‫ﺑﺎزي ﻫﺎي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ‬ ‫ﺑﺨﺶ اول‬

‫در اﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﺪلﻫﺎي ﺑﺮﻫﻢﻛﻨﺶ اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ ﻣﻴﺎن ﻋﺎﻣﻞﻫﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺑﺎزي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ ﻣﺸﻬﻮر ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺧﻮاﻫﻴﻢ‬
‫ﭘﺮداﺧﺖ‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﺪل ﺑﻪ ﺑﻴﺎن ﻓُﻦﻧ‪‬ﻴﻮﻣﻦ و ﻣ‪‬ﻮرﮔ‪‬ﺴﺘﺮون )‪” (1944‬ﺑﺎزي در ﺷﺮاﻳﻂ ﻃﺒﻴﻌﻲ“ ﻧﺎﻣﻴﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺪل ﺑﺮاي ﻫﺮ‬
‫ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﻳﻚ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ از ﺣﺮﻛﺖﻫﺎي ﻣﻤﻜﻦ و ﻳﻚ ﺗﺮﺗﻴﺐ اوﻟﻮﻳﺖ ﺑﺮ روي اﻳﻦ ﺣﺮﻛﺖﻫﺎي ﻣﻤﻜﻦ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬
‫در ﻓﺼﻞ دوم‪ ،‬ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ را ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﮔﺴﺘﺮده ﺑﻪ ﻋﻨﻮان راهﺣﻞ ﺑﺮاي ﺑﺎزيﻫﺎي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدﻳﺪه ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺧﻮاﻫﻴﻢ‬
‫داد‪ .‬در ﻓﺼﻞ ﺳﻮم ﺑﻪ ﺗﻮﺿﻴﺢ دو ﺗﻌﺎدل ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻳﻌﻨﻲ ﺗﻌﺎدل اﺳﺘﺮاﺗﮋي آﻣﻴﺨﺘﻪ و ﺗﻌﺎدل ﻫﻤﺒﺴﺘﻪ ﻛﻪ در آﻧﻬﺎ ﺣﺮﻛﺖﻫﺎي‬
‫ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﻟﺰوﻣﺎً ﻗﻄﻌﻲ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻣﻲﭘﺮدازﻳﻢ‪ .‬ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ ﻳﻚ ﻣﻔﻬﻮم راهﺣﻞ ]از ﻧﻮع ﺗﻌﺒﻴﺮ[ ﻓﻀﺎيﺣﺎﻟﺘﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در آن ﺗﺼﻤﻴﻢ‬
‫ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﺑﻪ داﻧﺶ آﻧﻬﺎ از ﺗﻌﺎدل واﺑﺴﺘﻪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎرم ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ راهﺣﻞ اﺳﺘﻨﺘﺎﺟﻲِ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻋﻘﻼﻧﻲﺳﺎزي و ﺣﺬف ﺣﺮﻛﺎت‬
‫ﻣﻐﻠﻮب ﻛﻪ ﻓﺮض داﻧﺴﺘﻦ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺗﻌﺎدل ﺗﻮﺳﻂ ﺑﺎزﻳﮕﺮان دﻳﮕﺮ وﺟﻮد ﻧﺪارد را ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻲﮔﺮدد‪ .‬ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﺪﻟﻲ از داﻧﺶ‬
‫آورده ﺷﺪه ﻛﻪ ﺷﺎﻟﻮده راهﺣﻞﻫﺎي ﺗﻌﺮﻳﻒ ﮔﺸﺘﻪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
 ‫ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ‬ ‫‪2‬‬

‫ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ‪ 37‬ﻳﻜﻲ از ﭘﺎﻳﻪايﺗﺮﻳﻦ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ در ﻧﻈﺮﻳﻪ ﺑﺎزيﻫﺎﺳﺖ‪ .‬در اﻳﻦ ﻓﺼﻞ ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ را در ﻣﺒﺤﺚ ﺑﺎزيﻫﺎي‬
‫اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ و ﺑﺎزيﻫﺎي ﺑﻴﺰي ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ آن‪ ،‬ﺑﺮرﺳﻲ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻧﻤﻮد‪.‬‬

‫‪ 1-2‬ﺑﺎزي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ‬

‫‪ 1-1-2‬ﺗﻌﺮﻳﻒ‬
‫ﻳﻚ ﺑﺎزي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ ﻣﺪﻟﻲ از ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮي ﺑﺮﻫﻢﻛﻨﺸﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در آن ﻫﺮ ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﺧﻮد را ﻳﻚ‬
‫ﺑﺎر و ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬و اﻳﻦ اﻧﺘﺨﺎب ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻫﻤﺰﻣﺎن اﻧﺠﺎم ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺪل از ﻣﺠﻤﻮﻋﻪاي ﻣﺘﻨﺎﻫﻲ از‬
‫‪ N‬ﺑﺎزﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ ، i‬ﻳﻚ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ از ﺣﺮﻛﺖﻫﺎ ‪ Ai‬و ﻳﻚ راﺑﻄﻪ اوﻟﻮﻳﺖ روي ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻧﻤﺎي ﺣﺮﻛﺎت ﺗﺸﻜﻴﻞ‬
‫ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺮ ﻧﻤﺎي ﺣﺮﻛﺖ را ‪ a = (a j ) j∈N‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﺑﺮآﻣﺪ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬و ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﺮآﻣﺪﻫﺎ ‪× j∈N Aj‬‬
‫را ﺑﺎ ‪ A‬ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻣﻲدﻫﻴﻢ‪ .‬ﺗﻔﺎوت اﺳﺎﺳﻲ ﻳﻚ ﺑﺎزي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮي‪ ،‬در ﻟﺰوم ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺗﺎﺑﻊ اوﻟﻮﻳﺖ‬
‫ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ i‬روي ]ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ[ ‪ A‬ﺑﻪ ﺟﺎي ‪ Ai‬ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ :‬ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﮕﺮان ﺣﺮﻛﺖﻫﺎي ﺧﻮد ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ‬
‫ﺣﺮﻛﺖ ﺑﺎزﻳﮕﺮان دﻳﮕﺮ ﻫﻢ ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﻼﺻﻪ‪ ،‬ﺗﻌﺮﻳﻒ زﻳﺮ را از ﺑﺎزي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ اراﺋﻪ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻴﻢ‪:‬‬
‫ƒ ﺗﻌﺮﻳﻒ ‪ 1-2‬ﻳﻚ ﺑﺎزي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ ﺷﺎﻣﻞ‬
‫ﻳﻚ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻣﺘﻨﺎﻫﻲ ‪) N‬ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺑﺎزﻳﮕﺮﻫﺎ(‬ ‫•‬
‫ﻳﻚ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻧﺎﺗﻬﻲ ‪ Ai‬ﺑﺮاي ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪) i ∈ N‬ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺣﺮﻛﺖﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺮاي ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪( i‬‬ ‫•‬
‫ﻳﻚ ﺗﺎﺑﻊ اوﻟﻮﻳﺖ ‪ ; i‬روي ‪ A = × j∈N Aj‬ﺑﺮاي ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪) i ∈ N‬راﺑﻄﻪ اوﻟﻮﻳﺖ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪( i‬‬ ‫•‬
‫اﮔﺮ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺣﺮﻛﺖﻫﺎي ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ i‬ﺑﻪ ﺻﻮرت ‪ Ai‬ﻣﺘﻨﺎﻫﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎزي را ﻣﺘﻨﺎﻫﻲ ﻣﻲﻧﺎﻣﻴﻢ‪.‬‬

‫‪Nash Equilibrium 37‬‬

‫درﺟﻪ ﺑﺎﻻي اﻧﺘﺰاﻋﻲ ﺑﻮدن اﻳﻦ ﻣﺪل اﻣﻜﺎن را ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﻲآورد ﻛﻪ در وﺿﻌﻴﺖﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺘﻨﻮﻋﻲ ﺑﻜﺎر رود‪ .‬ﻳﻚ‬
‫ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻳﻚ اﻧﺴﺎن ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻳﻚ ﻓﺮد‪ ،‬ﻳﺎ ﻫﺮ ﻣﻮﺟﻮد ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮﻧﺪه دﻳﮕﺮي ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻚ دوﻟﺖ‪ ،‬ﻫﻴﺎت ﻣﺪﻳﺮه‬
‫ﻳﻚ ﺷﺮﻛﺖ‪ ،‬رﻫﺒﺮ ﻳﻚ ﺟﻨﺒﺶ اﻧﻘﻼﺑﻲ ﻳﺎ ﺣﺘﻲ ﻳﻚ ﮔﻴﺎه ﻳﺎ ﺣﻴﻮان ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﺪل ﻫﻴﭻ ﻣﺤﺪودﻳﺘﻲ روي ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ‬
‫ﺣﺮﻛﺖﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺮاي ﻳﻚ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﻧﺪارد‪ .‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل‪ ،‬اﻳﻦ اﻣﻜﺎن وﺟﻮد دارد ﻛﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻣﺬﺑﻮر ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻌﺪاد اﻧﺪﻛﻲ ﻋﻀﻮ‬
‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﻳﺎ ﻳﻚ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺑﺰرگ ﺷﺎﻣﻞ ﻧﻘﺸﻪﻫﺎي ﭘﻴﭽﻴﺪه ﻛﻪ در ﺑﺮﮔﻴﺮﻧﺪه اﺗﻔﺎﻗﺎت ﻣﺘﻨﻮﻋﻲ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد‬
‫ﻣﺤﺪوده ﻛﺎرﺑﺮد ﻣﺪل ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻟﺰوم وﺟﻮد ﻳﻚ راﺑﻄﻪ اوﻟﻮﻳﺖ ﺑﺮاي ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﻣﺤﺪود ﻣﻲﮔﺮدد‪ .‬راﺑﻄﻪ اﻟﻮﻳﺖ ﻳﻚ ﺑﺎزﻳﮕﺮ‬
‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻲ ﺑﺎزﺗﺎﺑﻲ از اﺣﺴﺎس او از ﺑﺮآﻣﺪﻫﺎي ﻣﻤﻜﻦ ﻳﺎ در ﻣﻮرد ﻳﻚ ﻣﻮﺟﻮد زﻧﺪه ]ﻣﺜﻞ ﻳﻚ ﮔﻴﺎه[ ﻛﻪ آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ‬
‫ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺷﺎﻧﺲ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ او در ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣﺜﻞ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ ﻛﻪ ﻣﺪل ﻓﻮق ﻣﺪﻟﻲ ﺑﺴﻴﺎر اﻧﺘﺰاﻋﻲ اﺳﺖ از ﻳﻚ ﺳﻮ از ﻣﺤﺎﺳﻦ آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻛﺎرﺑﺮد آن در‬
‫ﻣﺤﺪوده وﺳﻴﻌﻲ از ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﻲﮔﺮدد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ آﻧﻜﻪ ﻣﺪل ﺑﻪ وﻳﮋﮔﻲﻫﺎي ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮد ﻣﺴﺎﻟﻪ واﺑﺴﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻧﻘﻄﻪ‬
‫ﺿﻌﻔﻲ ﺑﺮاي آن ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲﮔﺮدد‪ .‬در واﻗﻊ‪ ،‬در اﻳﻦ ﺳﻄﺢ از اﻧﺘﺰاع ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻣﻌﺪودي از ﺑﺮآﻣﺪ ﺑﺎزي ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻲآﻳﺪ؛ ﺑﺮاي‬
‫ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺟﺎﻟﺐ ﺗﻮﺟﻪ از ﻳﻚ ﻣﺴﺎﻟﻪ‪ ،‬ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻪ وﻳﮋﮔﻲﻫﺎي ﺧﺎص آن ﻧﻴﺰ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫در ﺑﻌﻀﻲ از ﻣﺴﺎﻳﻞ اوﻟﻮﻳﺖﻫﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺑﺮ روي ﻧﻤﺎي ﺣﺮﻛﺖﻫﺎي ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻧﻤﻲﮔﺮدد و ﺑﺮ روي ﻧﺘﺎﻳﺞ‬
‫ﺣﺮﻛﺖﻫﺎي ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل‪ ،‬در ﻣﺪل ﺳﺎزي اﻧﺤﺼﺎر ﭼﻨﺪ ﺟﺎﻧﺒﻪ‪ ،‬ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺑﺎزﻳﮕﺮان را ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺑﻨﮕﺎه‪-‬‬
‫ﻫﺎي ﻣﻲﮔﻴﺮﻳﻢ و ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺣﺮﻛﺖﻫﺎي آﻧﻬﺎ را ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻗﻴﻤﺖﻫﺎ ]‪-‬ي ﻣﻤﻜﻦ اﻧﺘﺨﺎﺑﻲ ﺑﻨﮕﺎهﻫﺎ[ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻴﻢ؛ در اﻳﻦ‬
‫ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻣﺎ ﻋﻼﻗﻤﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﺪلﺳﺎزي اﻳﻦ ﻓﺮض ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﻨﮕﺎهﻫﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﻮد را در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻧﻤﺎي ﻗﻴﻤﺖﻫﺎي‬
‫]ﻣﻤﻜﻦ[ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻴﺰان ﺳﻮد را ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻲدﻫﺪ ﻋﻼﻗﻪاي ﻧﺪارد‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻣﺪل ﺳﺎزي ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮاﻳﻄﻲ‪ ،‬ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ‪ C‬از‬
‫ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻳﻚ ﺗﺎﺑﻊ ‪ g : A → C‬ﻛﻪ ﻧﻤﺎي ﺣﺮﻛﺖﻫﺎ را ﺑﻪ ﻧﺘﺎﻳﺞ آن ﻣﺮﺗﺒﻂ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ و ﻧﻤﺎي ) *‪ ( ;i‬از راﺑﻄﻪ‬
‫‬
‫اﻟﻮﻳﺖﻫﺎ ﺑﺮ روي ‪ C‬ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻴﻢ‪ .‬راﺑﻄﻪ اوﻟﻮﻳﺖ ‪ ;i‬را ﻧﻴﺰ ﺑﺮاي ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ i‬ﺑﻪ ﺻﻮرت ‪ a ;i b‬اﮔﺮ و ﺗﻨﻬﺎ اﮔﺮ‬
‫‬ ‫‬
‫)‪ g (a) ;i* g (b‬ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫‬
‫ﮔﺎﻫﻲ ﻣﺎ درﭘﻲ ﻣﺪل ﺳﺎزي ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﻧﺘﻴﺠﺔ ﻧﻤﺎي ﺣﺮﻛﺖﻫﺎي ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﻗﺒﻞ از ﺣﺮﻛﺖ ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ آﺷﻜﺎر‬
‫ﻧﻴﺴﺖ و ﺗﺤﺖ اﺛﺮ ﻣﺘﻐﻴﺮﻫﺎي ﺗﺼﺎدﻓﻲ ﺑﺮوﻧﻲ‪ 38‬ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻌﺪ از ﺣﺮﻛﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﭘﻲ ﺑﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﻪ‬
‫ﺑﺮﻧﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎ اﻳﻦ ﺷﺮاﻳﻄﻲ را ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﺎ ﺗﻌﺮﻳﻒ‪ ،‬ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ‪ C‬از ﻧﺘﺎﻳﺞ‪ ،‬ﻓﻀﺎي اﺣﺘﻤﺎل ‪ ، Ω‬و ﻳﻚ ﺗﺎﺑﻊ ‪g : A × Ω → C‬‬
‫ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻳﻚ ﺑﺎزي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ ﻣﺪل ﺳﺎزي ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ‪ ،‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺗﻌﺒﻴﺮ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻧﻤﺎي ﺣﺮﻛﺖ ‪ a ∈ A‬ﺑﻮده و ﺗﺠﻠﻠﻲ ﻣﺘﻐﻴﺮ‬
‫ﺗﺼﺎدﻓﻲ در ‪ ω ∈ Ω‬ﺑﺎﺷﺪ آﻧﮕﺎه ) ‪ g (a, ω‬ﻧﺘﻴﺠﺔ ]ﺣﺮﻛﺖ[ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻤﺎي ﺣﺮﻛﺖﻫﺎ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻳﻚ ﻻﺗﺎري ﺑﺮ روي‬
‫‪ C‬ﻧﺸﺎن داده ﻣﻲﺷﻮد؛ ﺑﺮاي ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ i‬راﺑﻄﻪ اﻟﻮﻳﺖ *‪ ;i‬ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﺮروي ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺗﻤﺎﻣﻲ اﻳﻦ ﻻﺗﺎريﻫﺎ ﻣﺸﺨﺺ‬
‫‬
‫ﮔﺮدد‪ .‬راﺑﻄﻪ اﻟﻮﻳﺖ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ i‬در ﻳﻚ ﺑﺎزي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ ﺑﻪ ﺻﻮرت زﻳﺮ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲﮔﺮدد‪ a ;i b :‬ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد اﮔﺮ و ﺗﻨﻬﺎ اﮔﺮ‬
‫‬
‫ﻻﺗﺎري )‪ g (a,.‬ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ راﺑﻄﻪ اوﻟﻮﻳﺖ *‪ ;i‬ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﻻﺗﺎري )‪ g (b,.‬ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫‬
‫‪L‬‬ ‫‪R‬‬

‫‪T‬‬ ‫‪w1 , w2‬‬ ‫‪x1 , x2‬‬

‫‪B‬‬ ‫‪y1 , y2‬‬ ‫‪z1 , z2‬‬

‫ﺷﻜﻞ ‪ .1-2‬ﻧﻤﺎﻳﺸﻲ ﺳﺎده از ﻳﻚ ﺑﺎزي دو ﻧﻔﺮة اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺪام از ﺑﺎزﻳﮕﺮان دو ﺣﺮﻛﺖ دارﻧﺪ‪.‬‬

‫‪Exogenous 38‬‬
 ‫\ → ‪ui : A‬‬ ‫در ﺑﺴﻴﺎري از ﺷﺮاﻳﻂ راﺑﻄﻪ اﻟﻮﻳﺖ ‪ ;i‬ﺑﺮاي ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ i‬در ﻳﻚ ﺑﺎزي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ ﺑﺎ ﻳﻚ ﺗﺎﺑﻊ ﺑﺎزده‬
‫‪39‬‬
‫‬
‫)ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ آن ﺗﺎﺑﻊ ﻣﻄﻠﻮﺑﻴﺖ ﻧﻴﺰ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد(‪ ،‬ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺎه ‪ a ;i b‬آﻧﮕﺎه )‪ ui (a) ≥ ui (b‬ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻧﺸﺎن داده ﻣﻲ‪-‬‬
‫‬
‫ﺷﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻘﺎدﻳﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺎﺑﻌﻲ ﺑﺎزدﻫﻲﻫﺎ )ﻳﺎ ﻣﻄﻠﻮﺑﻴﺖﻫﺎ( ﻣﻲﮔﻮﻳﻴﻢ‪ .‬ﻣﺎ ]در اﻳﻦ ﻛﺘﺎب[ ﺑﻪ ﻛﺮات راﺑﻄﻪ اوﻟﻮﻳﺖﻫﺎي ﻳﻚ‬
‫ﺑﺎزﻳﮕﺮ را ﺑﺎ ﺗﺎﺑﻊ ﺑﺎزدﻫﻲ ﻛﻪ ﻣﻌﺮف آن اﺳﺖ ﻣﺸﺨﺺ ﻛﺮدهاﻳﻢ‪ .‬در اﻳﻦ ﻣﻮارد‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺎي ) ‪ N , ( Ai ), (;i‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮان‬
‫‬
‫ﺗﻌﺮﻳﻒ اﺟﺰاي ﺑﺎزي ﻧﺸﺎﻧﻪ ) ‪ N , ( Ai ), (ui‬را ﺑﻪ ﻛﺎر ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﺑﺮد‪.‬‬
‫ﻳﻚ ﺑﺎزي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ ﻣﺘﻨﺎﻫﻲ ﻛﻪ در آن دو ﺑﺎزﻳﮕﺮ وﺟﻮد دارﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻲ ﺑﺎ ﻳﻚ ﺟﺪول ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻜﻞ ‪ 1-2‬ﻗﺎﺑﻞ‬
‫ﺗﻮﺻﻴﻒ اﺳﺖ‪ .‬ﺣﺮﻛﺎت ﻳﻚ ﺑﺎزﻳﮕﺮ در ﺳﻄﺮﻫﺎ و ﺣﺮﻛﺎت ﺑﺎزﻳﮕﺮ دﻳﮕﺮ در ﺳﺘﻮنﻫﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎﻫﺪ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬دو ﻋﺪدي ﻛﻪ‬
‫ﻣﺤﻞ ﺑﺮﺧﻮرد ﺳﻄﺮ ‪ r‬و ﺳﺘﻮن ‪ c‬در ﺟﺪول ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﺳﻄﺮ ‪ r‬و ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﺳﺘﻮن ‪ c‬را اﻧﺘﺨﺎب ﻛﺮده‬
‫ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻮﻟﻔﻪ اول ﺑﺎزدﻫﻲ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﺳﻄﺮ و دﻳﮕﺮي ﺑﺎزده ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﺳﺘﻮن در ﺑﺎزي ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺑﺪﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ در ﺑﺎزي ﻧﺸﺎن داده‬
‫ﺷﺪه در ﺷﻜﻞ ‪ ،1-2‬ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺣﺮﻛﺖﻫﺎي ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﺳﻄﺮ }‪ {T , B‬و ﺑﺮاي ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﺳﺘﻮن }‪ {L, R‬اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل ﺑﺎزده‬
‫ﺑﺮآﻣﺪ )‪ (T , L‬ﺑﺮاي ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﺳﻄﺮ ‪ w1‬و ﺑﺎزده ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﺳﺘﻮن ‪ w2‬ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬اﮔﺮ ﻧﺎم ﺑﺎزﻳﮕﺮان ”‪ “1‬و ”‪ “2‬ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻄﻮر‬
‫ﺳﻨﺘﻲ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﺳﻄﺮ را ”‪ “1‬و ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﺳﺘﻮن را ”‪ “2‬ﻣﻲﻧﺎﻣﻴﻢ‪.‬‬

