You are on page 1of 4

Khutbah Jumat Bahasa Jawa: Nderek Tindak Lampahe Kanjeng Nabi

Khutbah Jumat meniko mertelaaken pentinge nderek tindak lampahipun Kanjeng Nabi ingkang dipun
utus ndandani, nyempurnaaken akhlake menungso.

Sedoyo tindak lampah kados dene ngafiraken, nggelakno sesami sederek Islam kedah dipun tebihi,
keranten mboten nate dipun contohaken Kanjeng Nabi,

Monggo ingkang ngersaaken teks khutbah saget dipun sebaraken kagem sinten kimawon

Khutbah I

‫ش َهادَةَ اَرْ جُو به َها َرفهي ََع الد ََّر َجات‬ َ َُ‫ِلَّ للاَُ َو ْح َده‬
َ ُ‫ِلَ ش هَريْكََ لَه‬ َ ‫ِلَ إهلهََ إه‬
َ ‫ن‬ َْ َ‫أَ ْش َهدُ أ‬. ‫ت‬ َ‫لِل الَّذهى َوفَّقََ هعبَا َدهَُ الْ ُمؤْ همنهيْنََ هِلَدَاءهَ ْاِلَ ْع َما ه‬
َ‫ل الصَّا هل َحا ه‬ ‫الْ َح ْمدُ ه ه‬.
‫ص َحا هب هَه أُولهى‬
ْ َ‫علَى آ هل هَه َوأ‬ َ ‫علَى‬
َ ‫س هي هَد نَا ُم َح َّمدَ َو‬ َ ‫س هل َْم‬
َ ‫ل َو‬َ‫ص ه‬َ ‫الل ُه ََّم‬. ‫ت‬ َ‫صاحه بَُ الْ ُمعْ هجزَ ا ه‬ َ ُ‫عبْدُهَُ َو َرس ُْولُه‬ َ ‫س هي ََد نَا ُم َح َّمدا‬َ َ‫َوأَ ْش َهدُ اَن‬
َ‫ت‬ ْ
‫ضائهل َوالك ََرا َما ه‬ َ َ‫الف‬ ْ

َ‫ِلَ تَ ُم ْوتُنََّ اهِلََّ َواَنْتُ ْم‬


َ ‫ َواتَّقُوا للاََ َحقََّ تُقَاته هَه َو‬. ‫ت‬ َ‫ب الْ َمنْ ههيَّا ه‬
َ‫ت َوا ْجتهنَا ه‬ َ‫ل الْ َمأْ ُم ْو َرا ه‬
َ‫اهتَّقُوا للاََ بها ْمتهثَا ه‬. َُ‫ فَيَا أَيُّ َها الْ ُم ْس هل ُم ْونََ َرحه َمكُ َُم للا‬،ُ‫أَ َّما بَعْد‬
ْ ‫ِلَ ي‬
ََ‫ُظلَ ُم ْون‬ َ ‫سبَتَْ َوهُ َْم‬ َ ‫ل نَفْسَ َما َك‬ َُّ ُ‫ َواتَّقُوا يَ ْوما تُرْ َجعُ ْونََ فهيْ هَه إهلَى للاه ثُ ََّم تُ َوفَّى ك‬. ََ‫ُم ْس هل ُم ْون‬

Hadirin Jamaah Jumat RahimakumulLah

Monggo kito sareng-sareng sami netepi lan ningkataken takwo dumateng Gusti Allah kanti tansah
nindaaken sedoyo perintahipun soho nebihi sedoyo awisanipun wonten ing panggenan pundi
kemawon, samar utawi terang, rame utawi sepi. Amergi kelawan takwo kito sedoyo bakal pikantuk
kabegjan lan selamet dunyo akherat, dipun kempalaken kaliyan tiyang-tiyang ingkang nderek tindak
lampahipun Kanjeng Nabi lan ngabekti dumateng perintahe Gusti Allah.

