‫وودی‬

‫‪woody‬‬

‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬
‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬
‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﻓﺼﻞ اول‪:‬‬
‫ﻧﻮﺑﯿﺎ‬

‫‪4‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫در زﻣــﺎن ﻣــﺎ رﺳــﯿﺪن ﺑــﻪ ﺳــﻦ ﺑﻠــﻮغ اﻓﺘﻀــﺎح ﺑــﻮد‪ .‬ﯾــﮏ ﺷــﺒﻪ دو ﺗــﺎ ﻓﻨــﺪق‬
‫دردﻧــﺎک درآوردم ﮐــﻪ ﺑــﻪ ﻫﺮﺟــﺎ ﺑﺮﺧــﻮرد ﻣﯽﮐــﺮد اﻧﮕــﺎر ﺗﯿــﺮ ﺧــﻮردهام و از‬
‫درد ﺑــﻪ زﻣــﯿﻦ ﻣﯽاﻓﺘــﺎدم‪ .‬دﻢﻟ ﻣﯽﺧﻮاﺳــﺖ ﯾﮑــﯽ از اﯾــﻦ ﺟﻠﯿﻘــﻪ اﻧﺘﺤــﺎری‬
‫ﻣﺼـﻨﻮﻋﯽﻫﺎ ﺑــﻪ ﺧــﻮدم ﺑﺒﻨـﺪم ﺗــﺎ اﮔــﺮ ﻫـﻢ ﺑــﻪ ﺟــﺎﯾﯽ ﺑﺮﺧـﻮرد ﮐــﺮدم در اﻣــﺎن‬
‫ﺑﺎﺷــﻢ‪ .‬ﻣــﺮدم ﻫــﻢ اﺣﻤــﻖﺗﺮ ﺑﻮدﻧــﺪ و روزی ﮐــﻪ ﭘﺮﯾــﻮد ﺷــﺪم ﻋﻤــﻪم زارپ زد‬
‫ﺗــﻮ ﮔﻮﺷــﻢ ﮐــﻪ رﺳــﻢ اﺳــﺖ و ﴎخ و ﺳــﻔﯿﺪ ﻣﯽﺷــﻮی‪ .‬ﻓﺤــﺶ ﻋﻤــﻪ ﺑـﺮای ﻣــﻦ‬
‫ﻣﺮﻫﻢ اﺳﺖ از آن زﻣﺎن‪.‬‬
‫راﺑﻄــﻪام ﯾــﮏ ﺷــﺒﻪ ﺑــﺎ ﮐــﺎﻣﯽ ﺑﻬــﻢ ﺧــﻮرد‪ .‬ﺗــﺎ دﯾــﺮوزش ﻫــﺮ روز ﻓﻮﺗﺒــﺎل ﺑــﺎزی‬
‫ﻣﯽﮐــﺮدﯾﻢ و اﻧــﺪازهی ﻫــﻢ ﺑــﻮدﯾﻢ‪ .‬ﻓــﺮداش ﻣــﻦ ﮐــﺶ آﻣــﺪه ﺑــﻮدم و ﮐــﺎﻣﯽ‬
‫ﻫﻨــﻮز ﺑﭽــﻪ ﺑــﻮد‪ .‬ﮐﻨــﺎر ﻫــﻢ ﻣﻌــﺬب ﺑــﻮدﯾﻢ ‪.‬ﺗﻨﻬــﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣــﻪای ﮐــﻪ داﺷــﺘﻢ اﯾــﻦ‬
‫ﺑــﻮد ﺷــﺐﻫﺎ ﺳــﺎﻋﺖ ده از ﮐﺎﻧــﺎل ﭼﻬــﺎر ﴎﯾــﺎل »راﻣــﻮن ﮐﺎﺧــﺎل« را ﺑﺒﯿــﻨﻢ‪.‬‬
‫اﮔـﺮ ﴎﯾــﺎل راﻣــﻮن ﮐﺎﺧـﺎل را دﯾــﺪه ﺑﺎﺷــﯿﺪ ﻣﯽداﻧﯿـﺪ ﭼــﻪ ﻣﯽﮔــﻮﯾﻢ‪ .‬اﻻن ﺷــ�‬
‫ﴎﯾﺎلﻫــﺎی دﻧﯿــﺎ را ﻣﯽﺑﯿﻨــﯽ‪ ،‬آن ﻣﻮﻗــﻊ ﮐﺎﺧــﺎل و ﻧــﻮذری‪ .‬ﺻــﺒﺢﻫﺎی ﺟﻤﻌــﻪ‬
‫ﻫــﻢ ﻣﺠﺒــﻮر ﺑــﻮدم ﺑــﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣــﻪی ﻧــﻮذری در رادﯾــﻮ ﺑﺨﻨــﺪم ﮐــﻪ اوج ﻃﻨــﺰش‬
‫آنﺟــﺎ ﺑــﻮد ﮐــﻪ زﻧــﺶ ﻣﯽﮔﻔــﺖ ﻫﻮﺷــﯽ؟ ﮐﻮﺷــﯽ؟ و ﺗــﻮ اﯾــﻦ ﺳــﯿﺎﻫﯽ و‬
‫ﻇﻠﻤــﺖ دورهی ﺑﻠــﻮغ ﻣﻌﻠــﻢ ﺣﺮﻓــﻪ و ﻓــﻦ ﻣﯽﮔﻔــﺖ ﮐــﻮک زدن ﯾــﺎد ﺑﮕﯿﺮﯾــﺪ‬
‫و ﻫﻔﺘــﻪی دﯾﮕــﺮ ﯾــﮏ ﮐــﺖ و ﺷــﻠﻮار ﻣﺮداﻧــﻪی ﺑﯿﺴــﺖ ﺳــﺎﻧﺘﯽ ﺑﺪوزﯾــﺪ و‬
‫ﺑﯿﺎورﯾــﺪ‪ .‬وﮔﺮﻧــﻪ ﺻــﻔﺮ‪ .‬ﻟﻌﻨــﺖ ﺑــﻪ آن دوره‪ .‬از ﭘﺎﻫــﺎﯾﻢ ﻧﮕــﻮﯾﻢ‪ .‬ﻫﻤــﻪﺟﺎی‬
‫ﺑــﺪﻧﻢ ﻣﺜــﻞ ﻗﺒــﻞ ﻣﺎﻧــﺪه ﺑــﻮد و ﻓﻘــﻂ ﭘﺎﻫــﺎ ﻣﺜــﻞ ﻟــﮏ ﻟــﮏ ﺷــﺪه ﺑــﻮد ﺑــﻮد دو‬
‫ﻣﱰ‪ .‬ﻫﺮﭼﻨـﺪ ﻣـﻦ اﻋـﺘ�د ﺑـﻪ ﻧﻔـﺲ درﺷـﺘﯽ داﺷـﺘﻢ و ﺟﻠـﻮی آﯾﻨـﻪ ﻣـﯽزدم رو‬
‫ﺷﺎﻧﻪام ﮐﻪ درﺳﺖ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻬ�ﻧــﯽ ﻫــﻢ �ــﯽرﻓﺘﻢ‪ .‬ﺑــﺰم ﻫــﺎی اﯾﺮاﻧــﯽ ﺗــﺎ ﺣــﺪ ﺧﻮدﮐﺸــﯽ ﻣــﻦ را ﻧﺎراﺣــﺖ‬
‫ﻣــﯽ ﮐﻨــﺪ ‪.‬وﻗﺘــﯽ ﯾــﮏ ﻧﻔــﺮ دﺳــﺘﻢ را ﻣــﯽ ﮐﺸــﺪ ﺗــﺎ ﺑــﻪ زور دﮔﻨــﮓ ﺑﺮﻗﺼــﺎﻧﺪم‬

‫‪5‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫دﻢﻟ ﻣــﯽ ﺧﻮاﻫــﺪ ﺷــﺎﻫﺮﮔﻢ را ﺑﺠــﻮم‪ .‬اﯾــﻦ ﺷــﺎﻫﺮگ ﻫــﻢ از آن ﻣﺴــﺎﺋﻞ ﻋﻤﯿــﻖ‬
‫اﺳــﺖ‪ .‬اوﻻ ﮐــﻪ �ــﯽ داﻧــﻢ از اﺳــﺎس ﮐﺠﺎﺳــﺖ‪ .‬ﺑﻌــﺪ ﻫــﻢ ﺑﻨﻈــﺮم در ﮐﺘــﺎب‬
‫ﮔﺮاﻫــﺎم ﮔــﺮﯾﻦ ﺑــﻮد ﮐــﻪ ﻃــﺮف در زﻧــﺪان از ﺷــﺪت ﺷــﮑﻨﺠﻪ ﺑــﻪ ﺳــﺘﻮه آﻣــﺪه‬
‫ﺑــﻮد و از دوﺳــﺘﺶ ﺧﻮاﺳــﺖ ﺗــﺎ ﺷــﺎﻫﺮﮔﺶ را ﺑﺠــﻮد اﻣــﺎ ﻣﺘﺎﺳــﻔﺎﻧﻪ ﺷــﮑﻨﺠﻪ‬
‫ﭼــﯽ ﻫــﺎ ﻤﺗــﺎم دﻧــﺪان ﻫــﺎی دوﺳــﺘﺶ را ﮐﺸــﯿﺪه ﺑﻮدﻧــﺪ‪ .‬و ﻃــﺮف ﻧﺸﺴــﺖ‬
‫ﮔﺮﯾــﻪ ﮐــﺮد‪ .‬ﺷــﺎﯾﺪ ﻫــﻢ ﯾــﮏ داﺳــﺘﺎن از ﺗﻮﺑﯿــﺎس ووﻟــﻒ ﺑــﻮده‪� ،‬ــﯽ داﻧــﻢ‪ .‬اﻣــﺎ‬
‫در اﯾــﻦ ﻣﻬ�ﻧــﯽ ﻫــﺎ ﻣــﯽ ﺗــﻮاﻧﻢ ﺷــﺎﻫﺮﮔﻢ را ﺑــﺬارم ﻻی دﻧــﺪان ﻣﺼــﻨﻮﻋﯽ‬
‫ﻫــﺎی ﯾــﮏ ﭘﯿــﺮزن و ﻓﺸــﺎر ﺑــﺪﻫﻢ‪ .‬آﺧــﺮ ﭼـﺮا اﯾﻨﺠــﻮری ﻣــﯽ ﮐﻨﯿــﺪ؟! رﻗﺼــﯿﺪن‬
‫ﻣﻦ‪ ،‬ﺣـﺎل ﺗـﻮی دﯾﻮاﻧـﻪ را ﺧـﻮب ﻣـﯽ ﮐﻨـﺪ؟! ﺗـﺎزه زﻧـﮏ ﺻـﺎف ﻣـﯽ آﯾـﺪ ﺗـﻮی‬
‫ﺷــﮑﻢ ﻣــﻦ ﮐــﻪ ﺑــﺎ ﻫــﻢ ﺑﺮﻗﺼــﯿﻢ‪ .‬رﻗــﺺ دو ﻧﻔــﺮه ی زن ﺑــﺎ زن‪ .‬رﻗﺎﺑــﺖ رﻗﯿــﺐ‬
‫ﺧﻔﻪ ﮐﻦ!‬
‫ﺑﻌﺪ ﻣـﯽ ﮔﻮﯾﻨـﺪ ﭼـﺮا ﺑـﺎ ﻓﺎﻣﯿـﻞ راﺑﻄـﻪ ات را ﻗﻄـﻊ ﮐـﺮده ای؟! ﻗﻄـﻊ ﮐـﺮده ام‬
‫ﭼــﻮن ﻣــﯽ ﺧﻮاﻫﯿــﺪ ﺑــﺮﺧﻼف ﻣــﯿﻠﻢ ﺑﺮﻗﺼــﻢ‪ .‬رﻗﺼــﯿﺪﻧﯽ ﮐــﻪ ﻣــﻦ دوﺳــﺖ دارم‬
‫ﯾــﮏ رﻗــﺺ آزاد و رﻫﺎﺳــﺖ‪ .‬و اﯾــﻦ ﻓﻘــﻂ در ﻫﻨــﺪ ﻣﯿﴪ ـ اﺳــﺖ‪ .‬ﯾــﮏ ﭼﺸــﻢ‬
‫ﺑﻨﺪ ﻣـﯽ زﻧـﯽ و ﺗﻨـﺖ را ﻣـﯽ ﺳـﭙﺮی ﺑـﻪ ﻣﻮﺳـﯿﻘﯽ‪ .‬ﺑﻌـﺪ از ﭼﻨـﺪ دﻗﯿﻘـﻪ دﯾﮕـﺮ‬
‫ﻣﻮﺳــﯿﻘﯽ را ﻫــﻢ �ــﯽ ﺷــﻨﻮی‪ .‬ﻣــﻦ اﺳــﻢ اﯾــﻦ را ﻣــﯽ ﮔــﺬارم رﻗــﺺ‪ .‬ﯾــﺎ رﻗــﺺ‬
‫ﻫــﺎی ﴎﺧﭙﻮﺳــﺘﯽ‪ .‬اﯾــﻦ ﺟــﻮر ﭼﯿﺰﻫــﺎ ﺣــﺎل آدم را ﺧــﻮب ﻣــﯽ ﮐﻨــﺪ‪ .‬ﻧــﻪ اﯾﻨﮑــﻪ‬
‫ﻃــﺮف ﺑﺸــﻘﺎب ﺑــﺮﻧﺞ و زﺑــﺎن و ژﻟــﻪ اش را ﺑﺪﻫــﺪ دﺳــﺘﺖ و ﻣﺜــﻞ ﮔﻮرﯾــﻞ‬
‫ﺑﭙــﺮد وﺳــﻂ ﻣﻬ�ﻧــﯽ و ﻣﺜــﻞ رﺿــﺎزاده ﻋــﺮق ﺑﺮﯾــﺰد ﮐــﻪ روی اﻫــﺎﻟﯽ ﻓﺎﻣﯿــﻞ را‬
‫ﮐﻢ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﯾﻦ زﯾﺒﺎﺳﺖ؟! اﯾﻦ زﺷﺖ اﺳﺖ ‪.‬اﯾﻦ ﻗﺒﯿﺢ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻫﻤﯿﺸــﻪ از اﺻــﻄﻼح "ﻣــﺎ اﯾﺮاﻧــﯽ ﻫــﺎ" ﺑــﺪم آﻣــﺪه‪ .‬اﻧﮕــﺎر ﻃــﺮف در ﻧــﺎف‬
‫زورﯾــﺦ دﻧﯿــﺎ آﻣــﺪه و ﻣــﺎﺑﻘﯽ ﻣــﯽ روﻧــﺪ در ﺻــﻒ "ﻣــﺎ اﯾﺮاﻧــﯽ ﻫــﺎ"‪� .‬ــﯽ‬
‫ﮔــﻮﯾﻤﺶ اﻣــﺎ ﺑﻬــﺶ ﻓﮑــﺮ ﻣــﯽ ﮐــﻨﻢ‪ .‬ﻣﺜــﻞ ﻓﮑﺮﻫــﺎی ﭘﻨﻬــﺎن ﺟﻨﺴــﯽ‪ .‬ﺑﻠــﻪ! ﻣــﺎ‬

‫‪6‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫اﯾﺮاﻧــﯽ ﻫــﺎ ﻋﻤﻠــﻪ اﯾــﻢ‪ .‬رد ﺧــﻮر ﻧــﺪارد‪ .‬وﻗﺘــﯽ ﻣــﯽ روی در آراﯾﺸــﮕﺎه ﯾــﮏ‬
‫ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺸـﻨﻮی ﮐـﻪ ﻣﺨـﺖ ﺗـﺎب ﺑﺮﻣـﯽ دارد‪ .‬ﻃـﺮف ﺑـﻪ ﻣـﻦ ﻣـﯽ ﮔﻮﯾـﺪ‬
‫»ﭘﺮواﻧــﻪ ای اﭘﯿﻼﺳــﯿﻮن ﮐــﺮده ام ﮐــﻪ ﻃــﺮف راﺿــﯽ ﺑﺎﺷــﺪ‪ «.‬ﻋﺰﯾــﺰم ﺧــﺪا ازت‬
‫راﺿــﯽ ﺑﺎﺷــﺪ ‪.‬ﭘﺮواﻧــﻪ ای دﯾﮕــﺮ ﭼﯿﺴــﺖ؟! و ﻣــﯽ ﺧﻮاﻫــﺪ ﻧﺸــﺎﻧﻢ دﻫــﺪ‪ .‬ﺑﻌــﺪ‬
‫ﻣــﯽ روم در آﺷـــﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ی آراﯾﺸــﮕﺎه‪ ،‬ﻣـــﯽ ﺑﯿـــﻨﻢ ﮐﺸــﯿﺪه ﭘـــﺎﯾﯿﻦ و ﭘﺮﺳـــﻨﻞ‬
‫ﺗﺸــﻮﯾﻘﺶ ﻣــﯽ ﮐﻨﻨــﺪ و ﯾــﮏ ﺻــﺪا ﮐــﻒ ﻣــﯽ زﻧﻨــﺪ‪ .‬ﺣــﺎﻻ ﻣــﯽ ﭘﺮﺳــﻨﺪ ﺗــﻮ ﭼـﺮا‬
‫ﻣﻮﻫﺎﯾــﺖ را ﺧــﻮدت ﻣــﯽ زﻧــﯽ؟! ﺑﻠــﻪ! ﺧــﻮدم ﻣــﯽ زﻧــﻢ ﭼــﻮن ﺣﻮﺻــﻠﻪ ی‬
‫ﭘﺮواﻧــــــــــــــــﻪ و ﻋﻘــــــــــــــــﺮب و زراﻓــــــــــــــــﻪ ﻧــــــــــــــــﺪارم‪.‬‬
‫زﻧــﮏ در اﺳــﺘﺨﺮ ﻫــﯽ ﻣــﯽ ﭼﺮﺧــﺪ و ﻫــﺮﮐﺲ ﺑــﻪ ﭘﺴــﺘﺶ ﻣــﯽ ﺧــﻮرد ﻣﻤــﻪ‬
‫ﻫــﺎی ﺧــﻮدش را ﻣــﯽ ﮔﯿــﺮد و ﻣــﯽ ﮔﻮﯾــﺪ »ﺳــﻮﻓﯿﺎ ﻟــﻮرن‪ ،‬آح«‪ .‬و ﺑﻌــﺪ ﮐﻤــﺮش‬
‫را ﻣــﯽ ﮔﯿــﺮد و ﻣــﯽ ﮔﻮﯾــﺪ »ﮐﻤــﺮش ﻫــﻢ آح« ‪ ،‬ﻣﻨﻈــﻮرش اﯾــﻦ اﺳــﺖ از ﺳــﻮﻓﯿﺎ‬
‫ﻟــﻮرن ﺧﻮﺷــﺶ ﻣــﯽ آﯾــﺪ ﭼــﻮن ﺳــﯿﻨﻪ ﻫــﺎﯾﺶ ﮔﻨــﺪه ﺑــﻮده و ﮐﻤــﺮش ﺑﺎرﯾــﮏ‪.‬‬
‫اﻧﮕــﺎر ﺑﻘﯿــﻪ ﻧﺪﯾــﺪه اﻧــﺪ‪ .‬ﺧــﺐ زﻧــﮏ ول ﮐــﻦ‪� .‬ــﯽ ﺑﯿﻨــﯽ دارم داﺧــﻞ ﺟﮑــﻮزی‬
‫رﯾﻠﮑــﺲ ﻣــﯽ ﮐــﻨﻢ ﺧــﱪ ﻣــﺮﮔﻢ‪ .‬ﻫــﯽ ﺧــﻮدت را ﻓﺸــﺎر ﻣــﯽ دﻫــﯽ و ﻣــﯽ‬
‫ﭼﻼﻧــﯽ‪ .‬از ﺳــﻨﺖ ﺧﺠﺎﻟــﺖ ﺑﮑــﺶ‪ .‬اﻣــﺎ �ــﯽ ﮐﺸــﺪ‪ .‬وﺳﻮاﺳــﺶ ﺷــﺪه ﺳــﻮﻓﯿﺎ‬
‫ﻟﻮرن‪ ،‬ﭼـﻮن ﮐﻤـﺮش ﺑـﻪ ﻗﺎﻋـﺪه ی ﮐﻤﺒـﺎﯾﻦ اﺳـﺖ و ﺑـﺎﻻ ﺗﻨـﻪ اش ﺗﻌﻄﯿـﻞ‪ .‬ﻣـﻦ‬
‫ﺧﯿــﺎل �ــﯽ ﮐــﻨﻢ ﻣﺮدﻫــﺎ اﯾﻨﺠــﻮری ﺑﺎﺷــﻨﺪ و ﻫــﯽ در اﺳــﺘﺨﺮ و آراﯾﺸــﮕﺎه راه‬
‫ﺑﺮوﻧـــﺪ و ﺟﻮارﺣﺸـــﺎن را ﺑﮕﯿﺮﻧـــﺪ و آح آح ﮐﻨﻨـــﺪ و ﺑﮕﻮﯾﻨـــﺪ »اﺳـــﺘﺎﻟﻮﻧﻪ آح«‪.‬‬
‫ﯾــﮏ ﻓﻬــﻢ ﻣﺴــﺘﱰی ﺣﺘــﺎ در ﺧﻨــﮓ ﺗــﺮﯾﻦ ﻣﺮدﻫــﺎ ﻫﺴــﺖ ﮐــﻪ آدم ﺣﺴــﺮﺗﺶ را‬
‫ﻣــﯽ ﺧــﻮرد ‪.‬اﻣــﺎ ﻋــﺪه ی ﮐﺜﯿــﺮی از زن ﻫــﺎ اﺻــﻼ راه ﻧﺪارﻧــﺪ‪ .‬دﻣــﺎر از روزﮔــﺎر‬
‫آدم در ﻣــﯽ آورﻧــﺪ‪ .‬ﭼﻨــﺪ ﻧﻔــﺮ از دوﺳــﺘﺎن دﺧــﱰم را ﺑــﺪﻟﯿﻞ ﺗﻠﻔﻨــﯽ ﺣــﺮف‬
‫ﻧــﺰدن از دﺳــﺖ داده ﺑﺎﺷــﻢ ﺧــﻮب اﺳــﺖ؟! ﭘــﺪر ﺟــﺎن ﻣــﻦ ﺣﻮﺻــﻠﻪ ﻧــﺪارم‬
‫ﮔﻔﺘــﺎر اﻣﯿﺮﯾﺎﺷــﺎر را ﻣــﻮ ﺑــﻪ ﻣــﻮ در ﮐﺎﻓــﻪ ﺑــﺎ ﺗــﻮ ﺑﺸــﻨﻮم‪ .‬ﯾــﮏ ﺷــﺐ‪ ،‬دو ﺷــﺐ‪،‬‬
‫اﻣــﺎ ﻫﺮﺷــﺐ ﻧــﺎﻣﺮد؟! اﺷــﻌﺎر رﯾﻠﮑــﻪ را ﻫــﻢ ﺑــﻪ اﯾــﻦ دﻗــﺖ ﻧﺨﻮاﻧــﺪه ام‪ .‬وﻢﻟ‬

‫‪7‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﮐﻦ‪ .‬و وﻢﻟ ﻣـﯽ ﮐﻨـﺪ‪ .‬ﭼـﻮن دﺧﱰﻫـﺎ ﻤﺗـﺎم ﻟـﺬت دوﺳـﺖ ﭘﴪـ ﮔـﺮﻓﻦﺘ و ﺷـﻮﻫﺮ‬
‫ﮐﺮدﻧﺸــﺎن ﺑــﻪ ﺗﻌﺮﯾــﻒ ﮐﺮدﻧﺸــﺎن اﺳــﺖ‪ .‬ﻃــﺮف ﯾــﮏ رﺑــﻊ روی ﮐــﺎر ﺑــﻮده‬
‫دﺧﱰک ﺑـﺮای ﻣـﻦ ﴎﯾـﺎل ﻻﺳـﺖ ﺗﻌﺮﯾـﻒ ﻣـﯽ ﮐﻨـﺪ‪ .‬ﺣﺘـﺎ ﻧـﻮع اﺳـﺎﻧﺲ را ﻫـﻢ‬
‫ﺟــﺎ �ــﯽ اﻧــﺪازد ﯾﻌﻨــﯽ ﻫﻤــﻪ ﺟــﺎی دﻧﯿــﺎ اﯾﻨﺠــﻮری اﺳــﺖ؟! زن ﻫــﺎ ﭼﯿــﺰ‬
‫ﺧﺼﻮﺻــﯽ ﻧﺪارﻧــﺪ؟! ﻣــﺎ اﯾﺮاﻧــﯽ ﻫــﺎ‪ .‬ﻧــﻊ! ﻧﯿﺴــﺘﻢ ‪.‬ﺑﻌــﺪ اس ام اس ﻣــﯽ دﻫﻨــﺪ‬
‫ﺗــﻮ ﭼــﺮا اﻧﻘــﺪر ﻣﻨــﺰوی ﻫﺴــﺘﯽ؟! ﻣــﻦ ﻣﻨــﺰوی ﺷــﺪه ام‪ .‬دﻢﻟ ﯾــﮏ دوﺳــﺖ‬
‫ﻣﻮﻧـــﺚ آدم ﺣﺴـــﺎﺑﯽ ﻣـــﯽ ﺧﻮاﻫـــﺪ‪ ،‬ﮐﺴـــﯽ ﮐـــﻪ در آراﯾﺸـــﮕﺎه ﺗﻨﮑـــﻪ اش را‬
‫ﻧﺸــﺎن ﺟ�ﻋــﺖ ﻧﺪﻫــﺪ و در اﺳــﺘﺨﺮ ﺧــﻮدش را ﻧﭽﻼﻧــﺪ و ﻣــﻦ را ﻧﺮﻗﺼــﺎﻧﺪ و‬
‫و ﺟـــﺰو ﺟ�ﻋـــﺖ "ﻣـــﺎ اﯾﺮاﻧـــﯽ ﻫـــﺎ" ﻧﺒﺎﺷـــﺪ‪ .‬ﺑﻠـــﻪ! ﻣـــﻦ دﻢﻟ ﯾـــﮏ دوﺳـــﺖ‬
‫ﻫﻤﺠﻨﺲ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫـﺪ ﮐـﻪ ﻓﻘـﻂ ﺑﻔﻬﻤـﺪ‪ .‬ﺣﺘـﺎ اﮔـﺮ ﮐﺘـﺎﺑﺨﻮان ﻫـﻢ ﻧﺒـﻮد ﻧﺒـﻮد‪.‬‬
‫دﻢﻟ ﻣــﯽ ﺧﻮاﻫــﺪ ﯾــﮏ ﺣﻀــﻮر ﻣﻌﺘــﺪل در زﻧــﺪﮔﯽ ام داﺷــﺘﻪ ﺑﺎﺷــﺪ‪ .‬ﻣﺜــﻞ‬
‫دوﺳــﺘﯽ ِ ﭘﺴــﺮﻫﺎ ﺑــﺎ ﻫــﻢ‪ .‬ﭘﺴــﺮﻫﺎ ﻣﻮﺟــﻮدات ﺧﻮﺷــﺒﺨﺘﯽ اﻧــﺪ ﭼــﻮن ﮐﻤــﱰ در‬
‫ﺟ�ﻋﺖ "ﻣـﺎ اﯾﺮاﻧـﯽ ﻫـﺎ" ﻗـﺮار ﻣـﯽ ﮔﯿﺮﻧـﺪ‪ .‬و ﻣـﻦ ﺑـﻪ ﺷـﺪت ﻣﻌﺘﻘـﺪم داﺷـﻦﺘ‬
‫ﯾــﮏ دوﺳــﺖ ﺧــﻮب را ﺑــﺎ ﺧــﻮدم ﺑــﻪ اﻋــ�ق ﮔــﻮر ﺧــﻮاﻫﻢ ﺑــﺮد و اﯾﻦﺟــﻮری‬
‫دوران ﺑﻠــﻮغ ﻟﻌﻨﺘــﯽام ﺳــﭙﺮی ﻣﯽﺷــﺪ و ﺑــﻪ ﻫﺠﺪهﺳــﺎﻟﮕﯽ ﻟﻌﻨﺘﯽﺗــﺮم ﻓﮑــﺮ‬
‫ﻣﯽﮐــﺮدم وﺷــﺐﻫﺎ ﮐــﻪ راﻣــﻮن ﮐﺎﺧــﺎل ﻣﯽدﯾــﺪم ﺑﺲﮐــﻪ ﺧــﻮش ﻣﯽﮔﺬﺷــﺖ‬
‫ﺗﻨﻬـﺎ ﭼﯿـﺰی ﮐـﻪ ﺑـﻪ ذﻫـﻨﻢ ﻣﯽرﺳـﯿﺪ اﯾـﻦ ﺑـﻮد ﮐـﻪ اﺳـﻢ ﺑﭽـﻪﻫﺎﯾﻢ را درآﯾﻨـﺪه‬
‫ﺑﮕﺬارم اﻣﯿﺮ ﻧﺴﺦ و اﻣﯿﺮ ﺳﺘﻢ‪.‬‬
‫در ﻫﻤــﯿﻦ دوره ﺑــﻮد ﮐــﻪ ﺑــﺎ ﭘــﺪر و ﻣــﺎدرم ﻣﻬــﺎﺟﺮت ﮐــﺮدﯾﻢ‪ .‬اﮔــﺮ ﺑﺸــﻮد‬
‫اﺳـــﻤﺶ را ﮔﺬاﺷـــﺖ ﻣﻬـــﺎﺟﺮت‪ .‬اوﻟـــﯿﻦ دﻟﯿـــﻞ ﻣﻬـــﺎﺟﺮت ﺧﻮاﻧـــﺪن دورهی‬
‫دﮐﱰای ﻣﺎدرم ﺑﻮد؛ دوﻣـﯿﻦ دﻟﯿـﻞ ﻣـﻦ ﺑـﻮدم ﮐـﻪ ﺑـﻪ ﮔﻔﺘـﻪی ﻣـﺎدرم اﮔـﺮ آنﺟـﺎ‬
‫درس ﻣﯽﺧﻮاﻧـــﺪم و اﻧﮕﻠﯿﺴـــﯽ ﺑﻠﻐـــﻮر ﻣﯽﮐـــﺮدم آﯾﻨـــﺪهی ﺑﻬـــﱰی داﺷـــﺘﻢ و‬
‫ﺳــﻮﻣﯿﻦ دﻟﯿــﻞ ﻫــﻢ وﺟــﻮد ﺧــﺎرﺟﯽ ﻧﺪاﺷــﺖ ﭼــﻮن ﭘــﺪرم ﻫﻤــﻪی ﮐﺎرﻫــﺎش‬
‫ﺑﯽدﻟﯿﻞ ﺑﻮد ﺣﺘﺎ ﻣﻬﺎﺟﺮﺗﺶ‪.‬‬
‫‪8‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫اﯾﻦﺟــﺎ ﺧﯿﻠــﯽ ﻫــﻢ ﺟــﺎی ﺧــﻮﺑﯽ اﺳــﺖ ﺑــﺮای ﻣﻬــﺎﺟﺮت‪ .‬اوﻟــﻦ ﮐــﻪ ﭼﻬــﺎر‬
‫ﺳــﺎﻋﺖ ﺑــﺎ اﯾ ـﺮان ﻓﺎﺻــﻠﻪ دارد و �ﯽﺗــﻮاﻧﯽ وﻗﺘــﯽ ﻣــﯽروی اﯾ ـﺮان روی ﻣﺒــﻞ‬
‫ﻓــــﮏ و ﻓﺎﻣﯿــــﻞ ﻢﻟ ﺑــــﺪﻫﯽ و ﺑﮕــــﻮﯾﯽ »اه ﭼــــﻪ ﭘــــﺮواز دوازده ﺳــــﺎﻋﺘﻪی‬
‫ﻃــﻮﻻﻧﯽای ﺑــﻮد«‪ .‬در واﻗــﻊ ﻣﯿ ـﺰان ﻋــﺰت و اﺣ ـﱰام ﻓﺎﻣﯿــﻞ ﻣــﺎ در اﯾ ـﺮان ﺑــﻪ‬
‫ﻃــﻮل ﻣــﺪت ﭘــﺮواز اﺳــﺖ‪ .‬ﭼﻬــﺎر ﺳــﺎﻋﺖ؛ ﻣﻌﻤــﻮﻟﯽ و ﺧﻮدﻣــﺎﻧﯽ‪ .‬ﻫﺸــﺖ‬
‫ﺳــﺎﻋﺖ؛ ﻫﯿﺠــﺎن ﻫﻤ ـﺮاه ﺑــﺎ دو ﻧــﻮع ﻏــﺬا‪ .‬ﺑﯿﺴــﺖ و ﭼﻬــﺎر ﺳــﺎﻋﺖ؛ ﺿــﯿﺎﻓﺖ‬
‫و ﺑــﺰم و ﺑــﺰن و ﺑﮑــﻮب‪ .‬اﯾﻦﺟــﺎ اﯾﻦﺟﻮریﺳــﺖ ﮐــﻪ اﻧﮕــﺎر رﻓﺘــﻪای ﮐــﺮج و‬
‫ﺑﺮﮔﺸــﺘﯽ‪ .‬ﺑﯽﻓﺎﯾــﺪه‪ .‬ﻫﻤــﯿﻦ ﺷــﺪ ﮐــﻪ راﺑﻄــﻪ ﺑــﺎ ﻓﺎﻣﯿــﻞ ﻗﻄــﻊ ﺷــﺪ ‪.‬ﻣــﺎ ﭼﻬــﺎر‬
‫ﺳــﺎﻋﺘﻪﻫﺎ ﻫــﻢ ﺑﺎﯾــﺪ ﻫــ�ن ﻗــﺪرو ﻗﯿﻤﺘــﯽ را داﺷــﺘﯿﻢ ﮐــﻪ ﺑﯿﺴــﺖ و ﭼﻬــﺎر‬
‫ﺳﺎﻋﺘﻪﻫﺎ ‪.‬‬
‫اواﯾــﻞ ﺧﯿﻠــﯽ ﺧــﻮش و ﺧــﺮم ﺑــﻮدم‪ .‬در ﺧﯿﺎﺑــﺎن ﮐﻮرﮔــﺎن ﭘــﺎرک ﮐــﻪ ﺑﻬــﱰﯾﻦ‬
‫ﺧﯿﺎﺑــﺎن ﺷــﻬﺮﻣﺎن ﺑــﻮد ﺧﺎﻧــﻪ ﮔــﺮﻓﺘﯿﻢ ﮐــﻪ ﻫــﺮ ﮐﻮﭼــﻪاش ﻫــﺰار ﻣــﱰ ﻋــﺮض‬
‫داﺷـــﺖ و ﯾـــﮏ ﻣﯿﻠﯿـــﻮن درﺧـــﺖ دوﻣﯿﻠﯿـــﻮن ﻣـــﱰی دورﻣـــﺎن ﺑﻮدﻧـــﺪ‪ .‬ﺗـــﻮی‬
‫درﺧﺖﻫـــــﺎ ﻫـــــﻢ ﭘﺮﻧـــــﺪهﻫﺎی ﻋﺠﯿـــــﺐ ﻏﺮﯾـــــﺐ ﺟﯿـــــﻎ ﻣﯽﮐﺸـــــﯿﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻨــﺪ اﯾﻦﺟﻮریﺳــﺖ ﮐــﻪ ﯾــﮏ ﺷــﺒﻪ داﺧﻠــﺶ ﺟــﺎ ﻣﯽاﻓﺘــﯽ‪ .‬اﻧﮕــﺎر اﻓﺘــﺎده‬
‫ﺑﺎﺷــﯽ دوﺑــﺎره داﺧــﻞ رﺣــﻢ ﻣــﺎدرت‪ .‬ﭘــﺪرم ﻫــ�ن روز دوم ﺳــﻪ ﺗــﺎ دوﭼﺮﺧــﻪ‬
‫ﺧﺮﯾـــﺪ‪ .‬و ﻣـــﻦ ﺑـــﺎ دوﭼﺮﺧـــﻪام از ﴎ ﺧﯿﺎﺑﺎ�ـــﺎن ﴍوع ﺑـــﻪ ﮐﺸـــﻒ ﺷـــﻬﺮ‬
‫ﺟﺪﯾــﺪم ﮐــﺮدم‪ .‬ﭘﺴــﺮﻫﺎي اروﭘــﺎﯾﯽ ﺧــﻞ و ﭼــﻞ ﮐــﻪ ﻣﻮﻫﺎﯾﺸــﺎن را ﻣﺜــﻞ ﺑــﺎب‬
‫ﻣــﺎرﻟﯽ دردﻻک)‪ (dreadlock‬ﮐــﺮده ﺑﻮدﻧــﺪ و ﯾــﮏ ﺷــﺎل دور ﮔﺮدﻧﺸــﺎن ﺑــﻮد‬
‫و آﻣــﺪه ﺑﻮدﻧــﺪ ﮐــﻪ در ﻫﻨــﺪ ﺑــﻪ اﴍاق ﺑﺮﺳــﻨﺪ ﻓـﺮاوان ﺑﻮدﻧــﺪ و ﺑــﺎ ﭼﻬﺮهﻫــﺎی‬
‫ﻓﮑــﻮر ﻗــﺪم ﻣﯽزدﻧــﺪ و ﺗﺮﺗﯿــﺐ دﺧﱰﻫــﺎی ﻫﻨــﺪی را ﻣﯽدادﻧــﺪ‪ .‬رﺳــﺘﻮرانﻫﺎی‬
‫ﻃــﺎق و ﺟﻔــﺖ ﮐــﻪ ﻫﺮﮐــﺪام ﯾــﮏ ﺑــﻮی ﺧــﻮﺑﯽ ﻣــﯽداد‪ .‬و دﺳــﺘﻔﺮوشﻫﺎی‬
‫ﮐﻠﮏﺑــﺎز ﮐــﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳــﺘﻨﺪ ﺳــﻨﮓ ﺷــﻔﺎ را ﺑــﻪ ﻗﯿﻤــﺖ ﺧــﻮن ﮔﺎﻧــﺪی ﺑﻬــﺖ‬
‫ﺑﻔﺮوﺷﻨﺪ و ﺑﻪ زور دﮔﻨﮓ ﭼﺎﮐﺮاﻫﺎت را ﺑﺎز ﮐﻨﻨﺪ ‪.‬‬
‫‪9‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫دراﺻــﻞ ﺑــﻮی ﻋــﻮد و ﺗــﻒ ﻗﺮﻣــﺰ ﻧــﺎس ﺟﻮﯾــﺪهی راﻧﻨــﺪهﻫﺎی رﯾﮑﺸــﺎ روی‬
‫زﻣــﯿﻦ ﮐــﻪ ﻣﺜــﻞ ﮔــﻞ ﴎخ ﭘﺮﭘــﺮ ﺷــﺪه ﺑﻮدﻧــﺪ ﺑــﻪ ﺟــﺎی ﺗــﺎج ﻣﺤــﻞ �ــﺎد ﻫﻨــﺪ‬
‫ﺑﻮدﻧــﺪ‪ .‬ﺑــﻼل ﻓﺮوشﻫــﺎی ﻣﻬﺮﺑــﺎن و ﺧﻨــﺪان ﮐــﻪ روی ﺑﻼﻟﺸــﺎن ﮐَــﺮه و ﻓﻠﻔــﻞ‬
‫ﻣﯽزدﻧــﺪ‪ .‬ﻧﺎرﮔﯿﻞﻫــﺎی ﻋﻈــﯿﻢ و ﻓﺮوﺷــﻨﺪهاش ﮐــﻪ اﻋﺼــﺎب ﻧﺪاﺷــﺖ و ﮔــﺮدن‬
‫ﻧﺎرﮔﯿــﻞ را ﻣــﯽزد و ﻧــﯽ را ﭘﺮﺗــﺎب ﻣﯽﮐــﺮد داﺧﻠــﺶ و ﻣــﯽداد دﺳــﺘﺖ‪ .‬ﻫﻨــﺪ‬
‫ﮐﺸــﻮر ادوﯾــﻪ و ﻏﺬاﺳــﺖ‪ .‬ﻣﯽﺗــﻮاﻧﯽ ﺗــﺎ آﺧــﺮ ﻋﻤــﺮ ﭘــﻮل و زن و ﺑﭽــﻪ و ﺧﺎﻧــﻪ‬
‫ﻧﺪاﺷــﺘﻪ ﺑﺎﺷــﯽ اﻣــﺎ ﺑــﺎ ﻏــﺬاﻫﺎﯾﺶ ﻫﻤﯿﺸــﻪ و ﻫﻤﯿﺸــﻪ ﺧﻮﺷــﺤﺎل ﺑﺎﺷــﯽ‪.‬‬
‫رﺳــــﺘﻮران ﴎ ﮐﻮﭼــــﻪﻣﺎن ﻣﺎﺳﺎﻻدوﺳــــﺎ درﺳــــﺖ ﻣﯽﮐــــﺮد و ﭘــــﻨﺞ روﭘﯿــــﻪ‬
‫ﻣﯽﮔﺮﻓــﺖ‪ .‬اﻣــﺎ ﺑﯿﺸــﱰ دوﺳــﺖ داﺷــﺖ ﻣﻬــﺎرﺗﺶ را در ﭘﺨــﻦﺘ ﻧــﺎن و ﺑــﺎﻻ ﭘــﺎﯾﯿﻦ‬
‫اﻧﺪاﺧﺘﻨﺶ ﻧﺸﺎن ﺑﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﻣﯽداد و ﻣﻦ ﺑﯿﺸﱰ وﻗﺖﻫﺎ ﻣﯽرﻓﺘﻢ آنﺟﺎ ‪.‬‬
‫ﮔﻔــﺘﻢ ﮐــﻪ ﺧــﻮش و ﺧــﺮم ﺑــﻮدم؟ دوﺳــﺖ دارم ﻣــﺪام ﺑﮕــﻮﯾﻢ‪ .‬ﻏــﺬاﻫﺎ اﻧﻘــﺪر‬
‫ﺗﻨــﺪ ﺑــﻮد ﮐــﻪ اﮔــﺮ زﯾــﺮم ﮐﱪﯾــﺖ ﻣﯽﮐﺸــﯿﺪﻧﺪ ﻣﺜــﻞ ﻣﻮﺷــﮏ ﻣــﯽرﻓﺘﻢ ﻣــﺎه و‬
‫ﻫﻤــﯿﻦ ﻣــﻦ را ﺧﻮﺷــﺤﺎل ﻣﯽﮐــﺮد ‪.‬وﻟــﯽ در اﯾــﺮان ﺣﺘــﺎ ﯾــﮏ اﺳــﺘﺨﺮ ﻫــﻢ‬
‫�ﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﺮوم‪.‬ﺑـﻮی ﮐﻠـﺮ اﺳـﺘﺨﺮ ﺗـﺎ ﺣـﺪ ﻣـﺮگ ﺧﻔـﻪام ﻣﯽﮐﻨـﺪ‪ .‬ﯾﻌﻨـﯽ ﮐﻠـﺮ‬
‫ﻫﻤــﻪ را ﺧﻔــﻪ ﻣﯽﮐﻨــﺪ‪ ،‬ﻣــﻦ را ﺑﯿﺸــﱰ‪ .‬ﭼــﻮن ﻣــﻦ ﯾــﮏ ﺧــﺲ ﺧﺴــﻮی آﺳــﻤﯽ‬
‫ﻫﺴــﺘﻢ‪ .‬وﻗﺘــﯽ ﻫــﻢ ﺑــﺎ ﻗﯿﺎﻓــﻪی آوﯾــﺰان ﻣﯽﻧﺸــﯿﻨﯽ ﻟﺒــﻪی ﺟﮑــﻮزی‪ ،‬ﯾــﮏ‬
‫دﺳـــﺘﻪ ﭘﯿـــﺮزن از ﻣـــﺮگ ﺑﺮﮔﺸـــﺘﻪ دورهات ﻣﯽﮐﻨﻨـــﺪ و ﺑﻬـــﺖ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨـــﺪ ﻣـــﺎ‬
‫ﻫﻔﺘــﺎد ﺳــﺎل ﺳــﯿﮕﺎری ﺑــﻮدﯾﻢ و در ﻋــﺮض ﯾــﮏ روز ﮔﺬاﺷــﺘﯿﻤﺶ ﮐﻨــﺎر و اﻻن‬
‫رﯾــﻪﻫﺎﻣﺎن ﻋــﯿﻦ ﮐﻤﺒــﺎﯾﻦ ﮐــﺎر ﻣﯽﮐﻨــﺪ و ﺑ ـﺮای اﯾــﻦ ﮐــﻪ اﺛﺒــﺎت ﮐﻨﻨــﺪ ﺧﯿﻠــﯽ‬
‫ردﯾــﻒ ﻫﺴــﺘﻨﺪ ﺷــﻼن ﺷــﻼن ﻣﯽدوﻧــﺪ ﺗــﺎ دم اﺳــﺘﺨﺮ و ﺧﻮدﺷــﺎن را ﭘﺮﺗــﺎب‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺗﻮی آن ﻫﻤﻪ ﮐﻠﺮ‪.‬‬
‫ﻣﻦ ﻫـﻢ رﻓـﺘﻢ ﭘـﯿﺶ دﮐـﱰ ِ ﭘﯿﺮزﻧـﯽ ﮐـﻪ ﻗﺮنﻫـﺎ ﺳـﯿﮕﺎری ﺑـﻮد و ﺣـﺎﻻ رﯾـﻪاش‬
‫را ﺑﺎ ﺻﺪ ﻣـﻦ ﻃـﻼ ﻫـﻢ ﻋـﻮض �ﯽﮐـﺮد‪ .‬و وﻗﺘـﯽ رﻓـﺘﻢ داﺧـﻞ ﻣﻄـﺐ‪ ،‬ﻗﯿﺎﻓـﻪام‬

‫‪10‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫از ﯾــﮏ آﺳــﻤﯽ ِ ﻋﺎﺻــﯽ‪ ،‬ﺗﺒــﺪﯾﻞ ﺷــﺪ ﺑــﻪ آداﻣــﺲ‪ ،‬ﯾــﮏ آداﻣــﺲ ﺟﻮﯾــﺪه ﺷــﺪه‪.‬‬
‫ﻫﻤــﻪ ﴎﻃــﺎن داﺷــﺘﻨﺪ و ﺟــﺎ ﻫــﻢ ﻧﺪاﺷــﺘﻨﺪ ﮐــﻪ ﺑﻨﺸــﯿﻨﻨﺪ ‪.‬ﻣﺮدﻫــﺎ ﻫﻤﻪﺷــﺎن‬
‫ﻻﻏــﺮ و ﺗﻨﻬــﺎ ﺑﻮدﻧــﺪ‪ .‬و ﻫــﯽ ﮐﺎﻏــﺬﻫﺎی آزﻣﺎﯾﺸﺸــﺎن را دﺳــﺖ ﺑــﻪ دﺳــﺖ‬
‫ﻣﯽﮐﺮدﻧــﺪ و ﻧﺰدﯾــﮏ ﺑــﻮد ﺑﺰﻧﻨــﺪ زﯾ ـﺮ ﮔﺮﯾــﻪ‪ .‬ﺟــﺪن ﺑــﺪﺑﺨﺖ ﺑﻮدﻧــﺪ‪ .‬اﯾــﻦ ﮐــﻪ‬
‫آدم ﻓﮑــﺮ ﮐﻨــﺪ ﴎﻃــﺎن دارد اﻓﺴــﺮده ﻣــﯽ ﺷــﻮد ﭼــﻪ ﺑﺮﺳــﺪ ﺑــﻪ اﯾــﻦ ﮐــﻪ ﺟــﺎ‬
‫ﺑﺮای ﻧﺸﺴـﻦﺘ ﻫـﻢ ﻧﺒﺎﺷـﺪ و ﻫـﯽ ﺑﺎﯾﺴـﺘﯽ ﺗـﺎ ﺻـﺪاﯾﺖ ﮐﻨﻨـﺪ و ﺑـﺮوی ﺗـﻮ‪ .‬ﻣـﻦ‬
‫ﻫــﻢ ﺟــﺎﯾﻢ را ﺑــﻪ ﻫﯿﭽﮑﺪاﻣﺸــﺎن ﻧــﺪادم‪ .‬ﭼــﻮن ﻣــﻦ آدم ﺗﯿــﺰی ﻫﺴــﺘﻢ و‬
‫ﻣــﯽداﻧﻢ اﯾــﻦ ﮐــﺎر ﺑﺎﻋــﺚ ﻣﯽﺷــﻮد آنﻫــﺎ ﺧﯿــﺎل ﮐﻨﻨــﺪ ﺑﺪﺑﺨﺘﯿﺸــﺎن ﭼﻘــﺪر‬
‫ﺗــﺎﺑﻠﻮ ﺷــﺪه و ﻣﻤﮑــﻦ اﺳــﺖ ﺑﺮوﻧــﺪ ﺧﻮدﮐﺸــﯽ ﮐﻨﻨــﺪ‪ .‬اﻣــﺎ ﺷــﻨﯿﺪهام ﮐﺴــﺎﻧﯽ‬
‫ﮐـــﻪ ﴎﻃـــﺎن دارﻧـــﺪ ﻫﯿﭽﻮﻗـــﺖ ﺧﻮدﮐﺸـــﯽ �ﯽﮐﻨﻨـــﺪ و ﭼﺎﻫـــﺎرﭼﻨﮕﻮﻟﯽ ﺑـــﻪ‬
‫زﻧــﺪﮔﯽ ﻣﯽﭼﺴــﺒﻨﺪ ﺗــﺎ ﻣﻮﻫــﺎی ﻫﻤــﻪ ﺟﺎﺷــﺎن ﺑﺮﯾــﺰد و ﺧﻮدﺑﺨــﻮد ﻤﺑﯿﺮﻧــﺪ‪ .‬اﻣــﺎ‬
‫آدم ﺑﺎﯾــﺪ ﻣﻼﺣﻈــﻪی اﯾﻦﻫــﺎ را ﺑﮑﻨــﺪ و ﺟــﺎﯾﺶ را ﻧﺪﻫــﺪ ﺑﻬﺸــﺎن‪ .‬ﺣﺘــﺎ ﺑــﻪ‬
‫ﯾﮑﯽﺷـﺎن ﮔﻔـﺘﻢ »ﻋﻤـﺮن اﮔـﺮ ﻧﻮﺑـﺖ ﺷـ� ﺑﺎﺷـﺪ و ﻧﻮﺑـﺖ ﻣـﻦ اﺳـﺖ وﻻﻏﯿـﺮ«‪.‬‬
‫و ﺟــﺪن ﯾــﮏ ﻟﺤﻈــﻪ ﺑــﺮق زﻧــﺪﮔﯽ را در ﭼﺸــﻢﻫﺎﯾﺶ دﯾــﺪم و دوﯾــﺪم داﺧــﻞ‬
‫ﻣﻄــﺐ‪ .‬ﻣــﻦ ﻫﻤﯿﺸــﻪ ﻣــﯽ دوم ﺗــﻮی ﻣﻄــﺐ ﺗــﺎ دﮐــﱰ ﺑﻔﻬﻤــﺪ ﭼﻘــﺪر وﺿــﻌﻢ‬
‫اورژاﻧﺴــﯽ اﺳــﺖ و وﻗﺘــﯽ ﻓﻬﻤﯿــﺪ ﮐــﻪ ﭼﻘــﺪر اﺳــﱰس دارم‪ ،‬ﺧﯿــﺎﻢﻟ راﺣــﺖ‬
‫ﻣﯽﺷـﻮد‪ .‬دﮐــﱰ ﻫـﻢ ﺟــﻮری ﺳـﻼم ﻋﻠﯿــﮏ ﮐــﺮد ﮐـﻪ اﻧﮕــﺎر دوﺗـﺎﯾﯽ ﺗــﻮی ﺳــﯿﺮک‬
‫ﺧﻠﯿــﻞ ﻋﻘــﺎب ﻗـﺮار داﺷــﺘﻪاﯾﻢ‪ .‬ﻫﻤﭽــﯿﻦ از ﺗــﻪ دل ﺧﻨﺪﯾــﺪ و ﭘﺮﺳــﯿﺪ ﭼــﻪ ﺧــﱪ‬
‫ﮐــﻪ دﻢﻟ ﻣﯽﺧﻮاﺳــﺖ ﺧﱪﻫــﺎی ﺧــﻮب زﻧــﺪﮔﯽام را ﺑﻬــﺶ ﺑــﺪﻫﻢ‪ .‬اﻣــﺎ �ﯽﺷــﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻮن اﯾﻦﻫﺎ ﴎﺷﺎن ﺷﻠﻮغ اﺳﺖ ‪.‬‬
‫دﮐﱰﻫــﺎ ﻫﺮﭼﻘــﺪر آدم ﻣﺮدﻧــﯽ ﺑﯿﺸــﱰ ﺑﺒﯿﻨﻨــﺪ روﺣﯿﻪﺷــﺎن ﺑﻬــﱰ ﻣﯽﺷــﻮد‪ .‬و‬
‫ﺳــﻪ ﻣــﺎه ﺗﻌﻄﯿﻠــﯽ را ﻫﻤﻪﺷـﺎن ﻣــﯽ روﻧــﺪ آﻣﺮﯾﮑــﺎ‪ .‬و دل آدم ﻫــﯽ ﺗــﺎپ ﺗــﺎپ‬
‫ﻣﯽﮐﻨــﺪ ﮐــﻪ زودﺗــﺮ از آﻣﺮﯾﮑــﺎ ﺑﺮﮔﺮدﻧــﺪ‪ ،‬اﻧﮕــﺎر اﮔــﺮ اﯾــﻦ ﺟــﺎ ﺑﺎﺷــﻨﺪ آدم‬

