Ginagawa ng The Language and Sexuality Reader, na inedit nina Deborah Cameron at Don Kulick, ang

batang larangang ito ng isang mahalagang serbisyo sa pamamagitan ng pangangalap ng mga sipi mula sa
ilang maimpluwensyang pag-aaral na ginawa noong 1990s pati na rin sa kasalukuyang dekada.

Ang resulta ay isang matatag at kapaki-pakinabang na koleksyon na nagsasaad ng makasaysayang at

kasalukuyang mga interes ng mga iskolar ng wika, sekswalidad, at pagnanasa.

Ang koleksyon nina Cameron at Kulick ay nakaayos sa halos magkakasunod na paraan.

Ang unang seksyon, “Laying the Foundations,”

• ay nagsisimula sa muling pag-print ng mahirap hanapin ngunit gayunpaman ay mahalaga noong 1941
na medikal na glossary ng homosexual argot, “The Language of Homosexuality.” Sinasaklaw din ng
“Laying the Foundations” ang iba, katulad na mga pagtatangka ng ika-20 siglo na makahanap ng “gay na
wika,” na mula sa mga proyektong tumutuon sa lexicography ng patolohiya tulad ng Legman, hanggang
sa analytical na paghahanap ng diskurso ni William Leap para sa gay linguistic authenticity.

Bagama’t ang lahat ng “foundational” na mga may-akda na kinakatawan dito ay nagsulat na may
karaniwang pagpapalagay ng gay at lesbian linguistic difference, ang tagal ng panahon at pagkakaiba-iba
ng mga may-akda na sinuri ay nagbibigay sa mambabasa ng pakiramdam ng buhay na buhay na mga
debate na nakapalibot sa paksang ito at ang mga boses na nag-ambag dito sa paglipas ng panahon.

Halimbawa, ang mga piraso nina Julia Penelope Stanley at Louie Crew, ay nagpapakita ng isang
makabuluhang kontra sa naunang gawain tulad nina Donald W. Cory at David Sonenschien.

Kahit na ang lahat ng apat na artikulo ay tila nasa loob ng isang katulad na tradisyon ng gay lexicography,
ang mga layunin ng huli ay tila pangunahin na dokumentasyon at taxonomy, habang ang una ay nag-
aalok din ng mga kapansin-pansin na pagsusuri at pagpuna sa maramihang mga panlipunang tungkulin
na pinaglilingkuran ng mga anyo ng gay na wika.

Ang ikalawang seksyon ng aklat ay nakatuon sa “Mga Kontemporaryong Debate.”

Una ay isang koleksyon ng mga artikulo sa pagbuo ng sekswalidad at pagkakakilanlan sa pamamagitan

ng pagganap.

Itinatampok ng mga kontribusyon mula kina Hideko Abe at Rusty Barrett ang pagkalikido at multiplicity
sa mga queer na pagkakakilanlan, habang ang mga kontribusyon nina Justine Coupland at Scott Kiesling
ay nagpapakita kung paano nabuo ang heterosexuality sa parehong paraan tulad ng mga queer na
pagkakakilanlan tulad ng mga African American drag queens na pinag-aralan ni Barrett, o Japanese
rezubian at onabe na pinag-aralan ni Abe. Nag-aambag din sa balanseng pagtuon ng libro sa
heterosexuality ang pangalawang koleksyon ng mga artikulo na partikular na tumutugon sa linguistic ng
heteronormativity.

Ang mga kontribusyon nina Celia Kitzenger at Penelope Eckert

• ay tumutugon sa heterosexuality bilang nakikita sa pakikipag-ugnayan, habang sina Susan Ehrlich at

Deborah Cameron, sa pamamagitan ng trabaho sa mga pagsubok sa panggagahasa at sekswal na
pagpayag, ay tinutugunan ang karahasan na nakataya sa pagpapanatili ng mga heterosexual na
kaugalian at ang kahirapan sa pagharap ng mga hamon sa heteronormative linguistic practice .

