[ Rough (Alphabet of Erotica Series #18) (COMPLETE) ]

-------------------------------

[ 1 ]
-------------------------------

ROUGH
© ANA OCTOBER 05, 2018
All Rights Reserved
No part of this book may be used without the permission of the author.
RATED SPG - 18+
Matured Content
Not Suitable For Young Audiences
----------------

Dedicated to every strong couples in the world.

Love,
ANAxoxo

[ 2 ChapterOne ]
-------------------------------

DERE-DERETSO ang pagpasok ni Maximillian sa pribadong opisina nang matapos ang

meeting sa conference room. He was itching for a puff of cigarette, kaya naman
ganoon na lamang ang pagmamadali na mapag-isa.
Lumapag ang pinto pasara at umupo na siya sa gilid ng desk, bahagyang
nakaharap ang katawan sa glass wall na nasa likuran ng swivel chair. He pulled out
a cigarette stick from the chest pocket of his coffee-colored suit, followed by a
silver Zippo lighter that he flipped the lid open. Then he flicked for the flame to
burn the end of his stick. At saka na niya sinimulan ang paghithit.
Smoking had become his habit since he turned eighteen. Hindi na siya
noon masyadong mino-monitor ng kumpadre ng kanyang namayapang ama na si Samuel
Hawthorne, kaya naman malaya niyang na-explore ang mga bagay-bagay, tulad na lamang
ng kanyang bisyo.
Sa ngayon, mas nagiging in-control na si Maximillian sa paninigarilyo,
kaya lang ay hindi mapigilan ang nakasanayan na humithit pagkatapos kumain. Saglit
lang kasi siya nakapag-lunch at dumeretso na agad sa meeting, kaya heto siya at
nanigarilyo agad nang matapos.
The sunlight illuminated against the white building across theirs,
bouncing the light back to the glass wall and to his features. Nagmistulang ginto
ang dark blonde nitong buhok, humaplos ang liwanag ng araw sa kanyang tanned-
complexion at sa suot nitong suit. His eyes seemed bored but greyish-blue and clear
with relief now that he can finally smoke. Naramdaman niya ang pag-vibrate ng
cellphone sa bulsa ng blazer na suot kaya naman binaba niya ang kamay na may
nakaipit sa mga daliri na sigarilyo, ang isa naman ay mabilis na sinagot ang tawag.
Mabilis dahil nasulyapan niya na si Samuel mismo ang caller.
"Hi, Sam," balik niya ng tingin sa labas ng glass wall. His eyes
squinted at such blinding illuminance.
Max, bungad nito sa kabilang linya. You have to pick-up Sondra today at
the airport.
Kumunot ang noo niya, subtle lamang ang pagguhit ng gulat sa kanyang
hitsura at tono.
"Today? I thought she's arriving on Friday?"
I don't know with that girl. She suddenly decides to book an earlier
flight back here. Just get your ass up and be there.
Oh, yes. Typical, Sondra. Malamang ay hindi na nito natiis ang magtagal
pa sa Paris. Masyadong madaling mabagot ang babaeng iyon. At sa isipin na ilang
beses na ito noon nagpabalik-balik sa France. Malamang ay hindi na nito naisipan pa
na mamasyal tulad ng dahilan nito noon kaya balak mag-extend ng ilang mga araw ng
stay sa bansang iyon. Sondra was there for a photoshoot.
"I'm on it. She'll have to wait for quite a while," he murmured,
lowering his gaze at the cigarette between his fingers. "I might catch a traffic
since I'll be going there unprepared."
Thanks, Max.
Matapos ang phone call na iyon, nagsisigarilyo pa rin na nilisan ni
Maximillian ang opisina. Inabisuhan niya ang sekretarya na hindi na siya babalik pa
ng opisina at i-record na lang anuman ang kailangan ng mga maghahanap sa kanya.
Mahigpit niya ring ibinilin dito na ayaw niyang makatanggap ng anumang tawag sa
phone.
Sumandal pa siya sa gilid ng nakaparadang kotse sa basement parking lot
para ubusin ang kanyang sigarilyo. Nang matapos, binagsak lang niya ang upos niyon
sa sahig at tinapakan. Binuksan niya ang pinto at may hinalughog sa glove
compartment niyon. Sinara ulit ni Maximillian ang pinto at nag-spray ng pabango. He
sniffed and made sure the scent would dominate the smell of his cigarette's smoke.
Pagkatapos ay sumakay na siya ng kotse at nagtungo sa airport.
Pinarada ni Maximillian ang sasakyan sa parking lot at nagmamadaling
tinungo ang arrival area ng airport. He did not make much effort to look at the
faces of the newcomers one by one. Alam niya na mangingibabaw sa mga iyon si
Sondra.
Kakahakbang pa lang ng dalaga palabas sa arrival proper ay nakita na
agad ito ni Maximillian.
Sondra stood taller than her usual height because of her flesh-colored
platform shoes. Nakasimangot ang dalaga na naka-ponytail ang kulot at mahabang
buhok na may pink-diamond studded crown clip habang hila-hila ang kulay pink nito
na maleta. The colors of her outfit demanded so much attention, from the pink tight
skirt that hugged her sexily to the purple tube top with a neck line that followed
the shape of her cleavage. Wala sa loob na inayos ni Maximillian ang suot na neck
tie habang sigurado ang mga hakbang palapit sa dalaga.
He drew in a deep breath. Sanay na siya sa ganito, pilit na nilulunok
ang intimidation na tila lumalamon sa kanya sa tuwing nakakaharap ang dalaga. It
was the kind of intimidation that made him wish for a place to hide. Emotions were
stirring in him.
Nagtatalo ang imahe ng cute na bata noon na naging katauhan ni Sondra,
at ang imahe ng pagiging dalagita nito na nasobrahan sa pagkakikay. Heto nga at
tuluyan nang naging dalaga ang babae. His eyes helplessly dragged its gaze back on
her form, on the clothes she was wearing, on the shape of her breasts.
He thought they were fine. When she turned sixteen, they looked fine too. When she
turned twenty, it was more than fine. He sharply inhaled. Mahirap para kay
Maximillian na ipaliwanag kung ano ba ang magulo sa mga iyon para hindi siya
makapag-isip ng tuwid.
He felt himself between the thighs and got his answer.
Damn.
Doon na siya nito nalingunan. Her eyes widened in shock. Malamang ay
inakala nito na hindi siya makakarating dahil biglaan ang naging pag-uwi ng dalaga.
Nang makabawi ito mula sa pagkagulat, tumalim ang titig nito. His heart pounded at
such immediate change of her reaction.
Nag-chin up ito at akmang lalakad na pero naabutan ito ni Maximillian.
"Hey, where are you going?"
"Bakit nandito ka?" masungit na lingon nito sa kanya.
"You obviously had an uncomfortable trip," malumanay na lamang niyang
saad, pilit na inuunawa ang dalaga. "Nagmadali ka yatang umuwi kaya economy flight
ang available na nakuha mo." Binitawan nito ang handle ng maleta,
hudyat na pinapaubaya na sa kanya ni Sondra ang paghila roon bago ito nagmamadaling
humakbang. Maximillian pulled the bag and caught up with her pace.
"Biglaan yata ang pag-uwi mo?" usig niya rito.
"I'm bored of Paris, that's all," mayabang nitong saad, deretso lang
ang tingin. "Ikaw? Paano mo ako napuntahan dito kaagad."
"I made the car fly."
She scoffed. "Is that the new model of Gold Gears?"
Gold Gears was one of the companies he was handling. It was specialized
in automotives.
"Not yet, but you gave me the idea," ngisi lang niya rito.
Kahit na lumaking sakit ng ulo si Sondra, it was always refreshing for
him to see her. Maximillian had always been fond of her since they were young.
Marahil ay nasanay lang siya sa sweetness nito noon. She used to be a sweet and
innocent girl back then.
Malamang ay natitiyaga pa ni Maximillian ang ugali nito ngayon dahil
alam niya na hindi iyon ang tunay na pagkatao ng dalaga. She must be pre-occupied
with the stresses of her career, and also having a late reaction with the death of
her mother ten years ago. Not late reaction, actually, she just probably misses her
mother more this time.
But most of all, malaki ang kasalanan niya rito...
She interrupted his thoughts.
"Baka naaabala kita sa affairs mo sa office," lingon nito sa kanya nang
makalabas na sila ng airport. "I can call for a cab. Just go back to G and C."
Then she looked away. Her neck craned, obviously in search now of a
taxi to ride on.
"There's already an agreement that I'll pick you up, right?"
"If you have so much time to pick me up during business hours," mataray
na lingon nito sa kanya pagkahablot sa handle ng maleta, "why don't spend it for
your wedding preparations?"
His jaws tensed. Ayaw na ayaw niya talaga kapag napupunta sa kasal ang
usapan nila ni Sondra. Nakakaramdam siya ng hindi maipaliwanag na inis dahil parang
pinagtutulakan siya ng babae na magpatali na agad. Was it because she thought he
was too old to be single now?
Getting married was out of his mind. Pakiramdam niya ay nagsisimula pa
lang siya sa pagma-manage ng mga negosyo ng kanyang ama tapos sinalpakan na naman
siya ni Sam ng panibagong responsibilidad.
And to think that old man was still expecting him to babysit his own
daughter.
"It's not a man's job to get busy about the wedding preparations. I
trust Yrina's abilities so she is handling that alone, thank you," he scoffed and
stole back her bag. "Doon nakaparada ang kotse ko," patiuna niya sa dalaga at nang
malingunan ito ay nakalingon pa rin sa mga nakapilang taxi.
Her body twisted, facing that direction. Alam na niya kung ano ang
balak nitong gawin kaya naman sinugod ito ni Maximillian at hinablot sa bewang. He
had no time to tolerate her irrational mood swings. Parang bagahe na binuhat niya
ang babae sa ilalim ng kanyang braso, walang pakialam sa pagkawag ng mga paa nito
habang binabalikan ang naiwang maleta.
Hinila na niya iyon para tunguhin ang kotse.
"Get me down!" sigaw nito, kumawag ang mga paa. "You're embarrassing
me!"
"Why do you have to be so immature and difficult?" he harshly said,
securing his arm's hold around her waist, tucking her closer to him.
"Ugh!" she made face. "Nanigarilyo ka na naman!"
Pinanlakihan niya ito ng mga mata. "I did not!"
"Ang tapang ng amoy mo! You're using old tricks to cover up your
cigarette smell, Millian!"
He let out a groan. Wala talaga siyang takas sa talas ng isip at pang-
amoy ng dalaga.
Binaba na ito ni Maximillian nang marating ang kotse. He opened the
door for her and then the back door for the bag. Hindi pa rin sumasakay ang dalaga
nang maisara na niya ang pinto ng backseat.
"Ano? Itutulak pa ba kita papasok diyan?" mahigpit at maawtoridad
niyang wika rito.
"I'm getting in, okay?" suko nito at umupo na sa loob.
Malakas ang naging pagsara ng pinto bago siya umikot para okupahin ang
driver's seat sa tabi ng dalaga. Umupo siya at nilingon ito.
"Put on that seatbelt," utos niya na sinunod nito na may pag-rolyo pa
ng mga mata. "Stop rolling your eyes, that ain't cute, miss," he muttered then
started the engine.
Naging tahimik na sila sa umpisa ng biyahe. Maximillian just coolly
broke the ice.
"May pupuntahan ka ba?"
Nakasandal lang ang dalaga sa bintana, sa labas nakatuon ang paningin.
"I suppose you're in the mood to rest at home instead of going off
somewhere," he continued.
"So what if I go somewhere?"
"Kadarating mo lang!" sulyap niya rito.
"I'll just visit Renante," mahina nitong wika.
Humigpit ang kamay niya sa manibela ng sasakyan.
"Can't that wait? Isa pa, wala ka man lang bang jet lag?"
.
.
***
.
.
SONDRA literally dragged herself inside the bedroom. Hanggang ngayon ay lumulukob
pa rin sa kanya ang panlulumo sa isipin na kahit anong iwas ang gawin niya ay hindi
ganoon kadaling takbuhan si Maximillian.
It's not a man's job to get busy about the wedding preparations. I
trust Yrina's abilities so she is handling that alone, thank you.
Binitawan niya ang maleta at dumapa na lang sa kama. Her hand tenderly
caressed the soft bedsheet.
He really trusts Yrina that much...
Pinikit na niya ang mga mata.
.
.
HINUBAD na ni Maximillian ang blazer at iniwanan iyon sa sasakyan kaya naman habang
sinasabayan ang katulong sa pag-akyat sa hagdan ay niluluwagan na lang niya ang
pagkakatali ng suot na neck tie sa leeg. Tapos na niyang irolyo hanggang sa mga
siko ang sleeves ng suot na polo.
Nilingon niya ang matanda at kinuha na mula rito ang bitbit na tray ng
sandwich at orange juice. He was hoping that would lighten up Sondra's mood after a
long flight.
"Ako na ho rito," paalam niya sa katulong at tinungo na ang kwarto ng
dalaga.
Sondra left the door of her room open. Naiwan din sa gitna ng silid ang
maleta nito. Nilapag ni Maximillian ang tray sa ibabaw ng dresser table habang
nagnanakaw ng sulyap sa dalaga na nakadapa na sa kama at natutulog.
Mabigat ang naging pagbuntong-hininga niya habang pinagmamasdan ito.
I know you're tired. Why the fuck effort to see that Renante, for
fuck's sake. Inikot niya ang kama para abutin ang nakatiklop na kumot sa dulo nito.
You see, Sonny? There's nothing bad listening to me. What I say is always for your
own good.
Niladlad niya ang kumot na ipapatong sa katawan ng dalaga nang
matigilan siya at pasadahan ng tingin ang likod nito na bahagyang na-expose. She
was wearing a tube-style of top after all. Her skin was smooth and fair, Sondra
really took great care of it.
His eyes followed her shape, from her back, lowering to the hollow of
her waists, then her hips. Then, that ass.
 Naalala niya tuloy ang nangyari sampung taon na ang nakakalipas.
Ilang buwan pa lang noon ang nagdadaan mula nang mamatay ang ina ni
Sondra. Mayroon itong scheduled na photoshoot at nagkakagulo sa mansyon ng mga
Hawthorne dahil hindi raw bumabangon si Sondra sa higaan. Nag-aalala na ang manager
nito na si Alisha at sa pagkakagulo roon ay humingi na ng saklolo sa kanya ang mga
katulong.
He was fuming mad as he arrived there. Una sa lahat ay nasa kalagitnaan
siya ng isang importanteng business deal nang walang humpay na mag-vibrate ang
cellphone niya. He told them off a lot of times, even suggested to just give it up.
Kung ayaw ni Sondra pumunta sa photoshoot, hayaan na lang nila. Pero may kontrata
nang napirmahan at ilang beses na raw ni-reschedule ang photoshoot na iyon.
Kaya namumula na siya sa galit nang marating ang kwarto nito.
Nagtipon doon ang manager ni Sondra, ang assistant nito at ilan sa mga
katulong. Kita niya ang pasasalamat sa mga mata nito dahil sa wakas ay matutulungan
niya ang mga ito na kumbinsihin si Sondra na gumayak na para sa photoshoot.
Sondra, on the other hand, was lying on her back. Nakatalikod ito sa
direksyon nila. Fit na t-shirt ang suot nito at boyleg panties na pink. Namimintig
na siya noon sa galit sa istorbong dinulot nito kaya naman binangga lang niya ang
manager na kakausap dapat sa kanya.
"Sondra!" sigaw niya rito.
She stretched, her curves at the age of eighteen was close to as
womanly as she could be. Nakataas pa lang ang mga kamay nito ay hinablot na niya
ang babae sa bewang pabangon at lumagapak ang palad niya sa puwitan nito.
"Get the fuck up!" galit na palo niya rito.
"Millian!" gulat na iyak nito. She squirmed in his hold as he hit her
arse relentlessly. "Stop! Millian! Nakikita nila tayo!"
"You asked for it!" angil niya, dinidiin ang ulo nito sa kama para
hindi makapalag.
Napapahiyang tinaas nito ang mga kamay para takpan ang mukha. "I'm so
embarrassed, M-Millian... P-Please!"
Patuloy ang pagpalo niya rito. He must be insane for feeling quite
satisfied with the kind of power seeping through him at this dominance.
"What about me? Don't you think I am embarrassed from leaving my meeting abruptly?"
"I'm not a kid anymore," panlalaban nito, "stop hitting me!"
"Then stop acting like one!" galit na layo niya nang mapansin ang
pamumula ng balat nito. "Get the fuck up and get changed! You cost me a business
deal because of your immature bullshits!"
Umiiyak na bumaluktot ang katawan ni Sondra. He pulled her up by the
arm.
"Bumangon ka na!"
Ayaw makisama ng nanlalambot nitong katawan kaya binitawan na niya ang
dalaga.
He tried to understand Sondra during those times. Pero ilang buwan na
ang nakalipas! Sa pananaw kasi ni Maximillian, siya nga ay namatayan din ng ina. At
sa mas mura pang edad kaysa sa dalaga, kaya para saan ang pag-iinarte nito? And if
he tolerated it more, he knew that Sondra would just grow up to become a wimp. Sa
mundong kinagagalawan nila, lalamunin ito panigurado ng buhay ng mga kakumpitensya
ng pamilya sa negosyo kapag namatay ang ama nito.
Then Maximillian turned to the maids and her manager, all of them were
too stunned to move or speak. Karamihan ay nakaawang ang mga labi at may
panghihilakbot o takot sa mga mata.
"Help her get dressed, " marahas niyang hakbang patungo sa mga ito,
minamasahe ng isang kamay ang nanginginig at parang nangangapal na balat ng kanyang
palad na pinampalo sa dalaga.
Doon na nagkukumahog ang mga ito para lapitan ang dalaga. Nanguna ang
matandang katulong na nag-alaga rito mula pagkabata para aluin ito sa pag-iyak.
Naabala naman ang manager at assistant nito sa paghahanda ng mga damit na ipapasuot
sa dalaga. Ang isang katulong ay inihanda na ang banyo para sa pagligo nito.
Nanginginig pa rin siya sa galit. Pero nung huminto siya sa pinto at
nilingon si Sondra, nakaramdam siya ng pagkadismaya sa sarili. Paano niya nagawang
pagbuhatan ito ng kamay?
Marahil sobrang pressured lang siya na patunayan kay Sam na nag-improve
siya sa mga training nito nitong nakaraang mga taon. It was his first business deal
to seal and Sondra's childish outlook because of her mother's death was adding to
his stress.
He puffed out a breath and stole one last glance at Sondra. Kita niya
ang pagyakap nito sa sarili habang umiiyak. His features softened.
You have to be tough, you know. Even I, have no capacity to protect you
from you self-destructing yourself.
At nagulat na lang siya nang mabungaran si Sam. Bahagyang madilim ang
anyo ng lalaki na matiim ang pagkakatitig sa kanya. Inimbita siya nito sa hardin,
magkatabi silang sabay naglakad-lakad.
"She's not a kid anymore," tila paalala nito. "What you did there was
an eye-sore, Max. You can't do that to my daughter anymore, given the common sense
that you're a grown ass man and she's already about to become a woman."
Parang naparalisa siya sa realisasyon na iyon. Kung ganoon... kakaiba
ba ang naging dating niyon sa mga katulong kanina at sa manager ni Sondra? Kaya ba
ganoon na lang ang klase ng mga tingin na nakuha niya mula sa mga ito.
"You know how dirty that appeared to the maid, don't you?"
Her plea seemed to echo in his head. I'm not a kid anymore! Stop
hitting me!
And for an odd reason, it awakened something in Maximillian that
stifled his breath.
It was something that lingered in his mind when Sondra was sixteen...
Shit. Nababaliw na ba siya?
"Sorry, I just lost my shit." Marahas siyang napabuntong-hininga. "I
just lost a business deal negotiation because... because of this."
"You shouldn't tolerate Sondra that much. I know you just want to avoid
any mess she can get into for being difficult at this time, but she has to learn
how to get out of the troubles she makes for herself. And you are avoiding that to
happen by protecting her from the possible consequences of her actions." Napailing-
iling ito. "Oh, God, that's the reason why I am having problems with Jessica,"
banggit nito sa ina ng dalaga. "She spoiled my little princess too much."
"I am not tolerating her in that way. I just want her to get the fuck
up and just get her shit together."
Then he looked away from Sam and continued his thoughts. All I want is
for Sondra to be the same sweet girl she used to be...
Pero sa paglipas ng mga taon, tila palayo ng palayo ang loob ng dalaga
sa kanya...
Kinumutan na ito ni Maximillian. Hinila niya ang upuan sa may dresser
at pinihit iyon sa direksyon paharap sa dalaga. He just sat there with legs parted
wide and watched her sleep as he slowly emptied the tall glass of juice. Mataman
niya lang na pinanood ang pagkawala ng hibla ng hininga sa mapupula nitong mga
labi. Bumagsak ang ilang hibla ng buhok ni Sondra sa maganda nitong mukha.
You have to growup, Sondra...    
***
AN
Hi, everyone! Enjoy reading the first three chapters of #Rough ! <3 <3
Updates for this story will be weekly, every Friday! Looking forward na makasama
kayo weekly sa story na ito as well as Wild, Wild Weston and Between the Stars!
Love,
ANAxoxo

[ 3 ChapterTwo ]
-------------------------------
UMAGA na nang magising si Sondra mula sa pagtulog. Sinapo niya ang nananakit na ulo
at kumurap-kurap. She sighed in relief at the recognition of her own bedroom. Oo
nga pala at nakauwi na siya mula sa Paris. Magulo na ang kanyang kinahihigaan,
nagkalat sa kama ang ilang unan at ang gusot na kumot.
Patagilid siyang humiga at niyakap ang isang unan.
Hindi man lang niya ako pinuntahan o ginising para kamustahin ang trip
ko. Millian used to do that before...
Napapikit siya.
Of course, he won't do that. You gave him the attitude once you saw him
in the airport, Sondra!
Dumilat siya at sumimangot.
Why not? Iniiwasan ko na nga na makita siya, 'di ba? Pero ano? Lalapit-lapit siya
sa akin!
Gigil na binato niya sa kung saan ang yakap na unan at tumihaya. Tumitig siya sa
kisame. It was cream-colored and blank.
I don't know how they found out that I booked an earlier flight. Is Dad monitoring
me? Baka naman tumawag siya sa hotel ko sa Paris. Maybe, that's it.
Nasapo niya ang dibdib.
Nasaan na kaya si Millian? Hmph. He's probably with his Yrina now.
Umupo na si Sondra at tumulala saglit bago nilisan ang kama. Hinawi niya ang
kurtina at halos masilaw siya sa sinag ng araw. Nang maka-adjust ang mga mata,
tantya niya sa sikat ng araw sa labas ay magta-tanghalian na. She rubbed her left
eye and yawned. Pumunta siya ng banyo para ayusin ang sarili.
Nakasuot na si Sondra ng dolphin shorts na pink at fit na puting t-
shirt na may naka-print na pink font na Bad Girl sa bandang dibdib nang masalubong
si Yaya Fely, ang matandang katulong na nag-alaga sa kanya mula pagkabata pa. She
was holding her cellphone in one hand as she smiled sweetly at the woman.
"Good morning," bati niya rito.
Sondra always felt warm when she sees Yaya Fely. Parang lola na kasi
ang turing niya sa katulong na mula pagkabata ay kaagapay na ng kanyang namayapang
ina sa pag-aalaga sa kanya. And when her mother died, ito pa rin ang nag-alaga sa
kanya na may tulong na rin ni Maximillian.
"Good morning, Sonny," bati na nito sa nakasanayan na tawag sa kanya.
"Am I late for lunch?" hinto niya sa harap nito.
"Tamang-tama lang, hija at paluto na ang kakainin ninyo."
She cocked her head to the side. Ninyo? Dad never had lunch with me...
Well... it's the first time in years...
Nakaramdam siya ng kaba. Siguro kaya naisipan ng ama na sabayan siya
mag-lunch ay para kwestiyunin ang napaaga niyang pag-uwi. Pero madalas naman siyang
umuuwi ng taliwas sa schedule na pinapaalam niya sa mga ito. Ugali kasi ng ama na
si Maximillian ang pagsunduin sa kanya, kaya nga pabago-bago siya ng sched, para
makaiwas sa lalaki.
"Sige po, I'll go there now. Thank you, Nanay Fely," paalam niya rito
at dumeretso na sa dining room.
Natigilan si Sondra sa doorway pa lamang nang matanaw kung sino ang
nasa kabisera niyon- si Maximillian.
He toned down his attire from the usual suit and tie. Nakasuot ito ng
polo shirt na itim, bukas ang mga butones at simpleng walking shorts. Sure, he
aged, he was even years older than her, but it was hard to deny the truth that he
aged handsomely. He was manlier with his thick, dark blonde hair, squared jaws,
piercing greyish-blue eyes and slight hints of stubble on the sides of his face and
chin and jaws. Tila may binabasa ito sa cellphone nang mag-angat ng tingin sa
kanya. He caught her eyes then, his sight wandered down on her body.
Sanay na siya sa tila nag-iinspeksyon nitong mga mata sa kanya. Simula nung mag-
dalaga siya, tila under surveillance na nito ang mga sinusuot niya. Ang mga
responsibilidad kasi noon ng tatay niya bilang ama ay parang sinalin na nito kay
Maximillian.
"Hi," balik nito ng tingin sa kanyang mga mata at walang sulyap sa
cellphone na tila in-off iyon bago nilapag sa gilid ng mesa. "How's your sleep?"
 Binaba niya ang tingin, mabagal na lumapit sa upuan sa bandang kanan ng
lalaki.
"It's good," malumanay niyang wika. She was surprised about his
presence, hindi niya nagawang ihanda ang sarili na um-attitude dito.
She pulled a seat and settled on it. Nilapag niya ang bitbit na
cellphone sa mesa.
"How's your photoshoot in Paris?" palumbaba nito habang nakatingin sa
kanya. "Kailan daw ang labas ng pictures mo sa magazine?"
"Next month," walang buhay niyang sagot.
He nodded and straightened from his seat. "Are you just getting fat or
are you wearing older clothes?"
Pinanlakihan niya ito ng mga mata.
"Excuse me?" singhal niya rito. "How dare you assume I am getting fat?"
Matalim na sumulyap ito sa suot niya. "Your clothes are too tight."
"So? I am inside my own house, Millian!" tirik niya ng mga mata sa
lalaki. "And they fit just right for me and I am comfortable in my house clothes."
"And you have a guest," dampot nito sa cellphone para ibulsa iyon. His
bored eyes returned to her.
A guest. Heto na naman ang pait na tila nagsusumiksik sa bawat sulok ng
kanyang pagkatao. Noon ay kaibigan ang turingan nila ni Maximillian. Halos
magkapatid na nga bago pa ito bigla na lang umasta na para niyang tatay. Ngayon ay
bisita na lang ang role ng lalaki kapag kasama niya sa mansyon.
Ever since that night, damang-dama ni Sondra ang malayong agwat na
naging resulta niyon... agwat na dumistansya sa kanilang dalawa.
It was as if, Maximillian only exist in her life just to follow her
father's orders. That and nothing more.
"An unexpected guest, by the way," halukipkip niya na mas nag-emphasize
sa malulusog niyang mga dibdib. It was as if her arms cradled them. "Ano ba ang
sadya mo rito? Don't you have work to do?"
His eyes seemed to wander somewhere, pagkatapos niya kasi magsalita ay
tila doon lang binalik ng lalaki ang tingin sa kanyang mga mata. Tumaas ang sulok
ng labi nito.
"You're so grumpy, Sonny. Jet lag?" His voice was low and inviting.
"Want some juice?"
What's so sexy about a man offering a juice? Bakit ganoon ito makangiti
sa kanya, mabigat ang pagtitig tapos may kung anong nakakakabang lambing sa boses
nito?
"Yes, an orange juice will do," iwas niya ng tingin dito para tingnan
kung may katulong ba na pwedeng tawagin. She always loved orange juice. Kung hindi
siya nakatulog kaagad kahapon, nagpahanda na siya ng orange juice at sandwich. Wala
siyang nakita na pwedeng utusan. Binalik niya ang tingin sa lalaki. "I'll tell the
maid later."
"Hmm," hawak nito sa baba. His forefinger rubbed his lower lip as
interest sparked in his eyes that gazed at her. "I slept here last night," tuwid na
nito ng upo. "That's why I am here."
Dinukot nito ang cellphone at may binasa roon. He was getting and replying to a lot
of messages. Typical Maximillian.
"Walang ka bang gagawin sa office?"
"Kung may gagawin ako sa office, I won't be here," tutok pa rin ang
mata nito sa cellphone at may tina-tap sa screen.
Yeah, right. Kaya pala sobrang busy ka sa phone mo.
Bakit ba ang tagal i-serve ng tanghalian nila? Para siyang malulusaw sa
pagsosolo nila ni Maximillian ngayon.
"Who's that?" tanong na lang niya.
"Yrina," walang sigla nitong sagot.
She rolled her eyes. Yeah, right. Kaya pala tutok na tutok ang lalaki
sa cellphone nito. Mukhang hindi mga matters sa opisina nga ang pinagkakaabalahan
nito sa cellphone. Umayos na siya nang masulyapang binulsa ulit iyon ng lalaki.
"I want to ask something," titig nito sa kanya. "Do you know a good
company, aside the Romualdez' that are negotiable when it comes to supplying
metals?"
Inihilig niya ang ulo. Romualdez ang apelyido nila Yrina. What was
Maximillian trying to do? Nanghihingi ba rito ng tulong si Yrina kung saan pwede
makahanap ng magandang supplier ng bakal na pwedeng i-restructure at re-sell ng
kumpanya ng mga ito. Ilang taon na rin kasing matatag ang kompanya ng mga Romualdez
na manufacturer ng mga matitibay na bakal- mula sa mga ginagamit sa kontruksyon ng
mga gusali, hanggang sa paggawa ng mga sasakyan. Lingid sa kaalaman ng lahat na
minsan ay sa ibang manufacturer kumukuha ang mga ito ng bakal at kino-customize
lang iyon ng kaunti para palabasin na sarili nilang produkto ang bakal.
At bilang sagot sa tanong ng lalaki, oo, may kilala siya. Pero isa
lang. Hindi naman siya ganoon kapamilyar sa mga negosyo sa Pilipinas. Mas involved
siya sa modeling kaysa sa business world ng kanyang ama at ni Maximillian.
"Yes, I know one," palumbaba niya. "Renante's."
He let out a groan. Hindi niya alam kung bakit tila may disgusto si
Maximillian kay Renante. Mula pagka-high school ay best friend na niya si Renante.
They used to share a lot of things in common, she and Maximillian, pero kung ano
ang komportable niya kay Renante, siya namang tila pagkairita nito kahit wala
namang ginagawa sa lalaki.
"Aside from Renante's?" expectant na titig nito sa kanya.
"Look, I am only focused on modeling, Millian," lahad niya ng mga
kamay. "Why don't you use Google?"
"Maybe I should start looking for smaller metalworks businesses," he
murmured. Bumalik na naman ito sa sariling cellphone at nag-tap-tap.
She let out a sigh. The attention of a man like Maximillian was really
hard to catch.
Siyang pag-ring ng cellphone niya. Mabilis na sinagot ni Sonny ang
tawag. Renante was her saving grace. Sa wakas at hindi na niya kakailanganin pa na
makipag-deal sa pagkairita kay Maximillian, ganoon na rin sa pag-inda sa tiim ng
mga titig nito.
"Renante!" masigla niyang bati sa tumawag.
I've been calling you since last night! bungad nito pero walang bahid
ng galit ang boses. I also called this morning, pero hindi mo ako sinasagot. What
happened to our meeting?
Oo nga pala at nakiusap siya kay Renante na sunduin nito sa airport...
She bit her lower lip. Patay. Paano niya kaya iyon ipapaliwanag sa
lalaki nang hindi umaalis sa harapan ni Maximillian na nakatitig na ngayon sa
kanya? Sa oras na umalis siya, panigurado na bubuntot ito. Extreme ang paternal
instinct ni Maximillian sa kanya. He would have no problem eavesdropping, kahit na
magtago pa siya, lalo na kapag si Renante ang kanyang kausap.
"Can we meet this evening na lang?" she sweetly replied, avoiding
Maximillian's stare. "Kasi ano... kagigising ko lang."
Well, sure. Are you in a hotel or at home already? Hinintay ka ni June
sa airport kahapon- tukoy nito sa personal driver. I got stuck in a meeting
yesterday so, I told him to pick you up. Medyo na-traffic daw siya kaya sorry ng
sorry kahapon sa akin. Baka hindi mo na raw siya nahintay kasi.
"It's alright," mahina niyang tawa. "Yes, I am already home, Renante."
Siyang dating ng mga katulong para i-serve ang tanghalian. Halos
maglaway siya nang maamoy ang paborito niyang sinigang na baboy.
Who picked you up?
"Well..." sumaglit ang sulyap niya ay Maximillian na nilalapag na ang
napkin sa kandungan nito.
That silence, may panunukso sa tinig nito. It's Maximillian.
"Yes," alanganin niyang tawa nang mapunta na naman sa kanya ang matalim
na titig ng lalaki.
How did they find out?
Hati na ang atensyon niya dahil sa nagbabantang tingin ni Maximillian.
Sonny?
Hindi niya mahagilap pa ang sasabihin. Maximillian could display
authority by just one look. Ayaw niyang magmukhang madaling iintimidate pero hindi
maikaila ni Sondra sa sarili na may kung anong demand ang titig ng lalaki.
"No phones while eating, Sondra!" mabigat na saway na nito sa kanya.
Natigilan tuloy ang katulong na nagsasalin ng orange juice sa tall
glass ng binata. Sinulyapan ito ni Maximillian kaya nagpatuloy na sa pagsasalin sa
mga baso.
"Well, Renante-" balik niya sa kausap.
"Sondra!"
"I'll call you later!" nagmamadaling paalam niya at binaba na ang
cellphone. "Geez, Millian! Nakakahiya kay Renante!"
"It's rude to be on the phone kapag kakain na," relaxed na tuwid na
nito ng pagkakaupo at dinampot na ang katapat nito na bowl ng kanin para salinan
ang pinggan niya.
"I'm freaking twenty-eight years old! Stop telling me what to do!"
"Then start acting like one," patay-malisya nitong lipat naman ng
pagsasalin ng kanin sa sarili nitong pinggan.
"I want to talk to Renante, okay?"
"You're going to see him later, right?" his eyes sparked. "Then that's
the time you talk to him. You're with me, so you'll talk to me."
At ano ang pag-uusapan natin, ang paghahanap niyang Yrina mo ng metal
supplier? Oh, please, Millian! You're really testing my patience!
.
.
***
.
.
THERE was a knock on the door. Naka-underwear lang si Sondra habang nakatayo sa
tapat ng body mirror. Nagkalat sa kama ang mga damit na pinagpipilian niya. Ilang
oras na kasi siyang panay ang pose sa harap ng sariling repleksyon para makapili ng
magadang isusuot sa pagkikita nila ni Renante.
She threw the red dress on the hanger she was holding on the bed.
Pagkatapos at hinablot ang robe na pink na nakasabit sa gilid ng salamin at sinuot
iyon. Naglalakad na siya patungo sa pinto habang hinihigpitan ang pagkakatali niyon
sa bewang.
Muli siyang nakarinig ng pagkatok.
Pagkabukas ng pinto, bumungad sa kanya si Maximillian.
"Not yet dressed?" walang emosyon na pasada nito ng tingin sa kanya.
She really didn't like the way his eyes surveyed her. Pakiramdam niya
lagi ay gusto niyang maghubad...
It was insane. It was maddening. At naiinis siya sa ganoong epekto ng
lalaki. She clutched on her robe and secured the neckline from revealing too much.
"6 PM ang usapan namin ni Renante. I have about an hour to decide what
to wear."
"Well," sulyap ng lalaki sa suot na relo, "you have forty minutes left.
Bibiyahe ka pa. Saan ba kayo magkikita ni Renante?"
Maxiillian was subtle, pero sa tagal na nakasama niya noon ang lalaki,
kabisado na ni Sondra ang ugali nito. He was already collecting information.
"Hmm?" usig nito sa pananahimik niya.
"None of your business-" isasara na niya ang pinto pero maagap na
tinukod ng lalaki doon ang kamay. He lunged forward, closing in the gap between
them as his testy eyes leered down on her.
"It's just a simple question, Sonny."
"Bakit ba?"
"Baka madaanan ko, kaya isasabay sana kita," sarkastiko nitong ngiti.
"No, no, no," kaya niyang makipagkumpitensya sa ngiti nito ng pilit
niyang ngiti. "You go ahead. Ayoko naman na paghintayin ka, baka emergency iyang
pupuntahan mo." She stepped back and waved a hand. "Isa pa, susunduin naman ako ni
Renante, so you can leave now."
Of course, that was a lie. Hindi siya masusundo ng lalaki dahil saktong
5:30 ang labas nito. Magkikita sila sa restaurant na mas malapit sa kumpanya nito.
It was not a big deal for the both of them kung susunduin siya ni Renante o hindi,
magkaibigan lang naman kasi sila.
"Okay," atras na nito at inalis ang nakatukod na kamay sa pinto. "But
at least, tell me where you are going."
"You'll see on TV," pilyang kindat niya rito bago sinarahan si
Maximillian ng pinto. Ini-lock niya iyon agad. At nang hindi na nag-abala pa na
kumatok ang lalaki, doon na siya nakahinga ng maluwag.
"Now, what to wear," balik ni Sondra sa nagkalat niyang mga damit sa
kama.
.
.
LATE na nakarating si Sondra sa restaurant na napag-usapan nila ni Renante. It was
situated at a rooftop in Makati. Nang matanaw ang kaibigan na nakaupo na sa pina-
reserve na mesa kung saan katabi lang nila ang balkonahe, mabilis na lumapit siya
rito.
Patayo na sana si Renante para salubungin siya pero naunang yumuko si
Sondra para bumeso sa pisngi nito.
"Sorry, I am late, Renante!" tungo niya sa uupuan katapat ng lalaki.
Maagap na tumayo si Renante, bakas ang bahagyang pagkapagod marahil
dahil mula sa trabaho sa opisina ay dumeretso ito agad sa restaurant. He was still
wearing his neat bluish corporate suit and tie. Tuwid ang itim na buhok ng lalaki,
may malinis na haircut at may suot na eyeglasses. Mula pagkabata pa kasi ay may
kondisyon na talaga ito sa mata.
Pinaghila siya nito ng upuan. Inangat ni Sondra ang mga mata sa lalaki
at matamis itong nginitian. He smiled back, gentle and genuine. Isa iyon sa mga
features ng lalaki na dahilan ng pagiging komportable niya rito. There was
something assuring with his smile.
"Thank you," upo ni Sondra.
Renante gave her chair the right push before occupying his own.
Nagtama ang mga mata nila at kapwa mahinang natawa.
"How's the flight?" pangangamusta agad ng binata. "Is Maximillian
upset you came earlier than expected?"
"I think sanay na siya," buntong-hininga ni Sondra. Panakaw ang naging
sulyap niya sa labas ng balkonahe kung saan tanaw na tanaw nila ang buong siyudad
ng Makati na nilukob ng kadiliman ng gabi kaya nangingibabaw ang pagkislap ng mga
ilaw ng sasakyan, mga bintana ng gusali at iba pa mula sa kanilang puwesto.
"Ang tiyaga niya talaga. Ano ba ang tiningin sa iyo ni Maximillian,
five-year-old?"
Hindi na niya nakuha pang ngumiti sa sinabi nito. Masakit lang talaga
ang katotohanan na hindi na magbabago pa ang tingin sa kanya ni Maximillian. Na isa
siyang bata para rito... kailangan lagi ng agapay. She knew rebelling against him
would not cut it, but she had no other options. Hindi naman pwedeng magsunud-
sunuran na lang siya rito.
"Kaya nga gusto kitang nakakasama, Renante," titig niya rito. "I feel
so free when I am with you. I feel free to do whatever makes me happy."
Tumaas lang ang sulok ng labi nito. There was humility in his eyes as
he lowered them.
"Kaya lalong mainis sa akin si Maximillian, eh."
"Oh, don't mind him!" kumpas niya ng kamay. "I bought this one from
Paris," pagbibida niya sa suot na dress na rose pink, "do you like it?"
"Like? I love it, Sondra," maluwag na suyod ng paningin nito sa kanyang
kabuuan- mula sa kanyang alon-alon na buhok na may headband na may mini-crown sa
bandang right side hanggang sa suot niyang dress na humahapit sa hubog ng kanyang
katawan. She matched her attire with a pair of white high heels and a silver
bracelet. "Nahuli nga ako sa pagtayo kanina kasi natulala ako sa hitsura mo
ngayon!"
"Bolero as always, but thank you," tawa niya. "After we eat, why don't
we go bar hopping, hmmm?"
 "I'm tired from work, honestly," angat na ng lalaki sa menu card sa
harapan nito. "Let's just savor the night here- you and me, and just catch up on
each other."
It was not to her liking. She wanted to get wasted. May pangako siya
kay Maximillian na makikita nito sa TV kung saan siya pupunta ngayong gabi. Pero
nangibabaw ang awa niya kay Renante, he looked pretty stressed and he was being
honest about it.
"Please?" pakiusap nito. "Don't you like the view here? I chose this
spot for you."
Muling tumingin si Sondra sa tanawin sa kabila ng balkonahe, sa
nagkikislapang mga ilaw ng siyudad. There was a candlelight table setting in front
of her, with nice cloths and a red rose... yet, she could only internally sigh.
She knew everything would feel more romantic withMaximillian.

[ 4 ChapterThree ]
-------------------------------

HINDI na hinintay pa ni Maximillian na masigurado kung susunduin nga si Sondra ni

Renante. Tulad ng asumpsyon ng dalaga, may importante nga siyang lakad kaya naman
umalis din siya kaagad sa mansyon.
May napag-usapan kasi siyang dinner na pupuntahan kasama si Yrina at
ang mga magulang nito. He was getting tired of how traditional the Romualdez' are
but he had to comply anyway. Ilang taon na rin na sinusuyo ang mga ito ng ama ni
Sondra para maging distributor ng Gold Gears pero sa sobrang taas kung mag-demand
ng mga ito ng presyo, medyo naudlot iyon.
He knew they were increasing prices for having an idea about the
millions that Gold Gears earn every year.
Hanggang sa napunta sila sa proposisyon na kung ikakasal sila ni Yrina
ay papayag ang mga Romualdez na maging supplier ng Gold Gears sa kondisyon na gusto
nila.
Samuel insisted that they grab the chance. After all, ang pagkakaalam
din ng lalaki ay wala siyang anumang interes sa kahit sinong babae. Kaya palagay
nito ay wala namang masama kung ikasal siya kay Yrina. If things did not work out
fine, they can have an annulment. Ang mahalaga lang dito ay ang makuha ang supplier
at ma-bound ang mga ito sa isang kontrata na sila ang mas makikinabang sa
kasunduan.
That's how manipulative Samuel was. And although it sounded evil,
Maximillian was somehow impressed by that. If a man was capable to get what he
wants, why not get it, right?
He didn't mind. After all... there's an annulment....
Ang kinababahala lang niya ay si Yrina. She was obviously...
His thoughts stopped upon seeing their table in that restaurant.
Magalang ang naging pag ngiti niya sa mga ito bago inokupa ang upuan sa tabi ni
Yrina. Tinaas nito ang kamay, at alam niya na ang gagawin. He took it and kissed
the top of her hand.
She smiled at him serenely.
Yrina's features loudly exude a posh lifestyle. Her skin was tanned to
perfection and smooth. She glowed pleasantly and wore a decent pencil-skirted white
dress. Maayos na nakapusod ang itim nitong buhok at nakasabit sa tainga ang diamond
drop earrings.
Her lips were painted in a nude lipstick that complemented her so well.
May pagka-chinita ang mga mata. She had subtle and womanly looks.
"It's so nice to have dinner with you," maluwag niyang ngiti sa mga
ito.
"We don't beat around the bush, Mr. Gold and you know that," relaxed na
wika ng ama ng dalaga na si Jerico Romualdez III. "We have concerns about the
wedding that we think are best to talk about personally and between us."
 He lowered his gaze. Pilit ang naging kanyang pag ngiti ngunit may
kalakip na pagkainis.
"What could possibly be the concern, sweetheart?" sulyap niya kay
Yrina.
"You're not being cooperative with the preparations," wika ng nanay
nito na si Guada.
"How come I am not?" kalmado niyang saad habang nilalatag sa kandungan
ang table napkin.
"You see," patuloy ng ginang, mas singkit ito sa anak at patulis pa ang
natural na kurba ng kilay, "Yrina's hands are full with all these preparations and
you rarely even help her out."
"A family business with a net worth of 20 million, Mrs. Romualdez,"
maluwag niyang ngisi, "and we can't afford to get an experienced wedding planner to
assist?"
"It's about the personal touches for the wedding," pailalim at tila
nagbabanta nitong titig. "How are we supposed to know what colors you like, Mr.
Gold? What kind of songs to play? How the invitations should look like? You even
forgot your fitting yesterday."
Pigil niya ang matawa. "I told you, Sondra is my priority above
anything else. I picked her up from the airport," kampanteng sandal niya sa
kinauupuan. "Now, " tapon niya ng tingin kay Mr. Romualdez, "would it be alright to
ask you, Mr. Romuladez if you helped for the preparations for your wedding with
Mrs. Romualdez here?"
Gulat na nagkatinginan lang ang mag-asawa. Maximillian stole a glance
at Yrina. Kita niya ang bahid ng pagsimangot sa mga labi nito bago pilit na ngumiti
at yumuko at tumango-tango.
"It's not a big kind of a deal now, isn't it?" balik niya ng tingin sa
mag-asawa. "All a man's concern at this kind of event is if he's getting married or
not, right? And it will be quite rude if we don't give all the freedom to the bride
to fulfill her own dream wedding, with plans according to her own sole
expectations."
Mataray na umiwas na lang ng tingin sa kanya si Mrs. Romualdez. Mr.
Romualdez just cleared his throat and tensely loosened the necktie he was wearing.
"Shall I order for the table?" masiglang pag-iiba na ni Maximillian sa
topic.
"Yrina?" sulyap ng ama ni Yrina rito.
"I would have what you'll have, Maximillian," tila mahinhin na sulyap
nito sa kanya na may kalakip na ngiti.
Mas lalong naging pilit ang kanyang ngiti. Yrina could not even stand
up for herself. Kailangan pa nito na gamitin ang mga magulang o kung kanino man ito
nakadepende para lang makuha ang gusto o mangyari ang gusto nito.
Maximilliandefinitely didn't want Sondra to be molded into someone like Yrina.    
.
.
***
.
.
PAGKATAPOS ng hapunan kasama ang mga Romualdez ay nagpaalam na agad si Maximillian
sa mga ito. He reasoned out that he had more matters to review and papers to study
before signing. Pero ang totoo ay nag-aalala na siya dahil wala siyang kaide-ideya
kung saan magkikita sila Sondra at Renante.
You'll see on TV, sagot sa kanya kanina ng dalaga.
At naniniwala roon si Maximillian. That woman just loved to tick him
off.
He was not against Sondra's desire to be independent. Pero nakikita
niya na hindi pa nito kayang kontrolin ang sarili kaya paano niya mahahayaan ang
dalaga na magsariling buhay? Mabuti na nga lang at naging abala ito sa tatlong
magkakasunod na mga photo shoots. Nung nakaraang buwan kasi ay nasangkot daw ang
dalaga sa isang sabunutan sa fashion show na dapat ay rarampahan nito.
 The dispute itself was not publicized. Binayaran ni Maximillian ang mga
dapat bayaran para hindi na maeskandalo pa ang dalaga. Bukod doon ay hindi na rin
tumuloy pa si Sondra sa fashion show na iyon.
Walang nakakaalam ng dahilan kung bakit nakipagsabunutan ito sa kapwa
modelo na Heidi raw ang pangalan. None of the girls even bothered to explain. At
hindi na rin pinilit pa ni Maximillian si Sondra na sabihin ang pinag-awayan ng mga
ito. Alam naman niya na tatarayan lang siya ng dalaga.
Nasa tapat na siya ng mansyon, Sir.
"You sure?" hakbang ni Maximillian sa may bintana at maingat na hinawi
ang makapal na kurtina.
He squint his eyes and saw Sondra walking away from the residence. Lalong naningkit
tuloy ang mga mata niya. Malamang ay binaba ito ni Renante sa tapat ng porch at
iniwanan na lang doon.
Walang kwenta. He's not even making sure she went inside the house.
Sir, wika ulit ng kausap niya sa cellphone, naglalakad siya papunta yata sa gate.
"I can see it. You can leave now. Baka makita ka pa niya," aniya sa inutusang guard
na tagamasid lang ng dalaga mula sa malayo ang assignment. Walang paalam na pinatay
ni Maximillian ang cellphone para tunguhin ang sasakyan at ihanda iyon.
Tinanaw lang niya ang dalaga na lumabas ng gate. Nakipagtalo pa ito sa bantay doon
na gwardiya. Nang makalabas ay tumayo roon at tila may hinihintay.
.
.
INEKIS ni Sondra ang mga braso at sumandal sa pader katabi ng mataas na bakal na
gate ng kanilang mansyon. Doon niya hihintayin ang mga kaibigan na sila Stacey.
Her cellphone rang again. Mabilis niya iyong sinagot.
"Nasaan na kayo banda?" bungad niya.
Are you sure you want to join? Renante might not like it. Especially
your daddy Max.
Gumusot ang maganda niyang mukha. "He's not my daddy, just pick me up
already, will you?"
Naghalakhakan ang mga kaibigan niya. Malamang ay naka-loud speaker siya
at naririnig ng lahat. Damang-dama niya na nasa mood talaga ang mga ito mag-club.
Medyo nakainom na ang mga ito. Ganoon naman talaga sila, iinom muna ng kaunti bago
ituloy iyon sa club na pupuntahan.
We just want a good time, we don't want no drama, no, no, no, drama,
ha?
"He's most probably in his own penthouse already," she rolled her eyes.
"He won't have the time to give chase, okay? So relax your ass, baby Stacey."
At kapwa sila natawa.
We're close.
"Great," masigla niyang ngiti.
She found the need to go clubbing tonight to shake Maximillian off her
mind for a while. Minsanan na lang din naman niya iyon nagagawa dahil busy rin
naman siya sa pagmomodelo at limitado lang din ang mga lugar na pwede niyang
puntahan lalo na at kilala siyang tao.
Ilang minuto pa at huminto na sa tapat niya ang isang itim na roofless
BMW, excited na bumukas ang likurang pinto ng sasakyan at nakipagsisikan si Sondra
sa mga babaeng kaibigan. Nasa manibela ang nobyo ni Cynthia na si Vernon. Katabi
niya sa likod si Stacey, Kylie at Fritzie.
"The bad girls are now complete!" malakas na tawa ni Stacey. "Let's go,
go, go, Vernon!"
Nagtawanan pa ang mga ito bago mabilis na niliko ng lalaki ang kotse at
pinaharurot iyon sa club na kanilang pupuntahan.
Puno na ang club nang marating iyon ng grupo nila Sondra. They made a
bad-ass entrance, lalo na at mga fashion model sila ni Vernon at Fritzie kaya
napapatingin ang ilan sa mga nadadaanan nila sa nagsisiksikan na kapal ng mga tao
roon. Nakakabingi ngunit nakakabuhay ng dugo ang tugtugin. Masayang inokupa nila
ang isang mesa, at ang inuman ay sinamahan pa ng masayang kwentuhan.
Nang malasing ng kaunti, makulit na hinatak na ni Cynthia ang nobyong
si Vernon. Sumunod na rin si Fritzie sa pag-alis nang may matipuhang lalaki. Silang
tatlo na lang tuloy nila Kylie at Stacey ang naiwan.
"Come on, we're serving looks tonight, let's join them dancing!" lasing
na tawa ni Stacey at bigla-biglang tumayo. Panay ang kurap nito sa namumungay na
mga mata. "I'll go search for... for a hot partner, girls."
"Noooo!" pinagtulungan nila na hilain ito pabalik sa upuan, bumagsak
tuloy ito sa kandungan nilang dalawa.
Matapos magulat, sabay na naghalakhakan silang tatlo.
Konting inuman pa at nagkakantahan na sila ng hindi nakakasabay sa
singer ng pinapatugtog na club remix. Ilang minuto pa at seryoso na ang usapan
nila.
"Heto ah, curiosity lang." Kylie's voice was slurry, her long, straight
hair was a little disheveled, iyon ay dahil sa kakulitan nila nang makainom ng
marami-rami kanina. "How's Paris?" tapon nito ng natatawang sulyap sa kanya. "Have
you French kissed some hot guys there?"
"My God!" Sondra threw her head back and laughed. "I went there for a
shoot, girls!" panlalaki niya ng mga mata sa dalawa.
"Boring!" tawa ni Stacey na sinabayan na rin ni Kylie.
"A man is not my priority right now," taas niya ng mga kamay. "I'm fine
without one, thank you!"
"Oh, there you go, acting like a big girl and all that, Sonny girl!"
silip sa kanya ni Stacey, nasa pagitan kasi nila si Kylie. "Sometimes, it feels
good to have a man, you know, princess!" pabirong hablot nito sa maliit na korona
na disenyo ng kanyang headband pero hindi naman iyon hinubad mula sa kanyand ulo.
Umatras lang si Sondra at natatawang tinabig ang kamay nito.
"Yeah, someone to treat you like a princess," sang-ayon ni Kylie.
"Bakit ako ang kinukulit ninyo? Why don't you go look for your own man
first?" panunukso na niya sa mga kaibigan na katulad niyang single din.
"Kaya nga kinukulit na kita," pabirong tulak ng hintuturo ni Stace sa
balikat ni Sondra, "Gigil na ako kay Renante!"
"Then go and get Renante! Ship ko naman kayo, no?"
"He obviously likes you, duh," iling nito at dinampot ang inumin para
lumagok. Bumalik na tingin ng kaibigan sa kanya.
"He doesn't like me like that! We're friends since high school, close
na BFF kami, that is all." At tumanaw si Sondra sa dance floor. She bit her lower
lip and for some reason, was feeling brave to take chances. "If you want assurance,
go and find me a guy now."
"No," iling nito. "I don't want Renante to kill me."
"We're not in a relationship so, you're not gonna die, girl. Come on,
find me a hunk. I'll wait here."
"Why me? Ako pa talaga, huh?"
"Who's asking the favor here?"
Lalo lang lumakas ang tawanan dahil nagiging pilya na silang tatlo.
"Fine," nguso ni Stacey at pabiro siyang kinurot sa braso. "Ano naman
ang gagawin mo sa guy?"
"Take a pic of us kissing, ganoon," she shrugged. "Then we'll be all
flirty with him and all that. That's all. Then we go home happy!"
"Loka-loka ka talaga, Sondra!" tayo nito, medyo gumewang pa. "Wait for
me here!" At kay Kylie naman napunta ang tingin nito. "You keep an eye on her, baka
umatras sa usapan."
"Excuse me!" nakangangang tawa lang ni Sondra.
Stacey turned to leave, her sexy hips swaying. Sexy naman talaga ito
kahit na simpleng puting tank top ang suot dahil may maganda naman itong hinaharap.
Bukod doon ay bumagay sa babae ang pixie cut nitong buhok.
Nagkulitan pa sila ni Kylie habang hinihintay ang pagbalik ng kaibigan.
"What's taking her so long?" Sondra slurred, her lips red and moist
with liquor. "Baka siya na ang nakipag-flirt sa hunk for me, ha?"
Kylie giggled. Sumandal ito sa kanyang balikat. "Hindi 'yan. She's so
into Renante and you know that, giiiirl!"
 Pilyang tumawa siya at naghagilap ng pwedeng pang-piring. Nakuha niya
sa maliit na shoulder bag ang eye cover na ginagamit kapag natutulog siya sa mga
biyahe.
"Hey," mapungay ang mga mata na tuwid ni Kylie ng upo. "What are you
going to do?"
Napabungisngis siya habang sinusuot iyon. "Kunwari nakatulog na ako sa
sobrang tagal niya."
"You filthy bitch!" tawa nito. "I'll pretend to be asleep too!"
"Palit tayo ng pwesto pala," kapa ni Sondra dahil wala na siyang
makita. "Para hindi mahirapan 'yung hunk na tumabi sa akin."
Kapwa sila tumawa sa naisip na trip gawin kapag bumalik na si Stacey.
Ilang minuto pa at humupa na ang excitement nila. Masyadong matagal kasi itong
bumalik na talagang nakakapagtaka rin naman.
"Kylie?" silip niya sa katabi. "Kylie, she's taking too long. Let's
look for Stay-Stay."
Maingat na hinablot niya sa baba ang kaibigan na bagsak na ang mga
balikat. Nang maiharap ito sa kanya ay tila malalim na ang pagkakatulog ni Kylie.
Sondra looked around.
Where are they? I can't find Stacey if Kylie will be left here all
alone.
Muli niyang sinuot ang eye cover. Stacey will be back soon. I have to
go on with my prank.
At mahina siyang natawa.
Sumandal si Sondra sa kinauupuan at nagpanggap na natutulog. Until she
heard a faint voice. Hirap siyang maunawaan ang sinasabi niyon dahil sa ingay ng
tugtugin sa club. Sila nga kanina nila Kylie, nilalapit pa ang mukha sa katabi at
sumisigaw para magkarinigan lang.
Then a hand grabbed her arm, pulling her to stand. Hinagod ng kanyang
palad ang braso na iyon at hindi mapigilan ang pilyang pagtawa.
"Oooh, Stacey, how did you know I kinda got the hots for men with fur?"
Nakangising hinablot niya ang lalaki at malikot na naghanap ang kanyang
kamay. Nakapa agad ni Sondra ang panga nito at hinila payuko ang kaharap para
siilin ng halik sa mga labi. He seemed shocked, motionless as her lips began
hungrily sucking on his lower lip, then his upper lip. Then she licked underneath
his upper set of teeth, feeling their flat and smooth end.
Mas nilaliman pa niya ang paghalik at inihilig ang ulo habang mariing
tinutulak ng kanyang kamay ang likuran ng batok nito. Kinailangan niyang iyakap ang
isang hita sa binti nito para lang manatili ang magandang posisyon na iyon at hindi
maghiwalay ang kanilang mga labi.
His hands were frantic. She felt him harden in tension— his built and
even between the thighs. It felt so good she could not help rubbing against him,
arising his panic. His hands seemed lost and not know where to hold. Dumulas ang
mga iyon sa kanyang hita na tila balak nitong alisin nung iyakap niya sa binti
nito, pero mariing dumulas lang ang palad nito sa balat niya, humagod sa kanyang
hita at lumipat sa bewang para ilayo ang kanyang balakang na maingat na kumikiskis
sa katigasan nito. But she thrusted back to him, slamming her against his bulge
which resulted to feeling his lips escaped a breathy moan.
She could not stop herself from kissing those lips. They were
inexplicably delicious. She must be out of her wits for being so brave... this
brave...
Then she felt his tongue flick against her lips. It ignited a stirring
sensation between her thighs. Excited panic pounded in her chest.
Nagulat siya nang maramdaman ang mga kamay nito na humigpit sa kanyang
mga braso at hinila siya palayo rito. Sinundan iyon ng marahas na paghatak nito sa
suot niyang eye cover pababa. Kumurap-kurap si Sondra na medyo nasilaw sa biglang
pagdaan ng malikot na makulay na ilaw sa kanyang direksyon na tumama mismo sa
kanyang mukha.
Hindi pa siya nakakakita ng maayos ay yumuko na ang lalaki at dinampot
ang kanyang bag bago siya hinablot sa braso.
As he tugged her, before he turned his head away, hervision cleared. Nahuli niya
ang madilim na anyo ni Maximillian bago pumihit anglalaki patalikod at hinila siya
palabas ng club.
***
AN
May malalagot at may maha-highblood next week, tsk, tsk! hahaha! <3 <3
Kitakits next week on Friday for new chapters para sa #Rough ! ;) Excited na ako sa
magiging sermon ni Maximillian. May learnings na naman tayo, hahaha! XD
Love,
ANAxoxo

[ 5 ChapterFour ]
-------------------------------

HININTO ng binata ang itim nitong Porsche sa tapat ng isang may kalakihang bahay sa
isang exclusive na subdivision. Nakahalukipkip pa rin si Sonny nang maramdaman ang
paglingon nito. She threw him back a glare.
"Ano?" singhal niya rito.
He gestured his head to her friend at the back. Naroon pa rin si Kylie,
nakahiga sa backseat at bagsak pa rin ang tulog na katawan sa sobrang kalasingan.
Bumalik sa lalaki ang nagtatanong niyang tingin.
"Dalhin mo na siya sa loob," he voiced out.
"Bakit ako?" atras niya. "Buhat mo na siya kanina, 'di ba?"
Kanina lang ay tila nag-tug of war pa sila ni Maximillian habang hinahatak
siya ng lalaki palabas ng bar. But she began blurting out about Kylie. Nag-alala
kasi siya na maiiwan ang kaibigan na walang malay at mag-isa, kaya binuhat na ito
ng lalaki at pinauna siya ng lakad pasakay sa naghihintay nitong kotse.
"Dahil maraming tao," mariin nitong wika, matiim ang mga mata sa kanya. "Now
go and get your friend out of here."
"I'm wearing heels!" she whined.
"So?"
"I can't carry her!"
"Ako ba ang kainuman niya?" pagtataas nito ng boses. "Sondra, you invited
that girl with you! So, she's you're responsibility and not mine! Ikaw ang mag-
asikaso diyan! Ibaba mo na iyan sa kotse ko at baka magising iyan at maisipan pa na
sukahan ang seat sa likod!"
Hindi talaga magpapatalo ang lalaking ito. Bubulong-bulong na niyuko niya ang
mga paa para hubarin ang suot na heels. Maximillian just eyed on her intently,
seemingly making sure she would not try to do something funny. Pagkatapos hubarin
iyon ay lumabas na siya at binuksan ang pinto sa backseat. Tumunghay siya para
paakbayin sa kanya si Kylie at pasandalin ang ulo nito sa balikat niya.
She let out a grunt as she struggled to pull her friend out of the car.
Awtomatikong hinagilap ng kanyang mga mata si Maximillian na nakaharap lang
sa kanila habang nakapatong ang braso sa ibabaw ng back rest ng kinauupuan nito. He
met her pleading gaze and narrowed his eyes on her.
Sondra sulked. Ano pa ba ang aasahan niya sa lalaki? He loved torturing her,
no way he would offer help.
Nang mailabas si Kylie kasama niya, inakay ito ni Sondra papunta sa gate ng
tinitirahan nitong mansyon. Sinalubong sila ng guard na siyang pinagbuhat na niya
sa kaibigan papasok sa tirahan nito. Tinanaw na lang ni Sondra ang mga ito para
siguraduhing nakapasok na sa bahay nito si Kylie. She saw the guard welcomed b y
some shocked maids. At ang mga ito na ang umalalay sa kanilang amo bago pinaalis
ang guard na bumalik na sa pwesto nito.
Mabigat ang buntong-hininga na pinakawalan niya bago bumalik sa tabi ni
Maximillian sa kotse nito. Kumalabog pasara ang pinto at nahuli niya ang pagpunas
ng hintuturo ng lalaki sa ilalim ng labi nito. He instinctively put down his hand
and placed them on the stick shift and steering wheel.
The man was too self-righteous. Alam niya na nagtitimpi lang ito dahil noon
pa man ay safe driving na ang lagi nitong bukambibig. Driving mad would compromise
their safety, kaya naman kung nananahimik ngayon ang lalaki, alam ni Sondra na
hindi ibig sabihin niyon ay abswelto na siya sa sermon nito.
.
.
PAGKAPASOK ng mansyon, pabalibag na sinara ni Maximillian ang pinto. Paglingon,
nagmamadaling tinungo ni Sondra ang grand stairs para panhikin ang silid nito.
Bitbit ng dalaga ang shoulder bag nito at pares ng hinubad na sapatos kanina.
"Sondra!" galit niyang tawag dito. "We're not yet done!"
The woman turned to him, a dangerous defiant beauty with an air of an
offended princess.
"I've had enough for tonight, okay?" angil nito. "Pwede ba na ireserba mo
naman para bukas iyang sermon mo?"
Habang nagsasalita ay malalaki ang hakbang na inakyan niya ang hagdan para
mahablot sa braso ang dalaga.
"To the garden!" he growled, clutching her arm tightly.
"Ayoko!" pumiglas nito. "Let me go, will you!"
Pero ano nga ba ang laban nito sa lakas niya? Nabitawan na nito ang bitbit na
mga sapatos para hablutin ang braso niya at tanggalin sa pagkakakapit sa kanya.
He effortlessly pulled her down the stairs and they headed toward the garden.
The swimming pool blue and cooly lit, the rows of trees overshadowed the flat layer
of grass and flowering bushes.
"Sit!" turo niya sa upuan malapit sa pool nang mabitawan ang dalaga.
"I'm not your bitch dog," she seethed. "What else do you want? I didn't mean
to kiss you! Stacey was supposed to bring me this guy and--"
His jaws tensed. "So, that's what you and your friends go clubbing for, huh?
To harass some men? Go flirting around and kissing and then what? You'll end up in
a--"
"Harass!?" disbelief was in her tone, interrupting him.
"That club--" turo niya sa kung saan at hindi na tinuloy pa ang sinasabi
kanina, "--is mixed with strangers, most probably people that does not really live
around this city. What are the odds na may AIDS iyang mga lalaking hinahalikan
mo?!"
She was taken aback.
"AIDS?" tiklop ng mga braso nito para damahin ang mga labi.
"Damn you, wala akong AIDS!" tabig niya sa mga daliri ng dalaga na nasa mga
labi. "I mean those men in that club! You'd rather die because of those filthy
idiots you don't know--"
"AIDS can happen to anyone. Hindi sila dapat pinandidirihan," she spat. "And
so what? At least, I'll die happy!" at tinakbuhan na siya nito paalis.
"Sige lang!" pagod na pamewang na lang niya.
Nakapasok na ang dalaga nang dumapo ang mga daliri niya sa sariling mga labi,
maingat na dinama ang tila ba pagpintig niyon. Damn, that kiss was so brutal. Her
lips and tongue splitted his sanity with their intensity. His worried eyes returned
to where he last saw Sondra. How many kisses did it take for her to be such an
expert?
Humihingal sa masidhing emosyon pa rin si Maximillian nang bumalik na sa loob
ng mansyon. His hand raised to comb his blonde hair when he saw a maid carrying a
mug of coffee.
"Para kanino iyan?" salubong niya sa katulong. "I think Sondra would prefer
some cupcakes right now, and some cold milk."
Maximillian knew things that could make Sondra feel better. Kabisado niya ito
na para bang harap at likod ng kanyang palad.
Pero kung ganoon, bakit hirap na hirap sila ngayon magkasundo ng dalaga?
"Good evening, Sir," bati nito. "Para po ito kay Sir Samuel. Nandito po kasi
siya kasama si Sir Villaluz."
Villaluz. Ibig sabihin, pwedeng ang nakatatandang Villaluz na si Ronaldo.
Maaari din ang isa sa mga anak nito na si Renante, ang kaibigan ni Sondra. Pero
kung ang huli iyon, Sir Renante ang tawag dito ng mga katulong.
 Malamang ay tatay nga ni Renante iyon.
"Oh, really?" he put an effort to look chill. "Saan? Sa office room ni Sam?"
"Opo, Sir," magalang nitong tango bago nagmamadaling nagpaalam at baka
lumamig pa raw ang pinatimplang kape ng amo.
Mabilis na sinundan ito ni Maximillian.
Nagmamadaling lumabas mula sa office room ang katulong nang maibigay ang kape
ni Samuel at nasalubong siya nito sa hallway nung malapit na siya sa sadyang silid.
Tinanguan lang niya ang nagkukumahog na katulong na may bitbit nang basyo ng bote
ng alak. Malamang ay alak ang iniinom naman ni Mr. Villaluz habang nagkakape si
Samuel.
Hindi nailapat ng maayos ng katulong ang pinto. Tamang-tama. Hindi na niya
kailangan pa na istorbohin ang dalawang lalaki para makisali sa usapan ng mga ito.
He stood beside the slightly opened door, his back against the wall.
"If we will go on with that plan," narinig niyang patuloy ni Samuel sa
kausap, "how will they react?"
Silence.
"I know," ani Samuel, "that your son can take it lightly. I've been with
Renante for quite some time and I saw how he's always composed and controlled. What
I worry about is Sondra. That girl..." sinundan iyon ng pagbuntong-hininga.
Maximillian could imagine the older man shaking his head and feeling the
handle of his coffee mug.
"Nahihirapan nga si Max sa batang iyon, ako pa kaya na hindi na ganoon
kalakas ang katawan? If I talk to her about this matter, baka hindi pa tapos ang
usapan namin sinugod na ako sa ospital sa sobrang high blood," wika nito na may
halong American accent.
Sa sobrang tagal na ba naman kasi ni Samuel sa Pilipinas, kahit purong
Amerikano ay naging matatas na rin mag0-Tagalog. Minsan nga lang ay nakakapuslit pa
rin ang slang nito.
Mr. Villaluz chuckled lowly. "You know, Samuel, ang anak ay parang puno kasi.
Habang maliit pa at malambot ang katawan, tinutuwid mo na para tuwid na tumigas
pagtanda. Ngayon, namomoroblema ka kung paano siya pasusunurin sa lahat ng gusto
mo. Look at me and my sons."
"It's Jessica who spoiled that child," Samuel answered, pertaining to his
deceased wife.
"So, what now?" usig ng lalaki. "How are we supposed to let your daughter
know about this?"
"Talk to Renante, first," may narinig siyang pagsuko sa boses ng lalaki.
"He's in good terms with Sondra. I think, he will be able to help us put her in a
good mood about the arranged marriage."
"No, problem," Mr. Villaluz said coolly. Natahimik ito saglit. "Nasaan na
iyong maid? My glass is already empty."
Arranged marriage? gusot ng mukha ni Maximillian.
Para saan? Metal supplier ang kumpanya ng mga Villaluz. Is this also for the
Gold Gears? Isn't my own arranged marriage supposed to fix the plan of having a
secured metal supplier in preparation for the assumed inflation in the next five
years?
Samuel and I are going to talk about this.
"I will also talk to Maximillian about this matter," ani Samuel. "He has the
right to know ahead of Sondra about this marriage."
"That man," he could imagine Mr. Villaluz' wicked smile, "sino ba talaga siya? Why
was he your top confidante when it comes to Sondra?"
Mahinang tawa lang ang sinagot ni Samuel. "Her guardian. Alam mo naman siguro ang
tinambak sa akin na mga responsibilidad ni Maxim nung namatay siya, 'di ba?"
Mr. Villaluz scoffed.
"And later on, Jessica died, so... who else can I turn to and trust?"
Umalis na si Maximillian mula sa kanyang kinapupuwestuhan.
Sino nga ba talaga siya para kay Sondra?
Samuel had provided the answer already-- her guardian. That and only that. Habang
nilalakad niya ang hallway patungo sa guest room ng mansyon, bumalik sa kanya ang
nakaraan.
.
.
MAXIMILLIAN was seventeen when his father died-- Maxim Gerard Gold. Hindi naman
talaga niya responsibilidad si Sondra. Una sa lahat, hindi sila magka-ano-ano ni
Sondra. He only had direct relationship with Samuel, dahil noong namatay ang
kanyang ama na isang business mogul, ito na ang tumayo niyang ama at gabay. Masyado
pa siyang bata noong iwanan ng ama, wala na rin siyang nanay dahil namatay ito sa
panganganak sa kanya, at dahil sa sobrang laki ng yaman at kaliwa't kanan ang mga
negosyong iniwanan, temporary na pinanghawakan iyon ni Samuel Hawthorne, ang ama ni
Sondra na matalik na kaibigan ni Maxim Gerard.
Samuel got too occupied with work, and Sondra's mother-- Jessica Hawthorne
was a beauty queen who, after years of her winning, still has a reputation to keep.
To keep that good image, siyempre, active ang ginang sa pagmomodelo o 'di kaya ay
sa mga charity events na dinadaluhan nito. May mga okasyon na kailangan nito mag-
guest mentor sa mga beauty pageant trainings, gayundin ang pagiging judge sa ilan
sa mga mismong patimpalak.
Kaya naman bukod kay Yaya Fely, si Maximillian na ang nagsilbing tagabantay
ni Sondra. He was somehow her disciplinarian, her tutor, her brother, her father-
figure... her friend.
Tanda pa ni Maximillian ang unang gabi sa mansyon ng mga Hawthorne. Naiwan na
siya noong mag-isa sa silid na binigay para sa kanya nang makarinig ng pag-awang ng
pinto.
Hindi pa niya iyon nala-lock dahil wala ang isip niya sa lugar. Nakahiga
lang siya sa kama, sa silid na dimly-lighted lang ng lampshade sa katabi niyang
night table at nakatitig sa kisame.
He felt so empty knowing that he already have no parents. He felt so unloved
by his own family. He somehow wondered, paano kung nabuhay ang nanay niya? Hindi
man lang siya umiyak nang mamatay ang ama sa isang car accident dahil hindi naman
malalim ang naging samahan nila nito.
Maxim was a busy businessman. Very typical. Ito 'yung tipo na bilang-bilang
lang ang oras para sa kanya. It was good though, kasi natuto siya maging
independent. He knew how to view life more maturely. Hindi siya tulad ng ibang bata
na naging rebelde at papansin sa magulang.
People not caring for him taught Maximillian to care for himself. Kung walang
may kaya kasi na gawin iyon, sino pa ba ang gagawa kundi siya mismo, 'di ba?
May napansin siyang pagkilos sa gilid ng kama. Walang kagalaw-galaw ang
katawan na tumutok doon ang mga mata niya. Nagsalubong ang kilay ni Maximillian
nang mahuli ang panakaw na pagsilip ng isang batang babae na nagtatago sa gilid ng
kama niya.
Tantya ni Maximillian ay nakaluhod ito roon.
Her eyes widened, brown and frightened. Nakaawang ang mga labi nito at
malamlam ang pagtama ng dilaw na liwanag mula sa lampshade sa cute nitong mukha.
Her hair fell straight and pitch black. May naka-clip pa sa buhok nito na butterfly
hair clip.
Nakahinga lang ang bata ng maluwag nung umiwas siya ng tingin dito. Nakaluhod
na ito at pinatong sa kama ang isang braso. Then she rested her chin on her arm,
eyeing on him. Nakiramdam pa yata ito bago nagkaroon ng lakas ng loob na kausapin
siya.
"Hi," bulong ng may kaliitan nitong boses.
"You better get some sleep," matabang niyang wika, nasa kisame pa rin ang mga
mata.
"I can't sleep," nguso nito. "You did not eat dinner."
Tinapunan niya ito ng nagdududang tingin. "How did you know that?"
"Fluffy was choking. You fed him the chicken."
Fluffy. Ito 'yung shitzhu noon ni Sondra, nung buhay pa iyon.
"But don't worry," patuloy nito. "He coughed out the chicken bone."
"That's good," iwas niya ulit ng tingin. Wala talaga siyang gana sa lahat ng
bagay nung panahong iyon.
 "Hey, look," patong na ng babae sa dalang platito. Nanlaki ang mga mata niya
nang makita ang pink na paper cup na kinalalagyan ng isang cupcake na may puting
swirled frosting na binudburan ng hugis pink na pusong sprinkles at iba pang kulay
ng iba pang sprinkles.
"What's that?"
"Eat it."
"Ugh, no!" he made a face. Hindi kasi siya mahilig sa mga matatamis.
"It's a happy cupcake, no," may bahid na ng pagtataray ang boses nito. Tumayo
na rin si Sondra para iabot iyon sa kanya. "You eat it!"
"What happy cupcake? No!"
"It makes wishes come true!"
He pulled a disgust look. This girl was really childish. Pinasadahan niya ng
tingin ang hawak nitong cupcake habang naka-Indian sit na sa kanyang tabi.
"Come on," she spoke in a cutesy voice with a smile.
"Okay, but you're leaving me alone after I eat that," upo na rin ni
Maximillian at kinuha na ang inaabot nitong cupcake.
"Make a wish!" pigil nito sa tangka niyang pagkagat nang tanggalin ang paper
cup niyon.
He rolled his eyes and faked a murmur of wishes. Pagkatapos ay kumagat na
siya roon.
"Dad said, your daddy died, kaya nandito ka sa house," daldal na nito. "Did
you wish for your dad to come back?"
He's not coming back, he thought. Pero hindi na siya nag-abalang isaboses pa
iyon. Minadali na lang niya ang pagkain sa cupcake.
"You did not wish for that?" palumbaba nito. "Sayang."
Who taught this girl anyway that cupcakes make wishes come true? Her former-
beauty-queen mother?
"How did you know that wishes come true when you eat this?" he turned to
her. "How many wishes have you tried and seen it worked?"
"I did not make a wish," she giggled.
"Why?" At bored na kumagat siya ulit sa cupcake.
"Because I am a fairy princess!" eksaheradong taas nito ng isang kamay.
"Fairy princess don't make wishes. We grant wishes!"
Palagay niya puro fantasy ang pinapanood nito. 'Yung mga pambabaeng Barbie
movies, ganoon. He only had an idea because he saw movie trailers on TV before.
"That's too bad, don't you just," he shrugged, "you know, want to make your
own wishes come true?"
"Why would I wish for something? I have everything!" excited na tabi nito sa
kanya. "I have a mom, I have a dad, I have a big house and cupcakes and..." mahaba-
haba rin ang in-enumerate ng bata, kasama na roon ang Barbie collection nito. "Kaya
I don't wish for anything na."
"How about in the future?" A wish for the future, maybe?"
"Sa future?" kampanteng sandal nito sa balikat niya habang yakap na ang
kanyang braso. "I don't know. Basta gusto ko paglaki ko maging queen, like Mommy!"
He rolled his eyes.
Pagkakain ay humiga na ulit si Maximillian. "Done. Go to sleep now."
"Okay," masiglang patong ni Sondra sa pinggan sa night table at nakihati na
sa kumot niya.
Pinanlakihan niya ito ng mga mata. "Hey, not here--" upo ni Maximillian.
Humiga na ito ng patalikod sa kanya. She curled into a tight ball and closed
her eyes.
"Hey, Fairy princess," yugyog niya rito.
She let out a cute giggle. "I'm asleep!"
Maximillian rolled his eyes and let out a grunt. Humiga na lang siya at
nakatalikod dito na natulog.
***AN
Good afternoon and #TGIF ! <3 <3 On-the-spot ako nagtatype ng mga chapters na ia-
update ko today kaya naman, please understand kung baka mga 7PM ko makumpleto ang
ipa-pub ko na tatlong chapters today para sa #Rough <3 ;)
Enjoy reading! <3
Love,ANAxoxo

[ 6 ChapterFive ]
-------------------------------

THE DOOR slammed close when Sondra reached her room. Bumagsak siya sa sariling
kama at galit nasabunutan ang sarili. Then she let out a heavy breath and stared at
the ceiling.
Stupid! Stupid! Stupid! Her fingers felt her own lips. Why him? Why Millian? Of all
the people why...
She shuddered at the very thought of how he possibly looked at her when she kissed
him. Pakiramdam ni Sondra ay hilakbot na hilakbot ang mga mata ng lalaki sa club
habang pinipilit na ilayo siya mula rito.
Pagkatapos ay pagak siyang tumawa. Naalala niya ang sermon nito. Para bang
pinagsasabihan siya na huwag kung kani-kaninong lalaki na lumalapit... o humahalik.
"Iyan ka na naman, eh..." naluluhang hilamos ng isa niyang kamay sa gilid ng mukha.
"Pinapaasa mo na naman ako sa wala!"
Maximillian had always been that way. Lagi nitong ipapakita at ipaparamdam sa kanya
na concerned ito. Magagalit tapos ang palalabasin na dahilan ay inaalala lang siya
nito. What was more cruel than a heart breaker was a man who would show and make
you feel that he cares for you, yet... would put you off-limits when it comes to
having his heart. He would show it in every way that he cares, yet he wasn't in
love.
It was torture... a torture...
Tears began rolling down her cheeks. Sinubukan naman niya, 'di ba? Sinubukan niya
noon na ipa-realize sa lalaki na marahil, he really cared because he loves her. Not
because he was her father-figure, or her guardian or anything else platonic...
She tried, right?
Memories began flashing.
.
.
When she was already nine years old-- months after Maximillian moved to their
place. This girl named Pepper, a daughter of a lawyer who was their close neighbor,
began hanging out with Maximillian. May pagka-loner pa noon ang lalaki dahil siguro
sa pagdaramdam sa pagkawala ng magulang kaya naman kahit sino na lang ang lumapit
dito para makipagkaibigan ay tinatanggap na lang.
That Pepper made her pout everytime she would visit the Hawthorne mansion.
Masyado nang napapadalas, eh.
Hanggang sa nadatnan niya ito sa salas, bihis na bihis. She woke a pink cropped
tank-top, jeans and a pair of Sketchers colored white and pink. Her hair was tied
up in double buns.
"Hi," ngiti nito sa kanya. And deep inside, Sondra knew it was just for show. There
was something unnatural about the way Pepper's lips curved and her eyes looked.
"Bakit ganyan ang suot mo?"
"Oh, we're going to the theme park kasi! Me and Maxi."
She calls him Maxi now? Ew.
Lalong naningkit ang mga mata niya. Una, walang sinasabi sa kanya si Maximillian na
aalis ito ngayon ng bahay. Ikalawa, wala rin itong sinabi na isasama nito si Pepper
sa isang theme park.
Inekis niya ang mga braso at matamang pinagmasdan ang babae. Nakasuot lang siya
noon ng low-waist na pantalon na may makukulay na patches ng kiss mark, mga
bulaklak, cool words at heart. Ang suot niya namang spaghetti strap na top na kulay
yellow-green ay sakto lang sa katawan niya. She just got her bangs weeks ago, and
her hair had rows of little half-ponytails held securely by butterfly clips.
Siya namang labas ni Maximillian mula sa dining area. He wore a pair of jeans and a
loose striped shirt. His hair was parted in a curtained hairstyle as gorgeously as
Leonardo DiCaprio and Aaron Carter did. Bumagay sa lalaki at sa blonde nitong
buhok.
"Maxi!" excited na kaway ni Pepper dito. "Let's go now?"
Sumaglit lang ang mga mata nito kay Pepper, tumutok na ang mga iyon ngayon sa
kanya. Those pair of blue eyes always made her feel excited and giddy. Pero heto at
matulis na naman ang nguso niya habang nakaekis ang mga braso.
"Sonny!" alanganin nitong tawa habang nilalapitan siya.
"You guys are going to the theme park without me!" inarte niya.
"Well--" magpapaliwanag pa yata ito pero dinabugan na niya ang lalaki.
"I hate you, Millian! Hmph!" madrama niyang talikod at inakyat ang hagdan.
Ganoon naman siya noong bata pa, kapag may nagustuhan, nadadaan sa pag-iinarte. A
few moments later, kasama na siya ng dalawa sa pamamasyal sa theme park.
Hindi niya ma-gets kung bakit parang mas excited pa siya sa mga rides kaysa sa mga
ito. Minsan ay mahuhuli niyang nakapulupot ang braso ni Pepper sa lalaki at
magdadada-daldal. Si Maximillian naman ay lilingunin ito saglit, marahil para
sagutin ang mga pinagsasasabi nito tapos ay ibabalik ang mga mata sa kanya para
bantayan siya. Her eyes would sharply pierced them as she stomped back and pulled
him by the wrist.
Kung saan-saan niya hinatak si Maximillian-- sa carousel, sa swan lake, sa ferris
wheel, sa mga bump cars na syempre, silang dalawa ng lalaki ang magkatabi. At nag-
eenjoy naman sila kapag nabubunggo ang bump car ni Pepper na naiinis kasi lagi na
lang ito nabubunggo kahit nung ibang bump cars na nasa track.
They ate hotdog sandwiches for lunch, at siya naman ay may dessert pa na pink na
cotton candy. She begged Maximillian to win her a teddy beart in a shooting range,
but he did not manage to win it. Kaya binili na lang siya nito ng souvenir na
stuffed toy sa shop ng theme park.
"Millian, carry me," matamlay niyang saad nang mapagod sa sobrang kalikutan.
He smiled at her. At sa totoo lang, nakakagaan ng loob ang pang-unawa sa mga mata
nito bago siya inalok ng piggy back ride. Sumampa na siya sa likuran ng lalaki at
sinampay sa mga balikat nito ang kanyang mga braso. Nakahilig ang ulo na sinandal
niya iyon sa bandang likod ng ulo at batok ng binata.
"Millian," she spoke softly, ubos na kasi ang energy niya, "'di ba, I'm your
favorite girl?"
Napatingin sa kanya si Pepper, napataas ng kilay.
"Of course," he replied lightly. He met Pepper's raised eye-brow look. "You and
Pepper. Your my favorite girls."
"Favorite nga, eh!" angat niya ng ulo at nagtaas na ang boses. "When you have a
favorite, it's only one, Millian!"
"But you are my friends--"
"I'm your favorite girl , 'di ba?" silip niya sa mukha ng lalaki at gigil na
pinisil ito sa pisngi.
Natatawang umunat tuloy lalo ang ngiti ng lalaki.
"Stop laughing!" hila niya lalo sa magkabila nitong pisngi.
"Yes! Yes!" tumatawa nitong sagot pero nasasaktan na rin sa pagpisil niya.
"Only me, 'di ba?"
He chuckled. "Yes, fairy princess, now stop pulling, you are hurting me!"
Yumakap na siya sa leeg ng lalaki.
"Here kiss me," pilit na sulyap sa kanya ng lalaki kaya naman magaan na dumampi ang
mga labi niya rito.
Of course, for him there was nothing special about that.
But for Sondra, it had always meant something happy and beautiful.
Pagkatapos, nilingon niya si Pepper at dinilaan.
.
.
Then, she turned sixteen. Those were the times when she always wore a tiara with a
pink furry base, her hair was sleek and black and she always paired her mini skirts
with a shirt, or a sleeveless top or a tube top. Madalas na siya noon pumorma ng
ganoon simula nung mapansin niya na may kakaiba sa titig ni Maximillian kapag
ganoon ang hitsura niya.
Tuwing Sabado, may gala na sila noon nila Stacey sa mall. Oh, they do the usual--
shopping, dining out, and non-stop chatter. Pagbaba ng grand stairs ay bihis na si
Sondra. Hinanap niya si Yaya Fely sa kusina para magpaalam dito na magpapahatid na
sa driver papunta sa mall nang madatnan si Maximillian sa dining table.
He sat there having coffee that afternoon while reading a business book. He was a
dream-- blond haired at twenty-five with side swept bangs. Seryosong nakatuon ang
mga mata ng lalaki sa binabasa nang maramdaman siya sa doorway. Nakadalawang angat
ito ng tingin. At first, he dismissed her presence. Siguro akala nito ay
namamalikmata lang. Then he looked again and confirmed she was there.
She wore a pair of pink ankle boots with furry rims. Sinamahan pa iyon ng striped
na medyas na umabot sa kanyang tuhod, isang pink na mini skirt at itim na
sleeveless top. Excessive silver bangles and black sabbaths were on her right
wrist. Nakalugay lang ang kanyang buhok. Her lips were in tamed pink and her
eyeliner was on point.
"Sonny," tila alanganin nitong ngiti habang pinapasadahan siya ng tingin.
She just put a chin up. "Oh," kunwari ay walang epekto ang kakaibang hila na dulot
ng gwapo nitong ngiti. "It's you, Millian."
Huminto ang mga mata nito sa suot niyang palda. They narrowed and pierced directly
to meet her gaze.
"Where are you going?"
"Out with Stacey," maingat niyang lapit, kumakabog ang dibdib dahil nahuli niya ang
reaksyon ng lalaki sa suot niyang palda.
Hindi naman siya nito siguro pagbabawalan na maging cute, 'di ba?
"Wearing that skirt?" he hissed.
Minodel-model niya ang suot na palda. She faced her hips to the left and right.
"Why?" pamewang ng isa niyang kamay. "What's wrong with it?"
"Obviously, the length, Sonny. Boys will ogle at your legs. Get changed." At
binalik na nito ang mga mata sa binabasa.
She remained standing there in disbelief.
"Avril wears skirts like this and she looks cool!"
"You're not Avril," nakakaloko nitong ngisi. "So don't wear it, Sonny."
Pinanlakihan niya ito ng mga mata sa gigil. Plano niya kasing dumeretso na sa
kusina para makapagpaalam sa katulong na aalis. Relaxed na sumandal lang ito sa
kinauupuan at pinanood ang paglakad niya. His blue eyes sparked knowingly, lifting
a hand to rub his chin and looking analytical. Tila pinag-aaralan ulit nito ang
hitsura niya.
Anuman ang naging konklusyon, bakas sa bahagyang pagtaas ng sulok ng labi nito ang
tila may pag sang-ayon.
"Nanay Fely--" tawag niya, habang si Maximillian naman ay tumayo na. Kakalagpas pa
lang niya sa lalaki ay maagap na nahablot siya nito sa braso.
Sondra gasped when his hand flicked, upping her skirt. Pinamulahan siya ng mukha sa
pagsilay ng kakaibang ngisi sa mga labi nito.
"Shorts underneath are fine," balik na nito sa kinauupuan. "Now I allow you to wear
that skirt."
Kailangan ba talaga niyang gawin iyon? nako-conscious na ayos niya sa pagkakaunat
ng suot niyang mini skirt.
Pagkatapos daanan si Yaya Fely para magpaalam, lumagpas siya ulit kay Maximillian
ng walang imik.
"Sondra," maawtoridad na tawag ng lalaki.
What did I do this time? lingon niya. "Yes, Millian?"
Nakatutok lang ang mga mata nito sa binabasang libro. Maximillian had been reading
a lot of business books. At 25 kasi ay tine-training na ito sa mga pasikot-sikot ng
kumpanya na iniwan ng namayapa niyong ama.
Iyon din ang dahilan kaya lagi itong busy at hindi na sila halos nagkikita noon.
When she turned to the reading man, hindi ito nakatingin pero tumuturo sa pisngi
nito.
Kiss!
Her heart excitedly skipped. Naglaro ang mga paru-paro sa kanyang sikmura. Pero
siyempre dapat kalmado lang siya at baka makahalata ang lalaki.
Iyon ang namiss niya noon sa pagiging bata-- she always get to kiss Millian and he
would never mind at all. Dahil sixteen na siya, medyo nahiya na siya sa lalaki sa
mga gestures niya noon tulad ng paghalik lalo na at may crush siya rito. For her,
they would always mean something romantically. At kung gagawin pa rin iyon,
siyempre kakaiba na ang magiging tingin ng mga tao sa kanila.
But damn, her wits flew out the window! She missed kissing him!
Nagmamadaling lumapit siya rito. She bent and placed an arm across his chest to
reach the shoulder to encase him in her embrace. Nagwawala ang puso niya sa
paglapit hanggang sa pagdampi ng mga labi niya sa pisngi nito.
Matinding pagtitimpi ang ginawa niya para lang masikil ang kilig na nararamdaman.
She immediately released him who remained sitting still, staring blankly now on his
book.
"There you go, Sir," layo niya at baka bumigay na siya at mangisay sa harapan pa
mismo ng lalaki. "Ciao!"
Tinungo na niya ang doorway at nag huling sulyap sa lalaki na napapailing habang
pinupunasan ang pisngi. Her heart felt clenched at the sight, then his eyes--
soulful and stirred-- found hers.
"You spit on it," tila depensa nito sa ginawa.
Oh, teens. In an instant, umahon ang defensiveness niya.
"Spit? Walang laway iyan!" lapit niya rito.
"I felt it. So sticky," and he made a fake disgusted face.
Hinablot niya ito sa magkabilang pisngi at pinaghahahalikan sa mukha.
"My God, Sonny! Your breath stinks!"
"Shut up!"
"No more cakes too! You weigh 1 million pounds!" he grunted moving a knee to move
her body up.
"No way!" at humalik siya ulit kay Maximillian na nakaalalay sa kanyang mga siko.
They had a playful banter, kapwa natatawa dahil para bang nag-aasaran na naman
sila.
"See? Wala!" layo niya ng mukha sa lalaki. "Ganito ang spit--" dila niya sa gilid
ng panga nito at natigilan nang mapagtanto na kinakandungan na pala niya ito.
Their gazes locked.
***An
One more chapter! Ang intense talaga ng laptop ko na nag-hang.
Kung may typos man, it is because I typed the partial parts of this chapter in my
cellphone. It means, prone to fatfingering :O
Mas susunod pa rito na chapter! :*
Love,ANAxoxo

[ 7 ChapterSix ]
-------------------------------

NIYAKAP ni Sondra ang sarili nang maalala iyon. Mapait siyang napangiti. Pagkatapos
kasi ng asarang iyon kasama si Maximillian, ilang araw lang ay pinuntahan siya ng
lalaki sa kwarto..
.
.
Inismiran ni Sondra si Maximillian nang makita ito sa pinto. Tumalikod siya at
pinagpatuloy ang ginagawang pagtaas-baba sa sariling mga binti. Nakalatag ang yoga
mat sa sahig ng kanyang silid. She only wore a pair of thin silk night shorts and
a spaghetti top that slightly exposed the top of her breasts.
"Sonny," higit nito ng hininga, "ngayon na ang lipat ko."
"I know," matabang niyang sagot, walang tingin-tingin sa lalaki.
Bakit kasi kailangan pa nito tumira sa condo malapit sa G & C Company? Okay naman
siya sa Hawthorne mansion, ah? Okay rin naman silang dalawa. Hindi naman din ganoon
kalayo ang mansyon sa pinagte-training-an nitong opisina.
"Please, don't be mad," he said, sounding tortured.
But how could he be the one tortured? Ito ang may gustong umalis, 'di ba? Ito ang
may gustong lumayo sa kanya. Hindi niya alam kung paano naisip na gusto siyang
layuan ng lalaki pero kung ayaw nito mapalayo sa kanya, hindi ito lilipat ng ibang
titirahan, 'di ba?
Madalang na nga lang sila magkita, mas patitindihin pa talaga iyon ni Maximillian.
Hindi niya ito sinagot. Nakaunat na tinaas-baba lang niya ang mga binti. She even
lost count of her leg lifts. Pero tinuloy-tuloy iyon ni Sondra para magmukhang busy
at hindi na siya guluhin pa ng lalaki.
"Sonny," puwesto ng lalaki sa paanan niya.
Tinaasan lang niya ito ng paa, ang mga mata niya ay umiwas din dito. She was about
to put her feet down when Maximillian caught them.
"Let go," mababang utos niya sa lalaki habang matalim ang titig dito.
"Come on, Sonny, huwag mo naman masamain kung gusto ko magsolo ng bahay."
She was not convinced.
"Gusto ko lang matuto na maging independent..." nakikiusap ang mga mata ng binata.
"T-That's... That's all."
"Liar," pilit pa rin niya ibaba ang mga paa pero humigpit ang hawak nito. "You
stammered."
"We'll meet every week, what can you say?"
She rolled her eyes. Alam naman niya na imposible iyon. Magkasama na nga sila sa
bahay, madalang na magkita, what more when they began living apart? Sondra could
whine all she wanted but she had already grown older. Alam niya na walang
mararating ang pag-iinarte na ginagawa niya noong bata pa siya.
"Mamaya, may pupuntahan kami ni Mommy na modeling agency," titig niya rito. "I need
to get my leg lifts done to be in a very good shape when I enroll."
"You'll start modeling now?" hindi niya alam kung bakit may pagkadismaya sa mukha
nito.
"Yes."
His right hand unconsciously slid from her feet to her leg. Tila napasong
napapitlag ang lalaki at bumitaw na sa kanya. He stepped back and swallowed a lump
on his throat.
"I'll... I'll support you with that. Huwag mo lang--" turo sa kanya ng lalaki na
tila sinapian na naman ng pagiging authoritative nito, "--pababayaan ang pag-aaral
mo, okay?"
"Duh," she rolled her eyes.
Lumuhod na ito sa kanyang tabi at binaba sa kanya ang mukha. Everything seemed to
freeze around Sondra as his face inched so close, almost a breath away. Maingat na
humaplos ang kamay nito sa kanyang noo, tila ba inaayos ang kanyang buhok at
pinupunasan ang ilang butil ng pawis sa kanyang noo.
"I'll see you."
At ang halik na inaabangan niya, lumapat sa kanyang noo. Mabilis na tumayo na ang
lalaki, tumalikod at iniwanan siyang nakasunod lang ang tingin dito.
.
.
But among those memories, nothing compares to what happened on her 18th birthday...
"Sonny?"
Napapitlag si Sondra sa narinig na boses. Nagmamadaling pinahid niya ng mga palad
ang luhaang mukha. Hinablot na rin niya ang kumot at pinamunas iyon bago siya
bumangon.
"Nanay Fely," matamlay niyang ngiti sa katulong na naglapag ng tray sa kanyang
night table. There was a tall glass of warm milk for her.
"Oh, hija," abot sa kanya ng matanda ng baso.
She smiled faintly. "Oh, you don't have to, but thank you." Sumimsim siya ng
kaunti.
"Ang bilin ni Sir Maximillian, painumin ka ng gatas para mahimasmasan. Nakainom ka
raw kasi."
Tumango-tango siya at nilapag ulit sa tray ang baso. "Y-Yeah..." then she glanced
at the table digital clock. Lagpas isang oras na pala siyang nakahiga at
nagbabalik-tanaw sa kung anu-anong mga alaala habang lumuluha.
"Umalis na ba siya?"
"Sa guest room siya matutulog ngayon, Sonny," upo lang ni Yaya Fely sa gilid ng
kanyang kama. "Mabuti na rin iyon kasi alanganing oras na, nakakatakot naman kung
biglang antukin si Sir Maximillian sa biyahe, 'di ba?"
She nodded. "Yes. Kunsabagay." At binalik ni Sondra ang tingin sa matanda. "Sige
po, pasensya na sa abala. Please, get some sleep na, Nanay Fely."
"Ayos lang," ngiti nito. "Si Geraldine talaga ang inutusan ni Sir Maximillian pero
ako na ang nagdala niyang gatas kasi nag-aalala ako sa iyo."
Napayuko na lamang siya. Malamang mag-aalala talaga ito. Halos ikalawang nanay na
niya si Nanay Fely eh.
"Ilang taon ko na kasi napapansin, hija, na parang simula nung namatay ang mama mo,
hindi na kayo magkasundo ni Sir Maximillian."
Inihilig niya ang ulo, naluluhang napatitig sa matanda. Sa ngayon, mas damang-dama
niya na ito na lang ang talagang may tunay na concern para sa kanya. 'Yung concern
na walang kapalit na anumang heartache... 'yung aruga na hindi siya nito paiiyakin
o paaasahin sa kahit ano.
"Mabuti na lamang at naiuwi ka ni Sir. Naglasing ka na naman kaya panigurado
kinabukasan, kung saan-saan na naman kami maghahanap sa iyo."
"Nanay, I'm already old enough to take care of myself."
"Then you should stop kissing strangers in clubs and getting wasted, and start to
get your shit together," wika ni Maximillian na nakatayo sa pinto at madilim ang
anyo habang nakatitig sa kanya.
Nakatukod ang isa nitong kamay sa pinto, nakalantad ang matigas na dibdib at ang
four-pack nito. He was slightly hairy on the arms and chest, a dangerous trail of
hair darkened from beneath his belly button all the way below the waistline of his
pants.
"At bakit nandito ka?" pilit niyang focus ng mga mata sa mukha nito, pero naliligaw
talaga siya sa pecks at abs nito. Bwisit!
"I just checked kung nadala na 'yung gatas mo rito," at tinapunan nito ng tingin si
Yaya Fely. "Thank you. Please, leave us alone."
Nagpaalam na ang matanda at umalis.
Great. Hindi pa ba tapos ang lalaki sa panenermon sa kanya? Nagkumot na si Sondra
ng hanggang leeg at humiga na. Sa ilalim ng kumot ay hinubad na niya ang suot na
dress.
"What do you want?" tanong niya habang abala ang mga kamay.
Nanatiling nakatukod lang ang kamay nito sa bukas na pinto. "Did you tell anythig
to Samuel regarding Renante?"
"What about him?" paniningkit ng mga mata niya rito. Ano na naman kaya ang problema
ng lalaki kay Renante? Lagi na lang ito may masamang tinapay sa kaibigan niya.
"Remember this morning?" kampante lang nito na ngisi, pero alam ni Sondra na
defense mechanism iyon ng lalaki. The more he would conceal his real expression and
reaction, the more advantageous for him. "I asked you for a metal supplier aside
from the Romualdez'. And you suggested the Villaluz' to me."
"So what about it?"
"You mentioned that to Samuel?" interesanteng taas nito ng mga kilay.
Napalabi siya. Kung madalang sila magkita ni Maximillian, aba, mas lalo na ng
sarili niyang ama!
"No," tipid niyang sagot at hinila ang dress pababa sa kanyang mga paa. Inangat ni
Sondra ang dulo ng kumot hinila iyon bago initsa sa kung saan.
He suddenly looked scandalized. "Are you undressing while I'm here?"
"I have a blanket on me, thank you!" ayos na niya ng higa at ang clip naman ng suot
na bra ang inabot para tanggalin.
"Why?"
"Because I can't reason with you," she grunted, struggling a little to reach her
back before she successfully unclasped her bra. "If I tell you I want to get
changed and go to the bathroom, you'll think I am dodging your sermon or whatever
topic you want to talk to me about."
At initsa na niya ang bra na lumanding sa paanan nito. His hands clenched on a
fist, tensing his arms to emboss his veins. His face darkened as his greyish eyes
shifted from her bra on the floor on her on the bed.
She let out a chuckle, unaware of his reactions. "Woops."
Pagkatapos ay hinigpit na ang kumot sa kanyang buong katawan, mula sa leeg ay balot
na balot siya. Sondra curled into a ball and peeked at him.
"Are you done now? Can I sleep now?"
"Are you sure?" tila nagtitimpi nitong wika. "Na wala kang binigay na idea kay
Samuel na i-consider ang mga Villaluz bilang supplier ng mga bakal?"
"Wala nga!" panlalaki ng mga mata niya sa lalaki. "Ano ba ang malay ko sa mga nego-
negosyo na iyan?! Let me sleep now, okay?"
"Yung gatas mo," paalala lang nito bago tumalikod at maingat na sinara ang pinto.
Nilingon ni Sondra ang tall glass sa night table at inubos na ang laman niyon.
.
.
***
.
.
KINABUKASAN, sinaluhan ni Maximillian sa pag-aalmusal si Samuel. Kapwa sila maaga
gumising, hindi tulad ni Sondra na kadalasan ay magtatanghali na lagi bago
makabangon ng higaan.
Nakagayak na ang ginoo, naka-suit at siya naman ay gayundin. Sa totoo lang, hindi
talaga komportable si Maximillian na nakasuot ng suit sa trabaho ngunit dahil
sadyang tradisyunal pa rin si Samuel at ang karamihan sa mga matatanda na sa
corporate industry tulad ng mga bahagi ng board of directors sa mga kumpanyang
hawak niya, tila ba automatic code of ethics na para sa mga ito na naka-suit and
tie palagi.
Maximillian was currently wearing his yesterday's attire. Dadaan na lang siya sa
sariling condo unit mamaya para magpalit bago dumeretso sa opisina.
Tahimik lang silang kumain at pinag-arala muna ni Maximillian ang kasalo. Samuel
seemed to be in a neutral mood.
"Sam," panimula niya, "about my engagement with Yrina, everything is going
according to plan." Sumaglit ang mga mata niya sa sariling pinggan. "The
preparations for the wedding are being processed by now."
"Good to hear," tipid na sagot ng ginoo, habang sumusulyap sa hawak nitong diyaryo
at nagkakape. Susundan iyon ng pagdampot nito ng toast at pagkagat ng kaunti.
"You don't think they will increase prices before our deal signing, right?" tingin
niya sa lalaki.
Umiling ito. "No, they won't."
"I hope so," baba niya ulit ng tingin. "I don't want to revise the contract draft
we already sent to them. In the next five years, other car companies will struggle
with the increase of prices and we won't through our deal with them."
Binaba na nito ang diyaryo at tila natatawang hinarap siya. "You know, what? You
worry too much, eh?"
He shrugged. "I just like being certain about things." At makahulugan ang naging
pagsalo niya sa titig ng matanda. "Wala naman siguro kayong kino-consider na iba
pang kumpanya maliban sa mga Romualdez, 'di ba? Kasi kung may ibang kumpanya, and
you think we'll have a better deal or agreement with them, then it'll be nice if I
will get a head's up. Para hindi na maituloy ang kasal."
"I thought you are fine with marrying Yrina?" dampot ulit nito sa dyaryo.
"For the Gold Gears, yes," pailalim niyang titig kay Samuel, nakataas ang sulok ng
labi. "But again, if there is a better other option, why waste my time with being
married to Yrina, right?"
"With better options or not, don't you think, an alliance with the Romualdez' are
already good enough of a deal to have?"
Napailing-iling na lang siya, pigil ang matawa ng pagak sa sinabi ng lalaki.
Palagay nga niya ay dalawa sila ni Sondra na sabay nitong gagamitin para lang mas
lumakas sa industriya na nasasakupan ng mga kumpanya nila.
"With your kind of questioning, seems like someone overheard me in the office room
last night," tusong huli ni Samuel sa kanyang mga mata.
Nginisihan niya lang din ito. "Care to tell me now?"
"Well," he sighed, "napansin lang namin ni Ronald na nagkakamabutihan sila Sondra
at Renante. We figured, why don't we suggest them to get married?"
"They're only twenty-eight," he said lowly, calculating eyes awaiting the older
man's reaction.
"Only twenty-eight?" natatawang sandal ni Samuel. "I figured that my daughter needs
a man to tame her rebellious ways. I know you understand, you encounter her
stubbornness most of the time."
"You want to know what I think, Samuel?" nagtitimping baba niya sa hawak na kutsara
at tinidor. She is not meant to be tamed.
"What?" angat nito ng tingin sa kanya, may talim ang mga mata.
"I think that's my job," he shrugged coolly. Sinalinan na niya ng tubig ang
sariling tall glass. "When she's already well-behaved and tamed like what you are
saying, that's when she's ready to marry."
"You think so?" kunot-noo nito.
"Yes, Sir," he smiled. Ganoon ang ngiti niya kapag alam na makukuha na rin ang
gusto, maluwag at kampante, may bahagyang pagyayabang. "Imagine, Sondra's attitude,
tapos pagsasamahin mo sila ni Renante sa iisang bubong?"
"They seem to get along to me."
Binaba na ni Maximillian ang pitsel at inangat ang baso malapit sa kanyang labi.
Tumingin muna siya sa matanda.
"Of course," sagot niya. "That's because they're, let's assume, dating.
Relationships are always like that, right? Magka-date kayo at akala niyo kilala
niyo na ang isa't isa pero kapag nasa iisang bubong na, doon lumalabas ang tunay na
kulay ng isa't isa, mag-aaway na ang mag-asawa at magkakasakitan. Gusto mo ba na
mapahiya tayo sa mga Villaluz? You want them to think that Sondra had terrible
parents?"
At uminom na siya ng tubig.
"Ronaldo knew her bad points," taas saglit ng mga balikat nito, "some of her bad
reputation and he didn't seem to mind."
"Because he wants power, alliance," he chuckled and set down his glass. "What about
Renante? If Renante likes Sondra so much, bakit hindi sila naging magkarelasyon?
Maybe because he knew they won't work out anyway. Remember, you have to make
Renante and Sondra agree on this."
Natahimik na lang ang matanda.
"Nasa sa iyo pa rin ang desisyon," ngiti niya rito. "Pero ang sa akin lang,
siguraduhin natin na handa na si Sondra, na hindi siya magiging kahiya-hiya i-
presenta sa mga Villaluz. Then, pwede na natin ituloy ang plano na ipakasal siya
kay Renante."
Katusuhan ang maaaninagan sa pagtaas ng sulok ng kanyang labi. Mabuti na rin na
hindi pa ito alam ni Sondra ay nabago na niya ang isip ni Samuel tungkol sa balak
nito.
"So, when do you think I am ready to be engaged with Renante?" matabang na tanong
ni Sondra na umikot sa mesa at inokupa ang upuan sa bandang kaliwa ng tatay nito,
sa tapat ng mismong kinauupuan ng gulat na si Maximillian.
***AN
Haaay!
Heto na ang mga UD ko for this week para sa #Rough ! <3 <3 <3
So many arranged marriages! Ano na? hahaha!
Maraming salamat sa pag-aabang sa new chapters this week! Kitakits ulit next week,
mga dear! At enjoy-enjoy lang tayo sa pagbabasa, like how much I enjoyed writing
these new chapters :* <3
Love,
ANAxoxo

[ 8 ChapterSeven ]
-------------------------------

"OKAY, girls, I am already here!" maarteng may pagkendeng pa sa paglakad ni Stacey

papasok sa silid ni Kylie.
Masigla pa ito nang matigilan dahil nakita siya na umiiyak. Nagmamadaling nakigulo
na sa kama na iyon ang kaibigan. Stacey cupped her hands on her face. Pinihit nito
paharap ang mukha ni Sondra na basang-basa ng mga luha.
"What's wrong?" nag-aalala nitong tanong at tumaas ang isa nitong kamay para
punasan ang basa niyang pisngi.
Dama ni Sondra ang panginginig ng sariling mga labi. Buti na lamang at nakaya
niyang kontrolin ang sariling emosyon kaninag kasalo niya sa pagkain ng almusal ang
ama at si Maximillian.
Sa totoo lang, ilang minuto pa lang siya nakakaupo mula nung tanungin niya ang mga
ito kung kailan sa tingin nila siya magiging handa para ipakasal kay Renante.
Matagal siyang naghintay ng sagot pero tumahimik lamang ang dalawang lalaki.
Pinagpatuloy ni Maximillian ang pagkain na parang walang narinig, ang kanyang ama
naman ay nagbasa lang ulit ng diyaryo at inubos ang kape nito bago sila iniwanan.
Hindi na talaga niya ito nakakasabay sa pagkain.
Nung sila na lang ni Maximillian ang natira sa hapag, hindi siya nito pinapansin.
Mukhang walang balak ang mga ito na kunin man lang ang side niya o approval tungkol
sa balak nila para sa kanya.
Napakasakit dahil... sila na nga lang ang malalapit sa kanya, tapos sila pa ang
sumisikil sa kalayaan niya na piliin kung ano ang magpapasaya sa kanya.
Kaya naman pagkakain, mabilis na nag-gayak si Sondra, tinawagan ang mga kaibigan na
kitain siya sa bahay ni Kylie na mas malapit sa kanyang tinitirahan. Sondra arrived
in Kylie's white and mint-green-colored room. Naroon na si Fritzie na mausisa kaya
kahit wala pa si Stacey ay napilit na siya nito na ikwento ang mga nangyari.
Pagkakwento, pareho sila ni Kylie na naiyak sa inis. They kept on muttering how
unfair her father and Maximillian were. Fritzie remained calm and rational. Tahimik
lang na inalo sila ng mga ito. Si Kylie ang unang naka-recover, pero bakas ang
lungkot sa pananamlay nito.
"Sonny, speak to me, will you?" worry finally strained Stacey's voice.
Natatakot na napatitig siya sa mga mata ng kaibigan. Naalala niya na in love ito
kay Renante. How would her friend feel if she finds out about this? Napaatras siya,
pasuksok sa nakayakap sa kanyang likuran na si Fritzie.
Hinagod nito ang kanyang likod. Si Kylie naman ay nag-aalala na pinapanood lang
sila habang hawak ang isa niyang kamay ng mahigpit. Dama niya sa maingat na pagpiga
ng kaibigan pamasahe sa kanyang kamay na sinusubukan nito na pakalmahin siya.
"Nalaman kasi niya na--" paliwanag na ni Fritzie habang inaayos ng isa nitong kamay
ang nagulo niyang buhok, "--she's going to be engaged to be married soon."
"Huh?" kunot-noo ni Stacey dito bago binalik ang tingin sa kanya. "At kanino
naman?"
Fritzie lowered her head and let out a sigh. Mukhang tulad niya na natakot ito sa
magiging reaksyon ni Stacey. But Stacey was sharp. After all, mula high school ay
matalik na silang magkakaibigan, kaya bawat kahulugan na yata ng konting kilos nila
o gesture ay nage-gets na agad ng bawat isa.
Napalunok ito at inisa-isa ang mukha ng mga kasama roon ngunit walang nagkaroon ng
lakas ng loob na sagutin ang tanong nito.
"Si Renante ba?" basag na nito sa katahimikan.
Umiiyak na tumango-tango siya. Bumaba lang ang kamay ni Stacey mula sa kanyang mga
pisngi at ginagap ang malaya niyang kamay. Her friends hands massaged her hand,
lowering her gaze. Palagay niya ay nag-iisip-isip na ito habang kinakalma ang
sarili mula sa mga nalaman.
"The good thing is," patuloy na ni Fritzie na nasa mas maayos na emotional state
kaya mas kayang magkuwento sa mga sinabi niya kanina, "hindi pa iyon minamadali
nila Tito Sam at Maximillian. Meaning, we still have time para alisin si Sonny sa
ganitong situation, right?"
Inangat ni Sondra ang tingin kay Stacey. "You love Renante, right?" paos niyang
saad habang pilit na sinasalo ang tingin ng kaibigan. "You... You will help me,
right? Para hindi matuloy ang kasal o engagement namin if ever, right?"
"We have nothing to worry about," angat sa wakas ni Stacey ng tingin sa kanya. She
sounded so certain. "First of all... best friend mo si Renante, right?"
Tumango si Sondra.
"In that case, he knows that you have no romantic feelings for him," may malungkot
na pag-asa sa mga mata ni Stacey. "And as your best friend, he will think about
your happiness, of course. At sabi mo, 'di ba? Wala siyang feelings para sa iyo?"
Napasinghap na lang si Sondra nang makita ang pagsisimula ng pamamasa ng mga mata
ng kaibigan. Humigpit ang mga kamay nito sa kanya. "So, it means... hindi papayag
si Renante, right?"
"Ang kaso," ani Fritzie, "baka gamitan ng kung anong pangpe-pressure si Renante. We
all know na ngayon nagpapasikat siya sa Daddy niya para makuha ang CEO position sa
isa sa mga kumpanya. We all know he is competing with his Kuya Ronnie."
"And you think," ani Stacey dito, "gagamitin iyon ni Tito Ronaldo para pumayag si
Renante ma-engaged kay Sonny?"
"Why not?" at napabuntong-hininga na si Fritzie.
"Kapag pumayag siya," matabang na wika ni Sondra, "it means, he's throwing away our
friendship just for a damn CEO position."
"Ano na ang gagawin natin?" tila iiyak na naman na tanong ni Kylie.
"We have a lot of options," determinadong sagot doon ni Stacey. "Option one--
itakas natin si Sonny."
"That's impossible," Fritzie sighed.
Napagod na si Sonny sa pag-iyak, mas lumakas ang loob dahil alam niya na hindi
susuko si Stacey hangga't walang naiisip na solusyon dito. She knew her friend's
love for Renante had no bounds, kaya hindi siya nagdalawang-isip na papuntahin ito
para malaman ang balita kahit na natatakot siya sa magiging reaksyon nito.
Pilit man, dahil nasasaktan pa rin si Sondra, napangiti siya sa nakitang
determinasyon kay Stacey.
At katulad nito, nabahiran ng pagkainis ang kanilang mukha sa tila pagkontra ni
Fritzie. Fritzie was a great friend, matured and composed. Ang pagiging masyadong
rational nga lang nito ay naga-appeal minsan na pessimism. 'Yung uri ng pesimismo
na nakakawala ng pag-asa.
"How come impossible?" titig ni Stacey kay Fritzie.
"Because of Maximillian," walang paligoy-ligoy nitong sagot.
"What about him?"
"Aware naman tayong lahat sa kayang gawin ng Maximillian na iyon, right? He's like
a radar, he can easily detect where Sonny goes," paliwanag ni Fritzie habang
humihigpit ang pagkakayakap ngayon sa kanya mula sa likuran. "So, if we are
planning to help her escape or hide somewhere here or abroad... what are our
chances against him?
Isa pa, alam na nila na alam na ni Sonny ang plano nila. For sure, they will
prepare themselves for this, for any action Sonny will do just to escape this
arranged marriage thing."
"Then why don't we stop thinking of the problems we'll face and just think of a
solution?" kita pa rin ang iritasyon kay Stacey.
"Want my piece of advice?" ani Fritzie. "Seduce Renante."
Nanlaki ang mga mata nila sa sinabi nito.
"Seduce him?" Sonny echoed.
"Yas," Fritzie rolled her eyes, na para bang common-sense na iyon ang solusyon
bakit hindi pa nila naiisip iyon. "Of course, Stacey will do it," turo nito sa
kaibigan niya na tigagal pa rin sa narinig. "Dapat mahuhuli kayo, para wala nang
magagawa si Renante kundi panindigan ka tapos hindi na siya papayag sa engagement!"
Napunta naman sa kanya ang tingin ng mga kaibigan, tila ba nagtatanong kung sang-
ayon ba siya sa naisip na idea ni Fritzie. That meant, they seemed to think that it
was the most reasonable thing to do.
"I... I agree..." napayuko si Sondra. "But at the same time," sumulyap siya kay
Stacey, "no offense, girl, pero best friend ko rin kasi si Renante... I mean...
alam ko ngayon 'yung feeling na pipilitin ako ipakasal sa hindi ko gusto..." she
shoved in a deep breath, "and I don't want Renante to feel that way... I also don't
want you to feel that way too, Stacey. Ayoko na makuha mo nga si Renante, pero
araw-araw mo naman mararamdaman na hindi ka nila mahal at napilitan lang siya."
Gumulong na ang luha sa pisngi ni Stacey, nakangiting nakatitig sa kanya.
"I don't want you or Renante to suffer just because I want to get out of this
trouble. Pwede naman siguro akong umatras sa arrangement na ito nang hindi kayo
pareho masasaktan o magsa-sacrifice ng kaligayahan ninyo, 'di ba?"
Stacey happily nodded. Iyakin si Kylie kaya basang-basa na naman ang mukha nito ng
luha.
"I'm sorry," naluluhang basag ng boses ni Fritzie habang nakatitig kay Stacey. "I
am sorry for suggesting that, na hindi man lang naiisip ang magiging outcome para
sa iyo, girl."
"It's okay, Fritz," ngiti lang nito habang tuloy-tuloy na ang pagluha. "We just
want to help Sonny. And I must admit that for a moment, nagustuhan ko 'yung
suggestion mo."
Natawa na sila. "You dirty bitch! So, okay na okay ka talaga na i-seduce si
Renante! Ang sarap mong i-pinch sa corner ng bikini area!"
"You dirty bitch!" pabirong nag-amba ng sasampal na kamay si Stacey kay Fritzie.
Ilang minuto pa bago humupa ang tawanan nila. Patalikod na sumandal ang ulo ni
Sonny sa balikat ni Fritzie habang nakatutok ang mga mata niya sa kisame.
"So, what should we do now?" buntong-hininga ni Stacey nung kumalma na sila.
Umayos na rin sila para humiga ng magkakatabi sa kama ng kaibigan.
Tahimik si Fritzie, nag-iisip na naman ng solusyon. Si Kylie naman ay inaayos na
ang sarili mula sa pag-iyak kanina. Napapagitnaan si Sonny ng dalawang babae at si
Stacey naman ay pumuwesto sa bandang uluhan nilang tatlo.
"I know na!" tagilid ni Stacey ng higa at tinukod ang ulo paangat gamit ang isang
braso. She peered over them. "Let's target Maximillian!"
Parang may sumipa sa kanyang dibdib. Tila nagulpi agad ng sipang iyon ang puso niya
sa kaba.
"What about Millian?" bangon niya para harapin ang kaibigan. "Why him?"
"I sort of agree," bangon na rin ni Fritzie. "Hindi ba sabi mo, Maximillian thinks
that you will need to be ready before the engagement? Then Tito Sam agreed."
"Yeah, so?"
"So it means..." nagliliwanag na ang mukha ni Fritzie, "he has some sort of control
with the situaton."
Stacey nodded. "Moreover, siya lagi ang kontrabida sa mga decisions ni Sonny. So,
if we want our plans to work out, we should eliminate the biggest hindrance and
that is Maximillian."
Hindi niya alam kung matutuwa sa discovery na iyon. Pakiramdam kasi ni Sondra ay
may libo-libong patalim na sabay-sabay na sumaksak sa kanya. Masakit kasi may punto
ang mga kaibigan... hawak ni Maximillian ang sitwasyon.
And the man she loves chose to marry her off with someone else.
... siguraduhin natin na handa na si Sondra, na hindi siya magiging kahiya-hiya i-
presenta sa mga Villauz.
Lalo yatang lumalim ang pagsaksak na nagpapahapdi sa kanyang dibdib.
Ang tingin pala sa kanya ng binata ay kahiya-hiya pa siya i-presenta sa kahit
sinong lalaki.
Then, pwede na natin ituloy ang plano na ikasal siya kay Renante.
Lunod pa si Sondra sa mga alaalang iyon kaya hindi na niya naramdaman ang mainit na
pagdaloy na naman ng mga luha sa kanyang pisngi. As the memory faded, unti-unti
nang nangibabaw sa kanyang pandinig ang boses ng mga kaibigan.
"So, how do we get Maximillian out of the way?" halukipkip ni Fritzie, nag-iisip na
naman.
"He's getting married with Yrina, right?" ani Stacey. "Why don't we mess his
relationships up a bit?"
"That's harsh," Kylie murmured. "I mean, kawawa naman si Yrina."
"As far as we all know, fixed lang din ang magiging kasal nila ni Maximillian, no.
She will be more thankful if ever our wicked plans would result to them breaking
up!" upo na ni Stacey at nilingon siya nito. "Am I right, Sonny?"
She heard gasps. Maagap na hinagod ni Kylie ang kanyang likod.
"Oh, why are you crying?"
She sniffed and smiled at her friends. "Alam niyo naman na sa inyo lang ako
komportable na umiyak ng umiyak. At home, no one will be there for me... to comfort
me when I cry..."
"Shhh," yakap sa kanya saglit ni Stacey bago humiwalay at pinunasan ang luha niya.
"We know. Kaya nga hinahayaan ka lang namin, eh. Minsan ka lang kaya these days
mag-iiiyak ng ganyan. It means you are getting stronger, Sonny."
Napunta ang paningin ni Sondra kay Kylie. Mapang-unawa ang tingin na binigay sa
kanya ng kaibigan.
"Sonny's been crying a lot now, so let's get our plans together, girls," Fritzie
clapped to put their focus back on their conversation. "Let's find somebody who can
seduce Maximillian."
"Bakit ba puro pangse-seduce ang naiisip mo na ideas?" nguso ni Stacey.
Fritzie blushed. "Well, do you have any other ideas? Mayaman naman sila Maximillian
at Renante, no, so obviously we can't bribe any of them to do what we want!"
Stacey sighed. "Okay. We'll find someone to seduce Maximillian para mawala sa fixed
marriage ang atensyon niya, para magka-conflict sila ng konti ni Yrina at doon
mapunta ang focus niya."
"Then," Fritzie continued, "we will take advantage of that. Habang namomoroblema
siya sa sarili niyang love life," air-qoute ng mga daliri nito. "Maybe, we can help
Sondra have a trip abroad. Doon muna siya magtatago nang hindi namamalayan ni
Maximillian or Tito Sam!"
"Great!" apir na ni Stacey sa kaibigan.
Tumingin ang dalawa sa kanila ni Kylie at biglang nagtaka. Paano kasi, may
pinapahiwatig ang titig ni Kylie sa kanya. Siya naman ay tinatapunan ito ng tingin
na huwag maging masyadong obvious pero wala na, napansin na ng dalawang babae ang
tila pagte-telepathy nila sa isa't isa.
"What with that look, Kylie?" puna na ni Fritzie dito.
Kylie looked sweeter now and fragile as she lifted her eyes on their friend.
Umiling ito at pilit ang naging ngiti. Siya naman ang kinamusta ni Fritzie.
"I am okay," assure niya rito. "I like the plan too, let's do it--" naputol ang
sasabihin niya nang maramdaman ang pagbatok sa kanya ni Kylie.
"Hey!" matalim ang tingin na lingon niya rito.
"I've had enough already! Just tell them the truth, will you?"
"What truth?" awtomatikong balik ni Sonny dito. At pinagsisisihan niya na mas pina-
trigger niya ang paglabas ng kasagutan mula sa mismong bibig nito.
"First," anito, "you don't want to marry Renante because you already like someone
else. Second, you like Maximillian!"
Pinanlakihan niya ito ng mga mata. Ang bruha! Wala man lang pasabi na ilalantad ang
secret nila! Parang ayaw na niyang lingunin sila Stacey at Fritzie na malamang ay
gulat na gulat sa mga nalaman.
Kaya nga kay Kylie lang niya inamin ang bagay na iyon... masyadong strong ang
personality nila Stacey at Fritzie. Panigurado na marami siyang maririnig sa mga
ito sa oras na malaman ang tinatago niyang feelings kay Maximillian.
"Sorry that I have to tell them about this," patuloy ni Kylie. "It's just that... I
think their plan is only going to hurt you more, Sonny."
Nakuyom niya ang mga kamao, napayuko na lang.
"We are okay with the fact that Maximillian doesn't love Yrina... but what if he
will be seduced by someone he would suddenly fall in love with?"
"You're in love with your... sort of... second daddy?" Fritzie finally managed to
shudder, recovering now from her shock.
.
.
***
AN
Good evening, everyone and #TGIF ! <3 <3
I am typing the new chapters for #Rough ng on-the-spot , so expect the next updates
to take some time before being published here.
Enjoy, reading!
Love,
ANAxoxo

[ 9 ChapterEight ]
-------------------------------

HINDI gusto ni Maximillian na nakakasalamuha si Renante pero dahil nalaman na ni

Sonny ang tungkol sa arranged marriage, palagay niya ay alam na rin iyon ni
Renante. It could be from his own father, or from Sonny herself. Palagay niya ay
kukumbinsihin na nito ang kaibigan na huwag pumayag. Pwede rin na mag-usap ang mga
ito at makumbinsi ni Renate ang babae na makisakay na lang sa arrangement.
He had no fucking clue.
So, to be sure, Maximillian arranged to meet Renante on his lunch break. Alas-onse
pa lang ng umaga ay nasa biyahe na siya papunta sa napagkasunduhang restaurant.
Maaga siyang umupo at kinontento ang sarili sa pag-inom ng kape habang nagba-browse
ng mga news article sa cellphone at hinihintay ang kakatagpuin.
Dumaan siya kanina sa tinitirahang unit, kaya heto siya at nakagayak na suot ang
grey na pantalon at grey na short-sleeved button-down patterned shirt. Maayos na
nakahawi sa kanan ang kanyang dark blonde na buhok habang seryoso na nagbabasa.
Nag-angat siya ng tingin nang tila may mapansin na bagong customer na pumasok. It
was not Renante, pero ang sumunod sa customer na iyon ay ang kanyang hinihintay.
In-off na ni Maximillian ang cellphone at sumimsim ng kaunting kape bago tumayo
para kamayan si Renante na nakalapit na sa table nila.
It was a cold, short handshake. Tila nagpapaunahan pa sila sa pagbitaw sa kamay ng
isa't isa bago umupo. Renante gave him a nod.
"For the first time, you invited me for a chat or so," pormal lang nitong ngiti sa
kanya, taliwas sa tila pagdududa na nasa mga mata ng binata. "Should we talk first
or order first?"
"Order then talk while waiting," ani Maximillian. They would rather place their
orders first, para hindi agad-agad na makaalis si Renante kapag naisipan nito.
Mabilis silang nakapag-pasya ng o-order-in na pagkain at pagka-alis ng waiter ay
hindi na nagpaligoy-ligoy pa si Maximillian.
"I just want a talk with you to know if you already have an idea about what Sam and
your father agreed upon?"
Renante threw him a knowing look. Tumaas ang sulok ng labi nito habang relaxed na
napapasandal na lamang sa kinauupuan.
"I knew you'd want to see me because of that," sagot ng lalaki, at hindi
maipaliwanag ni Maximillian kung bakit naiinis siya sa tuwing nahihimigan ang
confidence sa pananalita ng lalaki.
Renante always displayed this mild, gentlemanly appeal. 'Yung tipo ng lalaki na
madaling karagin dahil hindi ito makikitaan ng tapang o aggression. Pero para sa
kanya, that made Renante more wicked. He was good at making himself appear to be
some sort of saint-like type of guy.
"You already knew then," he nodded upon receiving the confirmation. Pinigilan ni
Maximillian ang urge na mapainom ng kape. Dapat na magmukha siyang mas kampante pa
kaysa rito. "And what are your thoughts about it?"
"Too impatient to have me married with Sondra already?" mahina nitong tawa. "Aren't
you sort of traditional? Masama ikasal ng sabay ang magkapatid, sukob daw iyon."
He mockingly grinned. Magaling talaga si Renante sa pang-iinis sa kanya.
"Hindi kami magkapatid," angat na niya sa tasa ng kape. Sa huli ay hindi niya
napigilan ang impulse na mapainom.
"Oh, yeah, right, sorry," may halong tawa roon na hindi niya alam kung may
intensyon na asarin siya o masayahin lang ba talaga si Renante. "So, you are
like... envisioning a double wedding, hmm? You and Yrina, me and Sonny... you
really want to make an explosive headline in the news, huh?"
Naningkit ang mga mata niya rito. "I don't need you and Sonny to gain good
publicity, Renante."
"Cut to the chase and tell me that what you really want to know."
Renante was smiling wider. Kahit ano yatang kalma ng approach niya, may paraan ang
lalaki para maaninagan ang iritasyon niya rito. O marahil ay sanay na roon ang
lalaki. Noon pa man, 'di ba, ay nagpapakita na siya ng disgusto rito? Hindi niya
ito gusto dahil masyado nitong kinukunsinti ang mga trip sa buhay ni Sondra.
"Pumayag ka na ba?" deretso ang tingin niya sa lalaki.
Renante shrugged. Umiwas ito saglit ng tingin. "I have to talk to Sondra first
before I agree. I don't think Sondra will object the idea of getting married to me,
but we have to be prepared somehow."
Hindi niya napigilan ang pagak na mapatawa. "Really, huh? You really think she
won't object?" disbelief was in his mocking tone followed by his murmuring, "You
are one confident bastard."
"It's not confidence," chill lang ang lalaki. "It's a possibility that I am aware
of."
Tumango-tango na lang si Maximillian. "I don't think she's ready. Masyadong na-
excite lang si Sam. I invited you here to let you know that. Ayoko kasi malaman-
laman na pine-pressure mo si Sondra na paghandaan ang magiging kasal ninyo, because
it's still just a plan in process."
"So, it means, we will have to wait for a year or so before we go on with this
arrangement?"
Hindi pa rin nawawala ang ngisi sa mga labi ni Renante.
"Yes."
"Would you mind tell me why? I don't think na dahil sa sukob kaya magkakaroon ng
kaunting delay ang arrangement namin, 'di ba?" Renante's eyes sparked.
"Why bother so much about it?" ngisi niya rito. "Does it mean, you really agree on
being married to your best friend?"
"Personally, I don't see any problem with it," masigla nitong wika. "Wala namang
masama kung ikakasal ako kay Sondra. Like what you said, we're best friends. We
understand each other much better, and the strongest marital relationships came
from being best of friends, right?"
Tumiim ang pagkakatitig niya kay Renante. May gusto ba ito kay Sondra?
Lumingon saglit ang lalaki, tila tsinek lang kung may papalapit na waiter sa kanila
pero wala naman kaya bumalik ang tingin nito sa kanya. Renante caught his glare.
"Is there something wrong?"
"I just don't think she's still ready. I hope you don't mind waiting," dampot lang
niya ulit sa tasa ng kape at sumimsim ulit doon.
"How come she's not ready? I believe that she already earns money for herself from
modeling. It means, kaya na ni Sondra ang sarili niya, 'di ba?"
"She still gets careless," mariin niyang sagot. "Did you know that after your date
night, she still managed to have a night out with her friends in a club, Renante?
She got drunk, Renante. And she got a little bit irresponsible," he locked his gaze
on Renante. Sinisigurado ni Maximillian na walang makakaligtas sa paningin niya na
reaksyon nito. "And she's grabbing guys and kissing guys, Renante. Imagine being
married to that kind of woman."
Tumango-tango lang ang lalaki, bahagyang lumambot lamang ang mukha ngunit
naaaninagan pa rin ito ni Maximillian ng confidence. Ayaw niyang aminin sa sarili,
pero alam niya na kinabahala niya kung gaano kakalmante si Renante.
"That's why," he continued, sounding more self-assured, "Sondra is not yet ready.
She needs to grow up some more, to be more responsible, to be more caring about her
image..."
"If Sondra agrees to that idea then I'll agree," ngisi nito. "But if she feels that
she's ready to get married, then tuloy ang set-up na ito."
"Gusto mo ituloy kahit na ganoon pa ang status ni Sondra?" naiintriga na siya sa
sagot ni Renante, pero heto at kontrolado pa rin ni Maximillian ang sariling tono
at reaksyon. "Have you just listened to what I said?"
"I'm her best friend, Maximillian," ngiti nito. "Kahit gaano kapangit ang image ni
Sondra, kahit gaano pa siya kairesponsable o ka-immature sa ngayon, if she agrees
to get married already, I will still accept her like I always did. I will still
accept her--" tango-tango nito, "--which is something that other men out there
can't do for her because I have the balls and they don't."
Naningkit ang mga mata niya sa lalaki.
.
.
***
.
.
HUMUGOT muna ng malalim na paghinga si Sondra bago tinuloy ang pagpindot sa buton
ng elevator. Pagkatapos kasi maka-heart-to-heart talk ang mga kaibigan, nagpahinga
lang siya ng kaunti sa mansyon at nag-lunch bago nag-ayos ulit. She had her wavy
hair ponytailed and put on a fitting black halter-neck dress with black high heels
before heading to G and C to meet Maximillian. Alam niya na malamang ay abala ang
lalaki sa trabaho, pero mas sigurado siya na kung dito ito kakausapin, papaunlakan
siya.
Alam naman ni Sondra na ayaw ni Maximillian na may masabi ang mga tao rito na hindi
maganda. For sure, hindi siya itataboy ng lalaki. For sure, kapag kinuwestiyon na
niya ito tungkol sa arranged marriage nila ni Renante ay kakausapin na siya ng
lalaki ng maayos.
Nag-back out kasi ang bruha niyang mga kaibigan tungkol sa operation: seduction kay
Maximillian. Sa tulong ng mga ito, nakapagpasya si Sondra na magmala-Paul
McCartney.
Let it be.
Hayaan muna niya na mangyari ang mga dapat mangyari. Mag-oobserve muna siya kung
ano ang magiging takbo ng sitwasyon. A solution for her will surely come along the
way. Sa ngayon, dapat niya munang alamin kung bakit nagkaroon ng ganoong kasunduan
ang mga tatay nila ni Renante. Were they considering to have them married to merge
their companies? Isa pa, hindi pa niya alam ang pasya ni Renante. May possibility
pa rin na hindi rin ito pumayag.
Kung ganoon kasi, ibig sabihin, wala na siyang dapat alalahanin pa, 'di ba?
Kahit hindi worth it ang pagda-drama niya kanina sa sobrang shock sa nalaman dahil
hindi naman pala papayag si Renante na ikasal sa kanya, at least, sa huli, hindi
iyon matutuloy at magiging masaya na sa ganoon si Sondra.
She tried to contact Renante, pero hindi siya nito sinasagot. Nung tumawag si
Sondra sa office nito, nag-lunch out daw. Kaya nauwi rin siya sa pasya na si
Maximillian mismo ang kausapin. Ayaw naman niya magkaroon ng idea si Maximillian na
pupuntahan niya ito kaya heto siya at walang paalam na dumating sa kumpanya ng
lalaki.
Hindi basta-basta nagpapapasok ang secretary o sinumang staff sa opisina ni
Maximillian para roon ito hintayin dahil may waiting lounge naman. Pero dahil
kilala na siya ng mga ito, ginabayan siya ng secretary sa opisina ng lalaki at doon
na lang mismo pinaghintay.
She sat on the visitor's chair, in front of Maximillian's desk as her eyes looked
around. Nakakabingi ang katahimikan doon. Tulad ng dati, impressed pa rin siya sa
sobrang ayos ng silid nito. Maayos na naka-pile ang mga folders ng lalaki sa desk.
Malapit sa penholder nito ang isang transparent na glass ashtray.
That made her frown. Ibig sabihin kasi may habit pa rin ang lalaki na
paninigarilyo.
Bahagya siyang napapitlag nang marinig ang paglagitik ng pinto. Nang makita ang
pagpasok ni Maximillian, tumayo agad si Sondra. She composed herself. Nilihim niya
ang kakaibang paglalaro ng kanyang imahinasyon habang pinapasadahan ng tingin ang
lalaki. He looked more casual today in the office-- nakasuot ito ng grey na pants
at grey na short-sleeved button-down patterned top. Puno ng kaseryosohan ang gwapo
nitong mukha at lalo iyong lumukot nang mapunta ang mga mata sa kanya.
"Why are you here?" masungit nitong saad at umikot para okupahin na ang desk nito.
Walang anu-anong kinuha nito mula sa drawer ang itim na pack ng sigarilyo. He
tapped one stick out, pulled it and placed it between his lips. Her heart sank, she
didn't want cigarettes, yet never mind if she would be given the chance to kiss
Maximillian's cigarette-stained lips all day.
How rebellious her heart is.
Tinitigan siya ni Maximillian na medyo pasalampak ang pagkakaupo sa swivel chair
nito. His eyes were dark and intense against hers. Nanlalambot na agad siya sa
titig pa lang ng lalaki, heto at umupo na siya ulit.
"Hindi ko kasi ma-contact si Renante," composed pa rin niyang wika. "So--"
Tila mabilis na nawalan ito ng interes. He pulled out his Zippo lighter. "Well, I
am sorry to say, Sonny, but this is not Renante's office."
"I know," kontrol niya na sagut-sagutin ang lalaki sa tila pabalang nitong sinabi
sa kanya. She needed to stay cool, dahil kapag inaway pa niya ito ngayon, baka
hindi na niya makuha ang mga sagot na gustong malaman mula rito. "I can't contact
him kaya ikaw na lang ang pinuntahan ko."
Nakita niya ang pagliwanag ng dulo ng sigarilyo ng lalaki. The cigarette stayed on
his lips, as he nonchalantly returned the lighter and pack in his drawer.
Pagkatapos, hinawakan ni Maximillian ang stick at inalis sa mga labi nito. Bumalik
ang mga mata ng lalaki sa kanya.
"Is this about the marriage?"
"Yes."
"Why so interested about it?" he scoffed and spread a devilish grin. "Hindi pa
naman kayo ikakasal."
"I know, arrangement pa lang, ie-engage pa lang kami--"
"I think," he grunted and left his seat. Pumuwesto ang lalaki sa gilid ng desk
nito, nakatagilid sa kanya pero mas malapit-lapit sa kanyang kinauupuan, "you
forgot what I said this morning. You are not yet going to marry that man unless you
are fit to be married."
"Mukha ba akong nagmamadali?" hasik na niya rito, kanina pa kasi hindi pinapatapos
ng lalaki ang mga sasabihin niya.
"You look so interested," he puffed a little. Pagkaalis ng sigarilyo sa mga labi ay
nilingon siya nito. "What could that possibly mean, Sonny?"
"I want to know kung bakit kailangan niyo akong i-engage kay Renante," iritable na
niyang wika. "Does it even matter to you or to Dad if I want it or not?"
"So," bored na lingon nito sa kanya, "do you want it?"
Piniling mabuti ni Sondra ang mga sasabihin. "Depende sa reason," tingala niya
rito. "Kung may mabigat na dahilan kaya kailangan akong ikasal kay Renante, then
why not? Ikaw nga kinaya mo kay Yrina because it is reasonable, so why can't I,
right?"
His jaws tensed, followed by Maximillian's nodding as his face darkened. Hindi na
siya nilingon pa ng lalaki, nakatutok lang ang matiim nitong mga mata sa pader at
humithit na ulit ng sigarilyo.
"And to think na kay Renante niyo lang naman ako ipapakasal. He's my best friend,
and I think I will have more freedom if I get to live with him or married with
him," matapang na patuloy ni Sondra, pilit na hinahagilap ang dahilan ng
pagseseryoso ng mukha ni Maximillian. "Kaya favorable siya for me."
"Renante really knows you so well," he muttered, a faint grin formed on his lips. 
"How did you say so?" naningkit ang mga mata niya. "Have you already talked to
Renante?"
"Look, Sondra," tayo na ng lalaki at tumapat ito sa kinapapatungan ng ash tray.
Maingat na pinagpag nito roon ang abo ng sigarilyo at tumaas ang mga mata ng lalaki
sa kanya, "just leave everything to me, will you? Let me deal with it and I'll let
you get involved when I know it's the right time. Don't get too excited about your
arranged marriage with Renante. Malay mo--" baba na ulit ng tingin nito sa
sigarilyo para sipatin kung bumagsak na lahat ng abo, then his sharp gaze shadowed
darkly by his face pierced on her, "--hindi matuloy."
.
.
***
AN
One more chapter to go! <3 <3
My target is three chapters for this week. Pero baka madagdagan kapag may time pa
hahaha~
Enjoy reading!
Love,
ANAxoxo

[ 10 ChapterNine ]
-------------------------------
"PAANO'NG hindi matutuloy?"
He coolly placed the cigarette back on his lips and puffed some smoke. Pumagitan sa
kanila ang puting usok niyon bago inalis ng lalaki ang sigarilyo sa mga labi nito.
Disinterest was evident in his face.
"It smells smoky in here, isn't it, Sonny? You better get out now," upo na nito.
Nanadya nga yata ang lalaki na manigarilyo para maitaboy siya agad.
"Maayos kitang tinatanong dahil buhay at future ko ang involved dito, Millian! It's
about me so if you don't care, well, I care!" palo niya sa desk nito bago tinukod
doon ang dalawang mga kamay. "Bakit niyo naisipan na i-engage ako kay Renante?!"
He placed the cigarette back on his lips. She knew he would puff some smoke again.
Kaya naman inunahan na niya ang lalaki at sumulong siya para hablutin iyon mula sa
bibig nito. The man was sharp, he caught her wrist giving her body the motion of
being pulled back toward him. Masakit ang naging pagkakasubsob niya sa mesa nito,
pero naitukod din ang isang kamay sa bandang dibdib ninya para hindi tuluyang
dumausdos doon ang mukha niya.
His other hand gripped on her chin to lift up her gaze. 
Their eyes met as Maximillian drew his face close to her.
So close...
"Look, Sonny, why don't we talk about this at home?"
At home? Ibig sabihin ba nito ay pupunta ulit sa mansyon mamaya ang lalaki?
"Huwag na," angil niya rito sa mababang tono. "Baka busy ka mamaya. Hindi ba kayo
magkikita ng Yrina mo?"
Lalong nagdilim ang anyo nito. "I always make time for you, Sonny."
Her heart thumped. She was scared and affected, at hindi niya gusto ang ganoong
klase ng damdamin na nilikha ng mga sinabi ng lalaki. Alam ni Sondra na parehong
katotohanan iyon at kasinungalingan. When Maximillian make time for her, it was
always to discipline her or to scold her. Most of the other times that he was in a
good mood, he would rather be somewhere else, not with her.
His fingers pressured against the bone of her wrist, making her let go of the
cigarette stick that he took by using his own lips.
"Ah!" daing niya nang bitawan siya ng lalaki.
Sumandal ito sa swivel chair at saglit na inihilig ang ulo habang nakatitig sa
kanya.
I'll talk to Renante then, she thought. Inalalayan ni Sondra ang sarili para
makatayo na ng maayos at maalis ang sarili mula sa pagkakadapa sa desk ng lalaki.
Puno ng hinanakit ang kanyang mga mata habang nakatitig dito.
Bahagyang gumusot ang mukha nito na tila ninanamnam ang hinihithit na sigarilyo
bago iyon tinanggal mula sa sariling bibig. Smoke escaped from his lips, he looked
as cool as the bad boys in leather in movies. Then he gave her a glance.
"Sa mansyon na tayo mag-usap," at umiwas ito ng tingin para ilagay ang sigarilyo sa
ashtray. "Get your fine ass out of here."
This man never let her get her way. Gusto niyang sumbatan ito, muling magwala pero
may natitira pa siyang kahihiyan para sa sarili kaya tumalikod siya at buo ang
dignidad na iniwanan ito. Bakit nga ba, nangangati siya na i-bring up sa lalaki ang
nakaraan kapag sinigawan niya ito? What could that possibly do to help her to be
treated by Maximillian much better? To stop him from being so controlling? To stop
him from being too obvious with the fact that he has no feelings for her?
Hindi pa ba sapat dito ang mga nangyari noon para ipamukha sa kanya na wala itong
feelings sa kanya? Why did he need to rub that to her face everyday? That his care
was only limited to treating her like a child... his little sister... or yes,
child. Kasi nasasaktan lang siya. Kahit anong pilit niya na hindi ipakita iyon sa
lalaki o magtapang-tapangan, sa loob-loob ay parang nabibiyak ang puso niya at talo
pa rin siya.
Talo pa rin siya...
Hindi pa sapat para rito na saktan siya sa pamamagitan ng pagpapakasal sa ibang
babae, sisiguraduhin pa nito na hindi siya magiging masaya at ikakasal siya sa
hindi niya gusto.
Bakit?
Bakit parang ganoon na lang ang galit sa kanya ng lalaki simula nung eighteenth
birthday niya? Ginusto ba niya ang mga nangyari noon? She should be the one angry.
She was, and yet Maximillian returned the favor and acted cold and irritated
towards her as well. Worst of all, he was controlling every aspect of her life.
Parang gusto nitong ipamukha na hawak nito ang magiging takbo ng kanyang mundo at
kahit ano ang galit niya sa lalaki ay wala siyang magagawa. He would break her
heart if he wants to, he would turn the world upside-down to his whim if he likes
it.
The only way she could do to protect herself was to try to fight him as much as she
could, as long as she could. She better fight than let him win without doing
anything, right?
Nang matapos sa pagsesetimyento ay bumukas na ang pinto ng elevator. Kanina pa pala
siya nakapag-walk out mula sa opisina ng lalaki. Humakbang na si Sondra palabas at
habang naglalakad ay nilabas na niya ang cellphone.
Siguro naman masasagot na ni Renante ang tawag niya.
.
.
PAGKAALIS ni Sondra ng walang paalam, nagpakawala ng malalim na buntong-hininga si
Maximillian. Sumandal siya sa backrest ng upuan at minasahe ang kanyang sentido.
Ini-stress na nga siya ni Renante, dumagdag pa itong tila komprontasyon nila ni
Sondra.
Mukhang makakatatlong stick siya ngayon ng sigarilyo-- one for Renante, one for
Sondra, at isa para sa habit niya na humithit ng sigarilyo pagkatapos kumain ng
tanghalian.
.
.
RENANTE gladly met up with Sondra that afternoon. Wala naman kasi raw masyadong
gagawin ang lalaki sa opisina kaya pumayag ito. Kapwa nakapag-lunch na sila kaya sa
isang cafe nila napagkasunduan na magkita. Sumalubong kay Renante ang busangot
niyang mukha kaya natatawang tinabihan siya ng lalaki.
"Hey, what with that face?" marahang pisil nito sa pisngi niya. "May nagawa ba
ako?"
"Oh, nothing, Renante," sandal niya sa balikat nito. Nakapatong lang sa mesa na
kaharap nila ang in-order nilang mga malalamig na kape. "Nabubwisit lang kasi ako
kay Maximillian."
He laughed lowly and rubbed her arm. Nakaakbay na kasi ngayon ang lalaki sa kanya
na pormal sa suot nitong suit na dark blue. 
"Masyado ka talagang affected kay Maximillian, baka makahalata na iyon, ha?"
"Makahalata?" tuwid na niya ng upo at tinusok ang straw sa coffee cup niya. "Even
if he does, he won't care, Renante. Alam naman natin iyon."
Gumaya na ang lalaki sa kanya, pero kung siya ay uminom na ng kape, ito ay hindi
pa. Pinatong lang nito ang isang braso sa side nito ng mesa at sinasalo ang kanyang
paningin.
"So you're here to get some dose of your happy pill, huh?" tila tukso nito. She
once called Renante her happy pill, at pinanindigan na iyon ng best friend niya.
"Actually," lingon na niya sa lalaki, walang malisya kung magkalapit ang mga mukha
nila, "I came here to ask you about our engagement."
Lumapad ang ngiti ng lalaki. "So, you already knew."
Nakatitig lang siya sa mga mata nito. "Yes, of course. Pero alam mo naman ang ugali
ni Millian, 'di ba? He always want me cluless para hindi ko siya makontra sa mga
pangma-manipulate na ginagawa niya sa buhay ko." Then she murmured to herself, "So
controlling." Bumalik ang mga mata niya kay Renante. "I just want to know kung
bakit gusto tayong ipakasal nila Dad at Tito Ronaldo. Are our companies merging?
May problema ba sa handle ni Dad na company kaya kailangan ng financing galing sa
inyo?"
"Well," Renante shrugged, "ang sabi lang sa akin ni Dad, your dad thinks that it
would be nice if our families will be allies of some sort."
"Matagal na namang allies ang families natin, 'di ba?"
"Yes," tango nito, "but your dad wants an assurance."
"So, kapag personally connected na ang families natin, that's already an assurance
for Dad, is that it?"
"Sa pagkakaintindi ko, yes," at uminom na ito ng kaunting kape.
Napanguso siya. Dad won't think of such a set-up for that kind of reason. Masyadong
mababaw. At nagnakaw siya ng tingin kay Renante na nakatanaw sa kalsada sa kabila
ng kaharap nilang glass window. Now I am sure, na kahit si Renante walang idea kung
ano talaga ang reason kapag gusto nila na ikasal kami.
Tumitig si Sondra sa hawak na cup ng kape. It means, ang talagang nakakaalam ng
reason ay ang parents namin... at si Millian.
Humigpit ang mga kamay niya sa cup.
"And..." pukaw na niya sa atensyon ng lalaki, "...you believe that's the real
reason?"
"Bakit?" lingon nito. "May iba pa ba? Hindi naman mukhang nagi-struggle ang mga
companies ninyo para kailanganin ang suporta namin, 'di ba? Moreover, I think the
Gold Gear's dilemma about suppliers is already solved by Maximillian's engagement
with Yrina, right?"
Her eyes widened. Lumingon-lingon pa si Sondra sa paligid bago mas nilapit ang
mukha kay Renante at binulungan dito. 
"How did you know?"
He chuckled and lowered his eyes. "I'm very observant, Sonny. Walang nakakaligtas
sa obserbasyon ko. I can rationalize how come two people in our world announce
they're engaged without us knowing they have been in a relationship in the first
place."
Binalik na niya sa harap ang tingin. "One last question, Renante."
"Yes, Sonny?"
She stared at him. "Pumayag ka ba na ma-engage sa akin?"
Ngumiti ito at sinalubong ang kanyang tingin. "Oo naman."
Para siyang salamin na nabasag. Hirap si Sondra na ilabas ang boses. "B-Bakit?"
"It's just names and contracts," angat nito sa baso at umiwas na ng tingin sa
kanya. "And I think you will be safer kung nasa poder ko ikaw kaysa kasama sila
Maximillian." He turned to her. "I know you are already tired of being controlled
by him and your Dad, Sonny. You don't deserve to live your life always fighting for
your freedom. Aba, dinaig mo pa sila Bonifacio sa tagal ng pagrerebelyon mo sa
kanila!"
At kapwa sila natawa ng mahina.
"How long have I been such a rebel?"
"Since..." he shrugged and looked up to recount the years, "... I think since
you're eighteen, right?" Renante faced her. "Since your mother died."
Medyo nakaramdam si Sondra ng panlulumo. "Oh, right. Since I was eighteen..."
napayuko siya at binalikan ang sasabihin sana kanina kay Renante. "Look, Renante,
you don't have to do that. I mean, 'yung pakasalan ako para lang makalayo na ako
kina Dad or Millian..."
Bahagyang tumiim ang mga mata nito sa kanya. Pag-angat ni Sondra ng tingin sa
lalaki ay pinalambot na nito ang sariling ekspresyon. Renante smiled.
"Why? Still can't imagine being away from Millian?"
She shyly shook her head. "We already reached the end of the road, Renante.
Ikakasal na siya, so... ano pa ba ang aasahan ko? Kahit naman hindi rin matuloy ang
kasal nila ni Yrina... base sa mga trato niya sa akin, I don't think he will ever
feel the same way that I did."
At doon na tila may bumara sa kanyang lalamunan.
Renante scooted closer, trying to catch her eyes. "I thought you completely hate
him now," he said in a whispery voice. "I still clearly remember, noon gusto mo
kami maging friends ni Maximillian. You think it will be cool, pero hindi kami
magkasundo for some reason. Yet, you always build him up to me, you always
encourage me to befriend him. To me, you are so obvious with how much you like
him."
Namula siya roon.
"But then, it changed when you turned eighteen. You always ask me to help you lie
to him about where you go, or when we are clubbing, remember? You showed me how you
seemed to despise him and his growing controlling ways to you."
She shook her head. "I still hate him, but..." napahinga siya ng malalim. "Hindi ko
pa naaamin sa iyo, Renante, but I still love him."
"How could you still love a man who treats you like how Maximillian does?"
"Because love is stupid, Renante," pagak niyang tawa at sinalubong na ang mga mata
ng lalaki. Tinapik-tapik niya ito sa pisngi. "You'll know when you have already
fallen in love."
"I already know," makahulugan nitong ngiti. "What I don't know is... why all of a
sudden, you hated Maximillian so much."
"His controlling ways," iwas na niya ng tingin dito.
"For quite some time, nakumbinsi mo ako sa reasoning mo na iyan, but now that I am
thinking about it... Parang hindi tugma."
Alertong hinarap niya ang lalaki. Ano ang hindi tugma sa reasoning niya?
"If he's being so overprotective towards you, and you love him," patuloy nito,
"hindi ba dapat mas kinikilig ka pa?"
Lalo niya ito pinanlakihan ng mga mata. Her bestfriend really knew her well!
Paglingon sa kanya ni Renante ay umiwas agad siya ng tingin dito at ininom na ang
kape niya.
"Come on," mahina nitong tawa. "Tell me the real deal!"
"Iyon na nga iyon!" defensive niyang sagot.
Napasinghap siya sa paghablot ng lalaki sa baba niya. He pinched her cheeks making
her lips pout. Pinihit siya nito paharap sa ganoong hitsura.
"Tell me already!" pangungulit nito. "Ano talaga ang rason, ha?"
"Ayoko!" hatak ni Sondra sa braso nito para bitawan siya.
"May nangunguha ng picture sa labas," pananakot nito habang natatawa. "I'll kiss
you, if you don't tell me the answer!"
In her peripheral vision, napansin ni Sondra na may photographer na maingat na
sumisilip mula sa likuran ng isang poste at kinukuhanan sila ng litrato. Kaya
siguro panay ang iwas ng tingin sa kanya ni Renante at pasulyap-sulyap o tumatanaw
sa labas ng glass wall. Napansin siguro agad ng lalaki ang nangunguha ng pictures
nila.
She could not blame that photographer too. After all, sikat siya na modelo, at
kilala naman sa business world ang pamilya nila Renante.
"You're such an asshole, Renante!" panlalaki niya ng mga mata rito. "How could you
do this to me?"
"Am I your best friend or not?" ambang lapit na nito ng mukha sa kanya.
"Gossip king!" pilit niyang iatras ang mukha pero hinapit na siya nito sa bewang.
Mukhang seryoso nga talaga si Renante at determinadong alamin kung bakit lumayo ang
loob niya kay Maximillian.
"Will you tell me or not?" gahibla na lang ang lapit nito at hindi na gumalaw pa si
Sondra dahil baka imbes na makaiwas ay dumaplis pa ang mga labi niya rito.
"Ikukwento ko na, okay? Just let me go na!"
"No lies, okay? The real story. I want to hear it."
At binitawan na siya ng lalaki nang tumango-tango siya. Wala naman sigurong masama
kung sasabihin niya kay Renante ang totoo, 'di ba? Best friends naman sila nito.
Isa pa, hindi  masyadong sociable ang lalaki kaya hindi ito matutulad kay Kylie na
may mapagsasabihang ibang tao tungkol dito.
What could possibly go wrong if Renante finds out what happened?
Then her heart sank as she tried to recall the reason why she rebelled against
Maximillian.
It all started on her eighteenth birthday.
.
.
***
AN
Salamat sa lahat ng nag-abang sa UD tonight ng #Rough <3 <3 
Gusto ko na dagdagan pa ng dalawang chapters ang UD today kaya lang, medyo masama
pa rin ang pakiramdam ko~ So, ibabawi ko na lang bukas. I will write additional two
chapters tomorrow para sa #Rough so stay tuned lang kung available kayo bukas!
Thankie, thankieeee~
Love,
ANAxoxo

[ 11 ChapterTen ]
-------------------------------

March 14, 2008...