‫‪ 2-1-2‬ﺗﻮﺿﻴﺤﻲ ﺑﺮ ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻧﻤﻮدن ﺑﺎزيﻫﺎي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ‬

‫ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻣﻌﻤﻮل از ﻳﻚ ﺑﺎزي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ‪ ،‬ﻣﺪل واﻗﻌﻪاي ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﺑﺎر اﺗﻔﺎق ﻣﻲاﻓﺘﺪ؛ ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﺟﺰﻳﻴﺎت‬
‫ﺑﺎزي و اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺑﺎزﻳﮕﺮان ”ﻋﻘﻼﻧﻲ“ ﻫﺴﺘﻨﺪ را ﻣﻲداﻧﺪ) ﺑﺨﺶ ‪ 4-1‬را ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ( و ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﺣﺮﻛﺎﺗﺸﺎن را‬
‫ﺗﻮاﻣﺎً و ﻣﺴﺘﻘﻞ از ﻫﻢ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﺧﻮد را اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻲﻛﻨﺪ از اﻧﺘﺨﺎب‪-‬‬
‫ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ دﻳﮕﺮان ﺷﺪه اﺳﺖ ﺑﻲ اﻃﻼع اﺳﺖ؛ در اﻳﻦ ﻣﺪل ﻫﻴﭻ اﻃﻼﻋﺎﺗﻲ )ﺑﻪ ﺟﺰء اﺻﻮل ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺷﺪه در ﻣﺪل( ﻛﻪ‬
‫ﺑﺘﻮان ﺑﺮﭘﺎﻳﻪ آن رﻓﺘﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮان را ﭘﻴﺸﺒﻴﻨﻲ ﻧﻤﻮد وﺟﻮد ﻧﺪارد‪.‬‬
‫ﺗﻌﺒﻴﺮ دﻳﮕﺮ‪ ،‬ﻛﻪ در ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻗﺴﻤﺖﻫﺎي ﻛﺘﺎب ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻴﺸﺒﻴﻨﻲ از‬
‫رﻓﺘﺎر دﻳﮕﺮان را ﺑﺮﭘﺎﻳﻪ اﻃﻼﻋﺎﺗﻲ ﻛﻪ از روش ﺑﺎزي و ﻳﺎ ﺑﺎزيﻫﺎي ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻛﻪ در ﻗﺒﻞ اﻧﺠﺎم ﻳﺎﻓﺘﻪ‪ ،‬اﻧﺠﺎم دﻫﻨﺪ)ﺑﺨﺶ ‪5-1‬‬
‫را ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ(‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻣﻲﺗﻮان دﻧﺒﺎﻟﻪاي از ﺑﺎزيﻫﺎ را ﺑﺎ ﺑﺎزي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ ﻣﺪل ﺳﺎزي ﻧﻤﻮد ﻛﻪ ارﺗﺒﺎط اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻜﻲ ﻣﻴﺎن‬
‫دﻧﺒﺎﻟﻪ اﻳﻦ ﺑﺎزيﻫﺎ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در واﻗﻊ در اﻳﻦ ﻧﻮع ﺗﻌﺒﻴﺮ از ﺑﺎزي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ‪ ،‬ﻓﺮدي ﻛﻪ ﺑﺎزي را ﺑﻪ ﺗﻌﺪاد زﻳﺎد‬
‫ﺑﺎزي ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎزده ﻟﺤﻈﻪاي را در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ و اﺛﺮ ﺣﺮﻛﺖ ﻓﻌﻠﻲ ﺧﻮد را ﺑﺮ رﻓﺘﺎر آﻳﻨﺪه ﺳﺎﻳﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮان‬
‫ﻧﺎدﻳﺪه اﻧﮕﺎرد‪ .‬در اﻳﻦ ﻧﻮع ﺗﻠﻘﻲ‪ ،‬ﺑﺎزي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ ﻣﺪﻟﻲ ﻣﻄﻠﻮب ﺑﺮاي ﺷﺮاﻳﻄﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ارﺗﺒﺎط اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ و داﺋﻤﻲ ﻣﻴﺎن‬
‫روﻳﺪادن ﺑﺮﻫﻤﻜﻨﺶﻫﺎ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ ،‬ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪) .‬در ﻣﺪل ﺑﺎزيﻫﺎي ﺗﻜﺮار ﺷﻮﻧﺪه ﻛﻪ در ﻓﺼﻞ ﻫﺸﺘﻢ ﺗﻮﺿﻴﺢ داده ﺷﺪه ﺑﺎ‬
‫ﺳﺮﻳﻲ از ﺑﺮﻫﻤﻜﻨﺶﻫﺎي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ ﻛﻪ در آن ﭼﻨﻴﻦ ارﺗﺒﺎط داﺋﻤﻲ وﺟﻮد دارد ﻣﻮاﺟﻪ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﺷﺪ‪(.‬‬
‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖﻫﺎي ﺑﺎزﻳﮕﺮان در ﻳﻚ ﺑﺎزي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺣﺮﻛﺖﻫﺎي ”ﺗﻮام“ اﺷﺎره ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻴﻢ‪ ،‬ﻟﺰوﻣﺎً ﺑﻪ‬
‫اﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺣﺮﻛﺎت در ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ از زﻣﺎن ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬ﻣﻲﺗﻮان اﻳﻦ ﻧﻮع ﺑﺎزي را اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﻛﻪ‪ ،‬ﺑﺎزﻳﮕﺮان در ﻣﻜﺎﻧﻬﺎي ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻳﻚ ﺗﺮﻣﻴﻨﺎل راﻳﺎﻧﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ و ﺣﺮﻛﺎت ﺑﺎزﻳﮕﺮان و ﺑﺎزده ﺑﺮاي ﻋﻤﻮم آﻧﻬﺎ‬
‫ﺗﻮﺿﻴﺢ داده ﺷﺪه )از اﻳﻦ رو داﻧﺶ ﻣﺸﺘﺮﻛﻲ ﻣﻴﺎن ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺑﺎزﻳﮕﺮان وﺟﻮد دارد(‪ .‬ﺳﭙﺲ ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﺣﺮﻛﺖ ﺧﻮد را اﻧﺘﺨﺎب‬
‫ﻛﺮده و ﺑﺎ ﻳﻚ ﭘﻴﻐﺎم ﺑﻪ راﻳﺎﻧﻪ ﻣﺮﻛﺰي ارﺳﺎل ﻣﻲدارد؛ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﭘﻴﻐﺎمﻫﺎ درﻳﺎﻓﺖ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎزﻳﮕﺮان از ﻣﻘﺪار ﺑﺎزده‬
‫ﺣﺮﻛﺖ ﺧﻮد آﮔﺎه ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬در ﻫﺮ ﺣﺎل‪ ،‬ﻛﺎراﻳﻲ ﺑﺎزي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ ﺑﺴﻴﺎر ﮔﺴﺘﺮدهﺗﺮ از ﻣﺜﺎل ﺑﺎﻻ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در ﻣﺪل‬

‫‪Payoff function 39‬‬

‫ﺳﺎزي ﻳﻚ ﺷﺮاﻳﻂ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺑﺎزي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺴﺎﻟﻪ داراي اﻫﻤﻴﺖ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮي ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺑﺎزﻳﮕﺮان اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ‬
‫زﺑﺎن دﻳﮕﺮ ﻫﻴﭻ ﺑﺎزﻳﮕﺮي اﻃﻼﻋﻲ از اﻧﺘﺨﺎب ﺳﺎﻳﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﻗﺒﻞ از ﺣﺮﻛﺖ ﺧﻮد ﻧﺪارد‪.‬‬

‫‪ 2-2‬ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ‬
‫ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ ﭘﺮﻛﺎرﺑﺮدﺗﺮﻳﻦ ﻣﻔﻬﻮم راهﺣﻞ در ﻧﻈﺮﻳﻪ ﺑﺎزيﻫﺎ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻔﻬﻮم ﻳﻚ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻓﻀﺎي ﺣﺎﻟﺖ ﮔﻮﻧﻪ از ﻳﻚ‬
‫ﺑﺎزي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ اﺳﺖ‪ ،‬ﻛﻪ در آن ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﭘﻴﺸﺒﻴﻨﻲ درﺳﺘﻲ از رﻓﺘﺎر ﺳﺎﻳﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮان دارد و ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻪ اﻳﻦ ﭘﻴﺸﺒﻴﻨﻲ‬
‫ﻋﻘﻼﻧﻲ ﻋﻤﻞ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻴﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﻣﻔﻬﻮم ﺗﻼﺷﻲ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر آزﻣﻮدن ﻓﺮاﻳﻨﺪي ﻛﻪ اﻳﻦ ﻓﻀﺎي ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪه‪ ،‬ﺻﻮرت‬
‫ﻧﻤﻲﭘﺬﻳﺮد‪.‬‬
‫ƒ ﺗﻌﺮﻳﻒ ‪ 2-2‬ﻳﻚ ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ ﺑﺎزي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ‪ ، N , ( Ai ), (;i ) ‬ﻳﻚ ﻧﻤﺎ ‪ a* ∈ A‬از ﺣﺮﻛﺖﻫﺎي ﻣﻤﻜﻦ‬
‫‬
‫ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺑﺎزﻳﮕﺮان ‪ i ∈ N‬ﺧﻮاﺻﻴﺖ زﻳﺮ ﺑﺮاي ﺗﻤﺎﻣﻲ ‪ ai ∈ Ai‬ﺑﺮﻗﺮار ﺑﺎﺷﺪ‬

‫) ‪(a−* i , ai* ) ;i (a−* i , ai‬‬

‫‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﺮاي آﻧﻜﻪ *‪ a‬ﻛﻪ ﻳﻚ ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﺮاي ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ i‬ﺣﺮﻛﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺮآﻣﺪي ﻣﻄﻠﻮبﺗﺮ از اﻧﺘﺨﺎب‬
‫*‪ ai‬در ﭘﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻤﻜﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ j‬ﺣﺮﻛﺖ ﺗﻌﺎدﻟﻲ ‪ a*j‬ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺧﻮدش را ﻧﻴﺰ اﻧﺘﺨﺎب‬
‫ﻧﻤﻮده ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﻼﺻﻪ‪ ،‬ﻫﻴﭻ ﺑﺎزﻳﮕﺮي ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖﻫﺎي داده ﺷﺪه دﻳﮕﺮان ﺣﺮﻛﺘﻲ ﺳﻮد آور ﺑﺮ‬
‫ﺧﻼف آﻧﻬﺎ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪.‬‬
‫در ﺑﻌﻀﻲ از ﻣﺴﺎﻳﻞ ﺑﺎز ﺻﻮرﺗﺒﻨﺪي اﻳﻦ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺑﻪ ﺻﻮرت زﻳﺮ ﻧﻴﺰ ﺳﻮدﻣﻨﺪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻫﺮ ‪ a− i ∈ A− i‬ﻣﻲﺗﻮان‬
‫) ‪ Bi ( a− i‬را ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاي ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻧﻤﻮد ﻛﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪاي از ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺣﺮﻛﺖﻫﺎي ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ i‬در ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﺣﺮﻛﺖ ﻫﺎي ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ‬
‫‪ ، a− i‬ﺑﺎﺷﺪ‪:‬‬

‫} ‪Bi ( a− i ) = {ai ∈ Ai : (a− i , ai ) ;i (a− i , ai′) for all ai′ ∈ Ai‬‬ ‫)‪(1-2‬‬
‫‬
‫ﻣﺎ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻣﻘﺎدﻳﺮ ﺗﺎﺑﻊ ‪ Bi‬را ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺗﺎﺑﻊ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺮاي ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ i‬ﻣﻲﻧﺎﻣﻴﻢ‪ .‬ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ ﻧﻤﺎي ﺣﺮﻛﺎت *‪ a‬اﺳﺖ ﻛﻪ‬
‫در آن ﺑﺮاي ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺑﺎزﻳﮕﺮان ‪ i ∈ N‬اﻳﻦ ﻧﻤﺎ ﺣﺮﻛﺖ در ﻋﺒﺎرت زﻳﺮ ﺻﺪق ﻣﻲﻛﻨﺪ‬

‫) ‪ai* ∈ B(a−* i‬‬ ‫)‪(2-2‬‬

‫اﻳﻦ ﺻﻮرت ﺑﻨﺪي ﻣﺠﺪد از ﺗﻌﺮﻳﻒ اوﻟﻴﻪ ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ در ﻳﻚ ﺑﺎزي ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ روﺷﻲ )ﻛﻪ ﻻزﻣﺎً ﻛﺎرا ﻧﻴﺴﺖ( ﺑﺮاي ﻳﺎﻓﺘﻦ‬
‫اﻳﻦ ﺗﻌﺎدلﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‪ :‬در اﺑﺘﺪا ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺗﺎﺑﻊ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺮاي ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ و در ﻗﺪم دوم ﻧﻤﺎي ﺣﺮﻛﺎت *‪a‬‬
‫ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺗﻤﺎﻣﻲ ‪ i ∈ N‬ﻛﻪ داري ﺧﺎﺻﻴﺖ ) ‪ ai* ∈ B(a−* i‬ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ ﺑﺎزي ﻣﺬﻛﻮر ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬اﮔﺮ ﺗﻮاﺑﻊ ‪Bi‬‬
‫‪ N‬ﻣﺠﻬﻮﻟﻲ‬ ‫ﻣﻌﺎدﻟﻪ و‬ ‫ﺑﺮاي ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﻣﻘﺎدﻳﺮي ﻳﻜﻨﻮا‪ 40‬داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻗﺪم دوم در واﻗﻊ ﺣﻞ دﺳﺘﮕﺎه ‪N‬‬
‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻣﺠﻬﻮل آن ﺑﻪ ﺻﻮرت ‪ (ai* ) i∈N‬ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪Singleton-Value 40‬‬
 ‫‪ 3-2‬ﭼﻨﺪ ﻣﺜﺎل‬
‫ﺑﺎزيﻫﺎي ﻛﻼﺳﻴﻜﻲ ﻛﻪ در ﺑﺨﺶ زﻳﺮ اراﺋﻪ ﮔﺸﺘﻪاﻧﺪ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺷﺮاﻳﻂ اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ را ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ‬
‫ﺑﺎزيﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺎده ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ :‬ﻫﺮ ﻳﻚ ﻓﻘﻂ دو ﺑﺎزﻳﮕﺮ و ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﺗﻨﻬﺎ دو ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻤﻜﻦ دارد‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل ﻫﺮ ﻛﺪام از‬
‫اﻳﻦ ﺑﺎزيﻫﺎي ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ ﻣﺎﻫﻴﺖ اﺻﻠﻲ اﻧﻮاع ﺑﺮﻫﻢﻛﻨﺶﻫﺎي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻜﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﺮات در ﺷﺮاﻳﻂ ﭘﻴﭽﻴﺪهﺗﺮ ﺑﺮوز ﻣﻲ‪-‬‬
‫ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬
‫Š ﻣﺜﺎل ‪) 1-2‬ﺑﺎخ ﻳﺎ اﺳﺘﺮاوﻳﻨﺴﻜﻲ؟( دو ﻓﺮد ﺗﻤﺎﻳﻞ دارﻧﺪ ﺑﺎﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻛﻨﺴﺮت ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ ﺑﺮوﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ‬
‫اﺟﺮاي آﺛﺎر ﺑﺎخ و ﻳﺎ اﺳﺘﺮاوﻳﻨﺴﻜﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﺴﺎﻟﻪ اﺻﻠﻲ آﻧﻬﺎ ﻫﻤﺮاه ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺑﻮدن در ﻛﻨﺴﺮت اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻳﻜﻲ ﺑﺎخ و دﻳﮕﺮي‬
‫اﺳﺘﺮاوﻳﻨﺴﻜﻲ را ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬اوﻟﻮﻳﺖﻫﺎي آﻧﻬﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﺎﺑﻊ ﺑﺎزدهﺷﺎن در ﺷﻜﻞ ‪ 2-2‬ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﻳﻦ ﺑﺎزي ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﻪ ﻧﺎم ”ﻛﺎرزار دو ﺟﻨﺲ‪ “41‬ﻧﺎﻣﻴﺪه ﻣﻲﺷﻮد؛ ﺑﺮاي ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ داﺳﺘﺎن اﻳﻦ ﻧﺎم ﮔﺰاري ﺑﻪ ﻟﻮﺋﻴﺲ و راﻳﻔﺎ‬
‫)ﺻﻔﺤﺎت ‪ 42(1957 ، 91-90‬ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ‪.‬‬
‫اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ ﺷﺮاﻳﻄﻲ را ﻣﺪﻟﺴﺎزي ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﻣﺘﻤﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﻫﻤﻜﺎري در رﻓﺘﺎرﺷﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﺮﻳﻚ داراي‬
‫ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﺘﻀﺎدي ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﺎزي دو ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ دارد‪) :‬ﺑﺎخ‪ ،‬ﺑﺎخ( و )اﺳﺘﺮاوﻳﻨﺴﻜﻲ‪ ،‬اﺳﺘﺮاوﻳﻨﺴﻜﻲ(‪ .‬از اﻳﻨﺮو‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﺎزي‬
‫دو ﻓﻀﺎي ﺣﺎﻟﺖ دارد‪ :‬اول آﻧﻜﻪ ﻫﺮ دو ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎخ را اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻨﺪ و دﻳﮕﺮ آﻧﮕﻪ ﻫﺮ دو ﻫﻤﻴﺸﻪ‬
‫اﺳﺘﺮاوﻳﻨﺴﻜﻲ را اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫‪Bach‬‬ ‫‪Stravinsky‬‬