Gusti Allah dawuh:

َ‫غفُورَ َّرحه يم‬ ََُّ ‫ٱلِل َو َيغْفهرَْ لَكُ َْم ذُنُو َبكُ َْم َۗ َو‬
َ ‫ٱلِل‬ َََّ ََ‫قُلَْ هإن كُنتُ َْم تُحه بُّون‬
ََُّ ‫ٱلِل فَٱتَّ هب ُعونهى يَُ ْح هببْكُ َُم‬

Artosipun: Ngucapo siro Muhammad, lamun siro kabeh demen Allah, podo ngenuto (nderek) siro
kabeh marang ingsun, mongko Allah bakal demen marang siro kabeh lan bakal ngapuro duso siro
kabeh, saktemene Allah Dzat kang akeh ngapuro tur welas asih. (Ali Imran:31)
Wonten tafsir Thabari dipun jelasake bilih ayat meniko tumurun nyifati kaum ingkang ngaku demen
marang Pengerane. Lajeng Gusti Allah dawuh dumateng Kanjeng Nabi: lamun siro kabeh bener
ingatase ucapan siro, mongko ngenuto siro kabeh marang ingsun, amergi niku pertondo benere
ucapan siro.

Ayat meniko ugi negesaken pentinge nderek tindak lampahe Kanjeng Nabi, keranten dalane ngabekti
dumateng Gusti Allah kedah dipun wiwiti saking nderek Kanjeng Nabi, nggih meniko ngelampahi
pituduh ingkang sampun dipun serat wonten kitab hadits lan sak pitunggalane lajeng dipertelaaken
kaliyan poro ulama.

Hadirin Ingkang Minulyo

Kedah kito mangertosi bilih Kanjeng Nabi dipun utus kaliyan Gusti Allah supados paring tupo tulodo
sae, ndandani, nyempurnaaken akhlak menungso supados mboten kejlumprung ing dalan pepeteng.
Gusti Allah dawuh:

َ ‫ل فَ ُخذُوَُه َو َما نَ َهاكُ َْم‬


‫عنْهُ فَانْتَ ُهوا‬ َّ ‫َو َما آتَاكُ َُم‬
َُ ‫الرسُو‬

Artosipun: Lan nopo kimawon ingkang dipun perintahaken Rasulullah, mongko lampahono. Lan nopo
kimawon ingkang dipun cegah, mongko adohono, tinggalno (Al-Hasyr: 7).

Tafsir Ibn Katsir mertelaaken kapan Kanjeng Nabi perintah nindaaken kebecikan, mongko inggal
dipun laksanaaken. Lan kapan Kanjeng Nabi ngelarang saking perkawis awon, mongko inggal dipun
tebihi.

Dawuh meniko estu penting sanget tumrap tiyang ingkang ngaku nderek, manut dumateng Kanjeng
Nabi. Keranten jaman sakmangke katah tiyang ingkang nulayani dawuh lan remen nindaaken
kemaksiatan, munkar, ngafiraken sedereke sesami muslim piyambak. Padahal lelampahan meniko
mboten nate dipun contohaken Kanjeng Nabi babar pisan.

Setunggale hadits saking Jarir, saking Kanjeng Nabi:

َ ‫ِل يَرْ َح َُم ال َّن‬


َ‫اس‬ ََ ‫ن‬
َْ ‫َّللا َم‬ ََ ‫سلَّ ََم‬
ََُّ ‫ِل يَرْ َح َُم‬ َ ‫علَيْ هَه َو‬ ََُّ ‫صلََّى‬
َ ‫َّللا‬ َ ‫َّللا‬
‫ل َّ ه‬ ََ ‫قَا‬
َُ ‫ل َرسُو‬

Artosipun: Kanjeng Nabi dawuh, sopo wonge ora welas marang menungso, mongko ora bakal dipun
welasi Gusti Allah (HR. Bukhari).
Hadits niki ngimutaken dumateng kito sedoyo supados mboten nganiyoyo tiyang lintu, mboten
gampil nyatru, musuhan. Keranten sifat welas asih niku setunggale tupo tulodo ingkang dipun
lampahi Kanjeng Nabi. Pramilo, Kanjeng Nabi mboten nate nggelakno, ngelarani tiyang lintu sinaoso
benten akidahe lan penemune.