‫‪11‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫�ﯽﻣﯿــﺮد‪ .‬ﮐﺎﻏــﺬﻫﺎﯾﻢ را ﻧﮕــﺎه ﮐــﺮد و ﮔﻔــﺖ ﻗﻬﺮﻣــﺎن "دو" ﻫﺴــﺘﯽ؟ ﮔﻔــﺘﻢ ﻧــﻪ‬
‫ﺧﯿــﺮ‪ .‬ﮔﻔــﺖ ﻗــﺪرت رﯾــﻪات از ﻧﺮﻣــﺎل دوﻧــﺪهﻫﺎ ﺑﯿﺸــﱰ اﺳــﺖ و اﯾــﻦ ﺧﯿﻠــﯽ‬
‫ﻋﺠﯿــﺐ اﺳــﺖ اﻣــﺎ ﻣﻬــﻢ ﻧﯿﺴــﺖ )ﻫﻤﯿﺸــﻪ ﭼﯿﺰﻫــﺎی ﺧــﻮب آدم ﻣﻬــﻢ ﻧﺒــﻮده‬
‫در ﺗــﺎرﯾﺦ ﺑﺸ ـﺮ( ﭼــﻮن ﯾــﮏ ﭼﯿــﺰ دﯾﮕــﺮ رﯾــﻪات ﺧﯿﻠــﯽ ﻧــﺎﺟﻮر اﺳــﺖ و اﮔــﺮ‬
‫رﻋﺎﯾــﺖ ﻧﮑﻨــﯽ ﭘــﻨﺞ ﺳــﺎل دﯾﮕــﺮ ﴎﻃــﺎن ﻣﯽﮔﯿــﺮی و ﻣﯽﻣﯿــﺮی‪ .‬ﺧﯿﻠــﯽ ﺧﻮﺷــﻢ‬
‫آﻣــﺪ ﮐــﻪ اﻧﻘــﺪر رک اﺳــﺖ‪ .‬ﺷــﻨﯿﺪه ﺑــﻮدم دﮐﱰﻫــﺎ ﺑﻌــﺪ از ﯾــﮏ ﻣــﺪت ﺷــﺒﯿﻪ‬
‫ﻓﯿﻠﺴـﻮف ﻫــﺎ ﻣﯽﺷـﻮﻧﺪ‪ .‬اﻣــﺎ ﻣـﻦ ﻓﯿﻠﺴــﻮف ﻧﺒـﻮدم ‪.‬ﺑﯿﺸـﱰ ﯾــﮏ آﺳـﻤﯽ ﺑــﻮدم‬
‫ﮐــﻪ ﺑﺎﯾــﺪ ﺛﺎﺑــﺖ ﻣﯽﮐــﺮدم ﭘــﻨﺞ ﺳــﺎل دﯾﮕــﺮ �ﯽﻣﯿــﺮم‪ .‬ﯾــﺎ ﺑــﺮﻋﮑﺲ‪.‬ﺑــﺎ ﻫــ�ن‬
‫ﺧﻮﺷــﯽ و ﺧﺮﻣــﯽ ِ ﺳــﻼم ﻋﻠﯿــﮏ‪ ،‬ﺧــﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐــﺮدﯾﻢ‪ .‬و در راه‪ ،‬ﭘــﺎی ﯾﮑــﯽ‬
‫از ﻣﺮدﻫﺎی ﴎﻃـﺎﻧﯽ را ﻟﮕـﺪ ﮐـﺮدم ﮐـﻪ اﯾـﻦ ﺑـﺎر روﺣﯿـﻪی ﺧـﻮدم ﺑﻬـﱰ ﺷـﻮد و‬
‫او ﻫﻢ زﯾﺮ ﻟﺒﺶ ﻓﺤـﺶ داد و ﺑﺎﻋـﺚ ﺷـﺪ ﺑﻬـﱰ ﺷـﻮم و ﺑـﻪ اﯾـﻦ ﻓﮑـﺮ ﮐـﻨﻢ ﮐـﻪ‬
‫ﺷﺎﯾﺪ ﭘـﻨﺞ ﺳـﺎل دﯾﮕـﺮ ﻣـﻦ در اﯾـﻦ دﻧﯿـﺎ ﻧﺒﺎﺷـﻢ اﻣـﺎ دﻧﯿـﺎ ﭘـﺮ اﺳـﺖ از آﺳـﻤﯽ‬
‫ﻫــﺎ و ﴎﻃــﺎﻧﯽ ﻫــﺎ ﮐــﻪ دﻟﺸــﺎن �ﯽﺧﻮاﻫــﺪ دﮐﱰﺷــﺎن ﺗﺎﺑﺴــﺘﺎنﻫﺎ ﺑــﺮود ﭘــﯿﺶ‬
‫دﺧﱰﺷــﺎن آﻣﺮﯾﮑــﺎ و دوﺑــﺎره ﻓﮑــﺮ ﮐــﺮدم ﻓﻘــﻂ ﮐــﺎش ﺻــﻨﺪﻟﯽ ﺑــﻪ اﻧــﺪازه ﮐــﺎﻓﯽ‬
‫در ﻣﻄﺐﻫــﺎ ﺑﮕﺬارﻧــﺪ‪ .‬ﺑﻨــﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺗﺼــﻤﯿﻢ ﮔــﺮﻓﺘﻢ دﯾﮕــﺮ اﺳــﺘﺨﺮ ﻧــﺮوم و ﺑــﻪ‬
‫ﻗﻮل آدمﻫﺎی ﺑـﺰرگ )ﮐـﻪ ﺗـﺎ ﺣـﺎﻻ ﻣـﺮده اﻧـﺪ( ﺧـﻮدم را ﻣﺜـﻞ ﻣـﻮج ﺑﺴـﭙﺮم ﺑـﻪ‬
‫درﯾــﺎی زﻧــﺪﮔﯽ و از اﯾــﻦ ﮐــﻪ ﻫﻤﭽــﯿﻦ ﺟﻤﻠــﻪ ی ﺑﺎﺣــﺎﻟﯽ ﺑــﻪ ﻓﮑــﺮم رﺳــﯿﺪ‬
‫ﻫﯿﺠــﺎن ﺑــﺮم داﺷــﺖ و ﺟــﺎی ﻧــﺎﺟﻮر رﯾــﻪام ﮔﺮﻓــﺖ و دو ﺗــﺎ ﭘــﯿﺲ ﭘــﯿﺲ زدم و‬
‫رﯾــﻪام ﺑــﺎز ﺷــﺪ و ﻤﺗــﺎم‪ .‬اﻣــﺎ اﯾــﻦ ﺟــﺎ ﯾــﮏ ﺳــﺎﻋﺘﻪ ﻣــﯽ رﺳــﯿﺪم ﺑﺎﮔــﺎ و ﺗــﺎ ﭘــﺎی‬
‫ﺟﺎن ﺷﻨﺎ ﻣﯽ ﮐﺮدم‪.‬‬
‫ﺣــﺎﻻ ﺣﺎﻻﻫــﺎ از درس ﺧــﱪی ﻧﺒــﻮد و در ﮐﻨــﺎر ﮔــﺪاﻫﺎ ﻣﯽﻧﺸﺴــﺘﻢ و ﺑﺼــﻮرت‬
‫ﺧﻮدﺟــﻮش اﻧﮕﻠﯿﺴــﯽام را ﺗﻘﻮﯾــﺖ ﻣﯽﮐــﺮدم ﭼــﻮن آنﻫــﺎ زﺑﺎنﺷــﺎن در ﺣــﺪ‬
‫ﺷﮑﺴــﭙﯿﺮ ﺧــﻮب ﺑــﻮد و ﺑﻌــﺪ از دوﭼﺮﺧﻪﺳــﻮاری و ﺑــﻼل ﺧــﻮردن و ﻧــﻮازش‬

‫‪12‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﺳـــﮓﻫﺎی ﮔﯿـــﺎهﺧﻮار ﻣﯽرﺳـــﯿﺪم ﺧﺎﻧـــﻪ و وﻗﺘـــﯽ ﻣـــﯽرﻓﺘﻢ ﺧﺎﻧـــﻪ ﺳـــﻌﯽ‬

‫ﻣﯽﮐﺮدم زﯾﺎد ﺣﺮف ﻧﺰﻧﻢ‪.‬اﯾﻦ را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ اﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫در واﻗــﻊ ﺧﺎﻧــﻪی ﻣــﺎ اﯾﻦﺟﻮریﺳــﺖ ﮐــﻪ ﺗﺼــﻤﯿﻢﻫﺎی ﻣﻬــﻢ و ﺣﯿــﺎﺗﯽ در‬
‫ﮐــ�ل ﻤﺗــﺪن و ﺑــﯽ ﺣــﺮف و ﺣﺎﺷــﯿﻪ ﮔﺮﻓﺘــﻪ ﻣﯽﺷــﻮد‪ .‬ﻣــﺜﻠﻦ ﻣــﻦ ﻣﯽﮔــﻮﯾﻢ‬
‫دارم ﻣــﯽروم ﻤﺑﯿــﺮم‪ .‬اﺻــﻮات ﻧﺮﻣــﯽ ﺑــﻪ ﮔــﻮش ﻣﯽرﺳــﺪ ﮐــﻪ ﺑــﺮو‪ ،‬ﺑــﺮو ﻤﺑﯿــﺮ‬
‫ﻋﺰﯾـــﺰم‪ .‬ﺑـــﻮس‪ .‬وﻟـــﯽ ﻣﻮﺿـــﻮﻋﺎت ﮐﻮﭼـــﮏ ﺑـــﻪ ﺳـــﺎدﮔﯽ ﺑﺮﮔـــﺰار �ﯽﺷـــﻮد‪.‬‬
‫ﮐﺎﻓﯽﺳــﺖ آرام ﺑﮕــﻮﯾﯽ ﻋﺰﯾــﺰم آن ﻧــﺦ ﺳــﻮزن را ﺑــﻪ ﻣــﻦ ﺑــﺪه‪ .‬ﺑــﻪ ﯾﮏﺑــﺎره‬
‫ﭼﻨـــﺎن ﻫﯿـــﺎﻫﻮی ﴐﺑـــﺪریای در ﻣﯽﮔﯿـــﺮد ﮐـــﻪ اﺻـــﻞ ﻣﻮﺿـــﻮع ﻓﺮاﻣـــﻮش‬
‫ﻣﯽﺷــﻮد‪ .‬ﻫﻤــﻪ ﻫﻤــﺪﯾﮕﺮ را ﺑــﻪ ﺑﯿﮕــﺎری ﮐﺸــﯿﺪن ﻣــﺘﻬﻢ ﻣﯽﮐﻨﻨــﺪ‪ .‬زﺧﻢﻫــﺎی‬
‫ﻗــﺪﯾﻤﯽ ﴎ ﺑــﺎز ﻣﯽﮐﻨــﺪ‪ .‬ﻣــﺎدرم دﺳــﺖﻫﺎﯾﺶ را ﺑــﺎز ﻣﯽﮐﻨــﺪ و ﻣﺜــﻞ ﻣﺴــﯿﺢ‬
‫ﻣﺼــﻠﻮب ﻧــﺪا در ﻣﯽدﻫــﺪ آن ﻣﻮﻗــﻊ ﮐــﻪ ﻋﻤــﻪات‪....‬؛ ﻣــﻦ ﻣﯽﮔــﻮﯾﻢ وﻗﺘــﯽ‬
‫اول دﺑﺴــﺘﺎن ﺑــﻮدم‪....‬؛ ﭘــﺪرم ﻣــﺎﮔﺶ را ﻣﯽﮐﻮﺑــﺪ روی ﻣﯿــﺰ و ﻧﺴــﮑﺎﻓﻪﻫﺎ ﺑــﻪ‬
‫ﻫــﻮا ﭘﺨــﺶ ﻣﯽﺷــﻮﻧﺪ و ﻣﯽﻏــﺮد ﮐــﻪ آن ﺗﯿﺸــﺮت آﺑﯿــﻪ‪...‬ﺣﺮفﻫﺎ ﻧــﺎﻣﻔﻬﻮم و‬
‫ﺧﻄﺮﻧــﺎک ﻣﯽﺷــﻮﻧﺪ‪ .‬ﺣــﺮف زﻣﯿﻦﻫــﺎی ﭘــﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﮐــﻪ ﺑــﻪ ﻣﯿــﺎن ﻣﯽآﯾــﺪ ﯾﻌﻨــﯽ‬
‫دﯾﮕــﺮ ﺟﻨــﮓ ﺑــﻪ ﺧــﻂ ﻣﻘــﺪم رﺳــﯿﺪه‪ .‬ﺑﺰرﮔــﻮاران ﻣــﻦ ﯾــﮏ ﻧــﺦ ﺳــﻮزن‬
‫ﺧﻮاﺳــﺘﻢ‪ .‬ﻣــﺎدرم ﻓﺸــﺎرش ﻣﯽاﻓﺘــﺪ و ﺳــﻪ ﺑــﺎر ﻣﯽﮐﻮﺑــﺪ ﺑــﻪ دﺳــﺘﻪی ﻣﺒــﻞ ﮐــﻪ‬
‫ﻣﻌﻨــﺎی آن ﻫــﻢ ﻧــﺎﻣﻔﻬﻮم اﺳــﺖ‪ .‬ﻫﻤــﻪ ﻫــﻢ آﺧــﺮش ﺗﺼــﻤﯿﻢ ﻣﯽﮔﯿﺮﻧــﺪ ﺑﺮوﻧــﺪ‬
‫اروﭘــﺎ‪ .‬ﺟــﺪا ﺟــﺪا‪ .‬ﻫﻨــﻮز ﴎ اﯾﻦﮐــﻪ ﺑــﺎﻻﺧﺮه ﻗﯿﺎﻓــﻪی ﻧﯿﮑــﯽ ﮐﺮﯾﻤــﯽ ﺑﻬــﱰ‬
‫اﺳــﺖ ﯾــﺎ ﻫﺪﯾــﻪ ﺗﻬﺮاﻧــﯽ ﻫﻤــﻪﭼﯿﺰ اوج ﻣﯽﮔﯿــﺮد‪ .‬اول ﺣﺮفﻫــﺎ ﺑــﺎ ﺧﻨــﺪه‬
‫ﴍوع ﻣﯽﺷــﻮد و ﺗــﻮ ﮔــﻮل ﻣﯽﺧــﻮری و ﻧﺰدﯾــﮏ ﺷــﺪن ﺧﻄــﺮ را اﺣﺴــﺎس‬
‫�ﯽﮐﻨــﯽ‪ .‬اﻣــﺎ ﮐــﻢ ﮐــﻢ ﺑﺤــﺚ ﺑــﻪ ﺟﺰﯾﯿــﺎت و اﺧــﺘﻼف ﺳــﻠﯿﻘﻪ ﴎ ﺻــﻮرت ﮔــﺮد‬
‫ﻧﯿﮑـــﯽ ﮐﺮﯾﻤـــﯽ و ﺻـــﻮرت ﮐﺸـــﯿﺪهی ﻫﺪﯾـــﻪ ﺗﻬﺮاﻧـــﯽ ﻣﯽرﺳـــﺪ‪ .‬ﭼﺎﻗﻮﻫـــﺎی‬
‫ﺿــﺎﻣﻦدار ﻧــﺎﻣﺮﺋﯽ از ﺟﯿﺐﻫــﺎ ﺑﯿــﺮون ﻣﯽآﯾــﺪ و ﺑــﻪ ﻤﺑــﺐ و ﺧﻤﭙــﺎره ﺧــﺘﻢ‬
‫ﻣﯽﺷــﻮد‪ .‬ﺑﺤﺚﻫــﺎی ﮐﻮﭼــﮏ در ﺧﺎﻧــﻪی ﻣــﺎ ﺧﻄــﺮش از ﮐﻮﺳــﻪی ﭘــﻨﺞ دﻧــﺪان‬
‫‪13‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﻫﻢ ﺑﯿﺸـﱰ اﺳـﺖ ‪.‬ﺑﻬـﱰ اﺳـﺖ درﺑـﺎره ﺗﺼـﻤﯿﻢﻫﺎی ﺑـﺰرگ ﺣـﺮف ﺑـﺰﻧﯿﻢ‪ .‬ﻣـﺜﻠﻦ‬
‫ﻣــﻦ ﺑﮕــﻮﯾﻢ ﻣــﯽروم ﻤﺑﯿــﺮم و ﻣــﺎدرم ﺑﮕﻮﯾــﺪ ﺧــﻮب ﻤﺑﯿــﺮی ﻋﺰﯾــﺰم؛ ﻣﺮﺳــﯽ ﮐــﻪ‬
‫ﻧﯿﺴﺘﯽ ﺑﺎﻧﻮ‪ .‬ﺑﻮس ‪.‬‬
‫ﻣــﺎدرم ﻗﺒــﻞ از آﻣــﺪن ﺑــﻪ ﻫﻨــﺪ ﮐﺎرﻫــﺎی ﻃﻼﻗــﺶ را اﻧﺠــﺎم داده ﺑــﻮد و ﻣﻨﺘﻈــﺮ‬
‫ﺑــﻮد ﻣــﻦ ﻫﺠــﺪه ﺳــﺎﻟﻪ ﺑﺸــﻮم و ﺑﻌــﺪ ﻣﺮﺣﻠــﻪی آﺧــﺮ را اﻧﺠــﺎم دﻫــﺪ‪ .‬ﯾﻌﻨــﯽ‬
‫اﮔــﺮ ﻣــﻦ ﻫﺠــﺪه ﺳــﺎﻢﻟ ﻣﯽﺷــﺪ ﭼﯿــﺰی ﺗﻐﯿﯿــﺮ ﻣﯽﮐــﺮد؟ از ﻃﻼﻗﺸــﺎن ﺧﻮﺷــﺤﺎل‬
‫ﻣﯽﺷــﺪم؟ اﺻــﻠﻦ ﭼﯿــﺰی �ــﯽداﻧﻢ‪ .‬ﻣــﺎدرم ﻣﺜــﻞ ﺑﺴــﺘﻨﯽ ﯾﺨــﯽ ﴎد ﺑــﻮد و‬
‫اﺻــﻠﻦ ﭘــﺪرم را دوﺳــﺖ ﻧﺪاﺷــﺖ‪ .‬ﻣــﺮد دﯾﮕــﺮی را ﻫــﻢ دوﺳــﺖ ﻧﺪاﺷــﺖ‪ .‬اﮔــﺮ‬
‫ﻃــﺎﻟﻊﺑﯿﻨﯽ ﺑﻠــﺪ ﺑــﻮدم ﺷــﺎﯾﺪ ﻣﯽﻓﻬﻤﯿــﺪم در ﻣﻐــﺰش ﭼــﯽ ﻣﯽﮔــﺬرد‪ .‬اﻣــﺎ ﻣــﻦ‬
‫ﻣــﺪام دﻋــﺎ ﻣﯽﮐــﺮدم ﻫﺠــﺪه ﺳــﺎﻢﻟ ﻧﺸــﻮد‪ .‬زﻣــﺎن ﻣﺘﻮﻗــﻒ ﺷــﻮد و ﺟﻤــﻊ ﺳــﻪ‬
‫ﻧﻔــﺮهی ﻧﺎﺟﻮرﻣــﺎن ﭘــﯿﺶ ﻫــﻢ ﺑﺎﺷــﺪ‪ .‬در واﻗــﻊ اﮔــﺮ آنﻫــﺎ ﻓﮑــﺮ ﻣﯽﮐﺮدﻧــﺪ‬
‫ﻫﺠــﺪه ﺳــﺎﻟﮕﯽ ﺳــﻨﯽ اﺳــﺖ ﮐــﻪ دﯾﮕــﺮ ﻃــﻼق روی ﺑﭽــﻪ ﺗــﺎﺛﯿﺮی ﻧــﺪارد و از‬
‫آب و ﮔــﻞ درآﻣــﺪه ﺑﺎﯾــﺪ ﺑﮕــﻮﯾﻢ داﻧﺸــﻤﻨﺪان ﻣﺤــﱰم؛ ﺧﯿــﺮ‪ ،‬ﭘﯿﺶﺑﯿﻨــﯽ ﻣــﻦ‬
‫اﯾــﻦ اﺳــﺖ ﮐــﻪ در ﻫﺠــﺪه ﺳــﺎﻟﮕﯽ ﺑﭽــﻪ ﺑﯿﺸــﱰ در آب و ﮔــﻞ ﻓــﺮو ﻣــﯽرود‪.‬‬
‫ﭼــﻪ ﺑﺴــﺎ در ﮔُ ـﻪ‪ .‬ﻤﺗــﺎم ﻤﺗﺮﮐــﺰ و ﻋﻘــﻞ و ﺧــﺮدم را ﺑــﻪ ﮐــﺎر ﮔﺮﻓﺘــﻪ ﺑــﻮدم ﺗــﺎ‬
‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪای ﺑﭽﯿـﻨﻢ ﮐـﻪ وﻗﺘـﯽ ﻫﺠـﺪه ﺳـﺎﻢﻟ ﺷـﺪ اﯾﻦﻫـﺎ از ﻫـﻢ ﻃـﻼق ﻧﮕﯿﺮﻧـﺪ‪ .‬و‬
‫ﻫﺮﭼﻘــﺪر ﺑﯿﺸــﱰ ﻓﮑــﺮ ﻣﯽﮐــﺮدم ﺑﯿﺸــﱰ ﺑــﻪ ﺟــﺎﯾﯽ �ﯽرﺳــﯿﺪم‪ .‬اﻣــﺎ ﺑﻬــﱰﯾﻦ‬
‫اﺗﻔﺎق ﻫﻨﺪ ﺑﺮای ﻣﻦ ﻟﯿﻼ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻟــﯿﻼ را اوﻟــﯿﻦ ﺑــﺎر داﺧــﻞ ﺟﺮﻣﻨــﯽ ﺑﯿﮑــﺮی دﯾــﺪم‪ .‬ﯾــﮏ رﺳــﺘﻮران ﺑــﺎ ﻏــﺬاﻫﺎی‬
‫ﻤﺗﯿــﺰ و ﯾــﮏ ﺻــﺎﺣﺐ آﳌــﺎﻧﯽ ﭼــﺎق و ﺧﻨــﺪان و ﮐﺎرﮐﻨــﺎن ﺗﺒﺘــﯽ‪ .‬اﻧﻘــﺪر اﯾــﻦ‬
‫ﺗﺒﺘﯽﻫــﺎ ﻣﻬﺮﺑــﺎن ﺑﻮدﻧــﺪ ﮐــﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳــﺘﻢ ﺑﻬﺸــﺎن ﺑﮕــﻮﯾﻢ ﺑﯿﺎﯾﯿــﺪ و ﻣــﻦ را‬
‫درﯾﺎﺑﯿـﺪ‪ .‬اﻣـﺎ اﻧﮕﻠﯿﺴـﯽام اﻓﺘﻀـﺎح ﺑـﻮد ‪.‬ﻟـﯿﻼ ﺷـﮑﻞ ﻣﯽﻣـﯽ در ﻣـﺎه ﺗﻠـﺦ ﺑـﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ وﻗﺖ اﻧﺘﻈـﺎر ﺑـﺮای آﻣـﺎده ﺷـﺪن ﻏـﺬاﻣﺎن ﴎ ﺣـﺮﻓ�ن ﺑـﺎز ﺷـﺪ‪ .‬ﻟـﯿﻼ ﮔﻔـﺖ‬

‫‪14‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﻣــﻦ اﯾﺮاﻧﯽﻫــﺎ را از روی ﻟﻬﺠــﻪ و از ﺗﺘــﻮی اﺑــﺮو و از ﻣــﻮی ﻣــﺶ ﮐﺮدهﺷــﺎن‬

‫ﺗﺸــﺨﯿﺺ �ــﯽدﻫﻢ‪ .‬اﻻن ﻫــﻢ ﻓــﻮرن ﻓﻬﻤﯿــﺪم ﺗــﻮ اﯾﺮاﻧــﯽ ﻫﺴــﺘﯽ‪ .‬ﮔﻔــﺘﻢ ﭘــﺲ‬
‫ﭼﺠــﻮری ﺗﺸــﺨﯿﺺ ﻣﯽدﻫــﯽ؟ ﮔﻔــﺖ از روی ﻣــﺪل ﮐﻮﻧﺸــﺎن‪ .‬ﮔــﺮدﻧﻢ را ﮐــﺞ‬
‫ﮐــﺮدم و ﺑــﻪ ﮐــﻮﻧﻢ ﻧﮕــﺎه ﮐــﺮدم و ﺑﺤــﺚ را ﺑــﺎ ﻟــﯿﻼ درﺑــﺎرهی اﯾﺮاﻧﯽﻫــﺎ اداﻣــﻪ‬
‫دادﯾــﻢ و ﻓــﻮری دوﺳــﺖ ﺷــﺪﯾﻢ‪ .‬اﯾــﻦ ﺧﺎﺻــﯿﺖ ﻟــﯿﻼ ﺑــﻮد‪ .‬ﻟــﯿﻼ ﺑــﻪ ﮔﻔﺘــﻪی‬
‫ﺧــﻮدش ﻓﻤﯿﻨﯿﺴــﺖ ﺑــﻮد و ﻣــﻦ �ﯽداﻧﺴــﺘﻢ دﻗــﯿﻘﻦ ﻓﻤﯿﻨﯿﺴــﺖ ﭼﯿﺴــﺖ اﻣــﺎ‬
‫ﺳــﻌﯽ ﮐــﺮدم ﮐــﻢ ﻧﯿــﺎورم‪ .‬ﻟــﯿﻼ ﻣﯽﺧﻮاﺳــﺖ ﯾــﮏ ﺗﻨــﻪ ﺣﻘــﻮق زنﻫــﺎ را دو‬
‫دﺳــﺘﯽ ﺑﺪﻫــﺪ دﺳﺘﺸــﺎن‪ .‬وﻗﺘــﯽ ﻏــﺬا ﻣﯽﺧــﻮردﯾﻢ ﴍوع ﮐــﺮد ﺑــﻪ ﺗﻌﺮﯾــﻒ ﮐــﻪ‬
‫»ﯾــﮏ زن ﺧﯿﻠــﯽ ﭼــﺎق ﺻــﺎﺣﺐ ﯾــﮏ آراﯾﺸــﮕﺎه ﺑــﻮد و ده ﺳــﺎل ﻗﺒــﻞ ﻣــﯽرﻓﺘﻢ‬
‫ﭘــﯿﺶاش ﺗــﺎ ﻣﻮﻫــﺎیام را ﺷــﻼﻗﯽ ﺳﺸــﻮار ﺑﮑﺸــﺪ‪ .‬ﺧــﻮدم ﺧﯿــﺎل ﻣﯽﮐــﺮدم‬
‫وﻗﺘـــﯽ ﭘـــﯿﺶ ﻣﻌﺸـــﻮﻗﻢ ﻣﯽﻧﺸـــﯿﻨﻢ و ﻧﺎﻏﺎﻓـــﻞ ﻣﻮﻫـــﺎﯾﻢ را ﻣﯽﮐـــﻮﺑﻢ ﺑـــﻪ‬
‫ﺻــﻮرﺗﺶ ﻣﺜــﻞ ﻣــﺪلﻫﺎی ﺷــﺎﻣﭙﻮ ﺑﻨﻈــﺮش ﻣﯽرﺳــﻢ اﻣــﺎ ﻫﺮدﻓﻌــﻪ ﻧــﻮک ﺗﯿــﺰ‬
‫ﻣﻮﻫــﺎﯾﻢ ﻣﯽرﻓــﺖ داﺧــﻞ ﭼﺸــﻢش و ﻫــﯽ ﭼﺸــﻢش را ﻣﯽﻣﺎﻟﯿــﺪ و ﺧﯿﻠــﯽ‬
‫دردش ﻣﯽﮔﺮﻓــﺖ و ﺣﻘــﻪام �ﯽﮔﺮﻓــﺖ‪ «.‬ﺻــﺎﺣﺐ آراﯾﺸــﮕﺎه از ﻫــﺮ دﺧــﱰ‬
‫ﺑــﺎﻟﻐﯽ ﺑــﺪون اﺳــﺘﺜﻨﺎ ﻣﯽﭘﺮﺳــﯿﺪ »ﭼ ـﺮا �ــﯽزّای؟«‪ .‬ﺑــﺎ ﻫﻤــﯿﻦ ﺗﺎﮐﯿــﺪ روی »ز«‪.‬‬
‫اﺻـــﻠﻦ زنﻫـــﺎ را ﯾـــﮏ رﺣـــﻢ ﻣﺘﺤـــﺮک ﺑـــﺮای زاﯾﯿـــﺪن ﻣﯽدﯾـــﺪ و ﻣﻮﺿـــﻌﺶ‬
‫واﻗﻌــﻦ ﺟــﺪی ﺑــﻮد‪ .‬ﺑــﯽ ﺷــﻮﺧﯽ‪ .‬ﺑﻌــﺪ از ﭼﻨــﺪ ﺳــﺎل دوﺑــﺎره رﻓــﺘﻢ ﻫ�نﺟــﺎ‪.‬‬
‫ﻣﻮﻫــﺎی وزوزیاش را ﺗﮑــﺎن داد ﮐــﻪ ﭼــﺮا �ــﯽزّام؟ ﺑــﺮای ﮐﻨــﺪن ﻗــﺎل ﮔﻔــﺘﻢ‬
‫»ﻃــﻼق ﮔﺮﻓﺘــﻪام و دﯾﮕــﺮ �ﯽﺧــﻮاﻫﻢ ازدواج ﮐــﻨﻢ« ﮔﻔــﺖ »ﻫــﻮم«‪ .‬ﺑﻌــﺪ‬
‫ﭼﻨــﺪ ﺛﺎﻧﯿــﻪ اﻧﮕــﺎر اﻟﻬــﺎﻣﯽ ﭼﯿــﺰی ﺑــﺶ ﺷــﺪه ﺑﺎﺷــﺪ ﭼﺸــﻢﻫﺎﯾﺶ را ﺗﻨــﮓ ﮐــﺮد‬
‫ﮔﻔــﺖ »ﭘــﺲ ﭼ ـﺮا ﻗﺒــﻞ از ﻃــﻼق ﻧ ّﺰاﯾﯿــﺪی؟«‪ .‬ﺑــﻪ زﻧــﯽ ﮐــﻪ اﻧﻘــﺪر ﺑــﻪ زاﯾــﺶ‬
‫ﻋﻼﻗـــﻪ داﺷـــﺖ ﻧﮕـــﺎه ﮐـــﺮدم و ﻣـــﯿﻢ ﮔـــﺮﻓﺘﻢ و در آﯾﻨـــﻪی ﭘﺸـــﺖ ﴎش ﺑـــﻪ‬
‫ﻣﻮﻫــﺎﯾﻢ ﮐــﻪ در واﻗــﻊ ﺧﯿﻠــﯽ ﮐﻮﺗــﺎه ﺑــﻮد ﻧﮕــﺎه ﮐــﺮدم و ﺑــﻪ ﺧــﻮدم ﮔﻔــﺘﻢ‬
‫»ﺑﻌﻀــﯽﻫﺎ ﻣــﯽزّان‪ ،‬ﻓﻘــﻂ ﺑﻘﯿــﻪ �ﯽﻓﻬﻤﻨــﺪ«‪ .‬ﺣــﺮف ﻟــﯿﻼ ﻤﺗــﺎم ﺷــﺪ و ﻣــﻦ‬
‫ﺳﮑﻮت ﮐـﺮدم و ﭘﺸـﺖ ﺑﻨـﺪش ﻧﮕـﺎﻫﻢ ﮐـﺮد ﮐـﻪ »ﻓﻬﻤﯿـﺪی ﮐـﻪ ﭼـﯽ ﻣﯽﺧـﻮام‬
‫‪15‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﺑﮕــﻢ؟« ﴎم را ﻣﺜــﻞ اﺣﻤﻖﻫــﺎ ﺗﮑــﺎن دادم‪ .‬ﺗــﺎ ﺣــﺪودی ﻓﻬﻤﯿــﺪه ﺑــﻮدم ﭼــﻪ‬
‫ﭼﯿـﺰی ﻣﯽﺧﻮاﻫـﺪ ﺑﮕﻮﯾــﺪ اﻣـﺎ ﻣﻄﻤــﱧ ﻧﺒـﻮدم‪ .‬ﮔﻠـﻮﯾﻢ را ﺻــﺎف ﮐـﺮدم و ﮔﻔــﺘﻢ‬
‫»ﻣﯽداﻧــﯽ واﻗﻌــﻦ ﺣﻘــﻮق زنﻫــﺎ ﻣﻬــﻢ اﺳــﺖ‪ «.‬و ﺑﯽرﺑﻂﺗــﺮﯾﻦ ﭼﯿــﺰی ﮐــﻪ از‬
‫دوران ﻣﺪرﺳــﻪ در ﻫــ�ن ﻟﺤﻈــﻪ ﺑــﻪ ﻓﮑــﺮم رﺳــﯿﺪ را ﺑــﺮاﯾﺶ ﮔﻔــﺘﻢ‪ .‬ﮔﻔــﺘﻢ‬
‫ﻣﯽداﻧــﯽ ﻟــﯿﻼ ﺑــﺮ ﺧــﻼف ﺑﺴــﯿﺎری از آدمﻫــﺎ ﻧﻮﺟــﻮاﻧﯽ ﻣــﻦ ﺑــﺎ اﻋــﺘ�د ﺑــﻪ‬
‫ﻧﻔــﺲ ﻫﻤ ـﺮاه ﺑــﻮد‪ .‬ﺻــﺒﺢﻫﺎ در ﻣﺪرﺳــﻪ ورزش ﻣــﯽدادم‪ .‬ﺷــﺨﺺ ورزش ﺑــﺪه‬
‫ﻣﯽﭘﺮﯾــﺪ ﺑــﺎﻻی ﺳــﮑﻮ و ﯾــﮏﴎی ﺣﺮﮐــﺎت ورزﺷــﯽ ﻣﯽﮐــﺮد و ﺑﭽــﻪﻫﺎ ﻫــﻢ‬
‫ﯾــﮏﴎی ﺣﺮﮐــﺎت ورزﺷــﯽ دﯾﮕــﺮ ﻣﯽﮐﺮدﻧــﺪ‪ .‬ﻣــﺎل ﺷــ� ﻫــﻢ اﯾﻦﺟــﻮری ﺑــﻮد؟‬
‫ﻟـــﯿﻼ ﴎش را ﺗﮑـــﺎن داد ﮐـــﻪ ﺑﻠـــﻪ و اداﻣـــﻪ دادم ﺑﻌـــﺪ از اﯾﻨﮑـــﻪ دو ﺳـــﺎل‬
‫ﺻــﺒﺢﻫﺎ »ﯾــﺎرب ﯾــﺎرب ﯾــﺎرب‪ ،‬ﻋﺸــﻖ و اﯾــ�ن و ﺷــﻬﺎدت« را ﺑــﺮای ﺑﭽــﻪﻫﺎ‬
‫ﺧﻮاﻧــﺪم‪ ،‬ﻣﻌﻠــﻢ ﭘﺮورﺷــﯽ ﺑﻬــﻢ ﮔﻔــﺖ ﺑــﻪ ﺻــﺪات ﺗﺤﺮﯾــﺮ ﺑــﺪه ﺗــﻮ رو ﻗــﺮآن و‬
‫ﻣــﻮج اﻋﱰاضﻫــﺎ ﺑــﺎﻻ ﮔﺮﻓــﺖ ﺑﺴــﮑﻪ ﻧﭽﺴــﺐ ﻣﯽﺧﻮاﻧــﺪم و ﻣــﻦ ﻣﺠﺒــﻮر ﺑــﻪ‬
‫ﺗـــﺮک ﭘﺴـــﺖ »ﴎود ﺧـــﻮان« ﺷـــﺪم و ﺑـــﻪ »ورزش ده« ﺗﻐﯿﯿـــﺮ ﻣﺨﺘﺼـــﺎت‬
‫دادم‪ .‬ﯾــﺎدت اﺳــﺖ ﻣﻘﺎمﻫــﺎی ﴎودﺧــﻮان و ﻏﯿــﺮه ﻣﻘﺎمﻫــﺎی ﻧــﺎﭼﯿﺰی ﺑﻮدﻧــﺪ‬
‫اﻣـــﺎ ﮐﻨﻨـــﺪهاش از اﻣﺘﯿـــﺎزات زﯾـــﺎدی ﺑﺮﺧـــﻮردار ﻣﯽﺷـــﺪ و اﺣـــﱰاﻣﺶ ﻧـــﺰد‬
‫ﺑﭽــﻪﻫﺎ ﺻــﺪ ﭼﻨــﺪان؟ زﻧﮓﻫــﺎی ﺗﻔــﺮﯾﺢ ﺑــﺎ دﺳــﺘﯿﺎر ﯾــﮏ ﺧــﻮدم ﻣﯽاﯾﺴــﺘﺎدﯾﻢ‬
‫و ﺑ ـﺮای ﺑﭽــﻪﻫﺎ درﺑــﺎره ی روزﻧﺎﻣــﻪ دﯾــﻮاری ﺣــﺮف ﻣــﯽزدﯾﻢ‪ .‬ﭼﻘــﺪر از اﯾــﻦ‬
‫روزﻧﺎﻣــﻪ دﯾﻮاریﻫــﺎی ﮐﺜﺎﻓــﺖ درﺳــﺖ ﮐــﺮدم ﺧــﺪا ﻣﯽداﻧــﺪ‪ .‬ﻫﻤﯿﺸــﻪ ﻫــﻢ ﺑــﺎ‬
‫ﻧﻮﺷــﻦﺘ ِ »ﺑــﻪ ﻧــﺎم ﺧــﺪا«ی ﺑــﺎﻻی روزﻧﺎﻣــﻪ دﯾــﻮاری ﺑــﻪ ﻣﺸــﮑﻞ ﻣﯽﺧــﻮردم‪ .‬و‬
‫ﻫﯽ ﻧﻔﺮ اول ﻣﯽﺷﺪﯾﻢ‪.‬‬
‫وﺳــﻮاس ﻧﻔــﺮ اول دﯾﻮاﻧــﻪام ﮐــﺮده ﺑــﻮد و روزی ﮐــﻪ ﺷــﮑﻮﻓﻪ ﺑــﺎ اﺧــﺘﻼف‬
‫ﻧﺠــﻮﻣﯽ دو ﺻــﺪم ﻣﻌــﺪل‪ ،‬ﻧﻔــﺮ اول ﻣﺪرﺳــﻪ ﺷــﺪ ﺑــﻪ ﺑﺎداﻣﯿــﺎن ﻧﮕــﺎه ﮐــﺮدم‪.‬‬
‫ﻣﯽداﻧــﯽ ﻟــﯿﻼ؛ »ﺑﺎداﻣﯿــﺎن« ﺧﯿﻠــﯽ ﮔــﻪ ﺑــﻮد و در ﻋــﺮض دو ﺳــﻮت ﻣﺘﻨﻔــﺮت‬
‫ﻣﯽﮐــﺮد‪ .‬ﺑﺎداﻣﯿــﺎن ﯾــﮏ ﺧــﻂ ﮐــﺶ ﺷــﯿﺮی رﻧــﮓ ﺑــﻮد ﮐــﻪ ﻣﻌــﺪﻟﺶ از ﻫﻔــﺪه‬
‫‪16‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﻧــﻪ ﭘــﺎﯾﯿﻦﺗﺮ ﻣﯽرﻓــﺖ ﻧــﻪ ﺑــﺎﻻﺗﺮ‪ .‬ﻣﻮﺟــﻮد ﺑﯿﺨــﻮدی ﺑــﻮد و رﻧــﮓ ﻣﻘﻨﻌــﻪاش‬
‫ﺑﺮﺧﻼف ﻣﺎل ﻣﺎﻫـﺎ ﮐـﻪ ﯾـﮏ ﻃﻮﺳـﯽ ﻧﻮﺟـﻮان ﺑـﺮزخ ﮐﻨـﯽ ﺑـﻮد‪ ،‬ﺷـﯿﺮی ﺑـﻮد‪ .‬و‬
‫ﻣــﻦ ﻧﻔــﺮ دوم ﻣﺪرﺳ ـﻪ ﺷــﺪه ﺑــﻮدم و از ﻫــ�ن ﻣﻮﻗــﻊ ﻣﯽداﻧﺴــﺘﻢ ﻧﻔــﺮ دوم‬
‫ﯾﻌﻨــﯽ ﻫــﯿﭻ و ﺷﮑﺴــﺖ‪ .‬وﺳــﻂ ﺣﯿــﺎط ﺷــﯿﺮﮐﺎﮐﺎﺋﻮ ﻣﯽﺧــﻮردم‪ .‬ﯾــﮏ ﺑﻮﻓــﻪی‬
‫ﯾــﮏ در ﯾــﮏ داﺷــﺘﯿﻢ ﮐــﻪ ﺑﺎﯾــﺪ ﺑــﺎ ﻫﻤﺮاﻫــﯽ ﯾــﮏ ﺟــﻮر اﻗﺒــﺎل ﺑــﺎور ﻧﮑﺮدﻧــﯽ‬
‫ازش ﺧﺮﯾــــﺪ ﻣﯽﮐــــﺮدﯾﻢ‪ .‬از روی ﴎ ده ﺗــــﺎ دﺧــــﱰ دﻣــــﺎغ ﭘــــﻒ ﮐــــﺮدهی‬
‫اﺳــﺘﺨﻮاﻧﯽ وﺳــﯿﺒﯿﻞ ﭼﺨ�ﻗــﯽ ﻋﺒــﻮر ﮐــﺮده و ﺷــﯿﺮﮐﺎﮐﺎﺋﻮ را ﺑﺪﺳــﺖ آوردم و‬
‫ﺗﻨﻬــﺎ ﺳــﯽ ﺛﺎﻧﯿــﻪ وﻗــﺖ داﺷــﺘﻢ آن را ﺑﺨــﻮرم‪ .‬ﺑﻨــﺎﺑﺮاﯾﻦ ﭼــﻮن ﺷﮑﺴــﺖ ﺧــﻮرده‬
‫ﺑــﻮدم‪ ،‬ﺑــﻪ ﺧﻄــﻮط ﺑــﯽ ﺷــ�ر اﺗــﻮی ﻣﻘﻨﻌــﻪی ﺑﺎداﻣﯿــﺎن ﻧﮕــﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺘــﻪ و‬
‫ﺷــﯿﺮﮐﺎﮐﺎﺋﻮ را روﯾــﺶ ﭘﺎﺷــﯿﺪم ‪.‬اﯾــﻦ از آن اﻋــ�ل ﺗﻮﺿــﯿﺢ ﻧﺎﭘــﺬﯾﺮی اﺳــﺖ ﮐــﻪ‬
‫ﻫﻨــﻮز اﻧﺠــﺎم ﻣــﯽدﻫﻢ و ﻣــﺮدم را ﻣﯽﺗــﺎراﻧﻢ‪ .‬ﯾــﮏ ﺣﺮﮐــﺖ ﻧﺎﮔﻬــﺎﻧﯽ‪ .‬ﺑﺎداﻣﯿــﺎن‬
‫ﻣﺜــﻞ ﻓﯿﻠﻢﻫــﺎ ﴍوع ﮐــﺮد ﺑــﯽ ﺻــﺪا اﺷــﮏ رﯾﺨــﻦﺘ‪ .‬ﺻــﺤﻨﻪی وﺣﺸــﺘﻨﺎﮐﯽ ﺑــﻮد‬
‫و ﺑــﻪ درد ﻓﯿﻠﻤﺴــﺎزﻫﺎ ﻣﯽﺧــﻮرد‪ .‬ﺑﺎداﻣﯿــﺎن ﭘﺮوﻧــﺪهاش را ﮔﺮﻓــﺖ و رﻓــﺖ و‬
‫ﻣــﻦ اﺣﺴــﺎس ﻗــﺪرت ﺑﯿﺸــﱰی ﮐــﺮدم و ﻫــﯽ ﺑﭽــﻪﻫﺎی ﺑﯿﺸــﱰی دور ﺧــﻮدم‬
‫ﺟﻤــﻊ ﮐــﺮدم و ﺗﺎراﻧــﺪم‪ .‬در ﻣﺪرﺳــﻪﻫﺎ ﺑﭽــﻪ ﻫــﺎ ﮐﺸــﺶ ﻋﺠﯿﺒــﯽ ﺑــﻪ ﻃــﺮف‬
‫ﻇﻠـــﻢ دارﻧـــﺪ‪ .‬وﺳـــﻂ ﺣﯿـــﺎط ﻣﯽاﯾﺴـــﺘﺎدم و دﺳـــﺘﻢ را داﺧـــﻞ ﺟﯿﺐﻫـــﺎﯾﻢ‬
‫ﻣﯽﺑــﺮدم ﺗــﺎ ﻣــﺎﻧﺘﻮﯾﻢ ﺗﻨــﮓﺗﺮ ﺑﻨﻈــﺮ ﺑﺮﺳــﺪ و از ﻗــﺪرت ﺧــﻮدم ﻟــﺬت ﻣﯽﺑــﺮدم‬
‫و زﯾــﺮ ﭼﺸــﻤﯽ در را ﻣﯽﭘﺎﯾﯿــﺪم ﺗــﺎ ﺷــﺎﻧﺲ ﺑﺰﻧــﺪ و ﺑﺎداﻣﯿــﺎن ﺑــﺎ آن ﻧﻈــﻢ و‬
‫ﺗﺮﺗﯿــﺐ ﻣﺜــﺎل زدﻧــﯽاش وارد ﺷــﻮد و �ﯽآﻣــﺪ و ﻫﯿﭻوﻗــﺖ ﻫــﻢ ﻧﯿﺎﻣــﺪ وﻣــﻦ‬
‫ﻣـﺪام ﺧﯿــﺎل ﻣﯽﮐــﺮدم ﯾـﮏ ﭼﯿــﺰی ﺗــﻮی دﻢﻟ ﺧــﺎﻟﯽ اﺳـﺖ‪ .‬ﻣﯽداﻧــﯽ ﺗــﻪ ﺣــﺮﻓﻢ‬
‫ﭼـــﻪ ﻣﯽﺧـــﻮاﻫﻢ ﺑﮕـــﻮﯾﻢ ﻟـــﯿﻼ؟ ﯾﻌﻨـــﯽ ﻣﯽﺧـــﻮاﻫﻢ ﺑﮕـــﻮﯾﻢ ﺣﻘـــﻮق زنﻫـــﺎ‬
‫واﻗﻌــﻦ ﻣﻬــﻢ اﺳــﺖ‪ .‬ﺧــﻮدم ﻓﻬﻤﯿــﺪه ﺑــﻮدم ﭼﻘــﺪر ﻣﺰﺧــﺮف ﮔﻔﺘــﻪ ﺑــﻮدم‪ .‬ﻟــﯿﻼ‬
‫ﻫــﻢ ﮔﻔــﺖ ﺑﻠــﻪ ﺧــﺐ ﺣﻘــﻮق زنﻫــﺎ ﮐــﻪ واﻗﻌــﻦ ﻣﻬــﻢ اﺳــﺖ و از آن ﺑــﻪ ﺑﻌــﺪ‬
‫ﺑﯿﺸﱰ ﺑﺎ ﻫﻢ دوﺳﺖ ﺷﺪﯾﻢ‪.‬‬

‫‪17‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫روزﻫــﺎ ﻣــﺎدرم ﻣﺜــﻞ دﺧﱰﻫــﺎی ﻣــﻨﻈﻢ داﻧﺸــﮕﺎﻫﺶ را ﻣﯽرﻓــﺖ ﺗــﺎ دﮐــﱰ ﺷــﻮد‪.‬‬
‫اﯾــﻦ روزﻫــﺎ ﻫﻤــﻪ ﻣﯽﺧﻮاﻫﻨــﺪ دﮐــﱰ ﺷــﻮﻧﺪ و �ــﯽداﻧﻢ ﭼ ـﺮا؟ ﭘــﺪرم ﺻــﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫را آﻣــﺎده ﻣﯽﮐــﺮد و ﻫﻤــﻪ ﺑــﺎ ﻫــﻢ ﯾــﮏ ﺻــﺒﺤﺎﻧﻪی ﺧــﺎﻧﻮادﮔﯽ ﻣﯽﺧــﻮردﯾﻢ‪ .‬و‬
‫ﻣــﺎدرم ﻣﺜــﻞ ﯾــﮏ ﺑﺴــﺘﻨﯽ ﯾﺨــﯽ ﻣﯽرﻓــﺖ داﻧﺸــﮕﺎه‪ .‬ﭘــﺪرم ﮐــﺪﺑﺎﻧﻮی ﺧﺎﻧــﻪ‬
‫ﺷﺪه ﺑـﻮد و در ﺣـﺎل ﯾـﺎد ﮔـﺮﻓﻦﺘ ﻏـﺬاﻫﺎی اﯾﺮاﻧـﯽ ﺑـﻮد ‪.‬ﺷـﺎﯾﺪ داﺷـﺖ ﻓﮑـﺮ دو‬
‫ﺳــﺎل دﯾﮕــﺮ را ﻣﯽﮐــﺮد ﮐــﻪ ﺑﻌــﺪ از ﻃــﻼق ﺑﺎﯾــﺪ ﺧــﻮدش را رﺗــﻖ و ﻓﺘــﻖ ﮐﻨــﺪ و‬
‫ﮔﺮﺳــﻨﻪ �ﺎﻧــﺪ‪ .‬ﻣﯽداﻧﯿــﺪ ﻣــﻦ ﻃــﻼق ﮔــﺮﻓﻦﺘ ﻣــﺎدر و ﭘــﺪرم را اﯾﻦﺟــﻮری ﭘــﯿﺶ‬
‫ﺧــﻮدم ﺣــﻞ و ﻓﺼــﻞ ﮐــﺮدهام ﮐــﻪ اﯾــﻦ ﻫﻤــﻪ ﺑﭽــﻪ ﻣــﺎدر ﭘﺪرﺷــﺎن در ﺗﺼــﺎدف‬
‫ﻣﯽﻣﯿﺮﻧــﺪ ﭘــﺲ ﭼﻨــﺪان ﻫــﻢ ﻋﺠﯿــﺐ ﻧﯿﺴــﺖ‪ .‬اﻣــﺎ واﻗﻌﯿــﺘﺶ وﻗﺘــﯽ ﺑــﻪ اﯾــﻦ‬
‫ﻣﻮﺿــﻮع ﻓﮑــﺮ ﻣــﯽﮐﻨﻢ ﯾــﮏ ﭼﯿــﺰی ﻣﺜــﻞ ﻣــﺎر ﺑــﻮا ﻧــﯿﺶاش را ﻓــﺮو ﻣﯽﮐﻨــﺪ‬
‫درون ﻗﻠــﺒﻢ و ﺑــﻪ در و دﯾــﻮار ﺧــﻮن ﻣﯽﭘﺎﺷــﺪ ‪.‬ﺑﺎﯾــﺪ ﺑــﺮای ﺧــﻮدم ﻓﮑــﺮی‬
‫ﻣﯽﮐــﺮدم‪ .‬ﺗــﺎ ﮐــﻼس زﺑــﺎﻧﻢ ﴍوع ﺷــﻮد وﻗــﺖ داﺷــﺘﻢ‪ .‬ﺑﺎﯾــﺪ ﮐﺴــﯽ را ﭘﯿــﺪا‬
‫ﻣﯽﮐــﺮدم و ﻓــﻮرن ﺑــﺎ او ازدواج ﻣﯽﮐــﺮدم‪ .‬اﻣــﺎ ﻫﻤﯿﺸــﻪ ﻣــﺎﺟﺮاﯾﯽ در ﻣﻐــﺰم‬
‫وول ﻣﯽﺧــﻮرد و ﻧﺴــﺒﺖ ﺑــﻪ ﭘﺴــﺮﻫﺎ ﺑــﺪﺑﯿﻦ ﺑــﻮدم‪ .‬درﺑــﺎرهی ﻣــﺎﺟﺮای ﯾــﻮﮔﯽ‬
‫ﺑﻮد ‪.‬‬
‫از ﻗـﺪﯾﻢ ﮔﻔﺘﻨـﺪ »دﻫﺎﺗﯿـﺎ ﺑـﻪ ﻫﻤـﻪ ﻧﮕـﺎ ﻣـﯽ ﮐـﻨﻦ« ﯾـﺎ »ﻣﺜـﻪ دﻫﺎﺗﯿـﺎ زل ﻧـﺰن«‬
‫اﻣــﺎ ﻣــﻦ ﺗــﻮ آراﯾﺸــﮕﺎه ﻫــﯽ زل ﻣــﯽزدم‪ .‬دﺳــﺖ ﺧــﻮدم ﻧﺒــﻮد‪ .‬ﯾــﻮﮔﯽ از ﻫﻤــﻪ‬
‫ﺑﻬــﱰ ﺑــﻮد‪ .‬ﻫــﯽ ﻧﮕــﺎﻫﺶ ﻣﯽﮐــﺮدم‪ .‬ﯾــﮏ ﺟــﻮر ﺧــﻮﺑﯽ ﺑﻬــﱰ ﺑــﻮد‪ .‬اواﯾــﻞ ﭼــﻮن‬
‫ﯾــﺎد ﮐــﺎرﺗﻮن ﯾــﻮﮔﯽ ﻣــﯽ اﻓﺘــﺎدم دوﺳــﺶ داﺷــﺘﻢ‪ .‬ﺳــﯿﺒﯽ ﮐــﻪ ﺑــﺎ ﯾــﻮﮔﯽ ﻧﺼــﻒ‬
‫ﺷــﺪه‪ .‬ﯾــﮏ ﻫﻤﭽــﯿﻦ ﺷــﺒﺎﻫﺘﯽ داﺷــﺖ‪ .‬ﻋﺠﯿــﺐ‪ .‬ﻫــﯿﭻﮐﺲ ﻣﺜــﻞ ﯾــﻮﮔﯽ �ــﯽ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴــﺖ اﻧﻘــﺪر ﺧﻮشروﺣﯿــﻪ ﮔﯿﺲﻫــﺎی ﺑﺮﯾــﺪه را ﺟــﺎرو ﺑﮑﺸــﺪ و ﻟــﺐ ﺑﺰﻧــﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﻫـﺮ آﻫﻨﮕـﯽ ﮐـﻪ دﻟـﺖ ﺑﺨﻮاﻫـﺪ‪ .‬ﻫﻤـﻪ را ﺣﻔـﻆ ﺑـﻮد ﺑـﺲ ﮐـﻪ ﻋﺎﺷـﻖ ﺑـﻮد‪.‬‬
‫آدمﻫــﺎی ﻋﺎﺷــﻖ ﭼــﻮن روﺣﯿﻪﺷــﺎن ﻟﻄﯿــﻒ ﻣﯽﺷــﻮد ارﺗﺒﺎﻃﺸــﺎن ﺑــﺎ ﻣﻮﺳــﯿﻘﯽ‬
‫ﻗــﻮی ﻣﯽﺷــﻮد و ﴎﯾــﻊ ﻫﻤــﻪی آﻫﻨﮓﻫــﺎ را ﺣﻔــﻆ ﻣﯽﺷــﻮﻧﺪ‪ .‬زنﻫــﺎ زﯾــﺮ‬
‫‪18‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﺳﺸـــﻮارای ﻋﻈﯿﻢاﻟﺠﺜــــﻪ ﻣﯽﻧﺸﺴــــﺘﻨﺪ و ﺑــــﻪ ﯾــــﻮﮔﯽ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨــــﺪ »اﯾﺸــــﺎﻻ‬

