Përmbajtja Çështje Civile Nr.I Vendimit Data Palët Faqe

PËRMBAJTJA
Çështje Civile
Nr.i vendimit Data PALËT Faqe
621 (00-2013-2236) 05.11.2013 Marilda Kovi në mungesë, Shoqëria “Durrës 2000”

në mungesë kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive Durrës në mungesë, Zyra Qendrore e
Regjistrimit të Pasurive Tiranë në mungesë.......................6
622 (00-2013-2577) 05.11.2013 Theodhori Dhimojani në mungesë kundër
Kleanth Mato, Kostaq Mato në mungesë..........................11
624 (00-2013-2536) 05.11.2013 Shoqëria “Primagaz - Albania” sh.a Porto Romano
Durrës kundër „Oxton Trading Group” Ltd Akara,
British Virgin Islands, Drejtoria e Doganës Vlorë
18
625 (00-2013-2614) 05.11.2013 Shoqëria ”Poseidon” sh.p.k. kundër Drejtoria e
Shërbimit të Kontrollit të Energjisë Elektrike-KESH sh.a.,
Shoqëria “Operatori i Sistemit të Shpërndarjes” Drejtoria
e Zonës Shkodër................................................................21
627 (00-2013-2277) 07.11.2013 Agim Manko në mungesë kundër
Shoqëria “Volalba” Shpk në mungesë..............................24
628 (00-2013-2295) 07.11.2013 Hiqmet Muça në mungesë kundër Lule Shamku
në mungesë, Drejtoria e Administrimit dhe e Shitjes së
Pronave Publike në mungesë, Bashkia e Qytetit
Peshkopi në mungesë, Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Dibër në mungesë......................29
629 (00-2013-2673) 07.11.2013 Trashëgimtarët ligjorë të të ndjerit Selim Muça:
Aqif Muça,
Zela Muça, Fatime Muça (Peza), Shefqet Muça,
Qani Muça kundër Agjencia e Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave, Ministria e Bujqësisë dhe
Ushqimit, Këshilli i Qarkut Tiranë në mungesë,
Këshilli Bashkiak Vorë në mungesë, Shoqëria “Kato
Aromatik Investment” sh.p.k. në mungesë.......................35
630 (00-2013-2570) 07.11.2013 Shoqëria “Sil Ceramiche” s.p.a kundër
Shoqëria “Mezuraj” sh.p.k................................................46
631 (00-2013-2600) 07.11.2013 Korporata Elektroenergjetike Shqiptare Sh.a kundër
Shoqëria “Tva” Tiranë, Kontrolli i Lartë i Shtetit
59
632 (00-2013-2535) 07.11.2013 I.N.S.I.G. sh.a. kundër Stefan Bregu................................69
633 (00-2013-2352) 07.11.2013 Fatmir Bliku kundër Shoqëria “Volalba” shpk.................72
634 (00-2013-2598) 07.11.2013 Agim Lika (Ajazi) kundër Kujtim Kolgjini,
Emro Dosku, Myfit Lulo..................................................76
635 (00-2013-2486) 07.11.2013 Pëllumb Vreka kundër Arben Kendella............................82
636 (00-2013-2549) 07.11.2013 Rasim Duka në mungesë kundër Bukurie Duka,
Shpresa Belegu (Duka), Agron Duka, Donald Duka,
Amarildo Duka, Vojsava Duka, Qemal Duka,
Lulëzim Duka, Bujar Duka, Zyra e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Tiranë në mungesë.....................87
637 (00-2013-2593) 07.11.2013 Leko Zykaj, Milika Zhupaj, Adem Zykaj,
1
Rabihan Rakipaj, Zarife Sinanaj, Badihe Azizaj,
të gjithë në mungesë kundër Safet Zykaj, në mungesë.........
96
638 (00-2013-2581) 07.11.2013 Ermira Bezhani, Merita Bejleri kundër Agjencia e

Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë,
Agim Tartari, Alket Jonuzi, Artur Jonuzi,
Enkelejda Tartari, Gëzim Tartari, Hektor Tartari,
Hyrie Jonuzi, Manjola Tartari.........................................101
639 (00-2013-2582) 07.11.2013 Aleksandër Sharka kundër Daut Dedej...........................105
640 (00-2013-2362) 21.11.2013 Hekuran Shurdhi në mungesë kundër
Shoqëria “Volalba” Shpk në mungesë............................110
641 (00-2013-2361) 21.11.2013 Sabri Hazizi në mungesë kundër Adnan Hazizi,
Xhemal Hazizi, në mungesë...........................................115
642 (00-2013-2369) 21.11.2013 Ilir Shehdula në mungesë kundër Bashkia Durrës
në mungesë, Seit Berisha, Doklea Lena, Shpresa Tahiri
në mungesë.....................................................................122
643 (00-2013-2489) 21.11.2013 Hiqmete (Liljana) Matja, Shpëtim Matja,
Suzana Matja, Paqize Gjylhasani, Sokol Jashari,
Zanusha Zhupa (Jashari), Ridvan Sakiqi,
Elvana Sakiqi, Nurxhan Gostivari, Malva Hatibi,
Marges Hatibi, Mërgim Kondi, Ermal Kaceli,
Buron Kaceli, Heroina Kaceli, Lumnika Kaceli,
Adlej Basha, Hedije Basha, Arben Basha,
Shkëlqim Basha, Gazmend Basha, Mynevere Ihsani,
Ermira Kondi, në mungesë; Tedi Kondi, Klelia Kondi,
Christian Kondi kundër Helga Kondi, Hedo Kondi
130
644 (00-2013-2612) 21.11.2013 Nensi Karafili kundër Kristaq Karafili...........................133
645 (00-2013-2390) 21.11.2013 “Albtelecom” Sh.A. kundër
Shoqëria “B&B Grup” Shpk...........................................138
646 (00-2013-2393) 21.11.2013 Iljas Shaho në mungesë kundër
Kurum International Sh.a................................................142
647 (00-2013-2450) 21.11.2013 Rina Pullojani kundër Niko Kristo në mungesë.............146
648 (00-2013-2449) 21.11.2013 Muhamet Guri kundër Xhevdet Guri në mungesë,
Bujar Guri.......................................................................152
649 (00-2013-2366) 21.11.2013 Sazan Brahimaj kundër Shoqëria “Guri” sh.p.k
në mungesë.....................................................................158
Çështje Administrative
1 (00-2013-2447) 07.11.2013 Kërkues: Dega e Doganës Durrës...................................164

2 (00-2013-2532) 07.11.2013 Shoqëria “Kalivjoti” Sh.p.k kundër Drejtoria e
Përgjithshme e Tatimeve Tiranë, Drejtoria Rajonale e
Tatimeve Sarandë............................................................167
3 (00-2013-2531) 07.11.2013 Nazmi Tafa kundër Inspektorati Ndërtimor e
Urbanistik Kombëtar.......................................................171
4 (00-2013-2541) 07.11.2013 Shoqëria “Alfa Game” sh.a. kundër Drejtoria Rajonale
Tatimore Tiranë, Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve
Tiranë..............................................................................175
2
5 (00-2013-2342) 14.11.2013 Dega në Shqipëri e Shoqërisë “Todini Construzioni
Generali” SPA kundër Drejtoria Rajonale Tatimore e
Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë, Drejtoria e
Përgjithshme e Tatimeve.................................................181
6 (00-2013-2343) 14.11.2013 Shoqëria “Alfa Game” Sh.A kundër Drejtoria Rajonale

Tatimore Tiranë, Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë
Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë...............187
7 (00-2013-2619) 14.11.2013 Shkëlqim Drita kundër Agjencia e Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Tiranë, Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurisë të Paluajtshme Skrapar.............191
8 (00-2013-2618) 14.11.2013 Shoqëria “Erla & Sh” shpk kundër Dega e Doganës
Tiranë, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave.................195
9 (00-2013-2448) 14.11.2013 “Optima Investment” sha Tiranë kundër Drejtoria
Rajonale e Tatimeve Tiranë, Drejtoria e Përgjithshme
e Tatimeve Tiranë...........................................................199
10 (00-2013-2231) 05.11.2013 Shoqëria “Ori” Shpk kundër Drejtoria Rajonale
Tatimore Tiranë, Drejtoria e Apelimit Tatimor Tiranë.........
204
11 (00-2013-2534) 21.11.2013 Floresh Hysenshahaj kundër Bashkia Këlcyrë...............208
12 (00-2013-2273) 21.11.2013 Shoqëria “Optima Investmets” sh.a kundër Drejtoria
Rajonale Tatimore Tiranë, Drejtoria e Apelimit
Tatimor, Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve...............211
13 (00-2013-2575) 07.11.2013 Erida Qafko kundër Bashkia Tiranë...............................215
14 (00-2013-2340) 27.11.2013 Muhamet Sulaj kundër Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Gjirokastër, Drejtoria Rajonale
e Sigurimeve Shoqërore Vlorë........................................221
623 (00-2013-2542) 05.11.2013 Agim Xhyheri, Ylli Xhyheri kundër
Edmond Gorishova, Bardhyl Gorishova,
Qemal Gorishoiva, Valentina Gorishova,
Yzvana Gorishova, Esmeralda Hoxha, A.K.K.P.,
Z.V.R.P.P. Vlorë.............................................................225
626 (00-2013-2308) 05.11.2013 Shoqëria ÇEZ Shpërndarje sha Tiranë kundër
Bashkia Sarandë në mungesë..........................................231
Çështje Penale
281 (00-2013-1522) 06.11.2013 Kërkues: Polimer Ruçi

Palë e interesuar: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë........
236
282 (00-2013-1528) 06.11.2013 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë
Të pandehur: Ilir Toto, Erion Todri, ..............................240
283 (00-2013-) .11.2013 Të pandehur: ..................................................................248
284 (00-2013-1740) 07.11.2013 I pandehur: Altin Nikolli.......................................................

285 (00-2013-1527) 06.11.2013 Të pandehur: Olsi Asameni, Bekim Leka,
Bledar Metko, Elvis Mekshi.................................................
286 (00-2013-) .11.2013 Të pandehur: ........................................................................
3
287 (00-2013-1514) 06.11.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë
I pandehur: Elson Shehi........................................................
288 (00-2013-1518) 06.11.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Kurbin
Të pandehur: Fran Zymaj, Mark Lleshi
289 (00-2013-1578) 13.11.2013 Kërkues: Xhevdet Kaca........................................................
290 (00-2013-) .11.2013 Të pandehur: ........................................................................
291 (00-2013-) .11.2013 Të pandehur: ........................................................................
292 (00-2013-1412) 13.11.2013 Kërkues: Afrim Hasa
Kundër Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Elbasan....................
293 (00-2013-) .11.2013 Të pandehur: ........................................................................
294 (00-2013-1413) 13.11.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Pogradec
I pandehur: Arben Baçi.........................................................
295 (00-2013-1526) 13.11.2013 I pandehur: Ergys Mustafaj...................................................
296 (00-2013-1511) 13.11.2013 I pandehur: Erind Mrruku.....................................................
297 (00-2013-1547) 13.11.2013 Të pandehur: Besnik Preni, Prengë Frroku...........................
Gjyqësor Durrës
Të pandehur: Albert Qafa, Alban Skonja,
Gentian Hoxha, Laert Mehmeti............................................
299 (00-2013-1546) 13.11.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë
I pandehur: Barjam Dara.......................................................
300 (00-2013-) .11.2013 Të pandehur: ........................................................................
301 (00-2013-) .11.2013 Të pandehur: ........................................................................
302 (00-2013-) .11.2013 Të pandehur: ........................................................................
303 (00-2013-1545) 20.11.2013 Të pandehur: Skënder Kanani, Asllan Hoxha.......................
Gjyqësor Fier
I pandehur: Enri Manaj.........................................................
305 (00-2013-) .11.2013 Të pandehur: ........................................................................
306 (00-2013-) .11.2013 Të pandehur: ........................................................................
307 (00-2013-1519) 20.11.2013 Kërkues: Tom Rroku
Palë e tretë: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Shkodër.............
308 (00-2013-) .11.2013 Të pandehur: ........................................................................
309 (00-2013-) .11.2013 Të pandehur: ........................................................................
310 (00-2013-) .11.2013 Të pandehur: ........................................................................
311 (00-2013-1536) 20.11.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Elbasan
I pandehur: Hysen Pulaku.....................................................
312 (00-2013-1525) 20.11.2013 Ankues: Inspektorati i Lartë i Deklarimit dhe

Kontrollit
të Pasurive
Person i Interesuar: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor
Tiranë....................................................................................
313 (00-2013-1512) 20.11.2013 Kërkues: Valmir Vukaj.........................................................
314 (00-2013-) .11.2013 Të pandehur: ........................................................................
315 (00-2013-1741) 22.11.2013 Të pandehur: Elton Lika, Sulejman Bakalli,

Sajmir Kuçi, Admir Burri, Dritan Duka, Taulant Mataj,
Euklid Habili, Drinald Mataj................................................
316 (00-2013-) .11.2013 Të pandehur: ........................................................................
4
Gjyqësor Tiranë
I pandehur: Alfonds Dervishi...............................................
318 (00-2013-) .11.2013 Të pandehur: ........................................................................
319 (00-2013-1415) 25.11.2013 Të pandehur: Angjelin Stërkaj, Zamira Serraj,

Arianit Susaj, Fatmir Susaj, Demir Neçaj,
Gjokë Fierza..........................................................................
320 (00-2013-1558) 25.11.2013 Kërkues: Sefer Ajasllari
Kundër: Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë
Fier
321 (00-2013-1516) 25.11.2013 Kërkues: Armand Ademi
Kundër: Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë
Elbasan..................................................................................
5
ÇËSHTJE CIVILE
6
Nr.31003-01482-00-2011 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-2236 i Vendimit (621)
VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:
Xhezair Zaganjori Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar
Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 05.11.2013 mori në shqyrtim çështjen civile që u përket palëve:
PADITËS: MARILDA KOVI, në mungesë

SHOQËRIA “DURRËS 2000”, në mungesë
I PADITUR: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE DURRËS, në mungesë
ZYRA QENDRORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TIRANË, në mungesë
OBJEKTI:
Anulimin e aktit administrativ të datës 08.05.2005
"Propozim për refuzim regjistrimi"
si dhe të Urdhrit nr.484, datë 21.05.2008 të Kryeregjistruesit.
Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Durrës të bëjë regjistrimin provizor
të karabinasë 5-9 katëshe të ndërtuar sipas lejes së ndërtimit,
vendimit nr.2, datë 07.05.2005 KRRT Bashkia Durrës.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 324 të K.Pr.C,
Nenet 192, 193, 195 të K.Civil,
Ligji nr.7843, datë 13.07.1998.
Gjykata e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin nr.3700, datë 15.12.2008, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë së paditësave Marilda Kovi dhe Shoqëria “Durrës
2000” sh.p.k duke anuluar aktin administrativ të datës 08.05.2008 “Propozim
për refuzim regjistrimi” lëshuar nga Z.V.R.P.P. Durrës, si dhe urdhrit nr.484,
datë 21.05.2008 të Z.Q.R.P.P. Tiranë.
Detyrimin e palës së paditur Z.V.R.P.P. Durrës, të bëjë regjistrimin provizor të
objektit karabina 5-9 kate ndërtuar sipas lejes së ndërtimit nr.2 datë 07.04.2005
të K.Rr.T. pranë Bashkisë Durrës.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2011-436 (137), datë 29.03.2011, ka

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.3700, datë 15.12.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës.
7
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës ka ushtruar rekurs Avokatura e Shtetit
Zyra Vendore Durrës, e cila kërkon ndryshimin e vendimeve gjyqësore, duke parashtruar
këto shkaqe:
- Paditësja Marilda Kovi nuk është pronare në pasurinë objekt gjykimi për shkak se
vendimi nr.673, datë 12.04.2002 i Gjykatës së Rrethit Durrës është dhënë në
kundërshtim me ligjin, pasi ka lejuar shkelje ligjore të rënda procedurale lidhur me
ndërgjygjësinë dhe konkretisht ka thirrur në cilësinë e palës së paditur Seksionin e
Financës pranë Qarkut Durrës, kur ky institucion sipas ligjit nr.8652, datë 31.07.2000
“Për organizimin dhe funksionimin e qeverisjes vendore” nuk ka prerogativa
pronësore në territorin administrativ të bashkive, në këtë rast Bashkisë Durrës, brenda
territorit administrativ ku ushtron juridiksionin Bashkia Durrës dhe se sipas nenit 72
pika 2 të Ligjit nr.8652, datë 31.07.2000, ”Për organizimin dhe funksionimin e
qeverisjes vendore” sipas të cilit Komunat, Bashkitë dhe Qarqet fitojnë pronësinë mbi
pronat vendore në përputhje dhe sipas afateve të përcaktuara me ligj të veçantë.
- Vendimi nr.673, datë 12.04.2002 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës nuk është titull
pronësie, pasi paditësja nuk e ka plotësuar afatin kohor të nevojshëm për fitimin e
pronësisë me parashkrim fitues.
- Vendimi nr.673, datë 12.04.2002 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës nuk është titull
pronësie për shkak se në atë gjykim, në kundërshtim me nenin 79/1, nuk është thirrur
në gjykim Avokatura e Shtetit.
Me Vendimin e datës 02.05.2013, Gjykata e Lartë në Dhomë Këshillimi ka vendosur

kalimin e çështjes për gjykim.
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori; konstatoi mungesën e palëve
ndërgjyqëse; marrjen e tyre dijeni; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Rrethanat e faktit
1. Paditësja Marilda Kovi ka të regjistruar në Z.V.R.P.P. Durrës një sipërfaqe trualli prej
612,5 m2, të fituar me anë të vendimit nr.583, datë 12.04.2002 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës, me të paditur Seksionin e Financave pranë Qarkut Durrës; me objekt
detyrimin e palës së paditur për njohjen pronare të paditëses për shkak të fitimit të pronësisë
me parashkrim fitues pa titull. Në mes të paditëses e Shoqërisë “Durrës 2000” sh.p.k me
qendër në Durrës, është lidhur me akt noterial kontrata e datës 13.03.2004, “Për sipërmarrjen
dhe investime në ndërtim”, ku paditësja vinte në dispozicion truallin në pronësi të saj për
ndërtim, ndërsa paditësi tjetër, Shoqëria “Durrës 2000”, merrte përsipër marrjen e lejes dhe
ndërtimin e një objekti shumëkatësh. Mbi bazën e kësaj kontrate, nga ana e Shoqërisë
“Durrës 2000” sh.p.k është marrë leja e sheshit të ndërtimit dhe leja e ndërtimit pranë
K.RR.T. Bashkia Durrës, si dhe është filluar ndërtimi. Pasi ka përfunduar ndërtimi në fazën e
“karabina” është kërkuar pranë Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurisë Durrës që të kryhet
regjistrimi i këtij ndërtimi në këtë gjendje të ndërtimit.
2. Pala e paditur, Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Durrës, me shkresën
datë 08.05.2008 ka propozuar refuzimin e kërkesës së Shoqërisë “Durrës 2000” Shpk për
regjistrimin e karabinasë së objektit dhënë me lejen e ndërtimit nr.02.04.2005, me argumentin
se nga verifikimi i dokumentacionit të truallit në të cilin do të pasqyrohet njolla e kësaj
karabinaje rezulton se pasuria truall e paditëses Marilda Kovi është fituar me anë të një
vendimi gjyqësor i cili nuk mund të regjistrohet.
8
Pala paditëse është ankuar në Zyrën Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Tiranë, e cila me Urdhrin nr.484, datë 21. 05.2008 të Kryeregjistruesit e ka lënë
në fuqi vendimin e Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, me arsyetimin
se një regjistrim i tillë nuk mund të kryhet për shkak se në gjykimin në të cilin paditësja
Marilda Kovi është njohur pronare e truallit objekt gjykimi, me anë të vendimit nr.583, datë
12.04.2002 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës me të paditur Seksionin e Financave pranë
Qarkut Durrës, nuk është thirrur Avokatura e Shtetit (në mbështetje të Udhëzimit nr.1, datë
31.01.2007 të Këshillit të Ministrave).
3. Paditësit Marilda Kovi dhe Shoqëria “Durrës 2000” Shpk i janë drejtuar gjykatës duke
kërkuar anulimin e akteve të nxjerra nga ana e Zyrës Vendore dhe Qendrore të Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme, si dhe detyrimin e palës së paditur, Zyrës Vendore të Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Durrës, të kryejë regjistrimin provizor të karabinasë 5-9 katëshe, të
ndërtuar sipas lejes së ndërtimit të dhënë me Vendimin nr.2, datë 07.05.2005 të KRRT-së të
Bashkisë Durrës.
Procedurat gjyqësore
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me anë të vendimit nr.3700, datë 15.12.2008, e ka

pranuar padinë me arsyetimin se vendimi nr.583 datë 12.04.2002 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës, me anë të të cilit i është njohur pronësia paditëses mbi një sipërfaqe trualli
prej 612,5 m2, e ka zgjidhur në themel çështjen e pronësisë së paditëses dhe është vendim i
cili është lënë në fuqi nga ana e Gjykatës së Apelit Durrës me anë të vendimit nr.364, datë
04.07.2002. Duke qenë vendim themeli dhe i formës së prerë, pala e paditur është e detyruar
që të kryejë regjistrimin duke u mbështetur në nenin 193/h të Kodit Civil, pavarësisht
parashikimit të Udhëzimit nr.1, datë 31.01.2007 të Këshillit të Ministrave.
5. Gjykata e Apelit Durrës, me anë të vendimit nr.10-2011-436 (137), datë 29.03.2011,
ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës, me arsyetimin
se vendimi mbi bazën e të cilit paditëses Marilda Kovi i është njohur pronësia është vendim
gjyqësor i formës së prerë dhe është i detyrueshëm. Kjo pronë figuron akoma e regjistruar në
emër të paditëses Marilda Kovi dhe nga palët e paditura nuk rezulton të ketë filluar ndonjë
procedurë për ç`regjistrimin e pasurisë të regjistruar në emër të paditëses Marilda Kovi me
anë të këtij vendimi gjyqësor, gjithashtu Shoqëria e ndërtimit “Durrës 2000” Shpk ka
paraqitur të gjithë dokumentacionin e nevojshëm për regjistrimin e karabinasë.
6. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka paraqitur ankim Zyra e Avokatit të Shtetit
Durrës, e cila ka kërkuar prishjen e vendimeve së të dyja gjykatave duke parashtruar shkaqet
që në mënyrë më të hollësishme janë paraqitur në pjesën hyrëse të vendimit, të cilat
shkurtimisht kanë të bëjnë me faktin se nga gjykata e shkallës së parë nuk është thirrur në
gjykim avokati i shtetit, etj.
7. Me anë të vendimit të datës 02.05.2013, të marrë në Dhomë Këshillimi, Kolegji Civil
i Gjykatës së Lartë ka vendosur kalimin e çështjes për shqyrtim në seancë gjyqësore.
Vlerësimi i gjykatës
8. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pasi ka shqyrtuar aktet e ndodhura në dosjen
gjyqësore, të cilat janë administruar e shqyrtuar nga gjykatat e faktit, vendimet e dy
gjykatave, shkaqet e parashtruara në rekurs, pretendimet e palëve, arrin në përfundimin se
vendimi nr.10-2011-436 (137) datë 29.03.2011 i Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimi
nr.3700, datë 15.12.2008 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës 344 janë marrë në shkelje të
normave procedurale civile, çfarë përbën shkak për cenimin e këtyre dy vendimeve.
9. Konkretisht, nga ana e gjykatës së shkallës së parë nuk është njoftuar për të marrë
pjesë në gjykim Avokati i Shtetit, kur nga parashikimi ligjor i Nenit 79/a të Kodit të
9
Procedurës Civile, ky njoftim ishte i detyrueshëm. Ndërkohë gjykata e apelit, duke e
konstatuar këtë shkelje, duhej të prishte vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe ta kthente
për rigjykim.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se është praktikë e konsoliduar tashmë nga
Gjykata Kushtetuese, se e drejta për të qenë i pranishëm në gjykim është pjesë përbërëse e të
drejtës për një proces të rregullt ligjor dhe se mospjesëmarrja në gjykim e Avokaturës së
Shtetit cenon mbrojtjen e interesave të shtetit.
Përfaqësimi dhe mbrojtja e interesave publike nga ana e Avokaturës së Shtetit, në një
gjykim të filluar, është një përfaqësim dhe mbrojtje e detyrueshme dhe gjykatat, sipas nenit
79/a të K.Pr.C, kanë detyrimin që t’i njoftojnë aktet Avokaturës së Shtetit, me qëllim që jo
vetëm të ketë mundësi të marrë pjesë në gjykim por edhe të realizojë mbrojtjen efektive të
interesave të shtetit, pavarësisht mbrojtjes që mund të kryejë vetë organi shtetëror. Kjo rrjedh
edhe nga neni 1, pika 3 e Ligjit nr.8551, datë 18.11.1999 “Për Avokaturën e Shtetit”, në të
cilin parashikohet se ky institucion ushtron përfaqësimin në gjyq, pa autorizim të posaçëm të
të përfaqësuarit.
11. Ky Kolegj vlerëson se Avokati i Shtetit nuk është njoftuar e nuk i janë dërguar aktet
për gjykimin në shkallë të parë dhe në këtë mënyrë i është mohuar një shkallë gjykimi për të
paraqitur prova, për të dëgjuar pretendimet e palës tjetër e për të bërë prapësimet e duhura,
me fjalë të tjera për të kryer një mbrojtje efektive në gjykimin në shkallë të parë.
Nga ana tjetër, Kolegji vlerëson se fakti që Avokatura e Shtetit ka marrë pjesë në
gjykimin në gjykatë të apelit nuk do të thotë se kjo e fundit ka korrigjuar mangësitë dhe
gabimin e gjykatës së shkallës së parë, në drejtim të plotësimit të standardeve dhe elementëve
të një procesi të rregullt ligjor.
12. Nga fashikulli gjyqësor konstatohet se ankimi nuk i është njoftuar Avokaturës së
Shtetit, gjithashtu kjo e fundit nuk është njoftuar edhe nga vetë gjykata e apelit, në mënyrë që
të riparohej shkelja e kryer nga gjykata e shkallës së parë, por rezulton që dijenia është marrë
nga shpallja e gjykatës. Nga ana tjetër, po nga fashikulli gjyqësor rezulton se në gjykimin në
apel ka marrë pjesë avokati i shtetit i Zyrës Vendore Durrës, i cili sipas procesverbalit
gjyqësor, rezulton se parashtrimet e tij në seancë gjyqësore i ka paraqitur me shkrim,
ndërkohë që në fashikull këto parashtrime nuk gjenden dhe vetë procesverbali i seancës nuk
ka të përmendur përmbajtjen e pretendimeve të avokatit të shtetit.
Së fundmi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arsyeton se gjykata e apelit do të kishte
riparuar shkeljet e gjykatës së shkallës së parë, në drejtim të zhvillimit të një procesi të
rregullt ligjor, nëse në mbështetje të nenit 465 të Kodit të Procedurës Civile, do të kishte
vendosur përsëritjen e hetimit gjyqësor, duke u dhënë mundësi të barabarta të gjitha palëve
për të ushtruar të drejtat e tyre, për të paraqitur prova dhe për tù dëgjuar në lidhje me
pretendimet e parashtruara dhe provat e kërkuara, veprim procedural të cilin nuk e ka kryer.
13. Në këto kushte, vendimet e të dyja gjykatave të faktit janë marrë në shkelje të parimit
të procesit të rregullt ligjor, duke zhvilluar një gjykim në të cilin nuk i është dhënë mundësi
mbrojtjeje efektive të drejtave të shtetit, prandaj dhe vendimet e të dyja gjykatave duhet të
cenohen dhe çështja të kthehet për rigjykim në shkallë të parë.
14. Nisur nga fakti se në mbështetje të Nenit 7 të Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
objekti i mosmarrëveshjes hyn në kompetencën lëndore të gjykatës administrative dhe se kjo
gjykatë tashmë është krijuar, vendoset që çështja të kthehet për rigjykim në Gjykatën
Administrative Durrës.
10
15. Kolegji Civil vlerëson se në rigjykim, gjykata duhet të njoftojë për të marrë pjesë në
gjykim Avokaturën e Shtetit, të lejojë palët që të dëgjohen në lidhje me pretendimet dhe
prapësimet e tyre, të lejojë paraqitjen e provave, duke pasur parasysh parimet e gjykimit
administrativ, mbrojtjen e interesit publik dhe të drejtave e interesave të ligjshme të
personave privatë, t’i japë përgjigje të gjitha pretendimeve të palëve ndërgjyqëse, të kryejë
një hetim të plotë, të gjithanshëm e në përputhje me ligjin.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të Nenit 485 të Kodit të Proçedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.10-2011-436 (137) ,datë 29.03.2011 të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe vendimit nr.3700, datë 15.12.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Durrës, me
tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 05.11.2013
11
Nr.00-2013-2577 i Vendimit (622)
VENDIM
Arjana Fullani Kryesuese