Naunang bumaba si Sondra mula sa helicopter. Mabilis ang kanyang naging mga hakbang
dala ng excitement bago nilingon ulit ang ina at napansin na pababa pa lang ito.
She smiled widely and rolled her eyes before going back to her mother-- Jessica--
who was a former beauty queen.
Ilang taon na ang nakalipas mula sa pagpanalo nito sa Miss Universe, gayunpaman,
staple pa rin ang kanyang ina ng mga fashion magazines bilang isang modelo,
endorser din ito ng ilang produkto at minsa'y may mga international projects din
tulad ng New York Fashion Week.
Sondra was glad her mother never failed to be present in important events of her
life in spite of the busy schedule. Jessica managed to make it up to her, lalo na
at may mga selebrasyon na personal para kay Sondra tulad na lang ng kanyang
eighteenth birthday.
Inabangan niya ang pagbaba ng ina mula sa helicopter, na humakbang na may pag-
alalay mula sa isa sa mga crew na kasama nila sa biyahe. Jessica lifted her eyes on
her and smiled sweetly. Hindi tuloy mapigilan ni Sondra na mamangha at mapatitig sa
nanay habang hawak na ito sa isang kamay.
Jessica's hand was so smooth to the touch. Maalaga naman kasi ito sa katawan,
mamahalin at maganda ang brand ng gamit na mga sabon at laging may baon na lotion
at hand cream. Nakasuot ang kanyang ina ng simpleng flower-patterned na tube
sundress na kulay puti. Matamlay na pink naman ang kulay ng mga bulaklak na may
outline na gold. Malapad na umunat ang mga labi nito para ngumiti at sa totoo lang,
halos hindi nagkakalayo ang kanilang hitsura. Her mother just looked more womanly
though. Samantalang siya, heto at may pagka-girly pa rin kung mag-ayos sa sarili.
Hinila ni Sondra ang kamay ng ina. "Let's gooo, Moooom!"
Natatawang sumunod lang ito.
Sondra made faster strides, wearing a pair of black leather ankle boots. May
katerno iyon na itim na plaid skirt na kulay pink ang mga linya. Her pink Avril
Lavigne shirt fitted her developing curves sexily. Tinaas ni Sondra saglit ang
kamay para ayusin ang pagkakasuot ng kanyang faux tiara na may mabalahibong pink na
base. Unat na unat ang kanyang buhok na bahagyang nilaro ng hangin dahil nasa
helipad pa rin sila ng resthouse.
"Come on, Sondra, don't get too excited!" ani Jessica, pero bakas sa boses nito ang
thrill.
"I want to see Millian already!" sagot niya, bumababa na sila ngayon ng hagdan
papasok sa rest house.
The Hawthorne rest house in that secluded private island was not just a rest house.
It was a three-storey mansion situated close to the beach. Gawa ang mansyon sa
puting bato at may disenyo ito na mala-Greek ang dating. Dalawang araw na advanced
ang pagdating nilang mag-ina sa isla, kaya naman hindi nakakapagtaka na wala pang
anumang dekorasyon o arrangements sa ballroom area ng mansyon. Hindi man nasilip
iyon ni Sondra, in-inform naman iyon ng kanyang nanay, kaya ang nagpapa-excite na
lang sa kanya ay makita si Maximillian.
Hindi pa niya birthday pero ang saya-saya na ng pakiramdam ni Sondra. Alam niya
kasi na si Maximillian ang nag-asikaso ng preparations para sa debut niya. She was
so sure that she would love the party.
Okay, mas tama 'yung term na kinikilig siya kasi si Maximillian ang nagbuhos ng
atensyon at oras para lang mabigyan siya ng magandang eighteenth birthday party.
She was so happy she already wanted to see him and thank him. Kahit ano naman
kasing pagtatampo ang maramdaman niya para sa lalaki, bigla na lang iyon
nakakalimutan basta may gawin lang ito na ikatutuwa o ikakikilig niya. Oh, she was
too young way back then. Her feelings were as fast-changing as that.
"Good morning, Ma'am Jessica!" bati ng katulong na sumalubong sa kanila. "Good
morning, Ma'am Sondra!"
"Good morning," Jessica smiled, such humility made her look more regal. Bagay nga
talaga na magkaroon ng korona ang nanay ni Sondra.
Ngumiti na rin tuloy siya sa katulong at binati rin ito.
"Where's Maximillian?" tanong na ng nanay niya rito.
"Nagpaalam po si Sir na lalangoy sa beach," magalang nitong sagot. "Samahan ko na
po kayo sa dining room. Baka nagutom po kayo sa biyahe, nagbilin si Sir Maximillian
na ipaghanda kayo ng makakain."
Nilingon si Sondra ng ina. "Let's have lunch first, princess?"
"No," inarte niya. "I'll go ahead and see Millian already."
Ngumiti lang ito at umiling. Masyadong ma-poise talaga ang nanay niya at kalmado
lang.
"No. Let's eat first so you can rest a bit. Then you can go and join Millian at the
beach, how's that?"
Napaisip siya. Kunsabagay, kung pupuntahan na niya ngayon ang lalaki, maha-hassle
lang siya na bumalik sa mansyon dahil nakasuot siya ng boots, skirt at shirt. Kung
maglalunch siya, magpapahinga ng kaunti at magpapalit ng pang-swimming, makakasama
pa niya ang lalaki sa beach.
Her face brightened.
"You're right, Mom," ngiti ni Sondra. "Let's have lunch first!"
.
.
SAMANTALA, nakaupo sa isang lounge bench si Maximillian. His wet hair matted on the
side of his face while he was in the middle of a phone conversation.
"They will be already here today, that's why I am expecting that the gown will
arrive today too," seryoso niyang saad.
Patuloy lang sa paggulong ang mga patak ng tubig sa kanyang katawan. At the age of
26, Maximillian already developed such masculine physique-- narrow hips, deep
pelvic lines and hard four-pack abs. Matigas ang pecks at biceps ng binata na alaga
ng regular exercise. Isa na rin sa nakatulong sa pagme-maintain niya sa kondisyon
ng katawan ang pagsu-surfing.
His eyes used to be bluer at that time. Wala sa loob na nakatuon sa asul na dagat
ang paningin ng lalaki habang halos magsalubong na ang mga kilay.
Pasensya na po talaga, Sir. Masyado rin po kasing malayo 'yung private island at
wala naman po kaming personal na means of transpo para ma-deliver agad diyan 'yung
gown--
He muttered a curse. "Why didn't you just say so? I'll have someone pick it up
then!"
Then he let out a groan. Yes, during those years of his life, medyo may
pagkamainipin pa si Maximillian. Nilayo niya saglit ang gamit na cellphone at
pinunasan ng palad ang kaunting pagkabasa niyon mula sa pagkakalapat sa kanyang
tainga. Napapatakan kasi iyon ng basa niyang buhok.
Sorry, Sir--
Mabilis na na-gets na ni Maximillian na marahil ay gustong magpa-impress ng
designer na pinag-gawa niya ng gown ni Sondra, kaya hindi man lang tumalima tungkol
sa posibleng maging aberya sa pagdeliver niyon.
"I'll let Marissa deal with you about that, bye," he disconnected the call and
contacted his secretary. Mabilis na sumagot ito. "Marissa. Coordinate with Harvey
Salonja. The designer. Gawan niyo ng paraan kung paano mapapadala dito 'yung gown."
May tinanong ang sekretarya niya kaya natahimik siya saglit. "You also coordinate
with Jack," tukoy niya sa piloto ng private helicopter ng mga Hawthorne. "I will
also let him know that you should meet in Manila for the gown."
Pagkatapos ng mga phone calls ay iniwanan na ni Maximillian ang bench. Mukhang tama
nga ang sabi sa kanya ni Jessica na masyadong ambitious ang naisip niyang ideya
para sa eighteenth birthday party ni Sondra. Matrabaho at magastos. But he just
shrugged and picked up with surfboard. Masiglang tinakbo na ng binata ang beach at
lumusong sa malinaw nitong tubig.
It was just money and effort, what mattered was the fact that the results would
make Sondra extremely happy. And besides, para saan pa na naging anak siya ni Maxim
Gerard Gold kung hindi niya mapapakita na may capacity siya na magpa-party ng
kasing garbo ng naiisip niya? Call him a perfectionist, but when he set his mind on
to something, it should go according to what was planned. He was not the kind who
settled for second best or second rate. He took everything to the max.
Nilapag na ng binata ang surfboard sa tubig at tinulak iyon. As he pushed, the
waters seemed to know what to do, move along his direction. Matindi ang sikat ng
araw kaya tila makintab ang asul na tubig doon. Dumapa na ang binata sa ibabaw ng
board, nakatukod ng maayos ang mga braso bago unti-unting inangat ang sarili.
His surfboard slid over the waves smoothly. Kapag nagsu-surfing, wala nang
masyadong iniisip pa si Maximillian. Ang buong atensyon niya ay nasa pag-oobserba
sa direksyon ng mga alon at sa kondisyon ng tinutungtungan niyang board.
.
.
LUMABAS na si Sondra mula sa kanyang silid sa Hawthorne mansion. Suot niya ang high
leg na one-piece ang tawag noong 2008, at monokini na ang tawag sa 2018. It was
plain blue but her curves were perfectly hugged by the tight suit. May kababaan din
ang neckline niyon. That neck line shadowed a hint of the top of her breasts. Sure,
she was only seventeen, but her form was not molded to something athletic like
typical models. If she ever gained more weight, she would still be sexy for being
voluptuous.
Nakaladlad ang unat niyang buhok, may nakapatong na manipis na puting patterned
cardigan sa kanyang swimsuit at parampa siyang bumaba ng hagdan na suot ang brown-
tinted na sunglasses. Nang marating ang dulo ng hagdan, nakuha pa niyang mag-
dramatic na umikot sabay lingon sa direksyon ni Jessica na nakaupo sa sofa at tila
nagte-text.
Nag-angat ang ginang ng tingin at parang matatawa pa sa kanya.
Humawak lang si Sondra sa dulo ng railing ng hagdan at nakuha pang lumiyad.
"My God, Sondra!" tawa na nito.
"How do I look, Mom?" pamewang na ng isang kamay niya sabay pose na naman.
"You know you look gorgeous, darling," baba nito sa cellphone at nag-de-cuatro.
"Wala ka nang work ngayon, so stop posing and posing like that, ha? You look
crazy!"
"What crazy?" tawa niya. "I'll go out and swim na," lapit niya sa ina para bumeso.
Bumeso lang din ito. "Okay! Make sure bago gumabi nandito na kayo ni Maximillian."
"Sure, Mom," she assured before leaving the mansion.
Paglabas ng Hawthorne mansion, bumungad kay Sondra ang isang infinity pool. Sa dulo
niyon ay may hagdan pababa kung saan puting buhangin na ang sasayad sa paa sa
huling paghakbang. The sand hotly scorched her sensitive feet, binaba na tuloy ni
Sondra ang baon na flipflops at sinuot iyon.
Maingat na tinungo na niya ang beach. Lumagpas siya sa hanay ng mga lounge bench na
puti na nalililiman ng nagtataasang mga puno ng niyog. Sondra looked around and it
did not take her long to locate Maximillian.
Napatitig siya sa lalaki, pinapanood ang pagsu-surfing nito. Her heart thumped with
a mix of excitement and worry. Excitement kasi ngayon lang niya nakita ang lalaki
na mag-surfing, worry kasi baka kung mapaano na ito. Nanatili siya sa kinatatayuan
at sinundan ito ng tingin. Nakapatagilid sa alon ang binata at ang tinutungtungan
nito na surfboard. His strong arms stretched to balance him, his knees slightly
bent to maintain his equilibrium. Nakasuot ang binata ng asul na beach shorts at
tila nagliliwanag sa ilalim na sinag ng araw ang dark blonde nitong buhok.
She really had to take off her eye glasses to get a better look at him.
The man was truly gorgeous. She rarely see Maximillian half-naked and now was her
chance. Saglit na napunta sa kanya ang mga mata ng lalaki. They were so blue the
ocean was no match for how lively it looked. Nanatiling seryoso ang mukha nito,
umiwas ng tingin ulit sa kanya at nakita niya ang paglayo nito sa mataas na alon.
Sondra let out a gasp upon seeing him fall from his board. Lumubog ito saglit sa
tubig at umahon bitbit ang surfboard. She saw him walk closer to the shore.
Dahan-dahan na humakbang ang kanyang mga paa para salubungin ang lalaki,
napapamaang na lang siya lalo na nang matitigan ng mas malapitan ang katawan nito.
He looked so hard-- from his broad chest to his fine abs. Ocean water dripped from
his hair, from his body, and droplets smoothly rolled on his lightly tanned skin
and made him glisten under the sunlight.
Yes, he looked hard. Even between the thighs.
Sondra was already seventeen, she may not know everything yet, but that doesn't
mean, she didn't know what the bulge was. That part was made obvious by how tightly
his wet blue swimming shorts clung to his form. It slightly hung low, hinting the
deep curve of his pelvis.
"Sonny," tawag nito na gumising sa kanya.
Mabilis na sinara niya ang nakangangang bibig at nagmamadaling nilapitan ang
lalaki. Sinuot na ulit ni Sondra ang shades at tiningala ito.
"Hi, Millian!" she smiled. At naisipan pa niya na mamewang. "I don't know you know
how to surf."
"Oh," sulyap nito saglit sa dagat, naroon pa rin ang pagtaas-baba ng mga alon nito.
A soft pant escaped from his lips, "I only get the chance every summer. Around holy
week."
Kaya pala madalang lang sila magkita ng lalaki tuwing summer vacation na niya.
Bukod sa tuloy-tuloy pa rin ang pagtatrabaho nito sa mga negosyo na iniwan ng
namayapa nitong ama, malamang na sinisingit lang nito sa free time ang pagsu-
surfing. Kaya paano pa nga ba ito magkakaroon ng time sumama sa kanya magpunta sa
mga beach? That was why Sondra spend most of her summer vacations with her friends.
Tumahimik ang lalaki at pinasadahan siya nito ng tingin. He swallowed a gulp and
returned his eyes on her.
"How's your flight?"
"It's good," sagot niya, pilit na iniiwas ang mga mata sa katawan ng lalaki. She
stifled a giggle. "So you have... four packs now, huh?" pabiro niyang saad na
sinundan ng pag-iinit ng kanyang mga pisngi.
My God, Sondra, you're so obvious!
Tabingi ang naging ngiti ng lalaki. Nahihiya ba ito na napuna niya ang abs nito?
"Want to touch it?" he chuckled with a mix of panting.
Shit! pagpapanic ni Sondra sa loob-loob niya.
"No!" atras niya at tumawa na. "I want to swim now, let's go!"
Tatakbo na sana siya pero humarang si Maximillian. Halos magwala ang kalooban niya
dahil sa pagbunggo ng mga katawan nila. Hinawakan siya ng lalaki sa braso at ang
isa naman nitong kamay ay tinanggal ang suot niyang sunglasses.
"You're not going to swim with this on, right?" tukoy nito sa sunglasses.
"Oh, y-yes," salo niya sa mainit na titig mula sa mga mata ng binata.
Oh, he was so gorgeous... so hot and gorgeous. Maximillian's dangerous crooked
smile seemed to hint a dark, raw promise she could not define the name of.
"Also this," maingat na baba nito sa isang sleeve ng suot niyang beach cardigan.
Nakaramdam siya ng kakaibang init sa pagdama sa paghila niyon ng lalaki pahubad sa
kanya, sa pagdausdos ng tela niyon sa kanyang balat. Sondra sucked in a deep
breath, stepped back and took off the cardigan herself.
She caught his gaze on her body before his blue eyes lifted up and locked against
her eyes. Nahihiyang inabot na niya rito ang hinubad niyang cardigan. A corner of
his lips lifted.
"I... I'll go and swim now," iwas niya ng tingin. "I'll wait for you."
At kumaripas na siya ng takbo palusong sa tubig. Maximillian's eyes followed her.
Nang makita na nito na nakalusong na siya sa dagat, tinungo na ng lalaki ang lounge
bench at maayos na pinatong doon ang mga gamit ni Sondra bago siya sinundan.
.
.
***AN
Good evening, everyone! <3 <3
Dahil excited tayo sa #Rough , I decided to add more chapters tonight. On-the-spot
ako magta-type so, it might take some time bago ma-pub yung susunod dito na mga
chapters.
My target is two or three chapters! Let's hope na kayanin at hindi ako agad
makaramdam ng antok hahaha~ <3 <3
Thank you for wishing me well kagabi. Iisa-isahin ko ng reply ang mga comments
ninyo pagkatapos ko magsulat ;)
Enjoy reading!
Love,
ANAxoxo

[ 12 ChapterEleven ]
-------------------------------

NANG makasunod si Maximillian kay Sondra, tinuruan siya ng lalaki mag-surfing. Siya
naman kasi ang nangulit. Mukha lang pala iyong madali, pero kapag tina-try na ni
Sondra, nakakailang bagsak siya sa tubig. Hindi niya makuhang mainis kung nagfe-
fail siya kasi kung minsan ay sa tubig ang bagsak niya, kadalasan naman ay sa mga
bisig ng lalaki. Nakaalalay naman kasi ito kapag nag-a-attempt na siyang tumayo sa
surfboard.
She was brimming with a feeling so giddy everytime their bodies would touch,
everytime her arms would cling around his neck and she would feel his arms lift her
up. Maximillian was patient with her. Sa huli, dumapa na lang siya sa ibabaw ng
surfboard at sumuko na lang.
"Ayoko na! I am not interested with learning this surfing thing anymore, Millian!"
natatawang dapa niya sa surfboard.
Palo sa puwitan ang nakuha niya sa lalaki. "Pickle-minded! Giving up already, huh?
You don't learn surfing in just one day, Sonny."
Napalabi na lang siya. "It's so tiring," she whined.
Inikot na ni Millian ang kinadadapaan niyang surfboard at tinulak iyon pabalik sa
dagat. Sondra crossed her arms over the board, doon niya pinatong ang baba at
nilingon ang lalaki.
"Millian?"
"Yes?" sulyap sa kanya ng lalaki, bahagya na lamang ang ngiti sa mga labi nito.
"Thank you," madamdamin niyang saad.
"For what?" mahina nitong tawa na para bang hindi makapaniwala sa narinig.
"Mom said, you planned for the whole party. I am so excited to see how it's going
to be on my birthday."
"Prfft," he proudly grinned and looked away. "They say it's the biggest event in a
girl's life, so of course, I'll give my hundred percent for it. And hey, anyone
would do that. If your parents have free time, they might do better than me."
Pakiramdam ni Sondra ay namumula na ang kanyang mukha. Masyado na siyang kinikilig.
Calm down. A man exerting that effort does not necessarily mean he has a crush on
you too...
"Ikaw rin naman, 'di ba, busy? But you still managed to make time for it, Millian,"
titig niya sa lalaki. "It really, really means a lot to me."
Umiwas siya ng tingin, bahagyang napayuko. Masyado pang maaga para maiyak siya sa
galak. Pero totoo naman iyon. Iniisip pa lang ni Sondra na nag-effort si
Maximillian para sa birthday party niya ay para na siyang sasabog sa tuwa.
Hindi yata malaman ng lalaki ang isasagot. Nanatili lang itong tahimik.
"I know na," angat niya ulit ng tingin dito, mas pinasigla ang boses para hindi
siya tuluyang maging emotional. "I'll bake you some happy cupcakes tonight! What
can you say, huh?"
"Why? Do I look sad?" tawa sa kanya ng lalaki. Lumingon ito at muli niyang
nasilayan ang asul nitong mga mata. His gorgeous laughter, as lively as David
Bowie's.
"You look happy, alright," she smiled back. "But I want to make you happier."
Maximillian shrugged. "Then make me two, princess," binalik nito ang mga mata sa
tinatahak nilang daan palapit sa pampang. "Make it as sweet as you."
So annoying! kinikilig na pigil niya sa tangkang pagbungisngis. Ayaw niyang matawa
dahil baka isipin ng lalaki ang landi-landi na niya.
Iniwanan lang nila ang surfboard ni Maximillian na nakatayo sa buhanginan,
pagkatapos ay bumalik sila sa dagat para magkarerahan ng langoy. Magkahawak-kamay
din na nilubog nila ang mga ulo at nagpatagalan ng paghinga sa tubig. Natatawa na
lang si Sondra sa pagiging madaya ng lalaki, bigla kasi itong bibitaw sa kamay niya
at itutulak ang ulo niya para lalo iyon ilubog sa tubig. Kakabahan tuloy siya at
mapapa-ahon.
Masaya naman itong makatanggap ng mga palo niya sa braso.
Papalubog na ang araw ay nagbabasaan pa rin sila. Malakas ang mga braso ni
Maximillian kaya parang tidal wave ito kung magbasa sa kanya. His arms would sweep
the water toward her direction. Mapapataas na lang siya ng mga braso para salagin
iyon. Sasamantalahin ng lalaki iyon para ituloy-tuloy ang pagbasa sa kanya, ang
bawat tilamsik ay parang matutulis na stick na tumatama sa kanyang balat.
Tumitili na tinakasan ni Sondra ang lalaki. Nanghihinang gumapang siya papunta sa
buhangin pero naabutan siya roon ni Maximillian at pumaimbabaw sa kanyang likuran.
Ipit siya ng lalaki nang angatin nito ang braso para isakal sa kanyang leeg.
"You cheat!" tawa nito. Then he rubbed his knuckle against her head.
"Stop it!" natatawang tili niya.
Humihingal na sumubsob lang ang mukha nito sa kanyang balikat. Their laughter
slowly died out and Sondra remained motionless, inexplicably comfortable with this
man lying against her back, his hard sculpt pressing her body against the sand. He
lifted his head and released a soft sigh, his breath touched the side of her ear.
Pagkatapos ay naramdaman niya ang dahan-dahang paghiwalay nito. Binagsak ni
Maximillian ang sarili patihaya sa buhangin, sa kanyang tabi. Tinukod na ni Sondra
ang mga braso para iangat ng bahagya ang katawan at lingunin ang lalaki.
Maximillian turned to her. Makahulugan ang pagtitig ng asul nitong mga mata sa
kanyang mukha habang unti-unting umuunat ang payapang ngiti sa mga labi nito.
Admiration seemed to be evident with how the blue of his eyes reflected the soft
orange light from the sunset that also touched their skin.
Their panting were drowned by the sounds of the waters hitting the shore.
"You're turning eighteen," tila paos nitong wika, nakatitig pa rin ang mga mata sa
kanya.
Nahihiyang umiwas si Sondra ng mga mata, pero nakaharap pa rin sa direksyon ng
binata.
"Yes, Millian."
"Baka mamaya niyan, mag-boyfriend ka na since legal age ka na."
Pigil niya ang mapangiti. Ayaw ba ni Millian na magboyfriend siya agad? Hindi niya
mapigilan ang kiligin sa isiping iyon.
"O baka may boyfriend ka na, ha?" dakot nito ng buhangin sabay maingat na tampal
niyon sa mukha ni Sondra kaya pinanlakihan niya ito ng mga mata.
"You're so O.A.!" amba niya ng palo rito pero hindi tinuloy dahil maagap na inangat
ng lalaki ang braso para salagin siya. "I bet mas maiiyak ka pa kaysa kay Dad kapag
nag-boyfriend ako, eh!"
"Holy shit," he rolled his eyes and turned his head to his left. Hindi niya na
tuloy makita kung anuman ang reaksyon na gumuhit sa mukha ng lalaki.
Inabala ni Sondra ang sarili sa pagtanggal ng nanikit na buhangin sa kanyang
pisngi. Nanikit ang ilang butil dahil basa pa ang kanyang balat. She bit her lower
lip when some fell on the opening of her swimsuit's neckline. Nakakahiya naman na
dakutin niya ang buhangin na nasa gitna na ng boobs niya na kasama si Millian.
She decided to get up and shower already. Kung hindi, mangangati siya dahil sa
buhangin na nakapasok sa suot niyang swimsuit.
"Pagabi na, let's go home na," anyaya ni Sondra nang makaupo na.
Nakahiga pa rin si Maximillian pero nakaangat na ang ulo at pinapanood ang sunset.
"Don't you want to watch the sunset first?" he murmured.
"Uhm--" napunta ang tingin niya sa natanaw na papalapit sa kanila sa pampang.
Nanlaki ang mga mata ni Sondra nang makilala ang bisita na naaaninagan ng liwanag
mula sa papalubog na araw.
"Hi, Renante!" masiglang tayo niya para tumakbo at salubungin ang kaibigan.
Renante smiled at her, charming and boyish with his side-swept hair, jeans and
black band shirt. Huminto si Sondra sa harap ng lalaki at mahinang tinapik ito sa
braso. Hindi niya ito mayayakap dahil baka mabasa lang ang kanyang best friend.
"You came early! Hindi ba, bukas pa kayo pinapapunta rito?"
Sondra sounded so lively. Nakakatuwa lang kasi na maagang pumunta si Renante para
sa kanyang birthday party.
"I told you," anito, "I'll just finish some requirements for my school clearance
then come here." Napunta na ang tingin ng lalaki kay Maximillian na sumunod na pala
sa kanya at ngayo'y nakapwesto sa kanyang likuran.
"You came too early," pagkukwestiyon ang nasa boses ng lalaki.
"Don't worry, Tita Jessi is cool with it," ngiti lang nito, pero nasa mga mata ni
Renante ang tila pangingilag kay Maximillian.
Lumalamig na ang hangin at mabilis ang mga mata ni Maximillian na napuna ang
pagyakap ni Sondra sa sarili.
"Let's save the chitchats later, shall we?" he slightly smiled then rubbed her
shoulders. "Sonny, get our things and put on your cardigan. Let's go home."
Tumango siya at sinunod ang instruksyon ng lalaki. Naiwan si Renante kasama ni
Maximillian. Pagkasuot ng cardigan, binitbit na ni Sondra ang towel at cellphone ni
Maximillian at ang kanyang sunglasses. Iniwanan naman ng binata si Renante para
kunin ang surfboard nito.
.
.
***
.
.
KINABUKASAN, tulad ng plano ay nagsipag-datingan na ang mga imbitado para sa
eighteenth birthday ni Sondra. Hindi na niya masyadong nabigyang pansin si
Maximillian dahil kasabay ng pagdating ng mga kaibigan niya ang pagdating din ng
mga ini-hire ng lalaki para mag-organize sa gaganapin na party.
Inabisuhan na rin naman si Sondra ng nanay niya na asikasuhin na lang muna ang mga
kaibigan kaya heto at buong araw niyang kasama ang mga ito sa beach. They swam and
chatted non-stop. Pabiro pa silang nagpapayabangan nila Stacey, Kylie, Fritzie at
Cynthia kung sino ang may mas sexy na swim suit.
Renante just quietly watched them. Noon pa man ay reserved na ang lalaki at hindi
masyadong sociable kaya naman laging nakasama sa kanya. Natutukso tuloy sila ng mga
kaibigan niya na may something daw. Pero siyempre, tinatawanan lang nila iyon ni
Renante at tinatanggi.
Pagsapit ng gabi, bumalik na silang lahat sa mansyon. Ang ingay pa rin nila kaya
napalingon ang ilang mga bisita sa salas. Kausap ng nanay ni Sondra ang ilan sa
kanyang mga tita at ang kanyang paborito na prof na natuwa siya dahil imbitado rin
sa kanyang birthday party.
"I'm glad to see you're all having fun!" masiglang bati ni Jessica sa kanila.
"Of course--" naputol ang kanyang sasabihin nang mapansin sa peripheral vision niya
na may lumabas mula sa laging nakasaradong pinto ng ballroom ng mansyon.
It was Maximillian, happily chatting to a woman as he guided her out of the
ballroom. Nakasuot ng jogger pants ang binata na itim at may stripes, at simpleng
fitting shirt na grey. Si Pepper naman ay halata na bagong dating lang, nakagayak
pa kasi ito ng isang semi-formal na puting halter-neck dress. Her eyes narrowed, at
parang nakaramdam ang dalawa at napatingin sa kanyang direksyon.
"Hi, Sonny!" masiglang lapit sa kanya ni Pepper.
Ilang taon na rin naman ang nakakalipas mula noong huli silang nagkita nito at tila
nagko-compete sa atensyon ni Maximillian. Maybe, Pepper matured enough to forget
about their petty treatment toward each other. Heto nga at may lakas pa ng loob na
dumalo sa celebration ng kaarawan niya.
Lumapit ito at bumeso sa kanya.
"Hi," mataray na titig niya kay Pepper. "What a surprise."
Pepper giggled. "Well, isa ako sa 18 treasures mo."
Tumango-tango lang siya. "Nice to see you. It's been years, Pepper."
Malapad na ngumiti sa kanya ang mapula nitong mga labi. "Yes, it has been years.
Look at you, all grown up now."
She nodded and stole a glance at her friends. Seryoso ang mukha ng mga ito,
malamang na naka-sense agad sa mood niya tuwing nakikita o nakakausap si Pepper.
Kaya naman kinagabihan, para silang may slumber party at nagkumpulan na sa kanyang
kwarto. All of them wear cute lingeries on her queen-sized bed. Kylie loved the
mint-green color, kaya iyon ang kulay ng suot niyang lingerie. Puting silk-lingerie
naman ang suot ni Fritzie. Cynthia wore a pair of moon and stars patterned pink
pajamas. Si Stacey ay naka-spaghetti strapped na top at shorts na kulay light blue.
Si Sondra naman ay nakasuot ng lingerie na pink na may furry na dulo ang palda.
"You look so pissed at Pepper," naiintrigang tanong ni Stacey. "Come and tell us
why!"
Nagtawanan na ang mga kasama nila sa kwarto na iyon. Naglaro kasi sila ng DC Apple
at Truth ang pinili ni Sondra. Kaya heto at tinatanong siya ng kaibigan.
"Oh, my Gooooddd!" natatawang tili niya kaya lalong natawa ang mga ito.
"Dali na, just answer it already!" usig ni Cynthia.
"Well," tingin niya sa taas, inaalala ang mga panahon na nakakasama si Pepper,
"when I was like nine years old, she wears this really, really short type of shorts
and always go to our house," kwento niya. "She's also so papansin kay Millian."
"Oooh," halos sabay-sabay na nanulas sa mga labi ng mga kaibigan niya iyon.
"Eh, ano naman ang annoying 'dun? It just means, she has a crush to Maximillian,
'di ba?" ani Kylie.
"It's irritating kaya sa eyes!" mataray na paikot ng mga mata niya. Hindi talaga
mapigilan ni Sondra ang pag-init ng dugo. "Alam mo 'yung... ang obvious-obvious
niya mag-flirt kay Millian."
"When was that again? When you are nine pa lang, right?" ani Fritzie. "Why are you
still upset about it?"
"Yeah," Stacey agreed. "She looks decent now naman, and looks like she's so happy
to see you."
"I have to admit that I like her dress kanina," amin ni Kylie.
"And I love the shade of her lipstick," dagdag pa ni Cynthia. "She got it from a
Sephora collection daw, and would love to help me pick a color when we go back to
Manila!"
"You traitor!" dampot ni Sondra ng unan at binato iyon sa mukha talaga ni Cynthia.
Napanguso lang siya habang ang mga kaibigan naman ay nagtatawanan.
"What? She seems nice naman!" depensa ng kaibigan.
"She's not going to ruin your party naman, no?" ani Fritzie.
"Are you jealous ba sa kanya at kay Maximillian kaya until now, upset ka pa rin?"
nanunuksong tanong ni Kylie.
"Oh, please!" pinanlakihan niya ito ng mga mata bago inambahan at binato ng unan.
Mabilis na sinalag iyon ng kaibigan.
Tawanan na naman.
Ngumiti na lang si Sondra at natawa na lang din. Bakit nga ba threatened pa siya
kay Pepper? May punto ang mga kaibigan niya, wala pa namang ginagawa si Pepper
ngayon na hindi maganda sa kanya. Malamang na nag-matured na talaga ito at hindi na
nakikipag-compete sa kanya pagdating kay Maximillian.
Sondra lowered her head. Pero kanina, magkatabi sila sa dining table ni Millian.
They also talk happily kanina habang nasa beach kami ng friends ko. And...
obviously, it's Millian who invited her here. So it means, they still talk to each
other kahit nasa US na si Pepper.
"Oh, nasagot na ang tanong!" hawak ni Fritzie sa kamay ni Sondra.
All of them held hands again to resume their game. Siya namang pagkatok sa pinto.
Paglingon ay sumilip mula sa likuran niyon ang nanay ni Sondra.
"Hi, girls," ngiti ni Jessica. "I know you are all having fun, but remember na
bukas na ang celebration ng birthday ni Sonny. You better be well-rested to look
beautiful tomorrow!"
The girls giggled and took their positions in that bed.
"Yes, Tita Jessi," halos pare-pareho lang na sagot ng mga ito at naghihilaan pa sa
kumot.
"Sonny," tawag ni Jessica sa kanya, "can I have a minute with you?"
She smiled and hopped out of the bed.
Pagkalabas mula sa kwarto, dinala siya ng ina sa sarili nitong silid. It was the
master's bedroom with a bigger bed covered in white, silken sheets. May drapes pa
ito na transparent white na nakabitin sa bawat poste ng kama.
Pinaupo siya ng ina sa gilid niyon at may kinuha itong kahon.
"It will be almost twelve now," masayang wika ni Jessica na tumabi sa kanya.
Binuksan nito ang cushioned box at nagningning agad ang mga mata ni Sondra nang
makita ang laman niyon na kwintas.
The necklace was fashioned as a diamond-studded choker. Sa dulo nito nakalawit ang
pinaka-pendant na may pulang ruby.
"This is what I wore with my evening gown, princess," malumanay na wika ng ina.
Napasinghap siya. Of course, she knew. Lagi niyang tabi-tabi kaya ang picture ng
ina nung nanalo ito sa Miss Universe. Nakaputong ang korona sa ulo nito habang
glamorosa sa suot na evening gown na puti. Nasa leeg ng kanyang ina ang kwintas na
ngayon ay nasa kanyang harapan.
"This is my gift for you," salo ni Jessica sa kanyang mga mata.
"Mom," pigil niya ang maiyak.
"Turn around, princess."
Tumalikod siya at hinayaan ang ina na isuot sa kanya ang kwintas. She gasped in
amazement. Hindi niya kasi inakala na may kabigatan pala ang kwintas kapag sinuot.
"I cannot gift you my Miss Universe crown," wika nito habang nila-lock ang kwintas.
"I know you like it so much, but Sonny, I believe that you have all the grace,
beauty and capabilities to get your own crown... a crown that is rightfully yours
and only yours... and a crown that will define and set you apart from the other
girls."
Pinihit na siya ng ina paharap dito at tinitigan siya sa mga mata.
Hindi niya maintindihan kung bakit parang namamasa ang mga mata nito. Jessica's
lips slightly shook as she stretched a reassuring smile.
"Stay strong, ha?" maingat na lumapat ang kamay nito sa kanyang pisngi. "Everytime
you feel like breaking, just keep in mind that all the strong people break a little
deep inside. That it's okay to hurt somehow. Hurting doesn't man you are already
weak..."
"Mom..." naluluhang lapit niyang mukha rito. "Why are you talking like that?"
"You'll be eighteen na," Jessica lowered her eyes. "It means, you will have to
learn to stand on your own, princess. You have to be strong. Be strong for Mom,
okay?"
Malungkot na tumango-tango siya at dinama ang pendant ng suot na kwintas. "Yes,
Mom."
At mahigpit na mahigpit siya nitong niyakap. Tuluyan nang napahagulgol ang kanyang
ina. Sondra was teary, but chose to laugh it off.
"Mom, don't cry like this bukas, ha?" biro pa niya habang hinahagod ang likod nito.
"I'm just turning eighteen, I am not yet leaving or getting married!"
Humalo ang nanginginig na tawa ng ginang sa paghigit nito ng hininga at
paghagulgol. Hinagod ni Jessica ang likuran ng kanyang ulo at tumango-tango sa
kanyang sinabi.
.
.
AN
Whewww!
One more chapter! Push hahaha >>>
Continue ko na ang pagsusulat. Enjoy this chapter mga, dear! <3
Love,
ANAxoxo

[ 13 ChapterTwelve ]
-------------------------------

KINABUKASAN, katabi ni Sondra ang mga kaibigan sa kama habang nakahiga roon ay may
puting mga face mask sa mukha. Hinihintay din nila na matuyo ang nail polish sa mga
kuko nila kaya wala silang kagalaw-galaw doon.
"Sonny," basag ni Fritzie sa katahimikan nung feeling na nito na tuyo na ang mask
at okay nang dumaldal, "last night pala, when you left with Tita Jessi, Maximillian
was looking for you."
Her heart thumped. "Bakit daw?"
"Well, you promised him some cupcakes daw the other night pa," patuloy nito.
"That glutton," she muttered.
Oo nga pala, nagsabi siya na ipagbe-bake ito ng happy cupcakes. She knows a thing
or two about baking, since nahilig siya sa cupcakes. Hindi na nga lang niya iyon
natupad dahil nung dumating na si Renante, siyempre, inasikaso niya ito. Tapos
kagabi naman, magkahalo ang dahilan-- nakalimutan niya ang pinangako, naging busy
siya kasama sila Stacey at naiinis na rin siya kay Maximillian dahil inimbitahan
nito si Pepper.
"It's so weird, he'll visit your room that late for just some cupcakes," nguso ni
Fritzie.
"He likes midnight snacks," mahinang bulong na lang ni Sondra para manahimik na ang
kaibigan. Naiinis pa rin kasi siya sa lalaki at ayaw nang pag-usapan pa ito.
Lumipas ang buong araw sa paghahanda para sa celebration ng birthday party ni
Sondra. Matapos magpaganda, pinaiwanan na siyang mag-isa sa sariling kwarto para
walang magkaroon ng idea raw sa magiging hitsura niya mamaya sa party. Pumasok sa
silid niya ang mga mag-aayos sa kanya. Nanlaki ang mga mata ni Sondra kasi limang
tao ang mag-aassist sa kanya. Dalawa ang hairstylist, dalawa ang make-up artist at
ang isa ang mag-aaayos sa kanya at sa susuotin na gown.
Inuna ng mga ito ang pagme-make-up sa kanya. At hindi mawala sa mga ito ang pagpuri
sa ganda ng hugis ng mukha niya at sa kinis na rin ng balat. Hindi niya nga raw
pinahirapan ang mga ito na pagandahin siya dahil nasa lahi na raw niya lalo na at
anak siya ng isang former beauty queen.
Nang mabanggit ng mga ito ang nanay niya, medyo nalungkot si Sondra. Kagabi kasi ay
emotional ito, tapos ngayon ay hindi pa niya nakikita ang ina. Medyo nainis siya sa
sarili dahil pagkagising, mga kaibigan ang inuna niyang kamustahin. Hindi niya man
lang pinansin ang pagkawala ni Jessica nung nag-almusal sila.
After the make-up, buhok naman niya. Nanghinayang ang mga stylist sa sobrang ganda
ng pagkakaunat ng kanyang buhok kaya hinayaan na lang nila iyon na ganoon na lang.
What they did is attach some gold-colored hair extensions. Para tuloy siyang diwata
sa ganda ng pagkakahalo ng ganoong kulay ng buhok sa kanyang natural na hair color.
And finally, her gown.
Her eyes widened when her gown was unveiled. Pinasok kasi iyon sa kwarto na
nakasuot pa sa mannequin at natatakluban ng puting tela. Nang matanggal iyon,
tumambad ang isang gown na may pale-yellow na chiffon-like na tela. Off-shoulder
ito na may napakahabang bagsak na chiffon sleeves. It had a corset strewn with
silver lace and stitched gold-silver flowers. Shiny diamond studs were encrusted in
the intricate corset design. The lace framed the shape of the gown's sweetheart
neck line.
Natutop ni Sondra ang bibig. Hindi siya makapaniwala na ganoon kaganda ang pinagawa
ni Maximillian na gown para sa kanya. Kahit gusto niya na suotin sana ang niregalo
ng ina na kwintas, hindi magma-match iyon sa kulay kaya tinanggap na lang ni Sondra
ang nakahanda na rin na kwintas para sa kanyang susuotin na gintong choker
necklace.
Pagtayo sa harap ng salamin, masayang ngumiti si Sondra. Parang hindi na kasi siya
ang nasa repleksyon niyon. It was as if she was looking at her future self, a more
matured, womanly Sondra Hawthorne.
Lalo siyang sumigla nang sa wakas ay pumasok sa kanyang silid si Jessica. Tuwang-
tuwa siya nang makita ang ina na nakasuot ng long-gown na yumayakap sa hugis ng
katawan nito. It was a tube gown that was golden in color. Nakapusod lamang ng
pataas ang buhok nito at namamasa ang masayang mga mata na pinagmasdan siya.
"You're so beautiful!" hindi nito mapigilan na ibulalas iyon.
"Oh, Mom, I know," she smiled, feeling humbled this time, "because there's not a
day that you never made me feel that way."
Jessica held her arm and gently patted her cheek. "Just stay relaxed, princess.
Mamaya may susundo sa iyo rito para samahan ka sa ballroom, okay?"
She nodded, "Yes, Mom."
Ilang minuto pa at nagligpit na ang gamit ng mga nag-ayos sa kanya kanina.
Nagpaalam na rin ang mga ito na babalik na sa sari-sarili nilang mga silid na ini-
provide para sa kanila kaya naiwan si Sondra ng mag-isa. She held her own hands and
looked at the door expectantly.
Pero wala pa ring kumakatok para sunduin siya
.
.
SAMANTALA, nagsisimula na ang celebration proper sa ballroom ng mansyon. Malungkot
na umiling si Jessica nang tanungin ito ni Maximillian kung makakarating ba si Sam,
ang ama ni Sondra. Dahil doon, napilitan siya na ituloy ang okasyon kahit wala pa
ang ginoo.
Maayos na in-assist na ang mga bisita sa kani-kanilang mga seats. The ballroom was
designed to have a center stage. Sa likuran ng center stage ay ang isang mahabang
sofa na uupuan ng debutante maya-maya lamang. The seat had a golden frame and gold-
colored cushion with black prints. The backdrop were shreds of shiny foil that hung
down.
The ceiling was decorated with faux enchanted-forest-like branches that stylishly
hung down all over the room. Kasama ng mga ito na nakabitin ang tila mala-bubbles
na ornamentong pabilog na gawa sa clear glass.
The tables had white cloths all over them, the seats were gold, the bottle-shaped
candle-holders were sheer black and the candles were long, white and lit by mellow
yellow flames. Gold-framed ang bakal na mga upuan na may clear glass na seats at
back-rest.
May dalawang pahabang mesa para sa eighteen roses at eighteen treasures. Sa likuran
ng table ng eighteen treasures ay ang pabilog na mesa na may gold table cloth na
para sa mga magulang ni Sondra.  Sa likuran naman ng mesa ng eighteen ay ganoon din
ang estilo, at para naman sa tumulong sa pag-organize sa party.
It would be awkward if Jessica would be alone in her table, kaya naman sinamahan na
roon ni Maximillian ang nanay ni Sondra.
His eyes darted on one of the seats for the eighteen roses. Palagay niya ay
sinabihan na si Renante ng isa sa mga organizer na sunduin na si Sondra sas silid
nito.
Maximillian took in a deep breath. May ideya na siya sa magiging hitsura ng dalaga
pero iba pa rin ang excitement niya na makita kung ang kalalabasan nga ba ay kung
ano ang ine-expect niya. For his heart knew that Sondra would definitely still
manage to surprise him.
.
.
One knock on the door, and Sondra immediately stood up. Hindi pa siya nakakalapit
doon ay bumukas na ito at bumungad sa kanya si Renante. Napangiti siya ng makita
ang lalaki. Why not? He looked so dashing in his black patterned suit and gold neck
tie.
Ang gwapo-gwapo pa ng pagkakaayos ng buhok nito.
Si Renante naman ay natigilan. It was as if the very sight of her was that
exaggeratedly breath-taking. Bahagyang umawang ang mga labi nito habang
pinapasadahan siya ng tingin.
"Ang ganda mo ngayon," anito nang malapitan na ni Sondra.
"Thank you," she smiled and clung her arm on his'. "Excited na ako sa hitsura ng
party na hinanda ni Millian, for me, let's go na."
Renante shyly lowered his head and nodded. "Let's go."
Maingat na inalalayan siya nito habang bumababa ng hagdan. The gown was actually
heavy, limiting Sondra's movement. Her best friend had been patient throughout
helping her. Kapwa nila sinigurado na hindi niya maaapakan ang palda ng suot na
damit.
"Now I am absolutely sure that Maximillian took this planning this party very,
very seriously."
Lumapad ang ngiti niya. Narating na nila ang dulo ng hagdan nang humarang sa kanya
ang kaibigan. Ginagap ni Renante ang mga kamay niya at sinalubong ng malamlam na
titig ang kanyang mga mata.
"Uunahan ko na sila," ngiti nito, "happy birthday, Sonny."
She smiled, very appreciate. At nakakahawa naman din talaga ang ngiti ng kanyang
kaibigan.
"Thank you, Renante."
Sabay na tinungo na nila ang pinto ng ballroom. Naka-abang na roon ang organizer at
pinuwesto sila bago sumilip sa pinto at sumenyas. Pinatay ang ilaw sa salas at
nilaparan na ang pagkakabukas sa double doors ng ballroom.
Ngayon ay abot-tanaw na ni Sondra ang loob niyon. Pero tila pinatay ang mga ilaw at
tanging liwanag lang ng kandila ang naaaninagan niya mula sa loob.
Sa centerstage, may spotlight na nakatutok sa host ng party. Kabadong nilingon niya
ang kaibigan kung saan nakakawit ang kanyang braso. Renante smiled at her
reassuringly.
"The star of the night will shine the brightest in her entrance, she who was born
on the 16th of March who grew up to be a fine woman and a fashion model at the
young age of sixteen. She is a sweet girl to her loved ones, a joy to her friends
and an inspiration to those who admire her. From a fairy princess to now, a woman
who will be a queen of her own fate, let us all bask in awe to the splendor of
Sondra Hawthorne."
Everyone stood up and a deafening applause welcomed Sondra as Renante guided her
inside the ballroom.
Maingat ang naging paglakad nila kasabay ng classical version ng pagtugtog ng isa
sa mga paborito  niyang kanta. It was her favorite because Avril Lavigne sung it--
Innocence.
She was teary eyed, singing the words of the song in her mind as they walked along
the carpet. Sa pagtuloy nila ni Renante sa silid, nagliwanag ang paligid. Para
siyang sasabog sa saya. Everything looked like an enchanted forest fairytale bathed
with gold.
Slowing down I look around and I am so amazed, she sung in her mind, while admiring
the interior of the ballroom-- the hanging branches, the candlelights and the
hanging crystal-like bubbles.
At inisa-isa na niya ang mga nadadaanang mga mesa. Nakapagitna sila ni Renante sa
dalawang pahabang mga mesa kung saan nakatayo ang eighteen treasures at eighteen
roses. All the females wore their own gold-colored gowns with different black
outline or designs. The males, wore black suits with gold bow ties or neck ties.
Inisa-isa niya ang mga mukhang naroroon. She appreciated how happy they looked upon
seeing her and overwhelmed by the obvious shock yet admiration in their eyes.
Pakiramdam niya ay ngayon lang siya nakita ng mga ito, at kaaya-aya siya sa mga
mata nila habang pumapalakpak.
The first time in my life and now it's so clear. Feel calm, I belong, I'm so happy
here,  the song resumed in her head while the classical instrumental of the song
kept playing.
Sa likuran ng bawat long-table ay may bilugan pa na mga mesa. One of the tables
were not familiar with Sondra, but she still happy that they came to celebrate this
day with her.
Sa kabila naman, lalong lumapad ang pag ngiti niya. She felt her system shake a bit
upon laying her eyes on her mother, happily clapping and teary-eyed. At katabi nito
si Maximillian na tila mas mabagal ang pagpalakpak. How his blue eyes looked at her
soulfully.
It's the state of bliss you think you're dreaming. It's the happiness inside that
you're feeling. It's so beautiful, it makes you wanna cry...
Then Sondra smiled. It makes me want to cry, she thought.
"Hey," masuyong bulong sa kanya ni Renante at pinisil ang kamay niya na nakapatong
sa braso nito. "Don't cry, ha? Big girl ka na raw tonight sabi ni Tita Jessi."
Alam niya na hinaluan iyon ng pagbiro ng kaibigan para pangitiin siya. It was
effective.
Immune na si Sondra sa engrande na mga set-up at okasyon. Pero sa isipin na lahat
ng ito ay pinag-effort-an na gawin ni Maximillian para sa kanya? As Renante left
her at the center stage to enjoy her own moment, hinanap agad ng kanyang paningin
si Maximillian. His eyes were on her, staring. Hindi siya sigurado kung bakit
tumigil ang lalaki sa pagpalakpak, o kung bakit tila may pag-aalala na sa asul
nitong mga mata. Sondra was too happy to mind. She smiled her best for him and her
eyes spoke a lot of thanking to him.
The night resumed. Sinimulan muna ang eighteen treasures. Bawat isa ay nagbitaw ng
mensahe para sa kanya bago inabot ang kanilang mga regalo. Nakaupo sa mahabang sofa
sa likuran ng centerstage si Sondra noon at nilalapag sa kanyang tabi ang mga
natatanggap na regalo. The one who gave her the biggest gift was Pepper.
"This gift," ang paliwanag pa ng babae na nakasuot ng makintab na gold gown, "is
something to remind you about a quote that I read from a very beautiful book. It
says, I hope your innocence stays with you. I wish for that because innocence make
girls sweet, and I know somebody who's going to love that pure kind of love and
innocence on you. And that's my wish for you kaya ito ang gift ko."
At siyempre, hindi nagpatalo ang mga kaibigan niya. Si Kylie, as usual, mangiyak-
ngiyak pa at halos sakalin siya sa yakap pagkaabot ng regalo.
Then the eighteen roses.
Tumayo na si Sondra at pumuwesto sa centerstage tulad ng instruction sa kanya. A
slow music played and her heart was happy upon seeing Maximillian approaching her.
She was happy, yet her heart slowly sunk. Hindi ba mga tatay ang first dance dapat
ng debutante?
Since Maximillian arranged the whole party... ewan. Umasa lang naman siya na ito
ang magiging last dance niya.
Malamang nag-substitute na naman ito sa tatay niya na hindi man lang nag-abala na
dumalo sa selebrasyon ng birthday niya. Kinontento na lang ni Sondra ang sarili sa
pagtitig sa binata.
Maximillian wore a golden suit with a black necktie. Dahil siguro sa lighting kaya
parang nagmistulang ginto na rin ang dark blonde nitong buhok. A stemmed white rose
was on his lips and his hands hold a shiny crown. Sondra held back her tears as the
man stopped in front of her. Parang nawala ang lahat ng taong nasa silid na iyon at
silang dalawa na lang ng lalaki ang natira. Mellow candle lights burned around them
as the music began to sound sweeter to her ears. Her chest tightened as Maximillian
lifted his hands to securely put the crown on her head. Pagkatapos ay hinawakan na
nito ang white rose na kanina ay nakaipit sa mga labi nito.
Maximillian's blue eyes burned against hers and a loose smile escaped from his
lips.
"There you go, you're already a fairy princess," he said lowly. Pakiramdam niya ay
may kalakip iyon na paglalambing habang inaabot na sa kanya ang hawak nitong
single-stemmed rose.
"Crazy," mahina niyang tawa.
"I still clearly remember what that nine-year-old told me, you know," maingat na
hawak nito sa kanyang kamay na hawak ang rosas.
Pigil ni Sondra ang hininga nang maramdaman ang paghawak ni Maximillian sa kanyang
bewang. Mabilis na hinapit siya nito, dahilan para maglapat ang mga katawan nila.
She heard his deep breathing, Maximillian stole a glance at the ceiling, probably,
praying to God, before he lowered his eyes again on her and inched a little apart
from her.
"I'm eighteen now, it means," patuloy niya habang unti-unti na silang umiikot para
sumayaw, "I already have different wishes in mind."
"You don't need to wish for anything, Sonny," bahagyang pagyuko nito para ilapit ng
kaunti ang mukha sa kanya. "The world seemed to offer everything you'll want and
need right on your feet, princess. Since you were that young kid, you already knew
that. Don't let adulthood change your conviction about how true that is. Everything
you ever want and need, always come and you will always receive at your beck and
call."
And they made an immediate turn, and how Sondra wished that their dance would last
until the very last hour of the party. After all, it was Maximillian himself who
said that everything she wanted and needed was already offered to her, already laid
right on her feet...
Matamlay na ang naging pag ngiti ng lalaki habang unti-unting dumudulas ang mga
kamay nito para pakawalan siya. At humalili na rito ang kanyang paboritong
professor na may hawak na peached-colored single-stemmed rose.
.
.
IT WAS FINALLY Renante's turn to dance with Sondra.
Ito ang itinalaga ni Maximillian na magiging last dance ng dalaga dahil ito lang
naman ang lalaki na kilala niyang malapit dito. Matiim ang naging titig niya sa
dalawa. He had the idea that Renante was trying to be funny kaya tila nagpipigil
ngayon ng tawa si Sondra habang magkasayaw ang dalawa sa centerstage.
"Don't they look good together?" narinig niyang malumanay na wika ni Jessica.
Nilingon niya ito saglit. Kanina pa napapansin ni Maximillian na buong araw na
matamlay ang ginang. Hindi niya maintindihan kung bakit masyado itong emotional
ngayong ganap na dalaga na ang unica hija nito. Ayaw naman niyang sabihan ito na
nadagdagan lang si Sondra ng edad at hindi ibig sabihin niyon ay lalayo na ito sa
kanila o anupaman, pero ayaw naman niyang pangunahan kung ano talaga ang dahilan ng
kakaiba nitong kilos.
Tumama ang mga mata ng ginang sa kanya. Tiim-bagang na iniwas niya ang tingin dito.
His face darkened upon seeing Renante's lips close to Sondra's ear. Sinadya na
ilapit nito ang katawan, halos palapat sa kasayaw para bumulong.
He let out a sigh and lifted his glass. Hindi pa nga pala sine-serve ang mga wine
kaya dismayado na binalik na lang niya iyon sa mesa.
"If you like my daughter, why did you choose Renante to be her last dance?"
Pagak na natawa siya at hinarap ang ginang. "What are you talking about?"
"Why would you wear a gold suit to stand out among the eighteen-- I mean, among the
seventeen roses?"
"I just want to stand-out," iwas niya na lang ng tingin kay Jessica.
"I am not blind," matiim na titig ni Jessica sa kanya. "Kaya ngayon pa lang,
sasabihan na kita. I don't want you for Sondra."
His jaws tensed. Tumiim ang mga mata niya kay Sondra. She definitely looked
breathtaking tonight. The very existence of her in this party was like a dream, she
exceeded his fantasies... she was more than what ethereal was. Tila nagsikip ang
dibdib niya sa isiping iyon. Lalo pa nang masulyapan niya ang masayang pagtawa nito
habang kasayaw si Renante.
"I don't want you because you are following Sam's footsteps," mapait na patuloy ng
ginang. "And I don't want Sonny to end up like me," pigil nito sa pag garalgal ng
boses.
"I don't want that as well," hirap ang kalooban na sagot ni Maximillian dito. "I
don't want her to be miserable." Tinitigan niya si Jessica. "Be rest assured that I
want nothing but the best for her. I have no personal interests. I care about her
out of gratitude. She helped me through when I was grieving for my father's death.
Sonny helped me adjust and move on with life. She and you and Sam treated me well.
Kaya isang kabastusan siguro kung pagkakainteresan ko ang anak ninyo, 'di ba?"
"Good," ngiti na ulit nito at tinutok na ng ginang ang mga mata sa anak nito na
kasayaw si Renante.
.
.
***AN
Until here muna! (May trivias ako sa dulo ng An na ito)
Hindi pa tapos ang eighteenth birthday celebration! Ewan ko ba. Akala ko sapat na
ang three chapters to cover this throwback, hindi pala. But I love it anyway
hahaha, basta!
Feeling ko tuloy mahaba-haba ang magiging takbo ng story ng #Rough <3 <3 Eh 'di the
more, the merrier!
Thank you for the patient wait for this chapter! ;)
Kitakits sa susunod na UD! Love you allll~ <3 <3 <3
Love,
ANAxoxo
P.S. TRIVIA
#1 - Sondra's gown was inspired by this design:
#2 - Renante's name is pronounced as "Renant". Silent "e" siya hahaha~ <3

[ 14 ChapterThirteen ]
-------------------------------

TAPOS na ang formal program, kaya naman nagdi-dinner na ang lahat sa ballroom na
iyon ng mansyon ng mga Hawthorne. Habang kumakain ay masayang nag-angat ng tingin
si Sondra na kasama nila Maximillian at Jessica sa isang table.
Seryoso lang siya na kumakain, kalkulado ang mga galaw dahil sa mga
sinabi kanina ng nanay ng dalaga, na siyang kasama pa rin nila. Pero hindi niya
matitiis na ignorahin lang ang titig na pinupukol sa kanya ng dalaga. Kailan ba
niya kinaya na tiisin ito? He lifted his eyes and met her gaze.
"Thank you, Millian," she said softly to him.
Pigil niya ang pagtaas ng sulok ng labi. He felt so proud to make her
smile to him like that, to feel the heartwarming gratitude from her voice.Sondra
usually sounded bratty when she talks, but now, she sounded so different. She
sounded like a young woman, composed and sweet.
"I really love this party," patuloy pa nito. "The fairy enchanted
forest theme... this gown..." sulyap nito saglit sa suot. "It's... It's so pretty,
Millian, where on earth did you find this kind of gown?"
Pinigilan niya ang matawa sa bahid ng kainosentehan sa boses nito.
Aware naman siguro si Sondra na mayaman sila, kaya ibig sabihin kahit ano ay
magagawan niya ng paraan basta may sapat na pera para roon. Pero pinasya na lang
niya na hindi na sabihin pa iyon sa dalaga.
"Mom," lingon naman nito kay Jessica na tahimik man, dama niyang
mataman na nago-obserba sa kanila. "You're so quiet."
Tumingin lang ito sa anak at ngumiti. "How I wish your Dad was here."
Pareho lang sila nakaramdam ng pagkadismaya nang maalala ang absence ng
ginoo. Nung itutok ni Maximillian ang mga mata sa dalaga, nakahuma rin ito mula sa
unang reaksyon at tumawa.
"Come on, Mom, hindi pa ba tayo sanay kay Dad? For sure, ihahabol na
lang niya ang gift ko bukas. Or some days later..." binalik na nito ang atensyon sa
pagkain.
Pagkatapos kumain, nagsimula na ang party proper- malaya na ang lahat
na uminom, sumayaw o kumain ng mga snacks na nakahain sa buffet. Maagang nagpaalam
si Jessica sa kanya at binilin na lamang na bantayan niya si Sondra. Now,
Maximillian was left alone on their table to keep an eye on Sonny who was already
at the wide centerstage, dancing with her female friends. Medyo napapangiti siya
dahil kahit malalaking gown ang suot ng karamihan sa mga ito ay sige pa rin sa
pagsayaw ng modern na dance steps sa mga tugtog.
An Avril Lavigne song played and he heard their excited screams.
"This is my song! My song!" pang-aangkin ni Stacey kaya nagtawanan pa
ang mga ito habang sumasayaw sa panibagong tugtog.
Tumiim lang ang pagkakatitig niya kay Sondra. Sa suot nitong gown na
pinagawa niya, may tila nakakaakit sa paggalaw ng katawan nito. Her movements were
limited by the heaviness and tightness of the dress, but that only helped her find
the dance moves that would make her look more womanly... more prim and proper...
more graceful.
She surely dance so well... his eyes darkened as Maximillian lifted his
glass and took another drink. Dinama niya ang pait ng alak, binaba ang baso at
huminga ng malalim.
Annoyance suddenly crept all over him. Naikuyom niya ang kamao habang
tila sinasaway ang sarili sa direksyon na tila patatakbuhan ng kanyang mga iniisip.
"Maxi," narinig niyang tawag ni Pepper na umupo na sa kanyang tabi.
Sinulyapan niya lang ito saglit. "Hi." Then he resumed watching Sondra.
Sinundan nito ang line of sight niya kaya napadpad na rin sa sumasayaw
na birthday celebrant. Naramdaman niya ang pagpatong ng isa nitong kamay sa kanyang
balikat, ang isa naman ay humagod sa kanyang braso.
"Hey, don't tell me guardian ka pa rin ni Sonny," nakangiti nitong
salubong sa kanyang paglingon dito.
Kumunot lang ang noo niya sa babae at uminom pa ng kaunti.
"She's already eighteen, Maxi," patuloy nito. "Give her some freedom
now that she's at the right age. Don't tell me na bawat kilos niya nakabantay ka pa
rin?"
Binalik niya ang tingin sa dalaga. Masaya ito at sumasayaw. Si Sondra
naman iyong tipo na hindi na kailangan pa ng paghihigpit o mga paalala. She was a
sweet girl and also proper. Kaya kadalasan ay hanggang pagmamasid at paggabay lang
ang binibigay niya rito.
Pepper held on his chin and tilted his head to meet her gaze. Halos
maglapit ang mga mukha nila dahil sa ginawa nito.
"If you're not in the mood to party in here, then we can go outside by
the beach for some fresh air."
Nagpakawala siya ng malalim na buntong-hininga.
"Come on, baka mapansin ka pa rito ni Sonny. She won't like it if you
are looking like that, like you're not enjoying the party."
Sumuko na rin siya. Maximillian let out a grunt and stood up. Iniwanan
niya ang baso at binitbit ang bote ng alak. Hinawakan ni Pepper ang kanyang kamay
para hilain siya, pero tumigil muna si Maximillian at binigyan ng huling sulyap si
Sondra. Masaya pa rin ito kasama ang mga kaibigan.
This time, Renante approached their group. Naulinigan niya ang tila
nagtutuksuhang mga boses ng mga kasama ng dalaga nung lumapit ang lalaki at
yumakap dito. Lalong lumakas ang tuksuhan. Sondra's mouth just dropped open into a
laughing smile. Pagkatapos ay naghiwalay din ang dalawa. Tila masaya ang naging
pag-uusap habang ini-sway-sway na ni Renante ang mga braso ni Sondra dahil
magkahawak na ang mga kamay ng mga ito.
His jaw tensed. He was about to step toward their group when Pepper
tugged his hand.
Paglingon niya, tumama ang tila nagbabanta nitong titig.
"We better get some fresh air, Maxi," tila pakiusap nito.
Hindi pa siya noon nakakaramdam ng kaba, na posibleng may nahahalata si
Pepper sa kanya. Bakit naman? Alam naman ni Maximillian na kung may mga lihim siya,
mapagkakatiwalaan niya sa mga iyon si Pepper. She had been a good friend to him,
quite flirtatious, but he was taking it as her way of being sweet to her friends.
Nagpahila na siya sa dalaga palabas ng ballroom.
.
.
YUMAKAP si Renante kay Sondra, tinukso tuloy sila ng kanyang mga kaibigan.
Bumulong sa kanya ang lalaki. "Pumayag na si Dad na sagutin na rin ang
fare ni Maximillian, we can all go to that trip to Greece."
Doon nagliwanag ang kanyang mukha. Nung maghiwalay sila ni Renante,
masayang humawak siya sa mga kamay nito.
"That's fabulous!" wika niya rito nang magtama ang mga mata nila. He
gently swayed their arms. "Thank you, Renante! Thank you rin kay Tito Ronaldo para
sa gift na trip to Greece!"
Masayang tumawa lang ang lalaki. "You're welcome!"
Nag-request lang naman siya ng ganoon para na rin mapasalamatan si
Maximillian para sa party. Ah, kahit siguro magkaroon ang lalaki ng all-expense
paid na trip sa Greece, hindi pa rin niyon matutumbasan kung gaano siya ka-
thankful.
A party like this was not just a party. Matinding effort ang makikita
sa bawat preparasyon para rito. Even the gown and the crown.
Inangat niya ang isang kamay at dinama ang suot na korona.
Hindi ko pa pala napapasalamatan si Millian for this.
Bumitaw na siya kay Renante. "Wait, guys, I forgot something."
"Oh, where are you going?" tanong ni Stacey, nag-aalala agad.
Natawa tuloy siya sa reaksyon ng kaibigan. "Silly, I'll be back agad, I
just have to thank Millian for the crown."
Napanguso tuloy ito. "Haven't you thanked him already when we all had
dinner?"
She was too lost for words that time Sondra think she forgot to do so.
"Please," tapik niya sa braso ng kaibigan, "I'll be back."
Siya namang lapit ng isa sa mga kaklase niya noon na si Vernon. May
hawak itong baso ng alak. "Guys, let's drink and make some cheers for Sonny!"
anyaya nito.
Napatingin ang mga ito sa kanya na para bang nagtatanong kung okay lang
ba.
"Oh, sumunod na kayo kay Vernon," taas niya sa palda para makapaglakad
na ng maayos. "Pupuntahan ko na lang kayo sa bar, okay?"
"Babalik ka ha?" paninigurado pa ni Fritzie.
"Of course!" natatawang ngiti niya bago iniwanan ang mga ito.
"Let's goooo!" narinig niyang excited na anyaya ni Stacey na
nakapulupot na ang braso kay Vernon. Nakasunod lang sila Cynthia, Renante, Fritzie
at Kylie rito.
"I don't drink," Kylie was worried.
Natatawang humawak sa magkabilang balikat nito si Cynthia na nasa
likuran nito.
"Relax! You don't have to drink a lot! You can stop if you don't want
to drink anymore. Just have a little taste, okay?"
"She should settle for some ladies' drink then," malumanay na
suhestiyon ni Renante.
.
.
HUMINTO si Sondra sa tapat ng main door ng Hawthorne mansion. Nakatayo roon ang
kanyang professor na si Sir Dee at ang host kanina sa party. May hawak na mga baso
ng alak ang dalawang lalaki at nagkukwentuhan.
"Oh, hi, Sondra!" ngiti sa kanya ng mga ito. "How's the party in
there?"
"Super," masaya niyang ngiti at napalis din iyon agad. "Sir Dee, have
you seen Millian? Nawala bigla sa loob eh. Tita Chin told me she saw him go out."
"Ah, your Kuya?" singit nung host kanina. "Dumaan sila dito kasama
'yung babae, papunta sila sa beach."
Babae.
Hindi man lang nabanggit iyon sa kanya ni Tita Chin.
"Oh," palihim siyang napahinga ng malalim at tinaas na ang dulo ng
kanyang palda. "I see, I'll just go and see him. May sasabihin lang ako."
"Can't that wait until tomorrow?" concern ang nasa boses ng kanyang
prof. "Mahirap maglakad-lakad sa suot mo na iyan."
"Don't worry, I can manage, I'm eighteen now!" natatawang iwan niya sa
mga ito.
Inikot niya ang infinity pool para marating ang hagdan pababa, patungo
sa beach. She bent down to take off her high heels. Hawak niya ang mga iyon sa
isang kamay at tinaas niya muli ang palda para maingat na humakbang.
Her toes reached the cooling sand. She wriggled it before resuming
walking.
Dumaan na lang siya sa likuran ng mga benches na nakalinya sa beach na
iyon, nagbabaka-sakali na baka naglalakad si Millian at ang kasama nito sa
direksyon na iyon. The ocean was dark, reflecting the starry evening sky. It was
summer, kaya klaro ang kalangitan. Maingay ang naging paghampas ng mga matataas na
alon sa pampang at naghahalo ang init at lamig sa hangin na dumadamplis sa kanyang
balat.
Shadows of the tall coconut trees fell on the gold-like white sand.
They were gold like because of the yellow lightings on the beach.
Unti-unting bumagal ang kanyang paglalakad nang matanaw ang mga ito.
As she get closer to Millian and Pepper's silhouette, her heart slowly sank.
Hindi pa siya nakakalapit sa mga ito ay tila nawalan na ng lakas ang mga paa niya
na umusad pa sa paglakad. Hindi niya na yata kakayanin pa na makita ng detalyado
ang ginagawa ng dalawa.
Her lips shut tightly, swallowing back any emotion that wanted to escape from her
chest... from her lips. Namamasa ang mga mata niya habang tila patuloy sa
pagpapalitan ng halikan ang dalawa. Nakapatong ang babae kay Millian na nakaupo sa
isa sa mga puting beach bench doon.
Then Sondra lowered her eyes and nodded. Sumasang-ayon kasi siya sa tumatakbo
ngayon sa isip niya na hindi siya dapat na umistorbo pa sa mga ito.
Tumalikod na siya at bumalik sa mansyon.
.
.
NAGLAKAD-LAKAD si Maximillian at Pepper sa tabing-dagat nang marating iyon. Wala
siyang ispesipiko na ideya kung hanggang saan maglalakad, pero iyon lang ang
gustong gawin ng kanyang mga paa.
Marahil ay akala ng mga ito ay makakalayo na rin siya sa mga gusto
niyang takasan kung maglalakad lang siya ng maglalakad.
"You're getting so obvious, Maxi," narinig niyang wika ni Pepper sa
kanyang tabi. "You are having this sort of obsession over that girl."
Hindi niya ito sinagot. Wala naman siyang maitatanggi kay Pepper dahil
mukhang ganoon na nga ang kaso niya. Sinulyapan ni Maximillian ang hawak na bote ng
alak. Sometimes, he wanted to cringe at himself, at his thoughts. He knew it wasn't
right, but his mind kept on gravitating toward indecent fantasies of Sonny anyways.
It was not right. He shouldn't be sexually aroused with a minor. That
was absurd. That was messed up.
Everything was so wrong, yet he had the audacity to smile and feel
alright about it. Then let a few seconds, pass, he would start regretting.
How would he not regret? Pinagkakatiwalaan siya ng mga Hawthorne
pagdating kay Sondra, tapos ganito niya kung isipin ang dalaga?
He tried to run away from it. He tried to stop this craziness from the
first symptoms. When sixteen-year-old Sondra licked his face playfully, when she
straddled him on his back to wake him up one time while he was sleeping, when he
would feel her breasts pressed against him everytime they would embrace... and that
one time he caught Sondra in her room.
It was by accident, seeing her in her panties. Nakatuwad pa ito habang
may hinahanap sa ilalim ng kama nito. Then she would sit up and glance at him.
Innocence and cluelessness were in her eyes.
Hi, Millian, tayo pa nito. Please, help me find this...
Oh, that soft pleading voice while she was explaining about her lost
favorite shorts. Sometimes, Sondra could be careless. Basta hagis na lang sa
hinubaran nitong mga damit
Everything about her was so maddening that time, nagpasya siya na humiwalay ng
tirahan. But it all just felt the same everytime they would meet. And the longing
for her presence was only intensifying this indecent wanting... this improper kind
of desire...
"Look," balik ni Pepper sa isip niya sa kasalukuyan, "why don't you just, distance
from Sonny, hmm?"
"I already tried that, Pepper," he scoffed and lowly laughed. Pinagtatawanan niya
ang sarili niya dahil para siyang tanga na walang kalaban-laban kay Sondra na mas
bata sa kanya ng siyam na taon.
Huminto siya at lumagok muna ng alak. Nag-aalalang mga mata ang nanood sa kanya.
Pagkababa ni Maximillian ng bote ay napalingon siya sa babae.
"Now what?"
"I'm just worried," anito. "Baka kung saan mapunta itong... kung anumang
nararamdaman mo para kay Sonny. I still can't believe that you're into..."
natigilan ito, tila naghahanap ng mas appropriate na salita, "...you're into
younger girls."
"I'm not into younger girls," he gritted. "I liked women my age before."
Pagod na tinungo na niya ang isang bench at umupo roon. Tiningala saglit ni
Maximillian ang kalangitan, ang kumikislap na mga bituin na para bang nakiki-
celebrate din sa birthday ni Sondra.
"It's just that..." he continued, still looking up. "I can't explain."
Nagbaba na siya ng tingin at tinutok iyon sa hawak na bote ng alak.
Maingat na umupo si Pepper sa gilid niya. Her hand stroked his leg
stretched on the bench.
"You're just focused on Sonny, Maxi," she spoke lowly, tactfully with
eyes giving him an under look. "That is why you see and think of no one else but
her... but if you'll divert your attention for a while... you'll see other women
who are much better than Sondra."
Tumaas ang paghagod ng kamay nito sa kanyang hita, doon na kumunot ang
kanyang noo. Tinaas ni Maximillian ang mga mata kay Pepper na pumupwesto na ng
kandong sa kanya.
Pepper grinned at him, stretching her red-tinted lips. Her eyes shone
slyly. Humagod na ang mga kamay ng babae sa kanyang mga balikat.
"I'll help you get that burden off your chest, Maxi," mapang-akit
nitong bulong sa kanyang tainga, mainit ang paghaplos ng hininga sa kanyang balat.
Her fingers playfully traced the side of his face. "You're just not getting laid."
At lumapat na ang mga labi nito sa kanyang mga labi.
Napapitlag siya. It was like a natural reflex for Maximillian to defend
himself from Pepper and shove her off of him. Pero kumontra ang rational niyang
pag-iisip. Marahil ay tama ito. Marahil ay napag-iinitan niya si Sondra dahil
nandito lang ang buo niyang atensyon. Marahil ay kailangan na niyang isuko ang
sariling virginity.
Lumalim ang paghalik sa kanyan ng babae. Her hips carefully moved back
and forth, rubbing against him, forming his bulge against the pants he was wearing.
Nung humiwalay ang kanilang mga labi ay napatitig siya sa mga mata ng
babae, bumaba iyon sa mga labi nito. She smiled. Smiles should be an attractive
sight, but he felt like he was staring right now at a smile so devilish. Then the
woman looked away. She glanced to her right and smiled even wider.
Humawak ito sa kanyang baba at muli siyang siniil ng halik.
The first kiss did not feel that good. Maybe he should give it a second
try.
Humigpit na ang mga kamay ni Pepper sa knayang pangahan nang hawakan
niya ito sa mga balikat at dahan-dahang nilayo ang babae.
Gumusot ang mukha nito, her eyes began questioning what he did.
"That's enough. At least we tried," at dinampot na niya ang bote ng
alak sa tabi. He uncapped it and drank a little.
"What do you mean?"
He let out sigh. "I don't like this. That's what."
"You're getting a hard on, Maxi," the sly woman smiled. "Your body
can't lie to me."
Mahina lang siyang natawa at tinaas ang kamay para punasan ng likod
niyon ang kanyang mga labi.
"You know, Pepper, a man's hard-on doesn't mean he likes what's going
on. A body thinks by impulse, it begs for what it needs, but not what the person
really wants." Mayabang na tingin ang pinukol niya rito. "I may be hungry, and I
want lasagna, but lasagna is not available right now, only garlic bread. I can wait
for lasagna, but my stomach is already aching with hunger. So what do you think
will happen next?"
Naningkit ang mga mata nito sa kanya.
"I'll have no choice but eat some garlic bread. Then wait for the
lasagna. But that doesn't mean I want garlic bread..." his expectant eyes glanced
on the stunned woman, waiting for her reaction.
"You're so full of yourself, aren't you, Mr. Maximillian Gold?!" galit
na tayo na nito at dinampot na rin ang hinubad kanina na high heels.
"I'm sorry-" he smiled faintly. Ayaw naman kasi niyang galitin ang
babae.
Nilapit lang nito ang mukha sa kanya. She hissed under her breath,
"Shut up."
 Pagkatapos ay iniwanan na siya nito.
Now he can breathe much freely. Muli siyang uminom.
.
.
***
AN
Thank you sa mga nag-aabang para sa updates tonight! I am currently writing pa rin,
so medyo may waiting interval para sa Chapters 14 at 15, but I assure you all na
ngayong gabi rin sila mapa-pub dito. Stay tuned and enjoy reading! <3 <3 <3
Love,
ANAxoxo

[ 15 ChapterFourteen ]
-------------------------------

TAWANAN ang sumalubong kay Sondra nang makalapit siya sa mesa malapit sa bar kung
saan nagkumpulan ang mga kaibigan niya. Umalis na kasi ang mga gumagamit niyon kaya
nagamit rin ng kanilang grupo.
Tumatawa ang mga ito dahil kay Kylie. Tila nilamukos na papel ang mukha nito na
pulang-pula dahil sa nainom.
"Ah, quit it," agaw ni Renante sa baso ng babae. "Kayo ha, kanina niyo pa pinagti-
trip-an itong si Kylie."
"OMG," tawa ni Fritzie, "don't tell me si Kylie na ang type mo, hindi si Sonny!"
Tuksuhan na naman.
Renante remained calm. Ngumiti lang ito. "Come on, I thought you're friends? Why
are you doing this to Kylie?"
"It's okay, I think they are just already drunk," wika ng kaibigan niya sa maliit
na boses.
"You know, what?" singit ni Stacey, seryosong nakatutok ang namamanghang mga mata
kay Renante, "he's right. Tama na, guys."
Natatawang sumang-ayon na lang ang mga ito. At inatupag na lang ang sarili nilang
mga iniinom.
"Gusto lang naman naming na magkaroon siya ng tolerance sa mas stronger na drinks
no," depensa pa ni Cynthia bago uminom.
"Let's get you some drink," anyaya naman ni Renante kay Kylie nang mapansin ang
kanyang paglapit sa mga ito. "Sonny!"
Excited na nilingon siya ng iba pang mga kaibigan. Walang maintindihan si Sondra sa
mga sinasabi ng mga ito pero alam niya na nangungulit sila na umupo na siya at
makipag-inuman kasama ang mga ito.
Tipid lang ang kanyang naging pag ngiti. She was too stunned with what she saw
earlier she could not even cry about it. But deep inside, Sondra could feel that
her heart already cracked.
"Samahan ko na kayo ni Kylie," alalay sa kanya ni Renante. "Let's get you some
drinks first, then we'll join them."
Pagkalapit sa bar ay in-assist sila ni Renante sa pamimili ng mga alak. Kapansin-
pansin man ang tila expertise ng lalaki pagdating sa alcoholic drinks, wala roon
ang isip ni Sondra kaya oo na lang siya ng oo dito. Nang makapag-final decision na
sila ni Kylie sa iinumin, sumilip si Renante at kumunot ang noo nito.
Paano kasi, wala pa ring katao-tao sa bar.
"Stay here, girls," lingon ng lalaki sa kanila. "I'll just search for the
bartender."
At umalis na ito.
Matamlay na nanatiling nakayuko lang si Sondra at hindi iyon nakaligtas sa kanyang
kaibigan. Kylie reached for her arm. Napatingin siya sa kamay nito pero nahihiya
siya na salubungin ang nag-aalalang tingin ng kaibigan.
"Hey, are you alright, Sonny?"
Nagpipigil ng iyak na tumango-tango siya. Hindi niya pa rin magawa na titigan ito
sa mga mata. Pakiramdam niya ay naluluha na siya at natatakot si Sondra na makita
iyon ni Kylie. Si Kylie na siguradong mauuna pa na umiyak sa kanya kapag nakahalata
sa estado ng damdamin niya ngayon.
"Come on, kanina ka pa parang wala sa mood habang kinakausap ka ni Renante."
Hindi na niya napigilan na mag-angat ng tingin as kaibigan. Kylie looked as forlorn
as she, and it got worse when her friend saw her eyes streaming down tears that
hotly trailed down her cheeks.
"Hey!" Kylie cupped her hands on her face. "Why are you crying?"
Kylie began crying. Mas iyak na iyak pa sa kanya. Marahil dala na rin ng nainom
nito kaya mas lalong naging emosyonal kaysa sa kanya.
"Kylie!" yakap niya sa kaibigan at doon na tuloy-tuloy ang naging paghagulgol. "I
saw Millian! He's... he's getting it on with that Pepper!"
Naguguluhang humiwalay ito sa kanya. Kylie searched for her eyes. Nahihiya na ulit
kasi siya na makipagtitigan dito.
"The hell? Is that what this is all about?" suminghot ito. "Fuck, why should I be
crying because of Maximillian—" naputol ang sasabihin nito at napasinghap. "Wait a
minute..."
Sondra was intrigued by her friend's change of reaction. Napatingin tuloy siya sa
mga mata nito.
"Are you in love with Millian?" akusa nito.
Lalo tuloy siyang naiyak.
Niyaya siya ng kaibigan sa bathroom. Doon na nagtuloy-tuloy ang pagkukwento ni
Sondra kay Kylie, kung ano ang nakita niya at ang pag-amin na rin tungkol sa
feelings niya para kay Maximillian.
"Girl, that's so messed up!" frustrated na sapo nito sa noo at binalik na ang
tingin sa kanya. "He's like... twenty-six already! He's too old for you!"
Napayuko na lang siya, patuloy ang pag-iyak. Pakiramdam ni Sondra ay nanginginig na
ang buo niyang katawan kakaiyak.
"You know what?" punit nito ng tissue para punasan ang kanyang mukha. "Forget it.
Let's just drink and drink and drink tonight. Stacey said, kapag daw nag-iinom,
nakakalimot ng problems. I am not sure about that because I don't drink a lot, and
I really think it is bad for the health to drink a lot but maybe that will help."
They were so young and innocent, that idea instantly convinced Sondra. Pero bago pa
siya naka-oo ay may biglang nag-pull back sa kanya
"I'll drink a lot?" garalgal niyang tanong. "Hindi ba, pangit ang lasa ng alak?"
Kylie already imagined the taste. Napangiwi na ito habang patuloy sa pagpupunas sa
kanyang luhaang mukha.
"Well, yeah," alanganin nitong sagot. "But... But that's how medicines are, right?
They always taste that bad, but you have to take them."
Tumango-tango siya. "You have a point, Kylie. Maybe... maybe we should try that."
Kakatuyo lang ng kanyang mukha ay nagsimula na namang pumatak ang mga luha niya.
"I think my heart really broke, Kylie," iyak na naman niya. Tila humahapdi na ang
kanyang mga mata kakaiyak. "I think I'm gonna die."
"Sampalin kita, eh!" umiiyak na rin ito at kumuha na naman ng tissue. "Stop crying
already na! My hands are so tired!"
She stole the tissue and hugged her friend.
Kapwa kalmado na sila Sondra at Kylie nang balikan ang mga kaibigan sa table.
Nakaupo na rin doon si Renante na nagtatakang tingin ang pinukol sa kanilang
dalawa. Lalo tuloy napayuko si Sondra. Sinigurado naman nila na maayos ang magiging
hitsura nila bago magpakita ulit sa mga kaibigan pero kinakabahan pa rin siya na
baka may makahalata.
Pinaubaya na ni Kylie ang pwesto nito at pinaupo siya sa tabi ni Renante.
Nilapit ni Renante ang mukha sa kanya at sinalo ang kanyang tingin.
"Did you just cry?"
Hindi malaman ni Sondra ang isasagot. Tigagal na napatitig siya kay Renante. She
didn't know her best friend could be that observant...
"I'm sorry—" singit ni Kylie sa pag-uusap nila. "I just got emotional, naiyak tuloy
si Sonny dahil sa akin."
Nilingon niya ang kaibigan, nagpapasalaman sa pagsalo nito para sa kanya. Hindi
mukhang kumbinsido si Renante pero tumango-tango lang ito.
"Iyan na 'yung mga drinks na pinili ninyo," usap nito sa kanila ni Kylie. Then he
smiled and lifted his glass. Tumayo na ang lalaki. "Guys, cheers! For the birthday
girl!"
Halata na lasing na sila Cynthia, ang iingay na kasi ng mga ito. Nakitayo pa kay
Renante para makipag-cheers. Tumayo na rin sila ni Kylie.
Tink!
Pagkatapos magtama ng mga baso nila ay uminom si Sondra.
"Ugh!" layo niya agad sa baso saka umupo.
"You okay?" tabi sa kanya ni Renante.
"Oh, it's awkwardly sweet and bitter at the same time!" she frowned, staring
horridly at the glass.
"It has to be sweet, or else you will not like it more."
"I don't think I should drink," iling niya.
"Oh, don't tell me, pinagbawalan ka na naman ni Daddy Maximillian!" tukso sa kanya
ni Cynthia bago ito lumagok ulit ng alak.
She returned her eyes on the glass.
"No," mariin niyang wika. "He can't tell me what to do. I'm already eighteen."
Nagtawanan ang mga ito. Pero dama niya ang nag-aalalang tingin mula kay Kylie, tila
kinukwestiyon naman siya ng titig ni Renante.
Inihanda niya ang sarili at inangat ulit ang baso ng alak. Pagkatapos ay uminom na
ulit si Sondra.
Ilang minuto lang ay nakikipag-beer pong na siya kalaban si Vernon. There were no
ping-pong balls, so they improvised and used lemon slice to throw like a Frisbee.
Renante stopped drinking. Tila ba gusto nito na manatiling nasa wisyo kung sakali
na malasing si Sondra kaya nakabantay lang. Minsan ay nag-aalalang gumagala ang
paningin ng lalaki sa paligid, tila may hinahanap. Si Kylie naman, paminsan-minsan
ay kinukulit siya na maghunos-dili. Tatawanan lang ito ni Sondra.
Stacey was cool with it. Pinag-chi-cheer pa siya ng kaibigan tuwing napapainom.
Pero medyo nagpaparamdam na rin na gusto na nitong tumigil na siya sa pag-inom nung
sumusuray-suray na siya.
Masyado nang nalasing si Sondra para intindihin pa ang sinasabi ng mga ito.
"Sonny, painumin mo naman ako!" lasing na tawa ni Vernon mula sa kabilang side ng
mesa.
Paano kasi, nung sila na ulit ng lalaki ang magkalaban sa beer pong, puro palya na
ang pag-shoot niya ng slice ng lemon sa mga baso. Siya tuloy ang laging napapainom
ng alak dahil nakakaasinta pa rin si Vernon ng shoot ng lemon slice sa baso.
Pumapalakpak lang si Fritzie sa likuran ng lalaki na ka-team nito. Si Cynthia ay
nakangiti lang. Si Kylie ay nakaupo malapit sa mesa, knocked out na dahil sa dami
ng nainom. Napilitan lang naman kasi ito na sumali sa beer pong dahil kukulangin ng
isa ang team niya. Lingid sa kaalaman ni Sondra na nag-usap ito at si Renante na
ang lalaki ay hindi magpapakalasing para mabantayan siya.
Sondra just bent down, nakaangat na ang kamay niya at pinupuntirya ang ibabatong
lemon slice sa isa sa mga baso ni Vernon. She squinted, but unfortunately, Sondra
was already seeing things in double. Parang Venn diagram ang mga imahe na
naghihiwalay at nagtatagpo sa gitna.
Oh, fuck it. Initsa na niya ang lemon slice at hindi muntik nang pumasok sa baso.
It fell on the rim of the glass, then toppled down to the table.
"Ohhhh!" hiyawan ng mga kasamahan niya.
Vernon shook his head.
"Kainis," dampot ni Sondra sa baso ng alak sa kanyang harapan.
"Sonny," patong ni Renante ng kamay nito sa kanyang balikat. "That's enough."
"Come on, be a sport, man!" ani Vernon. "She has to drink!" At sasayaw-sayaw pa ang
loko.
"She's had a lot already!" nagtitimping angil ng lalaki na binalewala lang ng mga
ito.
"Let's be a sport, Renante, okay?" haplos niya sa pisngi nito at bago pa nakakontra
ang lalaki, uminom na si Sondra.
Pagsayad ng mainit na likido sa kanyang lalamunan, parang kumiliti iyon. Sondra
began gagging. Bumagsak ang hawak niyang baso sa sahig at doon na siya nagsimulang
maghingalo. Nag-aalalang nilapitan sila nila Renante at Stacey, hindi malaman ang
gagawin. Vernon was too shocked to move. He was horrified and his jaws dropped.
.
.
***
.
.
"WHAT?" galit na tayo ni Maximillian nang marinig ang sinabi ng lalaking
nagpakilala na Sir Dee.
Medyo gumewang siya kaya naman nag-aalalang inalalayan siya nito. Tinabig ni
Maximillian ang lalaki.
"I'm fine!" he gritted. "Where is she?"
"Dinala na siya sa kwarto ng mga kaibigan niya," paliwanag ng lalaki na ngayon ay
nakabuntot sa kanya. Hindi pa kasi ito sumasagot ay nagmamadaling naglakad na si
Maximillian.
Sure, he was swaying and drunk. Tila pumipintig din ang ulo niya sa sakit, but
nothing could stop him when it comes to Sondra.
"We tried to find Miss Jessica, pero walang sumasagot sa katok namin pinto ng
kwarto niya," paliwanag pa ng lalaki.
Shit! Shit! Shit! This is my fault! Sinabihan ako ni Jessica na bantayan si Sonny!
Halos madapa-dapa siya nang akyatin ang hagdan patungo sa entrance ng mansyon.
Nasalubong niya sa hallway patungo sa silid ni Sondra sila Stacey at Renante.
"Si Sonny?"
They didn't like the look on his face— when his worry and upset combined, he looked
as intimidating as hell.
"N-Nasa kwarto na niya..."
"What happened?" bulyaw niya rito.
It was very rare, but that time, Stacey's face softened with regret. Sobrang nagi-
guilty kasi ito at nag-aalala rin kay Sondra. Tears rimmed in her eyes.
"S-Sorry, Kuya Maximillian, I... we—"
Hindi na siya interesado pa sa sasabihin nito.
"Why did you make her drink that much! She's just a—"
Minor. Iyon ang idudugtong ni Maximillian nang maalala na eighteen na nga pala ito.
"Get away!" tulak niya kay Stacey na baka bumagsak na kung hindi ito maagap na
nasalo sa likuran at nahawakan sa mga braso ni Renante.
Tahimik lang ang lalaki na sinundan ng tingin si Maximillian bago tulungan si
Stacey na makatayo ng maayos.
Walang anu-ano na dumeretso na siya sa kwarto ni Sondra. Humampas ang pinto sa
malapit na pader at pumasok na siya. He slammed it shut too.
Hindi naman siya nagkulang sa paalala noon pa man kay Sondra, 'di ba? Isa na roon
na pinagbabawalan niya itong uminom!
"Sondra!" galit na tawag niya sa babae pagkapihit paharap dito.
Sondra seemed too occupied in her own world. Abala ang dalaga sa pag-abot sa mga
strings sa likuran ng suot nitong gown. Lumapit pa siya, medyo napatid nang sumabit
ang sapatos niya sa carpet. Binalewala niya iyon at huminto sa paanan ng kama.
Nasa paanan niyon ang ulo ni Sondra, baligtad kasi ang pagkakahiga ng dalaga. Her
arm was still stretched trying to untie the strings at the back of her dress.
"Why did you drink?" he slurred and tried to flip her over to lie on her back.
She just moved back and forth. Sondra let out a groan and resumed reaching for her
back.
"Ang init, Millian!" ubo nito. "P-Please, not now!"
"Haven't I told you that you should not drink? Huh?" nagtitimpi niyang saad.
"What's wrong with that?" lasing na angat ng namumungay nitong mga mata sa kanya.
"I'm already eighteen! I can drink now, right?"
"You can but it doesn't mean you should!" then he bent down and tapped her hand.
"And what is your problem with this fucking strings?" tinulungan na niya ito sa
pagtatanggal. Dumako ang mga mata niya sa leeg at mukha ng dalaga. "Fuck, you're
sweating a lot!"
"It's the beer, I think," hingal ng dalaga.
"Of course, it is!" iritableng baltak niya sa tali. He grew impatient with how
knotted they were. "Don't do this again, Sondra! You hear me?"
"Oh, shut up! You can't tell me what to do!"
Sumampa na siya sa kama para makapuwesto ng maayos. He secured his legs on each of
Sondra's sides. Pinadapa niya ito para makita ng mabuti ang tatanggalin na tali ng
gown. It criss-crossed on her smooth back.
"Just because you're eighteen, you'll stop listening to advices now?" he muttered.
"When they don't make sense, Millian, yes!" she blurted. "Bakit? Kayo naman ni Dad,
umiinom din, right?" basag ng boses nito. "You two, drink so much and it's okay!"
Hindi niya ito sinagot. He didn't want to argue about nonsense. He needed to make
sure she will be comfortable first, change her into a more breathable clothing.
Pakiramdam niya ay pinagpapawisan na rin siya sa ginagawa. Here he was taking her
clothes off, and he had to out of responsibility.
"I'm eighteen already, I can do things that you do," lasing na patuloy nito. "I can
drink, I can have sex, I can live on my own, I can—"
Nagpanting ang tainga niya sa narinig. "What did you just say?" tigil niya sa
pagkilos, madilim ang anyo na nakapukol ngayon ang tingin sa nakadapang kausap.
Inihilig ni Sondra ang ulo, tila naghahabol ng hininga. Now, he could see the side
of her face.
"I can drink," mariin nitong ulit. "I can have sex. I can—"
"At eighteen, you're thinking of having sex now?" he gritted. "With whom? With that
Renante!?"
"Oh, please!"
"A woman should only do that to her husband, Sonny!"
"Prfft! Oh, please!" pagak nitong tawa. "You do it and you're not even married! So,
I figured, Stacey is right, it's just you know, for fun—"
Marahas na hinila niya ito sa balikat patihaya para magtama ang mga mata nila. He
instinctively drew his face close to her, at such threatening range where their
breaths already meet.
"You think sex is fun, Sondra?" matalim na titig niya rito.
.
.
***
AN
May isa pang chapter! But first-- kakain muna ako ng dinner hahaha! <3 <3
Mabilis lang ito :*
Love,
ANAxoxo

[ 16 ChapterFifteen ]
-------------------------------

MAINIT ang titig ng lalaki sa kanya, madilim ang anyo. He looked so dangerous,
sharp eyes and his lips just asked her a question that shook her whole system.
"You think sex is fun, Sondra?"
Kapag Sondra na ang tawag sa kanya ng lalaki, alam niyang pagsasabihan
na siya nito, pagagalitan... Pero matapang na nag-angat si Sondra ng tingin dito,
hindi naman sila gumagalaw pero kapwa humihingal sa presensya ng isa't isa, sa
sobrang paglalapit ng kanilang mga katawan.
Sondra wet her lower lip, curling it underneath her teeth that popped
it out moist with her spit. Maximillian's eyes followed, open-mouthed as his eyes
burned a gaze on her lips. Warm breath escaped from his lips. Ang lakas ng loob
nito pagbawalan siyang uminom, eh tila lasing din naman ito katulad niya. His face
flushed giving her another strong evidence of his drunkenness.
"You think it is fun, Sondra?" higpit ng kamay nito sa ilalim ng
kanyang panga kaya lalo siyang napatingala. Nakatutok ang mga mata ni Sondra sa
lalaki. A low growl was trapped in his throat, his eyes growing more passionate...
from a small flame to destructive blazing fire.
Gagalaw sana siya para alisin ang kamay nito pero naunahan siya ng
lalaki. Humigpit ang mga daliri nito sa gilid ng kanyang bibig at inangat nito ang
katawan para abutin ang mga labi nito. She moaned underneath him, his kiss were
torrid and aggressive. Mapupugto ang hininga niya sa intensidad ng halik na hindi
niya napaghandaan.
Mabilis na bumitaw sa kanya ang lalaki. He immediately withdrew.
Inangat ni Sondra ang ulo at pinanood ito na naghuhubad ng suot na blazer.
Nakatutok ang mga mata ni Maximillian sa kanya, nakabantay sa kanyang magiging
galaw. Humihingal na tumitig lang siya rito, naguguluhan, malakas ang pintig ng
puso... pero nag-iinit. May kung anong masarap sa halik na iyon kahit marahas, may
kung anong nakaka-excite habang pinapanood niya ang pagbaba ng mga kamay ng lalaki
sa butones ng shirt nito.
Akmang babangon siya pero tinulak siya ulit ng lalaki pahiga. Tumukod
sa balikat niya ang kamay nito para ipirmi siya. Abala pa rin ang isa nitong kamay
sa pagtatanggal ng mga butones.
"Millian..." hindi niya alam ang sasabihin. She was drunk but not
stupid. Alam ni Sondra kung saan papatungo itong ginagawa nila. Nag-aalangan siya
ngayon dahil wala siyang ideya kung paano o ano ang gagawin...
"You think this is fun, right?" a devilish smirk was on his lips.
"We'll find out."
He harshly grabbed the neckline of her gown and tugged it down. Sondra
gasped seeing her breasts revealed in front of Maximillian. Humigpit ang mga kamay
ng lalaki sa magkabila niyang pulsuhan at mas humihigpit pa ang mga daliri ng
lalaki ng kapit sa tuwing napapakislot siya.
Her body jolted as his lips found her breast. He sucked hungrily and
made noise when helet go. Napaliyad siya nang dumila ito ng paikot sa kanyang
dibdib.
"Aaahhh..." kawala ng kanyang hininga.
Muli itong sumipsip.
"M-Millian, oh, Millian..." likot ng kanyang katawan na hindi mapakali.
It felt too good... it was too good... Nagpalipat-lipat ang bibig ng
lalaki sa kanyang dalawang dibdib. He sucked on each nipple and nibbled, making her
more flushed... panting with wanting. Maximillian sounded so satisfied, his moans
muffled. Bumigat ang katawan nito sa ibabaw niya. He began grinding on her. Her
eyes widened at how hard he was, how that hardness rubbed against her.
Muling umatras ang lalaki. Tinaas nito ang kanyang paa at pinatong ang
isa sa balikat nito. He held the other one in front of him and carefully removed
her shoe. Maximillian pressed her feet against his hard chest. Humihingal na
nakipagtitigan ang mga mata nito habang pinapadausdos pababa ang kanyang paa mula
sa matigas nitong dibdib hanggang sa abs. Then she felt the cool buckle of his
belt. Napalunok siya nang huminto ang paa niya sa umbok nito sa pantalon.
Bumalik ang mga mata niya kay Maximillian, he displayed a smug grin on
her.
"I like that," he panted, taking off her other shoe. "You always
looking at me like that, always wondering."
Pinagdikit nito ang mga binti niya. Then he bent them so that he can
lunged closer to her. Nakapagitan sa katawan nila ng lalaki ang kanyang nakatiklop
na mga binti. He held them in place with one hand, and his other hand was busy
unbuckling his belt.
Narinig niya ang tila pagkalansing ng bakal niyon. Then a delicious
ripping sound from his zipper followed. Mabilis na napunta ang kamay nito sa ilalim
ng kanyang palda. He swiftly pulled her panties off, reaching her ankles.
"My God..." bulalas niya nang ihagis iyon ng lalaki.
Walang anu-anong pinasukan siya nito. Sumagad ang lalaki.
"Ah!" she cried.
Masakit. Mahapdi ang biglaan nitong pag entrada kaya napapikit siya.
He pulled out then slammed back in.
"Ah!" it was followed by her shallow breathing.
 "Don't show me how pained you look," humihingal na hugot nito. Marahas
na tinulak siya ng lalaki padapa. He pulled on her legs and parted them.
Maximillian positioned, hooked his arm underneath her neck.
He positioned her ass in an angle. Tapos dahan-dahan na itong pumasok.
"Ahhh..." kawala ng kanyang ungol, pakiramdam niya ay unti-unti siyang
napupunit.
Then his hips flicked a thrust.
"Ah!" usog ng katawan niya sa pagsagad nito.
"Yes," he licked on the side of her neck. "Let me hear how pleased you
are, Sonny."
At doon na siya sunod-sunod na inulos ng lalaki. Her moans dueted with
his grunts. Hindi malaman ni Sondra kung maiiyak ba siya o isisigaw na lamang ang
kahalong dahas ng pag-angkin nito sa kanya. His thrusts were too forceful...
aggressively powerful. Their skin literally smacked as he slammed inside her.
"Ah! Ah! Ah!" panunulas niyon sa kanyang mga labi sa tuwing nakakapasok
ang lalaki.
"Beautiful," he sounded so breathless.
His other hand slipped underneath and reached for her breast. Pumiga
roon ang lalaki.
"Ah!" hablot niya sa bedsheet dahil sa paghablot nito.
"I hear you clearly," he gritted, heated and lusting more than ever.
"You're such a good girl, Sonny. You taste so good like I know you would."
Isa pang piga nito sa dibdib niya ang nagpasigaw sa kanya. Then he
began pounding, slapping his thighs against her ass, he was so deep his balls
slapped against her too.
Maximillian made it clear now. It wasn't fun. Sex was not fun at all.
Lumayo ang katawan ng lalaki sa kanya, walang pakundangan siya nitong tinuwad at
muling pinasukan. Nanghihina siya sa naghalong sarap at hapdi. Her hole felt sore
at his size, and how his cock dragged through it roughly. Patuloy iyon sa pagkaskas
dahil sa mabilis na paglabas-masok ng lalaki.
Dumulas ang kamay nito sa nakalantad niyang likod. His palm stroked
with hot pressure against her skin.
"Oh, Sonny," he breathed in, taken-away by the very sight of her. "It's
so hard not to love you. I only lose my control when I try... I become a beast..."
He reached for the back of her head and grabbed a handful of her hair.
"I become a beast so hungry for you!"
Dama niya ang pagpiga ng isang kamay nito sa puwitan niya habang ang isa namang
kamay ay hinila siya sa buhok patingala.
"Millian... Millian..." ungol niya, pawisan na rin tulad ng lalaki at
pulang-pula. Kung gaano kainit ang balat nito, ganoon din ang kanya.
His thrusts became faster. Then they gasped when he pulled out.
"Ohhh..." subasob niya sa kama nang maramdaman ang mainit na
pagpatilamsik ng katas nito sa kanyang puwitan. Sa kanyang pagsubasob, dumulas na
pabagsak mula sa kanyang ulo ang suot na korona. It only made a soft thud against
the carpet.
He gave her a spank.
"Show your body to me, Sonny," he demanded, flipping her over.
Nag-iinit siya sa matiim na pagpasada ng mga mata nito sa kanyang katawan. Ang
tanging abot lang ng paningin nito ay ang kanyang mga dibdib. Naipon na ang tela ng
suot niyang gown sa kanyang bewang. He looked prideful, but his eyes and his Adam's
apple swallowing could not defy how she made him feel. Maximillian was throbbing
for more. He was itching to touch her more and own her again.
Naningkit ang mga mata nito. He began to despise the thick skirts of her gown
blocking his view of her body. The man was getting more primal and raw. He growled
at how thick her skirts was. She heard some cloth rip as he tugged and pulled off
her gown.
"Buka," anas nito at nabagalan sa kanyang galaw. How could she even
more faster? Her body was feeling so heavy and sore already!
"Buka sabi!" utos nito sabay buka sa kanyang mga hita.
 He immediately positioned between her thighs and inserted his cock.
"Ah..." At sumagad ulit ito. "Ah!"
His hands rubbed on her arms, his palm scorching her skin.
Maximillian's lips were the side of her neck, sliding his kiss.
Inangat ni Sondra ang kamay, pilit na tatanggalin ang polo ng binate na
suot pa rin nito pero hinablot siya nito sa pulsuhan. Napaimpit siya sa paghigpit
ng kamay nito.
"I'm in charge, Sonny," he parted, "just submit under my power."
At nagsimula na itong umulos muli ng paulit-ulit.
"Millian... ah! Ah! Ah!"
Ganado ang lalaki, sunod-sunod at halinhinan ang naging pag-angkin sa
kanya sa gabing iyon. Her body bounced against the bed when he began pounding. She
has him bite his lower lip, so sexily, her mouth parted at the sight of him. He
just looked down at her, eyes burning at the very sight of her underneath his body.
Ito na rin ang naghubad sa sariling mga damit. Ito na rin ang humawi
sa kanyang buhok para padausdusin naman ang halik ng mga labi nito mula sa kanyang
noo, pababa sa ilong at muling sumakop sa kanyang mga labi. His torrid kisses were
tasting more better, his lips were bitter with beer but Sondra was so lost into it.
She kissed him back and kissed harder when he gave her breasts another squeeze.
Humiwalay ang mga labi nila kasabay ng pagsagad nito.
"Ah," he grunted.
Maximillian paused and panted, still inside her. Humihingal na
napapikit si Sondra at inangat ang nanginginig na kamay para damahin ang mga labi
ng lalaki. His lips felt like shaking. They do shook in pure ecstacy. Their bodies
seemed to shake and numb together from too much sex. He grabbed on her wrists
again. Bumuwelo ng atras ang lalaki at sinimulan na ang pagbayo sa kanya.
"Ah! Ah! Ah!" likot ng kanyang katawan nang magsunod-sunod na ang
pagbayo nito.
Their bodies rocked back and forth, she gasped at his sweat, dropping
hotly on her breasts.
He pulled out. Patagilid na siyang pinahiga ngayon ng lalaki at doon
siya nito muling inulos habang hawak siya sa ilalim ng leeg, patingala rito at
nakasandal sa dibdib ni Maximillian. He peered over her and torridly kissed her
lips while he resumed inserting her from behind and his hand squeezed roughly on
her breast.
"Ah, Millian!" ungol niya nang maghiwalay ang kanilang mga labi.
Binilisan na naman nito ang pag-ulos.
"Millian!" nanginginig na hawak niya sa braso nito na nakahigpit pa rin
sa ilalim ng kanyang panga.
His eyes looked down on her, he bit his lip and watched her eyes turn
glossy and hazed with pleasure. Lalo nitong nilakasan ang pagsalampak, mas lalong
ginaganahan sa nakikitang epekto sa kanya ng pag-angkin nito.
"I'm cumming," he panted. "But I'll still fuck you after I cum, Sonny."
And he was true to his promise.
.
.
***
.
.
SONDRA got up the next morning. She let out a pained groan and looked around.
Nakailang kurap siya bago natulala at inalala ang mga nangyari kagabi.
Hindi niya alam kung mapapangiti ba nang mapagtagni-tagni ang mga iyon.
May nangyari sa amin ni Millian.
Sumilip siya sa ilalim ng kumot. She was still naked. Sondra gasped and
clutched the thick blanket close to her body. She bit her lower lip.
He... He loves me!
Napangiwi siya nang subukan na bumangon mula sa kama. Pero kailangan.
Kailangan niyang mag-ayos at makausap ang lalaki. Magulo pa sa kanya ang lahat. She
needed to ask Maximillian what will happen after that... after that night...
 Naligo siya kaagad at nagbihis. Wala sa isip ngayon ni Sondra ang
magpaganda. She wore a simple white dress and let her wet hair fall on her back.
Nakailang tigil siya ng pagtakbo sa hallway dahil parang naninigas sa sakit ang
kanyang mga hita.
She bit her lower lip.
We... we really had sex!
Sumilip siya sa kwarto ng lalaki pero wala ito roon. Kabado na
nagtanong siya sa mga katulong sa salas.
"Nasa beach po siya, Ma'am—" sagot ng nasalubong niya sa may salas nang
mapadaan si Renante.
"Good morning, Sonny," nag-aalala pa rin ang lalaki pero mukhang
relieved na rin ito. "Ayos ka na ba?"
She nodded. "I'm good!" And I am more than good, Renante!
"Tara, breakfast na tayo," nakangiti nitong anyaya.
"I want to see Millian first. See you sa dining room," she dismissed.
Tinungo ni Sondra ang tabing-dagat at tulad nga ng sabi ng katulong,
naroon nga si Maximillian. Ang pantalon nito kagabi na kulay gold pa rin ang suot
ng binate habang nakahiga sa bench. He was topless there, his arms were under the
back of his head.
So beautiful, hindi niya mapigilan na maisip habang papalapit sa
lalaki.
Hindi pa rin siya makapaniwala na kagabi lang ay nakahubad si
Maximillian sa kanyang harapan, nakakatakot ang dahas sa mga kilos nito ngunit dama
niya ang pagiging intense ng damdamin nito. She could still feel them until now, in
every ache of her muscles, his impact was still throbbing in her every fiber.
"Millian," tawag niya nang makalapit sa lalaki. "H-Hi."
Tila natigilan ito. Nagmulat ang lalaki ng mga mata at nilingon siya.
"Sonny," he smiled weakly.
Nanghihina pa rin siya kaya umupo muna siya sa bench katabi ng
kinahihigaan ng lalaki.
Remember what Mom told you the other night, Sondra. Be strong. You're
eighteen now.
"Millian, about last night..." nahihiyang umiwas siya ng tingin sa
lalaki. "I just want to know kung para saan iyon..."
Napabuntong-hininga ito. Doon pa lang ay inatake na siya ng kaba... ng
pag-aalinlangan.
Hindi niya gusto ang ganoong klase ng reaksyon mula rito.
Napatingin na lang si Sondra sa sariling kandungan, kabadong naglilikot
ang mga kamay na magkahawak.
"I mean... how are we going to... explain it to... to Mom and Dad..."
nagnakaw siya ng sulyap dito.
"I've been thinking about it all night, Sondra," wika nito sa wakas,
tila kontrolado ang tinig ngunit matatag. Tumingala lang si Maximillian sa puno ng
buko na lumililim sa kanila.
Ganoon ba kahirap iyon? Couldn't he just tell her parents that they
love each other that's why they did that? Then her parents might think it would be
best to have them married. Pareho silang magiging masaya niyon, 'di ba?
Kaya nga sila nag-sex, 'di ba? Hindi kasi sila nakapagpigil. They have
feelings for each other and it had gone beyond their control.
"We shouldn't have done that, right?" he looked at her with strained
face. "I know you are scared right now, because... it's just for fun, right?"
Para siyang piniga sa mga sinabi ng lalaki. "So, 'yung kagabi... it's
just for fun?"
He swallowed and looked away. "I don't know what drove me to do it.
Hindi ko dapat ginawa iyon, Sondra."
Namasa ang mga mata niya sa narinig. "You're regretting it."
"I'm sorry I did that to you," dala ng pagkapahiya kaya hindi na nito
magawang tumingin sa kanya. "Hindi ko ginusto iyon."
That ended everything for her.
 Hindi ko ginusto iyon...
Hindi ko ginusto iyon...
Hindi ko ginusto iyon...
Dumausdos na ang mga luha sa kanyang pisngi. Dama ni Sondra ang
panginginig ng kanyang katawan habang hinihilamos na ni Maximillian ang sariling
mukha gamit ang mga kamay.
"We'll be screwed for this," he hashly breathed out.
"Hah," pigil niya sa sarili na mapahagulgol. Umiiyak na siya, eh, ayaw
niya nang palalain pa iyon. "They don't have to know then... then we won't be
screwed, right?"
Nilingon siya ng lalaki. Hindi niya alam kung namamasa lang ba ang mga
mata nito tulad niya o akala lang niya iyon. Her sight, after all, was being
clouded by her tears already.
"I don't know if you will forgive me for this... Sonny..." pigil nito
ang paghinga.
"Come on," iling niya. "It's just for fun, right, Maximillian?"
Pain writ on his eyes. His hand slightly shook. Kagat na niya ang pang-
ibabang mga labi at masakit na pero kailangan. Hanggang pagluha lang ang gagawin
niya sa harapan ng lalaki, hindi niya kayang ibaba pa ang pride at humagulgol pa sa
harap nito.
"Don't be scared," dahan-dahan nitong upo. "They won't know, Sondra."
Napayuko na lang siya. Her gasp finally escaped. She tried so hard to
swallow her cry but it came out eventually. Hindi niya alam kung ano ang gagawin
kay Maximillian. A part of her wanted to kill him already, a part of her wanted to
just die.
"I'm really sorry..."
"No," tabig niya sa kamay nito na humaplos sa kanyang pisngi. She
steadied her eyes on him. "Just don't touch me now, Millian. I don't like the sex
so you have nothing to be sorry about. I'll be fine after this."
"Are you sure, Sonny—"
"Of course, I am sure!" At taas-noong tumayo na siya at pinahid ang mga
luha. "You are right. I'm just scared my parents will know this and now that you
said you'll make sure they won't know... Thank you... T-Thank you kasi magiging
secret lang ito."
He lowered his eyes. Bumagsak ang mga balikat ng lalaki at tumango-
tango.
Umiiyak na tinungo niya ang silid ng kanyang ina. Gusto niyang umiyak
ng umiyak at ito ang unang nasa isip ni Sondra na malalapitan. Even if she cried to
her mother, she was comfortable to know that Jessica would let her cry her heart
out without prying or bombarding her with questions. Yayakapin lang siya nito at
hahayaan na umiyak ng umiyak.
"Mom?" katok niya sa pinto nito. "Mom?"
Habang patagal ng patagal na hindi ito nagbubukas, tuluyan na
napapalitan na ng kaba at takot ang dinadala ng kanyang dibdib.
"Mom!" kalabog na niya sa pinto. "Mom! Open the door! Mom, are you
alright there? Mom!"
.
.
***
.
.
NILINGON ni Sondra si Renante na hinatid siya hanggang sa Hawthorne mansion.
Gabing-gabi na rin nung nakauwi siya. Hindi na kasi bumalik pa ang lalaki sa
opisina nito at nagpresenta na maglibang-libang sila. Pagkatapos kasi niyang
magkwento, hindi na rin napigilan ni Sondra ang maiyak.
She tried her best to smile, in spite of her tears, pero hindi pa rin
niya nakuha sa ganoon ang kaibigan niya. Iba talaga si Renante. He always assure
that his friends would leave him feeling better. Kaya naman hindi siya nito
iniwanan hanggang sa maging okay na siya.
Huminto na ang kotse nito sa tapat ng porch. She patted him on the cheek.
"Kanina ka pa tahimik," ngiti niya rito.
He sighed and smiled at her. "I guess, I'm still shook about what I
found out."
"Ano ka ba?" tawa niya rito. "It's all in the past."
"All in the past, but you still linger in it," iwas nito ng tingin.
Napansin niya ang paghigpit ng mga kamay ng lalaki sa manibela.
"Well, what can I do. Hindi naman ginusto iyon ni Millian," ayos na
niya sa sarili pagkatapos ay pinilit niya na matawa. "Oh, come on, Renante, we're
just drunk that night!" at inabot na niya ang pinto ng kotse para bumukas iyon. She
stopped and turned to Renante. "Say, do you have plans for the weekend?"
Nakangiting nilingon siya nito. Nakakapagtaka na biglang naging masigla
ulit si Renante.
"Not that much. You want to go out with me?"
Sondra nodded. "Sure."
He smiled wider. "Great."
Pagkababa niya ng sasakyan ay hinatid niya ng tingin ang papalabas na
sasakyan ni Renante. Pagkatapos ay tumalikod na siya at pumasok.
Saktong pagsara ni Sondra ng pinto ay humahakbang na pababa ng grand
stairs si Maximillian. He pulled the cigarette stick off his lips.
"Around midnight and you're still with Renante," he stated lowly,
threat was under his tone.
Matapang na hinarap niya ang lalaki. "Yes, so?"
Madilim ang anyo nito, maingat ang mga hakbang pababa ng hagdan para
lapitan siya. Hawak lang nito ang may sindi na sigarilyo.
"May usapan tayo, 'di ba? We're going to talk tonight," he gritted
combined with his steely gaze.
"We're talking now," ekis niya ng mga braso, mataray lang na sinalubong
ang titig ng lalaki.
.
.
***
AN
Thank you for patiently waiting for this chapter, mga dear! <3 <3
I just had dinner at medyo napatunganga din ako sa "Halik" kasi you know, may
bugbugan na naganap nung nakaraang episode, hahaha! XD
Anyway, may bugbugan din na naganap sa chapter na ito. Haaayyy... my comments?
Secret muna hahaha ~ ayoko magbigay ng spoilers eh.
See you on my next update for #Rough <3
Love,
ANAxoxo

[ 17 ChapterSixteen ]
-------------------------------

NAKALABAS na ang sasakyan ni Renante sa bakuran ng mga Hawthorne nang makatanggap

ng tawag. He turned on his Bluetooth earpiece and put it on with one free hand.
"Hi, Dad."
Ronaldo's stern voice welcomed him. Maaga ka na namang nawala sa
opisina.
"I just went out with Sonny, Dad."
He scoffed. Ilagay mo sa oras. Baka isipin ng mga Hawthorne tayo ang
naghahabol sa kanila sa set-up na ito.
He chuckled. "You worry too much, Dad. Kayang-kaya ko na ito."
You're also late for dinner too. Anong oras ka ba makakauwi?
Sumulyap siya sa orasan na naka-flash sa stereo ng sasakyan. Pagkatapos
ay binalik niya ang tingin sa kalsada.
 "I might come a little too late. May dadaanan pa ako."
Humigpit ang mga kamay niya sa manibela. His fists were itching to land
on Maximillian's face and turn it to pulp. Then he would see how that man would do
with a damaged facial bone structure.
.
.
Pumasok na sila noon sa Hawthorne mansion sa private island na iyon.
Sinalubong sila ni Jessica.
"Oh, finally," napapailing na titig ng ginang kina Maximillian at
Sondra. "Kung hindi pa kayo sinundo ni Renante, hindi pa kayo aahon."
Maximillian displayed his charming crooked smile. Yakap nito ang
surfboard at nanginginig dahil binigay na ng lalaki ang baon nitong tuwalya kay
Sondra na may suot pa na cardigan sa ibabaw ng suot nitong swimsuit.
"Pauwi na rin naman kami, Jessica," dahilan ng lalaki.
"Magbanlaw na kayo. Then you two join me and Renante in the dining
room. Handa na ang dinner."
Tumatawang binatukan ni Maximillian si Sondra kaya pinanlakihan ito ng
mga mata ng dalaga.
"Tara na!" nagmamadaling takbo ng lalaki paakyat ng hagdan.
"No running on the stairs!" saway ni Jessica kay Sondra na susunod na
sana ng takbo kay Maximillian. "Kapag ikaw nadulas!"
Tinawanan lang ito ni Maximillian at Sondra na naghabulan pa rin sa
hagdan.
He heard Jessica sigh. Naramdaman ni Renante ang pagpatong ng kamay
nito sa kanyang balikat.
"Tara na sa dining room, Renante."
They walked.
"You know, Tita," panimula niya, umaakto na parang nahihiyang
magsalita. "I... I don't really want to sound malicious... pero kanina... it's...
it's really weird... ano..."
Tumigil ang ginang sa paglalakad at hinarap siya.
Renante looked nervous, but as usual, deep inside he always knew what
he was doing.
"Nakakahiya, Tita Jessi, baka kasi sabihin mo... ano... iniisipan ko ng
masama si Kuya Maximillian."
"What happened?" nag-aalala nitong tanong.
"I saw him... sort of straddling on Sonny's back."
The woman was horrified. Umawang ang mga labi nito sa gulat.
"My God, Renante..." hila na nito sa kanya patungo sa dining room.
"Don't mind that..."
"I'm just bothered. Pero siguro ganoon talaga kapag parang magkapatid
na, right, Tita?"
"I've been noticing that kind of gestures lately," hindi na napigilang
ibulalas iyon ng ginang. "I'll talk to Maximillian about it."
Nilihim niya ang pag ngiti.
Renante tapped on his steering wheel and searched for the nearest U-
Turn. Nagbago na ang isip niya tungkol sa pagsugod kay Maximillian.
He obviously did not listen to Tita Jessi. But I am glad that bastard
got to his senses, at hindi pinanindigan si Sonny. I think what Tita Jessi said
made him do so.
A grin formed in his lips.
.
.
***
.
.
SUMUSUKONG napabuntong-hininga na lang si Maximilian at inekis ang mga braso. He
stood wearing the same attire he had on in his office earlier— a grey pair of pants
and a grey button-down short-sleeved shirt with pale white patterns.
 The shirt sexily hugged his chest and sides, nakabukas na ang apat na
butones niyon kaya hanggang ilalim ng dibdib ng lalaki ay maaaninagan. The sleeves
fitted against his firm biceps.
How could someone be so annoying and gorgeous at the same time?
His eyes steadied on her. Puno na iyon ng kaseryosohan.
"Here's why you are planned to be engaged with Renante. Sam wants you
to get married to Renante for alliance with the Villaluz." Mayabang na nag-chin up
pa ang lalaki at nag-abang ang matalim nitong mga mata sa kanyang reaksyon.
"Tapos?" pamewang niya.
"Exactly, Sondra. Tapos ano?"
Kumunot ang noo niya. Of course, she was just being sarcastic para
asarin ang lalaki. Hindi ba nito gets na pinapahiwatig niyang alam na niya ang
bagay na iyon?
"That's why I don't support it," kalas na nito ng mga braso sa dibdib.
He tucked his thumbs in his pockets, his body bent in a beautiful position. "If it
doesn't make sense, we should not get so involved with it."
"How come it doesn't make sense," matapang niyang saad. "Renante's
family makes a good alliance. The Villaluz' are one of the richest clans in the
Philippines."
"Only in the Philippines," he proudly followed that with a smug grin.
Of course, everyone else is small in Maximillian's eyes. He always
pride about his father's legacy— Maxim Gerard Gold's international branches and
companies. If only Maximillian got everything under his management, he basically
held almost the world.
"Don't settle for less, Sondra. You deserve a man who holds the world
than a mere country. Let me study this set-up," at tumalikod na ang lalaki.
"Is that all?" mataray niyang pahabol dito.
Tumigil ito pero hindi siya nilingon.
"Iyon lang ang reason ni Dad? For alliance? Don't you think there's a
deeper reason? After all, we know that he's not the light type of person.
Everything he does always has a big impact that drives him to make such decision."
"Exactly," nakataas ang sulok ng labi na hilig nito ng ulo. She saw his
face in a side view, his gorgeous, sexy jawline. "That's why I said, let me study
this set-up."
At pinanood na niya ang paghakbang ng lalaki paakyat ng grand stairs.
"The way out is here," tukoy ni Sondra sa pinto sa kanyang likuran.
"I'm staying here for the night. Hatinggabi na, Sonny."
.
.
***
.
.
KINABUKASAN, maagang umalis si Maximillian para dumaan sa kanyang penthouse. Sa
kotse na siya nag-almusal dahil kailangan niyang makahabol sa oras. May dinaluhan
siyang board meeting na Goldex Technologies kung saan wala siyang ni isang salitang
binitawan. Panay lang ang pakikinig niya at ang pagsulyap sa kopya ng reports na
parte ng agenda ng pagpupulong.
Nang matapos ang meeting, naiwan siya sa loob ng conference room para
i-check ang kanyang cellphone. He let out a groan upon seeing Yrina's message.
I am here ate Goldex, Max. See you after your meeting.
Kasama ang ama ni Yrina na si Jerico Romualdez III sa board ng kumpanya
kaya naman hindi na siya nagtataka pa na alam nito kung nasaan siya. He shoved the
phone back in his suit's pocket and stood up.
Pagkalabas na pagkalabas pa lang niya ng silid ay may naulinigan siya
na tila nagtatalo. Mabilis ang mga hakbang na nilapitan ni Maximillian ang
pinagmulan niyon. Nakita niya ang pagpasok ng tatlong tao sa HR department.
Naiwanang nakaawang ang pinto niyon kaya nanainga siya.
"Heto na siya, Ms. Mendez," wika ng isang lalaking empleyado.
"Please, take a sit, Ms. Hannah."
 "Miss Mendez," matatag na wika ng babae. "I have job to do today."
"We received complaints of your consistent being out of post during
duty. Care to explain?"
"Sinasabi ko sa inyo, Ma'am, nagpupuslit ang babaeng iyan ng files
natin!"
"How come?" depensa ni Hannah. "Do you have any proof?"
Doon na nanghimasok si Maximillian na kinagulat ng mga ito.
"Someone is stealing our files?" maawtoridad niyang wika na gumulat sa
mga ito.
Hindi tuloy nila malaman kung paano siya babatiin. Nataranta ang
karamihan at nautal pa sa simpleng pagbati lang ng good morning sa kanya.
His dead-set eyes turned to the girl who was probably Hannah. She was a
young-looking lady, around her early twenties. Nakasuot ito ng pencil skirt na itim
at puting blouse. It was not the formal uniform of Goldex, so he assumed she was an
intern.
"Sir Maximillian—" paliwanag na ni Ms. Mendez, ang HR manager na may
pagkapatpatin at pixie cut ang hairstyle. Suot nito ang uniporme ng Goldex para sa
HR department na ternong pencil skirt at blouse na itim na may logo ng kompanya. "—
may kaunting problema lang po rito sa bagong intern pero ise-settle na namin ngayon
din."
"An intern," he placed one hand to his hip. Pinasadahan niya ng tingin si Hannah.
She looked innocent, a sweet heart-shaped face framed by curly hair strands that
fell from her messy bun. Pagkatapos ay bumalik ang mga mata niya kay Ms. Mendez.
"And you are accussing an inexperienced, graduating college student of stealing
company files?"
Napatitig lang sa kanya ang dalawang lalaking office staff na tila may pakana ng
pagsusuplong sa dalaga sa HR Department.
"Pag-uusapan namin ito, Sir—"
"What is there to talk about?" bahagyang pagtataas niya ng boses. "We hire interns
here so that we'll see their potential. And if they have potential, so that we can
easily absorb them in the company! Now, if you're going to treat an inexperienced
young lady like that, do you think she'll say something nice about Goldex in her
internship report?"
Nahihiyang bumaba ang mga mata ng mga nasa silid na iyon. Humahangang napatitig
lang sa kanya si Hannah.
He let out a sigh and shook his head. Tinutok na niya ang mga mata sa dalaga.
"You. Let's go. Return to your post."
Nahihiyang napatango ito. "T-Thank you, Sir."
Pinauna niya itong lumabas ng silid bago sumunod si Maximillian at maingat na
nilapat pasara ang pinto. Sinabayan niya ang dalaga sa paglalakad sa hallway.
"T-Thank you," nahihiyang tingala nito sa kanya, "Sir Max."
Natahimik sila saglit, umaani ng nagtatakang mga tingin mula sa nakakasalubong nila
sa hallway. Binulsa lang niya ang mga kamay sa pantalon.
"Next time, iwasan mong maging mainit sa mata ng mga tao rito, Miss."
Masayang tumango-tango ito.
At nilagpasan na niya ito nang matanaw si Yrina sa waiting lounge sa palapag na
iyon. Mabilis na tumayo ang babae at tinapunan ng matalim na tingin si Hannah.
Biglang may naalala si Maximillian. Nilingon niya ang babae.
"Miss," aniya kay Hannah, "I will be here this Friday. Let's have a
lunch out."
Nanlaki ang mga mata nito.
Tumaas ang sulok ng kanyang mga labi. Maximillian was charming indeed.
"I just want to compensate for how the staffs treated you."
Nahihiyang tumango lang ang babae at nagmamadaling umalis na. Paglingon
niya kay Yrina ay hindi maipinta ang mukha nito.
"Who is that?"
"A new friend," he shrugged. "What brings you here?"
Naglakad na siya, kaya sumunod na ang babae. Yrina, looked as decent
and soft as a lady. Nakasuot ito ng puting dress na humuhulma sa may pagka-athletic
na hubog ng katawan nito. Maayos na nakapusok ang buhok ng babae.
"A new friend, and you're already asking her for a lunch out this
Friday."
"The poor girl got into unreasonable interrogation in the HR Dept. I
have to somehow make her feel still welcome in Goldex."
"That's too much."
Mahinang pagtawa lang ang kumawala mula sa mga labi ni Maximillian.
"You haven't answered my question yet, Yrina."
"Gusto ko sana na sabay tayong mag-breakfast. I just found out kasi na
nag-stay ka kagabi sa Hawthorne mansion, so I figured baka nagkumahog ka papunta
rito sa early meeting at hindi na nakakain. Then, I hope you can call-off some of
your appointments this afternoon para masukatan ka ng suit."
Pigil niya ang matawa. "You should have inquired my secretary— Marissa.
Sometimes, I make her run errands regarding my clothes. She has a note about my
sizes."
"Bakit parang wala ka man lang enthusiasm sa kasal na ito?" harang sa
kanya ng babae. Kita sa mga mata nito ang pagtitimpi sa emosyon nito na gusto nang
sumabog. His bored eyes met hers.
"Because I am not enthusiastic," mayabang niyang ngisi. "I have things
to review in the office, so if you'll excuse me." Maingat na tapik niya sa pisngi
ng babae. "I have to go. Don't skip breakfast. Grab some now, para may energy ka sa
pag-asikaso sa kasal natin."
.
.
***
.
.
BUONG araw kasama ni Sondra ang manager na si Alisha. Una silang pumunta sa
magazine company kung saan siya pinag-photoshoot sa Paris. Pumunta sila roon para
sa final meeting kasama na rin ang pagbibigay ng mga ito ng ilang complimentary
copies para sa magazine sa susunod na buwan kung saan siya ang featured model at
ang nasa cover din niyon.
Sondra bit her lower lip, excitement shone in her eyes upon seeing how
beautiful her photos turned out to be. Mabilis niya ring binuklat ang nasa
centerfold at halos mapanganga siya. She really, really loved how professionally
the shots were taken.
Sampung complimentary copies ang binigay sa kanya as per her request.
Plano niya kasing itabi ang iba, at ang iba naman ay ibibigay niya sa mga kaibigan.
May padadalhan din siya na admins ng kanyang fan page para makatulong na rin sa
pag-promote sa bagong magazine kung saan siya lalabas.
Pagkatapos ay nakipag-picture taking pa sa kanya ang mga staff roon.
Sondra smiled and put on her sunglasses before catwalking out of the building.
Pinagbuksan siya ng pinto sa kotse ng driver na nakaabang sa kanila ni Alisha.
Pagkaupo ay tumabi ang manager. Nasa late forties na nito si Alisha at
binitawan na ang ibang mga talent na hawak dahil sa kanya. Kahit kasi medyo may
attitude si Sondra, siya ang may pinakamaraming projects sa mga handle nito. And
for some reason, the woman was also emotionally invested in her.
Hindi man iyon ipakita ni Sondra, medyo malapit na rin ang loob niya
rito.
"Where to next, Alisha?" sulyap niya rito, suot pa rin ang kanyang
sunglasses. Nakasuot lang siya para sa araw na iyon ng pulang lipstick, simpleng
tank top at fitting jeans. Her feet wore a pair of ankle boots with sharp heels.
"Deretso na tayo sa headquarters ng Moderno," sagot nito, gayak na
gayak sa suot nitong blouse at tattered jeans. Malalaki ang makulay na mga hikaw ng
ginang. "As a reminder, last month, bago tayo pumunta ng Paris, may pinirmahan tayo
na kontrata na magmo-model ka ng ilang mga clothing pieces na ipi-feature sa
magazine nila."
"Good," she smiled and bit her lower lip. "I am in the mood to wear
something trendy this time."
 Sinundan iyon ng mahina niyang pagtawa.
.
.
PAGKATAPOS ng mga appointment para sa araw na iyon, dumeretso na rin ng uwi si
Sondra sa mansyon. Nakakapagod din ang pakikipag-socialize sa iba't ibang mga tao.
Gayundin ang pagbibigay ng side comments para sa naging briefing sa kanya kanina
kasama ang crew at staff ng Moderno.
She was introduced to everyone who will be part of her photoshoot in
Zambales. Pinakita na rin sa kanya ng mga ito ang pieces na kanyang isusuot— mula
sa mga dress, swimsuit, hanggang sa mga accessories. They also gave her an insight
on the theme they were trying to capture for the photo shoot.
"Good evening, Ma'am Sonny," bati ng isa sa mga katulong.
"Good evening," matamlay niyang ngiti dala ng pagod. "Si Nanay Fely?"
"Nag-aasikaso lang po ng hapunan niyo, Ma'am," magalang nitong sagot.
"May bisita pala kayo, Ma'am. Sa garden po niya pinili na maghintay."
Kumunot ang noo niya. "Sino?"
"Si Ma'am Yrina po."
Bullshit.
She faked a smile. "Okay. I'll go and meet her. "I hope no one comes to
call me for dinner. Ako na mismo ang dederetso sa dining room."
Tumango ito. "Sige po, Ma'am."
Her high heels tapped heavily against the tiled floor. Patuloy ang
ganoong bilis ng kanyang pacing kahit abot-tanaw na ni Sondra ang hardin. Her wavy
hair and firm breasts bounced as she walked, her hips swayed from her catwalk that
her arms moved along to. Hindi niya na hinubad pa ang sunglasses. Pagkalingon ni
Yrina sa kanya, sumunod ang mga mata nito.
Sondra took a seat across where the guest sat.
Tatayo sana si Yrina, babati yata pero nagtaas na siya ng isang kamay.
Mabilis na sumabay ito ng upo sa kanya.
"What brings you here?" walang paligoy-ligoy niya na tanong. Hangga't
maaari ay maitaboy na sana niya kaagad ang babae.
"Hi, Sonny, nice to meet you. The last time we've met, konti lang ang
naging time natin para mag-usap."
Pinigilan ni Sonny ang makaramdam ng guilt. Naiinis kasi siya sa babae
na wala namang kamalay-malay para sa feelings niya para kay Maximillian. It just
meant that if ever Yrina was a part of the reason why she was bitter and hurting
right now, the woman did not intend to make her feel that way.
"Yeah, sayang," pagak niyang tawa. She crossed her legs. Pinatong niya
ang isang siko sa arm rest at nilaro ang naabot na hibla ng kanyang buhok. "So, are
you just here for a chat? I don't want to be rude but... I'm actually tired from my
appointments today."
"I am sorry for being a bother," she humbly lowered her eyes and shyly
smiled. "Wala na kasi akong ibang malapitan. I mean, even my parents are unable to
shake Maximillian a bit."
"Shake Maximillian?" hindi niya makapaniwalang saad, tila gustong
matawa. "What do you mean with shaking him? Trying to wrap him around your fingers,
is that it?"
"Not exactly like that," titig nito sa kanya. "Lately kasi, he's being
incooperative with the wedding preparations."
"Oh," hindi pa rin niya nakuhang matuwa sa nalaman. But that doesn't
mean she doesn't like the thought of it. Pero hindi niya talaga makapa sa dibdib
ang tuwa sa nalaman.
"My parents tried to talk to him about it, pero ngayong umaga na
nagkita kami sa Goldex, parang wala pa ring nagbabago."
"And you think I can help you with that?" sarkastiko niyang tawa.
Magsasalita sana si Yrina pero natigilan ito sa pagkawala ng kanyang
tawa habang napapailing.
"Oh, sorry!" pilit niyang pinakalma ang sarili. "It's just funny that
you have the idea that I can help you with that."
 "I know you can help me. Maximillian always put you above anything
else."
Natigilan siya sa sinabi nito.
"So, it means, he also values your opinions, right?"
Me? Being put above anything else by Millian? What a lying bitch.
"So," patuloy ni Yrina, "I wonder if you can talk to him about this."
A breath escaped from her lips. "Look," she lowered her tone, pailalim
ang sulyap kay Yrina sa ilalim ng suot niyang sunglasses, "if I talk to him about
this. He'll know right away that you came here to ask for this favor."
"Just... just make up something. Kunwari, naisip mo lang ako bigla,"
pagsusumamo ang nasa boses nito. "Kunwari may nakita ka na isa sa mga charities na
pinuntahan ko. Build me up a little, Sondra, please?"
Bitch, I want you out of his life, what makes you think I will build
you up for him to like you? Sondra rolled her eyes. Ayos lang sa kanya dahil
nakasuot naman siya ng sunglasses.
Pero may kakaibang awa na nangungulit sa kanya habang nakatitig kay
Yrina.
Poor bitch. I was once like you... as helplessly in love like that with
Millian. We somehow look the same when we talk about him, we looked so soft and
mindlessly love blinded.
Sondra bit her lower lip.
"Please, Sondra," pakiusap na naman nito.
"I'll do what I can," she sighed in resignation.
"Oh, thank you!" masayang usog nito ng pagkakaupo palapit sa kanya.
"One more thing—"
Tumalim na ang mga mata niya rito. Parang inaabuso na yata siya ni
Yrina at nakuha pang humingi ng isa pang pabor.
"What?" mataray na niyang tanong.
"I just want to ask if you know this Hannah, she works in Goldex. She's
an intern according to the staff there."
Lalong nagsalubong ang mga kilay niya. "Aba, ano ba ang pakialam ko sa
mga empleyado sa kompanya ni Dad? I don't meddle with our family's nor Millian's
businesses."
"Okay," bagsak ng mga balikat nito. "I just thought you are familiar
with her. Hindi naman siguro siya kinukwento sa iyo ni Max, right? Or nadadala rito
sa Hawthorne mansion."
Now that intrigued her. Ano ba ang gustong palabasin ng babaeng ito?
"Feeling ko kasi, may gusto sa kanya si Max."
Nanlaki ang mga mata niya. Holy fuck.
.
.
***
AN
Hi! Welcome sa panibagong updates para sa #Rough ! Enjoy the new chapters! <3 <3 <3
I love these new ones. I feel excited sa mga mangyayari hahaha~ and sorry, no
spoilers!
Love,
ANAxoxo
P.S. Song in this chapter is background for Sondra's "on-the-job" scenes XD I am
imagining, ito agad yung tugtog pagbaba niya ng kotse hahaha~

[ 18 ChapterSeventeen ]
-------------------------------

"OH, MY, GOD!" taas ni Stacey sa kopya ng magazine na lalabas sa susunod na buwan
kung saan si Sondra ang cover. "You're a freaking goddess in this one, girl!"
She smiled widely. "Told ya, I can do that Paris photoshoot."
 Kasalukuyan silang nasa pool area ng mansyon na tinitirahan ni Stacey.
Doon nila napagkasunduan na magkita-kita para sa araw na iyon ng Huwebes. Nakaupo
sila sa benches malapit sa pool, nakasuot ng kanya-kanyang mga swimsuit at hindi pa
lumulublob sa tubig dahil hinihintay pa nila si Cynthia na nagbibihis pa rin.
"Huwag mo bibigyan si Renante nito, ha?" paniningkit ng kaibigan ng mga
mata sa kanya. "You're really a goddess in this one. Baka tuluyan na siyang
magkagusto sa iyo."
"Siyempre hindi ko siya bibigyan, no" tawa niya. Pero kahit hindi naman
niya bigyan ng kopya ang lalaki, makikita pa rin nito ang magazine kapag na-
distribute na sa mga bookstores at newsstands.
Nanlalaki pa rin ang mga mata na napapatutop ng bibig si Kylie habang
nakatitig sa kopya nito ng magazine. Fritzie smiled in satisfaction. Modelo ito
kaya naman kapag maganda ang isang photography ganoon ito katahimik at ka-
appreciative ang reaksyon ng mukha.
Humiga na si Sondra sa likuran ng kaibigan at sinuot ang sunglasses. Dinama niya
ang init ng araw habang nakapikit ang mga mata.
"So, Sonny, next week wala ka rito?"
Panibagong buwan na naman sa susunod na Linggo at mukhang magiging mas busy siya
kaysa sa buwan na ito.
"Yeah, I am going to Zambales for a photoshoot with Moderna."
"Oh, sweet," nakangiting binaba na nito sa mesita ang magazine at tinabihan siya ng
higa, nakasuot na rin ito ng sunglasses. "Sunod-sunod na talaga ang photoshoots mo,
girl. I hope pwede ka rin magmodel sa jewelries ko."
"Oo naman no," ngiti niya rito. "I'll gladly do that even for free!"
"I'll still pay you," anito. "I can afford it, no."
"Whatever, just let me know," siksik niya rito.
Their skin basked underneath the warm glow of the morning sun. Nakasuot si Sondra
ng pulang monokini, si Stacey naman ay sexy na puting two-piece bikini.
"Stacey," aniya, "alam mo, kagabi, pinuntahan ako ni Yrina."
"Mm," panenermon ang nasa tono nito. "Iyan na naman, ini-involve mo na naman ang
sarili mo sa love life ni Maximillian."
"Umiiwas naman ako, okay?" depensa niya. "But this Yrina came to me, and she's
asking me to build her up for Millian."
"For what? Eh ikakasal na nga sila, 'di ba? Nagwagi na ang bitch na iyon, ano pa
ang gusto niyang mangyari?"
"She mentioned this Hannah. She thinks Millian likes that girl."
Stacey let out a groan. "My God, ganoon ba talaga kagwapo iyang si Maximillian?"
Nanunuksong siniko niya ito.
"Aw!" daing agad ni Stacey.
"Palibhasa si Renante lang ang gwapo sa paningin mo, eh."
"Bitch," kurot nito sa tagiliran niya, natatawa tuloy si Sondra habang napapadaing
din sa ginawa nito. "You know I don't like him! Siya ang sumisira lagi sa mga GNO
natin noon, girl! Nakakainis, 'di ba?"
"Hey bitches!" pakikisali sa kanila ni Cynthia. "Ang sarap ng kwentuhan ng mga
girls ko, ah!" at pinagsiksikan nito ang sarili sa kanila.
"Use the other bench, Cynthia!" Sondra whined. "You're a big girl to fit in here!"
"Bitch!" natatawang palo nito sa gilid ng hita niya. Tumayo na si Cynthia na sexy
sa itim nitong string bikini at humiga na sa isa sa mga beach bench malapit sa
kanila.
"Stacey," pangungulit na naman niya sa katabi, "ano ang gagawin ko?"
"Huwag kang makialam," mariin nitong sagot. "That's what you are going to do."
Nanahimik na lang siya.
"My God, Sonny, kakalbuhin kita kapag naki-involve ka sa magulong buhay niyang si
Maximillian."
"Hey, Stacey," angat ni Cynthia ng ulo, naniningkit ang mga mata dahil sa
nakakasilaw na liwanag ng araw, "what with the bitching over there?"
"May marupok na naman dito!" sumbong ng bruha.
Wala sa loob na tinulak ito ni Sondra sa balikat. "Bitch!!!"
.
.
***
.
.
"THIS is way too far from my office, Sonny," reklamo ni Kylie sa kanyang tabi. Ito
ang may hawak ng manibela. Siya naman ay medyo nagtatago sa likod ng bintana ng
sasakyan.
Maingat na sumilip si Sondra sa katapat na restaurant. Her eyes tried
as much as possible to see through the glass wall.
"Okay, find us a parking space and let's have lunch here," pasya niya.
Naningkit ang mga mata ng kaibigan at tinanaw ang gusali na katapat ng
restaurant. Mataas na nakatindig doon ang Goldex Techonologies.
Matapos maiparada ang kotse, pumasok na sila sa loob ng restaurant.
"I'm screwed when the girls find this out," nag-aalalang gala ni Kylie
ng mga mata sa paligid. Her friend looked girly and petite in her pink frilly
sleeveless top and straight pants. Siya naman ay may lakas ng loob na lumabas na
nakasuot ng button-down blouse na pink at above-the-knee na paldang puti.
Dama niya ang pagtutok ng ilang mga mata sa kanya habang nilalagpasan
nilang magkaibigan ang bawat mesa. Dinala niya si Kylie sa ikalawang palapag ng
restaurant. At pumuwesto sa isa sa mga seats doon.
"Banda roon laging pumupwesto si Millian," paliwanag niya sa kaibigan
habang binubuklat ang menu card. "So, if it is true that he invited this Hannah for
a lunch out this Friday, diyan sila pupuwesto. They won't go too far, I think,
since Hannah has a limited time for lunch."
"Alam mo," gigil na bulong nito, "nakakainis ka. Naghahanap ka talaga
ng ikasasakit mo, ano?"
Pinanlakihan niya ito ng mga mata. "I am just curious if Yrina is
telling the truth. You girls know how much I hate Millian already."
"Stacey said stay out of Maximillian's love life, Sonny."
"I am staying out already. Hindi naman ako makikialam no, ayoko lang na
clueless ako sa mga nagaganap. Hindi ko masasagot-sagot si Millian kung wala akong
alam sa mga nangyayari, Kylie. That's how you rebel, girl... you should know what
you're getting into."
"My God," suko na lang ni Kylie at tumingin na ito sa menu card. She
instantly smiled. "Wow! Crème brulee!"
"Don't order too much," bulong niya rito. "Dapat mauna tayo kina
Millian na umalis mamaya. I'll just see if there is really this Hannah, then we're
leaving."
Napanguso na lang ito. "I'll have this pasta then and a crème brulee."
Wala pa ring umuupo sa table na iyon na tatlong mesa ang pagitan sa
pwesto nila. Inokupa kasi nila ni Kylie ang pinakadulong mesa sa silid na iyon.
Ilang minute pa at dumating na ang mga in-order nila.
Nanlaki ang mga mata niya nang makita ang pagdating ni Maximillian. He
walked with such confidence and grace, wearing his cream-colored suit neatly.
Nakasunod dito ang isang dalaga na parang mas bata pa sa kanya.
Lalo tuloy naningkit ang mga mata niya.
She works in Goldex daw pero hindi uniform niyon ang suot?
"Girl," masayang wika ni Kylie sa kanya, "I am glad we came here. Ang
sarap ng crème—"
"Shh!" panlalaki niya ng mga mata rito at ginamit ang sariling mga mata
rin para ituro sila Maximillian.
Sabay na umupo ang dalawa sa mesa na laging pinupwestuhan ni
Maximillian. Napalabi siya. Paglingon kay Kylie, tila kanina pa ito nakatitig sa
kanya at nagpipigil ng tawa.
"What?" she hissed in a whisper.
"Ano? Happy now?"
Matalim na ang sunod na naging pagnakaw niya ng sulyap sa dalawa. Both
of them talked seriously while waiting for their order. Then all of a sudden, this
Hannah seemed to laugh a little. Kita niya ang pag-iling ni Maximillian at ang
pigil nitong pagtawa.
Oh, God, I really hate him.
"Finito," masiglang anunsyo ni Kylie nang maubos ang dessert nito.
Bumaba ang mga mata ng kaibigan sa steak niya na wala man lang kagalaw-galaw. Puro
inom lang yata ng orange juice ang nagawa ni Sondra kanina habang excited na nag-
aabang.
"Tara na," anyaya nito.
"Teka lang," nakaw niya ulit ng sulyap kina Maximillian. Tila nakikinig
na lang ang lalaki na tumatango-tango habang nagkukwento si Hannah. The girl always
smiled. Sondra impulsively rolled her eyes.
"Wala ka namang nakakain dito," nag-aalala nitong wika. "Isa pa, nakita
mo na ang gusto mong makita. So, let's go, before he notices us."
Naalarma siya roon kaya nagmamadaling sinukbit niya ang maliit na
shoulder bag na may mahabang chain na strap. Maingat na pumuslit sila ni Kylie
palabas ng restaurant na iyon. Pababa pa lang siya ng hagdan nang makarinig ng pag-
usog ng upuan. She accidentally threw a gaze and saw Maximillian standing up. Tila
nagpaalam ito sa kasalo sa pagkain bago nag-angat ng tingin.
Sa takot na makita nito, mabilis na tumakbo si Sondra at tinulak si
Kylie para bilisan nito ang pagbaba ng hagdan.
.
.
***
.
.
SABADO. Dahil may usapan sila ni Renante, sinundo si Sondra ng lalaki sa Hawthorne
mansion. They did what they usually do when they hang-out. Nagjo-joyride sila at
iikot pabalik sa Manila. Pagkatapos ay kakain sa restaurant at magkukwentuhan.
Pagsapit ng gabi, naroon ulit sila sa rooftop restaurant na lagi nilang
pinagkakainan ni Renante.
"You know, Renante, kapag natuloy ang kasal, separate pa rin dapat ang
properties natin," patuloy ni Sondra habang nagdi-dinner na sila ng lalaki.
Oo, hindi pa malinaw ang tunay na dahilan kung bakit ine-engage sila ng
mga magulang, pero dalawang matured na mga tao naman sila ni Renante. Kanina lang
ay napagkasunduan na nila na kung makakabuti nga na ikasal sila, dapat ay planado
na nila ang magiging set-up sa pagsasama nila.
"So, you are seeing a possibility na maa-annul din tayo?" payapa ang
ngiti ng kanyang kaibigan at nakahilig ang ulo habang nakatitig sa kanya.
"Of course," mahina niyang tawa. "I mean, siyempre, ikaw din ang
iniisip ko. What if you fall in love with someone, right? Hindi ko naman kayo
pipigilan."
Sana lang ay makaya ni Stacey na magtiyaga-tiyaga sa paghihintay kay
Renante... that is... if ever na hindi na naming matakasan ang set-up na ito.
I will let them have a relationship anyways. Sa kontrata ko lang naman
magiging asawa si Renante.
Napayuko siya at nanlumo sa naisip. Napunta na naman kasi siya kay
Maximillian.
Si Millian nga, 'di ba, chill lang sa kasal nila ni Yrina?
Then there's this Hannah.
Now, who is that bitch in Millian's life?
"Well," putol ni Renante sa kanyang pagkawala sa kasalukuyan, "let's
just hope na hindi matuloy 'yung arrangement sa atin."
Ngumiti siya sa lalaki. "Right. Let's hope for that."
And she found it awkward when Renante's stare remained on her.
"Hey," usig niya rito. "Natulala ka na sa akin."
Mahina itong natawa at umiwas saglit ng tingin. "I just wonder, how can
you be that strong?"
"Me? Strong? Hindi nga ako makaalis sa poder nila Dad at Millian."
"That's what made you strong. You're strong enough to stay."
Touched na napatitig siya sa mga mata ng lalaki. "Kahit naman si Mom,
she's strong enough to stay. It's just so sad to think na sa simpleng bangungot
lang siya namatay."
"I'm sorry, Sonny. But I really can't keep this. I want to punch that
bastard Maximillian."
Napatitig siya kay Renante. He looked composed and was still smiling,
pero hindi pwedeng magkamali ang kanyang pandinig. Nakakatakot ang dating ng
pagbabanta sa tono ng pananalita nito.
She nervously laughed. "Is this about what happened between us? Just
forget it, will you?"
"You carry that memory with you until now, Sonny," malumanay nitong
saad. "And it still affects you, so how can I not hate him for scarring you for
life?"
"Look at me," titig niya sa mga mata ni Renante. "I can manage. I can
even look Millian into the eye as if nothing happened."
"He's not stupid, Sondra," he looked pained all of a sudden. "I think
he knows you're being hard on him because you're putting up this defense mechanism.
And what irritates me more is that he doesn't really seem to care. Patuloy lang ang
takbo ng buhay para sa kanya."
Napayuko na lang siya. "Tama na, Renante," seryosong saway niya sa
kaibigan na narinig niyang huminga ng malalim at pinakalma na ang sarili.
"I'm sorry, Sonny," he spoke under his breath and they resumed eating.
Pero tumimo pa rin sa isip ni Sondra ang mga sinabi ng lalaki.
Nakakahalata nga ba si Maximillian na lahat ng pagrerebelde niya ay para lang
pagtakpan ang totoong nararamdaman dito? Ang lahat ng kanyang sama ng loob dahil
ang totoo, kahit ipalabas niya sa lalaki na hindi talaga siya affected sa nangyari
dati, heto at nagdudusa pa rin ang puso niya hanggang ngayon?
Nakakahalata nga ba talaga ito pero walang pakialam?
.
.
***AN
Off-topic:
Girls, who loves monokini?
Boys, who loves monokini on girls?
Who loves creme brulee?
HAHAHA! <3 <3 <3 One more chapter to go!
Love,
ANAxoxo
P.S. Song in this chapter is Kylie and Sondra's stalking background music hahaha
XD 

[ 19 ChapterEighteen ]
-------------------------------

BUONG UMAGA yata natulog si Sondra sa biyahe nila papunta ng Zambales. Tatlong araw
nang nagbago ang buwan sa kalendaryo bago ang scheduled nilang pagpunta sa lugar
kung saan gaganapin ang shooting para sa Moderna magazine.
Tanghali na nang makarating sila sa tutuluyang luxury resort hotel.
Ngalay man siya sa sobrang tagal ng inupo sa sasakyan at wala sa mood, nakuha pa
rin ni Sondra na ngumiti noong may mga staff na sa receptionist area pa lang ay
nag-request nang makipag-picture taking sa kanya.
Buti na lang at nag-ayos-ayos din siya bago bumaba ng sasakyan, kaya
presentable siyang tingnan sa mga kinuhanang pictures sa cellphone. Pagkatapos ay
binitbit na ang mga gamit nila ng ilang staff sa na-book nilang mga silid.
"Sondra?" tawag sa kanya ni Alisha nang mapansin na nag-iiba siya ng
direksyon. Imbes kasi na sumunod sa mga ito ay patungo siya sa beach sa tapat ng
hotel. "Ayaw mo ba munang dumeretso sa room mo para makapagpahinga ng maayos?"
Her smile was faint. Umiling si Sondra. "I want some fresh air."
 "Sure. Balikan kita rito ha?"
"Ma'am," suhestiyon ng isa sa mga lalaking staff na may bitbit ng bag,
"kung gusto niyo po, sa third floor po kayo mag-unwind. May poolside bar din po
kami roon at mga seats."
She liked that. Dahil nasa third floor din naman ang tutuluyang suites,
sumabay na si Sondra sa mga ito. Mabilis na tinungo niya ang resort proper doon at
namangha sa tumambad na infinity pool. Asul na asul ang tubig nito at nire-reflect
ang mainit ang sikat ng araw kaya kumikintab. Sa may kalayuan ay tanaw niya ang
buong beach, ang kumikislap na tubig ng karagatan.
Tulad ng sabi ng staff kanina, may poolside bar doon na moderno ang
disenyo. Maayos ang arrangement ng mga table at seats malapit sa railing na perfect
para sa mga candle light dinner. Sa tabi ng pool ay nakahanay ang mga cushioned-
beach lounge seats.
She breathed in the fresh air. Mas masarap nga kung dito siya
magpapahinga kaysa sa loob ng air-conditioned na silid ng hotel. Kanina pa siya
babad sa aircon ng sasakyan, eh.
Humiga siya sa isa sa mga lounge seats, walang pakialam kung nakasuot
pa siya ng fitting na jeans at fitting din na shirt na puti. Sinuot na rin niya ang
baon na sunglasses bilang pangontra sa liwanag ng araw. At doon na napasarap ang
kanyang pagtulog.
.
.
***
.
.
MAAGANG dumating si Maximillian sa kanyang opisina sa G & C Company. He wore
something more on smart casual— a short-sleeved button-down blue shirt with printed
patterns and black pair of fitting pants. He tucked it in, showing off the silver
buckle of his belt.
Bagsak ang buhok ng binata na dark blonde, medyo basa pa rin mula sa
pagligo nito kanina. As usual, uupo siya sa sariling desk para tumawag sa Hawthorne
mansion. Nabalitaan niya na maaga raw umalis si Sondra, sinundo raw ito ng manager
na si Alisha kaya ito naman ang kanyang tinawagan.
Tulog daw si Sondra sa biyahe papuntang Zambales para sa isang
photoshoot.
After checking on Sondra, ang mga folders naman sa kanyang desk ang
kinahaharap ni Maximillian. May ilang meeting agenda siya na re-reviewhin at mga
for signature din na iisa-isahin. Habang nagbabasa ng isa sa mga minutes of the
meeting ay gumusot ang kanyang mukha. He figured that he forgot to ask for coffee.
Tatawagan na sana niya si Marissa pero nagbago ang isip ng lalaki.
Tumayo siya at iniwanan ang opisina para magpalipas ng stress sa nabasa
kanina.
May natanaw siyang dalawang lalaki na naglalakad sa hallway, mabagal sa
normal ang lakad ng mga ito dahil parang may pinagkukwentuhan. That immediately
piqued his curiosity. Lunes kasi kaya sanay siyang makita na lahat ng mga staff ay
nagmamadali.
He craned his neck and caught sight of them peering over a magazine.
Walang anu-anong hinablot niya iyon kaya gulat na nakaharap sa kanya
ang mga ito.
"Umagang-umaga ito ang inaatupag ninyo!" sermon niya sa dalawa. "Get
your tasks prepared for the week and move your ass now!"
"S-Sir—" akmang hihingiin na ulit ng lalaki ang magazine pero nirolyo
niya iyon.
"Now," he muttered.
Wala na tuloy choice ang dalawang lalaki kundi magmadali sa pagbalik sa
stations ng mga ito kung saan man silang department galing.
He mumbled. "So early in the morning and those idiots—" Maximillian
lowered his eyes on the magazine he just unrolled. Tumambad sa kanya ang cover
niyon.
His sharp eyes narrowed upon what he just saw.
.
.
***
.
.
HABANG natutulog siya, naging abala naman si Alisha at ang mga kasamahang crew para
sa photo shoot sa kanya-kanyang gawain. Ang ilan ay pinagpaplanuhan na ang mga
clothing piece na ipag-ma-match para ipasuot kay Sondra. Ang iba naman na parting
photography crew ay naglibot na sa resort at sa beach para maghanap ng magandang
location na pwedeng pagkuhanan ng mga litrato. Si Alisha naman ay abala sa pag-ayos
sa mga gamit ni Sondra sa silid nito, tapos lilipat ang ginang sa sariling silid
para ayusin ang sariling mga gamit. Then, she left her suite to search for Sondra.
Umupo ito sa isang lounge seat katabi ni Sondra at mapang-unawa na pinagmasdan siya
nito.
Nilingon ng ginang ang papalubog na araw at nag-aalalang tinapik-tapik
si Sondra.
"Sondra, maggagabi na. Masyado na yatang mahaba iyang tinulog mo."
"Oh," she yawned after. Naguguluhang umupo si Sondra at sumalubong sa
kanya ang papalubog na araw. Tumama ang may kalamigan nitong liwanag na kulay kahel
at dilaw sa kanyang balat.
Don't you want to watch the sunset? naalala niyang tanong noon ni
Maximillian, dalawang gabi bago ang kanyang eighteenth birthday.
Napailing na lang si Sondra.
"Sorry," she replied softly, "you know how uncomfortable I was the
whole trip. Napasarap tuloy ang tulog ko."
"Doon mo na sa kwarto ituloy ang pagpapahinga. Bukas pa naman ang
simula ng photoshoot, so take your time."
Sabay na silang tumayo.
"At kumain ka na rin," paalala ng kanyang manager.
"Thank you," yuko niya at hinubad na ang sunglasses. "Kumain ka na ba?"
"Mamaya pa ulit," tila malambot na sagot ni Alisha.
Siguro ay napagod ito sa pag-aayos ng mga gamit nila. Sana lang ay alam
na nito na huwag ia-unpack ang mga gamit niya. Isang linggo lang naman kasi sila
mananatili sa Zambales. Pagkatapos ay babalik na sa Manila.
"Where is my room?" ikot niya ng paningin sa paligid nang marating ang
hallway ng hotel.
Tahimik na sinamahan siya ni Alisha sa tapat ng isang suite. Inabot ni
Sondra ang seradura pero napalingon siya sa manager na paalis na. Akala niya
magkalapit lang ang silid nila, pero lumayo pa ito at nagtuloy-tuloy sa paglakad.
"Hey, saan ka pupunta?"
Tila kabadong ngumiti ito sa kanya. "Pupunta lang ako sa restaurant ng
hotel para makapili ng dinner. Kung gusto mo sumunod ka na lang o 'di kaya ay
tumawag ng room service."
"I'll follow," aniya. "I'll just get changed. See you."
At dumeretso na si Sondra ng pasok sa silid. Pagkalapat ng pinto at
nagmasid siya sa paligid. A king-sized bed welcomed her with orange-outlined white
sheets and pillows. May wooden furnitures, leather corner sofas at nakahawi ang
orange na kurtina na nagpapasilip sa kanya sa balkonahe sa labas na may dalawang
itim na seats, isang mesa at view ng karagatan.
She squinted at the silhouette that stepped close to the sliding doors.
Tumapik ang mabigat na leather shoes ng lalaki na pinasadahan niya ng
tingin paakyat sa itim nitong pantalon at dark blue na printed short-sleeved shirt.
His dark blonde hair slightly touched the rays of the falling sunset.
"Millian," she whispered upon recognition.
Tumaas lang ang sulok ng labi nito.
"Your bags are in the cabinet," he spoke coolly. May bitbit na itong
baso na hindi niya alam kung alak ba o iced tea ang laman. But from the looks of it
and the small stature of the glass, malamang na alak ang laman niyon na may halong
ice cubes.
"Why are you here?" titig niya rito bago tinungo ang cabinet. Mabuti na
rin na sinabi nito kung nasaan ang gamit niya. Baka naligaw lang siya. Hahanapin na
lang ni Sondra ang suite para sa kanya.
"Why I am here?" angat ulit nito ng baso, nakatutok sa kanya ang mga
mata ng lalaki habang sumisimsim ng alak. His moist lips parted. "I'm here to
unwind. You?"
Binitbit na niya ang bag. "Nagtanong ka pa. It's obvious that you're
here because I am here. Ano na naman ba ang nagawa ko?"
"Alisha said you'll be having a five-day photoshoot here, with
allowance of two-days for unexpected weather turn-arounds. Then after a week,
everyone can go home."
"Yes, so?" gigil niyang saad.
"I can spare a week then. Let's go back to Manila together."
Muli itong uminom. Kampante pa siyang sagut-sagutin ang lalaki dahil
halata naman na hindi pa ito lasing. He was too composed. Kaya siguro parang may
kakaiba kanina kay Alisha. Malamang ay inintimidate na naman ito ni Maximillian.
"Then unwind," sagot na lang niya, "I have work to do!"
"And you're bringing your bag with you?" tila nang-aasar na taas ng
sulok ng labi nito.
That used to be so cute. Now, he was really getting on her nerves.
"They're fully booked. Kaya nga pumayag na lang ako na mag-isa tayo ng
kwarto," patuloy nito at tumalikod na. Kita sa repleksyon ng sliding doors na abala
na ang isang kamay ng lalaki sa pagtatanggal sa butones ng suot nitong shirt. He
drank again while doing so.
"Wow," sarkastiko niyang singhal. "So, pinapalabas mo pa na napilitan
ka lang makipag-isa ng room sa akin." Binaba niya ang bag para hilain pabukas ang
pinto.
"You can't share rooms with Alisha. And I don't think you want Modern's
crew and staff to be baffled about why you're sharing rooms with them, right?"
Padabog na sinara niya ang pinto at hinarap ang lalaki.
"Ano ba ang pinunta mo rito?"
Maximillian let out a breath and put down his glass on the nearest
table. Hinubad na nito ang suot na shirt, at sa totoo lang, mabilis na nanghina si
Sondra nang makita ang pagtambad ng katawan nito. Kahit sinong babae na masisilayan
iyon ay maglalaro ang kung anu-anong imahinasyon sa kanyang isipan.
She chose to despise her own desires.
"Nakakainis ka talaga," itsa niya sa bag pabalik sa loob ng cabinet,
kasama ng bag ng lalaki na naroon na rin. "Under surveillance na naman ba ako?"
harap niya ulit dito.
"You'll know after this week," lakad na nito papunta sa banyo habang
tinatanggal ang suot nitong belt. "For now, focus on what you came here for— that
photoshoot."
How could she damn focus if Maximillian was here?
"You're like a dog that keeps on tailing me."
Narinig niya ang pagtawa ng lalaki. He did not sound happy, he sounded
offended and dangerous. Kumiskis ang leather ng belt sa sinturera nito nang hugutin
iyon ng lalaki sa isang hilahan lang, he turned to face her.
"And you are like a sleek, little fine ass feline hissing at a dog that
just casually walks by and do nothing," pasada ng mga mata nito sa kanyang kabuuan
bago matiim na bumalik ang titig ng lalaki sa kanyang mga mata.
She was unable to respond to that, and Maximillian obviously counted
that as his victory. Ngumisi kasi ang lalaki. Pumasok na ito sa banyo at narinig
niya ang pag click ng pinto niyon pasara.
Namewang si Sondra at nag-isip-isip kung ano na naman ang trip ng
lalaki. Ina-under surveillance lang naman siya ng lalaki kapag may ideya ito na may
gagawin siyang kalokohan. Tulad na lang nung pumuslit siya kasama sina Stacey para
mag-bar.
 Hindi na niya nagawang mag-refresh. Iniwanan na lang niya ang silid na
iyon para puntahan sila Alisha sa restaurant at nang makwestiyon kung ano na naman
ang sadya ni Maximillian at ginugulo siya.
.
.
***
AN
There we go hahaha xoxo
See you sa next post ng new chapters-- weekly and every Friday! <3 <3
(Unless may announced changes ;) )
Love,
ANAxoxo
P.S. Song in this chapter is for end-credits char char lang hahaha! <3 

[ 20 ChapterNineteen ]
-------------------------------

"WHAT is his problem with me this time?" inis na tanong ni Sondra sa kausap sa
cellphone, ang kanyang ama.
Buti at nasagot pa nito ang tawag niya. It was rare for her father to
spare her some time. Marahil ay sumagot ito dahil ngayon lang siya ulit tumawag
dito at pinalagay ng ginoo na emergency.
Just relax, tila bagot na sagot ni Sam sa kabilang linya. You
overreact, that's why Maximillian is enjoying pissing you off.
"What overreact?" gigil niyang sagot sa ama. "He's tailing me like a
dog, Dad! At sa mismong trabaho ko pa! This is getting too far!"
Can't the two of just settle it? You talk to me, I talk to Max and then
he will tell me talk to you. Pareho kayong sakit sa ulo.
Sondra rolled her eyes. Pareho ring sakit sa ulo si Maximillian at ang
tatay niya.
"Kausapin mo siya, Dad," banta pa niya bago ito binabaan ng phone.
Binulsa niya ang cellphone at tinukod ang mga kamay sa railing ng
balkonahe na iyon na abot-tanaw ang beach. Dahil gabi na, madilim na rin ang
karagatan at kalat-kalat lamang ang liwanag na umaaninag sa tubig niyon.
Malamig na humaplos sa kanya ang hangin. Nanginginig pa rin sa inis.
Kanina ay nasolo na niya si Alisha at na-interrogate nagpaliwanag naman ito sa
kanya ng maayos na nadala ito sa pamimilit ni Maximillian kaya napapayag na lang na
pag-isahin sila ng silid.
Dumaan na rin siya sa receptionist. The lying bastard. Ang dami pa raw
na available suites. Pero kung hinahamon talaga ng lalaki ang pasensya niya, then
fine. She would stay in one room with him. She would show him that she could stand
his presence and remain unaffected.
Maybe, she could also ask him about that Hannah...
"No," she gritted. Nakakainis dahil alam ni Sondra sa sarili na may
gusto pa rin siya sa lalaki. Na naiinis pa rin siya sa engagement nito kay Yrina
kahit alam niya na dapat manatiling masama ang loob niya rito.
Remember, he does not give a damn about you Inangkin ka lang niya tapos
kinabukasan, kalimutan na lang daw naming iyon... ilihim... Hmph.
"Kanina ka pa nandyan, let's go," narinig niyang tawag ng lalaki na
sinabayan pa ng paghila sa kanyang braso pabalik sa suite nila.
Napasinghap na lamang siya dahil wala siyang kaide-ideya na nasa
likuran na pala ito ni Sondra. Nagpahila na lamang siya sa lalaki, arogante ang
tingin dito na nasa unahan lang niya at hindi man lang siya nililingon.
Nagbanyo lang siya saglit, tapos ay pumuwesto na ng higa sa sulok ng
kama at kinumutan ang sarili. Umupo lang si Maximillian sa kabilang side,
nakapatong sa kama ang isang binti, ang isa naman ay nakababa sa gilid niyon. He
wore nothing else but a pair of boxer shorts. Ini-on na nito ang TV at panay ang
naging paglipat ng channel.
 "Sleeping too early? Alisha said you slept all day, Sonny," anito, nasa
TV pa rin ang mga mata.
"May photoshoot kami bukas. I have to be well-rested," talikod niya
dahil nagiging makasalanan na naman ang mga mata niya sa nakatambad na katawan ng
lalaki.
Pinatay na nito ang TV. Nanlaki ang mga mata niya nang biglang mag-dim
ang mga ilaw sa silid.
Fuck.
Muling lumubog ang parte ng kama sa likuran niya. This time, she was
sure Maximillian was lying behind her. Naramdaman niya ang paghila nito ng kumot.
"Hindi ba pwedeng sa sofa ka matulog?" hatak niya sa kumot para solohin
iyon.
"I don't bend when I sleep and you know that."
Napalunok siya. "Then learn to bend, since akin lang naman itong kwarto
na ito!"
"Bothered with my presence, eh?" there was a hint of mocking in his low
chuckle.
Hindi niya nakikita ang mukha nito, pero nai-imagine na ni Sondra ang
mala-demonyo nitong ngisi.
"I think we both know what happened the last time we are in the same
bed," she snapped.
"And you think that will happen again?"
Nasaktan siya roon. Bwisit.
Natigilan siya sa sinabi ng lalaki kaya matagumpay na nitong nahila ang
parte ng kumot na gamit niya para makihati roon.
"Of course not," she finally breathed out. Hinigit ni Sondra ang
makapal na kumot sa kanyang leeg.
"Don't worry. Tomorrow, I won't forget to ask for an extra blanket,"
ayos na nito ng pagkakahiga.
"Good," pikit na lang niya ulit.
Maximillian released a scoff and became silent. Sigurado siya na
pumikit na ang lalaki at inunahan pa siyang makatulog.
.
.
At ang mga sumunod na mga araw ay ginugol ni Sondra sa pagfo-focus para sa
photoshoot niya kasama ang crew at staff ng Moderna. She wore different
combinations of clothings and smoothly applied make-up. Each preparation took hours
and each photo-shoot took another half of the day. May hinahabol sila na liwanag ng
araw sa unang mga araw ng shoots kaya maaga silang natatapos kasi paglubog pa lang
ng araw ay hudyat na bukas na lang ulit siya kukuhanan ng mga larawan.
They took photos of her on the beach, on the lounge seats and the
poolside bar. Siyempre, may permiso sila ng management ng resort hotel. Maximillian
would just pass by every now and then in her photo shoots, laging may bitbit na
inumin. Minsan alak, minsan simpleng juice lang o sportsdrink. Laging naka-sunglass
ang walanghiya, pero alam ni Sondra na pinapanood siya ng mga mata nito.
Kinuhanan din siya ng larawan sa tapat ng railing. She wore a bikini
and had to spread out her arms to give her flowy cardigan an airy effect. Nakailang
pose at ikot siya. At naparami ang take niya sa parte na iyon dahil nakakadistract
'yung pakiramdam na pinapanood siya ng lalaki na nakasunglasses at nakaupo sa beach
lounge sa tapat mismo ng puwesto niya.
He laid there with his legs parted and slouched. The interest in his
eyes were unknown but she felt so hot and bothered by the occasional and accidental
slips of smirks on his lips.
Nang matapos ang photo shoot, hindi na rin siya nakatiis at dinampot
ang katabi nitong drink. Binuhos niya iyon sa lalaki at nag-walk out na pabalik sa
kanyang suite.
.
.
***
.
.
FINAL DAY. Nakaupo si Sondra katabi ng photographer sa tapat ng mesa kung saan
nakapatong ang laptop nito. She wore a round, high-necked tank white top, at
tinernuhan iyon ng a-skirt na hanggang kalahati ng kanyang mga hita ang tabas.
Magkakasama sila Sondra at ang crew ng Moderna sa silid ng mga ito. Doon nila
inisa-isa ang mga larawan niya para sa photoshoot. Masayang nagkatinginan sila ni
Alisha dahil maganda ang kinalabasan ng mga iyon. She even pointed out some of her
favorites from the shoot.
"We like how hot and bothered you look in here," turo ng photohgrapher
sa isa sa mga shots niya sa balkonahe ng hotel.
"I'm not hot and bothered," pabiro niyang depensa.
In-up close nito ang kuha at napalunok na lang si Sondra dahil taliwas
sa sinasabi niya ang ekspresyon na makikita sa kanyang mukha.
"She's bothered alright," wika ng isa sa mga designers na nagbihis sa
kanyan para sa shoot. "I mean, that was one heck of a day. Kawawa 'yung hunk na
binuhusan ni Sondra ng drink!"
"That's what a man gets if he's being disrespectful!" kampi naman sa
kanya ng isang make-up artist. "So, girls, learn ha? Learn from the hot and fierce
Sondra Hawthorne!"
At nagtawanan ang mga ito. Napapangiti na lang siya ng pilit.
"What's so disrespectful with looking at a woman?" tanggol ng lalaking
photographer na kasama nila.
"The way he stared," sagot nito.
Sondra just nervously laughed. "L-Let's see the next photos na lang,
please?"
She had reasons to feel uneasy. Pinalagpas iyon ni Maximillian pero
alam ni Sondra na pagbabayaran din niya ang inasal na iyon. That man always
anticipate for her to make a mistake so that he could punish her in whatever ways
he could think of. Naiinis siya dahil nae-enjoy talaga ng lalaki na pasakitan siya
kaysa sa...
Tiningnan na nila ang huling mga larawan at tulad ng inaasahan sa
Moderna, professional at pulido mag-trabaho ang team at crew sa likod ng mga photo
shoots na ginagawa para sa magazine issues nito.
"It's a wrap then," malungkot niyang saad. It was genuine. Magaan naman kasi
katrabaho ang mga crew at staff ng Moderna magazine.
"Let's have a drink to celebrate?" anyaya ng isa sa mga photographer.
"Hoy, bibiyahe tayo ng maaga bukas, no! Bawal malasing!" wika ng isa sa
mga crew.
"Yup. Sa Manila na lang—" at nilingon siya ng designer, "—makakapunta
ka kaya Miss Sondra?"
"Oo naman. Basta available ako."
Masayang nag-cheer ang mga ito at nag-ayos na ng mga gamit. Nagpaalam
na si Alisha sa mga ito at nilingon siya.
"Sondra?" anyaya nito na lumabas siya sa silid.
Parang ayaw gumalaw ng mga paa niya. Panigurado kasi na kapag bumalik
si Sondra sa sariling kwarto, si Maximillian ang bubungad sa kanya. Nilihim na lang
niya ang kaba. Oras na rin para kulitin ang lalaki kung ano na naman ang issue nito
sa kanya.
.
.
PAGBALIK sa sariling silid sa hotel, ginala ni Sondra ang paningin sa paligid dahil
wala roon si Maximillian. She straightened the end of the skirt and turned her
head, making her straight hair slide off of her shoulder. Kapag kasi ganito na mga
photoshoots, nakukulot lang ang buhok niya kapag inaayusan. Wala siyang oras na
personally na ikulot ang buhok kapag ganito ka-hassle. She began curling her hair
or having them wavy at her whim when she figured she looked better and more matured
in that hairstyle. Nanghihinayang naman siya sa unat niyang buhok kaya hindi
pinapa-permanente ang pagpapakulot niyon.
 Her eyes darted at the glass sliding doors. Sarado ang mga iyon pero
tanaw niya ang nakatalikod na bulto ni Maximillian. He was already wearing a pair
of slacks and topless. She pursed her lips as her shoes tapped. Pasugod na kasi
siya rito.
How could this man be so gorgeous? Kahit nakatalikod lang ito, may kung
anong excitement sa dibdib niya na nakikipagtalo sa pagkainis niya rito. Paanong
hindi mae-excite? Makinis ang hulma at bawat uka ng mga muscle sa likuran nito.
Binuksan niya ang pinto at bahagyang tumaas ang mga balikat ng lalaki pero hindi
lumingon.
"Millian," mariin niyang tawag sa lalaki at papalapit na rito.
He slowly turned. Medyo gumusot ang mukha ng lalaki dahil tila
naghahabol ito ng huling hithit sa sigarilyo bago iyon tinanggal mula sa mga labi.
He lifted his eyes on her.
"Done with the photoshoot? Or will you be extended here for more days?"
Kita ni Sondra sa peripheral vision ang pagdiin ng lalaki sa dulo ng
sigarilyo sa sementong baluster ng terrace na iyon. Now, where was this man's
manners? Pinanlakihan niya ito ng mga mata.
Mabilis nitong nahagip ang pagsulyap niya sa hawak nitong sigarilyo.
Nilagpasan na siya nito para pumasok sa loob ng hotel. Pagsunod ay nadatnan niya
ang pag-itsa nito ng sigarilyo sa ash tray, then he headed in the bathroom.
Nanatiling bukas ang pinto niyon, dinig niya ang pagbuhos ng tubig sa lababo at ang
pagmumumog nito.
That was immediate, kasi lumabas din agad ang lalaki at punas-punas ng
tissue ang baba. Pumatak ang ilang tubig mula sa baba nito sa malapad na mga
dibdib.
Sondra had to focus! Focus!
"Now, tell me," pamewang niya at panlalaki ng mga mata sa lalaki, "ano na naman ba
ang issue ko sa iyo?"
Mukhang ito ang hinihintay ng binata na pagkakataon. He grinned at her coolly, but
his eyes were dark and threatening.
"Okay, let me enumerate," itsa nito ng nirolyong gamit na tissue sa malapit na bin.
Enumerate? Ganoon ba karami ang issue niya rito?
" Magsimula tayo sa mga dinagdag mo na issue, Sondra. Day one, we slept in this bed
in safe distances. And how did you wake me up?"
Dama niya ang paggusot ng sariling mukha. Of course, she remembered how she woke
him up.
"You slapped me. That's how I woke up on day two," patuloy ng lalaki dahil natameme
lang siya.
Was it really her fault? Iisa lang kasi ang gamit nilang kumot nung
natulog sila nun. Pagkagising niya, nakahiga na siya padapa sa dibdib ng lalaki.
Sondra was about to carefully get off when his hand grabbed her ass. Defense
mechanism ang nanaig sa kanya at nasapok ito kaya napa-daing ito at bumangon bigla.
Bumagsak lang siya at nagtulug-tulugan.
She never knew Maximillian would have the idea that she really slapped
him...
"Day three, guess whose boxers are in the toilet bowl?" ekis nito ng mga braso.
Patuloy pa rin ang page-enumerate ng lalaki at ngayon ay nang-aasar na may
pagbabanta ang pagkakangisi sa kanya.
"I did not do it," she replied in a soft voice, like a cautious child.
Pailalim ang titig niya rito.
"Oh really?" mahina nitong tawa. He really sounded so sure!
"It was an accident!" she finally blurted out, blushing. "Bakit ba kasi nakapatong
doon ang boxers mo?"
Saglit na nag-flashback kay Sondra ang araw na iyon. Nagmamadali na
siyang lumabas para maayusan para sa photoshoot. Nasa kalagitnaan pa lang siya ng
hallway ay naiihi na siya. Palagay rin niya ay wala na si Alisha sa silid nito kaya
nagtatatakbo pa siya pabalik sa hotel room. Maximillian was busy looking for
something in the cabinet. Nilagpasan niya ang lalaki, pabalibag na sinara ang pinto
at naiihi na nang umupo sa toilet bowl. After the deed, nakita niya na may
nakapatong na nakatiklop sa ibabaw ng button ng flush. She took it then flushed.
Ibabalik na niya sana iyon nang makita kung ano ang hawak niya. She was
holding a pair of boxers. Maximillian's boxers! Nahihiyang binitawan niya iyon at
napasinghap siya dahil... plop! Nahulog iyon sa toilet bowl!
Tinakpan na lang niya iyon, sa pagmamadali ay muntikan pang mabangga si
Maximillian.
"I just left it for a while, Sondra because I was about to take a bath and I forgot
to get a shirt," paniningkit ng mga mata nito sa kanya.
Magpapa-intimidate ba siya? Siyempre, hindi! She just kept a straight face and
lifted her head now to meet his gaze.
"Now, day four, Sondra. Who spilled beer on my side of the bed?"
"I thought it was iced tea," she gritted at him.
"And you spit it on my side of the bed?" hindi nito makapaniwalang iling-iling.
"Mahilig ka makipag-inuman kasama ang mga kaibigan mo, 'di ba?"
"But I was shocked it wasn't iced tea! Basta ko na lang siya niluwa!" depensa niya.
"And i am forced to fucking bend on the corner sofa in my sleep, Sondra. I told
you, I don't bend in my sleep," now his voice was dangerously low.
"Wow, so spoiled. Ayaw mamaluktot," bubulong-bulong niyang nguso at humalukipkip na
rin.
"Sondra. It 's my favorite day. You stepped on my balls," malapad nitong ngisi sa
kanya.
Nakatitig lang siya sa lalaki pero pulang-pula na ang mukha niya.
Again. That was by accident. Nakaupo noon si Maximillian sa side nito ng kama at
siya naman ay nasa pwesto niya nang makarinig ng doorbell. Patayo na sana ang
lalaki pero inunahan niya ito. No way on earth anyone would see her in this room
with Maximillian! Kaya siya na ang sasagot sa tao sa pinto. Hahakbangan niya dapat
ito pero ewan kung paanong sumakto ang paa niya sa pagitan ng mga hita nito.
He cussed a lot while dragging her back on her feet. Nung napatid kasi siya ay
deretso subasob siya sa carpet sa gilid ng kama.
"Yesterday is day six," bored na hilig nito ng ulo, matiim pa rin ang mga mata sa
kanya, "and you embarrassed me in front of the people you work with by spilling
iced tea on me."
"You are ruining my concentration, Millian! Why can't you just stop following me
around?" she wildly waived her hands.
He scoffed and gently pushed her aside. Nilapitan nito ang drawer at may nilabas
doon. Pagkatapos ay hinarap siya ng binata.
"This is the original issue, Sondra."
Nanlaki ang mga mata niya nang itaas na ng lalaki ang kopya ng magazine
na kinuha nito.
"Ten page of –" basa nito saglit sa hawak na magazine, "Sexploration with Sondra
HOThorne." May gumuhit na tila nangungutyang ngisi sa mga labi nito habang
binubuklat ang magazine. He immediately found the page and showed it to her.
Nagimbal siya habang pinapakita nito ang larawan niya na hubo't hubad na nakatayo
sa isang terrace na may frame ng puting silk na kurtina sa gilid. Her hair fell
gorgeously in thick, loose curls. Her chin was slightly tilted up, her breasts
exposed, her legs parted. Isang kamay lang ang nakatakip sa pagitan ng mga hita
niya, ang isa naman ay nakalapat sa bandang panga niya habang ang mga daliri ay
nang-aakit na nakadikit sa gilid at sa ibabang labi niya.
"With bonus nude centerfold," deklara nito. "Heh ," he scoffed and angrily flung
the magazine on the bed.
She felt threathened now, with how furious his eyes burned on her whole being that
Maximillian was staring at right now. Pero nangako siya sa sarili na hindi
magpapakita ng anumang intimidation o pagiging affected sa lalaking ito.
"I just want to challenge myself," she said in a matter-of-factly-tone, habang
laban ng titig niya sa talim ng mga mata nito sa kanya. "I thought you don't read
that kind of thing," mayabang niyang pagkukwestiyon rito.
"Yes, I don't," he hissed. "That is a confiscated magazine in Goldex. People there
should be working but no, they are ogling at that raunchy centerfold!" he growled.
"Raunchy?" nang-iinis niyang ngisi. "I'll take that as a compliment then. Thank
you."
Hinablot siya nito sa mga braso. "Hindi ka ba nahihiya sa mga pinaggagagawa mo?
You're a Hawthorne! Ano na lang ang iisipin ng mga tao sa iyo? Ano ang iisipin nila
sa nanay mo? Sa akin? Na pinalaki ka para ipaglantaran mo iyang katawan mo ng
ganyan?!"
"What is so wrong with celebrating a woman's body?" she spat.
"Celebrating a woman's body, Sondra?" hablot ng isa nitong kamay sa ilalim ng
kanyang mga panga. He pulled her face close to him. "It says fucking Sexploration!
Alam mo ba ang connotation ng termino na iyan na nakadikit sa imahe mo sa magazine
cover na iyon?"
Internally, Sondra felt herself shaking. Parang pakiramdam niya ay ang dumi-dumi ng
tingin ni Maximillian sa ginawa niya... sa imahe ng katawan niya... It was
surprising why men were drooled on when they show off their body, and when it was a
woman who does the same... they were seen as scandalous... raunchy...
"You want to celebrate a woman's body?" hinatak na nito pataas ang suot niyang tank
top. "Then, come, get stripped off of these. Lumabas ka ng walang suot!"
"No!" laban niya rito kaya hindi nagtagumpay ang lalaki, hinablot na lang siya ulit
nito sa mga braso at naramdaman niya ang pagbalibag sa sarili nitong dibdib nang
maglapat ang mga iyon. Her struggling and complaints were abruptly silenced. She
met his gaze.
"Alam mo pa ba ang mga pinaggagagawa mo?" hingal nito, tila pagod na sa kakasigaw
sa kanya. He gripped her tighter. "Do you fucking understand now that you are
provoking men in that magazine to explore sex with you?"
"Men are not stupid, right?" mahina niyang sagot pero may tapang. "So,
you should have the common sense that I am not inviting anyone to fuck me just
because I posed like that in a magazine."
"Napaka-baluktot talaga niyang mga dahilan mo," marahas na bitaw nito
sa kanya. Sumakto ang pagbagsak ni Sondra sa kama. The bed slightly bounced at her
weight. "You don't even care about your mother's legacy anymore. The princess wants
to look like an escort now."
"Judgemental," nanghihinang tukod niya ng mga braso habang sinasalo ang
matiim na titig ng mga mata ng lalaki sa kanya. Bumaba ang tingin niya sa mga kamay
nito na abala sa butones ng suot nitong pantalon. It popped off and his fingers now
found its zipper.
"What are you going to do?" pailalim niyang titig dito.
"Well, I will be taking that magazine's suggestion," he sighed dramatically,
obviously intending to toy her imagination. "Sexploration with Sondra HOThorne", he
glanced and spat that in a mocking tone.
She let out a groan and rolled her eyes. Impossible. Imposible na
humantong ulit sila sa ganoon.
"Not so scared now, huh?" he was smug as the zipper slowly tore down open.
Seryoso ba ito? Nababahala na siya. Pero nanaig pa rin ang pride niya. Hindi siya
pwedeng magpakita ng anumang pagka-apektado o takot sa awtoridad na gustong
pairalin ng lalaki sa kanya. And why on earth with Millian make love to her just
because of that magazine? Was it really that effective to suggest sexual activity?
"I am not intimidated and scared of you, Maximillian Gold," she sneered.
His devilish grin came. "Good you're not."
At pumaimbabaw na ito sa kanya. Tinukod nito ang isang kamay sa gilid niya at
muling sinalubong ang kanyang titig. Questions began to seemingly soften his gaze
into hers.
Ilang saglit din na natahimik ang lalaki, natigilan at nanatiling
ganoon.
"What now?" mapait na taas ng sulok ng kanyang mga labi. "Can't do it,
Millian? Nabahag na ang buntot mo? You can back out now then if you can't do it.
But that will also mean you admit defeat. That you'll stop sticking your nose in my
business from now on."
Then Sondra reached for his face and torridly kissed him. It was like a
goodbye kiss. Also a way for her to show him that she got this, she was not
intimidated and would remain untamed. That was just a taste of it— of her wild
side, of how painful her goodbye could be, how torrid and hard it would feel for
him, and how the goodness of it would make him feel longing.
He just stared at her, his soft gaze slowly changed to a darkening face
and dilating pupils as his jaws tensed.
"Hah," she mocking laughed. Unti-unting umaatras si Sondra para lumayo
rito. "Learned your lesson now? Give up on tailing me." She cocked her head. "Can't
speak? Cat got your tongue now?"
"You're having this tongue, alright, you sweet little feline," he
grunted, grabbing the back of her head to crush his lips against hers.    
.
.
***AN
Hi! Heto na ang new chapters para sa #Rough ~ ! <3 <3 <3
Happy reading!
Love,
ANAxoxo

[ 21 ChapterTwenty ]
-------------------------------

MAXIMILLIAN gently pushed her back on the bed with his other hand. Nagpatuloy ang
palitan nila ng mainit na halikan at tuluyang naramdaman ni Sondra ang unti-unting
pagkawala niya sa katinuan. She felt her body needing him so much, grinding against
him as her legs parted to welcome him between them. Pumuwesto roon ang lalaki, tila
naiintindihan kung saan niya ito gusto pumuwesto kahit walang palitan ng salita ang
namamagitan sa kanila.
She let out a soft gasp as his hand reached at the bottom of her top
and violently tugged them up. Then he pulled up her bra, exposing her breasts. They
continued the torrid kiss, his tongue dipping in the warmth of mouth and Sondra
greedily sucked to taste him. Nakalapat ang kamay niya sa pisngi ng lalaki at ang
isa naman ay naglalakbay sa dibdib nito.
His chest... so hard and pumping against her palm... his skin so
warm...
"Ahh..." she softly breathed out when his hand began squeezing her
breast.
Humiwalay ang mga labi nito sa kanya, nagpakawala ng nananabik na paghingal at
nilaro ng mga daliri nito ang kanyang nipple. Her cheeks tingled at the feeling of
how her nipple hardened at the way his fingers knead and pulled it.
Tinaas na nito ang paldang suot niya, humagod ang kamay sa kanyang hita at marahas
na binaltak ang suot niyang panty. He let out a grunt. Sondra lifted her hips that
gave him ease in pulling it off. Inabot niya ang suot nitong pantalon at sabik na
hinila pababa. He watched her with hazy eyes, lips parted in amazement at how her
hands accessed through his briefs and pulled out his length. Sondra felt herself
tremble, holding his cock and not clearly knowing how to do it right.
She followed her instinct and gave it a pull.
"Ohh..." patong ng binata ng kamay nito sa kamay niya. His hand directed hers to
grab his length and stroke it up and down.
She quivered as their hands moved together, he squeezed, making her fingers squeeze
around his width. She squeezed and yet could not fully grab the width of his cock,
slowly getting slick. Maximillian watched, trying to swallow and keep his moans in
his throat. A low rumble formed underneath his throat, his breating shallowing.
"Oh... fuck..." hindi na nito mapigilan na iungol iyon.
Sondra bit her lower lip. Sinulyapan niya ang pamumula ng mukha ng lalaki, ang tila
papikit nitong mga mata na lumipat ng tingin sa kanyang mukha. Nanatiling nakaawang
ang mga labi nito.
"Ahh..." muling panunulas mula sa mga labi nito habang inaabot ang kanyang pisngi.
Binaba ni Sondra ang tingin, kamay na lang niya ang natitira pala na tumataas-baba
at pumipiga rito. Her eyes widened upon seeing his cock growing and hardening.
Naghalo ang excitement at kaba sa kanyang dibdib. He was really big...
"Stop it," hila nito sa kamay niya paalis sa pagkalalaki nito.
"Millian—"
He pinned her wrist against the bed, above her head. His other hand pulled her by
the hip to lower her body. Nakatukod ang isang tuhod nito sa kama. Hinila siya nito
hanggang sa maisampa ang binti niya sa ibabaw ng isa nitong binti. That position
elevated her hips, pulled her parted legs closer to his waiting cock.
Maximillian bent on top of her and slowly descended to proceed with his first dip.
"Oh," singhap niya nang maramdaman ang ulo nito.
He pulled back a bit and finally slammed in.
"Ah!" liyad niya.
He was inside. Sumagad na ito.
"Ah!" came her soft cry.
He lifted his eyes on her, held her hips securely. Maximilllian began rocking back
and forth, thrusting in and pulling out in continuous motion.
"Oh!" kawala ng kanyang ungol habang pinapanood ang paglabas-masok nito. "Oh, oh!"
Namasyal ang isa nitong kamay sa kanyang dibdib at mariing pumiga.
"Ah!"
Dinagdagan na nito ng pwersa ang pag-ulos sa kanya. He slammed harder that made her
feel her bones shaking. He resumed and pounded.
"Ah! Ah! Ah!"
She felt his gentle slap on her cheek. Sondra wildly threw a confused look at him.
"How dare you show these off," he growled the squeezed her breast.
"Ah! Millian!" daing niya sa pagdiin ng piga nito na nagpasalit-salit sa kanyang
mga dibdib. "M-Millian! Ah!"
He pulled out and flipped Sondra over. Tuluyan na nitong hinubad ang pantalon at
ang mga saplot din niya habang humihingal pa siya. He positioned behind her,
pressed her legs together before sliding in his cock. Sa ganoong posisyon, mas
lalong sumagad ang kahabaan ng lalaki.
"Ah!" hablot niya sa bedsheet.
Tumukod ang mga braso ni Maximillian sa magkabilang gilid ng nakadapa niyang
katawan. He moved back and forth, as if he was using a rowing machine in a push-up
position.
"Millian!" ungol niya sa bawat pagsagad nito habang hindi malaman ng kanyang mga
kamay kung saan pa pwedeng humablot. Her hands were already getting all the sheets
crumpled.
Dumulas ang isa nitong kamay sa kanyang likuran, mariing humagod pataas hanggang sa
marating ang batok niya at hawakan na iyon ng lalaki ng mahigpit. He shifted to a
knight sit. With her legs still pressed together, he lifted her ass. Habang
nakatuwad ay muli itong pumasok.
"Ah!" angat niya ng ulo, pero hanggang doon lang ang kaya ni Sondra dahil nakadiin
ang kamay nito sa kanyang batok.
Mabilis na lumabas-pasok ito, dahilan ng sunod-sunod niyang pag-ungol. His hand
snaked around her waist and pulled her up. Dumulas ang kamay nito mula sa kanyang
batok pahigpit sa kanyang leeg, sa ilalim ng baba. Sondra ended up in a sit-like
position. Nakaliyad ang kanyang katawan, magkadikit ang mga nakaluhod na tuhod at
tila nakaupo siya sa kandungan ni Maximillian.
Medyo nakaangat ang puwitan niya mula sa kandungan nito para bigyan ng espasyo ang
pag-ulos ng lalaki sa kanya mula sa likuran. He pulled her, pressing her back
against his chest, putting the back of her head over his shoulder.
"Ah, ah, ah," he puffed, his breath hitting the side of her face.
Hawak siya nito sa ilalim ng pangahan kaya napihit nito ang mukha niya paharap
dito. Muling sumalubong sa kanya ang marahas nitong halik. Her cries were muffled
by his lips, torrid and harsh, on the way to making her lips sore.
At walang anu-anong hinila nito pababa ang balakang niya kaya malalim na bumaon sa
kanya ang katigasan nito. She could not help letting out a scream.
Maximillian watched her, panting and a proud smile slowly lifting the right corner
of his lips. Humagod ang isa nitong kamay mula sa kanyang bewang pataas sa kanyang
dibdib.
"Cat got your tongue?" he panted tugging on her nipple.
Ungol lang ang kanyang nasagot.
"Answer, Sondra," he breathed.
Pero gumalaw ang balakang nito kaya ungol pa rin ang lumabas sa kanyang mga labi.
Muli siya nitong tinulak pasubasob sa kama, hinablot sa buhok para iangat ang
kanyang ulo. He turned and found the magazine. He rolled it and held it with one
hand. Muli itong humablot sa kanyang buhok at inangat siya.
"Ah!" daing niya sa paglagapak ng pamalo nito sa kanyang puwitan.
"Don't do this kind of photoshoot ever again," he gritted, throwing the magazine on
the floor.
Then he began taking his fuckery to intense. He slapped on her ass as he pushed his
cock in and roughly dragged it out. His head would remain hooked on her opening,
before he would shoot back in. His hips slapped against her ass, his balls... his
hand spanked then squeezed.
"M-Millian..." nanghihina niyang ungol.
Sumagad ito at gumiling bago nito binaba ang kamay sa ilalim ng kanyang baba. His
body bent over hers, following her shape as he made her turn to face him.
"What?" he breathed. Palipat-lipat ang mga mata nito sa kanyang mga mata at sa
kanyang mga labi.
"Are you happy that you've proven your point now?" she hissed.
"Are you happy where your provoking lead us to?"
Sinampal niya ito, pero dahil sa panghihina kaya hindi iyon ganoon kalakas.
"Surrendering now?" guhit ng ngisi sa mga labi nito. "Can't take my meat?"
"In your dreams," she hissed.
He chuckled lowly and pulled out. Tinihaya siya nito at mabilis na pinatungan. He
pinned her on the bed by securely holding her wrists.
"Ah!" liyad ng katawan niya, manginig-nginig sa muli nitong pagtuhog sa kanya.
"Oh, Sonny," labas-masok nito at ilang ulit din na inuungol ang kanyang pangalan.
"So defiant you wage war in bed. You'll surely piss off Renante."
"Shut up..." pa-ungol niyang saad dahil sa sarap ng halinhinan nitong pagsagad sa
kanya dahil sa bawat pagpitik ng balakang nito pasulong.
Lumiyad siya at dinama ang mainit at kaunting pamamawis ng katawan nito. How she
wished her hands were free right now... free to touch and feel his hard chest...
his abs...
Tila narinig ng binata ang kanyang iniisip. He let go of one of her hand to pull
her chin up. Tumitig ang binata sa kanyang mga labi, nakaawang ang mga labi nito at
bumaba na para siilin siya ng mainit na halik. Banayad iyon kaya naman, mabagal din
ang naging paghaplos ng mga daliri niya sa balikat nito, pababa sa dibdib at
dumausdos na patungo sa tiyan.
Habang patuloy sa paghahalikan at bumagal ang pag-ulos ng lalaki, humawak siya sa
balakang nito. Her hands grabbed on his sexy lust handle— hard and slick with his
sweat.
Dahan-dahang naghiwalay ang mga labi nila. Maximillian let out a breath and
positioned his body higher. Tinaas nito ang isa niyang binti para iyakap sa kanyang
bewang. Humigpit ang kamay ni Sondra sa balakang nito nang bumilis na ang pag-ulos
nito.
"A-Ah!" pikit niya.
The world seemed to spin. Mabilis ang naging pag-usog ng kanyang katawan pataas at
pababa. Even the bed bounced, creaked and danced beneath them. Tuloy-tuloy ang
papabilis na pagbayo ng lalaki hanggang sa kumawala ang pag-ungol sa mga labi nito.
"This will be a lot!" he grunted, darkly staring into her eyes.
Bago pa siya nakasagot naramdaman na niya ang pagsabog nito. He throbbed inside her
and felt his cream thickly spurt out.
"Ohhh..." nanginginig na pikit niya ng mga mata, humihingal sa patuloy na pagdaloy
ng likido nito.
"Oh, damn, Sondra," hugot nito saglit palabas at muling pinasok nito ang
pagkalalaki sa kanya. He made slow thrust before pulling out completely.
Nanghihinang inihilig niya ang ulo at nanatiling nakapikit ang mga mata.
"Never challenge me again," she heard him pant.
They stayed there for another day just to relentlessly fuck each other.
.
.
***
.
.
NAKAPAGBIHIS na si Sondra. Nakaupo lang siya sa gilid ng kama, katabi ang kanyang
bag. Nasa banyo pa rin si Maximillian. Pinauna na kasi siya nito na mag-ayos kaya
ang lalaki na lang ang hinihintay.
Dama pa rin ni Sondra ang pagpintig sa kanyang sentido. Nanlalambot pa
rin siya dahil dalawang araw silang nasa silid na iyon ni Milllian at walang ibang
ginawa kundi ang mag-sex at kumain o maligo bago mag-sex ulit.
He finally stepped out of the bathroom. Nakasuot ito ng cream-colored
na pantalon at itim na patterned button-down shirt na maikli ang manggas.
"Let's go," malamig nitong saad at dadamputin na nito ang bag niya.
Pinatong ni Sondra ang kamay sa ibabaw niyon. "No," walang tingin
niyang saad. "Mauna ka nang umalis."
"Challenging me again?" he hashly tapped her hand away and took her
bag. "You know what happens when you test my patience, Sondra. You get the
results."
"Ayokong may makakita na magkasama tayo rito," marahas niyang saad
habang nakatingala na rito.
A mocking grin stretched on his lips.
"People are not as stupid as you think, Sondra. For sure, they already
know we're together here—"
"I can't believe we did this again," tayo niya at inagaw ang bag sa
lalaki. "And you're getting married to Yrina!"
"Finally, you're using your head now, Sondra!" natatawa nitong iling.
Tama ang lalaki. Kahinaan na naman ang pinairal niya. Ginusto niyang
magpatangay dito. Tapos pinapalabas pa niya na nagpapa-angkin lang siya sa lalaki
dahil may gusto lang siya patunayan dito— na wala siyang pakialam. Na hindi siya
takot. Na hindi siya intimidated dito.
And now the symptoms of her weakness were coming out. Paanong hindi?
Mas walang puso nga yata sa kanilang dalawa si Maximillian.
He's not stupid, Sondra. I think he knows you're being hard on him
because you're putting up this defense mechanism. And what irritates me more is
that he doesn't really seem to care. Patuloy lang ang takbo ng buhay para sa kanya,
naalala niyang sabi ni Renante sa kanya.
"And you're not even scared!"
Boredom was on his face. Nakangisi lang ito sa kanya. "Why would I?"
Iyon din ang tanong sa isip ni Sondra. Bakit hindi ito natatakot?
"If I get pregnant—" tumigil siya dahil sa pagkislap ng interes sa mga
mata ng lalaki. The most unbelievable of it all, he remained composed.
"What, Sondra?" usig nito dahil hindi na siya nakapagsalita.
"Are you planning to ruin my career?" ahon ng panibagong suspisyon sa
kanyang isip.
"You voluntarily spread your legs in front of me, Sondra, stop putting
all the responsibility to me," ngisi nito.
Binitbit na ng lalaki ang sariling bag at initsa sa gilid ng kama ang
susi ng hotel.
"That is the reason why we have to leave this hotel together. Hahanapan
ang isa sa atin ng susi. But let's see if how you want to leave this place will
work. I'll wait for you in my car... or at the receptionist area if they hold me
back from leaving without surrendering the room keys."
Tumalikod na ito at maingat na lumapat ang pinto pasara nang maiwanan
siya sa silid. Maximillian was truly a very vile corporate beast.
.
.
***
AN
Hmmm~

[ 22 ChapterTwentyOne ]
-------------------------------

ANO NGA ba ang pwedeng magtulak sa lalaki na gawin iyon?

