang maliit na litrato at parang lumulutang sa ere na itinaas

ko pa ito. Ayan tuloy nalaglag, pupulutin ko na sana ito ng biglang humangin ng
malakas.Tumayo muna ako at sinarado ang bintana, mukhang uulan pa 'ata. Kukunin ko
na sana ang litrato ng mawala ito sa lapag. Mukhang napailalim ito sa kama. Yumuko
ako at kinapa-kapa ito sa ilalim, napatigil lang ako sa pagkapa ng makarinig ako ng
pagbagsak ng pinto.

"Charlotte

please naman wag mo naman itong gawin sa akin."

"No please, mamaya pupuntahan kita."

"Fuck, wait for me okay?!"

"No, I am not angry wag ka ng umiyak hush babe."

"Pupuntahan kita but I told you I can't leave Skyleigh."

"I love you but Skyleigh-"

"Inumin mo na yung ga-"

"May kailangan lang akong alamin tungkol sa sitwasyon ni Sky-"

"I-I l-love you too.Bye."

Hindi ko alam kung humihinga pa ba ako sa mga oras na kausap ni Cloud si Charlotte.
He still love her...It's not a question but a statement...at ako ang hadlang sa
kanilang dalawa. Sinilip ko si Cloud at nakita ko siyang umiiyak. Nahihirapan na ba
siya? Ako ba ang dahilan? Napahawak ako sa pipis kong tiyan, pinipigilan na
makagawa ng anumang ingay. At ng sa wakas lumabas na ng kwarto si Cloud, unti-
unting pumatak ang mga luha ko sa mata.
Baby, pinahihirapan natin si Daddy,anong gagawin ko?

* * * * *

NAGISING ako ng may yumakap sa akin mula sa likod.

"Did I wake you up?"

"No-hmmmp." Tumakbo agad ako sa banyo dahil nasusuka ako. Pero maluha-luha naman
ako ng wala akong maisuka. Naramdaman ko na nasa likod ko si Cloud, agad naman
akong naghilamos at hinarap siya.

"Use it. I bought it in a drugstore, sabi nung pharmacist mas mabuting tatlo ang i-
try para mas makasigurado tayo sa resulta. This past few days, nagsusuka ka sabi
nila yun daw ang first symptoms ng pagbubuntis." Napatigalgal naman ako sa inabot
nito sa akin.

Pregnancy Test Kit.

Hindi na ako nagsalita kaya naman lumabas na ito at isinara ang pinto. Tinitigan ko
ang pregnancy test at may naalala 'ko..

"May kailangan lang akong alamin tungkol sa sitwasyon ni Sky-"

Eto ba ang ibig niyang sabihin, ang alamin kung buntis ako? Paano kung hindi ako
buntis anong gagawin mo Cloud? Iiwanan mo ba ako?

Bago niya pa gawin 'yun Sky, unahan mo na siya leave him, runaway with your
child...Palayain mo na siya ng sa ganun makalaya ka na rin sa sakit na idinudulot
niya sa iyo...

Makakaya mo bang lumaki ang anak mo sa pamilyang ikaw lang na ina ang nagmamahal sa
ama nila?

Paano kung hindi iwanan ni Cloud si Charlotte kahit na may anak na kayo? Makakaya
mo ba na may kahati ka kay Cloud?

Kung ikaw nakaya mo, paano ang anak mo?

Ang daming tanong sa utak ko, isa lang ang alam kong paraan para malaman kung ano
ang dapat kong gawin.

Namalayan ko na lang na nilalagyan ko ng tubig ang mga pregnancy test kit na

ibinigay sa akin ni Cloud.

Susubukan kita Cloud, at sana sa gagawin ko manatili ka pa din sa akin. Dahil kung
hindi, wawakasan ko na ang lahat sa pagitan nating dalawa...

~VOMMENT GUYS :) PUHLEASSSSEE LOL :D

=================

AWS CHAPTER 31

Chapter 31

"Ate-ate okay lang po ba kayo?" Napabalikwas ako ng bangon ng may tumapik sa mukha
ko.Napahawak ako sa kaliwa kong pisngi ng maramdamang basa ito.

Panaginip, panaginip lang ang lahat. Panaginip ngunit totoong nangyari.

Napabuntong-hininga na lang ako.

"Okay lang ako, ang kambal?" tanong ko. Nakatulog pala ako sa sofa ng hindi ko
namamalayan, tinignan ko ang orasan at pasado alas-siyete pa lang pala ng umaga.

"Ganon po kala ko po binabangungot na kayo, umiiyak po kasi kayo. Tulog pa po ang

kambal, bakit po dito kayo natulog sa sofa?"

"Ah, nagising ako ng madaling-araw marahil sa antok ko di na ako nakapasok pa sa

kwarto." Bumangon na ako ng muntik na akong matumba. Agad naman akong inalalayan ni
Kleng, ipinilig ko ang ulo ko at nanghihinang naupo muli.

"Ay ate, ang init niyo po, may lagnat po ata kayo!" natawa naman ako ng mahina ng
para bang gulat na gulat si Kleng at napahawak pa sa bibig nito.

"Wag kang OA Kleng, pagod at puyat lang ito. Isang inom lang ng gamot okay na ako."
nakangiti kong saad.
Tumayo na ako at dumiretso sa maliit na kusina sa hotel room, agad naman akong
ipinagtimpla ng kape ni Kleng na sinabayan ko naman ng gamot. Maya-maya lang
eepekto na siguro ito sa akin. Hindi ako pwedeng magkasakit lalo pa at ngayon ang
alis namin.

Alis? Nanlaki naman ang mata ko ng maalala ang nangyari kahapon. Hindi ko pa din
nakakausap ang kambal, kailangan makausap ko na sila bago pa dumating ang ama
nila--

/>

Napahampas naman ako ng noo ng marinig na may kumatok sa pinto, tatayo pa sana si
Kleng ng sinabi kong kumain na lang siya at ako na. Mukhang kilala ko kung sino ang
maaga kong 'bisita'. Bago ko binuksan ang pinto, huminga muna ako ng malalim, hindi
na ako nag-abalang mag-ayos ng sarili dahil sino ba siya?

Ama lang siya ng mga anak ko nothing else...

Napailing naman ako ng sunod-sunod na katok na ang ginawa nito. Nakasimangot na

pinagbuksan ko ito ng pinto.

"Hindi ba uso sa'yo ang maghintay---"

Tinignan ko mula ulo hanggang paa ang nasa harapan ko. Si Cloud ba ito?

Kahapon kasi ay tila isang seryosong businessman ang gayak nito mula sa kasuotan
hanggang sa buhok nito, pero ngayon parang bumata ito. Halatang nagpagupit ng buhok
ito, imbes na suit ang damit nito, nakasimpleng polo shirt lang ito at pantalon.
Walang mag-aakala na nasa tatlumpu humigit na ang edad ni Cloud. Tumikhim ito kaya
naman agad ko itong tinalikuran.
"Enjoying the view, wife?" gigil ko naman itong hinarap.

"Ilang beses ko bang sasabihin sa'yo na itigil mo ang pagtawag sa akin niyan?!"

"What? Wife?"

"Nang-aasar ka ba talaga? Siguro nga asawa mo pa din ako, pero sa papel na lang
'yon Cloud. Wag kang umasta na para bang napakaclose nating dalawa. Because the
last time I check, akala ko ex-husband na kita." pagdidin ko sa salitang papel at
ex-husband at napansin ko ang pagdilim ng mukha nito.

Nilapit nito ang mukha sa akin at hindi ko maiwasang mapaatras. "Well,

let me update you Sky. I am not your ex-husband, You are still Mrs. Monteciara.
Keep that in your mind." Tinulak ko ito bago pa kung anong gawin nito.

Pumamewang ako. "Sa ngayon oo, asawa mo pa ako...Pero sisiguraduhin ko na hindi na

'yon magtatagal pa."

"Is that so? Let's see about that." sasagutin ko pa sana ito ng bigla na naman
akong mahilo. Napapikit ako at naramdaman ko naman ang pag-alalay niya sa bewang
ko. Parang napapasong lumayo ako sa kanya.

"Hey, may sakit ka ba?" hahawakan sana nito ang noo ko ng umiwas na ako agad.
"I'm fine, anyway sorry pero hindi ko pa nasasabi ang tungkol sa'yo sa kambal kaya
kung pwede maghintay ka muna sa lobby, dadalhin ko na lang sila doon."

Inaasahan ko na magagalit ito kaya naman nagulat ako ng dumiretso lang ito sa sofa
at naupo. Hindi galit ang itsura nito, pero halatang kinakabahan.

Kinakabahan? Takot ba siya sa magiging reaksyon nila Claudi at Klode?

"I'll wait here, kung hindi mo sila kayang kausapin mag-isa, I'll be by your side.
Let's face it together Sky." napalunok naman ako sa sinabi nito at tumango na lang.

"Anyway, can you tell me about them? Ah--- wait I forgot something." Lumabas ito
saglit at pagbalik nito madami-daming paper bags itong bitbit.

"Cloud, what's that?" napakamot naman ito sa batok nito.

"Pasalubong ko for them, do you think magugustuhan nila ang mga 'to?" Hindi ko
maiwasang makonsensya habang tinitignan si Cloud na tila kinakabahan na baka hindi

magustuhan ng kambal ang mga bitbit nito.

Wala siyang alam tungkol sa kambal, siguro nga pinaimbestigahan niya kami pero
hindi naman lahat malalaman niya lalo na ang mga gusto ng kambal, habit ng mga ito
at kung ano-ano pa. And it's all my fault dahil pinagkait ko sa kanya ang karapatan
na iyon. Ang makita na lumalaki ang kambal, their first talk, first walk, first
birthday and so on and so forth. Hindi niya na-witness 'yon and now nangangapa siya
kung paano pakikisamahan ang mga anak namin. Gaano nga ba kahirap para sa isang
magulang ang wala man lang kaalam-alam tungkol sa sarili niyang mga anak? Dahil
pinaimbestigahan man niya kami, hindi pa rin 'non masasagot ang mga ibang detalye
tungkol kay Claudi at Klode.
"Ano ba 'yang mga binili mo?" Isa-isa naman nitong pinakita sa akin ang mga
mamahaling laruan, damit at chocolates. Napailing naman ako sa mga ito.

"What? Hindi ba nila magugustuhan ang mga 'to?"

"Of course, magugustuhan nila pero sana hindi mo lagi itong gagawin Cloud. Ayokong
lumaki ang kambal na spoiled." He nodded and sighed, maybe in relief dahil na rin
sa sinabi kong magugustuhan ng kambal ang bigay niya. Napasandal ako sa sofa at
saglit na napapikit.

Argh!Bakit ba ngayon pa sumama ang pakiramdam ko?

"Hey, this is for you." napataas naman ako ng kilay ng may inabot ito sa akin.

"What's this?" tukoy ko sa kwadradong katamtaman ang laki na box.

"Open it." binuksan ko ito at nakita ang halatang mamahalin na relo. Isinara ko
kaagad ito at iniabot sa kanya.

/>

"Why? You don't like it? Hindi ba maganda?"

"It's not that, hindi ko lang alam kung bakit pati ako kailangan mong bigyan ng
regalo. Sapat na ang kambal hindi mo na ako kailangan bigyan pa." ani ko.
"But I want to, just accept it Sky." hindi na nito ako inantay magsalita at
mabilisan na nitong isinuot sa akin ang relo. Maganda ito at halatang mamahalin.
Huhubarin ko na sana ito ng hawakan nito ang kamay ko.

"Please Sky wear it, it's my way of saying sorry about how I reacted yesterday.
Naging harsh ako sa'yo, I know nagtataka ka sa iniaakto ko ngayon but I just wanna
say-"

"Mommmmmmmmmy waaaaaaaahhhh..." hindi na nito naituloy ang sasabihin ng sabay

kaming napatayo dahil sa malakas na iyak ng batang babae.

It's Claudi.

Agad-agad naman akong tumakbo papasok sa kwarto, nakita ko pang sumunod sa akin si
Cloud pero hindi ko na lamang ito pinansin. Pagbukas na pagbukas ko pa lang nakita
kong nasa lapag si Claudi at umiiyak habang nagpapadyak pa. Nakita ko naman si
Klode na namumula ang mukha. Agad ko namang binuhat si Claudi kahit na nga ba nag-
aalala ako na mahawa siya sa lagnat ko.

"Anong problema Claudi?"

"S-si Klode huk tinulak niya huk ako sa kama. Waaaaaaahhhh!" napapikit ako sa
tangis ng anak ko. Hindi mo nanaising paiyakin si Claudi dahil tiyak mababasag ang
eardrums mo. Tinignan ko naman si Klode at nakayuko na ito pero napansin kong
papaiyak na din ito. Ibinaba ko si Claudi na bahagya ng huminto sa pagwawala.

/>

"At bakit ka tinulak ni Klode? Hm?"

"Kasi nagwiwi siya sa kama then I teased him waaaaahhhhh Mommy it's so kadiriiii
waaaaahhhh!"

Doon ko lang napansin na basa ang damit ni Claudi.

"Klode, come here." Lumapit sa akin ang anak ko na nagsisimula na ding umiyak pero
unlike Claudi na parang wangwang ang boses, tahimik naman si Klode.

"Hindi mo dapat tinulak ang kapatid mo young boy, What if nabalian si Claudi, gusto
mo bang makitang masaktan ang kapatid mo?" Umiling naman ito. Mapula pa din ang
mukha nito, halatang nahihiya. Mukhang mahimbing ang tulog ni Klode kaya hindi na
ito nagising at naihi na lang sa kama.

"At ikaw naman Claudi, stop being mean. Hindi naman sinasadya ng kapatid mo na
maihi siya sa kama. So both of you, stop crying at humingi kayo ng sorry sa isa't-
isa aryt?" Nagkatinginan naman ang dalawa at tila nag-aantay kung sinong mauuna.

"Sorry Klode, kasi binasa mo ako eh and it's so like gross, you should wear a di-"

"Leighrah." pagsaway ko kay Claudi, mukhang imbes na magkabati lalo pang mag-away
itong dalawa dahil sa matabil na bunganga nito.
"Okay, sorry Klode."

"Sorry din hindi na mauulit, I promise Claudi."

"Ate anong nangyari sa kambal-- ay gwapo!" Doon lang ako napatingin sa pinto at
nakita si Kleng na bagong ligo na gulat na gulat na nakatingin kay Cloud na titig
na titig naman sa kambal.

"Sino po siya?"/"Who is he?" saad ng mga ito habang nakatingin Cloud.

"Kids,"

humarap naman sila sa akin.

"Take a bath first with ate Kleng then ipapakilala ko kung sino siya." saad ko.

"But--" aapela pa sana si Klode at si Claudi ng kunin na sila ni Kleng na mukhang

nakahuma na sa gulat kay Cloud. Hinarap ko naman si Cloud at nakitang sinusundan
niya ng tingin ang kambal.

"It's like I am back in our childhood days, nakikita ko ang itsura natin 'nong mga
bata pa tayo sa kanila." nasabi nito sa akin habang inaalis ko ang cover ng kama.
Tinignan ko naman ito at nagulat ako ng nagpunas pa ito ng mata.
He's crying?

"Hey, don't look at me like that. I just can't help but cry, now that I saw them,
totoo nga talaga 'yong lukso ng dugo. God, parang di ako makahinga kanina ng
tinitignan ko sila, paano pa kaya pag nayakap ko na sila..." Tumingin ito sa akin
at napansin ko ang pamumula ng mukha nito. Mukhang nahiya ito at lumabas na lang.

Napaupo ako sa kama at napahilamos sa mukha.

Tama ba talaga ang naging desisyon ko noon na inilayo ko ang kambal sa ama nila?
Dahil sa nakikita ko ngayon kay Cloud, masasabi kong he will be a great father to
the twins...dahil mahal niya ang mga ito...

* * * * *

"SO tell us Mommy, sino siya?"

Gosh ano ba itong pakiramdam ko na para akong inihuhukom ng sarili kong mga anak.

Kanina habang binibihisan ko sila, walang humpay ang mga tanong ng mga ito at gusto
ko man silang sagutin parang naumid ang aking dila. Nakaupo sa tabi ang kambal
habang

nasa kabilang upuan naman si Cloud na halatang kinakabahan din.

"He-he's your father."

Kumurap-kurap si Klode tila sinisiguro kung tama ang narinig niya habang si Claudi
naman ay well---

"Oh my gosssssssssshhh, He's our father? Really Mommy? May daddy na kami yieeeee.
Ang galing galing may Papa na ako may Daddy pa ako." Nakita ko naman ang pagkunot
ni Cloud sa papa na sinabi ni Claudi pero agad naman itong nawala ng nagtatakbo
palapit sa kanya si Claudi at yumakap.

Nakita ko pa ang pagtakas ng luha sa mga mata niya sa ginawa ng anak namin. I guess
hindi niya ineexpect na magiging ganito ang reaksyon ni Claudi. Pero iba kasi si
Claudi, alam ko na kahit sinasabi niya sa akin na okay lang na kami lang ni Klode
ang magkakasama, I know hinahanap niya din ang daddy nila. Kahit papaano nakahinga
na rin ako ng maluwag ng makita na masaya si Claudi sa ama niya na ngayon ay
dinadaldal niya na.

Wag na kayong magtaka sa ugali ni Claudi, ganyan talaga siya hindi mahiyain.
Mabilis din para sa kanya na mag-adjust sa mga tao sa paligid niya. Sinulyapan ko
naman si Klode na tahimik ngunit halatang hindi nasisiyahan sa nalaman at
nakakatitig sa kapatid at ama nito.

"Claudi, come here wag mo siyang lapitan!" Nagulat ako ng tumayo si Klode at hilain
si Claudi mula sa ama pero mahigpit na kumapit ang huli sa leeg ni Cloud.

"No, he's our daddy Klode. You should hug him too."

"Klode enough, aren't you happy na nandito ang daddy mo?" nanghihina kong saad.
/>

Tumingin ito sa akin at marahas na umiling. "No, mommy hindi ako masaya kaya
paalisin mo na siya. We don't need him!" Tinignan ko naman si Cloud at napansin ang
nanlulumo nitong mukha.

"Hey Klode, I am your father and I'm sorry kung matagal akong nawala pero eto na
ako and I promise hindi na ako aalis. Can you forgive me?" nakikiusap na saad ni
Cloud.

"You are not my father, sabi ng teacher ko walang daddy na iniiwan ang baby nila.
And you left us, iniwan mo kami ni Claudi at Mommy. You abandoned us!" napaiyak
naman ako sa sinabi ni Klode.

Kasalanan ko ang lahat ng ito, kung bakit nagtanim ng sama ng loob si Klode sa ama
niya at dapat ko na itong itama.

"Stop it Klode, please stop saying mean things to your dad. Hindi niya tayo iniwan
Klode, its mommy's fault Klode." Umiiyak naman itong tumingin sa akin.

"W-what huk d-do you mean Mommy? Sabi mo nagpunta siya sa m-malayo, so he left us
right?" umiling naman ako at nagtatakbo naman ito papasok sa kwarto. Napatingin
naman ako kay Cloud na may bakas ng luha na sa mata habang pinapatahan si Claudi na
umiiyak na din.

"I'll talk to him Cloud, ikaw munang bahala kay Claudi pasensya ka na nagulat lang
si Klode." tumango ito at nagmamadali kong hinabol si Klode.

"Klode, b-baby talk to Mommy please." Humarap ito sa akin at sumikip naman ang
dibdib ko ng makitang nasasaktan at umiiyak ito.
"D-diba Mommy h-hindi naman huk totoo ang huk sinabi mo kanina? K-kahit kailan
hindi ka magsisinungaling samin ni Claudi right?

Huk" Mas lalo akong napaiyak sa tanong nito. Niyakap ko ito ng mahigpit.

"I'm s-sorry Klode, h-hindi n-nagpunta sa malayong lugar ang daddy mo. A-ako yung
naglayo sa inyo sa kanya." Humiwalay ito sa pagkakayakap sa akin.

"B-but why?"

"B-bata pa kasi kayo Klode, you wont understand k-kung ipapaliwanag ko s-sa inyo
lahat." Hinaplos ko ang kanang pisngi nito.

Umiling naman ito.

"M-mommy huk s-sinaktan ka ba niya?"

Hindi ako nakaimik sa tanong nito lalo na ng muli itong magsalita.

"Sabi n-ng c-classmate ko iniwan daw sila ng Mama niya kasi sinaktan ng Papa niya
ang mama niya. K-kaya ka ba umalis kasi sinaktan ka niya?"

"N-no baby hindi totoo yun h-hindi niya ako sinaktan..." Tinitigan ako nito sa mga
mata tila inaarok kung nagsasabi ako ng totoo.

"T-then b-bakit ka umalis?" pinahid ko ang luha ko maging ang luha din nito.

"K-kasi t-that time naduwag si Mommy..." bakas naman ang pagkalito nito sa isinagot
ko.

"Klode, hindi mo pa naiintindihan pero someday ikukwento rin ni Mommy ang lahat."
Niyakap ko ulit ito. Nakahinga naman ako ng maluwag ng hindi na ito nagtanong.

"Klode, do you want Claudi to be happy?"

Tumango ito. "Yes, Mommy."

"How about me?"

Umangat ang ulo nito at hinalikan ako sa pisngi. "Definitely."

"Then, please give your a daddy a chance to be with you and Claudi. Be close to
him."

Umiling ito. "But I don't know how." hinawakan ko naman ang dibdib nito at
tumingala siya sa akin.
"Hindi mo na kailangang alamin pa Klode, pakinggan mo lang ang puso at tutulungan
ka nito. At isa pa Claudi will be with you kaya dapat starting from now, don't be
mean to him. To your Dad. Make Mommy proud by being a good boy."

Tumango ito at ngumiti naman ako. "Promise?" itinaas naman nito ang kanang kamay at
ngumiti sa akin.

"Promise Mommy. I love you." saad nito sabay yakap sa akin.

"I love you too Klode, now go and talk to your daddy and say sorry." Humiwalay ito
sa pagkakayakap sa akin. Tumayo na ako at sasamahan na ito papalabas ng bigla na
lang tila umikot ang paligid ko. Ang sigaw ni Klode ang huli kong narinig bago ako
tuluyang nawalan ng malay.

TBC

A/N: Salamat sa 1k plus reads :) Sana patuloy niyong subaybayan ang mga susunod na
kabanata.

Vote. Comment naman tayo Guys :)

=================

AWS CHAPTER 32

HIS SIDE PART 1

Chapter 32

CLOUD'S POV

"Marami na ang nagbago sa nagdaang taon, Sky. Katulad ng kung anong gusto ko at
kung sino ang mahal ko..." nakita ko pa ang pagkalito ni Sky sa sinabi ko pero agad
na din akong umalis at hindi na siya inantay pang magsalita.

"Really? Iiwan mo siya? Eh hindi ba nung nangako ka na susubukan mo akong mahalin,

sabi mo kakalimutan mo na siya pero anong nangyari hindi ba binalikan mo siya?!"

"Hindi ako ganun katanga Cloud, akala ko okay na? Okay na tayo at magiging maayos
na ang relasyon nating dalawa pero anong nangyari makalipas lang ang ilang buwan
bumalik ka na naman sa kanya? Anong tingin mo, na hindi ko malalaman na gabi-gabi
sa tuwing nawawala ka sa tabi ko, nagpupunta ka kay Charlotte. Kaya tell me paano
ko sasabihin sa'yo na buntis ako kung palaging pumapasok sa isip ko, ang takot na
baka lumaki ang anak ko sa pamilyang ang magulang ay hindi nagmamahalan? Ayokong
lumaki ang mga anak ko na nakikita akong malungkot dahil sa hindi ako magawang
mahalin ng ama nila! Okay lang na ako ang masaktan, 'wag lang sila!"

Paulit-ulit na umuukilkil sa akin ang sinabi ni Sky, parang sirang plaka na ayaw
tumigil. Parang bulang naglaho ang galit ko sa kanya dahil sa niloko niya ako na
hindi siya buntis nung ibinigay ko sa kanya ang pregnancy test kit noon. Pero
kasalanan ko pala kaya niya

ginawa 'yun dahil sa pagiging tanga at gago ko noon, sa pananakit ko sa kanya at

hindi pagtupad sa pangakong sinabi ko sa kanya. Napatingin ako sa hawak kong
envelope at ng makakita ako ng basurahan ay walang pag-aanlinlangan ko itong
itinapon. After all, peke naman ang dokumento na nasa loob 'nun. Hindi totoong
magpa-file ako ng sole custody sa mga bata. It's just my way para hindi hayaan
makaalis si Sky kasama ang mga bata. Galit man ako 'nung una kay Sky, alam ko sa
sarili ko na hindi ko gagawin 'yun. Natakot lang ako na baka umalis na naman sila
kaya kahit alam kong mas lalo siyang magagalit sa akin,ginawa ko pa din. Ganun
talaga siguro pag desperado ka na makuha ang gusto mo. At ang gusto ko?
Ang manatili sila sa tabi ko...

Nang ibalita na sa akin ng inutusan kong detective ang tungkol kay Sky at sa mga
anak namin na hindi ko inakalang kambal pa pala. Hindi ko maipaliwanag ang
naramdaman ko, just by thinking na lumaki ang mga bata na hindi ako kasama. I can't
help but feel sad, maybe maraming nagagalit sa akin dahil sa ginawa ko kay Sky at
maraming magsasabi na deserve ko na hindi malaman ang existence ng mga anak ko
dahil sa pagiging gago ko. But then, hindi ko sila masisisi dahil ako mismo
nagagalit sa sarili ko. Na dahil sa pagiging iresponsable ko at pagiging tanga,
matagal nawala sa akin ang asawa at anak ko. Pero ngayon natauhan na ako, natagalan
man but still sisiguraduhin ko na this time, I'll make things right. Kinuha ko ang
cellphone ko sa bulsa at sinimulang idayal ang number niya. This is my first step
para maayos ang pamilya ko at

makasama ang tunay kong mahal.

"Babe! I miss you, bakit ba hindi mo sinasagot ang mga tawag ko?"

"Busy ka ba?"

"Well, may shooting pa ako but then kung aayain mo naman ako. Pwede kong i-cancel
'yung lakad ko, may sasabihin din kasi ako sa'yo."

"Alright, let's meet up."

"Saan babe?"

"Your Private resort. May pupuntahan lang ako at didiretso na rin ako kaagad doon."
"Okay see you later, I love you babe." napapikit naman ako ng mariin sa sinabi
nito.

"Got to go, bye."

Napabuntong-hininga ko, panahon na para tapusin ang relasyon na dapat matagal ko ng

tinapos pa.

♣♣♣♣♣

"LOUIE." narinig ko ang ungol sa kabilang linya.

"Hello C-cloud Ohhhhhh, yeah that's it baby." naiiritang inilayo ko sa tenga ang
cellphone ko.

"What's the matter huh Man? Shit, alis ka muna baby." hinihingal na saad nito.

"Kapag hindi mo ko kinausap ng maayos Louie, sisiguraduhin ko na malalaman nila

Tita ang pinaggagagawa mo diyan sa opisina mo." narinig ko ang kalabog at ang
pagtikhim nito kaya naman napangisi ako.

"Anong kailangan mo mahal kong pinsan?"seryoso na nitong saad.

"I'm here in front of your mall. Meet me up, may mga bibilhin ako, kailangan ko ng
suggestion."

"What the hell Cloud, ano mo ako alalay at kailangan mo pang magpasama sa akin?!
Iniistorbo mo ang sexy time namin ng baby ko." pag-angil

nito sa akin.

"Madali naman akong kausap eh, kaya magpapasama na lang ako kay Tita Faye at
makikipagkwentuhan na din. Bye Louie."

"I'll be there in a minute, sinong nagsabi na hindi kita sasamahan? Sasapakin ko."
napangiti naman ako ng tagumpay sa sinaad nito.

"Baby, break na tayo, kuha ka na lang sa baba ng kahit anong damit at alahas na
gusto mo.-OUCH,"

"Make it fast, you know me ayokong naghihintay."

"Damn you, nasampal pa ako ng dahil sa'yo-" hindi ko na inantay matapos ang
sasabihin nito at bumaba mula sa kotse.That guy whom I called is my best friend
Louie Reuse, a certified playboy and a man whore.

♣♣♣♣♣
"SO ano bang bibilhin mo at kailangan pa talagang magpasama ka sa akin, tsk ng
dahil sa'yo naudlot ang sexy time ko may bonus pang sampal." habang nagsasalita ito
ay kabi-kabilang empleyado ang yumuyukod sa amin. At ang kasama ko ay akala mo
artista kung makakaway sa madadaanang babae.

"Stop it, mukha kang siraulo."

"Hoy Cloud, naghahanap ako ng prospect ko kaya manahimik ka diyan."

Kinuha ko ang cellphone sa bulsa ko. "Hello, Tita Faye." agad naman nitong hinablot
sa akin ang cellphone ko.

"Hi Mommy,-ba't napatawag si Cloud?-..." Hindi ko na inintindi ang sasabihin nito

at huminto sa harap ng isang toy store. Pumasok ako at iniwan ang loko kong pinsan
na mukhang ginigisa na naman ng ina nito.

"Good afternoon Sir," tinanguan ko lang ito at agad dumiretso sa doll

section. Hawak ko ang isang manika ng biglang sumulpot ang hinihingal na si Louie.

"What the hell Cloud?! Alam mo bang iwas na iwas ako kay Mommy tapos tinawagan mo
pa--"

"Maganda ba?" tukoy ko sa manikang hawak ko.

"Aba siyempre naman, walang panget na ibinebenta ang mall namin--teka nga para
kanino ba 'yan?"
"Para sa anak ko." inilagay ko na sa cart ang manika at humanap pa ng iba.

"Ah para naman pala sa anak mo eh-WHAT?!" hindi ko pinansin ang reaksyon nito at
naghanap pa ng iba.

"Hoy Cloud, ano bang pinagsasabi mo? May anak na kayo ni Charlotte? Kailan
pa?"pabulong nitong saad at lilinga-linga pa sa paligid.

Of course Louie knows everything, siya lang naman ang napagkukwentuhan ko dahil
kahit na malakas ang topak ng huli maaasahan naman pag matinong usapan na.

"It's not her. It's Sky, my wife."

Tumango-tango naman ito."Ah ang napakaganda at sexy mong asawa na natauhan na sa

pagiging gago mo kaya parang bulang naglaho,-WAIT NAGKITA NA KAYO?!"

"Stop fantasizing my wife, you moron. And please lower down your voice balak mo
bang

i-broadcast ang buhay ko?!"

"Sus napakadamot, napakapossesive samantalang dati-"

"Wag mo ng ituloy ang sasabihin mo kung ayaw mong umalis ako dito at maisipan na
makipagkape kay Tita Faye."

"Tsk, sabi ko nga sa'yo si Sky, asawa mo siya eh. Teka-teka nawawala tayo eh so may
anak na kayong babae?"

"Actually pati lalaki."

/>

"Huh?"

"Its a twin."

"Anak ng- lakas mo pre, nakadalawa agad, tell me nag beast-mode ba kayo sa kama
kaya nakadalawa agad? Ikaw huh tatahimik tahimik ka diyan mas malala ka pa pala sa
akin. Ilang round kayo?"

Likas na manyak talaga ang siraulong 'to kaya napailing na lang ako at iniwan ito.

"Napaka serious naman nito, at dahil serious mode ka na gagaya na din ako. So I'm
all ears, kwento ka na pre." Tinignan ko muna kung seryoso na ito at mukha namang
matino na ito kaya ikinuwento ko ang lahat dito habang namimili ako ng ibibigay sa
kambal at pati para kay Sky.

♣♣♣♣♣
"SO makikipag-break ka na kay Charlotte?" anito matapos humigop ng kape. Nasa loob
na kami ng opisina nito para makasigurong walang makakarinig sa pag-uusapan namin.

Tumango ako.

"Tell me hihiwalayan mo ba siya dahil gusto mong mabigyan ng buong pamilya ang mga
anak mo?"

"Of course, it's the right thing to do."

"Hindi mo na ba siya mahal?"

Umiling ako at malalim na bumuntong-hininga. "Hindi na."

"Kailan pa?"

Hindi ako nakaimik sa tanong nito dahil ako mismo hindi ko alam kung kailan nag-
umpisa ang pagkawala ko ng pagmamahal kay Charlotte.

"I don't know."

"You don't know o ayaw mo lang alamin dahil natatakot ka na aminin sa sarili mo na
masyado kang naging tanga sa loob ng mahabang panahon."

Kumunot

ang noo ko at pinagmasdan si Louie. "What do you mean?"

"Eight years ago, when you told me na naguguluhan ka between Sky and Charlotte.
Alam mo kasi Cloud, that time kung mahal mo pa talaga si Charlotte, iiwanan mo na
kaagad si Sky especially sa kalagayan noon ni Charlotte. Hindi ka maguguluhan para
sa wala."

Hindi ako nakasagot sa sinabi nito dahil alam ko tama ang lahat ng sinabi niya.

May punto si Louie,kung talagang mahal ko pa nga noon si Charlotte hindi ako
magdadalawang-isip na iwanan si Sky...but then I chose to stay with Sky and more
than that umasa pa ako na magkakaanak kami...For what reason?

"Nang mga panahon na iyon Cloud, kung sana hindi ka lang naging bulag at pilit
pinaniwala ang sarili mo na si Charlotte pa din ang mahal mo eh di sana hindi
nawala sa'yo ang tunay mong mahal, and it's your wife. Mahal mo si Sky na hindi mo
agad nalaman dahil sa nasanay ka na si Charlotte ang mahal mo dahil siya ang kasa-
kasama mo sa matagal na panahon. Tama ba ako?"

Mahabang katahimikan ang naganap sa amin. Hindi ako nakapagsalita at nalunod sa mga
alaala ng nakaraan.

~*~

"Tell me Cloud, mahal mo pa ba ako?" Nabitawan ko naman ang kutsara na ginagamit ko

sa pagpapakain kay Charlotte.
Everytime she asks me that question, alam ko na kaagad ang sagot dahil hindi ko na
kailangan pang pag-isipan dahil puso ko na rin mismo ang nagsasabing siya, siya ang
mahal ko.

"Hey

bakit ka hindi nakakibo, hindi mo na ba ako mahal?" Napatitig naman ako dito at
nakita ang unti-unting pagdaloy ng luha sa kanyang pisngi. Bumaling naman ang
paningin ko sa palapulsuhan nitong may benda.

"Mahal kita Cloud so I'm sorry, sorry for what I've done. Please, forgive me."
Niyakap ko naman siya at sinabi ang mga katagang hindi ko alam kung 'yun ba talaga
ang sinisigaw ng puso ko.

"I-I love you so don't cry." As I said those words, a glimpse of Sky's face entered
my mind. I wonder why...

~*~

"Anong resulta?" puno ng pangamba kong tanong sa kanya.Nagmamadali ko namang kinuha

ang hawak niya at nanlumo sa resulta.

Negative.

Bakit disappointed ako sa resulta? Less complication 'to hindi ba? Dahil mas madali
para sa akin ang hiwalayan si Sky dahil sa kailangan ako ni Charlotte.
"G-gusto mo bang ipaghanda kita ng pagkain?" May sinabi si Sky pero hindi ito
naging malinaw sa akin dahil patuloy kong inaalam kung bakit hindi ko nagustuhan na
hindi siya buntis. Gusto ko na ba talaga maging ama? Ang magkaanak?

"Bakit hanggang ngayon siya pa din?" Napatigil naman ako paghakbang ng marinig ang
sinabi ni Sky.

'Anong ibig niyang sabihin?'

"Bakit hindi mo ko magawang mahalin? Sinubukan mo ba talaga o pinaasa mo lang

ako?"

'Sinubukan ko Sky, believe me but the question is hindi nga ba ako nagtagumpay?'

"I treated you as my priority but I am always an option to you. Why can't you
choose me, Cloud?! Hanggang kailan ba ako magiging reserba sa buhay mo?!" Nagulat
ako at nakokonsensya ko sa mga salitang lumalabas sa bibig ni Sky. Naramdaman ko
ang pagyakap niya sa akin mula sa likod at nag-umpisang kumabog ng malakas ang
tibok ng puso ko.

'Sky is right, pinupuntahan ko lang siya sa oras na kailangan ko siya.'

'Ang gago mo Cloud, ang gago-gago mo!"

"It's always been her. Ako ang nasa tabi mo pero siya ang laging laman ng bibig mo.
Ako ang asawa mo pero siya pa din ang nagmamay-ari ng puso mo. Hanggang kailan pa
ba ako mag-aantay na mapansin mo. Hanggang kailan ba darating na ako naman--- Ako
naman ang mahal mo... Hindi isang gulong na reserba sa tuwing sinasaktan ka niya...
Sabihin mo sa akin Cloud kasi onting-onti na lang bibitiw na ako kung 'yun ang
makakapagpasaya sa'yo. D-dahil pakiramdam ko gaano man kita mahalin hindi ko siya
mapapalitan sa puso mo."

Umiiyak na naman siya, sinasaktan ko na naman siya. Kaya hindi ko na rin mapigilang
umiyak.

'Sorry Sky, sorry'

/>

"I-I'm setting you free even though hindi ka kailanman naging akin. Maaaring pag-
aari kita sa batas at sa mata ng iba. Pero ang puso mo mananatiling nakatali sa
kanya. Be happy Cloud. Don't worry about me, I'll be fine. Kung iniisip mo na may
responsiblidad ka sa akin dahil sa nangyari sa atin, wag kang mag-aalala h-hindi
naman nagbunga eh... Patuloy lang akong masasaktan maging ikaw kung ipagpapatuloy
natin ito..."

Mabuti pa nga siguro ang desisyon ni Sky, nasasaktan ko lang siya sa ginagawa ko.
Pinahihirapan ko lang siya sa panloloko ko. Pero bakit ng bumitaw siya sa akin may
nag-uudyok sa utak ko na hilahin siya at yakapin. Ang hilingin na wag---wag ka
munang bumitaw hangga't hindi pa ako sigurado sa nararamdaman ko.

Pero ayokong maging makasarili. Paano kung mas masaktan siya kung mapagtanto ko na
hindi siya ang mahal ko? Paano?!

"Skyleigh..." napahinto ito sa paglakad at gusto kong ako naman ang yumakap sa
kanya dahil sa itsura nitong bakas ang labis na sakit na idinulot ko. Pero...
"I'm sorry sa lahat ng sakit na naiparanas ko sa'yo."

'Kung sana may magagawa ang paghingi ko ng sorry sa lahat ng binigay

kong sakit sa'yo, Kahit siguro mapaos ako paulit-ulit akong magso'sorry sa'yo'

"Sa pagbanggit ko sa pangalan niya tuwing kasama kita. I'm sorry dahil siya pa rin
hanggang ngayon ang nasa puso ko. I'm sorry pero maniwala ka I tried. Sinubukan ko
ang mahalin ka, and thank you for setting me free, kahit na alam ko na mahirap para
sa'yo. Thank you for the memories Sky. In time you'll find someone who will love
you and I'm sorry that it won't be me because I am foolishly in love with her. I
need to go but I'll be back, let's talk again later." "

Hindi ko na inantay pa ang sasabihin niya at iniwan siyang lumuluha. Bawat hakbang
ko parang pinipiga ang puso ko, nasa loob na ko ng sasakyan ng lingunin ko ang
bahay namin at naisubsob ko ang mukha kong puno na ng luha sa manibela ng parang sa
isang palabas ay nakita ko ang alaala ng asawa ko. Ang ngiti ni Sky tuwing darating
ako. Ang saya sa mga mukha niya kapag nilalambing ko siya, ang halakhak sa tuwing
binibiro ko siya. At ang halik na pinagsasaluhan namin na tila hindi ko magawang
pagsawaan.

Bababa na sana ako sa kotse at babalikan siya ng tumunog ang cellphone ko at

rumehistro ang pangalan ni Charlotte.

'She needs me so I'm sorry Sky, I'm really sorry,"

style="text-align:center;">~*~

As I remembered those memories, pinagsisihan ko ang lahat ng mga maling desisyon ko

noon.
"Yeah your fucking right. P*tang*na ang tanga ko, ang gago ko." hindi ko napigilan
at parang batang napaiyak ako.

Bakit nga ba naging bulag ako?.Bakit hindi ko pinakinggan ang puso ko noon?

Eh di sana masaya na kami ngayon ni Sky kasama ang kambal...

"Hey, stop crying like a kid, ang dapat mong gawin, isipin ang paraan kung paano mo
makakasama ang totoong mahal mo lalo pa ngayon na may mga anak na kayo. Ipakita mo
kay Sky na mahal mo siya, don't waste any time, It's your last chance Cloud."

Tumigil ako sa pag-iyak. Tumayo ako at niyakap ang pinsan ko. "Hey, sabi ko na kay
Sky mo ipakita, ba't nababakla ka na naman diyan." binatukan ko ito sa kalokohan
nito.

"Thank you Louie."

"No problem, been there done that. Wag mo nga lang akong gayahin na huling-huli na
ang lahat bago ko pa naitama ang lahat." ngumiti ito sa akin pero alam ko sa likod
ng ngiti na iyon nakakubli ang totoong nararamdaman niya.

"Louie, it's not your fault-" tinapik naman ako nito sa balikat at tinalikuran ako.

"Mauna na ako, wag ka ng sumabay sa akin sinasapawan mo pa kagwapuhan ko. Hahanap

muna ako ng chicks, para matuloy ang sexy time ko." napabuntong-hininga na lang ako
sa sinabi nito.

♣♣♣♣♣

"Good evening Babe I'm on my way na. Asaan ka na?"

"Papunta na din."

"Great, can't wait to see you..."

"Okay, bye."

"Wait Babe,"

"What?"

"May nakalimutan ka atang sabihin?"

Kumunot ang noo ko sa sinabi nito. "Ano naman 'yon?"

"I love you."

"Charlotte..."

"What?! I'm waiting,"

"I need to go. Talk to you later." hindi ko na inantay na magprotesta ito at agad
ko na itong binabaan. I can't say it, not anymore.

Dahil isang tao lang ang gusto kong pag-alayan ng mga salitang iyon...

TBC

=================

AWS CHAPTER 33

HIS SIDE PART 2/2

CHAPTER 33

CLOUD POV

"Babe, what took you so long?"

Tinignan ko ang babaeng nasa harap ko na kahit na sino ay nanaisin siyang makuha.
Sabi nga ng iba every Man's Dream. A perfect woman as what they say- beauty and
brain. She is known as Charlotte-the goddess actress. But then, hindi din naman
dahil sa pisikal na aspeto kaya ko siya nagustuhan. It's because of her
personality, her dreams, her habits. In short, lahat ng tungkol sa kanya nagustuhan
ko. Noon,simpleng pagngiti niya pa lang sa akin bumibilis na ang tibok ng puso ko.
Whenever she's beside me, I felt this warm feeling inside my heart. But seeing her
right now, I can say it's all gone.

"Hindi mo na dapat ako inantay dito sa labas, malamig pa naman." ani ko at para
itong batang naglambitin sa leeg ko. Everytime na ginagawa niya ito, she made feel
that I am the luckiest man alive but right now what I felt is something far from
it. Pakiramdam ko sa ginagawa niya, nagtataksil ako sa pamilya ko. Sa kambal at kay
Sky. Pamilyar ang pakiramdam na ito, it's what I've felt eight years ago but I
chose to ignore it then.

"It's okay pag naman dumating ka...maiinitan din naman ako eh." hinalikan nito ang
leeg ko kaya naman parang napapasong naitulak ko ito. Sa sobrang lakas muntik na
itong mabuwal kung hindi lang ito nakakapit sa braso ko. Bakas ang pagkagulat at
pagkalito sa mukha nito dahil sa ginawa ko.Tila takang-taka sa iniasal ko.

"What's wrong

with you Cloud?" bumitaw ito sa akin at nagdadabog na pumasok sa loob ng bahay.

Napabuntong-hininga naman ako at sinundan ito papasok. It's her private resort, ang
sabi niya pa haven daw namin ang lugar na ito. Nakita kong dumiretso ito sa maliit
na bar sa loob ng bahay at agad kumuha ng alak. Hindi lang naman ako ang nagbago
maging si Charlotte. Pakiramdam ko napakalayo niya na sa nakilala kong babae ten
years ago.

"Stop it Charlotte, hindi makakabuti sa'yo kung lagi kang iinom ng alak. At isa pa
may pag-uusapan pa tayo."

Hindi ito umimik at ipinagpatuloy ang paglagok sa alak na nasa baso nito. Mariin
akong napapikit at inagaw sa kanya ang baso, hindi naman ito nagprotesta pa at
nanahimik na lang.

"For the past eight years, you always called me Charlotte, Cloud."

"Charlotte..."

"Call me babe hmmm just like before?"

Parang bata na humarap ito sa akin at tila nanghihingi ng isang candy.

"Why did you push me earlier? May problema ba? Ayaw mo ba ng pabango ko? Si Manager
kasi eh ipinagamit sa akin yung ine-endorse ko, do you want me to change it?
Matapang ba ang amoy?"

"Charlotte---"

"I said call me babe. Remember, it's our endearment sabi mo pa nga noon cliché man
sa iba pagdating sa atin unique yun kasi---"

Tila walang balak itong makinig at nais lang magkwento kaya naman nagsalita na ako.

"I'm sorry Charlotte."

Tumayo ito. "Why are

you saying sorry Cloud?" sasagot na sana ako ng muli itong magsalita.

"Ah...because you can't call me babe na? Why corny na ba?Eh di palitan natin,
nowadays ang daming nauusong endearment--" tumalikod ito sa akin at agad ko itong
hinawakan sa kamay at hinila paharap sa akin.

"It's not about that. Listen to me Charlotte---"

"Why so serious Cloud? C'mon ang tagal nating di nagkita why don't we do something
hot. Something sexy hmmm." binuksan nito ang unang butones ng polo ko ngunit bago
niya pa buksan ang isa pinigilan ko na ang kamay niya. If you are curious kung sa
loob ba ng eight years may nangyari sa amin ni Charlotte, then it's a no. We never
did 'it', hindi dahil sa ayaw niya kung hindi dahil sa ayaw ko. Sinubukan ko but
then hindi ko kaya, everytime I kissed her and close my eyes. It's not her face
that I imagined, it's Sky. So mahirap mang paniwalaan, I've been celibate for the
past eight years.

"O-okay, mukhang wala ka na naman sa mood. I understand, I'll just take a shower.
Mamaya na tayo mag-usap."Tinalikuran ako nito at nagsimulang maglakad pero
pinigilan ko siyang muli. Napahinto naman ito pero nanatiling nakatalikod ito at
tila ayaw tumingin sa akin.

"Humarap ka sa akin Charlotte."

"A-ayoko, m-maliligo muna ako."

Ayaw nitong humarap sa akin kahit na hinihila ko siya kaya naman ako ang naglakad
papunta sa unahan nito. And there, I saw her tears streaming down her face. Inangat
ko ang kamay ko para sana punasan ang luha nito ng umiwas ito.

"Don't."

/>

"You know that I hate seeing you cry,"

Actually ayoko talaga nakakakita ng babaeng umiiyak, maraming lalaki na ganoon at

isa na ako 'don. And it's ironic, dahil sa ilang bilyon na kababaihan, dalawa doon
ang palagi kong napapaiyak.

Charlotte and Sky.

"Hindi lang naman ako hindi ba? Kung may magtatanong sa akin kung ano ang isa sa
mga ayaw ng isang Cloud Monteciara, sasabihin ko na ayaw niya ng babaeng umiiyak."

"I'm sorry."

"Ganyan na lang ba ang lagi mong sasabihin Cloud? Sorry? Sorry for what?...Dahil ba
sa paulit-ulit na rejection na natatanggap ko sa'yo ganun ba 'yun? But what to do,
kahit magsorry ka ng ilang beses hindi pa rin mawala yung sakit. But it's okay
kasalanan ko naman eh..."parang walang nangyari na pinunasan nito ang luha at
ngumiti sa akin.
"Let's stop being dramatic Cloud, nakakasawa na, drama na nga yung palagi kong
inaarte hanggang sa atin ba naman."

"Charlotte, may sasabihin ako sa'yo."

"Okay, mauuna muna ako. May nag-offer sa akin ng isang international movie, pwedeng
ito ang maging simula ng hollywood career ko pero mawawala ako ng tatlong

taon."

Tumango naman ako sa sinabi nito at tila nagtaka ito sa reaksyon ko.

"Congrats, isa ito sa mga pangarap mo hindi ba? So pwede ko na bang ituloy ang
sasabihin ko?"

"'Yan lang ba ang sasabihin mo? Congrats?" napakunot naman ang noo ko sa tinanong
nito.

Ano ba ang inaasahan

niyang sasabihin ko?..

"Wala namang mali sa sinabi ko Charlotte-"

"I declined it. You wanna know why? It's because of you, I expected you to at least
be sad dahil aalis ang girlfriend mo--"
"Accept it. Para rin sa iyo yun and what I want to say is... let's stop this
relationship." Napatigil ito sa pagsasalita at bumuka ang mga bibig nito na tila
may nais sabihin ngunit hindi malaman kung paano bibigkasin. Lumipas ang isang
minuto na nakatitig lang ito sa akin at tila inaanalisa kung tama ba ang dinig niya
sa sinabi ko.

"Anong sinabi mo?" dahan-dahan nitong saad.

"Let's break up." walang kakurap-kurap kong saad. Inaasahan ko na sasampalin ako
nito pero nagulat ako ng tumawa ito.

"Hahahahaha a-ano naman tong joke mo ang corny mo talaga --- maliligo na ako mag-
isip ka ng bagong jokes 'yung makakapagpatawa talaga sa akin." tinapik nito ang
pisngi ko at maglalakad na sana ng hawakan ko ang balikat nito.

"Stop it Charlotte, kilala mo ako hindi ako mahilig magbiro ng ganitong bagay.I'm

serious." iniwas nito ang tingin sa akin.

"W-why? Hindi mo na ba ako mahal?"

"I'm sorry."

"No, hindi to totoo gumaganti ka 'no? Gumaganti ka sa ginawa ko sa'yo eight years
ago right? Tama ako 'di ba?" sigaw nito.

Umiling ako. "Hindi dahil doon Charlotte wala sa isip ko na gumanti sa'yo."
"Hindi ako naniniwala, ginagawa mo ito dahil hanggang ngayon hindi mo pa rin ako
mapatawad sa ginawa ko sa'yo, na

nagawa kong ibigay ang sarili ko sa ex ko at nasaktan kita kaya ka ganito. Pero di
ba nagexplain na nga ako hindi ba?! Na kaya ko lang ginawa yun dahil sa kinailangan
ko ang tulong

niya!"

Eight years ago, niloko niya ako - nagawa niyang makipagtalik sa mortal kong
kaaway, Lance-her ex. The reason is, she needs him to destroy someone. Sinaktan
niya ako, but then I chose to forgive her dahil sa nalaman ko kung anong rason at
dahil na din that time, she was so vulnerable. To the point na nagawa niyang
pagtangkaan magpakamatay.

And that's my mistake, dahil hindi ko agad nalaman ang pagkakaiba ng pagmamahal sa
awa.

"Charlotte matagal na iyon at pinatawad na kita dahil sa alam kong nilamon ka lang
ng galit at sakit. Kaya hindi 'yun ang dahilan para hiwalayan kita."

"A-alam mo na ikaw lang ang meron ako, kaya kahit alam ko na wala na ang dating
Cloud. Wala na ang Cloud na nagmahal sa akin nanatili pa rin ako sa'yo. Pilit kong
isinisiksik ang sarili ko sa'yo kahit na nagbago ka na. Kahit ang lamig-lamig mo na
sa akin, kahit minsan pakiramdam ko iniiwasan mo ako. So I am begging you Cloud,
don't do this to me. Hindi ko kaya, I am willing na mawala ang lahat sa akin wag
lang i-ikaw."lumuluhang saad nito. Yumuko ito at niyakap ako.

Masyado ng mahirap ang pinagdaanan ni Charlotte kaya nga kahit alam ko sa sarili ko
na wala na ang pagmamahal ko sa kanya. Nanatili pa din ako sa tabi niya, dahil ang
love hindi naman talaga nawawala 'yan, nagbabago lang ang form at intensity nito.
Sa kaso ko,ibang pagmamahal na ang

kaya kong ibigay kay Charlotte.

Dahil ang pagmamahal na hinahangad niya ay nasa iba na..Nakuha na ito ng iba-mali,
Ibinigay ko na ito sa iba.

"I found her." napatingala naman ito sa sinabi ko at napabitaw sa pagkakayakap sa

akin.

"Her? Meaning- Sky...your wife. Siya ba ang dahilan huh?...Inutusan ka ba niya na

gawin ito, ang hiwalayan ako? Bakit nakiusap ba siya na balikan mo siya? Iniyakan
ka ba niya? I knew it, babalik talaga ang babae na 'yun at sisirain na naman tayo."

Kumunot ang noo ko sa mga sinabi nito. It's like I'm seeing Charlotte in her
different side.

"Stop it, walang kasalanan si Sky, Charlotte! Ako ang may gustong hiwalayan ka
dahil sa--"

"Dahil sa ano- Siya na ang mahal mo ganun ba? Hindi mo na kailangan sabihin sa akin
yan dahil alam ko na. Nakakatawa ka Cloud, parang noon lang pinagmukha mong tanga
'yung tao at niloko tapos ngayon hihiwalayan mo ako, dahil sa mahal mo siya?! Ang
tanong, mahal ka pa ba niya? I doubt about it, paano niya pang mamahalin ang
lalaking muntik ng sumira sa pagkatao niya." Hinablot ko ito at halos bumaon ang
kamay ko sa mga braso nito sa galit sa sinabi nito.

Anong ibig sabihin nito?!

"Anong ibig mong sabihin?"

"Sky suffered from a depression and you wanna know the reason behind it? It's you,
Cloud. Dahil sa iniwan mo siya, dahil sa binalikan mo ako--dahil sa mahal na mahal
ka niya. Now tell me Cloud, magagawa mo bang humingi pa ng isang tyansa sa babaeng
hindi ka naman

deserve, dahil wala kang ginawa kung hindi ang saktan siya ng paulit-ulit."
nabitawan ko ang braso nito dahil sa sinabi nito.

Sky suffered from a depression?!

"Nagulat ka ba? Well, inexpect ko na rin 'yang reaksyon mo."

"Kailan mo pa nalaman?!"

"Noong nakaconfine siya, I saw Thunder kaya sinundan ko siya. And I found out
everything."

"Bakit hindi mo sinabi sa akin?!"

Umiwas ito ng tingin sa akin. "N-nasa ibang bansa ka 'nun right?"

"Tinawagan mo sana ako! Pero---hindi kung matagal ng nangyari 'yun bakit ngayon mo
lang sinasabi sa akin ito? Bakit ngayon lang?!" inalog-alog ko ito sa balikat at
nakita ko naman ang muling pagpatak ng luha nito.
"D-DAHIL SA NATAKOT AKO, DAHIL PAKIRAMDAM KO KUNG MALALAMAN MO 'YUN NOON,IIWANAN MO
AKO PARA SA KANYA. Hindi ako tanga Cloud, nakita ko kung gaano mo pahalagahan si
Sky noon. Noong magkabalikan tayo, palagi mong ikinukwento sa akin si Sky na hindi
ko maiwasan na tanungin sa sarili ko kung ako pa ba ang nagmamay-ari ng puso mo
dahil kasama mo man ako siya ang bukambibig mo."

Masama naman ang tingin kong iginawad sa kanya.

How can Charlotte be like this?...

Hindi ito ang babaeng minahal at nakilala ko noon.

"Hindi na mahalaga ang mga nangyari noon pero salamat sa sinabi mo dahil mas lalo
ko lang ginusto na makabawi kay Sky sa lahat ng ginawa ko sa kanya. Goodbye
Charlotte." Tumalikod na ako ng maramdaman kong niyakap ako nito

sa likuran. Ganitong-ganito kami noon ni Sky noong araw na palayain niya ako. Pero
ibang-iba ang pakiramdam ko ngayon.

"No, wag mo siyang puntahan. Kaya kong gawin ang lahat Cloud, wag mo lang siya
balikan. At isa pa hindi ka na naman niya tatanggapin pa, hindi ba nga kaya ka niya
iniwan noon dahil sa napagod na siya sa'yo?"

Inalis ko ang mga braso nito mula sa pagkakayakap sa akin at hinarap siya.

"Mali ka Charlotte, para sa akin hindi napapagod ang puso ng isang tao na magmahal
bumibitaw lang sila kapag alam nila na mas magiging masaya ang mahal nila kung
palalayain niya ito."
Tumingin ito sa akin na tila hindi makapaniwala. "Sinasabi mo ba na mahal ka pa rin
ni Sky? Wag kang tanga Cloud, imposible ang sinasabi mo."

"Hindi ko sinasabi na mahal pa ako ni Sky dahil ako mismo, alam ko na malabo na
iyon but then kung noon, siya ang lumaban para sa akin kahit na masaktan pa siya.
Ngayon handa na ako--- na ako naman ang lumaban at masaktan para sa kanya, para sa
mga anak namin."

Nanlaki ang mata nito sa sinabi ko. "A-anong ibig mong sabihin? A-anak, may anak na
kayo? P-paanong nangyari 'yun?"

"Itinago sila sa akin ni Sky, eight years ago when she left." natahimik ito sa
sinaad ko at tila nag-isip.

"Then, dapat magalit ka sa kanya,"

"What?" naguguluhang tanong ko dito.

What the hell is she saying?

"Tinago niya sa'yo ang mga anak mo Cloud, ipinagkait ang karapatan mo bilang ama,
then dapat magalit ka sa

kanya. Kunin mo ang mga bata, aalagaan ko sila-" hinawakan ko ito sa balikat at
muli ay inalog ko. Umaasang mahimasmasan ito sa sinasabi niya.
"I didn't know na kaya mong bumaba sa ganitong lebel Charlotte. But I'm sorry hindi
ako galit sa kanya, siguro 'nung una but now, walang ibang tumatakbo sa isip ko
kung hindi ang makasama siya kasama ng kambal na anak namin." Tinalikuran ko na ito
bago ko pa hindi mapigilan ang sarili ko at masaktan ito dahil sa mga hindi kapani-
paniwalang sinasabi nito.

"Then, kakausapin ko si Drake, sasabihin ko sa kanya na may relasyon tayo and you
know him. Tuso siya kaya niyang tapakan ang kahit sino umangat lang ang EEN."
Napahinto ako sa paglalakad dahil sa sinaad nito. EEN is my rival network, ang CEO
nito ay walang iba kung hindi si Drake Eruja at gaya nga ng sinabi ni Charlotte
tuso si Eruja, gagawin ang lahat maiangat lang ang negosyo niya.

Seven years ago, ng bumalik si Charlotte sa pag-aartista, si Drake ang siyang

nagmanage dito. Kung nagtataka kayo bakit hindi sa MEC, well hindi dahil sa ayaw ni
Charlotte kung hindi dahil sa ako ang may ayaw.

At kapag nalaman ng media ang tungkol sa relasyon namin ni Charlotte, malalagay sa

alanganin ang posisyon ko sa kompanya at magugulo ang buhay nila Sky at ng kambal.

"Kaya mo ba?"

"B-bakit hindi? Wala na akong pakialam sa career ko masira man ito. Eh ikaw alam mo
naman siguro na maaapektuhan ang mga anak mo sa gagawin ko. Kukutyain sila ng ibang
tao dahil sa paningin ng iba, kasal ka sa ina nila pero nagawa mong makipagrelasyon

sa akin. So kung ayaw mong mangyari 'yun babalik ka sa akin at hindi mo ako iiwan."

Umiling-iling ako at dahan-dahang umatras palayo sa kanya. "Hindi ikaw ito

Charlotte, nagbago ka na. Then tell me makakaya mo bang iparanas sa mga anak ko ang
naranasan mo? Hindi ba kaya ka naging artista dahil sa gusto mong sirain ang buhay
ng anak ng babaeng sumira sa pamilya mo? Ang dahilan kung bakit nagpakamatay ang
Mama mo at naaksidente ang Papa mo---" Hindi ko na sana nais pang ungkatin ang
nakaraan ni Charlotte pero umaasa ako na sa sinabi ko magising ito at hayaan na
akong maging maligaya sa piling ng mahal ko.

"Tumahimik ka!" sigaw nito kasabay ng pagkabasag ng baso na ibinato nito sa pader.

"Why? Ayaw mong marinig na sa gagawin mo, para ka na ding naging katulad ng kabit
ng Papa mo, na gagawin ang lahat ultimo makasakit ng iba manatili lang sa tabi ng
mahal niya. Stop it, Charlotte. Wag kang bumaba sa lebel ng babaeng sumira sa
pamilya mo."

Tumalikod ako at iniwan na ito. Narinig ko pa ang pagtangis nito pero hindi na ako
bumalik pa. Dahil simula ngayon, wala na ako sa tabi nito para patahanin siya sa
tuwing umiiyak siya. I just hope na sana bumalik ang dating si Charlotte. Ang
babaeng minahal ko na hindi nababalot ng galit at sama ng loob. Siguro kung
mangyayari iyon, magiging magkaibigan kami. Dahil naghiwalay man kami, mananatili
pa ding mahalaga sa akin si Charlotte.

Charlotte is seven years old when her parents got separated dahil sa naging kabit
ng daddy niya. Artista ang babaeng iyon, ng hiwalayan siya ng ama ni Charlotte.
Ipinagkalat ng babae ang naging relasyon niya sa Papa ni Charlotte. Nagpakamatay
ang Mama ni Charlotte sa kahihiyan at ang Papa niya naman ay naaksidente dahil sa
kalasingan. Lumaki si Charlotte sa piling ng tiyahin niya, one year pa lang kami ng
mamatay ang Tita niya at 'dun nalaman ni Charlotte ang tungkol sa magulang niya na
inilihim pala sa kanya. Since then, unti-unti nagbago si Charlotte... Nilamon siya
ng galit na nagawa niyang ibigay ang sarili niya sa ex nito masira lamang ang buhay
ng anak ng babaeng sumira sa pamilya niya...

I just hope makita mo ang sarili mo na magpatawad Charlotte...Goodbye and thanks

for the beautiful memories...

Napabuntong-hininga ako pagkalabas ko ng bahay at tumingala upang pagmasdan ang

langit.
Sky, tinapos ko na ang lahat ng sa amin ni Charlotte at dahil wala na ang sa
amin...unti-unti bubuuin ko ang pamilya natin...Sana mabigyan pa ako ng huling
tyansa...

TBC

=================

AWS CHAPTER 34

A/N: Wag kayong maguluhan sa phasing ng story .. Eto ang nangyari after mahimatay
ni Sky sa chapter 31 and after malaman ng kambal na Daddy nila si Cloud :)

Chapter 34

"D-daddy, Klode is really bad talaga. Pinaiyak niya t-tayo!" mas lalo ko naman
niyakap ng mahigpit si Claudi na patuloy pa ding umiiyak. Kanina ng sinabi ni Sky
ang tungkol sa akin sa mga bata kinabahan ako sa magiging reaksyon nila.

Pero parang may humaplos sa puso ko ng marinig ko ang nagagalak na boses ng anak
kong babae na tila tuwang-tuwa na makilala ako. Mas lalo na ng yakapin ako nito ng
mahigpit at kausapin na parang matagal na kaming magkakilala. Hindi ko tuloy
mapigilan ang maluha sa sobrang saya na naramdaman ko. Pero ng akala ko magiging
maayos na ang lahat, parang may tumusok sa puso ko ng maaalala ang sinabi ng anak
kong lalake.

"You are not my father, sabi ng teacher ko walang daddy na iniiwan ang baby nila.
And you left us, inwan mo kami ni Claudi at Mommy. You abandoned us!"
Napapikit ako ng mariin ng parang sirang plaka na umuukilkil ito sa akin. My son
hates me, that's for sure. He doesn't want me to be in their life, and it hurts me
so much. Napatingin ako sa pinto kung saan nandoon ang mag-ina ko. I hope na okay
lang sila lalo pa at mukhang sumama ang loob ni Klode kay Sky.

"Baby, your brother is not bad nagulat lang siya kay daddy. So stop
crying,everything will be fine..."

Si Claudi ba ang kinukumbinsi

mo o ang sarili mo Cloud?

Napabuntong-hininga naman ako sa naisip ko, hinarap ko na lang sa akin ang anak ko
at pinunasan ang luha nito sa maganda nitong mukha.

Tumigil ito sa pag-iyak. "Daddy, can I ask you a question?" nakanguso na sabi nito
kaya naman pinisil ko ang tungki ng ilong nito.

"Sure baby, anything for you."

Ang sarap talaga sa pakiramdam na marinig dito ang pagtawag sa akin ng 'Daddy'.

"But before I ask you a question, stop calling me baby. Hmp si Papa, young lady ang
tawag sa akin, you should also call me that Daddy." Napakunot-noo ko sa sinabi
nito.

Sino ba ang Papa na tinutukoy nito? Ayon naman sa report na ibinigay sa akin ng
inutusan ko, walang karelasyon si Sky. Tatanungin ko na sana ito ng may kumatok sa
pintuan, mukhang dumating na ang kasambahay nila Sky na inutusan nito na kumain
muna sa baba upang masolo namin ang mga bata. Binuhat ko si Claudi at nagtungo sa
pinto at binuksan ito. Napatda ako sa taong bumungad sa akin.

"Papa!" agad bumitaw sa akin ang anak ko at nagpakarga sa lalaking tinatawag niyang
Papa.

It's Thunder, my brother.

"A-anong ginagawa mo dito?"

"What are you doing here?"

Nagpalipat-lipat naman ang tingin sa amin ng anak kong si Claudi na nakangiti.

"Ay ang galing hihihi sabay kayong magasalita...Galing!" pumapalakpak pa ang anak
ko na walang kaalam-alam sa namumuong tensyon sa pagitan naming dalawa ng kapatid
kong ilang taon kong hindi nakausap.

/>

"Come to Daddy Claudi."

Bumitaw ang anak ko sa magaling kong kapatid ngunit bago 'yun hinalikan pa nito ng
matunog sa pisngi ang huli. Bago pa tuluyang makalapit sa akin si Claudi nakarinig
kami ng sigaw mula sa loob ng kwarto.
"Mommmmmmmyy!" agad akong napatakbo sa narinig ko. Binuksan ko ang pinto at
bumungad sa akin ang walang malay na si Sky, katabi ng anak ko na inaalog ito at
ginigising. Agad-agad akong lumapit sa dalawa, nagulat ako ng yumakap sa akin ang
anak ko.

"H-help Mommy, Daddy." napatulala ako sa sinabi nito.Tinawag na akong daddy ni

Klode, ang ibig bang sabihin nito tanggap niya na ako?