Medi Bici Anëtar
Artan Zeneli Anëtar
Mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 05.11.2013, çështjen civile që i përket:
PADITËS: THEODHORI DHIMOJANI, në mungesë

TË PADITUR: KLEANTH MATO,
KOSTAQ MATO, në mungesë
OBJEKTI:
Pushim cenimi në pronësi.
Baza Ligjore: Neni 302 i K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.1638, datë 10.10.2003, ka

vendosur:
Pranimin e padisë së paditësit Theodhori Dhimojani ndaj të paditurve Kleanth
Mato dhe Kostaq Mato. Detyrimin e të paditurve Kleanth Mato dhe Kostaq
Mato të pushojnë cenimin në pronësi ndaj paditësit Theodhori Dhimojani në
anën perëndimore të banesës së tij, duke i prishur të gjitha ndërtimet që kanë
kryer në këtë pjesë dhe detyrimi i tyre të mos e përsërisin më në të ardhmen.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.281, datë 26.09.2008, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.1638, datë 10.10.2003, të Gjykatës së Shkallës
së Parë Vlorë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i padituri Kostaq Mato, me të

cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim
po nga kjo gjykatë, për këto shkaqe:
- Vendimet e gjykatave janë rezultat i zbatimit të gabuar të ligjit material dhe atij
procedural.
- Padia e bazuar në nenin 302 të Kodi Civil kërkon domosdoshmërish që paditësi të jetë
pronar mbi sendin që pretendon cenimin e pronësisë, në të kundërt ai nuk legjitimohet
në kërkimet e tij. Gjatë këtij gjykimi paditësi nuk e plotësoi këtë kërkesë të ligjit. Ai
nuk ka paraqitur titullin e pronësisë dhe nuk vërtetoi as mënyrën e ligjshme të fitimit
të pronësisë mbi sendin që pretendon se cenohet në ushtrimin e tagrave të pronësisë.
- Në kundërshtim me ligjin, gjykatat kanë pranuar si mënyrë të fitimit të pronësisë të
paditësit vendimin nr.704, datë 10.07.2000 të Gjykatës së Rrethit Vlorë, i cili ndonëse
në formë paraqitet me palë kundërshtare (Bashkia Himarë), është një vendim
12
deklarativ, vërtetim fakti, se banesën që posedon paditësi e ka ndërtuar prej viteve
1967 dhe nuk përfaqëson mënyrë të ligjshme të fitimit të pronësisë nga paditësi. Ky
vendim, që detyron Bashkinë Himarë të njohë paditësin pronar si ndërtim i kryer me
leje, nuk përfshihet në ato vendime gjyqësore, që sipas Kodit Civil, të regjistrohet në
ZVRPP.
- Vetëm vërtetimi i mënyrës së ligjshme të fitimit të pronësisë mbi banesën do të
legjitimonte paditësin në ngritjen e kësaj padie dhe, në kushtet kur nuk e ka vërtetuar
këtë fakt, ai nuk legjitimohet të ngrejë këtë padi.
- Gjykata e apelit përsëriti hetimin gjyqësor dhe urdhëroi kryerjen e një akti të ri
ekspertimi dhe meqenëse ky akt nuk iu duk i plotë, me vendim caktoi grup ekspertësh.
Me ndryshimin e dy anëtarëve të trupit gjykues vazhduan seancat, duke u thirrur grupi
i ekspertëve për të kryer aktin e ekspertimit, por më pas, në kundërshtim me ligjin,
trupi gjykues vendosi të fillojë gjykimin nga e para dhe nuk pranoi kërkesën tonë për
përsëritjen e hetimit gjyqësor. Pas më shumë se 10 seancash, pa kryer asnjë veprim
procedural, vendosi të përfundojë gjykimin e çështjes. Ky qëndrim i gjykatës përbën
shkelje të rëndë procedurale.
- Gjykata e apelit ka marrë për bazë një akt ekspertimi të kryer nga gjykata e shkallës së
parë në shkelje të nenit 224/a të K.Pr.Civile.
- Gjykata e apelit referon në aktin e ekspertimit të kryer në shkallë të parë të gjykimit,
por në kundërshtim me sa paraqitet në këtë akt të kryer jo në pajtim me ligjin në lidhje
me katet e ndërtuara, nga njëra anë pranon se ndërtimi ynë është 2 kat. dhe nga ana
tjetër pranon distancat e përcaktuara në aktin e ekspertimit ku thuhet se ndërtimi është
3 kat. Kjo i bën të pasakta distancat që duhet të respektohen sipas rregullores së
urbanistikës, për rrjedhojë dhe vendimin e gjykatës është i padrejtë në lidhje me faktin
nëse janë respektuar ose jo distancat dhe nëse ka ose jo cenim.
- Gjykata e apelit, pas ndryshimit të trupit gjykues, ndonëse nuk e pranoi kërkesën tonë
për përsëritjen e hetimit gjyqësor, në vendim referon në prova që u paraqitën nga ne
gjatë gjykimit në apel.
- Po kështu gjykata nuk është shprehur as për përjashtimin ose jo të një anëtari të trupit
gjykues kur u kërkua nga pala paditëse. Për shkak të këtij kërkimi u shty seanca
gjyqësore që paditësi të paraqiste me shkrim kërkesën, por dhe kjo kërkesë nuk
rezulton të jetë paraqitur.
Paditësi Theodhori Dhimojani ka ushtruar kundër rekurs, me të cilin kërkon

mospranimin e rekursit, për këto shkaqe:
- Në kundërshtim nga sa pretendohet në rekurs vendimet e gjykatave janë të bazuar në
ligj dhe në provat e administruara gjatë gjykimeve.
- Jam pronar legjitim i banesës, pronësinë e të cilës e kam fituar që në vitin 1967, në
bazë të lejes së ndërtimit nga organet kompetente të kohës, fakt të cilin e kam
vërtetuar me vendim gjyqësor.
- Fakti i mos regjistrimit të pronës ka ndodhur për arsye se zona e Himarës ende është
një zonë e pa menaxhuar.
- Me të paditurit jam kufitar në anën jugore. Ata kanë ndërtuar një banesë një katëshe
në vitin 1999 duke u mbështetur në murin rrethues, në vitin 2000 kanë ndërtuar katin
e dytë dhe kur është shpallur vendimi i ankimuar kanë ndërtuar dhe katin e tretë duke
vendosur kolona mbajtëse mbi murin rrethues që është pronë e imja.
- Ndërtimi i të paditurve deri në përfundim të gjykimit në shkallë të parë ka qenë pa leje
ndërtimi dhe të paditurit janë pajisur formalisht me leje ndërtimi kur ky ndërtim kishte
përfunduar. Leja e ndërtimit që iu është dhënë është e paligjshme.
13
- Gjatë gjykimit kam provuar se të paditurit me ndërtimin e paligjshëm më cenojnë në
pronësinë time dhe gjykatat me të drejtë kanë pranuar padinë. Muri rrethues i imi u ka
shërbyer të paditurve si faqe muri për ndërtimin e tyre dhe, duke qenë përballë me
fasadën e shtëpisë sime kanë zënë pamjen, pengojnë dritën, ajrimin duke rrezikuar
shtëpinë nga zjarri dhe duke bërë në tërësi të pamundur gëzimin e lirë të pronës.
- Gjithashtu, ndërtimi është kryer në tokë publike duke cenuar interesa të të gjithë
komunitetit, pasi ka zënë rrugën e kalimit.
- Akti ekspertimit është kryer konform ligjit. Në të është përcaktuar qartë se nga të
paditurit janë shkelur kondicionet urbanistike, ndërtimi është bërë në shkelje të nenit
120 të rregullores së urbanistikës, nuk janë respektuar distancat midis dy banesave.
- Gjykata e apelit nuk ka lejuar shkelje procedurale. Në rastin kur ka pasur
kundërshtime me përbërjen e trupit gjykues, palës i është lënë afat për të paraqitur
kërkesën për përjashtim gjyqtari, por në kushtet kur kjo kërkesë nuk është paraqitur
me shkrim kjo kërkesë është konsideruar e papranueshme.
- Vendimi i gjykatës është mbështetur në provat e administruara gjatë gjykimit.
- Nga ana e gjykatës së shkallës së parë nuk është shkelur neni 224/a i K.Pr.Civile.
Ekspertja e caktuar është gjeodete dhe është kompetente në kryerjen ekspertimit në
lidhje me distancat midis banesës time dhe ndërtimit të të paditurve. Interpretimin e
ligjit e bën gjykata dhe jo eksperti.

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani, si dhe pasi diskutoi çështjen në
tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se mbi padinë e paditësit Theodhori
Dhimojani kundër Bashkisë Himarë, Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë me vendim nr.704,
datë 10.07.2000, ka vendosur: “Të njohë pronar paditësin mbi një shtëpi banimi e ndodhur në
Himarë, në Lagjen “Stefan”, e përbërë nga 2 dhoma, kuzhinë, aneks korridor dhe wc me
sipërfaqe ndërtimore 80 m2 me konstruksion themele gur, mure guri e mbuluar me soletë dhe
e kufizuar nga: Veriu - rrugë lagje, Jugu - Kleanth Mato, Lindje - rrugë lagje e Perëndim -
Andon Konomi”.
2. Nga përmbajtja e këtij vendimi rezulton se paditësi e ka ndërtuar këtë shtëpi në
vitin 1967 me leje të organeve shtetërore, por “Duke mos pasur rrugë tjetër për t’i njohur
këtë pronësi...”, pasi “...dokumentet e Arkivit të Bashkisë Himarë gjatë trazirave të vitit 1997
u dogjën” ai i është drejtuar gjykatë për njohje pronësie.
3. Ndërkohë pala e paditur Kleanth Mato dhe Kostaq Mato, kufitarë të paditësit në
anën jugore të tij, fillimisht ka ndërtuar një banesë njëkatëshe në vitin 1999 dhe më pas në
vitin 2000 ka shtuar katin e dytë, ndërsa në momentin e depozitimin të padisë objekti që po
ndërtonin është bërë 3 katesh.
4. Në këto kushte pala paditëse Theodhori Dhimojani, me pretendimin se të paditurit
po ndërtojnë një objekt tre katesh pa leje të organeve kompetente, ku është në ndërtim kati i
tretë dhe se nga ky ndërtim pengohet në ushtrimin e tagrave të pronësisë; një pjesë e këtij
ndërtimi mbështetet në pasurinë pronë e tij; i pengohet pamja dhe drita (ndërtime në lartësi
me të madhe se prona e tij), me padinë e datës 26.05.2003 kundër të paditurve Kleanth Mato
dhe Kostaq Mato, bazuar në nenin 302 të Kodit Civil, ka kërkuar pushimin e cenimit që i
bëhet në ushtrimin e tagrave të pronësisë mbi pronën e tij (shtëpi banimi) nga ndërtimet pa
leje të të paditurve, duke mos u respektuar asnjë kriter urbanistik.
14
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.1638, datë 10.10.2003, ka
vendosur: “Pranimin e padisë së paditësit Theodhori Dhimojani ndaj të paditurve Kleanth
Mato dhe Kostaq Mato. Detyrimin e të paditurve Kleanth Mato dhe Kostaq Mato të pushojnë
cenimin në pronësi ndaj paditësit Theodhori Dhimojani në anën perëndimore të banesës së tij
duke i prishur të gjitha ndërtimet që kanë kryer në këtë pjesë dhe detyrimi i tyre të mos e
përsërisin më në të ardhmen.
5.1 Arsyetimi i gjykatës: “gjykata, duke iu referuar aktit të ekspertimit sipas të cilit
“Duke qenë se ndërtimi i kryer nga të paditurit është tre katesh dhe ndërtimi i paditësit është
një kat dhe ata kanë dritare dhe dyer përballë njëri tjetrit, largësia ndërmjet tyre...nuk duhet
të jetë më pak se 9 metra”, kur në fakt “...është 3.95 në cepin juglindor të banesës së
paditësit dhe vjen duke u rritur deri në 5.5 m në drejtim të veriut..., kati i tretë i këtij ndërtimi
e mbulon plotësisht në lartësi banesën e paditësit...”, arsyeton: - “Paditësi...është pronar i
një banese të ndodhur në Lagjen “Stefanel” Himarë...Këtë pronësi paditësi e ka vërtetuar me
një vendim gjyqësor nr.704, datë 10.07.2000”; - Objekti që po ndërtojnë të paditurit “...është
kryer pa leje ndërtimi të lëshuar nga organi kompetent...”; - Paditësi “...është cenuar në
pronësinë e tij pa u zhveshur nga posedimi,...”; - Nga ndërtimi i të paditurve “...rezulton se të
paditurit kanë cenuar paditësin në gëzimin e sendit të tij duke i penguar ajrimin, dritën dhe
pamjen dhe ky cenim ka ardhur në shkelje të dispozitave ligjore pra në mënyrë të kundra-
ligjshme”.
6. Gjykimi në shkallën e parë është bërë në mungesë të palës së paditur dhe për këtë
arsye pala e paditur i është drejtuar gjykatës, me kërkesën me objekt “rivendosjen në afat të
ankimi”, ku siç rezulton nga aktet e administruara në dosje, Gjykata e Apelit Vlorë me
vendimin nr.196, datë 09.11.2004, ka vendosur “Pranimin e kërkesës së Kostaq Mato për
rivendosjen në afat të ankimit kundër vendimit civil nr.1638, datë 10.10.2003 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë”.
7. Më tej, pala paditur ka ankimuar vendimin nr.1638, datë 10.10.2003, duke
parashtruar se ndërtimin po e kryejnë në pronën e tyre, është me leje të organeve kompetente
Bashkia Himarë e cila ka miratuar dhe lëshuar lejen me nr.5/35, datë 22.08.2003, për
shtetasin Kleanthi Mato me qëllim “Restaurimi dhe shtese banese në Stefanel Himarë” dhe
ky ndërtim nuk cenon paditësin, i cili nuk ka titull pronësie dhe nuk legjitimohet në ngritjen e
kësaj padie.
8. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.281, datë 26.09.2008, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.1638, datë 10.10.2003 të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë”.
8.1 Arsyetimi i gjykatës: “Gjykata e apelit, në lidhje me pretendimet për shkelje
procedurale parashtron: - gjykimi është zhvilluar në mungesë të të paditurve dhe se meqenëse
ndodheshin jashtë shtetit është proceduar me njoftim me shpallje të vendimit, e cila “figuron
të jetë afishuar si në gjykatë dhe në Bashkinë e Himarës”;
Në kushtet kur paditësi nuk është zhveshur nga posedimi i sendit ai efektivisht është
cenuar nga e drejta e gëzimit të sendit prej të paditurve duke mos respektuar distancën që
përcaktohet nga rregullorja e urbanistikës dhe rregullat në planin rregullues të Bashkisë
Himarë, ku në këtë zonë nuk lejohen më shumë se dy kate.
Pretendimi tjetër i ngritur nga i paditur Kostaq Mato se ndërtimi është me leje
ndërtimi të dhënë nga një organ kompetent dhe për këtë shkak nuk mund të kundërshtohet
është i pabazuar, pavarësisht se i padituri është me leje ndërtimi në një kohë që çështja ka
qenë konflikt gjyqësor përderisa ndërtimi i miratuar me këtë akt administrativ cenon të
drejtën e pronësisë së paditësit ky akt është i paligjshëm, qëndrim i konsoliduar i Gjykatës së
Lartë në rastet analoge;
- pretendimi se vendimi gjyqësor është ekzekutuar dhe se gjykata e apelit nuk ka
objekt shqyrtimi nuk qëndron, ndonëse zyra përmbarimore ka vendosur pushimin e
ekzekutimit, “...me arsyetimin se prishja e objektit që pengonte pamjen palës paditëse është
15
prishur nga vetë debitori, rezulton se realisht ky vendim nuk është ekzekutuar”, pas 2-3
muajve i njëjti përmbarues ka konstatuar se ky vendim nuk është ekzekutuar “...dhe nga
përmbajtja e procesverbaleve, ku pasqyrohet ky fakt, rezulton se për shkak të pamundësisë së
mjeteve për prishje nuk është realizuar ekzekutimi tërësisht i urdhrit të ekzekutimit”.
9. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i padituri Kostaq Mato, me
të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim
po nga kjo gjykatë.
10. Paditësi Theodhori Dhimojani ka ushtruar kundër rekurs, me të cilin kërkon
mospranimin e rekursit.
Ligji i zbatueshëm
11. Dispozitat e Kodit Civil dhe ato të Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është
parashikuar:
11.1. Neni 302 i Kodit Civil:“Pronari ka të drejtë të kërkojë nga cilido që e cenon
në pronësinë e tij, por pa u zhveshur nga posedimi, të pushojë cenimin dhe të
mos përsërisë këtë në të ardhmen, dhe, kur është rasti, të shpërblejë dëmet që
mund t'i ketë shkaktuar”.
11.2 Neni 10 i K.Pr.Civile “Gjykata mbështet vendimin e saj vetëm mbi faktet që
janë paraqitur gjatë procesit gjyqësor”.
11.3 Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të
rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin”.
11.4 Neni 16 i K.Pr.Civile “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të
zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që
lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të
propozojnë palët”.
11.5 Neni 29 i K.Pr.Civile “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga
palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore. Gjykata çmon provat
që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të formuar nga
shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të çështjes”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson:

12. Vendimi nr.281, datë 26.09.2008 i Gjykatës së Apelit Vlorë, me të cilën është
vendosur lënia në fuqi të vendimit nr.1638, datë 10.10.2003 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë, është i bazuar në ligj dhe për këtë shkak duhet lënë në fuqi.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen
në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të
palëve si dhe të vendimeve, arrin në përfundimin se nga gjykatat e fakti janë respektuar
dispozitat e ligjit material dhe atij procedural civil.
14. Siç rezulton nga provat që janë administruar në dosjen gjyqësore dhe që i janë
nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor nga gjykatat, pranohet se pala paditëse Theodhori
Dhimojani është pronar i një shtëpi të ndërtuar në vitin 1967 me leje nga organet kompetente
të kohës, në Bashkinë e Himarës, dhe kufitar në anën jugore me palën e paditur Kleanth
Mato, Kostaq Maton. Pala e paditur, fillimisht ka ndërtuar një banesë njëkatëshe në vitin
1999, më pas në vitin 2000 ka shtuar katin e dytë, ndërsa në momentin e depozitimin të
padisë objekti shqyrtimi ndërtesa është bërë 3 katesh, duke cenuar palën paditëse në gëzimin
e qetë të pronës së tij.
16
15. Sa më sipër, gjykata e apelit, nisur nga natyra e mosmarrëveshjes objekt gjykimi,
ka zbatuar drejt ligjin material civil. Padia objekt gjykimi ka për shkak ligjor dhe objekt
“pushimin e cenimit në pronësi”. Sipas nenit 302 të Kodit Civil: “Pronari ka të drejtë të
kërkojë nga cilido që e cenon në pronësinë e tij, por pa e zhveshur nga posedimi, të pushojë
cenimin dhe të mos e përsërisë në të ardhmen….”. Në interpretim dhe zbatim të drejtë të
kësaj norme, Kolegji arsyeton se në thelb pronari i sendit mund të ngrejë padinë mohuese kur
ai nuk zhvishet nga tagri i posedimit dhe i gëzimit të sendit, por pengohet pjesërisht në
ushtrimin e tagrave të tij, duke mos u lejuar që ta gëzojë sendin në mënyrë të plotë e të qetë.
16. Për të sqaruar më mirë rrethanat e mosmarrëveshjes objekt shqyrtimi, gjykatat e
faktit kanë urdhëruar marrjen provës me ekspert dhe mbështetur në konkluzionet e aktit të
ekspertimit kanë konstatuar me të drejtë se pala e paditur nuk ka respektuar kushtet dhe
kriteret teknike në ndërtimin e objektit, përkundrejt banesës së palës paditëse, pasi distanca
midis dy objekteve fillon nga 3.95 dhe vjen duke u rritur ne 5.5 m2 ndërkohë që norma e
lejuar sipas akteve nënligjore është jo me pak se 13.5 m2.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se konkluzionet e nxjerra nga gjykatat e
faktit se pala e paditur ka ndërtuar një objekt në kundërshtim me distancat e mirëpërcaktuara
në Rregulloren e Urbanistikës, miratuar me VKM nr.722, datë 19.11.1998, i ndryshuar (ku
shprehimisht në pikën 120/b parashikohet se në rastin kur ndërtesat vendosen karshi njëra-
tjetrës, kanë dritare dhe gjatësi mbi 20 m, distancat duhet të jenë: për ndërtesa me 3 kate jo
më pak se 13.5 metër) janë të drejta. Mosrespektimit i këtyre distancave në rastin konkret
përbën shkak për mos gëzimin qetësisht të pronës nga pala paditëse duke i kufizuar dritën,
ajrimin, etj.
18. Kolegji Civil e gjen me vend të konfirmojë se gjykatat në çështjen objekt
shqyrtimi kanë detyrimin ligjor të verifikojnë edhe respektimin e dispozitave normative me
fuqi detyruese të përgjithshme të vendosura për caktimin e distancave dhe kushteve
ndërtimore, të cilat janë të detyrueshme e që duhet të respektohen e të gjejnë zbatim si nga
organet kompetente që miratojnë punimet ndërtimore, ashtu edhe nga subjektet kërkuese,
zbatuese e përfituese të ndërtimit që realizohet. Pasi respektimi i ligjshmërisë nuk mund të
kushtëzohet vetëm nga disponimi që ka bërë organi administrativ i cili ka dhënë lejen për
sheshin dhe realizimin e ndërtimit. Në këtë kuptim, gjykata nuk duhet pengohet të verifikojë
nëse vetë këto leje ndërtimi dhe zbatimi i tyre respektojnë ose jo kriteret dhe kushtet e
vendosura nga ligji dhe aktet nënligjore normative përkatëse të zbatueshme për
mosmarrëveshjen në gjykim.
19. Lidhur me shkaqet e parashtruara në rekurs, se pala paditëse nuk legjitimohet në
ngritjen e padisë pasi nuk disponon titullin e pronësisë të regjistruar pranë ZVRPP Vlorë.
Kolegji Civil çmon se, bazuar në nenin 302 të Kodit Civil, padia mohuese ka për bazë
pronësinë dhe cenimin e saj nga ndërhyrja e personave të tretë, por pa iu hequr pronarit
posedimi mbi sendin. Pra, në thelb pronari i sendit mund të ngrejë padinë mohuese kur ai nuk
zhvishet nga tagri i posedimit dhe i gëzimit të sendit, por pengohet pjesërisht në ushtrimin e
tagrave të tij, duke mos u lejuar që ta gëzojë sendin në mënyrë të plotë e të qetë. Në këtë
kuptim, sikurse është pranuar nga gjykata e faktit, pala paditëse nuk është zhveshur nga
posedimi i sendit dhe është pronar i tij. Sipas legjislacionit shqiptar sistemi i regjistrimit të
pasurisë se paluajtshme nuk ka efekt krijues por thjesht publikues, njohës, pasi janë aktet
bazë mbi të drejtat reale të pronësisë që krijojnë, ndryshojnë apo mbrojnë të drejtat përkatëse
dhe jo regjistrimi i akteve (qëndrim ky i mbajtur në vendimin unifikuese nr.1/2009 i
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë).
20. Në analizë të sa më lart, Kolegji Civil arsyeton se regjistrimi i pronës në
aktualitetin shqiptar është veprimtari komplekse, proces me detyrime që i përkasin kryerjes së
veprimeve te administratës publike, mangësitë e së cilës apo problematikat transitore,
pavarësisht nga arsyeja e tyre, nuk mund t’i “shkarkohen” individit e subjektit që mban të
17
drejtën e pronësisë së një sendi të paluajtshëm dhe, për më tepër, nuk mund të cenojnë e
pengojnë (qoftë edhe përkohësisht) këto subjekte që pretendojnë se janë pronarë të pasurive
të paluajtshme me mënyra fitimi të parashikuara nga Kushtetuta e ligji, për të ushtruar të
drejtat që lidhen me mbrojtjen e pronës së tyre.
21. Ndërsa, për sa i përket shkaqeve të e tjera të ngritura në rekurs, Kolegji Civil
çmon se janë jashtë objektit të gjykimit të Gjykatës së Lartë. Ato lidhen thjesht me çmimin e
provës sipas ligjit e bindjes juridike nga ana e gjykatës së shkallës së parë dhe asaj të apelit,
pretendime që, në zbatim të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, nuk përbëjnë objekt
shqyrtimi nga Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji.
22. Për sa më sipër Kolegji Civil arrin në konkluzionin se vendimi i Gjykatës së
Apelit Vlorë, i cili ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, është i
drejtë e për pasojë duhet të lihet në fuqi
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485 të Kodit të Procedurës Civile
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.281, datë 26.09.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë, më 05.11.2013
18
Nr.11214-02767-00-2013 i Regj.Them.
Nr.00-2013-2536 i Vendimit (624)
VENDIM
Ardian Dvorani Kryesues

