1. Kim jest artysta, jaką rolę pełni sztuka XXI wieku?

artysta przestał być rzemieślnikiem w dziedzinie dekoracji i architektury, a stał się interpretatorem świata,
twórcą szukającym odpowiedzi na istotne pytania epistemologiczne rozwiązującym własne problemy
wewnętrzne – rola sztuki uległa zmianie. Estetyczne satysfakcje odbiorcy coraz rzadziej motywują twórców.
Hasło „sztuka dla sztuki” – chociaż nie było pierwszym przykładem odchodzenia od służebnej roli sztuki –
było pierwszym sztandarowym wezwaniem do wyzwolenia sztuki od uzależnień rynkowych. Artyści nie mogą
cały czas tkwić w jednolitych formach. Sztuka dopasowuje się przecież do rozwoju cywilizacyjnego i od razu
reaguje, wykorzystując nowy potencjał technologiczny.

W obecnej dobie rozwoju cywilizacji nie można zamknąć sztuki współczesnej w jednolitych formułach. Sztuka
poprzez dzieła artystów reaguje na ogromny potencjał, możliwości i zagrożenia otaczającego świata. Artyści
dla swoich poszukiwań znajdują różne środki wyrazu. Do najwcześniej wprowadzonych nowatorskich
rozwiązań – przez pierwszą awangardę – należą abstrakcje, collage, fotomontaż, manifest, obiekt, w czasach
drugiej awangardy (neoawangardy) pojawia się także instalacje, happening, fluxus, videoinstalacje,
performance. Nie istnieją żadne zauważalne dla współczesnego odbiorcy ograniczenia estetyczne czy
techniczne w wypowiedzi artystycznej.

Sztuka – część dorobku kulturowego cywilizacji, manifestująca się poprzez utwory, w tym dzieła artystyczne.

Współczesne definicje sztuki:

Sztuka dzisiejsza, począwszy od dadaizmu i surrealizmu, nie odpowiada już takiej definicji, piękno w procesie
estetyzacji rzeczywistości wyszło poza sztukę, a dla niej samej nie jest już nie tylko wartością wyróżniającą,
ale nawet nie jest niezbędne. W ciągu swej długiej historii pojęcie sztuka z bardzo szerokiego, o precyzyjnie
wytyczonych granicach znacznie zawęziło swój obszar, ale też jego granice wyraźnie się zatarły.
W społeczeństwach współczesnych, w dużej części zawłaszczona przez przemysł rozrywkowy, sztuka stała się
też w pewnej mierze kolejną gałęzią przemysłu.