‫‪Bach‬‬ ‫‪2,1‬‬ ‫‪0, 0‬‬

‫‪Stravinsky‬‬ ‫‪0, 0‬‬ ‫‪1, 2‬‬

‫ﺷﻜﻞ ‪ .2-2‬ﺑﺎخ ﻳﺎ اﺳﺘﺮاوﻳﻨﺴﻜﻲ؟ )ﻣﺜﺎل ‪(1-2‬‬

‫‪Mozart‬‬ ‫‪Mahler‬‬

‫‪Mozart‬‬ ‫‪2, 2‬‬ ‫‪0, 0‬‬

‫‪Mahler‬‬ ‫‪0, 0‬‬ ‫‪1,1‬‬

‫ﺷﻜﻞ ‪ .3-2‬ﺑﺎزي ﻫﻤﻜﺎراﻧﻪ )ﻣﺜﺎل ‪(2-2‬‬

‫Š ﻣﺜﺎل ‪) 2-2‬ﺑﺎزي ﻫﻤﻜﺎراﻧﻪ( ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺜﺎل ﻗﺒﻞ‪ ،‬دو ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ در ﻛﻨﺴﺮت دارﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺮ‬
‫ﺧﻼف آن ﺑﺎزﻳﮕﺮان در ﻣﻮرد ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ ﻣﻄﻠﻮبﺗﺮ اﺗﻔﺎق ﻧﻈﺮ دارﻧﺪ‪ .‬ﺷﻜﻞ ‪ 3-2‬ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮاﻳﻄﻲ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪Battle of the Sexes (BoS) 41‬‬

‫‪Luce and Raiffa (1957, pp. 90-91) 42‬‬
‫اﻳﻦ ﺑﺎزي ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺑﺎزي ﻣﺜﺎل ‪ 1-2‬دو ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ دارد‪) :‬ﻣﺎﻫﻠﺮ‪ ،‬ﻣﺎﻫﻠﺮ( و )ﻣﻮﺗﺴﺎرت‪ ،‬ﻣﻮﺗﺴﺎرت(‪ .‬ﺑﺮ ﺧﻼف ﻣﺜﺎل‬
‫ﻗﺒﻞ‪ ،‬در اﻳﻦ ﺑﺎزي ﺗﻤﺎﻳﻞ ﻣﺸﺘﺮﻛﻲ ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﻳﻜﻲ از اﻳﻦ دو ﺗﻌﺎدل ﻳﻌﻨﻲ )ﻣﻮﺗﺴﺎرت‪ ،‬ﻣﻮﺗﺴﺎرت( دارﻧﺪ؛ اﻣﺎ ﺑﺮﭘﺎﻳﻪ‬
‫ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ ﻓﻀﺎي ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺮﺑﻮط ﺗﻌﺎدل )ﻣﺎﻫﻠﺮ‪ ،‬ﻣﺎﻫﻠﺮ( ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﺮآﻣﺪي ﻛﻤﺘﺮ از دﻳﮕﺮي ﻣﻲاﻧﺠﺎﻣﺪ ﺣﺬف ﻧﻤﻲﮔﺮدد‪.‬‬
‫Š ﻣﺜﺎل ‪) 3-2‬ﻣﻌﻤﺎي زﻧﺪاﻧﻲ( دو ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺟﺮم در دو ﺳﻠﻮل ﺟﺪا از ﻫﻢ ﻧﮕﻬﺪاري ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻫﺮ دو ﻧﻔﺮ ﺑﻪ‬
‫ﺟﺮم ﺧﻮد اﻋﺘﺮاف ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺳﻪ ﺳﺎل ﺑﻪ زﻧﺪان ﻣﺤﻜﻮم ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻜﻲ از آﻧﻬﺎ اﻋﺘﺮاف ﻧﻤﺎﻳﺪ آزاد ﮔﺸﺘﻪ و‬
‫ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺷﺎﻫﺪ ﻋﻠﻴﻪ دﻳﮕﺮي ﺷﻬﺎدت ﺧﻮاﻫﺪ داد در اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ زﻧﺪاﻧﻲ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﭼﻬﺎر ﺳﺎل زﻧﺪان ﻣﺤﻜﻮم ﻣﻲﮔﺮدد‪ .‬در‬
‫ﺻﻮرﺗﻲ ﻫﺮ دو اﻋﺘﺮاف ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﺨﻠﻔﻲ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ ﻣﺤﻜﻮم ﮔﺸﺘﻪ و ﻫﺮ دو ﻳﻚ ﺳﺎل را در زﻧﺪان ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮔﺬراﻧﺪ‪ .‬در‬
‫ﺷﻜﻞ ‪ 4-2‬ﺑﺎزده اﻳﻦ ﺑﺎزي و اﻧﺘﺨﺎبﻫﺎي ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫در اﻳﻦ ﺑﺎزي ﻣﻨﻔﻌﺖ ﺑﺎزﻳﮕﺮان در ﻫﻤﻜﺎري ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ اﺳﺖ ‪ -‬ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺑﺎزده ﺑﺮاي ﻫﺮ دو ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﺣﺎﻟﺘﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ‬
‫ﻫﻴﭻ ﻳﻚ از آﻧﻬﺎ اﻋﺘﺮاف ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ‪ -‬اﻣﺎ ﻫﺮ ﻳﻚ از ﺑﺎزﻳﮕﺮان اﻧﮕﻴﺰهاي ﺑﺮاي اﺳﺘﻔﺎده از ”ﺳﻮاري ﻣﺠﺎﻧﻲ‪ “43‬دارﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﺣﺮﻛﺘﻲ‬
‫ﺑﺎزﻳﮕﺮ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ دﻳﮕﺮي اﻋﺘﺮاف را ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ اﻋﺘﺮاف ﻧﻜﺮدن ﺗﺮﺟﻴﺢ ﺧﻮاﻫﺪ داد‪ ،‬از اﻳﻦ رو ﺑﺎزي ﻳﻚ ﻧﻘﻄﻪ ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ‬
‫)اﻋﺘﺮاف‪ ،‬اﻋﺘﺮاف( دارد‪.‬‬
‫Š ﻣﺜﺎل ‪) 4-2‬ﺑﺎز‪ -‬ﻛﺒﻮﺗﺮ( دو ﺣﻴﻮان ﺷﻜﺎرﭼﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻳﻚ ﻃﻌﻤﻪ ﻣﺒﺎرزه ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﻛﺪام ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ رﻓﺘﺎر ﺑﺎز و ﻳﺎ‬
‫ﻛﺒﻮﺗﺮ ﮔﻮﻧﻪ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪ‪ .‬ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺑﺎزده ﺑﺮاي ﻫﺮ ﻳﻚ زﻣﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ رﻓﺘﺎرش ﺷﺒﻴﻪ ﺑﺎز ﺑﻮده و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل‬
‫دﻳﮕﺮي رﻓﺘﺎري ﻛﺒﻮﺗﺮ ﮔﻮﻧﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﺑﺎزده زﻣﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ دو ﺑﺎز ﮔﻮﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻫﺮ ﻛﺪام رﻓﺘﺎر‬
‫ﺑﺎز ﮔﻮﻧﻪ در ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﻛﻪ دﻳﮕﺮي رﻓﺘﺎر ﻛﺒﻮﺗﺮ ﮔﻮﻧﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اوﻟﻮﻳﺖ دارد‪ .‬ﺑﺎزﻳﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺷﺮاﻳﻂ را ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ در‬
‫ﺷﻜﻞ ‪ 5-2‬آورده ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﺎزي دو ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ دارد‪) ،‬ﻛﺒﻮﺗﺮ‪ ،‬ﺑﺎز( و )ﺑﺎز‪ ،‬ﻛﺒﻮﺗﺮ(‪ ،‬ﻛﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺑﻪ دو ﺗﻮاﻓﻖ ﻣﺨﺘﻠﻒ‬
‫در ﻣﻮرد ﻣﻨﻔﻌﺖ ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﻣﺮﺑﻮط ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪Don ' t Confess‬‬ ‫‪Confess‬‬

‫‪Don ' t Confess‬‬ ‫‪3,3‬‬ ‫‪0, 4‬‬

‫‪Confess‬‬ ‫‪4, 0‬‬ ‫‪1,1‬‬

‫ﺷﻜﻞ ‪ .4-2‬ﻣﻌﻤﺎي زﻧﺪاﻧﻲ )ﻣﺜﺎل ‪(3-2‬‬

‫‪Dove‬‬ ‫‪Hawk‬‬

‫‪Dove‬‬ ‫‪3,3‬‬ ‫‪1, 4‬‬

‫‪Hawk‬‬ ‫‪4,1‬‬ ‫‪0, 0‬‬

‫ﺷﻜﻞ ‪ .5-2‬ﺑﺎز‪ -‬ﻛﺒﻮﺗﺮ )ﻣﺜﺎل ‪(4-2‬‬

‫‪ 43‬ﻛﺴﺐ ﺳﻮدي ﻛﻪ دﻳﮕﺮان ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺑﺪﺳﺖ آوردن آن را ﭘﺮداﺧﺖ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ )‪] .(Free Ride‬ﻣﺘﺮﺟﻢ[‬
‫Š ﻣﺜﺎل ‪) 5-2‬ﺳﻜﻪﻫﺎي ﺟﻔﺖ( دو ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﻣﻴﺎن ﺧﻂ و ﻳﺎ ﺷﻴﺮ ﻳﻜﻲ را اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻨﺪ؛ اﮔﺮ اﻧﺘﺨﺎبﻫﺎي آﻧﻬﺎ ﻣﺘﻔﺎوت‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ 1‬ﺑﻪ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ 2‬ﻳﻚ دﻻر ﺧﻮاﻫﺪ داد؛ اﮔﺮ اﻧﺘﺨﺎبﻫﺎي آﻧﻬﺎ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺑﻮد ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ 2‬ﺑﻪ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ 1‬ﻳﻚ دﻻر ﭘﺮداﺧﺖ‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ .‬ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﭘﻮل درﻳﺎﻓﺘﻲ از ﺑﺎزي ﻣﻲاﻧﺪﻳﺸﺪ‪ .‬ﺑﺎزي ﻛﻪ ﻣﺪل ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮاﻳﻄﻲ اﺳﺖ در ﺷﻜﻞ ‪6-2‬‬
‫ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎزﻳﻲ‪ ،‬ﻛﻪ در آن ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻗﻄﺮي ﻣﺘﻀﺎد ﺑﺎﺷﺪ‪ ” ،‬اﻛﻴﺪاً رﻗﺎﺑﺘﻲ‪ “44‬ﻧﺎﻣﻴﺪه ﻣﻲ‪-‬‬
‫ﺷﻮد‪ .‬ﺑﺎزي ﺳﻜﻪﻫﺎي ﺟﻔﺖ ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ ﻧﺪارد‪.‬‬

‫‪Head‬‬ ‫‪Tail‬‬

‫‪Head‬‬ ‫‪1, − 1‬‬ ‫‪−1, 1‬‬

‫‪Tail‬‬ ‫‪−1, 1‬‬ ‫‪1, − 1‬‬

‫ﺷﻜﻞ ‪ .6-2‬ﺳﻜﻪﻫﺎي ﺟﻔﺖ )ﻣﺜﺎل ‪(5-2‬‬

‫اﻳﺪه ﻣﺤﻮري ﺑﺎزيﻫﺎي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ ﺷﺮاﻳﻂ ﺑﺴﻴﺎر ﭘﻴﭽﻴﺪهﺗﺮ از آﻧﭽﻪ در اﻳﻦ ﭘﻨﺞ ﻣﺜﺎل آورده ﺷﺪه اﺳﺖ را در ﺑﺮ دارد‪.‬‬
‫در زﻳﺮ ﺳﻪ ﺧﺎﻧﻮاده از اﻳﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺎزيﻫﺎ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ آورده ﺷﺪه اﺳﺖ‪ :‬ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺣﺮاجﻫﺎ‪ ،‬ﺑﺎزيﻫﺎي‬
‫زﻣﺎﻧﺒﻨﺪي و ﺑﺎزي اﻧﺘﺨﺎب وﺿﻌﻴﺖ‪.‬‬
‫Š ﻣﺜﺎل ‪) 6-2‬ﻳﻚ ﺣﺮاج( ﺷﻴﺌﻲ در ﻏﺎﻟﺐ ﺣﺮاج ﺑﻪ ﻳﻚ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﻛﻪ ﻋﻀﻮ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ }‪ {1,..., n‬اﺳﺖ در ازاي وﺟﻪ ﻧﻘﺪ‬
‫واﮔﺬار ﻣﻲﮔﺮدد‪ .‬ارزش ﺷﻴﺌﻲ ﻣﺬﺑﻮر از دﻳﺪ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ i‬ﻣﻘﺪار ‪ vi‬اﺳﺖ و ارزش ﮔﺬاري ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﺑﻪ ﺻﻮرت‬
‫‪ v1 > v2 > ... > vn > 0‬ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﻜﺎﻧﻴﺴﻤﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي واﮔﺬاري ﺷﻴﺌﻲ ﻣﺬﺑﻮر اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﮔﺮدد ﻳﻚ ﺣﺮاج ]ﺑﺼﻮرت‬
‫ﻣﺰاﻳﺪه[ )ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد در ﭘﺎﻛﺖ ﺑﺴﺘﻪ( ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ :‬ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﻫﻤﺰﻣﺎن ]ﭘﺎﻛﺖ ﺳﺮﺑﺴﺘﻪ[ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدات )ﻋﺪاد ﻏﻴﺮ ﻣﻨﻔﻲ( ﺧﻮد را‬
‫اراﺋﻪ ﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬و ﺷﻴﺌﻲ ﻣﺬﺑﻮر ﺑﻪ ﺑﺎزﻳﮕﺮي واﮔﺬار ﻣﻲﮔﺮدد ﻛﻪ ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ اﻧﺪﻳﺲ را در ﻣﻴﺎن ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ‬
‫ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد اراﺋﻪ داده اﻧﺪ‪ ،‬در ازاي ﭘﺮداﺧﺖ وﺟﻪ ﺗﻌﻠﻖ ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫در ﻳﻚ ﺣﺮاج ﺑﻪ ﺷﻴﻮه اوﻟﻴﻦ ﻗﻴﻤﺖ‪ 45‬وﺟﻪ ﻧﻘﺪ ﭘﺮداﺧﺘﻲ ﺑﺮﻧﺪه ﻣﻘﺪار ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد او ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫— ﺗﻤﺮﻳﻦ ‪ 1-2‬ﺣﺮاج ﺑﻪ ﺷﻴﻮه اوﻟﻴﻦ ﻗﻴﻤﺖ را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻳﻚ ﺑﺎزي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ ﺑﻴﺎن ﻛﺮده و ﺗﻌﺎدلﻫﺎي ﻧَﺶ آن را‬
‫ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﺎص‪ ،‬ﻧﺸﺎن دﻫﻴﺪ ﻛﻪ در ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺗﻌﺎدلﻫﺎ ﺑﺎزﻳﮕﺮ اول ﺷﻴﺌﻲ ﻣﺬﺑﻮر را ﺑﺪﺳﺖ ﺧﻮاﻫﺪ آورد‪.‬‬
‫در ﻳﻚ ﺣﺮاج ﺑﻪ ﺷﻴﻮه دوﻣﻴﻦ ﻗﻴﻤﺖ ﭘﺮداﺧﺖ وﺟﻪي ﻛﻪ ﺑﺮﻧﺪه اﻧﺠﺎم ﻣﻴﺪﻫﺪ ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﻘﺪار ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدي اﺳﺖ‬
‫ﻛﻪ ﺑﺮﻧﺪه ﻧﺸﺪه اﺳﺖ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ )ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ اﮔﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد را داده ﺑﺎﺷﺪ ﻗﻴﻤﺘﻲ ﻛﻪ ﭘﺮداﺧﺖ ﺧﻮاﻫﺪ‬
‫ﻧﻤﻮد ﺑﺮاﺑﺮ دوﻣﻴﻦ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد(‪.‬‬
‫— ﺗﻤﺮﻳﻦ ‪ 2-2‬ﻧﺸﺎن دﻫﻴﺪ در ﻳﻚ ﺣﺮاج ﺑﻪ ﺷﻴﻮه دوﻣﻴﻦ ﻗﻴﻤﺖ‪ ،‬ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ‪ vi‬ﺑﺮاي ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ i‬ﻳﻚ ﺣﺮﻛﺖ ﭼﻴﺮه‬
‫ﺿﻌﻴﻒ‪ 46‬اﺳﺖ‪ :‬ﺑﺎزده ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ i‬وﻗﺘﻲ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدي ﺑﻪ ﺑﺰرﮔﻲ ‪ vi‬اراﺋﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖﻫﺎي دﻳﮕﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮان‬
‫ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﻪ ﺑﺰرﮔﻲ ﻫﺮ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد دﻳﮕﺮي اﺳﺖ ﻛﻪ اراﺋﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﻧﺸﺎن دﻫﻴﺪ ﻛﻪ در ﻫﺮ ﺣﺎل‪ ،‬ﺗﻌﺎدلﻫﺎﻳﻲ )”ﻏﻴﺮ ﻛﺎرا“( وﺟﻮد‬
‫دارﻧﺪ ﻛﻪ در آﻧﻬﺎ ﺑﺎزﻳﮕﺮ اول ﺑﺮﻧﺪه ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬

‫‪Strictly Competitive 44‬‬

‫‪First Price 45‬‬
‫‪Weakly dominated 46‬‬
‫Š ﻣﺜﺎل ‪) 7-2‬ﺟﻨﮓ ﻓﺮﺳﺎﻳﺸﻲ‪ (47‬دو ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﺪﺳﺖ آوردن ﺷﻴﺌﻲ در ﺟﺪال ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ارزش اﻳﻦ ﺷﻴﺌﻲ ﺑﺮاي‬
‫ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ i‬ﺑﺮاﺑﺮ ‪ vi > 0‬اﺳﺖ‪ .‬در اﻳﻦ ﻣﺪل‪ ،‬زﻣﺎن ﻫﻤﭽﻮن ﻳﻚ ﻣﺘﻐﻴﺮ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ از ﺻﻔﺮ آﻏﺎز و اﻟﻲ ﻧﻬﺎﻳﺖ اداﻣﻪ ﺧﻮاﻫﺪ‬
‫داﺷﺖ‪ .‬ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ زﻣﺎﻧﻲ را ﻛﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ اﻧﺼﺮاف از رﻗﺎﺑﺖ و واﮔﺬاري ﺷﻴﺌﻲ ﺑﻪ دﻳﮕﺮ اﺳﺖ را اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻨﺪ؛ اﮔﺮ‬
‫ﺑﺎزﻳﮕﺮ در زﻣﺎن ‪ t‬از رﻗﺎﺑﺖ اﻧﺼﺮاف دﻫﺪ‪ ،‬در ﻫﻤﺎن زﻣﺎن ﺷﻴﺊ ﺑﻪ دﻳﮕﺮي واﮔﺬار ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻫﺮ دو ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﻫﻤﺰﻣﺎن‬
‫از رﻗﺎﺑﺖ اﻧﺼﺮاف دﻫﻨﺪ ﺷﻴﺊ ﺑﻪ ﺗﺴﺎوي ﻣﻴﺎﻧﺸﺎن ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲﮔﺮدد‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﺑﻪ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ i‬ﺑﺎزدﻫﻲ ﺑﺎ اﻧﺪازه ‪ vi 2‬ﺧﻮاﻫﺪ‬
‫رﺳﻴﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﺑﺎزي زﻣﺎن ﻣﺘﻐﻴﺮ اﺻﻠﻲ اﺳﺖ‪ :‬ﺗﺎ زﻣﺎن اوﻟﻴﻦ اﻧﺼﺮاف ﺑﻪ ازاي ﻫﺮ واﺣﺪ ﮔﺬر زﻣﺎن ﻳﻚ واﺣﺪ از ﺑﺎزده ﺑﺎزﻳﮕﺮ‬
‫ﻛﻢ ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬
‫— ﺗﻤﺮﻳﻦ ‪ 3-2‬ﺷﺮاﻳﻂ ﺑﺎزي ﺑﺎﻻ را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻳﻚ ﺑﺎزي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ ﺑﻴﺎن ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ و ﻧﺸﺎن دﻫﻴﺪ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺗﻌﺎدلﻫﺎي‬
‫ﻧَﺶ اﻳﻦ ﺑﺎزي اﻧﺼﺮاف ﻳﻚ ﺑﺎزﻳﮕﺮ در اﺑﺘﺪاي ﺷﺮوع آن ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫Š ﻣﺜﺎل ‪) 8-2‬ﺑﺎزي اﻧﺘﺨﺎب وﺿﻌﻴﺖ‪ (48‬ﻫﺮ ﻳﻚ از ‪ n‬ﻧﻔﺮ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻣﻴﺎن ﻛﺎﻧﺪﻳﺪ ﺷﺪن و ﻳﺎ ﻧﺸﺪن ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪ ،‬و‬
‫در ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﻪ ﻛﺎﻧﺪﻳﺪا ﺷﺪن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﻣﻮﺿﻊ‪ 49‬ﺧﻮد را ﻧﻴﺰ در ﻣﻴﺎن ﻛﺎﻧﺪﻳﺪاﻫﺎ اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻮﺿﻊ ﻣﻄﻠﻮب از دﻳﺪ ﻃﻴﻒ ﺷﻬﺮوﻧﺪان ﻧﻴﺰ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺗﺎﺑﻊ ﭼﮕﺎﻟﻲ ‪ f‬ﺑﺮوي ﺑﺎزه ]‪ [0, 1‬ﻛﻪ در آن ﺑﺮاي ﺗﻤﺎﻣﻲ‬
‫]‪ f ( x) > 0 ، x ∈ [0, 1‬ﺗﻮزﻳﻊ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻛﺎﻧﺪﻳﺪاﻫﺎ ﻫﺮﻳﻚ راي ﺷﻬﺮوﻧﺪاﻧﻲ را ﻛﻪ ﻣﻮاﺿﻊ ﻣﻄﻠﻮب آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﮕﺎه‬
‫ﺧﻮدﺷﺎن ﻧﺰدﻳﻚﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﺬب ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ؛ اﮔﺮ ‪ k‬ﻛﺎﻧﺪﻳﺪا ﻣﻮﺿﻊ واﺣﺪي را اﺗﺨﺎذ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺗﻨﻬﺎ ﻛﺴﺮ‬
‫‪ 1 k‬از رايﻫﺎي آن ﻣﻮﺿﻊ ﺧﺎص را ﺑﺪﺳﺖ ﺧﻮاﻫﻨﺪ آورد‪ .‬ﺑﺮﻧﺪه اﻳﻦ رﻗﺎﺑﺖ ﻛﺎﻧﺪﻳﺪاي ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ راي را‬
‫ﺟﺬب ﻛﺮده‪ .‬ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲدﻫﺪ ﺑﺮﻧﺪه واﺣﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ در ﺟﺎﻳﮕﺎه اول ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺸﺘﺮك ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد‬
‫و از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ﺑﺮاي او ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ در ﺟﺎﻳﮕﺎه اول ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺸﺘﺮك در ﻣﻘﺎﺑﻞ وارد ﻧﺸﺪن در رﻗﺎﺑﺖ اوﻟﻮﻳﺖ دارد‪،‬‬
‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻫﺮ ﻛﺪام از ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻜﺮدن در رﻗﺎﺑﺖ را ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎزﻧﺪه ﺷﺪن ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲدﻫﻨﺪ‪.‬‬
‫— ﺗﻤﺮﻳﻦ ‪ 4-2‬ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﺜﺎل ﺑﺎﻻ را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻳﻚ ﺑﺎزي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ ﺑﻴﺎن ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ‪ ،‬ﺗﻌﺎدلﻫﺎي ﻧَﺶ اﻳﻦ ﺑﺎزي را وﻗﺘﻲ‬
‫‪ n = 2‬ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﺑﻴﺎﺑﻴﺪ و ﻧﺸﺎن دﻫﻴﺪ وﻗﺘﻲ ‪ n = 3‬ﺑﺎﺷﺪ اﻳﻦ ﺑﺎزي ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ ﻧﺪارد‪.‬‬

‫‪ 4-2‬وﺟﻮد ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ‬

‫ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ آﻧﭽﻪ در ﻣﻮرد ﺑﺎزي ﺳﻜﻪﻫﺎي ﺟﻔﺖ )ﺷﻜﻞ ‪ (6-2‬دﻳﺪه ﺷﺪ‪ ،‬ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺑﺎزيﻫﺎي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ داراي ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ‬
‫ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﮔﺴﺘﺮدهاي ﺑﺮ روي ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﻛﻪ در آن ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺗﻌﺎدلﻫﺎي ﻧَﺶ ﺗﻬﻲ ﻧﺒﺎﺷﺪ اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬در‬
‫اﻳﻨﺠﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ اراﺋﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ وﺟﻮد ]ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ[ ﻛﻪ ﻳﻜﻲ از ﺳﺎدهﺗﺮﻳﻦ ﻣﺴﺎﻳﻞ ﻣﻄﺮح در اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪ اﺳﺖ ﻣﻲﭘﺮدازﻳﻢ‪) .‬ﺑﺎ اﻳﻦ‬
‫وﺟﻮد ﺳﻄﺢ رﻳﺎﺿﻲ اﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﺑﺴﻴﺎر ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪﺗﺮ از ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻗﺴﻤﺖﻫﺎي دﻳﮕﺮ ﻛﺘﺎب اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺰﺋﻴﺎت واﺑﺴﺘﻪ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪(.‬‬
‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ وﺟﻮد ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ ]در ﻳﻚ ﺑﺎزي[ دو ﻓﺎﻳﺪه اﺻﻠﻲ دارد‪ .‬اول اﻳﻨﻜﻪ اﮔﺮ ﺑﺎزﻳﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻛﻪ ﻓﺮﺿﻴﺎت وﺟﻮد‬
‫ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻲﺗﻮان اﻣﻴﺪوار ﺑﻮد ﺗﻼش ﺑﺮاي ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺗﻌﺎدل ﺑﻪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ اﻧﺠﺎﻣﺪ‪ .‬دوم و ﻣﻬﻤﺘﺮ اﻳﻨﻜﻪ‪ ،‬وﺟﻮد‬
‫ﺗﻌﺎدل ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﺎزي ﺳﺎزﮔﺎر ﺑﺎ راهﺣﻞ ﻓﻀﺎي ﺣﺎﻟﺖ اﺳﺖ‪ .‬از اﻳﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬وﺟﻮد ﺗﻌﺎدلﻫﺎ ﺑﺮاي ﻳﻚ ﺧﺎﻧﻮادهاي از‬

‫‪A War of attrition 47‬‬

‫‪A location game 48‬‬
‫‪ 49‬ﻣﻮﺿﻊ )‪ (Position‬در اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺟﻬﺖ ﮔﻴﺮي ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻛﺎﻧﺪﻳﺪا ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﺜ ً‬
‫ﻼ ﻣﻴﺰان ﭼﭗﮔﺮا و ﻳﺎ راﺳﺖﮔﺮا ﺑﻮدن وي ﻣﻮﺿﻊ‬
‫ﻛﺎﻧﺪﻳﺪا را ﻣﺸﺨﺺ ﺧﻮاﻫﺪ ﻧﻤﻮد‪ .‬ﻣﺘﺮﺟﻢ‬
‫ﺑﺎزيﻫﺎ اﺟﺎزه ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺧﻮاص آن را ﺑﺪون آﻧﻜﻪ آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺻﺮﻳﺢ ﻳﺎﻓﺖ و ﻳﺎ ﺑﺎ ﺧﻄﺮ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺗﻬﻲ روﺑﺮو‬
‫ﺑﻮده ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺧﻮاﻫﺪ داد )ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل‪ ،‬ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از‪ ،‬ﺗﻜﻨﻴﻚﻫﺎي ” اﻳﺴﺘﺎي ﺗﻄﺒﻴﻘﻲ‪.(“50‬‬
‫ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﻧﺸﺎن دﻫﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﺎزي ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ دارد ﻛﺎﻓﻴﺴﺖ ﻧﺸﺎن دﻫﻴﻢ ﻛﻪ ﻳﻚ ﭘﺮوﻓﺎﻳﻞ *‪ a‬از ﺣﺮﻛﺖﻫﺎ وﺟﻮد دارد‬
‫ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺗﻤﺎﻣﻲ ‪ i ∈ N‬در راﺑﻄﻪ ) ‪ ai* ∈ B(a−* i‬ﺻﺤﻴﺢ ﺑﺎﺷﺪ) ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ راﺑﻄﻪ ‪ .(2-2‬ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ارزﺷﺪار‪ 51‬ﺗﺎﺑﻊ‬
‫‪ B : A → A‬ﺑﻪ ﺻﻮرت ) ‪ B (a ) = ×i∈N Bi (a− i‬ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮده‪ .‬ﺳﭙﺲ راﺑﻄﻪ )‪ (2-2‬را ﻣﻲﺗﻮان ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺳﺎده‬
‫ﺑﺮداري ) *‪ a* ∈ B(a‬ﻧﻮﺷﺖ‪ .‬ﻗﻀﺎﻳﺎي ﻧﻘﻄﻪ ﺛﺎﺑﺖ‪ 52‬ﺷﺮاﻳﻂ ﻻزم ‪ B‬را ﻛﻪ ﺗﺤﺖ آن ﻗﻄﻌﺎً ﻣﻘﺪاري ﺑﺮاي *‪ a‬ﻛﻪ در‬
‫) *‪ a* ∈ B(a‬ﺻﺪق ﻣﻲﻛﻨﺪ را اراﺋﻪ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﻗﻀﻴﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﺛﺎﺑﺘﻲ ﻛﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ ﺑﻪ ﺻﻮرت زﻳﺮ اﺳﺖ )ﺑﺮ اﺳﺎس‬
‫ﻛﺎﻛﻮﺗﺎﻧﻲ )‪.(53 (1941‬‬
‫™ ﻟﻢ ‪) 1-2‬ﻗﻀﻴﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﻛﺎﻛﻮﺗﺎﻧﻲ( ﻓﺮض ﻛﻨﻴﺪ ‪ X‬ﻳﻚ زﻳﺮ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻣﺤﺪب ﻓﺸﺮده از ﻓﻀﺎي ‪ \ n‬و‬
‫‪ f : X → X‬ﻳﻚ ﺗﺎﺑﻊ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ارزش ﺑﻮده ﻛﻪ در آن‬
‫• ﺑﺮاي ﺗﻤﺎﻣﻲ ‪ x ∈ X‬ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ )‪ f ( x‬ﻧﺎﺗﻬﻲ و ﻣﺤﺪب اﺳﺖ‬
‫• ﻧﻤﻮدار ﺗﺎﺑﻊ ‪ f‬ﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ )ﻳﻌﻨﻲ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺗﻤﺎﻣﻲ دﻧﺒﺎﻟﻪﻫﺎي } ‪ {xn‬و } ‪ { yn‬ﻛﻪ در آن ) ‪ yn ∈ f ( xn‬ﺑﺮاي‬
‫ﺗﻤﺎﻣﻲ ‪ n‬ﻫﺎ‪ ، xn → x ،‬و ‪ yn → y‬ﺑﺮﻗﺮار ﺑﺎﺷﺪ‪ y ∈ f ( x) ،‬را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ‪ x* ∈ X ،‬وﺟﻮد دارد ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ ) *‪. x* ∈ f ( x‬‬
‫— ﺗﻤﺮﻳﻦ ‪ 5-2‬ﻧﺸﺎن دﻫﻴﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻬﺎر ﺷﺮط زﻳﺮ ﺑﺮاي ﻗﻀﻴﻪ ﻛﺎﻛﻮﺗﺎﻧﻲ ﻻزم ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ X (1 .‬ﻓﺸﺮده اﺳﺖ‪X (2 .‬‬
‫ﻣﺤﺪب اﺳﺖ‪ f ( x) (3 .‬ﺑﺮاي ﻫﺮ ‪ x ∈ X‬ﻣﺤﺪب اﺳﺖ‪ f (4 .‬ﻧﻤﻮداري ﺑﺴﺘﻪ دارد‪.‬‬
‫راﺑﻄﻪ ‪ ;i‬ﺑﺮ روي ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ‪ A‬ﻃﻮري ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﺮروي ‪ Ai‬ﺷﺒﻪ ﻣﺤﺪب ﺑﺮاي ﻫﺮ ‪ a* ∈ A‬ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ‬
‫‬
‫}*‪ {ai ∈ Ai : (ai* , ai ) ;i a‬ﻣﺤﺪب ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫‬
‫™ ﻗﻀﻴﻪ ‪ 1-2‬ﺑﺎزي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ ) ‪ N , ( Ai ), (;i‬ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ دارد اﮔﺮ ﺑﻪ ازاي ﺗﻤﺎﻣﻲ ‪i ∈ N‬‬
‫‬
‫• ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ‪ Ai‬از ﺣﺮﻛﺎت ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ i‬ﻳﻚ زﻳﺮ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻧﺎﺗﻬﻲ و ﻣﺤﺪب ﻓﺸﺮده از ﻓﻀﺎي اﻗﻠﻴﺪﺳﻲ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫و راﺑﻄﻪ اﻟﻮﻳﺖ ‪ ;i‬ﺑﻪ ﺻﻮرت‬
‫‬
‫• ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ‬
‫ﺑﺮ روي ‪ Ai‬ﺷﺒﻪ ﻣﺤﺪب ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫•‬
‫اﺛﺒﺎت‪ .‬ﺗﺎﺑﻊ ‪ B : A → A‬ﺑﻪ ﺻﻮرت ) ‪) B (a) = ×i∈N Bi (a− i‬ﻛﻪ ‪ Bi‬ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺗﺎﺑﻊ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ ، i‬در راﺑﻄﻪ )‪(1-2‬‬
‫ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ( ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻴﻢ‪ .‬ﺑﺮاي ﺗﻤﺎﻣﻲ ‪ i ∈ N‬ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ) ‪ Bi (a− i‬ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻮدن ‪ ;i‬ﻧﺎﺗﻬﻲ ﺑﻮده و ‪ Ai‬ﺑﻪ‬
‫‬
‫واﺳﻄﻪ ﺷﺒﻪ ﻣﺤﺪب ﺑﻮدن ‪ ;i‬ﺑﺮ روي ‪ ، Ai‬ﻓﺸﺮده و ﻣﺤﺪب اﺳﺖ؛ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻮدن ﻫﺮ ‪ ;i‬ﻣﻮﺟﺐ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدن ﻧﻤﻮدار ‪B‬‬
‫‬ ‫‬
‫ﻣﻲﮔﺮدد‪ .‬ﺑﺪﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻗﻀﻴﻪ ﻛﺎﻛﻮﺗﺎﻧﻲ ‪ B‬داراي ﻳﻚ ﻧﻘﻄﻪ ﺛﺎﺑﺖ اﺳﺖ؛ ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﻛﻪ ذﻛﺮ ﺷﺪ ﻫﺮ ﻧﻘﻄﻪ ﺛﺎﺑﺖ‬
‫ﻳﻚ ﻧﻘﻄﻪ ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ ﺑﺎزي ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻻزم ﺑﻪ ذﻛﺮ اﺳﺖ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﻀﻤﻴﻦ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺑﺎزي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻜﻲ ﻛﻪ داراي ﺷﺮوط ﻣﺸﺨﺼﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﺣﺪاﻗﻞ ﻳﻚ‬
‫ﻧﻘﻄﻪ ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ دارد‪) .‬ﻧﺘﻴﺠﻪاي ﻛﻪ در اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺮرﺳﻲ ﻧﻜﺮدهاﻳﻢ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺷﺮاﻳﻄﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻃﻲ آن ﻳﻚ ﺑﺎزي ﺗﻌﺎدلِ ﻧَﺶ‬
‫ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ (.‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻗﺎﺑﻞ ذﻛﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﻀﻴﻪ ‪ 1-2‬ﻗﺎﺑﻞ اﺳﺘﻔﺎده ﺑﺮاي ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﻲ ﻛﻪ در آن ﺑﺮﺧﻲ از‬

‫‪Comparative static 50‬‬

‫‪Set-valued 51‬‬
‫‪Fixed Point Theorems 52‬‬
‫‪Kakutani (1941) 53‬‬
‫ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﺗﻌﺪاد ﻣﺘﻨﺎﻫﻲ زﻳﺎدي ﺣﺮﻛﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻋﻠﺖ ﻛﻪ در اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎزيﻫﺎ ﺷﺮط ﻣﺤﺪب ﺑﻮدن ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ‬
‫ﺣﺮﻛﺖﻫﺎي ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﻧﻘﺾ ﻣﻲﮔﺮدد ‪ ،‬ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬
‫— ﺗﻤﺮﻳﻦ ‪) 6-2‬ﺑﺎزيﻫﺎي ﻣﺘﻘﺎرن( ﻳﻚ ﺑﺎزي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ دو ﻧﻔﺮه را ﺗﺤﺖ ﺷﺮاﻳﻂ ﻗﻀﻴﻪ ‪ 1-2‬در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻗﺮار‬
‫دادن }‪ N = {1, 2‬و ﻓﺮض ﻣﺘﻘﺎرن ﺑﻮدن ﺑﺎزي‪ A1 = A2 :‬و ) ‪ (a1 , a2 ) ;1 (b1 , b2‬اﮔﺮ ﺗﻨﻬﺎ اﮔﺮ‬
‫‬
‫) ‪ (a2 , a1 ) ;2 (b2 , b1‬ﺑﺮاي ﺗﻤﺎﻣﻲ ‪ a ∈ A‬و ‪ . b ∈ B‬ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻗﻀﻴﻪ ﻛﺎﻛﻮﺗﺎﻧﻲ ﺛﺎﺑﺖ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺣﺮﻛﺖ‬
‫‬
‫‪ a1* ∈ A1‬ﺑﮕﻮﻧﻪاي ﻛﻪ ) *‪ (a1* , a1‬ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ ﺑﺎﺷﺪ وﺟﻮد دارد‪) .‬ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻌﺎدﻟﻲ ﺗﻌﺎدل ﻣﺘﻘﺎرن ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد‪ (.‬ﻣﺜﺎﻟﻲ‬
‫از ﻳﻚ ﺑﺎزي ﻣﺘﻨﺎﻫﻲ اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻌﺎدل ﻣﺘﻘﺎرن دارد ﺑﺰﻧﻴﺪ‪.‬‬