Sa wakas, sina Stephanie A. Sanders at June Macover Reinisch, gayundin si Sally McConell-Ginet, ay
tumugon sa mahihirap na tanong ng kahulugan: ang mga dating may-akda ay nagtatanong kung ano ang
“sex”, habang ang huli ay tumatagal sa “kasal.”

Ang ikatlong kontemporaryong debate na tinalakay sa koleksyon ay ang tungkol sa “mga semiotika ng
kasarian at ang diskurso ng pagnanasa.”

Sina Laura M. Ahearn at Don Kulick ay parehong tumutugon sa maraming posibilidad na dulot ng mga
pagpapahayag ng pag-ibig at pagnanais (sa kaso ni Ahearn) o sekswal na hindi pagpayag (sa kaso ni
Kulick) sa iba’t ibang konteksto at sa iba’t ibang mga kausap.

Ang piraso ni Momoko Nakamura ay umaalis mula kay Ahearn sa ilang mga paraan upang magtanong
kung paano ang isang bagay— sa

Ang kaso ni Nakamura, isang linguistic register, at sa kaso ni Ahearn, isang genre ng romantikong pag-
ibig—ay nagiging kanais-nais. Ipinaliwanag ni Nakamura ang proseso kung saan ang pagsasalita ng mga
Japanese schoolgirl ay na-codify bilang isang rehistro na pagkatapos ay naging isang erotikong
mapagkukunan para sa mga nagsasalita ng Japanese.

Kasama rin sa kategoryang ito ang isang seleksyon mula kay David Valentine na tumutugon sa
problema ng pagkakategorya ng mga pagnanasa at paghanay nito sa mga pagkakakilanlang nababasa sa
lipunan, sa huli ay nagtuturo sa mga paghihirap na likas sa mga teorya ng pagganap ng sarili. Kaya, ang
ikatlong “kontemporaryong debate” ay nagdudulot ng mga hamon sa una, na mainam na pinagsama ang
iba’t ibang pampakay na mga thread na pinagtagpi sa buong aklat.

Bilang karagdagan sa tematiko at magkakasunod na pagkakasunud-sunod ng mga artikulo, ang aklat ay

pinagsama-sama rin sa pamamagitan ng magkasanib na pagpapakilala na binubuo ng mga editor para sa
parehong koleksyon sa kabuuan pati na rin sa iba’t ibang mga subdibisyon nito. Ang mga panimulang sipi
na ito ay nagsisilbing kontekstwal ng mga pinili ng mga editor sa lipunan, pulitika at intelektwal, na
ginagawang madaling ma-access ang Language and Sexuality Reader ng mga undergraduates at iba pang
mga neophyte, na may malinaw at tapat na mga paliwanag sa mga piniling babasahin at isang hindi
mapag-aalinlanganang saloobin tungkol sa dating teoretikal na background ng mambabasa.

Ang diskarteng ito ay gumagana rin nang maayos sa kumportableng laki ng haba ng mga na-edit na
seleksyon ng aklat; ang masigasig ngunit hindi pinag-aralan ay maaaring ituring ito bilang isang kendi
boss ng masarap na mga bagong ideya.

Kasabay nito, dapat tandaan na ang paraan ng pagkakabalangkas nina Cameron at Kulick sa iba’t ibang
mga seleksyon ay malalim na nakaugat sa kanilang umiiral na programa para sa pag-aaral ng wika at
sekswalidad (“Bakla at Lesbian Language,” Don Kulick, Taunang Pagsusuri ng Anthropology 2000: 243–
285; Wika at Sekswalidad, Deborah Cameron at Don Kulick, Cambridge University Press 2003), at sa
gayon ay maaaring hindi sapat na sumasalamin sa pagkakaiba-iba ng mga pananaw sa larangan sa
kabuuan (para sa pangkalahatang-ideya ng mga opinyon sa kasalukuyang mga uso sa pananaliksik sa
wika at sekswalidad, tingnan Language and Sexuality: Contesting Meaning in Theory and Practice,
Kathryn Campbell-Kibler et al., eds., CLSI Publications 2002).

