Credits : https://carnegieeurope.

eu/2022/02/17/from-local-to-global-politics-of-globalization-pub-
86310
Ang globalisasyon ay naging pangunahing tagapagtulak ng paglago at kasaganaan sa buong mundo.
Pinahintulutan nito ang mga industriyalisadong bansa na umasa sa kanilang mga export upang
mapalakas ang kanilang potensyal para sa paglago. Nakatulong din ito sa mga umuunlad na bansa na
pag-iba-ibahin ang kanilang mga ekonomiya at labanan ang kahirapan. Sa China lamang, halos 800
milyong tao ang naahon sa matinding kahirapan mula noong 1980s.1

Gayunpaman, ang globalisasyon ay nagbunga ng parehong mga nanalo at natalo (tingnan ang
talahanayan 1), at ang kanilang hindi pantay na pamamahagi ay nagsimulang magtaas ng mga
alalahanin. Ang pangunahing pagpuna sa globalisasyon ay na sa kasalukuyang anyo nito, sa kabila ng
pangkalahatang likas na nagbibigay ng kapakanan, pinalala nito ang hindi pagkakapantay-pantay sa loob
at sa mga bansa.2 Sa buong mundo, ang mga edukado at may mataas na kasanayan na mga
manggagawa ay nagtamasa ng napakalaking paglago sa kita at kayamanan, kapwa sa na lalong
nakakonsentra sa pinakamataas na porsyento ng mga kumikita.

Sa nakalipas na mga taon, ang pangangailangan para sa mga hindi sanay na manggagawa sa mga
industriyalisadong ekonomiya ay patuloy na bumababa dahil sa pagbabago sa teknolohiyang may
kinikilingan sa kasanayan, ang offshoring ng labor-intensive na mga trabaho, at ang pagpapalit ng lokal
na produksyon ng mas murang pag-import mula sa mga umuusbong na merkado. Ang kalakaran na ito
ay nagpababa ng sahod para sa mga mababa at nasa gitnang kita sa mga advanced na ekonomiya, lalo
na mula noong 2008 na pandaigdigang krisis sa pananalapi. Bilang resulta, habang ang mga
pangkalahatang benepisyo sa kapakanan ay hindi nasusukat, malayo, at nagkakalat, ang mga gastos ng
globalisasyon ay nakakonsentra sa mga partikular na komunidad, industriya, o heograpiya na dumanas
ng mga dislokasyon.

Kasabay nito, ang komodipikasyon ng paggawa sa panahon ng kompetisyon para sa kapital ay nagpalala
ng hindi pagkakapantay-pantay, lalo na sa mga atrasadong ekonomiya. Ang globalisasyon ay muling
namahagi ng kita patungo sa kapital sa gastos ng paggawa, na pinasigla ng lumalagong epekto ng
teknolohiya at mga deal sa kalakalan na pabor sa kapital at sa mas malawak na komunidad ng
pananalapi. Bilang resulta, ang bahagi ng kapital sa kabuuang kita at mga tubo ay patuloy na lumago
habang ang mga kondisyon ay lalong nagiging delikado para sa paggawa, na hindi maiiwasang nagdadala
ng hindi katimbang na panganib sa ekonomiya dahil sa kawalang-kilos nito kaugnay ng kapital o mga
kalakal. Ang larawang ito ay may mahalagang implikasyon sa anyo ng malawakang pampulitikang
kawalan ng tiwala at sa gayon ay isang mas mababang nakikitang bisa ng mga demokratikong
institusyon.

Itinatampok ng kabanatang ito ang mga pangunahing internasyunal na cleavage sa reporma ng

multilateral na pamamahala at ang mga prosesong institusyonal na nagpapatibay sa globalisasyon.
Pagkatapos ng pagsusuri sa mga gastos at panganib ng globalisasyon, tinuklas ng kabanata ang limang
pangunahing tema ng kalakalan, data at teknolohiya, pananalapi, buwis, at pagbabago ng klima.