LEWIN

zmatematyzowana teoria człowieka ;)

 
początki:
 urodził się w Poznaniu, później przenieśli się do Berlina, gdzie
studiował medycynę, później psychologię
 insipirowany psychologią gestalt
 emigracja do USA
 specjalizował się w psychologii dziecięcej
 człowiek energiczny, nowatorski, pomysłowy
 
teoria Lewina:
 inspirowana fizyczną teorią pola elektromagnetycznego
 w kategoriach pola mówił o funckjonowaniu człowieka
 człowiek funkcjonuje w zależności od tego co znajduje się w jego polu
(w jakim otoczeniu funkcjonuje)
 pole - świat obiektywnych i subiektywnych wrażeń
 inspiracja psychologią postaci gestalt
o każde ludzkie zachowanie zdeterminowane przez pole
psychofizyczne (działa tak jak pole grawitacji)
o to jak odbieram damy obiekt, zdeterminowane jest przez całe
pole, w którym się znajduje
o zawsze postrzegam obiekt jako całość, z uwzględnieniem
kontekstu
o to co widzę, zdeterminowane przez cały kontekst
o zachowanie jest zależne od pola (od siły jego napięcia, działania)
 inspiracja podejściem systemowym
 = teoria powiązań
o nie istnieje nic, co nie byłoby powiązane z pewnym kontekstem
o trzeba brać pod uwagę kontekst systemowy, w jakim dana
jednostka się znajduje
 dążył do tego, aby matematyzować psychologię (grafy, rysunki)
 

 od ogółu do szczegółu
 pole = przestrzeń życiowa (składają się na nie fakty powiązane ze
sobą)
o żyję zgodnie z tym co znajduje się w moim polu (fakt - siedze na
wykładzie, jem ciastko, piję herbate)
o pole obejmuje wszystko co trzeba wiedzieć w danym czasie, w
danym momencie
  pole pozwala przedstawić czyjąś rzeczywistość psychologiczną (np.
moje zmęczenie, głód, itp. )
 zachowanie jest funkcją pola psychologicznego, muszę to środowisko
rozpoznać, aby poznać drugą osobę
 
zasady działania:
 P - zróżnicowane wewnętrznie, to jest ta całość-otoczka, osoba,
o P-M (uzyskujemy dzięki niemu kontakt ze światem, zmysły,
patrzenie, słuchanie, dotyk, my również oddziałujemy na świat)
o W-O (p-komórki peryferyjne, c-kom. centralne, każda z komórek
to fakt psychiczny, np. myśli danej osoby, każda komórka to
konkretna myśl, emocja, wyobrażenie, potrzeba)
 osoba ma strukturę heteronomiczną
 to co myślę, może wpływać na działanie (shook, niespotykane)
 przedstawienie osoby, z perspektywy jej potrzeb "tu i teraz"
 im większe zróżnicowanie W-O, tym większe bogactwo życia
psychicznego i różnorodność wewnętrzna

 
 na ile granica pomiędzy osobą, a środowiskiem jest zaznaczona? (może
być grubsza/ciensza, sztywna)
o ciensza granica - środowisko na osobę i odwrotnie oddziaływuje
jako bardzo płynna granica
o gruba granica - np. osoba w śpiączce, głęboki sen, bodźce ze
środowiska mają cieższą drogę żeby dotrzeć do środka

 mamy tyle regionów ile faktów środowiskowych (w polu fizjologicznym

pojawiają się pewne fakty, które istotne są tylko "TU I TERAZ", np.
jestem głodna, uważam na wykładzie)
o symboliczne przedstawienie w postaci regionów i układów w
przestrzeni
 
 osoba + środowisko psychologiczne = pole psychologiczne
 poza polem są rzeczy, które istnieją, ale nie są aktualnie dla mnie
istotne (np. paryż jest stolicą francji)
 
 
PSYCHOLOGIA HODOLOGICZNA:
 osoba stara się powrócić do normalności jeśli pojawiło się napięcie
 hodologiczna = wektorowa
 zajmuje się dynamiką osobowości
 potrzeba skłania nas do zrobienia kroku - zredukować napięcie -
dążenie do homeostazy
 potrzeba = stan fizjologiczny, pragnienie czegoś, zamiar zrobienia
czegoś
 napięcie może być spowodowane zmianą w środowisku (np. pojawienie
się pająka w zasięgu wzroku)
 gdy w polu pojawi się wartościowość ujemna -> unikanie czegoś
 awans - forma przemieszczenia (psychologia ścieżek)
 zagrożenie dla potrzeb - wartościowość ujemna (unikanie)
 osoba dokonuje przemieszczeń do/od regionów w zależności od ich
wartościowości (do regionów mających wartość dodatnią, od regionów
mających wartość ujemną)
 działanie jest funkcją pola psychologicznego
 to jak funkcjonuje zawsze jest efektem tego, co mam w polu
 sytuacja i dana osoba są niepowtarzalne