"Mommmmmyy ko waaaaaaaahhh..." natauhan ako ng marinig ang palahaw ni Claudi kaya

agad kong tinignan si Sky, maputla ito at tila pinagpapawisan. Humiwalay na sa akin
si Klode at agad kong hinipo ang mukha ni Sky.Tama ang hinala ko, may lagnat nga
ang huli. Binuhat ko si Sky at hiniga sa kama, pumunta ako sa aircon at pinatay
ito.

Naririnig ko pa rin ang pagtangis ng mga anak ko na inaalo ng kapatid ko.

"What's the matter Cloud?" Binalingan ko ang kapatid ko na kapit sa kaliwang kamay
si Klode at karga si Claudi. Nakaramdam ako ng selos ng makitang komportable ang
mga bata dito.

Hindi ito ang oras para sa pagseselos mo Cloud,

"Nilalagnat siya. I'll call a doctor para matignan siya." saad ko na tinanguan lang
nito at hinarap ang mga anak ko, pinapaliwanag ang kondisyon ni Sky. Kinuha ko na
lang ang cellphone ko at tinawagan ang kakilala

kong doktor.
"Hello Dr.Reyes-Yes,okay I'll wait for you here. I'm at Zion Hotel.Thanks."

♣♣♣♣♣

"WALA kayong dapat ipag-alala, okay lang naman siya. Mukhang pagod at puyat lang
siya kaya siya nahimatay idagdag pa ang lagnat. Hayaan niyo lang siya magpahinga,
eepekto na sa kanya ang gamot na ipinainom ko kaya wala na kayong dapat pang
alalahanin." ani ng Doktor at nagpaalam na rin ito.

Hinarap ko naman ang mga anak ko na titig na titig sa Mommy nila, tumigil na ang
mga ito sa pag-iyak pero halata pa rin na nag-aalala sila.

"Narinig niyo ang sinabi ni Dok right kids? Magiging okay na ang Mommy niyo kaya
don't worry, gusto niyo bang kumain ng ice cream?"

Parang nagsabi ako ng magic word dahil agad na nagningning ang mata ng dalawa.
Inabutan ko naman ng pera si Kleng na nakabalik na kanina-nina lang para pakainin
ng ice cream ang dalawa sa baba.

"Wait, may nakalimutan tayo Klode." napatingin ako kay Claudi sa sinabi nito.
Naglakad ito pabalik sa akin, at napangiti ako ng halikan ako nito sa pisngi. Akala
ko aalis na ito pero pinuntahan pa nito ang kapatid ko at hinalikan din.

"What are you waiting Klode? Di ka ba magpapaalam kay Daddy at Papa? Dali kiss mo
na sila..." pag-uudyok nito sa kapatid na nasa pinto pa din. Lumapit ito,
kinakabahan pa ako sa gagawin nito dahil hindi pa din ako sigurado kung tanggap na
ako nito.
"I am not gay to kiss them, tsk."saad nito sabay yakap sa akin. Pinantayan ko naman
ito at niyakap

pabalik.

"Sorry for being rude earlier D-daddy."

"It's okay young man. Thank you for calling me Daddy." humiwalay ito sa akin at
niyakap saglit ang kapatid ko sabay hila sa kambal nito paalis.

♣♣♣♣♣

"KAILAN mo pa nalaman na nakabalik na si Sky?"/ "Kailan mo pa nalaman ang tungkol

sa mga bata?"

Nag-antayan kami kung sino ang unang sasagot kaya tumikhim ako at iminuwestrang
mauna na siya. Nandito kami sa sala at magkaharap na nakaupo, iniwan namin si Sky
dahil baka magising siya sa ingay namin.

"A week ago." saad nito.

"And you didn't bother na ipaalam sa akin?"

"Bakit pa? Sino ka ba?" sarkastiko nitong saad.

"I'm her husband and the father of her children." nakatiim-bagang kong sagot.
Napakuyom ako ng kamao ng marinig ko ang nakakainsulto nitong tawa.

"Asawa? Maaaring ama ng kambal pero asawa?! 'Wag mo kong gaguhin Cloud!"

"Don't use that tone on me Hendrex! Baka nakakalimutan mo na mas matanda ako
sa'yo!" pagpapaalala ko dito. Ngumisi ito na lalo kong ikinainis.

"So kuya baka nakakalimutan mo din na umalis si Sky ng dahil sa'yo?! Kaya anong
karapatan mo na umasta na parang isa kang ulirang asawa kay Sky, you are nothing
but a selfish bastard na sinaktan ang babaeng walang ibang ginawa kung hindi ang
mahalin ka!" tumayo ito at dinuro pa ako.

"Yeah, aaminin ko makasarili ako, gago ako, tanga at kung anu-ano pa pero
pinagsisihan ko na ang

lahat ng 'yun Thunder!"

"Pinagsisisihan? Hindi ba masyado na yatang huli ang pagsisisi mo?! Eight years ago
when Sky left, anong ginawa mo?! Hindi ba at nakipagrelasyon ka sa babae mo imbes
na hanapin ang asawa mo!"

"Wag kang magsalita na parang alam mo na ang lahat Thunder!"pagak itong natawa sa
sinabi ko.

"At ano pa bang kailangan kong malaman huh Cloud? Eh malinaw na naman ang lahat, na
nagawa ni Sky na ibigay sa'yo ang sarili niya pero ikaw naman 'tong si gago, muling
nagpakatanga sa babaeng paulit-ulit kang sinasaktan!"
"Alam ko, hindi mo na kailangan pang paulit-ulitin kaya nga ngayon gagawin ko ang
lahat makabawi lang kay Sky at sa mga bata. At umaasa ako na hindi ka magiging
hadlang sa mga plano

ko." mahinahon ko ng saad.

"Anong ibig mong sabihin na plano?" tinitigan ko ito sa mata at deretsahang

nagsalita.

"Bubuuin ko ang pamilya ko. Bibigyan ko ng kumpletong pamilya ang kambal."

"That's impossible, Sky said na iniwan niya na ang annulment papers niyo noong
umalis siya."

"Ibig sabihin ba non hiwalay na kami? Well let me tell you this hindi ko
pinirmahan." tinawid nito ang distansya naming dalawa at walang babala na
kinuwelyuhan ako.

"Ulitin mo nga ang sinabi mo."

"Hindi.ko.pinirmahan."dahan-dahan kong saad at nag-igting ang panga nito at

binitawan ako.

"Sa anong dahilan?"

"Dahil mahal ko si Sky."

"Mahal? Wala kang ibang mahal kung hindi si Charlotte nakalimutan

mo na ba 'yun Cloud?" nagsalubong ang kilay ko sa sinabi nito.

"Hindi mo hawak ang utak at puso ko para malaman 'yan Thunder."

"Siguro nga hindi ko alam ang tumatakbo sa puso at utak mo but then sa mga nakita
kong pananakit mo sa damdamin ni Sky, hindi ako tanga para paniwalaan ang sinasabi
mo."

"Wala akong pakialam sa pinaniniwalaan mo Thunder dahil hindi ko sa'yo papatunayan

ang sarili ko kung hindi sa babaeng mahal ko."Tumalikod ako dahil nangangati na ang
kamao ko na masapak ang maangas kong kapatid.

"Then may the best man win." madilim ang mukhang hinarap ko ito.

"What?! Hindi mo naman siguro iniisip na katulad ng dati hahayaan ko na lang na

mapunta sa'yo ng basta-basta si Sky. Wala akong pakialam kung ikaw ang ama ng
kambal o sa sasabihin ng ibang tao. This time, hindi na ako matatakot na ipaglaban
ang nararamdaman ko. D-Dahil hanggang ngayon si Sky pa din ang mahal ko."

Ako lang ba o nautal ang kapatid ko ng sinabi niyang mahal niya si Sky?

"Hindi ko din hahayaan na mapunta sa'yo ang asawa ko tandaan mo yan Thunder. Hindi
ko alam kung mahal pa din ako ni Sky pero sakali mang hindi, gagawin ko din ang
lahat maibalik lang ang babaeng nagmahal sa akin." ani ko at parang may kidlat na
dumadaloy sa pagitan naming dalawa sa sobrang sama ng titigan namin sa isa't-isa.
"Nag-aaway po ba kayo Daddy at Papa?"n akakunot ang noo na saad ni Claudi na hindi
namin namalayang nakarating na pala. Mukhang napabilis ang kain ng kambal. Lumapit
ako at parang walang nangyari na ngumiti dito

at kinarga pa ito.

"Bakit mo naman naisip 'yun young lady?" sabay halik sa tungki ng ilong nito.

"Eh kasi ang sama ng tingin niyo po sa isa't-isa." nakapout na saad nito.

"Wala lang 'yun baby nagbibiruan lang kami."palusot ko pa, nagpababa naman ito at
lumapit sa kapatid ko. Hinarap ko naman si Klode na seryosong nakatingin sa akin.

"You're a liar Dad. It's so obvious na nag-aaway kayo."napaubo ako sa sinabi nito,
sasagot pa sana ako ng umalis ito sa harap ko at tahimik na umupo sa sofa. Parang
binata na dumekwatro pa ito at nagbasa ng libro.

Damn, parang nananalamin ako nung bata pa ako...

"Papa, bakit parehas po kayo ng eyes ni Daddy?"napatingin naman ako kay Claudi na
kasalukuyang nilalamutak ang mukha ni Thunder.

"Were brothers Claudi." bumaba si Claudi sa pagkakakandong kay Thunder at

nagpakarga sa akin. Sa maikling oras na pagkakakilala ko sa kambal, napansin ko ang
pagkakaiba ng kambal. Malambing si Claudi at suplado naman ang anak kong lalaki na
mukhang sa akin nagmana.
"Really?"

Tumango ako. "Kaya Claudi stop calling him papa, you should call him

Tito." tumango-tango ito sa sinabi ko. Ngiting tagumpay ako dahil mukhang susundin
nito ang sinasabi ko.

"Ayoko po, gusto ko Papa pa din tawag ko sa kanya hihihi. Yehey may Papa na ako,
may Daddy pa ako." napabuntong-hininga ako sa sinabi nito. Kinuha ko na lang ang
mga binili ko para sa kambal na nakalimutan ko ng ibigay.

"Hey, kids may pasalubong pala si Daddy sa inyo.." iniangat ko naman ang mga paper
bag kong dala at inilabas ang mga binili ko para sa kanila.

"Wow ang gaganda hihihi. Thank you daddy,"tuwang-tuwa naman si Claudi sa binili
kong manika para sa kanya gayundin ang mga damit. Habang si Klode naman ay kinuha
lang ang laruan at damit ngunit ipinagpatuloy pa din ang pagbabasa sa libro niya.

"Klode hindi mo ba nagustuhan ang mga binili ko?"

"Hindi mahilig sa laruan si Klode, he likes reading books." nakangising saad sa

akin ni Thunder tipong nang-iinis.

Hindi ko na lang pinansin si Thunder at tinanong si Klode."You want me to buy you

books?"
"No need Dad, kabibili lang sa akin ni Tito Thunder nung nakaraan hindi ko pa po

tapos." narinig ko ang pagtikhim ng papansin kong kapatid na kasalukuyang

nakikipaglaro kay Claudi. Sinimangutan ko ito na agad din naglaho ng magsalita si
Klode.

"But anyway, thank you for buying me clothes and toys." nginitian ako nito. Ito ang
unang beses na nginitian ako ni Klode at ang sarap nito sa pakiramdam... I feel so
lucky to be their dad.

TBC

=================

AWS CHAPTER 35

Chapter 35

Napamulat ako ng mata ng makarinig ako ng mga ingay na pinangungunahan ng anak kong
si Claudi. Bumangon ako mula sa pagkakahiga at gumuhit ang ngiti sa mga labi ko ng
makita si Klode na nasa paanan ng kama at seryosong nagbabasa.

"Hey, young man." pagtawag ko ng pansin dito. Tutok na tutok ito sa pagbabasa 'di
alintana ang ingay na nanggagaling sa labas.

"Mom, finally you're awake. Okay ka na po ba?" lumapit ito sa akin at hinipo ang
noo ko. Pinisil ko ang pisngi nito at tumango.

"Buti naman po, I am so worried when you passed out. I thought something bad will
happen to you."
Bumalik sa isipan ko ang pagdidilim ng paningin ko kanina pagkatapos non ay wala na
akong naalala pa, marahil dahil sa sama ng pakiramdam ko at sa pagpupuyat kaya ako
nawalan ng malay kanina. Pero bagama't nanghihina pa rin ako. Maayos-ayos na rin
ang pakiramdam ko.

"Sorry young man, di na uulitin ni Mommy, so cheer up hmmm?" ngumiti agad ito at
niyakap ako.

"Anyway, bakit ka nandito? Bakit hindi ka lumabas, mukhang nag-eenjoy pa naman ang
kakambal mo?" tanong ko dito.

Sumimangot ito. "They are so loud, and it looks like Tito and Daddy are in a
competition." natuwa ako ng marinig na tinawag na nitong daddy ang ama nito pero
saglit lang iyon ng rumehistro ang sinabi nito sa akin.

Tito? Meaning si Thunder? At anong competition 'yun?

"Klode

anong ibig mong sabihin?"

"See it for yourself Mommy." anito sabay muling balik ng atensyon sa pagbabasa kaya
naman napagpasyahan ko na lang na lumabas at tignan ang nangyayari.

"So Claudi sino ang gwapo sa amin ng Papa mo?"

"Parehas po kayo kasi magkamukha kayo eh hihihi."

Natawa ako sa narinig kong sinabi ng anak ko. Pero agad din akong napakunot-noo ng
marinig ang sumunod nilang usapan.

"Claudi, gusto mo bang pumunta ng Enchanted Kingdom 'di ba sabi mo di ka pa

nakakapunta doon?"

"Yiiie dadalhin niyo po ba ako doon Papa?"

"Yes, sasama natin si Mommy, si Klode at si Ate Kleng mo."

"What about Daddy, Papa?"

"Ah, hindi siya pwede doon takot sa rides ang daddy mo. Iiyak lang siya doon."

"Shut up Thunder, don't listen to her Claudi.Kung siya sa enchanted kingdom ka

dadalhin si Daddy sa Disneyland kita isasama."

"Wooooow talaga po Daddy? Yiiie makikita ko na rin si Mickey mouse, si Cinderella

and so many fairytale characters."
Napailing ako at ipinagpatuloy na ang paglabas sa kwarto. Mukhang alam ko na ang
sinasabing competition ni Klode.

Kailan pa naging childish ang dalawang ito?

Mukhang di nila ako napansin kaya dumiretso ako sa maliit na kusina sa hotel para
uminom. Naabutan ko naman si Kleng na kumakain ng well

cakes plural talaga kasi apat ang nakahain na cake sa mesa.

Nang mapansin nito ang presensya ko ay binalingan ako nito. "Ay, ate gising na po
pala kayo, Gusto niyo pong kumain ng cake? Baka po kasi masayang ito 'di naman po
natin madadala 'to sa Davao."

"Eh bakit ba kasi ang daming cake? Sino ba ang bumili niyan?"

Lumunok ito at ibinaba ang plato na hawak niya. "Eh kasi po kanina sabi ni Claudi,
gusto niya ng strawberry cake tapos bumili po si Sir.Cloud. Eh si Klode po ayaw
naman po ng strawberry kaya bumili po si Sir.Thunder ng chocolate. Tapos po etong
si Sir.Cloud tinanong po ulit si Claudi kung anong gusto niya pa, sabi naman po ni
Claudi mocha naman po. Tapos si Klode naman po gusto naman ng black forest. Sabay
pong lumabas si Sir.Thunder at Sir.Cloud para bumili. Eh alam niyo naman po sila
Claudi at Klode minsan takaw mata lang kaya 'eto ang dami po tuloy natira."
hiningal pa ito sa mahabang sinabi niya.

"Kanina pa ba nandito si Thunder?"

"Ay opo ate Leigh, nung bumalik po ako galing sa baba nandito na po si Sir.Thunder.
Tapos ate-ahm ay 'wag na nga." tignan mo 'tong babae na ito may ikukwento pero
biglang wala.

"Ano 'yun Kleng?"

"E-eh kasi ate baka po masabihan niyo akong chismosa eh." tila nahihiya nitong saad
sa akin.

"Ano ba yun Kleng? Spill it."

"Eh curious lang naman po ako ate, magkapatid po sila Sir.Cloud at Sir.Thunder 'di
po ba?"

Tumango ako at uminom ng tubig. "Eh kasi po magkaaway po ba sila?"

/>

Kumunot ang noo ko at napahinto ako sa pag-inom sa tanong nito. "Bakit may nangyari
ba kanina habang tulog ako?"

I know na hindi in good terms ang dalawa dahil nga sa mga nangyari sa amin noon.
And I'm afraid na hindi na sila magkaayos pa. Guilt will eat me alive if that
happens, after all ako ang rason ng away nilang magkapatid.

"Eh kasi po 'nung bumalik kami ng mga bata galing sa ice cream parlor naabutan po
namin sila na masama ang tingin sa isa't-isa para bagang magsuntukan sila Ate
Leigh. Tapos po 'nun, nag-umpisa na parang nagpapaligsahan na sila sa atensyon ng
kambal. Naingayan na nga po si Klode sa kanila kaya naman nagpunta na lang po sa
kwarto at 'dun nagbasa." mahabang paliwanag nito.

Aish yung dalawa talaga na iyon parang mga bata.

"Ganun ba, anyway maayos na ba ang mga gamit natin para sa pag-alis?" pagbabago ko
ng paksa.

"Po? Okay na naman po pero sabi po ni Sir.Cloud bukas na daw po tayo aalis."

What the- ano na naman ito Cloud Rendrex?!!

Iniwan ko na lang si Kleng na inabala na ang sarili sa pagkain. Naabutan ko pa din

sila Claudi na nagkukulitan, parang bulang naglaho naman ang inis ko ng nakita ko
ang tuwa sa mukha ni Claudi. Mukhang sobrang saya niya sa piling ng Tito at Daddy
niya.

"So Claudi, may nanligaw ba sa Mommy mo sa Davao?" ani Cloud na siyang

nakapagpakunot ng noo ko.

"Hoy Cloud, ano ba naman 'yang tanong mo sa bata?"

Buti pa ito si Thunder-

/>

"Claudi, may lalaki ba na nagpupunta sa bahay niyo doon?"

What the-Ano bang pinagsasasabi ng mga mokong na ito sa anak ko?

Tumikhim ako kaya napunta sa akin ang atensyon nila. Agad napatayo ang dalawa
habang tumakbo naman papunta sa akin si Claudi.

"Mommmmmmy ko!" sigaw nito sabay yakap sa bewang ko.

Lumuhod ako para mapantayan ito. At agad naman nitong hinipo ang noo ko. "Awake ka
na po pala di ka na po ba sick?"

Ngumiti ako. "Okay na si Mommy, nag-aalala ba ang baby girl ko? Hmmm..."

"Opo, I am so scared when I saw you kanina kala ko po iiwanan mo na kami."

"Talaga? Parang di naman, ang saya-saya nga ng baby ko eh."

Umiling-iling ito. "Halaaaa, kasi po sila Daddy ang kukulit eh but I am so worried
about you."
"Just kidding Claudi." sabay halik ko sa noo nito.

"Are you okay now?"/"Okay ka na ba?"

Binalingan ko ang magkapatid at hindi ko maiwasang mapailing ng magtinginan pa ito

ng masama sa isa't-isa at nag-unahan pa papunta sa amin ni Claudi.

Binalingan ko si Claudi. "Claudi, punta ka muna kay Ate Kleng. Tell her na linisan
na kayo ni Klode. Aalis na tayo maya-maya."

"San tayo pupunta Mommy?"

"Were going back to Davao."

Ngumuso ito at nagtatakang tinignan ako. "B-but Daddy said tomorrow na lang daw
po."

Binalingan ko si Cloud na nakakunot ang noo at matalim

itong tinignan. Agad naman itong nag-iwas ng tingin sa akin.

"Pft-Ayan kasi nakikialam---" sinamaan ko din ng tingin si Thunder kaya tumahimik

din ito.
"No,ngayon tayo aalis baby so go to Ate Kleng, good girl ka diba?"

Tumango ito at kapagdaka'y umalis na din. Pumawewang naman ako at nakataas ang
kilay kong hinarap ang dalawa.

"Sky, we should go tomorrow may sakit ka pa. Baka mabinat ka sa biyahe."

"Okay na ako Cloud, at gusto ko lang sabihin sa iyo na ayoko sa lahat

pinangungunahan ako sa desisyon ko."

Natahimik ito. Ipinagkrus ko ang dalawang kamay ko sa dibdib ko at isa-isang

tinignan ang dalawa.

"Ngayon, kayong dalawa ang tatanungin ko, Okay lang ba kayo?! Ano ba ang iniisip
niyo at kung anu-ano ang pinagtatatanong niyo sa anak ko?! Ligaw?! Bisitang
Lalaki?! Baka nakakalimutan niyo 7 years old pa lang ang anak ko, at walang kaide-
ideya sa mga walang kwenta niyong

tanong."

Tila mga bata na nagsiyuko ang dalawa at kung sa ibang pagkakataon baka natawa pa
ako sa mga itsura ng mga ito na parang mga bata na nasupil dahil sa kalokohan. Pero
not now, dahil hindi maganda ang iniaakto nilang dalawa, worse is magkapatid sila.

"And lastly sinabi sa akin ni Kleng na mukhang nagpapaligsahan kayo sa atensyon ng

mga bata at parang may iringan sa pagitan niyong dalawa, stop it. Hindi isang
premyo sa isang laro sila Klode, stop acting like a child. At least be civil to
each other, kasi sa ginagawa niyo I can't help but to feel guilty kasi alam ko ako
ang dahilan.

Can we just forget about the past? Let's move on guys, magiging masaya ako kung
magkakaayos kayo."

Parang bata na lumapit sa akin si Thunder at niyakap pa ako. Napabuntong-hininga

ako,he never change. Malambing pa din ang loko lalo na pag alam niyang galit na
ako.

"Sorry na best friend 'di na mauulit. At 'yung sinasabi mo na magkaayos na kami

soon it will happen. Dahil ngayon gusto kong masiguro na magiging masaya ka na
talaga sa kanya, kayo ng mga bata. For now,susubukan ko siya kung karadapat-dapat
pa siya para sa'yo..." bulong nito sa akin.

Kumunot ang noo ko at mahinang hinampas ang likod ng best friend ko. "Just what the
heck are you talking about Thundz?! Kung ano man yang tumatakbo sa isip mo,forget
it." ani ko sabay bitaw dito.

Kung anu-ano talaga ang pumapasok sa isip nitong si Thunder, of course I'm not
dense naiintindihan ko ang sinasabi nito but then hindi mangyayari 'yun-

"Tapos na ba kayo sa paglalambingan niyo sa harap ko? Sabihin niyo lang, nakakahiya
baka nakakadistorbo ako sa inyo."sarkastikong saad ni Cloud.

"Pwede ba Cloud---" Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko ng lagpasan ako nito.

Kahit kailan talaga ito-

"Saan ka naman pupunta aber? Aalis na tayo, sasama ka pa ba?!"

Huminto ito sa paglalakad pero hindi na ito lumingon. "Bibili lang ako ng malamig
na kape masyado kasing nakakainit ng ulo ang nakikita ko." anito.

At hindi na ako magtataka kung nasira ang pinto sa sobrang lakas ng pagkakasara
nito.

"Wag mo na lang pansinin 'yun, nagseselos lang 'yun. Mukhang nahanap ko na ang
sagot sa tanong ko..." sinamaan ko naman ng tingin ito at muling umambang
hahampasin siya.

Agad naman itong umiwas at nagmamadaling umalis sa harap ko. "Got to go, see you
next week I heard one week lang kayo doon. Pakisabi sa kambal umalis na ang ang
pinakagwapo nilang Tito.Bye Skyz."

Akala ko ay umalis na ito kaya nanghihinang napaupo ako sa sofa pero nagulat na
lang ako ng bigla itong sumulpot sa tabi ko. "Anyway Skyz, goodluck sa trip niyo sa
Davao ng siraulo kong kapatid. Paalala lang, wag niyo munang sundan ang mga
pamangkin ko." anito sabay tawa.

Nanlaki ang mata ko sa sinabi nito ngunit bago ko pa ito mabatukan ay mabilis pa sa
kidlat itong nawala sa tabi ko.

Napahilot na lang ako ng sentido dahil sa sumasakit ang ulo ko dahil sa dalawang
Monteciara na 'yon!
When will they grow up? Matanda na sila pero parang mas mature pa sa kanila ang
anak kong si Klode.

TBC

=================

AWS CHAPTER 36

Chapter 36

"Mommy, where na ba kasi si Daddy?" tinapos ko ang pag-aayos ko ng buhok at

hinarap ang anak kong si Claudi na hindi ko na mabilang kung ilang beses tinanong
kung nasaan na ang ama niya na may topak.

"Claudi, may binili lang ang daddy mo pabalik na din 'yon. Now, go to your twin and
watch television with him.Susunod na ako."

Nakangusong lumabas ito ng kwarto. Habang sinigurado ko namang ayos na ang mga
dadalhin namin.

Napailing ako ng maabutan ang dalawa na pinag-aagawan ang remote ng TV.

"Klode, let's watch dora the explorer please?"

"No, don't you know that Dora is not a good example to us--"
"Eeeeeeehhh, Dora nga eeeeeehh Dorraaaaaaaaa!"

"You two stop it, let's go aalis na tayo."

Pinatay naman ni Klode ang TV at tumayo na. Pero nagtaka ako ng manatiling nakaupo
si Claudi.

"Claudi, halika na." pag-aya ni Kleng dito pero umiling lang ito.

"Hihintayin ko si Daddy,susumbong ko si Klode kasi niaaway niya ko pati si Dora."

"Hihintay---"

"I'm here, anong problema ng young lady ko?"

Napaismid ako ng magsalita ang kadarating lang na si Cloud.

"Daddddddddy!" Tumakbo si Claudi agad nagpakarga sa ama nito at naglambitin. Habang

si Klode ay tahimik pa rin na nakatayo sa tabi ko.

"What's the matter bakit nakabusangot ang Claudi namin?"

Ngumuso si Claudi at tinuro si Klode. "Si Klode po kasi niaaway si Dora pati ako,"

"I'm not, I just don't

want her to watch that Dora who always go outside, talking to a monkey and a map.
What a weirdo.She's not a good example to kids like us Dad." saad ni Klode na
malaki ang inis kay Dora na pati pagkausap sa mapa at unggoy pinakialaman niya.

Napatigalgal si Cloud sa sinabi ng anak namin. Mukhang 'eto ang unang beses na
nagsalita ng mahaba si Klode sa harap ng ama nito. Kaya naman hindi na ako
magtataka kung natahimik ang huli.

Ngumiti si Cloud kay Klode at binalingan si Claudi na masama na ang tingin sa

kakambal niya.

Hindi lang naman ito ang unang beses na nag-away ang dalawa dahil kay Dora,
actually almost lahat ng cartoons na gusto ni Claudi ayaw ni Klode. Si Spongebob
lang ang parehas nilang nagustuhan na para din naman sa akin ay weirdo.

"Claudi, t-tama naman ang kakambal mo, so don't be mad at him. H-he just cares for
you, medyo bad example kasi si D-Dora," Huminto sa pagsasalita si Cloud at tila
nag-isip ng akmang salita para kay Dora

"..a-ahm lakwatsera kasi siya."

Sumimangot si Claudi at agad bumaba kay Cloud. "Hindi lakwatsera si Dora,

adventurer siya Daddy! Hmp."

Napakamot sa batok si Cloud at hindi malaman kung paano susuyuin si Claudi. Si

Klode naman ay nauna ng lumabas kasama si Kleng.

Lumuhod si Cloud at pumantay kay Claudi na nakahalukipkip at nakasimangot pa rin.

"Fine, sorry na young lady nagkamali si Daddy, adventurer nga pala si Dora, my
mistake. How about bibilhan ka ni Daddy ng stuff toy na si Dora basta bati na tayo,
ano okay na ba sa'yo iyon?" pang-uuto nito kay Claudi kaya naman agad naman

na ngumiti ang anak namin at nagtatakbo palabas habang sumisigaw na bibilhan siya
ng Dora ng ama niya.Nakikini-kinita ko na ang pagkainis ni Klode.

"Hindi mo dapat ginawa 'yun, maii-spoiled si Claudi kung lagi mong ibibigay ang
gusto niya.Hindi ko gustong lumaki na ganoon ang mga anak ko." napatigil ito sa
paglakad pasunod sa mga anak ko palabas.
"Anak natin Sky, and about that, okay lang na lumaking spoiled si Claudi. She's a
Monteciara and she deserve nothing but the best and so is Klode."

Sumimangot ako. "You and your beliefs, but then Mr. Monteciara let me remind you na
ako ang ina ng kambal at kung sasabihin ko na ayokong lumaki ang kambal sa paraan
na gusto mo. Susundin mo ang gusto ko." Ani ko sabay lakad paalis. Nasa pinto na
ako ng hilahin ni Cloud ang braso ko at iharap sa kanya.

Gahibla na lamang ang pagitan namin at nag-umpisa na naman ang malakas na tibok ng
puso ko.

"I'll follow what you want kahit ano pa 'yan, but just do me a favor. " napalunok
ako ng unti-unti nitong nilapit ang mukha sa akin.

"Don't let any other man hug you nor touch you just like what happened a while
ago." pabulong nitong saad at napahinga naman ako ng malalim ng lumayo ito sa akin.

Kinalma ko an sarili ko at kapagdaka'y tinaasan ko ito ng kilay. "At bakit ko naman

gagawin 'yun Cloud?"

"Dahil sa asawa kita."

Sarkastiko akong tumawa. "Stop acting like a possessive husband Cloud. Dahil asawa
man kita hanggang ngayon, pero hanggang 'don na lang yun. Asawa sa papel at ama ng
mga anak ko ang posisyon mo

sa buhay ko. Other than that wala na, so don't you dare tell me what you want me to
do.May kasalanan man ako sa ginawa kong pagtatago sa kambal 'wag ka sanang umasa na
magiging dahilan 'yon para maging sunud-sunuran ako sa'yo, don't think na ako pa
rin ang dating Sky na parang aso na susundin lahat ng gusto

mo."

Hindi ito nagsalita at hindi nakaligtas sa paningin ko ang pagbakas ng lungkot sa

mukha nito pero binalewala ko ito.

"Sky, alam ko na nasaktan kita noon but---"

"Past is past Cloud, nakamove on na ako. Siguro naman ganun ka din di ba? Now, do
me a favor, stop calling me Sky or your wife. Tawagin mo akong Leigh dahil pili na
lang ang taong pwedeng tawagin ako sa pangalan na iyon at hindi ka kasama doon."
Hindi ko na ito tinignan pa at nagpasyang lumabas na.

"Mommmmmy why are you so tagal?" nginitian ko na lang si Claudi at hinawakan ang
kamay nito, agad naman itong bumitaw sa akin at tumakbo sa ama nitong nasa likuran
ko na pala.

"Dadddddddyy karga mo si Claudi, so tired na eh." nilingon ko ang dalawa at

nakitang pilit ang ngiti na iginawad ni Cloud kay Claudi.

Malalim akong napabuntong-hininga.

Don't tell me affected at nasaktan siya sa mga sinabi ko?

Stop it Leigh, you're overthinking wala lang sa kanya 'yon---

"Nag-away ba kayo ni Daddy,Mommy?"

Binalingan ko si Klode na nakakunot ang noo at pabalik-balik ang tingin sa amin ng

ama niya na napahinto na rin dahil sa tanong ni Klode.

"Kanina 'nung lumabas kayo hindi kayo nagpansinan

tapos---"
"Ano bang sinasabi mo Klode? I'ts impossible na mag-away sila Mommy kasi they love
each other kaya nga nandito tayo eh hihihihi. Sabi ni Teacher, kaya nagkakaroon ng
kids ang Mommy at Daddy kasi nagmamahalan sila. Diba Mommy at Daddy tama si
Claudi?" napatingin na lang ako kay Claudi at hindi nakasagot sa tanong nito.

Nagtama ang paningin namin ni Cloud pero ako na ang unang nag-iwas ng tingin.

"Tama ang kapatid mo Klode, hindi kami nag-away ng Mommy mo.We love each other."
hinimas pa nito ang ulo ni Klode na mukhang nakumbinsi na din. Gusto ko mang
kastiguhin ang sinabi ni Cloud na kasinungalingan.Hindi na lang ako umimik, ayoko
naman na malungkot ang mga anak ko kapag nalaman na hindi sila nabuo dahil sa
pagmamahal.

Siguro nga nabuo sila sa pagmamahal, pero sa parte ko lang 'yon at hindi sa side ng
ama nila....

"GOOD afternoon sa inyo, ako nga pala si Cloud Rendrex Monteciara."

"Siya ang daddy namin, gwapo niya po 'no hihihi."

Nakita ko ang pagkagulat sa mga mukha ng mga kapwa ko manunulat at maging ang boss
ko na nanlaki pa ang mata.Tumikhim ako para makuha ang atensyon nila.

"Tara na ,baka mahuli pa tayo sa flight natin." para namang natauhan ang mga ito at
isa-isa ng nagpakilala kay Cloud.

"Girl, kaloka ka! siya na ba si Ulap grabe kamukhang-kamukha talaga ni Klode, eh

kaya naman pala nagpakashunga at nagpakamartir ka, ang gwapo gwapo kamukha din nung
Thunder na pinakilala mo sa amin. Magkapatid nga sila, tell me Leigh anong sikreto
mo at napaligiran ka ng mga yummy

na lalaki? Pero anong ganap bakit kasama niyo na siya ngayon? Kayo na ba ulit?"
dire-diretsong saad ni Yura na hindi na ako nagulat ng hingalin.

Habang busy ang iba naming kasamahan na nauuna at kinakausap sila Cloud at ang mga
bata.
"Hindi kami, wala ng kami and to make it short kilala na siya ng kambal and I have
no other choice kung hindi ang iwanan ang buhay namin sa Davao

at ---"

Hinawakan nito ang braso ko at kunot na kunot ang noong tinignan ako. "Wait- what
do you mean iwanan?"

"Napag-usapan namin na dito na sa Maynila pag-aralin ang kambal.Gusto niya daw

makasama ang dalawa at hindi mangyayari yon dahil sa nandito ang business ng
pamilya nila." Nakita ko ang pagbalot ng lungkot sa mukha nito at tila maiiyak pa.

"Hala! hindi ba pwedeng doon na lang kayo ng kambal, mayaman naman siya barya lang
ang pamasahe niya papuntang Davao."

"Sinabi ko na din 'yan but then kung hindi ako susunod sa gusto niya magpa-file
siya ng sole custody para sa mga bata.At malaki ang tiyansa na kung lalaban ako
matatalo lang din ako. Makapangyarihan at mapera ang Monteciara, anong laban ko
lalo pa't hindi na katulad ng dati ang estado ko sa buhay? Sure, hindi ako
naghihirap pero hindi sapat ang mga perang naipon ko. " Nagbago ang ekspresyon nito
at napalitan ng panggagalaiti.

"Wait, kalimutan mo na ang sinabi ko na yummy at gwapo siya. Grabe! pagkatapos ng

mga kalokohan na ginawa niya sa'yo mag-iinarte pa siya na parang siya ang
naagrabyado, oo nga at tinago mo ang kambal sa kanya pero wala siyang karapatan na
takutin ka ng sole custody na

'yan. After all, siya ang may kasalanan ng lahat. Pigilan mo ako Leigh, nagdidilim
ang paningin ko baka masapak ko 'yang damuho na 'yan. Eh ano kung mayaman siya,
huh? Hindi siya uubra sa kamao ko!"

Hindi ko maiwasang matawa ng parang si Gabriela Silang na susugod sa isang gera si

Yura. Nandito na din kami sa entrance at inaantay lang ang service namin na
maghahatid sa amin sa airport. Mukhang napansin din nila ang tila nanggigigil na
reaksyon ni Yura kaya naman nagtataka itong mga nakatingin sa amin.

"Kalma lang Yura, inisip ko na lang din na it's the best for Claudi and Klode. At
wag ka na ding malungkot at magalit diyan, sige ka papanget ka niyan." pagpapakalma
ko kay Yura.
Ngumuso ito. "Eh kasi naman eh mamimiss ko kayo."

"Don't worry, pag bakasyon dadalaw kami ng mga bata doon sa Davao at uso ang skype
kaya magkakausap pa din naman tayo."

"Sinabi mo yan ah, basta kapag sinaktan ka na naman ng gagong 'yan sabihin mo lang,
ora mismo makakatikim ng bugbog 'yan." tinawanan ko na lang ito at hindi na
nagsalita.Nagtaka ako ng huminto ang isang puting van sa harap namin. Halatang bago
at mamahalin, sigurado ako na hindi ito ang service namin.

"Ang taray anong nakain ni boss at umupa ng pagkaganda-gandang sasakyan?" pati si

Yura nagtataka na din. Agad naman nasagot ang tanong ko ng may bumabang
nakaunipormeng lalaki at yumukod kay Cloud.

"Good afternoon po Sir." saad nito at agad binuksan ang unahang bahagi ng pinto.
Wala akong nagawa ng hawakan ni Cloud ang kamay ko at isakay ako kasama ang kambal,
nagsisunuran naman ang mga kasama ko habang agad kong binawi ang kamay ko kay
Cloud. Nagkibit-balikat lang ito at hinarap na lang ang mga anak namin.

Agad kong binalingan si Cloud ng makaayos na kami ng upo."Anong ibig sabihin nito?
May service na kami bakit umupa ka pa ng ganitong van?"

"Hindi ko ito inupahan, pag-aari ko ito. And since asawa kita sa'yo din ito, wala
naman sigurong masama kung ito ang gamitin natin instead na umupa pa kayo?"

Magsasalita pa sana ako ng isa-isa ng nagpasalamat sila Maam Krys kay Cloud kaya
tumahimik na lang ako sa buong durasyon ng biyahe habang walang ginawa ang mga
kasama ko kung hindi kausapin ang huli at makipagkulitan sa kambal.

"Good afternoon po Sir, this way po." napakunot-noo ako ng pagdating namin sa
airport ay may sumalubong agad sa amin at yumukod din kay Cloud.

Hinarap ni Cloud ang mga kasamahan ko at ngumiti. "I hope you don't mind, kung
private plane na lang ang gagamitin natin."

"Yes---" muli naputol na naman ang sasabihin ko.

"Sobra-sobra na ito Cloud, okay lang naman sa amin kung kayo na lang ng asawa at ng
kambal ang sasakay doon." Ani ni Ma'am Krys.

"I will be glad kung tatanggapin niyo na lang po ang alok ko, after all pamilya na
po ang turing sa inyo nila Sky--- I mean Leigh pati na ng kambal." pagpupumilit ni
Cloud kaya sa huli ay bumiyahe kami gamit ang private plane ng Monteciara pa-Davao.

Talk about being powerful and rich of a Monteciara...

TBC

FOLLOW ME.

VOTE.

COMMENT.

=================

AWS CHAPTER 37

Chapter 37

Matapos ang mahigit isang oras ay nakarating na din kami sa Davao. Sa buong
durasyon ng biyahe natulog lang ako at maging ang kambal na mukhang napagod din.
Pagdating namin sa entrance ng airport may dumating na naman na van courtesy of the
generous Cloud na siyang maghahatid sa mga kasamahan ko. Pagod na rin ang mga ito
kaya hindi na tumanggi pa.

"Kailan ka pupunta sa SPH? Dapat may farewell party ka ah? Nakuuuu, mamimiss talaga
kita." ani Yura sabay yakap sa akin.
"Baka sa Martes na ko pumunta, wag ka munang maingay sa kanila. Ako ng
magsasabi..." Tumango at ngumiti ito bago sumakay sa van.

Kinawayan ko silang lahat hanggang umalis na ang sasakyan nila. Hindi ko lang
maintindihan itong si Cloud kung bakit hindi pa kami sumabay sa mga kasamahan ko.

"Daddy antok pa si Claudi..." naghihikab na saad ng anak ko.

Agad naman itong binuhat ni Cloud. Binalingan ko si Klode na mukhang babagsak na

din ang talukap ng mata, kaya hindi ko na ito inantay pang magsalita at binuhat na
ito.

"Mom-" bababa pa sana ito ng ipatong ko ang ulo nito sa balikat ko. Saglit lang
bumigat na din ang paghinga nito. Hindi naman kami nag-antay pa ng matagal dahil
may pumarada agad sa amin na magarang sasakyan.

Ano pa nga bang i-eexpect ko?

Nasa backseat kami nila Cloud at ng mga bata habang nasa unahan naman si Kleng.
Hindi ko na kailangan pang magtanong kung kaninong kotse ang gamit namin ngayon
because it's pretty obvious

na kay Cloud ito. Halatang planado niya na ang lahat. Dahil mukhang pati bahay
namin alam niya.

Claudi and Klode are sleeping soundly ganun din si Kleng na nasa harap. Hindi ako
makatulog kaya naman pinagmasdan ko na lang ang tanawin sa labas ng kotse.
For the past years, Davao is our home. Full of happy memories with the people
around me. Kaya nga nalulungkot ako na kailangan kong iwanan ang lahat ng ito.

"I'm sorry about what happened a while ago." napatingin ako kay Cloud ng magsalita
ito .Hindi na lang ako umimik at iniwas ang tingin sa kanya.

"Wag mo sanang isipin na inuutusan kita at pinapakialaman ang buhay mo.I'm just..."
tumahimik ito at tila hindi alam kung anong sasabihin pa."Nevermind, again I'm
sorry at hindi na mauulit."

Binalingan ko si Cloud. "Apology accepted. Pero sana hindi na talaga mauulit, kasi
Cloud marami ng nagbago, katulad ng kung ano ka sa buhay ko.I 'm sorry din kung
naging harsh ako sa mga sinabi ko kanina pero gusto ko lang linawin sa 'yo ang
namamagitan sa ating dalawa. Sana maintindihan mo 'yon."

"I understand, I just hope bigyan mo pa ako ng chance para mapatunayan ko sa 'yo na
hindi na din ako ang dating si Cloud."

"Cloud, for as long as ginagampanan mo ng maayos ang tungkulin mo sa mga bata, Wala
ka ng dapat pang patunayan pa." Magsasalita pa sana ito ng ipikit ko na ang mata ko
as a sign of ending our conversation. I sighed in relief when he stayed quiet.
Hindi ko namalayang nakatulog na pala ako. Nagising na

lang ako ng tapikin ako ni Cloud. Agad kong binuhat si Klode na tulog na tulog pa
din at siya naman ay si Claudi ang inasikaso.

Naunang pumasok sa bahay si Kleng at tinulungan naman siya ng driver na ipasok ang
mga gamit namin.
"Kleng pagkapehin at kumain na muna kayo ni Manong, pagkatapos magpahinga ka na.
Iaayos lang namin ang kambal."

Tumango si Kleng at iginiya ang driver sa may kusina. Binalingan ko si Cloud na

iniikot ang mata sa paligid ng bahay. Nakita ko pang napangiti siya ng dumako ang
kanyang paningin sa dingding ng sala na punong-puno ng larawan at medalya ng
kambal.

"Ang daming award at medals ah.." bakas ang tuwa sa boses nito at napangiti din
ako.

"Hmmm, they are bright 'e mana sa genes niyo." saad ko habang nag-umpisa ng pumanik
sa hagdan.

"Hindi lang naman sa amin, mana din sa'yo, Claudi loves music just like you. And by
the way wala pa ring kupas ang pagkanta mo." napahinto ako sa pagpihit ng seradura
ng pinto sa sinabi nito.

Nagtataka ko siyang binalingan. "Anong ibig mong sabihin?Saan---" hindi ko na

natapos ang sasabihin ko ng umingit si Klode, mukhang nahihirapan na ito sa pwesto
nito kaya naman binuksan ko na ang pinto at nagpasyang mamaya ko na lang kausapin
si Cloud. Sumunod sa akin si Cloud at inilapag si Claudi sa tabi ni Klode.
Pinalitan ko muna ang dalawa para maging komportable ang tulog nila. Nang matapos
ako ay nilingon ko si Cloud na titig na titig sa mga pictures na nakasabit sa
dingding.

"How old are they in here?"

tukoy nito sa picture kung nasaan ang kambal na nakangiti at nakaupo sa kama.
"They are 1 year old, It was taken during their first birthday."

"They are cute and lovely, I wish nakasama ko sila sa mga panahon na lumalaki
sila."

"I'm sorry kung sana---"

"Stop saying you're sorry, kasalanan ko din naman. At tsaka madami pa namang oras
para makilala at makasama ko ang kambal." Tumikhim naman ako at hindi na siya
kinausap pa. Lumapit ako sa kambal at hinalikan ang noo ng mga ito.

"Let's go Cloud, baka magising pa ang mga bata." Tumango ito at nauna na akong
lumabas at iniwan siya. Dumiretso ako sa kusina at ipinagtimpla siya ng kape.

♣♣♣♣♣

"SO anong ibig mong sabihin sa sinabi mo kanina?"

Hindi muna sumagot si Cloud at uminom ng kape na inihanda ko. Makaraan ay tumingin
sa pulso ko na siyang ikipinagtaka ko. "Don't you like it?"

Kumunot ang noo ko sa tanong nito. "Ano ang hindi ko gusto?"

"The watch that I gave to you..."

Tumikhim ako at umiling. "It's not that, n-nalimutan ko lang isuot."

Walang rason para suotin ko ang regalong ibinigay niya sa akin...

"If you say so, pero ano nga pala ang tinatanong mo na sinabi ko?"

"You said a while ago na wala pa ring kupas ang pagkanta ko, what do you mean by
that?"

"I never believe in fate or destiny Sky---" muling kumunot ang noo ko

at pinutol ang sinasabi nito.

"Leigh." Pagtatama ko.

"Yeah sorry, hindi pa lang ako sanay. Anyway as I have said, I never believe in
fate or destiny, pero ng makita kita sa mall na kumakanta at sumali si Claudi sa
contest na inilaunch ng MEC. Nagbago ang paniniwala ko, it seems like tinadhana ang
lahat ng araw na iyon. Ang makita kitang muli at ang malaman ang existence ng anak
natin dahil sa ultrasound picture na nakita ko sa ilalim ng kama. Indeed, fate do
really exist."
Oo nga naman, dahil sa dami ng mall na pupuntahan mo doon pa sa mall kung nasaan
ako...

"So that's what happened. Well, I agree with what you've said. Aaminin ko, wala pa
talaga sa plano ko ang ipaalam sa 'yo ang tungkol sa mga bata pero mukhang tama ka,
tadhana na ang gumawa ng paraan para makilala mo sila." ani ko.

Mahabang katahimikan ang namayani sa amin, nakaramdam na ako ng antok kaya tumayo
na ako.

Binalingan ko si Cloud na nakatitig sa akin at hindi ko maiwasang mailang. "I-

Inaantok na ako, magpapahinga na ko. Siguro naman may hotel kang tutuluyan. I know
it's rude pero sa nakikita mo naman tatlo lang ang kwarto nitong bahay kaya wala
kang matutu---"

Napahinto ako sa pagsasalita ng tumayo ito at matiim akong tinignan.

"Can you give me a chance?"

Kumunot ang noo ko. May hinuha ako sa nais niyang sabihin pero siguro naman ay iba
ang nasa isip ko.. "A chance for what Cloud?"

/>

"For our marriage."

For our marriage? Tama ba ang dinig ko?

"Wala akong oras para sa usapang ito Cloud. Mukhang pagod---"

"Sky...I w-want to be your husband again---"

Hindi ko na napagtuunan ng pansin ang muling pagtawag nito sa aking Sky dahil ang
nasa isip ko ay ang sinabi nitong gusto niyang muling maging asawa ko.

Nagpapatawa ba siya?

Nanatili itong nagsusumamong nakatingin sa akin at hindi ko maiwasang makaramdam ng

inis dito. "Don't you think it's too late for that? It's been what? Eight years?
Cloud! c'mon, stop talking nonsense okay? I'm so tired atgusto ko ng magpahinga.
Kakalimutan ko ang lahat ng ito kaya pwede ba umalis ka na. " napapagod kong saad.
Tinalikuran ko na siya at naglakad na papanik ng hilahin nito ako at biglang
niyakap.

Nanlaki ang mata ko at buong lakas na itinulak ito.

"What is wrong with you Cloud?!" Pigil ang sigaw ko dahil baka magising ang kambal.

"Last chance L-leigh, one last chance and I'll prove it to you na nagbago na ako."

"Cloud ano bang dahilan kung bakit nagkakaganyan ka?! Nagkita lang tayo a few days
ago at ano?! Humihingi ka ng chance for us?! Don't be ridiculous, tapos na sa 'tin
ang lahat. That day when I set you free at pinuntahan mo siya. Natapos na ang
lahat, I've move on kaya pwede ba tigilan mo na ang pag-arte ng ganito." Malalim
akong bumuntong-hininga at itinuloy ang pagsasalita. "Hindi ba galit ka pa nga sa
akin dahil sa ginawa kong pagtatago sa kambal?! Kaya para saan pa ang chance na
hinihingi mo?! Mula noon, hanggang ngayon nahihirapan pa rin akong intindihin at
basahin ang tumatakbo sa utak mo." mahaba kong saad.

"Nagkamali ako ng nagalit ako sa'yo ng hindi ko man lang agad inalam kung bakit mo
ginawa iyon. And I know grabe ang sakit na binigay ko sa'yo noon that you even came
to the point na nadepress ka--"

"W-what did you say? K-kanino mo narinig 'yan? Kay Thunder ba?" Pagputol ko sa
sinasabi nito.

Paano niyang nalaman ang tungkol sa nangyari sa akin noon? Eto ba ang isa sa
dahilan kung bakit humihingi siya sa akin ng chance dahil nakokonsensiya siya sa
nalaman niya?

TBC

VOTE.COMMENT.FOLLOW

PARA SA MABILISANG UPDATE LOL ^_^

=================

AWS CHAPTER 38

Chapter 38

"It's not him."

Of course hindi si Thunder ang nagsabi, hindi niya babaliin ang pangako niya na
walang makakaalam ng nangyari sa---
"It's Charlotte, siya ang nagsabi sa akin." anito na siyang nakapagpatigil sa
tumatakbo sa isip ko.

"A-anong sinabi mo? Si Charlotte? Papaanong?"

"A few days ago, I-I broke up with her and then she told me what happened to you
way back then. Apparently, nakita ka niya sa isang hospital noon ---"

"You broke up with her?" pagputol ko sa ano pa mang sasabihin nito.

"Yes." tugon nito.

"And you are asking me for a chance to this marriage after breaking up with your
girlfriend na hindi ko na kailangan pang tanungin kung gaano mo na katagal
karelasyon. Because it's pretty obvious that for the past eight years, the two of
you are still together." napabuga ko ng hininga dahil sa inis na nararamdaman ko
dahil sa mga sinasabi niya at nalalaman ko.

"Alam ko, ang gago ko sa paningin mo ngayon dahil sa mga pinagsasasabi ko ---"

"Hindi ka lang gago Cloud, tanga ka din. Ah... so nakipagbreak ka sa kanya dahil sa
may anak tayo ganun ba? I should be glad sa ginawa mo dahil mas makakabuti 'yun
para sa mga bata dahil hindi na nila kailangan pang maguluhan kapag nalaman nila na
may girlfriend ka. They are too young for that, but then pakiramdam ko it's wrong
to broke up with her dahil sa mahal niyo naman ang isa't-isa and I think
maiintindihan ng mga bata kung---"
/>

"How can you be so sure na mahal ko siya?" tila naghahamon na saad nito.

"You are asking a nonsense question Cloud. Hindi ka tatagal ng walong taon sa kanya
kung hindi mo siya mahal. Hindi nga ba't kaya kita pinalaya noon dahil sa kanya?
And then you're asking me how can I be so sure na mahal mo siya? Naglolokohan ba
tayo dito huh Cloud?" sarkastiko kong saad.

"Hindi ka din ba nagtataka na kung mahal ko talaga siya matagal ko ng pinirmahan

ang annulment na iniwan mo noon ng sa gayon maging madali para sa amin ang lahat at
hindi na namin kailangan pang itago ang relasyon namin?" naumid naman ako sa sinabi
nito.

Pero saglit lang ay nahanap ko ang sagot sa tanong nito.

"Because you can't afford to lose everything Cloud, bakit ngayon ko nga lang ba
naisip na baka kaya hindi mo pinirmahan ang annulment papers na iniwan ko ay dahil
magiging mitsa ito ng pagkawala ng posisyon mo sa MEC. Puputok ang balita na
makalipas lang ang anim na buwan hiwalay na sila ng asawa niya at kukuwestyunin
nila ang kakayahan mo dahil ang pagsasama nating dalawa ay nauwi lang sa wala."

"Ganyan ba kababaw ang pagkakakilala mo sa akin Sky?" Inaasahan ko na magagalit

siya sa akin dahil sa sinabi ko pero nangilid ang luha ko ng magsalita ito na tila
nasaktan sa mga sinabi ko. Lumunok naman ako at pinilit na ipakitang balewala sa
akin ang ipinapakita niya emosyon.

Hindi maaaring hayaan ko siya na tibagin ang pader na inilagay ko sa pagitan namin
at ipakitang hanggang ngayon naaapektuhan pa din ako sa kanya...

/>
"Bakit mali ba ako huh Cloud? E hindi nga ba't napilitan kang pakasalan ako para
masecure ang posisyon mo sa kompanya?" pagpapaalala ko sa kanya sa dahilan kung
bakit kami kinasal.

"Siguro nga at pinakasalan kita noon dahil sa kagustuhan ko na hindi mawala ang
posisyon ko sa kompanya pero mali ka kung iniisip mo na 'yun na naman ang dahilan
para hindi kita palayain sa kasal natin. You know me, kung gaano ko kamahal si
Charlotte na willing akong mawala ang lahat sa akin makapiling lang siya."

Ngumiti ako at hindi ko itinago ang pait sa ngiti ko. "Paano kong hindi malalaman
kung sa araw-araw na nakasama kita noon wala kang pinaramdam sa akin kung hindi si
Charlotte lang ang mahal mo... na kahit sinaktan ka na niya, siya pa rin ang ang
gusto mong makasama... na hanggang kaibigan na lang ako sa'yo at wala ng iba pa."

"I-I'm sorry if I make you feel that way---"

"Don't be, dahil tapos na ang lahat ng iyon. Pero tama ka, kaya mo ngang bitawan
ang lahat para sa kanya kaya siguro nga mali ako sa interprasyon ko sa hindi mo
paglaya sa kasal natin. Whatever your reason is, wala na akong balak pang malaman,
because it's in the past. And about what happened to me years ago forget it---"

"Hindi ko na siya mahal. That's the reason Sky why I broke up with her, at
napakatanga ko dahil huli na ng mapagtanto ko iyon. I made a big mistake thinking
that I still love her. She was sick way back then Sky, so I chose her without even
realizing na awa na lang ang nararamdaman ko sa kanya noon. But when you left dun

lang unti-unting nagsink in sa akin ang mga pagkakamali ko."

Siguro kung noon niya pa sinabi ang mga katagang 'hindi ko na siya mahal' baka
naiyak na ako sa tuwa at ako na ang maging pinakamasaya. Pero I can't help but to
feel this raging emotion dahil pakiramdam ko nasayang lang ang lahat ng sakit na
dinanas ko noon dahil sa lintik na pagmamahal at pagpapakatanga ko sa kanya.
"A-awa? M-mistake? Naririnig mo ba ang sinasabi mo huh? Alam mo ba kung gaano
kahirap para sa akin ang palayain ka noon, because God knows kung gaano kita
kamahal na willing akong ibigay lahat-lahat sa 'yo. Tapos ngayon, you'll tell me na
awa lang ang lahat? Alam mo ba kung bakit kahit mahirap para sa akin ang pakawalan
ka ginawa ko pa din. Kasi mas mahirap para sa akin ang makitang umiiyak ka dahil
nahihirapan kang mamili sa aming dalawa. Kaya nga ako na... ako na yung nagparaya,
ako na yung bumitaw tapos sasabihin mo sa akin nagkamali ka lang at awa lang ang
lahat, then para saan pa Cloud?! Para saan pa ang pagpaparaya ko?! Sabihin mo!"
hindi ko na napigilan at hinampas hampas ko siya sa dibdib. Hindi naman ito umiiwas
at tinatanggap lang ang bawat pananakit ko sa kanya.

"Sorry, I'm sorry sige lang saktan mo lang ako dahil wala pa yan sa sakit na
naidulot ko sa 'yo. Kaya I'm sorry, sorry." paulit-ulit nitong saad at tila 'sorry'
lang ang alam na salita.

"S-sorry? Ilang beses ko na bang narinig yan mula sa'yo but do you really mean
that? Because if you do, you wouldn't hurt me all over again and makes me feel that
I am really such a fool for loving

someone who couldn't even distinguish the difference between sympathy and

love." hindi ko na siya inantay pang magsalita at pumanik na sa hagdan. Bubuksan ko

na sana ang pinto ng kwarto ko ng may maramdaman akong bisig na pumalibot sa bewang
ko. Nanigas ako sa kinatatayuan ko at naramdaman ko ang malakas na kabog ng puso
ko. At natatakot ako sa nararamdaman ko kaya naman nagpumiglas ako sa pagkakayakap
niya sa akin pero nagmatigas ito at mas lalo akong niyakap ng mahigpit.

(Play the song One more chance..)

"What must I do to make you wanna stay and take the hurt away and leave it all to
yesterday, what can I say to make you change your mind to have a chance to turn the
hands of time back to the days when you were mine...Just give me one more chance
for o-one last time.." napahinto ako sa pagtangka kong pagkalas sa kanya ng bigla
itong umawit. Hindi ako pamilyar sa kinanta niya pero alam ko kung ano ang
pinaparating niya base na rin sa liriko ng awitin. Lumipas ang ilang segundo at
tumahimik na ito kaya muli kong tinangka na kumawala dito. Napahinto lang ako ng
maramdaman ko ang pagyugyog ng balikat nito tanda na umiiyak ito. Kaya naman hindi
ko na rin napigilan at unti-unting pumatak ang luha ko.

Isa.
Dalawa.

Tatlo.

Hanggang sa nagtuloy-tuloy ang pagpatak nito at parang gripo na umagos at tila ayaw
maampat. Mula ng umalis ako at nag-umpisa ng panibagong buhay kasama ang kambal,
nangako ako sa sarili ko na hindi na ako iiyak dahil sa kanya pero eto na naman
ako.

Umiiyak.

/>

You're doing it again Cloud, pinahihirapan mo na naman ako. Wala ka na nga sa akin
'di ba? Pero bakit nasasaktan na naman ako? Bakit tila may pumipiga sa puso ko at
tila wala na namang katapusan ang pagluha ko?

"P-please F-forgive me Skyleigh, for hurting you. Sa lahat-lahat ng masasakit na

alaalang naranasan mo dahil sa akin. That's why I'm asking for a chance to make it
up to you. Sa inyo ng mga bata, sa lahat ng pagkukulang ko. And t-this time hindi
ko na hahayaan pang masaktan ka." Bakas sa boses nito ang pakikiusap.

"Do you really want me to forgive you?" dahan-dahan itong kumawala sa akin.Tumutulo
ang luhang hinarap ko siya, tatangkain pa sana nitong punasan ang luha ko ng
umatras ako palayo dito. Napapahiyang ibinaba naman nito ang mga kamay nito at
hindi nakaligtas sa aking ang sakit sa mga mata nito.

"Y-yes, I'll do whatever it takes just for you to forgive me." Determinadong saad
nito.

"Fine, I'll forgive you in one condition."

"Ano yun? Anything Sky gagawin ko."

"Stop asking for a chance for our marriage, let's get an annulment." Tila naestatwa
naman ito sa sinabi ko at hindi nakapagsalita. Gulat na gulat sa sinabi ko.

"I-i said anything pero wag naman 'yon Sky k-kasi 'yun na lang ang pinanghahawakan
ko na pag-asa para m-makasama kita at mapatunayan sa 'yo na nagsisisi na ako sa
lahat lahat ng maling nagawa ko

sa 'yo." nanginginig ang boses nitong saad. Napapahawak pa ito sa bibig at tila
pinipigilan ang pag-iyak.

Napakagat labi naman ako at pilit huminga ng maayos sa kabila ng paninikip ng

dibdib ko na marahil dahil sa pag-iyak ko o dahil sa sakit na naman na nararamdaman
ko.

"Andyan pa ang mga bata, s-sila na lang Cloud. Sa kanila ka na lang bumawi kasi ako
tapos na sa'yo, ayoko na tama na ang noon, na paulit-ulit kitang binigyan ng tsansa
pero sinayang mo lang... kaya naman nakikiusap ako t-tama na. Tapusin na natin ang
relasyon na nagdudugtong sa atin, ang pagiging mag-asawa." umiling-iling naman ito
at lumapit sa akin. Hinaklit nito ang mga braso ko at niyakap ako ng mahigpit.
Nagpumiglas naman ako.

"A-ano ba Cloud tama na please, sa umpisa naman mali na ang dahilan ng pagpapakasal
natin at dahil doon nasaktan ako pero kung may ipagpapasalamat ako sa nangyari. Yon
ang mga anak natin pero makinig ka naman sa akin. Kung gusto mo talagang patawarin
kita pakawalan mo na ako---"napahinto ako sa pagsasalita at pagpupumiglas ng
bumulong ito malapit sa tenga ko.

"I love you, mahal na mahal kita kaya please lang Sky hilingin mo na lahat sa akin
wag lang ang pakawalan ka."
TBC

THANK YOU FOR READING AWS SORRY SA MATAGAL NA DI PAG-UUPDATE .. MADAMI LANG
TALAGANG GINAGAWA SA BUHAY XD :)

VOTE.COMMENT.FOLLOW.

=================

AWS CHAPTER 39

"You're not afraid to try again, you're just afraid of getting hurt for the same
reason..."

-Text Quotes

Chapter 39

"I love you, mahal na mahal kita kaya please lang Sky hilingin mo na lahat sa akin
wag lang ang pakawalan ka," napatigil ako sa pagpupumiglas sa pagkakayakap sa akin
ni Cloud ng marinig ko ang sinabi niya.

Parang sirang plaka na nagpaulit-ulit ito sa aking pandinig.Hanggang sa pakiramdam

ko tumigil ang inog ng mundo at ang nangingibabaw lamang ay ang malakas na tibok ng
puso ko.

Tug.Tug.Tug.Tug.Tug
Ilang beses nga ba akong humiling noon na sana mahalin din ako ni Cloud. Na sana
dumating yung panahon na yayakapin ako nito ng mahigpit at sasabihing mahal na
mahal ako nito. Hindi ko na mabilang sa sobrang daming beses ko itong inisip.
Marahil dahil sa sobrang tagal ko siyang minahal noon, that I even came to the
point na pati pag-aantay sa isang bulalakaw para humiling ginawa ko. Maging sa
panaginip ko, itong eksenang ito ang naiisip ko. Noon, ito ang pinakanais kong
makamtan, 'yun ay ang pagmamahal niya. Pero bakit ngayon na sinasabi niya ang mga
katagang mahal niya ako. Imbes na maging masaya ako, ang malakas na tibok ng puso
ko ang nangigibabaw pero hindi dahil sa saya kung hindi sa takot.

Takot -- na mapaniwala ko na naman ang sarili ko na totoo ang sinasabi niya at

bumalik ako sa dating Sky...na walang ginawa kung hindi ang magpakatanga sa
kanya...At ayoko, ayoko ng bumalik sa panahon na 'yon...Hindi

ko pinagsisihan na minahal ko siya pero hindi ko rin nanaisin na mahalin ulit

siya....

Sa naisip ko ang malakas na tibok ng puso ko ay napalitan ng tila may pumipiga

dito. Alam na alam ko ang pakiramdam na ito. Nasasaktan na naman ako... At sa
pagpikit ko parang bumalik sa akin lahat ng masasakit na alaala...

~*~

"Please Cloud ako na lang wag na siya. Hindi kita sasaktan katulad ng ginawa niya.
Mamahalin kita ng lubos pa sa kayang ibigay niya. Kahit ano gagawin ko para sa 'yo.
Please ako na lang ..AKIN KA NA LANG.."

"Why do you have to be like this Cloud? Sa ginagawa mo hindi lang ang sarili mo ang
sinasaktan mo kung hindi maging ako, kasi mahal kita. Nagpapakagago ka sa kanya at
ganun din naman ako sa'yo, hindi 'ba pwedeng maging masaya na lang tayo?"

"Mahal pa din kita, nagsinungaling ako hindi ako naka-move on sa'yo, nung umalis ka
sirang-sira ako. Umasa ako na babalik ka pagkalipas ng ilang araw, pero hindi
nawala ka, Cloud. Ang tagal bago mo naisipan na tawagan ako, at wala kang alam kung
anong pinagdaanan ko ng umalis ka. Tapos ngayon babalik ka at umaarte na parang
ikaw lang ang nasaktan?!..News flash hindi lang ikaw ang may karapatan masaktan!"
"I love you Cloud" hindi siya nagsalita at umiwas ng tingin sa akin...

"It's always been her. Ako ang nasa tabi mo pero siya ang laging laman ng bibig mo.
Ako ang asawa mo pero siya pa din ang nagmamay-ari ng puso mo. Hanggang kailan pa
ba ako mag-aantay na mapansin mo. Hanggang

kailan ba darating na ako naman? Ako naman ang mahal mo...Hindi isang gulong na
reserba sa tuwing sinasaktan ka niya...Sabihin mo sa akin Cloud kasi onting-onti na
lang bibitiw na ako kung yun ang makakapagpasaya sa'yo."

"Thank you for the memories Sky.In time you'll find someone who will love you and
I'm sorry that it won't be me because I am foolishly in love with her."

~*~

"Sky narinig mo ba ang sinabi ko? Mahal kita. At gagawin ko ang lahat maayos lang
ang relasyon natin dahil hindi ko kayang mawala ka na naman sa buhay ko."naputol
ang pagbabalik-tanaw ko ng marinig ko ang nagsusumamong boses nito. Parang
napapasong naitulak ko na naman ito. Bumadha naman ang sakit sa mga mata nito ng
mas lumayo pa ako rito. Natatakot ako na hawakan niya ako, dahil binubuksan niya
ang mga alaalang pilit ko ng ibinaon pa sa limot.

"Sky.." tatangkain pa nitong lumapit ng humakbang muli ako palayo.

"Diyan ka lang, huwag kang lumapit sa akin." tila naman naestatwa ito sa
kinatatayuan dahil sa sinabi ko.