Jamaah Ingkang dipun Welasi Gusti Allah

Wonten setunggal hadits ingkang saget dipun pundut maknone supados kito sedoyo mboten gampil
ngelarani tiyang lintu, nggih meniko :

ُ‫عنْ َه‬
َ ‫َّللا‬
ََُّ ‫ن هَ َج ََر َما نَ َهى‬ ‫سانه هَه َويَ هدهَه َوالْ ُم َه ه‬
َْ ‫اج َُر َم‬ َْ ‫سل ََهم الْ ُمَ ْس هل ُمونََ م‬
َ ‫هن هل‬ َْ ‫سلَّ ََم الْ ُم ْس هل َُم َم‬
َ ‫ن‬ َ ‫علَيْ هَه َو‬ ََُّ ‫صلَّى‬
َ ‫َّللا‬ َُّ ‫ل النَّبه‬
َ ‫ي‬ ََ ‫قَا‬

Artosipun: Kanjeng Nabi dawuh, tiyang muslim niku tiyang ingkang nyelametaken umat Islam saking
jembere lisan, lan tangane. Tiyang hijrah niku tiyang ingkang ninggal perkawis ingkang dilarang Gusti
Allah. (HR. Bukhari)

Menopo lisan ingkang dipun serat rumiyen wonten hadits meniko? Mundut saking keterangan
Fathul Bari dipun jelasaken, lumrahe lisan meniko dados kawitane sedoyo kejemberan kados dene
rasan-rasan, ngapusi, gunem olo, fitnah. Pramilo dipun tegesake saking awal supados estu njagi
ucapan, guneman kalih sinten kimawon.

Mugi-mugi kito sedoyo pinaringan kekiatan saking Gusti Allah supados saget ngelampahi kesaenan
ingkang sampun dipun tuduhaken Kanjeng Nabi lan nebihi sedoyo kejemberan, keawonan ingkang
saget nyiderani, nganiyoyo tiyang lintu. Amiin.

َ‫ي َو همنْكُ َْم تهالَ َوتَهُ إهنَّهُ ه ََُو السَّ هميْ ُع‬ ََ َّ‫ َوتَقَب‬،‫الذ ْك هَر الْ َح هكي هْم‬
َْ ‫ل للاَُ مهنه‬ ‫ت َو ه‬ َْ ‫ َونَفَعَنه‬،‫ن الْك هَري هْم‬
َ‫ي َوإهيَّاكُ َْم به َما فهيْ هَه مهنََ ْاْلَيَا ه‬ َ‫ي الْقُرْ أَ ه‬
َْ ‫ي َولَكُ َْم فه‬
َْ ‫اركََ للاَُ هل‬
َ َ‫ب‬
‫الرحه يْ َُم‬ َّ ‫ َوا ْستَغْف ُهر ْوهَُ هإنَّهُ ه ََُو الْغَفُ ْو َُر‬،‫الْ َع هلي هْم‬

Khutbah II:

ُ‫سيهد‬َ ُ‫عبْدُهَُ َو َرس ُْولُه‬ َ ََّ‫ن َج َح ََد به هَه َو َكف َََر َوأَ ْش َهدُ أَن‬
َ ‫سيه َدنَا ُم َح َّمدا‬ َْ ‫ِلَ ش هَريْكََ لَهُ إهرغَاما هل ََم‬ ََّ ‫ِل إهلَهََ إه‬
َ َُ‫ِل للاَُ َو ْح َده‬ َْ َ‫ َوأَ ْش َهدُ ا‬. ‫اَل َح ْمدُ هلله َح ْمدا َك َما اَ َم ََر‬
ََّ ‫ن‬
َ‫ظرَ َواُذُنَ هب َخبَر‬
َ َ‫عيْنَ هبن‬
َ َْ‫صلَت‬ َ َّ‫ص ْح هب هَه َما ات‬ َ ‫علَى اَ هل هَه َو‬ َ ‫علَى‬
َ ‫س هي هدنَا ُم َح َّمدَ َو‬ َ ‫س هل َْم‬
َ ‫ل َو‬ َ ‫اَللَّ ُه َُّم‬. ‫َر‬
َ‫ص ه‬ َ‫ق َوالبَش ه‬ َ‫ ال َخالَئه ه‬,