Medi Bici Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 05.11.2013, mori në shqyrtim çështjen civile që u përket

palëve të mëposhtme:
PADITËS : SHOQËRIA “PRIMAGAZ - ALBANIA” SH.A

Porto Romano Durrës.
I PADITUR : “OXTON TRADING GROUP” LTD Akara
Bldg, 24 Castro Street Eicckhams Cay 1, Road
Toen, Tortola, British Virgin Islands nr.nipt.
B00000098.
DREJTORIA E DOGANËS VLORË.
OBJEKTI:
Zgjidhjen e kontratës së furnizimit,
përmbushjen e detyrimit kontraktor dhe shpërblim dëmi.
Ligjërimin e masës së sigurimit të padisë të marrë me
vendimin nr.524 datë 08.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Vlorë.
Baza Ligjore: Neni 698, 722 e vijues të K.Civil,
neni 1, 80, 81 etj. të ligjit nr.10428, datë 02.06.2011
“Për të drejtën ndërkombëtare private”,
nenet 32, 36, e vijues të K.Pr.C.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin të ndërmjetëm datë 27.06.2013 ka

vendosur:
Të mos e pranojë kërkesën e palës së paditur për pushimin e gjykimit, pasi
konstaton se nuk janë asnjë nga kushtet e parashikuara nga neni 299 i K.Pr.C.
për pushimin e gjykimit, si dhe çmon se ajo e ka juridiksionin për zgjidhjen e
mosmarrëveshjes objekt gjykimi.
Mosmarrëveshja e këtij gjykimi nuk rezulton e lidhur me kontratën dhe
shërbimit të magazinimit të datës 10.04.2013.
Kundër vendimit të ndërmjetëm, në mbështetje të Nenit 59 të K.Pr.Civile, ka ushtruar

ankim të veçantë “Oxton Trading Group Ltd” Akara Bldg, 24 Castro Street Eicckhams Cay 1,
Road Toen, Tortola, British Virgin Islands, i cili kërkon prishjen e vendimit duke parashtruar
këto shkaqe:
19
- E vetmja marrëdhënie e “Primagas” me “OTG” lidhet me kontratën e depozitimit datë
10.04.2013 lidhur ndërmjet tyre, e cila ka caktuar për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve
Shoqatën e Arbitrave Detare në Londër.
- Gjykatat shqiptare, mbështetur në parashikimet e nenit 37 të K.Pr.Civile, nuk kanë
juridiksion për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve të këtyre shoqërive.
- Nga dokumentet e paraqitura nga paditësi, marrëdhëniet e furnizimit paditësi i ka
pasur vetëm me një shoqëri, e cila është Shoqëria “Oxton Company Limited” dhe
asnjë rast me të paditurin.
- Ndërmjet “Prigamas” dhe Shoqërisë “Oxton Company Limited” është lidhur kontrata
e furnizimit datë 2 Janar 2012. Sipas kësaj kontrate, mosmarrëveshjet që mund të
lindin ndërmjet tyre, sikurse është edhe mosmarrëveshja që pretendon “Primagas”,
zgjidhen nga arbitrat e Shoqatës së Arbitrave Detare në Londër.
- OTG është një shoqëri tjetër dhe ajo nuk mund të përgjigjet për detyrimet e ndërsjella
që “Primagas” me Shoqërinë “Oxton Company Limited” mund të kenë ndaj njëra
tjetrës.
- Në mbështetje të fakteve të sipërcituara, të cilat mbështeten me vetë provat e paditësit,
gjykatat, në mbështetje të neneve 37 dhe 61 të K.Pr.Civile, duhet të deklarojnë
moskompetencën dhe tì orientojë palët drejt Shoqatës së Arbitrave Detare në Londër
për zgjidhjen e çështjes, duke respektuar në këtë mënyrë kontratën që është lidhur
ndërmjet palëve.
- Gjykimi i çështjes nga gjykatat shqiptare do të ishte një marrje pa të drejtë
kompetencash të Shoqatës së Arbitrave Detare në Londër.
- Nga ana tjetër, meqenëse gjykata nuk ka të drejtë e as pushtet të transferojë çështjen
tek Shoqata e Arbitrave Detare në Londër, ajo duhet të vendosë pushimin e gjykimit.
Janë vetë palët që, për zgjidhjen e konfliktit, mund të venë në lëvizje Shoqatën e
Arbitrave Detare në Londër, pasi këtu kanë rënë dakord palët për tì zgjidhur
konfliktet midis tyre.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Andi Çeliku; përfaqësuesin e palës paditëse
Av.Theodhori Sollaku, i cili nuk është dakord me kërkesën që ka paraqitur përfaqësuesi i
palës së paditur Krenar Loloci për shtyrjen e seancës gjyqësore, dhe kërkoi vazhdimin e
gjykimit të çështjes; dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Pala paditëse, Shoqëria “Prima Gaz Albania” Sh.a ka paraqitur në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Vlorë një padi kundër Shoqërisë “Oxton Trading Group” Ltd AKARA Bltg 24
Castro Street Eickhams Cay, Road Toen, Tortola, British Virgin Islands, duke kërkuar
përmbushjen e detyrimit kontraktor si dhe shpërblimin e dëmit të shkaktuar nga
mospërmbushja në kohë e këtij detyrimi që buron nga kontrata e furnizimit e lidhur midis
palëve. Nga aktet e administruara rezulton se pala paditëse ka pasur një marrëdhënie të
vazhdueshme furnizimi me palën e paditur, e konkretisht ajo e ka furnizuar paditësin me “gaz
të lëngët” për të cilat “propozimi dhe pranimi” kryhej në mënyrë elektronike. Me padinë e
ngritur, paditësi ka pretenduar se pala e paditur nuk e ka furnizuar paditësin me të gjithë
sasinë e mallit të parapaguar dhe në kushtet kur mosmarrëveshja nuk është zgjidhur në rrugë
jashtë gjyqësore, ka paraqitur për gjykim padinë me ndërgjyqësinë dhe objektin e përshkruar
më lart.
Në seancën e datës 27.06.2013 pala e paditur ka kërkuar pushimin e gjykimit, duke
pretenduar se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë nuk ka juridiksion për zgjidhjen e kësaj
çështje. Për të mbështetur këtë pretendim, pala e paditur ka paraqitur si provë një kontratë të
20
datës 10.04.2013 të lidhur midis tyre, sipas së cilës konfliktet e mundshme do të zgjidheshin
nëpërmjet Arbitrazhit, me tre arbitra, të caktuar sipas rregullave të London Maritime
Arbitrators Association.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin e ndërmjetëm datë 27.06.2013 ka
rrëzuar kërkesën e palës së paditur për pushimin e gjykimit dhe nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksionit gjyqësor shqiptar. Kundër këtij vendimi, konform Nenit 59 të Kodit të
Procedurës Civile, ka paraqitur ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë pala e paditur, për
shkaqet e përshkruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë, që rrëzon kërkesën e palës së paditur për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit
gjyqësor, është një vendim i bazuar në ligj dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Konstatohet se Kontrata e datës 10.04.2013 e paraqitur nga pala e paditur është një
kontratë që rregullon një marrëdhënie juridike për depozitimin e mallit dhe nuk ka të bëjë me
Kontratën e Furnizimit të lidhur midis palëve në këtë gjykim e të pretenduar nga pala
paditëse si të papërmbushur nga pala e paditur.
Në këto kushte, si dhe duke pasur parasysh faktin që pala e paditur është një shoqëri
tregtare e huaj, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se juridiksioni i gjykatës për
shqyrtimin e kësaj çështje përcaktohet nga Ligji nr.10428, datë 02.06.2011 “Për të Drejtën
Ndërkombëtare Private”, Kreu IX, “Juridiksioni i Gjykatave Shqiptare në gjykimin e
çështjeve me elemente të huaja”. Konkretisht, neni 80/b i këtij ligji, që bën fjalë për “raste të
tjera të juridiksionit ndërkombëtar” parashikon se: “Gjykatat shqiptare kanë juridiksion
ndërkombëtar edhe në rastet e mëposhtme:
Kur padia ka për objekt një kontratë ose premtime që rrjedhin nga një kontratë dhe
vendim, në të cilën është përmbushur ose duhej përmbushur detyrimi, ndodhet në Republikën
e Shqipërisë”.
Referuar marrëdhënies së furnizimit të palëve ndërgjyqëse, është e qartë se vendi i
përmbushjes së detyrimit (furnizimi me gaz të lëngët) është Republika e Shqipërisë, e
konkretisht Qyteti i Vlorës.
Pala e paditur, në ankimin e veçantë të paraqitur, ka pretenduar se Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Vlorë duhet t’i referohej parashikimeve të Nenit 46 të Ligjit nr.10428 datë
02.06.2011, sipas të cilit: “Një kontratë për furnizimin e mallrave rregullohet nga ligji i
shtetit ku furnizuesi ka vendqëndrimin e tij të zakonshëm”. Ky pretendim i palës së paditur
është i pabazuar pasi është evident fakti që përmbajtja e kësaj dispozite nuk rregullon
çështjen e juridiksionit, por të ligjit të zbatueshëm në rastin e një kontrate furnizimi me
elementë të huaj.
Për të gjitha sa sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se çështja, ashtu sikundër
ka vendosur Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, i përket juridiksionit gjyqësor shqiptar.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 9/2 të Ligjit nr.49,
datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit të ndërmjetëm datë 27.06.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë.
Tiranë, më 05.11.2013
21
Nr.31001-02359-00-2008 i Regj.Themeltar
Nr.00-2013-2614 i Vendimit (625)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 05.11.2013, mori në shqyrtim çështjen civile që u përket

palëve të mëposhtme:
PADITËS: SHOQËRIA ”POSEIDON” SH.P.K.

E PADITUR : DREJTORIA E SHËRBIMIT TË
KONTROLLIT TË ENERGJISË ELEKTRIKE-
KESH SH.A.
PERSONI I TRETË : SHOQËRIA “OPERATORI I SISTEMIT TË
SHPËRNDARJES” DREJTORIA E ZONËS
SHKODËR.
OBJEKTI:
Shfuqizimin e aktit administrativ të vendimit
nr.353, datë 03.04.2006 të Drejtorit të Policisë Elektrike.
Baza Ligjore: Neni 324 e vijues të K.Pr.Civile,
Ligji nr.8637, datë 06.07.2000 ”Për Policinë Elektrike”.
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.7607, datë 27.12.2006, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesëpadisë si të pabazuar në ligj dhe prova.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.650, datë 23.08.2008, ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.7607, datë 27.12.2006 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë në këtë mënyrë;
Shfuqizimin e vendimit nr.353 datë 03.04.2006 të Drejtorit të Policisë
Elektrike Tiranë, me të cilin është lënë në fuqi procesverbali i dëmit nr.PE
019216, datë 01.02.2006 i Degës së Policisë Elektrike Lezhë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar rekurs pala e paditur

Drejtoria e Shërbimit të Kontrollit të Energjisë Elektrike-KESH sh.a, e cila kërkon
ndryshimin e vendimit nr.650, datë 28.03.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.7607 datë 27.12.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
- Gjykata e apelit në vendimin e saj shprehet se veprimet e Policisë Elektrike si
autoritet administrativ gjenden në kundërshtim me ligjin për sa i takon procesverbalit
të dëmit.
22
- Është e rëndësishme të theksojmë se Policia Elektrike në ushtrim të kompetencave
dhe detyrave që i ngarkon ligji si organ i specializuar dhe ekzekutiv ka kontrolluar
zbatimin e legjislacionit për administrimin dhe përdorimin e energjisë elektrike,
konkretisht në zbatim të nenit 3 shkronja c dhe d, objekt kontrolli në subjekt ka qenë
sistemi matës të energjisë elektrike, lidhja dhe zbatimi i kontratës së marrjes së
energjisë elektrike ka konstatuar evidentuar dhe vepruar konform legjislacionit
përkatës.
- Siç e theksuam më lart është detyrim i paditësit që vetëm pasi të sigurohet për
rregullsinë e skemës së matjes të nënshkruajë kontratën e furnizimit me energji
elektrike.
- Duke ju referuar kësaj dispozite, si dhe duke qenë se nga paditësi është shkelur ky
detyrim kontraktor, atëherë përgjegjësia për shlyerjen e dëmit bie mbi palën paditëse.
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SE LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Andi Çeliku; në mungesë të palëve ndërgjyqëse; dhe
diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Nga aktet e administruara në dosje rezulton se më datën 01.02.2006 Dega e Policisë
Elektrike Lezhë ka ushtruar kontroll në ambientet e fabrikës së Shoqërisë “Poseidon” Shpk,
në Qytetin e Shëngjinit. Objekti i kontrollit ka qenë kontrolli në sistemin e matjes së energjisë
elektrike të konsumuar. Gjatë kontrollit është konstatuar lidhje e gabuar me sistemin. Mbi
bazën e Akt Kontrollit nr.0003031, datë 01.02.2006 është marrë vendimi nr.PE 015662, datë
01.02.2006 i Degës së Policisë Elektrike Lezhë për cenim të sistemit matës dhe vulave dhe
gjobitjen e Shoqërisë “Poseidon” Shpk, me 40.000 lekë. Po për këtë shkak me vendimin
nr.PE019216, datë 01.02.2006 Dega e Policisë Elektrike Lezhë ka detyruar Shoqërinë
“Poseidon” Shpk, të shlyejë edhe dëmin e shkaktuar entit shpërndarës me vlerë 1.134.000
lekë.
Kundër këtyre vendimeve, pala paditëse është ankuar pranë organit me të lartë
administrativ, konkretisht Drejtorit të Policisë Elektrike, i cili me vendimin nr.353, datë
03.04.2006 ka vendosur shfuqizimin e vendimit të gjobës dhe lënien në fuqi të vendimit për
pagimin e dëmit në vlerën 1.134.000 lekë. Në këto kushte, pala paditëse i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke kërkuar shfuqizimin e vendimit të Drejtorit të
Policisë Elektrike për sa i përket detyrimit për pagimin e dëmit.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.7606 datë 27.12.2006 ka vendosur
rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazuar në ligj e në prova.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin e saj nr.650 datë 23.08.2008 ka vendosur:
“Ndryshimin e Vendimit nr.7606 datë 27.12.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
duke e pranuar kërkesë padinë për shkak se sipas Nenit 1 të Ligjit nr.7697 ,datë 07.04.1993
“Për Kundërvajtjet Administrative”, kundërvajtje administrative quhet shkelja me faj e
dispozitave ligjore ose nënligjore të nxjerra nga organet shtetërore kompetente e kryer me
veprim ose mosveprim dhe për të cilën parashikohet një dënim administrativ. Po kështu,
gjykata e apelit arsyeton se, siç ka pranuar edhe vetë pala e paditur në rastin e shfuqizimit të
gjobës, pala paditëse nuk ka kryer kundërvajtjen administrative që i është atribuar nga
Inspektorët e Degës së Policisë Elektrike Lezhë, atë të parashikuar nga Neni 10, paragrafi i
dytë, germa b e Ligjit nr.8637, datë 06.07.2000 “Për Policinë Elektrike”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka paraqitur rekurs pala e paditur, për
shkaqet e përshkruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi, duke kërkuar prishjen e vendimit të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
23
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i gjykatës së apelit është i
paargumentuar ligjërisht dhe si i tillë duhet të prishet dhe të lihet në fuqi vendimi i Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si një vendim i mbështetur në aktet e administruara në dosjen
gjyqësore dhe në ligj.
Ka rezultuar se për shkak të mospërputhjes së skemës së matjes së energjisë elektrike
me skemën standarde të fabrikës, ka ardhur si pasojë mos regjistrimi real i sasisë së energjisë
elektrike të konsumuar në objektin e paditësit. Është e vërtetë se instalimi i sistemit të matjes
së energjisë elektrike realizohet nga punonjësit e zonës së shpërndarjes së energjisë elektrike
dhe jo nga punonjësit e palës paditëse. Por nga ana tjetër, është kjo e fundit që ka konsumuar
e ka përfituar energji të pa faturuar si pasojë e instalimit të një skeme jo të saktë. Është
pikërisht kjo sasi energjie që përfaqëson vlerën e dëmit, shlyerja e të cilit kërkohet nëpërmjet
vendimit nr.PE019216, datë 01.02.2006 të Degës së Policisë Elektrike Lezhë. Për sa i përket
përllogaritjes së kësaj vlere dëmi, pala e paditur, me të drejtë, i është referuar Tabelës
përkatëse të Entit Rregullator të Energjisë, kështu që edhe pretendimet në lidhje me
përllogaritjen e këtij dëmi mbeten të pambështetura.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485 /b të Kodit të Procedurës
Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.650, datë 28.03.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.7607, datë 27.12.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Tiranë, më 05.11.2013
24
Nr.00-2013-2277 i Vendimit (627)
VENDIM
Ardian Nuni Kryesues

Majlinda Andrea Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar
Admir Thanza Anëtar
Artan Broci Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 07.11.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket

palëve:
PADITËS: AGIM MANKO, në mungesë

E PADITUR: SHOQËRIA “VOLALBA” SHPK, në mungesë
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë
palën paditëse me 32.5 paga mujore.
Detyrimi i pagimit të pagave të papaguara Dhjetor 2012-Janar 2013.
Marrjen e masës së sigurimit të padisë duke vendosur bllokimin
e llogarive bankare të Shoqërisë “Volalba” SHPK deri në vlerën e detyrimit.
Dhënien e vendimit të përkohshëm.
Detyrimin e palës së paditur për të paguar shpenzimet gjyqësore dhe avokatore.
Baza Ligjore: Neni 419, 420, 476 e vijues të K.Civil.
Nenet 116, 129, 141, 143, 145, 148, 153, 154, 155 e vijues të K.Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.6738, datë 14.06.2013, ka

vendosur:
Moskompetencën tokësore për gjykimin e çështjes civile me nr.10555 Akti,
me paditës Agim Manko, të paditur Shoqëria “Volalba” SHPK.
Dërgimin për gjykim të akteve të çështjes civile me nr.10555 Akti Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Lushnjë si gjykatë kompetente.
Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë ka ushtruar ankim të veçantë paditësi,

Agim Manko, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe
dërgimin e çështjes Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për vazhdimin e gjykimit, për këto
shkaqe:
- Vendimi i gjykatës është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedural.
- Gjykata mbështet vendimin në nenin 21 të kontratës, por kjo dispozitë është
absolutisht e pavlefshme, pasi vjen në kundërshtim me dispozitat urdhëruese të Kodit
të Punës (nenet 7/3 dhe 11/1).
- Në analizë të nenit 7 të Kodit të Punës, rezulton se mundësia e një marrëveshje përsa i
përket kompetencës tokësore bëhet vetëm pas lindjes së konfliktit. Mendojmë se termi
25
“juridiksion” i përdorur në këtë dispozitë është një lapsus i ligjvënësit, por në fakt ka
të bëjë me “kompetencën”.
- Për rastin konkret marrëdhënia e punës është zgjidhur më datë 31.01.2013 dhe,
marrëveshja e palëve kontraktore për zgjedhjen e gjykatës kompetente do të jetë e
vlefshme vetëm nëse ajo arrihet pas datës 31.01.2013.
- Ky qëndrim është mbajtur nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.301,
datë 09.06.2011.
- Gjithashtu rezulton se pala e paditur ka selinë e saj në Tiranë.
- Pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë janë duke u zhvilluar disa procese
gjyqësore (56 të tillë) dhe kërkimi i kësaj pale për moskompetencën e Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë bëhet për të fituar kohë me zvarritjen e gjykimeve dhe për
faktin se kjo shoqëri është në proces falimentimi.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Rrethanat e çështjes
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Agim Manko ka qenë në
marrëdhënie pune pranë palës së paditur, shoqërisë “Volalba” SHPK, prej datës 28.07.1998.
2. Shoqëria “Volalba” SHPK është regjistruar si person juridik më datë 05.02.1993,
me objekt veprimtarie fabrikë tullash, regjistruar pranë organeve tatimore me nr.NIPT-i
J64103411L.
3. Me shkresën e datës 31.01.2013 të palës së paditur paditësit i janë ndërprerë
marrëdhëniet e punës.
4. Paditësi Agim Manko, me pretendimin se “...zgjidhja kolektive e kontratës së punës
është bërë në kundërshtim me procedurën e parashikuar nga ligji, si dhe pa respektuar afatet
e njoftimit të parashikuara nga neni 143 i Kodit të Punës” dhe pa shkaqe të justifikuara, me
padi ka kërkuar si në objektin e saj pasqyruar në pjesën hyrëse të vendimit të gjykatës së
shkallës së parë.
5. Në seancën gjyqësore të datës 14.06.2013, pala e paditur ka kërkuar shpalljen e
moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me argumentin se palët me
marrëveshje me shkrim për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve që lidhen me kontratën e punës,
kanë përcaktuar si gjykatë kompetente Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Lushnjë.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.6738, datë 14.06.2013, ka
vendosur: “Moskompetencën tokësore për gjykimin e çështjes civile me nr.10555 Akti, me
paditës Agim Manko, të paditur Shoqëria “Volalba” SHPK” dhe i ka dërguar aktet e kësaj
çështje “Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë si gjykatë kompetente”.
6.1. Gjykata, pasi citon nenet 42, 43, 45, 47, 52 të Kodit të Procedurës Civile, nenin 7
të Kodit të Punës dhe nenin 21 të kontratës së punës, arsyeton:
- Në nenin 21 të kontratës së punës është parashikuar se “Për zgjidhjen e
mosmarrëveshjeve në lidhje me interpretimin dhe zbatimin e kontratës do të jetë
kompetente Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë...”;
- “...në rastin konkret, jemi përpara një përjashtimi nga rregulli i përgjithshëm i
ngritjes së padisë në gjykatën e vendit ku ka qendrën personi juridik, përcaktuar në
nenin 43 të Kodit të Procedurës Civile”;
- Në nenin 7 të Kodit të Punës është parashikuar “...kompetencë alternative të
gjykatave respektive për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve që burojnë nga marrëdhënia
e punës”;
26
- “Neni 21 i kontratës së punës lidhur midis palëve ndërgjyqëse përcakton shprehimisht
si gjykatë kompetente për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve që burojnë nga këto
kontrata Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, në kushtet kur dhe vendi ku
punëmarrësi ka kryer punën ka qenë qyteti i Lushnjës”;
- “Neni 52 i Kodit të Procedurës Civile parashikon të drejtën e palëve që të ndryshojnë
kompetencën tokësore me shkrim, me përjashtim të rasteve të përcaktuara në nenet 45
dhe 46 të këtij kodi”;
- “Në këto kushte, duke qenë se mosmarrëveshja objekt gjykimi, nuk është e natyrës së
mosmarrëveshjeve përjashtimore të nenit 52 të Kodit të Procedurës Civile,
marrëveshja me shkrim e palëve në lidhje me kompetencën tokësore, prevalon me
parashikimet e mësipërme alternative. Parashikimi i paragrafit të tretë të nenit 7 të
Kodit të Punës, edhe në se në interpretim sistematik të tij, lidhet me kompetencën
tokësore, vlerësohet nga kjo gjykatë si i pazbatueshëm, për aq kohë sa mes palëve ka
lindur konflikti dhe palët nuk mund të hyjnë në marrëveshje me njëri tjetrin, qoftë
edhe për përcaktimin e gjykatës kompetente”.
7. Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë, ka ushtruar ankim të veçantë
paditësi, Agim Manko, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë
dhe dërgimin e çështjes Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për vazhdimin e gjykimit, për
shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
8. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të Kodit të Punës, në të cilat është
parashikuar:
8.1. Neni 43 i K.Pr.Civile: “Kur i padituri është person juridik, paditë ngrihen në
gjykatën e vendit ku personi juridik ka qendrën e tij.
Paditë që rrjedhin nga marrëdhënie juridike me një degë ose agjenci lokale të
personit juridik, mund të ngrihen edhe në gjykatën ku ka qendrën dega ose
agjencia, si dhe në gjykatën e rrethit ku personi juridik ka një ndërtesë me
aktivitet ose një përfaqësues të autorizuar që të paraqitet në gjykim për
objektin e padisë”.
8.2. Neni 47§1 i K.Pr.Civile:“Paditë për kërkim ushqimi dhe paditë që rrjedhin
nga marrëdhëniet e punës, mund të ngrihen si në gjykatën e vendit ku ka
banimin i padituri, ashtu dhe në gjykatën e vendit ku ka banimin paditësi”.
8.3. Neni 52 i K.Pr.Civile: “Kompetenca tokësore mund të ndryshohet me
marrëveshje me shkrim të palëve, përveç rasteve të parashikuara në nenet 45
e 46 të këtij Kodi dhe kur ligji e ndalon këtë marrëveshje”.
8.4. Neni 54 i K.Pr.Civile: “E drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave
kompetente i takon paditësit, e cila ushtrohet me ngritjen e padisë”.
8.5. Neni 7 i K.Pr.Civile: “1) Paditë ndaj personave që banojnë në territorin e
Shqipërisë ngrihen para gjykatës së vendbanimit të të paditurit.
2) Padia ngrihet edhe në vendin ku punëmarrësi kryen zakonisht punën e tij.
Kur punëmarrësi nuk e kryen zakonisht punën e tij në të njëjtin vend, padia
mund të ngrihet edhe në vendin ku ndodhet qendra e personit juridik që e ka
punësuar atë.
3) Marrëveshjet që lidhen me juridiksionin janë të vlefshme vetëm nëse
përcaktohen pas lindjes së konfliktit”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.6738, datë 14.06.2013 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ka shpallur moskompetencën tokësore për gjykimin e
27
çështjes civile nr.regj. them. 10555 Akti, datë 05.03.2013, duke i dërguar aktet për
kompetencë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, është rrjedhojë e moszbatimit të drejtë të
normave procedurale civile dhe ato të Kodit të Punës dhe për këtë shkak duhet të prishet.
9. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, pretendimeve të
parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës dhe shkaqeve të ankimit, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë, në interpretim të dispozitave ligjore të Kodit të Procedurës Civile dhe të
Kodit të Punës, të zbatueshme për rastin konkret, nuk e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe
përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në lidhje me kompetencën
tokësore të shqyrtimit të çështjes objekt gjykimi.
10. Ky kolegj vlerëson se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke mos evidentuar
drejt elementet ligjorë që përcaktojnë kompetencën tokësore në mosmarrëveshjet që lindin
nga marrëdhëniet e punës dhe duke anashkaluar rregullimet e bëra në Kodin e Procedurës
Civile dhe në Kodin e Punës, arsyeton gabim kur për zgjidhjen e kompetencës tokësore të
çështjes objekt gjykimi referon në nenin 21 të kontratës së punës të lidhur midis palëve.
10.1. Në Kodin e Procedurës Civile (neni 52) është parashikuar se palët kanë të drejtë
të përcaktojnë me marrëveshje me shkrim gjykatën kompetente nga pikëpamja territoriale,
“...përveç rasteve të parashikuara në nenet 45 e 46 të këtij Kodi dhe kur ligji e ndalon
këtë marrëveshje”.
10.2. Ka rezultuar e provuar se në nenin 21 të kontratës individuale të punës datë
01.5.2010, ndër të tjera, është parashikuar se “Për zgjidhjen e mosmarrëveshjes në lidhje me
interpretimin dhe zbatimin e kontratës, kompetente do të jetë Gjykata e Rrethit Lushnjë...”.
Por ky parashikim i kontratës individuale të punës nuk mund të zbatohej nga gjykata, pasi bie
ndesh me nenet 11 dhe 7/3 të Kodit të Punës.
10.3. Në çështjen objekt gjykimi, marrëveshja për kompetencë e parashikuar në
kontratën e punës nuk mund të merret në konsideratë, për arsye se është lidhur para lindjes së
konfliktit.
10.4. Klauzola e kontratës së punës (neni 21) që vjen në kundërshtim me dispozitat
urdhëruese të ligjit nuk krijon asnjë pasojë juridike për palët. Njëkohësisht ajo nuk mund të
përdoret si mjet për të shmangur zbatimin e normave juridike të Kodit të Procedurës Civile
dhe të Kodit të Punës.
10.5. Mosmarrëveshja midis palëve ka lindur më datë 31.01.2013 dhe, pas kësaj date
nuk ka rezultuar të ketë marrëveshje midis palëve ku të jetë përcaktuar kompetenca tokësore
e ndonjë gjykate konkrete.
11. Në këto rrethana për përcaktimin e gjykatës kompetente nga pikëpamja territoriale
gjejnë zbatim dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të Kodit të Punës.
12. Kompetenca tokësore për paditë që rrjedhin nga marrëdhëniet e punës është
parashikuar në Kodin e Procedurës Civile (neni 47§1) dhe në Kodin e Punës (neni 7). Sipas
këtyre dispozitave paditë që rrjedhin nga marrëdhëniet e punës “mund të ngrihen si në
gjykatën e vendit ku ka banimin i padituri, ashtu dhe në gjykatën e vendit ku ka banimin
paditësi” ose “në vendin ku punëmarrësi kryen zakonisht punën e tij”, ndërsa kur
“punëmarrësi nuk e kryen zakonisht punën e tij në të njëjtin vend, vendi ku ndodhet qendra e
punës, që e ka punësuar atë”.
12.1. Në vështrim të këtyre dispozitave rezulton se për paditë që rrjedhin nga
marrëdhëniet e punës ndodhemi përpara kompetencës tokësore alternative/konkurruese dhe,
sipas nenit 54 të Kodit të Procedurës Civile, e drejta “e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave
13. Për rastin konkret ka rezultuar se pala e paditur, ndonëse ushtron veprimtarinë e
saj në disa qytete dhe territore të ndryshme të vendit, selinë e saj qendrore e ka në qytetin e
Tiranës. Në këto rrethana, e drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave kompetente i takon
paditësit, që për rastin ka zgjedhur Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
28
14. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.6738, datë
14.06.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në
po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485 të Kodit të Procedurës
Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.6738, datë 14.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 07.11.2013
29
Nr.00-2013-2295 i Vendimit (628)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: HIQMET MUÇA, në mungesë