"S-sky b-bakit? Hindi ka ba naniniwala sa sinabi ko?"

"B-bakit? Ineexpect mo ba na yayakapin kita at magpapasalamat dahil sa wakas

minahal mo na rin ako?! Ganun ba 'yun Cloud?!" tila mauubusan ng hiningang saad ko.
"H-hindi sa ganun-"

"Enough, di ba sabi ko tumigil ka na?! Na tigilan mo na ako, dahil wala ka ng

makukuha pa sa akin!

At kahit ayoko ng mainvolve sa'yo, wala akong choice dahil sa pagbali-baliktarin ko

man ang lahat, ama ka pa rin ng kambal. Pero ano na naman ba ito Cloud? Bakit
sinasabi mo na mahal mo ako?! We just met a few days ago after eight long years and
now, you are telling me that you love me?! Sinong maniniwala sa'yo?! Kung ginagawa
mo ito para sa kambal--" hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng inilang hakbang
lang ako nito at hinawakan sa balikat.

"Hindi nga ganon 'yon Sky! Nagkamali ako noon, it was a mistake. Mahirap man
paniwalaan pero totoo tong nararamdaman ko. And I am such a fool for not realizing
it then!"

"Then you're making the same mistake again Cloud." tila naguluhan naman ito sa
sinabi ko at napabitaw sa balikat ko.

"W-what do you mean?"

"Kung totoo nga ang sinasabi mo na awa na lang ang nararamdaman mo kay Charlotte
noon. Then you are making the same mistake again, naaawa ka lang sa akin at
naguguilty ka lang sa mga nalaman mo. Hindi mo ako mahal. I admit nadepress ako
noon dahil sa'yo, I even came to the point that I was close to being insane, h-
hindi makakain, h-hindi makatulog. Parang tanga na umaasang babalikan mo ko, I was
broken then but I survived. Kaya kung ginagawa mo lang ito dahil gusto mong
makabawi sa nangyari sa akin noon then let me go. Palayain mo na ako sa kasal
natin." hindi na ako nag-abala pang punasan ang mga luha kong patuloy sa pag-agos
dahil tutulo lang naman itong muli. Nagpapasalamat na lang ako dahil mukhang
mahimbing ang tulog

ng kambal at hindi nagigising sa ingay namin dahil ayokong makita nila kaming
nagkakaganito ng ama nila.
"Sky, hindi awa o pagkaguilty ang nararamdaman ko para sa'yo ngayon dahil maniwala
ka mahal na mahal kita. Hindi ko pa man alam ang nangyari sa'yo noon nakipaghiwalay
na ako kay Charlotte. Kaya please lang m-maniwala ka naman oh."

At parang bata ito na umiyak. Hindi man malakas pero mababanaag pa rin ang sakit at
pagsisisi sa boses nito.

Pero huli na ang lahat Cloud,dahil ayoko na...Dahil ang Sky na nasa harap mo ngayon
ay malayo sa dating Sky na mahal na mahal ka...

"H-hindi ko kaya na paniwalaan ka Cloud at isa pa kung totoo man ang sinasabi mo.
Wala na ring saysay pa iyon at hindi pa din 'nun mababali ang desisyon ko na
hiwalayan ka." tumalikod na ako ng pigilan na naman ako nito at hinawakan ang kamay
ko.

Bakit ba ayaw niya pang tumigil, pagod na pagod na ako...

"B-bakit? Anong dahilan? Dahil ba sa ginawa ko noon? Sky, nakikiusap ako maniwala
ka sa akin na hindi ko na uulitin ang saktan ka. Ipapakita-"

"Dahil hindi na kita mahal." naramdaman ko ang pagbitaw nito sa kamay ko pero
nanatili pa din akong nakatalikod dito. Lumipas ang ilang minuto at hindi ito
nagsalita pero naririnig ko pa din ang mahinang pag-iyak niya. Sa pag-aakalang
tapos na ang pag-uusap namin nagpasya na akong pumasok sa kwarto ko.

"Tumingin ka sa mga mata ko at sabihin mong h-hindi mo na ako mahal." muli akong
napahinto sa pagpihit ng seradura ng pinto ng marinig ang gumagaralgal nitong
boses. Bumuntong-hininga naman ako at pinunasan ang mga mata kong puno na ng luha.
Makaraan ay nilingon ko siya..

"H-hindi.na.kita.mahal." pilit kong pinatuwid ang boses ko at tinitigan siya sa mga

mata. Pagkatapos kong sabihin 'yun, hindi ko na ito inantay pang pigilan ako nito
at nagmamadaling pumasok ako sa kwarto ko.

Nanghihina naman akong dumiretso sa kama at muling pinakawalan ang mga luha kong
matagal na rin na hindi dumadaloy sa mga mata ko. Naipon ata sila at parang wala na
naman itong katapusan sa pag-agos. Napatingin ako sa side table ko at nakita ang
litrato ng Titamoms ko na nakangiti. Kinuha ko ito at niyakap. Kung sana nandito
siya ngayon, may mayayakap ako at masasabihan ng nararamdaman ko.

"H-Hindi ko na siya mahal TitaMoms, a-ayoko na, w-wala na siya sa akin. P-pero
bakit na naman ako umiiyak at nasasaktan d-dahil sa kanya? B-bakit?...Natatakot ako
TitaMoms paano kung masaktan na naman ako dahil sa muli niyang pagsulpot sa buhay
ko?"

Wala kang choice kung hindi ang pakisamahan siya para sa kambal Leigh pero ang
tanong hindi mo na nga ba siya mahal? Nakamove on ka na ba talaga?

Napapikit na lang ako at pinilit matulog upang maglaho ang binubulong ng isip at
puso ko.

-TBC

Mobile na lang gamit ko kaya natatagalan ang update :| May nagbabasa pa ba nito ? :
(

VOTE.
COMMENT.

=================

AWS CHAPTER 40

Sorry sa matagal na di paguupdate. Short update lang ito at filler lang. Busy lang
po ako talaga at kinakarir ko din po ang pag-eedit nitong story mula Prologue.
Anyway, salamat sa mga bumoboto at sa 5.6K na reads at 280+ votes ng AWS. Sa
uulitin readers. Sana patuloy niyo pa ding abangan ang AWS kahit dumadalang na ang
update :/

~~~~~~~~~~~~~0~~~~~~~~~~~~~

Sometimes, God doesn't give you what you think you want, not because you don't
deserve it, but because you deserve better"

-@JESUS_IG

~~~~~~~~~~~~0~~~~~~~~~~~~

Chapter 40

Nagising ako sa sikat ng araw na tumatama sa mukha ko. Parang pinukpok ang ulo ko
sa sobrang sakit, sabayan pa ng pakiramdam ko ay namamaga kong mata na ang hirap
idilat.

What a bad morning-Wait morning pa ba?

Kahit nahihirapan ay pinilit kong bumangon at tinignan ang orasan sa tabi ng kama
ko.
12:30.

What

the- Nakakapagtaka naman yata at hindi ako ginising ni Claudi. So much for that,
kailangan ko na ding kumilos para makapunta ako sa eskwelahan ng kambal. Kailangan
maayos ko na ang mga papeles na kailangan para sa paglipat nila. I just hope hindi
sila mahirapan mag-adjust sa bago nilang school. Come to think of it, hindi ko pa
nga pala nasasabi sa kanila ang gagawin namin na pag-alis ng Davao.

Dumiretso ako sa banyo para maligo. Napapapikit pa ako sa sakit ng ulo ko at mga
mata ko. Pagharap na pagharap ko sa salamin tumambad sa akin ang mata kong maga at
maputlang mukha. Napabuntong-hininga na lang ako at naghilamos ng mukha. Habang
naliligo ako, hindi ko maiwasang maisip ang mga naganap kagabi.

"I love you, mahal na mahal kita kaya please lang Sky hilingin mo na lahat sa akin
wag lang ang pakawalan ka."

Parang sirang plaka na nagpaulit-ulit na naman ang sinabi sa akin ni Cloud.

Napadiin naman ang pagsha-shampoo ko sa buhok dahil sa inis sa naiisip ko.

Bakit ba iniisip mo pa rin ang naganap kagabi Skyleigh? Tapos na iyon, siguro naman
nalinawan na si Cloud sa mga pinagsasabi niya kagabi. It's really impossible na
mahal ka niya, nasasabi niya lang iyon kasi naguguilty lang siya sa nalaman niya.

Hindi ba sabi ni Cloud nakipaghiwalay na siya kay Charlotte bago niya malaman ang
tungkol sa depression mo? So malay mo naman mahal ka niya talaga...

"Damn, kailangan ko na naman

ba magpacheck-up sa psychiatrist? Nababaliw na ba ako at present na naman ang mga
tinig sa utak ko?" pagkausap ko sa sarili ko.

Hindi pa 'ko nakuntento sa mga tinig na bumubulong sa akin at nagawa ko pang

tanungin ang sarili ko kung nababaliw ako. Napailing na lang ako sa sinabi at
naiisip ko. Resulta lang siguro ito ng naganap sa amin ni Cloud, kung anu-ano kasi
ang pinagsasabi niya kagabi. Pina-alala niya pa ang mga pangyayari noon na ibinaon
ko na nga sa limot. Napapailing na kinuha ko na lang ang tuwalya at ibinalot sa
katawan ko at lumabas ng banyo.

"What now? Paano ko na siya pakikiharapan after what happened last night?"
pagkausap ko sa sarili ko sa salamin habang nagpapahid ng lotion sa katawan.
Nagulat na lang ako at may biglang nagbukas ng pintuan ng kwarto ko. It must be
Claudi dahil naririnig ko ang boses niyang tila papalapit.

"Mommmy! finally you are gising na, I was about to wake you up pinigilan lang ako

ni-" napahinto naman siya sa pagsasalita paglingon ko at nagulat sa reaksyon ko.

"Aaaah sh*t!" napasigaw ako at hindi magkandaugaga sa paghahanap ng ipantatakip sa

katawan kong tanging pang-ibaba lang ang suot. Sa sobrang pagmamadali ko, nadulas
pa ako sa bote ng lotion na naibagsak ko sa gulat marahil pagkakita sa taong nasa
likod ni Claudi, walang iba kung hindi ang ama nito. Napapikit ako sa naramdamang
sakit sa balakang ko dahil sa pagkakadulas ko.

"Mommmmmyyy ko..." napadilat ako ng mata ng marinig ko ang papaiyak na boses ni

Claudi. Agad itong tumakbo papalapit sa akin.

/>

"Are you okay Sky?" napatingin ako kay Cloud na nakalapit na rin pala sa akin at
puno ng pag-aalala ang mukha.
Doon ko lang narpagtanto na expose pa rin ang katawan ko sa kanya kaya naman kahit
nahihirapan kumilos hinila ko ang kumot na sa sobrang pagmamadali ko kanina hindi
ko naisip na imbes na tuwalya, ito na lang sana ang ipinantaklob ko sa katawan ko.
Nadulas pa tuloy ako.

Sus, kung umarte ka akala mo naman hindi niya pa nakita ang buo mong katawan 'e
ayan nga at may kambal na kayo, ano pa bang dapat mong itago?

Sigaw ng isang bahagi ng isip ko kaya naman masama akong tumingin kay Cloud.

"Okay? Mukha ba akong okay? Kung bakit naman kasi pumanik ka dito ng

hindi--" napatigil ako sa pagsigaw kay Cloud ng umatungal si Claudi ng iyak na

nawala sa isip ko na nandito rin pala. To the rescue naman ang ama nito at kinarga
siya.

"Waaaaahh, Mommy is angry at us Daddyyyy." paulit-ulit nitong saad habang walang

tigil sa pag-iyak. Natakot ata sa pagsigaw ko kay Cloud.

"Anong nangyari Mommy?" napatingin ako sa pinto ng marinig si Klode na palipat-

lipat ang tingin sa amin. Pinilit kong tumayo kahit na ba pakiramdam ko, nabalian
ata ang balakang ko sa sobrang sakit. Naramdaman ko naman na inalalayan ako ni
Klode at tinulungan ako sa pagtayo.

"C-Claudi hindi galit sa'yo si Mommy." habang sinasabi ko 'yon hinigpitan ko naman
ang kapit sa kumot na nakabalot sa akin.

Feeling virgin Skyleigh?!

"T-then why

d-did y-you make sigaw a-at Daddy?" humihikbing tanong sa akin ni Claudi na
nagpababa na sa ama nitong namumula ang mukha sa hindi ko malamang dahilan.

Siyempre nakita niya katawan mo 'e. Hindi naman bato iyang si Cloud---

Napahawak naman ako sa sentido ko sa umeeksena na naman na tinig sa isip ko.

Pinagtuunan ko na lang ng pansin si Claudi na inaantay ang isasagot ko sa tanong
niya.

"N-nagulat lang kasi si Mommy na pumasok kayo sa room ko, 'e hindi pa ako tapos
magbihis and then nadulas pa ako pero hindi ako galit baby." pag-aamo ko dito.
Unti-unti naman itong tumigil sa pag-iyak at niyakap ako. Napaigik ako ng
maramdaman ulit ang sakit sa balakang ko.

"Mukhang napuruhan ka Sky, let's go to the hospital." Sinamaan ko naman ng tingin

si Cloud dahil una tinawag niya na naman akong Sky. At panghuli, kung hindi naman
dahil sa kanya na sumama pa sa anak ko papanik, hindi ako madudulas at masasaktan.

"I'm fine, no need for that." Malamig ang boses na saad ko dito.

"You don't look fine to me, so don't be stubborn and let's go to the hospital."
tututol pa sana ako ng marinig ko ang boses ng kambal.

"Daddy's right Mom, mamaya you have a fractured bone na pala. We need to make sure,
so please let's go to hospital na." nakangusong saad sa akin ni Claudi.
"They are right Mom, so just like what Dad said don't be stubborn and listen to
us." Saad naman ni Klode na kuhang-kuha ang boses ng ama niya.

Kaya ano pa bang magagawa ko, kahit na gusto ko pa ding tumutol dahil sa ayoko
talaga ang pumunta ng hospital. Sumang-ayon na din ako sa kagustuhan ng kambal. So,
imbes na school ang pupuntahan ko. Nauwi ako sa hospital na siyang pinaka-aayawan
ko...

TBC

=================

AWS CHAPTER 41

"Enjoy the little things for one day, you may look back and realize they were
actually a big things for
you.."

-Anonymous

Chapter 41

Hospital is a nightmare for me dahil kapag pumupunta ako dito, I've always dream
about that day, when I lost my parents. Pero ngayon habang naglalakad ako sa
ospital na ito at nakaalalay sa akin si Cloud (kahit na nga ba ayaw ko pero wala
akong choice kung hindi magpaalalay dahil sa baka bumagsak pa ako pag nag-inarte
ako). It reminds me of so many bad memories that I'd experienced eight years ago.
That day when Titamoms died, and when I almost lost my kids.

"Anong sinasabi niyong ginawa niyo ang lahat?! Doktor kayo 'di ba? Tungkulin niyong
pagalingin ang pasyente, kaya buhayin niyo ang ama ko! Buhayin niyo!" napadako ang
paningin ko sa babaeng nasa mid twenties siguro ang edad at malakas na humahagulgol
habang inaalog ang doktor na kausap nito.

Napahinto tuloy ako sa paglalakad at yumuko at pumatak ang luha ko ng maalalang

ganyan din ang itsura ko walong taon na ang nakakaraan ng ideklara ng doktor na
wala na ang Titamoms ko. At nagsisisi ako na hindi ko man lang siya naalagaan bago
siya pumanaw.

Dahil sa sobrang pagmamahal na iniukol ko kay Cloud, hindi ko man lang napagtuunan
ng pansin ang taong nag-aruga at nagmahal sa akin. And that is one of the reason
why I don't want to fall for him again.

/>

"Bakit ka tumigil? Sobrang sakit na ba? Do you want me to carry you?" Pasimple ko
namang pinunasan ang luha na pumatak sa mga mata ko at binigyan si Cloud ng malamig
na tingin.

"Ayos lang ako, malapit na rin naman tayo sa orthopedics." tumango na lang ito at
pinagpatuloy na namin ang mabagal na paglalakad. Hindi naman kasi emergency ang
case ko kaya pinadiretso na lang kami sa specialist na tumitingin sa mga nabalian.
Gusto pa nga ni Cloud na i-wheelchair ako, pero hindi naman ako ganon kabaldado
para gamitin pa iyon. Habang naglalakad kami, may mga babaeng nurse na
nagbubulungan at parang kinikilig sa presensiya ni Cloud. I can't blame them
though, angat talaga ang hitsura ni Cloud, in short gwapo. Wala namang kamalay-
malay ang katabi ko na pinagpapantasyahan na siya ng mga nadadaanan namin na babae.
Not that I care, they can fantasize with Cloud and I won't give a damn.

"Miss, may pasyente pa ba sa loob?" Napaismid naman ako ng ngumiti ng pagkatamis-

tamis ang nurse na tinanungan niya na siyang nag-aassist sa mga nagpapacheck-up.

"M-meron po Sir, pero patapos na din po si Doc. doon. Ano po bang masakit sa inyo?"
Napasimangot ako ng marinig kong magsalita ito, iritable lang ba ako sa sakit ng
balakang ko o sadyang nakakainis lang talaga ang boses ng babaeng kaharap ko na
tila teenager na kinikilig? Iniwas ko na lang ang tingin ko dito dahil baka hindi
ako makapagpigil

at masungitan ko ito.

Sus, natatakot ka lang na baka sabihin ni Cloud na nagseselos ka sa lumalandi sa

kanya-

Wait, sinong nagseselos? Ako? Kakasabi ko nga lang kagabi na hindi ko na siya
mahal, so saan naman nanggagaling ang selos na iyan..Imposible..

Habang busy ako sa pakikipagtalo sa isang bahagi ng isip ko, narinig ko na

nagsalita si Cloud.

"Actually, hindi ako iyong magpapacheck-up, it's my wife." nakita ko ang pagkawala
ng ngiti ng kaharap namin ng sabihin ni Cloud na asawa niya ako. Tumikhim naman
iyong nurse at sinabing maupo na lang muna kami, matapos 'non ay binigyan ako ng
form ukol sa pagpapacheck-up ko.

"Hindi ka na dapat masanay na tawagin ako na asawa sa harap ng ibang tao, dahil in
just a matter of time magpapa-annul na din tayo."saad ko ng matapos kong sulatan
ang form na ibinigay sa akin.

Kinuha naman nito sa akin ang sinulat ko at ibinigay sa nurse, tila hindi niya
narinig ang mga sinabi ko.

Bumuntong-hininga na lang ako dahil mukhang hindi pa rin bukas sa isip nito ang
annulment na hinihingi ko.

Seryoso ba talaga siya sa mga sinabi niya sa akin kagabi?

style="text-align:left;">Hindi naman siguro siya iiyak kung hindi totoo yun Sky!

"Who told you na papayag ako sa annulment na hinihingi mo?" marahas ko namang
binalingan si Cloud at binigyan ito ng naiinis na tingin.

"Hindi pa ba malinaw ang napag-usapan natin kagabi Cloud?!" Pigil ang pagsigaw na
saad ko dahil sa ayokong mag-eskandalo dito sa ospital.

Magsasalita pa sana ito ng tawagin na ng nurse ang pangalan ko. At labag man sa
loob ko na muli ako nitong hawakan, wala na naman akong nagawa dahil nga sa masakit
pa din ang balakang ko. At mukhang pati ulo ko, masakit na din dahil sa nasstress
ako sa kasama ko ngayon. Bakit ba ayaw niyang ibigay sa akin ang hinihingi ko? At
pilit ipinagsisiksikan ang kagustuhan na humingi ng tsansa para ayusin ang isang
relasyon na alam naman naming tapos na noon pa man.

Lastly,How can I believe someone na naging hobby na 'ata ang saktan ako? Ilang
beses ko na ba siyang binigyan ng chance noon? Pero sinayang niya lang ang chance
na 'yon...
"You may sit down." Hindi ko namalayan na nasa loob na kami ng clinic sa lalim ng
iniisip ko. Inalalayan naman ako ni Cloud para makaupo at tumayo lang siya sa tabi
ko. Binaling ko ang paningin ko sa doktor na titig na titig sa akin.

Napapakunot-noo pa ito at tila may pilit na inaalala habang nakatingin pa din sa

akin. Hindi ko tuloy maiwasang mailang, pero habang

nakatingin din ako sa kanya pakiramdam ko kilala ko siya. Pamilyar talaga ang mukha
niya. Para bang nagkita na kami noon, pero saan?

Pilit ko pa ring iniisip kung sino ang doktor na nasa harap ko ng marinig ko si
Cloud na umubo ng malakas.

"Pwede bang tignan mo na ang asawa ko Doc, imbes na titigan siya." saad ni Cloud at
binigyan diin pa ang salitang 'asawa'. Hindi pa nakuntento at inakbayan pa 'ko.
Naiinis naman na inalis ko ang kamay nito sa balikat ko at binigyan ng tingin na
naiirita sa iniaasta nito.

The hell is wrong with him?!

"I'm sorry, I just can't help but to stare at her. 'Cause she really looks
familiar." inalis ko ang tingin kay Cloud at hinarap ang doktor na alanganin ang
ngiti na iginagawad sa akin.

"Lumang style na-hmmmp" tinakpan ko na ang bunganga ni Cloud bago pa niya matapos
ang sasabihin na tiyak kong maglalagay sa akin sa 'awkward' na sitwasyon. Muli ko
itong binalingan, at sinamaan ng tingin. I gave him a look saying you-shut-up-or-
else-I'm-gonna-walk-away-from-this-place. It's a good thing na naintindihan niya
naman ang pinaparating ko kaya tumango ito. Inalis ko na ang pagkakahawak ko sa
bibig nito at humihingi ng pasensyang tumingin sa doktor na kung hindi ako
nagkakamali mukhang 'naaaliw' sa amin ni Cloud.
"Pasensya na Doc,-"pinutol nito ang sasabihin ko at iwinasiwas pa ang mga kamay at
tila natatawa.

"Don't say sorry, ang sweet niyo nga ng asawa mo e.Possessive," tila kinikilig pang
saad nito. What the- Is he gay?

"Anyway, rest assured Mr-"tinignan nito ang form ko at muling ngumiti kay Cloud,
"..Vergara?"patanong nitong saad kay Cloud.

Agad namang umiling si Cloud at itinama ito. Oo nga pala, since the day I left
him, hindi ko na ginamit pa ang apelyidong Monteciara at unfair man sa mga bata
hindi ko din pinagamit ito sa kanila sa takot na may makaalam ng tungkol sa ama
nila.

Ngumiti na lang ang doktor imbes na tanungin pa kung bakit hindi ko gamit ang
apelyido ng asawa ko. At mukhang hindi ako ang type nito na siyang inaakala ni
Cloud. Dahil sa malagkit na tingin na iginawad nito kay Cloud, masasabi kong,
Confirmed.

He's Gay.

"Anyway, ano bang maipaglilingkod ko sa'yo Mrs.Sky-" hindi nito natapos ang
sasabihin at biglang napatayo sa kinauupuan nito.

"I knew it! Sabi ko na nga ba kilala kita e," nakangiti nitong saad at tinuturo-
turo pa ako. Tila tuwang-tuwa sa naaalala niya. Nagtataka ko tuloy siyang tinignan.
"W-what do you mean Doc?"tanong ko dito. Inabot naman nito ang kamay sa akin.

"Greyson Eruja. Nakilala kita eight years ago..." napatakip ako sa bibig ko dahil
naalala ko na nga kung sino siya.

TBC

=================

AWS CHAPTER 42

Chapter 42

August 10, 200*

Magandang gabi sa inyong lahat, nawa'y mag-ingat ang lahat sa malakas na hagupit ni
Bagyong Sendong. Mangyari'y manatili na lamang po tayo sa ating mga tahanan-

Muntik na akong mapasigaw ng biglang namatay ang radyo kasabay nito ang pagdilim ng
buong bahay. Sumilip ako sa bintana at sumalubong sa akin ang madilim na
kapaligiran dulot ng pagkawala ng kuryente.

Malakas ang ulan kaya marahil ay baha na rin. Napahawak naman ako sa tiyan kong
malaki na. Kabuwanan ko na at sana naman ay palipasin muna ang bagyo bago ko
manganak. Kinakabahan ako dahil sa mag-isa lang ako dito sa bahay at wala akong
makakatulong.

Sana kasi nakinig ka sa doktor na magpa-admit na sa ospital Sky!

Kung hindi lang ako nagtitipid sa gastos, nagpa-admit na talaga ako at malay ko ba
na magkakaroon ng bagyo? Hay.
Bumuntong-hininga na lang ako at dumiretso sa kusina para maghanap ng kandila.Sa
tulong ng liwanag na nagmumula sa cellphone ko, nakakita ako at agad itong
sinindihan. Maglalakad na sana ako bitbit ito at matutulog na ng makaramdam ako ng
pagsipa sa sinapupunan ko.

Napangiti ako. "Wag kayong matakot

mga babies ko, nandito lang si Mommy." pagkausap ko sa mga anak ko habang marahan
kong hinihimas ang bilugan kong tiyan. Hanggang ngayon hindi pa din ako
makapaniwalang kambal ang magiging anak ko. Kinakabahan ako dahil dalawa pa silang
bubuhayin ko gayung paubos na ang pera ko, but still I am glad with this blessings.

Nasa unang baitang na ako ng makaramdam ako ng muling pagsipa sa tiyan ko pero
kasabay nito ang pananakit na siyang nakapagpakaba sa akin.

Inhale.

Exhale.

Inhale.

Exhale.

Paulit-ulit ko iyong ginawa pero nabitawan ko ang kandila at napakapit ako sa

balustre ng hagdan ng tumindi ang sakit nito. Patindi ng patindi ang sakit hanggang
sa napasigaw ako ng maramdaman kong pumutok na ang panubigan ko.

Umiiyak na ako sa takot sa posibleng mangyari sa mga anak ko. Pero nagpumilit akong
tumayo at kinuha ang bag ko na naglalaman ng pera at kakailanganin ko sa
panganganak. Mabuti na lang at naihanda ko ito kagabi. Umiiyak na tinungo ko ang
pinto at lumabas. Hindi na rin ako nakapagpayong dahil mahigpit ang kapit ko sa
tiyan ko sa takot na may mangyaring masama sa mga anak ko.
"Tulong! T-tulungan niyo 'ko!" mahinang sigaw ko but I doubt kung may makakarinig

sa akin dahil sa lakas ng ulan. Nakakita naman ako ng pag-asa ng may dumaang
sasakyan, delikado man pumunta ako sa gitna at inantay na tumigil ang kotse.
Nanghihina na ako sa sakit na nararamdaman ko kaya naman napaupo na lang ako sa
kalsada.

"Miss, nagmamadali ako- What the, may masakit ba sa'yo?" Pilit kong iniangat ang
paningin ko sa lalaking bumaba sa sasakyan nito.

"T-Tulong, tulungan mo kami n-ng mga anak ko," umiiyak kong saad. Dumako naman ang
paningin nito sa tiyan ko at nanlaki ang mata.

"Oh my gahd, kabuwanan mo na ba!?"tumango ako at agad-agad ako nitong binuhat

papasok sa backseat ng kotse.

"Aaaaaaaaahh,"napasigaw ako at napahagulgol ng makaramdam muli ng sakit, patindi

ito ng patindi hanggang sa pakiramdam ko lalabas na ang anak ko. Pumikit na lang
ako at nanalangin na sana maging maayos ang lahat.

"Sh*t, Miss s-sandali lang dadalhin kita sa ospital. Just calm down. N-nasaan ba
kasi ang a-asawa mo? S-shall I call him?" Napadilat naman ako at sunod-sunod na
umiling.

"I-I am a-alone." mas lalo akong napaiyak ng sabihin ko ang mga katagang 'yun.

I am alone and I am so afraid that something bad will happen to my children ...
style="text-align:left;">

Nakaintindi naman ito at agad pinaandar ang kotse. Patuloy pa din ako sa pag-iyak
dahil sa patindi na talaga ng patindi ang sakit. Lumipas ang ilang minuto ng
biglang tumigil ang kotse.

Thank God finally-

"Sh*t, naubusan ng gas!"

"Aaaaahhhhhhh," napahawak ako sa ibaba ko ng makaramdam na parang may lumalabas

dito. And to my horror,it's blood.

"Oh god,"napatingin naman ako sa lalaki at namumutla ang mukha nito. Para namang
natauhan ito ng muli akong sumigaw kaya agad-agad itong lumabas ng sasakyan at
umikot papunta sa akin.

"Lie down!" sinunod ko naman ito at kahit nahihirapan ay nakahiga ako. Nasa labas
ito at di na alintana na nababasa siya ng ulan.

"Now, spread your legs!" hindi na ako nito inantay pa at siya na ang kusang
naghiwalay ng mga binti ko. Napahawak ako sa kamay nito ng maramdaman kong
ibinababa nito ang underwear ko.

"W-what are you doing?" nanghihina kong tanong.

"We don't have a choice, pumutok na ang panubigan mo and you're bleeding. It's
either you deliver

now or you're gonna lose your child. Don't worry, I'm Dr.Greyson Eruja. And I'll do
everything for your child."

And with the help of that doctor named Greyson Eruja, I delivered my son and
daughter safely. I owe our lives to him.

Present

"Kilala mo ba talaga siya?" Nabalik ako sa kasalukuyan ng marinig ko ang boses ni

Cloud. Hindi ko naman ito pinansin at inabot ko ang kamay ko kay Dr.Greyson.

"I'm Skyleigh Vergara and I'm really happy to see you Dr.Greyson. Thank you very
much for what you've done to me eight years ago." maluha-luha ko pang saad.

You can't blame me, utang ko sa kanya ang buhay ng kambal. Hindi na rin ako
nakapagpasalamat sa kanya noon dahil nagising ako na nasa ospital na at nakaalis na
siya. Hinanap ko siya, only to find out na nagpunta pala siya ng ibang bansa.

"No worries kahit sino naman gagawin 'yun, masaya din ako na makita kang muli.
Hindi lang kita agad nakilala dahil you've changed a lot. Anyway, Kumusta na ang
mga baby mo? I am very sure lumaki silang maganda at gwapo, just by looking at you
and your husband." Umupo na ito matapos bitawan ang kamay ko.

"Excuse
me, but may I know kung paano kayo nagkakilala ng asawa ko at paano mo nakilala ang
mga anak ko?" napansin ko ang talas sa pananalita ni Cloud kaya naman nilingon ko
ito.

"Look Cloud, as you can see magpapacheck-up ako. Why don't you go outside and call
Kleng 'cause I'm really sure the twin are waiting for our call." Sumimangot naman
ito at tututol sana ng dumaing ako ng pananakit ng balakang para maalala nito ang
dahilan ng pagpunta namin sa ospital. Sumunod na rin naman ito pero nag-iwan ng mga
katagang,

"Hey Dr.Gr-oh whatever is your name. Just do your job and nothing else." Napaface-
palm na lang ako sa hiya kay Dr.Grey sa iniaasta ni Cloud.

God, kung malalaman niya lang kung anong naitulong sa akin ni Dr.Grey ewan ko na
lang kung hindi siya mahiya.

"Pagpasensyahan mo na si Cloud, Dr.Grey."

"Don't worry wala sa akin 'yun, nakakatuwa nga kayong panoorin, ang sweet ng hubby
mo." Napangiwi naman ako ng umakto itong kinikilig.

"Ano namang sweet doon Dr.Grey?" Takang tanong ko.

"Ay 'teh halata naman, nagseselos ang hubby mo sa akin. Kung alam niya lang na siya
ang type ko at hindi ikaw-" Napahawak naman ito sa bibig ng mapansin ang tila
nanlaki kong mata.
I know he's gay, I just can't imagine na may magkakagustong

bakla kay Cloud...

"Uy 'teh sorry, Joke lang 'yun. Joke lang wag mong pansinin hehehe. Anyway, Grey na
lang itawag mo sa akin. Siguro, malalaki na 'yung mga anak niyo, kapag pa rin
naaalala ko kung gaano sila kalambot ng una ko silang mahawakan. Jesus, nakakatakot
talaga nung araw na iyon." Natawa naman ako ng tuloy-tuloy itong magsalita tila
nahihiya sa mga sinabi niya kaya binabago ang paksa.

"Anyway, bakit ka nga pala napunta dito? Anong masakit sa iyo?" Sinabi ko naman ang
nangyari sa balakang ko at inutusan niya akong mahiga sa bed na para sa mga katulad
kong pasyente para matignan ang kondisyon ko.

"Mmmm, mukhang hindi ka naman nabalian at nabugbog lang ang balakang mo base sa
pamamaga nito pero para makasigurado tayo magpa X-ray ka na din." Ibinaba ko na ang
damit ko ng may biglang pumasok.

"What the hell -- anong ginawa mo sa asawa ko!?" Namalayan ko na lang na

kinuwelyahan ni Cloud si Grey at nanlilisik ang mga mata niya sa pobreng doktor.

"Stop it Cloud, what do you think you are doing?! He's just checking my condition.
Now, let him go." Agad naman nitong binitawan si Grey na namumutla ang mukha.

"I-I'm sorry, I thought-" Tumikhim na lang ito at iniwas ang tingin kay Grey.

"Dapat ka lang talagang humingi ng sorry --"

"Sky enough I'm fine. Anyway, rest assured Mr.Monteciara. Hindi kami talo ng Misis
mo." Kung hindi lang ako nabubwisit kay Cloud, natawa ako sa hitsura nitong mukhang
naintindihan ang

sinabi ni Grey.

"W-what do you mean?"

"Isn't it obvious? I'm gay pare."

Katahimikan.

Katahimikan.

Si Cloud- na mukhang nagulat sa sinabi ni Grey. Namumutla at tila pinagpapawisan.

Si Grey- na seryoso ang mukha at di kababakasan ng pagbibiro ang boses.

At ako- na hindi ko malaman kung matatawa ako sa epic na hitsura ni Cloud.

Well, I kinda expected his reaction sa sinabi ni Grey. After all, ang isang
kahinaan ni Cloud ay isang bakla. He's a homophobic- na nakuha niya dahil sa trauma
ng may nanghalik sa kanyang beki during his high school days. Nalaman ko ito mula
kay Thunder 'nung mga panahong kinukulit ko siya na magkwento tungkol sa kapatid
niya.
"Ah ganon ba? Sige, i-check mo na si Sky at lalabas na ako." Maglalakad na sana ito
palabas ng bigla itong akbayan ni Grey.

"Wait lang pare, Your wife needs an X-ray so you should assist her. Tanungin mo na
lang ang nurse kung nasaan ang x-ray room." Parang napaso naman na inalis ni Cloud
ang pagkaka-akbay ni Grey sa kanya at lumapit sa akin.

"L-Let's go para makauwi na din tayo." Tumango naman ako at sumama na din dito.

Bago kami lumabas ng kwarto liningon ko pa si Grey at natawa naman ako ng kindatan
ako nito.

I knew it pinag-tripan niya si Cloud..

TBC

Anong masasabi niyo sa pagiging homophobic ni Cloud? Hahahaha LoL :)

Anyway, comments and votes naman kayo. I will really appreciate it especially now
na kailangan ko ng inspiration na tapusin na kaagad ang a wife's secret dahil sa
bagong story kong gagawin na sisiguraduhin kong magugustuhan niyo :)

COMMENT.

VOTE.

FOLLOW.

Thanks for reading :)

=================
AWS CHAPTER 43

Chapter 43

"Now, it's all done." Napahinga naman ako ng malalim ng isa-isang alisin ni Grey
ang malalaking karayom na inilagay niya sa balakang ko.

Nang matapos ito ay ibinaba ko na ang suot kong blouse.

"Ano ang pakiramdam mo? Masakit pa ba ang balakang mo?" Pinakiramdaman ko ang
balakang ko at medyo hindi na ito masakit. Mukhang tama ang desisyon ko sa pagpayag
sa acupuncture na isinagawa ni Grey kanina.

"Well, nag-subside na 'yung pain. Thanks, Grey." Nakangiti kong saad. Bumaba ako sa
kama at dumiretso sa upuan kaharap ng table nito.

"Mabuti naman, pasalamat ka wala namang bali 'yang balakang mo. Just take a rest at
mag-take ka ng pain killers kapag sumakit ulit. Ikaw naman kasi, bakit ka ba
nadulas?" His question caught me off guard, sasabihin ko ba sa kanya na dahil sa
nataranta ko na makita ni Cloud ang halos hubad kong katawan kaya nadulas ako?

"Hoy, ano na? Nawala lang ganun?" Natawa naman ako sa iniipit nitong boses. Kapag
tinitignan ko siya, hindi pa din ako makapaniwala na bakla siya. Madami ang
nanghihinayang sa kanya panigurado, gwapo kasi si Grey. Bilugan ang mata nito na
may mahahabang pilik-mata (mas mahaba pa kaysa sa akin), matangos ang ilong at
manipis at mamula-mula ang labi nito.

Sa

sandaling oras na pakikipagkwentuhan ko sa kanya habang ginagamot niya 'ko kanina,

naging magkaibigan agad kami. He told me stories about his life, like hindi tanggap
ng parents niya na bakla siya kaya naglungga ulit siya dito sa Davao. Laking-
Maynila pala si Grey at nabibilang sa isang buena familia. Nakakalungkot nga lang
na kailangan niyang lumayo dahil sa hindi siya matanggap ng sarili niyang mga
kadugo.
"Sorry, actually n-nadulas ako sa taranta kasi s-si Cloud, h-he entered my room
while I'm half-naked." Napayuko naman ako ng humagalpak ito ng tawa.

"So what's wrong with that, girl? May mga anak na nga kayo kung maka-arte ka naman
diyan, pa-virgin lang ganun? Alam mo, kung ako sa'yo pagbigyan mo na ang
hinihinging chance sa'yo niyang asawa mo."

Kung nagkwento siya sa akin, malamang ganun din ako. Ewan ko ba, ang bilis ko
siyang nakagaanan ng loob to the point na naikwento ko sa kanya ang history namin
ni Cloud. Siguro dahil sa siya ang nagligtas ng buhay namin ng kambal kaya panatag
ako sa kanya.

Malalim akong bumuntong-hininga at malungkot na ngumiti, "I c-can't."

"Why? Hindi mo na ba siya mahal?" Napipilan ako sa tanong nito.

Kagabi lang paulit-ulit

kong sinabi sa sarili ko na hindi ko na mahal si Cloud pero bakit hindi ako
makasagot sa tanong ni Grey?

"Oh, ba't hindi ka na nakasagot? Wag mong sabihing..." Makahulugan itong tumingin
sa akin at bago pa man nito maituloy ang sasabihin, malakas na katok mula sa pinto
ang pumukaw ng atensyon namin.

Hindi ko na kailangan lumabas para malaman na si Cloud ang kumatok, pang-ilang

beses niya ng katok 'yan simula kanina pa. Hindi na talaga siya pumasok sa loob ng
opisina at nagpakita kay Grey.

"Mukhang atat na atat na ang asawa mo, labasin mo na baka masapak na talaga 'ko
'nun. On second thought, I don't think kaya niya 'kong saktan, 'e ang makita nga
lang ako ayaw niya na. Dapat ba akong matuwa na homophobic siya o mainsulto?"
Tatawa-tawang saad nito kaya tumayo na rin ako at nagpaalam. Napag-usapan namin na
ipapakilala ko na lang ang kambal sa kanya kapag nadalaw siya sa Maynila.

-ʹ-ʹ-ʹ-ʹ-ʹ-ʹ-ʹ-ʹ-ʹ-ʹ-ʹ-ʹ-ʹ-ʹ-ʹ-ʹ-ʹ-ʹ-ʹ-ʹ-ʹ-ʹ-ʹ-ʹ-ʹ-

"What took you so long?" Nakabusangot na mukha ni Cloud ang sumalubong sa akin
pagkalabas ko mula sa opisina ni Grey.

"Hindi ko sinabing antayin mo 'ko, sana nauna ka na." Hindi na ito kumibo kaya
naman nauna na akong maglakad.

/>

"I'm fine, kaya ko ng maglakad mag-isa." Saad ko ng tangka nitong alalayan pa ako.

Mabagal ang paglalakad ko dahil nga sa kumikirot pa din ang balakang ko,
nagpapasalamat na lang ako at nanatiling tahimik si Cloud. Ayokong makipag-
argumento sa kanya tungkol kay Grey at tungkol sa naganap kagabi.

Nakahinga naman ako ng maluwag ng makasakay ako ng kotse, kung 'di lang dahil kay
Grey nunca na magtagal ako sa ospital. Akala ko hindi na magsasalita si Cloud pero
nagkamali ako...

"Paano nga pala kayo nagkakilala ng bakla na 'yon?" Tanong nito habang nagmamaneho.
Nag-init naman ang ulo ko sa pagtukoy nito kay Grey.
"Cloud, may pangalan 'yung tao, so please stop calling him gay!" Puno ng pagkayamot
kong saad dito.

"What's wrong with me calling him gay? 'E 'yun naman talaga siya ah." Inis ko naman
itong nilingon sa baluktot nitong dahilan.

"Stop the car." Mariin kong saad.

"What?! C'mon Sky, ng dahil lang sa bakla-" Naputol ang sasabihin nito ng tangkain
kong lumabas habang umaandar ang kotse. Agad-agad niya naman itong itinabi sa gilid
ng daan.

/>

"The hell Sky, magpapakamatay ka ba!?" Galit na saad nito.

"I said stop calling me Sky!" Pilit kong inaalis ang suot kong seatbelt pero hindi
ko alam kung bakit ayaw nitong matanggal.

"Fine, I'm sorry Leigh! Sorry for calling you Sky and sorry for calling names to
that doctor.Now, pwede na ba tayong umalis?!" Napagod na rin ako sa pagpupumilit
makalabas kaya bumuntong-hininga na lang ako at hindi na nagsalita pa. Gusto ko na
din naman makauwi dahil malamang kanina pa kami inaantay ng kambal. Pero hindi pa
din nawawala ang inis ko dito sa pinagsasabi nito kay Grey.

"Galit ka pa ba?" Pabulong nitong tanong na hindi ko naman pinansin.

"Again, I'm sorry. It's just that I really don't like..." Tumigil ito sa
pagsasalita kaya nilingon ko ito. "Gays." Napalunok pa ito ng sumama na naman ang
tingin ko rito.

"I know you don't like them because of you being a homophobic but still hindi pa
din 'non maju-justify ang iniasta mo kay Grey. Hindi lahat ng bakla hahalikan ka."
Muntik na akong mapasubsob sa dashboard ng bigla itong pumreno.

Pulang-pula ang mukha nitong nilingon ako. "F*ck, h-how did you know that?!"

/>

"Thunder." Simple kong saad, he gave me the I-knew-it look. Napilitan naman itong
magmaneho ng sunod-sunod na busina ang natanggap namin. Doon ko lang napansin na
nasa gitna pala kami ng highway.

"Damn that freaking Thunder! I swear I'm gonna strangle his neck the moment I see
him!" Paulit-ulit niyang sabi at hindi maalis ang pamumula ng mukha nito. Halatang
hiyang-hiya na alam ko ang nangyari sa kanya noon.

So kahit na naiinis ako sa ugali niya kanina with the way he acted towards Grey,
hindi ko maiwasang matawa sa epic na hitsura nito.

"And now you're laughing, I am embarrassed with you -- knowing my secret but
hearing you laugh..." Napatigil ako sa pagtawa ng saglit ako nitong lingunin
"Hmmm... Not bad." Tumikhim naman ako at umayos na lang ng upo.

"Do you really wanna know kung paano ko nakilala si Grey?" Saad ko makalipas ang
ilang segundong katahimikan.
"Paano nga ba?" Bakas ang kagustuhan sa boses nitong marinig ang susunod kong
sasabihin.

Huminga ko ng malalim. "Kabuwanan ko na noon ng magkaroon ng malakas na bagyo dito

sa Davao. I-I was alone and I didn't know what to do ng maramdaman kong manganganak
na

ako..." Binaling ko ang paningin sa labas at ipinagpatuloy ang pagkukwento ko "I

was desperate na masagip ang buhay ng mga anak ko kaya ng may makita akong kotse,
hinarang ko ito...Si Grey ang may-ari 'non. He was the one who helped me...
Kamalasan, naubusan pa kami ng gas, I was bleeding that time so I had no choice but
to give birth in his car. Si Grey ang nagpaanak sa 'kin, kung hindi dahil sa
kanya... Baka wala na ang kambal maging ako..."

Mahabang katahimikan ang pumailanlang sa pagitan naming dalawa ng makarinig ako ng

mahinang paghikbi. Napalingon naman ako kay Cloud at nagulat ng makitang umiiyak
ito. Itinabi nito ang sasakyan sa gilid ng daan at isinubsob ang mukha sa manibela
habang patuloy ito sa pag-iyak.

Hahawakan ko sana ito sa balikat dahil may nag-uudyok sa akin na aluin ito (dahil
hindi ko kailanman nagustuhan makitang umiyak si Cloud) ng bigla siyang nagsalita.

"I-I'm sorry, I know kulang ang sorry ko sa lahat ng paghihirap na dinanas mo. Ako
dapat ang kasama mo ng mga panahon na 'yun. Ako dapat ang umalalay sa'yo noon.
Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kung sakaling may nangyaring masama sa inyo ng
mga bata. I'm sorry Sky..." Humihikbing saad nito. Napalunok ako ng maramdaman ang
bikig na humaharang sa lalamunan ko. Gusto ko mang sabihing ayos lang ang lahat,
hindi ako makapagsalita. Natatakot ako na sa sandaling bumuka ang bibig ko,
kumawala ang mga pinipigil kong luha. At ayoko, ayokong makita niyang umiiyak na
naman ako.

Bakit pakiramdam ko habang umiiyak siya at nakikita ko ang pagsisisi sa kanya, muli
akong nahuhulog sa kumunoy na kinasadlakan ko noong panahong minahal ko siya...
And I don't want this. I don't want this feeling...

TBC

Sorry for the late update.. Last night pa sana 'to unfortunately nawala ang drafts
ko. Nagloko na naman si wattpad..

Anyway, thanks sa mga nag-add nito to their reading list at patuloy na nagbabasa..
Please vote and comment naman guys! ^^,

PS. I suggest basahin niyo ulit ang chapter 32 (His side) may nadagdag doon
regarding sa feelings ni Cloud. Mahaba ang naidagdag ko doon. 'Yun lang :)

=================

AWS CHAPTER 44

Chapter 44

Nang gabing umalis ako sa bahay namin ni Cloud dahil sa ayoko na siyang pahirapan
pa at gusto kong maprotektahan ang anak ko. Nang panahong naabutan ko si Titamoms
na malayo sa dati niyang hitsura dahil sa sakit niya na hindi ko man lang nalaman.
Nang maiwan akong mag-isa, nang muntik ng mawala sa akin ang anak ko. Unti-unti
binago ko ang sarili ko dahil kailangan kong maging matatag, malayo sa dating Sky
na isang mahina at walang ginawa kung 'di umiyak... Kasabay ng pagbabagong 'yun ang
unti-unti ring pagkawala ng nararamdaman ko sa lalaking minahal ko ng buong puso...

But now, hearing him cry his heart out because of what happened to me, hearing him
said that he loves me, I started having doubts about my feelings for him... Hindi
na dapat 'e, dahil ng mga panahong wala siya sa tabi ko, sigurado ako na hindi ko
na siya mahal... Pero ngayon hindi ko alam kung nawala nga ba talaga ang pagmamahal
ko kay Cloud o nagtago lang ito sa kaibuturan ng aking puso? Pero hindi, hindi
maaari.

"A-about what you asked last night..." Nabalik ako sa kasalukuyan at naibaling ko
ang paningin ko kay Cloud na huminto na sa pag-iyak pero kitang-kita pa din ang
pamumula ng mga mata nito.
"A-ano 'yun?" Kinakabahang tanong ko.

"T-the annulment..."

Ibibigay niya na ba? Hindi ba dapat maging masaya 'ko dahil papayag na siya? Then
bakit... Bakit sumisikip ang puso ko?

"...I'll give it to you."

/>

Napalunok ako sa sinabi nito at nararamdaman ko ang lakas ng kabog ng puso ko.

Masaya ka na ba Sky?

"T-that's good --" Mautal-utal kong saad at pilit ngumingiti.

"With me...knowing about all your hardships this past eight years...I can't help
but to blame myself..." Naramdaman ko ang paghawak nito sa kamay ko. Mas lalo tuloy
nagrigodon ang puso ko at nakakatakot na sa sobrang lakas baka marinig niya ito...

"Cloud..." Aalisin ko na sana ang hawak niya sa akin ng hinigpitan niya ang kapit
niya dito.
"I know I don't deserve you... At hindi ko rin deserve ang hinihingi kong chance sa
'yo... That's why..."

Ano susuko ka na Cloud?! Duwag ka, ganyan ka naman lagi 'e---

"That's why I'm asking you for a deal."

"W-what?" Naguguluhan kong tanong dito.

"One month Sky. Just one month." Napipilan ako sa sinabi nito. Naguguluhan sa kung
ano ang ibig niyang sabihin.

"C-cloud, ano bang sinasabi mo?" Nakahinga naman ako ng maluwag ng bitawan na nito
ang kaliwa kong kamay.

"I'll show you how much I love you for that one month. I'm not asking for you to
love me again Sky. Gusto ko lang bumawi sa lahat ng ginawa mo para sa akin noon.
Gusto ko lang din maranasan nila Claudi at Klode na buo tayo. Pagkatapos 'nun..."
Natigilan ito at napapikit tila hirap na hirap sa

susunod niyang sasabihin "...I'll let you go, ibibigay ko na sa'yo ang annulment na
hinihingi mo."

Hindi ko maialis ang tingin ko kay Cloud dahil sa sinabi nito. Nakapikit pa din ito
at may mga luhang pumapatak sa mga pisngi nito. Hindi ko maintindihan ang
nararamdaman ko, ang alam ko lang hindi ko magugustuhan ang kahihinatnan nito.
Tug.Tug.Tug.Tug.Tug

Napahawak ako sa aking dibdib at damang-dama ko ang malakas na pagpintig ng puso

ko.

"I-I don't know what to say Cloud, h-hindi ba pwedeng..." Napalunok ako ng dumilat
ito at umaasang tumingin sa akin "...manatili na lang tayo sa kung ano tayo ngayon,
hindi ba paaasahin lang natin sila Klode at Claudi k-kung pagbibigyan kita sa gusto
mo?" Mahina kong saad.

"Sky... ganun ba talaga kahirap para sa'yo ang makasama ako?" Nanginginig ang boses
nitong saad. Iniwas ko naman ang tingin sa huli at napayuko.

'Wag kang papayag Sky!

Pumayag ka Sky para sa mga bata!

Hindi! Paano kung mahulog ka na naman sa kanya? Paano kung masaktan ka na naman?

Pumayag ka! Paano kung 'eto na ang daan para mas lalo kang sumaya-- kayo ng mga
anak mo.

"I-I understand. Pasensya ka na kung ipinipilit ko ang sarili ko sa'yo ---"

"Fine, one month. Just one month Cloud." Pagputol ko sa ano pa mang sasabihin nito.

Hindi ko alam kung tama bang sinunod ko ang kagustuhan ng puso ko o mali na hindi
ko pinakinggan ang utak ko.
/>

I wonder what will happen after one month...

"Thanks Sky... I promise, I'll do everything to make you and the kids happy." Hindi
ko na ito pinansin pa at pumikit na lang. Naramdaman ko na lang na pinaandar na
nito ang kotse. Hindi ko namalayang nakatulog na pala ako.

₪-'-'-'-'-'-'-'-'-'-'-₪

Nagmulat ako ng mata ng maramdaman kong lumulutang ako. Naamoy ko ang pamilyar na
pabango at isa lang ang pumasok sa isip ko.

Cloud...

Napagtanto ko na lang na karga-karga ako nito na parang sa bagong-kasal...

Dumilat ako ng mata at namalayan ko na lang na tinititigan ko na pala si Cloud.

Mula sa mata hanggang sa mamula-mulang labi, wala akong pinalagpas. Nagtagal ang
paningin ko sa labi nito, naalala ko tuloy ang mga pinagsaluhan-

What the- ano bang iniisip ko?!

Damang-dama ko ang pag-iinit ng mukha ko kaya naman nagtangka akong bumaba pero
muntik na akong mapatili ng humigpit ang kapit nito sa akin.

"Stay still, alam kong pagod ka." Tututol pa sana ako pero bigla itong yumuko at
nginitian ako. Sa takot na makita nito ang pamumula ko, yumuko ako at itinago ang
mukha sa matipuno nitong dibdib. Napalunok ako ng madama ko ang malakas na tibok ng
puso nito.

Namalayan ko na lang na nasa loob na pala kami ng kwarto at dahan-dahan ako nitong
inilapag sa kama. Marahil ay tulog ang kambal kaya hindi sila sumalubong sa amin ni
Cloud. Pipikit na sana ako ng muling makaramdam ng antok ng maramdaman ko ang
malambot na labi ng huli sa aking noo. Nagtagal ito doon kaya nagsimula na naman
ang pagririgodon ng puso ko.

"Sleep well Sky...Sweet dreams. I love you..."

Narinig ko ang pagsara ng pinto at sa hindi ko malaman na dahilan, hinaplos ko ang

noo ko at napangiti.

Stop it, before it's too late Sky...

Just follow what your heart wants Sky...

Hindi palagi ang puso ang masusunod, ginamit mo na yan noon hindi ka naman naging
masaya...
Naging masaya ka Sky, alalahanin mo ang masasayang sandali sa piling ni Cloud...At
ang naging resulta ng pagmamahal mo sa kanya... Ang kambal...

Nakatulog na ako na patuloy pa rin nagdedebate ang puso at utak ko... Sino kaya sa
mga ito ang susundin ko?

TBC

VOTE

COMMENT.

FOLLOW.

=================

AWS CHAPTER 45

Chapter 45

Puno ng mga naglilipanang paru-paro at naggagandahang bulaklak ang paligid na

kinaroroonan ko. Para kong nasa isang hardin, isang paraiso.

Pero nasaan nga ba ako?

"Skyleigh..." Lumingon ako at hindi ako makapaniwala sa nakita ko.

"Titamoms..." Tumakbo ako papunta sa kanya at niyakap ko siya ng napakahigpit.

"Pasensya ka na mahal kong Sky." Napabitaw ako sa kanya at tinitigan siya.

Napakaganda ni Titamoms, malayo sa hitsura niya ng pumanaw siya. Mahaba na ang

kanyang buhok na nakalbo dahil sa sakit niya. Hindi na siya maputla at kitang-kita
ang kaluwalhatian sa kanya. Alam kong nasa isa akong panaginip at umaasa ako na
magtagal ako dito.

"Anong sinasabi niyo TitaMoms?" Hinaplos nito ang buhok ko na palagi niyang
ginagawa mula ng bata pa ako.

"Dahil kinailangan kong iwanan ka...Nais ko pa sanang magtagal kapiling ka at ng

mga apo ko pero hindi ko hawak ang buhay ko..." Napaluha naman ako sa sinabi ni
Titamoms.

"Ayos lang po ako TitaMoms, 'wag po kayong mag-alala, masaya ako kasama ang
kambal."

"Alam kong

masaya ka kasama ng mga anak mo, ngunit mukhang may nagpapagulo sa isip at puso mo
Sky..."

"Titamoms..."
"Lagi mo lang tatandaan Sky, gamitin mo ang puso mo para sumaya ka..." Hinawakan pa
nito ang dibdib ko. "Pero kapag muli kang nasaktan, pakinggan mo ang inuutos ng
utak mo..." Hinaplos naman nito ang buhok ko at binigyan niya ako ng isang
ngiti...Ngiting matagal ko ng hindi nakikita...

"'Wag kang matakot sumubok muli Sky, malay mo ito na pala ang susi para lubusan
kang maging masaya..."

♣♣♣♣♣

Isang malakas na tunog mula sa cellphone ko ang gumising sa akin.

Panaginip.

Isang napakagandang panaginip.

Hanggang sa kabilang buhay ginagabayan ako ni Titamoms. Sana maulit muli ang
panaginip na iyon. Sabi nila ang isang panaginip ay maaaring makalimutan mo kapag
nagising ka na. Pero tumimo ang mga sinabi sa akin ni Titamoms. Ang tanong,
masusunod ko kaya ang mga pangaral na iyon?

Nabalik ako sa kasalukuyan ng wala pa ring tigil sa pagtunog ang cellphone ko.
Kinuha ko ito sa nightstand at nakitang si Thunder ang tumatawag. Agad-agad ko
naman itong sinagot.
"Hey Thundz, napatawag ka?" Paos ang boses kong saad.

"Naistorbo ba kita?" Nahimigan ko ang

lungkot sa boses nito kaya naman umupo ako't sumandal sa headboard.

"May problema ka ba Thundz?"

"Kanina pa kita tinatawagan, pero hindi mo sinasagot, busy ka ba sa kambal?

Ikumusta mo 'ko sa kanila Sky." Binabago nito ang paksa at mas lalo akong nakatiyak
na may problema ito.

Thunder is always like that, lagi niyang sinasarili ang problema niya.

"I was at the hospital kaya-"

"What happened?" Puno ng pag-aalala ang boses nito.

"Just a minor accident. No need to worry Thundz. Ako ang dapat mag-alala sa'yo,
alam kong may problema ka."

"Mabuti naman at walang masamang nangyari sa'yo-"

Kumunot ang noo ko at pinutol ang sasabihin nito. "Don't change the topic, just
tell me what is your problem Thundz!" pagsigaw ko sa kabilang linya.

Tumahimik ito at iisipin ko na sanang binaba na nito ang cellphone ng makarinig ako
ng paghikbi. Thunder is crying, that's for sure.

"Thundz..." Tanging nasabi ko na lang. Hindi ko pa man alam ang problema nito pero
mukhang nahihirapan siya dahil bihirang umiyak si Thunder. The last time I saw him
cried was when he told me he loves me. Could it be?

"Are you crying because of a woman?" Hindi ito sumagot pero narinig ko ang malalim
nitong buntong-hininga.

"I-I don't know what to

do Sky..All these years, I believe that it's still you that I loved... It's still
you that I want...But now, seeing her with someone else. I don't know why am I
feeling this way.. Feeling so broken.." Humihikbing saad nito.

Ang sumunod na sandali ay ikinuwento nito ang tungkol sa babaeng iniiyakan nito.
Halo-halo ang emosyon ko sa mga sinabi sa akin ni Thunder. Nangingibabaw ang
lungkot at pakikisimpatya sa babaeng nasaktan ni Thunder. Dahil pakiramdam ko
parehas kami ng sitwasyon, nahulog sa lalaking may iba ng mahal.

"Thunder... you don't love me anymore. Hindi mo siya iiyakan kung ako pa din. Hindi
ka masasaktan kung ako pa din. 'Wag mong lokohin ang sarili mo Thundz so follow
what your heart wants. Chase her Thundz, and never let her go." Binaba ko na ang
tawag matapos kong sabihing magkita kami kapag nakabalik na kami ng kambal sa
Maynila. Niyakap ko ang mga tuhod ko at yumuko dito.

Masaya ako na nakamove on na si Thunder mula sa pagmamahal niya sa akin. Pero

nalulungkot din ako dahil natagalan bago niya pa mapagtanto 'yun. I just wish na
hindi pa huli ang lahat para kay Thunder at sa babaeng nagmahal sa kanya. Bakit ba
kasi may mga taong kailangan munang mawala ang mahal nila bago nila malaman ang
halaga ng taong 'yun.

Napahawak naman ako sa tiyan ko ng tumunog ito, naalala kong ang huli kong kain ay
kanina pang tanghali kasama si Cloud. Tinignan ko naman ang orasan at napagtantong
alas-otso na pala. Dapit-hapon na ng umalis kami sa

ospital kaya nagaalburoto na ang sikmura ko. Dumagdag pa ang kirot sa balakang ko,
kailangan ko na atang uminom ng pain killer na inireseta ni Grey. Ang problema ay
nawala sa isip kong bilhin ito. Tatayo na sana ako para makakain at makita na din
ang kambal ng biglang bumukas ang pinto.

"Mommmmy," Napangiti naman ako ng marinig ang pasing-song na pagtawag sa akin ni

Claudi. Tatayo na sana ako at lalapitan siya ng nagmamadali itong tumakbo papunta
sa akin.

"Just stay there Mommy, we have a surprise for you."

"At ano naman 'yun?" Nakangiti kong tanong.

"Close your eyes first. Don't cheat Mommy ah?" Natatawang sinunod ko na lang ang
gusto nito at nagtaka naman ako ng pumito ito.

Nakaamoy ako ng pagkain na siyang mas lalong nakapagpagutom sa akin at mukhang

nahuhulaan ko na kung ano ang sorpresang tinutukoy ni Claudi.

"Open your eyes Mommy." Dinilat ko ang mata ko at kinusot ito para maalis ang
panlalabo na naidulot sa pagkakapikit ko.
"Diyaraaaaaan, Dinner in bed Mommy!" Nangingibabaw ang boses ni Claudi kahit na nga
ba nagsalita din si Klode at si... Cloud.

He's still here. Of course he would be here for the kids. Ngayong malapit siya sa
akin mas lalo kong naalala ang mga nangyari sa pagitan namin kanina lang. He cried
then we agreed for that one month, and then he carried me, kissed me at my forehead
and told me he loves me again. And it started again, the abnormal heartbeat of
mine.

/>

Tug.Tug.Tug.Tug.Tug.

And then a line keeps playing on my mind,

"Lagi mo lang tatandaan Sky, gamitin mo ang puso mo para sumaya ka...pero kapag
muli kang nasaktan, pakinggan mo ang inuutos ng utak mo..."

"'Wag kang matakot sumubok muli Sky, malay mo ito na pala ang susi para lubusan
kang maging masaya..."

Is this a sign? A sign that I should stop myself from restraining to my

unexplainable feelings? Should I just go with the flow? Maybe, after all we agreed
for that one month-- one month for Cloud to show his love for me, to make up for
his mistakes, to live as a complete family for the sake of our kids. But is it
really worth it? What if--

"Mommyyyy," Napapitlag pa ako ng marinig ang umuungot na boses ni Claudi. Tumingin

naman ako sa kanya at nakitang nakanguso ito.
"Didn't you like it?" Tanong nito, bumaling naman ang paningin ko kay Cloud (na
mukhang kinakabahan?) na hawak-hawak pa rin ang tray na may lamang pagkain.

"Of course..." Binitin ko pa ang sasabihin ko at natawa sa hitsura ng mag-aama ko

na atat na atat sa sasabihin ko.

Mag-aama... Gahd, saan nanggaling 'yun?

Nagustuhan mo naman Sky..

"Mommy ano na?" Impatient na saad ni Klode.

"I like it...Definitely." Ngiting-ngiti kong saad.

"Yehey, that's good to hear. Daddy and I cooked it for you." Nakita ko naman ang

pagsimangot ni Klode sa sinabi ng kakambal niya.

"What's the long face young man?"

"Sabi ni Claudi sila lang ang nagluto." Minsan ko lang makita ang childish side ni
Klode dahil nga sa masyado itong seryoso kaya napatawa ako ng magpout ito.
"Why? It's true naman e." Nang-aasar pang saad ni Claudi.

"Kids enough, bakit hindi na lang natin ipatikim ang luto natin sa mommy niyo hmm?"
Pinagdiinan pa ni Cloud ang salitang 'natin' kaya naman ngumiti na si Klode. Habang
si Claudi nagmake-face na agad namang sinaway ni Cloud. It seems like nagagawa niya
ng disiplinahin ang bata lalo pa si Claudi na numero-unong makulit at mapang-asar.
And I'm happy about it.

"So, anong hatol niyo Misis?" Napaubo naman ako sa pagsubo ng sabaw ng sinigang sa
sinabi ni Cloud.

Misis, what the--

Inabutan ako nito ng tubig at tinatapik naman ng kambal ang likod ko. "I'm fine,
and about the food..." Napahinto ang kambal sa pagtapik sa likod ko at tila mga
contestant na inaantay ang hatol ko. Kung hindi ko pa alam, nauna na silang kumain
sa akin. "Perfect." Habang nagkakatuwaan ang mag-aama, tinuon ko ang atensyon ko sa
pagkain. Sa bawat pagsubo ko hindi mawala ang ngiti sa mga labi ko. Napahinto ako
sa pagsubo at pinagmasdan sila Claudi, Klode at Cloud na magkulitan. Nagulat naman
ako ng lumingon sa akin si Cloud at parang may sariling utak ang labi ko at
binigyan siya ng matamis na ngiti habang walang boses na sinabi ang salitang
'salamat' habang isinenyas ko pa ang plato kong wala ng laman.

Napayuko naman ako ng magsalita rin ito ng walang boses at sinabing I love you ...

I'm doomed...
TBC

Vote.

Comment.

~Special thanks @feanna25 for always commenting in every chaps of AWS :) Nag-iisa
lang siya hahaha :)

Salamat din sa mga bumoboto kahit onti lang kayo.. You inspire me to continue this
story guys :)

=================

AWS CHAPTER 46

Chapter 46

"Are you done eating?"

Tumango ako kay Cloud na lumapit sa akin. "Thanks for the food. 'Di ko alam na
marunong ka na palang magluto." Naupo ito sa paanan ng kama at ngumiti. Parehas
naming pinagmamasdan ang kambal na naglalaro ng bato-bato pik, kung sinong matalo
lalagyan ng pulbo sa mukha. Todo simangot si Claudi dahil sa siya ang palaging
natatalo.

"It's all because of you." Nagtatakang naibaling ko naman ang tingin kay Cloud sa
sinabi nito.

"What do you mean?"

Ngumiti ito sa akin. "You said once, that you really like it when a man knows how
to cook. So I learned it."

~*~

"Why are you looking at him like that?!" Napatingin ako kay Cloud na hindi maipinta
ang mukha. Binalik ko naman ang tingin ko sa chef na nagluluto malapit sa amin.

Kasalukuyan kaming nasa isang restaurant (kung saan ang chef ay nagluluto kung saan
makikita ng customers instead sa usual na nasa pinakaloob ang kitchen) ni Cloud
(after our bonding date) at inaantay ang order namin.

style="text-align:left;">

"Why? What's wrong? He's amazing right?" Nakangiti kong pagtukoy sa chef na tila
enjoy na enjoy sa pagluluto. Ni hindi ko nga tinatapunan ng tingin si Cloud dahil
aliw na aliw ako sa nakikita ko.

"Look at me." Madiin na saad ni Cloud kaya naman tinapunan ko siya ng nagtatakang
tingin.

"What?"

"Do you like him?"

Napakunot-noo naman ako sa tinanong nito. "What kind of question is that Cloud?"

