პროლოგი

1. -
2. ავტორი ამბობს, რომ ქალაქი თვალსა და ხელს შუა გაიზარდა. შესანიშნავია მთაწმინდაზე
დანთებული კოცონი, ელექტრო ლ
ამპები, გზაზე დადის ტრაქტოტი, მანქანა, ველოსიპედი.
3. სვეტიცხოვლის ტაძრის
4 - მუდმივად ახლის მძებნელია ექვთიმე
5. ექვთიმემ 2 წელია, რაც ცოლ-შვილი დაკარგა, მისთვის ერთადერთი სასიცხოცხლი წყარო ეს
ტაძარია, რომელიც არა მხოლოდ ღვთის სახლი, არამედ ხელოვნების ხელშეუხებელი ძეგლია,
რომელიც ვერ დააკნინა უთვალავმა მტერმა.
6. -
7- საუკუნეების ამოუხსნელი საიდუმლო : ერთ-ერთ ჩრდილოეთის კედელზე 9 საუკუნის წინ
ამოტვიფრული წარწერა და 2 კაცის ქანდაკება .
8. ექვთიმეს აზრით, მწერლობა მხოლოდ გმირობის გამოსარჩლებაა და მწერალი სხვა არაფერი
იყო, თუ არა მიჩქმალული გმირობის ქომაგი.
9.
10 -

I-II
1. მამაზე ერისთავმა პირველი დალოცა მეფე და ისრების კონა გადასცა.
2. მამაზეს ლომკაცად მოიხსენიებენ თავის აღნაგობის გამო. მან უთხრა გიორგის, რომ ამ
ისრებით გაგმირულიყვნენ მეფის ურჩები.
3. ზვიად სპასალარი უგუნებოდ იყო, ამან გიორგი პირველსაც გაუფუჭა ხასიათი.
4. ფხოველთა ამბოხის ამბავი, რომლის თავშიც თალაგვა კოლონკელიძე იყო.
5. არც მამაზე და არც ჭიაბერი არ ყოფილან გულით ქრისტიანები, ისევე, როგორც
კოლონკელიძე. არც გიორგის რწმენა იყო მტკიცე.
6.გიორგი ვერ იჯერებდა იმას, თუ როგორ უღალატებდა საკუთარი მამის დამმარხველი მას.
7. დასაზვერად
8.რადგან რთული დასაჯერებელი იქნებოდა, რომ მამამზე რეალურად ნადირობისას დაშავდა.

III
1. 6 თვით, მას სტუმრობდა მეფეც და კათალიკოსიც.
2. შეშინდა
3. ეგონა, რომ 2 დაწინაურებელი მხედარი ჭიაბერი და მისინ ძუძუმტე იყო. ხმელბმა?
4. ვეღარ გაუძლო ამდენ წვალებასა და ეჭვს.
5. მაამზეს დააბარა, რომ ჭიაბერისთვისა და კოლონკელიძისთვის ჩაეგონებინა მეფის
ერთგულება.
6. მამამზემ კათალიკოსი დაპატიჟა ქორსტაველას ციხეში და მეფესა და ზვიად ერისთავს
სთხოვა ხატები და ხუცები გამოეტანებინათ საერისთავოსთვის.

IV - VI
1. იგი უარყოფს მეფის მიპატიჟებას, კათალიკოს ფარულად ემდურის მეფეს, რადგან ის არ
ექცევა ისე გულმოდგინედ რელიგიას, როგორც ბაგრატ კურაპალატი.
2. ძელისცხოველის ჯვრით დაეყენებინა ურჩები - ურჩევს კათალიკოსი, ზვიად სპასალარი
პირდაპირ ბრძოლას ემხრობა. მეფე სკეპტიკურადაა განწყობილი კონფლიქტის კათალიკოსის
გზით მოგვარებით, მაგრამ მას ემხრობა, რადგან არ უნდა ბიზანტიასთან ურთიერთობის
გაფუჭება.
3. ავტორი ამბობს, რომ კათალიკოსი ქანცგაცლილი იყო, ჰქონდა გულის მანკი, უსივდებოდა
ფეხები. ერთხელ, წირვის დასრულებისას, თვალთ დაუბნელდა და რომ არა მცხეთელი
ეპისკოპოსი, წაიქცეოდა.
4. ფარსმან სპარსი იყო გაურკვეველი რწამსის, წარმომავლობის ადამიანი. ხუროთმოძღვარმა
რჯულის კანონები ზედმიწევნით იცოდა, ასევე საუბრობდა: ქართულად, არაბულად,
თურქულად ირანულად და ბერძნულად. მელქისედეკმა ბაგრატ კურაპალატს მოანათვლინა
ფარსმანი, მაგრამ ის მარხვით, ეკლესიაში სიარულით თავს არ იწუხებდა. მსტოვარ ბერების
თქმით, დასცინოდა ქრისტიანობას კიდეც. ფარსმანმა რამდენიმე ხელობა იცოდა, ბოლოს მზის
საათებს აწყობდა. მას ხანდახან იწვევდნენ ნადიმებზე, როგორც ხუმარას და მოცლილს, მოხუც
აზნაურებს აცინებდა.
5. დიდი ხანია, რაც ეძებდა არსებით საბას, რათა მეფისთვის ფარსმანის გაძევება ეთხოვნა, მისი
ეს სურვილი ახდა. ჭორიკანა ეზოსმოძღვრის თქმით, ფარსმანი დედათა მონასტრიდან
მცირეწლოვან გოგონებს საჩუქრებით გაიტყუებდა ერთი ბნელი ქუჩისკენ, გაუქმებული
ბაზილიკის უკან, ბნელ სენაკში, სადაც თვითონ ცხოვრობდა და ნამუს ახდიდა მათ.
ბოლოს ნამუსი ახადა ფანასკენტელის ქალიშვილს, რომელიც ეზოსმოძვრის ნათესავი იყო. თუ
ფარსმანს მონათა შვილების გაუპატიურება დაუსჯელად შერჩენოდა, აქ უკვე დასჯას ვერ
გადაურჩებოდა, რადგან ფანასკენტელი დიდი აზნაური იყო.
6. ფარსმანთა შეხვედრა არ უნდოდა კათალიკოს. ჩვეულებრივ, მეფე სტუმრობს კათალიკოსს.
7. ტაბლას გარს მოსხდომოდნენ გიორგი მეფე, ზვიად სპასალარი და ფარსმან სპარსი.დარბაზის
შუაგულში მიწვეულმა უსიამო სუნი იგრძნო, ეს არ იყო ძველი ქონის სუნი, არამედ რაღაც
მურტალი, უჩვეულო სუნი.
8. მეფე ატანს ძელისცხოველის ჯვარს და აბარებს, რომ დაუბრუნდნენ რჯულს, წინააღმდეგ
შემთხვევაში მოადგებიან ქორსატეველას ციხეს.