TË PADITUR: LULE SHAMKU, në mungesë
DREJTORIA E ADMINISTRIMIT DHE E
SHITJES SË PRONAVE PUBLIKE,
në mungesë
BASHKIA E QYTETIT PESHKOPI,
në mungesë
PERSON I TRETË: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME DIBËR,
në mungesë
OBJEKTI:
Pavlefshmëri e pjesshme e kontratës së shitblerjes
nr.1420/255, datë 11.09.1998,
të lidhur midis të paditurve vetëm për sipërfaqen prej 50 m2
që është me mbivendosjen e pronës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr.61, datë 24.02.2006, ka vendosur:

Pranimin e kërkesë padisë së paditësit Hyqmet Muça, kundër të paditurve Lule
Shamku dhe A.K.P-së Dega Dibër.
Konstatimin e pavlefshmërisë së pjesshme të kontratës së shitblerjes
(privatizimit) nr.1420/255, datë 11.09.1998, lidhur ndërmjet të paditurve,
A.K.P-së Dega Dibër (shitës) dhe Lule Shamku (blerës) vetëm për sipërfaqen
prej 50 m2, pjesë e pronës së Hyqmet Muçës që nga viti 1964.
Detyrimin e A.K.P-së Dega Dibër t’i kthejë Lule Shamkut vlerën e paguar për
50 m2 nga kontrata nr.1420/255, datë 11.09.1998.
Urdhërohet Z.R.P.P. Dibër të fshijë nga regjistri sipërfaqen prej 50 m2 nga
Lule Shamku dhe ta regjistrojë në pronën e Hyqmet Muçës.
30
Prishjen e vendimit nr.61, datë 24.02.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Dibër dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup
gjykues.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr.48, datë 29.01.2008, ka vendosur:

Të rrëzojë padinë e paditësit Hiqmet Muça me objekt: “Pavlefshmëri e
pjesshme e kontratës së shitblerjes me nr.1420/255, datë 11.09.1998, detyrim
për regjistrim pasurie” për shkak të mungesës së legjitimitetit aktiv të
paditësit.

Ndryshimin e vendimit civil nr.48, datë 29.01.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Dibër në këtë mënyrë:
Pranimin e padisë.
Deklarimin e pavlefshëm pjesërisht të kontratës së shitblerjes nr.1420/255,
datë 11.09.1998, për sipërfaqen 50 m2.
Detyrimin e Drejtorisë së Administrimit dhe Shitjes të pronave Publike, si dhe
Bashkisë Peshkopi t’i kthejnë kundër vleftën e sipërfaqes të truallit prej 50 m2
(të indeksuar), të paditurës Lule Shamku.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, kanë ushtruar rekurs të paditurit:

1. Drejtoria e Administrimit dhe Shitjes së Pronës Publike, me të cilin kërkon prishjen
e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë,
për këto shkaqe:
- Gjykata gabon kur vlerëson se A.K.P. ka shitur pronën pa të drejtë. A.K.P. shet pronat
që i vihen në dispozicion dhe kjo pronë i përkiste Bashkisë Peshkopi dhe n] kemi
qenë thjesht shitësit.
- Paditësi nuk ka vërtetuar pronësinë mbi truallin për të cilin pretendon se është shitur
pa të drejtë nga A.K.P.
- Nuk qëndron as pretendimi i paditësit dhe as vlerësimi i gjykatës se paditësi e ka të
paregjistruar pronën sepse ka bërë shitjen A.K.P. Shitja e pretenduar si e pavlefshme
është kryer në vitin 1998, ndërsa paditësi pretendon se këtë pronë e ka fituar që nga
viti 1964; kështu që ka humbur 20 vjet kohë për regjistrimin e pronës.
- Kemi paraqitur gjithë dokumentacionin e rregullt mbi privatizimin e truallit prej 210
m2 nga Lule Shamku dhe është e çuditshme se si pa dhënë asnjë të dhënë tjetër,
eksperti ka konkluduar se 50 m2 nga kjo pronë ka mbivendosje.
- Gjykata, edhe kryesisht, duhej të kishte thirrur në proces Bashkinë Peshkopi dhe
ZRPP për më tepër që kjo është kërkuar në seancë gjyqësore prej nesh.
2. Lule Shamku, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien
në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për këto shkaqe:
- Gjykata e apelit ka zbatuar keq ligjin dhe ka lejuar shkelje të ligjit procedural, që kanë
ndikuar në dhënien e vendimit.
- Me të drejtë gjykata e shkallës së parë ka arritur në konkluzionin se paditësit i
mungon legjitimitetit aktiv për të ngritur këtë padi.
- Nga aktet nuk rezulton të ketë ndonjë kontratë apo mënyrë fitimi të ligjshme të
pronësisë së paditësit, veç faktit që ka një vendim bashkë me qytetarët e tjerë për t’u
trajtuar.
31
- Gjykata e apelit arsyeton në kundërshtim me ligjin lidhur me mënyrat e fitimit të
pronësisë të paditësit. Paditësi gjatë gjykimit nuk provoi se është pronar i 50 m2 dhe
po kështu ai nuk provoi se është pronar edhe i 300 m2 që pretendon. Ai është i
paligjshëm në të gjithë sipërfaqen që pretendon. Pra ai nuk ka titull pronësie.
- Në kushtet kur paditësi nuk është pronar, A.K.P-ja më ka shitur pronën shtetërore që
dispononte dhe kontrata është e ligjshme dhe e vlefshme në tërësinë e saj dhe jo siç
pranon gjykata e apelit.
- Gjykata e apelit nuk ka kryer asnjë akt ekspertimi lidhur me faktin nëse ka ose jo
mbivendosje të kësaj prone me atë që pretendon paditësi.
- Në thelb, gjykata e apelit ka dhënë një vendim të pabazuar në prova. Unë kam
privatizuar rregullisht nga shteti sipërfaqen prej 210 m2 brenda së cilës ndodhet edhe
sipërfaqja prej 50 m2, ndërkohë paditësi nuk ka asnjë dokument pronësie. Atij i janë
dhënë vetëm 156 m2 për ndërtim banese.
Paditësi Hiqmet Muça ka ushtruar kundër rekurs me të cilin kërkon mospranimin e

rekursit, për këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit është marrë në zbatim të drejtë të ligjit dhe është i
mbështetur në prova.
- Rekursuesi ka dalë jashtë pretendimeve të ngritura në seancë gjyqësore. Nuk mund të
pretendohet në Gjykatën e Lartë në lidhje me vlerësimin e provave.
- Nga ana e gjykatës së apelit nuk është bërë asnjë shkelje e ligjit procedural.
- Rekursi nuk përmban asnjë nga shkaqet ligjore për t’u pranuar.

VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Hiqmet Muça është një nga
trashëgimtarët ligjorë të trashëgimlënësit Kurtish Muça.
2. Trashëgimlënësi i paditësit, Kurtish Muça, me kontratën e datës 01.12.19964 ka
blerë nga ish Komiteti Ekzekutiv i Këshillit Popullor të Rrethit Peshkopi një sipërfaqe toke
prej 376 m2, të ndodhur në lagjen e re të qytetit të Peshkopisë, sipas vendimit nr.20, datë
17.02.1964, të po këtij organi shtetëror. Kontrata shoqërohet me kartelën e pronësisë dhe
skicën përkatëse në të cilat janë pasqyruar sipërfaqja totale prej 376 m2, sipërfaqja për
ndërtim banese 136 m2 dhe oborr funksional 240 m2.
2.1. Mbi këtë sipërfaqe Kurtish Muça ka ndërtuar një banesë, e cila aktualisht
posedohet nga trashëgimtarët e tij. Kjo pasuri nuk rezulton të jetë e regjistruar në ish zyrën e
hipotekës.
3. Nga ana tjetër, e paditura Lule Shamku, me kontratën nr.466, Rep., datë
26.12.1991, ka blerë nga ish Ndërmarrja e Riparim Shërbimeve Peshkopi, si ish punonjëse e
kësaj ndërmarrje, lokalin e shërbimeve “pastrim kimik dhe ngjyrosje”.
3.1. Me kontratën nr.1420 Rep., nr.255 Kol., datë 11.09.1998, lidhur midis Agjencisë
Kombëtare të Privatizimit, Dega Dibër dhe të paditurës Lule Shamku, kjo e fundit ka blerë
sipërfaqen e truallit nën objekt dhe atë funksional, gjithsej 210 m2, me kufizimet përkatëse.
Kontrata është regjistruar pranë Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme.
4. Paditësi Hiqmet Muça, me pretendimin se me kontratën nr.1420 rep., nr.255 Kol.,
datë 11.09.1998, të paditurës Lule Shamku i është shitur dhe një pjesë e sipërfaqes prej 50 m2
32
pronar i së cilës është ai, me padi ka kërkuar si në objektin e saj, pasqyruar në pjesët hyrëse të
vendimeve të gjykatave të faktit.
5. Nëpërmjet prapësimeve, palët e paditura kanë parashtruar se kontrata e shitjes së
truallit prej 210 m2 në favor të së paditurës Lule Shamku është kryer konform ligjit, pronar i
kësaj sipërfaqeje ka qenë shteti, shitja është kryer nga organi kompetent shtetëror, paditësi
nuk është pronar i sipërfaqes që pretendon, kjo pasuri nuk ka qenë asnjëherë e regjistruar në
hipotekë.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr.61, datë 24.02.2006, ka pranuar
padinë, duke e konstatuar pjesërisht të pavlefshme kontratën nr.1420/255, datë 11.09.1998,
lidhur ndërmjet të paditurve, Agjencisë Kombëtare të Privatizimit, Dega Dibër (shitëse) dhe
Lule Shamku (blerëse) vetëm për sipërfaqen prej 50 m2 dhe ka urdhëruar regjistrimin e kësaj
sipërfaqe në emër të paditësit dhe kthimin të paditurës Lule Shamku vlerën lekëve të paguar
për 50 m2.
7. Për shkelje të rënda procedurale, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.520, datë
08.05.2007, ka prishur vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe ka kthyer çështjen për
rigjykim, me tjetër trup gjykues.
8. Pas rigjykimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr.48, datë
29.01.2008, ka rrëzuar padinë “...për shkak të mungesës së legjitimitetit aktiv të paditësit”.
8.1. Në rrëzimin e padisë, gjykata arsyeton: - “Rezultoi e provuar në gjykim se
paditësi asnjëherë nuk e ka regjistruar pronën e pretenduar në ish zyrën e hipotekës.
Kontrata e blerjes së truallit prej tij nga pronari shtet nuk përbën dokument pronësie në
kuptim të ligjit pasi nuk është regjistruar në hipotekë. Ajo është një indicie për të provuar
faktin e të qenit pronar”; - “Kartela e pronësisë...në emër të trashëgimlënësit të paditësit
Kurtish Muça, nuk përbën gjithashtu dokument pronësie në kuptim të ligjit”; - “Vendimi
gjyqësor nr.73, datë 08.11.1991 ku pala paditëse, Ndërmarrja e Riparim Shërbimeve
Peshkopi, ka hequr dorë nga e drejta e padisë për shpërblim dëmi pasi është bindur se
paditësi është pronar, gjithashtu nuk përbën dokument pronësie”; - “...përsa kohë paditësi
nuk provon të drejtën e tij të pronësisë, padia e ngritur prej tij është e pakuptimtë në tërësi,
është ngritur një padi që nuk mund të ngrihej”.
8. Mbi ankimin e paditësit, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.610, datë
28.04.2009, ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë, duke deklaruar
pavlefshmërinë e pjesshme të kontratës nr.1420/255, datë 11.09.1998, për sipërfaqen 50 m2
dhe duke urdhëruar Drejtorinë e Administrimit dhe Shitjes të Pronave Publike dhe Bashkinë
Peshkopi t’i kthejnë të paditurës Lule Shamku kundër vleftën e sipërfaqes prej 50 m2 truall.
8.1. Në ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pranimin e padisë,
gjykata e apelit arsyeton: - “...paditësi i cili jo vetëm e posedon por dhe ka disponuar dhe e
gëzon pronën truall prej 376 m2 në cilësinë e pronarit ai e ka fituar atë në një mënyrë të
ligjshme, prandaj legjitimohet në ngritjen e kësaj padie,...”; - “...në themel të çështjes
provohet se në pjesën prej 50 m2 prona e tij ka mbivendosje me pronën e të paditurës Lule e
cila është bërë pronare e 210 m2 truall me kontratën e shitblerjes të vitit 1998, por që për
këtë pjesë d.m.th. për 50 m2 të mbivendosjes (sipas ekspertimeve të kryera nga gjykata) kjo
kontratë është e pavlefshme mbasi A.K.P-ja e autorizuar nga ligji për shitjen e pronave nuk
mundet dhe nuk duhej të dispononte për këtë sipërfaqe (50 m2)”.
9. Kundër vendimit të gjykatës së apelit kanë ushtruar rekurs të paditurit:
9.1. Drejtoria e Administrimit dhe Shitjes së Pronës Publike, me të cilin kërkon
prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës
së parë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
9.2. Lule Shamku, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën
hyrëse të këtij vendimi.
33
10. Paditësi Hiqmet Muça ka ushtruar kundër rekurs me të cilin kërkon mospranimin
e rekursit, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
11. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:
11.3. Neni 16 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
11.4. Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga
palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.
Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të
brendshme, të formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të
çështjes”.
12. Se pretendimet e parashtruara në rekurset e paraqitura nga palët e paditura,
Drejtoria e Administrimit dhe Shitjes së Pronës Publike dhe Lule Shamku, nuk përbëjnë
shkaqe ligjore në kuptim të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë cenimin e
vendimit nr.610, datë 28.04.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është ndryshuar
vendimi nr.48, datë 29.01.2008 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër.
13. Në juridiksionin rishikues të Gjykatës së Lartë përfshihen vetëm rastet rigorozisht
të përcaktuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që lidhen me mosrespektimin ose
zbatimin e gabuar të ligjit, si dhe me shkeljet e rënda të normave procedurale apo shkeljet
procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit.
14. Sipas germës “a” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, kërkohet që nga ana e
gjykatave të faktit, për rastin nga ana e gjykatës së apelit të mos jetë respektuar ose të jetë
zbatuar keq ligji. Në rekurset e paraqitura nga palët e paditura nuk argumentohet një gjë e
tillë. Pretendimet se gjykata e apelit ka zbatuar gabim ligjin dhe se vendimi nuk mbështet në
prova nuk rezulton të gjejnë mbështetje në ligj në raport me të drejtën e pretenduar dhe
gjendjen e faktit të vërtetuar gjatë gjykimit.
15. Në shqyrtim të tërësisë së gjykimit të kësaj çështje, të akteve që ndodhen në
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, objektit dhe shkakut të padisë,
pretendimeve e prapësimeve të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të
rekurseve, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga
gjykata e apelit është rrjedhojë e respektimit dhe zbatimit të kërkesave të ligjit material dhe
atij procedural.
16. Ky kolegj evidenton se gjykata e apelit ka zhvilluar një proces të rregullt ligjor,
duke garantuar zhvillimin e një hetimi të plotë e të gjithanshëm të mosmarrëveshjes objekt
gjykimi, si dhe iu kanë dhënë përgjigje të gjitha kërkimeve dhe pretendimeve të palëve të
ngritura në gjykim dhe në ankim.
16.1. Gjykata e apelit ka bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (neni 126 i
K.Pr.Civile); i ka çmuar ato, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të formuar nga shqyrtimi
në tërësinë e rrethanave të çështjes duke zgjidhur mosmarrëveshjen konkrete në përputhje me
dispozitat ligjore në fuqi (neni 16 i K.Pr.Civile).
16.2. Në zgjidhjen e çështjes vendimi i gjykatës mbështetet në dispozitat ligjore të
zbatueshme për gjykimin e çështjes konkrete, në nenin 92/a të Kodit Civil dhe nenin 21 të
ligjit nr.7512, datë 10.08.1991 dhe në argumente të nxjerra nga provat, të cilat janë marrë,
administruar e vlerësuar si të tilla në pajtim me dispozitat e Kodit të Procedurës Civile.
34
17. Ndryshe nga sa pretendohet në rekurset e palëve të paditura, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë e vlerëson të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga gjykata e
apelit në lidhje me: (i) qenien pronar të paditësit mbi sipërfaqen prej 376 m2, e cila është
blerë nga trashëgimlënësi i tij me kontratën e vitit 1964; (ii) mbivendosjen e sipërfaqes truall
prej 50 m2 nga sipërfaqja prej 376 m2 me sipërfaqen që e paditura Lule Shamku ka blerë me
kontratën e vitit 1998; (iii) faktin se në kohën e lidhje së kontratës së vitit 1998 midis të
paditurve, Agjensia Kombëtare e Privatizimit, Dega Dibër me Lule Shamku, sipërfaqja truall
prej 50 m2 nuk ka qënë në pronësi të shtetit, por të paditësit, shkak i cili e bën të pavlefshme
kontratën e vitit 1998 për sipërfaqen e mbivendosur (50 m2); (iv) zgjidhjen e pasojave të
kësaj pavlefshmërie, duke urdhëruar kthimin e kundërvleftës për këtë sipërfaqe të paditurës
Lule Shamku.
18. Ky kolegj evidenton se, ndonëse në rekurset pretendohet që gjykata e apelit ka
lejuar shkelje të rënda procedurale, nga ana e rekursuesve nuk parashtrohet asnjë argument që
të përbëjë shkak për cenimin e vendimit të kësaj gjykate në kuptim të germës “b” të nenit 472
të Kodit të Procedurës Civile në lidhje me nenin 467 të po këtij Kodi..
18.1. Në rastin konkret nuk rezulton që si gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit të
kenë shkelur dispozitat mbi juridiksionin dhe kompetencën, që përbërja e trupit gjykues të
ketë qenë e parregullt apo vendimi të mos jetë nënshkruar nga anëtarët e tij, që çështja të jetë
gjykuar në mungesë të palëve pa njoftime të rregullta konform ligjit procedural, që të mos
jetë formuar drejt ndërgjyqësia apo të mungojnë, ose të jenë të pavlefshme aktet procedurale
që kanë ndikuar në dhënien e vendimit.
19. Gjithashtu, në shqyrtim të përmbajtjes së akteve procedurale të gjykimit në
gjykatën e apelit nuk konstatohen shkelje të normave procedurale që të kenë ndikuar në
dhënien e vendimit (germa “c” e nenit 472 të K.Pr.Civile). Ky kolegj vlerëson se pretendimet
e rekursueses Lule Shamku në lidhje me moskryerjen nga ana e gjykatës së apelit të akt
ekspertimit nuk qëndrojnë.
19.1. Gjykata e apelit ka vendosur “...të riçelë hetimin gjyqësor duke thirrur për të
dhënë shpjegime palët në gjykim” , duke u njoftuar palët me fletë thirrje dhe me shpallje dhe,
në seancën pasardhëse ato kanë qenë prezent e kanë parashtruar pretendimet dhe kërkimet e
veta. Nuk rezulton që pala e paditur të ketë kërkuar kryerjen e një akti të ri ekspertimi.
28.04.2009 i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.610, datë 28.04.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 07.11.2013
35
Nr.00-2013-2673 i Vendimit (629)
VENDIM
Arjana Fullani Kryesuese

Mirela Fana Anëtare
Medi Bici Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 07.11.2013 mori në shqyrtim çështjen civile dhe me palë:
PADITËSA: TRASHËGIMTARËT LIGJORË TË

TË NDJERIT SELIM MUÇA:
AQIF MUÇA
ZELA MUÇA
FATIME MUÇA (PEZA)
SHEFQET MUÇA
QANI MUÇA, të gjithë të përfaqësuar
nga Av. Hanëme Bakia
TË PADITUR: AGJENCIA E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE, përfaqësuar
nga Av.Shtetit, Z. Abaz Deda
MINISTRIA E BUJQËSISË DHE USHQIMIT,
përfaqësuar nga Av.Shtetit, Z. Abaz Deda
KËSHILLI I QARKUT TIRANË, në mungesë
KËSHILLI BASHKIAK VORË, në mungesë
SHOQËRIA “KATO AROMATIK
INVESTMENT” SH.P.K., në mungesë
OBJEKTI:
Anulim i pjesshëm i vendimit të K.K.K.Pronave nr.91, datë 10.04.1997.
Pavlefshmëri absolute e kontratës së qirasë, datë 19.12.1992,
lidhur midis të paditurve Ministria e Bujqësisë dhe Ushqimit,
Këshilli i Rrethit Tiranë dhe Komunës Vorë në cilësinë e qiradhënësit
dhe të paditurit Shoqëria “Kato Aromatik Investment” sh.p.k. në cilësinë e qiramarrësit;
Kthimin e sipërfaqes së truallit prej 12580 m2 paditësave si sipërfaqe e lirë;
Detyrim e Shoqërisë “Kato Aromatik Investment” sh.p.k. të blejë
prej paditësave me çmim tregu sipërfaqen prej 1172 m2;
kompensimin e sipërfaqes së truallit prej 1920 m2 të zënë me rrugë.
Baza Ligjore: Ligji nr.7698, datë 15.04.1993,
Ligji nr.9235, datë 10.07.2004
"Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve",
Ligji nr.8084, datë 07.03.1996,
Ligji nr.7512, datë 10.08.1991,
VKM nr.305, datë 20.07.1992.
36
vendosur:
Pranimin e padisë.
Ndryshimin e vendimit nr.91, datë 10.04.1997 të Komisionit të Kthimit e
Kompensimit të Pronave ish pronarëve duke e riformuluar si më poshtë:
Të njohë pronar Selim Ferhat Muçën (trashëgimtarët e tij ligjorë) për një
sipërfaqe tokë bujqësore që ndodhet në Kodër Vorë, prej 49.306 m2.
Për sipërfaqen 12.580 m2 që ndodhet në përdorim të personit të tretë Kato
Aromik i njihet pronësia dhe i kthehet ish pronarit (trashëgimtarëve të tij
ligjorë) me detyrimin që ta japë me qira ose t’ia shesë personit të tretë sipas
nenit 12 të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993.
Sipërfaqja prej 1.870 m2 i njihet dhe i kthehet ish pronarit si sipërfaqe e lirë.
Për sipërfaqen prej 34.806 m2 trajtuar me ligjin “Për Tokën” ish pronari
(trashëgimtarët e tij ligjorë) do të kompensohen në një nga format që
parashikon ligji.

Tiranë e dërgimin e çështjes për rigjykim po asaj gjykate, me tjetër trup
gjykues.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.656, datë 15.04.2005, ka vendosur:

Mospranimin e rekursit të paraqitur nga Aqif Muça, Zela Muça, Fatime Muça
(Peza), Shefqet Muça, Qani Muça.

vendosur:
Rrëzimin e padisë së paditësave trashëgimtarë ligjore të trashëgimlënësit
Selim Muça.

Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, më datë 30.07.2008, kanë ushtruar

rekurs paditësit Aqif Muça, Zela Muça, Fatime Muça (Peza), Shefqet Muça, Qani Muça, me
të cilin kërkojnë ndryshimin e këtij vendimi dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë
dhe pranimin e padisë, për këto shkaqe:
- Gjykata e shkallës së parë ka zbatuar gabim Ligjin nr.7698, datë 15.04.1993, i
ndryshuar. Arsyetimi i gjykatës bie ndesh me Ligjin nr.8084, datë 07.03.1996, pasi
sipas tij neni 2 i Ligjit nr.7698/1993 ndryshohet duke u njohur e drejta e pronësisë,
kthyer ose kompensuar në natyrë ish pronarëve apo trashëgimtarëve të tyre pronat në
formë të kullotës..., tokës bujqësore apo jo bujqësore të patrajtuar nga Ligji 7501/1991
që janë në pronësi të shtetit, kur këto do tjetërsohen në truall. Për rastin konkret,
sipërfaqja objekt material gjykimi është tjetërsuar në truall me Vendimin e K.M.
nr.447, datë 17.10.1992.
- Konkluzioni i gjykatës se pretendimi ynë që kjo tokë duhet të trajtohet me Ligjin
nr.7698/1991 bie në kundërshtim me këtë ligj dhe me faktin. Nga njëra anë gjykata
pranon se kjo tokë është shndërruar në truall, por nga ana tjetër nuk pranon zbatimin e
këtij ligji, duke zgjidhur çështjen sipas Ligjit nr.7699.
37
- Vetë kontrata e lidhur midis palëve të paditura vërteton faktin se kësaj toke i është
ndryshuar destinacioni e kthyer në truall. Në këtë kuptim, kur ka ndryshuar regjimi
juridik i saj ajo është objekt trajtimi nga Ligji nr.7698 dhe jo siç pranon gjykata.
- Po kështu edhe në Dekretin 1254, datë 19.10.1995 është përcaktuar se u njihet e drejta
e pronësisë dhe u kthehen tokat në formën e tokës bujqësore e jo bujqësore që nuk
janë trajtuar nga Ligji nr.7501, kur këto prona tjetërsohen në truall në rastin e
miratimit të vijave të reja kufizuese të qendrave të banimit. Ndryshimet që i janë bërë
Ligjit nr.7698 nxjerrin në pah shkeljen flagrante të bërë nga gjykata në këtë
vendimmarrje dhe referencat e paligjshme të saj.
- Objekt të Ligjit nr.7699 janë vetëm tokat e ndara sipas Ligjit “Për Tokën” dhe jo siç
është rasti kur toka, pronë e trashëgimlënësit tonë, nuk është ndarë me Ligjin “Për
Tokën”.
- Po kështu gjykata ka shkelur ligjin edhe kur rrëzon kërkimin tonë për pavlefshmërinë
e kontratës së lidhur midis palëve.
- Sipas aktit të ekspertimit brenda kësaj sipërfaqe gjenden 12.580 m2 pronë e jona.
- Gjykata e apelit ka shkelur ligjin procedural, nenin 28 të K.Pr.Civile dhe ligjin
material, nenin 125 të K.Civil. Nuk gjen mbështetje në ligj arsyetimi i gjykatës se
padia është ngritur tej afatit ligjor. Arsyetimi i gjykatës është tej pretendimeve të palës
së paditur, pasi kjo palë nuk e ka pretenduar këtë problem dhe për rrjedhojë në
respektim të nenit 125 të K.Civil, gjykata nuk mund ta diskutojë kryesisht këtë fakt.
Gjykata nuk ka shqyrtuar kërkimet e padisë dhe të ankimit për pavlefshmëri absolute
të kontratës së qirasë.
- Gjykata ka shkelur Ligjin nr.8384, datë 07.03.1996, sipas të cilit përjashtohet
kategorikisht kompensimi me letra me vlerë. Konkluzioni i gjykatës se komisioni
është mbështetur në praktikën e kohës është tej përmbajtjes së ligjit.
- Po kështu vendimi është kontradiktor dhe i paqartë. Ai shprehet se ligji i zbatueshëm
për rastin e palës paditëse është ai nr.7699, por në zbatim të gabuar të po këtij ligji
nuk njeh të drejtat që ky ligj na jep.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako; përfaqësuesen e palës paditëse Av.
Hanëme Bakiu, që kërkoi ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, dhe rrëzimin e padisë; Avokatin e Shtetit, Z. Abaz Deda, i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se paditësat Aqif Muça,
Zela Muça, Fatime Muça (Peza), Shefqet Muça, Qani Muça, janë trashëgimtarëve ligjore të të
ndjerit Selim Ferhat Muça.
2. Rezulton se me vendimin e Gjykatës së Rrethit Tiranë nr.8432, datë 11.12.1995,
është vërtetuar fakti se i ndjeri Selim Muça ka pasur në pronësi përpara reformës agrare një
sipërfaqe toke prej 49,306 m2, në Kodër Vorë, Tiranë, me kufizimet përkatëse.
3. Gjithashtu rezulton se Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish-
pronarëve të Këshillit të Rrethit Tiranë, me vendimin nr.91, datë 10.04.1997, ka njohur
pronësinë e paditësave në cilësinë e trashëgimtarëve ligjorë të ish pronarit mbi këtë pronë dhe
ka vendosur: “1. Ish-pronarit Selim Ferhat Muça nga 49,306 dy (dyzet e nëntë dy e 0.36 dy)
tokë bujqësore që ka pasur në fshatin Kodër-Vorë të Komunës Vorë të Rrethit Tiranë t’i
kompensohen në vlerë...135.426 (...) lekë letra me vlerë”. Rezulton se në këtë vendim është
38
përcaktuar edhe vlera e letrave me vlerë që do të përfitonte secili trashëgimtar (pika 2 e
vendimit).
4. Nga ana tjetër, rezulton se midis Ministrisë së Bujqësisë dhe Ushqimit, Këshillit të
Rrethit Tiranë, Këshillit të Komunës Vorë, në cilësinë e qiradhënësve dhe Shoqërisë “Kato
Aromik Investment” sh.p.k., në cilësinë e palës qiramarrëse, më datë 19.12.1992 është lidhur
kontrata e qirasë për sipërfaqen tokë prej 5 hektarë, me afat 99 vjeçar.
5. Kjo kontratë është lidhur në referim të Ligjit nr.7512, datë 10.08.1991, V.K.M.
nr.305, datë 20.07.1992, të vendimit nr.150, datë 06.04.1992, dhe të vendimit nr.447, datë
17.10.1992, “Për miratimin e sheshit të ndërtimit” të “disa objekteve për prodhimin e
produkteve ushqimore (linjë për prodhim makaronash, lëngje frutash, reçeli, sheqeri, sapun
rrobash e tualeti, etj.)”.
6. Rezulton se me vendimin nr.1, datë 01.09.1993, KRRTRSH ka miratuar projektin e
zbatimit të kompleksit të Shoqërisë “Kato Aromik Investment” shpk dhe ka autorizuar
KRRT-në e Rrethit Tiranë për të nxjerrë lejen përkatëse të ndërtimit, e cila është miratuar me
vendimin nr.8, datë 07.09.1993.
7. Paditësat Aqif Muça, Zela Muça, Fatime Muça (Peza), Shefqet Muça, Qani Muça,
kanë pretenduar se sipërfaqja e tokës dhënë me qira palës së paditur, “Kato Aromik
Investment” sh.p.k., është pjesë e pronës që ka pasur përpara reformës agrare,
trashëgimlënësi i tyre Selim Muça dhe pikërisht prona e trajtuar me vendim të organit të
kthimit dhe kompensimit të pronës. Sipas paditësave kjo tokë, në momentin e daljes së ligjit
për kthimin dhe kompensimin e pronës ish pronarëve ka qenë tjetërsuar në truall dhe për këtë
arsye prona duhej t’u kthehej paditësave në natyrë dhe jo t’u kompensohej atyre.
8. Për këtë arsye, paditësit i janë drejtuar gjykatës me padinë e datës 14.01.2003, me
të cilën kanë kërkuar “Ndryshimin e vendimit të KKPPP nr.91, datë 10.04.1997”. Fillimisht
konstatohet që janë vendosur në pozicionin procedural të palës së paditur KKKPP pranë
Prefekturës së Qarkut Tiranë, Ministria e Bujqësisë dhe Ushqimit, Këshilli i Qarkut Tiranë
dhe Këshilli Bashkiak Vorë, ndërsa Shoqëria “KATO AROMATIK INVESTMENT” sh.p.k.
është vendosur në pozicionin procedural te personit të tretë.
vendosur:
“Pranimin e padisë.
Ndryshimin e vendimit nr.91, datë 10.04.1997 të Komisionit të Kthimit e
Kompensimit të Pronave ish pronarëve duke e riformuluar si më poshtë:
Të njohë pronar Selim Ferhat Muçën (trashëgimtarët e tij ligjorë) për një sipërfaqe
tokë bujqësore që ndodhet në Kodër Vorë prej 49.306 m2.
Për sipërfaqen 12.580 m2 që ndodhet në përdorim të personit të tretë Kato Aromik i
njihet pronësia dhe i kthehet ish pronarit (trashëgimtarëve të tij ligjorë) me detyrimin që ta
japë me qira ose t’ia shesë personit të tretë sipas nenit 12 të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993.
Sipërfaqja prej 1.870 m2 i njihet dhe i kthehet ish pronarit si sipërfaqe e lirë.
Për sipërfaqen prej 34.806 m2 trajtuar me ligjin “Për Tokën” ish pronari
(trashëgimtarët e tij ligjorë) do të kompensohen në një nga format që parashikon ligji”.
10. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.736, datë 10.06.2004, ka vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.3000, datë 30.06.2003 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
e dërgimin e çështjes për rigjykim po asaj gjykate, me tjetër trup gjykues”.
11. Kjo gjykatë ka arsyetuar se në çështjen objekt gjykimi, është detyruar personi i
tretë të kthejë sipërfaqen paditësave, ose ta blejë apo marrë me qira... Në rigjykim të
rregullohet ndërgjyqësia duke u thirrur personi i tretë si i paditur...
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.656, datë 15.04.2005, ka
vendosur:
39
“Mospranimin e rekursit të paraqitur nga Aqif Muça, Zela Muça, Fatime Muça
(Peza), Shefqet Muça, Qani Muça”.
13. Rezulton nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore që në rigjykim është bërë
rregullimi i ndërgjyqësisë, sipas orientimit të gjykatës së apelit dhe njëkohësisht është
kërkuar nga pala paditëse shtesë e objektit të padisë në lidhje me zgjidhjen e pasojave të
pavlefshmërisë absolute të kontratës së qirasë datë 19.10.1992 lidhur midis të paditurve, siç
paraqitet në mënyrë të detajuar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
14. Në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.3335, datë
04.05.2007, ka vendosur:
“Rrëzimin e padisë së paditësave, trashëgimtarë ligjorë të trashëgimlënësit Selim
Muça”.
15. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: Komisioni i K.K.Pronave sipërfaqen e ka trajtuar si
tokë bujqësore dhe ka vendosur kompensimin e saj me letra me vlerë ...del e qartë se Ligji
nr.7698 gjen zbatim jashtë vijave kufizuese të qendrave të banuara, vetëm në rast se janë
shndërruar në truall në momentin e hyrjes në fuqi të këtij ligji, në të kundërt do të zbatohet
Ligji nr.7699. ...pala paditëse iu referua faktit që VKM-ja 477, datë 17.10.1992 ka miratuar
shesh ndërtimi në sipërfaqen objekt gjykimi. .. rezulton ....ky vendim është marrë rreth 6 muaj
pas hyrjes në fuqi të Ligjit nr.7698 ... nga VKM nr.256, datë 02.08.1991 ....del se organi i
vetëm shtetëror në të cilin pasqyrohet gjendja apo regjimi i tokës me të gjitha ndryshimet,
është kadastra e rrethit.... nuk u provua fakti që nga Kadastra e Rrethit Tiranë të jetë bërë
ndryshim në regjimin e sipërfaqes së njohur me Vendimin e K.K.K.P.P, nga tokë bujqësore në
truall... sipas nenit 1 te Ligjit nr.7980/1995 kushti i domosdoshëm për trajtimin e një toke si
truall është pikërisht ndryshimi i gjendjes së tokës, me vendim të organit përkatës, i cili duhet
domosdoshmërisht të jetë i pasqyruar në kadastër. ... palës paditëse i mungon legjitimimi
aktiv në kërkimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së qirasë datë 19.12.1992, pasi kjo
palë nuk gëzon interes të ligjshëm... edhe po të pranojmë faktin që trashëgimtarët ligjorë të të
ndjerit Selim Muça duke u njohur pronarë mbi një pjesë të sipërfaqes së tokës së marrë me
qira nga Shoqëria “Kato Aromatik” mund të kenë interes të ligjshëm në goditjen e kontratës
së qirasë.... arrihet në përfundimin se kontrata është lidhur konform dispozitave të kohës. ...
referimi që pala paditëse bën në Ligjin nr.7512, datë 10.08.1991 ... dhe në VKM nr.305, datë
20.07.1992 në lidhje me procedurën me ankand .... është i gabuar pasi këto akte bëjnë fjalë
vetëm për dhënien me qira apo shitjen e trojeve dhe jo për tokën bujqësore... rezulton se
sipërfaqja prej 5 ha i është dhënë me qira palës së paditur si tokë bujqësore ... VKM nr.477
rezulton të ketë dalë mbi bazën e Ligjit “Për Tokën” neni 4 i saj...
“Lënien në fuqi të vendimit nr.3335, datë 04.05.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë”.
17. Kjo gjykatë ka përdorur të njëjtin arsyetim si gjykata e shkallës së parë. Në lidhje
me pretendimet e ngritura në ankim, kjo gjykatë ka arsyetuar se: “Edhe në rast se do të
interpretonim ligjet ashtu siç pretendohet nga përfaqësuesja e paditësave dhe
mosmarrëveshja në gjykim do të kishte si bazë ligjore të zgjidhjes së saj Ligjin nr.7698,
përsëri kërkimet e paditësave do të ishin krejtësisht të pabazuara, sepse edhe Udhëzimi nr.3 i
Këshillit të Ministrave i dalë në zbatim të këtij ligji ka përcaktuar shumë qartë se “trojet e
dhëna për investitorët e huaj kur është miratuar sheshi i ndërtimit dhe janë lidhur kontrata
para hyrjes në fuqi të këtij ligji konsiderohen të zëna dhe ish-pronarët kompensohen”; - në
rrethanat e mësipërme dhe kur kontrata me investitorin e huaj është lidhur konform ligjit të
kohës nuk qëndron as pretendimi për pavlefshmërinë e kontratës së qirasë.
40
18. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs paditësi Aqif
Muça, Zela Muça, Fatime Muça (Peza), Shefqet Muça, Qani Muça, me të cilin kërkojnë
ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së
parë dhe pranimin e padisë, për ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë nr.3335, datë 04.05.2007 dhe vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë nr.1396,
datë 24.07.2008, janë marrë në zbatim të gabuar të ligjës materiale dhe asaj procedurale dhe
si të tilla ato duhet të prishen dhe çështja të dërgohet për rigjykim pranë Gjykatës së Apelit
Tiranë.
19. Duke iu referuar shkakut ligjor të padisë, objektit të gjykimit të çështjes si dhe
pretendimeve të paditësave, rezulton se këta të fundit në këtë gjykim kanë kërkuar: “Anulimin
e pjesshëm të vendimit të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish pronarëve
nr.91, datë 10.04.1997. Pavlefshmërinë absolute të kontratës së qirasë, datë 19.12.1992,
lidhur midis të paditurve Ministria e Bujqësisë dhe Ushqimit, Këshilli i Rrethit Tiranë dhe
Komunës Vorë në cilësinë e qiradhënësit dhe të paditurit Shoqëria “Kato Aromatik
Investment” sh.p.k. në cilësinë e qiramarrësit;
Kthimin e sipërfaqes së truallit prej 12580 m2 paditësave si sipërfaqe e lirë;
Detyrimin e Shoqërisë “Kato Aromatik Investment” sh.p.k. të blejë prej paditësave me çmim
tregu sipërfaqen prej 1172 m2; kompensimin e sipërfaqes së truallit prej 1920 m2 të zënë me
rrugë”.
20. Këto kërkime të paditësave janë bazuar në Ligjin nr.7698, datë 15.04.1993, Ligjin
nr.9235, datë 10.07.2004 "Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronareve", Ligjin
nr.8084, datë 07.03.1996, Ligjin nr.7512, datë 10.08.1991, VKM nr.305, datë 20.07.1992.
21. Në gjykimin e kësaj çështje, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se
vendimet e gjykatave më të ulëta janë marrë në mosrespektim jo vetëm të normave materiale,
por dhe atyre procedurale. Këto gjykata nuk kanë kryer “një hetim gjyqësor të plotë dhe të
gjithanshëm në përputhje me ligjin” (neni 14 i K.Pr.Civile), për t’iu dhënë përgjigje të gjitha
kërkimeve të bëra nga palët dhe kryesisht të ngritura nga paditësi të parashtruara si në padi,
ashtu edhe gjatë shqyrtimit gjyqësor dhe për rrjedhim nuk e kanë zgjidhur “mosmarrëveshjen
në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të
zbatohen prej tyre” (neni 16 i K.Pr.Civile).
22. Nisur nga arsyetimet dhe argumentet e përdorura nga e ana e gjykatave më të ulëta
në vendimet e tyre (të cilat janë cituar më lart në këtë vendim), Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë vlerëson se për një zgjidhje të drejtë dhe përfundimtare të konfliktit të lindur mes
palëve është më se e domosdoshme t’iu jepet përgjigje një sërë pyetjesh të cilat u shtruan për
diskutim para këtij Kolegji; sqarimi i tyre nga njëra anë do t’u jepte përgjigje kërkimeve të
palëve dhe pretendimeve të ngritura në rekurs dhe nga ana tjetër do të sillte dhe zgjidhjen e
çështjes konform ligjit. Pyetjet të cilat u shtruan për diskutim para këtij Kolegji janë:
A ishte prona objekt gjykimi në momentin e daljes së Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993,
“Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve”, tokë truall apo tokë bujqësore? Cili
është ligji që duhej të aplikohej nga ana e KKKP për pronën e paditësit? Ligji nr.7699, datë
21.04.1993, “Për kompensimin në vlerë të ish pronarëve të tokës bujqësore” apo Ligji
nr.7698, datë 15.04.1993, "Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve"?
Në rast se toka objekt gjykimi do të konsiderohej truall dhe jo tokë bujqësore a do të
konsiderohej ai si truall i zënë, në bazë të Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 dhe udhëzimit nr.3,
datë 21.06.1993 apo jo?
23. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se pikërisht në lidhje me pyetjen e parë,
e cila është në të njëjtën kohë dhe një nga kërkimet më të rëndësishme të paditësit, gjykatat
më të ulëta nuk kanë zhvilluar një hetim të plotë dhe të gjithanshëm duke lënë konfliktin mes
palëve të pazgjidhur. Në lidhje me sa më sipër gjykatat më të ulëta argumentojnë se përsa
41
kohë në kadastrën e rrethit nuk është ndryshuar zëri kadastral i kësaj pasurie nga tokë
bujqësore në tokë truall, vendimi i KKKP nr.91, datë 10.04.1997 është i drejtë, i bazuar në
ligj dhe kjo tokë duhet të trajtohej nga Ligji nr.7699, datë 21.04.1993, “Për kompensimin në
vlerë të ish pronarëve të tokës bujqësore” dhe jo nga Ligji nr.7698, datë 15.04.1993.
24. Ky Kolegj konstaton se ky konkluzion i gjykatave më të ulëta është rezultat i një
vlerësimi të njëanshëm të provave dhe pasojë e një analize të mangët dhe të paplotë të akteve
ligjore dhe nënligjore që rregullojnë këtë situatë juridike dhe shërbejnë për zgjidhjen e
mosmarrëveshjes objekt gjykimi. Është më se e vërtetë se trajtimi dhe aplikimi i drejtë i ligjit
në zgjidhjen e një mosmarrëveshjeje gjyqësore është kompetencë e Gjykatës së Lartë (ajo
mund ta bëjë dhe vetë direkt aplikimin e drejtë të ligjit), por përsa kohë ky trajtim ligjor duhet
të bëhet në harmoni me provat dhe aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore, vlerësohet nga ky
Kolegj domosdoshmëria e një hetimi të plotë nga ana e Gjykatës së Apelit Tiranë.
Kjo gjykatë, në rigjykim për zgjidhjen përfundimtare të kësaj çështje, duhet të trajtojë
në harmoni: (i) aktet ligjore dhe nënligjore që rregullojnë regjimin juridik të tokës si dhe
ndryshimin e tij (të trajtuara më poshtë në këtë vendim; b) provat që ndodhen në dosjen
gjyqësore; si dhe c) situatën faktike të pronës objekt konflikti mes palëve.
25. Në Ligjin nr.7501, datë 19.07.1991 “Për tokën” dhe aktet nënligjore të dala në
zbatim të tij del qartë se cili është: (i) akti juridik që ndryshon destinacionin dhe regjimin
juridik të tokës; (ii) cilat janë organet e ngarkuara nga ligji për këtë ndryshim; (iii) ku
pasqyrohet ndryshimi i regjimit juridik të tokës dhe i zërit kadastral të tij, etj.
26. Ligji nr.7501, datë 19.07.1991 “Për tokën” parashikon ndarjen e tokës në tre lloje:
a) Tokë bujqësore të zënë nga bimët e arave, pemishtet, vreshtat dhe ullishtat. Sipas
përcaktimit që bëhet në nenin 1 të Ligjit, do të quhen të tilla të gjitha ato toka,
(ara, pemishte, vreshta, ullishta), pavarësisht se ku ndodhen, në fshat, qytet, apo
qendra të tjera të banuara dhe pavarësisht nga madhësia e sipërfaqes së tyre;
b) Toka të zëna me pyje, kullota e livadhe;
c) Toka jo bujqësore që janë sipërfaqe toke të zëna me ndërtime ekonomike, sociale,
kulturore, banesa, për përdorim të përgjithshëm (rrugë, aeroporte, etj.), që nuk
përfshihen në pikat a) dhe b) më sipër.
27. Sipas përcaktimeve të nenit 9 të të njëjtit ligj, organi kompetent për administrimin
e të dhënave mbi tokën është kadastra e rrethit (sot Zyra e Administrimit dhe Mbrojtjes së
Tokës në Qark). Toka bujqësore u ndahej familjeve në fshat sipas rregullave të përcaktuara
në Ligin nr.7501, datë 19.07.1991 dhe akteve nënligjore të dala në zbatim të tij. Kompetent
për ndarjen e tokës është komisioni i tokës në fshat, komunë/bashki apo qark (neni 3 dhe 7 i
të njëjtit ligj). Në nenin 4 të ligjit të mësipërm është parashikuar qartë që personave fizikë apo
juridikë të huaj u jepet tokë për ndërtime ekonomike dhe veprimtari private ekonomike me
kundërshpërblim, sipas kushteve dhe afateve të përcaktuara me akte nënligjore, Vendim të
Këshillit të Ministrave.
28. Ndërtimet për strehim apo për qëllime ekonomike duhet të kryhen brenda vijës së
verdhë, në referim të nenit 13 të Ligjit nr.7501, datë 19.07.1991, që shprehimisht parashikon
se: “Ndalohet çdo lloj ndërtimi në tokat bujqësore jashtë vijës kufizuese pa vendim të veçantë
të organit kompetent përkatës”.
29. Ndërsa në analizë të nenit 18 të të njëjtit Ligj, ku shprehimisht thuhet: Me
miratimin e projekt-ideve dhe të shesheve të ndërtimit nga organet përkatëse, kalon edhe toka
në pronësi ose në përdorim të atij për të cilin bëhet ndërtimi, por jo më parë se tre muaj nga
fillimi i punimeve. Ndryshimi në zërin kadastral bëhet kur fillojnë punimet”, rezulton se me
miratimin e sheshit të ndërtimit nga organet kompetente (organet kompetente do të
konsiderohen organet e urbanistikës që parashikohen në Ligjin nr.7693, datë 06.04.1993 “Për
urbanistikën” ose Këshilli i Ministrave sipas nenit 4 të Ligjit nr.7501/1991), kryhet dhe
42
kalimi i tokës në pronësi apo përdorim të subjektit që përfiton ndërtimin si dhe ndryshimi i
zërit kadastral të tokës nga tokë bujqësore në truall për ndërtim (shesh ndërtimi).
30. Siç është parashtruar edhe më sipër në këtë vendim është pikërisht zyra e
kadastrës ajo e cila administron të gjitha të dhënat për tokat, bën regjistrimin e tyre në
regjistër dhe çdo ndryshim në zërin kadastral; kompetencat e saj janë përcaktuar në VKM
nr.256, datë 02.08.1991.
31. Neni 7 i këtij vendimi parashikon shprehimisht se: “Kadastra merr pjesë në
studimet që bëjnë investitorët e ndryshëm për zënien e tokës me ndërtime e objekte të tjera, si
dhe për ndryshimet në destinacionin e tokave. Ajo së bashku me urbanistikën ligjore, jep
lejen e ndërtimit për sheshet e ndërtimit të banesave e të objekteve të tjera në tokat bujqësore,
brenda e jashtë vijave kufizuese, pasi të jetë marrë miratimi nga organet kompetente”.
32. Në analizë të kësaj dispozite rezulton qartë se zyrat e kadastrës, ndër të tjera,
marrin pjesë në kryerjen e studimeve që bëjnë investitorët për ndërtimet e reja. Studimi i
kryer nga zyra kadastrale është pjesë e praktikës për lëshimin e lejes së sheshit të ndërtimit
dhe lejes së ndërtimit që miratohet nga organet e urbanistikës.
33. Për këtë qëllim, VKM nr.256, datë 02.08.1991 parashikon se zyra e kadastrës,
përveçse merr pjesë në studimet për ndërtimet, ajo së bashku me urbanistikën ligjore jep lejet
e ndërtimit për sheshet e ndërtimit të objekteve të ndryshme, në tokat bujqësore, brenda e
jashtë vijës së verdhë, pasi të jetë marrë miratimi nga organi kompetent. Me organ kompetent
do kuptojmë, KRRT apo KRRTRSH, që miraton planin urbanistik pjesor ose të plotë dhe
sheshin e ndërtimit përkatës, mbi të cilin del më pas leja e ndërtimit, sipas parashikimeve të
Ligjit të kohës, nr.7693, datë 06.04.1993 “Për urbanistikën”.
34. Ndërsa në referim të nenit 15 të të njëjtit vendim, kalimi i tokës nga shteti te një
pronar apo përdorues privat, për ndërtime apo veprimtari ekonomike, bëhet me miratim të
Ministrisë së Bujqësisë, sipas propozimit të komitetit ekzekutiv të rrethit në marrëveshje me
privatin.
35. Rezulton nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore, të cilat i janë nënshtruar
hetimit dhe debatit gjyqësor, se në datën 06.04.1992, Komiteti Ekzekutiv Pluralist i Rrethit
Tiranë me vendimin e tij nr.150 ka miratuar “sheshin e ndërtimit për firmën egjiptiane “Kato
Aromatik”, në qytetin e Vorës, me sipërfaqe 3.5 ha e perspektive deri në 5 ha, që do të
shërbejë për ndërtimin e disa objekteve për prodhimin e produkteve ushqimore...”
Në rast se do të analizohet ky akt, rezulton qartë që sa më sipër, ky miratim është bërë
në mbështetje të planit rregullues të Tiranës, të studimeve urbanistike të kryera si dhe të
urdhëresës nr.8 të Këshillit të Ministrave të kohës, “Për investimet e ndërtimet themelore”.
36. Rezulton gjithashtu, se me vendim të Këshillit të Ministrave nr.447, datë
17.10.1992 është miratuar sheshi i ndërtimit në favor të Shoqërisë “Kato Aromatik”, në
qytetin e Vorës, me sipërfaqe 5 ha, për ndërtimin e një kompleksi industrial. Pikërisht mbi
këtë bazë ligjore si dhe në referim të Ligjit nr.7512, datë 10.8.1991 “Për sanksionimin dhe
mbrojtjen e pronës private, nismës së lirë dhe veprimtarisë private të pavarur dhe
privatizimit”, në datën 19.12.1992, ndërmjet Ministrisë së Bujqësisë, Këshillit të Rrethit
Tiranë, Këshillit të Komunës Vorë dhe Shoqërisë “Kato Aromatik”, është lidhur kontrata e
qirasë.
37. Në këtë kontratë rezulton qartë që objekt i saj është: “dhënia me qira e një
sipërfaqe toke prej 5 ha, palës së dytë (Shoqëria Kato Vora), në qytetin e Vorës, pranë rrugës
kryesore Tiranë – Vorë, në përputhje me hartën e kadastrës së miratuar nga autoritetet
shqiptare” (pika 1).
38. Në analizë të nenit 21 të Ligjit nr.7512, datë 10.8.1991, që ka shërbyer dhe si bazë
ligjore për lidhjen e kësaj kontrate qiraje, rezulton se kjo dispozitë bën fjalë për tokë truall
dhe jo për tokë bujqësore. Paragrafi i dytë i kësaj dispozite shprehimisht thotë: “Personave
fizikë a juridikë të huaj u jepet truall për ndërtim nga personat fizikë a juridikë vendas vetëm
43
me qira për një periudhë deri në 49 vjet, sipas një kontrate të veçantë. Çmimi i shitjes dhe
qiraja e truallit për ndërtim, që është pronë shtetërore, caktohen nga organi financiar i
pushtetit lokal në juridiksionin e të cilit ndodhet trualli, sipas kritereve të caktuara nga
Këshilli i Ministrave dhe sipas kërkesës e ofertës. Shitja dhe dhënia me qira e truallit për
ndërtim bëhet nga organi financiar i lartpërmendur”.
39. Po kështu, në Vendimin e Këshillit të Ministrave nr.305, datë 20.07.1992, “Për
qiranë e truallit që u jepet në përdorim për ndërtime personave fizikë e juridikë vendas e të
huaj, si dhe për çmimin e truallit që u shitet vendasve”, përcaktohet se:
“1. Toka (trualli) që është në pronësi të shtetit, u jepet me kontratë të veçantë në
përdorim së bashku me ndërtimet ekzistuese ose për ndërtime të reja me qira personave
juridikë e fizikë shqiptarë sipas këtyre tarifave (në USA dollarë për metër katror në vit):.. 3.
Toka (trualli) që është në pronësi të shtetit, u jepet në përdorim së bashku me ndërtimet
ekzistuese ose për ndërtime të reja, me qira personave juridikë e fizikë vendas që
bashkëpunojnë me të huajt dhe të huajve me 2 (dy)-fishin e qirasë që caktohet për vendasit...
7. Kur kontrata lidhet për përdorimin e tokës me afat mbi 5 vjet, kësti i parë i qirasë është 30
për qind i shumës pesëvjeçare. Kjo pagesë bëhet menjëherë me lidhjen e kontratës. Pjesa
tjetër paguhet çdo vit me këste të barabarta. kur kontrata lidhet për periudhën më pak se 5
vjet, qiraja paguhet me këste vjetore të barabarta”.
40. Në analizë të sa më sipër arrihet në konkluzionin se vetë shteti shqiptar, në
momentin që vendosi me akt normativ, dhe konkretisht me VKM nr.447, datë 17.10.1992, të
miratojë tokën objekt gjykimi si shesh ndërtimi, e ka konsideruar atë si truall, përsa kohë
lidhi një kontratë qiraje sipas kushteve dhe termave të Ligjit 7512, datë 10.8.1991.
41. Gjithashtu rezulton se për këtë shesh ndërtimi është dhënë dhe leja e ndërtimit nga
KRTRSH nr.1, datë 01.09.1993, ku shprehimisht thuhet se: “miratoi projektin e zbatimit të
kompleksit egjiptian “Kato Aromatik”, që do ndërtohet në krahun e majtë të rrugës nacionale
Vorë Tiranë, 2 km para qytetit të Vorës. Autorizohet K.RR.T. Rrethit Tiranë të lëshojë lejen e
ndërtimit..”, si dhe leja e ndërtimit nr.8, datë 07.09.1993, lëshuar nga K.RR.T. Këshilli i
Rrethit Tiranë për objektin fabrikë, zyra, magazina, etj., në favor të subjektit Kato Vora.
42. Argumenti i përdorur nga gjykatat më të ulëta se regjimi juridik i kësaj toke nuk
ka ndryshuar pasi kadastra e rrethit nuk ka bërë ndryshimin e zërit kadastral nga tokë
bujqësore në truall për ndërtim, as pas daljes së akteve të mësipërme (VKM nr.447, datë
17.10.1992, Vendim i KRRTRSH nr.1, datë 01.09.1993 dhe leja e ndërtimit nr.8, datë
07.09.1993), dhe as pas realizimit të ndërtimeve nga ana e paditur Shoqëria “Kato Aromatik”,
është një argument i pa hetuar. Kjo pasi gjykatat më të ulëta këtë konkluzion e kanë arritur
vetëm mbi thëniet e paditësit, “duke arsyetuar se: paditësi nuk provoi që nga Kadastra e
Rrethit Tiranë të jetë bërë ndryshim në regjimin e sipërfaqes njohur me vendim të KKKPP,
nga tokë bujqësore në tokë truall” (fq. 6 e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë),
pa këqyrur regjistrat konkrete, pa pyetur specialistët se si dhe kur ndryshon regjimi juridik i
tokës, si realizohet kjo procedurë, kush është përgjegjës për realizimin e saj dhe ku
pasqyrohet ajo, etj.
43. Mos regjistrimi nga pikëpamja formale e ndryshimit të destinancionit të tokës në
regjistrat e kadastrës nuk do të thotë që nuk ka ndryshuar regjimi juridik i tokës. Ndryshimi i
regjimit juridik të tokës nuk lidhet vetëm me regjistrimin e këtij fakti në regjistrat përkatës,
por ai është i lidhur ngushtë fillimisht me daljen e një sërë aktesh me karakter normativ dhe
akte zyrtare, të cilat sjellin si pasojë ndryshimin e destinacionit të pronës nga tokë bujqësore
në truall, dhe në fund formalizohet ky ndryshim duke u pasqyruar dhe në zyrat e kadastrës.
Regjistrimi i ndryshimit të destinacionit të tokës, ka vetëm efekt publikimi, dhe nuk mund të
cenojë vlefshmërinë e akteve me anë të të cilave është kryer në thelb ky ndryshim (VKM, leje
shesh ndërtimi, leje ndërtimi).
44
44. Përsa më sipër, nga ana e gjykatave me të ulëta duhet të ishte hetuar ky fakt duke
mos u mjaftuar vetëm me pretendimet e palëve në proces, por edhe duke kërkuar
informacionin përkatës në bazë të nenit 224 të K.Pr.Civile, nga Zyra e Kadastrës, Urbanistika
Ligjore e Qarkut, Komuna Vorë, etj, në lidhje me aktet që kanë disponuar mbi ndryshimin e
regjimit/zërit kadastral të tokës dhe regjistrimet përkatëse.
45. Interpretimi juridik i sa më sipër nga ana e gjykatës së apelit, është më se i
domosdoshëm, pasi ky sqarim i jep zgjidhje dhe kërkimit kryesor që ka pasur paditësi në këtë
proces, nëse toka objekt konflikti, në momentin e hyrjes në fuqi të Ligjit nr.7698, datë
15.04.1993, ishte truall apo tokë bujqësore dhe nëse do të aplikohet ky ligj apo Ligji nr.7699,
datë 21.04.1993, i aplikuar nga KKKPP.
46. Ky i fundit pronën e mësipërme e ka trajtuar në bazë të Ligjit nr.7699, datë
21.04.1993, “Për kompensimin në vlerë të ish pronarëve të tokës bujqësore”, në nenin 1 të të
cilit thuhet shprehimisht se: “Ky ligj u njeh të drejtën e pronësisë për efekt kompensimi në
vlerë të tokës bujqësore ish-pronarëve, personave fizikë e juridikë, që e kanë pasur atë në
pronësi në kohën e daljes së Ligjit nr.108, datë 29.8.1945, "Për reformën agrare".
47. Për trajtimin e paditësit me këtë ligji, KKKPP është bazuar në konceptin e tokës
bujqësore të dhënë në nenin 2 të po këtij ligji, ku shprehimisht thuhet: “Tokë bujqësore" -
janë të gjitha tokat e përcaktuara në Shqipëri si toka bujqësore, duke përfshirë ullinjtë,
pemëtoret, vreshtat dhe tokat që konsideroheshin të tilla në kohën e daljes së Ligjit nr.108,
datë 29.8.1945”. Ndërkohë, në Ligjin nr.7698, datë 15.04.1993, neni 3, shprehimisht thuhet:
“Për efekt të njohjes, kthimin a kompensimit të pronave, me tokë, sipas këtij ligji, do të
kuptohet trualli, toka bujqësore dhe jobujqësore. Me truall do të kuptohet toka që është
hipotekuar dhe që ndodhej brenda vijave kufizuese të qendrave të banuara në momentin e
shpronësimit. Në rastin kur qendra e banuar nuk ka asnjë vijë kufizuese, me truall do të
kuptohet sipërfaqja e tokës që zë objekti i ndërtuar dhe sheshi (oborri) funksional për të.
Sipërfaqja e objektit konsiderohet 25 për qind e sipërfaqes së oborrit funksional, kur në
dokumentet e pronësisë nuk vërtetohet ndryshe. Me tokë bujqësore si dhe jobujqësore do të
kuptohet toka që ndodhej jashtë vijave kufizuese të qendrave të banuara në momentin e
shpronësimit, por që në kohën e hyrjes në fuqi të këtij ligji është ndryshuar në truall. Në
rastet kur qendra e banuar nuk ka asnjë vijë kufizuese ose kur ajo ekziston dhe organi që e
përcakton, bazuar në dokumente zyrtare që e vërtetojnë destinacionin për ndërtime të atij
territori, gjykon se duhet të zgjerohet a plotësohet, si një vijë kufizuese e qendrës së banuar e
momentit të hyrjes në fuqi të këtij ligji do të konsiderohet ajo që do të miratojë organi
përkatës”.
48. Kjo paqartësi e regjimit juridik të tokës, si dhe e aplikimit të drejtë të ligjës, ka
sjellë si pasojë që gjykatat më të ulëta të mos i japin përgjigje dhe kërkimit të paditësit në
këtë proces gjyqësor, nëse prona objekt gjykimi, është e lirë apo e zënë, duhet kthyer apo jo
në zbatim të Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 dhe Udhëzimit nr.3/1991, dalë për zbatimin e tij.
49. Për këtë arsye duke pasur parasysh dhe orientimet e dhëna në këtë vendim nga
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, nga ana e Gjykatës së Apelit Tiranë është e domosdoshme
të kryhet një hetim i plotë dhe i gjithanshëm i këtij konflikti, fillimisht në përcaktimin e drejtë
dhe të saktë të regjimit juridik të pronës dhe më pas në aplikimin e ligjit përkatës. Në rast se
gjykata pas një hetimi të plotë arrin në konkluzionin që prona në momentin e daljes së Ligjit
nr.7698, datë 15.04.1993, ka qenë truall dhe jo tokë bujqësore, ajo, duke parë dhe gjendjen
faktike të pronës, duhet të shikojë aplikimin e drejtë të këtij ligji si dhe të Udhëzimit
nr.3/1991, dalë për zbatimin e tij. Zbatimi i akteve të mësipërme normative do të shikohet si
nga pikëpamja ligjore, ashtu dhe nga pikëpamja faktike, përsa kohë pretendohet nga paditësi
se ana e paditur Shoqëria “Kato Aromatik Investment” Sh.p.k. ka zënë më shumë sipërfaqe
nga ajo që i është dhënë dhe se ka sipërfaqe të lira, të pazëna nga ndërtimet e palës së paditur.
45
50. Në rigjykim, Gjykata e Apelit Tiranë, duke mbajtur parasysh për aq sa janë të
zbatueshme dispozitat mbi procedurën e gjykimit në shkallë të parë dhe konkretisht dispozitat
nga 225-230 të K.Pr.Civile, duhet të përsërisë hetimin gjyqësor duke caktuar ekspert ose grup
ekspertësh të paanshëm, për t’iu dhënë përgjigje të gjitha pretendimeve të palëve.
51. Në rigjykim, gjykata e apelit do t’u bëjë të qartë palëve që është detyrë e secilës
prej tyre, që në përputhje me ligjin të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të
drejtat që kërkojnë. Palët ashtu siç kanë të drejtat kanë dhe detyrimet që rrjedhin prej këtij
procesi, në format dhe afatet e parashikuara në ligj.
52. Kryerja e veprimeve si më sipër si dhe e të tjerave që eventualisht mund të lindin
gjatë rigjykimit, do të lejojnë gjykatën të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive
lidhur me zgjidhjen e çështjes.
53. Për sa më sipër dhe në rrethanat kur nga gjykata e apelit nuk është respektuar ligji,
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet prishur
dhe çështja të kthehet për rishqyrtim po në atë gjykatë, me një trup tjetër gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1396, datë 24.07.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim pranë kësaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 07.11.2013
46
Nr.00-2013-2570 i Vendimit (630)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
më datë 07.11.2013, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile që u përket palëve
ndërgjyqëse të mëposhtme:
PADITËS: SHOQËRIA “SIL CERAMICHE” S.P.A