Sumimangot ito kaya naman natawa na 'ko. "I'm serious here wife, stop laughing."

Napahinto naman ako sa pagtawa sa takot na baka tuluyan itong magalit.

"Why?Jealous?" Seryoso kong tanong pero sa likod ng isip ko nagkukubli ang isang
mapaglarong ngiti.

"I am. So stop staring at him." Namula ang mukha ko sa walang pag-aalinlangan
nitong pag-amin.

/>

Wala pa rin akong naririnig kay Cloud na mahal niya ako, pero siguro hindi na
mahalaga 'yun. Sapat na sa akin na ipinapakita niyang importante ako sa kanya.

"What a beautiful scene, my wife is blushing like a teenager eh?" Pang-aasar nito
kaya naman sinamaan ko ito ng tingin.

"Well... for your question, I do like him, who wouldn't be?"

Nawala ang mapang-asar nitong ngiti.

'Serves you right Mister,'

"W-what? Do you want that man to lose his job?!" naiinis nitong saad.

"Ohhh, Cloud is angry. As if kaya mong ipatanggal siya dito." Pagkibit-balikat ko

at sakto naman dumating ang inorder namin kaya 'yun ang pinagtuunan ko ng pansin.
Nakakatakam ang pagkain na nasa harap ko, susubo na sana ako ng bigla itong tumayo.

"Watch me." Saad nito at kinabahan ako ng maglakad ito papunta 'dun sa chéf. Tumayo
na rin ako at sinundan ito.

"Where's your manager?" Saad

ni Cloud. Magsasalita pa sana ang nagulat na chéf ng biglang may sumulpot na

gwapong lalaki.

"Cloud! Good to see you here, man." Inakbayan pa nito si Cloud na ngumiti naman ng
nakakaloko sa akin.

"Good to see you too Rayven, you owned this restaurant right? Can you do me a
favor?" Kumunot naman ang noo ng kausap niya ngunit bago pa magsalita si Cloud ay
sumabat na 'ko.

"Hi." Pagsingit ko.

"Oh, you're Skyleigh right? Cloud's wife?" Tumango naman ako at kinamayan ito.
Hindi ko na tinanong kung paano nito ako nakilala dahil naging laman kami ng
pahayagan noon ni Cloud.

"Yeah, she's my wife Rayven, so back off." Saad ni Cloud ng hindi pa din binitawan
ng lalaki ang kamay ko.

"Chill dude." ani Rayven sabay bitaw sa kamay ko.

Bago pa ulit magsalita si Cloud ay hinila ko na ito at sinabi kay 'Rayven' na

ipagpapatuloy na namin ang pagkain. Buti naman at hindi na pumalag ang asawa ko.

"Are you really serious that you're gonna ask Rayven to fire the chef?" Nakataas
kilay

kong tanong kay Cloud habang nagsisimula na kaming kumain.

"Why not?" Saad nito makaraang uminom ng wine.

"Didn't know na childish ka pala."

"Yeah, I can be childish especially when it comes to the persons who were important
to me." Napainom ako ng tubig sa sinabi nito.

Tumikhim ako at itinuon ang pansin sa pagkain.

"So... do you really mean it when you said that you like him?"

Binitawan ko ang kubyertos at hinarap ang 'nagseselos' kong asawa. "Look Cloud, I
don't like him romantically...I just like him as a chef..." He raised his eyebrow
with what I've said so I sighed. "It's not what you think Cloud...It's just that I
like a man who knows how to cook...It reminds me of my Dad."

Kumunot ang noo nito. "Your Dad is a chef?"

Umiling naman ako at tumawa. "Nope, you see my mom-- she's disastrous when it comes
to kitchen..." I smiled as I reminisce my childhood memories with my parents."..so
my Dad is the one who cooks for us. So that explains, why I admire a man who can

cook." Tumango-tango naman ito at tila nahulog sa isang malalim na pag-iisip.

~*~

style="text-align:center;">

"Naalala mo na?" Nabalik ako sa kasalukuyan ng magsalita si Cloud. Alanganin akong

ngumiti at tumango.

"I didn't expect na dahil sa akin pag-aaralan mong magluto. So, sinong nagturo
sa'yo?" Tanong ko.

'Si Charlotte ba?'

"Louie's Mom."

"Louie?"

"Mother of my best friend. I hope you'll meet him soon."

Come to think of it, iilan lang ang kaibigan ni Cloud na naipakilala niya sa akin.

'Sino ba naman kasi ako para ipakilala niya sa mga kaibigan niya hindi ba?'

I mentally shooked my head to vanish my nonsense thought. "Bakit hindi ka kay Mama
Rain nagpaturo? She's great pa naman when it comes to cooking."

"May nasabi ba akong masama Cloud?" Nag-aalalang tanong ko dahil natahimik ito at
pansin na pansin 'ko ang pagkalungkot sa mukha nito.

Ngumiti naman ito ngunit kitang-kita ko sa mga mata niya

ang emosyon na alam na alam ko na. He's sad.

"Were not in good terms." Napakunot-noo ako sa sinagot nito.

"W-what do you mean? Kayo ni Mama Rain? How about Papa Winter? H-how did that
happen?" Sunod-sunod kong tanong. May nabubuo ng sagot sa isipan ko pero umaasa
akong hindi 'yon ang dahilan.

"When you left..." Napahawak ako sa bibig ko sa unang mga salitang lumabas sa bibig
nito. I knew it. It's because of me. "...they kept asking me about where you are,
what happened to us. And I told them it's all my fault."

"Cloud...hindi mo dapat sinabi 'yun." Napapakagat-labi kong saad. I can't help but
to feel guilty. I know how important Mama Rain and Papa Winter to Cloud. Kung sana,
nagpaalam ako ng maayos bago ko umalis.

"I told them everything Sky. So I can't blame them kung nadisappoint sila sa akin.
They love you as their own, and I'd hurt you. Imagine what their reaction is,
so..." Lumunok ito at tila naluluhang tinignan ako. "...I really don't have the
courage to face them."

"Have the courage now Cloud. Let's face them with the twin."

Ngumiti naman

ito at bumadha ang saya sa mga mukha niya sa sinabi ko.

₪_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_₪

"So, I think I should go.Magpapaalam na ako sa kambal." Tumayo si Cloud mula sa

pagkakaupo sa kama at susunod na sa kambal na pinakuha ko na kay Kleng para linisan
ang mga ito.
Simula 'nung sinabi kong sasamahan ko si Cloud sa mga magulang niya. Natahimik na
'ko at 'eto naman ay nakipaglaro na sa kambal, ewan ko ba. Hindi lang siguro 'ko
sanay na magaan ang atmosphere sa paligid naming dalawa. Pero dapat siguro masanay
na 'ko. Dahil matapos man ang isang buwan na hinihingi niya sa akin. Maganda kung
maging magkaibigan kami for the sake of the twins.

"Hey Sky, I forgot to give it to you." Nabalik naman ako sa realidad ng may iabot
ito sa akin.

Gamot?

Nabasa ata nito ang pagtataka sa mukha ko kaya naman nagsalita na ito bago pa 'ko
magtanong. "Grey said kailangan mong uminom ng pain reliever. So I asked him kung
ano ang inireseta niya sa 'yo and he told me."

"You'd met him?" Gulat kong tanong.

"Yes, sandali lang kaming nakapag-usap, just enough

for me to express my gratitude to him for saving you and the twin. Humingi din ako
ng pasensya sa iniasta ko sa kanya kanina."

"B-but how did--- you're homophobic and you hate gays."

"I overcame it, I realized na hindi naman pala lahat ng bakla..." Umiwas ito ng
tingin sa akin at namula ng tila may maalala. "gagawa ng kalokohan." Napalunok ito
kaya naman tuluyan na akong natawa na agad napawi ng maramdaman ko ang labi nito sa
pisngi ko.
"Goodnight Sky." Huli nitong saad at nagmamadaling lumabas ng silid ko.

Wala naman akong nagawa kung hindi hawakan ang pisngi ko at titigan ang gamot na
ibinigay niya sa akin. Napahiga ako sa kama at itinakip ang unan sa may mukha.
Umaasang mawala ang pamumula nito at maibalik sa normal ang tibok ng puso ko.

Kanina sa noo, ngayon sa pisngi-- ano na ang susunod sa labi?

Sigaw ng malanding bahagi ng isip ko. Kaya imbes na mabawasan ang pamumula ko mas
lalo pa atang naging kasingpula ng kamatis ito. Bukod pa sa abnormal kong tibok ng
puso...sumabay pa ang tiyan ko na tila may mga paru-parong nagpupugad.

Gahd, may iba bang nilagay sila Claudi sa pinakain nila sa akin?

TBC

~COMMENT

~VOTE

PRETTY PLEASE *.*

Tumatagal ang pag-uupdate ko I know. Writers block sucks guys so I badly need
inspiration. A simple comment and vote will do. Toodles :*

=================
AWS CHAPTER 47

Chapter 47

"Ayokoooooooo... Dito ka lang Daddy! Don't leave...waaaaaaaah--" Nagmamadali kong

tinapos ang pagsesepilyo ng marinig ko ang pagwawala ni Claudi sa baba.

Napatigil ako sa huling baitang ng hagdan ng makita kong nakayakap si Claudi habang
umiiyak kay Cloud. Hinanap ko si Klode at nakitang nasa isang tabi lang ito at
blanko ang mukha na nakatingin sa dalawa. But I know my son better, hindi man siya
umiiyak katulad ni Claudi, sa mata pa lang niya nakikita kong ayaw niya ring umalis
si Cloud. I sighed heavily, simpleng pagpapaalam pa nga lang ni Cloud--ayaw na ng
dalawa. Paano pa pag nalaman ng mga ito na hindi kami panghabang-buhay magsasama ng
ama nila? That we can never be a complete happy family?

"Claudi, babalik din si Daddy bukas, so stop crying---"

"No! Stay here na lang Daddy!!! P-please..." Pulang-pula na si Claudi at nakikita

kong nahihirapan na ito sa paghinga. I was about to talk when Klode harshly pulled
Claudi from hugging Cloud.

"Stop making a fuss Claudi! Don't you heard what Daddy said?! He said he will come
back tomorrow! So stop crying!" Nakita ko ang gulat kay Cloud sa iniasta ni Klode.
But Klode is always like that, trying to discipline his sister. Minsan ay nakikinig
si Claudi sa kapatid niya ngunit may topak ata ang anak ko ngayon

kaya mas lalo itong nagwala. And before I knew it, inaatake na ng hika si Claudi.

"Klenggggg, kunin mo 'yung inhaler ni Claudi sa kwarto. Bilisan mo!" Natataranta

naman na pumanhik si Kleng habang ako ay lumapit kay Claudi at pilit pinapatahan
ito.
"W-whats happening S-sky?" Kinakabahang tanong ni Cloud habang hawak-hawak si
Claudi na umiiyak pa din at nahihirapang huminga.

"She's having an asthma attack."

"What? Then bakit nandito pa tayo?! We should bring her to the hospital--"
Napatigil ito sa pagsasalita ng humahangos na dumating si Kleng hawak-hawak ang
inhaler. Dali-dali ko itong kinuha at inilagay sa bibig ni Claudi.

"Now baby, stop crying and breathe...Okay?" Ilang minuto lang ang nakalipas at
nakahinga na rin si Claudi ng maayos.

Asthmatic si Claudi since she turned 2, hindi naman malala but still nag-aalala pa
rin ako kapag inaatake siya ng hika. Karga-karga na ni Cloud si Claudi at tila
hinehele ito.

"Daddy you won't leave us right?" Bulong ni Claudi na umabot sa pandinig ko.

"Yes baby, I'm not gonna leave so sleep now."

Umiling si Claudi. "Matutulog lang ako kapag katabi ko kayo ni Mommy."

/>

Nagkatitigan naman kami ni Cloud sa sinabi ni Claudi at tila hindi nito malaman
kung anong sasabihin sa anak namin.
"Y-you see C-claudi I--"

"You should go upstairs Cloud, susunod na lang kami ni Klode." Tila nag-aalangan pa
itong sinunod ang sinabi ko.

Nanghihina akong napaupo sa sofa at napahilot sa sentido ko. Day by day, mas lalong
napapalapit si Claudi kay Cloud, not that I don't like it. It's just that I'm
afraid that when the time comes na malaman nila na hindi kami magsasama ng ama
nila. Mahirapan silang matanggap iyon, at ang pinaka-ayoko sa lahat ay ang
mahirapan ang kambal.

What's holding you back Sky? Mahal ka na ni Cloud, you can be together with him
again. Hindi mo na ba talaga siya mahal?

"I'm sorry Mommy." Nagising ako mula sa malalim na pag-iisip ng marinig ko ang
boses ni Klode. Hinawakan koito sa pisngi at hinalikan sa noo.

"At bakit ka naman nagso-sorry hmmm?"

"I shouted at Claudi kaya mas lalo siyang umiyak, ayan tuloy na-asthma attack siya.
It's all my fault."

Niyakap ko ito at tinapik-tapik

sa likod. "It's not your fault Klode. But if you really think na maling sinigawan
mo si Claudi then say sorry to her." Tumango-tango ito at niyaya na akong pumanhik
sa kwarto.
₪_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_₪

As soon as I entered my room, doon lang lubos na nagsink-in sa akin na makakasama

kong matulog si Cloud sa iisang kwarto! It's been eight years since the last time I
shared a bed with him. At hindi ko naman maiwasang kabahan just by thinking na
ilang inches lang ang layo namin sa isa't-isa.

Ano bang inaarte mo diyan Sky, nandiyan naman ang kambal ah? It's not as if
magtatabi kayo.

Sa naisip ay ipinagsawalang-bahala ko na lang ang nerbiyos ko dahil tama nga naman

na wala akong dapat ipag-alala sapagkat katabi naman namin ang kambal.

"I'm sorry Claudine." Natauhan naman ako ng marinig ko ang boses ni Klode. Doon ko
lang namalayan na nasa pintuan pa rin ako habang magkakasama na ang mag-aama ko sa
kama. Lumapit na din ako sa kanila at napangiti hindi lang ako kung hindi si Cloud
ng magyakap ang mga anak namin.

"You two-- are you done brushing your teeth?" Humarap naman ang dalawa sa akin at
sabay na napahawak sa bibig.

"I guess not, so ano pang

iniintay niyo?" Pabiro kong tinaas ang kilay ko at umaktong kikilitiin sila kaya
naman nagmamadali ang dalawang bumaba.

"Okay lang ba talaga kung dito ako matutulog?" Napatingin ako kay Cloud ng
magsalita ito. Hindi kalakihan ang kwarto ko pero hindi din naman maliit ito. Pero
bakit pakiramdam ko napakaliit nito ngayong nasa loob si Cloud? It's not like eto
ang unang beses niyang pumasok dito, nagtagal pa nga siya kanina eh.

"I can go kapag natulog na ang kambal." Iba ata ang naging impresyon nito sa
pagtahimik ko.

"It's okay, gabi na din naman. I'm sure pagod ka na din. Pagpasensyahan mo na lang
at di gaanong malambot ang kama tapos wala pang air-con--" Napatigil ako sa
pagsasalita ng tumayo ito at biglang lumapit sa akin. Gahibla na lang ang distansya
namin sa isa't-isa kaya hindi ko maiwasang mapalunok. Amoy na amoy ko na ang
pabangong gamit niya sa sobrang lapit namin. Pero bakit hindi ko man lang siya
maitulak? Nag-uumpisa na naman ang pagiging abnormal ng puso ko ng mas lalo pa
itong lumapit sa akin. At parang may sariling utak ang mga mata ko at kusa itong
pumikit. Darn, did I expect him to kiss me?

Oh yes, you do Skyleigh-- well hindi ka naman nabigo because he's kissing you now.

He's kissing me?!

Huli na ng mapagtanto kong hinahalikan ko na din siya pabalik.

What am I doing? Pero wala na ata 'kong kontrol sa sarili kong katawan dahil imbes
na itulak si Cloud, ikinawit ko pa ang kamay ko sa may batok niya. Tila binibigyan
ito ng permiso na ituloy ang ginagawang paghalik sa akin. It's been eight years
since I kissed a man. Well, si Cloud lang naman ang nahalikan ko ever since. But
nothing change, malambot pa din ang labi nito at nakakapanlambot pa din ng tuhod.
Kung hindi lang ako nakakapit sa batok niya at wala ang mga kamay niya sa beywang
ko malamang ay bumagsak na ako sa panlalambot ng mga tuhod ko. Naramdaman kong
pangangapusan na ako ng hangin pero tila ayaw ko pa ring bumitaw, napaungol ako ng
humiwalay na sa akin si Cloud.

Did I just moaned as a sign of protest not to stop him from kissing me?
Sa naisip ay napadilat ang mata ko at natauhan ng makita si Cloud na hinihingal at
tila natatakot?

Natatakot saan? Sa akin?

Naramdaman ko ang pamumula ng mukha ko ng makita ang pulang-pula nitong labi. Darn!
Nakakahiya, ang arte-arte ko pa sa kanya ng mga nakaraang araw tapos pumayag akong
magpahalik sa kanya? And what's worse napaungol pa ako na parang nagpoprotesta na
wag siyang tumigil sa paghalik sa akin?!

"I-I'm sorry Sky." Napahinto naman ako sa iniisip ko ng marinig ang boses ni Cloud
na tila nagsisisi sa namagitan sa amin.

Nagsisisi? Ayaw niya ang nangyari?

Hindi 'ko ata naitago ang sakit sa mga mata ko ng tila nataranta itong lumapit sa
akin.

Wait? Sakit? Bakit naman ako

masasaktan?

"No wife, it's not what you think...I-" Pilit kong pinanatiling blangko ang mukha
ko at pinigilan ito sa anumang sasabihin.

"I understand, n-nabigla ka lang. No need for you to explain." Saad ko matapos ay
tinalikuran ko siya. Hahakbang na sana ko palabas ng higitin nito ako papunta sa
matipuno nitong dibdib. Naramdaman ko na lang na niyayakap niya ako at gusto ko
mang magpumiglas ay hindi ko ginawa. Dahil ramdam na ramdam ko ang bilis ng tibok
ng puso nito.

"I-I'm not sorry that I kissed you Sky, I was just scared na magagalit ka dahil
baka isipin mo na tinetake advantage kita... You are just so beautiful and I can't
help myself but to kiss you... Ayokong magsisi ka na binigyan mo ko ng one month
para manatili sa tabi mo..." Naramdaman kong lumunok ito at tumigil sa pagsasalita.
Damang-dama ko naman ang muling pag-iinit ng pisngi ko sa mga narinig kong sinabi
nito. "At tungkol sa sinabi mo sa akin kanina... I don't care kung hindi kalakihan
ang kama o wala mang air-con... What important is you're here-- beside me... Kayo
ng mga anak natin... That's what matters the most... I love you Sky..."

Speechless. Iyan ako ngayon, para bang nabibingi na ako at ang tanging naririnig ko
lang ay ang malakas na tibok ng puso naming dalawa ni Cloud.

"HALA! MAGKAKABABY NA BA SILA MOMMY AT DADDY KLODE?!" Natulak ko si Cloud ng

marinig ang malakas na boses ni Claudi. Napatingin ako sa dalawang anak ko na titig
na titig sa amin ni Cloud. Si Claudi na nanlalaki ang mata

at si Klode na tila amuse sa nakikita.

"Silly. They're just hugging walang nabubuong baby sa pagyayakapan lang Claudi."
Natatawang saad ni Klode sa kakambal.

"Huh?! Eh paano tayo magkakaroon ng baby sister?" Curious na tanong ni Claudi kay
Klode. At bago pa man mag-ala Einstein ang anak kong si Klode tumikhim ako at
hinarap ang mga ito.

"You two, gabi na humiga na kayo at matulog!" Saad ko matapos 'nun ay nagmamadali
akong pumasok sa banyo. Dinig ko pa ang tawanan ng mag-ama sa inakto ko. Hindi rin
nakaligtas sa aking pandinig ang curious na tanong ni Claudi.
"Ihhhh, tell it to me now Klode!! Paano nga ba gumawa ng baby?!"

"We're too young to know that Claudi, but pag nagmamahalan si Mommy at Daddy. I'm
sure magkakaroon na tayo ng baby brother or sister. Right Dad?"

"Right." Akala ko mananahimik na si Claudi pero ano pa nga bang aasahan ko sa

madaldal kong anak.

"Basta hurry up Daddy, I want a baby sister for my birthday hihihihi. I'll wait for
it ah?"

Darn anong tingin ng anak ko nabibili ang baby? 1 month na lang at birthday na
nilang dalawa ni Klode. Paano na 'to?

Ay loka ano ba yung naiisip ko?!!! Erase.Erase--anong pano na 'to?? San nanggaling
'yun?! Talagang pinag-isipan ko pa ang request ng magaling kong anak?!

TBC

VOTE.

COMMENT.

Thanks sa mga bagong readers nila Skyleigh at Cloud. Sa mga nag-aadd nito sa mga RL
nila at mga nagvovote thank you so much!!!! You don't know how you guys made me
happy :*

=================
AWS CHAPTER 48

Chapter 48

Inhale.

Exhale.

Inhale.

Exhale.

Nakailang buntong-hininga na ako dito sa banyo para pakalmahin ang sarili ko-- more
like pakalmahin ang nagwawala kong puso. Tinitigan ko ang sarili ko sa salamin at
hindi ko maiwasang haplusin ang labi kong pulang-pula at tila namamaga. Gahd! Gaano
ba kami katagal naghalikan--

Stop thinking what happened a while ago Sky! You just kissed him back
because...because--

"Bakit nga ba? Bakit ko din siya hinalikan?" Pagkausap ko sa sarili ko.

Kasi nga 'yun ang inuutos sa'yo ng puso mo! Accept it Sky, you're starting to fall
for him again--

"No! That's impossible. Hindi na ako pwedeng mahulog ulit sa kanya. " Pagkontra ko
sa sinasabi ng isip ko.

Stop being a hypocrite! Don't tell me hindi mo nagustuhan ang ginawa ni Cloud o ang
mga ginagawa niya sa'yo? Mahulog 'ulit' sa kanya? Bakit nawala ba talaga ang
pagmamahal mo sa kanya?
Yes. Inaamin ko, gusto ko ang ginagawa ni Cloud. For

the past eight years, naging sentro ng buhay ko ang kambal. Wala ako ni isang
sinagot sa mga nanliligaw sa akin kahit na nga ba alam nila na may anak ako. Kaya
nga siguro ganito na lang mag-react ang puso ko sa mga pinapakita sa akin ni Cloud,
dahil matagal na ng maranasan kong may nag-aalaga at nagmamahal sa akin. Of course,
mahal ako ng kambal pero iba pa din ang pagmamahal mula sa isang lalaki--

I stopped my thoughts when a realization strucked on me. Yesterday, I convinced

myself na hindi ako mahal ni Cloud-- na naguguluhan lang siya sa nararamdaman niya.
At kaya din ako pumayag sa hinihingi niyang panahon ay para mapakita sa kanya na
baka nagkakamali lang siya sa nararamdaman niya. You can't blame me if it's hard
for me to believe him, after all ilang dam na ba ng luha ang pumatak sa akin dahil
sa kanya--- dahil ang sabi niya hindi niya ako mahal. Pero bakit tila naniniwala na
ako? Gahd! Wala pa ngang isang linggo kaming magkasama pero bakit ganito na lang
kabilis para sa akin ang paniwalaan siya.

Just go with the flow Sky, if it's meant to be then let it be... Stop holding back,
you once said that love is a gamble and so is life...

Tama nga siguro, hayaan ko na lang at kapag dumating sa puntong masasaktan na naman
ako gagamitin ko ang utak ko at hindi ang puso ko.

But still, hindi pa din maalis sa akin ang tanong

kung mahal ko na ba 'ulit' siya o mahal ko pa 'rin' siya?

One month. Sapat na siguro 'yun para maintindihan ang nararamdaman ko.

Dali-dali akong naghilamos ng mukha at napagpasyahang lumabas na ng banyo.

₪_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_₪

Pagkalabas ko ng banyo nakita kong nagtatawanan sila Cloud sa kama. Si Cloud ang
nasa dulo habang si Claudi ang katabi niya at si Klode ang katabi ni Claudi.

"Mommy you're there! Why so tagal?" Ngumiti naman ako at lumapit sa kanila. Dahan-
dahan akong umupo (dahil tila kumikirot na naman ang balakang ko) at sumandal sa
headboard ng kama, ni hindi ko tinatapunan ng tingin si Cloud kahit na alam kong
nakatingin din siya sa akin.

"Naghilamos pa kasi si Mommy. Eh bakit gising pa kayo?" Malambing kong tanong.

"Were waiting for you eh. I told Daddy that you always sing to us before we go to
sleep. So can you sing us a song?" Ngumiti na lang ako kahit na nga ba hindi na
naman mapalagay ang puso ko dahil sa tingin na iginagawad sa akin ni Cloud.

"Okay, what do you want me to sing?" Magsasalita na sana si Claudi ng unahan siya
ni Klode.

/>

"Ikaw. 'Yung lagi mo pong kinakanta sa amin noon. " Napahinto ako sa pagkuha ng
unan ng marinig ko ang sinabi ni Klode.

Ikaw.
Ikaw. My wedding song. I used to sing that song as a lullaby to Claudi and Klode
mula baby pa sila. Ewan ko kung bakit sa dami ng kanta 'yun ang ginawa kong pang-
lullaby sa kanila. Maybe, because a part of me still treasured that song. After
all, it is the one that I chose to be my wedding song. My wedding, hindi man
maganda ang kinahinatnan ng nakaraan. May mga magaganda pa din namang alaala mula
rito. Dahil hindi ko maloloko ang sarili ko na naging masaya 'ko ng araw ng pag-
iisang dibdib namin ni Cloud.

"Mommy?" Nabalik ako sa kasalukuyan ng marinig ang pagtawag sa akin ni Klode.

Napatingin ako kay Claudi at Cloud at nakita ko sa mga mukha nila na inaantay na
nila ang pagkanta ko.

"Can I sing another song?"

"Why? Ang tagal mo na po kayang 'di kinakanta 'yun." Nakangusong saad ni Claudi.
When they turned 5, hindi ko na kinanta ang 'Ikaw'. Bigla ko na lang naisip na
palitan ang kantang 'yun. I just thought that I should stop holding on to things na
may kinalaman kay Cloud.

"Mommy, pleasssse..."

Pangungulit ni Claudi at nakita ko ang pag-asam sa mukha ni Klode, so who am I to

say no to them. I just sighed heavily and started singing.

"Dinggin mo ang tibok ng puso ko...Umaawit sa iyo..."

Cloud's POV

Hindi ko maiwasang titigan siya habang inuumpisahan niya ang pagkanta. Nothing
change, para pa rin siyang anghel kapag kumakanta. Napakaganda talaga ni Sky, mula
mga bata pa kami alam ko na lalaking maganda at kaakit-akit si Sky at hindi nga ako
nagkamali. Napatingin ito sa akin habang kumakanta at naramdaman ko na naman..Ang
pagkislot ng puso ko at tila pagwawala nito. Marahil ay nailang ito sa pagtitig ko
sa kanya kaya naman yumuko ito at tinitigan na lang ang kambal. Kitang-kita ko sa
mga mata niya ang pagmamahal sa kambal at masasabi kong napakaswerte ko dahil sa
siya ang naging ina ng mga anak ko. Dumako ang paningin ko sa labi nito at hindi ko
maiwasang mapangiti ng maisip na kanina lang ay naangkin ko ang labi niya. Ang
malambot at tila nag-iimbitang labi ni Sky. Ang labi ng asawa ko.

Pero hanggang kailan mo siya magiging asawa Cloud? Pang-uuyam ng kabilang bahagi ng
isip ko.

Hanggang kailan nga ba?

Mabilis lilipas ang isang buwan na hiningi

ko sa kanya and before I knew it mawawala na siya sa akin.

Don't lose hope Cloud, you can still make her stay with you... You can still give
your twin a complete happy family.. Just let her fall in love with you again..

Sigaw ng isang bahagi ng isip ko sa akin. Bahala na, ang mahalaga maipakita ko sa
kanyang tunay ko siyang mahal. Kung sakaling hindi niya ako muling mahalin. Masaya
na ko kahit paano na binigyan niya ako ng panahon para makasama siya. Sapat na
siguro iyon. Come to think of it, hindi naman siya mawawala sa akin dahil
mananatili siyang parte ng buhay ko. Because she is the mother of my children. And
I'm willing to do anything for them.

Imagine, nagawa kong makipag-usap kay Grey dahil kay Sky at sa kambal. Kung may isa
akong kahinaan, 'yun ay ang isang bakla. Blame it to that lunatic gay who freaking
kissed me! But as I was saying willing akong gawin ang lahat para sa mag-iina ko.
Kabilang na 'dun ang pasalamatan ang taong nagligtas sa buhay nila. Ibinaling ko
muli ang paningin kay Sky na patuloy pa rin ang malamyos na pagkanta.
"Ikaw ang nais ko, ikaw ang inaasam sana'y paniwalaan mo..."

Pero bakit tila pamilyar sa akin ang kantang inaawit niya?

Kumunot ang noo ko at inalala kung saan ko narinig ang awitin. And just like that a
memory of our wedding suddenly crossed my mind.

And there... I knew the reason why the song seems familiar to me , it is our
wedding song.

TBC

VOTE.

COMMENT.

Natuwa ako dahil tumataas ang rank and reads ng AWS pati na rin ang votes. Sana
magpatuloy para tuloy-tuloy din ang update. Kakaresume lang ng kuryente sa amin
dahil sa pananalasa ni Bagyong Lando kaya ngayon lang nakapag-update.

Keep safe everyone!

=================

AWS CHAPTER 49

Chapter 49
"Ikaw lang ang mahal ko..." Hindi ko maiwasang sulyapan si Cloud matapos kong
kumanta.

Ramdam na ramdam ko kasi ang matiim niyang tingin sa akin. Mula ng inumpisahan kong
kumanta hanggang sa matapos ako. Nagkatitigan kami at kitang-kita ko sa mga mata
niya ang emosyong matagal ko ng ninais pang makita. Matang nagpapakita ng
pagmamahal.

Hindi ko alam kung nakilala niya ang kanta na inawit ko pero sana-- sana hindi niya
ito natandaan. Ayokong isipin niya na hanggang ngayon dala-dala ko pa rin ang
alaala ng kasal namin.

"Ang galing talaga kumanta ni Mommy, right Daddy?" Sabay kaming nag-iwas ng tingin
ni Cloud sa isa't-isa at binaling ang pansin kay Claudi. Namumungay na ang mga mata
ng kambal pero tila ayaw pa din magsitulog.

"Hmmm, just like you baby. " Bumungisngis naman si Claudi sa sinabi ng ama. Si
Klode naman ay tila may malalim na iniisip at natahimik sa isang tabi.

"You also knew the song right Dad?" Biglang saad ni Klode. Nagtataka naman itong
binalingan ni Cloud.

"What song Klode?"

"The one that Mommy sang,

Ikaw. Siguro meaningful 'yung kantang iyon sa inyo ni Mommy." Bago pa magsalita si
Cloud ay sumabat na ako.

"It's late kids, matulog na tayo." Kokontra pa sana ang dalawa ng bumangon ako at
pinatay na ang ilaw ng kwarto. Mabuti na lang at hindi na sila nag-ingay pa.

Ewan ko ba kung bakit ayaw kong marinig ang sasabihin ni Cloud.

Kasi natatakot ka na baka ikaw lang ang nagbigay ng meaning sa kantang 'yun.

Bakit hindi ba ako lang naman talaga?

"To answer your question Klode...Yes, I knew the song-- it's your Mommy and Daddy's
wedding song. Of course... it's meaningful to us. " I snapped out from my thoughts
when I heard Cloud's voice. Hindi na umimik ang kambal at mukhang nakatulog na
habang ako-- nagpanggap na lang na tulog na at hindi na pinansin ang sinabi ni
Cloud. Para saan pa? Para muling balikan ang nakaraan na tapos na?

Paano pa ko makakausad sa kasalukuyan kung patuloy akong kakapit sa nakaraan?

May mga alaalang hindi na dapat pang binabalikan.

₪_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_₪

style="text-align:center;">
Napabuntong-hininga ako ng makita ang oras sa alarm clock sa bedside table. It's
freaking 1 am at gising na gising pa rin ako. The kids were sleeping soundly and so
is their father. Mukhang pagod na pagod si Cloud dahil naghihilik ito.

Sa sinag na nagmumula sa liwanag ng buwan, nagawa kong matitigan ang mukha ni

Cloud. Mula sa prominente nitong kilay hanggang sa mahahaba nitong pilik-mata.
Hindi ko alam kung bakit may nag-uutos sa akin na padaanan ng daliri ko ang
matangos nitong ilong.

Dalawang bata ang nasa pagitan namin pero namalayan ko na lang na naabot ko na ang
ilong ni Cloud. Hanggang sa dumako ito sa mamula-mulang labi niya. Natauhan lang
ako ng bigla itong kumilos, agad kong nailayo ang kamay ko. Lumakas ang kabog ng
puso ko sa kaba na baka nagising ito. Nakahinga naman ako ng maluwag ng niyakap
lang nito si Claudi at muling bumigat ang paghinga. Mariin akong napapikit at
kinastigo ang sarili.

Darn! What's gotten into you Skyleigh, ano sa tingin mo ang ginagawa mo?!

Dahan-dahan akong bumangon at nagpasyang bumaba na lang. Sa ganitong sitwasyon,

malabo na akong makatulog so might as well gumawa na lang ako ng panibagong nobela.
Nagpapasalamat na lang talaga ako na hindi na masakit ang balakang ko dahil naalala
kong pupunta pa nga pala ako sa SPH

para magpaalam na sa mga kasamahan ko. Hindi naman ako tuluyang mamaalam sa
pagsusulat dahil kahit na nasa Maynila na 'ko sa SPH pa rin ako magpapasa ng mga
akda ko. Tanghali na lang siguro kami pupunta ng kambal.

Dumiretso 'ko sa kusina at nagtimpla ng gatas. Noong hindi pa ko nanganganak ayaw

ko talaga sa gatas. Pero pag nanganak ka talaga may nagbabago sa iyo, dahil imbes
na kape ang iniinom ko sa tuwing gumagawa ako ng nobela. Gatas na ang kasa-kasama
ko.

Lumipas ang tatlumpong-minuto at nanatili akong nakatingin sa screen ng laptop ko.

Papaubos ko na nga ang gatas na nasa mug ko pero kahit isang letra hindi ko
nagawang makapagtype. Tila nablanko ako at hindi makapag-umpisa ng panibagong
istorya. Kadalasan, kapag hindi ako makatulog doon ako mas nagkakaroon ng mga ideya
sa plot ng isang nobela.

Sumandal ako sa sofa at hinubad ang suot-suot kong reading glass. Napahilot ako sa
sentido sa inis dahil walang ideya na pumapasok sa akin.

Darn this writers block!

Marahas akong bumuntong-hininga at muling sinuot ang salamin. Pumunta 'ko sa

documents at nagbakasakali na may hindi pa ako natatapos na nobela at nawa'y
maipagtuloy ko. Then all of a sudden, a document title caught my attention.

Ulap

at Langit.

'Eto ang unang nobelang (kung nobela nga bang matatawag) muli kong naisulat matapos
ang tatlong taon kong pagtigil sa pagsusulat. Isang gabi naisipan ko na lang
magsulat at namalayan ko na lang na sariling istorya ko na pala ang ginagawa ko. It
is my story, my love story. A lonely ending as what others say. Muli ko itong
binasa at nanariwa sa akin ang mga alaalang pilit kong ibinaon sa limot. Akala ko
nagbago na ko I guess hindi lahat sa akin nagbago. Masokista pa rin 'ata ako.

Para kong baliw na tumatawa't umiiyak habang binabasa ang sinulat ko. Iba pala sa
pakiramdam kapag binabasa mo ang sarili mong kwento. Habang nababasa ko ang
katangahan at pagiging masokista ko, hindi ko maiwasang itanong sa sarili ko na
kung may kakayahan akong baguhin lahat ng ginawa ko sa nakaraan, babaguhin ko kaya?

Siguro hindi, kasi may maganda naman naidulot 'yun sa akin. Ang kambal-- ang mga
anak kong nagpapasaya sa akin.

Sa huli tuluyang lumayo si Langit kay Ulap at nabuhay kasama ang kanilang mga anak.
Kontento na siya, sa piling ng kambal-- ang mga anghel ng buhay niya. Hindi niya na
nanaisin pang magtagpo ang landas nila ni Ulap...

Paulit-ulit kong binasa ang huling pangungusap at tila may sariling utak ang mga
kamay ko at dinugtungan ang storyang

ito.

Sabi ko tapos na ang kwentong ito-- wala ng book 2 o continuation dahil tapos na
ang kwento ko. Ang kwento kasama si Cloud, tapos na ang chapter ng buhay ko kasama
siya. Pero bakit dinudugtungan ko ito? Ibig sabihin ba nito, payag na 'ko na
madugtungan ang chapter ng buhay ko kasama siya?

This time happy ending na ba ang storyang 'to?

₪_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_₪

"Hmmm, smells delicious." Napatalon ako sa gulat ng may marinig akong magsalita sa
likod ko.

"Sorry, nagulat ba kita?" Lumingon ako at napanganga ng mapagmasdan ang itsura ni

Cloud.

Bakit hindi ko namalayan kagabi na hinubad nito ang polo niya?! Nakasando ang huli
at kitang-kita ko ang mamasel nitong braso at ang bumabakat nitong abs. Bumaba ang
paningin ko at agad akong napatalikod ng makitang nakaboxer ito!

Naramdaman ko ang pamumula ng mukha ko at napapikit ako ng mariin ng marinig ang

mahina nitong pagtawa. Nakakahiya! Hindi niya naman siguro iniisip na tinitigan ko
ang katawan niya?! Na pinagnasaan---

Wait!!! Erase. Anong pinagnasaan Skyleigh?!

Nanibago ka lang dahil ngayon mo na lang ulit napagmasdan ang katawan---

Get a grip Skyleigh!

Pagsaway ko sa sarili ko. Tumikhim ako at pinagpatuloy ang pagsangag sa kanin na

niluluto ko. Muntik pa itong masunog dahil sa seksing---

Sexy?!

I mean istorbong lalaki na nasa likod ko. Nabwisit ako ng marinig na tumatawa pa
rin si Cloud. Di yata't tuwang-tuwa ito na napapahiya ako?

"A-are you laughing at me Mr. Monteciara?!" Masungit kong tanong na nakapagpatigil

sa pagtawa nito. Tumikhim naman ito na nakapagpataas ng kilay ko.

"I-I'm not...Ahm--- Shall I help you?" Hindi na ko inantay nitong magsalita at

kinuha na ang sandok na hawak ko at ipinagpatuloy ang pagsasangag.
"You want a coffee?" Lumingon ito sa akin at ngumiti na kala mo nanalo sa lotto
sabay tango. 'Di ko na lang pinansin ang katawan nito dahil wala namang mali sa
ayos nito dahil hindi naman siya nakahubad. Sadyang OA lang ako.

Iiling-iling akong nagtimpla ng usual na kape nitong iniinom-- black coffee, no

creamer and a little sugar.

I just hope hindi pa rin nagbabago ang panlasa niya.

Makalipas ang ilang minuto, parehas na kaming nakaupo sa hapag-kainan habang

umiinom siya ng kape at gatas naman sa akin. Alas-singko pa lang ng umaga at wala
pa rin akong tulog pero hindi pa naman ako inaantok.

"You still know kung anong timpla ng kape ang gusto ko." Uminom na lang ako ng
gatas imbes na magkomento pa sa sinabi nito.

"Hindi na ba masakit ang balakang mo?" Umiling ako bilang sagot sa tanong nito.

"That's good to know... Ba't nga pala ang aga mong nagising?" Tanong ulit nito
sabay subo ng tinapay.

"Actually, hindi pa 'ko natutulog." Muntik na kong mapatakip sa tenga sa OA nitong

reaksyon.

"What?!"
"Lower your voice Cloud! Baka magising ang mga bata." Pagsaway ko dito.

"Sorry, pero bakit hindi ka pa natutulog? It's five am Sky, masama sa kalusugan
yang ginagawa mo. Hindi na ako magtataka na kaya ka nagkasakit dahil diyan sa
pagpupuyat mo--" Bago pa nito maituloy ang sermon sa akin. Pinasakan ko na ito ng
hotdog na isusubo ko sana.

"Just

so you know Cloud, normal lang sa isang writer ang magpuyat. It's part of our job,
at isa pa mahaba din ang naitulog ko kahapon kaya hindi din ako dinalaw ng antok."
Ngumunguya ito pero halatang di sang-ayon sa sinabi ko.

"Then you should quit--" Napahinto ito sa pagsasalita ng subuan ko naman ito ng
tinapay.

"I love what I'm doing." Lumunok ito at uminom ng kape. Nagulat ako ng subuan din
ako nito ng tinapay pero mas nagulat ako sa sarili ko ng ibuka ko ang bibig ko at
kainin ang inuumang niyang pagkain.

Bakit parang normal lang ang ginagawa namin? Just like the old times?

"Still, kung makakasama naman sa'yo 'yan might as well maglie-low ka muna. Hindi
naman porke't mahal mo 'yang trabaho mo pababayaan mo na ang sarili mong kalusugan.
" Muli ako nitong sinubuan at katulad kanina nagpaubaya naman ako.

"Ganun naman talaga siguro Cloud, basta may mahal ka gaano man kasama ang maidulot
sa'yo nito, ipagpapatuloy mo pa rin kasi nga mahal mo." Napatigil ako sa akmang
muling pagsubo dito ng mapagtanto ko ang sinabi at ginagawa ko. Ibinaba ko ang
tinapay at nilapag na lang ito sa sarili niyang plato. Inubos ko ang gatas ko at
nagpasya ng tumayo.

"I-I'm s-sleepy matutulog na muna ako. Kung hindi ka pa aalis ikaw na muna bahala
sa kambal pag nagising sila. " Maglalakad na ako paalis ng hawakan nito ang kamay
ko.

"Don't mind what I had said Cloud, antok lang siguro ko. " Buti naman at binitawan
na ko nito.

'Yun ang akala ko.

Dahil naramdaman ko ang bisig nito sa bewang ko. "I know until now, you can still
never forget what I had done to you years ago. And I doubt kung malilimot mo pa rin
'yun but trust me Sky... I'm willing to do everything just to make you happy...
Gusto kong palitan ng masasayang alaala lahaaat-- ng masasakit na alaalang binigay
ko sa 'yo. I do really love you Skyleigh Vergara-Monteciara. Please believe me."

TBC

Sobrang tagal ng update dahil kakagaling ko lang po sa lagnat though may ubo't
sipon pa po ako T.T...

VOTE.

COMMENT.

LOVE YOU READERS :*

=================
AWS CHAPTER 50

Chapter 50

"Uy Leigh, baka naman sa sobrang lalim ng iniisip mo malunod ka na diyan. Paalala
ko lang, farewell party niyo 'to. Aba, buti pa ang mga chikiting mo nag-eenjoy, eh
ikaw parang kanina ka pa tulala diyan." Napabuntong-hininga na lang ako at hindi
sinagot si Yura na kumakain sa tabi ko. Pinagmamasdan ko na lang ang kambal na
kumakain at nakikipag-usap sa mga kasamahan ko at kay Ma'am Kris.

Nandito ako ngayon sa SPH, and what did I expect with Yura being a talkative one,
nasabi niya na sa boss ko at sa iba ring writer at staff ng SPH ang pagpunta namin
ng Maynila ng kambal. Kaya 'eto they made a farewell party para sa aming mag-iina,
buti na lang pala at hindi ko naisipang ipagpabukas ang pagpunta dito at nagising
ako ng maaga kaysa sa inaasahan ko. Muli akong napapikit ng maalala ang nangyari
kanina, more like mula kagabi.

He kissed me.

I kissed him back.

Nagsubuan pa kami ng pagkain kanina, at niyakap niya ako. Saying how much he loves
me, saying how much he wants me to be happy. Pleading for me to believe him.

Gahd! Hindi ko alam kung paano ko nakapanik sa kwarto ng nanginginig ang mga tuhod
ko. Pinaghalong kaba, tensyon ang naramdaman ko kanina na mukhang hanggang ngayon
dala-dala ko pa rin. Saglit nga lang din ang

naitulog ko, I'm just thankful na wala na siya ng gumising ako. Hindi ko alam kung
paano siyang nakaalis ng hindi umiiyak si Claudi, but as what Kleng said mahabang
paliwanagan at utuan daw ang ginawa ni Cloud kay Claudi. Hindi naman ako nag-alala
kay Klode dahil madali namang makaintindi ito.

Muli naman akong napatingin sa cellphone ko at sa mensahe na nabasa ko ng gumising

ako. I don't know how did he get my number, pero wala namang imposible kay Cloud.
09xxxxxxxxx 6:35 AM

Goodmorning Wife! Aalis muna ko, hindi na kita mahintay pang gumising. I just have
to attend an urgent meeting at Manila. I'll be back tonight. You really look
beautiful when you are sleeping so I can't help but to steal a kiss to your lovely
lips. Hope you won't get mad, I love you :*

-Your Husband Cloud.

"Ang taray, may endearment lakas maka-wife and husband. Ikaw na talaga! Ang
sweeeeeet. Nireplayan mo ba? Aba kung ganoong mukha din naman ang magnanakaw ng
halik sa akin, willing akong ibigay 'di niya na kailangang nakawin hihihihi. "
Namula naman ang pisngi ko sa pinagsasabi nitong si Yura. Sa sobrang pagka-distract
ko ni hindi ko man lang namalayan na nakibasa na ang kaibigan ko. Agad-agad ko
namang nilagay ang cellphone ko sa pouch at uminom na lang ng juice na agad ko ding
naibuga dahil sa sumunod

nitong sinabi.

"So... magkakaroon na ba ng kapatid ang kambal?" Uubo-ubo ko 'tong masamang

tinignan at ngumiti lang ito na parang normal lang ang tanong niya.

"Yura! Ano bang pinagsasasabi mo?!" Naeeskandalo kong saad.

"Bakit may mali ba sa sinabi ko?"

Pinunasan ko ang bibig ko "Really? Kapatid? Saan naman nanggaling 'yun? As far as I
know nung nakaraan lang gigil na gigil ka doon sa tao, eh bakit ngayon parang
gustong-gusto mo pa na..." Ni hindi ko pa maituloy-tuloy ang sasabihin ko dahil
just by thinking about it nag-iinit na ang mukha ko. "..may mangyari sa amin."
Pabulong kong dugtong.

"Kasi Leigh nakakainis kasi 'yung approach niya sa'yo noon, pero base naman sa
kwento ng kambal mukhang mabuting tao naman si Ulap. Aba, galante pa! Biruin mo
siya pa ang nagmungkahi na gawin 'tong farewell party at siya pa ang gumas...tos?"
Napatakip si Yura sa bibig niya ng tila marealize ang sinabi niya. Tatayo pa sana
ito at iiwas ng hilahin ko ito.

"Anong ibig mong sabihin?" Nakataas-kilay kong tanong.

"Ay ano ba 'tong bunganga ko!" Hinampas-hampas niya pa ang bibig

niya at kung sa ibang pagkakataon lang baka tumawa pa 'ko dahil sa ginagawa nito.

"Yura..." Bumuntong-hininga naman ito at inilahad na kinontak daw siya ni Cloud at

tinanong kung kelan kami magkikita. Hanggang sa sinabi ni Cloud na siya na ang
gagastos sa party dahil sa baka matagalan nga bago kami magkita-kita ng mga taga-
SPH.

"Sorry Leigh, hindi na ko makatanggi although nahihiya ako kaya lang tama din naman
'yung asawa mo, minsan lang 'to. " aniya. Ngumiti na lang ako para ipaalam na ayos
lang. Napatingin ako sa handa na nasa lamesa at hindi ko maiwasang mapakagat ng
labi dahil halos lahat ng handa paborito ko at wala ni isa rito ang may sahog na
itlog. Kaya pala...si Cloud pala ang may kagagawan. Until now, alam na alam niya pa
rin kung anong mga putaheng gusto ko at kung saan ako allergic.

₪_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ₪

It's already 6 PM at napagpasyahan na namin na umuwi. Nakaalis na ang iba kong

kasamahan at naiwan na lang si Yura at Ma'am Kris.
"Naku, mamimiss ko talaga kayo Claudi and Klode.." Isa-isang niyakap nila Ma'am
Kris at Yura ang kambal. Hindi ko naman maiwasang pangilidan ng luha dahil
nalulungkot din ako na baka matagalan bago kami muling magkikita-kita lalo pa't sa
loob ng limang taon ang bumubuo ng SPH ang nagsilbing pamilya namin ng kambal.

/>

"Mamimisss talaga kita Leigh." Mahigpit akong niyakap ni Yura kasunod nito ay si
Ma'am Kris.

"Mag-iingat kayo doon ng mga bata Leigh. " Tumango naman ako at sasagot pa sana ko
ng kalabitin ako ni Claudi.

"What is it baby?" Tanong ko.

"Why are they saying goodbye to us Mommy? Hindi na ba natin sila ulit makikita?"
Curious na tanong nito, napatingin naman ako kay Klode na tila naghihintay na rin
ng isasagot ko.

"Claudi, Klode---" Hindi ko naituloy ang sasabihin ko ng biglang tumakbo si Claudi

papunta sa likod ko.

"Dadddddddy!!!" Napalingon ako sa likod at nakita si Cloud na kinarga agad si

Claudi at hinalikan.

"Awww, ang sweet talaga ng husband mo Leigh sa mga anak niyo. "
"Sinabi niyo pa Ma'am pero siyempre 'di lang sweet sa mga chikiting ang asawa niya
kung hindi maging kay Leigh mismo hihihi." Namula naman ako sa sinabi ni Yura lalo
pa't isinenyas pa nito ang labi nito na tila humahalik.

Hahampasin ko na sana ito ng makaramdam ng labi sa pisngi ko.

style="text-align:left;">

"Good evening to my lovely wife. Sorry 'di na pala ako nakaabot. Napahaba yung
meeting eh. " Hindi ko naman maapuhap ang sasabihin ko at alanganin na lang ngumiti
sa mga kaharap ko na tila nanunuksong nakatingin sa amin.

Di yata't masyadong nagiging touchy 'tong si Cloud?

Sus! Gusto mo naman... Kantiyaw ng isip ko.

Pero 'di ba pumayag ka sa one month na sinasabi niya Skyleigh, maybe it's his way
of showing his love for you. Pagrarason naman ng kabilang bahagi ng isip ko.

"Mommyyyy, ang cute ni Dora right?" Natauhan ako ng marinig kong nagsalita si
Claudi sa tabi ko.

Doon ko lang napansin ang anak ko na ngiting-ngiti habang bitbit ang malaking stuff
toy ng favorite niyang si Dora. Napangiwi naman ako ng makitang nakasimangot si
Klode pero may hawak-hawak namang libro na mukhang bigay din ni Cloud.
Kaya pala nakaalis ang ama ng dalawang 'to, 'eto pala ang pinang-uto niya kay
Claudi.

"It's cute baby." Saad ko na lang.

"It's not Mommy." Ngumuso naman si Claudi sa pagkontra ni Klode.

"Stop it Klode, kung cute sa kambal mo then stop being mean to her toy...Why don't
you just tell me kung anong book ang binigay sa iyo ng Daddy mo?" Pagsaway ko dito
bago pa sila magtalo ni Claudi na nagsusumbong na sa ama nila.

"Okaaaaay, if

you say so Mom... Anyway, about dinosaurs ang book na ito Mom and I'm excited to
read it. "

Napangiti naman ako ng niyakap pa nito ang libro. Hindi man gaanong nagpapakita ng
emosyon si Klode pagdating sa mga libro nakikita kong ngumingiti ito.

"Awwww, what a lovely family isn't it Yura?" Bumaling naman ang paningin ko kay
Ma'am Kris na ngiting-ngiti sa amin.

"Sinabi mo pa Ma'am." Pagsang-ayon ni Yura na tila kinikilig pa.

Doon ko lang napansin ang ayos namin, karga ni Cloud si Claudi (ewan ko ba kung
bakit tila 'di nabibigatan ang lalaking 'to) at hawak-hawak ko naman si Klode.
Indeed, we looks like a happy family.

I suddenly wish na sana hindi na matapos 'to.

₪_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_₪

"So Mommy... bakit nga po pala tayo nagbabye kayla Tita Yura? Aalis po ba tayo?"
Napatingin ako kay Claudi na nasa front seat ng kotse katabi ang Daddy niya na
siyang nagda-drive. Nilingon ko rin si Klode na nasa tabi ko sa backseat na biglang
binaba ang hawak na libro ng marinig ang tanong ni Claudi.

Bumuntong-hininga ko at tumikhim pa bago magsalita "Were going to Manila Claudi and

Klode." Saad ko.

"Reaaaaallly Mommy? Magvavacation po ulit tayo?" Excited na saad ni Claudi.

/>

Nakita kong tinignan ako ni Cloud mula sa rearview mirror at tila inaantay ang
sasabihin ko sa bata.

"Pero malapit ng magpasukan Mommy. How about our school?" Napakagat-labi naman sa
tanong ni Klode.

"You see kids, doon na kayo mag-aaral. Umuwi lang tayo ng Davao para makuha yung
mga gamit natin at papeles niyo sa school. " Natahimik ang kambal. Hindi ko man
nakikita si Claudi, alam kong malungkot ito katulad ng kakambal niya na nagbago ang
disposisyon ng mukha. Tila nalulungkot.
"But what about our friends?" Unang bumasag sa katahimikan si Claudi.

"You can have new friends there kids." Saad ni Cloud ng mapansing tila hindi ko
alam ang sasabihin ko.

"But I don't want new friends." Napabuntong-hininga ako sa sinaad ni Klode.

"Kids, sa Manila kasi ang work ng Daddy niyo and because hindi niya pwedeng iwanan
'yun, tayo na lang ang sasama sa kanya. You don't want your Daddy to leave us
right?" ani ko.

Natahimik na naman ang dalawa at tila naman naghihintay ako ng hatol sa sasabihin
nilang dalawa. Mukhang ganoon din si Cloud base sa saglitang lingon nito sa katabi
niya na si Claudi at sa amin ni Klode.

"Okay."

"You're right Mommy, pwede pa kaming magka-new friends, pero si Daddy nag-iisa
lang. "

Napangiti naman ako ng sabay pang nagsalita ang kambal. Maikli man ang sinabi ni
Klode, sapat na 'yun para maging kampante ko na ayos na sa kanila ang gagawin
naming pag-alis dito sa Davao.

Nagtaka naman ako ng iginilid ni Cloud ang sasakyan "So dahil sasama na kayo sa
akin, may reward si Daddy sa inyo. Why don't we go to that amusement park?" Sinilip
ko naman ang tinuturo ni Cloud at nakakita ng ferris wheel.
Perya?

Pero amusement park para kay Cloud. I think mag-eenjoy ang mga bata maging ako sa
tinutukoy na amusement park ni Cloud.

TBC

Double update so VOTE & COMMENT readers.

=================

AWS CHAPTER 51

Chapter 51

"Daddddddyy! Gusto ko 'nung bear na malaki! Galingan mo naman po kanina pa po kaya

tayo dito!!" Natawa ako ng tila naiinis na ishinoot ni Cloud ang hawak-hawak niyang
ring na malaki na kinakailangan niyang limang beses mai-shoot sa bote na may layo
ng ilang dipa mula sa pwesto namin.

As usual, hindi na naman pumasok. Frustration is visible in Cloud's face as Claudi

keeps on blabbering that she wants the big bear as a prize. Unfortunately, hindi
'ata forte ni Cloud ang ganitong laro. Biruin mo mag-iisang oras na kami pero isa
pa lang ang nashoot nito. Nakasimangot na tuloy si Claudi at si Cloud naman ay
bubulong-bulong na may daya ang nilalaro niya. Kung itatanong niyo naman si Klode,
nasa tabi ko lang siya at tila naiirita na sa mga ingay sa paligid niya.
At bago pa yumaman ang may-ari ng pinaglalaruan ng mag-ama na todo ngisi na (dahil
nga naman ang laki na rin ng nagagastos ni Cloud) napagpasyahan ko ng awatin ang
dalawa.

"Hey you two enough na, why don't we ride that ferris wheel?" Tinuro ko pa ang
ferris wheel na siyang nakita kanina ni Cloud. Ang epic pa nga ng mukha ni Cloud ng
mapagtantong nasa perya kami. Well, rich kid kaya hindi talaga nakapunta sa perya.
As for me, dinadala naman ako dito ng parents ko 'nung bata ako tuwing fiesta sa
lugar

namin.

"Eeeeeeeh I want that bear Mommmmmmy!" Pag-atungal ni Claudi. Umiral na naman ang
pagka-stubborn ng anak ko. Kanina pa nga kami pinagtitinginan at pinagbubulungan ng
mga tao dito. Siguro nagtataka kung saan kami nanggaling at napadpad dito. Hindi ko
naman sila masisisi dahil sa hitsura ni Cloud, halatang-halata kasi na may sinasabi
ito sa buhay kahit na nakasimple lang itong damit. And as for my kids, kahit saan
ko naman ata dalhin ang dalawa mapapansin dahil sa kakyutan ng mga ito.

"Ikaw kasi Daddy eh why can't you get it?! Si manong naman kanina kaya!" Tukoy nito
sa nanalo kanina.

"Sorry na baby, I'll just buy you that one. The exact one."

"But I want it nowwwwwww!"

Nakita ko ng sumimangot si Klode at tila anumang oras ay bubulyawan na ang kakambal

niya ngunit bago pa siya makapagsalita ay lumuhod na 'ko at iniharap sa akin si
Claudi.
"Leighrah! Stop being stubborn, huwag ipilit kung hindi kaya ni Daddy. And stop
talking like that to your Dad, that's bad Claudi. You always said to me na hindi ka
na baby then why are you acting like one?" Yumuko naman ito at pinaglaruan ang
daliri niya.

"Sky enough--"

Napatigil naman ito sa pagsasalita ng hilain ni Klode ang kamay nito at may
itinuro. Mukhang ayaw pa umalis ni Cloud pero nagpahila na din sa anak namin.

"Now, do you understand me Claudi?" Iniangat ko ang ulo nito at masuyong hinaplos
ang buhok nito.

"Yes Mommy. I'm sorry for acting like a baby throwing tantrums just because of a
bear. It won't happen again."

"Promise?" Nakangiti ko ng saad.

"Promise." Ngumiti din ito pabalik at itinaas pa ang kanang kamay.

₪_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_₪

"Nasaan na ba 'yung dalawang 'yun?" Palinga-linga ko sa paligid habang busy namang

kumakain ng cotton candy si Claudi sa tabi ko.

It's been 30 minutes ng maglaho ang dalawa at hanggang ngayon hindi ko pa rin sila
nakikita.

"Mommmy, I'm tired." Napabuntong-hininga na lang ako at dinala ang anak ko sa bench
na nakita ko.

Kakaupo pa lang namin ng marinig ko na ang hinahanap ko kanina pa.

But

what the heck?!

"Where are we going?"

Dora?

Wait kumakanta ng Dora si Cloud?!

"To Mommy and Claudi." Napatawa naman ako maging si Claudi ng marinig ang
monotomous na pagkanta ni Klode. Halatang napipilitan sa kalokohan ng ama.

"Where are we going?"

"Aish enough na nga Dad. It's so childish." Pagkatapos sabihin 'yun ay mabilis pa
sa alas kwatro nitong iniwan ang ama na tumatawa.

"Saan ba kayo galing?" Tanong ko ng makalapit na ang dalawa.

"And why are you singing Dora Daddy? hihihi."

"Okay ladies, 'eto kasing lalaki natin binata na--"

"Dad! You promised me!" Nagtataka ko namang pinagbalik ang paningin ko sa dalawa na
tila nag-uusap gamit ang mga mata.

"Oh my gosh! A bear!" Napatingin ako kay Claudi na titig na titig sa kamay ni Cloud
na kanina pa pala nakatago

sa likod.

"Yes, Daddy can't get that bear but your twin helped me to get this bear." Inabot
na nito ang isang maliit na pink bear kay Claudi.

Hindi man kasing-laki ng bear kanina pero halatang nagustuhan ni Claudi. Well,
halos lahat naman ng bear gusto ni Claudi. I smiled bitterly 'cause it reminds me
of someone. Napatingin naman ako sa tatlo na nagkukulitan and mentally shooked my
head to erase that memory.

₪_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_ʹ_₪
"Daddy please let's ride na that ferris wheeel!"

"No, paano kung ma-stuck tayo diyan baby? It's dangero--"

Kanina pa hinihila ni Claudi ang ama sa ferris wheel pero ayaw nito. Luma na daw at
baka ma-stuck pa kami sa taas. Pero kilala ko si Claudi, kung hindi kami sasakay
diyan ngayon tiyak magmamaktol ito. So I guess I have to be the one to convince
Cloud.

"Cloud, sakyan na natin para matapos na. It's getting late so we need to go home."
Tumingin naman ito sa 'kin at magdadahilan pa pero inunahan ko na ito.

"Pleaseeee." I even kissed him in the cheeks. Namula ko sa ginawa ko pero pinilit
kong tignan ito at ngitian. Salamat na lang at gabi

na kung hindi makikita nito ang tila pagiging kamatis ng mukha ko.

Hinawakan nito ang kamay ko at nauna pang pumunta sa bilihan ng ticket. Narinig ko
namang humagikgik si Claudi at tila tuwang-tuwa na sa wakas ay pumayag na si Cloud.

Namalayan ko na lang na nandito na kami sa loob ng ferris wheel, magkatabi habang

nasa kabilang upuan naman ang kambal.

"Wowwwww!" Titig na titig ang kambal sa mga bituin sa langit. Napatingin din ako at
hindi maiwasang mapangiti sa ganda ng langit na punong-puno ng nagkikinangang
bituin.

"Ang ganda..."
"Indeed the Sky is beautiful and so is the stars but you're more beautiful
Skyleigh." Napalingon ako kay Cloud at tila may nagkarera sa puso ko ng mapansin
kung gaano kami kalapit sa isa't-isa. Gahibla na lamng ang pagitan ng mga mukha
namin kaya naman iniwas ko ang tingin ko at bumaling na lang sa kambal.

Skyleigh.

He's been calling me that name again. But I don't know why kung bakit hindi ko siya
sinasaway.

Maybe--

"Did

you enjoy the party?" I snapped out from my string of thoughts when I heard Cloud's
voice.

"I enjoyed it, nasabi din sa akin nila Yura na ikaw ang gumastos sa party. You
don't have to do it but thank you. " Mahaba kong saad, tumingin ako dito at
sinserong ngumiti.

"It's nothing as long as you're happy." anito.

"Anyway, saan ba kayo nanggaling ni Klode at paano mong napakanta ng Dora 'yun?"
Natatawa-tawa kong tanong kay Cloud.
"Well, we went to another booth to try my luck to get a bear for Claudi. So there,
actually..." Tila nahihiya pa itong ipagpatuloy ang sasabihin at tumingin pa sa
hawak-hawak na bear ni Claudi. "It's not me who got the bear, it's Klode. And him
singing a little line from Dora. It's a secret between us. "

"I guess hindi lahat kaya mong gawin Mister. Well as for you and Klode's secret,
you don't need to tell me 'cause I'll definitely know it... for sure. " Natatawa
kong saad.

"If you say so... Though you're right na hindi lahat magagawa ko but I'll make sure
that there is one thing na sisiguraduhin kong magagawa kong muli." Seryoso na
nitong saad.

"Ano naman 'yon?"

And my heart starts beating faster when I heard his answer.

"To make you mine again."

TBC

~Sorry sa matagal na di pag-update. Apparently, umeeksena ang kalusugan ko. Tagal

din nagkasakit T.T ... Lagi na lang -_-

Vote.

Comment.
Follow.

Spread the story.

=================

AWS CHAPTER 52

Chapter 52

Mabilis na lumipas ang araw at ngayon nga ay nasa private plane na kami na
pagmamay-ari ni Cloud at isang oras na lang ang susumahin ay nasa Maynila na kami.
Napatingin ako sa katabi ko na si Klode na titig na titig sa hawak niyang handmade
na bookmark. A gift given by his classmate (na pinagpipilitan ni Claudi na crush ni
Klode) named Alice. Pinagmasdan ko din ito at napangiti ng mabasa ang nakasulat
dito.

'I will miss you Leighton, Sana magkita tayong muli. Friends forever -Alice'

Mukhang close ang dalawa dahil sa lahat ng ayaw ni Klode ay ang tawagin siya sa una
niyang pangalan. But the fact na pinapayagan niya ang bata na itawag sa kanya 'yon,
seems like binata na nga ang anak ko. Katulad ng sinabi ni Cloud.

Si Cloud na kuntodo simangot ngayon sa tabi ng natutulog na si Claudi (na hindi

natulog kagabi sa sobrang excited sa pag-alis namin). Palihim akong natawa ng
maalala ang kinaiinis nito. Kahit kailan talaga seloso ito.

-*-Flashback a while ago-*-

"Ready to leave?" Saad ni Cloud pagkababang-pagkababa namin ni Claudi.

"Readyyyyyy!" Napatakip naman ako sa tenga ko ng matinis

na sumagot si Claudi. Di na ako magtataka kung mabubulabog ang mga kapitbahay

namin.

"Why so energetic?" Malamyang saad ni Klode na nakaupo sa sofa at nagbabasa na

naman ng libro.

"Kasi po excited ako, unlike you na sad kasi di mo na makikita si Alic-hmmmf."

Sinara na ng malakas ni Klode ang libro niya senyales na naaasar na naman siya sa
kakambal niya. Kaya naman bago pa mag-away ang dalawa tinakpan ko na ang walang
prenong bibig ni Claudi. Nung isang araw niya pa walang tigil inaasar ang kakambal
mula ng manggaling kami sa school nila at natiyempuhan na nandoroon si Alice (Their
Classmate).

"Why don't we just say our goodbye to Ate Kleng Claudi hmmm?" Inalis ko na ang
kamay ko sa bibig ng daldalera kong anak at mabuti naman at nilapitan na nito si
Kleng na kasalukuyang umiiyak. Lumapit naman ako dito at niyakap ito.

"Mag-iingat ka dito, alagaan mo ang sarili mo at pagbutihan mo ang pag-aaral mo. "
Napaluha na din ako dahil sa tinagal kong nakasama si Kleng naging malapit na din
naman ito sa amin.