‫ﻋﺮوﺳــﯿﺖ« ﺟﻤﻠــﻪی »دوﺳــﺖ ﭘﴪــ ﯾــﻮﮔﯽ ﭼــﻪ ﻣﺮدﯾــﻪ اﻧﺼــﺎﻓﻦ« رو ﻫــﻮا‬
‫ﺑــﻮد‪ .‬ﯾــﻮﮔﯽ زن ﻋﺎرﻓــﻪای ﺑــﻮد‪ .‬ﻧــﻪ ﻫــﻮن ﻣﯽﮔﻔــﺖ ﻧــﻪ ﻫــﺎن ﺑــﺲ ﮐــﻪ ﺑــﻪ‬
‫ﻋﺸــﻘﺶ ﻣﻄﻤــﱧ ﺑ ـﻮد‪ ،‬ﺳــﻪ ﺳــﺎل دﻟــﺪادﮔﯽ‪ .‬ﻓــﻮﻗﺶ ﺑ ـﺮای اﻧﻌــﺎم ﯾــﮏ ﻣﺮﺳــﯽ‬
‫ﻣﯽﮔﻔﺖ‪.‬‬
‫ﯾــﮏ روز رﻓــﺘﻢ آراﯾﺸــﮕﺎه ﻣﻮﻫــﺎم را ﭼــﱰی ﺑــﺰﻧﻢ‪ . .‬ﻧــﺬر ﮐــﺮده ﺑــﻮدم ﻫــﺰار‬
‫ﺗــﻮﻣﻦ ﺑــﺪﻫﻢ ﺑــﻪ ﯾــﻮﮔﯽ‪ .‬ﻣــﻦ ﯾــﮏ ﻫﻤﭽــﯿﻦ آدم دﺳــﺖ و دﻟﺒــﺎزی ﻫﺴــﺘﻢ اﻣــﺎ‬
‫ﯾــﻮﮔﯽ ﺷــﺒﯿﻪ ﻗﺎﺗﻞﻫــﺎ ﺷــﺪه ﺑــﻮد‪ .‬ﮐــﻮ آن روﺣﯿــﻪ؟ ﺻــﻔﺮ‪ .‬زنﻫــﺎ دﯾﮕــﺮ ﺑﻬــﺶ‬
‫�ﯽﮔﻔﺘﻨــﺪ »ﯾــﻮﮔﯽ اﯾﺸــﺎﻻ ﻋﺮوﺳــﯿﺖ‪ «.‬ﯾــﻮﮔﯽ ﺗــﺎ زاﻧــﻮ ﻗــﻮز ﮐــﺮده ﺑــﻮد و ﻣــﻮ‬
‫ﺟــﺎرو ﻣــﯽزد‪ .‬رﻓــﺘﻢ ﺟﻠــﻮ‪ .‬ﭼــﻮن رواﺑــﻂ ﻋﻤــﻮﻣﯽام ﺧﯿﻠــﯽ ﻣﺤﺸــﺮ اﺳــﺖ‬
‫ﭘﺸــﺘﺶ را ﮐــﺮد ﺑﻬــﻢ‪ .‬ﻣــﻦ ﻫــﻢ آس را رو ﮐــﺮدم‪ .‬دو ﻫـﺰار ﺗــﻮﻣﻦ اﻧــﺪاﺧﺘﻢ ﺗــﻮ‬
‫ﺟﯿــﺒﺶ‪ .‬ﻧﻄﻘــﺶ ﺑــﺎز ﺷــﺪ‪ .‬ﺷــﺐ ﺟﻤﻌــﻪ دوﺳــﺖ ﭘﺴــﺮ ﯾــﻮﮔﯽ ﺑﻬــﺶ ﻣﯽﮔﻮﯾــﺪ‬
‫ﺑـﺮوﯾﻢ ﺑﻬﺸـﺖ زﻫـﺮا ﺑـﺮای ﺑـﻮس و ﮐﻨــﺎر‪ .‬ﯾـﻮﮔﯽ ﻫـﻢ ﻋﺸـﻮه ﮐـﻪ »ﺑﺎﺷـﻪ ﺑــﺮﯾﻢ‬
‫اﻣــﺎ ﴎ ﻣــﺰار ﭘــﺪرم« ﴍط ﯾــﻮﮔﯽ اﯾــﻦ ﺑــﻮده‪ .‬ﺑﻌــﺪش ﮐــﻪ ﻣﯽروﻧــﺪ دو ﺗــﺎ‬
‫ﻓﺎﺗﺤــﻪ ﻣﯽﺧﻮاﻧــﺪ ﺑــﺮای ﺑﺎﺑــﺎش‪ .‬ﺑﻌــﺪ ﴍوع ﮐﺮدﻧــﺪ ﺑــﺮای ﭘــﺪر ﯾــﻮﮔﯽ ﻓــﯿﻠﻢ‬
‫ﻧﺸــﺎن دادن‪» .‬ﻣﻐﺎزﻟــﻪی ﯾــﻮﮔﯽ و ﻣــﺮد«‪ .‬از اﯾــﻦ اﺳــﻢ ﺧﻮﺷــﻢ ﻣﯽآﯾــﺪ‪ .‬ﯾــﮏ‬
‫روزی ﯾــﻪ ﮐﺘــﺎب ﻣــﯽ ﻧﻮﯾﺴــﻢ ﺑــﺎ اﯾــﻦ اﺳــﻢ‪ .‬ﺑﺎﺑــﺎش ﻫــﻢ ﻻﺑــﺪ ﮐﯿــﻒ ﻣﯽﮐــﺮده‬
‫آن زﯾــﺮ و اﺳــﮑﻠﺖﻫﺎش را ﻣﯽﮐﻮﺑﯿــﺪه ﺑــﻪ ﻟﺤــﺪ‪ .‬ﺷــﺎﯾﺪ ﻫــﻢ ﻏﯿﺮﺗــﯽ ﺷــﺪه و ﺑــﺎ‬
‫دﻧــﺪانﻫﺎش ﻣــﭻ ﺧــﻮدش را ﮔــﺎز ﻣﯽﮔﺮﻓﺘــﻪ‪ .‬ﻣــﻦ دﻗﯿــﻖ �ــﯽداﻧﻢ‪ .‬ﻏﻔﻠــﻦﺘ ﺳــﻪ‬
‫ﺗــﺎ ﻻت ﴎ ﻣﯽرﺳــﻨﺪ‪ .‬ﯾــﻮﮔﯽ ﻫــﻢ روﴎﯾــﺶ را ﴎ ﻣﯽﮐﻨــﺪ و ﻣﻨﺘﻈــﺮ ﮐــﻪ ﻣــﺮد‬
‫روﯾﺎﻫـــﺎﯾﺶ ﺑـــﺎ ﯾـــﮏ ﭼﺸـــﻢ ﻏـــﺮه ﻣﺮدﻫـــﺎ را ﺑﺘﺎراﻧـــﺪ‪ .‬ﻫﻤﯿﺸـــﻪ ﻣﯽﮔﻔـــﺖ‬
‫»ﺑﭽــﻪﻫﺎ دوﺳــﺖ ﭘﺴــﺮم ﺑــﺪﻓﺮم ﺑﻔــﺎ )وﻓــﺎ( داره« ؛ ﺑﭽــﻪﻫﺎ ﺑﻘﯿــﻪی ﻣــﻮ ﺟﻤــﻊ‬
‫ﮐــﻦﻫــﺎی آراﯾﺸــﮕﺎه ﺑﻮدﻧــﺪ‪ .‬ﯾــﮏ ﺻــﻨﻒ ﻣﺘﺤــﺪ‪ ،‬ﺑﯽﻣﺤــﻞ ﺑــﻪ ﻫﻤــﻪی اﻧﻌــﺎم‬

‫‪19‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫دﻫﻨــﺪهﻫﺎ‪ ،‬ﻣﻐــﺮور‪ .‬دوﺳــﺖ ﭘﺴــﺮ ﯾــﻮﮔﯽ ﺷــﻠﻮارش را ﻣﯽﮐﺸــﺪ ﺑــﺎﻻ و ﯾــﻮﮔﯽ‬

‫ﻓﮑــﺮ ﻣﯽﮐﻨــﺪ ﻣﯽﺧﻮاﻫــﺪ ﺑــﺮود و ﻻتﻫــﺎ را ﮔﻮﺷــ�ﻟﯽ ﺑﺪﻫــﺪ اﻣــﺎ دوﺳــﺖ‬
‫ﭘﺴـﺮ ﯾـﻮﮔﯽ دوﺗــﺎ ﭘـﺎ داﺷــﺘﻪ دوﺗـﺎ دﯾﮕـﺮ ﻫــﻢ ﻗـﺮض ﻣﯽﮔﯿــﺮد و دﺑـﺪو‪ .‬ﻻتﻫــﺎ‬
‫ﻫﻢ ﮐﻪ آﻣﺪه ﺑﻮدﻧـﺪ ﺗﻔـﺮﯾﺢ ﺧـﺐ‪ .‬اﺣﻤـﻖ ﻧﺒﻮدﻧـﺪ ﮐـﻪ ﺑﮑﻨﻨـﺪ دﻧﺒـﺎل ﯾـﮏ ﻧـﺮه‬
‫ﺧــﺮ‪ .‬ﻣﯽآﯾﻨــﺪ ﻃــﺮف ﯾــﻮﮔﯽ و ﴎ ﻣ ـﺰار ﭘــﺪر ﯾــﻮﮔﯽ ﭼﻨــﺎن ﺑــﯽ آﺑﺮوﯾــﯽای راه‬
‫ﻣﯽاﻧﺪازﻧــﺪ آن ﴎش ﻧﺎﭘﯿــﺪا‪ .‬دﻧــﺪانﻫﺎی ﭘــﺪر ﯾــﻮﮔﯽ ﺣــﺘﻤﻦ رﯾﺨﺘــﻪ ﺑــﺲ ﮐــﻪ‬
‫ﺧــﻮدش را ﮔــﺎز ﮔﺮﻓﺘــﻪ‪ .‬ﻓﻘــﻂ ﻣــﯽداﻧﻢ ﯾــﻮﮔﯽ ﮐﻠــﻪی ﺳــﺤﺮ از ﺑﺎﺑــﺎش ﻃﻠــﺐ‬
‫آﻣــﺮزش ﻣﯽﮐﻨــﺪ و ﺷــﻼن ﺷــﻼن ﻣﯽﭘــﺮد ﭘﺸــﺖ ﯾــﮏ واﻧــﺖ و ﻣﯽﮐﻮﺑــﺪ ﻃــﺮف‬
‫ﺗﻬﺮان‪.‬‬
‫ﯾــﻮﮔﯽ ﮔﺮﯾــﻪ ﻣﯽﮐــﺮد‪ .‬ﻣــﺪام ﻣﯽﮔﻔــﺖ »ﭼ ـﺮا دوﯾﯿــﺪ؟ ﭼ ـﺮا دوﯾﯿــﺪ؟« ﺧﯿﻠــﯽ‬
‫ﻫﻢ ﻣﯽﮔﻔـﺖ‪ .‬ﻣـﻦ ﻣﯽﮔـﻮﯾﻢ اﺻـﻠﻦ ﺣـﻖ دارد ﺑﯿﺸـﱰ ﻫـﻢ ﺑﮕﻮﯾـﺪ‪ .‬ﭼـﻮن ﻣﺜـﻞ‬
‫ﻫﻤــﻪی آدمﻫــﺎﯾﯽ ﮐــﻪ ﯾــﮏ ﺷــﺒﻪ و در ﯾــﮏ ﻟﺤﻈــﻪ دﯾﻮاﻧــﻪ ﻣﯽﺷــﻮﻧﺪ ﺗــﺎ آﺧــﺮ‬
‫ﻋﻤــﺮش ﺳــﻮاﻟﺶ ﻣﻌﻠــﻖ در ﻫــﻮای آراﯾﺸــﮕﺎهﻫﺎی دﻧﯿــﺎ ﻗــﻞ ﻣﯽﺧــﻮرد‪ .‬واﻗﻌــﻦ‬
‫ﭼﺮا دوﯾﺪ؟‬
‫ﻣــﻦ ﺧﯿــﺎل ﻣــﯽﮐﻨﻢ ﻫــﺮﮐﺲ ﻫــﻢ ﺟــﺎی ﻣــﻦ ﺑــﻮد و اﯾــﻦ داﺳــﺘﺎن را ﻣﯽﺷــﻨﯿﺪ‬
‫ﺑــﻪ ﻫﻤــﻪی دﻧﯿــﺎ ﺑــﺪﺑﯿﻦ ﻣﯽﺷــﺪ‪ .‬وﻟــﯽ ﺑــﺎ وﺟــﻮد ﺑــﺪﺑﯿﻨﯽام ﺑﺎﯾــﺪ ﺑـﺮای ﺧــﻮدم‬
‫ﻓﮑــﺮی ﻣﯽﮐــﺮدم‪ ،‬دو ﺳــﺎل دﯾﮕــﺮ‪ .‬ای ﺑﺎﺑــﺎ‪ ،‬ﻣــﻦ �ــﯽﻓﻬﻤﻢ ﻣــﺎدر ﭘــﺪرﻫﺎ ﭼ ـﺮا‬
‫ﻣﺘﺎرﮐــﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨــﺪ؟ ﻣﺘﺎرﮐــﻪ ﮐﻠﻤــﻪی ﻗﺸﻨﮕﯽﺳــﺖ و ﻣــﻦ دوﺳــﺘﺶ دارم‪ .‬اﻣــﺎ‬
‫ﻓﻘــﻂ ﮐﻠﻤــﻪاش را دوﺳــﺖ دارم‪ .‬ﺑ ـﺮای اﯾﻦﮐــﻪ ﺑﻌــﺪ از ﻃــﻼق ﻣــﺎدر و ﭘــﺪرم از‬
‫ﺷﺪت ﻏﺼﻪ �ﯿـﺮم ﺑﺎﯾـﺪ ﺑـﺮای ﺧـﻮدم ﯾـﮏ آدم ﭘﯿـﺪا ﻣﯽﮐـﺮد‪ .‬ﻓـﻮﻗﺶ اﯾـﻦ ﺑـﻮد‬
‫ﮐﻪ ﺑـﺎ ﻫـﻢ ﺑﻬﺸـﺖ زﻫـﺮا �ـﯽرﻓﺘﯿﻢ‪ .‬ﭼـﻮن اﺻـﻠﻦ اﯾﻦﺟـﺎ ﻫﻤـﻪ را ﻣﯽﺳـﻮزاﻧﻨﺪ‬
‫و ﺑــﺎد ﻣﯽدﻫﻨــﺪ واﺻــﻠﻦ ﺑﻬﺸــﺖ زﻫﺮاﯾــﯽ وﺟــﻮد ﻧــﺪارد‪ .‬وﻟــﯽ ﺧــﺐ ﻣــﻦ ﻫــﻢ‬
‫�ﯽﺗﻮاﻧﺴــﺘﻢ ﺑــﺎ ﻫﺮﮐﺴــﯽ ﮐﻨــﺎر ﺑﯿــﺎﯾﻢ‪ .‬ﺷــﻮﺧﯽ دﺳــﺘﯽ و ﺷﻬﺮﺳــﺘﺎﻧﯽ ﯾــﮏ ﭼﯿــﺰ‬
‫‪20‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫اﺳــﺖ و اﺣﺴــﺎس ﻧﯿــﺎز از ﺑﺮﺧــﻮرد ﻣﺸــﺖات ﺑــﺎ اﻋﻀــﺎ و ﺟــﻮارح ﻣﻠــﺖ ﯾــﮏ‬
‫ﭼﯿــﺰ دﯾﮕــﺮ‪ .‬وﻗﺘــﯽ اﯾ ـﺮان ﺑــﻮدم ﺑﺎرﻫــﺎ ﻣﯽﺧﻮاﺳــﺘﻢ ﺑــﺮوم ﯾــﮏ ﮐﯿﺴــﻪ ﺑــﻮﮐﺲ‬
‫ﺑﺨـــﺮم و ﺑـــﺰ�ﺶ‪ .‬اﻣـــﺎ �ـــﯽرﻓﺘﻢ‪ .‬ﭼـــﻮن ﺑﺎﯾـــﺪ ﻣـــﺎﻧﺘﻮ ﻣﯽﭘﻮﺷـــﯿﺪم‪ .‬ﻣـــﻦ ﺗـــﺎ‬
‫ﭼﻬــﺎرده ﺳــﺎﻟﮕﯽ ﻣــﺎﻧﺘﻮ �ﯽﭘﻮﺷــﯿﺪم و ﺑــﺎ ﮐــﺎﻣﯽ ﻓﻮﺗﺒــﺎل ﺑــﺎزی ﻣﯽﮐــﺮدم‪ .‬و‬
‫ﺑﻌــﺪ دﯾــﺪم ﯾــﮏ روز ﮐــﺎﻣﯽ دارد ﯾــﮏﺟﻮر ﺑــﺪی ﺑــﻪ دو ﺗــﺎ ﻓﻨــﺪﻗﯽ ﮐــﻪ از زﯾــﺮ‬
‫ﺗــﯽﴍﺗﻢ ﺑﯿــﺮون زده ﻧﮕــﺎه ﻣﯽﮐﻨــﺪ و ﺗــﻮﭘﻢ را ﺑﺮداﺷــﺘﻢ و آﻣــﺪم ﺧﺎﻧــﻪ‪ .‬ﺑﻌــﺪ‬
‫ﻫــﻢ دﯾــﺪﻣﺶ ﮐــﻪ ﻗــﻮز ﮐــﺮده ﺑــﻮد دم ﻫــﺎت ﭼﺎﮐﻠــﺖ ﺣﺸــﯿﺶ ﻣﯽﮐﺸــﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺘــﺎ ﻧــﺎ ﻧﺪاﺷــﺖ ﺑــﻪ ﻫﻨﺪواﻧــﻪﻫﺎی ﻣﻠــﺖ ﺗﻮﺟــﻪ ﮐﻨــﺪ آن ﮐــﻪ ﻓﻨــﺪق اﺳــﺖ‪.‬‬
‫ﺟﻮانﻫــﺎ اﯾﻦﺟــﻮری ﺑــﺪون آرﻣــﺎن ﺷــﺪهاﻧﺪ‪ .‬اﻻن ﺗــﺎ ﺑــﻪ ﻣــﺮدم دﺳــﺖ ﺑﺰﻧــﯽ‬
‫ﻓﮑــﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨــﺪ آدم ﻣﭽــﻮل اﺳــﺖ‪ .‬ﻫﻤــﯿﻦ ﭼﻨــﺪ وﻗــﺖ ﭘــﯿﺶ داﺷــﺘﻢ ﺑــﺎ ﻟــﯿﻼ و‬
‫دوﺳــﺘﺶ اﻣﯿﺮﻋﻠــﯽ اﺳﭙﺮﺳــﻮ ﻣﯽﺧــﻮردم و ﻓﺸــﺎرم اﻓﺘــﺎد و ﻧﺎﮔﻬــﺎن ﻣﺠﺒــﻮر‬
‫ﺷــﺪم ﺑــﺎ ﻣﺸــﺖ ﺑﮑــﻮﺑﻢ ﺑــﻪ ﻣﻌــﺪهی دوﺳــﺖ ﻟــﯿﻼ‪ .‬ﺣﯿــﻮاﻧﮑﯽ اﺳﭙﺮﺳــﻮﯾﺶ‬
‫رﯾﺨــﺖ روی ﭘــﺎش و رﻧﮕــﺶ زرد ﺷــﺪ‪ .‬ﺑــﺎ ﻟﺒﻬــﺎی ﺳــﻔﯿﺪ ﻣﺮﻣــﺮ ﮐــﺮد‪ .‬ﮔﻔــﺘﻢ‬
‫ﺳــﻮﺧﺘﯽ؟ ﮔﻔــﺖ »ﻧــﻪ ‪.‬ﻣﻌــﺪهام ﭘﺎﻧﺴــ�ن داﺷــﺖ ﻫﻔﺘــﻪی ﭘــﯿﺶ ﻋﻤــﻞ ﮐــﺮده‬
‫ﺑـــﻮدم‪ «.‬اﺻـــﻠﻦ �ﯽﺗﻮاﻧﺴـــﺘﻢ ﻋـــﺬر ﺧـــﻮاﻫﯽ ﮐـــﻨﻢ‪ .‬ﺷـــﻮﺧﯽ ﮐـــﻪ ﻧﺒـــﻮد‪ .‬ده‬
‫ﻣﯿﻠﯿــﻮن را زده ﺑــﻮدم ﻧــﺎﻗﺺ ﮐ ـﺮده ﺑــﻮدم‪ .‬ﻓﮑــﺮ ﮐــﻨﻢ اﻻن ُﻣــﺮده ﭼــﻮن از آن‬
‫ﺑــﻪ ﺑﻌــﺪ ﻏﯿــﺒﺶ زده ‪ .‬ﻣــﻦ ﻫــﻢ ﺑــﺪ ﻣــﻮﻗﻌﯽ ﺑــﺪﻧﯿﺎ آﻣــﺪهام‪ .‬ﻫﻤــﻪ ﻣــﺮﯾﺾ‬
‫اﺣﻮاﻟﻨـــﺪ و ﯾـــﮏ ﺟﺎﯾﯿﺸـــﺎن ﻧـــﺎﻗﺺ اﺳـــﺖ‪ .‬ﺑﻌﻀـــﯽﻫﺎ ﻫـــﻢ زود دردﺷـــﺎن‬
‫ﻣﯽﮔﯿﺮد‪.‬‬
‫ﻫﺮﮐــﻮل ﭘــﻮارو را ﺧﯿﻠــﯽ دوﺳــﺖ دارم‪ .‬ﻣﺴــﺨﺶ ﻣﯽﺷــﻮم ﺑــﺲ ﮐــﻪ اﯾــﻦ ﻣــﺮد‬
‫ﺑـﺎﻫﻮش اﺳــﺖ‪ .‬اﻟﮑــﯽ ﮐـﻪ ﻧﯿﺴــﺖ‪ .‬آﮔﺎﺗــﺎ ﮐﺮﯾﺴــﺘﯽ و اﺑـﺮاﻫﯿﻢ ﮔﻠﺴــﺘﺎن ﺑــﺎ ﻫــﻢ‬
‫ﻧﻬــﺎر ﺧﻮردهاﻧــﺪ‪ .‬ﻫﻤﯿﺸــﻪ ﻣــﻦ ﻣــﯽاﻓﺘﻢ ﻋﻘــﺐ‪ .‬ﻣــﻦ ﺑﺎﯾــﺪ ﺑــﺎ ﺧﻨﮓﻫــﺎ ﻧﻬــﺎر‬
‫ﺑﺨــﻮرم و ﺧﻨﮓﻫــﺎ ﻫــﯽ دﻫﺎﻧﺸــﺎن را ﺻــﺪا ﻣﯽدﻫﻨــﺪ‪ .‬آدم دوﺳــﺖ دارد ﻟــﺖ‬
‫و ﭘﺎرﺷــــﺎن ﮐﻨــــﺪ و ﻣﻌﺪهﺷــــﺎن را ﺑﺠــــﻮد‪ .‬اﺻــــﻠﻦ ﺑــــﺮای ﻫﻤــــﯿﻦ اﻧﻘــــﺪر‬
‫‪21‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﻫﺎﻧﯿﺒــﺎل ﻟﮑــﱰ را ﻣــﯽﻓﻬﻤﻢ‪ .‬ﺣــﺘ� از ﮐﺎرﻫــﺎی ا ُزﮔﻠــﯽ ِ ﻣــﺮدم ﻟﺠــﺶ ﻣﯽﮔﺮﻓﺘــﻪ‬

‫ﯾــﺎ ﻓﺸــﺎرش ﻣﯽاﻓﺘــﺎده‪ .‬ﺑﻠــﻪ ﺑﭽــﻪ ﺑــﻮدم و داﺷــﺘﻢ ﭘــﻮارو ﻣﯽدﯾــﺪم‪ .‬ﻣــﺎدرم‬
‫ﮐﻨــﺎرم روی ﮐﺎﻧﺎﭘــﻪ ﳌﯿــﺪه ﺑــﻮد‪ .‬ﺧﻠﯿﻠــﯽ را ﺷــ� �ﯽﺷﻨﺎﺳــﯿﺪ‪ .‬اﺳــﻢ ﺧــﻮدش‬
‫ﺳــﻤﯿﻪ ﺑــﻮد اﺳــﻢ ﺧــﻮاﻫﺮش ﻣﻠﯿﮑــﺎ‪ .‬ﺑﻐــﻞ دﺳــﺘﯿﻢ ﺑــﻮد‪ .‬ﻋﺎﺷــﻘﻢ ﺷــﺪه ﺑــﻮد و‬
‫ﺑـﺮاﯾﻢ ﯾــﮏ ﺗﯿــﻎ ﺟﻮﺟــﻪﺗﯿﻐﯽ از زاﮔــﺮس ﻫﺪﯾــﻪ آورده ﺑــﻮد‪ .‬و ﻣــﻦ ﭘــﻮارو ﻧﮕــﺎه‬
‫ﻣﯽﮐــﺮدم و ﯾــﮏ ﻗﺴــﻤﺖ از ران ﭘــﺎی ﻣــﺎدرم از زﯾــﺮ ﭘﯿــﺮاﻫﻨﺶ آﻣــﺪه ﺑــﻮد‬
‫ﺑﯿــﺮون‪ .‬اﻧﻘــﺪر ﻧــﺮم و ﺳــﻔﯿﺪ ﺑــﻮد ﮐــﻪ ﺗﯿــﻎ ﺟﻮﺟــﻪﺗﯿﻐﯽ را ﭼﻨــﺪ ﺑــﺎر ﺑــﺎ ﻗــﺪرت‬
‫ﻓــﺮو ﮐــﺮدم داﺧــﻞ راﻧــﺶ‪ .‬و اﻧﻘــﺪر داد زد و ﭘــﺪرم ﻋﺮﺑــﺪه زد ﮐــﻪ ﻧﻔﻬﻤﯿــﺪم‬
‫ﻗﺎﺗــﻞ ﻗﴫ ـ آرﻟﯿﻨﮕﺘــﻮن ﮐــﯽ ﺑــﻮد‪ .‬آن زﻣﺎنﻫــﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣــﻪﻫﺎ ﺗﮑ ـﺮار ﻧﺪاﺷــﺖ‪ .‬اﻻن‬
‫را ﻧﺒﯿﻨﯿــﺪ‪ .‬ﻣــﺎدرم ﺑــﺎ ﻣــﻦ ﻗﻬــﺮ ﮐــﺮد‪ .‬ﻓــﺮداﯾﺶ ﺧﻠﯿﻠــﯽ را ﺧﻮاﺳــﺘﻨﺪ دﻓــﱰ و‬
‫اﺧ ـﺮاﺟﺶ ﮐﺮدﻧــﺪ‪ .‬ﺣﻘــﺶ ﻫــﻢ ﺑــﻮد ﭼــﻮن ﻫﻤﯿﺸــﻪ ﺑــﻮی ﭘــﻮدر ﭘﻨــﯽ ﺳــﯿﻠﯿﻦ‬
‫ﻣــﯽدادﮐﻨﻢ‪ .‬ﻣﯽﺧــﻮاﻫﻢ ﺷــﻮﺧﯽ دﺳــﺘﯽ و دﺳــﺘﯽ ﺟــﺪی ﻧﮑــﻨﻢ‪ .‬ﻣــﻦ ﯾــﮏ‬
‫ﮐﯿﺴــﻪ ﺑــﻮﮐﺲ ﻣﯽﺧــﻮاﻫﻢ ‪.‬ﯾــﮏ ﮐﯿﺴــﻪ ﺑــﻮﮐﺲ ﮐــﻪ وﻗﺘــﯽ ﻣــﯽز�ﺶ ﺑﮕﻮﯾــﺪ‬
‫»دوﺳﺘﺖ دارم‪«.‬‬
‫اﯾــﻦ اﺳــﺖ ﮐــﻪ ﭘﯿــﺪا ﮐــﺮدن ﯾــﮏ آدم ﻣــﺬﮐﺮ ﺳــﺨﺖ اﺳــﺖ‪ .‬اﻣــﺎ ﭼــﻪ ﻣﯽﺷــﻮد‬
‫ﮐــﺮد‪ .‬وﻗﺘــﯽ ﯾــﺎد روزﻫــﺎی ﻋﯿــﺪ ﻣــﯽاﻓﺘﻢ و ﻓﮑــﺮ ﻣــﯽﮐﻨﻢ ﺷــﺎﯾﺪ ﺗــﺎ دو ﺳــﺎل‬
‫دﯾﮕــﺮ ﻣــﺎ ﺳــﻪ ﻧﻔــﺮ روز اول ﻋﯿــﺪ ﭘــﯿﺶ ﻫــﻢ ﻧﺒﺎﺷــﯿﻢ دﻧﯿــﺎ روی ﴎم ﺧ ـﺮاب‬
‫ﻣﯽﺷـﻮد‪ .‬ﻣــﺎدرم درﺑـﺎرهی ﻋﯿــﺪ و ﻣﺮاﺳـﻤﺶ ﮐــﺎﻣﻠﻦ ﺧﺮاﻓـﺎﺗﯽ اﺳــﺖ ﻣﺜـﻞ اﯾــﻦ‬
‫ﮐــﻪ ﻫﺮﮐــﺎری ﮐــﻪ ﺳــﺎل ﺗﺤﻮﯾــﻞ ﺑﮑﻨــﯽ ﺗــﺎ آﺧــﺮ ﺳــﺎل ﻫــ�ن ﮐﺎرﻫــﺎ را ﻣﯽﮐﻨــﯽ‪.‬‬
‫ﻣــﺎ دم ﺳــﺎل ﺗﺤﻮﯾــﻞ ﺣــ�م ﻧﮑــﺮده و ﴎﺧــﻮش دور ﺧﺎﻧــﻪ ﻣﯽﭼــﺮﺧﯿﻢ و ﺑــﻪ‬
‫ﻣﺎدرﻣــﺎن اﺣﺴــﻨﺖ ﻣﯽﮔــﻮﯾﯿﻢ ﺑﺎﺑــﺖ ﺧﺎﻧــﻪ ﺗﮑــﺎﻧﯽ و ﻣــﺎدرم ﻫــﺮ ﺳــﺎل دم ﺳــﺎل‬
‫ﺗﺤﻮﯾــﻞ در ﺣــ�م ﺧــﻮدش را ﺑــﻪ ﴎﻋــﺖ ﻣﯽﺷــﻮﯾﺪ ﺗــﺎ ﺑــﻪ ﻟﺤﻈــﻪی ﺳــﺎل‬
‫ﺗﺤﻮﯾــﻞ ﺑﺮﺳــﺪ و ﻣــﺎ ﻫﯿﭻوﻗــﺖ ﻧﻔﻬﻤﯿــﺪﯾﻢ ﭼ ـﺮا دو ﺳــﺎﻋﺖ ﻗﺒــﻞﺗﺮش �ــﯽرود‬
‫و ﭼﻨـــﺪ ﺛﺎﻧﯿـــﻪ ﯾـــﮏ ﺑـــﺎر ﻓﺮﯾـــﺎد ﻣﯽﮐﺸـــﺪ »ﺷـــﺪ؟« و ﻣـــﺎ از اﯾـــﻦ ور ﻧﻌـــﺮه‬
‫‪22‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﻣــﯽزﻧﯿﻢ »ﻧــﻪ ﻫﻨــﻮز« و او دوﺑــﺎره ﺟﯿــﻎ ﻣﯽﮐﺸــﺪ »ﻧﺸــﺪ؟« و ﻣــﻦ و ﭘــﺪرم‬

‫ﻫﻮارﮐﺸــﺎن ﻣﯽﮔــﻮﯾﯿﻢ »ﺷــﺪ ﺷــﺪ«‪ .‬و ﻣــﺎدرم ﺑــﺎ ﺣﻮﻟــﻪی ﺧــﯿﺲ ﺧــﻮدش را‬
‫ﻣﯽرﺳــﺎﻧﺪ دم ﻫﻔــﺖ ﺳــﯿﻦ و ﺳــ�ق را ﺑــﻪ ﴎﮐــﻪ ﻣﯽﮐﻮﺑــﺪ و ﻗــﺮآن را ﺑــﻪ‬
‫ﻣﺎﻫﯽﻫــﺎ ﺗــﺎ ﻋﺼــﺒﺎﻧﯿﺘﺶ ﺑﺎﺑــﺖ ﻧﺮﺳــﯿﺪن ﺑــﻪ ﻣــﻮﻗﻌﺶ ﺑﺨﻮاﺑــﺪ ﮐــﻪ �ﯽﺧﻮاﺑــﺪ‬
‫و ﺳــﯿﺦﺗﺮ و ﻋﺼــﺒﯽﺗﺮ و ﻣﺮﺗﻌﺶﺗــﺮ ﻣﯽﺷــﻮد و ﻋﯿــﺪیام را ﻣﯽدﻫــﺪ و ﻣــﺎ‬
‫ﺻــﻮرﺗﺶ را ﻣﯽﺑﻮﺳــﯿﻢ و او ﺑــﺎ ﻧﮕﺮاﻧــﯽ از ﭼﮕﻮﻧــﻪ ﻃــﯽ ﺷــﺪن ﺳــﺎل آﯾﻨــﺪه‬
‫ﭘﺎﮐﻮﺑــﺎن ﺑــﻪ اﺗــﺎﻗﺶ ﻣــﯽرود و ﻣــﺎ ﺷــﻤﻊﻫﺎ را ﮐــﻪ از اﺳــﺎس ﺧــﺎﻣﻮش ﺑﻮدهاﻧــﺪ‬
‫ﺗــﺎزه روﺷــﻦ ﻣــﯽﮐﻨﯿﻢ و ﻫــﯽ ﻓــﻮت ﻣــﯽﮐﻨﯿﻢ‪ .‬ﺑﯿﺴــﺖ دﻓﻌــﻪ اﯾــﻦ ﮐــﺎر را‬
‫ﻣــﯽﮐﻨﯿﻢ‪ .‬ﻣــﺎدرم ﺑــﺎ ﺣﻮﻟــﻪی ﺑــﺎز ﺷــﺪه ﺑــﻪ ﻃــﺮﻓ�ن ﻣــﯽدود ﺗــﺎ ﺷــﻤﻊﻫﺎ را‬
‫ﻧﺠﺎت دﻫـﺪ ﭼـﻮن ﺑـﻪ ﺷـﺪت ﻣﻌﺘﻘـﺪ اﺳـﺖ ﺷـﻤﻊ ﺳـﺎل ﺗﺤﻮﯾـﻞ را ﻓﻘـﻂ ﯾـﮏ‬
‫ﺑــﺎر ﺑﺎﯾــﺪ روﺷــﻦ ﮐــﺮد و ﻣــﺎ ﺟﯿــﻎ ﻣﯽﮐﺸــﯿﻢ »ﺣﻮﻟــﻪات اونﺟــﺎت اون‪...‬ﺟــﺎ« و‬
‫در ﺣــﺎﻟﯽ ﮐــﻪ از ﭼﯿــﺰی ﮐــﻪ دﯾــﺪهاﯾﻢ ﮐﻤــﯽ ﻫﯿﺴــﺘﯿﺮﯾﮏ ﺷــﺪهاﯾﻢ ﻣ ـﯽدوﯾﻢ‬
‫ﻃــﺮف اﺗﺎقﻫــﺎﯾ�ن و ﺑﻌــﺪ از ﯾــﮏ ﺳــﺎﻋﺖ از اﺗﺎقﻫــﺎ ﻣــﯽزﻧﯿﻢ ﺑﯿــﺮون و ﺑــﺎ‬
‫ﻣـــﺎدرم دﺳـــﺖ ﻣـــﯽدﻫﯿﻢ و ﻋﯿـــﺪیاش را ﻣـــﯽدﻫﯿﻢ و ﺧﯿـــﺎﻟﺶ را راﺣـــﺖ‬
‫ﻣـــﯽﮐﻨﯿﻢ ﮐـــﻪ اﻗﻠـــﻦ او ﻤﺗﯿـــﺰ اﺳـــﺖ و ﻣـــﺎدرم ﮐـــﻪ آرام ﺷـــﺪه ﺑـــﺎ ﻟﺒﺨﻨـــﺪ‬
‫ﺧﺮدﻣﻨﺪاﻧــﻪای ﻣﯽﮔﻮﯾــﺪ ﺷــ�ﻫﺎ ﭼــﺮا اﯾﻦﺟــﻮری ﻫﺴــﺘﯿﺪ؟ ﭼــﺮا �ﯽداﻧﯿــﺪ‬
‫ﺑﺎﯾــﺪ ﺳــﺎل را ﻣﺜــﻞ ﻣــﻦ ﻤﺗﯿــﺰ و ﻣﺮﺗــﺐ و ﺑــﺎ آراﻣــﺶ آﻏــﺎز ﮐﻨﯿــﺪ؟ ﻫــﺎن؟‬
‫ﻓﻌﻠــﻦ دﻢﻟ �ﯽﺧﻮاﻫــﺪ ﺑــﻪ اﯾــﻦ ﻣﻮﺿــﻮع ﻓﮑــﺮ ﮐــﻨﻢ‪ .‬اﯾﻦﮐــﻪ ﻣــﺎدرم دﮐــﱰ ﺷــﻮد‬
‫و ﭘـــﺪرم ﭼﻤـــﺪاﻧﺶ را ﺑﺒﻨـــﺪد ﺑـــﺮود ﭘـــﯿﺶ ﺧـــﻮاﻫﺮش آﳌـــﺎن‪ .‬اﻻن ﺑﻬـــﱰﯾﻦ‬
‫دوﺳــﺖ ﻋﻤــﺮم را ﭘﯿــﺪا ﮐــﺮدهام ‪.‬ﻟــﯿﻼ اﯾﻦﺟﻮریﺳــﺖ ﮐــﻪ ﺑــﺎج ﺑــﻪ ﮐﺴــﯽ‬
‫�ﯽدﻫــﺪ وﻟــﯽ وﻗﺘــﯽ ﻣﯽﺧﻮاﻫــﺪ ﭘــﯿﺶات ﺑﺎﺷــﺪ واﻗﻌــﻦ ﻣﯽﺧﻮاﻫــﺪ‪ .‬در اﯾــﻦ‬
‫ﻣﺪت ﻣـﺎدرم ﺑـﺎ ﻟـﯿﻼ آﺷـﻨﺎ ﺷـﺪه و از اﯾﻦﮐـﻪ ﻟـﯿﻼ دارد دﮐـﱰ ﻣﯽﺷـﻮد ﺑـﻪ ﻣـﻦ‬
‫ﻣﯽ ﺑﺎﻟـﺪ‪ .‬اوﻟـﯿﻦ ﺑـﺎر اﺳـﺖ ﮐـﻪ ﻣـﯽ ﺑﯿﻨـﺪ ﮐـﻪ ﯾـﮏ دوﺳـﺖ ﺑـﺮای ﺧـﻮدم ﭘﯿـﺪا‬
‫ﮐــﺮده ام و ﻟــﯿﻼ اﻧﻘــﺪر آدم ﺣﺴــﺎﺑﯽ اﺳــﺖ ﮐــﻪ ﺣﺘــﺎ ﻣــﺎدر ﻣــﻦ ﻫــﻢ ﺑــﻪ او‬
‫اﻋــﺘ�د دارد‪ .‬ﭘــﺪرم ﻫــﻢ دوﺳــﺘﺶ دارد‪ .‬ﭼﺠــﻮریاش را �ــﯽداﻧﻢ وﻟــﯽ ﻫــ�ن‬
‫‪23‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﭼﻨﺪ ﺑﺎری ﮐـﻪ ﻟـﯿﻼ آﻣـﺪه ﺧﺎﻧـﻪﻣﺎن اﻧﻘـﺪر ﻧـﯿﺶاش ﺑـﺎز ﺑـﻮده ﮐـﻪ ﺑـﺪاﻧﻢ ﻟـﯿﻼ‬
‫را دوﺳــﺖ دارد‪ .‬ﻫــ�ن ﺑــﺎری ﻫــﻢ ﮐــﻪ ﻟــﯿﻼ آﻣــﺪ ﺗــﺎ اﺟــﺎزهی ﻣــﻦ را ﺑﮕﯿــﺮد‬
‫ﺑــﺮای رﻓــﻦﺘ ﺑــﻪ ﺧﺎﻧــﻪی ﮐــﺎرﮔﺮدان‪ ،‬ﺳــﺒﯿﻞﻫﺎﯾﺶ را ﺑــﺎ ﺑــﺪﺑﯿﻨﯽ ﺟﻮﯾــﺪ وﻟــﯽ‬
‫آﺧﺮش اﺟﺎزه داد‪.‬‬
‫ﭘـﺪرم ﺧﯿـﺎل ﻣﯽﮐﻨـﺪ ﻫﻤــﻪی ﮐﺎرﮔﺮدانﻫـﺎی ﺳـﯿﻨ� ﯾــﮏ دﺳﺘﺸـﺎن ﺑـﻪ دورﺑــﯿﻦ‬
‫اﺳــﺖ و ﯾــﮏ دﺳﺘﺸــﺎن ﺑــﻪ زﯾﭗﺷــﺎن و وﻗﺘــﯽ ﻣــﺎدرم ﻣﯽﮔﻮﯾــﺪ ﻫﻤــﻪ اﯾــﺮج‬
‫ﻗــﺎدری ﻧﯿﺴــﺘﻨﺪ ﴎش را ﺗﮑــﺎن ﻣﯽدﻫــﺪ ﮐــﻪ ﺗــﻮ ﭼــﻪ ﻣﯽداﻧــﯽ‪ .‬ﯾــﮏ ﺑــﺎر اﯾــﺮج‬
‫ﻗــﺎدری را دوﯾﺴــﺖ ﺳــﺎل ﭘــﯿﺶ ﺑــﺎ ﯾــﮏ زن ﺧﻮﺷــﺤﺎل دﯾــﺪه و ﻫﻤﯿﺸــﻪ ﻓﮑــﺮ‬
‫ﻣﯽﮐﻨــﺪ ﻣﺮدﻫــﺎﯾﯽ ﮐــﻪ ﯾــﮏ زن ﺧﻮﺷــﺤﺎل ﻫﻤﺮاﻫﺸــﺎن اﺳــﺖ ﻣﺸــﮑﻮک و‬
‫ﻏﯿــﺮ ﻗﺎﺑــﻞ اﻃﻤﯿﻨﺎناﻧــﺪ و ﻣــﺎدرم ﮔﻔــﺖ ﺑــﺎ ﻟــﯿﻼ و اﻣﯿــﺮ ﻋﻠــﯽ اﺷــﮑﺎﻟﯽ ﻧــﺪارد‪.‬‬
‫ﻟــﯿﻼ ﺧﯿﻠــﯽ ﺧﻮﺷــﮕﻞ اﺳــﺖ و ﻣــﺎدرم ﻣــﻦ را ﺑــﺎ ﻟــﯿﻼ در دﻫــﺎن ﺷــﯿﺮ ﻫــﻢ‬
‫ﻣﯽﻓﺮﺳــﺘﺪ ﭼــﻮن ﻣﻌﺘﻘــﺪ اﺳــﺖ ﻣﺮدﻫــﺎ ﻟــﯿﻼ را ﮐــﻪ ﻣﯽﺑﯿﻨﻨــﺪ ﺧﻮدﺷــﺎن را ﮔــﻢ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻨـــﺪ و ﮐﺴـــﯽ ﮐـــﻪ ﺧـــﻮدش را ﮔـــﻢ ﮐﻨـــﺪ ﮔـــﯿﺞ ﻣﯽﺷـــﻮد و دﯾﮕـــﺮ‬
‫اﺳــﻠﺤﻪﻫﺎﯾﺶ ﻣــﯽ اﻓﺘــﺪ ﭘــﺎﯾﯿﻦ‪ .‬ﻣــﺎ رﻓﺘــﯿﻢ ﺧﺎﻧــﻪی ﮐــﺎرﮔﺮدان ﮐــﻪ در ﺟــﻮاﻧﯽ‬
‫زﯾﺒــﺎ ﺑــﻮده و ﮐــﺎری ﺑــﻪ ﻗﯿﺎﻓــﻪاش ﻧﺪاﺷــﺘﻪ و ﻓﯿﻠﻢﻫــﺎی ﺧــﻮب ﻣﯽﺳــﺎﺧﺘﻪ و‬
‫ﺣــﺎﻻ ﭘﯿــﺮ ﺷــﺪه و ﻣــﺪام ﺑــﻪ ﻓﮑــﺮ ﻗﯿﺎﻓــﻪاش اﺳــﺖ و ﻓﯿﻠﻢﻫــﺎی ﺑــﺪ ﻣﯽﺳــﺎزد و‬
‫اﻣﯿﺮﻋﻠــﯽ ﻫــﻢ ﻓﯿﻠﻢﻫــﺎی ﻃــﺮف را ﻣــﺪام ﺑـﺮای ﺧــﻮد ﯾــﺎرو ﺗﺤﻠﯿــﻞ ﻣــﯽ ﮐــﺮد و‬
‫ﮐـﺎرﮔﺮدان ﻫــﻢ از اﯾــﻦ ﻫــﺎﯾﯽ ﺑــﻮد ﮐــﻪ ﺑــﻪ ﺑﻨــﺪ ﮐﻔــﺶ ﺣﺴــﺎس ﺑــﻮد و اﻧﺤـﺮاف‬
‫ﺟﻨﺴـــﯽاش را ﺑـــﺎ ﺑﻨـــﺪ ﮐﻔـــﺶ راﺳـــﺖ و رﯾﺴـــﺖ ﻣﯽﮐـــﺮد و ﻫـــﯽ ﺣﺸـــﯿﺶ‬
‫ﻣﯽﮐﺸــﯿﺪ و ﭼﺸــﻢﻫﺎﯾﺶ را از ﺑﻨــﺪ ﮐﻔــﺶ ﻟــﯿﻼ ﺑﺮ�ﯽداﺷــﺖ و ﻣﻨﺘﻈــﺮ ﺑــﻮد‬
‫اﻣﯿﺮﻋﻠــﯽ ﻧﻄــﻖاش ﺧﻔــﻪ ﺷــﻮد و ﻣــﺎ ﮔﻮرﻣــﺎن را ﮔــﻢ ﮐﻨــﯿﻢ‪ .‬وﻗﺘــﯽ اﻣﯿﺮﻋﻠــﯽ‬
‫ﴍوع ﮐــﺮد ﻓــﯿﻠﻢ آﺧــﺮ ﻃــﺮف را ﺗﺤﻠﯿــﻞ ﮐــﺮدن‪ ،‬ﮐــﺎرﮔﺮدان ﻣﺴﺘﺎﺻــﻞ ﺷــﺪ و زل‬
‫زد ﺑــﻪ ﺑﻨــﺪ ﮐﻔﺶﻫــﺎی ﺧــﻮدش‪ .‬اﻧﮕــﺎر ﺧﻮدارﺿــﺎﯾﯽ ﺑﯿﺸــﱰ ﺑــﻪ ﮐــﺎرش ﻣﯽآﻣــﺪ‬
‫و ﻣــﺎ ﻫــﯽ ﭘﺴــﺘﻪ ﺧــﻮردﯾﻢ و ﻣﻌﻠــﻮم ﻧﺒــﻮد ﻗ ـﺮار اﺳــﺖ ﭼــﻪ اﺗﻔــﺎﻗﯽ ﺑﯿﻔﺘــﺪ‪.‬‬
‫‪24‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﺑﻨﻈــﺮم ﻋﺒــﺎس ﻧﻌﻠﺒﻨــﺪﯾﺎن ﺣﻀــﻮر ﺧﯿﻠــﯽ ﭘﺮرﻧﮕــﯽ داﺷــﺖ و ﻣــﺎ را در ﺳــﺎﯾﻪ‬

‫ﻗ ـﺮار ﻣــﯽداد‪ .‬ﻋﮑﺴــﺶ آنﺟــﺎ ﺑــﻮد و ﮐــﺎرﮔﺮدان زﯾــﺮش ﻧﻮﺷــﺘﻪ ﺑــﻮد ﺳــﻨﺪﻟﯽ‪.‬‬
‫درﺑـــﺎرهی اﻣﯿﺮﻋﻠـــﯽ ﻫﻤﯿﻦﻗـــﺪر ﺑﮕـــﻮﯾﻢ ﮐـــﻪ ﯾـــﮏ دﯾـــﻼق ﺑﯿﺨـــﻮد اﺳـــﺖ و‬
‫ﺧـــﻮدش را ﭼﺴـــﺒﺎﻧﺪه ﺑـــﻪ ﻟـــﯿﻼ و در ﻟﻔـــﺎف دوﺳـــﺖﻣﻌﻤﻮﻟﯽ او را ﺗﯿـــﻎ‬
‫ﻣﯽزﻧــﺪ‪ .‬ﻣــﻦ ﻣﻄﻤﺌــﻨﻢ ﻟــﯿﻼ اﯾــﻦ را ﻣﯽﻓﻬﻤــﺪ اﻣــﺎ �ــﯽﻓﻬﻤﻢ ﭼ ـﺮا ﺑــﺎ ﺗﯿﭙــﺎ از‬
‫زﻧﺪﮔﯽاش ﺑﯿﺮوﻧﺶ �ﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺮﯾــﺪ ﻟﺒــﺎس از ﮐﺎرﻫــﺎی ﻣــﻮرد ﻋﻼﻗــﻪی ﻣــﻦ اﺳــﺖ و وﻗﺘــﯽ ﯾــﮏ ﻟﺒــﺎس‬
‫ﻗﺸــﻨﮓ ﻣــﯽﺑﯿﻨﻢ ﺣﺎﻟــﺖ ﻋﺎﺷــﻖ ﺷــﺪن ﺑﻬــﻢ دﺳــﺖ ﻣﯽدﻫــﺪ و ﺧــﻮن ﭼﻨــﺎن‬
‫ﭘﻤﭙــﺎژی ﻣﯽﮐﻨــﺪ و ﻗﻠــﺒﻢ ﭼﻨــﺎن ﻣﯽﮐﻮﺑــﺪ ﮐــﻪ ﻫــﺮآن ﻣﻤﮑــﻦ اﺳــﺖ ﺳــﮑﺘﻪ‬
‫ﮐــﻨﻢ‪ .‬اﻣــﺎ ﻟــﯿﻼ از ﻟﺒــﺎس ﭼﯿــﺰی ﴎدر �ــﯽآورد و ﻣــﻦ اﮔــﺮ ﯾــﮏ ﻣﺰﯾــﺖ ﺣﻘﯿــﺮ‬
‫ﺑــﻪ ﻟــﯿﻼ داﺷــﺘﻪ ﺑﺎﺷــﻢ ﻫﻤــﯿﻦ اﺳــﺖ‪ .‬اﯾــﻦ اﺳــﺖ ﮐــﻪ از ﻣــﻦ ﺧﻮاﺳــﺖ ﺑــﺮوﯾﻢ‬
‫ﺑـﺮاﯾﺶ ﻟﺒــﺎس اﻧﺘﺨــﺎب ﮐﻨــﯿﻢ‪ .‬ﭼــﻮن ﻣﯽﺧﻮاﺳــﺖ ﺗــﺰ دﮐـﱰاﯾﺶ را اراﺋــﻪ ﺑﺪﻫــﺪ‬
‫و ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻦ ﺷﯿﮏ و ﭘﯿﮏاش ﻣﯽﮐﺮدم‪.‬‬

‫‪25‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﺑ ـﺮای ﻟــﯿﻼ ﺗﺸــﺨﯿﺺ ﯾــﮏ ﭘــﺎﻟﺘﻮ از ﯾــﮏ ﭘﯿــﺮﻫﻦ دﮐﻠﺘــﻪ ﺳــﺨﺖ اﺳــﺖ و ﻣــﻦ‬
‫ﻣﺪام ﻣﯽﺗﺮﺳﻢ ﭼﯿـﺰی ﮐـﻪ ﻣﯽﺧـﺮﯾﻢ ﺑـﻪ ﺗـﻨﺶ زار ﺑﺰﻧـﺪ‪ .‬ﻣﺜـﻞ اﯾـﻦ ﮐـﻪ اﻧﺠﯿـﻞ‬
‫را ﺑـــﺪﻫﯽ دﺳـــﺖ ﯾـــﮏ ﺑﭽـــﻪی ﮐـــﻼس اوﻟـــﯽ ﮐـــﻪ ﺑـــﻪ ﯾـــﮏ ﴎی ﮐﺸـــﯿﺶ‬
‫ارﺗـــﺪوﮐﺲ درس ﺑﺪﻫـــﺪ‪ .‬ﻫﺮﭼﻨـــﺪ �ـــﯽداﻧﻢ ﮐﺸـــﯿﺶﻫﺎی ارﺗـــﺪوﮐﺲ ﮐـــﯽ و‬
‫ﭼﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ‪.‬‬
‫ﻫﻤﯿﺸــﻪ ﯾــﮏ ﺑــﺎد ﻫﻤ ـﺮاه ﺑــﺎ ﺗﻬﻮﯾــﻪی ﻣﻄﺒــﻮع داﺧــﻞ اﯾــﻦ ﻣﺮﮐــﺰ ﺧﺮﯾــﺪﻫﺎی‬
‫ﻫــﺰار ﮐﯿﻠــﻮﻣﱰی ﻣــﯽوزد‪ ،‬از ﯾــﮏ ﻣﻨﺒــﻊ ﻣﺮﻣــﻮز‪ ،‬ﭼــﻮن ﺑﺎﻋــﺚ ﻣﯽﺷــﻮد ﺗــﻮ‬
‫اﺣﺴــﺎس رﻓــﺎه ﮐﻨــﯽ و ﺗــﺎ ﻣﯽﺗــﻮاﻧﯽ ﻟﺒــﺎس ﺑﺨــﺮی و ﺑﻌــﺪ از اﯾــﻦ ﮐــﻪ رﻓﺘــﯽ‬
‫ﺧﺎﻧــﻪ ﺗــﺎزه ﻣﯽﻓﻬﻤــﯽ ﻧﺼــﻒ ﭼﯿﺰﻫــﺎﯾﯽ ﮐــﻪ ﺧﺮﯾــﺪهای ﴎاب اﺳــﺖ ‪.‬ﻣــﻦ‬
‫ﺑﻬــﺶ ﻣﯽﮔــﻮﯾﻢ »ﺑــﺎد ﻃﻠﺴــﻢ«‪ .‬ﺣﺘــﺎ ﺑــﺎد ﻃﻠﺴــﻢ‪ ،‬ﻟــﯿﻼ را ﻫــﻢ ﻫﯿﺠــﺎن زده‬
‫ﮐــﺮده ﺑــﻮد و ﭼﺸــﻢﻫﺎش ﻣﯽﺧﻨﺪﯾــﺪ‪ .‬ﯾﻌﻨــﯽ ﯾــﮏﺟﻮر ﺧﺎﺻــﯽ ﻣﯽﺧﻨﺪﯾــﺪ‪،‬‬
‫ﯾـــﮏ ﺧﻨـــﺪهای ﻏﯿـــﺮ از وﻗﺖﻫـــﺎﯾﯽ ﮐـــﻪ ﺑـــﻪ ﺟﮏﻫـــﺎی ﺑﯽﻣـــﺰهی ﺑﻘﯿـــﻪ‬
‫ﻣﯽﺧﻨﺪﯾــﺪ‪ .‬ﻟــﯿﻼ ﻣــﻦ را ﻫــﻢ ﮐــﻢ ﮐــﻢ داﺧــﻞ ﺣﻠﻘــﻪی دوﺳــﺘﺎﻧﺶ وارد ﮐــﺮده‬
‫ﺑـــﻮد و ﻣـــﻦ دﯾﮕـــﺮ ﻣﯽداﻧﺴـــﺘﻢ ﻫﻨﺪوﺳـــﺘﺎن ﺑـــﺮای اﯾﺮاﻧﯽﻫـــﺎ ﭼـــﻪ ﺑﻬﺸـــﺖ‬
‫ﺑﺮﯾﻨﯽﺳــﺖ‪ .‬ﺑــﻪ ﻫﺮﺣــﺎل ﻟــﯿﻼ ﯾــﮏﺟﻮر دﯾﮕــﺮ ﻣﯽﺧﻨﺪﯾــﺪ‪ .‬ﺧﻮدﺗــﺎن ﺑﻔﻬﻤﯿــﺪ‬
‫دﯾﮕﺮ‪.‬‬
‫ﻣــﺜﻠﻦ ﯾــﮏ ﺑــﺎر ﻣــﺎدرم داﺷــﺖ در ﺧﯿﺎﺑــﺎن راﻧﻨــﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐــﺮد و ﯾــﮏ ﻣــﺮدی ﮐــﻪ‬
‫ﺳــﻮار ﯾــﮏ ﻣﺎﺷــﯿﻦ ﺑــﻪ ﻗــﻮل ﻟــﯿﻼ ﺧــﺮده ﺑــﻮرژواﯾﯽ ﺑــﻮد ﭼﺴــﺒﺎﻧﺪ ﺑــﻪ ﻣﺎﺷــﯿﻦ‬
‫ﻣــﺎدرم و ﺗــﺎ ﯾــﮏ ﻣﯿﻠﯿــﻮن ﺧﯿــﺎﺑﻮن دﻧﺒﺎﳌــﺎن آﻣــﺪ‪ .‬دﻟــﯿﻠﺶ ﻫــﻢ واﺿــﺢ ﺑــﻮد‬
‫ﭼــﻮن داﺧــﻞ ﻣﺎﺷــﯿﻨﺶ ﺑــﺎد ﻃﻠﺴــﻢ ﺑﻬــﺶ ﻣﯽﺧــﻮرد‪ .‬ﻣﻌﻠــﻮم ﺑــﻮد‪ .‬ﻣــﻦ ﺧﯿﻠــﯽ‬
‫ﮐﻮﭼــﮏ ﺑــﻮدم وﻟــﯽ اﺣﺴــﺎس ﮐــﺮدم ﻣــﺎدرم از ﻣــﻦ ﺧﺠﺎﻟــﺖ ﻣﯽﮐﺸــﺪ ﭼــﻮن‬
‫ﻗﺒــﻞ اﯾﻦﮐــﻪ ﺧﺠﺎﻟــﺖ ﺑﮑﺸــﺪ ﺑــﻪ ﯾــﺎرو ﯾــﮏ ﺧﻨــﺪه ﺗﺤﻮﯾــﻞ و ﺑﻌــﺪ ﺷــ�رهی‬
‫ﯾــﺎرو ﻧﻮﺷــﺘﻪ ﺷــﺪه روی ﯾــﮏ ﮐﺎﻏــﺬ ﺳــﻔﯿﺪ ﻟﻮﻟــﻪ ﺷــﺪه در دﺳــﺖ ﻣــﺎدرم ﺑــﻮد‪.‬‬

