Kiedy ktoś powie słowo „dolar” pierwsze co się kojarzy to USA, Alenie

każdy wie, że początki tej waluty sięgają korzeniami terenów Europy

Środkowej i początku XVI w. W 1518 r. w mennicy w Sankt
Joachimsthal rozpoczęto produkcję grubych srebrnych monet,
określanych mianem „joachimsthaler” Później w poszczególnych
państwach nazwa została zmieniona dla danych języków – w Polsce był
to talar, a w Wielkiej Brytanii dolar. W Ameryce Środkowej i
Południowej powstawały kolonie Hiszpańskie, a Amerykę Północną
podbijali Brytyjczycy. Odkrycie przez Hiszpanów na terenie swoich
kolonii bogatych zasobów srebra pozwoliło na masowe wybijanie
dużych srebrnych monet. Monet tych używano głównie na terenie
hiszpańskich koloni w Ameryce, ale szybko trafiły także do kolonii
brytyjskich, gdzie zaczęto nazywać je hiszpańskimi dolarami. Ustalając
parametry dolara, wzorowano się na dolarze hiszpańskim, który miał
wówczas identyczną wagę. W tym samym roku przystąpiono do
wybicia pierwszego oficjalnego i państwowego pieniądza.
Wyprodukowano wówczas 1500 sztuk srebrnych monet. Do dzisiaj
badacze i kolekcjonerzy nie są pewni, czy była to emisja próbna, czy
przeznaczona do obiegu. W następnych latach wybito monety srebrne i
złote. Kilka pierwszych dekad wybijania własnej monety przez Stany
Zjednoczone było niezmiernie problematyczne, gdyż z powodu
ustalonych w 1792 r. zasad większość srebrnych i złotych monet
wywożono poza granice kraju w celu przetopienia bądź ludność
gromadziła je jako formę zabezpieczenia majątku. Jednocześnie na
terenie Stanów w dalszym ciągu można było posługiwać się innymi
środkami płatniczymi w tym dolarem hiszpańskim. Dopiero kolejne
regulacje, które między innymi wprowadziły zmianę wartości pieniądza
oraz zakazały posługiwania się obcym pieniądze. Pomogło to
ustabilizowanie sytuacji pieniężnej w kraju. Pomogło w tym również
wprowadzenie do obiegu w pierwszych amerykańskich banknotów,
których produkcja była o wiele tańsza od wybijania monet. Oczywiście
nie zrezygnowano z dalszej produkcji pieniądza metalowego i mennice
nadal wybijały monety miedziane, srebrne oraz złote. Ten stan
zasadniczo trwał aż do 1933 r., kiedy na mocy rozporządzenia
prezydenta Franklina Roosevelta zakazano obywatelom Stanów
Zjednoczonych gromadzenia złotych monet. Przepis ten obowiązywał
aż do 1974 r. Wartość dolara stała się w ten sposób płynna, zależna od
sytuacji na rynku walut.