Professional Documents
Culture Documents
Антоан де Сент-Егзипери
ЛИЦА:
ПИЛОТОТ
МАЛИОТ ПРИНЦ
ЦВЕЌЕТО
ЦАРОТ
ВООБРАЗЕНИОТ
ПИЈАНИЦАТА
БИЗНИСМЕНОТ
ФЕНЕРЏИЈАТА
ГЕОГРАФОТ
ЗМИЈАТА
ЛИСИЦАТА
СПРОВОДНИКОТ НА ВОЗОВИ
ТРГОВЕЦОТ
1.
ПИЛОТОТ: Кога имав шест години, еднаш, во една книга за прашумата, видов
чудесна слика на која беше претставена змијата боа како голта
еден шумски ѕвер. Во книгата пишуваше: “Змиите боа својот
плен го голтаат цел, без да го џвакаат. Потоа тие не можат да се
помрднат од место, се додека трае варењето.“
ВОЗРАСЕН: О!
1
ПИЛОТОТ: За бриџ.
ВОЗРАСЕН: У!
ПИЛОТОТ: Што?
ПИЛОТОТ: Ха!
МАЛИОТ ПРИНЦ: Боата е нешто опасно, а слонот зафаќа многу место. Таму,
кај мене, се е многу мало. Ми треба овца. Нацртај ми една овца.
2
ПИЛОТОТ: Добро. (црта) Еве!
ПИЛОТОТ: (црта)
МАЛИОТ ПРИНЦ: Таа е стара. Сакам овца која ќе живее долго време.
ПИЛОТОТ: Зошто?
ПИЛОТОТ: Сигурно нема да и треба многу. Јас ти дадов многу мала овца.
МАЛИОТ ПРИНЦ: (го забива носот во цртежот) Па, и не е толку мала... Гледај!
Шшшшт!
ПИЛОТОТ: Зошто?
2.
ПИЛОТОТ: Да.
3
МАЛИОТ ПРИНЦ: Смешно... Значи и ти доаѓаш од небото? Од која планета
си?
ПИЛОТОТ: Од каде доаѓаш ти? Каде е тоа – „таму кај мене“? Каде сакаш да ја
однесеш мојата овца?
МАЛИОТ ПРИНЦ: Добро е тоа што ми го даде сандакот, тој ќе и служи ноќе
како куќарка...
МАЛИОТ ПРИНЦ: Таму кај мене, се е сосем мало. Ако одиш право пред себе,
нема да стигнеш многу далеку...
МАЛИОТ ПРИНЦ: Јас сум сега задоволен. Според тоа, тие јадат и баобаби.
4
МАЛИОТ ПРИНЦ: Но, пред да пораснат, баобабите се мали.
ПИЛОТОТ: Точно. Но, зошто сакаш твојата овца да јаде мали баобаби?
3.
МАЛИОТ ПРИНЦ: (се смее) Јас секогаш мислам дека сум си кај мене!
4.
МАЛИОТ ПРИНЦ: Штом овцата јаде грмушки, таа исто така ќе јаде и
цвеќиња?
5
МАЛИОТ ПРИНЦ: Тогаш, зошто им служат боцките?
ПИЛОТОТ: Не знам.
ПИЛОТОТ: Не, не, не! Јас ништо не мислам! Ти одговорив како што ми
дојде... Јас сум зафатен со сериозни работи!
ПИЛОТОТ: Да!
ПИЛОТОТ: Што?
6
ПИЛОТОТ: Но...
МАЛИОТ ПРИНЦ: Ако јас познавам едно цвеќе, кое што не постои на ниедно
друго место освен на мојата планета, а една мала овца може туку – така, без
да знае, да го уништи одеднаш – тоа не е важно, така?
МАЛИОТ ПРИНЦ: Ако сакаш едно цвеќе, кое што е единствено меѓу милиони
и милиони ѕвезди, доволно ти е да го погледнеш небото за да бидеш среќен.
Си мислиш: „Моето цвеќе е таму некаде.“ Но, ако овцата го изеде цвеќето –
за тебе сите ѕвезди ќе згаснат! И тоа не било важно! (плаче)
Мрак.
5.
ЦВЕЌЕТО: О!?
8
МАЛИОТ ПРИНЦ: И покрај љубовта, јас почнав да се сомневам во него. Ги
сфатив сериозно безначајните зборови и тоа ме натажи. Но, не требаше да го
слушам. Човек никогаш не треба да ги слуша цвеќињата. Треба само да ги
гледа и да ги мириса. Моето цвеќе ја исполни со пријaтен мирис целата моја
планета, но јас не знаев да му се радувам. Зад наивните итрини, требаше да
ја разберам неговата нежност. Цвеќињата се исполнети со толку многу
противречности! Но, јас бев млад и не знаев како треба да го сакам! Затоа
решив да избегам. (кон цвеќето) Збогум!