Nalungkot din ako ng malaman na hindi nito magagawang umalis ng Davao dahil sa
hindi niya kayang malayo sa pamilya niya. Wala na din naman akong magagawa kaya
naman ipinaubaya ko na lang ang tindahan at ang pangangalaga sa maiiwan naming
bahay. Ipagpapatuloy na din nito ang pag-aaral dahil nakakuha ito ng scholarship sa
isang university. Matalino naman ito at hanga din ako dito sa sipag at tiyaga
nitong makatapos.

/>

"Salamat Ate Leigh, sa lahat-lahat mamimiss ko po kayo ng kambal. Mag-ingat din po

kayo." Niyakap na ito ng kambal na umiiyak na din at yumakag na kami paalis.
"Where are we going?"

Clap.

Clap.

Clap.

"To Manila, young lady."

Mula ng sumakay kami sa kotse walang tigil ang dalawa sa pagchachant ng kanta ni
Dora. Buti na lang may dala akong headset na ipinasuot ko kay Klode na ngayon ay
tulog na sa tabi ko. Ilang minuto lang ang nakakalipas at sa wakas ay tulog na ang
makulit na bata na si Claudi.

"Hindi ka ba matutulog? Gutom ka ba? I prepared a sandwich, do you want some?"

Napatingin naman ako kay Cloud na nagda-drive.

Since that night on the ferris wheel, noong sinabi niya sa akin ang mga katagang
'To make you mine again' (na nagdulot ng malakas na tibok ng puso ko at tila
nagpahinto sa paligid ko) na kung hindi niya nga lang dinugtungan ng 'Kidding, alam
ko naman kung anong lugar ko sa buhay mo at anong mangyayari after this one
month..' malamang mananatili akong nakatitig sa kanya 'nun at hindi makapagsalita.
Matapos niyang sabihin 'yon ay saktong huminto ang ferris wheel. And our night
ended.

But after that night, he became a lot sweeter, hindi ata matatapos ang araw na wala
siyang sinasabi na nakakapagpakabog ng puso ko. Hindi na rin nga siya umalis sa
tabi

namin ng mga kambal, at kung itatanong niyo kung doon siya natutulog sa bahay
nitong mga nakaraang araw. It's a yes, namalayan ko na lang na sa tuwing gabi tabi-
tabi kaming natutulog ng mga anak namin sa kama.
Pero hindi ako impokrita para sabihing hindi ko nagugustuhan ang mga ginagawa niya.
It's just that natatakot lang ako na masanay sa pinaggagawa niya dahil alam ko
naman na may hangganan ang lahat ng ito.

Here comes your negative thinking Skyleigh...

"Skyleigh?" Doon ko lang napagtantong inaantay nga pala ni Cloud ang isasagot ko sa
tanong niya kung gutom na ako. I was about to tell him na busog pa ako ng
umalingawngaw ang tunog ng cellphone ko.

Thundz calling...

Napangiti ako ng mabasa kung sino ang tumatawag. Ang tagal din nagparamdam ng
lalaking 'to sa'kin eh.

"Who's that?"

"Thundz." Nakita ko ang pagsimangot nito mula sa rearview mirror na ikinailing ko

na lang.

"Buti naman naalala mo pa 'ko." Pambungad ko sa kabilang linya.

"Hahahaha, siyempre naman

makakalimutan ba kita? Masyado lang akong naging busy this past few days. What's
up? " Sinabayan ko na rin ang loko sa pagtawa dahil mukhang alam ko na kung anong
pinagka-abalahan nito. Napatigil lang ako sa pagtawa ng may malakas na tumikhim.

"Can you tell that guy na nagmamaneho ako, so maybe next time na lang siya
makipagkwentuhan sa'yo." Napaangat naman ang kilay ko sa sinabi ni Cloud. Ano naman
kung nagmamaneho siya? Siya ba ang kausap ni Thunder?

"I heard that. Possessive eh?" Pang-aasar ni Thundz.

"Hey Cloud, why don't you just focus driving because as far as I know, ako ang
kausap ng kapatid mo at walang dahilan para ibaba ko ito dahil nagmamaneho ka. "
Pang-sosopla ko dito na ikinasimangot naman nito.

"Sorry, na-di-distract lang ako dahil sa may kausap na ibang lalaki ang asawa ko.
Fine, I'll shut up. " Tila nagtatampong saad nito.

"Oooohh feisty eh?" Napailing na lang ako ng maalala kong kausap ko pa rin pala si
Thundz sa kabilang linya.

"Shut up Thundz, anyway ba't ka ba napatawag?"

"Mangungumusta lang sa inyo, I guess nasa biyahe na kayo ngayon, I'll wait for all
of you at the airport.

Mukhang masayang makita na nabwibwisit ang asawa mo. " Makaraan ay tumawa pa ito ng
malakas.
"A'ryt ikaw ang bahala kung gusto mo kaming antayin. Maybe after 2 hours nasa
airport na kami." Pag-imporma ko dito.

Saglit pa kaming nag-usap makaraan ay nagpaalam na din ang best friend ko.

"What do you mean by informing him when will we arrive, does that mean susunduin
niya tayo?!" Tumango na lang ako kay Cloud na ngayon ay nakalingon na sa'kin dahil
naka-stop light ang kotse.

Magsasalita pa sana ito ng ipikit ko na ang mata ko as a sign na ayoko ng marinig

ang pagrereklamo nito.

~*~

And that's what happened kung kaya naman kanina pa hindi maipinta ang mukha ni
Cloud.

"Mommy?" Napalingon naman ako kay Klode ng tinawag ako nito.

"Ano 'yun Klode?"

"Is Daddy angry?" Tinuro pa nito ang ama niyang nakasimangot pa din at katabi si
Claudi na tuwang-tuwang tinatanaw ang langit habang nakadungaw ito sa bintana ng
eroplanong sinasakyan namin ngayon.
/>

"Why don't you ask your childish Dad?" Pabulong kong saad pero mukhang narinig nito
dahil tinawag niya ang ama niya. Patay-malisya na lang ako at tumingin sa bintana.
Pero siyempre nakikinig ako sa usapan nila.

"Dad?"

"Are you angry?"

"Nope, of course not. Why did you ask son?"

Nanahimik sandali, lilingon na sana ako ng magsalita si Klode.

"Kanina ka pa nakasimangot, Mommy said you're childish. Nag-away po ba kayo?"

Napaubo naman ako kahit hindi ako umiinom ng marinig ang sinabi ni Klode.

Kailangan talagang sabihin 'yung childish?

"Pakisabi sa maganda mong Mommy, nagiging childish lang kamo si Daddy dahil
nagseselos siya sa kausap niya kanina. " Napapikit ako sa sinabi ni Cloud.
Naramdaman ko ring namumula 'ko. Ikaw ba naman harap-harapang marinig na nagseselos
siya kay Thundz.
Okay, aaminin ko na. Naiinis man ako sa pagiging possessive at seloso ni Cloud,
another part of me is happy. Natutuwa ako na nagseselos siya sa mga lalaking
lumalapit sa akin. Dahil sabi nga nila hindi naman magseselos ang isang tao kung
hindi niya mahal

ang taong nilalapitan ng mga pinagseselosan niya.

Napalingon ako kay Klode ng kalabitin ako nito. Napansin ko na nakatingin sa akin
si Cloud kaya naman kuntodo iwas akong magtagpo ang paningin namin.

"Sino kausap mo po kanina Mom? Ba't nagseselos si Dad?" Puno ng kuryosidad na

tanong ni Klode.

"It's your Tito Thunder. His brother, kaya pakisabi diyan sa Daddy mo tigilan na
ang kakasimangot at pagseselos dahil--"

Dahil mula pa naman noon siya pa lang ang kauna-unahang tao na minahal ko ng buong
puso. And I'm afraid na mukhang hanggang ngayon siya pa din.

Pero siyempre sa isip ko lang 'yun "..dahil magkaibigan lang kami ni Tito Thunder

mo."

Napakamot naman sa ulo si Klode at sumimangot. Nagtaka naman ako ng tumayo ito.
"Kayo na lang po mag-usap 'di po ako messenger."

Namalayan ko na lang na nagpalit ng pwesto ang mag-ama. Blame it sa kasungitan ng

anak ko.
Todo-tingin naman ako sa bintana para makaiwas sa lalaking katabi ko. Hanggang sa
naramdaman ko na hinawakan nito ang kamay ko. Pinagsalikop niya ang mga kamay namin
at sa sobrang higpit nito, ewan ko na lang kung makakawala ako.

"Cloud..." Nasabi ko na lang at hindi ko naman maiwasang tignan siya. Titig na

titig siya sa akin. Makaraan ay bumaba ang tingin nito sa palad ko.

"Your hands are perfect, it feels good to hold them, but..." Nanlaki ang mata ko ng
maramdaman kong may isinusuot siya sa aking singsing.

Paanong nakuha niya 'to?

"Mas maganda kung suot-suot mo ang singsing na ito." Hindi ako makapagsalita at
nagawa ko na lang pagmasdan ang kumikinang na singsing sa kanang kamay ko.

"There...Perfect." Pinagtabi nito ang kamay namin at doon ko lang napansin na may
suot-suot din itong singsing, katulad ng suot ko.

It's our wedding ring.

I can't believe na nagawa niya pang itago ang mga singsing na ito after eight long
years...

TBC
Thanks for the Vote for this story. Rank #74 na ito sa Romance and I'm so happy.
Sana po ay patuloy niyong suportahan ang kwento ni Sky at Cloud kasama ng kanilang
mga tsikiting..

~Vote.

~Comment.

~Follow.

~Spread the story.

=================

AWS CHAPTER 53

Chapter 53

Hindi ko maialis ang paningin ko sa singsing na suot-suot ko. It's been eight years
mula ng huli ko itong isinuot. Akala ko naiwala ko na 'to noong araw ng pag-alis
ko. Ni hindi ko na nga ito hinanap and I take it as a sign para tuluyang umalis sa
buhay ni Cloud. Hindi ko inakala na nakuha pala ito ni Cloud at itinago ng
napakatagal na panahon.

Dumako naman ang paningin ko sa kamay ni Cloud, simula noong araw na nangako siya
sa akin na susubukan niya kong mahalin, bigla ko na lang nakita na suot-suot niya
na ang wedding ring namin. At sobrang saya ko noon. Sobrang saya. Pero hindi naman
nagtagal ang kasiyahan ko na 'yon. Napangiti ako ng mapakla sa naisip ko.

Nagulat naman ako ng bigla na lang akong may bigat na naramdaman sa balikat ko.
Napatingin ako dito at natawa ng mahina ng makita kong tulog na pala si Cloud at
nakanganga pa. Mukhang kanina pa ito inaantok, sabagay hindi rin siya nakatulog
dahil sa pangungulit ni Claudi kagabi. I don't know what's gotten into me, but I
just found myself kissing his forehead.

Imbes na magulat ako sa sarili ko dahil sa ginawa ko, napangiti pa 'ko at isinandig
ko din ang ulo ko sa ulo ni Cloud.

********
°Click°

Malakas

na tunog at nakakasilaw na liwanag ang nakapagpagising sa akin.

"Hihihihi." Nagulat naman ako ng makita si Claudi na nakatayo at hawak-hawak ang

tablet niya (na binigay ni Cloud) at bumubungisngis pa.

"Klode, ang cute nila Mommy oh." Napagtanto ko lang ang lahat ng ipakita nito ang
tablet sa kakambal niya na nakangiti na din.

Doon ko lang namalayan ang ayos namin ni Cloud. Kung kanina siya ang nasa balikat
ko, ngayon ako naman, at nakayakap pa ang braso nito sa tiyan ko.

Napatayo ako sa hiya dahil nakita pa ng kambal ang ayos ko at ni Cloud. Naramdaman
ko din ang pamumula ng mukha ko.

"You're awake Dadddy! Look, pinicturan ko kayo ni Mommy. Ang cute niyo nga po eh."
Narinig kong saad ni Claudi sa ama niya pero nagpanggap akong busy sa pag-aayos ng
buhok ko.

"Cute? How about this?" Nagulat na lang ako ng hilahin ako ni Cloud paupo sa kanya.
Tatayo na sana ako ng maramdaman ko ang pagpulupot ng braso ni Cloud sa bewang ko.
For Heaven's sake. I am in his lap. Nakakahiya.

"Now, baby why don't you take us a picture?" Magpupumilit

pa sana akong tumayo pero mas lalong hinigpitan ni Cloud ang kapit niya sa akin.

"Cloud nakakahiya!" Pabulong kong saad, napansin ko ring nakatingin at nakangiti na

din sa amin ang stewardess na nag-assist sa amin maging ang piloto.

"No need to be shy, wife." He whispered at my ears that sends shiver down to my
spine.

"Mommy, smile." Hindi ko alam kung anong klaseng ngiti ang naibigay ko pero
namalayan ko na lang na nakuhanan na kami ni Claudi.

Aalis na sana ako ng muling magsalita si Claudi "One more Mommy." Poprotesta pa
sana ako ng ngumuso na ang anak namin at para matapos na ang lahat pumayag na din
ako.

Pero hindi ko alam kung anong kinalabasan ng litrato namin, dahil nagulat na lang
ako ng maramdaman ang labi ni Cloud sa pisngi ko.

"HEY, still embarrassed about what happened a while ago?" Inirapan ko ang lalaking
kanina pa todo ngisi at tanong sa akin niyan.
Why not? Kitang-kita nito kung gaano kapula ang mukha kanina. I am 30 with a twin
children and I am blushing like a teenager in front of him. Oh gahd! What an
embarrassing moment for me.

style="text-align:left;">"You're really beautiful when you are blushing wife."

Napatigil ako mula sa paglalakad at saglit na pinagmasdan ang kambal na palinga-
linga dito sa airport. Makaraan ay matiim kong hinarap si Cloud na napatigil din sa
paglalakad. Nakababa na kami at palabas na kami pero etong katabi ko tila hindi pa
din matigil sa pambubuska sa akin.

"One more word Rendrex and I swear ..." Nakita ko namang nawala ang ngisi sa mukha
nito "You can never hold me like this." Inalis ko ang braso nito na nakaakbay sa
akin at naunang maglakad at sinabayan ang kambal.

"Skyleigh, come on, Nagbibiro lang ako." Pahabol nitong saad pero ngumisi lang ako
at hindi ito nilingon.

********

Nandito na kami sa tapat ng airport at inaantay ang magsusundo sa amin.

Nasaan na kaya si Thunder? Pupunta pa kaya yun? I was about to call him ng biglang
nagsalita itong kanina pa sorry ng sorry na si Cloud.

"Hey Sky, Nabibingi ka na ba?" Hindi ko na sana papansinin si Cloud na kanina pa ko

kinukulit pero his question caught my attention.
Nabibingi?

Sa kanya?

Magsasalita na sana ako at sasabihin na oo,

nabibingi na 'ko sa pangungulit niya ng muli itong magsalita.

"'Coz my heart has been screaming out your name for quite some time now.."

Kru.Kru.

Nakatingin lang ako sa kanya at napansin ko rin ang kambal na tumingin na din sa
kanya.

"Tss. Corny." Saad ni Klode na siyang bumasag ng katahimikan namin. Makaraan ay

bumalik ito sa paglalaro sa tablet niya.

And there, natawa na lang ako maging si Claudi na ngayon nga ay inaasar na ang ama
niya.

"Why so cheesy Daddy?" Sabay bungisngis ni Claudi.

Mas lalo naman akong natawa ng makitang pulang-pula ang mukha ni Cloud na
nakasisiguro kong 'di dahil sa init.

I just can't believe na sa edad ni Cloud, nagpi-pick up line pa ang loko. Ayan
tuloy nabara ng masungit na si Klode at naasar ng makulit na si Claudi.

"Mukhang nagkakasayahan kayo ah?" Nagulat naman ako ng biglang may umakbay sa akin
sabay halik sa pisngi ko.

Sino pa ba?

Siyempre si Thunder na kasalukuyang pinapatay sa tingin ni Cloud. Nakita ko ang

pagkuyom ng kamao nito at ang pagtatagis ng bagang.

"Papaaaaaaa!" Dali-dali namang lumapit si Claudi kay Thunder habang ako naman ay
lumapit kay Cloud.

Tila naman nagulat ito ng hawakan ko ang nakakuyom niyang kamao. "Stop throwing
that look to Thunder, Cloud. Baka makita ng mga bata." Mahina kong sabi habang
nakatingin kay Thunder na kausap ang kambal.

"How

can I stop it? I just want to f****** punch him. He just kissed you Sky, for God's
sake!" Mariin nitong saad na ikinabuntong-hininga ko naman.
"Watch your mouth Rendrex.Hinalikan niya lang ako sa pisngi, so I will really
appreciate it kung titigilan mo na ang kakaselos mo sa best friend ko kung ayaw
mong ako ang mainis sa'yo." Saad ko sabay bitaw sa kamay nito na agad niya din
namang hinuli at ipinagsalikop sa kamay niya.

Holding Hands. That's what we are doing now. In front of Thunder who's throwing
meaningful looks at me. Hindi pa nakuntento ang loko at kinindatan pa 'ko. Tuloy,
naramdaman ko na naman ang tensyon dito sa katabi ko.

Kaya naman imbes na bitawan ko ang kamay niya, hinigpitan ko pa ang kapit.

"Okay kids, are you hungry?" Baling ni Thunder kayla Claudi.

"Yes Papa, I'm hungry. I want jollibee."

"Then what are we doing here, let's go to jollibee."

"No need for you na sumama, inaantay lang namin ang driver at aalis na din kami."
Masungit na sabat ni Cloud.

Tumawa naman si Thunder na ikipinagtaka ko "Manong Pedring? He won't come here bro.
I saw him and said that I will be the one to fetch you up."

"You fhmpphshu---" Bago pa matuloy ni Cloud ang sasabihin niya tinakpan ko na ang
bibig nito dahil nagtatakang tumingin na sa amin ang mga bata. Sinenyasan ko naman
si Thunder na maglakad na kasama ang
dalawa. At ang loko tumatawa pang inaya ang kambal na mabuti naman at hindi na
nagtanong.

Nang medyo makalayo na sa amin ang mga bata ay hinarap ko si Cloud na nabitawan ko
na ang bibig pero masama pa rin ang hilatsa ng mukha.

"You said you want me to be happy Cloud? Na gagawin mo ang lahat para sa 'kin."
Saad ko. Lumambot naman ang ekspresyon sa mukha nito at tinignan ako.

"Yes, I'm willing to do anything for you, Sky." Puno ng sinseridad nitong saad.

Huminga naman ako ng malalim at matiim itong tinitigan sa mata. "Then do me a

favor, Cloud."

"What is it?" Tila natutunugan nito ang hihingin ko dahil iniwas nito ang tingin sa
akin.

"Stop being like that to Thunder. Hindi mo siya kaaway, kapatid mo siya and I'll be
really happy kung magkakasundo ulit kayo." Tumingin ito sa akin.

"Sky..." Sambit nito sa pangalan ko dahil tila hindi nito malaman ang sasabihin.

"Thunder is a part of my life Cloud, matagal mang hindi kami nagkita, isa siya sa
importanteng tao sa buhay ko kasi kung 'di dahil sa kanya hindi ko alam kung paano
'ko makakaahon sa depresyon na naranasan ko eight years ago. Tinulungan niya ko
Cloud, tinulungan niya akong muling buuin ang sarili ko." Nakita ko naman ang
pagbadha ng pagsisisi sa mukha nito.

And I can't help but to be sad seeing him wearing that expression.

"It's in the past Cloud. Stop blaming yourself, wala kang kasalanan.

Just promise

me..." Huminga ko ng malalim at ipinagpatuloy ang sasabihin ko "..promise me na

hindi man ngayon, darating 'yung araw na babalik kayo sa maganda niyong samahan
tulad ng dati. And when that happens, magiging masaya ko and I'm sure pati na din
ang parents niyo."

Matagal bago ito sumagot pero napangiti naman ako sa sumunod nitong sinabi "I
promise Sky."

"Mommmmmy, hurry up we're hungry na kaya!" Sigaw ni Claudi sa amin. Natawa na lang
kami at magkahawak ang kamay na sinundan namin sila ni Cloud.

I'm enjoying this moment. Pansamantala kong nakakalimutan na malapit ng matapos ang
isang buwan...

Lance POV (Ex-boyfriend ni Charlotte)

"Ayoko ngang kumain bakit ba ang kulit mo?! Pabayaan mo na lang ako!" Makaraan ay
tinabig nito ang tray na ibinibigay ko at pumailanlang ang tunog ng nabasag na baso
at pinggan.
Charlotte what am I gonna do para lang bumalik ka sa dati?

Sa isip-isip ko habang pinagmamasdan ang hitsura nito. Magulo ang buhok, nanlalalim
na mata at maputlang balat. Ilang araw na rin siyang nagkukulong dito sa condo
niya. Good thing na pinuntahan ko siya kung hindi baka wala na siya.

Napatingin ako sa kamay nitong may benda. Fuck! Kung hindi ako dumating baka
tuluyan na nitong napatay ang sarili niya.

"Stop it Charlotte and just f****** move on. Dahil iniwan ka na ng Monteciara na
'yon! Kaya tigilan mo ang pagsira mo sa sarili

mo! Dahil hindi ka na niya babalikan!" Sigaw ko dito. Tumayo naman ito at malakas
akong sinampal.

"Dahil sa'yo! Kasalanan mo, kung hindi mo ibinigay sa media ang larawan nila noon
hindi mapipilitan si Cloud na pakasalan siya at hindi siya matatali sa babaeng
'yon. Kung sana hindi ko ibinigay ang sarili ko sa'yo e'di sana ako pa rin ang
mahal niya. Kasalanan mo! Kasalanan mo!" Habang sinasabi nito iyon ay patuloy ang
paghampas nito sa dibdib ko. Mahigpit kong hinawakan ang kamay nito at galit siyang
tinignan.

"Bayad na ko sa kasalanan ko sa'yo dahil pinatay mo ang anak ko dahil sa lalaking

iyon. At kung hindi lang kita mahal, pinatay na sana kita kasama ang hayop na
'yon." Napatigil naman ito sa pagwawala at tulalang tumingin sa akin.

"W-wala akong pinatay! W-wala!" Tila nababaliw nitong saad kaya naman niyakap ko
siya ng mahigpit at tahimik na umiyak.

Kung sana hindi niya pinalaglag ang anak namin eight years ago. E di sana may anak
na kami at masaya na ako. Pero sinira ni Monteciara ang lahat, sinira niya. Dahil
sa lalaking 'yon pinatay ni Charlotte ang anak namin.

At dahil alam ko na ang lalaking 'yon ang magpapasaya kay Charlotte hindi ko siya
nagawang patayin noon kahit na nga ba nawala ang anak ko dahil sa kanya.

At sisiguraduhin ko na makakaganti ako sa kanya. Sa pamamagitan ng mga anak niya!

Dahil hindi siya pwedeng maging masaya habang nagdudusa ko! Kami ni Charlotte!

TBC

Nagbabalik na ang kontrabida at mga epal sa buhay nila Sky at Cloud. Abangan ang
mga susunod na kabanata...

Question from Jennelly

(Author) Papahabain ko pa ba o gusto niyo ng matapos ang story? Answer me readers?

Please LoL.

Vote.

Comment.

Spread the story.

=================

AWS CHAPTER 54

Chapter 54

A/N: Sa mga past chapters nagkaroon ata ako ng typo errors. Kung mapapansin niyo
seven years ago ang nata-type ko though eight years dapat 'yon don't know kung na-
edit ko na pagpasensyahan bangag lang ang author.

Anyway thanks sa mga nagbasa, bumabasa at babasa pa ng A Wife's Secret. Sa mga

bumoboto, nag-aadd sa Reading List nila at nagfo-follow sa akin. Thank you po
talaga ng marami from the bottom of my hypothalamus, chos.
10 Chapters to go and A Wife's Secret will come to an end. Sorry kung masyadong
mabagal ang pacing, nahihirapan kasi akong i-fast forward. Anyway, the next next
chapter will be the birthday of the twin so meaning end na ng deal. Hahahaha. Clue:
SPG.

After this story, magfo-focus na ako sa That Selfless Woman at sa Two Badboys
Beside Me. At sa gagawin kong storya ni Thunder at ang kapartner niya ay ang ever
supportive loyal reader ko na si Riane entitled ThunderZone. Watch out also for
Claudi & Klode Love Stories. Hope you'll also read my other stories and soon works.

Napahaba masyado ang A/N ko. Sensya. Hahahaha :)

Bitin to. I know. Antay lang I'll try to update again tomorrow.

Enjoy Reading.

Chapter 54

"Happy?" Napalingon naman ako sa tabi ko mula sa pagtanaw kay Cloud at Claudi na
busy sa paglalaro sa maliit na palaruan ng Jollibee. Habang si Klode naman, saying
na hindi

na siya baby at malaki na siya para maglaro doon ay nasa harap ko at busy sa
pagkain ng ice cream.

Sumubo naman ako ng burger imbes na sagutin ang tanong ni Thunder. Happy?

I am definitely happy.

Sinong 'di magiging masaya kung makikita mo na masaya ang mga anak mo. More like na
masaya ang mga taong malapit sa'yo.

Hindi man aminin ni Thunder, I can tell na merong magandang nangyari dito, sa
paraan pa lang ng pagngiti niya. No doubt, masaya ang loko.
"Well, hindi ko na rin siguro kailangan pang itanong. Nakikita ko naman eh, obvious
na obvious. You're happy. Very happy." Ngingisi-ngisi nitong saad sabay tingin pa
sa singsing kong suot. Namula naman ako at iniwas ang paningin ko sa kanya.

"So... magsasama ba kayo sa iisang bahay?" Napatingin naman ako kay Klode na busy
pa rin sa pagkain. Agad ko namang sinamaan ng tingin si Thunder at isinenyas si
Klode.

"Oww, I get it. Hey young man," Agad namang lumingon ang anak ko sa amin. "What is
it, Tito?" Sambit nito.

"Bakit hindi mo samahan ang Daddy mo at si

Claudi sa paglalaro?" Blanko naman ang ekspresyon na sinulyapan lang ni Klode si

Thunder makaraan ay muli nitong pinagpatuloy ang pagkain.

Minsan bipolar din 'tong anak ko eh, minsan nakangiti, minsan makulit. Pero may
panahon naman na snob ito at mabibilang lang sa daliri ang salita nito katulad
ngayon. At siyempre mawawala ba naman ang companion nitong libro.

"How about I will buy you whatever books you want later at the bookstore?" Pang-
uuto pa ni Thunder. Mabilis pa sa alas-kuwatro na pinunasan ni Klode ng tissue ang
bibig niya at dali-daling tumayo.

"It's a deal, Tito." Makaraan ay umalis ito at pumunta sa kambal niya at kay Cloud.

Iiling-iling kong sinundan ng tingin ang anak ko. Habang si Thunder naman ay
tumatawa dahil sa ini-akto ni Klode.
Nakita ko naman na napatingin sa amin si Cloud. And he's wearing that expression
again. An eyes full of jealousy.

Nginitian ko naman ito at pilit itong ngumiti pabalik sa akin. Kinalabit ito ni
Claudi at may itinuturo sa labas ang anak namin. Naglakad ito papalapit sa akin, at
hindi ko naman maiwasang mapataas ng kilay dahil sa mga babaeng walang pakundangan
tignan ang lalaki. Tila walang pakialam sa mga karelasyon nilang nakasimangot na.

/>

Kanina pa lang pagpasok namin dito, madaming mata ang sumipat sa magkapatid. Anong
magagawa ko? Head-turner ang magkapatid.

"I'll be back. May pinapabili lang si Claudi. Isasama ko na rin si Klode." Aangal
pa sana 'ko at sasabihing huwag masyadong bilhan ng bilhan si Claudi ng sumulyap
ito kay Thunder na nakapangalumbaba at tila nanonood ng palabas na nakatingin sa
amin. "And you Thunder, baka gusto mo namang lumayo-layo sa asawa ko." Ngumiti
naman ang loko at iniurong ng 'onti' ang upuan niya na nagpalukot sa mukha ni
Cloud. Bakit hindi? Wala pa atang two inches ang inilayo sa akin ni Thunder.

Mapang-asar talaga ang best friend ko kahit kailan. Aalma pa sana si Cloud ng
umalingawngaw ang matinis na boses ni Claudi na minamadali ang ama niya. Hindi na
rin ako nagulat ng halikan nito ang kanang pisngi ko at bumulong ng...

"I love you." Halos maya't-maya sinasabi niya sa akin ang tatlong salitang iyon. At
nakakahiya mang aminin, nasasanay na ako. At nagugustuhan ko na din ito.

#######

"So...magsasama ba ulit kayo sa isang bahay?" Muling pag-uulit ni Thundz ng tanong

niya sa akin kanina lamang.

Umiling naman ako "Hindi, nag-usap

na kami ni Cloud regarding that matter, sa condo unit niya pa rin siya tutuloy. "
Kumunot naman ang noo nito sa sinabi ko.

"May problema ba?" Tanong ko makaraang hindi ito umimik.

"At ayos lang sa'yo?" Ako naman ang napakunot-noo sa tanong nito.

"At bakit naman hindi?" Balik-tanong ko habang mahinang tumawa.

"Then, what's with the ring?" Napaiwas naman ako ng tingin at wala sa sariling
hinaplos ang palasing-singan ko. "And those gestures, holding hands, kisses and I
love you's." Dagdag pa nito na siyang ikinapula ng mukha ko.

Napakagat-labi naman ako at umiwas ng tingin. Darn! I know Thundz and any minute
now...

He's laughing.

I get it. He's teasing me.

"Stop laughing Thundz!" Nahihiya kong saad. Pero hindi pa din 'to tumigil kaya
naman kinurot ko ng pino ang loko sa braso.

"Ouch! kahit kailan talaga mapanakit ka Skyz." Saad nito habang hinihimas ang braso
nitong kinurot ko.

"Well, seriously speaking. What's

with you and Cloud?" Seryoso na nitong saad.

"The gestures, the sweet words and even this ring?" Iminuwestra ko pa ang singsing
kong suot "It will come to an end within 3 weeks Thundz. Just only three weeks."
Malungkot akong napangiti.

Malungkot?

Bakit ako malulungkot? Hindi ba ito ang gusto ko? Ang makalaya kay Cloud? Ang
makalaya sa kasal namin?

Then why am I feeling this way?

"And why is that?" Seryosong-seryoso na saad nito.

Bumuntong-hininga naman ako bago ko ikinuwento ang mga pangyayari isang linggo na
ang nakakaraan.
And his reaction?

"What the hell?! You're what? 30 and my brother is already 31. May kambal na kayong
anak at nagawa niyo pang magkaroon ng--" Natawa naman ito na siyang ikinasimangot
ko. Kung iniisip niyo na nainis siya, think twice dahil ang bestfriend ko? Walang
ginawa kung hindi tawanan ang sitwasyon ko. Rather ang sitwasyon namin ni Cloud.

"---one month deal?!" Pagpapatuloy nito makaraan ay tumawang muli.

"Bakit ka ba tumatawa?!" Naiinis kong tanong dito.

"You're seriously asking me why?" Masama ko naman itong tinitigan at mabuti naman
at tumigil na ito sa pagtawa.

"Dahil

nakakatawa kayo ng kapatid ko."

"And why is that?!"

"Look Sky, one month for him to make it up to you? To show his love for you? At
ikaw naman nagawa mo pang pumayag? Tell me, bakit ka pumayag?" Sumeryoso na ito at
tinignan ako.
"D-Dahil sabi niya, k-kapag natapos na ang isang buwan. Ibibigay niya na ang
annulment na hinihingi ko. That's why p-pumayag ako."

What's wrong with me? Bakit nauutal ako? It's not like I'm lying, 'yun naman ang
dahilan kaya ko pumayag hindi ba?

"That's the reason? Nothing more?" Tila nanghahamon na saad nito.

"O-Of course, ano pa nga ba?"

"Well, why do I have this feeling na hindi lang 'yon ang dahilan?" Napalunok naman
ako at tinaasan ng kilay si Thunder.

"At anong ibig mong sabihin?"

"We've been together since we were a child Sky, and I knew very well na hindi
mapipigilan ng kahit na sino ang gusto mong mangyari, even me or Tita. To the point
that you married my brother even though you knew that I was completely against it."

/>

Kakatwang nag-uusap kami sa isang mataong lugar pero hindi ito naging dahilan para
hindi maging seryoso ang usapan namin.

Napabuntong-hininga 'ko,"And your point is?"

"If you really want to push through that annulment. You don't need to agree with
what my brother wants."

"That's absurd Thundz, you knew very well that I don't have the capability to
process the annulment without Cloud's cooperation." Pagtanggi ko sa sinasabi nito.

"But you did it, eight years ago." Pagkontra nito.

"Because I have the money then Thundz." I said as a matter of fact.

"Fine, if you say so but I just want you to be honest with yourself. You can fool
me but not yourself Sky."

At bakit ko naman lolokohin ang sarili ko?

"Saan ba talaga tutungo 'tong usapan natin?"

"Paano ang kambal kung itutuloy mo ang annulment?" Balik-tanong nito sa akin imbes
na sagutin ako.

"They will be eight years old at the end of

the month. And they are smart, I think they will understand kung maghihiwalay kami
ng ama nila...Come to think of it, matagal na din namang tapos ang lahat sa amin ni
Cloud." Saad ko.

But as I remembered our memories in Davao, the smiles and the laughs from my
children faces. I can't help but to feel sorry for them thinking that I can't give
them what they want-- a complete family.

"Stop over thinking Sky, Cloud loves you, I hate him for hurting you way back then
but I also knew that he is the one who can make you happy, kayo ng mga pamangkin
ko..." Ngumiti ito at tumingin sa entrance kung saan papasok na ang mag-aama
ko."...and I guess I could forgive him for that and give him the blessing to be
with you again...and if you could just admit it to yourself that you never stopped
loving him, then everything will be fine. You will be happy 'cause you deserve it."

As he said those words, I looked at them. My husband and my children.

Did I never stop loving him? Did I just make myself believe that I have moved on
already even though I haven't?

That familiar heartbeat I felt every time I met his intense gaze. That familiar
butterflies on my stomach every time he's beside me. That sensation feeling every
time he kisses me. Is it the answer to my question?

That--- after all these years, I still love him.

TBC

Vote.

Comment.
Spread the story.

Also please do check out my other stories.

>That Selfless Woman

>Two Bad boys Beside Me

>Thunder Zone

=================

AWS CHAPTER 55

"One kiss on the forehead is much sweeter than a thousand kiss on the lips. No lust
but full of LOVE and RESPECT."

Chapter 55

"Daddy, this will be our new home?!" Tanong ni Claudi habang pinakatititigan ang
bahay namin noon ni Cloud. It's still the same. Mukhang hindi naman napapabayaan
dahil maayos pa rin ang mini-garden na nasa labas. Napansin ko ang garahe at
nandoon pa din ang kotse ko, I wonder kung gumagana pa 'yon.

"Yes Claudi, now why don't we go inside?" Makaraan ay iginiya niya kami papasok. As
soon as he opened the lights, Claudi's voice echoed the house.

Bakit hindi?

When a grand piano is lying at the side of the sala.

Dali-daling tumakbo doon si Claudi at umupo. Nagniningning ang mga mata nito habang
hinahawakan ang bawat bahagi ng piano.

Napangiti naman ako ng mag-umpisa itong tumugtog ng paborito niyang piyesa 'Swan in
the Lake'. Nang matapos ito ay pinalakpakan namin siya ni Cloud maging si Klode na
ngiting-ngiti sa kapatid niya.

I know Cloud is spoiling Claudi too much. But I can't blame him though, he's trying
to make up for their lost time.

"She's

good in playing the piano just like you." Saad sa akin ni Cloud habang nakaakbay sa
akin at pumapanhik papunta sa kwarto ng kambal. Walang pagbabago ang bahay, kung
paano ko ito iniwan years ago. Ganoon pa din ito ngayon.

"I don't think so.. mas magaling pa rin sa akin si Claudi." Natatawa kong saad na
tinawanan na lang ni Cloud.

Tumigil kami sa isang pinto na siyang guest room noon.

"Ready kids?" Ngiting-ngiti namang tumango si Claudi habang si Klode ay tahimik

lang but If I know excited na rin ito katulad ng kakambal niya.

As soon as we entered the room, a loud voice escaped from Claudi. "Oh my gosh!"

"Cool." Saad naman ni Klode.

The room is painted with a combination of blue and pink. Sa right side ay may isang
single bed na hindi basta-basta. It was a foster bed, princess style. While sa left
side naman ay may isang single bed din na hugis kotse. Tuwang-tuwa ang kambal na
nagpunta sa kama.
Halatang pinagbutihan ang pagrerenovate ng guest room dahil napakaganda nito.
Nagtaka naman ako dahil dalawa ang pinto sa guest room. Sa pagkakaalala ko isa lang
ang pinto dito ang walk-in-closet at comfort room na ngayon nga ay pinasukan namin.

Punong-puno ng iba't-ibang damit pambata ang walk-in-closet. Paanong nagawa ni

Cloud 'to samantalang nasa Davao din siya kasama namin?

Silly Sky, siyempre sa yaman niya ba naman madali lang 'to para sa kanya. 'Ika nga
nila. Money works.

"Wait Cloud, para saan 'yung isang pinto na nakita ko?" Puno ng kuryosidad kong
saad.

"That's my another surprise." Saad nito ng nakangiti. Niyaya na nito ang kambal at
dinala nito papasok sa pinto na iyon.

It's play room. Lot's of toys are surrounding the room. May isa ring malaking
bookshelf na kinalalagyan ng libro. Tuwang-tuwa ang kambal habang ako naman ay
napapangiti lang.

Nilinga-linga ko ang paligid at doon ko lang napagtanto na ito pala ang dating
study room ni Cloud, ipinarenovate niya pa talaga para sa kambal.

I looked at Cloud, na ngiting-ngiti habang pinapaliguan siya ng halik ni Claudi.

I once said na hindi ako nagsisisi na minahal ko si Cloud no matter what I've been
through, and as I saw him being a great father to the twin. Masasabi ko din na
kahit kailan hindi ko pagsisisihan na siya ang naging ama ng

kambal.

And I guess I should stop being in denial and admit to myself that I never stopped
loving him.

Let's face the truth Sky, you still love this man who's smiling happily while
looking at your children.

=========

"Daddy, why do you need to leave?" Malungkot na saad ni Claudi. We're in their room
nakaupo kami sa couch, at kinakausap ang mga bata dahil nagpapaalam na si Cloud
papaalis.

"Don't worry sweetie, I'm just--" Tila hindi na nito alam kung paano kakausapin si
Claudi, si Klode naman ay tahimik lang sa tabi ko.

"Sleep now Claudi and Klode. Daddy won't leave." Saad ko.

"Ikaw na bahalang magpatulog sa kanila. I need to take a shower. Goodnight kids."

Dugtong ko makaraan ay lumabas ako ng kwarto.

As soon as I closed the door, doon lang lubos na nagsink-in sa akin ang ginawa ko.
Does it mean, na dito na din titira si Cloud? Kasama ko? Sa iisang kwarto?
Where else, alangan naman sa sala siya matulog o sa maid's quarter?

Napakagat labi naman ako at naglakad papunta sa kwarto ko. Rather, sa kwarto namin.

Pagbukas ko ng ilaw ay tumambad sa akin ang kwarto na wala pa ding pagbabago. Wait,
meron pala. There's a big portrait picture

at the wall.

It's Cloud and I.

A picture taken eight years ago at the orphanage we used to visit.

Nakayakap siya sa likod ko at parehas kaming ngiting-ngiti sa litrato.

Napabalik ako sa realidad ng umalingawngaw ang tunog ng cellphone ko. Kinuha ko ito
at agad na sinagot ng mabasa kung sino ang tumatawag.

"Thunder!" Sigaw ko sa kabilang linya.

Hindi nga pala si Thunder ang naghatid sa amin dito sa bahay kung 'di ang driver ni
Cloud.

"What's the matter Sky? Do you really need to shout? Halos mabasag ang eardrums ko
sa'yo."

"Thundz, what shall I do?!" Saad ko imbes na pansinin ang sinabi nito.

"Why don't you explain first and maybe I can tell you what to do."

Bumuntong-hininga naman ako at sinabi ang nagawa ko kanina-nina lang.

"Then stick to your words. Don't tell me, you'll take it back?"

Napaupo naman ako sa kama at napahiga.

"Of course I can't take it back. Nasabi ko lang 'yun kasi ayaw ni Claudi talaga na
mapahiwalay sa ama niya."

"Then do it for your children's sake. Stop over reacting. Mag-asawa pa din naman
kayo and I don't see any reason para magpanic ka na makakatabi mo muli siya sa
isang kama." Pagdidiin nito sa huling sinabi na siyang nagpapula ng mukha ko.

Lalo pa ng maalala ko kung anong milagro ang ginawa namin dito na ang naging
resulta

ay ang kambal.

Stop thinking about those memories Sky!

"Reminiscing eh?" And then I heard him chuckled at the other line.

"Thundz!"

"Kidding aside, just be yourself. And Sky..."

"What?"

"Don't hold back Sky. Just let your feelings go. Don't be scared to fall again.
Because I'm pretty sure, that this time he'll be able to catch you."

Namayani ang katahimikan hanggang sa mahanap ko rin ang boses ko. It's time to face
the truth.

"I'm not falling again Thundz..."

"Sky---"
"---I won't fall again because I never stopped loving him." Hindi na ito
nakapagsalita ng maipagpatuloy ko ang sinasabi ko.

Marahil sa iba masyadong mabilis ang humigit kumulang isang linggong pagkikita at
pagsasama para masabi kong mahal ko pa rin siya. To think na walong taon kaming
hindi nagkita. Pero ganoon nga siguro ang pag-ibig wala sa haba ng oras, araw at
taon. Nasa nilalaman ito ng puso mo.

Dahil gaano man natin ipilit sa sarili na hindi na natin mahal ang isang tao, kung
hindi naman ito totoo. Wala kang magagawa. Dahil hindi magagawang linlangin ng
isang tao ang pusong nagmamahal.

A isa pa ang lahat ng masasamang alaala kasama si Cloud ay unti-unting napalitan ng

mga magagandang alaala sa loob lang ng maikling panahon... At sana'y hindi na ito
matapos pa.

============

/>

"Hey Sky..." Nagising ako sa mahinang tapik at nabungaran ko si Cloud na nakatitig

sa akin.

Napatingin ako sa cellphone ko at nakitang isang oras din pala ang naitulog ko
matapos kong makausap si Thunder. Pupungas-pungas na bumangon ako at pinagmasdan si
Cloud na tila may gustong sabihin sa akin.

"Tulog na ba ang mga bata?" Tanong ko habang itinatali ang nagulo kong buhok.
Nailang naman ako ng mapatitig ito sa akin, partikular sa leeg ko pababa sa dibdib
ko na hindi ko namalayang bumaba na pala ang neckline.

"Sa mukha ko ikaw tumingin, Cloud." Seryoso kong saad. Pinigil kong mapatawa ng
mamula ito at lumunok.

"Yeah. I'm sorry. A-anyway they're already asleep." Saad nito na iniiwas ang tingin
sa akin.

"Ahhh okay. I'll just take a shower. Matulog ka na." ani ko.

Hindi ko alam kung paano ko nagagawang maging kaswal na parang ayos lang na
magsasama kami sa iisang kwarto samantalang kanina ay nagpapanic ako sa isiping
magtatabi kami na wala ang dalawang bata sa gitna namin.

"Sky..." Napalingon naman ako mula sa paglalakad papunta sa c.r ng tawagin ako
nito.

"Bakit?"

"A-Are you really sure about this?"

I tried to play dumb even though I knew already what is he talking about. I
mentally chuckled when I knitted my brows and act as if I don't understand what
he's saying.

"What do you mean Cloud?"

/>

"Us, sleeping in this room. Malapit lang naman ang condo ko dito and I guess--"

"Ano bang masama Cloud? Mag-asawa pa din naman tayo at isa pa we're in good terms
right? Natutulog din naman tayo sa iisang kama way back in Davao..." Saad ko.

Marahas naman itong napabuntong-hininga at inilagay ang hintuturo sa sentido.

"That's different Sky. Dahil nasa gitna natin noon ang kambal."

"Huh?" Okay, I'm not playing dumb anymore. I just really can't understand kung
bakit tila ayaw ni Cloud na makasama ko sa iisang kuwarto. Akala ko ba gusto niya
kong makasama palagi?

"Fine. I'm afraid Sky."

Afraid of what?

"I'm afraid that I can't hold back myself and do something that I think you
wouldn't like." He stared at me with an eyes full of...desire.
I understand. Lalaki siya at may pangangailangan siya. That's the reason. How can I
forget it?

"You're so beautiful Sky..." Pabulong nitong saad makaraan ay dahan-dahang lumapit

sa akin.

Lumakas ang kabog ko puso ng gahibla na lang ang pagitan namin. I just remain there
motionless. At hinahayaang malunod sa matiim na tingin sa akin ni Cloud.

"And I want you... not because I have the needs... but because I am in love with
you.." Napapikit ako ng dahan-dahan nitong ilapit ang mukha sa akin.

"But I respect you Sky because you're my wife." And I felt him kissed my forehead.

Disappointed? Tudyo ng isang bahagi ng isip ko.

Darn it! Don't tell me gusto ko din?

I was about to utter the words that I think he'll be happy to hear, when a loud
deafening sound echoed in the room. It's Cloud's phone.

Agad tuloy akong napahiwalay sa kanya. Agad din namang tumigil sa pagtunog ang
cellphone nito.
Panira naman kung sino man ang tumatawag. Sa isip-isip ko.

Hindi niya pinansin ito at muling tumingin sa akin.

"I'll just sleep at the kids' playroom. Goodnight, Sky."

Napatunganga naman ako ng tuluyan itong tumalikod. Nasa pinto na ito ng bigla itong
nagsalita. "I badly want to kiss you on your lovely lips but I don't think I'll be
able to stop. Sweetdreams wife."

TBC

Next chapter will be two weeks after their life in Manila. Ayan na umamin na si Sky
sa sarili niya eh kay Cloud kaya? Kailan siya aamin?

Anyway baka sa weekends or next week na ko maka-update. I'll be busy. May

aasikasuhin lang. Till next update everyone :)

₪Vote|Comment|Share₪

=================

AWS CHAPTER 56
A/N: Kapag nakita niyo ang sign na ganito ~*~. Meaning flashback po yon. This
episode will be divided into two chaps. At may mga flashback din, to give you an
idea kung anong mga nangyari for the last three weeks.

Chapter 56

Three Weeks Later...

Time flies so fast, ganoon nga 'ata talaga kapag masaya ka. Napatingin ako sa
bintana at sinilip ang kambal na nakikipaglaro sa ibang bata. Pati si Klode na
hindi hilig maglaro ay nakisali na rin. We're at the orphanage, the one Cloud and I
used to visit eight years ago. Archangel's Orphanage.

One week ago, dinalaw namin ang orphanage na ito. And Claudi said that she wants to
celebrate her birthday here na agad naman naming sinang-ayunan ni Cloud. After all,
birthday naman nila 'to at kung anong gusto nila ang masusunod.

Though hindi pa rin ako sang-ayon na lahat ng magustuhan ng kambal, ibinibigay ni

Cloud maging ni Thunder at sila Mama at Papa.

Yeah, na-meet na ng kambal ang grandparents nila na Momsy at Popsy kung tawagin
nila.

~*~

"Daddy, my teacher told me na kung gusto ko daw ba na isali nila ako sa declamation
contest. I'm kinda scared because it will be my first contest to my new school---"
Napasimangot naman si Claudi at tumigil sa pagsasalita

ng tila mapansin na hindi nakikinig ang ama niya sa ikinukwento niya.

It's been one week, at mabilis na naisa-ayos ni Cloud ang tungkol sa pag-aaral nila
Claudi. They are on their 2nd grade. And I'm thankful na mabilis sila nakapag-
adjust sa bagong paaralan nila.

Cloud seems preoccupied. Kanina pa ito nakatungo sa hapagkainan at patango-tango

lang. May problema kaya siya sa office? O baka naman pinag-iisipan na nitong umalis
at tumuloy na lang sa condo niya?

Kundangan ba naman kasi at kahit sinasabi ko ng sa kwarto na lang siya matulog. Sa

playroom pa rin siya ng kambal natutulog, pakonswelo na lang at may malaking sofa
doon na mahihigaan niya. But still, mas maganda pa din kung nasa kwarto siya---

Erase. Mas mabuti na rin 'to, iwas sa tukso---

Erase again. Anong tukso pinagsasabi mo Skyleigh?!

"Nakakainis ka Dad, seems like you're not listening to me." Pagmamaktol ni Claudi
at nakasimangot na sumubo ng pagkain.

Cloud's snapped out from his reverie and apologetically looked at Claudi "I'm sorry
sweetie, Dads' just thinking

about something. But I'm willing to listen now. Come here..." Agad naman tumayo si
Claudi at kumandong sa ama niya.

"Tss, such a baby." Bulong na saad ni Klode sa harap ko.

"Leighton..." Suway ko rito. Agad naman itong nanahimik at kumain na lang.

"Ma'am?" Napalingon naman ako kay Yaya Meling, ang kasambahay na kinuha ni Cloud
para makatulong ko sa bahay at sa pag-aalaga sa kambal.

"Ano po iyon?"

"Si Sir. Thunder po... hindi daw po kayo sumasagot sa phone niyo." Tumayo naman ako
at kinuha ang telepono. Pinagmasdan ko naman si Cloud na pinagtutuunan na ng pansin
si Claudi.

"Hello Thundz?"

"Where are you?" Saad nito na nakapagpakunot ng noo ko.

"Of course, nasa bahay. Saan ba dapat?"

style="text-align:left;">

"Hindi ba sinabi sa'yo ni Cloud?"

"Sinabi ang alin?"

"It's Dad and Mom's anniversary."

Napabuntong-hininga naman ako, mukhang alam ko na kung bakit kanina pa hindi

mapakali si Cloud.

"Claudi and Klode, tapos na ba kayong kumain?" Tumango naman ang dalawa.

"Good, let's go to your room. Bibihisan ko kayo." Nagtataka namang tumingin sa akin
ang tatlo.

"For what Mommy?" Tanong ni Claudi.

"It's your grandparents anniversary. We're going." Namilog ang mata ng dalawa at
nagmamadaling pumunta sa taas.

Naikwento ko kasi sa kanila kung gaano kabait sila Mama Rain at Papa Winter and
they are very excited to meet them. Susundan ko na sana sila ng may humawak sa
braso ko.

"Sky.." Hinawakan ko naman ang kamay nito na nasa braso ko at ipinagsalikop sa

kanan kong

kamay.
"It's time to face them Cloud. Don't worry.. I'm here, scratch that-- We're here."
I said as I gave him a reassuring smile.

Thirty minutes later and now we're at the gates of the Monteciara Mansion.

"When are we going in?" Kababakasan ng pagkainip ang boses na saad ni Klode ng
biglang bumukas ang gate.

"Finally, you're here. Ano pang inaantay niyo? Let's go inside." Saad ni Thunder.
Hinawakan niya naman ang magkabilang kamay ng kambal at iginiya papasok.

Bumaling naman ako kay Cloud at ngumiti dito. "Let's go

Cloud." Hinawakan nito ang kamay kong nanlalamig na din sa kaba sa muling pagkikita
namin ng dalawang taong itinuring kong tunay kong magulang.

~*~

Naging emosyonal sila Mama at Papa ng araw na 'yon. Lalo na si Mama na paulit-ulit
na nagso-sorry sa akin dahil sa hindi nila ako nadamayan ng araw na mamatay ang
Titamoms. Pero naging masaya din kami ng araw na 'yon lalo na ako dahil muli
nagkasama-sama sa isang hapag-kainan ang pamilya Monteciara. Kasama namin ng kambal
na agad napamahal kanila Mama Rain at Papa Winter.

"Sky..." Nabalik naman ako mula sa pagbabalik-tanaw at napalingon sa tumatawag sa

akin.
"Ma,

Pa.. Good morning po." Saad ko habang bumebeso sa kanila.

"Good morning din hija. Nandito na ba si Thunder? And where is Cloud?" Magkasunod
na tanong sa akin ni Mama Rain.

"On the way na daw po sila Thundz.. while Cloud is in the rest room."

"May kasama ang baby Thunder ko?"

Natawa naman ako ng marinig ang pagtawag ni Mama ng baby kay Thundz. I chuckled
mentally just by imagining how Thunder would react once Mama called her baby in
front of her.

"Ma, stop calling Thunder a baby. It's giving me goosebumps." Napanguso naman si
Mama ng marinig ang sinabi ng bagong sulpot na si Cloud.

"Hmp, baby ko pa naman kayo ah? Porke't may mga kanya-kanya na kayong baby.
Kinakalimutan niyo na si Mommy--" Napahinto naman sa pagsasalita si Mama ng
hinalikan siya sa pisngi ni Papa.

"Don't worry hon, ako hindi magsasawang maging baby mo." Napangiti naman ako sa
paglalambingan ng dalawa. Parang nagkaroon ng sariling mundo ang mag-asawa.
I envy their relationship. 35 Years. Ganoon na katagal na mag-asawa sila Mama at
Papa. Napatingin naman ako sa katabi kong

titig na titig din sa magulang niya.

Parehas kaya kami ng iniisip?

Na sana... maging katulad kami ng parents niya... ang tumandang magkasama...

Mangyayari pa kaya 'yon? Kung ngayong araw na ang huling araw ng pinag-usapan
namin? At wala pa rin akong naririnig mula sa kanya?

Pero ano nga ba ang iniintay kong sasabihin niya?

Three weeks had passed since I've realized that I never stop loving him. But until
now, I still can't find the right timing to say those three words to him.

=============

"Now, let's call on our birthday celebrants. Leighrah Claudine and Leighton Klode
to blow their birthday candles with their beautiful Mommy and hot Daddy!" Energetic
na saad ni Roan-- ang baklang host na ini-hired ni Thunder para sa birthday ng
kambal.

Natatawa pa din ako kapag naaalala ang mukha kanina ni Cloud ng malaman niya na
isang bakla ang kinuha ng kapatid niya para sa party na 'to. Kaya naman pala nag-
suggest ang bestfriend ko na siya ng bahala sa host ng party, may hidden agenda
pala ang loko.

/>

"Hey, if looks could kill, nakabulagta na siguro si Roan dahil diyan sa tingin

mo." Saad ko habang nakaabrisete kay Cloud papunta sa mini-stage kung nasaan ang
kambal.

"Tss. He called me hot and it gives me goosebumps. Kung hindi lang sa kalokohan ng
magaling kong kapatid wala sana ang--" Nilingon ko siya at tinaasan ng kilay as a
sign na hindi ko magugustuhan ang susunod nitong sasabihin.

Tumikhim naman ito at nanahimik na lang "I swear kung wala lang akong
hinihinging--"

"Anong hinihingi mo kay Thundz?" Saad ko makaraan ay tinignan ko si Thundz (kuntodo

ngiti at kumaway pa) kasama ang girlfriend niya na si Riane na tila naiilang sa
akin ng magkita kami kanina na siyang ikipinagtataka ko. But later on, nalaman ko
din kung bakit. She was the receptionist na siyang nagpa-cute kay Cloud eight years
ago. Ang gabing siyang nagpabago ng mundo ko.

(Referring to Chapter 7)

But I acted that I don't know her kaya naman mukhang komportable na rin ito sa
akin.

"Mom, Dad hurry up!" Matinis na saad ni Claudi kaya naman hindi ko na ulit natanong
si Cloud kung ano ang hinihingi niya kay Thundz.

/>
Simple lang ang party ng kambal, pili lang din ang kamag-aral na inimbitahan ng
dalawa. And I'm proud of my children dahil sa isang wish na hiniling nila sa amin
bago ang birthday nila.

Sino nga bang magulang ang hindi mapa-proud sa anak nila kung marinig mo sa kanila
ang mga katagang 'to.

Mom, don't buy us a gift na lang. Klode and I already talked about it. Instead,
you'll buy toys and clothes for the kids in the orphanage.

"Happy birthday to you... happy birthday to you.. happy birthday... happy

birthday... happy birthday Claudi and Klode."

"Now, tell us your wish kids." Saad ni Roan.

"I won't tell my wish." Masungit na saad ni Klode na nagpatawa sa mga tao.

"Ay ang sungit ni bebe boy. Ang gwapo---"

"Stop calling my son bebe boy!" / "Stop calling me bebe boy!"

Magkasabay na saad ng mag-ama na mas lalong nagpatawa sa mga bisita.

"Alright quiet na ang beauty ko. Ikaw Claudine what is your wish?" Pag-iiba ng
paksa ni

Roan ng makitang sumama na naman ang tingin ng mag-ama sa kanya.

Ewan ko ba sa dalawang 'to. Mga napaka-KJ.

"I wish that Mommy, Daddy, Momsy, Popsy, Papa and Klode will forever stay beside me
because I love them all." Nakangiti nitong saad.

"Aww, ang sweet mo naman bhe, pero mind you walang forever!" Muli na namang
nagkatawanan ang mga bisita sa hirit ni Roan.

"Chos lang. Anyway, how about a message to your children. Mommy and Daddy?" Pinauna
ko ng magsalita si Cloud.

"Happy birthday to the two of you Claudi and Klode. It's been a month since the day
na nakilala ko kayong dalawa. At sa loob ng maikling panahon na 'yon, naging
napakasaya ko. I may not be at your side for the past eight years of your lives
pero nangangako ako na sa susunod na mga taon, hinding-hindi ako mawawala sa tabi
niyo no matter what happen. I love you Claudi and Klode." Nakita ko namang nangilid
ang luha ni Cloud ng yakapin at halikan siya ni Claudi.

"Iiyak na yan! Iiyak na yan!" Sinamaan naman ng tingin ni Cloud si Thunder na nang-
aasar na naman.

Kahit ganyan ang dalawang 'yan. Masaya ako na nakikita silang parang bata.

And yes, nagkaayos na sila after eight long years.

"I still remember cuddling the two of you in my arms and singing a lullaby. But
seeing the two of you so grown up makes me realize how time flies. Eight years old
na 'yung mga baby ko na dati lang ay buhat-buhat ko. Mommy will always love the two
of you. And having the two of you in my life is a big blessing for me. Hindi na nga
kayo baby pero mananatili kayong baby ni Mommy dahil kayo ang mga anghel ng buhay
ko. Happy birthday and I love you Klode and Claudi." Lumapit naman ang dalawang
bata sa akin at niyakap at hinalikan ako. Naramdaman ko naman ang pagyakap sa akin
ni Cloud. I wonder what Cloud is thinking right now.

"Ay, group hug sali ako!" Nagtawanan naman ang lahat sa muling paghirit ni Roan.

==================

This is it. Wala ng iba pang timing, I'll tell Cloud that I still love him. After
all, I want to fulfill my children wish and that is to have a complete family. At
mangyayari lang 'yon kung maglalakas loob akong sabihin kay CLoud na hanggang
ngayon mahal ko pa rin siya.

Inayos ko ang pagkakaipit ng buhok ko at nag-apply ng manipis na make-up sa mukha

ko. Tinignan ko rin kung maayos ba ang suot-suot kong dress.

Gabi na din at natapos na

ang party ng kambal. Kahit sinabi na ng kambal na wag na silang regaluhan. Naghanda
pa rin kami ng regalo sa kanila.

Mama and Papa bought bicycles for the twin.

Thunder gave Claudi a violin na siyang ikinatuwa ng anak. While he gave Klode
books. At pag sinabi kong books. Marami talaga.

And Cloud gave them dogs. Two dogs. A shitzu and a pomeranian.

And as for me, dahil wala na akong maisip na iregalo sa dalawa. I just bought them
a bracelet na pina-customized ko para sa kanilang dalawa. A twin bracelet.

As I arrived to our seats nagtaka ko ng hindi ko makita si Cloud, ang kambal lang
na busy kay Sponge at Dora (their dogs).

"Where is Cloud?" Tanong ko.

"Hindi ba nagpaalam sa'yo? Sabi niya may emergency meeting daw siya." Saad naman ni
Thunder na todo dikit kay Riane.

I heaved a sigh, bakit naman kaya hindi nagpaalam 'yon sa akin?

Di bale, uuwi naman siya sa bahay. Aantayin ko na lang siya.

"Sky, hija?"

/>
"Yes Ma?"

"Can I borrow my grandchildren?" Parang bata nitong tanong na nagpatawa naman sa

akin.

"Of course, Ma." Saad ko.

Narinig ko pa ang pag yehey ni Claudi sabay kandong kay Papa na tuwang-tuwa din sa
dalawa.

Nakaalis na sila Mama at ewan ko ba dito kay Thunder. I was planning na sumabay na
lang kanila Mama pero Thunder insisted na sila na maghahatid sa akin. Pumikit ako
at hindi ko namalayang nakatulog na 'ko.

"Sky..." Nagising ako sa marahang tapik sa pisngi ko.

"N-nandito na tayo---" Napatigil ako sa pagsasalita ng hindi bahay namin ni Cloud

ang nabungaran ko pagsilip ko sa bintana ng kotse.

We're at the Monteciara Hotel. Anong ginagawa namin dito?

TBC
Part two will be updated sa Thursday. Thank you for the love (chos) Seriously,
noong sinusulat ko pa lang ang A Wife's Secret hindi ko inexpect na may maraming
magbasa nito dahil nga title pa lang cliché na siya. Anyway, thank you talaga sa
117K reads at sa 1.16K na nag-follow sa akin at sa votes ng story na 'to.

Sorry kung hindi na naging daily ang update katulad ng dati. Dati kasi, may laptop
at hindi pa busy ang lola mo. So yeah, salamat sa nag-intay ng update. Sa mga
naiinip sa pag-iintay ng update, pasensya na but writing is my hobby not my
priority though I'm trying my best na matapos ko na ang AWS. Hintay lang tayo,
patience is a virtue LOL :)

Vote|Comment|Share

-Jennely

=================

AWS CHAPTER 57

Chapter 57

"So what are we doing here?" Tanong ko pero ang magaling na bestfriend ko hindi ako
kinibo at ngumiti lang ito ganoon din ang girlfriend nitong si Riane.
So I just go with the flow, and before I knew it we were heading at the backside of
the hotel. The Garden.

"Goodluck Sky... Time for us to go.. be happy." Naramdaman ko na lang na hinalikan

ako sa pisngi ni Thunder.

I was so busy looking at the place na hindi ko na namalayan na nakaalis na pala ang
dalawa kong kasama.

Iginagala ko pa lang ang paningin ko sa garden ng maramdaman kong may mga brasong
yumakap sa likod ko.

"Like what you see?" Lumakas ang kabog ng puso ko ng maamoy ang pamilyar na pabango
ng lalaking nasa likod ko. My husband. Cloud.

"W-what is this all about?" Nauutal kong saad.

"A date." Bulong nito sa tenga ko na siyang nagpatindig ng balahibo ko lalo na sa

batok ko.

I felt it again.

The fast heartbeats.

The butterflies in my stomach.

style="text-align:left;">

And that so called spark.

Sa isip-isip ko bakit hindi na lang siya ang nagdala sa akin dito? I mean pwede
naman kaming magsabay hindi ba?

But that doesn't matter anymore, 'coz this is the right time to tell him that I
still love him.

Bumitaw ito sa akin at hinawakan ang kamay ko, makaraan ay iginiya niya ako papunta
sa lamesang hindi ko napansin kanina. Uupo na sana ako ng pinigilan ako nito at
siya mismo ang nag-urong ng uupuan ko.

I smiled, this is one of the traits that I love about Cloud. Gentleman.

Akala ko uupo na siya pero nagtaka ko ng naglakad ito paalis. Kumunot ang noo ko at
pinagmasdan kung saan ito pupunta. Until I saw a waiter holding a bouquet of roses.
Napatungo ako at naramdaman ko ang pamumula ng mukha ko. Darn, Cloud really knows
how to make me blush.

At nakakahiya mang aminin, sa edad kong tatlumpu kinikilig pa rin ako. Blame it to
Cloud's so called charms and stunts.

"Flowers for a beautiful lady."

"Stop it Cloud." Natatawa kong saad, paano ay yumukod

pa ito habang inaabot sa akin ang bulaklak.

Pagkahawak ko sa bulaklak ay parang wala sa sarili kong inamoy ito. Ang alam ko
lang, I feel so special. Not just tonight, but every time I am with him.

"Sky, do you want to eat?"

"Busog pa ako Cloud."

"Do you want some wine?"

"Hmmm, sounds good." ani ko. Ngumiti naman ito at sinalinan ng wine ang kopita na
nasa harap ko.

"Cheers?"

Ngumiti ako. "Cheers."

Hindi ko alam kung bakit pakiramdam ko may gustong sabihin sa akin si Cloud pero
tila hindi niya masabi-sabi. Ganoon ang nararamdaman ko.
"May gusto ka bang sabihin Cloud?"

He looked at me. He was about to talk when suddenly a waiter came out of nowhere
and gave him an envelope. Brown envelope.

I don't know kung bakit kinabahan ako sa kung ano ang laman ng envelope na hawak-
hawak niya ngayon.

"Cloud...I---" Hindi ko natapos ang sasabihin ko ng i-abot nito sa akin ang

envelope. Doon ko lang napansin na dalawa ito.

"W-what is it?" I nervously asked. He just gestured me to open it and so I did.

Nabawasan ang kaba ko ng makitang birth certificate lang pala ng kambal ang nasa
loob ng envelope. With their new surname. Monteciara.

"They'll be happy when they see this." Itinaas ko pa ang papel at nginitian si
Cloud.

"I'm glad to hear that. N-now why don't you open the other e-envelope?" Nauutal
nitong saad sa huling linya.

Is he nervous?
Hindi naman siguro katulad ng iniisip ko ang laman ng envelope na 'to hindi ba?

But as soon as I read the first line. Pakiramdam ko huminto ang tibok ng puso ko at
naramdaman ko ang panlalamig ng kamay ko.

Annulment Papers.

Yon ang laman ng papel na hawak-hawak ko. And it was already signed by Cloud. Pirma
ko na lang ang kulang.

What

is this?

Is he giving up already?

Nagsawa na ba siya?

Hindi niya ba naramdaman na mahal ko pa rin siya?

Kasalanan ko ba?
Dahil hindi ako umamin sa kanya?

Dahil naging indenial ako?

Dahil natakot ako?

And now, I'm gonna lose him. And I don't have the courage to--

I snapped out from my dilemma when I heard a voice. Someone is singing.

I turn around and saw him. Cloud. On the stage na hindi ko man lang napansin
kanina. And he's holding a guitar. Ni hindi ko man lang namalayan na umalis na siya
sa kinauupuan niya.

Pero ano bang ginagawa niya?

Is he playing with me?