‫‪26‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﻣـــﺎدرم ﭘﯿﭽﯿـــﺪ در ﯾـــﮏ ﻓﺮﻋـــﯽ و از آﻗـــﺎی ﺧﻮﺷـــﮕﺬران ﮐﺮﯾـــﻪاﳌﻨﻈﺮ ﺟـــﺪا‬

‫ﺷﺪﯾﻢ‪.‬‬
‫ﻣــﺎدرم ﺷــ�ره را ﺑــﺪون اﯾﻦﮐــﻪ ﻧﮕــﺎه ﮐﻨــﺪ در دﺳــﺘﺶ ﻣﭽﺎﻟــﻪ ﮐــﺮد و ﭘــﺮﺗﺶ‬
‫ﮐــﺮد ﺑﯿــﺮون‪ ،‬ﺑﻌــﺪ ﮔﻔــﺖ ﺑﺎﯾــﺪ اﯾــﻦ ﮐــﺎر را ﮐــﺮد ﺗــﺎ راﻫﺸــﺎن را ﺑﮑﺸــﻨﺪ و‬
‫ﺑﺮوﻧــﺪ‪ .‬ﺧﻼﺻــﻪ ﺑﻌــﺪ از اﯾــﻦ ﮐــﻪ ﻟﺐﻫــﺎﯾﺶ از ﮐــﺞ وﮐــﻮﻟﮕﯽ و ﺻــﻮرﺗﺶ از‬
‫ﺑﺮاﻓﺮوﺧﺘﮕـــﯽ درآﻣـــﺪ و ﺷـــﺪ ﻣﺎﻣـــﺎن ﻫﻤﯿﺸـــﮕﯽ‪ ،‬ﭼﺸـــ�ﻧﺶ ﻫﻤﯿﻦﺟـــﻮری‬
‫ﻣﯽﺧﻨﺪﯾﺪ‪.‬‬
‫در اﺗﺎق ﭘـﺮو را دو ﺑـﺎر ﮐﻮﺑﯿـﺪم‪ .‬ﻫﻤﯿﺸـﻪ وﻗﺘـﯽ ﯾﮑـﯽ داﺧـﻞ اﺗـﺎق ﭘـﺮو اﺳـﺖ‬
‫و ﻣــﻦ ﺑﯿــﺮون‪ ،‬ﮐﻼﻓــﻪ ﻣﯽﺷــﻮم‪ .‬ﻣﺜــﻞ ﯾــﮏ ﻓﯿﻠﻤــﯽ ﮐــﻪ در ﺳــﯿﻨ� ﴎ ﺳــﺎﻧﺲ‬
‫ﴍوع ﻧﺸــﻮد‪ .‬ﺣــﺎﴐم دﺳــﺘﻢ را روی ﻫــﺮ ﮐﺘــﺎب ﻣﻘﺪﺳــﯽ ﺑﮕــﺬارم ﮐــﻪ ﻃــﺮف‬
‫ﻓﻘــﻂ ﻟﺒــﺎس را اﻣﺘﺤــﺎن �ﯽﮐﻨــﺪ‪ ،‬ﺗــﺎ ﭼﺸــﻢ و اﺑــﺮو و ﻣﻮﻫــﺎش را درﺳــﺖ ﻧﮑﻨــﺪ‬
‫و ﺻـﺪ ﺗـﺎ ﻣـﺪل ﻟﺒﺨﻨـﺪ را ﺑـﺎ ﻟﺒـﺎس ﺗﺴـﺖ ﻧﮑﻨـﺪ و دوﯾﺴـﺖ ﺗـﺎ ژﺳـﺖ ﻣــﺎرﻟﻮن‬
‫ﺑﺮاﻧــﺪوﯾﯽ و ﺑﺮﯾﺘﻨــﯽ اﺳــﭙﯿﺮزی ﻧﮕﯿــﺮد‪ ،‬ﺑﯿــﺮون ﺑﯿــﺎ ﻧﯿﺴــﺖ‪ .‬اﻣــﺎ ﻟــﯿﻼ ﮐﻤــﯽ‬
‫زودﺗــﺮ از دﻗﯿﻘــﻪی ﻧــﻮد در اﺗــﺎق را ﺑــﺎز ﮐــﺮد‪ .‬ﻫﯿﮑــﻞ ﺧﯿﻠــﯽ ﺧﻮﺷــﮕﻠﯽ دارد‪،‬‬
‫ﻫﯿﮑــﻞاش ﻣــﺪ روز ﻧﯿﺴــﺖ اﻣــﺎ ﺣﺘــﺎ ﻣــﻦ ﻫــﻢ ﺣــﺎﴐم اﻋـﱰاف ﮐــﻨﻢ ﺑــﺎ وﺟــﻮد‬
‫ﮐﻤـــﺮ ﭘﻬـــﻦ و ﺳـــﯿﻨﻪﻫﺎی ﮐﻮﭼـــﮏش‪ ،‬ﺳـــﺎق ﭘﺎﻫـــﺎی ﻓﻮقاﻟﻌـــﺎدهای دارد؛ از‬
‫آنﻫــﺎﯾﯽ ﮐــﻪ زنﻫــﺎ در ﻓﯿﻠﻢﻫــﺎی ﭼــﺎﭘﻠﯿﻦ دارﻧــﺪ‪ .‬ﭘﯿــﺮﻫﻦ ﺳــﺒﺰ ﻟﺠﻨــﯽ را‬
‫ﺧﺮﯾــﺪﯾﻢ‪ .‬ﻫﺮﭼﻨــﺪ اﺳــﻢ اﯾــﻦ رﻧــﮓ ﺷــﺒﯿﻪ ﻓﺤــﺶ اﺳــﺖ اﻣــﺎ ﻗﺸــﻨﮓﺗﺮﯾﻦ رﻧــﮓ‬
‫اﺳــﺖ‪ .‬در زﺑــﺎن ﻣــﻦ »ﺧﯿﻠــﯽ ﻟﺠــﻦ ﻫﺴــﺘﯽ« ﯾﻌﻨــﯽ رﻧــﮓات ﻗﺸــﻨﮓ اﺳــﺖ‪.‬‬
‫ﺑـــﺎ ﻟـــﯿﻼی ﮐﯿﺴـــﻪ ﺑـــﻪ دﺳـــﺖ‪ ،‬ﭘﻠـــﻪ ﺑﺮﻗـــﯽ را دوﯾـــﺪﯾﻢ ﺑـــﺎﻻ‪ ،‬ﻣﯽﺧﻮاﺳـــﺘﻢ‬
‫ﻏــﺎﻓﻠﮕﯿﺮش ﮐــﻨﻢ‪ ،‬ﻧــﻪ ﮐــﻪ ﻏــﺎﻓﻠﮕﯿﺮ‪ ،‬ﺧﻮﺷــﺤﺎﻟﺶ ﮐــﻨﻢ‪ ،‬رﻓﺘــﯿﻢ داﺧــﻞ اﺳــﺒﺎب‬
‫ﺑــﺎزی ﻓﺮوﺷــﯽ و ﻣــﻦ ﺑــﺮاﯾﺶ ﯾــﮏ ﻋﺮوﺳــﮏ »وودی« ﺧﺮﯾــﺪم‪ .‬ﺣــﺎﻢﻟ ﺧــﻮب‬
‫ﺑــﻮد‪ .‬ﺑﻬــﱰ از از دو ﺳــﺎل ﮔﺬﺷــﺘﻪ‪ .‬ﻧﮕﺮاﻧــﯽام ﺑ ـﺮای ﻫﺠــﺪه ﺳــﺎﻟﮕﯽ ﻧﺤــﺲام‬

‫‪27‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﮐﻤﺮﻧـﮓ ﻧﺸـﺪه ﺑــﻮد اﻣـﺎ اﻧﮕــﺎر داﺷـﺖ ﺑﻬــﻢ ﺧـﻮش ﻣﯽﮔﺬﺷــﺖ و ﻣـﻦ ﻣــﺪﯾﻮن‬
‫آن ﻣــﺮد آﳌــﺎﻧﯽ ﭼــﺎﻗﯽ ﺑــﻮدم ﮐــﻪ رﺳــﺘﻮران ﺟﺮﻣﻨــﯽ ﺑﯿﮑــﺮی را ﺳــﺎﺧﺘﻪ ﺑــﻮد ﺗــﺎ‬
‫ﻟــﯿﻼ ﻣﺜــﻞ ﯾــﮏ ﻓﺮﺷــﺘﻪ در ﮐﻨــﺎرم ﻇــﺎﻫﺮ ﺷــﻮد و از روی ﮐــﻮﻧﻢ ﺣــﺪس ﺑﺰﻧــﺪ‬
‫ﻣــﻦ اﯾﺮاﻧــﯽ ﻫﺴــﺘﻢ ‪ .‬ﺑــﺪون ﻫــﯿﭻ دﻟﯿﻠــﯽ دﻢﻟ ﻣﯽﺧﻮاﺳــﺖ ﻫﻤــﺮاه ﺑــﺎ ﺧــﻮد‬
‫ﻟــﯿﻼ ﻫﺪﯾــﻪاش را ﺑﺨــﺮم و ﯾــﮏ ﺳــﺎل ﺑﻌــﺪ از ﯾــﮏ ﻧﻔــﺮ ﺷــﻨﯿﺪم ﻟــﯿﻼ درﺑــﺎرهام‬
‫ﮔﻔﺘــﻪ ﺑــﻮد ﻣــﻦ دﻢﻟ ﻣﯽﺧﻮاﻫــﺪ ﻫــﺮ وﻗــﺖ ﺑ ـﺮای ﮐﺴــﯽ ﻫﺪﯾــﻪ ﻣﯽﮔﯿــﺮم ﺑــﺎ‬
‫ﺧﻮد ﻃـﺮف ﺑﺎﺷـﻢ و اﯾـﻦ ﻋﻘـﺪه ﻣـﯽ ﺗﻮاﻧـﺪ ﺧﻄـﺮ زا ﺑﺎﺷـﺪ‪ .‬ﭼـﺮا در ﺑﻌﻀـﯽ از‬
‫ﮐﻠﻤـــﻪﻫﺎ از ﭘﺴـــﻮﻧﺪ »زا« اﺳـــﺘﻔﺎده ﻣـــﯽ ﮐﻨﻨـــﺪ‪ ،‬آدم ﯾـــﺎد زاﯾﯿـــﺪن ﻣﯽاﻓﺘـــﺪ‪،‬‬
‫ﮐــﻢ ﮐــﻢ ﺷــﺶ ﺑﭽــﻪ ﺑــﺰاﯾﻢ و ﺑﻌﻀــﯽ وﻗﺖﻫــﺎ دﻢﻟ ﻣﯽﺧﻮاﻫــﺪ‬ ‫دوﺳــﺖ دارم ِ‬
‫رﺣــﻢام را درﺑﯿــﺎورم و ﺑــﻪ ﯾــﮏ ﺟﻨﺒﺸــﯽ ﭼﯿــﺰی ﺑﭙﯿﻮﻧــﺪم‪ .‬ﮐﻠــﻦ در اﯾــﻦ ﻣــﻮرد‬
‫ﺧﯿﻠــﯽ ﮔــﯿﺞ ﻫﺴــﺘﻢ‪ .‬ﻣﺜــﻞ ﺑــﺎﻗﯽ ﻣــﻮارد زﻧــﺪﮔﯽام‪ .‬دوﺳــﺘﺎن روﺷــﻨﻔﮑﺮ ﻟــﯿﻼ‬
‫ﺑﻬﻢ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨـﺪ »رﻫـﺎ«‪ ،‬ﻣـﺜﻠﻦ ﻓﻼﻧـﯽ رﻫﺎﺳـﺖ‪ ،‬ﮐـﻪ ﺑﻨﻈـﺮم ﺧﯿﻠـﯽ دﻫـﻦ ﭘـﺮﮐﻦ‬
‫اﺳــﺖ‪ .‬ﻣــﺎدرم ﻣﯽﮔﻮﯾــﺪ ﻓــﻼن ﭼﯿــﺰ ﺧﯿﻠــﯽ دﻫــﻦ ﭘــﺮﮐﻦ اﺳـﺖ‪ ،‬ﯾــﺎ ﻣــﯽرود ﺗــﻮ‬
‫ﭼﺸــﻢ‪ .‬او ﯾــﮏ ﮐﻮﻟــﻪ ﭘﺸــﺘﯽ از اﯾــﻦ اﺻــﻄﻼﺣﺎت دارد ﮐــﻪ آن را ﻣﺜــﻞ ﯾــﮏ‬
‫دﻧﯿــﺎﮔﺮ ِد ﺟــﺪی ﻫﻤــﻪﺟﺎ دﻧﺒــﺎل ﺧــﻮدش ﻣﯽﮐﺸــﺪ و ﻫﻤــﻪی اﺻــﻄﻼﺣﺎﺗﺶ‬
‫آدم را ﯾـــﺎد ﺷـــﮑﻨﺠﻪﻫﺎی ﺟﺴـــﻤﯽ ﻣﯽاﻧـــﺪازد‪ .‬ﻣـــﺜﻠﻦ وﻗﺘـــﯽ ﯾـــﮏ ﻇـــﺮف‬
‫ﮐﺮﯾﺴــﺘﺎل ﻣﯽﺧــﺮد ﻣــﻦ ﻋﻤــﻪام را ﻣــﯽﺑﯿﻨﻢ ﺑــﺎ دو ﺗــﺎ ﺧﻨﺠــﺮ در ﭼﺸــ�ﻧﺶ ﮐــﻪ‬
‫روی ﮐﺎﻧﺎﭘــﻪ ﻧﺸﺴــﺘﻪ و ﻟﺒﺨﻨــﺪ ﻣﯽزﻧــﺪ ﯾــﺎ وﻗﺘــﯽ ﻣــﺎدرم ﯾــﮏ ﺗــﺎﺑﻠﻮی ﺟﺪﯾــﺪ‬
‫ﻣﯽﺧـــﺮد ﺑـــﺎزﻫﻢ ﻋﻤـــﻪام را ﻣـــﯽﺑﯿﻨﻢ ﮐـــﻪ ﯾـــﮏ ﺗﮑـــﻪ اﺳـــﻔﻨﺞ ﭘـــﺮ از آب در‬
‫ﮔﻠــﻮش ﮔﯿــﺮ ﮐــﺮده اﺳــﺖ و ﮐــﻒ ﺧﺎﻧــﻪ اﻓﺘــﺎده و از ﺧﻔﮕــﯽ ﺧﺮﺧــﺮ ﻣﯽﮐﻨــﺪ و‬
‫ﺳﭙﺲ ﻣﯽﻣﯿﺮد‪.‬‬
‫رﻓﺘــﯿﻢ داﺧــﻞ ﯾــﮏ ﮐــﺎﻓﯽ ﺷــﺎپ و ﺑ ـﺮای اوﻟــﯿﻦ ﺑــﺎر ﺗﺼــﻤﯿﻢ ﮔــﺮﻓﺘﻢ ﻣــﺎﺟﺮای‬
‫ﻃﻼق ﻣـﺎدر ﭘـﺪرم را ﺑﻬـﺶ ﺑﮕـﻮﯾﻢ‪ .‬ﻣﻄﻤـﱧ ﺑـﻮدم ﻟـﯿﻼ ﯾـﺎ ﭼﯿـﺰی �ﯽﮔﻮﯾـﺪ ﯾـﺎ‬
‫اﮔــﺮ ﺑﮕﻮﯾــﺪ ﺣــﺮف ﭘﺮﺗــﯽ �ﯽزﻧــﺪ و ﭼﻘــﺪر از اﯾﻦﮐــﻪ ﮐﺴــﯽ را داﺷــﺘﻢ ﮐــﻪ‬
‫‪28‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﺑﺘــﻮاﻧﻢ ﻫﻤﭽــﯿﻦ ﻓﺎﺟﻌــﻪای را ﺑ ـﺮاﯾﺶ ﺗﻌﺮﯾــﻒ ﮐــﻨﻢ ﺧﻮﺷــﺤﺎل ﺑــﻮدم‪ .‬در اﯾــﻦ‬
‫ﭼﻨــﺪ ﻣــﺎﻫﯽ ﮐــﻪ ﻟــﯿﻼ را ﺷــﻨﺎﺧﺘﻢ اﻧﻘــﺪر دوﺳــﺘﺶ داﺷــﺘﻢ ﮐــﻪ ﺑﺘــﻮاﻧﻢ ﺑــﺎ‬
‫ﻧﮕﺮاﻧﯽﻫــﺎﯾﻢ ﺑﺎﺑــﺖ ﻫﻤــﻪﭼﯿﺰ ﺑﻬــﱰ ﮐﻨــﺎر ﺑﯿــﺎﯾﻢ‪ .‬ﻟــﯿﻼ ﻫﯿﭻوﻗــﺖ �ﯽﮔﻮﯾــﺪ ﺑــﻪ‬
‫ﻣﻦ اﻋـﺘ�د ﮐـﻦ‪ .‬از اﯾـﻦ ﻣﺰﺧﺮﻓـﺎت �ﯽﺑﺎﻓـﺪ‪ .‬ﺑﺎﯾـﺪ ﯾـﮏ ﺟـﻮر ﺳـﺨﺘﯽ ﺗﻮﺿـﯿﺢ‬
‫ﺑﺪﻫﻢ ﭼﺮا ﻣﯽﺷﻮد ﺑﻪ ﻟﯿﻼ اﻋﺘ�د ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺗــﺎ ﺣــﺎﻻ ﯾﮏﺟــﺎﯾﯽ ﺑﻮدهاﯾــﺪ ﮐــﻪ ﯾﮏﻋــﺪه ﺟــﻮان ﺑﺎﺣــﺎل ﻋﻠــﻒ ﺑﮑﺸــﻨﺪ؟ ﺧــﺐ‬
‫ﻣﻦ ﺑـﻮدم‪ .‬ﻣﺜـﻞ ﺷـ�‪ .‬آدم وﻗﺘـﯽ آنﻫـﺎ را ﻧﮕـﺎه ﻣﯽﮐﻨـﺪ اﺣﺴـﺎس ﻣﯽﮐﻨـﺪ ﺑـﻪ‬
‫ﻋﻤــﺪ روی زﻣــﯿﻦ ﻣﯽﻧﺸــﯿﻨﻨﺪ ﺗــﺎ ﮐﻤﻮﻧﯿﺴــﺖ ﺑﻨﻈــﺮ ﺑﯿﺎﯾﻨــﺪ‪ .‬ﯾﻌﻨــﯽ وﻗﺘــﯽ ﻟــﭗ‬
‫ﮐﻔﻞﻫﺎﯾـــﺖ ﻫﻤـــﺮاه ﺑـــﺎ ﻟـــﭗ ﮐﻔـــﻞ ﯾـــﮏﴎی دﯾﮕـــﺮ ﺑـــﺎ زﻣـــﯿﻦ ﻤﺗـــﺎس دارد‬
‫ﯾــﮏﺟﻮر اﺣﺴــﺎس رﻓﺎﻗــﺖ اﯾﺠــﺎد ﻣﯽﺷــﻮد و زﻣــﯿﻦ از دروﻧــﺶ اﯾــﻦ ﮐﻔﻞﻫــﺎ‬
‫را ﺑـﻪ ﻫـﻢ ﭘﯿﻮﻧـﺪ ﻣﯽدﻫـﺪ و وﻗﺘـﯽ ﺳـﯿﮕﺎر را دﺳـﺖ ﺑـﻪ دﺳـﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨـﺪ ﯾــﮏ‬
‫اﺗﺤــﺎد ﻋﺠﯿﺒــﯽ دارﻧــﺪ در ﺣﺎﻟﯽﮐــﻪ ﺗــﻪ دﻟﺸــﺎن از ﻫــﻢ ﻣﺘﻨﻔﺮﻧــﺪ‪ .‬ﮐﻤﯿﺘــﻪی‬
‫ﻋﻠﻒ‪.‬‬
‫ﻟــﯿﻼ آدﻣﯽﺳــﺖ ﮐــﻪ ﺣﺘــﺎ وﻗﺘــﯽ ﭼﯿــﺰی ﻣﯽﮐﺸــﺪ ﻣﻨﻀــﺒﻂ اﺳــﺖ‪ .‬ﺣﺘــﺎ اﮔــﺮ او‬
‫را در ﻣﺰرﻋــﻪ ﺧﺸــﺨﺎش ﺑﮑﺎرﻧــﺪ ﯾــﮏﺟﻮر ﻣﻨﻈﻤــﯽ ﻗــﺪ ﻣﯽﮐﺸــﺪ و رو ﺑﻘﯿــﻪ‬
‫ﺧﺸــﺨﺎشﻫﺎ ﻧﻈــﺎرت ﻣﯽﮐﻨــﺪ‪ .‬اﮔــﺮ ﮐــﻒ ﺧﺎﻧــﻪاش ﯾــﮏ ﻋــﺪد ﺑــﺮﻧﺞ ﭘﯿــﺪا‬
‫ﮐﺮدﯾــﺪ ﻣﻮﻫــﺎﯾﻢ را از ﺗــﻪ ﻣــﯽزﻧﻢ و ﺑــﻪ ﯾــﮏ ﺟﻨــﺒﺶ ادﺑــﯽ ﻣﯽﭘﯿﻮﻧــﺪم‪ .‬در‬
‫ﺣﺎﻟﯽﮐـــﻪ اﻋﻀـــﺎی ﮐﻤﯿﺘـــﻪ ﻋﻠـــﻒ ﺧﺎﻧـــﻪاش را اﺷـــﻐﺎل ﮐﺮدهاﻧـــﺪ و ﯾﻮاﺷـــﮑﯽ‬
‫آﺷـــﻐﺎل ﺳﯿﮕﺎرﺷـــﺎن را زﯾـــﺮ ﻓـــﺮش ﻣﯽرﯾﺰﻧـــﺪ و ﺳـــﯿﻔﻮن را �ﯽﮐﺸـــﻨﺪ و ﺑـــﺎ‬
‫ﮐﻔــﺶ ﻣﯽروﻧــﺪ روی ﺗﺨــﺖ ﺗــﺎ از ﭘﻨﺠــﺮه ﺑــﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦﻫﺎﺷــﺎن ﴎ ﺑﺰﻧﻨــﺪ _ ﺣﺘــﺎ‬
‫آنﻫــﺎﯾﯽ ﮐــﻪ ﻣﺎﺷــﯿﻦ ﻧﺪارﻧــﺪ‪ ،‬ﭼــﻮن آنﻫــﺎ ﻋﻀــﻮ اﺗﺤﺎدﯾﻪاﻧــﺪ_ ﻟــﯿﻼ ﮐــﺎری ﺑــﻪ‬
‫ﮐﺎرﺷــﺎن ﻧــﺪارد و اﺟــﺎزه ﻣﯽدﻫــﺪ آنﻫــﺎ ﺑــﺎر ﻫﺴــﺘﯽ را ﺑــﺎ ﺣﺮفﻫﺎﯾﺸــﺎن‬
‫ﺟﺎﺑﺠــﺎ ﮐﻨﻨــﺪ‪ .‬ﮐﻤﯿﺘــﻪ ﻧﺼــﻔﻪ ﺷــﺐﻫﺎ از ﻫــﻢ ﻣﯽﭘﺎﺷــﺪ و آنﻫــﺎ ﻣﻄﻤﺌﻨﻨــﺪ ﺗــﺎ‬

‫‪29‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﻓــﺮدا دﻧﯿــﺎ ﺑﺨــﺎﻃﺮ ﺳــﯿﮕﺎریﻫﺎﯾﯽ ﮐــﻪ ﮐﺸــﯿﺪهاﻧﺪ و ﺑﺤﺚﻫﺎﯾﺸــﺎن ﺗﻐﯿﯿــﺮات‬

‫ﻋﻤــﺪهای ﺧﻮاﻫــﺪ ﮐــﺮد‪ ،‬ﻣﯽروﻧــﺪ و ﻓــﺮدا ﻇﻬــﺮش ﻣﺘﻌﺠــﺐ از اﯾ ـﻦ ﮐــﻪ ﭼ ـﺮا‬
‫ﺗﻼﺷﺸــﺎن ﺑﯽﭘﺎﺳــﺦ ﻣﺎﻧــﺪه از ﺧــﻮاب ﺑﻠﻨــﺪ ﻣﯽﺷــﻮﻧﺪ و ﺷــﺐاش ﯾﮏﺟــﺎی‬
‫دﯾﮕــﺮ ﺟﻠﺴــﺎت ﺗﺤــﻮﻻت ﭼﻨﺪﮔﺎﻧــﻪ را ﺑﺮﮔ ـﺰار ﻣﯽﮐﻨﻨــﺪ‪ .‬اﻣــﺎ ﻟــﯿﻼ ﺻــﺒﺢ ﺑﻠﻨــﺪ‬
‫ﻣﯽﺷــﻮد‪ ،‬ﻧﺴــﮑﺎﻓﻪاش را درﺳــﺖ ﻣﯽﮐﻨــﺪ‪ ،‬ﭘﯿ ـﺮاﻫﻦ دوﺑﻨــﺪهاش را ﺗــﻮی ﺗــﻨﺶ‬
‫ﺻــﺎف و ﺻــﻮف ﻣﯽﮐﻨــﺪ‪ ،‬ﻣﻮﻫــﺎﯾﺶ را ﺑــﺎﻻی ﴎش ﺟﻤــﻊ ﻣﯽﮐﻨــﺪ‪ ،‬ﺳــﯿﻔﻮن را‬
‫ﻣﯽﮐﺸــﺪ‪ ،‬ﮔــﺎز را ﭘــﺎک ﻣﯽﮐﻨــﺪ و ﻣﺜــﻞ ﯾــﮏ ﺧﺸــﺨﺎش ﻧــﺎﻇﺮ ﻣﯽﻧﺸــﯿﻨﺪ و‬
‫ﻣﻄﻤﺌــﻨﻢ اﺗﺤﺎدﯾــﻪ را از ﯾــﺎد ﺑــﺮده و ﺑــﻪ ﭼﯿﺰﻫــﺎی واﺟــﺐ ﻓﮑــﺮ �ﯽﮐﻨــﺪ و‬
‫ﺷــﺠﺎﻋﺖ را ﺗــﺎ ﺟــﺎﯾﯽ ﭘــﯿﺶ ﻣﯽﺑَــﺮد ﮐــﻪ ﺑــﻪ ﭼﯿﺰﻫــﺎﯾﯽ ﮐــﻪ دوﺳــﺖ دارد ﻓﮑــﺮ‬
‫ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟــﯿﻼ ﻫﻤﭽــﯿﻦ دﺧــﱰی اﺳــﺖ‪ .‬و ﺣــﺎﻻ ﻣﯽﺧﻮاﺳــﺘﻢ ﻣــﺎﺟﺮای ﻃــﻼق را ﺑﻬــﺶ‬
‫ﺑﮕــﻮﯾﻢ‪ .‬ﭘﺴــﺮ ﭘﯿﺸــﺨﺪﻣﺖ ﯾــﮏ ﻟﯿــﻮان آب ﮔﺬاﺷــﺖ ﴎ ﻣﯿﺰﻣــﺎن و ﻣــﻦ از‬
‫اﯾــﻦ ﺣﺴــﻦ ﺗﺼــﺎدف )از اﺻــﻄﻼﺣﺎت ﻣﻬــﻢ ﺑﺎﺑــﺎم( ﺧﯿﻠــﯽ ﺧﻮﺷــﺤﺎل ﺷــﺪم‪.‬‬
‫ﭼــــﻮن ﺟﯿــــﻎ ﺧﻄــــﺮزای ﯾــــﻪ زن را از ﭘﺸــــﺖ ﴎم ﺷــــﻨﯿﺪم ﮐــــﻪ او آب‬
‫ﻣﯽﺧﻮاﺳــﺘﻪ ﻧــﻪ ﻣــﺎ‪ .‬ﺣــﺪس زدم ﮐُــﺮهای ﺑﺎﺷــﺪ‪ ،‬زنﻫــﺎی ﮐــﺮهای ﻣﻌﻤــﻮﻟﻦ ﺗﻨﻬــﺎ‬
‫ﻫﺴــﺘﻨﺪ و ﺧﯿــﺎل ﻣــﯽﮐﻨﻢ ﺑــﺮ اﺛــﺮ ﺳــﺎلﻫﺎ ﺗﻨﻬــﺎﯾﯽ و ﻏﺮﯾــﺰهی دﻓــﺎع و ﺑﻘــﺎ‪،‬‬
‫ﺻﺪاﺷــﺎن ﺑــﻪ ﺻــﺪای ﺟﯿــﻎ ﯾــﮏ ﭘﺮﻧــﺪهی ﺧﻄﺮﻧــﺎک اﺳــﺘﻮاﯾﯽ ﺗﺒــﺪﯾﻞ ﺷــﺪه‬
‫اﺳــﺖ‪ .‬ﮐﯿــﮏ ﺷــﮑﻼﺗﯽﻣﺎن ﻫــﻢ آﻣــﺪ‪ .‬ﻫﻤــﻪﭼﯿﺰ آﻣــﺎده ﺑــﻮد ﺗــﺎ ﴍوع ﮐــﻨﻢ و‬
‫ﺑـﺮای ﻟــﯿﻼ ﺑﮕــﻮﯾﻢ‪ .‬ﺗــﺎ آﻣــﺪم دﻫــﺎن ﺑــﺎز ﮐــﻨﻢ ﻟــﯿﻼ ﮔﻔــﺖ »راﺳــﺘﯽ ﯾــﺎدم رﻓﺘــﻪ‬
‫ﺑﻮد ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻮﯾﻢ‪ .‬ﻣﻦ اﯾﺪز دارم‪«.‬‬

‫‪30‬‬
‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﻓﺼﻞ دوم‪:‬‬
‫ﻟﯿﻼ‬

‫‪31‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﭼﻨــﺪ ﺳــﺎل ﭘــﯿﺶ ﭘــﺪرم را دﯾــﺪم‪ .‬ﻣــﻦ و ﭘــﺪرم ﺧﯿﻠــﯽ دراز ﻣﯽﮐﺸــﯿﺪﯾﻢ‪ .‬ﺑــﻪ‬
‫ﺧــﺎﻃﺮ ﻫﻤــﯿﻦ ﻣــﺎدرم ﻣﯽﮔﻔــﺖ ﺗــﻮ ﺑــﻪ ﭘــﺪرت رﻓﺘــﻪای‪ .‬او ﻫﻤﯿﺸــﻪ ﺧﯿــﺎل‬
‫ﻣﯽﮐﻨـﺪ ﻣـﻦ ﺑـﻪ ﭘـﺪرم رﻓﺘـﻪام و ﻣـﻦ ﻫـﻢ ﺑـﻪ او ﻣﯽﮔـﻮﯾﻢ ﻣﮕـﺮ ﻗـﺮار ﺑـﻮد ﺑــﻪ‬
‫ﭘﺪر ﮐﺲ دﯾﮕﺮی ﺑﺮوم؟‬
‫ﻫﻤﯿﻦﺟـــﻮری ﮐـــﻪ دراز ﮐﺸـــﯿﺪه ﺑـــﻮدﯾﻢ ﭘـــﺪرم ﺳـــﻌﯽ داﺷـــﺖ ﭘـــﻮﮐﺮ ﯾـــﺎدم‬
‫ﺑﺪﻫــﺪ‪" ،‬روﺑــﻮت ﻣــﻮدب" آﻣــﺪ ﺑــﺎﻻ و ازﻣــﺎن ﭘﺮﺳــﯿﺪ ﭼﯿــﺰی �ﯽﺧــﻮاﻫﯿﻢ؟ از‬
‫وﻗﺘــﯽ ﭘــﺪر و ﻣــﺎدرم ﻃــﻼق ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧــﺪ ﻣــﻦ ﭼﻨــﺪوﻗﺖ ﯾــﻪ ﺑــﺎر ﺑــﻪ دﯾــﺪن ﭘــﺪرم‬
‫ﻣﯽروم‪ .‬ﯾﻌﻨﯽ از ﺳـﯽ ﺳـﺎل ﭘـﯿﺶ‪ .‬ﯾﻌﻨـﯽ آن ﻫـﺎ ﻧـﺬر ﮐـﺮده ﺑﻮدﻧـﺪ ﺑـﻪ ﻣﺤـﺾ‬
‫دﻧﯿــﺎ آﻣــﺪن ﻣــﻦ ﻃــﻼق ﺑﮕﯿﺮﻧــﺪ؟ �ــﯽداﻧﯿﻢ‪ .‬ﻣــﻦ و ﺑ ـﺮادرم ﺧﯿﻠــﯽ ﺧﻮدﻣــﺎن را‬
‫ﺑــﺮای روﺑــﻮت ﻣــﻮدب ﻣﯽﮔﯿــﺮﯾﻢ‪ .‬ﯾــﮏﺟﻮری ﮐــﻪ ﺑﻔﻬﻤــﺪ ﭘــﺪرﻣﺎن را اﻟﮑــﯽ‬
‫ﺑﻬــﺶ ﻧــﺪادهاﯾﻢ ﮐــﻪ ﺑــﺮاﯾﺶ دراز ﺑﮑﺸــﺪ‪ .‬ﭼــﻮن ﭘــﺪرم او را ﺑــﺎ رﺿــﺎﯾﺖ ﻣــﺎ‬
‫ﮔﺮﻓـﺖ و اﮔــﺮ ﻫــﻢ رﺿــﺎﯾﺖ �ــﯽدادﯾﻢ ﺑــﺎز او را ﻣﯽﮔﺮﻓــﺖ‪ .‬وﻟــﯽ ﻣــﺎ ﻫﻢﭼﻨــﺎن‬
‫ﺑﺮ او ﻣﻨﺖ ﻣﯽﮔﺬارﯾﻢ‪.‬‬
‫ﻣــﺜﻼ ﯾﮏﺑــﺎر ﮐــﻪ رﻓﺘــﻪ ﺑــﻮدم ﺧﻮاﺳــﺘﮕﺎریِ ﺧــﻮدم در ﺧﺎﻧــﻪی ﭘــﺪرم‪ ،‬ﻣــﻦ و‬
‫ﺧﻮاﺳـــﺘﮕﺎرم و ﭘـــﺪرم ﻧﺸﺴـــﺘﯿﻢ دور ﻫـــﻢ و ﮔـــﻞ ﮔﻔﺘـــﯿﻢ و روﺑـــﻮت ﻣـــﻮدب‬
‫ﭼــﺎﯾﯽ آورد و ﻣــﺎ ﺑــﺎز ﻫــﻢ ﺧﯿﻠــﯽ ﺧﻨﺪﯾــﺪﯾﻢ و ﺑــﻪ او ﻣﺤــﻞ ﻧﮕﺬاﺷــﺘﯿﻢ‪ .‬ﭘــﺪرم‬
‫ﺷــﻐﻞ ﺧﻮاﺳــﺘﮕﺎر را ﻧﭙﺮﺳــﯿﺪ ﭼــﻮن ﻣــﻦ ﻗــﺒﻠﻦ ﺑــﻪ او ﮔﻔﺘــﻪ ﺑــﻮدم ﺷــﻐﻞ ﻧــﺪارد‬
‫و ﻋﺸﻖ و آرت ﻏﻮﻏـﺎ ﻣـﯽ ﮐﻨـﺪ اﯾـﻦ وﺳـﻂ و ﭘـﺪرم ﻫـﻢ ﮔﻔﺘـﻪ ﺑـﻮد ﻣـﻦ ﻣﺜـﻞ‬
‫ﻣــﺎدرم اﺣﻤــﻖ ﻫﺴــﺘﻢ و ﻫﺮﮐﺴــﯽ ﮐــﻪ ﻣﻮﻫــﺎﯾﺶ ﻋﻤــﻮدی و ﻓﺮﻓــﺮی ﺑــﻮد و‬
‫ﺟﯿــﺒﺶ ﺧــﺎﻟﯽ‪ ،‬آرﺗﯿﺴــﺖ ﻧﯿﺴــﺖ و ﻣــﺎدرم ﻣــﻦ را "اوت" ﺑــﺎر آورده اﺳــﺖ‪.‬‬
‫وﻟﯽ ﭼﻮن ﺧﯿﻠﯽ ﭘـﺪر اﺳـﺖ ﯾـﮏ ﻫﻔﺘـﻪ ﺑﻌـﺪش ﺑـﻪ ﻣـﺎدرم زﻧـﮓ زده ﺑـﻮد ﮐـﻪ‬
‫ﻟــﯿﻼ دﯾﮕــﺮ ﺣــﻖ ﻧــﺪارد ﺑﯿﺎﯾــﺪ اﯾــﻦ ﺟــﺎ ﺧﻮاﺳــﺘﮕﺎریِ ﺧــﻮدش‪ ،‬ﭼــﻮن ﺻــﻼﺣﯿﺖ‬
‫اﻧﺘﺨﺎب ﻧـﺪارد و ﺑـﺎ ﻫـﻢ دﻋﻮاﺷـﺎن ﺷـﺪ‪ .‬روﺑـﻮت ﻣـﻮدب ﻫـﻢ ﺑـﻪ ﭘـﺪرم ﮔﻔﺘـﻪ‬

‫‪32‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﺑﻮد اﯾـﻦ ﭘﺴـﺮه ﻣﻮﻫـﺎﯾﺶ ﭼـﺮا اﻧﻘـﺪر روی ﻫـﻮا ﺑـﻮد و ﻓﺮﻓـﺮی ﺑـﻮد ‪.‬ﻣـﻦ ﻫـﻢ‬
‫ﮔﻔـﺘﻢ روﺑــﻮت ﻣــﻮدب ﮔـﻪ ﺧـﻮرد‪ .‬ﭘــﺪرم وﺳــﻂ ﯾــﻪ ﭘـﺮ دو ﭘــﺮو ﻓﻠــﺶ‪ ،‬ﺑــﻪ ﻣــﻦ‬
‫ﯾــﺎد آوری ﮐــﺮد ﮐــﻪ ﭼﻘــﺪر آرام ﺷــﺪهام و ﻣــﻦ از او ﺗﺸــﮑﺮ ﮐــﺮدم و ﮔﻔــﺘﻢ او‬
‫ﮐــﺎر ﺑﯿﺨــﻮدی ﮐــﺮده اﺳــﺖ ﮐــﻪ ﻣــﺎدر ﻣــﺎ را از ﻫــ�ن اول ﮔﺮﻓﺘــﻪ و او ﮔﺮﯾــﻪ‬
‫ﮐﺮد و ﮔﻔـﺖ ﻣﺎدرﺗـﺎن ﺧﯿﻠـﯽ زﯾﺒـﺎ ﺑـﻮد و ﻣـﻦ ﻫـﻢ از ﺣـﺮف ﭘـﺪرم اﺣﺴﺎﺳـﺎﺗﯽ‬
‫ﺷــﺪم و ﺳــﻌﯽ ﮐــﺮدم دﻗــﺖ ﮐــﻨﻢ و ﭘــﻮﮐﺮ را ﴎﯾــﻊ ﯾــﺎد ﺑﮕﯿــﺮم و ﭘــﺪرم را‬
‫ﺧﻮﺷـــﺤﺎل ﮐـــﻨﻢ و او وﻗﺘـــﯽ دﯾـــﺪ ﻣـــﻦ دل ﺑـــﻪ ﮐـــﺎر دادهام ﮔﻔـــﺖ ﺣـــﺘ�‬
‫ﻣــﯽروﯾﻢ ﯾــﮏ روز ﻻس وﮔــﺎس و ﻣــﻦ ﮔﻔــﺘﻢ اﻣــﺎ روﺑــﻮت ﻣــﻮدب را ﻧــﱪﯾﻢ‪ .‬و‬
‫او ﻫــﻢ ﮔﻔــﺖ ﭘــﺲ ﭼــﯽ ﮐــﻪ �ﯽﺑــﺮﯾﻢ‪ .‬دﻓﻌــﻪی ﻗﺒــﻞ ﻫــﻢ ﻗ ـﺮار ﺑــﻮد ﺑــﺮوﯾﻢ‬
‫ﻓﻠﻮرﯾــﺪا و روﺑــﻮت ﻣــﻮدب را ﻧــﱪﯾﻢ و ﭘــﺪرم و روﺑــﻮت ﻣــﻮدب ﴎ از ﺗﻮرﻧﺘــﻮ‬
‫درآوردﻧــﺪ و ﺑــﻪ ﻣــﻦ زﻧــﮓ زدﻧــﺪ و ﭘﺮﺳــﯿﺪﻧﺪ ﭼــﯽ ﻻزم دارم‪ .‬اﻣــﺎ ﻣــﻦ ﺑــﻪ روی‬
‫ﭘﺪرم ﻧﯿـﺎوردم ﮐـﻪ ﻣـﻦ را ﻗـﺎل ﮔﺬاﺷـﺘﻪ ﺑﻮدﻧـﺪ‪ ،‬ﭼـﻮن ﻫﺮﭼـﻪ ﺑـﻮد ﻣـﺎدرم زﯾﺒـﺎ‬
‫ﺑﻮده و ﭘـﺪرم ﺑـﺎ اﯾـﻦ ﯾـﺎدآوری‪ ،‬وﺿـﻊ روﺣـﯽ ﺧـﻮﺑﯽ ﻧﺪاﺷـﺖ و ﻣـﻦ ﻫـﻢ ﺑـﯽ‬
‫ﺧﯿﺎل ﺷﺪم‪.‬‬
‫ﻣﺎ ﺑﯿﺸـﱰ دراز ﮐﺸـﯿﺪﯾﻢ و ﭘـﺪرم از ﻣـﻦ ﻣﻌـﺬرت ﺧـﻮاﻫﯽ ﮐـﺮد ﮐـﻪ ﺑﺎﯾـﺪ ﺑـﺮای‬
‫دﯾــﺪﻧﺶ ﺳــﺨﺘﯽ دﯾــﺪن روﺑــﻮت ﻣــﻮدب را ﺗﺤﻤــﻞ ﮐــﻨﻢ و ﮔﻔــﺖ ﻫﺮوﻗــﺖ ﮐــﻪ‬
‫اﯾﻦﺟــﺎﯾﯽ �ــﯽ داﻧــﻢ ﭼــﻪ ﺟــﻮری ازﺗــﻮ ﺗﺸــﮑﺮ ﮐــﻨﻢ‪ .‬ﻣــﻦ ﻫــﻢ ﺑــﻪ او اﻃﻤﯿﻨــﺎن‬
‫دادم ﮐـــﻪ ﻻزم ﻧﯿﺴـــﺖ ﺣـــﺮﻓﺶ را در ﻟﻔﺎﻓـــﻪ ﺑﭙﯿﭽـــﺪ ﭼـــﻮن ﻣـــﻦ او را درک‬
‫ﻣــﯽﮐﻨﻢ و ﻧﺒﺎﯾــﺪ ﺑﺨــﺎﻃﺮ ﮔﺴــﯿﺨﺘﻪ ﺷــﺪن ﺧــﺎﻧﻮاده ﺧﺠﺎﻟــﺖ ﺑﮑﺸــﺪ ﭼــﻮن ﯾــﮏ‬
‫ﺑــﺎر در ﻣﺪرﺳــﻪ ﺑــﺎ ﯾــﮏ دﺧــﱰ ﻗﻠــﺪر دﻋــﻮاﯾﻢ ﺷــﺪ و او ﺑــﻪ ﻣــﻦ ﮔﻔــﺖ ﻣــﺎدر‬
‫ﭘــﺪرم را ﻣــﯽ آورم ﴎت و ﻣــﻦ ﻫــﻢ ﺑــﻪ او ﮔﻔــﺘﻢ ﻣــﻦ دوﺗــﺎ ﻣــﺎدر و دوﺗــﺎ ﭘــﺪر‬
‫ﻣــﯽ آورم ﴎت و آن دﺧــﱰ ﺟــﺪن ﺗﺮﺳــﯿﺪ و ﺑــﯽ ﺧﯿــﺎل دﻋــﻮا ﺷــﺪ‪ .‬ﭘــﺪرم‬
‫ﺧﯿﻠــﯽ ﺧﻮﺷــﺤﺎل ﺷــﺪ ﮐــﻪ زﻧــﺪﮔﯽاش ﺑﯿﻬــﻮده ﻧﺒــﻮده و دو ﺗــﺎﯾﯽ ﯾــﮏ ﺟــﻮر‬

‫‪33‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫راﺣــﺖﺗﺮی ﺧﻮدﻣــﺎن را روی ﮐﺎﻧﺎﭘــﻪ ﺟﺎﺑﺠــﺎ ﮐــﺮدﯾﻢ و ﻗــﺮار ﺷــﺪ ﻣــﻦ ورق‬
‫ﺑﺪﻫﻢ‪.‬‬
‫ﻣــﻦ از ﺑﯿﺴــﺖ و ﺳــﻪ ﺳــﺎﻟﮕﯽ و ﺑﻌــﺪ از ﻃــﻼق ﺗﺼــﻤﯿﻢ ﮔــﺮﻓﺘﻢ ﻣﺜــﻞ ﭘــﺪرم‬
‫ﻧﺒﺎﺷـــﻢ‪ .‬ﺗﻨﺒﻠـــﯽام اﮔـــﺮ ژﻧﺘﯿﮑـــﯽ ﺑـــﻮد ﯾـــﺎ اﮐﺘﺴـــﺎﺑﯽ ﺑﺎﯾـــﺪ از ﺧـــﻮدم دورش‬
‫ﻣﯽﮐــﺮدم‪ .‬اﻣــﺎ اﯾــﻦ را ﻫــﻢ ﺑﮕــﻮﯾﻢ ﺗﻨﺒﻠــﯽ ﻫﻤﯿﺸــﻪ دور و ﺑﺮیﻫــﺎت را ﻣﻨﺰﺟــﺮ‬
‫ﻣﯽﮐﻨــﺪ‪ .‬ﻫــﺮ دﻟﯿﻠــﯽ ﻫــﻢ ﺑﯿــﺎوری ﺑــﺎ ﻫــ�ن ﺷــﺪت و ﺣــﺪت ﻣﺨﺼــﻮص‬
‫ﺧﻮدﺷـــﺎن ﻣﯽﮔﻮﯾﻨـــﺪ اﯾﻦﻫـــﺎ ﻫﻤـــﻪ ﺗﻮﺟﯿـــﻪ اﺳـــﺖ‪ .‬ﻣـــﻦ وﻗﺘـــﯽ ﻇﻬﺮﻫـــﺎ از‬
‫دﺑﯿﺮﺳـــﺘﺎن ﺑﺮﻣﯽﮔﺸـــﺘﻢ رﻧﮕـــﻢ ﻣﺜـــﻞ ُﻣـــﺮده ﺳـــﻔﯿﺪ ﺑـــﻮد‪ .‬ﻫﯿﭻوﻗـــﺖ ﺑـــﺪون‬
‫ﺳــﺎﻋﺖ �ﯽﺗﻮاﻧﺴــﺘﻢ ﻫﻔــﺖ ﺻــﺒﺢ ﺑﯿــﺪار ﺷــﻮم و ﺑــﺪوم‪ .‬و واﻗﻌــﻦ اﺗــﺎﻗﻢ در‬
‫ﻋــﯿﻦ ﺑﯽﻧﻈﻤــﯽ ﻣﺤــﺾ ﻧﻈــﻢ ﺧــﻮدش را داﺷــﺖ اﻣــﺎ اﮔــﺮ اﯾــﻦ ﻧﻈــﻢ را ﻫــﻢ‬
‫ﻧﺪاﺷــﺖ ﻗــﺎدر ﺑــﻪ ﻤﺗﯿــﺰ ﮐــﺮدﻧﺶ ﻧﺒــﻮدم ‪.‬از ﺧــﺎک روی وﺳــﺎﯾﻞ ﺣــﺲ ﺑــﺪی‬
‫ﭘﯿﺪا �ﯽﮐـﺮدم‪ .‬از اﯾﻦﮐـﻪ ﺑﺸـﻘﺎﺑﻢ زﯾـﺮ ﺗﺨـﺖ ﻤﺑﺎﻧـﺪ و ﮐﭙـﮏ ﺑﺰﻧـﺪ ﺣـﺲ ﺑـﺪی‬
‫ﻧﺪاﺷﺘﻢ‪ .‬ﺣﺘﺎ ﯾﮏﺑـﺎر ﮐـﻪ اﺗـﺎﻗﻢ را ﻤﺗﯿـﺰ ﮐـﺮدم و ﺑﻨﻈـﺮم ﻣﺜـﻞ دﺳـﺘﻪی ﮔـﻞ ﺷـﺪ‬
‫ﻣــﺎدرم ﮔﻔــﺖ ﻣــﺜﻠﻦ ﻤﺗﯿــﺰ ﮐــﺮدهای؟ ﺗﻌﺮﯾﻒﻫــﺎ ﻓــﺮق دارد دﯾﮕــﺮ‪ .‬اﯾــﻦ ﻫــﻢ‬
‫ﯾﮏﺟﻮرش اﺳﺖ ‪.‬‬
‫ﺑــﻪ آدمﻫــﺎی ﺗﻨﺒــﻞ دور و ﺑﺮﺗــﺎن ﻣــﺪام ﴎﮐﻮﻓــﺖ ﻧﺰﻧﯿــﺪ‪ .‬ﺗﻨﺒﻠــﯽ ﻣﺜــﻞ رﻧــﮓ‬
‫ﭼﺸﻢ ﻏﯿﺮﻗﺎﺑـﻞ ﺗﻐﯿﯿـﺮ اﺳـﺖ ‪.‬ﯾﻌﻨـﯽ ﺗـﺎ وﻗﺘـﯽ ﺧـﻮد ﺷـﺨﺺ ﻧﺨﻮاﻫـﺪ ﻏﯿﺮﻗﺎﺑـﻞ‬
‫ﺗﻐﯿﯿــﺮ اﺳــﺖ درﺳــﺖﺗﺮﯾﻦ ﺣــﺮف را ﭘــﺪرم زد‪ .‬ﮔﻔــﺖ ﻫﻤــﻪی اﯾﻦﻫــﺎ از ﯾــﮏ‬
‫ﻣﺸــﮑﻞ ﺟﺴﻤﯽﺳــﺖ ﺷــﺎﯾﺪ‪ .‬ﯾــﮏ آزﻣــﺎﯾﺶ ﮐﻠــﯽ ﺑــﺪه و وﻗﺘــﯽ دﯾــﺪم اﮐــﺮﺜ‬
‫اوﻗــــﺎت ﻓﺸــــﺎرم ﻫﺸــــﺖ اﺳــــﺖ ﮐﻤــــﯽ از آزار اﻃﺮاﻓﯿــــﺎن ﮐــــﻢ ﺷــــﺪ‪.‬‬
‫آدمﻫــﺎی ﺗﻨﺒــﻞ ﻋﻤــﻮﻣﻦ ﯾــﮏ زﻧــﺪﮔﯽ اﻓﻘــﯽ دارﻧــﺪ‪ .‬اﻓﻘــﯽ ﻓــﯿﻠﻢ ﻣﯽﺑﯿﻨﻨــﺪ؛‬
‫اﻓﻘــﯽ ﻣﯽﻧﻮﯾﺴــﻨﺪ‪ ،‬اﻓﻘــﯽ ﮐﺘــﺎب ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨــﺪ و اﮔــﺮ ﻋﻠــﻢ ﭘﯿﺸــﺮﻓﺖ ﮐﻨــﺪ ﺷــﺎﯾﺪ‬
‫اﻓﻘــﯽ ﻫــﻢ ﺑﺸﺎﺷــﻨﺪ‪ .‬آدمﻫــﺎی ﺗﻨﺒــﻞ اﻃﺮاﻓﺘــﺎن را اذﯾــﺖ ﻧﮑﻨﯿــﺪ؛ آنﻫــﺎ ﻫــﻢ‬
‫‪34‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫آدﻣﻨــﺪ و ﻫــ�ن ﮐﺎرﻫــﺎی ﺷــ� را اﻧﺠــﺎم ﻣﯽدﻫﻨــﺪ ﻓﻘــﻂ ﻋﻤﻮدیﺷــﺎن ﮐﻤــﯽ‬