Ito ay partikular na maliwanag sa kanilang pagtrato sa mga pag-aaral ng wika at pagkakakilanlang

sekswal (na naiiba sa sekswalidad na mas malawak na binibigyang kahulugan). Bagama’t naglalaan sila
ng malaking porsyento ng aklat sa pagsasaliksik sa wika at pagkakakilanlang sekswal, hindi
makatarungang ipinoposisyon ito nina Cameron at Kulick bilang pangunahing makasaysayang kalakaran.
Ang pagtatrabaho sa gay na wika ay nagpapatuloy: isang kamakailang, nostalgic na halimbawa ay ang
pag-aaral ni Paul Baker ng Polari (Polari: The Lost Language of Gay Men, Routledge 2003). Isine-sideline
din nila ang mga iskolar na, bagama’t kinukuha nila ang mga pagkakakilanlan upang mabuo at patuloy na
gumanap, gayunpaman ay itinuturing ang sekswal na pagkakakilanlan bilang isang mahalagang bahagi
ng paraan na mas malawak na pinapamagitan ang sekswalidad at ginagawang culturally intelligible (hal.,
ang pananaw na nakabalangkas sa, “Theorizing Identity in Pananaliksik sa Wika at Sekswalidad,” Mary
Bucholtz at Kira Hall, Wika sa Lipunan, 2004: 469–515).

Sa kabila ng pagkakaiba-iba ng mga artikulo, ang The Language and Sexuality Reader ay naglalaman
din ng ilang kinikilalang lacunae (p. 11). Para sa karamihan, hindi nila binabawasan ang pangkalahatang
kalidad ng volume. Kapansin-pansin, gayunpaman, ang mabigat na pagtutok ng libro sa lipunang
Anglophone (karamihan ay Amerikano); ang tanging eksepsiyon ay ang mga kontribusyon mula kay Abe,
Nakamura, at Ahearn, na tumatalakay sa Japan at Nepal. Sa lawak na ang layunin ng isang koleksyon na
tulad nito ay upang hikayatin ang hindi pamilyar sa isang bagong larangan ng akademikong pagtatanong,
ang pagbibigay ng mga bagong pananaw sa madaling pamilyar na mga halimbawa ay maaaring ang
pinaka mahusay na paraan upang mabilis na mapukaw ang interes ng mga mambabasa.
 Ang downside sa kawalan ng timbang na ito ay ang pagwawalang-bahala nina Cameron at Kulick sa
makatwirang kamakailang pananaliksik (hal., “Ginagawa din ng mga Putting Lalaki: Racialized
(Homo)sexualities sa Postcolonial Hausaland” Rudolf P. Gaudio, Journal of Linguistic Anthropology 2001:
36–51; “Intertextual Sexuality: Parodies of Class, Identity, and Desire in Liminal Delhi,” Kira Hall, Journal
of Linguistic Anthropology 2004: 125–144), kasama ang mga lakas ng isang comparative anthropological
approach sa pag-aaral ng wika at sekswalidad. Bagama’t may iba pang mga koleksyon na magagamit na
sumasaklaw sa pagkakaiba-iba ng kultura sa sekswalidad (hal., Queerly Phrased: Language, Gender, and
Sexuality, Anna Livia at Kira Hall, eds., Oxford University Press 1997, na inirerekomenda rin nina
Cameron at Kulick), ang Ang kabiguan ng isang panimulang dami upang matugunan nang sapat ang
pagkakaiba-iba ng iba’t ibang kultura ay pinaniniwalaan ang lawak kung saan ang mga iskolar sa
katunayan ay dumalo sa mga isyung ito.

Ang kawalan na ito, bagama’t makabuluhan, ay higit na binabayaran ng lawak ng paksa, at gayundin ng
katotohanan na ang dami ay nagsisilbing dalawang layunin bilang parehong panimula at historiograpiya
ng larangan.