Marahil ay gagamitin siya nito para maudlot ang arranged marriage kay
Yrina? But there's this Hannah in the picture, right? Kaya bakit siya? Bakit siya
ang gagamitin nito? Was he anticipating for her pregnancy so she could not pose on
nudes again?
Sondra let out a sigh. None of those ideas sit well with Maximillian's
possible intentions. Kilala niya ang lalaki. He had to act mature at a very young
age, kaya hindi ganoon kababaw ang mindset nito. Pero kung hindi bakit pumapatol
ito sa panghahamon niya?
Una sa lahat, malinaw naman na wala itong feelings para sa kanya. Kung
mahal siya nito, hindi ganoon kalabo ang magiging trato sa kanya ng lalaki. Hindi
rin dapat na limitado sa sekswal ang pagiging intimate kung mahal nga siya nito. If
he was also appalled with her magazine cover, why would he resort to—
Yeah, right. To prove his point that what I did was sexually
provocative.
Gigil na nakuyom niya ang mga palad. Hindi eh... that's weird. Pero
bakit?! Bakit—
"Hi," okupa ni Yrina ng upuan katapat niya sa restaurant kung saan nila
napag-usapan na magkita.
"Hi," alanganin niyang ngiti, nasa kalagitnaan kasi siya ng pag-iisip
tapos biglaan itong sumulpot. "How are you? Why invite me here?"
Ayaw kasi nito sabihin sa kanya sa phone. Sa personal na lang daw.
Natatakot siya na baka may nalaman ito tungkol sa kanila ni Maximillian kaya pinili
na lang din ni Sondra na magpakita rito.
Nakabagsak lang ang buhok ni Yrina at nakasuot ng puting dress. Sondra
chose to wore a pair of jeans and a turtle neck sleeveless top.
"I invited you to give you this," abot nito sa kanya ng isang card.
She felt her internal tremble before taking it. Alam na naman ni Sondra
kasi kung anong klase ng card itong inaabot sa kanya ni Yrina. At nang titigan ay
nakumpirma niya na wedding invitation iyon. May lace na detalye ang puting card at
outline na kulay gold. Palagay niya ay na-figure out na rin ni Yrina na signature
color iyon ni Maximillian.
Maingat niyang binuklat ang card na para bang puso niya ang nahahati sa
dalawa dahil sa pagbuklat niyon ay hati rin sa dalawa ang papel. Bumungad sa kanya
ang pangalan ni Maximillian at Yrina bilang bride at groom na tila naghatid ng
panlalamig sa buo niyang katawan.
"Look at the entourage," wika ni Yrina kaya bumaba na roon ang kanyang
tingin.
She found her name as the Maid of Honor. Mabilis na tumaas ang tingin
niya rito.
"Why me?" bulalas niya.
"Well," she shyly raised her shoulders. Umiwas ito saglit ng tingin. "I
think you are well aware that I am a homebody at walang masyadong ka-close kundi
ikaw lang..."
Nanlalaki ang mga mata na binalik niya ang mata sa pangalan sa card.
My God! Kailan tayo naging close?
Yrina laughed softly. "Sorry, I know we are not really friends... Well,
at least, to Max, you're close. Eh hindi ka naman pwedeng best man so..."
Nilapag na niya sa mesa ang card. "No," pigil ang emosyon na titig niya
rito. "I don't want this."
Worry was now on the woman's face. "Oh, why?"
 Napatitig siya saglit sa card. Kailangan niyang makaisip agad ng
dahilan. Binalik niya ang tingin dito.
"K-Kasi... Kasi may shooting ako sa araw na iyan."
"Is that so?" dampot nito ng card para silipin ang nakasulat doon.
Inangat ni Yrina ang tingin sa kanya. "Well, maybe we can move the date earlier or
later..."
"Ano ka ba?" pagak niyang tawa. "Kasal niyo iyan. Why consider my
schedule for that?"
Yrina lowered her eyes. "I think I have to, or else, Maximillian might
think I did not do good with the wedding preparations. We both know he highly
regards you about—"
Sondra got the whole picture now. Yrina was trying to use her to please
Maximillian. Kung saan nito nakuha ang ideya na iyon ay marahil mula sa image ni
Millian. Kasi in reality, bwisit na bwisit sa kanya ang lalaki at laging nagagalit
sa mga ginagawa niya.
"It will be fine," paninigurado niya rito. "Ako na mismo ang magsasabi kay
Maximillian."
Malungkot na tumango-tango ito. Sondra felt sad for Yrina somehow, dahil halos
pareho lang naman sila ng sitwasyon— unrequited love. Pero hindi niya naman kayang
pekein ang damdamin... ang inggit na kahit hindi naman ito mahal ni Maximillian,
sila pa rin naman ang ikakasal sa huli.
"Nagkaka-problema ba kayo ni Max dahil sa akin?"
Nanlaki lalo ang mga mata niya. Alanganin ang naging tawa niya. "My
God! How come we're going to argue just because of you?"
She internally face-palmed. Parang ang bitter yata sa pandinig ng mga
nanulas sa kanyang bibig.
Yrina's smile was faint. "Kasi parang ayaw mo talaga pumunta sa kasal
namin ni Max. And these days, aburido rin si Max kapag tinatawagan ko."
These days. Oo nga pala, tatlong araw na rin pala ang nakakalipas mula
nung umuwi sila galing ng Zambales.
"Inuusig siguro siya ng konsensya dahil sa mga ginagawa niyang
kalokohan," mataray na bulong ni Sondra sa sarili. Pinasigla na lang niya ang
sarili, kampante na hindi iyon narinig ni Yrina. "Oh, don't mind him. Mainitin
talaga ang ulo niyan."
She just nodded. Tumayo na si Sondra. She felt really awkward talking
to Yrina. At mas matindi ang awkwardness dahil sa nangyari sa Zambales.
"Sorry, ha, Yrina? I really have to go."
She just smiled and nodded. "Okay, Sondra. Thank you for your time."
Naisipan niya na makipagbeso rito, kaya lang nakadama siya ng pagka-
asiwa sa sarili. She was now similarizing herself with Judas... kapag bumeso pa
siya ay nag-Judas kiss na siya.
Fine, it is also my fault but...
"S-Sige! Ciao!" paalam niya rito, hindi na tinuloy pa ang balak at
tumalikod na lang.
Pagkasakay ng kotse, nilingon siya ng driver.
"Miss Sondra, tumawag po si Sir Sam kanina sa akin," paalam nito.
"Hindi niyo raw po kasi sinasagot ang tawag niya. Ihatid ko raw po kayo sa Goldex
para makapag-dinner kayo ng sabay."
Gusto yata siyang bigyan ng heart-attack ng tadhana. Bakit sunod-sunod
na ginugulat siya ng mga nangyayari ngayon? Her dad was inviting her now for a
dinner? Kumalma rin siya agad. Maybe it was just for show. Siguro ay may makakasama
sila na mga kasosyo nito sa negosyo at gusto siyang isama para may maipagmayabang
sa mga ito o ipalabas na okay sila.
"Whatever," relaxed niyang sandal. "Just take me there. Wala naman
akong appointments today."
.
.
NANG marating ang Goldex, maingat na tinungo ni Sondra ang elevator. Sa mismong
opisina na ng kanyang ama niya ito hihintayin para makasabay sa dinner. Alas-singko
na rin naman ng hapon kaya siguro naman ay hindi ganoon katagal ang magiging
paghihintay niya.
Habang naglalakad sa hallway ay napansin niya ang isang babae na
naglalakad doon.
Familiar... hilig niya ng ulo habang tinatanaw ang pagtalikod nito
dahil nasa unahan na niya ito na naglalakad at pareho sila ng tatahakin na
direksyon.
Hindi ito nakasuot ng uniporme ng Goldex kaya naalala niya agad na si
Hannah iyon. Napaawang ang mga labi ni Sondra nang makita na mula sa paliko ng
hallway ay may biglang humila rito. Nakahanap siya ng bukas na pinto kaya mabilis
na nagtago siya roon. Feeling niya kasi ay sisilipin siya ni Hannah at ng kung sino
mang humila rito mula sa pinagtataguang pader.
She let a few minutes pass before going out. Mabilis ang mga hakbang na
narrating ni Sondra ang dulo ng pader at sumandal siya roon para manainga.
"Hanggang kailan mo ba gustong matapos ang pagpapanggap na ito?" wika
ng pamilyar na boses.
Boses ng lalaki.
"Sa lalong madaling panahon," bulong ni Hannah.
"Iyon naman pala, eh."
"It's not just me working here, Max," sagot nito.
Tinutop ni Sondra ng kamay ang bibig bago pa kumawala ang pagsinghap
niya.
Maximillian?
"Gawan mo rin ng paraan iyang kasal mo para hindi matuloy," Hannah
continued.
"I don't know how long I can take this. Things are getting out of hand
earlier than planned."
"Don't tell me—"
"Not here," putol nito. "Go back to work. Baka padaan na rito si Sondra
tulad ng sabi mo."
Wala nang sinagot pa si Hannah kaya mabilis na umayos si Sondra para
magkunwari na padaan pa lang siya. Biglang sumulpot si Hannah kaya muntikan na
silang magkabanggan.
Sumalubong sa kanya ang gulat nitong mga mata. Her straight hair was
neatly tied in a ponytail at nakasuot ito ng pencil skirt at pink checkered blouse.
"Good afternoon, Ma'am," bati nito.
She displayed her most composed look. "Good afternoon."
Nagtataka siya na hindi pa sumusulpot si Maximillian. Marahil ay may
pinuntahan na itong ibang silid sa paliko na iyon ng hallway na pinagtaguan nila.
She knew that would lead to her father's office in Goldex.
For some reason, Hannah knew how to maintain eye contact with her. May
kung anong tapang sa mukha nito na tila pumapangalawa sa ganda ng pagkaka-blend ng
sa kanya. She shrugged and stepped aside to let her pass.
"Thanks," maikli niyang wika bago ito nilagpasan.
Wala na hallway na nilikuan niya si Maximillian. At nang marating ni
Sondra ang opisina ng ama, tulad ng kanyang assumption, inunahan na siya roon ng
lalaki. Her father, Sam, threw a glance at her at the door. Ngumiti ito sa kanya.
"Sondra!" ikot nito mula sa desk para salubungin siya.
She turned to close the door. Pagkatapos ay niyakap niya ang ama at
bumeso rito. She smiled at him and made it a point to avoid meeting Maximillian's
soldering gaze. Sa gilid ng mata niya ay kita ito ni Sondra na nakatayo sa tapat ng
desk ng kanyang ama. Malamang ay paupo pa lang ito sa isa sa mga visitor's chair
nang dumating siya bigla.
Maximillian wore a pair of grey suit. Her father wore a cream-colored
one.
"Why so casual today?" pasada nito ng tingin sa kanya. "You're so
covered up."
"Oh yes," she faked a smile. "I got some rashes," simple niya ng sulyap
kay Maximillian," from seafoods siguro. These days kasi I went to Zambales so—"
 Nginisihan lang siya ni Maximillian, matiim ang titig sa kanya.
"I don't know you're allergic with seafoods," tango-tango lang nito at
giniya siya sa visitor's chair katapat ng inupuan na ni Maximillian.
Ano nga ba ang alam ng ama niya? They never talked about very personal
matters and also never had an intimate bonding as father and daughter.
"So," upo niya, hindi pa rin masyadong binibigyan ng pansin ang
presensya ni Maximillian, "what's with this dinner, Dad?"
"We will be having dinner with the Villaluz tonight."
Kapag ga Villaluz na pinag-uusapan, nagliliwanag ang mukha niya dahil
si Renante agad ang unang pumapasok sa kanyang isip.
"It means, Renante will be there?"
"You sound so excited," someome muttered. Nang-aasar ang ngisi sa kanya
ni Maximillian nung inirapan niya ito.
"Yes," kumpirma ni Samuel pagkaupo sa swivel chair nito, tila walang
napapansin. "These past few days, Ronaldo and I had been talking, and he mentioned
that Renante agreed on the wedding arrangement for the two of you."
"Wow," yuko niya saglit. Inatake siya ng pagkadismaya pero pinasigla na
lamang ni Sondra ang sarili. "Actually, Dad, Renante and I have already talked
about this."
Nagdilim ang anyo ni Maximillian. "Kailan pa?"
"That's why—" patuloy niya sa ama habang iniignora si Maximillian, "—I
am not really surprised with this."
"I am more surprised that you are being cooperative now," ngiti nito sa
kanya bago nilingon si Maximillian. "I am sure, Max has helped to somehow get you
back to your sense. Thank you by the way, Max. I know I can count on you."
Pinilit ng binata na ngumiti rito bago binalik ang matalim na mga mata
sa kanya.
"So, who's coming with Renante?" tanong ni Sondra.
"His parents, of course," anito. "And you will be with me and Max."
"Arrangements sa kasal na ba ang pag-uusapan?"
Mahina itong tumawa. "Why are you so excited about this? Don't tell me
you really are in love with Renante. You don't seem to act like you are, because if
you do, you could have been a couple a long time ago."
"Come on, Dad, he's my best friend. I know a life with him won't be
that rough."
Sinipat ng ginoo ang suot na relo. "Then we'd better hit the road. I'll
be joining you in the car," wika ni Sam sa kanya bago lumipat ang tingin nito kay
Maximillian. "What about you?"
"I'll use my own car," tahimik na tayo ng binata at nauna na itong
lumabas ng pinto.
"That man," tayo ni Sam kasabay niya. "He's moody these days."
Umikot na ang ama at niyaya siyang sabayan ito sa paglabas ng office
room nito.
.
.
***AN
Who loves family with other family dinners? hahaha~ <3 <3 <3
See you all sa next update! ;) 
I might also change my update schedule next week kasi tapos ko na rin naman ang
Wild, Wild Weston... meaning 2 novels na lang ang sinusulat ko ngayon. So stay
tuned lang po sa magiging announcement! Thank you :*
Love,
ANA xoxo

[ 23 ChapterTwentyTwo ]
-------------------------------

PAGBABA ng sasakyan ay tumuloy na ang mag-ama sa restaurant kung saan nagkasundo

sila Sam at Ronaldo na magkikita kasama sila Sondra, Maximillian at Renante.
Sondra took her pouch with her and walked side by side with her father.
Nang marating na ang restaurant proper ay nasa entrance na si
Maximillian at hinihintay sila. Seryoso ang nakarehistrong ekspresyon sa mukha ng
binata na para bang pormal na meeting ang dadaluhan. Nang makalapit sila ay tumabi
ito para paunahin sila sa paglakad. She was about to follow Sam when a hand wrapped
around her upper arm. Napalingon siya at tumama ang mga mata sa titig ni
Maximillian.
"Confident to face Renante after what we did in Zambales?" he darkly
muttered under his tone.
Tinapatan niya ng tapang at bilis ng pag-iisip ang tila banta sa boses
nito.
"Kung balewala iyon sa akin, mas lalong balewala iyon kay Renante,
Millian."
"Are you sure about that—"
She lowered her eyes, missing the sight of how his jaws tensed and his
face darkened as she took his hand away from gripping her arm. Taas-noo na
nilagpasan na ni Sondra ang lalaki para makasabay ng lakad sa ama. Bumuntot na rin
sa kanila si Maximillian.
Siyang sulpot ni Renante. Bumati ito sa kanya at bumeso, kasunod niyon
ang pakikipag-kamay ng kababata sa kanyang ama at kay Maximillian. Renante looked
his usual self— amicable and charming with a peaceful smile. Pinasadahan siya nito
saglit ng tingin bago siya inalalayan sa siko at nagpatiuna na sila sa paglakad.
"You look unprepared," mahina nitong tawa pagkabulong niyon sa kanya.
Paano naman kasi, siya lang ang naka-casual na kasuotan sa kanila.
Nakasuot pa rin ng mga suit si Sam at Maximillian. Si Renante ay tila kagagaling
lang din sa opisina nito dahil nakasuot pa ito ng suit na mas dark ang pagkaka-grey
kaysa sa suot ni Maximillian.
"Because I am unprepared," mahina niyang sagot dito. "You should have
at least given me a heads up, Renante. You really have a lot of explaining to do."
"Then that calls for a date," mahina nitong tawa. "Let's have some
coffee after this dinner?"
Pinanlakihan niya ng mga mata ang binata bago sinulyapan ang dalawa na
nakasunod sa kanila. Sondra faked a laugh. Pakunwari na hinaplos sa braso si
Renante para hindi makahalata ang dalawa. Siya namang paniningkit ng mga mata ni
Maximillian.
Binalik ni Sondra ang tingin kay Renante.
"I know that you are agreed with this set-up to help me out," maingat
niyang patuloy. "But why are we already going to talk about the preparations this
early?"
"Why not? Is there some matters I have overlooked, Sonny?"
Wala, kabado niyang titig kay Renante na nasa unahan naman ang tingin.
Pero hindi ko pa napaghahanda si Stacey... She will need time to process this. At
kung malalaman niya agad-agad na itutuloy natin ang set-up na ito nang hindi ko man
lang siya naa-abisuhan, it will be a big trouble. She has the tendency to shut down
sometimes and stop listening when upset.
She internally sighed. Oh, my goodness.
Ginabayan na sila ng nakaabang na staff— isang magandang babae na
nakasuot ng itim na kimono may pulang tali at puting mga patterns— patungo sa isa
sa mga private room ng restaurant na mistulang tatami rooms ng Japan ang
inspirasyon ng disenyo. May nakahanda na roon na dalawang magkaharap na puting mga
seats na may unan at maayos na table setting.
Tumayo ang ama ni Renante, si Ronaldo, na naka-grey din na suit para
kamayan ang mga lalaki at tinanguhan lang siya ng ginoo. Sondra nodded back and
smiled politely. Pagkatapos ay hinayaan na niyang igiya siya ni Renante sa seat
katapat ng pwesto ng ama nito. Renante stood as the host and gestured his hand for
Sam and Maximillian to sit alongside his father.
Huli itong umupo, sa tabi niya. Kaya naman sa posisyon nila ay katapat
nila ang tatlo sa table na iyon at sila lang ni Renante ang magkatabi.
 There were casual greetings followed by making orders. Alanganin ang
naging ngiti ni Sondra habang pinapasadahan ng tingin ang menu.
"You will love their desserts here," bulong sa kanya ni Renante na tila
napansin ang pagkakatulala niya sa menu card.
Her nervous laugh slipped. "I have a diet to maintain..."
"Ngayon ka lang naman mag-eenjoy ng food, huwag mo na ipagkait iyon sa
sarili mo, hmm?" pagkatapos ay nilipat nito ang tingin na tila may halong
nanunuksong ngisi kay Maximillian. "You want our menu book?"
He just cocked his head, looking bored at the sight of them. "We have
already made our picks. Kayo na lang ang hinihintay."
Renante lowered his head and chuckled. "Oh, sorry."
Maximillian shifted his dark gaze on her. "I can pick for you if you
can't make up your mind." At bumalik ang tingin nito kay Renante. "She'll be good
Momiji Gozen."
Her eyes scanned back on the green menu book and found Momiji Gozen.
Meal set na iyon na may Japanese appetizers, dalawang klase ng soup, aburi sushi,
tempura, sashimi, steamed dish at dessert.
"That's too few," Renante glanced at his own menu book. "What can you
say about Kaede Gozen?" Sumilip pa ito sa card niya para ituro roon ang suhestiyon
nito.
"That's a lot," ani Maximillian sa mababang tono at maingat na inangat
ang mga mata kay Renante. "And has a grilled dish with it which is not healthy."
That was followed by Maximillian's nonchalant shrug as he put down his
menu book.
"I am not saying she'll eat that," nakangiting balik ni Renante dito.
"I am just suggesting not picking the meal for Sonny. It's your choice, of course,"
sulyap nito sa kanya. "What do you want?"
Binaba niya saglit ang menu book at sinulyapan ang dalawang ginoo na
para bang nagtataka sa kanila kung bakit ang tagal-tagal mamili.
"I rarely eat Japanese food, sorry, if I can't pick easily. There are
also no pictures—"
"Exactly." Maximillian sighed. "Why here in a Japanese restaurant
anyway?"
"I know," sagot sa kanya ng kababata. Inignora lang ni Renante si
Maximillian. "That's why I figured to bring you here, so you'll experience the
flavors of Japanese food. Dad also loves this place."
Bahagya ang ngiti ni Ronaldo na tumango para kumpirmahin ang sinaad ni
Renante.
"Then ano po ang suggestion ninyo, Tito Ronaldo?" lingon niya rito.
Natigilan ito saglit at sumulyap saglit kay Renante bago siya sinagot.
"Well, you know that I always opt for the Momiji Gozen."
Pasimple ang pagsulpot ng mayabang na ngisi mula sa sulok ng mga labi
ni Maximillian bago nakahuma si Renante at sinimulan na ang pag-oorder ng mga
napili nila.
.
.
HABANG hinihintay ang pagdating ng mga inorder, nagsimula na ang pag-uusap tungkol
sa magiging arrangement ni Sondra at Renante.
"Why agree to this arrangement?" matamang titig ni Maximillian kay
Renante. Wala na ang mayabang nitong ngisi. "Are the Villaluz aiming for a company
merger with the Hawthorne's in the future?"
Umiling ito. "No, Max. We are confident with the status of our
businesses. A merger sounds good, but you know that it is hard to put two different
fields that will never, ever be compatible with each together—" sumilay ang ngisi
sa sulok ng labi nito habang binibitin ang susunod na sasabihin.
Nanatiling nakatitig lang dito si Maximillian.
"Like metalworks and insurance," pagtatapos nito.
Nakatutok ang atensyon ni Sondra sa nakahain na zensai o variety ng Japanese
appetizers, mas lalo na sa hawak niyang chopsticks.
"That does not answer my question," lipat nito ng tingin kay Sondra habang ang mga
kamay na nakahawak sa chopsticks. He was subtly showing off how they are being
used, but Sondra was obviously not paying any attention to him.
Renante followed his gaze. "Sonny and I have known each other for years,
Maximillian. The reason should be already obvious for you."
At ito na ang kumuha ng isa sa mga pagkain ni Sondra, gulat na napaangat tuloy siya
ng tingin sa kababata. Renante gestured the food to approach her mouth, kaya kusang
bumuka ang kanyang mga labi at sinubo iyon ng buo.
Renante looked amazed at her. Natawa ito at binaba na ang chopstick.
"It's not necessary for you to eat the whole thing in one bite!" anito.
"It's interesting that you can eat a whole thing in one bite, Sonny," madilim na
titig sa kanya ni Maximillian. "You'll have a hard time swallowing what fills your
mouth though."
Bakit parang ang dumi ng naglalarong imahe sa isip niya nang banggitin iyon ng
lalaki. Maximillian paid attention to his food and took a bite on half of his
snack. Sondra's cheeks remained puffed. Ngumuya na siya at nilipat ang tingin kay
Renante. Mukhang wala namang dating dito ang binitawang mga salita ni Maximillian.
Is he trying to imply something to Renante about us!? naeeskandalo na tapon niya ng
tingin kay Maximillian.
Nakatuon na ang atensyon ng lalaki kay Ronaldo na nagsasalita.
"We just want a stronger alliance," paliwanag nito para kay Renante. "That's on our
family's part. And since, Renante loves Sondra, I think there's no problem at all."
Muntik na niyang maiubo ang natitirang pagkain sa bibig niya.
Sa ganoong dahilan ba nakumbinsi ni Renante ang Dad niya na pumapayag siya sa set-
up na ito?
"Love," tila may gaspang sa pagtawa ni Maximillian. "Love and business are not a
good combination, Sir Ronaldo, no offense meant."
"What do you mean?" ani Renante, tila may paghamon sa boses nito.
"It doesn't sound like love when you marry a woman just to ensure that your family
will be in strong alliance with the family of a business tycoon, how's that?"
komportable nitong sandal sa kinauupuan.
"Like you and Yrina?" mahinang tawa ni Renante.
"I know what this alliance is for," pasada ni Maximillian ng tingin sa kanya pagawi
kay Ronaldo at sa katabi nitong si Sam. Huminto ang tingin nito kay Renante.
"Family alliance, so the other side will be obliged to save your family's ass when
in times of need. The personal relationship or connection will make the Hawthornes
more obliged to help you out and vice versa." Pagkatapos ay nilingon nito si Sam.
"Are you sure you want this deal, Sam? It's like you are leaving yourself with no
options but commit your loyalty to the Villaluz. What if they go to the brink of
bankruptcy? How will you survive? Don't tell me, you're that dedicated that you'd
rather sink with them, than cling onto who's more powerful."
"What makes you think that our businesses will come to that point?" natatawang
saad ni Ronaldo.
Sumingit si Renante. "Exactly. We've been in the business world for years, from
generations after generations, Maximillian. Hindi kami ganoon kadaling pabagsakin.
So, where is your worry coming from?"
Muli itong sumandal. Maximillian let out an arrogant scoff as his eyes intently
stared at Renante.
"You never knew, you might upset somebody really powerful," anito sa mababang tono.
"There are some people you just should not mess with. They can crush you, but won't
kill you. They will choose to let you live to suffer the aftermath."
"Nonesense," iling ni Ronaldo at bumagsak ang tingin nito sa kanya. "Sondra agrees
with the engagement, right?"
Natigilan siya at naramdaman na nasa kanya na nakatutok ang mga mata ng mga kasama
sa hapag na iyon. Maingat na binaba ni Sondra ang chopsticks na hirap na hirap
siyang gamitin. Tipid ang naging pag ngiti niya.
"Well, napag-usapan na namin ito ni Renante..." tila humihingi na siya ngayon ng
saklolo na nilingon ang kababta. "O-Okay lang naman sa amin—"
"What with the stammer?" komento ni Maximillian habang inaangat ang cup nito para
uminom.
"Why do you have to be critical about this?" she spat. "From what I can see in
here, the four of us wants this arrangement. Parang nag-meeting lang tayo rito
dahil sa iyo, eh, para makumbinsi ka."
He slowly lifted his eyes on her— there was a knowing spark and a stifled grin.
"Why does my approval matter so much?" At binaba na nito ang cup. "It's not me
who's getting married in this conversation and I don't think I have any blood
relations with any of you."
Nagtataka na binalin ni Sondra ang mga mata kay Sam, pero tila katulad niya ito na
natigilan sa mga sinabi ni Maximillian.
Tila nerbyos ang naging pagtawa ni Ronaldo. "Why don't we finish our meal tonight?
Hmm? I think it's settled then. Na tuloy ang arrangement."
Sam nodded. May tila pag-aalinlangan sa ngiti nito at nagnakaw ang kanyang ama ng
sulyap kay Maximillian na inaatupag na ang pagkain nito. Napasinghap siya, gulat sa
paggagap ni Renante sa kanyang kamay. Nagtama ang mga mata nila.
"Don't do that again, Sonny," nakangiti nitong tila panenermon sa mahinang tinig.
"Do what?" bulong niya.
"You almost shouted at Maximillian," dampot nito ng pagkain niya gamit ang
chopstick para subuan siya. "I don't like the idea that he strongly affects you."
May kakaiba sa mga mata ni Renante na nakatitig sa kanya, hinihintay ang pagbuka ng
kanyang mga labi. He seemed to gaze at her intensely. She slowly opened her mouth
to take a bite of the snack he was offering. Sondra slowly chewed.
Okay. Façade. Renante is trying to be convincing na gusto niya ako at ang
arrangement sa harap ng parents namin at ni Millian. I get it now... I get it now
why he's acting like this...
Muli siyang sumubo ng pagkain. Pagkatapos, ang sarili naman nito ang sinubuan ni
Renante ng pagkain. Napatitig lang si Sondra sa kababata habang ngumunguya.
It must be so hard to act all grown up, no, Renante? Siguro nape-pressure ka ngayon
sa loob-loob sa presence ng mga Dad natin... at ni Millian...
Dumako ang tingin niya sa binata na ngumisi lang sa kanya.
"Wandering eyes, Sonny," he stated sharp with confidence as he took the last piece
of his appetizer with chopsticks. "That's not a good sign for someone who's going
to get married soon."
"Subuan mo na nga ako, Renante," bulong niya sa katabi na abala pa sa pag-ubos ng
kinakain nito.
"Why don't you just request for a fucking fork?" suhestiyon ni Maximillian.
"Gusto ko na sinusubuan ako, okay?" pabulong na panlalaki niya ng mga mata rito.
He suppressed a mocking laugh, spreading his lips to a sexy crooked grin as he
lowered his gaze and shrugged. "Noted."
.
.
AN
Good evening, mga dear ! <3
Thank you sa pag-aabang sa new chapters ng #Rough ! <3 <3 <3
I planned for 5 chapters today-- kaya lang napuyat talaga ako kagabi kaya late na
ako naging in the condition at nagstart magsulat, so I managed three chapters
today. But I know that today's updates will blow your minds ;)
Enjoy reading!
Love,
ANAxoxo

[ 24 ChapterTwentyThree ]
-------------------------------

HUMINTO na sila sa tapat ng restaurant habang hinihintay ang mga sasakyan nila na
ihihinto sa harapan ng sari-sariling mga driver. Naunang dumating ang sasakyan nila
Sondra kaya nilingon niya si Renante. Her lips pressed gently on his cheek.
"Pasensya na ha?" sincere na may tamlay ang kanyang ngiti sa lalaki. "I
just can't have coffee with you tonight. I am still feeling awkward about... about
Millian..."
"He's just like the typical daddy character in TV, right? He knew how
to make things very awkward for the kids."
Nagbaba siya ng tingin at ngumiti na lang.
She gently patted Renante by the arm. "We're going now."
Naghihintay ang kanyang ama sa tabi ng bukas na pinto ng kotse at
pinauna na siya sa pagsakay. Mabilis na sumunod din ito at tumabi sa kanya.
Pagkasara ng pinto, umandar na ang sasakyan at katahimikan na ang nangibabaw sa
pagitan nila. Sa kanyang peripheral vision, dinukot ng ama ang cellphone nito at
tila nag-check ng mga mensahe.
"Dad," lipat niya ng mga mata sa katabing bintana. "I've been thinking
about what Millian said."
"That man blabbered a lot of embarrassing nonsense earlier, which of
that, Sondra?" malamig nitong sagot.
Tila warm lang ito sa kanya kapag may kasama na silang ibang mga tao,
pero kapag ganito na solo nila ang isa't isa, para bang malayo na ang kanyang
tatay.
"He has a point. Bakit parang hinihingi pa natin ang permiso niya para
ikasal kami ni Renante?"
He let out a sigh and turned to her. "Because he's going to be a part
of it. He'll be invited in it. Moreover," balik nito ng mga mata sa cellphone, "we
already considered him part of the family. So even if that's not what it looks like
for him, we have to make him feel that he belongs."
"He doesn't feel that way," titig lang ni Sondra sa bawat mga gusali na
nadadaanan ng sasakyan. "He doesn't feel like he belongs..."
"Obviously, with that behavior he just displayed earlier. That's
appalling and the least that I expected from him."
May piping pag-asa na sumibol sa kanyang puso. "Why do you think he
acted that way, Dad?"
"He already said it, he doesn't like family alliances because
commitment is not in his vocabulary. You heard what he said, right? He doesn't like
the idea of loyalty because of the possibility that those who are in power today,
may go bankrupt the next day. He preferred security for our businesses which means,
we should aim to be in alliance with who are powerful in the business world and let
go of those who turn weak."
Malungkot isipin, pero na-impress pa rin si Sondra sa kung paano
tumakbo ang utak ni Maximillian. Kung sa aspeto ng negosyo ang usapan, hindi nga
naman safe na option na maging committed sa isang grupo lamang. Dapat palagi kang
may options ng mga taong makakapitan at malalapitan. Hindi pwede na sa iisa ka lang
magiging malapit at kapag bumagsak sila ay kasama ka nilang mahihila pababa. Dapat
ay open ka sa posibilidad na bitawan sila at kumapit sa kung sino ang magiging mas
makapangyarihan.
Sa ganoong klase ng taktika lamang magkakaroon ng seguridad ang isang
negosyo... o maging ang isang tao... na magiging maaliwalas ang takbo ng operations
at money inflow.
Ibang klase talaga mag-isip ang binata.
Pero isa ring istupido na desisyon para rito ang makipagkasundo ng
kasal kay Yrina, hindi ba? Kasi parang ganoon na rin ang ginawa ng lalaki— nag-
commit na ito ng loyalty sa mga Romualdez.
Mas lalo tuloy siyang napaisip, nang biglang pumasok sa alaala si
Stacey.
Pumitik ang kaba sa kanyang dibdib.
"Oh, my goodness, I almost forgot..." hagilap niya sa pouch mula sa
kinauupuan. "Dad, I'll go over at Stacey's. We have something to—" natigilan siya
dahil hindi mahanap ng mga mata ang kanyang pouch. Kahit sa pinakasulok ng
kinauupuan ay wala roon ang makintab na blue green na pouch. "Dad, is my pouch
there?"
Sinipat ng ginoo ang kinauupuan at binalik din ang atensyon agad sa
cellphone nito.
"None."
"Shit," she muttered. "I think I left it at the restaurant."
"Just buy your new stuff."
"My cards are there, Dad!"
"Report for loss to the issuer," walang kalatoy-latoy nitong sagot.
Napahalukipkip na lang siya. Iyon na lang muna siguro ang uunahin niya.
Bukas na lang bibisitahin ni Sondra si Stacey. Kailangan niyang hanapin ang mga
details ng cards niya sa mga statement na naiwan sa bahay.
.
.
MAXIMILLIAN was the last to leave the room. Dederetso naman kasi siya sa basement
parking kung saan niya iniwan ang sasakyan. Pasakay pa lang siya ng elevator nang
habulin siya ng isang staff na naka-kimono at inabot sa kanya ang naiwan na pouch
ni Sondra.
"Thanks," walang emosyon niyang sagot at binuksan iyon para lang i-
check kung kumpleto ba ang laman niyon.
His fingers tumbled on the contents. Naroon ang isang wallet at mukhang
kumpleto naman ang laman niyon na mga cards, IDs at ilang bills. Walang car license
dahil hindi naman marunong magmaneho ng kotse ang dalaga. Naroon din ang cellphone
nito na password protected. Dahil sa wallpaper ni Sondra na sarili nitong picture
kasama ang mga kaibigan, sigurado si Maximillian na sa dalaga nga ang phone.
Then something made his eyes squint.
"Sir?" usig sa kanya ng staff.
"Nothing is missing here. Sorry, I just have to check."
"It's alright, Sir," magalang nitong tango. "Anything else?"
"No," zipper niya pasara sa pouch. "I'll be taking this. I'll also tell
Sondra to inform you when she already got this pouch back. Thank you."
At hinintay na niya ang pagbukas ng pinto ng elevator, hindi maganda
ang nase-sense ni Maximillian sa nakita sa pouch.
Nang marating ang tinitirahan na penthouse, naghubad na ang binata at
hinanda ang bathtub. Balak niyang magbabad para ma-relax ang sarili. Kung hindi ay
lalo lang iinit ang kanyang ulo. A towel wrapped around his waist, clinging on his
deep lust handles as he checked for the warmth of the water. Doon na niya iyon
hinubad. Binaba na ni Maximillian ang katawan hanggang sa umabot ang tubig sa
kanyang bewang at nanatiling nakalantad ang malapad niyang dibdib at matigas ngunit
magandang ukit ng likuran at abs.
Sa gilid ng bathtub ay nakapatong ang pouch ni Sondra na naiwanan nito
sa restaurant. He zipped it open and checked the content. Nilabas niya ang nakita
kanina na umintriga sa kanya. Hindi siya nagkaroon ng pagkakataon kanina na masipat
iyon ng mabuti kaya naman ngayon lang niya iyon masisipat.
Kakaiba ang hitsura ng banig ng gamot na iyon. He haven't seen anything
that had arrows and days written on it. Kumunot tuloy ang noo niya habang sinisipat
iyon Habang nagmamaneho kanina, nilalamon siya ng pag-aalala. These were strange
looking pills. Nag-aalala siya na baka malala ang sakit ni Sondra kaya ganoon ka-
kakaiba ang mga gamot na nasa pouch nito.
Maximillian did not bother reading the rest of whatever was printed on
it. He figured he should just ask Sondra about it. Hindi pwedeng hindi niya
malalaman kung ano ang kondisyon nito. called the telephone of the Hawthorne
mansion. Si Yaya Fely ang unang nakasagot.
What? aburidong bungad sa kanya ni Sondra.
"Sonny," he spoke firmly. "You left your pouch in the restaurant."
Napasinghap ito. Ikaw ang nakakuha? You did not even give it back to
me?
"Nope. Because I figured you have already left," aniya. "You can get it
from me anytime."
I'll get it tomorrow then.
"I'll be home," taas ng sulok ng kanyang mga labi. "It's the weekend."
Puntahan kaya siya ng dalaga? Hindi pa kasi ito nagtatangka na puntahan
siya sa tinitirahan ngayon, kaya naman hindi pa nakakapasok sa penthouse niya si
Sondra.
Fine.
Tusong tumaas ang sulok ng kanyang labi. Great then... he thought.
"Sondra—" singit niya dahil baka babaan pa siya nito phone, "—I checked
the contents to make sure nothing is missing."
Shit—
"And there's these—" sulyap niya sa hawak na banig ng gamot, "—these
pink pills."
Don't touch that! Huwag mo na nga kalkalin ang laman ng pouch ko!
"Are you sick? Are you in a serious condition—"
Stop asking me too much questions, okay? Just put it back in my pouch
and don't look in it ever! Okay?
The idea suddenly struck him. He never saw these kind of pills, nor
encountered them before, pero kahit papaano ay nagbabasa naman siya ng mga news o
article sa internet.
"Are these birth control pills?" he asked darkly.
After that woman made him worry this much...
Millian—
"So," he scoffed, "now I know why you're not bothered at all, huh?"
Maingat na niyang binalik ang banig ng gamot sa pouch. "I never knew you're
sexually active. How active is active, Sonny?" he hissed.
Fuck it. I'll get that now—
"Tomorrow," mariin niyang tutol. "I have some researching to do if
these are really good for you." Sinandal na ni Maximillian ang likod sa dulo ng
bathtub. "But as far as I know, this stuff doesn't protect you from STDs."
.
.
KINABUKASAN, maliligo na sana si Maximillian nang makarinig ng pag-doorbell.
Hinigpitan niya ang pagkakatapis ng tuwalya sa balakang at nakangising tinungo ang
pinto.
Good timing, Sonny.
Pagkahila niya pabukas ng pinto, si Hannah ang bumungad sa kanya.
.
.
"THIS WON'T be long," silip ni Sondra sa driver sa bintana pagkababa niya ng kotse.
"Tawagan na lang kita, when we're leaving na."
"Sige, Ma'am," magalang na sagot ni Manong bago tumaas ulit ang bintana
ng sasakyan at tumalilis na.
Humugot si Sondra ng malalim na paghinga at tiningala ang gusali kung
saan nakatira si Maximillian. He occupied one of the luxurious penthouses there and
it would be the first time that Sondra would set foot over Maximillian's own place.
Naningkit ang mga mata niya. I know, kung anu-ano na namang ideas ang
pumasok sa isip niya nung nakita 'yung pills.
Kuyom ang kamao na pumasok na siya suot ang dark-tinted na sunglasses
para hindi siya makilala masyado ng mga tao. Humapit sa hulma ng kanyang katawan
ang itim na spaghetti-strapped dress. Ganoon lang kasimple ang attire niya na
tinernuhan ng itim na high heels.
Maximillian texted her his unit number and the floor number, kaya naman
dere-deretso na lamang ang naging paglakad niya matapos mag-sign in guestbook ng
gusali.
.
.
NAKASUOT na ng jogging pants si Maximillian, nanunukso ang ukit sa balakang nito
habang pinupunasan ng tuwalya ang basa nitong buhok.
"Dalian mo na diyan," wika ng lalaki kay Hannah.
Nakaupo lang ang dalaga sa dining table at inuubos ang pagkain nito.
"Ano ba ang pinagmamadali mo?" nguso nito pagkasulyap sa binata.
"Sonny is coming, okay?" lapit niya rito.
 "Prfft," ngisi nito nang malunok na ang kinakain. "So?"
"Makulit ka rin," buntong-hininga niya. "I already told you how to act,
Hannah."
"Oo na, paubos na itong—"
Hindi na nito natuloy ang sasabihin nang marinig ang doorbell.
Maximillian let out a groan.
"Holy shit," lapit ng lalaki sa pinto para pagbuksan si Sonny.
"I'll behave, don't worry!" Hannah hollered to relieve him that
everything will be fine.
.
.
TUMAAS ang kilay ni Sonny sa narinig.
I'll behave, don't worry!
At bumungad sa kanya sa pinto si Maximillian, seryoso lamang kung
makatingin ang asul nitong mga mata at tila ayaw na magpaligoy-ligoy pa. He had
always been an eye-candy— hard and sleek when freshly showered. Nang-iimbita ang
presko nitong amoy na sumuksok siya sa katawan nito at bigyan ng init ang balat ng
lalaki na lumamig dahil sa tubig na pinaligo.
Bumagsak ang magulo nitong dark blonde na buhok, lumapat ang ilang
hibla sa frame ng gwapo nitong mukha.
"Come in," tabi nito para padaanin siya.
She confidently stepped in. Mabilis na nahagilap ng kanyang paningin
ang dining area dahil wala namang partition o pader na pumapagitan roon at sa
salas. Natigilan siya nang makita ang isang dalaga na naka-shorts at maluwag na
shirt.
"That's Hannah," Maximillian breathed out.
Lumipat ang mga mata niya sa lalaki, patuloy pa rin ang kamay nito sa
pagpunas ng tuwalay sa basang buhok. There were still droplets of water on his
skin... on his bare chest...
Then at Hannah—
Hinila na siya ng lalaki kaya naputol ang tingin niya sa babae.
"Don't mind her. Take a seat. I'll just get your pouch."
Natulala na lamang siya sa kawalan. Bakit parang ang sama-sama ng
pakiramdam niya? Bakit hindi maganda ang imahe na pumapasok sa kanyang isip base sa
mga nakikita? She could not even appreciate the sleek interior of Maximillian's
penthouse, dominated by shades of black.
"Hi," upo ni Hannah sa upuan katapat niya.
Sondra snapped out of her thoughts and awkwardly smiled at her.
Pakiramdam niya ay unti-unti siyang nadudurog sa harapan ng dalagang nakatitig
ngayon sa kanya. Lalo niya tuloy ayaw tanggalin ang suot na sunglasses. Bahagyang
inihilig nito ang ulo, komportable pa na nag-de-cuatro na para bang pagma-may-ari
nito ang tinitirahan ni Maximillian. No... maybe she was just like that because she
was a careless teenager.
Intern daw ito, 'di ba, sabi ni Yrina?
She so young!
Pero kung siya nga pinatulan ni Maximillian nang walang anumang
attachments... ito pa kaya na bata pa at madaling bolahin? And to think that
Maximillian seemingly turn everything he touches to gold...
"I'm Hannah," panimula nito, tila may pagka-inosente.
"Nice to meet you," hugot niya ng malalim na paghinga para lamang
lumabas iyon ng walang panginginig sa kanyang boses.
"Hannah—" Maximillian called her in a warning tone.
"I'll behave, okay?" natatawang tayo nito.
"Doon ka nga sa kwarto," malamig nitong utos. "Sondra and I have to
talk about something that you shouldn't—"
Mabilis siyang tumayo at hinablot mula sa binata ang pouch niya na dala
nito.
"I came here for this," pakita niya sa pouch. "And not to talk to you,
Maximillian."
 Tumalikod na siya at pinasya na umalis habang may dignidad pa siyang
natitira para sa sarili. Walang ingat na hinila niya pasara ang pinto, mabigat ang
mga hakbang kaya nakakabasag sa katahimikan ng hallway ang pitik ng heels ng
kanyang sapatos.
.
.
"HANNAH!" angil ni Maximillian sa babae na pupuslit pa sana sa dining room para
kunin ang naiwan doon na sling bag.
Nakuha pa nitong mag-tiptoe para makapuslit. Dahan-dahan nitong
nilingon ang lalaki.
"Bakit mo siya kinausap? Ano ang sinabi mo?"
Her round eyes grew bigger. "Nothing, okay? Chill! Chill, yow!"
"Nothing? She's so upset!"
"Baka upset siya sa abs mo," nakuha pa nitong mang-alaska saka sinundan
iyon ng tawa.
Alam ni Maximillian na tumatawa lang ito para pagaanin ang sitwasyon.
"Pinapaalis ka kasi kanina pa, nangaldero ka pa rito! Now, Sondra will
question why we're together, Hannah. And she will question some more kapag may
sinabi ka na kahit ano sa kanya, that's why I am fucking hoping that you did not
say anything questionable!"
Napalabi lang ito, medyo na-guilty pero naroon pa rin ang tila
pagkapilya nito. Kita iyon sa tila hindi kumbinsidong paniningkit ng mga mata nito
pagkaraka-raka.
"Hindi ko pa naman sinasabi sa kanya na magkapatid kami," nakangusong
maktol nito.    
.
.
***
AN
To follow ang third update ko for today! ;) I will just have dinner muna ...
waaaahhhh hahaha <3 <3 <3
Love,
ANAxoxo

[ 25 ChapterTwentyFour ]
-------------------------------

MAXIMILLIAN picked up his cellphone expecting a call from Sondra. He just let out a
breath upon reading Yrina's caller ID. Sinagot na lang niya ito.
"Hello?"
Hi, Max. Good morning, may paglalambing nitong bati.
"Morning," sandal niya ng ulo sa ibabaw ng backrest ng itim na leather
seat sa salas. "What is it, Yrina?"
I prepared a cheesecake for you.
Lumukot ang mukha niya. "Look, Yrina. I can't come there right now. And
you should now, I don't really like sweets—"
Don't worry, I am already here, waiting for the elevator.
He stifled his groan. Fuck, isip niya bago binalikan ang kausap sa
cellphone. "Fine. I'll wait for you here."
See you!
Buntong-hininga lang ang nagawa niya bago binaba ang cellphone at
nilapag sa bakanteng espasyo sa tabi niya. Siya namang sulpot ni Hannah mula sa
banyo sa may kusina.
"Thank you pala, Max!" ayos nito sa pagkakasukbit ng sling bag.
Nakigamit kasi ito ng banyo at ngayon ay paalis na ang dalaga.
"Lumakad ka na," masahe ng mga daliri niya sa pagitan ng mga mata. "Si
Yrina naman ang pupunta rito."
Pumito ito. "Wow, ang daming chicks. Opo. Ba-bye-yoooo!" talon nito
papunta sa pinto at mabilis na lumabas na.
"Ang kulit-kulit," tayo na niya para kumuha ng susuoting shirt sa
sariling kwarto.
THE ELEVATOR doors opened. Pag-angat ni Sondra ng tingin nagtitimpi na nilunok niya
ang mannunulas sana na mura. She faked a smile.
"Sonny!" masiglang ngiti sa kanya ni Yrina.
Naiinis siya kay Yrina dahil mapapangasawa ito ni Maximillian, pero
nagi-guilty naman siya sa tuwing makikita ang masaya nitong ngiti para sa kanya.
Para bang napaka-inosente nito at mahinhin pa, kita naman din sa kung paano ito
manamit.
May dalang cake box ang dalaga na maayos na nakasabit sa kanang balikat
nito ang kinulot na buhok. Nakasuot ng puting dress si Yrina na may turtle neck na
disenyo na gawa sa lace.
"Hello!" patuloy nito sa pagbati habang humahakbang siya palabas ng
elevator. "Let me take a guess, you talked to Max!"
"Well, yeah," walang mababakas na sigla sa boses niya.
"Sabi na nga ba—" napapitlag si Sondra sa biglang paghaplos ng kamay
nito sa braso niya. Yrina giggled. "Oops. Sorry to shock you there."
Her smile became more awkward.
"Thank you," patuloy ni Yrina. "Before he's not letting me go to his
place, now, he's letting me bring this cheesecake to him!" angat nito sa kahon.
"Great," was her bitter reply. "I hope you don't mind having someone
else's company."
Lalagpasan na sana niya ito pero hindi nakaligtas sa kanyang pandinig
ang tanong ng babae.
"What do you mean?"
Inayos lang ni Sondra ang pagkakasuot ng sunglasses, then she looked at
Yrina over her shoulders.
"Si Hannah," kasunod niyon ang pagtaas ng sulok ng kanyang labi.
"Ciao."
Pagkatalikod, tila nasa alapaap si Sondra habang naglalakad. Panigurado
na mas mawiwindang si Maximillian kapag nagkita si Yrina at Hannah.
Lumapad ang pagkakangisi ng mapula niyang mga labi.
Sa kanyang paglayo, sinundan siya ng tingin ng natigilan na si Yrina.
Bakas ang pagkabahala sa maamo nitong mukha. Sumara na ang pinto ng elevator kaya
muli itong pumindot sa up button nang mula sa kabila ay may lumabas na dalaga na
may sling bag.
Nagtama ang tingin nila at hindi maipaliwanag ni Yrina ang pagguhit ng
takot sa dibdib nang makilala na si Hannah nga iyon. Na iyon mismo 'yung babae na
nakita niyang niyaya ni Maximillian na mag-lunch noon sa Goldex.
Kahit si Hannah ay nanlaki ang mga mata nang makita siya. Lumabas ang
nerbyos nitong tawa bago dahan-dahang umatras. Umikot ito at kumaripas ng takbo
patungo sa kabilang hallway. Malamang na ibang exit ang pupuntahan nila palabas ng
gusali.
.
.
SUMAKAY na si Sondra sa sasakyan at ang cellphone ang inunang kunin mula sa pouch.
She immediately called Stacey's number.
Sonny, hi! masiglang bati ng kaibigan sa kabilang linya.
Napuna niya na tila sobra-sobra ang good mood ng kaibigan kaya iyon
muna ang inuna.
"Wow, someone sounds so happy," aniya rito.
Yeah! Guess where I am?
"Hmm..." pinilit niya pakinggan ang ingay sa background ng kaibigan
bago sumagot. "It's too quiet there. You're in your room, I bet."
Tumawa ito. Oh, yes. My clothes are scattered everywhere! At nagkwento
na ito. I know it's not an official date, but it's Renante who asked me out so—
"Renante?" naalarma siya. "Sino daw ang kasama ninyo?"
Just the two of us, hindi man ito nagtititili, dama ni Sondra ang kilig
na nakakalakip sa boses nito. He said he wants to consult me about something. So,
here, I am having a hard time choosing what to wear—
Kinabahan siya. Consult tungkol saan? Hindi pa naman siguro ipapaalam
dito ni Renante ang tungkol sa engagement nila, 'di ba?
"Ano'ng oras daw?" kunwari ay kampante pa rin siya habang kausap ang
kaibigan. "I really, really want to see you today din kasi. That's why I really
called."
Wow, how come I am so in demand today? Stacey giggled. Well, I'll meet
Renante this evening pa naman.
May oras pa siya. Sondra secretly sighed in relief. "Great. Let's have
some coffee this afternoon, yes? I just have something really, really important to
say."
Para kung tumutol ka man, Stacey, ma-confront mo na si Renante kapag
nagkita kayo mamayang gabi, nag-space out na siya dahil sa nangibabaw na pag-
aalala. Mas mabuti na sa akin mo mismo malaman kaysa kay Renante pa.
Hey, Sonny, putol ni Stacey sa kanyang pag-iisip. Natahimik ka na?
Mukhang serious nga iyan. Let's meet then. I just hope it's about Maximillian. Alam
mo naman ang isasagot ko sa iyo, I don't like him for you.
"It's not about him. Just meet me. Text ko na lang sa iyo 'yung
details, okay? Para hindi mo malimutan."
Tumawa lang ang kaibigan. Pakiramdam niya ay parang mga kutsilyo ang
tawa nito na binabato ang puso niya hanggang sa mag-crack. Nalulungkot kasi siya
sa isipin na mawawala ang ganoon kasaya nitong pagtawa dahil sa ibabalita niya
mamaya rito.
Oo na. See you, bitch!
Matamlay lang ang kanyang naging pagtawa. "Yes, bitch. See you, girl."
Pagkauwi ng mansyon, doon na panay ang pabalik-balik ni Sondra sa
poolside. Naglakad-lakad lang siya, yakap ang cellphone habang nag-iisip ng
magandang approach kay Stacey.
"Magpapa-annul din naman kami, eh, Stacey," practice niya.
Napahinto si Sondra at umiling-iling.
She bit her lower lip and walked back. Nai-imagine niya ang pagrehistro
ng galit sa mukha ng kaibigan, ang mataray nitong boses at talim ng mga mata.
Akala ko ba ayaw mo? Bakit ka nag-make ng decision na ituloy ninyo iyan
ni Renante? nai-imagine na niyang isasagot sa kanya ng kaibigan.
Inangat ni Sondra ang cellphone na hawak ng dalawang kamay. Nilapat
niya ang itaas ng phone sa kanyang baba.
"My goodness." Nanghihina na tinungo na lang niya ang hammock bed na
nasa maliit na kubo sa bakuran na iyon. Nakahiga na lang siya at nagpakawala ng
malalim na buntong-hininga.
Stacey... huwag ka sana magalit sa akin. Kahit ako, hindi alam kung
paano malulusutan ito dahil pumayag na rin si Renante kina Dad... May punto rin
siya kung bakit gusto niya gawin iyon. Gusto niya akong maalis sa anino ni Dad...
at ni Millian. I would like that too... I would like to have no more reason to let
them meddle with how I want to live my life.
Dumapo ang kanyang kamay sa dibdib, sa bandang puso.
Do I really don't want Millian to meddle with my life anymore?
Nakaramdam na naman siya ng pagkadurog nang maalala ang hitsura ng
lalaki habang solo nito si Hannah sa penthouse nito nung pinuntahan niya ito.
Tapos, nakita pa niya si Yrina.
"Nagkasabunutan kaya roon?" nguso niya. "Sayang, hindi ko napanood."
Napailing-iling siya. Bad Sondra! You're so bad!
At sumeryoso na siya ulit. Focus, Sondra. Focus ka kay Stacey.
Wait. Hope brightened her face. Stacey can actually help me with this.
Ngumiti siya.
Kailangan ko siyang mapaamin kay Renante!
.
.
***
.
.
"HEY," Yrina turned to him. "Hindi mo na ginalaw iyang cake. Hindi mo ba gusto? Is
the cream cheese a little too thick?"
Bored na binalik ni Maximillian ang mga mata sa slice ng cheesecake na
nasa platito niya. Isang kutsara lang bawas niyon sa dulo. It looked delicious with
hard graham base, white soft cream cheese drizzled with blueberry.
"It tastes good," walang pambobola iyon na komento niya sa babae na
nakaupo sa kabilang dulo ng dining table. "It's just sweet. I had enough sweets
today."
Napayuko na lang ang dalaga at inubos na ang huling kutsara ng
cheesecake na nasa platito nito. Dahil sa pagkain ay natahimik ito. Umiwas na lang
siya ng tingin sa babae, sumimple ng sulyap sa nakapatong niyang cellphone katabi
ng braso. Nagtataka siya na hindi pa rin siya tinatawagan ni Sondra.
"Kanina pala," usap na naman nito sa kanya, "I saw Sonny."
"Really," tutok niya ng tingin sa babae. "How is she? Is she upset?"
"I don't think so," baba ulit ng mga mata nito, tila laging nahihiya sa
kanya makipag-eye contact. "She even smiled at me. And she also mentioned that you
are here with Hannah."
"Oh," tumaas ang sulok ng kanyang labi. He did not see any importance
for Sondra to tell Yrina about Hannah, unless... Nagbaba na siya ng tingin. "Is
that all?"
"And I saw Hannah," tingin ng mga mata nito sa kanya, na tila ba
nagpapaawa. "Why is she here?"
"I don't know," he shrugged. "Baka may unit din siya rito. Most of the
rich college students reside in this building too, you know."
"Magkasama raw kayo."
"At naniwala ka naman kay Sondra?"
"Bakit naman niya sasabihin iyon sa akin kung hindi totoo?"
"I know you're too sheltered," simpatya ang nasa kanyang tinig, mapang-
unawa ang mga mata. "But it should be common sense to you that people lie, Yrina."
"Why would Sondra do that to me?"
"She's just upset with me," sandal lang niya sa kinauupuan. "She wanted
us to argue."
Natahimik lang ito.
"So, please, Yrina, stop using Sondra to get on my good side. You
clearly know our status, right? Ikakasal lang tayo for business purposes. We don't
have to pretend to each other."
"Ikaw lang naman ang nagpapanggap sa ating dalawa, Max," naluluha
nitong angat ng tingin sa kanya. Her hand formed into fists, gripping on her knees
as she tried to control her emotions. "I think it is already clear to you that I
like you. That I really, really want you so bad."
"Well, I don't. And I am letting you know because I respect you, kaya
hindi kita kayang lokohin," at mabilis sa alas-kwatro na dinampot niya ang
cellphone nang makita ang pag-ilaw niyon.
Hindi niya napigilan ang mapangisi nang makita ang pangalan ni Sondra.
"Oh, Sonny," sagot niya sa tawag, "Hi."
Hayop ka! Walanghiya ka! tili nito sa kanya. Where are my pills!?
Bwisit ka!
"I am really going to return them to you, may itatanong lang ako about
them," iwan niya sa kinauupuan para makausap ng mas pribado si Sondra. "Because I
am deeply concerned about the side-effects. Last night, I saw on the internet that
they can cause cysts, breakouts etcetera... but you pulled an attitude and just
left."
Napaka-pakialamero mo! I hate you! Bring them here! Ibalik mo!
"I just want to specify why you need to use these—" natigilan siya nang
marinig ang pagdaing ni Sondra.
It was hard to fake that kind of tortured pain. Bumaha ang larawan ng
dalaga na namimilipit sa sakit.
 "Sonny," nag-aalala niyang tawag dito. "What happened?"
Naputol ang tawag.
"What happened?" silip sa kanya ni Yrina na sumunod na pala sa kusina.
He called the telephone of the Hawthorne mansion. Matagal bago may
nakasagot doon.
"Hello!" nag-aalalang bungad niya nang may sumagot na. "What happened
to Sondra?"
Sir... namimilipit siya sa sakin. Umatake na naman yata 'yung sakit
niya.
"Ano'ng sakit?"
Sa puson, Sir.
He took some time to digest what he just heard. Maximillian instantly
knew that he fucked up big time.
"I'll be there, make sure she'll be comfortable. Call a doctor. Do
everything," anas niya at malalaki ang mga hakbang papunta sa kwarto.
"Max," habol sa kanya ni Yrina na naguguluhan.
"Put that cake in the fridge," walang lingon niyang sagot. "Then go
home. Sondra needs me."
Pumasok na siya sa kwarto para kunin ang wallet at mga susi.
.
.
***
AN
Here's the third UD for today!
Pero baka madagdagan pa kasi nasa mood ako magsulat-sulat pa ;)
Pwede niyo hintayin or basahin na lang bukas. I am typing on the spot, so it may
take me some time to post the following chapter.
Thank you :* 
Love,
ANAxoxo

[ 26 ChapterTwentyFive ]
-------------------------------

NASA SASAKYAN na si Maximillian, naka-loudspeaker ang cellphone na nasa dashboard

habang pinapakinggan ang katulong na nasa kabilang-linya.
Cramps ang sabi ni Ma'am, eh, sagot nito sa tanong niya. Menstrual
cramps.
"Okay, thanks," aniya.
Menstrual cramps. Oh, right. Girl thing, nag-aalala niyang isip habang
halos paliparin na ang sasakyan marating lang ang Hawthorne mansion.
"How is she?"
Nakatulog na po, Sir.
At nang marating ni Maximillian ang bahay nila Sondra ay tulog pa rin
ito. Gayunpaman, gusot pa rin ang mukha nito na tila ba may iniinda pa ring sakit.
She slightly curled on her bed. Nakakumot ito ng makapal pero ang sabi ni Yaya Fely
ay may hot pack na nakalapat sa puson ng dalaga.
Nang iwanan na siya ng mga katulong ay pumuwesto na ng upo si
Maximillian sa gilid ng kama nito at nagsimula mag-search sa internet sa dala
nitong cellphone. He typed in Menstrual Cramps and he got the answers he needed.
Nahagip ng mga article tungkol doon na isa ang mga birth control pills sa
nakakatulong para maiwasan ang cramps na iyon o ma-relieve ang ganoong klase ng
pananakit tuwing dinadatnan ang isang babae.
Nasapo na lang niya ang noo, naiinis sa sarili.
"Hindi ko talaga siya masisisi sa mga pinagsasasabi niya kanina,"
bulong niya sa sarili bago sinilip ang hot pack na nakalapat sa puson ng dalaga. He
just checked it it was still warm enough.
Medyo lumamig na kaya inalis niya iyon. Nag-iwan ng thermos si Yaya
Fely kaya sinalinan niya ulit iyon ng mainit na tubig matapos itapos ang lumamig na
laman niyon sa banyo.
Maingat na nilapat niya ulit ang hot pack sa puson nito, pero napangiwi
ang dalaga tila nanibago dahil mas mainit na ito. She turned and lifted her head.
Tumingin muna ito sa hot pack na nasa puson at maingat na pinosisyon iyon ng
maayos. Lalong gumusot ang mukha nito nang malingunan siya.
"Ano'ng ginagawa mo rito?" inis nitong tanong, magaspang ang boses na
para bang napaos.
"I brought your pills here," nalulungkot niyang saad ngunit mas pinili
na manatiling seryoso na lang ang mukha. "I don't know about this. I'm sorry."
"What if I died dahil sa sobra mong pakikialam sa akin?" basag ng boses
nito.
"I won't do it again," pangako niya na para bang masakit pakinggan,
pero dapat niya panindigan.
Kahit naman kasi siya sobrang natakot sa pagdaing kanina ng dalaga sa
phone. Pakiramdam din niya ay mamamatay na ito kahit na exaggerated lang pala ang
naging takbo ng isip niya dala ng pagpa-panic.
It had always been that way. Everything intensifies when it concerns
Sondra— all the good feelings, and even the negatives like worries and fears. They
felt stronger when Sondra was the cause of them all for him to feel.
Kinapa ni Sondra ang kumot, tumayo si Maximillian at nagkusa na kumutan
ito. Hinilig ni Sondra ang ulo para humarap sa ibang direksyon.
"Are you hungry?" tanong niya sa dalaga.
"No," tipid nitong sagot.
"Please, hear me out. I am just worried about those pills. They cause a
lot of bad side effects. I even found out in the internet that gays use it to look
more feminine so I don't feel good about those pills you're taking so—"
"Can't you just accept the fact na alam ko kung ano ang ginagawa ko?"
marahas nitong sagot, hindi pa rin nakatingin sa kanya.
"That's why I am sorry about what happened," maamo niyang sagot. Wala
naman kasing use na makipagtalo pa siya kay Sondra, siya naman kasi ang nagkamali.
"I don't know about this condition of yours too."
"When I turned sixteen," kwento nito, "hindi ka na dito noon nakatira
nung una akong nagkaroon ng menstruation. The pain was intense every month. Hindi
ako makabangon sa higaan. At first, they thought it's endometriosis. It's a serious
case. Pero hindi naman daw ganoon, kaya hindi ko kailangan ng anumang surgery. I
was recommended to try some lifestyle changes, pero may ilan na hindi compatible sa
sched ko ng pag-aaral at pagmo-model, kaya napunta kami sa birth control pills.
It's good for me and convenient, hindi ako nagkaka-pimples at walang hassle na
menstrual cramps, which is good especially for my modeling career. I also got
bigger boobs, unusual for my age, Mom said... a side effect, maybe."
He nodded in understanding.
"It was around 2006. Kami lang ni Mom ang may alam dahil iba ang tingin
ng ibang tao kapag nagamit ka ng BCP. Nowadays, mas open na ang isip ng mga tao
about it, but I just chose to be careful about it kasi baka kung ano ang i-issue sa
akin. Sila Yaya ang pinagbibili ko ng pills kapag paubos na."
"I see," tango niya muli.
"I got these fucking cramps because I skipped days before and also
today. Lalo na nung nasa Zambales tayo."
He felt hurt. "Because you tried to keep it a secret from me."
"Of course," she muttered. "Kasi tingnan mo ang ginawa mo, 'di ba? You
jumped to conclusions. Kayong mga lalaki, kung anu-ano ang iniisip. When it comes
to sex matters, everything is more complicated sa parte naming mga babae."
"But if you told me about this earlier on, I won't make assumptions,
Sondra."
"You still have no right na makialam sa mga gamot ko."
"I accept my part of the blame..." yuko lang niya. "And I am sorry," he
sighed. "I just hope that you don't keep these things a secret from me. There is
nothing wrong for a woman to openly speak up about her sexual health. It's your
right and you should not feel embarrassed or be afraid kung ano ang iisipin ko.
I'll understand."
Hindi na ito umimik.
"I bought some ice cream on my way here. And some sweet pastries. Baka
nagke-crave ka."
Lingid sa kaalaman niya ang pigil na ngiti ni Sondra. She just curled.
Iniipit kasi nito ang puson na nalalapatan ng hot pack na hawak nito dahil
nakatagilid ang dalaga ng higa. Tinago nito ang mukha sa unan.
"I just want some sleep."
"Just sleep," puwesto niya sa likuran ng dalaga. "Ako na ang bahala sa
hot pack mo."
Wala na siyang narinig pa mula rito. Maximillian turned on his
cellphone again and researched random stuff online. Ganoon nga yata kapag tumatanda
na, nahihilig mag-explore-explore sa internet.
"Millian.." narinig niyang tawag ng dalaga paglipas ng ilang minuto.
"What is it?" alertong silip niya rito.
Her eyes were still closed. Napatitig lang siya rito. Mas payapa na ito
tingnan. Hinawi niya ang ilang hibla ng buhok na tumabing sa maganda nitong mukha.
Habang nakatitig, may naisip siya. Inangat niya ang parte ng kumot sa bandang
likuran nito. He just checked for blood leaks.
.
.
***
.
.
HINDI na tumuloy pa si Stacey sa café. Matapos kasi niya tawag-tawagan si Sondra ay
si Maximillian ang nakasagot. May menstrual cramps daw ang kaibigan niya at hirap
bumangon kaya naman hinanda na lang ni Stacey ang sarili para sa pakikipagkita kay
Renante.
It was unusual for Sondra to have problems like that, kaya baka seryoso
nga at hindi na nangulit pa si Stacey kahit na kadalasan ay hindi siya kumbinsido
kay Maximillian. Ang una niyang naiisip kasi kapag ito ang nakakausap, ay
kumokontra lang para pairalin ang pagiging irrationally strict kay Sondra.
She excitedly arrived thirty minutes earlier than agreed. Kinabahan
tuloy si Stacey at pinasya na sa ladies' room muna pumunta. Sinipat niya ang
sarili, maingat na tsinek ang suot na pink na dress na may v-neckline na nag-
emphasize sa magandang hubog ng kanyang dibdib. Hanggang kalahati ng kanyang mga
hita ang tabas ng palda niyon. She ironed her short hair making it look sexy, black
and sleek. Muli siyang nag-retouch, tila hindi kuntento sa maganda nang pagkaka-
ayos ng make-up. Nakailang side to side pa siya sa harapan ng salamin bago ngumiti.
Stacey was truly stunning, with strong femme fatale features. Siya nga
lang ang walang confidence pagdating doon dahil nahahalata naman niya na si Sondra
ang type ni Renante. Her heart skipped at the very thought of him.
Nonsense. Sonny doesn't like Renante, so I still have a chance.
She shoved in a deep breath and excitedly checked her rose-gold
wristwatch that matched the pinkness of her dress with black outline details.
Naisipan niya na lumabas ng banyo mga ten minutes lagpas ng oras na
napag-usapan nila ni Renante, para hindi nito isipin na masyado siyang excited na
makita ang lalaki. She did exactly that and sexily proceeded to the restaurant
proper.
Hinanap ng kanyang paningin si Renante at natanaw na nakaupo na ito sa
isa sa mga table katabi ng glass wall kung saan tanaw na tanaw ang nagkikislapang
mga ilaw ng siyudad. Napapaypay si Stacey ng kamay sa sarili.
This is it. Relax. Just do what you normally do.
At heto na, dumeretso na siya ng lakad. Pakiramdam niya ay ang lakas ng
dating niya dahil hindi pa siya ganoon kalapit ay napalingon na ang binata sa
kanyang direksyon. Her heart sunk a little, kasi wala man lang siya nakitang pag
sigla sa kalmante nitong mukha.
Tumayo ito nang makalapit na siya sa mesa at bumeso bago siya pinaghila
ng upuan.
Pigil ni Stacey ang kinikilig at nangungulit na pag ngiti habang
maingat na nitong tinutulak pasulong ang kanyang upuan. Renante immediately
occupied his seat after that.
Her eyes scanned his very feature— calm and matured. Nakasuot ito ng
dark blue na button-down polo. Naka-three-fourths ang sleeves. His hair was neatly
swept on one side. Ang iba ay nagmumukhang makaluma sa ganoong hairstyle, pero
hindi si Renante. He looked gorgeously prim and proper, the type of man a bad girl
would challenge herself to unleash his wild side.
"Good evening," bati niya rito dahil hindi man lang umimik ang lalaki.
Tumitig lang ito sa kanya.
"Good evening," he smoothly replied. "Thank you for coming."
"Wala naman akong lakad today," sagot niya rito. "I am also curious why
it's only me you want to see. I thought at first that this will be a group night-
out so—"
Pinigilan na ni Stacey ang pagiging matabil. Baka maguluhan pa sa kanya
si Renante.
He just chuckled lightly. "I have some news for you," masayang gagap
nito sa kanyang kamay na nakalapag lang sa gilid ng table. Halos mapapiksi siya sa
pagdampi ng palad nito sa kanyang kamay, at tila napiga rin ang puso niya nang
pumisil ang kamay nito sa kanya.
Her expectant eyes met Renante's gaze and loose, charming smile. How
contagious his smile was. Awtomatikong nakingiti na rin ang kanyang mga labi.
"Sondra and I are getting married," basag nito sa kanyang mga ilusyon.
.
.
***AN
Things are getting interesting kaya ganado ako rito hahaha <3 <3 <3
Bukas na lang basahin ang pahabol na chapter. I am planning to write one more kasi,
eh late na. So baka inaantok na kayo hahaha XD
After that chapter, sa Friday na ulit ang update ;)
Thank you sa mga naenjoy yung first 3 chapters ngayong araw. I will visit your
comments kapag wala nang tina-type or activities :* Thank you and enjoy reading!
Love,
ANAxoxo

[ 27 ChapterTwentySix ]
-------------------------------

SONDRA sat on the bed hammock inside the hut where she could view the swimming
pool. Malinaw na asul ang tubig, kumikislap sa ilalim ng araw habang umiinom siya
ng orange juice. She was enjoying a sandwich when Yaya Fely came. Lumapit ito sa
kanya.
"Hija," abot ng matanda sa kanya ng isang envelope. "Galing kay Ma'am
Yrina, pinabibigay sa atin."
Nilihim niya ang kaba at inabot iyon ng isang kamay.
"Where is she?"
"Umalis na. Ang sabi ng guard, dumaan lang daw para ibigay iyan sa
atin."
Weird. Lagi siyang excited na makita ako kapag may chance siya. Siguro
nga nagmamadali siya.
Nilabas ni Sondra ang laman niyon na wedding invitation, tulad ng
inaasahan niya. At nang sipatin ay natanggal na nito ang pangalan niya bilang Maid
of Honor. Pumalit doon ang pangalan ng isang babae na hindi siya pamilyar.
"Tuloy na tuloy na talaga ang kasal ni Sir Maximillian, no?" malumanay
na ngiti ng matanda. Nahihimigan niya ang sincere na saya nito para sa amo. Sa
tingin niya ay wala talaga itong kaide-ideya kung paano umikot ang mundo nila.
Hindi isang selebrasyon ang kasal para sa tulad nila Maximillian, isa
lamang iyon parte ng business deals. Isang negosyo lamang.
Kaya nga may Hannah ito, 'di ba? Kasi hindi nito sineseryoso si Yrina.
Tapos siya...
Hindi niya alam kung ano na siya para rito. He took care of her this
weekend. Pakiramdam niya ay ginawa lang iyon ng lalaki dala ng guilt sa hindi nito
pagbabalik sa mga pills niya at pakikialam sa mga iyon. Ngayong Lunes na, bumalik
na ito sa normal na takbo ng buhay. He was probably busy with his international
companies.
"Oo nga," sa wakas ay sagot niya rito at nag-gesture siya na tabihan
siya ng matanda sa hammock. Inabot niya rito ang card. "I don't think I will
attend, Nanay Fely."
"Oh, bakit naman?" nag-alala ito. "Sigurado ako na ikaw ang unang-unang
hahanapin doon ni Sir Maximillian, hija."
Napayuko na lang siya at sumimsim ng orange juice. She stuffed her
mouth with the rest of the sandwich. Iyon ay para matantya niya ang mga sasabihin.
Ayaw naman niya kasing magkaroon ng ideya si Yaya Fely tungkol sa tunay niyang
nararamdaman tungkol sa kasal ni Maximillian.
"May... May photoshoot ako, eh," pagdadahilan na lang niya sa matanda.
"Sinabi ko na rin naman kay Yrina. Gusto nga niyang ibahin 'yung date ng kasal para
makarating ako, kaya lang, ang pangit naman 'di ba, na ako pa ang iko-consider nila
eh, sila naman ni Maximillian ang ikakasal."
"Kung sabagay," tango-tango nito. "Sayang naman at hindi ka
makakarating. Mukhang engrande ito. Tingnan mo naman itong card. May bato-bato
pa..."
"Si Millian pa, he makes sure everything will be grand. Ganoon siya ka
ma-effort."
"Sinabi mo pa, hija. Mas lalo na sa iyo. Nakita mo naman nitong
nakaraan, parang mababaliw dahil sa pananakit ng puson mo," maunawain nitong ngiti
pero tila may kung anong panunukso sa pagsulyap ng matanda sa kanya.
"May kasalanan kasi siya sa akin," mataray na niyang depensa pero sanay
na roon si Yaya Fely kaya napapangiti na lang ito.
"Sige, hija babalik na ako sa trabaho ko," tayo na nito pagkatapos
magpaalam.
Tumayo na rin siya, bitbit ang platito at tall glass. "May ice cream pa
ba sa ref?" sunod niya kay Yaya Fely.
"Marami pa, hija," natutuwa nitong sagot. Masaya lang ang matanda dahil
okay-okay na siya.
.
.
***
.
.
YRINA sat on the restaurant and waited for Maximillian. Excited ito dahil inimbita
ng lalaki mag-lunch na siyang hindi naman nito ugaling gawin. Siguro naman ay aware
na ito sa dapat i-akto dahil nagbigay na sila ng mga wedding invitations para sa
kanilang kasal sa susunod na buwan.
Sa pagsulpot ng binata, napangiti siya sa kakisigan nito. Seryoso ang
rehistro ng emosyon sa mukha kaya nakaramdam si Yrina ng pag-aalala.
"Hi," malumanay nitong bati.
"I got my copy of this," angat nito sa wedding invitation. "Bakit wala
rito si Sondra?"
Oh. That.
"I thought she already told you she is not attending."
Naningkit ang mga mata nito sa babae. "Why not?"

Mukhang totoo nga ang sinabi ni Maximillian nitong nakaraan. Nagsisinungaling lang
dito si Sondra. Unti-unti na tuloy itong nawawalan ng kumpiyansa sa babae. She was
starting to have a bad feeling about Sondra. Pinagtatagni-tani ni Yrina ang mga
okasyon na nakakasalamuhasi Sondra. Mula sa klase ng mga pagsagot nito na tila may
panlalamig, hanggang sa nasalubong ito sa gusali kung saan nakatira si
Maximillian...
Ang kakaibang mga kilos ng mga lalaki kapag si Sondra na ang napag-
uusapan.
She did not want to entertain that thought. Halos magkapatid na ang mga
ito, 'di ba? Kung tutuusin ay ampon ni Samuel Hawthorne si Maximillian. Hindi
pwedeng...
"Yrina," tila nasaid na ang pasensya ng lalaki, "stop spacing out and
answer me," he gritted.
Tinatagan ng babae ang sarili. Bahagyang nagtaas-noo. Sawang-sawa na
ito sa ganito. Sawa na si Yrina sa pakiramdam na tagasalo ng bad mood ng lalaki. Na
kahit kailan ay wala itong nagagawa na maa-appreciate nito.
A person comes to a point they feel that it was getting too much. That
it was high time to stand up and fight.
It suddenly dawned on Yrina.
"I showed her the first sample of the invitation cards," sagot niya
rito, "to inform her that she will be the Maid of Honor. Pero ayaw niya dahil may
photoshoot daw siya sa wedding date mismo. I tried to compromise with her, pero
bakit nga naman idedepende natin ang sched ng kasal natin sa availability ni
Sondra, Maximillian?"
Nagdilim lang ang anyo nito. "Just answer my question, Yrina," he
growled lowly. "There is no need to pull an attitude."
Tila pahampas na nilapag nito ang wedding invitation sa mesa at naiwan
doon ng mag-isa ang dalaga. And for the first time, Yrina managed to strongly pull
back her tears.
Tears out of rage.
.
.
***
.
.
NAKAKAILANG tawag na si Sondra sa cellphone ni Stacey pero hindi lagi nasasagot.
Napanguso na lang siya at nilapag ang cellphone sa tabi habang nakahiga siya sa
hammock. She was enjoying the fresh afternoon air from the tall trees around their
yard. Kalmante ang mood ng paligid, tipikal na nakakatamad na hapon at tunaw na ang
natitirang ice cream sa baso sa mesa kalapit ng hammock kaya naman hindi na iyon
ginalaw pa ni Sondra.
"Why is she not answering any of my calls?" tulala niya sa kisame ng
kubo bago dumapa ng higa. Tsinek niya ulit ang cellphone. "Bakit ang tagal-tagal ng
Friday? Para may magawa na ako."
She let out a prffft.
Sa Biyernes kasi ay may dadaluhan siya na party ng sikat na fashion
designer na si Ruiji Vernade. Kilala ito hindi lang sa Pilipinas kundi
internationally. Last year lang nagsimulang mamayagpag sa ibang bansa ang mga
designs nito na nirampa rin ng ilang mga modelo nung New York Fashion Week. Isa
siya sa naging unang mga modelo ng designs nito kaya hindi nakalimutan na imbitahan
siya.
She would be also glad to meet him now. Sondra was looking forward for
new opportunities from Ruiji too.
Hindi na naman siya nag-abala rin na maghanda para sa party. After all,
smart casual naman ang attire. She could simply put on one of her dazzling dresses
then go there.
Nababagot lang siguro siya dahil parang ang daming nagaganap sa buhay
ng mga kaibigan niya. Fritzie was still on fire in the modeling industry. Si Kylie
naman ay tatahi-tahimik pero nagkakaroon na ngayon ng interes sa pagdi-digital art.
Si Cynthia at Vernon naman ay bukod sa sariling mga career ay abala sa isa't isa.
Kapag mga couples talaga sa barkadahan, sila ang pinakamahirap na mahagilap na kaya
understood na iyon ni Sondra. Tapos itong si Stacey, hindi siya sinasagot.
"Si Renante kaya?" hanap niya sa numero ng binata sa cellphone nang
matigilan siya. Sinubsob ni Sondra ang mukha at nagpakawala ng tili. She lifted her
head up. "Of course, he's busy with their company!"
Tumihaya na lang siya. "My goodness! My! Good! Ness!"
But she could not be mad at her friends for being busy. Nitong nakaraan
kaya siya ang mahirap mahagilap dahil sa dami ng photoshoots tulad nung sa Paris at
'yung para sa Moderna sa Zambales.
"Ma'am," lapit sa kanya ng isa sa mga katulong, "nandito po si Ma'am
Stacey."
Nabuhayan si Sondra ng loob. Alam niya na Monday at baka abala ito sa
jewelry shop nito pero nakakatuwa naman na dumaan dito ang kaibigan. Siguro
namatayan ito ng battery or something kaya hindi nasasagot ang mga tawag niya
kanina. Magi-invite lang naman siya na magkita sila mamayang gabi. At sasabihin na
rin niya rito ang tungkol sa arrangement nila ni Renante.
"OMG!" halos talunin na niya ang hammock. "Kakarating lang niya?"
"Yes, Ma'am. Pero mas nauna si Sir Max."
Kumunot ang noo niya. Kanina pa nandito si Maximillian? Hindi naman
siya nito hinanap, kaya malamang may mga gamit lang na hinanap sa dati nitong
kwarto. O baka may iutos ang tatay niya sa lalaki. Ah, whatever.
Inunahan niya ang katulong na pumasok sa mansyon. Nakatayo si Stacey
nang malapitan niya.
"Hey, Stace!" masigla niyang bati. "Take a seat!"
Stacey turned to face her. Galit ang nasa mga mata ng kaibigan. Tila
nagtitimpi base sa pagkakahigpit ng pagkakakamao ng mga kamay nito.
Nakakatakot isipin pero... ano pa ba ang nagawa niya na posible nitong
ikagalit sa kanya?
Her sad eyes rested on her friend's. "Sinabi na siguro ni Renante sa
iyo..."
"How could you," Stacey spat, pacing closer to her, meeting her hotly
eye to eye. "Kung hindi pa sinabi sa akin ni Renante, hindi mo pa ipapaalam sa
akin?"
"Kaya nga gusto kitang ma-meet nitong nakaraang weekend," kabado niyang
paliwanag ngunit pinatatag ni Sondra ang sarili at pinanidigan na hindi takot dahil
wala naman siyang balak o intensyon na pagtaksilan ang kaibigan sa anumang paraan.
"Sasabihin ko sa iyo at mas gusto ko na harapan natin mapag-usapan—"
Pinigil siya ng paglagapak ng mabigat nitong kamay sa kanyang pisngi.
Sa unang pagkakataon, nag-iba ang akala ni Sondra tungkol sa kaibigan.
Stacey was blunt and fun to be with. Kapag kasama niya ito, wala siyang kailangan
na ikatakot, kahit na ang galit pa mismo ni Maximillian dahil kaya siya nitong
ipagtanggol at ipaglaban.
Ganito siguro ang nararamdaman ng mga tao na kinakalaban ni Stacey para
ipagtanggol o pagtakpan ang mga kaibigan nito. Gumagapang ang takot sa kanilang mga
balat, kumakatok ang nerbyos sa kanilang mga dibdib.
Nanginginig na hinawakan ni Sondra ang nasampal na pisngi na parang
nangangapal na sa pamamanhid.
"You know what I feel for Renante!" she screamed, teary-eyed with rage.
"Pero sumige ka pa rin kahit alam mo na masasaktan ako!"
"Some kind of friend you are," singit ni Maximillian na nakatayo sa
grandstairs na nakasuot ng slack pants na cream colored at tucked in na button-down
short-sleeved shirt na dark blue na may patterns. Naka-ekis ang mga braso nito at
patagilid na nakasandal sa railing niyon habang madilim ang anyo na matalim ang mga
mata kay Stacey.
"Huwag kang makialam! Ang hilig mong makialam!" maangas na balik ng
kanyang kaibigan sa binata.
"Makikialam talaga ako dahil offensive ang mga na-witness ko. Pwede
kitang ipadampot ngayon sa mga pulis dahil sa trespassing dahil sa tingin ko,
dumating ka rito ng walang imbitasyon. Why would Sondra invite you to slap her? At
assault na rin dahil sa pananakit na ginawa mo kay Sondra."
He spoke lowly, yet there was heaviness and emphasis on every word
Maximillian dropped. His authoritativeness clogged the air and seemed to choke
Stacey, leaving her silent.
"Get out or should I forget my manners and do it for you?" he hissed,
making Stacey look at him calculatingly before turning to stomp out of the mansion.
.
.
***
AN
Here we gooo! My final ud for Wednesday! ;)
Nag-enjoy ba kayo hahaha? I think I had typos throughout today's updates. Ewan ko
kung nagsasariling translate na naman si MS Word, hindi pa naman ako inaantok para
maduling eh  T^T hahaha well, sabi nga ni Millian, "I accept my part of the blame"
hahaha XD
So there! Kitakits sa susunod na mga updates sa Friday! :*
Love,
ANAxoxo

[ 28 ChapterTwentySeven ]
-------------------------------

SONDRA was swept by her conflicting emotions. Naguguluhan siya kung uunahin ba ang
pag-kompronta kay Maximillian o hahabulin si Stacey. Nawala kaagad sa paningin ang
kaibigan kaya ang lalaki ang inakyat niya sa hagdan.
"Why did you say those things!" galit niyang tulak sa braso nito para pihitin
paharap sa kanya. "You shouldn't have told her that!"
"Iniingatan kita," marahas nitong wika, naka-ekis pa rin ang mga braso, "tapos
magpapasampal ka lang sa babaeng iyon? One look at her when we first met and I knew
she'll be bad for you, Sondra!"
"It's my fault!" pagtataas niya ng boses. "Kaya may karapatan si Stacey
na magalit ng ganoon sa akin!"
"At saktan ka? Ganoon ba?" gigil nitong titig sa mga mata niya. "Kung
kaibigan ang turing niya sa iyo, kakausapin ka niya ng maayos. Hindi iyong bigla ka
niyang susugurin at sasaktan! Kung kaibigan mo siya, dapat may kaunti siyang tiwala
sa iyo at papakinggan muna niya ang paliwanag mo!"
"Nasaktan 'yung tao, eh," naluluha niyang wika ngunit pinanindigan pa
rin ang pagiging mataray. "Siyempre, hindi siya makakapag-isip ng maayos sa ganoong
condition, Millian."
He untangled his arms and grabbed her arm to pull her close. Sasalagin
sana niya ang isa nitong kamay na umangat pero naunahan na siya nito. Hinablot nito
ang baba niya at pinihit ang muha niya para masipat nito ang nasampal niyang
pisngi.
"Nang dahil lang sa Renante na iyon, namumula ng ganyan ang mukha mo,"
bitaw nito sa kanya at bumaba na ng hagdan.
Nagtaka siya. Dati kasi ay hindi lang ganoon ang inaabot niya kay
Maximillian. At mukhang na-sense nito ang pagtataka niya.
"Remember?" walang lingon nitong wika. "I promised na hindi na ako
makikialam. And I broke it when I saw what Stacey did to you. I don't want to do
that again. So next time learn how to defend yourself. And for now, pull yourself
together on your own. An ice compress will do. You're a model, so you better fix
that before it swells."
At lumabas na ito ng pinto balak kasi ng binata na bumalik na sa
opisina nito dahil hindi nahanap sa office room ng Hawthorne mansion ang kailangan
na mga reference documents.
.
.
"NO, Renante," mariin na wika ni Sondra sa kausap sa kabilang linya. "We are going
to talk right now."
Napangiwi siya nang ilayo ang cold compress sa kanyang pisngi. Nakaupo
ang dalaga sa harap ng salamin ng dresser table sa kanyang silid at inihilig ang
mukha para i-tsek ang pamumula ng kanyang pisngi. Hindi niya inakala na ganoon pala
kabigat ang kamay ng kaibigan. She began to feel bothered what she would look like
on Friday. Huwag sana magdilang-anghel si Maximillian tungkol sa pamamaga.
Sonny, I am always glad to see you, but I have a lunch meeting today.
Tapos, deretso balik na ako sa office n'un—
"Bakit ba kasi pinapangunahan mo ako? At hindi mo man lang ako ini-
inform na sasabihin mo kay Stacey ang tungkol sa arrangement natin? Don't tell me
pati sila Kylie alam na!"
Parang takot na takot kang malaman nila na ikakasal na tayo—
"Hindi naman sa ganoon, malalaman at malalaman din naman nila iyon,
okay?" napatitig si Sondra sa sariling mga mata sa repleksyon sa salamin. "Ang sa
akin lang, sana pinaubaya mo na lang sa akin ang pagsasabi sa kanila. They are more
of my own friends than yours, Renante."
Ayaw niyang saktan ang damdamin nito, alam naman kasi ni Renante sa
sarili nito na wala itong masyadong mga kaibigan. Pero naman kasi...
He sighed. Fine. I don't want you to be mad at me, so I'll tell you
what's up. I told Stacey about it, because I asked for her help to prepare a
surprise bachelorette party for you.
Natigilan siya. "Bachelorette party?"
When we get married--
Lalong yatang nag-init ang ulo niya. "Do you know what bachelorette
parties are for? Ginagawa iyon kapag feeling mo mawawalan ka na ng time sa mga
friends mo. And that's not going to happen, right, Renante? Sabi mo nga, sa
kontrata at titulo lang tayo maikakasal."
Ganito na lang. Let's meet after my office hours.
Nanlaki lang ang mga mata niya. Bakit ba nagiging sakit ng ulo na rin
itong si Renante? He used to be her happy pill.
"That's exactly what I've been asking for kanina pa! My goodness!"
Ang taray-taray mo na naman, he chuckled lowly in his usual charming
way. Should I bring over some sweets? What about cupcakes, your favorite?
Napalabi siya. "Bwisit ka talaga, alam mo talaga kung paano makakalusot
sa mga pang-iinis na ginagawa mo sa akin!"
Diyan na kita mismo pupuntahan. I think I'll be there around ten in the
evening. May imi-meet din kasi kami ni Dad after office hours. Some clients. How's
that?
"Gising pa naman ako n'un. Sige."
Good. See you, Sonny.
"Ciao," at binaba na niya sa mesa ang cellphone. Sinipat na naman niya
ang nasampal na bahagi ng pisngi. She poked a finger that made her face twist.
"Why, Stacey, why!" lapat niya ulit ng cold compress doon.
.
.
HUMINTO ang pulang Corvette sa gilid ng kalsada ng exclusive subdivision na iyon
kaya hininto na rin ni Maximillian ang kanyang sasakyan ilang hakbang ang distansya
sa likuran niyon. Naunang bumaba ang driver ng pulang kotse na si Stacey. Hindi na
siya nag-abala pa na patayin ang makina ng sasakyan. Maximillian opened the door
ang stepped down.
Stacey stormed toward him.
"Bakit mo ako sinusundan?" anas nito nang makalapit sa kanya.
He remained relaxed and unaffected. Pababa ang tingin niya sa babae na
nakatingala naman sa kanya dahil sa tangkad niya.
"Isa lang naman ang exit sa subdivision na ito, 'di ba?" ngisi niya.
"You did not even fucking overtake! Ano ito? Sinisigurado mo na hindi
ko babalikan si Sonny? Na aalis na talaga ako?"
Natawa siya ng mahina. Sa ganoon lang kasi ay pinagtaasan na siya ng
boses ng babae. He crossed his arms and there was something mocking about the way
his blue eyes stared at her.
"I have a proposition for you, that's why I followed you."
Medyo nagulat ito, pero hindi kumbinsido na naningkit ang mga mata ni
Stacey sa kanya.
"Proposition?"
He nodded, all-eyes on her. "Yes. You want Renante, right?"
Mas lalong nagsalubong ang mga kilay nito.
.
.
***
.
.
SUMILIP muna si Hannah sa hallway bago dahan-dahang lumabas ng stockroom. Kumawala
ang mahina ngunit pilya niyang pagbungisngis. Paano kasi, ilang minute na pala
siyang nakatulog doon.
Pumuslit ang dalaga mula sa assigned department nito sa Accounting kung
saan siya nagi-intern. Paano kasi, nabakante na siya ng gagawin. Hindi naman niya
malaman kung tine-testing siya ng mga supervisor doon at inoobserbahan kung ano ang
gagawin niya kapag walang inuutos sa kanya. Kaya nang magtanong siya at sinabi ng
mga ito na wala pang ipapagawa ay nagkunwari siya na nagtanong lang dahil
kailangang-kailangan na niyang gumamit ng banyo.
Nagtago na siya sa stockroom at doon sinimulan ang pagkuha ng mga
litrato sa mga napuslit niyang mga dokumento mula sa file room. Then she kept them
under a box in one of the shelves. Kapag may pinapadala ang Accounting na mga
papeles sa ibang department, ay saka na lang niya babalikan para hindi mahalata na
ibang mga files iyon.
Dahan-dahan siyang naglakad patungo sa Accounting Department nang may
sumulpot mula sa paliko ng hallway. Natigilan siya nang masilayan si Samuel na
naglalakad patungo sa malapit na elevator at kausap ang sekretarya nito.
"Then they also want to see the presentation for the car models we will
be launching next year," wika ng babae.
"I assume that's already being taken care of, right?"
"Yes, Sir—"
At nakalagpas na ito sa harapan niya.
Matalim ang naging pagtitig ni Hannah sa nakatalikod na lalaki.
You're going down.
.
.
NATANGGAP MO NA?  tanong ni Hannah mula sa kabilang linya.
"Hindi ko pa tsine-tsek ang inbox ko. Replyan na lang kita sa chat,"
sagot ni Maximillian na nagmamaneho habang nakikinig sa naka-loudspeaker na
cellphone sa dashboard.
Okay. Sige. Balik na ako, ha? Nakakahalata na kasi sila na panay ang CR
ko.
"Sige," iyon lang si Hannah na ang nagdisconnect ng tawag kaya hindi na
inabot pa ng binata ang cellphone.
Hindi aksidente ang set-up nila ni Hannah. He planned for it. Ilang
taon na rin ang nakakalipas mula nang may pumunta noon sa Hawthorne mansion na mag-
nanay. Tantya niya ay mga limang taong gulang pa lang noon si Hannah. Dinala ito
roon ng nanay dahil nagrereklamo at hindi na raw binibisita ang mga ito ni Samuel.
He was baffled that time. Baka marinig ng mga katulong ang patutsada ng
babae na may anak sila ni Samuel. Thankfully, he managed to make her calm down.
Niyaya niya ang mga ito sa hardin.
"Nagtataka na si Hannah. Naghahanap na sa tatay niya. At hindi naman
sinasagot ni Samuel ang mga tawag o text ko," paliwanag ng nanay ni Hannah na
nagpakilalang Beth. "Eighteen na siya, Max," patuloy nito. "Kaya ano ang irarason
ko sa kanya?"
Mataman lang niyang tinitigan noon ang babae. May parte niya na ayaw
maniwalang may ibang pamilya si Samuel, pero may parte niya na kumbinsido lalo na
at alam niya ang tunay na ikinamatay ng nanay ni Sondra... at halata naman noong
debut nito ang kakaibang mood at mga kilos ni Jessica...
Buti na lang talaga at nasa abroad ng mga panahong iyon si Sondra at
abala sa isang fashion show.
Maximillian remained formal. Bakit ba kasi hindi na lang nito
ipaintindi sa anak ang sitwasyon nila? Isa pa, hindi pa ba nakikita ni Hannah ang
birth certificate nito? If Samuel's name was there, she could justify she's a
Hawthorne. If not, Hannah could confront her mother at mapipilitan si Beth na
ipaunawa rito ang sitwasyon nila.
"Look, Beth," aniya. "I would like to help you out. Pero paano ako
makakasigurado na anak nga ni Sam iyang si Hannah?"
"Kahit ipa-DNA mo pa ang anak ko, lalabas at lalabas na anak siya sa
akin ni Sam."
"How did you meet him?"
Umiwas na ito ng tingin. "Masyado nang marami ang nalalaman mo. Ang sa
akin lang, mapakiusapan mo sana si Samuel na magpakita na ulit kay Hannah. Dahil
kung hindi, lalabas ang baho niya."
"Please, don't think I am taking Sam's side here," titig niya sa babae.
"Pero hindi mo ba naiisip na baka kaya lumalayo-layo na si Samuel sa inyo ni Hannah
ay dahil may isip na siya?"
Napasulyap si Beth sa anak nito na nakaupo lang sa hammock sa may kubo
na abot-tanaw mula sa kinauupuan nila sa tabi ng pool. Pinakiusapan nila ito na
doon maghintay dahil hindi pwedeng marinig nito ang magiging usapan nila.
Bumalik ang lubog na mga mata ng ginang sa kanya. Betha was actually
younger than Maximillian, around 29, but looked older for her age with greying hair
and stressed lines on the face.
"Meaning," patuloy niya sa pagpapaliwanag, "malaki ang tsansa na
makuwento ni Hannah ang tungkol kay Sam sa mga kaibigan niya o kakilala. Walang
kaalam-alam si Hannah sa sitwasyon ninyo ni Sam, 'di ba? I think he's just
discouraging Hannah to acknowledge him as her father para wala nang makaalam pa sa
relasyon nila."
"Walang kwenta," iling nito. "Bakit kung kailan nagkaisip na si Hannah
at saka niya kami gaganituhin?" bahagyang pinagtaasan na siya nito ng tono. "Dapat
noong una pa lang, hindi na siya nagpakita sa bata kung aabandonahin lang din naman
niya kami."
"Look, I don't know anything about this, so I am only providing a
possibility. If I were you, I'll hold my tongue. Huwag kang gumawa ng gulo na
makakaapekto sa anak ninyo."
Muli, malungkot ang naging pagsulyap nito kay Hannah na walang kaalam-
alam noon at naghihintay lang na matapos ang pag-uusap nila.
"I'll talk to Sam on your behalf. He'll know what to do. I'll make sure
you'll get results. Give me one week to contact you and inform you about what's
going to happen next."
At ganoon na nga ang nangyari. Siya pa ang pinamoroblema ni Samuel na
mag-isip ng paraan kung paano mapapadistansya ang mag-ina rito. Handa naman daw ang
lalaki na magpatuloy pa rin sa pagpapadala ng sustento sa mga ito. Parang
nakuntento naman sa ganoon si Beth.
But not their daughter. Nag-ipon lang yata ito ng lakas ng loob. Hannah
could be as sassy and as hard-headed as Sondra. Hindi nito nakita ang ama nung nag-
eighteenth birthday kaya sumugod sa Hawthorne mansion. Luckily, Maximillian saw her
first. Nagmamaneho siya nang makita ang babae na naglalakad.
Wala masyadong naglalakad sa subdivision na iyon dahil sobrang
magkakalayo ang mga bahay at puro mga mayayaman ang nakatira, kaya automatic na
lahat ay may sariling mga kotse.
Kaya in-approach niya. Namukhaan din ito ni Maximillian kaya nakausap
ng maayos.
At doon pumasok si Hannah sa kanyang mga plano.
All he needed was her help to know the real status of Goldex.
Hindi kasi maganda ang kutob niya sa kumpanya na gustong-gustong makuha
ni Samuel mula sa kanya.
When he reached the age of 37, Maximillian had an agreement with Samuel
na ilan lang sa mga negosyo ng kanyang ama ang hahawakan. Tutal, si Samuel naman
ang nagpalago sa mga iyon, para sa kanya ay patas lamang na ibigay na lang dito ang
ilan sa mga hindi interesante para sa kanya na i-manage. Kaya naman ang resident
office niya ay nasa Gold & Cervantez Enterprises.
Under negotiation pa nilang dalawa ang pagpapasa niya ng ownership ng
Goldex kaySamuel. Iyon ay dahil ayaw niya talagang bitawan ang kumpanya. But Samuel
was persistent to get that one from him. Nagtatalo ngayon ang pagkakaroon niya ng
utang na loob sa lalaki at ang pinangako rito, pero nakakapagtaka na mapili ito sa
kumpanya na makukuha. Wala naman kasi siyang narinig na kahit ano nung ibigay niya
ang ilan as mga kumpanya na hindi kasing lakas kumita ng G & C Enterprises at iba
pa.
He really had an undefinable hunch that kept on bothering his guts.
Kailangan niyang malaman kung ano ang meron sa Goldex at persistent ang matanda na
makuha ang ownership niyon. Hindi naman pwede na siya mismo ang mag-investigate.
Kilala siya sa buong kumpanya. Panigurado na kung may gawin siyang kakaiba ay
magiging kapansin-pansin at makakarating agad kay Samuel na isa sa mga parte ng
board niyon at kasalukuyang acting President.
Worst of all, he didn't know if Sam was using Sondra to give him what
he wants. And if Sondra was working with her father in driving him nuts. Marunong
naman siya makalahata. At tila ganoon din si Samuel. Kung aware ito sa nararamdaman
niya para kay Sondra, tuso nga ito at marunong gumamit ng utak at manipulation. And
Sondra have every reason to cooperate with her father.
May atraso naman kasi siya rito. He understands.
Ah, he would let Sondra do any punishment on him. The torture would be
sweet for him...
But damn. The old man was getting too far to the point of engaging his
own daughter with Renante. And Samuel was rubbing that threat all over his face. He
was sure that Samuel was anticipating for the day he'd start barking and go crazy—
crazy enough to give up Goldex.
So he asked for Hannah's help at ang kapalit niyon ay ang pagtulog niya
na kupkupin ito ni Samuel. Thank God, he managed to convince that girl that she
would need his help. Kung ayaw nito na hindi paniwalaan at basta na lang kaladkarin
paalis ng Hawthorne mansion, she should cooperate with him.
Iyon na rin ay para malibang ang dalaga sa ibang bagay. It was a way
to stall Hannah from making a scene and revealing to everyone that she's a
Hawthorne. Sa palagay niya ay hindi pa pwedeng mangyari iyon lalo na at aware siya
sa sitwasyon ni Sondra.
He knew deep in his heart that Sondra was battling her inner struggles.
Baka hindi na nito kayanin kapag dumagdag pa si Hannah.
Maximillian stopped the car due to the red stop light. Habang inaalala
ang mga iyon ay napahampas siya sa manibela.
Fuck it, he thought. I forgot that I will be meeting the Romualdez'
today.
He checked his wristwatch. Three minutes na lang at mag-a-alas-tres na
ng hapon. 3PM sakto ang usapan nila. Obligado na naman siya na makipagkita kay
Yrina at sa mga magulang nito. Naipamigay na kasi ang mga invitations kaya ibi-
briefing na lang daw siya ng mga ito ngayong araw tungkol sa kung paano magaganap
ang kasal nila ni Yrina.
As if he was really interested.
But he had to meet them.
He was, after all, going to be married to Yrina.
Napapalatak siya ng mura sa sobrang tagal mag-greenlight. Gigisahin na
naman siya ng mag-asawang Romualdez panigurado. He was nowitching for a stick of
cigarette.    
.
.
***
AN
Good evening, everyone! Welcome sa new chapters ng #Rough <3 <3 <3
I have this feeling na mahaba-haba itong story nila SonnyMax. I did the math kanina
habang nakatulala ako sa space hahaha~ I just shared hahaha!
Enjoy reading!
For now, dalawang chapters muna ang ipo-post ko. Kasi yung kasunod, ngayon ko pa
lang isusulat. It might take me some time before posting Chapter 29 and so on so...
Enjoy Chapters 27 and 28, mga dear!
Love,
ANAxoxo

[ 29 ChapterTwentyEight ]
-------------------------------

MASAYANG tinanggap ni Yaya Fely ang dalawang kahon ng cupcakes na dala ni Renante.
"Kunin niyo na 'yung isang box, Nanay Fely," nakangiting lingon ni
Sondra sa matanda na patungo na sa kusina. "Palagay na lang sa ref 'yung para sa
akin."
"Naku, salamat, hija," ngiti nito bago tuluyang umalis.
She finally faced Renante. Naka-polo na puti na lang ang lalaki na
nakatiklop ang mga manggas at bukas ang ilang butones hanggang sa dibdib. Obvious
na pagkatapos ng mga appointments ay dumeretso na ito ng bili ng cupcakes at
pinuntahan siya.
"Doon tayo sa poolside," anyaya niya rito.
Mataman siyang tinitigan ng lalaki, nakatutok ang mga mata sa kanyang
pisngi kaya tinalikuran agad ito ni Sondra. Nauna na siya sa labas at pinaupo ito
sa table set malapit sa pool na nakabukas na ang lightings. Malamlam lang ang
liwanag mula sa wall light kalapit ng table set na iyon.
Umupo siya agad kaya umokupa na rin ito ng upuan sa tabi niya. Inangat
ni Renante ang kamay para haplusin siya sa bandang pangahan.
"What happened to your cheek?"
"I'll tell you later," aniya. "For now, mag-focus tayo sa gusto kong
pag-usapan, okay? What with planning my bachelorette party? And also bakit mo ako
pinangungunahan about this wedding arrangement?"
"You see," kaswal nitong sagot, "tinawagan ko na si Stacey. I told her
to keep her mouth shut about it to your other friends. Kasi sinabihan mo na ako
kanina. Wala pa siyang napagsasabihan tungkol sa arrangement natin kaya wala kang
dapat ipag-alala. Pinagsabihan ko na rin siya dahil sinabi niya sa iyo na alam na
niya ang tungkol sa kasal natin. She shouldn't have done that, kasi nga surprise
naming dapat para sa iyo 'yung bachelorette party—"
"My goodness," she groaned. Nahilamos niya ng mga kamay ang sariling
mukha.
"Why is it a big deal?"
"Renante!" panlalaki niya ng mga mata rito. "Why are you so
enthusiastic about this?"
Ngumiti lang ito. "When we made a deal, we see to it na tutupad kami sa
parte namin ng deal, Sonny."
"I know," pangpa-prangka niya rito. "But don't forget na best friend mo
ako, Renante. Sana nakikita mo pa na best friend mo ako, and not your easy ticket
to becoming a CEO in your family's company!"
Natawa ito. "Geez, Sonny. Huwag mo ako itulad kay Maximillian."
Para siyang nasaktan sa sinabi nito. Ang dating kasi ay nagpapatama
siya kay Renante na nagiging sakim na ito sa kapangyarihan. At ang balik nito ay
huwag niyang itulad ang kaibigan kay Maximillian... para bang sinasabi nito na si
Maximillian ang sakim sa kanilang dalawa.
Bakit hindi? Wala ngang problema rito na magpakasal kay Yrina, 'di ba?
Hindi siya nag-iisip ng ganito pero may punto siya. Paano kung iyon
talaga ang intensyon ni Renante kaya willing na maikasal sa kanya? What if hindi
nito intensyon na tulungan daw siya na mawalan na ng tuluyan ng karapatan sila
Samuel o Maximillian na kontrolin ang buhay niya?
"Look," gagap nito sa kanyang kamay. Pumisil doon ang binata at
tinitigan siya sa mga mata. "Sooner or later, everyone has to know we're engaged.
We should learn how to act accordingly. Ayoko naman na isipin ng mga tao na dahil
lang sa business matters kaya tayo ikakasal, 'di ba? That would be pretty ugly for
our image."
Pinisil ni Sondra ang sariling sentido.
"Just observe how Maximillian at Yrina do it," patuloy nito. "Ganoon
lang din naman ang gagawin natin."
But Yrina really loves Maximillian. Therefore, hindi siya umaarte...
Napabuntong-hininga si Sondra at pinatong ang kamay sa kamay ni Renante
na nakahawak sa kanya. She stared into his eyes. Kumakabog na ang puso niya sa
sobrang kaba dahil nakakatakot na pangunahan ang ibang tao ngunit parang walang
mangyayari kung hindi siya ang mismong magkukusa.
"Renante," malumanay niyang saad, "kanina dumating dito si Stacey. She
slapped me."
"Ano?" lukot ng mukha nito. "Bakit—"
Sondra nodded. "Please, let me finish."
Nag-aalalang titig lang ang sinagot nito.
"Stacey has been in love with you for a very long time, Renante. Kaya
gusto ko na ako ang unang kumausap sana sa kanya tungkol sa arrangement natin, iyon
ay dahil ayokong isipin niya na sinusulot kita sa kanya. Because we both know
that's not my intention, right? I want her to be confident that we are not marrying
because we have feelings for each other."
Hindi makapaniwala na nakatitig lang ang lalaki, ngunit bahagyang
nagdilim ang anyo nito. At sa hindi maipaliwanag na dahilan, nakaramdam si Sondra
ng kaba sa naging pagtalim ng mga mata nito.
"I shouldn't be doing this. Kayong dalawa dapat ang nag-aaminan," pagak
niyang tawa. "But I don't want to lose my friend, Renante," balik niya ng mga mata
rito. "Our friend."
"I don't care, Sonny, mariin nitong sagot. "I don't like her."
Napalunok na lang siya at nagbaba ng tingin. "But you've been hanging
out with us for a long time. Malay mo—"
"Wala siyang karapatan na saktan ka dahil pinili ko na magpakasal sa
iyo, Sonny," matiim nitong titig, pinipilit na saluhin ang kanyang mga mata habang
humihigpit ang kamay nito sa pagkakahawak sa kamay niya. "Wala siyang karapatan
kahit na may feelings pa siya para sa akin."
"Nasaktan 'yung tao—"
"I thought you're already tough?" malumanay ngunit may bigat ang linya
nito. "Bakit parang malambot ka pa rin tulad noon? Takot ka kay Stacey? Kaya
nasampal ka niya ng ganyan?"
"I am not scared of her," salubong niya sa titig nito. "I'm her
friend."
"My God, Sondra! Bakit hindi mo na lang isipin itong sitwasyon natin,
hm? Why don't you just focus on us, okay? Don't tell me, dahil kay Stacey, aatras
ka sa arrangement natin!"
Lalo yatang nagwala ang puso niya. Nagpa-panic dahil bakas ang
iritasyon sa mukha at tono ng pananalita ni Renante.
"Remember, Sondra, para sa iyo rin ito," lapit nito ng mukha sa kanya.
"Mas uunahin mo pa ba na intindihin si Stacey kaysa sa sarili mo?"
Hindi niya malaman ang isasagot doon.
"At kahit hindi matuloy ang kasal natin, sa tingin mo, makakatulong ka
kay Stacey? You think I'll just fall in love with her and marry her when you step
back from this?"
Hindi na makayanan pa ni Sondra ang intensidad sa titig ng lalaki.
Nagbaba na naman siya ng tingin.
"Hindi," sagot ni Renante sa sariling tanong. "I'll even hate her more,
Sonny."
Bakit ganoon ito magsalita? Ibig sabihin ba ay mas mahalaga para sa
lalaki ang negosyo kaysa sa friendship nito kay Stacey?
Magkakatulad nga lang ba talaga sila? Si Ronaldo, ang Dad niya, si
Maximillian at Renante?
Wala bang puwang para sa mga ito ang magmahal ng totoo o magkaroon ng
mga kaibigan at i-appreciate ang mga ito? She could easily notice the pattern.
Walang barkada na maituturing si Renante, ganoon din si Maximillian. Her Dad and
Ronaldo seemed to only act friendly to people who would be good for their
businesses.
Nilukob siya ng hindi maipaliwanag na kalungkutan sa isipin na iyon.
She could not imagine how they could live like that... It was not even living at
all.
"So do me a favor," angat nito ng kamay niya para halikan iyon saglit.
Napasinghap siya dahil hindi naman iyon natural na ginagawa ni Renante. Napatingin
tuloy siya sa mga mata nito. "Just let Stacey get over it, okay? Hayaan mo siya.
Focus on us. Focus on what we want for ourselves. Our engagement... our wedding
will give us the opportunity to get what we want, Sonny. Okay?"
.
.
***
.
.
MAX, asan ka?
I'm getting a burger. Kasunod niyon ay ang pag-specify ni Maximillian kung saang
burger chain siya nakapila.
Bagong bukas kasi iyon kaya naman isa siya sa mga walang anu-anong pumila para
makabili ng malalaking burgers ng bagong chain malapit sa G & C Enterprise. It was
a Wednesday kaya naman nasa opisina siya ng mother company niya.
Nang ma-send ang reply sa chat ni Hannah, binalik na niya ang atensyon sa mahabang
pila. Napasimangot siya. He wasn't used to this kind of hassle. Wala na rin naman
siyang masyadong gagawin sa opisina ngayon pero may pagka-mainipin pa rin talaga
siya.
Napalingon si Maximillian sa katabing pila. Tatlo kasi ang lane para sa cashier na
nagte-take ng mga orders. His eyes squinted at the woman who wore a pair of dark,
tinted sunglasses.
"Sonny?"
Gulat na napalingon ang babae ang napanganga pa. She shook her head and looked at
the people around her. Binaba nito saglit ang suot na salamin para panlakihan siya
ng mga mata. Gesture iyon ng dalaga kapag wina-warningan siya.
Mabilis na na-gets ni Maximillian ang nais nitong ipahiwatig. Na ayaw nitong may
makakilala rito kaya naka-sunglasses at simple lang ang kasuotan— fitting shirt at
denim shorts. He could not help the playful grin that crooked on his lips as he
looked ahead of the line.
"So, what brings you here? Way too far from your house miss."
Tinatanaw na rin ni Sondra ang unahan ng pila. Hindi nagkulot ng buhok ang babae,
which also made her look younger. Para lang itong simpleng dalaga na nakapila para
bumili ng burger sa sobrang kaswal tingnan. He smiled wider, he really like how
straight her hair actually is.
"I think we both agree that their burgers are the best, right?" tila napipilitan
nitong sagot.
"Who gave you your first burger that came from this chain?" may himig ng
pagmamayabang sa kanyang boses.
He could already imagine Sondra rolling her eyes. Nakaekis na ang mga braso nito na
yakap ang dala nitong pouch habang naka-chin up.
Maximillian chuckled lowly. They once had a vacation on US— him, Sondra and
Jessica. Dahil sa US naman siya lumaki bago namayapa ang ama, siya mismo noon ang
nag-suggest sa mag-ina ng mga magagandang puntahan at kainan. At isa na nga itong
burger chian na ito na noon ay sa US lang makikita.
Natutuwa siya na nagustuhan talaga ni Sondra ang burgers na kinain nila roon. It
was his favorite burger chain as well.
"I just have to warn you. Baka masira ang diet mo. I remember so well what you said
on the Japanese resto—"
"Akala ko ba, hindi ka na makikialam?" mataray na lingon nito sa kanya. Then she
cocked her head on the side.
"Heh," there was challenge now in his tone. "Let's see who's going to come to me to
help her finish her burgers."
"He. He," Sondra used her mocking tone and looked away.
At unti-unti nang umusad ang pila. Sumisimple na lang siya ng bantay sa dalaga,
baka kailanganin nito ng tulong niya kapag may nakakilala ito at biglang
pinagkaguluhan. Nauna itong maka-order at hindi man lang siya pinansin nang umalis
na may bitbit na tray. His neck craned as she passed by, checking what she ordered.
Sabi na nga ba, tulad din nung kanya.
Namamanghang napangisi na lang siya dahil sinamahan pa nito ang malaking burger ng
large fries. May pa-diet-diet pa itong nalalaman, madali naman pala matuksong
kumain ng marami kapag gusto.
He finally made his order. Take-out na lang, kasi ayaw niyang mawala ng matagal sa
office. Habang hinihintay ang order niya, nakatanggap siya ng tawag mula sa
sekretarya.
Sir, nandito po si Miss Yrina.
Nakuyom niya ang kamao. Wala naman silang usapan na magkikita. What was she doing
in his office?
"Don't tell her where I am. Busy ako," iyon lang at ini-disconnect na niya ang
tawag. Bahala na ito na magdahilan kay Yrina. Isa na naman iyon sa mga dahilan kaya
ini-hire ang sekretarya para matuto rin dumiskarte para sa kanya.
He got his order and searched for Sondra. Kumakain na ito...
Lumalamon pala.
He smiled and occupied the seat across her. Tinapunan nito ng tingin ang dala
niyang paper bag.
Lumunok muna ito bago nagsalita. "Nag-take out ka, then you're going to eat that
here?"
"I changed my mind where to eat," he shrugged, pulling out his burger.
Napanguso ito. "Gaya-gaya."
"Excuse me, miss, as far as I know, I am the one who suggested that burger to you
years ago."
"Why are you calling me miss?" pagtataray na naman nito. "At bakit dito pa sa table
ko? Binabantayan mo na naman ba ako? Mukha ba akong dumb at hindi pwedeng iwanan ng
mag-isa?"
"It's pretty crowded in here, Miss," he unwrapped the burger. "And I am calling you
Miss, dahil ayaw mo naman siguro na ipaglakasan ko na Sondra Hawthorne ang pangalan
mo, 'di ba?"
"Hmph," nagpatuloy na ito sa pagkain.
"Max!" tawag ng kung sino kaya napalingon siya.
Kumunot ang noo niya nang makita ang paglapit ni Hannah. She was wearing a pair of
slacks and loose button-down blouse. Nilipat nito ang tingin mula sa kanya patungo
kay Sondra.
"H-Hi!" kaway nito.
Kita niya ang pagsasalubong ng mga kilay ni Sondra. He awkwardly laughed and faced
Hannah.
"What are you doing here? Hindi ba, may internship ka sa Goldex, Hannah?" he was
subtly warning her to leave right now.
Pero hinablot siya nito sa braso. "I have a surprise for you!" hila nito. "Halika
muna, okay?" may subtle na pagwa-warning din sa boses ni Hannah na maki-cooperate
na lang siya rito. Sinulyapan nito si Sondra. "Ate, teka lang, ha? May gagawin lang
kami ni Max."
Fuck. She called her Ate!
Napilitan na tuloy siyang tumayo at sumama rito, pero iniwanan ang pagkain para
masigurado na hindi iiwanan ni Sondra ang table nila kung matapos man ito kaagad na
kumain. He let Hannah pull him away and through the crowd.
"You better be sure this is fucking important!" he muttered.
Hinila na siya nito palabas ng kainan.
"Chill ka lang, okay? High blood agad, eh," anito. "Kung hindi ito importante,
pupunta ba ako rito?" nilingon siya nito saglit. "Iyong pamasahe ko pala papunta
rito, bayaran mo ha? Kahit sa next allowance ko na lang."
Alerto na lumingon si Maximillian sa paligid at hinila si Hannah sa tapat ng isang
hotel, dahil may pader doon bago ang entrance kaya mas matatakpan sila niyon.
May dinukot si Hannah sa loob ng bag— ang cellphone nito. Kinalikot iyon ng dalaga
bago inalok sa kanya.
"What now?" abot niya sa cellphone.
"Take a good look at it," malapad nitong ngiti.
His eyes fell on the photo displayed on the screen. Hindi na napigilan ni
Maximillian ang mapamura nang mabasa ang naroon.
Hannah giggled. Marahil natuwa dahil nakuha nito ang reaksyon na inaasahan mula sa
kanya. "Hashtag Mindblown!"
"But if this is the case, bakit gusto pa rin ni Samuel na makuha ang Goldex?" aniya
sa mababang tono, nakatutok pa rin ang mga mata sa cellphone at ini-swipe iyon para
makita ang kasunod na mga larawan.
"Sa tingin ko, pinagtatakpan niya iyan. Kaya bago mo pa malaman, kukunin na ni Papa
ang ownership sa Goldex."
His jaws tensed. "I trusted him. My father trusted him..."
Inekis ni Hannah ang mga braso. "So, ano na ang plano mo? Kasi ako, plano ko nang
gulatin si Ate. Like, hello, darling! Meet your coolest—" pamewang nito, "—sister."
"Don't do that unless I tell you to do so," he hissed. Then he resumed on checking
the photos. "Dapat pati iyan planado, maliwanag?"
"Puro na lang plano," ekis ulit nito ng mga braso at parang bata na nakanguso.
"Bakit hindi mo na lang sinend ito sa chat? At paanong napuntahan mo ako rito kung
galing ka sa Goldex? Pumuslit ka?"
"Eh ang akala ko, mission accomplished na ako, no," she rolled her eyes. "At
nagkunwari ako na nage-LBM." Tinutok nito ang mga mata sa kanya. "And I am a very
talented actress, kaya pinauwi nila ako."
Hay. Kaya nga ginawa niya itong spy, 'di ba? Pa-breathe out pa ang pagkaka-
pronounce nito sa ako kaya parang ak-ho sa pandinig.
Napapailing-iling na lang si Maximillian. Kapag nagsama na ang magkapatid,
panigurado na mas doble na ang sakit ng ulo niya. Actually, dumoble na dahil pareho
na niyang nakakasalamuha ang mga ito.
"Tatapusin mo pa rin ang internship mo roon," aniya rito. "Hindi pwedeng may
makahalata na espiya kita, okay? That will determine that you completed your
mission."
"Naku naman, nabuburo na ako roon, eh. Antok na antok na ako kaka-photocopy," iwas
nito ng tingin. "Tapos ang susungit pa nung mga taga ano—"
"Basta!" giit niya. "Tapusin mo kung ayaw mo na mapuna ka." Sumilip siya sa gilid
ng pader at tinanaw ang burger chain. "Baka naghihintay na si Sonny. Babalik na ako
roon. Ikaw, umuwi ka na at panindigan mo iyang LBM mo. Make sure, they won't
question it pagbalik mo sa office."
"No problem, at tutulungan mo naman ako, 'di ba?" pilyang tusok nito ng hintuturo
sa tagiliran niya.
Lumayo-layo na siya rito. "Ang kulit mo, umuwi ka na."
Nakuha pa nito mambelat. Mag-ate talaga, minsan malakas ang topak. At umalis na
ito.
Maximillian turned off the cellphone and put it in the pocket of his suit's
blazer.    

[ 30 ChapterTwentyNine ]
-------------------------------

PAGBALIK ni Maximillian sa table ay nasa kalagitnaan pa rin ng pagkain si Sondra.

Tulad ng na-assume niya, matatagalan talaga ang dalaga na maubos ang in-order nito.
Hindi naman maarte kumilos si Sondra, sadyang mabagal lang kumain. She lifted her
eyes on him. Naka-sunglasses man ito, obvious naman iyon sa pag-angat ng ulo nito.
"Oh, bakit hindi mo niyaya 'yung Hannah mo rito," mataray nitong saad.
 "Oh," hindi niya mapigilan ang mapangiti. Walang halong pang-aasar o
anuman ang ngiti niyang iyon. Those were one of his rare smiles— the genuine ones.
Kahit anong pilit ng dalaga na umakto na matigas ang ulo, innate na talaga rito ang
pagiging sweet.
Nami-miss na talaga iyon ni Maximillian— ang tunay na Sonny.
May point ito, bakit hindi man lang niya niyaya si Hannah kumain.
Marahil ay umiral lang ang pagiging alerto niya. Iniiwasan niya kasi na magkita ang
magkapatid dahil baka madulas si Hannah at ma-reveal ang katotohanan ng wala sa
oras. Ngunit, sana naman ay pinagbigyan niya ito na makasama kahit papaano si
Sondra. Na magkaroon man lang ito ng ideya kung paano pakikisamahan ang ate nito.
He lowered his eyes to pick up his burger, still smiling. "That's so inconsiderate
of me, sayang nga naman at hindi ko man lang pina-try kay Hannah ang burger dito."
Sumulyap siya rito. "You're right, Sonny. Ibibili ko na lang siguro siya ng burger
at dadalahan sa apartment niya."
Binaba nito ang hawak na burger.
"How could you act so casual?" Bakit parang iritable pa ito? "Because you are
confident na hindi ko sasabihan si Yrina tungkol sa inyo ni Hannah?"
Tumaas ang sulok ng kanyang labi. "You think, Yrina will believe that? Now I
remember, may sinabi ka nga pala kay Yrina na nasa penthouse ko si Hannah."
"I just gave her a head's up about what to expect when she visits you," kumagat na
ulit ito ng burger.
"Hah," aniya nang matapos sa pag-nguya. "Para mapalagay na ang kalooban mo, I'll
lay it straight, there is nothing going on between me and Hannah."
"Should I believe that?" pagak nitong tawa.
"Oh, you can't be jealous, right?"
A gasp. Sinundan iyon ng tila hindi makapaniwalang tawa ni Sondra.
"Hindi por que nase-sex mo ako, which abso-fucking-lutely meant nothing, mag-a-
assume ka na may feelings ako. At ano? For you?" umiling-iling ito. "And you're
accusing me of jealousy? Kanino? Kay Hannah?"
Maximillian's eyes displayed a sly look as he smirked. "You're jealous that Hannah
will replace you as my little sister?"
Natigilan ito.
"Oh?" mahina niyang tawa. "Cat got your tongue?" mimic niya sa sinabi noon sa kanya
ng dalaga na linya.
"Wala," at pinagpatuloy na nito ang pagkain.
"Oh, wait," kunwari ay may na-realize siya kahit mabilis na namang na-pick-up ni
Maximillian ang nais nito ipahiwatig kanina sa kanya. "Are you talking about
romantic type of feelings and jealous earlier? I was pertaining to, you know, our
sibling type of relationship?"
"Kumain ka na lang, pwede? Kung alam ko lang na nandito ka, nag-take out na lang
sana ako."
He shrugged and ate, staring at Sondra as he chewed.
"So," basag niya sa saglit na katahimikan. "How's Renante?"
"Ano at kinakamusta mo siya?" at uminom si Sondra ng orange juice gamit
ang straw niyon.
"Binisita ka raw niya kagabi, ah." Pinilit ni Maximillian na babaan ang
tono ng pananalita. He did not want this kind of sting he suddenly felt to be
evident. That made his voice sound a little too proud.
"I never knew you're always updated," she murmured.
"So how's it? Mukhang persistent talaga iyang childhood friend mo na
maikasal kayo," iwas niya ng tingin.
Sondra let out a sigh.
.
.
"MUKHANG persistent talaga iyang childhood friend mo na maikasal kayo."
Sondra let out a sigh. Ganoon din ang nase-sense niya kay Renante mula
nung nangyari ang pag-uusap nila kagabi. Pakiramdam niya ay kahit ano ang sabihin
niya rito, hindi na magbabago ang pasya nito na ituloy ang arrangement nila.
At nalulungkot pa rin siya.
 "Hindi ko nga alam eh," wala sa loob na nasabi ni Sondra at nag-angat
ng tingin kay Maximillian. "I feel sad, Millian."
"Oh, bakit?" may pag-aalala sa boses ng lalaki na hindi niya alam kung
bakit parang ang natural ng dating. "Pumayag ka rin naman sa arrangement ninyo, 'di
ba?"
"Well," lingon niya sa katabi na glass wall para tumanaw sa labas,
"parang ibang tao ang kausap ko kagabi. Pakiramdam ko..." parang papatak na ang mga
luha niya, "nawalan ako ng kaibigan." She forced a smile, but her lips did not
manage to stretch that wide. "Una, si Stacey. Galit siya ngayon sa akin dahil
feeling niya, sinulot ko sa kanya si Renante. Tapos si Renante... parang ginagawa
lang niya ito para magkaposisyon sa family business nila. I don't understand why
men like you in this field are putting such conditions that can hurt personal
relationships and feelings."
Mas mababa na ang tono ng boses ni Maximillian. He spoke soothingly
with understanding.
"That's how it works. Honestly, no matter how many people live and die
with the goal to change the world, they die in vain. Kasi hindi magbabago ang
mundo. Mananatili ang kalakaran nito. Ganoon din sa mundo natin, Sondra. The
easiest way for people to get what they want is to involve their target's feelings.
Feelings make a person attached and loyal to them. Ganoon kahalaga ang feelings,
Sondra."
Napalunok na lang siya sa narinig, nanamlay lalo dahil para bang
pinapahiwatig ni Maximillian na kahit subukan pa niya ay hindi na magbabago pa iyon
— dahil iyon na ang kalakaran ng mundo nila.
"If only someone will love me truly, 'yung mahal ko rin, this won't be
hard for me," naluluha niyang wika, nasa baba lang ang tingin dahil hindi niya
malaman kung paano kakayanin na salubungin ang matiim na titig ng binata sa kanya.
"I will know that I have someone to run to. Magkakaroon ako ng lakas ng loob na
umalis na lang at maglaho kasama siya. Hinding-hindi na ako babalik dito... "
Her vision clouded. Pero sa awa ng Diyos ay hindi pumatak ang kanyang
mga luha. Napasinghot siya.
"Sonny, look at me."
Kahit ano ang gawin niyang pagmamatigas, may parte pa rin ni Sondra na
para bang sunud-sunuran sa lalaki. She met his dark gaze.
"You'll have that someone to run to," he smiled weakly. "But you don't
have to run to him, for he will come for you at the right time."
If he comes for me... will I come with him? Iyon ang katanungan na mas
nagparami ng umiipong mga luha sa gilid ng kanyang mga mata. It hurts Millian. It
hurts to see you staring at me straight in the eyes and saying that someone...
someone else is going to have me.... someone else but you...
Tumuwid na siya ng pagkakaupo at tumikhim. Kailangan niyang
magpakatatag. Kailangan niyang isantabi ang umaahon na emosyon dahil baka
makahalata ang binata o 'di kaya ay bumigay siya.
"So, how's your wedding arrangement with Yrina?"
"It's all set."
Lalong nadurog ang kanyang puso sa narinig. Para bang ang lamig ng
paligid at gusto ni Sondra na yakapin ang sarili. Pero hindi niya iyon magagawa
kung kaharap ang lalaki.
She felt like forcibly tearing her heart as she forced a smile on her
lips.
"That was fast," aniya. "Ilang weeks na lang, 'di ba? November 14,
right?"
Seryoso lang ang binata. "Yes. And is it true that you're not
attending?"
Of course he would know. Pinag-uusapan naman siguro ni Maximillian at
Yrina ang mga detalye para sa kasal nila, 'di ba? Malamang ay nagsukatan na rin ng
mga kasuotan.
"Yes," matatag niyang sagot. "I have a photoshoot abroad. November 13
pa lang flight ko na."
 Tumango-tango lang ang binata. "I will understand if you just simply
don't want to be there dahil ayaw mo lang. I know that I have done you something
wrong in the past."
"And until now," matiim niyang titig sa lalaki. "Recently in Zambales."
"Just don't think about it now," he sighed.
"Of course," matabang niyang tawa. "Why would I overthink about that?
You have urges. I challenged you too. That's all there is with what happened,
right?"
"You have really changed," may kung anong panghihina sa tinig ng binata
na hindi niya maipaliwanag kung ano ang naging sanhi niyon. "You're stronger now
and strongly stand for your own convictions."
"I have to," mayabang niyang ngiti rito kahit naluluha na ang mga mata
na natatakpan ng suot niyang sunglasses. "I am stronger now, yes. And yet, you keep
on treating me like I need you to tame me."
"Because—" tila pinigilan lang nito ang sarili sa sasabihin. Dahil ano?
Dahil ayaw nito na masaktan ang damdamin niya? Sondra decided to just let out a
scoff.
She resumed eating, starting to completely ignore him. Alam niya na
pinapanood na lang siya nito hanggang sa matapos siya at maunang magpaalam dito.
Dinahilan na lang niya na hindi siya pwedeng magtagal dahil baka may makakilala sa
kanya at pagkaguluhan siya.
.
.
***
.
.
KASALUKUYANG nasa poolside si Sondra at kausap si Renante. Madilimang kalangitan,
wala man lang nagkalat na mga bituin, at mas nagpadilim sapaligid ang anino ng mga
puno. Malamlam ang liwanag mula sa mga wall lights, sakubo at sa pool. Bumisita
ulit ito para mapag-usapan daw nila kung paano aakto sa harap ng mga tao. Renante
emphasized na ayaw nitong lumabas na napilitan silang ikasal at ayaw nito magkaroon
ng assumption ang mga tao na dahil lang sa pagpapalakas ng negosyo kaya sila mag-
iisang-dibdib.
That was why their set-up required some working out to do.
"So," harap niya sa lalaki, naka-ekis ang mga braso, "why don't we just
stay lowkey?" tingala niya sa binata na nakasuot ng suit dahil kakagaling lang nito
sa opisina. "If they don't know that much about our married life, they won't see
something to question about."
"But that will be questionable," malumanay nitong saad sa kanya.
"Magtataka ang mga tao kung bakit parang nagse-secret tayo, 'di ba?"
"Hmm," harap ulit ni Sondra sa swimming pool. "You have a point."
Natahimik si Renante at napatitig sa kanya kaya naman nilingon ito ni
Sondra. Nagtataka siya sa tila malambot nitong ekspresyon.
"Oh? Bakit?"
Napayuko ito. "I am sorry if I'm scaring you, Sonny."
Ganoon kabilis nito palambutin ang kanyang kalooban. She began to feel
soft for her best friend and gently reached for his arm.
"I can sense that you are not comfortable with this. I try to appear in
control but you should know," tama ng mga mata nito sa kanya, "that deep inside I
am struggling too, Sonny."
"If that's what you feel," lapit niya rito at naramdaman ni Sondra ang
maingat na paghawak ni Renante sa braso niya, "bakit ka pa pumayag? Is it because
you did not forsee this to happen? That everything will feel this awkward?"
Mabagal na umiling ito, madamdamin ang mga mata na nakatutok sa kanya.
"I am just feeling that I am losing my best friend because I am scaring
her."
She felt teary. Ngayon ay bumalik ang klase ng comfort na hatid sa
kanya ni Renante. 'Yung pakiramdam na best friend nga niya ito, at tulad niya,
mahalaga para rito ang pagkakaibigan nila.
 "Ayoko isipin mo na ginagawa ko ito dahil naghahangad ako sa
kapangyarihan o sa pagiging CEO," unti-unting paglapit ng mukha nito sa kanya. "I
feel that the idea that I am being greedy and letting it get in between how special
we are for each other is what scares you."
Her eyes seemed to glitter. Does this mean, aatras na si Renante sa
arrangement namin?
"So if this will make you more at ease, it's too soon but I'll tell you now."
Pagkatapos ay iniwas nito ang mukha sa kanya para bumulong. "I love you, Sondra."
Everything shattered around Sondra. Pakiramdam niya ay tuluyan nang nabasag ang
lahat ng pag-asa na pilit niyang hinahanap sa kinasasadlakan na sitwasyon.
Humawak ang binata sa kanyang baba at inihilig ang kanyang ulo. Bago pa siya
nakakilos, sinakop na ng halik nito ang kanyang mga labi.
His lips were hot, yet she felt stone cold and frozen with fear. May nagti-trigger
sa kanyang utak na mali ito, na mali ang nangyayari, na mali ang paghalik sa kanya
ni Renante, na hindi nararapat na ganito ang namamagitan sa kanila. Lalong lumukob
ang takot sa kanya ngunit hindi magawa ng kanyang katawan na itakas siya sa
paghapit ng lalaki sa kanya palapit dito.
He slowly parted from their kiss, eyes half-closed as they stared at her lips with
question. Nagtataka marahil ito dahil wala siyang ginawa na anumang tumutugon sa
halik nito at paghila sa kanyang katawan palapat dito.
Tumaas ang mga mata nito sa kanya para salubungin ang kanyang titig. In the dark
hue of his eyes, Sondra could not see anything that mirrors her happiness or
comfort. Her face was stained with vexation out of all the worries that stirred
her.
His thumb stroked the side of her lips.
Tila nakaramdam si Renante at napalingon sa entrance ng mansyon. Kabadong sinundan
niya ang tingin nito at natagpuan na nakatayo roon si Maximillian. Nakasandal ng
patagilid sa hamba ng pinto. He came in his dark, serious presence staring at them.
.
.
***
AN
I was about to cry. Not yet crying hahaha~
Love,
ANAxoxo

[ 31 ChapterThirty ]
-------------------------------

WHEN you are a man, you are expected to be close to invincible. Hindi dapat
madaling nasasaktan o nanghihina. Just show a symptom of those and your masculinity
will be questioned. You would be categorized either a gay or a wimp. Kapag naman
masyado kang matigas, walang puso at barumbado naman ang magiging category mo. It
was hard to put up that perfect gentleman image. But Maximillian had to keep up
with that. He knew how to hide his reactions pretty well and just display a serious
demeanor.
Tumuwid na ang binata ng pagkakatayo at nilapitan ang dalawa. Tantya
yata nito na hindi na makakaistorbo sa kanila kaya lumapit na. Hindi maipaliwanag
ni Sondra kung bakit may kung anong bigat sa mga hakbang nito, may kung anong banta
sa titig na pinukol nito sa kanya pagkatapos ay kay Renante naman.
Renante was his usual self, calm and comfortable. Bahagya na ngumiti
ito kay Maximillian.
"Good evening," Renante confidently greeted.
Huminto ang lalaki sa harapan nila, nakasuot ng slacks at nakatiklop
ang sleeves ng itim na button-down polo.
"Isn't it too late for the two of you to be out here?" tutok nito ng
matalim na tingin kay Renante.
 "Don't tell me may curfew pa rin si Sonny hanggang ngayon?"
Sa totoo lang, hindi niya nagustuhan ang tila sarkasmo na kalakip
niyon.
"No," tumaas ang sulok ng labi ni Maximillian, pero bahagya lang. "I'm
just saying that it is already late."
"Then why are you here?" sa tono ni Renante ay parang nakahanap ito ng
matindi-tinding isasagot sa lalaki.
"I came for some files in the office room, then itched for some fresh
air then puff some cigarette," then he scoffed and crossed his arms. "Never knew
it's already polluted in here."
"Renante," anyaya na lang ni Sondra sa lalaki. "Tara na." At binalingan
niya si Maximillian. "Millian, what is the sense of arguing with Renante? Nag-uusap
lang kami rito."
"You can't talk with your mouths glued to each other," he spat, more
sarcastic yet low-toned.
Naglabas na ito ng stick ng sigarilyo at pinasadahan ng tingin si
Renante mula ulo hanggang paa. He placed the stick between his lips and threw a
mocking grin at him.
"Ihatid na kita sa labas," presenta niya dahil baka may sabihin na
naman si Renante na ikapikon ni Maximillian.
Noon pa man ganoon na batiin ng dalawa ang isa't isa. Parang
nagpapasaringan lagi. Ayaw naman isipin ni Sondra na siya ang pinag-aawayan ng mga
ito dahil wala namang gusto sa kanya si Maximillian o si Renante. Pero sa pag-amin
ngayon ng kababata niya, it all made sense now. Maximillian and his protective,
brotherly strictness, also irrational distaste for Renante's personality was
getting in the way of Renante's intention to take their friendship to another
level.
At tila nauunawaan iyon ng dalawang lalaki kahit hindi na nila pag-
usapan pa.
"Let's go," anyaya na rin ni Renante matapos ang matagal-tagal na
paglalaban ng titigan ng dalawang lalaki. Hinila siya nito sa kamay at tinabig si
Maximillian para padaanin ito.
Nang matapos itong ihatid, bumalik na si Sondra sa poolside para
komprontahin si Maximillian. She found him lying on the hammock, smoking. Naningkit
ang mga mata niya. Alam na alam naman siguro nito na ayaw niya sa amoy ng usok ng
sigarilyo. Hay bahala na. Lumapit pa rin siya rito.
"Are you trying to start a fight with Renante?"
Nag-angat ito ng ulo para salubungin ang galit sa kanyang mga mata.
"I am not," maluwag na ngisi nito. "Why should I?"
"Tinaboy mo 'yung tao."
"Baka kung saan pa kayo mapunta kung hindi ko siya papauwiin."
"Wow," she threw her hands up in disbelief. "At sa iyo pa iyan
nangggaling. Sa iyo na—"
She stopped. Ayaw na niyang ituloy pa.
"Na ano?" matalim nitong titig. "Na na-all the way ka na?" Then it was
followed by a scoff. Umayos na si Maximillian ng pagkakaupo sa hammock. "That
happened because both of us wanted it, Sondra. Eh iyong paghalik sa iyo ni Renante?
Ginusto mo ba iyon?"
Titig lang ang nagawa niya sa lalaki. Pilit na tinatantya ni Sondra ang
mood nito dahil bahagya nang nagtaas ito ng boses sa kanya.
"Why don't you answer?" he seethed.
"We're getting married," sagot niya. "So, it means, kissing each other
will be normal from then on. Ayaw mo n'un, magkakasundo kami ni Renante?"
"Nakakahalata na ako sa iyo," angil nito. "Are you doing these to upset
me?"
Now she was taken aback.
"All the rebelling you are doing to drive me nuts, Sondra. Ginagawa mo
lang ba ang mga iyon dahil gusto mo talaga akong galitin? Ha? All this time, I was
thinking may pinagdadaanan ka lang. That it was also my fault you're acting that
way. But you're getting on my nerves too much! It is like this is becoming your
habit, to anger me. Inaasar mo ako!"
"Hah," nahihirapan siyang makaapuhap ng sasabihin. "Kahit ano naman ang
gawin ko nagagalit ka, eh, kahit maliit na bagay."
"Because I know you're doing those things intentionally, Sondra!" alis
na nito sa hammock na kinauupuan. Padabog na tinapon ang sigarilyo at patadyak na
inapaka para patayin ang apoy niyon.
"I am not!" sigaw niya nang marahas na hablutin siya nito sa braso.
Tinitigan lang siya nito sa mga mata. Both of them trembled with
irrational emotional climax as their gazes burned each other's eyes. Maximillian's
jaws tensed as he let her go. Patulak ang pagbitaw nito kaya napaatras siya.
"You'll pay for that kiss, Sondra. Right now, it will be me suffering,
but you feeding and tolerating Renante's delusions will result to you suffering for
life."
Muli siya nitong hinablot, hinila palapit dito at tila gahibla na
lamang ang pagitan ng kanilang mga mukha nang mapatingala siya sa lalaki.
"Men are dangerous when you keep their hopes up then bring them down.
Don't bring out that beast within Renante. You know what you like in a man,
Sondra. We both know. And he's not that man, Sondra. Stop playing this game."
Then, he let her go. He began walking out on her.
"On what way ka nagsa-suffer?" pahabol niya rito. "There's no way
you're hurt just because we kissed, Millian! Don't do this to me! You're the one
who's keeping my hopes up just to bring me down! Ang lakas ng loob mo mag-drama ng
ganito sa akin!"
Pero hindi siya nito nilingon.
Nanghihinang lumapit na lang si Sondra sa hammock at humiga roon. She
felt the stinging in her eyes and the warm tears slowly cascading down her cheeks.
Her fingers felt her trembling lips. Dahan-dahan na pinunasan niya iyon, na para
bang matatanggal niyon ang halik ni Renante.
Out of the blue, her mind went back on that day when she used to lie in
this very same hammock with Maximillian. Magkatabi sila noon ng lalaki at kapwa
basa ang katawan dahil nag-swimming sila.
"When are you throwing out those nasty flowers?"
"Nasty flowers?" nguso niya rito. Nakaunan siya sa braso ng lalaki
habang nakahiga sa hammock.
It was very heavenly. Maximillian had a ripped body, a sight to behold
for her young eyes. Nakakaramdam siya ng pagkahiya sa tuwing mapapadpad sa dibdib
at abs nito ang paningin niya. She was so close to him and yet, felt forbidden to
slide her palm on his wet skin.
She wore a simple one-piece swimsuit. At sixteen, her body embraced
beauty and early changes. Kasama na roon ang nakakaakit na pagkurba ng kanyang
katawan. Ganoon pa man, hindi pa rin kampante roon si Sondra. Her heart ached for
the day that Maximillian would not look at her as a kid or little sister.
Tiningala niya ang binata para salubungin ang asul nitong mga mata.
"'Yung bigay ng boyfriend mo. I saw them wilting in your room and
making a lot of brown petal mess."
"Baliw. Bigay lang iyon nung mga may crush sa akin nung Valentines'!"
mahinang tampal niya sa mukha nito. Natawa lang ang lalaki sa pagtampal niya rito
at mabilis na binalik ang tingin sa kanya.
"Mabuti. You're too young to have a boyfriend, princess."
"Tse! If only they pass my requirements, malamang lahat sila boyfriend
ko na."
Pitik sa tainga ang nakuha niya mula sa lalaki.
"Now stop being sassy," paniningkit nito ng mga mata sa nanenermon na
tono, ngunit alam niya na hindi naman galit si Maximillian. "Seriously, you are
still studying and sixteen. Don't get your heart broken too young."
Ngumiti lang siya.Wala naman sa akin ang decision... She lovingly
stared at his handsome face. Nakatutok na ang mga mata ng binata sa kisame ng kubo,
...if I will get my heart broken too young...
 My heart is already in your capable hands, Millian...
Bumalik ang mga mata nito sa kanya. He gave her the kind of look that
he was waiting for her answer. Napasinghap siya.
"Y-Yes. Yes, Sir, okay?" panlalaki niya ng mga mata rito at nagtaray-
tarayan pa "Isa pa, wala naman akong type sa kanila, no. Kaya wala akong sasagutin
kung manligaw sila."
"Ano ba ang type mo?"
She felt her heart brimming with this giddy feeling. It seemed to want
to explode into colorful confettis.
"Type ko? 'Yung tulad mo."
He stared at her for a while, amazement shone in his blue eyes. Then it
was followed by a hearty chuckle. Pinitik siya nito sa ilong kaya hinuli niya ang
kamay nito.
"Nakakailang pitik ka na, bwisit ka!" at kinagat niya ang daliri nito.
"Aw!" natatawang bawi nito ng kamay.
"What is so funny?"
"Yung type mo, kasi, I don't know, Sondra, but, you won't ever in your
life find someone like me."
Sondra knew. Her heart knew that she would not find someone like him.
Kaya nga ito ang gusto niya, eh. Kaya nga si Maximillian ang sinisigaw
ng kanyang puso.
"Oh, ano at nakangiti ka ng ganyan?" lapad lalo ng ngiti nito.
"Nakangiti ka rin naman, ah!" kurot niya sa tagiliran nito.
He pulled her closer, making her face snuggle on his neck.
Tinaas ni Sondra ang kanang kamay habang luhaang nakahiga sa hammock na
iyon.
"This used to be a happy place... this hammock," mahina niyang iyak. "I
used to dream a lot in here... of you... Millian..." tuloy-tuloy na pagluha niya.
"Yet one night messed it all up. You're so messed up, Millian. You take me up. Then
you bring me down instantly."
.
.
***
.
.
HINDI muna pumasok sa opisina si Maximillian kaya naman binisita ito ni Hannah sa
penthouse.
"Nakakainis ka talaga," patuloy nito habang nangangalkal ng makakain sa
ref sa kusina. "Hindi ko tuloy ma-justify na nagka-LBM ako."
"No one told you na magkunwari kang nagka-LBM," masungit niyang wika
pagkababa ng bote ng Heineken. "Masyado ka kasing nagmamadali."
"Time is goooowld, Maximillian Gold," balik nito bitbit ang kahon ng
cheesecake na hindi na nagalaw pa ni Maximillian dahil hindi naman siya mahilig sa
matatamis.
"Hey, check that well," paalala niya kay Hannah. "Magwa-one week na
pala iyang cheesecake na iyan sa ref ko. Baka matuluyan iyang LBM mo."
"Okay pa naman," sagot nito nang matikman ang cake. Hindi na ito
nagplatito pa, doon na mismo sa canister nito kinain ni Hannah ang cheesecake. "As
I was saying," patuloy ng dalaga na nakaupo sa kabilang dulo ng dining table at
nagsasalita habang kumakain, "time is gold. Gusto ko na nakikita ko kaagad 'yung
results ng ginawa natin."
"Hindi mo kasi naiintindihan, eh," hilig niya ng ulo. "You know I love
Sondra, right?"
"Ahuh," iyon lang dahil pasubo na ito ng cheesecake sa bibig. Sarap na
sarap na napapikit ito saglit.
"If I do something against Sam, kamumuhian niya ako," patuloy ni
Maximillian.
"Tatay ko rin naman si Sam, ah?" mataray na hilig nito ng ulo. "Pero
magagalit ba ako? Hindi, right?"
 "May tampo ka kasi sa kanya. Si Sondra wala."
"Hindi naman sila close, 'di ba? At reasonable naman ang gagawin mong
pagsasampa ng kaso kay Papa."
Napabuntong-hininga na lamang siya. Si Hannah yata ang nagmana ng
unattached business-mindedness ni Sam.
"Oo. But I know Sondra. Deep inside, she was longing for Sam to make
some time for her." Uminom siya saglit. "Anyways, I already have a plan. It is just
that, I am being careful about how Sondra would feel about what's going to happen."
"Look," baba nito ng tinidor. "For once, huwag mo munang isipin kung
ano ang magiging reaksyon ni Ate, okay? Just get the job done. Naku naman, akala ko
kung sino kang matigas, tapos ganyan ka na ka-weak kapag involved na si Ate."
"How could you be so nonchalant about this?"
"Sabihin na rin natin na tulad mo, may plans ako."
"Care to share it with me?"
"Masyado kang nag-aalala. Para lang naman iyon kay Sam. Wala akong
masamang tinapay kay Ate, kaya safe siya mula sa mga plano ko."
"Dagdag pa sa pinoproblema ko iyang si Renante."
"Itakas mo lang si Ate, solved na iyang kinapa-praning mo," sarkastiko
nitong saad.
"It's not that easy, Hannah. In this life, maraming dapat i-consider
bago ka gumawa ng anumang hakbang. And last night, she's kissing Renante."
"Oooh," tila na-awkward ito at umiwas na ng tingin. Hindi nito alam
kung saan titingin kaya tinuon na lang ang pansin sa kakainin.
"See? So what's the sense na itakas ko ang ate mo kung ayaw niya sa
akin?"
"Ang complicated ninyong mga adults. Why don't you just talk?"
"No. Uunahin ko muna na asikasuhin ang mga balakid bago kunin si
Sondra. Number one si Sam. I will polish everything tutal, may ebidensya na naman
tayo. He will be left with no choice but to give Sondra to me," at binalik niya ang
mga mata kay Hannah. Their gazes met. "He knew how I felt for her, and he was using
that to manipulate me. Now that I finally found something to bring him down, I will
use that to manipulate him back."
Tumango-tango na lang ito at nagkibit-balikat. "Sabi mo, eh. Pero bakit
hindi mo na lang unahin si Ate? If she finds out na love mo siya at love ka rin
niya, mabago niya ang isip ni Sam tungkol sa pagpapakasal sa kanya at kay Renante."
"Sondra is a sweet girl, Hannah. Believe me. She's softer than you. She
won't have the heart to hurt Sam, kahit na naging walang kwenta pa siyang ama sa
inyo." His face softened at the very memory of Sondra's pained look last night...
her glassy teary eyes, how her delicate voice was about to break as she screamed at
him. "I have seen almost all her life, and seen people swarm around her... abusing
her kindness and innocence. So, if she can't do it. I will do it all for her. I
will make them pay, Hannah."
Napatitig lang ito sa kanya, naiintriga.
"I should do it too, because I hurt her before. Nagpadala ako noon sa
pressure. Nagpa-manipulate ako noon kay Sam kaya nasaktan ko siya. I don't deserve
to have her love, if I haven't paid yet for that mistake I did to make it up to
her."
At muli siyang tumungga sa hawak na bote ng alak.
.
.
***
AN
Good  midnight, everyone! Salamat sa patience para hintayin itong Chapter 30~
Inabot na tayo ng 12 kaya ito na rin muna ang huling UD for Friday. Kitakits sa
Wednesday! I am excited to add more chapters sa story ni SonnyMax. Naiinip na ako
kung kailan ulit sila magkakaroon ng super intimate na sizzling hot na mga tagpo
hahaha~
But believe me, malapit-lapit na rin hahaha! <3 <3
Thank you, God bless and enjoy reading! See you sa Wednesday ulit!
Love,
ANAxoxo

[ 32 ChapterThirtyOne ]
-------------------------------

PATUNGO na si Maximillian sa elevator ng Goldex Technologies nang sumulpot mula sa

paliko ng hallway si Hannah. Nakasuot ang dalaga ng pencil skirt na itim na
tinernuhan ng pink na long-sleeved blouse. It wasn't really that pleasing to the
eyes, kaya lang wala namang taste si Hannah pagdating sa mga formal na kasuotan
dahil mas prefer nito ang casual na mga kasuotan. Naka-ponytail ang kanyang buhok
nang huminto sa tabi ni Maximillian.
"Kasama na ni Sam si Ronald Villaluz. They will talk about some
important matters that he didn't want to share with me," seryoso nitong wika sa
mababang tono, walang kalingon-lingon para palabasin na nag-aabang lang sila ng
sasakyan na elevator.
Nasa iisang palapag lang naman ang opisina ng Accounting, HR at iba
pang administrative departments kasama ang opisina ni Sam, ang silid para sa OIC,
kaya naman hindi na mahihirapan pa si Hannah sa pagpuslit.
Bumukas na ang pinto ng elevator. "You know what to do," huli nitong
wika bago humakbang papasok.
Hannah nodded her head. Hindi na niya hinintay pa na sumara ang pinto
ng elevator.
Nagpaalam lang siya mula sa Accounting Department na gagamit ng banyo,
bahala na kung matagalan ang mga ito. Masyado lang nananaig ang pagiging laid-back
niya. Para kay Hannah, wala na rin namang silbi kung ipasa siya o bigyan ng
mababang marka para sa internship niya. Sooner or later, she will be declared as a
Hawthorne. Madali na lang sa kanya ang magkaroon ng trabaho niyon, pwede pa siya
mag may-ari ng isa sa mga negosyo ni Sam! Kaya itong pagiging espiya ang mas
pinagtutuunan ni Hannah ng pansin.
Pumuslit siya sa hallway patungo sa OIC office at may nadaanan na vendo
machine.
Kung Villaluz ang kakausapin ni Sam, malamang na nasa desk lang nito ang
sekretarya at wala masyadong lalakarin dahil abala ang nag-uutos dito na boss. She
gave the vendo machine a stare. Nanghihinayang na naglabas siya ng pera para
makakuha ng softdrink. Mineral water at kape lang naman kasi ang libre sa Goldex.
Bago tahakin ang paliko, sumilip muna siya saglit at nagtago sa likod ng pader.
Pinanood niya ang paglabas ng sekretarya mula sa opisina ni Sam. Maingat na itong
naglalakad patungo sa kanyang direksyon. Mabilis na nagtago si Hannah, humakbang
kaunti ng paatras para hindi nito makita at binuksan ang plastic bottle ng
softdrinks. Binilangan niya ang sarili bago umabante.
Nagulat ang babae at napaatras nang tumilamsik na sa uniporme nito ang
inumin.
"Naku!" Hannah looked so mortified. "I-I am sorry po!"
Maluha-luha ang mga mata na tiningala niya ang babae na napapailing na
lang habang pinagmamasdan ang suot nitong uniporme.
"Sorry po talaga," taranta na pag-iikot ng mga mata niya.
"It's alright, I'm taking my bathroom break naman," buntong-hininga na
lang nito, halata na pinagpapasensyahan na lang siya at nagmamadali na nilagpasan
siya nito para dumeretso na sa pupuntahan nito.
Hannah looked over her shoulder and watched the woman turn to the bend
of the hallway. Tumaas ang sulok ng kanyang labi at mabilis na tinakpan ang
softdrinks bago lumiko. Bumagal na ang kanyang mga hakbang nang marating ang desk
ng sekretarya na katabi lamang ng pinto ng opisina ni Sam. Pumuwesto siya sa tabi
ng pinto at nanainga. First time lang niya na mananainga sa mga usapan ni Sam kaya
medyo kinakabahan din siya.
Gawa yata sa makapal na materyales ang pinto kaya naman binigyan niya
iyon ng maingat na tulak. It did not nudge.
 Kung bubuksan ko itong pinto, for sure, mapapansin nila, kagat niya sa
pang-ibabang labi habang nagmamadali na makaisip ng diskarte.
"Bahala na," bulong ni Hannah at tinulak pababa ang lever handle.
Humigpit sa hawakan ang kanyang kamay para hindi tuluyang bumukas ang
pinto. Awang lang naman ang kailangan niya para marinig ang usapan ng mga ito.
"That's what really concerns me," wika ni Ronald, "I think Renante is
serious about Sondra. Paano ba iyan?" kasunod niyon ang mayabang na pag ngisi ng
ginoo na hindi niya nakikita. "Tandaan mo ang pinangako mo sa akin, Samuel."
"Do I look like I am forgetting? That's why I need your cooperation,
right?"
A sigh. "Ah, Samuel. I should not be really getting myself involved
with this, since, you're the one who bet Goldex in that game. You said you'll do
every means for the Villaluz to have this company."
"I know."
"And that tactic, using Sondra and Renante's relationship to bait
Maximillian doesn't seem to work."
"But you've seen his reaction."
"He's like a sniffing dog, Samuel. Probably his tail is wagging with so
much alarm with what his senses picked up, and he's concerned about Sondra so... we
can't really say that you've successfully polluted his mind. Maybe he could just
sense that there's this kind of motive behind Sondra and Renante's arrangement."
Tumayo si Samuel mula sa kinauupuan nito. Mukhang hindi narinig ng mga
ito ang pag-click ng pinto ng kaunti pabukas kanina. Dala siguro ng pagtanda kaya
mahina na ang pandinig ng mga ito?
"It won't take long, Ronaldo. He will be unable to bear it soon. He
will beg me for Sondra's hand in marriage, and in return, he should give the full
ownership of Goldex to me. Then it will be easier to transfer the ownership to
you."
"Make sure of that," ani Ronaldo, nakapamulsa na ang isa nitong kamay
sa pantalon na suot. "You see, I have been a very patient man, Samuel. Tatlong
buwan ka nang delayed sa pagbabayad ng pinusta mo nung huling laro natin."
"I know, just be patient and stop bugging me about this every now and
then, will you?"
"Good," Ronaldo scoffed. "Alam mo naman siguro ang mangyayari sa
Hawthorne Group, Samuel. You've neglected most of it just for Maxim's companies and
who's keeping your own businesses stable now?"
"I know I owe you a lot, Ronaldo."
"Mabuti na ang malinaw at napapaalala ko iyan sa iyo, Samuel," may
himig ng pagmamayabang na naman mula sa ginoo. "And in any case that your plan
fails, tuloy pa rin ang kasal ni Sondra at Renante."
Hindi na nakasagot pa si Samuel.
"He wants her so bad, and you know that as hard as how I discipline my
children is as much as how I spoil them."
"I—"
Kabadong binilisan ni Hannah ang pagsara sa pinto at kakaripas sana ng
takbo nang makita ang pagliko ng lalaking naka-asul na suit. Isang sulyap lang ay
nakilala niya na si Renante iyon. Tumalon siya sa likuran ng desk ng sekretarya ni
Sam at nagkunwaring abala sa pagkalkal sa ibabang parte ng drawer para maitago ang
kanyang mukha.
"Good afternoon, Lilith," narinig niyang bati ni Renante.
"Good after—" hindi na iyon tinuloy pa ni Hannah dahil nasilip niya
habang nakayuko na dumere-deretso ang binata papasok sa opisina ni Sam.
The door clicked close. Napatingala na si Hannah at huminga ng malalim
mula sa pagpipigil kanina ng hininga.
Diyos ko!
Baka pabalik na ang sekretarya kaya nagmamadaling dinampot ni Hannah
ang bote ng softdrinks na pinatong lang niya kanina sa desk at tinahak ang hallway.
Pagkaliko, sumandal siya sa pader at tumingin-tingin sa paligid. She took in
another deep breath, bent over, and peeked on the hallway she left.
 Naroon ang desk ni Lilith. Malayo-layo na si Hannah kaya kailangan pa
niyang maningkit ng mga mata para lang matitigan ng mabuti kung maayos ba niyang
naiwan ang pwesto ng sekretarya. Baka kasi may mapansin ito o baka may naiwan
siyang anumang bakas.
Mukhang wala naman.
Yes, she slightly smiled.
Gusto na niyang lumayo at bumalik sa Accounting kaya lang parang
naninigurado pa rin ang kanyang mga mata at ayaw bumitaw ng kamay niya sa gilid ng
pader kung saan siya nakasilip. Nasa ganoong porma pa rin ang katawan niya habang
umaatras nang makaramdam na may matigas na nabangga ang puwitan niya.
Napasinghap siya at tumuwid agad ng tayo sabay lingon sa kanyang
likuran.
There stood a young man squinting his eyes on her.
Alanganin ang naging pagtawa niya at bumaba ang mga mata niya habang
pinapasadahan ito ng tingin. He wore a red blazer jacket over his white long-
sleeved button down polo. Hinulma ng suot nitong pantalon ang athletic na mga
binti. And oh, his crotch...
Natatawang nag-angat siya ng tingin sa lalaki. Paano niya malulusutan
ito? Ano'ng excuse ang sasabihin niya.
"Good afternoon, Sir!" natatawang bati niya rito na sinundan ng
pagtango. "How can I help you?"
"You're not wearing the company uniform," pasada ng nagtataka nitong
mga mata ng tingin sa kanya.
"Yes, Sir, I'm an intern and I am... ano..." hindi mapakali na hawak
niya sa bote ng Coke, "... I am..."
Hindi mukhang masungit ang lalaki na deep-set ang mga mata pero
naiilang siya sa klase ng titig na binibigay nito sa kanya. There was no approval,
but no distaste with how she looked too. Bumalik ang mga mata nito sa kanya at
sumilay sa wakas ang ngiti sa mga labi nito. Lalo tuloy siyang hindi nakapagsalita.
Napatitig na lang si Hannah sa lalaki.
She shoved in a deep breath. Kanina pa yata siya humihinga sa presensya nito. Wala
sa loob na nayakap na pala niya ang bote ng Coke.
Pinasya ng lalaki na isantabi na lang ang isasagot niya. Mukhang mahalaga kasi
talaga ang sadya nito.
"I am Guillermo Cereza," pormal nitong pakilala. His smile was polite. "But call
me, Sir Memo," patuloy nito sabay alok ng handshake sa kanya. "I came here with the
Chief Financial Officer of the Hawthorne Group. Kanina pa kami naghihintay sa
lounge sa ground floor at hindi namin matawagan si Sir Sam, kaya pinapunta na ako
rito. We really have to be somewhere in about—" sumulyap ito sa suot na relo, "—
forty minutes."
Nakaramdam si Hannah ng tila panghihinayan nang bumitaw na ang may kagaspangan
ngunit mainit nitong kamay sa pagkakahawak sa kamay niya. Embarrassment began to
sink in as she watched his hand subtly wipe on the side of his pants. Basa nga pala
ang kamay niya dahil sa paghawak sa namamawis na bote ng softdrinks.
"I wonder if I am taking the right direction," balik ng mga mata nito sa kanya.
She sucked in a deep breath. "Y-Yes... Yes, M-Memo..." umiling siya, "Sir Memo,"
pasigla niya sa sariling boses. "You came to the right direction."
"I'll just turn right, right?"
"Ah, yes po..." ngiting-ngiti na sagot niya rito, nakayakap na naman sa bote ng
Coke.
Parang nagpipigil ang lalaki na matawa sa hitsura niya. "Okay, thanks."
Nilagpasan na siya nito at lumiko sa hallway patungo sa opisina ni Sam.
She just remained frozen there smiling.
.
.
***
.
.
KINAGABIHAN ay nakarating na si Sondra sa party ni Ruiji Vernade. Ruiji was known
for his wild parties where high profiled models attend. Sa pagpasok pa lang ng mga
guests sa malaking mansyon ni Ruiji, ay para bang fashion show na at rumarampa ang
mga ito sa pulang carpet suot ang pinakamagaganda at nagse-seksihan nilang mga
kasuotan.
Bumaba si Sondra mula sa sasakyan nila Vernon at Cynthia, suot ang
makintab na pulang spaghetti strapped dress na lumalaylay ang neckline kaya kita
ang cleavage niya. Hanggang kalahati lang ng kanyang mga hita ang tabas ng palda
niyon. Sa gabing ito, pinili ni Sondra na huwag kulutin o gawing wavy ang unat
niyang buhok. Nauna na siya kina Vernon sa pagpasok sa mansyon, umani siya ng
tingin sa kanyang paglakad sa welcome carpet, hanggang sa pagpasok sa mismong salas
ng mansyon na pang-ballroom sa laki.
Like last year, everything in the venue looked classical— mula sa
nakabitin na mga chandeliers na may maliliit na putting liwanag hanggang sa mismong
hulma ng interior tulad ng mga poste at railing ng grand stairs. She knew because
there were articles on the internet about it.
Ruiji didn't make themes for his parties. Advocacy nga ng fashion
designer ang freedom to express your style. Oo, may pagka-absurd din kasi bilang
fashion designer, parang nagdidikta ka rin sa mga tao na ito ang magandang style
pero ganoon nga ang pinaninindigan ni Ruiji kaya sa party, walang nagkakapare-
pareho ng attire. Some could go overboard and wear something avand garde, tulad ng
sikat na modelo na si Patty Junio na nakasuot ng mukhang aluminum na bra at palda
na diamond ang hugis na nangingintab din na parang aluminum at kulay silver.
Sondra chose to stick with some Tina Turner-inspired get up, kaya
ganoon ang suot niyang attire. Hanggang doon lang ang bet niya, she would not
attempt a wild hair-do.
"Sondra!" masiglang bati ng bakla.
Ruiji seemed to improvise Maleficent with the horn-shaped headdress
over his straight unicorn-like hairstyle with dominant white blonde hair with blue,
pink and other candy-colored hair strands. Kulay itim ang lipstick nito.
Naka-overalls ito na humahapit sa katawan na gawa sa faux snake-skin na
kulay itim at ginto. May patusok iyon na padding sa bandang dibdib kaya nakakatakot
yumakap rito.
Nagbeso-beso sila, maingat na nilalayo ni Ruiji ang dibdib sa kanya.
He held her hands happily.
"Welcome to my party!" anito. "Finally, you made it this year!"
"Finally!" masayang sagot niya rito.
"Enjoy this night, Sondra HOThorne!" nanunuksong ngiti nito at tinawag
siya nito patukoy sa nakaraan niyang magazine cover. "Ang daming hot guys na
gustong ma-meet ka dahil sa sexy cover mo this month!"
Alanganin ang naging ngiti niya. "Really?"
Siya namang lapit nila Vernon at Cynthia. Vernon wore a blue suit. The
man was an endorser of formal men's wear, kaya pagdating sa mga events ay dala-dala
nito ang ganoong imahe. Si Cynthia naman ay pink na pink sa suot nitong dress na
long-sleeved, v-necked at may ruffled na palda. Nakabagsak ang makapal na
pagkakakulot sa buhok nito. Her lips and make-up were all pink as well.
Ito naman ang binati ni Ruiji.
"Hi, Sondra HOThorne," lapit sa kanya ng isang lalaki. She was not
really good with memorizing names, pero parang namumukhaan niya na isa ito sa mga
underwear models na nakita niya sa isang billboard.
Nginitian ni Sondra ang lalaki. "Hi!" Tinanggap niya ang pakikipagkamay
nito. "Nice meeting you!"
"Let's grab some drinks?" maamong anyaya nito.
She turned to Cynthia and Vernon. Abala sa pag-uusap at pagtatawanan si
Vernon na pabirong nilalandi ni Ruiji— humahagod kasi ito sa dibdib ng lalaki— at
si Cynthia naman ay kumumpas na lang para senyasan siya na pwede na siyang mag-
party kung gusto niya dahil baka matagalan ang mga ito kay Ruiji.
Nilingon ni Sondra ang lalaki at nagkibit-balikat.
"Sure, let's go," aniya at sumama na rito.
"I'm Francis, by the way," pakilala nito.
 Saglit na pinasadahan niya ito ng tingin. Francis wore a patterened
shirt and jeans.
"I like the simplicity."
Mas lumuwag ang pagkakangiti nito. He was handsome, alright.
.
.
AN
Good evening, everyone!
For today, three chapters muna ang UD para sa #Rough <3 <3 pinag-iisipan ko pa kasi
'yung susunod na scenes.  medyo may inaayos lang ako sa pagko-conceptualize
hahaha ;)
Enjoy reading!
Love,
ANAxoxo

