Ang Gabi ni Armando Castro

Ni Rio Alma
Bawat saksi sa bangkay mo’y salarin Ng kamandag at kahapong dala-dala
din nating lahat:
Nahimbing ba ang paligid? Ng kahapong nakasuksok sa ulilang
Samantalang nilalagnat sa hiyaw mo paminggalan,
ang magdamag? Sa gulanit na tabike ng kubakob,
May budhi bang nakapikit sa balaraw Sa masangsang na insenso at
ng panaghoy, nanlalamig at duguan, leprosong mga kalmen,
habang ikaw ay sakbibi ng deliryo’t Ng kahapong nagbubudbod ng ulap at
karahasan? nikotina
Ay! Armando Sa pandamang binubulag ng dalita,
Bawat puso’y alumpihit, bawat karne’y Ng kahapong nararapat na hukayin,
naaagnas sa asido ay alcohol, Bunutin sa ating ugat, sa balikat,
Ngunit dilim ang naghari sa gulugod siko’t singit, Hugasan sa gasolina at
ng balana. silaban.
Ay! Armando.
Sa pagitan ng hininga’t kamatayan,
Bawat saksi sa gabi mo’y biktima rin Ayaw ko na sanang buksan  ang
ipiniit sa huklubang sugat ng iyong gabi
sapot-agiw ng anito’t pamahiin Ayaw ko nang bakasin pa ang latay ng
Ang bisig at kaluluwa, isininsel sa balakang iyong lumbay,
ang singasing ng tikbalang
Ngunit ngayo’y bumibiling sa gunita
at buhok ng kapre’t asuwang, Ang resetang kamangmangan:
Ibinabad pati dila sa misteryo ng Nahihibang ka sa lagnat,
antigong paniwala, At ang tawas ng esperma’y
Samantalang gumuguhit ang engkanto Dumaing kang nagugutom,
Binilangan ka’ng latay.
Ang paralisadong dasal. Sumigaw kang nauuhaw,
Si Mang Ponsong, Aling Tale. Tinimbaan ka ng tubig.
SI Ka Sario, Tata Selo, Nana Idrang.
Kuyang Juaning, Ditseng Lagring Nang manghingi ka ng habag,
Inang, Tatang. Tinusukan ka ng pako.
Nagbalisa ang matsora sa duluhan. Bawat butil ng rosaryo.
Nangagimbal pati manok at bubuli. Abo’t apog sa pandama
May nalaglag na bituin sa tumana; Bawat letra ng panaghoy.
Kapagdaka’y sinunggaban ng kung Naiigot ang papag na bibitayan.
anong dambuhala. Bawat iwa at hagupit.
Ay! Armando. Tumatakas ang bulaklak ng hininga.

Bawat butil ng rosaryo. Samantalang nakatanghal sa ospital at

Humuhulas ang semento at aspalto klinika
Sa kalsadang dati’y pugad-alikabok. Ang hilera ng busilak na pintuan
Bawat letra ng panaghoy. At estante ng mabulas na kapsula,
Naghuhunos ng mayuming huning- Narito ka’t ginagamot sa milagro
pipit Ng parusa at malagim na dalangin.
Ang singasing ng traktora’t trilyadora.
“Tsu tsug tsug5x” Samantalang nagbubunyi ang daigdig
Bawat iwa at hagupit. Sa tinistis na atomo at mikrobyo ng
Umandap ang bombilya, umiilap ang paglikha,
koryente Narito ka’t nakaburol, isang martir,
Ng palyadong mga motor. Sa papag ng antikwadong
kamangmangan.
Pagkat ngayon, sa pagitan ng Ay! Armando.
hininga’t kamatayan, May naluoy na hininga sa larangan.
Sagisag ka at biktima

1
May nalagas na paningin sa madilim
na kalyehoa.
Ngunit ikaw, nang mapugto ang pag-
ungol,
Ay sariwang dokumento ang
trahedyang
Dapat sana’y malaon nang inilibing ng
panahon.
Ito nga ba yaong anak ng tag-araw
Na payapang sumusukat sa patutong
mga bughaw,
Hanggang gabi’y kaulayaw ng malit at
amorseko
Sa samparang walang lilim?
Ito nga ba ang dangal ng anak-
pawis?
Bakit ngayo’y giniginaw ,sa harap ng
nikelado
At selyadong mata’t bibig
Ang nakulob na panangis ng kanayon
at kapatid?
Bawat upos ng kandila sa retina , ay
nag-iiwan
Ng pataw ,na mga sumbat sa naiwan
At dadalhin ng sinuman sa ulilang
pagmumuni,
Uusalin ng tahimik sa umaga’t
dapithapon.
Bawat sugat na masalat sa malamig
na katawan
ay matalas na patalim sa sinumang
naglalamay,
Linalagot ang pusod ng nakaraan.
Inuusig ang kalansay ng naagnas na
balete at ninuno.
BENJAMBENJAMIN
I