ЦВЕЌЕТО: Да, се разбира дека јас те сакам... Моја грешка е дека не си знаел
за тоа. Но, сега тоа не е важно. А, и ти беше исто така будала, како мене.
Сакам да бидеш среќен...
9
ЦВЕЌЕТО: Не одолговлекувај, непријатно е. Реши да си заминеш – оди!
МАЛИОТ ПРИНЦ: Затоа што не сакаше да видам дека плаче. Тоа беше многу
гордо цвеќе...
6.
(Малиот Принц заминува и оди на друга планета, врз чија што скромна
површина, се извиткал царскиот плашт на нејзиниот единствен жител –
Царот)
10
ЦАРОТ: Над сето ова... (прави широко движење)
ЦАРОТ: Точно. Од секој човек треба да се бара она кое што тој може да го
даде. Власта треба да се темели на разумот. Јас имам право да барам
потчинување, затоа што моите заповеди се разумни.
11
ЦАРОТ: За правда!
ЦАРОТ: Тоа не се знае... Ќе си судиш самиот себе си. Тоа е најтешко. Многу
потешко е да си судиш самиот себе си, отколку на другите. Ако можеш
правилно да си судиш себе си, значи дека си вистински мудрец.
МАЛИОТ ПРИНЦ: Јас можам да си судам себе си кај и да сум. Нема потреба
да останам тука. Ако Вашето Височество сака да му се потчинуваат може, на
пример, да ми заповеда да си одам по една минута. Ми се чини дека
условите се поволни... Збогум!
7.
МАЛИОТ ПРИНЦ: Ха, ова е посмешно отколку кај Царот! (плеска повторно)
12
ВООБРАЗЕНИОТ: Тоа значи да признаеш дека јас сум најубавиот, најубаво
облечениот и најпаметниот човек на целата планета.
8.
ПИЈАНИЦАТА: Пијам.
ПИЈАНИЦАТА: За да заборавам.
9.
13
– триесет и еден. Уф! Тоа е значи, петстотини и еден милион шестотини
дваесет и две илјади седумстотини триесет и еден.
14
БИЗНИСМЕНОТ: Петстотини и еден милион шестотини дваесет и две илјади
седумстотини триесет и една. Јас сум сериозен човек, јас сум прецизен.
БИЗНИСМЕНОТ: Да.
МАЛИОТ ПРИНЦ: Јас поседувам едно цвеќе, кое што го полевам секој ден. За
моето цвеќе е корисно да го поседувам. Но, ти не си корисен за ѕвездите...
БИЗНИСМЕНОТ:(брои со шепот)
15
10.
16
МАЛИОТ ПРИНЦ: Помина цел месец?
МАЛИОТ ПРИНЦ: Гледај... Јас знам еден начин за да се одмориш. Треба само
да одиш многу бавно, истовремено со планетата и секогаш ќе бидеш на
сонце.
МАЛИОТ ПРИНЦ: Добар ден! (за себе) Овој човек е единствениот кој што би
го избрал за пријател, затоа што не се занимава со себе, туку со нешто друго.
Но, неговата планета е навистина многу мала. Нема место за двајца.
11.
17
МАЛИОТ ПРИНЦ: А, градови, реки, пустини?
18
МАЛИОТ ПРИНЦ: Што значи „привремени“?
ГЕОГРАФОТ: Секако.
12.
13.
19
МАЛИОТ ПРИНЦ: Еј! Добар ден!
ЕХОТО: Кои сте вие... кои сте вие... кои сте вие...
ЕХОТО: Јас сум сам... јас сум сам... јас сум сам...
14.
ЗМИЈАТА: Добровечер.
МАЛИОТ ПРИНЦ: (ги гледа ѕвездите) Гледај ја мојата планета. Таа е точно
над нас!
20
МАЛИОТ ПРИНЦ: (се загледува во неа) Ти си чудно животно. Танка си колу
прст.
15.
(Малиот Принц ја помина пустината и виде само едно цвеќе. Едно цвеќе со
три ливчиња, сосема безначајно цвеќе.)
ЦВЕЌЕТО: Луѓето? Никогаш не се знае каде се. Нив ги носи ветрот. Тие немаат
корење...
ЦВЕЌЕТО: Збогум.
16.
21
МАЛИОТ ПРИНЦ: Добар ден. (се врти но не може да ја види)
ЛИСИЦАТА: Луѓето имаат пушки и одат на лов. Тоа е многу непријатно! Тие,
исто така, одгледуваат кокошки.Само тоа ги интересира. Да не бараш
кокошки?
22
МАЛИОТ ПРИНЦ: О, тоа не е на Земјата.
23
МАЛИОТ ПРИНЦ: Зошто?