[ 33 ChapterThirtyTwo ]
-------------------------------

"IS THAT SO?" tiim-bagang ni Maximillian pagkabuga ng usok mula sa sigarilyo habang
pinapakinggan si Hannah na kausap niya sa cellphone.
Kasalukuyang nasa penthouse na ang binata at nakapagbihis na rin— he
wore a pair of jogging pants and a fitting shirt while smoking on the balcony.
Blangkong nakatitig ang mga mata ni Maximillian sa madilim na
kalangitan habang nakaupo at nakapatong ang mga paa sa salaming mesa na may bakal
na frame.
Yes. At iyon lang.
"Iyon lang? Hindi mo man lang inalam kung ano ang next move nila?"
Hoy, Max, nakakanerbyos 'yung ginawa ko kanina, okay? Kahit alam ko na
matatagalan 'yung secretary, may chances pa rin na may ibang tao na dumaan doon at
puntahan si Sam sa office niya. And there's Renante nga.
Nanghinayang siya. Sa tingin kasi ni Maximillian, mas interesting ang
magiging usapan ng mga ito kung kasama si Renante. It would obviously start to
revolve around Sondra, at iyon naman talaga ang pinaka-concern niya... ang
involvement ni Sondra sa sitwasyon na ito.
So, tama nga ang nase-sense niya na nakakahalata si Samuel sa feelings
niya para kay Sondra. And the old man was using it to get the full ownership of
Goldex na pinusta nito sa naging laro nila ng sugal ni Ronaldo. Ronaldo looked
amicable and quiet, kaya medyo nagulat siya na may pagka-demonyo rin pala itong
tinatago. Dalawa lang naman ang possibility na mayroon kaya napunta sa ganoong
sitwasyon si Sam, una, napuno ito ng hangin sa ulo na makukuha ang Goldex kaya
pinusta iyon kay Ronaldo. Ikalawa, posibleng sinamantala ni Ronaldo ang pagkalasing
ni Sam, kung hindi lasing, posible na nagawan nito ng paraan na ma-pressure si Sam
para ipusta ang Goldex.
Alinman sa mga iyon, mali pa rin ang ginagawa ni Sam. Lalo tuloy siya
hindi mapakali.
Sondra will hate him for sure. She will hate him, sa oras na gumawa
siya ng anumang hakbang laban sa ama nito. Pero nasa tamang reason naman siya, 'di
ba? Sam had no rights to promise Goldex to anyone, lalo na at hindi naman iyon
pagmamay-ari nito. Isa pa, nililihim din ni Sam ang pagbaba ng kita ng Goldex
nitong nakaraang mga taon.
Walang problema sa sales. Consistent pa rin ang benta ng mga items ng
Goldex. Base sa na-picture-an ni Hannah na mga financial reports na napuslit nito
mula sa Accounting Department, nakikita ni Maximillian na sa expenses nagkaroon ng
biglaang pagtaas kaya bumaba ang kita na pumapasok sa kumpanya.
Hindi na ako nagtataka kung kanino namana ni Renante ang pagiging
pretentious, hithit niya ulit ng sigarilyo.
Patuloy naman si Hannah sa pagkukuwento sa kabilang linya.
Kaya umalis na ako. Pero nag-double check ako ng mabuti na wala ako
masyadong nagalaw sa gamit nung secretary o sa desk niya. Mukhang wala naman akong
naiwan, so umatras ako tapos, Max! Naku! Kung alam mo lang, kinabahan ako nung
nakita ako nung lalaki! Memo ang pangalan, Max. Nagta-trabaho sa Hawthorne Group,
Max! Ang gwapo!
He let out a sigh. "Now you sound excited. But focus, okay? Malapit na
kitang ipakilala kay Sam kaya huwag kang magpa-distract sa kahit ano o kahit sino."
Opo, nahihimigan niya na tila nake-kj-an ito sa kanya.
"Get some rest, Hannah. Malapit mo na matapos ang internship sa Goldex
kaya mas dapat ka na maging maingat. As long as nandiyan ka pa, you're still not
that safe, understand?"
Yes po, natatawang sagot nito.
"Good. I'll get some sleep now."
Pagka-disconnect ng phone call, tumawag naman si Maximillian sa
Hawthorne mansion. Inaasahan na niya na ang katulong ang sasagot ng tawag.
Good evening, Ser.
"Nanay Fely," masaya niyang bati kahit na nababagabag pa rin sa mga
nalaman mula kay Hannah, "how's Sondra?"
"Naku, Ser, kanina pa umalis kasama sila Sir Vernon at Ma'am Cynthia.
May pupuntahan na party."
Naningkit ang mga mata niya. Bakit hindi ko alam na may pupuntahan
siyang party this week?
"Ganoon po ba?" malumanay niyang sagot. "Ano'ng oras daw po ang uwi?"
Wala pong sinabi, eh, Ser.
"Sige. Thank you. Kayo, kamusta diyan?"
Ayos lang naman po, Ser—
At ilang minuto pa silang nagkamustahan at nagkuwentuhan ni Nanay Fely
bago sila nagpaalamanan. Napatitig si Maximillian sa hawak na cellphone,
nagdadalawang-isip kung tatawagan ba si Sondra.
Kapag usapang party kasi, masama na agad ang kutob niya. Sondra knew
how to be wild at parties. Kapag nakakainom ang dalaga, she completely threw her
self-control outside the window. Dapat siyang makampante na kasama nito sila Vernon
at Cynthia pero kung sila lang ang kasama ni Sondra, malaki ang tendency na
maiwanan itong mag-isa dahil mas marami ang pagkakataon na gugustuhin ng mag-nobyo
na magsolo o solohin ang isa't isa.
But since my fuck up with the pills, I promised her na hindi ko na siya
papakialamanan.
Binaba na niya sa mesa ang cellphone at tinuloy ang pag-upos sa
sigarilyo na hawak.
Self-control, Maximillian, paalala niya sa sarili habang nilalabanan
ang pag-aalala para sa dalaga.
Another minute had passed. Nawala na roon ang kanyang isip. Nagsimula
na ang pagbabalak ni Maximillian ng gagawin sa sitwasyon niya kay Sam, ganoon na
rin ang pag-aanalisa sa mga nakolekta nila ni Hannah na impormasyon.
Even if I give Sam Goldex, itutuloy pa rin nila ang kasal ni Sondra at
Renante, hithit niya ng sigarilyo. Kaya kahit willing ako na ibigay na lang sa
kanya ang ownership ng Goldex, sa huli, ako pa rin ang talo.
He tried to search beyond the dark skies.
What would Maxim Gerard do in this situation?
What would my father do?
At naalala niya ang ilan sa mga pangaral nito. Isa na rito na sa ngalan
ng negosyo ay walang kaibi-kaibigan. Bago na ang takbo ng mundo ngayon at aware
doon si Maximillian. Sa takbo ngayon ng mundo, kung gusto ng isang negosyante na
magtagal, kailangan nitong maging kaibigan ang lahat sa industriya na
kinabibilangan nito.
His father's philosophies were way different. Wala itong tinuturing na
kaibigan.
Wala maliban kay Samuel.
Naningkit ang mga mata niya. Tunay nga ba ang naging pagkakaibigan ni
Samuel at ng kanyang ama?
 Kasi kung tunay... hindi ito ang gagawin sa kanya ni Samuel.
Samuel knew he had feelings for Sondra. At dapat na naging mas
considerate ito sa kanya kung tinuturing nga nito na tunay na kaibigan ang kanyang
ama.
At kung hindi nga ganoon ang turing ni Samuel kay Maxim Gerard, hindi
naman siguro hangal ang ama niya para ma-sense iyon. Kung hindi rin iyon lingid sa
kaalaman ni Maxim, bakit dito nito pinagkatiwala ang pag-manage sa mga kumpanya ng
Gold? At bakit si Samuel din ang binigyan nito ng custody para alagaan siya?
At bakit pumayag si Samuel sa dagdag na mga responsibilidad?
His phone rang. Mabilis na dinampot iyon ni Maximillian. Cynthia's name
appeared on the screen.
"Fuck," he muttered.
Alam naman niya na hindi siya gusto ng mga kaibigan ni Sondra dahil
masyado niyang pinaghihigpitan ang mga ito. Kaya kung tumatawag man si Cynthia,
malamang na para sa emergency purposes iyon. He was smart enough to keep the phone
numbers of Sondra's friends because that made it easier for him to check on her.
"Yes?" bungad niya kay Cynthia.
Naririnig ni Maximillian ang malakas na tugtugin sa background ng
babae.
Max, I can't find Sonny. I need to find her, anito sa nag-aalalang
boses. I overhead these guys who are planning to drug her.
Naningkit ang mga mata ni Maximillian. "Nice," came his sarcastic
reply. "You brought Sonny this time in a drug-involved party."
Tumayo na siya mula sa kinauupuan.
I think they are obsessing over her naked magazine cover, patuloy nito
na parang maiiyak na. They kept blabbing about it before I heard their plan. Then
they left to find Sondra. I need to get ahead of them!
Pumasok na si Maximillian sa loob ng penthouse at dinampot ang wallet
niya at mga susi.
"Have you called Sondra?" labas niya ng unit at pumindot ng buton sa
tabi ng pinto ng elevator.
I tried, okay? pagpa-panic na nito. I really, really tried!
"Relax," he said evenly, trying to maintain his composure. Pero sa
totoo lang nagwawala na ang kalooban niya. "Find Vernon and ask him to help you.
And find the host of the party and inform him about his guests bringing drugs,
okay?"
Yes, yes... naiiyak nitong sagot.
"Any idea what kind of drugs they planned to use?"
N-No... iyak na nito. No, eh... maybe something to knock her
unconscious... Maximillian!
"Get your shit together, Cynthia!" aburidong bulyaw niya rito. Wala
kasing magagawa ang pag-iyak-iyak nito para maligtas si Sondra.
He let out a sigh and disconnected the call.
.
.
***
.
.
NAKAUPO si Sondra sa isang table set kasama ang ilan sa mga modelo na kilala niya.
Nag-iinuman sila habang masayang nagkukwentuhan. Katabi niya si Francis na
nakaakbay sa kanya.
"Ingat ka sa boys dito," natatawang biro ng isa sa mga babaeng models
na kasama niya na si Erica. "Mainit ang mata nila sa iyo ngayon dahil sa latest
magazine cover mo."
Napayuko lang siya saglit at tumawa. "Please, I am not the only one who
did a daring cover."
Nanunuksong tinuturo ng mga mata nito si Francis na nakaakbay sa kanya.
"What?" natatawang lingon niya kay Francis na kinindatan siya.
"That's not going to work," mahinang tampal niya rito para iiwas ang
tingin nito sa kanya.
"Ugh, I need more drink," tayo ni Sondra pagkatanggal ng nakaakbay na
braso ni Francis sa kanya.
"Bring a bottle already! Para hindi ka na pabalik-balik, no!" wika ng
isa sa mga naroroon.
"Oh, no," she smiled. "I like juices tonight. May lakad kasi ako bukas,
okay?"
I want to visit Stacey already. Para magkaayos na kami.
"I'll be back," lisan niya para hanapin na naman ang mini bar kung saan
nakapwesto ang binayaran ni Ruiji na mga bartender na magseserve sa kanila.
Everyone started going wild in the party— from excessive PDA to flirty
dancing. Mas lalong umingay na ang party dahil sa kalasingan ng karamihan doon.
Sondra lowered her eyes.
Hindi niya malaman kung bakit dati ay nae-enjoy niya ang mga ito.
Ngayon ay natatalo siya ng panlulumo. Inaasahan niya na sa gabing ito ay
makakalimot siya sa mga problema pero heto siya at parang walang maramdaman na
excitement. She took in a deep breath.
"Come on, nagsisimula pa lang ang party, okay?" encourage niya sa
sarili bago nilibot ang tingin sa paligid. "Bakit kaya hindi ako mahanap nila
Vernon at Cynthia? Nasa couch lang naman ako."
Patungo na siya sa bar. I guess I should drop the juice and take liquor
this time. If I want to enjoy and forget a bit, I will need to lose my inhibition a
bit.
Pagkapwesto sa bar ay may tumabi sa kanyang lalaki. He slid a glass in
front of her. Sinalubong niya ang tila nang-aakit nitong pag ngisi.
"Been waiting for you here, Sondra," lapit nito ng mukha sa kanya
habang angat sa pagitan nila ang hawak nitong baso ng alak.
She eyed on the glass in front of her.
"You'll love that cocktail," anito.
Sondra picked up the glass. "Thank you. But I can't stay here that
long, baka hinihintay na ako ng mga friends ko. You like to come with me?"
Naglaro ang pilyong ngisi sa mga labi nito. Bumaba ang mga mata ng
lalaki sa kanyang mga labi bago nakipagtitigan muli sa kanya. He wore a button-down
shirt that was palely illuminated by the yellow bar lights.
"I would love to, but I have to wait for a pal here. I hope we can chat
a bit bago ka bumalik sa mga friends mo? I bet you'll be with them more all night
than with me."
"Well," pihit niya paharap sa lalaki at sumimsim ng kaunti mula sa
cocktail na inabot nito sa kanya, "what's your name?"
"Jake," pakilala nito.
Sondra nodded and smiled. "Not familiar."
"I'm a rising model," alanganin nitong tawa. "Una kong fashion show
itong sa bagong collection ni Ruiji, that is my first event actually."
"Wow, congratulations," masaya niyang ngiti at sumimsim ulit. Masarap
nga 'yung cocktail. "Welcome to the modeling world," sinundan iyon ng kanyang
pagtawa.
"Thank you," titig na titig ito sa kanya. "You should know na ginusto
ko talaga mag-model dahil sa iyo."
"Oh," baba niya ng tingin, nangingiti. "Don't tell me pa-girl ka rin?"
Tumawa ito. "Of course not!" lumapit pa ito lalo sa kanya.
It was not a very friendly distance anymore. Pero hindi siya pwedeng
magpakita ng intimidation sa kilos ng lalaki. Walang pagka-ilang na sinalubong niya
ang pagkakatitig ng mga mata nito.
"I really, really want to meet you. Ang hirap makahanap ng pagkakataon
na ganito, Sondra."
"Now you had it, so let's talk habang may drink pa ako. After this,"
angat niya sa baso, "I'll get a bottle and go back to my friends."
"Sure," maingat na hagod ng kamay nito sa kanyang braso. "So, how's
life for you, Sondra? Mag-isa ka lang daw na pumunta sa party na ito."
 Hindi malaman ni Sondra kung bakit parang umiinit ang katawan niya. She
found herself getting lost in Jake's dark eyes. Ang paghagod ng palad nito sa
kanyang braso ay parang mas pinagniningas pa siya sa pag-iinit.
Her insides stirred, her belly began pulsing with blood rush that
tickled her with excitement.
Napalunok siya sa unti-unting paglapit ng mukha ng lalaki. He eyed on
her lips.
"Do you want to leave the party alone, Sondra? That... will... be...
sad..."
Siyang hablot ni Vernon sa lalaki. Umiiyak na yumakap sa kanya si
Cynthia.
"Bro," anas nito kay Jake, "ano'ng balak mo kay Sondra, ha?"
Jake chuckled lowly. "Come on, bro, nag-uusap lang kami."
"Nag-uusap?" singhal ni Cyntha. "You are planning to drug her!"
Sondra's eyes widened.
Drug me?
Nanghihilakbot na napatitig siya sa hawak na baso na halos ubos na niya
ang laman.
.
.
***
AN
One more chapter ;)
Love,
ANAxoxo

[ 34 ChapterThirtyThree ]
-------------------------------

"THE LEAST you can do is be mindful of everything lalo na sa mga iniinom mo!"
patuloy pa rin na panenermon ni Maximillian habang nagmamaneho ang lalaki.
Cynthia and Vernon took care of her. Si Ruiji naman ay nai-stress sa
pagtataboy kay Jake at sa kaibigan nito. Ganoon na rin sa kakahingi ng sorry sa
kanya at kay Maximillian nang dumating ang lalaki para sunduin siya.
Nakaupo siya ngayon sa tabi ng driver's seat, tahimik lang habang yakap
ang sarili. Hanggang ngayon ay nag-iinit ang pakiramdam niya at hindi mapakali.
"Sondra, I'll bring you to the hospital, you don't sound good," nag-
aalalang sulyap nito sa kanya.
She turned to him and met his blue eyes. Lalo siyang nakaramdam ng
panlalambot, parang lalo siyang nag-init. Siguro nga hindi siya mukhang okay,
parang bumababaw na kasi ang paghinga niya sa nararamdaman na excitement na kanina
pa niya nilalabanan. She didn't want to make Cynthia and Vernon worry a lot about
her.
"Millian..." her breath was raspy, her voice came out from her lips
like a thread. Sinandal na lang niya ang ulo sa headrest ng upuan at mariing
pinikit ang mga mata.
"Oh, shit," pinaharurot pa nito lalo ang sasakyan.
Parang sasabog ang katawan niya habang pinipigilan ang pag-iinit na
nararamdaman.
"Millian... he gave me some aphrodisiac, right?" hingal niya.
"I know," he gritted.
"Millian, I am horny..." she cried softly, so ashamed of admitting that
to him.
Pero kanino ba pwede? It felt more awkward with Cynthia and Vernon, but
with Maximillian... since she was a child, she felt at ease to say anything...
anything except she loves him.
"I have no fucking idea how to medicate that," he muttered. "So we're
heading to the hospital."
 She wanted to cry already. Hindi na niya kaya... her hands frantically
touched herself.
"Millian..." she begged, her hand feeling between her thighs.
She let out a shudder as her fingers began stroking on her slit,
feeling it moist against her panties.
Hininto nito sa tabi ng kalsada ang sasakyan.
"Use me," he breathed out harshly.
Sondra bit her lower lip. She had to, because damn, she really, really
want to fuck Millian right now. Lalong tumindi tuloy ang kanyang pananabik habang
pinagmamasdan ang pigura ng lalaki sa driver's seat. He looked like a delicious
meal and her was body demanding her to devour him already.
"Come on," hila nito sa kanya kaya napunta siya sa kandungan ng lalaki.
Her lungs felt clogged with his fresh scent. Alam niya na kapag nakauwi
na ito galing sa trabaho, nagha-hot bath ito para ma-relax ang mga muscles. Nag-
aalangan na hinaplos niya ang gilid ng mukha nito pababa sa pangahan. He looked at
her tensely. Alam niya na hindi rin nito alam ang aasahan sa mangyayari sa pagitan
nila. It was not even the first time they would find themselves in this situation.
Yet, it was hard to deny that it felt so wrong. It just felt so wrong
having sex without commitment to someone.
But it was getting too hard to control, kinulng na niya ang mukha nito
sa kanyang mga kamay at siniil ang lalaki ng halik habang nakakandong dito at
kumikiskis sa katawan nito.
He kissed her back and it felt so heavenly. She was so highly
intoxicated the torrid in his kiss was heightened and made her burn for more from
him. Buong kasabikan na pinagsaluhan nila ang halikan na iyon habang patindi ng
patindi ang pagwawala ng katawan niya.
She began to aggressively pull off his shirt, then her own dress. Kapwa
may pananabik sa panunulas ng mga hingal mula sa kanilang mga labi. Kumikiskis ang
mga palad ni Maximillian sa kanyang mga braso, sa kanyang tiyan, pataas sa kanyang
dibdib bago ito pumiga roon.
"Ahhh..." tingala niya habang patuloy na kumikiskis sa lalaki.
She felt him growing hard, his bulge formed intensifying the sensation
it gave her when rubbing on him. Mas diniinan pa niya ang pagkiskis sa katigasan
nito.
"Oh..." kawala ng ungol nito habang humahalik sa kanyang leeg. His
other hand securely held her nape while clutching her ass tightly, helping her by
maneuvering how her hips would move to grind against him harder.
"I want you inside me now," makaawa niya rito. "Millian, please..."
"Masyado kang nagmamadali," angat nito sa kanya para mababa na nito ang
suot na jogging pants. "But if that will ease your itch, you can use me all the
time, Sonny."
She looked down and watch him pull out his cock, hard and erect.
Hinablot niya iyon. She began stroking aggressively.
"Shit, shit, shit," he muttered, gripping hard on her, veins bulging on
his arms' skin.
"You like it," a smile formed on her lips.
Tumaas ang sulok ng labi ng binata, kumislap ang mata habang pilit
nitong nilalabanan ang epekto ng marahas na paghagod ng kamay niya sa kahabaan
nito.She could not fully grip his width, but she was squeezing him hard too as she
stroked and that doubled his pleasure.
"Of course, I fucking like it, Sondra," mapupugto ang hininga na sagot
nito. "I can fuck you any day, Sondra. I have been holding back too long, since
you're sixteen."
"The truth finally comes out," piga niya na nagpa-ungol dito.
"Been wanting to pull up that school skirt," hatak nito palapit sa
kanya para ipuslit ang mga daliri nito sa pagitan ng mga hita niya. "And fuck you
like this."
He began ramming his fingers in and out. Napapiga siya ng mariin sa
pagkalalaki nito dahil sa pagsundot na nagpanginig sa katawan niya.
 Oh, she was feeling extra sensitive right now, she felt like being
split apart by his sharp fingers. The jolt of sexual torment and pleasure reached
her head, made her belly pump and crave.
Hinablot siya nito palapit kaya napayakap na lang siya sa lalaki.
Nakasubsob ang gilid ng kanyang mukha sa gilid ng headrest nito. Hawak na
Maximillian ang balakang niya, pinorma nito ng maayos ang kamay bago tinuloy ang
pagdaliri sa kanya.
"M-Millian..." ungol niya at lumakas pa iyon ng lumakas nang mas naging
malikot na ang paglabas-masok ng mga daliri nito.
Her kidneys felt like exploding, her body pulsed with heat and need.
"Fuck me already!" sigaw niya.
"You've been so careless, you can't just get your relief that easy,
Sonny," anas nito. "You have to crave so hard for it before I fuck the hell out of
you."
Inihilig nito ang ulo para dilaan siya sa leeg.
"Fuck me, fuck me..." she shivered at how delicious his tongue felt on
her hot skin.
"You spoiled brat," baba na nito sa balakang niya.
She felt his tip and her belly pulsed excitedly a degree more.
Sabay hatak nito sa kanya pababa.
"Ahhh!"
His cock just ripped her apart. At nasa ilalim na ng puwitan niya ang
mga kamay nito. Walang kaproble-problemang tinaas-baba siya nito.
"Do your part, Sondra, ride, ride, ride..."
She propped her knees well and began moving up and down. Sa sobrang
pag-iinit ng kanyang katawan, walang ingat si Sondra sa pagkawala ng kanyang
pagkahayok para rito. She rode with all her energy, with all her passion and
craving. Sa moved up and down, back and forth and shamelessly swirled her hips and
grind against him.
Patuloy siya sa ginagawa habang panay ang pagpiga ni Maximillian sa
kanyang mga dibdib. He would occasionally pull up a breast and suck hungrily, tug a
nipple and lick. Pagkatapos ay pipiga ulit at bibigyan ang dibdib niya ng mahinang
tampal. Her breast only bounced in response to his moderate slap.
Then he pulled her close. As she moved up and down, their bodies rubbed
against each to other until they became sheer with sweat. Pinirmi siya ng lalaki at
paitaas naman siya nitong inulos.
Pagkatapos ay pinaluhod siya nito at tinuon nito ang kamay sa gilid ng
kanyang ulo, kaya nakalapat na ang pisngi ni Sondra sa backrest ng upuan ng
sasakyan. Lumuhod ang lalaki sa likuran niya. Sumagad ito.
"Ah!"
At sinimulan ang panibagong pag-ulos sa kanya. His thighs slapped
against her ass at the impact of his thrusts. The sensation was heightened. Sondra
could not understand why it felt so heavenly being ripped apart by his length. She
felt her body move along with his thrusts, shoving her against the back rest back
and forth.
Her moans sang along with his grunts and heavy breathing as Maximillian
moved faster.
He would occasionally slap her ass then his hand stroked on throat,
grabbed beneath her jaw and tilted her head up.
His thrusts became more violent and faster.
"Millian!" she cried, feeling her body pinned against the backrest.
Halos lupaypay na ang mga braso niya sa pagkakayakap doon.
Sumagad ito ng pasok para paglapitin muli ang mga katawan nila.
Then he lowered his face... their hazy eyes met each other's gaze as
they panted.
Dahan-dahang lumapit ito at maingat na humalik sa kanyang mga labi.
Their bodies trembled as he began creaming her. He filled her so much,
some of his cum dripped on the skin of her inner thighs.
And yet, Sondra wanted more.
.
.
***
.
.
NANANAKIT ang katawan ni Sondra nang magmulat ng mga mata. At first, akala niya ay
nasa bahay siya. She felt comfortable and at ease. Pero nang tumagal-tagal ang
pagkakatulala niya sa kisame, doon lang niya napansin na hindi iyon pamilyar.
She looked around and realized that she was not even in her own room.
Tandang-tanda pa niya ang mga ginawa nila ni Maximillian kagabi.
Napapikit tuloy siya.
My drink was spiked.
Her body shook in muscle pain as she struggled to sit up. Nakita niya
ang sarili sa parte ng pader na nagmistulang body mirror. She looked fine, just a
little reddish on her arms and breasts and her lips were sore.
Malakas nga ang tama nung nainom ko, she face-palmed.
Natanaw niya ang nakasabit malapit sa pinto na kulay gold na robe kaya
sinuot niya iyon, tutal wala naman sa paligid ang dress niya. Then she tiptoed out
of the room. Bumungad agad ang salas ng penthouse ni Maximillian. Naulinigan niya
ang boses nito mula sa kusina.
Dumako siya sa dining area at natanaw na abala ang lalaki sa kusina.
He wore nothing else but his jogging pants. Ipit nito sa isang tainga
ang cellphone habang may hinahalo sa niluluto nito. Nakatalikod ang lalaki kaya
mahirap makita kung ano ang niluluto nito o ang facial expression nito.
But his voice sounded low and serious.
"You have to stand as witness against those idiots, or this will come
out to the press, Ruiji," anas ng lalaki.
Natahimik ito dahil nakikinig na yata sa sagot ni Ruiji.
Sondra felt so guilty all of a sudden. Hindi siya dapat nagi-guilty.
Hindi ba ito naman ang gusto niya? Ang mamoroblema si Maximillian sa kanya para
pabayaan na siya nito? Pero dahil sa mga nangyari kagabi, malamang na iba ang
kinahatungan niya kung hindi siya tinulungan nila Cynthia... kung hindi si
Maximillian ang sumundo sa kanya...
"I have already talked to my lawyer this morning," patuloy nito,
malumanay pero may bigat ng pagbabanta pa rin sa pananalita. "And we are pressing
charges, Ruiji. I don't give a damn if he's your fashion line's newest model. I
don't fucking give a damn. He'll be rotting in jail for administering use of drugs
for his malicious intent. So you choose, private hearing? Or this goes out to the
press."
Maximillian disconnected the call. Walang ingat na nilapag nito ang
cellphone sa kalapit na counter bago nito sinilip ang hinahalo na soup. Amoy na
amoy ni Sondra ang sopas na iyon. She bet it was creamy that it invited her senses
to eat some.
Dahan-dahan siyang lumapit sa lalaki. "Millian."
"We're pressing charges."
She lowered her head. "I'm ashamed."
"Ashamed?" galit na harap nito sa kanya pagkatakip sa kaldero. "Ikaw
ang pinagtangkaan ikaw ba ang nahihiyang maghabla ng kaso?"
"Not that," nakaw niya ng sulyap dito. "I am ashamed...with how I acted
last night."
Titig lang ang ginawa nito.
She tightened the robe she was holding against her body. Nararamdaman
ni Sondra ang pagtitig nito kaya naman nahihiya na siyang tumingin pa rito.
"I know you are forced to do that to relieve me," patuloy niya sa mas
humina pa na boses.
"And I said some things that I shouldn't have," talikod na nito at
inabala ang sarili sa niluluto.
"That you wanted to fuck me when I was sixteen?" tingin niya sa likuran
nito.
 "Get a seat," wika na lang nito sa tila paos na boses. "Malapit na
itong maluto."
Napayuko na lang siya. "I am also ashamed kasi feeling ko... feeling ko
ang hina-hina ko." She could not help getting teary. "I always tried to... to show
you and Dad that I can stand on my own... that I can handle myself... that I can be
like my Mom... because..."
Tila natigilan ito. Napansin iyon ni Sondra kaya iniba na lang niya ang
sasabihin.
"I really don't like damsels in distress in movies and such... it's a
tragedy I am inclined to be one no matter how much I try not to."
Hindi ito umimik. Muli nitong inangat ang takip ng kaldero at naghalo
roon. Tumalikod na si Sondra para okupahin ang isa sa mga upuan sa dining table.
Nanatili siyang nakaupo roon at pinanood ang pagsisilbi sa kanya ng
lalaki ng makakain. He poured some soup on her bowl and took his own. Umupo na rin
ito sa tabi niya at tumingin muna sa kanya.
"Baka lumamig pa iyan, eat up," anyaya na nito.
Naiinis siya sa ganitong pakiramdam. How could he be this patient with
her and her defiances? Pati pagkain ng sopas nahihiya na rin ngayon si Sondra. Pero
pinagtatakpan niya ang pagkapahiya ng pagtitig lang sa pagkain na walang bahid ng
anumang emosyon sa mukha.
"You don't care about it, so I don't care about it too."
Napatingin siya sa binata dahil sa sinabi nito.
"Hindi ba, wala lang naman sa iyo ang mga sex na nangyayari sa atin? So
don't be bothered about what happened last night."
Bumuwelo siya ng malalim na paghinga. Sondra knew that she said those
things not to lie to Maximillian but to lie to herself. All these time, she wanted
to reserve some dignity for herself, everytime she fails to maintain so by
surrendering her body to Maximillian.
Pero ubos na yata ang dignidad na iyon.
"Malapit na ang Undas," patuloy ni Maximillian. "I think you'll feel
better if you pay Jessica a little visit."
Nang maalala ang ina ay nabuhayan siya kahit papaano ng lakas ng loob.
Her mother never failed to make her feel empowered. Jessica, for her, and for
millions of women around the world had been an inspiration and symbol of women
empowerment since her reign as beauty queen until her death.
Alam niya na hindi siya magiging katulad nito. Her mother would be
forever unparalleled and the greatest woman she would see in her life. Pero
babaunin niya ang klase ng katatagan ng loob na mayroon ang ina.
"I would always love to visit Mom," sagot niya sa lalaki bago dinampot
ang kutsara.
"Then eat up. Wala si Renante rito para subuan ka."
"Isa mo pang hirit ng ganyan, iisipin ko nang nagseselos ka sa amin ni
Renante," she scoffed, scooping some soup. "Take note, ikakasal na kayo ni Yrina."
Tahimik na kumain lang ito na para bang binabalewala ang mga sinasabi
niya. He obviously looked unaffected.
.
.
***
AN
I love this new MC song "8th Grade" kasi tugmang-tugma kay #SonnyMax yung lyrics ;)
<3 hihihi~ (it also sound tamang-tama for this chapter! <3 ) At oo nga pala, how's
Memo for you? hahaha~
Bigla ko na lang naisip si Memo recently, kaya iyan... hahaha <3  there will be
more #MemoHannah scenes soon ;)
I will be writing more updates on Friday dito sa #Rough so kitakits ulit sa Friday!
<3 
Love,
ANAxoxo
Trivia:
ang original na title daw ng "8th Grade" according to Mariah Carey is "8th Grade
Rough" pero tinanggal 'yung Rough kasi mas better daw na title yung 8th Grade lang.
Guess kung saan napunta 'yung Rough (--,) hahaha char!

[ 35 ChapterThirtyFour ]
-------------------------------

KANINA pa nakatayo si Sondra sa veranda at hinihintay si Stacey. She wore a maroon

leather a-skirt and a white turtle-neck shirt. Bumagsak sa kanyang likuran ang unat
na buhok. Paglingon niya ay palapit na ang dalaga, nakapatong ang pink nitong silk
na roba sa suot na lacy lingerie. Medyo magulo pa ang buhok ng kanyang kaibigan,
hudyat na kakabangon lang nito sa higaan
Stacey's dead-set eyes landed on Sondra. Hinanda na niya ang sarili sa
ganitong klase ng titig mula rito. She just maintained her poised stature.
Bahagyang nakataas-noo habang pinapanood ang paglapit nito.
"What do you want?" matabang nitong tanong, bahagyang pinasadahan siya
ng tingin ng mga mata nito.
"Let's talk, Stacey."
Umirap lang ito. "What is there to talk about?"
"Please, don't think na... na tinatalo kita regarding Renante. You know that I have
no feelings for him."
"Then why are you doing this when you can simply just give them a hard time to make
you say yes?" she seethed.
"Do I have a choice?" titig niya rito. "The only hope I have is if you'll help me."
"You have a choice, Sondra," pagak nitong tawa. "The problem with you is feeling
prinsesa ka. You always think na wala kang choice at bawat royale decree ng ama mo
dapat mo sundin."
"You know that's not true," pilit niyang pinakalma ang sarili. "I've been rebelling
to them all these years. I have shown them all my efforts to fight for what I
want."
"Then why don't use that stubbornness now?"
"Because Renante wants this," she immediately swallowed her emotions that attempted
to escape from her lips. "Pumayag na siya. At sa tingin mo ba, importante kina Dad
o Millian kung gusto ko ito o hindi? You don't know how I feel, Stacey. I felt
being set-up. I felt that Renante betrayed me." She tried her best to pull back her
tears. "Renante...my own best friend."
Inekis lang nito ang mga braso at umiwas ng tingin. Pinilit ni Sondra na masalo ang
mga mata nito.
"I can just go away and disappear, right?" aniya. "But I can't. I have contracts, I
have commitment with my fans, I will miss my friends... you and the girls and
Vernon," naluluha niyang wika. "I don't want to go away from Millian..."
Sumulyap si Stacey, matalim pa rin ang hatid na tingin ng mga mata
nito.
"And even if I run away, for sure, Millian will scout all over the
world just to get me back here and force me to Renante," patak ng kanyang mga luha.
"Because sadly, the man I love is my father's puppet! His loyal dog! I am hurting
too, Stacey. I don't want this too, and I am here to ask for your help."
Namamasa na ang mga mata nito pero nanatiling malamig sa kanya.
"Why do you always need someone else to save you, Sonny? Why is it
seemingly a requirement for everyone around you to treat you like a princess?" she
spat bitterly.
Napayuko na lang siya at dinama ang pagdausdos ng mga luha sa kanyang
pisngi. They felt warm, yet her body shook at Stacey's coldness towards her.
"Ito na lang ba lagi ang role ko?" turo nito sa sarili. "Taga-salo mo?
Ako na nga ang sumasalo ng mga pambubunganga ni Maximillian kapag nalalagay ka sa
alanganin, 'di ba?"
Her lips quivered. Dama niya ang pagpupumilit ng kanyang mga hikbi na
manulas sa nakatikom niyang mga labi.
"But you want Renante," tingin niya rito. "You love Renante! You said that for many
times, Stacey! Kahit gawin mo na lang ito para sa sarili mo!"
"You want me to admit my feelings to Renante?" Stacey mockingly grinned, tears
streaming down her cheeks. "Wow. Now I am taking an advice from you who can't even
admit her feelings for Maximillian!"
"He's getting married, bitch."
"So, is Renante," Stacey put her chin-up, yet let her tears keep on sliding down
her cheeks. "And you think, I'll put my dignity in line para sa wala namang
patutunguhan? I have always known that Renante had feelings for you. Kahit hindi
niya sabihin. I'd rather just... just shut up about how I feel. Ayoko na magalit
siya sa akin sa oras na may gawin ako para hindi matuloy ang kasal ninyo." Napayuko
na ito. "I'd rather stay like this... still free to see him... to be with him...
kahit hindi siya mapapasaakin."
At tumalikod na ito. Napapailing na pinanood na lang ni Sondra ang pagkawala ng
kaibigan sa kanyang paningin.
.
.
SINARA ni Stacey ang pinto ng silid at sinandalan iyon. She wiped her tears and let
out a harsh breath. Dahil sa pagpunta ni Sondra, naalala niya ang naging usapan
nila ni Maximillian nung hinabol ng lalaki ang kanyang sasakyan.
"I have a proposition for you, that's why I followed you."
Hindi kumbinsido na naningkit ang mga mata niya sa lalaki. Para saan
naman kaya ang proposition na sinasabi nito? Kilala niya si Maximillian. Dama niya
ang malaking disgusto nito sa kanya dahil nakikitaan siya ng pagiging bad influence
kay Sondra. At lagi niya itong sinasagot-sagot kapag napagsasabihan si Sondra
tungkol sa pagka-clubbing nito at alanganing oras ng pag-uwi.
He was not the type of man who negotiates. Ipagdidiinan nito ang
sariling kagustuhan. Iyon si Maximillian para kay Stacey, kaya nakakapagtaka na may
iaalok ito sa kanya. It was also hard to believe how he sounded diplomatic this
time.
"Proposition?"
He nodded, all-eyes on her. "Yes. You want Renante, right?"
Mas lalong nagsalubong ang mga kilay niya. Mas tinapangan ni Stacey ang
tinig at naging matigas ang disposisyon habang kaharap ito.
"Ano naman iyon sa iyo?"
His crooked smug grin appeared. "You can have him."
"What?"
He began to look more confident. "You can have Renante. I know how."
"Why would you even want me to take Renante away from Sondra? Isn't she
the Hawthorne's little princess? For sure, you'd love to marry her off to a prince
like Renante."
"They're leeches," he scoffed. Direkta na nakatingin sa kanya ang
binata habang sinasabi iyon, talagang makikita na unapologetic ito sa binitiwang
salita. "I have a hunch that this is something business-related."
"Does it even matter? That's how things work for people like you and
Tito Sam and Tito Ronaldo, right? Everything's pure business."
"I don't want Sondra to suffer."
Napatitig siya sa mga mata nito, hindi makapaniwala sa naririnig.
"She doesn't like Renante," patuloy ng binata at tuluyan nang nagdilim
ang anyo nito. "I know she doesn't. But Renante wants it. And he's still young,
Stacey. When you're young, you don't really know what you really want. It's easy to
change your mind, and that means, you can change Renante's mind to turn this
situation in your favor."
"Diretsahin mo ako."
"Seduce, Renante."
She scoffed. Napanganga na natatawa. Then her laughter finally broke
out.
"Why would I stoop that low?"
"You can't get everything you want with ease, Stacey. Lumabas na rin
naman ang tunay mong kulay, so let's be honest with each other now," hakbang nito
palapit sa kanya, "you want Renante. You just hang around with Sondra para mapansin
ni Renante. You fake being friendly with Sondra because you want to be around
Renante. And you hate her so much because Renante wants her. You allow Sondra to
destroy herself? To go wild in clubs? To go off the hook to give Renante a reason
to hang out with your group including you. And also, to show him Sondra in her bad
light— you know, reckless, drunk, insane, irresponsible..."
Napatiim-bagang na lamang siya. How could this man... how could this
man figure her out?
"So, to make everybody happy, do that little favor I am asking you,"
pagtatapos nito. "Seduce, Renante. Do every means to get him from Sondra. Promise,
she'll be happy kapag hindi natuloy ang kasal. At magiging masaya ka dahil iyong-
iyo na si Renante."
"If I seduce him, I just showed Renante that I am cheap and low-class.
If I succeeded, makukuha ko siguro siya sa katawan pero si Sondra pa rin ang gusto
niya. You don't know how much he feels for Sondra, Maximillian. He won't stay
single for all these years kung hindi siya seryoso kay Sondra."
"Exactly," mahina nitong tawa. Oh, the man was so evil. "He has no
experience, especially in bed. He'll be easier to temptate."
"That's like raping him," she wildly turned away.
"I just said seduce. Not rape. Make him feel the need to own you,"
hablot ni Maximillian sa baba niya para magtama ang mga mata nila. Pinigilan niya
ang mapadaing sa higpit ng pagkakakapit nito. "Make him feel so needy he can't
stand it any longer. You can do it. Do it like you're holding for your dear life."
Tinampal niya ang kamay nito para bitawan siya. "Never! And why would I
even do what you say? How will this benefit you? I know this is not just about
Sondra's happiness!"
Mahina lang itong tumawa at tumalikod. "The clock is ticking, better
move fast, Stacey," binuksan na nito ang pinto ng kotse at sumakay na roon.
Hindi niya talaga gusto ang lalaki. There was something dark and
intense about his personality. Something so wicked.
.
.
GABI NA nang makauwi si Sondra sa Hawthorne mansion. Walang pinagbago ang bahay,
matamlay pa rin dahil sa may pagka-classical na interior at malamlam na lightings.
Ni presensya ng kaluluwa ay hindi mararamdaman sa salas dahil walang katao-tao.
Pagod na umupo siya sa sofa at nilapag sa tabi niya ang bitbit na
clutch bag. Sinandal niya sa ibabaw ng backrest ang ulo at pinikit ang mga mata.
Tinaas niya ang mga kamay para punasan ng mga daliri ang sulok ng mga mata. She
just felt unconvinced that she had completely wiped away the marks of tears on her
face. Her hands wiped on her cheeks before she opened her eyes.
Sinalubong ang paningin niya ng mga chandeliers.
Habang nakatutok doon ang mga mata narinig niya ang pag-ring ng
cellphone. Nilabas iyon ni Sondra mula sa clutch bag at initsa sa tabi niya nang
makita ang pangalan ni Renante.
Simula nung halikan siya nito, iniiwasan na ni Sondra ang lalaki. Hindi
niya alam kung ano ang mararamdaman dahil sa mga ginawa at sinabi nito. Of all the
people, she least expected this act from Renante. Hindi niya lubos maisip na
sasamantalahin nito ang pagkakataon na matitikis siya na pakasalan ito... na
mananaig sa lalaki ang pagiging makasarili...
Nahilamos niya ng sariling kamay ang mukha. She used to confide
everything to him. Everything! She even trusted him more than Maximillian, simula
nung mag-eighteen siya at nagkailangan sila ng lalaki.
And now Maximillian came to her mind. They had another sex.
"I don't want to think he likes me," she breathed out heavily.
Siyang pagbabalik ng alaala ng mga nangyari kagabi.
"You like it," a smile formed on her lips.
Tumaas ang sulok ng labi ng binata, kumislap ang mata habang pilit
nitong nilalabanan ang epekto ng marahas na paghagod ng kamay niya sa kahabaan
nito.She could not fully grip his width, but she was squeezing him hard too as she
stroked and that doubled his pleasure.
"Of course, I fucking like it, Sondra," mapupugto ang hininga na sagot
nito. "I can fuck you any day, Sondra. I have been holding back too long, since
you're sixteen."
"The truth finally comes out," piga niya na nagpa-ungol dito.
"Been wanting to pull up that school skirt," hatak nito palapit sa
kanya para ipuslit ang mga daliri nito sa pagitan ng mga hita niya. "And fuck you
like this."
Then the morning after the first night they made love...
"I'm sorry I did that to you," dala ng pagkapahiya kaya hindi na nito magawang
tumingin sa kanya. "Hindi ko ginusto iyon."
It had been ten years... ten years... marahil ngayon ay nakikita na ni
Maximillian na hindi bata ang kasama nito sa kama. He must be very appalled by the
thought of knocking up an eighteen year old, but now pleased to have her over and
over again at twenty-eight.
But what with his statement about what he wanted to do to her when she
was sixteen?
Lust, malungkot niyang kumpirma sa sarili. If you love me, Millian...
you won't do those things to me... you won't... you won't say those things... you
won't marry Yrina... you won't....
Maluha-luha na ang kanyang mga mata nang biglang bumukas ang pinto.
"Sonny."
Paglingon ay nabungaran ni Sondra si Maximillian.
.
.
***AN
Hi, everyone! Salamat sa team abangers ng UD para sa #Rough! <3 <3 <3
Enjoy reading! ;)
Love,
ANAxoxo

[ 36 ChapterThirtyFive ]
-------------------------------

DUMATING ang binata sa Hawthorne mansion dala ang ilan nitong mga gamit dahil doon
daw matutulog. Sondra was not feeling comfortable that she would be under the same
roof again with Maximillian because what happened last night was still fresh in her
mind.
Blangko na nakatulala si Sondra sa sariling repleksyon suot ang pink na
silk lingerie. Napapitlag siya mula sa pagsusuklay ng buhok sa tapat ng dresser
mirror nang bumukas ang pinto ng kanyang silid.
Pinanlakihan niya ng mga mata si Maximillian. "Can't you knock?"
Sumandal lang ito ng patagilid sa bukas na pinto at kinatok iyon. She
just rolled her eyes, kasi parang inaasar lang siya nito. Nakatayo roon si
Maximillian, suot ang jogging pants nito na grey na may puting stripes. Dapat
talaga sa lalaki ay pinagbabawalan na magsuot ng ganoon kapag nakasuot din ng
masikip na briefs. The form of his stuffed cock slightly showed on the fabric.
Katerno niyon ang itim na fitting shirt.
"I saw these cupcakes in the ref," angat ng lalaki sa bitbit na kahon.
"Nakakapagtaka na hindi mo man lang nagalaw ito. You love these, right?"
He took one cupcake with pink icing and was about to take a bite.
"That's from Renante," balik niya ng atensyon sa pagsusuklay ng buhok.
"Fuck," balik nito sa cupcake na hindi na nakagat at sinara na ang
kahon. "So, from Renante, huh? You treasure them so much you don't have the heart
to eat any of these?"
"Ibalik mo na nga iyan sa ref!" harap niya rito. "You don't even like
sweets, how dare you touch those!"
 "I'm just asking kung bakit nakatambak lang ito sa ref, wala kasi ako
mapaglagyan na ng stock ng pagkain na dadalhin natin bukas."
"We'll visit Mom. Hindi tayo magpi-picnic doon."
"Sonny," tawa nito, "that's exactly the plan. We'll have a picnic
there."
"Hindi tayo pwede magtagal doon, Millian. Pagkakaguluhan ako ng mga
tao."
"Kaya nga madaling araw tayo pupunta bukas, 'di ba? October 31 dahil
kinagabihan, marami nang mago-overnight sa mga sementeryo hanggang mag-November 1."
"At bakit picnic?"
"It might take you a long time before you can visit Jessica again,"
ngiti na lang nito.
"It's not like I am going anywhere far and not coming back," iling niya
para ilapag na ang brush sa dresser table. She flipped her hair to lay flatly on
her back and stood up.
Maximillian watched her stand from her seat with intent eyes, eyeing on
the way her body pushed off the chair then straightened to stand. Nagtatalo ang
alindog at pagka-inosente dahil sa hulma ng kanyang katawan at sa dreamy pink na
disenyo ng lingerie na kanyang suot.
She turned to face him right on time when his eyes lifted to meet her
gaze.
Lumapit siya rito para agawin ang kahon ng cupcakes pero nauna itong
hablutin siya sa braso at tinulak padiin sa pinto. Humigpit ang kamay nito sa
kanyang braso para mapako siya roon at nung inangat ni Sondra ang malayang kamay,
katawan na mismo ng lalaki ang umipit dito.
"What now?" nababahalang tingala niya rito pero matalim ang titig sa
lalaki.
Niyuko siya nito. "I am not yet done with you," he spoke low and rawly,
staring deeply into her eyes. "About last night."
"Look," buntong-hininga niya, "we both know I am drugged, I need relief
that night and—"
Binalewala lang nito ang paliwanag niya. Gumuhit ang iritasyon sa asul
nitong mga mata.
"How could you be that careless?" he hissed.
"Bakit? Ginusto ko ba iyon?"
"Know why he wants to hit on you? That Jake and Francis?"
Her eyes widened. Kasabwat ng Jake na iyon 'yung Francis na kasa-kasama
niya sa party?
Parang nabasa naman ni Maximillian mula sa kanyang reaksyon ang iniisip
kaya tumango-tango ito.
"That's right. That Francis is watching your every fucking move para
mabigyan ng tamang tiyempo 'yung Jake na ipainom sa iyo 'yung spike na cocktail."
There came his smug grin. "And why they want to hit on you? It's that Sondra
HOThorne magazine cover again."
"Is it my fault they're turned on by that?" singhal niya. "Well, they
should! But that doesn't mean they'll resort to this! Ano ngayon ang gusto mong
ipalabas? That this is my fault? That I am the victim here but you want to point it
out na kasalanan ko pa?"
Bumitaw ito sa braso niya at hinablot siya sa baba para patingalain. He
drew his face closer.
"It's not your fault, and it never is," he said through his teeth.
"What I want you to realize is my efforts to protect you. Nakikita mo na ba ang
epekto ng mga pinaggagagawa mo, Sondra? What if your friends did not find you? Kasi
ako, late na ako nakarating eh. At nangako na ako sa iyo na hindi na ako
makikialam, but look what happened."
"At least, you get to fuck me," pagak niyang saad, may sarkasmo. "So,
ano pang problema mo? You wanted to fuck me since I was sixteen, right?"
She bit her lower lip. Humigpit ang mga daliri ng binata sa magkabilang
gilid ng kanyang mga labi. He gave it a squeeze to take away her lipbite and make
her lips pout.
"Getting sassy now, hmm?" he pressed his body against her, feeling his
hard built squeezing her softness. "I don't tolerate such attitude, Sondra."
Hinablot na siya nito at tinulak papasok ng silid. Kasunod niyon ang
padabog na pagsara ng pinto. Mabilis siyang binalikan ng lalaki binalibag sa kama.
He placed the box of cupcakes beside her and pulled one of them with white icing.
Sondra watched him standing on his knees, her body between them.
Her body and mind was blinded for reasons, she just watched him, in awe
of how his moves seemed so sure and well-planned. Dinaliri nito ang icing ng
cupcake at nilapit iyon sa kanyang mga labi. Maximillian teasingly wiped the icing
on her lips, making Sondra lick them up until her mouth took his stained fingers
and licked. Sinubo niya iyon.
"Ahh..." a breath escaped from Maximillian's lips, staring at her with
eyes fiery in ardor.
Her tongue on his finger... Sondra had no idea how her mouth felt so
hot it sent tingles of pleasure from his fingertips to his stirred belly— stirred
with arousal growing within him.
She licked his fingers, savoring every icing left until there was none.
They were rough fingers, but rough just right. Sondra sucked his fingers to her
heart's content, feeling him gently stroke her tongue with the tips of his fingers
until they twisted and hooked against her set of lower teeth, sexily tugging down
her lower lip. Lirong napatitig siya sa lalaki.
How glorious and powerful he looked, kneeling and peering on top of her
with dominant blue eyes and intense primal need etched on the hard features of his
face.
Oh, she looked like a helpless kitten under his intoxicating presence. Maximillian
showed his pleasure with what he sees by putting back the cupcake carelessly in the
box and reaching excitedly for the zipper of his pants.
It deliciously made a ripping sound as he pulled it down. Habang dahan-
dahan na hinihila iyon, nakakawit pa rin ang isa nitong daliri pababa sa lower lip
niya. Ang hintuturo naman na katabi nito ay humahagod sa kanyang pang-itaas na
labi.
Sondra shuddered at the way his fingers sensually stroked her upper
lip.
Then there was a knock on the door.
"Bullshit," layo agad sa kanya ni Maximillian. He immediately zipped
his pants close and collected the box of cupcakes
"Sondra?" tawag ni Yaya Fely mula sa kabila ng pinto. "Hija?"
Bumangon na si Sondra mula sa kama at nagmamadaling nagsuot ng roba.
Maximillian opened the door and tried his best to appear composed. He slightly
panted as he spoke.
"Hello, Nanay Fely," bati nito sa katulong.
"Ser, good evening po—"
"Yes, Nanay?" masiglang singit niya sa pagitan ng dalawa at pinasigla
niya ang tinig.
"Si Sir Renante nasa salas, hija, hinahanap ka."
Of course, he would pay a visit if Renante could. Ignorahin ba naman
niya nitong nakaraan ang mga tawag at text at chat nito.
Sondra shoved in a deep breath, unaware of Maximillian's darkened face
behind her.
"Okay, Nanay, let's go to him—"
Kapwa paalis na sila ng katulong ng hablutin siya ni Maximillian sa
braso. Napalingon tuloy siya sa lalaki.
"Don't tell me pupuntahan mo si Renante na ganyan ang hitsura mo?"
matiim nitong titig sa kanya.
What? Pinatungan naman niya ng robe ang lingerie na suot niya, ah?"
"Get properly dressed," bitaw nito at nilagpasan siya.
"Hindi naman magtatagal dito si Renante, for sure."
"Get fucking dressed," he spat, giving her a threatening look.
 Pagkatapos ay nauna pa ito sa kanila ni Yaya Fely na bumaba ng salas.
.
.
MAXIMILLIAN descended the stairs. Expectant na tumingala si Renante at nilihim niya
ang tuwa nang mahalata ang disappointment sa mukha ng binata nang makita siya.
"Renante," kunwari ay kampante niyang bati rito. "What are you doing
here?"
"Visiting my fiancé, how about you? You don't live here anymore,
right?" ngiti nito.
Sure, Renante could always get away with his subtle sarcastic remarks
by displaying a seemingly polite smile. Pero napag-aralan na ito ni Maximillian
kaya alam niya ang mga pahiwatig nito.
"Sondra and I will be leaving early tomorrow," aniya rito. "We'll be
visiting Jessica."
"31 pa lang bukas," nananantyang titig ni Renante nang makalapit na
siya sa lalaki.
"Yes, but we're avoiding the possibility na pagkaguluhan si Sondra
kapag may nakakilala sa kanya sa sementeryo," paliwanag ni Maximillian. "It's
exclusively a family matter, just in case you are starting to have ideas of coming
with us."
Renante scoffed and eyed on the box of cupcakes he was holding. Bumalik
din agad ang mga mata ng binata sa kanya.
"I'll be part of the family, so it means I can come," mayabang nitong
saad. "But I choose not to. There will be a lot of drama again when we go there."
He sighed. "We know Sonny when it comes to Tita Jessica."
Yes. He knew why Renante had a very quiet character. Alam niya kung
bakit subtle ito umatake o magpasaring, kung bakit palihim lumaban, kung bakit tila
sunud-sunuran ito sa ama... he didn't want drama.
From the start, he knew that Renante sucks. Hindi nito kakayanin na
saluhin ang mga kakaharapin ni Sondra na mga pagsubok sa buhay. Renante seemingly
showed that he accepts Sondra for who she is because it used to be convenient and
favorable on his part. Favorable because it eliminates his competition— na siya
mismo.
Ang hindi alam ni Renante, paborable rin sa kanya ang arranged marriage
nito kay Sondra. Renante was starting to feel too confident and slowly puts his
guard down when it comes to Sondra. Maximillian will work around that weak spot
once exposed.
Siyang baba ni Sondra sa hagdan. Nagsuot lang ito ng coat na weird
dahil long coat iyon na kulay brown na panlamig. Palagay niya ay minadali lang ng
dalaga ang pagbibihis. O baka naman inaasar na naman siya nito. Pinaningkitan niya
saglit si Sondra ng mga mata.
She ignored him. Dumeretso ito kay Renante.
"Hi," tipid na bati ng dalaga sa lalaki.
"Sonny," hawak agad nito sa baba ni Sondra kaya nakaramdam si
Maximillian ng pagka-alarma.
There the bastard managed to press his lips against Sondra's. It was
quick, Sondra had no time to respond.
"Doon nga tayo," seryosong hila dito ng dalaga papunta sa hardin.
Sinundan na lang niya ng tingin ang dalawa.
.
.
***
AN
Haaay, craving now for cupcake hahaha! Lahat tayo bitin tulad ni Papi! More
chapters to go ;) <3
Love,
ANAxoxo
[ 37 ChapterThirtySix ]
-------------------------------

"WHAT are you doing here?" harap ni Sondra kay Renante nang masolo ito sa hardin.
"You're not answering my calls," nag-aalala nitong titig sa kanya. "How
is that supposed to make me feel?"
"Kilala mo naman ako, 'di ba?" aniya rito. "I am still trying to... to
cope with this."
"Cope?" tila offended na malungkot na paglukot ng mukha nito.
"Kasi Renante, alam mo naman na nabigla ako sa paghalik mo sa akin nung
pinuntahan ako rito nung nakaraan, 'di ba?" hindi niya malaman kung bakit parang
maluluha siya habang pinapaliwanag iyon sa lalaki.
Marahil ay nagiging emosyonal lang siya masyado. How could Renante act
like this? Na parang ibang tao? Na parang hindi siya kilala nito?
"Sonny, please not this," masuyong haplos nito sa kanyang pisngi. "I am
not forcing you to love me."
Her eyes met his'.
"Pero sana huwag mo rin ako pigilan na turuan ka na mahalin ako," may
kung anong pagsusumamo sa tinig nito habang nilalapit ang sarili sa kanya.
Nagbaba si Sondra ng tingin, hindi makakuha ng lakas ng loob na titigan
si Renante ng mata sa mata.
"Renante," mariin niyang sagot, "malinaw naman siguro sa iyo kung ano
ang lugar mo sa akin." Tumitig siya sa mga mata nito. "I love Millian. Hanggang
ngayon. Alam mo naman iyon."
"Things change, Sondra. Nagbago ka nga 'di ba, para makalimutan mo
iyang feelings mo para sa kanya?"
"I did," naluluha niyang hawak sa kamay nito na nakalapat sa kanyang
pisngi. "Pero kagabi... kagabi na-realize ko na sa lahat ng kalokohan at katigasan
ng ulo na pinaggagagawa ko... hindi nawalan ng tiyaga sa akin si Millian kahit
alam ko na inis na inis na inis na siya..."
"He's only doing that because he feels indebted to Samuel," may bahid
ng panlalamig sa sagot ni Renante sa kanya. "You are only a responsibility for
Maximillian, Sondra. Don't let your emotion blur that truth."
Hindi niya alam kung ano ang isasagot doon. His hand slid to her chin,
and gently lifted it to tilt her head and meet his seemingly soulful gaze.
"Kung wala siyang utang na loob kay Samuel, malamang nga na patulan ka
niya. Kasi ang obvious-obvious niyang nararamdaman mo. He'll take advantage of
that, Sondra. Do you want that? You want to be used by that man for solely his
entertainment? Do you know now why in the business world, showing your true
feelings is your demise?"
Tears filled her eyes.
"Because others will use it... to their advantage... or just for fun."
Umiling siya. Ayaw niyang maniwala sa ganoong posibilidad. Pero ano ba
ang nararapat na paliwanag sa muntikan na naman niyang pagsuko ng katawan kanina
kay Maximillian?
It had always been that way. When that man holds her, her body
surrenders in its own will. It becomes weak and leaves itself and its fate in
Maximillian's capable hands...
"Then get your head back in the game. Tandaan mo ang kasunduan natin,
hmm? We'll marry. You'll be liberated from that controlling man and Tito Sam. With
me, you'll be free to do anything you wanted. And I love you, I love you so much, I
am willing to patiently teach you to love me too, until you completely do."
Napapikit na lang siya.
.
.
PAGKAALIS ni Renante ay nanlalambot na bumalik si Sondra sa sariling silid. Hinubad
na niya ang coat at naghilamos ng mukha bago pinatay ang ilaw. Bumalik siya sa
kama, inabot ang lampshade para buksan iyon at maingat na kinumutan ang sarili.
There was a knock on the door. Ayaw na niyang humarap pa sa kahit na
sino dahil gulong-gulo pa siya sa mga sinasabi ni Renante na hindi naman nalalayo
sa katotohanan... pero tumututol doon ang kanyang damdamin.
Bumukas ang pinto.
"Sonny," masuyong tawag sa kanya ng may kababaang boses ni Maximillian.
Nakatalikod naman siya mula sa pinto, kaya nagkunwari na lang si Sondra
na tulog na.
Bahagyang tumatama sa kama ang liwanag mula sa hallway. Dahil mulat pa
siya, napagmasdan ni Sondra ang anino nito na nakasandal patagilid sa bukas na
pinto.
"Kakabalik mo lang, I know you're still awake."
Hindi siya umimik.
"What did he say that made you cry?"
Sondra just curled her body. Ayaw niyang kausapin si Maximillian.
Do you know now why in the business world, showing your true feelings
is your demise?
Pinanood niya ang paggalaw ng anino. He was getting closer to her bed.
Lumubog ang parte ng kama sa kanyang likuran. She saw his shadow lifted a hand,
about to hold her.
But it stopped in the mid-air.
He released a heavy sigh.
"Sleep well. Maagang-maaga tayo bibiyahe bukas."
.
.
***
.
.
ALAS-DOS ng madaling araw nang marating nila ang pribadong museleo kung saan
nakalibing si Jessica Hawthorne. Naglatag na ng kumot si Maximillian sa tapat ng
nitso ng nanay ni Sondra.
Sondra remained standing, still feeling sleepy. Nakatitig siya sa
nakaukit na pangalan ng ina sa lapida nito na nakakabit sa marmol na nitso.
Nakasunod sa kanila si Manong na tinulungan nan i Maximillian sa pag-aayos ng mga
bulaklak.
Taon-taon na nila ginagawa ang ganito kaaga na pagbisita kay Jessica,
kaya naman hindi na sila kinukwestiyon pa ng mga bantay sa exclusive na memorial
park na iyon. Behind the mausoleum was the grassy field stretched out with scarcely
scattered tombs.
Everything looked gloomy, especially the dark blue on the sky. Malamig
ang ihip ng hangin at walang kabuhay-buhay ang mga puno. Bumalik ang mga mata niya
kay Maximillian na natapos nang mag-ayos ng mga bulaklak.
Her mother always wanted poppies— especially in white color. Kaya may
kahalo niyon ang mga flower arrangement na dala ni Maximillian para rito. Malungkot
na umupo na siya sa nakalatag na kumot, katapat ng nitso ng kanyang ina.
Naramdaman niya ang pag-abot ng binata ng stick ng kandila kaya
tinanggap iyon ni Sondra. He pulled out his Zippo lighter and lit it up.
Nang magliwanag ay tinirik iyon ni Sondra sa tapat ng nitso.
Pinagmasdan niya ang paglalaro ng apoy malapit sa pangalan ng kanyang ina.
Mom, I'm sorry if I rarely come to visit here. But just so you'll know,
I always bring you with me in my heart. She took in a deep breath. Mom. What do you
do when things are seemingly so confusing?
Hinaplos niya ang lapida.
I will never be really like you— so brave... so strong...
Kung lumaki siguro ako na kasama ka... I could have been a much better
person, Mom.
Lingid sa kaalaman niya ang pag-ekis ng mga braso ni Maximillian. A
soft expression was on his face as he gazed upon her. Deep inside he knew that she
was already talking mentally to Jessica. It had always been that way every year.
Watching her in this particular moment always gently prick the still
corners of his heart, but Maximillian knew that this was better than the first
years. Noon kasi ay lagi siyang umiiyak sa tuwing bumibisita kay Jessica.
Mom, tipid niyang ngiti. I think you already have an idea kung ano
ngayon ang pinagdadaanan ko. I don't know how to feel anymore. If it's true na
ginagamit lang ako ni Maximillian para libangin ang sarili niya... please, don't be
mad with him... I permit him to... to play me...
Please, don't be mad at me too... for being like this... being this
weak everytime he holds me...
For sure, some time in your life... naramdaman mo rin ito para kay Dad,
'di ba?
You felt weak in his very presence... consumed by him... your heart,
body and soul surrenders willingly... When Maximillian holds me... parang hindi na
ako ang may-ari nitong katawan ko... pakiramdam ko... kanyang-kanya na ito...
pagmamay-ari niya... buong-buo...
She turned to Maximillian. Naramdaman kasi ni Sondra ang pagtabi ng
lalaki sa kanya. Si Manong naman ay bumalik na sa kotse at sa parking space na lang
sila nito hihintayin. Nilabas na nito mula sa basket ang mga pagkain.
"Give her some food," abot nito ng platito sa kanya na may sandwich.
Sondra nodded and placed the food beside the lighted candle. Kasunod
niyon ang inabot pa ng binata na juice. Saglit na pinagmasdan nila iyon.
"Let's wait for an hour," wika nito. "This is a Philippine tradition I
just found out recently. Na dapat papakainin mo muna 'yung soul before you eat."
"Kaya picnic ang naisip mo?"
Siya rin naman kasi walang kaide-ideya na mayroon palang ganoong
tradisyon tuwing undas. Hindi lang niya iyon nakagisnan mula sa mga magulang.
Madalang din naman kasi sila bumisita sa mga namayapa na lalo na at nasa US ang mga
lolo at lola ni Sondra. Kapwa buhay pa ang nasa mother side niya. At kapwa patay na
sa father side, na parehong nakalibing din sa US.
"Yes," akbay nito sa kanya at pinasandal siya ng lalaki sa balikat
nito.
These small gestures are always heartwarming... and always breed the
growth of false hopes.
Nasa harap sila ng puntod ng kanyang ina kaya hinayaan na lang ni
Sondra ang binata. Nai-imagine kasi niya na kaharap nila mismo si Jessica at hindi
ito matutuwa kung magpapakita pa siya ng kagaspangan kay Maximillian.
"I feel tired," amin niya.
"Tired sa biyahe?"
"No. I am tired of rebelling."
"Will you start listening to me now?"
"I guess so."
"What with the sudden change? Baka ngayon lang iyan, dahil kasama natin
ang Mom mo."
She closed her eyes. "I am just tired, so tired and confused. I don't
know who's real and who's just faking that they care for me."
"I care for you genuinely."
Ayaw niyang maniwala. Pero nagkulang ba ang lalaki sa pagpapaalala sa
kanya kapag may ginagawa siyang kalokohan?
"Malapit na ang kasal mo," lunok niya ang sakit na lumukob sa kanya ng
maalala si Yrina.
"Yes."
"Whatever we're doing... we can't do that again."
"The—"
Lumayo siya rito at pinalo ito. "Not here!"
"What?" napasulyap ito sa puntod ni Jessica at naunawaan kaagad ang
ibig niyang sabihin.
"What? Jessica still knows it," titig nito sa kanya.
"Nakakapagtaka nga na hindi bumangon mula sa pagkakalibing si Mom,"
iwas niya ng tingin sa lalaki. "Hindi ka na talaga nahiya sa kanila dahil sa mga
ginagawa mo sa akin."
Napayuko ang lalaki. Paglingon niya ay nakita niya ang pagkapahiya sa
pilit nitong ngiti.
"Exactly. That's how it makes me feel everytime I touch you," his sad
eyes found hers. "Nahihiya ako sa kanila. I am ashamed because I am enjoying it so
much I am forgetting my respect for them. Especially for her," tapon nito ng tingin
kay Jessica. "Jessica is a true queen... a real beauty queen may camera man o wala.
She's poised, reasonable and wise. Kaya ang laki ng respeto ko para sa kanya to the
point that I wanted to always please her. You should know... Jessica doesn't want
me for you."
Her eyes were glassy with thin film of tears. "Why... why would Mom say
that she doesn't want you for me?"
Pagak itong tumawa. "Why would I fuck you, Sondra Hawthorne? I've known
you for so long and known already that if I fuck you the one who'll end up more
fucked would be me."
"Don't tell me you're confessing you're in love with me," her voice
strained. "Because I have already lost any hope I have for that it will take me a
lifetime to believe it's true."
He lowered his head and laughed.
"What's so funny? Come on and tell me."
Nag-angat ito ng tingin sa kanya, namamasa ang mga mata pero nakuha pa
rin na maglahad ng nakakalokong ngisi.
"I'll just smoke," tayo na nito at dinukot sa bulsa ang baon nitong
lighter.
Naguguluhang nilingon ni Sondra ang kinahihimlayan ng ina.
Ano ang alam mo, Mom?
Nilapad niya ang kamay sa lapida nito.
Fuck it. May gusto ba talaga sa akin si Millian? Dati pa? Nahihiya lang
siya umamin dahil sa inyo? Dahil sa respeto niya para sa inyo? Her teary eyes
glittered with hope. That's the context, right? Iyon 'yung pinapahiwatig niya
kanina, 'di ba?
Pahingi ako ng tapang mo, Mom. Ng lakas ng loob mo.
I will not equate your strength... how you manage to stand on your own
dahil laging abala si Dad sa mga negosyo niya at sa mga naiwang negosyo ng dad ni
Millian.
Please, help me be as strong as you.
Because I am planning to drag the truth out of Millian's own mouth.
.
.
***
AN
Annnnddd... one more ;) <3
Love,
ANAxoxo

[ 38 SpecialChapter ]
-------------------------------

JESSICA left the party. Matamlay na tinungo niya ang master's bedroom at nagbihis
na par aihanda ang sarili sa pagtulog. She put on her robe and happened to glance
at the picture frame on the night table. Nasa larawang iyon ang masayang mga ngiti
nila ni Samuel.
.
SAMUEL was ten-years older than Jessica. He had his eyes glued on her upon seeing
her in the Miss World pageant. The man was persistent. Nang maiuwi niya ang korona
ay isa ito sa mga tao na nangungulit para pagbigyan na maka-date niya. Dahil
reigning queen siya noon, hindi niya masyadong pinansin si Samuel. May kaagapay
kasi na mga responsibilidad ang pagkapanalo niya, tulad ng mga charity works at
pagiging representative ng Miss World sa iba't ibang mga event sa bawat sulok ng
mundo. Kasama na rin sa mahigpit na schedule ang mga TV interviews at guestings.
Katatapos lang niya noong magpasa ng korona sa panibangong Miss World
queen nang magkita ulit sila ni Samuel. He happened to become one of the judges. He
invited her for a date and this time around, she found it harmless to take the
offer.
She enjoyed Samuel's company. Tulad ni Maximillian, na-aamaze na lang
siya sa lalaki tuwing nagkukwento na ito. He seemed very articulate with almost
everything. Marahil iyon talaga ang perks kapag marami nang experience sa buhay.
Parang hindi businessman ang kausap niya sa dami ng napagkukwentuhan nila na
nakaka-relate siya.
And it was so rare in your life to find someone who seems to know and
understand how you feel, someone you can relate to... 'yung tao na hindi ka
mahihiya na sabihin ang kahit ano dahil alam mo na makaka-relate siya at mauunawaan
niya ang pinanggagalingan mo.
He was also very generous— from dates in fine dining restaurants, to taking her to
formal social parties in a pretty gown to intimate yet impressive surprises like
his expensive gifts— lots and lots of beautiful jewelry sets.
It did not take Samuel that long to have her as his girlfriend.
The man was intense and had a lot of appetite for sex. Hindi nagtagal
ang pagiging magnobyo nila dahil nabuntis siya nito ilang buwan pa lang ang
nakakalipas na maging official sila. He was obviously enchanted by her, as if he
just won himself a real-life queen. Kaya walang patumpik-tumpik na kinasal sila. It
was one of the most talked about whirlwind romances. Marami ang may speculation din
na maghihiwalay sila kaagad dahil naging padalos-dalos. But both of them impressed
everyone dahil nagtagal ang marriage nila ng lalaki.
Tuloy ang takbo ng buhay para kay Jessica matapos manganak. She pursued
a modeling career kahit na may mga nag-aalok sa kanya na mag-workshop at subukan na
maging aktres sa mga TV shows o pelikula. Simple lang naman kasi ang gusto ni
Jessica sa buhay, ang ma-enjoy ito kasama ang kanyang pamilya. Until Maxim Gerard
died.
Napunta sa custody nila ni Samuel ang anak nito na si Maximillian.
At napapangiti na lang siya tuwing maaalala ang pagliwanag ng mukha ni
Sondra nang ipaalam sa anak na magkakaroon ito ng kuya.
Really, Mommy? A Kuya ha? I don't like a baby bro or baby sis, because
I want to be still the baby here, at may kasama pa iyon na mataray na pagpapaikot
ng mga mata.
Why don'tyou go and meet him?
Jessica was lucky. Swerte siya sa matured na disposisyon ni Maximillian
kahit naseventeen pa lang ito. Kasi kahit papaano ay naaasahan niya ang lalaki sa
paggabay kay Sondra kapag may naka-schedule siya na fashion show rehearsal o photo
shoots.
She had been too busy with her modeling, taking care of Sondra and
keeping an eye on Maximillian it was too late for her to realize na masyado na rin
nagiging busy si Samuel.
He grew busier than every and more stressed dahil sa dagdag na trabaho
nito. Bukod kasi sa Hawthorne group, OIC na rin ito sa bawat kumpanya na pagmamay-
ari ni Maxim Gerard.
They just found themselves sitting face to face over a candlelit dinner
and talking like how adults should.
"Your woman answered the phone," matatag na salubong ni Jessica sa mga
mata ni Samuel.
It was so painful for her to look at the man. The older he gets, the
finer he becomes. He still had the same stature of a gentleman in his formal maroon
suit. The deep lines on his face only seduce a woman to feel his skin... and brags
that he was an experienced man and would be very interesting to be with. Hindi niya
alam kung paano na ang ganitong kainit na passion na nananatili sa kanya ay nawala
na sa kanyang asawa.
Maganda pa rin naman siya at mukhang hindi tumanda. Jessica wore an
elegant white dress that embraced her beautiful shape. May kasama pa na kwintas na
gawa sa puting diyamante habang nakapusod ang kanyang buhok at nakabitin ang
diamond string earrings. She knew it the moment she married Samuel that aside from
the requirement of her job, kailangan niyang manatiling maganda at pleasant para
hindi pagsawaan ng asawa.
Pero bakit...
"We both know it's not working anymore, Jessica," tapat nitong sagot.
"May anak tayo."
"She'll grow," anito. "At ikaw na ang bahala magpaliwanag sa kanya ng
lahat. With maturity, comes understanding."
It stung her. Para bang dinedeklara na ng lalaki na wala na itong
pakialam sa kanya o kay Sondra. Pero kailangan niyang maging matatag. She has an
image to keep. Sa oras na mag-breakdown siya sa restaurant na kinakainan nila, may
mamumuo na mga isyu.
Sondra was too young, at twelve years old, to experience the harsh
force of the paparazzis.
"Hindi pwede na lumabas ito sa press, Sam. Think about our image. And
Sondra's sake too."
"We can still live together," deretso nitong wika na para bang wala man
lang pumipigil sa lalaki na anumang emosyonal na sakit. "I'll also remain Sondra's
father. I will still provide for her. But everything between us, Jessica, will not
be the same like before."
Kailangan niyang lunukin ang sakit na kumakalmot ng palalim ng palalim
sa kanyang puso sa bawat kataga ng lalaki. She put a chin up to show that she was
still dignified and strong.
"Okay," matapang niyang sang-ayon. "I can settle with that. Anything
for Sondra."
But it was hard. It was so hard.
Sa tuwing hinahanap niya si Sam para man lang samahan nito si Sondra sa
anumang mahalaga na milestones sa buhay nito, kadalasan ay hindi ito pwede. She
could not help worrying for him when they lose contact for days. Her heart pained
when she misses him.
Pero sa tuwing tatawag o magte-text, iba't ibang babae ang babanggitin
nito na kasama.
Hindi niya maunawaan kung paanong naging ganoon ang lalaki...
O lumabas lang ba ang tunay nitong kulay?
Sometimes, she was finding herself loathing Maximillian. Kung hindi
dahil sa ama nito, malamang na hindi masisilaw si Sam sa dami ng pera. Hindi
magkakaroon ng lakas ng loob ang asawa niya na maging makamundo at magpakasasa sa
iba't ibang babae dahil mas may kapasidad na ito ngayon.
But it would be unfair to blame a child who completely lost his family.
It would be unfair for her to put all the hate she was suffering in to Maximillian
who seemed to willingly take good care of Sondra.
.
HINILA ni Jessica ang upuan mula sa dresser table at tinabi iyon sa night table.
Naroon ang picture frame nila ni Sam noong masaya pa sila at ang nakapatong niya
roon na cellphone.
She lifted a hand, hesitating. Tatawagan na naman ba niya ito?
Her lips trembled.
Dinampot niya ang cellphone at tinawagan si Sam.
Nakailang ring iyon. Sa bawat bagong pag-ring, dumadausdos ang mga luha
sa kanyang pisngi. Unti-unting lumulubog ang puso niya sa kawalan ng pag-asa. She
drew a sharp inhale when the call was finally answered.
Jessica? What the hell are you doing?
"Nakailang pakiusap ako sa iyo, Samuel," nanginginig ang kanyang boses.
Ano ba ang magagawa niya? Hirap na hirap na siya kanina pa sa pagpipigil ng
damdamin para lang hindi makahalata si Sondra. "Why can't you just do this one
favor? You don't have to do it for me. Do it for Sondra."
Look. Can we just fucking discuss this some other time? Beth just gave
birth.
 Nabasag ang buo niyang pagkatao sa narinig. Hindi sapat ang pagkagimbal
para ilarawan ang pagguho na naramdaman niya sa narinig.
"G-Gave birth?" And she finally lost it. "Samuel! My God! Samuel! Hindi
ka pa nakontento sa pambababae mo! Nambutis ka pang hayop ka!"
Anuman ang binigay na paliwanag ng lalaki, wala nang naintindihan pa sa
mga iyon si Jessica. Her eyes clouded with tears as her chest heaved heavy breaths.
"I-I have been doing my best, Sam! Tiniis ko... Nagtiis ako... S-Sam...
Every day... I... I... I die... S-Sam... Bakit? B-Bakit mo ako ginaganito? Sam...
S-Sam!"
Mahirap. Ang hirap-hirap na magsalita. Bakit kailangan niyang masaktan
ng ganito? Nagmahal lang naman siya at nagtiwala. Ilang taon siyang nagtiis para
lang humawak sa katiting na pag-asa na babalik ang lahat sa dati, bakit kailangan
na magbago ang lalaki? Bakit kailangang magbago ang lahat? Si Sonny... ah, si
Sonny? Paano na ito?
She grew up so beautiful, confident and smart. How could Jessica deserve someone as
precious as her? Ni hindi nga niya nabigyan ang anak ng buong pamilya? Hindi man
nito alam, lalabas din ang katotohanan na matagal nang sira ang pamilya nito. At
kahit na puno siya ng galit para kay Samuel sa ginawa nito, may bahagi ni Jessica
na paulit-ulit niyang sinisisi.
If only she have been enough, Sondra won't lose a father... Sondra, and she as
well, won't lose Samuel's love and care... Failing to provide that for Sondra
pained her so much. She felt like she already failed in being a good mother for
her...
Nasapo niya ang sariling mukha, wala sa sarili na humahagulgol sa telepono at
nanlalambot na nailapag na lamang iyon sa night table.
She's a failure... She's a total failure...
Her anxiety gnawed her like insane. Para siyang mawawalan ng hininga
habang sapo ang dibdib. Nagmamadali na dinampot niya ang botelya ng sleeping pills.
She resorted to sleeping pills to get to sleep earlier. Simula kasi
nang magbago ang lahat sa pagitan nila ni Samuel, nangulit na ang pagkabalisa sa
kanya na malaki ang naging epekto sa kanyang pagtulog. Nanginginig na umapaw sa
kayang palad ang binuhos na mga pills.
Jessica stared and still held the bottle as she picked up a pill from
the heap.
"O-One or t-two... I... I j-just... I just..."
Tinitigan lang niya iyon.
Sometimes, things happen for no reason.
Just for no reason... people do something... just for no reason... they
find themselves not knowing what they are really doing...
Binuhos niya lahat ng pills na nasa palad sa kanyang bibig.
.
.
THE ROOM remained still the whole night.
Malamlam pa rin ang liwanag ng lampshade sa madilim na silid. Maayos
ang kama na nasa ibabaw ng nakalatag na green na carpet.
Sa bahagi ng carpet sa bandang ilalim ng kinauupuan ni Jessica ay may
nagkalat na ilang piraso ng sleeping pills at ang nasaid na botelya niyon. Paakyat
sa paa ng mga upuan makikita na nakalaylay ang kamay ng ginang.
Umiiyak na tinungo ni Sondra ang silid ng kanyang ina.
"Mom?" katok niya sa pinto nito. "Mom?"
Habang patagal ng patagal na hindi ito nagbubukas, tuluyan na
napapalitan na ng kaba at takot ang dinadala ng kanyang dibdib.
"Mom!" kalabog na niya sa pinto. "Mom! Open the door! Mom, are you
alright there? Mom!"
.
.
KAPAPASOK lang ni Maximillian sa mansyon nang masalubong ang pagbaba ni Sondra sa
hagdan. Kita niya ang pagguhit ng gulat sa inosente nitong mga mata nang magtama
ang tingin nila. Her face was wet with tears.
 Was sit because of me?
"M-Millian... Mom is not opening the door and I looked for her
everywhere..."
He felt sadness touch him. She was only worried for her mother... that
and nothing more...
"Millian..." iyak nito at alipin siya ng dalaga sa tuwing ganito ang
estado nito— mahina at tila kailangan ang proteksyon ng kanyang mga bisig.
He pulled her to a tight hug.
"Look for any of the maids, okay? Tell them to bring the duplicate keys
for the rooms."
Tumango-tango si Sondra, mabilis na humiwalay sa kanya para maghanap ng
katulong. Pumahik na si Maximillian ng hagdan at may natiyempuhan na katulong kaya
kahit hindi pa nakakabalik si Sondra ay nabuksan na rin nila ang silid.
Hindi nila alam na hindi nakabalik agad si Sondra dahil nakita ito ni
Renante na umiiyak.
Renante got so worried for her he slightly distracted Sondra in his
attempt to hug and comfort her.
Pagbukas ng pinto, naunang pumasok si Maximillian.
Bumungad sa kanya si Jessica. Mabigat ang katawan na tila palaylay ang
pagkakahiga sa upuan katabi ng night table. Nakalaylay ang kamay nito at kinabahala
niya lalo nang malapitan ito at makita ang nagkalat na mga pills sa carpet at ang
botelya niyon.
"Naku!" bulalas ng katulong na sumunod na pala sa kanya sa loob.
He threw a sharp glare at the maid. Napatitig siya saglit kay Jessica
bago dinama ang leeg nito. He kneeled and felt for her pulse. Pag-angat pa ang niya
sa braso ng ginang, mabigat at malamig na iyon. Napabuntong-hininga na lamang si
Maximillian at yumuko para damputin ang mga pills at bote na kumalat.
"Wala kang pagsasabihan nito," he muttered.
"Pero, Sir, paano si Ma'am?" takot na nagpalipat-lipat ang tingin ng
katulong sa kanya at kay Jessica.
"Ako na ang bahala."
.
.
***
.
.
YES, you are strong. But in the end... defeated... if only Sondra knew that you're
not really that strong, Jessica, tingala ni Maximillian sa nagliliwanag na asul na
kalangitan. Madilim pa rin naman, ngunit mas naging asul na ang langit sa paglipas
ng isang oras. Yet, I still respect and remain at awe at how much strength you had
to endure everything...
Nakasandal siya ngayon sa gilid ng kotse katabi ni Manong,
naninigarilyo habang inaalala si Jessica.
I know you're glad no one found out how you died, patuloy niya habang
humihithit ulit. Sondra remains inspired with your strength... now look... she's on
her way to becoming stronger than you, Jessica. You inspire her... I know it's you
who inspires her the most...
A serene smile handsomely formed on his lips after the cigarette smoke
escaped from his mouth.
.
.
***AN
That's all the UD for today :') Idk why I did this to Jessica's character... </3
Thank you po sa pagbasa. Kitakits sa susunod na updates!
Love,
ANAxoxo

[ 39 ChapterThirtySeven ]
-------------------------------

Note: Baka magtaka kayo, you're not seeing double, mga dear, this is the actual
Chapter Thirty-Seven of #Rough for Wattpad & Sweek version. Special Chapter kasi
'yung nasa previous. I also changed the title to "Special Chapter" para hindi kayo
mailto ;)
Enjoy reading!
***
NAPALINGON si Maximillian sa kanya nang puntahan na ito ni Sondra sa parking space
ng memorial park. Kasama ng binata si Manong na nakatayo lang sa tabi ng sasakyan.
Tila nagku-kwentuhan na ang mga ito habang naninigarilyo ang lalaki.
She squinted her eyes on him. Walang anu-anong binagsak ng binata ang
stick ng sigarilyo at inapakan iyon ng mariin. Nakatutok ang mga mata nito at
pinapanood ang kanyang paglapit.
"Let's go?" anito nang makalapit siya.
Awtomatiko na pinagbuksan naman siya ni Manong ng pinto.
"Thank you ha? Bumalik ka at tinulungan mo ako magligpit," sarkastikong
saad niya at inangat saglit ang basket para ipakita rito na siya na ang nagligpit
ng mga kumot at pinagkainan kanina.
"Why, you're a big girl now, right?" nanunukso nitong ngisi kaya
inismiran na lang niya ang binata at sumakay na sa loob ng kotse.
Mabilis na pumalit si Maximillian sa pinto para makapwesto na ang
driver sa manibela. Pagkatapos ay sumunod na ito at umupo sa kanyang tabi.
"How's your visit?" anito.
"It's good," deretso lang ang tingin ni Sondra. Nangako siya sa ina na
gagawan ng paraan para malaman kung may feelings ba talaga para sa kanya si
Maximillian o kung giangamit lang siya nito para sexually na libangin ang sarili,
pero hindi pwede ngayon dahil kasama nila si Manong.
"Not as emotional like the previous years?"
"Millian," lingon niya rito, "she's my mother. Of course, hindi maaalis
na maging emotional ako kapag binibisita ko siya."
Tinitigan lang siya nito. His blue eyes mirrored a touch of concern and
self-restraint at the same time.
"My 18th birthday," buntong-hininga ni Sondra, "such a very fortunate
day, right?" lingon niya sa binata at alam ni Sondra na na-gets nito ang irony sa
kanyang pinapahiwatig. "Sometimes, I still wish na sana hindi na lang ako umabot sa
ganoong edad kung..." Binalik niya sa harapan ang tingin.
"You still have some growing up to do," walang emosyon nitong sagot.
"You still need to work on learning to accept things."
Hindi niya ito sinagot at tila hindi naman iyon inaabangan ni
Maximillian. Pinagpatuloy nito ang sasabihin.
"Hindi sa lahat ng oras ay dapat na protektahan ang feelings mo,
Sondra. Some people do that by hiding the truth, and that's hard for everybody's
part."
"What do you mean?" harap niya sa lalaki. Wala kasi siyang maisip na
dahilan para magsalita ito ng ganoon.
Nakatingin lang ito sa labas ng bintana, naka-ekis ang mga braso.
"What I mean is, just accept that Jessica's dead. It's been ten years,
Sondra." He turned to her. "I know that she's one of the reasons you're being a
pain in the ass. You want to prove something to us. Destroying yourself won't do
it."
Sumulyap siya kay Manong at mabilis ang mga mata ng binata kaya
nasundan ang tingin niya bago nagtama ulit ang mga mata nila.
"We can talk more about this in the mansion," suhestiyon nito.
.
.
.
***
.
.
.
HINDI na nangyari ang pag-uusap dahil pagdating sa Hawthorne mansion ay naroon na
si Renante at naghihintay kay Sondra. Sinundo lang nito ang dalaga para yayaing
kumain sa labas.
Umuwi na si Maximillian sa penthouse na tinutuluyuan. Nagpalit ang
binata ng itim na sando at shorts pagkatapos ay gumawa ng ilang mga phone calls
maging sa kanyang lawyer sa office room sa isang hiwalay na silid sa kanyang
penthouse.
Paglabas ng opisina ay naging abala naman siya sa kusina para maghanda
ng sandwiches. Ilang minute na rin siyang kumakain sa dining table nang makarinig
ng doorbell. Pinagbuksan niya si Hannah ng pinto at pinaderetso na ito sa dining
area.
"Wow!" liwang ng mukha ng dalaga habang tinatanggal sa mga braso ang
nakasukbit na maliit na bag.
She looked very different from Sondra when she used to be eighteen. Mas
simple kasi manamit si Hannah at hindi girly tulad ng ate nito. Nakasuot ito ng
denim na tokong at may kaluwagan na t-shirt na pula. Naka-messy bun ang buhok nito.
Dumampot agad ang babae ng sandwich at mabilis na kumagat.
"Mmm, sarap," she mumbled still chewing.
Umupo na rin si Maximillian, katabi lang nito at nilapag sa tapat ni
Hannah ang isang key ring na may isang silver key.
Nagtataka na kumunot ang noo nito at kinuha ang susi para masdan ng
mabuti. Then her eyes returned to him, questioning. Kaya sinagot ni Maximillian ang
babae.
"Duplicate key iyan nitong penthouse," anito. "I'll lend you that just
in case I will need you to get something here. Pwede ka rin mag-stay dito sa
penthouse but my bedroom and office room are off-limits. Kaya susi lang ng main
door ang pina-duplicate ko."
Pinaningkitan siya nito ng mga mata. "At bakit binibigyan mo ako nito?"
nagdududa nitong tanong.
"Because," relaxed lang niyang sagot, "I'm leaving in the next two
days. Baka matagalan ang balik ko."
She let out a groan. "Ano naman ang aasikasuhin mo? Baka nakakalimutan
mo na spy ako sa Goldex. Baka kailanganin ko ng tulong mo—"
"Starting today, you can stop spying."
Nanlaki lalo ang mga mata nito. Sinundan iyon ng masayang pagbuka ng
bibig ng dalaga. Parang hindi pa ito makapaniwala kaya tipid ang ngiti na tumango-
tango si Maximillian dito.
"Ibig sabihin nag-success ako?"
Tumango ulit siya.
Excited na bumungisngis ito. "Yes naman!" at naubos na pala nito ang
sandwich. Heto at kukuha na naman sa pinggan si Hannah. "Eh 'di tatapusin ko na
lang ang internship ko roon. At kailan mo ako ipapakilala kay Sam?"
"I told you," he replied in a weak smile with his most understanding
tone, "this will take some time. We can't blow Sam's mind all at once."
Napalabi ito. "Mas pina-priority mo lang kamo ang sarili mong mga
plano."
Kumagat na ulit ito ng tinapay.
Sumandal lang siya sa kinauupuan at pinatong sa ibabaw ng backrest ang
isa nitong braso kasabay ng pagpihit mula sa pagkakaupo para mas humarap ng pwesto
kay Hannah.
"Parte ka rin naman ng mga plano ko, ah? Gusto mo ba na kapag nakilala
ka ni Sam eh marami siyang kinakaharap na mga problema at hindi ka rin maaasikaso?"
She shook her head.
"Oh, ayaw mo naman pala, eh. So trust my timing, okay?"
"Ang sa akin lang," anito, "paano kung makuha mo na si Ate Sondra?
Mahihirapan ka nang itago ako o ang koneksyon natin sa kanya. Sabi mo nga, sigurado
na kinukwestiyon niya kung magka-ano-ano tayo, 'di ba?"
 "After this," aniya, "ikaw na ang susunod. Ipapakilala na kita kay
Sam."
Umiling lang ito. "Siguraduhin mo lang na hindi mo lang ako ginagamit
para sa sarili mong mga agenda."
He could not believe what he was hearing. Ngayon pa lang nagkakaroon ng
resulta ang mga pinagta-trabahuan nila ni Hannah nitong nakaraan, at nagdududa na
ito sa mga intensyon niya?
"The Hawthorne ladies always mistook me for the likes of Sam," he just
sighed. "I'm not that greedy, okay?"
"Hindi convincing," anito. "Pero ikaw lang ang mapagkakatiwalaan ko sa
mga ganito kaya—" bumuntong-hininga lang ito at tinuloy na ang pagkain. Napalitan
ng guilt ang mga mata nito. She looked up to him. "Ang rude ba ng dating ko? I'm
sorry kung mukhang wala akong tiwala sa iyo." Bumaba na rin ang tingin nito. "Ang
sa akin lang naman... gusto ko na kilalanin na ako ni Sam. Hirap na hirap na ako sa
ganitong buhay, alam mo naman iyon, 'di ba?"
Tila naging maluha-luha na ang mga mata nito.
Matamang napatitig si Maximillian sa dalaga. Come to think of it, she's
like the female version of Sam... sigurista... may impatience... business-minded...
And fuck, she's only eighteen...
He fainly smiled in relief. But she's better than Sam. Hannah knows
when she's getting too much and doesn't mind apologizing for it.
Pareho silang tila napapitlag nang marinig ang doorbell. Tumutok sa
pinto ang mga mata nila. Si Hannah ang unang lumingon sa kanya.
"May bisita ka?"
"Wala," tayo niya mula sa kinauupuan habang nasa pinto pa rin ang mga
mata. "Hide in my bedroom. Doon ka sa ilalim ng kama."
Mabilis na tumayo si Hannah at dinampot ang bag habang papunta na siya
sa pinto. Nagbaon pa ito ng dalawang sandwich na hawak-hawak sa isang kamay bago
pumasok sa bedroom. Nang makita ang pagsara ng pinto niyon, pinagbuksan na niya ang
bisita.
"Millian," bungad sa kanya ng seryoso na si Sondra.
.
.
***
AN
Good evening, everyone !!! <3 <3 <3
Welcome to the new chapters of #Rough! <3 <3 Enjoy sa pagbabasa ;) <3
Love,
ANAxoxo

[ 40 ChapterThirtyEight ]
-------------------------------

PINATULOY si Sondra ng lalaki kaya naman dumeretso na siya sa living room nito.
Maaga siyang nagyaya kay Renante na umuwi para mapuntahan lang ang binata.
Kanina kasi sa sasakyan, mukhang willing ito makipag-usap ng masinsinan
sa kanya. May makakarinig nga lang kaya sa Hawthorne mansion sana iyon mangyayari
kung hindi lang nauna roon si Renante at niyaya siyang lumabas.
She only agreed to be polite with him. At tulad nga ng mga sinabi ng
binata, sinimulan na nito ang pagtuturo sa kanya na magkaroon ng feelings para
rito. Kaya lang, habang kumakain sila, pakiramdam ni Sondra ay ibang tao ang
kanyang kaharap... hindi si Renante na best friend niya at komportable siya na
pagkuwentuhan ng halos lahat ng mga bagay tungkol sa kanya.
Maybe because her best friend never talked to her about romance. He
never asked her about where she would love to go out next on a date. He never threw
pick-up lines at her.
Nang makauwi ay nagpahatid na siya kay Manong sa tinitirahang
condominium building ni Maximillian.
 "I thought you'll be out today with Renante?" sara nito ng pinto at
sumunod na sa kanya sa salas.
"We went home early," sagot niya sa binata na umupo na sa kanyang
harapan.
He looked simple and homey today. Nakasando lang at shorts, pero
pakiramdam niya ay sa ganitong ayos ng binata siya magiging komportable sa pagyakap
habang natutulog. Kahit pa kasi sabihin na glamorosang buhay ang nakamulatan niya,
sa loob-loob ni Sondra ay buhay ang appreciation niya sa mga simpleng bagay, tulad
na lamang ng isang simpleng buhay, sana, kasama si Maxiillian sa iisang bahay.
Bilang mag-asawa.
Ah, such embarrassing thoughts for a man engaged with somebody else...
It was so wrong in so many levels.
But could she ever forbid herself when it comes to him?
"Well," pabukaka nitong upo sa pahabang sofa, he rubbed his chin, "what
brings you here, Sonny?"
Nag-angat siya ng tingin dito. Hindi niya alam kung bakit may pagka-
pormal ngayon ang approach ng binata sa kanya.
"You said in the car earlier that we can talk more about what I said,"
paalala niya rito.
"I see, it bothers you. Kaya naparito ka kahit na ayaw mo na
nangingialam ako sa buhay mo ngayon," titig nito.
Kanina sa sasakyan ay nag-ipon na si Sondra ng lakas ng loob. Habang
impulsive pa siya ay sasamantalahin na niya para magkaalaman na.
"I'm a wreck because I lost Mom. I lost the only person who made me
feel loved," panimula niya. "I really tried to be like her, but let's admit it,
iba si Mom. Iba ang appeal niya sa mga tao. Iba ang kasikatan niya. Iba ang aura
niya. When I come around, I appear airy and unauthentic and slutty."
"Because you projected those images to yourself," tila bored nitong
sagot. "You're the one who chose that nude project, right? You're the one who
behaved that way, kaya ganoon ang makikita talaga ng mga tao sa iyo," tumuwid ito
ng upo. "Grow up, Sonny. Huwag mong isisi kay Jessica kung bakit ka nagkakaganyan."
"She is not to blame. I am just saying that I have to be this hard and
stubborn and defensive dahil wala nang gagawa ng mga iyon para sa akin, Millian. No
one cares about me now. No one is here it protect me now. Mom is gone—"
His face strained. "What about me?"
Natigilan siya sa tila basag na emosyon sa maingat nitong
pagkakabanggit ng tanong na iyon.
"Haven't I cared for you, Sondra?" matiim nitong titig sa mga mata
niya. He slowly leaned toward her direction. "Haven't I tried to protect you so
many times?"
"All that you did... what will make me believe that you did them out of
care?" sagot niya rito. "We had sex and you easily dropped me off kaysa na
panindigan iyon."
She didn't want to be teary eyed, but she was feeling impulsive today.
At nakikisabay doon ang kanyang emosyon.
"You only care for me when it's convenient for you, Millian,"
pagsamantala niya sa pagkabigla nito. "And you're not protecting me, you are trying
to control me. Because we both know that if I am tamed, it will make things
convenient for you... it will be convenient for you to do whatever you want to.
Hindi sasakit ang ulo mo sa akin, wala kang iintindihin na pasanin na tulad ko. Too
bad that you still feel responsible for me dahil may utang na loob ka kay Dad!"
He just lowered his eyes and nodded. Maximillian was a composed man,
indeed. Tumahimik ito at tila tinitimbang ang sariling emosyon bago magsalita ng
anuman.
"And now, I have this question in my mind. Hindi ko alam kung bakit
nag-a-assume ako ng ganito," sulyap niya ulit sa mga mata ng lalaki, "do you have
feeligns for me, Millian?"
He stared back to her.
"Do you? Or are you just fucking me because you feel needy? Can't wait
for Yrina, perhaps?"
Nagdilim ang anyo nito.
"Answer me," usig niya rito.
Bumaba ang mga mata ng binata sa kanyang katawan, bumalik sa kanyang
mga mata at tumayo na ito.
"Millian," tayo niya para habulin ang binata.
Binuksan na nito ang pinto ng sariling kwarto. "Just leave."
Hinablot niya ito. "Sasagot ka lang ng yes or no!"
"I know where this is going to lead to," harap niya sa dalaga. "If
you're trying to do something para pigilan ang kasal ko kay Yrina, don't do it.
Huwag kang makialam. Just stay out of this and let me handle my own shit." Mariin
ang huli nitong pahayag.
Hinila niya ito papasok sa kwarto at tinulak pahiga sa kama. Nabilisan
ang lalaki sa mga pangyayari kaya nabigla ito sa pagbagsak. Mabilis na pumatong si
Sondra rito.
"I guess you can moan your answer to me," hila niya pababa sa suot
nitong shorts.
Nababahalang nag-angat ito ng katawan at pinilit na hilain pataas ang
suot nitong shorts.
"S-Sondra!"
Naglaban pa sila ng hilaan at natalo rin siya kaya sinunggaban niya ito
ng halik sa mga labi. Her aggressive lips took seconds to sway his lips to her
rhythm. Tinugon nito ang kanyang halik, mapusok at kasing-uhaw niya. Moans trapped
in their throats as the torrid kiss resumed.
The bed slightly bounced as Sondra began grinding on him.
"Ah, yes, Sondra, oh, you rub me hard..." he grunted. "Harder, baby, grind me
harder..."
Lalo siyang nag-init sa pagkiskis ng pagitan ng mga hita niya sa paninigas ng
lalaki. His body immediately respond to her... it immediately answer her call for a
steamy sex.
"Ang tigas mo na, Millian..."
"You always make it hard... just fucking grind on me," hila ng lalaki sa kanya para
ibalik siya sa pakikipaghalikan dito. "Oh, delicious..."
And this man showed his hot enthusiasm as his tongue flicked and explored in her
mouth. Mariin itong humawak sa likuran ng kanyang batok at mas naging marahas sa
paghalik.
Namasyal na ang isang kamay ng binata sa kurba ng kanyang katawan,
humagod ng mariin pataas at pumisil sa kanyang dibdib. Napabaltak ito sa kanyang
blouse kaya bumuka sa bandang dibdib at dumakma ang kamay nito sa kanyang dibdib at
pumiga.
Napahiwalay tuloy siya sa pakikipaghalikan. "Ahh..." tingala niya.
At sinamantala iyon ng binata para itulak siya. Nakatihaya tuloy siya
sa kama. He got on top of her and began buttoning her blouse. Nanghihinang
napatitig na lang siya sa tila nababahala na mukha ng binata.
"So, itutuloy mo pa rin ang kasal mo sa kanya," she murmured, soft and
weak while panting.
Hindi ito sumagot.
"You really don't need to say it. You just showed it to me that you're
just entertaining yourself when you fuck me. Like when I was eighteen... you just
fuck and flee."
Nagtama ang mga mata nila. Hers reflected her restrained emotion... how
weakly she felt and shattered. Ang binata naman ay tila may talim sa mga mata. They
were darkly hooded as his jaws tensed.
"Ano ang balak mo? Gagawa ka ng eksena? Kapag sinabi ko na may feelings
ako para sa iyo, ano ang gagawin mo?"
"I'll tell Yrina to back the fuck off," pikit niya. "That simple..."
"Just as I thought," alis na nito sa ibabaw niya.
Sondra was reluctant to get up but Maximillian strongly managed to pull
her off the bed.
 "Go home, Sonny," bitaw nito sa kanya nang makaupo na siya. "And don't
do this ever again. Don't cause trouble lalo na at malapit na ang photoshoot na
pupuntahan mo, 'di ba?"
Tumayo na siya, hinang-hina ang kalooban at tila binuhusan ng malamig
na tubig habang binabalikan ang kapangahasan na ginawa niya sa binata. She has
never felt so embarrassed... this embarrassed.
Tahimik na lumabas na lang siya sa penthouse nito at walang lingon na
tinungo ang elevator.
.
.
NANG maisara na ang pinto, bumalik si Maximillian sa bedroom.
"Hannah?" tawag niya habang nililibot ng mga mata ang paligid.
He felt his lips and wiped off some of Sondra's kiss mark. Kung wala
lang si Hannah na makakakita niyon, hindi iyon tatanggalin agad ng binata.
And they could have even went all the way earlier...
Damn, Sondra's timing.
"Hannah?" silip niya sa banyo nang hindi pa ito sumusulpot.
Naalala niya na sinabihan niya rin ang babae na magtago sa ilalim ng
kama.
Fuck, mabilis na silip niya sa ilalim.
"Hey!" tawag niya kay Hannah na nakatihaya sa ilalim ng kama at
nakatitig sa wires sa ibabaw nito.
She turned to him and let him help her by pulling her out of there.
Nang malinaw na nakita niya ang mukha nito ay mapula iyon.
"Disregard that," buntong-hininga na lang niya.
"Grabe kayo!" tila naka-recover na ito sa mga narinig kanina. "Akala ko
mapipipi na ako sa ilalim ng kama!" tila mangiyak-ngiyak nitong paninisi pa.
"Dahil sa iyo kaya hindi ako naka-score, okay? Hindi ko na rin alam
kung ano ang mga pinagsasasabi ko kanina! Thank fuck you did not come out!"
"Paano ako makakalabas?" Paulit-ulit na hinilamos ni Hannah ng mga
kamay ang sariling mukha at nilukot-lukot pa ito. "Bakit hindi na lang kasi sa
sofa?"
Sinuklay na lang ni Maximillian paitaas ang buhok at sumeryoso na.
Umupo siya sa dulo ng kama. "Hannah?"
"Ano?" simangot pa rin ng dalaga na nanatiling nakaupo sa sahig.
"Tama lang naman ang ginawa ko, 'di ba?"
Napatitig ito sa kanya.
Maximillian continued. "I did not answer her question. Kung may
feelings ako para sa kanya."
"Pinairal mo na naman ang pagiging protective mo," tila bagot nitong
saad na para bang ilang beses nang nasaksihan ang pagiging protective niya kaya
sanay na.
"Just as I thought, if she finds out I have feelings for her, she'll
start trouble."
"Pwede mo naman siguro siya kausapin," buntong-hininga nito at pinatong
na ang mga kamay sa ibabaw ng mga tuhod. Sumimple ito ng punas ng kamay sa suot na
tokong. "Na secret muna, ganoon."
"No," iling niya. "Tama lang siguro ito. I don't want anyone to have an
idea na hindi ako sisipot sa kasal naming ni Yrina. And I don't want anyone to have
a clue that I am leaving the city this weekend."
"Iyan pala ang plano mo, magtatago ka."
He nodded. "Exactly. That's the safest option, right? Hindi nila pag-
iinitan si Sondra dahil wala namang mag-iisip na may ganitong klase kami ng
involvement sa isa't isa."
"Eh 'di ba, aalis din siya?" anito. "Sabi mo, may photoshoot siya."
"Yeah," pikit niya at muli siyang napabuntong-hininga. "But at least,
people are aware she left for a photoshoot. She'll remain safe. She'll remain
safe."
Tumango-tango ito. "Ngayon nage-gets ko na kung bakit napaka-ingat mo
sa planong ito."
Nilingon niya si Hannah na bahagyang nakangiti na lang sa kanya.
"Thank you," ngiti na lang din ni Maximillian dito.
Tumayo na ito. "Pero, Diyos ko! Bakit hindi na lang talaga kayo sa sofa
nag-ano-ano!" Naglakad na ito palabas ng kwarto.
.
.
***
AN
One more chapter ;) <3 <3
Love,
ANAxoxo

[ 41 ChapterThirtyNine ]
-------------------------------

THAT phone call started it all.

Good morning, is this Sir Maximillian Gold?
"Yes. I am. Who is this?"
I am Leeanne from Business Asia, a columnist assigned to cover an
article about top 20 Most Eligible CEO Bachelors in Asia. We released this article
last week including you on the third spot of our list.
He nodded. Hindi naman siya aware na napupunta na pala siya sa ganoong
klase ng mga articles.
We received a call from Ms. Yrina Romualdez who claims the article
libelous, and therefore would like to confirm with you, Sir and also ask for your
help to coordinate with her about this matter?
Nasapo niya ang noo. Why on earth would Yrina waste precious time for
these articles?
"It's impressive how you detected my number," panimula niya habang sa
isip-isip ay nagbabalak na rin na palitan ang numero. "What part of the article was
claimed by her as libelous?"
That you're an eligible bachelor, that you're single.
He stifled a laugh. He really did! Iyon lang nagbabanta na si Yrina sa
isang columnist na magsasampa ng kasong libel?
"I'll tell her to get you off the hook already," aniya. "I'm getting
married with her, maybe that caused her upset."
.
.
Pagkatapos ay ang dalaga naman ang tinawagan niya para yayaing mag-lunch. Nilisan
niya ang Goldex ng alas-onse pa lamang para maagang makapag-reserve ng pwesto sa
restaurant na lagi niyang kinakainan. Ilang saglit pa ay dumating na rin si Yrina.
She had a sweet face but looked more confident now. Tumayo si
Maximillian para ipaghila ng upuan ang babae na nakasuot ng high-necked na long-
sleeved dress na kulay itim. Ngumiti ito at bumeso sa kanya bago umupo.
Inokupa na niya ang upuan sa tapat ng dalaga.
"Please, pick our meal, Max," ngiti nito sa kanya.
He tried to calculate her behavior. Nakaka-sense kasi siya ng kakaiba
sa dalaga. She still looked her same self. Pino pa rin naman ito kumilos at
malumanay magsalita ngunit parang may kakaiba sa aura nito.
Matapos mag-order, ito na ang naunang magsalita.
"Himala na niyayaya mo ako ngayon. I don't think you are the type of
man who'll apologize about our last argument," deretso lang ang tingin nito sa
kanya. "Ano? Na-confirm mo na kay Sondra na inimbita ko talaga siya sa wedding at
siya lang ang umayaw?"
"That's not what you're here for," sagot niya rito. "Someone from
Business Asia called me last night. You gave them my number?"
"They want confirmation, so I had to."
 Sarkastikong tumaas ang sulok ng kanyang labi. "And you had the
audacity to do that without checking on me first."
Nagtaas-noo ito. "When we get married, Millian, lahat ng sa iyo ay
magiging akin at ang lahat ng akin ay magiging iyo."
"Yes," aniya rito. "Kaya dapat talaga kapag ikakasal ka, siguraduhin mo
na may respeto sa iyo ang magiging asawa mo... 'yung may respeto siya sa kung ano
ang sa iyo."
"You should know that they posted a libelous article."
"Is my civil status now a big deal? We're not even married yet."
"Read the article. Parang ine-endorse nila na single kayo roon at
available."
It would be of no use to keep arguing with her. Napi-pinpoint na ni
Maximillian na may pinagbago na nga ang dalaga. He was not paying that much
attention with Yrina because she was not that threatening. He never knew that they
would come to this point...
"So what do you want me to do about it? Because I am letting them off
the hook."
"Kung na-settle na ang lahat, then wala na akong problema," saglit
itong umiwas ng tingin. Maximillian figured na kahit papaano ay hindi pa ito sanay
sa pagiging confident. Tila humugot ito ng panibagong lakas ng loob bago binalik sa
kanya ang tingin. "Because of that, I have decided to publicize our engagement."
Double fuck.
"I don't want," mariin niyang saad. "Alam mo ang industriya natin,
Yrina. If you can be rich and remain lowkey, the better."
"Kaya ka nahihirapan makakuha ng mga business partners, Max, you like
playing safe."
"I wasn't playing safe. I am talking about separation of business and
personal life. I can expose myself as a representative of my empire, but not the
personal or marriage facets of my life."
"We'll just announce that we're getting married," hilig nito ng ulo.
"If we did, who cares?"
Mabilis na nagbago ang timpla ng mukha ng dalaga. Halatang na-offend
ito sa mga sinabi niya.
"They know Goldex and G & C and my company's products and services, but
not me. And you... you are not known in anything, meaning you have no following or
no one knows you. So why would people care kung ikasal tayo? Hindi lang naman tayo
ang taong kinakasal sa Pilipinas? Why would they make a big deal out of it?"
"But if I am well-known for something, like Sondra Hawthorne, for
example, for being a nude model in a men's magazine, then you think that will make
it okay to publicize our marriage?"
Naningkit ang mga mata niya. "What's going on? You're involving someone
not related with our arranged marriage."
"Is she not really involved?" matapang nitong titig lang din sa kanya.
"Akala mo ba hindi ako updated sa mga bali-balita?"
He chuckled lowly yet mockingly. Tumuwid na siya ng pagkakaupo.
"That's what I am talking about. Wala kang ginagawa sa buhay mo kaya
puro mga tsismis ang inaatupag mong basahin," balik niya ng tingin dito. "Ano na
naman ang nabalitaan mo? Magsasampa ka rin ba ng libel sa kanila?"
"You are seen in a resort in Zambales," page-enumerate nito. "And there
are photos there too."
Tumawa ulit siya. Sinadya niya na mahimigan ni Yrina na inaasar niya
ito.
"Wow. Please, forgive me, Yrina. I'm too fucking busy working my ass
off and focusing on my priorities, kaya wala akong oras para magbasa-basa ng mga
tsismis tungkol sa amin ni Sondra."
"You should read it!" she blurted. "There are insider commentaries!
Nakakulong kayo sa isang kwarto ng dalawang araw! You. And. That Sondra!"
He looked around, emotionless but cautious about the reaction of the
people around them. Binalik na rin niya ang mga mata kay Yrina.
 "If that will make you sleep like a baby at night, then publicize our
marriage," taas ng sulok ng kanyang labi. "I just don't want interviews. I am a
busy man, Yrina, and you know that."
Tila napahiya na napatitig ito sa kanya. Nang mahimasmasan ay tumingin
ito sa paligid. Na-realize yata ng babae kung paano ito umakto kanina bago nagbaba
ng tingin. Silence took over her.
.
.
.
***
.
.
.
"PLEASE, Alisha," pakiusap ni Sondra sa manager na kausap sa cellphone. "If we can
negotiate with them na sa January na lang nila ako i-feature, let's do that. I feel
like I wanted to take a break throughout this November until New Year."
Narinig niya ang pagbuntong-hininga nito sa kabilang linya, pero may
kalakip na relief iyon.
You know what? Desesrve mo nga naman ng bakasyon, Sonny. Aaminin ko,
kaliwa't kanan na ang projects na pinuntahan natin sa taon na ito.
She smiled. Nakahiga ngayon ang dalaga sa hammock at nagpapahangin lang
habang tinatanaw ang pagpapalit ng kulay ng kalangitan. It was turning to bluish
gray. Makulimlim ang naging hapon kanina at nagkaroon ng kaunting pag-ambon. Kaya
naman ang presko ng lamig ng hangin.
"You see?" aniya. "And hey, may plans for Christmas ka na ba?"
Actually, bibisitahin ko sila Nanay sa Pangasinan. Ikaw?
Ngumiti na lamang siya. Nakakahiya naman kung ipagpapalit siya ni
Alisha sa nanay nito na sasamahan sa araw ng Pasko. Naisip niya sila Yaya Fely.
Siguro sila na lang ang sasamahan ni Sondra.
"Yes," sagot na lamang niya. "Magpapa-noche buena kasi ako rito sa
bahay. Iimbitahan sana kita."
Naku, pasensya na ha, kung hindi ako makakapunta.
"Ano ka ba?" aniya sa mataray na tono. "May makakasama naman ako. You
better visit your mother, tumatanda na rin siya and everything."
Pagkatapos mapakiusapan si Alisha tungkol sa nag-aalok sa kanya ng
photoshoot project at nilapag na lang ni Sondra ang cellphone sa bandang tiyan niya
at binalik ang mga mata sa kalangitan.
Sa parating na Pasko, sasaglit lang si Dad sa mansyon panigurado.
Magno-noche buena tapos matutulog ng maaga dahil every year, may pinupuntahan siya
na foundation at nakiki-celebrate ng Pasko sa kanila. Si Millian naman... he's
always present here in the mansion... pero dahil sa mga nangyari, parang ayoko na
makita ang pagmumukha niya.
I used to go out of town kapag Christmas season... hanggang New Year.
But I think I can stay here and spend Christmas. Ikakasal na rin naman si Millian
at Yrina. For sure, magkasama silang magse-celebrate...
She felt the desire to tantrum. Something that the nine-year-old Sondra
would do without thinking. Pero matanda na siya. Kahit na nagwawala talaga ang
damdamin niya, sigurado na magki-cringe din siya sa sarili kapag ginawa pa niya
iyon.
Bumalik na siya sa loob ng bahay. Pagabi na kaya magtatanong na siya sa
mga katulong kung ano ang plano nilang lutuin para sa hapunan.
Hindi niya mahagilap ang mga ito kaya dumeretso siya sa maid's
quarters. Kumunot ang noo niya nang makita na tila nagkukumpulan ang mga ito sa
kwarto ng isa sa mga katulong. Natatanaw pa niya si Manong na nakatayo sa mismong
pinto at sumisilip sa loob.
Lumapit siya sa mga ito at yumakap agad si Sondra sa braso ni Manong.
"Manong," aniya nang mapalingon ito sa kanya. Naka-slacks pa rin si
Manong pero nakaputing round-neck na shirt na lang na pang-itaas. "Ano'ng meron?
Ang aga pa, ah. Mamaya pa ang Probinsyano, 'di ba?"
 Alam niya kasi na paborito iyon na palabas ng mga ito kaya naman
pagkaluto ng mga ito ng hapunan ay nagkukumpulan na sa kwarto ni Yaya Clarisse.
Napalingon na rin sa kanya ang iba pang mga nasa silid. Ang iba ay nahuli ng
tingin. Ang iba naman ay sumulyap lang at binalik na ang tingin sa TV.
At napatingin na rin siya sa loob ng silid kung saan may maliit na TV
roon at nanonood ang mga katulong.
"Si Sir Maximillian kasi nasa TV, Ma'am," tingala sa kanya ni Clarisse.
Binasa na lamang niya ang news banner na nagsasabing ikakasal na ang
dalawa. She rolled her eyes. Tumayo naman si Yaya Fely.
"Hija, may kailangan ka ba?" lapit ng matanda sa kanya.
"Wala naman po, Nanay Fely," ngiti niya rito. "Magtatanong lang sana
ako kung ano ang lulutuin ninyo mamaya para sa hapunan."
"Siningang, hija," mapang-unawa nitong ngiti. "Nitong huli mong pag-uwi
dito kasi mukha kang matamlay."
Napayuko na lang tuloy siya. Ganoon ba kahalata ang panlulumo niya
pagkauwi galing sa penthouse ni Maximillian?
"At sabi na rin nitong si Manong na umiiyak ka kanina sa kotse,"
pambubuko ni Yaya Fely sa lalaki kaya nanlaki ang mga mata nito.
"Manong naman eh!" kunwari ay pag-iinarte niya at pabiro na sinuntok-
suntok ito sa braso.
Hindi naiwasan ni Sondra na ibalik ang mga mata sa TV. Nakangiti si
Maximillian at Yrina na magkatabi habang tila ini-interview sa tapat ng mismong
simbahan kung saan ikakasal ang dalawa. She chewed the inside of her cheeks, trying
to refrain from the urge to spill her emotions.
Napayuko na lang siya. "May... May gagawin nga pala ako."
Hindi na niya hinintay pa ang isasagot ng mga ito. Mabilis na nilisan
ni Sondra ang maid's quarters. Kailangan niyang makarating sa sariling kwarto para
iiyak ang lahat ng luha na nagpapasakit sa kanyang mga mata kakapigil niya na
dumausdos.
Saktong daan niya sa dining area ay pumasok ang ama niyang si Sam. Seryoso lamang
ito habang niluluwagan ng isa nitong kamay ang pagkakahigpit ng neck tie sa leeg.
"G-Good evening, Dad," bati niya nang makahuma mula sa pagka-sorpresa.
"Good evening," walang emosyon nitong bati at tila may hinahanap ang
mga mata. "Nasaan ang mga katulong? Maaga ako magpapahanda ng hapunan para sa
kanila."
"I'll tell them," aniya.
Tumango ito at paalis na sana pero nilingon siya ulit ng ginoo.
"Renante said you went out today. I hope you had a great time."
Pilit siyang ngumiti. "Of course, Dad. It's Renante, come on."
Pinasadahan siya nito ng tingin. "I never had the chance to ask you why
you're not attending Maximillian's wedding. Do you really have a photo shoot?"
"Yes, Dad, I have," mas awkward na ang naging pakiramdam ni Sondra
dahil nagsisinungaling siya sa mismong ama.
"Mas importante pa ba iyan kaysa sa kasal ni Maximillian? He's like a
brother to you, remember that." Ganito talaga ang aura ni Sam. Kahit sino ay tila
tumitiklop kapag kaharap na ito. Nasasagot lang naman ni Sondra ang ama sa phone,
pero kapag kaharap na niya ito, parang may kung ano sa presensya ng ama na
nagpapaamo sa kahit sino. Maging siya ay naaapektuhan niyon.
Napayuko na lang siya. "Okay lang naman sa kanila ni Yrina. In-inform
ko naman sila, Dad."
"You're really being a stubborn child, Sondra. Your Mom absolutely
spoiled you a lot," reklamo na lang nito bago siya iniwanan. Natanaw niya ang
pagpanhik nito sa grand stairs, papunta marahil sa silid nito para magpalit ng
damit.
Kahit sabihin pa na magkalayo ang loob nila ng kanyang ama, may bahagi
pa rin ni Sondra na nalulungkot at tila nangungulila sa pagkakaroon ng ama. Ang
damdamin na iyon na nabubuhay lang sa tuwing nae-encounter niya si Sam at
pinapanood niya ang paglayo nito.
Tulad ni Maximillian, kahit na malaki ang gap nila ng ama, hindi
maikakaila ni Sondra na may pagmamahal siya para rito... na may bahagi ng pagkatao
niya na umaasa na magiging close din sila nito balang-araw.
She knew she disappointed her father for following her mother's
footsteps than his footstep and became a business woman. Marahil sobrang stressed
ito sa mga negosyo at ayaw ibaling iyon sa kanya kaya dumidistansya. Nakakalungkot
isipin na mismong ama niya ay hindi niya lubusang kilala.
.
.
***
AN
And one more chapter ulit, coming up ;) <3
Love,
ANAxoxo

[ 42 ChapterForty ]
-------------------------------

SA PENTHOUSE ni Maximillian...
"Look, Yrina, I have a flight in the next four hours for the business
convention in Taiwan. So, please, let me get prepared now, okay?"
Natahimi siya saglit habang pinapakinggan ang sagot ng babae sa
kabilang-linya. Nanatili lang siya na composed.
"Hindi ito biglaan, I just did not inform you because I don't see the
need to inform you about every appointment that I'll have." Sumuko na rin si Yrina
sa pangungulit sa kanya na magpa-magazine interview kaya nagpakawala siya ng
relieved na paghinga. "Good. I'll be getting ready now. Bye."
Napamasahe siya sa sentido nang mailapag sa mesa sa salas na iyon ang
cellphone bago bumalik sa kwarto.
"Napaaga yata ang alis mo?" nguso ni Hannah habang nakaupo sa sofa at pinapanood
ang paglabas ni Maximillian sa maleta nito.
"I already told Yrina that I don't like interviews!" he let out a
groan. "That one earlier on TV would be the last one. I'm going now."
Kaninang hapon kasi ay niyaya siya ng babae na samahan ito sa simbahan
na pagdadausan ng kasal nila. Iyon ay para may ideya na siya kung saan pupunta at
paano ang arrangement. Paano kasi, hindi naman daw siya active sa preparations kaya
naman ibi-briefing daw siya nito.
She briefed him about the wedding arrangements at pinakita nito sa
kanya ang simbahan. Masayang yumakap pa ito sa kanyang braso. Nagkataon na hindi
oras niyon ng misa sa simbahang pinuntahan kaya naman tahimik lang doon. Pero nang
lumabas sila ay sinalubong na sila ng mga reporter. Ganoon kabilis nakapag-set ng
publization si Yrina ng kasal nila. Mahahalata talaga na walang ibang inaatupag ang
babae kundi ang kasal nila.
"Hmmm," nanunuksong tingin Hannah sa kanya, "kasi makikita ni Ate
Sondra."
"Exactly!" panlalaki niya ng mga mata rito. "Ikaw na ang bahala rito sa
penthouse ko. Just be careful. Siguraduhin mo na wala masyadong makakakita sa iyo
dito, okay?"
Sumaludo ito. "Yes, Sir! Yes, Sir!"
"Okay," tango niya at umupo sa solohang sofa katapat ni Hannah na
nakasuot pa ng pencil skirt at pink nito na button-down long-sleeved blouse. Kaka-
out lang kasi nito sa Goldex nang papuntahin niya sa penthouse. "And you—" matiim
na titig ni Maximillian sa babae, "— better behave while I am gone. Alright?"
Nahimigan nito na seryoso siya kaya sumeryosona rin ito at tumango-
tango.
"Oo naman, no. Maayos ko na matatapos ang internship sa Goldex,"
paninigurado nito.
His eyes squinted. "Hindi ko pa nakakalimutan 'yung binanggit mo na
Memo, ha?"
 Bumungisngis ito. "Naku naman! Hindi ko na nga siya nakikita eh, kaya
wala 'yun! One-time crush lang, ganun!"
At lumakas pa ang tawa nito. Napapailing na lang si Maximillian sa
loob-loob niya.

Tawagin na siguro siyang O.C. o anuman, pero ayaw niya ng palpak na mga plano. Kaya
maging ang mga taong pinagkaka-interesan ni Hannah ay kinikilala niya. Baka mamaya
kasi ay maging threat sa mga plano nila. Alam na ni Maximillian kung saan nakatira
'yung Memo pero hindi na niya ii-inform pa kay Hannah. Baka mas dalasan na nito ang
pagtambay sa penthouse niya kapag nagkataon...
.
.
.
***
.
.
.
KINABUKASAN, nakaupo lang si Sondra sa poolside katabi si Kylie. Kagabi pa siya
inimbitahan ng kaibigan na bisitahin ito sa bahay dahil gusto nito na pag-usapan
nila ang tungkol kay Stacey.
"You cannot blame her," Kylie said in her naturally sweet voice.
Kapwa sila mga bihis at tanging mga paa lang ang nakalublob sa tubig ng
pool.
"You know that she really, really likes Renante," patuloy ng kaibigan.
"And of course, she'll feel betrayed."
"In-explain ko naman sa kanya 'yung side ko," titig ni Sondra sa asul
na tubig. "I even asked for her help..."
"Risky naman din kasi iyon para kay Stacey," anito. "Kung gagawin niya
iyon, may possibility na tuluyan na siyang layuan ni Renante. Hindi niya siguro
kakayanin kapag ganoon ang nangyari."
Napatingin siya sa kaibigan at matamlay ang naging pag ngiti.
"What should I do then, Kylie?"
Kylie shrugged her shoulders. "Wala. Dapat si Renante ang nag-aayos
nito. Since, siya naman ang may gusto na matuloy ang kasal ninyo. He should either
back out from this arrangement or talk to Stacey."
Napabuntong-hininga na lang siya. "If only I can run away." Sumandal
siya sa balikat nito. "Thank you, Kylie, ha? Kasi nandiyan ka palagi."
"You know," anito, "Renante and I genuinely care for you, Sonny. Si
Stacey, I don't know exactly but I feel that she somehow started to care for you.
She won't be so hurt if it's just because of Renante that she is hurting." Yuko
nito. "I think, mas dumoble ang sakit sa kanya kasi... involved ka sa situation na
nakakasakit ngayon sa kanya. Siguro umasa siya na... na ipapaubaya mo sa kanya si
Renante..."
"Iniisip ko nga," aniya, "what if takbuhan ko na lang si Renante sa
araw ng kasal namin? Kaya lang... nako-konsensya rin ako kung gagawin ko iyon.
Mapapahiya si Renante. Kung kaya niyang i-set aside yung friendship namin para sa
feelings niya para sa akin, ako... hindi ko ma-set aside 'yung eh... na... na
kaibigan ko siya." Pumikit si Sondra para pigilan ang mapaluha. "There are so many
times that Renante saved me... saved me from myself... lagi siyang nakaalalay sa
akin... he let's me do anything I want to explore because he's giving me the
assurance that if all else fails... he will be there for me..."
"But it's not Renante who always rescue you. It's Maxi—"
Nagtaka siya kung bakit natigilan ito sa pagsasalita. Dumeretso ng upo
si Sondra at tinapunan ng nagtatanong na tingin ang kaibigan.
Kylie turned to her. "Totoo naman, ah. At the end of the day,
Maximillian comes to rescue us. Iyon nga lang... siyempre, may kasamang sermon..."
umiwas na ulit ito ng tingin.
"Si Renante, out of love ang ginagawa. Siya, dahil may utang na loob
lang siya kay Dad."
 "Akala ko ba love mo si Maximillian?" panlalaki nito ng mga mata. "Mas
pinagtatanggol mo pa si Renante."
"I love him," pagtatapat niya. "But that doesn't mean my love is blind
and that I will be biased."
Kyrlie shrugged. "Kinausap kita about Stacey kasi nagwo-worry ako for
her. Manghihingi sana ako ng tulong pero ngayong nag-usap na tayo, I realized na
kahit ikaw ay wala ring magawa kahit na gusto mo makatulong."
"I hate this feeling," angat ni Sondra ng mga paa para yakapin ang
sariling mga binti. "I want to be this heroine, you know, who can handle
everything. The alpha female, femme fatale, type. 'Yung gan'un. Pero tama siguro si
Stacey... prinsesa lang ako. I can't even do something for myself. I always needed
someone to do things for me... someone to protect me..."
"You did a lot of things for yourself, okay?" Kylie said encouragingly.
"You established your own career. As much as possible you tried to stop Max or Tito
Sam in controlling your life decisions. Lahat naman tayo, Sonny, may mga sitwasyon
na nae-encounter na out of control natin kaya nga may friends ka... kasi kapag
hindi mo kaya, hihingi ka sa kanila ng tulong."
Naluluhang ngumiti siya. "I guess, I just need a break," buntong-
hininga niya. "Kailangan ko siguro mag-meditate. I am planning to have a vacation
in our resthouse sa isla," lingon niya rito. "Baka December na ako bumalik."
"Bakit doon pa?" nguso nito. "Hindi ba, that's where your Mom died?"
"Doon naman nagsimula ang lahat eh," aniya, "kaya nagkaganito ako.
Maybe revisiting the place will help me get the closure I need for myself. I need
to... I n-need to let go of Millian too... c-completely..."
Kasi ang sakit-sakit. Ang sakit-sakit na nagmamahal pa rin siya sa
lalaki na desidido nang ituloy ang kasal nito sa ibang babae. Masakit sa kanya na
wala sa plano nito ang mahalin siya, na wala sa plano nito na danasin ang totoong
pagmamahal dahil alam naman niya na purely business ang nagi-impluwensya sa
magiging kasal nito kay Yrina. She felt so helpless because if only he felt the
same way for her... if only Maximillian love her too, then they would be together.
And together, they would be strong to run away from the world and just be together.
Pero hanggang sa mga pangarap na lang niya iyon. Hanggang doon na lang
makikita ni Sondra ang simpleng buhay may-asawa kasama si Maximillian. Since she
loved him when she was still a child, maybe that was what all it was— just a
childhood dream. Childhood dreams never come true, they always change as people
age. Parang ang mga pangarap niya noon na maging diwata, sa pagtanda ay
napagtatanto niya na imposible iyon at hinding-hindi matutupad.
At ganoon din sa estado nila ni Maximillian. Hindi matutupad.
"Hey..." alo sa kanya ni Kylie habang hinahagod ang kanyang likod.
Napahikbi si Sondra at natigilan. At saka lang niya napagtanto na
umiiyak na pala siya. Mainit ang pagdausdos ng mga luha sa kanyang mga pisngi at
nanginginig ang mga labi na tinikom. She tried to stifle her whimper, but they
slipped. Sondra finally sobbed and hugged her friend.
"Ikakasal n-na siya, Kylie..." hagulgol niya.
Dama niya ang paghigpit ng mga braso ng kaibigan sa kanyang katawan
pero lalo lang napalakas ang paghagulgol niya. Lalo lang yata siyang napupunit sa
loob-loob habang ini-imagine ang hitsura ni Maximillian kasama si Yrina. At lalo
siyang nadudurog kapag naaalala ang mga pagkakataon na inangkin ng binata ang
kanyang katawan, at naiisip niya na ganoon din ang mangyayari sa dalawa kapag
kinasal na sila.
She felt cold and shaking as Kylie, with teary eyes, stroked the back
of her head gently.
.
.
.
***
.
.
.
"THANK you, Jack!" masiglang silip ni Sondra sa piloto mula sa seat nito. Pababa na
ito pero hinawakan niya ang may katandaan nang lalaki sa balikat para pasandalin sa
kinauupuan.
"No need to assist me, okay?" ngiti niya bago bumaba bitbit ang kanyang
maleta.
Hindi niya dinamihan masyado ang dalang mga damit dahil sigurado naman
si Sondra na may mga damit pa siya na nasa closet sa sariling silid sa Hawthorne
mansion sa pribadong isla na iyon. Ilang araw na at kasal na ni Maximillian at
Yrina. Panigurado na puro iyon na ang magiging usap-usapan kaya mas mabuti na rin
na magsolo na lang siya sa isla.
Nitong nakaraan ay nag-inform na siya kay Jack sa balak na
pagbabakasyon sa isla. She also stressed that no one on earth should know she would
be staying there until December. Lalo na sila Sam at Maximillian. Ang pagkakaalam
nga kasi ng mga ito ay may photo shoot siya kaya hindi makakarating sa kasal ni
Maximillian at Yrina.
She took fast strides on that rooftop, wearing a long, pink, flowery
kimono cardigan on top of her black bikini top and denim shorts. Naka-flipflops
lang siya na pink habang hila-hila ang maleta.
Dumeretso si Sondra sa sarili niyang at aaminin niya na na-impress siya
dahil maayos na naalagaan ng mga caretaker ang mansyon na ilang taon na rin nilang
hindi napapasyalan. Sa loob ng kanyang silid, maayos na nakalatag ang puting mga
bedsheets. Mukhang tinabi na ng mga ito ang pink na mga kumot at sheets. Everything
was white with outlines of red stripes. Maingat na sinara ni Sondra ang pinto ng
kwarto at nilibot ang paningin sa paligid. Everything looked the way it was— mula
sa body mirror hanggang sa mga kasangkapan. Kulay puti pa rin ang kanyang dresser
table. Ang night table sa tabi ng kama ay may kulay pink pa rin na lampshade na may
disenyo na mga cresent moon.
Sa ibabaw ng night table ay nakapatong ang isang korona.
It was Maximillian's gift for her eighteenth birthday.
Noong umalis sila sa isla, nagdadalawang-isip pa si Sondra kung
dadalhin ang regalo ng binata. Masama pa rin noon ang loob niya dahil sa feeling na
mas gusto nitong ikaila na may nangyari sa kanila kaya naman pinatong na lang doon
ang korona at iniwanan.
Umupo si Sondra sa gilid ng kama at dinampot iyon para matamang
titigan. Naihilig niya ang ulo, nagtataka kung bakit makintab pa rin iyon. Marahil
ay sinama na rin ng mga caretaker sa mga nililinis nito? Napagkamalan siguro ng mga
ito na display ang korona sa night table? Isang tingin pa lang, alam na ni Sondra
na mataas-taas ang karats ng mga diyamante na nakastud dito. Buti at walang nag-
interes na ipuslit ang korona.
It had the moon, sun and stars design in it.
You don't need to wish for anything, Sonny... The world seemed to offer everything
you'll want and need right upon your feet, princess. Naalala niyang wika ni
Maximillian nang iputong iyon sa kanyang ulo. Everything you ever want and need,
always come and you will always receive at your beck and call.
" That's not true," she sighed. "It did not give me everything I
wanted... even you, Maximillian... the world did not give you to me."
Isinantabi ni Sondra ang paglalabas ng mga gamit. Gusto muna niyang
pumasyal sa beach at maglakad-lakad, kasama na rin ang paglanghap ng sariwang
hangin. Pagbaba niya ng grand stairs ay may nakita siyang pigura na papasok sa
ballroom ng mansyon.
Kinabahan siya at napakurap-kurap. Sigurado kasi siya na may nakitang
pumasok doon kaya nag-click pasara ang pinto.
Binilisan ni Sondra ang pagbaba sa hagdan at tinungo ang pinto.
Hinawakan niya ang seradura at pipihit na sana pero natigilan siya.
Hindi ako marunong ng self-defense. Tumingin-tingin siya sa paligid at
nahagilap ng paningin ang kalapit na drawer. May nakapatong doon na display ng mga
babasaging vase. Kumuha siya ng isa at hinawakan ang vase na iyon sa leeg. Bahala
na kung libo-libo ang halaga niyon, para naman ito sa safety niya.
Binalik ni Sondra ang kamay sa seradura at binilisan ang pagbukas
niyon. Humakbang siya papasok sa silid at pinasadahan ng tingin ang paligid bago
may nakita.
Bukas ang mga bintana kaya umaagos sa silid ang liwanag mula sa labas.
Sa bandang dulo ng silid ay may nakatayong lalaki na naka-shorts lang. Nakatayo ito
at naglulublob ng mop sa timbang may tubig.
Sumalubong sa kanya ang matiim na titig ni Maximillian.
.
.
***
AN
Hahaha the moment we've all been waiting fooor....
Sa Friday! ;) <3
Kitakits! hahaha! Pasensya na po sa pambibitin pero hanggang sa chapter na ito lang
talaga ang inabot ng pwersa ng pagta-type ko. Seryoso! HAHAHA XD Okay, malaya
kayong pagdudahan na hindi ko sinadyang mambitin hahaha! XD
i love you all hahaha <3 <3 <3 naenjoy niyo sana ang mga UD today kahit medyo
sumeryoso na hahaha T^T
Love,
ANAxoxo

[ 43 ChapterFortyOne ]
-------------------------------

NAGLALAKAD si Hannah sa sidewalk at huminto nang marating ang tapat ng gusali kung
nasaan ang penthouse ni Maximillian. Huminga siya ng malalim at napangiti bago
nagtuloy-tuloy ng pasok.
Dahil pamilyar na siya sa nakabantay na guard, hindi na nito
pinaghigpitan ang pagderetso niya papasok. Yakap ni Hannah ang paper bag ng
pinamili para sa lulutuin niyang pananghalian. Naisipan niya kasi na dahil Sabado
naman, tatambay muna siya sa penthouse ni Maximillian. Palagay ni Hannah ay
convenient din iyon dahil walang makakaisip na tumawag sa tinitirahan nito kung
hindi naman work days.
Her worn-out high cut shoes sneaked on the tiled floor as she headed
towards the elevator. Nanlaki ang mga mata niya nang makita na sa tapat niyon ay
may nag-aabang na lalaki para makasakay. He wore a pair of basketball blue shorts
and a sweaty blue shirt. Huli na para itago niya ang sarili, naramdaman nito ang
presensya niya at napalingon sa kanyang direksyon.
He interestingly displayed a playful grin at her while his left hand
resumed on wiping off the sweat on his neck with a towel. Ang isa nitong kamay
naman ay may hawak na tumbler.
Maingat na lumapit si Hannah dito, para maghintay na rin ng masasakyan
na elevator. Medyo nahihiya siya kasi parang hindi sila nagkakalayo ng kasuotan ng
lalaki— naka-basketball shorts din siya at fitting na turtle neck shirt na puti na
may naka-print na cartoon character.
Pumihit na siya paharap sa saradong pinto ng elevator. Hindi na siya
pumindot sa up button dahil nakailaw na iyon.
Napaluok siya. Bakit nandito si Memo?
Nagnakaw siya ng sulyap sa lalaki na nakatutok na ang mga mata sa
indicator.
Dito rin ba siya nakatira?
Napanguso siya. Ngumiti lang siya. Siguro nagpapaka-friendly lang siya
kahit sa hindi kilala. She stole another glance and was frozen in that position
that moment. Ang gwapo-gwapo kasi talaga ng lalaki. His skin had a slight shimmer
of sweat, but he looked more refreshed than tired.
Tumunog ang elevator at bumukas ang mga pinto. May lumabas na isang
babae na bihis na bihis sa suot nitong hapit na dress.
Imposible naman na maalala niya ako.
"Miss," usig ng lalaki sa kanya kaya napapitlag siya. "I said, let's
go. You're also going up, right?"
Napanganga muna siya at nang ma-digest ang mga sinabi ng lalaki,
alanganin siyang tumawa ng malakas.
"Ah, sa taas? O-Oo!" at kabadong tumawa siya. "Ikaw at ako lang?"
He looked around, "May iba pa ba tayong kasama?" Then he returned his
eyes on her, displaying a more playful grin, there was something teasing with the
way his eyes looked at her.
She sucked in a deep breath. Nilukob siya ng pagkapahiya dahil
pakiramdam niya ay nagmukha siyang shunga sa mga pinagsasasabi. Hannah lowered her
head. Nagmamadali na nilagpasan niya si Memo at pumasok na sa loob ng elevator.
Sumara ang mga pinto at sumuksok si Hannah sa kabilang sulok ng
elevator. Nakatayo lang si Memo sa gitna at uminom na ng baon nitong tubig.
Maingat na sumimple siya ng silip sa lalaki. Pinanood ang paggalaw ng Adam's apple
nito habang umiinom. Napadpad ang mga mata niya sa ilang linya ng pawis na nagmarka
sa likuran ng suot nitong shirt.
Napunta siya sa suot nitong puting rubber shoes. Mukhang mamahalin lalo
na at nakikita niya ang logo ng brand niyon. Nilipat niya ang mga mata sa suot
na imitation ng Chuck Taylor na marumi at pudpod ang suwelas at may ilang punit na
sa tela niyon. Kaya niya pinagtitiyagaan ang sapatos na iyon ay dahil nabili iyon
ni Hannah galing sa natira sa kanyang unang sweldo.
Noon kasi ay pinagsasabay niya ang pag-aaral at pagta-trabaho sa isang
fast food chain. Sa unang sweldo ay sinabihan siya ng nanay na si Beth na itabi na
lang niya ang ilang halaga para bumili ng magagamit niya. Imitation lang ng isang
sapatos ang hindi siya nakonsensya na bilhin. Pagkatapos niyon ay maingat na si
Hannah sa sapatos at dinadaan na lang ito sa mga patahi o padikit.
"Miss."
Nanlaki ang mga mata niya sa pagtawag ni Memo at nagulat.
"B-Bakit, Memo?"
Tumaas ang sulok ng labi nito. Doon lang niya napagtanto kung ano sa
palagay niya ang dahilan ng ganoong reaksyon ng lalaki.
Tinawag lang naman niya ito sa sarili nitong pangalan!
Parang gusto niyang lumubog na lang hanggang sa maging invisible na
siya.
"Hindi mo pa pinipindot kung saang floor ka pupunta," pihit nito
paharap sa kanya habang tinutuloy na nito ang pagpupunas ng sariling pawis. "Are
you also going to the tenth floor with me?"
His lips devilishly stretched wider.
Naku! Oo nga pala! Walang imik na lumapit siya sa mga buton at pinindot
ang para sa penthouse.
"Penthouse, eh?" komento nito kaya napalingon siya sa lalaki.
"O-Oo," iwas na lang niya ng tingin dito.
"That's pretty grand for a Goldex intern."
Pakiramdam niya ay pinamulahan siya ng mukha.
"I bet you're from some prestigious university," anito habang nakaabang
na ang mga mata sa pinto.
Prestigious university daw. Hindi ba niya nakikita kung ano itong suot
ko ngayon?
"I'm glad you're not like those other rich kids who, you know, just pay
to be exempted from internships or OJT, because—" he cut off his words with a
scoff.
At kinakausap ba niya talaga ako? O baka nagiging nice lang siya dahil
na-realize niya na kilala ko siya pero nahihiya siyang aminin na hindi niya ako
maalala?
Lumukot lalo ang mukha niya. Pero sinabi niya kanina na intern ako sa
Goldex! Ibig sabihin, tanda pa nga niya itong mukha ko!
"—you will really need a lot of experience," makahulugan nitong lingon
sa kanya. "That'll boost your confidence too... in the field."
Her heart pounded wildly at the way his eyes pierced on hers. Ngumisi
ito at binalik na ang tingin sa elevator. Ilang segundo lang at bumukas na ang
pinto niyon. Walang lingon na lumabas ang lalaki at naiwan siyang mag-isa sa
elevator.
Doon na tuluyang pinakawalan ni Hannah ang pinipigilang paghinga. Pilit
niyang kinakapa ang sarili, ang kakaibang pagkabuhay sa kanyang dugo kaya
nakakaramdam siya ng hindi maipaliwanag na pagkaligalig... at pag-iinit.
.
.
.
***
.
.
.
NAPALUNOK si Sondra habang pinapasadahan ng tingin si Maximillian. Naka-shorts lang
ang lalaki at bahagyang nakatagilid ang pagkakapihit mula sa kanyang direksyon siya
nababakat ng kanyang paningin ang makisig na hulma ng katawan nito. His muscles
were firm and tight, embossing the shape of his arms, hard chest and the sloping of
his back. His black swet shorts slightly embossed the shape of his unaroused bulge.
Kailangan niyang itaboy sa pag-iisip ang pagkalula sa kung gaano ito
kasarap pagmasdan. Mas malaki niyang alalahanin ngayon kung paanong napunta sa isla
ang lalaki.
"Bakit ka nandito?"
Galit na gumusot lang ang mukha nito. Hinawakan nito ng isang kamay ang
handle ng mop at may tila pagdabog sa pagbagsak niya rito palublob sa timba ng
tubig. Pumihit ito para mas humarap sa kanya.
"Shouldn't I be asking you that?" he hissed. "Aren't you supposed to be
in a photo shoot?
"Sa Martes na ang kasal ninyo ni Yrina, 'di ba?"
Her voice felt strained. Hindi niya alam kung bakit nakakaramdam siya
ng hindi maipaliwanag na sakit... Na para bang heto na naman ang lalaki at binibiro
siya... Isang hindi magandang biro. Dahil alam naman niya na sa huli ay ikakaila
siya nito, tulad ng paulit-ulit na nitong ginawa sa kanya noon pa man.
Walang ingat na binitawan nito ang mop at humakbang palapit sa kanya.
Umatras ang isang paa ni Sondra, nakaabang ang kanyang mga mata sa paglapit ng
lalaki. At parang unti-unti na ring sumuko ang kanyang katawan at hindi na sumunod
ang isa pa niyang paa sa pag-atras.
Tila ba, sumasalubong ngayon siya sa paglapit ni Maximillian,
naghihintay sa paglapit nito sa distasya na kanyang gusto.
Kinuha nito ang hawak niyang vase. Ang isa nitong kamay ay mariing
humablot sa kanyang braso.
"Ano ang ginagawa mo rito?" lapit nito ng mukha sa kanya, may kung
anong anino ang lumukob dito at nagpadilim sa anyo ng binata.
"It's none of your business!" pilit niyang kumawala sa pagkakahawak
nito. "What about you? Are you here again to tail me like a dog!? You think I will
self-destruct myself or something?"
Napatili siya nang itapon nito ang vase at nabasag iyon sa pagbagsak sa
sahig na may kalayuan mula sa kanilang kinatatayuan. He lunged for her and drove
her until he successfully pinned her back against the wall.
Matiim siya nitong tinitigan sa mga mata.
"How long will you stay here?" tila may paghingal sa panunulas ng
tanong na iyon mula sa mga labi ng binata.
"I'm leaving now," she spat.
Paalis na siya pero bumangga pabalik sa pader ang kanyang likod dahil
sa paghila sa kanya ni Maximillian. Nag-angat ito ng isang kamay at mariing
hinawakan siya sa panga. He pulled it up to lift her gaze on him. Naramdaman niya
ang pagdiin ng matigas nitong katawan sa kanya.
"Did Jack tell you I'm here?"
"What? No! Ano'ng iniisip mo? Pinuntahan kita rito?"
"So you're just don't really want to attend my wedding after all—" a
knowing grin lifted the corner of his lips. "I guess, it's too hard to avoid this
now, Sonny."
"Ano ba ang pinagsasasabi mo? Let me—"
Sa tangka niyang umalis ay inipit lang siya ng lalaki at tila bumaon
ang mga daliri nito sa pagkakahawak sa kanyang pangahan. Hindi tuloy napigilan ni
Sondra ang pagkawala ng mahina niyang pagdaing.
She slowly opened her eyes, weak and feverish at the feeling of his
bare skin against hers. An excited pant escaped from his lips.
"I love you, Sondra," tutok ng mga mata nito sa kanya. "I have loved
you since before, when you're thirteen, fifteen, sixteen.... I love you so fucking
much it makes me so indecent with thoughts of fucking you, it makes me childish for
imagining sweet corny things to do for you."
Tears rimmed on her eyes. "Sinungaling!"
"How dare you call me a liar!" pigil nito sa panlalaban niya. "You
never knew how hard it is for me to keep all of these, Sondra!" tila namamasa ang
mga mata nito. "Ang dami kong kailangang kimkimin para sa nararamdaman kong ito. At
sa tuwing gusto ko nang sumabog at umamin na lang, inaalala ko ang kapakanan mo.
Mas mahalaga iyon sa akin, kaysa sa ikasasaya ko, Sondra!"
She shook her head. "Kapakanan ko? You only care for me when it is
convenient for you!" basag ng kanyang boses. "I was eighteen and you're the first
who had me, Millian... T-Tapos ano? I-Instead of t-trying to own up to what you
did... y-you... y-you wanted to deny and...a-and just forget it, Millian..." Saglit
na kinagat niya ang nanginginig na pang-ibabang labi para lunukin ang nag-aambang
paghikbi bago muling nagsalita. "You just broke my heart. And you it stayed that
way... everyday after that night, Millian... At walang kahit sino... walang...
walang tumulong sa akin, Millian... I lost my mother... the only person who... who
I can open up with this pain you caused me... a-and... a-and I can't f-find anyone
else other than her or you... t-to help me get through this, Millian..." tuloy-
tuloy na naging pagdausdos ng kanyang mga luha. "I can't even tell my friends...
dahil... d-dahil kahit ginago mo ako, Millian, iniisip ko pa rin kung ano ang
iisipin nila sa iyo kapag naglabas ako sa kanila n-ng... ng sama ng loob..."
His eyes slowly reddened while he kept on suppressing his tears. With a
shaky hand, he let go of her jaw and tried to gently wipe her tears with his
fingers.
"Hindi mo ginusto iyon, 'di ba?" patuloy niya, nanlalamig ang buong
katawan habang nakatitig sa mga mata ng lalaki. "You said it to me... you just spat
it to my face..."
"You don't know how I felt that time," malumanay nitong paliwanag.
Natutunugan ni Sondra sa boses ng lalaki na tila nahihirapan itong labanan ang
emosyon na pilit na gustong manaig sa pagiging composed nito. He shoved in a sharp
inhale. "I saw how afraid you looked, how clueless what to do about what happened,
kung paanong napunta tayo sa ganoon... you looked at me with asking eyes and a
worried smile.
I wanted what happened, but a part of me is objecting. Nasabi ko lang
na hindi ko iyon ginusto dahil lasing ka nung may nangyari sa atin, Sonny. I am
drunk too, and it might be the reason why I can't think straight that night and
lost my control. I am older than you. Ako dapat ang nag-adjust at ang in-control sa
sitwasyon. I should be the rational one and taking charge but no— I tool you. I
felt so guilty thinking that I took advantage of you... pakiramdam ko sinamantala
ko ang pagkalasing mo... pinagsamantalahan kita... iyon... iyon ang hindi ko
ginusto.." masuyong paghaplos ng mga kamay nito at paraka-rakang pagpunas ng palad
sa kanyang mga luha na patuloy sa paggulong sa kanyang mga pisngi. "And it hasn't
been easy for me to forgive myself thinking that I took advantage of you being
drunk—"
"You never know how much hurt I h-have to keep to just continue living
—" yuko niya.
"Sometimes, Sonny—" he cupped her face and made her look directly into
his eyes, strained and glossy with tears, "—the best thing has to hurt you first. I
have always desired you and fantasized you in ways outnumbered, and that time, all
I know is they are only my own personal interest. Mine, because I don't know what
you really feel about me yet.
On your 18th birthday, while I watch you dance with Renante, I promised
to your mother, indirectly though, that I will set aside all my personal interests,
basta para sa ikabubuti mo. And I have been true to that ever since," lapat ng noo
nito sa kanyang noo, nakatitig ang mga mata sa kanya at tila kaunting hintay na
lang at hindi na malalabanan ng lalaki ang sarili nitong mga luha. "I'll always set
myself aside for you—" his shaking forefinger slid and trailed on the side of her
face, "—move the stars—" dulas niyon patungo sa kanyang mga labi, "—and place the
world upo your feet for always."
"Ano ba ang masama kung aaminin mo na may feelings sa akin? B-Because
of your age? B-Because o-of what people will think of us? Kasi Millian, hanggang
ngayon, kinakaila mo ako eh... kinakaila mo na may feelings ka sa akin. Kahit na
mismo sa akin, ikinakaila mo..."
"That time, you are only eighteen and modeling. I am only 26 and not
yet given full acquisition of my father's company by Sam which is stated upon my
father's last will. Kaya kahit ako ang nararapat na mag may-ari ng mga negosyo
namin, hindi ako pwede makialam sa operations nang walang approval ni Sam. I will
only stand as investor with monthly income," he patiently explained to her, "kaya
kahit panindigan kita noon, sabihin mo, saan tayo pupulutin? Do you think your
parents will forgive me when they find that out? Do you think you'll get their
sympathy? They will pull us apart, Sonny. Your father is the standing OIC and he
can kick me out legally from being an investor when he wants. He can simply
decline the supporting contracts to give me the full acquisition of my father's
companies."
"So, it's for your convenience talaga—" she nodded painfully.
"For you and me," matiim nitong titig. Inangat nito ang kanyang ulo. He
thumbed on her lips. "Saan ako pupulutin, Sondra kapag naghirap ako? Ano ang
magiging laban ko sa tatay mo kapag naghirap ako? Paano kita bubuhayin? Paano ko
kokontrahin ang mga balak ni Sam laban sa akin? What if he uses all his money to
take you away from me? Ano ang magagawa ko? This is not a fairytale, my Sonny.
Let's be real and practical, wala akong magagawa kapag nangyari iyon. That's why I
am not letting it happen. If I am required to conquer the whole world just to have
you, I'll do it without complaint."
"Are you trying to say that my father is that evil?" she offendedly
threw a sharp glare at him with teary eyes. "Na siya ang sisira sa atin? Sa
pagmamahal, walang kahit na sino na may capacity na sirain iyon, 'di ba?"
His jaws tensed. There was something in his eyes that seemed to say,
You don't know him yet, Sondra. You don't know what he's capable of.
"Let's go then," anas nito dahil sa pagkabuhay ng kung anong apoy na
nagpaningas sa asul nitong mga mata. "Ito ang gusto natin, 'di ba? Ang ipaglaban
ang nararamdaman natin para sa isa't isa. Then let's start the war, Sonny. You and
I."
Nakakabingi ang naging pagpintig ng kanyang puso sa mga sinabi ng
lalaki. Hindi pa rin rumerehistro sa kanyang isip na posible nilang makalaban ang
sarili niyang ama para lang ipaglaban ang pagmamahal nila sa isa't isa. Nasisilaw
siya sa mga sinabi ng binata na ipaglalaban na nila ang nararamdaman para sa isa't
isa.
At nung sinunggaban na siya nito ng halik, tuluyang nagpatupok si
Sondra sa karahasan ng mga labi nito. Yumakap siya sa leeg ng lalaki at dinama ang
mas lalong pagdiin ng katawan nito sa kalambutan niya. Their moans slipped and
caught in their throats in their torrid exchange. Sinalo nito ang likuran ng
kanyang ulo para ipirmi siya sa mariin na paghalik nito at sa pagkakalapit ng
kanilang mga mukha. Sondra closed her eyes and felt the intensity of each inch of
movements he was making. Dinama niya ang pag-init ng balat ng lalaki, bumaba ang
isa niyang kamay para humagod sa balikat nito, pababa sa dibdib. He gently bit her
upper lip, making her sigh. His tongue began invading her mouth next, and she her
tongue played with his', dancing in twirls and stroking each other. It was so dirty
how their mouths reluctantly parted with a thin line of spit connecting them.
Maximillian broke the line and thumbed her chin to wipe it up while licking his
lower lip.
Inangat na siya ng binata at pinulupot ang mga hita niya sa bewang
nito. He pulled away to catch his breath and pulled up the bikini top she was
wearing. Lumantad ang kanyang dibdib at nag-iinit na napasinghap si Sondra nang
lumapat at humagod na ang kamay ni Maximillian dito.
He caught her eyes and trapped them into his fiery gaze. She watched
his lips part and let out a pant. Marami-raming taon din ang utang nila sa isa't
isa. Tiyak niya na magbabawi ang lalaki sa lahat ng lumipas na mga panahon na
kinaila nila ang damdamin para sa isa't isa.
.
.
***
AN
Hi, everyone! Enjoy today's 3-chapter update! <3 <3 <3
Tamang cut lang ako ng pacing ng story para manamnam natin ang mga scenes for this
day bago dumating ang panibagong mga chapters hahaha! Enjoy reading! <3
Love,
ANAxoxo

[ 44 ChapterFortyTwo ]
-------------------------------

MAXIMILLIAN lowered his head and sucked on her breast. Narinig niya ang pagsinghap
ng dalaga. Dama niya ang paghagod ng mga daliri nito mula sa kanyang batok paakyat
sa kanyang buhok. He sucked harder, making Sondra grab a handful of his hair.
Kumawala ang ungol sa kanyang mga labi nang maramdaman ang pagsabunot
nito pero lalo siyang ginaganahan at nabubuhayan sa pagnunulas ng mga ungol nito.
Nagpakasasa siya sa pagsipsip. He ran the pad of his tongue roughly on her hardened
nipple, making her shiver in sheer bliss. He distanced himself and let his eyes
roam her body. Hinagod niya ang katawan ng dalaga. He felt like the whole universe
was already in his hands. Maximillian trailed kisses on the top of her chest while
pinching and kneading on her nipple. His kiss hotly pressed on her skin rising to
her collarbone, to her neck. Binabaan niya ang pagkakabuhat sa katawan ng dalaga
kaya kumawit ang braso nito sa kanyang leeg. Napapatingala na inihilig nito ang ulo
naghahalo ang paghingal at paghibla ng mahina nitong pag-ungol sa pagdulas ng mga
labi niya paakyat mula sa leeg nito hanggang sa panga.
Init na init na siya, hindi na makapaghintay pa. Mariing humagod ang
kamay niya sa hugis ng bewang nito, pababa sa waistband ng suot nitong shorts. He
let out a grunt as he strongly tugged it down. Sondra was already flushing as her
weak eyes looked up to him.
"N-Not here..." mahina nitong makaawa.
"But I'm already so hard," paos niyang pakiusap sa dalaga. "I'm so
fucking excited to taste you..."
"In the bedroom," haplos nito sa kanyang pisngi, "Millian..."
He adored her with his eyes, how sweet and weaked she looked in his
arms... the softness in her pleading voice... She was the only sweet thing he would
not tire of tasting. Ditch all the cupcakes and sweets, Sondra is all he wanted.
"Yes, my princess," buhat nito at walang anu-anong minadali ang pagdala
sa dalaga sa kwarto na inookupa niya sa mansyon na iyon.
Maingat na hiniga niya si Sondra sa kama at pinaimbabawan. Nakaalalay
ang kamay niya sa likod ng ulo nito para iangat ang dalaga at madali nitong
matugunan ang kanyang halik. He savored her lips, sweet and moist... slick with the
taste of their mouths. Nakakalasing ang halik nito na lalo siyang pinag-iinit at
binabaliw. Hindi mapakali ang mga kamay niya na patuloy sa paghagod sa katawan
nito, mariin ang palad niya sa balat nito at kumapa sa kanyang dibdib para pumiga.
"Millian," hiwalay ng labi nito sa kanya para umungol at maghabol ng
hininga. Their hazy eyes met each other's gaze as Sondra stroked the side of his
face lovingly.
 Pinatong niya ang kamay sa kamay nito at binaba mula sa kanyang mukha
patungo sa matigas niyang umbok sa suot na shorts. He guided her hand in stroking
his bulge, letting out a staggering breath to show her unashamedly how much
pleasure her hand was giving him.
"Pull it out," he demanded hoarsely, tucking away some of the
hairstrands on her face, "and stroke the fuck out of it, Sondra."
Sinunod siya ng babae, pinanood niya ang pagtanggal nito sa tali at
pagdukot sa loob ng kanyang shorts. She successfully pulled out his length while he
assisted and pulled down his shorts until it reached it fell by itself on the back
of his knees.
Sinimulan na ni Sondra ang paghagod sa kanya. Kinulong niya sa
lalamunan ang malakas na ungol na gustong kumawala. Una ay dahan-dahan ang kamay ng
dalaga, pero tila natuto ito at nawala ang nangunang hiya. She began squeezing him
as she stroked. Her gentleness picked up its pace, her hand moved faster, jacking
him up and down.
"Don't make me cum yet," he grunted and moaned at the same time.
Pulang-pula na siya sa mukha at nakakapasoang init ng kanyang balat sa sobrang
pagnanasa na binubuhay ni Sondra sa ginagawa nito sa kanya.
Binaltak na nito ang suot na shorts ng dalaga, kasama ang bikini sa
tinanggal niya. Tila nabitin ito dahil napasinghap at may panghihinayang sa mga
mata nang lumayo siya at nabitawan ang pagkalalaki niya.
Tumayo siya sa dulo ng kama, hinayaang bumagsak ng tuluyan ang shorts
niya. He threw Sondra's shorts somewhere. Umibabaw ulit siya at tinaob ang dalaga.
Pinilit nitong makadapa ng maayos pero humablot na siya sa mga braso nito at hinila
iyon patalikod. Then he pulled off the kimono cardigan she was wearing and threw it
off somewhere. Nawalan na siya ng tiyaga na kalasin ang tali ng bikini top nito.
Tinuwad niya na si Sondra at niyakap mula sa likuran.
He began squeezing on her hanging breasts while his fingers stroked her
slit.
"A-Ahh!" piksi ng katawan nito.
He parted his legs and pressed his cock between her buttcheeks.
Pinagpatuloy niya ang paghagod sa pagitan ng mga hita nito.
"M-Millian!" ungol nito nang ipasok doon ang mga daliri.
It was too much, already too much to bear. Pumiga siya at mahinang
tumampal sa dibdib nito, paulit-ulit habang panay ang paglabas-masok ng mga mga
daliri niya sa hiwa nito.
"Millian!" she cried, soft yet coated with undeniable pleasure.
"Masarap?"
"O-Oo..." ungol nito. "Oh, don't stop this, Millian!"
Tumaas ang sulok ng kanyang labi. His eyes shone upon feeling her moist
on his fingers. Lalo siyang ginanahan. He rammed rapidly in and out of her slit.
"Millian!" nangininig ang mga braso ng dalaga na nakatukod sa kama.
"Ahhh... you're so good..." he lowered his head and practiced his
thrusts, pushing her by the ass with his hips. Dahil doon ay nakailang pag urong-
sulong ang katawan ng dalaga hanggang sa nanghihinang napasubasob na lamang ito sa
kama.
He removed his hand on her breast and gently set aside her hairstrands.
Inihilig nito ang mukha para salubungin ang kanyang pagtitig. Her lips parted,
gasping and panting with moans as he kept on fingering her.
How he fell more in love with the softness of her face. Anyone would
admire Sondra for her strength of character, but deep in his heart, Maximillian
knew that no one in the world but only him can still admire Sondra in her softness
and weakness.
Mabilis na humalik siya sa mga labi nito. Then he gave her a reassuring
smile.
"You're so wet, my sweet," he spoke to her. "It means you're ready."
Tinanggal na niya ang daliri at pumosisyo sa likuran nito. Inayos niya
ang pagkakatuwad ng dalaga bago tinutok ang sariling kahabaan dito. Humagod muna
siya sa puwitan nito, paikot sa tila pabilog niyong hugis bago mahinang tumampal-
tampal at pumiga.
"Ahhh..." kawala ng paghinga ni Sondra sa kanyang pagpiga.
Damn, she really sounds so hot...
Dahan-dahan na siyang pumasok dito.
"Ah— Ah— Ah—"
At nang makalagpas na ng kalahati ay pasundot na sumagad.
"Ah!" pa-ungol nitong sigaw.
Maximillian slowly pulled out and dragged his cock back inside her.
"Uuuumppph..." impit na ungol ng dalaga habang humahablot sa bedsheets
ang mga kamay nito.
Pinirmi niya ito at hinawakan sa balakang bago tinuloy-tuloy ang pag-
ulos dito. Mabagal sa una ngunit lumalagapak ang mga hita niya sa pagsalampak sa
puwitan nito tuwing sumasagad na siya ng pagpasok. Hindi rin nagtagal at bumilis na
ng bumilis ang paglabas-masok niya.
She was moaning and he had to keep her moaning. He was that man who
would not forgive himself if he would be unable to pleasure his woman in ways she
deserved to feel it.
"Ah! Ah! Ah!" nanghihinang hablot ni Sondra sa mga bedsheets habang
iniinda ang tila delubyo na pagsasalpok at pagsasanib ng mga katawan nila. She was
so wet that the slick sound of inserting his length within her began turning him
on.
Sumunod na ang katawan niya sa posisyon ng dalaga at mariing humagod
siya sa likuran nito bago mapang-angkin na kumagat sa bandang pakpak nito.
"Ahhh..." ungol nito. "Millian..."
Their bodies rocked back and forth, finally in one united motion while
Sondra steadily gripped tightly on the sheets. He was slick with a thin sheet of
sweat that made his skin sheer and slippery. Sumagad siya na siyang nagpasigaw
dito. He let out a moan, pleasured at the feeling of her muscles inside her slit,
wet and pulsing against his throbbing hard cock.
Sumagad pa siya.
"Ahh!"
He held her by the throat to lift her head up. Humalik siya sa pisngi
nito, sa alinmang parte ng mukha ng dalaga na kayang abutin ng kanyang mga labi.
Lirong napapapikit na lang ito habang patuloy sa pag-ungol dahil binilisan na naman
niya ang pag-ulos. Sobrang bilis dahil malapit na siyang pumutok.
"Sondra," he grunted between his rapid thrusts, "feel this... and never
forget how I'll make you feel..."
Sumagad siya at dinama ang pagpintig ng pagkalalaki bago tuluyang
nilabasan. Both of then let out a staggered moan that went on and on while he was
still cumming. Mula sa pagkakahawak sa balakang ng dalaga, yumakap ng mahigpit ang
isang braso ni Maximillian sa ilalim ng mga dibdib nito. Nanatiling nakahawak sa
lalamunan ni Sondra ang isa pa nitong kamay.
Dinama niya ang pag nginig ng dalaga na sarap na sarap sa ginawa niyang
pag-angkin dito. He watched how her eyes almost rolled back before they closed. Her
lips seemed to tremble as he kept on squirting inside her, few beads of sweat
formed on her forehead.
Maximillian gave the side of her face a wet lick, making her turn
around to him, flushed and with eyes softly gazing at him. Nakaawang ang mga labi
nito at mahinang umuungol pa nang sunggaban niya iyon ng halik— mapusok at nag-
iinit pa rin para sa dalaga at sa dalaga lamang.
He felt his cum slip on the side of his cock, some trickled on Sondra's
inner thighs for filling her so much. Humihingal na naghiwalay ang kanilang mga
labi at maingat na pinakawalan na niya si Sondra na nanlulupaypay na napadapa na
lang sa kama. He had to clean up the sheets before he could join her.
Umungol ito na tila nagpo-protesta nang galawin niya para patihayain ng
higa. He placed a pillow under her head, rolled to her side and covered their naked
bodies with a thick comforter. Patagilid ang kanyang naging paghiga. Pagkatapos,
nilapit niya ito sa kanyang mga bisig para paunanin sa kanyang dibdib at yakapin.
Her soft arm fell across his chest to an embrace as she snuggled to his neck.
 Binaba niya ang tingin sa dalaga na tila pagod na pagod at nakapikit.
Tumaas ang sulok ng kanyang labi at parang matatawa dahil siya kaya ang panay ang
kilos kanina pero parang mas pagod pa ito. Then he figured that making love must
really feel different for women. Isa pa ay kararating lang nito mula sa mahabang
biyahe.
He caressed the side of her face— sweet and beautiful. No one would
suspect such face for having a rebellious heart. Humalik siya sa mga labi nito.
Hindi nakuntento kaya humalik na rin siya sa ilong at noo nito at mas hinigpitan
ang pagkakayakap dito.
Now that Sondra was seemingly asleep, Maximillian freelylet a few drops
of his tears roll down. They were out of joy. Then it wasfollowed by such a loose,
goofy smile. Sinubsob niya ang mukha sa uluhan ngdalaga at malayang inamoy ang
bango ng buhok nito.    
.
.
***THE END
.
.
HAHAHA! Joke lang XD <3
Tuloy lang po ng basa sa kasunod na chapter nito ;)
Love,
ANAxoxo

[ 45 ChapterFortyThree ]
-------------------------------

TAPOS na si Hannah sa pagluluto ng pananghalian kaya naman masaya siyang kumain.

