Review in ESP4
“Kaya naging
Ipagmalaki at pahalagahan ang sariling kultura
IPAGMALAKI ANG SARILING ATIN
Isa ang seksiyon ni Binibining Vangie sa mga
napiling magtanghal para sa Buwan ng Wika.
Napagkaisahan ng klase na magtanghal ng mga
katutubong sayaw.
Hinati ni Binibining Vangie sa tatlong pangkat
ang kaniyang klase. Ang bawat pangkat ay
sasagisag sa tatlong malalaking pulo sa Pilipinas:
Luzon, Visayas, at Mindanao.
Ang unang pangkat ay magpapamalas ng
katutubong sayaw na Pandanggo sa Ilaw para sa
Luzon. Ang pangalawang pangkat ay
magsasayaw ng Kuratsa ng mga Bisaya. Singkil
naman ang sasayawin ng ikatlong pangkat
bilang katutubong sayaw sa Mindanao.
Lahat ay masaya at aktibong nakilahok sa pag-
eensayo. Natuwa rin sila nang makita ang
isusuot nilang kasuotan sa pagsasayaw.
“Ang ganda nitong baro’t saya na isusuot natin
para sa Pandanggo sa Ilaw,” natutuwang sabi ni
Michelle.
“Ang cute din nitong barong ko,” sabi ni Andy.
“Ang ganda rin ng suot ko,” pagmamalaki
naman ni Cindy na mula sa pangkat Bisaya.
“Excited na akong isuot ito habang sumasayaw
ng Kuratsa.”
Dumating si Jemah suot ang kaniyang kostiyum.
“Mas maganda itong suot ko, ang tingkad-
tingkad ng kulay,” pagmamalaki nito.
Natutuwang nakisali si Binibining Vangie sa
usapan ng mga mag-aaral. “Mukhang giliw na
giliw kayo sa mga kasuotan ninyo. At talagang
ipinagmamalaki ninyo.”
“Opo, Ma’am,” nagkakaisang sabi ng mga mag-
aaral.
“Tama ‘yang ginagawa ninyo,” sabi ni Binibining
Vangie. “Dapat lamang na ipagmalaki ninyo at
pahalagahan ang kultura ng ating bansa.
Mayroon tayong iba’t ibang pangkat etniko sa
bansa at bawat isa ay may kani-kaniyang kultura
na maipagmamalaki. Tulad ko, isa akong
Ilocana. Maipagmamalaki ko ang aming
dinengdeng na walang kasing sarap!”
“Taga-Bulacan po ang tatay ko,” sabi ni Andy.
“Kilala po ang mga taga-Bulacan sa kanilang
ensaymada at chicharon!”
“Ako naman po Ma’am ay laging inaawitan ng
Rosas Pandan ng aking yaya na taga-Visayas. Isa
raw po iyon sa mga katutubo
nilang awitin,” sabi ni Michelle.
paborito ko na rin po.”
“Sadyang mayaman ang kultura ng Pilipinas.
Ugaliin natin itong ipagmalaki at pahalagahan
upang ito ay manatiling buhay,” pagtatapos ni
Binibining Vangie.
“Opo, Ma’am!” muling nagkaisang wika ng mga
mag-aaral.
Buwan ng Wika- ay isang pagdiriwang sa
Pilipinas na ginaganap tuwing buwan ng Agosto.
Ito ang pinalawig na pagdiriwang ng Linggo ng
Wika na pinalawig noong Enero 15, 1997 sa
pamamagitan ng Proklamasyong Bilang 1041 ni
dating Pangulong Fidel V. Ramos. Kadalasang
ipinagdiriwang ang Buwan ng Wika sa mga
paaralan. Kaugnay nito, maraming mga
kaganapan ang ginagawa upang ipagdiwang ito,
gaya ng sabayang pagbigkas, balagtasan,
paggawa ng slogan, paggawa ng mga sanaysay,
pagbigkas ng mga tula, pagsasayaw ng mga
katutubong sayaw at pag-awit ng mga
katutubong awit.
Kultura- Sa isang payak na kahulugan, ito ang
"kaparaanan ng mga tao sa buhay", ibig sabihin
ang paraan kung paano gawin ang mga bagay-
bagay.
Ang sarap, ang saying maging pinoy
Whang-od (Maria Oggay)- ang
pinakamatandang tattoo artist
PANDANGGO SA ILAW