‫‪ 5-2‬ﺑﺎزي ﻫﺎي اﻛﻴﺪاً رﻗﺎﺑﺘﻲ‬

‫در ﻣﻮرد ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺗﻌﺎدلﻫﺎي ﻧَﺶ ﻳﻚ ﺑﺎزي دﻟﺨﻮاه ﻧﻤﻲﺗﻮان ﭼﻴﺰﻫﺎي زﻳﺎدي ﮔﻔﺖ؛ ﺗﻨﻬﺎ در دﺳﺘﻪﻫﺎي ﻣﺤﺪودي از‬
‫ﺑﺎزيﻫﺎ ﻣﻲﺗﻮان ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ در ﻣﻮرد ﻣﺸﺨﺼﻪ ﻛﻴﻔﻲ ﺗﻌﺎدلﻫﺎ اﻇﻬﺎر داﺷﺖ‪ .‬ﻳﻜﻲ از اﻳﻦ ﻧﻮع ﺑﺎزيﻫﺎ‪ ،‬ﺑﺎزي دو ﻧﻔﺮهاي ﻣﻲ‪-‬‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ اوﻟﻮﻳﺖﻫﺎي دو ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻗﻄﺮي ﻣﺘﻀﺎد ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﺳﻬﻮﻟﺖ در اﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﺑﺎزﻳﮕﺮان را ”‪ “1‬و ”‪ “2‬ﻣﻲ‪-‬‬
‫ﻧﺎﻣﻴﻢ )ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﻳﮕﺮ }‪.( N = {1, 2‬‬
‫ƒ ﺗﻌﺮﻳﻒ ‪ 2-2‬ﻳﻚ ﺑﺎزي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ ) ‪ {1, 2}, ( Ai ), (;i‬اﻛﻴﺪاً رﻗﺎﺑﺘﻲ اﺳﺖ اﮔﺮ ﺑﺮاي ﻫﺮ ‪ a ∈ A‬و ‪b ∈ B‬‬
‫‬
‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ‪ a ;1 b‬اﮔﺮ و ﺗﻨﻬﺎ اﮔﺮ ‪ b ;2 a‬ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫‬ ‫‬
‫ﮔﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﺑﺎزي اﻛﻴﺪاً رﻗﺎﺑﺘﻲ ﺑﺎزي ﻣﺠﻤﻮع ﺻﻔﺮ‪ 54‬ﻧﻴﺰ ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﻛﻪ اﮔﺮ راﺑﻄﻪ اﻟﻮﻳﺖ ‪ ;1‬ﺑﺎزﻳﮕﺮ اول را‬
‫‬
‫ﺑﺎ ﺗﺎﺑﻊ ﺑﺎزدﻫﻲ ‪ u1‬و راﺑﻄﻪ اوﻟﻮﻳﺖ ﺑﺎزﻳﮕﺮ دوم را ﺗﺎﺑﻊ ﺑﺎزدﻫﻲ ‪ u2‬ﻧﺸﺎن دﻫﻴﻢ آﻧﮕﺎه ‪ u1 + u2 = 0‬ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫در ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ i‬ﺣﺮﻛﺘﻲ را ﺑﺎ ﻓﺮض اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺎزﻳﮕﺮ دﻳﮕﺮ ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ او ﺣﺮﻛﺘﻲ را اﻧﺠﺎم دﻫﺪ ﻛﻪ‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺿﺮر ﻣﻤﻜﻦ را ﺑﺮ وي وارد ﻧﻤﺎﻳﺪ اﻧﺘﺨﺎب ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻲ ﺗﻮان ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ i‬را ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﻣﺎﻛﺴﻴﻤﻴﻦ‪ 55‬ﻧﺎﻣﻴﺪ‪ .‬اﻛﻨﻮن ﻧﺸﺎن‬
‫ﺧﻮاﻫﻴﻢ داد ﻛﻪ در ﻳﻚ ﺑﺎزي اﻛﻴﺪاً رﻗﺎﺑﺘﻲ ﻛﻪ داري ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ اﺳﺖ‪ ،‬ﺟﻔﺖ ﺣﺮﻛﺘﻲ ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد اﮔﺮ و ﺗﻨﻬﺎ‬
‫اﮔﺮ ﺣﺮﻛﺖﻫﺎي ﻫﺮ ﻳﻚ از ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺎﻛﺴﻴﻤﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﺟﺎﻟﺐ ﺗﻮﺟﻪ اﺳﺖ از اﻳﻨﺮو ﻛﻪ راﺑﻄﻪاي‬
‫ﻣﻴﺎن ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮي ﻓﺮدي و ﻣﻔﻬﻮم ﻣﺤﻮري ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ اﻳﺠﺎد ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬در ﺑﺴﻂ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻲﺗﻮان ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻗﻮﻳﺘﺮي را ﻧﻴﺰ‬
‫اﺛﺒﺎت ﻛﺮد ﻛﻪ در ﺑﺎزيﻫﺎي اﻛﻴﺪاً رﻗﺎﺑﺘﻲ داري ﺗﻌﺎدلﻫﺎي ﻧَﺶ‪ ،‬ﺑﺎزده ﻫﺮ ﻳﻚ از اﻳﻦ ﺗﻌﺎدلﻫﺎ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪاي ﺑﻪ ﻧﺪرت در ﺑﺎزيﻫﺎي ﻛﻪ اﻛﻴﺪاً رﻗﺎﺑﺘﻲ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﻲآﻳﺪ‪.‬‬
‫ƒ ﺗﻌﺮﻳﻒ ‪ 2-2‬ﻓﺮض ﻛﻨﻴﺪ ﺑﺎزي ) ‪ {1, 2}, ( Ai ), (ui‬ﻳﻚ ﺑﺎزي اﻛﻴﺪاً رﻗﺎﺑﺘﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺣﺮﻛﺖ ‪ x* ∈ A1‬ﻳﻚ ﺣﺮﻛﺖ‬
‫ﻣﺎﻛﺴﻴﻤﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪه ﺑﺮاي ﺑﺎزﻳﮕﺮ اول اﺳﺖ اﮔﺮ ﺑﺮاي ﺗﻤﺎﻣﻲ ‪x ∈ A1‬‬

‫) ‪min u1 ( x* , y ) ≥ min u1 ( x, y‬‬

‫‪y∈ A2‬‬ ‫‪y∈ A2‬‬

‫ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺸﺎﺑﻪ‪ ،‬ﺣﺮﻛﺖ ‪ y* ∈ A2‬ﻳﻚ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﺎﻛﺴﻴﻤﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪه ﺑﺮاي ﺑﺎزﻳﮕﺮ دوم اﺳﺖ اﮔﺮ ﺑﺮاي ﺗﻤﺎﻣﻲ‬
‫‪y ∈ A2‬‬

‫) ‪min u1 ( x, y* ) ≥ min u1 ( x, y‬‬

‫‪x∈ A1‬‬ ‫‪x∈ A1‬‬

‫‪Zerosum 54‬‬
‫‪Maximizes 55‬‬
‫ﺑﻪ ﺑﻴﺎن ﻏﻴﺮ رﻳﺎﺿﻲ‪ ،‬ﺣﺮﻛﺖ ﻣﺎﻛﺴﻴﻤﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪه اﺳﺖ ﺑﺮاي ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ i‬ﺣﺮﻛﺘﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺑﺎزده ﺗﻀﻤﻴﻨﻲ ‪56‬را‬
‫ﺑﺮاي او در ﭘﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻳﻚ ]ﺣﺮﻛﺖ[ ﻣﺎﻛﺴﻴﻤﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪه ﺑﺮاي ﺑﺎزﻳﮕﺮ اول ﺣﻞ ﻣﺴﺎﻟﻪ ) ‪ max x min y u1 ( x, y‬و‬
‫ﺑﺮاي ﺑﺎزﻳﮕﺮ دوم ) ‪ max y min x u2 ( x, y‬ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﻗﺒﻼً ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺑﺮاي راﺣﺘﻲ ﻣﻲﺗﻮان راﺑﻄﻪ اوﻟﻮﻳﺖ ﺑﺎزﻳﮕﺮ اول را ﺑﺎ ﺗﺎﺑﻊ ﺑﺎزده ‪ u1‬و از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ﺑﺎ‬
‫اﺳﺘﻔﺎده از اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ ﻛﻪ ‪ u2 = − u1‬ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﻴﻢ ﺑﺪون آﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻛﻠﻴﺖ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺧﻠﻠﻲ وارد ﺷﻮد‪ .‬ﻧﺘﻴﺠﻪ زﻳﺮ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ‬
‫دﻫﺪ ﻛﻪ ﻣﺎﻛﺴﻴﻤﻴﻦ ﺳﺎزي ﺑﺎزده ﺑﺎزﻳﮕﺮ دوم ﻣﻌﺎدل ﻣﻴﻨﻴﻤﺎﻛﺲ ﺳﺎزي ﺑﺎزده ﺑﺎزﻳﮕﺮ اول اﺳﺖ‪.‬‬
‫) ‪ {1, 2}, ( Ai ), (ui‬ﻳﻚ ﺑﺎزي اﻛﻴﺪاً رﻗﺎﺑﺘﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬آﻧﮕﺎه‬ ‫™ ﻟﻢ ‪ 2-2‬ﻓﺮض ﻛﻨﻴﺪ ﺑﺎزي‬
‫ﻣﺴﺎﻟﻪ‬ ‫‪y ∈ A2‬‬ ‫آﻧﻜﻪ‬ ‫دﻳﮕﺮ‬ ‫) ‪. max y∈A min x∈A u2 ( x, y ) = − min y∈A max x∈A u1 ( x, y‬‬
‫‪2‬‬ ‫‪1‬‬ ‫‪2‬‬ ‫‪1‬‬

‫) ‪ max y∈A min x∈A u2 ( x, y‬را ﺣﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ اﮔﺮ و ﺗﻨﻬﺎ اﮔﺮ ﻣﺴﺎﻟﻪ ) ‪ min y∈A max x∈A u1 ( x, y‬را ﻧﻴﺰ ﺣﻞ ﻣﻲ‪-‬‬
‫‪2‬‬ ‫‪1‬‬ ‫‪2‬‬ ‫‪1‬‬

‫ﮔﺮداﻧﺪ‪.‬‬
‫و‬ ‫) ‪min z (− f ( z )) = − max z f ( z‬‬ ‫دارﻳﻢ‬ ‫‪f‬‬ ‫ﺗﺎﺑﻊ‬ ‫ﻫﺮ‬ ‫ﺑﺮاي‬ ‫اﺛﺒﺎت‪.‬‬
‫) ‪ . arg min z (− f ( z )) = arg max z f ( z‬در ﭘﻲ آن ﻣﻲﺗﻮان ﺑﺮاي ﻫﺮ ‪ y ∈ A2‬داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‬
‫اﻛﻨﻮن‬ ‫) ‪. − min x∈A u2 ( x, y ) = max x∈A ( − u2 ( x, y ) ) = max x∈A u1 ( x, y‬‬
‫‪1‬‬ ‫‪1‬‬ ‫‪1‬‬

‫) ‪ max y∈A min x∈A u2 ( x, y ) = − min y∈A [− min x∈A u2 ( x, y )] = − min y∈A max x∈A u2 ( x, y‬؛ ﻋﻼوه‬
‫‪2‬‬ ‫‪1‬‬ ‫‪2‬‬ ‫‪1‬‬ ‫‪2‬‬ ‫‪1‬‬

‫ﺑﺮ آن ‪ y ∈ A2‬ﺟﻮاب ﻣﺴﺎﻟﻪ ) ‪ max y∈A min x∈A u2 ( x, y‬اﺳﺖ اﮔﺮ و ﺗﻨﻬﺎ اﮔﺮ ﺟﻮاب ﻣﺴﺎﻟﻪ‬
‫‪2‬‬ ‫‪1‬‬

‫) ‪ min y∈A max x∈A u1 ( x, y‬ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪2‬‬ ‫‪1‬‬

‫ﻧﺘﻴﺠﻪ زﻳﺮ ارﺗﺒﺎط ﺑﻴﻦ ﺗﻌﺎدلﻫﺎي ﻧَﺶ ﻳﻚ ﺑﺎزي اﻛﻴﺪاً رﻗﺎﺑﺘﻲ و ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺟﻔﺖﻫﺎي ]ﺣﺮﻛﺖﻫﺎي[ ﻣﺎﻛﺴﻴﻤﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪه‬
‫آن را ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‪.‬‬
‫™ ﻗﻀﻴﻪ ‪ 2-2‬ﻓﺮض ﻛﻨﻴﺪ ﺑﺎزي ) ‪ G = {1, 2}, ( Ai ), (ui‬ﻳﻚ ﺑﺎزي اﻛﻴﺪاً رﻗﺎﺑﺘﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫اﻟﻒ‪ .‬اﮔﺮ ) * ‪ ( x* , y‬ﻳﻚ ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ ﺑﺎزي ‪ G‬ﺑﺎﺷﺪ آﻧﮕﺎه *‪ x‬ﻳﻚ ]ﺣﺮﻛﺖ[ ﻣﺎﻛﺴﻴﻤﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪه ﺑﺎزﻳﮕﺮ اول و *‪y‬‬
‫ﻳﻚ ﻣﺎﻛﺴﻴﻤﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪه ﺑﺮاي ﺑﺎزﻳﮕﺮ دوم ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫آﻧﮕﺎه‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫‪G‬‬ ‫ﺑﺎزي‬ ‫ﻧَﺶ‬ ‫ﺗﻌﺎدل‬ ‫ﻳﻚ‬ ‫) * ‪( x* , y‬‬ ‫اﮔﺮ‬ ‫ب‪.‬‬
‫) *‪ ، max x min y u1 ( x, y ) = max y min x u2 ( x, y ) = u1 ( x , y‬از اﻳﻨﺮو ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺗﻌﺎدلﻫﺎي ﻧَﺶ ﺑﺎزي ‪G‬‬ ‫*‬

‫ﺑﺎزدﻫﻲ ﻳﻜﺴﺎﻧﻲ ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ‪.‬‬

‫ج‪ .‬اﮔﺮ ) ‪) max x min y u1 ( x, y ) = max y min x u2 ( x, y‬ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﺎص‪ ،‬اﮔﺮ ‪ G‬داري ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫)ﻗﺴﻤﺖ ب را ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ((‪ x* ،‬ﻳﻚ ]ﺣﺮﻛﺖ[ ﻣﺎﻛﺴﻴﻤﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪه ﺑﺎزﻳﮕﺮ اول و *‪ y‬ﻳﻚ ﻣﺎﻛﺴﻴﻤﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪه ﺑﺎزﻳﮕﺮ‬
‫دوم ﺑﺎﺷﺪ ‪ ،‬آﻧﮕﺎه ) *‪ ( x* , y‬ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ ﺑﺎزي ‪ G‬ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﺛﺒﺎت‪ .‬اﺑﺘﺪا ﻗﺴﻤﺖﻫﺎي )اﻟﻒ( و )ب( را اﺛﺒﺎت ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻴﻢ‪ .‬ﻓﺮض ﻛﻨﻴﺪ ) * ‪ ( x* , y‬ﻳﻚ ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ ﺑﺎزي ‪ G‬ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ) ‪ u2 ( x* , y* ) ≥ u2 ( x* , y‬ﺑﺮاي ﺗﻤﺎﻣﻲ ‪ y ∈ A2‬و ﻳﺎ ‪ ،‬از آﻧﺠﺎ ﻛﻪ ‪ ، u2 = − u1‬ﺑﺮاي ﺗﻤﺎﻣﻲ ‪y ∈ A2‬‬
‫ﺧﻮاﻫﻴﻢ داﺷﺖ ) ‪ . u1 ( x* , y* ) ≤ u1 ( x* , y‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ) ‪ . u1 ( x* , y* ) = min y u1 ( x* , y ) ≤ max x min y ( x, y‬ﺑﻪ‬
‫ﻫﻤﻴﻦ ﺻﻮرت‪ ،‬ﺑﺮاي ﺗﻤﺎﻣﻲ ‪ x ∈ A1‬ﻋﺒﺎرت ) *‪ u1 ( x* , y* ) ≥ u1 ( x, y‬و ﺑﻨﺎﺑﺮ ‪ ، u2 = − u1‬ﻣﻲﺗﻮان ﻧﻮﺷﺖ‬

‫‪guarantee 56‬‬
‫) ‪ u1 ( x* , y* ) ≥ min y u1 ( x, y‬ﺑﺮاي ﺗﻤﺎﻣﻲ ‪ ، x ∈ A1‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ) ‪ u1 ( x* , y* ) ≥ max x min y ( x, y‬ﺻﺤﻴﺢ‬
‫ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺲ ) ‪ u1 ( x* , y* ) = max x min y ( x, y‬و *‪ x‬ﻳﻚ ﻣﺎﻛﺴﻴﻤﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪه ﺑﺮاي ﺑﺎزﻳﮕﺮ اول اﺳﺖ‪.‬‬
‫و‬ ‫دوم‬ ‫ﺑﺎزﻳﮕﺮ‬ ‫ﻣﺎﻛﺴﻴﻤﻴﻦ‬ ‫*‪y‬‬ ‫ﻧﻮﺷﺖ‬ ‫ﻣﻲﺗﻮان‬ ‫دوم‬ ‫ﺑﺎزﻳﮕﺮ‬ ‫ﺑﺮاي‬ ‫ﻣﺸﺎﺑﻪ‬ ‫دﻟﻴﻞ‬ ‫ﺑﻪ‬
‫) ‪ u2 ( x , y ) = max y min x ( x, y‬ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ) ‪ u1 ( x , y ) = min y max x ( x, y‬ﺻﺎدق ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫*‬ ‫*‬ ‫*‬ ‫*‬