Pagkatapos ay sinilip niya ang cellphone na nakalapag sa gilid ng mesa.
Paktay. Nakita nga pala ako ni Memo kanina. At ang pagkakaalam niya,
dito nga ako sa penthouse nakatira.
Ilang saglit siya natigilan bago gigil na nahilamos ang sariling mukha
at ginusot-gusot iyon.
Diyos ko, lagot ako kay Maximillian! Bilin pa naman niya na siguraduhin
ko na walang makakakita sa akin at walang magkakaroon ng idea na pumupunta ako rito
sa penthouse niya!
She bit her lower lip. Naibaba na niya ang hawak na kutsara at angat-
angat na ang kanyang cellphone. Pinatong niya ang baba sa ibabaw ng cellphone
habang nakanguso.
Tanungin ko kaya siya? Paano kung nakita ako ni Memo? Ano ang magandang
gawin o idahilan?
Bumalik ang mga mata niya sa itim na screen ng cellphone. She saw her
own worried reflection. Bigla niyang pinalakas ang sariling loob at binaba ulit
iyon.
Nah. Ano ba ang dapat kong ipag-worry? Malay naman ni Memo kung
kaninong penthouse ang pagkakaalam niyang tinitirahan ko, 'di ba? Isa pa, siguro
naman hindi niya alam na dito nakatira si Maximillian.
Kung alam niya, dapat na-mention niya 'yung kasi nagulat nga siya na sa
penthouse ako nakatira.
She giggled. Naguguluhan siguro siya kung bakit mas maganda pa ang
tinitirahan ng intern kaysa sa kanya na Accountant.
Pumalumbaba na siya. Wow. Accountant... Ibig sabihin, hindi lang
gwapo... ang talino pa niya.
This time, malakas na ang kinikilig niyang pagbungisngis. Bigla siyang
tumuwid ng upo.
Behave! saway niya sa sarili.
Pagkatapos mag-tanghalian ay inabala ni Hannah ang sarili sa pag-atupag
ng journal niya na kasama sa mga isa-submit na report tungkol sa naging karanasan
niya sa internship. Nagsusulat-sulat muna siya ng draft sa isang de-yarn na
notebook habang nakabaluktot ng upo sa sofa.
Dapat pala nanghiram ako ng laptop kay Maximillian. Para hindi na ako
magko-comshop, buntong-hininga niya dahil huli na nang maisip niya iyon.
.
.
KINABUKASAN, biglang bumangon si Hannah at alertong tumingin-tingin sa paligid na
para bang may namamapak sa kanya. She sighed in relief when she saw no one around.
Pagkatapos ay unti-unting naalala na niya na nasa penthouse nga pala siya ni
Maximillian.
She let out a groan. Sinilip niya ang cellphone at nakumpirma na Linggo
na nga ng umaga.
Wala man lang instructions sa akin si Millian. Ang gara naman na walang
nakakapansin na wala pa siya. Binalik niya ang cellphone sa ibabaw ng mesita,
kasama ng nagkalat niyang mga notebook at bag na maliit. Oo nga pala, ang paalam
niya kay Yrina, nasa convention siya.
"Well..." inat niya at nag-stretching-stretching pa si Hannah bago
bumangon mula sa sofa. "Gutom na ako," lingon niya sa dining area.
Dumeretso siya sa kusina at naghanap ng makakain. Naluto at nakain na
kasi niya lahat ng pinamili kahapon kaya sigurado siya na wala na siyang baon na
pagkain. Napasimangot na lang siya dahil puro tinapay ang makikita sa pantry
cabinet. Sa ref naman ay may tray ng itlog, keso, butter at naka-freezer na isang
pack ng beef patties.
"Hindi ako mabubusog sa ganito lang," lapag niya sa pack ng beef
patties sa counter nang mailabas iyon.
Halos baligtarin na niya ang buong kusina pero wala talaga siyang
nakita na bigas.
"Bwisit na 'Kano iyon, hindi yata nagkakanin," pamewang niya habang
nakatitig sa nilabas na pack ng beef patties.
Mabigat ang naging pagbuntong-hininga niya bago dinampot iyon ay
binalik sa ref.
"Gusto ko ng kanin!" maktol niya. Nag-aalangan pa si Hannah na
lumabas dahil nalalayuan siya sa mall at grocery mula sa condominium building na
iyon. May convenience stores din naman pero wala namang bigas doon. Mabibitin lang
din siya sa packed rice meal doon sa sobrang takaw niya.
Then there was a doorbell.
Naku naman! Hindi ba nila alam na wala rito si Maximillian?
Kampanteng lumapit si Hannah sa pinto at namewang. She stared at the
eye hole. Natatakot siyang sumilip dahil baka may sumilip din doon at makita siya.
Try lang, lakas-loob na silip niya sa labas.
Napanganga na lang siya nang makita si Memo na may dalang tila lalagyan
ng pagkain. Hindi niya alam kung sa pagkain ba siya naglalaway o sa nakalantad
nitong abs. Mabilis na umalis siya mula sa pagkakasilip sa eye hole at tinampal ang
sarili.
Paano niya nalaman na nandito ako sa mismong penthouse na ito? nag-
aalalang panlalaki ng mga mata niya. Hindi siya pwedeng magka-idea na may tao rito.
Malalagot si Maximillian.
Humalukipkip si Hannah at sumandal sa nakapinid na pinto. Muling
tumunog ang doorbell. Sunod na tumunog ang kumakalam niyang tiyan.
Bwisit naman, oh. Paano ako makakalabas nito.
Ilang minute pa siyang tumayo roon.
Pero mukhang pagkain ang dala ni Memo, ah? Kinikilig na bumungisngis
siya. Paano niya nahulaan na gutom na gutom na ako?
Dramatic na humarap siya sa pinto at nilapat doon ang katawan niya. May
paghaplos pa siyang nalalaman sa pinto.
Ikaw na ba ang aking soulmate, Memo?
Humiwalay na siya sa pinto.
"Naku naman eh!" pagseseryoso na niya at sumilip ulit sa eye hole.
Matiyagang nakatayo lang doon si Memo at hinihintay na buksan niya ang
pinto. Tila nakatingin ito sa pindutan ng door bell at nagdadalawang-isip kung
pipindot ulit.
"One, two—" at tumigil siya nang ma-realize na nagbibilang na pala siya
ng abs.
"Okay, Hannah, mag-isip ka. Ano ang consequences kapag pinapasok mo
rito si Memo?" ekis niya ng mga braso. "Kakain lang naman siguro kayo ng almusal.
Tapos aalis din siya." Tumingin siya sa paligid. "Wala ring mga pictures dito ni
Maximillian. Pwede ako magkunwari na ako nga ang nakatira rito."
Tumango-tango siya.
"Hindi naman siguro malalagay sa alanganin si Maximillian kasi wala
namang idea si Memo na si Maximillian ang nakatira rito."
At nagliwanag ang kanyang mukha.
"At kapag bumalik na si Maximillian, sasabihan ko na lang siya na
magdahilan kay Memo na lumipat na ako ng ibang titirahan! Tama!"
Humugot muna siya ng malalim na paghinga bago hinila ang hawakan ng
pinto.
Pagbukas ay nabahala siya. Nawala na kasi si Memo. Sumilip si Hannah sa
labas at nakita na naglalakad na ito sa hallway.
"Memo?" tawag niya kaya napalingon ito.
His friendly smile appeared. Pinasadahan siya nito ng tingin bago
lumapit.
"I thought you are not there," anito habang papalapit sa kanya.
"Paano mo nalaman na dito ako nakatira?" kampanteng pamewang niya.
Biglang na-conscious si Hannah dahil hindi pa pala siya naliligo at
nagbibihis. Lalo siyang nabahala dahil wala pa siyang toothbrush. Nanlaki ang mga
mata niya sa realization na iyon.
"Well, I know everyone in this floor," kaswal nitong kibit ng balikat.
Bigla siyang kinabahan.
"Except in this penthouse," dugtong ng lalaki. Nakahinga tuloy siya ng
maluwag. "So, I figured, ikaw ang nakatira diyan."
"At bakit mo naman ako pinuntahan?"
"You seem like a new resident," deretso nitong sagot, may tila
kakaibang pangangahulugan sa kung paano siya nito titigan. Inangat nito ang dalang
bowl na may takip. "Yung dating nakatira kasi diyan, parang ilag sa mga tao. Hindi
nagpapakita masyado sa mga tao o sa mga Christmas parties na hosted ng admins ng
building na ito. So, as courtesy, I want to give you a warm welcome."
Tipid siyang ngumiti. Dama niya ang pagkalam na naman ng sikmura pero
sana ay hindi iyon narinig ni Memo. Nagnakaw siya ng tingin sa lalaki at wala
namang kakaibang reaksyon na nakarehistro sa mukha nito. Nag-iingat si Hannah sa
pagsasalita kasi baka hindi maganda ang amoy ng hininga niya.
"Thank you, tuloy ka muna," anyaya niya rito habang nakatakip na sa
kanyang bibig.
"Why are you covering your mouth?" seryosong puna nito habang pumapasok na sa
pinto. "I can't see your pretty lips."
Bolero! pigil niya sa sarili na magkikikisay.
.
.
.
***
.
.
.
"YRINA, nakahanda na naman ang lahat, 'di ba? So what makes you so worried?" ani
Maximillian kay Yrina na kausap sa cellphone.
Nitong nakaraan kasi sa chat lang sila nagkakausap ng babae. Panay ang
kamusta nito kung kailan ang uwi niya galing sa convention sa Taiwan at kung may
issues ba siya sa fitting ng suit niya o sa preparations. Dahil hindi naman
masyadong tinatandaan ni Maximillian ang mga kinuwento ng babae tungkol sa
preparations, puro okay lang ang sinagot niya sa mga tanong nito.
Balak siyang i-video chat ng babae, kaya naalerto siya. He cancelled
it out and decided to call her phone on his own. Sinigurado na rin muna niya na
nasa office room siya ng mansyon ng mga Hawthorne sa isla na iyon para walang hindi
pangkaraniwang mga tunog na marinig ang babae sa background niya tulad na lamang ng
tunog ng mga alon sa dagat.
It's already Sunday, Max. Dalawang araw na lang at kasal na natin!
That's why sinisigurado ko na pulido lahat ng mga preparations. And I am hoping na
umuwi ka na ngayong araw mismo para maiwasan natin 'yung mga cancelled flights. I
know the weather is good, but there is a possibility for things like that.
He let out a sigh.
About the transpo, si Tito Sam na ang nakausap ko. Sabay kayong pupunta
sa church sa Tuesday. He said, si Manong na ang maghahatid sa inyo.
"Yeah, I know," sagot niya. Nabasa naman kasi niya ang text ni Sam
kagabi tungkol doon.
Mukhang maraming pinagkakaabalahan ang ginoo kaya hindi rin masyadong
binibigyang pansin ang pagiging MIA niya sa Manila.
The decors are already being dropped of at the church. Tomorrow in the
early morning, they will start setting up the whole place. Then the flowers will
arrive fresh on Tuesday morning before the wedding premise.
"Good," he sounded unenthusiastic.
And Max. Prepare your wedding vow to me, understand?
He mockingly lifted a corner of his lips. "That would be easy." Because
I won't say any, dugtong niya sa sariling isip.
Great. At saglit na natahimik ito. Dama niya ang tila emosyonal na
pagka-hapo ng babae nang hindi nakaligtas sa pandinig niya ang paghinga nito ng
malalim. In our wedding night, you won't regret you married me, Max.
Napailing-iling na lang siya at napapitlag nang marinig ang pagbukas ng
pinto. Nakita niya ang pagpasok ni Sondra. His very heart melted at her sweet
presence. Naka-roba lang ito na gawa sa silk at kulay pink. Her straight hair
skillfully fell on her back and some strands strayed over her shoulders. Maamo ang
mga mata ng dalaga dala ng pagod. They just had a blissful morning sex in the
shower and yet, her body was still very inviting... urging him to own her again...
and again...
Max—
"I got to go, Yrina," paalam niya. Pagka-disconnect ng tawag ay binaba
iyon sa katabing desk. Nilingon niya si Sondra at nag-gesture na lumapit ito sa
kanya.
Her steps were slow. There was some kind of pain on her face that made
his heart worry. Tila nahalata nito ang epekto niyon kaya yumuko si Sondra na
parang tinatago ang mukha. Nang makalapit ito ay inalalayan niya ang babae para
pakandungin sa kanya mula sa kanyang pagkakaupo sa solohang sofa seat sa office
room na iyon.
Maximillian pulled her close to him, wrapping his arms possessively
around her waists as she part her legs, positioning each knee on his sides before
lowering to sit on his lap. Humawak siya sa balakang nito, ang isang kamay ay
humagod pataas sa likuran nito.
Tiningala niya ang dalaga na humawak at nagmasahe ng kaunti sa kanyang
mga balikat.
"You look so worried," he put a lot of pleading in his blue eyes.
"Why?"
"Si Yrina 'yung kausap mo, 'di ba?"
"What worries you with her? Iyong-iyo na naman ako," haplos niya sa
pisngi nito at mas nilapit ang dalaga sa kanya. "I am not getting married with
her."
"I believe you," she raspily replied in a softer voice. "It's just that
—" iwas nito saglit ng tingin, "—I have met Yrina for a number of times, and I can
see that she really loves you."
"What matters to me is you," titig niya sa mga mata nito nang
mapatingin na ang dalaga sa kanya. "And that you love me."
Yumakap ito sa kanya. Gumanti siya ng mas mahigpit na pagyakap dito.
 "She will be really, really hurt, Millian. I am scared what that hurt
can make her do."
He stroked the back of her head, combing her soft hair. Alam ni
Maximillian na alam ni Sondra kung ano ang sinasabi nito. Dahil napagdaanan na iyon
ng babae. Hurt could trigger people to do things no one thought they could... or
they would.
"Magkasama na tayo, kaya wala ka nang dapat ikatakot," titig niya sa
kawalan.
The war was not yet getting started, but his arms already protectively
caged her soft body and pressed it against his'.
Marami sila, Sondra. Ang mga Romualdez, ang mga Villaluz... at ang
tatay mo. This vacation will soon be over, so you have to be strong with me,
Sondra... we have to be both strong.
.
.
***
AN
Hanggang dito muna, everyone! Gusto naman siguro nating namnamin itong tatlong
chapters na ito, yung moment sa tatlong chapters na ito bago magkanda-letse-letse
na naman ang takbo ng mga kaganapan hahaha XD <3
Thank you for reading the latest updates and enjoying them too! I have to put a bit
of HannahXMemo sweet fillers dahil baka masunog na tayo sa hotness ng SonnyMax
hahaha <3 <3 <3 hay ineeet! XD <3
Love,
ANAxoxo
.
.
NP: Lana Del Rey's "Honeymoon" - We both know that it's not fashionable to love
me... <3

[ 46 ChapterFortyFour ]
-------------------------------

SONDRA displayed an open-mouthed smile as Maximillian entered the kitchen.

Tinulungan kasi ng binata si Jack sa pagbitbit ng mga pinamili na baking
ingredients. Kakarating lang ng may katandaan nang piloto ng private helicopter ng
mga Hawthorne mula nang kontakin ito ni Maximillian at utusan na mamili ng mga
karagdagan na kakailanganin sa mansyon.
Nilapag ng lalaki sa counter ang ilang paper bag at inasiste si Jack sa
pagbitbit ng malaking kahon kung saan naka-package ang iba pang mga pinamili.
Inisa-isa ni Sondra ang paglabas sa mga laman niyon at mas lalong napapangiti dahil
ang mga pili niyang brand ng ingredients ang nabili nito.
"Great job!" aniya kay Jack. "Thank you so much!"
Pagkatapos ay pinagsama-sama na ni Sondra ang mga kailangan niyang
ingredients at hinanda sa dulo ng counter. Naging abala na siya sa kusina sa
pagparoon at parito para kuhanin ang mga kakailanganing bowl. Hinanda na rin niya
ang mixer at sinaksak iyon sa plug. She also washed and double checked the rest.
Si Maximillian naman ay tinulungan si Jack sa mga bitbitin bago ito
sinamahan palabas ng kusina.
"Gusto mo ba ng makakain muna?" naulinigan niyang tanong nito sa piloto
habang paalis na ang mga ito.
Napatitig saglit si Sondra sa nakatalikod na lalaki ay hindi napigilan
na mapangiti.
He's so caring...isip niya bago binaba ang tingin at binalik ang focus
sa plano na mag-bake.
Sinimulan na niyang i-preheat ang oven. Pagkatapos ay hinanda ang mga
cups, ang chocolate at gumawa na ng batter. Nung handa na niyang ilagay sa mga cups
ang batter, siyang sulpot ni Maximillian.
 "I figured you might need some time alone to bake so I spent some time
with Jack and talked about this island," wika nito habang papalapit sa kanya.
"It's okay, I don't mind," mahina niyang sagot dahil nagfo-focus na
siya sa maingat na paglagay ng mga batter sa cup.
Umunat ang ngiti sa kanyang mga labi nang maramdaman ang pagdulas ng
mga kamay ni Maximillian sa kanyang mga bewang. He smoothly rubbed his hands on her
waists before he gently held them. Naramdaman niya ang paglapit pa ng binata sa
kanyang likuran.
"Need help?" he huskily asked, getting closer, his lips inches away
from her ear.
Sondra sucked in a deep breath, feeling his embosses package slowly rub
on her ass.
"It will help if you won't distract me," mahina niyang tawa at dumampot
ng kutsara para ayusin ang pagkakalagay ng batter sa cup.
"I'm not distracting my girl, I am giving her tons and tons of
motivation right now," he whispered, touching his lips behind her ear. "I can't
wait to lick that..." he murmured rawly, teasing the back of her ear with his
tongue's hot lick.
Sondra bit her lower lip. Nilagyan na niya ng batter ang ikalawang cup.
"Don't just lick it, eat it too," patungkol niya sa hinahandang
cupcake.
"Oh, sure, I will do what my girl says..." he responded, breathless and
seeming intoxicated by their closeness. Pilyong dumulas ang isa nitong kamay sa
pagitan ng kanyang mga hita. It was swift and his finger suddenly felt for her slit
and stroked. "I'll eat it too..."
"Millian!" natatawang saway niya rito. "I can't believe ikaw ngayon
itong pasaway!"
He chuckled and pressed his lips on her cheek. Nakailang halik ang
lalaki habang nasa mga bewang na ulit niya ang kamay nito. Pinagpatuloy ni Sondra
ang ginagawa, kagat pa rin ang pang-ibabang labi habang pilit na kinokontrol ang
sarili. She would love to let Maximillian own her again, but they have been doing
it almost daily she really needed to rest her body.
Dahan-dahang humiwalay sa kanya ang lalaki at doon niya naalala na
bukas na ang araw ng kasal nito at ni Yrina. Sa araw na ito, hindi rin kinontak ng
kahit sino si Maximillian. Palagay ni Sondra ay dahil sa tradisyon na bawal magkita
o mag-usap ang mga ikakasal sa araw bago ang kanilang kasal. Kaninang umaga, ang
sekretarya ni Maximillian na si Marisa at si Sam lang ang tumawag sa lalaki. In-
update lang ito ni Marisa tungkol sa opisina, si Sam naman ay nag-inform kay
Maximillian kung anong oras ito maghihintay na masundo sa Hawthorne mansion para
sabay ang mga ito na dumalo sa venue ng kasal.
"Chocolate cupcakes?" puna ng binata na nakasilip na pala sa bowl ng
tunaw na chocolate na hinanda niya kanina.
Sumulyap siya saglit dito bago binalik ang mga mata sa nilalagyan na
mga cup. "Yes. I will make the cupcakes sweet, but the filling will be a dark
chocolate."
"Trying to tone down the sweetness for me?" ngiti nito, dama niya ang
namamanghang pagkakatitig ng mga mata nito sa kanya.
"Yes," sagot niya.
"You don't have to compromise anything to please me," lapit nito sa
kanya. "If you want it sweet like your favorite sprinkled cupcakes, just do it."
"I already made up my mind," aniya nang maramdaman na naman ang
paghawak nito sa bewang niya. "And I like to bake something like this too. Hindi
naman ako kasing selan mo."
"Oo, maselan ako," baba ng mga labi nito para dumampi sa kanyang leeg.
"Kaya nga ikaw lang ang babaeng ginusto ko... Sonny..."
She instinctively tilted her head to the side, exposing her neck to
Maximillian ang his kisses. Sondra felt his hot breath on her skin before his mouth
took a part of her neck and gently sucked.
"O-Ohh..." she staggered a breath, flushing as her panicking system
tried to pull herself together. Pero nanigas na siya sa kinatatayuan, nanatiling
nasa era ang hawak na kutsara.
Tumuloy ang kamay ng binata sa ilalim ng suot niyang fitting shirt at
hinanap ang kanyang dibdib. He began squeezing on her right breast.
"M-Millian..." nanghihinang pikit ng kanyang mga mata.
Her spoon dropped on the table before she turned and cupped his face
with her hands. Nagtagpo ang kanilang mga labi at sabik na nagpalitan ng marahas na
mga halik. They tried so much to stifle each other's moans, but his hips already
pinned her on the side of the counter and began slamming against her, practicing
his thrusts.
"Millian!" angat niya ng mga mata sa lalaki, nakaawang ang mga labi na
nagpapakawala ng excited na paghingal habang matiim na nakatitig lang ang mga mata
nito sa kanya.
His mouth dropped open, panting as he lifted a hand to stroke the side
of her face. Bumaba ang kamay nito sa kanyang pangahan at humawak doon ng mariin
bago siya muling sinunggaban ng uhaw nitong paghalik.
They kissed harder until they slowly parted to catch their breaths.
"Teach me how to do the icing," hingal nito ngunit base sa mga sinabi
ay tila naibalik na ni Maximillian ang kontrol sa sarili.
She panted with him and nodded her head. "Get a spoon. Tulungan mo ako
sa mga cups so that I can help you with the icing."
He panted and nodded. Kasunod niyon ay ang katahimikan sa pagitan nila.
"Oh, Sonny," haplos nito ulit sa kanyang pisngi. His blue eyes mirrored
his restrained emotions. "I can't get enough of you... I want you everyday in every
way..."
.
.
.
***
.
.
.
NAPANGUSO na lang si Hannah pagkaupo sa desk na binigay sa kanya sa Accounting
Department ng Goldex. Dahil tapos na siya sa misyon at alas-kwatro na rin ng hapon,
wala na siyang masyadong ginagawa. Wala na rin naman itong mga pinapa-file sa kanya
kaya nagkukunwari na lang siya na busy sa paghahanap ng kung ano sa drawer.
"Hannah?" silip sa kanya ng isa sa mga kasamang staff mula sa table
nito. "May nakita ka ba na memo?"
Mabilis siyang pinamulahan ng mukha. May nalalaman ba ito tungkol sa
kanila ni Memo? Was she asking if kaano-ano niya si Memo? Nakita ba sila nito na
magkasama?
Imposible dahil kumain lang sila kahapon ni Memo ng almusal sa penthouse ni
Maximillian. Pagkatapos niyon, hindi na sila nagkasama pa! Imposible rin naman na
tinatanong nito kung nakita niya rito si Memo, dahil sa Hawthorne Group daw ito
nagta-trabaho at hindi sa Goldex.
"B-Bakit mo tinatanong?"
Naguguluhang gumusot ang mukha ng babae na nasa mid-thirties na nito.
"Dahil kailangan ko?" prangka nitong sagot. "May mga kuha kasi ng kuha
rito ng gamit ko ng walang paalam."
"Heto na," lapag ng isa sa mga staff na nakalapit na pala rito, "at
fyi, nanghiram ako ng maayos sa iyo, okay?"
At hindi na naintindihan pa ni Hannah ang pinagdidiskusyonan ng mga
ito. Napatitig na lang siya sa inabot na memo pad nung staff doon sa nagtatanong sa
kanya.
Memo... memo pad... arghh...
Sinara na niya ang drawer at pumalumbaba.
Kainis, kailangan ko panindigan na nakatira ako sa penthouse ni
Maximillian habang hindi pa siya bumabalik.
At naalala niya ang mga sinabi ni Memo noong nag-almusal sila nung
Linggo ng magkasama.
Thank you ulit! hatid niya noon sa lalaki palabas ng pinto.
You're welcome, nakangiting harap nito nang makalabas na. I don't mind
bringing in breakfast for you.
Bakit naman? paniningkit niya ng mga mata rito.
Just making friends, interesanteng taas ng sulok ng labi nito.
Making friends o nililigawan mo ako? pamewang niya.
He chuckled lowly. Hindi uso sa akin iyan. Kapag gusto ko, sinusunggab
ko agad.
Pinamulahan siya ng mukha. Hindi alam kung madidismaya dahil hindi siya
nito sinunggaban agad, ibig sabihin, hindi siya nito type, o dapat ba siyang ma-
turn on dahil iyon ang nararamdaman niya sa klase ng confidence nito?
Dahil siya ang unang sumusunggab sa akin, makahulugan nitong titig. See
you tomorrow, anito bago tuluyang umalis.
Nung Lunes, hindi ito tumupad sa usapan. Hindi siya nito nadalhan ng
almusal. Akala tuloy ni Hannah ay pwede na siyang bumalik sa apartment. Pero doon
muna siya nagpalipas ng gabi sa penthouse para siguraduhin na hindi nga siya
pupuntahan ulit ni Memo. At kaninang umaga, dinalhan na siya nito ng pagkain. He
did not even apologize for not appearing on Monday. Pero inabutan lang siya nito ng
bowl. Alas-tres pa lang ng madaling araw ay ginising na siya ng lalaki dahil hindi
raw ito magtatagal at nagmamadali...
"Hannah," tawag ulit sa kanya ni Miss Tintin na nagsu-supervise sa
kanya kaya napapiksi talaga siya sa gulat.
"H-Hi, Ma'am, y-yes po?" alanganin niyang ngiti.
"Ito na ang evaluation form mo," abot nito ng isang naka-tape na brown
envelope sa kanya.
"T-Thank you po," ngiti niya habang tinatanggap iyon.
Nang makaalis si Miss Tintin ay hinarap na ulit ni Hannah ang kanyang
desk. Medyo nakakakaba kasi nasa kanyang mga kamay na ang resulta ng kanyang pago-
OJT pero hindi pa niya iyon pwedeng buksan.
Sisilipin ko ito mamaya tapos ilalagay na lang sa panibagong envelope,
makulit niyang isip habang maingat na nilapag iyon sa bandang dulo ng kanyang desk.
.
.
.
***
.
.
.
STACEY sat down. Tinutok niya ang mga mata sa kaharap sa restaurant table na iyon
na si Renante. He was gentlemanly in his dark blue suit, a charming smile etched on
his lips upon meeting her gaze. Parang walang nagbago sa lalaki o sa kung paano ang
naging approach nito sa kanya.
Sa palagay ni Stacey ay binalewala lang nito kung sinabi man talaga ni
Sondra rito na may feelings siya para sa lalaki. Dahil sa sitwasyon nila, sa
palagay niya ay mas mabuti na lang nga na ganoon... na walang kaalam-alam ang
lalaki sa tunay niyang nararamdaman. Sigurado siya na lalayo ito sa kanya sa oras
na malaman na may feelings siya para rito. Baka isipin pa nito na hadlangan niya
ang magiging kasal nito kay Sondra.
Stacey always knew that Renante wanted that so much. Hindi niya
mapapatawad ang sarili kung mananaig ang pagiging makasarili niya at ipagkakait sa
lalaki kung ano ang magpapasaya rito.
She began toning down her fashion. Stacey began embracing her love with
jeans and simple shirts. Her pixie cut hair remained sleek. Ganoon nga talaga
siguro kapag wala nang motivation, hindi na nag-e-effort kahit para man lang sa
sarili.
"You look different," taas ng isang kilay ni Renante sa kanya.
"Nakuha mo pang pansinin iyon," matamlay na taas ng sulok ng kanyang
labi. "Now, can you tell me what you want me here for?"
 He let out a sigh. "Well, I can't contact Kylie, kaya ikaw ang naisipan
ko na kausapin tungkol kay Sondra."
Alam naman ni Renante na mas close si Sondra kay Kylie, kaya siguro
second option lang siya ng lalaki pagdating sa gusto nitong malaman tungkol sa
babae. She felt a bitter pang upon knowing that it was going to be all about
Sondra. And damn, bakit nakuha pa niyang magtanong? Of course, he only talked to
her if it would be all about Sondra.
Nanatili siyang matatag.
"What about Sondra?"
"Any idea where she is?"
Hindi niya maamin sa lalaki na sira na ang pagkakaibigan nila ni
Sondra. Wala siyang ideya kung bakit tila wala itong kaalam-alam tungkol doon, pero
mabuti na rin iyon. Kaya lang, paano siya ngayon magdadahilan sa lalaki?
"She's your fiancée, and you have no idea where she is?"
"You see," relaxed na sandal nito sa kinauupuan, pero bakas ni Stacey
sa mga mata ng binata ang nabuburong pagkainip, "ang paalam niya ay may photoshoot
siya this month sa New York. Kaninang umaga, I tried to contact her but she's not
answering, which is weird, because it's supposed to be 8PM that time in New York.
So I called her manager," paliwanag nito, "Alisha said that Sondra requested to not
accept any projects since last week. Therefore—" his tone became dark, an obvious
controlled upset, "—they are not in New York and she has no scheduled shoots until
the New Year."
Napabuntong-hininga na lang siya at umiwas ng tingin dito. Kapag
nararamdaman niyang galit o may kinikimkim si Renante, doble ang bigat na bumabalik
sa kanya na damdamin.
"I'm sorry to hear that, but I really don't have any idea," at binalik
niya ang mga mata sa lalaki, nakaisip na rin siya ng idadahilan dito. "You asked me
to prepare a great bachelorette party for her, at iyon ang pinagkakaabalahan ko.
Ayoko rin na mahalata ni Sondra na may pina-plano ako na surprise para sa kanya
kaya medyo umiiwas ako sa kanya ngayon at hindi kami nagkakausap—"
Natigilan siya nang marinig ang maingay na pag-usog ng upuan nito.
Renante stood up.
"Liar," he hissed lowly that only she could hear it. He pointed a
finger at her. "Babalikan kita."
Nang maiwan ang banta na iyon ay umalis na ang lalaki nang wala man
lang paglingon sa kanya. Her heart pounded in fear.
Renante was not convinced. Hindi ito naniniwala sa kanya... Sa unang
pagkakataon, hindi na ito naniniwala sa kanya.
.
.
AN
Hi, everyone and happy Wednesday! <3 <3 <3
Heto na ang  new chapters for #Rough ! <3 Enjoy reading!
Love,
ANAxoxo

[ 47 ChapterFortyFive ]
-------------------------------

"AH! AH! AH!"

Napaliyad si Sondra sa sunod-sunod na pag-ulos sa kanya ni Maximillian.
Her weak hand slid on his arm as she tried to hold unto him for her dear life.
Patuloy pa rin ang pagsalpok ng mga katawan nila. Kasabay ng kanyang pag-ungol ang
pagkawala ng mga hingal ng lalaki.
He let out a grunt and shoved his cock deeper.
"Ah!" she cried.
His eyes stared at her, dark with his arousal. Giniling nito ang
balakang na sanhi ng pagtuloy-tuloy ng kanyang ungol. Then he pushed deeper.
 "M-Millian..." ungol niya sa pangalan nito bago humihingal na dumausdos
ang kanyang kamay sa malapad nitong dibdib.
She felt his thin chest hair, matted on his slick skin by sweat. Her
hand weakly slid down to his abs— smooth with a sheer sheet of sweat. He gloriously
glistened against the mellow lighting of the room as her eyes wondered from his abs
to the deep curves of his pelvis. Bumaba pa ang kanyang kamay sa puson nito. Her
breath was clogged by the sight of that thin trail of hair from below his belly
button leading to his cock. Nakagat niya ang pang-ibabang labi.
"My girl loves what she sees," he hoarsely smiled at her.
Humagod ang kamay ng lalaki, mariin, sa kanyang katawan. He felt her
shape, running his hand on her waist then on top of her body until he reached her
breast. Isang piga lang nito ay kumawala na ang ungol sa kanyang mga labi.
Pilyong tumaas ang sulok ng labi nito at humugot.
"I enjoyed baking earlier," he saw, jacking himself, "putting icing and
stuff..."
He jacked harder and pointed his cock on her. Kapwa siya napasinghap
nang labasan na ito. He drizzled his white cum on her stomach on her breasts... it
flew and drizzled on her skin and felt it thick and hot on her.
"Oh, you dirty, dirty... man..." she moaned at how soothing his warm
liquid felt.
"Ahhh... yes..." he moaned. "Neat or dirty— I'll be anything to please
my sweet girl."
Millian's lips parted as he moaned until he finished cumming.
Humihingal na pinagmasdan siya nito. At habang matigas pa ito ay muling
umulos sa kanya. He always made sure that she would come no matter what. Bumayo na
ito, pirmi ang isang kamay at nakahigpit sa kanyang balakang. Their bodies rocked
back and forth and she almost cried at how she felt being sawed by his length
within. Halos sumigaw siya nang marating ang rurok.
"Millian!" she cried because he relentlessly continued fucking her.
"You already came, I heard that," he grunted and panted moving faster.
Sumasabay ang katawan ni Sondra sa pag-urong-sulong nito. "But I want to cum again,
Sondra."
A tear slid on the side of her face. She already reached her orgasm and
he was intensifying it much more. Pumipintig na ang buo niyang katawan at kapag
pinagpatuloy pa ito ng lalaki ay mababaliw na siya sa sobrang sarap.
"Millian! Ah!" she grabbed on the sheets, her hips danced frantically
but he held her firmer.
"Millian!" sigaw niya.
He pulled out, already softer. Humihingal na napatingin siya sa
kahabaan nito bago tumitig sa mga mata ng lalaki. Tumaas ang sulok ng labi nito
habang siya ay naghahabol pa rin ng hininga pero ngumiti na rin. Sa pag ngiti, dama
niya ang tila pag nginig ng sariling mga labi. Everything trembled and shook on her
body. Even her slit... parang pumipintig pa ang mga muscles nito.
Mabilis na naghagilap ang lalaki ng hinubad na shirt at pinunasan ang
katawan niya. Humagod ito at mahinang tumampal sa kanyang dibdib bago ito sinipsip
ng dahan-dahan.
"Hmmm..." nakangiting yakap niya sa leeg nito.
Nag-angat ito ng katawan para magtapat ang mga mukha nila. He smiled
and tenderly touched the side of her face.
"I love you," paos nitong wika.
"I love you too," dama ng daliri ni Sondra sa labi nito na mamula-mula
dahil sa tindi ng halikan nila kanina. Bumaba roon ang mga mata niya habang
naghahabol pa rin sila ng hininga. "Ano na kaya ang nangyayari sa Manila?"
"You don't always seemed like a worrywart, why worry now?"
Mahinang natawa si Sondra sa sarili. "I guess, it's easier to have the
peace of mind when you have nothing to lose. You start to worry when you already
have what you value the most... you worry the most when you finally have something
to lose..." She lifted her eyes on him.
"Why worry?" may pang-unawa nitong pag-ngiti sa kanya. "You won't lose
me."
.
.
.
***
.
.
.
ALAS-SAIS pa lang ng umaga ay gising na ang lahat sa tahanan ng mga Romualdez. Nasa
loob ng engrande nitong silid si Yrina, nakasuot ng puting bathrobe at may
malumanay na ngiti sa mga labi. Nakaupo ito sa harap ng dresser table at magkasabay
na bino-blow dry at suklay ng isa sa mga hairstylist ang buhok ng dalaga habang ang
iba namang kasama niya roon ay abala sa paghahanda sa gown, sa gagawin na mga make-
up at may videographer at photographer din na magkatulong sa pagkuha ng litrato at
videos para sa kasal.
Tinutukan ito ng videographer ng camera. "Smile, Miss Yrina," anito.
She smiled wider.
"Beautiful," anito.
Panigurado ni Yrina na mamaya kapag nagkita na ito at si Maximillian,
ang lalaki na ang magsasabi ng ganoong mga papuri rito. She had a famous fashion
designer make her gown and Yrina did not think twice about splurging a lot of money
to get the best make-up and hair styling team. The church may seem simple, but at
the back of her mind, she could already envision how grand the ball room where the
wedding reception would take place.
At nanatili lang ito sa pagkakaupo habang nagsisimula nang mag-trabaho
ang hair stylist.
Siyang pasok ng isa sa mga staff ng wedding organizer sa silid.
Sumimple si Yrina ng tanaw sa mga ito mula sa repleksyon ng dalawa sa salamin. Ang
isa ay nakabihis panlalaki ngunit may scarf sa leeg at kita sa gestures na bakla
ito.
"Ma'am, ano'ng oras ba darating dito ang groom para maayusan?"
Sumilip ang babae na naka-champagne dress sa suot nitong wrist watch.
"Let's contact them," anyaya nito sa bakla palabas ng silid.
Binalik ni Yrina ang mga mata sa sariling repleksyon. She looked so
subtle, as meek and sweet as a doll. Nginitian nito ang sarili, pilit na winawaksi
ang kaba na umahon sa dibdib nito dahil wala pa raw si Maximillian.
He's just late. Imposible na hindi siya sumipot. He knows what will be
on the line if he doesn't.
Pero tila hindi niya nakumbinsi ang sarili.
.
.
KAKALABAS lang ni Sondra mula sa banyo nang matanaw na hawak ni Maximillian ang
kanyang cellphone. Binigyan niya ang lalaki ng nanunuksong tingin at namewang gamit
ang isang kamay. Tila naramdaman nito ang presensya niya kaya napatingin sa kanya.
"Whoa," baba agad nito ng cellphone sa kama.
"You're always checking my phone, ha?" may himig ng panunukso roon
habang dinadampot na niya ang nakahandang damit na nakalatag sa kama.
"Because Renante is always calling and texting," pa-kampante nitong
sagot pero alam niya na ginagawa iyon ni Maximillian dahil aminin man nito o hindi,
threatened ito kay Renante.
"Don't tell me you're still jealous," walang anu-anong hubad niya sa
bathrobe kaya tumambad ang hubo niyang katawan sa lalaki.
Maximillian drew in a deep breath. "I am fucking not," paglalakbay ng
malagkit nitong titig sa kanyang katawan. "Hindi mo siya pwedeng sagutin sa tawag
dahil baka ma-detect niya na hindi overseas call ang pagtawag niya sa phone mo. I
know that we both don't want to be found here, yet."
She slipped on her flowery dress and smiled at him. Tumaas ang sulok ng
labi ni Maximillian.
"You're such a tease," hila nito para hapitin siya sa bewang.
Nakatingala ngayon sa kanya ang lalaki. "No bra and no panties, huh?"
Naglaro ang pilyang ngisi sa kanyang mga labi bago natawa. She tenderly
ran her fingers through his dark blonde hair.
"Sex on the beach after our stroll?" she suggested.
Lalong lumapad ang pagkakangisi nito.
Nagsuot ng bulaklaking shorts at manipis na puting button-down shirt si
Maximillian at sinamahan siya na maglakad-lakad sa dalampasigan. Tumingin si Sondra
sa magkahawak nilang mga kamay at napangiti sa kilig na hatid na iyon. Pagkatapos
ay sa payapang mukha naman ng binata siya tumingin.
"Pwede tayong sumilip sa paikot nitong dalampasigan," patuloy nito sa
pagkukwento, "pero huwag na tayo tumuloy-tuloy doon kasi pataas na ang daan at
mapupunta tayo sa bangin. Masyadong mabato kaya delikado na roon."
"Sa likod ng mansyon 'di ba mapuno?"
"Yup, pero pag nakalagpas ka sa mga puno, bangin na kaagad."
"Oh," haplos niya sa braso ng lalaki habang patuloy sila sa paglalakad.
"Still not tired of walking?" lingon nito sa kanya.
"We can walk for miles and miles, but I'll never feel tired."
"Sheesh," mahina nitong tawa, "nambola pa. You can't be as smooth as
me, Sonny."
"Well, hindi naman kasi ako nakikipag-flirt sa kung sino-sino, makakuha
lang ng business deal."
"Hey, I don't do that all the time!" panlalaki nito ng mga mata sa
kanya at bumitaw para hapitin siya nito sa bewang. "Don't bring that back, okay? I
don't want you to think of things that will only make you feel insecure."
Sondra lowered her eyes.
"I touched a wound, right?" makahulungang titig nito sa kanya.
Nakipagtitigan si Sondra sa mga mata nito.
"You're being a rebel because you're afraid," dikit ng noo nito sa noo
niya. "You somehow tried to be different from Jessica because you are somehow
insecure with her."
"Nakakahiyang aminin pero..." yuko niya. "Nasasaktan lang ako kapag may
times na kino-compare nila ako kay Mom." She returned her eyes on him. "I will
never be like her, Millian. I won't be like her, a beauty queen, she became an
ambassador of different organizations... she's a role model..."
"So you tried to steer away from the good girl image," ngiti lang nito.
"And you are also afraid of me, so you always go against me, because when you're
hurt because of me, you have no one to talk to about it..."
"I'm afraid you'll hurt me like that again, Millian," naluluhang titig
niya sa mga mata nito. "Like when you first had me then, you broke my heart—"
"Shh..." lapat nito ng daliri sa kanyang labi. "Babalikan na naman ba
natin iyon?"
Ngumiti siya at umiling.
"That's good, my sweet girl," he lifted her chin to meet his gaze.
"Look at me, Sonny. You can be anything you want, I'll still love you. But be true
to who you really are and stay that person."
She nodded.
"I am not expecting for you to do that overnight," he gently pressed
his lips on hers. The kiss was quick. "But I know you can do it."
"Thank you, Millian," ngiti niya rito. "I don't understand why you know
things about me..."
"You're my twin flame," he answered, "you're my other half. How I
understand you is beyond all logic and reason. So stop wondering," hiwalay nito,
"also let's stop making each other cry..." punas ng daliri nito sa sulok ng mata.
Natawa tuloy siya. "Iyakin!" tukso niya rito.
"I told you," tumatawa nitong punas sa kabilang mata, "kapag nagka-
boyfriend ka, iiyak ako!"
"You're insane! Ikaw na nga iyon, umiiyak ka pa rin diyan!" palo niya
sa braso nito.
Hinablot siya ng lalaki at niyakap ng mahigpit. Sondra wrapped her arms
around him and embraced with all her love. Napapikit siya habang nakangiti at
dinadama ang init ng yakap nito.
.
.
"MISS YRINA, SAAN po kayo pupunta?" tanong ng make-up artist na nagre-retouch sa
kanyang lipstick.
"Nakakailang tubig na ako at retouch. Why are we not yet going out of
here?" she said that softly, but anger strained in her sweet voice. "It's already
eight!"
"Miss Yrina," nag-aalalang habol sa babae ng mga ito pero tinabig ni
Yrina ang mga ito at tinungo ang pinto, karag-karag ang palda ng suot nito na
wedding gown.
The wedding gown shimmered with expensive stones and had an intricately
designed lace on it. It was a sleeveless cut with a sweetheart neckline. Maganda na
rin ang ayos ni Yrina na nakapusod paitaas ang buhok at may suot na tiara.
"Hey you!" angil nito sa isa sa mga staff ng wedding planner. "Where's
your boss? Where's Jane!"
"Ma'am, bumalik po muna kayo sa kwarto—" pilit nito na pakalmahin ang
bride pero tinabig ito ni Yrina.
"I want an answer!" sigaw nito, namumula hindi dahil sa blush-on.
"Where is she!"
"Miss Yrina!" nag-aalalang lapit sa kanila ni Jane.
"You!" tulak niya sa staff para harapin ito. "What's going on? It's
already eight! Hindi ba dapat na papunta na rin ako ng simbahan?"
"Miss Yrina," kabado nitong saad ngunit makikita na propesyunal ito
kaya kalmado lamang, "we are having a little problem in here. We did our best to
fix and cover it up. Pinauna na naming ang mga guest at part ng entourage sa
simbahan at in-assemble na sila roon ni Nikki—" banggit nito sa isa sa mga tauhan,
"—habang distracted sila, we tried our best to reach the groom."
"The groom? Bakit?" nag-alala si Yrina. "Ano'ng nangyari kay Max? May
masama ba na nangyari sa kanya?"
Humugot muna ito ng malalim na paghinga, tila hinahanda ang sarili sa
magiging reaksyon ni Yrina.
"Miss Yrina, hindi po siya ma-contact. Sinundo siya ng chauffeur alas-
sais pa lang ng umaga pero tila walang tao sa condo na tinitirahan niya. Kaya
dumeretso 'yung driver sa bahay nung tatay nung groom. Pero wala rin doon 'yung
groom, hindi naman pwede na paunahin ka namin na pumunta roon bago dumating 'yung
groom..."
"Shit!" tili niya at nilingon ang make-up artists na bumuntot sa kanya.
"Ikaw! Get me my phone! Now!"
.
.
AN
One more chapter ;)
Love,
ANAxoxo

[ 48 ChapterFortySix ]
-------------------------------

NILINGON ni Hannah ang kaklase na si Venice na kalalabas lang ng faculty room. Ito
na lang kasi ang hinihintay niya na makapagpasa ng mga OJT report at evaluation
forms nila na nakumpleto na ang required na oras para sa OJT. Venice was a short
girl, halos hanggang balikat lang niya ito. Tulad niya, payak lang din ang kaibigan
kung manamit. She wore an oversized shirt and jeans. Ito naman ay simpleng blouse
at jeans din habang naka-messy bun ang buhok. Hannah wore a ponytail, pero medyo
magulo na iyon.
"Ano'ng sabi ni Ma'am?" usisa niya sa kaibigan. Dakilang tsismosa
talaga siya kahit kailan.
"Wala naman siyang sinabi," anito. "Sabi ko lang, Ma'am, magpapasa po
kami ng report at evaluation form, tapos pagkaabot ko, okay lang ang sinabi niya at
saka thank you."
"Ano naman ang nakasulat sa evaluation form mo?" buong niya sa
kaibigan.
"Hindi ko tiningnan eh," nahihiyang sulyap nito habang pababa na sila
ng hagdan.
"Tae ka! Hindi mo tsinek? Baka mamaya may nilaktawan 'yung nag-evaluate
sa iyo, or baka binagsak ka n'un!"
"Alam mo, ang OA mo," panlalaki nito ng mga mata sa kanya, maliit pero
walang takot sa height ni Hannah. "Walang nambabagsak sa OJT, Hannah, unless,
manggulo ka talaga sa pinago-OJT-han mo, no."
"Tse," iyon lang ang nakaya niyang iganti. "Ako kasi, sinilip ko."
"Oh, kamusta naman ang evaluation sa iyo?"
Napanguso siya. "Ang baba lang ng binigay nilang grade. Puro magaganda
naman sinulat sa remarks pero ang baba nung mga tsinekan na box doon sa rating-
rating."
"Baka naman kasi puro katsismisan ang inatupag mo," bungisngis ni
Venice.
"Hindi!" pinanlakihan niya ito ng mga mata. Pero may point ang kaibigan
niya. Sa totoo lang, higit pa sa katsismisan ang inatupag niya.
She just spied Goldex and looked at its confidential files.
"Asuuuus," nanunuksong tusok ng daliri nito sa pisngi niya kaya
napailing siya. "Ikaw pa, tsismosa ka eh."
"Batuktukan kita diyan ng sapatos kapag hindi ka pa nanahimik."
"Gutom ka lang," dila nito. "Tara, kain tayo sa bentelog."
Kumutikutitap ang mga mata ni Hannah. "Tara! Food is life! Wooo!"
Oo. Gutom na rin kasi siya.
Kaya naman pinuntahan nila ang laging kinakainan na bentelog malapit sa
kanilang school. Binati sila ng may-ari niyon dahil kilala na sila nito bago
inasikaso ang paghahanda sa inorder nila na pagkain.
"So, ano 'yung Goldex? Kwento ka naman, bored na ako, eh," pangungulit
sa kanya ni Venice.
"Maganda siyang company," kwento niya sa kaibigan. Habang nagkukwento,
para siyang bata na amazed na amazed sa mga sinasabi. "Nagawa sila ng mga high tech
na bagay. Mayroon silang mga relo-relo na de-screen, nakalimutan ko na ang tawag
doon. May mga phone accessories din sila, may mga car radios, ang dami eh. Kaya ang
Accounting nila roon, boom, tambak."
"Oh? Eh 'di hindi ka pala bored doon sa dami ng gagawin," palumbaba
nito. "Buti ka pa. Kasi d'un sa pinag-OJT-han ko, parang may cricket sa sobrang
tahimik. Doon, natutunan ko kung paano magpigil ng hikab—"
"Ano'ng hindi bored? Na-bored din ako dun," nguso niya. "Kasi 'yung mga
tao doon, hindi sila nagtsistsismisan."
"Weh?" tuwid nito ng upo at hindi kumbinsido ang mukha. "Hindi nga?"
"Oo!" aniya.
"Sa amin, seryoso din sila pero kapag meryenda time na," ani Venice,
"'yun nagkukwento-kwentuhan na sila. Ang saya nila kasama kapag ganoon tapos lagi
nila ako kinakamusta, eh hindi naman ako makadaldal masyado sa kanila kasi nahihiya
ako."
"Puro ka kasi hiya."
"At least, hindi walanghiya, 'di ba?" pang-aalaska nito sa kanya.
"Bwisit ka talaga minsan, bakit ba kita naging best friend— Wow!" aniya
nang matanaw na papalapit na si Ka Tessie na dala-dala ang mga in-order nila na
pagkain. "Thank you, Ka Tessie!" kuha niya sa sariling pinggan ng cornsilog na may
isang cup ng sinangag na kanin, isang pritong itlog at kaunting cornbeef. Hotsilog
naman ang in-order ni Venice na may sinangag, itlog at hotdog.
At masaya na silang kumain habang patuloy sa pagkukwentuhan.
"Alam mo, pagka-graduate natin sana i-absorb ako nung pinag-OJT-han ko.
Sabi dati ni Ate Vanessa, pwede daw 'yung ganun," anito, "kaya lang hindi naman
nag-offer 'yung pinag-OJT-han ko na i-absorb ako pagka-graduate. Ikaw?"
"Ganundin eh," aniya.
"Hindi bale," Venice started to look determined. "Pagka-graduate natin,
makakahanap tayo ng mas magandang trabaho. Tapos 'yung mag-iipon tayo pambili ng
bahay at lupa, pero nasa paso—"
Tumawa silang dalawa.
"Alam mo, bagay sa iyo," tawa pa rin ni Hannah, "kasi maliit ka."
"Bwisit ka," palo nito sa kanya kaya lalo siyang napahalakhak.
Magkaiba sila ng daan pauwi ni Venice kaya hinatid ito ni Hannah sa
sakayan ng jeep bago tuluyang nag-paalam.
"Kitakits sa pasukan," kaway nito bago sumakay sa jeep.
"Kitakits," maikli niyang kaway habang nakatanaw sa paglayo ng jeep.
Pagkatapos ay sumakay si Hannah sa sumunod na jeep.
Kung sa apartment kasi siya uuwi kung saan may kahati siya sa kwarto
kaya mura lang ang bayad niya, magkaiba sila ng daan ni Venice. Pero kapag papunta
sa penthouse ni Maximillian, pareho lang ng daan.
Sinasadya lagi ni Hannah na bumaba mula sa jeep ng malayo-layo sa
mismong gusali ng condo ng tinitirahan ni Maximillian. Naglakad siya at dumere-
deretso lang ng pasok hanggang sa marating ang nakaabang na elevator na walang
nakalulan.
She stepped in and immediately pressed the close button.
Napasinghap si Hannah nang may nakita na tila hahabol ng sakay pero
sumara na ang pinto at nagsimula nang tumaas ang elevator kaya wala na siyang
nagawa pa. Hannah let out a sigh. Sumandal lang siya doon at ginala ang mga mata sa
paligid.
Kamusta na kaya si Memo? Ngayong umaga hindi na naman siya bumisita.
Napunta sa suot na mga sapatos ang tingin ni Hannah.
Gan'un talaga... he is making friends lang daw eh.
At narinig niya ang pagbukas ng pinto ng elevator kaya naman lumabas na
siya mula roon at tinahak ang tahimik na hallway. Mabagal lang ang lakad ni Hannah
habang tinatanggal ang pagkakasukbit ng bag para dukutin mula sa bulsa niyon ang
duplicate key ng penthouse.
She put in the key and paused to stare. Naalala niya lang kasi si Memo
at nangibabaw ang panghihinayang sa kanyang dibdib.
Ang cute pa naman niya...
Bumalik sa kanyang alaala ang mga mata nito... na tila matiim kung
makatitig.
Kaya lang ang mature niya at parang mabilis sa babae...
Iyon ay dahil naalala niya ang pagsabi nito ng tungkol sa pagsunggab sa
gusto nitong babae.
Naku naman! paikot niya ng mga mata sa sarili. Hindi ko naman siya
boboyfriend-nin bakit kung ano-ano itong pinag-iiisip ko?
Pinihit na niya pabukas ang pinto at papasok na nang makarinig ng
pagtawag.
"Ikaw!?"
Gulat na napalingon tuloy siya.
At binundol ng kaba sa dibdib.
Papalapit na ito sa kanya.
Si Yrina.
May mga kasama ito na tila pinipigilan ang babae pero isang hawi lang
ng braso nito sa mga iyon ay wala na itong magawa sa pagsugod nito sa kanya.
Napalunok tuloy siya, hindi malaman kung ano ang gagawin dahil hindi
niya inaasahan na may makakahuli sa kanya na papasok sa penthouse ni Maximillian.
Nabanggit na rin noon sa kanya ng lalaki na tila iba ang tingin nito sa kanya kaya
mas mag-ingat sila noon na hindi makita na magkausap.
Yrina came closer. Hulas ang make-up at nagkalat na ang mascara nito.
Her eyes were red and tired from crying, her make-up was washed out with tears.
Suot pa rin nito ang wedding gown, angat ng pagkakahawak ang palda para
makapaglakad ng mabilis papunta sa kanya.
After Hannah was frozen with fear, tumakbo na ulit ng maayos ang utak
niya at narinig ang inner voice niya na tila nagsasabi na, Pumasok ka na sa
penthouse! Sarahan mo ang babaeng iyan! Tago! Bilis!
Iyon na sana ang gagawin niya pero nahablot na siya sa buhok ni Yrina.
"Ikaw?! Ikaw ang pumigil kay Max?! Hayop kang babae ka! Walanghiya ka!"
bayolente nitong sabunot na sinabayan ng pagtampal nito sa kanyang mukha.
"Bitawan mo ako!" makaawa niya, pilit na tinatanggal ang kamay ng babae
na nakasabunot sa kanyang buhok.
Para siyang kuting na sabunot nito at pinagwawagwagan. Nawalan si
Hannah ng balanse at bumagsak. Sinamantala iyon ni Yrina para tampal-tampalin siya.
"Tama na po!" iyak niya. "T-Tama na po!" nanghihinang salag ng mga
braso ni Hannah habang patuloy sa pagdalos ang kanyang mga luha.
"Ilabas mo si Maximillian!" sabunot pa rin nito.
"Ma'am Yrina, tama na—"
"Shut up!" lingon nito sa kausap. "Go in there—" turo nito sa pinto ng
penthouse na naiwang bukas, "—and find Max! Or else, this girl—" pasabunot na hila
nito kay Hannah pataas, "—will get it!"
Takot na sumunod na lang ang mga ito.
"Walanghiya kang babae ka!" pasabunot na pinatayo siya nito para
magtama ang mga mata nila. "Pinahiya mo ako!" tampal nito.
Pag-iyak na lang ang nagawa ni Hannah.
Hindi naman siya pwedeng magsalita dahil kasalanan din naman niya na
nadiskubre siya rito nila Yrina kaya hindi dapat na mapahamak si Maximillian sa
pagkakamali niya. Tsismosa siya, oo, pero hindi traydor.
"T-Tama na po..."
"Tama na? Ikaw nga walang awat! Ang landi mo!" gigil nitong tampal sa
kanya. "Ang kapal mo para landiin si Maximillian! Intern ka lang, hayop ka!"
Umiling-iling siya habang sinasabu-sabunutan na naman siya nito.
Nakarinig siya ng ilang pag-ubo sa hallway bago may humila kay Yrina.
"Ikaw," mahinang ubo ni Memo nang mapaharap dito si Yrina. He pulled
down the white mouth mask he was wearing. Makikita sa lalaki na masama ang
pakiramdam nito dahil nakasuot ng hooded jacket at jogging pants. Bukod doon ay
maputla ito at may pananamlay sa mga mata habang tila nagpipigil ng ubo. "Bitawan
mo siya."
Nagpalipat-lipat ang tingin nito kay Memo at sa kanya. Then a bitter
smile crept on her seemingly haunted, sweet face.
"Magkakasama talaga ang mga magkakauri," anas nito at pabalibag siyang
binitawan. "Mga ahas!"
"Miss Yrina, wala pong tao sa loob," lapit ng isa sa mga kasama ng
babae.
Sumunod na rin ang iba pang mga alalay ni Yrina. Gulat na napatingin
ang mga ito kay Memo, pagkatapos ay sa kanya naman na nakaupo sa sahig at nakayuko
lang habang umiiyak.
Yumuko sa kanya si Yrina, hinablot siya sa baba para tingalain ito.
"Ipakita mo iyang hitsura mo kay Maximillian," ngitngit nito. "I'm
sure, that will convince him to talk to me—"
Yrina's voice broke, followed by another set of her tears. Tila
napahiya ito dahil napaiyak sa harap niya kaya kahit tila hindi pa ito tapos sa
sasabihin ay binitawan na siya ng babae at hinila ang palda nito. Binangga nito si
Memo, nilingon ang lalaki at binigyan ito ng matalim na tingin.
"Mga malalanding hayop!" iyak nito habang nagpapalipat-lipat ang tingin
kay Memo at Hannah bago tumalikod ulit at lumayo na.
Muling nanaig ang katahimikan at nanginig si Hannah dahil ang naririnig
na lang niya ay ang sarili na humihikbi habang pinupunasan ang sariling mga luha.
She really looked like a wreck right now. Sobrang gulo na ng kanyang buhok at
pakiramdam ni Hannah ay namamanhid at mapula na ang mukha niya mula sa mga sampal
ni Yrina kanina.
Memo squatted in front of her and gently held her chin. Maingat na
pinaangat siya nito ng tingin. Nakita niya ang awa sa mga mata ng lalaki na sinuot
na ulit ang mouth mask nito. He let out a cough.
"Stand up," he said softly. "Wala pa naman sa hitsura mo ang
nagpapabugbog."
Hinayaan niya na alalayan siya ng lalaki sa pagtayo habang panay ang
punas niya ng isang kamay sa kanyang mukha. Napansin niya na masyadong mainit ang
balat ng binata. Napatitig tuloy siya rito. Kaya ba hindi ito nagpakita nitong
nakaraan? Dahil nagkasakit ito?
"Nung una, ikaw 'yung mukhang nambubugbog," mahina nitong tawa bago
napaubo na naman, "ikaw pala itong mabubugbog."
"Nagulat lang ako. Kung ready lang ako, nambubugbog talaga ako,"
depensa niya sa sarili habang papasok na siya sa penthouse. Hindi na tumuloy pa si
Memo.
"I will be back," titig nito sa kanya. "Kailangan ko munang umuwi kasi
naroon ang gamot ko."
"Huwag ka na bumalik," pilit niyang ngiti rito. "May sakit ka, eh."
"Then come and visit me," tango nito bago umalis.
Napayuko si Hannah, tila nahihilo kaya pinipilit niyang balikan at
unawain kung ano ba ang nangyari kanina. Sinugod siya ni Yrina dahil napagkamalan
siya nito na siya ang pumigil kay Maximillian na pumunta sa kasal ng mga ito. Then
Memo came.
Magically, Memo just appeared.
Kailangan nga siguro niyang bisitahin ang lalaki para usisain ito.
Dakilang usisera talaga siya.
Sinara na ni Hannah ang pinto at tinapos ang sariling paghikbi habang
patungo sa maliit na banyo malapit sa kusina. Doon siya naghilamos.
.
.
AN
That's all for now ;)
Na-enjoy niyo sana itong mga new chapters!
See you sa susunod na updates! Thank you for reading and ilang araw na lang magpa-
Pasko naaaa <3 <3 <3
Love,
ANAxoxo

[ 49 ChapterFortySeven ]
-------------------------------

NABASA ang college ID ni Hannah ng kaunti kaya hinubad niya muna iyon bago
pinagpatuloy ang paghihilamos. Pagkatapos, nag-empake na ni Hannah ang mga gamit na
nakakalat sa salas ng penthouse ni Maximillian. May mga kasangkapan din na nawala
sa ayos kaya inasikaso niya rin iyon bago lumabas dala ang kanyang may kalakihang
bag at sukbit ang maliit na bag na ginagamit niya sa school.
Pagkasa-lock ng pinto, binulsa ni Hannah ang susi at dumeretso sa tenth
floor. Dala siguro ng gulat nila ni Memo sa gulo na nangyari kanina, pareho nilang
nakaligtaang alamin kung ano ang numero ng unit ni Memo sa floor na iyon. Halos
isa-isahin na ni Hannah ang mga pinto roon buti na lang at kilala ng isang matanda
na resident si Memo at sinabi ang numero ng unit nito.
Nasa kadulu-duluhan iyon ng hallway. Nag-doorbell si Hannah at hinintay
na pagbuksan siya ni Memo.
"Oh, natagalan ka yata—" hindi na nito natapos ang sasabihin nang
magbaba ng tingin at makita ang isa pa niyang bag na may kalakihan.
Umusog na ito at nilakihan ang bukas ng pinto para patuluyin siya.
"Thank you," mahina niyang usal habang nangangapa kung saan unang
tutungo.
Bumungad kay Hannah ang salas na tila classical ang disenyo. Kulay gold
ang framing ng mga upuan na may puting kutson na may printed na tila mga bulaklak
na disenyo. It looked vintage. Ganoon din ang apat na paa ng glass coffee table.
Kita sa klarong salamin nito ang magkakapatong na mga magazine sa rack sa ilalim
niyon.
Narinig niya ang ilang ulit na pag-ubo ni Memo habang sinasara ang
pinto. Then he turned to her.
"U—" ubo nito, "u-umupo ka muna."
Tumalima siya at maingat na umupo sa sofa. Inayos ni Hannah ang
pagkakalapag ng bag sa kanyang paanan, sa ibabaw ng malambot na puting carpet na
mabalahibo.
Hindi ba nahihirapan si Memo maglinis ng ganitong bahay?
Bukod sa mga kasangkapan, tila masyadong madisenyo iyon. May drawer
kung saan maraming figurine ang nakapatong na halos lahat ay gawa sa puting
porselana. May mga ballerina na iba't iba ang kulay ng damit na nasa iba't ibang
posing, may mga kulay puti at asul lang na mga figurine naman ng mga lalaki at
babae na tila pang Western 19th century ang kasuotan. The room was moderately lit.
Sarado ang mga bintana ngunit nakahawi ang puting kurtina kaya kita ni Hannah mula
sa kinauupuan ang luntiang gold course sa labas.
Bumalik si Memo na may dalang in-can na orange juice para sa kanya.
Inabot iyon ni Hannah at siya na mismo ang nagbukas niyon para sa sarili.
Inokupa ng lalaki ang kabilang dulo ng sofa na kinauupuan ni Hannah.
"So—" kumakahol pa rin ang lalaki, "—you're planning to stay here?"
tila patungkol nito sa dala niyang mga gamit.
"N-Naku, hindi!" depensa niya agad. Ano ang iniisip ng lalaki? Basta-
basta na lang siya makikitira rito? Ni hindi nga sila magka-close nito! "Aalis na
kasi ako sa penthouse."
"Really?" mahina nitong tawa. Naka-mask ito dahil may ubo, pero dahil
sa mga mata ng binata, nai-imagine niya na napangisi ito. "Sinugod ka lang ni Yrina
sa tinitirahan mo, lilipat ka na agad?"
Hindi niya alam kung paano malulusutan ang tanong ng lalaki. Ang
pagkakaalam nga pala nito ay doon siya talaga nakatira. Of course, he would
obviously question why she was leaving.
Alanganin siyang tumawa. "Pansamantala lang naman, Memo," sagot niya.
"Iiwas lang ako sa gulo."
"Bakit ka ba sinugod ni Yrina?"
Tumaas ang isa niyang kilay. "Naroon ka naman, 'di ba?"
"You see," patong nito ng braso sa ibabaw ng backrest habang nakataas
na ang isang paa para umupo ng tuluyang nakapihit paharap na sa kanya, "I have
assumptions based on what I saw, pero mas mabuti na rin na may true information ako
tungkol sa nangyari, 'di ba?"
Uminom muna si Hannah. Kakailanganin niya ng oras para makapag-isip-
isip ng magandang sasabihin kay Memo. Kahit tagalan pa niya ang pag-inom, tila
walang balak ang lalaki na palagpasin siya. He remained silent, coughing a bit,
while waiting for her to respond.
"Well," aniya nang malunok na ang ininom, "hindi pumunta si Max— si Sir
Maximillian sa kasal nila. Akala niya siguro nasa penthouse ko si Sir, kaya sumugod
siya at nagsimula na ng gulo."
Whew! sa loob-loob ni Hannah nang masabi iyon sa kausap.
"How did she know where you live, by the way?"
"Aba, malay ko!"
Hindi nakaligtas sa pandinig niya ang tila pagtawa ng lalaki. It was mixed with a
scoff. Binalik nito ang mga mata sa kanya. Mataman siyang pinagmasdan.
"So, nag-assume si Yrina na may relasyon kayo ni Maximillian?"
She rolled her eyes. "Oo." At binalik niya ang mga mata kay Memo. "Mukha ba akong
napatol sa matanda?"
He chuckled lowly, lowered his eyes and shook his head.
"Seryoso ako, Memo, mukha ba akong napatol kay Maximillian?"
Sinalubong na nito ng tingin ang kanyang mga mata. He shook his head.
"Eh 'di nakuha mo na ang sagot sa tanong mo," iwas niya ng tingin dito at uminom na
ulit ng orange juice. Then Hannah looked around the house. "Memo, mag-isa ka lang
ba na nakatira rito?"
"Oo naman," sagot nito.
Hindi na nagkalakas ng loob si Hannah na lingunin pa ang lalaki. Tila
nag-init ang pisngi niya dahil solo na naman nilang dalawa ang isa't isa at sa
pagkakataong ito ay sa tinitirahan naman ni Memo. Kailangan niyang maka-isip agad
ng topic bago matalo ng sariling kilig
"A-Ano, Memo..." nahihiya niyang sulyap dito. "Thank you nga pala
kanina, ha?"
"Wala iyon," titig lang nito sa kanya.
Ituloy mo lang 'yan, Memo... tunaw na ako mamaya nito.
"Bakit mo nga pala ako pinuntahan kanina? Sa ganitong oras, dapat, a-
ano, in-assume mo na nasa OJT ako kanina, 'di ba?" lingon niya rito.
"Tumawag ako sa Goldex, tapos na raw ang OJT mo roon, so—" he coughed,
"—pinuntahan na lang kita."
Tipid na ngumiti si Hannah.
"You can stay here," tayo na ng lalaki mula sa kinauupuan. "Kung
nagtatago ka kay Yrina, at least, hindi ka na malalayo rin sa penthouse mo kapag
gusto mo nang bumalik. And don't worry, wala kang babayaran dito. Basta ikaw ang
mag-aasikaso sa sarili mo at kanya-kanya tayong bili ng pagkain."
His offer sounded legit. Kasi kung lahat ay gagawing libre ni Memo sa
pagtira niya, siyempre medyo magdududa na siya sa intensyon ng lalaki. Pero kahit
na ganoon ang kondisyon nito, hindi napigilan ni Hannah ang mag-wonder.
"Bakit mo naman ako patitirahin dito?" harap niya sa backrest para
tanawin ang lalaki na tila papasok na sa dining room ng unit. "At kilala mo ba si
Yrina?" tayo niya.
Hindi siya nilingon ni Memo kaya sinundan ito ni Hannah.
"Memo, kilala mo ba si Yrina?" tanong niya nang maabutan ang binata na
kumuha ng tall glass at kumuha ng tubig mula sa dispenser.
"Paano mo naman naisip na magkakilala kami?"
"Tinawag ka niyang ahas. At magkakasama raw ang mga magkakauri, sabi
niya," titig ni Hannah kay Memo. "Ibig sabihin 'di ba, ikaw at ako ang
pinatutungkulan niya."
He chuckled lowly. Inangat na nito ang baso nang malapit nang mapuno ng
tubig. Her heart could not help melting when Memo tugged down his mask, revealing
his pale yet handsome visage. The corner of his lip sexily lifted to a grin and it
equated the mysterious spark in his eyes.
"Minsan nadadala ng sobrang galit ang isang tao kaya hindi niya alam
ang mga pinagsasasabi niya," patalid ang pagsulyap ng mata ni Memo sa kanya, "I did
not take it personally because I know anger works that way. Kapag may nangialam,
nadadamay na rin dala ng nakakabulag na galit."
Medyo kumalma na ang pintig ng puso ni Hannah. "Ngayon ko lang na-
realize iyan," tumango-tango siya at ngumiti na rin. "Sorry ha? Nadamay ka pa sa
galit ni Yrina."
He gave her a nod and drank. Dere-deretso ang naging pag-inom ni Memo
hanggang sa masaid na nito ang baso ng tubig.
"Kapag kailangan mo ng tulong sabihin mo lang sa akin, ha?" alok niya,
makikitira kasi siya rito kaya pakiramdam ni Hannah ay may obligasyon siya na huwag
maging pabigat dito.
Tumalikod ito saglit para ilagay ang baso sa lababo. Habang palapit na
ulit sa kanya si Memo ay sinuot na ulit ng lalaki ang mouth mask nito.
"Get your things. I'll show you to your room," patiuna nito. "Sundan mo
ako."
Napatitig saglit si Hannah sa nakatalikod na lalaki. May parte ng utak
niya na nagtatanong kung makatwiran ba na tinanggap niya ang alok ni Memo na
makitira siya rito? Pero may bahagi niya na kumontra at nagsasabi na kailangan ba
na may agenda ang isang tao para tumulong sa iba?
Ilang babae na ang pinatira mo rito, Memo? she helplessly thought.
Sumunod na lang si Hannah sa lalaki.
.
.
.
***
.
.
.
KANINA pa hinahanap ni Maximillian si Sondra at nakahinga lang ng maluwag nang
madatnan ito sa tabing-dagat. He looked stern in a teasing way as he walked by the
sand to reach the bench where she sat.
Umupo siya sa gilid ng bench, sa bandang likuran ng dalaga at sinundan
ang tingin nito sa dagat. Nakatanaw sila ngayon sa papalubog na araw at nang muling
ibalik ni Maximillian ang mga mata sa mukha ng dalaga na nasisinagan ng liwanag
niyon, hindi niya mapigilan ang pagpugto ng hininga bago iyon sinundan ng pag
ngiti. Sondra slowly turned to him and smiled as she stared and openly admired the
blue in his eyes and the smile on his lips.
"Ikaw, ha, hindi ka na naman nagpapaalam sa akin," malumanay niyang
saad. "Kanina pa ako naghahanap sa iyo."
"Hindi naman ako mawawala bakit ako magpapaalam."
She responded so soft and sweetly he felt too weak for masculine standards. His
heart was like a glass mixture, melting and molding into any shape Sondra would
desire.
"I have a question for you," gagap niya sa mga kamay nito at hindi pa
rin pinuputol ang pagtititigan ng mga mata nila
"What is it?"
"Will you marry me now?"
Ngumiti ito pero may pagkabigla sa mga mata.
"Agad-agad?"
"Doon din naman tayo mapupunta, 'di ba?"
She cocked her head to the side. "Oo, pero—" mas lumambot ang
ekspresyon nito, "—remember, kakatakas mo lang sa kasal ninyo ni Yrina. This will
be a very big issue. Ayoko naman na masama ang maging tingin sa iyo ng mga tao."
"By now that's already how they see me, Sondra."
She lowered her head. "Bakit hindi mo na lang kasi ini-cancel 'yung
kasal earlier..."
Dama niya ang pag-aalala ni Sondra. Kaya nga bigla na lang ito nawala
at natagpuan niyang nag-iisa sa tabing-dagat na para bang nasa malalim na pag-
iisip. Sigurado si Maximillian na inaalala nito ang buhay sa siyudad.
"Because I don't want them to have a clue that I won't attend."
She lifted her eyes on him. "Pero paano si Yrina? I can't imagine how
embarrassing it is to be in that church as a bride tapos—"
"Yrina is already having a clue about my feelings for you," hawak niya
sa pisngi ng dalaga. "Kaya kung maaga akong umatras, sigurado ako na ikaw ang
mapagbubuntunan niya."
Shock was written in her eyes.
"May nabasa rin siya sa internet na tungkol sa atin nung nasa Zambales
tayo."
Napasinghap ito. He felt fear crept through Sondra. Walang anu-anong
hinagod niya ito sa mga braso para pakalmahin.
"That's why I found it favorable for you to have a photoshoot abroad
and I will be here," patuloy niya. "Kasi, at least, titigil na si Yrina sa pag-
iisip na may feelings ako para sa iyo. But I guess, not all Plan A's really work
according to what's written. We came here to the same place."
"And so it means, wala pa sa plano mo ngayon na magtapat ng feelings
para sa akin? Or itong pagyaya mo sa akin ng kasal?"
He slowly shook his head. "I planned to do this later on, but I guess,
it is destined for us to do it now, Sonny," dahan-dahang lapit niya ng mukha sa
dalaga. "I can always do it later, but how can I ever hold on much longer when I
see you crying before me? It isn't easy for me to break your heart everytime I try
to do what's best for you."
 Her eyes were glossy with tears.
"And if you marry me now," he continued, feeling a hard lump in his
throat, "I can't promise it will be any different... We might cry again or break
each other's hearts in the process of this all. The only difference is that I won't
hold back with how I feel for you and how real it is."
"I can handle that," naluluha nitong ngiti. "I told you, I'm a grown up
woman now. I need to learn a lot too, you know."
"I'll be there with you through it all," naluluha niyang ngiti bago
dinampot ang korona na nilapag kanina sa bandang sulok ng bench na kinauupuan nila.
Bitbit kasi iyon kanina ni Maximillian nung hinahanap ang dalaga.
He carefully put it on her head, letting the sunglight reflect and make
the studded stones sparkle. With every slight movement of Sondra's head, the light
slides on the silver frame beautifully.
Ngumiti ito.
"You'll be my queen then," he cupped her face, pressed his lips gently
on hers into a kiss that went deeper.
Dama niya ang masuyong paghaplos ng kamay ni Sondra sa kanyang pisngi
habang nagpapalitan siya ng mabagal na pagkilos ng kanilang mga labi. It was slow
yet they could feel how intense they felt. Damang-dama nila ang lalim ng kalapit
niyong emosyon at pagmamahal.
Nang maghiwalay ang kanyang mga labi, napatitig sila sa mata ng isa't
isa. Kita ni Maximillian ang tila pamamasa ng mga mata nito at hindi mapigilan ang
pamamasa ng sariling mga mata dahil alam niya na masaya si Sondra— sobrang saya. At
hindi mapantayan ang saya na nararamdaman nila. Yumakap sa kanya ang dalaga at
pinatong ang gilid ng ulo sa kanyang balikat.
She was still viewing the sunset.
"Kung pwede lang na dito na lang sana tayo, Millian, forever...
Pagbalik kasi natin... magulo ang lahat, I'm so sure of that."
He hugged her tight.
.
.
AN
Good evening!!! <3 <3
Finally, published na ang new chapters ng #Rough ! <3
Enjoy, reading!
Love,
ANAxoxo

[ 50 ChapterFortyEight ]
-------------------------------

"WHAT?" sapo ni Maximillian sa noo bago sinuklay paitaas ng mga daliri ang buhok at
huminto sa tapat ng bintana ng office room ng mansyon na iyon.
Tanaw niya ang madilim na kalangitan at ang karagatan mula sa labas.
Hindi dinig ang hampas ng mga alon dahil sarado ang mga bintana.
Sa ngayon, nakikituloy muna ako kay— sa isa sa mga kapitbahay dito sa
condo, patuloy ni Hannah sa pagkukwento kung ano ang mga nangyari rito kaninang
umaga.
Napahugot na lang siya ng malalim na paghinga at napuno ng pag-aalala.
"Ayos ka lang ba? Wala ka bang kahit anong sugat o—"
Don't worry! Okay? Ayos lang ako! Ako pa.
Napailing na lang siya. Hindi kasi kumbinsido si Maximillian. Kilala
niya si Hannah. Tipikal na rito ang umasta na kayang-kaya ang sarili dahil lumaki
naman daw ito sa hirap at may diskarte sa buhay. Pero alam niya na minsan ay
kailangan din na i-encourage pa niya ito na mag-speak up para lang aminin kung may
kailangan ito.
"Wala ba siyang nasabi na balak niyang gawin?" tanong ni Maximillian
dito.
 Wala naman. Pero galit na galit siya. Kailan mo planong bumalik dito?
Baka kasi hunting-in ako ni Yrina. Gusto ko rin naman na i-klaro sa kanya na wala
tayong relasyon bago ako makilala ni Sam, no.
Nag-isip siya saglit, naningkit ang mga mata. "I'm sure, Yrina will
tell that to Sam at once. She'll tell him about you. Sigurado na ginigisa na
ngayon si Sam ng mga Romualdez."
Tsk. Problemado siya ngayon.
"Yes. It won't be a good time to introduce you to him as of this
moment."
Paano mo ngayon maso-solve ito?
"It's not going to be fixed unless the Romualdez' and Sam just give up
the idea of marrying me with Yrina," aniya. "Pero hindi naman pwede na pagbuntunan
ka na lang ni Yrina sa hindi ko pagsipot sa kasal. I suggest that you leave that
building. Bumalik ka sa apartment mo."
Hindi pwede! Baka ma-trace pa ako roon ni Yrina!
May punto si Hannah.
"Sige, diyan ka muna sa tinutuluyan mo. I'll return there in a day or
two. Bukas aalis na kami ng isla."
Kami?
Nangibabaw na naman ang pagiging usisera ng kanyang kausap.
"See you, Hannah. Laging mag-iingat. I am still upset about how you let
Yrina see you in my penthouse. But I'll deal with you as soon as I get back."
Sorry na nga eh.
"Bye," paalam niya bago binaba ang cellphone.
Laging naka-off ang cellphone nila ni Sondra habang nasa isla dahil
baka makatanggap sila ng mga nangungulit na messages o phone calls ng mga gustong
umalam kung nasaan sila. Naisipan lang ni Maximillian na tawagan ngayon si Hannah
para mamalita kung ano ang nangyari sa kasal na hindi niya sinipot.
Tinawagan niya agad si Jack at sumagot din naman ito agad.
Good evening, Sir.
"Jack," aniya, "we will be leaving this island tomorrow in the
afternoon. Take-off from here should be by 5 o'clock," silip niya sa suot na relo
para gumawa ng estimate, "so we are expecting you to be here around quarter to
four... or four PM sharp."
Yes, Sir. May dagdag instructions pa po ba kayo?
Tumaas ang sulok ng kanyang labi. "Yes. But wait for my call tonight
for that. May mga iko-confirm lang ako bago ko sabihin sa iyo."
Okay, Sir.
Pagka-disconnect ng tawag. Hinanap niya ang pangalan ni Kylie sa
kanyang contacts list. Pagkatapos ay tumawag siya rito. Ilang saglit din siyang
naghintay bago ito sumagot.
"Kylie," bungad niya.
My God, Maximillian, bakit sa akin tumatawag? What have you done? Hindi
ka sumipot sa kasal ninyo ni Yrina and that's all I can see online and on the TV
and—
"Kylie," he repeated her name authoritatively, "listen first, alright?"
Tumahimik na ito. "I need you to do something."
.
.
.
***
.
.
.
"BAKIT KAILANGAN na nating bumalik agad?" yakap ni Sondra sa bewang ni Maximillian
habang abala siya sa pagkakayukod para ayusin ang mga gamit sa bag na nakalatag sa
ibabaw ng kama.
Kinabukasan kasi, pagkatapos ng pag-uusap nila Maximillian at Hannah sa phone ay
sinabi na niya kay Sondra na dapat na silang umalis sa isla.
 "I only planned to stay here for a short while, Sonny," masuyo niyang
paliwanag.
At tumuwid na siya ng tayo. Mali yata na ginawa niya iyon. Ngayon ay
damang-dama na niya ang mariing pagkakalapat ng mga dibdib ni Sondra sa kanyang
likuran. She hugged him tightly by the waists and felt her body closer behind him.
"I planned to stay here until New Year," sagot naman nito.
Bumabalik na yata ang pagiging makulit ni Sondra. Hindi malaman ni
Maximillian kung maku-cute-an doon. Kinalas niya ang mga braso nito sa kanyang
bewang para harapin ang dalaga. He held her arms again and tied them around his
waists.
"Sonny, after leaving that wedding without any warning, of course, your
father will demand an explanation from me," titig niya sa mga mata nito.
Sondra got closer to him and he felt their bodies press against each
other. Muli siyang nag-init. He felt his package slightly rub against her before it
was squeezed by their closeness. Nakapatong ang baba ng dalaga sa kanyang dibdib
nang tingalain nito.
"No wonder nahirapan ka talaga aminin ang feelings mo para sa akin, you
have so much respect for Dad."
Ngumiti na lamang siya. Iyon pa rin ba ang iisipin ni Sondra sa kanya
sa oras na isagawa na niya ang iba pang parte ng kanyang mga plano? Ano rin ba ang
mararamdaman nito?
Sino ang pipiliin nito?
His heart ached at that thought. Ayaw niya ng ganoon. He did not want
to obligate the woman he loves to choose between him and her own father.
But...
"Now help me pack," hiwalay niya rito at tumalikod na para ituloy ang
pag-eempake.
"Help you, what? Help you fuck?" palo nito sa puwitan niya na sinundan
ng pilyang pagtawa. Tinungo na nito ang cabinet para kolektahin ang mga gamit na
ie-empake.
Naglaro ang pilyong ngisi sa kanyang mga labi. Lagot ito mamaya sa
kanya.
.
.
NAKAUPO na lang si Maximillian sa bilugang armed chair sa balkonahe nang sumulpot
si Sondra. Nakagayak na rin ang dalaga tulad niya. He wore a simple pair of blue
beach shorts with patterns and a white button-down shirt. Meanwhile, Sondra wore a
flowery white sundress with yellow prints. Nakaladlad ang unat nitong buhok nang
lapitan siya.
"Nandito ka lang pala," anito. "I've been looking all over for you?"
"You're done packing?" tingala niya rito habang naka-gesture ang kamay
na umupo ang dalaga sa kanyang kandungan.
Sondra turned around and sat on his lap. "Yes. Naroon lang 'yung bag ko
sa kwarto, katabi nung bag mo."
Sumandal ito sa kanyang dibdib at pinatong ang likuran ng ulo sa
kanyang balikat. Kapwa sila nakatanaw ngayon sa view ng dagat na kumikislap ang
asul na tubig dahil sa liwanag ng araw.
Inangat ni Maximillian ang braso para silipin ang suot na relos. Alas-
dos pa lang naman ng hapon at kung nakarating na si Jack, maririnig naman nila mula
sa balkonahe ang tunog ng helicopter. Binaba na niya ang braso at nilingon ang
dalaga na nakatitig lang sa dagat.
His heart wondered how often would he see her beautiful face this calm
and contented.
Maingat na dumulas ang isa niyang kamay sa bewang nito patungo sa
tiyan. Sondra just placed her hand on top of his hand. Maximillian sucked in a deep
breath, excited as he felt her with his wandering hand. Naglakbay na ang kanyang
kamay pataas sa dibdib nito at pumiga.
Narinig niya ang paghigit ng hininga ng dalaga. Her beautiful lips
parted to an O as her eyes hazily watched the movement of his squeezing hand. Lalo
siyang napabuka sa pagkakaupo. Inabot niya ang dulo ng gartered na neckline ng
sundress na suot ng dalaga at dahan-dahang hinila pababa.
Her breasts revealed before his eyes with a touch of warm sunlight. His
hand smoothly felt skin, rubbing her breast until he reached a nipple that he
pressed and pressed like a button. Then he pressed harder and thumbed it in
circular motion. When it hardened a bit, he began plucking it with his thumb and
forefinger. Inikot-ikot pa niya ito at hinila-hila.
Kapwa sila tila naghahabol ng hininga, hiningal sa pag-iinit na unti-
unting lumulukob sa kanilang mga katawan. Naglikot na ang isa niyang kamay at
bumaba sa balakang ng dalaga. Huminto siya sa bandang hita at hinila pataas ang
palda ng dress nito. Sondra helped him pull up her skirt.
Once he saw her panties, he slid his hand inside and rubbed from her
belly until his fingers reached her slit. Dahan-dahan niya iyong hinagod.
"Millian..." she breathed out, dropping her head back on his shoulder,
her beautiful eyes fluttering close.
Dumiin ang pagkakahawak niya sa dibdib nito habang pilit na pinipigilan
ang sarili na mawalan ng kontrol at maging marahas sa paghagod sa pagitan ng mga
hita ng dalaga. He wanted to be sensual and slow for now, rubbing her clit slow yet
with pressure.
As he rubbed and felt the slow flicking and dancing of her body
underneath his spell, Maximillian felt himself growing beneath her. He rubbed her
harder.
"Rub that ass on me," he whispered seductively in her ear.
Naglikot pa ang daliri niya para sundin ng dalaga ang kanyang utos. He
began shoving in two of his fingers, circling them inside to make her hips move in
circling motion. Her ass that sat against his hard bulge began circling, rubbing
against him.
"Back and forth," he panted before reaching for her jaw to lick her.
"Rub your ass on me, back and forth, Sonny..."
She obeyed and he let out a low moan as he felt her ass on his lap
grind him moving back and forth. Mas lalo tuloy naglikot ang kanyang daliri
hanggang sa tuluyan na siyang nawala sa sarili.
He fingered her harder until she was wet, so wet he enjoyed how slickly
it touched the skin of his fingers. Mabilis at madulas na ang naging paglabas-masok
ng mga ito kaya mas lalong naglikot ang katawan ni Sondra.
"M-Millian!" ungol nito.
"Ang likot mo," anas niya, at hinatak pababa ang suot na shorts. He let
out a grunt, trying to lift her up to free his cock, hard and wanting.
He pulled Sondra higher, slouching him lower on the seat as he
violently tore her lacy panties. Walang anu-anong sinukbit niya sa isang braso ang
hita nito para maitaas iyon ng pabuka. Then he slapped his cock on her slit.
"Oh! Millian!" singhap nito.
All he could do was grunt. Pinalo-palo pa niya ang kahabaan dito bago
iyon kiniskis doon.
"Ohh... Ohh..." liyad ng dalaga.
He grabbed on her breast tighter, aggressive and aroused as he finally
inserted his cock inside her.
"A-a-ahh!" liyad nito lalo habang pumapasok siya.
He pulled Sondra down to completely fill and impale her.
"Ah!" ungol nito na sinundan ng habol na paghinga.
Hinawakan niya ito sa bewang at siya na mismo ang bumuhat dito pababa
at pataas.
"Ah! Ah! Ah!"
He positioned her higher and lifted his own hips to thrust her from
underneath.
"Umph!" ulos niya na sinagot nito ng pagkawala ng ungol.
Tinaas niya ang isang kamay sa noo nito para hawiin ang pagbagsak ng
ilang hibla ng buhok ng dalaga sa mukha nito. Pinatuloy niya ang pag-ulos hanggang
sa bumilis iyon ng bumilis. The more he thrust faster, the more he itched to
accelerate, feeling that he was getting close to explosion.
"Sondra," he moaned, "you're so good!"
He grunted and pushed her forward. Tumuwid na si Maximillian ng upo at
pinatuwad ang dalaga. Inalalayan niya ito sa mga braso bago tinuloy ang pag-ulos
dito.
"Ah! Ah! Ah!" he grunted, he groaned, he moaned, he panted.
At muli siyang yumakap sa nanghihina nitong katawan. Sondra let out a
sigh and panted before she moved on her own, riding him up and down. Binuka lalo ni
Maximillian ang mga hita, buong lugod na tinatanggap ang pagkabayo sa kanya ng
dalaga.
"Oh, Sonny," he moaned, dragging his lips on her back as she kept on
riding him. "Yes, oh, yes, give it to me... give it to me!" sabunot niya rito para
mapatingala.
Then he released her hair. Humagod siya sa balikat nito pababa sa
braso. Patuloy ang pagtaas-baba nito habang naglilikot ang kanyang kamay sa katawan
nito. Pumiga siya at tumampal sa nakalantad na mga dibdib nito.
"Ohhh..." ungol nito, pawisan sa pagkabayo nito sa kanya.
"Sonny..." he licked on her shoulder and sucked.
Napatingala ito. A staggered moan was trapped in her throat. Hinila
niya ang dalaga pahiga dahil balak na niyang tapusin ang pag niniig nila. He
resumed with his upward thrusts. Umulos pa siya ng umulos at mas binilisan.
"Millian!" she cried her orgasm, shaking and loud. "Millian! Oh,
Millian!"
"Ah, yes," he grunted, thrusting her faster before he wildly pulled her
down to impale her deeper with his throbbing cock.
"Ah!" sigaw nito na sinundan ng pagputok niya sa loob nito.
Their bodies trembled as he kept on spurting out his cum. Mahigpit na
yumakap ang isa niyang braso sa leeg nito at ang isang kamay ay halos bumaon na ang
mga daliri sa balakang ng dalaga na kanyang hawak.
"M-Millian..." she panted, staggering and shaking with her half-closed
eyes.
Humalik siya sa sentido nito ng ilang ulit hanggang sa matapos na ang
pagpuno rito. He panted. Oh, it was so good he could not help smiling and grinning
smugly about it.
Hinaplos niya ang noo ng dalaga at pinunasan ang pawis nito. Kapwa pa
rin sila humihingal habang pinapahupa ang pagod mula sa katatapos na pagsasanib ng
katawan. Tinaas na niya ang neckline ng suot nitong sundress at pinihit ang mukha
ni Sondra paharap para mahalikan ito ng mariin sa mga labi. His kiss went deeper to
a torrid one as his tongue invaded her mouth. He let out a moan with her as their
kiss lost its decency and became dirty. Their lips parted, leaving them gasping for
air.
.
.
AN
May isa pang chapter ;) <3
Tanong sa videoke: Are you having fun? XD hahaha~
Love,
ANAxoxo

[ 51 ChapterFortyNine ]
-------------------------------

KINAILANGAN ni Sondra na magpalit ng damit dahil napagpawisan na nila ni

Maximillian ang suot nila kanina. She carefully stepped out of the bathroom,
folding her dress and shoving it in a separate compartment of her bag. Nadatnan
niya ang binata, nakatayo malapit sa bintana at nakadungaw sa labas.
Nakapagpalit na ito ng panibagong button-down shirt at floral shorts na
puti. Siya naman ay naka-dress na kulay pink na may puting floral designs.
 "Why do we have to wear the same floral stuff?" tanong niya rito kaya
humarap na ang lalaki sa kanya. "May pupuntahan ba tayo na summer-themed party or
whatsoever?"
Ngumiti lang ito at lumapit sa kanya hanggang sa hawak na siya nito sa
bewang. Pinagmasdan siya saglit ng lalaki at masasalamin sa mga mata nito na
gandang-ganda ito sa nakikita.
"I just want to," anito. "Let's go now. Malapit na makarating dito si
Jack, I'm sure."
At ito na mismo ang bumitbit sa mga bag nila. Napahawak si Sondra sa
railing ng hagdan habang umaakyat sila ni Maximillian papunta sa rooftop. Napangiwi
na lang siya dahil nananakit pa rin ang katawan niya mula sa pagniniig nila kanina
laman. Pinagmasdan niya ang lalaki at nakita na hindi rin ito ganoon kabilis
maglakad. He even paused and turned to her.
"Are you alright?"
How can I be alright? Bigla mo akong niromansa kanina? alanganin niyang
ngiti habang tumatakbo iyon sa kanyang isipan.
Nanatili itong seryoso. "You can wait for me here. Ia-akyat ko lang
itong mga bag, then I will carry you—"
"No," panlalaki niya ng mga mata rito. "Go ahead. Time is gold."
Mahina itong natawa. "Anything my sweet girl says," anito. "But if I
made it there and you're not yet halfway the stairs, I'll be back to carry you."
Napangiti na lang siya.
Nakahabol naman si Sondra sa pacing ni Maximillian kaya hindi na siya
nito nabuhat pa. Nang marating ang rooftop kung nasaan ang helipad, abot-tanaw na
nila ang helicopter. Maximillian securely pulled her close to him. Halos nakaakbay
ito sa kanya, tila payakap ang braso sa kanya habang pumapanaog na ang helicopter
na maingay ang pag takatak ng elisi niyon.
It was windy for a while but when the ride finally landed, humiwalay na
si Maximillian para bitbitin ang mga gamit nila. He tossed it up in the helicopter
before he climbed in. Tila inayos muna nito sa loob ang mga bag bago muling bumaba
at inalalayan siya sa pag-akyat.
As Sondra got inside the helicopter, she was shocked to see strange
faces.
Ang pamilyar lang sa kanya ay ang isa sa mga matatandang caretaker ng
mansyon ng mga Hawthorne sa isla at si... Kylie?
Kylie smiled at her.
"Hey, what are you doing here?" naguguluhang upo ni Sondra sa tabi ni
Kylie. "Paano'ng—"
Umupo naman si Maximillian sa kanyang tabi. Kung susumahin, nagsasalo
silang tatlo sa pang-tatluhang seat na iyon ng helicopter at ang dalawang seat na
nakaharap sa pwesto nila ay okupado naman ng caretaker at isang lalaking naka-suit
na hindi siya pamilyar. Nasa harapan naman si Jack, nakatalikod sa kanila dahil ito
ang may hawak ng controls.
Nakalagay ang mga bag nila sa bakanteng upuan sa tabi ng piloto.
Ginagap ni Maximillian ang kanyang mga kamay. "Sonny," he smiled, "I
have asked for your hand in marriage, and when you want it, I make it a point that
you'll get it, even if I have to lay the world upon your feet."
Nangingiti na pinagmasdan lang sila ng mga kasama sa helicopter na
iyon.
"I'm Judge Benedicto," pakilala ng ginoo na naka-suit, "and I am here
to officiate your wedding with your witnesses, Kylie Sanchez, Romana Moreno and
Jack—" patungkol na nito sa piloto nila, "—San Isidro."
Hindi niya malaman ang sasabihin. Sondra could not even fathom what's
reality or what's fantasy anymore because she felt like she was living in both
worlds. Masaya ngunit naguguluhan na pinasadahan niya ang mga ito ng tingin. Kylie
gave her a reassuring smile before she turned to Maximillian.
"Are you ready?" he softly asked her.
"Of course, I'm ready!" naluluha niyang sagot dito.
Dama nila ang unti-unting pag-angat ng helicopter habang sinisimulan na
ni Judge Benedicto ang seremonyas. Magkahawak-kamay na napapasulyap si Sondra at
Maximillian sa isa't isa habang nagsusumikap din na unawain ang mga sinasabi ng
nagkakasal sa kanila. Tahimik ngunit hindi mawala-wala ang ngiti sa mga labi nila
Kylie at Yaya Romana na nakikinig at minsa'y mapapatingin sa kanila.
Nung napunta na sila sa palitan ng vows ay medyo nainis siya sa lalaki
dahil hindi man lang siya nakapaghanda ng kung ano ang sasabihin para sa
pinakamahalagang araw sa buhay nila.
Inabot ni Yaya Romana dito ang singsing at pinatong na ni Maximillian
ang kanan niyang kamay sa palad nito.
"Sonny," abang na ng singsing na hawak nito sa kanyang daliri, "since
the very beginning, I have promised to take care of you—"
Sondra lifted her eyes on him. She could see the soulful blue of his
eyes that the blueness of the ocean and the wide sky on the window could not
compete with.
"—and to live with only without feeding my own interests, but to only
aim for what will be best for you... and what will make you happy. This ring, shall
serve as a reminder, that I have kept that promise and I will always will.
Alongside with it," suot na nito ng singsing sa kanya, "is to give you the world if
I have to. I love you and I won't promise to love you from this day forward until
death, because my love for you is not a promise, it is an irrefutable truth that no
one—" he stared deeply into her eyes— glossy, loving and sincere—, "nothing, and
not death can ever change."
Pagkatapos ay siya naman ang inusig ng huwes na magsaad ng wedding vow
niya. Inabot sa kanya ni Kylie ang singsing na isusuot niya kay Maximillian. Kapwa
sila maluha-luha ngunit nakangiti sa isa't isa.
Then she faced Maximillian. Natawa siya at kailangan niyang itawa ang
nararamdaman dahil konti na lang at maiiyak na talaga si Sondra.
"Millian," her voice broke as she held his hand and searched for his
ring finger. "I don't know kung ano ang ipapangako ko sa iyo na halos lahat ay nasa
iyo na," haplos niya sa kamay nito bago maingat na isinuot dito ang singsing. "But
I assure you that I won't take... or take away everything from you, even the world
when you have it. You deserve all these and my heart, kindness and loyalty as
well."
Pagkasuot ng singsing at yumakap siya ng mahigpit dito at hinayaan na
niyang dumaudos ang sariling mga luha sa pisngi. Hindi rin nagtagal bago sila
binigyan ng pahintuloy na selyuhan ang kanilang kasal sa pamamagitan ng halik.
Malugod niyang tinanggap ang halik ni Maximillian. His lips felt so
warm and moved tenderly with hers as she clung her arms around his neck.
.
.
NAKAILANG silip na si Hannah sa ilalim ng kama. Lumabas na rin siya sa silid na
binigay sa kanya ni Memo at nag-ikot sa salas para sumilip sa ilalim ng coffee
table at sofa. Pag-angat niya ng tingin habang papatayo, naka-atras siya at
bumagsak paupo sa carpet.
Konti na lang kasi at babangga na kanina ang mukha niya sa pagitan ng
mga hita ni Memo.
"Ano'ng ginagawa mo rito?" seryosong tanong sa kanya ng lalaki.
Nakatayo ito sa harapan niya na boxer briefs lang ang suot. Nakasabit
sa balikat nito ang puting towelette habang may hawak itong baso ng tubig. Hindi na
rin nito suot ang mouth mask.
Bumaba ulit ang mga mata niya sa umbok sa pagitan ng mga hita nito.
Ang laki—
"Ano'ng hinahanap mo diyan?" lipat ng tingin nito sa sofa bago iyon
bumalik sa kanya.
Kita niya na medyo iritable pa ang pakiramdam ng lalaki dahil sa
sobrang pangangati ng lalamunan nito kaya panay din ang pagtikhim.
"'Yung school ID ko kasi," sagot niya habang tumatayo, "hindi ko
mahanap sa bag ko. Baka nahulog ko rito kaya hinahanap ko."
"Gabi na," talikod nito para umikot sa kabila at tunguhin ang sarili
nitong kwarto. "Matulog ka na at bukas mo na lang iyan hanapin."
"Sem break naming ngayon," aniya, "pero may meeting kami bukas ng
classmates ko sa school para sa gagawin naming feasib—"
"Bukas mo na hanapin," walang-lingon nitong sagot.
Nag-alala siya dahil medyo namamaos na ito. Dala siguro ng kakaubo kaya
nagkakaganoon na ang lalamunan ng lalaki. Sinundan niya si Memo sa kwarto nito at
hinabol ang lalaki para kapain ang leeg nito. Mainit pa rin.
"Bakit hindi ka magpa-check up?" tingala niya nung humarap ito.
"Trangkaso la—" napaubo ito kaya umiwas ng tingin sa kanya ang lalaki
at hindi natuloy ang sasabihin.
"Ilang araw na kaya iyan."
"Wala pang one week," deretso nito sa kama. Nilapag ni Memo ang baso
ng tubig sa night table at nagkumot na ito.
"Babalik ako," aniya at tinungo ang kusina.
Naghagilap siya ng mga gamit doon at bumalik sa kwarto ng lalaki.
Napabangon tuloy ito.
"Ano'ng—"
"Tse, quiet," saway niya rito at tinaas niya ang dulo ng kumot nito
para ilantad ang mga paa. She placed a softdrink bottle under his feet.
Nanlaki ang mga mata nito habang umuubo. "Ano'ng— saan mo nakuha iyang
bote ng Coke?"
"Tinapon ko 'yung laman nung nasa ref mo. Sorry, papalitan ko na lang."
Naguguluhang napatingin na lang ito sa kanya.
"Iyan," lapit niya sa bote ng softdrinks sa paa nito. May laman iyong
mainit na tubig. "Para mainitan iyang paa mo. Wala akong alam sa science, okay?
Pero ito ang ginagawa sa akin ng nanay ko kapag may lagnat ako."
"Tapos," angat niya sa dalang towel, "ito naman para sa lalamunan mo.
Malapit ka nang magka-sore throat kakaubo mo."
She wrapped the towel wet with hot water around his neck. He winced a
bit but managed to adapt to it later on.
"Iyan," layo ni Hannah ng kaunti para mapagmasdan ang lalaki.
Tila nawiwirduhan itong napatingin sa kanya.
"Oh, bakit?" tawa niya rito.
"If you are doing this to pay back for your stay here, well, thank you
anyway. But you don't have to," at malungkot na inihilig nito ang ulo para iwasan
ang pagtitig niya sa lalaki.
"Bakit hindi? Ayaw mo ba na may tumutulong sa iyo? Dahil ba sa pride
iyan, ha?" tukso pa niya rito para sana pagaanin ang vibe sa pagitan nila.
"It's not that," mahina nitong sagot. "Bumalik ka na sa kwarto mo,
please."
Tumayo na si Hannah at bago isara ang pinto, tiningala niya ang aircon.
"Tutok na tutok din itong aircon sa higaan mo. Kaya siguro hirap kang
pagpawisan," at kinuha niya ang remote sa tabi ng pinto para i-off ito.
"Fuck—" naputol iyon ng pag-ubo ng lalaki.
"Good night!" mabilis niyang sara ng pinto habang dala-dala ang remote.
Tumakbo siya sa kwarto at kinandado ang pinto niyon. Pagkatapos ay sinuksok ang
remote ng aircon sa silid ni Memo sa ilalim ng kama niya. Then she sat and looked
at her scattered things. Naroon din ang bag niya na nakailang baligtad na yata siya
pero hindi talaga mahanap ni Hannah ang kanyang ID. Inulit na naman niya ang pag-
isa isa sa mga notebook dahil baka nasipit lang sa mga pahina niyon ang kanyang
hinahanap.
.
.
MATIWASAY na narrating nila Sondra at Maximillian ang penthouse nito. Habang bitbit
ng lalaki ang mga bag nila papasok sa kwarto nito, dumeretso si Sondra sa kusina.
"What do you want to eat for dinner?" tanong niya sa asawa.
Sumilip muna sa kanya ang lalaki at ngumiti. "Anything light. Check for
a canned soup too. Kahit iyon na lang muna ang lutuin mo. I know you are also tired
from the trip."
 She smiled at him. So caring...
Pagkatapos ay nabukas na siya ng cabinet at nahanap nga ang canned soup
na tinutukoy nito. He had a stock of five cans. Dalawa lang ang kinuha niya at
binasa kung paano ang preparation niyon bago binuksan. Habang nasa loob pa ng
kaldero ang iniinit na soup, parang maiihi si Sondra. Pumunta siya samalapit na
banyo roon at umihi.
Pagka-flush, tinungo niya ang lababo para maghugas ng kamay. Habang
nagsasabon ay napatingin siya sa kung anong nakapatong malapit sa gripo. Nagbanlaw
muna siya at nagpunas ng tissue bago iyon dinampot at tinitigan ng mabuti. Tila
tumigil sa pagpintig ang puso niya nang mabasa ang mga detalye sa ID.
It was a university ID belonging to a girl named Hannah.
.
.
AN
Aaaannnnddddd... that's it for this week! <3 <3
Hay, may mall tour today ang MayWard around Alabang. Late ko na nalaman kaya hindi
na ako tumuloy ng punta T^T <3
Anywaaays, I still happy kasi nakasulat ako ng three updates for today! <3 <3
Back in Manila na ang #SonnyMax = Game On! <3
Na-enjoy niyo sana ang updates this week! Enjoy the upcoming weekend too! :* :* :*
<3 <3 <3
Love,
ANAxoxo

[ 52 ChapterFifty ]
-------------------------------

SUMILIP si Hannah mula sa kwarto at tumingin-tingin sa paligid. Patay na ang sindi

ng ilaw sa salas pero nasisigurado niya na walang katao-tao roon. Her teeth
chattered.
Bakit ang lamig ng aircon sa salas?
Maingat siyang lumabas at napansin na bukas ang pinto ng katabi niyang
kwarto. Nanlalaki ang mga mata na nakasandal siya sa pader na pumapagitan sa pinto
ng silid niya sa tinutulugan ni Memo. Kumiskis ang likod niya sa pader habang
lumalapit sa kabilang pinto. Maingat na sumilip siya sa kwarto ni Memo. Malumanay
ang naging pag-ngiti ni Hannah nang makita na naroon pa rin si Memo. Wala na itong
kumot sa katawan kaya tumambad sa kanya ang lalaki na naka-shorts at hoodie.
Nakadikit ang isang paa nito sa bote ng softdrinks at nasa leeg pa rin nito ang
nilagay niyang tuwalya.
His body sprawled all over his bed as he slept. Tila malalim na rin ang
tulog ng lalaki na sakop ng nakalahad na mga kamay at nakabukang mga binti.
"Ang cute niya," kinikilig na bulong ni Hannah sa sarili bago tuluyang
yumakap sa pader na iyon at nakasilip pa rin kay Memo. "Memo," bulong niya,
"pupuslit lang ako sa penthouse ni Millian, ha? Magpahinga ka lang diyan ng mabuti
para makapasok ka na sa work. Alalahanin mo ang mga gastusin natin sa bahay at ang
pampaaral sa mga bata."
Bumalik na siya sa pagkakatago mula sa pinto, sumandal si Hannah sa
pader at kilig na kilig na tawang-tawa sa sarili sa mga kalokohang pinagsasasabi
niya.
Kumalma na siya at tinahak ang salas. Nang marating ang pinto, tumingin
siya sa likuran. Sa tingin niya ay hindi naman tanaw mula sa silid ni Memo ang
kinatatayuan niya. Maingat na binuksan ni Hannah ang pinto kaya may dumaloy na
liwanag mula sa hallway. Maliit lang ang ginawa niyang awang at pinagkasya ang
sarili para patagilid na lumabas.
Pagkatapos ay maingat niya iyong sinara. She opened it again and sighed
in relief when it did. Bigla niya kasing inakala na baka automatic na ma-lock siya
sa labas kapag sinara ang pinto. Tinakbo na niya ang hallway at sumakay sa
elevator.
.
.
SI MAXIMILLIAN na ang nag-presenta na maghugas ng pinagkainan nila kaya mag-isa sa
bedroom ngayon si Sondra. She looked around. Simple lang ang tulugan ng lalaki kung
saan puti at itim lang ang nagtatalo na mga kulay. Binalik niya ang mga mata sa bag
na nakapatong ngayon sa kama sa harapan niya mismo. Inisa-isa niya ang pagsalansan
sa mga damit pagkatapos niyang makapili ng susuoting pantulog.
Kapwa sila pagod sa biyahe kaya pinaunlakan niya ang imbitasyon ng
asawa na sa penthouse na lang nito sila magpalipas ng gabi. Pagkasara ng bag,
naalala ni Sondra ang ID na nakuha kanina kaya sinilip niya iyon mula sa ilalim ng
kanyang bag. Lingid sa kaalaman ni Maximillian na naipuslit niya iyon sa kwarto
noong yayain ito na kumain na ng niluto niyang sopas.
Hindi niya alam kung ano ang mararamdaman habang ka-level na ngayon ng
kanyang mukha ang ID. Mataman niyang tinitigan ang larawan ng nakangiting babae
roon. Hannah looked like the innocent type, simple lang din ito kung mag-ayos, wala
siyang mabakas na make-up sa larawan nito. Naalala niya noong puntahan siya ni
Yrina at banggitin nito sa kanya si Hannah.
Now she found herself believing Yrina. This Hannah was really a threat.
Parang gustong bumaligtad ng sikmura niya sa posibilidad na may
namagitan dito at kay Maximillian. Pero labis ang pagtutol ng kanyang damdamin.
Hindi naman iyon gagawin ng lalaki, 'di ba? Hindi naman ito papatol sa mas bata ng
ganoong karaming taon ang agwat...
Gigil na pinasok na lang niya ang ID sa loob ng sariling bag.
I need to clarify this. What's between him and that Hannah, determinado
niyang isip.
Siyang pagpasok ni Maximillian sa bukas na pinto ng silid nito. Ngiti
ng kanyang asawa ang bumungad sa kanya.
But we just got married... this might not be the right time to do it...
"Are you alright? You look worried," sampa nito sa kama palapit sa
kanya.
"Ah— eh," yuko ni Sondra sa kanyang bag. "May mga iniisip lang ako."
Ang asawa na niya mismo ang dumampot sa bag at nilapag iyon sa gilid ng
kama. Tila napansin nito na mabigat pa rin iyon.
"Why are your things still in the bag?" harap na nito sa kanya at
gumapang palapit hanggang sa maglapit ang kanilang mga mukha. "You can set aside my
clothes in the cabinet and place them there already."
She stared back into his eyes. Maganda ang mood ng lalaki at tumatalon
ang puso niya sa kaalaman na totoo ang ngiti sa mga labi nito. He seemed drunk in
what makes him feel so happy right now.
"Millian," sagot niya, "hindi pa natin napag-uusapan na dito ako
titira."
"We're already married, so automatically, you'll be with me under one
roof," haplos nito sa kanyang pisngi, nakasalo ang palad nito sa kanyang pangahan,
"we will be in one bed..."
His lips gently pressed against hers and her body had a thought of its
own, always responding to him in ways that always pleased him. Naghiwalay din agad
ang kanilang mga labi.
"Alam mo naman na marami pa tayong aayusin," aniya rito.
"I have everything planned," unti-unting paimbabaw nito sa kanya
hanggang sa tuluyang mapahiga na lang si Sondra at mapailalim sa katawan nito.
Dinama niya ang dahan-dahang paglapat ni Maximillian sa kanya. His
weight was heavy, yet their distance was intimate it numbed her muscles. Kanina pa
nakabihis ang kanyang asawa ng fitting shirt na grey at boxer shorts.
"Get dressed," dausdos nito ng halik sa kanyang leeg bago ito tumihaya
sa kama para makabangon na siya.
Sondra picked up her clothes and got inside the bedroom's built-in
bathroom. Maliit ang shower stall doon at mas malaki ang espasyo para sa bath tub.
Nagpasya si Sondra na maghugas ng katawan bago suotin ang kanyang silk lingerie na
kulay pearl-white. May naulinigan siyang mga boses kaya pinatay ni Sondra ang gripo
ng shower. Doon na naging malinaw sa kanya na parang may sumigaw bago iyon nasundan
ng pag-uusap na hindi niya mapunto ang saktong mga salita na binabanggit.
Nagbanlaw na siya at mabilis na nagbihis.
Nakita niya na naiwanan ni Maximillian na bukas ang pinto ng bedroom.
Pumuwesto siya roon at natanaw na patungo sa kusina ang lalaki. Sumandal lang siya
roon sa pinto at naghintay. Sondra clutched the robe over her lingerie to cover her
chest well. Sa kanyang pag-aabang ay naunang lumabas mula sa kusina ang isang
pamilyar na babae.
"See? It's not even here! You better get out right now because—" tila
pabulong na saway ni Maximillian sa babae na natigilan na sa pagpapatiuna nito sa
paglakad dahil nagtama na ang mga mata nila.
Nag-angat na rin ng tingin si Maximillian sa kanya. "Sonny—"
Mataray na nag-ekis siya ng braso at tinaasan ng kilay ang mga ito bago
tinuon ang tingin kay Hannah.
.
.
.
***
.
.
.
SAMUEL HAWTHORNE got his hands full. Hindi malaman ng ginoo kung sino ang uunahin.
Tila nag-aagawan ang mga Villaluz at Romualdez sa oras nito. Expected na nito na
kakausapin ulit ng mga Romualdez tungkol sa hindi pagsipot ni Maximillian kahapon
sa kasal nila ni Yrina. Ang mga Villaluz naman ay mangungulit sa progreso ng
pagkakalipat ng ownership ng Goldex at ang magiging kasal ni Sondra at Renante.
Nang matapos ang dinner meeting kasama ang mga kliyente, dumeretso na
sila ng driver nito sa restaurant na napag-usapan nila ni Renante. Nakakapagtaka na
hindi nito kasama ang amang si Ronaldo, tutal, ito naman ang laging nakikipag-usap
sa ginoo, pero inuna na ito ni Samuel dahil inaasahan nito na hindi magiging hassle
ang pakikiusap sa binata kung ikukumpara sa mga Romualdez na pumuputok na sa galit
para dito dahil sa kahihiyan na dinanas ng unica hija ng mga ito.
Sa mas pribadong parte ng restaurant nakaupo ang binata at naghihintay.
Tumayo si Renante at nakipagkamay bago sumabay dito ng upo. Nahuli ni
Samuel ang pagsulyap nito sa suot na silver wristwatch. Pagkatapos ay lumipat sa
kanya ang mga mata nito.
"You made me wait for an hour, Sam. If this isn't very important, I
could have just left this place."
"I told you," tuwid nito ng upo, "before this, I will be meeting
clients, possible investors for the Hawthorne Group."
Tumango-tango ito at hindi na nagpaligoy-ligoy pa. "Nabalitaan ko ang
mga nangyari kahapon sa kasal ni Yrina at Maximillian," anito, "kaya ayoko na
sanang dumagdag pa sa mga alalahanin mo, but this concerns Sondra, someone of more
importance than those two."
"What about my daughter?"
"I am having a hard time contacting her these days," sandal nito.
Samuel scoffed. Iyon lang, malaking problema na para sa lalaking ito?
Sinantabi na lang niya ang sarkasmo sa naisip. Hibang nga yata ito sa kanyang anak.
"Sondra's in New York," deretso ang tingin ni Sam na relaxed na
sinalubong ni Renante, "double check your time zones, or—"
"I contacted her manager," malamig nitong patuloy. "And I confirmed
that Sondra has no more projects after that Zambales photoshoot for Moderna."
Gulat ang rumehistro sa kanyang mukha. "How come—"
"You're her father, and you can't monitor your own daughter?" composed
na bara ni Renante kay Samuel.
"I'll fix that," paninigurado ni Samuel sa kausap. "Is that all that
concerns you? Sondra's whereabouts?"
"Why in a rush?" hilig nito ng ulo. Samuel didn't like the feeling when
he talk with Renante as seriously as this. Renante could easily pull off a relaxed
façade to hide his real reactions. It was as if, he was toying with people with the
way he would talk to them. Ipaparamdam nito na may ginawa na kasalanan ang isang
tao kahit na nakangiti ito rito.
"I also have to meet Yrina and her parents," paalam niya.
Tumuwid ang lalaki ng upo at inabot ang in-order nito na champagne. He
took a final sip before buttoning the blazer of his suit. "Then let's go. I'm
coming with you."
"What?"
Tumayo na ang binata. "I have things to say to Yrina. I figured, it's
good you'll be there to know what it is. Para hindi ka laging napag-iiwanan. To me
it seems that... you're unaware that your daughter and her dog, Maximillian, are
working behind your back."
Tumalikod na ito at iniwanan si Samuel sa mesang iyon. Nagmamadali na
tumayo ang ginoo para lisanin na rin ang restaurant.
.
.
.
***
.
.
.
NAKAUPO si Hannah mag-isa sa salas kung saan natatanaw ito ni Sondra mula sa
bedroom. Magkaharap sila ni Maximillian, nagtatalo ngunit pigil na sigawan ang
isa't isa. She did not want to shout at him. Ayaw niya kasing isipin ng lalaki o ni
Hannah na sobrang threatened siya sa mga ito. Tulad ng natural niyang defense
mechanism, pinapalabas ni Sondra na hindi siya apektado kahit ang totoo ay pinipiga
na ang puso niya. Sobrang naguguluhan siya kung ano ngayon ang ginagawa nitong
Hannah na ito sa penthouse ni Maximillian. Ganoon ba katanga ang tingin ng mga ito
sa kanya kaya ang lalakas ng loob na pumuslit kahit naroon pa siya mismo?
"Sonny," hawak nito sa braso niya, "please, don't give me that silent
treatment. There's nothing between me and Hannah."
"Then, why don't we talk to her and ask her why she's here? I want to
know what she wants for coming here? She left something? Or is she stealing my
husband?"
"No one can steal me from you, Sondra," matiim nitong titig sa kanyang
mga mata.
"Then let me talk to her," alis niya sana pero humigpit ang hawak nito
sa kanyang mga braso. "What? I won't just let her leave. I won't buy your
suggestion, Millian."
"Look," buntong-hininga ng asawa, nagsusumamo ang asul na mga mata,
"it's already late, Sondra. Just let the girl go home, I can explain her side if—"
"Siya ang gusto kong kausap!" patid ng pasensya niya. "I don't want you
and your reasons!"
A pained look strained on his face. Pakiramdam ni Sondra ay nasaktan
din siya nang makita ang pagrehistro ng ganoong emosyon sa mukha ng lalaki. Pero
nilabanan niya ang pagluluha ng mga mata at hindi hinayaan ang sarili na mapaiyak.
Kumalas siya sa pagkakahawak ng lalaki.
"I want to know the truth, and don't she dare lie to my face, Millian,
because I'll find ways to find out kung sino siya sa buhay mo."
Tumalikod na siya sa lalaki at doon lang napansin na nanginginig na sa
galit ang kanyang katawan. Nakarating na si Sondra sa salas at nahuli niya ang
takot na pag-angat ng tingin ni Hannah sa kanya. The girl's eyes seemed to search
for Maximillian.
"Sa akin ka tumingin," mariin niyang pukaw sa atensyon nito.
"A-Ate— Miss—" kabadong usap nito habang pinapanood ang pag-upo niya sa
sofa sa tapat nito. "Aalis na po ako. Sorry kung bigla akong pumasok dito..."
"Ano ang pinunta mo rito?" taas-noong tanong niya habang naka-de-
cuatro.
"Ano—" natatakot na napayuko at magnanakaw pa ng tingin sa bedroom
nila.
"Stop. Eyeing. On. My. Hus. Band," she gritted her warning.
Bumalik na ang atensyon nito sa kanya.
"He's not going to help you," patuloy ni Sondra, nasa tinig pa rin ang
pagbabanta. "So if I were you, sasabihin mo sa akin ang totoo. Ano ka sa asawa ko?"
"Asawa?" bulalas nito, nanlalaki ang mga mata sa gulat.
Tinaasan niya ito ng kilay. "That's what you call the person you're
married to, right? Asawa."
Napayuko ito. Kita niya ang nerbyos na paglalaro ng mga daliri ng
magkahawak nitong mga kamay.
"Ano ka ni Maximillian? Paano ka nakapasok dito sa penthouse? You have
keys?"
"Miss—"
"Wala kang sinasagot sa tanong ko," slight na pagtaas ng tono niya. "At
hindi ka uuwi, hindi ka aalis dito at hindi ka lalabas ng wala kang sinasagot sa
mga iyon!"
Nakita niya ang akmang paglabas ni Maximillian sa silid pero pinukulan
ito ni Sondra ng matalim na tingin. Seryoso siya sa gustong mangyari. Kung
makikialam na naman si Maximillian sa kanya, baka maaga itong mawalan ng asawa.
She returned her eyes on Hannah.
"Wala kaming relasyon ni Maximillian," deretso nitong sagot kahit kita
sa katawan ang kaba. "Maniwala ka sa akin."
"Paano ka nakapasok dito, kung ganoon? I did not even hear any
doorbell," mataray niyang patuloy.
Hannah hesitated.
"Sagutin mo ako," usig niya.
"May duplicate ako..." tama ng mga mata nito sa kanya.
"Who gave you the duplicate?"
Gumilid ang mata nito, tila naghihintay pa rin na tulungan ni
Maximillian. Pero kita ngayon ni Sondra na mas pinili siya ng asawa kaysa i-rescue
si Hannah. At tila kinapatid din iyon ng pasensya ng dalagita. Nakita niya ang pag-
ahon ng lakas ng loob mula sa kabado nitong mga kilos kanina. Hannah stiffened and
breathed in deeply.
Pagkatapos ay umupo na ito ng tuwid at nakipaglaban na ng titigan sa
kanya.
"Maximillian, of course," sagot nito.
Hindi siya magpapatalo sa bagong confidence nito. "Maximillian," tapon
niya ng sulyap sa lalaki na matamang nanonood lang sa kanila "I see. Kailan niya
binigay?"
"Bago siya umalis para hindi sumipot sa kasal nila ni Yrina," anito.
"Alam mo, hindi ko aagawin sa iyo ang asawa mo," dere-deretso na nito. "Dahil
thunders na siya."
She was baffled. Anong thunders ang pinagsasasabi nito? Wala siyang
alam sa nais nitong ipahiwatig sa termino na iyon.
"Hindi ako pumapatol sa thunders," panlalaki nito ng mga mata sa kanya.
"At isa pa, kapatid mo ako, kaya hindi ko lalo iyon gagawin sa iyo kahit naiinis na
ako sa pagtataray mo sa akin ng wala namang rasonableng dahilan para tarayan mo
ako, 'di ba?"
Nagsalubong ang mga kilay niya. "Kapatid?"
Tumayo ito at nilingon si Maximillian. "Ano? Laglagan sa ere,
Maximillian? Sabihin mo sa kanya! Magkapatid kami!"
Nilipat niya ang mga mata sa asawa. Hindi alam ni Sondra kung
magmamakaawa ba siya na itanggi iyon ni Maximillian o manatili itong honest sa
kanya. Paanong magkapatid? Siya lang ang anak ng mga magulang niya, 'di ba? Hindi
naman nag-asawa ulit ang tatay niya.
Paano'ng...
"Sabihin mo!" usig ni Hannah.
"Sonny," lapit ni Maximillian sa kanya. Umupo ito sa kanyang tabi at
umakbay. He snuggled her close to him. Nanatili siyang matigas, naka-ekis pa rin
ang mga braso pero hindi magawang tumingin kay Hannah.
"Hindi iyon totoo," aniya. "Pinaglalaruan niyo lang akong dalawa,
Millian!"
"Kapatid mo si Hannah."
Tinulak niya ito palayo. "Anong kapatid? Wala akong kapatid! At wala
nang sumunod pa na ibang babae kay Mom na minahal ni Dad! So paano ko magiging
kapatid ang babaeng iyan!?" turo niya kay Hannah. "Are you two doing this para
hindi ko kayo mahuli?"
"We are not in any romantic kind of relationship, Sondra!" pagtataas na
ng boses ng lalaki dala ng emosyon. "How could you think like that?"
"She's visiting this place and has duplicate keys of your penthouse,
tapos walang special sa inyo!?"
He grabbed her arms. "I am letting her visit here because I am helping
Hannah, at tinutulungan ko lang siya dahil kapatid mo siya!"
"Kapatid ka ng kapatid! Wala akong kapatid!" bagsak ng mga luha niya.
"I don't even know her!"
"Anak ako ng Dad mo sa ibang babae," putol ni Hannah sa argumento nila.
Tila binasag siya ng mga sinabi nito.
"Naiintindihan mo na?" patuloy nito sa basag na boses. "Logic, 'te!
Gumamit ka ng logic!"
"Hindi iyan totoo!" Sondra blurted out. "My Dad can't do that! My
mother has everything and my father is not that stupid to replace her or cheat on
such a woman like my mother!" sigaw pa nito. "Hindi kita pwedeng maging kapatid!
Hindi! At kung iniisip mo na may makukuha kang pera sa amin kaya ipagpipilitan mo
ang kasinungalingan na iyan, hindi! Wala kang mapapala! Wala!"
Hannah's eyes became watery. She immediately turned and stormed out of
the door.
"Hannah," tawag dito ni Maximillian pero hindi na umalis ang lalaki sa
kinauupuan. Napunta ang mga mata nito sa kanya. Naghihirap ang loob na umusog ito
palapit at niyakap siya.
"Sonny..." higpit ng mga braso nito sa kanyang katawan.
He managed to pull her to his chest. Napasandal na lamang siya roon,
hindi malaman kung ano ang mararamdaman, kung ano ang unang gagawin o sasabihin.
Patuloy lang sa pagbagsak ang kanyang mga luha.
Dapat ba siyang magalit dahil baka niloloko lang siya ng mga ito para
hindi niya maisip o malaman na may kung anong namamagitan sa mga ito? Dapat ba
siyang maniwala sa sinasabi ng mga ito dahil totoo iyon? Totoo nga ba iyon? May
anak ba talaga ang ama niya sa ibang babae? Pumintig ang pananakit ng kanyang ulo
sa dami ng pagtatalong nananaig sa pagitan ng kanyang puso at isipan.
Hindi na napigilan ng mga labi niya ang mapahagulgol.
"Paano, Millian?" garalgal niya habang mapang-unawang pinupunasan nito
ang kanyang mga luha, pinagod siya masyado ng pagsigaw kanina kay Hannah. "Paano?
Bakit? B-Bakit, Millian?" nanginginig niyang iyak kaya lalong humigpit ang yakap ng
asawa sa kanya. "Hindi ito totoo, Millian... Hindi...."
.
.
***
AN
Good evening! Thank God it's Wednesday!
Enjoy today's new chapters! At thank God kasi naka-four chapters ako ngayon,
yeheeeey!
Enjoy reading!
Love,
ANAxoxo

[ 53 ChapterFiftyOne ]
-------------------------------
IKINAGULAT ng mga Romualdez ang pagsipot ni Samuel kasama si Renante. Gayunpaman ay
naging civil pa rin ang mga ito sa binatang Villaluz. Makahulugan ang naging
pagtingin ni Renante kay Yrina na bahagyang nagsalubong ang mga kilay. Wala kasi
itong kaide-ideya sa kung sino ba ito sa mga Hawthorne.
Doon pa rin umikot ang diskusyon ng ama ni Yrina at ni Sam— sa pag-alam
kung nasaan na si Maximillian at kung kailan ito makakausap tungkol sa biglaang
hindi pagsipot. Dahil lumipas na ang pagkagulat at bugso ng damdamin para sa mga
magulang ni Yrina, mas reasonable nang kausap ang mga ito.
Medyo nag-aalala ang ina nito. "Hindi kaya may hindi magandang nangyari
sa kanya? Baka may kumidnap o naaksidente siya o 'di kaya—"
"Mom," Yrina snarled, turning to the woman beside her, "don't
disregard the fact that I saw a girl in his penthouse."
"A girl in his penthouse?" interesadong singit ni Renante. Medyo nainis
si Yrina sa binata dahil parang nag-eenjoy lang ito at chill lang sa pinagsasaluhan
nilang pribadong mesa sa isang restaurant. "Sondra?"
"What Sondra?" aniya. "It's that intern, Hannah."
Medyo nagulat ito. "An intern? What are they doing when you caught
them?"
"Iyong babae lang ang nakita ko," matabang niyang sagot. Bakit nga ba
nagpapaliwanag siya sa lalaking ito? "May susi siya sa penthouse ni Maximillian.
She came there as if she owns the place."
"Weird," sandal nito. "All this time, I thought he's got the hots for
Sondra."
"Renante," tila pabulong na saway dito ni Sam, "stop that crap, what
are you talking about?"
"I know you're aware, Tito Sam," anito, nakatutok ang mga mata kay
Yrina. "He likes Sondra a lot. If you are expecting them to be like brothers and
sisters, that's not how it rolled, Tito Sam."
"Are you trying to say," ani Mr. Romualdez, "na may relasyon silang
dalawa?"
There was also confusion and disbelief in the eyes of Mrs. Romualdez.
Tumaas ang sulok ng labi ni Renante. "At first, akala ko wala, but now
I figured na baka meron nga."
"Paanong meron?" singit ni Yrina. "Iyong Hannah ang labas-pasok sa
penthouse ni Maximillian."
"I don't give a damn about a person I don't know, Yrina," Renante
replied coolly, vile in aura. "I think you should know that while Maximillian is
missing, so is Sondra."
"What?" she hissed.
"Ang paalam ni Sondra," patuloy nito, "may shooting siya sa New York.
It's getting hard to contact her these days, that's why I tried calling her
manager. At nalaman ko na simula pa nung matapos ang shooting niya sa Zambales,
hanggang New Year ay hindi na raw nagpapatanggap si Sondra ng projects."
"That bitch," Yrina gritted. "That reminds me of that cheap online
article."
"Online article?"
"Na magkasama sila ni Maximillian sa Zambales... nasa iisang kwarto..."
At nagsimula na itong manginig sa galit. "Sabi ko na nga ba! Sabi ko na!"
"Hija, calm down," nag-aalalang hagod ni Mrs. Romualdez sa likod nito.
"How can I calm down, Mom!" histerikal nitong lingon sa ina. "Tito
Sam!" baling nito sa tatay ni Sondra. "How could your own daughter be such a
snake!"
Renante turned to Sam. "Seems like you're not keeping an eye on your
kids, Tito Sam."
Tila binuhusan ang ginoo ng matinding pagkapahiya lalo na at nakatutok
na rito ang mga mata ng mga kasalo sa hapag.
"This can't be," he muttered, his faced darkened. "No way on this
damned earth I am letting Maxim's son get my daughter."
At habang nakakapagtimpi pa ito ay tumayo na si Sam at iniwanan ang mga
kasama sa restaurant na iyon.
.
.
.
***
.
.
.
HANGGANG ngayon ay hindi pa rin natatapos ang paghagulgol ni Hannah. Nakahiga lang
siya sa kama at umaga na pero sumusulpot pa rin ang mga luha niya. Nananakit na ang
mga mata niya dala ng pamamaga pero ayaw naman umawat ng mga ito sa pag-iyak.
Yumakap siya sa unan at binaligtad din iyon dahil basang-basa na ng luha.
Nang marinig ang pagbukas ng pinto at sinubsob niya ang mukha sa unan
at nagkunwari na tulog pa.
"Narinig ko ang pagsinghot mo, nahawaan na ba kita?" narinig niyang
paos na wika ni Memo.
Gusto niya sana itong sagutin at kamustahin kung mabuti na ba ang
pakiramdam nito. Kaya lang natatakot siya na baka garalgal ang boses na lumabas
mula sa kanyang mga labi.
"Salamat pala sa mga hot compress, it relieved me somehow," anito. "I
lost my cough now... I think..." rinig niya sa tila papalapit na lalaki. "But I
still feel quite feeble. Magpapaluto sana ako sa iyo."
At umupo ito sa gilid ng kama, kung saang direksyon siya mismo
nakaharap.
"Hannah?" tawag nito pero nanatili siyang walang kagalaw-galaw
Hindi niya rin napigilan ang mapasinghot dahil tuwing umiiyak ay parang
sinisipon na rin siya. Narinig niya ang paghugot nito ng malalim na paghinga.
"Ah!" daing niya nang bigla siyang itulak ni Memo patihaya.
Tumama ang mga mata niya sa lalaki na pinako ang likod ng kamay niya sa
kama kaya hindi siya makagalaw pabalik sa una niyang posisyon ng pagkakahiga.
Binitawan siya nito, hindi pa rin napuputol ang pagkakatitig sa kanyang mga mata.
"Bakit ka umiiyak?"
"Wala," dampot niya sa unan.
"Nakikitira ka lang sa akin, 'di ba? So, I guess, I have the right to
know everything," sampa na nito ng mga paa sa kama. "That is to assure me that I
should still let you stay in here."
"Bwisit ka rin pala, Memo," upo na ni Hannah.
Nabubuwisit siya kasi tsismoso ang lalaki. Bwisit din kasi parang gusto
niyang ikwento na rito ang buong talambuhay niya, kapag ganito kasing nagda-drama
siya at nakakakilig ang parang concern ng lalaki talagang nakakainis nga naman
talaga.
Nakaabang sa kanya ang lalaki kaya napa-buntong-hininga na lang siya
"Memo," titig niya sa kawalan, "natatakot siguro ako kaya ako naiiyak."
"Sa akin?" mahina nitong tawa. "I'm a sick man. Wala akong laban sa
iyo."
"Hindi iyon," nguso niya. Paano ba niya sasabihin sa lalaki nang hindi
ito magkakaroon ng idea na tungkol ito sa mga tao na kilala nito? "Ganito kasi,
Memo..." she bit her lower lip. "Anak ako sa labas, Memo."
"Oh, then?" interesadong masid lang nito sa kanya.
Nilingon niya saglit ang lalaki para kapain ang anumang reaksyon sa
mukha nito, at nakakagulat isipin na parang normal na lang dito na marinig iyon
mula sa kanya.
"Ano'ng reaction iyan?" puna ni Hannah dito. "Anak ako sa labas, Memo."
"So? Ano ang dapat kong i-react? Tatawa ba dapat ako?" kunot ng noo
nito.
"Hindi ka ba, alam mo na..." iwas niya ng tingin dito. "'Yung mag-iisip
ng kung anu-ano."
He scoffed his laugh. "Ano ba ang dapat kong isipin?"
"Magugulat. Natural namang judgmental ang mga tao kaya hindi kita
masisisi kung—"
"Alam mo ang dami mong sinasabi," medyo nakukulitan na ito, "ituloy mo
na lang ang ikukwento mo. Anak ka sa labas, tapos?" anito.
Napayuko tuloy lalo si Hannah. Of all the people she expected not to
judge her, it was not Memo. Hindi naman kasi sila masyadong magkakilala nito. Pero
baka iyon na rin ang dahilan kaya hindi ito naging judgmental sa nalaman... dahil
hindi sila masyado magkakilala...
"Tapos, feeling ko, hindi ako matatanggap ng pamilya ko dahil doon," at
biglang umahon ang inis sa kanyang dibdib dahil nag-aamba na naman ang mga luha
niya. "At 'yung taong tumutulong sa akin... medyo nasaktan ako kasi... kasi hindi
niya naman talaga intensyon na tulungan ako... ginagawa lang niya iyon para sa
ibang tao na mas importante sa kanya." Naluluhang nilingon niya si Memo. "Nilaglag
niya ako, Memo." At umiwas na naman siya ng tingin. "Akala ko, Memo, may tao na
akong maaasahan, 'yung tutulong sa akin. Kasi walang gumawa n'un para sa akin,
Memo. Lagi akong nangangapa, naghahanap ng tutulong sa akin pero walang nariyan
kaya natuto ako mag-isa, pero kasi Memo—" pumapatak na pala ang mga luha niya, "—
pinaramdam niya sa akin na mahalaga ako kaya tinutulungan niya ako tapos iyon pala,
para lang pala iyon sa ibang tao. Para pala sa tao na iyon kaya lang niya ako
tinutulungan. At ngayon na parang ayaw sa akin ng tao na iyon, pakiramdam ko
tuluyan na niya akong ilalaglag, Memo. Mag-isa na naman ako na gagawa ng paraan
para... para lang makuha ang gusto ko... para tanggapin ako ng... ng tatay ko,
Memo.
"Parang ayoko na—" punas niya sa sariling mga luha. "Parang ayoko nang
humingi pa ng tulong mula sa ibang tao, Memo. Tinutulungan lang naman nila ako
kapag may kailangan sila, Memo. Hindi nila ginawa iyon dahil concerned sila sa akin
o dahil para sa akin, Memo..."
"Get refreshed," tayo ng lalaki mula sa pagkakaupo kanina sa tabi niya.
"Magluluto na ako ng makakain natin. Baka mga bulate mo lang 'yan sa tiyan."
"Hindi ka bagay na comedian, Memo," pahabol niya sa lalaki na dumeretso
na ng labas mula sa kanyang kwarto.
Pakiramdam niya ay may ilan sa mga sinabi niya ang naka-apekto kay Memo
kaya bigla na lang itong nagpaalam at iniwanan ulit siyang mag-isa.
.
.
.
***
.
.
.
"SONNY," tabi ni Maximillian sa kanyang asawa na nakagayak na ngunit nakaupo pa rin
sa gilid ng kama at nakatanaw lang ang tingin sa bintana.
Nakahawi na ang kurtina niyon kaya natatanaw ng mga mata nito ang
siyudad.
Sa tingin niya ay hindi muna sila dapat na pumunta sa Hawthorne
mansion. Gulat pa rin si Sondra at emosyonal mula sa mga nalaman nito kagabi. He
wrapped an arm around her. His hand gently caressed the side of her face.
In her beauty, there was a sad shade in her eyes. Nasasaktan siyang
isipin na minsan na lang niya napasaya si Sondra ay mabilis pa na binawi iyon ng
pagkakataon mula rito. Pero mukhang napapanahon na talaga. At kung marapat na
malaman na ni Sondra ang mga dapat nitong malaman, ito na rin ang tamang panahon
dahil mag-asawa na sila. Anumang sakit ang ihatid ng mga iyon sa babae, sigurado si
Maximillian na sa pagkakataong ito, may karapatan na siya at hahayaan siya nito na
damayan ito.
"Hanggang kailan mo itatago sa akin ito, Millian?" walang buhay na
tanong ng dalaga.
"Malalaman mo rin naman ang tungkol kay Hannah," malumanay niyang saad.
"Sa ngayon, may mga bagay tayo na mas dapat unahing ayusin. Iyon ay ang relasyon
natin. And how we will deal with Sam."
"You know, Millian, it's easier to fix yourself before you marry, than
marry before you fix yourself," ayan at tila namamasa na naman ang mga mata nito.
"Imbes na isang tao lang ang nasasaktan... dalawa dahil..."
"Sondra," maingat na hawak niya sa baba nito at pinihit ang tingin ng
asawa sa kanya, "iisa na tayo ngayon."
He planted a soft kiss on her lips.
Nagbaba ito ng tingin, napapailing-iling. "Millian, hindi iyon totoo...
Walang anak si Dad sa ibang babae, Millian..."
"I know you'll feel this way, and I have always been protecting you
from how hurtful this will make you feel," naghihirap ang kanyang kalooban. "But
that is the truth."
"How true?" titig nito sa kanya. "May DNA tests ka na bang ginawa?"
Napatitig siya sa asawa. Sa totoo lang ay wala pa...
"Wala? Wala!" nagiging emosyonal na naman ito. "Then how could you say
na kapatid ko ang babaeng iyon?"
"I'll tell you everything. I'll tell you how I met Hannah."
"You better!" matapang nitong saad.
.
.
AN
Two more chapters ;) <3
Love,
ANAxoxo

[ 54 ChapterFiftyTwo ]
-------------------------------

PAGKATAPOS ikwento kay Sondra ni Maximillian ang lahat ay nag-alok ito na kumain
sila sa labas. Wala pa rin siya sa mood kaya naman nag-presenta na lang ang lalaki
na mamimili para sa kanya. It was strange, kasi pwede namang magpa-deliver na lang
ito pero sa tingin niya ay tama lang din ang ginawa nito. Tama lang dahil kailangan
niyang mapag-isa para mag-isip-isip.
Mukhang kilala na talaga siya ni Maximillian.
Lumabas siya sa balkonahe ng silid nito at umupo sa bakal na upuan
doon. Masyadong maliit ang balkonahe kaya sakto lang iyon para sa isang mesita at
isang bakal na upuan. Umupo siya roon para makalanghap ng sariwang hangin.
I need to talk to Dad, pasya niya pagkaraka.
Pumasok ulit siya sa silid at sinipat ang digital clock doon. Sa
palagay niya ay matatagalan si Maximillian na mamili. She knew him. He would scout
all over the place to find the best of anything he wanted to buy. Hindi na lang
siya magpapaalam sa lalaki dahil baka pigilan pa siya nito sa kanyang balak.
Of course, she would not tell Sam about Hannah. Magtatanong lang muna
siya sa ama kung paano ang naging takbo ng relasyon nito sa kanyang nanay noong
buhay pa ito. Kung may pagkakataon ba na nambabae nga ito tulad ng gustong ipalabas
ni Maximillian sa kwento nito sa kanya.
Dahil kung hindi iyon totoo, babalik na naman siya sa pagsususpetsa na
may namamagitan dito at kay Hannah. At mas titindi pa iyon, dahil sinubukan ng mga
ito na lokohin siya at ginamit pa ng mga ito ang kanyang ama.
Pero heto na naman ang puso niya, gustong maniwala kay Maximillian.
Bakit nga naman kasi sasabihin iyon ni Maximillian sa kanya tungkol sa tatay niya?
Kung tutuusin ay malaki rin ang utang na loob nito kay Sam dahil ito na ang nag-uwi
sa kanya sa Hawthorne mansion at tinuring ito na anak nang tuluyang maulila sa mga
magulang?
Nagbihis na si Sondra at tinawagan si Manong para sunduin siya.
Siyempre sa ibang lugar ang magiging meeting point nila, ayaw niyang magkaroon muna
ng ideya ang kahit sino na magkasama sila ni Maximillian.
She stepped out of the penthouse and waiter for the driver in front of
a building. Nakasuot siya ng jeans at fitting shirt. Naka-sunglasses din si Sondra
para hindi siya masyadong makilala ng mga tao. Pagkasakay sa kotse ay hinubad na
rin niya ang salamin at sinilid iyon sa bitbit niyang pouch.
Dama niya ang pagtataka ni Manong, nasa mga mata iyon ng driver nung
mapasulyap sa kanya. Malamang na inaasahan nito na may dala siyang mga bagahe pero
heto at wala.
"Good afternoon po, Ma'am," bati nito.
"Good afternoon din," balik niya pero hindi makangiti dahil sa
emosyonal na dinadala. "Nasa bahay ba si Dad?"
"Nasa Hawthorne Group siya, Ma'am," sagot nito.
Inabala ni Sondra ang sarili sa pag-swipe sa kanyang cellphone. "Okay,
let me call him first. Then I'll let you know kung dederetso tayo sa Hawthorne
Group o sa bahay."
"Okay po, Ma'am."
At tinawagan na ni Sondra ang ama. Nasanay na siya na nakakailang tawag
dito kaya may pumitik na kaba sa dibdib niya nang marinig ang boses nito sa
kabilang linya.
"Sondra," tila gulat pa ito.
"Dad," aniya, kinakapa ang sarili kung ano ba itong nararamdaman niya
ngayon. "Nasa Hawthorne Group ka raw ngayon."
"Yes, I am. What about you? Where are you?"
Kumunot ang noo niya. Bakit ganoon ang tanong ng ama? Hindi ba siya
nakapagsabi rito na may photoshoot siya sa New York? Kaya nga hindi siya
makakarating sa kasal dapat nila Maximillian at Yrina, 'di ba?
"I'm... I'm back," sagot na lamang niya. "I want to talk to you, Dad.
This is very important."
Tila nagkalkula pa ito ng mga sasabihin. "I bet you already heard about
what happened with Yrina at Maximillian's wedding."
Natahimik siya. Anong klase ba ng reaksyon ang iaarte niya sa ama para
magtunog natural? Hindi pa nila napag-uusapan din ni Maximillian kung paano ito
kahaharapin o kakausapin at ayaw niyang pangunahan ang asawa kaya hindi siya
pwedeng magbigay ng clue kay Sam tungkol sa kasal nila.
"Yes, Dad," aniya. "Nabalitaan kop o. But that's not what we are going
to talk about. It's something more important."
"We really have to talk," anito. "Sa mansyon na tayo magkita."
"Okay, Dad," aniya at binaba na ang cellphone. Napatitig si Sondra sa
screen niyon bago nilipat ang tingin kay Manong. "Manong—"
"Yes, Ma'am?"
"Sa bahay mo ako ihatid."
"Sige po, Ma'am."
At namagitan ang katahimikan sa pagitan nila bago ito nag-aalalang
nagwika.
"Ma'am Sondra, dahil ba ito sa kasal ni Sir Maximillian kaya biglaan
kang bumalik?"
She felt so guilty. Ni isa sa mga tao sa mansyon ay walang kaide-ideya
kung gaano kagulo na ngayon ang sitwasyon. Nahihiya rin siyang suklian ang
pagsulyap sa kanya ng driver sa salamin sa ibabaw ng dashboard.
"Ayoko muna magkwento, Manong," iwas niya.
"Sorry po, Ma'am," anito at nanatili silang tahimik hanggang sa
marating ang Hawthorne mansion.
.
.
"HANNAH," Maximillian sighed. "Finally, you answered! Where are you?"
Kung pupuntahan mo ako sa apartment, tila matamlay nitong sagot, wala
ako roon.
"Nasa school ka?" aniya habang patuloy sa pagmamaneho ng kotse.
Wala rin. Hindi ako makakapasok doon ng walang ID. At saka na ako
magfa-file ng missing ID na report para bigyan ako ng pang-entrance.
"Nasaan ka ngayon?" tanong niya.
Totoo ang pangako ni Maximillian kay Sondra na lalabas siya para bumili
ng pagkain. Plano nga niya na bumili ng marami-rami at ng mga paborito nito para i-
cheer up ang kanyang asawa. Pero hindi naman din lingid sa kanya na gugustuhin ni
Sondra na huwag muna siyang bumalik agad. Nauunawaan niya kung bakit pakiramdam
nito ay palusot lang nila ni Hannah na anak ito sa labas ni Sam para hindi magselos
sa kanila si Sondra. Naniniwala siya na kapag binigyan niya ito ng oras na mapag-
isa para mag-isip-isip ay makakapag-isip na ito ng hindi nadadala ng emosyon.
Kaya pagkaalis ng penthouse, ang pag-contact kay Hannah ang inatupag
niya. Ilang beses din nitong hindi sinagot ang kanyang tawag kaya lalo siyang nag-
alala.
Sa totoo lang, kagabi pa siya nag-aalala para sa dalaga. Pinili na lang
din niya na hayaan si Hannah na magdesisyon kung sasabihin na ba nito ang totoo o
hindi dahil kakaiba ang naging galit kagabi ni Sondra. Pakiramdam niya ay tumiklop
siya dahil hindi niya iyon inaasahan. And it might sound unfair but, he love and
care more with Sondra and how she reacted upon the revelation, kaya mas pinili niya
na manatili sa tabi nito at hindi na hinabol pa si Hannah. Ayaw niya kasi na isipin
din nito na mas pinipili niya si Hannah. Maximillian was hoping that Hannah would
understand that. Pero dahil sa hindi nito naging pagsagot at sa tila pagtamlay
ngayon ng boses nito, pakiramdam niya ay nasaktan niya ang damdamin nito.
Nasaan ka ba? balik nito ng tanong.
"I'm on the road," sagot niya. "Papunta sana sa apartment mo."
Nakikitira ako ngayon dito kay Memo.
Nagsalubong ang mga kilay niya. "Memo?"
Oo. Si Memo, 'yung kinuwento ko sa iyo. Nagta-trabaho siya sa Hawthorne
Group.
Humigpit ang kamay niya sa manibela. "Bakit ka nakikitira kay Memo
Cereza? At paano'ng napunta ka diyan?"
Huwag kang mag-isip ng kung ano, para ka nang si Sondra kung mag-isip
tungkol sa akin. Walang nangyayari sa amin ni Memo.
Napailing-iling na lang siya. Of all the people, why Guillermo?
Why that Guillermo Cereza?
"Ang concern ko lang," aniya habang nililiko na ang sasakyan, "hindi mo
kilala masyado iyang lalaking iyan, tapos diyan ka nakikitira? Kailan pa? At bakit
ka niya pinatitira diyan?"
Ang dami mong tanong. Magkita na lang tayo sa apartment ko. Mag-aayos
lang ako. Tapos pupunta na ako roon—
"Pabalik na ako diyan."
Ano'ng pabalik?
"Nandiyan ka sa bahay ni Memo, 'di ba? Eh 'di pupuntahan kita."
Alam mo kung saan nakatira si Memo?
That smart-ass girl. Nahuli na siya nito.
"Yes, I know," he replied gravely.
Ayoko malaman ni Memo na magkakilala tayo. Pwede ba na itext mo na lang
iyang pag-uusapan natin.
"Some things are better discussed face to face."
Okay, ayaw lang niyang aminin na concerned talaga siya kung kamusta na
si Hannah pagkatapos ng nangyari kagabi sa pagitan nilang magkapatid kaya gusto
niya itong makita ng personal. Kahit papaano naman kasi ay napamahal na ito sa
kanya. Dahil kapatid ito ni Sondra, he saw Hannah as his little sister as well. Iba
nga yata talaga ang mga babaeng Hawthorne pagdating sa kanya, mabilis silang
mapalapit sa kanyang puso.
Sa apartment na lang.
"Nakabalik na ako sa basement parking"
Diyan mo na lang ako hintayin.
Naisip ni Maximillian na ayaw nga yata talaga nito na makita siya ni
Memo. Sumuko na lang siya. Gusto niya sanang komprontahin din si Guillermo kaya
lang at saka na lang. He needed to focus on the issue of these sisters at this hour
before anything else.
"Okay. I will wait," aniya bago hinubad ang Bluetooth speaker na suot.
.
.
TUMANGO lang si Sondra nang batiin siya ng ilan sa mga katulong na sumalubong sa
kanya nang makarating sa Hawthorne mansion. Hindi siya kinulit ng mga ito kung may
kailangan ba siya dahil tila nakahalata ang mga ito na wala siya sa mood. Tuloy-
tuloy na pinanhik niya ang hagdan hanggang sa marating ang office room ng ama.
Doon siya umupo at naghintay dito. Dahil sa katahimikan ng paligid,
hindi niya naiwasang mapaisip na naman. She drew in a sharp breath. Paano ba niya
sisimulan?
Nagre-rehearse na siya ng mga sasabihin sa ama nang makarinig ng
pagkatok sa pinto. Dahil katok iyon, alam niyang hindi tatay niya ang dumating.
Sumilip mula sa likuran niyon si Yaya Fely.
"Nanay Fely," malungkot niyang ngiti.
Dahan-dahang tinulak ng matandang katulong ang pinto at tumuloy bitbit
ang tray na may tall glass ng orange juice at platitong may dalawang sandwich.
Napatayo tuloy siya para salubungin ito. Inabot na niya ang tray para hindi na ito
mahirapan pa sa pagbitbit.
Pakiramdam niya ay maluluha siya habang tinatanggap ang tray mula sa
katulong.
"Thank you po," aniya.
Nararamdaman ni Sondra na ginawa iyon ni Nanay Fely dahil may concern
ang matanda sa inakto niya pagdating sa mansyon. Small gestures like this was hard
to put off. Ilan lang ang mga tao na nagpaparamdam sa kanya ng genuine na concern
kaya lagi niyang napapansin ang ganoong mga bagay. She may never tell them, but
they never really knew how their small gestures could relieve a person's sadness.
The old maid followed and asked her softly. "Biglaan yata ang pag-uwi
mo, hija, pero nasaan na ang mga gamit mo?"
Nilapag niya sa desk ang tray. "Nanay, at saka na ho muna tayo
magbalitaan. Gusto ko munang mapag-isa." Upo niya. "Salamat po sa mga ito."
Tumango ito. "Sana ayos ka lang, hija. Tungkol ba ito kay Sir
Maximillian?"
Napayuko siya.
"Mukhang pagod na pagod ka at matamlay," nag-aalala nitong puna. "Mag-
merienda ka muna, ha? Babalikan ko na lang iyang mga pinagkainan mo," paalam nito.
Nang nakaalis na ang katulong ay napatitig lang siya sa pagkain. Gusto
niyang kainin iyon para kahit papaano ay ipakita ang pag-appreciate niya sa pag-
abala ni Yaya Fely, kaya lang kinakabahan siya sa paghaharap nila ng kanyang ama.
Uminom na lang siya ng orange juice. Nangalahati agad ang baso niyon.
She clasped her hand and sat straight. Sondra knew that when she talks face to face
with her father, that's when she begins to feel intimidated, pero hindi pwede na
lagi na lang ganoon. Kailangan niyang maging matapang dahil kung totoo nga na anak
nito sa labas si Hannah, Sondra would have a lot to say sorry for to that girl.
Una, hihingi siya ng tawad sa naging reaksyon at mga sinabi niya
kagabi.
Ikalawa, hihingi siya ng tawad, on behalf of her father for abandoning
her.
Ikatlo, hihingi siya ng tawad sa pag-akusa na inaahas nito sa kanya si
Maximillian.
Sondra could act likea spoiled brat, but Maximillian was right about
her in so many ways. That she was still that sweet girl she was when they first
met. She was still that soft-hearted princess from within, who tried to separate
herself from her mother's shadow so she chose to act in other ways and embark her
own path.
She was still that sweet girl who feels strongly for people who needed
kindness and sweetness in their lives.
Somehow, she was still that girl...
"Sondra," bungad ng kanyang ama na dumeretso ng pasok sa office room.
Naalerto siya. "Dad—" naputol ang sasabihin ni Sondra dahil nung akmang
tatayo na siya ay nag-gesture ng kamay ang kanyang ama na manatili siyang nakaupo.
Samuel occupied his swivel chair. "You're here too soon," bahagyang
pagsingkit ng mga mata nito sa kanya.
 "Yes, Dad."
"What is it that you want us to talk about?" sandal nito at mataman na
nakaabang na sa kanyang mga sasabihin.
"Dad," pihit niya paharap dito. "Is there a chance that..." natigilan
siya.
"That what?"
"I had a bothering dream, Dad."
Tumikwas ang kilay ng ginoo, kita ang pag-ahon ng interes, ganoon din
na hindi ito na-impress sa kanyang sinabi.
"What kind of dream is that that made you rush from New York to get
here and ask me about just a dream?" he scoffed.
Sabi na nga ba. Para sa ginoo kahit anong emergency ang ilahad niya ay
iisipin nito na mababaw na bagay lamang.
"Is there an instance that you cheated on Mom?" tutok niya ng mga mata
rito. "Is there a chance that... I have a half-sister?"
Tumaas ang sulok ng labi nito, pero may matiim na misteryo sa mata ng
kanyang ama na nagpakaba sa kanya.
"What about you? Is there a chance that you lied to Renante about
having a photoshoot in New York? Is there a chance that you're hiding something
from your own father? Like, a relationship you're sure I'll object?"
Nanatili siyang matatag, pero nagwawala na ang kanyang kalooban dahil
sa pananalita ni Sam, tila may ideya na ito tungkol sa kanilang dalawa ni
Maximillian. Hindi naman siguro nito nalaman iyon dahil sa mga nakasama nila sa
isla na sila Jack at Yaya Romana, 'di ba?
"I asked the questions first, Dad," she retorted.
"If you want answers, you have to do me a favor and answer my
questions, Sondra."
Ganoon ba talaga ito kawalang pakialam sa kanya at sa mga worries niya
kaya laging naglalagay ng kondisyon para gumawa ng kahit ano para lang sa kanya?
Nagtaas noo siya. "Yes," matapang niyang sagot. "And yes."
He did not look shocked. What should she expect? Madamot ang ama niya
sa reaksyon pagdating sa kanya.
"Your turn, Dad," usig niya rito.
"Yes and yes," he replied firmly.
.
.
AN
Woooo. One more. <3 <3 <3
Love,
ANAxoxo

[ 55 ChapterFiftyThree ]
-------------------------------

SONDRA was trying to identify what she was feeling right now. Pakiramdam niya ay
may gumuho sa kanya nang marinig mula sa mismong ama ang sagot sa kanyang mga
katanungan.
"W-Why?" iyon na lamang ang namutawi sa kanyang mga labi, pilit na
kinokontrol ang kanyang emosyon. She expected the worst in this encounter, kaya
nakondisyon na niya ang sarili na huwag magpadala sa bugso ng damdamin.
Naikuyom niya ang palad na nakapatong sa kanyang tuhod. Pakiramdam niya
kapag dumiin ang pagkuyom niya ay matutulungan siya niyon na manatilig matatag.
"I just fell out of love, Sondra," tuwid ang tingin nitong paliwanag.
"Your mother, I admit, is the best woman I have met in my life. She's a champion,
the queen of her life, she achieved everything she set her heart and attention to.
She's an achiever, do you know that? She graduated with honors as a Civil Engineer,
but her heart is in helping people, and winning Miss Universe gave her the
opportunity to do that so she grasped it. She was such an angel her heart always
ached to help the people around her."
Tila pareho sila ng ama na hindi nakikita ang isa't isa habang
nagsasalita si Sam. Ang nakikita lang ngayon ng mga mata nila ay ang imahe ni
Jessica base sa pagkakalarawan ni Sam sa pagkukwento nito— ang pagiging honor
student nito pagka-graduate ng Civil Engineering, ang pagkapanalo nito sa Miss
Universe, ang mga charity at organizations na nag-participate ito para makatulong
sa mga tao.
Sam continued, "She have been there for every one who needs her which
inspired me to do the same as well. I made my business empire grow to help more
people with our products and services and also with employment.
We have always been there for every one to attend to their needs, until
we come to the point of not being there for each other anymore."
Saglit na pinutol ng ginoo ang pag-i-imagine kay Jessica at sinulyapan
siya nito.
"We stopped being there for each other, Sondra," anito bago muling
nagpatuloy. "With so many faces before me, I began to forget what her smile looked
like... how beautiful it was.
I began to appreciate something else... someone else. My heart did not
settle for them because there's you. But for Jessica and I... it's done. We talked
about it, Sondra," he shrugged. "But when things are too late, that's when someone
starts to appreciate. Jessica began to act more like... a wife to me," titig nito
sa kanya. "And it's sad to say that she did not succeed to redeem my feelings back.
I know I broke her heart—" tango nito, "—and after all that I did to your mother,
wala na akong mukhang kayang iharap sa iyo. So I intended to distance myself from
you, Sondra.
"In presence and emotionally.
"That is because I don't want you to love me.
"And you shouldn't.
"Because if you start to love me as your father, you will grow up
looking for a man like me to marry.
"And I don't want that. I don't want you to marry someone as wretched
as me. I don't want you to consider my features in what your choices will be too.
Napayuko na lamang siya. Pakiramdam niya ay sasabog ngayon ang ulo niya
sa sobrang pagkadismaya sa ama. Dahil sa emosyon na pumupuno sa dibdib ni Sondra,
parang hindi makaunawa ng maayos ang kanyang isipan sa pinipilit nitong ipaliwanag
sa kanya.
Pakiramdam niya, kahit anong pagpapabulaklak nito sa naging sitwasyon,
hindi niyon mabubura ang katotohanan na niloko ng tatay niya ang kanyang ina, na
may iba itong babae, na pinabayaan siya nito, na tinrato siya nito na para bang
wala itong pakialam sa kanya, na may anak nga talaga ito sa labas...
"I only set you up with Renante," mas matiim nitong titig sa kanya,
"because I thought that will trigger Maximillian to give up Goldex to me."
Sondra wildly turned her head to meet his intent stare. Binanggit nito
si Maximillian kaya talagang mag-uukol siya ng atensyon sa bawat katagang bibitawan
nito tungkol sa kanyang asawa.
He continued, "I knew it from the start, he's got his eyes on you.
That's because you're my daughter, Sondra."
Her eyes narrowed. Ano ngayon ang gustong ipahiwatig ni Sam?
"He did the worst," he sneered. "He kept Goldex and took you away. See
how ruthless that man is? Do you know now why I don't want him from you?"
Ito rin ang sumagot sa sariling tanong.
"I trained him, Sondra, in the ways of life and ways of business. He's
like me, Sondra."
Nanatili lang ang matalim niyang titig sa ama.
"And just like what I said, I don't want you to be with a man who is
like me."
It pained her. Alam niya na iba si Millian. Iba ito sa kahit sinong
lalaki, ngunit bakit parang may punto ang kanyang ama sa mga pinagsasasabi nito sa
kanya?
Sam resumed, "He can get the whole world for you, but he will never ever sacrifice
it for you, just like how he can't give away Goldex for you because that's all that
matters to him—"
Tumayo na siya. Ayaw na niyang pakinggan pa ang ama dahil baka sabuyan na niya ito
ng orange juice sa mukha kapag pinagpatuloy ang mga pinagsasasabi nito tungkol kay
Maximillian.
"You don't matter to him!" pahabol nito nang makita na patungo na siya sa pinto.
"No one deserves a man like that. You don't deserve a man like that!
"He's only using you!" tayo nito. "You'll fucking get to your senses, Sondra when
one of his riches becomes at stake, I assure you that! He won't sacrifice any of
that for you!"
She turned to him. "He doesn't have to. And newsflash, Dad, we're already married
now," sagot niya sa ama bago tinuloy ang paglapit sa pinto.
"He'll even throw you away if he had to just to keep his goddamned properties and
money! Look what he did to me! He embarrassed me with the Romualdez family! He
stained my reputation and now he's taking my daughter! Look what he did to me after
I kept that bastard and took care of his companies! That snake! That evil greedy
parasite!"
Lumabas na siya at pabalibag na sinara ang pinto.
.
.
.
***
.
.
.
NAKASANDAL si Maximillian sa gilid ng kanyang sasakyan nang matanaw ang paglalakad
ni Hannah sa basement parking. Palingon-lingon ito sa paligid mula sa ibang lane ng
mga sasakyan hanggang sa matanaw siya nito.
Sumingit ito sa pagitan ng ilang mga nakaparadang kotse bago siya
nalapitan.
Tulad ni Sondra ay tila matamlay ang dalaga nang mapagmasdan niya.
Nakasuot ito ng tokong na shorts at maluwag na kupas na t-shirt. Magulo ang
pagkaka-ponytail ng buhok nito.
"Ano ang pag-uusapan natin?" matapang na tanong nito sa kanya.
"How are you?" he asked softly.
She looked pained at that question. Tila ba may nabasag sa pagkatao
nito nang mangamusta lang siya rito. Niyakap ni Hannah ang sarili.
"Bakit mo ako kinakamusta?"
"Dahil sa mga nangyari kagabi," simple niyang sagot.
"Ano ang pakialam mo sa mararamdaman ko?" iling nito. "Tinutulungan mo
lang naman ako dahil kay Sondra."
Tumaas ang sulok ng kanyang labi, pero nakaguhit sa mga mata ni
Maximillian ang lungkot. Palagay niya ay nagtatampo nga ito sa kanya.
"You should know that I care for you, Hannah."
"Dahil kapatid ako ni Sondra," balik nito ng tingin sa kanya. "Ngayong
nakita mo na ayaw niya sa akin, ano ang sinabi mo? For sure, binawi mo 'yung sinabi
ko na magkapatid kami. Eh, 'di masaya na ulit siya ngayon."
"Bakit ko naman babawiin iyon? Iyon ang totoo," mapang-unawa niyang
saad. "Deserve niya na malaman ang katotohanan, at deserve mo na makilala ka ng
pamilya mo."
Bumaba lang ang tingin nito, nanatiling nakayakap pa rin sa sarili na
tila ba pinoprotektahan ni Hannah ang sarili.
"Nilaglag mo ako sa ere kagabi," she scoffed.
"Hindi kita nilaglag," aniya. "Pinaubaya ko lang sa iyo ang choice."
Napatingin siya rito. "Pinaubaya?"
Tumango-tango siya. "Kung gusto mo ba na malaman ni Sondra na kapatid
ka niya o kung hindi ka pa ready."
"Ano?"
 Tumango-tango siya, hindi alam kung matatawa dahil parang hindi pa rin
makapaniwala si Hannah sa naririnig nito mula sa kanya.
"Sinasabi mo lang iyan para hindi ako magalit sa iyo," ismarte nitong
konklusyon.
"That is possible," ekis niya ng mga braso. "But that's not the truth."
Tinaasan siya nito ng kilay.
"Isa pa," buntong-hininga niya, "nagiging beastmode na naman si Sonny,
at dahil kasal na kami ngayon, mas lalong ayoko siyang galitin kaya—"
Napatingin siya kay Hannah na nagpipigil ng bungisngis.
"Ano'ng nakakatawa?" paniningkit niya ng mga mata rito.
Inekis na nito ang mga braso at nginisihan siya. "Under the saya ka
pala, eh!"
"Of course not!" depensa niya.
Tumalikod na ito sa kanya.
"Okay, siguro, situational basis," amin na rin niya. "Hoy! Bumalik ka
rito! Hindi pa tayo tapos mag-usap!"
Hannah looked at him over her shoulder. "Baka hinahanap ka na ni Ate.
Baka hinahanap na rin ako ni Memo."
"Isa pa iyan, pag-uusapan natin iyan!" habol niya rito. "Bakit
nakikitira ka sa bahay ng lalaking iyan?"
Hinarap siya nito. "Gusto mong malaman kung bakit?" mataray nitong
saad.
Natahimik sila saglit parehong naghihintayan sa sagot ng isa't isa sa
tanong na iyon. Mukhang na-gets ni Hannah na hinihintay niya na magkwento ito kaya
nagsalita na rin ito.
"Dahil sinugod ako ni Yrina!" sumbong na ito. "Diyos ko, Maximillian!
Ang laki na talaga ng atraso mo sa akin, thunders! Halos makalbo ako ng babaeng
iyon na ang daming English na pinagsasasabi! Naku naman talaga! Buti na lang
sumulpot doon si Memo! Baka bugbog na sardinas na ako kung hindi dumating si Memo!"
Maximillian imagined the scenario. Biglang nag-iba ang mood niya. He
felt more intrigued now than surprised about what happened. May ideya na siya kung
bakit pinatira ni Memo si Hannah sa condo nito.
"So, Yrina and Memo met, huh?"
Mabilis na naka-pick up ang babae. "Oo, bakit?"
"Nothing."
"Ano ngayon kung nagkita si Memo at saka 'yung Yrinang iyon?"
He shrugged. "Wala, nabanggit ko lang, iyon naman ang nangyari, 'di
ba?"
"So," pamewang nito, "kinuwento ko lang naman sa iyo na halos kalbuhin
na ako ni Yrina at binugbog niya ako, at iyan lang ang reaksyon mo?"
"You look okay now," lahat niya ng mga kamay para ituro si Hannah.
Mukhang okay naman talaga ito, walang makikita na bakas na binugbog ito ni Yrina.
"Buti na lang talaga, hindi nagpasa sa mukha! Pero sa may braso ko,
naku!" gigil na tadyak nito sa kinatatayuan. "Naku, thunders! Akala ko kagabi si
Ate Sondra naman ang kakalbo sa akin, walanghiya ka talaga!"
He let out a sigh. "Bumalik ka na kay Memo. Bibili pa ako sa labas,"
talikod niya.
"So, okay ka na ngayon na nakikitira ako kay Memo?"
Walang lingon niya itong sinagot. "Siyempre, hindi!" Then he looked
back to her. "Pero at saka ko na aasikasuhin iyan. Alam mo naman siguro ang mga
plano ko. It's time for me to deal with Sam now."
Napatitig lang ito sa kanya. "Sige, babalik na ako. Baka magtaka si
Memo pag-uwi niya kung bakit wala ako sa condo niya. Umalis kasi iyon para magpa-
check-up."
"Sige," tipid na ngiti ni Maximillian kay Hannah na lakad-takbong
tinungo ang elevator.
She's a strong Hawthorne. Sa oras na may gawing hindi maganda si Memo,
I am sure, Hannah can manage. She won't even think twice of asking for help too,
proud na tanaw niya rito bago siya bumalik sa sariling kotse.
 Umatras ang kotse ni Maximillian at lumiko palabas ngbasement parking.
Isang kotse lang ang pagitan niyon kanina mula sa sasakyan niGuillermo Cereza. Nang
masigurado na wala na ang dalawa ay bumaba na ang binatamula sa kotse nito. Binaba
nito ang hood ng suot nitong jacket at nakangisingni-lock nito ang pinto bago
kampante ang lakad na tinungo ang elevator.
.
.
AN
Uh-oh. Sasabihin na naman ninyo na nambibitin ako~ hahaha XD
See you on Friday, para sa karagdagang mga chapters para sa #Rough <3 <3
Thank you for reading today's update!
Love,
ANAxoxo    

[ 56 ChapterFiftyFour ]
-------------------------------

SUMANDAL si Sondra sa loob ng elevator na patungo sa floor ng penthouse ni

Maximillian. Tinaas niya ang isang kamay para padaliri na punasan ang nangingilid
na luha sa kanyang mga mata.
She could not believe it. She could not believe what she just heard
from his father.
Yes and yes.
We stopped being there for each other, Sondra... With so many faces
before me, I began to forget what her smile looked like... how beautiful it was...
for Jessica and I... it's done.
But when things are too late, that's when someone starts to appreciate. Jessica
began to act more like... a wife to me. And it's sad to say that she did not
succeed to redeem my feelings back.
Siyang pagbagsak ng kanyang mga luha.
I know I broke her heart...
Hindi niya lubos na maisip kung anong klase ng sakit ang kinaya ng kanyang ina na
kimkimin at ilihim sa kanya. Sondra could not image how Jessica could keep a
straight face and smile in front of the people... smile at her... without even
mirroring her emotional struggles.
It was hard. It took so much effort. At alam ni Sondra na kahit ang ganoong
katatagan ng kanyang ina ay hindi niya rin matutumbasan. She could always push
people away and rebel to nurse her injured heart... but Jessica?
Her mother did not. Her mother remained the angel she had always been— so kind, so
sweet... Ni hindi man lang nito nagawa na ibunton sa kanya o iparamdam na may
dinadala ito.
At napakasakit isipin na wala man lang siyang nagawa para pagaanin ang dinaramdam
nito. Pakiramdam niya ay wala siyang kwenta dahil hindi man lang niya nakuhang
sipatin ang pinagdadaanan ng sarili niyang ina. Jessica always seemed to know when
she needed help, she always seemed to know when she needed to be cheered up...
Pero siya, bakit hindi man lang niya iyon nagawa para rito?
...I don't want you to love me.
...And you shouldn't.
Her father was right. But he should not be telling those things to her.
He should have told that to her mother from the very beginning. From the very
beginning.
He's only using you!
You'll fucking get to your senses, Sondra when one of his riches becomes at stake,
I assure you that! He won't sacrifice any of that for you!
He'll even throw you away if he had to just to keep his goddamned properties and
money! Look what he did to me!
He embarrassed me with the Romualdez family!
He stained my reputation and now he's taking my daughter!
Look what he did to me after I kept that bastard and took care of his companies!
That snake!
That evil greedy parasite!
Napasinghap siya nang makita na pasara na naman ang pinto ng elevator. Mabilis na
pinindot niya ang buton para bumukas iyon ulit. Humakbang si Sondra palabas at
nagmamadali na pinunasan ng palad ang nabasa niya na namang pisngi. Habang
papalapit siya sa pinto ng penthouse ay nakakailang hingang-malalim na siya para
pakalmahin ang sarili.
Masyado bang natagalan ang pagbabalik niya? Naunahan kaya siya ni Maximillian
makauwi? Dahil sa pagiging emosyonal pagkaalis ng Hawthorne mansion at sa loob ng
sasakyan, nawalan na si Sondra ng tuluyan ng perception pagdating sa oras.
Tinulak niya pabukas ang pinto at nakita na nakaupo sa sofa si Maximillian. Mabilis
na tumayo ang lalaki nang makita siya at pinatatag niya ang sarili. Panigurado na
kukuwestiyunin ng kanyang asawa kung saan siya nagpunta.
Kaya naman nagulat siya nang tahimik nitong hagurin ang kanyang mga braso. His eyes
intently looked at her until they finally caught her distraught gaze. Lumapat
saglit ang isa nitong kamay sa kanyang pisngi— masuyo at mainit— bago siya nito
hinila payakap sa dibdib nito. Dumiin ang pisngi ni Sondra sa dibdib ng lalaki
habang humahagod ang malaya nitong kamay sa kanyang likod at minsa'y sa likod ng
kanyang ulo. She felt his tender kiss on the top of her head.
"I talked to Dad," mahina niyang paliwanag dahil karapatan ng lalaki malaman kung
bakit siya umalis kahit pa na tila hindi nito hinihingi iyon mula sa kanya.
He stiffened a bit. "Let's talk about that when you're better." Humiwalay ito. He
cupped his hands on her face. "I bought a lot for us to eat. Kaka-reheat ko lang
nung pizza at burgers, you can eat them now."
Inakay siya nito paupo sa dining table kung saan nakahanda na ang nakabukas na mga
kahon ng pizza at sa isang may kalakihang pinggan naman ang naka-wrap pa na mga
burger na binili ng lalaki.
"Ni-ref ko muna 'yung mga cupcakes," upo nito sa tabi niya. "I know sweets never
failed to make my girl smile."
Napayuko na lamang siya at pinilit na ngumiti upang iparating dito na sobrang naa-
appreciate niya ang effort nito na pagaanin ang loob niya.
Maximillian unwrapped a burger and handed it to her. "Get a bite, my girl."
Inabot niya iyon, at oo nga, mainit-init pa.
"Millian," angat ni Sondra ng tingin sa lalaki na abala pa sa pag-unwrap sa burger
na kakainin nito. He attentively turned to her. "I'm sorry," matamlay ngunit
sinsero siya sa sinabi. "At some point," nahihiyang iwas niya ng tingin dito, "I
doubted you."
Tinuloy na nito ang pagtanggal sa wrap ng burger. He clenched the wrap to a ball
and set it aside on the table.
"I somehow hoped," patuloy niya, "na hindi totoo ang mga sinabi ninyo sa akin
kagabi... Na hindi ko kapatid sa labas si Hannah. I somehow hoped na sana hindi
iyon totoo at niloloko niyo lang ako para pagtakpan na may namamagitan sa inyo."
Napatitig siya sa hawak na burger. "Of course, I don't... I don't want that... but
thinking about my father cheating on my mother... that's the most unbearable thing
that ever happened to me... next to when you broke my heart but..."
"He admitted it?" mababa ang tono ngunit nasa mga mata ng kanyang asawa ang
disbelief.
Tumango-tango siya.
Natahimik ito saglit. Lingid sa kanya ang pagtataka ni Maximillian kung bakit hindi
man lang nag-deny si Samuel tungkol sa pagtataksil nito kay Jessica.
.
.
IT TOOK Maximillian one look to define what Sondra was going through. May palagay
siya na hindi maganda ang naging resulta ng paglabas nito kaya pinili niyang
pagaanin ang loob nito kaysa pagtatatanungin. Wala ang kanyang asawa nung makauwi
siya sa penthouse matapos mamili ng mga pagkain, at inatake na naman siya ng
irasyonal na pagkabalisa.
Sondra always had that effect on him. Her absence make him restless.
Parang bumabalik pa rin sa kanya kahit papaano ang pagiging pasaway nito noon,
'yung pakiramdam na kailangan niyang alamin kung ano na ang ginagawa nito dahil
baka mapahamak ang babae.
Pero pinakalma ni Maximillian ang sarili at inalala ang sitwasyon nito.
They were also married already. Kailangan niyang matuto na maglagay ng tiwala na
anuman ang hakbang na tahakin ni Sondra ay para sa ikabubuti. They already opened
their hearts to one another and acknowledged Sondra's issues while they were on the
island, kaya sa tingin niya ay wala na itong anumang dinadala sa dibdib na magti-
trigger dito para magrebelde ulit.
At iyon nga, sinabi na nito kung saan ito nagpunta.
At ang nakakapagtaka, inamin daw ni Samuel dito ang tungkol sa
pagtataksil nito kay Jessica.
Naalala tuloy niya nung nakausap niya nung isang gabi si Jessica.
.
That night, he visited Sondra in her bedroom before midnight. Iyon ay noong mage-
eighteenth birthday na nito.
Unfortunately, he only saw her friends in the bedroom. Ang sabi ng mga
ito ay niyaya ni Jessica si Sondra sa silid nito, baka may pinag-usapan lang.
Nagdahilan na lang siya sa mga ito na 'yung pangako nitong cupcakes ang dahilan ng
pagpunta niya.
Maximillian closed the door and let out a sigh. Bumaba muna siya mula
sa hagdan at bumalik sa ballroom kung saan may nakasindi na mga candlesticks sa isa
sa mga mesa roon malapit sa bintana. He was planning a surprise midnight light
dinner for him and Sondra that time. Alam din iyon ni Jessica kaya naman na-
disappoint man siya sa tila pagharang ng ginang sa plano niyang surprise, umupo na
lang doon si Maximillian at maingat na binitbit ang mga plato na may lamang
cupcakes. One of them had a candle stuck in it. He returned them in a box in the
fridge. Pagkatapos, nilinis na niya ang mesa at pinatay ang sindi ng mga kandila.
It was getting late, he figured he would just greet Sondra a happy
birthday.
Nang marating ang palapag ng silid nito, nakita niyang nakatayo si
Sondra sa tapat ng pinto ng silid nito. She carefully felt the necklace she was
wearing with her delicate fingers, then lifted a hand to wipe a tear on the corner
of her eye. Nagtago na lang tuloy siya noon.
Did Jessica already told her?
Nang makita ang pagpasok ni Sondra sa silid nito, lumitaw na ulit si
Maximillian. Buo na ang pasya niya na si Jessica na lamang ang bisitahin. He gave
the door of the woman's room a few knocks. Pinagbuksan siya nito ng pinto, tila
namumugto ang mga mata.
"Max," matamlay nitong ngiti, "it's already late. What is it?"
Lumingon siya sa paligid para maniguradong walang tao sa paligid.
Binalik niya ang mga mata kay Jessica.
"You already told Sonny?"
"Told about what?"
"About your situation with Sam?"
Umiling ito, mapait na ngumiti. "It's her birthday, why would I do that
on this very occasion?"
He let out a sigh of relief. Napayuko na lang siya at tumango-tango. He
felt like such a tool for overpanicking just because he saw Sondra wipe a tear.
"Sorry. I think I saw Sonny cry when she returned to her room so I
thought..."
"Oh," singhap nito, "you planned a midnight dinner for her, right?"
Nag-angat siya ng tingin. There was something insincere with Jessica's
fake shock. Maybe the woman was trying to appear sympathetic.
"It's okay. Masyado na naman pong late. Hindi ko na niyaya si Sonny."
"Good," matiim nitong titig. "Is that all?"
Umatras na siya. "Yes."
"Okay," atras na rin nito para ihanda ang pagsara sa pinto. "Good
night, Max."
 Then Jessica closed the door.
He let out a sigh. Of course, he knew Jessica and Samuel's marital
situation. At the age of 21, Sam personally trained him regarding the businesses
his father left when he died, kaya hindi nakaligtas sa kanyang obserbasyon kapag
umaalis si Sam na tila hindi related sa negosyo. Call it meddling, but he gave
Jessica a head's up about what seemed suspicious with Sam's actions. At nalaman nga
ng ginang ang dapat nitong malaman. They kept quiet about it especially knowing
that Sondra was only 12 years old by that time.
Yet, for some reason, tila mas umilap lang si Jessica sa kanya.
Marahil dahil sa hanggang doon lang ang tulong na kaya niyang ibigay
dito. Alam niya na kahit hindi iyon sinasabi ng ginang ay umasa ito na mamagitan
siya at tutulong na ituwid si Sam.
But that was beyond his control. And Maximillian knew that he should
not be really involving himself or getting in between other people's marriages.
Siguro, para kay Jessica ay kinukunsinti niya ang mga ginagawa ni Sam,
pero alam ni Maximillian at alam ng Diyos, na tutol siya sa pambababae nito.
Then his thoughts skipped to the morning after the first time he made
love with Sondra.
Maximillian sat on a bench by the seaside.
Matapos makaipon ng lakas ng loob ay tinawagan niya si Samuel. Sigurado
siya na kung makukuha niya ang pang-unawa ng lalaki ay hindi na magiging problema
ang approval ni Jessica. After all, he already knew Sondra's mother quite well.
Jessica was not the confrontational type and that would be favorable for him in
pursuing a deeper relationship with Sondra.
"Sam," bungad niya nang masagot na ang tawag.
If Jessica asked you to insist that I come to the party, I can't,
mariing sagot nito sa kanya sa kabilang-linya.
"Don't worry, I knew it already," sambit niya.
Tila nasa defensive mode si Sam. Sa sobrang defensive, sarili nito ang
naipapang-pain ng mga binibitawang salita.
That woman told you?
His eyes squinted. Saglit na nawala ang isip niya sa sadya sa pagtawag.
"Yes," sagot na lamang niya.
That bitch, he muttered to himself. Pagkatapos ay bumalik na ang
atensyon nito sa kanya. Listen, Maximillian, you're not telling Sondra na may
kapatid siya sa labas maliwanag?
Ano? isip niya. Sa gulat ay lalong hindi siya nakapagsalita.
That's for her good, Maximillian. And you know what will happen if you
cross me. Remember that I still have the authority to sign the approval for you to
take charge of all your companies. It's in your father's last will.
His jaws tensed. Injustice! This is injustice!
"Yes," he sharply inhaled as he made his reply.
And keep an eye on Jessica. That woman is getting out of her element.
Make sure that Sondra will enjoy her day tonight, Maximillian. Ikaw na lang yata
ang maasahan ko rito. Don't let me down. You know you should not dare disappoint
me. Hindi mo malalaman kung saan ka pupulutin kapag dumagdag ka pa kay Jessica sa
pagpatid sa pasensya ko.
Samuel really sounded in trouble. Bakas sa boses ng lalaki na hindi rin
nito gusto ang kasalukuyang sitwasyon. Anak sa labas? Hassle iyon para sa ginoo
sigurado siya roon. Nakikinita na ni Maximilllian na mainit ang ulo nito dahil
sakit na nga nito sa ulo si Jessica at ang pagtatago sa mga kalokohan nito,
nagbunga pa iyon.
I got not time for this, bye, paalam nito at walang anu-anong na-
disconnect na ang phone call.
.
Bumalik na si Maximillian sa kasalukuyan at nasalubong ang nagtatakang titig ni
Sondra. Alanganin ang naging pag ngiti niya.
"Hey," aniya rito.
"Mukhang malalim ang iniisip mo," may kung anong helplessness sa mga
mata nito, "what is it?"
He didn't have the heart to tell her about those memories, of course.
"I am just thinking what you are planning to do now," at kumagat na
siya ng burger.
"I want you to tell me where I can find Hannah," determinado nitong
saad.
"Why?"
"I want to get to know her," lingon nito sa kanya. Kasabayna niyang
kumakain ang asawa. "Kahit na hindi ko ginusto ito, I figured I will need to get to
know my half-sister. I also want to know what she wants from us, why she wants to
be recognized as a Hawthorne, at nasaan ang nanay niya."
"Beth died of Tuberculosis last year," wika ni Maximillian na kinagulat
nito.
He continued. "Nagpa-part-time si Hannah ngayon sa isang fast food
chain, sinasabay niya sa pagtatapos ng studies niya sa Finance na course. She's a
scholar, so the money she earns are basically for her living means and school
projects... fare... such things like that.
"I tried to assist Beth, Hannah's mother, with her medications. Pero
matigas ang pride niya. Galit pa rin siya dahil inabandona sila ni Sam, kaya ayaw
niyang tumanggap ng kahit anong tulong kahit galing sa akin, iniisip niya kasi na
kahit ako ang nagbibigay ng tulong na galing pa rin iyon kay Sam.
"Medyo nagdaramdam din siya kay Hannah dahil nagpupumilit si Hannah na
magkita sila ni Sam, na kilalanin siyang anak ng Dad mo. That caused their frequent
arguments."
Binaba ni Sondra ang hindi pa nangangalahating burger na may kalakihan
din.
"Kaya naghiwalay sila ng tirahan. For Beth, it's a matter of pride and
dignity. For Hannah... she's young... too young and already tired of how hard their
life is.
"She also thought being close to Sam can help her provide medications
for Beth. It was Beth's fault anyway, binunton niya lahat ng stress sa buhay sa
paninigarilyo," buntong-hininga niya. "Kahit nagkasamaan sila ng loob, nasa isip pa
rin siya ni Hannah, isa pa rin ang nanay niya sa priority niyang matulungan sa oras
na kilalanin siya ni Sam.
So if you're thinking she's only after Sam's money, well you can say
that it is her reason."
Nilingon ni Maximillian ang asawa para basahin ang reaksyon nito.
Nanatiling seryoso si Sondra. She avoided her eyes from him, but attentively
listening to what he was saying.
"But she is also after her rights, at that age, she's as sharp-witted
as your father, Sondra. She looks harmless, but Hannah has a lot of tricks up her
sleeves that she would not even share with me."
"How can you say that?"
Napatingin si Maximillian sa kawalan. "I am keen at observing people.
There's always something in Hannah's eyes that make me feel that way with her
intentions. Kaya hindi ko siya agad na nilalapit kay Sam. I am hoping I'll figure
her out before that time comes."
"A revenge perhaps?" hinuha nito.
He turned to Sondra and met her gaze. "I hope not. She's too young to
carry such grudge and act upon it." He sighed again. "I haven't completely figured
her out yet, Sonny, too bad I haven't. Because right now, Hannah is becoming
impatient. Gusto na niyang makilala siya ni Sam. No wonder she began blurting out
last night in your argument. Nakikita ko na sa wakas ang emotional drive niya."
Napaisip si Sondra, tila inalala rin nito ang mga inakto at sinabi ni
Hannah kagabi.
"But I am sure of one thing," ani Sondra. "She hates me now."
"No," he shook his head.
"Yes," kontra ni Sondra.
"Look," aniya, "pagbalik ko ng office next week, why don't you and
Hannah spend some quality time in here? Get to know each other bago magpasukan ulit
sa school niya. How's that?"
Huminga ito ng malalim. "That's the best thing for me to do, right?"
Sondra stared into his eyes. "Ang tanggapin na lang siya."
Maximillian slowly nodded.    
.
.
***AN
Good evening, everyone!
Enjoy po sa pagbasa sa bagong mga chapters ng #Rough <3 <3 <3
Love,
ANAxoxo

[ 57 ChapterFiftyFive ]
-------------------------------

HABANG nag-eempake ng mga gamit mula sa kanyang silid, napatayo si Sondra mula sa
pagkakaupo sa gilid ng kama. Inabot niya ang pinatong na pouch sa dresser table at
nilabas ang kanyang cellphone.
Nasa screen niyon ang pangalan ni Renante.
"Pang-ilan na niyang tawag iyan?" silip ni Maximillian mula sa kanyang
likuran. Gulat na napalingon si Sondra sa kanyang asawa.
"Millian—" naputol ang sasabihin niya ng pagsinghap nang kunin nito ang
cellphone. He disconnected the call. Nasisilip ni Sondra na nasa contact's list na
niya ito. "What are you doing?"
"Blocking that idiot," he muttered.
Hindi na siya nakaimik pa at hinayaan na lang ito na gawin iyon.
Nilapag nito ang cellphone sa dresser table at niyaya siya pabalik sa gilid ng
kama.
Nasa Hawthorne mansion ngayon silang dalawa. Nakapagpasya na si Sondra
na tumira kasama ni Maximillian sa penthouse nito kaya naman heto at kinokolekta na
nila ang naiwan niyang mga gamit sa mansyon.
Medyo nakokonsensya siya ngayong bumalik na si Sondra sa pag-aayos ng
mga damit niya sa isang bag. Nakokonsensya dahil hindi man lang niya sinasagot ang
mga tawag ni Renante. For sure, he was either worried or needing any explanation
from her. Pero sa tuwing kasama niya si Maximillian, mas pinipili niyang ignorahin
iyon dahil ayaw niyang masaktan ang feelings ng kanyang asawa.
Hindi lingid sa kanya na simula noon ay may masamang tinapay na ang
dalawang lalaki sa isa't isa.
"Millian," angat niya ng tingin dito na naglapag ng mga nakahanger
niyang damit sa tabi ng bag, "I think I need to talk to Renante."
"About what?" lingon nito.
"Deserve niya naman sigurong malaman ang real score sa pagitan namin,
'di ba? He should know na hindi na matutuloy 'yung ini-set na kasal para sa amin."
"You know, Sonny," upo nito sa bandang likuran niya at pinasandal siya
ng patalikod sa dibdib nito, "I'm sure Tito Sam already informed him about that."
"Mas decent pa rin kung ako mismo ang magsasabi sa kanya, 'di ba?"
hawak niya sa mga kamay ni Maximillian na nakayakap sa kanyang bewang. "Isa pa,
kaibigan ko siya, Millian, I feel guilty for treating him this way..."
"He's not even guilty for forcing you in a set-up you don't like," he
grimly stated.
"I somehow agreed to it, Millian, for convenient reasons... so..."
He let out a heavy sigh. "If that's what you want. But I should be
there with you when you talk to him."
Tiningala niya ito. "Will you do that for me?"
He smiled softly. "Of course."
"Sir!"
Napalingon sila sa pinto kung saan sumulpot ang pinagmumulan ng tila
nagkakagulong ingay sa hallway. Huminto sa tapat ng bukas na pinto si Renante
habang pigil-pigil ito ng mga katulong.
Alertong kumalas sa kanya si Maximillian at tumayo para salubungin ang
pasugod na paglakad ni Renante. Renante threw a punch that hit her husband close to
the jaw. Iling lang ang nagawa ni Maximillian at napaatras bago biglang bumawi ng
paghablot sa kasunod na suntok na pinakawalan nito. Inangat na rin ng lalaki ang
isa pang kamay para pigilan ang malayang braso ni Renante.
Nagbuno ang dalawang lalaki.
"Hayop ka!" sigaw ni Renante kay Maximillian, pulang-pula sa galit.
"Where's your composure now, kid?" taas lang ng sulok ng labi ni
Maximillian.
"Millian," pagitan niya sa dalawa.
"Stay on my back, girl, baka mahagip ka."
Napayakap na lang siya sa likuran ni Maximillian, bahagyang nakasilip
sa gilid nito.
"Renante, please," pakiusap niya sa kaibigan, matindi ang pagbundol ng
kaba sa kanyang dibdib. She never saw her friend this angry and distorted. He was
always this calm and composed man. Ngayon, ang nakikita niya ay si Renante na
namumula sa galit. His hair was disheveled and he only wore a pair of jeans and
wrinkled shirt.
Nanlalaban pa rin ito kaya patuloy ang dalawa sa pagbuno. Siyang sulpot
ni Manong sa likuran ni Renante. Tila tinawag ito ng isa sa mga katulong na kasabay
nitong dumating para awatin ang dalawa.
"Pakawalan mo akong hayop ka!" angil nito.
"Renante!" saway niya habang si Maximillian ay relaxed na nakatitig
lang dito, may kung anong panunudyo sa mga mata.
She was getting more confused. Why was it now that Maximillian was
acting like the usual Renante and Renante was acting like someone else? Someone
else because Maximillian could be as overreactive as that but not violent and loud.
Hinila na ito ni Manong kaya mas lalong nanlaban ang kababata niya.
"Manong— Renante!" Gulong-gulo na siya. Naaawa siya kay Manong na
nahihirapan tumbasan ang lakas ni Renante. Si Maximillian naman ay hindi nagpatinag
sa pagkakahablot sa mga braso nito.
"Let me go!" sigaw nito na ginawa na ni Maximillian.
Muntikan na itong bumagsak, napaiwas si Manong para hindi maatrasan ni
Renante. Renante almost lost his balance but regained it and stood firm. His sharp
eyes directed towards her.
"You're not married with him," he sneered. "Tell me that's a lie,
Sondra."
"Renante—"
"That's a lie!" sigaw nito.
"Please—" iyak niya.
"Ano? Hawak ka na niyan sa leeg?" tila may panunumbat sa tinig nito.
"You know that that man is trying to control you! Are you tired, Sonny? Are you
tired struggling? O nagpadala ka lang sa hayop na iyan?!" turo nito kay
Maximillian.
She wanted to step close to Renante, to hold him by the arms, to make
him feel how heavy her chest felt right now, but Maximillian was quick. He securely
held her arms and stood firmly behind her.
"We're married now, Renante," basag niya sa namagitan na katahimikan sa
pagitan nila.
He bitterly grinned. "Married. You married that animal in a blink of an
eye. Wow, Sonny."
She slowly shook her head. She could not even say sorry for something
the best decision she made in her life just because it hurt her best friend's
feelings. Sondra wished she could... but it would be insincere if she apologized
for it.
"That man only married you to keep Goldex, Sondra!" he spat. "He only
married you to wring Samuel around the neck!" Lumipat ang mga mata nito kay
Maximillian. "What? That's the truth! You think I have no idea about it,
Maximillian?"
"Just get the fuck out," Maximillian spoke lowly but heavy with grave
warning.
"We'll get Goldex no matter what, Sondra!" duro sa kanya ni Renante. "I
tried compromising with your father because I love you, but this is the last toll,
Sonny. That man never cared about your father! And now, I won't care about him too
anymore. I detest him since the day he carelessly let you choose that man over me
who had always been there for you!"
Bakit? Bakit sa tatay na naman niya ang bagsak ng mga ito? Dahil ito
ang nag-set-up sa kanila ni Renante ng kasal? Ano ang pinagsasasabi nito tungkol sa
Goldex? How could marrying her affect Maximillian's capacity to keep Goldex?
"Don't do this, Renante," emosyonal na panlalambot ng kanyang mga
katawan na sinalo ni Maximillian. "I don't want to hurt you like this... I-I
don't... I don't understand..."
Titig lang ang binigay nito sa kanya, naglaho ang galit at pagdaramdam
bago ito nagpasyang tumalikod at lisanin ang silid. Napatingin sa kanila ang mga
katulong bago naguguluhang lumabas para ihatid si Renante palabas ng mansyon.
"Sir—" tila kakamustahin sila ni Manong pero ginapos na siya ng mga
bisig ni Maximillian para yakapin ng mahigpit.
"Leave us alone, please," may paghingal na pakiusap nito sa driver kaya
lumabas na ito at sinara ang pinto.
Sondra sunk her face to Maximillian's chest. Paikot-ikot lang ang mga
tanong sa kanyang isip tungkol sa Goldex, tungkol sa mga pinagsasasabi ni
Renante...
She felt Maximillian rub her back.
"Sonny..." he murmured softly.
"I don't understand what he's saying about Goldex," lumuluhang angat
niya ng tingin dito, "I don't—" garalgal niya, "Dad also said something about
Goldex... w-what... w-what's going on, Millian?"
His hands cupped her face, his fingers moved to wipe her tears. Yumuko
ito at makailang ulit nilapat ang mga labi sa kanya para halikan siya. Her lips
only quivered. She could not enjoy his kisses with all these confusions and
emotional weight in her chest.
"You really care about Renante, you started questioning things," he
murmured.
Tumitig siya sa asul nitong mga mata. Nababasa niya ang tila pag-aalala
sa mga ito na nahaluan ng pagkabalisa.
"Hindi mo maaalis siguro sa akin na kahit papaano... maging concerned
sa kanya, 'di ba?"
"You're such a good friend, you draw close those who only come to suck
away your energy and give you nothing good in return," patuloy nito sa pagpunas ng
kanyang mga luha.
"Can't you just explain to me kung ano 'yung issue sa Goldex? Why is
Renante relating that with this situation? Even Dad..."
"This is not the right time to talk about that—"
Nagmamakaawang humawak siya sa mga braso ng asawa. "Pakiusap, Millian.
Tell me."
"Not when you're in this state," buntong-hininga nito. Unti-unting
lumayo sa kanya ang lalaki. "Uunahin natin kung ano ang mas kailangan mo ngayon. At
hindi iyon dagdag alalahanin. What you need more right now is to feel better."
He headed back to the bed. Ito na yata ang mag-eempake sa mga gamit
niya.
"Are you trying to shelter me again?" lingon niya rito.
"If that's what you call it."
"You think I am not that strong to deal with these? Akala ko ba iisa
tayo? Akala ko ba mag-asawa tayo?"
Hinarap na siya nito, madilim na ang anyo. "Are you questioning that
now?"
 "Can't you just answer my question?"
"Masyado kang nagpapa-apekto kasi sa Renante na iyan!" galit na sagot
nito. "Of course, he's here to scramble your mind and guess, what? He succeeded!
Look at you!"
"Scramble my mind? I can think for myself, Millian! He's saying
something about Goldex and Dad also said the same—"
"Obviously, they are accomplices and they came up with a similar plan
to blow your mind!" lahad nito ng mga braso.
"Is that really the case?" duda pa rin niya. "As far as I know, you're
notorious with keeping a lot of things from me— first, your feelings for me, then
about me having a half-sister, ano pa ang mga tinatago mo sa akin, Millian?"
Hinablot siya nito sa mga braso. He drew his face close to hers, a few
inches apart. His eyes deeply scouted for her emotions within her own eyes.
"I am not telling you about our issues with Goldex, it's not your scope
of responsibilities, Sondra."
"You're acting like my father now—"
"There's importance in allocation, Sonny," mahigpit na hablot nitosa
baba niya nung umiwas siya ng tingin. Nagtama na muli ang mga mata nila. "I'll do
my part as your husband, you'll do your part as my wife. This isn't your part. I
got this. You just have to trust me with this."
Hindi niya alam. Hindi niya na talaga alam kung ano ang gagawin. She
wanted to get clear answers about the involvement of Goldex between Maximillian,
her father and Renante. But as usual, Maximillian is putting up his protective
instincts. Ayaw siyang iinvolve ng lalaki sa bagay na tingin nito ay hindi niya
kakayanin o ikapapahamak niya. Typical Maximillian. Pero paano kung ang totoo
nitong intensyon ay pagtakpan iyon dahil tama ang akusasyon ng tatay niya at ni
Renante na ginagamit lang siya nito?
Maximillian using her to keep Goldex?
How?
In what way being married with him would give him the power to keep a
company he already owns? A company he already have power and authority to handle
and manipulate in any way he wants to?
.
.
.
***
.
.
.
THE NEON LIGHTS of the signage of La Grilla glowed as Stacey stepped down from her
car. Ilang beses na niyang pinilit na ma-contact nitong nakaraan si Renante, pero
kung hindi busy ang phone nito ay pinapatay naman ng lalaki ang tawag niya. Ini-
ignora lang din nito ang mga text niya.
Ilang araw na siyang nag-aalala para rito. Kinukwestiyon nito ang
pagiging MIA ni Sondra at nalaman pa nito na nagsinungaling ang babae na may
photoshoot sa New York.
Nilakad niya mula sa parking lot patungo sa club. Stacey clenched her
fists. Nanginginig siya sa pagkainis para sa babaeng iyon. Was she trying to play
around with Renante? Drive him crazier to obsession? Was Sondra making sure that
Renante would stay crazy over her? Ganoon ba ito magmanipula ng mga lalaki kaya
pati si Renante ay naagaw nito sa kanya sa kanila ng pagsisikap niyang mapansin
nito?
What worried her the most was when Renante called her a liar.
Hindi na ba ito naniniwala sa mga sinasabi niya?
Was it because she was getting easier to read now?
Or was it because Sondra implanted something in his mind?
Sondra could do that. Kung hindi kasi nito makuha ang gusto mula sa
kanya, malamang na resbakan siya nito at siguraduhin na hindi rin niya makukuha ang
gusto.
 Nasuklay niya pataas ang bumagsak na bangs ng kanyang pixie cut na
buhok. She was feeling too heartbroken to bother about her look. Yet, she looked
sexy on her tight jeans and red tank top that revealed her cleavage.
Renante was the only man that Stacey ever want. Pero kung ibang babae
ang magpapasaya rito, heto at buong puso siyang magpaparaya.
Masakit pero... hindi niya kayang gumawa ng kahit ano na makakasakit sa
damdamin ni Renante. She was such a fool for forgetting herself and prioritizing
that man's feelings over her own.
Even if he never gave an inkling of care for what she feels.
Umupo siya sa bar counter at um-order ng maiinom. Hindi niya maiwasan
na mapatingin sa bandang dulo niyon kung saan tila nagtatalo ang isang customer at
bartender.
"Sir, hindi po kayo pwedeng magbasag ng baso rito," anito.
"I can't?" Renante growled, his voice a little slurred. "Why can't I? I
can pay for anything I break in this goddamned club!"
Napatayo tuloy siya mula sa kinauupuan. Renante?
The soft yellow lighting from the bar touched his face, blushed in
drunkenness, still charmingly soft yet stained with pain and irritation. Nakailang
gulo marahil ang lalaki sa sarili nitong buhok na natural nitong ginagawa kapag
namomoroblema.
Durog na durog ang puso niya habang tila bumabagal ang oras. Gustong-gusto na
niyang makalapit sa lalaki pero tila ang bagal ng mga hakbang niya. Wala siyang
pakialam sa mga nababangga na nakakasalubong, makalapit lang siya rito.
Nang makalapit ay nauna ang paghawak niya sa braso nito. Lasing na
tinabig siya ng lalaki.
"What?!" galit na harap nito. He threw a steely glare on her.
"Renante," nag-aalala niyang saad. "What happened?"
His gaze fell down on her breasts.

