Aubrey Kincely S.

Macatiag
XII- Shakespeare

Mananatili ang Ating mga Kahapon

Ang kahapon ay alaala na lamang at ang kasalukuyan ay magiging alaala na rin

kinabukasan. Mayroong dalawampu’t apat na oras sa isang araw at bawat segundo nito ay
mahalaga. Mga hindi malilimutang sandali na ginawa kasama ang pamilya at mga kaibigan.
Maaaring ang mga ito ay nagpapalungkot sa lahat o nagdudulot ng kaligayahan. Mga sandaling
tumatak sa aking isip at puso.
 Ako, ang aking
pamilya at mga pinsan ay
pumunta sa Batac, Ilocos
Norte. Ang aking
dalawang nakatatandang

kuya at ilang mga

kamag-anak ang aking
kinasasabikan ng
makta . Ito ay isang
mahabang paglalakbay
ngunit ang aking masasabi ay
talagang nagbigay galak ito sa aking puso. Ang mahigpit na yakap na amng pinagsaluhan at ang
saya na makikita sa kanilang mga mukha nang tuluyan na kaming makarating doon ay isang
senaryong makaantig-damdamin. Hindi man marangya
ang pamumuhay ng aming pamilya roon ngunit sa
kanilang mga labi’y may tunay na ngiti pa rin. Hindi
malilimutan ang panahon na kaming pangatlong
henerasyon ay
nagsama-sama
upang pumunta sa
Currimao, isa sa
pinakamagandang
tourist spot sa Ilocos
Norte. Sa araw ding
iyong, bilang isang
bunso at unica hija,
hindi mailarawan ang aking saya sapagkat muling nabuo
ang magkakapatid. Sa mga oras na iyon, tila kay hirap
nilang pakawalan at gustong sila ay nasa aking paningin
lamang. Naranasan naming purihin ang Diyos na Jehova nang personal at sabay-sabay kaming
umawit para purihin siya.Hindi na kami nagsayang ng oras at sinuyod ang iba't ibang lugar ng
Ilocos Norte. Sa paglalakbay na ito, ako’y nagkaroon ng unang karanasang matulog ng isang
araw sa Pagudpud, isang kilalang dagat sa lugar. Isa pa na aking maidaragdag sa aking mga
unang pagkakataon ay ang paglangoy sa dagat habang umuulan. Hinahayaang lumutang ang
sarili at kalaunan ay iminulat ang mga mata upang salubungin ang bawat patak ng tubig mula sa
himpapawid. Napakagandang sandali na mas pinahahalagahan ko ang mga nilikha ng Diyos.
Kitang-kita sa akin ang mga luha ng pagmamahal noong panahong kailangang sila’y na
aming iiwanan na. Napaluha ako bigla. Akin silang binigyan ng mahigpit na yakap bilang
pamamaalam sa bawat isa. Naramdaman ko ang saya ngunit may halong lungkot. Ninanais na
ako’y pagbigyan na makasama na lamang sila palagi. Gumawa ng magagandang alaala kasama
ang pamilya at mga kaibigan. Huwag hayaang mangibabaw ang poot sa iyong kaligayahan.
Hindi ang lugar ngunit ang mga taong nakapaligid sa akin ay ginagawang espesyal ang bawat
sandali. Nagiging makabuluhan ang isang pangyayari kung nariyan ang aking mga minamahal.
Sila ay kasama sa hapag-kainan, sa pagkukuwentuhan, sa pakikipag-aliwan, pagpasyal at kahit
anumang pagkakataon. Napakahalagang sulitin ang bawat minuto bagkus alam natin na
mananatili na lamang ang mga kahapon sa ating isipan ngunit sa pagtanda’y ating malilimutan
isa-isa ang mga ito. Sa kabila nito, ang puso, kailanman ay hinding- hindi malilimutan ang
presensya ng mga taong malapit sa aking kalooban.