‫ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر اﺛﺒﺎت ﻗﺴﻤﺖ )ج(‪ ،‬ﻗﺮار دﻫﻴﺪ ) ‪ . v* = max x min y u1 ( x, y ) = min y max x u1 ( x, y‬ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از‬
‫ﻟﻢ ‪ 2-2‬ﺧﻮاﻫﻴﻢ داﺷﺖ *‪ . max x min y u1 ( x, y ) = −v‬از آﻧﺠﺎ ﻛﻪ *‪ x‬ﻳﻚ ﻣﺎﻛﺴﻴﻤﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪه ﺑﺮاي ﺑﺎزﻳﮕﺮ اول اﺳﺖ‬
‫ﺧﻮاﻫﻴﻢ داﺷﺖ *‪ u1 ( x* , y ) ≥ v‬ﺑﺮاي ﺗﻤﺎﻣﻲ ‪ y ∈ A2‬؛ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ از آﻧﺠﺎ ﻛﻪ *‪ y‬ﻳﻚ ﻣﺎﻛﺴﻴﻤﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪه ﺑﺮاي ﺑﺎزﻳﮕﺮ‬
‫دوم اﺳﺖ *‪ u2 ( x, y* ) ≥ − v‬ﺑﺮاي ﺗﻤﺎﻣﻲ ‪ . x ∈ A1‬ﺑﺎ ﻗﺮار دادن *‪ y = y‬و *‪ x = x‬در دو ﻧﺎﻣﺴﺎوي ﻓﻮق ﺑﻪ‬
‫*‪ u1 ( x* , y* ) = v‬ﺧﻮاﻫﻴﻢ رﺳﻴﺪ‪ ،‬و ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ ﻛﻪ ‪ ، u2 = − u1‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺧﻮاﻫﻴﻢ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ‬
‫) *‪ ( x* , y‬ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ ﺑﺎزي ‪ G‬ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻗﺴﻤﺖ )ج( از اﻳﻦ رو در ﺧﻮر ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آن ﻣﻲﺗﻮان ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺣﻞ ﻣﺴﺎﻟﻪﻫﺎي‬
‫) ‪ max x min y u1 ( x, y‬و ) ‪ max y min x u2 ( x, y‬اﺳﺘﺮاﺗﮋي ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ ﺑﺎزﻳﮕﺮان را ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬اﺳﺘﻔﺎده از اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ‬
‫ﺧﺼﻮﺻﺎً در ﻣﺴﺎﻳﻠﻲ ﻛﻪ ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﺗﺼﺎدﻓﻲ ﻋﻤﻞ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻨﺪ )ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل ﺗﻤﺮﻳﻦ ‪ 1,36‬را ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ( اﻏﻠﺐ ﺳﻮدﻣﻨﺪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻗﺎﺑﻞ ذﻛﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻗﺴﻤﺖﻫﺎي )اﻟﻒ( و )ب(‪ ،‬ﺗﻌﺎدلﻫﺎي ﻧَﺶ ﺑﺎزي اﻛﻴﺪاً رﻗﺎﺑﺘﻲ ﺗﺒﺎدلﭘﺬﻳﺮ‪ 57‬ﻫﺴﺘﻨﺪ‪:‬‬
‫اﮔﺮ ) ‪ ( x, y‬و )‪ ( x′, y′‬ﺗﻌﺎدلﻫﺎي ]ﻧَﺶ[ ﺑﺎﺷﻨﺪ آﻧﮕﺎه ) ‪ ( x′, y‬و )‪ ( x, y′‬ﻧﻴﺰ ﺗﻌﺎدلﻫﺎي ﺑﺎزي ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻗﺴﻤﺖ )ب( ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ) ‪ max x min y u1 ( x, y ) = min y max x u1 ( x, y‬ﺑﺮاي ﻫﺮ ﺑﺎزي اﻛﻴﺪاً رﻗﺎﺑﺘﻲ‬
‫ﻧﺎﻣﺴﺎوي‬ ‫ﻛﻪ‬ ‫اﺳﺖ‬ ‫ﺗﻮﺟﻪ‬ ‫ﻗﺎﺑﻞ‬ ‫اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺻﺤﻴﺢ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﻧَﺶ‬ ‫ﺗﻌﺎدل‬ ‫داري‬ ‫ﻛﻪ‬
‫) ‪ max x min y u1 ( x, y ) ≤ min y max x u1 ( x, y‬ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻛﻠﻲﺗﺮ ﺑﻴﺎن ﻧﻤﻮد‪ :‬ﺑﺮاي ﻫﺮ ‪ x′‬ﺧﻮاﻫﻴﻢ داﺷﺖ‬
‫) ‪ u1 ( x′, y ) ≤ min y max x u1 ( x, y‬ﺑﺮاي ﺗﻤﺎﻣﻲ ‪ y‬ﺻﺎدق ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪) .‬در ﺻﻮرﺗﻲ ﻧﻘﺎط ﺑﻴﺸﻴﻨﻪ و ﻛﻤﻴﻨﻪ‬
‫ﺧﻮﺷﺘﺮﻳﻒ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ ﻣﻲﺗﻮان ﺑﻪ ﺟﺎي ﺑﻴﺸﻴﻨﻪﺳﺎزي و ﻛﻤﻴﻨﻪﺳﺎزي ﺑﻪ ﺗﺮﺗﻴﺐ از ﺳﻮﭘﺮﻳﻤﻢﺳﺎزي و اﻳﻨﻔﻴﻤﻢﺳﺎزي اﺳﺘﻔﺎده‬
‫ﻧﻤﻮد‪ (.‬ﺑﻨﺎﺑﺮ اﻳﻦ در ﻫﺮ ﺑﺎزي )ﭼﻪ ﺑﺎزي ﻣﺬﻛﻮر اﻛﻴﺪاً رﻗﺎﺑﺘﻲ ﺑﺎﺷﺪ و ﭼﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ( ﺑﺎزدﻫﻲ ﻛﻪ ﺑﺎزﻳﮕﺮ اول ﺑﺮاي ﺧﻮد ﺗﻀﻤﻴﻦ‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﻣﻴﺰاﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎزﻳﮕﺮ دوم ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎزده او را ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻧﮕﻪ دارد‪ .‬ﻓﺮض اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺎزي ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ دارد‪،‬‬
‫ﻓﺮﺿﻲ ﺿﺮوري ﺑﺮاي ﺑﻪ وﺟﻮد آوردن ﻧﺎﻣﺴﺎوي ﻋﻜﺲ ]ﻧﺎ ﻣﺴﺎوي ﺑﺎﻻ[ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮاي ﻣﺸﺎﻫﺪ اﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﻪ ﺑﺎزي ﺳﻜﻪﻫﺎي‬
‫ﺟﻔﺖ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ )ﺷﻜﻞ ‪ ،(6-2‬ﻛﻪ در آن ‪. max x min y u1 ( x, y ) = −1 < min y max x u1 ( x, y ) = 1‬‬
‫اﮔﺮ ﺗﺴﺎوي ) ‪ max x min y u1 ( x, y ) = min y max x u1 ( x, y‬ﺑﺮﻗﺮار ﺑﺎﺷﺪ ﺳﭙﺲ ﻣﻲﺗﻮان اﻳﻦ ﺑﺎزده را‪،‬ﻛﻪ ﺑﺮاﺑﺮ‬
‫ﺑﺎزده ﺗﻌﺎدل ﺑﺎزﻳﮕﺮ اول اﺳﺖ‪ ،‬ارزش‪ 58‬اﻳﻦ ﺑﺎزي ﻧﺎﻣﻴﺪ‪ .‬ﺑﺮ اﺳﺎس ﻗﻀﻴﻪ ‪ 2-2‬اﮔﺮ *‪ v‬ارزش ﺑﺎزي اﻛﻴﺪاً رﻗﺎﺑﺘﻲ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫آﻧﮕﺎه ﻫﺮ اﺳﺘﺮاﺗﮋي ﺗﻌﺎدﻟﻲ ﺑﺎزﻳﮕﺮ اول ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﺎزده ﺗﻌﺎدل *‪ v‬را ﺗﻀﻤﻴﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﻧﻤﻮد‪ ،‬و ﺑﺮاي ﺑﺎزﻳﮕﺮ دوم ﻧﻴﺰ ﺣﺪاﻗﻞ‬
‫ﺑﺎزده را ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎزده ﺗﻌﺎدل ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻘﺪار *‪ −v‬ﺗﻀﻤﻴﻦ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‪ ،‬از اﻳﻨﺮو ﻫﺮ اﺳﺘﺮاﺗﮋي اﻳﻨﭽﻨﻴﻨﻲ ﺑﺎزﻳﮕﺮ دوم ﺗﻀﻤﻴﻦ ﻣﻲ‪-‬‬
‫ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺎزده ﺑﺎزﻳﮕﺮ اول ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎزده ﺗﻌﺎدل ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬در ﺑﺎزيﻫﺎي ﻛﻪ اﻛﻴﺪاً رﻗﺎﺑﺘﻲ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ اﺳﺘﺮاﺗﮋي ﺗﻌﺎدل‬
‫ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻲ اﻳﻦ ﻣﺸﺨﺼﻪ را دارا ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ )ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل ﺑﺎزي ﺑﺎخ ﻳﺎ اﺳﺘﺮاوﻳﻨﺴﻜﻲ)ﺷﻜﻞ ‪ (2-2‬را ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ(‪.‬‬
‫— ﺗﻤﺮﻳﻦ ‪ 7-2‬ﺑﺎزي ‪ G‬را ﻳﻚ ﺑﺎزي اﻛﻴﺪاً رﻗﺎﺑﺘﻲ داري ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮد‪.‬‬

‫‪interchangeable 57‬‬
‫‪Value 58‬‬
‫اﻟﻒ‪ .‬ﻧﺸﺎن دﻫﻴﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ ﺗﻌﺪادي از ﺑﺎزدﻫﺎي ﺑﺎزﻳﮕﺮ اول در ﺑﺎزي ‪ G‬اﻓﺰوده ﺷﻮﻧﺪ ﺑﻪ ﻃﻮري ﻛﻪ ﺑﺎزي ]ﺟﺪﻳﺪ[ ﺑﻪ‬
‫وﺟﻮد آﻣﺪه ‪ G ′‬اﻛﻴﺪاً رﻗﺎﺑﺘﻲ ﺑﺎﺷﺪ آﻧﮕﻪ ﻫﻴﭻ ﺗﻌﺎدﻟﻲ ﻛﻪ در آن ﺑﺎزده ﺑﺎزي ﺑﺮاي ﺑﺎزﻳﮕﺮ اول ﻛﻤﺘﺮ از ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻌﺎدل‬
‫در ﺑﺎزي ‪ G‬ﺷﻮد ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ‪) .‬ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻮد ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ‪ G ′‬ﻫﻴﭻ ﺗﻌﺎدﻟﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪(.‬‬
‫ب‪ .‬ﻧﺸﺎن دﻫﻴﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ ﺑﺎزﮔﺮ اول از ﻳﻜﻲ از ﺣﺮﻛﺖﻫﺎﻳﺶ در ‪ G‬ﻣﺤﺮوم ﮔﺮدد آﻧﮕﺎه در اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﻴﺰ ﺑﺎزدﻫﻲ‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﺑﺎزده ﺗﻌﺎدل در ‪ G‬ﻧﺼﻴﺒﺶ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ج‪ .‬ﺑﺎ ﻣﺜﺎﻟﻲ ﻧﺸﺎن دﻫﻴﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ از دو ﻣﺸﺨﺼﻪ ﺑﺎﻻ ﻻزﻣﺎً در ﺑﺎزيﻫﺎي ﻛﻪ اﻛﻴﺪاً رﻗﺎﺑﺘﻲ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺻﺤﻴﺢ ﻧﻤﻲ‪-‬‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ 6-2‬ﺑﺎزي ﻫﺎي ﺑﻴﺰي‪ :‬ﺑﺎزي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ ﺑﺎ اﻃﻼﻋﺎت ﻧﺎﻛﺎﻓﻲ‬

‫‪ 1-6-2‬ﺗﻌﺎرﻳﻒ‬
‫اﻏﻠﺐ ﻣﻮاﻗﻊ ﺑﻪ ﻣﺪل ﺳﺎزي ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﻛﻪ در آن ﮔﺮوﻫﻲ ]از ﺑﺎزﻳﮕﺮان[ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺸﺨﺼﺎت ﮔﺮوﻫﻲ دﻳﮕﺮ ﺗﺮدﻳﺪ دارﻧﺪ‬
‫ﻋﻼﻗﻪﻣﻨﺪاﻳﻢ‪ .‬ﻣﺪل ﺑﺎزي ﺑﻴﺰي‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻪ ﺑﺎزي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ ﻧﺰدﻳﻚ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﻃﺮاﺣﻲ ﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺎزيﻫﺎي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ‪ ،‬ﺑﺎزي ﺑﻴﺰي ﻧﻴﺰ داراﻳﻲ دو اﺻﻞ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ‪ N‬از ﺑﺎزﻳﮕﺮان و ﻧﻤﺎي ) ‪ ( Ai‬از ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ‬
‫ﺣﺮﻛﺖﻫﺎي آﻧﻬﺎ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻋﺪم ﻗﻄﻌﻴﺖ ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ را ﺑﺎ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ‪ Ω‬از ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﻤﻜﻦ ”ﺣﺎﻻت‬
‫ﻃﺒﻴﻌﺖ“‪ ،‬ﻛﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻣﺸﺨﺼﺎت ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ را ﻣﺪل ﺳﺎزي ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻴﻢ‪ .‬ﺑﺮاي راﺣﺘﻲ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺗﺼﻮر‬
‫ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ‪ Ω‬ﻣﺘﻨﺎﻫﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ i‬ﻳﻚ ﺑﺎور ﭘﻴﺸﻴﻦ‪ 59‬در ﻣﻮرد ﺣﺎﻟﺖ ﻃﺒﻴﻌﺖ دارد ﻛﻪ ﺑﺎ اﻧﺪازه‬
‫اﺣﺘﻤﺎل ‪ pi‬روي ‪ Ω‬ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬در ﻫﺮ ﺑﺎر ﺑﺎزي ﺣﺎﻟﺘﻲ از ﺣﺎﻻت ﻃﺒﻴﻌﺖ ‪ ω ∈ Ω‬واﻗﻊ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر‬
‫) ‪ ( τ i‬ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬ﻛﻪ در آن ) ‪τ i (ω‬‬ ‫‪60‬‬
‫ﻣﺪل ﺳﺎزي اﻃﻼﻋﺎت ﺑﺎزﻳﮕﺮان درﺑﺎره ﺣﺎﻻت ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻧﻤﺎي از ﺗﺎﺑﻊ ﻋﻼﻣﺖ‬
‫ﻋﻼﻣﺘﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ i‬وﻗﺘﻲ ﺣﺎﻟﺖ ﻃﺒﻴﻌﺖ ‪ ω‬ﺑﺎﺷﺪ ‪،‬ﻗﺒﻞ از اﻧﺘﺨﺎب ﺣﺮﻛﺘﺶ‪ ،‬ﻣﺸﺎﻫﺪ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻗﺮار دادن ‪ Ti‬ﺑﻪ‬
‫ﻋﻨﻮان ﻣﺠﻤﻮﻋﻪاي از ﻣﻘﺎدﻳﺮ ﻣﻤﻜﻦ ‪ τ i‬؛ اﻳﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ را ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ اﻧﻮاع‪ 61‬ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ i‬ﻣﻲﻧﺎﻣﻴﻢ‪ .‬ﻓﺮض ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ‬
‫‪ pi (τ i−1 (ti )) > 0‬ﺑﺮاي ﺗﻤﺎﻣﻲ ‪ ti ∈ Ti‬ﺑﺎﺷﺪ )ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ i‬اﺣﺘﻤﺎﻟﻲ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﻣﺜﺒﺘﻲ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ از اﻋﻀﺎي‬
‫‪ Ti‬اﺧﺘﺼﺎص ﻣﻲدﻫﺪ(‪ .‬اﮔﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ i‬ﻋﻼﻣﺖ ‪ ti ∈ Ti‬را درﻳﺎﻓﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ آﻧﮕﺎه او ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻲﮔﻴﺮد ﻛﻪ ﺣﺎﻟﺖ ]ﻃﺒﻴﻌﺖ[ در‬
‫ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ) ‪ τ i−1 (ti‬وﺟﻮد دارد؛ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﺑﺎور ﭘﺴﻴﻦ‪ 62‬را ﻫﺮ ﺣﺎﻟﺖ ‪ ω ∈ Ω‬ﻛﻪ واﻗﻊ ﺷﺪه اﺳﺖ ﺑﺪﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ اﮔﺮ‬
‫) ‪ ω ∈τ i−1 (ti‬ﺑﺎﺷﺪ اﺣﺘﻤﺎل )) ‪ pi (ω ) pi (τ i−1 (ti‬و در ﻏﻴﺮ اﻳﻦ ﺻﻮرت ﺻﻔﺮ را ﻧﺴﺒﺖ ﺧﻮاﻫﺪ داد )اﺣﺘﻤﺎل وﻗﻮع‬
‫‪ ω‬ﺑﻪ ﺷﺮط ) ‪ .( τ i−1 (ti‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل‪ ،‬اﮔﺮ ‪ τ i (ω ) = ω‬ﺑﺮاي ﺗﻤﺎﻣﻲ ‪ ω ∈ Ω‬ﺑﺎﺷﺪ آﻧﮕﺎه ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ i‬اﻃﻼﻋﺎت ﻛﺎﻣﻠﻲ در‬
‫ﻣﻮرد ﺣﺎﻟﺖ ﻃﺒﻴﻌﺖ داراﺳﺖ‪ .‬از ﺳﻮي دﻳﮕﺮ‪ ،‬اﮔﺮ ‪ Ω = ×i∈N Ti‬ﺑﻮده ﺑﺮاي ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ i‬اﻧﺪازه اﺣﺘﻤﺎل ‪ pi‬اﻧﺪازه‬
‫ﺣﺎﺻﻠﻀﺮب روي ‪ Ω‬و ‪ τ i (ω ) = ω‬ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ آﻧﮕﺎه ﻋﻼﻣﺖﻫﺎي درﻳﺎﻓﺘﻲ ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮدﻳﺪ و ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪i‬‬
‫از ﻋﻼﻣﺖ درﻳﺎﻓﺘﻲاش ﭼﻴﺰي در ﻣﻮرد اﻃﻼﻋﺎت دﻳﮕﺮان ﻓﺮا ﻧﻤﻲﮔﻴﺮد‪.‬‬

‫‪Prior belief 59‬‬

‫‪Signal function 60‬‬
‫‪Types 61‬‬
‫‪Posterior belief 62‬‬
‫ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺑﺎزي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ‪ ،‬ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ]ﺑﺮاي اﻧﺘﺨﺎب ﺣﺮﻛﺖ ﺧﻮد[ ﻛﻞ ﻧﻤﺎي ﺣﺮﻛﺖﻫﺎ را در ﻧﻈﺮ ﻣﻲﮔﻴﺮد؛ ﻋﻼوه ﺑﺮ آن‬
‫]در ﺑﺎزيﻫﺎي ﺑﻴﺰي[ ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺣﺎﻟﺖ ﻃﺒﻴﻌﺖ را ﻧﻴﺰ در ﻧﻈﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺣﺎل ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ از ﺣﺮﻛﺖ ﻫﺮ‬
‫ﺑﺎزﻳﮕﺮ دﻳﮕﺮ در ﻫﺮ ﺣﺎﻟﺖ ﻃﺒﻴﻌﺖ آﮔﺎه ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ در ﻣﻮرد ﺣﺮﻛﺖ ﺧﻮد ﻛﻪ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺟﻔﺖ ﻣﺮﺗﺐ ) ‪ (a, ω‬ﻣﻲ‪-‬‬
‫ﺑﺎﻳﺴﺖ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ از آن رو ﻛﻪ اﻃﻼﻋﺎت ﻛﺎﻣﻠﻲ در ﻣﻮرد ﺣﺎﻟﺖ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻧﺪارد ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ در ﻣﺪل‬
‫]ﺑﺎزي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ[ ﻧﻤﺎي اوﻟﻮﻳﺖﻫﺎ ) ‪ ( ;i‬ﻛﻪ ﺑﺮ روي ﻻﺗﺎري ‪ A × Ω‬ﺗﻌﺮﻳﻒ ﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ را اﺿﺎﻓﻪ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻴﻢ )ﻣﺎﻧﻨﺪ‬
‫‬
‫ﻗﺒﻞ‪ .( A = × j∈N Aj ،‬ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﻼﺻﻪ‪ ،‬ﺗﻌﺮﻳﻒ زﻳﺮ را اراﺋﻪ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻴﻢ‪.‬‬
‫ƒ ﺗﻌﺮﻳﻒ ‪ 3-2‬ﻳﻚ ﺑﺎزي ﺑﻴﺰي ﺷﺎﻣﻞ‬
‫ﻳﻚ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻣﺘﻨﺎﻫﻲ ‪) N‬ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺑﺎزﻳﮕﺮان(‬ ‫•‬
‫ﻳﻚ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻣﺘﻨﺎﻫﻲ ‪) Ω‬ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺣﺎﻻت(‬ ‫•‬
‫ﺑﺮاي ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪i ∈ N‬‬
‫ﻳﻚ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ‪) Ai‬ﻳﻚ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ از ﺣﺮﻛﺖﻫﺎ در دﺳﺘﺮس ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪( i‬‬ ‫•‬
‫ﻳﻚ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻣﺘﻨﺎﻫﻲ ‪) Ti‬ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻋﻼﻣﺖﻫﺎي ﻛﻪ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ i‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻣﺸﺎﻫﺪ ﻣﻲﻛﻨﺪ( و ﺗﺎﺑﻊ‬ ‫•‬
‫‪) τ i : Ω → Ti‬ﺗﺎﺑﻊ ﻋﻼﻣﺖ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪( i‬‬
‫ﻳﻚ اﻧﺪازه اﺣﺘﻤﺎل ‪ pi‬روي ‪) Ω‬ﺑﺎور ﭘﻴﺸﻴﻦ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ ( i‬ﻛﻪ ‪ pi (τ (ti )) > 0‬ﺑﺮاي ﺗﻤﺎﻣﻲ ‪ti ∈ Ti‬‬
‫‪i‬‬
‫‪−1‬‬
‫•‬
‫ﻳﻚ راﺑﻄﻪ اوﻟﻮﻳﺖ ‪ ;i‬روي ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ اﻧﺪازه اﺣﺘﻤﺎل ‪) A × Ω‬راﺑﻄﻪ اوﻟﻮﻳﺖ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ ،( i‬ﻛﻪ در آن‬ ‫•‬
‫‬
‫‪A = × j∈N Aj‬‬
‫ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺗﻌﺮﻳﻒ اﻣﻜﺎن داﺷﺘﻦ ﺑﺎورﻫﺎي ﭘﻴﺸﻴﻦ ﻣﺘﻔﺎوت را ﺑﻪ ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﺎورﻫﺎ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎﺷﻨﺪ؛ ﻣﻌﻤﻮﻻً آﻧﻬﺎ ﻳﻜﺴﺎن و ﺳﺎزﮔﺎر ﺑﺎ اﻧﺪازه ”واﻗﻌﻲ“ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﻏﻠﺐ از اﻳﻦ ﻣﺪل در ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﻛﻪ ﺣﺎﻟﺖ‬
‫ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻧﻤﺎي از ﻣﺘﻐﻴﺮﻫﺎي اوﻟﻮﻳﺖﻫﺎي ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﺑﺎﺷﺪ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﮔﺮدد )ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل‪ ،‬ﻧﻤﺎﻳﻲ از ارزشﮔﺬاري آﻧﺎن ﺑﺮ روي‬
‫ﻳﻚ ﺷﻴﺌﻲ(‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل‪ ،‬ﻣﺪل ]ﺑﺎزي ﺑﻴﺰي[ ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻠﻲ اﺳﺖ؛ در ﺑﺨﺶ ‪ 3-6-2‬ﺷﺮاﻳﻄﻲ را ﺗﺼﻮر ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻧﻤﻮد ﻛﻪ ﻫﺮ‬
‫ﻳﻚ از ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ داﻧﺶ‪] 63‬ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺣﺎﻻت ﻃﺒﻴﻌﺖ و ﺑﺎور ﭘﻴﺸﻴﻦ[ دﻳﮕﺮان ﻧﺎﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﻀﻲ ﻣﻮاﻗﻊ ﺑﺎزي ﺑﻴﺰي ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻪ ﻓﻀﺎي ﺣﺎﻟﺖ ‪ Ω‬ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻧﻤﻲﮔﺮدد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ”ﺻﻮرت ﺗﻘﻠﻴﻞ ﻳﺎﻓﺘﻪاي“ ﻛﻪ در آن ﭘﺎﻳﻪ‬
‫اﺳﺎﺳﻲ اﻃﻼﻋﺎت ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻧﻤﺎي اﻧﻮاع ﻣﻤﻜﻦ آﻧﺎن اﺳﺖ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲﮔﺮدد‪.‬‬
‫اﻛﻨﻮن ﺑﻪ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺗﻌﺎدل در ﺑﺎزيﻫﺎي ﺑﻴﺰي ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﭘﺮداﺧﺖ‪ .‬در ﻫﺮ ﺑﺎر ﺑﺎزي ﺑﺎزﻳﮕﺮ از ﻧﻮع ]داﻧﺶ[ ﺧﻮد ﻣﻄﻠﻊ اﺳﺖ‬
‫و دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺎزي ﻧﻴﺴﺖ در ﻫﺮ ﭘﻴﺸﺎﻣﺪ ﻓﺮﺿﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي اﻧﻮاع ﺑﺎزﻳﮕﺮان دﻳﮕﺮ ﻣﻄﺮح اﺳﺖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬ﻣﻤﻜﻦ‬
‫اﺳﺖ ﺗﺼﻮر ﺷﻮد ﺗﻌﺎدل ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ در ﻫﺮ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺟﺪا ]از ﺳﺎﻳﺮ ﺣﺎﻻت[ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﮔﺮدد‪ .‬اﻣﺎ‪ ،‬در ﺑﺴﻴﺎري از ﺣﺎﻻت‬
‫ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺣﺮﻛﺖ ﺑﻪ دارا ﺑﻮدن ﺑﺎوري در ﻣﻮرد ﻋﻤﻠﻲ ﻛﻪ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ در ﺣﺎﻻت دﻳﮕﺮ اﻧﺠﺎم‬
‫دﻫﻨﺪ واﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬از اﻳﻨﺮو ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ اﻃﻼﻋﺎت ﻧﺎﻗﺼﻲ از ﺣﺎﻟﺖ ]ﻃﺒﻴﻌﺖ[ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬از آن ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻪ وﺟﻮد‬
‫آوردن ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎوري ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ اﻧﺘﺨﺎﺑﻲ ﺧﻮد ﺑﺎزﻳﮕﺮ در ﺣﺎﻻت دﻳﮕﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ‬
‫ﺑﺎزﻳﮕﺮان دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ اﻃﻼﻋﺎت ﻧﺎﻗﺼﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺪﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ ﺑﺎزي ﺑﻴﺰي ) ‪ N , Ω, ( Ai ), (Ti ), (τ i ), ( pi ), (;i‬ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ ﺑﺎزي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ * ‪G‬‬
‫‬
‫اﺳﺖ ﻛﻪ در آن ﺑﺮاي ﻫﺮ ‪ i ∈ N‬و ﻫﺮ ﻋﻼﻣﺖ ﻣﻤﻜﻦ ‪ ti ∈ Ti‬ﺑﺎزﻳﮕﺮ ) ‪ (i, ti‬وﺟﻮد دارد )”ﻧﻮع ‪ ti‬از ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪.(“ i‬‬
‫ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺣﺮﻛﺖﻫﺎي اﻳﻦ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ) ‪ (i, ti‬ﺑﻪ ﺻﻮرت ‪ Ai‬اﺳﺖ؛ از اﻳﻨﺮو ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻧﻤﺎي ﺣﺮﻛﺖ در * ‪ G‬ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ‬