[ 58 ChapterFiftySix ]
-------------------------------

KAKALABAS lang ni Sondra mula sa kusina nang madatnan si Maximillian na nakaupo sa

salas at kausap sa cellphone nito ang sekretarya.
"Yes," naulinigan niyang wika ng lalaki na nakatalikod mula sa kanyang
direksyon.
Wasn't this what she wanted them to end up? To be under one roof and
live simply— she was in her dolphin shorts and pink fitting shirt. Samantala, si
Maximillian naman ay boxer shorts lang ang suot.
Nakabukas sa coffee table sa harapan nito ang laptop.
Sumilip doon ang lalaki na kanina ay nakasandal lang sa pahabang sofa.
"Yes," anito. "I received the email already, kaya lang ngayon ko lang
natingnan dahil kakauwi lang namin. Akala ko kasi wala pa kaya napatawag ako. Make
sure everything is summarized in this file."
Pagkalapit ni Sondra sa likuran nito ay nasilip niya ang pag-open ng
lalaki sa attachment na na-receive.
"I'll study these this weekend," patuloy nito, "and resume office on
Monday."
There was silence. Ini-scroll ng isa nitong kamay ang natanggap na word
file. Sondra squinted her eyes. The curiosity definitely got the cat. It looked
like a report about the recent important transactions in Maximillian's group of
companies. May mga petsa rin doon na hindi niya na nasundan ng pagbasa dahil
mabilis ang pag-scroll ng lalaki. Siguro ini-scan lang iyon nito at mamaya pa iisa-
isahin ng basa.
"Ayokong may makaalam na babalik na ako ng office sa Lunes, Marissa."
Ini-close na nito ang file na binabasa. Kasunod niyon ang pagsara ng browser kaya
tumambad ang desktop na may wallpaper ng logo ng G & C. "Thank you. Good night."
 Sondra crossed her arms and stepped back. Tapos na siyang maghugas ng
pinggan kaya dederetso na siya sa kwarto.
"Sonny," tawag nito na nagpatigil sa kanya sa harapan ng pinto.
Kaswal na nilingon niya ito. "Oh, yes?" she confidently breathed out.
Hindi pa rin sila ganoon ka-okay ni Maximillian. Hangga't hindi nito
sinasabi sa kanya ang isyu tungkol sa Goldex, magtataray-taray siya rito.
"Peeking over my shoulder, huh?" patong nito ng isang braso sa ibabaw
ng sofa.
His fine body wrinkled a bit by the stomach due to getting it squeezed
a bit by his sitting position. But damn, his chest was hard, his fine hair seemed
ticklish, the lines on his stomach argued with the sculpts of his abs...
That hair trail from beneath his belly button discreetly slipping
underneath the garter of his boxer shorts.
She just rolled her eyes.
"I saw your reflection," anito pagkatalikod niya. "Wanna come here and
double check my files now?"
"I'll go to sleep," tungo niya sa kwarto.
"It's rude to talk like that, isn't it, young miss?"
She faced him, raising an eyebrow. "Playing daddy again, huh?"
Matiim itong tumitig sa kanya. "You know that putting on that attitude
will be futile. You won't get what you want with being bratty. Come here."
Their tension was, again, getting thick. So thick it was all over the
air circulating in that room— so hot and heavy.
"As your wife, I demand to know everything, Millian," mataray nilang
balik dito.
"As your man, you should let me handle such matters," he gritted. "And
when I said you're coming to me, you should come. You're making me impatient,
Sondra."
Humakbang na siya palapit dito. "So? Ano ngayon ang gusto mong gawin ko
sa files mo—"
Napasinghap na lang siya nang hilain nito sa bewang pakandong dito.
"Millian—" her breath was sharp and cut off as he groped all over her
body. His hands pressed firmly against her skin, smoothed over her belly moving up
to her breasts, kissing her neck, trailing toward her jaw as his other hand wrapped
around her waist.
Nanlalambot na napahablot siya sa mga balikat nito.
"M-Millian—" tila mapupugto na ang kanyang hininga lalo na nang marahan
itong kumagat sa kanyang pangahan.
His hand slid on her back and slid, following her arched shape. Huminto
iyon sa puwitan niya, mahinang pumalo bago pumisil.
"That's not going to work, I'll still demand you to tell me about
Goldex—" she moaned as he squeezed her ass harder.
Maximillian lowered his lips on the neckline of her shirt. He
aggressively bit and pulled it. As his teeth released the cloth, it slapped back on
her chest.
"Ah," yuko niya, napapatingin sa kanyang damit.
"Braless—" he breathlessly thumbed on her nipple until it embossed
against her shirt, "—I like it." Then Maximillian lowered his head and sucked.
Hindi nito alintana kung may pumapagitan na tela ng shirt sa mga labi nito at sa
kanyang dibdib. He sucked, wetting her shirt, the coolness of his spit reaching her
skin, hardening her nipple some more. His lips caught hold of her nipple and
sucked, hollowing his cheeks.
"Millian!" she blushed, heating up at this man's very touch against her
skin, burning hotter at this man's lips on her breast.
Nag-angat ito ng tingin sa kanya at sinamantala iyon ni Sondra para
ilayo ang sarili sa lalaki.
"I don't get what I want? No one gets what they also want," patungkol
niya sa info na gustong malaman tungkol sa Goldex pagkatayo niya.
"I don't mind. Just to remind you, nakatiis ako ng twelve years,
Sondra." mayabang nitong ngisi, relaxed na sumandal sa sofa at tiningala siya.
Binaba na nito ang mga binti at pabuka ang pagkakaupo. Tila nananadya talaga ito na
baguhin ang isip niya sa pamamagitan ng pang-aakit. He knew he was huge and his
bulge was inviting, and now, Sondra was aware the man would use even such dirty
trick on her to get a hold of her.
"As if you did not touch any other girls before me," mataray niyang
iwan dito.
"I did not!" depensa nito.
Humawak siya sa hamba ng pinto at nilingon ito. "You can't be such an
expert if you didn't."
"Malapit mo na talaga akong sagarin, Sondra," he gritted.
Nginisihan niya ito. "Pikon na naman." Tumalikod na siya at sinarahan
ito ng pinto.
Pagkatapos ay lumuhod na siya sa kama at tinaas ang kanyang shirt. She
felt for her nipple that Maximillian sucked. Oh, she had to admit that it was so
hot. Halos mawala na siya sa katinuan kanina...
Kainis talaga. Bitin tuloy ako ngayon, baba niya ulit sa shirt at
binalot ang sarili ng kumot.
Niyakap niya ang isang unan at tahimik na napatitig sa kawalan.
Nagnakaw siya ng tingin sa saradong pinto.
Ano'ng oras pa niya balak matulog? Pwede naman niya bukas pag-aralan
'yung files, ah?
Inalis niya roon ang tingin.
Maximillian is hard... not just his cock but his conviction. Totoo na
wala akong mapapala kapag nagmatigas ako sa kanya, but I'll still do that. I'll do
that while also working on figuring out kung ano ang meron sa Goldex. He's my
husband now. He should be letting me in with things he does, kahit na sa trabaho pa
niya iyon.
Isn't that what couples do? They also talk about how's their work,
right?
Is he thinking na wala akong maiintindihan por que hindi ako interesado
sa mga business-business?
Hinigpitan niya ang yakap sa unan. Lumapat doon ang kanyang pisngi.
.
.
.
***
.
.
.
KINABUKASAN, kinatok ni Hannah si Memo mula sa silid nito.
"Asawa ko," bulong niya bago bumungisngis. "Memo!" tawag na niya rito
sa wakas. "Nandiyan ka ba sa kwarto?"
Kanina pa kasi siya nag-iikot. Wala ang lalaki sa kusina o sa salas,
kaya naglakas-loob na siyang katukin ito sa kwarto.
Pagkauwi ng lalaki galing sa pagpapa-check-up kahapon, binalita nito na
mas maayos na ang pakiramdam ngunit hindi mabigyan ng fit to work na medical
certificate dahil mataas-taas pa raw ng kaunti ang temperatura nito. Pero balak na
nitong bumalik na rin sa opisina sa Lunes.
Siya naman, kinontact ni Maximillian kagabi. Buti na lang at nasa sari-
sariling kwarto na sila noon ni Memo. Sinabihan siya nito na bukas ay dumaan sa
penthouse para makapag-bonding sila ni Sondra. Nahirapan din siyang makatulog noon
dahil hindi niya alam ang aasahan sa bonding na tinutukoy nito. Hindi kasi maganda
ang naging huling engkwentro nila ng kanyang kapatid.
Gayunpaman, tinutupad na nito ang pangakong tulong sa kanya. Marahil ay
maganda nga na one step at a time muna. Na si Sondra muna ang kilalanin niya bago
si Sam. Maganda nga naman iyon para kung sakaling mahirapan si Sam na tanggapin
siya, baka makatulong si Sondra na baguhin ang isip nito.
Dahil sa magiging bonding nila ni Sondra, at sa pagbabalik ni Memo sa
trabaho, ibig sabihin, madalang na naman silang magkikita nito. O baka hindi na.
Kaya gusto sana ni Hannah na hangga't maari ay maka-bonding ito.
Mamayang hapon pa niya balak pumunta sa penthouse, gusto niya kasing
makausap si Memo na balak na rin niyang umalis na sa condo unit nito. Hindi niya
sasabihin dito siyempre na sa apartment na siya uuwi at hindi sa penthouse kung
saan nito alam na nakatira siya.
"Memo?" katok niya nang wala na namang sumagot.
Kinabahan siya. Sumama na naman ba ang pakiramdam nito? Mas lumala ba?
Binuksan na niya agad ang pinto at napasinghap nang makita na nasa
harapan na rin pala ng pinto ang lalaki. Bubuksan na yata nito ang pinto pero
naunahan lang niya. Bahagya siyang napaatras at doon na tuluyang napako sa kanyang
kinatatayuan.
"M-Memo..." hindi niya malaman ang gagawin dala ng gulat. "Good
morning, Memo."
"Morning," may kung anong lamig sa pagpasada ng mga mata nito sa kanya.
Dumeretso lang ito ng lakad at nanikip ang dibdib niya sa sobrang
pagkakalapit nila. Memo lowered his eyes, intently gazing on her chest them lifting
to meet her wide-eyed gaze. She was breathless at such closeness. He drew his face
lower, closer to hers with intent eyes that seemed to wait for her to do something.
Susulong na ba siya at hahalik sa tila nag-aabang nitong mga labi?
She was about to do it when his hands firmly held her shoulders.
Maingat siya nitong pinatagilid para makadaan ito at malagpasan siya. Napayuko
tuloy siya. Pakiramdam niya ay nagmukha siyang tanga na nakaharang kay Memo na
gusto nang makalabas pala mula sa silid nito.
Nakakahiya!
"You had your breakfast already?" deretso nito sa kusina kaya sumunod
siya.
Kapansin-pansin na gayak na gayak na ito. He wore a white polo shirt
with black stripes and a pair of men's tennis shorts that reached just above his
knees. Naka-rubber shoes din ito.
"H-Hindi pa," aniya. "Yayain sana kita kaya kumat—"
Kumuha ito ng tumbler at ni-refill iyon mula sa water dispenser. "Don't
mind me. I'll eat outside."
Medyo naguluhan siya. "May biglaan ka bang lakad? Hindi mo kasi
nasabi..."
"Should I inform you about that?" tila nang-uuyam na ngisi nito na
parang nakasakit sa kanyang damdamin.
Umiwas ito ng tingin para pihitin ang takip ng tumbler pasara. Mabilis
na lumagpas ito sa kanya dala ang tumbler pabalik sa kwarto nito. Napayuko siya
saglit. Hindi ba sabay naman silang kumain ng almusal nitong nakaraan?
"Memo," sunod niya na naman sa kwarto nito. Huminto lang siya sa bungad
ng pinto, nakatanaw sa lalaki na nag-aayos ng bag nito. Nakapatong sa kama ang
tennis racket nito.
"Yes?" walang lingon nitong saad.
"Mamayang hapon pala aalis ako. Imi-meet ko 'yung... 'yung kapatid ko."
"That's good," zipper na nito sa dadalhing bag.
"Baka rin bukas bumalik na ako sa... sa penthouse," pagdadahilan niya.
"Last day ko na ito sa pakikitira sa iyo."
Sinukbit na nito ang bag at binitbit ang raketa. Memo just kept a
straight face.
"Okay."
Okay?
He seemed concerned with her these past few days...
Bakit parang may kakaiba ngayon sa lalaki?
"Sorry kung... kung nakaabala ako," matatag niyang wika.
"Of course not," hakbang nito patungo sa kanyang direksyon. "Ilang araw
ka pa lang naman dito, 'di ba? I am really glad you did not overstay your welcome
here."
Nakalapit na ito sa kanya at wala sa sarili na napatitig na lang siya
sa mga mata ni Memo.
Bakit nasasaktan ako, Memo... na parang okay lang sa iyo na umalis na
ako?
Kahit sabihin mo pa na ilang araw lang tayo nagsama dito...
Hindi mo ba naramdaman ang naramdaman ko?
"I hope we can bond, no," pagak niyang tawa para palabasin na cheerful
pa rin siya. "Bago man lang ako umalis. Treat kita ng snack mamaya, ha? Pa-thank
you ko."
He just shrugged and walked on.
"Isara mo lang ang pinto," tila habilin na nito habang tinatawid ang
salas patungo sa main door. Lumingon si Memo sa kanya.
"Magte-tennis ka?" pahabol niya. "Kailangan mo pa raw magpahinga ng
kaunti, 'di ba?"
"I'll be there to watch my friends," deretso nito sa pinto. "I don't
mind not playing."
Lumabas na ito at maingat na nag-click pasara ang pinto.
Memo... naguguluhan niyang titig sa pinto.

[ 59 ChapterFiftySeven ]
-------------------------------

PAGBUKAS ni Sondra ng pinto, bumungad sa kanya si Hannah. Hindi nagkakalayo ang

height nilang magkapatid. Partida pa na naka-flat shoes lang si Hannah. Tumabi si
Sondra para patuluyin ang kapatid. Tila nahihiya pa itong tumingin sa kanya,
dumeretso na ito ng pasok.
Pagkasara ng pinto ay umupo na si Hannah sa sofa. Sondra shoved in a
deep breath.
Kanina pa nakaalis si Maximillian. Makikipagkita raw ito sa lawyer nito
kaya naman solo nila ng kanyang kapatid ang penthouse. Namayani ang katahimikan
nang makaupo siya sa sofa katapat ng kinauupuan ni Hannah.
Sondra studied her half-sister's features. She was beautiful like her,
and had a softer feature. Siya kasi may pagka-mataray ang ganda, ang kapatid naman
niya ay tila may pagka-inosente ang mukha. Walang magkakamaling mag-isip na
magkapatid nga sila. Ngunit hindi nila maikakaila na ama nila si Samuel dahil kuha
nila ang pagka-light ng kulay ng mga mata na namana mula rito. Gayundin ang puti ng
kutis.
"Hi," panimula niya.
"Hi," sagot nito, walang bakas ng anumang arte sa boses.
"Thank you for not hesitating to come here," aniya. "I also like to
apologize for the way I acted the last time."
Tumango-tango lang ito at inikot ang mga mata sa paligid. "Si Max
Thunders?"
Hinahanap nito si Maximillian. Ganoon ba ito ka-uneasy sa presensya
niya?
"Nakipagkita siya ngayon sa lawyer niya," sagot ni Sondra. "Don't
worry, I am as nervous as you are."
Ngumuso ito. "Bakit ka naman kakabahan sa akin? Ikaw lang naman sa
ating dalawa 'yung may tendency mangalbo."
She chuckled lowly. Hindi lang niya mapigilan. "You better watch your
mouth. Dad doesn't appreciate being talked back to."
"Aysus," sandal na nito sa kinauupuan. Umiwas ito saglit ng tingin bago
nakipagtitigan sa kanya. "Bakit mo naisipan na makipag-bonding sa akin? At first,
hindi mo ako tanggap, 'di ba?"
"Ayoko maniwala noon," amin niya. "But when Dad confirmed it, I figured
I owe you an apology for doubting you."
Naningkit ang mga mata nito. "Sinabi mo na sa kanya ang tungkol sa
akin?"
"Not exactly. Hindi niya alam na nagkikita na tayo ng personal o na
kilala na kita."
"Pero dahil sa ginawa mo, siyempre, maiisip niya na posibleng nagkita
na tayo kaya mo naisipang banggitin o itanong sa kanya ang tungkol sa akin."
Tama nga si Maximillian sa mga sinabi nito tungkol sa kanyang kapatid.
Matalas ito mag-isip.
"Ano pa ba ang magagawa ko?" buntong-hininga nito. "Malalaman din naman
niya."
"Sana mas makilala pa natin ang isa't isa," pag-iiba ni Sondra sa
topic. "I am hoping that we will get along as sisters, Hannah."
"Bakit?"
"Ha?"
"Bakit biglang gusto mo akong makilala? Pinilit ka ba ni Maximillian?"
"No," naguguluhan niyang iling.
Hannah looked so skeptical. "Weird lang kasi. I am being honest lang...
ate. I am being honest lang. Paanong ang bilis mo akong matanggap? Paanong gusto mo
na agad na magkasundo tayo? Ano ang magiging benefit sa iyo nito?"
Natawa siya. "You're thinking I am only doing this because this will
benefit me in some way?"
"Oo," ekis nito ng mga braso.
Natawa siya lalo. "In what what am I going to benefit?"
"I don't know, kaya nga tinatanong kita."
"Does it always have to be that way? Bawat kilos ba ng tao dapat
ginagawa para sa kapalit na benepisyo?"
"Iyon naman ang patakaran ng mundo, 'di ba?"
Ano'ng klase ng environment ang kinalakihan nito? Bakit ganito ito
magsalita? Bakit pang-dystopian novel kung mag-isip?
"You want to know the truth?" she leaned forward from where she was
seating. She maintained strong eye contact on Hannah. "Because it will be useless
if I deny the truth, if I deny that you're my sister, if I deny that your my
father's child.
Karapatan mo na kilalanin ka ni Dad. Karapatan mo rin na kilalanin
kitang kapatid ko. Iyon ang katotohanan kaya bakit ko ipagkakait iyon sa iyo? It's
not all about whether I will get something out of it or not, it's about doing what
is the right thing to do."
Mataman itong tumitig sa kanya, ngumiti at tumango-tango. Pero hindi
niya mabasa kung sinsero ba ang ngiti nito dahil tulad ng sinabi na sa kanya ni
Maximillian, may kakaiba nga sa mga mata ng kanyang kapatid. Tila may lihim na sa
mga mata lang nito namimintana.
"Huwag kang mag-alala," ngiti nito. "Hindi ko aagawin ang atensyon ni
Sam sa iyo. Ang gusto ko lang, 'yung karapatan ko, 'yung mga dapat mapunta sa akin
ay mapunta sa akin."
Tumango siya. "You deserve that."
Lumapad ang ngiti nito. She looked cute now.
"Eh 'di magkakasundo tayo."
Relief blanketed her, but underneath were little jiggers. Sondra was
hoping that everything will work out... that everything would be fine... just fine
between her and Hannah.
.
.
.
***
.
.
.
"I'M GLAD YOU'RE BACK," adjust ni Atty. Leonard Tierra sa suot nitong eyeglasses.
"There's a stated deadline for an action demanded from that complaint."
Nakipag-meet si Maximillian sa opisina mismo ng abogado sa law firm na
pagma-may-ari din nito. Nakaupo lang siya sa visitor's chair sa tapat ng desk nito,
may hawak na mga papel kung saan naka-state ang complaint para sa kanya mula sa mga
Romualdez.
Hindi na niya sinabi pa kay Sondra na iyon ang dahilan kaya nakipagkita
agad siya sa abogado. Ayaw niyang masyado pa itong mag-alala. Maximillian would
always make it a point that Sondra would be worry-free. Hangga't kaya niyang siya
na mismo ang umayos ng gusot, siya mismo ang magta-trabaho niyon.
"Can you fill me in what happened to the wedding I missed?" angat niya
ng tingin sa abogado na nasa fifties na nito.
"It was heavily publicized," seryoso nitong sagot. "I have to frankly
say that the Romualdez family really faced quite a predicament when you did not
show up on your wedding with Yrina. Even on TV, there were five minute exposure
about it."
"Oooh," nasundan iyon ng pag-tsk-tsk niya. He didn't have a clue that
Yrina worked that hard to bother publicizing the wedding. Wala siyang kaalam-alam
na pati mismong kasal nila ay bibigyan nito ng ganoong klase ng exposure. Akala
niya tahimik, low-key at simple lang na idadaos iyon. No wonder they filed a case
for breach of promise to marry and demanded payment for the inconvenience it
caused.
"That's why I think the complaint is reasonable," patuloy nito. "Or do
you want me to do a little fixing with this case?"
Kapag ganoon na ang tanong ng abogado, gets na ni Maximillian ang nais
nitong ipahiwatig. He lifted a hand in a stopping sign.
"I'll pay."
"But that's almost three million in total," malumanay na pagtutol ng
abogado.
"Yes, I can read. Thank you," ngisi niya at binalik na sa desk nito ang
mga papel. Walang anu-anong nilabas niya ang booklet ng tseke mula sa file bag na
dala niya. He wrote on the check and signed it.
Pagkapunit niyon, gumawa ulit siya ng tseke para sa abogado at binigay
din iyon.
"Ikaw na ang bahala," tayo niya at nakipagkamay dito. "I'm going."
Nahuli niya ang paglukot ng mukha nito. Gusto man niyang matawa ay
hindi na ginawa pa ni Maximillian. Kung sanay si Attorney Tierra na challenging ang
hinahawakang kaso kung saan kailangan nitong laging ipanalo ang mga kliyente nito,
well, today won't be the day for that.
.
.
.
***
.
.
.
"MAGPAPA-PARTY ba tayo?" tanong ni Hannah.
Natatawang nilapag ni Sondra sa kakapalaman lang na tinapay sa pinggan.
Nasa dining table na sila ni Hannah kung saan nagpatuloy ang kwentuhan nila. At mas
gumaan na rin ang atmosphere sa pagitan nila. May mga cupcakes din doon na hindi na
nila nagalaw ni Maximillian kasi nabusog sila noon sa pizza at burger.
"Bakit may party?" tanong niya rito.
Abala naman si Hannah sa pagkain ng sandwich na mayonnaise ang palaman.
Mukhang hindi ito mahilig sa matatamis kaya dedma ang inabot ng cupcake na nilabas
niya mula sa ref.
"Hindi ba, gan'un 'yung ginagawa ng mga mayaman?" ngumunguya nitong
sagot. "Kapag bumalik na 'yung anak nila, may party tapos ang daming special guest
'tsaka may mga paparazzi, tapos ipapakilala sa mga tao na Ito ang nawawala kong
anak."
Lalo siyang napapalatak ng tawa.
"Baliw, that's not how it works," pigil niya na sa sarili ngunit
natatawa pa rin siya habang tinatakipan ang lalagyan ng mayonnaise. Kakain na kasi
siya ng cupcake.
"Paanong hindi ganoon?"
 "We need to keep a lower profile," upo niya sa tabi nito. "Kung
ipapangalandakan namin na Hawthorne ka, baka bukas ma-kidnap for ransom ka na."
Nanlaki ang mga mata ni Hannah. "Hindi nga? Na-kidnap ka na ba dati?"
"Of course not," dampot niya ng strawberry cupcake. "I was heavily
secured when I was a kid. When I was eighteen, doon na ako hindi nagpapa-security.
And it wasn't so bad because no one really recognized me that much that time. When
they see me, they don't really think na anak ako ni Mom or ni Dad. I am just..."
she shrugged, "...Sondra."
Tumango-tango ito.
"Pero nung nakilala na ako sa modeling industry," patuloy niya, "that's
when I limited myself with going out a lot. Kaya most of the time nasa bahay lang
ako or out of the country."
"Wow, out of the country. Saan-saan ka nagpupunta?"
"Oh, most of the time, New York," buntong-hininga niya saglit habang
nagbabalik-tanaw sa hitsura ng siyudad. "Doon kasi ako nilibot noon ni Millian."
"Diyos ko! Lovelife na naman ang magiging topic!" tila cringe nito.
"Bakit? You're eighteen na, right? Wala ka bang crush? Crush ko kaya si
Millian since I was... nine." Sinadya niyang bitinin pa talaga ang pagkakabanggit
ng nine para may dramatic effect.
"Ano ba 'yan, ang bata-bata mo pa n'un," nguso nito. "Nung nine ako,
laro-laro lang sa kanal ang pinaggagagawa ko."
Hannah's cheeks puffed as she chewed in more food.
"So wala ka pa ring crush? Hanggang ngayon?"
Sasagot sana ito pero pinangunahan na ni Sondra.
"Maniwala?"
"Naku, kaya pala nananakit ulo ni Max Thunders sa iyo, kahit ako
nananakit mga brain cells ko," palatak nito. "Siyempre meron!"
"Sino?" nanunukso niyang tulak sa katabi gamit ang balikat.
"Huwag na natin isipin iyon," biglang pagtamlay nito. "Ayaw naman niya
sa akin, eh."
"Magpa-cute ka rin kasi kahit minsan, try mo."
"Hindi ko priority iyon ngayon," buntong-hininga nito.
Napatitig si Sondra rito. Mukhang ganoon nga yata talaga kapag puro
hirap ang dinanas, iba ang pananaw kung ikukumpara sa kanya. May mas mahalagang
pina-priority kaysa sa sariling kaligayahan.
"Well," pinasigla niya ang tinig, "why don't you stay here for the
night?"
"Asus! Ayoko makaabala sa inyo! One time natiyempuhan ko na—" pinigilan
nito ang sarili.
"Natiyempuhan na ako?" kunot-noo niya.
"Wala! Wala!" nanlalaki ang mga mata na iwas nito ng tingin.
"Meron!" No one was entitled to make her curious! No one! "Ano iyon?"
hila niya sa kapatid para harapin siya nito.
"Alam mo na iyon, 'yung mga ginagawa ng mag-syota sa kama!" tila
naaalibadbaran na tanggal nito sa mga kamay niya.
"My goodness!" panlalaki niya ng mga mata rito.
"Ano? Hindi naman ako kahapon pinanganak, siyempre may idea na ako sa
mga ganyan. Pero huwag mapang-akusa ang tingin mo sa akin," depensa na nito, "hindi
ko pa ginagawa iyan. Wala nga akong syota paano ko gagawin iyan?"
"Walang mangyayari kasi matutulog ka rito, okay?" she smiled
schemingly, patting Hannah's shoulder.
"Bakit feeling ko may LQ kayo?"
Hindi ito nagkakamali, medyo may ganoon sila ni Maximillian. Pero
siyempre, sa pagitan na lang nilang mag-asawa iyon.
"Tapos magsha-shopping tayo bukas," balewala niya sa assumptions ni
Hannah.
"Ang bilis naman ng progress nitong pagiging close natin," cute na
nguso nito.
Tumawa lang siya. Siguro nasabik siya sa ideya na may kapatid siya, may
makakadaldalan hindi tulad noon na kapag nasa Hawthorne mansion ay limitado lang
ang nakakausap dahil abala ang mga katuong sa trabaho. At dahil may kanya-kanyang
career na ang mga kaibigan niya, hindi na rin niya nakaka-bonding ang mga ito.
It just felt good to have a friend material in Hannah right when she
needed it the most.
.
.
.
***
.
.
.
STACEY stirred from that bed and felt her pounding head. Sinundan na iyon ng
pananakit ng kanyang katawan. Nakailang kurap siya bago naging malinaw ang hitsura
ng silid.
Hindi siya pamilyar sa tumambad na TV set. Dahan-dahang inangat niya
ang katawan.
Napangiwi siya.
Baligtad pala ang kanyang pagkakahiga. Kanina ay nakalaylay ang isa
niyang kamay sa paanan ng tinulugang kama. Pagkatukod ng nanghihinang mga braso ay
lumingon siya sa likuran. Headboard lang ng kama ang bumungad sa kanya at nagkalat
na mga unan.
Inalala niya ang mga nangyari kagabi ngunit tunong na lang ang nanuot
sa kanyang isip.
Tunog ng mga naghahabol ng hininga. Pagkawala ng ilang impit na
sigaw... Mga ungol...
Naguguluhang bumangon siya at binalot ang sarili ng kumot na lumaylay
na rin sa sahig. Napalunok siya nang makumpirma mula sa ilang mga picture frames sa
ibabaw ng isang drawer doon na kay Renante nga ang silid.
Nagwawala ngayon ang kanyang puso. Takot ang lumukob sa kanya.
Mag-isa na siya ngayon sa silid kaya panigurado na naunang nagising si
Renante.
Natatakot siya na baka inisip nito na pinagsamantalahan niya ang
pagiging lasing nito kagabi. They were both irrational and out of control last
night. Madali siyang nadala sa mga salita ni Renante... o sa ilusyon na namuo sa
kanyang isip.
Hindi niya alam...
Hindi niya alam...
Nasaan ang mga damit ko? kabadong ikot ni Stacey sa silid, hirap na
ibalanse ang sarili sa paglakad ng maayos.
Nanghihinang napaupo siya sa gilid ng kama.
The door opened. Nasaktuhan ng mga mata niya ang malamig na titig ni
Renante. Humakbang ito at initsa sa tabi niya sa gilid ng kama ang mga damit na
tila nakolekta nito mula sa salas.
Nakasuot na ito ng pajamas at katerno niyong shirt na hindi na nito
nakuha pang mabutones ng maayos.
"Get dressed and get the fuck out," iyon lang at tinalikuran na siya ng
lalaki.
Muling lumapat ang pinto ng silid na iyon pasara. Stacey felt
everything spinning around her, as well as her heart pained by how coldly he stared
down at her earlier.
His eyes had cold contempt in them, lost of any compassion... they were
dark and troubled. And masking those with his relaxed feature was an intimidating
sight.
Nasaan na ang tapang niya? Nasaan na?
She could just attack Renante and demand him to never, ever give him
that kind of look from his eyes.
Yet all she could do was sob.
Iyon ang dahilan kaya matapos ang ilang oras na pagkukulong sa sariling
kwarto ng makauwi na siya at pag-iyak ay bumangon si Stacey. She recollected
herself and made sure the make-up would conceal the swelling of her eyes.
Hindi na siya masyadong nag-abala pa sa kung ano ang susuotin.
Pagkasuot ng jeans at fitting shirt ay sumakay na siya sa Corvette patungo sa
Hawthorne mansion. Nang malaman na wala roon si Sondra at kasama na raw nito sa
iisang bahay si Maximillian, doon nagbalik sa kanya ang ilan sa mga nangyari
kagabi.
"Just shut up."
He was still being hard that time. Disconnected from everyone in that
club. Dinala na niya ito sa tagong bahagi niyon para ilayo sa mapanuring mata ng
ilan sa mga staff doon na naalerto sa kilos ni Renante dahil nagbasag ito kanina sa
bar ng baso.
"Renante, bottling up your feelings won't help," she sternly said.
Nakakailang bote na sila pero puro inom lang ang ginagawa nito. Tapos
tatapunan pa siya ng matalim na tingin. As if that would do anything to ward her
off of him. Nothing could ever do that.
Of course, except Sondra.
Only Sondra could take Renante away from her, or pull her away from
Renante...
"Why the fuck you care?" he blurted followed by his head hunging down.
Sumakal ang kamay nito sa bote ng alak. Ilang saglit pa ay narinig na niya ang tila
paghikbi nito.
"Renante," naluluha niyang hagod sa likuran nito.
"That animal, Maximillian," he hissed through his teeth as tears
streamed down his eyes. "My Sonny..."
"Ano na naman ang ginawa sa iyo ng babaeng iyon?"
The tires screeched as she abruptly stomped on the break.
"Hayop ka talaga, Sondra," hampas niya sa manibela habang nilalabanan
ang sarili na mapaiyak. "Hayop ka..." galit na dausdos ng mga luha sa kanyang
pisngi. "How could you do this to him... to Renante... to Renante?" hilamos niya ng
mga kamay sa sariling mukha.
She took some time to get back to her sense, wipe her tears then
started the car again.
Sondra would definitely have a surprise visit today from an old friend.
From her.
.
.
***
AN
Hay nako in the last part of this chapter -_-
But anyways, I am happy too because naka-1M reads na ang #HotTease! 8th book siya
ng AOE Series na matatagpuan sa mga stories ko sa profile ko rito sa Wattpad. Para
sa mga hindi pa nakakabasa sa story ni Alexan at Kendra at naghahanap ng complete
stories sa Watty, give that one a try. You will enjoy the romantic comedy and the
twists. ;) HAHAHA <3 <3 <3
and thank God, may new chapters na ulit for this story! <3 <3 I am glad to know in
the comments how much you love this story. Salamat sa laging pagsuporta sa bawat
bagong story na sinusulat ko. ;) Enjoy reading them always. :* Have a happy
weekend!
Love,
ANAxoxo

[ 60 ChapterFiftyEight ]
-------------------------------

NASORPRESA ang mga kaibigan ni Memo nang sumulpot siya sa tennis court na exclusive
para sa mga residents ng condominium building na kanyang tinitiahan. Mas mabuti na
ang kanyang pakiramdam, medyo mainit pa nga lang ang kanyang balat habang sa loob-
loob ay tila giniginaw pa rin siya. He managed a smile as he approached the three
of them sitting by the courtside. Ang dalawa naman sa mga kabarkada niya ay
nakikipag-doubles game sa dalawang player na mag-asawa na halatang mas matanda sa
kanila. Kahit mas matanda, may liksi pa rin sa kilos ng dalawa at fit pa rin ang
katawan ng mga ito.
"Memo!" bati sa kanya ni Henry na may kasamang low-five.
Dinaanan niya ang dalawa pa na si Jonas at Troy bago umipo sa tabi ng
nasa dulo na si Troy mismo.
"Akala ko hindi ka makakapaglaro ngayon?" usisa sa kanya ni Troy.
"Manonood lang ako," matamlay niyang ngisi.
"Manonood pero gayak na gayak ka at may dalang raketa?" tawa ni Henry.
He just shrugged.
"Halimaw talaga si Tony," puna naman ni Jonas sa isa sa mga kaibigan
nila na kasalukuyang naglalaro.
Among their group, Tony was the oldest and most athletic. Kuya ito ni
Troy na habulin ng mga babae. Ang ka-team nito sa laro na si Dennis ay ka-edaran
lang nila at tulad ni Tony, Netflix and chill lang ang drama nito sa buhay.
Palibhasa, mga rich kids. Si Henry naman ay kasalukuyang nagte-take ng chemical
engineering— ang ikatlo nitong college course dahil pabago-bago ito ng isip kaya
walang natatapos na kurso. Si Troy naman ay tulad lang din ng kuya nito na madalas
relaxed ang disposisyon sa buhay. Pero minsan ay sumasama sa ama nito tuwing
makikipagkita sa mga kliyente. Mukhang sumuko na yata it okay Tony kaya si Troy ang
tine-training at minumulat sa construction firm business ng kanilang pamilya. At si
Jonas ang pinakabata. Nasabit lang ito sa tropa nila dahil madalas din ito sa
tennis court. Kasalukuyang nasa first year pa lang ito ng college.
"Yeah, he is," tango na lang ni Memo.
"Sayang wala ka kagabi," kwento na ni Jonas sa kanya. "Pare, hinahanap
ka ni Gwen."
Gwen was just one of those type of girls who was always game. She
always showed hints but he was not willing to oblige. Siguro ay may pagkamarumi ang
isip niya dahil sa impluwensya na rin ng mga kaibigan, pero hindi siya 'yung tipo
na pumapatol sa tukso. He stifled a laugh and shrugged his shoulders.
"Seryoso!" abot sa kanya ni Jonas para mapunta rito ang kanyang mga
mata. "Ang hot, pare, akala yata pupunta ka sa party kagabi, kaya 'yung suot, naku,
pare, makatindig ano—" naputol iyon ng pilyong tawanan ng mga kaibigan niya.
"Pasalamat na lang siya at masama ang pakiramdam ko," ngisi ni Memo.
"Kung hindi, uuwi siyang walang suot kinabukasan."
Halakhakan.
"Loko ka talaga, Memo," tawa pa ni Troy.
"Memo!" lapit sa kanila ni Tony.
Mukhang nag-break lang ang dalawang team sa paglalaro. Kumaway lang si
Dennis habang papalapit sa bag nito. Kumuha ito ng maiinom. Si Tony naman ay
awtomatikong inabutan ni Troy ng bote ng mineral water.
"Ayos ka na ba? Sali ka sa game?" bukas ni Tony sa bote ng mineral
water.
"Hindi," sagot niya habang umiinom na ito. "Manonood lang ako. Medyo
mahina pa ako, pare."
"Bumisita pala ako kanina sa unit ni Cheska," banggit ni Tony sa
current girlfriend nito. "Ka-floor mo lang siya 'di ba?"
"Oh, tapos?"
"Kaya naisipan ko nang daanan ka, pero bakit tsiks ang lumabas galing
sa condo mo?"
Nagsimula na ang nanunuksong tudyo sa kanya ng mga kaibigan.
Marahil ay nagkasalisihan sila ng daan ni Tony. Pagkaalis kasi ni Memo
kanina sa condo unit niya ay dumaan pa siya sa isang fast food chain para doon mag-
almusal. Naupo pa siya roon saglit bago sa wakas ay ginanahang maglakad pabalik sa
condominium building at tunguhin ang tennis court.
"Wow, Memo, what is the meaning of this?" panunukso ni Jonas.
Wala siya sa kondisyon magpaka-energetic kaya matamlay lang ang labas
ng kanyang mga salita.
"Ikaw ha, hinuhuli mo ako sa mga ito," patungkol niya sa mga kasamahan.
"Seryoso."
"Wala akong tsiks, okay?" iling niya.
"Kung wala, eh 'di chill tayo d'un after nitong game namin, ano?" tila
hamon ni Tony.
Kampanteng tiningala lang ito ni Memo. Base sa mga sinabi sa kanya ni
Hannah ay gabi na ang balik nito, kaya walang anu-anong pumayag siya.
"Sige. After your game, tambay tayo sa unit ko."
Ngumisi lang si Tony ng alanganin, tila nase-sense na nito na walang
mapapala sa paghahamon sa kanya.
.
.
.
***
.
.
.
TINUTULUNGAN ni Hannah si Sondra sa pagliligpit sa mesa nang makarinig ng pag-
doorbell. Napatingin tuloy siya sa kanyang ate.
"Ako na," presenta nito kaya siya na ang nag-abala na tapusin ang
paglagay ng mga pinggan sa lababo at pag-ayos ng sara ng box ng cupcakes bago iyon
ibalik sa ref.
SONDRA came to the door, expecting that it would be Maximillian. Pero napasinghap
na lang siya nang mabungaran si Stacey. Dahil sa kanilang naging huling engkwentro,
hindi niya malaman kung paano magre-react o kung ano ang sasabihin. Should she
smile? Stacey was staring daggers at her so how could she manage to do that?
"Stacey."
Iyon na lamang ang namutawi sa kanyang mga labi.
"I want to talk to you," matapang nitong sagot.
Nakakalungkot isipin na hindi ganitong klase ng tingin ang binibigay
noon sa kanya ng kaibigan. Before, there was something deep and serious that played
with the emotions in Stacey's eyes. Nasasalamin niya rito ang pagiging isang ate sa
kanya. Pero ngayon ay parang lagi itong nagbabanta kaya hindi siya mapakali sa
tuwing nararamdaman ang presensya nito.
Sana ay makikipag-ayos na ito sa kanya kaya gusto siyang kausapin.
"Tuloy ko," laki niya sa pagkakabukas ng pinto.
Maingat na humakbang ito papasok, nakasunod ang tingin sa kanya kahit
na nalagpasana na nito. Sondra closed the door. Siya namang sulpot ni Hannah sa
dining room at natanaw sila. Tinapunan ito ng tingin ni Stacey bago iyon bumalik sa
kanya.
"Pwede ba na tayong dalawa lang?"
Lumapit sa kanila si Hannah.
"Babalik na lang ako mamayang gabi sa sleep over natin," magalang
nitong ngiti. "Kung kailangan niyong mag-usap na kayo lang... okay lang sa akin."
Napatitig saglit si Sondra sa kapatid. Kita niya sa mga mata ni Hannah
na binibigyan siya nito ng option na kung gusto niya na huwag itong umalis ay hindi
ito aalis. Pero nang ibalik ni Sondra ang paningin kay Stacey, napagtanto niya na
mas makabubuti kung masosolo nila ang isa't isa.
"Sige, Hannah. Umalis ka muna," malumanay niyang ngiti rito.
Tila may pag-aalinlangan si Hannah pero nirespeto na lang nito ang
kanyang desisyon. Katahimikan ang lumukob sa kanila nang tuluyang makaalis na si
Hannah.
"Upo ka," anyaya niya kay Stacey.
Inokupa nila ang magkabilang dulo ng pahabang sofa at hinarap ang isa't
isa.
"You know what?" marahas nitong paghinga bago tila hirap na hirap ang
kalooban na nasabunutan saglit ang sariling buhok. "I don't know." Nag-angat na
ulit ito ng tingin sa kanya. "I don't know what's with you." She leaned toward her
direction. "How could you do this to Renante?"
Kontrolado ang kilos nito. Tantya ni Sondra ay makailang ulit din na
nagpakawala ng sama ng loob si Stacey bago siya nito hinarap kaya ngayon ay
nakakapagtimpi.
"What have I done to him, Stacey?"
"Pinaasa mo siya. You agreed to this arranged marriage, don't you?
Tapos bigla kang mawawala at malalaman na lang namin na kasal na kayo ni
Maximillian?"
She felt a lump in her throat. Mahirap lunukin ang isipin na parang sa
kanya pa ngayon ang bagsak ng sisi dahil mas pinili niya ang sariling kaligayahan.
"Shouldn't you be happy?" her voice scratched her throat, trying to
control her tears. "Shouldn't you be happy that Renante is free? That you have more
chances to make him love you, Stacey?"
"He loves you, Sonny, how many times do I have to let that get through
your thick skull?" namamasa na ang mga mata ng kaibigan. "Why can't you just make
Renante happy? He just loved you, didn't he? Why can't you just give him what will
make him happy?"
"I don't understand why you're doing this, Stacey!" pag-iinit ng sulok
ng kanyang mga mata. "Have you given up on him already? Have you!?"
"I love him, and I'll always will. But I am not going to force that
love upon him, Sondra," naluluhang iling nito. "Ngayon na iniwan mo na naman si
Renante, sinasaktan mo na rin ako, Sondra dahil aasa na naman ako para sa wala."
"Paano'ng para sa wala? You haven't even told him yet how you felt for
him! Wala kang ginawa para mahalin ka niya sa paraan na gusto mong matanggap mula
sa kanya! So, tell me, how is Renante supposed to love you?"
Stacey clenched her fists. "I tried in numerous ways, Sondra... I
tried..." teas rolled down her cheeks. "God knows I tried. Nilapit ko ang sarili ko
sa iyo para mapalapit kay Renante. I tried being like you. That didn't work, I
tried to sabotage you before his eyes. I went along with you rebelling schemes and
fuck it, lalo ka lang minahal ni Renante! Lalo lang siyang naging maalaga sa iyo!
Lalo ka nilang binantayan at lalo siyang nag-care sa iyo." She pointed to her own
chest. "I almost turned the world upside down, mag-iba lang ang pagtingin niya sa
iyo, pero hindi—" iling nito. "Hindi ko nabago iyon!"
Napayuko na lang siya, tulad ng kaibigan, nanulas na ang mga luha sa
kanyang pisngi.
"Right now," she gritted, breathing harshly, "I really want to slap you
face, Sonda Hawthorne. I really want to bring back all the hurt you caused Renante.
I really want to give you a taste of how much I hurt right now because Renante lost
his heart the day you did this to him."
Nag-angat siya ng tingin. Nanatiling nakayuko pa rin si Stacey,
lumuluha.
"H-He is... he is worse now... he is worse..." iyak nito.
Walang anu-anong lumapit siya para yakapin ito, para pagaanin ang
pakiramdam nito pero marahas siyang tinulak ni Stacey. Galit na tumili at
pinaghahahampas siya ng kamay nito na lumatay sa kanyang mga braso.
"Stacey!" awat niya pero pagsalag na lang ang nagawa ni Sondra.
"Walanghiya ka! Hayop ka! Hindi niya ako ta-tratuhing hayop kung hindi
dahil sa iyo!"
Tumayo na ito, lumabas ng silid at tuluyan siyang iniwanan.
STACEY immediately stepped inside the elevator. Nanginginig pa rin ang katawan niya
habang nanghihinang napapasandal na lamang doon. She found herself holding on a
railing to maintain her balance. Nilapat niya ang palad sa sariling mukha at nadama
na basa iyon ng kanyang mga luha.
Nanghihinang napaupo siya sa gilid ng kama.
The door opened. Nasaktuhan ng mga mata niya ang malamig na titig ni
Renante. Humakbang ito at initsa sa tabi niya sa gilid ng kama ang mga damit na
tila nakolekta nito mula sa salas.
Nakasuot na ito ng pajamas at katerno niyong shirt na hindi na nito
nakuha pang mabutones ng maayos.
 "Get dressed and get the fuck out," iyon lang at tinalikuran na siya ng
lalaki.
Muling lumapat ang pinto ng silid na iyon pasara. Stacey felt
everything spinning around her, as well as her heart pained by how coldly he stared
down at her earlier.
His eyes had cold contempt in them, lost of any compassion... they were
dark and troubled. And masking those with his relaxed feature was an intimidating
sight...
Her lips parted at the memory of that. Nagpakawala siya ng hikbi na
kanina pa niya sinisikil at kinukulong sa sariling dibdib.
"Renante..." sunod niya noon sa lalaki sa kusina nang makapagbihis na
ito. "About last night..."
"You got laid, in case you want to act like you don't know what went
on," walang emosyon nitong saad habang abala pa rin ito sa pagtitimpla ng sariling
kape.
Napayuko na lamang siya, ngunit tutok pa rin ang mga mata sa lalaki na
tila matigas na ang loob dahil sa dinaramdam nito.
"It was good," patuloy nito. "You're such a bitch in bed, Stacey, on
harlot levels."
"I don't want that."
"Why?" nang-uuyam nitong lingon sa kanya. "I thought you're always
game? Don't be a coy, Stace. I know what you've been trying to do ever since. You
want me, right? You itch for me? You got me now. Treat me like a meat. That's what
you and I will be to each other— meats."
If Renante was declaring that he was already surrendering himself to
him, Stacey was not happy. She was not happy at all... because he only laid out his
body for her, but not her heart.
"What's wrong?" hablot nito sa kanya. "Nasaan na ang tapang mo?"
Walang paalam na tinulak siya nito sa dining table kaya halos
mapasubasob siya. He turned her to face him, brooding and looming over her. He
pulled out his length and pulled her head by the hair to draw her face close to it.
Dahil sa pagkakahila nito sa kanya, napaluhod na lang siya sa haapan ng lalaki.
"Eat it," he roughly demanded.
"Renante!" iling niya matapos ang marahas na pagpupumilit nito.
"Bitawan mo... ako!" iling niya pa kahit na masakit na ang pagkakasabunot nito sa
kanya.
Nagpumiglas siya at lumipad na lang ang kamay niya sa pisngi nito. She
weakly fell on a seat that almost stumbled.
"Can't handle me now?" pagak nitong tawa habang inaayos ang sarili.
Napayakap na lang si Stacey sa backrest ng upuan na iyon bago nilingon
si Renante.
"That's not you. This is not you, Renante..." pigil niya ang mapaiyak.
"Who are you to say who I am and who I should be?" he hissed.
Hindi na tinuloy-tuloy pa ni Stacey ang pagbabalik-tanaw. Nang bumukas na ang mga
pinto ng elevator ay nagmamadali siyang lumabas para hanapin ang sasakyan sa
basement parking.    
.
.
AN
Tadaaaa! Dahil panalo si Catriona Gray, abot hanggang dito ang celebration hahaha
<3 To celebrate, I decided to write two chapters for everybody.
Enjoy sa pagbasa! ;) <3
Love,
ANAxoxo

[ 61 ChapterFiftyNine ]
-------------------------------
MEMO went back to the kitchen. Kasama niya roon si Dennis para mag-refill ng pitsel
ng iced tea. Habang nagtitimpla siya, si Dennis naman ay sinipat ang kanyang ref.
"Pare, wala ka na bang iba pang drinks dito?" tanong nito habang
patuloy pa rin sa paghahanap.
"Akala ko ba iced tea?" sulyap niya saglit dito. "Ito na nga, 'di ba,
nagtitimpla na ako."
"Parang gusto ko ng Gatorade."
"Bakit hindi ka pa kasi bumili kanina nung dumaan tayo sa convenience
store," bulong na lang ni Memo. Minsan talaga may pagka-indecisive itong si Dennis.
Nahawa na yata kay Henry.
"Whoa, whoa, whoa!" rinig nila na nagmula kay Tony kaya napatingin sila
sa direksyon kung saan nanggaling ang ingay bago sila nagpalitan ni Dennis ng
tingin.
"Ano na namang meron 'dun?" kunot ng noo ni Dennis.
"Baka kung anu-ano na naman pinapanood nila sa TV," walang buhay niyang
sagot. "Doon ka na nga kung hindi mo ako tutulungan dito."
"Ikaw naman," mahina nitong tawa at tumabi na sa kanya. "Ako na lang
taga-bitbit niyang pitsel, Master Memo. Baka mabinat ka pa eh."
"Gago," tanggal niya sa pang-stir mula sa pitsel at tumabi na para
ipakuha kay Dennis ang pitsel bago sila bumalik sa salas.
Buti na lang talaga at kay Dennis niya pinabitbit ang pitsel. Baka
naibagsak pa niya iyon nang madatnan sila Tony sa salas kasama si Hannah.
Hannah looked confused. Nanatili itong nakatayo sa salas at iniisa-isa
ng tingin ang mga kaibigan niya. His friends seemed to sprawl almost everywhere in
that room. Naka-hubad baro si Tony dahil pawisan na raw ang t-shirt na gamit nito.
Nakasampay ngayon ang hinubad nito sa balikat. Nakabaluktot ng pagkaka-slouch si
Jonas at nakasandal sa paanan ng sofa na kinauupuan ni Tony at Henry. Si Henry ay
halos okupado na ang sofa. Nakahiga roon ang lalaki at nakataas lang ang mga binti
dahil nakaupo na sa dulo niyon si Tony na pabukaka pa kung makaupo.
Nasa solohang sofa naman si Troy, nakahiga rin na nakalaylay sa arm
rest ang mga binti.
Napunta na sa kanila ni Dennis ang mga mata ni Hannah.
Sumipol si Dennis. "Kaninong girlfriend ito?" at nilapag na nito ang
pitsel sa mesa.
"Nobody's," buntong-hininga na lang niya bago binigyan ng nagtatanong
na tingin si Hannah.
"Ano kasi—" simula nito sa pagpapaliwanag na tila na-gets agad ang ibig
niyang sabihin. "Aayusin ko na ang mga gamit ko at..." halata na nako-conscious ito
sa presensya nila Tony, "at mamayang gabi lilipat na ako... sa penthouse."
"Sa penthouse? So you live here?" tanong ni Tony. "With Master Memo?"
Napa-eye roll na lang siya. He never did that gesture in his life but
found himself doing so because his friends began making that noise to tease him.
"Oo," sagot nito.
Napa-internal face palm na lang siya. Can't this girl just lie?
"See?" mayabang na kibit-balikat ni Tony. "Tama ako."
Low five ang natanggap ng loko mula sa mga katabi nitong si Henry at
Jonas.
"Hindi ko siya tsiks, pare," paglilinaw niya.
"Pero tsiks siya," tawa ni Tony. "At tama ako na nandito siya sa unit
mo."
Namewang na si Hannah. "Excuse me, nandito ako."
"Hi, Hannah," tila pagpapalit-anyo ni Tony. "Hindi ka pala tsiks ni
Memo, pwede ba kita maging tsiks?"
"Gago talaga itong si Tony," bulong na lang ni Memo at gigil na
sumiksik kay Troy.
"Humanap ka ng pwesto mo, oy," reklamo nito.
"Bahay ko 'to, 'di ba?" panlalaki niya ng mga mata sa kaibigan kaya
mula sa pagkakahiga ay umayos na lang ito ng upo. Memo turned his eyes to Hannah.
"Ikaw, ayusin mo na ang mga gamit mo kung aayusin mo. Huwag mong pansinin iyang mga
'yan."
Tumango ito at nakuha pang kumaway kay Tony. Nakuha pa talaga nitong
kumaway kay Tony! Pilyo ang ngisi ng lalaki na kumaway na lang din kay Hannah at
sinundan ito ng tingin habang papasok ang dalaga sa kwarto nito.
"Hehehe—" nakakaloko ang tawa ni Tony nang makaalis na ang babae, "sino
'yun, Memo, ha? Sino?"
"Master Memo, pwede ka ba maging sensei?" pang-aalaska pa ni Jonas.
"Sipain kita diyan," maangas na comeback niya rito. "Walang nangyari sa
amin."
"May sinabi ba kami?" nakakalokong sagot ni Dennis.
"Eh alam ko ang takbo ng utak ninyo, eh!" patibay niya sa assumption sa
mga kaibigan.
.
.
.
***
.
.
.
WALA namang masyadong ie-empake si Hannah kaya nanatili siyang bored sa silid na
iyon. Ayaw niyang lumabas dahil nahihiya siya sa mga kaibigan ni Memo na nasa
salas. Dapat pala ay namasyal-masyal na lang muna siya. Inasahan siguro nito na
gagabihin siya ng balik kaya nagyaya ng mga kaibigan.
Nakakahiya tuloy, yakap ni Hannah ng mga binti sa unan habang abala sa
paglalaro ng games sa cellphone niya. Hindi naman niya kasi alam ang wi-fi password
sa unit ni Memo at nahihiya rin siyang maki-connect. Sobra-sobra na iyon kasi
pinatira siya ng lalaki kaya nahiya na siyang magtanong pa.
Habang nakapatagilid ng higa ay iniisip din niya si Sondra.
Sa ngayon, hindi makapa ni Hannah sa sarili kung sincere nga ba ang
trato nito kanina sa kanya. Marunong si Sondra makisama. Alam din nito kung paano
gawing at-ease ang isang tao. Naramdaman niya rin iyon. Pero nang makaalis sa
penthouse ay napaisip si Hannah kung hindi ba masyadong mabilis na gumaan ang loob
niya rito?
But what about Memo? She even did not mind living with him under the
same roof. Hindi nga sila magkaano-ano nito.
There was a knock on the door.
Wala na siguro ang friends ni Memo, bangon niya. Pero pagbukas ng pinto
ay bumungad sa kanya si Tony. Nahagip ng paningin niya na nasa main door na si Memo
at kausap saglit ang ilan sa mga kaibigan nito na palabas na.
Her eyes returned to Tony.
"Hi, Hannah, uuwi na kami," paalam nito, gwapo ang pagkakangiti sa
kanya.
Nginitian na lang din niya ito. "Okay. Ingat sa inyo sa pag-uwi."
"Yup. I just want to ask kung bakit hindi ka na lumabas diyan sa kwarto
mo," he gave a confident shrug. "You know, to hang out a bit with us."
"Ahh..." natigilan siya saglit at alanganing tumawa. "Ano kasi, ang
dami kong inaayos na gamit dito," niliitan na niya ang pagkakabukas ng pinto. "Sa
totoo lang, hindi pa nga ako tapos mag-ayos, eh."
"You should have asked for our help—"
"Tony!" tawag ni Memo rito kaya napunta sa lalaki ang tingin nila.
"Ano?" mas maangas pa talaga si Tony.
"Uuwi na kayo, 'di ba?"
"Nagpapaalam lang eh," bulong nito bago siya nilingon. "Sige, bye-bye."
She gave him a nod. "Bye."
"Tony," paalala pa nito sa pangalan bago tumalikod.
Memo gave Tony a warning look.
"What?" lahad nito ng mga braso.
"Cheska," may emphasis na sagot ni Memo rito.
Tumawa lang ang lalaki.
 Sinara na ni Hannah ang pinto at binalikan ang bag niya na nasa paanan
ng kama. Pinatong niya iyon doon.
Yayayain ko pa ba si Memo na mag-snacks sa labas? Napagod na siguro
siya sa pakikipag-bonding sa friends niya.
At may kumatok na naman sa pinto.
This time, Hannah was sure it was Memo.
Tumayo na siya at pinagbuksan ito ng pinto.
"Memo," singhap niya nang masalubong ang naniningkit nitong mga mata.
"Ano at bigla-bigla kang bumalik dito?" anito sa mababang tono, pero
alam ni Hannah na may kalakip na disgusto roon.
"Sorry, biglaan kasing..."
He let out a sigh and stared at her. "The annoying twat is Tony. Just
ignore him, may girlfriend na iyon."
Tumango-tango na lang siya. "Okay."
"So, you're leaving tonight," kumpirma ng lalaki.
"Oo."
"And you promised me some snacks, right? A little payback for you stay
here?"
"English ka ng English," nguso niya. "Oo, nag-promise ako."
Interesadong tumaas ang sulok ng labi nito. "What snack will you make
me eat, Hannah?"
"Ahm," umiwas siya ng tingin sa lalaki para makapag-focus sa pag-iisip.
Pero wala naman siyang alam sa mga gustong kainin nito. "Ikaw? Ano ba ang mga
kinakain mo?"
"Hindi ako maselan," pamewang nito. "I eat dirtythings too."
"Eh nagpapagaling ka pa, 'di ba? Hindi pa pwede sa iyo ang dirty ice
cream."
Tila nagbuffer ito bago natawa. "Fuck," naiiling na tawa nito. "For one
second, I thought you're leading Tony on, but now that I confirmed you're innocent-
minded—"
He was babbling a lot she could not keep track of his words.
"Ano?"
"I said," ngisi na lang nito, "manood tayo ng movies dito, okay? Tapos
snacks. How's that? Ayoko na kasi lumabas pa at alam mo namang dapat nasa kondisyon
ang katawan ko 'pag... pagbalik sa trabaho sa Lunes."
"Sige," ngiti niya sa lalaki, nag-aalangan kung ano ang mararamdaman.
Kaninang umaga kasi ay parang aburido ito sa kanya, ngayon mas mabait na ang trato
nito sa kanya. Siguro nga ay dala lang iyon ng masama nitong pakiramdam.
Nagulat ito nang ilapat niya ang kamay sa leeg nito. Napahawak tuloy
ito sa kamay niya.
"Itse-tsek ko lang kung mainit ka pa," depensa ni Hannah dahil sa
nagkukwestiyon nitong tingin na tinutok sa kanya.
"Huwag ka bigla-biglang humahawak sa akin," alis nito sa kamay niya.
"If you're going out to buy snacks or use the kitchen to prepare them, better get
started. Ako na ang mamimili ng panonoorin."
At tumalikod na ito.
Hannah lowered her eyes. Hinawakan niya ang kamay na nahawakan kanina
ni Memo. Hindi niya napigilan ang mapangiti nang maalala ang kabang pumiksi sa
buong sistema niya kanina nang maramdaman ang kamay ni Memo sa ibabaw ng kamay
niya.
Pigil niya ang kilig habang inaalala ang pakiramdam ng kamay nito. He
had a warm touch, a slightly rough palm but gentle upon he skin.
Dahil doon, bigla na lang yata nag-umapaw ang energy niya. Nagmamadali
na lumapas siya para mamili sa malapit na convenience store ng Dingdong. Pagkatapos
ay naghanap na rin siya ng orange juice na maiinom nila. She figured it will be
good for Memo's health to have some additional vitamin c.
Pagbalik sa unit nito ay may nakasalansan nang mga unan sa salas at
comforter. Hannah looked around the dimly lit room. Sa floor lamp shade na lang
nagmumula ang kulay dilaw na liwanag na nasa silid bukod sa nakabukas na flatscreen
TV.
"Saglit lang, ha?" aniya kay Memo na nakaupo sa harapan ng TV at tila
sinisipat pa iyon.
He just gave her a nod.
Nang marating ang kusina ay doon siya naghabol ng hininga.
My God! Para kaming magde-date ni Memo, movie-movies tapos... she bit
her lower lip. Kailangan niyang pigilan ang mapatili.
Kumuha na siya ng bowl at binuhos doon ang biniling dalawang pack ng
Dingdong. Pagkatapos ay kumuha ng mas malaking pinggan para doon iyon ipatong
katabi ng dalawang in-can na orange juice. Wala kasing tray sa kusina ni Memo.
Nilapag niya iyon sa coffee table bago nahihiyang umupo sa pahabang
sofa. The yellow light glowed in the room, giving it a peaceful ambiance that
contradicted the contrasting white light from the TV screen.
"May downloaded movies ako na gustong ipanood sa iyo," lingon sa kanya
ng lalaki na nasa harapan ng TV, "which one do you want?"
Tumingin siya sa mga title ng movies na nasa screen. Hindi siya
pamilyar sa mga ito.
Lust, Caution?
Body Heat?
Basic Instinct?
"Mmm... may cartoons ba diyan?" nahihiyang tanong niya kay Memo.
"Bakit naman ako manonood ng cartoons?"
"Parang bastos kasi naman 'yang mga movies na iyan. Ganyan ba talaga
pinapanood ninyong mga lalaki?"
Natawa ito sa kanya. "Lust, Caution is a spy movie. Body Heat is a
thriller-murder type ng movie, ganoon din ang Basic Instinct."
"Hindi ko kasi alam iyang mga iyan, eh."
He laughed with a scoff. "Kaya nga iyan ang sina-suggest ko sa iyo na
panoorin mo, dahil alam ko na hindi mo pa napapanood ang mga ito."
"Ayoko ng mga murder, eh."
"So, Lust, Caution it is?"
Napayuko na lang siya para kumutan na ang sarili. "Oo, 'yan na lang."
"Okay."
The movie started playing on the screen. Inokupa na ni Memo ang
kabilang dulo ng sofa. Hannah lowered her head. Habang wala pa masyadong nangyayari
sa screen ay nagnanakaw siya rito ng sulyap. Nakatukod ang braso nito sa arm rest
ng sofa at naka-alalay sa ulo nito habang tutok ang mga mata sa screen. Sa
limitadong haplos lang ng liwanag mula sa lampshade at sa TV, kita niya na tila
walang excitement sa mga mata ng lalaki.
Nag-sink-in sa kanya na baka giniginaw ito kaya naman inalok niya ang
lalaki ng kumot. He kindly obliged.
Mukhang gusto lang nito magtuon ng pansin sa TV kaya kumain na lang
siya. Inalok niya si Memo pero mamaya na lang daw. Siya na lang tuloy ang kumain at
uminom ng orange juice.
Nanlaki ang mga mata niya nang mapunta na sila sa sex scene ng
pelikula. Lalong namilog ang mga mata niya dahil hindi siya basta-bastang sex
scene. Hindi pa siya nakaka-encounter ng ganoong klase ng eksena na masyadong
explicit.
Kakain na lang ako rito, dampot niya sa pagkain sa bowl at napansin
niya na wala pang ginagalaw si Memo sa pagkain nito.
"Memo," sulyap niya sa lalaki na matiim ang titig sa pinapanood nito sa
screen. "Hindi mo pa binubuksan itong orange juice mo."
Hindi siya nito pinansin.
"Memo?"
"Hm?" lingon nito, may kung anong talim sa mga mata nito.
She lifted the canned drink. "Orange juice mo. For vitamin c?"
The corner of his lips sexily lifted. "You think I need that?"
She nodded. "Oo. Heto oh," abot niya sa drink.
"How about you? Want some vitamin c?"
 Tumawa siya. "Sira, okay ako. At huwag kang mag-alala, hindi ako
nahawaan ng ubo mo."
"Fucking shit, what am I even saying," he muttered, shaking his head at
his own realizations and accepted the drink. Binuksan na iyon ng lalaki.
"Okay ka lang?" aniya. "Alam ko na awkward itong ano—" at naulinigan na
naman niya ang ungol ng mga karakter sa pelikula nang itulak ito sa kama, "—pero so
far, gusto ko 'yung kwento."
"We can skip those parts if you like," buntong-hininga nito bago
uminom.
"Sige," sang-ayon niya. "Kung hindi niya maapektuhan 'yung experience
natin."
"Experience?"
"Oo, 'yung movie experience. 'Di ba may movies na kapag nag-skip ka ng
eksena, hindi mo na ma-gets 'yung takbo ng kwento?"
"Let's not skip it then," buntong-hininga ng lalaki. Nilapag na nito sa
mesita ang in-can na orange juice at nilingon siya. "Kaya huwag ako ang tingnan mo
ng ganyan, itutok mo ang mata mo sa TV."
Napansin nito na panay ang sulyap niya rito?
"Nanonood kaya ako," kaila niya.
"Tumitingin ka sa akin eh, parang may pinapahiwatig ka."
Pinanlakihan niya ito ng mga mata. Ano'ng?
Binalik na niya ang mga mata sa screen at medyo tinaasan ni Hannah ang
kumot na nakabalot para paabutin iyon sa kanyang leeg. She had to admit, the scene
was starting to make her feel restless. Napapikit siya saglit nang hampasin ng belt
'yung babae sa pelikula. Then the man tied back her hands with it. She bit her
lower lip.
He pulled up her skirt and entered.
Makipagkwentuhan na lang kaya ako kay Memo...
She turned. "Memo?"
Napangiti na lang siya nang makita na nakatulog na pala ang lalaki.
Kailangan niya talaga ng maraming pahinga.
Umalis na siya sa kinauupuan para kumutan ito ng mas maayos. She turned
off the TV later on. Takot si Hannah na magising ang lalaki kaya hindi na niya
binuksan pa ang ilaw. She scooted close to Memo on that sofa and softly brushed the
hairstrands away from his forehead.
Paano ka na kaya kapag umalis na ako? Kaya mo naman sigurong alagaan
ang sarili mo, 'di ba, Memo? titig niya sa mukha nito na bahagyang naiilawan ng
dilaw na liwanag ng floor lampshade.
.
.
.
***
.
.
.
"SOMEONE finally decides to show-up," ani Samuel nang makapasok sa office room nito
sa Hawthorne mansion at mabungaran doon si Maximillian.
Maximillian stood from his seat as courtesy.
"You have a lot of explaining to do!" angil nito habang papalapit sa
kanya. Hindi yata nito alintana ang agwat ng lakas at edad nila. Si Samuel pa ang
may lakas ng loob na hablutin siya sa collar. "Pinahiya mo ako sa mga Romualdez!
And Sondra told me about you marrying her!"
Nanatili siyang matatag, hindi nababahala sa pagbabanta na nasa mga
mata ng ginoo. May kung anong katusuhan ang kumislap sa walang buhay nitong mga
mata.
"How can we talk if you're planning to choke me first?" Maximillian
held Samuel's wrists firmly until they ached.
Kusa nang bumitaw ang ginoo roon.
Maximillian relaxed his hold and devilishly grinned.
 "Very good," he dangerously spoke in a low voice, hisface overshadowed
with his reeking power. "I've waited for quite a while, Sam.Now we can talk.".
.
.
AN
Wala dito si Chito, wala rin dito si Francis M. at wala rin si Gloc 9 pero mukhang
magkakabagsakan sa susunod na chapters ng #Rough (--,) abangan this Wednesday! <3
Love,
ANAxoxo

[ 62 ChapterSixty ]
-------------------------------

SAMUEL's eyes were glaring at him. Sa pagkakataong ito ay hindi na nakakaramdam si

Maximillian ng anumang intimidation. Malakas na ang loob niya at hindi man niya
nasasabi pa iyon kay Sondra pero ang kanyang asawa ang dahilan ng pag-ahon ng
ganitong klaseng damdamin sa kanyang dibdib. In her, and knowing how much she loves
him, had fueled him all over to wage war against the man he feared all through his
life.
He feared Samuel out of respect in the first years he stayed in the
Hawthorne mansion. The more he respected the man upon acknowledging his feelings
for Sondra. Ganoon naman talaga siguro kapag may gusto ka sa isang babae. Hindi
'yung basta-basta na gusto lang. Natututo ka na mahalin at respetuhin ang mga tao
na malaki ang parte sa buhay na ito kahit gaano pa sila kagago sa iyong paningin.
Sa paglipas ng panahon, dumoble ang klase ng takot niya para kay
Samuel. He feared him out of respect, and out of the fact that he knew what this
man could do. Ngayon nan a-aprubahan na ng ginoo ang pag-take-over niya sa
management ng mga kumpanyang iniwanan ng kanyang ama na si Maxim Gerard, nakampante
siya na tama ang desisyon na ginawa noon na magtiis at huwag magpakita ng anumang
pagkalaban sa ginoo. Dahil ngayon, nasa kanya na ang kapangyarihan na kailangan
para ipaglaban ang sarili niyang kaligayahan.
"What else do we have to talk about right now?" anas nito. "You already
took my daughter without my permission, didn't you? Are you happy now? Are you
happy that I have lost all leverage I can hold in order for you to give me Goldex?"
Nanatili siyang matatag. He exuded a dark aura and a creepy calmness
amidst the stir of emotions in his chest.
"I am here to warn you," he spoke. "Sa oras na magtangka ka na lasunin
ang isip ni Sondra, hindi mo magugustuhan ang kaya kong gawin sa iyo."
Sarkastiko ang naging pagtawa nito. "And you had the audacity to spat
that in face. Drill this in your head, Maximillian, you won't be here without me!"
he pointed to the ground. "Wala kang mukhang maihaharap at hindi ka magpapakasasa
sa yaman kung hindi dahil sa akin!" Tinuro nito ang sarili. "In spite of everything
that I did for you and your father, this is how you repay me! Pinahiya mo ako sa
mga Romualdez! You took away my daughter! And you can't even give me that damn
Goldex in exchange of all the hard work I have done! I even sacrificed my own
family for your bullshit companies!"
"I gave you Grams," he coolly replied, mentioning the other companies
that he gave to Sam. "I gave you Harrows. I gave you Macro Timex." Mayabang ang
ngising sumunod doon. "And you're still not content?"
"Macro Timex is not yet mine because I want Goldex and you're not
giving that company to me!" he blurted.
Oo nga pala, pending ang signing ng transfer ng ownership ng Macro
Timex dahil sa last minute ay biglang nagbago ang isip ni Sam. Gusto nito na ipalit
ang Goldex sa makukuhang kumpanya mula sa kanya. He slightly cocked his head to the
side, enjoying Sam's face reddish in anger. Para itong bata, hindi niya alam kung
paiiralin ang respeto dahil ama ito ni Sondra. Pero para saan pa ba na rerespetuhin
niya ito? He did not even seem to care for Sondra. This man was only a father to
her biologically, but he never loved her.
 So why would he repress being ruthless to him?
"You don't deserve it," he hissed. "Goldex is one of my father's
legacy. No way on earth I will give away one of our family's main companies. Plus—"
matiim niyang titig dito, "—why would you want a company incurring millions of loss
for the past years?"
Tumalim lalo ang titig nito sa kanya. Palagay niya ay defense mechanism
lang iyon ng ginoo para pagtakpan ang gulat o pagiging threatened dahil alam na
nito ngayon na may ideya na siya sa tunay na financial status ng Goldex. Of course,
he knew why Sam wanted Goldex so much, pero gagamitin niya iyon bilang huling alas.
Hindi muna niya ipapaalam dito na alam na niya ang tungkol sa usapan ni Sam at
Ronaldo Villaluz.
"You see," taas noo niya rito, "I have evidence in my hands, Samuel. My
lawyer have also studied about it. I can use them to file a lawsuit against you as
the OIC of Goldex for the past years." Tumaas ang sulok ng kanyang labi. "For
misrepresenting the company's financial reports to BIR, you are going to face quite
a heavy set of cases in court, man. So, if I were you—" his eyes sparked with evil
mischief, "—you're going to do as I say. You'll keep your nose out of my own
business and away from Sondra."
"You greedy parasite," Sam gritted. "You and Maxim make no difference
at all!"
Of course, he knew, he knew Samuel's issue with his father. Pero hindi
na iyon relevant sa kasalukuyang sitwasyon kaya hindi na niya uungkatin pa.
Nakita niya ang pagkuyom ng mga kamao nito. Sa panginginig nito sa
galit, sigurado siya na nag-aalburuto na ito sa galit. Wala sa plano ni Maximillian
na umabot sila ng ginoo sa pisikalan dahil kahit lalaki siya ay may breeding pa rin
siya. He just gave the old man an irritating smug grin before he walked toward the
door.
"You ingrate!" bulyaw nito bilang pahabol sa kanya. "You greedy son of
a bitch!"
He calmly tilted to his side to turn to Sam. "A man loses gratitude
once he finds out that some people only help in exchange for something bigger than
the help they gave."
Hinila na niya pabukas ang pinto at maingat na nilapat iyon pasara.
Kampante na tinahak niya ang hallway ng Hawthorne mansion nang maiwanan si Sam sa
office room nito.
You're coming next, Renante, isip niya bago bumaba ng hagdan.
.
.
.
***
.
.
.
NAAYOS na ni Hannah ang kama ni Memo kaya nakangiting namewang siya at pinagmasdan
iyon. Tumango-tango siya nang makita na wala nang gusot na bedsheet.
Okay, gigisingin ko na si Memo, isip niya nang matigilan.
Napadpad ang tingin niya sa picture frame na nakapatong sa night table,
sa tabi ng lampshade. Sumaglit siya roon at inangat iyon. Tinitigan niyang mabuti
ang lumang larawan ng isang lalaki. Sa isang picture frame naman ay ang larawan ni
Memo kasama ang isang matandang babae. Mukha itong aristokada kung manamit at
pumostura. Maputi rin ang balat nito, puti na ang hibla ng buhok na mataas ang
pagkakapusod at sobrang tangos ng ilong.
Lola siguro ito ni Memo, aniya bago nilipat ang tingin sa isa pang
larawan. Kupas na ito pero kita pa rin ang imahe ng binata. Tila nakasampa ito sa
barko at makisig ang pagkaka-pose sa larawan.
Ito naman ang lolo niya? Nung buhay pa?
Binaba na niya ang hawak na huling picture frame.
Bakit ba inuusisa ko pa ang mga ito? Baka ito na nga ang huli naming
pagkikita ni Memo... titig niya sa kawalan. Uy, pero kung... kung magsa-success
'yung pagtanggap sa akin ni Sam sa pamilya niya, makikita ko si Memo sa Hawthorne
Group!
Muli siyang napuno ng pag-asa. Lumabas na siya sa silid at natanaw si
Memo na tulog pa rin sa pahabang sofa. Bumagal ang kanyang lakad habang
pinagmamasdan ang lalaki.
Huwag kang mag-aalala, Memo. Magkikita tayo ulit! Sisiguraduhin ko na
matatanggap ako ni Sam sa pamilya niya, na magiging isa akong Hawthorne.
Nakalapit na siya rito. Medyo natatakot pa siya na ilapat ang palad sa
pisngi nito. Hindi ba't sinabihan na siya kanina ng lalaki na huwag basta-bastang
hahawak dito?
Dahan-dahan lang... paalala niya sa sarili para hindi ito magising
agad.
Her hand gently felt his cheek. Parang gustong magtatatalon ng puso
niya sa kilig. Hindi niya alam kung bakit sa ganitong kaliit na bagay ay parang
bumuhos na lahat ng kaligayahan sa kanya.
Ngumiti siya. Ang gwapo talaga ng lalaki. Kulang na lang ay kurutin
niya talaga ito sa mga pisngi sa sobrang gigil. Umatras siya at inalis na ang kamay
sa pisngi nito. She had to, or else she would really pinch his cheeks.
Anong oras na rin, baka kanina pa siya hinihintay ni Sondra. Kung gusto
niya masigurado ang pagiging isang Hawthorne, kailangan niyang maka-good shot sa
kapatid pa lang niya.
Yumuko siya ulit at mahinang tinampal sa pisngi ang binata para
gisingin ito.
"Memo," masuyo niyang pakiusap. "Memo, gising ka muna."
Lalong naninikip ang kanyang dibdib sa tuwing ginigising ito pero hindi
man lang tumatalima.
"Memo..."
"Ugh..." kislot nito sa wakas.
"Memo—" nahigit niya ang paghinga nang magmulat ito ng mga mata. They
gazed softly on her. It was hard to decipher how his weak look got her captivated,
filled her with a feeling to care so much for him.
"Oh, Hannah," a soft smile formed on his lips.
Letse talaga itong lalaking ito, nagawa pa akong ngitian ng ganito!
atras niya. Parang ayaw ko pa tuloy umalis...
"Memo, bumangon ka na diyan. Lumipat ka na sa kwarto mo."
"Oh, shit," sapo nito sa noo. "Did I fall asleep?"
Hindi na niya nakuhang sagutin ang lalaki. Ayaw naman niya kasing ma-
guilty ito dahil nakatulugan ang huli nilang bonding.
"Lumipat ka na sa kama at doon mo na ituloy ang tulog mo," salansan ni
Hannah sa comforter na nakatalukbong dito. She grabbed on the cloth that made him
scowl.
"Ah!"
Takot na nabitawan niya ang kumot.
"Memo, ayos ka lang?" hawak niya sa mga balikat nito.
Napatagilid lang ang lalaki. He folded his legs tightly as he tried to
sit straight.
"Damn, iba ang dinadampot mo—"
"Ano'ng iba?"
Hinawi na nito ang kumot para makatayo na. "I'll go to my room already.
Hannah."
"Masakit ba ang ulo mo?" habol niya rito. Mamaya na niya titiklupin
'yung kumot.
"I just needed to resume my rest."
"Sige, Memo," pagtamlay ng kanyang boses.
Huminto tuloy ang lalaki sa pinto ng silid nito at nilingon siya.
"I guess, I'll just pay you a visit in the penthouse when I'm well...
when I am already over this..."
Gagawin mo ba talaga iyon... Memo? tulala niya rito.
"Hihintayin ko na magkita tayo ulit... Memo..." madamdamin niyang sagot
habang nakatitig sa lalaki.
May kung anong tamlay sa ngiti nito. "Au revoir."
Pumasok na ito ng kwarto at sinara na ang pinto niyon.
.
.
.
***
.
.
.
NAKAUWI na si Maximillian sa penthouse nang madatnan si Sondra na nakahiga sa sofa
sa salas. Tila nakatitig lang ito sa kisama. Binaba niya ang file bag sa solohang
sofa. He fell on his knees, facing the side of the sofa as he planted a soft kiss
on her cheek. As she turned to him, he held her chin and felt her lips against
his'.
Pagkatapos ay mataman niya itong tinitigan. Something clenched his
heart upon knowing those kind of look in her eyes.
"What happened?" he asked her softly. "Hindi ba maayos ang naging
bonding ninyo ngayon ni Hannah?"
She smiled weakly and shook her head slightly. Umangat ang isa nitong
kamay para haplusin ang kanyang pisngi.
"She's a good girl, Millian," aniya. "Until now, I can't believe na
mabilis kaming magkakasundo. I think both of us are thinking that this is for the
best, that's why we are trying our best to blend with each other's personality."
"Then what with these tear tracks?" he asked, tracing them with his
fingers.
"Pumunta rito si Stacey kanina."
Napatiim-bagang siya. Bumalik na naman kay Maximillian noong sumugod
ito sa Hawthorne mansion at sinampal si Sondra. Wala naman siyang nakita na
ebidensya ng pananakit nito ngayon sa kanyang asawa.
"Bakit siya pumarito?" tanong niya.
"Nalaman na niya..." mahina nitong wika. "Na... Na kasal na tayo."
Napaisip siya. "She should be happy then, right? Kanyang-kanya na si
Renante."
Umiling si Sondra. Tinakip nito saglit ang mga kamay sa mukha. Humagod
doon bago muling lumantad ang lungkot ng mukha nito.
"Sadly no, Millian," paos nitong sagot. "Mas lalo niya akong
kinamuhian."
"Nababaliw na ba siya?" he gritted.
"I don't understand that too," anito. "How could she be not happy that
Renante is free to be hers now?" lingon niya rito. "Galit siya sa akin noon dahil
tinanggap ko 'yung arranged marriage para sa amin ni Renante. Ngayon naman, galit
siya sa akin dahil umatras ako roon at kinasal tayo."
Tama nga ang assessment niya kay Stacey. Tila nabubuhay ito para
mainggit na lang kay Sondra. He didn't want Sondra to be happy in any form.
"Ang sabi niya," patuloy ng kanyang asawa, hawak-hawak ng dalawa nitong
kamay ang kanang kamay niya, "dahil sa akin kaya upset ngayon si Renante. Nagagalit
siya dahil sinaktan ko si Renante. At kapag nasasaktan daw si Renante, mas
nasasaktan siya, at mas gusto niya na maging masaya si Renante kahit na ako pa ang
kasama niya kaysa sa magkaroon siya ng chance kay Renante pero hindi naman daw
magiging masaya si Renante sa kanya."
"Are you angry at her?" tanong niya rito.
Umiling ang babae. "I can try. But I know deep inside that I won't hate
Stacey, Millian."
He felt his eyes teary. Sabi na nga ba. Ito minsan ang kinatatakot niya
sa asawa, na walang puwang ang galit sa puso nito. She could always act that way
toward somebody else, pero lagi itong madadaya ng sariling damdamin. She was too
good, just too kind... just to sweet. Those were part of the reasons why he could
not help being protective of her. Maximillian knew how this world works, they take
advantage of the innocent and kind to the point of destroying them.
And his love for Sondra would not tolerate that. Not ever as long as he
was breathing.
"Mahal niya si Renante," patuloy nito, "kaya ganoon siya."
"It did not even occur to you that what about your friendship? Hindi ba
iyon mahalaga sa kanya?"
Nilingon siya nito at tinitigan sa mga mata.
"If that matters, she won't do this to you, Sonny."
"At some point," matamlay nitong ngiti, "love exceeds friendships,
Millian. Kaya nga kapag nagpamilya na ang isang tao, hindi na nila masyadong
nakikita ang friends nila, 'di ba?"
"Sonny," gagap niya sa mga kamay nito, "when will you accept what
Stacey really thinks of you?"
"I am not indenial," anito. "But I am sure that for her, I have been a
friend. Alam ko na at some point, kaibigan ang tingin niya sa akin. Marahil, hindi
pa niya ako mahal bilang kaibigan, pero kahit papaano naging kaibigan na rin ang
tingin niya sa akin."
"Still defending her, huh?" pinaupo na ito ni Maximillian para
makapwesto siya sa sofa.
He didn't mind if he was still wearing a suit. It didn't matter if they
get wrinkled or what. He sat behind Sondra and parted his legs to pulled her close
to his chest in a tight back hug. Humalik siya sa pisngi nito.
"Put your worries aside, my princess," he whispered in her ear. "I can
make you feel better. Do we still have cupcakes left?"
She giggled softly, napangiti na rin tuloy siya.
"Let's grab some."
"It's been a tiring day from work too," he breathed, feeling her breast
with his hand. Paikot niya iyon na hinagod. "I think we both need to relax a bit."
"Oh, Millian," kagat nito sa pang-ibabang labi.
"Matitiis ko ba na malungkot ang asawa ko?" lapat ng mga labi niya sa
pisngi nito pababa sa pangahan. "Siyempre, hindi... hindi... Sondra..."
Napatingala ito, sumandal ang ulo sa kanyang balikat kaya malayang
naglakbay ang kanyang mga labi sa gilid ng leeg nito habang dumadausdos ang
paghagod ng kanyang kamay pababa sa tiyan nito. His other hand securely held on her
arm.
Narating ng kamay niya ang dulo ng suot nitong shirt. Pumasok siya sa
ilalim niyon at mainit na dinama ang balat ng dalaga habang humahagod pataas.
Patuloy ang pagtanim niya ng mga halik sa leeg nito, sa pangahan, pabalik-balik ang
mga labi roon hanggang sa marating ng kamay niya ang dibdib nito. Just one tug at
her bra and he accessed her breast.
He began squeezing.
"Millian..." ungol nito.
.
.
***
AN
Gooooood evening, everyone!
Last night until this morning, I felt feverish and also coughing, so I slept until
1PM. Then this afternoon, I took medicine and felt good enough to write 3 chapters
of UD today. Yeheeey!
Biruin mo iyon, nagsulat lang, gumaling-galing ang katawan. Wow magic. Hahaha
charot! but seriously, I felt better healthwise when I began writing today's
chapters.
Enjoy reading! ;)
Love,
ANAxoxo

[ 63 ChapterSixtyOne ]
-------------------------------

NAHIHIYA si Hannah na nagpalipat-lipat ng tingin kay Maximillian at Sondra. Halata

naman kasi sa hitsura ng mga ito na may nangyaring milagro nung wala siya sa
penthouse. Maximillian wore a pair of shorts that reached his knees and fitting
shirt. Si Sondra naman ay naka-dolphin shorts at maluwag na t-shirt. She counted
three hickeys on the base of Maximillian's neck. Si Sondra naman ay parang mabigat
ang kilos ng katawan. Her lips even looked sore.
"Ano naman ang ginawa ninyo ni Sonny nung wala ako?" interview pa rin
sa kanya ni Maximillian na nag-aayos ng mga pinggan at baso na gagamitin nila sa
mesa, abala kasi si Sondra sa kusina sa paghanda ng hapunan nila.
Eh, kayo kaya ano ang ginawa ninyo nung wala ako? gusto niya sanang
itanong sa lalaki kaya lang huwag na lang. Ano ba ang pakialam niya? Hindi rin
naman tama na makiusyoso pa siya sa ganoong mga bagay.
"Okay naman," aniya. "At sobrang okay kasi marami kaming kinain
kanina," ngiti niya.
"Nagpaalam ka na ba kay Memo?" tanong nito sa kanya.
Alertong napalingon siya sa kusina. Abala pa rin doon si Sondra.
Pinanlakihan niya si Maximillian ng mga mata.
"Pwede ba, huwag mong banggitin si Memo kapag nandito si Sonny?"
"Oh, bakit? Hindi mo ba nakuwento na nakikitira ka ngayon kay Memo?"
ngisi nito.
"Huwag ka ngang maingay," pabulong na saway niya rito. "Siyempre, ayoko
na kung ano ang isipin niya sa akin, no."
"Now you understand why I disapprove of you staying with him in the
same house. Don't do that again, okay?"
"Nandito na nga ang mga gamit ko, 'di ba?"
"After this," upo nito, "ihahatid na kita sa apartment mo."
"Hindi pwede."
"Ano'ng hindi?"
"Dito raw ako magi-sleep over," and she hollered to Sondra who was
carrying a bowl toward the dining table. "Hindi ba, Sonny, dito ako matutulog."
"Ah, oo," lapag nito sa bowl ng mainit-init pa na kanin sa mesa. She
turned to Maximillian. "Ang sabi ko kanina kay Hannah, dito muna matulog."
Naningkit ang mga mata ng lalaki. "And why?"
"What?" panlalaki ng mga mata nito. "We're sisters. Nilulubos-lubos
lang namin ang bonding."
Pagkatapos ay umalis na naman ito, marahil para kumuha naman ng ulam na
ihahain sa dining table.
Maingat na nagnakaw si Hannah ng sulyap kay Maximillian. Hindi ka pa
kuntento, thunders? May plano ka na namang mag-milagro mamaya bago matulog?
Gusto niyang matawa sa isiping iyon.
He let out a sigh. "Well, I am the husband, and I understand." Tumayo
na ito at sinundan si Sondra sa kusina.
.
.
NAPASINGHAP si Sondra nang maramdaman ang kamay ni Maximillian sa kanyang bewang.
Magsasalin pa lang siya ng nilutong beef steak sa serving plate nang dumating ito.
"Oh, Millian," sulyap niya saglit dito. "Kaya ko na ito, hintayin niyo
na lang ako ni Hannah sa dining table."
"It's not that," malambing na lapat ng pisngi nito sa kanyang pisngi.
"I just want to confirm kung talaga bang dito ngayon matutulog si Hannah?"
"Oo," mahina nitong tawa. "May usapan na kami kanina."
"Isa lang ang bedroom dito..." tila may pagpapahiwatig sa boses ng
lalaki.
"Kasya naman tayong tatlo sa kama mo, 'di ba?"
He let out a sigh. "Sonny, we're newlyweds, you see. Hindi ba dapat
na... alam mo na... na sa ating dalawa lang muna itong bahay?"
Nilingon niya ito. She only had to stare into the blueness of his eyes
and her heart could translate what he meant to her brain.
"Gusto mo akong solohin ulit, Mr. Gold, is that it?"
He smiled. "Hangga't maaari, gusto ko, Mrs. Gold."
"Hindi ba," kagat niya sa pang-ibabang labi, "ikaw ang nag-suggest na
makipagbonding muna ako kay Hannah? To take some time for that habang hindi pa nila
pasukan?"
"Yes, but that doesn't mean you will dedicate 24 hours to her," hawak
nito sa kanyang baba, tila may pagtitimpi na hawakan siya sa iba't ibang parte ng
katawan. "I know how to be jealous too, Mrs. Gold. I am lowkey but intense," titig
ng mga mata nito sa kanya.
"Hindi ka ang pala sa sex intense, Mr. Gold," mapang-akit niyang ngiti
rito na sinuklian din ng lalaki ng sexy na pag ngiti, kapilyuhan ang gumuhit sa mga
mata nito.
"Yoohooo!" tanaw sa kanila ni Hannah mula sa dining room. "Gutom na
ako, people!"
Napayuko na lang siya at mahinang natawa. Maingat na humawak siya sa
balakang ni Maximillian para ilayo ang pagkakadiin nito sa kanyang katawan.
"Let me serve these steak already, Millian."
"Now I am thinking na sinasadya mo ito para sabikin ako, Mrs. Gold,"
ngisi nito habang umaatras.
Tumalikod na siya sa lalaki para ituloy ang pagsalin ng ulam sa
pinggan.
"Dinaya mo na nga ako kanina, Mr. Gold. You always get me yet still
playing unfair and not telling me anything about what I want to know about Goldex."
"Saan kita dinaya?" mahina nitong tawa. "I made my wife happy, didn't
I? Lugi ka pa ba roon?" "Bumalik ka na nga doon!" natatawang saway niya
sa lalaki.
Sinundan niya ito ng tingin ng tumalikod na para balikan si Hannah.
I'll know what I need to know soon, Millian. At makikialam ako kung
kinakailangan.
.
.
TULAD nga ng napag-usapan, sa penthouse natulog si Hannah kasama nila. Nagpaalam si
Maximillian na may aasikasuhin sa office room nito kaya naiwan silang dalawa ng
kapatid sa bedroom.
"Ano'ng oras na, ah," pansin ni Hannah. "Hindi pa ba matutulog si
Thunders?"
"Ang sabi kasi ni Maximillian sa secretary niya, he will study some of
the files she sent to him via email. Ilang araw din kasing wala sa office si
Millian, kaya pinag-aaralan niya 'yung files para maging updated sa mga
transactions na naganap nung wala siya."
"Oh," tango nito.
Pinagmasdan saglit ni Sondra ang kapatid. Hannah had a wavy hair that
rarely get taken care of. Marahil iyon ay dahil wala ito masyadong arte sa katawan.
May kaluwagan na t-shirt at basketball shorts na malaki ang suot nito sa pagtulog
ngayon kasama niya.
Umiral tuloy ang pagiging fashionista niya. Hindi na yata talaga iyon
nawala sa kanya. Aba, nung eighteen siya hindi siya katulad nito noon manamit. She
was either up to date with fashion or adapting her own style. Kapag tinitingnan
niya si Hannah, feeling niya ay kung ano lang ang available na masusuot, iyon ang
sinusuot nito.
"Bukas ha, magsha-shopping tayo. Kaya ihanda mo iyang legs mo sa
mahaba-habang lakaran," nakangiting paalala niya rito.
"Magsha-shopping pa," mahina nitong tawa, "eh dagdag bitbitin lang iyon
kapag umuwi ako sa apartment."
"Then give away your old clothes," suhestiyon niya.
"Bakit, may mali ba sa mga damit ko?" pagseseryoso nito.
"Hindi naman sa ganoon," aniya. "Kaya lang siyempre... you're eighteen.
Dapat 'yung mga suitable sa iyo ang suot mo."
 "Alam mo, Sondra," taas nito ng kilay, "ito ang gusto kong hitsura ko,
okay? 'Yung simple lang. Kung iniisip mo na dapat naka-dress ako, eew, yuck."
Tabingi tuloy ang naging ngiti niya. Ano ang kadiri sa mga dress? She
even think that mini skirts are cute. Lalo na iyong may frills. Hannah would even
look cute in those. Maybe a black mini skirt with a fitting shirt, long striped
socks and Converse shoes.
Pwede rin naman na naka-A skirt ito na denim, tapos striped na
oversized shirt. Dang, Hannah would look so aesthetic in those.
Nahuli niya ang paghikab ng kapatid.
"Let's just see tomorrow," ayos na niya ng kumot na paghahatian nila.
"Tara, let's beauty sleep now. Dapat fresh tayo bukas."
"Okay, Sonny," higa na nito sa dulo ng kama, malapit sa lampshade na
naiwang source ng liwanag sa silid na iyon.
Humiga si Hannah paharap sa kanya at tumitig. Alanganin ang kanyang
naging pag ngiti. Ano kaya ang iniisip nito?
"Sondra?"
"Hmm?"
"Kamusta bilang tatay si Sam?" mahina nitong tanong.
It panged her heart.
Masakit lang dahil kahit siya ay walang ideya kung anong klase nga ba
ng ama si Sam. Malungkot isipin pero hindi niya kasi masyadong naramdaman iyon mula
rito.
Ano na ngayon ang isasagot niya kay Hannah?
"Strict ba siya?" patuloy nito dahil nanatili siyang tahimik. "Or chill
lang siya?"
"Hindi mo pa ba nakakasama si Dad?" tanong na lang niya.
"Noong bata ako," anito at nagbaba saglit ng tingin. "Pero ang bata ko
pa kasi noon, Sondra. Medyo limot ko na."
Humaplos ang awa sa kanyang kalooban.
"Madalas siyang wala. Trabaho ang laging dinadahilan ni Mama sa akin,"
kwento nito. "Pero kapag bumibisita noon si Sam, kumakain kami sa labas. Parang
lagi lang siyang nanonood sa amin..." natahimik ito, tila pilit na inaalala ang
nakaraan. "Nagsimula lang ako magkwestiyon tungkol sa kanya noon kay Mama nung
mapansin sa birth certificate ko na iba ang apelyido ko kay Sam."
Oo nga. Nakita niya sa ID nito na Hannah Louise Bernabe ang pangalan ng
kanyang kapatid.
"Well, ganoon din naman siya sa akin, Hannah," sagot niya rito. "I am
not saying this to make you feel better, but this is the truth. Kahit sa akin,
ganyan si Dad."
"Really?"
Tipi dang kanyang naging ngiti. "Oo. Lagi siyang busy sa work. Madalang
din kami makapag-bonding. Lalo siyang naging abala kasi siya ang tumayong OIC sa
mga companies na naiwan ng tatay ni Millian nung namatay."
"So, bukod sa Hawthorne Group hawak niya rin ang companies nila
Maximillian?"
"Oo."
"Pero, sapat ba iyon na dahilan para magpabaya siya sa pamilya niya?"
"Pagpapabaya ba iyon na matatawag?" aniya. "Kung 'yung kinikita naman
niya eh, nakakatulong sa atin? Nakakatanggap ka naman siguro ng sustento galing kay
Dad, 'di ba? At ako, nakakapag-aral noon at nabibili ang mga gusto dahil sa
kinikita ni Dad."
"Masyado kang understanding," buntong-hininga nito. "Sa akin, hindi
sapat na dahilan iyon. Hindi lahat nakukuha sa pera."
Hannah sounded bitter. There was a hint of her sister's distaste toward
their father.
"You feel that way towards Dad, yet you want to be with him," matiim
niyang titig dito.
Pumikit lang ito. "Inaantok na ako, Sonny. Tara, tulog na tayo."
Ano ba ang tunay mong balak, Hannah? nagtatanong ang mga mata niya na
nakatutok sa kapatid. Hannah just kept her eyes closed and smiled cutely. May
masama ka bang plano kay Dad?
Patuloy na naglaro ang tanong na iyon sa kanyang isip habang pinapanood
ang pagkupas ng ngiti sa mga labi ni Hannah dahil nakatulog na ito. Dahan-dahan ang
naging pagbukas ng pinto sa silid. Nagnakaw siya ng sulyap sa digital clock— alas-
dos na pala ng madaling araw.
Naramdaman niya ang pagpwesto ni Maximillian sa kanyang likuran.
Kinumutan nito ang sarili.
"Millian, bakit ngayon ka pa lang matutulog?" tanong niya habang
nakatalikod pa rin sa asawa.
"I should be asking you that," dulas ng kamay nito sa kanyang bewang
para yumakap sa kanyang likuran. "Why is my beautiful wife still up? Waiting for
me?"
Humalik ito sa kanyang batok bago sinuksok doon ng lalaki ang mukha.
"I think that's what my body is inclined to do. I really plan to sleep
early but... I just can't."
"It's not your job to wait for me, my princess," sinundan iyon ng
paghikab ng lalaki. "Napuyat pa tuloy kita."
Naramdaman niya ang paglikot na naman ng kamay nito. Namilog ang mga
mata niya sa pagdiin ng palad ng lalaki sa kanyang balakang. Pababa sa gilid ng
kanyang hita. Tila may napansin ito kaya biglang kumapa. Napasinghap siya nang
ipasok nito ang kamay sa leg hole ng kanyang dolphin shorts. Her eyes widened when
his fingers probed between her thighs.
"Not here, Mr. Gold!" saway niya rito.
"No undies, hmm?" he murmured under his throat.
"Millian..."
The man pulled her close, pressing her back against her chest. Dumaan
sa ilalim ng katawan niya ang isa nitong braso para kumapa sa loob ng suot niyang
shirt.
"And braless, Mrs. Gold," singhap nito.
"Millian, not here," pakiusap niya rito.
"Why are you doing this to me?" a slight beg was in his tortured voice.
"Pinag-iinit mo ako sa maling pagkakataon."
"I want to be comfortable in my sleep," bulong niya. "And don't act
like you don't know I sleep like this."
"You're really testing my patience," he whispered roughly, stroking her
slit, "you... Mrs. Gold..."
"M-Millian..." her voice was small, trying to control the urge to moan
at the wonders his fingers were making her feel. She began panting at the pressure
he added in his strokes.
"Millian..." pakiusap niya.
He let out a sigh and removed his hand.
"Nakakapanggigil ka talaga," sipsip nito sa gilid ng kanyang leeg.
"Hold my hands to restrain them. Baka kung saan na naman ako mapunta."
Sondra sucked in a deep breath and let his arms wrap around her body.
Hinawakan niya ang mga kamay ni Maximillian malapit sa kanyang dibdib.
"Millian?" tawag niya sa lalaki.
"Hmm?"
"Kanina... tinanong ako ni Hannah kung anong klase ng ama si Dad sa
akin."
"Interesting," halatang antok na ito dahil sa boses. "What did you
say?"
"I told her the truth. How Dad really treats me. Pareho lang ang naging
treatment ni Dad sa amin."
Nanatili lang itong tahimik, tila hinihintay na tapusin niya ang mga
sasabihin.
"The thing is," patuloy niya habang nakatitig sa natutulog na kapatid,
"we have different feelings toward Dad. Magkaiba, pero parehong rational."
There was still silence.
 "And I am afraid, Hannah is up for revenge."
"That should not be your concern now."
"Why not? Baka ikapahamak nilang dalawa iyon ni Dad."
"Hannah is a smart kid. Alam niya ang ginagawa niya."
"So, if Hannah plans to exact revenge on Dad, you're up for it?"
"I am not encouraging that, but if you think that's her plan, should we
meddle with it? The matter is between her and Sam. Hindi na tayo dapat na makialam
pa."
"But Millian—"
"Let me remind you, Sondra, hindi naging mabuting ama sa iyo si Samuel.
He did not show any ounce of care and he betrayed your mother."
"I know... pero..."
"Pero ano?" may rahas sa pagbuga nito ng hininga. "Hindi mo magawang
magalit sa kanya?" Hindi niya alam kung paano sasagutin ang lalaki.
"Sondra, he never cared for you. Hindi nga siya nag-abala na mag-make
time para sa iyo. Pinagtaksilan niya si Jessica at—"
"I know, hindi mo na kailangang ulitin pa, Millian."
"It's natural and rational to be so mad because of that."
"But it is also natural to forgive him either way, right?"
"Forgive him?" disbelief was in his tone. "You have forgiven him right
away for that?"
"He just fell out of love..." mahina niyang sagot. "You cannot force a
person to love someone just because it is the right thing to do. Kapag hindi mo na
mahal ang isang tao... ang pinakatamang gawin ay aminin iyon sa taong iyon imbes na
mag-pretend, hindi ba?"
Napabangon na tuloy ang lalaki. Nilingon ito ni Sondra.
"Are you trying to justify what he did?" kita niya ang iritasyon sa mga mata nito
na natatamaan ng liwanag mula sa lampshade.
"What he did is wrong," aniya. "And everyone makes mistakes, right? My father is
not exempted. Either you and I, one of these days, we might make mistakes—"
"It's not a mistake when you're aware of it, Sonny," matiim nitong titig. "Lahat ng
mga ginawa ni Samuel sa inyo ni Jessica, hinding-hindi ko maaatim na gawin iyon sa
iyo at sa magiging mga anak natin." His eyes became glossy with tears out of the
emotional drive in his chest. "Ni sa imahinasyon, hindi ko kayang gawin iyon. I
loathe him for doing those things to you, Sondra. And I don't know if that feeling
would ever go away."
"Millian..." naluluhang titig niya rito.    

[ 64 ChapterSixtyTwo ]
-------------------------------

HAPON na nang ihatid sila Sondra at Hannah ni Maximillian sa pinakamalapit na mall

para mag-shopping. Tawagan na lang daw nila ang lalaki kapag magpapasundo na sila.
Mananatili lang naman kasi si Maximillian sa penthouse para ipagpatuloy ang pag-
review sa reports na natanggap nito para maging handa sa pagbabalik-opisina nito
bukas.
Halos ikutin na nilang magkapatid ang mall na iyon. Some people
recognized Sondra but felt shy to ask her for a picture, may ilan naman na walang
anu-anong lumapit para magpakuha ng litrato sa kanya.
"Wow!" kislap ng mga mata ni Hannah nang i-serve ang inorder nilang
pagkarin sa isang restaurant. It was a cheesecake and her friends would not really
mind having that on their plate, but her sister, parang Noche Buena na ang
nakikita.
"Masarap ang cheesecake nila rito," ngiti niya. "Try it."
Kumain ito at natawa siya dahil exaggerated ang rehistro ng reaksyon sa
mukha nito. Kitang-kita tuloy niya na sobrang nasarapan ito sa pagkain.
"Ang sarap nito!" sunod-sunod na ang naging pagkain nito sa isang slice
lang ng cheesecake.
Pagkakain ay nagpatuloy sila sa paglilibot. Kita niya na nag-aalangan ang kapatid
na bilhin ang mga sina-suggest niyang dress pero umo-oo na lang din ito sa huli.
Hannah was open-minded, after all, willing ito na i-try ang mga bagay-bagay kahit
na taliwas sa impression o paniniwala nito.
"Sonny," lingon nito sa kanya habang naghahanap na naman ng bibilhang shop.
"Masyadong marami na itong bitbit natin, bibili pa tayo?"
"Well, yes," ngiti niya rito. She walked confidently in a pair of heeled sandals,
fitting jeans and an off-shoulder white blouse. Si Hannah naman ay naka-denim na
tokong at may kaluwagang t-shirt. "Hindi pa tayo nakakabili ng shoes mo, no."
Napansin kasi niya na lumang sapatos ang suot ni Hannah— isang imitation ng Chuck
Taylor na pudpod na ang suwelas at napapalamutian ng ilang tastas sa tela niyon.
Napatingin doon ang kapatid. "Kaya pa naman nitong sapatos ko, no."
"You know, may quote si Marilyn Monroe na Give a girl the right shoes and she can
conquer the world. And I agree with that. Kapag maganda ang sapatos mo, madadala ka
niya sa maraming lugar."
Mahina itong tumawa. "Sonny, kung maabilidad ka, kahit anong sapatos pa ang ipasuot
sa iyo makakadiskarte at makakadiskarte ka, okay? Wala sa suot iyan."
"Still," she pressed on, "you're going to get some new shoes."
Napahinto sila nang makita na patungo sa kanilang direksyon si Yrina na may
kasamang dalawang babae. Napatitig siya sa babae na matalim na agad ang tutok ng
mga mata sa kanya.
"Naku po..." atras ni Hannah.
"Hey," tawag niya rito nang makita sa peripheral vision na parang balak na nitong
tumalikod at tumakbo, "saan ka pupunta?"
"Kung ako sa iyo," bulong nito habang papalapit sa kanila ang grupo ni Yrina,
"lalayo-layo na ako dahil pareho tayong makakalbo ng babaeng iyan."
"Have you met Yrina already?" nagtatakang sulyap na niya rito. "Paanong makakalbo
ka niyan—"
Natigilan siya. Oo nga pala at dati ay nagsumbong sa kanya si Yrina dahil feeling
nito ay may namamagitan kay Hannah at Maximillian. So, nagkaharap na nga ang mga
ito? Makakalbo daw siya nito. Ibig sabihin ba ay napunta na sa ganoong punto ang
babae at ang kanyang kapatid?
Tumalim ang titig niya rito. She thought this woman was mild-mannered, quiet and
classy. May ganoon pala itong tendency. Pero at saka na niya ikukumpirma mula kay
Hannah.
"You're not running away," mariin niyang turan sa kapatid. "Come with me."
"Sonny..." reluctance was in her sister's voice.
Pero heto at humahakbang na siya pasalubong sa mga ito. Sondra had to keep in mind
na kahit papaano ay may atraso siya sa babae— napahiya ito sa araw mismo ng kasal
nito at ni Maximillian, kaya kailangan niyang manatiling civil.
Nagtapat na sila at huminto sa paglakad. Pinasadahan niya ng tingin si Yrina.
Mukhang nasa Operation: Transformation ang babae dahil mula sa mahinhing mga
kasuotan, heto ang babae at nakasuot ng pencil skirt at sleeveless na blouse na V-
necked ang tabas ng neckline. Maamo pa rin ang mukha nito ngunit ang tingin mula sa
mga mata ay nagbabadya ng galit.
"Hi, Yrina," bati niya rito.
"Hi," matabang na sagot nito, pinasadahan din siya nito ng tingin mula ulo hanggang
paa. "Ahas," titig ng mga mata nito sa kanyang mga mata.
"Nagkita na pala raw kayo ng kapatid ko" gesture ng ulo niya para ituro si Hannah.
Napatingin dito saglit si Yrina bago siya sarkastikong nginisihan. "Kapatid? I
thought you're the only daughter, Sondra Hawthorne?"
Patay. Oo nga pala.
"Sisters by bond," she shrugged and Yrina looked convinced. Phew!
"Ano?" anito. "Masaya ka na ba dahil nakuha mo ang gusto mo?" mataray nitong
patutsada. "And smart move, using someone else—" daan ng paningin nito kay Hannah,
"— to give make me falsely accuse someone else, para maalis ang atensyon ko sa iyo
at hindi mapansin ang pang-aahas mo."
She just smiled. "Did you hurt Hannah?"
"It's the price she can only pay," matapang nitong titig, "for being an accomplice
to a snake like you, Sondra Hawthorne."
"So you hurt her," tango niya. "Is that the classiest you can get? Resorting to
violence, like an imprudent child on a tantrum for not getting what she wants?"
"Iba ka rin, no?" pagak nitong tawa. "Ikaw na nga itong nang-ahas, ikaw pa itong
mas matapang!"
Sondra maintened her calm. Lalo na ngayon na tila napapatid na ang pasensya ni
Yrina.
"For all it's worth, I am sorry," pagtatapos na lang niya. "I am sorry for the
embarrassment you had to go through on your wedding day, but I think you are
already aware that there is a big possibility na hindi ka pakasalan ni Millian. We
both know the irrefutable truth that he doesn't have any feelings for you."
"Hindi lahat nadadaan sa sorry, Sondra Hawthorne," she sneered. "Kaya pala napaka-
uncooperative mo. Now I see the sense of it all. And if you think you can get away
for what you did," she scoffed, "then feel free to think that way. Because you're
not going to have any idea when I will get back on you. At sisiguraduhin ko na
madudurog ka sa gagawin ko sa iyo," lumipat ang tingin nito kay Hannah, "sa inyo."
"Huwag mo'ng idamay si Hannah dito."
"Bakit hindi?" makakabahala ang pagguhit ng ngiti sa mga labi nito habang nakatitig
sa kanyang kapatid. "She seems involved with Memo."
"Ano?" naguguluhang lingon niya sa kapatid.
Paano'ng involved ito kay Memo? At isang Memo lang naman ang kilala siguro ni
Yrina.
That Guillermo Cereza...
"Bakit dinadamay mo rito si Memo?" mabilis na sagpang ni Hannah sa sinabi ni Yrina.
"Ano ang gagawin mo kay Memo?"
Mahina itong tumawa at nilingon ang mga kasama. "Let's go."
"Hindi!" matapang na harang ni Hannah sa mga ito. "Ano'ng meron kay Memo? Sagutin
mo ako!"
"Hannah," saway niya sa kapatid, akmang lalapit siya rito.
"Move over," tulak ni Yrina kay Hannah para maalis sa dadaanan nito.
"Tinatanong pa kita—" habol ni Hannah rito. "Ano ang gagawin mo kay Memo!"
"Ano ba!" iritadong hawi nito rito kaya muntikan nang bumagsak ito nang mapaatras.
"Hey!" angil niya rito. "Stop shoving my sister like that! She's not even touching
you, Yrina!"
"She's blocking my way!" ganti nito.
"I let you get away for whatever you did to my sister, but not this time," gigil
niyang bagsak sa mga shopping bags.
"Ang kapal talaga ng mukha mo," bagsak nito sa sariling mga bitbit para sugurin
siya.
"Yrina!" panic ng dalawang babaeng kasama nito pero huli na ang pag-awat ng mga ito
dahil sinugod na siya ni Yrina ng sampal.
Galit na gumanti siya sa sampal nito at doon na sila nagsimulang magbuno.
Hindi na alintana nila Sondra at Yrina kung pinagtitinginan sila ng mga nasa mall
na iyon. Kung saan-saan na napadpad ang mga kamay nila na nagkakamutan,
nagkukurutan at nagsasampalan. Si Yrina ang naunang manghablot ng buhok, gumanti
lang siya ng sabunot dito kaya halos magpalitan lang sila ng sigaw at tili.
Habang hindi mapakali ang mga kasamahan ni Yrina kung paano sila paghihiwalayin, si
Hannah naman ay nakaabang sa likuran niya at nagtsi-cheer.
"Sabunutan mo ng paikot! Sabunutan mo!" patuloy ni Hannah habang nakaabang kung
sakaling kakailanganin niya ng tulong.
Nagulat na lang sila ni Yrina nang may lumapit na dalawang security guard. Pumito
ang isa kaya natigilan sila at napalingon sa mga ito na nakalapit na.
"Miss huwag po tayo rito manggulo—" at sunod-sunod ang naging paglilitanya ng guard
habang si Yrina naman ay hinablot na ng dalawang babaeng kasama nito para ilayo sa
kanya.
Pareho lang sila na gulo-gulo na ang buhok at may ilang mga kalmot sa
braso at mukha. Tumaas na rin ang sleeve ng kanyang off-shoulder dahil sa
nangyaring pagbubuno at sabunutan kanina. Habang naglilitanya ang guard ay wala na
rito ang atensyon niya kundi nasa mataman niyang pakikipagtitigan kay Yrina na mas
lalo lang yata lumala ang galit para sa kanya.
Habang papalayo na ito ay saka lang niya narinig si Hannah na
kumakausap sa guard.
"Sila ang nagsimula, Manong!" depensa ni Hannah sa kanilang dalawa.
"Sinampal niya si Sonny!"
Napatingin si Sondra sa paligid at nakita ang ilang mga usisero na
kinukuhanan na sila ng litrato. Hinablot na niya si Hannah sa braso.
"Sonny, teka nagpapaliwanag pa ako—"
"Umalis na tayo rito," hila niya para balikan nila ang nabitawang mga
shopping bags.
Lagot ako nito kay Maximillian, nag-aalalang dampot niya sa mga gamit
bago dinedma ang guard na nagpapaalis sa kanila. Mabilis ang kanyang mga hakbang na
sinusubukan ni Hannah na masabayan.
.
.
.
***
.
.
.
NAHILAMOS na lang ni Maximillian ng kamay ang sariling mukha.
"Huwag mong sabihin na kampi ka pa kay Yrina?" ani Hannah. "Siya ang
naunang manakit!"
"I am not," sagot niya rito, pilit na pinapahinahon ang sarili.
Nasa penthouse na ulit ang dalawang babae. His wife was at such a sorry
state, kaya inasikaso muna nila ito at ginamot ang mga sugat bago niya in-
interrogate ang dalawa kung ano ba talaga ang nangyari. Nakaupo si Sondra sa salas,
nakataas ang mga paa habang nakayakap sa binti nito. Nanghihinayang talaga siya sa
balat ng asawa na ngayon ay may ilang pasa mula sa kurot at mga kalmot na natamo
dahil sa pakikipag-away kay Yrina.
"Ang sa akin lang," patuloy ni Maximillian, "you should have just
steered away from her. Sa tingin niyo ba gugustuhin ko na umuwi kayong ganyan?"
tumutok ang mga mata ni Maximillian sa asawa. "Do you think I want you coming home
to me in that state, Sonny?"
"Millian, she shoved Hannah," depensa nito.
"When you saw Yrina, pwede namang umiba na lang kayo ng daan, 'di ba?"
"Actually," nahihiyang yuko ni Hannah, "nung una sinuggest ko na iyan
kay Sonny."
Nahuli niya na pinanlakihan ni Sondra ng mga mata ang kapatid. Mukhang
naglalaglagan na ang mga ito. He let out a sigh. Namewang na lang siya.
"Sonny," pukaw niya sa asawa.
"Millian," masama ang loob na titig nito sa kanya.
"Such bratty attitude."
"Hindi ako ang unang nanakit!" depensa nito. "Bakit sa akin ka pa
nagagalit?"
"Because I don't expect you to act like Yrina," he gently scolded her.
"You won't do such a thing. You won't get into cat fights and such—"
"I will when she's hurting people who are important to me," matigas
nitong saad. "Bahala ka nga sa buhay mo."
Nag-walk out na ito.
"Sonny," a soft beg was in his voice, but she already got inside the
bedroom and slammed the door. Nilingon niya si Hannah. "At ikaw, bakit hindi mo na
lang inawat si Sonny? I saw the video online, Hannah, you're even cheering her na
sabunutan pa si Yrina."
"Bakit hindi si Yrina ang pagalitan mo?"
"Because I care about the two of you and I don't care about her!"
pagtataas na ng tono niya.
Nag-walk out na rin ito, pero sa kusina ang deretso.
"Don't tell me you'll be stress-eating again, Hannah!" sigaw niya para
marinig nito.
"Tse!" narinig niyang sagot nito.
.
.
.
***
.
.
.
MEMO massaged his temple after putting down his phone. Ilang oras pa lang ang
nakakalipas mula nang huling nakita si Hannah ay mapapanood pa niya ito sa isang
video sa Facebook. Instant na talaga ang mga bagay ngayon. At mas instant na rin
ang pagkalat ng mga balita. Dalawang kilalang tao ang involved sa video— a
Hawthorne and a Romualdez. Kaya kung kasama ni Hannah ang mga ito, panugurado na
mabilis na kakalat ang balita.
Hindi niya alam kung matatawa dahil kitang-kita sa video na pinag-tsi-
cheer pa nito si Sondra na makipagsabunutan. Hindi ba ito aware sa klase ng
reputasyon na meron ito? Isa itong fashion model, nagsisilbi dapat ito na magandang
ehemplo sa mga followers nito, lalo na at anak ito ng sikat na Miss Universe title-
holder noon na si Jessica Hawthorne.
But hey, hindi na naman nawawalan ng kontrobersya si Sondra Hawthorne,
'di ba? Ilang beses na rin bang naging laman ito ng mga balita noon na wala sa
sarili sa ilang mga club? No wonder she was giving Samuel Hawthorne so much pain in
the ass.
Narinig niya sa video na nabanggit ang kanyang pangalan, kaya kahit
ayaw niya magkaroon ng anumang involvement ay nagpasya na lang si Memo na damputin
muli ang cellphone na nasa night table.
Ilang ring lang ay sumagot na ang kanyang tinawagan ng iritableng
hello.
"Hello, Yrina," he replied firmly. "Just watched your first ever online
video. Using the Hawthornes for exposure now?"
Damn you.
He displayed a sarcastic smile. Nakahiga pa rin siya sa kama at
nagpapakondisyon para sa pagbabalik sa opisina bukas.
"I heard my name in that video, what do I have to do with what
happened, Yrina?"
Ini-disconnect lang nito ang tawag.
"Very rude," nakangising balik niya ng cellphone sa night table.
He sighed and felt like a fool for calling Yrina. All he wanted was
peace in every aspect of his life right now. Ilang taon na rin siyang nananahimik
at nagpapaka-low profiled. Pero mukhang may pamamaraan talaga ang mga babae para
baligtarin ang mundo ng mga lalaki. He was alarmed that it was Hannah who
questioned Yrina in the video what she planning to do to him. Pero bakit siya mag-
aalala? Sigurado naman siya na walang magagawa si Yrina laban sa kanya at kung
gaano niya kaayaw na ma-involve pa rito, ganoon din ang babaeng iyon. At si
Hannah... wala na siyang balak na makita pa ito ulit dahil sigurado siya na gulo...
gulo lang ang dadalhin nito sa buhay niya. His quiet, low-profiled life will be
brought to the surface by that girl. Kaya kung ano ang kinalaman niya kaya nag-away
ang mga ito, hindi na siguro aalamin pa ni Memo.
Hindi na siya dapat na makialam pa.
Tahimik na ang buhay niya, hindi na siya dapat pang maki-involve pa.
Iignorahin na lang niya siguro ang pagkakadamay ng pangalan niya sa video na iyon.
At least, Hannah doesn't seem hurt, iyon na lamang ang nagbigay ng
relief sa kanya. He needed to feel that relief, para mapigilan niya ang sarili na
isipin pa ang napanood na video. O si Hannah mismo.
.
.
***AN
What's going on in Memo's mind? Whaaat? O_O
Thank you everyone sa pagbasa ng new UD ng #Rough. As we can all see, chapter 62 na
tayo hahaha! Long Live Daddy Millian! <3
Btw, high way, I also want to promote my book! Published na ang #Attention at open
na rin for pre-orders!

For details about the book and how to order, pwede niyong tingnan sa A Diaries 2018
dito sa Watty or sa mismong story ng Attention dito sa Wattpad (2nd to the last
chapter). You can also check out my Facebook page ;) Sana makakuha kayo ng copy! <3
Kitakits sa Friday para sa panibagong chapters ng #Rough <3 
Love,
ANAxoxo

[ 65 ChapterSixtyThree ]
-------------------------------

MABILIS na nag-angat ng tingin si Sondra nang marinig ang pagbukas ng pinto.

Nanatili siyang matamlay dahil hindi si Maximillian ang pumasok para i-comfort
siya. Si Hannah iyon.
Umupo ang dalaga sa gilid ng kama. Her smile was weak as she reached
for her arm and gave it a rub.
"Sorry, Sonny," anito. "Kasalanan ko rin naman ang nangyari kanina.
Nakulitan sa akin si Yrina kaya ganoon ang naging kilos niya siguro."
"You did not even touch her," deretso ni Sondra ng upo. "Kaya wala
siyang mabuting dahilan para saktan ka. Don't blame yourself for what happened. I
could have been classy about it and just give her a shrug, but instead, I put up a
fight."
"Siya naman din ang nagsimula ng pananakit sa iyo," buntong-hininga
nito pagkababa ng tingin. Nakatukod ang mga kamay nito sa gilid ng kama.
"Si Millian? Nasaan? Is he still mad?"
"Naghuhugas ng mga pinagkainan," sulyap nito sa kanya.
Tumango-tango na lang si Sondra. Ganoon ba katindi ang galit ng lalaki
sa kanya? Was he thinking that she was being immature again? The notorious Sondra
Hawthorne?
"Mamaya, aalis na ako," patuloy ni Hannah, nakatitig na ngayon sa
kanya. "Babalik na ako sa apartment."
"Gusto sana kitang samahan," aniya. "Kaya lang dahil sa nangyari kanina
na na-video pa, baka pagkaguluhan tayo sa inyo," mahinang tawa ni Sondra.
"Yeah, dito ka na lang muna," naging alanganin ang ngiti nito pagkaiwas
ng tingin sa kanya. "Kailangan ko rin talaga umuwi eh, nasa apartment kasi ang
uniform ko at iba ko pang gamit."
May bigla siyang naalala.
"Hannah?"
"Hmm?"
"Why are you so concerned with Memo? Ano'ng meron sa inyo?"
Namilog ang mga mata nito. "Si Memo?"
"Oo. Hinarang mo si Yrina dahil nagbanta siya na may gagawin kay Memo.
Are you related with him?"
Tila hindi nito malaman ang sasabihin, pero naningkit ang mga mata ni
Sondra nang mapuna ang pagkalat ng pamumula sa mukha nito.
"Don't tell me..."
She intentionally trailed off. Gusto niyang depensahan ng kapatid ang
sarili sa mahihimigan nito na patutsada niya, pero tila nabuhol na ang dila nito at
wala man lang sinasagot sa kanya.
"Hannah," she called her sister in a warning tone.
"Ano kasi," alanganin nitong tawa, naroon ang tila nerbyos. Nakagat
nito ang pang-ibabang labi. "Gusto ko si Memo."
"Si Memo. Is that Guillermo Cereza?"
Tumango-tango ito, nahihiyang tumingin sa kanya.
 "Mahal ko na nga yata si Memo," tila mapupugto ang hininga nito sa
inamin.
M-Mahal?
Ito nga ba ang nabanggit ni Hannah kahapon na crush nito? Si Memo nga ba ang crush
nito na sinasabi rin ng kapatid na wala namang pagtingin sa kanya?
Hindi niya alam ang sasabihin, naghalo-halo at tila nagtatalo sa
kanyang isip ang mga katanungan na gustong maghanap ng kasagutan.
"Saan mo naman nakilala si Memo?" titig niya rito.
Paano nga ba magkakakilala ang dalawa? Magkaiba ang mundo nila ni
Hannah at ngayon lang sila nagtagpo. Bakit parang nauna pa si Memo na makilala ito
kaysa sa kanya?
"Sa Goldex," nakaw nito ng tingin saglit. "Nung nag-intern ako sa
Goldex, sumaglit doon si Memo... sinundo niya noon si Sam dahil may meeting sila at
ang tagal daw ni Sam lumabas ng office. Nagta-trabaho kasi siya sa Hawthorne
Group."
That sounded true. Nahirapan lang siyang maniwala sa paliwanag nito
dahil wala siyang ideya na nagta-trabaho sa sarili nilang kumpanya ang lalaki.
Tumango-tango na lamang siya. "And right in that moment, nagkagusto ka na kay
Memo?"
Tila pinagtaksilan si Hannah ng sarili nitong damdamin, halatang hindi
sinasadya na sumilay ang ngiti sa mga labi nito. Patay na.
Tumango-tango lang ito ng mabilis.
"You know," paano nga ba niya ito sasabihin nang hindi mao-offend ang
kapatid, "I have seen a lot of guys, handsome guys, Hannah, and I admire that they
look really good. Pero pagkalipas lang ng ilang mga araw," she shrugged, "wala na,
hindi ko na sila nagiging crush o ina-admire, ganoon."
"Kasi in-love ka kay Maximillian," lingon nito sa kanya.
She shoved in a deep breath. "Yes," she awkwardly smiled. "Pero iba ang
kaso namin. Si Millian kilala ko na nung nine years old pa lang ako. Kumbaga, may
development 'yung feelings ko para sa kanya... una crush... tapos lumalim siya ng
lumalim..."
"Bakit mo iyan sinasabi sa akin?"
Napatitig siya sa kapatid. Sasabihin ba niya? Sasabihin ba ni Sondra
ang alam niya tungkol kay Memo?
Maybe not...
"Kasi sabi mo, mahal mo na si Memo," nguso niya rito. "Aba, mahal agad-
agad?"
"Kaya nga may yata, 'di ba?" harap nito sa kanya. Tila naging ma-drama
ang pagbuntong-hininga ng kapatid. "Mahal ko na yata siya," yakap nito sa sarili.
"Huwag mo na lang isipin iyan," ngiti niya rito. "What I hope is you
focus on what's best for you. Iyon ay ang tapusin ang pag-aaral mo."
Tinanggal nito ang mga braso na nakayakap sa sarili. "Alam mo, tama ka
diyan. Iyan din ang iniisip ko."
Medyo nakaramdam si Sondra ng relief sa narinig. "Good."
"Ga-graduate ako," patuloy nito. "Tapos papasok ako sa Hawthorne Group
at matutuloy na ang love story naming ni Memo." At kinikilig na ngumiti ito ng
malapad habang nakatitig sa bintana. Humaplos sa mukha ng kanyang kapatid ang
liwanag mula sa labas.
Habang siya naman ay bumagsak na ang panga sa narining mula rito.
Okay... Hayaan ko na lang siguro na dito matapos ang conversation...
Basta ang mahalaga, wala siyang plano ngayon na i-level up kung anuman ang feelings
niya para kay Memo.
.
.
.
***
.
.
.
INIHINTO na ni Maximillian ang sasakyan sa tapat ng apartment building na
tinitirahan si Hannah. Kita niya sa screen ng car radio na alas-siyete na ng gabi.
Sa totoo lang, hindi solo ni Hannah ang tinitirahan. Maituturing na bed spacer
lamang siya. May tatlong boarder siya na kasalo sa silid na iyon. Pinatos na niya
iyon dahil estudyante pa siya at kailangan magtipid-tipid.
Kahit sabihin pa na tumatanggap siya ng tulong mula kay Maximillian,
hindi pa rin niya pwedeng lubus-lubusin iyon. May sariling mga agenda ang lalaki at
aware siya roon. Kaya ayaw ni Hannah na magkaroon masyado ng utang na loob dito.
Sino ba ang nakakaalam kung kailan nito maiisipang maningil?
Hindi niya hahayaan na matulad siya kay Sam.
"Hannah," lingon sa kanya ng lalaki. "Huwag mo nang dalhin ang iba mong
mga gamit," patungkol yata nito sa mga shopping bags na may laman ng mga pinamili
nila ni Sondra. "Ihahatid ko ang mga iyon sa Hawthorne mansion."
Natigilan si Hannah sa narinig. Bigla siyang napalingon dito.
"Sa Hawthorne mansion?"
Payapa lang ang ngiti ng lalaki bago tumango. "Yes. I have accomplished
my plan."
Simple lang naman ang plano ni Maximillian. Base sa pinaliwanag sa
kanya ng lalaki, gusto lang nitong alamin kung bakit tila obsessed si Sam na
mapunta rito ang ownership ng Goldex. Sa oras na malaman iyon ni Maximillian,
aatras ito sa kasal nila ni Yrina at magtatago hanggang sa mamatay ang mga bali-
balita at ang isyu. Pagkatapos magtago, kakausapin nito si Sam ukol sa malalaman
nito tungkol sa kasalukuyang estado ng Goldex. Dahil nalaman nito ang incurred
losses at ang dinayang mga reports, gagamitin iyon ng lalaki para ma-disarm daw si
Sam. Sa ganoong paraan lang ito titigil sa pangungulit sa lalaki tungkol sa Goldex
at sa pagpapakasal kay Yrina. Sa ganoong paraan nito tuluyang makukuha ang kalayaan
na i-pursue si Sondra.
He planned it all along, to find a way to tie a rope around Sam's neck,
like a dog following his orders.
Wala siyang clue kung anong klase ng motibasyon ang nagtutulak kay
Maximillian na gawin iyon. He did not share any other reason other than he wanted
Sondra so badly. Pero ang palagay niya ay may iba pang dahilan. Kung mahal kasi
nito si Sondra, palagay niya ay hindi nito ta-tratuhin o pagbabalakan ng ganoon ang
sarili nitong ama, 'di ba?
Talagang hindi niya maintindihan kung paano mag-isip ang mga adults.
She didn't like the fact that they always made things complicated to secure their
ego.
"Pero... Pero sabi mo 'di ba, kailangan muna natin palipasin 'yung
magiging stress ni Sam. Stressed pa rin siya siguro ngayon sa hindi mo natuloy na
kasal, at saka sa kung anuman ang napag-usapan ninyo tungkol sa Goldex. Sabi mo,
hindi iyon magandag timing para dagdagan ang sakit niya sa ulo."
Hinagod lang ng isa nitong kamay ang manibela, nasa harap ang tingin ng
mga mata.
"Yes, that's what I thought at first. But now, I realized that the
adage is true that in times of crisis is the best time to seize the opportunity to
gain."
Lumingon ito sa kanya at binigyan siya ng makahulugang titig.
"We'll arrange a meeting for you and Sam. Kung kailan ka available. At
ako na ang bahalang umalam kung kailan available si Sam."
"Pero 'di ba, hindi pa nga pwede sa ganitong timing kasi nai-stress pa siya at
hindi niya rin naman ako maaasikaso?"
"Scratch that. He is now in a very vulnerable state. And this is the time when he
will need someone the most," giit nito. "Imagine yourself as his knight in shining
armor, Hannah. Be that, and I know, Samuel will have no choice but give everything
you want and need for you to stay on his side."
Hannah smiles. "Mukhang magandang idea iyan."
"See?" may pagmamalaki sa ngiti ni Maximillian na ginawad nito sa
kanya.
"May mga special instructions ka ba? Tulad ng... kung paano ako
makikipag-deal kay Sam?"
"Just make sure he won't be planning something against me or you or
Sondra," seryoso nitong sagot sa tanong niya. "Keep your eyes and ears open. Also
keep Sam on his toes."
Tumango-tango siya. "So, sisiguraduhin ko na wala siyang magagawa na
hadlang sa mga plano mo?"
"Wala na akong plano pa para sa kanya," buntong-hininga nito. "I
already warned him, na sana hayaan na niya kami ni Sondra," lumingon sa kanya ulit
si Maximillian. "At huwag na niya akong kulitin tungkol sa Goldex."
"Eh, paano iyan, hindi ba may problema ang Goldex?"
"I'll let the Accounting Department and my lawyer discuss about that.
It's their job to fix that issue now. I'll just keep myself update about their
course of action."
Tumango-tango na lang siya. Natutop ni Hannah ang dibdib dahil sa
isipin na makalipas ang maraming taon ay nagkakaharap na naman sila ni Sam.
Makilala kaya siya nito kaagad kapag nagkita na sila? Ano kaya ang una nitong
sasabihin? Ano kaya ang magiging reaksyon nito?
Siyempre, pareho sila ni Maximillian na inaasahan na ang hindi
magandang resulta para hindi na siya magulat pa o maging sensitibo.
Dapat siya maging mas matatag.    
.
.
**
AN
Good evening! Enjoy our 5-chapter update todayyyy! YES! Five chapters ang UD today!
Woooo! <3 <3 <3 Nilakihan ko na ang fonts ko sa MS Word, so, I am hoping na
nabawasan na 'yung mga slips ko grammatically and also sa spelling, etc.
I will make this quick na kasi, 5:57 na at may aabangan ako na meteor shower daw
hahaha ;) I will also post the new chapters on Sweek later in the night. Thank you
<3
Enjoy reading and ha-ha-happy weekend! <3 :*
Love,
ANAxoxo

[ 66 ChapterSixtyFour ]
-------------------------------

TAPOS na si Sondra sa paglilinis sa bedroom ng penthouse. Tapos na rin siya sa

kusina at salas. She sat on the sofa and put her feet up on the table. Sinandal
lang niya ang walis tambo at dust pan sa gilid ng mesa. Inangat niya ang mga kamay
para ipusod ang kanyang buhok.
Hindi man lang sila masyadong nakapag-usap ni Maximillian kagabi. Ewan
ba niya pero parang natagalan masyado ang lalaki sa paghatid kay Hannah sa
tinutuluyan nitong apartment kaya hindi na namalayan pa ni Sondra na nakatulog na
siya. At hindi na rin naman siya inistorbo pa ni Maximillian.
Naramdaman na lang niya ang presensya ng lalaki nang maalimpungatan at
maramdaman ang tila paghigpit ng mga braso nito sa kanyang katawan. She just took a
peek under her long lashes to make sure he was already home, and she was already in
his arms, before she resumed her sleep.
She really needed that last night. Siya ba naman ang makipagsabunutan
kay Yrina.
At nitong umaga nga, disoriented pa siya habang nag-aalmusal. They only
had warm toasts and butter for breakfast. Si Maximillian naman ay mabilis at solido
ang galaw na para bang kabisado na nito ang routine. Natulala na lang siya habang
pinapanood ang pagparoon at parito ng lalaki. Naligo muna ito. Siya naman ay gulo
pa ang buhok na umupo sa dining room at tumulala. Nagtimpla ito ng kape para sa
kanila at naghanda ng makakain nila. Pagkakain ay humalik ito sa pisngi niya at
dumeretso sa kwarto. Pagkalabas ay naka-suit na ito. Tumungo ang lalaki sa office
room nito at lumabas na dala ang file bag nito.
Humalik naman ito sa mga labi niya at nagpaalam na aalis na. Sinabihan
naman niya ito na mag-iingat.
Ilang minuto pa siyang tumulala bago natapos ang pagkain.
Mabilis ang kanyang naging paggalaw simula niyon. Naligo muna siya para
gisingin ng tuluyan ang diwa. Pagkatapos ay inuna na ang pag-ayos sa bedroom.
Pagkatapos mag-pusod ng buhok, binaba na niya ang mga paa at dinampot
ang walis. Natigilan siya nang mapansin ang suot na singsing.
Sonny, naalala niyang wika ng lalaki bago isuot sa kanya ang singsing noong kinasal
sila, since the very beginning, I have promised to take care of you—
—and to live with only without feeding my own interests, but to only
aim for what will be best for you... and what will make you happy. This ring, shall
serve as a reminder, that I have kept that promise and I will always will.
Alongside with it, is to give you the world if I have to. I love you and I won't
promise to love you from this day forward until death, because my love for you is
not a promise, it is an irrefutable truth that no one, nothing, and death can ever
change.
Millian, she remembered her response to his vow, I don't know kung ano
ang ipapangako ko sa iyo na halos lahat ay nasa iyo na. But I assure you that I
won't take... or take away everything from you, even the world when you have it.
You deserve all these and my heart, kindness and loyalty as well.
Both of them had happy tears as their lips kissed.
Napangiti tuloy siya sa alaalang iyon. Pinasya niya na magpahinga na
lang muna saglit. Dinama ng kanyang hintuturo ang suot na singsing. It was a shiny
gold band kind of ring without any studs. Her mind began wondering. Hindi kasi si
Maximillian 'yung tipo ng tao na simple lang pagdating sa mga binibigay nito. He
was always extra, tulad na lamang nung niregaluhan siya nito ng tiara noong debut
niya.
Hinubad ni Sondra ang singsing at sinipat iyon. Iniisip niya na marahil
ay may naka-engrave na mas magpapa-espesyal sa singsing. To her dismay, it was
smooth. Walang nakaukit na pangalan man lang nila o anuman.
She sprung on her feet. Walang anu-anong dinampot ang cellphone niya sa
ibabaw ng night table at dumapa sa kama para tawagan si Maximillian. Habang
nakaipit sa tainga at balikat ang cellphone, sinusuot na ulit ni Sondra ang
singsing.
Hi, Mrs. Gold, good morning, malumanay na bati ng lalaki sa kabilang
linya.
"Mr. Gold," tipid niyang ngiti, "I have a question."
I think you are finally awake, Mrs. Gold. Kanina kasi parang antok ka
pa, may bahid ng tawa sa tinuran ng lalaki. What is it?
Kasalukuyang nakaupo si Maximillian sa opisina nito. He was looking
suave and calm in his grey suit. May hawak ito na folder ngunit dahil tumawag siya
ay hawak lang iyon ng lalaki at hindi man lang tinatapunan ng tingin.
"Well..." panimula niya, "ayoko naman isipin mo na nagko-complain ako,
because I am not. I love this wedding ring."
You called me now to talk about our wedding ring?
Napahugot siya ng malalim na paghinga. Oo nga pala at nasa kalagitnaan
na ito ng trabaho. Was she disturbing him?
Please, Sonny, go on. It's alright.
Medyo nahiya tuloy siya. "Well, iyon..." patuloy niya. "It's a gold
band, it has no designs or engravings... I know you, you're so extra with
everything. You put a lot of effort on the things you give so... I don't know...
curious lang ako... hindi lang ako sanay... that's... that's all..."
I instructed Jack to buy a simple gold rring for our wedding para
walang mag-interes magnakaw kapag lumabas tayo na suot ang mga ito.
Kumunot ang noo niya. That for a very practical reason?
And yes, I did not bother to instruct him to put any engraving on our
rings. I don't think it is necessary to label something with our names if we are
sure that we won't lose it. We only put labels on things that has a possibility to
get lost like lunch boxes, ballpens, and I trust that we won't lose our wedding
rings, so I think there's no need to put our names on it. No need to engrave
promises or sweet nothings on our rings since we won't be able to read them
anyway... I won't be able to read it, because I have no plans of taking off this
wedding ring.
She felt a lump in her throat. Hindi alam ni Sondra kung ano pa ang
isasagot sa pinaliwanag ng lalaki. He truly is extra. Ito ang Maximillian na kilala
niya. This man always put a lot of effort, but especially, a lot of thought in
everything he does.
At nakaka-relieve isipin na hindi nagbago iyon.
I am feeling quite disappointed right now. You took it off didn't you?
"S-Suot ko na ulit," naluluha niyang ngiti. "And I have no more plans
of taking off this ring, Millian."
Napangiti ang asawa niya sa kanyang sinabi. Inihilig nito saglit ang
kamay na may hawak ng folder para sulyapan ang suot nitong singsing. It shone
against the light from the glass wall behind his swivel chair.
I love you, Mrs. Gold.
"I love you too... Millian," ngiti niya at nahilamos ng malayang kamay
ang sariling mukha. "Oh, I'm so sorry for calling you just to for this!"
You can call me anytime and don't apologize for doing so, Mrs. Gold.
You're my top priority.
.
.
.
***
.
.
.
MAXIMILLIAN was walking on the hallway with Marissa. Katabi niya ang sekretarya
habang nag-aabang sa elevator. Patuloy pa rin ito sa pag-briefing sa kanya tungkol
sa natanggap nito na mga emails at invitations para sa kanya.
It was already the third week of November, that's why it was not a
surprise anymore for him if there were already invitations for him to attend some
gatherings. Karamihan sa mga iyon ay mga nasa mataas na social circle lamang ang
imbitado na kilala sa business world.
"At may invitation kayo para sa grand Christmas ball ng Metro Business
Club—"
"Isn't it clear to them that it's my father who is their member and not
me?" he replied lowly.
Ilang taon na rin kasi niyang iniiwasan na um-attend sa mga parties ng
Metro Business Club. Oo, kapag may oras siya, uma-attend si Maximillian sa mga
forum ng club. Minsan kasi ay may natututunan siya. Pero kapag party na ang usapan,
hindi na niya pinauunlakan pa.
Kung noon ay si Samuel ang uma-attend dahil OIC ito ng mga kumpanya
nila, ngayong siya na ang nagma-manage ay hindi na pwede. He wondered if Samuel
would be also in that party. By invitation kasi ang membership sa MBC at kaya lang
naman nakakapunta sa events nito si Samuel ay dahil sa tumatayo itong
representative ng mga Gold. Originally, Maxim Gerard was one of the founding
members of Metro Business Club. He attended an event once with his father and had a
distaste for it. Karamihan sa mga nakasalamuha nila noon ng ama ay
nakikipagpataasan lamang ng ihi. Strangely, his father could manage to fake his
reactions and lines. Magaling talaga ito makibagay. MBC was only composed of CEOs
and entrepreneurs who only had expanded their businesses internationally.
"Pero Sir, kayo na naman po ang may handle ngayon ng G & C. Isa pa,
magandang opportunity ito sa iyo. Hindi lahat sa business world ay kilala ka, Sir."
"I don't want to be known for someone else's hard work. My father
deserves to be known from then on as the man behind G & C and its subsidiary
companies, and it will stay that way."
"Kung ganoon, Sir, ii-inform ko na lang po ba sa kanila na hindi kayo
makaka-attend?"
"Yes," aniya. But Maximillian felt something strange. Pakiramdam niya
ay kailangan niyang i-recheck ang invitation. Bumukas ang elevator at umusog ang
ilang empleyado na nasa loob niyon para bigyan sila ng espasyo.
Maximillian stepped in and turned to his secretary. "Ako na lang pala
ang magi-inform sa kanila," lahad niya ng kamay. "Give me the invitation."
Inabot ni Marissa ang card na nakasipit lang sa dala nitong organizer
notebook.
Nang marating ang ground floor ay umani ng palihim na mga sulyap si
Maximillian. Kaninang umaga pa niya iyon napapansin. Mukhang hindi nahuhuli sa
balita maging ang sarili niyang mga empleyado tungkol sa kinahinatnan ng kasal nila
ni Yrina.
But of course, he gave less damn about other people or their reactions.
Hinanda na niya ang sarili para sa ganito.
Tinungo nila ang main entrance ng G & C at hinintay na maihatid doon
ang kanyang sasakyan ng isa sa mga staff na inutusan nila. May pupuntahan kasi
silang meeting. Inabot nito kay Maximillian ang susi.
"Let's go," lingon niya kay Marissa at pinagbuksan ito ng pinto sa
passenger seat bago umikot para okupahin naman ang driver's seat.
Pagkatapos ng meeting ay nagpaalam saglit si Marissa para gumamit ng
ladies' room. Nauna na si Maximillian sa kanyang sasakyan at kinapa sa bulsa ng
suot na blazer ng suit ang invitation card galing sa MBC.
Binuklat niya iyon ay pinasadahan ng basa.
As usual, it would only be a typical Christmas party. Walang business-
related na mga forum na magaganap, selebrasyon lamang. Sa kanya mismo nakapangalan
ang invitation card, mukhang updated na ang mga ito sa wakas na siya na mismo ang
nagha-handle sa mga kumpanya ng sarili niyang ama.
His eyes narrowed on the name of a special guest given emphasis on the
card.
Immanuel Tan-Penafranca.
Sa baba niyon nakadikta ang posisyon nito bilang CEO at owner ng Iron
Standard.
Naalala niya na kailangan ng Goldex ng fixed supplier ng mga metal para
sa production nito. Inflation ang dinahilan sa kanya noon ni Samuel kaya kailangan
niyon. Totoo naman, pero dahil na rin sa kaalaman niya ngayon na humihina rin ang
kita ng kumpanya ay mas lalong rasonable na maghanap siya ng paraan para maresolba
iyon.
It was for his subordinates to work on. Kaya nga ini-hire niya ang mga
ito, 'di ba?
But he was not a lazy ass. Maximillian would work on things on his own
if he could... if it would help Goldex, siya mismo ang kikilos.
Siyang katok ni Marissa sa bintana ng kanyang kotse bago umupo sa
passenger seat.
"Okay na ako, Sir," tango ng ginang sa kanya habang inaayos ang
pagkakaunat ng suot nitong uniporme.
"Marissa," start niya sa sasakyan, "I need you to research anything
about Immanuel Tan-Penafranca."
"'Yung CEO ng Iron Standard?"
Nabuhay na ang makina ng sasakyan. "Yes. I want an idea about what kind
of person he is."    

[ 67 ChapterSixtyFive ]
-------------------------------

HANDA na ang hapunan nang i-check ulit ni Sondra ang kanyang cellphone. It was
already eight in the evening. Sa huling tawag sa kanya ni Maximillian, nasa daan na
raw ito, ma-traffic nga lang kaya hindi pa rin umuusad ang sasakyan nito.
She made their dinner extra special. Maayos ang pagkaka-set niya ng mga
kubyertos at pinggan. Nag-effort din siya na maglibot-libot kanina sa mall para
mamili ng mga ingredients sa plano niyang meal course.
Gusto niyang ipakita sa asawa kung gaano niya ito naa-appreciate, mula
sa mga sinabi nito tungkol sa kanilang wedding ring hanggang sa mga nakita niya sa
office room nito.
Sondra had never been inside Maximillian's office room in that
penthouse. Kaya naman laking gulat niya nang pasukin iyon kaninang umaga para
linisin. The room was moderately sized with a wall of bookshelves. May bookshelves
sa likuran ng desk at sa kanan niyon. Sa kaliwang pader naman na kahanay ng pinto
ay may nakakabit na customized glass case. Nasa bawat case nakabuklat ang
centerfold pages ng mga magazines kung saan siya nag-model. Wala roon 'yung latest
niya na nakahubad siya at 'yung sa Moderna.
Sa paanan ng mga iyon ay tipikal na shelf na kinapapatungan ng mga
awards na natanggap ng kumpanya ni Maximillian nitong mga nakaraang taon. Sa kanang
shelf ay puro mga libro na ang laman, makakapal at karamihan ay may kinalaman sa
business. Sa gitna ng shelf na iyon naka-arrange ang mga may balot pa na kopya ng
magazines kung saan siya ang cover o 'di kaya ay featured sa mga section niyon na
tungkol sa fashion. Masaya siyang naglinis sa silid na iyon. Maingat siya sa
pagpunas sa desktop computer ng lalaki. Nasa desk nito ang solo niyang picture
noong debut niya suot ang dilaw na gown na parang ginto at ang korona na regalo sa
kanya ni Maximillian. Katabi niyon ang picture frame na naglalaman ng larawan ng
mga parents ni Maximillian. She felt a little sad upon seeing that. Hindi niya
napigilan na damputin iyon para titigan ng mabuti.
Sa larawan, masaya si Maxim Gerard na naka-akbay asawa nito na si
Cherry Rose. Nasa background ng mag-asawa ang isang European na hardin na hindi
niya ma-pinpoint kung saan. They were like Adonis and Aphrodite, beautiful in their
own right. Maxim had a lighter blond hair than Maximillian, and deep dimples. Si
Cherry Rose naman ay naka-bob cut ang kulot na buhok kaya halos mag-triangular ang
porma niyon. Oo, mukhang makaluma talaga pero hindi niya maikakaila na maganda pa
rin ito. Cherry Rose seemed to have a very bubby personality. Her smile was
youthful, like a shy teenage girl. 'Yung ngiti na parang nakatawa. Si Maximillian
naman ay tipid ang ngiti pero dapat lang dahil in-exaggerate na ng mga mata nito
ang saya na nararamdaman nung kinuha ang larawan na iyon. Noticeably, Maximillian
got more of his own father's features than his mother's. Nakakakilig isipin na kaya
ganoon siguro ay dahil si Maxim Gerard ang laging iniisip noon ni Cherry Rose nung
pinagbubuntis si Maximillian, kaya ito ang napaglihian bukod sa posibilidad na
malakas ang genetics ng lalaki.
Nakakalungkot isipin na hindi nagkaroon ng family picture si
Maximillian. Namatay kasi si Cherry Rose dala ng komplikasyon sa panganganak dito.
Iyon lang ang alam niya na detalye tungkol sa nangyari sa nanay ni Maximillian.
Nakakalungkot isipin na kahit anong yaman sa mundo, wala talagang
magagawa kapag oras na ng isang tao.
Sondra knew that for people like Maxim Gerard, napakalaking dagok at
insulto iyon. Na lahat ay nasa kamay na nito— lahat ng pera, resources at kapasidad
— pero wala pa rin iyong nagawa para maisalba ang buhay ni Cherry Rose.
Nang ma-double check ang pagkakaayos sa mesa, nagmamadaling pumunta sa
banyo sa bedroom si Sondra. Mabilis siyang nag-body shower at nagwisik ng kaunting
pabango bago nagsuot ng makinis na silk lingerie. It had a shimmery silver against
its pearl white textile color. Pinatungan niya iyon ng roba na kakulay niyon.
Pagkabalik sa dining room ay sinilip niya ang pinainit na burger steak.
Kanina pa niya iyon naluto pero dahil medyo lumamig na, ininit na iyon ni Sondra sa
microwave oven. She put it out and bit her lower lip, hoping that microwaving did
not sacrifice the quality of the food.
Imbes na i-serve na lang pagdating ng lalaki, nag-decide siya na ihanda
na ang mga kakainin nila. Malamang na pagod si Maximillian sa trabaho at sa traffic
kaya hindi na niya ito paghihintayin pa ng matagal para makakain.
Please, matulad ka d'un sa napanood ko sa Masterchef, pakiusap niya
habang maayos na nililipat sa pinggan ni Maximillian ang burger steak. Mahilig ang
lalaki sa burger kaya naman iyon ang inihanda niyang hapunan para rito. Maingat
niyang nilapag ang dalawang burger patty sa ibabaw ng rice na nahulma gamit ang cup
kanina. Then, she carefully poured the mushroom gravy sauce.
Umatras siya at sinipat ang hitsura niyon.
"Perfect," tango niya. Sa palagay ni Sondra ay presentable ang hitsura
nito. 'Tapos," talikod niya para kunin sa ref ang cupcakes. "Ito ang dessert.
Cupcakes na hindi na natin naubos-ubos," mahina niyang tawa habang ini-imagine na
kausap na niya si Maximillian.
Nilapag niya ang chocolate cupcake sa dessert plate para sa binata.
Pagkatapos ay in-arrange na rin niya ang sariling pinggan at kakainin.
"There," pamewang niya habang pinagmamasdan ang mesa.
Inihilig niya ang ulo. Should I turn this to a candlelight dinner?
Naiinis siya dahil wala na siyang oras para bumili pa ng kandila.
Never mind, buntong-hininga niya at umupo na sa kanyang seat.
Nakapatong doon ang kanyang cellphone kaya sumilip na naman siya. 8:49
na ng gabi.
Pinasadahan niya ulit ng tingin ang inayos na dinner para sa kanila.
Her heart was somersaulting.
Sana ma-appreciate ni Maximillian. Sana masarapan siya sa niluto ko. Medyo
dadalasan ko na rin sa kusina para matuto ako magluto ng mas masasarap na pagkain.
I only cooked a burger steak and it took me almost forever to get it done!
At narinig na nga niya ang pagbukas ng pinto. Sa wakas!
Mabilis siyang tumayo para salubungin ang lalaki. Naghuhubad pa lang ito ng sapatos
sa tapat ng pinto nang talunin niya ito para ikawit ang mga braso sa leeg nito.
Maximillian sounded tired, physically, as he released a low chuckle. Nilapat niya
ng makailang ulit ang mga labi sa labi nito at sa huli ay binigyan ng diin ang
kanyang halik. He finally responded, pero hindi niya pinatapos ang lalaki sa
paghalik. Humiwalay siya.
"I'm glad you're home here... to me..." titig niya sa mga mata nito.
They sparkled at her, blue and calm. Ngumiti ito.
"I am glad too, but let me take my shoes off, Sonny."
"Let me—" luhod niya agad.
"No," yuko nito para makipag-agawan sa kanya. "I'm a grown-ass man,
Sonny."
Tumayo na lang siya at hinayaan ang lalaki na hubarin ang sapatos at
medyas nito. Pagkatapos ay tumuwid na ito at lumapit sa kanya. Napatingala tuloy
siya rito.
"I guess," he spoke raspily, "I will need a little help with my neck
tie," niluwagan na nito ang suot na neck tie para bigyan ng emphasis ang
pinapahiwatig nito.
"I'll do it," she stepped forward, reaching for the knot in his tie.
Napasinghap siya nang biglang hapitin ni Maximillian palapat sa dibdib
nito. Saglit na nagtama ang mga mata nila at napangisi na rin siya nang mahuli ang
pilyong pagtaas ng sulok ng labi nito. She needed to lean back a little to eye on
the neck tie clearly. After that, she slowly lowered her gaze and returned them to
his tie.
"How's work?" tanong niya rito habang inaalam kung paano kakalasin ang
neck tie nito.
She felt his hands rubbing her waists up then down. Pigil niya ang
mapangiti.
"Oh," he groaned in such tempting voice, he sounded like a strong man
who had used up all his strength and needed her caring. "It's a loadful today. I
got a lot of catching up to do..."
Bumaba ang isa nitong kamay sa kanyang puwitan at pumisil bago iyon
tinulak padiin. He seemed to intend to make her feel what was going on between his
thighs. Sondra could not help flushing at such steamy thoughts he was filling her
mind with.
"You can do it. Mabilis ka namang maka-adjust, Mr. Gold," nakaw niya ng
sulyap dito. He was already dark and needy.
"I don't think I'll adjust that easily now."
 She chuckled. "Are we still talking about—" finally, naluwagan na niya
ang pagkakatali ng necktie, "—work, Mr. Gold?"
Nakadiin pa rin ang kamay nito sa puwitan niya nang iangat nito ang isa
pang kamay para haplusin ng likuran ng palad nito ang gilid ng kanyang pisngi.
Dahan-dahang nag-angat ang mga mata niya sa lalaki at napaawang ang mga labi.
"Never mind," he stared into her eyes. "I don't mind going to work the
whole day as long as I come home to this."
Bumaba ang kamay nito sa kanyang pangahan at bumagsak sa kanyang
balikat. He began thumbing on the robe she was wearing, gently pushing it aside.
Hinawakan niya ito sa kamay at napatitig siya dahil halos maglapit ang mga daliri
niya na may suot ng kanilang mga wedding ring.
Muli niyang binalik ang mga mata rito. Ang isang kamay ay tuluyang
hinuyag ang suot nitong neck tie.
"Let's have dinner first, Mr. Gold. I prepared your favorite."
Lalong naging pilyo ang ngisi ng lalaki, umatras ito saglit kaya
dumulas ang kamay nito mula sa kanyang puwitan pahawak sa kanyang bewang. His eyes
scanned on her body.
"I know you did," he smiled upon returning his eyes into hers.
Umatras na siya at dinampot ang binagsak lang kanina ng lalaki na
hinubad na medyas.
"I'll just toss these in the laundry basket, take your seat," paalam
niya rito bago tinungo ang sadya sa banyo sa bedroom.
.
.
SINUYOD ng mga mata ni Maximillian ang dining table nang marating iyon habang
hinuhubad ang suot na blazer ng kanyang suit. Ayon sa arrangement, sa magkabilang
dulo ng mesa sila uupo ni Sondra kaya sinundan na lang niya iyon. Sinampay niya ang
blazer sa katabing upuan bago siya umupo. He unbuttoned the upper portion of his
shirt as he waited for Sondra to join him.
Lalong lumuwag ang ngiti niya nang makita kung ano ang hapunan nila—
burger steak. Mahina siyang natawa nang matanaw ang chocolate cupcake.
Why is my sexy wife suddenly this sweet? angat niya saglit sa cupcake
bago iyon binalik sa dessert plate.
Mabilis na nag-angat siya ng tingin nang makita ang paglabas ni Sondra
mula sa bedroom. How hot she looked tonight in her silvery pearl white robe.
Bahagyang sumisilip sa neckline niyon ang neckline ng lingerie sa ilalim niyon. Her
straight hair flowed smoothly on her back, a few strands clung upon her shoulders.
Naglakbay ang mga mata niya pababa sa mga hita nito. Those slender
legs... He could already imagine them wrapped around his waists...
Ngumiti ito at umupo na. Kapag ganito nga naman ang uuwian niya ay
talagang nakakawala ng pagod.
"Hmm?" pukaw nito. Siguro nga ay masyado siyang napatitig dito ng
matagal. He could not help it. She was so beautiful in spite of the simplicity of
the color and the clothes she was wearing. It was too painful to look away from
such delicate beauty behind the fierceness of Sondra.
Mahina siyang natawa.
"Bon appetit!" tawa na rin nito.
Doon na nila sinimulan ang pagkain at pagkukwentuhan na rin. He could
not believe that from that steamy start, they would easily convert to a hearty and
laughable conversation.
"I really can't believe it, Millian," tumatawang patuloy ni Sondra. "I
am planning to make mushroom gravy! Tapos mushroom pa ang nakalimutan ko! I hurried
to the bedroom to get changed tapos iyon na— nasa elevator na ako nung napansin ko
na baligtad pala ang suot ko sa shorts!"
Tumawa pa ito. Hindi kasinlakas ng tawa ni Sondra ang naging pagtawa
niya, paano naman kasi, nagtatalo ang kagustuhan niyang makisalo rito sa tawanan at
ang kagustuhan na titigan na lang ito at panoorin ang pagtawa.
He could watch Sondra's laughter all day and would still keep feeling
this way— captivated and stunned with a loose smile on his lips.
 "My goodness, that's enough for today," iling nito at tinuloy na ang
pagkain. "Oh, I also called Hannah pala," angat nito ng tingin sa kanya.
"What's up with Hannah?"
"She's planning to meet Dad already."
"And, what can you say about that?" kunwari ay wala siyang ideya.
Humugot ito ng malalim na paghinga. Ganoon kabilis na nawala ang
kanina'y masayang pagtawa nito. "I don't know."
At umiwas na ito ng tingin.
"What do you mean?"
"Kasi, Millian, hindi maganda 'yung naging huli naming pag-uusap ni
Dad, 'di ba?" angat ulit nito ng mga mata sa kanya. "Tapos all of a sudden,
magpapakita si Hannah sa kanya. For sure, it will be quite a lot for Dad to take."
Napayuko na lang siya. Mukhang hindi niya maaalis kay Sondra ang maging
concerned sa ama. He was not approving that, but he didn't have the right to take
that away from his wife— to care for her father in spite of everything he did.
Kung sasabihin niya ba rito na nagpakamatay talaga si Jessica dahil kay
Sam... ganoon pa rin ba ang magiging tingin nito sa sariling ama?
But that would be very cruel for him to do so, right? Masasaktan nga si
Sam, na deserve naman talaga nito, pero dodoble lang ang sakit na dinadamdam ni
Sondra kapag nalaman iyon.
"You see," he cleared his throat, "if Hannah and Sam meets now, it will
be good for the both of them. Aminado ka na stressful ngayon ang buhay ni Sam, but
if Hannah is there with him, you know how that girl is, she can lighten up his
mood."
"How? Eh madalang lang naman si Dad sa Hawthorne mansion, 'di ba?"
anito. "Isa pa... hindi ko pa rin sine-set aside 'yung possibility na what if,
gusto lang niyang gantihan si Dad?"
"Eat a cupcake, baka sakaling mawala ang pagiging pessimist mo," mahina
niyang tawa at tinanggalan na ng paper cup ang chocolate cupcake.
"Millian naman eh!" padyak nito with matching whiny voice.
Natawa tuloy siya. "You're already my wife, Mrs. Gold. Don't throw a
fit or I'll spank you really hard."
Then he bit a big portion of the cupcake. Halos kalahati na lang niyon
ang natira na hawak niya.
"Oh, really?" mapanuksong taas ng sulok ng labi nito.
"Yes, really," he mumbled before swallowing. "Kapag nauna akong matapos
sa pagkain, lagot ka sa akin."
"Uunahan kita," at naging abala na ito sa pag-ubos sa kanin nito at
burger steak.
Chill lang siyang ngumisi, kampante dahil dessert na ang kinakain niya.
Nang maubos ang cupcake ay inuubos pa rin nito ang steak sa pinggan. He took his
drink to clear his mouth. Pagkatapos, maingat siyang tumayo kaya naalerto ito at
mas binilisan pa ang pagkain. Pumuwesto na siya sa likuran nito at hinagod ang
palad mula sa likuran ng ulo nito pababa sa likuran. He took hold of her hair like
a rope and gently tugged it down to pull her head up.
"Drink," he demanded authoritatively.
He watched Sondra subtly lick her lips. "Madaya ka. Nag-dare ka por que
alam mo na mauuna kang matapos sa pagkain."
"But you agreed with it, so it's fair," mahina niyang tawa. "Now
drink."
Niluwagan niya ang pagkakahawak sa buhok nito para malaya na makagalaw
ang kanyang asawa. He watched her drink water from the tall glass.
"Hindi ko pa nakakain 'yung cupcake ko," daing nito.
"You can eat after this," he grinned.    