E PADITUR: SHOQËRIA “MEZURAJ” SH.P.K
OBJEKTI:
1. Detyrimin e palës së paditur për të përmbushur pagimin e furnizimit
me materiale ndërtimi sipas faturave të daljes nr.1704, datë 20.05.2009,
nr 1705 datë 20.05.2009, nr.2306 datë 30.06.2009
për shumën e furnizimit prej 23.660,79 EURO.
2. Detyrimin e të paditurit për pagimin e kamatëvonesave
për dëmin e shkaktuar nga mospërmbushje në afat e detyrimit
si fitim i munguar dhe shpenzimet gjyqësore dhe avokatore
të kryera nga paditësi deri në momentin e ekzekutimit të detyrimit
në favor të paditësit Shoqëria “Sil Ceramiche” s.p.a.
3. Sigurimi i padisë duke vendosur masën e sekuestro konservative
mbi sendet e paluajtshme dhe të luajtshme dhe të llogarive bankare
të të paditurit për shumën e detyrimit deri në 23.660,79 EURO
deri në përfundimin e gjykimit.
Baza Ligjore: Nenet 414, 445 e vijues 461, 463, 476, 676, 772 e vijues të Kodit Civil,
nenet 32, 42, 43, 154 e vijues, 202, 203, 204, 206 të K.Pr.Civile,
Ligji nr.9901 datë 14.04.2008 “Për tregtarët dhe shoqëritë tregtare”.
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.626, datë 18.04.2013, ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen jashtë juridiksionit të çështjes.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka paraqitur ankim pala e

paditur Shoqëria “Mezuraj” shpk, e cila kërkon ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata nuk e ka pranuar kërkesën tonë për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit
gjyqësor me argumentimin se nuk ekziston asnjë dokument i firmosur nga pala e
paditur në të cilin kjo e fundit të ketë pranuar juridiksionin e një gjykate të huaj dhe,
për këtë arsye, gjykata ka argumentuar se kërkesa nuk pranohet.
47
- Argumentimi i gjykatës se nuk ekziston asnjë dokument i firmosur nga palët
nëpërmjet të cilës provohet pëlqimi i palës së paditur në lidhje me pranimin e
juridiksionit të një gjykate të huaj dhe jo juridiksioni i gjykatës shqiptare, bie në
kundërshtim me rrethanat e faktit por edhe me parashikimet e ligjit material dhe më
konkretisht nenin 686 të K.Civil, në të cilën parashikohet se: Kushtet e përgjithshme
të kontratës të përgatitura prej njërës palë kontraktuese kanë efekt ndaj palës tjetër në
qoftë se në momentin e përfundimit të kontratës kjo e fundit i ka njohur ose duhej t’i
kishte njohur duke treguar një përkujdesje të zakonshme.
- Nisur nga rrethanat konkludohet se kushti i përgjithshëm kontraktual, ai i caktimit të
një juridiksioni të huaj dhe shmangia e juridiksionit të gjykatave shqiptare për
zgjidhjen e mosmarrëveshjes në lidhje me kontratën e furnizimit që do të ngriheshin
në eventualitet mes palëve nuk është një kusht i ri, i ndryshuar rishtazi nga pala
paditëse por rezulton se është një kusht të cilit palët i referohen që në fillim të
marrëdhënies së tyre, pra që nga viti 2002.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; mbrojtjen e përfaqësuesit të palës paditëse
“Sil Ceramiche” sha, avokatin Genci Ismaili, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës
së shkallës së parë; mbrojtjen e përfaqësuesit të palës së paditur “Mezuraj” shpk, avokatin
Aranit Roshi, që kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor shqiptar; dhe si e bisedoi çështjen në tërësi
VËREN
Vendimi nr.626 akti i datës 18.04.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për
rrëzimin e kërkesës së palës së paditur “Mezuraj” shpk për nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksionit gjyqësor shqiptar, nuk është i mbështetur në ligj.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, deri në këtë fazë të shqyrtimit gjyqësor të çështjes,
ka pranuar të vërtetuara rrethanat e faktit se, pala e paditëse “Sil Ceramiche” spa është
shoqëri tregtare e themeluar sipas së drejtës italiane. Ndërsa pala e paditur “Mezuraj” shpk
është shoqëri tregtare e së drejtës shqiptare.
Ndërmjet palëve ndërgjyqëse janë zhvilluar marrëdhënie juridike të shtrira në kohë,
në formën e kontratës së furnizimit periodik të materialeve të ndërtimit. Kjo marrëdhënie
juridike detyrimi mes palëve është realizuar nëpërmjet porosive të bëra nga pala e paditur
“Mezuraj” shpk dhe furnizimit të mallit nga pala paditëse “Sil Ceramiche” spa. Nga provat
shkresore dhe shpjegimet e palëve në gjykim, realizimi i kësaj marrëdhënie juridike detyrimi
rezulton nga veprimet dhe komunikimet mes palëve për importim/ekportimin e mallit të rënë
dakord, pra mbi porosinë, faturat dhe dokumente të tjera tregtare, të cilat tregojnë llojin dhe
sasinë e mallit të furnizuar, mënyrën e transportimit dhe çmimin përkatës për njësi të tij, si
edhe kushte të tjera të përgjithshme të kontratës.
Në të tilla rrethana, duke pretenduar se pala e paditur “Mezuraj” shpk, për disa
furnizime malli të vitit 2009 të marra në dorëzim, nuk ka përmbushur detyrimin e saj për t’i
paguar çmimin e mallit që rezulton sipas faturave përkatëse, pala paditëse “Sil Ceramiche”
shpk ka ngritur padi në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me shkak ligjor dhe objekt
detyrimin e palës së paditur të kryejë pagesat për mallin e furnizuar dhe të kamatëvonesave
për shkak të mospërmbushjes në afat të detyrimit.
Gjatë shqyrtimit gjyqësor të çështjes, nga pala e paditur “Mezuraj” shpk i është
kërkuar gjykatës të nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor shqiptar, me pretendimin që
zgjidhja e mosmarrëveshjeve mes palëve ndërgjyqëse i përket juridiksionit gjyqësor italian,
më konkretisht Gjykatës së Modenas - Itali. Këtë kërkesë, pala e paditur e bazon në
48
parashikimet me shkrim të dokumenteve kontraktore të furnizimit të mallit, të hartuara dhe të
pranuara nga vetë palët ndërgjyqëse.
Pala paditëse “Sil Ceramiche” spa ka prapësuar se çështja bën pjesë në juridiksionin
gjyqësor shqiptar, përderisa nuk ka ndonjë dokument të nënshkruar posaçërisht nga të dy
palët ku të përcaktohet dhe pranohet prej tyre juridiksioni i gjykatave italiane në rastin e
lindjes së mosmarrëveshjeve mbi përmbushjen e detyrimeve që rrjedhin nga këto
marrëdhënie juridike (kontrata) të furnizimit.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka vendosur të rrëzojë kërkesën e palës së paditur
për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor shqiptar.
Kjo gjykatë, në thelb, arsyeton se padia objekt gjykimi është ngritur në vendin ku ka
selinë pala e paditur, shoqëria tregtare e së drejtës shqiptare “Mezuraj” shpk. Edhe
mosmarrëveshja lidhet me detyrime që kanë lindur dhe ekzekutohen në territorin e
Republikës së Shqipërisë. Prandaj, gjykimi i mosmarrëveshjes i përket juridiksionit të
gjykatave shqiptare. Krahas parimeve dhe rregullave të përgjithshme të Kodit të Procedurës
Civile (p.sh neni 37), është Ligji nr.10428 datë 02.06.2011 “Për të drejtën ndërkombëtare
private”, veçanërisht neni 45 i tij, që bën një rregullim të posaçëm të situatave juridike që i
përkasin të drejtës ndërkombëtare private, përfshirë ato kur lindin mosmarrëveshje me
“elementë të huaj”.
Sipas interpretimit dhe zbatimit të këtyre dispozitave, pala e paditur “Mezuraj” shpk
nuk arriti të provojë e të paraqesë ndonjë marrëveshje me shkrim, të nënshkruar nga të dy
palët ku të jetë zgjedhur juridiksioni i gjykatave italiane për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve
mes tyre, konkretisht Gjykata e Modenas - Itali. Nga pikëpamja formale, një klauzolë e tillë
do të ishte e vlefshme vetëm nëse kjo marrëveshje të ishte lidhur dhe pranuar me shkrim nga
palët kontraktore, me vullnetin e tyre të plotë e të mos ishte kontestuar asnjëherë vlefshmëria
e saj.
Prandaj, duke qenë se njëra nga palët ndërgjyqëse, e paditura “Mezuraj” shpk, është
person juridik shqiptar dhe meqenëse nuk ka marrëveshje mes palëve për caktimin e një
juridiksioni gjyqësor të huaj për zgjidhjen e konflikteve, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë
konkludon se çështja bën pjesë në juridiksionin gjyqësor shqiptar,
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për rrëzimin e kërkesës për
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor shqiptar, ka paraqitur ankim të veçantë në
Gjykatën e Lartë pala e paditur “Mezuraj” shpk.
Pala e paditur “Mezuraj” shpk, me ankimin e veçantë, në thelb, pretendon se
ekzistenca e marrëveshjes mes palëve kontraktore për zgjedhjen e juridiksionit gjyqësor
italian rezulton veçanërisht nga faturat e lëshuara nga vetë pala furnizuese, pala e paditur “Sil
Ceramiche” spa, shoqëri e së drejtës italiane. Krahas të dhënave mbi llojin, sasinë, çmimin e
mallit të furnizuar, etj., këto dokumente kontraktore parashikojnë edhe një numër kushtesh të
tjera thelbësore kontraktuale. Mes të tjerave, në të gjitha faturat e mallit të furnizuar, të
përpiluara dhe dërguara nga vetë pala paditëse “Sil Ceramiche” spa, përfshirë edhe ato objekt
i këtij gjykimi, parashikohet se në rast konfliktesh që rrjedhin nga mospërmbushja e
detyrimeve të furnizimit të mallit, shqyrtimi dhe zgjidhja e mosmarrëveshjes do të jetë në
juridiksionin e Gjykatës së Modenas në Itali. Ky kusht është pranuar dhe nuk është kontestuar
ndonjëherë nga pala e paditur “Mezuraj” shpk.
Ndryshe nga sa arsyeton gjykata e shkallës së parë, edhe në nenin 686 të Kodit Civil
parashikohet se kushtet e përgjithshme të kontratës, të përgatitura prej njërës palë
kontraktuese, kanë efekt ndaj palës tjetër nëse në momentin e përfundimit të kontratës, kjo e
fundit i ka njohur ose duhet t’i kishte njohur duke treguar një përkujdesje të zakonshme.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka referuar dhe interpretuar gabim nenin 45 të ligjit
nr.10428, datë 02.06.2011 “Për të drejtën ndërkombëtare private”. Kjo dispozitë nuk
49
rregullon juridiksionin dhe gjykatën kompetente, por vetëm ligjin e zbatueshëm për zgjidhjen
e mosmarrëveshjes.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se ankimi i veçantë i palës së paditur
“Mezuraj” shpk është i mbështetur në ligj. Për rrjedhojë, vendimi i gjykatës së shkallës së
parë duhet të prishet dhe çështja objekt shqyrtimi të nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor
shqiptar.
Kështu, gjykata e shkallës së parë ka arsyetuar për rrëzimin e kërkesës së palës së
paditur për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor shqiptar nisur nga katër motive
ligjore. Së pari, padia objekt gjykimi është ngritur në vendin ku ka selinë pala e paditur. Së
dyti, mosmarrëveshja lidhet me detyrime që kanë lindur dhe ekzekutohen në territorin
shqiptar. Së treti, njëra nga palët ndërgjyqëse, pala e paditur “Mezuraj” shpk, është person
juridik shqiptar. Së katërti, nuk ka marrëveshje me shkrim të pranuar me vullnetin e palëve
ndërgjyqëse për të zgjedhur juridiksionin gjyqësor për zgjidhjen e konflikteve mes tyre.
Kolegji Civil vëren se, ky arsyetim i gjykatës së shkallës së parë nuk gjen mbështetje
në rrethanat faktike të çështjes objekt gjykimi. Po kështu, pavarësisht faktit nëse tre motivet e
para ligjore që parashtron gjykata e shkallës së parë janë të nevojshme ose jo që të ekzistojnë
veçmas apo njëkohësisht, gjithsesi, vendimtare për të konkluduar nëse çështja bën pjesë apo
jo në juridiksionin gjyqësor shqiptar është vërtetimi i ekzistencës së marrëveshjes apo një
klauzole me shkrim mes palëve kontraktore për zgjedhjen e juridiksionit gjyqësor,
rregullshmërinë dhe ndalimin ose jo të saj nga ligji, nisur nga natyra e veprimit juridik dhe e
mosmarrëveshjes.
Ky vlerësim rrjedh nga kuptimi, interpretimi dhe zbatimi i drejtë i dispozitave të
Kodit Civil, Kodit të Procedurës Civile, të ligjit nr.3920, datë 21.11.1964 “Për gëzimin e të
drejtave civile nga të huajt dhe zbatimin e ligjës së huaj” dhe nenit 87 të ligjit nr.10428, datë
02.05.2011 “Për të drejtën ndërkombëtare private”, të cilat përmbajnë rregullime parimore të
njëjta edhe me ligjin e zbatueshëm italian material e procedural apo me legjislacionet,
praktikat gjyqësore dhe zakonet e tregtisë ndërkombëtare.
Kolegjit Civil i rezulton nga gjykimi i çështjes në shkallë të parë se ndërmjet dy
palëve ndërgjyqëse, kanë ekzistuar dhe janë zhvilluar në vazhdimësi e për një periudhë të
gjatë kohe marrëdhënie tregtare në formën e furnizimit ndërkombëtar të mallrave. Ky
përfundim vjen nga vetë aktet dhe veprimet mes tyre të cilat përfshijnë elementët thelbësore
të lidhjes dhe zbatimit të kontratës së furnizimit, si ato mbi propozimin e sasisë, cilësisë dhe
çmimit të mallit, mbi pranimin, dërgimin, dorëzimin dhe mënyrën e afatet e pagesës së
çmimit përkatës, si dhe veprime të tjera komunikimi mes palëve ndërgjyqëse.
Për vetë cilësinë e palëve ndërgjyqëse si palët kontraktore, të gjitha këto veprime,
efektet, pasojat dhe përgjegjësitë përkatëse, janë të njohura apo duhet të njiheshin
reciprokisht ndërmjet tyre. Këto marrëdhënie, në tërësinë e tyre, përbëjnë kontratën e lidhur
mes palëve ndërgjyqëse. Prandaj kjo kontratë ka forcën e ligjit për palët ndërgjyqëse dhe
duhet të konsiderohet nga gjykata për të përcaktuar se cili është ligji i zbatueshëm dhe kujt i
përket juridiksioni e kompetenca për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve mes këtyre palëve.
Ndërmjet të tjerave, nisur nga kjo marrëdhënie kontraktore furnizimi, nga aktet
shkresore që e formojnë atë, pavarësisht nga mënyra dhe ligji i zgjedhur nga paditësi “Sil
Ceramiche” spa në padinë objekt gjykimi, Kolegjit Civil i rezulton se vijimësisht palët
ndërgjyqëse kanë zgjedhur ligjin italian dhe jo atë shqiptar si ligjin e zbatueshëm për
zgjidhjen e mosmarrëveshjeve që mund të lindin mes tyre.
Prandaj, Kolegji Civil vlerëson se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka gabuar kur
ka vlerësuar paraprakisht se ligji i zbatueshëm për mosmarrëveshjen në gjykim është ligji
shqiptar, sikurse ka gabuar kur për përcaktimin e juridiksionit gjyqësor i është referuar vetëm
dispozitave që përcaktojnë rregulla mbi ligjin e zbatueshëm.
50
Natyrisht që gjykata, në varësi të llojit dhe rrethanave të mosmarrëveshjes në gjykim
me elementë të huaj, ka edhe detyrimin të verifikojë nëse ligji shqiptar procedural ka ndonjë
parashikim që të sjellë në përfundimin se juridiksioni i përket ekskluzivisht gjykatës shqiptare
apo, kushtet e kontratës janë të tilla që lejojnë a parashikojnë mundësinë që juridiksioni të
përcaktohet edhe sipas zgjedhjes së palëve kontraktore, nëse janë respektuar kushtet e
vlefshmërisë së marrëveshjes mbi zgjedhjen e juridiksionit.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke u nisur nga rrethanat që pala e paditur
“Mezuraj” shpk është person juridik i së drejtës shqiptare dhe se kjo palë e ka selinë e saj në
Republikën e Shqipërisë, ka arsyetuar e konkluduar për rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor shqiptar. Këtë qëndrim, gjykata e mbështet në
interpretimin e bërë sipas saj të dispozitës së paragrafit të dytë të nenit 37 të Kodit të
Procedurës Civile. Kjo dispozitë parashikon se:
“Juridiksioni i gjykatave shqiptare nuk mund t’i kalohet me marrëveshje një juridiksioni
të huaj, përveç kur gjykimi ka lidhje me një detyrim ndërmjet të huajve ose ndërmjet një të
huaji e një shtetasi shqiptar, ose personi juridik pa banim ose qëndrim në Shqipëri, si dhe kur
këto përjashtime janë parashikuar në marrëveshje ndërkombëtare të ratifikuara nga
Republika e Shqipërisë”.
Ky arsyetim e përfundim i gjykatës së faktit është rrjedhojë e interpretimit dhe
zbatimit të gabuar të ligjit procedural dhe material civil.
Neni 37 i Kodit të Procedurës Civile, paragrafi i dytë i tij, në parim, parashikon rastet
kur është ekskluziv juridiksioni gjyqësor shqiptar dhe kur është i pranueshëm caktimi apo
kalimi me marrëveshje i zgjidhjes së konflikteve civile në një juridiksion gjyqësor të huaj.
Së pari, kjo dispozitë e njeh marrëveshjen për ekzistencën dhe zgjedhjen e
juridiksionit gjyqësor të huaj në rastet kur të dy palët, qofshin persona fizikë apo juridikë,
janë të huaj.
Së dyti, njeh këtë mundësi edhe në rastin kur njëra palë është e huaj (person juridik a
fizik) dhe pala tjetër është person fizik (shtetas) shqiptar por që nuk ka banim dhe qëndrim në
Republikën e Shqipërisë.
Së treti, në kuptim dhe zbatim të drejtë të nenit 37 të këtij Kodi, përveç përjashtimeve
të tjera që mund të parashikohen me marrëveshje ndërkombëtare, ndryshe nga kuptimi e
interpretimi i kësaj dispozite të ligjit që duket se ka gjykata e shkallës së parë, rasti tjetër kur
zgjidhja e konflikteve juridiko-civile mund të bëhet nga një juridiksion gjyqësor i huaj, me
marrëveshje mes palëve, është ai kur njëra palë është e huaj (person juridik a fizik) dhe pala
tjetër është person juridik i së drejtës shqiptare.
Fjalët “pa banim dhe qëndrim në Shqipëri” që përmbahen në nenin 37 nuk duhet të
interpretohen e zbatohen si të lidhura edhe me rastin e personit juridik shqiptar. Në rast se do
të bëhej thjesht një interpretim i tillë literal i normës, gabimisht do të konkludohej se ekziston
mundësia që personi juridik i së drejtës shqiptare, mund të mos ketë seli (qendër) të saj në
Republikën e Shqipërisë. Një kuptim dhe interpretim i tillë i ligjës është tërësisht i gabuar dhe
në kundërshtim të hapur me përmbajtjen e dispozitave të Kodit Civil dhe të legjislacionit
tregtar shqiptar.
Nga njëra anë, personat fizikë shtetas shqiptarë, duke mbajtur shtetësinë e tyre mund
të zgjedhin, të jetojnë dhe të ushtrojnë veprimtari të tyre edhe në shtete të tjera, pa pasur
ndonjë vendbanim a vendqëndrim, formal ose faktik, në territorin e Republikës së Shqipërisë.
Kjo vlen edhe për shtetasit e vendeve të tjera.
Por, nga ana tjetër, nuk mund të ekzistojë dhe të pranohet e njëjta gjendje juridike dhe
faktike edhe për personat juridikë, publikë ose privatë. Ata janë persona juridike shqiptarë,
për shkak se njihen të tillë nga ligji, ose janë krijuar nga persona fizikë a juridikë të tjerë, në
mënyrën e caktuar nga ligji shqiptar dhe janë të regjistruar sipas tij. Ndërkaq, njëri nga
elementet thelbësorë të ekzistencës, pra që lejon krijimin dhe regjistrimin e një personi juridik
51
shqiptar, është ai i përcaktimit të qendrës (selisë) së tij në territorin e Republikës së
Shqipërisë. Personi juridik mund të ushtrojë veprimtari jo vetëm në shtetin ku është
themeluar, ku edhe ka selinë e tij ligjore, por edhe në shtete të tjera duke krijuar atje degë,
filiale, seli administrative, etj. Por, në asnjë rast, personi juridik nuk mund të “zhvendosë” apo
“krijojë” qendër (seli) ligjore të ndryshme nga ajo e shtetit sipas së drejtës të të cilit është
themeluar. Ekzistenca e qendrës së personit juridik në shtetin ku është themeluar përbën
element përcaktues për vetë ekzistencën e personit juridik.
Për arsyet e mësipërme, Kolegji Civil konkludon se fjalët e paragrafit të dytë të nenit
37 “pa banim ose qëndrim në Shqipëri”, lidhen vetëm me personat fizikë - “shtetasit
shqiptarë” dhe, në asnjë rrethanë me personat juridikë të së drejtës shqiptare, të cilët,
detyrimisht kanë selinë e tyre ligjore në Republikën e Shqipërisë.
Prandaj, për Kolegjin Civil, si rrjedhojë e kësaj analize juridike, vjen përfundimi tjetër
se, në lidhje me konfliktet juridiko-civile, duhet të pranohet se, në parim, jo vetëm nuk ka
pengesë ligjore, por ekziston edhe mundësia (e drejta) e zgjedhjes nga palët të juridiksionit
gjyqësor të huaj, në rastin kur njëra palë është e huaj (person fizik a juridik) dhe pala tjetër
është person juridik i së drejtës shqiptare.
Edhe në çështjen objekt gjykimi ndodhemi përpara një rasti të tillë përderisa paditësi
“Sil Ceramiche” spa është person juridik i së drejtës italiane dhe e paditura “Mezuraj” shpk
është person juridik i së drejtës shqiptare, me seli në Republikën e Shqipërisë.
Sa më sipër, përsa i përket statusit civil dhe tregtar të personit juridik, gjen mbështetje
e rregullim edhe në nenet 25, 28 e vijues të Kodit Civil, si dhe në dispozitat e legjislacionit
mbi shoqëritë tregtare. Po kështu, edhe në legjislacionin italian, p.sh në nenet 11, 12, 13, 43,
46, 47, 2328 e vijues të Kodit Civil italian.
Ky Kolegj Civil, për të mbështetur këtë përfundim, në kuadër edhe të arsyetimit dhe
analizës që parashtrohet në vijim për aspektet e tjera ligjore të juridiksionit gjyqësor, vlerëson
se duhet të mbahen parasysh e të gjejnë zbatim, në legjislacionin shqiptar, edhe rregullimet që
përmbajnë nenet 37, 220 e vijues të Kodit të Procedurës Civile, nenet 17, 18, 25, 26, 30, 31 të
ligjit shqiptar nr.3920, datë 21.11.1964 “Për gëzimin e të drejtave civile nga të huajt dhe
zbatimin e ligjës së huaj” dhe neni 45-47, 71-73 e vijues dhe 87 i ligjit shqiptar nr.10428,
datë 02.05.2011 “Për të drejtën ndërkombëtare private”. Ndërsa në legjislacionin italian,
neni 1 dhe 5 i Kodit të Procedurës Civile, nenet 3, 4, 25 e vijues ligjit nr.218, datë 31.05.1995
“Për reformën e sistemit italian të së drejtës ndërkombëtare private”, të cilat, në rrethanat e
çështjes konkrete, pranojnë që në cilësinë e të paditurit në gjykatën italiane të gjykohet edhe
një person fizik a juridik i huaj apo që e pranon juridiksionin italian për zgjidhjen e
mosmarrëveshjes.
Kështu, Kolegji Civil vëren se, në thelb, motivi që parashtron gjykata e shkallës së
parë për rrëzimin e kërkesës së palës së paditur “Mezuraj” shpk për nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksionit gjyqësor shqiptar, është se njëra palë ndërgjyqëse (paditësi) është person juridik
i huaj dhe pala tjetër (e paditur) është person juridik shqiptar. Së dyti, palët ndërgjyqëse
(kontraktore) nuk kanë pasur ndonjë marrëveshje me të cilën të kenë përcaktuar juridiksionin
gjyqësor të shtetit italian për zgjidhjen e konflikteve të mundshme ndërmjet tyre.
Gjykata e shkallës së parë arsyeton në këtë mënyrë, duke mos u shprehur, as edhe
indirekt, nëse ligji i zbatueshëm për zgjidhjen e mosmarrëveshjes në gjykim është ligji italian
apo shqiptar. Kështu, kjo gjykatë nuk i referohet ligjit italian lidhur mënyrën dhe
vlefshmërinë e zgjedhjes së juridiksionit gjyqësor nga palët ndërgjyqëse. Pra, kjo gjykatë,
ndërsa i referohet qëndrimit të palëve, nga ana tjetër nuk shprehet vetë as edhe se cili është
sipas saj ligji shqiptar i zbatueshëm: ligji nr.3920, datë 21.11.1964 apo ligji i ri nr.10428, datë
02.06.2011. Gjykata e ka mbështetur vendimin e saj duke arsyetuar vetë vetëm mbi
përmbajtjen e paragrafit të dytë të nenit 37 të Kodit të Procedurës Civile.
52
Në këtë aspekt, Kolegji Civil vëren se, meqenëse padia është paraqitur në gjykatë në
Shkurt të vitit 2011, ligji shqiptar i posaçëm i referueshëm, për aq sa nevojitet për të gjykuar
lidhur me juridiksionin gjyqësor, është ligji nr.3920, datë 21.11.1964. Kjo rezulton nga neni
87 i ligjit nr.10428, datë 02.06.2011 “Për të drejtën ndërkombëtare private”:
“Neni 87 Dispozita kalimtare