‫‪knowledge 63‬‬
‫) ‪ × j∈N (×ti ∈T j A j‬ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اوﻟﻮﻳﺖﻫﺎي ﺑﺎزﻳﮕﺮ ) ‪ (i, ti‬ﺑﻪ ﺻﻮرت زﻳﺮ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲﮔﺮدد‪ .‬ﺑﺎور ﭘﺴﻴﻦ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ i‬ﺑﻪ اﻧﻀﻤﺎم‬
‫ﻧﻤﺎي ﺣﺮﻛﺖ *‪ a‬در ﺑﺎزي *‪ ، G‬ﻻﺗﺎري ) ‪ Li (a* , ti‬ﺑﺮروي ‪ A × Ω‬ﻣﻲﺳﺎزﻧﺪ‪ :‬ﻣﻘﺪار اﺣﺘﻤﺎﻟﻲ ) ‪ Li (a* , ti‬را ﺑﻪ‬
‫) ‪ ((a* ( j ,τ j (ω ))) j∈N , ω‬ﺗﺨﺼﻴﺺ ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ در واﻗﻊ ﺑﺎور ﭘﺴﻴﻦ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ i‬ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ ،‬وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﻋﻼﻣﺖ ‪ti‬‬
‫درﻳﺎﻓﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺣﺎﻟﺖ ]ﻃﺒﻴﻌﺖ[ ‪ ω‬ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ) )) ‪ a* ( j ,τ j (ω‬ﺣﺮﻛﺖ ﺑﺎزﻳﮕﺮ )) ‪ ( j ,τ j (ω‬در ﻧﻤﺎي *‪ a‬ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ(‪.‬‬
‫ﺑﺎزﻳﮕﺮ ) ‪ (i, ti‬در ﺑﺎزي *‪ G‬ﻧﻤﺎي ﺣﺮﻛﺖ *‪ a‬را ﺑﺮ *‪ b‬ﺗﺮﺟﻴﺢ ﺧﻮاﻫﺪ داد اﮔﺮ و ﺗﻨﻬﺎ اﮔﺮ ﻻﺗﺎري ) ‪ Li (a* , ti‬را ﺑﺮ‬
‫ﻻﺗﺎري ) ‪ Li (b* , ti‬ﺗﺮﺟﻴﺢ دﻫﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﻼﺻﻪ‪ ،‬ﺗﻌﺮﻳﻒ زﻳﺮ را اراﺋﻪ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻴﻢ‪.‬‬
‫ƒ ﺗﻌﺮﻳﻒ ‪ 4-2‬ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ ﺑﺎزي ﺑﻴﺰي ) ‪ N , Ω, ( Ai ), (Ti ), (τ i ), ( pi ), (;i‬ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ ﺑﺎزي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻜﻲ اﺳﺖ‬
‫‬
‫ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت زﻳﺮ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲﮔﺮدد‪.‬‬
‫ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺟﻔﺖﻫﺎي ) ‪ (i, ti‬ﺑﺮاي ‪ i ∈ N‬و ‪ ti ∈ Ti‬ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫•‬
‫ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺣﺮﻛﺖﻫﺎي ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ) ‪ (i, ti‬ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ‪ Ai‬ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫•‬
‫; ﺑﺮاي ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺻﻮرت ‪ a ; b‬ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺸﺖ اﮔﺮ و ﺗﻨﻬﺎ اﮔﺮ‬
‫*‬ ‫*‬
‫) ‪( i , ti‬‬
‫*‬ ‫*‬
‫راﺑﻄﻪ اوﻟﻮﻳﺖ ﺗﺮﺗﻴﺒﻲ‬
‫) ‪( i , ti‬‬ ‫•‬
‫‬ ‫* ‬
‫) ‪ Li (a , ti ) ;(*i , ti ) Li (b* , ti‬ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻛﻪ در آن ) ‪ Li (a , ti‬ﻳﻚ ﻻﺗﺎري ﺑﺮ روي ‪ A × Ω‬اﺳﺖ ﻛﻪ ]ﻣﻘﺪار[‬
‫*‬

‫‬
‫اﺣﺘﻤﺎل وﻗﻮع )) ‪ pi (ω ) pi (τ i−1 (ti‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ) ‪ ω ∈τ i−1 (ti‬ﺑﻮده ﺑﺎﺷﺪ را ﺑﻪ ]ﺣﺮﻛﺖ[‬
‫) ‪ ((a* ( j ,τ j (ω ))) j∈N , ω‬اﺧﺘﺼﺎص ﻣﻲدﻫﺪ و در ﻏﻴﺮ اﻳﻦ ﺻﻮرت اﺣﺘﻤﺎل ﺻﻔﺮ را ﺑﻪ اﻳﻦ ﺣﺮﻛﺖ ﺧﻮاﻫﺪ‬
‫داد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﻼﺻﻪ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ در ﻳﻚ ﺑﺎزي ﺑﻴﺰي ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺮ اﺳﺎس ﻋﻼﻣﺖ درﻳﺎﻓﺘﻲ و‬
‫ﺑﺎور او از ﺣﺎﻟﺖ ﻃﺒﻴﻌﺖ و ﺣﺮﻛﺖﻫﺎي ﺳﺎﻳﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﻛﻪ از اﻳﻦ ﻋﻼﻣﺖ اﺳﺘﻨﺘﺎج ﮔﺮدﻳﺪه اﺳﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬
‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﻌﻴﻴﻦ اﻳﻨﻜﻪ ﻳﻚ ﻧﻤﺎي ﺣﺮﻛﺖ ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ ﺑﺎزي ﺑﻴﺰي ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻛﺎﻓﻴﺴﺖ ﺑﺪاﻧﻴﻢ ﭼﮕﻮﻧﻪ در ﻳﻚ‬
‫ﺑﺎزي ﺑﻴﺰي ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﻻﺗﺎريﻫﺎي روي ‪ A × Ω‬ﻛﻪ ﻳﻚ ﺗﻮزﻳﻊ ]اﺣﺘﻤﺎل[ ﻫﻤﺴﺎن روي ‪ Ω‬دارﻧﺪ را ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻣﻲ‪-‬‬
‫ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ :‬ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﻫﻴﭽﮕﺎه ﻧﻴﺎزي ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻻﺗﺎريﻫﺎ در ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺗﻮزﻳﻊ اﺣﺘﻤﺎل ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﺎﺷﺪ ﻧﺪارد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬ﺑﺎ اﻳﻦ‬
‫روﻳﻜﺮد ﻣﺸﺨﺼﺎت اوﻟﻮﻳﺖﻫﺎي ﺑﺎزﻳﮕﺮان در ﻳﻚ ﺑﺎزي ﺑﻴﺰي ﺣﺎوي اﻃﻼﻋﺎت ﺑﻴﺸﺘﺮي از آﻧﭽﻪ ﻻزم اﺳﺖ دارا ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫)اﻳﻦ ]اﻃﻼﻋﺎت[ زاﻳﺪ ﺗﺸﺎﺑﻪاي ﺑﺎ آﻧﭽﻪ در ﻣﻮرد ﺑﺎزيﻫﺎي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ دارد‪ :‬ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ ﻳﻚ‬
‫ﺑﺎزي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ ﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪاﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﺪاﻧﻴﻢ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ i‬ﻫﺮ ﺑﺮآﻣﺪ ) ‪ (a− i , ai‬را ﺑﺎ ﺑﺮآﻣﺪ دﻳﮕﺮ ) ‪(a− i , bi‬‬
‫ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‪(.‬‬

‫‪ 2-6-2‬ﭼﻨﺪ ﻣﺜﺎل‬
‫Š ﻣﺜﺎل ‪) 9-2‬ﺣﺮاج ﺑﻪ ﺷﻴﻮه دوﻣﻴﻦ ﻗﻴﻤﺖ( ﻳﻚ ﺣﺮاج ﻣﺘﻔﺎوت از ﻣﺜﺎل ‪ 6-2‬ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺰاﻳﺪه و ]ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از‬
‫ﻣﻜﺎﻧﻴﺴﻢ اﻧﺘﺨﺎب[ دوﻣﻴﻦ ﻗﻴﻤﺖ ﺑﺮﮔﺰار ﻣﻴﮕﺮدد را ﻛﻪ در آن ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ i‬از ارزﺷﮕﺬاري ﻓﺮدي ﺧﻮدش ‪ vi‬آﮔﺎه وﻟﻲ در‬
‫ﻣﻮرد ارزﺷﮕﺬاري دﻳﮕﺮان ﻧﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ اﺳﺖ را در ﻧﻈﺮ آورﻳﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮ دﻗﻴﻖﺗﺮ‪ ،‬ﺗﺼﻮر ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ارزشﻫﺎي ﻣﻤﻜﻦ‬
‫ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻣﺘﻨﺎﻫﻲ ‪ V‬ﺑﻮده و ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎور ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ارزش اﻧﺘﺨﺎﺑﻲ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ از ﻫﻤﺎن ﺗﻮزﻳﻊ روي ‪ V‬ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮاﻳﻄﻲ را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺑﺎزي ﺑﻴﺰي ﺑﻪ ﺻﻮرت زﻳﺮ ﻣﺪلﺳﺎزي ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻴﻢ‬
‫• ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ‪ N‬از ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت } ‪ {1, ... , N‬اﺳﺖ‬
‫ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ‪ Ω‬از ﺣﺎﻻت ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ‪) V n‬ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻧﻤﺎي از ارزﺷﮕﺬاريﻫﺎ( اﺳﺖ‬ ‫•‬
‫ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ‪ Ai‬از ﺣﺮﻛﺖﻫﺎ ﺑﺮاي ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ i‬ﻛﻪ ‪ \ +‬اﺳﺖ‬ ‫•‬
 ‫ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ‪ Ti‬از ﻋﻼﻣﺖﻫﺎ ﻛﻪ ‪ i‬ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ درﻳﺎﻓﺖ ﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ‪ V‬اﺳﺖ‬ ‫•‬
‫ﺗﺎﺑﻊ ﻋﻼﻣﺖ ‪ τ i‬از ‪ i‬ﻛﻪ ﺑﺎ ‪ τ i (v1 ,..., vn ) = vi‬ﺗﻌﺮﻳﻒ ﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ‬ ‫•‬
‫ﺑﺎور ﭘﻴﺸﻴﻦ ‪ pi‬از ‪ i‬ﻛﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ) ‪ pi (v1 ,..., vn ) = ∏ j =1 π (v j‬ﺑﺮاي ﺗﻮزﻳﻊﻫﺎي اﺣﺘﻤﺎل ‪ π‬ﺑﺮوي‬
‫‪n‬‬
‫•‬
‫‪ V‬داده ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‬
‫راﺑﻄﻪ اوﻟﻮﻳﺖ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ i‬اﮔﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ اﻧﺪﻳﺲ ‪ ai ≥ a j‬را ﺑﺮاي ﺗﻤﺎﻣﻲ ‪ j ∈ N‬داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ اﻧﺘﻈﺎر‬ ‫•‬
‫وي از ﻣﺘﻐﻴﺮ ﺗﺼﺎدﻓﻲ ﻛﻪ ارزﺷﺶ در ﺣﺎﻟﺖ ) ‪ (v1 , ... , v2‬ﺑﺮاﺑﺮ ‪ vi − max j∈N \{i} a j‬ﻧﺸﺎن داده ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬و‬
‫در ﻏﻴﺮ اﻳﻦ ﺻﻮرت ﺑﺮاﺑﺮ ‪ 0‬ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎزي داري ﻳﻚ ﻧﻘﻄﻪ ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ *‪ a‬ﻛﻪ در آن ‪ a* (i, vi ) = vi‬ﺑﺮاي ﺗﻤﺎﻣﻲ ‪ i ∈ N‬و ‪) vi ∈ V = Ti‬ﻣﻘﺪار‬
‫ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﻣﻘﺪار ارزﺷﮕﺬاري وي اﺳﺖ( ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در واﻗﻊ )ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻤﺮﻳﻦ ‪ (2-2‬اﻳﻦ ]ﺣﺮﻛﺖ[ ﻳﻚ ﺣﺮﻛﺖ‬
‫ﭼﻴﺮه ﺿﻌﻴﻒ ﺑﺮاي ﻫﺮ ﻧﻮع از ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﻛﻪ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدي ﺑﺮاﺑﺮ ارزﺷﮕﺬارﻳﺶ ﻣﻲدﻫﺪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫— ﺗﻤﺮﻳﻦ ‪ 8-2‬دو ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﺗﻤﺎﻳﻞ دارﻧﺪ ﺑﺎﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻛﻨﺴﺮت ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ ﺑﺮوﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ اﺟﺮاي آﺛﺎر ﺑﺎخ و ﻳﺎ‬
‫اﺳﺘﺮاوﻳﻨﺴﻜﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺎزي ﻣﻄﺮح ﮔﺸﺘﻪ در ﻣﺜﺎل ‪ 1-2‬ﻫﺪف اﺻﻠﻲ آﻧﻬﺎ ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ در اﻳﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ اﺳﺖ؛ اﻣﺎ‬
‫ﻫﻴﭻ ﻳﻚ از دو ﺑﺎزﻳﮕﺮ از اﻳﻨﻜﻪ دﻳﮕﺮي ﻛﺪام ﻳﻚ از اﻳﻦ دو ﻛﻨﺴﺮت را ﻣﻄﻠﻮبﺗﺮ ﻣﻲداﻧﺪ آﮔﺎه ﻧﻤﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اوﻟﻮﻳﺖﻫﺎي ﻫﺮ‬
‫ﻳﻚ از ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﺑﺎ اﻧﺘﻈﺎر آﻧﺎن از ﻣﻘﺪار ﺑﺎزدﻫﻲﺷﺎن ﻧﺸﺎن داده ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﺑﺎزده ﺧﺎﻟﺺ ﺑﺮآﻣﺪﻫﺎي ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﻫﻢارز‪ 64‬آﻧﭽﻪ‬
‫در ﺷﻜﻞ ‪ 2-2‬آورده ﺷﺪه اﺳﺖ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺷﺮاﻳﻂ را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻳﻚ ﺑﺎزي ﺑﻴﺰي ﻣﺪل ﺳﺎزي ﻧﻤﻮده و ﺗﻌﺎدلﻫﺎي ﻧَﺶ‬
‫آن را ﺑﺮاي ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺑﺎورﻫﺎي ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻴﺎﺑﻴﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﺎص ﻧﺸﺎن دﻫﻴﺪ ﻛﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﻣﺜﺒﺘﻲ وﺟﻮد دارد ﻛﻪ ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﻫﺮ ﻳﻚ‬
‫ﺑﻪ ﻛﻨﺴﺮت ﻣﺘﻔﺎوﺗﻲ از دﻳﮕﺮي ﺑﺮوﻧﺪ‪.‬‬
‫— ﺗﻤﺮﻳﻦ ‪) 9-2‬ﺑﺎزي ﻣﻌﺎوﺿﻪ‪ (65‬ﻫﺮ ﻳﻚ از دو ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﻳﻚ ﺑﻠﻴﺖ ﺟﺎﻳﺰه درﻳﺎﻓﺖ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺮ روي ﻫﺮ ﻳﻚ از‬
‫آﻧﺎن ﻳﻚ ﻋﺪد از زﻳﺮ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪاي ﻣﺘﻨﺎﻫﻲ ‪ S‬در ﺑﺎزه ]‪ [0, 1‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻋﺪدي ﻛﻪ روي ﺑﻠﻴﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه اﻧﺪازه‬
‫ﺟﺎﻳﺰهاي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎزﻳﮕﺮ درﻳﺎﻓﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ .‬دو ﺟﺎﻳﺰه ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺸﺎﺑﻪ و ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺑﺎ ﺗﻮزﻳﻊ ‪ ، F‬ﺗﻮزﻳﻊ ﮔﺸﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬از ﻫﺮ‬
‫ﻛﺪام از ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﺑﻪ ﻃﻮر ﻫﻤﺰﻣﺎن و ﻣﺴﺘﻘﻞ ﭘﺮﺳﻴﺪه ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ آﻳﺎ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﻣﻌﺎوﺿﻪ ﺟﺎﻳﺰه ﺧﻮد ﺑﺎ دﻳﮕﺮي دارﻧﺪ‪ .‬اﮔﺮ‬
‫ﻫﺮ دو ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﻣﻮاﻓﻖ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺟﺎﻳﺰهﻫﺎ را ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻋﻮض ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد؛ در ﻏﻴﺮ اﻳﻦ ﺻﻮرت ﻫﺮ ﻳﻚ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺎﻳﺰه ﺧﻮد را‬
‫درﻳﺎﻓﺖ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮد‪ .‬ﻫﺪف ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﺑﻴﺸﻴﻨﻪ ﺳﺎزي ﺑﺎزده اﻧﺘﻈﺎري ﺧﻮد ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺷﺮاﻳﻂ را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻳﻚ ﺑﺎزي‬
‫ﺑﻴﺰي ﻣﺪل ﺳﺎزي ﻧﻤﺎﻳﺪ و ﻧﺸﺎن دﻫﻴﺪ ﻛﻪ در ﻫﺮ ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺟﺎﻳﺰه ﻛﻪ ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﻣﺒﺎدﻟﻪ آن ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﺮاﺑﺮ‬
‫ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﻣﻘﺪار ﻣﻤﻜﻦ ﺟﺎﻳﺰه ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫— ﺗﻤﺮﻳﻦ ‪ 10-2‬ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻳﻚ ﺑﺎزي ﺑﻴﺰي دو ﻧﻔﺮه ﺑﻪ ﺻﻮرت زﻳﺮ‪ ،‬ﻧﺸﺎن دﻫﻴﺪ اﻃﻼﻋﺎت ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻣﻮﺟﺐ‬
‫ﺿﺮر ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﮔﺮدد‪ .‬ﺑﺎزﻳﮕﺮ اول ﻛﺎﻣﻼً ﺑﺎ اﻃﻼع وﻟﻲ ﺑﺎزﻳﮕﺮ دوم اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻧﻴﺴﺖ؛ ﺑﺎزي ﺗﻌﺎدل ﻧَﺶ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮدي داﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﺗﻌﺎدل ﻳﻜﺘﺎ ﺑﺎزده ﺑﺎزﻳﮕﺮ دوم ﺑﻴﺶ از زﻣﺎﻧﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ از ﻧﻮع ﺑﺎزﻳﮕﺮ اول آﮔﺎه ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ 3-6-2‬ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺗﻲ در ﻣﻮرد ﻣﺪل ﺑﺎزي ﺑﻴﺰي‬

