Karolina Mościcka

65872

Esej zaliczeniowy z przedmiotu Animacja i promocja kultury: Emocje w sztuce

(V semestr studiów na kierunku Edukacji artystycznej)

Oglądanie dzieła powinno wpływać na odbiorcę i na jego uczucia. Czasami dzieje się tak, między
innymi dlatego, że możemy odczytać emocje z obrazu. Może nam to ułatwić zastanowienie się jaką
scenę przedstawia, jaka jest kolorystyka oraz jak zachowują się przedstawione postaci.

• Dziwny ogród, J. Mehiffer

Na obrazie polskiego artysty zauważyć można mnóstwo różnych, zwykle ciepłych i jasnych
barw. Sugeruje się w ten sposób między innymi ładną pogodę i słoneczny dzień. Otoczenie jest
piękne – soczyście zielona trawa, drzewa obłożone owocami i wielobarwne kwiaty. Postacie
kobiece są ubrane w bogato zdobione barwne stroje, a ich twarze wyrażają zadowolenie:
są uśmiechnięte i zdrowo zarumienione. Dziecko, przebywające w ogrodzie nago, przywodzi
na myśl mile spędzony ciepły letni czas czy wakacje w spokojnej atmosferze w zgodzie z naturą.
W dłoniach trzyma stosunkowo duże kwiaty, co przypomina zabawę czy płatanie figli
dorosłym. Cała ta scena napawa odbiorcę pozytywnymi emocjami. Uczucia, które mogą
towarzyszyć w odbiorze tego dzieła to błogostan, beztroska, radość czy przyjemność.

• Śmierć Barbary Radziwiłłówny, J. Simmler

Jak wskazuje tytuł dzieła oglądamy obraz, na którym nie pojawi się radosna atmosfera.
Przedstawiono dwie oświetlone postacie w dosyć ciemnej sypialni z łożem, na którym
bezwładnie leży kobieta. Jej wyraz twarzy jest neutralny, ale skóra jest blada, co wskazuje
odbiorcy na chorobę lub śmierć postaci. Kolejną osobą przedstawioną w dziele jest mężczyzna
siedzący na łóżku chorej. Pochylona postawa wskazuje na bliską relację z kobietą. Zmarszczone
brwi i zatroskany wyraz na jego twarzy ukazuje odczuwane przez mężczyznę uczucia. Mogłyby
to być na przykład: bezradność, rozgoryczenie, zdołowanie, zrozpaczenie, przykrość. Emocje,
które powinny być odczuwane przez obserwatora to smutek lub żal, spowodowany śmiercią
młodej kobiety oraz współczucie wobec utrapionego mężczyzny.

• Dzieci podczas burzy, nieznany malarz austriacki

Tytuł dzieła zdradza nam, co przedstawia scena. Oświetlone dwie starannie ubrane postacie
na ciemnym tle to dzieci w pozycji klęczącej. Ponure otoczenie, w którym znalazło się
(prawdopodobne) rodzeństwo może napawać zgrozą, lękiem i trwogą, ponieważ dzieci często
boją się ciemności oraz burzy z piorunami. Oczy chłopca zwrócone są ku niebu, a jego dłonie
złożone do modlitwy. Najwyraźniej dziecko modli się do Boga o bezpieczeństwo swoje
i dziewczynki. Wyraz twarzy dzieci wprowadza niepokój: szeroko otwarte oczy, brak uśmiechu
i bladość (choć policzki są dziecięco zarumienione) wskazują na odczuwane przez nie
przerażenie. Dodatkowo dziewczynka przytula się, obejmuje ze strachem chłopca, jednocześnie
patrząc w stronę obserwatora tej sceny. W odbiorcy taki widok może wzbudzić współczucie
i żal, z powodu przeżywanych przez młode postacie emocji, ale również przejęcie i empatię
w stosunku do wpatrującej się w niego dziewczynki.