Professional Documents
Culture Documents
Григор Прличев
Изработил:
Христијан Гајдов III-2
“Сердарот” е историско-јуначка поема, првично
напишана на грчки јазик “О арматолос”, а подоцна
Прличев ја препева на македонски јазик.
Таа е последна која дознава за смртта на Да, како лавица што дрско ловците ја гонат
синот, сите се плашат да ѝ ја кажат кобната и плодот и го крадат прв…
вест, но кога таа сепак допира до неа, Прличев А тогаш и најтврдиот од очи солзи срона:
го повишува тонот и ги градира чувствата: го стигна жалта својот врв.
Мајката жали, испушта крици како лавица, ја фрла шамијата
од главата, ги кубе косите, но многу брзо се созема и им се
обраќа на селаните возвишено и гордо:
Гегите (Албанците) се непријателите кои го
пљачкосуваат и тероризираат населението,
Доста му се ридањата, пискотите мои ледни
но Прличев ги слика како поклоници на
за награда во овој час.
јунаштвото и чесноста. Тие за да му оддадат
Над ваш’те невести и ќерки плачете, о бедни
почест на големиот јунак, сами на раце го
бидејќи за нив нема спас.
носат Кузмановото тело во домот на мајката,
на тој начин искажувајќи ја почитта и кон неа
Но, Неда не е само мајка на загинат јунак, туку и борец, и нејзиното херојско и гордо однесување.
закрилник на народот што ќе го земе мечот во својата рака за Стариот Албанец ќе каже:
да го одмазди синот и ќе ја продолжи неговата борба:
И везден ти да плачеш, имаш зошто. Биди
Но и други борци ќе воскресне Река и водач силна!
нивни ќе излезам в гора. Ти загуби, о мајко, џин!
По вашата трага ќе тргнам и по вас ќе одам… Народните ќе пеат колена со уста милна
Јас да ве уништам морам, за делата на твојот син…