- Ang Pandanggo sa Ilaw (Dance with Light) ay
isang kultural na sayaw ng Pilipinas na naging
popular sa mga rural na lugar sa bansa.
Inihalintulad sa mga alitaptap (firefly) sa dapit-
hapon at sa gabi.
- Ang sayaw na ito ay nagsimula sa sayaw na
“Fandango”, katutubong sayaw ng mga
Espanyol, na dumating sa Pilipinas sa panahon
ng mga Kastila.
- Ang Pandanggo sa Ilaw ay nag-simula sa
MINDORO, ang ikapitong - pinakamalaking isla
sa Pilipinas.
KURATSA
- Ang Kuratsa ay isa sa mga tradisyonal na
sayaw sa Leyte at Samar. Ito ay lubos na
pinapaboran ng mga Waray sa rehiyon ng
Silangang Bisaya sa Pilipinas.
- Ang Kuratsa ay dapat gawin ang amenudo; ibig
sabihin, isang pares lang ang sumasayaw nito sa
isang pagkakataon.
SINGKIL
- Ang Singkil ay isang sikat na sayaw ng mga
taga-Maranao na ginaganap sa panahon ng
pagdiriwang at iba pang mga kasiyahan at
kapistahan.
- Babaeng mananayaw ang sentro ng sayaw na
ito at sinasabing ito ay isang maharlikang sayaw
ng mga Muslim o ng mga dugong bughaw. Sa
saliw at tunog na dulot ng kawayan, ang
babaeng mananayaw ay nakabihis sa
eleganteng Muslim na kasuotan at mahusay na
humahakbang at hindi naiipit ang mga paa sa
bawat galaw ng kawayan, listo sa bawat kilos at
sayaw na nagsisimula sa mabagal na tempo
hanggang pabilis ng pabilis ang indak habang
may hawak na panyo o pamaypay at umiindak
sa saliw ng kulintang at agung na siyang mga
pangunahing instrumentong ginagamit sa
musika ng singkil.
- mga salaysay na likhang-isip. Ang mga tauhan
nito ay maaaring isang hari o reyna, isang
matapang na lalaki, o kaya’y isang magandang
babae.
Ang likas kayang pag-unlad ay ang pagtugon sa
pangangailangan at mithiin ng mga tao nang
may pagsaalang-alang sa kakayahan ng susunod
na henerasyon na makamit din ang kanilang
mga pangangailangan.
Responsableng mamamayan
Huwag sirain ang mga halaman/puno sa
paligid, gayundin ang kalikasan.
Maaaring maging bunga ng disiplinadong
paggawa
● Pagkakaroon ng sapat na panustos sa araw na
pangangailangan ng pang-araw- pamilya.
● Nakapagbibigay ng kailangan ng katawan
tulad ng bitamina at mineral
● Nakalilibang at kawili-wiling gawain.
● Nagpapaganda ng kapaligiran.
● Ang punong kahoy ay nagbibigay ng lilim at
oxygen na kailangan ng tao.

- mga awit na hanggang sa ngayon ay kinakanta

o inaawit pa rin natin. Halimbawa ay Leron-
leron sinta, Bahay Kubo, Ati Cu Pung Singsing, at
Paru-parong Bukid.

LARO

-patintero
-luksong-lubid
-tagu-taguan
-trumpo
-sipa
-palo cebo

Kwentong bayan- mg asalaysay na likhang-isip.

Ang mga tauhan niyo ay maaaring isang hari o
reyna, isang matapang na lalaki, o kaya’y isang
magandang babae.

Awit- mga awit na hanggang sa ngayon ay

kinakanta o inaawit pa rin natin. Halimbawa ay
leron-leron sinta, bahay kubo, ati cu pung
singsing, at paru-parong bukid.

Pabasa- pagbasa o pag-awit ng pasyon

Flores de mayo- prusisyon para kay birheng

maria

Santacruzan- prusisyon na nagsasadula sa

pagkakatuklas ni reyna Helene sa tunay na krus
ni hesus.

Panunuluyan- pagsasadula sa pagsilang kay

hesukristo

Likas-kayang pag-unlad:pagkakaroon ng
disiplina