‫ع هَة َوا ْعلَ ُموا‬ َ ‫ع هَة َو ُخض ُْو هَر ال ُج ُم َع هَة َوال َج َما‬ َ ‫علَى الطَّا‬ َ ‫طنََ َو َحا هفظُ ْوا‬ َ ‫ظ َه ََر همنْ َها َو َما ب‬ َ ‫ش َما‬ ََ ‫للا تَ َعا َلى َو َذ ُر ْوا الف ََواخه‬ ََ ‫فَ َياعهبا ََد للا هإتَّقُ ْوا‬: ُ‫أَ َّما َب ْعد‬
َ ‫علَى النَّبه‬
‫يه‬ َ ََ‫صلُّ ْون‬َ ُ‫للا َو َمالَئه َكتَهُ ي‬ ََ ََّ‫ع هليْما هإن‬ َ َ‫الى َولَ َْم يَزَ لَْ قَائهال‬
ََ َ‫ل تَع‬ َ ‫للا أَ َم َركُ َْم بهأ َ ْمرَ بَ َدَأَ فهيْ هَه بهنَفْ هس هَه َوثَنَّى به َمالَئه َك هَة ال ُم‬
ََ ‫ فَقَا‬،‫سبه َح هَة قُ ْد هسهه‬ ََ ََّ‫أَن‬
َ‫ن ال ُخلَفَاءه‬ َ‫ع ه‬ َ
‫ض‬
َ َ ْ‫ُ َّ َ ار‬ ‫و‬ َ
‫م‬ ‫ه‬ َّ ‫ل‬‫ل‬َ ‫ا‬, ََ‫ْن‬ ‫ي‬ ‫ع‬ ‫م‬‫ج‬ َ ‫أ‬ َ
‫ه‬ ‫ب‬ ‫ح‬ ‫ص‬ ‫و‬ َ
‫ه‬ ‫ل‬َ ‫أ‬
‫َ ه ُ َ َّ َ َ ه ه َ َ ْ ه ه َ ه‬‫ى‬ َ ‫ل‬‫ع‬ ‫و‬ ‫د‬
َ ‫م‬ ‫ح‬ ‫م‬ ‫َا‬ ‫ن‬ ‫د‬‫ه‬ ‫ي‬ ‫س‬ ‫ى‬ َ ‫ل‬‫ع‬ َ
‫م‬ َ
‫ل‬ ‫س‬ ‫و‬ َ
‫ل‬ ‫ص‬
َ ْ ‫ُ َّ َ ه َ َ ه‬ َ
‫م‬ ‫ه‬ َّ ‫ل‬‫ل‬َ ‫ا‬. ‫ا‬‫ْم‬ ‫ي‬ ‫ل‬‫س‬َ ‫ت‬ ‫ا‬‫و‬‫م‬ ‫ل‬‫س‬ ‫و‬ َ
‫ه‬
‫َ ْ َ ْ َ ه ه َه ُ ْ ْه‬‫ي‬
ْ َ ‫ل‬ ‫ع‬ ‫ا‬‫و‬ ُّ ‫ل‬‫ص‬ ‫ا‬ ‫ُو‬ ‫ن‬ ‫م‬َ ‫أ‬ ََ‫ْن‬ ‫ي‬ ‫ذ‬
‫ه‬ َّ‫َيااَيَّ َها ال‬
ََ‫ن التَّابه هعيْن‬ َ‫ع ه‬َ ‫ب نَبهيهكََ أَ ْج َم هعيْنََ َو‬ َ‫ص َحا ه‬ ْ َ‫سائ هَهر أ‬َ ‫ن‬ َْ ‫ع‬َ ‫علهيَ َو‬ َ ‫سادَاتهنَا أَبهى بَ ْكرَ َوعُ َم ََر َوعُثْ َمانََ َو‬ َ ََ‫ق َوكَان ُْوا به هَه يَعْ هدلُ ْون‬ َ‫ض ْوا بهال َح ه‬ َ َ‫الرا هش هديْنََ الَّ هذيْنََ ق‬ َّ
َ
َ‫ان إهلى يَ ْو هَم ال هدي هْن‬ َ‫س ه‬َ ‫ن تبهعَ ُه َْم بهإه ْح‬ َ ْ
َ ‫َو َم‬
‫ل َك هل َمتَكََ إهلَى يَ ْو همَ‬ ‫اإل ْسالََ ََم َوال ُم ْس هل هميْنََ َوأَ ْع هَ‬‫هز ه‬‫ت ‪.‬اَللَّ ُه ََّم أَع ََّ‬
‫ت اَْلَ ْحيَاءهَ همنْ ُه َْم َواْلَ ْم َوا هَ‬
‫ت َوال ُمؤْ همنهينََ َوال ُمؤْ همنَا هَ‬ ‫اللَ ُه ََّم ا ْغفهرَْ لهلْ ُم ْس هل هميْنََ َوال ُمس هل َما هَ‬
‫ل اللَّ ُه ََّم هوِلَ َيتَنَا هف َم َْ‬
‫ن‬ ‫ح ُوِلََةَ أُ َم ْو هرنَا َوا ْج َع هَ‬ ‫ل ال ُم ْس هل هميْنََ ‪.‬اَللَّ ُه ََّم اَ همنَّا فهى د ُْو هرنَا َوأَ ْ‬
‫ص هل َْ‬ ‫ن َخذَ ََ‬‫ص ََر ال هديْنََ َوا ْخذُلَْ َم َْ‬‫ن نَ َ‬ ‫صرَْ َم َْ‬ ‫ْن ‪,‬اَللَّ ُه ََّم انْ ُ‬‫ال هدي هَ‬
‫ن بهلَ هدنَا هَذَا خَاصَّةَ‬ ‫ع َْ‬ ‫طنََ َ‬ ‫ظ َه ََر همنْ َها َو َما بَ َ‬ ‫ْ‬
‫ل َوال هم َحنََ َوس ُْو ََء ال هفت هََن َما َ‬ ‫الزِلَ هز ََ‬
‫الزنَا َو َّ‬ ‫والربَا َو ه‬
‫الوبَا ََء ه‬ ‫عنَّا الغَالَ ََء َو َ‬ ‫خَافَكََ َواتَّقَاكََ ‪.‬اَللَّ ُه ََّم ا ْدفَ َْع َ‬
‫َّ‬
‫اب الن هَ‬
‫ار‬ ‫عذ ََ‬ ‫َ‬ ‫سنَةَ َوقهنَا َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬
‫ي اْلخه َرةهَ َح َ‬ ‫سنَةَ َوفه َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬
‫اربََّ العَالمهينََ َربَّنَا آتهنَا فهي ال ُّدنيَا َح َ‬‫َ‬ ‫َ‬
‫سائ هَهر بهال هَد ال ُمس هلمهينََ العَا َّمةَ يَ ََ‬‫ن َ‬ ‫ْ‬
‫عَ‬ ‫َو َ‬