VII
1. მამამზემ მუზარადი მოიხსნა და ხელზე ემბორა კათალიკოსს.
2. ბარდოხანი არის ფანატიკოსი და უზომოდ უნდა კათალიკოსის გაცნობა.
3. კათალიკოსი გულშეღონებული , მიცვალებულივით იჯდა ჯორზე და ყოველ წუთს მის
გარდმოვადნას ელოდნენ.მალევე მას გული წაუვიდა.
4. მამამზე კოცნის და გულში იხუტებს ხატს. ჭიაბერი ზიზღნარევი ძრწოლით ეამბორა ჯერ
ჯვარს, შემდეგ კათალიკოსის მარჯვენას.
5. ძელიცხოველის სასწაულად მიიჩნია ყველამ მისი სიკვდილი.
6. მამამზე იმავე ღამეს ჩააბარა კათალიკოს და აღიარა თავისი და ჭიაბერის მონაწილეობა
ფხოველთა ამბოხებაში.

XIII - XIV
1. ,,უბედურებამ და ძელიცხოველის ,, სასწაულმა" ქრისტეს რჯული შეაყვარა მამამზეს,
მან ხატებითა და ჯვრებით მოართვევინა ქორსატეველას ციხე-დარბაზი, საგვარეულო
კარის ეკლესია. "
2. პაპისეულ საძუალეში, ჭიაბერის სამარხის ლოდზე ისხდნენ ვითომ იგი და ტოხაისძე,
საფლავის ჯვარს შესცქეროდნენ დამწუხრებულნი.ეს აღარ იყო უბრალო ქვის ჯვარი,
რომელიც ბორდოხანმა აღამართინა კალატოზებს, არამედ კლარჯეთური
ძელიცხოველი.მიწაში ფესვები გაედგა ჯვარს და გაზრდილიყო, კაცის სიმაღლე
გამხდარიყო. მაჯის სისხო ვაზი შემოხვეოდა გარს.დააცქერდნენ: რქა აეყარა
ვაზს.გაოცდა მამამზე: ვინ დარგო ძელიცხოველი ჭიაბერის საფლავზე? ადგნენ,
მიეახლნენ.შეირხა რქანაყარი ვაზი.დახედეს: აღარც ვაზი იყო სადმე, აღარც
რქაი.შეტოკდა უზარმზარი გველი, გარს შემოეჭდო ჯვარს. წაიგრძელა, წაიგრძელა
 კისერი, გაასავსავა თავი და ორკაპიანი ენით მისწვდა ღრუბლიან ცას.გაიძრო ტოხაისძემ
ჭიაბერისაგან ნაჩუქარი ხმალი და თავი წააცალა უხსენებელს.მიწაზე დაეცა გველის
თავი, პირი დააბჩინა და იქედნურად იცინის.გამოეღვიძა მამამზეს, ადგა, სარკმლის
ხვრელთან მივიდა, ცისკარი მოსდგომოდა ბნელ სავანეს.ავადმყოფი ბორდოხან
ბორგავდა თივაზე.შავლეგ ტოხაისძე იხმო მამამზემ, სიზმარი უამბო.სთხოვა:
წამიყვანეო ჭიაბერის საფლავზე.ციხის ეზო გადაიარეს.
3. ტოხაისძემ თქვა, რომ საჭიროდ მიიჩნია ლოდის აღება, ამბობს, რომ არავინ არ იცის რა
მოიტანს ხვალინდელი დღე. ამ დროს იგი გიორგი მეფეზე საუბრობს, მისი აზრით, მეფე
ისეთი გულმხეცია, რომ თუ ცოცხლებს ვერ დასჯის, მკვდრებზე იძიებს შურს. ამის
დასტურად ხურსი აბულელი სარკინოზების ამბავს იხსენებს.
4.