[ 68 ChapterSixtySix ]
-------------------------------
THEY JUST ATE. Kaya kinontento muna ni Maximillian ang sarili sa paghagod ng mga
kamay sa katawan ng kanyang asawa. Sondra responded to his kiss as gentle and
sensual as he gave it to her. Nakatukod ang ulo nito sa headboard ng kama ngunit
nakaalalay ang kanyang kamay sa batok nito.
Lingerie na lang ang suot ni Sondra, kanina pa niya iyon tinanggal.
Binaba ni Maximillian ang ulo at maingat na hinila pababa ang neckline ng suot ng
babae para magnakaw ng halik sa tuktok ng dibdib nito. Then he slid his lips on her
collar bone, on her neck, then to it's side. Hinila siya nito para muling sumiil ng
halik sa mga labi niya.
He felt her hand caressing his cheek, his jaw. Saglit na naghiwalay ang
mga labi nila para huminga bago bumalik sa pagpapalitan ng halikan. He lunged
deeper as his body shifted a bit atop of hers. Maximillian began grinding. Binaba
niya ang isang kamay para humagod sa hita nito bago iyon ibuka. He filled the space
between them with his own lower limb and rubbed harder.
"Oh..." kawala niyon mula sa mga labi ni Sondra bago niya ito
sinelyuhan ng halik.
He pulled back and stared into her eyes, still grinding.
"Do you feel me?" he asked, breathless at the humidity filling his
body. The more he rubbed against her, the more his hardening grows.
"Oo... Oo..." mariing hawak nito sa kanyang balikat at niliyad ang
katawan para idiin sa kanyang dibdib ang dibdib nito.
He could feel her... her soft breasts covered by silk against his
chest. Pinirmi niya ang pagkakahawak sa hita nito para manatiling nakabuka para sa
kanya. His fingers dug on her skin as he let out a pant.
"Do you feel how much I want you?"
"I feel..." she answered with hazy eyes.
He grind harder. "How much I love you?"
She nodded.
"Answer me with words."
"Yes."
Pumuslit ang kamay niya sa ilalim ng lingerie nito. He felt between her
thighs and let out a grunt.
"Nothing underneath again, Mrs. Gold," he teethed gently on her jaw.
"I prepared for it... I am asking for it, Mr. Gold..." she replied
softly, lost and weakened by the desire they both share... a desire that would set
them both on fire.
"You're asking for it," his breathing heaved harder.
"Yes..." dausdos ng kamay nito palapat sa kanyang dibdib bago pilit na
hinawi ang suot niya. Her palm was now warm against his skin it made him groan in
bliss. "I am asking for it, Mr. Gold," there was a sensual torture in her husky
voice, "I am begging for it. I am commanding and demanding for it."
"Oh, Sonny," he grunted, lifting his body up. Mabilis na hinubad niya
ang suot na sinturon ang binaba ang zipper ng suot na pants. "You'll get it then.
You'll be filled with so much joy tonight," nagtitimping kinagat niya ang pang-
ibabang labi at hinugot palabas ang kanyang kahabaan. "I'll fill your heart with
me... I'll fill your body with me... You'll overflow in my arms..."
At pumosisyon na siya. He stroked on her slit, causing her body to
flick against him and her hips danced.
"Millian..." tila pagmamakaawa ang nasa boses nito.
"How does it feel?" he breathed against her neck before he place a kiss
on her skin.
"Masarap..." she let out a sigh. "Millian..." diin ng kamay nito sa
kanyang balikat habang nakayakap anag braso sa kanyang leeg.
He stroked harder and inserted his third finger. Ginamit niya ang mga
daliri sa pag-ulos sa asawa habang nakatukod sa puson nito ang hinlalaki niya. His
ramming fingers making her let out a moan and a cry. Halos magwala ang katawan nito
sa pagdaliri niya. His fingers felt her slit slippery and getting more wet. Para
siyang kakapusin ng hininga. Dinadaig na si Maximillian ng sobra-sobrang excitement
na nagpapataranta sa kanyang puso, kumikiliti sa kanyang puson.
 "Sonny," he grunted, inserting his fourth finger.
"Ah!" liyad ng katawan nito bago humigpit ang mga hita para ipitin ang
kamay niya.
"Don't squeeze it," he seethed, tugging her thigh to spread them open
again.
At doon niya muling tinuloy ang paglabas-masok ng mga daliri.
"Millian, it hurts!" she cried and in an instant, he pulled out his
fingers.
"Then I'll give you a better fit, my sweet girl," he panted grabbing
his cock. He positioned and pushed his tip in.
"Ohh..."
He pushed deeper.
"Millian!" singhap nito.
He let out a grunt as he shoved his length in a swift push forward. He
felt her muscles rub against his skin that made him moan. Their slippery friction
was good... too good. Doon pa lang ay mabaliw-baliw na siya lalo sa pagkasabik.
"Ah!" hampas ng katawan ni Sondra sa kanya nang mapaliyad ito sa
pagsagad niya.
Lumipat ang kamay niya sa headboard ng kamay. Gawa iyon sa magandang pagkaka-bend
ng mga bakal. Humigpit ang hawak niya roon. He used that to gain more force as he
pulled out and began shoving his cock in and out.
"Millian!" kapos ang hininga na baba ng tingin ni Sondra.
He was pulling and pushing the headboard he was holding along with their rhythm.
Sumabay sa pag-ungol nila ang paghampas ng headboard sa pader ng paulit-ulit.
He caught her gaze then followed where her eyes were. She was watching. She was
watching how it looked like being united like this. He lifted her skirt to show her
more and returned his hold on the headboard.
Sumalpak pa siya ng sumalpak at napaungol nang makasagad.
"Oh, Sondra is this what you asked for?" he grunted. "Is this what you asked of me
to do?"
"More, Millian..." ungol nito na sinundan ng pagsinghap nang araruhin niya ito.
He watched her bite her lower lip. Her eyes widened when he filled her again with
his length.
"Ah!"
Binaba niya ulit ang kamay para dumakma sa dibdib nito at pumiga. Binagalan muna
niya ang pag-ulos dito para bigyan ng pansin ang pagpiga sa dibdib nito.
"Millian!" pikit nito ng mga mata, naglilikot ang katawan sa ilalim ng kanyang
lakas at gaslaw.
He tugged on a nipple and bent to suck hard. He sucked until it hollowed his cheeks
then circled his hips and resumed his thrusts.
"Is this what you're commanding me to do? Is this what you asked for?" he asked
again.
"More, Millian!" sigaw nito.
"You want me so much," he smiled, shoving his hardest and grunting. "Damn, you're
getting me all hyped and restless. I won't stop until you get what you asked for."
Inalis niya ang kamay sa batok nito at ang isa ay inalis niya sa headboard. Dumiin
ang kamay niya sa pangahan nito para mapatingala si Sondra. Then he rowed his body
back and forth, slamming against her at his entrance. Ang isang kamay naman ay
abala sa tuluyang pagtatanggal ng butones sa suot niyang button-down polo shirt.
His chest exposed, filmed with sweat.
Then he pulled out.
"Ah!" they chorused.
He immediately flipped Sondra on her back and positioned pulling up the skirt of
her lingerie. Tinuwad niya ito bago ulit pinasukan.
"Oh, Millian!" subasob ng gilid ng mukha nito sa unan.
He stood on his knees and gave her ass a slap. "Push back, Sonny."
"Push?"
"Push.back.that.ass.on.me. Now."
At umatras na siya. He left his tip penetrated. Sondra got up on her hands.
Nakatukod ang mga kamay nito nang itulak ang katawan paatras. As she pushed back,
he felt his length sliding back inside her, penetrating.
"Ohh... sarap," hinga nito nang lumapat sa mga hita niya ang puwitan nito.
"Then do it faster," he slapped again on her ass, making her let out a squeal.
She looked at him over her shoulder and bit her lower lip. "Oh, yes."
At tuloy-tuloy na ang naging paglabas-masok niya dahil sa pag-atras-abante ng
katawan nito.
"Oh, Millian... Oh, oh, ohh..." Atras-abante nito. "Ahh, Millian..."
Their scratching intimate parts was tickling and scorching him, but only
intensified his itch for her.
It was getting so intense his moans began escaping from his throat.
"That's it... that's my good girl."
"Millian!"
Binilisan pa nito, lalo tuloy nabuhay ang panggigigil niya rito.
"Sonny... you're... ohhh..." he bit his lower lip.
Habang abala si Sondra sa ginagawa nito ay inaayos niya ang buhok nito. He
carefully tied them with his grasp. Ang isang kamay niya ay tinutulak pahubad ang
suot nitong lingerie. Pinanood niya ang pagbagsak niyon sa palibot ng nakatukod na
mga kamay ni Sondra.
Then he eyes for her beasts and began squeezing on each of them.
"Millian!"
He held on her hips firmly. Siya naman. It was his turn now. Umulos na siya rito.
Bumagsak si Sondra ng padapa at hindi pa rin siya tumigil. He firmly tugged her
hair to lift her head up.
"Millian!"
Bumayo na siya.
"Millian! Ah! Ah!"
He tugged her hair harder. Nakakapanggigil. He watched her beautifully
surrendering, calling out his name for salvation.
"Millian!" she cried.
Kaunti na lang.
"Millian!"
"Sonny!" he moaned then popped all his cum in.
Bumaon pa siya para doon ituloy ang pagpapalabas. Humihingal na ginapos niya ang
mga braso sa katawan nito at sinubsoba ng mukha sa gilid ng leeg nito, malapit sa
batok.
He inhaled her scent, sweet and flowery. It was so hard to move an inch away from
her as his body and muscles trembled with hers.
.
.
.
***
.
.
.
KINABUKASAN, nasa kalagitnaan ng pagsimsim ng kape si Maximillian nang marinig ang
pagbukas ng pinto. Sumilip mula roon si Marissa.
"Sir?"
Nagtaka siya kung bakit hindi man lang ito tumawag sa kanya dadaan sa
opisina niya. Hindi naman ito pwedeng kumatok dahil sa kapal ng kahoy ng pinto
hindi niya iyon maririnig. Napunta ang mata niya sa phone at nakita na sinadya
niyang i-hang iyon.
He sat straight. "Sorry," ayos niya sa telepono. "Please, come in."
Tumango ang ginang at tumuloy. Pagkasara ng pinto, hindi na ito
humakbang pa palapit.
"Sir, sinend ko na sa email mo 'yung mga na-research ko tungkol kay
Immanuel Tan-Penafranca."
"Oh," suklay niya ng mga daliri paitaas ng buhok. "Great. Thank you."
Kita niya ang pagtataka sa mga mata nito pero mas pinili na lang ng
sekretarya na manahimik tungkol sa anumang napansin nito.
"Sige, Sir. Iyon lang."
Once she left, he let out a sigh. Binalik niya ang telepono sa pagkaka-
hang. Ayaw niya muna ng kahit anong istorbo dahil medyo nananakit pa ang kanyang
katawan. Hindi naman kasi siya papayag na isang round lang ang abutin nila ni
Sondra kagabi lalo na at ilang araw din ang dadaan bago siya makahanap ng tiyempo
na maikama ito. Kailangan niyang magtiis-tiis dahil kung hindi, araw-araw siyang
papasok ng ganito sa opisina, walang enerhiya sa katawan at tila gustong matulog na
lang ng matulog muna.
Sumimsim siya ng kape, habang ang isang kamay ay abala sa pag-click ng
email na natanggap mula kay Marissa. Ito ang gusto niya kay Marissa, kahit na nasa
edad na 56 na ang ginang ay napaka-adaptable. Kahit related sa internet o latest na
technology ang ipagawa niya rito ay wala siyang maririnig na pagtutol mula rito.
Ito rin mismo ang sekretarya ng kanyang ama sa G & C nung buhay pa ito— ang ikalima
na yatang sekretarya noon ni Maxim Gerard. May sabi-sabi tungkol sa ama niya at kay
Marissa. His father tend to spoil Marissa with bonuses kaya hindi na umalis pa sa
posisyon nito. Hindi na siya nagdalawang isip na gawin itong sekretarya niya dahil
bukod sa kabisado na nito ang kumpanya ay nakakakuha pa siya ng insight mula sa
ginang kung paano iyon pinatakbo ng kanyang ama. Maliit na bagay na lang sa kanya
ang magbigay ng kaunting bonus dito.
"Immanuel Tan-Penafranca," he murmured as he clicked one out of the
eight internet article links that Marissa put on her email. Hindi na niya inabala
na basahin ang summary ng research nito na nasa email na rin mismo kahit na mas
tipid iyon sa oras. Masyado nga yata siyang pagod para makapag-isip ng maayos-ayos.
Uminom na naman siya ng kape habang lumalantad sa screen ang article na
ini-click niya.
He read the headline of the article.
The Success of the Iron Man of the Philippines— Immanuel Tan-
Penafranca.
Ayon sa article, binansagan na Iron Man of the Philippines si Immanuel
Tan-Penafranca dahil ito ang may pinaka-long running na metal business sa
Pilipinas. Ten years ago, he managed to go international. Sa totoo lang, hindi
naman si Immanuel ang founder ng Iron Standard, kundi ang kalolo-lolohan pa nito na
si Eduardo Felipe Tan. Pero si Immanuel ang nag-ahon sa kumpanya mula sa pagiging
tradisyunal at makaluma ng mga kalakaran nito. Nang maitalaga si Immanuel bilang
CEO ng Iron Standard, nabago ang karamihan sa mga pamamalakad sa kumpanya para
tumugma sa pagbabago ng panahon at teknolohiya.
Kilala ang Iron Standard sa kalidad ng mga metal nito at metalworks
services. Bukod doon, palaki ng palaki ang catalogue nila ng mga available na uri
ng metal kaya halos lahat ng industriya na involved ang iba't ibang uri ng metal
ay nape-penetrate nila.
Isa na roon ang Gold Gears.
Kumunot ang noo niya. Hindi niya alam na nagkaroon ng partnership ang
Iron Standard at Gold Gears. Tinapos niya ang article at sinunod ang isa pa.
Ang sumunod na link na nabuksan niya ay dinala siya sa isang blog. Sa
blog na iyon, may larawan ng lumang diyaryo na ini-scan lang yata. Nakalahad sa
blog na iyon ang malaking kontrobersya noon tungkol kay Immanuel Tan-Penafranca.
Maximillian squinted his eyes. May parte ng blog na nag-restate sa kung
ano ang nakasulat sa news article na iyon. Medyo editorial type iyon. Isang stated
opinion tungkol sa paghihiwalay ng trabaho sa personal na mga pakay.
Ayon sa nabasa ni Maximillian, malaking kadismayahan na naputol ang
partnership ng Iron Standard at Gold Gears dahil daw sa isang babae.
Lalong lumukot ang mukha niya at tinuloy ang pagbabasa.
Noon daw ay in-arrange nang maikasal ang ina niyang si Cherry Rose
Cervantes kay Immanuel Tan-Penafranca.
Pero hindi natuloy dahil tinanan ito ng kanyang ama— si Maxim Gerard
Gold.
He looked at the rest of the links that Marissa sent him. Ilan sa mga
ito ay business-related pa rin. Ang ilan ay mga pasilip lamang sa personal na buhay
ni Immanuel, kung saan ito nagbakasyon nung Pasko at kung sino ang mga kasama
nitong mag-golf.
Maximillian sat back, leaning against his seat. Hindi niya maintindihan kung bakit
ganitong klase ng kaba ang pumupuno ngayon sa kanyang dibdib. Sa ngayon, isang tao
lang ang pwede niyang mapagtanungan tungkol dito para makumpirma ang isyu noon
tungkol sa Iron Standard at Gold Gears.
His father's best friend—Samuel Hawthorne.    

[ 69 ChapterSixtySeven ]
-------------------------------

MEDYO KINAKABAHAN si Sondra kaya nilingon niya sa backseat si Hannah.

Hindi raw pumasok ngayong Martes si Sam sa opisina nito, ibig sabihin
ay may bakante itong oras. Pagkakataon na iyon para magkita ito at si Hannah. Dahil
in-advice na rin iyon sa kanya ni Maximillian kagabi nang matapos sila magniig,
heto siya at nagpasundo kay Kylie para ihatid siya at si Hannah sa Hawthorne
mansion.
Nahihiya siyang tawagan si Manong dahil driver din iyon ng kanyang ama
at dahil nagka-argumento sila nitong huli kaya naman kay Kylie na lang siya
nakiusap.
"Oh, bakit?" cute ang pilit na ngiti ni Hannah sa kanya.
She sat there in her jeans and fitting shirt. Kita niya ang tila
pagtiklop ng katawan ng kanyang kapatid na parang nahihiya. Naka-ponytail ang alon-
alon nitong buhok. Siguro naman ay komportable ito sa suot na damit. May cozy nga
iyon kung ikukumpara sa suot niyang long-sleeved na dress. Nakalugay lang ang unat
niyang buhok.
"How are you?" tanong na lang niya rito habang si Kylie ay abala sa
pagbabayad sa staff ng gas station kung nasaan sila ngayon.
Nagbaba ito saglit ng tingin. "Okay lang." Binalik nito ang tingin sa
kanya. "Ikaw?"
"Okay lang din."
Nilingon sila ni Kylie. "Okay na. Let's go, girls!" sara ulit nito ng
bintana at pinausad na ang sasakyan.
Umayos na ng pagkakaupo si Sondra. "Thank you nga pala ulit, Kylie,"
aniya sa katabi. "Pasensya na kung naabala kita."
"Ano ka ba, okay lang 'no," walang lingon nitong sagot dahil attentive
ang kaibigan niya sa pagmamaneho. "Wala na naman din akong mga online art courses
na pinagkakaabalahan ngayon at pwede naman ako mag-draw mamayang gabi."
"Good luck sa digital art na iyan, ha?" ngiti niya rito.
"Oo naman. And I don't need luck because I know deep inside of me that
I got what it takes to be a star. Naks!" mahina nitong tawa na sinabayan niya kahit
walang buhay ang kanyang boses. Sinulyapan siya nito. "Okay ka lang ba, Sonny?
Galing tayo sa gas station pala, sana bumili ka ng para diyan sa malat mo."
Nanlaki muna ang mga mata niya bago ito tinawanan. "Ano ka ba? Okay
lang ako. Sa biglang lamig lang ito ng panahon!" pagdadahilan niya.
Gusto rin ni Sondra na makaiwas sa posibleng pag-usisa ni Kylie kaya si
Hannah na lang ang kukulitin niya.
"Are you ready?" tanong niya rito.
Tumango-tango si Hannah. "Oo naman. Ang tagal ko nang prepared,
Sondra."
"Magkapatid ba talaga kayo?" bulong sa kanya ni Kylie. "She doesn't
even call you ate."
"Kasi, hindi ako sanay na may ate po," sarkastikong sagot ni Hannah
dito.
May nerbyos tuloy ang naging pagtawa niya. "Naku naman, girls, chill
lang tayo, okay?"
Siyempre, alam na ni Kylie ang lahat tungkol kay Hannah. Kaya nga
pumayag ito na ihatid sila sa Hawthorne mansion, siyempre inusisa muna siya ng
kaibigan kung sino si Hannah.
"Hindi ko pa rin talaga ma-digest na ganito," patuloy ni Kylie. "Na
may... na may sister ka!"
"Then digest it now," Hannah rolled her eyes.
"Hannah," mariing saway niya rito.
Kylie glanced at her with disbelief in her eyes.
"Kylie, stop making my sister feel uncomfortable. Kinakabahan na nga
siya kasi magmi-meet na sila ni Dad—"
"Hindi ako kinakabahan!" depensa ni Hannah.
"Hannah—" saway na naman niya rito.
"My goodness! Isang Hawthorne pa lang ang ingay na sa sasakyan! Mas
matindi pala 'pag dalawa!" inarte ni Kylie.
.
.
AYAW ni Kylie na masira raw ang family moment nila kaya hihintayin na lang daw sila
nito sa sasakyan sa tapat ng Hawthorne mansion. Nasa entrance pa lang sila ay bini-
briefing na ulit ni Sondra ang kapatid.
"Basta, relax ka lang, okay?" aniya rito. "At ako muna ang magsasalita.
Hayaan mo na ako ang mag-explain kay Dad ng lahat-lahat."
Maximillian already told me how to do this. I got this.
Isa pa, siya rin ang nagsabi sa akin kagabi na dapat ako ang
magpakilala kay Hannah para magkaayos na rin kami ni Dad. Tutal, concerned naman
daw ako kay Dad.
Huminga siya ng malalim.
"Ikaw nga ang mas kabado sa atin," adjust nito sa sukbit na maliit na
backpack. "Oo naman. Chill lang ako."
"Okay, let's go," deretso na nila sa main door.
Nagulat ang ilan sa mga katulong na nasa salas at naglilinis.
"Ay, Ma'am Sondra!" masayang iwan ng mga ito sa gawain nila para lang
salubungin siya.
"Ma'am Sondra, kamusta?"
"Buti napadalaw ka rito?"
"Kamusta na kayo ni Sir Maximillian?" boses iyon ni Nanay Fely na mas
inuna niyang pansinin.
Ginagap niya ang mga kamay nito, kulubot na ang balat ngunit heto at
tapat na nagsisilbi pa rin sa pamilya nila kapalit ng sapat-sapatan lamang na
sweldo. Pero lingid kay Samuel na kapag may kailangan si Nanay Fely sa medications
nito, siya mismo ang nagbibigay ng pangtustos nito.
"Ayos lang naman, ho," malumanay niyang ngiti. "Oo nga pala." Hinila
niya papunta sa kanyang tabi si Hannah. "Ito po pala si Hannah," inakbayan niya
ito. "My sister."
"Sister?"
"Kapatid?"
Nagkatinginan na ang mga ito, nagtatanong-tanong kung ano ang ibig
niyang sabihin bago bumalik sa kanilang dalawa ang atensyon ng mga ito.
"Where's Dad? We want to see him," tanong niya para hindi na sila
magtagal pa roon ni Hannah. Pagsulyap kasi niya sa kapatid ay parang madudurog siya
sa hitsura nito.
Hannah looked pained upon seeing the reactions of the maids in that
mansion.
"Kung wala sa kwarto niya, baka nasa office room niya, Ma'am," sagot ng
isa.
"Nasa office room," salo ng isa sa mga katulong. "Kausap si Sir
Renante."
Pumitik ang kaba sa kanyang dibdib.
Ano kaya ang pinag-uusapan ng ama niya at ni Renante? Bumalik sa kanya
ang pagwawala ng lalaki nang makumpirma na kasal na nga sila ni Maximillian.
Napapitlag siya nang maramdaman ang pag gagap ni Hannah sa kanyang kamay.
"Puntahan na natin siya," determinadong titig nito sa kanya.
 Siya ang anak ni Jessica, pero bakit parang naiinggit siya dahil mas
nakikita niya ngayon ang katatagan ng loob ng kanyang ina kay Hannah?
She smiled and nodded. "Let's go. Siguro naman ay patapos na sila Dad
at Renante sa anumang pinag-uusapan nila."
"Samahan ko na kayo, hija," presenta ni Nanay Fely. "Ako na ang
bahalang sumilip muna kung tapos na sila mag-usap."
"Salamat po," ani Hannah na tipid na ngiti lang ang sinagot ng katulong
dito bago nagpatiuna sa hagdan.
.
.
"RENANTE," nanginginig ang mga kamay na binaba ni Samuel ang hawak na papel para
ibalik ang tingin sa binata, "you can do something about this! He's your father!"
Samuel was not in a good shape right now. He was panicking within. On
the outside he seemed stressed and upset. There was sharpness and impulsivity in
his gestures as he walked around his desk wearing a pair of pajamas and a white
shirt.
"I can't believe that I'll wake up to this!" dampot ulit nito sa papel
para ikaway sa direksyon ni Renante bago iyon padabog na nilapat sa desk.
Pirmi ang pagkakaekis ng braso ni Renante. His hair was neatly swept to the side,
his stature was hard as he displayed himself in that room wearing a part of black
pants and a black turtleneck long-sleeved shirt topped with a red blazer.
"In this world, Tito Sam," walang emosyon na titig nito sa ginoo,
"everything has a price to pay to get. Alam mo naman kung ano lang ang gusto ko."
Naikuyom nito ang mga palad. "You know that it's impossible to happen
now."
"Because you let those two slip through your fingers!" he snapped.
"I don't know what to do anymore!" Samuel blurted. "You can't do this
to me! You can't file a case against me!"
Tumaas lang ang sulok ng labi ng lalaki. Tila lumisan na anuman ang awa
at kaluluwa na mayroon ito sa katawan.
"We just did," pinal nitong wika bago tinalikuran ang lalaki.
Pagkasara ng pinto at kampante ang naging lakad ni Renante. Pero nawala
lahat nang iyon nang matanaw na papunta sa direksyon nito sila Sondra, Hannah at
Nanay Fely. Nabura ang lahat sa saglit na iyon at tumutok ang paningin niya kay
Sondra. Her smile was weak and less energetic, but her eyes seemed content— a sign
that she was only tired physically, but her soul was happy.
Naghalo ang damdamin sa dibdib ng binata. Hindi nito maapuhap ang
tamang depinisyon para rito. Hindi nito makuhang maging masaya dahil alam nito na
si Maximillian lamang ang dahilan ng bawat kasiyahan ni Sondra. Parang may
tanikalang humihigpit sa dibdib ni Renante habang pinapanood ang paglapit nila.
"Renante."
She shouldn't have. She shouldn't have said his name the way he always
loved to hear being spoken.
How he would love to hear that in his own bedroom.
Not as delicately as the raspiness in her voice though. He wanted to
hear her call his name in the midst of her torture, in between her sobs... while
her heart was breaking she would call his name with pleading.
Hindi lang si Maximillian ang marunong magsamantala sa sitwasyon.
Mas tuso siya.
Nanatiling matatag ang lalaki, matapang nitong hinarap sila Sondra.
Huminto si Sondra sa harapan nito.
.
.
SONDRA was unable to speak more instead of calling Renante by name.
Hindi niya alam pero dama niya na parang may malaking nagbago rito. It
must be his aura. It must be how darkly he looked at her. The pain in his eyes was
too intense to be just pain. It must be hatred. It must be...
Wala siya sa posisyon para sisihin ito sa anumang nararamdaman para sa
kanya. Sinaktan niya ito. Pinaasa. Pinahiya.
 Bakit kailangan na ganito? Na may masasaktan para lang maging malaya
siya na mahalin si Maximillian?
"I'm done here," malamig nitong saad bago tumabi para lagpasan sila.
Nag-aalalang tingin ang pinaglipat-lipat ni Nanay Fely sa kanila at kay
Renante na nakaalis na. Tinanguan niya ito kaya naman tumango lang din ito at
sinundan si Renante.
"Ihatid ko na po kayo sa pinto, Sir Renante," naulinigan niyang wika ng
katulong habang pinapanood pa rin ni Sondra ang paglayo ng mga ito.
Renante raised a hand. "No," maangas nitong saad kaya tumigil ang
katulong sa pagsunod sa lalaki.
Napayuko na lang si Sondra.
"Huy," tapik sa kanya ni Hannah kaya napatingin siya rito. "Tara na,
gusto ko nang makita si Sam."
Her smile grew weaker. Masyado nang mabigat ang pakiramdam niya dahil
sa naging presensya ni Renante kanina, sana ay maging maayos lang ang lahat kapag
nagkita na si Sam at Hannah.
Sana... sana... please... please... pakiusap niya sa uniberso.
Pakiusap niya sa Diyos.
She nodded her head and placed a hand on Hannah's shoulder. "Come. Dito
'yung office room ni Dad," giya niya sa kapatid sa pinto na ilang lakad na lang ang
layo mula sa kinatatayuan nila.
.
.
***
AN
Before anything else, please check out the next chapter ;)
---------------------------
Diosme heto naaaa!
Pero again! Next UD na lang ulit! <3
May meteor shower daw ngayon na kasabay ng full moon. Clear ang skies sa LPC
ngayon. Ako ay tatambay muna sa bubong namin hahaha! <3 <3
Naenjoy niyo sana ang bagong updates sa #Rough <3 <3
And to answer your questions-- I have finally decided na gawan ng sarili nilang
novel si Memo x Hannah ;) Soon in 2019. After ng Rough, iyon ang isusunod ko
(kasabay ng story ni Assura... at kasabay din ng 3rd book ng Lost Angels...
waaaaaaahhhhhh! T^T <3 HAHAHA!)
I love you all! Kitakits sa next update! <3
Love,
ANAxoxo

[ 70 SomethingSpecial ]
-------------------------------

Dahil December 26 na pala tayo magkikita-kita ulit dito sa #Rough 👑 ia-advance na

namin nila Maximillian at Sondra ang pabati! Here's a Christmas card from our power
couple! Tadaaaaa~!!!

Be happy, be full, be blessed, and stay hot & smexy this holiday season! <3 Cheers!
With Love,
ANAxoxo x Mr. & Mrs. Gold

[ 71 ChapterSixtyEight ]
-------------------------------

MAINGAT na tinulak ni Sondra pabukas ang pinto. Pagkasilip ay nahuli niya ang tila
gulat na paglingon ni Sam sa direksyon nila. Nakaramdam siya ng paggapang ng
pagkabalisa dahil sa hitsura ng kanyang ama. He was red on the face, there was an
obvious trace of rage on how his eyes gazed at them. Kumunot ang noo nito.
Napalitan ang anumang nararamdaman nito ng tila pagtataka lalo nang mapunta ang
paningin nito kay Hannah.
Kailangan ni Sondra na patatagin ang sarili, lalo na sa emosyonal na
aspeto. Kung hindi man tumugma sa kagustuhan nila ni Hannah ang kalalabasan ng
pagkikita nila ni Sam, dapat ay maging matatag siya para sa kapatid.
Nakakatawang isipin na para bang siya na ngayon ang gumaganap sa naging
papel noon ni Maximillian sa kanya. Alam niya sa sarili na ilang beses na sinubok
ang katatagan ng kanyang asawa noon sa murang edad para lamang sa kanya, para
magabayan siya at mabantayan. Para maging malakas na sandalan niya tuwing dumadanas
ng kalungkutan o problema. Iyon marahil ang tunay na role na ginagampanan ng isang
panganay na kapatid— ang maging pinakamatatag para sa kanyang mga mas nakababatang
kapatid.
"Dad," wika niya habang ginigiya papasok ng office room si Hannah. "How
are you?"
Hindi nakaligtas sa kanyang paningin ang pagsuksok nito ng isang papel
sa drawer. Sam walked around to approach them.
"What are you doing here?" he sneered lowly, shifting his eyes from her
to Hannah before their eyes met again. "What else do you want from me? You have
made your choice already, haven't you? You chose that man over your own father."
"I am not here to discuss about it, Dad," aniya. "I am here to help
Hannah. She wants to meet you."
Bumagsak ang mga mata nito kay Hannah. A frown displayed on his face as
he scanned her. Samantala, si Hannah naman ay pailalim ang tingin sa ama. Bakas
niya ang kaba sa mukha ng kapatid habang pinipilit nito na magmukhang komportable.
"Why?" maangas na tanong nito sa kanyang kapatid. "Not happy with your
mother anymore? She can't provide your needs anymore? It was her to began rejecting
all the financial help I am trying to extend to you, wasn't she?"
"Patay na siya," angat ni Hannah ng tingin dito. "Wala na akong
matakbuhan... Sam."
Matiim itong napatitig sa kanya. "Just like, Maximillian," sumulyap kay
Sondra ang ama, "you only remember me when you need help."
"Kaya kong buhayin ang sarili ko," matapang na tanggol ni Hannah na
ikinagulat ni Sondra. "Scholar ako, Sam. At working student din ako. Pinili ko lang
na pumunta rito dahil gusto kong makuha ang karapatan ko bilang isang Hawthorne."
Napatitig ito sa kanya.
"Pwede kitang kasuhan sa oras na itakwil mo ako. Pwede mong gawin ang
kahit ano para ipanalo ang magiging kaso pero isang DNA test lang at matatalo pa
rin kita!"
Takot na napatingin si Sondra sa ama. She and Sam had a lot of
arguments before, but she never retorted to this kind of disrespect. Siya ngayon
ang kinakabahan para kay Hannah dahil kilala ni Sondra ang ama. Hindi ito
nagpapatalo sa kahit sinong nakaka-argumento.
Nagtaas-noo lang ang ginoo at mataman na tinitigan si Hannah.
"I never knew that behind such innocent face is a sharp-tongued smart-
ass."
Lalo siyang nagulat nang marinig ang tila sarkastiko ngunit mababa
nitong pagtawa. Kita niya na kahit si Hannah at nagtataka sa naging reaksyon ng
kanilang ama.
"Being a Hawthorne has a big price to pay. Ask Sondra what those are,"
saglit ng mata ni Sam sa kanya bago iyon bumalik kay Hannah. "If you're sure that
you can pay the price of being one, come back here with your things. Everything
that Sondra has thrown away just to be with Maximillian will all be yours."
"What do you mean?" tanong ni Sondra sa ama.
Tumaas ang sulok ng labi ng ginoo. "Everything that's yours, will be
Hannah's. Do you think that after what you and Maximillian did to me you'll get
anything from me?"
Tila may kung anong pumiga sa kanyang puso. Hindi siya nagseselos kung
obvious na mas pabor ang kanyang ama ngayon kay Hannah, pero paano nito naaatim na
gantihan siya ng ganito dahil mas pinili niyang maging masaya at magmahal ng totoo?
She turned to Hannah and saw a sarcastic smile lifting the side of her
lips. Would Hannah consider her in this situation? Mas pipiliin ba nito na maging
Hawthorne kung alam nito na walang matitira na kahit isang kusing para sa kanya? O
aatras ito sa plano para mag-give way sa kanya?
"Hindi ako pwedeng mag-aksaya ng oras," narinig niyang wika ni Hannah
sa kanilang ama. "Dala na naming ni Ate Sondra ang lahat ng mga gamit ko rito. At
hindi rin ako makakapayag na ma-postpone ang katuparan ng mga plano ko. Kaya ngayon
pa lang, makukuha mo na ang desisyon ko, Sam."
Tumahimik saglit si Hannah, sinisigurado na nakuha na nito ang buong
atensyon ni Sam.
"Gusto kong maging isang Hawthorne."
Naramdaman ni Sondra ang pagsulyap sa kanya ni Sam. Her father even
managed to chuckle lowly.
"You're smart," baling nito kay Hannah. "And you," lipat nito ng tingin
sa kanya, "make sure the maids will transfer Hannah's things in your bedroom here
in Hawthorne mansion before you leave."
She froze where she stood, disbelief were in Sondra's eyes as she gazed
at her father. Sam gestured his hand for Hannah to come near him. Lumipat ang
paningin niya kay Hannah na lumapit kay Sam bago siya nito nilingon. Hindi niya
maipaliwanag kung anong klase ng intimidation ang hatid sa kanya ng klase ng tingin
na binigay nito sa kanya.
Hannah... you chose to be a Hawthorne... than... than how I'd feel...
than my rights as a Hawthorne...
Sondra bit her lower lip and shoved in a deep breath.
"What?" ani Sam. "Get out. Hannah and I have some things to talk about.
We will surely need to formalize making her a legitimate Hawthorne."
Umakbay si Sam kay Hannah at giniya ito sa isang visitor's chair para
umupo. Pagkatapos ay inikot nito ang desk para okupahin ang sarili nitong swivel
chair. Sondra gave her sister one last look. Nang lumingon ito sa kanya ay
tumalikod na siya at iniwanan ang dalawa sa silid na iyon.
She hurried down the stairs. Tuloy-tuloy ang pagdulas ng mga luha sa
kanyang pisngi.
My father... he never chose me...
He always never choose me...
It always had to be someone or something else but me...
Tama ba talag ana pinatawad ko siya? Siya at si Hannah? Tama ba na
pinatawad ko siya sa pagsira sa pamilya namin? Tama ba na hindi ko binunton kay
Hannah ang lahat ng paninisi at galit kung balak naman pala niya na agawin ang
lahat ng para sa akin? Ang lahat ng karapatan ko? Tama ba?
Bakit ganito? Bakit ginawa ko naman kung ano ang tama ngunit
kinukwestiyon ko ngayon kung tama ba... kung tama ba na ginawa ko iyon?
Hannah did not even struggle. She did not even think twice. She seized
the chance when she was given the opportunity.
Nanghihinang napahinto siya sa gitna ng hagdan at napahikbi. Mabilis na
pinunasan niya ang mga luha. Walang dapat na makakita sa kanya ngayon na
nagkakaganito. Hindi pwedeng may makakita sa kanya sa ganitong estado.
Nanginginig ang kanyang mga kamay... ang kanyang katawan. Bumabalik sa
kanya ang klase ng titig na binigay sa kanya ni Sam. Naghalo ang galit at
panunumbat. Bumalik sa kanya ang klae ng titig ni Hannah, parang may talim sa titig
nito na hinaluan ng awa para sa kanya.
One of the worst things to ever feel is being pitied upon.
It wasn't as good as sympathy. It felt so belittling to be pitied upon.
Suminghot siya at pinilit na ayusin ng mabuti ang sarili bago naghanap
ng katulong para ipadala sa mga ito ang gamit ni Hannah sa kanyang kwarto noong sa
Hawthorne mansion pa siya nakatira.
Pagkatapos ay binalikan niya si Kylie sa kotse nito.
"How was it?" lingon sa kanya ng kaibigan pero doon na siya tuluyang
bumigay.
 Durog na durog ang kanyang puso at maririnig iyon sa bawat hagulgol na
kumawala sa kanyang mga labi habang nakasubasob ang kanyang mukha sa sariling mga
palad.
"Sondra..." naluluhang lapit ng kaibigan sa kanya. "What happened?"
Gusto niyang magkwento rito. Gusto niyang magsumbong. Gusto niyang
ipahayag sa kaibigan kung anong klase ng sakit itong nararamdaman niya ngayon.
Gusto niyang maunawaan siya nito, kung ano ang pinagmumulan nitong damdamin na
parang pumupunit sa kanyang puso. Pero paano kung puro mga hikbi lamang ang
nanunulas sa kanyang mga labi?
Naramdaman niya ang paghagod nito sa kanyang likod.
"Sonny... please... alam mo namang kapag umiyak ka, nasasaktan din ako,
eh," patak na ng mga luha ng kanyang kaibigan bago siya nito kinabig para yakapin.
.
.
.
***
.
.
.
IT FELT AWKWARD. Naiwan na lamang si Hannah sa silid na iyon kanina kasama si Sam.
Makahulugan ang pagtitig nito sa kanya bago siya kinausap ng ama. Tanda pa nito na
anak siya nito kay Beth. He clucked his tongue upon finding out why her mother
died. Matapos ang maikling kamustahan ay napunta na sila sa usapin tungkol sa mga
mamanahin niya bilang isang Hawthorne.
Sam invested in properties more than businesses. May pagmamay-ari ito
na isang isla kung saan naroon daw ang ikalawang mansyon ng mga Hawthorne. It was a
vacation house by the beach with caretakers paid regularly for keeping the place
clean. Mayroon din silang helicopter at private pilot. May ilan silang mamahaling
mga sasakyan at salitan na ginagamit iyon dahil isa na lamang ang driver ng mga
Hawthorne— si Manong. Maraming katulong sa Hawthorne mansion dahil masyadong malaki
at kailangan nga naman ng maraming magtutulong-tulong sa paglinis. Mayroon pang
ibang mga lupain na pagma-may-ari ang mga Hawthorne sa ilang probinsya na hindi
nagagalaw. And the sly thing about these properties was, most of them were named
under Hawthorne Group as its property.
Now Hannah figured with the Hawthorne Group wasn't seemingly making a
mark through all these years. Nagagapi ang kumpanya ng mga expenses. Maybe, Samuel
was also maximizing the income he was obtaining. Maybe he was also doing the same
thing with Goldex...
Malaki ang posibilidad na ganoon na nga.
Kung bakit nagi-invest masyado si Sam sa pagbili ng mg properties ay
hindi niya alam. Sa tingin niya rin ay masyado pang maaga para itanong iyon sa ama.
Sa ngayon, kailangan niya magmukhang maalam para ma-impress ito, pero hindi niya
pwede na gawin itong aware sa talino niya. That would make Sam defensive and
careful. The goal was to disarm him.
She's here for revenge, after all. Hindi pwede na may humadlang sa mga
plano niya.
Dahil puro yaman lang naman ang mahalaga sa ama, paano kung tanggalin
niya lahat ng iyon? Ngayon na makikita ni Hannah kung hanggang sa huli ay
mapapanindigan ni Sam na pahalagahan kung ano ang mas pina-prioritize nito kaysa sa
sariling mga pamilya at anak.
If Sondra had the heart to forgive him, Hannah was the opposite.
Hindi pwede na gan'un-gan'un na lang. Marami silang hirap na
pinagdaanan ng kanyang ina— hindi lang sa pinansyal kundi maging sa emosyonal. Sam
could give them all the money, but his money would not save them from the emotional
hurt of being abandoned. Hindi niyon maaalis ang sakit na dinanas nilang mag-ina
mula sa panghuhusga ng mga tao, pagtakwil sa kanila ng mga kamag-anak nila at
pagkutya ng mga kaklase niya noon sa kanya.
Kaya 'yung sinabi sa kanya ni Sondra na kahit papaano ay naging
mabuting ama si Sam dahil sinusustentuhan sila nito? Hindi siya sang-ayon doon.
 Hindi madadaan sa anumang pera na binibigay ang pagiging mabuting ama.
Wala iyon sa laki ng pera.
Hindi mahalaga kay Hannah kung walang sumasang-ayon sa way of thinking
niya. Mas madali naman kasi sa mga tao ang magsalita na lamang kahit hindi siya ang
nasa sitwasyon.
Ngayon ay mag-isa na lamang siya sa kwarto. Ito raw ang dating silid ni
Sondra, nung nakatira pa ito sa mansyon. Everything was so girly and she was not
fond of it. Gayunpaman, hindi naman siya maselang tao kaya hindi na tinanggihan pa
ni Hannah na gamitin ang silid.
Gusto ng mga katulong na tulungan siya sa pag-aayos ng mga gamit pero
tinaboy niya ang mga ito. Natuto siyang mabuhay ng walang katu-katulong kaya
paninindigan niya iyon, maipakita lang kay Samuel na hindi naging isang kawalan ang
pagiging absent nito bilang ama sa kanya.
Hannah would show him that she was better even without him. She was
sure that would impress Samuel. Mapapalagay ang ginoo at makikita na katiwa-tiwala
siyang pag-iwanan ng mga pagmamay-ari nito. Advantage iyon para sa kanya kapag
naisakatuparan na. When she got all he had, she'll destroy him then.
It was easy to destroy someone— first, be there for them, then without
any sign, leave them hanging. Leave them. Watch them plummet to the ground.
Iyon mismo ang mangyayari kay Sam.
He would grow old and be abandoned like an illegitimate child.
Tulad ng ginawa nito sa kanya.
Nilabas ni Hannah ang kanyang cellphone para tawagan si Sondra. Habang
kausap kasi si Sam ay kinakabahan siya para sa kapatid. Kita niya sa tila pamamasa
ng mga mata nito na iba ang naging interpretasyon ni Sondra sa kanyang ginawa.
Kailangan niyang magpaliwanag sa kapatid. Sa oras na ito, kailangan niya ang
pagpabor sa kanya ni Sondra.
Pero higit pa roon, pakiramdam niya ay napamahal na siya sa babae.
It was hard to admit, but Sondra had this sort of magic that make
people easily love her. Nakakapagtaka na hindi tinalaban niyon si Samuel. No wonder
she had fans in spite the rumors of her being bratty and all that. She had friends
like that Kylie. And Maximillian was madly in love with her...
Binaba na ulit ni Hannah ang cellphone. Kanina pa siya hindi sinasagot
ni Sondra.
Si Maximillian na lang ang tatawagan niya.
.
.
***
AN
I am back! <3 <3 <3 How's your Christmas?
Enjoy the three new chapters of #Rough ! <3
Love,
ANAxoxo

[ 72 ChapterSixtyNine ]
-------------------------------

"AND YOU DID not even bother to consult me about this?" sagot ni Maximillian kay
Hannah na kausap niya sa kabilang-linya.
Naisip ko lang na dapat gumawa na ako agad ng desisyon. Sayang 'yung
chance.
"The chance? Sam gave you a time to think about it!"
Ayaw niyang makapagsalita ng masakit kaya humithit muna ng sigarilyo si
Maximillian. He was sitting on the corner of his desk, facing the glass wall with
the view of the city. He soft afternoon sunlight reflected the image of the city in
his blue eyes.
Dala ko na 'yung mga gamit ko rito, okay? At saka, time is gold, sayang
kung magpapalipas pa ako—
 Napabuga siya ng usok. "Inisip mo man lang ba kung ano ang mararamdaman
ni Sondra sa ginawa mong iyan, Hannah? Inisip mo man lang ba?"
Natahimik ito.
"She's trying to hide it, but she's so hurt, Hannah. Knowing you has
hurt Sondra. Masakit sa parte niya na malaman na nasira ang pamilya niya, na may
anak sa ibang babae ang tatay niya, but did she choose to put the blame on you? To
hurt you? She didn't right? She considered about your feelings. Of course, at
first, she can't believe it. May shock. Alam ko, nasaktan ka rin sa naging reaksyon
niya, pero sana doon pa lang, nakita mo na masasaktan mo rin si Sondra sa ginawa
mong ito."
Ano pa ba ang dapat kong gawin, Maximillian? Kailangan ba na lagi na
lang ang mararamdaman niya ang iko-consider? Paano naman ako, 'di ba?
"Ang sa akin lang," buntong-hininga niya habang nagtataktak ng abo sa
ash tray, "hindi ka muna nagpadalos-dalos dapat."
Napaka-biased mo, alam mo ba iyon?
Mapait ang naging ngiti sa kanyang labi. "I am not, Hannah. Tandaan mo
na kahit alam kong masasaktan si Sondra ay pinili ko pa rin na tulungan ka."
Muli itong natahimik.
"Alam ko na masasaktan si Sondra kapag nalaman niya na may kapatid
siya. Masasaktan siya kapag nagkita na kayo ni Sam dahil malaki ang posibilidad na
maagawan mo siya sa atensyon at pagmamahal ng sarili niyang ama, pero pinili ko pa
rin na tulungan ka dahil karapatan mo na kilalanin ka ng tatay mo bilang sarili
niyang anak."
Humithit si Maximillian saglit at napatitig sa glass wall.
He breathed out thin clouds of cigarette smoke.
"I am just acting this way because I know Sonny, Hannah," his lips
lifted to a bitter smile. "All her life, it was sad that no one chose her.
Jessica... Jessica chose her own freedom over how Sondra would feel... over
Sondra's future... and Sam... he chose... he chose his businesses, he chose his own
happiness and convenience and security... over his own daughter... and Stacey...
she's Sonny's friend... Sonny had been kind to her... and supportive... but she
chose... she chose a bastard who can't reciprocate her feelings over Sondra... Her
so-called best friend, Renante? He chose himself... over how Sondra would feel...
over what Sondra really wants for herself..."
Narinig niya ang pagsinghot ng dalaga sa kabilang-linya. H-Hindi ko
alam... Maximillian...
"That's why," he lowered his eyes, sad and soulful, "I made it a point
that I won't be like them. I won't make her feel that way. And it won't be hard for
me to do because I love her, and I will always choose Sondra more than anything in
this world... if I sound biased about it, then let me be. But I don't want you to
think that I never considered you nor cared about you. I cared about you, Hannah.
My point in this situation is, dapat kinausap mo na lang si Sam tungkol sa bagay na
iyan nang hindi mo kasama si Sondra. O, nagpakita ka man lang ng struggle, na
nahihirapan kang mamili... baka siya pa nga ang mag-encourage sa iyo na piliin ang
pagiging Hawthorne kapag nakita niya na kahit papaano pinapahalagahan mo ang
feelings niya."
Maximillian... gusto ko mag-sorry kay Sondra... bakas sa boses nito na
naiiyak na at nag-aalala.
Tumayo na siya. "I'll be coming home early. Ako na ang bahalang
kumausap kay Sondra."
.
.
.
***
.
.
.
SI KYLIE ang nagsuhestiyon na mamasyal muna sila para makalimot si Sondra sa
dinaramdam kaya pumayag na rin siya. They went to a different mall this time. It
was a smaller mall— more of a shopping centre— in the city with posh and expensive
cafes. Doon sila nagkasundo na pumunta dahil hindi matao. Mabuti na rin iyon lalo
na at viral pa rin sa internet ang video nila ni Yrina.
Dalawa lang ang palapag ng mall. Sa unang palapag ay may book stall,
bilihan ng stuffed toys at mga damit sa sentro na napapaligiran ng mga kainan. More
on services ang nasa ikalawang palapag tulad na lamang ng mga salon at massage
parlors.
Masaya silang tumingin-tingin sa mga damit doon bago napagpasyahang
mag-café. Unti-unting gumaan din ang pakiramdam ni Sondra kaya naging masaya na ang
usapan nila. Pagkatapos mag-merienda ng kaunti ay balak nilang daanan ang book
stall bago umalis sa mall na iyon.
"So," ani Kylie pagkalabas nila ng café, "kamusta naman ang pagiging
Mrs. Gold? Kamusta si Maximillian as a husband?"
Nanunukso ang tingin nito.
"Hindi ko ishe-share sa iyo," tawa niya. "Mamaya niyan, mainggit ka
pa."
Tumawa ito. "Now I conclude na magaling siya," siko nito kaya natawa
siya lalo.
"Shut up! Huwag nga ganyan ang i-topic natin!"
"Dapat lang na ito ang i-topic natin," panlalaki nito ng mga mata.
"Aba, ilang taon na ba siya. He's like, magfo-forties na, 'di ba? Eh 'di dapat lagi
kayong active para magkaroon ng babies na, no."
Natigilan siya sa sinabi ng kaibigan. Malungkot na napayuko.
"Ano na naman iyan?" singhap nito habang sinasalo ang tingin niya.
"Hoy, Sonny, tama na ang kadramahan naman, oh. Maawa ka sa tear ducts ko. Hindi ako
dapat umiiyak pero madali akong maiyak dahil sa inyong mga malalakas manghawa eh,"
tila pakiusap nito habang trying hard na patawanin na rin siya.
Pinilit niya ang ngumiti. "I am taking pills kasi, 'di ba? So it means,
hindi kami magkaka-baby agad ni Millian kahit gaano kami ka-active."
"Shucks," iling nito. "Alam ba iyan ni Maximillian?"
Napatitig siya sa kaibigan. "Oo. Alam niya. And he respects that I am
using it."
"I don't want to be a Negative Nelly, Sonny. I am just worried if okay
lang ba talaga sa kanya, or ayaw lang niya na ma-offend ka kaya nakikipag-
compromise ka."
"I have this condition kapag may mens ako, 'di ba?" sagot niya sa
kaibigan.
"Oo, pero siguro naman kung gusto na niya magka-baby 'di ba, kaya mo
rin mag-compromise for him. Like, you'll stop taking the pills—"
Pinaningkitan niya ito ng mga mata. "Bakit ba nakikialam ka?"
Kylie nervously laughed. "Sorry naman! I am just excited! Gusto ko na
kasi magka-baby kayo. I think that will be very, very cute to see! Alam mo naman na
weakness ko lahat ng mga cute, like babies!"
Nanatili lang ang titig niya sa kaibigan.
"Oh," heto at nahihimigan niya na magpapalusot na ito, "I almost
forgot! Magte-take out nga pala dapat ako nung frappe... uhm, tumingin ka muna
diyan sa mga books, babalik ako agad!"
At tinakasan na siya nito.
Napangiti na lang si Sondra at napailing-iling. Dumeretso na siya sa
mga libro habang bina-balik-balikan ang mga sinabi ni Kylie. Tama naman na hindi
niya i-enntertain ang tanong nito dahil dapat na sa pagitan lang nilang mag-asawa
ang topic na iyon. Pero oo nga naman. Kapag kinasal na ang isang tao, siyempre,
hindi maiiwasan na may mga mag-expect na magkakaroon na rin sila ng baby. Sa totoo
lang, hindi pa nila napag-uusapan ni Maximillian ang bagay na iyon kaya medyo
kinabahan siya sa mga sinabi ni Kylie. Paano nga kaya kung gusto na talaga nito
magka-anak? Hindi ba noon ay tila tutol ito sa paggamit niya ng pills bago nalaman
ang kondisyon niya?
Kailangan niyang bigyan ang sarili ng break mula sa pag-iisip ng mga
nagpapa-worry sa kanya. Pinasadahan na ni Sondra ng tingin ang mga aklat sa kaharap
niyang shelf. Pag-angat ng tingin ay nakatayo para sa kabila niyon si Renante.
His eyes caught her surprise gaze. He was composed yet the intensity
and darkness of his stare made her step back.
"Glad you're alone. I have something to say," walang emosyon nitong
saad habang hindi maputol-putol ang titig ng lalaki sa kanya.
She felt the impulse to avoid his gaze. Hindi maipaliwanag ni Sondra
kung bakit parang natatakot na siya ngayon sa lalaki na noon ay pinaka-komportable
siyang kasama.
"What is it, Renante?" nakaw niya ng sulyap dito.
"We filed a case against your father."
"For what reason?" titig niya rito.
Tumaas lang ang sulok ng labi ng lalaki. "I am telling you this because
we can always negotiate, you and I."
Bumalik na naman sa kanya ang ginawa ni Sam kanina. Kung gaano kasakit
isipin na tila tinakwil na siya ng lalaki bilang anak nito. Despite her upset, all
her heart could feel was sadness. It was dominant among the anger that she should
be feeling about that.
At ano namang klase ng negotiation ang kailangan nitong si Renante para
siya mismo ang kausapin?
"He had already renounced me, Renante," matatag niyang sagot habang
nakatitig na ulit sa mga mata nito. "Kaya kung ano mang negotiation ang gusto mong
makuha mula sa akin, wala kang mapapala."
"He renounced you?" mahina itong natawa. "For marrying Maximillian?"
Hindi na niya iyon sinagot pa. Alam naman niya na alam din ni Renante
ang sagot sa tanong nito.
"You can do him a favor and save him," patuloy nito, "if you'll be up
for this negotiation with me. And if you do that, for sure, he'll regret renouncing
you, Sondra. He'll take you back."
It sounded tempting. Pero kaduda-duda pa rin. Sa tingin niya, kung
anuman itong kaso na sinampa ng mga Villaluz sa kanyang ama, hindi iyon ganoon ka-
threatening. Marahil ay ginagamit lang iyon ng mga ito para makuha ang gusto nila.
Pero kung ganoon nga, bakit gusto ni Renante na makipag-negotiate siya rito kapalit
ng pag-atras sa sinampa ng mga ito na kaso sa kanyang ama?
"So, if I do what you want," nanunubok niyang titig sa lalaki, "you'll
back-out on the case against my father?"
He grinned devilishly and nodded.
Pagak siyang natawa. "Why would you even do that?"
"Because I still want you," matiim nitong titig. "And in spite our
father's rivalry and what you did to me, I still wanted to help you out. I don't
care if my family renounces me for it. But since we are not friends anymore, my
help comes with a price to pay, Sondra."
She scoffed. "What happened to you, Renante? Tutulong ka na rin lang,
hinihingian mo pa ako ng kapalit?"
"You had such audacity to question my ways after what you did to me?"
She felt her guilt seeping in. In the first place, it was her who had
hurt Renante. She had hurt him and here he was, still trying to reach out to her
and give help. But of course, it would be crazy if he would help her without asking
for anything in return. Kapag sinaktan ka ng isang tao, nawawala na ang pagiging
unconditional mo para sa kanila dahil kahit na gustong-gusto mo pa rin sila, ayaw
mo nang masaktan pa ulit.
Marahil iyon nga ang nagpapaliwanag sa behavior ni Renante ngayon.
"And what will you even get for helping me and my Dad?"
"The favor I'll ask in our negotiation," his smile grew more dangerous.
Now that made his ways sound more logical for Sondra. Pero pagod na si
Sondra sa lahat ng ito— sa mga problema, sa mga drama, sa kanyang involvement sa
ama. Nagtaas-noo siya.
"I am not involved with my father anymore, Renante," aniya. "And he's
not asking for my help. So, I think, whatever his problems are, he can perfectly
manage it and handle it on his own. But thanks for the offer."
 At tinalikuran na niya ito pero dama pa rin ni Sondra angmabigat na
pagtitig sa kanya ni Renante bago kampanteng umalis ang lalaki attinungo ang exit
ng mall na iyon.    

[ 73 ChapterSeventy ]
-------------------------------

PAGKAUWI ni Sondra, nasurpresa siya nang makita na nasa penthouse na si

Maximillian. Mabilis na sinara niya ang pinto para lapatan ng halik ang asawa sa
mga labi. She gently caressed his face and smiled.
All of a sudden, she frowned.
"You," Sondra narrowed her eyes, "smelled like cigarettes again."
Nakasuot na ang lalaki ng simpleng shorts at fitting shirt. Mahihiyang
natawa ito at hinila na lang siya pakandong dito.
"I got stressed," he nuzzled on her neck. "Ikaw naman, amoy mall."
"Namasyal lang kami saglit ni Kylie," taas niya sa mukha ni Maximillian
para mapagmasdan ito. "What stressed you out, Mr. Gold?"
"Well," hapit nito sa bewang niya para mas paglapitin ang mga katawan
nila, "Hannah called. She was sorry about what happened."
Napayuko na lamang siya. Nasa dibdib pa rin pala niya ang sakit na
naramdaman kaninang umaga. But it was a relief to know that Hannah felt sorry about
it after all. Kanina kasi ay iniwasan niya talaga na makausap ito. Alam ni Sondra
na sobra siyang nasasaktan at natatakot siya na magsabi ng hindi magagandang salita
sa kapatid.
"She only said those things to get on Sam's good side. It won't be
beneficial for the both of you if Sam will hate the two of you, right?"
Napatitig siya sa asul nitong mga mata. Dama niya ang mainit na
paghagod ng isa nitong kamay sa kanyang binti, dahan-dahang nanunulas sa ilalim ng
kanyang palda para marating ang kanyang hita.
Sondra bit her lower lip and locked her gaze with him. "You know, you
don't have to be on Hannah's defense."
"I am not defending her, my wife. Napagalitan ko nga siya dahil sa
ginawa niya. Pero nang malaman ko na hindi niya talaga intensyon na saktan ka, we
became okay again. Hindi mo raw kasi sinasagot ang mga tawag niya kaya nangako ako
na ako na lang ang kakausap sa iyo."
Her heart and whole being felt like melting right now. It was always a
very comforting place, to be close to Maximillian, to be on his lap, in his arms...
it was the best place for her to be. It felt so good it turned her heart to mush in
seconds and made her feel like shedding happy tears while indulging on cupcakes.
"Hannah will try to change his heart," patuloy ni Maximillian. "Let's
hope she'll succeed. Let's hope she can manage to change Sam's ways."
Medyo nakaramdam siya ng lungkot sa narinig. Masayang isipin na
magiging mas mabait at sweet ang kanyang ama kung saka-sakali. Pero medyo
nakakainggit na wala siyang kapasidad na gawin iyon, si Hannah lang.
"Hey, my sweet girl," tukod ng noo ni Maximillian sa noo niya. "You
still look sad."
"Feeling ko kasi... wala... my father will never love me," pikit niya.
"I feel so stupid, Millian. Kasi ang tanda-tanda ko na, umaasa pa rin ako na
mararamdaman ko kahit minsan na anak niya ako... na mararamdaman ko 'yung feeling
na may tatay na nagmamahal sa akin. Ang tanda-tanda ko na," pagak niyang tawa, at
nagmulat na naluluha ang mga mata, "pero heto... nasasaktan pa rin ako...
nasasaktan ko para sa ganitong bagay... I should just give it up, right? And just
give way for Hannah."
"You're not too old for anything, Sonny. You can always go back to
being like a child, to being that bratty but sweet and loving little Sonny I met
years ago."
She finally smiled, tears rimming her eyes. "Why am I so lucky to have
you? Do I even deserve it?"
 Medyo sumama ang timpla ng mukha ng lalaki. "Never ever question that
again. You deserve me, Sonny."
And his lips met hers into a kiss that lingered and went deeper.
Napahawak na lamang siya sa pangahan ng lalaki habang dinadama ang init ng halik
nito. The intensity of his love was easily demonstrated by the way his lips moved
and soldered hers.
As their lips parted, Maximillian spoke in a lighter note. "By the way,
I came home early because I want to take you out for a late night shopping."
"Oh, bakit?" mahina niyang tawa habang pinupunasan ng daliri ni
Maximillian ang basang sulok ng kanyang mga mata. "Galing na nga ako sa mall,
magsha-shopping na naman ako."
He chuckled lightly. "Because we will be attending a party this coming
December, and I want to be there with my beautiful wife."
She smile and gaze was now teasing. "I bet you just want me to be there
to have something to brag about."
"Why not? You're my pride and joy," maluwag nitong ngiti. "As much as I
have the desire to hide you to keep for myself, I also have these moments that I
want to brag that I have a beautiful wife," haplos nito sa kanyang pisngi, "a
beautiful wife who loves me, a beautiful wife that I love. Moreover—" gagap nito sa
kanyang kanang kamay, "— it's the best opportunity to let the whole world know that
we're already married, right?" halik nito sa kanyang kamay, sa tapat mismo ng suot
niyang wedding ring.
"Then let's shop," she smiled whole-heartedly. "Let's make sure that I
will be the most beautiful woman in that party, Mr. Gold."
"I might regret it, but if that's what my sweet girl wants, she'll get
it," he pulled her chin to drew her close for another kiss.
.
.
.
***
.
.
.
GALING sa banyo si Maximillian. Sa kalagitnaan kasi ng pagtulog ay nakaramdam siya
ng pagkaihi. Pagbalik sa tabi ni Sondra ay inayos niya ang kumot nila at binalik
din ang pagkakaunan ng asawa sa kanyang braso. He pulled her close, an overwhelming
eutopic feeling swept over him at their closeness. Sa tuwing inaalala niya na asawa
niya na ito at mahal siya ng babae, hindi maiwasan ni Maximillian na makaramdam ng
ganito.
Habang natutulog ay pinagmasdan niya si Sondra. She looked pleasant
now. That was a relief to see that she fell asleep without any worries on her face.
Tipid ang kanyang naging pag ngiti at nilapatan ito saglit ng halik sa noo. He took
her hand and gazed way past his wife.
Inaalala niya ang mga nalamang impormasyon tungkol kay Immanuel Tan-
Penafranca. Buong buhay ni Maximillian, hindi siya nagkaroon ng anumang koneksyon
sa pamilya sa side ng kanyang ina at ngayon lang niya napagtanto na baka iyon nga
ang dahilan. Baka galit ang mga ito sa kanyang mga magulang dahil hindi natuloy ang
kasal ng nanay niya kay Immanuel.
Kung gugustuhin niya na makuha ang partnership ng Iron Standard para sa
Goldex, kakailanganin niya na makuha ang loob ni Immanuel. Pero paano kung may
ganoong kasalimuot pala na nakaraan ang mga magulang niya rito?
But it's been years, he should have already moved on from that.
Moreover, Immanuel already have his own family. That should mean, no more hurt
feelings, right?
Desidido siya na maka-attend sa party ng Metro Business Club para
makadaupang palad ang lalaki. Mukhang aritokrado si Immanuel at old-souled. Sa
palagay niya ay mapapakisamahan niya ito dahil kung nagawa niyang makasundo si Sam
kahit na malayo ang agwat ng mga edad nila, sigurado na magagawa niya rin iyon kay
Immanuel.
 He could retort to a bit of manipulation too. He could challenge
Immanuel's feelings. Na kung naka-move on na ito, hindi ito magdadalawang-isip na
makipag-partnership sa Goldex. She pulled Sondra closer in his arms, feeling
hopeful. Ngayon pa lang ay nakikita na niya na matiwasay ang magiging buhay nila
bilang mag-asawa. He would grow more powerful and successful, more capable of
taking care of Sondra and their future kids.
Their future kids...
Napadilat siya sa isiping iyon. Here he was, thinking about kids now.
His loving gaze fell on Sondra, now a little bit sad. Naalala niya na
gumagamit nga pala ito ng pills. At nakakahiya rin naman kung kakausapin niya ang
asawa na itigil ang paggamit niyon dahil lang sa gusto niyang magkaroon ng anak.
Pero mag-asawa sila. He should, at least, let her know everything.
He'll give hints tomorrow.
Sa ngayon, e-enjoyin muna ni Maximillian na silang dalawa lang ni
Sondra ang nasa silid... walang sanggol na mag-iingay at pupuyatin sila, walang
sanggol na maghahati sa atensyon nila sa isa't isa. He should appreciate these
moments first. Ilang taon din ang lumipas at pinalagpas nila dahil lamang sa mga
conflict para magkatuluyan sila.
Now that she was finally in his arms, he should appreciate this moment
with her.
How he love her so much, his heart was aching beautifully with every
beat of her name.
.
.
.
***
.
.
.
NAHIHIYA si Hannah na makipag-eye contact sa nakakasalubong na katulong kaya
sinasadya niyang yumuko o umiwas ng tingin kapag nagkakataon. Hanggang sa marating
na niya ang dining room. Kung noon ay siya pa mismo ang kailangan na maghagilap at
maghanda ng pagkain, ngayon ay nakahain na iyon sa hapag.
"Good morning, Miss Hannah," nakangiting bati sa kanya ng isang
matandang katulong. "Maupo ka."
She felt that the woman's smile was not genuine. Kita iyon sa mga mata
nito at sa tila pagmamadali ng mga kilos nang makita siya. Natanaw niya na nasa
kabisera ng dining table si Sam. Binigyan siya ng ginoo ng tingin at tinanguan kaya
lumapit na siya rito.
Saktong pag-alis ng katulong na kanina ay nagsasalin ng kape sa mug ng
ginoo.
Umupo si Hannah sa kanan ng ama.
"Eat up," nakangiting saad nito sa kanya.
Hindi niya alam kung ano ang mararamdaman. Ngayon lang niya ulit
makakasama ang ama sa pagkain. She was still feeling estranged to the point of not
knowing what to do. Nilipat niya ang tingin sa nakahanda sa mesa at napatitig lang
sa mga iyon.
Ito ang buhay ni Sondra noon. Ito ang buhay niya kapag hindi ko kasama
si Sam. Sabay silang kumakain ng almusal. Ganito karami ang nakahanda sa hapag...
Naalala niya ang buhay nila noon ni Beth. Kadalasan ay sa pritong itlog
o tuyo at kanin sila nakakaraos ng pang-almusal. Minsan naman ay pinakakain siya
nito sa isang lugawan noon na tigli-limang piso lang ang presyo kada isang maliit
na mangkok na order. Nakakalungkot isipin na kung nakakakain siya noon sa lugawan
na iyon, ibig sabihin ay hindi muna nag-aalmusal ang nanay niya. Kumakain lang
naman siya sa lugawan kapag walang maluto si Beth na pang-almusal nila.
"Hey, Hannah," pukaw sa kanya ng ama, "come on, don't keep the food
waiting."
Ito na mismo ang nagsandok ng kanin para sa kanya. "You have to eat up.
You look quite thin."
 Tipid ang kanyang naging pag ngiti habang pinapanood ang pag-assist sa
kanya ng ama. Bakit ito ginagawa ni Sam? Bakit parang napaka-maasikaso ng lalaki sa
kanya?
"There's an orange juice," turo nito sa malapit na pitsel. "Or would
you like something warm? Like coffee or milk?"
Napamaang siya saglit bago naibalik ang composure. "Water. I... I'm
good sa tubig." At akmang kukunin nito ang pitsel ng tubig pero inunahan niya na
ang ama kahit kailangan pa niyang tumayo para maabot iyon. "Ako na."
He clucked his tongue as he watched her sit. "Oh, Hannah, you need some
learning to do. It's improper to stand up to reach something while on the dining
table. It will be more courteous if you ask someone close to it to pass it for
you."
"Oh," tango na lang niya pagkatapos. "Tama po kayo. Marami pa siguro
akong dapat na ano... na matutunan." At sinalinan na niya ang sariling baso ng
tubig. "I'm just not used to people doing things for me."
Naisipan niyang mag-English dahil inglesero si Sam at hindi siya
sigurado kung lahat ba ng sinasabi niya ay naiintindihan nito ng buo.
"That will be for some other time. For now," mahinang tawa nito sa
kanya, "why don't we go out and spend some quality time together?"
Binaba na niya ang pitsel, gulat na nilingon ang ama. "Don't you need
to go to office today?"
He shook his head. "I just had you here, Hannah, I should make time to
spend the day with you."
Weird. Iba siya sa mga kinuwento sa akin ni Sondra. Iba rin siya nung
nakasama ko dati. O baka naman dahil ang bata ko pa noon kaya hindi ko na tandang-
tanda ang saktong pagtrato noon sa akin ni Sam?
"Are you sure?" she laughed nervously. Tae. Dapat pumasok itong si Sam
sa trabaho eh, para malaya akong makapag-ikot-ikot dito... o mangalkal sa office
room.
"Don't I look sure?" mahina nitong tawa. There was something off about
the old man's laugh, a tinge of discomfort.
Bakit niya ito ginagawa? bahagyang pagsingkit ng mga mata ni Hannah
dito. Ano ang plano niyang gawin sa akin kaya ganto ang trato niya sa akin?
.
.
***AN
Naenjoy niyo sana ang bagong chapters today! <3 <3
I won't be able to post updates on Friday (December 28) and next Wednesday (January
2) so, I will be seeing you all again around January 4. Pero kahit na hindi ako
makaka-UD on these dates, iisa-isahin ko ang pagsulat ng mga kasunod na chapters
para marami-rami ang ma-pub na new chapters sa January ;) <3 <3 <3
Love,
ANAxoxo

[ 74 ChapterSeventyOne ]
-------------------------------

DECEMBER 15 was the date stated on the invitation card for the Metro Business
Club's Christmas party. Nag-hire si Maximillian ng driver na maghahatid sa kanila
sa event. Gusto kasi ng lalaki na hindi masyadong ma-stress ng pagmamaneho. Katabi
ni Sondra ang asawa sa backseat at kahit hindi mukhang excited ang lalaki dahil
kalmado at mababa ang tono ng pananalita nito, madaldal ito sa kanya. Kaya na-
assume na ni Sondra na kahit anong pagtatago ay may kalakip na excitement sa lalaki
sa pag-attend nila sa event.
Maximillian looked dashing. He had always looked that way everyday,
pero hindi na yata nasanay pa roon si Sondra. Maayos ang pagkakahawi ng mga hibla
ng dark blonde nitong buhok para malinaw na makita ang gwapo nitong mukha. Dahil sa
lamlam ng ilaw sa loob ng sasakyan, tila dark blue ang mga mata nito. Napapangiti
na lang din siya dahil kita ng kanyang mga mata ang aliwalas ng ngiti nito. Isa
ring magandang senyales na hindi niya ito nakita na manigarilyo kanina—ibig
sabihin, wala itong ikinaka-stress o ikinakanerbyos.
He wore a dark gold suit with satin pants and blazer. Kulay itim
ang polo na nasa loob niyon na naka-butones maging ang collar kung saan secured na
nakalagay ang dark gold na bow tie. Si Sondra naman ay nakasuot ng makintab na gold
long gown. Yumayakap ang tela sa kurba ng kanyang katawan dahil sa mermaid-skirt
design nito na may leg slit. The heart-neckline showcased the roundness of her
breasts that added to the sexiness that oozed from her. She had her light brown
hair curled into loose waves. Naka-one side iyon para sumampa sa kanyang kanang
balikat.
"Dapat tayo ang maunang makausap ni Immanuel," patuloy ni
Maximillian sa pagsasalita habang humahagod ang mga daliri nito sa kamay na gagap
ng asawa. "Para sigurado tayo na nasa good mood siya."
"Ikaw naman," ngiti niya rito. "It's a party. Of course, he'll be
in a good mood."
"We'll never know if he will stay in a good mood. Lalo na kapag
nakilala niya ako"
Umiwas ito saglit ng tingin. Naalala tuloy ni Sondra ang kinuwento
sa kanya ni Maximillian nitong nakaraan. Masarap sa pakiramdam na ikaw at ikaw
lamang ang pinagkakatiwalaan ng mahal mo. Iyong tipo na kahit ano ay walang anu-
anong ikukwento nito sa iyo. Hindi nag-aalinlangan ang lalaki na ikwento sa kanya
kung kamusta ang naging araw nito sa trabaho, gayundin ang mga gumugulo sa isip
nito, tulad na lamang ng plano nito na kausapin si Immanuel Tan-Penafranca.
Ayon sa kanyang asawa, naging fiancé daw ito ng nanay nito— si
Cherry Rose. Pero naudlot ang arranged marriage dahil itinakas ang nanay ni
Maximillian ni Maxim Gerard.
Nagkaroon ng lamat sa pagitan ng mga Cervantes at Penafranca dahil
sa nangyaring iyon.
Kung iisipin, parang wala iyong pinagkaiba sa sitwasyon nilang
tatlo— siya, si Maximillian at si Renante.
Heto na naman ang nangungulit na guilt sa kanyang dibdib. Ang asawa
kasi ay pala-kwento, pero siya, natatakot na banggitin dito ang tungkol sa huli
nilang pag-uusap ni Renante... ang mga sinabi nito tungkol sa pagsasampa ng kaso
laban sa kanyang ama. Hindi na niya dapat pang iniisip iyon. Tulad na lang kasi ng
sinabi niya kay Renante, hindi na siya involved kay Sam dahil tinakwil na rin naman
siya ng sariling ama.
Nakakainis at kahit ganoon ang sitwasyon ay parang hindi makatiis
si Sondra. She still worried for her father. Sanay na naman siya na kaya nitong i-
handle ang anumang pinagda-daanan. Kahit isang beses, hindi siya nilapitan ng ama
para humingi ng tulong, o kahit man lang maglabas ng sama ng loob para gumaan ang
pakiramdam. Ilang gabi na rin niyang iniisip iyon. Tuwing nangangamusta naman siya
kay Hannah, okay lang naman daw ito at si Sam.
Nagnakaw siya ng sulyap kay Maximillian na napalingon na rin sa
kanya. Nagtaka siguro ito kung bakit wala na siyang nasabi pa matapos nitong
sumagot sa kanya.
"How's my wife?" he smiled charmingly, lifting his free hand to
caress her cheek.
Malapad ang ginawad niyang ngiti rito. How Sondra wished her eyes
were not betraying her.
"I'm quite excited like you," sagot niya, na para bang mapapatid
ang kanyang paghinga.
Her husband cocked his head to the side. Mataman ang naging titig
nito na tila pinag-aaralan siya. Mula sa mga mata ni Sondra, bumaba ang tingin nito
sa kanyang mapulang mga labi. Dumulas ang daliri nito mula sa gilid ng kanyang
mukha patungo sa sulok ng kanyang labi. Nanulas ang ngiti sa mga labi ng lalaki
bago binalik ang mga mata sa kanya.
"Don't be afraid," he murmured softly. His words shocked her,
parting her lips a little. "I know that you're nervous for me... kung ano ang
kalalabasan ng magiging usapan namin ni Immanuel. But you have to just believe in
me, hmm?"
Sondra nodded.
"The Golds are known for having this..." hawak nito sa kanyang baba
at maingat na pinisil iyon, "...Midas touch. From our forefathers to my father up
to me... we have this talent to turn to gold anything that we touch. I'll just
manage to touch Immanuel's approval and I'll get the gold out of our conversation."
Nginitian na lamang niya ito.
.
.
NANG marating ang gaganapan ng Christmas party sa isang events place sa San Juan
City, sinalubong si Sondra at Maximillian ng tingin mula sa mga guests na naunang
makarating. Nanatili siyang composed habang nakakawit ang braso sa braso ng asawa
na dama niya ang kumpiyansa sa bawat hakbang nito . Malaki ang lugar at tantya niya
ay inabot na ng lagpas isandaan ang imbitado para sa kasiyahan. Posible na may mga
plus one din ang mga miyembro ng MBC na dumalo sa party. Nagkalat ang bilugang mga
mesa na may puting covers at pulang detalye. Malamlam ang liwanag mula sa nakabitin
na bilugang mga lightings sa kisame na katabi ng mga streamers na kulay pula na may
ilang palawit na cut-outs ng Christmas hats at Christmas trees. May deretsong
grandstairs doon, at ilan sa mga guests ay nasa ikalawang palapag para sa mas
pribadong mga pag-uusap.
Kasunod niyon ang paglapit sa kanila ng ilang mga negosyante na
nakilala agad si Maximillian. All of them were gorgeous in their expensive attires
with charming smiles. Mainit ang naging pagbati ng mga ito sa kanila na kadalasan
ay may halong exaggeration sa pagpuri sa kanya. Sondra knew she looked gorgeous
tonight, she aimed to be that. Pero minsan may mga papuri talaga na ang dating ay
exaggerated para sa kanya.
Mahigpit na makikipagkamay ang mga ito kay Maximillian at
mangangamusta muna. O 'di kaya ay ipapakilala ang kasama nitong date o anak na
binate bago makipagkamustahan.
Sondra just smiled. Hindi siya 'yung tipo ng tao na mahiyain, pero
kapag ganito na hindi siya maka-relate, ngingiti na lang siya na tahimik na
makikinig at mago-obserba.
"Have a great time, William," pahabol ni Maximillian sa huling
nakadaupang-palad nito sa party.
Tumatawang tumango si William at inalalayan sa bewang ang kasama
nitong babae na may pagkamataray. Sondra turned to Maximillian, meeting his smile.
"I don't feel good about that woman," aniya rito.
"I noticed how she stared at you," sagot nito habang patuloy na
naglilibot kasama niya. "But pay no attention to it."
May kutob siya. "Is she related to Yrina?"
"Yrina is not the socializing type, Mrs. Gold, but that woman is
somehow close with the Romualdez family."
Tumango-tango na lamang siya at napayuko. "Is that why some of the
guests here are giving us intense looks?"
He carefully tilted up her chin to meet his gaze. "Where's that
confident Sonny, hmm?" ngiti nito. "I told you that I will bring you here because I
want everyone to know that you are now Mrs. Gold. And if they don't like it, they
can just go and fuck themselves while dying in envy."
Napangiti na lang siya sa sinabi nito. That was so brave.... so
brave of Maximillian.
Ganito pala kapag pinaglaban nila ang damdamin nila para sa isa't
isa. Kailangan talaga nila maging matapang. Unti-unti nang naiintindihan ni Sondra
kung ano ang pinagmumulan ng mga kilos noon ng kanyang asawa.
"Wow!" lapit naman sa kanila ng dalawang babae. "You really are,
Sondra Hawthorne!"
"Sondra Gold," pagwawasto ni Maximillian sa mga ito kaya
napasinghap ang mga babae sa gulat.
 Nanlalaki ang mga mata na napatingin ang mga ito sa kanila. Sondra
lifted her hand to show them her wedding ring.
"Oh, my God," iling ng isa sa mga ito bago siya hinila. "Can we
borrow your wife for a sec, Mr. Gold?" Nakikiusap ang ngiti nito, gayundin ng
kasama nito. "It's a MBC party, you should take the opportunity to meet and mingle
with businessmen like you and leave the ladies to have a little fun!"
Nilingon siya ng asawa, nagtatanong ang mga mata sa kanya.
Ngumiti si Sondra. "I can handle myself, Mr. Gold."
He smiled at her proudly. Inayos nito saglit ang kwelyo ng suot na
blazer ng suit at tumindig ng tuwid.
"Then I'll let you have some fun, Mrs. Gold," wika nito bago
bahagyang yumuko para hawakan siya sa baba. "But I will always make a way to keep
an eye on you."
Hindi na siya pinasagot ng lalaki. Mabilis na dumampi sa labi niya
ang halik nito bago sumulyap si Maximillian sa mga babae at tinanguan ang mga ito.
"Have fun, ladies," ngiti nito.
They squealed. Literally squealed. At hinila agad siya ng mga ito
palayo sa kanyang asawa.
"Thank you! Have fun too! Our men are over there," turo nito sa
grupo ng kalalakihan sa may balkonahe bago siya tuluyang nilayo ng mga ito at
dinala sa bandang gitna ng ballroom na iyon.
"Oh, wow," hinto na ng mga ito para pagmasdan siya ng maigi. "Ikaw
nga talaga si Sondra!" Masayang kislap ng mga mata nito. "I'm a fan, Sondra!"
Ang kasama naman nito ay ngumiti lang. "Pagpasensyahan mo na ito,"
she playfully rolled her eyes and smiled, "fan mo talaga iyan."
Pinanood niya ang pagdukot ng babae ng cellphone mula sa dala
nitong shoulder bag. Nakikita ni Sondra na mas bata pa ito kaysa sa kanya. Malamang
na nasa early twenties pa lang. Maputi ang kutis ng babae at kinulot ang itim
nitong buhok na sumasayad sa mga balikat. Sexy ito sa suot na pulang long gown na
tube ang tabas ng neckline. Ang kasama naman nitong babae ay nakasuot ng itim na
halter-neck dress na hanggang itaas ng tuhod ang haba ng skirt. Naka-messy bun ang
buhok nito. Ilan sa mga hibla ng blonde-dyed nitong buhok ay naka-frame sa may
pagka-pahaba nitong mukha.
Both of them looked gorgeous, but the way they moved and how sexy
their dresses were gave Sondra the impression that they did not exactly grew up in
a wealthy family's upbringing.
Inabot ng babae ang cellphone nito sa kasama at yumakap agad sa
kanyang braso.
"Dali, Pia, picture-an mo na kami ni Sondra!" anito at nilingon
siya. "Sondra, okay lang ba sa iyo? Gusto ko talaga ng picture kasama ka."
Alanganin ang kanyang naging pagtawa. "Ano ka ba, siyempre, okay
lang." At umanggulo na siya para maganda ang maging kuha nila.
Bumilang na si Pia para kuhanan sila ng picture. Nakailang pose din
yata sila bago naisipan ni Sondra na yayain si Pia. Pero nahihiyang tumawa lang ito
at umiling.
.
.
SAMANTALA, umiinom na ng kaunti ang grupo ng mga lalaki na nasa ikalawang palapag.
Ang ilan ay nakaupo sa couch na naroon, ang iba naman ay nakatayo. Nakapwesto si
Maximillian sa balkonahe mismo, panakaw kung tumanaw sa kanyang asawa na mukhang
nakikibagay pa sa dalawang babae na kasama nito. Napangiti na lang siya. Malamang
na hindi pa nakaka-encounter si Sondra ng ganoong klase ng personality ng tao kaya
mukhang uneasy pa.
How he wished he could be with her already. Nagpapataasan na naman
kasi ng ihi sa grupo na napuntahan niya. Hindi rin mahanap ng mga mata ni
Maximillian si Immanuel. Heto at nakapagsindi na siya ng sigarilyo ng wala sa oras.
Buti na lang at wala pang nagbabawal sa kanya. He needed to really de-stress
himself.
"So, you brought little sister on your first party with MBC, huh?"
tabi sa kanya sa balkonahe ng isang lalaki na naka-asul na suit at may hawak na
wine glass.
Nginisihan lang niya ang lalaki. "I think you got it wrong, pal. I
brought—"pasimpleng himas niya sa suot na wedding ring para mapunta roon ang tingin
nito, "—my wife with me in here."
"Are you aware about the trouble you're putting yourself into?"
mababa nitong tawa. "You stood up Yrina Romualdez... a Romualdez for a Hawthorne!"
Sarkastiko ang kanyang naging pagtawa. "She is not a Hawthorne. Her
family and surname does not define my girl. I married her for being Sondra, not for
being a Hawthorne." Pagkatapos niyon ay humithit siya at in-enjoy muna ang naging
pagtawa ng kausap niya. Alam niyang may kalakip na nerbyos at pag-aalangan sa tawa
nito. Na para bang tumawa lang ito para pagtakpan ang pagkapahiya sa natanggap na
mga salita mula sa kanya.
Pagkatapos humithit ng sigarilyo ay binugahan niya ito sa mukha.
Nakapikit ang lalaki, napaatras at napa-ubo. Maximillian stepped back a bit and
laughed in satisfaction.
"Next time, mind your own fucking business, asshole," talikod niya
rito para humarap sa balkonahe at ipatong doon ang sariling braso. Nanatili naman
sa loob niyon ang kamay niyang may hawak ng sigarilyo. It would be rude if he would
put out that hand too and let some ashes fall below that balcony.
"You're being grumpy, Mr. Gold," singit ng isang lalaki na malapit
lang sa pwesto nila. Umalis na ang kanyang kausap kanina. "It's a party, loosen up
a bit and relax!"
Nilingon niya ito saglit at matamang pinagmasdan. "Where is Mr.
Tan-Penafranca? Akala ko a-attend siya rito?"
"Male-late daw," anito. "Pero sisiguraduhin naman daw niya na on-
time siya makakarating para sa opening remarks niya sa magiging program mamaya."
He nodded and returned his eyes on Sondra. Mukhang nag-eenjoy na
ito, sumasayaw kasama ang dalawang babae na humila rito kanina. His eyes heavily
rested on her, watching her every move. Pinagtitinginan na ito ng ilan sa mga
guests, pero mukhang wala yata itong pakialam. Ang concern lang yata ng kanyang
asawa ay mapakisamahan ang dalawang babae na kasama nito sa pagsayaw. Tumaas ang
sulok ng kanyang labi dahil may kahalong pagkamaharot ang pagsayaw ng tatlo. Halos
gumiling at lumingkis na sa isa't isa. The slit slightly exposed his wife's leg,
tempting him to imagine his hand stroking it up until he could reach and tug down
her panties.
Napahithit na lamang siya ng sigarilyo.
"No wonder you run away from Yrina, eh?" basag ng lalaking katabi
niya sa katahimikan. "That Hawthorne was one wild babe."
"Ass," tuwid niya ng pagkakatayo at diniin ang dulo ng sigarilyo sa
balkonahe. Pagkatapos ay pinunasan iyon ng kamay para hindi magmarka.
"Come on," protesta nito, nakahalata na balak niyang iwanan na ang
mga ito, "you get to come home to your sexy wife every night. Why not seize this
chance to meet other businessmen and you might know someone who will be good for
your business, hmm?"
"You see," harap niya rito habang hawak pa rin ang upos na
sigarilyo, "I only came here for two things— to show off my wife, because she's
worth it, and to meet Immanuel Tan-Penafranca."
"You're sure you want to meet him?" pagak nitong tawa. "Are you not
aware of your parents' history with him?"
Tumaas lang ang sulok ng kanyang labi. "I did not expect you to
know that much... that much for a mere business man."
Tumawa lang ito. "I should know, I'm his son."
Doon na sineryoso ni Maximillian ang kanyang kaharap. Wala itong
masyadong resemblance kay Immanuel Tan-Penafranca. May pagka-Japanese ang hitsura
nito. Maikli ang gupit ng itim nitong buhok na tila may pagka-spiky. He wore a gray
suit with a pine tree pin on the chest pocket.
"I'll tell Dad you want to meet him," ngiti nito. "Would you tell
me for what reason though?"
 Maximillian smirked. "No."
The man shrugged and just offered him a handshake. "I'm Israel, by
the way."
Nakipagkamay siya rito, nagkakalkula ang titig sa lalaking
nakangiti lang sa kanya. Israel looked friendly. Pero dahil anak ito ni Immanuel,
hindi nakakasigurado si Maximillian kung iyon nga rin ba ang intensyon nito sa
pagkukusa ng paglapit sa kanya— if it were for a friendly reason.
.
.
***
AN
Good morning and Happy New Year! <3 <3 <3
So happy to have you with me nung 2018 and now, welcome to my 2019! 
Now it's Wednesday! At dahil hindi rin naman ako makatulog, nag-update na ako ng
chapters for #Rough! <3 Enjoy reading this one! Mamaya ko na ipopost yung kasunod
na chapters! Kakain muna ako hahaha ;)
Love,
ANAxoxo

[ 75 ChapterSeventyTwo ]
-------------------------------

THERE was something playful with the song Here Comes Santa Claus. It was an RnB mix
that Sondra could not resist dancing sexily too. Tuwang-tuwa ang dalawang babae na
kasama niya na noong una ay nag-aalangan pa na makisayaw sa kanya.
"Sigurado ka ba na okay lang sumayaw ng ganito?" nag-aalangan na tanong
ng babae na nagpakilala kanina sa pangalang Bella.
"Kaya nga party ito, 'di ba?" tumatawa niyang sagot. "This is my jam,
don't you know that?"
Sondra lowered her body as she danced, feeling the side of her thighs
with her hands. Then she laughed. Nakakatawang isipin na kahit papaano ay
nakakamiss pa rin ang pakiramdam na dulot sa kanya kapag nagka-clubbing sila noon
ng mga kaibigan. Sa ganoong mga pagkakataon, pakiramdam niya ay ang saya-saya niya.
Happy people dance. Happy people laugh. Happy people give less fucks about what's
going on around them and just have a good time.
"Nakakatuwa ka, Sondra. Hindi talaga naming in-expect na hindi ka pala
KJ. Na kalog ka rin."
Kalog? What's kalog? Sondra smiled awkwardly and just laughed it off.
Base sa reaksyon na nasa mukha ng kanyang mga kasama, sa tingin niya ay maganda ang
kahulugan niyon.
Until a woman approached them. May dala itong pouch at makintab na
silver ang suot nitong long-sleeved dress na may mababang neckline. Nakalugay ang
unat nitong itim na buhok.
"Sondra Hawthorne, I see," she spat.
Natigilan tuloy sila sa pagsayaw. Hinarap ni Sondra ang babae na hindi
niya kilala.
"Hi," bati niya rito.
Mataray na pinasadahan lang siya nito ng tingin. "Who are you with?
Maximillian Gold? Aren't you briefed about what kind of party a Metro Business
Club's Christmas party is? It is formal and decent," ekis nito ng mga braso.
There was disbelief on her face, yet strength of character.
"Excuse me? Don't I look aware of that?" pamewang niya. "Halos umabot
na nga sa pusod iyang neckline ng suot mo kung ikukumpara sa gown ko."
Tumalim ang mga mata nito sa kanya. "May nakikita ka bang nasa gitna
nitong ballroom at ganyan kalandi sumayaw?"
Hindi na niya nagugustuhan ang mga lumalabas sa bibig ng babae. Sino ba
ito para pagsalitaan siya ng ganito? One thing was for sure, this woman knows her.
But she didn't know her! Kaya ano ang pumasok sa kukote nito para sermunan siya at
isipin na pakikinggan niya ito?
"Come on," she threw a testy glare and stepped closer, "what's your
problem? This is a party and we're just dancing because we clearly know that
parties is for having fun. We dance because we're having fun—"
"Then have fun!" panlalaki ng mga mata nito sa kanya. "Pero huwag mo
ipangalandakan ang kalandian mo. Nandadamay ka pa ng dalawang guests dito sa
kalandian mo," saglit ng mga mata nito kina Pia at Bella.
"What's your beef?" she hissed. Kahit nagbabanta na ang paglapit niya
ng mukha sa babae ay matatag ito at walang katinag-tinag sa kinatatayuan.
"You're a slut, that's what," the woman gnashed her teeth and lifted a
hand.
Pero mabilis na nasalo ni Sondra ang pulsuhan nito at humigpit ang
pagkakakapit doon.
"You look decent," sagot niya, "but too stupid you badly judge one's
character."
"Stupid?" pagak nitong tawa. "Maximillian and Yrina are engaged to be
married! Then you'll come in between them! Inagaw mo si Maximillian, 'di ba? So ano
ang tawag doon? Ano ang dapat kong itawag sa iyo?"
Parang may nasaling na bahagi ng kanyang puso at nasaktan. Ayaw niya
ang pakiramdam na parang namamasa ang kanyang mga mata.
Bakit ganoon sila tumingin sa kanya? Bakit ganoon ang tingin nila sa
kanya?
Maximillian took pride of her, but why do these people see different?
Why do these people think she was an embarrassment?
A slut?
"Hindi ko inagaw si Maximillian," kontrol ni Sondra sa panginginig ng
boses. "He chose me first!"
"Pwede ba," hila na sa kanya ni Pia, "tigilan mo si Sondra. Sino ka
ba?"
"Kimberly," mariin na tawag sa babaeng naka-silver ng isang lalaki kaya
napunta roon ang tingin ni Sondra.
Matiim ang titig ni Memo kay Kimberly. Nakasuot ng puting suit ang
binata na may silver na necktie. He approached closer, his face darkened as his
eyes threw a threatening glare at the girl he called.
Kita ni Sondra ang mas pagsama ng timpla ng mukha ng babae nang makita
si Memo.
"Are you following me?"
"Pinagtitinginan na kayo ng mga tao sa paligid ninyo,"giit ng lalaki.
"Let's go."
"No," at bumaling ito sa kanya. "Hindi pa ako tapos sa babaeng ito."
"Nalagay na sa kahihiyan ang pangalan ng mga Romualdez, Kimberly. Don't
tell me, bago matapos ang taon hahabol ka pa sa kahihiyang kahaharapin ng pamilya
ninyo."
"Bakit ba nakikialam ka?" harap na ng inis na inis na si Kimberly sa
lalaki.
Memo lunged forward, gripped her wrist and pulled her away from them.
Pinilit ni Kimberly na bawiin ang sariling braso ngunit kita na mas malakas ang
lalaki at desidido ang mga hakbang.
Nagtataka na sinundan lang ni Sondra ng tingin ang mga ito.
Given Memo's history with the Romualdez family... why does he still
care for them?
"Naku, salamat doon sa pogi," tabi sa kanya ni Bella habang nakatanaw
din kay Memo bago siya nito nilingon. "Are you alright?"
Tumango lang si Sondra.
"Hmm," hagod saglit ni Bella sa likod niya. "Huwag ka magpaapekto sa
sinabi niya. Hindi talaga namin ang totoong nangyari pero... wala naman karapatan
ang kahit sino na i-judge ka ng hindi man lang naririnig ang side mo, 'di ba?"
"Mabuti pa kayo," nanghihinang wika ni Sondra habang nakatutok pa rin
ang mga mata sa direksyon na tinahak nila Memo at Kimberly kahit natakpan na ang
mga ito ng mga tao na napapatingin pa rin sa kanila. "Kahit hindi nakakaangat sa
buhay... may mabubuting ugali."
"Obvious ba na poorita kami?" nahihiwagaang bulalas ni Bella kaya
napalo ito sa braso ni Pia.
"If you were like the people here," lingon ni Sondra sa mga ito,
"you'll be stuck up and trying hard to act cool."
"Eh bakit ikaw?" ani Pia.
Ngumiti lang siya. "I'm a rebel."
May dark areas sa event place at malamlam lang ang mga ilaw, at isa sa
mga dark areas doon ay ang balkonahe kung saan malabo na imahe ng mga couch at
bulto ng mga lalaki ang makikita. Napaisip tuloy si Sondra kung nasaan na si
Maximillian.
She felt like going home already. The people her were judging her too
much just because she crossed Yrina... she crossed a Romualdez.
.
.
.
HINDI agad natapos ang pakikipagkamay ni Maximillian kay Israel. Humigpit kasi ang
kamay nito sa kanya.
"You can stick with me. Para kapag sinalubong ko si Dad, kasama kita."
"No, thanks," ngisi lang niya.
Nang magbitaw ang mga kamay nila, binulsa na lang ni Maximillian ang
sigarilyo dahil mukhang mahihirapan siyang maghanap ng trash bin.
"I have to go and fetch my wife," paalam niya at hindi na hinintay pa
ang pagsagot nito.
Maximillian smoothened the collar of his blazer as he went down the
stairs. Nasa kalagitnaan pa lang siya nang makita na paakyat si Sondra. Dahil sa
pagtama ng malamlam na dilaw na liwanag ng lighting fixtures sa babae na kulay gold
ang suot, tila kuminang ito. She was indeed a star... a moon... a sun, like the
carved-symbols on the crown he gave on her eighteenth birthday. He smiled at the
very vision of her. She was a star who can shine on her own and stand out in the
darkness yet, still mingle and be friends with the other stars. She can be sad and
distant like the moon and still display a beautiful air of mystery and a guiding
light through the darkness. She can be the sun... happy and bright and warm.
Nag-angat ito ng tingin sa kanya at ang pag-iinit na naramdaman niya
kanina ay sumidhi nang mahaluan ng pakiramdam na kailangan niya itong paligayahin.
She looked teary and pained in spite of the sweet, reassuring smile on her lips.
Sinalubong niya ang asawa at inalalayan sa siko.
"I'm coming for you, I just happened to talk to Immanuel's son."
"Nakausap mo na si Immanuel?" tanong nito.
He shook his head. "He will be a little late, but in time for the
opening remarks of the program a little later."
Bumaba ang tingin nito.
"What happened, Sonny?" he asked her softly.
"Nothing," ngiti nito.
"Did those girls do something?" he tried his best to sound less
critical.
Umiling ito at natawa. "No. Actually, they are fun to be with. Sumayaw
pa kami kanina."
He nodded. "Tell me, what's wrong then. I'm bothered when I feel that
you are keeping something."
Tumitig ito sa mga mata niya. "Can I just come with you, Maximillian? I
need to recharge."
Hay. Kailangan niyang respetuhin kung ayaw nito na sabihin sa kanya
kung ano ang nangyari. If his wife felt that she was strong enough to handle
something, he should just trust her with it. Sana lang ay alam nito ang ginagawa.
Sana rin ay alam nito na nandito siya palagi para tumulong.
Inakay na niya ito paakyat ng hagdan at bumalik sila sa balkonahe.
Dinedma lang nilang dalawa ang grupo ng mga kalalakihan na patuloy sa pagpapataasan
ng ihi sa sa kalagitnaan ng palapag na iyon kung saan nagkalat ang mga couch.
Pumuwesto si Sondra, nakapatong ang mga braso sa ibabaw ng balkonahe habang
nakatanaw sa mga tao sa babae. Maximillian securely wrapped his arms around her,
his hands reaching for her hands and holding them tight.
He felt breathless, trying to catch the look on her face that became
serene now. Then his eyes fell on her bare shoulder. Pinigilan niya ang sarili na
sumipsip doon. Dinampian na lang niya ang balikat nito ng halik.
Nanatili silang ganoon at tahimik. He pushed himself closer to her.
Sondra tried to look at him over her shoulder, but he was too close. He saw her
smile, then playfully rub her ass against his crotch pressed against her.
"Damn," he breathed out with a smile. "You want to play with me, my
sweet girl?"
"If we have room in here?"
Nilapit niya ang mga labi sa tainga nito. "I'll arrange that. Will you
play with me?"
She bit her lower lip. "Is this just a game to you?"
"Minsan nakakainis iyang ganyan mong ugali. Ang ganda-ganda ng usapan
natin, naghahanap ka ng pag-aawayan."
"It's exciting when we argue yet we both know we're just teasing,"
mahina nitong tawa.
Diniin niya saglit ang palad sa bewang nito at hinagod iyon.
"So, you're teasing me, hmm?"
"When you're this close to me, Millian, and I'm wearing a sexy Ruiji
gown, it feels so hot. Especially with your body pressed against my back," kagat
ulit nito sa pang-ibabang labi.
"You in this sexy gown is desire," he responded breathlessly.
"And you in that gold suit is rough. Remember what you were wearing
when we first made love?"
He smiled. "A gold suit."
"Oh, I really think it was so hot... the first time you took me,
Millian..."
"I can get hotter than that," he chuckled lowly, bringing his lips
closer to the back of her ear.
Pagkatapos ay biglang may nagsalita sa mikropono.
Ladies and gentlemen, let us all gather here and be on our assigned
tables. The opening remarks for the short program is about to start!
Mabilis na tumalima ang mga lalaki na nasa palapag na iyon. Napapitlag
si Maximillian at nilingon ang tumapik sa kanya— si Israel.
"I told them my father will be arriving in ten to fifteen minutes,"
anito. "Bumalik ako rito para sabihin sa iyo. Let's go?" anyaya nito.
"Go ahead. I'll meet him on my own."
Ngumiti lang ang binata at tumango. Medyo na-guilty si Maximillian
dahil mukhang gusto lang nito na i-accommodate siya pero pinagdududahan niya ang
intensyon ni Israel.
"Israel," tawag niya na nagpalingon dito. "Thank you."
Malapad ang naging pag ngiti ng binata at tumango bago bumaba ng
hagdan. Nilingon ni Maximillian ang paligid at nasigurado na wala na masyadong mga
tao. He shoved in a deep breath and carefully pressed his body against Sondra.
Nakatalikod ang babae na kanina ay nakatingin kay Israel. Ngayon ay
nilingon siya nito.
"Hey, let's go..."
"Later," he hotly replied, breathing warmly against her cheek as his
hands rubbed her arms.
"Millian!" tila saway nito sa kanya.
"What? They won't see us here from there," he murmured rubbing himself
against her ass
"Ohhh..." Sondra lowered down her head.
"Keep a straight face, girl," taas niya sa baba nito. "Keep your eyes
open. Abangan mo si Immanuel."
 "H-Huh?"
"Stay alert," he groaned, stifling his moan triggered by the heavenly
effect of her ass against his crotch, making his cock grow harder within his pants.
"And let me do this. We only have fifteen minutes."
He heard a soft sigh escape her lips. Sondra's heart was panting with
excitement. Maingat na humawak ulit ito sa ibabaw ng balkonahe. Suwerte nila na
gawa sa flat na marmol ang balkonahe at hindi ito ginawa sa istilong railing kung
saan may posibilidad na makita ang pang-ibabang bahagi ng mga katawan nila.
Maximillian lowered his hand and reached for the slit of Sondra's
skirt. Iyon ang hinila niya para hawiin ang palda at itaas iyon. Kinailangan pa
niyang kumpulin iyon at hawakan ng kaliwang kamay na parang tali. Naging abala
naman ang kanan niyang kamay para buksan ang zipper ng suot na pantalon.
"Be quiet, my sweet girl," he advised as he pulled out his length.
"Don't be too loud now."
"Oh, I can't promise that," she whined raspily. "When you're too good,
I just can't help it, Millian—"
"Oh, you can do it, Sonny," he moaned, he was already giving himself a
few jacks to make sure he was hard, erect and ready to enter.
Then he steadied his length and felt her as with his tip. Medyo
matrabaho nga lang dahil kailangan niyang hawiin din ang suot na panloob ng dalaga.
He rubbed his tip, following the deep valley between her butt cheeks until he
finally lowered it and reached her slit. He teased and rubbed his cock there.
"Millian..." she gasped softly.
He had to make this quick. Pinasukan na niya ito.
"Mi—" her voice was abruptly cut off as Sondra immediately closed her
mouth. Napalunok ito habang pigil ang pagkawala ng boses.
Yet, he could still her stifled pleasure within her throat. Mariin niya
itong hinawakan sa balakang, hila pahawi ang panloob nito bago sunod-sunod na
lumabas-pasok dito.
Sondra's body swayed back and forth. She weakly pressed her hands
against the balcony to steady herself. Tikom ang mga labi nito ngunit dinig niya
ang pigil nitong mga ungol. Her voice showed struggle to keep quiet.
Binilisan pa niya ang paglabas-masok, binuka ng bahagya ang mga hita
para makabuwelo ng pataas na pag-ulos dito.
"Mmm!" takip ni Sondra sa bibig nito. Muling umurong-sulong ang katawan
nito.
Dama niya ang magaspang na pagkiskis dito. She was not yet that wet,
but Maximillian was sure that the intercourse would end with Sondra slick between
the thighs.
"Oh, Sonny," he breathed out, grunting and controlling the volume of
his voice. "I want to tug your hair, I want to make you rock back and forth. Make
you stray a little away from me, then slam back from my body."
Takip pa rin nito ang bibig. He heard her soft cries muffled by her
hand. Binibatawan na niya ang palda nito at ginapos si Sondra sa bewang. Binuhat
niya ito pataas at pababa para pasalpak na bumaon siya rito.
"Mmmm!" tingala nito.
He put her back on her feet and put her hand away from her mouth.
Tinukod niya ang mga kamay nito sa balkonahe.
"You're not keeping watch," he panted, his moan trying to escape from
his lips. "Grind on me. I'll watch."
Gamit ang mga braso, tinulak ni Sondra ang sarili palayo sa balkonahe
para iusog ang katawan palapit sa kanya. Inayos ni Maximillian ang pagkakabalunbon
ng palda nito habang alertong palipat-lipat ang tingin nito sa hagdan at sa mga tao
sa ibaba.
Sondra moved back and forth. Masarap ang paghagod kapag lumalayo ito at
nahuhugot siya palabas. At gigil na napapalunok na lamang si Maximillian kapag
umaatras ito kaya nakakabaon siya. He lost his patience. He grabbed on her hip, her
panties moved aside by his finger as he rammed faster.
"Millian!"
 "Your mouth!" he gritted.
Sondra let out a soft cry.
Papanawan na siya ng bait dahil malapit na siyang sumabog. Pakiramdam
niya ay mabibitin siya. Napatingala si Sondra at tinikom na nito ulit ang bibig.
Matunog ang kulong na boses sa lalamunan na umuungol. She cried and whimpered
softly until she bit her lower lip and suppressed her smile.
Ah, this girl... ganadong binilisan pa niya.
Sunod-sunod na ang paglabas-masok niya hanggang sa isagad niya ang
kahabaan sa loob nito at doon pumutok.
"Ah... ahh..." he muttered under his breath.
Si Sondra naman ay tinakpan ng dalawang kamay ang sariling bibig.
Napatuwid ito at mariing sinandal ang ulo sa kanyang dibdib, malapit sa balikat.
Pinatong niya ang isang kamay sa mga kamay ng asawa para mas masigurado na walang
makakarating sa tila pagwawala ng ungol nito.
He panted and kissed her forehead. Nilibot niya ang mga mata sa paligid
at nakita sa entrance ng pinto na may bagong rating na lalaki na tila nakasuot ng
pula.
It's time to meet Immanuel.
.
.
IMMANUEL arrived at the Metro Business Club Christmas party wearing a red suit. May
maluwag na ngiti sa mga labi ng ginoo habang naglalakad na nakikipagkamay sa mga
nakakasalubong.
Everyone was honored to meet him for being prominent in the business
industry and coming from a family who had been the forerunners of metal delivery
and manufacturing in the country.
He looked amicable. Hindi ito nawawalan ng ngiti sa mga labi at mayroon
itong ngiti na matatawag na parang magnetiko. Kahit sinong makakakita sa ginoo ay
makakaramdam ng pagiging at ease. The strong Spanish blood was evident on the way
his eyes and eyebrows were designed. Lalo na at greyish pa ang mga mata ng ginoo
ngayon. Puti na ang mga hibla ng buhok nito ngunit makapal pa rin.
Tinabihan ito ng anak na si Israel na siyang lagi nitong pinapa-attend
sa mga parties. Medyo matanda na si Immanuel nang mag-asawa kaya naman napakalaki
ng agwat ng edad nito sa sariling anak na bente-tres anyos pa lamang.
"Dad," wika rito ni Israel nang matapos makipagbatian sa isa sa mga
negosyanteng nakakakilala kay Immanuel, "I happened to meet someone who wants to
meet you."
"Everyone wants to meet me, son," tawa nito, nasa holiday spirit kasi,
"which one?"
"Maximillian Gold."
Ang tawa nito ay naging ngiti na lamang. Tumaas ang sulok ng labi nito.
"Maxim Gerard's son, eh?"
Tumango ang binata.
"Finally, he shows up," mahina nitong tawa. "Can't wait to meet him
before I proceed with my opening remarks. Where is he?"
"He's with his wife," anito. "Pero susunod na rin daw dito para ma-meet
ka."
"His wife? I thought he run away from his wedding recently?"
"Well..." alanganin ang naging tawa nito, "looks like, he ran off to
marry someone else. She's this fashion model— Sondra Hawthorne."
Natawa ito. "A Hawthorne? He married Samuel's daughter?"
Tumango ito at nagtataka kung bakit tila naa-amuse ang ama.
"Who would have thought of that. I'm sure, Samuel is living in a
nightmare right now," he murmured then patted his son's back. Narating na kasi nila
ang table na para sa kanila. "I want to talk to that man in private. I'll just go
and find him."
Lalo itong nagtaka. Bakit parang kung anong laki ng interes ni
Maximillian sa ama nito ay ganoon din ito?
.
.
***AN
Hi! I am back with chapters 72 and 73! Enjoy reading! <3 <3 <3
Love,
ANAxoxo

[ 76 ChapterSeventyThree ]
-------------------------------

NASA hallway si Maximillian at nakasandal sa pader. Malamlam din ang dilaw na wall
lights doon. Tapos na siyang maghugas ng mga dapat hugasan at punasan. Hinihintay
na lang niya na matapos si Sondra at lumabas ng ladies' room. Sinipat niya ang suot
na gold wristwatch. Nagtataka siya kung bakit hindi pa nago-opening remarks si
Immanuel. Kung nagsimula na kasi ito, dapat ay dinig na iyon sa mga speakers.
Napalingon siya nang biglang may sumulpot sa hallway na iyon.
Dere-deretso lang ang lakad ng lalaki pero nasalo ni Maximillian ang
nangingilalang tingin mula sa mga mata nito. Awtomatiko ang ngiti ni Immanuel sa
mga labi hanggang sa malapitan siya. Mabilis na umalis si Maximillian mula sa
pagkakasandal.
"Good evening," anito.
Nakakahiya na ito pa ang naunang bumati sa kanya.
He smiled. "Good evening."
"Maximillian?" hilig nito ng ulo.
Medyo kumunot ang noo niya. "Yes... Yes, I am."
"You're everywhere since you ran off from your wedding with Yrina."
Sa lahat ng malalaman ng ginoo tungkol sa kanya, iyon pa.
"It's nice to meet you here."
"You're looking for me?"
Malamang sinabihan na ito ni Israel kaya tinanong siya ng ganoon.
Sasagot na sana siya nang biglang sumulpot si Sondra. Kita niya ang
gulat nito, pero nakahuma agad ang dalaga at nginitian si Immanuel.
"Hi!" lapit nito sa ginoo at nakipagbeso-beso. "Nice meeting you! Good
evening, Immanuel!"
"Good evening," masiglang bati ng ginoo sa dalaga. "God, you're
gorgeous."
Sondra gently swayed her body. "Why, thank you." Sumulyap ito saglit sa
kanya at ngumiti.
"Do you mind if we talk for a second?" ani Immanuel sa kanyang asawa.
"No," ngiti nito at ninakawan na naman siya ng tingin. "My husband is
really meaning to see you tonight."
Tumango ang ginoo. "Thank you."
Iniwanan siya ni Sondra ng isang titig bago sila tuluyang iniwanan.
"No one will hear us here, I assume," lingon ni Immanuel sa paligid.
"Wala nang tao sa men's room. I believe ganoon din sa ladies' room,"
sagot niya rito.
"Good. Now let's get this over with," usig ni Immanuel. "Ano at
hinahanap mmo ako kay Israel?"
Humugot siya ng malalim na paghinga. Immanuel was his hope for Goldex.
The sinking company needed double careful measures now and Iron Standard can only
provide such security. Nakasalalay sa pag-uusap nila ni Immanuel ang future ng isa
sa mga pinaghirapang kumpanya ng kanyang ama.
"Immanuel," saw akas ay nakapagsalita na rin siya, "I wanted to propose
a partnership with your company, an affiliation with Goldex as our main supplier."
"Why?" pamewang ng ginoo. "What happened to PhilWorks? Hindi ba sila
ang main supplier ng Goldex?"
He sighed. "I think you're aware about the inflation rates nowadays."
"So? Isn't Goldex strong enough to ride against the tide? As far as I
know mga piso o dos lang ang tinataas ng mga presyuhan ngayon sa merkado," Immanuel
rubbed his chin. Pagkatapos ay binalik ang kamay sa pagkakapamewang. "I know,
that's already a big increase. There's complaints everywhere about how expensive
things get, but come to think of the consumers who still don't give a fuck about
their finances and still insist on buying the latest models of cellphones."
Hindi niya alam kung ano ang isasagot. Pakiramdam ni Maximillian ay
hindi maganda na sabihin dito na may financial problem ang Goldex. Baka lalo itong
hindi pumayag na maging supplier at isipin na may tendency na hindi sila
makapagbayad sa oras.
"If PhilWorks increased their rates, do the same with your pricing,"
patuloy nito. "That's not rocketscience for us business men."
"When we increase in rate," malumanay niyang saad, "baka wala na lalong
bumili ng mga produkto ng Goldex."
"Is that how little your faith is?" amused nitong tawa. "I never knew
you're softer than Maxim Gerard." At tuloy-tuloy na ang naging pagtawa nito.
"Is there a possibility you'll reject my offer because of him?"
Sumeryoso bigla si Immanuel. "Because of who? Maxim?"
He nodded. Matiim ang titig dahil hinihintay niya ang isasagot nito. At
parang naninikip ang dibdib niya sa hindi maipaliwanag na suspense.
Tumawa si Immanuel. "Because he ran off with my fiancé?"
Tumango ulit siya.
"Listen, kid," titig nito sa mga mata niya. There was a champion in his
smile. "What Maxim Gold and Cherry Rose Cervantes only managed to damage is our
family's pride. I am not even in love with your mother!"
Nakampante siya pero may agam-agam pa rin.
"Look, don't be mad at me for this,"patuloy nito, "but I have to act
really hurt and betrayed to get everyone's sympathy. Getting everyone's sympathy
means that our businesses will have more interested companies swarming around to be
our affiliates. I think you're aware how these kind of arrangements work.
Everything is for publicity."
Hindi niya malaman kung magagalit ba dahil sa kung paano sinamantala ng
lalaking ito ang hindi pagsipot ng kanyang ina sa kasal nila. Habang nagtatago ang
mga magulang niya at nangangamba sa sasabihin ng mga tao, ang mga Tan-Penafranca
naman ay ginagamit iyon para mas lalong palawigin ang kapangyarihan nila.
"I was even shocked," baba nito saglit ng tingin at napapailing. "For
one second, I thought it would be Samuel who will be running off with your mother."
Gumusot ang mukha niya. "Samuel?"
"Hawthorne," kumpirma nito. "I thought he really liked Cherry Rose."
Napaisip siya sa sinabi nito. Naroon pa rin ang isip ni Maximillian
habang nakapagpalit na ng topic si Immanuel.
"Look, tonight is not really the best time for finalizing deals. We
should be spreading the Christmas cheers and having fun here."
Napatingin na siya sa ginoo. Gumugulo pa rin sa isip niya ang sinabi
nito kanina.
I thought he really liked Cherry Rose.
Immanuel patted him, putting Maximillian's attention back to what he
was saying.
"I require you to submit a formal invitation to me for a private
formal meeting," tapik-tapik pa rin nito. "Okay? And also state the real reason why
you want us to be your supplier." The old man's eyes sparked knowingly. "I have
this gut feeling that a Gold asking help to anyone means that they're at the brink
of a big problem. If you want a Tan-Penafranca's alliance, you have to be honest
with me. In business alliances, I hate liars and sugarcoats."
Ngumiti ito at binigyan siya ng huling tapik sa balikat bago tumalikod
para iwanan siya sa hallway na iyon.
.
.
.
***
.
.
.
SAMANTALA, nakaupo si Hannah sa paanan ng Christmas tree sa Hawthorne mansion.
Pagpatak pa lang ng unang araw ng Disyembre ay tumulong na siya sa mga katulong
para dekorasyunan ang buong bahay. Paskong-pasko ang hitsura nito ngayon, ngunit
walang kabuhay-buhay dahil sa konti ng tao.
Naka-indian sit siya ngayon at nagrsasalansaln ng mga regalo. Binigyan
siya nitong nakaraan ng credit card ni Sam na ginamit niya para bumili ng mga ipa-
pangregalo. Binilihan niya ng regalo ang lahat ng mga katulong sa mansyon, maging
ang driver na si Manong. May regalo din siya para kay Sam, kay Sondra at kay
Maximillian. Sinabay na rin niya sa pagbili ang regalog na matalik na kaibigan na
si Destiny na baka sa pasukan na niya maibigay. Ayon kasi rito, sa probinsya na
naman ito magdidiwang ng Pasko kasama ang mga kamag-anak sa side ng nanay nito.
Siyempre, naghanap na rin siya ng ireregalo para kay Memo.
Siguro bibisita na lang siya sa penthouse ni Maximillian para magkaroon
ng dahilan na daanan ang unit ni Memo at maabutan ito ng regalo. Kunwari pa-thank
you pa rin niya para sa pagpapatira nito sa kanya. Pero siyempre, nasa kwarto lang
niya ang binalot na regalo para sa binata, kasama ang regalo para kina Sondra at
Maximillian. Ang mga inaayos niya ngayon sa ilalim ng Christmas tree ay para sa mga
taga-Hawthorne mansion.
Narinig niya ang maingat na pagbaba ni Sam mula sa grand stairs pero
hindi niya ito nilingon. Patuloy pa rin siya sa pag-aayos ng mga kahon doon.
"Arranging the gifts already, huh?" lapit sa kanya ng ginoo na makapal
ang suot na jacket tulad niya dahil nitong nakaraan ay palamig na ng palamig ang
panahon.
"Oo, Pa," tayo niya para harapin ito.
Nakita niya na lumuhod si Sam sa tapat ng Christmas tree at nilapag
doon ang tatlong kahon na may Christmas wrap.
"Tatlo lang?" pabiro niyang tanong dito habang bumabalik sa pagkaka-
indian sit para matabihan ito.
"One for you," sulyap nito sa kanya bago binalik ang mga mata sa mga
regalo, "one for Sonny, one for Max."
Ngayon may regalo na rin siya para kina Ate Sondra?
Tinutok ni Hannah ang mga mata sa kahon.
Ano kaya ang laman ng gifts niya para sa dalawa? Mga pictures na pag-
aawayan nila para maghiwalay? Tape ng sex scandal? Diary ni Sonny na may big
revelations?
"These days," kwento ng ginoo, "I was thinking, Hannah," tiningnan na
siya ng ginoo. "I am still upset with Sonny and Max, but I don't want to waste too
much time on it. I have to at least, try to manage to spend some time with them,
right?"
"Hmmm..." her cheeks puffed as she pursed her lips. "Hindi ba ang
hypocrite ng dating na binibigyan mo sila ng gifts ng labag sa kalooban mo?"
Napangiti ang ginoo. "But if I do this, maybe I will feel better."
"Bakit ba nagagalit ka kasi sa kanila? Ano ang masama kung love nila
ang isa't isa, Pa?"
Napatitig lang ang ginoo sa kumikislap na mga ilaw ng Christmas tree na
kaharap nila. Malamlam ang dampi ng naglilikot na iba't ibang kulay niyon sa
kanilang mga mukha.
"Tingnan mo," taas ni Hannah sa mga binti para yakapin iyon. "Paano
kita matutulungan kung ayaw mo sabihin sa akin."
"You're too young to understand these things."
Hay itong mga matatanda talaga. Feeling lagi hindi marunong makaintindi
kaming mga teens.
Napabuntong-hininga na lang si Hannah.
"Please, invite them here for Christmas," wika ni Sam. "The four of us,
having dinner together on Christmas Eve. How's that?"
Bakit parang namamaalam siya? Kung ipagtabuyan niya si Sondra nitong
nakaraan parang hindi niya anak, tapos ngayon ganito ang mood niya?
 "Mukhang may sanib ka ng Christmas spirit, Pa," she faked a laugh.
Gusto lang niyang palabasin na chill-chill lang siya at hindi nag-iisip ng kahit
ano na kontrobersyal.
"I just have a feeling," titig nito sa Christmas tree, "that I have to
grab the chance left for me. It might take a very, very long time before I get to
see you all again, Hannah."
Tinitigan niya ng mabuti si Sam. Hindi siya pwedeng tubuan ng anumang
awa rito. These past few days, napapansin niya na tila may pinagtatakpan ito na
pinagdadaanan. At ngayong gabi, kitang-kita niya ang kakaibang kalungkutan at
pagsisisi sa tila pagiging payapa ng mukha nito.
Hindi siya pwedeng tubuan ng anumang awa para rito.
Sam turned to her and smiled. "Let's have our dinner already. Ako mismo
ang nagluto ng steak. You will love it."
Ngayon pa lang ay naiinis siya kakatanggi na hindi siya nakakaramdam ng
ganoon.
Dumako na sila sa dining area kung saan nakahanda na lahat ng mga
pagkain. Hannah's smile became awkward. Paano kasi, si Sam ang masaya na nagsalin
ng steak sa pinggan niya. Natigilan siya sa sobrang sarap ng amoy niyon, lalo na ng
binuhos nito na mushroom gravy doon.
"You got to try it," nakangiting balik ng ginoo sa kinauupuan matapos
siya bigyan ng serving ng niluto nito. "And if you love it, I'll teach you the
recipe."
Hindi talaga siya mahilig magluto, mahilig lang siya kumain, pero sige
na nga, papaya siya magpaturo dahil ang sarap naman talaga ng amoy ng steak na
niluto nito.
Tumikim na siya at hindi napigilan ang panlalaki ng mga mata.
"Mmm!" binalingan niya si Sam. "Ang sarap naman nito!"
Tumawa ang tatay niya. "That's the exact words and reaction I got from
one of my old friends, Cherry Rose. And know what? She never stopped bugging me to
teach her how to cook my recipe."
"Sino naman si Cherry Rose?" nguso niya.
"Oh," Sam shrugged. Inabala na nito ang sarili sa paghihiwa ng sarili
nitong steak. "She's Maximillian's mother."
Realization struck her. "Whoa, kaya siguro mahilig siThunders sa burger
at steak," bulong ni Hannah sa sarili. She paused a bit thensmiled. Tinuloy na niya
ang paglamon.    
.
.
***
AN
Hanggang dito muna ang pagbabalik ng #Rough this 2019!
Na-enjoy niyo sana ang mga bagong reveal at napansin niyo sana ang bagong mga hints
sa bagong chapters ;) <3 Target ko rin na matapos ang story na ito this January so,
I will make a way na mas dalasan ang magiging mga updates hahaha! <3
At sa susunod na UD nga pala, may ipo-post ako na Special Chapter. Abangan kung
tungkol kanino ito, libre ang manghula, pero hindi ko sasabihin kung tama ang hula
hahaha XD
Keep the positive vibes coming this 2019 ;) <3 Thank you sa pagbasa sa laging
pagsuporta sa mga stories ko!
Love,
ANAxoxo

[ 77 ChapterSeventyFour ]
-------------------------------

BUMABA si Hannah mula sa sasakyan at masigla na pumasok sa condominium building.

Dahil Linggo na naman, napagpasyahan niyang bumisita kina Sondra para na rin
sabihin sa mga ito ng personal ang tungkol sa invitation ni Sam. Sana ay magkaroon
din siya ng oras na masolo si Maximillian para matanong ang lalaki kung ano sa
tingin nito ang nakain ng tatay niya dahil sa biglaan nitong pagbait. O kung talaga
bang ganoon ang ugali nito at iba lang talaga ang trato kay Sondra?
Una muna siyang bumaba sa tenth floor ng building. Humugot siya ng
malalim na paghinga habang hinihintay ang pagbukas ng elevator. Umikot siya para
harapin ang repleksyon sa salamin sa pader niyon. Nakita ni Hannah ang sarili na
suot pa rin ang lumang high cut na sapatos, denim shorts na hanggang itaas ng tuhod
at isang maluwag na striped shirt na kulay puti at teal. She nervously smiled back
to herself, suddenly becoming conscious upon her messy ponytail. Kapag natuyo kasi
ang buhok niya, tumataas na ang ilang hibla niyon at kumakawala sa pagkaka-
ponytail.
Bitbit niya ang regalo para kay memo na nasa loob ng kulay red na box
na may puting ribbon na may silver glitters. May dinikit na rin siyang card doon.
Masyadong advance pero gusto na niyang iabot ang regalo para kay Memo dahil
sigurado naman siya na hindi niya ito makakasama sa araw ng Pasko.
Huminto siya sa tapat ng pinto ng tinitirahan nito at pinindot ang
doorbell. Hannah sighed when no one answered on her fifth try.
Linggo ngayon, ah? Nasaan kaya si Memo?
Umuwi ba siya?
Malungkot na binaba niya ang tingin sa hawak na regalo.
Gusto kong iwanan na lang sa tapat ng pinto niya. Kaya lang, hindi ko
naman siya makikita. Kahit imposible, gusto ko sana yayain siyang lumabas-labas
bago mag-Pasko.
Parang matatawa si Hannah sa sarili. Ang kapalmuks ko talaga. Sobrang
feeling close kay Memo!
Tinutok niya ang mga mata sa pinto. She paused for a bit before
pressing the doorbell button again. Halos mahigit niya ang paghinga nang marinig
ang tila paggalaw ng pinto. Then it clicked open. Wala sa loob na inipit niya ang
ilang hibla ng buhok na nakawala sa pagkakatali sa likod ng kanyang tainga.
Nakahanda na ang malapad niyang ngiti ngunit simangot ang binungad sa
kanya ni Memo.
Her mouth dropped. Nag-alala agad siya dahil parang hindi maganda ang
lagay ng lalaki. He looked tired and disturbed from his sleep.
"Oh, Memo..." nanulas iyon sa kanyang mga labi. "Bakit ganyan ang
hitsura mo?"
Inangat nito ang matalim na mga mata para makipagtitigan sa kanya.
"Ano'ng ginagawa mo rito?"
Tinukod nito ang kamay sa hamba ng pinto, ang isa naman ay nakahawak sa doorknob.
Bumaba ang mga mata ni Hannah nang mapansin na nakatapis lang ito ng tuwalya. Medyo
bumagsak na ang pagkakatali niyon sa bewang kaya tumambad ang malalim na uka sa
bandang pelvis nito.
Alertong binalik niya agad ang mga mata sa mukha ng binata.
"Ah... eh... Hi, Memo!" alanganin niyang tawa. Hannah figured she
should greet first. "Uhhmmm..." buti na lang at nasulyapan niya ang hawak na kahon.
Inangat iyon ni Hannah. "Para sa iyo."
Gumusot ang mukha ng lalaki. "A gift?"
"Oo," halos kapusin na siya ng hininga.
Memo eyed on it. "For what?"
"Malapit na kasi mag-Pasko."
Binaba nito ang mga mata sa hawak niyang regalo. Hinihintay ni Hannah
na kunin iyon ng lalaki mula sa kanya.
"Bakit mo ako binibigyan ng Christmas gift?"
"Ikaw naman," tawa niya ulit, para pagtakpan ang nerbyos. "Siyempre,
tinulungan mo ako nitong nakaraan, 'di ba? Sort of friends naman siguro tayo, 'di
ba, Memo-chan?"
Tila nagimbal ito. "Ano'ng Memo-chan?"
Napabungisngis na lang siya. "Come on. Get it."
"Baka iba ang kunin ko sa iyo," alis nito ng kamay sa hamba ng pinto.
"Just take that gift with you. I went to a party last night. It was stressful. I
want to rest before I resume working tomorrow."
"Kapag binuksan mo itong gift ko, mawawala na iyang stress mo,"
encourage niya rito.
Iniisip na lang ni Hannah na dahil sa sinasabi ni Memo na stress kaya
iritable ito ngayon at nagsusungit sa kanya.
"What's the point of all of this?" anas nito at namewang na. "May gusto
ka ba sa akin?"
"H-Ha?" atras niya.
Paano na nga ba ito? Ganoon ba siya ka-obvious? Hindi ba pwedeng isipin
ng lalaki na nagpapaka-friendly lang siya? Na gusto lang niya makipag-friends muna?
"It's printed all over your face and in the way you look at me and my
body," he spat before grabbing her chin. Hannah let out a gasp. "Let me give you a
good advice, Hannah," he drew his face closer to her, "stay away from me."
Dapat ba siyang matakot sa mariing pagbabanta ng lalaki? Bakit tila
nasasabik lang siya na suwayin ang pinapagawa nito sa kanya?
"I helped you, yes," patuloy nito, tila hindi kumbinsido si Memo na tumimo sa isip
niya ang banta nito. "At hanggang doon lang iyon. It's over. Wala na tayong
involvement sa isa't isa dahil tapos na ang pagtulong ko sa iyo. Kaya huwag mo na
akong pupuntahan pa."
"B-Bakit hindi? Masama bang makipagkaibigan?"
Pagak itong tumawa. A dangerous smirk formed on his lips, his eyes wandered on his
lips.
"I don't sense the two of us are made to be friends, Hannah," his gaze locked
against hers. "It's either we're strangers or..."
Walang anu-anong binitawan siya nito sa baba at lumayo na. Lalong napuno ng hindi
maipaliwanag na torture ang pagkakalukot ng gwapo nitong mukha. May kung anong
intensidad sa mga mata nito na nagsasalamin ng tila pagtatalo sa loob ng sarili
nitong isip.
"Look, Hannah," he gritted, "I know when I woman doesn't just want to be friends."
"Eh, 'di oo na, okay?" she blurted out. "May gusto ako sa iyo! Ano ngayon ang
masama roon? Lahat ng tao may nagugustuhang tao! Normal lang naman siguro para sa
akin na magkagusto sa iyo, 'di ba? Ano ang masama roon at pinagtutulakan mo ako
palayo?"
Hinablot na lang nito ang hawak niyang kahon. "I am taking your gift, alright?
Happy? Now can we completely part ways?"
Hindi na niya nagawang sumagot pa. Pakiramdam kasi ni Hannah ay sinampal siya ng
lalaki ng masakit sa mukha. Parang sa buong pagkatao niya lumagapak ang mga salita
nito.
"I'm a boy toy," he scoffed. "I'm a manwhore. You won't want that for you, would
you?"
Mataman siya nitong tinitigan at nang hindi nakakuha si Memo ng anumang sagot mula
sa kanya na gulat lang na napaawang ang mga labi, umatras na ito at sinara ang
pinto.
Namewang si Hannah, nakatitig pa rin sa pinto.
"Ano'ng boy toy?" nguso niya, gulong-gulo pa rin.
.
.
.
***
.
.
.
BISPERAS na ng Pasko. Nakatayo si Sondra sa tapat ng isang display ng mga neck ties
sa department store ng isang mall. Habang namimili ay sumulpot sa kanyang tabi si
Maximillian. Yumakap ito sa bewang niya at humalik sa kanyang pisngi.
"You're giving me a neck tie for Christmas?" he whispered huskily in
her ear. "Will you drag me around the bedroom like a dog? You can and I won't mind
being a slave to you, Sonny."
Pinanlakihan niya ito ng mga mata. "Millian, we're in public!" pabulong
na saway niya sa asawa bago humiwalay sa yakap nito.
He just chuckled. "What happened now to the fierce Sondra Hotthorne?"
"Heh," palo niya sa braso nito bago binalik ang mga mata sa display ng
neck ties. "Iniisip ko lang kung alin sa mga ito ang ireregalo kay Dad."
"Hmmm," akbay nito sa kanya payakap. "Go for the neutrals. Para kahit
anong suit ang maisipang isuot ni Sam, magagamit niya. Buy a set."
"I want something unique. 'Yung parang limited edition, ganoon,"
nakangiti niyang sagot nang walang sulyap-sulyap dito.
Narinig niya ang pagbuntong-hininga ng asawa. "Sonny, are you really
sure about this?"
Tiningala niya ito. "About what?"
"Na pupunta ka sa Hawthorne mansion bukas?"
Nitong nakaraan kasi ay bumisita si Hannah para sabihin sa kanila na
iniimbitahan sila ni Sam na saluhan ang mga ito sa Noche Buena. Lingid sa kaalaman
ni Sondra na pareho ng opinion si Hannah at Maximillian ukol dito— na kaduda-duda
ang biglaang pagbait ni Samuel at baka may kung ano itong binabalak kaya ganoon. It
was Maximillian who suggested na sa mismong December 25 ng gabi na lang pumunta
roon si Sondra para mag-dinner dahil ayaw ng lalaki na makita si Sam.
"Oo," aniya. "Unless, gusto mo na ring sumama. Then let's go there
tonight!" matamis niyang ngiti rito.
"Sonny," pag-aalala ang nasa mukha nito, "itinakwil ka niya nitong
nakaraan lang. Then what? He'll treat it like he did not do that to you? Hindi mo
man lang ba kukuwestiyunin kung ano ang objectives ni Sam para biglaang imbitahin
tayong mag-dinner kasama siya?"
Mapangunawa ang titig niya sa asul nitong mga mata. "Millian, he's my
father. Why would I also think that he has a hidden objective? Kasal na tayo, 'di
ba? Wala na siyang makukuha pa sa akin o mapapala. So maybe it means that... a
miracle happened."
"A miracle," he scoffed. "Sonny, I saw you after he renounced you. You
had tears and you looked so torn down emotionally. Kahit hindi sa akin iyon ginaawa
ni Sam, mas masakit dahil ikaw ang sinaktan niya. Do you understand where I am
coming from?"
Tumango-tango lang siya at nginitian ito. She pressed a palm on his
cheek.
"Magpa-Pasko na, dapat focus muna tayo sa masaya, doon sa magagandang
mga sides ng bagay-bagay, hmm?"
"I am still not going to show up to him," malungkot nitong wika. "I
don't want to be there and just ruin the moment for the three of you in case Sam
really means well for inviting you to dinner. I trust Hannah to keep you protected
when necessary."
"Ikaw naman," mahina niyang tawa. "You're treating Sam like he wasn't
my own father."
"Because he did not treat you like a daughter," matabang nitong sagot.
"Go and pick your gift for Sam. Hanapin mo na lang ako sa pila sa Counter 5. Pipila
na ako para mabilis tayong makapagbayad."
"Okay," tanaw niya sa hawak ni Maximillian na basket. Napanguso siya
dahil wala siyang makita sa mga pinili nito na type niya.
Napansin iyon ng asawa. Mahina itong natawa at dinampian siya ng halik
sa mga labi.
"You won't find it here in this basket. I bought your gift in advance,
Mrs. Gold because you know that when it comes to you, I make sure my surprises for
you will really blow your mind."
Napangiti na lang tuloy siya. He displayed a sexy lopsided grin before
he turned away. Pinanood ni Sondra ang paglayo ng asawa para pumila. Nakasuot ito
ng grey turtleneck sweater na may long sleeves at itim na jeans na yumayakap sa mga
binti nito.
Now that's one gift she wanted to unwrap tonight.
.
.
HANNAH bit her lower lip.
Nakabaluktot siya ngayon ng upo sa sofa at abala sa kanyang cellphone.
Nagre-research kasi siya sa Google. Nitong nakaraan, may paiyak-iyak pa siyang
nalalaman dahil pinagtatabuyan siya ni Memo. Ngayon lang niya naalala 'yung sinabi
nito na hindi niya ma-gets.
Una niyang tinaype sa browser ang Manhor.
Sigurado naman si Hannah na tama ang pagkakarinig niya sa sinabi nito.
Manhor daw ang lalaki. Pero ang unang lumabas sa search niya ay pangalan ng isang
barbershop sa Melbourne, Australia.
Nakailang minuto rin siya ng pag-iisip kung ano ang kinalaman ng
barbershop na iyon kay Memo at bakit ang sabi ni Memo ay Manhor daw ito. Napakamot
na lang siya ng ulo. Ito ang napapala niya kapag puro pang-academics na mga aklat
lang ang kanyang binabasa.
Sumuko na muna siya sa Manhor at hinanap naman ang Boitoi.
Nagdadalawang-isip naman siya kung Boitoi ba iyon o Boy Toy. Ang sagwa naman ng Boy
Toy kasi tao naman si Memo at hindi laruan kaya ano ang sense nung Boy Toy. Baka
ginamitan siya ng lalaki ng foreign word na Boitoi.
Napasinghap siya sa unang tumambad na kahulugan ng Boitoi mula sa isang
urban dictionary. She tried Boy Toy. Baka kasi nagme-metaphor lang ito.
Hannah tapped the search icon. Natigilan siya sa tumambad sa screen.
Napasigaw siya nang biglang may nagnotif at lumitaw ang litrato ni
Sondra sa nag-pop-up na chat head. Binuksan na lang niya iyon. Sondra sent a photo
of her and Maximillian lifting a wine glass. Si Sondra ang may hawak ng selfie
stick.
Nakangiti ang dalawa. Nakasuot ng grey na sweater ang lalaki at may
Santa hat, si Sondra naman ay nakasuot ng pulang Santa Claus dress na off-shoulder
na may puting cotton na outline.
Merry Christmas! ang sumunod na lumitaw na mensahe mula rito.
Yumuko si Hannah at tumipa ng reply dito.
Merry Christmas din sa iyo diyan. J <3
Napaisip pa siya pero sa huli ay nilisan din ni Hannah ang kinauupuan
para puntahan si Sam sa kusina. Nadatnan niya roon ang ama kasama si Yaya Fely at
Yaya Jasmine. Nagtutulong-tulong ang mga ito para sa ihahandang Noche Buena. Ang
mga ito lang ang natira na mga katulong sa mansyon dahil nagbakasyon na ang iba
para magdiwang ng Pasko sa kani-kanilang mga probinsya kasama ang sarili nilang mga
pamilya.
Hannah smiled at them. "Pa, pwede ba tayong mag-selfie?" aniya kaya
napalingon ang mga ito sa kanya. "Ise-send ko lang kina Sonny tapos greetings na
rin ng Merry Christmas."
"Video na lang," ngiti ng ginoo.
"Try ko lang po," sagot ni Hannah at binalik ang tingin sa cellphone
para subukan na i-video call si Sondra pero hindi ito sumasagot.Magre-record na
lang siguro siya at ise-send na lang iyon sa kapatid.    
.
.
***AN
Hi, everyone! Thank God, it's Friday! <3 <3 <3
May new chapters na ang #Rough! <3 <3 Indulge yourself and enjoy reading the new
chapters!
Love,
ANAxoxo

[ 78 ChapterSeventyFive ]
-------------------------------

CHRISTMAS decorations were all over the whole penthouse. Nagkalat ang mga Christmas
balls na pinaglaruan kanina nila Sondra at Maximillian, gayundin ang mga ribbon na
sumobra mula sa binalot nilang mga regalo kaninang umaga. The place looked warm and
cozy with the yellow lightings turned on and the white fluorescent lights turned
off.
Alas-otso pa lang ng gabi ay nag-Noche Buena na si Maximillian at
Sondra. Iyon kasi ang usapan nila. Pagpatak ng alas-dose, doon naman sila
magbibigayan ng regalo sa isa't isa.
Alas-onse pa lang ng gabi at nasa kwarto pa rin sila. Their almost
empty wine glasses were on the night table. Sondra's panty was on the foot of the
bed, Maximillian's pants was on the floor. Nasa kama ang dalawa at nakaupo si
Sondra sa ibabaw ng lalaki. Beneath her red skirt, Maximillian's length was already
inserted inside her. Banayad ang kanyang paggalaw, dahan-dahan ang pag-usad ng
katawan at pakaladkad na iaatras ang kanyang balakang.
Nakadiin ang mga daliri ng lalaki sa kanyang balakang habang hinihila
pababa ang neckline ng suot niyang Santa Claus dress. Once her breasts revealed,
his hand immediately grabbed one and squeezed. Nakagat na lang niya ang pang-
ibabang labi. He tugged on her nipple and let out a satisfied moan. He lifted his
eyes on her.
"Am I under your naughtly list, Mrs. Claus?" he grinned.
"Oh, oh, yes...." she smiled, rocking back and forth and gasping as his
cock reached her deep. Nagpakawala siya ng sarap na sarap na tawa pagkatapos. "Oh,
Millian.... So, so naughty..."
"What can I do to be on your nice list again?" he huskily smirked.
"Tell me the good thing I should do..." gigil ang nasa tinig nito, pagnanasa ang
nasa mga mata. He knead on her nipple and twisted it with a soft yank.
"So naughty..." dahan-dahan niyang pagkabayo rito.
"You're more naughty. You deserve a hot coal this year... but I ran out
of supply."
She giggled. "Now you're Santa Claus."
"I can improvise," tulong na ng lalaki sa pagtaas-baba ng balakang
niya. "You'll get my hot cock instead of that hot coal, how about that, my naughty
girl?"
She bit her lower lip. "You're already inches deep, M-Millian..."
tinangala niya ang hatakin siya nito pababas para isagad ang kahabaan nito.
"You deserve a good spanking too," palo nito sa puwitan niya. "And a
little later, I'll make you stand in a corner and face the goddamned wall, Sonny.
You'll stay there until I am done fucking you from behind, how's that?"
"You know I don't go away without getting complete pleasure, Millian.
Hindi ako papaya na bitinin mo ako."
Doon na bumilis ang mga galaw nila.
"Let's be like this, Sonny," he panted. "Let me penetrate your heart
and body with me... all of me... my whole..." ulos nito paitaas para bumaon sa
kanya. "Ah!"
Impit ang naging pag-ungol ni Sondra kasabay ng paghigpit ng kamay
niya sa balikat ni Maximillian. At sinimulan na niya ang paggiling dito. Bumilis
ang galaw nila at inangat na ng lalaki ang katawan. Binuka nito ang mga hita at
siya naman ay nanatiling nakatukod sa kama ang mga tuhod. Niyapos siya nito habang
patuloy siya sa pagkabayo sa lalaki.
Maximillian hotly dragged his wine stained lips on her chest, on the
top of her breasts and while his other arm wrapped on her waist, his hand grabbed
her breast, held it steady and sucked. He almost sunk his face on the softness of
her breast, his cheeks hollowed while he sucked harder. He tugged her breast... her
nipples... with his lips, with his teeth. He playfully bit her hardened peak and
swirled and flicked it with his tongue.
Yumakap ulit ito sa kanya, dumila sa gilid ng kanyang leeg at sumipsip.
Binilisan pa ni Sondra ang pagkabayo rito, at mas bumilis pa iyon nang tulungan
siya ng lalaki. Kumiskis ang katawan nila sa isa't isa habang patuloy ang pagniniig
nila.
Sondra let out her moans. Their friction was getting smooth and
tingling her insides. She could feel her muscles clinging on him, squeezing his
erect cock within her. Napahingal ang lalaki at kumawala ang pag-ungol sa mga labi
nito.
"Ah!" she cried as he slammed her down, shooting his cock deep inside
her.
"Oh, Sonny!" he grunted, one of his hands reached on her head and slid
to her hair before tugging it down to put her head up. "Gusto kitang putukan. Sa
loob. Ngayon na."
"Just do it..." she panted.
Mabilis na tinulak siya nito pahiga sa kama at binuka ang mga hita
niya.
"Millian!" singhap niya nang humugot ito dahil paglalayo ng katawan
nila.
How she didn't want to separate from him. Not ever.
He positioned between her legs and stroked her thighs. Ang isa nitong
kamay ay nakahawak sa sariling armas at umaasinta. Maximillian gave her a grin.
Sondra's mouth widely opened, letting out a gasp as he rubbed his tip
on her slit. He rubbed and felt her slickness there before he let out a grunt and
pushed himself in.
"Millian!" mahigpit na hablot niya sa nakatukod nitong braso at ang
isang kamay naman niya ay humablot sa bed sheet.
Sumagad ito at doon na siya sunod-sunod na binayo ng lalaki. Her body
rocked back and forth and to keep her still, he gripped on her hand clutching the
sheets. Maximillian grabbed on her wrist to pin her down.
"Millian! Oh! Millian! Ah! Ah! Ah!" ungol at sigaw niya sa pag bawat
paglabas-masok nito.
"That's right, declare me, Sonny, ah..." saglit na giling nito ng
balakang padiin sa kanya. "Declare that it's me... it's me who's making you scream
like that! It's only me making you moan so loud!"
"Ahhh...!" liyad ng katawan niya.
"Say it..." he grunted, shoving in and out faster. "Sonny!"
"Millian!"
"Oh, yes... ah!" sagad nito na nagpasigaw sa kanya.
Humihingal na lumapat ang likod ni Sondra sa kama. Nakakapanlambot ang
pagiging agresibo ni Maximillian ngayon sa kanya, pero gusto niya iyon. She wanted
to be this soft to finally surrender her body to him.
Huminto lang ito saglit bago tinuloy ang pag-ulos sa kanya. He slowed
down a bit, gaining a new rhythm. Lalabas-masok ito sabay tampal at piga sa kanyang
mga dibdib. Tila may pagsayaw sa mga balakang nito habang bumibilis ng bumibilis.
He leaned over her and wrapped his strong arms around her body,
squeezing her within his carnal chain.
"M-Millian!" ungol niya, nakatitig ngayon sa mga mata nito.
He panted and smiled. Bumilis pa ito at nawala na ang ngiti ng lalaki.
His mouth dropped open, his blue eyes still stared at her. It was as if he was
struck by a realization that shocked him.
"Mmm!" pigil ni Sondra sa sarili na mapasigaw. They were face to face
now. All she could do was stifle her soft moans and whimper her cries. Tinaas niya
ang isang kamay at humimas sa loob ng suot nitong sweater. He was getting slick
with sweat like her. His hard body was smooth. Dumausdos ang kamay niya pababa sa
tiyan nito at sa puson.
Then she reached for his cock.
"Oh!" ungol nito.
Sinabayan ni Sondra ang pag-ulos ng lalaki. Kapag humuhugot ito
palabas, kumakaskas ang kahabaan nito sa mga daliri niya.
"Oh, my sweet girl," he moaned, his eyes looking helplessly at her.
"You're making me cum too soon! Your wonderful fingers... oh, fuck!"
"Ah!" liyad ni Sondra kasabay ng panlalaki ng mga mata nang maramdaman
ang pagsabog nito.
Sumagad ang lalaki at sinaid ang punla nito sa loob niya. Sondra shook
at his thick cream spurting inside her. Her body trembled within his arms.
Maximillian remained open-mouthed, moaning as he kept on cumming.
 Humingal na nagkatinginan sila. A goofy smile finally escaped from his
lips before he pressed it against hers. Maingat ang naging halikan nito. It was
tender until Maximillian reached for her nape to prop her head higher. That
deepened their kiss to the point of getting torrid while they moaned against each
other's lips.
.
.
A KISS woke Sondra up. Pagmulat niya ng mga mata, nasa tabi pa rin niya si
Maximillian. Pero alam niyang umalis ang lalaki sa tabi niya nung nakatulog siya
dahil ngayon ay may hawak na itong kahon ng regalo para sa kanya habang nakaupo ng
patagilid. Nakasandal ang braso nito sa headboard ng kama.
"Merry Christmas," he said softly before kissing her forehead.
"Merry Christmas," ngiti niya rito bago niyakap sa bewang.
"Here's my present for you," abot nito sa box.
"Oh, wait," dahan-dahan niyang upo, medyo nanlalambot pa rin ang
katawan. "I'll get your present too..."
"Dito ka lang," alis na nito kaya nakita na rin ni Sondra na may suot
nang boxer briefs ang lalaki. "I'll get it for you. Saan mo ba tinabi?"
"Under the bed," she giggled. Hindi naman kasi pwedeng sa cabinet niya
iyon itabi at pinagsasaluhan lang nila iyon ni Maximillian.
"You're really good at hiding," ngisi nito. Yumuko ito at tinanaw ang
ilalim ng kama. Umikot ang lalaki sa side niya at doon inabot ang regalo na tinago
niya. Siya naman ay umaayos na ng pagkakaupo. Tinakpan ni Sondra ng kumot ang
dibdib bago inayos sa kandungan niya ang regalo ni Maximillian para sa kanya.
Pagkatapos ay bumalik ito sa kanyang tabi.
"Sabay nating buksan," lingon niya sa asawa.
"Game," anito.
At ganoon nga ang ginawa nila.
Wrap lang ang tinanggal ni Sondra at nilingon si Maximillian na walang
anu-anong nailabas ang regalo niya para rito. Natawa ang asawa niya at maluwag ang
ngiti na nilingon siya nito.
"Why this?" taas nito sa bilog na stress balls na replica ng isang
boobs.
She giggled. "Para hindi mo na lagi sa paninigarilyo binabaling iyang
stress mo."
"Binabawasan ko na naman," naglalambing na suksok nito sa kanya na may
kasamang pagpulupot ng isa nitong braso sa katawan niya. Humalik ito sa sentido
niya.
"I know you do," halik niya rin dito, pero pangahan lang ng lalaki ang
naabot ng labi niya. "Pinabibilis lang natin ang pag-quit mo diyan, because I want
you to live longer and be with me longer."
He smiled, and that radiated how her words touched his heart in no ways
others could. His blue eyes soulfully scanned her, like she was the most beautiful
thing he ever saw.
"But I am already nearing my forties, my sweet girl..."
"I know," panlalaki niya ng mga mata rito, "kaya nga tigilan mo na
iyang paninigarilyo mo."
Tumawa ito. "Nagsusungit ka na naman sa akin." Sinulyapan ng lalaki ang
boobs na stress ball at piniga iyon. "Bakit isa lang? Dalawa 'to dapat, 'di ba?"
"Tama na iyan!" tawa niya rito. "Nandito naman ako, hindi mo na
kakailanganin ng pagkarami-raming stress balls!"
"Then don't stress me with nervousness. Open your gift now," yakap nito
sa kanya.
"Bakit ka naman kakabahan, Mr. Gold?"
"I hope you'll like my gift," patong nito ng baba sa kanyang balikat.
Binuksan na ni Sondra ang kahon at tumambad sa kanya ang isang libro.
She gleamed and faced Maximillian.
"A cookbook!" she beamed.
"Open the first page," at mas excited ang lalaki kaya ito na mismo ang
nagbuklat.
Nakita niyang may pirma iyon ng mismong chef na author ng cook book.
"Oh, wow, I won't ask how you managed to do this. You're Maximillian
Gold. You can really do everything you like."
"It feels so good to hear that from you," he smiled, yet a strange
feeling made his heart feel sad. A memory of the late Maxim Gerard. For once, his
father also believed the same thing— that he could do everything he wanted. That
was proven wrong when he did not manage to stop Cherry Rose's death...
Hindi sana ito matulad sa ama.
Iyon ang hinihiling ni Maximillian bago bumalik ang tingin nito sa
kanya.
Masayang iniisa-isa na ni Sondra ang mga pahina ng cookbook.
"I love the desserts section!" sulyap niya kay Maximillian. "Ang daming
cupcake recipes!"
"I know you like to explore cooking now," masaya nitong ganti ng ngiti
sa kanya. "I don't know kung kanino mo namana iyan, hindi naman nagluluto si Sam o
Jessica, you know, a business man and a model-slash-beauty queen. That's great
that we're finally discovering your unique talent. I really saw that in you when we
first met, you love cupcakes so much."
She smiled wider. "I'm 28 already and had a name in the modeling
industry. Sa tingin mo ba, hindi pa late para pumasok ako sa cooking?"
Tumawa ito. "You're not too late for anything, Sonny. It even took us
years, and it felt like forever and so sudden, but now I realized that you came
into my arms just at the right time. Not too late, not too soon..." yakap nito na
mas lalong nagpakilig sa kanya. Sinandal niya ang gilid ng ulo sa dibdib ng lalaki
at binitawan ang cookbook para gantihan ito ng yakap.
.
.
.
***
.
.
.
DECEMBER 25— alas-kwatro na ng hapon nakarating si Sondra ng Hawthorne mansion.
Dahil holiday pa rin, magpapahinga lang daw si Maximillian sa penthouse.
"Just call me if you need me," paalala nito bago siya humalik sa asawa.
"Of course, I will," ngiti niya bago bumaba ng sasakyan.
Pagkahatid sa kanya ng lalaki ay umalis na ito.
Mainit ang pagsalubong sa kanya ng mga katulong at ang daming tanong
nila Yaya Fely kung kamusta naman ang naging Pasko niya kasama si Maximillian.
Natatawa na lang siya dahil pakiramdam niya ay ilang taon siyang nawala kung
masabik ang mga ito sa kanya.
Asikasong-asikaso ng mga ito si Sondra. Hinatid siya nila Yaya Fely sa
living room para paupuin doon.
"Si Hannah?" tanong niya sa mga ito.
Hindi niya maintindihan kung bakit parang nag-iba ang timpla ng mukha
ng mga ito. Si Yaya Fely na ang sumagot.
"Tatawagin ko lang ang senyorita saglit, hija," ngiti nito sa kanya at
tumalikod na.
Napayuko na lang siya, hindi niya maipaliwanag ang kuto na hindi
maganda ang pagkaka-digest ng mga katulong sa kung ano ang role ni Hannah sa
Hawthorne Mansion. Kapag nagkaroon siya ng pagkakataon, kakausapin niya ang mga ito
na sana ay tanggapin na lang ito kahit sabihin pa na anak ito sa labas ni Sam.
Tumayo na siya nang matanaw si Hannah na bumababa ng hagdan.
Masigla ito, tila walang pakialam kung ano ang iniisip ng mga katulong
dito. Kita niya kasi iyon sa gaslaw ng kilos nito. Tumakbo ito at sinalubong siya.
"Hi, Sonny!" bati nito. "Merry Christmas!"
"Merry Christmas!" nakangiting bati niya rito. Bebeso sana si Sondra
pero hindi yata kinalakihan ni Hannah ang ganoong gesture kaya inignora iyon at
unang napansin ang dala niyang mga regalo.
"Wow! Para sa amin ni Sam?" tingala nito sa kanya. "Ang dami naman."
"Ah," tawa niya at tiningnan ang hawak na canvas bag na may kalakihan
din. "Actually, para sa mga katulong iyong iba, at kay Manong."
"Whoa," maluwag nitong ngiti. "Si Sam, cash ang binigay sa kanila
kagabi."
"Ako naman, gifts ang binibigay ko," sagot niya sa kapatid habang
papunta na sila sa malaking Christmas tree.
"Naku," singhap nito, "hindi ko man lang naisipan bigyan sila ng
regalo. Binigyan na kasi sila ni Sam, eh. Pero don't worry, may regalo rin si
Thunders galing sa akin."
"Okay lang iyon," luhod na niya. Tumabi si Hannah at tinulungan siyang
salansanin ang mga regalo sa ilalim ng Christmas tree.
"Nandito pa pala yung regalo ko kay Sam, at 'yung regalo niya para sa
atin." Napalingon si Sondra dahil biglaang nawalan ng buhay ang boses ni Hannah.
"Ang sabi kasi ni Sam kagabi, buksan na lang yung mga regalo kapag magkakasama na
tayo."
"Oh," tango na lang niya at binalunbon ang wala nang laman na canvas
bag. "Pasensya na talaga, ha? Ayoko naman kasi na magkasagutan din kami ni Millian.
Ayaw niya talagang makita si Dad."
Hannah shrugged. "Oh, well..."
"Nasaan si Dad?" tayo niya kasabay nito.
"Nasa office room. Madalas siya roon."
"I'll let him now I'm already here."
"Sure! Pero kumatok ka muna, ha? Ayaw kasi niya nung may basta-bastang
pumapasok sa office room," ngiti nito. "Tutulong lang ako saglit sa paghahanda ng
mga pagkain."
"No! You're a Hawthorne!" panlalaki niya ng mga mata rito. "You don't
have to do that!"
"Don't worry," ngiti nito. "Pinapatulong naman nila ako. At saka
nagluluto-luto na rin lately si Sam kaya lagi na rin akong nasa kusina. Tinuturuan
niya ako ng mga specialty niya."
Nakaramdam siya ng inggit sa narinig. She didn't even know that her
father can cook!
"He's teaching you how to cook?"
Tumango ito. "Sige, batsi na ako. Puntahan mo na si Sam."
She gave Hannah a nod. Ang kapatid ang unang tumalikod para tunguhin
ang kusina.
Pinanhik na ni Sondra ang hagdan, medyo nag-iipo-ipo ang kaba sa
kanyang dibdib. The last time she saw Sam, he was angry at her. Itinakwil siya
nito. Rasonable naman na mag-init talaga ang ulo ni Maximillian dito, at ma-stress
din sa kanya dahil itinakwil na siya pero heto pa rin si Sondra... panay ang balik
kay Sam na para bang walang nangyari.
When I was young, I thought that being Maximillian's wife was close to
impossibility than reality. That it would take a miracle to happen. Yet, it came
true. Now I believe that exists... that kind of power or magic... maybe that will
also happen now to me and to Dad... there will be another miracle in my life...
Kumatok muna si Sondra bago binuksan ang pinto at sumilip sa loob ng
office room. Humakbang siya papasok, maingat na sinara ang pinto at inikot ang
paningin sa nakakabinging katahimikan ng paligid.
"Dad?" tawag niya.
Walang sumagot. Iniisip niya na baka tumitingin ito ng mga libro o
files sa likuran ng isa sa mga bookshelf doon. Lumapit si Sondra sa desk at
napansin ang nagkalat na mga papel doon. Ang ilan ay nilipad na dahil naitulak yata
ng mahinang fan na nakabukas malapit doon.
Yumuko si Sondra para pulutin ang ilan sa mga ito at maingat na
sinalansan.
Hindi niya maiwasan na mapatingin sa naka-print doon. Namutla siya nang
maisa-isa ang detalye tungkol sa Court Order na nakasaad sa sulat na iyon. Pumiksi
ang tensyon sa buong katawan niya at sinilip na rin ang iba pa niyang hawak na
papel. Ilan sa mga ito ay print-out copies ng mga emails mula kay Sam para sa ilang
mga abogado. Nasa isang papel naman ang listahan ng pangalan ng mga abogado na
kilala nito. Ilan sa mga ito ay may strikethrough na ng ballpen.
Nalungkot siya dahil karamihan sa mga abogadong hinihingian ng tulong
ni Sam ay tinatanggihan ang inaalok nitong halaga. Napakalaki na nga ng limang
milyon, ano pa ang gusto ng mga ito?
Bumalik sa kanya ang huling pag-uusap nila ni Renante.
"We filed a case against your father."
"For what reason?" titig niya rito.
Tumaas lang ang sulok ng labi ng lalaki. "I am telling you this because
we can always negotiate, you and I."
Matapos matigilan sa naalala, binaba na ni Sondra angnapulot na mga
papel sa sahig at pinatungan iyon ng pencil holder para hindiliparin. Pakiramdam
niya ay wala pa rin siya sa tamang hulog at lumilipad ngayon ang isip niya sa
sobrang pag-aalala para kay Sam.    
.
.
***
AN
These are originally three chapters. Pero I paused and re-read, then kinompress ko
na ang Chapters 75 at 76 para appropriate ang pagkakaputol ng scenes *sigh* Try ko
maghabol ng chapter 76 somewhere around this weekend ;) Thank you so much sa
pagbasa pa rin!
Happy weekend sa lahat! <3
Love,
ANAxoxo

[ 79 ChapterSeventySix ]
-------------------------------

DAHIL hindi niya nahanap ang ama sa office room ay dumeretso na siya sa kwarto
mismo ng ginoo. Wala na pala roon si Samuel dahil nakababa na sa salas par asana
salubungin siya. Nasabihan na pala kasi ito ng katulong na dumating na siya.
"Did you search for me in the office room?" tila nag-aalala nitong
tanong.
She smiled tensely. "I did, Dad... pero sumilip lang ako sa pinto at
tinawag ka. You did not show up so I checked in your bedroom."
Maluwag na ang naging pag-ngiti nito sa narining. "Well, good. Let's go
to the backyard?"
For the afternoon, the three of them spent it at the backyard where the
hut and the swimming pool were at sight. Naka-upo sila at umiinom ng mainit na
kape, si Hannah naman ay hot chocolate ang ininom. Tipikal na kamustahan lang ang
nangyari.
"I'm glad you still came, Sonny," malumanay na usap sa kanya ni Sam. "I
know that the last time, I have been really harsh on you."
Nahihiyang nginitian lang niya ito. "I know, Dad, but you're still my
dad. Let the bygones be bygones."
"You must be wondering why."
"Yes."
He sighed. "Well... I just want to make a resolution, to be with my
daughters while it is still possible."
"You think you won't be able to see me again, Dad?"
Tumango ang ginoo, bahagya siyang natawa.
"Dad, Maximillian is not limiting me. He's a good man, Dad, and I think
you already know that. Kaya kung nag-aalala ka na hindi ako payagan ni Millian kaya
iniisip mo na hindi niyo na ako makakasama... that's not going to happen."
Dahil sa presensya ni Hannah, sigurado si Sonny na hindi niya magagawan
ng paraan na aminin ng ama ang tungkol sa sinampang kaso ng mga Villaluz dito. Ayon
sa nabasa niyang mga papel kanina, Swindling o Estafa ang kategorya ng offense na
ginawa ni Samuel. It was stated in the statements in the exchange of emails with
some lawyers too that Sam promised the Villaluz to give them Goldex Technologies.
Nabigyan ng kanyang ama ang mga ito ng assurance na matutupad iyon dahil pinalabas
ni Samuel na pagma-may-ari na nito ang Goldex.
Ayon sa usapan daw ng dalawang partido, ang Goldex ang ibibigay ni
Samuel na kabayaran sa mga Villaluz para sa pinautang nitong malaking halaga na
ginamit na pangsugal.
Palabas na siya noon ng office room nang maisipan ni Sondra na kuhanan
ng picture ang mga papeles na nasa desk bago umalis. Iniisip rin niya na kaya ang
ama ang personal na nag-aasikaso roon ay para maiwasan na makalabas ang balita
tungkol sa sinampang kaso ng mga Villaluz.
"That's... that's good to know," ngiti nito na pumukaw sa atensyon ni
Sondra para bumalik iyon sa kasalukuyan.
But deep inside, she knew that Sam was already seeing the possibility
that he would lose the case against Renante's father. Kay Ronaldo kasi ang pangalan
na nakasaad bilang complainant.
"Baka naman may kung ano ka nang terminal disease, ha?" kwestiyon naman
ni Hannah sa tatay nila. "Huwag kang magse-secret sa amin ng mga ganun!"
Tumawa ito. "Come on, Hannah, do I look sick? I can still kick some
fucking ass!"
"Yabang," ngisi lang ni Hannah dito.
Pinagmasdan ni Sondra ang dalawa at napangiti na lang. Whatever the
reason is... this is indeed... a miracle...
Saglit na bumaba ang tingin niya.
This test will bring us closer together, Dad. I will help you.
Binalik niya ang mga mata sa dalawa at nakisalo na sa masayang
pagbibiruan ng mga ito.
.
.
KINAGABIHAN, tsinek ni Sondra ang natanggap na text message mula kay Maximillian.
Call me if you are going home already.
May isa pang mensahe na dumating.
I'm always available to pick up my beautiful wife. ;)
Mag-re-reply pa lang siya nang may lumitaw na namang mensahe.
I hope it will be soon, Mrs. Gold. Be home really soon. I miss you.
She smiled and replied.
I will. Thank you, Mr. Gold. I don't miss you. You're always on my
mind.
Pigil niya ang mapabungisngis habang hinihintay ang sagot nito. Mabilis
naman na na-receive iyon ni Sondra.
Such a brat for hurting my feelings. You deserve some spanking, Mrs.
Gold.
Ngumisi lang siya at inangat ang mga mata. Natanaw niya ang paglapit ni
Samuel sa hapag para saluhan sila ni Hannah sa hapunan.Galing ang ginoo sa kusina
dahil nag-insist ito na magluto para sa kanila ng specialty nito na mushroom steak.
Binalik niya ang atensyon sa cellphone at mabilis na tinipa ang sagot.
Please, don't, kind Sir. You are really always on my mind. Believe me.
All I need is your trust. ;)
At isinantabi na ni Sondra ang cellphone. Maingat niyang nilapag iyon
sa gilid ng pinggan na kanyang gagamitin. Pagkatapos ay tumuwid siya ng upo at
sinalubong ng ngiti ang ama. Si Hannah naman ay nakaupo sa kabilang bahagi ng mesa,
katapat ng kanyang pwesto para mapagitnaan nila si Sam na inokupa ang kabisera ng
dining table.
Suot ni Sondra ngayon ang isang pink na bestida. Isa iyon sa mga naiwan
niyang kasuotan sa mansyon dahil hindi naman lahat ay dinala niya. Dinala lang niya
sa penthouse ni Maximillian ang mga kasuotan na madalas niyang gamitin. Unat na
bumagsak sa kanyang likuran ang buhok. Samantalang si Hannah naman ay nakasuot ng
hoodie jacket na pula. Naka-ponytail ang alon-alon nitong buhok.
Samuel sat on his chair. As usual, the man was a bit round and had his
streaks of white hair due to his age. Nakasuot ito ng dark blue na sweater.
He released a sigh and shifted his glance from Hannah to her. Ngumiti
ito.
"I'm so happy to have my girls here together with me."
She smiled upon hearing that. Sumaglit ang mga mata niya kay Hannah na
tipid lang ang ngiti na sumulyap kay Sam bago nasalo ang kanyang tingin.
.
.
.
***
.
.
.
MAXIMILLIAN stretched across the bed. Nakadapa lang siya, yapos ang unan ng isa
niyang braso. He stretched his left arm and reached for his cellphone on the corner
of the bed. Sinilip niya iyon at napabuntong-hininga na lamang dahil wala pa siyang
natatanggap na anumang message galing kay Sondra.
It was already 1AM. It felt so hard to get used to sleeping without her
by his side. He felt as restless as those times when he finds out that Sondra was
out late at night and partying. Medyo nainis si Maximillian sa sarili. He felt
immature for this kind of feeling. Kailangan naman niyang bigyan kahit papaano ang
asawa ng kalayaan na makipagkita sa mga taong mahalaga para rito, 'di ba? Tulad ng
mga kaibigan o mismong pamilya nito.
Binaba na niya ang cellphone at sinubasob na lang ang mukha sa unan.
Hanggang sa marinig niya ang pag-click ng pinto pabukas.
Maximillian remained still— he was alert. Nakiramdam siya hanggang sa
lumubog ang gilid ng kama dahil may sumampa roon. Isang malambot na balat ang
dumampi sa nakalantad niyang likod. Dumulas iyon pataas. It reached his shoulder
blade, then his shoulder and slipped on his nape.
Delicate fingers ran along his nape, releasing his low chuckle.
He turned his head and looked up to meet Sondra's gentle smile.
Mas maluwag ang naging porma ng kanyang ngiti habang tumatagilid mula
sa pagkakadapa sa kama para abutin ng braso ang bewang nito. Nang mailapit ang
babae, hinila niya ito pababa para madampian ng halik sa mga labi.
"How's dinner?" tanong niya.
May inabot sa kanya si Sondra. Nagtataka na umupo si Maximillian bago
kinuha rito ang regalo. Binalik niya ang mga mata sa asawa.
"What is this?"
"Gift ni Dad para sa iyo." At inangat na nito ang bag na pinaglagyan ng
iba pang regalo na dala. Nakalapag kasi kanina ang bag sa gilid ng kama. "Ito naman
galing kay Hannah."
Tinanggap niya ang mga iyon. "Should I open them now?"
Ngumiti ito. "Mamayang umaga na lang siguro, pag gising natin."
Tumango siya at nilapag ang mga iyon sa tabi ng lampshade sa night
table. Natakpan ng mga kahon ang digital clock. Mabilis na hinarap ni Maximillian
ang asawa at hinaplos ang pisngi nito. Bumaba ang mga daliri niya sa bandang
pangahan nito.
"Millian," pangunguna ni Sondra bago pa siya mangamusta ulit dito, "I
want to talk to you about something really serious."
"Can't we sleep now and just talk about it in the morning?" nag-aalala
niyang wika. "It's already one in the morning, you must be tired from the travel.
Kung bakit ba naman kasi hindi mo ako tinawagan. Hindi ba sinabi ko naman sa iyo na
ako ang susundo sa iyo?"
Matiim ang titig ngayon ni Maximillian sa mga mata ni Sondra.
"Madaling-araw na, eh," sagot nito. "Inisip ko na baka nakatulog ka na.
Ayoko naman na maistorbo ang tulog mo."
Mababa ang naging pagtawa niya. "Kahit na."
 "Si Manong naman ang naghatid sa akin dito. Gising pa naman siya
kanina."
"Still," he gritted.
"Millian," maingat na hawak ni Sondra sa kanyang mga kamay.
Sondra holding his hands already secured his whole attention for her.
Naka-focus na siya ngayon sa seryosong bagay na gusto nitong pag-usapan.
"I don't think I can ever fall asleep without getting this sorted out,"
patuloy nito.
Hindi maganda ang nase-sense niya mula sa pag-aalala na nasa boses
nito. And if this problem would not make Sondra get a good sleep, it must be really
that serious.
"Why? What is it?"
Nakatitig ito sa kanyang mga mata. "Millian, tanda mo pa ba 'yung
tinatanong ko sa iyo noon tungkol sa Goldex?"
"Oh no, not this again." He let out a groan. "Sonny, I told you, you're
not involved in this—" he cupped her face with his hands.
"Millian, kinasuhan nila Tito Ronaldo si Dad ng Estafa dahil sa
Goldex," rebelasyon nito na gumulat sa kanya. "Doon sa nabasa ko, Dad is claiming
that he owns Goldex, and promised to give that company to them to pay for the money
he borrowed in some sort of gamble—"
Sinalo niya ang titig ng asawa. He tried to sound as composed as
possible.
Nagulat siya sa kaso na sinampa ng mga Villaluz kay Sam, pero ang
tungkol sa interes ng mga ito sa Goldex at ang kwento kung bakit nagsasanib-pwersa
ang mga ito para makuha ang kumpanya, hindi na iyon lingid pa sa kaalaman ni
Maximillian.
"Sonny, listen to me. That matter is between your father and the
Villaluz. We are not involved in this anymore."
"How come we are not?" her voice was suddenly emotionally strained.
"Millian, it's my Dad's life in line in here!"
His eyes narrowed. "Did he talk you out of this, Sondra?"
Nilayo nito ang mukha kaya nabitawan iyon ni Maximillian. "Of course
not!"
"Sondra, asawa mo na ako. Walang masama kung magiging honest ka sa
akin. You have to be honest with me and don't let Sam use you."
"How come my dad is using me now?" bahagyang pagtataas ng boses nito.
"Because, to me, it seems that you want me to help him out of this,"
walang buhay niyang sagot.
"Exactly!" bagsak nito ng sagot na gumulantang sa kanya. "I will
request na sana... sana ibigay mo ang Goldex kay Dad."
"What?" he snapped. "Are you crazy? Kumpanya na pinaghirapan ng tatay
ko at ng mga ninuno ko pa, ipamimigay ko lang kay Samuel?"
Sondra bit her lower lip. Matapang ang naging tinig nito, "It's just a
company, Millian. That's the only way to disprove their accusations that my father
is lying about claiming he owns Goldex."
"Are you crazy?" he was now upset and sarcastic as he struggled to keep
his tone down. "Are you crazy, Sondra?"
He had to remain composed. Ayaw niyang takutin ang asawa o saktan ang
damdamin nito.
"How come I am crazy?" lisik ng mga mata nito sa kanya. "I am your
wife, right? At hindi naman siguro kalabisan na humingi ako ng tulong sa iyo para
matulungan ang tatay ko!"
Maximillian felt himself shake... so appalled with how Samuel managed
to easily brainwash his wife. Sumisilakbo ang naglalaban na galit at pagtitimpi sa
kanyang dibdib.
"He should learn to face the consequences of his own problem!"
"He's trying! Pero walang lawyers na tumatanggap ng offer niya na bayad
para ipagtanggol siya sa korte... I've seen the emails..." pagod na ang nababakas
niya sa tinig ni Sondra. "Millian, it's just a company..."
 He grabbed her arm and gripped it tightly. Maximillian heard her soft
cry before Sondra lifted her eyes on him, matching his stare.
"It's not just a company, Sondra," he spoke under his breath, probing
her eyes in hopes of finding understanding within them. "That company helps people
with its products... and services... it fed me, my father, my family. That company
employed people who are dependent on their salary to help their family survive on a
daily basis, Sondra. That just a company you're saying, is not just a company,
Sondra."
Naluluha na inalis nito ang kamay niya sa braso nito.
"Goldex is incurring a lot of problems right now," kalmado niyang saad.
"Problems I only discovered lately because Sam is hiding its real status," patuloy
niya. "For some reason, he fucking mismanaged Goldex. At may mga dinoktor na
statements sila na sina-submit para sa mga government-related requirements, Sondra.
Once I give away the ownership of Goldex to the Villaluz, all hell will break
loose, Sonny. Malilintikan talaga tayo."
Naluluhang napayuko na lang ito. Kita niya ang pagkuyom ng mga kamao
nito, kinokontrol ng asawa niya ang nag-aambang pagbuhos ng emosyon nito.
"Then I guess... I guess..." basag ng boses nito. "I'll ask Tito
Ronaldo... or Renante... na... na... iurong..."
"You're not begging that man," he hissed with defiant eyes. "My wife is
not allowed to fall on her knees in front of any other man. Especially that bastard
Renante," hablot niya sa baba nito.
She looked up to him, stained with despise. "Ngayon pa ba tayo
magpapairal ng pride, Millian?"
Napabitaw tuloy siya rito
"If you do that, you'll be insulting me! Iinsultuhin mo ang pagiging
lalaki ko! I won't forgive you for this kind of disrespect!"
"Is Dad right? Na sa huli mas pipiliin mo ang mga negosyo mo kaysa sa
akin?"
"Fuck him. Hayaan mo siyang mamoroblema niyan. It's none of our
concerns anymore," at hinablot na niya ang kumot. Yayayain na lang niya si Sondra
na matulog na.
"Hindi!" tabig nito sa kamay niya na kukumutan na ito. "Paanong hindi
natin concern ito? Ganyan ka na ba talaga kagalit kay Dad?"
"Wala ba akong karapatang magalit, Sondra? Ikaw ang nakakapagtaka!
Nakalimot ka na kaagad? Agad-agad sa mga ginawa sa iyo ni Samuel?" he blurted out.
"Pinabayaan ka niya! He cheated on your mother! He tried to pull us apart! He took
advantage of my family's companies and he renounced you as his daughter for
choosing me! Iyon ba ang gawain ng matinong ama? Iyon ba ang klase ng tao na hindi
mo dapat kagalitan!"
"Millian naman," dausdos na ng mga luha sa pisngi nito.
"Sagutin mo ako! Am I being the irrational one in here?"
Napailing-iling ito, tila dismayado sa kanya habang nakatutok ang
lumuluha nitong mga mata sa kanya.
"Fuck it," gigil niyang mura. "Kaya ayoko talaga na makipagkita ka kay
Samuel! Oh, shit!" marahas na baling na lang niya ng galit sa unan at tinapon iyon
sa kung saan.
Nilingon niya si Sondra. "K-Kanina... for once... for once in my
life... I experienced having... having a father, Millian... Having my father...
he's light-hearted and appreciative..." pagak itong tumawa habang pinupunasan ang
mga luha. "He's a good cook too!" nag-angat ito ng tingin sa kanya. "Now I know why
I love cupcakes and cooking..."
Nagtimpi siya at hinayaan na mangibabaw ang pagmamahal na lang sa
asawa.
"Let's just get some sleep now, Sonny, okay?"
Nagtatampo na humiga na lang ito ng patalikod sa kanya.. Maximillian
let out a groan before he turned off the lights and laid down by her side. Kahit
anong pagmamatigas ng katawan ni Sondra ay hinapit pa rin niya ito hanggang sa
lumapat ang likuran nito sa kanyang dibdib.
 He had no hesitations in caging his arms securely aroundher before he
closed his eyes.    
.
.
AN
Good evening, everyone! Advanced posting ng new chapters! <3 <3 
Enjoy reading! :* <3
Love,
ANAxoxo