‫از ﺷـــ� ﮐﻢﺗـــﺮ اﺳـــﺖ‪ .‬و وﻗﺘـــﯽ ﺗﻨﺒﻠـــﯽ را ﺑـــﺎ ﴐب و زور و ﻤﺗـــﺮﯾﻦ ﮐﻨـــﺎر‬
‫ﮔﺬاﺷــﺘﻢ زﻧــﺪﮔﯽام ﺗﻐﯿﯿــﺮ ﮐــﺮد و ﺣــﺎﻻ ﻣﯽﺗــﻮاﻧﻢ ﺑﺮاﺗــﺎن ﯾــﮏ ﮐﺘــﺎب ﻣﺜــﻞ راز‬
‫ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ و ﻧﺼﯿﺤﺖﺗﺎن ﮐﻨﻢ ‪.‬‬
‫ﮐﺘــﺎب راز ﻫــﻢ از آن ﮐﻠﮏﻫــﺎﯾﯽ ﺑــﻮد ﮐــﻪ ﺑــﻪ درد ﺗﻨﺒﻞﻫــﺎ ﻣﯽﺧــﻮرد‪ .‬ﯾــﺎدم‬
‫اﺳــﺖ ﭘــﺎﻧﺰده ﺳــﺎﻟﻪ ﺑــﻮدم و در اوج ﺗﻨﺒﻠــﯽ و ﺑﯿﭽــﺎرﮔﯽ دﺳــﺖ و ﭘــﺎ ﻣــﯽزدم‬
‫و ﭼﻨــﺪ روز ﭘــﯿﺶ اﯾــﻦ ﯾﺎدداﺷــﺖ را از آن روزﻫــﺎی ﻓﻼﮐﺖﺑــﺎر ﭘﯿــﺪا ﮐــﺮدم‪.‬‬
‫از اﯾــﻦ ﻧﻮﺷــﺘﻪﻫﺎ زﯾــﺎد دارم و ﻫﺮﮐــﺪام را ﮐــﻪ ﻣﯽﺧــﻮاﻧﻢ ﺣــﺲ ﻣــﯽﮐﻨﻢ ﯾــﮏ‬
‫ﻧﻔــﺮ دﯾﮕــﺮ در ﯾــﮏ زﻣــﺎن و ﻣﮑــﺎن ﻧــﺎﻣﻌﻠﻮم ﻧﻮﺷــﺘﻪ اﺳــﺖ و اﯾــﻦ ﯾﮑــﯽ از‬
‫ﻫﻤﻪ ﻏﺮﯾﺐﺗﺮ اﺳﺖ ‪:‬‬
‫»ﻗﺒــﻮل! اﺗــﺎق ﻣــﻦ ﻧﻈﯿــﻒﺗﺮﯾﻦ ﺟــﺎی دﻧﯿــﺎ ﻧﯿﺴــﺖ‪ .‬ﭘﺎرﺳــﺎل ﻋﯿــﺪ ﺗﺼــﻤﯿﻢ‬
‫ﮔــﺮﻓﺘﻢ ﺑــﺮای اﻧﮕﯿــﺰه دادن ﺑــﻪ ﺧــﻮدم ﺑﺎﺑــﺖ ﺗﺎﯾــﭗ ﻧﻮﺷــﺘﻪﻫﺎﯾﻢ‪ ،‬ﺑــﺎ ﻏﻠﺘــﮏ‬
‫اﺗــﺎﻗﻢ را ﻟﯿﻤــﻮﯾﯽ ﮐــﻨﻢ و ﺗﺒــﺪﯾﻠﺶ ﮐــﻨﻢ ﺑــﻪ ﯾــﻪ ﺟــﺎی ﺗــﺮ و ﻤﺗﯿــﺰ و ﺷــﺎد‪ .‬ﺑﻌـ ِـﺪ‬
‫از ﭼﻬﺎر روز اﺗﺎﻗﻢ ﺷـﺒﯿﻪ ﯾـﻪ ﺗـﺎﻓﯽ ﻓﺎﺳـﺪ ﺷـﺪ و ﺧـﻮدم ﺑـﺎ ﻣﯿﮕـﺮن ﻋـﻮد ﮐـﺮده‬
‫از ﺑــﻮی رﻧــﮓ دراز ﺑــﻪ دراز اﻓﺘــﺎدم و در ﺣــﺎل اﺳــﭙﺮی زدن ﻓﮑــﺮ ﻣﺨــﻮﻓﯽ ﺑــﻪ‬
‫ﴎم زد‪ .‬وﻗﺘــﯽ اﯾــﻦ ﭘﯿﮏﻫــﺎی ﻣﺤﻠــﻪ را ﻣﯽاﻧﺪازﻧــﺪ داﺧــﻞ ﭘﺎرﮐﯿﻨــﮓ ﻣﺜــﻞ‬
‫ﺑــﺮق ﺑﺮﺷــﺎن ﻣــﯽدارم و ده دﻓﻌــﻪ ﻣﯽﺧﻮا�ﺸــﺎن و دﻢﻟ ﻣﯽﺧﻮاﻫــﺪ ﻫﻤــﻪی‬
‫ﭼﯿﺰﻫــﺎﯾﯽ ﮐــﻪ درش ﺗﺒﻠﯿــﻎ ﮐﺮدﻧــﺪ را ﺑﺨــﺮم‪ .‬از ﺳــﻮﻧﺎی ﺧــﺎﻧﮕﯽ ﺗــﺎ ﻟﺜــﻪی‬
‫ﻣﺼـــﻨﻮﻋﯽ و ﻫـــﺎتداگ ﺷـــﯿﻼ و ﭼـــﺮا ﺗـــﺮس ﭼـــﺮا ﺧـــﻮﻧﺮﯾﺰی و ﺑﺨﺼـــﻮص‬
‫ﮐﺎﺳــﮑﻮی ﺳــﺨﻨﮕﻮ‪ .‬اﺻــﻠﻦ ﺟــﺰو ﮐﺘﺎﺑــﺎی ﻣﺤﺒــﻮب ﻣــﻦ ﻫﺴــﺘﻨﺪ اﯾــﻦ ﮐﺘﺎبﻫــﺎ‬
‫ﺑﻌــﺪ از ﻓ ـﺮار ﮐــﻦ ﺧﺮﮔــﻮش اﻟﺒﺘــﻪ‪ .‬ﺑﻨــﺎﺑﺮاﯾﻦ ﭼــﻮن ﻣــﺎدرم ﺑــﺎ ﻫﻤــﻪی ﮐﺎرﻫــﺎی‬
‫ﻣــﻦ ﻣﺨــﺎﻟﻒ اﺳــﺖ ﺗــﺎ ﺧﺎﻧــﻪ را ﺧــﺎﻟﯽ ﮔﯿــﺮ آوردم ﺗﺨــﺖ و ﺗﺸــﮏ را ﺑــﺎ اﺟﯿــﺮ‬
‫ﮐـــﺮدن ﭘﺎرﮐﺒـــﺎن ﮔﺬاﺷـــﺘﻢ ﴎ ﮐﻮﭼـــﻪ و ﺑـــﺎ ﮐﻔﺶﻫـــﺎﯾﻢ از روی ﺗﺸـــﮑﻢ رد‬

‫‪35‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﺷــﺪم ‪.‬ﮐــﺎری ﮐــﻪ ﭼﻨــﺪ ﺳــﺎل ﺑــﻮد دﻢﻟ ﻣﯽﺧﻮاﺳــﺖ اﻧﺠــﺎﻣﺶ ﺑــﺪﻫﻢ و زﻧــﮓ‬
‫زدم ﺑـﺮاﯾﻢ ﯾــﻪ ﺗﺨــﺖ ﺑــﺎدی ﺑﯿﺎورﻧــﺪ‪ .‬ﭘﯿــﺮزن ﻓﺮوﺷــﻨﺪه ﮐﻠــﯽ داد و ﺑﯿــﺪاد ﮐــﺮد‬
‫و ﻫـﯽ ﻋﺼــﺒﺎﻧﯽﺗﺮ ﺷــﺪ و ﺑــﻪ ﺧــﻮدش ﻓﺤــﺶ داد و آﺧــﺮش ﮔﻔــﺖ ﻋﺰﯾــﺰ ﺗﺨﺘــﻮ‬
‫ﻣــﯽ ﻓﺮﺳــﺘﻢ آدرس را ﻟﻄــﻒ ﮐــﻦ‪ .‬ﭘﯿــﮏ ﻣﻮﺗــﻮری ﯾــﻪ ﻧﺨــﻮد داد دﺳــﺘﻢ ﮔﻔــﺖ‬
‫اﯾــﻦ ﻫــﻢ ﺗﺨﺘﺘــﺎن و وﻗﺘــﯽ ﺗﺨــﺘﻢ را ﺑــﺮدم داﺧــﻞ اﺗــﺎق و ﺑــﺎدش ﮐــﺮدم ﺧﯿﻠــﯽ‬
‫ﺣﺠﯿﻢ و ﺧﻮﺷﮕﻞ ﺷـﺪ‪ .‬ﺣـﺎﻻ ﯾـﮏ ﺗﺨـﺖ ﺑـﺎدی ﻣﺸـﮑﯽ ﺑـﺎ رﻧـﮓ ﻟﯿﻤـﻮﯾﯽ ﻟـﮏ‬
‫و ﭘﯿﺴﯽ اﺗﺎﻗﻢ ﺑﺪک ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫وﻗـــﺖ ﺗﺎﯾـــﭗ ﻧﻮﺷـــﺘﻪﻫﺎﯾﻢ ﺑـــﻮد‪.‬ﻣـــﺎدرم دو روز ﺑﺎﺑـــﺖ ﺗﺸـــﮏ و ﺗﺨـــﺖ از‬
‫دﺳـــﺖ رﻓﺘـــﻪ ﻏﺮﻏـــﺮ ﮐـــﺮد ﺗـــﺎ ﺑـــﺮادرم در ﭘﺎرﮐﯿﻨـــﮓ ﻣـــﺎدرم را زﯾـــﺮ ﮐـــﺮد و‬
‫ﻏﺮﻏﺮﻫــﺎی ﻣــﺎدرم ﺗﺒــﺪﯾﻞ ﺷــﺪ ﺑــﻪ ﻧﺎﻟــﻪ ﮐــﻪ "ﻫﻤــﻪﻣﺎن ﭼﻘــﺪر ﺧــﻮش ﺷــﺎﻧﺲ‬
‫ﺑــﻮدﯾﻢ ﮐــﻪ او زﻧــﺪه ﻣﺎﻧــﺪه و ﭼـﺮا ﻫــﯿﭽﮑﺲ در اﯾــﻦ ﺧﺎﻧــﻪ ﮔﻮاﻫﯿﻨﺎﻣــﻪ ﻧــﺪارد"‬
‫و ﻣــﻦ ﻧﺠــﺎت ﭘﯿــﺪا ﮐــﺮدم‪ .‬دو روز ﺑــﺎ ﺗﺨــﺘﻢ ﺣــﺎل ﮐــﺮدم و دوﺳــﺘﻢ ﺑــﺎ ﻣﻮﻫــﺎی‬
‫وزوزی و ﺑـــﺎ ﯾـــﻪ ﮐﺘـــﺎب "راز" آﻣـــﺪ ﻧﺸﺴـــﺖ روی ﺗﺨـــﺘﻢ و ﺑﻬـــﻢ ﺗـــﺬﮐﺮ داد‬
‫ﻣﺜﺒﺖ ﻓﮑﺮ ﮐـﻨﻢ و وﻗﺘـﯽ رﻓـﺖ ﺗﺨـﺘﻢ ﭘﻨﭽـﺮ ﺷـﺪه ﺑـﻮد‪ .‬ﻫﻤـﻪی آدمﻫـﺎﯾﯽ ﮐـﻪ‬
‫ﮐﺘــﺎب راز را ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨــﺪ ﺟﻨﺎﯾﺘﮑﺎرﻧــﺪ و ﺑــﻪ راﺣﺘــﯽ و ﯾﻮاﺷــﮑﯽ ﺗﺨــﺖ ﺑــﺎدی‬
‫ﺷــ� را ﺳــﻮراخ ﻣﯽﮐﻨﻨــﺪ و ﻣﯽروﻧــﺪ ﺧﺎﻧﻪﺷــﺎن‪ .‬ﻣﺎﻣــﺎﻧﻢ ﺗﺨــﺖ ﻓﺮﻓــﻮرژﻩی‬
‫ﺣــﺎل ﺑﻬــﻢزن دﺑﯿﺮﺳــﺘﺎﻧﻢ را از داﺧــﻞ اﻧﺒــﺎر ﮐﺸــﯿﺪ ﺑﯿــﺮون‪ .‬ﺻــﺪ ﺗــﻮﻣﻦ ﻫــﻢ‬
‫داد دﺳﺘﻢ ﺗﺎ ﺑـﺮوم ﺗﺸـﮏ ﺑﺨـﺮم‪ .‬ﻣـﻦ ﻫـﻢ رﻓـﺘﻢ از ﯾـﮏ ﻣﻐـﺎزه ﻧﺰدﯾـﮏ ﭘـﺎرک‬
‫ﺳﺎﻋﯽ ﺗﺸﮏ ﺑﺨـﺮم ﮐـﻪ ﮔﻔـﺖ از ﯾـﻪ ﻣﯿﻠﯿـﻮن ﺑـﻪ ﺑـﺎﻻ ﻫﺴـﺘﻨﺪ‪ .‬ﮔﻔـﺘﻢ دور ﻣـﯽ‬
‫زﻧــﻢ ﺑﺮﻣﯽﮔــﺮدم‪ .‬در ﺣﺎﻟﯿﮑــﻪ آنﺟــﺎ ﻫــﯿﭻ ﻣﻐــﺎزهی دﯾﮕــﺮی ﻧﺒــﻮد و ﻣﻌﻠــﻮم‬
‫ﻧﺒـــــﻮد ﻣـــــﻦ دﻗـــــﯿﻘﻦ ﮐﺠـــــﺎ ﺑﺎﯾـــــﺪ دور ﺑـــــﺰﻧﻢ‪ .‬اﻣـــــﺎ ﻣـــــﻦ ﮔﻔـــــﺘﻢ‪،‬‬
‫اﺗﺎﻗﻢ ﺣﺎﻻ ﻧﻪ ﺗﻨﻬـﺎ ﻧﻈﯿـﻒ ﻧﯿﺴـﺖ ﺑﻠﮑـﻪ ﻋـﯿﻦ ﯾـﮏ ﺧﯿﺎﺑـﺎنِ ﺑـﯽ اﻧﺘﻬﺎﺳـﺖ ﮐـﻪ‬
‫ﻓﻘـــﻂ ﮔـــﺪاﻫﺎ داﺧﻠـــﺶ ﮐـــﺎرﺧﺮاﺑﯽ ﻧﮑﺮدﻧـــﺪ و ﻣـــﻦ روی دﯾـــﻮار ﮐﻠـــﻪی آدم‬

‫‪36‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﻣﯽﮐﺸـــﻢ و ﻫـــﯿﭻ ﮐـــﻮﻓﺘﯽ را ﺗﺎﯾـــﭗ �ـــﯽ ﮐـــﻨﻢ و ﻟﻌﻨـــﺖ ﺑـــﻪ ﻫﻤـــﻪی‬

‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪهﻫﺎی آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ‪«.‬‬
‫اﯾﻦﮐـــﻪ در آن ﺳـــﻦ و ﺳـــﺎل ﺑـــﺮای ﻧﻨﻮﺷـــﻦﺘ و درس ﻧﺨﻮاﻧـــﺪن ﻫـــﺰار و ﯾـــﮏ‬
‫دﻟﯿـﻞ داﺷــﺘﻢ ﺑــﻪ ﮐﻨــﺎر اﻣــﺎ �ــﯽداﻧﻢ ﭼـﺮا ﺑــﻪ ﻧﻮﯾﺴــﻨﺪهﻫﺎی آﻣﺮﯾﮑــﺎﯾﯽ ﻓﺤــﺶ‬
‫دادم؟ ﺷــﺎﯾﺪ در آن زﻣــﺎن ﻓﮑــﺮ ﻣﯽﮐــﺮدم اﺗﺎقﻫــﺎی آنﻫــﺎ ﻤﺗﯿــﺰ اﺳــﺖ و ﺗﻨﻬــﺎ‬
‫ﮐﺴــﯽ ﺑــﻮدم در ﻣﺪرﺳــﻪ ﮐــﻪ ﺧﯿــﺎل ازدواج ﻧﺪاﺷــﺘﻢ‪ .‬اﻻن ﺑﻌﻀــﯽ از دﺧﱰﻫــﺎ‬
‫ﻣﻮﺟــﻮدات ﺑــﺎ ﭘﺸــﺘﮑﺎری ﺷــﺪهاﻧﺪ و ﺑــﺎ ﻟﻄﺎﯾﻒاﻟﺤﯿــﻞ ﻣﯽﺧﻮاﻫﻨــﺪ ﺑﻠــﻪ را از‬
‫ﻃﺮﻓﺸــﺎن ﺑﮕﯿﺮﻧــﺪ‪ .‬ﺷــﺪه ﻃــﺮف ﻣﺮﺑﻮﻃــﻪ را ﮐﺸــﺎن ﮐﺸــﺎن و ﺧــﻮﻧﯿﻦ و ﻣــﺎﻟﯿﻦ‬
‫ﺗــﺎ ﺧــﻮد ﻣﺤﻀــﺮ روی زﻣــﯿﻦ ﺑﮑﺸــﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻣﯽﮐﺸــﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺗــﺎ وی را ﻣﺜــﻞ ﯾــﮏ‬
‫ﻏﻨﯿﻤــﺖ ﺟﻨﮕــﯽ ﺑﯿﻨﺪازﻧــﺪ ﺟﻠــﻮی ﻋﺎﻗــﺪ و ﮐــﺎر را ﯾﮑﺴــﺮه ﮐﻨﻨــﺪ‪� .‬ﻮﻧــﻪاش‬
‫ﻧـــﺎزدون و ﻣـــﺎدرش‪ .‬ﻫﻤﺴـــﺎﯾﻪﻫﺎی ﺳـــﺎلﻫﺎی دور‪ .‬ﻫﻤﺴـــﺎﯾﻪﻫﺎی ﺧـــﻮﺑﯽ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ اﻣـﺎ ﻣـﺎدر ﻣﺜـﻞ ﻗـﺎﻃﺮ ﺑـﺮق ﮔﺮﻓﺘـﻪ در آراﯾﺸـﮕﺎهﻫﺎ ﺑـﺪﻧﺒﺎل ﺷـﻮﻫﺮ ﺑـﺮای‬
‫ﻧــﺎزدون‪ ،‬و دﺧــﱰش در ﺟﺒﻬــﻪ ی ﭘــﻮرن ﺑــﻪ ﺷــﺪت ﻓﻌﺎﻟﯿــﺖ ﮐــﺮده و ﻟﺤﻈــﻪ‬
‫ای ﺳــﻨﮕﺮ را ﺧــﺎﻟﯽ �ﯽﮐﺮدﻧــﺪ و ﻫــﺮ دو‪ ،‬ﺗــﺎ ﺟــﺎﯾﯽ ﮐــﻪ ﻣﯽﺷــﻮد ﺑــﻮر ﺑﻮدﻧــﺪ‪.‬‬
‫اﺻــﻠﻦ در ﻣﻤﻠﮑــﺖ ﮐﻠــﻪ ﺳــﯿﺎهﻫﺎ‪ ،‬ﮐﻠــﻪی ﺳــﯿﺎه ﻧﺎﯾــﺎب اﺳــﺖ و اﻧﮕــﺎر آﳌﺎنﻫــﺎ‬
‫ﭼﻬــﻞ ﺳــﺎل ﭘــﯿﺶ ﺑﻌــﺪ ﯾــﮏ ﺣﻤﻠــﻪ ﮔــﺎز اﻧــﱪی ﺑــﻪ ﺗﻬـﺮان ﯾــﮏ ﻧﯿﻤﭽــﻪ ﻟﻄﻔــﯽ‬
‫ﺑــﻪ ﺟﺎﻣﻌــﻪی ﻧﺴــﻮان ﻫــﻢ داﺷــﺘﻪاﻧﺪ ‪.‬اﻣــﺎ ﻣــﻦ ﻫﻤﯿﺸــﻪ ﺑــﻪ اﯾﻦﮐــﻪ ﻣﻮﻫــﺎﯾﻢ‬
‫ﻣﺸــﮑﯽ ﺑــﻮد و دوﺳــﺘﺎﻧﻢ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨــﺪ ﺷــﮑﻞ ﴎﺧﭙﻮﺳــﺖﻫﺎﯾﯽ ﻫــﯽ ﺑــﻪ ﺧــﻮدم‬
‫ﻣﯽﺑﺎﻟﯿــﺪم و دﻢﻟ ﯾــﮏ اﺳــﻢ ﴎﺧﭙﻮﺳــﺘﯽ ﻣﯽﺧﻮاﺳــﺖ اﻣــﺎ ﭼﯿــﺰی ﺑــﻪ ذﻫــﻨﻢ‬
‫�ﯽرﺳــﯿﺪ‪ .‬ﺧﯿﻠﯽﺳــﺎل ﭘــﯿﺶ ﻣــﺎدر ﻧــﺎزدون ﻣﯽرﻓــﺖ و ﻣﯽآﻣــﺪ و ﺑــﺎ ﺗﺒﺨــﱰ و‬
‫ﺗﻔــﺮﻋﻦ ﺑــﻪ ﻣــﺎدرم ﻣﯽﮔﻔــﺖ ﻧــﺎزدون ﻣــﺎ وﺑــﻼرد دارد و ﻫــﯽ ﺣــﺮص ﻣــﺎدرم را‬
‫درﻣﯽآورد و او را ﺑـﻪ ﺟـﺎن ﻣـﻦ ﻣﯽاﻧـﺪاﺧﺖ ﮐـﻪ ﺗـﻮ ﭼـﺮا وﺑـﻼرد ﻧـﺪاری؟ ﮐـﻢ‬
‫ﮔﺬاﺷــﺘﻪام ﺑ ـﺮات؟ ﻣــﻦ ﻫــﻢ ﻫــﯽ ﻣــﯽﮔﻔﺘﻢ اﯾــﻦ وﺑــﻼرد ﻟﻌﻨﺘــﯽ اﺻــﻠﻦ ﭼــﯽ‬

‫‪37‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﻫﺴــﺖ؟ ﺗــﺎ ﮐــﺎرد ﺑــﻪ اﺳــﺘﺨﻮاﻧﻢ رﺳــﯿﺪ و رﻓــﺘﻢ ﯾﻘــﻪی ﻧــﺎزدون را ﮔــﺮﻓﺘﻢ ﮐــﻪ‬
‫اﯾﻦ وﺑـﻼرد ﭼﯿﺴـﺖ؟ ﺑـﻨﻔﺶ ﺷـﺪ و ﮔﻔـﺖ ﻣـﺎدرم ﺑـﻪ وﺑـﻼگ ﻣﯽﮔﻮﯾـﺪ وﺑـﻼرد‬
‫و ﻫﺮﭼـــﻪ ﯾـــﺎدش ﻣـــﯽ دﻫـــﻢ ﻓﺮاﻣـــﻮش ﻣﯽﮐﻨـــﺪ و ﺑـــﯽ ﺧﯿـــﺎﻟﺶ �ﯽﺷـــﻮد‪.‬‬
‫ﻧــﺎزدون را دﻟــﺪاری دادم و آﻣــﺪم ﺧﺎﻧــﻪ و ﺑــﻪ ﻣــﺎدرم ﻣــﮋده دادم ﻣﯽﺧــﻮاﻫﻢ‬
‫وﺑﻼرد ﺑﺰﻧﻢ‪ .‬ﻣـﺎدرم ﮔﻔـﺖ اﺳـﻢ ﻣـﺎل ﻧـﺎزدون ﺧﯿﻠـﯽ ﻗﺸـﻨﮓ اﺳـﺖ‪ ،‬اﺳـﻢ ﻣـﺎل‬
‫ﺗــﻮ ﭼﯿﺴــﺖ؟ روﯾــﻢ را ﺑ ـﻪ ﻃــﺮف ﭘﻨﺠــﺮه ﮐــﺮدم‪ ،‬ﭼﺸــ�ﻧﻢ را ﺑﺴــﺘﻢ و ﮔﻔــﺘﻢ‬
‫»اﯾﺴﺘﺎده ﺑﺎ وﺑﻼرد«‪.‬‬
‫ﺷــﺎﯾﺪ در ﺑــﯿﻦ ﻫﻤــﻪی دﺧﱰﻫــﺎﯾﯽ ﮐــﻪ دﯾــﺪهام ﻧﻮﺑﯿــﺎ از اﯾــﻦ ﻗﺎﻋــﺪه ﻣﺴــﺘﺜﻨﺎ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻧـﻪ در ﻓﮑـﺮ دوﺳـﺖﭘﺴـﺮ اﺳـﺖ ﻧـﻪ ﺷـﻮﻫﺮ‪ .‬اﻧﮕـﺎر ﴎﻃـﺎﻧﯽ ﭼﯿـﺰی دارد‬
‫و �ﯽﮔﻮﯾــﺪ‪ .‬ﻧﮕ ـﺮاﻧﺶ ﻫﺴــﺘﻢ‪ .‬اﻣــﺎ زﻧــﮓ �ــﯽزﻧﻢ‪ .‬ﺑﺎﯾــﺪ ﻣﻮﻗﻌﯿــﺖ را ﺧــﻮدش‬
‫ﻫﻀــﻢ ﮐﻨــﺪ و اﻣﯿــﺪوارم ﭘﯿــﺪاﯾﺶ ﺷــﻮد‪ .‬اﻣــﺎ ﮐــﺪام دﺧﱰیﺳــﺖ ﮐــﻪ ﻧﺨﻮاﻫــﺪ‬
‫ازدواج ﮐﻨــﺪ؟ وﻟــﯽ ﻣﯽﺧــﻮاﻫﻢ ﺑﻬﺘــﺎن ﭘﯿﺸــﻨﻬﺎد ﺑــﺪﻫﻢ اﮔــﺮ اﻧﺴــﺎن ﺣﺴﺎﺳــﯽ‬
‫ﻫﺴــﺘﯿﺪ ازدواج ﻧﮑﻨﯿــﺪ ﭼــﻮن ﻃــﻼق ﻣﯽﮔﯿﺮﯾــﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘــﻪ ﻣﻨﻈــﻮرم ﺣﺴــﺎس اﻟﮑــﯽ‬
‫ﻧﯿﺴــﺖ‪ .‬ﻣــﺜﻼ اﮔــﺮ از اﯾﻦﻫــﺎﯾﯽ ﻫﺴــﺘﯿﺪ ﮐــﻪ ﺑﻌــﺪ از ﭘــﻨﺞ ﺳــﺎﻋﺖ ﻣﻌــﺎﴍت در‬
‫ﯾــﮏ ﺟﻤــﻊ ﺑﯿﺴــﺖ ﻧﻔــﺮه ﺣﺎﻟــﺖ ﺗﻬــﻮع �ﯽﮔﯿﺮﯾــﺪ‪ ،‬ﻣﻄﻤــﱧ ﺑﺎﺷــﯿﺪ ﺣﺴــﺎس‬
‫ﻧﯿﺴــﺘﯿﺪ‪ .‬ﺣﺴــﺎس واﻗﻌــﯽ را ﻣﯽﮔــﻮﯾﻢ‪ .‬ﭼﻄــﻮر ﺑﮕــﻮﯾﻢ ﮐــﻪ ﻓﮑﺮﻫــﺎی اﻟﮑــﯽ‬
‫ﻧﮑﻨﯿــﺪ‪ .‬آدم وﻗﺘــﯽ ﭘﺮﯾــﻮد ﻣــﯽ ﺷــﻮد دوﺳــﺖ دارد از زﻧــﺎﻧﮕﯽ ﭼﻨــﺪ روزی‬
‫اﺳــﺘﻌﻔﺎ ﺑﺪﻫــﺪ‪ .‬آراﯾــﺶ ﻧﮑﻨــﺪ و ﻣﺜــﻞ زاﻣﺒــﯽ دور ﺧﺎﻧــﻪ ﺑﭽﺮﺧــﺪ و ﺑﺨﻮاﺑــﺪ و‬
‫ﺑﺴــﺘﻨﯽ و ژﻟــﻮﻓﻦ و ﭼــﺎﯾﯽ ﺑﺨــﻮرد و ﻧﺎﻟــﻪ ﮐﻨــﺪ‪ ،‬ﮐــﻪ اﮔــﺮ ازدواج ﮐﻨﯿــﺪ ﻫﻤــﻪ ی‬
‫اﯾﻦﻫــﺎ ﺳــﺨﺖ اﺳــﺖ و ﺣــﺪاﻗﻠﺶ اﯾــﻦ اﺳــﺖ ﺷــ� ﭼﻘــﺪر ﻟﻮﺳــﯿﺪ و زنﻫــﺎی‬
‫دﯾﮕــﺮ ﻧﺰاﯾﯿــﺪه ﺑﭽﻪﺷــﺎن را ﺑﻐــﻞ ﮐــﺮده و ﻣﯽدوﻧــﺪ‪ .‬ﻣــﻦ ﮐــﻪ ﺧﯿــﺎل ﻣــﯽﮐﻨﻢ‬
‫اﯾــﻦ زنﻫــﺎ )اﮔــﺮ وﺟــﻮد داﺷــﺘﻪ ﺑﺎﺷــﻨﺪ( ﮐــﻼ ﺗﻌﻄﯿﻠﻨــﺪ و اﺻــﻠﻦ ﺑﺎﯾــﺪ ﺑﯽﺧﯿــﺎل‬
‫زﻧــﯽ ﺷــﺪ ﮐــﻪ ﺑﻌــﺪ از زاﯾــ�ن‪ ،‬ﭘــﻨﺞ ﺳــﺎﻋﺖ ﺑــﻪ ﺑﭽــﻪاش زل ﻧﺰﻧــﺪ و از ﺗﻌﺠــﺐ‬
‫�ﯿﺮد ‪.‬‬
‫‪38‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﺑﻌﻀــﯽ وﻗﺖﻫــﺎ ﻫــﻢ ﺑﺎﯾــﺪ ﺑﻨﺸــﯿﻨﯽ ﭘﯿﺘــﺰا و ﺳــﯿﺐ زﻣﯿﻨــﯽ ﺑﺨــﻮری و ﺑﻌــﺪ‬
‫ﻃــﺮف ﺧــﻮدش را ﺑﯿﻨــﺪازد روی ﺗــﻮ و ﺗــﻮ ﺣﮑــﻢ ﭼــﺮخ ﮔﻮﺷــﺖ را ﭘﯿــﺪا ﮐﻨــﯽ و‬
‫ﺑــﺎ ﻫــﺮ ﺣﺮﮐــﺖ‪ ،‬اﺣﺴــﺎس ﮐﻨــﯽ ﻫﻤــﻪی ﭘﯿﺘﺰاﻫــﺎ را دوﺑــﺎره ﭼــﺮخ ﻣﯽﮐﻨــﯽ و‬
‫ﺑــﺎﻻ ﻣﯿــﺎوری‪ .‬ﺣــﺎﻻ ﺑﯿــﺎ ﺑــﺮو ازدواج ﮐــﻦ‪ .‬ﺣــﺎﻻ ﺑــﻪ ﻫــﺮ ﻣــﺬﮐﺮ ﺑﯿﻨــﻮاﯾﯽ ﮐــﻪ از‬
‫ﮐﻨــﺎرت رد ﻣــﯽ ﺷــﻮد ﺑــﻪ ﭼﺸــﻢ ﯾــﮏ ﺷــﻮﻫﺮ ﺑــﺎﻟﻘﻮه ﻧﮕــﺎه ﮐــﻦ‪ .‬ﺑﻔﺮﻣــﺎ‪ .‬آﺧــﺮش‬
‫اﯾــﻦ اﺳــﺖ‪ .‬ﭘﯿﺘ ـﺰای ﻣــﺮغ و ﻗــﺎرچ آﭘــﺎﭼﯽ و ﴎﯾــﺎل ﺑﺮﮐﯿﻨﮓﺑــﺪ‪ .‬و ﻓﮑــﺮ ﮐﻨــﯽ‬
‫آخ ﻣﻠــﺖ زدﻧــﺪ و ﺑﺮدﻧــﺪ و آی ﺧــﻮش ﺑــﻪ ﺣﺎﻟﺸــﺎن ﮐــﻪ ﯾــﮏ آدم ﭘﺸــ�ﻟﻮ‬
‫ﻏــﺮوب ﺑــﻪ ﻏــﺮوب ﮐﻠﯿــﺪ ﻣﯽﭼﺮﺧﺎﻧــﺪ و ﻣﯽآﯾــﺪ ﺗــﻮ‪ .‬ول ﮐﻨﯿــﺪ ﺧــﻮاﻫﺮان ﻣــﻦ‪.‬‬
‫اﺻــﻠﻦ ﻣﻌﻠــﻮم اﺳــﺖ ﻣــﻦ دﺳــﺘﯽ را ﮐــﻪ ﭘــﺮ از ﻣــﻮ اﺳــﺖ و ﺑﺨﻮاﻫــﺪ ﺗــﺎ آرﻧــﺞ‬
‫ﻫﻤــﺮاه ﺑــﺎ ﻋﺴــﻞ ﺑــﺮود ﺗــﻮی ﺣﻠﻘــﻢ ﮐــﻪ ﻣــﺜﻼ ﻣﺤﺒﺘــﯽ ﮐــﺮده ﺑﺎﺷــﺪ را ﮔــﺎز‬
‫ﻣﯽﮔﯿﺮم‪ .‬اﺻـﻼ اﮔـﺮ ﺑﺘـﻮاﻧﻢ ﻗﻄﻌـﺶ ﻣـﯽ ﮐـﻨﻢ‪ .‬ﺑـﺎز ﺑـﺮو ﺑـﻮ ﺑﮑـﺶ و ﯾـﮏ ﻧﻔـﺮ‬
‫را ﺑﺠــﻮر ﮐــﻪ ﺧﺎﻧــﻪ زﻧــﺪﮔﯽ ﺑﺴــﺎزی‪ .‬اﮔــﺮ ﺣﺴــﺎس ﻫﺴــﺘﯽ ﻓﻘــﻂ ﺑــﺎ آدمﻫــﺎ‬
‫دوﺳــﺘﯽ ﮐــﻦ‪ .‬اﮔــﺮ ﺣﺴــﺎس ﻫﺴــﺘﯽ ﺧــﻮدت را ﺗﺒــﺪﯾﻞ ﺑــﻪ ﺑــﺎزﺟﻮ و ﺑــﺎزﺟﻮﯾﯽ‬
‫ﺷــﻮﻧﺪه ﻧﮑــﻦ‪ ،‬ﭼــﻮن ﺑﻌــﺪ از ﻣــﺪت ﮐﻤــﯽ ﻫﻤــﻪ ﭼﯿــﺰ ﺑــﯽ ﻣﻌﻨــﯽ ﻣﯽﺷــﻮد‪.‬‬
‫ﻟﻮس و ﺑﯽ�ﮏ ﻣﺜﻞ ﻫﻨﺪواﻧﻪی ﺳﻔﯿﺪ‪.‬‬
‫وﻟــﯽ ﺑــﻪ وﻗــﺘﺶ �ﯽﻓﻬﻤــﯽ‪ .‬ﻣﺜــﻞ ﮔﺮﺑــﻪای ﮐــﻪ وﻗــﺖ ﺟﻔــﺖﮔﯿﺮیاش اﺳــﺖ‬
‫ﻣﯽﺧــﻮاﻫﯽ ازدواج ﮐﻨــﯽ و ﻣــﻦ در ﻫــ�ن روزﻫــﺎی اوج ﺗﻨﺒﻠــﯽ ﻣﺒــﺘﻼ ﺷــﺪم‪.‬‬
‫ﻣﺒــﺘﻼ ﺑــﻪ ازدواج‪.‬ﯾــﮏ روزﻫــﺎﯾﯽ ﮐــﻪ از ﺧــﻮاب ﺑﻠﻨــﺪ ﻣﯽﺷــﻮی ﺗﯿــﺮ ﻣﯽﮐﻨــﯽ‬
‫ﺑــﺮای ﺷــﻮﻫﺮ ﮐــﺮدن‪ .‬ﻣــﻦ ﻫــﻢ ﻣﺴــﺘﺜﻨﺎ ﻧﺒــﻮدم‪ .‬ﺻــﺒﺤﺎﻧﻪام را ﮐــﻪ ﺧــﻮردم‬
‫ﺗﺼــﻤﯿﻢ ﻗﺎﻃﻌﺎﻧــﻪای ﮔــﺮﻓﺘﻢ ﻣﺒﻨــﯽ ﺑــﺮ ﺗﻐﯿﯿــﺮ ﮐــﺎرﺑﺮی دوﺳــﺖ ﭘﺴــﺮم ﺑــﻪ ﯾــﮏ‬
‫ﺷــﻮﻫﺮ ﺣﺴــﺎﺑﯽ‪ .‬آدمﻫــﺎی ﺗﻨﺒــﻞ ﺻــﺪ ﺳــﺎل ﯾــﮏ ﺑــﺎر ﺗﺼــﻤﯿﻢ ﻣﯽﮔﯿﺮﻧــﺪ ‪.‬ﻣﺜــﻞ‬
‫ﻣــﻦ‪ .‬و ﭼــﻮن ﮐﻠــﯽ اﻧــﺮژی اﻧﺒﺎﺷــﺘﻪ دارﻧــﺪ ﺑــﺎ ﻧﯿــﺮوی ﻓـﺮاوان و ﺑــﺪون زﺣﻤــﺖ‬
‫زﯾــﺎد ﻣــﺮاد دل ﺣﺎﺻــﻞ ﻣﯽﮐﻨﻨــﺪ‪ .‬ﺣﺮفﻫــﺎی رواﻧﺸــﻨﺎسﻫﺎ دو زار �ــﯽارزد‬
‫ﮐــﻪ ﻫــﺮ روز ﯾــﮏ ﺗﺼــﻤﯿﻢ ﮐﻮﭼــﮏ ﺑﮕﯿﺮﯾــﺪ و آن را اﺟــﺮا ﮐﻨﯿــﺪ‪ .‬ﭼــﺮا ﮐــﻪ‬
‫‪39‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﻧﯿﺮوﯾﺘ ـﺎن ﺗﺤﻠﯿــﻞ ﻣــﯽرود و ﴎ ﺑﺰﻧﮕــﺎه ﺑــﺎکﺗــﺎن ﺧــﺎﻟﯽ ﺷــﺪه و ﻣﯽﺗﺮﺷــﯿﺪ‪.‬‬

‫ﺑــﻪ ﻣــﺎدرم ﮔﻔــﺘﻢ ﻣــﻦ ﻣﯽﺧــﻮاﻫﻢ ﺷــﻮﻫﺮ ﮐــﻨﻢ و ﻓــﺮدا ﺧﻮاﺳــﺘﮕﺎر ﻣﯽآﯾــﺪ و‬
‫ﻣﺎدرم ﮔﻔﺖ ﺗـﻮ ﻣﻮﻓـﻖ ﻧﺨـﻮاﻫﯽ ﺷـﺪ ﭼـﺮا ﮐـﻪ ﺑﻠـﺪ ﻧﯿﺴـﺘﯽ ﻏـﺬا ﺑﭙـﺰی‪ .‬و ﻣـﻦ‬
‫ﭘﺸــﺖ ﭼﺸــﻢ اﻧﺘﻠﮑــﺖ ﻣﺎﺑﺎﻧــﻪای ﺑ ـﺮاﯾﺶ آﻣــﺪم ﮐــﻪ ﮔﺬﺷــﺖ دورهای ﮐــﻪ ﺗــﺎ‬
‫ﺧﺮﺗﻨــﺎق ﻧﻬــﺎر و ﺷــﺎم ﻣﯽﺧﻮردﯾــﺪ و اﺣﺴــﺎس ﺧﻮﺷــﺒﺨﺘﯽ ﻣﯽﮐﺮدﯾــﺪ‪ .‬و ﺗــﺎ‬
‫ﺑﯿﺎﯾﺪ ﻗﻀﯿﻪ را ﻫﻀﻢ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻦ در ﺧﺎﻧﻪی ﺑﺨﺖ ﺑﻮدم‪.‬‬
‫در ﻓــﯿﻠﻢ ﻫ�ﭘﯿﺸــﻪ‪ ،‬اﮐــﱪ ﻋﺒــﺪی ﻣﯽﮔﻔ ـﺖ وﻗﺘــﯽ ﻟﯿﻠــﯽ ﻗﻮرﻣــﻪ ﺳــﺒﺰی ﺑﭙــﺰد‬
‫ﻓﺎﺗﺤــﻪی ﻋﺸــﻖ ﺧﻮاﻧــﺪه اﺳــﺖ و ﺑــﻪ ﺷــﺪت از ﭘﺨــﺖ ﻗﻮرﻣﻪﺳــﺒﺰی ﴎ ﺑــﺎز‬
‫ﻣــﯽزدم ﺗــﺎ ﺟــﺎﯾﯽ ﮐــﻪ ﻃــﺮز ﻓﮑــﺮ ﭘﯿــﺎزداغ را ﺑــﻪ ﻏــﺬاﻫﺎی دﯾﮕــﺮ ﻧﯿــﺰ ﺗﺴــﺮي‬
‫داده و ﺑــﻪ ﮐــﻞ ﻏــﺬا ﭘﺨــﻦﺘ را ﺑــﺮای ﺣﻔــﻆ آﺷــﯿﺎﻧﻪ ی ﻋﺸــﻖ ﺑﻮﺳــﯿﺪم و ﺑــﻪ‬
‫ﮐﻨــﺎری ﻧﻬــﺎدم‪ .‬و ﻃــﺮف را ﻣﺘﻘﺎﻋــﺪ ﻣــﯽ ﮐــﺮدم ﮐــﻪ رﻓــﻦﺘ ﺑــﻪ رﺳـﺘﻮران ﻓﻘــﻂ و‬
‫ﻓﻘــﻂ ﺑــﻪ ﺧــﺎﻃﺮ زﻧــﺪه ﻣﺎﻧــﺪن ﻋﺸــﻘ�ن اﺳــﺖ و ﺑــﺲ‪ ،‬روزی ﮐــﻪ ﻣــﻦ ﺑــﻮی‬
‫ﭘﯿــﺎز داغ ﺑﮕﯿــﺮم ﮐــﺎر ﻤﺗــﺎم اﺳــﺖ‪ ،‬ﻗﺒــﻮل ﻧــﺪاری از اﮐــﱪ ﻋﺒــﺪی ﺑﭙــﺮس! و‬
‫ﻫﺮﺷــﺐ ﺳــﺎﻋﺖ ده ﺣﻀــﻮر ﺧﻮدﻣــﺎن را ﺑــﺎ اﺧــﻢ و ﺗﺨــﻢ در رﺳــﺘﻮران ﻧﺎﯾــﺐ‬
‫ﺑﻬــﻢ ﻣﯽرﺳــﺎﻧﺪﯾﻢ و ﻃــﺮف ﺑــﺪ و ﺑﯿ ـﺮاه ﻣــﯽ ﮔﻔــﺖ و ﺑــﺪﯾﻦ ﮔﻮﻧــﻪ ﭘﺎﯾــﻪﻫﺎی‬
‫زﻧــﺪﮔﯽ ﺑــﻪ دﻟﯿــﻞ رﺳــﺘﻮران رﻓﻦﺘﻫــﺎی اﻓﺮاﻃــﯽ ﺳﺴــﺖ ﺷــﺪ و ﺗــﺎ ﯾــﮏ ﺑﺎﻗــﺎﻟﯽ‬
‫ﭘﻠــﻮی رﻓﺘــﺎری ﺑﯿﺸــﱰ ﻓﺎﺻــﻠﻪ ﻧﺪاﺷــﺘﯿﻢ ﺗــﺎ ﺧــﻮد را ﺧﺎﻧــﻪ ﺧــﺮاب ﮐــﺮده و‬
‫دﺷﻤﻦ ﺷﺎد ﺷﻮﯾﻢ‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐـﻪ دﺳـﺖ ﺑـﻪ ﮐـﺎر ﺷـﺪم ﺗـﺎ ﺑﻨﯿـﺎن ﺧـﺎﻧﻮاده را ﺑـﺎ ﴎو ﻏـﺬاﯾﯽ ﺳـﻨﺘﯽ‬
‫از ﻧــﺎﺑﻮدی ﻧﺠــﺎت دﻫــﻢ و دﳌــﻪ درﺳــﺖ ﮐــﺮدم و ﻣﯿــﺰ آﺷــﭙﺰﺧﺎﻧﻪ را ﺑــﺎ ﻣــﻮاد‬
‫ﺷــﻮﯾﻨﺪه ﺷﺴــﺘﻢ و ﺑــﺎ ﺣﺎﻟــﺖ ﯾــﮏ ﮐــﺪﺑﺎﻧﻮی ﮐــﺎردان دﳌــﻪ ﻫــﺎ را ﴎﮐﺸــﯽ‬
‫ﮐﺮده و ﻧﺸﺴـﺘﻢ‪ .‬و ﮐـﻢ ﮐـﻢ ﺻـﻮرﺗﻢ ﭘـﻒ ﮐـﺮد و ﺗـﺎول زد و ﺑـﺎ ﮔﺮﯾـﻪ و ﺷـﯿﻮن‬
‫ﺑــﻪ ﺳــﻮی ﺑﯿ�رﺳــﺘﺎن ﴎازﯾــﺮ ﺷــﺪﯾﻢ‪ ،‬ﭼـﺮا ﮐــﻪ ﻓﺮاﻣــﻮش ﮐــﺮده ﺑــﻮدم دﺳــﺘﻬﺎﯾﻢ‬
‫‪40‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﮐــﻪ آﻏﺸــﺘﻪ ﺑــﻪ ﻣــﻮاد ﺷــﻮﯾﻨﺪه ﺑــﻮد را ﺑﺸــﻮﯾﻢ و ﺑــﺎ ﻫــ�ن دﺳــﺖﻫﺎ آراﯾــﺶ‬
‫ﻣﺒﺴــﻮﻃﯽ �ــﻮده ﺑــﻮدم و ﺧــﻮدم را دﭼــﺎر اﺳﯿﺪﭘﺎﺷــﯽ ﮐــﺮده ﺑــﻮدم‪ .‬ﭘﺮﺳــﺘﺎر‬
‫ﮐﻠــﻪام را ﻓــﺮو ﺑــﺮد داﺧــﻞ ﯾــﮏ ﻣــﺎﯾﻊ ﻣﻌﺠــﺰه آﺳــﺎ و ﺑــﻪ ﻃﺮﻓــﻪاﻟﻌﯿﻨﯽ ﺳــﻮزش‬
‫ﺻــﻮرﺗﻢ ﺑﺮﻃــﺮف ﺷــﺪ و ﺑــﻪ ﭼﻬــﺮه ی ﺳــﺎﺑﻖ ﺧــﻮدم ﺑﺎزﮔﺸــﺘﻢ و ﻗﺴــﻢ ﺧــﻮردم‬
‫ﻫﺮﮔـﺰ ﻏــﺬا ﻧﭙـﺰم و در ﺣــﺎل ﮔــﻮش ﺳـﭙﺮدن ﺑــﻪ اﺳــﺘﯿﻨﮓ ﺑـﻪ ﻃــﺮف ﻏﺬاﮐــﺪه ی‬
‫رﻓﺘــﺎری رﻓﺘــﻪ و دﳌــﻪ ﻫــﺎی ﺳــﻮﺧﺘﻪ را ﻓﺮاﻣــﻮش ﮐــﺮده و ﺑــﻪ ﺧــﻮردن ﺑﺎﻗــﺎﻟﯽ‬
‫ﭘﻠﻮ ﺑﺎ ﻣﺎﻫﯿﭽﻪ ﭘﺮداﺧﺘﯿﻢ ‪.‬‬
‫ﺻــﺒﺢﻫﺎ اوﻗــﺎت ﮐﺎذﺑﯽﺳــﺖ ﮐــﻪ آدمﻫــﺎی ﺗﻨﺒــﻞ را وادار ﻣﯽﮐﻨــﺪ ﺗــﺎ ﺑــﺮای‬
‫ﺑﻪدﺳــﺖ آوردن ﯾــﮏ ﺷــﻮﻫﺮ ﺣﺴــﺎﺑﯽ ﺗﯿــﺮ ﮐﻨﻨــﺪ‪ .‬ﺑﻨــﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﻬــﱰ اﺳــﺖ آراﻣــﺶ‬
‫ﺧــﻮد را ﺣﻔــﻆ ﮐــﺮده‪ ،‬ﺗــﺎ ﻧﺰدﯾﮑﯽﻫــﺎی ﻇﻬــﺮ ﺧﻮاﺑﯿــﺪه و ﻋﺼــﺮﻫﺎ ﺑــﺎ دوﺳــﺖ‬
‫ﭘﺴــﺮﺗﺎن ﺑــﻪ ﮐﺎﻓــﻪ رﻓﺘــﻪ و ﺷــﺐﻫﺎ ﻏــﺬای ﺟﺎاﻓﺘــﺎدهی ﻣﺎدرﺗــﺎن را ﺑﺨﻮرﯾــﺪ‪،‬‬
‫ﺗـــﺎ ﺧﻮدﺗـــﺎن و ﯾـــﮏ آدم ﺑﯽﮔﻨـــﺎه را دﺳـــﺘﯽ دﺳـــﺘﯽ ﺑـــﺪﺑﺨﺖ ﻧﮑﻨﯿـــﺪ‪.‬‬
‫اﻣــﺎ ازدواج ﺑــﻪ ﺧــﻮدی ﺧــﻮد ﭘــﯿﺶ �ﯽآﯾــﺪ‪ .‬ﺑ ـﺮای ﺧــﻮدش ﯾــﮏ ﺗﺎرﯾﺨﭽــﻪای‬
‫دارد‪ .‬در ﺳــﺎلﻫﺎی ﮔﺬﺷــﺘﻪ ﻤﺗــﺎم ﻣﺎﯾﻤﻠــﮏ دوﺳﺖداﺷــﺘﻨﯽ ﻣــﻦ ﯾــﮏ ﻟﭗﺗــﺎپ‬
‫دل ﺑــﻮد و داﯾــﻞآپ و ﯾــﮏ ﻣــﺎدر و ﯾــﮏ دوﺳ ـﺖ ﭘﺴــﺮ‪ .‬اﻣــﺎ اﯾ ـﻦ دوﺳــﺖ ﻣــﺎ‬
‫�ﯽﺗﻮاﻧﺴــﺖ زﻧــﮓ ﺑﺰﻧــﺪ‪ ،‬ﭼــﻮن ﺷــﺶ ﺗــﺎ ﮔﻮﺷــﯽ ﺑــﺎ ﻫــﻢ زﻧــﮓ ﻣﯽﺧــﻮرد و‬
‫ﯾﮏﺑﺎر ﮐـﻪ ﻫـﻢ ﻣـﻦ ﻫـﻢ ﻣـﺎدرم ﮔﻮﺷـﯽ را ﺑﺮداﺷـﺘﯿﻢ ﮔﻔـﺖ ﭼﻄـﻮری ﻋﺰﯾـﺰم؟‬
‫و ﻣــﺎدرم ﻣــﺪام ﻣﯽﮔﻔــﺖ ﻣﺮﺗﯿﮑــﻪ زﻧــﮓ زده و ﺑــﻪ ﻣــﻦ ِ ﭘﯿــﺮزن ﻣﯽﮔﻮﯾــﺪ‬
‫ﻣﯽﮔﻮﯾـــﺪ ﭼﻄـــﻮری ﻋﺰﯾـــﺰم‪ .‬دﻢﻟ ﻣﯽﺧﻮاﺳـــﺖ ﺑﻬـــﺶ ﺑﮕـــﻮﯾﻢ اﯾـــﻦ ﻣﺮﺗﯿﮑـــﻪ‬
‫ﻧﯿﺴــﺖ‪ ،‬زﻧــﺪﮔﯽ ﻣــﻦ اﺳ ـﺖ و ﻫــﯽ در دﻢﻟ ﺣــﺮص ﻣﯽﺧــﻮردم‪ .‬ﺗﻠﻔﻨــﯽ ﺣــﺮف‬
‫زدن ﮐــﻪ ﻣﻤﮑــﻦ ﻧﺒــﻮد‪ .‬ﻣﻮﺑﺎﯾــﻞ ﻫــﻢ ﻧﺪاﺷــﺘﻢ ﭼــﻮن از ﻧﻈــﺮ ﻣــﺎدرم ﻣﻮﺑﺎﯾــﻞ‬
‫ﻣﻌﻨــﯽ ﭘﺴــﺮ ﺑــﺎزي را ﻣــﯽداد‪ .‬ﺗﻨﻬــﺎ ﻋﺒﺎدتﮔــﺎهام ﯾــﮏ ﻟﭗﺗــﺎپ دل ﻧﻘــﺮهای‬
‫ﺑــﻮد ﮐــﻪ ﺑــﺎ ﻣﺼــﯿﺒﺖ ِ داﯾــﻞآپ و ﺻــﺪاﻫﺎی آدم ﻓﻀــﺎﯾﯽﻫﺎ ﻣــﻦ را ﺑــﻪ ﻣﺮﺗﯿﮑــﻪ‬