Çështjet gjyqësore të papërfunduara, që janë në gjykim në gjykatë deri në datën e
hyrjes në fuqi të këtij ligji, gjykohen sipas ligjit në fuqi në kohën e depozitimit të padisë”.
Përsa i përket pretendimeve mbi juridiksionin gjyqësor shqiptar apo italian, gjykata
përmend në vendimin e saj se në dokumentet që formësojnë marrëdhëniet kontraktore mes
palëve ndërgjyqëse, janë edhe një numër aktesh, të cilat, krahas elementëve të tjerë të
detyrimeve reciproke, parashikojnë në mënyrë të shprehur se gjykata kompetente për
zgjidhjen e mosmarrëveshjeve mes palëve kontraktore është Gjykata e Modenës në Itali. Por,
gjykata e shkallës së parë, arsyeton se nuk kemi të bëjmë me zgjedhje të juridiksionit
gjyqësor italian nga palët, pra nuk ka as marrëveshje të tillë mes palëve ndërgjyqëse
(kontraktore), përderisa nuk ka një marrëveshje të posaçme, të lidhur me shkrim dhe të
nënshkruar posaçërisht për këtë qëllim prej këtyre palëve kontraktore.
Kolegji Civil vlerëson se edhe ky arsyetim i gjykatës së shkallës së parë nuk është i
mbështetur në ligj.
Nga gjykimi rezulton se, ndërmjet palëve ndërgjyqëse ka pasur, në vijimësi,
marrëdhënie kontraktore furnizimi. Periodikisht, pala paditëse “Sil Ceramiche” spa, në
cilësinë e furnizuesit, i ka lëvruar palës së paditur “Mezuraj” shpk (të furnizuarit) një sasi
mallrash (sendesh të luajtshme) kundrejt pagimit të çmimit të tyre nga ky i fundit. Me
pretendimin se nga ana e palës së paditur “Mezuraj” shpk nuk janë përmbushur detyrimet
kontraktore, më konkretisht nuk janë kryer pagesa sipas çmimit të rënë dakord për mallra të
furnizuara e të marra në dorëzim, paditësi “Sil Ceramiche” spa ka ngritur padi në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke kërkuar detyrimin e të paditurit që të paguajë për mallin e
furnizuar, sikurse kjo provohet nga dokumentet standarde fatura proforme të cituara
hollësisht në padi.
Nga gjykimi në shkallë të parë nuk ka rezultuar që mes palëve ndërgjyqëse të ketë
pasur një kontratë të vetme, të lidhur me shkrim, mbi kushte të përgjithshme e të posaçme të
kontratës e të nënshkruar nga të dy palët. Megjithatë, ekzistenca, lidhja, përfundimi e zbatimi
i kontratës ndërmjet tyre rezulton e provuar nga administrimi dhe vlerësimi në tërësi i
provave të paraqitura nga palët në gjykim. Edhe vetë padia është ngritur nga pala paditëse për
shkak të pretendimit të mospërmbushjes së detyrimeve që vijnë nga kontrata e furnizimit,
palët nuk mohojnë ekzistencën e saj.
Duke pasur parasysh nenet 1322, 1325, 1326 e vijues të Kodit Civil italian, por edhe
nenet 662, 663, 664, 676 e vijues të Kodit Civil shqiptar, Kolegji Civil vëren edhe se kontrata
e furnizimit, në çështjen objekt i këtij gjykimi, nuk është një kontratë formale, në kuptimin që
nevojitet respektimi i një forme të caktuar si një kusht i domosdoshëm për vlefshmërinë dhe
provueshmërinë e saj. Ajo është kontratë e dyanshme me detyrime të ndërsjellta të palëve, e
cila, në tërësi, përmbush kushtet e nevojshme për lidhjen dhe vlefshmërinë e saj: vullnetin e
lirë dhe pëlqimin e palëve për marrjen përsipër të detyrimeve të ndërsjellta, shkakun e
ligjshëm, objektin që formon lëndën e kontratës (furnizimi i sendeve kundrejt pagimit të
çmimit) dhe formën e saj të kërkuar ligjërisht.
Në respektim të dispozitave të lartpërmendura, por edhe të nenit 1341 e vijues të
Kodit Civil italian (respektivisht nenit 686 e vijues të Kodit Civil shqiptar), palët kanë
shfaqur në mënyrë të ndërsjelltë vullnetin e tyre për të gjitha kushtet thelbësore të saj, të
shprehur në të gjitha komunikimet me shkrim (ofertat, propozimet, dërgimet dhe pranimet e
mallit, pagesat e çmimit, etj.) por edhe në mënyrë të heshtur.
53
Pjesë e marrëveshjes (kontratës) ndërmjet palëve, shfaqje e vullnetit të tyre, janë edhe
kushtet e përgjithshme të kontratës së furnizimit, të dërguara nga ana e palës paditëse “Sil
Ceramiche” spa, rregullisht, bashkëngjitur dhe si pjesë e përmbajtjes së dokumenteve e
faturave që shoqërojnë mallin e furnizuar dhe që, mes të tjerave, vërtetojnë përmbushjen e
detyrimit të paditësit (furnizuesit).
Nga ana tjetër, në vijimësi, edhe pala e paditur “Mezuraj” shpk (e furnizuara), ka
kryer veprime dhe ka përmbushur detyrime që vijnë nga kontrata e furnizimit, duke qenë e
njohur për të, edhe sipas përkujdesjes së zakonshme, përmbajtja e kushteve të përgjithshme të
kontratës së furnizimit ndërkombëtar të sendeve, pra duke i pranuar e zbatuar ato.
Njëkohësisht, pala e paditur “Mezuraj” shpk ka pranuar mallrat e furnizuara dhe ka kryer
pagesa të çmimit të rënë dakord paraprakisht dhe të treguara pikërisht në dokumentet
kontraktore të përgatitura e dërguara nga pala paditëse “Sil Ceramiche” spa.
Rezulton në gjykim se, kushtet e përgjithshme të kontratës së furnizimit janë
parapërgatitur e dërguar nga Italia prej shoqërisë italiane, paditëses “Sil Ceramiche” spa.
Ndërmjet tyre, është përcaktuar në mënyrë të shprehur edhe juridiksioni për zgjidhjen e
mosmarrëveshjeve të mundshme të palëve. Në këtë mënyrë, pala paditëse ka shprehur
vullnetin e saj të lirë për pranimin dhe zbatimin e kushteve të përgjithshme të kontratës. Nga
ana tjetër, kjo palë, nuk i ka vënë në dukje apo kërkuar shprehimisht palës tjetër, sikurse edhe
nuk rezulton që në këto kushte të përgjithshme apo në një akt tjetër të marrëdhënieve
kontraktore mes palëve, të jetë parashikuar ndonjë “kusht” apo “detyrim”, dypalësh apo për
palën e paditur, që të shprehet me shkrim, për pranimin dhe miratimin e tërësisë së kushteve
të përgjithshme të kontratës apo të ndonjë klauzole të veçantë të tyre.
Po kështu, megjithëse nuk përbënte ndonjë kusht vlefshmërie për klauzolat
kontraktore, pala paditur “Mezuraj” shpk ka pasur mundësinë dhe të drejtën që të shprehte
vullnetin e saj për pranimin ose jo të këtyre kushteve, gjë që nuk e ka bërë, duke shprehur në
këtë mënyre me heshtjen e saj vullnetin (një nga format e shfaqjes së tij) për pranimin e tyre.
I padituri, duke i njohur apo duke pasur mundësi t’i njihte me një kujdes, të thjeshtë e të
zakonshëm, ka vazhduar të përmbushë vijimësisht kushtet e detyrimet kontraktore që buronin
nga kontrata e lidhur ndërmjet palëve.
Pala paditëse “Sil Ceramiche” spa ka prapësuar në seancë gjyqësore se klauzola e
juridiksionit gjyqësor, e propozuar po prej saj, do të ishte e vlefshme vetëm nëse do të ishte
miratuar me shkrim, veçmas, nga të dy palët.
Kolegji Civil vlerëson se, ky pretendim i palës paditëse, i pranuar nga gjykata, nuk
është i mbështetur në ligj. Edhe në vështrim të nenit 1341 e vijues te Kodit Civil italian (neni
686 e vijues të Kodit Civil shqiptar), megjithëse në mbrojtje të palës pritëse të propozimit
(pala e paditur në këtë gjykim) parashikohen detyrime për miratim me shkrim të një numri
klauzolash kontraktuale, përsëri çështja e caktimit aty (me marrëveshje) të juridiksionit
gjyqësor nuk është e përfshirë. Kjo për faktin se në këtë dispozitë gjejmë të fokusuar çështjen
e “kompetencës” së autoritetit gjyqësor që, nuk mund të njëjtësohet me çështjen e
“juridiksionit gjyqësor”.
Kolegji Civil vlerëson se, duke qenë legjislacion i zbatueshëm për çështjen konkrete
është ai italian, ky arsyetim gjen mbështetje në nenet 1, 5, 6, 7 e vijues të pjesës së
përgjithshme të Kodit italian të Procedurës Civile (respektivisht me të njëjtin objekt
rregullimi si edhe nenet 36-40, 41-54, 55 e vijues të Kodit shqiptar të Procedurës Civile). Po
kështu, edhe për faktin se, ligji italian nr.218, datë 31.05.1995 “Për reformën e sistemit
italian të së drejtës ndërkombëtare private”, i cili rregullon edhe çështjet e “juridiksionit”
gjyqësor italian apo të huaj në të drejtën private, nuk përmban ndalime apo detyrime të
shprehura për miratim veçmas me shkrim të marrëveshjes për juridiksionin gjyqësor. Madje,
posaçërisht, në paragrafin e dytë të nenin 3, ky ligj i huaj i referohet konkretisht zbatimit të
konventave ndërkombëtare dhe praktikës gjyqësore të Gjykatës së Luksemburgut, sipas të
54
cilave, gjithashtu, nuk kërkohet detyrimisht miratim me shkrim (madje veçmas) të
marrëveshjes për juridiksion. Ky legjislacion dhe kjo praktikë gjyqësore, reflektohet edhe në
arsyetimin e këtij vendimi.
Sikurse është përmendur më sipër në këtë vendim, në kërkimet e paditësit dhe në
arsyetimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë ka paqartësi në lidhje me ligjin e
zbatueshëm. Lidhur me këtë çështje, ndonëse nuk ka një parashikim të shprehur në kushtet e
përgjithshme, është evidente se duhet të zbatohet ligji italian, gjë që rezulton në tërësi nga
vetë rrethanat që kanë të bëjnë me palët dhe marrëdhëniet kontraktore që ato kanë zhvilluar,
nga përmbajtja, kushtet e vendosura dhe referencat juridike të kushteve të përgjithshme të
kontratës, të akteve e dokumenteve të tjerë që formësojnë marrëdhënien kontraktore të palëve
ndërgjyqëse.
Edhe ligji shqiptar nr.3920 datë 31.11.1964 “Për gëzimin e të drejtave civile nga të
huajt dhe zbatimin e ligjës së huaj”, të dërgon në ligjin e zbatueshëm italian, kur parashikon
se:
“Neni 17 Detyrimet
Personat që lidhin një kontratë mund të zgjedhin legjislacionin që do të rregullojë
marrëdhëniet e tyre pasurore reciproke. Këtë mund ta bëjnë edhe në heshtje, në qoftë se në
lidhje me rrethanat nuk ka asnjë dyshim për vullnetin e shfaqur.
Legjislacioni i zgjedhur nga kontraktuesi zbatohet vetëm në rast se për këtë del në
mënyrë të saktë vullneti i shfaqur prej tyre”.
Pra rezulton se, edhe ky ligj, lejon të dy palët kontraktore, edhe palën shqiptare që të
pranojë e zgjedhë si ligj të zbatueshëm për kontratën, një ligj të huaj.
Por, ky ligj nuk rregullon shprehimisht çështjen e zgjedhjes nga palët të juridiksionit
gjyqësor shqiptar apo të huaj, sepse në nenet 27-31 përmbahen rregullime vetëm për situatat
se kur mund të kenë juridiksion gjykatat shqiptare ndaj të huajve, me konkretisht kur i huaji
ka të drejtën t’u drejtohet gjykatave shqiptare dhe cili është rrethi i të drejtave dhe detyrimeve
të tyre në gjykim.
Në të tilla rrethana, mbetet të zbatohet parimi juridik i njohur i së drejtës
ndërkombëtare private që, kur palët lejohen dhe kanë zgjedhur ligjin e zbatueshëm, edhe pse
ai ligj nuk shprehet dhe, mbi të gjitha, nuk e ndalon zgjedhjen e juridiksionit gjyqësor për
zgjidhjen e konfliktit, ky i fundit përcaktohet, si rregull, sipas ligjit të zbatueshëm për
kontratën. Edhe e kundërta, nëse palët kontraktore kanë zgjedhur juridiksionin gjyqësor të një
shteti, edhe ligji i zbatueshëm është po i atij shteti, përveçse kur palët kanë parashikuar
shprehimisht ndryshe. Në këtë aspekt, mund të evidentohet se të njëjtën zgjedhje ka bërë
ligjvënësi shqiptar me ligjin nr.10428 ,datë 02.06.2011 “Për të drejtën ndërkombëtare
private” :
“Neni 45 Liria e zgjedhjes së ligjit të zbatueshëm