Kanina lang ang sweet niya. He hugged me in my back. He gave me flowers and then he
gave me an annulment papers.

And now, he's singing for me.

style="text-align:left;">

Sa ilang sandali namin dito, iba't-ibang emosyon ang lumukob sa akin dahil sa
lalaking nasa harap ko ngayon.

Si Cloud Rendrex Monteciara. Ang lalaking noon magpa-hanggang ngayon, ay wala ng

ibang alam gawin kung hindi bulabugin ang utak at puso ko.

(Now Playing: Synesthesia)

♫Save your smile, Everything fades through time I'm lost for words, Endlessly
waiting for you Stay with me Yes I know, this cannot be As morning comes, I'll say
goodbye to you when I'm done Through the sun...♫

♫Because I've waiting for you, Waiting for this Dream to come true, just to be with
you. And if die, remember this line, I'm always here, guarding your life...
Guarding your life...♫

'♫ am yours I'm completely trapped in your soul Dazed and confused Swept away with
your own world. You're my star Invincible, haunting and far Grace under fire
Someone is building my heart, in my heart...♫

♫Because I've waiting for you, Waiting for this Dream to come true, just to be with
you. And if die, remember this lines, I'm always here, guarding you♫

♫Slowly falling into you I'm obsessed with the fact that I'm with you. I can't
breathe
without you...♫

♫'I'm waiting for you, waiting for this Dream to come true, just to be with you.
And if I die, remember this lines, I'm always here, guarding you life... Life♫

Nakatitig lang ako sa kanya habang kumakanta siya, ganoon din naman siya sa akin.
Hanggang sa naramdaman ko ang pagpatak ng luha sa pisngi ko. Napayuko ako at
tahimik na napaluha.

I don't understand him.

I am so confused.

He's giving me this annulment.

And then he's singing na para bang hinaharana niya ako.

Is this his way of saying goodbye to me?

One month ago, eto 'yung bagay na hiningi ko sa kanya, ang palayain ako sa kasal
namin. Ang manatiling ama na lang sa mga anak namin, nothing more, nothing less.
Pero noon yon, noong mga panahong natatakot pa kong sumugal. Noong mga panahong
pilit kong pinaniwala ang sarili ko na nakamove on na ko sa kanya. Na wala na siya
para sa akin.

Pero ngayon, iba na 'yung gusto ko. All I want is to be happy. To give

my children a complete happy family. And to be with the man whom I love all my
life. To stay as his wife. To be Mrs. Monteciara for the rest of my life.

But how would that happen if he's willing to let go of me, now?

Napatayo ako and decided to leave. Hindi ko na kaya--

'Running away again Sky? That's your problem.. you're always scared... you never
fight for your goddamn feelings... your only solution is to run away... stop Sky,
stop running away... tell him you love him.. tell him to never let you go... just
tell him.'

Napatigil ako sa paglalakad dahil sa ibinubulong ng isip ko hanggang sa maramdaman

ko na may kamay na humawak sa braso ko.

"W-where are you going Sky?" Napakagat-labi ako para pigilan ang paghikbi ko.
Hinila ko ang braso ko sa kanya at marahas na pinunasan ang mga luha sa pisngi ko.

Nang makasiguradong wala ng luha sa mga mata ko, hinarap ko siya at tinitigan sa
mga mata. He seems nervous.
This is it. I'm not gonna run away. I'm too old for that.

"I..." You can do it Sky, c'mon say it "--I'll just g-get a pen to sign t-this." I
gesture the paper

that I didn't know that I am still holding.

'Wait, sinabi mo ba sa kanya na kukuha ka ng ballpen para pirmahan ang annulment

papers niyo?!'

Lumunok naman ito at tinitigan ako sa mata. Tila inaarok kung nagsasabi ako ng
totoo "I-is that so? I-I'll just call the waiter, no need for you--"

He didn't finish what he is saying when I suddenly kissed him. Yeah, I kissed him.
Scratch that--I'm kissing him, now.

Tila naestatwa ito sa kinatatayuan pero kalaunan ay tumugon na rin sa akin.

Ako ang unang bumitaw ng pakiramdam ko ay mauubusan na ako ng hininga.

"W-what--" He stopped from talking when finally after three long weeks.

I said it.
"I love you." He was about to speak again when I gestured my hand as a sign to let
me finish what I am about to say "I'm still in love with you. I never stop loving
you. Natakot lang ako, natakot na sumugal muli sa'yo, natakot na muling masaktan
dahil sa paulit-ulit na rason so I tried my best para sabihin sa'yo na nakamove on
na 'ko. That I don't love you anymore. But the truth is, I never had the

chance to move on from

you..." Naramdaman kong pinunasan nito ang mga luhang patuloy sa pag-agos sa pisngi
ko. "Not because I don't want to but because I can't. Ilang beses kong sinabi sa
sarili ko na dapat kalimutan ko 'yung taong walang ginawa kung hindi bigyan ako ng
panandaliang kaligayahan pero pagkatapos ay sinasaktan lang ako. Pero hindi ko
magawa, hindi ko kaya. I just made myself a fool thinking na nagtagumpay ako dahil
sa loob ng walong taon nabuhay ako ng wala ka. But then you showed up in my life
again... and then I realized that it's still you.. it's still you after all this
time, after all these years."

Speechless. Iyon siya. He's just staring at me, and maybe thinking if what I am
saying is true.

"Finally, nasabi ko na rin sa'yo. But it hurts my heart knowing na huli na ang
lahat. Because you already decided to let me go..." I glanced at the annulment
papers and looked at him again "but-- can I ask you to never let me go? Because
this time, I'm willing to take the risk. After all, you're worth it. You're worth
taking the risk Cloud.

And I---"

Parang naulit ang nangyari kanina. But this time, he was the one who shut me up by
kissing me.

Naramdaman ko ang patak ng luha sa ilong ko, and I am sure na hindi galing sa akin
'yon kung hindi galing sa lalaking nakayakap sa akin at marubdob akong hinahalikan.

"I love you. I'm in love with you Sky.

And I'm sorry that I've hurt you again by giving you that annulment papers..." He
said after he let go of my lips, pero nanatili pa rin siyang nakayakap sa akin.
"Pero hindi pa huli ang lahat, para sa atin. You don't have to ask me to never let
you go. Dahil wala sa isip ko 'yon Sky. Siguro noong una, nung mga panahong sinabi
mong hindi mo na ko mahal. But as the days passed by na nakakasama kita, na
napapakita ko sa'yo kung gaano kita kamahal. I decided and vowed to myself to never
let you go again no matter what happen. Dahil mahal.." He kissed me on my forehead.

He kissed me on my nose. "...na mahal"

"na mahal kita." And then he gently kissed me on my lips.

Ako naman ngayon ang natahimik sa sinabi niya, napahiwalay ako sa pagkakahalik at
pagkakayakap niya sa akin at dinampot ang nabitawan kong papel habang hinahalikan
niya ako kanina. Tinitigan ko ito at tinignan kung peke ito. Pero totoo siya, then
para saan ito kung wala naman pala siyang balak pakawalan ako?

"Then what is this all about?" I asked curiously.

"Ah, the annulment papers. I'm giving you choices."

"Choices?"

"Yeah, if you sign that papers which Thunder doubt na gagawin mo--"

"Thundz?!"
"Yeah, he knew all about this. Actually, siya ang nagplano ng annulment papers na

iyan."

Remind me to strangle my best friend after this.

/>

"And you agreed with him?!"

"You can't blame me, I-I thought na pinagbibigyan mo lang ako kaya naman--"

"Hanggang ngayon manhid ka pa rin." Saad ko.

Yeah, matalino si Cloud. For him not to be able to analyze my feelings for him.
Nothing changed. Numb as ever.

'Can't blame him. Hindi ka rin kasi nagsasabi.'

Kontra ng kabilang bahagi ng isip ko.

"It's not that. I just don't want to assume na mahal mo pa rin ako."
"Okay. I believed you now, what about the choices that you are saying?" Bumuntong-
hininga naman ito at tinitigan ako sa mata.

"If you ever sign that annulment papers. I'm willing to court you again. To start
all over again. No matter how long it will takes, just for you to be mine again. "
He said it seriously.

Lumunok naman ako at pilit pinigilan ang ngiting gustong kumawala sa mga labi ko.
Fine, kinikilig ako. "And what if I don't sign it?"

He smiled and get something from his pocket. It's a small box. And I'm not that
dense para hindi malaman kung ano ang laman nito.

"I'll ask you to..." Unti-unti itong lumuhod at tumingin sa akin "...marry me
again. Will you marry me Skyleigh Vergara?" Nakaluhod niya ng sabi sa akin habang
nakaumang ang bukas na kahon na kinapapalooban ng isang diamond ring. An engagement
ring.

As soon as he said those words. Naramdaman ko ang unti-unting pagpatak ng ulan

hanggang sa lumakas ito. Pero nanatili siyang nakaluhod at nanatili naman akong
nakatayo. Wala ni isa sa amin ang gustong umalis kahit na basang-basa kami.

It reminds me of that night, yung araw na nakaluhod siya sa ulan habang hawak-hawak
ang isang singsing. Ang siyang dahilan kung bakit kami kinasal.

But this time, it's different.

Dahil nakaluhod siya habang inaalok akong pakasalan siya.

Kasabay ng pagbuhos ng ulan ang siyang pagbuhos ng luha ko. But again, it's
different. Dahil umiiyak ako, dahil masaya ako. Masayang-masaya ako. Malayo sa
Skyleigh, eight years ago na umiiyak dahil nasasaktan siya.

"Yes. I'm willing to marry you again Cloud Rendrex Monteciara." Nanginginig ang mga
kamay nitong isinuot ang singsing sa akin. Hindi ko alam kung dahil sa lamig o
dahil katulad ko na hindi maipaliwanag kung gaano ako kasaya. I guess it's the
latter.

"Thank you Sky. Thank you for giving me a chance. I promise I won't waste it
anymore. I love you wife."

And then he kissed me.

We are kissing under the rain.

And I don't mind getting sick after this.

As long as Cloud is here beside me.

I'll be alright.
TBC

Not sure kung kelan ang next update. Thanks sa mga naghintay. Pasensya na sa
kadramahan ng dalawa hahahaha..

12/03/15~ Rank #13 in Romance. Thanks everyone.

7 Chapters to go.

=================

AWS CHAPTER 58

WARNING: May SPG ang chapter na 'to and just to remind you guys. Hindi ako
propesyonal (chos) sa paggawa ng BS. Skip skip na lang pag di niyo feel :) I-feel
niyo na lang yung kanta dahil mga favorite ko 'yang mga yan :D

Chapter 58

Chances.

Sabi ng iba, every person deserves a second chance to make up for their mistakes,
to prove na nagbago na sila. May iba namang nagsasabi na hindi lahat dapat
binibigyan ng chance, lalo na kung hindi sila nararapat para dito.

Pero paano mo nga ba malalaman kung sino ang karapat-dapat na bigyan ng isa pang
pagkakataon?
Pagkakataon para muling makapasok sa buhay mo.

Ano nga ba ang sukatan?

Paulit-ulit kong tinanong sa sarili ko 'yan simula noong gabi na humingi ng isa
pang pagkakataon sa akin si Cloud para itama ang lahat ng mali niya. Para ipakitang
nagbago na siya. Para maiparamdam sa akin ang pagmamahal na matagal kong hinangad.

At nasagot ko na ang tanong na iyon. Walang sukatan o batayan para muli mong bigyan
ng isa pang pagkakataon ang isang tao.

Bakit?

Kasi

paano mo malalaman na karapat-dapat siyang patawarin at papasukin sa buhay mo kung

hindi mo siya bibigyan ng pagkakataon.

That's it. Hindi mo malalaman kung hindi mo susubukan.

After all, chances doesn't guarantee a happy ending. It will just let people take
another shot to end things right.

Malay mo, sa pangalawang pagkakataon. Maging maayos na ang lahat. Dahil natuto na
kayo sa pagkakamali niyo sa nakaraan.
And you know what's ironic?

The first time Cloud begged to me for an another chance to make things right. I
rejected him. Saying that I don't love him anymore. Even though, iba 'yung sinasabi
ng puso ko.

Pero nagawa ko pa rin siyang pagbigyan sa isang buwan niyang hiningi sa akin.

And I just realized, na noong pumayag ako sa hinihiling niyang isang buwan.
Binigyan ko na rin siya ng isa pang pagkakataon. Pagkakataon para muling guluhin
ang nanahimik kong puso. Pagkakataon para muli siyang papasukin sa buhay ko.

Pero hindi ko pinagsisihan 'yon. Siguro kung hindi ako pumayag ng panahon na 'yon
at tuluyan naming pinutol ang relasyon namin bilang

mag-asawa. 'Yon siguro ang pagsisihan ko.

Dahil hindi ko rin binigyan ng isa pang pagkakataon ang sarili ko para lubusang
maging maligaya.

At ano pa bang ikakatakot ko?

Eight years ago, minahal ko siya kahit na may mahal siyang iba. Sumugal ako kahit
alam kong masasaktan ako.
Ngayon pa ba ako matatakot?

Ngayong hawak ko na ang puso niya?

Ngayong ramdam na ramdam ko na ang pagmamahal niya?

At panghuli, ngayon pa bang may pagkakataon ako para maibigay ko ang isang buo at
masayang pamilya sa mga anak ko?

So I decided to take the risk. And no matter what happen, I won't regret it.

And besides... I'm happy and contented. Wala na akong mahihiling pa.

"A penny for your thoughts?" Nabalik naman ako sa realidad ng marinig ko ang boses
ni Cloud na kalalabas lang ng banyo.

Nasa hotel room ulit kami ng MH. It's also a suite just like eight years ago.
Though it's not presidential suite but a couple suite.

Meaning there's only one bed. Basang-basa rin kasi kami sa ulan so we decided na
dito na muna magpalipas ng gabi tutal na kanila Mama naman ang mga bata.

Nagkibit-balikat naman ako sa tanong nito at ngumiti na lang. Naramdaman ko namang

lumapit 'to sa akin. Pero imbes na tumabi ito sa akin, tumayo ito sa likod ko.
"What are--" Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko ng maramdaman ko na pinupunasan
nito ang buhok kong basa pa rin gamit ang isang towel.

"A-ako na." Nauutal kong saad.

Naranasan niyo na ba yung pakiramdam na kada may gagawin sa'yo yung taong mahal mo
sa'yo na sa tingin mo bihirang gawin ng iba. Nararamdaman mo ang malakas na kabog
ng puso mo. And that's me, right now.

Every little things he does to me, it gives me this kind of feeling.

The feeling of being taken care of. The feeling of being loved.

And for me, it's one of the greatest feeling that a person can ever experience.

"Let me, I love doing it. Can I also brush your hair?" Namalayan ko na lang na
tumatango ako. Minutes after, he's done brushing my hair.

Umupo

ito sa tabi ko at inakbayan ako. "Why did you cut your hair?" Tanong nito.

I shrugged. "For a change."

"Gaano mo kadalas pagupitan ang buhok mo?"

"It depends. Pag mahaba na pinapagupitan ko na din."

"But do you know that you're more beautiful when your hair is long?" Hindi ito
nakatingin sa akin bagkus ay sa kamay ko na nilalaro niya at pinakakatitigan ang
singsing na ibinigay niya sa akin kanina.

I still can't believe na maeexperience ko na magkaroon ng isang marriage proposal

in a romantic way. I believe it's every woman's dream. Having their man propose to
them.

Well, inalok din naman ako ng kasal ni Cloud eight years ago though it's just him
saying I need you to marry me not the heartwarming Will you marry me.

"Why? Am I ugly with my short hair?" Nakataas-kilay kong tanong.

Actually hindi naman talaga maikli ang buhok ko. Hanggang balikat ito, 'yun nga
lang maikli nga ito kung ikokompara sa abot hanggang balakang kong buhok dati.

Hinawakan niya naman ang pisngi ko at iniharap sa kanya "Silly. Long hair, short
hair or

even bald. You're beautiful. Your innocent eyes..." Pinadaanan nito ang gilid ng
mata ko "...your nose." Pinagdikit nito ang tungki ng ilong namin kaya napapikit
ako "...your luscious lips." And then he kissed me and said "...everything about
you is beautiful... you're beautiful inside and out, wife..."
I thought he would kiss me again but to my disappointment, he stood up and left me.
Too bad.

Hindi ka naman masyadong atat mahalikan ano Skyleigh?

Tudyo ng bahagi ng isip ko na siyang nagpamula ng mukha ko. Until music fills the
room that distracted me from my small thoughts.

(Now playing: Forevermore)

♫There are times when I just want to look at your face With the stars in the night
There are times when I just want to feel your embrace In the cold night I just
can't believe that you are mine now...♫

"The original plan is I would dance with you after you accepted my proposal but I
don't want you to be sick by standing too long in the rain... so now, can I dance
with you, wife?" Napangiti ako ng makitang ngumiti ito na parang binata na
nahihiyang alukin ng sayaw ang crush niya.

style="text-align:left;">Yeah. That smile. It's priceless.

So I smiled, and even though we're just wearing nothing but a white robe, I stood
up and wrapped my arms around his neck. Bumaba naman ang kamay nito papunta sa
bewang ko. And slowly, we started swaying our body.
♫You were just a dream that I once knew I never thought I would be right for you I
just can't compare you with anything in this world You're all I need to be with
forevermore...♫

"I'm being cheesy now, am I Sky?" He said while smiling at me.

"Yes. Why? Are you shy about it? That the famous ruthless boss of MEC is cheesy
when it comes to his wife?..." I said while raising my eyebrow though I'm still
smiling.

Hindi ko alam kung sayaw pa bang matatawag ang ginagawa namin, dahil magkayakap na
lang kami at gumagalaw na lang ng marahan.

"I don't care about them knowing this side of me. And besides, I'm proud to be a
cheesy husband to make--- my love...my woman...the mother of my children...and my
wife, happy. "

Hindi ko alam kung bakit masyado kong nagiging emosyonal at nararamdaman ko na

nangingilid na naman ang

mga luha sa mga mata ko.

"Thank you Cloud...thank you for coming back to our life. "

"Sky, I should be the one to say thank you. Thank you--thank you for giving me this
another chance. For letting me be in your life again. "
I just rested my head on his chest and feel the fast heartbeat of his heart same as
mine.

♫All those years, I long to hold you in my arms I've been dreaming of you Every
night, I've been watching all the stars that fall down Wishing you will be mine I
just can't believe that you are mine now...♫

♫You were just a dream that I once knew I never thought I would be right for you I
just can't compare you with anything in this world You're all I need to be with
forevermore...♫

"Do you believe in forever?" I whispered.

"I don't. But now, I can start believing in it. Because of

you..." He replied.

Tumango naman ako at umalis sa pagkakasandal sa kanya. "Cloud, marami ang nagsasabi
na walang forever. At nakakatawa mang sabihin, katulad

mo isa din ako sa mga taong naniniwala that forever is nothing but a word.."

"And now?"

"It changed. Katulad din ng sinasabi ng marami, na ang taong kasama ang taong mahal
nila, eventually they will start to believe in that so called forever."
"Then let's have that forever Sky.. together with our twin and future children..."

Bumaba ang mukha nito at unti-unting naglapat ang aming mga labi. Sa una ay marahan
hanggang sa naramdaman ko ang palalim na palalim na halik nito sa akin na buong
puso ko namang tinugunan.

♫Time and again There are these changes that we cannot end As sure as the time
keeps going on and on My love for you will be forevermore Ohhh, yeah---ey I just
can't believe that you are mine now...♫

♫You were just a dream that I once knew I never thought I would be right for you I
just can't compare you with anything in this world...♫

♫As endless as forever Our love will stay together You are all I need to be with
forevermore Forevermore You are all I need to be with forevermore...♫

Humiwalay

ito sa akin ng maramdaman namin ang pangangapos ng hininga. And then I met his
eyes.

Eyes full of love, passion and desire.

Saglit pa akong nagulat ng bigla nito akong buhatin na parang sa bagong kasal. And
I don't know if it's fate or just a mere coincidence but the song ended and change
into...

(Now Playing: I'll make love to you)

♫Close your eyes, make a wish And blow out the candlelight.. For tonight is just
your night We're gonna celebrate, all thru the night...♫

Napapikit ako ng maramdaman kong dahan-dahan niya akong inilapag sa malambot na

kama. Ngunit kagyat din akong napadilat at napapitlag ng maramdaman ang labi niya
sa leeg ko. I can't help myself but moan as he keeps sucking me there. It gives me
this unexplainable sensation. As if I'm feeling hot all over my body.

"C-Cloud... s-stop.." Paanas kong saad.

Suddenly, he stopped.

He raised his head and looks at me.

"Y-you want me to stop?" Hinihingal nitong saad. Pero kitang-kita ko ang mapaglaro
nitong ngiti. Tipong hinahamon ako.

Bumaba ang paningin ko at hindi ko maiwasang pakatitigan ang mamula-mula niyang

labi.

And there, I just found myself wrapping my arms around his neck and started kissing
him as if I'm hungry and thirsty for something. And only him can satisfy me.

♫Pour the wine, light the fire... Girl your wish is my command.. I submit to your
demands I'll do anything, girl you need only ask..♫

♫I'll make love to you Like you want me to And I'll hold you tight Baby all through
the night I'll make love to you When you want me to And I will not let go 'Till you
tell me to♫
Unti-unting bumaba ang halik ni Cloud at ang tangi ko na lang nagawa ay mapaungol
at mapakagat sa labi ko sa sensasyong ibinibigay niya sa akin. Naramdaman ko ang
unti-unting pagkalas ng roba sa katawan and before I knew it I am naked. Now, in
front of him.

Namula ako ng pakatitigan nito ang harapan ko. Wala sa sariling tinakpan ko ito.
Sure, may nangyari na sa amin noon but I can't call it making love, it's just that
three letter word called sex. And he's also quite drunk at that time. Pero ngayon
kung pakatitigan niya ang bahagi ng katawan ko na para bang kinakabisado niya ay
nakakapagpailang sa akin.

"Don't. It's b-beautiful."

Pinamulahan ako ng mukha sa sinabi nito lalo pa ng alisin nito ang kamay ko at
halikan ang ituktok ng dibdib ko habang ang isang kamay ay malayang hinahaplos ang
kabilang dibdib ko.

Hindi ko na napigilan at kumawala ang ungol na tila ba nahihirapan ako at may

gustong abutin.

♫♫♫Girl relax, let's go slow I ain't got nowhere to go I'm just gonna concentrate
on you Girl are you ready, it's gonna be a long night Throw your clothes (Throw
your clothes) on the floor (on the floor)

I'm gonna take my clothes off too I made plans to be with you

Girl whatever you ask me, you know, I could do

I'll make love to you Like you want me to And I'll hold you tight Baby all through
the night I'll make love to you When you want me to And I will not let go 'Till you
tell me to♫♫♫

Hanggang sa umabot ang kamay nito papunta sa gitnang bahagi ng katawan ko. And
before I knew it I was curling my toes as I experienced a mind shattering orgasm. I
thought he's already done pleasuring me but to my surprise, he suddenly went down
from kissing my chest to my...

"S-stop, Cloud." Nahihiya kong saad habang pinagdidikit ko ang magkabila kong
binti.

"Let me Sky, I want to pleasure you... I wanna do this to

you wife." Bago pa ko muling makapagprotesta, naibuka niya na ang magkabilang binti
ko.

And then he started kissing me down there and started using his finger to enter my
center. Minutes passed by, and I felt that excruciating orgasm again. It felt good
but at the same time I'm feeling exhausted.

I was about to close my eyes when he knelt down in the bed and slowly removed his
robe. I blushed when I saw his manhood.

'Darn, he's huge!'

♫♫♫Baby tonight is your night And I will do you right Just make a wish on your
night Anything that you ask I will give you the love of your life, your life, your
life

I'll make love to you Like you want me to And I'll hold you tight Baby all through
the night I'll make love to you When you want me to And I will not let go 'Till you
tell me to...♫♫♫

He went on top of me. And slowly kissed me.

"Are you ready?" He asked me. Namalayan ko na lang na tumatango ako.

I felt pain as he thrust himself down to my center. Napayakap ako ng mahigpit sa

balikat ni Cloud. Though I am not a virgin, it's also been eight years ago since
that night happened.

"I-I'm sorry, wife. I'll be gentle." Tila hirap na hirap na bulong sa akin ni
Cloud.

"It's o-okay Cloud. Just do it." He's kissing me while slowly thrusting himself
making me moan in pleasure.

Minutes passed by and he thrust in me, faster and faster and faster. Until I felt
him stiffened and as we entwined our fingers we reached our climax.

"I love you Sky..." Saad nito habang humihingal pa. He slowly removed himself and
rolled down to my side.

"I love you too Cloud." I answered back before I close my eyes and fall down into a
deep slumber.

♫♫♫I'll make love to you Like you want me to And I'll hold you tight Baby all
through the night I'll make love to you When you want me to And I will not let go
'Till you tell me to...♫♫♫
TBC

Vote|Comment|Share

I know sabaw ang BS nila. Sarreh.. puro kasweetan ang dalawa sa mga past chapters
but sorry to tell you guys, hindi sa lahat ng oras masaya...kadalasan kailangan
nilang lumuha at masaktan...

~Jennely

=================

AWS CHAPTER 59

Dedicated ang chapter na ito sa mga new readers at sa mga nanatili ko pa ring
readers :)

Chapter 59

One month later.

Huminga ko ng malalim bago ko muling pinakatitigan ang sarili ko sa salamin. I am

wearing a black elegant off-shouldered gown with sequins and lace paired with a
white high heels, na siyang nagpatangkad sa akin. Simple lang ang kolorete ko sa
mukha na siyang ini-request ko sa nag-ayos sa akin kanina-nina lamang. Maayos
namang nakapusod ang humaba ko ng buhok.
"You're gorgeous." Napalingon naman ako sa nagsalita at nakita ang gwapong-gwapo
kong asawa na papalapit na sa akin. Bagay na bagay dito ang suot-suot niyang suit
na ako pa mismo ang pumili.

"Do we really have to go to the party?" Tanong ko dito ng tuluyan siyang makalapit.
Hinawakan naman nito ang pisngi ko at mataman akong pinakatitigan.

"Ayaw mo ba talaga?"

"Hinde naman. I'm just--" I was cut off from what I am saying when he suddenly
kissed me.

Agad din naman itong lumayo sa akin "Don't be afraid. I know na hindi mo talaga
hilig ang humarap sa ibang tao. But I'm here. So there's nothing to worry about.
And besides, I will take this opportunity to let them know that my wife is back and
I am now a father. And that, we're going to marry each other again.."

Tonight is the anniversary of the Monteciara

Entertainment Company. At ngayong gabi din opisyal na ipapakilala ni Cloud sa

publiko ang mga bata.

"Fine, if it's really what you want then I guess wala na akong magagawa pa..."
Natatawa ko ng saad. Unti-unti na ring nawala ang kabang nararamdaman ko sa
pagharap sa mga tao lalo pa't maraming dadalo sa okasyon kasama na ang media.

"Just let me do this. You don't know how happy I am, now that we're going to be
together for the rest of our lives. And I want everyone to witness that."
"Alright. I trust you." Saad ko makaraan ay tumalikod ako at muling pinagmasdan ang
sarili ko sa salamin.

"Seems like may kulang sa suot mo." Napakunot-noo ko sa sinabi ni Cloud at

napatingin sa sarili ko.

Ano namang kulang sa suot ko?

At bago pa ko muling magsalita, naramdaman ko ang paglagay ng malamig na metal sa

leeg ko.

It's a necklace.

A beautiful and extravagant necklace.

"Cloud, ang mahal nito." Namamangha kong saad. It's not a simple necklace. It has a
diamond heart pendant. At malaki ito, maikokompara sa isang barya. Ganoon kalaki.

"It's a gift from me. And it suits you. Because just like that diamond, you are
precious to me." Niyakap ako nito mula sa likod at naramdaman ko ang mabining halik
nito sa leeg ko.

Agad naman akong nakaramdam ng kakaibang init. It's been one month since that
night. The night he proposed to me. The night I became his again and he became
mine.

/>

And if you'll ask me if we did it again. Yes. Almost every night, it became our
thing. Lovemaking. I guess we really make up for our lost times. At gusto na rin ni
Cloud na magkababy na ulit kami. And I don't disagree with him though, malalaki na
ang kambal at gusto ko rin naman maranasan ni Cloud ang makitang lumaki ang anak
namin.

Kung anong makakapagpasaya sa kanya, gagawin ko.

And one month from now, I'll be mark again as the wife of Cloud Rendrex Monteciara.
Kung ako ang papipiliin, I want a simple wedding, nothing grandiose. But that's not
what Cloud wants me to have. And so, two months pa ang preparation bago kami muling
ikasal.

"Let's go before I can't control myself again, wife." Natawa na lang ako and for
the last time I looked myself on the mirror and silently prayed that nothing goes
wrong for this night.

*****

"Daddy, will the people there will like me?" Napatingin naman ako sa anak kong si
Claudi na napakagandang tignan sa suot-suot nitong above the knee black gown at may
tiara pa sa ituktok ng kanyang buhok.

Nasa loob na kami ng sasakyan papunta sa Monteciara Hotel kung saan ang venue na
pagdarausan ng party. And for sure, nandoon ang best friend ko na nag-ala kabute na
naman at hindi nagparamdam sa akin mula isang buwan na rin. Hindi ko pa siya
nakukurot sa suhestiyon niya sa asawa ko na bigyan ako ng annulment papers na
siyang nakapagpaiyak sa akin.
"The people there will definitely love you princess." Nakangiti namang

paglalambing ni Cloud sa bumungisngis na si Claudi matapos marinig ang sinabi ng

ama niya.

"I hate crowds." Narinig ko namang bulong ng katabi kong si Klode na hindi naman
pahuhuli sa kagwapuhan ng ama niya.

"You'll do good big boy." Saad ko naman at tinapik ito ng mahina sa pisngi.

I guess may namana din pala sa akin ang anak ko. Parehas kaming ayaw humarap sa
madaming tao.

Ilang saglit lang at tumigil na ang sasakyan hudyat na kailangan na naming bumaba
ng kotse at humarap sa madaming tao. Bumaba ang driver at pinagbuksan kami ng
pinto. Unang bumaba ang mag-ama na si Claudi at Cloud.

Mahigpit namang kumapit sa kamay ko si Klode at sabay kaming bumaba. Nagkikislapang

kamera ang sumalubong sa amin. Ninenerbyos man ay ngumiti pa rin ako lalo na ng
makita si Claudi na kumakaway pa sa kamera at giliw na giliw na nginingitian ang
mga tao.

Umabrisete ako kay Cloud at sabay-sabay kaming naglakad papasok pero dahil nga may
mga press hindi maiiwasan na may mga tanong na sumalubong sa asawa ko.

"To answer all of your question. Yes, my wife is back. And I am now a father. Now,
if you'll excuse us everyone." Iyon lamang ang sinabi ni Cloud at dali-dali na
kaming pumasok sa loob. Mabuti na lamang at pinigilan na ng mga guard ang mga press
na nangungulit pa rin.

Dama ko ang bulungan at tinginan ng mga tao as soon as we entered the hall.

"And now let's us all welcome our CEO Mr. Cloud Rendrex Monteciara with his

wife Mrs. Skyleigh Monteciara with their children." Saad ng emcee. Agad namang
nagpalakpakan ang mga tao sa bulwagan.

"Mr. Harushika, I'm glad na pinaunlakan niyo ang imbitasyon ko." Saad ni Cloud at
kinamayan ang lalaki na mukhang kaedad ni Papa na ngiting-ngiti na nakatingin sa
amin.

"I wouldn't miss it Cloud, especially now that I would be able to meet your
gorgeous wife." Ngumiti ito sa akin na ginantihan ko naman.

"Good evening po." Saad ko.

"Good evening din sa'yo hija, kaya naman pala ganado magtrabaho si Cloud ay dahil
may napakaganda siyang asawa sa tabi niya at..." Nabaling ang paningin nito sa
kambal "...napakaganda't gwapong mga anak."

"Hello young lady, what's your name?"

"I am Leighrah Claudine po. But everyone calls me, Claudi." Bibong sagot ni Claudi.
"You're so beautiful just like your Mommy, Claudi."

"Kayo din po, you're handsome po." Tumawa naman ng malakas si Mr. Harushika at
makaraan ay binalingan ng pansin si Klode "And you, young man?"

"I'm Leighton Klode po." Mahinang saad ni Klode na tila nahihiya pa. Ngumiti naman
si Mr. Harushika at saglit pang nakipaghuntahan sa amin at nagpaalam na rin.

Madami pang tao kaming kinamayan at nakausap bago kami makarating sa table kung
nasaan sina Mama, Papa at Thunder.

"Goodevening Ma at Pa." Saad ko sabay beso sa mga pisngi nila.

"You

look beautiful hija." Sabay na saad nito kaya naman natawa ko.

"Hey, Skyz hindi mo ba namiss ang best friend mo?"

Inirapan ko naman si Thunder na parang bata na nakanguso pa. Lumapit na rin ako sa
kanya at bumeso sa kanya pero siyempre hindi mawawala ang pangungurot ko sa kanya.

"Oh my gosh, ang cute naman ng mga babies ko. Come to momsy my cute apo's..." Hindi
ko na pinansin ang pagrereklamo ni Thunder at nakangiting pinagmasdan na lang si
Mama na pinupupog ng halik ang mga anak namin ni Cloud.

******

"Thank you everyone for coming to the celebration of the 25th Year Anniversary of
this company... This company means a lot to me..." Titig na titig ako kay Cloud
habang ikinukwento niya ang mga naganap na pangyayari at mga natutunan niya sa
pagmamanage ng kompanya nila. At hindi ko maiwasang humanga sa angking talino at
sipag na ipinamalas ng asawa ko.

"...and now, I would like to invite my lovely wife and our adorable kids to this
stage to officially introduced them to all of you...Let's us all welcome, my
family... " Agad na tumayo si Claudi at kinawayan pa ang mga taong pumapalakpak sa
amin. Habang si Klode naman ay nanatiling nakaupo at nakayuko. Kitang-kita ko sa
namumula niyang tenga na nahihiya si Klode.

"Let's go na Klode..." Pag-aaya ni Claudi. Tumingin naman sa akin si Klode at tila

sinasabi ng mga mata niya na ayaw niya. Yumuko naman ako at hinimas ang pisngi ng
anak ko.

"Nahihiya din si Mommy,

Klode...But, Daddy will be happy kung papanik tayo doon..." Marahan akong ngumiti
at dahan-dahan naman itong tumango.

Hawak ko sa magkabilang-kamay ang kambal habang sinalubong naman kami ni Cloud sa

ibaba ng hagdan patungong stage. Sabay-sabay kaming pumanik at muli ay pumalakpak
ang bawat tao sa bulwagan. Kitang-kita ko mula sa pwesto ko ang umiiyak na si Mama
ngunit nakangiti at inaalo naman ito ni Papa na bakas din ang kasiyahan sa mukha.
Pahuhuli pa ba ang bestfriend ko na kumindat pa sa akin at nag-thumbs up sa kapatid
niya.
"Again, this is Skyleigh Vergara Monteciara, my wife... Hindi ko itatago sa inyong
lahat na matagal nawala ang asawa ko dahil sa hindi pagkakaunawaan sa pagitan
naming dalawa... But now, she's back with our lovely and adorable twins...Leighrah
Claudine Monteciara... " Muling ngumiti at kumaway si Claudi na tila tuwang-tuwa
siya sa ginagawa niya. "...Leighton Klode Monteciara..."

"Ngumiti ka naman big boy!" Nagtawanan ang bisita ng sumigaw si Thunder kaya agad
namang yumuko si Klode at tila gustong magtago sa likod ko.

"Hindi lahat ng tao nabibigyan ng isa pang pagkakataon para itama ang lahat ng
pagkakamali nila sa buhay nila... And I am lucky to be given that chance... and
this time I will make sure that I won't waste it again just like before... so I
would like to announce to all of you that this coming October, I would marry again
my wife to renew our vows... and hopefully makadalo kayo... And to end this very
long speech ...again, I would like to say I love you to my family,

kids and most especially my wife..." Inakbayan ako ni Cloud at hinalikan sa gilid
ng noo.

"I love you, my wife..." Pabulong nitong saad sa akin. Malakas man ang palakpakan
dulot ng mga bisita dinig na dinig ko pa rin ang sinabi ni Cloud. Dinig na dinig ko
ito hindi lamang ng tenga ko kung hindi ng puso ko.

"I love you too, my husband..." Sagot ko naman dito.

"I love you too Daddddddy..." Matinis na sigaw ni Claudi habang si Klode naman ay
nakangiting yumakap sa amin ni Cloud.

Nagtawanan ang lahat maging kami ni Cloud na kagya't na natigil sa ingay mula sa
pinto.
"Sinabi ng bitawan niyo akooooooo..." May isang lalaki na nagpupumiglas sa hawak ng
dalawang bodyguard na nasa may entrance kanina lamang.

"Sir! Hindi nga po kayo pwede dito---" Hindi na naituloy ang sasabihin ng guard ng
bigla itong suntukin ng lalaki at nagmamadaling pumunta sa amin. Napahigpit ang
kapit ko sa dalawang bata na mukhang natatakot na rin. Habang si Cloud naman ay
pumunta sa unahan ko at humarang sa amin.

"Anong ginagawa mo dito Lance?! Umalis ka na!" Saad ni Cloud sa lalaking nahawakan
na muli ng guard.

Lance?

Sino siya?

Anong pakay niya sa amin?

"Huh? Bakit Monteciara? Natatakot ka ba na malaman ng mga tao dito ang baho mo?!...
Natatakot ka ba na malaman ng mga tao dito na ang tinitingala nilang si Cloud
Monteciara ay isang taksil... ang matagal na naging sekretong karelasyon

ng sikat na artista na si Charlotte Perez..." Napasinghap ako sa pangalan na

binanggit ng lalaki hindi lamang ata maging ako kung hindi maging ang mga bisita
"---ang babaeng dahilan kung bakit iniwan ka ng asawa mo , ang babaeng ipinagpalit
mo sa asawa mo noon... na ngayon ay parang basura na itinapon mo dahil bumalik na
muli ang babaeng..." Tumawa ang lalaki at hindi ko maiwasang kilabutan sa
sarkastiko nitong pagtawa "Mahal mo?" Patanong nitong saad.

"Marunong ka nga ba talagang magmahal Monteciara?!" dagdag pa nito.

"Tumahimik ka na Lance! Tigilan mo na 'to. Nag-usap na kami ni Charlotte--" Napuno
ng bulungan ang lugar lalo ng marinig nila mismo sa bibig ni Cloud ang pangalan ng
babaeng minsang minahal ng asawa ko.

"Nag-usap? Paanong pagkausap ba ang ginawa mo kay Charlotte at hindi lang iisang
beses niyang sinubukang saktan at patayin ang sarili niya?! " Tila nanghina ang
tuhod ko sa narinig ko at naramdaman ko ang pagbuway ko.

"Sky!" Napatingin ako sa tabi ko kung nasaan nandoroon na pala sila Mama, Papa at
Thunder.

"I'm fine. Kunin niyo muna sila Claudi at Klode..." Tukoy ko sa dalawa na tila
naguguluhan at nagugulat sa naririnig nila.

"At habang nagpapakasaya ka sa piling ng pamilya mo, sa piling ng mga anak mo...
Nagdurusa si Charlotte... Si Charlotte na nagawang ipalaglag ang sarili naming anak
para sa 'yo! Para makasama ka niya...Para maging masaya sa 'yo pero isa ka talagang
malaking tarantado at gag0 dahil nagawa mo pa ring saktan siya... Kaya kasalanan

mo! Kasalanan mo kung bakit namatay ang anak ko!" Natahimik ang lahat at tila
huminto naman ang paligid ko.

Anak?

Pinatay ni Charlotte ang anak niya para kay Cloud?

Paanong? Paanong nagawa niya ang bagay na iyon sa isang buhay na walang kamuwang-
muwang?

"Stop that fucking video or else I'ma fucking sue you!" Sigaw ni Thunder na hindi
ko na napagtuunan ng pansin. Hindi ko na nga rin namalayan na hindi pa rin sila
bumababa ng entablado.

"Hindi ko alam ang sinasabi mo Lance... Wala akong alam, I didn't even know na
nabuntis mo siya so don't you dare blame me for something I didn't even know nor
do!" Sigaw ni Cloud.

"Diyan ka magaling Monteciara, ang manatiling walang alam... Ngayon, anong masasabi
niyo sa kabaitan at kadakilaan ng tinitingala niyong si Cloud Monteciara?" Hindi ko
tinignan ang reaksyon ng mga tao at hinigpitan ko na lang ang kapit sa kanang kamay
ni Cloud na hindi bumitaw sa akin mula kanina pa.

Ano man ang sabihin ng lahat , hindi ako bibitaw... sa relasyong ito... sa
pamilyang 'to... hindi na ko tatakbo katulad ng ginawa ko walong taon na ang
nakakaraan...

Pumunta ako sa tabi ni Cloud imbes na manatili sa likod niya...Kilala ko si Cloud,

sinasabi niya man na wala siyang kasalanan sa ginawang pagpapalaglag ni Charlotte
sa anak nila ng Lance na nasa harap ko. Deep inside him, I know a part of him is
blaming himself... And I won't let that happen...

"Hindi pa pala tapos

ang regalo ko para sa'yo Monteciara... " Kinabahan ako ng ngumisi ang lalaking nasa
harap ko at may hinugot na envelope sa suot-suot niya. Bago pa makalapit si Cloud
ay agad nitong nabuksan iyon at ipinasabog ang laman sa mga tao sa unahan at
papunta kanila Thunder kung nasaan ang mga anak namin.
Its pictures...

Lots of pictures...

A picture of Charlotte and Cloud's intimate and sweet moments...

"Just an evidence sa kalokohan mo...." Pagkatapos sabihin 'yon ay tumatawa itong

umalis habang ako ay pinipigilan umiyak habang pinagmamasdan ang isang litrato na
naghahalikan si Cloud at Charlotte.

I know it's in the past... But still, it hurts me...

Hindi lang dahil sa nararamdaman ko kung hindi dahil sa mapanghusgang tingin na

iginagawad kay Cloud ng mga tao.

"I hate you,umalis ang Mommy dahil niloko mo siya, dahil sinaktan mo siya!" Tuluyan
na akong umiyak ng marinig ang sinabi ng umiiyak na si Klode habang titig na titig
sa litratong nasa paanan niya. Umiiyak na rin si Claudi na karga-karga na ni Papa.

"Leighton, stop talking to your Dad that way! You don't understand---" Sigaw ko.

"Sky, sa bahay niyo na kausapin ang mga bata... Ako ng bahala dito." Saad ni
Thunder.
Ang akala ko okay na ang lahat.... Ang akala ko tapos na ang lahat.... That finally
Cloud and I will be able to be happy... with our twin.

Akala ko lang pala 'yon....

Now, paano namin haharapin ang nagbabalik na bangungot ng nakaraan?

Lalo pa't nasaksihan ito ng mga anak namin?

Paano?

Paano nga ba?

TBC

A/N: CAPSLOCK PARA INTENSE :D

I KNOW SOBRANG TAGAL NG UPDATE MARAMING NAINIS SA KAKAHINTAY... HINDI AKO HIHINGI
NG PASENSYA DAHIL HINDI KO NAMAN ITO GINUSTO... BLAME IT ON THE CLIMATE CHANGE NA
BINIGYAN NA NAMAN AKO NG SAKIT (UBO ETC.,).... AT SA UTAK KO NA AYAW MAKISAMA...

5 CHAPTERS TO GO AT TAPOS NA 'TO KAYA MAGBASA MUNA KAYO NG COMPLETE KUNG INIP NA
KAYO ^.^...
AUGUST OR SEPTEMBER KO SINIMULAN ANG AWS AT NAGING REGULAR ANG UPDATE DAHIL THAT
TIME MAY GAMIT PA KONG LAPTOP... NA KINUHA NA SA AKIN NG MAY-ARI KAYA NAHIRAPAN NA
KONG MAG-UPDATE DAHIL MOBILE LANG ANG GAMIT KO...

BUT GOOD NEWS, MAY COMPUTER NA KO, HOPEFULLY MAKISAMA ANG BRAIN CELLS KO PARA HINDI
NA UMABOT NG BAGONG TAON ANG ENDING NITO.

ADVANCE MERRY CHRISTMAS, EVERYONE...

COMMENTS AND VOTES NA LANG... GIFT NIYO NA SA AKIN 'YON ^_^

~Jennely

=================

AWS CHAPTER 60

Chapter 60

Skyleigh's POV

"Kailan pa po ang naging relasyon niyo kay Ms. Charlotte?"

"May katotohanan po ba ang sinasabi ng dating CEO na si Mr. Lance?"

"Ms. Skyleigh, ano pong masasabi niyo sa ginawang pagtataksil ng asawa niyo sa
inyo?"

"Matutuloy pa rin po ba ang muli ninyong pagpapakasal?"

Magulo. Maingay. Nakakasilaw na kislap ng mga kamera ang sumalubong sa amin

pagkalabas na pagkalabas namin sa hotel. Ang totoo gusto kong sigawan ang mga
reporter na walang habas magbigay ng mga mabibigat na tanong sa amin gayong
nakikita naman nila na kasama namin ang mga anak namin.

Si Claudi na nakatulog na sa bisig ni Papa na umiiyak.

Si Klode na hindi man umiiyak katulad kanina ay bakas ang galit at pait sa mga
mata.

Ni ayaw niyang dumikit kay Cloud at pirmeng nakakapit sa akin.

At si Cloud na tiim man ang bagang ay hindi makakaila ang lungkot sa trato sa kanya
ni Klode. Kaya naman pinisil ko ang kamay niya at lalong hinigpitan.

Sa pamamagitan nito ipinaparating ko sa kanya na hindi siya nag-iisa.

Na sabay naming haharapin ang unos na ito.

Magkasama at walang naghihiwalay.

###---###

"I'm sorry Sky, hindi sana 'to mangyayari kung hindi ko kayo dinala ng mga bata
doon. Kung hindi ako naging gag0, kung sana ikaw ang pinili ko noon. Kung sana
hindi ko na binalikan si Charlotte, kung sana. Damn it! Bakit ba palagi ko na lang
nasasaktan ang mga tao sa paligid ko...." Saad ni Cloud habang malungkot na
nakatingin sa langit. Nasa veranda kami at ni hindi man lang nakakapagpalit pa.
Pero gusto

kong makausap si Cloud, gusto kong sabihin niya sa akin ang lahat.

Tulog na ang mga bata ng maiuwi namin sila. Kinakabahan pa rin ako sa magiging
trato nila kay Cloud ngayong nakita nila ang mga larawan na iyon . Nakaalis na din
sila Mama at Papa, and I can't help but to feel sad habang nakikita ko sa mga mata
nila na disappointed sila kay Cloud. I can't help but to feel sad habang tinitignan
nila ako na parang humihingi sila ng tawad sa nagawa ni Cloud.

"Stop it Cloud, stop saying you're sorry. Hindi ako galit, kaya imbes na humingi ka
ng sorry sa akin. Gusto kong sagutin mo ko, sino 'yung lalaki kanina?"

"He's Lance. Ex-boyfriend ni Charlotte. He's also the reason why Charlotte and I
broke up. May nangyari sa kanilang dalawa ni Charlotte..." Napabuga ko ng hangin sa
nalaman ko.

"May kasalanan siya sa'yo and yet, kung umasta siya para bang ikaw pa ang may
kasalanan sa kanya!" Naiinis kong saad.

"Do you wanna know kung bakit may nangyari sa kanila ni Charlotte noon?" I was left
dumbfounded with what Cloud asked all of a sudden.

"Why? Why did Charlotte cheated on you Cloud? Bakit nga ba? When you are willing to
give her everything... bakit nga ba nagawa niya sa'yo 'yon... "

"Charlotte lost her parents when she was young... Nagpakamatay ang Mommy niya..."

"What?!"

"Her dad had a mistress, isa itong artista... sikat na artista. When Charlotte's
Dad broke up with that woman. Ipinagkalat ng babae ang relasyon nila ng Daddy niya
sa publiko, Charlotte's Mom was left devastated kaya siguro ito nagpakamatay..."

Maniniwala ba kayo kung sasabihin

kong hindi ako kailanman nagalit kay Charlotte?

Dahil isa siya sa rason kung bakit ilang beses akong nasaktan ni Cloud noon...

I'm sure, walang maniniwala sa inyo.

Pero tama naman kayo.

Imposibleng hindi ako magalit kay Charlotte.

Dahil hindi ako isang santa. Marunong din magalit ang puso ko.

Lalo pa sa isang babae na walang ginawa kung hindi i-take for granted ang lalaking
mahal ko.

Naiinggit din ako kay Charlotte and never akong naawa sa kanya.

But knowing her story, hindi ko maiwasang maawa sa kanya. Hindi ko maiwasang
maipagkumpara ang buhay niya sa buhay ko.

Parehas man kaming nawalan ng magulang sa murang edad, hindi kailanman napuno ng
galit at pait ang puso ko dahil dito. Dahil lumaki akong nasa tabi ko si Titamoms
na walang sawang minahal ako. Ang mga Monteciara na naging pangalawang pamilya
ko... Pero kung sana... kung sana hindi siya nilamon ng galit at paghihiganti...
marahil masaya na siya sa piling ng lalaking mahal niya.

(A/N: Kung matatandaan niyo sa chapter ng break up ni Cloud at Charlotte ... Nasabi
doon ni Cloud ang mga kaganapan at pinaggagawa ni Charlotte sa buhay niya... Hahaba
na kung ikukwento ko pa ulit. Back read na lang kung na-amnesia kayo LOL)

"You should talk to her Cloud..." Saad ko matapos maikwento sa akin ni Cloud lahat
ng tungkol kay Charlotte.

"Sky... " Tumingin ito sa akin at nakikita ko sa mga mata niya na natatakot siya.

Alam ko kung ano ang kinatatakutan niya... Ang masaktan ako ... At hindi naman
maiiwasan 'yon kung kakausapin niya ang ex niya. Dahil asawa niya ako.

"I can't." Muli nitong saad.

"Kung dahil lang

sa akin kaya ka nag-aalinlangan na puntahan siya at kausapin. Stop worrying Cloud,

I'm bothered sa sinabi 'nung Lance kanina... that she is trying to kill herself.
She needs help Cloud and I think she---"

"No! I've done it before, and look what happened. Nawala ka sa akin, naawa ako sa
kanya noon, sinagip ko siya mula sa ginagawa niya sa sarili niya noon pero ikaw..."
Nangilid ang luha ko ng makitang tila pinipigilan nito ang maluha kaya naman
niyakap ko siya ng mahigpit. "Ikaw, mag-isa ka... mag-isa ka sa pagpapalaki ng mga
anak natin...Ikaw ang umako sa responsibilidad na dapat ako ang gumawa. At hanggang
ngayon, hindi ko pa rin maiwasang sisihin ang sarili ko sa mga maling desisyon ko
noon."

"But I'm here now Cloud, and I won't run away nor leave you again. Never... I can't
be happy knowing that a woman is trying to kill herself because my husband left her
for me... " Pabulong kong saad na ginantihan nito ng mahigpit na yakap.

"Hindi ko lang siya iniwan para sa'yo o para sa kambal Sky. Iniwan ko siya dahil
gusto kong maging masaya kasama ng mga taong mahal ko. Matagal ko na dapat ginawa
'yon. " Umalis ako sa pagkakayakap sa kanya at pinakatitigan siya sa mata niyang
may bahid na ng luha.

"Cloud, kaya mo ba? Kaya mo bang makatulog sa gabi o mabuhay kasama ko na masaya
knowing na 'yong babaeng minahal mo dati ay sinisira ang sarili niya dahil sa
nawala ka sa buhay niya?" Napaiwas ito ng tingin sa akin and I already knew the
answer.

We can't be completely happy. Maging masaya man kami hindi pa rin mawawala sa isip
namin ang mga nalaman namin ngayong gabi.

"Cloud, masakit din para sa

akin ang sinasabi ko sa'yo ngayon. But I want us to be free. Free from the shadows
of our past so we can start anew."

"I understand what you're saying Sky but... I'm afraid to see her. Hindi ko alam
kung kaya kong makita siya."

"Why is that?"

"He said that Charlotte killed her baby because of me. How can I face her?! How can
I face someone na nagawang patayin ang inosenteng bata para makasama ako?!" Umiiyak
na nitong saad.

Tama ako.

Sinabi man kanina ni Cloud na wala siyang kasalanan sa ginawa ni Charlotte. I know
he's lying. Dahil si Cloud ang tipo ng tao na madaling sisihin ang sarili niya sa
mga bagay na hindi naman lahat ay siya ang may kasalanan.

"Cloud! Listen to me, it is not your fault!" Sigaw ko dito at muli siyang niyakap
ng mahigpit.

"Hindi nga ba?" Pabulong nitong sagot sa akin.

"Desisyon ni Charlotte 'yon... Isang maling desisyon. Hindi lahat kasalanan mo!"

"But she did it because of me---"

"No! She did it dahil selfish siya, ginawa niya 'yon hindi para sa'yo kung hindi
para sa sarili niya!" Natahimik ito at naramdaman ko ang pagyugyog ng mga balikat
nito na nangangahulugan ng tahimik niyang pag-iyak.

"T-Thank you... thank you Sky for trusting me, for believing me and for making me
feel that I am not alone. But seeing the look in the faces of Klode, Claudi, Mom
and Dad... I knew that they hate me.They're hurting because of me. At ikaw, hindi
mo man sabihin, alam ko nahihirapan at nasasaktan ka rin na makita silang
nagkakaganoon...And it pains me Sky." Saad nito makaraan ang katahimikan at tanging
pag-iyak lang

namin ang namamayani.

"Cloud... Pagsubok lang 'to... Everything will be alright. Let's solve this step by
step. I know Klode and Claudi. They will not hate you because you're their father.
It won't change Cloud, nagulat lang sila. At sila Mama at Papa...they don't hate
you, they're just disappointed. Malaki ang pagkakaiba ng dalawang salita na 'yon.
Trust me."

Tumango ito at humiwalay sa akin. Nginitian ko siya.

Ngiting nagsasabing magiging okay din ang lahat.

Dahil magkasama kami. At sabay naming haharapin ang problema na ito.

###---###

Nagising ako sa mataas na sinag ng araw na tumatama sa mukha ko. Napakunot-noo ako
at napaisip ako kung bakit ganoon samantalang nakaset ang alarm ko ng madaling
araw. Agad-agad akong bumangon at tinignan ang orasan sa night table. Nanlaki ang
mata ko makitang pasado alas-otso na.

Gumagana pa naman ang orasan pero nakapagtatakang hindi ito tumunog.

Ah! Mukhang pinatay ni Cloud ito dahil anong oras na rin kami nakatulog...

Magluluto pa ako ng agahan ng mga bata pati ni Cloud kaya agad akong dumiretso sa
banyo at naghilamos. Bagama't may dalawang maid na kinuha ni Cloud, gusto ko pa rin
na ako ang personal na nag-aasikaso sa kanila.

Dumiretso ko sa kwarto ng kambal at nakitang ayos na ang dalawa para sa pagpasok sa

eskwelahan. Since they turned eight, hindi na sila nagpapaligo sa akin at sila na
mismo ang nag-aayos ng sarili nila para sa pagpasok.

"Goodmorning my big babies!" Nakangiti kong saad pero agad naglaho ito ng makita
ang mga ekspresyon nila sa mukha. Tila papaiyak si Claudi samantalang si Klode ay
masama

ang tingin sa hawak-hawak niyang tablet.

"What's wrong?" Tanong ko at agad lumapit sa kanila.

"Everyone is mocking and laughing at us." Saad ni Klode. Lumapit naman sa akin si
Claudi at yumakap sa bewang ko habang humihikbi.

"They're calling so many bad names for Daddy, Mommy. And I hate them." Kinuha ko
ang tablet at agad itong tinignan.

'The high and mighty CEO Cloud Rendrex Monteciara Scandal'

That's the caption. With Cloud and Charlotte intimate and sweet pictures taken
years ago when they are still together. Nanghina ang mga tuhod ko at napatingin ako
sa mga anak ko.

"No one's gonna watch and use internet for the mean time." Saad ko habang
nanginginig ang kamay na pinatay ang gadget. Lumapit ako kay Klode at umupo sa tabi
nito. Kumandong naman sa akin si Claudi at yumakap.

"Not all you see, read or heard is true kids. Don't believe them, ako---kami ng
Daddy niyo ang paniwalaan niyo."

"Then what's the truth Mommy? Ano ang mga ibig sabihin ng mga larawan na iyon?"

Napipilan ako sa tanong ni Klode at hindi ko mawari kung paano ko siya sasagutin.

"Breakfast is served!" Napatingin ako sa pinto at nakitang ngiting-ngiti si Cloud

pero katulad ko ay agad naglaho ito ng makita ang hitsura ng mga bata.

"What's wrong?" Nag-aalala nitong tanong.

"I asked you before why did you left him..." Nakita ko ang sakit sa mga mata ni
Cloud ng ni hindi man lang siya tinawag na Daddy ni Klode "You told me bata pa ako
para maintindihan ang lahat. Now, I guess I already knew the reason. Sinaktan ka
niya. Pinagpalit ka niya sa babaeng nasa picture. And I hate him."

"Klode---" Tumayo ang huli at ni hindi man lang tinapunan ng pansin si Cloud na
nagtangka siyang kausapin.

"Leighton hindi kita pinalaking bastos!" Sigaw ko pero ang anak ko ay dire-diretso
pa ring umalis.

Tatayo na sana ako at kakastiguhin si Klode ng hawakan ako sa braso ni Cloud.

"Enough Sky, mas mabuti sigurong hayaan muna natin siya. Later. Let's talk to him
later. Sarado pa ang isip niya at mukhang hindi pa siya handang marinig ang mga
paliwanag ko."

Hindi na ako nakapagsalita at tumango na lang. Baka nga tama si Cloud, mukhang
kailangan ko munang palipasin ang sama ng loob ni Klode.

"Daddy..." Lumuhod naman si Cloud at pinantayan si Claudi na huminto na sa pag-iyak

ngunit halatang malungkot pa rin ito.

"I'm sorry princess. Do you hate me too?" Tila kinakabahan na tanong ni Cloud.

Hindi nagsalita si Claudi at napangiti ako ng yakapin niya si Cloud.

"I don't Daddy. Cloud said bad ka, sabi din sa nabasa kong news na masama ka daw.
But I don't believe them because you're my Daddy, my hero and ikaw lang ang
paniniwalaan ni Claudi. You love me, you love Mommy and Klode, and I believe that
they are all lying... I love you Daddy..." Napaluha ako at nakita ko rin ang
pagpatak ng luha ni Cloud.

"I love you too, my princess." Saad nito habang niyakap niya ng mahigpit si Claudi.

TBC

Merry Christmas!

~Jennely
=================

AWS CHAPTER 61

Chapter 61

A/N: Three point of view in one chapter. Sakit sa bangs LOL.

Enjoy reading.

Charlotte's POV

Bata pa lang ako, palagi na lang ako naiiwanan. Ano bang mali sa akin? Bakit lahat
na lang ng mahalaga sa buhay ko kinukuha sa akin. Si Mama. Si Papa. At ang lalaking
mahal na mahal ko. Si Cloud.

"Hanggang ngayon ay hindi pa rin naglalabas ng statement si Mr.Cloud at ang bigla

na lang nawala sa limelight

na si Ms. Charlotte... ang pananahimik nga ba nila ay nangangahulugan na inaamin

nila ang kanilang naging relasyon?"

"Why did you do it?" Tanong ko sa lalaking agad pinatay ang telebisyon at tumingin
sa akin.

Si Lance. Ang lalaking minsan ko na ring minahal pero nagawa akong iwanan at
talikuran.

"Hindi ka ba masaya? " Nakangisi nitong saad.

Masaya?

Ano nga ba ang salita na 'yon para sa akin?

Masaya.

Minsan sa buhay ko naging masaya ko. Sa piling ni Cloud. At kung sana... kung sana
hindi ko siya sinaktan, baka ngayon ay masaya pa rin ako.

Dahil ako dapat ang nasa posisyon ng Skyleigh na 'yon, ako dapat ang asawa at ina
ng mga anak ni Cloud.

"At bakit naman ako magiging masaya gayong sinira mo si Cloud sa mata ng publiko?!
Sa ginawa mo maaaring

mawala kay Cloud ang posisyon niya sa kompanya! Sa ginawa mo magagalit siya sa
akin!" Pasigaw kong saad.

Napapitlag naman ako ng ibato nito ang hawak-hawak niyang bote ng alak. Kumalat ang
mapait na amoy nito at ang mga piraso ng bubog.

Bubog.
Bubog na tila inaakit akong kunin ko siya at itarak sa palapulsuhan ko. Para
matapos na ang lahat ng ito.

Nabalik ako sa realidad ng maramdaman ko ang lagapak ng kamay sa pisngi ko.

Napahawak ako dito at naramdaman ko ang pag-iinit ng gilid ng mga mata ko.

"Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?!" Umiiyak kong saad.

"Ginigising ka sa kahibangan mo! Huh! Ginawa ko 'yon para maging miserable ang
buhay ng lalaking tumalikod sa'yo, tapos hindi ka masaya at gusto mo na namang
saktan ang sarili mo? Nababaliw ka na Charlotte! Nababaliw ka na!"

"Hindi ako masaya dahil ayokong nahihirapan si Cloud! At baka nakakalimutan mo,
minsan mo na rin akong iniwanan at tinalikuran para sa mga pangarap mo kaya huwag
kang umasta na nakakaangat ka sa kanya! At wala kang pakialam kung patayin ko ang
sarili ko! Dahil buhay ko 'to hindi sa'yo!"

Yumuko ako at yumukyok sa tuhod ko. At katulad ng mga nakaraang buwan, wala akong
ginawa kung hindi umiyak na naman.

"Magiging masaya ka kung mapapasa'yo muli ang Monteciara na 'yon hindi ba?"
Napaangat ako ng ulo at puno ng lungkot na tumingin kay Lance.

"Oo, pero

paano pang mangyayari 'yon? Kaya hayaan mo na 'ko Lance. Hayaan mo na kong tapusin
ang paghihirap ko."

"I'll make it happen. He'll be yours again."

At namalayan ko na lang na nakikisama na 'ko kay Lance sa mga plano niya kahit na
nga ba alam kong mali ito. Baliw na nga ata ako. Mali. Baliw na talaga ako.

Skyleigh's POV

"Alam kong may alam ka Thundz, bakit hindi mo na lang sabihin sa akin?" Katahimikan
ang sumalubong sa kabilang linya.

Dalawang araw na ang lumipas ng mangyari ang insidente na 'yon sa party. Hindi man
ako nanonood ng balita, alam ko at nararamdaman kong hindi maganda ang naidulot
nito kay Cloud. Pero sa tuwing tinatanong ko naman ang huli ay sinasabi nitong ayos
lang ang lahat. Hindi ko na rin siya kinukulit dahil alam kong nasasaktan siya sa
trato sa kanya ni Klode. Until now, tahimik, walang kibo at malamig pa rin ang
trato ng huli kay Cloud. Ilang beses ko ng sinubukan kausapin ang anak ko pero
masama pa rin ang loob nito sa ama.

"Sky..."

"Please Thundz, Cloud won't say anything. Ayaw niyang malaman ko kung ano na ang
nangyayari sa kanya ngayon and I don't want to nag him kaya ikaw na lang ang
magsabi sa akin please."

"Ngayong araw na 'to magbobotohan ang board members kung mananatili pa ba si Kuya
sa posisyon niya

Sky."

Huminga ko ng malalim at hindi ko maiwasang kabahan sa narinig kong sinabi ni

Thunder.
Alam ko kung gaano kalaki ang impluwensya ng media sa posisyon ni Cloud sa
kompanya. To think na nagpakasal kami sa pagmamanipula ng media.

"Then what do you think will happen? Hindi naman siya matatanggal hindi ba?" Puno
ng pag-asa kong tanong.

"Sa loob ng walong taon lumaki ng lubusan ang MEC and it's because of Kuya. And as
far as I know he is one of the major stockholders of the MEC, but..."

"But what?" Nanghihina kong saad.

"I don't think mananatili pa rin siya sa posisyon niya dahil hindi siya ang may
pinakamalaking share sa kompanya. Ang tao na 'yon lang ang may kakayahan na
mapanatili si Cloud as a CEO Sky..."

"Sino yon? Sino ang taong 'yon?"

"It's Dad."

Si Papa Winter?

##---##

"Good afternoon po Maam." Matipid kong nginitian ang kasambahay na bumati sa akin
pagpasok ko sa loob ng mansiyon ng mga Monteciara.

"Nasaan sila sa Mama at Papa?"

"Nasa garden po." Tumango ako at nagpasalamat makaraan ay dumiretso na ako sa

garden.

'Dad doesn't want to help Kuya, Sky. Maybe if you could talk to him...just maybe
he'll help Kuya.'

Hindi ko lang lubusang maintindihan kung bakit ayaw tulungan ni Papa si Cloud. I
just can't. Kaya andito ko ngayon, susubok na kumbinsihin si Papa na umattend sa
board meeting

at suportahan si Cloud. I just hope magtagumpay ako.

"Sky?" Agad napatayo si Mama sa kinauupuan ng makita ko.

"Good afternoon po Ma, Pa." Matipid namang ngumiti ang dalawa at sinenyasan akong
lumapit sa kanila.

"Mabuti naman at napadalaw ka hija, kumusta ang mga apo ko?" Saad ni Mama.

"Okay lang naman po ang mga bata Ma. Nasa school sila ngayon. I'll fetch them up

later."

Okay?

Okay nga lang ba sila Sky?

Tudyo ng bahagi ng isip ko.

"That's good to hear after what happened a few days ago..." Natahimik ako sa sinabi
Papa maging si Mama.

"Tamang-tama Sky na naparito ka, nagbake ako ng favorite mong chocolate mousse.
Kukunin ko lang sa ref kaya maiwan ko muna kayo ng Papa mo dito." Pagbasag ni Mama
sa katahimikan na namayani sa paligid namin.

"Pa... I came here regarding---"

"Pinapunta ka ba ni Cloud dito para tulungan ko siya sa problema niya sa kompanya?"

Mapait na saad nito. Tila puno ng disgusto sa pagbanggit sa pangalan ng anak niya.

"Hindi po Pa, walang alam si Cloud na pumunta ko dito ngayon. Si Thunder ang
nagsabi sa akin regarding his issues sa company." Tumango-tango naman si Papa sa
sinabi ko.

"Pa, I just can't understand it. Why? Why don't you want to help Cloud? He's your
son. " Malungkot kong saad.