(другиот ден)
ЛИСИЦАТА: Тоа е исто така една работа на која се заборавило. Тоа е она што
се разликува од другите денови. Моите ловци имаат еден обичај. Во
четврток тие играат в село со девојките. Тој ден е, значи, чудесен. Јас тогаш
одам да шетам дури до лозјата. А ако ловците танцуваат во било кој ден ,
тогаш сите денови ќе бидат исти, и јас никогаш ќе немам одмор.
ЛИСИЦАТА: Се разбира.
24
Малиот Принц оди повторно во градината со ружи.
17.
(поминува воз)
25
МАЛИОТ ПРИНЦ: Зар не се задоволни од местото каде што биле?
18.
19.
26
МАЛИОТ ПРИНЦ: Многу е убаво да се има пријател, па макар и да се умре.
Јас сум среќен што Лисицата ми е пријателка...
ПИЛОТОТ: Се разбира.
МАЛИОТ ПРИНЦ: Пустината е убава затоа што некаде има скриен бунар.
Она што најмногу ме возбудува кај тој мал заспан принц, е неговата верност
кон едно цвеќе – ликот на ружата кој што свети во него, како пламенче од
ламба, дури и кога спие... Ламбите треба добро да се чуваат, оти еден здив
на ветрот може да ги угасне...
МАЛИОТ ПРИНЦ: Луѓето меѓу кои што живееш одгледуваат пет илјади ружи
во една градина и пак не го наоѓаат она што го бараат.
ПИЛОТОТ: Не го наоѓаат.
ПИЛОТОТ: Се разбира.
27
ПИЛОТОТ: Дишев лесно. Песокот во мугрите има боја на мед. Зошто да
бидам несреќен?..
ПИЛОТОТ: Значи не беше случајно што она утро, кога те запознав, ти шеташе
сам илјадници километри далеку од секаква населба! Ти, значи, се враќаше
на местото на твоето паѓање?
Се плашам.
(мрак)
28
МАЛИОТ ПРИНЦ: Јас исто така, денеска ќе се вратам дома... Тоа е многу
подалеку... Многу потешко...
ПИЛОТОТ: Ти се плашиш?
МАЛИОТ ПРИНЦ: Оваа ноќ, мојата ѕвезда ќе биде точно над местото каде
што паднав минатата година. Ти ноќе ќе ги гледаш ѕвездите. Мојата е многу
малечка за да можам да ти ја покажам. Подобро е така. Мојата ѕвезда за
тебе ќе биде една од ѕвездите. Тогаш ти ќе сакаш да ги гледаш сите ѕвезди. И
после, јас ќе ти направам еден подарок...
29
ПИЛОТОТ: Јас нема да те оставам.
МАЛИОТ ПРИНЦ: Јас ти велам така... заради змијата. Оти таа може да те
касне и тебе. Змиите се лоши. Може да те касне туку – така.
Тебе ќе ти биде тешко. Јас ќе изгледам како мртов. Но тоа нема да биде
вистина...
Знаеш... Моето цвеќе... јас сум одговорен за него! Тоа е толку слабо! Има
четири бедни боцки, за да го заштитат од целиот свет...
(станува)
(мрак)
20.
30
Се прашувам што станало со неговата планета? Многу е веројатно овцата да
го изела неговото цвеќе... Но, веднаш потоа си велам: „Сигурно не! Малиот
Принц секоја ноќ го покрива своето цвеќе со стаклено ѕвоно и добро
внимава што прави овцата...“ И тогаш сум среќен. И сите ѕвезди тивко се
смеат.
Друг пат си велам: „Човек понекогаш е расеан и тоа е доволно! Некоја вечер
го заборавил стакленото ѕвоно или пак овцата излегла тивко...“ Тогаш, сите
ѕвончиња се претвораат во солзи! Тоа е една голема тајна.
За вас, кои што како мене го сакате Малиот Принц, ништо во вселената не е
исто штом, таму некаде, не се знае каде, една овца, која што не сме ја
виделе, го изела или не го изела едно цвеќе... Погледнете го небото.
Прашајте се: го изела или не цвеќето една овца? И ќе видите како се ќе се
смени... И никој возрасен човек никогаш нема да дознае од колкаво значење
е тоа! Разгледајте го внимателно овој пејсаж, за да можете да го познаете,
ако патувате накогаш во Африка, во пустината. И ако ви се случи да поминете
оттаму, ве молам, не брзајте, почекајте малку, точно под ѕвездата! И ако
тогаш, некое дете дојде до вас, ако се смее, ако има златна коса, ако не
одговара кога го прашуваат, ќе одгатнете кое е тоа. Тогаш, бидете љубезни!
Не оставајте ме да бидам толку тажен: пишете ми веднаш, дека тој се
вратил...
31