‫اﻳﺪه اﻳﻨﻜﻪ ﺷﺮاﻳﻂ ﻋﺪم اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺑﺎزﻳﮕﺮان در ﻣﻮرد ﻣﺸﺨﺼﻪﻫﺎي ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ را ﻣﻲﺗﻮان ﺑﺎ ﺑﺎزيﻫﺎي ﺑﻴﺰي ﻣﺪل ﺳﺎزي‬
‫ﻧﻤﻮد ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻫ‪‬ﺮَﺳﻨﺌﻲ )‪ 1967‬و ‪ 66(1968‬ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻫ‪‬ﺮَﺳﻨﺌﻲ ﻓﺮض ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺎور ﭘﻴﺸﻴﻦ ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ‬

‫‪Analogous 64‬‬
‫‪An exchange game 65‬‬
‫‪Harsanyi (1967/68) 66‬‬
‫اﺳﺖ‪ ،‬او ﺑﺮ اﻳﻦ ادﻋﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺗﻔﺎوت ﻣﻴﺎن داﻧﺶ ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﻧﺎﺷﻲ از ﻣﻜﺎﻧﻴﺴﻢ ﺑﺮوﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻃﻼﻋﺎت را ﺑﻪ ﺑﺎزﻳﮕﺮان‬
‫ﺗﺨﺼﻴﺺ ﻣﻲدﻫﺪ و ]ﺗﻔﺎوت اﻃﻼﻋﺎﺗﻲ آﻧﻬﺎ[ از ﺗﻔﺎوت ﻣﻴﺎن ﺑﺎور اوﻟﻴﻪ ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﻧﻤﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در ﺑﺨﺶ ‪ 3-5‬ﻧﺸﺎن ﺧﻮاﻫﻴﻢ‬
‫داد ﻛﻪ ﻓﺮض ﻳﻜﺴﺎن ﺑﻮدن ﺑﺎور ﭘﻴﺸﻴﻦ اﺳﺘﻠﺰاﻣﻲ ﻗﻮي ﺑﺮاي راﺑﻄﻪ ﻣﻴﺎن ﺑﺎورﻫﺎي ﭘﺴﻴﻦ ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ ) .‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل‪،‬‬
‫ﺑﻌﺪ از آﻧﻜﻪ دو ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﻋﻼﻣﺖ ﻣﺤﻴﻂ را درﻳﺎﻓﺖ ﻛﺮدﻧﺪ دﻳﮕﺮ ”داﻧﺶ ﻣﺸﺘﺮك“ ﻣﻴﺎﻧﺸﺎن ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ در‬
‫اﻳﻦ ﺻﻮرت ﺑﻪ ﺑﺎور ﺑﺎزﻳﮕﺮ اول اﺣﺘﻤﺎل اﻳﻨﻜﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻃﺒﻴﻌﺖ در ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ داده ﺷﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮاﺑﺮ ‪ α‬و ﺑﻪ ﺑﺎور ﺑﺎزﻳﮕﺮ دوم اﻳﻦ‬
‫اﺣﺘﻤﺎل ﺑﺮاﺑﺮ ‪ β ≠ α‬ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎزﻳﮕﺮ اول ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎور ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ اﺣﺘﻤﺎل ‪ α‬و ﺑﺎزﻳﮕﺮ دوم‬
‫اﻳﻦ اﺣﺘﻤﺎل را ‪ β‬داﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻳﻜﻲ از آﻧﺎن در ﻣﻮرد ﺑﺎور ﺑﺎزﻳﮕﺮ دﻳﮕﺮ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪(.‬‬
‫ﻳﻚ ﺑﺎزي ﺑﻴﺰي را ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻲﺗﻮان در ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﺑﻪ ﻛﺎر ﺑﺮد ﻛﻪ ﻋﺪم اﻃﻤﻴﻨﺎن در ﻣﻮرد ﺑﺎزده ﺑﺎزﻳﮕﺮان دﻳﮕﺮ وﺟﻮد‬
‫دارد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺜﺎل ‪ 2-9‬ﻣﻲﺗﻮان آن را در ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ داﻧﺶ ﺑﺎزﻳﮕﺮان دﻳﮕﺮ دﭼﺎر ﻋﺪم‬
‫اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻛﺎر ﺑﺮد‪.‬‬
‫ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل ﻳﻚ ﺑﺎزي ﺑﻴﺰي ﻛﻪ در آن ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺑﺎزﻳﮕﺮان }‪ N = {1, 2‬و ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺣﺎﻻت }‪ Ω = {ω1 , ω2 , ω3‬را‬
‫‪1‬‬
‫ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺗﺎﺑﻊ ﻋﻼﻣﺖ‬ ‫در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ‪ .‬ﺑﺎور ﭘﻴﺸﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻛﺪام از ﺣﺎﻻت ﻧﺴﺒﺖ داده اﺳﺖ ﺑﺮاﺑﺮ اﺣﺘﻤﺎل‬
‫‪3‬‬

‫دﻫﻨﺪه را ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺻﻮرت ‪ τ 1 (ω3 ) = t1′′ ، τ 1 (ω1 ) = τ 1 (ω2 ) = t1′‬و ‪τ 2 (ω2 ) = τ 2 (ω3 ) = t2′′ ، τ 2 (ω1 ) = t2′‬‬
‫ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮده و اوﻟﻮﻳﺖﻫﺎي ﺑﺎزﻳﮕﺮ اول ) ‪ (b, ω j ) ;1 (c, ω j‬ﺑﺮاي ‪ j = 1, 2‬و ) ‪ (c, ω3 ) ;1 (b, ω3‬ﺑﺮاي ﻧﻤﺎيﻫﺎي‬
‫ﺣﺮﻛﺖ ‪ b‬و ‪ c‬ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ ،‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﺎزﻳﮕﺮ دوم ﺑﻴﻦ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺟﻔﺖﻫﺎي ) ‪ (a, ω‬ﺑﻲﺗﻔﺎوت اﺳﺖ‪ .‬در ﺣﺎﻟﺖ ‪ω1‬‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎزﻳﻲ ﺑﺎزﻳﮕﺮ دوم از ﺗﺮﺟﻴﺢ ‪ b‬ﺑﻪ ‪ c‬ﺗﻮﺳﻂ ﺑﺎزﻳﮕﺮ اول آﮔﺎه اﺳﺖ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ در ﺣﺎﻟﺖ ‪ ω2‬دﻗﻴﻘﺎً ﻧﻤﻲداﻧﺪ ﻛﻪ‬
‫ﺑﺎزﻳﮕﺮ اول ‪ b‬را ﺑﻪ ‪ c‬ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲدﻫﺪ و ﻳﺎ ‪ c‬را از ‪ b‬ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻲداﻧﺪ‪ .‬ﻧﻈﺮ ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ در ﺣﺎﻟﺖ ‪ ω1‬ﺑﺎزﻳﮕﺮ اول ﻧﻤﻲداﻧﺪ‬
‫ﻛﻪ ﺣﺎﻟﺖ ]واﻗﻌﻲ ﻃﺒﻴﻌﺖ[ ‪ ω1‬و ﻳﺎ ‪ ω2‬اﺳﺖ‪ ،‬او در اﻳﻦ ﺷﺮاﻳﻂ ﻧﻤﻲداﻧﺪ ﻛﻪ )اﻟﻒ( ﺑﺎزﻳﮕﺮ دوم ﻣﻲداﻧﺪ ﻛﻪ او ‪ b‬را ﺑﻪ‬
‫‪ c‬را ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲدﻫﺪ‪ ،‬ﻳﺎ )ب( ﺑﺎزﻳﮕﺮ دوم ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ آﻳﺎ او ‪ b‬را ﺑﻪ ‪ c‬ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲدﻫﺪ ﻳﺎ ﺑﺮﻋﻜﺲ‪.‬‬
‫آﻳﺎ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺣﺎﻟﺖﻫﺎي ﻛﻪ ﺑﺎزﻳﮕﺮان در ﻣﻮرد داﻧﺶ ﺳﺎﻳﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮان دوﭼﺎر ﻋﺪم ﻗﻄﻌﻴﺖ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ را ﻣﻲﺗﻮان ﺑﺎ ﺑﺎزي‬
‫ﺑﻴﺰي ﻣﺪلﺳﺎزي ﻧﻤﻮد؟ ﻓﺮض ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﺎزده ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻣﺘﻌﻴﺮ ‪ θ ∈ Θ‬واﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ‪ X i‬ﺑﺮ‬
‫ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺑﺎورﻫﺎي ﻣﻤﻜﻦ ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ i‬دﻻﻟﺖ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﺑﺪﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﺑﺎور ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ‪ j‬ﻳﻚ ﺗﻮزﻳﻊ اﺣﺘﻤﺎل ﺑﺮ روي‬
‫‪ Θ × X − j‬ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺑﺎورﻫﺎي ﻫﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺑﺎورﻫﺎي ﺳﺎﻳﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﺗﻌﺮﻳﻒ ﮔﺮدد‪ .‬از اﻳﻨﺮو‬
‫‪67‬‬
‫‪ { X j } j∈N‬از ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ‪-‬‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺳﻮال ﻣﻄﺮح ﮔﺸﺘﻪ ﺑﺪﻫﻲ ﻧﻴﺴﺖ و ﻫﻢارز اﻳﻦ ﭘﺮﺳﺶ اﺳﺖ ﻛﻪ آﻳﺎ ﻣﻲﺗﻮان ﮔﺮداﻳﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬اﮔﺮ‬ ‫‪68‬‬
‫ﻫﺎي را ﺑﺮاي ﺗﻤﺎﻣﻲ ‪ i ∈ N‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﺸﺨﺼﻪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮزﻳﻊﻫﺎي اﺣﺘﻤﺎل روي ‪ Θ × X − j‬ﻳﻜﺮﻳﺨﺖ‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري ﻣﻤﻜﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﺎ ﻗﺮار دادن ) ‪ Ω = Θ × (×i∈N X i‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻓﻀﺎي ﺣﺎﻟﺖ‪ ،‬از ﺑﺎزي ﺑﻴﺰي ﺑﺮاي‬
‫ﻣﺪلﺳﺎزي ﻫﺮ ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﻛﻪ در آن ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﻧﺘﻬﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﺎزده ﺳﺎﻳﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎور آﻧﻬﺎ دوﭼﺎر ﻋﺪم ﻗﻄﻌﻴﺖ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد‪ .‬ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺜﺒﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﺗﻮﺳﻂ ﻣ‪‬ﺮﺗ‪‬ﻨﺲ و ز‪‬ﻣﻴﺮ )‪ 69(1985‬داده ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬در اﻳﻨﺠﺎ دﻻﻳﻞ اﻳﻦ ﻣﺪﻋﺎ‬
‫ﺣﺬف ﮔﺮدﻳﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪collection 67‬‬
‫‪Isomorphic 68‬‬
‫‪Mertens and Zamir (1985) 69‬‬
 ‫ﻳﺎدداﺷﺖ ﻫﺎ‬
‫ﻧﻤﺎد ﮔﺰاري ﺑﺎزي اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ ﻣﺠﺮد رﻳﺸﻪ در ﻛﺎرﻫﺎي ﺑ‪‬ﺮﻳﻞ )‪ 70(1921‬و ﻓُﻦﻧ‪‬ﻴﻮﻣﻦ )‪ 71(1928‬دارد‪ .‬اﺻﻄﻼح ﺗﻌﺎدل‬
‫ﻧَﺶ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺸﺨﺺ در زﻣﻴﻨﻪ اﻳﻦ ﺑﺎزيﻫﺎ در ﻧَﺶ )‪ 72(1950a‬ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ؛ اﻳﺪه ﭘﺎﻳﻪ آن ﻧﻴﺰ ﺑﻪ‬
‫ﻛُﺮﻧﺖ )‪ 73(1838‬ﺑﺎز ﻣﻲﮔﺮدد‪ .‬اﻳﺪه اﺛﺒﺎت ﻗﻀﻴﻪ ‪ 1-2‬از ﻧَﺶ )‪ 74(1951 ،1950a‬و ﮔﻠ‪‬ﻜﺴﺒﺮگ )‪ 75(1952‬ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﻧﺘﻴﺠﻪ اﺛﺒﺎت آﻧﻬﺎ ﻛﻤﻲ ﻣﺘﻔﺎوت ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﻋﻨﻮان ﮔﺸﺖ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻗﻀﻴﻪ ‪1-3‬‬
‫ﻧﻴﻜﺎﻳﺪو و اﻳﺰودا )‪ 76(1955‬اﺳﺖ‪ .‬ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﻤﺮﻳﻦ ‪ 6-2‬ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ از ﻧَﺶ )‪ 77(1951‬ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻳﺪه ﻣﺎﻛﺴﻴﻤﻴﻦ ﺳﺎزي ﺑﻪ‬
‫اواﻳﻞ ﻗﺮن ﻫﺠﺪﻫﻢ ﻣﻴﻼدي ﺑﺎزي ﻣﻲ ﮔﺮدد ) ﺑﻪ ﻛﻮﻫﻦ )‪ 78 (1968‬ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ(‪ .‬اﻳﺪه اﺻﻠﻲ ﻗﻀﻴﻪ ‪ 2-2‬ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻓُﻦﻧ‪‬ﻴﻮﻣﻦ‬
‫)‪ 79(1928‬ﺑﻮده اﺳﺖ؛ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﺑﺎزيﻫﺎي ﻛﺎﻣﻼً رﻗﺎﺑﺘﻲ ﺗﻮﺳﻂ ﻓُﻦﻧ‪‬ﻴﻮﻣﻦ و ﻣ‪‬ﻮرﮔ‪‬ﺴﺘﺮون )‪ 80(1944‬ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺎزيﻫﺎ ﺑﻴﺰي ﺗﻮﺳﻂ ﻫ‪‬ﺮَﺳﻨﺌﻲ )‪ 1967‬و ‪ 81(1968‬ﺗﻌﺮﻳﻒ و ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﮔﺸﺘﻪاﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻣﻌﻤﺎي زﻧﺪاﻧﻴﺎن در ﻏﺎﻟﺐ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﭼﺎپ ﻧﺸﺪه راﻳﻔﺎ )‪ 82(1951‬و ﻓﻼد )در ﺳﺎل ‪ ،1951‬ﮔﺰارش ﻛﺎر ﻣﺸﺘﺮك ﺑﺎ‬
‫داﻳﺸﻴﺮ( ﺑﺮاي اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر وارد اﻳﻦ ادﺑﻴﺎت ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬ﺗﻌﺒﻴﺮ اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﺑﺎزيﻫﺎ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺗﺮاﻛﺮ )راﻳﻔﺎ )‪ ،1992‬ﺻﻔﺤﻪ ‪ 173‬را‬
‫‪84‬‬
‫ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ(( ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎزي ﺑﺎخ ﻳﺎ اﺳﺘﺮاوﻳﻨﺴﻜﻲ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻟﻮﺋﻴﺲ و راﻳﻔﺎ )‪ 83(1957‬اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎزي ﺑﺎز‪-‬ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺑﻪ ﻧﺎم ”ﺟﻮﺟﻪ “‬
‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬ﺣﺮاج )ﻣﺜﺎل ‪ 6-2‬و ‪ (9-2‬ﺑﻪ ﻃﻮر رﺳﻤﻲ ﺑﺮاي اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر ﺗﻮﺳﻂ وﻳﻜﺮي )‪ 85(1961‬ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺟﻨﮓ ﻓﺮﺳﺎﻳﺸﻲ در ﻣﺜﺎل ‪ 7-2‬ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ از ﻣﻴﻨﺎرد اﺳﻤﻴﺖ )‪ ،86(1974‬ﺑﺎزي اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ در ﻣﺜﺎل ‪ 8-2‬ﺑﺮ اﺳﺎس‬
‫ﻫﺘﻠﻴﻨﮓ )‪ 87(1929‬و ﺑﺎزي ﺗﻤﺮﻳﻦ ‪ 9-2‬ﻧﻴﺰ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺑﺮاﻣﺲ‪ ،‬ﻛﻴﻠﻴﮕﻮر و دﻳﻮﻳﺲ )‪ 88(1993‬ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪Borel (1921) 70‬‬

‫‪von Neumann (1928) 71‬‬
‫‪Nash (1950a) 72‬‬
‫‪Cournot (1838) 73‬‬
‫‪Nash (1950a, 1951) 74‬‬
‫‪Glicksberg (1952) 75‬‬
‫‪Nikaido and Isoda (1955) 76‬‬
‫‪Nash (1951) 77‬‬
‫‪Kuhn (1968) 78‬‬
‫‪von Neumann (1928) 79‬‬
‫‪Morgenstern and von Neumann (1944) 80‬‬
‫‪Harsanyi (1967/68) 81‬‬
‫‪Raiffa (1951) 82‬‬
‫‪Luce and Raiffa (1957) 83‬‬
‫‪Chicken 84‬‬
‫‪Vickery (1961) 85‬‬
‫‪Maynard Smith (1974) 86‬‬
‫‪Hostelling (1929) 87‬‬
‫‪Brams, Kilgour and Davis (1993) 88‬‬