ΘΑΛΑΣΣΙΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

Περιεχόμενο
Ο ποιητής ταξιδεύοντας με καράβι σε ιδανικό καιρό απολαμβάνει την ομορφιά του
θαλασσινού τοπίου. Ο μπάτης φυσάει απαλά, ενώ το φως του ήλιου αντανακλάται
στα γαλανά νερά. Ψαράκια αναπηδούν στην επιφάνεια, παίζοντας ξέγνοιαστα με τα
κύματα και πιο πέρα προσπερνά με ταχύτητα το καράβι ένα περήφανο δελφίνι.
Λευκοί γλάροι ακολουθούν στο ταξίδι, άλλοτε πετώντας γύρω από τα ξάρτια του
καραβιού και άλλοτε βουτώντας στο νερό για ψάρια, ενώ τα άλλα καραβάκια
μοιάζουν καθώς ταξιδεύουν με λευκά προβατάκια, που έχουν για βόσκη τους το κύμα
και για βοσκό τους τον αέρα.

Ερμηνευτική προσέγγιση
Κάθε στροφή του ποιήματος σκιαγραφεί μια θαλασσινή εικόνα.
1η ενότητα: «Γλυκά φυσά…ασημένια». Πλαγιότιτλος: “To παιχνίδι των ψαριών στο
κύμα”. Οι μορφές των ψαριών που κολυμπούν ανέμελα και παίζουν ερωτευμένα μέσα
στα γαλάζια νερά της θάλασσας και κάτω από τον ήλιο.
2η ενότητα: «Στου καραβιού…πλάτη». Πλαγιότιτλος: “Το περήφανο πέρασμα του
δελφινιού”. Η μορφή του δελφινιού που κολυμπάει καμαρωτά δίπλα στο πλοίο, το
προσπερνάει γρήγορα, τυλίγεται με τους αφρούς της θάλασσας και γυρνάει την πλάτη
στους ανθρώπους.
3η ενότητα: «Χιονοπλασμένοι γλάροι…βουτούνε». Πλαγιότιτλος: “Η συνοδεία των
γλάρων”. Οι μορφές των γλάρων που ψάχνουν στη θάλασσα να βρούν ψάρια για να
τραφούν.
4η ενότητα: «Και γύρω…αέρα». Πλαγιότιτλος: “Τα λευκά καραβάκια”. Η εικόνα των
καραβιών που αρμενίζουν μέσα στη θάλασσα συνδέει τους δύο κόσμους, της
θάλασσας και της στεριάς.

Αφηγηματική τεχνική
Ποιητής: συμμετέχει στα ποιητικά γεγονότα (χρήση α’ πληθυντικού προσώπου).
Καταγράφοντας με λεπτομέρεια τη χαρά και τη ζωηράδα έμψυχων και άψυχων,
εκφράζει έμμεσα και τα δικά του συναισθήματα.
Λεξιλόγιο: συγκεκριμένο και προέρχεται από τον κόσμο της θάλασσας(. Κυριαρχούν
τα επίθετα, απλά και σύνθετα και τα υποκοριστικά. Τα περισσότερα ρήματα
δηλώνουν κίνηση (π.χ. παίζουν, πετάει κτλ).
Σκηνικό: ειδυλλιακό. Ζωηρές εικόνες με κύριο χαρακτηριστικό την κίνηση.
Γλώσσα: Απλή δημοτική, ζωντανή, εμπλουτισμένη με ποικίλα επίθετα (γαλανά νερά,
ασημένια κύματα κτλ.)
Ύφος: Ζωηρό, γλαφυρό, ζωντανό και παραστατικό (παρουσία πολλών εικόνων). Ο
τόνος είναι αισιόδοξος και χαρούμενος.
Στιχουργική ανάλυση: ιαμβικός επτασύλλαβος και οκτασύλλαβος στίχος.
Στραυρωτή-πλεκτή ομοικαταληξία (αγ,βδ: μπάτης-νερά της,δροσίζεται-
καθρεφτίζεται.)
Σχήματα λόγου:
 Μεταφορές: «η θάλασσα δροσίζεται», «ο ήλιος καθρεφτίζεται», «πετώντας
δίχως έννοια», «ψαράκια χρυσοφτέρωτα», «σε κύματ’ ασημένια»,
«γοργόφτερο πετάει», «χιονοπλασμένοι γλάροι», «ή με χαρά σφυρίζοντας»,
«κι εχουν βοσκή τα κύματα/βοσκό τους τον αέρα»
 Παρομοιώσεις:
1. «σαν να καμαρώνεται της θάλασσας το άτι»: παρομοιάζει το δελφίνι
με ένα άλογο, ένωση δύο κόσμων, στεριάς και θάλασσας.
2. «σαν άσπρα προβατάκια/που βόσκοντας γυρίζουν/με χαρωπά
πηδήματα/στους κάμπους όλη μέρα»: παρομοιάζει τα καραβάκια με
προβατάκια, ένωση δύο κόσμων, στεριάς και θάλασσας.
 Εικόνες:
1. Η εικόνα της θάλασσας που στα γαλανά νερά της καθρεφτίζεται ο
ήλιος,
2. Η εικόνα των ψαριών που κολυμπούν στα γαλανά νερά της θάλασσας,
3. Η εικόνα του καραβιού,
4. Η εικόνα του δελφινιού που κολυμπάει δίπλα στο καράβι,
5. Η εικόνα των χιονοπλασμένων γλάρων που πετούν ακούραστοι πάνω
στην θάλασσα,
6. Η εικόνα των καραβιών που αρμενίζουν στην θάλασσα,
7. Η εικόνα των προβάτων που βόσκουν στον κάμπο.

Ιδέες - Συναισθήματα
Το ποίημα αποκαλύπτει τη μεγάλη αγάπη του ποιητή για τη φύση. Η επαφή του μαζί
της τον γεμίζει χαρά και εσωτερική πληρότητα και είναι γι’ αυτόν η πηγή της
έμπνευσης του.