"Cloud

is my eldest, simula pagkabata never akong na-disappoint sa kanya. Walang rason din
para hindi ako magtiwala sa mga ginagawa niya dahil anak ko siya. But when you
left, for the first time na-disappoint ako sa kanya, Sky. Lalo pa ng sabihin niya
sa akin ang dahilan ng pagkawala mo sa buhay namin. Tinanggap ko 'yun Sky dahil sa
napatawad mo siya, dahil sa mga apo ko. Pero ang hindi ko matanggap ay paano niya
nagawa pa ring makipagrelasyon sa babaeng iyon imbes na hanapin ka. "

That's it. Hindi alam nila Papa at Mama na nanatiling magkarelasyon si Cloud at
Charlotte sa nakalipas na walong taon. But Thunder said to me na may nag-release ng
issue na habang binubuhay kong mag-isa ang mga anak namin ni Cloud. Nagpapakasaya
ang huli kapiling ang sikat na aktres sa nakalipas na walong taon. Nakakasiguro
akong si Lance na naman ang may pakana ng balitang 'yon. Damn that man for ruining
our lives. At mukhang ito ang dahilan kung bakit ayaw tulungan ni Papa si Cloud.

"Pa...it's not entirely his fault. Hindi niya kasalanan na hindi niya ako minahal
noon. Hindi ako umalis dahil lang sa nasaktan ako, I also want him to be happy with
the one he truly loves. At alam ko po that for the past eight years, he was still
in a relationship with her. Inamin niya sa akin 'yon at napatawad ko siya Pa,
napatawad ko po siya dahil mahal ko siya at gusto kong magsimula muli kasama siya.
Kami, ng mga anak namin. Kasama kayo nila Mama." Naluluha ko ng saad.

"Pero hindi siya naging masaya Sky dahil mali ang naging desisyon niya... At ikaw,
naiwan kang mag-isa. You're

not just anyone to me Sky, you're my daughter. Hindi man kita kadugo, pero anak na
ang turing ko sa'yo mula ng ipakilala ka sa'min ng TitaMoms mo. At hindi ko
maintindihan kung bakit ang sarili ko pang anak ang nanakit sa'yo."

"Pa... hindi ako naging mag-isa. Kasama ko sila Claudi at Klode, bawat okasyon may
mga kasama ko sa tabi ko... pero si Cloud...siya ang naiwang mag-isa. Dahil ng
umalis ako, nawalan si Cloud ng kapatid at magulang. And now, he needs you Pa. More
than anyone he needs you. Sa loob ng walong taon iginugol niya ang buhay niya sa
MEC kaya gusto kong manatili siya sa posisyon na iyon Pa. " Umiiyak ko ng saad.
Naramdaman ko namang tumabi sa akin ang Papa at niyakap ako.

"Do you really think na kaya ko siya hindi tinutulungan ay dahil sa galit ako sa
mga pagkakamali niya Sky? " Napaangat ako mula sa pagkakayuko ng marinig ang sinabi
ng huli.
"Then why Papa?"

"I want you and Cloud with the kids to run away. Masyado ng ginugulo ng media ang
buhay niyo. Kilala ko si Cloud he won't leave hangga't siya pa rin ang CEO ng
kompanya dahil hindi niya tatalikuran ang responsibilidad niya." Pinunasan ko ang
mga luha ko sa pisngi at hinarap si Papa.

"We won't run away Pa. I won't run away. Lahat ng 'to matatapos din pero hindi ko
gugustuhing isuko ang buhay namin dito kapiling niyo nila Mama. Ginawa ko na 'yon
noon Pa. Tumakas ako pero ngayon gusto kong sabay naming harapin ni Cloud ang
pagsubok na 'to. So please Pa, help him." Tumango ito at ngumiti

sa akin. Niyakap ko ito sa sobrang tuwa na nararamdaman ko.

"Kung ito talaga ang gusto mo, then I guess wala na kong magagawa kung hindi
suportahan na lang kayo ni Cloud."

###---###

Cloud's POV

Sampung taon.

Sampung taon ang ginugol ko sa MEC, I guess matatapos na 'yon ngayon. I smiled
sadly and looked at the awards and pictures in my office. Makaraan ay tumingin ako
sa litrato na nasa lamesa ko. Napangiti na ako ng lubusan ng makita ang family
picture namin ni Sky. I am willing to lose everything just to be with them. Even
this position that I'd cherish.

Pero kung sila ang mawawala hindi ko kakayanin.

Minsan sa buhay natin, may darating na mga tao na handa mong isakripisyo ang lahat
hindi lang sila mawala sa tabi mo. At sila. Si Sky, Claudi at Klode ang mga tao na
'yon sa buhay ko.

Dumako ang paningin ko sa solong larawan ni Klode. Inabot ko ito at hinaplos.

Slowly, I'm losing him. The way he treats me now pains me. But I believe what Sky
told me that everything will be alright.

Everything will be alright especially now that Sky is beside me.

My wife. The one I love and the person whom I want to be with me until my last
breath.

feel sorry for her, dahil nahihirapan siya dahil sa akin but I can't let her go.
Not now, at hindi kailanman.

Ibinaba ko ang litrato at muling idinayal ang numero ng babaeng minsan kong
minahal. Tama si Skyleigh, I need to face her. Hindi niya dapat sinasayang ang
buhay niya para sa akin. Pero katulad ng nakalipas na araw, walang sumasagot.

Where are you, Charlotte?

A loud knock snapped me out from my reverie.

"Come in." Saad ko habang ibinababa ang cellphone na hawak-hawak ko. Inikot ko ang
swivel chair ko at pinagmasdan ang mga nagtatayugang building sa labas. Unti-unti
na ring bumaba ang kulay kahel na araw.

Nagtaka ko ng hindi nagsalita ang taong pumasok sa opisina ko. Muli kong inikot ang
kinauupuan ko. I am expecting na secretary ko ang pumasok at sasabihin sa akin na
magsisimula na ang board meeting ng MEC. But I was wrong.

"Dad?" Napatayo ako sa kinauupuan ko at nagtatakang pinagmasdan ang ama kong

naglalakad na papalapit sa akin. Hindi ko inaasahan na pupuntahan niya ako, I know
galit siya sa akin dahil muli ko na namang nasaktan si Sky and worse pati ang mga
anak namin.

"What are you doing here, Dad?" Saad ko pero isang malakas na suntok ang sumalubong
sa akin. Sa sobrang lakas ay natumba ko sa kinatatayuan ko.

Hindi ako tumayo o nagalit man lang sa ginawa ng ama ko. Because I deserve it. I
deserve to be punch.

"Tumayo ka diyan at ayusin mo ang sarili mo. Mamaya na tayo mag-usap, kailangan pa
kitang tulungan na mapanatili sa pwesto mo." Saad nito at naguguluhan naman akong
tumingin sa huli.

"You're lucky son, to have Skyleigh as your wife. And that punch, you deserve it
and I hope this will be the last time na gagamitin ko ang kamao ko sa'yo." 'Yon
lang ang sinabi ni Dad at nauna ng lumabas ng opisina ko. Tumayo ako at napatingin
sa litrato ni Sky. Mukhang alam ko na kung ano ang ibig sabihin ng sinabi ng ama
ko.

You always save me, Sky. And I thank you for that, wife.

TBC

HAPPY NEW YEAR!!!!!!!!

=================

AWS CHAPTER 62

Chapter 62

"Huwag ka masyadong mag-alala Sky, I know your Papa. Magkakaayos din sila ni Cloud
especially now na kinausap mo siya." Napaangat ako mula sa pagkakatitig sa mga
naggagandahang rosas na nakatanim sa hardin ng marinig ko ang boses ni Mama na
hindi ko namalayang nakabalik na pala mula sa kusina.

"Ma, kilala ko si Papa at tama kayo magkakaayos din sila ni Cloud pero si Klode
po..." Nahinto ako sa pagsasalita at huminga ng malalim.

"Why? May problema ba kayo kay Klode?" Nag-aalala nitong saad.

"Galit si Klode kay Cloud, Ma. Ilang beses ko na siyang kinausap pero ayaw niya pa
ring makinig. Ma, nahihirapan na si Cloud. Alam ko 'yon, every rejection na
nakukuha niya kay Klode... sinasabi niyang ayos lang siya pero nakikita ko sa mata
niya na nasasaktan na siya. At ngayon, iniisip ko kung tama ba talaga na umalis ako
noon. "

"Sky..."

"Siguro kung lumaki si Klode na kapiling si Cloud, baka mas madali para sa kanya na
patawarin si Cloud sa nagawa nitong kamalian. " Hindi ko na napigilan at napaiyak
na ako.

Naramdaman ko ang pagyakap ni Mama. Sa mga panahong nahihirapan ako, isang yakap ng
ina ang hinahanap ko. At ang sarap sa pakiramdam na wala man ang ina o ang tinuring
kong ina. Nandito si Mama para damayan ako.

"Wala kang kasalanan Sky. Hindi ko masasabing tama ang ginawa mong pag-alis ng wala
man lang paalam sa amin. Pero, hindi rin mali na lumayo ka sa taong nakakasakit na
sa'yo. Dahil kung hindi ka lumayo noon, hindi ka magiging matatag at malakas na si
Skyleigh ngayon."

"Salamat Ma. Salamat kasi hindi ka nagalit sa akin. Salamat kasi lumipas man ang
maraming taon, nanatili ka pa rin bilang isang ina sa akin. Kayo-kayo ni Papa."

"Salamat din Sky kasi bumalik ka. At binigyan mo kami ng apo ng Papa mo hindi lang
isa kung hindi dalawa. And about Klode, huwag kang mag-alala. He's a Monteciara at
wala sa pamilya natin ang may matigas na puso."

###---###

Napatigil ako sa pagmamaneho ng makita ko ang dati naming bahay ni Titamoms.

Nakakalungkot nga lang na pati ang bahay na kinalakihan ko ay naibenta ko noon para
masagip ang negosyo namin.

Mag-iipon ako Titamoms at bibilhin ko ulit ang bahay na 'yan gaano man katagal...

Pinaandar ko na ang sasakyan at muli akong napahinto ng matanaw ang lugar kung saan
masasabi kong nag-umpisa ang storya namin ni Cloud.
Park.

Ang lugar kung saan ko nakita ang pagkabigo ni Cloud at kung saan ko pinilit ibaon
ang pagmamahal ko sa kanya. Bumaba ako ng sasakyan at lumapit sa puno na kakathang
sa nakalipas na walong taon ay wala pa ring pagbabago. Naghanap ako ng malaking
bato at hinukay ang ibinaon kong box na naglalaman ng diary ko, gamit at pictures
ni Cloud.

Napangiti ako ng makuha ko ito, inalis ko ang plastic na punong-puno ng lupa at

kinuha ang box. Bubuksan ko na sana ito ng tumunog ang cellphone ko na nasa bulsa
ko.

"Hello?"

"Si Mrs. Monteciara po ba ito?"

"Yes, ito nga."

"Ma'am, sa Helios Academy po ito. I just want to inform you na nasa guidance po ang
mga anak niyo."

"What?!"

"Mabuti pa po sigurong pumunta kayo dito at kailangan po namin kayong makausap."

"Alright, I'll be there." Nagmamadali akong pumunta ng kotse at pumunta sa

eskwelahan ng kambal. This is the first time na napatawag ako sa guidance kaya
hindi ko maiwasang kabahan.

###---###

"Nakita mo ba ang ginawa mo sa anak ko?! Kahit lamok hindi ko pinapadapo sa baby
boy ko pero ikaw na bata ka ang lakas ng loob mo na suntukin ang anak ko!"
Nagmamadali akong pumasok sa loob ng makitang balak sugurin ng babae si Klode na
masama ang titig sa isang batang umiiyak.

"Excuse me, ako po ang Mommy ni Klode at Claudi. Ano po bang problema?" Agad-agad
namang yumakap sa bewang ko si Claudi na umiiyak din.

"M-mommy, inaaway nila si Klode pati ako." Lumuhod naman ako at pinunasan ng panyo
ang mukha ni Claudi na basang-basa dulot ng pag-iyak.

"Claudi, stop crying baka atakehin ka ng

asthma mo. I'll talk to them." Pagpapakalma ko dito, mabuti naman at huminto na ito
sa pag-iyak.

"Mabuti naman at dumating na kayo." Napatayo ako at nilingon ang babaeng

pinagmamasdan ako mula ulo hanggang paa. Posturang-postura ang babae at makapal ang
kolorete nito sa mukha. Nakataas din ang kilay nito sa akin.

"Maupo po muna tayong lahat Mrs. Yue at Mrs. Monteciara at ating resolbahin ang
gulo na ito." Napalingon naman ako kay Mr. Reevas---ang guidance counselor ng
Helios Academy.

"Resolbahin? No, I want that kid to be kick out from this Academy!" Napamulagat ako
sa sinabi ng babae na si Mrs.Yue ayon kay Mr. Reevas.

"Excuse me Mrs. Yue, but I don't think na kailangan paabutin pa natin sa ganon
ang--"

"At bakit hindi? Look at my baby, putok ang nguso..." Hinarap pa nito sa akin ang
batang sinuntok ni Klode at putok nga ang nguso nito. "...dahil sa basagulero mong
anak. What do I expect with that child? E balitang-balita na ang baho ng asawa mo
kaya hindi na ako mag-- "

"Mrs. Yue!" Napatigil ito sa pagsasalita ng sumigaw si Mr. Reevas.

"Why? May mali ba sa sinabi ko?"

"Kung nasaktan man ho ng anak ko ang anak niyo. Humihingi ako ng pasensya, pero
wala kayong karapatan magsalita ng ganyan sa anak ko o sa asawa ko. Now, kung
maaari lang ho, tatanungin ko muna ang anak ko kung bakit

sinuntok niya ang anak niyo. " Hindi ito nakakibo at tila hindi inaasahan ang mga
sinabi ko at ang malamig na tono ng boses ko.

"Leighton..." Pagtawag-pansin ko sa anak kong nakayuko at pinaglalaruan ang mga

daliri niya.

"Leighton! Look at Mommy. I'm talking to you!" Matigas na ang boses kong saad tanda
na nauubusan na ako ng pasensya.

"Mommy... don't be mad at Klode. It's not his fault...." Napatingin naman ako kay
Claudi maging ang lahat ng marinig ang sinabi nito.

"What do you mean Claudi?"

"He protected me...that boy.." Nabaling naman ang paningin ko sa batang tinuro ni
Claudi na halatang natakot at sumiksik sa bewang ng ina niya. "He keeps on bullying
me...everyday he'll say bad things about Dad tapos kanina pinatid niya ako that's
why Klode punch him."

Abot-abot ang pagpipigil ko para hindi sigawan ang batang nasa harap ko sa ginawa
niyang pag-bubully kay Claudi.

"Narinig niyo na po ang dahilan ng anak ko. Again, I'm sorry dahil nagawang
suntokin ng anak ko ang anak niyo but I also want you and your son to apologize to
us." Bumukas-sara ang bibig ni Mrs. Yue at tila nagulat sa sinabi ko.

"Excuse me?!"

"Binully ng anak niyo ang anak ko, at pinagsalitaan niyo ng masama ang pamilya ko.
So I think tama lang na humingi kayo ng patawad

sa amin."

"Mrs. Yue, huwag na po nating palakihin ang gulo na ito. Hindi po namin
tinotolerate ang bullying at violence sa school na ito pero dahil first offense
lang naman ito. Papalagpasin ko pero tama rin po si Mrs. Monteciara, you and your
son should say sorry to them."

"Fine! I'm sorry." Labas sa ilong nitong saad.

"Now what Phillip? Say sorry." Yumuko ang bata at halos hindi marinig ang boses na
humingi ito ng sorry. Dali-dali namang hinila ni Mrs. Yue ang anak at walang paalam
na lumabas ng opisina.

Napahinga ko ng malalim at ngumit ng tipid kay Mr. Reevas. "Mauna na po kami Sir.
Pasensya na po sa abala." Tumango ito at iniumang sa akin ang kamay niya na agad ko
namang tinanggap.

###---###

"Rits, pakipalitan na lang ng damit si Claudi..." Tukoy ko sa isa naming

kasambahay, kinuha nito ang nakatulog na si Claudi at nauna ng pumasok ng bahay.

Binalingan ko naman si Klode na tahimik lang na nasa tabi ko "Klode... mag-usap

tayo ni Mommy hmmm?..." Tumango naman ang huli sa akin.

"What's that?" Tanong nito sa hawak-hawak kong box makaraang makarating at makaupo
kami sa sala.

"Do you want to see it?" Nakangiti kong tanong. Dahan-dahan itong tumango sa akin.
Iniabot ko naman dito ang kahon na agad niyang binuksan.

"Ang

Daddy mo ang first love ko Klode... katibayan ay ang kahon na 'yan na lahat ay
inipon ko noon... " Saad ko habang pinagmamasdan nito ang larawan ni Cloud na
ngiting-ngiti at tila may nakitang nakakatuwa.

Inumpisahan kong ikuwento kay Klode ang mga pangyayari sa halos lahat ng bagay na
nasa loob ng kahon.

Ngumiti si Klode ng matapos akong magkuwento at humarap sa akin "Kayo din ba ang
first love niya Mommy?" Huminga ko ng malalim at hinawakan ang pisngi ni Klode.
"Hindi." Binitawan nito ang larawan at nawala ang ngiti na nakapagkit sa kanyang
mukha.

"That's why niloko ka niya kasi hindi ikaw ang first love niya..." Nakayuko nitong
saad at bakas sa boses ang lungkot.

"Hindi naman porket hindi ikaw ang first love ng isang tao lolokohin ka na niya
Klode. Hindi ako niloko ng Daddy mo Klode, dahil 'nung nagpakasal kami alam ko ng
hindi niya ako mahal."

"Then why did you marry him?"

"Dahil mahal ko siya." Napaangat ito ng ulo sa sinabi ko.

"How can you love someone na hindi ka naman mahal, Mommy?"

"It just happen Klode, and when you fall in love...it doesn't mean na mamahalin ka
rin ng tao na 'yon."

"Why?" Muli nitong tanong.

"Dahil

hindi natuturuan ang puso, Klode. Minahal ko ang Daddy mo kahit walang
kasiguraduhan na mamahalin niya rin ako." Saad ko at itinuro ang dibdib nito.

Natahimik ito at ganoon din ako. Tila bumalik sa akin ang lahat ng mga pangyayari
noon na lubos na nakasakit sa akin. Pero hindi katulad dati, hindi ko na
nararamdaman ang pamilyar na kirot sa puso ko. Dahil ngayon, alam ko na ang mga
pangyayaring 'yon ang nagpatibay at nagpabago sa dating Skyleigh.

"Then who is that girl?" Napabalik ako sa realidad ng marinig ang biglaang tanong
ni Klode.
"She's Charlotte."

"I know, she's an actress." Hindi ko na kailangan pang tanungin kung saan nalaman o
narinig ni Klode ang tungkol sa babae. Laman na kami ng balita, sa diyaryo,
telebisyon at maging sa social media. Pinagbawalan ko mang gumamit sila ng gadgets
at manood ng t.v, hindi pa rin maiiwasan na hindi nila malalaman ang tungkol kay
Charlotte.

"She's your Dad's first love, Klode."

"Siya ba ang dahilan kaya ka umalis noon Mommy, dahil sinaktan ka nila ni Daddy?"
Dama ko ang galit sa boses nito.

"Klode... umalis ako noon hindi lang dahil nasaktan ako kung hindi dahil gusto kong
maging masaya ang Daddy mo but I failed."

Napakunot noo ito sa sinabi ko "What do you mean you failed?"

"Hindi naging masaya ang Daddy mo Klode, ang akala ko kapag umalis ako... magiging
masaya na siya pero hindi 'yon nangyari."

"Why?"

"Dahil

nawala sa akin ang Mommy mo, Klode. Ang babaeng tunay kong mahal." Sabay kaming
napalingon sa nagsalita na si Cloud na hindi na namin namalayang dumating.

Tatayo na sana si Klode ng hawakan ko ang kamay nito "Stay Klode, please. Listen to
your Dad."

Nagtagal ng ilang segundo bago muli itong umupo kaya naman nginitian ko si Cloud at
sinenyasang lumapit sa amin. Umupo ito sa tabi ni Klode kaya pinagigitnaan namin
ang huli.

"Nasaktan ko ang Mommy mo Klode, wala siyang ginawa sa akin noon kung hindi mahalin
ako pero naging bulag ako at sinaktan pa rin siya. Kaya naman ngayon, ginagawa ko
ang lahat para makabawi sa mga pagkakamali ko noon."

Yumuko si Klode at hindi umimik sa mga sinabi ni Cloud.

"Klode, pinagsisihan ko na umalis ang Mommy mo noon dahil sa akin, kaya sana
katulad ng Mommy mo bigyan mo rin ako ng chance na muling maging ama sa 'yo."

"Will you promise me na hindi mo na sasaktan ang Mommy, Daddy?" Nagkatinginan kami
ni Cloud at nakita ko ang pangingilid ng luha sa mga mata nito habang ako ay
napaluha sa saya ngayong tinawag na muli na Daddy ni Klode si Cloud. It only means
one thing.

Magiging maayos na ang relasyon nila bilang mag-ama and I'm happy about it.

"I promise to never hurt your Mommy. Hindi lang siya kung hindi maging kayo ni
Claudi..." Pagkasabi noon ay niyakap nito si Klode. "Thank you, son."

"Daddddddddyyy, yakap mo rin si Claudi!..." Matinis na sigaw ni Claudi na tumatakbo

na papunta sa amin ang pumailanlang sa buong kabahayan.

"Hey, I can't breathe!!!!"

"Napakamaarte mo talaga Leighton!"

"I am not. And stop calling me Leighton!"

"Bakit si Alice pwede kang tawagin na Leighton?"

"Shut up Leighrah!"

"Klode is blushing Mommy and Daddy kasi binanggit ko 'yong pangalan ng crush
niya..."
"Enough kids."

Masaya kong tumayo at kinuha ang camera sa lamesa at nakangiting pinagkukuhanan ng

litrato ang mag-aama ko.

Ang mag-aama kong nagbibigay kasiyahan sa akin...

TBC

~Kung kailan patapos na ang A Wife's Secret at tsaka pa ako nabablangko kaya
pasensya sa late update.

~Jennely
=================

AWS CHAPTER 63

Chapter 63

"Hindi ko alam na stalker pala kita, wife..." Masama kong tinignan ang asawa kong
tawa ng tawa habang tinitignan ang mga larawan niya na nasa kahon.

"Tigilan mo na ko Rendrex, kung ayaw mong mag-isa matulog diyan sa kama." Saad ko
habang nagsusuklay ng buhok sa harap ng salamin. Tumikhim ito at nanahimik na
lamang na siyang ikinangisi ko.

Kanina ay iniwan ko ang mag-aama na nagkukulitan, nakalimutan ko ang kahon at

pagbalik ko ay walang humpay akong inasar ng tatlo. Siyempre kahit asawa ko na si
Cloud, nahihiya pa rin akong makita nito ang lahat ng bagay na kinolekta ko mula sa
kanya. Mabuti na nga lang at agad kong nakuha ang diary ko kung hindi ay tiyak na
hindi na ako titigilan ng huli.

"Hey, I was just kidding." Niyakap pa 'ko nito mula sa likuran at hinalikan ang
likod ng tenga ko na siyang ikinatindig ng balahibo ko.

Mabilis akong lumayo at hinarap ito."You are not just kidding, pinagtatawanan mo
ako." Nakairap kong saad. Agad naman akong dumiretso sa kama at agad nahiga at
nagtalukbong ng kumot. Naramdaman ko ang paglundo ng kama senyales na sumunod ito
sa akin.

"I am not laughing at you, wife." Inalis nito ang kumot na nakataklob sa mukha ko
at niyakap ako, "I am just so happy na ayos na kami ni Klode at ang makita ang mga
bagay na magpapaalala sa akin na meron akong asawa na mahal na mahal ako mula noon
hanggang ngayon. And I'm thankful for that. I love you, Sky."

Napakagat-labi naman ako at hindi

maiwasang kiligin sa paglalambing sa akin ng asawa ko. "I love you too, pero
tigilan mo na ang pang-aasar sa akin. Kung alam ko lang, hindi ko na sana hinukay
ang kahon na 'yan eh." Humarap naman ako dito ng mapansing natahimik ito.
"You buried it?" Tila nagulat na tanong nito. Tumango naman ako.

"I buried it eight years ago Cloud... I buried it the night you introduced
Charlotte to us. Pakiramdam ko kasi noon, kailangan kong ibaon ang mga bagay na
'yon bilang first step para maka-move on na ko sa 'yo."

"I'm sorry...." Bulong nito sa akin sabay niyakap ako ng mahigpit.

"You don't have to, that night kung hindi ako lumabas at pumunta sa park na 'yon.
Hindi kita makikita at hindi ako magkakaroon ng tsansa na sabihin sa 'yo na mahal
kita. Hindi rin tayo maikakasal kung hindi dahil sa gabi na 'yon."

"Indeed, everything happens for a reason." I nodded and smiled with what he said. I
can't help but to reminisce that night.

Pakiramdam ko tinadhana talaga ang lahat ng mga pangyayari ng araw na 'yon. Minsan
sa buhay natin sa tuwing may masasamang nangyayari sa atin sinisisi natin Siya at
maging ang tadhana. At isa ako doon lalo na ng mamatay ang TitaMoms ko maging ang
parents ko, pero ngayon gusto kong pasalamatan ang tadhana at lalong-lalo na ang
Diyos dahil hanggang sa huli kami pa rin ni Cloud. Maaaring may problema pa rin
kaming kinakaharap but I believe

na maaayos din ito.

"Kinausap mo pala ang Daddy..." Napabaling naman ako kay Cloud ng magsalita ito.

"Thunder told me about what's happening sa MEC. At alam ko kung gaano kaimportante
sa 'yo ang trabaho mo that's why I talked to Papa. I hope hindi mo minasama 'yon
Cloud..." Nag-aalala kong saad. I'm just afraid na hindi niya nagustuhan ang ginawa
ko.

"Silly. Bakit ko naman mamasamain 'yon, I'm thankful Sky. Nag-usap na rin kami ni
Dad at ayos na kami so don't worry." Napahinga naman ako ng maluwag sa sinaad nito.

"Really? Then hindi ka matatanggal sa posisyon mo as a CEO?"

"Yes. I am still the CEO of MEC but for the meantime, si Dad muna ang papalit sa
posisyon ko Sky..." Napakunot-noo naman ako sa sinabi nito.

"What do you mean?"

"I am suspended, Sky." Napabalikwas naman ako ng bangon sa sinabi nito.

"What? I- I mean why?"

"Iyon ang napag-usapan ng board Sky, including me and Dad." Kaswal nitong saad at
muli akong hinila pahiga.

"B-but why? Is it because of the issue?" Nalulungkot kong saad.

"Yes, and don't be sad wife, actually mabuti nga at na-suspended ako---"

"You love your work!" Pagputol ko sa sinasabi nito.

"Yes I do, pero mas mahal ko kayo ng mga bata. At isa pa, maikli lang ang tatlong
buwan---"

"Tatlong buwan?!"

Tumawa naman ito na siyang ikinasimangot ko dahil tila biro lang ang lahat para
dito. "Bakit hindi mo muna ako patapusin magsalita, wife?"

Tumahimik ako at tumikhim naman ito. "Anyway, as I have said mabuti na rin na-
suspended ako dahil mas magkakaroon ako ng oras sa'yo, sa mga bata at para sabay
nating asikasuhin ang nalalapit nating muling pagpapakasal."

"Itutuloy pa rin ba natin?" Ito naman ang bumangon at pinakatitigan ako.

"The wedding? Bakit ayaw mo na ba?" Tila kabado nitong saad.

"Of course not, siyempre gusto ko pa ring muling ikasal sa 'yo pero mas mabuti
sigurong i-postpone muna natin dahil---"

"No, magpapakasal tayo in two months' time kahit ano mang mangyari Sky."
Determinado nitong saad.

"Pero hindi mo pa siya nakakausap." Natahimik naman ito ng mapagtanto kung sino ang
tinutukoy ko.

"I'm trying to call her...but I can't reach her." Kinabahan naman ako at napabangon
na din mula sa pagkakahiga.

"I'm nervous Cloud, what if may masama na siyang ginawa sa sarili niya?" Niyakap
naman ako nito at hinalikan sa noo.

"Don't worry I'm pretty sure, binabantayan siya ni Lance pero kinausap ko na rin
ang kakilala kong private investigator para hanapin siya." Tumango naman ako at
nakahinga na

rin ng maluwag.

Ewan ko ba, kahit na isa si Charlotte sa taong nakasira sa amin ni Cloud. Hindi pa
rin maialis sa akin ang mag-alala sa kalagayan niya kahit na iilang beses lang
kaming nagkausap. Siguro dahil sa nalaman ko ang tungkol sa masasamang pangyayari
sa buhay niya at hindi ko maiwasang maawa sa kanya.

"Enough with her, I just wanna ask kung wala pa bang laman 'to?" Napapitlag naman
ako ng marahang haplusin ni Cloud ang tiyan ko. Nawala ang tensiyon sa amin at
hindi ko maiwasang matawa ng tignan ako nito na parang isang bata na humihingi lang
ng candy. In his case, baby ang hinihingi niya sa akin.

"Sorry pero mukhang kailangan mo pang mag-effort---" Hindi ko na naituloy ang

sasabihin ko ng mariin ako nitong halikan na agad ko rin naming tinugunan.

Nag-umpisa ng maglumikot ang kamay ni Cloud. Tatanggalin na sana nito ang suot-suot
ko ng malalakas na katok ang pumailanlang mula sa pinto ng kwarto namin.
"Mommmmmmmmyyyyyyyyy, Dadddddddyyy!!!" Agad naman akong humiwalay kay Cloud at
inayos ang aking sarili.

"Better luck next time, Daddy." Natatawa kong saad sabay halik ng marahan dito.
Narinig ko pa ang pagprotesta nito pero tumayo din naman ito at pinagbuksan ang mga
anak namin.

"Sweetie, hindi ba big girl ka na? Kaya dapat, hindi ka na natutulog sa kwarto---"

"Ayaw mo na bang katabi kami ni Klode, Daddy?"

"No,

of course not. Siyempre gustong-gusto ko. Forget what Daddy said sweetie."

Natawa naman ako ng marinig ang usapan ng mag-ama. "Goodnight, Mom." Napabaling
naman ako sa tabi ko ng marinig si Klode na hindi ko na namalayang katabi ko na
pala.

"Okay ka lang ba, Klode?" Nag-aalala kong tanong dahil sa paos nitong boses.

"I'm okay Mom, medyo makati lang po 'yung throat ko."

"You should drink some medicine, wait---"

"I'm fine Mom. Let's just sleep... " Tumango na lang ako at hinaplos ang buhok nito
dahil mukhang antok na talaga ito.

Malamang ay hindi na naman ito tinigilan ng kakambal niya na sumama dito sa kwarto
namin. Minsan sa isang linggo ay ginugusto ni Claudi na matulog na katabi kami ni
Cloud at siyempre gusto rin niya na kasama si Klode.

"Goodnight Mommy." Napangiti ako ng halikan ni Claudi ang pisngi ko.

I really love our sweet little Claudine.

"Goodnight Daddy."

"Goodnight sweetie." Ilang saglit lang at nakatulog na rin si Claudi. Nagtaka naman
ako ng tumayo si Cloud.

"Where are you going?" Pabulong kong saad.

"I need a cold shower, Mommy." Natawa naman ako sa sinabi nito at pumikit na
lamang.

Nararamdaman ko ng malapit na kong makatulog ng biglang

may bumulong sa akin. "Hindi mo ba ako sasamahan, wife?" Dumilat naman ako at
nakangiting tinignan ang asawa ko.

"I love you Cloud...." Tila nagliwanag ang mukha nito sa sinabi ko "But I'm sleepy,
so goodnight." Sumimangot naman ito pero agad din akong hinalikan sa labi.

"Goodnight and I love you too, wife."

Gusto ko man pagbigyan ang kapilyuhan ni Cloud ngunit tila ayaw sumang-ayon ng
katawan ko dahil na rin siguro sa pagod at stress na natamo ko kanina. Hindi ko pa
nga pala nasasabi kay Cloud ang nangyari kanina sa school ng kambal. I don't wanna
spoil our day kung pag-uusapan pa namin iyon kaya napagpasyahan kong bukas na lang
sabihin sa kanya.

##---##

"M-Mommy..." Nagising ako ng may marinig na ungol sa tabi ko. Napaupo naman ako at
agad na binuksan ang ilaw at nakitang nanginginig si Klode. Hinipo ko ang huli at
napagtantong nilalagnat ito. Agad kong pinatay ang air-con at marahang tinapik ang
nahihimbing na si Cloud.

"W-what's the matter, Sky?" Humihikab na saad niya sa akin.

"Nilalagnat si Klode."

"Shall we bring him to the hospital?" Tila nawala ang antok nito at agad bumangon
para hipuin ang noon ng namumutla na si Klode.

"No, mukhang namamaga na naman ang tonsil niya kaya siya nilalagnat. Ginising lang
kita para buhatin si Claudi papunta sa kwarto nila. Mahirap na at baka mahawa pa
siya kay

Klode." Saad ko at agad naman itong tumalima.

Tumingin naman ako sa orasan at nakitang pasado alas-kuwatro pa lang pala. Lumapit
naman ako kay Klode at gamit ang digital thermometer ay tinignan ko kung gaano
kataas ang lagnat nito.

Nakahinga naman ako ng maluwag ng hindi naman ganoon katas ang lagnat ni Klode.
Agad akong bumaba at naghanda ng sopas at gamot para kay Klode.

"Klode baby, wake up..."

"H-Hindi na ko baby, Mommy." Paos ang boses na saad nito.

"Okay big boy, bangon ka muna diyan para makainom ka muna ng gamot." Nakangiti kong
saad.

"Mommy?"

Liningon ko naman si Klode habang inaayos ko ang pinagkainan niya. "Ano 'yon?"

"Gisingin mo po ako mamayang 7." Napakunot-noo naman ako at napatigil sa ginagawa

ko.

"You need to rest Klode." Pagkasabi ko ay siya naming pasok ni Cloud sa kwarto.
Lumapit ito sa amin at hinipo ang noo ni Klode.
"I'm okay na Mommy. I want to go to school with Claudi."

"May sakit ka big boy, pag magaling ka na doon ka lang papasok." Saad ni Cloud.

"Tama ang Daddy mo Klode."

"You don't understand Dad. What if i-bully ulit ni Phillip si Claudi tapos wala ako
sa school---"

"Klode, enough. Magpahinga ka na muna okay? Si Mommy na ang bahala." Pagputol

ko sa sinasabi nito.

"Anong ibig mong sabihin KIode? May nambu-bully sa kakambal mo?" Nakatiim-bagang na
tanong ni Cloud.

Hinawakan ko ang kamay ni Cloud at pinisil. "Cloud, I'll tell it to you. For now,
kailangan na munang magpahinga ni Klode." Tumango naman ito at nagpaalam na sa anak
namin.

Malalim naman akong napabuntong-hininga at hinalikan sa noo si Klode. "Don't worry,

just like you big girl na din si Claudi..."

##---##

"Anong ibig sabihin ni Klode? May nambu-bully kay Claudi?!" Napapitlag naman ako ng
bumungad sa akin ang boses ni Cloud pagkalabas na pagkalabas ko ng kwarto.

"Cloud, calm down." Saad ko at nilagpasan ito para mailagay sa kusina ang tray na
dala-dala ko.

"How can I calm down Sky sa narinig kong sinabi ni Klode?"

Huminga ko ng malalim at liningon si Cloud na sumunod sa akin. "Yesterday..."

Inumpisahan kong ikuwento dito ang nangyari kahapon at kitang-kita ko sa mga mata
nito ang iba-ibang emosyon at kitang-kita ko rin sa mga mata nito na sinisisi niya
na naman ang sarili niya.

"It's all my---" Pinutol ko ang sasabihin nito sa pamamagitan ng mga labi ko at
marahan siyang hinalikan.

Niyakap ko ito at nginitian. "Huwag

mo ngang sisihin ang sarili mo sa lahat ng nangyayari sa atin."

"How can I stop blaming myself? I can't believe na mabubully ang anak natin dahil
sa mga issue ko sa buhay."

"Sabi mo sa akin na gagawin mo ang lahat para maging masaya ko."

"Huwag mong ibahin ang pinag-uusapan natin Sky."

"I am not, I just want you to know na kung palagi mong sisihin ang sarili mo sa
kung ano mang problemang darating sa atin hindi ko 'yon ikakasaya."

Matagal itong hindi nakaimik sa mga sinabi ko pero maya-maya lang ay ginantihan na
rin nito ang yakap ko na siyang ikinangiti ko "Fine. Hindi ko na sisisihin ang
sarili ko pero kailangan ko pa ring makausap ang nanakit sa prinsesa ko." Pagtukoy
nito kay Claudi.

Humiwalay naman ako ng yakap dito at sinimangutan siya. "Hindi rin magiging masaya
ang asawa mo kung papatulan mo ang isang bata." Nakapamewang kong saad.

"Fine! Pero kung mauulit pa ito, I won't promise---"

"I hope it won't happen again pero kung maulit pa man ito. Ako mismo ang kakausap
sa batang aaway sa anak natin at hindi ikaw Mister." Pagputol ko sa anupamang
sasabihin nito.
Itinaas nito ang dalawang kamay, tila sinasabi sa aking ako ang masusunod na siyang
ikinatawa ko.

TBC

2 Chapters Remaining.... Kung kakayanin...pero kung hindi baka ma-extend ng mga

dalawang chaps...

Kapit lang sa mga susunod na kabanata...

Ano sa tingin niyo ang pinaplano ng nababaliw na si Charlotte at si Lance? ;0

Anyway, thanks sa mga nakaabot sa chapter na ito. Sa mga nagcocomment, pm sa akin.

Sorry at hindi ko kayo nasasagot. Busy lang po ako. At hindi naman ako laging naka-
online sa wattpad. Nag-create nga pala ako ng facebook account para sa mga teasers
and updates ng mga stories ko. Feel free to add me. Doon niyo din ako makakausap.
Just type Jenpaumevi WP.

-Jennely

PS. Pagkatapos kong isulat ang AWS doon lang ako makakapag-update sa tatlo ko pang
stories. Hope for your understanding mga bheng.

=================

AWS CHAPTER 64

Chapter 64

'And here comes the villains...'

#TheirLastBattle

Skyleigh's POV

"Are you sure you want to go to school sweetie?" Hindi ko na mabilang kung pang-
ilang beses na tinanong ni Cloud si Claudi mula kanina pa. Hanggang ngayon na nasa
harap na kami ng bahay at inaantay na ng school bus ang anak namin ay hindi pa rin
mapakali si Cloud.

"Daddy! You are so kulit. I want to go to school po so stop asking me na please..."

Natawa ko dahil nag-umpisa ng magpaka-conyo ang anak namin habang si Cloud naman ay
napangiti na rin.

"Fine. But if someone bothers you at the school, you call Daddy okay?" Ngumiti
naman si Claudi at winagayway pa ang cellphone niya na binigay ni Cloud.

"Hey, don't use it pag nagtuturo si Teacher ah?" Pagpapaalala ko.

Ngumiti ito at tumango sa akin. "Yes, Mommy. Take care of Klode, I hope gumaling po
siya kaagad para may aasarin na naman po ako. Hihihihi. " Pilya nitong saad.

Bumusina na ang school bus kaya naman nagpaalam na ito sa amin ni Cloud. Pero
nagtaka ko ng bumalik ito at tumakbo papunta sa amin.

"What is it--" Napatigil ako sa pagsasalita ng yumakap ito sa akin.

"I forgot to say goodbye Mommy. I love you po, always and forever."

"I love you too sweetie. Always and forever."

Pinanood ko ang pag-alis ng school bus pero hindi ko malaman kung bakit tila
kinakabahan ako kaya naman napahawak ako sa dibdib ko.

"What's the matter?" Napalingon ako kay Cloud at kaagad naman akong umiling.
"Nothing, parang kinabahan lang ako sa hindi ko malamang dahilan." Ngumiti naman
ito at inakay ako papasok.

"Mabuti pa matulog ka na muna, ako ng bahala kay Klode." Tumango naman ako pero
hindi ko alam kung bakit hindi pa rin mawala ang kaba ko.

###----###

Lance's POV

"Are you sure babalik talaga sa akin si Cloud sa gagawin natin?" Napalingon ako kay
Charlotte ng marinig ko na naman ang hindi ko na mabilang kung ilang beses niya ng
tanong sa akin.

"I'm sure." Ngumisi ako pero naglaho ito ng ngumiti ng matamis sa akin si
Charlotte.

She's still beautiful.

Just like before.

But the old Charlotte is long gone. Ang daming 'kung sana' na tumatakbo sa isip ko
habang pinagmamasdan ko siya.

Kung sana siya ang pinili ko imbes na ang pangarap ko.

Baka sakali masaya na kami ngayon.

Kung sana nanatili ako sa tabi niya noon gaano niya man ako pilit na itaboy.

Baka

sakali natutunan niya muli akong mahalin.

Baka sakali buhay pa ang anak namin.

Pero hanggang doon na lang iyon dahil hindi ko na maibabalik ang nakaraan.

I'm sorry dahil niloloko kita Charlotte... pero hindi ako titigil hangga't hindi ko
nasisira ang buhay ng lalaki na iyon kahit na madamay pa kita dito...

Alam kong kaya kong gawin ang lahat ng ito kahit wala si Charlotte sa mga plano ko
pero isinama ko siya dahil sa gusto kong makita niya kung ano ang kaya kong gawin
para sa kanya.

Para sa kanya nga ba ang ginagawa mo o para sa sarili mo? Pagkutya ng kanina pang
kumokontra sa isip ko.

Marahil ay katulad ni Charlotte ay nababaliw na rin ako.

"I love you." Mahina kong bulong pero nanatili itong nakatingin sa bracelet na
hawak-hawak niya na hindi ko na kailangan pang hulaan kung sino ang nagbigay.

Tunog ng cellphone ko ang siyang nagpabalik sa akin sa reyalidad. Agad-agad ko

itong kinuha at sinagot.

"Boss! Nakuha na namin ang bata..."

"Good. Papunta na ako diyan."

"Nakuha na ba nila? Tatawagan ko na ba si Cloud? Sasabihin ko na ba sa kanya na

iniligtas ko ang anak niya tapos iiwanan niya na ang babae na iyon?" Sunod-sunod na
tanong ni Charlotte na parang isang bata.

Tumango

na lang ako at pinaandar ang kotse. Ilang sandali lang at huminto na kami sa
abandonadong bodega. Nasa pinto pa lang ako ay dinig na dinig ko na ang iyak ng
isang bata.
"Daddddddy ko. Mommmmmy ko... Waaaaaaaaaahhhh." Napatigil ako sa paglalakad ng may
mga tinig na bumulong sa isipan ko.

'Tigilan mo na 'to Lance. Maawa ka sa bata wala siyang kasalanan.'

'Kasalanan niyang naging ama niya ang Monteciara na iyon...' Pagkontra ng kabilang
bahagi ng isip ko.

"Hey baby, calm down. Andito na ako." Marahas kong ipinilig ang ulo ko ng marinig
si Charlotte na nakalapit na sa bata na punong-puno ng luha ang mukha habang
nakatali.

"S-sino k-kayo?"

"Ako ang bago mong magiging Mommy." Nakangiting saad ni Charlotte.

"Liar! I only have one Mommy! So go away!"

"Boss---" Hindi ko na ito pinatapos sa pagsasalita at agad kong inabot ang sobre na
naglalaman ng napag-usapan naming presyo. Nagpasalamat naman ito at agad ng umalis.
Lumapit ako sa ngayon na umiiyak na si Charlotte.

"A-ayaw niya sa akin L-Lance. I-Isa lang daw Mommy niya..." Napatingin ako sa
batang hindi na umiiyak at masama na ang tingin sa amin.

"Isusumbong ko kayo kay Daddy ko!" Kinuha ko ang panyo sa bulsa ko at agad itong
inilapit sa mukha ng bata at ilang segundo lang ay nakapikit na ito.

Kinalagan ko ito ng tali

at agad ko siyang binuhat. "Iyon ay kung magkikita pa kayo ng Daddy mo!" Bulong ko.

"L-Lance saan mo siya dadalhin?"

"Manahimik ka Charlotte at sumunod ka na lang sa akin. Hindi ba gusto mong mapasayo
si Cloud? Kaya kung ako sa'yo sundin mo na lang ako." Tumango naman ito kaya agad
akong naglakad at inilagay sa likuran ng kotse ang natutulog ng bata.

"Tatawagan ko na ba si Cloud?" Nauubusan ng pasensya na nilingon ko si Charlotte.

"Sumakay ka na." Mabuti naman at hindi na ito nangulit at sumakay na kaagad.

Now, it's time for my next plan.

###---###

Cloud's POV

"Claudi noooooooooooooo..." Nagmamadali akong lumabas ng banyo ng marinig ang sigaw

ni Klode.

Naabutan ko si Skyleigh (na iniwan kong tulog) na ginigising si Klode kaya agad-
agad akong lumapit kahit na basang-basa pa ang buhok ko galling sa pagligo at
tanging tuwalya lang ang nakabalot sa bewang ko.

"Klode wake up!" Ilang segundo lang ay nagising ito at umiiyak na yumakap kay Sky.

"What's the matter kiddo?" Puno ng pag-aalala kong tanong.

"Where is Claudi?" Tanong nito imbes na sagutin ang tanong ko.

"Nasa school siya---"

"No! C-Claudi

needs our help, she's in danger. She's crying Mommy and she needs us." Patuloy ito
sa pag-iyak kaya naman iniharap ko ito sa akin mula sa pagkakayukyok niya kay Sky.
"Nanaginip ka lang, Klode." Saad ko.

Umiling ito. "It's not just a dream Dad. I can feel it, something bad---"

Hindi niya na naituloy ang sasabihin niya ng makarinig kami ng malalakas na katok
sa pinto. Tumayo si Sky at agad bumungad sa amin si Yaya Meling na isa sa
kasambahay namin.

"Maam, S-Sir, may tawag po galing sa school ni Claudi." Kinabahan ako sa narinig ko
at tumingin sa umiiyak na si Klode.

Nakita ko kung paano mamutla at manginig si Sky ng ilagay niya sa tenga niya ang
telepono kaya agad akong lumapit at inalalayan siya bago siya bumagsak.

"Sky..." Tila hindi ako nito naririnig at patuloy lang sa pag-iling sa kabilang
linya kaya ako na mismo ang kumuha ng telepono mula sa nanginginig niyang mga
kamay.

"This is Cloud Monteciara, a-anong p-problema?" Naramdaman ko ang unti-unting

pagsikip ng dibdib ko sa narinig kong sinabi ng kausap ko.

Hindi ko na naunawaan ang iba pang sinasabi ng kausap ko dahil ang tanging linya
nlang na umuukilkil sa utak ko ay ang mga salitang nakidnap ang anak ko.
Nagmamadali akong nagbihis at agad kinuha ang cellphone ko. Sa nanginginig na kamay
ay tinawagan ko ang magulang ko para puntahan at samahan si Klode dito sa bahay.

"Mommy, what's happening? S-sino po 'yong tumawag?"

Nang hindi sumagot si Sky ay bumaling sa akin si Klode "Dad?"

Lumunok ako para alisin ang namumuong bikig sa lalamunan ko at niyakap si Klode.
"Darating ang lolo at lola mo Klode. Antayin mo kami okay?"

"Hindi mo sinagot ang tanong ko Dad, where is Claudine?!"

"We'll gonna get her so you stay here and be good okay?" Tututol pa sana ito pero
agad ko itong hinalikan sa noo at lumapit ako kay Sky na ngayon ay umiiyak na.

"Hindi ko sana siya pinapasok C-Cloud, a-anong gagawin natin ngayon kung may
mangyaring masama sa kanya?"

"Sky hindi ito ang oras para sisihin mo ang sarili mo! Let's go. Our daughter needs
us and we need to be strong for her." Sa narinig ay tila nagising ito at agad
pinunasan ang mukha niyang puno ng luha. Hinalikan niya si Klode at nagmamadali
kaming umalis.

###---###

"Bakit mo hinayaang makuha ang anak ko ng kung sino mang gago na 'yon?!" Sigaw ko
sa driver ng school bus nila Claudi.

"Sir, pasensya na may baril po 'yong lalaki at binantaan niya ako na babarilin
'yong ibang mga bata kung hindi ko siya---"

"Kaya ibinigay mo ang anak ko ganun ba?!" Natahimik naman ito sa sinabi ko at
yumuko na lang.

I know I'm being unreasonable at alam kong

hindi ko dapat sisihin ang driver dahil ano nga bang laban niya sa gago na may
baril na kumuha sa anak ko. Pero sa ngayon ay hindi na gumagana ng maayos ang utak
ko lalo pa't patuloy sa pag-iyak si Sky. Lalo pa't nalaman ko na may baril ang
kumidnap sa anak ko.

Ayon sa Driver ay bigla na lang may humarang na lalaking naka-motor sa school bus.
Bumaba siya at nagulat siya ng tutukan siya ng baril ng lalaki. Sa takot na madamay
ang ibang mga bata ay hindi niya na nalabanan ito hanggang sa makuha si Claudine.

Nasa pulisya kami ngayon at sa bawat pagpatak ng segundo ay hindi ko maiwasang

matakot at kabahan sa maaaring mangyari kay Claudine. I know sinabi ko kay Sky na
hindi ito ang oras para magsisihan kami pero ako dapat ang pumoprotekta sa anak
namin and I failed.

I fucking failed. Sa naisip ay nasuntok ko ang pader at hindi ko na maiwasang

mapaluha.
"Kuya enough." Pagpigil ni Thunder na ngayon ay nakaalalay kay Skyleigh. "Maghintay
na lang tayo ng tawag mula sa kumuha kay Claudine." Saad nito at inulit ang sinabi
ng pulis sa amin kanina.

Pinilit kong kumalma at lumapit kay Sky at niyakap ito. "Nothing bad will happen to
her.Hindi ko 'yon hahayaan." Tumango ito at yumakap din sa akin.

Napahiwalay ako ng yakap sa asawa ko ng tumunog ang cellphone ko na naka-tap na sa

pulis para kung sakali na tumawag ang kumuha sa anak ko ay agad nilang malaman ang
kinaroroonan nito.

"Hello..."

Kinakabahan kong sagot.

"Babe!" Napakunot-noo ko ng marinig ang pamilyar na boses.

"Charlotte?"

"It's me! I miss you babe. I have a surprise for you---" Naputol ang sasabihin nito
at napalitan ng baritonong boses na kilalang-kilala ko.

"Monteciara..."

"Lance? A-anong--"

"Lance, ibigay mo sa akin 'yong phone. Cloud needs to know na nasa akin ang anak
niya..." Nanlaki ang mata ko sa narinig kong saad ni Charlotte.

"Damn you, Lance! Give me back my child! Kung anumang pinaplano niyo ni Charlotte
---"

"You fucking listen Monteciara. Hawak ko ang buhay ng anak mo kaya kung ako sa'yo
ayos-ayusin mo ang pananalita mo kung ayaw mong bangkay ng umuwi ang anak mo---
Charlotte!"

"Babe, don't worry ibabalik ko sa'yo ang baby mo and I will be her new Mom."

Something is wrong with Charlotte.

"Where is my daughter Charlotte?! Magkita tayo, please ibalik mo na siya sa amin."

"Ibabalik ko rin naman siya sa'yo kaya lang ipromise mo sa akin na ako na ang
magiging bagong Mommy niya... dahil kung hindi mas mabuti pang mawala na lang
siya."

"I-I p-promise. So please don't hurt her. Huwag kang makinig kay Lance---"

"Do you really think ibabalik ko pa sa'yo ang anak mo Monteciara?

Kung nawala ang anak ko dapat mawala rin ang anak mo!"

"Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhhh!" Nanlaki ang mata ko at nanghina ang tuhod

ko ng marinig ang matinis na sigaw ni Charlotte na sinundan ng isang malakas na
busina.

"A-anong nangyari Cloud? Bakit may sumigaw?! A-ano?!"

Gumagalaw ang bibig ni Sky, may sinasabi siya sa akin pero wala akong marinig.

Huminga ko ng malalim at pilit kinalma ang sarili ko. Hindi ito ang oras para
panghinaan ako, I need to save Claudi.

Skyleigh's POV

Bago ko pa marinig ang isasagot sa akin ni Cloud ay sinabi na ng pulis na nalaman

na nila kung nasaan ang anak ko kaya naman dali-dali kaming umalis ng pulisya.
Habang nasa biyahe ay patuloy pa rin ako sa pag-iyak at nararamdaman ko ang ang
panlalamig ng kamay ko at panghihina ng katawan ko. Pero alam kong ngayon ko
kailangang mas maging malakas at matatag para kay Claudi. Mahigpit na hawak ni
Cloud ang kamay ko pero hindi man lang nito mabawasan ang takot na lumulukob sa
akin sa posibleng nangyayari sa anak ko.

Ramdam ko ang mabilis na tibok ng puso ko pagkababang-pagkababa namin ng kotse.

Lalo pa ng matanawan ko ang isang ambulansya at sira-sirang kotse at isang malaking
truck.

"Claudiiiiiiiiii!" Sigaw ko habang mabilis akong kumawala sa yakap ni Cloud at

nagmamadaling tumakbo.

Diyos ko! Hindi 'to totoo.Panaginip lang ang lahat...

Sa isip-isip ko habang pinagmamasdan ang anak ko habang nakahiga ito sa stretcher.

Walang malay.

Puno ng dugo.

Tila tumigil ang mundo ko at wala kong naririnig sa utak ko kung hindi ang
malambing na boses ni Claudi kaninang umaga.

'I love you Mommy. Always and Forever.'

Hindi ko na nakayanan ang lahat at nagdilim na ang lahat sa paligid ko. Umaasang sa
paggising ko ay panaginip lang ang lahat ng nangyari.

TBC

Lame UD. I know, sorry V_V Hindi ko talaga forte ang mga ganitong scene HUHU T.T...

Anyway, thank you so much dahil sa umabot na ang AWS ng 1M read after 6 Months! I
just can't believe it... Thank you po talaga sa mga readers, followers at sa mga
nakiiyak at nagbasa sa storya ni Ulap at Langit...

=================

AWS CHAPTER 65

Chapter 65

Labyrinth.

Nasa isa kong labyrinth na siyang ikipinagtataka ko. Kanina pa ko paikot-ikot pero
hindi ko pa rin malaman kung nasaan ang daan palabas. Napatigil ako sa paglalakad
ng marinig ko ang pamilyar na boses na umaawit.

'I remember tears streaming down your face

When I said "I'll never let you go"

When all those shadows almost killed your light

I remember you said. "Don't leave me here alone"

But all that's dead and gone and passed tonight...'

Hindi ako pwedeng magkamali, ang anak ko ang kumakanta.

"Claudi?" Sigaw ko. "Claudi!!!!"

'Just close your yes

The sun is going down

You'll be alright

No one can hurt you now

Come morning light

You and I'll be safe and sound...'

Pero hindi pa rin ito tumigil sa pagkanta at hindi ako sinagot. Pumikit ako at
naglakad, sinusundan ko ang pinanggagalingan ng pagkanta ni Claudi. Umaasang sa
pagdilat ko ay makikita ko siya.

Hindi ko alam kung gaano ko katagal nakapikit at naglakad pero pagdilat ng mga mata
ko ay bumungad sa akin ang maliit na pigura na nakaputing bestida at nakatalikod sa
akin.

'Hold on to this lullaby

Even the music's gone

Gone...'

"Claudi?" Bulong ko habang patuloy ito sa pag-awit. "Claudi..." Pag-ulit ko at dito

na siya

tumigil sa pagkanta at dahan-dahang humarap sa akin.

'Just close your eyes

You'll be alright

Come morning light

You and I'll be safe and sound...'

Naestatwa ko sa kinatatayuan ko ng makitang may umaagos na dugo sa noo nito at

halos sakupin ng dugo ang maliit na mukha ng anak ko. "M-Mooommmy..." Umiiyak
nitong saad. Bumaba ang paningin ko at nakita kong hindi na maituturing na puti ang
suot nito sa dami ng dugo na nagkalat sa damit nito.

Napaiyak ako at nagmamadaling lumapit kay Claudi pero kada lapit ko ay siyang
paglayo nito. Tila may pwersang humihila sa kanya papalayo sa akin. At sa bawat
paglayo niya ay siyang paglakas ng pagtangis niya kasabay ng pag-iyak ko.

"Claudddddddiiiiiii..." Sigaw ko ng tuluyan itong mawala sa paningin ko.

###---###
Napabalikwas ako ng bangon at nakahinga ng maluwag ng mapagtantong panaginip lang
ang lahat. Napapikit ako ng makaramdam ako ng pagkahilo marahil dahil sa biglaan
kong pagbangon. Ngunit sandali lang ay dumilat ako para mapagtantong nasa ospital
ako.

Nanlaki ang mata ko ng parang sa pelikulang nag-flashback ang mga pangyayari

kanina.

Claudi. Kidnapped. Blood.

Tatlong salita lang pero nagdulot ng malakas na kabog ng puso ko kaya naman dali-
dali kong inalis ang dextrose na napansin ko lang ng tumayo ako. Wala kong pakialam
kung dumugo pa ang kamay ko sa rahas ng pagkakaalis ko nito. Isa lang ang

tumatakbo sa isip ko.

At iyon ay ang makita ang anak ko.

"Sky!" Pagkabukas na pagkabukas ko ng pinto ay bumungad sa akin si Thunder. Pero

hindi ko siya pinansin at parang wala sa sariling naglakad ako para hanapin ang
anak ko.

Nakakailang hakbang pa lang ako ng maramdaman ko ang kamay nitong humawak sa braso
ko. "You need to rest

Sky." Pinalis ko ang hawak nito sa akin at unti-unting tumulo ang mga luha ko.

"Hindi ko kailangan 'yon, ang kailangan ko ngayon ay makita ang anak ko! So tell me
Thundz, where is she?!"

Tumango ito sa akin at hindi ko na rin inalis ang kamay nito na umalalay sa akin
dahil pakiramdam ko babagsak ako sa panghihinang nararamdaman ko. "I'll take you
there, but you have to be strong Sky."

Hindi ko na siya sinagot dahil ko maipapangakong magiging malakas ako kung

sakaling... kung sakaling mawala---

'No! Claudi is strong; she is not going to leave you Sky.'

Nasa malayo pa lang ako ay nakita ko na si Cloud na nakaupo at tulala. "Cloud..."

Pagtawag ko dito ng makalapit kami ni Thunder.

"Sky, you should---"

"Where is Claudi?" Pagputol ko sa anupamang sasabihin nito.

"S-Sky, please don't be like this. You need to rest."

"Bakit ba ang kukulit niyo, ang gusto ko makita ang anak ko! Hindi ko kailangan

magpahinga dahil nararamdaman ko kailangan ako ni Claudi! She needs me Cloud so

please let me see her!" Pagsigaw ko dito.

"Nasa operating room siya

Sky ---" Lumingon ako sa pinto na tinutukoy niya at nagtangkang pumasok dito pero
agad akong niyakap ni Cloud mula sa likod.

"Let go!! I need to see her Cloud..."

"I know you want to see her pero hindi ka pwedeng pumasok diyan Sky. The doctors
will do everything to save Claudi... so let's wait

okay... Please Sky, I know mahirap para sa'yo ito, and believe me gusto ko ring
pumasok sa loob niyan para masigurong ayos lang ang anak natin."

Alam ko naman na bawal pero anong gagawin ko kung ang tanging naiisip ko lang ay
ang duguang itsura ni Claudi. Ang pag-iyak niya sa panaginip ko. Kaya ang gusto
kong gawin ay hawakan siya. Ang yakapin siya dahil natatakot ako--- natatakot akong
baka hindi ko na magawa iyon. Natatakot akong mawala siya. Kaya gusto ko nasa tabi
niya lang ako, dahil natatakot akong bumitaw siya at iwanan ako. Iwanan kami.

"Pero sa kondisyon mo ngayon hindi makakabuti kung magkakaganito ka Sky..."

Napatigil ako sa pagpupumiglas ng marinig ang sinabi ni Cloud.

Kondisyon?

Anong ibig niyang sabihin?

"You're pregnant Sky.. Magkakaroon na ng little sister si Claudi katulad ng lagi

niyang hinihiling sa atin... so hold on Sky... Please wife, please... Hindi ko
kakayanin kung pati ikaw malalagay sa peligro. Kayo

ng magiging baby natin."

Napapikit ako at naisip na sa paggising ni Claudi at malalaman niya na magkakaroon

na siya ng kapatid. I'm very sure she will be happy. And this little seed of mine.
I need to take care of her.

Humiwalay ako sa pagkakayakap sa akin ni Cloud at hinarap siya. "I-I'm sorry Cloud.
You're right; I need to be strong, hindi lang para kay Claudi kung hindi para sa
magiging kapatid niya, para sa'yo at para kay Klode. But let me stay here, because
I can't take a rest without seeing her. Without knowing if she's fine."

Tumango ito at niyakap ako. Napapikit naman ako at tahimik na humiling sa Kanya na
huwag hayaang mawala sa amin si Claudi.

Hindi ko alam kung gaano kami katagal nag-antay sa labas ng operating room.
Pinipilit man ako ni Cloud at Thunder na matulog ay hindi ko magawa. Dahil sa bawat
pagpikit ng mga mata ko, nakikita ko ang kaawa-awang kalagayan ni Claudi.

Pagkabukas na pagkabukas ng pinto ay kaagad akong tumayo.Nag-umpisang bumilis ang

tibok ng puso ko sa oras na lumabas ang hinuha kong doktor na gumagamot sa anak ko.

"Kayo po ba ang guardian ng bata?" Saad nito pagkalapit sa amin.

"Yes we are Doc, kumusta na po ang anak namin?" Tanong ni Cloud.

"The operation in her brain is successful, so far wala namang internal hemorrhage
ang bata. But the patient is not yet stable..."

"W-what do you

mean Doc?" Nangingilid ang luha kong tanong.

"The next 48 hour will be critical for the child... Kung hindi magigising ang bata
within that time... She will be in a state of coma."
###---###

"C-Claudi, si Mommy ito... Sorry--- sorry kung hindi kita naprotektahan baby...pero
nakikiusap si Mommy. Gumising ka na oh, huwag mo kaming iiwan. Mahal na mahal ka ni
Mommy at alam ko na mahal mo rin ako---kami. Kaya please huwag kang bibitaw, kapit
lang baby ko. I have a surprise for you... just like what you wish for, magkakaroon
ka na ng little brother or sister. Alin man sa dalawa, alam kong magiging mabuti
kang Ate, so you have to wake up... Gumising ka hmmm?"

Napahagulgol ako ng hindi man lang kumurap ang mata ni Claudi. Inantay kong hawakan
nito ang kamay ko at halikan ako at sabihing huwag akong umiyak katulad ng lagi
niyang ginagawa sa tuwing malungkot ako o umiiyak ako.

Pero nanatili siyang walang kagalaw-galaw. Maputla at walang kabuhay-buhay. Malayo

sa batang niyakap ako kahapon ng umaga. "Sky..." Niyakap ako ni Cloud na nasa tabi
ko pero patuloy pa rin ako sa pag-iyak.

"N-ngayon ko lang naramdaman ang takot na ito Cloud... takot na takot ako dahil
hindi ko alam kung anong gagawin ko sa oras na mawala sa atin si Claudi."
Naramdaman ko ang pagyugyog ng mga balikat nito senyales na katulad ko ay umiiyak
na rin siya.

Sino nga bang hindi maiiyak kung makikita nila ang kalagayan ni Claudi ngayon.
Halos mapuno ng bandage

ang katawan nito sa dami ng natamo niyang sugat sa aksidente. At hindi ko maiwasang
makaramdam ng galit sa mga taong may kagagawan nito. Paano nilang nagawa ang bagay
na 'to sa inosenteng bata?

Sapat na ba ang kamatayan sa ginawa nila sa anak ko?

You read it right, the two of them died. Hindi ko alam kung anong dapat na naging
reaksyon ko ng sabihin sa amin ng mga pulis na hindi nakaligtas ang dalawa.

Matutuwa ba ako na namatay sila at isipin na bahala na ang impyerno ang magpahirap
sa kanila?

Pero hindi pa rin maalis sa puso ko ang galit at hindi ko alam kung mapapatawad ko
sila lalo pa at naghihirap ang anak ko sa kagagawan nila.

"Hindi s-siya mawawala sa atin Sky. She's a strong kid that's why she won't leave
us... She won't. Our baby girl won't leave us."

Sana nga Cloud, sana nga.

24 hours later...

"Here. Drink this... and please eat this." Napalingon ako kay Thunder na hindi ko
na namalayang nasa tabi ko na pala at inaabot ang tinapay at gatas.

Hindi ko na alam kung gaano ako katagal nakatayo sa labas ng ICU kung nasaan si
Claudi at pinagmamasdan ang hanggang ngayon na hindi pa din nagigising na anak ko.
Silently praying na sana--- sana magising na siya.

Tinanggap ko ang inaalok nitong gatas at tinapay. "Nasaan si Cloud?" Tanong ko

dahil magkasama silang umalis ni Cloud para kumuha ng damit ko dahil sa ayokong
pumayag
na umalis ng hospital.

"Umupo na muna tayo at kainin mo iyan Sky. Nauna na ako dahil kausap niya ang mga
pulis..." Tumango na lang ako at umupo at pilit na kinain ang tinapay na dala niya
para sa akin.

"Para saan pa... Bakit niya pa kailangang kausapin ang mga pulis gayong wala naman
silang nagawa..."

"Sky..."

Humugot ako ng malalim na buntong-hininga. "I know... hindi ko dapat sila sisihin
dahil hindi nila kontrolado ang mga pangyayari pero ewan ko ba Thundz... S-Seeing
Claudi like that hindi ko maiwasang isipin at sisihin ang mga tao sa paligid ko na
pati sarili ko si-sinisisi ko... "

Unti-unti pumatak na naman ang luha ko. Hindi ko alam kung may katapusan pa nga ba
ang pag-iyak ko. Akala ko ang pinakamasakit na pangyayari sa akin ay ang mawala ang
magulang ko, mawala si TitaMoms at ang masaktan dahil kay Cloud. May mas hihigit pa
pala at iyon ang makita ang anak mo na nahihirapan, na nasasaktan.

Inakbayan ako nito at hinawakan ang nanlalamig kong kamay. "Sky... huwag mong
sisihin ang sarili mo..."

