ALAMAT NI DARAGANG MAGAYON

Narrator: Alamat Daragang Magayon Katulad ng ibang mga alamat,ito ay nagsimula

noong unang panahon. Ang kwento’y naganap sa rehiyong mapayapa na kung
tawagi’y Ibalong na siyang maliit na bayan ng Rawis. At ang bayang ito
Pinamumunuan ni Makusog, ang makatarungang datu. Siya ay nagkaroon ng anak sa
asawa niyang si Dawani, ngunit sa kasamaang palad. Ito’y namatay dahil narin sa
kumplikasyon sa panganganak. Ang anak ng datu’y ubod ng kagandahan,walang
kapares,maging ang kanyang kabaitan. Magtataka ka pa ba kung bakit
nagdadagsaan ang mga manliligaw niyang nag mula pa sa iba’t-ibang mga tribu
marahil siguro’y hindi diba sa lahat ng mga manliligaw nya,ni isa’y walang
nagtagumpay upang ang puso niya’y masungkit,maging ang makisig at mapagmataas
na si Pagtuga, na siyang dakilang mangangaso’t datung iraga.

Pagtuga: Handog ko’y ginto’t alahas para sayo. Handa kong ibigay lahat ng hilingin mo.
Mapasaakin ka lang, iniibig ko.

Daragang Magayon: Hindi ko kailangan ng kayamanan mo. Dahil mas importante ang
taong kaya akong ipaglaba’t protektahan, ng walang ginagamit na dahas at
kapangyarihan.

Narrator: Sa kabilang dako ng kwento,nagpakita ang isang napakatanging binatilyo sa

bayang ng Rawis. Si Ulap, ang tahimik ngunit matapang na anak ng Datung si Karilaya
na nag mula sa katagalugan. Siya’y naglakad at naglakad, sa kagustuhan niyang
makita ang ipinagbubunying kagandahan ni magayon.

Ulap: Aking titiisin, mahirap mang damhin. Tanging nakaw sa sulyap ang siyang aking
gagawin. Aking dadahandahanin upang ang kwento’y mas maging makadamdamin.
Mahal kong Daragang Magayon, balang araw magiging akin ka din.

Narrator: Tiniis niyang magnakaw nalamang ng mga sulyap sa babaeng lihim niyang
minamahal. Tanging tagong tingin ang siyang kaya niyang gawin mula sa
malayo,habang pinapanood ang pagtampisaw ni Daragang Magayon sa ilog ng Yawa.

Narrator: Sa pagpapatuloy ng ating kwento,natapos ang isang gabing maulan. Muling

dumako si Magayon sa ilog ng Yawa upang muli’y magtampisaw. Sa kanyang
paglalakad sa may dalampasigan, siya’y nadulas sa may batuhan na siyang naging
 dahilan sa kanyang pagkahulog sa napakalamig na tubig ng ilog. Daling sumaklolo si
Ulap,na noo’y nag-aabang sa muling pagbalik ng dalaga sa ilog ng Yawa. Binuhat niya
ang nanghihina’t nangangatog na katawan ng dilag, pabalik sa dalampasigan. At sa
parteng ito ng kwento, dito umusbong ang tinatawag nating pag-iibigan ng dalawang
tao na siyang ating tauhan.

Daragang Magayon: Salamat sa iyong pagliligtas,pasasalama’t ko sayo’y walang

katumbas.

Ulap: Wala pong anuman, tungkulin ko lang na tulungan ang mga taong siyang
nangangailangan tulad ng turo ng aking amahan.

Narrator: Ilang beses pang nagtagpo si Ulap at Magayon. Sa sumusunod na araw ay

siyang pagpasya ni Ulap na samahan ni Magayon pauwi. Sa kaniyang pagdating sa
bahay ni Makusog, buong lakas at tapang ng loob,kanyang ibinaon ang sibat sa
hagdan. Na siyang nagpapahiwatig ng kanyang kagustuhan na si Magayo’y
pakasalan. Dahil sa ipinakitang pagkaseryoso ni Ulap ay walang ibang nagawa si
Magayon kundi ang mamula’t mariing napatawa na pilit itong pinipigil. At sa kanyang
pag-iwa ng tingin, napagtanto ni Datu Makusog na ang kanyang tanging nag-iisang
anak ay umiibig. Tuwang-tuwa ni Magayo’t Ulap dahil sa hindi pagpahayag ng ano
mang pagtanggi ng kaniyang ama. Binalitaan ni Ulap ang kaniyang mga kababayan,
para makapaghanda ng husto sa pagdiriwang ng kanilang kasalan sa susunod na
buwan.

Ulap: Aking mga kababayan. Lubos ko kayong iniimbitahan. Sa pagdating ng susunod

na buwan, pagmamahal naming dalawa ni Magayo’y mapupunta sa kasalan!.

Narrator: Ngunit ang bagay na iyo’y hindi nagustuhan, ng taong may nalilihim na
kasakiman. Na nais na kaniya lamang, ang pag-iibigin. Sa gusto’t hindi,tao’y di
makatanggi. Si Pagtugang handog ng ginto’t alahas. Ay ang sa pag-iibigin ni Magayo’t
Ulap na ahas.