‫ي ه يَ هعظُكُم لَعَلَّكُم تَذَكَّ ُر ْونََ ‪,‬فَا ْذكُ ُر ْوا َ‬


‫للاَ‬ ‫َر َوالبَغْ َ‬ ‫ن الفَ ْخشَاءهَ َوال ُمنْك هَ‬ ‫ان َوإهيْتَاءهَ ذهى القُربَى َويَنْ َهى َ‬
‫ع هَ‬ ‫س هَ‬ ‫ل َو ْ ه‬
‫اإل ْح َ‬ ‫عهبا ََد للا !إهنََّ للاََ يَأ ُم َُر بهالعَ ْد هَ‬
‫ض هل هَه يُعْطه كُ َْم َولَ هذ ْك َُر للاه أَكبَ َُر‬ ‫علَى نه َع هم هَه يَ هز ْدكُ َْم َوا ْسأَلُ ْوهَُ م َْ‬
‫هن فَ ْ‬ ‫ه‬
‫َ‬
‫ُ‬
‫ْ َ‬ ‫و‬ ‫ر‬‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ك‬‫ش‬‫ْ‬ ‫ا‬ ‫َ‬
‫م‬
‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫ك‬ ‫رْ‬ ‫ُ‬ ‫ك‬‫ذ‬‫ْ‬ ‫ي‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ْم‬
‫َ َ‬‫ي‬ ‫ظه‬ ‫ع‬‫ال‬

You might also like