[ 80 ChapterSeventySeven ]
-------------------------------

GULAT na napatayo si Samuel nang padabog na bumukas ang pinto ng office room sa
Hawthorne mansion. Abala ang ginoo sa mga papel nito sa desk nang sugurin ito ni
Maximillian.
Walang anu-anong hinablot niya ito patayo mula sa kinauupuang swivel
chair. He grabbed by the collar of the man's sweater and drew his face close to
him.
"Did you tell Sonny to do that?" he sneered.
"Tell what?" he was horrified and angry at the same time. Magaspang ang
naging pagsagot ng lalaki sa kanya.
"About Goldex!" he snapped, shaking him back and forth with his hold.
"Ano ang pinangako mo kay Sondra para lang kausapin ako tungkol dito? Ha?
Magpapaka-tatay ka na sa kanya? Dahil may kailangan ka, magpapaka-tatay ka na
ngayon, ha?"
"What are you talking about?" pilit nitong makawala sa mahigpit niyang
pagkakakapit pero hindi ito hinayaan ni Maximillian.
"You told her about Goldex so she can save your ass from your Estafa
case!"
"I did not!" sigaw nito.
"Even if you use Sonny to beg for my help, I won't do it for you, Sam,"
mariin niyang wika. "I hate you more than you hate me."
"Ingrateful snake!" bulyaw nito.
"Ingrateful!" he scoffed. "You despicable old man! You're not getting
any help from me. That's how much this ingrateful snake hates you. I hate you so
much I will never forgive you, Sam! I will never forgive you for everything you did
to Sondra! For everything you did to Jessica! She killed herself because of you!"
Shock slapped all over Samuel's red face. Mapula iyon dala sa galit
kanina, pero tila mas lalong pumula dala ng pagbuhos ng pagkapahiya kasabay ng
pagbakas ng hindi maipaliwanag na tila pagkabasag ng pagkatao nito na nasasalamin
sa mga mata ng matanda.
Tears welled up in Maximillian's eyes. "I won't forgive you too for
what you did to me!"
Matiim lang ang titig ng ginoo sa kanya. Samuel was too overwhelmed by
his shock he was still unable to speak.
"And who knows?" Maximillian's voice wavered a bit. "Baka ikaw pa ang
nagpapatay sa ama ko!"
"I think you have already figured out that I hate you and Maxim," kapos
sa hininga nitong sagot sabay hablot sa sarili nitong collar para mabitawan na niya
ito ng tuluyan, "but that doesn't give you the right to accuse me of what I never
did, Maximillian. I never thought of killing him, Maximillian."
"Oh really?" he questioned. "I just found out from Immanuel that you're
in love with my mother!"
"That's fucking bullshit!" tila lalabas na ang litid sa leeg nito.
"Bullshit? That's Immanuel Tan-Penafranca and you're calling what he
said bullshit?"
"I wasn't in love with Cherry Rose! And what would be the fucking sense
if I kill your father? To get your companies? To be richer than Maxim? Wake up,
Maximillian!" pagak at sarkastiko nitong tawa. "It would be useless to do that kind
of revenge if he's already dead!"
At katahimikan ang saglit na pumagitan sa kanila. Kapwa sila humihingal
dala ng bugso ng damdamin. Parang lalagutok na ang mga buto sa kanyang kamay sa
sobrang higpit ng pagkakakuyom para lang hindi iyon lumipad at sumapak sa mukha ni
Samuel.
Habang nasa kotse ay kating-kati na siyang saktan ang matanda, ngunit
nang makita ito, sa hindi malamang dahilan ay naalala niya ang pag-aalala ni Sondra
para sa ama. Iyon yata ang pumipigil sa kanya na saktan ito, ang isipin na ganoong
pag-iyak na naman ang makikita niya sa mukha ng asawa.
"Why do you hate my dad?" pagod na pagod na siya. Sobra-sobra. Pagod na
pagod na siya na subukang suklian ng kabutihan ang bawat pang-gagago sa kanya ni
Samuel.
He did his best since the very beginning to treat him good because he
mattered to him. Maximillian was grateful to be kept by Samuel, to be trained by
Samuel, and just for being Sondra's father. If it wasn't for him, where would
Sondra be?
Pero sobra na. Sobra-sobra na ang ginagawa nito sa kanya.
"Why are you so upset with me?" turo niya sa sarili. "Samuel, why?"
"That face," emosyonal na duro nito sa kanya. "You're the reason why
Cherry Rose is dead!"
Tears streamed down his cheeks. Naninikip ang dibdib niya sa tuwing
pinapaalala sa kanya na siya ang dahilan kaya namatay ang kanyang ina.
"You blame me for her death," nanginginig ang boses niyang sagot dito.
"But you know what? I am used to it. Sanay na ako na buong buhay, ako lagi ang
sinisisi nsa pagkamatay ni Mama.
For 17 years, my father made me feel that way.
We have always been emotionally apart, and that distance always served
as a reminder why I should not try to come closer to him— it reminded me that it
was me who caused my mother's death.
So many people loved my mother, for that, I believe that she's kind.
And if she's kind, I am sure that she loved my father for being kind. In spite of
how distant he was to me, I believe he remained kind. He is kind and did not really
want to treat me that way."
Tumapang ang kanyang hitsura at ang pagkakalukot ng mukha. May panaghoy
sa kanyang boses na may kalakip na pagwawala.
"Pero nasulsulan siya ng mga taong katulad mo na makaramdam ng guilt.
Na akuin at paniwalaan ang mga pinagsasasabi ninyo na kasalanan niya—" he wildly
waved his hand, "—at kasalanan ko, kaya namatay si Mama." His tears warmly wet his
cheeks. "From him, I learned to accept mistakes— that it is dangerous to make one
inspite of the million good things you've done for everybody. Kaya natatakot ako sa
tuwing nilalagay niya ang sarili niya sa alanganin dahil ayoko makaramdam siya ng
ganito. Ayoko na makaramdam siya, isang araw, na dapat siyang sisihin sa mga
consequences ng isang pagkakamali dahil hindi ka niyon mapapatulog sa gabi. Hindi
ka magiging payapa lalo na at alam mo sa sarili mo na kasalanan mo ang lahat at
hindi mo na mababalik pa ang lahat sa dati."
His lips quivered. Sa tuwing unti-unti niyang nilalantad ang
pinagdudusahang damdamin, parang mas lalong nadudurog si Maximillian.
"For years, I blamed myself and believed that it was my fault my mother
died. For years, I wished I wasn't born because I was given this goddamned chance
to live only to suffer, Sam!"
He paused and let his breathing get a little bit more even now.
Nanginginig pa rin siya.
"It was so cruel, but then there's Sonny," a bitter smile was now on
his lips. "I saw her situation, Sam. I realized that, like her, it was never my
fault that my mother died. She chose to let me live, and it's so unfortunate that
the people around her, even me at first, failed to understand and respect her
decision. And in Sondra's case, Sam, I learned these from her because it wasn't her
fault she can't inspire you to be a better father. It wasn't her fault if she can't
encourage Jessica to keep on living. It wasn't her fault that you fell out of love
with your own family and it wasn't her fault that she can't meet your expectations
and chose to be a model instead of inheriting your company.
I learned that it was wrong to blame somebody else or find somebody to
blame instead of just looking for solutions and moving the fuck on to make things
better."
He lowered his head and wiped his tears. Nagpakawala si Maximillian ng
malalim na pagbuntong-hininga habang nagsisimula pa lang na maluha si Samuel, puno
ng pagsisisi ang makikita sa anyo ng matanda habang nakatitig sa kanya.
"Seeing her everyday gives me the courage to be a better person and
don't let what anyone think of me or say about me bring me down and undermine
myself. Nagawan ko siya noon ng kasalanan at nagbago ang pakikitungo niya sa akin.
I hated it, Sam. I hated how her treatment toward me changed. She became a defiant
rebel and took away that sweet girl I love. Pero kahit ganoon na ang naging
trato niya sa akin, hindi ko siya sinukuan. I still admired her, because the way
she behaved taught me something. She gave me this feeling that why should I let
people make me suffer if it wasn't my fault. She tried her best to act fine because
that's thre idea behind her actions. Why should she show or think it was her fault
if it wasn't?"
He nodded head, agreeing with himself that he had already spilled
everything that filled and almost collapsed his chest.
"So now tell me," he spat, "nasaan ang sense ng pinaggagagawa mo sa
akin kung hindi ko naman kasalanan ang pagkamatay ng mama ko?" At muling nagtaas
ang boses niya rito. Nakakatakot ang galit sa kanyang pagsigaw. "Samuel, ano ang
kasalanan ko? Ano ang kasalanan namin sa iyo ni Sondra? Why are you tearing us
apart?!" sugod niya rito kasabay ng pagsulpot ng ilang mga katulong at si Hannah.
"Bakit mo ito ginagawa sa amin? Hayop ka! Gago ka!"
"Max!" hila sa kanya ni Hannah at pinaghiwalay na sila nito at ng mga
katulong.
"Sagutin mo ako, Samuel!" nagpupuyos niyang sigaw dito. "Bakit? Bakit?
If you're not in love with my mother, why would you hate me? Or my father? How
could you have such motivation!? How?"
Kayang-kaya niyang magpumiglas mula sa mga katulong para ituloy ang
plano na saktan si Samuel, pero nagpahila na lang si Maximillian para hindi
masaktan ang mga ito.
Walang sinagot sa kanya si Samuel kaya sarkastikong natawa na lang si
Maximillian. Tinabig niya ang kamay ng mga katulong para ayusin ang suot niyang
long-sleeved shirt.
"You're just like Stacey. Aware of your feelings, yet still choosing to
deny it. For what? To secure yourself even if that would cost the happiness of
everyone around you?"
Nag-angat ito ng tingin sa kanya.
"You're so selfish, Samuel. You deserve this. This hell coming your
way."
"Max, please, tama na," pakiusap ni Hannah habang nakaharang ngayon na
tila pino-protektahan si Samuel.
Dinuro niya ito. "Don't tell me na kumakampi ka na sa kanya, Hannah!"
"I'm selfish? What about Maxim? Maxim has all the capacity to make sure
Cherry Rose will deliver her child safely," Samuel answered, forlorn and depressed.
"So how could a man who has the world in his hands, fail to... fail to keep her
alive, Maximillian?"
Umiling lang siya. Hindi katanggap-tanggap ang mga pinagsasasabi nito.
Ito na lang ang nasabi niya. "If only you paid attention to your
daughter, maybe you have learned something, Samuel. Maybe you have already learned
something and became a better person."
.
.
.
***
.
.
.
NAKAPAGBIHIS na si Sondra. Pinagmasdan muna niya ang sarili sa salamin at mukhang
okay naman siya. Mas matamlay nga lang kung ikukumpara sa normal niyang hitsura.
She forced a smile on her pink-lipsticked lips.
Naka-ponytail lang ang kanyang buhok habang nakasuot ng puting fitting
dress na may mahabang sleeves na backless.
Humugot siya ng malalim na paghinga. Pagkagising kanina ay nagkaroon
siya ng pagkakataon na makapagmuni-muni tungkol sa naging sagutan nila ni
Maximillian kagabi.
"You're not begging that man. My wife is not allowed to fall on her
knees in front of any other man. Especially that bastard Renante.
"Ngayon pa ba tayo magpapairal ng pride, Millian?"
Iyon ang una niyang naalala nang malingunan na wala na sa tabi niya ang
asawa. Mukhang maaga itong umalis ng bahay. Inalis ni Sondra noon ang mga mata sa
bakanteng espasyo ng kama at tumitig sa kisame.
"If you do that, you'll be insulting me! Iinsultuhin mo ang pagiging
lalaki ko! I won't forgive you for this kind of disrespect!"
"Is Dad right? Na sa huli mas pipiliin mo ang mga negosyo mo kaysa sa
akin?"
She felt warm tears slide down her face.
"Fuck him. Hayaan mo siyang mamoroblema niyan. It's none of our
concerns anymore," at hinablot na niya ang kumot. Yayayain na lang niya si Sondra
na matulog na.
"Hindi! Paanong hindi natin concern ito? Ganyan ka na ba talaga
kagalit kay Dad?"
Her heart felt more scared.
"Wala ba akong karapatang magalit, Sondra? Ikaw ang nakakapagtaka!
Nakalimot ka na kaagad? Agad-agad sa mga ginawa sa iyo ni Samuel?" he blurted out.
"Pinabayaan ka niya! He cheated on your mother! He tried to pull us apart! He took
advantage of my family's companies and he renounced you as his daughter for
choosing me! Iyon ba ang gawain ng matinong ama? Iyon ba ang klase ng tao na hindi
mo dapat kagalitan!"
"Millian naman..."
"Sagutin mo ako! Am I being the irrational one in here?"
She closed her eyes and finally cried. Her soft whimper slipped through
her trembling lips.
Sondra was feeling so complexed. Hindi na niya malaman ang gagawin, at
kung bakit kailangan pa niyang mamili sa pagitan ng sariling ama at ni Maximillian.
"If you do that, you'll be insulting me! Iinsultuhin mo ang pagiging
lalaki ko! I won't forgive you for this kind of disrespect!"
His last words echoed in her mind.
"I won't forgive you for this kind of disrespect!"
She saw the reflection of his anger on the mirror before Sondra's eyes finally
adjusted and went back to the present. Ngayon, ang sarili na niya ang nakikitang
nakatingin sa kanya sa repleksyon sa salamin.
"I won't forgive you..."
Tears seemingly filmed on Sondra's eyes, making them glossy.
"I will make a mistake, Millian. I will hurt you for what I am going to do. Sana
kahit ganoon, kahit gawin ko ang pagkakamaling ito, mahalin mo pa rin ako. I hope
your love takes over. Sana mapatawad mo pa rin ako, Millian."
Nilisan na niya ang banyo na iyon para puntahan si Renante.    
.
.
AN
Andddd.... special chapter ang susunod dito! ;) <3
Love,
ANAxoxo

[ 81 SpecialChapterII ]
-------------------------------

NAIWAN si Samuel sa kanyang silid nang masigurado ni Hannah na ayos na ito. Habang
nakaupo sa kama, nilingon nito ang umuusok na mug ng kape sa drawer katabi ng
higaan. Nasa likuran niyon ang ilang mga picture frames. May litrato ng pamilya
nito at ni Jessica at mayroong litrato nito kasama sila Cherry Rose at Maxim
Gerard.
His eyes focused on Cherry Rose's smiling face. Samuel, for the first
time, began to question if he was really in love with Cherry Rose.
Years ago, Samuel migrated to Philippines to find an opportunity to
start a business. Kahit na pagluluto ang passion ng ginoo, kinailangan nitong
isantabi iyon para i-pursue ang insurance business. Iyon kasi ang napagkasunduan
nito at ng ama na noon ay nasa Amerika. At dahil ang ama pa lang ang
pinakamahihingian nito ng tulong pampinansyal, para hindi nito bawiin ang tulong,
pumayag na lang si Samuel.
He had quite a regrettable youth. He was a delinquent, a rebel who
followed his heart's whim, only to gain his father's disappointment. Dahil
nagtatalo lang sila, pinabayaan na nito si Samuel na sundin ang sariling diskarte.
At nang ma-involve si Samuel sa magulong mundo ng mga gangsters sa New York at may
mga tangka sa buhay nito, nauwi rin ang ginoo sa paghingi ng tulong sa sarili
nitong ama. His father managed to send him to Philippines where his street gang
would be unable to trace him. In exchange for the help, was to help his father earn
more money by establishing a business.
At iyon na nga ang Hawthorne Group.
By the turn of events, isa sa mga naging kliyente ng insurance company
ang prominenteng pamilya ng mga Cervantes. Doon nagkaroon ng pagkakataon si Samuel
na makilala si Cherry Rose.
Cherry Rose always had that sweet and bubbly character. She was like a
child who thought she was so brave and could face it all, but unaware that she
needed protection. He was given a sense of siblingship with her. Para siyang
nagkaroon ng kapatid sa katauhan nito, lalo na at malungkot din ang mag-isa sa
buhay lalo na at nasa dayuhang bansa pa.
They loved going to restaurants. Those were the days when he was still
in his prime physically, gorgeous hair and a body to die for. Nasanay rin siya noon
na ibaling ang lungkot sa iba't ibang mga babae na panandalian lamang. It was easy
for him because he got money and got the American boy signature charm. Meanwhile,
Cherry Rose has the delicate sweetness of a Filipina and the strong features of a
Spaniard. Mukhang sopistikada ang babae pero maton kung lumamon. Halos lahat na nga
yata ng restaurant at bars noon sa Manila ay naikot na nila para lang masubukan
kung ano ang pinagkaiba ng mga menu ng mga ito.
Sa isang restaurant, natagpuan na lang ni Samuel ang sarili noon na
napatitig na lang kay Cherry Rose. He never saw a person so amazed with mushroom
steak. Parang ang common na kasi ng pagkain na iyon, pero para kay Cherry Rose,
parang natagpuan na nito ang Water of Life.
"This is really great, Sam!" her eyes widened like a child who heard
her voice for the first time. "Mushroom steak, right? I'll order this one again."
"You're such a beast," ngisi lang niya rito. He could not help admiring
the thick volume of her triangular-like bob-cut. "It's good, but overpriced, Cherry
Rose."
"So what?" she pouted. "I can afford it!"
"My God!" he shook his head in disbelief. "You know what? You wait for
me to learn the recipe of this thing. I can cook this better!"
Cherry Rose smiled sweetly. Pumalumbaba ito at tumitig kay Samuel.
Kumunot tuloy ang noo nito.
 "What? I got dirt on my face?" tanong niya rito.
"I like you, Sam."
He laughed and pinched her cheek. "We won't be friends if you don't! I
like you too."
Tumagal ang titig nito bago tumuwid ng pagkakaupo at nagpakawala ng
tila nerbyos na tawa. She bit her lower lip and returned her gaze into his eyes.
"I'm afraid to finish my college degree."
"Why?"
"Eh kasi, I know that kasal that my parents are arranging for me and
Immanuel is still tuloy pa rin, no," she rolled her eyes.
"You can always run away, if you like."
Disbelief was on her face. "If I run away, where am I going?"
He shrugged. "Anywhere?"
Sumandal ito, nagpakawala ng buntong-hininga, at makahulugan ang titig
sa lalaki. "Actually, it's easy to run away, Sam. But what makes it hard? It is not
knowing who will be there running with you."
Inalis nito ang tingin sa pagkain at tinutok ang mga mata kay Cherry
Rose.
Pumalumbaba ito. Her dreamy eyes stared at him.
"Or who will run after you... catch up with your pace... then hold your
hand and make you feel safe... and tell, Run... just run... keep running... I'll be
with you... anywhere... wherever you want to go... let's keep running..."
A sad smile replaced the words on her lips as she shyly lowered her
eyes.
"Samuel?"
That voice made the both of them look at the newcomer.
Masigla ang ngiti ng lalaki sa kanila.
May pangingilala sa mga mata ni Samuel nang makita ito. "Maxim?"
Tumawa ito. "Yeah! We're together in Roslyn High, remember?"
Maluwag na ang naging pag-ngiti niya. "Of course, yeah!"
"I can't believe I'll meet you here!" pamewang nito bago sinulyapan si
Cherry Rose. It took Maxim a while, it was as if he was breathtaken before he
seemed to sheepishly let out a lopsided, uncertain smile for her. "Hey."
Cute na kumaway lang si Cherry Rose rito. "Hi."
"Your girl?" tanong ni Maxim kay Samuel.
"What?" tawa nito. "No." He glanced at Cherry Rose who just smiled at
him, then back to Maxim."We're good friends. This is Cherry Rose." At ang babae
naman ang kinausap nito. "This one is Maxim Gerard. I've known this fella in high
school, in New York."
Nagtanguan lang ang dalawa.
Lumuwag ang ngiti ni Maxim. "I'm sorry for disturbing, I am just
overtaken, man, can't believe you'll be around here."
"What you here for?" tanong ni Sam.
"Oh," he sighed. "Business as usual."
Samuel nodded.
"But unexpected things might prolong my stay," he smiled and stole a
glance at Cherry Rose. "I like unexpected things."
Maxim made that unexpected turn Samuel's world upside down. Since that
day, the unexpected friendship between the three of them began. Hanggang sa minsan,
ang dalawa na ang magkasama lang minsan sa paglabas. They had no other kind of
relationship, just pure friendship. Mas maluwag ang oras ni Maxim dahil kaagapay
nito noon sa mga negosyo sa Pilipinas ang ama nito. Samantalang si Samuel ay
madalas na abala sa pag-aasikaso sa kumpanya na pinopondohan pa rin noon ng ama
nito...
Samuel's memories skipped to that fateful night.
It was Rose's graduation. After all the celebrations that night, he was about to
ride his car to leave early Kakalabas lang nito noon mula sa mansyon ng mga
Cervantes at sinabihan na lang ang isa sa mga kapatid ni Cherry Rose sa party na
ipagpaalam na lang dito dahil kanina pa mahirap hagilapin lalo na sa dami ng guests
doon. May mga trabaho kasi na naghihintay para kay Samuel bukas.
May narining si Samuel na kaluskos sa halamanan at ginulat ng pagsulpot nila Cherry
Rose at Maxim mula roon.
"What are you doing here?" gimbal nitong tanong sa dalawa.
Hindi nakaligtas sa paningin ni Samuel na may bitbit si Maxim na may
kalakihang bag.
Kita ni Sam ang pag-aalangan sa mukha ni Cherry Rose. Si Maxim naman ay
puno ng kumpiyansa.
"I told you, no one would notice!" anito sa babae.
"But Sam is here," tingala nito rito. "Is he..."
"Sam," baling ni Maxim dito, "help us."
Natigilan si Samuel sa narinig. May kung anong pagkatuliro at pakikusap
sa mga mata ng kaibigan, si Cherry Rose naman ay mukhang nag-aalangan at natatakot
ngunit determinado pa rin sa gustong mangyari ni Maxim.
"Help you with what?" naguguluhan nitong tanong habang dere-deretso
lang si Maxim sa pinto ng back seat ng kotse nito. Initsa nito roon ang bag at
niyaya si Cherry Rose. "What's going on?" kwestiyon ni Sam ulit sa dalawa.
"Cherry Rose will be hiding," was Maxim's abrupt reply before
instructing Cherry Rose to hide by sitting on the car floor.
"From whom? For what?"
"From her marriage, come on, man, questions later. Let's get the crap
out of here."
Pumasok na agad ito sa kotse at sinara ang pinto. Samuel let out a
reluctant sigh and occupied the driver's seat. Nanatiling nakatago ang dalawa sa
back seat.
"What do you mean from her marriage?" tanong ni Sam nang mapaandar na
ang sasakyan.
"I told you na, right?" sagot ni Cherry Rose. "They want me to marry
Immanuel."
"And you're running away with Maxim? Is there something going on
between the two of you?"
He could not explain why he was feeling pained with that idea.
"It's not like we're eloping, he's just helping me out," depensa ni
Cherry Rose.
"You're helping her?" he was talking to Maxim. "Do you know the mess
you're putting us through?"
"I thought she's your friend," pangongonsensya pa ni Maxim dito.
"She is!"
"They why don't you have the balls to help Cherry Rose?"
"Because this is insane!" he blurted. "Where would she hide? And how
long would she hide?"
"Is it fair to marry your child with someone they don't have feelings
for? It's unfair. Friends don't let anyone do that to their friends."
He wanted to laugh at the hypocrisy right there. Hindi man aminado noon
si Maxim, nahahalata naman ni Samuel na may gusto ito kay Cherry Rose. Kahit
magkaiban sila nito, hindi boto si Samuel para rito. Maxim could be really intense
sometimes, and he knew that would be quite dangerous for someone as pure as Cherry
Rose.
"Cherry Rose, think about this very well," balik ni Sam ng atensyon sa
dalaga. "There might be more peaceful and less risky options you are missing out on
trying to stop this arranged marriage with Immanuel."
"You know what? I did everything already Sam," matabang nitong sagot.
"I tried talking to my parents, and begged Immanuel to help me. I even asked for
your help!"
"You asked me for my help?" lingon saglit ni Sam. Wala naman kasi itong
natatandaan na nanghingi si Cherry Rose ng tulong.
"Well, subtly though! As soon as I told you about my arranged marriage,
I thought you'll help me get away from it!"
He let out a groan. "My God."
 "Maxim is right," patuloy nito. "I should really put this matter in my
own hands."
"See?" segunda pa ni Maxim.
"Maxim," he gritted, "you're putting her into trouble!"
"I'm setting her free."
"That's it, I am bringing you back—"
At palilikuin na sana ni Samuel ang sasakyan. Hindi pa naman sila
nakakalabas ng subdivision. Lumuhod na mula sa likuran si Cherry Rose para
mahawakan siya sa balikat. Nakikiusap ang mga mata nito.
"Samuel, please," she already began shedding tears. "Ayoko... ayoko
ikasal kay Immanuel... please..."
Biglaang naapakan ni Samuel ang brake ng sasakyan. Huminto iyon sa
gitna ng kalsada.
Nakakakonsensya maging ang titig ni Maxim.
"Where are you planning to take her?" matalim ang tingin na pinukol ni
Sam kay Maxim. "What's the plan?"
"I'm taking her somewhere far—"
"Where.are.you.taking.her?" he gritted.
Maxim sighed. "In Nasugbu."
"Nasugbu? Where is that?"
"In Batangas."
"Is that really a place?"
Parang ayaw na magpaliwanag ni Maxim, pero napilitan. "It shares the
same coastline with Matabungkay. But farther and harder to access. It will be a
really long trip to get there and had less residents around the area with no
resorts. Therefore, it was rarely visited by tourists."
"She'll be safe there?"
"She will."
"You have obviously planned this escape very well," was Samuel's snide
remark. Hindi na iyon pinatulan pa ni Maxim na hinila na pababa si Cherry Rose para
maalis sa pagkakasilip kay Sam mula sa backseat at maitago na ito.
"Just follow my instructions on how to get to the bus station," patuloy
ni Maxim. "I've got a friend in Batangas who was keeping an eye on the car that we
will be using to reach Nasugbu."
Humigpit ang mga kamay ni Samuel sa manibela. Planadong-planado na nga
ni Maxim ang gagawin.
At nang maihatid na ang dalawa sa bus station ay nakipagkamay lang si
Maxim kay Samuel. Kalmado ang lalaki pero hindi man lang magawang ngumiti. Marahil
ay alerto pa rin ito dahil may posibilidad na mahabol pa ang mga ito ng mga
Cervantes hangga't hindi pa nila nararating ang pagtataguan.
"Sam," sinserong titig ni Maxim dito, "thank you. Thank you for
helping."
Tumango-tango lang si Samuel.
Samuel worried for Cherry Rose. May tiwala ito kay Maxim, ngunit
nababagabag siya sa isipin na baka si Maxim lang ang nag-iisang makasama nito sa
Nasugbu.
For some reason, he was feeling pained.
Cherry Rose immediately rushed to hug him tightly. Napayakap na lang din ito sa
dalaga.
"Sam," tingala nito, "will you see me? In Nasugbu?"
He sighed, starting into her eyes. Hindi pa ito nahihiwalay kay Cherry
Rose pero parang nangungulila na ang puso ni Samuel at nilulubos-lubos ang huling
pagkakataon na matititigan ang mga mata nito.
She was pained upon his non-response. "Please, try, Samuel. Please..."
"Cherry Rose," istriktong tawag ni Maxim sa dalaga. "We have to hurry."
Nanghihinayang na naghiwalay sila. Cherry Rose gave Samuel one last
pleading look followed by her faint smile.
She was encouraging him, but Samuel didn't take that chance. He stood
there watching Maxim take away Cherry Rose.
NAKATAYO si Cherry Rose sa balkonahe ng tinitirahan nito na kubo kasama si Maxim.
Nagising ito na wala na sa bahay si Maxim pero may iniwan ang lalaki na almusal
para sa dalaga. Kumain si Cherry Rose at nagkape habang nililibot ang paningin sa
paligid kanina. Yakap ng dalaga ang sarili habang nakatanaw sa puting buhangin ng
beach. Suot nito ang binaon na dilaw na dress na pinatungan nito ng balabal
panlaban sa malamig na ihip ng hangin. Malamig iyon dahil alas-sais pa lang ng
umaga. She decided to walk by the shores of the beach.
Sa totoo lang, hinihiling ng puso nito na sana si Samuel ang kasama sa
malaking kubo na iyon. Pero naiintindihan din naman ni Cherry Rose kung bakit
walang lakas ng loob ang lalaki tulad ni Maxim. She knew Samuel so much, to know
him that much was how much she loved him. Alam ni Cherry Rose na iniiwasan na ni
Samuel na makagawa ng anumang pagkakamali dahil nagkamali na ito sa sariling ama at
hindi maganda ang kinalabasan niyon. Kung tutulugan ito ng lalaki na takbuhan ang
kasal kay Immanuel, tiyak nila na hindi maganda ang kalalabasan niyon sa pagitan ni
Samuel at ng ama nito.
Pero isa bang kasalanan kung umaasa si Cherry Rose na pupuntahan ito ni
Samuel?
Iyon lang. Iyon lang ang sign na hinihingi ni Cherry Rose. Na sa oras
na puntahan ito ngayon ni Samuel, ito na ang gagawa ng first move. Aaminin na nito
ang feelings para kay Samuel.
Napatigil si Cherry Rose sa paglakad nang mabuo mula sa may kalayuan ang porma ni
Maxim. He was topless, gorgeous undearneath the glow of the rising sun. Asul ang
tubig sa likuran ng lalaki na naka-swimming shorts na kulay asul na striped. Hapit
iyon tulad ng usong swimming trunks noong 80s.
Nakangiti na sinalubong siya nito.
"Get changed," hingal nito mula sa kakalangoy kanina pa. "Let's swim
while the water is still warm!"
Tipid lang ang naging ngiti ni Cherry Rose sa lalaki. "No, thanks. Go
ahead."
Tumiim ang mga mata nito sa kanya. "On our first days here, you're
enjoying, now you're losing the enthusiasm. What's going on?"
Umiling ito. "Wala."
"Ano'ng wala?" simangot nito. "Pagdating nga natin dito kulang na lang
magtutu-tumbling ka sa saya dahil hindi natuloy ang kasal mo kay Immanuel."
Nahihiyang hinigpitan ni Cherry Rose ang pagkakayakap sa sarili.
"It's just that... there's no phones in here or some kind of
technology."
Maluwag ang naging ngiti ng lalaki at maingat na hinawakan ito sa mga
braso. "We can get by. And why not take this chance to enjoy the nature?"
Sumulyap ito sa mga mata ng lalaki. "That's not really what I'm
concerned about. I just have no phone to even call Sam."
Like a lightning, his pain sparked in his eyes. "Don't tell me you miss
him."
Tumango-tango ito.
Maxim drew in a harsh breath, combing up his hair in a seemingly
confused state.
Napatingin dito si Cherry Rose, nagtataka sa biglaang pag-akto ng
ganoon ng binata.
"Cherry Rose, I know you like Sam," kontrolado nito ang tinig. "But
does he like you the way you do?"
Nagbaba ito ng mga mata at napasinghap nang hablutin ni Maxim at
hapitin palapit dito. Her soft cry escaped from her lips when he grabbed her under
the chin to fix her gaze into his eyes, into the very intensity in them.
"Can he do this for you?" he breathed out, still staring intensely into
her eyes. "Can he leave everything behind to save you? Can he stay in this secluded
place with very few resources and still strive to keep you warm at night? Can he
fight for the person he loves?"
Her eyes became glossy with tears, her soft voice came out. "Why are
you talking like that Maxim?"
 "Because I have made it all obvious that I love you, Cherry Rose!"
She shook her head. "Maxim... you don't know... y-you don't know what
you are talking about..."
"I know what I am talking about!" he blurted, gripping her tighter.
"Don't tell me I don't know! We have been seeing each other for a long time and
that was already enough to assure myself that this is real. I love you for real and
I am not afraid of it."
Tears welled in her eyes. "Pero Maxim..."
"Just try me," he begged underneath his breath."Please, Cherry Rose..."
emotions made his eyes glossy.
And when Cherry Rose found no other words to say, he lunged forward to
give her a taste of how intense he was feeling— a torrid kiss was too mild to
express that, but her lips moved along his lips, like a leaf carried away by the
strong current of the waters of the sea.
IT DID not take long before Samuel see the two again. He felt estranged when they
agreed to meet in Samuel's house to have a dinner. Pakiramdam ni Samuel ay
estranghero na ito sa dalawa dahil may klase ng tinginan ang mga ito na hindi na
nito makuha ang ibig sabihin.
Ang mga matatalik na magkakaibigan ay nauunawaan agad ang nais
ipahiwatig ng isa sa isang tingin lang, pero ang nakasanayan na iyon ni Samuel ang
hindi na mahagilap sa dalawa.
Inihain na ni Samuel sa hapag ang pinag-aralan nitong mushroom steak.
"Whoa," Cherry Rose beamed. "You really studied how to cook this!" she
sweetly smiled up to him.
Ngumiti na rin ito. "Yes. Try it."
Kumain na ang dalawa. "Whoa, I didn't know you're good, Sam!" masiglang
papuri ni Maxim.
Ngumiti lang si Samuel, medyo kabado sa gustong itanong sa dalawa pero
dahil mukhang nasa magandang mood ang mga ito, nagbaka-sakali na ang lalaki.
"You've been gone for quite too long."
"Ah yes," ngiti ni Maxim bago ginagap ang kamay ni Cherry Rose. Hindi
nakaligtas iyon sa mga mata ni Samuel.
Maxim lovingly gazed into her eyes. Cherry Rose reciprocated that with
a sweet smile.
Then his friend glanced back to him. "I think we just enjoyed the
getaway too much. We came back here to arrange for our marriage."
Pakiramdam ni Samuel ay may nadurog sa kanya. Marahil, pride iyon.
Dahil pakiramdam ni Samuel noon ay pinagtrayduran ito ng mga kaibigan at
pinaglihiman ng tunay na estado ng mga ito.
"What? H-How... How did... How could..."
Mahinang natawa si Cherry Rose. "You are our friend, that's why you're
the first one we told you about this, Sam."
"Why all of a sudden, you're getting married?" sa wakas ay naapuhap na
nitong sabihin. "I... I am not being..." Damn, he was feeling stupid already for
stumbling upon his words. "I am supportive with it, okay? You love each other...
you have a relationship..." his hands restlessly twisted on the apron he was
holding, "I support that... I respect that..." sumunod ang pagak nitong tawa.
"That's great news."
"Thank you," ngiti ni Maxim.
"But marriage? Isn't that too soon?"
"I know it is too soon," malumanay na sagot ni Maxim. "But Cherry Rose
is pregnant, Sam."
Natigilan ang lalaki sa balitang iyon.
Nagkatinginanang dalawa at masayang ngumiti. "We want Maximillian to
come out of this world legitimate, with married parents." Then they returned their
eyes on him. "That's why we're back."    
.
.
AN
Hi, everyone! <3 <3
Salamat sa pagbasa ng bagong chapters ng #Rough <3 <3 <3
I am sure nagulat kayo at nagpost ako agad. I will be posting more chapters
tomorrow ;)
Thank you muli sa pagbasa <3 <3 <3
Btw, I delete the Special Chapters after a week ;) It was sort of like, my
consolation for those who read my stories on the spot. So there, hehehe~
Kitakits bukas ;)
Love,
ANAxoxo

[ 82 ChapterSeventyEight ]
-------------------------------

"MAXIMILLIAN, WAIT!" habol ni Hannah kay Maximillian habang bumababa na ng hagdan.

Halos talunin na iyon ng dalaga para lang maabutan siya. Tinabig agad
ni Maximillian ang kamay nito na humablot sa kanyang braso.
"What?" he glared at her.
"Ano ang nangyayari? Bakit bigla mo na lang sinugod si Sam?" kita ang
paghahalo ng takot at dismaya sa mukha nito.
He pointed a finger at her. "Don't meddle with us, Hannah. You're out
of this."
At paalis na siya pero humarang ito.
"Apektado ako, so it means, involved ako!" matapang nitong unat ng mga
braso na para bang kaya niyon pigilan siya. "Hindi ba pwedeng malaman ko kung ano
ang problema? Natulungan na kita, 'di ba?"
His jaws tensed. Naikuyom saglit ni Maximillian ang kamao,
nagdadalawang isip kung babanggain na lang ba ang dalaga para makaalis na o
sasagutin ba ang tanong nito.
"Umalis ka diyan," nag ngingitngit na babala niya rito.
"Siguro nga bata pa ang tingin ninyong lahat sa akin dito, pero hindi
ibig sabihin n'un hindi na ako marunong makaunawa sa sitwasyon," makaawa nito.
"At bakit gusto mong malaman?" bulyaw niya rito. "Para ipagtanggol si
Sam? Tulad ka na rin ba ni Sondra na nauto na rin ng matandang iyan?!"
Hindi ito nakaimik, pero nakaharang pa rin sa kanya.
"Dahil sa mga kagaguhan niya," patuloy ni Maximillian, "sinampahan na
siya ng kaso ng mga Villaluz!" Halos lumabas ang litid niya sa galit. "At ngayon na
may problema na naman siya, ginagamit na naman niya si Sondra para isalba siya!
Nag-aaway kami ngayon ng asawa ko dahil sa kanya! Dahil sa mga problema niya na
hindi niya maharap ng sarili niya!"
Naluluha na ang mga mata ni Hannah sa kanyang harapan, pero bakit siya
titigil? Pinagpipilitan nito na marunong itong makaintindi, 'di ba? Now they would
see if that was true!
"Nung nagpapakasarap ba siya, hinanap ba niya si Sondra? Ikaw? Hinanap
ka ba niya nung nagpapakasarap siya sa buhay, Hannah?!"
"Max," pilit nitong pinapakalma ang sariling tinig, "hindi... hindi ko
alam..."
"Ngayong alam mo na, huwag ka nang makialam!"
Lalagpasan niya na si Hannah nang humablot ito sa braso niya. Dala ng
adrenaline na dulot ng galit niya, nagkaroon siya ng lakas na makaladkad ito habang
patungo sa main door ng mansyon.
"Maximillian, pakinggan mo ako, saglit lang."
"Bitawan mo ako, kakaladkarin kita," he spoke under his breath, his
words as intense as how fuming mad he was.
"Maximillian!" galit nitong batak sa kanya kaya hinarap ni Maximillian
ang dalaga at aksidente na naitulak ito palayo.
Buti na lang at kahit gumewang ay hindi ito bumagsak sa sahig. Their
eyes met.
 "Iyon lang? Iyon lang ang kinagagalit mo? Iyon lang, pinag-aawayan niyo
na ni Sondra? Humingi lang ng tulong si Sam ganito na ka-big deal?"
"You're out of your mind," he seethed. "I am not helping that man!
Mabulok siya sa kulungan at nang magtanda siya!"
"Siguro gusto lang siyang tulungan ni Sondra dahil napatawad na niya si
Sam," mahinahon nitong wika habang pinipigilan ang sarili na maiyak. "At para na
rin bigyan si Sam ng reason na tuluyan nang magbago."
Nanginginig pa siya sa galit at sasagutin ito pero naunahan na siya ni
Hannah.
"Problems should not pull a family apart," namimintana na ang mga luha
sa mata nito, "it should bring them closer to help them rise together."
Napayuko si Hannah.
"Siguro nga, maraming kasalanan sa amin si Sam, Maximillian. Sa amin at
sa iyo." Sinalubong ng lumuluha nitong mga mata ang kanyang titig. "P-Pero...
pamilya kami... pamilya tayo... dapat marunong din tayo na... na tanggapin na
nagkakamali tayo at magkaroon sana ng space sa puso natin ang magpatawad.
Siguro, hindi mo kami maiintindihan ni Ate Sondra, dahil mahal namin si
Sam... Mahal naming siya kahit papaano, at kapag mahal mo ang isang tao, kahit ayaw
mo na, heto ka pa rin, papatawarin mo pa rin siya, bibigyan mo ng napakaraming
second chances..." pagak itong natawa, may kung anong pang-uuyam sa tawa ni Hannah
na para bang nasasaktan sa realization na kahit ito ay hindi gusto ang nararamdaman
na pagpapatawad nito para kay Samuel.
"Narinig ko kanina ang sinabi mo tungkol doon sa noong bata ka pa.
Narinig ko ang pagtatalo ninyo kaya humingi ako ng tulong sa mga katulong na awatin
kayo.
N-Narinig ko na... na halos buong buhay mo... inako mo na pagkakamali
mo ang pagkamatay ng Mama mo... kung pinagkait sa iyo ang kapatawaran... sana... s-
sana hindi mo iganti iyon sa ibang tao... dapat alam mo iyon, dahil naranasan mo
'yung feeling na ikaw ang tinuturo na may kasalanan pero hindi man lang
pinapatawad... alam mo kung gaano kasakit iyon... kaya ikaw dapat 'yung mas... mas
marunong umunawa... at mas kayang maging mapagpatawad...."
Yumuko si Hannah. Pinunasan na nito ang mga luha at suminghot.
"Iyon lang..." pilit nitong ngiti sa kanya nang iangat muli ang mga
mata sa kanya. "Iyon lang ang gusto kong malaman mo."
At pinanood na lang niya ito na pumahik ng hagdan para balikan si
Samuel.
.
.
.
***
.
.
.
NAKAILANG pakiusap si Sondra sa secretary ni Renante. Nakadalawang tawag na ito sa
boss at sa tuwing binabalikan siya ng babae, pagtanggi lang ang sinasagot nito.
"He's not answering my calls," pagsusumamo ni Sondra rito. "Please,
tell him again that I really need to talk to him."
"Ma'am," awa ang nasa mga mata nito, "nakadalawang pakiusap na po tayo
kay Sir Renante pero hindi raw po talaga pwede. Baka mapagalitan na po ako kapag
kinulit ko siya—"
"Hindi ako aalis dito. Hihintayin ko siya kahit na gabihin pa ako rito
—"
Siyang pag-ring ng telepono sa desk nito. Mabilis na sinagot iyon ng
secretary.
"Good morning, Sir," bati nito bago natahimik para pakinggan ang nasa
kabilang-linya. "Sige po, Sir." At binaba na nito ang phone bago siya bigyan ng
tingin. May simpatya sa ngiti nito sa kanya. "Ma'am, pwede niyo na raw po siyang
puntahan sa office niya."
Natutop niya ang sariling bibig. Her emotions had been so exaggerated
since last night. Itong kaba niya ngayon na baka hindi na makausap pa ni Renante ay
parang magpapahimatay sa kanya. Buti na lang at nagbago sa last minute ang isip ng
lalaki. Ginagap niya saglit ang mga kamay ng sekretarya.
"Salamat!"
Nagmamadaling tinungo ni Sondra ang pinto ng opisina nito na dadaan
muna sa isang may kakiputang hallway bago marating ang pinto. Dahan-dahang binuksan
iyon ni Sondra at nadatnan si Renante na nakatayo sa harapan ng desk nito, tila
nag-aabang sa kanya.
Naka-ekis ang mga mata nito na nakatutok sa kanya. He looked dapper and
neat in his black suit.
"Renante..." tila kakapusin siya sa hininga dahil may panibagong
tensyon na pumaimbabaw sa kanya nang makaharap na ito.
"Pakisara ang pinto," malamig nitong saad. "And also, make this quick."
Sondra clasped her hands and slowly walked toward him. Huminto siya sa
gitna ng silid at gusto niyang sawayin ang sarili dahil nakakaramdam siya ng pag-
aalangan. Sa hihilingin niya sa lalaki, alam ni Sondra na tila inaabuso na niya ang
pasensya nito. Ilan na nga ba ang atraso niya rito?
"Tungkol ito sa sinampa ninyong kaso kay Dad."
"Bakit?" pagkabagot ang nasa tono nito, pero tila may nagliliyab na
emosyon sa mga mata na para bang binabalatan siya mula sa kanyang kinatatayuan.
"Akala ko ba wala ka nang involvement sa kanya?"
"Renante, please, hear me out," patuloy niya. "I know, si Tito Ronaldo
'yung complainant, at siya dapat ang pakiusapan ko, pero alam ko na hindi naman
niya ako papakinggan. Alam ko na may mga atraso ako sa iyo..." naluluha niyang
wika, "kaya kung gusto mo na lumuhod ako, magmakaawa, gagawin ko... We've been
friends, Renante... k-kilala mo ako..."
"No," he mockingly grinned. "I don't know you anymore."
There was now pain in her eyes.
"You have changed. You have changed so much. Nandito ka ngayon at
nagmamakaawa sa akin. That's not you," taas-noo nito. "That's not Sondra."
Tinikom niya ang bibig para hindi kumawala ang hikbi niya na parang
magpapasabog ngayon sa kanyang dibdib.
"That Maximillian Gold has turned you into a weakling. That's also not
the Sondra that I was friends with. She's gutsy and smart. Not this stupid weakling
in front of me, emotional and begging."
"Matatawag ba na kahinaan ito?" hikbi niya. "Hindi mo alam kung gaano
karaming lakas ng loob at kapal ng mukha ang binaon ko ngayon, Renante, para lang
magawa ito," sapo ni Sondra sa sariling dibdib at hindi na niya napigilan pa ang
pag-agos ng mga luha sa kanyang pisngi.
She heard his scoff. Lumayo na ito sa desk nito at nilapitan siya.
Napailing si Sondra nang hawakan nito ang baba niya. Renante tilted it
up and gave her face a good look. Napasinghap na lang siya sa gulat nang sunggaban
siya nito ng halik sa mga labi. Pero nakahuma agad siya at tinulak ito palayo.
"What did you do!?" punas niya sa sariling mga labi.
Sarkastiko ang ngisi nito. "Now be an obedient girl. You want my help?
I need some help too."
"A-Ano?" takot niyang tanong rito.
"You see," ayos nito sa cuff ng suot na suit, "I had plans like having
kids with you." Binigyan siya nito ng pailalim na tingin. "I think you can still
give me that. Kahit hindi na iyong pagiging kasal natin at pagiging asawa ko."
Napaatras siya. She was so horrified at how he darkly stared at her.
"Naririnig mo ba ang mga pinagsasasabi mo, Renante?" parang lalo siya
ngayon hindi makakahinga. "Kasal na ako, Renante!"
"So?" ngisi nito. "Anak lang naman ang ibibigay mo sa akin. You won't
annul your marriage with Maximillian or anything."
She fell silent. Siguro ay mutual lang ang nararamdaman nila ni
Renante. Kung hindi na siya nito kilala, hindi na rin ito kilala ni Sondra. Hindi
niya lubos maisip na magiging ganito kademonyo ang lalaki. Nakakakilabot ang
sinusuhestiyon nito sa kanya na pagtaksilan niya si Maximillian. Nakakapandiri.
Napaka-imoral. Parang babaligtad ang sikmura niya sa isiping naglalaro ang ideyang
iyon sa utak ng lalaking pinagkatiwalaan niya noon ng lubusan at tinuring pa na
matalik na kaibigan.
"You can undress right now. Or do you want us to go to my place?"
Yumuko si Sondra at hinubad ang suot niyang sapatos.
"I can't believe you want to do this, Renante."
There was disbelief in Renante's eyes but as he watched her seriously taking off
her high heels, a realization dawned upon him.
"You're really an intense person, aren't you, Sonny? Hindi ka naman
ganyan kadaling kausap dati," binuksan na nito ang suot na blazer ng suit. "And you
really want the deed done here in my office," he let out a low chuckle. "So brave.
So adventurous."
At dinampot na ni Sondra ang hinubad na mga sapatos para matiim na
titigan si Renante sa mga mata. Ilang segundo pa ang lumipas bago nito naramdaman
ang bigat ng kanyang titig at sinalubong ng mga mata nito.
"Wala kang awa," iyak niya bago pinagbabato ang mga sapatos sa mukha
nito.
.
.
PAGKA-UWI ni Sondra sa penthouse ay inatake siya ng takot nang bumungad sa kanya si
Maximillian na nakaupo sa salas. Nilingon siya nito. Obvious na kanina pa ito
naghihintay sa kanya. She saw how he clasped his hands and rubbed them before
letting them run all over his face.
Tumayo ito at nagpakawala ng buntong-hininga habang nilalapitan siya sa
pinto.
Mukhang hindi napansin ng lalaki na wala siyang suot na sapatos man
lang dahil deretso lang ang naging titig ng asul nitong mga mata sa kanyang mga
mata. Mas lalong bumigat ang damdamin ni Sondra dahil sa nakikita niyang intensidad
sa titig nito.
He gripped on her shoulders, then massaged them. Lalo siyang
kinakabahan dahil wala pa rin itong imik at ganoon pa katindi makatitig sa kanya na
para bang sinisilip sa kanyang mga mata ang buo niyang kaluluwa.
Heto na naman ang mga luha niya, mas lalo siya ngayong nasasaktan. Una,
dahil sa sitwasyon ng kanyang ama, kasunod niyon ang pagtatalo nila ni Maximillian,
dumagdag pa ang naging resulta ng paghaharap nila kanina ni Renante, tapos heto,
pakiramdam niya ay bumabaldig sa kanya ang klase ng pagkahapo at sakit na
nababanaag niya sa mga mata ni Maximillian.
"Millian," iyak niya kasabay ng pagbagsak ng kanyang mga luha, "I'm
sorry..."
"You asked for his help," tila paos nitong wika sa mababa na tono.
Ginusot ng kanyang pag-iyak ang maganda niyang mukha habang tumatango.
Basang-basa na naman ang kanyang mga pisngi at parang mainit na mahapdi na ang
sulok ng mga mata ni Sondra.
"What happened?" matatag nitong tanong na para bang mas kontrolado na
ng asawa niya ang emosyon nito kung ikukumpara sa inasal nito kagabi.
Umiling siya.
"Did he hurt you?"
Umiiyak na umiling pa rin siya.
"Did he do anything to you?"
Iling lang din ang sinagot niya na sinuklian ni Maximillian ng titig.
"Ano ang sinabi niya?"
Panay ang iling niya. "Please... please... ayoko... ayoko na pag-
usapan..."
Napalunok lang ang lalaki. Kita sa ekspresyon nito na nagsisikap ito na
mas patatagin ang sariling kalooban habang pinagmamasdan siya.
"I-I shouldn't... I shouldn't have asked for R-Renante's help... I
shouldn't... please, patawarin mo ako... please..." durog na durog ang puso niya
habang nagmamakaawa rito.
His eyes were now glossy with tears.
 "You know that I will always forgive you, Sonny," basag ng boses nito.
"Nasabi ko lang kagabi na hindi ko kayang gawin iyon dala ng galit, pero sa huli,
hindi ko pa rin kaya..." he cupped her face and wiped her tears. His eyes caught
hers. She was ashamed to even look at him. Bakit ganito? How could her husband be
this good? "Pinagbabawalan kita dahil ayokong may hindi magandang mangyari sa iyo,
Sondra. Sa simula't sapul, iyan palagi ang pinaiiral ko. Sana ma-realize mo na
ngayon na lahat ng pagbabawal ko sa iyo ay hindi dahil sa gusto kitang tanggalan ng
kalayaan na gumawa ng sarili mong mga desisyon."
Lumuluhang tumango siya at sinikap na suklian na ang pagmamahal na nasa
mga titig ni Maximillian para sa kanya. Masaklap nga lang ang naging dulot ng
pakikipagtitigan niya, dahil lumuluha na rin pala ang lalaki kahit na nakangiti pa
ito ngayon sa kanya.
"Tahan na," punas nito muli sa kanyang mga luha bago siya nito niyakap
ng mahigpit. He rubbed her back. Doon na tuluyang nilabas ni Sondra ang hagulgol na
kanina pa niya sinisikil sa loob ng kanyang dibdib.
"I talked to my lawyer," ani Maximillian matapos humugot ng malalim na
paghinga. "He'll help us study Samuel's case. I just need the photos of the files
you found in his office to get started as soon as possible. I can't go back to the
Hawthorne mansion now to ask Sam for it because we had a hell of an argument. Baka
tanggihan pa niya itong pagtulong ko."
Umiiyak na tiningala niya ito, punong-puno siya ngayon ng
pagpapasalamat. "Millian!"
Lumuluhang tinawanan siya ng lalaki. "May atraso ka pa rin sa akin.
Sinuway mo ako."
"I have to make a way, Millian... Ayokong pilitin ka kung ayaw mong
tulungan si Dad."
His smile was meaningful. "Nonesense. We're already a family, Sonny." 

[ 83 ChapterSeventyNine ]
-------------------------------

KINABUKASAN ay nakipagkita agad si Maximillian sa kanyang abogado.

Ayon dito, hindi naman ganoon ka-threatening ang kaso ni Sam. The
lawyer proposed two options for him to settle the case in Sam's favor. Ang unang
solusyon ay ibigay nga rito ang Goldex para matupad nito ang pangako sa mga
Villaluz na iyon ang ibabayad. Ang ikalawa naman ay bayaran na lang ang penalty na
ayon sa batas ay dapat nitong bayaran. Iyon ay nagkakahalaga ng limang milyong
piso, dahil iyon ang naka-state na halaga ng pera na inutang ni Samuel sa mga
Villaluz. At ayon sa batas, para ma-settle ang kaso, marapat na maibalik na lamang
ng akusado ang halaga na nakuha mula sa nagrereklamo. It could be the exact amount
though or something more than that but not exceeding to double of the amount he
owed the Villaluz.
"That's it?" hindi makapaniwala na reaksyon ni Maximillian nang matapos
ito sa pagpapaliwanag.
"Now," ani Atty. Tierra, "ang tanong ay bakit hindi makapag-produce ng
ganoong kalaking halaga si Samuel para tapos na agad itong kaso niya? Is he lacking
funds? I thought Hawthorne Group is still performing well?"
Napaisip siya. "Goldex is also incurring loss. Ang nakikita sa mga
statements," paliwanag niya, "dahil sa laki ng expenses. I have hired some
outsource accountants to double check our financial statements and its back-up
documents. They are having a hunch na hindi talaga sa expenses nauubusan ng funds
ang Goldex."
"Why mention that? Is that related with the case."
Napamura na lang siya. "I think... I think Sam is robbing some money
from Goldex to transfer it illegally to Hawthorne Group, you know, to keep the
business running."
"You sure?"
Umiling siya. "Nope. But my instincts tell me so just now. Dahil kung
hindi siya makapag-produce ng limang milyon para isalba ang sarili niya, then there
must be a problem with his resources. At Hawthorne Group lang ang resources ni Sam.
I gave him two of our family's smaller companies as a consolation for managing them
when I was still incapable of doing so. At alam ko na hindi siya mabibigyan ng mga
iyon ng malaking halaga dahil hindi pa ganoon kalakas ang mga companies na iyon. Of
course, it is not easy to just give away the companies that my father worked hard
for, kaya ganoon ang ginawa ko."
The lawyer laughed. May tila pagka-asar at sarkasmo sa tawang iyon.
"What are you planning to do with your father-in-law now? Para siyang
malaking sakit sa ulo. Nakikita ko sa scenario ninyo 'yung movie na Rocky 5?"
Kumunot ang noo niya. "Rocky 5?"
"Yeah, you know. Rocky entrusted his brother-in-law, Paul with managing
the money he earned from boxing. That's millions of money, Mr. Gold. And it turns
out that Paul was so stupid and careless with the money, plus, he has chosen an
asshole as their lawyer. That lawyer ran away with all of their money."
Maximillian let out a sigh. "I recall that movie. I guess, I'll be just
like Rocky then?"
Mahina itong natawa. "Stupid decision."
"Sometimes the stupid decision is the best decision. It brings you to a
more interesting kind of life," baba na niya ng isang binti mula sa
pagkakapanlalaking de-cuatro. "We're a family now anyways, and I'm smart. I can fix
this mess."
"If you say so," Atty. Tierra proudly scoffed, hindi kumbinsido sa
reasoning niya.
"Thank you," tayo na niya para makipagkamay dito. Tumayo ang abogado
mula sa swivel chair nito para tanggapin ang pakikipagkamay niya.
Habang naglalakad sa hallway palabas ng gusali na iyon ay tinawagan ni
Maximillian sa cellphone si Hannah.
Yo, Thunders! masigla nitong bati. What's up?
Napangiti na lang siya. "I need you to do something for me."
Whoa. Mukhang seryoso iyan ah, wait.
He heard scratching sounds from the phone for a minute or two before
Hannah came back.
Iyan, nandito na ako sa kwarto at mag-isa. Ano iyon?
"Close na kayo ni Sam, 'di ba?"
Well... we're still working on it, nag-aalangan nitong sagot.
"Do this for your father, Hannah," patuloy ni Maximillian. "Ask him
about the status of Hawthorne Group."
Status ng Hawthorne Group? Sa anong aspect?
"Financially."
Bakit? Hindi ba Goldex lang ang involved doon sa kaso niya? Ano ba ang
sabi ng abogado mo?
"It seems like Samuel is trying to find another solution to his case
because he's incapable of paying off his debt in terms of monetary means.
Nakakapagtaka iyon dahil kung hindi niya kayang mag-provide ng limang milyon, ibig
sabihin may financial problems siya."
Tsk. Iyon lang at nai-imagine na ni Maximillian na para bang napapaisip
si Hannah.
Napamasahe na lang siya sa sariling sentido. "Habang mahaba pa ang
pasensya ko, ayusin na natin itong kaso niya." He let out a tired sigh. "Uuwi na
ako. Hintayin ko ang ibabalita mo sa akin."
Noted Thunders!
"Make sure he won't have a clue that it's me who's working for his
case. Thanks," paalam niya rito.
.
.
.
***
.
.
.
"HEY, SONNY," pukaw sa kanya ni Kylie kaya napalingon si Sondra sa kaibigan. "Are
you okay?"
Alanganin siyang tumawa. "Hey... oo naman," nagtataka siya. "Why ask?"
"Kanina pa kasi ako salita ng salita rito, nakatulala ka naman sa
kawalan. Is there something bothering you?"
Hindi niya napansin iyon, hindi tuloy sigurado si Sondra kung
nakatulala nga ba talaga siya kanina. Wala rin naman siyang maalala na iniisip o
inaalala para mag-space out ng ganoon.
"W-Wala," nahihiya niyang baba ng tingin. "I think I just feel tired."
Marahil ay pagod na pagod lang ang pakiramdam niya sa sobra-sobrang
emotional rollercoaster na pinagdaanan niya sa linggo na ito. Mula sa masayang
Pasko nila ni Sam, sentimental na dinner kasama si Sam at Hannah hanggang sa
sobrang pag-aalala niya para sa ama, pagtatalo nila ni Maximillian at ang naging
pag-uusap nila ni Renante. How was it even possible to have such dramatic week like
that?
Kasama ni Sondra ngayon ang kaibigan sa penthouse nila ni Maximillian.
Kapwa sila nasa kusina at magkatulong na nagbe-bake ng cupcakes. Test baking pa
lang ang ginagawa nila.
Plano kasi nilang magkakaibigan na mag-celebrate ng late Christmas
party kasama ang isa't isa. Understood naman kasi nila na hindi sila pwedeng mag-
celebrate ng magkakasama sa mismong araw ng Pasko dahil automatic na magkasama sila
Vernon at Fritzie. Siya naman ay kasama si Maximillian at kinabukasan ay sila Sam
at Hannah. Si Stacey naman ay nag-abroad daw para makasama ang mga magulang nito na
magbakasyon sa Sweden para doon mag-celebrate ng Pasko. Si Renante naman ay kasama
ang pamilya nito.
Wala pang nalalaman si Kylie tungkol sa huli niyang engkwentro kasama
si Renante at ayaw na niyang ipaalam pa iyon sa kaibigan.
"Hey," bitaw nito saglit sa hawak na kutsara na ginagamit para ilipat
sa cups ang mixture ng cupcakes. Hinarap siya nito. "You can tell me what is
bothering you. Is it Stacey? Stacey and Renante? Hindi naman din sila sure kung
makakapunta sila sa get-together natin."
Malungkot na nagbaba ng tingin ang kaibigan niya. "I think tulad mo,
affected pa rin sila sa mga nangyari."
Sinundan iyon ng mahinhin nitong pagtawa. "Ibang klase talaga ang
friendship natin. Heto at sinusubok din kung gaano katatag, no?"
Tumango-tango lang siya.
"I really wish dumating kayong tatlo," balik na ng kanyang kaibigan sa
ginagawa. "Kasal ka na naman kay Maximillian, Sonny. So wala na silang magagawa
roon. Ang maganda na gawin ninyo bago matapos ang taon na ito, magbati-bati na at
bigyan na ng closure ang isa't isa." Sumulyap si Kylie sa kanya. "Tapos, i-set up
na natin iyang si Stacey at Renante at nang ma-realize nila na sila ang dapat
magkatuluyan."
Napangiti na lang din siya nang ngitian siya ni Kylie. Masarap siguro
ang mapunta sa katayuan ng kaibigan niya ngayon, kita niya ang pag-asa at optimism
sa mga mata nito. At kahanga-hangang isipin na malakas ang faith nito sa friendship
nilang lima.
Pero hindi niya talaga maiwasan na makaramdam ng takot sa tuwing
maiisip na magkikita sila roon ni Renante. At wala pa siyang ideya kung ano na
ngayon ang nararamdaman ni Stacey para sa kanya. Ganoon pa rin ba kasidhi ang galit
ng kaibigan sa kanya?
"Pwede mong isama si Maximillian, if that will make you feel secured,"
suhestiyon ng kaibigan na mukhang hindi kumbinsido na may lakas siya ng loob na
dumalo sa get-together.
Doon na siya nakaramdam ng relief. "Sige. Isasama ko siya."
.
.
KINAGABIHAN, nakaunan si Sondra sa braso ni Maximillian nang banggitin dito ang
tungkol sa get-together. Nakahiga na sila at handa na noon matulog nang i-open up
niya ang topic dito.
"Pumapayag lang ako dahil kasama mo ako," may panenermon sa tinig ni
Maximillian. He wore a pair of boxers and a fitting white shirt as they share the
same blanket. "Pero ayoko iyang mindset niyang si Kylie, masyado siyang
optimistic."
Yumakap lang siya sa dibdib ng asawa. She wore a comfortable white
fitting shirt to match him, and her pink dolphin shorts. "Ayoko ngang pumunta,
eh," buntong-hininga niya saka dinantay ang hita rito.
Napatitig ito sa kanya at napatingala siya rito kaya napansin iyon. Her
eyes weakly questioned him before wording it out.
"Why?"
"You look so scared," he murmured, worried probing the truth in her
eyes.
"Alam mo namang posible na pumunta roon sila Renante."
"Kung pupunta sila," he scoffed, "aba, ang lakas naman ng loob nilang
magpakita sa atin."
Humigpit ang mga braso niya sa pagkakayakap dito. At dama niya ang
paghigpit ng braso ni Maximillian sa katawan niya.
"They might come by the way... baka may masabi si Kylie na mag-convince
o kumonsensya sa kanila, you know."
"Eh 'di pumunta sila. Kaya ko sila," mayabang nitong saad na may
kasamang mahinang pagtawa. Mahina lang ang tawa ng lalaki dahil inaantok na ito.
"Let's sleep."
.
.
.
***
.
.
.
BIGLAAN lang ang get-together dahil nagkataon na ngayong weekend nasa Pilipinas ang
magkakaibigan ayon kay Kylie.
Pinaalala ni Maximillian dito ang sitwasyon sa pagitan nila ni Sondra
at nila Stacey at Renante.
"And this will be really, really awkward," he added.
"I know," malumanay nitong wika. "Pero Maximillian, gusto ko na
magbati-bati man lang sila." Matamlay na nagbaba ito ng tingin. "Tanggap ko na
naman na baka hindi na sila bumalik sa dati." Then she stared into his eyes. "Pero
masisisi mo ba ako kung gusto ko na kahit papaano magkaroon sila ng closure?"
"I am not sure about that," he warned her. "One wrong move from
Renante, at papatulan ko talaga siya."
"Let's just give it a try, hmm?"
"Bahala na," buntong-hininga na lang ni Maximillian. "Ikaw na talaga
ang pinaka-martyr at loyal sa grupo ninyo, minsan baguhin mo rin iyan."
But deep inside, he understood Kylie's point. Sa panahon ngayon,
mahirap na makahanap talaga ng mga kaibigan na magi-stick by ka. Sa sobrang tagal
nang magkakaibigan nila ay masyado nang matatag ang paniniwala ni Kylie na kahit
anong problema ay hindi kayang tibagin ang friendship nila.
It was so cringely sweet, but friendships really work that way.
Ang hindi lang maintindihan ni Maximillian ay kung paano nagwo-work
iyon emotionally. Mga isa o dalawa lang kasi ang kaibigan niya, kaya hindi siya
maka-relate sa klase ng friendship na humahantong sa punto na napakalakas na ng
emotional bond, tulad na lamang ng pinapakita ni Kylie.
Iniwanan na niya ito para balikan si Sondra.
Nasa poolside sila ngayon ng mansyon kung saan nakatira si Kylie. Doon
kasi napagkasunduan ng magkakaibigan na mag-get-together. May mahabang mesa na
nakahanda sa veranda kung saan inaayos ni Sondra ang pagkakalagay ng batch ng
cupcakes na ini-bake nito.
 How she looked so womanly in her patterned red dress. Napapatungan iyon
ng may kakapalan na cardigan para hindi ito lamigin. Siya naman ay nakasuot ng
jeans at hoodie jacket na pula. Halos lahat sila roon ay nakapula maliban kay Kylie
na naka-pink na jacket at si Stacey na kulay blue na turtleneck top at puting
jacket ang suot.
Kung si Sondra ay nag-aayos ng mga pagkain sa mesa, sila Vernon,
Fritzie at Stacey naman ay magkatulong sa pag-aayos ng mga upuan at mesa sa veranda
na iyon. Kulang kasi ang upuan doon kaya naglipat sila ng ilang gamit mula sa
dining room ng mansyon.
Si Kylie naman ay hindi na napansin ni Maximillian kung saan na napunta
nang iwanan ito matapos ang pag-uusap nila.
He placed his hands on Sondra's shoulders and rubbed them. Nakangiting
tiningala siya nito. Maximillian smiled back then looked around.
"Mukhang hindi darating si Renante," aniya.
He felt his wife froze for a minute before responding. "I hope so."
Lalo siya ngayon tinatalo ng pag-aalala. Napapansin kasi niya na parang
grabe ang takot nito kapag nababanggit o napag-uusapan si Renante.
"But that would mean, Kylie's plan to give the three of you closure and
make peace won't work."
"Millian," tingala nito sa kanya, "do you think that will ever happen?"
Napatitig siya sa nag-aalala nitong mga mata.
"Magkakabati pa ba kami? Alam naman natin ang totoo na imposible na
iyon."
"But someone still believes it's possible," tukoy niya kay Kylie.
"Naiisip lang niya iyon dahil hindi niya alam ang lahat-lahat."
Mas sumidhi tuloy ang agam-agam na bumabahala kay Maximillian.
"Sonny, you tried to ask for Renante's help lately because you're
hoping that the spirit of your friendship is somehow still alive."
"Hindi na ako naniniwala roon ngayon," patuloy nito sa pag-aayos ng mga
pagkain sa mesa.
"But you're here now."
She smiled at him. "Kasi kasama kita. At naniniwala ako na kami ni
Stacey, may chance pa."
Napaangat si Maximillian ng tingin nang matanaw na mula sa loob ng
mansyon na patungo na ngayon sa veranda.
Renante finally arrived on his jeans and black turtleneck sweater.
Kasama nito si Kylie na kaya siguro biglang nawala ay dahil pinatuloy nito ang
bisita.
He found himself being caught by Renante's gaze. There was nothing
amicable with how he grinned at him. Tinutok lang ni Maximillian ang mga mata rito
para iparating sa lalaki na hindi siya nito mai-intimidate.
Nilagpasan sila ni Renante at dumeretso ito kina Vernon. Sinundan ito
ng tingin ni Maximillian. Nag-low five ang dalawang lalaki at nagbatian saglit,
bago nilipat ni Renante ang pansin nito kay Fritzie. Kapansin-pansin ang pagpuslit
ni Stacey palayo sa mga ito at dumere-deretso ng pasok sa mansyon.
Katabi na nila ngayon si Kylie.
"They came," usap nito sa kanilang dalawa, "it means they are somehow
willing na magkaayos-ayos kayo."
Sondra let out a sigh. Dama na ni Maximillian ang kakaibang tensyon na
lumulukob dito.
"Mag-uusap-usap lang kayo," he assured his wife. "At sabi mo nga, kahit
si Stacey man lang, makaayos mo na."
Ilang saglit din niya pinanood ang pagtigil ni Sondra para mag-isip-
isip bago tumango-tango.
"Yes. Si Stacey."
Mabuti na rin na mabawasan sila kahit papaano ng makakabangga sa
hinaharap. Now, Kylie's plan finally made sense for Maximillian. Naramdaman niya
ang pag-vibrate ng cellphone sa bulsa.
"Excuse me," paalam niya saglit sa asawa bago tinapik sa balikat si
Kylie para senyasan na bantayan si Sondra.
Buong assurance na tumango ito sa kanya.
Pumasok si Maximillian sa mansyon at nilabas ang cellphone. Tinatawagan
siya ni Hannah. Baka tungkol na ito sa pinatatanong niya rito kay Samuel kaya
sinagot niya.
"Hi, Hannah," bati niya rito.
Maximillian... nerbyos ang nasa boses nito. M-May... May ise-send ako
sa iyo na link... sa Facebook.
"Link sa Facebook? For what?" kunot ng noo niya.
Nahihirapan si Hannah na ituloy ang sasabihin. Napa-pamewang tuloy
siya.
"You know, Hannah, kung may project kayo na ipapa-heart react o ano pa
mang react iyan—
Max, may video na naman si Ate.
"Video?" he hissed.
P-Pero... pero hindi ako naniniwala na si Sondra ito. Ise-send ko sa
iyo kasi gusto ko na gawan mo ng paraan sana ito, please. Baka matulad na naman ito
doon sa napaaway si Sondra kay Yrina na mag-viral.
"Send it," he gritted before disconnecting the call.
Ano na naman kaya ang kinakalat na fake news ng mga walang magawa sa
internet at hindi na matapos-tapos ang pag target ng mga ito kay Sondra por que
sikat ito na modelo na may celebrity status na rin?
He was sort of used to it. Ilang taon na rin namang sikat na si Sondra
kaya hindi maiwasan na may kung anu-anong tsismis na hindi naman totoo na kumakalat
sa internet tungkol dito. Pero kung nagwo-worry si Hannah tungkol doon, tapos video
pa, talagang kailangan niyang tingnan kung ano na naman ang trip ng mga bashers ni
Sondra.
Pagka-on ng data, natanggap kaagad ni Maximillian ang link ng video.
He watched.
.
.
BINALIK na ni Sondra ang atensyon niya sa nakahaing mga pagkain sa mesa nang
lumapit si Renante sa kanila ni Kylie.
"Hi," bati nito.
She shoved in a deep breath. Bakit nga ba siya umaakto ng ganito? Na
para bang takot na takot? Nandito lang si Maximillian. Her husband assured that she
would stay safe. At hindi siya solo ngayon ni Renante, marami silang nandito. Bukod
pa roon, si Renante ang nanghamak sa kanya nung huli nilang pagkikita. Kaya hindi
siya ang dapat na nangangatog ngayon sa takot.
Marahil natatakot lang siya na harapin ito dahil napagtanto niya na
hindi na ito tao.
He was already a demon.
Pumihit siya sa wakas para harapin ang lalaki.
"Hi," bati ni Kylie bago siya nito nilingon. Kylie gave her an
encouraging look.
Sorry, Kylie, kung wala kang ka-ide-idea kung gaano kalala ang problema
namin ni Renante ngayon sa isa't isa. You're one of my best of friends, but you
don't have to know it to carry all my burden. We are adults now who can deal with
our own problems.
Nilipat niya ang tingin mula kay Kylie patungo kay Renante.
"I never knew you'll come here," walang emosyon nitong wika.
"Mas mahirap nga paniwalaan na pupunta ka rito," binigyan niya ito ng
makahulugang tingin para ipaalala rito ang huli nilang naging pag-uusap.
He devilishly grinned and lowered his gaze. "Why? Should I be
threatened?"
"You answer," matapang niyang wika.
"Hey," singit ni Kylie, "it's a get-together, guys—"
"I know," Renante breathed out coolly and lifted up his chin. "We're
just talking, Kylie. Right, Sonny?"
 Hindi siya nagpatalo sa lalaki. "Yes, Kylie. Nag-uusap lang kami ni
Renante."
At lingid sa kaalaman ni Sondra na palapit na pala sa kanila si
Maximillian. Naramdaman na lang niya na parating na ito nang mapansin ang paglipat
ng mga mata ni Renante mula sa kanya patungo sa bandang likuran niya.
Nilingon niya ang asawa at nakita ang pagdilim ng anyo nito. He was
probably alerted by the sight of her talking to Renante now. Pero kampante si
Sondra na hindi ito gagawa ng anumang gulo lalo na at hindi pa naman sila
nagkakaroon ng argumento ni Renante.
"Maximillian," malapad na ngisi ni Renante rito, tila nang-aasar.
"You're here."
"Yes," mabigat nitong saad.
"Don't worry, I am not flirting with your wife," mahina nitong tawa
sabay angat sa dala nitong paper bag. "I just had to approach her to give these
back," labas nito sa laman ng paper bag na pares ng high heels. "She just happened
to leave me a little... souvenir."
Those were the same shoes that she threw on Renante's face when she
went to his office.
Nang makita iyon ay napatid na ang pasensya ni Maximillian. Bigla
nitong sinunggaban sa kwelyo si Renante at inundayan ng sapak sa mukha.
"Millian!" pilit niyang hinablot ang asawa kaya lang bumagsak na ito at
pumaimbabaw kay Renante habang patuloy ang pagsuntok dito.
Sinalag iyon ni Renante gamit ang mga braso sabay hampas sa hawak
nitong mga sapatos sa mukha ni Maximillian kaya bahagya itong napaatras. Nagkaroon
tuloy ng pagkakataon si Renante na hablutin ito sa damit sa bandang tagiliran at
iitsa ito paalis sa ibabaw nito.
Dahil sa gulo, napalapit na rin sa kanila ang iba pa niyang mga
kaibigan. Para tulungan sila ni Kylie na awatin ang dalawa. Nanlalaban si Renante
na nahihirapan nang bumangon para gantihan si Maximillian. Mabilis naman siyang
sumaklolo sa asawa niya.
"Millian," yakap niya sa braso nito, "please!"
Awang-awa siya sa hitsura ngayon ng lalaki. Nagkaroon ito ng sugat sa
mukha dahil sa pagtama ng takong ng sapatos na pinanghampas ni Renante dito.
"Ikaw!" bulyaw nito sa kanya sabay hablot ng pasakal sa kanyang leeg.
"Uuwi tayo at marami kang ipapaliwanag sa akin!"
Gapos na ni Vernon si Renante na gusto pang makaganti kay Maximillian.
"Pwede ba, tama na?!" saway ni Fritzie kay Renante. "Ano na naman ito,
Sondra?" lingon nito sa kanya.
Tumayo agad si Maximillian at hinatak siya patayo.Dinampot nito ang mga
sapatos at walang imik na kinaladkad siya nito palabas ngmansyon.    

[ 84 ChapterEighty ]
-------------------------------

PULANG-pula na ang mukha ni Maximillian habang marahas na hawak siya nito sa buhok
para iangat ang kanyang paningin. He was in front of her as she seated on the sofa
of their penthouse's living room.
Nakatukod ang isang tuhod nito sa gilid niya habang pinipilit siya na
itutok ang mga mata sa cellphone nito.
"Panoorin mo!" galit na bulyaw nito sa kanya. "Panoorin mo ang
pinaggagagawa mo!"
She had never felt so pained as much as this. Para siyang binibiyak sa
bawat sigaw ng lalaki sa kanya. He was fumingly mad and it was her... it was her to
blame for it.
He kept on replaying that video to her.
"You can undress right now. Or do you want us to go to my place?"
Yumuko si Sondra at hinubad ang suot niyang sapatos.
"I can't believe you want to do this, Renante."
 Nakatalikod lang si Renante sa video kaya mukha lang niya ang malinaw
na nakukuhanan.
"You're really an intense person, aren't you, Sonny? Hindi ka naman
ganyan kadaling kausap dati... And you really want the deed done here in my
office," he let out a low chuckle. "So brave. So adventurous."
Pinikit ni Sondra ng mariin ang mga mata. Nag-uulap na ang kanyang
paningin dahil sa kakaiyak. Nakita ni Maximillian ang pagpikit niya kaya natampal
siya nito. Kumawala ang pag-iyak niya sinundan iyon ng paghablot nito sa ilalim ng
baba niya. His fingers reached around her chin to grasp them tightly, forcing her
tilt her head up.
Hinagis nito ang cellphone sa sahig at narinig niya ang pagkabasag
niyon.
"Ano?! Ano?!" emosyonal na pagdausdos ng mga luha sa pisngi nito.
"Hindi mo mapanood? Nahihiya ka na ngayon sa mga pinaggagagawa mo?"
"Walang nangyari sa amin, Millian... Believe me, please..." hagulgol
niya habang tila naninigas ang buo niyang katawan. "Hindi ko alam kung paanong
na... na-video iyan... pero walang nangyari talaga... w-wala..." paulit-ulit niyang
tanggi.
"Ano'ng wala!?" padabog na bitaw nit. She felt so weak she let her head
bounce against the soft backrest of the sofa that almost made her feel dizzy.
"That... that bastard has your shoes!" iyak nito.
Pag-iyak na lang ang nagawa niya.
"Gustong-gusto kita ngayon saktan, alam mo ba iyon?" panginginig ng
boses nito habang mahigpit na ang pagkakakuyom ng mga kamao. "Pinagsabihan kita,
Sonny! Pinagsabihan kita!"
Hindi niya kaya. Hindi niya na kayang saluhin pa ang galit na nasa mga
mata ngayon ng lalaki. Puro pagsisi sa sarili at pag-iyak na lang ang nagawa niya.
"Do I deserve this, Sonny?" he gasped.
Napatingin siya sa lalaki, awang-awa sa anyo nito. There was torture in
his eyes, he now had a scar on his cheek and the emotional devastation had
stiffened his body.
Umiling siya. He didn't. He didn't deserve that so much hurt that she
was seeing in his eyes now. Maximillian didn't deserve the scar he got from
Renante. He didn't deserve the humiliation that they would be facing now for that
video.
Nanghihinang tumayo na siya at tinungo ang pinto.
He was right to question it. If he deserved this, because Maximillian
should know better.
He did not deserve this.
He did not deserve the pain and the humiliation and a woman like her.
All he did was love her, he didn't deserve to be this hurt.
"Where are you going now?" umiiyak nitong tanong. "Matapos mong gawin
ito sa akin iiwanan mo na ako?"
Lalo lang dumami ang dumadaloy na mainit na mga luha sa kanyang pisngi.
"I'll fix this..." umiiyak niyang sagot.
"Don't," he snapped. "Just don't." She heard his harsh breath.
"Everytime you try to fix things, you just make them worse."
Hinarap niya ito. "Of course, that's what I'm good at. Making trouble
and you saving my ass..." napasinghot siya. "And you don't deserve that."
"That's right," he spat bitterly. "Then go."
Napakasakit. Napakasakit na naririnig na niya mismo iyon mula sa
lalaki.
Pinaaalis na siya nito. Pinalalayo.
Bago pa siya tuluyang mapahagulgol ay lumabas na siya ng pinto at
pagkasara ay sinandal doon ang likod. Sinubsob niya ang mga kamay sa sariling palad
at doon tuluyang nilabas lahat ng iyak na kanina pa niya kinikimkim.
.
.
.
***
.
.
.
NAPAUPO si Hannah sa kanyang kama nang gisingin siya ni Yaya Jasmine. Binuksan niya
ang lampshade para makita nila ang isa't isa.
"Ma'am," malumanay nitong wika, "nasa baba si Miss Sondra."
Naalala niya ang sinend kanina na video kay Maximillian. Ine-expect
niya na magiging mature ang approach nito kaya kinabahan siya nang malaman na nasa
Hawthorne mansion ngayon ang kanyang kapatid.
"Bakit daw?" tayo niya agad.
"Ayaw niyang sabihin, pero iyak siya ng iyak, Ma'am," nag-aalala nitong
wika.
"Sige, ako na ang bahala. Huwag na kayo manggising ng iba pa. Ako na
ang mag-aasikaso kay Sonny."
Tumango lang ito at sabay silang bumaba ng hagdan bago bumalik si Yaya
Jasmine sa quarters nito. Nilapitan agad ni Hannah si Sondra na umiiyak pa rin.
Mabilis siyang yumakap sa kapatid.
"Hannah..." hagulgol nito sa kanyang dibdib.
"Ano ang nangyari? Nasaan si Thunders?" hawak niya sa mukha nito para
magtama ang mga mata nila pero yumuko lang ito at umiling-iling.
"Pinalayas ka ba niya?" usig niya rito. "He saw the video?"
"A-Alam mo?" angat nito ng tingin sa kanya.
"Don't tell me, naniwala si Thunders na ikaw yung nasa video."
Lalo itong naiyak. "Eh... eh ako iyon... ako iyon, Hannah..."
Nagulantang siya. "Nakipag-ano ka..."
"Hindi!" pagtataas nito ng boses bilang pagtutol. Awang-awa siya ngayon
sa hitsura ng kapatid. Magulo ang buhok nito ngayon at basang-basa ang mukha ng
luha. Kapansin-pansin din ang pagsisimula ng pamamaga ng mga mata nito at ang
mababaw nitong paghinga.
Hinawakan siya nito sa mga braso. Dama ni Hannah ang desperasyon sa
tinig ni Sondra at panghihina habang niyuyugyog siya nito.
"Hindi ko magagawa iyon... Hannah... I-I can't do that to Millian! I...
I just took off my shoes to throw them at Renante... Then I left him there...
believe me... that's what really happened..." at tuloy-tuloy na ang naging pag-iyak
nito, mahinang dumulas na ang mga kamay ni Sondra mula sa pagkakahawak sa kanya.
"Hannah... Hindi... Hindi ko m-magagawa iyon kay Millian... Hindi ko kaya iyon...
Hannah..."
She was not the emotional one here, pero parang nagbabadya na ang tear
ducts niya. Tumikhim si Hannah at kinondisyon ang sarili.
"Bakit ba kasi nagpunta ka sa Renante na iyon? Na-frame-up ka tuloy."
Iyak lang ang sinagot nito.
Napatingala na lang si Hannah para sana bumuwelo ng pagbuntong-hininga
nang matanaw sa balkonahe mula sa ikalawang palapag na pinapanood sila roon ni
Samuel. She saw the heartache in his eyes before the old man lifted his gaze from
Sondra and noticed her. Doon na umalis sa pwesto nito ang ginoo at bumalik na yata
sa sarili nitong kwarto.
.
.
KINABUKASAN, kabadong lumingon-lingon sa paligid si Hannah. Katabi lang niya kagabi
si Sondra matulog kaya nagtataka siya nang magising at wala na ito sa kama. Hindi
na siya nag-abala pang mag-ayos o maghilamos man lang. Hinanap na agad niya si
Sondra.
Nadatnan ni Hannah si Sam sa kusina kasama sila Yaya Fely at naghahanda
ng iluluto para sa almusal nila. Gulat na napalingon ang mga ito sa kanya.
May tamlay sa ngiti ni Samuel. "Good morning, Hannah. Is Sonny still
asleep?"
"Wala na siya sa kwarto, Dad."
"What?" iwan agad nito sa ginagawa. "Call her up."
 Nag-aalalang tumango-tango siya at tumakbo pabalik sa sariling kwarto
para kunin ang cellphone na naiwanan doon. She called Sondra but only heard her
phone ringing on the bed. Nasapo niya ang noo nang mahagilap sa kama na naiwanan
pala roon ng kanyang kapatid ang phone nito.
"Footspa naman! Bakit ba pabigla-bigla ka ngayon, Sonny!?" nauunsyami
na niyang bulalas, hindi na malaman ngayon ang gagawin.
.
.
.
***
.
.
.
SONDRA found herself in front of Renante's unit. Nanghihina pa rin siya at kulang
sa tulog. Pakiramdam niya ay hihimatayin na siya sa sobrang emotional strain at
pagod, pero hindi na siya makabalik pa kanina ng tulog sa tuwing nagpapabalik-balik
sa kanya ang naging sagutan nila ni Maximillian.
Lumalalim lang ang sugat sa puso niya kapag naaalala ang sakit na nasa
lumuluha nitong mga mata.
"Renante!" matapang niyang kalabog sa pinto nito bago muling tadtarin
ng pindot ang doorbell nito. "Lumabas ka! Magpakita ka sa akin!" galit sigaw.
Nasaid na nga yata ang mga luha niya kagabi. Hindi na siya makaiyak
ngayon, punong-puno na siya ng enerhiya para ibunton ang galit dito.
"Renante!" parang mapapaos na yata siya sa kasisigaw habang kinakalabog
at pinagpapapalo ang pinto. Tapos, nagdoorbell na naman siya.
Bumukas na ang pinto at bumungad ang lalaki na mukhang bagong gising.
May mga pasa rin ito sa mukha at bandang pangahan. Sinalubong niya ito ng sampal.
"Walanghiya ka! You framed me up, Renante! You're evil!" palo niya
rito, walang pakialam kung saan tumama ang mga kamay niya. "Wala kang awa! Hayop
ka! Bakit mo ito ginagawa sa akin? Bakit? Bakit!?"
Galit siya kanina, matapang at malakas, pero heto at bigla na lang siya
nakaramdam ng panlalambot. Her voice began wavering and tears were streaming down
her cheeks again.
"Pwede ba, tumigil ka!" marahas nitong hablot sa mga braso niya. "Hindi
lang ikaw ang nasa kahihiyan ngayon!" galit nitong bulyaw sa kanya. "I am now being
accused of being in an affair because of that goddamn video!"
"Ang lakas ng loob mo na magalit sa akin!" panlalaban niya. "Sinet-up
mo ako, Renante... Sinet-up mo ako..." parang babagsak na ngayon ang katawan niya
at hindi malaman ni Renante kung bibitawan ba siya o hihilain patayo. "Ang sakit-
sakit, Renante... ang sa—kit, sakit!" Napapalahaw na naman siya ng iyak.
Napalitan ng pag-aalala ang mga mata nito. "Sonny!"
Hindi niya maunawaan kung bakit napasigaw ang lalaki. Hindi na niya
makita ang mukha nito. Kadiliman na lang ngayon ang nakikita niya.

[ 85 ChapterEightyOne ]
-------------------------------

HALOS kaladkarin na ni Maximillian ang sarili patungo sa pinto. He was not

expecting Sondra behind it. Alam niya na kapag may gustong gawin ang asawa,
determinado iyon na magawa iyon at hindi babalik nang hindi nagagawa ang gustong
gawin.
To his shock, it was Samuel who visited him.
"What do you want?" bara-bara niyang bati rito.
Nanatili itong kalmante. "Would you let me in first?"
"Bakit?"
"Because from how you look, I cannot obviously invite you out."
Hindi na nga niya alam kung ano na ang hitsura niya ngayon. Ngayon lang
naman siya hindi pa nakakaligo at hindi pa nakakatulog. Tanda niya rin na may sugat
siya sa mukha na kagagawan ni Renante at hindi pa siya nagpapalit ng damit mula
kagabi.
"What do you want?"
"This is about Sondra."
Tears began welling up his eyes. Sa tuwing naalala si Sondra,
naghahalo-halo lang ang mga alaala sa kanyang isip. Lahat ng masasaya, lahat ng
malulungkot, lahat mula sa nakaraan, lahat mula sa kasalukuyan... lahat ng
nakakainis, lahat ng romantiko... at ang pinakamasakit, ang video na iyon.
Iyon ba ang dahilan kaya ganoon katindi umiyak si Sondra nung umuwi sa
kanya? Iyon ba ang dahilan kaya ayaw nitong idetalye ang nangyari nung makiusap ito
kay Renante? Kaya ba ganoon katindi ang takot at tila emotional trauma nito mula
nung araw na iyon? Dahil may nangyari sa kanila at sa huli ay inisahan lang pala
ito ni Renante at hindi tinulungan kaya tila balisa si Sondra nitong huling mga
araw?
Pakiramdam niya ay paulit-ulit siyang sinasampal ng sakit na dulot
niyon. Sakit at pagkapahiya at hindi niya alam ngayon ang gagawin. Gusto niyang
paniwalaan ang asawa, but now, he was feeling so powerless... he have never felt
this way before. Noon ay sigurado siya sa mga bagay at alam niya na may kontrol
siya sa mga pangyayari dahil nadadaan niya sa kapangyarihan at taktika. Pero sa
sitwasyon na ito, hindi makahanap si Maximillian ng kaya niyang gawin para lang
pumabor sa kanya ang kahihinatnan nito.
Sa unang pagkakataon, wala siyang magawa... walang-wala.
Pero heto siya at nagkukulong sa penthouse, nagpupumilit na maghanap ng
solusyon. Ng kahit anong butas o palusot para maisalba siya... si Sondra... ang
relasyon nila...
Dahil sa mga iyon, parang maiiyak na naman siya. Napabuntong-hininga na
lang si Samuel at tinulak siya papasok ng penthouse para makatuloy na rin ito. Ang
matanda na rin ang nagsara sa pinto at pinaupo siya nito sa sofa.
"I asked Hannah about everything," panimula nito, nakatitig sa kanya.
Wala siya sa mood makipagsagutan dito kaya nanatili lang siyang
nakatulala.
"I can't believe you'll believe that video."
He lifted his eyes on Sam. "Bakit? Nakita mo na ba iyon?" walang buhay
niyang sagot dito. "Si Sondra iyon. Sondra wore that dress. Sondra talk that way.
Renante has Sondra's shoes."
Nanatili lang itong tahimik, pinatatapos siya ng matanda na sabihin
lahat ng gusto niyang sabihin.
"Should I ban that video or something, I don't know, Sam. Parang gusto
ko na hayaan na lang iyon para magtanda siya... kahit na kahihiyan ko pa ang maging
resulta niyon."
"My daughter doesn't deserve that," he calmly replied.
Pagak siyang tumawa. Dama ni Maximillian ang pangingilid ng mga luha
niya.
"She doesn't? What about me? Do I deserve this?" basag ng boses niya.
"Pinagsabihan ko siya na huwag nang makigulo. Napakatigas ng ulo niya!" He spoke
the last sentence with emotional emphasis. "She is really your daughter."
"All that Sondra did is ask for help," anito. "What is so bad with
that? She felt out of choice, so she tried talking to Renante. Unfortunately, she
was framed up in a situation that's causing controversy now. And do you think she
can do that? Cheat on you?"
"Hindi ako nagkulang, Sam," he spat.
"Is that why you're giving up on my daughter? Because you think you
have already done everything? If your everything is only up to this point, then you
don't love her that much."
"How dare you," he seethed. "I did a lot for her, Samuel...." Tears
rolled down his cheeks. "Almost my whole life... Almost... my whole... life... I
dedicated it to her... in loving her... in protecting her... all she had to do in
return aside from loving me... is to listen to me... Sam..."
"Remember the advice you gave me?" anito. "You told me lately that I
should have paid attention to Sondra because I could have learned something."
Nasapo lang ni Maximillian ang noo.
"Recently, I stalked on her social media accounts and also asked Hannah
things about Sonny. Hannah seemed to know every detail about your relationship. And
I realized it wasn't that different from your parents."
Mabilis na napatitig siya kay Samuel na mahinang natawa dahil sa mga
alalaala na naglalaro ngayon sa isip ng matanda.
"Like you, Maxim took Cherry Rose away to help her escape from her
fixed marriage with Immanuel," he smiled weakly. "Their hiding took longer than
expected but they returned. And it was me that they visited first to tell that they
will be having a child.
And that is you, Maximillian.
Like you, Maxim bravely faced the controversy that welcome him and
Cherry Rose. They faced a lot of embarrassment and snide remarks because of what
they did to Immanuel. It was more different way back then. During our time, it was
really harsh and more physical. Now, all the bad stuff happens mostly in digital,
and most of the time, it occurs due to manipulation."
Nagbaba siya ng tingin.
"I had a lot of thinking lately," patuloy nito, "because you kept on
insisting that I am in love with Cherry Rose. Looking back, I am relieved to say
that I wasn't."
Gumusot ang mukha niya sa narinig. Hanggang ngayon ba magpapaka-in-
denial pa rin ang matanda sa kanya?
"Some friendships are rooted deeply. Too deeply they are too intense
for other people who sees it," ngiti nito. "And that's the kind of feeling I have
for Cherry Rose.
But that is also something that Maxim doesn't appreciate. For some
reason, he was always cautious when I visit Cherry Rose when they returned here in
Manila. I was just happy for her. And she was the only friend that I know who is
really genuine towards me, that's why... that's why I am always hanging around her.
What caused our argument was Maxim's pride... I don't know if I should
call it pride... but the time came when Cherry Rose found out that she will have a
very difficult pregnancy. I have recommended the best doctor I know," titig ng
matanda sa mga mata niya, "and Maxim just shrugged me off. He said he can manage.
And that I should stop sticking my nose into their own life.
He came to the point of pushing me away.
It was so disappointing. I respected their relationship and I supported
it, but what he did was try to take away my only friend. That's the most painful
part about deep friendships, someone comes a long and takes away your friend.
I don't know his motivation. Maybe he's jealous, but what is the point
of being jealous if Cherry Rose and I were only friends?
I just stepped back, Maximillian. After all, I am just a friend. But I
told Maxim, that he better make sure he could take care of Cherry Rose. She was
like my younger sister, and it would be unforgivable if... if he neglects her.
Then... Then I'll just find out that..." napayuko na ito, naiiyak.
"That she's dead... That my only friend is... is dead..."
He lifted his eyes on him.
"And I am so angry at Maxim because he already knew that her condition
was getting critical... but he never had the courage to ask for help... for our
help... for my help."
Ang naudlot niyang pag-iyak ay natuloy na naman.
"Don't be like him, Max. Don't have that mindset. Hindi kakulangan ang
paghingi ng tulong. Don't let your power get to your head. You are not entitled to
be capable in solving all the problems in this world. Sometimes, you have to let
other people do it for you. That's why you have lawyers and stuff like that."
"Says the man who tries to solve his Estafa case on his own."
Napailing na lang ito.
"I am not trying to defend myself here. I am vouching for my daughter."
Napatitig siya rito.
 "She did nothing wrong. She just asked for help. She took her chances.
It was smart of her to approach Renante in a less private setting, in the office
instead of his own house or somewhere too private. She told Hannah last night that
she just took off her shoes and threw them at Renante before she ran away."
He let out a harsh breath.
"I know you're considering asking for Renante's cooperation to clear
her name," salita muli ni Samuel. "But of course, like Maxim, you are too proud to
ask for his help. Or maybe, you already knew it to yourself that he would not
cooperate with you anyway. No matter how much you beg him for it."
His jaws tensed. Tama kasi ang assumption ng matanda.
"But right now, only Renante can help," dugtong nito. "The video was
taken in his office. It has to be someone who was in there with them. I don't
believe that Renante was behind that video."
Lalo siyang nabuhayan ng hindi maipaliwanag na pag-asa at pagka-
intriga.
"Why not?" tanong ni Maximillian dito.
"Because who would want to be dragged in an issue such as being
involved in a forbidden affair? He could have considered that yes, but who would
want to expose that or film it in a video with the risk of it being uploaded
online?"
"I don't know. Let's say he's already crazy."
Napailing ito. "Don't let your enemies blind your judgment."
"The Godfather," banggit niya sa pangalan ng pelikula kung saan niya
alam na nanggaling ang linya na binanggit ni Samuel.
He nodded. "That's right. Now keep that in mind. Don't repeat your
father's mistakes, Maximillian."
Para siyang napahiya ngayon dahil bukod sa nahimasmasan ay napagtanto
niya na tama ang mga sinabi ni Samuel sa kanya.
"See? You're right," pang-eencourage nito. "You learn from the people
around you. Thank you for that advice. It helped me. And now it saved your ass."
Pinunasan niya ng braso ang mukha. "What should I do now, Sam? Ask for
Renante's help like what you seem to suggest?"
"Yes. Unless there is another way."
"He has the authority to allow us to pry on their company building's
security cameras to check if Sondra really ran away from him."
"And also to see who else came out of his office after Sondra left."
Determinasyon na ang masasalamin ngayon sa mga mata ni Maximillian.
"Whoever that is. That's the person who took the video. Or we can
simply talk to Renante and ask our questions." Tumayo na si Samuel. "Let's go now.
Most probably, Sondra is confronting him already."
"What?" tayo niya agad, nababahala sa mga sinabi ni Samuel.
"Don't worry. Hannah was already on her way to Renante's unit. She's
with the driver who knows how to get there."
Tumango siya at mabilis na naghanda para mapuntahan na nila si Sondra.
NANG makarating sila sa tapat ng condominium building ay hininto nila ang kotse
nang makita si Hannah na papunta sa pinaparadahan ni Manong. Bumaba agad si
Maximillian para tawagin ito.
Mabilis itong lumingon at sinenyasan saglit si Manong bago tumakbo
palapit sa kanya.
"Maximillian!" nag-aalalang tingala nito sa kanya. "Walang tao sa unit
ni Renante."
"Are you sure?"
"Nakakailang doorbell na ako kanina," wika ni Hannah.
"Shit," dukot niya sa sariling cellphone at hinanap doon ang cellphone
number ni Renante. Napatitig siya sa pangalan ng lalaki na naroon.
Don't repeat your father's mistakes, Maximillian.
Inangat niya ang tingin kay Hannah. "Bumalik ka na sa Hawthorne
mansion."
"Pero—"
 "Kaya na namin dito. Kay Renante naman ako hihingi ng tulong."
Hindi ito makapaniwala. "Kay Renante?"
Umatras na siya. "Time is gold. Got to go." At tumalikod na si
Maximillian para bumalik sa kanyang kotse.
"What happened to Hannah?" tanong agad ni Samuel na nasa tabi niya
nakaupo.
Sinara ni Maximillian ang pinto at inabot dito ang cellphone niya. He pulled the
car back.
"Please, call Renante for me," pakiusap niya habanginiikot ang sasakyan
para lisanin ang front parking. "He's not here. I bet we'll know where they are if
we try calling him again."    
.
.
---------
AN
I  will resume my updates pagkagising ko mamaya. Yey! <3
Matutulog muna ako hahaha~
Aaaaaaaand... this is a work of fiction. if anyone has correction with the legal-
related stuff I wrote in here, I am open for it. The stated stuff in here is mostly
based on online research.
Kitakits mamaya para sa *possibly* huling mga kabanata ng #Rough <3 <3 <3
Love,
ANAxoxo

[ 86 ChapterEightyTwo ]
-------------------------------

NAKASILIP lang si Renante mula sa pinto ng silid na iyon sa ospital kung saan nila
dinala si Sondra. Wala pa rin siyang malay habang nakatitig ito sa kanya at parang
may malalim na iniisip. Inangat ni Renante ang mga mata at sinalubong ang tingin ni
Stacey na nakaupo sa tabi ng kama niya. Kanina kasi nung nawalan siya ng malay,
nag-aalalang sinikap ni Renante na mabuhat siya.
Siyang sulpot naman noon ni Stacey mula sa loob ng unit na bagong
bihis.
My God! lipat nito ng tingin mula sa kanya patungo kay Renante. What
happened to her?
Let us in, he grunted, adjusting her body to be cradled well by his
arms carrying her.
Dalhin na lang natin siya sa ospital.
She just fainted for fucks sake. At lalo lang kaming maiintriga kapag
nakita kami ni Sondra na magkasama.
Iniisip mo pa iyan? Look at her! She doesn't look so good! Baka kung
ano na ang reason ng pagkahimatay niya!
Are you arguing with me again?
Ewan ko sa iyo! pakikipagtalo pa nito. Nakakainis talaga iyang babaeng
iyan. Napakapabaya sa sarili! When will she learn to stand on her own?
Shut up, Stacey! galit na tanggol sa kanya ni Renante.
Habang siya naman ay parang may hibla pa ng consciousness kaya nasundan
ang boses ng mga ito at narinig pa sa kabila ng tuluyang pagdidilim ng paligid kaya
wala na siyang makita. Her head felt feeble and spinning at the same time.
Nanghihinang hinayaan na lang niya ang sarili na sumuko.
Nakatanaw pa rin sa kanila si Renante nang may natanggap ito na tawag
kaya nagpapaalam na ang naging tingin nito kay Stacey bago umalis.
Nilingon siya ngayon nito at matamang pinagmasdan. Sila na lang ang
magkasama nang magkamalay siya.
"S-Stacey?" pangingilala niya rito. "Bakit... bakit nandito ka?"
Kumurap-kurap si Sondra.
"Bakit mo sinugod si Renante?" tanong nito, medyo may pagkamatapang sa
boses nito na para bang pinagsasabihan siya pero mapapansin na nagtitimpi ito.
"Where is he?" pilit niyang bumangon. "I need to talk to him. He framed
me, Stacey... Stacey, help me—"
"Iyon lang naman ang lagi kong role para sa iyo, 'di ba? Taga-alalay
mo. Taga-advice mo. Taga-tulong sa'yo. Taga-tolerate sa mga gusto mong gawin sa
buhay," matabang nitong saad bago napansin ang pagpupumilit niyang makaupo.
Pinigilan siya nito. "For once, Sondra, stop acting so tough."
"I have to," naluluha niyang wika. "Or else... we will fall apart,
Stacey... Maximillian and I... will..."
"Alam mo ba kung bakit inis na inis ako sa iyo?" strong emotions
strained her beautiful face. "It's because you don't know where to place yourself .
You're a princess who kept on trying to act so tough when you really aren't. And
that gets you into trouble. Always. And when you get in trouble, everyone gets to
pay for it— ako, si Renante, si Maximillian. Nakakabwisit iyon, alam mo ba iyon?
Even in movies and novels and TV shows, the likes of you are the annoying ones."
Napatitig na lang siya kay Stacey. She was deeply hurt by the reality
she just slapped on her face.
"But I understand," dugtong nito. "I understand the frustration of
being put into a role you didn't really want to. You wanted to get out of it,
Sondra. Minsan iniisip ko nakiki-bandwagon ka lang sa hashtag Strong and
Independent Woman something." Mabigat ang naging pagbuntong-hininga nito. "But
okay, I get it. You just love the people around you so much you are willing to try
to be anything just for their sake. Kahit na ikapahamak mo pa."
She smiled yet still pained. "Thank you."
"Why don't you just be like your mom? Spread love. Do some charity. I
think you're crafted for that," iwas nito ng tingin sa kanya. "To be like her."
Napunta sa malayo ang tingin nito. "To be like her... and not like
me... meant to be strong enough to be alone... and remain alone..."
Biglang nagbago ang mood niya. Sobra-sobrang kalungkutan ang lumukob sa
kanya.
"I don't want to be... to be like my mother, Stacey..." maluha-luha
niyang wika. "She's... she's actually weak."
"Jessica? Weak? Hindi por que hindi siya matapang at matalas ang tabas
ng dila at palaban eh, mahina na siya. Women can display their strengths in
different ways. Your mother displayed her strength in a more peaceful, optimistic
and... and loving way. She's Miss Universe and—"
"That's the image she kept portraying in front of all of us..." patak
ng luha niya. "Millian and I got married inside a helicopter, do you know that?"
pagak niyang tawa. "Then everyone fell asleep while we are on our trip. The maid...
Yaya Romana and I and Jack were left awake that time... she said that my mother
killed herself. She didn't know why, pero sa tingin niya... hindi lang kinaya ni
Mom ang pressure na pagsabayin ang pagiging isang public figure at pagiging isang
asawa at ina... Akala niya yata alam ko na, kaya sinabihan ako ni Yaya Romana na
sana... sana handang-handa na talaga ako sa buhay may-asawa... kasi marami kang
pagdadaanan... kapag hindi ka matatag at malakas ang loob, tulad na lang ni Mom,
lalamunin ka ng buhay ng mga pagsubok hanggang sa... hanggang sa... ikaw na mismo,
gugustuhin mo na ring mamatay...
"That's why I strived harder, Stacey... to be stronger... and to be
more... more different than her... pero aaminin ko... nanlambot ako nang malaman
iyon... kasi... si Mom 'yung ginagawa kong inspirasyon para maging mas matatag ako,
eh... tapos... tapos ang totoo pala... 'yung taong tinintingala ko... sinuko
niya... sinuko niya ako para palayaain ang sarili niya."
Stacey uttered a curse under her breath. Panyo ang nahagilap nito bago
punasan ang kanyang mga luha.
"Come on, kung iyan ang gusto mo talaga, na maging mas matatag sa
kanya, huwag ka nang umiyak diyan," panenermon ni Stacey na pinipilit na mas
patigasin ang kalooban nito. "Nakakainis ka talaga."
Pumikit na lang si Sondra at hinayaan ito na tuyuin ang mga luha niya.
"Don't tell Millian that I already knew about this... alam niya siguro
na ganito... na ganito ang mararamdaman ko kaya hindi niya sinabi ito sa akin. I
will be disillusioned by my mother and..."
"Don't look at your mother differently. It's your father's fault that
your mother killed herself. He should have helped her or something."
"You can't blame other people for decisions under your control," paos
niyang sagot bago ito tiningala. "Like if you will keep living... or not anymore...
although he is part of the blame... I am not entirely pinning it on Dad, Stacey..."
Natagilan siya nang ma-proseso ang mga sasabihin.
"That... That's what I was avoiding to happen... to let other people
drive me to be in control with my decisions... that fear... that fear to be like
her... has turned me to be this terrible person..." iyak niya. "I-I... I stopped
listening to my husband... I stopped listening to him..."
"Masyado ka talagang malambot," punas nito sa panibagong patak ng mga
luha na bumasa sa kanyang mukha. "You are really annoying."
She bitterly smiled. Nahuli iyon ni Stacey na namamasa na ang mga mata.
"Nakakainis lang siguro ang mga tulad mo dahil kahit wala kayong capacity na maging
fighter-type pero at least, gumagawa kayo ng paraan para magawa ang gusto ninyo.
May iba diyan na may kakayahan naman na gawanng paraan ang mga bagay-bagay pero
hindi man lang kumikilos." Umiwas ito saglit ng tingin. "Yes, that person who has
the capacity to do something but doesn't make a move... is me."
She gently closed her eyes and smiled wider.
"Pero hindi ngayon ang oras para pairalin mo iyan, Sonny," anito.
"Hindi lang ikaw ang mapapahamak ngayon kaya mas dapat na maging maingat ka sa
sarili mo ngayon. Isa pa, you're not acting out of your feistiness and fierceness
anymore, Sonny. Nadadala ka na rin siguro ng mood swings mo."
She squinted her eyes on Stacey. "Mood swings?"
Huminga ito ng malalim at hinanda ang sarili nito sa mga sasabihin sa
kanya. "You just fainted because of the low blood pressure and fatigue. You're
hormonally imbalanced which explains why you're so emotional this morning and just
attacked Renante. Or maybe ilang araw ka nang emotional, because you're already
five-weeks pregnant."
Natigilan siya sa narinig.
I'm pregnant.
I stopped taking the pills, right? Since... since Kylie and I talked
about babies and stuff... and Maximillian knows that...
"Your mood swings should be mild, pero dahil siguro sa mga
pinagdadaanan mo kaya masyadong nagiging extreme. The doctor wanted you to stay
here a bit longer to make sure you'll be okay."
At hindi na niya naintindihan pa ang iba pang sinasabi ni Stacey.
Nagkusa na lang ito na tumigil sa pagsasalita nang mapansin na hindi siya nagiging
attentive. Dinama ni Sondra ang puson, hindi pa rin makapaniwala na magkaka-baby na
sila ni Maximillian.
She was feeling an overwhelming kind of happiness. Dahil sa baby, para
bang nawala ang lahat ng bigat ng kalooban niya, ang lahat ng mga problema at
kalungkutan. She found herself teary-eyed and smiling. Ngumiti na lang din si
Stacey para sa kanya.
"You better get some good rest too, Sonny," wika nito. "Malakas ka nga
yata talaga kay Renante," gumuhit ang malalim na sakit sa mga mata ni Stacey nang
umiwas ng tingin sa kanya. "Plano lang talaga niya na magtago at palipasin 'yung
issue... pero nung nakita ka niya kanina, nagbago ang isip niya. Tatapusin na niya
ito for once and for all."
.
.
.
***
.
.
.
NATAWAGAN na nila Maximillian si Renante. At nagpasundo ito sa tapat ng isang
convenience store na katabi ng isang ospital. Kita niya ang pasa sa mukha nito mula
sa pagbugbog niya rito kagabi.
"Where is Sonny?" tanong agad ni Maximillian pagkababa ng kotse.
"She's in the hospital," walang emosyon nitong wika.
"Why?" hablot niya rito. "What happened? What have you done to her?"
"Maximillian," saway sa kanya ni Sam na nakasunod na pala ng baba sa
kanya. "Don't have a blind judgment."
Binitawan na niya si Renante.
"She's okay now," paliwanag nito. "She came to my unit and attacked me.
She got too emotional until she suddenly fainted."
"Damn—" pupunta na sana siya sa ospital pero hinablot siya pabalik ni
Renante. "I need to go to my wife," lingon niya rito.
"Wala kang dapat ipag-alala. Binabantayan siya ngayon ni Stacey."
"Si Stacey?"
Damn. His wife was with the woman who was envious of her and hates her.
Mas lalong dapat niya itong mapuntahan.
Hinila siya nito. "Huwag kang mag-alala. Hindi siya sasaktan n'un, kung
iyan man ang iniisip mo. She won't be in the hospital if we don't care about
Sonny."
"She is in the hospital because of you!" tulak niya rito.
"Hindi ko siya sinaktan, okay?" harap sa kanya ni Renante. "At hindi
siya hihimatayin ng ganoon kadali kung hindi siya buntis!"
My wife... my child... His emotions began stirring. Parang nahihilo na
rin siya dahil sa pagsirko-sirko ng saya at takot sa kanyang dibdib. May takot siya
dahil hinimatay daw si Sondra, at nasa ospital ito dahil doon.
"Now," mariin na pukaw ni Renante sa atensyon niya, "let your wife get
the rest she needs. You and I have to go somewhere to help me and Sondra clear our
names. Kaninang umaga ko lang nalaman ang tungkol sa video sa Facebook and I
already contacted my people to block every source of that fucking video." Deretso
na nito sa kotse para okupahin ang shotgun seat.
Tahimik na sumakay naman si Samuel sa backseat.
Nagdadalawang-isip pa si Maximillian. Tinanaw niya ang ospital.
"Maximillian!" gigil na tawag sa kanya ni Renante.
Sumakay na siya sa driver's seat.
"What did you say?" start niya ng sasakyan.
"I had the video blocked. I have a team keeping an eye on possible new
uploads of that video, para ma-block agad."
"Why not trace who uploads it?" paandar na niya sa sasakyan.
"Because I know who's the idiot behind that fucking vid," deretso lang
sa harapan ang tingin ni Renante. "At tutulungan mo ako na pagbayarin siya sa
ginawa niyang ito sa amin ni Sondra."
"I still hate you for suggesting that to my wife, to cheat on me."
"I wasn't serious about it, for fuck's sake!" He let out a groan all of
a sudden. "Okay. I was half-serious. I admit, I lost control at first. Nademonyo
ako. Pero hindi ako naniniwala na papatulan niya kaya nagulat ako nung naghubad
siya ng sapatos," napatingin ito sa labas ng bintana. "At hindi nga siya pumatol.
Binato niya ako ng sapatos."
Renante winced, as if he was experiencing being thrown shoes on his
face again.
"You deserve it," Maximillian scoffed. That's my sweet girl you
shouldn't mess with.
"Where are we heading to now?" tanong ni Sam mula sa backseat.
"Yeah," sulyap niya kay Renante. "Who's that idiot we will be attacking
now?"
Sarkastikong napangisi ang kanyang katabi bago sinagot ang kanyang
tanong.    
.
.
***
AN
It took me a while. Nakailang re-read kasi ako sa Epilogue ng #Rough :')
I love it. I love it so much. I love Sondra and Maximillian so much. I am crying
hehe~ I cried on Sondra and Stacey's moment too. So many teary eyed moments for me
in these last chapters. I think dahil lang siguro alam ko na mamimiss ko sila. I
love the process of writing this novel so much.
Enjoy reading!
Love,
ANAxoxo

[ 87 ChapterEightyThree ]
-------------------------------

NAKAUPO noon si Renante sa swivel chair sa loob ng kanyang opisina nang marinig ang
pag-ring ng telepono. Abala ito sa mga papeles na nire-review muna bago pirmahan
nang sagutin iyon.
Good morning, Sir Renante, bungad ng sekretarya nito. May naghahanap po
sa inyo sa labas. Si Miss Yrina Romualdez daw po.
"What does she want?" walang emosyon niyang sagot. "I'm in the middle
of something here."
Personal matter daw po.
He let out a sigh and put down his pen. "Let her in."
Sinalansan muna niya ang mga papel habang hinihintay ang pagpasok ni
Yrina sa kanyang opisina. Nang matanaw ang pagbukas ng pinto, tumayo na siya mula
sa kinauupuan para salubungin ito. Sa kalagitnaan na ng silid sila nagtagpo.
Renante guided her to a visitor's chair. "Have a seat."
"No, thanks. This will be quick," tingala nito sa binata.
Yrina wore a decent dress with flowery prints on it. She looked
delicate and soft-spoken yet her lips were brightly tinted in red. Naka-sampay sa
balikat nito ang naka-low ponytail na buhok.
"What personal matter is it?" titig ni Renante rito.
"I just want to ask you, kung wala ka bang plano na maagaw pa iyang si
Sondra kay Maximillian?"
He stared at her for a while, baffled on what kind of motivation the
woman has because she was still determined to have Maximillian. Huli na ba ito sa
balita? Kasal na ang dalawa. Mahina siyang natawa.
"The two were already married," pamewang si Renante. "Do you think I
can do anything against it?"
"Give them a reason to separate, of course!"
He scoffed out his laughter. Napapailing sa dalaga. "Why would I do
that? Ano ako, utusan mo?"
Kita nito ang pagtalim ng mga mata ni Yrina. Pagka-aburido ang
masasalamin sa tingin na pinukol nit okay Renante.
"The only way I can compensate myself now, me and my family, is to get
back on Sam, and get back the money he owe us. We already filed a case against him.
You may go now," talikod niya rito.
"I thought you love her," pangongonsensya pa yata nito.
"Yes. And I know Sondra. I cannot force her to separate from
Maximillian. Halos buong buhay sinubukan ko na iyon."
"Ang sabihin mo, duwag ka lang."
"Then, ikaw ang gumawa ng paraan," sarkastikong ngisi ng lalaki.
Tinungo na nito ang visitor's chair at umupo. "I am not leaving until
you're not changing your mind."
"Fine," he returned to his swivel chair. "Watch me sign these papers
whole day. You can stay but shut your mouth."
Yrina placed an arm on his desk and leaned forward. Kinuha naman ni
Renante ang ballpen at nagbuklat ng isang folder.
"Iniinis mo ba talaga ako, Renante Villaluz?" she seethed.
 Tumaas lang ang sulok ng labi ng lalaki at nagpatay-malisya kay Yrina.
Ilang minuto rin tinitigan ni Yrina ng masama ang lalaki. Feeling yata ng babae ay
mai-intimidate nito si Renante sa mga titig nito. She impatiently slapped the desk.
"Your playing safe attitude won't take you anywhere in life, Renante."
Nag-angat si Renante ng tingin sa babae. He was cool and unaffected
when the phone rang again. Sinamantala ng lalaki ang interupsyon at sinagot iyon.
Good morning, Sir. Sir, nandito po si Miss Sondra. Gusto raw po niya
kayo kausapin.
Nagtapon ang lalaki ng tingin kay Yrina. Kung paaalisin nito ang
bisita, posibleng magkita ang dalawa at magdulot iyon ng gulo. Hindi naman kasi
lingid sa kaalaman ni Renante ang tungkol sa nag-viral na video ng dalawa noong
nagsabunutan ang mga ito sa isang mall.
"Please, tell Sondra that I will be unable to accommodate her right
now. I have a guest. Thanks."
At binaba na nito ang telepono. Sinalubong si Renante ng hindi
makapaniwalang pag-awang ng mga labi ni Yrina.
"Pinaalis mo?" panlalaki nito ng mga mata bago iyon napalitan ng
nanunuksong ngisi. "Why, Renante, ano ang meron sa pagbisita ngayon ni Sondra, hmm?
Don't tell me, may secret agenda ka lang na ayaw mong ipaalam sa akin."
He let out a bored sigh. "I don't want the two of you to see each
other."
"Is that so?" tumayo ito. "How about I leave your office now and greet
her out there myself?"
Tumalim ang mga mata ng binata kay Yrina. "Bitch."
"Talk to her, Renante. Maybe this has something to do with her father's
case. Maybe, she'll ask for a favor, and that means, you have the advantage to...
you know... ask her a little favor in return too," taas ng sulok ng labi nito.
He let out a grunt and clicked on his computer. Nakita nito sa CCTV sa
pwesto ng desk ng sekretarya na naroon si Sondra at mukhang nagmamakaawa rito.
Tumawag na naman ang sekretarya at nakiusap para kay Sondra.
"No," mariin nitong sagot sa pakiusap nito at mabilis na binaba ang
telepono nang makita na pilit na aagawin iyon ni Yrina.
"What are you trying to do?!" sigaw ni Renante dito.
"This is our chance!"
Tumayo na ang lalaki. "Napakakulit mo. You want a demo to convince you
that it won't work?" dampot ni Renante sa telepono. "Hide under my desk, I'll show
you."
Ngumisi ito at sumimple pa ng haplos sa braso ni Renante nang
makarating sa tabi nito.
"Galingan mo."
"Shut up," tawag nito muli sa sekretarya.
"Hi. This is Renante."
Good morning, Sir, bati ng sekretarya.
"If Sondra is still there, tell her that she can come in now."
Sige po, Sir, anito bago binaba ni Renante ang telepono.
He stepped out of his swivel chair and let Yrina hide under the desk.
Meanwhile, he positioned on the opposite side and waited for Sondra to arrive.
Dahan-dahang bumukas ang pinto at nadatnan si Renante ng dalaga na naka-ekis ang
mga braso at nakaabang ang mga mata rito.
At doon na nga nagsimula ang pag-uusap ng dalawa.
Matapos batuhin si Renante ni Sondra ng sapatos ay hinayaan nito na
tumakbo ang babae palabas. Kahit ano pa rin naman kasi ang mangyari ay may puwang
pa rin si Sondra sa puso nito kaya hindi na nagtangka pa na pilitin ito o daanin sa
dahas.
Nakailang hagod din ang lalaki sa mukha at mga braso na pinasalag nito
sa mga binatong sapatos ni Sondra bago lumabas si Yrina mula sa pinagtataguan nito.
He granted the woman a mocking grin as he turned to her and watched her put her
phone inside her shoulder bag. After that, she straightened her skirt with her
hand.
 "See?" singhal ni Renante rito. "It didn't work."
Ngumisi lang ito. "I see. Then I'll make my own way then."
"Suit yourself," he scoffed before returning to his desk. "Make sure
that Sondra won't see you."
"Of course," makahulugang lingon ng babae rito bago tuluyang lumabas ng
pinto.
Napahinto si Renante sa paglakad nang matabig ng paa ang sapatos na
hinagis ni Sondra. He picked them up with a plan to somehow return them to her.
.
.
MAXIMILLIAN could feel his jaws tense after Renante told him everything. Humigpit
ang kamay niya sa manibela ng sasakyan habang matalim ang deretsong tingin ng asul
niyang mga mata sa daan.
"Kaya ayokong pumunta sa iyo si Sondra," sa wakas ay nakapagsalita na
siya matapos ang pananahimik nila nang malaman ang mga nangyari. "Sabi na at
mapapahamak siya."
"I did not hurt her," Renante shrugged. "Hindi ko kayang saktan si
Sondra."
Sumulyap siya saglit dito. "You really loved her."
"That's irrelevant now."
Pagkabalik niya ng tingin sa harapan ay abot-tanaw na ang mansyon ng
mga Romualdez. Sana nga lang ay papasukin sila sa gate ng security nito. Sa tingin
kasi ni Maximillian, sa oras na malaman ng mga ito na sila ang bisita at dahil na
rin sa video, ay baka taguan na sila ni Yrina.
"Renante, Sam," usap ni Maximillian sa dalawa, "I don't think we have
the chance of getting in there and seeing Yrina."
"There's a possibility," tanaw ni Renante habang binabagalan na niya
ang andar ng sasakyan. "Sigurado ako na palalabasin ni Yrina na wala siyang
kinalaman sa nagkalat na video. Ibig sabihin, hindi siya magtatago para hindi natin
siya pagsuspetsahan."
"Yrina is always dependent on her parents," sagot niya rito. "She won't
hide because she knew that her parents would save her ass. Too bad, her poorly
formulated plans won't give her parents the capacity to save her."
Napangisi tuloy si Renante. Kanina pa kasi nila napag-usapan kung ano
ang magiging approach kay Yrina para mawalan na ito ng choice kundi ang mag-public
apology para sa mga nagkalat na video. Pagliko nila ng sasakyan, nadatnan nila na
may kotse na pumapasok sa gate ng tirahan ng mga ito.
"Paunahin na muna natin," aniya sa mga kasama na nanatiling tahimik
lang bilang pag-sang-ayon.
Tumanaw si Maximillian bago tinanong ang mga ito. "What do you think?"
"Let's go," ani Samuel.
Nilingon ito ni Maximillian. "Can you still drive?"
"Why?"
"You know, just in case."
"Ano'ng just in case?" pagkukwestiyon sa kanya ni Renante. "Tara na."
"Kung hindi tayo papasukin ng mga iyon, mapapalaban tayo," titig ni
Maximillian dito. "Kaya habang abala tayo, ipapasok ni Sam itong sasakyan. You got
it, Sam?" lingon niya sa matanda.
"No problem."
"He's already old!" bulalas ni Sam.
"I'd rather drive than join you boys in the fistfight, right?" protesta
ni Sam sa gustong mangyari ni Renante.
Renante let out a tired groan. "Fine. Magpalit na kayo, dalian niyo!"
.
.
.
***
.
.
.
HABANG nasa sasakyan na pauwi ng Hawthorne mansion si Hannah, pigil nito ang sarili
na maiyak sa sobrang pag-aalala. Pero parang hindi talaga niya kakayanin.
"Manong," tawag niya sa driver.
"Yes, Miss Hannah?" magalang nitong ngiti sa kanya sa salamin sa
sasakyan kung saan natatanaw siya nito.
"Pwede po ba na dalhin mo ako sa Manila Units?"
Manila Units ang pangalan ng condominium building kung saan makikita
ang penthouse ni Maximillian.
"Sige, Ma'am," respeto nito sa desisyon niya bago iniba ang direksyon
ng sasakyan.
Napayuko na lang si Hannah, mahigpit na kinuyom ang kamao na para bang
matutulungan siya niyon na kontrolin ang bigat ng emosyon na dinadala ng kanyang
dibdib. Pabalik-balik pa rin sa isip niya ang sobrang sakit na makikita sa mukha ni
Sondra, ang mga luha nito na bumasa ng sobra sa maganda nitong mukha. Pakiramdam
niya ay madudurog ang puso niya para sa kapatid.
Nakakahiya man pero kailangan lang talaga niya ng makakaramay ngayon. At si Memo
lang ang pinakamalapit na pwede niyang puntahan.
.
.
SAMANTALA, umupo na si Memo sa kanyang kama sa tinitirahang condominium unit. Roba
na lang ang suot ng lalaki at kabadong pinasadahan nito ng suklay ng mga daliri ang
buhok paitaas.
These past few days he was plagued with intrigue. Nangungulit sa kanya
ang damdamin na i-reciprocate ang nadiskubre niya na feelings ni Hannah para sa
kanya. She already admitted it, confirmed it, and emphasized that she likes him...
too.
But...
Memo let out a sigh. He had finally come to a decision. He should relieve this
intense need he was feeling right now...
Maybe this would stop this nagging feeling in his chest. Baka kailangan lang niya
mairaos ito, pagkatapos, wala na. Hindi na siya makakaramdam ng nakakalitong
pagkagusto o pagnanasa para sa Hannah na iyon.
Lumabas mula sa banyo si Gwen, nakasuot lang din ito ng roba. May kalakihan ang
pagkakabukas ng suot nito sa bandang dibdib kaya alam na ni Memo na wala na itong
suot sa loob. She lifted a corner of her lips and sexily walked by the side of his
bed.
"I'll prepare us some drinks first," mapang-akit nitong saad at
tinapunan siya ng huling malanding tingin bago siya iniwanan sa kama.
He let out a sigh.
Tama ba itong ginagawa ko?
Nilingon niya ang nakapatong sa night table na itim na sweat band.
Customized iyon na may tatak na silvery-white na bold letters na Memo-Kun ang
nakasulat. Dinampot niya iyon at pinagmasdan. It was Hannah's gift for him for
Christmas. Siguro sweatband ang naisip nitong iregalo dahil napansin ng babae na
involved siya sa Tennis at laging nagwo-workout at jogging.
Wala siyang kamalay-malay na naghahanda na ng drinks si Gwen at naghalo
ng kaunting pampagana sa mga iyon. Nakangisi na hinalo na iyon ng babae gamit ang
hawak na kutsarita. Nagulat si Gwen nang marinig ang tunog ng doorbell.
Nakadalawang tunog din iyon bago iniwanan ng babae ang ginagawa para
puntahan si Memo sa kwarto.
"Someone is at the door, Memo," anito. "Hindi mo ba pagbubuksan?"
"I don't think anyone would come and visit," walang buhay na titig niya
rito habang hawak pa rin ang sweatband. "Sabihin mo na lang na wala ako."
"Okay." Tatalikod na sana ito pero hindi na napigilan ni Memo ang
sarili.
"And Gwen—"
"Yes?" nakangiting lingon nito.
"Please, get dressed after. And leave."
 Her face distorted. "You want me to leave?"
"That's what I said, right?"
"Bakit?"
"Just get to the door first."
Padabog na umalis ito para gawin muna ang inuutos niya.
Gwen opened the door and was welcomed by the sight of a girl with wavy
hair, wearing an old-looking shirt and knee-length pants. Napansin ng babae ang
gulat sa mga mata nito.
Nagkaroon si Gwen ng impression na madali nitong mai-intimidate si
Hannah. Mukhang bata kasi ito at inosente. Tuso na lumapad ang pagkakangisi ng mga
labi nito.
So, Memo got a replacement? And it's this girl?
Pinigilan ng babae na magpakawala ng naiinsultong pagtawa.
"Ah," sinulyapan ni Hannah ang numero sa pinto, tsinek kung tama ba ang
napuntahan na unit bago nito binalik ang mga mata kay Gwen.
"Si Memo ba?" peke nitong ngiti.
Hannah was trying to control her stirred emotions. She nodded.
"Oh, who are you, his friend?" the woman subtly ran her finger, tracing
between her breasts before she lifted it and tucked a hairstrand behind her ear.
"Is it important? I got him really tired so, I don't know if I should wake him up."
Napayuko ito, pilit ang ngiti. "Okay lang... Hindi... Hindi naman ito,
ano..."
"I'll let him know you dropped by."
"Ite-text ko na lang siya," pagsisinungaling ni Hannah bago ito tumango
para magpaalam na.
Medyo natagalan si Memo sa pagbalik ni Gwen kaya bumangon na siya.
Inayos niya ang pagkakabuhol ng suot na roba at sinuot sa ulo ang sweatband bago
sinundan ang babae. Natanaw niya sa pinto si Hannah na paalis na.
Napamura siya at nilakihan ang mga hakbang. Gwen was about to close the
door with a satisfied smile when he reached for it.
"Saan ka pupunta?" harang nito.
"That's Hannah," he muttered.
"So, pinapunta mo ang babaeng iyon kaya pinapaalis mo ako, is that it,
Memo?"
"Pwede ba?" singhal niya bago ito tinabig para buksan ang pinto.
"Magbihis ka na," mariin niyang wika dito bago lumabas sa hallway. Natanaw niya na
nakatayo si Hannah sa tapat ng elevator at nakatingala sa indicator niyon.
Hinihintay nito na bumukas ang pinto ng mga iyon.
She was unaware of him, staring at her from afar, watching silent
teardrops roll down her cheeks. Hannah lowered her head and wiped her face with her
palms. The slight movement of her shoulders shallowed his breathing.
Don't, Memo, pigil niya sa sarili na handa na sanang humakbang para
lapitan ito.
He was about to call her name, but reason told him not to.
Don't...
Memo sighed.
Don't.
Bumukas na ang pinto ng elevator at nagmamadaling pumasok doon si
Hannah.
This is for the best.
Napako siya sa hallway na iyon, hindi na natinag sa kinatatayuan.
Nakaalis na si Hannah pero parang naroon pa rin ito, nakikita niyang nakatayo sa
tapat ng elevator, dahan-dahan ang paggulong ng mga luha sa pisngi nito.
Bumalik na lang siya sa kasalukuyan nang sampalin sa pisngi ni Gwen.
Napatingin siya sa babae na likuran na lang ang nakita niya. Maingay na
tumapik ang takong ng sapatos nito dahil sa pagdadabog bago nito pinagpipipindot
ang buton ng elevator para makaalis na rin sa palapag na iyon.
He let out another sigh as he got back inside his unit.Naulinigan niya
ang pagri-ring ng cellphone kaya tinungo ni Memo ang kwarto at sinagot ang phone
call.    

[ 88 ChapterEightyFour ]
-------------------------------

ISASARA pa lang ng gwardiya ang gate nang huminto sa tapat niyon ang sasakyan ni
Maximillian. Nang makita na lalapitan na sila ng gwardiya na may nakasukbit pa rito
na baril nagkatinginan silang tatlo. Binuksan ni Samuel ang bintana.
"Good morning," masiglang bati ng ginoo sa gwardiya.
"Good morning, Sir. What do you need, Sir?"
"I'm here to see Yrina. This is Sam."
"Wait, Sir, I will just radio, Sir," magalang na sagot ng gwardiya bago lumayo-layo
at ginamit na ang radio nito.
"I told you," baling ni Maximillian kay Renante. "Magtatanong pa iyan kung
papapasukin tayo."
Ngumisi lang ito. "Just brace yourself."
"That man has a gun. It looks legit."
"I know," Renante sighed. Walang mabanaag si Maximillian na pagkabahala mula rito.
Kung handa nang mamatay si Renante, wala siyang pakialam. Hindi naman siya duwag
pero gusto pa niyang mabuhay lalo na at magkakaroon na sila ng baby ni Sondra.
Now his heart felt all gooey and excited.
We're having a baby!
"Hi, Sir," lapit ulit sa kanila ng gwardiya. "Miss Yrina is not available right now
to see you daw po."
Dahil mukhang foreigner talaga si Samuel, naiintindihan ni Maximillian kung bakit
nagtitiyaga ang gwardiya na mag-Ingles sa pagkausap dito.
"Is that so?" tango ng matanda. "Okay."
"Okay, Sir," tango nito. "Try next time, Sir. Thank you, Sir."
Sinara na ni Samuel ang bintana at akmang aatras na ang kotse nang tumalikod ang
gwardiya para ituloy ang pagsasara sa malaking gate. Mabilis na bumaba sila Renante
at Maximillian at sinugod ito.
Nakaramdam ang gwardiya kaya napalingon sa kanila at itataas pa lang nito ang baril
nang tabigin iyon ni Renante na unang nakalapit dito. Hinawakan ni Renante sa nguso
ang mahabang baril at ginamit iyon para pilipitin ang tali niyon sa braso ng
gwardiya kung saan ito nakasukbit.
Nakalapit kaagad si Maximillian at nasapak ang gwardiya sa mukha kaya bumagsak ito
na namimilipit sa sakit. Sa pagbagsak nito, mabilis na kinuha ni Renante ang baril
ng lalaki at saka iyon initsa sa malayo. Nasa gate na si Maximillian. Dapat ay
mabilis ang galaw nila. Hinila naman ni Renante ang gwardiya para itabi ito at
hindi nakaharang sa dadaanan ng kotse nila papasok sa residence ng mga Romualdez.
"Renante!" tawag niya rito dahil isang side lang ng malaking gate ang kaya niyang
asikasuhin pabukas. Ewan ba ni Maximillian sa mga Romualdez kung bakit hindi pa
naga-upgrade ang mga ito ng gate at hindi pa ginagawang automatic na bumubukas at
sumasara iyon.
"Teka!" Renante grunted, putting down the guard. Sinipa nito ang lalaki sa sikmura
para masigurado marahil na hindi ito makakahabol agad sa kanila. Tinungo na nito
ang kabila ng gate para itulak pabukas.
"Holy shit!" panlalaki ng mga mata niya nang malingunan na may dalawang armadong
gwardiya na tumatakbo ngayon papunta sa kanila.
One of the guards gave them a warning shot.
"Bullshit!" narinig niyang sigaw ni Renante.
"They are armed!"
"I know! Nakikita ko!" sigaw nito.
"Shit!" nag-aalangan si Maximillian kung aatras ba o ano.
"Trespassing kayo!" sigaw ng gwardiya na pasugod na sa kanila.
"Atras!" lingon niya kay Renante pagkabitaw ng gate.
"No!" tinanaw nito sai Sam at kinawayan.
"Are you crazy!" harap niya rito. "We can't hit those guards!"
"Whatever!" talim ng tingin nito sa kanya.
"Reckless kid," he seethed and signaled Sam to disregard Renante's instruction.
Nalapitan na sila ng mga ito at natutukan ng mga baril.
"Sir, huwag kayong kumilos ng hindi maganda para hindi tayo magkasakitan," babala
ng isa sa mga ito.
Pinukulan siya ng masamang tingin ni Renante na para bang sinisisi siya kung bakit
nakalapit agad ang mga ito sa kanila. He just shrugged.
"Look," lingon niya sa mga ito, "we really need to talk to Yrina, right now. That
guard won't let us in."
"Kapag bawal ho kayo pumasok, Sir, bawal po," sagot nito, medyo may pagkamaangas.
Narinig nila ang pagdating ng isang sasakyan. Buhay pa ang makina niyon pero bumaba
na agad ang driver nito. Sa ilalim ng liwanag ng araw, medyo nakakasilaw ang suot
ni Memo na puting polo. He wore a pair of jeans and had a messy hair. Mukhang
nagmadali ito na mapuntahan sila kaya hindi pulido ang pagkakasuot sa damit nito.
Lumapit ito agad sa kanila.
"Sir Memo, good morning," alertong bati ng mga ito.
Ginala ng binata ang tingin sa paligid. Memo clucked his tongue in dismay upon
seeing one of the guards injured.
"You don't have to do that?" lisik ng mga mata ni Memo sa kanila ni Renante.
"Masyadong mainit ang isang iyan, eh," tukoy ni Maximillian kay Renante.
"Nanisi pa," bulong nito na umabot naman sa pandinig niya.
"Put the guns down," walang kalatoy-latoy na utos ni Memo sa mga gwardiya. "Let
them in."
"Pero si Miss Yrina ang gusto nilang makita, Sir Memo. At ayaw ni Miss Yrina na
makipagkita sa mga ito."
"Who am I?" nagbabantang wika ni Memo sa mga ito kaya nagbaba na ang mga lalaki ng
baril. Nilipat ni Memo ang mga mata sa kanilang dalawa at nag-gesture na sumakay na
sa sasakyan.
Tumalikod na ang lalaki para tunguhin ang dala nitong kotse. Sumabay sila ni
Renante rito.
"Thank you," ani Maximillian. "I didn't really expect you'll help us so—"
"But you took the risk to ask for my help," putol ni Memo sa sinasabi niya. Nagtama
ang tingin nila ng saglit.
Pumuwesto si Maximillian sa tapat ng pinto sa backseat at nilingon ulit si Memo.
"Memo," tawag niya sa lalaki na pasakay na rin sa kotse nito.
Pinukulan siya nito ng tingin, nag-aabang sa sasabihin niya.
"Salamat."
Memo just lifted his head then got inside his car.
.
.
NAGMAMADALING nag-e-empake ng mga gamit si Yrina nang may maulinigan na komosyon sa
labas ng kwarto nito. Natigilan ang dalaga para manainga saglit. Hindi nito makuha
ang mga salita, pero nakikilala nito ang boses ng sarili nitong ina na para bang
nagiging emosyonal.
Lingid sa kaalaman nito na nakayakap si Mrs. Romualdez sa braso ni Memo at halos
magmakaawa na rito.
"Please!" iyak nito. "Huwag mo itong gawin sa anak ko!"
Hinila ni Memo ang braso palayo rito at tinapunan ito ng istriktong titig.
"Yrina is not a child anymore, Guada," suplado nitong wika. Hindi malaman ni
Maximillian kung saan nakakakuha ng ganoong klase ng ere at awtoridad si Memo kahit
na mas matanda rito ng ilang taon ang kausap. "If she knows how to start trouble,
she should know how to be responsible for it and taste the consequences of it."
"Kasalanan ba ni Yrina kung hindi sumipot ang hayop na ito," baling ni Guada sa
kanya, "sa kasal nila?!"
Aabutin pa sana siya ng ginang at paghahahampasin kung hindi lang naging maagap si
Renante at Samuel sa paggapos rito bago ilayo sa kanila. Napahinga ng malalim si
Maximillian, habang patuloy sa pag-iyak at pagmamakaawa si Guada na hayaan na lang
si Yrina, nagkaroon siya ng realization.
Dumeretso ulit ng lakad si Memo.
"We will just talk to Yrina, Guada," patuloy nito. He sounded cool and had no
emotions at all. "We'll settle this trouble she gave to these people." Pagkatapos
ay binalingan siya nito. "Maximillian, is Jerico coming?" patungkol nito sa ama ni
Yrina na pinatawagan nito kanina sa kanya.
"Yes," naapuhap niyang isagot. "He's on his way."
"Good. This is also a family matter, after all."
At binuksan na nila ang pinto gulat na natigilan si Yrina sa pag-eempake nito ng
mga gamit.
"Yrina," tawag ni Memo sa babae. His dead-set eyes settled on the woman who gritted
her teeth at him.
"Ikaw?" at inangat nito ang mga mata sa kanila. Lumipat-lipat iyon bago bumalik kay
Memo. "Ano ang ginagawa mo kasama ang mga iyan, ha?"
He sighed. "I think you owe these guys an explanation? And an apology?"
"Hah," mataray na pamewang ng isa nitong kamay. "For what? Ano ang kasalanan ko sa
kanila? Hmm? At bakit ka nakikialam dito?"
Maximillian was impressed that Memo could hold on his temper. Ngumiti lang ang
lalaki.
"May kinalat ka na video. Sinisiraan mo ang mga ito."
"Hah!" pagak nitong tawa. "How dare you accuse me!" natatawang napailing-iling ang
babae. "Ano ba ang ebidensya na meron kayo para patunayan iyan?"
Renante scoffed. "CCTV videos," sagot nito. "I have a private one in my office."
Mahina itong tumawa. "Renante!" napailing-iling ito pero nakangisi pa rin. "You
have private CCTV inside your own office?"
He sighed feeling bored. "Unfortunately, yes, I have. You know that I am always
playing safe, right?"
Sumama na ang timpla ng mukha nito.
"Now," patuloy ni Renante, "we can use that against you."
Lumipat ang tingin ni Yrina sa kanya. Nang makita ng babae ang masidhing
pagkadismaya niya para rito, gumuhit ang emosyonal na sakit na gumusot sa maamong
mukha nito.
Naikuyom ni Maximillian ang mga kamao. "And we are the kind of people who don't
mind wasting our money out of whim of filing court cases just to prove our point,"
he smugly grinned at her.
"Hindi ba pwedeng pag-usapan na lang natin ito?" makaawa pa rin ng nanay ni Yrina.
Yrina's eyes turned glossy. Unti-unti nang tinatalo ang babae ng takot at galit na
nilalabanan nito.
"Yrina," basag ni Maximillian sa katahimikan pero nahihiya nang tumingin sa kanya
ang babae. "Yrina, look at me."
Nanatili itong matigas ang loob.
"I want you to see my eyes," he breathed out, tortured.
Napatingin tuloy ang babae sa kanya doon na niya nakita ang pangingilid ng luha sa
sulok ng mga mata nito.
"I'm sorry," aniya na kinagulat ng mga kasama nila sa silid na iyon.
Maging si Yrina ay nagulat, hindi makapaniwala ang namamasa nitong mga mata na
namilog at napatitig lalo sa kanya. A tear rolled down her cheek.
"I owe you an apology." He was sincere, yet feeling a little embarrassed. Ganoon
naman yata talaga kapag sinsero na humihingi ang tao ng tawad, nakakaramdam sila ng
pagkapahiya dahil isa iyong pag-amin sa kasalanan na ginawa nila. "I know that if
only I apologized to you, and for everything that I did that have hurt you, shamed
you and pained you, we won't come to this point."
Tuloy-tuloy na ang panunulas ng mga luha sa pisngi nito.
"I'm so hurt..." her voice was small and shaking. "Maximillian, I love you and you
don't know how much it hurts that... that I was given a very, very small hope. It
was so small, yet I clung to it and held onto it thinking that my faith in it
will... will give me some kind of miracle... and make you love me too..."
He sighed. "That's why I am sorry. Alam ko na pagkakamali ko ang lahat ng ito,"
tears rimmed in his eyes. "Sinaktan kita. Lumaban ka lang."
Umiiyak na nagbaba na ito ng tingin.
"Learn from me," patuloy niya. "Admit your mistakes, Yrina. Please, clear my wife's
name."
May pagtutol sa mga mata nito nang tingalain siya.
"I know you hate her for now," hirap ang kalooban niya dahil heto at nag-aalala na
siya sa kondisyon ni Sonny at ng baby nila, "but sometimes, you should not let your
enemies blind your judgement, Yrina. Hindi por que sila ang kontrabida sa buhay
mo... hindi mo na sila ituturing na parang tao.
"I love my wife, Yrina. I loved her from the start. Even if she tried to take me
away from you, I would still leave that wedding... I would still go to her and love
her and marry her... Don't make her suffer for the mistake I did to you, Yrina..."
Nanghihinang napaupo ito sa gilid ng kama.
"This didn't have to go through the court. All I want is everyone to know that my
wife wasn't like that... she wasn't what the people are thinking about her now
because of that video..."
Napahagulgol na lang si Yrina kaya kumawala si Guada para aluin ang anak.
"Lumayas kayo! Tingnan ninyo ang ginagawa ninyo sa anak ko!" iyak na rin nito.
"It's time to treat her like an adult, Guada," malamig na usap dito ni Memo. "She's
going to do as I say or I'll kick you all out from all the companies of the
Romualdez family."
"Ang sama mo!" palahaw nito bago tinuloy ang pag-comfort kay Yrina.
"This family, always spoiling their unica hija," lingon sa kanila ni Memo. "Let's
wait for Jerico. Mas maayos siyang kausap kaysa sa kanila," patiuna na nito sa
pinto.
Nilingon ni Maximillian ang mag-ina sa huling pagkakataon bago sumunod sa mga ito
palabas ng silid.
Naramdaman niya ang pagtabi sa kanya ni Maximillian. Tumapik-tapik ito sa kanyang
balikat kaya napalingon siya sa matanda.
"You did the right thing," tipid nitong ngiti.
Umiwas lang siya ng tingin sa matanda. A weak smile was now on his lips.
"May atraso ka pa rin sa akin."
"I'll make it up to all of you," saad nito na hindi na binigyan ni Maximillian ng
sagot.
.
.
NANG makarating na si Jerico ay napag-usapan nila kung ano ang gagawin ukol sa isyu
na nilikha ng nagkalat na video nila Sondra at Renante. Umiiyak pa rin si Yrina
nang ipaalam ni Jerico sa anak na napagkasunduan nila na magbibigay ito ng public
apology at ipapaalam sa lahat na hindi totoo ang lahat ng nasa video na iyon. Na
nasabi lang ni Renante ang mga nasa video para lang patunayan kay Yrina na hindi
nila magagawa na masulsulan si Sondra na pagtaksilan ang asawa nito. Aaminin din
nito na ito ang kumuha ng video at nagpakalat niyon.
And to save her somehow, from the humiliation, pumayag na lang sila Renante na
hayaan ito na lumipad sa ibang bansa para doon muna manirahan. Pumayag man, kita pa
rin ni Maximillian na tutol talaga roon si Renante. Siguro ay gusto lang nito na
ibalik kay Yrina ang kahihiyan na dinanas nito at ni Sondra pero siya na lang din
ang nag-console dito na ang mahalaga ay malilinis na rin ang pangalan nila.
Pagkatapos ay naiwan si Memo sa tahanan ng mga Romualdez. Malamang na may pag-
uusapan ang mga ito ng mas personal kaya ganoon. Sumakay na sila sa kotse at nasa
una nilang mga puwesto kung saan si Sam na ang nasa backseat at siya naman ang may
hawak ng manibela.
Patungo na sila ngayon sa ospital kung saan naka-confine si Sondra.
Habang abala si Samuel sa pagkausap kay Hannah sa cellphone para pasunurin ito sa
kanila, nag-uusap naman sila Maximillian at Renante tungkol sa kaso na sinampa ng
mga ito laban kay Samuel.
"I'll pay in six months," tawad niya rito at sumulyap kay Sam para siguraduhin na
hindi nito masyadong naririnig ang usapan nila.
"Six months?" sarkastikong tawa ni Renante. He threw a snide glare at him.
"Nagbibiro ka ba? His debt was long overdue!"
"Your voice!" he warned.
"Matanda na naman iyan, pareho lang sila ng tatay ko na medyo bingi na," Renante
shrugged.
"Kahit na," he hissed. "So rude."
Ngumisi lang ito at tumanaw sa bintana.
"Convince your father about this, okay? I'll pay. Iurong niyo na lang 'yung kaso."
"No need," buntong-hininga nito. "Basta magkaka-pera siya, papayag na iyon."
Sinulyapan ito ni Maximillian. Mukhang nahulog na naman ang katabi niya sa malalim
na pag-iisip habang nakatutok ang mga mata sa labas ng bintana na katabi nito.
Should he apologize to Renante too? Ginawa niya naman iyon kanina para kay Yrina,
'di ba?
Sumilay ang ngiti sa kanyang mga labi.
Nah. That's cringy, balik niya ng mga mata sa kalsada.
Naramdaman ni Renante ang pag-vibrate ng cellphone nito. He read the message before
speaking to him.
"It's Stacey," balita nito. "Nasa hospital pa rin siya kasama si Sonny. I forgot
the room number so I asked her. Room 58."
Sumulyap ulit siya kay Renante para tanguhan ito. The man pocketed his phone and
went back to his deep thoughts while looking outside the window.
Sam was right somehow. I should not be blinded by the fact that some people could
be my enemies... Maybe that's what Renante and Stacey look like to me. But
somehow... somehow and in their own way, they cared for Sonny.
Pagkarating sa ospital, walang anu-anong nilapitan ni Maximillian si Sondra na
natutulog sa kama. Hindi siya mapakali kung ano ang unang gagawin nang makita ito,
humaplos siya sa mukha nito at nag-aalalang pinagmasdan ito.
Then he swept up some hairstrands on her face. Maximillian checked her body with
his eyes, trying to see if he would notice something that was not right.
She looked fine, kabado pa rin siya habang dinedeklara iyon sa sarili. She looked
tired, lapat niya ng palad sa pisngi nito. Para siyang madudurog dahil medyo
namamaga ang mga mata nito.
Binaba niya ang isang kamay sa bandang puson nito.
Our baby... his thoughts whispered softly while his chest felt like exploding in
happiness.
Pinagmasdan niya ulit si Sondra. He bit his lower lip. Kailangan niyang pigilan ang
nagwawalang damdamin na nag-uusig sa kanya na yakapin ito ng mahigpit. Ng sobrang
higpit. Ayaw niya itong istorbohin sa pagtulog. She would need a lot of sleep and
caring.
And as her husband, and the father of her child, he was ready.
He knew he prepared most of his life for this moment, to take care of Sonny and
their child. Now he felt like crying. Bago pa pumatak ang mga luha niya
pinangunahan na iyon ni Maximillian. He held Sondra's hand while his other hand
wiped the corner of his eyes.
Tinanaw siya ni Renante na nasa pinto, napangisi ang lalaki at parang natatawa na
nao-OA-han sa kanya kaya napapailing. Nilingon nito si Stacey nang marinig na
tinatawag. Paano kasi, kanina ay abala ito sa pagkausap kay Samuel para ibalita
rito ang kondisyon ni Sondra. Hindi na kasi nito makausap si Maximillian dahil dala
ng emosyon ay parang hindi pa nito kaya na mag-focus sa mga sasabihin ng babae.
Lumapit si Renante rito.
"Uuwi na ako," nangingilag ang mga mata ng dalaga rito.
He lowered his eyes. Renante knew how Stacey felt toward him, why her eyes looked
at her that way. "Okay."
Hinarap na nito si Sam at nginitian. "Sige po, Tito Sam. I'm going."
Ngumiti ang ginoo at sabay na tinanaw ng dalawang lalaki ang paglayo ni Stacey.
Hindi na sila nilingon pa ng dalaga na dumeretso na sa paliko ng hallway na iyon.
Habang nakatutok pa rin doon ang mga mata ni Renante, naramdaman nito na nakatingin
si Sam. He turned and caught the old man's gaze.
"Maximillian taught me to pay more attention now to people," anito. "And he was
right about that." The old man sighed. "For years, I dedicated my life and full
attention to work... and for temporary things. Looking back on their lives, I now
learned from Maxim, from Cherry Rose, from my daughter... just now, I learned from
you, Renante."
Umiwas na si Renante ng tingin mula rito. Bumalik ang mga mata nito sa hallway.
"Jessica is such a beautiful being," Samuel continued. "She's smart and funny and
sweet. She was the chance... the second chance that the God has given me to
experience love... and they made sure that love would be better than how I felt for
Cherry Rose. I was devastated at the loss of a friend, so I was given something
greater than that.... someone more than a friend.
It's Jessica.
But I blew that chance... that second chance to be happy again. Maybe God thought
that if friendships won't make me happy, maybe a romantic love would... but I blew
it. I blew it because I don't want to attach myself anymore... just like
friendships... I believed that everything is temporary here and I should stop
taking it seriously. I once believed that this time it's real... what me and
Jessica had... but since we got busy and often parted ways... my faith wavered."
The old man paused and took a deep breath. Masasalamin sa mga mata nito ang
pagsisisi at panghihinayang habang inaalala si Jessica. Hindi madaling masabi sa
ngiti nito kung relief ba iyon dahil sa wakas ay may na-realize na ito o ngiti pa
iyon na simbolo ng pagtanggap nito sa mga naging pagkakamali.
"I blew it.... I really, really blew... it..." Samuel lifted back his gaze on
Renante. "You are now given a second chance," tapik nito sa balikat ni Renante kaya
napalingon ang binata sa matanda. "That's Stacey."
His eyes narrowed on Sam. "Stacey? Why, Stacey?"
Ngumiti ito lalo. "There's a connection, when you look at each other," umatras na
ito ng kaunti. "It was as if your eyes are talking to each other. I saw that in
Maximillian's parents, and that's love."
Hindi makapaniwala na lalong gumusot ang mukha ni Renante.
"Don't repeat my mistakes, Renante," malumanay nitongngiti bago pumasok sa loob ng
silid para samahan doon si Maximillian.    

[ 89 Epilogue ]
-------------------------------

SONDRA paused beside a phone booth. She picked up the phone and put it on her ear.
Nakangiti na inangat ni Maximillian ang camera para kuhanan ang kanyang asawa ng
litrato.
Nasa Paris, France sila ngayong Enero para magbakasyon saglit. It was
Sondra who insisted. Huling bakasyon man lang daw dahil kapag lumaki na raw ang
tiyan nito ay mas lalo raw itong hindi makakapamasyal.
He eyed on her. Tulad niya, doble-doble rin ang suot nito para labanan
ang sobrang lamig dahil winter season pa rin sa pinuntahan nilang bansa.
Nakailang-posing ito bago napagod. Lumapit agad sa kanya ang babae.
"Ikaw naman," tabi nito sa kanya.
Iniisa-isa pa ni Maximillian ang mga litrato, sinisigurado na maganda
ang kuha sa mga iyon. Habang tumatagal ang pagmamasid sa mga iyon, may naalala
siya. It was years ago, when he was still living with Sondra in the Hawthorne
mansion.
Dati, may set-up sila na tuwing mag-aalas otso ng gabi ay nakaabang na
sila sa telepono sa sari-sarili nilang kwarto. Dahil connected naman ang linya ng
mga iyon, kahit hindi sila mag-dial ay rinig nila ang isa't isa.
There was one time when they were in the middle of talking that it was
almost midnight.
"Millian," wika ni Sondra sa kabilang-linya.
"Ano?" ngiti niya habang nakahiga lang sa kama, nakadikit sa tainga
niya ang telepono at nakatutok sa kisame ang mga mata.
"Do you think I will be like Mom?"
Sondra was around fifteen years old that time. She was fifteen and
quite far from that nine-year-old that he first met. At that age, she was so sure
about what she wanted to be— a fairy princess. Now that she was a teenager, and
like most people in her age, she was starting to feel that uncertainty about where
she should go or what she should be... She was starting to be more realistic in
viewing who she would become in the future.
He let out a soft chuckle. "No, you won't."
"You think so?" pagtamlay ng boses nito.
"Yeah," he smiled wider. "You'll be better."
"Really?" nabuhayan ito ng loob. "Will I have a Miss Universe crown?"
"No. Much better. You'll be Mrs. Gold, with a gold-colored gown...
something like that... and yes, a crown. Of course, a crown, you'll be my queen!"
sinnundan niya iyon ng nakakalokong tawa.
"Bastos ka," histerikal nitong tawa kaya napapalatak na rin siya ng
tawa.
"Ikaw naman, biro lang!"
"Ehem."
Natigilan silang dalawa. Hindi nila boses iyon.
"Ano'ng oras na, bakit hindi pa kayo natutulog?" si Jessica iyon.
"Mommy! Hi!" masiglang wika ni Sondra.
"Matulog na," pinataray nito ang boses.
"Opo. Goodnight, Mom. Goodnight, Millian!"
"Goodnight!" mabilis niyang saad bago binaba agad ang telephone. Baka
makwestiyon pa siya.
It was a joke, at takot na takot pa siya noon. Dasal pa ng dasal na
huwag sana seryosohin ni Jessica. To his relief, kinabukasan, hindi siya
kinuwestiyon ng ginang tungkol doon...
"Ano'ng nginingiti-ngiti mo riyan?" kurot ni Sondra sa pisngi niya.
"Wala," mahina niyang tawa at pinakita rito ang isa sa mga picture.
"You look gorgeous here."
"Of course!" confident nitong pagtataas ng kilay sa kanya bago tumawa.
"Kuhanan na kita ng picture."
"Nah," iling niya. "Pumunta na tayo sa may Eiffel tower!" gagap niya sa
naka-gloves din nito na kamay.
Nang marating ang sadya, kumuha sila ng ilang mga litrato na magkasama.
May mga napapadaan din doon na pinakiusapan nila na pinagkuha nila ng litrato para
mayroon silang full-body na litrato kasama ang Eiffel tower sa background.
"Merci!" pangatlong pahabol ni Maximillian ng pasasalamat sa umalis
nang Pranses matapos maisa-isa ang magaganda nitong kuha ng litrato nila ni Sondra.
Naramdaman niya ang pagyakap ni Sondra sa kanyang katawan kaya yumakap
na rin siya rito. He lowered down his head and planted soft kisses on her lips.
Kapwa mamula-mula ang mga pisngi nila dahil sa sobrang lamig. Kapwa sila natawa
habang nakatitig sa mata ng isa't isa.
He smiled as he gazed on Sondra's eyes as if waiting for him to suggest
something else to do aside of staying in front of the Eiffel tower.
"May sale ng chocolates," he breathed out, his warm breath touching her
face. "Let's go?"
Her smile was so sweet. "Su—" naputol iyon nang may bumagsak na patak
ng ulan sa mukha nito.
He wiped them and looked up at the gray sky. Naramdaman na rin niya ang
pagwisik ng ambon. Humiwalay siya rito at ginagap muli sa kamay para hilain paalis
doon.
Tumatawa si Sondra na sumunod sa kanya.
"My goodness! It's raining!" she squealed, so happy and carefree as
they ran together.
Nilingon niya ito saglit, kailangan niyang sulyapan ito at itimo sa
alaala niya kung gaano kasaya ang mukha nito nang mapagmasdan niya. Nag-angat ng
tingin sa kanya si Sondra at mas lumapad ang ngiti nito. Nasasalamin sa mga mata ng
kanyang asawa ang repleksyon niya na maluwag ang pagkakabuka ng mga labi habang
sumasabay sa pagtawa nito.
.
.
MATAPOS ang pamamasyal ay bumalik na sila sa tinutuluyang suite ng isang hotel.
Maximillian was already wearing a robe while drinking coffee. It was a thick blue
robe that kept him warm while sitting beside the fireplace. Nakapatong sa lamesa
ang bukas niyang laptop. Makikita sa monitor ang video chat window. Nasa video ang
kausap niyang si Hannah.
Ayos nga lang kami rito, pilit nito sa kanya dahil kanina pa
kinukwestiyon ni Maximillian kung bakit parang may iba sa mata nito. Pasensya na
pala, ha, hindi niyo makakausap si Sam. Tulog na eh, ang hirap pala niya gisingin.
Pero okay lang siya, malakas nga humilik eh, bungisngis nito.
Nauunawaan ni Maximillian na bukod sa katandaan, nagbabawi si Samuel ng
pahinga dahil nitong nakaraan ay naging abala ang ginoo sa pag-turn over sa kanya
ng mga dapat niyang malaman tungkol sa Hawthorne Group. Maximillian was planning to
reflourish the company under his own management. Siya ang hahalili sa pagre-retiro
ni Samuel. Both of them agreed that due to age and a change of behavior accompanied
with it, Samuel was not that fit anymore to handle the stress of handling a
company.
Sisimulan lang naman niya iyon bago ipaubaya sa mga iha-hire niya ang
pagpapatakbo roon.
"Ayos lang. Eh, ikaw, hindi ka pa ba matutulog? Alas-dos na, ah?"
Sa Paris kasi mga alas-siyete na ng gabi. Mas advanced ng walong oras
ang Pilipinas kung ikukumpara sa France.
Mahina itong tumawa. "Eh, nag-video call kanina si Ate Sonny,  kaya
nagkwentuhan na kami at napasarap. O, tapos ikaw naman ang kakuwentuhan ko ngayon."
Sasagot pa sana siya nang may mahuli ang kanyang paningin. He lifted
his eyes and saw Sondra step out of the bedroom. Nakapagpalit na ito ng roba. What
made him laugh was the crown on her head. She teasingly catwalked toward him,
hinarap tuloy ni Maximillian ang laptop sa direksyon ng asawa.
"Look at this one, Hannah," aniya. At sabay sila ni Hannah na natawa
nang magsimula nang mag-posing-posing si Sondra at nag-flying kiss sa kanila.
Then Sondra laughed. He found himself staring at her, captivated as
always as her happiness always filled and infect him and take his breath away.
"Tama na ang kaka-chat sa asawa ko," mataray na pamewang ni Sondra sa
kapatid sa video chat. "Shoo!"
Natawa sila, alam naman kasi nila ang pagkakaiba ng seryosong
pagtataray ni Sondra sa pabiro lang. Nang makapagpaalaman na sila, in-off na ni
Maximillian ang laptop. Then he invited his wife to sit on the chair with him and
just sit to feel the warmth of their bodies together, and also the warmth from the
nearby fireplace. Binuka ni Maximillian ang mga hita habang hinuhubad na naman ni
Sondra ang suot na korona para maingat na ilapag sa tabi ng laptop. Maingat itong
umupo sa pagitan ng mga iyon at nilapat ni Sondra ang isang kamay sa bandang puson.
Binaba ni Maximillian ang kamay para ipatong iyon sa kamay nito.
He looked at her face as she rested the back of her head against the
side of his chest, close to his right shoulder.
"Still bratty," he teased, pertaining to how Sondra treated Hannah
earlier.
"Dapat kasi," angat nito sa malayang kamay para haplusin siya sa
pisngi, "ako lang ngayon ang priority mo."
He chuckled and lowered his face to accept her soft kiss. Maximillian
slowly opened his eyes to meet her loving gaze. All at once, he understood that she
was happy to be here with him.
Maximillian felt the gold ring on her finger. "I love you."
"I love you too."
"It refreshes me everytime, after a rough day, I get home to see you,
my sweet girl," his voice was sultry and caressing her heart as he melt emotionally
with her right now. "Stay like this, so soft, and warm and sweet. You can be a
little feisty sure, but let your battles be also mine. Let me fight with you. You
are not made to be tough enough to make it on your own and be alone. You are made
to be like this to be with me... loving, sweet and simple," he smiled. "You are my
sweet girl."
"I love you too," she smiled. "And no matter how rough the road was to
get here, I am happy it lead us right here where we are," she smiled, happy yet
teary-eyed.
"Let's stay this way. Let's stay here."
He was not talking about staying in Paris. He was not talking about
staying in a place.
It was all about staying in this state. Staying in love with each
other.
And Sondra understood what he meant.
"Let's stay," was her soft reply.
They stared into each other's eyes, knowing with just one look that
both of them wanted to stay where they sat and be just beside the warm fireplace,
cuddling against each other, talking about sweet things, and the happiness the
future can promise them, planning how to face troubles and dissipating each other's
fears with assurances and kisses. And later on, they'll discuss what they would
name their child. He was planning to suggest Sandara if it's a girl, and Sandro if
it's a boy.
Maximillian planted a gentle kiss on her lips, as they parted, he heard
her soft laugh.
Everything felt so right— a warm fireplace, his wife eyes' sparkling as
they gazed on him, their hands upon her belly where a baby is cradled and his other
arm holding her tight. On their background was the evening sky and twinkling lights
of Paris City peeking on their hotel suite's window.

[ 90 AuthorsNote ]
-------------------------------

Good early morning everyone!

Thank you sa mga napuyat ko ngayon sa pag-abang pa rin sa huling mga chapters ng
#Rough <3 Siyempre, kung may pinagdaanan sila SonnyMax, dapat tayo rin hahaha
charot <3 <3 XD
Thank you so much for supporting my writings and for loving this story. I love this
story too, very much. This is the longest novel I wrote, 85 Chapters in total and
written within 4 months. :') Natagalan dahil nung around November, hindi ko alam
kung sobrang lungkot ko lang nun o depressed na.  But I was somewhere around that
state that time, dumalang ang pagsusulat ko.
Sonny and Maximillian's story is another one of my favorites. I just love it so
much. Hindi talaga ito ang original na plot o konsepto nung story nila, believe me,
pero minsan talaga mas maganda yung mga hindi planado, yung surprise ba. (Kaya nga
humaba ito ng ganito, hindi ko kasi talaga ine-expect hahaha!) This story came out
differently, and much better than I planned, kaya mangiyak-ngiyak ako, kasi tulad
ninyo unexpected ko rin how this story unfolds. I just love it. I love it so, so,
so much. <3 <3
Hanggang dito na lang muna siguro ang AN ko. Ang daming lessons ng #Rough na hindi
ko na maiisa-isa pa rito :') Iiyak muna ako ng ilang seconds kasi favorite ko na
talaga ito. Mami-miss ko talaga ang SonnyMax. Hindi ko mami-miss masyado sila
Hannah, Memo, Renante at Stacey, kasi tulad ng promise ko sa inyo, gagawan ko sila
ng sarili nilang stories :') Kayo kasi, hahaha joke only, ginusto ko rin naman ito
hahaha~
I love you all because you keep on reading my stories with an open mind, open heart
and kindness. I am so happy to have you all as my loving readers. <3 <3
At oo nga pala, gagawin kong published o available yung dalawang special chapters
ng story na ito until January 31. Then on Feb 1, I will unpublish them. If you have
questions, drop them in the comments below this AN.At ang kasunod na nito ay list
ng playlist ko para sa story ni Sondra Hawthorne at Maximillian Gold.
Thank you! :* <3
With Love,
ANAxoxo
[ 91 Playlist ]
-------------------------------

Here are the songs that inspired

#Rough 
<3
-----------------------------
*
Just The Way You Look Tonight by Joey McIntyre
(SonnyxMax theme)
*
Feels So Good by Honne ft. Anna from the South
(Sonny x Max running through the rain in Paris)
*
4real, 4real by Mariah Carey
(Sonny's Suppressed Feelings)
*
If We by Mariah Carey ft. Ja Rule and Nate Dogg
(Sonny x Max In Denial)
*
Dance To This by Troye Sivan ft. Ariana Grande
(Sonny with her friends)
*
El Primer Dia Sin Ti by Danna Paola
(Sonny's Younger Years)
*
Fancy by Iggy Azalea ft. Charli XCX
(Sonny's Bad Ass Chenes)
*
Drowning by Backstreet Boys
(The Arguments)
*
Crush by Mandy Moore
(Sonny's Younger Years)
*
Obvious by Westlife
(Sonny x Max's Pre-Debut Years)
*
Honeymoon by Lana Del Rey
(The Tension and Worries)
*
Innocence by Avril Lavigne
(Sonny's Debut)
*
Bad Girl by Avril Lavigne
(Sonny being mean to Maximillian)
*
I'm A Slave for U and Overprotected by Britney Spears
(Sonny's Rebellion)
*
No Mercy by Zayde Wolf
(Maximillian Dark Mode)
(Maximillian and Renante joined forces)
*
Nothing Compares 2 U by Zayde Wolf
(Maximillian's Heartbreak)
*
Don't Know Why by Renee Dominique
(Sondra's Confusion)
*
I Can't Make You Love Me by Renee Dominique
(Sondra's Jealousy)
*
I Can't Make You Love Me by Tank
Like I Love You by Moffats
(Maximillian's Jealousy)
*
American Boy by Estelle ft. Kanye West
(Maximillian Appreciation theme hehehe~)
*
You Can Be The Boss and Be My Daddy by Lana Del Rey
Luxurious by Gwen Stefani
Ruin My Life by Zara Larsson
(The Intense Love Scenes)
*
Lush Life by Zara Larsson
(Sonny chilling with the girls)
*
Private Beach by Meiko Nakahara
(Sonny finds Millian in the island)
*
Ain't My Fault by Zara Larsson
(Maximillian's Temptation)
*
8th Grade by Mariah Carey
(Sondra's Hopes)
*
Fight For The Right Love by Modern Talking
(Sonny x Max Fight Song)
*
Haze by Tessa Violet
(The Final Blow of Suspense)
(Antagonist Moment)
*
Crush and Bad Ideas by Tessa Violet
(Hanna x Memo)