Narrator: Si Pagtuga, at ang ama ni Magayo’y biglang nagtagpo. Sa gubat kung saan si
Datu Makusog ay nangaso.

Datu Makusog: Oh Pagtuga! Andito ka pala! Anong ginagawa mo dito, nangangaso ka din
ba?

Pagtuga: Ng hayop hindi, pero ng tao. Oo!

Narrator: Dinakip ni Pagtuga si Datu Makusog. Nagbabantang patayin kung ang gusto’y
hindi susundin. Magsisimula ng digmaan, kung siya’y ‘di pakakasalan. At ng
kinaumagahan, ang liham niya’y pinadala. Sa isang mensahero na kay Magayon
papunta.

“ Daragang Magayon. Hawak ko ang ‘yong ama. Siya’y aking papatayin,kung ang
kagustuhan ko’y hindi mo susundin. Ako’y iyong pakasalan, upang mailigtas ang buhay
ng iyong amain.”Ang kahilingan ni Pagtuga’y sinunod ni Magayon, Labag man sa
kalooban, si pagtuga’y kanyang pakakasalan at agad-agad,sa isang iglap,inihanda
ang kasalan. Ang balitang ito’y dumating kay Ulap, ang pangyayaring magaganap na
siyang pinakamasaklap. Siya’y nagmadaling bumalik sa Rawis,kasama ang kanyang
magiting na mandirigma,kahit punong-puno ng pawis . Sa kanyang pagdating sa
kasalan, ay noong pag-uumpisa ng seremonya. Sa halip na nakakakilig na eksena’y
isang madugong labanan ang kaganapan.”

Ulap: Itigil ang kasalan.Ang babaeng kanyang pinakakasalan ay pinilit niya lamang.
Magayon, sabihin mo. Hindi ba’t ako ang mahal mo?

Narrator: Sa pagsambit nito ni Ulap ay hudya’t ng digmaan. Napuno ng nagkikiskisang

mga bolo ng hangin, nagtuos si Pagtuga’t Ulap. Laban kung laban, para sa kamay ng
babaeng kanilang kinagigiliwan. Si Pagtuga’y napaslang, at ang pag-ibig ni Magayo’t
Ulap ang ipininagdiwang. Tumahimik ang lahat, sa isang napakakilig na eksena. Si
Magayo’y yayakapin na niya sana. Hanggang sa…

Ulap: Aking mahal!

Narrator: Isang ligaw na palaso ang siyang sa dilag ay tumama. At sa pagyakap ni Ulap
sa kanyang minamahal, isang kawal ang siyang sa kanya’y sumibat. Tagos sa likod,
nakakalungkot. Silang dalawa’y napaslang. Agad ni Makusog na hinataw ang kawal ng
kaniyang minasbad.

Narrator: Tumigil ang digmaan, ang paligid ay nagsipagtahimikan. Imbis na masayang

kasalan, mga hikbi’t hagulgol ang siyang lumutang.

Narrator: Halos luha nalamang ang siyang nakikita ni Datu Makusog habang siya’y
patuloy na naghu. Inilibing niya ang natatangi niyang anak kasama ang kauna-unahan
niyang pag-ibig.

Bata 1: Eh ano pong sunod na nangyari?

 Bata 2: Kaya nga po, Nakakalungkot. Namatay silang dalawa.

Narrator: Habang lumilipas ang mga araw. Unti-unting tumaas ang lupang
pinaglibingan nila Magayo’t Ulap. At habang tumatagal ng tumatagal, ito’y patuloy na
tumataas habang ito’y sinasabayan ng pausing ng lupa’t pagtilapon ng nagbabagang
mga bato.

Bata 3: Ito po ba yung tinatawag nating Bulkang Mayon?

Narrator: Oo jamaica. Naniniwala ang mga matatanda na kapag nangyayari ito

ginagalit ni pagtuga ang bulkan upang maibalik sa kanya ang mga kayamanang
iniregalo niya kay Magayon. At ang mga regalong inilibing kasama ng dalaga ang mga
regalong ibinigay sa kanya ni pagtuga. Na kanilang ginawa sa ngayon sa mga lumang
paniniwala. May mga araw kung kailan natatakpan ng mga ulap ang tuktok ng bulkan.
Sinasabi ng mga matatanda na kapag nangyari ito ay hinahalikan ni Ulap si Magayon.
At kung pagkatapos nito ay marahang dumampi ang ulan sa magiliw na libis ng bulkan
naniniwala ang mga matatandang lumuluha si Ulap. At pagkatapos ng mahabang
panahon ay umigsi na ang pangalan ni Magayon at naging mayong umayon ngunit
hanggang sa kasalukuyan kahit na maaliwas ang panahon isang anino ng masalimuot
na kwento ng isang natatanging dalaga ng kaniyang iniibig ang bumabalong sa
magandang bayan ni Daragang Magayon.