‫‪41‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﻣﺘﺼــﻞ ﻣﯽﮐــﺮد‪ .‬ﺑ ـﺮاﯾﺶ ﻧﺎﻣــﻪ ﻣﯽﻧﻮﺷــﺘﻢ و او ﻫــﻢ ﻗﺮﺑــﺎن ﺻــﺪﻗﻪ ﻣﯽرﻓــﺖ‪.‬‬
‫اﻻن ﻣﯽﺷــﻮد ﺳــﻄﻞ را آورد و ﮔﺬاﺷــﺖ وﺳــﻂ اﻣــﺎ آن ﻣﻮﻗــﻊ ﭼــﯽ؟ ﻣــﻦ ﻫــﻢ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ای ﺑﺎﺑـﺎ ﺗـﻮ ﻫـﻢ ﯾـﮏ ﻧﺎﻣـﻪ ﺑﻨـﻮﯾﺲ ﺑـﺮاﯾﻢ‪ .‬ﻓﮑـﺮ �ـﯽﮐﻨﻢ ﺗـﺎ ﺣـﺎﻻ ﮐﺴـﯽ‬
‫ﯾــﮏ ﻧﻔــﺮ را زور ﮐــﺮده ﺑﺎﺷــﺪ ﺑــﺮاﯾﺶ ﻧﺎﻣــﻪ ﺑﻨﻮﯾﺴــﺪ‪ .‬اﻣــﺎ او ﻫــﻢ ﻧﻮﺷــﺖ و‬
‫وﻗﺘــﯽ اﯾﻤــﯿﻠﺶ را ﺧﻮاﻧــﺪم ﴎ از ﭘــﺎ �ﯽﺷــﻨﺎﺧﺘﻢ‪ .‬ﻧﻮﺷــﺖ ﺑﻌــﺪ از ﺳــﯽ و‬
‫ﭘــﻨﺞ ﺳــﺎل ﯾــﮏ ﺗﺨــﻢ ﺟــﻦ ﺑﯿﺴــﺖ ﺳــﺎﻟﻪ ﭘﯿــﺪا ﮐــﺮدهام ﮐــﻪ اﻧﻘــﺪر ﻓﮑــﺮم را‬
‫ﻣﺸــﻐﻮل ﮐــﺮده ﮐــﻪ دﯾﮕــﺮ دﺳــﺘﻢ ﺑــﻪ ﻣﺠﺴﻤﻪﺳــﺎزی �ــﯽرود‪ .‬ﺑﺎﯾــﺪ ازدواج‬
‫ﮐﻨــﯿﻢ‪ .‬اﯾــﻦ ﻋﺎﺷــﻘﺎﻧﻪﺗﺮﯾﻦ ﻧﺎﻣــﻪای ﺑــﻮد ﮐــﻪ از ﻣﺮﺗﯿﮑــﻪ درﯾﺎﻓــﺖ ﮐــﺮدهام ‪.‬اﻣــﺎ‬
‫اﯾﻨﱰﻧـــﺘﻢ ﻣـــﺪام ﻗﻄـــﻊ ﻣﯽﺷـــﺪ و �ﯽﺗﻮاﻧﺴـــﺘﻢ ﺟـــﻮاب اﯾﻤـــﯿﻠﺶ را ﺑـــﺪﻫﻢ‪.‬‬
‫ﻣﯽﺧﻮاﺳــﺘﻢ ﻫــ�ن ﻣﻮﻗــﻊ ﺑــﺮوﯾﻢ ﻣﺤﻀــﺮ‪ .‬وﻟــﯽ ﻣﺨــﺎﺑﺮات ﻟــﺞ ﮐــﺮده ﺑــﻮد و‬
‫ﻣــﻦ ﻫــﻢ ﮐــﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳــﺘﻢ ﺟــﻮاب ﻣﺜﺒــﺘﻢ را ﺑــﻪ ﺳــﻤﻊ و ﻧﻈــﺮ ﻣﺮﺗﯿﮑــﻪ ﺑﺮﺳــﺎﻧﻢ‬
‫دﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﻨﺪ ﻧﺒﻮد و ﻟﭗﺗﺎپ را ﮐﻮﺑﯿﺪم ﺑﻪ ﮐﻤﺪ و دو ﻧﺼﻒ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑــﺎ ﯾــﮏ ﺷــﺠﺎﻋﺖ ﻣﺜــﺎل زدﻧــﯽ ﮔﻮﺷــﯽ را ﺑﺮداﺷــﺘﻢ و ﮔﻔــﺘﻢ اوﻟــﻦ ﺗﺨــﻢ ﺟــﻦ‬
‫ﺧــﻮدﺗﯽ و دوﻣــﻦ ﺑﻠــﻪ! ﺳــﺎلﻫﺎ ﮔﺬﺷــﺖ و ﻣﻠﮏﻣﺤﻤــﺪ و زﻧــﺶ ﺧﻮﺷــﺒﺨﺖ‬
‫ﻧﺸــﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣﺠﺴــﻤﻪﻫﺎ ﻧﺼــﻔﻪﮐﺎره ﻣﺎﻧــﺪ‪ .‬ﻋﻠــﻢ ﭘﯿﺸــﺮﻓﺖ ﮐــﺮد‪ .‬اﯾﻨﱰﻧــﺖ ﭘــﺮ‬
‫ﴎﻋـــﺖ راه را ﺑـــﺮای ﺟﻮابﻫـــﺎی ﺑﻠـــﻪ راﺣـــﺖﺗﺮ ﮐـــﺮد‪ .‬ذﻫﻨﯿـــﺖ ﻣﺎدرﻫـــﺎ‬
‫ﮔﺴــﱰش ﭘﯿــﺪا ﮐــﺮد و ﺑ ـﺮای ﺧﻮاﻫﺮﻫــﺎی ﮐﻮﭼــﮏﺗﺮ در ﭘــﺎﻧﺰده ﺳــﺎﻟﮕﯽ ﻣﻮﺑﺎﯾــﻞ‬
‫ﺧﺮﯾﺪﻧـــﺪ‪ .‬و ﻧﻔـــﺮت ﻣـــﻦ از داﯾـــﻞآپ؟ ﺑـــﻪ ﮐـــﻞ از ﺑـــﯿﻦ رﻓـــﺖ‪ .‬دﯾـــﺎلآپ‬
‫ﻣﺨــﺎﺑﺮاﺗﯽ ﻣــﻦ ﺑــﺪون اﯾﻦﮐــﻪ ﺧــﻮدش ﺑﺪاﻧــﺪ داﺷــﺖ ﺑـﺮاﯾﻢ وﻗــﺖ ﻣﯽﺧﺮﯾــﺪ و‬
‫ﻣــﻦ ﻧﻔﻬﻤﯿــﺪم‪ .‬و ﺑــﺎز ﺳــﺎلﻫﺎ ﺑﻌــﺪ ﮐــﻪ در دادﮔــﺎه ﺑــﻮدﯾﻢ و ﯾــﮏ زن ﻣﺸــﻨﮓ‬
‫آﻣــﺪ و وﺳــﻂ آن ﻫﯿــﺮ و وﯾــﺮ ﺑــﻪ ﻣــﻦ ﮔﻔــﺖ رژﮔﻮﻧــﻪات را ﺑــﻪ ﭼﺎﻧــﻪ ﻧــﺰن‬
‫ﭼــﻮن ﺻــﻮرت را ﮐﻮﭼــﮏ ﻣﯽﮐﻨــﺪ ﻓﻬﻤﯿــﺪم دﺳــﺘﻪﺟﻤﻌﯽ ﺑــﺎ ﺟــﺖ ﺑﻮﯾﯿﻨــﮓ‬
‫دارﯾــﻢ ﺑــﻪ ﻃــﺮف دﯾــﻮاﻧﮕﯽ ﻣــﯽروﯾﻢ‪ .‬ﭘﺎرﺳــﺎل ﻟﭗﺗــﺎپ ﺷﮑﺴــﺘﻪام را ﭘﯿــﺪا‬

‫‪42‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﮐــﺮدم‪ .‬ازش ﻣﻌــﺬرت ﺧﻮاﺳــﺘﻢ‪ .‬ﺑﻮﺳــﯿﺪﻣﺶ و ﺣــﺲ ﮐــﺮدم ﺑــﻪ زﺑــﺎن ﺑﯽزﺑــﺎﻧﯽ‬
‫ﺑــﻪ ﻣــﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾــﺪ »وﻟــﯽ ﻧــﻪ ﺑﺨــﺎﻃﺮ آن ﻣﺮﺗﯿﮑــﻪ ﮐــﻪ ﺑﺨــﺎﻃﺮ ﻫــﯿﭻﮐﺲ ﻧﺒﺎﯾــﺪ‬
‫ﻣــﻦ را ﻣﯽﮐﻮﺑﯿــﺪی ﺑــﻪ ﮐﻤــﺪ«‪ .‬اﺷــﮑﻢ ﴎازﯾــﺮ ﺷــﺪ و ﺑــﺎ ﭼﺴــﺐ ﭼﺴــﺒﺎﻧﺪﻣﺶ‬
‫و ﮔﺬاﺷـــﺘﻢش روی ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧـــﻪ ﺗـــﺎ ﯾـــﮏ روزی ﻣـــﻦ را ﺑﺨـــﺎﻃﺮ داﯾـــﻞآپ و‬
‫ﻣﺮﺗﯿﮑﻪ و ﻫﺮﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮ ﺑﺒﺨﺸﺪ ‪.‬‬
‫ﻫﻤﯿﺸــﻪ ﻫﻤــﯿﻦ اﺳــﺖ‪ .‬ازدواج و راﺑﻄــﻪ ﺑﺎگﻫــﺎی دﯾﮕــﺮی ﻫــﻢ دارد‪ .‬ﻣــﺜﻠﻦ‬
‫اوﻟــﺶ ﻫﻤــﻪ ﭼﯿــﺰ ﺧــﻮش و ﺧــﺮم ﴍوع ﻣﯽﺷــﻮد‪ .‬ﺑــﻪ ﺳــﺒﮏ و ﺳــﯿﺎق اﯾــﻦ‬
‫روزﻫــﺎ دﺧــﱰ و ﭘﺴــﺮ ﯾــﺎ ﺑــﺎ اﻋﺘﻘــﺎد راﺳــﺦ ﺑــﻪ دوﺳــﺘﯽ آزاد ﺑــﺎ ﻫــﻢ دوﺳــﺖ‬
‫ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﯾﺎ ﺑـﻪ ﻗـﻮل ﺷـ� ﻓﺎﺑﺮﯾـﮏ )ﻣﮕـﺮ ﺗـﺎﯾﺮ اﺳـﺖ؟(‪ .‬و "ﺣـﺎﻻ ﺗـﻮ ﺑﮕـﻮ؛ ﻧـﻪ‬
‫اول ﺗـــﻮ ﺑﮕـــﻮ" ﴍوع ﻣﯽﺷـــﻮد‪ .‬و ﺑـــﺎﻻﺧﺮه اول ﯾﮑـــﯽ ﴍوع ﻣﯽﮐﻨـــﺪ‪ .‬ﺣﺘـــﺎ‬
‫ﮐﺴــﺎﻧﯽ ﮐــﻪ ﻧﻮﯾﺴــﻨﺪه ﻧﯿﺴــﺘﻨﺪ ﻣﯿــﻞ ﻣﻔﺮﻃــﯽ ﺑــﻪ داﺳــﺘﺎنﮔﻮﯾﯽ دارﻧــﺪ‪ .‬از ﻧــﻮع‬
‫ﻋﺸــﻘﯽاش‪ .‬ﻫﻤــﯿﻦ اﻻن ﺷــ� ﺑــﺮو از ﻣﺎدرﺑﺰرﮔــﺖ ﺑﭙــﺮس ﺟــﻮان ﺑــﻮدی ﭼــﻪ‬
‫ﮐﺴـــﯽ را دوﺳـــﺖ داﺷـــﺘﯽ؟ ﮔـــﻞ از ﮔﻠـــﺶ ﻣﯽﺷـــﮑﻔﺪ و از اﺻـــﻐﺮ ﭼﻨـــﺎن‬
‫ﻗﺼــﻪﻫﺎﯾﯽ ﺑﺮاﯾﺘــﺎن ﻣﯽﮔﻮﯾــﺪ ﮔــﻮﯾﯽ دیﮐــﺎﭘﺮﯾﻮ‪ .‬ﺑــﺎﻻﺧﺮه دﺧــﱰ و ﭘﺴــﺮ ﭼــﻮن‬
‫اول آﺷﻨﺎﯾﯽﺷــﺎن اﺳــﺖ و ﻓﻌﻠــﻦ ﺣــﺮف زﯾــﺎدی ﺑــﺮای ﮔﻔــﻦﺘ ﻧﺪارﻧــﺪ ﭘﻨــﺎه‬
‫ﻣﯽﺑﺮﻧــﺪ ﺑــﻪ ﮔﺬﺷــﺘﻪﻫﺎی ﻫــﻢ‪ .‬داﺳــﺘﺎنﻫﺎ ﮔﻔﺘــﻪ ﻣﯽﺷــﻮد‪ .‬از ﺷﮑﺴــﺖﻫﺎی‬
‫ﻋﺸﻘﯿﺸــﺎن ﺑ ـﺮای ﻫــﻢ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨــﺪ و ﻫــﻢ را دﻟــﺪاری ﻣﯽدﻫﻨــﺪ‪ .‬از رﮐﺐﻫــﺎﯾﯽ‬
‫ﮐــﻪ زده و ﺧﻮردهاﻧــﺪ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨــﺪ و رﯾﺴــﻪ ﻣﯽروﻧــﺪ‪ .‬زﻣــﺎن ﻣﯽﮔــﺬرد‪ .‬ﺣــﺎﻻ‬
‫دﯾﮕــﺮ ﺣــﺲ ﻣﺎﻟﮑﯿــﺖ ﻗــﺪرﺗﺶ را ﻧﺸــﺎن ﻣﯽدﻫــﺪ‪ .‬ﻫــﺮ دو ﭼﻨﺎﻧﻨــﺪ ﮐــﻪ اﻧﮕــﺎر‬
‫آن ﯾﮑــﯽ ﺳــﻨﺪ ﻣﻨﮕﻮﻟــﻪ دار ﻗﺼــﺮ آن ﯾﮑــﯽ اﺳــﺖ‪ .‬اوﻟــﯿﻦ ﺟﺮﻗــﻪی دﻋــﻮا‪،‬‬
‫ﺧــﻮدداری‪ .‬دوﻣــﯽ ﺧــﻮدداری‪ .‬در ﺳــﻮﻣﯿﻦ دﻋــﻮا ﮔــﯿﺲ و ﮔﯿﺲﮐﺸــﯽ ﴍوع‬
‫ﻣﯽﺷـــﻮد‪ .‬ﭘﺴـــﺮ ﻓﺮﯾـــﺎد ﻣﯽزﻧـــﺪ ﺗـــﻮ اﮔـــﺮ ﻫـــﺮزه ﻧﺒـــﻮدی ﺑـــﺎ ﯾـــﺎرداﻧﻘﻠﯽ‬
‫�ﯽﺧﻮاﺑﯿــﺪی‪ .‬دﺧــﱰ ﮔﻠــﻮ ﭘــﺎره ﻣﯽﮐﻨــﺪ ﮐــﻪ ﻣــﻦ ﻋﺎﺷــﻖ ﯾــﺎرداﻧﻘﻠﯽ ﺑــﻮدم؛‬

‫‪43‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﺧــﻮدت ﭼــﯽ ﮐــﻪ ﻧﺼــﻒ دﺧﱰﻫــﺎ را از دم ﺗﯿــﻎ ﮔﺬراﻧــﺪهای‪ ،‬اﮔــﺮ ﺗــﺎ ﺣــﺎﻻ ﺑــﻪ‬
‫روﯾــﺖ ﻧﯿــﺎوردهام از ﺧــﺎ�ﯽام ﺑــﻮده‪ .‬ﭘﺴــﺮ ﯾﻘــﻪ ﺟــﺮ ﻣﯽدﻫــﺪ ﻣــﻦ؟ ﻣــﻦ؟‬
‫ﮐﺠﺎ؟ آن ﭘﻨﺞ ﻧﻔـﺮی ﻫـﻢ ﮐـﻪ ﺑﺮاﯾـﺖ ﺗﻌﺮﯾـﻒ ﮐـﺮدم ﺧﻮدﺷـﺎن ﺑـﻪ زور ﺑـﻪ ﻣـﻦ‬
‫د‪..‬ﻧــﺪ؛ وﮔﺮﻧــﻪ ﻣــﻦ ﴎم ﻫﻤــﺶ ﺗــﻮی ﺑــﻮم ﻧﻘﺎﺷــﯽ ﺑــﻮد‪ .‬دﺧــﱰ‪ :‬ﻫﺎﻫــﺎ‪ ،‬ﺗــﻮ راس‬
‫ﻣﯽﮔــﯽ‪ .‬و ﺑﻌـــﺪ از اﯾﻦﮐــﻪ ﻫﻤـــﺪﯾﮕﺮ را ﺷﺴـــﺘﻨﺪ و ﮐﯿﻨــﻪﻫﺎ را ﺑـــﺎﻻ اوردﻧـــﺪ‬
‫آﺷـــﺘﯽ و ﻣﻌـــﺬرتﺧﻮاﻫﯽ ﺗـــﺎ دﻓﻌـــﻪی ﺑﻌـــﺪ‪ .‬ﺑـــﻪ ﻫﯿﭻوﺟـــﻪ ﺑـــﻪ ﺧﻮﺷـــﯽ و‬
‫ﺧﺮﻣــﯽ اول آﺷــﻨﺎﯾﯽ اﻋــﺘ�د ﻧﮑﻨﯿــﺪ‪ .‬رازﻫﺎﯾﺘــﺎن را ﻧﮕﻮﯾﯿــﺪ‪ .‬ﻃــﺮف اﮔــﺮ رواﻧــﯽ‬
‫ﺑﺎﺷــﺪ ﻗﺼـــﻪﻫﺎی ﺷـــ� را ﺑـــﻪ ﻫــﺰار ﺷـــﮑﻞ در ﴎش ﻣﯽﭼﺮﺧﺎﻧـــﺪ و دﯾﻮاﻧـــﻪ‬
‫ﻣﯽﺷــﻮد‪ .‬ﺑﮕﺬارﯾــﺪ د ِر ﮔﺬﺷــﺘﻪ ﺑﺴــﺘﻪ ﻤﺑﺎﻧــﺪ‪ .‬وﮔﺮﻧــﻪ ﻫﺮﺑــﺎر و ﺑــﺎ ﻫــﺮ دﻋــﻮاﯾﯽ‬
‫ﭼﻨـــﺎن ﮐﺜـــﺎﻓﺘﯽ ﻫـــﻢ ﻣﯽﺧـــﻮرد ﮐـــﻪ آن ﴎش ﻧﺎﭘﯿـــﺪا و روزی ﻫـــﺰار ﺑـــﺎر‬
‫ﯾــﺎرداﻧﻘﻠﯽ ِ ﺑﯽﮔﻨــﺎه از ﺗــﻮی ﻗــﱪ درآورده و ﺟــﺮ و واﺟــﺮ ﺷــﺪه و دوﺑــﺎره ﺑــﻪ‬
‫ﴎ ﺟﺎﯾﺶ ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدد‪.‬‬
‫اﻻن ﻫــﻢ ﻣــﺪ ﺷــﺪه ﮐــﻪ ازدواج ﺳــﻔﯿﺪ ﺑﮑﻨﻨــﺪ‪ .‬ای ﺑﺎﺑــﺎ‪ .‬ﻫــ�ن زﻣــﺎن ﮐــﻪ ﯾــﮏ‬
‫ﻣــﻮرد ازدواج ﺳــﯿﺎه و ﻗــﺎﻧﻮﻧﯽ داﺷــﺘﻢ‪ ،‬ﺧﯿــﺎل ﻣﯽﮐــﺮدم ﭼــﻮن ﻫﻤــﻪ ﭼﯿــﺰ‬
‫ﻗــﺎﻧﻮﻧﯽ اﻧﺠــﺎم ﺷــﺪه ﺑﻘﯿــﻪی اﻣــﻮر ﻧﯿــﺰ ﺑﺎﯾــﺪ ﻃﺒــﻖ ﻗــﺎﻧﻮن ﭘــﯿﺶ ﺑــﺮود‪ .‬ﻣــﺜﻠﻦ‬
‫وﻗﺘﯽ ﻫﻤﺴـﺮم را دﯾـﺪم ﮐـﻪ در ﻣﯿـﺪان ﮐـﺎج ﺑـﻪ ﮐـﻮن ﯾـﮏ ﺧـﺎﻧﻢ ﺧﯿـﺮه ﺷـﺪه‬
‫ﺑــﻪ ﻃــﻮر ﻗــﺎﻧﻮﻧﯽ ﻤﺗــﺎم ﻇﺮفﻫــﺎی آرﮐﻮﭘــﺎل را ﺷــﮑﺎﻧﺪم‪ .‬دو ﻣــﺎه ﺑﻌــﺪ ﮐــﻪ ﺑــﺎ‬
‫دوﺳــﺘﺶ ﻣﺸــﻐﻮل ﻣﺸــﺎﻋﺮهی ﻗــﺎﻧﻮﻧﯽ ﺑــﻮدﯾﻢ ﺑــﺎ زﺑــﺎن ﺑــﯽ زﺑــﺎﻧﯽ دوﺳــﺘﺶ را‬
‫ﺑﯿــــﺮون ﮐــــﺮد و ﺑﻄــــﻮر ﻗــــﺎﻧﻮﻧﯽ ﻤﺗــــﺎم ﻣﺠﺴــــﻤﻪﻫﺎﯾﻢ را ﺧــــﺮد ﮐــــﺮد‪.‬‬
‫ﻫﻤــﻪ ﭼﯿــﺰ ﻗــﺎﻧﻮﻧﯽ ﺑــﻮد‪ .‬ﺗــﺎ وﻗﺘﯽﮐــﻪ ﭼﺸــﻢ ﺑــﺎز ﮐــﺮدﯾﻢ و دﯾــﺪﯾﻢ ﻫﻤــﻪ ﭼﯿــﺰ‬
‫ﺧﺎﻧــﻪﻣــﺎن ﺑﻄــﻮر ﻗــﺎﻧﻮﻧﯽ ﺷﮑﺴــﺘﻪ و ﭼﻬﺎرﺗــﺎ دﯾــﻮار دورﻣــﺎن را ﻓ ـﺮا ﮔﺮﻓﺘــﻪ و‬
‫ﻓﻬﻤﯿــﺪﯾﻢ ﺑﺎﯾــﺪ ﺑﻄــﻮر ﻗــﺎﻧﻮﻧﯽ ﻫﻤــﻪ ﭼﯿــﺰ را ﻤﺗــﺎم ﮐــﺮده و ﻃــﻼق ﻗــﺎﻧﻮﻧﯽ‬
‫اﺗﺨﺎذ ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬

‫‪44‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﭼﻬــﺎر ﺳــﺎل ﺑﻌــﺪ در ﺧــﺎرج از اﯾـﺮان ﻣﺜــﻞ ﻓﯿﻠﻢﻫــﺎی ﻫﻨــﺪی دوﺑــﺎره ﺑــﻪ ﻫــﻢ‬
‫رﺳــــــﯿﺪﯾﻢ و ﺗﺼــــــﻤﯿﻢ ﺑــــــﻪ ازدواج ﺳــــــﻔﯿﺪ و ﻏﯿﺮﻗــــــﺎﻧﻮﻧﯽ ﮔــــــﺮﻓﺘﯿﻢ‪.‬‬
‫در ﻣــﺎه اول وﻗﺘــﯽ ﯾــﮏ دﺧــﱰ اﯾﺘﺎﻟﯿــﺎﯾﯽ ﺑﯿﮑﯿﻨــﯽاش را درآورد و ﺳــﯿﻨﻪﻫﺎی‬
‫ﮔــﺮدش ﺳــﺎﺣﻞ را درﻧﻮردﯾــﺪ‪ ،‬ﻣــﻮرد ﺳــﻔﯿﺪ ﻣــﻦ ﭼﺸــﻢﻫﺎﯾﺶ ﺗــﺎ ﺑــﻪ ﺗــﺎ ﺷــﺪ و‬
‫ﻇﺮفﻫـــﺎی ﺳـــﻔﺎﻟﯽ ازدواج ﺳـــﻔﯿﺪﻣﺎن ﺷﮑﺴـــﺖ‪ .‬در ﺷـــﺶ ﻣـــﺎه دوم وﻗﺘـــﯽ‬
‫ﯾــﮏ دم ﺑﺎرﯾــﮏ ﻓﺮاﻧﺴــﻮی ﭘﯿﺸــﻨﻬﺎد ﻋﮑﺎﺳــﯽ ﮐــﺮدن ﺑــﻪ ﻣــﻦ داد‪ ،‬ﻣــﻮرد ﺳــﻔﯿﺪ‬
‫ﻣــﻦ دو ﺗــﺎ ﺻــﻨﺪﻟﯽ را ﺧــﺮد ﮐــﺮد‪ .‬رﺳــﻤﻦ در ﻣﻌــﺮض ﺧﻄــﺮ ﺟــﺎﻧﯽ ﺑــﻮدﯾﻢ‪.‬‬
‫وﻗﺘــﯽ ﻫﻤــﺪﯾﮕﺮ را ﻣﯽﺑﻮﺳــﯿﺪﯾﻢ ﻣﺜــﻞ ﻫﯿﻮﻻﻫــﺎ از ﻓﺎﺻــﻠﻪی دو ﺳــﺎﻧﺘﯽ ﺑــﻪ‬
‫ﻫــﻢ ﻣﯽﻧﮕﺮﯾﺴــﺘﯿﻢ و ﺗﻘــﺮﯾﻦﺒ از ﻫــﻢ ﻣﯽﺗﺮﺳــﯿﺪﯾﻢ‪ .‬و ﭼــﻮن آدمﻫــﺎی ﻋــﺎﻗﻠﯽ‬
‫ﺑــﻮدﯾﻢ ﺑــﺎﻻﺧﺮه ﺑــﻪ اﯾــﻦ ﻧﺘﯿﺠــﻪ رﺳــﯿﺪﯾﻢ ﺗــﺎ ﮐﺎرﻣــﺎن ﺑــﻪ ﻤﺑــﺐ ﮔــﺬاری در‬
‫ﺷﻮرت ﻫﻢ ﻧﺮﺳﯿﺪه از ﻫﻢ ﺟﺪا ﺷﻮﯾﻢ‪.‬‬
‫ازدواج‪ ،‬ﺳــﯿﺎه و ﺳــﻔﯿﺪ ﻧــﺪارد‪ .‬وﻗﺘــﯽ دو ﺗــﺎ رواﻧــﯽ ﻫﺴــﺘﯿﺪ ﺣﺘــﺎ در ﯾــﮏ‬
‫دوﺳــﺘﯽ ﮐﺒــﻮد ﻫــﻢ دﺧــﻞ ﻫــﻢ را ﻣﯽآورﯾــﺪ‪ .‬اﯾــﻦ روﺷــﻨﻔﮑﺮﺑﺎزیﻫﺎی ازدواج‬
‫ﺳـــﻔﯿﺪ را ﺑﮕﺬارﯾـــﺪ در ﮐﻮزهﻫـــﺎی ﻗﺸـــﻨﮕﺘﺎن و اﮔـــﺮ رواﻧـــﯽ و ﻧﺎﺳـــﺎزﮔﺎر‬
‫ﻫﺴــﺘﯿﺪ ﺣــﺪاﻗﻞ آدمﺗــﺎن را از ﺑــﯿﻦ ﺧﻨﮓﻫــﺎ‪ ،‬اﺣﻤﻖﻫــﺎ‪ ،‬ﺳــﺎدهﻫﺎ‪ ،‬ﻣﻬﺮﺑﺎنﻫــﺎ‬
‫ﺑـــﺎ روح و روان ﺳـــﺎﻢﻟ اﻧﺘﺨـــﺎب ﮐﻨﯿـــﺪ‪ .‬دﻧﯿـــﺎ دو روز اﺳـــﺖ‪ .‬ﯾـــﮏ راﺑﻄـــﻪی‬
‫ﮔﻠﺒﻬــﯽ ﻫــﻢ ﺟــﻮاب ﻣﯽدﻫــﺪ ﮔــﺎﻫﯽ‪ .‬اﻣــﺎ اﺻــﻞ ﻣﻮﺿــﻮع را ﻧﮕﻔــﺘﻢ‪ .‬ﺷــ� ﻫــﻢ‬
‫ﭼﯿﺰﻫﺎی ﺑﺪ را ﻣﯽﮔﺬارﯾﺪ آﺧﺮ ﻣﯽﮔﻮﯾﯿﺪ؟‬
‫در واﻗــﻊ ﻫﯿﭻوﻗــﺖ ﻧﺘﻮاﻧﺴــﺘﻢ ﺑﺎﺑــﺖ ﻣﺮﯾﻀــﯽام از ﺷــﻮﻫﺮ ﺳــﺎﺑﻘﻢ ﮐﯿﻨــﻪ ﺑــﻪ‬
‫دل ﺑﮕﯿــﺮم‪ .‬او ﻫــﻢ در ﯾــﮏ ﭼﺮﺧــﻪی ﻣﻌﯿــﻮب اﻓﺘــﺎده ﺑــﻮد‪ .‬ﻓﻼﻧــﯽ ﺑــﺎ ﻓﻼﻧــﯽ‬
‫ﮐــﻪ آدم دﺧﱰﺑــﺎزی ﺑــﻮد ﺧﻮاﺑﯿــﺪه ﺑــﻮد و ﺑﻌــﺪ ﺷــﻮﻫﺮ ﺳــﺎﺑﻘﻢ ﺑــﺎ ﻓﻼﻧــﯽ‬
‫ﺧﻮاﺑﯿــﺪه ﺑــﻮد و ﺑﻌــﺪ از ازدواج‪ ،‬ﺑــﺎ ﻣــﻦ وﻣﺮﯾﻀــﯽ ﻣﺜــﻞ ﺑــﺎزی ﺑــﺪه ﺑﻐﻠــﯽ‬
‫ﮔﺴــﱰش ﭘﯿــﺪا ﮐــﺮده ﺑــﻮد‪ .‬و ﺑﻌــﺪ از آن دورهی اﻧﮑــﺎر و ﺑﺎزیﻫــﺎی رواﻧــﯽ‪.‬‬

‫‪45‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﮔﻔﺘــﻪ ﺑــﻮدم ﮐــﻪ آدم آدم اﺳــﺖ و ﺑــﻪ ﻫﻤــﯿﻦ ﻋﻠــﺖ ﺳــﺎده ﻣﻤﮑــﻦ اﺳــﺖ‬
‫اﻓﺴــﺮدﮔﯽ ﺑﮕﯿــﺮد و ﺑﮑﻮﺑــﺪ ﺑــﺮود ﭘــﯿﺶ دﮐــﱰ‪ .‬ﻣــﻦ ﻫــﻢ ﺑﻌــﺪ از اﯾﻦﮐــﻪ‬
‫ﻓﻬﻤﯿﺪم ﻣﺮﯾﺾ ﺷﺪهام رﻓـﺘﻢ دﮐـﱰ ﮐـﻪ ﯾـﮏ ﻣـﱰ ﮐﻮﺗـﺎهﺗﺮ از ﻣـﻦ ﺑـﻮد ﺑـﻪ ﻣـﻦ‬
‫ﮔﻔﺖ ﺑﺎﯾﺴـﺘﻢ و ﻫـﯽ ﺑـﺎﻻ ﭘـﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽﭘﺮﯾـﺪ و ﺑـﺎ ﯾـﮏ ﭼﮑـﺶ ﺑـﻪ ﴎ و ﺻـﻮرت‬
‫و ﻣﭻدﺳــﺘﻢ ﻣﯽﮐﻮﺑﯿــﺪ و ﻧﺘــﺎﯾﺞ را ﺛﺒــﺖ ﻣﯽﮐــﺮد‪ .‬اﺣﺴــﺎس ﺧــﻮﺑﯽ داﺷــﺘﻢ ﮐــﻪ‬
‫ﺣــﺪاﻗﻞ ﯾﮏﺟــﺎ ﻧﺘــﺎﯾﺠﻢ در ﺣــﺎل ﺛﺒــﺖ ﺷــﺪن اﺳــﺖ‪ .‬ﯾــﮏﴎی ﻗــﺮص ﺿــﺪ‬
‫اﻓﺴــﺮدﮔﯽ داد و ﻣــﻦ آﻣــﺪم ﺧﺎﻧــﻪ و دوران ﺟﺪﯾــﺪی را ﴍوع ﮐــﺮدم‪ .‬ﻣﺜــﻞ‬
‫ﻧﻮزادﻫــﺎ روزی ﺑﯿﺴــﺖ و ﭼﻬــﺎر ﺳــﺎﻋﺖ ﻣﯽﺧﻮاﺑﯿــﺪم و در اوﻗــﺎت ﺑﯿــﺪاری‬
‫ﻣﺜــﻞ ﯾــﮏ ﮐــﻮاﻻی ﻋﺎﺷــﻖ ﺑــﻪ در ﯾﺨﭽــﺎل ﻣﯽﭼﺴــﺒﯿﺪم‪ .‬ﺑــﻪ ﻣــﺮﮔﻢ ﻓﮑــﺮ‬
‫ﻣﯽﮐــﺮدم و ﻣﺜــﻞ ﻫﻤــﻪی آدمﻫــﺎ ﻣﯽﺗﺮﺳــﯿﺪم‪ .‬وﻟــﯽ ﺑﺨــﺎﻃﺮ ﻗﺮصﻫــﺎ ﺑــﺎ ﻫﻤــﻪ‬
‫ﻣﻬﺮﺑ ـﺎن ﺑــﻮدم و ﺧﻠــﻖ ﻣﺤﻤــﺪی ﴎوﺗــﻮﻧﯿﻦواری در زﻧــﺪﮔﯽام ﺟــﺎری ﺑــﻮد و‬
‫روزی ﻧﯿﻢ ﮐﯿﻠﻮ ﭼﺎق ﻣﯽﺷﺪم‪.‬‬
‫ﺷــﺎﯾﺪ ﻋﺠﯿــﺐ ﺑﺎﺷــﺪ ﮐــﻪ ﯾــﮏ ﻗــﺮص اﻧــﺪازهی ﯾــﮏ داﻧــﻪ ﻓﻀــﻠﻪی ﻣــﻮش‬
‫ﺑﺘﻮاﻧــﺪ ﺑــﻪ ﮐــﻞ ﻣﺘﺎﺑﻮﻟﯿﺴــﻢﺗﺎن را از ﮐــﺎر ﺑﯿﻨــﺪازد و روز ﺑــﺮوز ﻟﺒﺎسﻫﺎﯾــﺖ‬
‫ﮐﻮﭼﮏﺗﺮ ﺷـﻮﻧﺪ و در ﺣﺎﻟﯽﮐـﻪ ﺑﻌـﺪ ﺳـﻪ ﻣـﺎه ﺑﯿﺴـﺖ ﮐﯿﻠـﻮ ﭼـﺎق ﺷـﺪه ﺑـﻮدم‬
‫ﻣﺜــﻞ ﯾــﮏ ﺑﺎدﮐﻨــﮏ ﮔــﺎزی ﺧﻨــﺪان ﻗــﺪم ﻣــﯽزدم و ﻫﻤــﻪ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨــﺪ ﭼﻘــﺪر‬
‫وﻗﺘﯽ ﻻﻏـﺮ ﺑـﻮدی ﺑـﺪاﺧﻼق ﺑـﻮدی و اﻻن ﮐـﻪ ﻣﺜـﻞ ﯾـﮏ ﺗـﻮپ ﻗـﻞ ﻣﯽﺧـﻮری‬
‫و اﻧــﺮژی ﻣﺜﺒــﺖ ﺻــﺎدر ﻣﯽﮐﻨــﯽ ﺧــﻮب و ﻣﻬﺮﺑــﺎﻧﯽ‪ .‬وﻟــﯽ واﻗﻌﯿــﺖ ﭼﯿــﺰ‬
‫دﯾﮕــﺮی ﺑــﻮد‪ .‬داﺷــﺘﻢ ﺟــﺎﯾﯽ ﻣﯽرﺳــﯿﺪم ﮐــﻪ دﯾﮕــﺮ ﺑﺎﯾــﺪ ﺑــﻪ ﺧــﻮدم ﭘﺎرﭼــﻪ‬
‫ﻣﯽﺑﺴــﺘﻢ ﭼــﻮن ﻟﺒﺎﺳــﯽ وﺟــﻮد ﻧﺪاﺷــﺖ ﮐــﻪ ﻣــﻦ را در ﺧــﻮد ﺟــﺎ دﻫــﺪ و‬
‫ﯾــﮏروز ﺑﺨــﻮدم آﻣــﺪم و دوﯾــﺪم ﺗــﺎ ﻣﻄــﺐ و ﮔﻔــﺘﻢ و اﯾــﻦ ﭼــﻪ ﻗﺮﺻــﯽ ﺑــﻮد‬
‫ﭘــﺪر ﻣــﻦ؟ و ﭘــﺪ ِر ﻣــﻦ دوﺑــﺎره ﺑــﺎﻻ ﭘــﺎﯾﯿﻦ ﭘﺮﯾــﺪ و ﻗﺮﺻــﻢ را ﺗﻐﯿﯿــﺮ داد و ﻣــﻦ‬
‫ﻫــﻢ ﺳــﺒﮏ زﻧــﺪﮔﯽام را ﻋــﻮض ﮐــﺮدم‪ .‬وارد رژﯾــﻢ روزی ﯾــﮏ ﺗﮑــﻪ ﻧــﺎن و دو‬

‫‪46‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﭘــﺮ ﺟﻌﻔــﺮی ﺷــﺪم و دوﺑــﺎره ﺑﻌــﺪ از ﺷــﺶ ﻣــﺎه ﺗﺒـﺪﯾﻞ ﺑــﻪ ﯾــﮏ ﺷــﺨﺺ ﻻﻏــﺮ‬
‫ﻋﺼــﺒﯽ ﺷــﺪم‪ .‬ﻗﺮصﻫــﺎﯾﻢ را ﮐﻨــﺎر ﮔﺬاﺷــﺘﻢ و در ﺣﺎﻟﯽﮐــﻪ ﺑــﺮ اﺛــﺮ روزی ﺳــﻪ‬
‫ﺳــﺎﻋﺖ ﺷــﻨﺎ و ﺷــﯿﺮ و ﺧﺮﻣــﺎ ﺧــﻮردن ﺗﺒــﺪﯾﻞ ﺑــﻪ ﯾــﮏ ﻻﻏﺮﭼﻬﺎرﺷــﺎﻧﻪ ﺷــﺪه‬
‫ﺑــﻮدم اﻟﺒﺴــﻪی ﺟﺪﯾــﺪی ﺧﺮﯾــﺪم و ﺗﺼــﻤﯿﻢ ﮔــﺮﻓﺘﻢ ﺣﺘــﺎ اﮔــﺮ اﻓﺴــﺮدﮔﯽام‬
‫روزی اﻧﻘــﺪر اوج ﺑﮕﯿــﺮد ﮐــﻪ ﻣﺎﯾــﻞ ﺑﺎﺷــﻢ ﻫﻤــﻪ را ﺑــﻪ رﮔﺒــﺎر ﺑﺒﻨــﺪم وارد ﻓــﺎز‬
‫ﻣﺨــﺮب ﻗــﺮص و ﭼــﺎﻗﯽ ﻧﺸــﻮم‪ .‬و ﺑﻬﺘــﺎن ﮔﻔﺘــﻪ ﺑــﻮدم ﮐــﻪ آدم آدم اﺳــﺖ و ﺑــﻪ‬
‫ﻫﻤـــﯿﻦ ﻋﻠـــﺖ ﺳـــﺎده ﻣﻤﮑـــﻦ اﺳـــﺖ ﺑـــﺮای ﺣﻔـــﻆ ﻻﻏـــﺮی و روزی ﻫﺸـــﺖ‬
‫ﺳــﺎﻋﺖ ﺧﻮاﺑﯿــﺪن‪ ،‬ﻗــﺮص ﺿــﺪ اﻓﺴــﺮدﮔﯽ ﻧﺨــﻮرد وﻟــﯽ ﺑــﺎز ﺗﺒــﺪﯾﻞ ﺑــﻪ ﯾــﮏ‬
‫اﮔﺮﺳـــﯿﻮ ﻣﺸـــﺖ ﮐﻮﺑـــﺎن ﺷـــﻮد‪ .‬اﯾـــﻦ ﯾـــﮏ دو راﻫـــﯽ ﺑـــﻮد ﮐـــﻪ ﯾـــﺎ ﺑﺎﯾـــﺪ‬
‫ﻋﻈــﯿﻢ ﻣﻬﺮﻃﻠــﺐ ﺑﺎﺷــﻢ ﯾــﺎ ﯾــﮏ اﺳــﮑﻠﺖ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﯽﭘــﺬﯾﺮﻓﺘﻢ ﮐــﻪ ﻣﺜــﻞ ﯾــﮏ ﺑــﺎﻟﻦ‬
‫رواﻧــﯽ‪ .‬و ﻣــﺎ ﻫﻤــﻪ ﻣﯽﺗــﻮاﻧﯿﻢ ﯾﮑــﯽ از اﯾــﻦ دو راه را ﺑﺮﮔــﺰﯾﻨﯿﻢ‪ .‬و ﺧﺪاوﻧــﺪ‬
‫ﺧﻮدش ﺑﻪ ﻫﻤﻪی ﻣﺘﺎﺑﻮﻟﯿﺴﻢﻫﺎی ﺟﻬﺎن آﮔﺎه اﺳﺖ ‪.‬‬
‫اﻣــﺎ در ﻫــ�ن زﻣــﺎن ﺑــﺎ ﻣﺮﯾﻀــﯽام ﮐﻨــﺎر آﻣــﺪم‪ .‬ﻓﮑــﺮ ﮐــﺮدم ﮔﺮﺑــﻪی ﻧﺎﻗﺼــﯽ را‬
‫ﺑــﻪ ﺟﺴــﻤﻢ وﺻــﻞ ﮐﺮدهاﻧــﺪ و ﻣﺠﺒــﻮرم آن را ﺑــﺎ ﺧــﻮدم ﻫﻤــﻪﺟﺎ ﺑﮑﺸــﻢ‪ .‬و‬
‫ﺗﺼــﻤﯿﻢ ﺑﺰرگﺗــﺮ و ﺳــﺨﺖﺗﺮ اﯾــﻦ ﺑــﻮد ﮐــﻪ ﮐــﺎر ﺳــﺎدهای ﺑﮑــﻨﻢ‪ .‬زﻧــﺪﮔﯽ ﮐــﻨﻢ‪.‬‬
‫آﻣــﺪم ﻫﻨــﺪ ﺗــﺎ ﺑــﺮای اداﻣــﻪی درس و ﮔــﺮﻓﻦﺘ دﮐــﱰا درس ﺑﺨــﻮاﻧﻢ‪ .‬آدمﻫــﺎ‬
‫ﻫﻤــﻪ ﺣﻮﺻــﻠﻪ ﴎﺑــﺮ‪ .‬ﻫﻤــﻪ ﺷــﺒﯿﻪ ﻫــﻢ‪ .‬و وﻗﺘــﯽ در ﺟﺮﻣﻨــﯽ ﺑﯿﮑــﺮی ﮐــﻪ ﯾــﮏ‬
‫ﺻــﺎﺣﺐ ﭼــﺎق آﳌــﺎﻧﯽ ﺑــﺪاﺧﻼق و ﯾﮑﺴــﺮي ﮐــﺎرﮔﺮ ﺑــﺪﺑﺨﺖ ﺗﺒﺘــﯽ دارد ﻧﻮﺑﯿــﺎ‬
‫را دﯾﺪم‪ .‬ﻧﻮﺑﯿـﺎ ﯾـﮏ ﭼﯿـﺰی ﺑﯿﺸـﱰ از ﺑﻘﯿـﻪ داﺷـﺖ‪ .‬ﻗـﺒﻠﻦ ﻫـﻢ دﯾـﺪه ﺑـﻮدﻣﺶ‬
‫در ﮐﻮرﮔــﺎن ﭘــﺎرک ﺑــﺎ دوﭼﺮﺧــﻪ ﻣﺜــﻞ ﺑــﺎد ﻣﯽراﻧــﺪ‪ .‬اﺻــﻠﻦ ﻫﻤــﯿﻦ ﮐــﻪ اﻧﻘــﺪر‬
‫ﺗﻨــﺪ ﻣﯽرﻓــﺖ ﺣﺎﻟــﺖ ﻓ ـﺮار ﮐــﺮدن داﺷــﺖ‪ .‬از ﭼــﯽ؟ �ــﯽداﻧﻢ‪ .‬ﺗــﺎ روزی ﮐــﻪ‬
‫رﻓﺘــﯿﻢ ﻣﺮﮐــﺰ ﺧﺮﯾــﺪ و ﻣــﻦ ﻣﺠﺒــﻮر ﺷــﺪم ﺑــﺮای ﺧﻮﺷــﺤﺎل ﮐــﺮدن ﻧﻮﺑﯿــﺎ آن‬
‫ﭘﯿــﺮاﻫﻦ ﺳــﺒﺰ ﻟﺠﻨــﯽ را ﺑﺨــﺮم و ﻧﺸﺴــﺘﯿﻢ در ﮐﺎﻓــﻪ‪ .‬ﺑــﺎ ﺷــﻮر و ﺷــﻮﻗﯽ ﮐــﻪ‬

‫‪47‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﻧﻮﺑﯿــﺎ ﺑــﺮای ﻣﻌــﺎﴍت داﺷــﺖ و واﺑﺴــﺘﮕﯽ ﻋﺠﯿــﺒﺶ ﺑــﻪ ﻣــﻦ و آن ﴎﻃــﺎن‬

‫ذﻫﻨـــﯽاش ﻧﺨﻮاﺳـــﺘﻢ زﯾـــﺎد ﮐﺸـــﺶ ﺑـــﺪﻫﻢ و ﺗﺼـــﻤﯿﻢ ﮔـــﺮﻓﺘﻢ ﻣﻮﺿـــﻮع را‬
‫ﺑﮕــﻮﯾﻢ‪ .‬ﮔﻔــﺘﻢ اﯾــﺪز دارم‪ .‬ﻧﻮﺑﯿــﺎ ﺧﻨﺪﯾــﺪ‪ .‬ﺑﻌــﺪ ﺑ ـﺮاﯾﺶ ﺗﻌﺮﯾــﻒ ﮐــﺮدم‪ .‬از اول‬
‫ﺗــﺎ آﺧــﺮ‪ .‬ﮔﻔــﺘﻢ ﺧﻮﺷــﺤﺎﻢﻟ ﮐــﻪ ﺣــﺎﻻ ﮐــﻪ ﺧــﺎﻧﻢ دﮐــﱰ ﻣﯽﺷــﻮم ﻫﻤ ـﺮاه ﺧــﻮﺑﯽ‬
‫ﻣﺜــﻞ ﺗــﻮ دارم و ﺧﻮﺷــﺤﺎﻢﻟ ﮐــﻪ ﻣــﯽﺑﯿﻨﻢ ﺑــﺎ ادمﻫــﺎی ﻋﻮﺿــﯽ ﻣﻌــﺎﴍت ﻧــﺪاری‬
‫و ﻧﺎراﺣﺘﻢ از اﯾﻦﮐﻪ �ﯽداﻧﻢ ﻧﺎراﺣﺘﯽات ﭼﯿﺴﺖ‪.‬‬
‫ﻧﻮﺑﯿــﺎ واﮐﻨﺸــﺶ ﻣﺜــﻞ ﺑﻘﯿــﻪ ﻧﺒــﻮد‪ .‬ﻧــﻪ دﻟــﺪاری داد‪ .‬ﻧــﻪ ﻧﺎراﺣــﺖ ﺷــﺪ‪ .‬اﺻــﻠﻦ‬
‫ﺣــﺮف ﻧــﺰد‪ .‬وﻗﺘــﯽ دﯾــﺪم ﻣﮑﺎﳌــﻪ ﻏﯿﺮﻋــﺎدیﺗﺮ از آنﭼــﻪ ﮐــﻪ ﺑﺎﯾــﺪ ﭘــﯿﺶ‬
‫ﻣــــﯽرود ﮔﻔــــﺘﻢ ﺑﮕــــﺬار ﯾــــﮏ ﭼﯿــــﺰ ﺑــــﺎﻣﺰه ﺑﺮاﯾــــﺖ ﺗﻌﺮﯾــــﻒ ﮐــــﻨﻢ‪،‬‬
‫درﺑــﺎرهی اﺳــ�ل دﯾــﻮان‪ .‬ﮔﻔــﺘﻢ »ﺑــﺎ اﯾــﻦ دو ﺗــﺎ ﭼﺸــﻢ رﯾــﺰ ﭼــﻪ ﭼﯿﺰﻫــﺎی‬
‫ﮔﻨــﺪهای ﮐــﻪ ﻧﺪﯾــﺪﯾﻢ‪ .‬ﻏﯿــﺮ ﻗﺎﺑــﻞ ﺑــﺎور روﻟــﺪ دال ﺑﺎﯾــﺪ داﺳــﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻨﻮﯾﺴــﺪ‬
‫اﺻــﻠﻦ‪ .‬ﯾــﮏ زﻣــﺎﻧﯽ روﻟــﺪ دال را ﻣــﯽ ﭘﺮﺳــﺘﯿﺪم ﻧﻮﺑﯿــﺎ‪ ،‬ﻫﺮﭼﻨــﺪ ﭘﺮﺳــﺘﺶ‪ ،‬ﮐــﺎر‬
‫آدمﻫــﺎی اﺣﻤــﻖ اﺳــﺖ ﮐــﻪ ﺧــﺐ ﭼــﻮن ﻣــﻦ اﺣﻤﻘــﻢ ﻣــﺪام ﺑــﺖ ادﺑــﯽام را‬
‫ﺷﯿﻔﺖ ﻣـﯽ ﮐـﻨﻢ‪ .‬وﻟـﯽ ﺣ�ﻗـﺖ اﻧﺘﻬـﺎ ﻧـﺪارد‪ .‬اﻣـﺎ دﯾﻮاﻧـﻪﻫﺎ ﺑﺪﺗﺮﻧـﺪ‪ .‬ﺑﯿﺸـﱰ از‬
‫دﯾﻮاﻧﻪﻫﺎ ﻣﺸـﻨﮓﻫﺎ‪ .‬ﻣﻠﻨﮓﻫـﺎ‪ .‬ﯾﻌﻨـﯽ ﺑﺎﯾـﺪ ﯾـﮏ ﺑﻨـﺪ ﺑـﺪوی‪ .‬وﻟـﯽ وﻗﺘـﯽ ﯾـﮏ‬
‫دﯾﻮاﻧــﻪ ﺑﺸــﻮد ﺑــﺖ‪ ،‬ﺧﯿﻠــﯽ ﻣﺴــﺨﺮه ﺳــﺖ‪ .‬ﺣﻮاﺳــﺖ ﺑﺎﺷــﺪ‪ .‬ﻣﻤﮑــﻦ اﺳــﺖ در‬
‫ﻫﻨــﺪ ﮐﺴــﺎﻧﯽ ﺑﺎﺷــﻨﺪ ﮐــﻪ ﻓﮑــﺮ ﮐﻨــﯽ ﮔﻬــﯽ ﻫﺴــﺘﻨﺪ اﻣــﺎ اﯾﻦﺟــﻮری ﻧﯿﺴــﺖ‪«.‬‬
‫ﻧﻮﺑﯿـــﺎ ﻓﻘـــﻂ زل زده ﺑـــﻮد و ﮔـــﻮش ﻣـــﯽداد‪ .‬اداﻣـــﻪ دادم »ﺣـــﺪاﻗﻞ ﻫﯿﺘﻠـــﺮ‬
‫ﮐــﺎرت ﭘﺴــﺘﺎل ﻣﯽﮐﺸــﯿﺪ‪ .‬ﯾﻌﻨــﯽ آنﻗــﺪرﻫﺎ ﻫــﻢ ﮔــﺎو ﻧﺒــﻮد‪َ .‬ﻣــﺮدم اﻟﮑــﯽ روی‬
‫ﮐﺴــﯽ ﻟﻘــﺐ �ﯽﮔﺬارﻧــﺪ ‪.‬اﯾــﻦ ﺷــﺪه ﮐــﻪ اﺳــﻢ ﻫﻤﺴــﺎﯾﻪﻣﺎن ﮐــﻪ اﺳــ�ﻋﯿﻞ‬
‫ﻓﻮدازی اﺳـﺖ ﺷـﺪه ﺑـﻮد »اﺳـ�ﻋﯿﻞ دﯾﻮاﻧـﻪ« و ﺑﻌـﺪ ﺑـﻪ ﻣـﺮور زﻣـﺎن »اﺳـ�ل‬
‫دﯾــﻮان«‪ .‬ﻣــﺜﻠﻦ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨــﺪ »ﺟــﺎی ﭘــﺎرک اﺳــ�ل دﯾــﻮان از ﻫﻤــﻪ ﺑﻬــﱰ اﺳــﺖ«‬
‫ﯾــﺎ »زن اﺳــ�ل دﯾــﻮان را از ﺗﯿ�رﺳــﺘﺎن آوردﻧــﺪ ﺧﺎﻧــﻪ« و ﻣــﺎ ﻫــﻢ آن ﺳــﺎلﻫﺎ‬
‫ﺑــﺎ ﻣــﺎدرم رﻓﺘــﯿﻢ دﯾــﺪن زن اﺳــ�ل دﯾــﻮان‪ .‬ﭼــﻮن از دﯾﻮاﻧﻪﺧﺎﻧــﻪ ﺑﺮﮔﺸــﺘﻪ ﺑــﻮد‬
‫‪48‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫و »اﻧﺘﻈــﺎر« داﺷــﺖ‪ .‬و اﺳــ�ل دﯾــﻮان ﴐﺑــﻪی آﺧــﺮ اﺳــﺘﺎد را ﺑــﻪ ﺧــﻮدش زد‪.‬‬
‫ﺑــﻪ زﻧــﺶ اﺷــﺎره ﮐــﺮد و ﮔﻔــﺖ »آﺧــﺮ ﻣﯽداﻧﯿــﺪ ﭼﯿﺴــﺖ؟ اﯾــﻦ ﻫــﻢ ﺧﯿﻠــﯽ‬
‫اﺣﺴﺎﺳـــﯽ اﺳـــﺖ ﻫـــﻢ ﺧﯿﻠـــﯽ ﻋـــﺎﻃﻔﯽ« در آن ﺳـــﻦ ﻓﮑـــﺮ ﻣﯽﮐـــﺮدم اﮔـــﺮ‬
‫اﺣﺴﺎﺳــﯽ و ﻋــﺎﻃﻔﯽ ﻫــﻢ ﻣﻌﻨــﯽ ﻧﺒﺎﺷــﻨﺪ ﺣــﺪاﻗﻞ ﺷــﯿﺒﻪ ﻫﻤﻨــﺪ و در ﯾــﮏ‬
‫ﻃﯿﻒ ﺟﺎ ﻣﯽﮔﯿﺮﻧـﺪ اﻣـﺎ ﻫـﯿﭻ ﺟـﻮره ﻣﺘﻀـﺎد ﻧﯿﺴـﺘﻨﺪ‪ .‬ﻗـﺒﻠﺶ ﻫـﻢ ﯾﻌﻨـﯽ ﭼﻨـﺪ‬
‫ﺳــﺎل ﭘــﯿﺶاش‪ ،‬زن ﺳــﻨﺘﯽ ﯾﮑــﯽ از ﻓﺎﻣﯿﻞﻫــﺎﯾﺶ را در آﺷــﭙﺰﺧﺎﻧﻪ از ﭘﺸــﺖ‬
‫ﺳــﻔﺖ ﭼﺴــﺒﯿﺪه ﺑــﻮد و ﻓــﮏ و ﻓﺎﻣﯿــﻞ ﺑــﺎ ﺻــﺪای ﺟﯿــﻎ زن رﯾﺨﺘﻨــﺪ داﺧــﻞ‬
‫ﻣﻄــﺒﺦ و اﺳــ�ل را ﭼﺴــﺒﯿﺪه ﺑــﻪ زن ﺳــﻨﺘﯽ دﺳــﺘﮕﯿﺮ ﮐﺮدﻧــﺪ‪ .‬اﯾــﻦ ﻫــﻢ آس‬
‫دﯾﮕــﺮی ﺑــﻮد ﮐــﻪ او رو ﮐــﺮده ﺑــﻮد‪ .‬ﭼــﻮن اﮔــﺮ ﻣﺸــﻨﮓ ﻧﺒﺎﺷــﯽ ﻣﯽداﻧــﯽ‬
‫�ﯽﺷﻮد داﺧـﻞ ﯾـﮏ آﺷـﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺑـﻪ ﮐﺴـﯽ ﺗﺠـﺎوز ﮐـﺮد‪ .‬و اﮔـﺮ ﻫـﻢ ﺑﺘـﻮاﻧﯽ ﺑـﻪ‬
‫ﯾــﮏ زن ﺷــﻮﻫﺮ دار و ﺑﭽــﻪ دار ﺳــﻨﺘﯽ �ﯽﺗــﻮاﻧﯽ‪ .‬و اﮔــﺮ ﺑــﺎز ﻫــﻢ ﺑﺘــﻮاﻧﯽ‪ ،‬ﺑــﻪ‬
‫زن ﺳــﻨﺘﯽای ﮐــﻪ ﺷــﻮﻫﺮش در اﺗــﺎق ﺑﻐﻠــﯽ اﺳــﺖ ﻧــﻪ‪ .‬و اﯾﻨﺠــﻮری ﻓﺎﻣﯿــﻞ‪،‬‬
‫اﺳــ�ل دﯾــﻮان را ﺗﺤــﺮﯾﻢ ﮐﺮدﻧــﺪ‪ .‬ﯾﮏﺑــﺎر ﻫــﻢ ﻫﻤــﻪی ﻫﻤﺴــﺎﯾﻪﻫﺎ را دﻋــﻮت‬
‫ﮐــﺮد و ﯾــﮏ ﺗﮑــﻪ ﮐﺎﻏــﺬ اﻧــﺪاﺧﺖ وﺳــﻂ اﺗــﺎق و ﮔﻔــﺖ »رﻓــﺘﻢ ﻫﯿﭙﻨــﻮﺗﯿﺰم ﯾــﺎد‬
‫ﮔــﺮﻓﺘﻢ اﯾــﻦ ﻫــﻢ ﻣــﺪرﮐﺶ«‪ .‬و ﯾــﮏ ﻧﻔــﺮ را اﺷــﺘﺒﺎﻫﯽ ﻫﯿﭙﻨــﻮﺗﯿﺰم ﮐــﺮد‪ .‬ﻣﺜــﻞ‬
‫اﯾﻦﮐـــﻪ آﻣﭙـــﻮل را ﻓـــﺮو ﮐﻨـــﯽ ﺗـــﻮی ﻣـــﭻ ﭘـــﺎی ﯾـــﮏ ﻧﻔـــﺮ‪ .‬ﻫﻤﺴـــﺎﯾﻪ ﻣـــﻮرد‬
‫ﻫﯿﭙﻨــﻮﺗﯿﺰم واﻗــﻊ ﺷــﺪه ﻫﻨــﻮز دﭼــﺎر ﴏع ﻣــﯽ ﺷــﻮد‪ .‬و اﺳــ�ل دﯾــﻮان اﻧﻘــﺪر‬
‫زﻧــﺶ را ﻫﯿﭙﻨــﻮﺗﯿﺰم ﮐــﺮد ﺗــﺎ ﻃــﺮف رﻓــﺖ ﺗﯿ�رﺳــﺘﺎن‪ .‬و وﻗﺘــﯽ ﺑﺮﮔﺸــﺖ ﭼــﻮن‬
‫اﻧﺘﻈــﺎر داﺷــﺖ ﻣــﺎ رﻓﺘــﯿﻢ دﯾــﺪﻧﺶ‪ .‬ﺑــﺎ ﮔــﻞ‪ .‬اﻧﮕــﺎر ﻧــﻪ اﻧﮕــﺎر‪ .‬ﭼﻨــﺪ ﺳــﺎل ﭘــﯿﺶ‬
‫در روزﻧﺎﻣــﻪ ﺧﻮاﻧــﺪم ﮐــﻪ »ﺳــﺨ�اﻧﯽ اﺳــ�ﻋﯿﻞ ﻓــﻮدازی ال و ﺑــﻞ‪ «...‬داﺷــﺘﻢ‬
‫دﯾﻮاﻧﻪ ﻣﯽﺷـﺪم‪ .‬ﻧﺰدﯾـﮏ ﺑـﻮد ﺑـﻪ ﺧـﻮدم ﺑﮕـﻮﯾﻢ ﻣـﻦ ﻫـﻢ اﺣﺴﺎﺳـﯽام و ﻫـﻢ‬
‫ﻋـــﺎﻃﻔﯽ‪ ،‬در اﯾـــﻦ ﺣـــﺪ‪ .‬ﴍوع ﮐـــﺮدم ﺑـــﻪ ﺟﺴـــﺘﺠﻮ‪ .‬ﻋـــﯿﻦ ﯾـــﮏ دﯾﻮاﻧـــﻪ‪ .‬و‬
‫ﻓﻬﻤﯿــﺪم ﺧــﱪ درﺳــﺖ اﺳــﺖ و اﺳــ�ل دﯾــﻮان ﻣــﺎﻫﯽ ﯾﮏﺑــﺎر در ﻓــﻼن ﻣﮑــﺎن‬
‫ﺳـــﺨ�اﻧﯽ دارد‪ .‬و ﺻـــﺪﻫﺎ ﻧﻔـــﺮ ﻣﺸـــﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﻣﯽرﯾﺰﻧـــﺪ ﺑـــﻪ ﻣﺤـــﻞ ﺳـــﺨ�اﻧﯽ‪.‬‬
‫ﺳـــﺨ�اﻧﯽاش ﻫـــﻢ در ﺑـــﺎب ﻋﺮﻓـــﺎن اﺳـــﺖ‪ .‬اﻻن اﺳـــ�ل دﯾـــﻮان ﺷـــﺪه‬
‫‪49‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﺑــﺖ‪.‬ﺑ ـﺮاﯾﺶ ﻣﯽﻣﯿﺮﻧــﺪ‪ .‬ﻧﻮﺑﯿــﺎ ﮔﻮﺷــﺖ ﺑــﺎ ﻣــﻦ اﺳــﺖ؟ ﺑﺒــﯿﻦ ﯾــﮏ ﴐباﳌﺜــﻞ‬
‫ﻣﯽﮔﻮﯾــﺪ »ﻫــﺮﮐﺲ آﻣــﺪ ﮐﻤــﮏ ﻣــﺎ‪ ،‬ﺟــﺎی اﯾﻦﮐــﻪ ﺑﯿــﻞ ﺑﺎﺑــﺎم را ﺑﮕﯿــﺮد‪ ،‬ﻟﻨــﮓ‬
‫ﻧﻨﻪام را ﭼﺴﺒﯿﺪ‪«.‬‬