2. Omow tendencje w sztuce lat 60.

 Sztuka Uboga – działania artystyczne rozpowszechnione w końcu lat 60. XX wieku polegające na
eksponowaniu w galerii przedmiotów oraz materiałów surowych i ubogich np. cegieł, gałęzi, kości, szmat,
desek, gazet, odwołujących się do archetypicznych skojarzeń. Termin związany głównie z grupą włoskich
twórców np. Michelangelo Pistoletto. Inni twórcy: Richard Long, Mario Merza.
 MINIMAL ART - Tendencja w sztuce polegająca na sprowadzaniu form do minimum. Dzieła programowo
pozbawione śladów ręki twórcy, są na ogół tylko projektowane przez autorów i zalecane do wykonania
warsztatom metodami przemysłowymi. Kierunek rozwinięty w 2 połowie lat 60. XX wieku. Operował
formami określonymi prostą, geometryczną budową, nawiązującą do współczesnej produkcji przemysłowej.
Przedstawiciele: Richard Serra, Robert Morris, Richard Long, Donald Judd
 NEODADAIZM- Kierunek nawiązujący do twórczości Duchampa oraz dadaistów, który w USA wpłynął na
rozwój Pop-Artu.
 POP ART.- Ruch artystyczny, który pojawił się na początku lat 60. XX wieku, w USA i Anglii. Działalność
artystów opierała się na tworzeniu kompozycji, głównie z przedmiotów gotowych, techniką asamblażu,
niekiedy poruszanych mechanicznie, często z efektami dźwiękowymi, naśladująca styl reklam, komiksów.
Atrybutami Pop-Artu stały się przedmioty codziennego użytku. We Francji podobne założenia realizowali
twórcy zaliczani do nurtu zwanego NOWY REALIZM Przedstawiciele POP-Artu amerykańskiego: Andy Warhol,
Roy Lichtenstein, Claes Oldenburg, Kasper Jones, Georges Segal Przedstawiciele POP-Artu angielskiego:
Richard Hamilton Przedstawiciele Nowego Realizmu: Arman, Cezar, Christo
 OP ART Optical Art. - to kierunek w grafice, modzie, sztuce użytkowej i malarstwie, którego zadaniem jest
oddziaływanie na oko widza, a nie na jego intelekt czy emocje; stosujący abstrakcyjne kombinacje linii dające
geometryczne złudzenia optyczne, efekty świetlne, dynamiczne i fakturalne, zmierzające do wywołania
wrażenia głębi oraz ruchu rozwibrowaniem pola widzenia.
 Nowa Figuracja - malarstwo antyestetyczne, z oszpeconą, niemal konwulsyjnie przedstawioną figurą
człowieka, podkreślajacą pesymizm, katastrofizm, niekiedy okrucieństwo.
 HIPERREALIZM Fotorealizm. - Kierunek w malarstwie XX wieku, którego celem jest przedstawianie
rzeczywistości z jak największą precyzją. Termin ten po raz pierwszy zastosował Daniel Abadie w odniesieniu
do twórców amerykańskich odtwarzających na płótnach fotografię. Nurt ten zrodził się około 1965 roku w
Stanach Zjednoczonych. Momentem triumfu hiperrealistów była wystawa sztuki Documenta w Kassel w
Niemczech
 KONCEPTUALIZM - Sztuka pojęciowa. Nurt we współczesnych sztukach plastycznych, rozwijający się od 1967
roku, postulujący dominację zamysłu nad jego świadomie bezosobową realizacją; odrzucenie wszelkich
tradycyjnych środków plastycznych i stosowanie głównie elementów pozaartystycznych np. naśladownictwo,
parafraza środków przekazu. Koncentrowano się głównie na samej koncepcji dzieła. Pomysł i wartość idei
miały stać się pretekstem do wypowiedzi artysty.

3. Rola wystaw problemowych ??? w polskiej sztuce. Omow na przykładzie

4. Jakie widzisz tendencje w malarstwie od czasów powojennych po współczesność

FOWIZM 1904-1908
• EKSPRESJONIZM NIEMICKI:
1. Die Brücke [Most] 1905
2. Der Blaue Reiter [Błękitny Jeździec] 1911
• KUBIZM 1907
• FUTURYZM 1909
• ABSTRAKCJA GEOMETRYCZNA
1. SUPREMATYZM 1913
2. KONSTRUKTYWIZM 1920-26
3. GRUPA DE STIJL 1917; NEOPLASTCYZM
• ABSTRAKCJA NIEGEOMETRYCZNA [LIRYCZNA] 1910-13
• DADAIZM 1916-1922
• SURREALIZM 1924
• NOWA RZECZOWOŚĆ 1925-33
Abstrakcyjny ekspresjonizm – Informel 1946 r. – 1956 r.
• Action painting (malarstwo gestu)
• Taszyzm
• Malarstwo materii
• Nowa Figuracja 1946 r. – 1970 r.
• Kierunki abstrakcji geometrycznej:
• Abstrakcja pomalarska 1956 r. – 1965 r.
• Op- Art l. 50-60 te XX w.
• Minimal Art (minimalizm) l. 60-te XX w.
• Neodada (neodadaizm) od 1956 r. do poł. l. 70-tych XX w.
• Nowy Realizm – Francja
• Fluxus – Niemcy i inne kraje Europy
• Arte povera – Włochy
• Pop Art. (sztuka popularna) 1956 r. – 1974 r.
• Hiperrealizm (superrealizm, fotorealizm) 1965 r. – 1980 r.
• Konceptualizm (sztuka pojęciowa) od 1967 r.
• Land art (sztuka ziemi) od 1968 r.
• Graffiti od l. 80-tych XX w.
• Neoekspresjonizm, Neue Wilde (Nowi dzicy) l. 80-te XX w.
• Postmodernizm l. 80-te, 90-te XX w.

5. ulubiony tworca i wybrane dzielo