Professional Documents
Culture Documents
Text
Text
“ ‘เรยอ์ าร์’ พอ่ เขา้ ใจ แตพ ่ ามารถปฏิเสธค ำสั ่งของ ‘องคร์ าชา’ ไดจ้ ริ งๆ”
่ วกเราไมส
้
‘การขอหมั นหมาย- การขอแตง่ งาน’ นั บวา่ เป็ นเรื่ องปกติในตระกูลขุนนางที่ท ำการหมั นหมาย ้ ระหวา่ งบุตรชาย บุตรสาว หรื อ
แมแ ้ ตเ่ พศเดียวกันกับตระกูลตา่ งๆเพื่อทั งการค
้ า้ ในธุรกิจ เพื่อชื่อเสียง หรื อแมน ้ แตอ่ ำนาจใดๆก็ตาม แตส ้
่ ำหรั บตระกูลเคาท ์ ‘คาเดียร์’ นั น
ขึ้นชื่อวา่ เป็ นตระกูลที่มีพลั งเวทยม์ ากมายมหาศาล รวมทั งขึ ้ ้ นชื่อเรื่ องการใชด ์ ท
้ าบศั กดิส ิ ธิ์ของเทพธิดา ท ำให้ไมแ ่ ปลกที่จะมีค ำขอมากมายจาก
หลายๆตระกูลสง่ มาใหค ้ นเป็ นลูกชายเพียงคนเดียวของคาเดียร์
[0%]
กระจกบานใหญส ่ ะทอ้ นเป็ นเป็ นภาพของเด็กชายน่าตาน่ารั ก แตถ ่ า้ มองหรื อสั งเกตดีๆ จะสามารถเห็นได้วา่ เจา้ ของใบหน้าเรี ยวนี้ นั น ้
ออกไปทางสวยเสียมากกวา่ ออกมา เรื อนผมสีด ำสนิ ทตัดกับดวงตาสีเหลืองทองทั งสองข ้ า้ ง เป็ นสั ญลั กษณ์ได้วา่ เจา้ ของร่างนี้ นั น
้ มาจากตระกูล
ใด เป็ นเวลาที่มากกวา่ 3 เดือนแลว้ กับ ‘ซอง จินอา’ ที่ไดห ้ ลุดเขา้ มาอยูใ่ นร่างวั ยเด็กของ ‘เรยอ์ าร์ คาเดียร์’ ตัวร้ายในนิ ยายวายแนว
แฟนตาซี 20+ ที่จินอานั น ้ ถูกน้องสาวสุดที่รักของตัวเองบั งคั บใหอ ้ า่ นเป็ นเพื่อน เริ่ มแรกเดิมทีเขาแทบไมอ่ ยากจะเชื่อสายตาและสถานการณ์
ของตัวเองเทา่ ไหร่ ท ำให้ตัวเขาในร่างตัวร้ายในนิ ยายถึงกับนอนกินน้ำขา้ วตม ้ ไปสามวั นเต็มๆ แตเ่ ป็ นเพราะความปลงตกหรื อ อาจเพราะ
เห็นใจพอ่ แมค่ นใหมก่ ไ็ มท่ ราบของเขาจึงจ ำตอ ้ งยอมรั บชะตากรรมของตัวเองไป
‘ก็อกๆ’
‘’เอาละ่ ไหนๆก็หลุดเขา้ มาในโลกแฟนตาซีทังที ้ ขอจริ งจั งกับเวทมนตเ์ พื่อเอาตัวรอดหน่อยละกัน!’’ น้ำเสียงครึ กครื้ นดีใจดังออก
มาจากริ มฝี ปากบาง กอ ่ ่
นที มื อบางจะยกหนั งสื
อ ่
ที เ ่
กี ย วกับเวทมนต เ์ ลม ่ ใหญข่ ้ึนมาอา่ นอยา่ งสนอกสนใจ ถา้ จ ำไมผ ่ ิดในนิ ยายบรรยายเอาไวว้ า่
้ มีความสามารถทางด้านการใชเ้ วทมนตค
เรยอ์ าร์นัน ์ วบคู ไ
่ ปกับการใช ด
้ าบ นั ่ นท ำ ให ต
้ ัวเขาในชาติ ท่ ี แลว้ นั ้
น ้
ปลื มในความสามารถของเรย อ์ าร์มาก
สมุดหนั งสือเวทยเ์ ลน ่ หนา ร่วงลงจากที่ๆเคยอยูถ่ ึงพื้นภายในหอ ้ ง สง่ เสียงดังกังวานท ำใหค ้ นที่ก ำลั งอยูใ่ นหว้ งความคิดของตัวเองตื่นขึ้น
มา เรยอ์ าร์เดินไปเก็บมั นขึ้นพร้อมกับเก็บสมุดเวทยท ์ ่ีเหลือไปชอ่ นไวท้ ่ีใตเ้ ตียงของตัวเอง เสียงเคาะประตูดังขึ้นมาอีกครั ง้ กอ ่ นที่มันจะถูกเปิด
้ ่ีเขา้ มาใหม่ นั ่ นท ำใหเ้ รยอ์ าร์ถึงกับอยากจะกระโดดหนี ออกจากหน้าตา่ งของห้องหนี ออกจากบา้ นตัวเองทั นที
โดยผูท
์ นสวย”
“อรุ ณสวั สดิค
“ทา่ นไมจ่ ำเป็ นตอ้ งมาหาผมทุกอาทิตยก์ ไ็ ด้น่ี ครั บ” เรยอ์ าร์พูดเปิดประเด็นก่อนจะลงไปนั ่ งบนโซฟาอีกฟาก โดยไมล่ ืมที่จะริ นน้ำชาให้กับ
่
แขกทีไมไ่ ด้รับเชิญไปด้วย
้
“ผมกับเธอหมั นกันแลว้ ถือเป็ นเรื่ องปกติท่ีผมตอ
้ งมาคอยดูแลคูห ้
่ มั นของตัวเองสิ
….จริงไหม?”
“ผมยั งไมต
่ อบตกลงเลยครั —-“
“ขนลุก”
“หืม?”
“ป…เปลา่ ครั บ พอดีเออ่ อากาศมั นดูเย็นๆดีนะครั บผมเลยรู้ สก ึ หนาวๆ เฮือก!” เรยอ์ าร์สะดุง้ ขึ้นมาดว้ ยความตกใจ เมื่อจูๆ่ คนที่
ควรจะนั ่ งอยูอ่ ีกฟากหนึ่ งของโซฟากลั บมายืนอยูต อ
่ ่ หน้ า ตัวเอง นิ โ คไลท ำ การคุ มผ า
้ คุ มที ่ เ ขานั ้
น คุมมาดว้ ยใหก ้ ับคนที่ตัวเลก
็ กวา่ รอยยิ้มบาง
ปรากฎบนใบหน้าหลอ่ อีกครั ง้ ด้วยความพอใจกับผลงานของตัวเอง ดวงตาสีฟ้าทั งสองข ้ า้ งจอ ้ งมองไปยั งแก้มขาวของอีกคนที่ตอนนี้ ขึ้นสีแดงจั ด
แขง่ กับริ มฝี ปากสีชมพูนั่นอยู ่
“B**ch, F****er!”