‫‪50‬‬
‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﻓﺼﻞ ﺳﻮم‪:‬‬
‫ﻧﻮﺑﯿﺎ‬

‫‪51‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﺣــﺲ ﮐــﺮدم ﮐﻠــﮏ ﺧــﻮردهام‪ .‬ﯾﻌﻨــﯽ ﻗ ـﺮار ﻧﺒــﻮد ﮐﺴــﯽ ﮐــﻪ اﻧﻘــﺪر دوﺳــﺘﺶ‬
‫داﺷــﺘﻢ ﻣــﺮﯾﺾ ﺑﺎﺷــﺪ‪ .‬ﺧﻮاﺳــﺘﻢ ﻫﻤــﻪ ﭼﯿــﺰ را ﻓﺮاﻣــﻮش ﮐــﻨﻢ‪ .‬ﻟــﯿﻼ‪ ،‬ﻫﺠــﺪه‬
‫ﺳــﺎﻟﮕﯽ‪ ،‬و ﺣﺘــﺎ ﺧــﻮدم‪ .‬در ﻧﺰدﯾﮑــﯽ ﺧﺎﻧــﻪﻣﺎن ﯾــﮏ ﻣﻌﺒــﺪ ﺑــﻮد و ﺑـﺮای اﯾﻦﮐــﻪ‬
‫ﺧـــﻮدم را ﻓﺮاﻣـــﻮش ﮐـــﻨﻢ وارد ﻣﻌﺒـــﺪ ﺷـــﺪم‪ .‬وﻗﺘـــﯽ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨـــﺪ ﮐـــﺎر ﻏـــﺮور‬
‫ﻣــﯽآورد ﻣﻨﻈﻮرﺷـــﺎن اﯾـــﻦ اﺳـــﺖ ﮐـــﻪ وﻗﺘـــﯽ از ﺷـــﺨﺺ ﺷـــﺎﻏﻞ ﻣﯽﭘﺮﺳـــﻨﺪ‬
‫»ﮐﺠﺎ؟« ﻣـﯽ ﺗﻮاﻧـﺪ ﺑـﺎ ﻏـﺮور ﺟـﻮاب دﻫـﺪ »ﴎ ﮐـﺎر« وﮔﺮﻧـﻪ ﮐـﺎر ﮐـﺮدن ﻫـﯿﭻ‬
‫ﻣﺰﯾــﺖ دﯾﮕــﺮی ﺑــﺮ ﺑﯽﮐــﺎری ﻧــﺪارد‪ .‬اﺻــﻠﻦ ﺳــﺨﺖ اﺳــﺖ‪ .‬و ﭼﯿﺰﻫــﺎی ﺳــﺨﺖ‬
‫ﻣــﺎل ﻣﺮﺗﺎضﻫﺎﺳــﺖ‪ .‬ﻣﮕــﺮ ﻣــﺎ ﮐــﯽ ﻫﺴــﺘﯿﻢ؟ ﯾﻌﻨــﯽ �ﯽﺷــﻮد ﯾــﮏ ﻧــﺎن ﮐﻤــﱰ‬
‫ﺧــﻮرد و درﻋــﻮض ﺳــﺎﻋﺖ دو از ﺧــﻮاب ﺑﯿــﺪار ﺷــﺪ؟ ﺣﺘــﺎ ﺑﮕــﻮ ﯾــﮏ ﻧــﺎن‬
‫ﺑﯿﺸﱰ‪.‬‬

‫ﻣــﻦ را ﺑــﺎور ﮐﻨﯿــﺪ‪ .‬ﺣــﺘﻤﻦ ﺑﺎﯾــﺪ ﭘــﻨﺞ ﺻــﺒﺢ ﮐــﺎﻧﻬﻮ ﻟﻌــﺎذر رﻓــﺖ ﯾﮑﺴــﺮي‬
‫ﻗﯿﺎﻓـــﻪی از دﻧﯿـــﺎ ﺑﺮﮔﺸـــﺘﻪی دﯾﮕـــﺮ را ﺗﺤﻤـــﻞ ﮐـــﺮد؟ ﻓﻘـــﻂ ﺑـــﺮای اﯾﻦﮐـــﻪ‬
‫ﺷﺨﺼــﯿﺖ ﻣﻬﻤــﻞ اﺟﺘ�ﻋــﯽ ﺣﻔــﻆ ﺷــﻮد؟ ﻣــﻦ ﻫــﻢ ﮔــﻮل ﺧــﻮردم ﮐــﻪ ﻓﮑــﺮ‬
‫ﮐــﺮدم ﻣﯽﺗــﻮاﻧﻢ ﮐــﺎر ﮐــﻨﻢ و از آنﺟــﺎﯾﯽ ﮐــﻪ ﻇــﺎﻫﺮن ﻫﻨــﺪ ﺑــﻪ ﺗــﻮ ﻫﻤــﻪ ﭼﯿــﺰ‬
‫ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬از اﳌـﺎس ِ ﮐـﻒ دﺳـﺖ ِ ﺳـﺎی ﺑﺎﺑـﺎ ﺑﮕﯿـﺮ ﺗـﺎ اﺧﺘـﺎﭘﻮس ﴎخ ﺷـﺪه ﺑـﻪ‬
‫ﻗﯿﻤــﺖ ﭘﻔــﮏ �ﮑــﯽ وﻏﯿــﺮه‪ ،‬ﯾﮏﺟــﺎﯾﯽ ﻫــﻢ ﻫﺴــﺖ ﮐــﻪ ﺑــﻪ ﺗــﻮ آﻣــﻮزش‬
‫ﻣﯽدﻫﻨــﺪ ﭼــﻪﺟﻮریﻫﺎ ﻣﯽﺗــﻮاﻧﯽ ﻣﻮﻗــﻊ ﮐــﺎر ﮐــﺮدن ﻣﺪﯾﺘﯿﺸــﻦ ﮐﻨــﯽ و از‬
‫ﺳﺨﺘﯽﻫﺎی ﮐﺎر ﻋﺒـﻮر ﮐﻨـﯽ و ﺑـﻪ ﺧـﺪا ﺑﺮﺳـﯽ‪ .‬ﮐـﺎر ﻟـﺬت ﺑﺨـﺶ‪ .‬ﻫﻨـﺪ ﻣﮑـﺎﻧﯽ‬
‫اﺳــﺖ ﺟﻬــﺖ ﺗﻄﻬﯿــﺮ‪ .‬ﺑﻠــﻪ! ﺑﻨــﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻣــﻦ ﻃﺒــﻖ ﻣﻌﻤــﻮل زﻧــﺪﮔﯽ را دور زده و‬
‫ﺑ ـﺮای ﻓﺮاﻣــﻮش ﮐــﺮدن ﴐﺑــﻪای ﮐــﻪ از ﻟــﯿﻼ ﺧــﻮرده ﺑــﻮدم ﺗﺼــﻤﯿﻢ ﮔــﺮﻓﺘﻢ در‬
‫اﯾـﻦ ﻣﻌﺒــﺪ‪ ،‬ﺑــﺪون ﺣﻘـﻮق و در ﺟﻬــﺖ ﮐــﺎر ﺑـﺮای ﮐــﺎر‪ ،‬ﻫــﻢ ﺑـﻪ ﺧــﺪا ﺑﺮﺳــﻢ و‬
‫ﻣﺴــﺌﻮل ﻣﻌﺒــﺪ ﮔﻔــﺖ »ﭘﯿﭙﺘــﯽ ﭘﯿﭙﺘــﯽ« ﮐــﻪ ﻫﻨــﺪی اﺳــﺖ و ﯾﻌﻨــﯽ »ﺑﺎﺷــﻪ‪.‬‬
‫اﯾﻦﺟــﺎ اﯾﻨﺠــﻮری اﺳــﺖ ﮐــﻪ ﺑ ـﺮای اﯾــﻦ دوره ﯾﮑــﯽ از ﮐﺎرﻫــﺎی درون ﻣﻌﺒــﺪ را‬
‫ﺑﺎﯾــﺪ ﺑــﺪوش ﺑﮕﯿــﺮی ﮐــﻪ اﻟﺒﺘــﻪ ﻣﺴــﻠﻢ اﺳــﺖ ﺣﻘــﻮﻗﯽ ﻧــﺪاری و ﺑﺎﯾــﺪ در ﺣــﯿﻦ‬
‫‪52‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﮐــﺎر ﻣﺪﯾﺘﯿﺸــﻦ ﮐﻨــﯽ‪ «.‬در دﻢﻟ ﮔﻔــﺘﻢ دﯾــﺪی؟ دﯾــﺪی ﭼﻘــﺪر ﺳــﺎده ﻣﯽﺗــﻮاﻧﯽ‬
‫ﮐــﺎر ﮐﻨــﯽ و ﺧﺴــﺘﻪ ﻧﺸــﻮی و از ﻣــﺮدم ﺑــﺪت ﻧﯿﺎﯾــﺪ و در ﻋــﯿﻦ ﺣــﺎل ﺧــﻮش‬
‫ﻫﻢ ﺑﮕﺬراﻧﯽ؟ و ﺑﻪ ﻣﺮد ﻣﺘﺼﺪی ﮔﻔﺘﻢ »ﭘﯿﭙﺖ« ﮐﻪ ﯾﻌﻨﯽ ﻣﻦ ﺣﺎﴐم‪.‬‬
‫ﮐــﺎرم را ﺑﻌﻨــﻮان ﺣﻮﻟــﻪدار ﴍوع ﮐــﺮدم‪ .‬ﻣﻬــﻢ ﴍوع اﺳــﺖ و ﺑﻘﯿــﻪاش ﺣــﺮف‬
‫اﺳـــﺖ و ﺣﻮﻟـــﻪ ﻫـــﺎ را رﯾﺨـــﺘﻢ داﺧـــﻞ ﺳـــﺒﺪ و ﭼـــﺮخ را ﻫـــﻞ دادم ﺗـــﺎ‬
‫ﺧﺸﮑﺸـﻮﯾﯽ ﻣﻌﺒــﺪ‪ .‬ﺳــﺨﺖﺗﺮﯾﻦ ﮐـﺎر را اﻧﺘﺨــﺎب ﮐــﺮده ﺑـﻮدم ﺗــﺎ آﺑﺪﯾــﺪه ﺷــﻮم‬
‫و دوﺑــﺎره ﻣــﺮد ﺧﺸﮑﺸــﻮ دو ﻫ ـﺰار ﺗــﺎ ﺣﻮﻟــﻪی ﻤﺗﯿــﺰ رﯾﺨــﺖ داﺧــﻞ ﭼــﺮخ و‬
‫ﻣــﻦ دوﺑــﺎره ﻫــﻞ دادم‪ .‬اﺣﺴــﺎس ﺧﻮﺷــﺎﯾﻨﺪ ﺳــﯿﺰﯾﻒ را داﺷــﺘﻢ‪ .‬ﺣﺘــﺎ ﺷــﺎﯾﺪ‬
‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴــﺘﻢ ﻣﮏدوﻧﺎﻟــﺪ دﯾﮕــﺮی ﺑﺎﺷــﻢ‪ .‬ﻫــﻮم‪ ،‬ﭼﻨــﺪ روز ﮐــﻪ ﮔﺬﺷــﺖ ﴎم‬
‫ﻣﻨــﮓ ﺷــﺪه ﺑــﻮد و ﻣــﺪام ﻟﺒﺨﻨــﺪ ﻣــﯽزدم‪ .‬از ﻫﺸــﺖ ﺻــﺒﺢ ﺗــﺎ ﭘــﻨﺞ ﺑﻌــﺪ از‬
‫ﻇﻬــﺮ ﺣﻮﻟــﻪ ﺟﺎﺑﺠــﺎ ﻣــﯽ ﮐــﺮدم‪ .‬ﺧﯿﻠــﯽ ﺣﻮﻟــﻪ‪ .‬و ﺗــﺎزه ﭘــﻮل ﻫــﻢ �ﯽﮔــﺮﻓﺘﻢ‪.‬‬
‫ﻫﻨـــﺪ اﯾﻨﺠـــﻮری اﺳـــﺖ‪ .‬ﺧﻨـــﺪان ﺧﻨـــﺪان دﻫﺎﻧـــﺖ را ﭘﯿﭙﺘـــﯽ ﻣـــﯽ ﮐﻨـــﺪ و‬
‫ﻣﯽاﻧﺪازﻧﺖ ﺑﻪ ﺣ�ﻟـﯽ ﺑـﻪ ﺑﻬﺎﻧـﻪی ﺧـﺪا‪ .‬ﻣـﺎدرم ﮐﻔـﺮی ﺑـﻮد اﻣـﺎ ﭼـﻮن ﻣـﻦ را‬
‫از ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﯿﺸـﱰ اﻓﺴـﺮده ﻣﯽدﯾـﺪ ﺑـﺎ ﮐـﺎرم در ﻣﻌﺒـﺪ ﻣﺨﺎﻟﻔـﺖ ﻧﮑـﺮد‪ .‬ﻟﻌﻨـﺖ‬
‫ﺑــﻪ ﻣــﻦ‪ .‬ﺗــﺎ ﺣــﺎﻻ اﮔــﺮ ﺑﻬــﻢ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨـﺪ ﺷــﺒﺎﻫﺖﻫﺎی زﯾــﺎدی ﺑــﺎ ﻫﻤﺴــﺮ ﭘﺎﭘــﺎی‬
‫داری اﻻن دﯾﮕــﺮ ﺧــﻮد ﺧــﻮد اﻟﯿــﻮ ﺷــﺪه ﺑــﻮدم‪ .‬ﯾــﮏ ﻣﺸــﻨﮓ درﺳــﺖ ﺣﺴــﺎﺑﯽ‬
‫ﮐــﻪ از اﯾــﻦور ﺑــﻪ آنور ﻣﯽﺟﻬﯿــﺪ ﺑـﺮای ﻫــﯿﭻ‪ .‬ﻣــﻦ ﻫــﻢ ﭼــﺮخ را رﻫــﺎ ﮐــﺮدم و‬
‫وﺳــﻂ ﻣﻌﺒــﺪ ﺧﻮاﺑﯿــﺪم‪ .‬ﻣــﺮد ﻣﺘﺼــﺪی ﺑﯿــﺪارم ﮐــﺮد و ﺑﺎﺑــﺖ ﺣﻮﻟــﻪﻫﺎﯾﯽ ﮐــﻪ‬
‫ﯾﮑــﯽ دزدﯾــﺪه ﺑــﻮد ﻃﻠــﺐ ﺧﺴــﺎرت ﮐــﺮد‪ .‬ﺑﻬــﺶ ﮔﻔــﺘﻢ ﭘﯿﭙﺘــﯽ ﭘﯿﭙﺘــﯽ‪ .‬ﮐــﻪ‬
‫ﺗﺮﺟﻤــﻪاش ﻃــﻮﻻﻧﯽ ﻣــﯽ ﺷــﻮد‪ .‬ﭘــﻮل را دادم و ﻧﺎاﻣﯿــﺪ ﺑــﻮدم‪ .‬ﻧﺎاﻣﯿــﺪی ﺑــﺪ‬
‫ﭼﯿــﺰی اﺳــﺖ‪ .‬اﻣــﺎ در ﻋــﻮض ﺑــﻪ آدم ﯾــﮏﺟﻮر رﺧــﻮت ﻓﯿﻠﺴــﻮﻓﺎﻧﻪ ﻣﯽدﻫــﺪ‪.‬‬
‫آراﻣــﺶ روﺣــﯽام ﺑــﺎ ﺑــﺎد ﻓﺘــﻖ ﮔــﻮروی اﻋﻈــﻢ ﯾﮑــﯽ ﺷــﺪه ﺑــﻮد‪ .‬ﻟﺒﺨﻨــﺪ زﻧــﺎن‬
‫ﺳــﻮار دوﭼﺮﺧــﻪ ﻣﺜــﻞ ﺑــﺎد از ﺟﻠــﻮی ﻣﻌﺒــﺪ رد ﺷــﺪم و ﻓﺮﯾــﺎد زدم »ﭘﯿﭙﺘــﯽ ﺗــﻮ‬

‫‪53‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫روﺣﺘﻮن«‪ .‬ﻣﻮﻫﺎﯾﻢ ﻫـﻢ در ﺑـﺎد ﺷـﻨﺎ ﻣـﯽ ﮐـﺮد ﮐـﻪ ﻻﺳـﺘﯿﮑﻢ ﺗﺮﮐﯿـﺪ و ﺑـﺎ ﺧـﺎک‬
‫ﯾﮑﺴﺎن ﺷﺪم‪.‬‬
‫اﻣــﺎ ﻧــﺎ اﻣﯿــﺪ ﻧﺸــﺪم‪ .‬از ﻃﺮﯾــﻖ ﯾﮑـﯽ از دوﺳــﺘﺎن ﻣــﺎدرم ﯾــﮏ ﮐــﺎر دﯾﮕــﺮ ﭘﯿــﺪا‬
‫ﮐــﺮدم‪ .‬دﺳــﺘﯿﺎر ﻣﺠﺴﻤﻪﺳــﺎز‪.‬آدم ﺑﻌﻀــﯽ ﭼﯿﺰﻫــﺎ دﺳــﺖ ﺧــﻮدش اﺳــﺖ و‬
‫ﺑﻌﻀــﯽ ﭼﯿﺰﻫــﺎ دﺳــﺖ ﺧــﻮدش ﻧﯿﺴــﺖ‪ .‬اﯾــﻦ ﯾــﮏ اﺻــﻞ اﺳــﺖ‪ .‬ﯾﻌﻨــﯽ ﻣــﻦ‬
‫ﻫﺮﭼﻘــﺪر ﺑﯿﺸــﱰ ﻋﻼﻓــﯽ ﮐــﻨﻢ و ﺑﯿﮑــﺎری ﮐــﻨﻢ ‪-‬ﺑﯿﮑــﺎر ﺑــﻮدن ﮐــﺎر ﻫﺮﮐﺴــﯽ‬
‫ﻧﯿﺴــﺖ و ﻫﻤــﺖ ﻣﯽﺧﻮاﻫــﺪ‪ -‬اﺣﺴــﺎس ﺑﻬــﱰی دارم‪ .‬اﻣــﺎ ﺑﻘﯿــﻪ ﻓﮑــﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨــﺪ‬
‫ﻣــﻦ اﻧﮕﻠــﻢ و اﮔــﺮ دﻢﻟ ﯾــﮏ ﺷــﻠﻮار ﻟﯿــﻮاﯾﺰ ﺑﺨﻮاﻫــﺪ‪ ،‬ﻧﺒﺎﯾــﺪ از ﭘــﺪر ﻣــﺎدرم ﭘــﻮل‬
‫ﺑﮕﯿﺮم ‪.‬اﻣـﺎ ﻣـﻦ ﻣﯽﮔﯿـﺮم‪ .‬ﺑـﻪ آﻧﻬـﺎ ﻣـﯽ ﮔـﻮﯾﻢ ﻣـﻦ ﻣﺸـﻐﻮل ﺳـﺨﺖ ﺗـﺮﯾﻦ ﮐـﺎر‬
‫دﻧﯿـــﺎ ﻫﺴـــﺘﻢ و ﺷـــ� �ﯽﻓﻬﻤﯿـــﺪ‪ .‬در ﺣﻘﯿﻘـــﺖ ﺑـــﺎزﯾﮕﺮی ﺑﻌـــﺪ از ﮐـــﺎر در‬
‫ﻣﻌــﺪن‪ ،‬ﺷــﺎق ﺗــﺮﯾﻦ ﮐــﺎر دﻧﯿــﺎ ﻧﯿﺴــﺖ ‪.‬ﺑﻠﮑــﻪ "ﻣﻄﻠﻘ ـﺎً ﻫــﯿﭻ ﮐــﺎری ﻧﮑــﺮدن"‪،‬‬
‫رﺗﺒــﻪ دوم و ﭼــﻪ ﺑﺴــﺎ اول را دارد‪ .‬ﻣــﻦ ﻫﻤﯿﺸــﻪ ﺧﻮﺷــﻢ ﻣﯽآﯾــﺪ آدمﻫــﺎﯾﯽ‬
‫دور و ﺑــﺮم ﺑﺎﺷــﻨﺪ ﮐــﻪ از ﻧﻈــﺮ رواﻧــﯽ ﺳــﻼﻣﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻨــﺎﺑﺮاﯾﻦ دورم ﺧــﺎﻟﯽ اﺳــﺖ‪.‬‬
‫اﻣـــﺎ وﻗﺘـــﯽ دﻟـــﺖ ﯾـــﮏ ﺷـــﻠﻮار ﻟﯿـــﻮاﯾﺰ ﻣـــﯽ ﺧﻮاﻫـــﺪ و ﻣـــﺎدرت ﻣﯽﮔﻮﯾـــﺪ‬
‫»�ﯽﺷــﻮد ﻟﯿــﻮاﯾﺰ ﻧﺨــﺮی ﺣــﺎﻻ؟« ﻓﮑــﺮ ﻣﯽﮐﻨــﯽ ﺑ ـﺮای ﯾــﮏ ﻣــﺪت دﺳــﺖ از‬
‫اﯾــﻦ زﻧــﺪﮔﯽ ﺳــﺨﺖ ﺑﮑﺸــﯽ و ﮐــﺎر ﮐﻨــﯽ‪ .‬ﭘــﺲ ﻣــﻦ ﻫــﻢ ﺑــﻪ ﻣﺠﺴﻤﻪﺳــﺎز ﮐــﻪ‬
‫اﺣﺘﯿــﺎج ﺑــﻪ ﯾــﮏ »دﺳــﺘﯿﺎر اﺗﻔــﺎﻗﻦ ﺧــﻼق« داﺷــﺖ زﻧــﮓ زدم و ﮔﻔــﺘﻢ ﻣــﯽآﯾﻢ‬
‫ﭼــﻮن ﮐﺎرﮔــﺎﻫﺶ ﺑــﻪ ﻣــﺎ ﻧﺰدﯾــﮏ ﺑــﻮد و ﻗــﺮص اﻓﺴــﺮدﮔﯽ �ﯽﺧــﻮرد‪ .‬اﯾــﻦ را از‬
‫ﺧــﻮدش ﭘﺮﺳــﯿﺪم و ﮔﻔــﺖ »ﺑــﻪ! ﻗــﺮص ﺑــﯽ ﻗــﺮص‪ .‬اﯾــﻦ ﻗﺮصﻫــﺎ ﻓﻘــﻂ زود آدم‬
‫را ﭘﯿـــﺮ و ﮐـــﻮر ﻣﯽﮐﻨﻨـــﺪ‪ .‬ﺗـــﻮ ﻫـــﻢ ﻧﺨﻮریﻫـــﺎ«‪ .‬و رﻓـــﺘﻢ و ﯾـــﮏ ﻓـــﯿﻠﻢ از‬
‫»ﻓﺎﺳـــﺒﯿﻨﺪر« را ﺑـــﺎ ﻫـــﻢ ﻤﺗﺎﺷـــﺎ ﮐـــﺮدﯾﻢ و ﺷـــﻮﻫﺮش آﻣـــﺪ و ﮔﻔـــﺖ »اﯾـــﻦ‬
‫ﮐـــﺎرﮔﺮدان آﳌـــﺎﻧﯽ‪ ،‬دﯾﻮاﻧـــﻪ اﺳـــﺖ و دﯾـــﺪن ﻓﯿﻠﻢﻫـــﺎﯾﺶ ﺣﺎﻟﺘـــﺎن را ﺧـــﺮاب‬
‫ﻣﯽﮐﻨــﺪ‪ «.‬و روی ﻣﺠﺴــﻤﻪﻫﺎ را ﺑــﺎ ﭘﺎرﭼــﻪ ﺑــﻪ دﻗــﺖ ﭘﻮﺷــﺎﻧﺪ‪ .‬و ﻣــﻦ ﻓﮑــﺮ‬
‫ﮐــﺮدم ﭼﻘــﺪر ﺧــﻮب ﮐــﻪ ﺣﻮاﺳــﺶ ﻫﺴــﺖ ﻣﺠﺴــﻤﻪﻫﺎی زﻧــﺶ ﺧــﺎﮐﯽ ﻧﺸــﻮﻧﺪ‬
‫‪54‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫و زﻧـــﺶ ﮔﻔـــﺖ »ﭘﺪرﺳـــﮓ‪ ،‬روی ﻣﺠﺴـــﻤﻪ را ﻧﭙﻮﺷـــﺎن« ﻓﮑـــﺮ ﮐـــﺮدم اﯾـــﻦ‬

‫ﭘﺪرﺳـــﮓ ﭼـــﺮا ﺣـــﺮف ﮔـــﻮش �ـــﯽ دﻫـــﺪ‪ .‬و ﭘﺪرﺳـــﮓ ﮔﻔـــﺖ »ﺷـــﺐ ﻫـــﺎ‬
‫ﻣﺠﺴــﻤﻪﻫﺎ راه ﻣﯽروﻧــﺪ »ﻣﺠﺴــﻤﻪ ﻗﺮﻣــﺰه« را ﻣــﯽ ﮔﻔــﺖ و ﻣــﻦ ﻓﮑــﺮ ﮐــﺮدم‬
‫اﮔــﺮ اﯾﻨﻬــﺎ ﯾــﮏ ﺣﯿــﻮان ﺧــﺎﻧﮕﯽ داﺷــﺘﻨﺪ ﺣﺎﻟﺸــﺎن ﺧﯿﻠــﯽ ﺑﻬــﱰ ﺑــﻮد‪ .‬اﯾــﻦ را‬
‫داﻧﺸﻤﻨﺪان ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ‪.‬‬
‫ﯾــﮏ ﺑــﺎر ﻗـﺮار ﺑــﻮد ﯾــﮏ ﻣﯿﻤــﻮن ﺑﺨــﺮم و اﺳــﻤﺶ را ﺑﮕــﺬارم ﮔﻠـﺰار‪ ،‬اﻣــﺎ دﮐــﱰ‬
‫ﮔﻔــﺖ ﻣﯿﻤﻮﻧﻬــﺎ ﻋﺼــﺮﻫﺎ ﻣﯽﻧﺸــﯿﻨﻨﺪ و ﺧﻮدﺷــﺎن را ارﺿــﺎ ﻣﯽﮐﻨﻨــﺪ و ﻓﮑــﺮ‬
‫ﮐــﺮدم ﻣــﺎدرم وﻗﺘــﯽ دارد درس ﻣﯽﺧﻮاﻧــﺪ‪ ،‬ﮔﻠ ـﺰار ﻣﯽﻧﺸــﯿﻨﺪ ﺟﻠــﻮﯾﺶ و ﺗﻨــﺪ‬
‫ﺗﻨـــﺪ ﻣـــﯽرود روی اﻋﺼـــﺎب ﻣـــﺎدرم و دو روزه او را ﻣﯽﻓﺮﺳـــﺘﺪ ﺗﯿ�رﺳـــﺘﺎن‪.‬‬
‫ﭼــﻮن ﻣــﺎدرم ﺧﯿﻠــﯽ ﺑــﻪ اﺧﻼﻗﯿــﺎت ﭘــﺎی ﺑﻨــﺪ اﺳــﺖ‪ .‬و ﻣــﻦ ﻫــﻢ ﮔﻠــﺰار را‬
‫ﻧﺨﺮﯾﺪم‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺠﺴـﻤﻪ ﺳـﺎز ﮔﻔـﺘﻢ ﮐـﻪ ﺣﯿـﻮان ﺑﺨﺮﻧـﺪ اﻣـﺎ ﭘﺪرﺳـﮓ ﮔﻔـﺖ »ﻣـﻦ‬
‫ﺷــﯿﺰوی ﺣــﺎد دارم و ﺗﺤﻤــﻞ ﺣﯿــﻮان را ﻧــﺪارم« و ﻣــﻦ ﮔﻔــﺘﻢ »ﻣــﯽﻓﻬﻤﻢ«‪.‬‬
‫اﺷﮑﺎل ﻣﻦ اﯾـﻦ اﺳـﺖ ﮐـﻪ ﻫﻤـﻪ ﭼﯿـﺰ را ﻣـﯽﻓﻬﻤﻢ‪ .‬آدمﻫـﺎﯾﯽ ﮐﻠـﻪ ﮔﻨـﺪه ﻣـﯽ‬
‫ﺷــﻮﻧﺪ ﮐــﻪ ﯾــﮏ ﭼﯿﺰﻫــﺎﯾﯽ را �ﯽﻓﻬﻤﻨــﺪ و ﺑــﺎ آن ﻣﻘﺎﺑﻠــﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨــﺪ و ﻧﻘﺎﺷــﯽ‬
‫ﻣﯽﮐﺸـــﻨﺪ و ﮐﺘـــﺎب و ﻣﻘﺎﻟـــﻪ ﻣﯽﻧﻮﯾﺴـــﻨﺪ ﺗـــﺎ ﺑـــﻪ ﺑﻘﯿـــﻪ ﺛﺎﺑـــﺖ ﮐﻨﻨـــﺪ ﭼـــﻪ‬
‫ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﻏﻠﻂ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺑﺮﻋﮑﺲ و در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﻬﻢ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺠﺴــﻤﻪ ﺳــﺎز‪ ،‬ﯾــﮏ ﮐﺎﺳــﻪ ﮔــﻞ ﻣﺮﻏــﯽ را ﮐﻮﺑﯿــﺪ ﺑــﻪ دﯾــﻮار و ﮔﻔــﺖ »ﻣﮕــﺮ‬
‫دﮐــﱰت ﻧﮕﻔﺘــﻪ در ﺗــﺎرﯾﺦ‪ ،‬ﻫــﯿﭻ ﻣﺠﺴــﻤﻪای راه ﻧﺮﻓﺘــﻪ؟« و ﻣــﻦ آﻣــﺪم ﺧﺎﻧــﻪ‬
‫و ﻗﯿــﺪ ﺷــﻠﻮار ﻟﯿــﻮاﯾﺰ و ﮐــﺎر ﺑـﺮای آراﻣــﺶ را زدم و ﻓﮑــﺮ ﮐــﺮدم ﺷــﻠﻮار ﮐﻬﻨــﻪام‬
‫را ﻫﻤﭽﻨــﺎن ﻣﯽﭘﻮﺷــﻢ و اﯾــﻦ ﻋﯿﺒــﯽ ﻧــﺪارد و ﻟﺒﺨﻨــﺪ زدم‪ ،‬ﭼــﻮن ﻣــﻦ ﻫﻤــﻪ‬
‫ﭼﯿـــﺰ را ﻣـــﯽﻓﻬﻤﻢ و ﻣﺠﺴـــﻤﻪ ﺳـــﺎز اس ام اس داد ﮐـــﻪ »اﯾـــﻦ رواﻧـــﯽ را‬
‫ﻓﺮﺳـــﺘﺎدم از ﺧﺎﻧـــﻪ ﺑﯿـــﺮون؛ ﺑﯿـــﺎ اﯾﻨﺠـــﺎ‪ ،‬ﭼـــﻮن ﻣـــﻦ از اﯾـــﻦ ﻣﺠﺴـــﻤﻪ ﻫـــﺎ‬

‫‪55‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﻣﯽﺗﺮﺳــﻢ« اس ام اساش را ﴎﯾــﻊ ﭘــﺎک ﮐــﺮدم و دوﺑــﺎره ﺑــﻪ ﮐــﺎر در ﻣﻌــﺪن‬

‫ﻣﺸﻐﻮل ﺷﺪم‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ ﻣﺪام در ﺧﺎﻧـﻪ ﺑـﻮدم‪ .‬ﻧـﻪ ﻟـﯿﻼ زﻧـﮓ ﻣـﯽزد ﻧـﻪ ﻣـﻦ‪ .‬دﯾﮕـﺮ ﭼﯿـﺰی وﺟـﻮد‬
‫ﻧﺪاﺷـــﺖ‪ .‬و از ﻓﮑـــﺮ ﭼﻨـــﺪ ﻣـــﺎه دﯾﮕـــﺮ وﺣﺸـــﺖ داﺷـــﺘﻢ‪ .‬ﻣـــﻦ اﺻـــﻠﻦ دﻢﻟ‬
‫�ﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺑـﺎ ﯾﮑـﯽ از واﻟـﺪﯾﻨﻢ زﻧـﺪﮔﯽ ﮐـﻨﻢ‪ .‬اﮔـﺮ ﻗـﺮار ﺑـﻪ اﯾـﻦ ﺑـﻮد ﺗـﺮﺟﯿﺢ‬
‫ﻣــﯽدادم اﺻــﻠﻦ زﻧــﺪﮔﯽ ﻧﮑــﻨﻢ و ﻫــﯽ ﻣﻨﺘﻈــﺮ ﺑــﻮدم ﻟــﯿﻼ زﻧــﮓ ﺑﺰﻧــﺪ و ﺑﮕﻮﯾــﺪ‬
‫آن روز در ﮐﺎﻓــﻪ ﺷــﻮﺧﯽ ﮐــﺮدم‪ .‬اﻓﺴــﺮدﮔﯽام ﴍوع ﺷــﺪ و ﺑﯿﺸــﱰ وﻗﺖﻫــﺎ‬
‫روی ﮐﺎﻧﺎﭘــﻪ دراز ﻣﯽﮐﺸــﯿﺪم و ﭘــﺪرم ﺑ ـﺮاﯾﻢ ﺣــﺮف ﻣــﯽزد‪ .‬ﭘــﺪرم ﻋﺎﺷــﻖ ﭘــﺪر‬
‫ﻗ�رﺑــﺎزش ﺑــﻮد و ﺑــﺎﻻﺧﺮه ﺧﺎﻃﺮهﻫــﺎﯾﺶ را ﯾﮑﺠــﻮری ﺑــﻪ او رﺑــﻂ ﻣــﯽداد‪.‬‬
‫ﭘﯿــﺎز داغ درﺳــﺖ ﻣﯽﮐــﺮد و ﻣﯽﮔﻔــﺖ »ﭘــﺪرم در زﻧــﺪﮔﯽ دو ﭼﯿــﺰ را دوﺳــﺖ‬
‫داﺷــﺖ‪ :‬ﭘــﻮﮐﺮ و ﻣــﺎدرم‪ «.‬ﻫﺮوﻗــﺖ ﺟﻠــﻮﯾﺶ ﻣﯽﻧﺸﺴــﺘﻢ ﯾــﺎ ﺧــﺎﻃﺮاﺗﺶ از‬
‫ﭘــﻮﮐﺮ ﺑــﻮد و آن زﻣﯿﻨــﯽ ﮐــﻪ در وﻟﻨﺠــﮏ داﺷــﺘﻪ و ﯾــﮏ ﺷــﺒﻪ ﭘــﺎی ﻣﯿــﺰ ﻗــ�ر‬
‫رﻓﺘــﻪ ﺑــﻮد ﯾــﺎ ﻣــﺎدرم و زﯾﺒــﺎﯾﯽاش‪ .‬ﭘــﺪرم ﯾــﮏ ﻣﻮﻧﻮﮔــﺎم اﺻــﯿﻞ ﺑــﻮد‪ .‬ﯾــﮏ ﺗــﮏ‬
‫ﻫﻤﺴﺮ ﮐـﻪ ﺗـﺎ زﻧـﺪه ﺑـﻮد ﺑـﻪ ﯾـﺎد ﻣـﺎدرم ﺑـﺎ ﻧـﻮای دﻣـﺎم ﮔﺮﯾـﻪ ﻣﯽﮐـﺮد‪ .‬وﻗﺘـﯽ‬
‫ﺑﭽﻪ ﺑـﻮدم اﴏار زﯾـﺎدی داﺷـﺖ ﮐـﻪ ﻣـﻦ ﻫـﻢ ﭘـﻮﮐﺮ ﯾـﺎد ﺑﮕﯿـﺮم ﭼـﻮن ﻣﻌﺘﻘـﺪ‬
‫ﺑﻮد ﭘﻮﮐﺮ ﻣﻐـﺰ را ﺑـﺎز ﻣﯽﮐﻨـﺪ و ﺑـﺎ زﺑـﺎن ﺑﯽزﺑـﺎﻧﯽ ﻣﯽﮔﻔـﺖ ﻣﻐـﺰ ﻣـﻦ ﺑﺴـﺘﻪ‬
‫اﺳـﺖ‪ .‬اﻣــﺎ ﻣﻐـﺰ ﻣــﻦ ﺑـﺎز ﺑــﻮد ﻧﻮﺑﯿــﺎ‪ .‬ﯾﮑـﯽ از ﺧــﺎﻃﺮاﺗﺶ ﻣﺮﺑـﻮط ﻣﯽﺷــﻮد ﺑــﻪ‬
‫ﺳــﺎلﻫﺎ ﻗﺒــﻞ و ﯾــﮏ ﮐــﺎرﮔﺮدان دوزاری‪ .‬ﮐــﻪ ﯾــﮏ روز ﮐــﻪ ﺑــﺎ ﻣــﺎدرم رﻓﺘــﻪ‬
‫ﺑﻮدﻧــﺪ ﭘﻬﻠـــﻮی ﺑﺴـــﺘﻨﯽ ﺑﺨﻮرﻧـــﺪ‪ ،‬ﮐــﺎرﮔﺮدان ﺟـــﻮری ﺟﻠـــﻮی ﭘﺎﯾﺸـــﺎن ﺗﺮﻣـــﺰ‬
‫ﻣﯽﮐﻨــﺪ ﮐــﻪ ﺧــﻂ ﺗﺮﻣــﺰش ﻫﻨــﻮز ﺟــﺎﯾﺶ ﻣﺎﻧــﺪه و ﺑــﻪ ﭘــﺪرم ﻣﯽﮔﻮﯾــﺪ ﯾــﮏ‬
‫ﻓــﯿﻠﻢ ﺳــﺎﳌﯽ دارﯾــﻢ ﻣﯽﺳــﺎزﯾﻢ‪ .‬ﺧﺎ�ﺘــﺎن ﭼﻬــﺮهی ﺑﺴــﯿﺎر ﻣﻨﺎﺳــﺒﯽ دارﻧــﺪ و‬
‫ﭘــﺪرم ﺑ ـﺮای اوﻟــﯿﻦ و آﺧــﺮﯾﻦ ﺑــﺎر در زﻧــﺪﮔﯽاش ﻓﺤــﺶ ﻣﯽدﻫــﺪ و ﻣﯽﮔﻮﯾــﺪ‬
‫ﺑﺮو رد ﮐﺎرت ﻣﺮﺗﯿﮑﻪی ﺟﺎﮐﺶ‪ .‬ﻣﺮﺗﯿﮑﻪ ﻫﻢ ﮔﺎز داده و رﻓﺘﻪ ﺑﻮده‪.‬‬

‫‪56‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﻫﻤﯿﺸــﻪ ﺗــﺎ دﻋــﻮا ﻣﯽﺷــﺪ ﻣﯽﮔﻔــﺖ »ﻫــﻪ‪ ،‬ﻓــﯿﻠﻢ ﺳــﺎﻢﻟ‪ .‬ﺳــﺎﻢﻟ؟ ﻣﺮﺗﯿﮑــﻪی‬
‫ﺷــﺐ ﭘﻬﻠــﻮی ﻣــﯽرود و زﻣــﯿﻦ وﻟﻨﺠــﮏ را ﻣﯽﺑــﺎزد‪ .‬از‬‫ﺟــﺎﮐﺶ«‪ .‬و ﻫــ�ن ِ‬
‫ﺗــﺮس‪ .‬ﺗــﺮس از دﺳــﺖ دادن ﻣــﺎدرم‪ .‬در واﻗــﻊ ﭘــﺪرم ﺑﺎﺧــﺖ ﺧــﻮدش را در‬
‫ﺑﺮاﺑــﺮ زﯾﺒــﺎﯾﯽ ﻣــﺎدرم در ﺑــﺎزی ﭘــﻮﮐﺮ ﺟــﱪان ﻣﯽﮐــﺮده‪ .‬ﺑﯿﺸــﱰ ﻣﯽﺑﺎﺧﺘــﻪ ﺗــﺎ‬
‫زﯾﺒــﺎﯾﯽ ﻣــﺎدرم از ﯾــﺎدش ﺑــﺮود‪ .‬ﺑﻌﻀــﯽ از ﻣﺮدﻫــﺎ و زنﻫــﺎ از ﻗﺒــﻞ ﺧﻮدﺷــﺎن‬
‫را در ﺑﺮاﺑـــﺮ ﻗـــﺪرت ﻫﻤﴪﺷـــﺎن‪ ،‬ﻫـــﻮشاش ﯾـــﺎ زﯾﺒـــﺎﯾﯽاش ﯾـــﺎ ﻣﻬﺮﺑـــﺎﻧﯽاش‬
‫ﺑﺎزﻧــﺪه ﻣﯽﺑﯿﻨﻨــﺪ و دﯾﮕــﺮ دﯾﻮاﻧــﻪ ﻣﯽﺷــﻮﻧﺪ‪ .‬ﭘــﺪرم وﻗﺘــﯽ ﺳــﮑﺘﻪ ﮐــﺮد و در‬
‫ﺑﯿ�رﺳــﺘﺎن ﺑــﻮد ﮔﻔــﺖ ﻣــﺎدرت �ﯿﺎﯾــﺪ دﯾــﺪﻧﻢ؟ ﻣــﻦ ﻫــﻢ ﮔﻔــﺘﻢ ﻧــﻪ‪ .‬او ﻫــﻢ‬
‫دﺳــﺘﺶ را ﺟﺎﺑﺠــﺎ ﮐــﺮد و زﯾــﺮ ﻟــﺐ ﮔﻔــﺖ »ﻫــﻪ‪ ،‬ﻓــﯿﻠﻢ ﺳــﺎﻢﻟ! ﻣﺮﺗﯿﮑــﻪی‬
‫ﺟﺎﮐﺶ‪«.‬‬
‫ﭘــﺪرم ﭘﯿــﺎز داﻏــﺶ را ﻫــﻢ زد و ﺑــﻪ ﯾــﺎد ﭘــﺪر ﻗ�رﺑــﺎزش آه ﺑﻠﻨــﺪی ﮐﺸــﯿﺪ و‬
‫ﯾــﮏ ﺑﺴــﺘﻨﯽ ﯾﺨــﯽ از ﻓﺮﯾــﺰر درآورد‪ .‬ﭘــﺪرم ﺑﺴــﺘﻨﯽ ﯾﺨــﯽ ﺧﯿﻠــﯽ دوﺳــﺖ دارد‬
‫و آب ﭼﮑـــﻪ ﮐـــﺮده از ﭼـــﻮب ﺑﺴـــﺘﻨﯽ را ﻟﯿﺴـــﯿﺪ و ﮔﻔـــﺖ ﻣﯽداﻧـــﯽ ﭼـــﻪ‬
‫ﻣﯽﺧــﻮاﻫﻢ ﺑﮕــﻮﯾﻢ؟ �ــﯽداﻧﻢ ﭼـﺮا ﻫﻤــﻪ داﺳــﺘﺎن و اﻣﺜــﺎل و ﺣﮑــﻢ ﺑـﺮای ﻣــﻦ‬
‫ﺗﻌﺮﯾــﻒ ﻣﯽﮐﻨﻨــﺪ و ﺑﻌــﺪ ﻣﯽﭘﺮﺳــﻨﺪ ﻣﯽداﻧــﯽ ﭼــﻪ ﻣﯽﺧــﻮاﻫﻢ ﺑﮕــﻮﯾﻢ؟ ﺧــﺐ‬
‫اﺻﻞ ﺣﺮﻓـﺖ را ﺑـﺰن‪ .‬ﮔﻔـﺘﻢ ﻧـﻪ �ـﯽداﻧﻢ ﭼـﻪ ﻣﯽﺧـﻮاﻫﯽ ﺑﮕـﻮﯾﯽ‪ .‬ﮔﻔـﺖ ﻣـﻦ‬
‫ﻫــﻢ در ﺑﺮاﺑــﺮ ﻣــﺎدرت ﮐــﻢ آوردهام‪ .‬ﭼﻨــﺪ ﻣــﺎه دﯾﮕــﺮ ﻫﺠــﺪه ﺳــﺎﻟﻪ ﻣﯽﺷــﻮی‬
‫و ﺑﺎﯾــﺪ ﺗﺼــﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿــﺮی‪ .‬ﯾــﺎ ﺑــﺎ ﻣــﻦ ﺑﯿــﺎﯾﯽ آﳌــﺎن ﯾـﺎ ﺑــﺎ ﻣــﺎدرت زﻧــﺪﮔﯽ ﮐﻨــﯽ و‬
‫ﯾــﮏ ﭼﮑــﻪ دﯾﮕــﺮ از ﺑﺴــﺘﻨﯽ ﯾﺨــﯽ را ﻟــﯿﺲ زد‪ .‬دﯾﮕــﺮ داﺷــﺖ ﺣــﺎﻢﻟ را ﺑــﻪ ﻫــﻢ‬
‫ﻣﯽزد‪.‬‬
‫ﯾــﺎدم اﺳــﺖ ﯾﮏﺑــﺎر ﻟــﯿﻼ از ﭘــﺪرش ﮔﻔــﺖ‪ .‬ﺗﻌﺮﯾــﻒ ﻣﯽﮐــﺮد »ﭘــﺪرم در ﺟــﻮاﻧﯽ‬
‫ﺧـــﻮدش را ﺷـــﺒﯿﻪ ﭼﻤـــﺮان درﺳـــﺖ ﻣﯽﮐـــﺮد‪ .‬اورﮐـــﺖ و رﯾـــﺶ و ﻋﯿﻨـــﮏ‪ .‬و‬
‫ﻣــﺮدم ازش وﺣﺸــﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻧــﺪ‪ .‬ﻣــﻦ ﻫــﻢ از آن ﻫﻤــﻪ رﯾــﺶ و ﭘﺸــﻢ ﺧــﻮف‬