"Naisip ko lang Thundz, hindi ko na ba talaga deserve sumaya?"

"Sssshhh, hush Sky. You deserve to be happy. Stop thinking like that..."

"Then why? Bakit sa tuwing akala ko ayos na ang lahat, magiging masaya na ako sa
wakas bakit---bakit kailangan mangyari ito? Bakit hindi na lang ako? Dahil kung
pwede lang gugustuhin kong ako ang nakaratay diyan at naghihirap imbes na a-ang
anak ko..."

Hindi na ito nakasagot dahil napatingin ito maging ako sa mga nagmamadaling nurse
at doktor papunta sa silid ni Claudi. Agad akong napatayo at hinawakan ang papasok
pa lang na babae. "A-anong nangyayari?"

"Sky... let her go kailangan niyang pumasok sa loob." Hindi ko pinakinggan si

Thunder at pumasok sa loob ng kwarto kahit na pinipigilan nila ako.

Isang linya at nakabibinging tunog ang bumungad sa akin.

Pakiramdam ko ay huminto ang tibok ng puso ko ng makita ang makina sa tabi ng anak
ko.

Flatline.

"Claudiiiiiiiiiiiiiii!"

TBC

Next update will be the epilogue.

O to the M to the G thank you readers' dahil umabot na ng 1M reads ang AWS...
Nakaka-overwhelmed po ang mga comments at mga messages niyo sa akin at super duper
thank you very very much...

FACT: Actually hindi ko sana papatayin sila Charlotte at Lance. At hindi rin sana
preggy si Sky... Nakailang draft ako sa chapter na ito at so far eto ang
kinahinatnan... Hope napaiyak at nagustuhan niyo...

At dahil matatapos na ang AWS, you can comment down your questions about this story
at mga tanong din para sa mga characters...

-Jennely

=================

Epilogue

Sa lahat ng nakaabot sa chapter na ito. Maraming-maraming salamat po. Nawa'y

nagustuhan niyo ang pagiging martir at bulag sa pag-ibig ni Ulap at Langit chos.

Epilogue
Hindi ko maialis ang paningin ko sa harap ng salamin. Hindi ko inaakalang darating
pa sa akin ang araw na ito sa dami ng mga pagsubok na pinagdaanan namin.

Pinasadahan ko ng tingin ang suot-suot kong wedding dress.

Napahawak ako sa umbok ng tiyan ko at marahang hinaplos ito. I will be walking to

the aisle with a baby bump and I am happy about it.

"This is the day, baby." Pagkausap ko rito at natawa ako ng maramdaman ang tila
pagsipa sa sinapupunan ko.

Mukhang masaya din ang magiging baby namin ni Cloud ngayong araw na ito.

"You look so beautiful Mommy." Napalingon ako sa pintuan at nakita ang anak ko
kasa-kasama ang kaibigan ko na si Yura.

Lumapit sa akin ang dalawa at hinalikan ako sa pisngi ni Yura. "OMG Leigh, sinong
mag-aakala na anim na buwan ka ng buntis? You are so gorgeous

"Mommy?" Ibinaling ko ang paningin sa anak kong nakayakap sa akin.

My daughter

Claudine Leighrah Monteciara.

May mga pagkakataon na sa tuwing pinagmamasdan ko si Claudi ay hindi ko maiwasang
pangilidan ng luha. Lalo pa at muntik na itong mawala sa amin. Hindi ko kayang
isipin kung ano ang mangyayari sa akin kung sakaling nawala ito sa akin ng araw na
iyon.

-*-

"Sky... " Inalis ko ang paningin ko kay Claudi pero nanatili pa rin akong nakahawak
sa kamay nito. Ayokong bitawan ang anak ko lalo pa sa nangyari kanina.

Hindi maipapaliwanag ng kahit anong salita ang naramdaman ko kanina habang nakita
ko kung paano huminto ang tibok ng puso ng anak ko kanina. At kahit na nararamdaman
ko na malapit na kong panawan ng ulirat, nilabanan ko ito. Sa takot na sa pagdilat
ng mga mata ko wala na sa akin ang anak ko.

"Natatakot ako Cloud, paano kung maulit ang nangyari kanina. Paano kung..." Nag-
umpisang gumaralgal ang boses ko sa pagpipigil na muling umiyak. Lumunok ako,
sinusubukan mawala ang tila bikig sa lalamunan ko. "...paano kung sumuko na
siya?... Hindi ko kakayanin Cloud kung mawawala siya sa akin. Hindi ko kaya."

"I'm s-sorry wife. Ako ang nagsimula nito, kung hindi dahil sa akin hindi ito
gagawin nila Lance at Charlotte. Patawarin mo ko. "

/>

Gusto ko mang sabihin kay Cloud na hindi totoo na siya ang may kasalanan nito.
Hindi ko magawang magsalita. Dahil aminado ako na isa si Cloud sa mga taong sinisi
ko kung bakit sa murang edad ay naranasan ito ng anak namin. Inisip ko na kung
sana--- kung sana hindi na sila nagkita ni Cloud. Baka sakaling nasa Davao pa rin
kami ng kambal at tahimik pa rin kaming namumuhay. Malayo sa gulo na naranasan
namin dito sa Maynila.

Pero ng lumingon ako kay Claudi at maalala kung gaano ito naging masaya ng makilala
nito si Cloud. Pati na rin ang anak naming si Klode at ang maisip na may isa pang
munting anghel na nasa sinapupunan ko. At ang mga masasayang alaala namin ng mga
bata kasama si Cloud.

And I realized that I should stop blaming my husband. Hindi ito magugustuhan ni
Claudi. At hindi rin ito ang nais ng puso ko.

Kaya naman hinarap ko si Cloud at hinawakan ang kamay nito gamit ang kaliwa kong
kamay. Kinuha ko ang kamay niya at ipinatong sa kamay ni Claudi. "I'm sorry.
Inaamin ko Cloud, sinisi kita pero napagtanto ko na wala kang kasalanan. Hindi mo
kasalanan kung bakit nandito si Claudi. Hindi ikaw yung driver ng truck na
nakabangga sa sinasakyan nila. Hindi ikaw si Lance at si Charlotte na kumuha sa
anak natin. Hindi i-ikaw, kaya ako dapat yung humingi ng sorry sa 'yo. I'm s-sorry
Cloud."

"Y-you don't have to say that Sky. There's no need for you to be sorry---"

Napatigil ito sa pagsasalita at napahinto naman ako sa pag-iyak ng maramdaman ko na

tila may gumalaw sa ilalim ng kamay ko. Napaangat ako mula sa pagkakayuko at
pinagmasdan si Claudi.

Unti-unting gumalaw ang nakapikit nitong mga mata na siyang nakapagpatayo sa akin.
"Claudi, naririnig mo ba ako? Si Mommy ito baby, please open your eyes."
At halos mapatalon ako sa tuwa ng bumukas ang mga mata nito. Agad-agad namang
lumabas si CLoud marahil ay para tawagin ang doktor. Habang ako ay umiiyak hindi
dahil sa lungkot kung hindi dahil sa tuwa na gising na ang anak ko.

Finally, our daughter is awake.

-*-

"Mommy, magsusuot din ba ako ng wedding dress pag big girl na ako?" Napabalik ako
sa reyalidad ng marinig ang tanong ng inosente kong anak. Umupo ako at marahan kong
hinila si Claudi papalapit sa akin.

Hinaplos ko ito sa pisngi at hinalikan sa noo. "Yes baby. Kapag nahanap mo na yung
magmamahal sa 'yo at mamahalin ka. You will also be wearing a wedding dress."

"Just like Daddy?" Nakangiti nitong tanong.

Tumango ako at ngumiti. "Yes, just like your Daddy."

"Did you hear that Tita Yura. I will be wearing a wedding dress and get married
someday..." Pagkausap nito kay Yura.

/>

It's been 4 months since that tragedy happened. Dahil na rin sa pagkamatay ni
Charlotte, naging laman kami ng balita. Kaya pagkatapos makalabas ni Claudi sa
hospital dalawang buwan ang nakakaraan napagpasyahan namin ni Cloud na umuwi muna
ng Davao kasama sila Mama at Papa.
Gumaling man si Claudi, hindi pa rin naalis ang trauma nito sa nangyari. Almost
everynight nagigising itong umiiyak at natatakot. Pero sa tulong na rin ng isang
psychologist, unti-unting naibabalik ang sigla ni Claudi. Nakatulong na rin ang
pagbubuntis ko dahil excited ito na magkaroon ng panibagong kapatid. At si Klode na
kung dati ay puro pagbabasa lang ang ginagawa. Nagagawa na rin nitong sakyan ang
mga gusto ni Claudi, katulad na lang ng panonood kay Dora.

Napagpasyahan namin ni Cloud na ituloy na ang naudlot naming pagpapakasal dahil ito
ang siyang magiging pinakasimula ng bago naming buhay. Hindi man namin
makakalimutan ang pinagdaanan namin sa nakaraang buwan, pupunan naman namin ito ng
masasayang alaala.

----####----

"Are you ready Sky?" Nilingon ko sa tabi ko si Mama Rain at ngumiti ako. Ganun din
sa katabi kong Papa Winter. Dahil sa wala na ang TitaMoms, sinuhestiyon nila na
sila na lamang ang maghahatid sa akin sa altar na agad ko namang sinang-ayunan.

Pagkabukas na pagkabukas ng pinto ng simbahan ay bumungad sa akin ang mga

nakangiting malalapit sa aming buhay ni Cloud. Pili lang ang inimbitahan namin sa
kasal namin kaya naman masasabi kong malayong-malayo ang kasal namin ni Cloud noon
sa ngayon.

At masasabi kong mas gusto ko ito ngayon.

Dahil magpapakasal kami hindi dahil sa kung anupaman, kung hindi dahil mahal namin
ang isa't-isa.
 At higit pa roon hindi napipilitan ang mapapangasawa ko.

Nasa dulo pa lang ako ay natatanaw ko na si Cloud na ngiting-ngiting naghihintay sa

akin. Napansin ko ang pagkislap ng mga mata nito at kung hindi ako nagkakamali ay
naluluha ito. Kaya naman hindi ko na rin maiwasang pangilidan ng luha.

Masasabi kong tugmang-tugma ang napili naming awitin ni Cloud para sa kasal naming
dalawa.

Dahil matapos ang mga pagsubok, sakit, sakripisyo, at paghihiwalay sa relasyon

namin. Kami pa rin hanggang ngayon. Hanggang sa huli...

(Play video at the right side)

After all- Peter

'Well, here we are again

I guess it must be fate

We've tried it on our own

But deep inside we've known

We'd be back to set things straight'

'I still remember when

Your kiss was so brand new

Every memory repeats

Every step I take retreats

Every journey always brings me back to you'

Noon, akala ko imposibleng mahalin ako ni Cloud dahil sa may iba na itong mahal.
Kaya kahit masakit, kahit mahirap nagawa ko siyang palayain. At napakasaya ko dahil
ngayon ay mahal na ako ng asawa ko. At nakakasiguro ko na siya na ang una at huling
lalaki sa buhay ko.

'After all the stops and starts

We keep coming back to these

two hearts

Two angels who've been rescued from the fall

And after all that we've been through

It all comes down to me and you

I guess it's meant to be

Forever you and me

After all'

'When love is truly right (this time it's truly right)

It lives from year to year

It changes as it goes

Oh, and on the way it grows

But it never disappears'

Siguro nga ay nasaktan at maraming beses akong umiyak dahil sa pagmamahal ko kay
Cloud. Pero hanggang ngayon hindi pa rin ako nagsisisi na minahal ko siya. Bakit ko
pagsisihan na minahal ko ang isang taong bagama't nasaktan ako ay binigyan naman
ako ng pagkakataon na maging masaya? Siguro nga hindi puro saya ang naranasan ko sa
piling ni Cloud, pero hindi ba ganoon naman ang pagmamahal? Hindi maiiwasan na
masaktan ka. Pero kung sa huli at kayo pa rin, worth it ang lahat ng sakit na iyon.

At habang lumalakad ako papalapit sa lalaking mahal ko at ama ng mga anak ko. I can
proudly say, Loving him was one of the best decisions of my life.

'Always just beyond my touch

You know I needed you so much

After all, what else is livin' for?

After all the stops and starts

We keep coming back to these two hearts

Two angels who've been rescued from the fall

And after all that we've been through

It all comes down to me and you

I guess it's meant to be

Forever you and me

After all'

"Take care of your wife, son." Saad ni Papa Winter kay Cloud makaraang makarating
kami

sa altar.

Ngumiti si Cloud makaraan ay bumaling sa akin at hindi ko maiwasang pamulahan sa

tingin na iginagawad nito sa akin. "I will Dad, always and forever." Anito.

"You look so beautiful, wife." Bulong nito sa akin habang umabrisete ako sa kanya.
"You are also handsome, my husband." Sasagot pa sana ito ng may mahinang tumikhim.

"Mamaya na yang paglalambingan niyo, baka naiinip na si Father." Nagtawanan ang mga
nakarinig kay Thunder kaya naman naramdaman ko na naman ang pamumula ng pisngi ko.

Lumingon ako sa taong isa sa espesyal na lalaki sa buhay ko. Si Thunder Hendrex,
masaya ako na minahal niya ako pero mas masaya ako na nakatagpo na siya ng babaeng
mahal siya at mahal niya rin.

"Tito is right Mom, Dad." Bumaling naman ang paningin ko sa anak namin na si Klode
na nasa tabi ni Thunder. At napangiti ako ng makitang napaka-cute nito sa suot-suot
na suit. Pinigilan ko na lang ang sarili ko na lapitan ito at pupugin ng halik sa
mukha.

Lumapit na kami ni Cloud sa harap ng pari bago pa muling humirit ang dalawa.

"Skyleigh and Cloud, it is a pleasure to share today's wonderful occasion with

you.Today you want to reconfirm your commitment to working together and ensuring
your marriage blossoms for years to come. May this renewing of the vows you took to
become husband and wife remind you that despite the stresses inevitable in every
life, your love, respect, trust and understanding

of each other will continue to increase your contentment and heighten your joy in
living." Pag-uumpisa ng pari.

"Cloud Rendrex Monteciara, will you continue to have Skyleigh as your wife and
continue to live in this marriage?"
"I will, Father."

"Do you reaffirm your love to her, and will you love, honor and cherish her in
sickness and in health, for richer or poorer, for better for worse, and forsaking
all others, be faithful to her as long as you both shall live?"

"I do, Father." Makaraang sumagot si Cloud ay bumaling naman sa akin ang pari.

"Skyleigh Vergara Monteciara, will you continue to have Cloud as your husband and
continue to live in this marriage?" Naluluha akong tumango sa pari at pinisil ang
hawak-hawak na kamay ni Cloud. "I will, Father."

"Do you reaffirm your love for him, and will you love, honor and cherish him in
sickness and in health, for richer or poorer, for better for worse, and forsaking
all others, be faithful to him as long as you both shall live?" Muli akong tumango
sa tanong ng pari. "I do, Father."

At ng dumating na kami ni Cloud sa wedding vows namin habang isinusuot niya sa akin
ang panibago naming singsing, hindi ko na naiwasan at tumulo na ang luha ko. At
maging si Cloud ay napaluha na rin.

"Sky, in the past I have taken you for granted and I'm sorry for that. I have put
others before you. I have done things

I am not proud of. And I have often been wrong. When you left, doon ko lang na-
realized na mahal kita at nagsisisi ako dahil kung kailan ka nawala sa akin at saka
ko pa nalaman kung gaano ka kahalaga p-para sa akin. Nagpapasalamat ako na binigyan
mo ko ng isa pang tsansa na makapiling ka at makasama kayo ng mga anak natin. N-
napakasaya ko na ikaw ang naging ina ng mga anak natin. S-Salamat dahil hindi ka
nagsawang mahalin ako. A-at hindi ako magsasawang sabihin at iparamdam sa'yo araw-
araw kung gaano kita kamahal. I love you, wife" Huminto ito sa pagsasalita at hindi
ko ito masisisi dahil katulad ko ay umiiyak na rin ito. ".. I pledge that from this
day forward you will be my number one priority. I promise to be there for you in
all that life brings our way. It is because of you that I am here today and I vow
to give you all that I am and all that I have for the rest of our lives together.
This is my solemn promise. "

Huminga muna ako ng malalim bago ko umpisahang sabihin ang sumpa ko. "I love you
Cloud. Ikaw ang unang lalaking minahal ko at alam ako na ikaw rin ang huling
lalaking mamahalin ko. H-hindi ako nagsisisi na minahal kita d-dahil isa ka sa
taong nagpapasaya sa akin. Marami man tayong pinagdaanang dalawa, hindi ito
magiging dahilan para tumigil ako sa pagmamahal ko para sa'yo." Tumigil ako sa
pagsasalita at pinagmasdan ang lalaking mahal na mahal ko. "I take you today not
only as my husband yet again, but as my best friend and lover, my confident, my
shoulder when I need to cry, and the person whose arms I could not

picture being without. Today I pledge to be by your side, to be your strength when
you are weak, to never leave you, to be understanding, and to keep being the wife
you deserve. With this said "I do" take you my faith and loving husband to have and
to hold, for better or worse, until death to us part."

"It is with pleasure that I conclude the ceremony of renewing the vows of marriage
that joined you and binds you as husband and wife. Please celebrate this renewal of
vows with a kiss!"

Makaraang sabihin ng pari iyon ay hinawakan ni Cloud ang pisngi ko at unti-unting

naglapat ang aming mga labi. Nag-umpisang magpalakpakan ang mga bisita.

"I love you, my wife." bulong nito makaraang maghiwalay ang aming mga labi at
niyakap niya ako.

"I love you too, my husband." Pagtugon ko. Bagama't lumuluha ako ay hindi maalis-
alis sa aking labi ang ngiti.
"Daddy, stop hugging Mommy baka ma-hurt si Baby!" Natatawa kaming naghiwalay ni
Cloud ng umalingawngaw ang matinis na boses ni Claudi sa loob ng simbahan.

"Claudi stop ruining their moment!" Nagtawanan ang bisita maging kami ni Cloud ng
mag-umpisa na namang magtalo ang magkapatid.

Masaya naming pinagmasdan ni Cloud ang mga anak namin at maya-maya lamang ay
lumapit ang dalawa at niyakap kami.

Hindi dito magtatapos ang storya namin ngunit gaano mang kahirap ang mga pagsubok
na darating, lalabanan namin ito ni Cloud kasama ng mga anghel sa buhay namin.

THE END :)

A/N: It's 1:43 am. Ang taray ng oras na natapos ko ito. May meaning talaga, I love
you Hahahahaha.. Piniga ko na ang lahat ng mapipiga sa utak ko dahil sa pangungulit
niyong i-update ko na ito kaya kung nabitin kayo, mag-imagine na lang kayo ng
ending niyo hahahahaha. Antok na ko kaya kung may mga technical error and wrong
grammar, comment lang kayo.

Salamat ng marami sa pag-suporta sa AWS. I love you guys :D Happy Valentines Day <3

Hindi ko alam kung kailan ko maipopost ang Special Chapters! Wag kayong magmadali,
pleasssssseee :)
You can get to know me in my social media sites guys :)

Ask.fm : https://m.ask.fm/Princess_Jenpaumevi

Facebook: https://www.facebook.com/profile.php?id=100011016587288

Twitter: https://twitter.com/JenpauPrincess

-Jennely
=================

♥♥ BONUS CHAPTER ♥♥

"Wife...wake up. We're here."

Napangiti ako ng pagmulat ng mata ko ay nabungaran ko ang asawa kong si Cloud na

ngiting-ngiti habang marahang hinahaplos ang malaki kong tiyan.

Walong buwan na ang dinadala ko at sa loob ng ilang buwan kong pagbubuntis, naging
hands-on si Cloud sa magiging baby namin. Lahat ng magustuhan ko ibinibigay niya sa
akin kahit minsan ay weird ito. Kahit na madalas ay puyat ito dahil sa kalagitnaan
ng gabi ay may mga gusto akong kainin. Every step ng pagbubuntis ko nandoon siya,
malayong-malayo sa pagbubuntis ko sa kambal na mag-isa lang ako.

At kulang ang salitang masaya ako ngayon. I'm far from being happy with my husband
and children. Lalo pa at excited na ang lahat sa pagdating ng anghel namin na si
Clarence Leighdrex Monteciara . It's a boy. At ikinatuwa ito ni Claudi dahil siya
pa rin daw ang only princess ng Daddy niya.

"Dad, hindi ba pwedeng sa Davao na lang tayo?" ani Klode makaraang makababa na kami
ng eroplano.

Kung nagtataka kayo kung nasaan kami ngayon. Nasa Maynila na ulit kami,
kinakailangan na kasi ni Cloud na bumalik sa trabaho niya. At tapos na rin naman
ang pagiging matunog namin sa media matapos ng mga nangyari. Bagama't gusto ni
Cloud na doon na lang ako manganak sa Davao, ayoko naman na mapabayaan niya ang
trabaho niya dahil alam ko kung gaano kahalaga sa kanya ang MEC.
Sa una ay natatakot ako na muling bumalik, pero ayokong isakripisyo ni Cloud ang
buhay niya rito. At isa pa alam ko naman na

gustong makasama nila Mama at Papa ang mga bata.

"Klode hindi ba napag-usapan na natin ito?" tumango si Klode sa sinabi ko pero

hindi pa rin naalis sa mukha nito ang disgusto sa pag-uwi namin.

"Mom, ayaw ni Klode dito because he wants to be with Alice---" napatigil sa

pagsasalita si Claudi ng buhatin ito ng ama niya.

"How about an ice cream baby?" saad ni Cloud.

"Really Daddy? I want strawberry!" magiliw nitong saad.

Nang mabaling na ang pansin ni Claudi sa ama ay binalingan ko si Klode.

"Klode... I know that you really want to be with your friend. And trust me Klode,
magkikita pa kayo. I'll talk to your Dad and every summer we'll visit her."

"Promise?"

Ngumiti ako at tumango. "Promise."

•◘•◘•◘•

"Cloud?"

Nakangiti akong nilingon ni Cloud at agad din nitong ibinaling ang atensyon sa
pagmamaneho.

"Yes, wife?" tanong nito habang ang tingin ay nasa unahan pa din.

"I thought uuwi na tayo sa bahay natin?" nagtataka kong tanong sabay tingin sa daan
na tinatahak namin.

"Yes, we are going home."

"So, pupunta muna tayo kayla Mama?" ani ko ng mapagtantong papunta kami sa
Mountainheights Estates--- ang lugar kung saan nakatira ang magulang ni Cloud at
ang lugar na kinalakhan naming tatlo nila Thunder.

/>

"Nope."

Magsasalita pa sana ako ng unahan na ako ni Claudi na mukhang kanina pa excited sa

ibinulong sa kanya ng ama niya kanina bago kami sumakay ng kotse.
"Daddy, malapit na ba tayo sa new house natin?!"

"Claudi! You're ruining Dad's surprise to Mommy!"

"Am I?"

"Yes, you are."

"But---I-I am just...excited."

Naguguluhan kong isa-isang pinagmasdan ang mag-aama ko lalo na si Cloud na mukhang

natatawa sa anak namin na si Claudi.

"I'm sorry Daddy!"

Bago pa ako muling makapag-react sa narinig kong sinabi ng anak ko ay huminto na

ang kotse.

At hindi ko mapaniwalaan ang nakita ko pagkababa namin. Agad nagtatakbo ang mga
bata papasok sa nakabukas na gate pero nanatili pa rin akong nakatayo sa labas at
pinagmamasdan ang dati naming bahay.
Ang bahay ni TitaMoms.

"A-anong ginagawa natin dito C-cloud?" naluluha kong saad.

"I told you we're going home. And this..." Inakbayan ako nito at hinalikan sa noo
makaraan ay itinuro sa akin ang bahay na punong-puno ng alaala ng buhay ko simula
pagkabata. "...will be our new home. Masyadong maraming masasakit na alaala ang
bahay natin dati at gusto ko ng makalimutan natin lahat 'yon at iwanan na lang sa
nakaraan. At alam kong napakahalaga sa'yo ng bahay na ito at lahat ng mahalaga
sa'yo. Mahalaga na rin sa akin. "

"Y-you

don't have to do this Cloud but thank you. You don't know kung gaano mo 'ko
napapasaya, pinapasaya sa mga bagay na ginagawa mo. A-and this is just too much and
I don't know kung paano ko 'to mababayaran---"

Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko ng halikan nito ako sa labi. "This will be
enough as a payment." anito.

Ngumiti ako. "How about dagdagan natin ang bayad ko sa'yo?" hindi ko na ito inantay
pang magsalita at ako na mismo ang humalik dito.

"Mommy, Daddy---" agad akong napahiwalay kay Cloud ng marinig ang boses ni Claudi.
Paglingon ko ay nakita ko ang anak namin na bagama't nakatakip ang kamay nito sa
mga mata, may siwang naman ito kaya nakikita pa rin niya kami.

Natawa naman ako at maging si Cloud.

"Jeez Claudi, bakit ba lagi mo na lang iniistorbo sila Mommy during their sweet
moments." ani Klode na inakbayan pa ang kapatid at ginulo ang buhok ni Claudi.

"I am not. And stop ruining my hair Klode!"

"I love you wife... I'm so lucky dahil ikaw ang naging ina ng mga anak at magiging
anak pa natin." saad ni Cloud habang pinagmamasdan ang kambal.

Ngumiti ako. "I love you too. And I'm also lucky dahil ikaw ang ama nila."

Tumingala ako at nakangiting pinagmasdan ang langit.

Thanks God, for giving me a life with them. ♥♥♥

◘◘◘◘

A/N: Maikli lang kasi bonus chapter lang ito actually. Di ko sigurado kung kelan
ulit ang sunod o kung meron pa ba. Hahahahahaha ☻☻

Anyway, maraming-maraming salamat po talaga sa mga bumasa, nagbabasa at magbabasa

ng storyang ito. Kasalukuyan kong ine-edit ang storyang ito kaya kung may mga na-
encounter kayong typos & wrong grammar. Sarreh guys.
Walang proofread ang BC na 'to. Antok na kasi ako.

You can get to know me in my social media sites guys :)

Ask.fm : https://m.ask.fm/Princess_Jenpaumevi

Facebook: https://www.facebook.com/profile.php?id=100011016587288

Twitter: https://twitter.com/JenpauPrincess

-Jennely ♥♥♥
=================

♥ Authors Note ♥

Maraming nagco-comment regarding sa pagchange ko ng name ng Tatay ni Cloud.

Blue po talaga ang naunang pangalan but I decided na gawin na itong Winter dahil sa
mga nag-cocomment at mga naguguluhan kung may koneksyon ba ang story ko sa story ni
Vampiremims. So if ever may makikita pa kayong Blue na pangalan. Kindly comment it!
♥♥♥

Anyway, thank you sa patuloy na pagbabasa ng AWS. Sa mga nag-cocomment na hindi ko

narereplayan pasensya po pero nababasa ko po ang mga comments niyo at maraming-
maraming salamat! Rank 1 na ang AWS at dahil po ito sa inyo ☻☻☻☻

Saranghae Chingu ♥♥♥♥

PS: Kasalukuyan ko pong ineedit ang story na ito so if ever na may mga typo and
grammar akong mali kindly comment it!

PPS: Sa mga nanghihingi ng bonus chapter hintay-hintay lang po ☻☻☻

You can get to know me in my social media sites guys :)

Ask.fm : https://m.ask.fm/Princess_Jenpaumevi

Facebook: https://www.facebook.com/profile.php?id=100011016587288
Twitter: https://twitter.com/JenpauPrincess

=================

♥♥ LAST BONUS CHAPTER ♥♥

"Mommy bakit laging tulog si Clarence?"

"Claudi quiet, baka magising si baby."

"Then mabuti 'yon para makita ko yung beautiful eyes niya."

"Tss. He needs to sleep so he can grow up fast."

"But I want to see him awake."

"Wag ka ngang makulit---"

"Klode, Claudi bakit hindi niyo na lang gayahin si Clarence at matulog na din
kayong dalawa." Napatigil ang dalawa sa pagtatalo ng pumasok si Cloud sa loob ng
kwarto. Kanina ko pa pinagmamasdan ang dalawa na walang tigil sa pagtatalo tungkol
sa palaging pagtulog ng one month old namin ni Cloud na si Clarence Leighdrex.
It's been one month ng isilang ko ang bunso naming anak ni Cloud na si Clarence at
isang buwan na rin ang nakalilipas ng wala ng ibang alam gawin ang mag-aama kung
hindi bantayan ang sanggol na nasa bisig ko. Palagi nilang inaabangan ang pagdilat
ng mga mata ni Clarence at pati ang simpleng paghikab nito ay ikinatutuwa nila at
siyempre maging ako.

"Dad, it's only three o'clock in the afternoon." nakangusong saad ni Claudi kay
Cloud.

Umiling naman si Cloud at ginulo ang buhok ni Claudi. "And it's also time for your
nap princess..." Binalingan naman ni Cloud si Klode na kasalukuyang pinipicturan si
Clarence. "At ikaw din Klode."

"Hmp. Gusto mo lang masolo sila Mommy at Clarence eh."

Natawa ako maging si Cloud. "Nagseselos ba ang princess ko?"

/>

Sasagot pa sana si Claudi ng pumalahaw ng iyak si Clarence na nasa bisig ko.

Mukhang tuluyan ng naistorbo ang tulog ng prinsipe namin.

"Puno na po ba yung diaper niya Mommy?"

"Gutom ba siya wife?"

"Is he sick Mommy?"

Isa-isa kong tinignan ang tatlo makaraan ay tumayo ako at dumiretso sa rocking
chair na binili ni Cloud. Naupo ako dito at marahan itong iniugoy habang nagsimula
akong umawit. Unti-unti namang huminto ang pag-iyak ni Clarence.

Binalingan ko naman ang tatlo at nilingon ko ang pinto. Mabuti naman at naunawaan
ng mga ito na kailangan ng muling matulog ni Clarence ng walang ingay na
nanggagaling sa kanila.

Hindi ko maiwasang mapangiti ng umalis ang mga ito. Sa tuwing umiiyak si Clarence
ay natataranta ang tatlo daig pa ako. At nakakatuwang makita kung paano mahalin ng
tatlo ang bagong anghel sa buhay namin.

♣♣♣♣♣

Nagising ako ng makarinig ng munting iyak at agad gumuhit ang ngiti sa mga labi ko
ng makita si Cloud na nasa rocking chair at marahang hinehele si Clarence. Ngiting-
ngiti ito at pinakatitigan ang anak namin.

Bagama't nagtatrabaho si Cloud ay hindi nito nakakaligtaang bigyan ng oras ang mga
anak namin. Katibayan na ang tanawin na nakikita ko. Sino nga ba namang mag-aakala
na ang seryosong CEO ng MEC ay nagpapahele ng sanggol at minsan pa nga ay ito ang
nagpapalit ng diaper ni Clarence at walang arte niya itong ginagawa.

I'm lucky to have Cloud as a father

of my children. Wala na akong mahihiling pa sa isang katulad nito.

Napatingin ako sa orasan at agad akong napabangon ng makitang ala-dos na ng
madaling araw. Kinakailangan ng matulog ni Cloud dahil maaga pa ang pasok nito sa
opisina.

Nakita ko ang antok sa mga mata ni Cloud ng tapikin ko ito pero hindi pa rin
naaalis ang ngiti sa mga labi nito ng balingan ako. "Just sleep wife, ako ng bahala
kay Clarence." mahinang saad nito.

Umiling ako. "No Cloud, may pasok ka pa bukas. Hindi ka pwedeng magpuyat."

Magpoprotesta pa sana ito ng umingit si Clarence. "Mukhang gutom na ang baby natin
Cloud..." ani ko kaya tila napipilitan nitong ibinigay sa akin ang anak namin pero
bago ang lahat ay hindi nito nakaligtaang halikan ang bata at maging ako.

"Goodnight wife... I love you..." anito.

Ngumiti ako. "And I love you too.."

Araw-araw, oras-oras, minu-minuto. Hindi namin nakakalimutan na sabihin ang tatlong

salita na iyon sa isa't isa. I know that a relationship is not all about saying 'I
love you' everyday, it's also about proving those words everyday.

And I'm glad na nagagawa namin ito ni Cloud sa isa't-isa. Dahil ang tatlong salita
na iyon ay hindi lang basta isang nakagawiang bagay para sa amin ni Cloud dahil
alam ko hanggang sa pagtanda namin ang mga salitang 'I love you' o 'Mahal kita' ang
siyang magpapaalala sa pagmamahalan naming dalawa.
♣♣♣♣♣

9 years

later...

"Mommmmmmmmyyyyyyyy!"

Napatigil ako sa pagtipa sa laptop ko ng marinig ang tili ni Claudi mula sa itaas.
Mukhang may nantrip na naman sa dalaga namin. At hindi ko na kailangang hulaan kung
sino ito o kung sino ang mga ito.

Agad kong inalis ang salamin sa mga mata ko at nagmamadali akong pumanhik sa taas
bago pa masira ang itaas sa oras na magrambulan ang magkakapatid. Nakapamewang
akong pumasok sa music room ni Claudi courtesy of her father and my loving husband.

"Sinabi ko na sa inyong dalawa na bawal pumasok sa room na ito... Look at what the
two of you did!" tili ni Claudi.

"Claudi...ano na naman bang nangyari?" ani ko at nagmamadali namang lumapit sa akin

ang dalaga ko ng anak.

"They broke my guitar Mom." nakasimangot nitong saad.

Huminga ko ng malalim at umupo sa sofa. Agad naman tumabi sa akin si Claudi habang
patuloy pa rin itong nagmumukmok. "Kieran and Keegan, come here."

Parang wala namang ginawa ang mga itong lumapit sa akin at nakuha pang ngumiti.
Meet Cloud's and I youngest children. Kieran and Keegan. Our identical twins. They
are only five years old at walang araw na hindi puro kalokohan ang ginagawa ng
dalawa. Ngayon ko pinagsisisihan na pinaglihian ko si Thunder ng ipinagbubuntis ko
ang dalawa dahil ang hinala ko ay namana ng kambal ang kakulitan ng Tito nila.

"Bakit niyo sinira ang gitara ng Ate niyo?" saad ko at agad namang

nawala ang ngiti sa mga labi ng dalawa.

"Hindi ko sinira ang gitara ni Ate!"

"Hindi ko sinira ang gitara ni Ate!"

Sabay na saad ng dalawang makulit na bata.

"At sino naman ang nagsira ng gitara ng Ate niyo?"

Sabay na humagikhik ang dalawa at pumito. "Lucky!"

At bigla namang sumulpot si Lucky, ang labrador na iniregalo ni Thunder sa dalawa

during their last birthday. Magsasalita pa sana ako ng magtatakbo si Lucky sa labas
ng kwarto at agad naman itong sinundan ng kambal.
"I can't believe this!" saad ni Claudi habang nakatingin sa pinto na pinaglabasan
ng kambal at ng aso namin.

"Don't worry Claudi, ipapaayos na lang natin yung gitara mo."

"But Mom---"

Naputol ang sasabihin nito ng sumulpot sa pinto ang binata ko ng anak na si Klode.

"You should always lock this room Claudi ng sa ganon hindi nakakapasok ang kambal."

"Stop lecturing me Klode----"

Umiling ako at napagpasyahang magluto na lang ng paboritong cookies ng mga bata.

Dahil mukhang mag-uumpisa na naman ang awayan ng isa ko pang kambal.

Binata na at dalaga ang dalawa pero hindi pa rin natatapos ang bangayan ng mga ito.
Pero bago pa ako tuluyang makalabas ay lumitaw naman ang pangatlo naming anak ni
Cloud na si Clarence at agad itong tumabi sa Kuya niya.
"Kuya's

right Ate, you always forget to lock this room so it's your fault na nasira yung
guitar mo."

Ano pa nga bang aasahan ko kay Clarence. Idol na idol nito ang kuya nito kaya naman
lagi niya itong kinakampihan.

"Isa ka pa Clarence, isusumbong ko kayo kay Daddy pag-uwi niya."

Anuman ang mangyayari mananatili pa ring Daddy's girl ang unica hija namin ni
Cloud.

Lima ang anak namin ni Cloud pero para akong may sampung bata na alaga.

♣♣♣♣♣

"Daddy can you buy me a new guitar?"

"Tss. Pwede mo namang ipaayos bakit kailangan bumili pa ng bago?"

"Shut up Klode."
"I want to watch power rangers."

"No Keegan, let's watch naruto."

"Ate you should listen to Kuya."

Ito ang senaryo na naabutan ko sa sala at hindi ko maiwasang mailing habang

pinagmamasdan si Cloud na patuloy sa pananaway sa magugulo naming mga anak.

"Kapag hindi kayo tumigil, kami lang ng Daddy niyo ang uubos sa cookies na ito."
Agad naman natahimik ang lima ng ibaba ko ang bowl na kinalalagyan ng cookies na
binake ko kanina.

Parang walang nangyari at nagkanya-kanyang kuha ang lima. Tumabi naman ako kay
Cloud at agad ako nitong inakbayan.

At sabay naming pinagmasdan ang mga anak naming nagtatawanan na habang kumakain.

I'm really blessed to have this kind of family...

♥♥♥♥♥♥
You can get to know me in my social media sites guys :)

Ask.fm : https://m.ask.fm/Princess_Jenpaumevi

Facebook: https://www.facebook.com/profile.php?id=100011016587288

Twitter: https://twitter.com/JenpauPrincess
=================

♥♥Announcement♥♥

Gumawa ako ng group sa facebook dahil hindi lahat narereplayan ko ang mga comment
regarding sa A Wife's Secret. Para din po 'yon sa mga bago kong stories :)

Doon niyo rin ako pwedeng kulitin, kaibiganin, chikahin etc... Doon ko din i-
uupload ang mga fictional characters ko sa AWS, Thunder Zone, TBBBM at TSW.

Pwede rin kayong magpost ng mga reaction niyo regarding sa mga story ko :D

Sana madami sa inyong sumali! ♥♥♥

Here's the link:

https://m.facebook.com/groups/1758536497703280?view=info

or you can just search Jennely's Stories :)

Salamat sa nag-uumapaw niyong suporta sa aking mga akda! ☻ Mahal ko kayo ♥♥♥

=================

♥♥♥Happy 8 Million Reads ♥♥♥

Maraming salamat sa mga mambabasang walang sawang sumuporta sa A Wife's Secret ♥♥

Pwede na niyong makausap ang mga minahal nating si Ulap at Langit. You can add
their facebook accounts :) And also please like our facebook page
(PrincessJenpaumevi Stories). Diyan ko ipopost ang mga teasers, special chapters
(pag sinipag ako) and also one-shot stories na gagawin ko.

Social Media Accounts:

Skyleigh Vergara Monteciara: https://m.facebook.com/skyleigh.monteciara.5?

refid=18&_ft_=qid.6278502053033210303%3Amf_story_key.1778431865713743%3Atl_objid.17
78431865713743&ref=bookmarks
Cloud Rendrex Monteciara: https://m.facebook.com/cloudhendrex.monteciara?
refid=18&_ft_=qid.6278502053033210303%3Amf_story_key.1778431865713743%3Atl_objid.17
78431865713743&ref=bookmarks

PrincessJenpaumevi Stories: https://m.facebook.com/PrincessJenpaumevi-Stories-

235702770122942/?
ref=bookmarks&notif_t=group_activity&actorid=100005097638097&notif_id=1461434229295
382&refid=18&_ft_=qid.6278502053033210303%3Amf_story_key.1778431865713743%3Atl_obji
d.1778431865713743

-Jennely

=================

♥♥♥PARA SA MGA NAGRE-REQUEST NG SPECIAL CHAPTERS♥♥♥

WISH GRANTED SA MGA NANGUNGULIT SA SPECIAL CHAPTERS NG AWS!

Pasasalamat ko na rin sa mga tumangkilik ng storya kong ito! Mahahati ang Special
Chapters sa lima. Bakit lima? Malalaman niyo rin :)

I decided to make it dahil na rin sa mga nagre-request ng book 2. Hindi na kayang

dugtungan ang kwento nila Sky at Cloud kaya special chapters na lang. May draft na
ako para sa first special chapter :) This week ko din i-uupdate so antay lang
tayo :D
Love you guys ♥♥♥

-Jennely

=================

♥♥Special Chapter 1♥♥

PS. Ang mga susunod na special chapters ay hindi na ganito kahaba ☺☺

A Wife's Secret (CLAUDINE)

"Bakit hindi pwede?! Bakit si Klode pwede? Bakit ako hindi? Why is that, Dad?!
Why?!"

"Watch your tone, Lady! Basta pag sinabi kong hindi pwede, hindi pwede!"

"You're so unfair, Dad! You're always been like this to me! Pero pag kanila Klode,
Clarence at maging sa kambal, hindi ka ganito!"

Napahawak ako sa sentido ko sa konsomisyon sa mag-ama kong kanina pa nagtatalo

rather ilang araw ng nagtatalo dahil sa kagustuhan ni Claudi na pumasok sa Clinton
University kung saan ang mga estudyante ay doon mananatili at makakauwi lang tuwing
dalawang beses sa isang buwan katulad ng kakambal niya na si Klode.

"Huwag mong ikumpara sa 'yo ang mga kapatid mo, Claudi. You're different---"

"Why? Because I'm a girl? 'Yon lang ba talaga? Or are you still scared na baka
maulit ang nangyari sa akin eleven years ago? Hanggang kalian niyo ko ikukulong sa
bahay na 'to dahil sa mga takot niyo?!"

Natahimik si Cloud habang ako naman ay nilapitan na si Claudi na nag-uumpisa ng

umiyak.

"Claudi...enough. Intindihin mo na lang kami---"

"Pati ba naman ikaw Mommy?! I'm fed up. I'm fed up with the two of you!"
naghihinakit na pagbaling sa akin ni Claudi at hindi ko maiwasang masaktan sa
sinabi nito.

"Leigrah Claudine! Don't you dare use that tone with your mother!"

Saglit na binalingan ni Claudi si Cloud makaraan ay nagtatakbo itong pumanhik sa

taas.

Hahabulin ko pa sana ito ng hawakan ni Cloud ang kamay ko.

Umiling
ito. "Don't Sky, sumosobra na si Claudi---"

"Don't you think na gano'n din tayo Cloud? That we're being overprotective with her
'causing her to feel this way?" pagputol ko sa sinasabi nito na siyang
nakapagpatahimik dito.

"Maiwan muna kita. Padating na sila Keegan. Ikaw na munang bahala sa kanila. I need
to talk to her, and I also want you na pag-isipan ng maigi ang hinihiling ni
Claudi..."

___________________________________

Isang nakakabinging tunog ang sumalubong sa akin pagkapasok ko nang kwarto ni

Claudi. Mukhang ibinubunton na naman nito ang inis sa pagtipa ng mga nota sa piano.

"You might hurt your hand with what you're doing baby..." saad ko na siyang
nakapagpatigil dito sa ginagawa niya. Dali-dali itong tumayo at dumiretso sa kama
nito at nahiga.

"I am already 18 Mom, I am not a baby nor a child." anito.

Ngumiti ako at naglakad papalapit dito. Nahiga ako sa tabi nito at niyakap ang
nagmamaktol kong dalaga.

"Really? Then why are you acting like a child throwing tantrums at us?" pagbibiro
ko.

Bumangon ito at naupo at nawala ang ngiti sa mga labi ko ng makita ang lungkot sa
mga mata nito.

"'Yon ba talaga ang tingin niyo Mommy na para kong bata na nagmamaktol dahil hindi
maibigay ni Daddy ang gusto ko?" malungkot nitong saad.

Umupo ako at inihilig ang ulo nito sa balikat ko. "Don't be sad, Claudi. I'm sorry
kung masyado kaming nagiging overprotective sa 'yo ng Daddy mo. Pero hindi rin
naman kasi ganoon kadali ang gusto mo Claudi. Si Klode kasi he's a man. But you---"

"I'm

a girl. I understand but Mom, hindi naman porket babae ako hindi ko na kayang
protektahan at alagaan ang sarili ko."

"Claudi... do you really have to go to Clinton University?"

Malungkot itong tumango.

"It is my dream school Mommy." Anito.

11 years old si Claudi nang dalhin namin siya sa Clinton University ni Cloud para
panoorin ang musical play doon ng mga estudyante. Kilala ang Clinton University sa
larangan ng musika kaya hindi nakakapagtaka na dito gustuhin ni Claudi mag-aral
ngayong tutuntong na siya sa kolehiyo. Ang kakambal niya naman na si Klode ay noong
isang taon pa nag-umpisang mag-aral doon sa kursong business administration.

"I'm sorry Mommy."

Kumunot ang noo ko sa sinabi ni Claudi. "Sorry for what?"

"For what I've said a while ago."

Umalis ito sa pagkakahilig sa akin at niyakap ako. Hanggang ngayon kahit na malaki
na si Claudi sweet pa rin ito.

"Hindi ba dapat pati kay Daddy mo humingi ka rin ng sorry?"

Umalis naman ito sa pagkakayakap sa akin at sumimangot. "Ayoko."

"Claudi..."

"I don't understand him Mommy. Kulang na lang i-home schooled niya ako nung nag-
aaral pa ako. Ni hindi ako makaalis ng walang bodyguard. Hindi ko rin naranasan
sumama sa field trip ng hindi ka kasama o si Yaya. H-hindi ko rin naranasang
makapag-sleep-over sa mga bahay ng mga kaibigan ko. Halos lahat ng mga kaklase ko
naiinggit sa akin because they said I have everything, but I don't have it all
Mommy! Hindi ako malaya. Madami akong gustong maranasan bilang isang teenager pero
hindi ko 'yon magawa because

of Daddy. Bawal dito, bawal doon. Is it because of what happened to me when I was a
child? " umiiyak na saad ni Claudi at hindi ko maiwasang pangilidan din ng luha.

Claudi is right. Ever since that accident, masyado kaming naging overprotective kay
Claudi.

I guess it's time for us to give Claudi a normal life.

CLAUDI's POV

Nagising ako sa tunog ng alarm clock kaya naman pupungas-pungas akong napabangon.
Kinuha ko ang cellphone ko at pinatay ito. Sabado ngayon, bakit nga ba ako nag-
alarm?

Nasagot ang tanong ko ng makita ang reminder sa cellphone ko.

CLINTON UNIVERSITY ENTRANCE EXAM♥♥♥

Malungkot kong ibinalik ang cellphone sa bedside table ko at muling nahiga. Bakit
pa ba ko nagpasa ng application form eh hindi din naman ko pinayagan ng Daddy? Ano
pa bang saysay kung makapasa man ako?

Nag-umpisa na namang mangilid ang luha ko sa mga mata pero nasira ang pagda-drama
ko ng biglang bumukas ang pinto ng kwarto ko at iniluwa ang kambal kong kapatid.
Panigurado bubuskahin na naman siya ng mga ito.

"This is all your fault Ate!"

"I won yahoooooooooo!"

Kumunot ang noo ko sa pinagsasabi ng dalawa kaya naman napabangon ako mula sa
pagkakahiga.

"Ano bang pinagsasabi niyong dalawa?! Umagang-umaga nambubwisit na naman kayo!"

nakasimangot kong saad.

"Nabawasan ang baon ko because of you." Muling saad ng nakasimangot na si Keegan.

"At bakit ako naman ang may kasalanan aber?"

Humagikhik si Kiefan at tumakbo papalapit sa akin at niyakap ako ng mahigpit.

"Basta Ate thank you!!!!"

Kung

anong ikinasimangot ni Keegan siya namang lawak ng ngiti nito ni Kiefan. Ano na
naman kayang kalokohan ang pinaggagawa ng dalawang 'to?

"Tignan ko lang kung makatawa ka pa Kiefan kapag nalaman ni Mommy na nagpustahan

kayong dalawa kung papayagan si Ate pumasok sa Clinton ni Daddy." Saad ni Clarence
na as usual ay bitbit na naman ang alaga niyang si Sasha. A Persian cat.

Pero teka---pustahan? Pitong taong gulang pa lang ang dalawa at may alam na sa mga
ganon?

Agad namang humiwalay sa akin ang pilyo kong kapatid.

"Pustahan? What's that? We never do such a thing right Keegan?" pagbaling nito kay
Keegan.

"Yeah. We don't know such thing Kuya. You're just imagining."

Bago pa muling makasalita ako at si Clarence ay nagtatakbong umalis ang dalawa kaya
naman binalingan ko si Clarence.

"Anong ibig mong sabihin?" tanong ko dito.

"Why don't you just get ready? Malelate ka na kaya." Anito sabay talikod sa akin.

Kumunot ang noo ko. "Male-late saan?"

"To your entrance exam, princess."

Napaangat ako mula sa pagkakayuko at hindi ko alam kung nanaginip ako o nabibingi
lang ako sa sinabi ni Daddy na hindi ko namalayang dumating.

"What are you waiting for, princess? You might be late, sige ka baka magbago pa ang
isip nitong Daddy mo. Ikaw din." Saad ni Mommy.

Entrance Exam?

Meaning pumayag na ang Daddy?

Sa sobrang saya ko ay nagtitili akong tumakbo papalapit sa dalawa at mahigpit na

niyakap ang mga ito.

"Oh my gosh! Thank you Dad! Thank you Mom."

"Sorry princess." Napabitaw ako sa pagkakayakap kay Daddy nang marinig ang sinabi
nito.

"Sorry din po Daddy. Promise. I will not waste this chance that you've given for
me. Mag-aaral akong mabuti at sisiguraduhin kong magiging proud kayo sa akin."

"I will always be proud for our princess."

Habang tinitignan ko ang nakangiti kong Daddy, pinagsisisihan ko lahat ng nasabi ko

kagabi. Hindi ako dapat mainis sa Daddy ko o mapagod dahil sa pagiging
overprotective niya sa akin dahil kung tutuusin napakaswerte ko na magkaroon ng ama
na napakamapagmahal at napakamaalaga.

"I love you, Dad." Naiiyak kong saad.

"I love you too, Princess."

"Si Mommy ba wala?"

Ngumiti ako at niyakap naman ang the best Mommy in the whole wide world.

"I love you so much, Mommy."

TBC

Done with the first special chapter. So special chapter 1 is about Claudine
Leighrah. How about the next one?

Stay tune guys. I'll try to update next week.

=================

♥♥ Special Chapter 2 ♥♥

REMEMBER THE TREASURED PICTURE OF A SMILING CLOUD THAT SKYLEIGH STOLE WAY BACK
THEIR TEENAGE YEARS?

HERE'S THE REASON BEHIND THAT SMILE...

THIRD PERSON'S POV

"I'm glad you're here, hija."

Napaangat ang ulo ni Cloud mula sa binabasa niyang libro nang marinig ang giliw na
giliw na boses ng kanyang ina. At hindi na siya nagtaka kung sino ang dumating.
Standing at their doorstep is no other than Skyleigh.

Ilang buwan din ang lumipas bago siya nakauwi sa bahay nila dahil na rin sa busy
siya sa school. Kaya naman ngayon niya na lang nakita si Sky--- ang kababata niya
at matagal ng kapit-bahay nila ng pamilya niya.

"Nasaan po si Thundz?" nakangiti nitong tanong.

Hindi niya naman maiwasang pagmasdan ang hitsura nito. Nakasuot ito ng bestidang
bulaklakin na abot hanggang tuhod nito. Hindi niya naman maiwasang matawa sa ayos
ng buhok nito na nakatirintas na parang sa isang bata. Dalaga na ang kababata nila
pero para pa rin itong bata kung mag-ayos sa sarili.

Napangiti siya na naglaho nang marinig ang pamilyar na tunog mula sa camera ng
kanyang ina na palaging nakasuot sa leeg nito.

"Ma! Sabi ko naman sa 'yo na ayokong kinukuhanan mo ako ng litrato eh."

Nakasimangot niyang saad.

Bata pa lang sila ng kapatid niya na si Thunder, hilig na ng ina nila na kumuha ng
mga litrato at sila ang laging biktima.

Tumawa ang ginang. "Ano namang

masama? Teka nga, matanong nga kita ano bang inginingiti mo d'yan?"

Tulirong itinaas niya ang librong kanyang binabasa para idahilan sa kanyang ina.
"N-nothing Mom, just read something fun in this book."

"I wonder kung anong nakakatuwa sa math." Saad ng kanyang ina at doon niya lang
naalalang hawak niya ang libro niya sa math at kanina ay pinag-aaralan ito.

Nagkibit-balikat na lang siya.

Binalingan niya si Skyleigh na bakas ang pagkagulat sa mukha at napangiti siya nang
makita na namula ang kababata niya.

Di yata't may crush sa iyo ang dalaga...

Tudyo ng pilyong bahagi ng isip niya. Napailing siya at nginitian na lang ang
dalaga na mukhang hindi pa din sanay sa presensiya niya.

"Hi Sky, glad to see you again."

Yumuko ito. "H-Hi Cloud, n-nakauwi ka na pala?" mahina ang boses nitong saad.

"Yeah kaha---"

"Skyz!" sabay-sabay nilang binalingan ang taong dahilan kung bakit naputol ang
sasabihin niya at isang tuwang-tuwang kapatid niya na si Thunder na humahangos na
bumababa sa hagdan ang nabungaran nila.

"Thundz!!!"

Bumalik ang atensyon ni Cloud kay Skyleigh nang marinig ang tila excited nitong
boses. Mula sa namumula at tila nahihiya na ekspresyon kanina ng dalaga, para na
itong bata na excited na makita ang regalo sa kanya ni Santa tuwing pasko.

Nang makababa si Thunder sa

hagdan ay parang nalimot na ni Sky ang presensiya niya at nagmamadaling tumakbo

palapit sa kapatid niya. At kitang-kita niya kung paano mahigpit na nagyakapan ang
dalawa. Nung isang araw pa wala ang kapatid niya at ngayon lang nakauwi dahil
sumama ito sa ama nila na nagpunta sa amerika para sa isang business trip.

"Namiss kita Thundz! Teka bakit gumawapo pa lalo yata ang bestfriend ko?"

Tumawa si Thunder at mula ng mga bata pa sila hanggang tumanda na sila. Hindi pa
rin nawawala ang kislap sa mga mata nito sa tuwing kausap ang kababata nila.

"Hayy nako Thunder anak, bakit hindi mo na lang ibigay kay Sky nang tigilan niya na
ang pambobola sa 'yo?" Napakunot ang noo niya sa pagtataka sa sinabi ng ina na
tumatawa.

"You really bought it?" muling excited na saad ni Sky.

Tumango naman si Thunder at inakbayan ang dalaga. "Come, nasa kuwarto ko na siya at
iniintay ka."

Bumaling sa kanila ang dalawa. "Panik lang po kami Tita." Saad nang nakangiti pa
ring si Sky.

"Oh sure hija, I'll ask yaya na dalhan kayo doon ng pagkain."

"Thanks Tita!"

Bumaling sa kanya si Sky at muli na namang naglaho ang ngiti sa labi nito at parang
hiyang-hiya na nagpaalam sa kanya. "B-bye Cloud."

Tumango siya pero hindi na niya nginitian ito nang makita ang ekspresyon sa mukha
ng kapatid niya.

Nagseselos...

Mabilis na hinila ni Thunder si Sky papanhik ng hagdan at naiwan sila ng ina niya
na pinagmamasdan ang dalawa papanik.

"Hay nako, binata na talaga ang kapatid mo. Can you believe it? Sumama siya sa
Daddy niyo sa amerika para lang maibili si Sky ng isang libro?" saad ng kanyang
ina.
At kahit hindi niya na tanaw ang dalawa ay muli siyang napatingin sa itaas.

Muli niyang naalala ang dahilan kung bakit hindi niya hinayaan ang sarili na maging
malapit sa kababata.

Hindi pwede. Dahil baka ito pa ang dahilan para magkaroon ng lamat ang relasyon
nila ng kapatid niya.

---->Throwback muna tayo :))))

=================

♥♥ Special Chapter 3 ♥♥

SKYLEIGH VERGARA MONTECIARA's POV

"So Ma'am Skyleigh how does it feel to be a successful writer?"

Napangiti ako sa unang tanong ni Ms. Reika--- ang kinuhang writer para sa gagawing
magazine tungkol sa mga manunulat ng taon sa larangan ng pagsusulat ng mga nobela
at nakakatuwang kasama ako doon.

"Fulfilling. For me being a writer brings me to another world. Isang mundo kung
saan nakakagawa ako ng mga istoryang hindi lang nagbibigay kasiyahan sa mga
mambabasa kung hindi nakakapagbigay ng mga aral din."

"Next question. About your newest release novel entitled A Wife's Secret. Maraming
nagsasabi na ang istoryang ito ay hindi lang kathang-isip kung hindi hango sa
totoong buhay. May I ask if it's true?"

Dahan-dahan akong tumango. "Yes. Actually it took me a lot of courage to publish

this story. It's been ten years since I wrote it pero ngayon ko lang ito pinasa
para ma-publish."

"Bakit naman po Ma'am? Ako mismo nabasa ang A Wife's Secret and I can say that it's
worth reading."

Huminga ako ng malalim. "Dahil ang totoo niyan katulad nga ng sabi ko kanina. It is
a true story. And..." Ngumiti ako at proud na ngumiti. "It is my story. My own love
story."

Hindi nakaimik si Ms. Reika at tila nagulat sa sinabi ko. "Wow. I mean your
story... with your husband? The famous Cloud Monteciara?"

Ngumiti ako at tumango. "Yes." Ilang

sandali pa ang lumipas bago muling umimik si Ms. Reika.

"What made you decide na isulat ito?"

Ano nga bang dahilan kung bakit, Sky?

"The first part of the story, I wrote it after I left my husband eighteen years
ago... I don't know kung bakit isang gabi naisipan ko na lang na isulat lahat. Kung
paano ko siyang minahal na walang hinihinging kapalit... kung paano ako naging
bulag sa pag-ibig... And I thought hanggang doon na lang 'yon. Isinulat ko ito para
siguro kumbinsihin 'yung sarili ko na tapos na. Tapos na 'yung sa amin."

Siguro kung noon ko ito ikinuwento malamang nag-umpisa na akong umiyak. Pero ngayon
habang sinasabi ko ito, nakangiti ako. Dahil ang lahat ng 'yon ay nakaraan na. "And
then nine years ago, ipinagpatuloy ko ang istorya na 'yon and thankfully it ended
well. And to answer your question, the reason kung bakit ipinublish ko ito ay para
maipakitang hindi lahat perpekto pagdating sa pag-ibig. Hindi lahat nag-uumpisa sa
love at first sight... Katulad ng sa amin ng asawa ko, at hindi ko ito ikinahihiya
na minsan sa buhay ko naging bulag at martir ako sa pag-ibig."

Nagulat ako nang makita ko na nangingilid ang luha ni Ms. Reika.

"O-Okay ka lang?" saad ko.

Tumango ito. "I just can't help it. I really love what you just said Ma'am."

"Bakit po A Wife's Secret? Is it because dahil sa pagtatago niyo ng mga anak niyo?"

Ininom ko muna ang kape na

hawak-hawak ko bago ko ito sinagot. "It is one of the reason. But also... 'yung
secret pertains doon sa fact na ang tagal kong inilihim 'yung feelings ko para sa
asawa ko. At isa pa kung hindi dahil doon sa secret na 'yon. I doubt kung aabot
kami sa ganito. That's why I came with that title."

Ilang mga tanong pa ang tinanong nito na malugod ko namang sinagot.

"Thank you Ma'am. I am really lucky that I got this chance na ma-interview kayo."

Ngumiti ako at nagpasalamat din dito. Dumiretso 'ko sa pinto dahil nagmamadali na
din akong makauwi lalo pa't espesyal ang araw na ito. Kailangan ko pang paghandaan
ang sorpresa ko para sa asawa ko.

Ngunit hindi ko inaasahan ang bubungad sa akin pagkabukas ko ng pinto...

♫♫...I wanna make you smile whenever you're sad

Carry you around when your arthritis is bad

All I wanna do is grow old with you...♫♫

Naunahan na naman ako ng asawa ko na ngayon ay kumakanta habang sa tabi naman nito
ay si Claudi na naggigitara. Pahuhuli pa ba ang kambal na napaka-cute pagmasdan
habang tila iniaarte ang kinakanta ng ama nila. Si Klode ay may bitbit na bulaklak
at si Clarence naman ay cake. Mukhang nahihiya ang dalawa bagama't nakangiti pa rin
naman.

♫♫...I'll get your medicine when your tummy aches

Build you a fire if the furnace breaks

So it could be so nice growing old with you...♫♫

♫♫...I'll miss you...kiss you...

give you my coat when you are cold

Need you...feed you...even let you hold the remote control...♫♫

Nang matapos kumanta si Cloud ay nagpalakpakan ang mga nakakita dito. Lumapit naman
siya sa akin at kinintalan ako ng mabining halik sa labi.

"Ahihihihihih...Look Kiefan Daddy kiss Mommy."

"Dad! Nandito kaya ang kambal!"

"Huwag ka nga Klode ang sweet kaya!"

"Happy Anniversary, wife. I love you." Saad ni Cloud 'di alintana ang pag-iingay ng
mga anak namin.

Ngumiti ako. "Happy anniversary and I love you too." Saad ko at niyakap ito.

Bagama't matanda na kami ni Cloud, hindi ko pa rin maiwasang kiligin sa ginawa

nito. Habang nakayakap ako dito ay pinagmamasdan ko ang mga nagkakagulo naming mga
anak. Si Cloud at ang mga anak namin ang siyang dahilan ng kasiyahan ko ngayon...

Thank you God for these precious gifts...

"Nagustuhan mo ba ang kinanta ko?"

"Hmmm."
"Are you happy?"

"Sobra."

"I am too. I am happy that I am growing old with you... I love you, Mrs. Skyleigh
Monteciara..."

"And I love you too Mr. Cloud Rendrex Monteciara..."

THE END.

A Wife's Secret officially signing off.

-The next two special chapters will be the teaser for the upcoming stories of
Claudi and Klode.

=================

SOON TO BE PUBLISH! UNDER PSICOM.

Maraming salamat sa lahat nang tumangkilik sa A Wife's Secret. Kung hindi dahil sa
inyo hindi mabibigyan ng pagkakataon na maisa-libro ang kuwento nila Sky at Cloud
insert *tears*.
Anyway, hindi ko buburahin ang wattpad version kahit na ma-print ang libro. Sa
libro kasi may mga scenes akong kailangan alisin. Mga loopholes na kailangang
ayusin (Insert that scene na nakita ni Cloud ang ultrasound picture LOL). The story
will be less dragging as what some of the readers said. But I'll guarantee you guys
na mapapaiyak pa din kayo sa kamartiran ni Sky. Mabubuwisit sa kagaguhan ni Cloud
at mapapangiti sa kakulitan ng mga anak nila.

Many many thanks and love from the Author! Muwahhhh ♥♥♥

-Jennely

=================

♥CLAUDINE LEIGHRAH MONTECIARA♥

THIS WILL BE THE STORY OF OUR CONYO CLAUDINE LEIGHRAH MONTECIARA. UNDECIDED PA AKO
SA TITLE. PINOST KO 'TO PARA SA NANGUNGULIT SA STORY NG MGA ANAK NILA SKY AT CLOUD.

TEASER...

"Did she really think that we really like her?"

"Yeah right, poor Claudine. Kung hindi lang siya isang Monteciara, we will never
talk to her."

"Yeah, she's boring. Walang ibang ginawa kung hindi mag-aral at makipag-usap sa
piano at gitara niya."

"Masyadong feeling perfect. Eh hindi naman perfect ang pamilya nila. Have you heard
about her Dads' scandal?"

Napahinga ako nang malalim, umaasa na sa pamamagitan nito hindi kumawala ang mga
luhang kanina ko pa pinipigilan matapos kong marinig ang mga sinabi ng mga kaibigan
ko habang akala nila wala ako sa paligid nila. Kaya imbes na dumiretso sa dormitory
at makipagplastikan sa kanila, mas pinili kong pumunta dito sa auditorium ng
University. Kinuha ko ang cellphone ko sa bag para tawagan ang Mommy ko pero
ibinaba ko ito nang maisip na tiyak mag-aalala lang para sa akin ang Mommy at Daddy
ko.

Kaya mo 'to Claudi! Ano naman kung mga orocan pala ang mga tinuring mong mga
kaibigan? Ano naman kung nalaman mo na lahat pala nang pinapakita nila sa 'yo ay
kasinungalingan lang? Na kapag nakatalikod ka na pala, wala silang ginawa kung
hindi pag-tsismisan ka.

Pero kahit na bakit pa nila kailangang idamay ang pamilya ko?

Sa naisip ay hindi ko na napigilan ang pagdaloy ng mga luha sa pisngi ko. Itinaas
ko ang paa ko sa silyang kinauupuan ko at iniyukyok ko ang ulo ko sa tuhod ko. Pero
napatigil ako sa tahimik na pag-iyak nang pumailanlang ang malamyos na tinig at ang
tunog ng isang gitara. Napalunok ako at dahan-dahang inangat ang ulo ko mula sa
pagkakayukyok sa tuhod ko. Ibinaba ko ang paa ko at kinakabahang tinignan ang
pinagmumulan ng musika sa takot na baka totoo ang sabi-sabi na may nagmumulto rito
sa auditorium.

Pero hindi isang multo ang nakita ko ... kung hindi isang anghel...

Isang guwapong anghel.

"Mommy, paano mong nalaman na si Daddy na talaga ang sa tingin mo na mamahalin mo

at wala nang iba..."

"Mahirap i-explain anak, but when you find the man that you'll love until the
end... Malalaman mo 'yon... Walang explanation... Wait-meron pala. Your heart. Siya
ang makakaalam..."

Mommy, I think I already found him...

And that was the day that I promise myself that I will do anything just to be with
him...

-Claudine Leighrah Monteciara ♥♥♥

Kung tatanungin niyo ang prinsesa ng pamilya Monteciara na si Claudine Leighrah

kung makakaya niyang gawin ang lahat makapiling lang ang lalaking minamahal niya.
Isang tumataginting na oo ang isasagot niya. Kaya nang makasilip ng sitwasyon na
siyang magbibigay sa kanya ng tsansa para makasama si Ezekiel Tiangco, walang pag-
aalinlangan niyang pinasok ito kahit kinakailangan niyang magpanggap bilang
isang....lesbian. Malayong-malayo sa mala-prinsesang buhay na kinamulatan niya.
Pero hanggang saan aabutin si Claudine ng pagpapanggap niya makasama lang ang
lalaking mahal niya?

Ating subaybayan ang adventure ng pasaway na prinsesa nila Sky at Cloud J

When you're in love, you're willing to do anything just to be with him...

(Claudine Leighrah Monteciara)