‫‪57‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫داﺷــﺘﻢ‪ .‬ﻣــﺎﻫﯽ ﯾﮏﺑــﺎر ﻣــﺎدرم ﻣــﻦ را ﺻــﺒﺢ ﻣﯽﺑــﺮد ﭘــﯿﺶ ﺷــﻬﯿﺪ ﭼﻤ ـﺮان و‬
‫ﺷــﺐ ﻣﯽآﻣــﺪ دﻧﺒــﺎﻢﻟ‪ .‬ﺟﺮﯾــﺎن ﮐﻠﯿﺸــﻪای ﺑﭽــﻪ ﻫــﺎی ﻃــﻼق‪ .‬ﺑﻌــﺪ ﻣــﯽ ﮔﻮﯾﻨــﺪ‬
‫ﺗــﻮ ﭼــﺮا ﺗﻨــﻮع ﻃﻠــﺐ ﺷــﺪهای؟! ﺗﻨــﻮع ﻃﻠــﺐ ﺷــﺪهام و دﻟــﯿﻠﺶ را ﺑﮕﺮدﯾــﺪ‬
‫ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯿـﺪ‪ .‬ﻣـﯽداﻧﻢ ﺳـﺨﺖ اﺳـﺖ‪ .‬و ﺳـﺨﺘﯽ ﭼﯿـﺰ ﺑـﺪی اﺳـﺖ‪ .‬ﭘـﺲ ﺑـﻪدﻧﺒﺎل‬
‫راه آﺳــﺎن ﺑﮕﺮدﯾــﺪ و ﻃــﻼق ﺑﮕﯿﺮﯾــﺪ ﺗــﺎ ﺧﻮدﺗــﺎن ﺧﻮﺷــﺒﺨﺖ ﺷــﻮﯾﺪ و ﺑﭽــﻪ‬
‫ﺗــﺎن ﺑﺸــﻮد ﴎدﺳــﺘﻪی ﺗﻨــﻮع ﻃﻠﺒﻬــﺎی ﻋــﺎﻢﻟ‪ .‬ﻣــﺎﻫﯽ ﯾﮏﺑــﺎر ﻧﺸــﺨﻮار ﮐﺜﺎﻓــﺖ‬
‫زﻧــﺪﮔﯽ ﺷــ� ﺑــﺎ ﻣــﻦ‪ ،‬ﻟــﺬت ﺑــﺮدن از ﺣﻀــﻮر ﯾــﮏ ﺑﭽــﻪ ی ﺑــﺎﻫﻮش ﻣﺎﻣــﺎﻧﯽ ﺑــﺎ‬
‫ﺷ�‪ .‬ﭼـﻪ ﻣﺸـﮑﻞ! ﭼﻤـﺮان و ﺧـﻂ ﻣﻘـﺪم! ﺑﭽـﻪ ی ﭼﻤـﺮان و ﺗﻨـﻮع! ﭘـﺪرم ﺑـﻪ‬
‫ﻣــﻦ ﺳــﻼم ﻣــﯽداد و ﻣﯽرﻓــﺖ در اﺗــﺎق ﺧ ـﻮاﺑﺶ و ﮐﺘــﺎب ﻣﯽﺧﻮاﻧــﺪ‪ .‬و ﻣــﻦ‬
‫راه ﻣــﯽرﻓﺘﻢ‪ .‬ﯾــﮏ ﺳــﺘﻮن وﺳــﻂ ﺧﺎﻧــﻪاش ﺑــﻮد ﮐــﻪ ازش ﻣــﯽرﻓﺘﻢ ﺑــﺎﻻ و ﴎ‬
‫ﻣﯽﺧــﻮردم ﭘــﺎﯾﯿﻦ‪ .‬و ﭘــﺪرم ﻫﻢﭼﻨــﺎن داﺷــﺖ ﮐﺘــﺎب ﻣﯽﺧﻮاﻧــﺪ‪ .‬ﺑــﻪ ﺧــﻮن ﻫــﺮ‬
‫ﺟﻠــﺪ آﺑــﯽ رﻧﮕــﯽ ﺗﺸــﻨﻪ ام‪ .‬ﻤﺗــﺎم �ﯽﺷــﺪ‪ .‬ﭼﻤــﺮان ﮐﺘــﺎب ﺧﻮاﻧــﺪن را ﺑــﻪ‬
‫ﻫﺮﭼﯿــﺰی ﺗــﺮﺟﯿﺢ ﻣــﯽداد‪ .‬ﺧــﻂ ﻣﻘــﺪم ﻣﺎﻣــﺎﻧﯽاش را ول ﮐــﺮده ﺑــﻮد و ﭘﺸــﺖ‬
‫ﺟﺒﻬـــﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫـــﺎی ﻓﺮﻫﻨﮕـــﯽ ﻣﯽﮐـــﺮد‪ .‬و ﻣـــﻦ ﻫـــﻢ رﻓـــﺘﻢ روی ﴎش آب‬
‫رﯾﺨــﺘﻢ‪ .‬ﴎش ﮐﭽــﻞ ﺑــﻮد و ﴎدش ﺷــﺪ‪ .‬و ﻣــﻦ را ﺟﻠــﻮی ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧــﻪ ﮐﻮﺑﯿــﺪ‬
‫زﻣــﯿﻦ ﮐــﻪ ﺑــﺮدار‪ .‬ﻣﻨﻈــﻮرش اﯾــﻦ ﺑــﻮد ﮐــﻪ ﺗــﻮ ﻫــﻢ ﯾــﮏ ﮐﺘــﺎب اﻧﺘﺨــﺎب ﮐــﻦ و‬
‫ﺑﺸــﯿﻦ ﺑﺨــﻮان و ﺑــﻪ ﭘــﺮ و ﭘــﺎی ﻣــﻦ ﻧﭙــﯿﭻ‪ .‬ﺣــﺪاﻗﻞ ﻣــﺎدرم ﺑـﺮاﯾﻢ ﻓــﯿﻠﻢ ﺗــﺪارک‬
‫ﻣﯽدﯾﺪ‪ .‬اﻣﺎ اﯾﻨﺠﺎ اوﺿﺎع دﯾﮑﺘﺎﺗﻮری ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﯾـﺎ ﺑﺨـﻮان ﯾـﺎ ﻤﺑﯿـﺮ ﺑﭽـﻪ ﺟـﺎن‪ .‬و ﺑﭽــﻪ ﺟـﺎن ﮐﺘـﺎب ﺧـﻮان ﺷـﺪ و ﮐـﻢ ﮐـﻢ ﺷــﺪ‬
‫ﻋــﯿﻦ ﭘــﺪرش‪ .‬رﻓــﺘﻢ ﯾــﮏ ور دﯾﮕــﺮ روی ﮐﺎﻧﺎﭘــﻪ دراز ﺷــﺪم و دﺧــﱰ ﻋﻤــﻮ ﺑــﺖ‬
‫را ﺧﻮاﻧــﺪم‪ .‬و ﻣــﺎدرم ﺷــﺐ آﻣــﺪ دﻧﺒــﺎﻢﻟ و ﻣــﻦ ﮔﻔــﺘﻢ ﻣﯽﺧــﻮاﻫﻢ ﭘــﯿﺶ ﭼﻤـﺮان‬
‫ﻤﺑﺎﻧﻢ ﭼﻮن از ﺑـﺎﻟﺰاک ﺧﻮﺷـﻢ آﻣـﺪه و ﻣـﺎدرم ﮔﻔـﺖ اﯾـﻦ ﮐﺘـﺎب ﻫـﺎ ﺷـﺪه اﻧـﺪ‬
‫ﺑـــﻼی زﻧـــﺪﮔﯽ ﻣـــﻦ و ﺑـــﻪ دور دﺳـــﺘﻬﺎ ﻧﮕﺮﯾﺴـــﺖ‪ .‬ﺟـــﺪن ﺻـــﺤﻨﻪ‪ ،‬ﺧﯿﻠـــﯽ‬
‫ﺳــﯿﻨ�ﯾﯽ ﺑــﻮد‪ .‬و ﭘــﺪرم آن زﻣــﺎن ﻫﻨــﻮز روﺑــﻮت ﻣــﻮدب را ﻧﺠﻮرﯾــﺪه ﺑــﻮد و‬
‫‪58‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﻣﺠــﺮد ﺑــﻮد و ﺟﻤﻌــﻪ ﻫــﺎ ﮐﺘــﺎب ﻣﯽﺧﻮاﻧــﺪﯾﻢ و ﺑﻌــﺪش ﻣــﯽرﻓﺘﯿﻢ ﺳــﺎﻧﺪوﯾﭻ‬

‫و ﻧﻮﺷــﺎﺑﻪ ﻣﯽﺧــﻮردﯾﻢ و ﺑــﺎ ﻣــﮏ ﻣــﻮرﻓﯽ ﻣــﯽرﻓﺘﯿﻢ ﺳــﯿﻨ�‪ .‬ﻣــﮏ ﻣــﻮرﻓﯽ‬
‫ﻋﻤــﻮﯾﻢ ﺑــﻮد ﮐــﻪ ﺧــﻮدش را ﺷــﺒﯿﻪ ﺟــﮏ ﻧﯿﮑﻠﺴــﻮن در دﯾﻮاﻧــﻪ ای از ﻗﻔــﺲ‬
‫ﭘﺮﯾـــﺪ درﺳـــﺖ ﻣﯽﮐـــﺮد‪ .‬ﮐﭽـــﻞ ﮐـــﺮده ﺑـــﻮد و ﯾـــﮏ ﮐـــﻼه ﭘﺸـــﻤﯽ ﴎش‬
‫ﻣﯽﮔﺬاﺷــﺖ ﺑــﺎ ﯾــﮏ ﺷــﻠﻮار ﺟــﯿﻦ‪ .‬او ﻫــﻢ ﻧﻮﯾﺴــﻨﺪه ﺑــﻮد‪ .‬ﺳــﻪ ﺗﻔﻨﮕــﺪار ﺑــﯽ‬
‫ﺗﻔﻨــﮓ! ﻣــﯽرﻓﺘﯿﻢ ﺳــﯿﻨ� و ﺑﻌــﺪ دوﺑــﺎره ﺧﺎﻧــﻪ و ﺑﻌــﺪ ﻣــﻦ ﻣــﯽرﻓﺘﻢ ﺧﺎﻧــﻪ ی‬
‫ﻣــﺎدرم ‪.‬اﯾــﻦ ﻫــﻢ ﺗﻨــﻮع‪ .‬اﯾـﻦ ﻫــﻢ از ﻣﺰاﯾــﺎ ﯾــﺎ ﺣﺘــﺎ ﺑــﺪیﻫﺎی ﻃــﻼق‪ .‬ﭘﺎراﻟــﻞ‪.‬‬
‫ﺗـــﺪوﯾﻦ ﻣـــﻮازی دو زﻧـــﺪﮔﯽ‪ .‬ﻣـــﺎدر ﺳـــﻨﺘﯽ و ﭘـــﺪر �ـــﯽ داﻧـــﻢ ﭼـــﯽ‪ ،‬وﻟـــﯽ‬
‫ﻧﻮﯾﺴــﻨﺪه‪ .‬اﻣــﺎ ﯾــﮏ روز دﮐــﱰ ﭼﻤ ـﺮان ﺑــﺎ ﻣــﮏ ﻣــﻮرﻓﯽ زدن ﺑــﻪ ﺗﯿــﭗ ﻫــﻢ‬
‫ﭼــﻮن ﻣــﮏ ﻣــﻮرﻓﯽ ﻣــﯽ ﺧﻮاﺳــﺖ ﻧﻮﺷــﺘﻪﻫﺎﯾﺶ را ﭼــﺎپ ﮐﻨــﺪ و ﭼﻤ ـﺮان ﺑــﻪ‬
‫او ﻣﯽﮔﻔــﺖ ﻫ�ﻣﻨــﺪی ﮐــﻪ در ﭘــﯽ ﻧﺸــﺎن دادن ﻫــ�ش ﺑﺎﺷــﺪ اﺣﻤــﻖ اﺳــﺖ و‬
‫دﻋﻮاﯾﺸــﺎن ﺷــﺪ و ﻣــﮏ ﻣــﻮرﻓﯽ رﻓــﺖ ﺳــﻮﯾﯿﺲ و ﺑــﺎ ﺑــﺮادرش ﻗﻬــﺮ ﮐــﺮد‪ .‬و‬
‫ﺷــﺶ ﻣــﺎه ﭘــﯿﺶ ﺑــﻪ ﻣــﻦ زﻧــﮓ زد و ﮔﻔــﺖ ﻣــﻦ ﻫﻨــﻮز ﭼﺎﭘﺸــﺎن ﻧﮑــﺮده ام اﻣــﺎ‬
‫ﺑﺪان ﻣﻦ ﭼﺨﻮﻓﻢ!‬
‫ﺣــﺪاﻗﻞ ﭘــﺪرم ﺑــﯿ�ری ﺗــﻮﻫﻢ ﻧﺪاﺷــﺖ‪ .‬وﻟــﯽ ﻫﻨــﻮز ﮐــﻪ ﻧﻮﺷــﺘﻪ ﻫــﺎﯾﺶ را‬
‫ﻣﯽﺧــﻮاﻧﻢ ﻣــﯽﺑﯿﻨﻢ ﭼــﻪ دﯾﻮاﻧــﻪی ﻏﺮﯾﺒــﯽ اﺳــﺖ و از ﻤﺗــﺎم ﻧﻮﯾﺴــﻨﺪهﻫﺎی‬
‫اﯾﺮاﻧــﯽ ﺑﻬــﱰ ﻣﯽﻧﻮﯾﺴــﺪ‪ .‬و وﻗﺘــﯽ ﺑﻬــﺶ ﻣﯽﮔــﻮﯾﻢ ﻣﺜــﻞ ﻫﻤــﻪی ﭘــﺪرﻫﺎ آدم را‬
‫ﻣﯽﮐﻮﺑــﺪ‪ .‬ﯾــﮏ ﺑــﺎر ﯾﮑــﯽ ﮔﻔــﺖ ﻫﻤــﻪ ی ﭘــﺪرﻫﺎ ﺗــﻪ دﻟﺸــﺎن از ﻓﺮزﻧﺪﺷــﺎن‬
‫ﻣﺘﻨﻔﺮﻧــﺪ ﻣﺜــﻞ رﺳــﺘﻢ از ﺳــﻬﺮاب و اﯾﻨﮑــﻪ رﺳــﺘﻢ ﻣﯽداﻧﺴــﺘﻪ ﺳــﻬﺮاب ﭘﺴــﺮش‬
‫اﺳــﺖ‪ .‬ﮐﻮﺗــﺎه اﺳــﺖ‪ .‬و در ﯾﮑــﯽ از ﺟﻤﻌــﻪ ﻫــﺎ ﮐــﺎﺑﻮی ﻧﯿﻤــﻪ ﺷــﺐ را ﺑﺮداﺷــﺘﻢ‬
‫ﮔﺬاﺷــﺘﻢ داﺧــﻞ دﺳــﺘﮕﺎه و ﮐﻠــﯽ ﺻــﺤﻨﻪ ﻫــﺎی ﺑــﺪ دﯾــﺪم و ﭼﻤــﺮان اﺻــﻠﻦ‬
‫ﻧﮕﻔــﺖ ﭼــﻪ ﺑﭽــﻪی ﺑــﺪی‪ .‬ﺑــﺮﻋﮑﺲ ﻣــﺎدرم‪ .‬اﯾﻨﻬــﺎ ﭼ ـﺮا ﺑــﺎ ﻫــﻢ ازدواج ﮐــﺮده‬
‫ﺑﻮدﻧــﺪ اﺻــﻠﻦ؟ ﭼﻤــﺮان ﻣﯽﮔﻔــﺖ ﻣﺎدرﺗــﺎن ﺧﯿﻠــﯽ زﯾﺒــﺎ ﺑــﻮد‪ .‬از ﺷــ� ﻫــﻢ‬
‫ﺑﯿﺸــﱰ! و ﻣــﻦ دﻢﻟ ﺑــﺮای ﭼﻤــﺮان زﻧــﺪﮔﯽ ﺧــﺮاب ﮐــﻦ ﻣﯽﺳــﻮﺧﺖ‪ .‬ﭘــﺪرم در‬
‫‪59‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﺟــﻮاﻧﯽ ﺧــﻮدش را ﺷــﺒﯿﻪ ﭼﻤـﺮان درﺳــﺖ ﻣﯽﮐــﺮد و آدم ﺑــﺪهی ﻓﺎﻣﯿــﻞ ﺑــﻮد و‬
‫ﻣﺎدرم ﻣـﺎدر ﺗـﺮزا‪ .‬اﻣـﺎ ﻣـﻦ ﻣـﯿﻠﻢ ﺑﻄـﺮف ﺷـﻬﯿﺪ ﭼﻤـﺮان ﺑـﻮد‪ .‬او ﺑـﻮد ﮐـﻪ ﭘـﺎی‬
‫ﻫﻤــﻪ ی ﻋﻘﺎﯾــﺪش ﻣــﯽ اﯾﺴــﺘﺎد ﺑــﻪ ﻗﯿﻤــﺖ از دﺳــﺖ دادن ﻫﻤــﻪ ﭼﯿــﺰ‪ .‬او ﺑــﻮد‬
‫ﮐﻪ ﺟﺮﺋـﺖ داﺷـﺖ ﺑﭽـﻪ ﻫـﺎﯾﺶ را ﮐﻤـﱰ دوﺳـﺖ داﺷـﺘﻪ ﺑﺎﺷـﺪ و ﻧﻘـﺶ ﺑـﺪﻣﻦ‬
‫را ﺑﺎزی ﮐﻨـﺪ‪ .‬و ﺣـﺎﻻ وﻗﺘـﯽ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨـﺪ ﺗـﻮ ﭼﻘـﺪر ﺑـﻪ ﭘـﺪرت رﻓﺘـﻪای‪ ،‬ﺑـﻪ ﭘـﺪر‬
‫ﺑﺪﻣﻦات رﻓﺘﻪ ای‪ ،‬ﻟﺒﺨﻨـﺪ ﻋـﻮام ﮐـﺶ ﻣـﯽزﻧﻢ‪ .‬ﻣـﻦ ﺑـﺎ ﺷـ�ﻫﺎ ﻧﯿﺴـﺘﻢ‪ .‬ﻣـﻦ ﺑـﺎ‬
‫آدم ﺻـــﺎدﻗﯽ ﻫﺴـــﺘﻢ ﮐـــﻪ ﴎ ﺧﻮاﻧـــﺪن ﺧﻮاﺟـــﻪی ﺗﺎﺟـــﺪار ﺟﻤﻌـــﻪ ﻫـــﺎی‬
‫ﺑﭽــﻪاش را ﺧــﺮاب ﻣﯽﮐــﺮد و اﺣﺴــﺎس ﮔﻨــﺎه �ﯽﮐــﺮد‪ .‬ﺳــﻼم ﺑــﺮ ﭼﻤــﺮان و‬
‫ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﻪی دروغﮔﻮﻫﺎ و ﻣﮏﻣﻮرﻓﯽﻫﺎی ﻋﺎﻢﻟ‪«.‬‬
‫در ﻫـــ�ن ﻟﺤﻈـــﻪ ﮐـــﻪ ﭘـــﺪرم ﺑﺴـــﺘﻨﯽاش را ﻣﯽﻟﯿﺴـــﯿﺪ و ﺣﺘـــﺎ ﺑﻠـــﺪ ﻧﺒـــﻮد‬
‫ﭼﺠـــﻮری ﯾـــﮏ ﺑﺴـــﺘﻨﯽ ﯾﺨـــﯽ را ﺑﺨـــﻮرد ﮐـــﻪ ﺑـــﻪ ﭼﮑـــﻪ ﮐـــﺮدن ﻧﯿﻔﺘـــﺪ دﻢﻟ‬
‫ﻣﯽﺧﻮاﺳـــﺖ ﺑﻬـــﺶ ﺑﮕـــﻮﯾﻢ ﺗـــﻮ ﻫـــﻢ ﯾـــﮏ ﻣـــﮏ ﻣـــﻮرﻓﯽ ﺗﻘﻠﺒـــﯽ ﺑـــﺪﺑﺨﺖ‬
‫ﻫﺴــﺘﯽ‪ .‬وﻟــﯽ ﻧﮕﻔــﺘﻢ‪ .‬ﺑــﻪ ﯾــﮏ آدم ﺑــﺪﺑﺨﺖ ﻫﯿﭻوﻗــﺖ ﻧﮕــﻮ ﺑــﺪﺑﺨﺘﯽ‪ .‬اﯾــﻦ را‬
‫ﻟـــﯿﻼ آن روز در ﮐﺎﻓـــﻪ ﮔﻔـــﺖ‪� .‬ـــﯽداﻧﻢ ﺧـــﻮدش را ﻣﯽﮔﻔـــﺖ ﯾـــﺎ ﻣـــﻦ را‪.‬‬
‫از آن رو ِز ﮐﺎﻓــﻪ ﺑــﻪ ﺑﻌــﺪ ﻟــﯿﻼ را ﻧﺪﯾــﺪم‪ .‬ﻧﺨﻮاﺳــﺘﻢ ﺑﺒﯿــﻨﻢ‪ .‬دو ﺣﺎﻟــﺖ داﺷــﺖ‪.‬‬
‫ﯾـــﺎ ﺗﺤﻤـــﻞ ﺑـــﺪﺑﺨﺘﯽاش را ﻧﺪاﺷـــﺘﻢ ﯾـــﺎ دﻟﮕﯿـــﺮ ﺑـــﻮدم ﮐـــﻪ ﺧـــﻮدش را آدم‬
‫ﺑﯽﺧﯿــﺎﻟﯽ ﺟــﺎ زده ﺑــﻮد‪ .‬و ﺧﯿﻠــﯽ ﻣﻀــﺤﮏ ﺑــﻪ اﯾــﻦ ﻓﮑــﺮ ﻣﯽﮐــﺮدم ﻋﺮوﺳــﮏ‬
‫وودی را ﮐـــﻪ آن روز ﺑـــﺮاﯾﺶ ﺧﺮﯾـــﺪه ﺑـــﻮدم ﮐﺠـــﺎی ﺧﺎﻧـــﻪاش ﮔﺬاﺷـــﺘﻪ؟ در‬
‫ﻧﺸــﯿﻤﻦ ﮐــﻪ ﭘــﺮ ﺑــﻮد از ﺟﺎﺳــﯿﮕﺎریﻫﺎی دﺳــﺘﯽ و ﻣﺠﺴــﻤﻪﻫﺎی ﮔﻠــﯽ؟ در‬
‫اﺗــﺎق ﺧــﻮاﺑﺶ ﮐــﻪ ﻫﻤــﻪ ﭼﯿــﺰش ﻗﻬــﻮهای ﺑــﻮد‪ .‬ﺑــﻪ ﺟــﺰ روﺗﺨﺘــﯽ ﮐــﻪ ﻟﯿﻤــﻮﯾﯽ‬
‫ﺑــﻮد؟ ﺷــﺎﯾﺪ ﻫــﻢ وودی را اﻧﺪاﺧﺘــﻪ دور‪ .‬اﻣــﺎ اﻣﮑــﺎن ﻧﺪاﺷــﺖ‪ .‬ﻣﻄﻤــﱧ ﺑــﻮدم‪.‬‬
‫اﻧﮕــﺎر ﺟــﺎی ﻋﺮوﺳــﮏ وودی در ﺧﺎﻧــﻪی ﻟــﯿﻼ ﻣﻮﻗﻌﯿــﺖ ﻣــﻦ را در ذﻫــﻦ او‬
‫ﻣﺸــﺨﺺ ﻣﯽﮐــﺮد‪ .‬ﻣــﯽداﻧﻢ ﻓﮑــﺮ ﻣﺴﺨﺮهایﺳــﺖ‪ .‬اﻣــﺎ ﻫﻤــﯿﻦ ﺑــﻮد ﮐــﻪ ﺑــﻮد‪.‬‬
‫ﻣﯽداﻧﺴــﺘﻢ دﯾﮕــﺮ �ــﯽﺑﯿﻨﻤﺶ‪ .‬ﺳــﻪ ﻣــﺎه دﯾﮕــﺮ از آب و ﮔــﻞ درﻣﯽآﻣــﺪم و ﯾــﺎ‬
‫‪60‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﻣﯽرﻓﺘﻢ آﳌـﺎن ﯾـﺎ ﺑﻨﮕﻠـﻮر‪ .‬ﺑـﻪ ﻫﺮﮐـﺪام ﮐـﻪ ﻓﮑـﺮ ﻣﯽﮐـﺮدم ﻧﺸـﺪﻧﯽ ﺑـﻮد‪ .‬ﯾﮑـﯽ‬
‫از آن دو ﺗــﺎ ﺑــﺮاﯾﻢ ﺑﯽﻣﻌﻨــﯽ ﺑــﻮد‪ .‬ﯾــﺎ اﯾــﻦ ﯾــﺎ آن؟ ﻓﮑــﺮش را ﻫــﻢ ﻧﮑــﻦ‪.‬‬
‫آدم ﺑﻬـــﱰ اﺳـــﺖ ﭼﯿﺰﻫـــﺎی ﺧﺼﻮﺻـــﯽ را ﭘـــﯿﺶ ﺧـــﻮدش ﻧﮕـــﻪ دارد‪ .‬ﻣﺜـــﻞ‬
‫ﺧﻮدﮐﺸــﯽ‪ .‬اﺻــﻠﻦ اﺳــﻤﺶ روی ﺧــﻮدش اﺳــﺖ‪» :‬ﭼﯿــﺰ ﺧﺼﻮﺻــﯽ« و ﻧﺒﺎﯾــﺪ‬
‫»ﻋﻤــﻮﻣﯽ«اش ﮐﻨــﯽ‪ .‬اﻣــﺎ ﻣﻌﻤــﻮﻟﻦ وﻗﺘــﯽ زﻣــﺎن زﯾــﺎدی از روی ﭼﯿﺰﻫــﺎی‬
‫ﺧﺼﻮﺻــﯽات ﻣﯽﮔــﺬرد اﻧﮕــﺎر ﮐــﻪ ﺑ ـﺮای ﺧــﻮدت اﺗﻔــﺎق ﻧﯿﻔﺘــﺎده و اﻧﮕــﺎر ﮐــﻪ‬
‫از اﺳــﺎس ﭼﯿﺰﻫــﺎی ﺧﺼﻮﺻــﯽ ِ ﺗــﻮ ﻧﺒــﻮده اﻧــﺪ و ﭼﯿﺰﻫــﺎی ﺧﺼﻮﺻــﯽ ِ ﯾــﮏ‬
‫آدم ﻏﺮﯾﺒــﻪ ﺑﻮدهاﻧــﺪ و ﺑﻨــﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﻔﺮﻣــﺎ! ﻋﻤــﻮﻣﯽاش ﮐــﻦ! ﻣﺜــﻞ ﺧﻮدﮐﺸــﯽ‪.‬‬
‫ﺑﺮای اﯾـﻦ ﮐـﺎر ﯾـﺎ ﺑﺎﯾـﺪ ﺧﯿﻠـﯽ ﺗﺮﺳـﻮ ﺑﺎﺷـﯽ ﯾـﺎ ﺧﯿﻠـﯽ ﺷـﺠﺎع و ﻣـﻦ ﻫﯿﭻﮐـﺪام‬
‫ﻧﺒــﻮدم‪ .‬وﻟــﯽ ﻣــﻦ ﺧﯿﻠــﯽ اﻓﺴــﺮده ﺑــﻮدم و رﻓﺘــﻪ ﺑــﻮدم ﺑــﻪ آن ﺷــﻬﺮ داغ و‬
‫ﻧﺎﺷـــﻨﺎس و آب ﻧﺎرﮔﯿـــﻞ ﻣﯽﺧـــﻮردم‪ .‬ﻣﯽﺧﻮاﺳـــﺘﻢ در ﯾـــﮏ ﺟـــﺎی ﻏﺮﯾﺒـــﻪ‬
‫ﺧﻮدﮐﺸــﯽ ﮐــﻨﻢ‪ .‬ﺧﻮدﮐﺸــﯽ در ﺷــﻬﺮی ﮐــﻪ ﭘــﺪر و ﻣــﺎدرم زﻧــﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧــﺪ‬
‫از ﻣــﺮگ ﻫــﻢ ﺑــﺪﺗﺮ ﺑــﻮد‪ .‬ﺑــﺎی ﺑــﺎی ﮐــﺮدن ﺑــﺎ ﺧــﺎﻧﻮادهام و ﻓــﯿﻠﻢ »ﺷﮑﺴــﻦﺘ‬
‫اﻣــﻮاج«ام‪ .‬ﻓــﻮن ﺗﺮﯾــﻪ! ﮐــﺎش ﻣﺸــﻨﮓ ﻧﺸــﺪه ﺑــﻮدی ﻋﺰﯾــﺰم! اﻣــﺎ در ﻫﻨــﺪ ﯾــﮏ‬
‫ﮐﯿﺴــﻪی ﺧــﺎﻟﯽ و ﺑــﺪون ﺗﻌﻠــﻖ ﺑــﻮدم ﺑــﻪ اﺳــﻢ ﻧﻮﺑﯿــﺎ‪ .‬راه ﻣــﯽرﻓﺘﻢ و زنﻫــﺎی‬
‫ﺳــﯿﺎه را ﻧﮕــﺎه ﻣﯽﮐــﺮدم‪ .‬و ﺑﭽــﻪﻫﺎی ﺧﯿﻠــﯽ ﺳــﯿﺎه راﻫــﻢ ﻧﮕــﺎه ﻣﯽﮐــﺮدم‪ .‬و‬
‫ﺑﺪﺑﺨﺘﯿﺸـــﺎن ﻣـــﻦ را از ﴏاﻓـــﺖ ﺧﻮدﮐﺸـــﯽ �ﯽاﻧـــﺪاﺧﺖ‪ .‬اﺻـــﻠﻦ ﺑـــﺪﺑﺨﺘﯽ‬
‫دﯾﮕﺮان ﻣـﻦ را اﻓﺴـﺮدهﺗـﺮ ﻣﯽﮐﻨـﺪ‪ .‬ﺧﯿﻠـﯽ ﻧﺎرﮔﯿـﻞ ﺧـﻮردم و ﺧﯿﻠـﯽ ﮐـﻢ ﻓﮑـﺮ‬
‫ﮐــﺮدم‪ .‬ﭼــﻮن ﻓﮑــﺮم ﯾــﮏ ﭼﯿــﺰ ﺑــﻮد‪ :‬ﭼﮕﻮﻧــﻪ ﯾــﮏ ﯾﺎدداﺷــﺖ ﺧﻮدﮐﺸــﯽ‬
‫ﺑﻨﻮﯾﺴـــﻢ؟! ﺷـــﺎﻋﺮاﻧﻪ؟ واﻗـــﻊ ﺑﯿﻨﺎﻧـــﻪ؟ ﺑـــﯽ ﺧﯿـــﺎل و ﮐـــﻮل و ﺗـــﮏ ﮐﻠﻤـــﻪای؟‬
‫اووف! اﺻـــﻠﻦ ﺑﺎﯾـــﺪ ﯾـــﮏ ﮐﺘـــﺎب راﻫـــﻨ� ﺑـــﺮای ﭼﮕـــﻮﻧﮕﯽ ﻧﻮﺷـــﻦﺘ اﯾـــﻦ‬
‫ﯾﺎدداﺷـــﺖ ﭼـــﺎپ ﺷـــﻮد ﺗـــﺎ ﻣـــﺮدم اﯾﻨﺠـــﻮری ﴎﮔـــﺮدان ﻧﺸـــﻮﻧﺪ‪ .‬ﭼـــﻮن آدم‬
‫ﻓﮑــﻮری ﺑــﻮدم ﻣــﺪام ﺑــﻪ اﯾــﻦ ﻓﮑــﺮ ﻣﯽﮐــﺮدم ﺟﻨــﺎزهام را ﭼــﻪ ﮐﺴــﯽ ﭘﯿــﺪا‬
‫ﻣﯽﮐﻨــﺪ و آﯾــﺎ ﺑﺴــﺘﻪ را درﺳــﺖ ﺑــﻪ دﺳــﺖ ﭘــﺪر و ﻣــﺎدرم ﻣﯽرﺳــﺎﻧﻨﺪ؟! آﺧــﺮ‬

‫‪61‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫اﯾﻦﻫــﺎ ﻫﻨﺪیاﻧــﺪ و ﮐﺎرﺷــﺎن ﺣﺴــﺎب ﮐﺘــﺎب ﻧــﺪارد و ﺑﻌﯿــﺪ ﻧﯿﺴــﺖ ﻣــﻦ را‬
‫ﭘﺴــﺖ ﮐﻨﻨــﺪ ﯾــﮏ ﺟــﺎی دﯾﮕــﺮ‪ .‬ﺧــﺪاﯾﺎ! آدم ﺑﺎﯾــﺪ در ﺳــﻮﯾﯿﺲ ﺧﻮدﮐﺸــﯽ ﮐﻨــﺪ‬
‫ﺗــﺎ درﺳــﺖ و ﺣﺴــﺎﺑﯽ رﺗــﻖ و ﻓــﺘﻘﺶ ﮐﻨﻨــﺪ‪ .‬ﻣﯽداﻧﯿــﺪ ﻫﻤــﯿﻦ ﻣﺸــﻐﻮﻟﯿﺎت‬
‫ﻓﮑــﺮی ِ آدم ﻫــﺎ ﺟﻬــﺖ رﺗــﻖ و ﻓﺘــﻖ اﻣﻮرﺷــﺎن ﺑﻌــﺪ از ﻣﺮدﻧﺸــﺎن‪ ،‬ﻣﯿﻠﯿﻮﻧﻬــﺎ‬
‫ﺑـﺎر آﻧﻬـﺎ را از ﺧﻮدﮐﺸـﯽ ﻣﻨﺼـﺮف ﮐــﺮده؟! ﮐﻮﻟـﻪ ﭘﺸـﺘﯽای ﮐـﻪ اﻧﺪاﺧﺘـﻪ ﺑـﻮدم‬
‫ﭘﺸﺘﻢ ‪ ،‬ﯾـﮏ ﻇـﺎﻫﺮ ﺳـﺎزی ﺑـﻮد‪ .‬ﻫﻤﯿﺸـﻪ ﯾـﮏ ﮐﻮﻟـﻪ ﭘﺸـﺘﯽ ﻋـﻮام ﻓﺮﯾـﺐ روی‬
‫ﮐﻮﻟﺘــﺎن ﺑﺎﺷــﺪ‪ ،‬ﺣﺘــﺎ ﺑــﻪوﻗﺖ ﺧﻮدﮐﺸــﯽ‪ .‬ﺣﺘــﺎ اﮔــﺮ درون ﮐﻮﻟــﻪ ﭘﺸــﺘﯽ ﭼﻨــﺪﺗﺎ‬
‫ﺑﻄــﺮی آب ﻣﻌــﺪﻧﯽ و ﯾــﮏ »ﻋﮑــﺲ« ﺑﯿﺸــﱰ ﻧﺒﺎﺷــﺪ و ﺑــﺮای ﺧﻮدﺗــﺎن ﺑــﻪ‬
‫ﻣﻘﺼــﺪ ﯾــﮏ ﺟــﺎی ﻧــﺎﻣﻌﻠﻮم ﺑﻠﯿــﺖ اﺗﻮﺑــﻮس ﺑﺨﺮﯾــﺪ‪ .‬اﯾﻨﺠــﻮر وﻗﺖﻫــﺎ ﻋﻘﺎﯾــﺪ‬
‫دوزاری ﭘــﺎﺋﻮﻟﻮ ﮐﻮﺋﯿﻠــﻮ ﺧــﻮب ﺟــﻮاب ﻣﯽدﻫــﺪ ‪.‬در ﺑــﺎب رﻫــﺎﯾﯽ و ﻣﻘﺼــﺪ‬
‫ﻧــﺎﻣﻌﻠﻮم و اﯾﻨﻬــﺎ‪ .‬و ﻣــﻦ ﺳــﻮار اﺗﻮﺑــﻮس ﺷــﺪم‪ .‬اﻣــﺎ ﻧﺒﺎﯾــﺪ ﻣﯽﺷــﺪم‪ .‬اﯾﻦﻫــﺎ‬
‫داﺷــﺘﻨﺪ ﻣــﻦ را ﺑــﻪ زﻧــﺪﮔﯽ اﻣﯿــﺪوار ﻣﯽﮐﺮدﻧــﺪ‪ .‬ﻫﺮوﻗــﺖ در دﻟﺘــﺎن ﺧﺸــﻢ‬
‫اﺣﺴــﺎس ﮐﺮدﯾــﺪ ﺑﺪاﻧﯿــﺪ ﻣﯿــﻞ ﺑــﻪ ﻣــﺮدن ﻧﺪارﯾــﺪ و ﻣﺮدﻫــﺎی ﻫﻨــﺪی اخ ﺗﻔﻬــﺎی‬
‫ﻧﻌﻠﺒﮑـــﯽ وار‪ ،‬ﮐـــﻒ اﺗﻮﺑـــﻮس ﻣﯽاﻧﺪاﺧﺘﻨـــﺪ و ﻣـــﻦ در دﻢﻟ ﻓﺤـــﺶ ﻣـــﯽدادم‪.‬‬
‫آراﻣــﺶ ﺧــﻮدم را ﺣﻔــﻆ ﮐــﺮدم‪ .‬اﺗﻮﺑــﻮس رﻓــﺖ‪ .‬ﻣــﻦ در اﺗﻮﺑــﻮس ﺑــﻮدم‪ ،‬و‬
‫اﺗﻮﺑـــﻮس ﭘﯿـــﺮ ﺷـــﺪ‪ .‬ﺑـــﻮدم! اﺗﻮﺑـــﻮس ﭘﮋﻣـــﺮد‪ .‬ﺑـــﻮدم! اﺗﻮﺑﻮسﻫـــﺎ ﻫﻤﯿﺸـــﻪ‬
‫ﻣﯽروﻧــﺪ و ﻣــﻦ داﺷــﺘﻢ »ﻣــﺎﺟﺮای ﺟــﻮاﻧﯽ ﯾــﮏ اﺳــﺘﺎد« را ﻣﯽﺧﻮاﻧــﺪم‪ .‬ﭼــﻪ‬
‫ﮐﺘـــﺎب ﺑﯽﻧﻈﯿـــﺮی ﺑـــﻮد در آن زﻣـــﺎن‪ .‬اﻣـــﺎن از داﺳـــﺘﺎنﻫﺎی ﺑﯽﻧﻈﯿـــﺮ! و‬
‫اﺗﻮﺑــﻮس رﻓــﺖ ﺗــﺎ ﭼﺴــﺒﯿﺪ ﺑــﻪ ﻧــﻮک ﻗﻠــﻪی ﯾــﮏ ﮐــﻮه‪ .‬رﺳــﯿﺪه ﺑــﻮدم ﺑــﻪ آن‬
‫ﺟــﺎی داﺳــﺘﺎن ﮐــﻪ زن اﺳــﺘﺎد ﻟﺨــﺖ ﺷــﺪ ﺗــﺎ ﺑــﺎ ﭘﺴــﺮه ﺑﺨﻮاﺑــﺪ‪ .‬ﻣــﺎﺟﺮای‬
‫ﺟﻮاﻧﯽات ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﮐﺘــﺎب را ﭘــﺮت ﮐــﺮدم از ﭘﻨﺠــﺮه ﺑﯿــﺮون‪ .‬و در ﻫﻨــﺪ آﺧــﺮ ﮐــﺎر ﺑﺮﻣــﯽدارن ﻣــﯽ‬
‫ﺑﺮﻧــﺖ ﺑــﻪ ﯾــﮏ ﻣﻌﺒــﺪ‪ .‬رد ﺧــﻮر ﻧــﺪارد‪ .‬اﯾــﻦ ﻫــﻢ ﻣﻘﺼــﺪ ِ ﮔــﻪ ِ اﺗﻮﺑــﻮس ِ ﭘﯿــﺮ ِ‬

‫‪62‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﮐﺜﯿﻒ ِ ﻗﺎﻟﺘـﺎق‪ .‬ﻣﻌﺒـﺪ ﭘﺸـﺖ ﻣﻌﺒـﺪ‪ .‬ﯾﮑﴪـی ﮐﻠـﻪی ﻃـﺎس ﺑـﺎ ﺧـﻂ و ﺧﻄـﻮط‬
‫ﻧــﺎرﻧﺠﯽ روی ﮐﻠــﻪ‪ .‬ﺑﺎﺷــﻪ‪ ،‬دﺳــﺖ ﴎﻧﻮﺷــﺖ ﻣــﻦ را آورده اﯾﻦﺟــﺎ ﺗــﺎ ﮐــﺎر را‬
‫ﻤﺗﺎم ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺗﺎ ﺑـﻪ ﺧـﻮدم ﯾـﮏ ﻧـﻪ ﻗـﺎﻃﻊ ﺑﮕـﻮﯾﻢ‪ .‬ﻣـﻦ ﻓﮑـﺮم ﺧـﻮب ﮐـﺎر ﻣﯽﮐﻨـﺪ‬
‫اﻣـــﺎ در ﻣـــﻮرد ﻧﺤـــﻮهی ﺧﻮدﮐﺸـــﯽ در ﺣـــﺪ ﮔﺎﻧـــﺪی ﺧـــﻨﮕﻢ‪ .‬ﺑﺎﯾـــﺪ ﺳـــﻢ‬
‫ﻣﯽﺧــﻮردم؟ ﻫﻔــﺖ ﺗﯿــﺮ؟ ﻗــﺮص؟ ﺧــﻮدم را ﭘﺮﺗــﺎب ﻣﯽﮐــﺮدم زﯾــﺮ ﭘــﺎی آن ﻓﯿــﻞ‬
‫ﮐﻪ دارد ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ؟‬
‫ﺗــﺎ ﺷــﺐ ﻧﺸﺴــﺘﻢ روی زﻣــﯿﻦ و آب ﻧﺎرﮔﯿــﻞ ﺧــﻮردم و ﻓﮑــﺮ ﮐــﺮدم‪ .‬و ﺷــﺐ ﮐــﻪ‬
‫ﺷــﺪ ﻓﮑــﺮ ﮐــﺮدم ﭼــﻪ ﻣﻌﺒــﺪ ﺧﻠــﻮﺗﯽ‪ .‬ﺧــﻮف ﮐــﺮدم‪ .‬ﮐﻮﻟــﻪ ﭘﺸــﺘﯽام را ﺧــﺎﻟﯽ‬
‫ﮐــﺮدم‪ .‬آب ﻣﻌــﺪﻧﯽﻫﺎ ﻗــﻞ ﺧﻮردﻧــﺪ و ﻋﮑــﺲ‪ ،‬ﻣﺜــﻞ ﻓﯿﻠﻢﻫــﺎ درﺳــﺖ اﻓﺘــﺎد‬
‫ﺟﻠــﻮی ﭘــﺎم‪ .‬در ﻋﮑــﺲ ﭘــﺪرم ﻣــﺎدرم ﺧــﻮدم ﺟﻠــﻮی ﯾــﮏ ﺗــﺎب در ﺷــﻬﺮﺑﺎزی‬
‫اﯾﺴــﺘﺎده ﺑــﻮدﯾﻢ و در دﺳــﺖ ﭘــﺪرم ﯾــﮏ ﭘﺸــﻤﮏ ﺑــﻮد‪ .‬اوه! ﺑــﺎورم �ﯽﺷــﻮد!‬
‫ﯾـــﮏ ﻻت ﻫﻨـــﺪی از دور دارد ﻧﺰدﯾـــﮏ ﻣﯽﺷـــﻮد‪ .‬روزﻫـــﺎ ﻣﻌﺒـــﺪﻫﺎ ﭘـــﺮ از‬
‫آدمﻫـــﺎی ﻣﻬﺮﺑـــﺎن اﺳـــﺖ و ﺷـــﺐﻫﺎﯾﺶ ﭘـــﺎﺗﻮق آدم ﮐﺶﻫـــﺎ‪ .‬ﺑﻠـــﻪ! داﺷـــﺖ‬
‫ﻣﯽآﻣــﺪ ﻃــﺮﻓﻢ ﺗــﺎ ﭘــﻮل و ﭘﺎﺳــﭙﻮرﺗﻢ را ﺑــﺪزدد و ﺑــﺎ ﯾــﮏ ﺗﯿــﺰی دﺳــﺘﻪ ﻃــﻼی‬
‫ﺳــﺎﺧﺖ ﻤﺑﺒﺌــﯽ ﮔﻠــﻮﯾﻢ را ﺑــﱪد‪ .‬ﺑــﺎ ﴎﻋــﺖ ﺑــﺮق دوﯾــﺪم و ﺧــﻮدم را رﺳــﺎﻧﺪم‬
‫ﺑــﻪ ﯾــﮏ ﺗﺎﮐﺴــﯽ‪ .‬و در داﺧــﻞ ﺗﺎﮐﺴــﯽ ﯾــﮏ ﭼﯿــﺰی در ﻣﻐــﺰم وول ﻣﯽﺧــﻮرد‪.‬‬
‫ﭼﺮا ﻧﺎﯾﺴﺘﺎدم ﺗـﺎ دﺧﻠـﻢ را ﺑﯿـﺎورد؟ ﺗـﺎ ﺑـﻪ اﻣـﺮوز ﻫﺮوﻗـﺖ ﻓﮑـﺮ ﺧﻮدﮐﺸـﯽ ﺑـﻪ‬
‫ﴎم زده ﯾـــﮏ ﻻت ﻫﻨـــﺪی را ﺑـــﺎ ﻟﺒﺨﻨـــﺪ ﮐـــﺮﯾﻬﺶ ﻣـــﯽ ﺑﯿـــﻨﻢ ﮐـــﻪ ﭘﺎﻫـــﺎی‬
‫ﺑﺮﻫﻨـــﻪی ﮐـــﱪه ﺑﺴـــﺘﻪاش را روی ﻋﮑـــﺲ ﮔﺬاﺷـــﺘﻪ و ﺑـــﻪ ﻃﻌﻤـــﻪاش ﮐـــﻪ در‬
‫ﺗﺎﮐﺴــﯽ دور ﻣﯽﺷــﻮد زل زده‪ ،‬و ﻣــﻦ ﻧــﻪ از ﻓــﺮارم ﴍﻣﻨــﺪه ﻣﯽﺷــﻮم و ﻧــﻪ‬
‫ﺑﺎﺑــﺖ ﻋﮑﺴــﯽ ﮐــﻪ زﯾــﺮ ﭘــﺎی ﻣــﺮگ ﺑ ـﺮای ﻫﻤﯿﺸــﻪ ﭼــﺮوک ﺧــﻮرد‪ .‬ﭘﯿــﺮ ﺷــﺪ‪.‬‬
‫ُﻣﺮد‪.‬‬

‫‪63‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﺻــﺒﺢ اﺗﻮﺑــﻮس داﺧــﻞ ﺷــﻬﺮ ﺧﻮدﻣــﺎن ﭘﯿﺎدهﻣــﺎن ﮐــﺮد‪ .‬دﯾﮕــﺮ �ﯽﺧﻮاﺳــﺘﻢ ﺑــﻪ‬
‫ﺧﺎﻧﻪی ﭘـﺪر ﻣـﺎدرم ﺑﺮﮔـﺮدم‪ .‬ﻧﺸﺴـﺘﻢ داﺧـﻞ ﯾـﮏ ﭘـﺎرک ﺧﻠـﻮت و ﻓﮑـﺮ ﮐـﺮدم‪.‬‬
‫ﺑــﻪ ﻧﻮﺷــﺎﺑﻪﻫﺎی زرد ﺑﭽﮕــﯽ‪ .‬ﺑــﻪ ﻟــﯿﻼ‪ .‬ﺑــﻪ دوﭼﺮﺧــﻪام ﮐــﻪ اﻻن ﺟﻠــﻮی ﺧﺎﻧــﻪ‬
‫زﻧﺠﯿــــﺮ ﺷــــﺪه ﺑــــﻮد‪ .‬و ﯾــــﮏ ﭘﺴــــﺮ ﮐﻨــــﺎرم روی ﻧﯿﻤﮑــــﺖ ﻧﺸﺴــــﺖ‪.‬‬
‫ﭘﺴــﺮك ﻋــﯿﻦ ﻓﺮﺷــﺘﻪﻫﺎ ﺑــﻮد ﺑــﺎ ﻗﯿﺎﻓــﻪی ﺑﯽﻗـﺮار‪ .‬ﻫﺮﭼﻨــﺪ ﮐــﺪام ﭘﺴــﺮ ﺳــﯿﺰده‬
‫ﺳـــﺎﻟﻪای ﺑﯽﻗـــﺮار ﻧﯿﺴـــﺖ؟ ﮔﻔـــﺖ آب داری؟ ﺑﻄـــﺮی آﺑـــﻢ را دادم دﺳـــﺘﺶ‪.‬‬
‫ﺑﯽﻣﻘﺪﻣــﻪ ﮔﻔــﺖ اﯾــﻦ ﺑﻄــﺮی آب ﮐــﻪ اﻣــﺮوز از ﻃــﺮف ﺗــﻮ ﺑــﻪ ﻣــﻦ رﺳــﯿﺪ‬
‫ﭘﯿﻮﻧــﺪی ﺑﺎﺷــﮑﻮه ﺑﯿــﻨ�ن اﯾﺠــﺎد ﮐــﺮد‪ .‬دﻫــﻨﻢ ﺑــﺎز ﻣﺎﻧــﺪه ﺑــﻮد‪ .‬ﮔﻔــﺖ »ﺑﺎﯾــﺪ‬
‫رﻓــﺖ و رﻓــﺖ‪ ،‬ﺗــﻮ ﮐﺘﺎبﻫــﺎی ﭘﺎراﯾــﺎن ﻧــﺎواﻧﻮ رو ﺧﻮﻧــﺪی؟« ﮔﻔــﺘﻢ ﻧــﻪ‪ .‬ﮔﻔــﺖ‬
‫»اﯾﻦﻫﻢ ﻫﺪﯾـﻪی اﻣـﺮوز ﺗـﻮ از ﻃـﺮف ﮐﺎﺋﻨـﺎت ﺑـﻮد«‪.‬واﻗﻌـﻦ ﺗـﺮس ﺑـﺮم داﺷـﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺗــﻮ ﭼﺸــﻢﻫﺎش ﺑــﺮق آدمﻫــﺎی دﯾﻮاﻧــﻪ را ﻣﯽدﯾــﺪم‪ .‬ﮔﻔــﺘﻢ اﻫــﻞ ﮐﺠــﺎﯾﯽ؟‬
‫ﮔﻔــﺖ دا�ــﺎرک و آﺧــﺮش ﮔﻔــﺖ »ﻣﻬــﻢ ﻧﯿﺴــﺖ از ﮐﺠــﺎ ﻣﯽآﯾــﯽ ﻣﻬــﻢ اﯾــﻦ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ راﻫـﺖ را ﮔـﻢ ﻧﮑﻨـﯽ« و ﺑﻠﻨـﺪ ﺷـﺪ ﮐـﻪ ﺑـﺮود اﻣـﺎ ﭘﺎﻫـﺎﯾﺶ ﭘﯿﭽﯿـﺪ ﺗـﻮ‬
‫ﻫــﻢ و ﺑــﺎ ﴎ رﻓــﺖ ﺗــﻮ ﻧﺮدهﻫــﺎی ﴎﴎه ﻗﺮﻣــﺰ‪ .‬دوﯾــﺪم دﻧﺒــﺎﻟﺶ و ﭘﯿــﺮﻫﻨﺶ‬
‫را ﮐﺸــﯿﺪم‪ .‬ﮔﻔــﺖ ﭼﯿــﺰی ﺷــﺪه ﺧــﻮاﻫﺮ؟ ﮔﻔــﺘﻢ ﻧــﻪ ﺑــﺮادر ﻓﻘــﻂ ﭘــﻮل اﯾــﻦ‬
‫رﻓـــﻦﺘ و رﻓﺘﻨـــﺖ را از ﮐﺠـــﺎ ﻣﯿـــﺎوری؟ ﮔﻔـــﺖ »وﻗﺘـــﯽ راه ﺑﯿﻔﺘـــﯽ ﭘـــﻮل‬
‫ﺑﯽاﻫﻤﯿــﺖﺗﺮﯾﻦ ﭼﯿــﺰ اﺳــﺖ اﻣــﺎ ﺑﻬﺮﺣــﺎل ﮐــﺎرت اﻋﺘﺒــﺎری ﭘــﺪرم را ﺑﺮداﺷــﺘﻢ«‬
‫و دﺳــﺘﯽ رو ﺷــﺎﻧﻪام زد و ﺷــﺎﻟﺘﺎق اﻧــﺪازان از ﭘــﺎرک زد ﺑﯿــﺮون ‪.‬ﺑﺮﮔﺸــﺘﻢ و‬
‫روی ﻧﯿﻤﮑــﺖ ﻧﺸﺴــﺘﻢ‪ .‬اﻣﯿــﺪوار ﺷــﺪم‪ .‬ﻫﻨــﻮز دﻧﯿــﺎ ﭘــﺮ از آدمﻫــﺎی ﺧــﻞ و‬
‫ﭼــﻞ و دﯾﻮاﻧــﻪ ﺑــﻮد‪ .‬آدمﻫــﺎﯾﯽ ﮐــﻪ ﻫﺮﮐــﺪام ﻓﮑــﺮ ﻣﯽﮐﺮدﻧــﺪ ﺧﻮدﺷــﺎن راه‬
‫درﺳــﺖ را ﺑــﺎﻻﺧﺮه ﭘﯿــﺪا ﮐﺮدهاﻧــﺪ‪ .‬وﻟــﯽ ﻣﻮﺿــﻮع اﯾــﻦ ﺑــﻮد ﮐــﻪ راه درﺳــﺖ و‬
‫ﻏﻠﻄــــــــﯽ وﺟــــــــﻮد ﻧﺪاﺷــــــــﺖ‪ .‬ﴏﻓــــــــﻦ ﯾــــــــﮏ راه ﺑــــــــﻮد‪...‬‬

‫‪64‬‬
 ‫ﻧﻮﺷﯿﻦ زرﮔﺮی‬ ‫وودی‬

‫ﺧــﻮدم را ﺟﻠــﻮی ﺧﺎﻧــﻪی ﻟــﯿﻼ دﯾــﺪم‪ .‬زﻧــﮓ را ﻓﺸــﺎر دادم‪ .‬و ﻟــﯿﻼ ﺑــﺎ ﻫــ�ن‬
‫ﭘﯿ ـﺮاﻫﻦ دوﺑﻨــﺪهی ﻣﻌــﺮوﻓﺶ آﻣــﺪ دم در‪ .‬اﻧﮕــﺎر ﻧــﻪ اﻧﮕــﺎر ﮐــﻪ ﻣﺎهﻫــﺎ ﺑــﻮد‬
‫ﻫﻤــﺪﯾﮕﺮ را ﻧﺪﯾــﺪه ﺑــﻮدﯾﻢ ‪.‬ﻣﺜــﻞ اﯾﻦﮐــﻪ ﻫﻤــﯿﻦ ﯾــﮏ ﺳــﺎﻋﺖ ﭘــﯿﺶ ﺑــﺎ ﻫــﻢ‬
‫ﺗﻠﻔﻨــﯽ ﺣــﺮف زده ﺑــﻮدﯾﻢ‪ .‬رک و راﺳــﺖ ﮔﻔــﺘﻢ ﻣﯽﺗــﻮاﻧﻢ ﺑــﺎ ﺗــﻮ زﻧــﺪﮔﯽ ﮐــﻨﻢ؟‬
‫در را ﺑــﺎز ﮐــﺮد و ﭘﺮﯾــﺪم ﺗــﻮ‪ .‬ﻋﺮوﺳــﮏ وودی روی ﻣﺒــﻞ اﺗــﺎق ﻧﺸــﯿﻤﻦ ﺗﮑﯿــﻪ‬
‫داده ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪65‬‬