1. Kontrata rregullohet nga ligji i zgjedhur nga palët. Me vullnetin e tyre, palët mund
të zgjedhin ligjin e zbatueshëm për të gjithë ose për një pjesë të veçantë të kontratës. Nëse
palët kanë caktuar juridiksionin për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve që rrjedhin nga kontrata,
prezumohet se kanë zgjedhur ligjin e atij shteti për rregullimin e kontratës.
2. Zgjedhja e ligjit duhet të jetë e shprehur ose të rezultojë e qartë nga kushtet e
kontratës ose rrethana të tjera të çështjes....”
Në interpretim e zbatim të nenit 71 e vijues të ligjit shqiptar nr.10428, datë
02.06.2011 “Për të drejtën ndërkombëtare private”, në çështjen objekt gjykimi nuk është
paraqitur për shqyrtim ndonjë mosmarrëveshje nga ato që janë në juridiksionin ekskluziv të
gjykatës shqiptare (neni 72). Prandaj, në rastet e tjera, vjen përfundimi logjik juridik se palët
55
mund të zgjedhin dhe mund të gjejë zbatim juridiksioni gjyqësor i një shteti tjetër, edhe pse
palë paditëse apo palë e paditur është një person juridik shqiptar.
Kolegji Civil çmon se duke qëndruar në këto konkluzione, si dhe në çdo rast, edhe po
të gjente zbatim vetëm ligji shqiptar, apo në referim të së drejtës ndërkombëtare private e të
zakoneve të tregtisë ndërkombëtare, është i pambështetur pretendimi i paditësit “Sil
Ceramiche” spa për miratimin e detyrueshëm, me shkrim e veçmas, të ndonjë klauzole mbi
juridiksionin gjyqësor që zgjedhin palët në marrëdhëniet kontraktore të tregtisë
ndërkombëtare.
Sipas nenit 1341 të Kodit Civil italian që është i zbatueshëm për çështjen në gjykim
(por edhe të nenit 686 i Kodit Civil shqiptar), si edhe të jurisprudencës komunitare evropiane,
kushtet e përgjithshme të kontratës, si rregull përgatiten nga pala propozuese apo pala që ka
pozitë të posaçme në treg (në qarkullimin civil) ose veprimtari të konsoliduar në lidhje me atë
fushë që përbën objekt të kontratës. Ky rregullim ka si qëllim që, në rradhë të parë, të ofrojë
garanci për palën “pritëse” të një propozimi apo oferte, mbështetur në parimet e mirënjohura
të lirisë, paanësisë e barazisë kontraktore. Në këtë kontekst nuk mund t’i jepet efekt juridik
atyre kushteve të përgjithshme të kontratës që nuk janë njohur apo duhet të ishin njohur nga
ana e palës që nuk i ka parapërgatitur ato. Në veçanti, kjo mbrojtje, e cila mbi të gjitha
adresohet në favor të palës pritëse të propozimit, është e theksuar për çështje të tilla si caktimi
i juridiksionit gjyqësor në rast konfliktesh ku kërkohet, si rregull, që të ketë një miratim të
posaçëm me shkrim nga pala pranuese e propozimit (kushteve).
Gjithashtu, në një marrëdhënie juridike të tillë, thelbësore është që të garantohet
mundësia e palës pranuese që të shprehë vullnetin e saj, në një nga format klasike, në mënyrë
të heshtur ose me shkrim, sipas rrethanave, kur çmohet prej saj (si palë pritëse e propozimit)
apo kur i kërkohet një miratim i tillë në mënyrë të shprehur (me shkrim apo nëpërmjet
heshtjes) në propozimin e parapërgatitur nga ana e palës tjetër propozuese. Përsa i përket
palës propozuese, ajo tashmë ka të shprehur vullnetin e saj, me anë të vetë parapërgatitjes dhe
dërgimit të propozimit mbi kushtet e përgjithshme të kontratës.
Kolegji Civil çmon se, sikurse ka evidentuar praktika gjyqësore ndërkombëtare
(përfshirë ajo e Gjykatës së Luksemburgut), në rastin e përcaktimit të juridiksionit gjyqësor,
qëllimi i normave ligjore të lartpërmendura dhe që kanë të bëjnë me parapërgatitjen,
miratimin dhe efektet e kushteve të përgjithshme të kontratës ndërmjet palëve kontraktuese,
është që të sigurojë shprehjen e qartë dhe të saktë të vullnetit (pëlqimit) për njohjen e
zbatimin e tyre, në mënyrë që jo vetëm palët por edhe të tretët, e në veçanti, gjykatat, të jenë
në gjendje që t’i interpretojnë dhe vërtetojnë ato. Në këtë kontekst përfshihet (pa ndonjë
përjashtim) edhe çështja (klauzolat) e ligjit të zbatueshëm dhe juridiksionit gjyqësor
kompetent për zgjidhjen e mosmarrëveshjes.
Pra, edhe në çështjen objekt i këtij gjykimi, gjykata e shkallës së parë duhet të
verifikonte nëse nga aktet që përbëjnë kontratën, rezulton e pranishme dhe e vërtetuar
klauzola e juridiksionit gjyqësor kompetent, nëse palët kanë pasur konsensus (pëlqim të
dyanshëm) për njohjen dhe zbatimin e saj. Po kështu, ajo gjykatë duhet të konkludonte në
varësi të ekzistencës së vlefshmërisë së këtij konsensusi në kohen kur “marrëveshja” për
juridiksionin është formuluar dhe caktuar nga palët në kuadër të marrëdhënieve kontraktore të
tyre.
Nga ana tjetër, gjykata konkludon edhe në varësi të ligjit të zbatueshëm në të cilin
mbështetet kontrata, sipas të cilit përcaktohet saktësisht juridiksioni gjyqësor për zgjidhjen e
mosmarrëveshjes. Aq më tepër, kjo kërkohet kur (sikurse ka ndodhur në rastin e çështjes
objekt i këtij gjykimi), nisur edhe nga praktikat tregtare kombëtare e ndërkombëtare, klauzola
(marrëveshja) konkrete për juridiksion nuk përmban ndonjë formulim, në të cilin, dukshëm
dhe qartë, t’i jetë kërkuar palës pritëse të propozimit që të nënshkruajë veçmas se e njeh dhe e
pranon atë klauzolë, në mënyrë që ajo të jetë e vlefshme, e provueshme dhe e zbatueshme.
56
Në çështjen në gjykim, është e qartë dhe e saktë së palët ndërgjyqëse, njëra e
themeluar sipas ligjit italian dhe tjetra sipas ligjit shqiptar, për shqyrtimin e konflikteve mes
tyre, kanë zgjedhur njërin nga juridiksionet gjyqësore të përkatësisë së tyre, juridiksionin
italian – Gjykatën e Modenës.
Përfundimisht, Kolegji Civil vlerëson se, në çështjen në gjykim, jemi përpara
marrëveshjes për zgjidhjen e konflikteve ndërmjet palëve ndërgjyqëse nga juridiksioni
gjyqësor italian. Në kushtet e kontratave të tregtisë ndërkombëtare, përfshirë ato të furnizimit,
nisur jo vetëm nga parimet e normat e legjislacionit të të dy shteteve të palëve kontraktore,
por edhe në kuadër të së drejtës dhe zakoneve ndërkombëtare private, nëse marrëdhëniet
kontraktore dhe kushtet e përgjithshme të kontratës përbëjnë një praktikë vazhduese, të
zakonshme, të zbatuar ndërmjet palëve, atëherë marrëveshja për juridiksionin gjyqësor
kompetent quhet e lidhur pa qenë nevoja që propozimi i saj të miratohet, paraprakisht dhe
domosdoshmërisht, me shkrim, nga pala pritëse e propozimit.
Klauzola e përcaktimit të juridiksionit gjyqësor kompetent nuk është e nevojshme në
çdo rast që të rezultojnë thjesht e vetëm në formulimin gjuhësor të kontratës a marrëveshjes,
por edhe nga tërësia e akteve, veprimeve dhe rrethanave që përbëjnë kontratën dhe, më pas,
në vijim të përmbushjes së detyrimeve përkatëse, duke filluar nga çasti i formulimit të një
klauzole të tillë dhe deri në çastin përpara së palët të fillonin procedurat për zgjidhjen e
mosmarrëveshjeve ndërmjet tyre.
Në çështjen në gjykim ky përfundim përforcohet më tepër për faktin se respektohet
vullneti dhe kërkimet e palës shqiptare të paditur “Mezuraj” shpk, si pala kontraktuese më “e
dobët”, e cila, jo vetëm ka njohur, por edhe kërkon nga gjykata shqiptare të pranojë e të
zbatohet klauzola e juridiksionit gjyqësor italian, sipas vullnetit të shprehur në formulimin e
saj dhe të propozuar nga vetë pala paditëse “Sil Ceramiche” spa që është person juridik i së
drejtës italiane.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të nenit 59 të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.626 akti, datë 18.04.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor shqiptar.
Tiranë, më 07.11.2013
57
MENDIM PAKICE
Ne gjyqtarët në pakicë, Andi Çeliku dhe Medi Bici, në bazë të nenit 307/2 të Kodit të
Procedurës Civile, parashtrojmë me shkrim mendimin tonë kundër, për t’ia bashkëngjitur
vendimit nr.630, datë 07.11.2013 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, që i përket çështjes
civile nr.02700/2013 me palë ndërgjyqëse: paditës Shoqëria “Sil Ceramiche” s.p.a dhe palë e
paditur Shoqëria “Mezuraj” sh.p.k, me objekt: detyrimin e palës së paditur për të paguar
detyrimin që rrjedh nga furnizimi me materiale ndërtimi…...
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes ka rezultuar si më poshtë:
Pala paditëse është subjekt i drejtës tregtare italiane me qendër në qytetin e Modenës
në Itali dhe ka për objekt prodhimin dhe tregtimin e materialeve të ndërtimit, ndërsa pala e
paditur është subjekt i të drejtës tregtare shqiptare me qendër në Tiranë dhe ka për objekt
tregtimin me shumicë dhe pakicë të materialeve të ndërtimit, etj…
Pala paditëse pretendon se ka bërë furnizimin periodik të palës së paditur me pllaka
majolike dhe se kjo e fundit nuk ka shlyer detyrimin për furnizimin në shumën 23.660,79
Euro.
Pas kthimit të çështjes nga Gjykata e Lartë, me datë 12.04.2013 përfaqësuesi i palës
së paditur ka kërkuar që çështja të nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor të gjykatave shqiptare,
duke pretenduar se palët janë marrë vesh më parë që mosmarrëveshjet ndërmjet tyre të
zgjidhen nga Gjykata e Modenës Itali.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor me vendimin e datës 18.04.2013 ka vendosur:
Rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen jashtë juridiksionit të çështjes.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.630, datë 07.11.2013 ka vendosur:
Prishjen e vendimit nr.626 akti, datë 18.04.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor shqiptar.
Pakica vlerëson se vendimi nr.630, datë 07.11.2013 i Kolegjit Civil të Gjykatës së
Lartë është i pabazuar në ligj për arsyet e mëposhtme:
Arsyetimi që bën shumica është një përzierje e stërzgjatur e së drejtës civile italiane
me qëndrimet e mbajtura nga Gjykata Europiane e Drejtësisë në Luksemburg, të cilat sipas
nenit 116 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë nuk kanë fuqi në territorin e Republikës
së Shqipërisë, pasi nuk ndodhemi përpara një marrëveshje ndërkombëtare të ratifikuar nga
vendi ynë dhe nga ana tjetër vendimet e Gjykatës Europiane të Drejtësisë me qendër në
Luksemburg nuk gjejnë zbatim në territorin e Republikës së Shqipërisë, pasi kjo e fundit nuk
është anëtare e Bashkimit Europian.
Çështja që duhej të shtrohej për diskutim në rastin konkret ishte se, nëse “faturat” që
ndodhen në dosje përbëjnë marrëveshje me shkrim ndërmjet palëve, në mënyrë që të gjykohej
më tej se, kishte apo jo gjykata shqiptare juridiksion për gjykimin e çështjes.
Faturat nr.1704, datë 20.05.2009, nr.1705, datë 20.05.2009 dhe nr.2306, datë
30.06.2009 që ndodhen në dosje janë fotokopje, prandaj nuk përbëjnë provë shkresore në
kuptim të nenit 246 e vijues të K.Pr.Civile. Gjithashtu nuk përputhen kopjet e faturave të
përkthyera në gjuhën shqipe me kopjet e faturave në gjuhën italiane, pasi në kopjet e
përkthyera në gjuhën shqipe nuk thuhet asgjë që mosmarrëveshjet e palëve do të zgjidhen nga
Gjykata e Modenës.
Edhe sikur provat e paraqitura në gjyq të ishin marrë nga gjykata e shkallës së parë në
përputhje të plotë me ligjin procedural civil, përsëri ato nuk janë në gjendje të provojnë që
palët janë marrë vesh më parë në lidhje me caktimin e juridiksionit të Gjykatës së Modenës,
pasi ato nuk janë të nënshkruara nga pala e paditur Shoqëria “Mezuraj” sh.p.k.
Në arsyetimin e saj shumica thotë se, ligji nr.3920, datë 21.11.1964 “Mbi Gëzimin e
të Drejtave Civile nga të Huajt dhe Zbatimi i Ligjit të Huaj” është zbatuar gabim nga gjykata
e shkallës së parë, pasi ai bën fjalë për personat fizikë dhe jo personat juridikë.
58
Pakica vlerëson se arsyetimi që bën shumica është i pabazuar në ligj, sepse neni 30 i
ligjit nr.3920/1964 bën fjalë në mënyrë të shprehur si për personat fizikë ashtu edhe për ato
juridikë, të cilët së bashku përbëjnë subjektet e të drejtës private.
Edhe referimi që ka bërë gjykata e shkallës së parë në ligjin nr.10428/2011 “Për të
Drejtën Ndërkombëtare Private” vlerësohet i drejtë nga pakica, pasi në të bëhet fjalë për ligjin
që duhet të zbatojnë palët në rast mosmarrëveshje.
Neni 45 i ligjit nr.10428/2011 kërkon që zgjedhja e ligjit duhet të jetë e shprehur,
prandaj gjykata e shkallës së parë nuk e kanë interpretuar keq këtë ligj, ashtu siç arsyeton
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë se ky ligj ka të bëjë me ligjin e zbatueshëm në rast
mosmarrëveshje të palëve dhe jo me juridiksionin e gjykatës që do të shqyrtojë çështjen.
Në këtë ligj është përcaktuar se kur palët me marrëveshje kanë caktuar juridiksionin,
atëherë automatikisht ato kanë zgjedhur edhe ligjin me të cilin do të zgjidhet çështja, e cila do
të thotë se nëse juridiksionin e ka gjykata italiane, atëherë automatikisht ajo do të zbatojë
ligjin italian në zgjidhjen e mosmarrëveshjes.
Logjika e ligjit është e drejtë, sepse nëse juridiksionin do ta kishte gjykata shqiptare,
atëherë ajo në asnjë rrethanë nuk mund të zbatonte ligjin italian, pasi në të kundërt do të
vepronte në kundërshtim të hapur me nenin 116 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë, i
cili parashikon se gjykatat shqiptare mund të zbatojnë direkt vetëm marrëveshjet
ndërkombëtare të ratifikuara nga vendi ynë, si dhe kanë detyrimin që të zbatojnë vendimet e
Gjykatës Ndërkombëtare të së Drejtave të Njeriut në Strasburg për pjesën që u takon të
drejtave dhe lirive themelore të njeriut, të parashikuara në Konventën Ndërkombëtare për të
Drejtat dhe Liritë e Njeriut dhe protokollet shtesë të saj.
Në rastin në gjykim nuk ekziston marrëveshja e shkruar ndërmjet palëve në lidhje me
juridiksionin, pasi “faturat” që nuk janë të nënshkruara nga njëra palë nuk mund të
zëvendësojnë marrëveshjen e palëve për juridiksionin edhe sikur ato të ishin marrë dhe
përkthyer në përputhje të plotë me ligjin nga gjykata e shkallës së parë, prandaj pakica arrin
në përfundimin se juridiksioni i gjykatës shqiptare nuk mungon.
Për të gjitha këto që u thanë më sipër pakica krijon bindje të plotë se vendimi nr.630,
datë 07.11.2013 i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë është i pabazuar në ligj, prandaj vota
jonë është kundër tij.
Andi Çeliku Medi Bici
59
Nr.00-2013-2600 i Vendimi (631)
VENDIM

Ardian Dvorani Anëtar
në datë 07.11.2013, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile që u përket palëve
ndërgjyqëse të mëposhtme:
PADITËS: KORPORATA ELEKTROENERGJITIKE

SHQIPTARE SHA.
E PADITUR : SHOQËRIA “TVA” TIRANË
PERSON I TRETË: KONTROLLI I LARTË I SHTETIT
OBJEKTI:
Kthim shume në masën 5.000.000 lekë.
Konstatim i pavlefshmërisë absolute të kontratës së sponsorizimit
nr.8390/1, datë 14.11.2003.
Baza Ligjore: Nenet 31 e vijues të K.Pr.Civile,
neni 92/a i K.Civil,
Ligji nr.7892, datë 21.12.1994,
Ligji nr.8221, datë 14.05.1997.

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë-padisë me nr.725 Akti, datë 14.09.2005, bërë nga pala
paditëse, Korporata Elektroenergjitike Tiranë.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.274, datë, 06.03.2007, ka vendosur:

Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup
gjykues.

vendosur:
Pranimin e padisë.
Detyrimi i palës së paditur TVA SHA, t’i kthejë palës paditëse KESH SHA
shumën prej 5 milion lekë për shkak të pavlefshmërisë absolute të kontratës së
sponsorizimit nr.8390/1, datë 14.11.2003 lidhur mes palëve ndërgjyqëse.
60
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.713, datë 26.05.2009 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit civil nr.1279, datë 15.02.2008 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë të nenit 472 të Kodit të

Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs pala e paditur Televizioni Arbëria, i cili kërkon
ndryshimin e këtij vendimi dhe vendimin nr.1279, datë 15.02.2008 e vendosjen e rrëzimit të
padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
- KESH do t’i paguante TVA-së shumën prej 6 milion lekë (2 milion në Nëntor 2003, 2
milion në Shkurt 2004 dhe 2 milion në Maj 2004), ndërsa TVA do të përmendte
KESH si mundësuesin e transmetimit të ndeshjeve të kampionatit italian dhe
transmetimin e spotit publicitar të KESH sha gjatë transmetimit të ndeshjeve.
- Kontrata ka parashikuar edhe rastet në të cilat TVA do të kthente shumat e përfituara,
por në fakt shërbimi është kryer në mënyrë të rregullt, spotet janë transmetuar dhe
pagesa është kryer pjesërisht, vetëm 5 milion nga 6 milion që ishte kontrata, pasi është
ndërprerë nga Kontrolli i Larte i Shtetit që ushtroi kontroll, duke e konsideruar
shkelje.
- Gjykata e apelit nuk ka trajtuar asnjë nga problemet ligjore të ngritura në ankimin
tonë.
- Gjykata ka interpretuar gabim ligjin dhe kontratën. Në kundërshtim me nenin 681 të
K.Civil gjykata ka marrë në shqyrtim kontratën vetëm sipas emërtimit të saj dhe jo
përmbajtjes. Kontrata parashikon shprehimisht se kishte për objekt transmetimin e
reklamave të palës paditëse gjatë transmetimit nga ana e jonë të ndeshjeve të
kampionatit italian.
- Nga kontrata del qartë se përfitimi ka qenë i dyanshëm, ne të përfitonim të ardhura
nga transmetimi i ndeshjeve të futbollit dhe KESH të përfitonte nga transmetimi i
spoteve.
- Sipas nenit 674 të K.Civil, palët gjatë zhvillimit të bisedimeve për hartimin e
kontratës, duhet të silleshin me mirëbesim ndaj njëra tjetrës. Pala që ka ditur ose që
duhet të dinte shkakun e pavlefshmërisë së kontratës dhe nuk ja ka bërë të ditur palës
tjetër detyrohet t’i shpërblejë dëmin që ne kemi pësuar, për shkak se besuam pa fajin
tonë në vlefshmërinë e kontratës.
- Ne i kërkojmë gjykatës rrëzimin e padisë në lidhje me transmetimin e 160 spoteve
publicitare, pasi ato nuk përfshihen nga ligji për sponsorizimin dhe përsa i përket
pjesës tjetër, të rrëzojë padinë pasi cilësia e veçantë e përfituesit të financimeve i ka
takuar sipas provave Ministrisë së Industrisë që mund të ketë qenë pronari në
shoqërinë paditëse, por jo paditësit.
- Dhe n.q.s do të pranonim pavlefshmërinë ajo do të ishte vetëm e pjesshme, vetëm për
pjesën e sponsorizimit dhe jo për pjesën tjetër. Por me gjithë pretendimin tonë,
gjykata e apelit në kundërshtim të hapur me nenin 111 të K.Civil i cili thotë se kur
shkaku i pavlefshmërisë prek vetëm një pjesë të veprimit juridik, ky mbetet i vlefshëm
për pjesët e tjera.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; dhe si e bisedoi çështjen në tërësi,
61
VËREN
Vendimi nr.1279, datë 15.02.2008 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, sikurse edhe
vendimi nr.713, datë 26.05.2009 i Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilat është disponuar
pranimi i padisë, janë vendime të dhëna në zbatim të gabuar të ligjit. Prandaj të dy vendimet e
gjykatave më të ulëta duhet të ndryshohen dhe padia të rrëzohet.
Kolegjit Civil, përsa i përket rrethanave të faktit, nga shqyrtimi i çështjes dhe
vendimet e dhëna nga gjykatat më të ulëta, i rezulton e pranuar si e vërtetuar prej tyre se,
midis palëve ndërgjyqëse është lidhur një kontratë me nr.8390/1 datë 14.11.2003 e titulluar si
“kontratë sponsorizimi”, me të cilën, pala paditëse KESH sha, në cilësinë e “sponsorizuesit”,
ka marrë përsipër të “sponsorizojë“ palën e paditur Televizioni Kombëtar Arbëria (TVA), për
shumën 6.000.000 (gjashtë milion) lekë.
Sipas dispozitave të kësaj kontrate, pala e paditur TVA kishte detyrimin që, gjatë
transmetimit të ndeshjeve të plota të kampionatit italian në ditët e shtuna dhe të diela, si edhe
gjatë transmetimit të përmbledhjes së ndeshjeve të tjera të çdo jave, të shfaqë mesatarisht jo
më pak se 4 spote reklamuese të palës paditëse KESH sha, për çdo ndeshje, në kohën dhe
gjatësinë e përcaktuar në këtë kontratë, mesatarisht gjithësej 14 anuncime për ndeshjet e
secilës ditë të javës, 5 transmetime logosh të palës paditëse prej 5 sekondash secila. Në total,
për çdo javë transmetimesh të kampionatit italian do të shfaqeshin, gjatë ndeshjeve, në
ekranin e palës së paditur TVA, 1340 sekonda reklamë, logo dhe spote publicitare.
Në kontratë është parashikuar edhe mënyra e pagesës, e cila do të ishte me tre këste
nga 2 milion lekë secila, të detyrueshme për t’u paguar në muajt Nëntor 2003, Shkurt dhe
Maj 2004. Në rast të mospërmbushjes së detyrimit nga pala e paditur TVA apo të
përmbushjes së tij pjesërisht, pala paditëse KESH sh.a kishte të drejtën e kërkimit të kthimit
të shumës së parapaguar, në përpjestim me shkallën e mospërmbushjes së detyrimit për
transmetimin e spoteve publicitare të përcaktuara në kontratë.
Nga ana e Kontrollit të Lartë të Shtetit (KLSH), në vitin 2005, është ushtruar kontroll
mbi veprimtarinë ekonomike të palës paditëse KESH sha. Në përfundim të këtij kontrolli
është konkluduar, mes të tjerave, se “kontrata e sponsorizimit” objekt gjykimi është lidhur në
kundërshtim me Ligjin nr.7892 datë 21.12.1994 “Për sponsorizimet”, duke u lënë si detyrë
që pala paditëse të rikuperojë shumën e paguar në zbatim të asaj kontrate.
Nga shuma e pagueshme prej palës paditëse KESH sha në shumën 6 milion lekë,
rezulton që ajo është paguar pjesërisht, në shumën 5 milion lekë. Pikërisht, në lidhje me këtë
shumë, në zbatim të detyrës së caktuar nga KLSH, pala paditëse KESH sha ka ngritur padi në
gjykatë me shkak ligjor dhe objekt kthimin e kësaj shume, duke pretenduar njëkohësisht
pavlefshmerinë absolute të kontratës. Sipas palës paditëse, duke pretenduar që ky veprim
juridik sponsorizimi është bërë prej saj, ndërkohë që vetë është subjekt që ka përfituar
financime buxhetore, kontrata është lidhur në kundërshtim me Ligjin nr.7892 të vitit 1994
“Për sponsorizimet” (nenin 3/2).
Në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në përfundim të hetimit gjyqësor,
pasi dëgjoi kërkimet përfundimtare të palëve ndërgjyqëse, ka vendosur pranimin e padisë.
Kjo gjykatë, në thelb, arsyeton që, kontrata e lidhur mes palëve ndërgjyqëse është absolutisht
e pavlefshme, për shkak se është lidhur në kundërshtim me nenin 3 të Ligjit nr.7892 të vitit
1994 “Për sponsorizimet”. Sipas kësaj dispozite, subjektet buxhetore ose ato që përfitojnë
financime buxhetore nuk mund të jenë sponsorizues, pra edhe subjektet tregtare që përfitojnë
financime buxhetore, sikurse është pala paditëse KESH sha. Prandaj, sipas shkronjës “a” të
nenit 92 të Kodit Civil, kontrata e lidhur mes palëve është absolutisht e pavlefshme si e lidhur
në kundërshtim me një dispozitë urdhëruese të ligjit.
Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë, ka paraqitur ankim në gjykatën e
apelit pala e paditur, TVA.
62
Pasi ka dëgjuar në seancë shkaqet e ankimit të palës së paditur, parashtrimet dhe
qëndrimet e palëve ndërgjyqëse mbi bazueshmërinë në ligj dhe prova të vendimit të gjykatës
së shkallës së parë, Gjykata e Apelit Tiranë, duke parashtruar në thelb arsyetim të njëjtë, ka
ardhur në përfundimin se ajo gjykatë me të drejtë kishte pranuar padinë dhe, si i tillë, ai
vendim duhet të mbetet në fuqi.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, pala e paditur TVA ka paraqitur rekurs në
Gjykatën e Lartë duke pretenduar zbatim të gabuar të ligjit nga gjykata e shkallës së parë dhe
gjykata e apelit, sikurse parashtrohen në mënyrë të përmbledhur motivet përkatëse në pjesën
Në rekursin e paraqitur për të kundërshtuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë
dhe të gjykatës së apelit, sikurse edhe në ankimin që i ishte paraqitur më parë gjykatës së
apelit, pala paditëse TVA, në thelb, parashtron se këto vendime gjyqësore janë dhënë në
zbatim të gabuar të ligjit. Përsa i përket ligjit të zbatueshëm apo zbatimit të gabuar të ligjit, në
rekurs, parashtrohet se gjykata nuk ka interpretuar drejt ligjin. Gjykata është nisur vetëm nga
emërtimi i kontratës dhe disa terma të zgjedhura nga palët në përmbajtjen e saj. Por, nisur nga
të drejtat dhe detyrimet reciproke që ajo kontratë përmban, kemi të bëjmë me pagesën e një
shumë të caktuar të hollash përkundrejt transmetimit të reklamave dhe spoteve publicitare.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon që rekursi i palës së paditur TVA përmban
shkaqe që lidhen me zbatim të gabuar të ligjit nga ana e gjykatave më të ulëta.
Në nenin 1 dhe 3 të Ligjit nr.7892, datë 21.12.1994 “Për sponsorizimet”,
parashikohet se:
“Neni 1
Ky ligj rregullon mbështetjen me ndihma financiare e materiale, të quajtura në vijim
"sponsorizime", të veprimtarive sociale e publike ku përfshihen veprimtaritë humanitare,
kulturore e artistike, sportive, edukative, arsimore, ekologjike dhe vepra letrare, shkencore
dhe enciklopedike.
Sponsorizimi me qëllime të përfitimit ekonomik nga sponsorizuesi është i ndaluar.
Neni 3
Sponsorizues në kuptim të këtij ligji janë vetëm subjektet që kanë cilësinë e tregtarit,
qofshin këta persona fizikë ose juridikë, vendas, të huaj a me kapital të përbashkët.
Subjektet buxhetore ose që përfitojnë financime buxhetore, nuk mund të jenë
sponsorizues”.
Duke pasur parasysh rregullimin normativ të dispozitave ligjore të sipërcituara, nga
vetë përmbajtja e kontratës dhe rrethanat e faktit të pranuara si të vërtetuara nga gjykata e
shkallës së parë dhe ajo e apelit, ky Kolegj Civil vlerëson se, pavarësisht titullit të vënë në
kontratë si “kontratë sponsorizimi” apo edhe të emërtimeve të secilës prej palëve në të (si
“sponsorizues” dhe “i sponsorizuar”), kontrata objekt gjykimi në përmbajtje nuk ka qënë e
tillë.
Në Ligjin nr.7892, datë 21.12.1994 “Për sponsorizimet”, me termin “sponsorizim”
kuptohet mbështetja dhe ndihma financiare e materiale e veprimtarive humanitare, sociale,
kulturore, artistike, sportive, edukative, arsimore, ekologjike dhe vepra letrare, shkencore e
enciklopedike. Por, në kontratën objekt gjykimi dhe, sipas fakteve që janë pranuar nga
gjykatat lidhur me zbatimin e saj, palët nuk kanë synuar, nuk janë sjellë dhe as kanë realizuar
ndonjërën prej këtyre veprimtarive dhe qëllimeve që parashikon ky ligj.
Jo vetëm nga dispozitat e kontratës që rregullojnë detyrimet e palëve dhe natyrën e
tyre, por edhe nga faktet e pranuara në gjykim, nuk rezulton që pagesa e kryer nga pala
paditëse të jetë përdorur për blerjen e të drejtës së transmetimit të ndeshjeve të kampionatit
italian të futbollit. Të gjitha veprimet dhe synimet e palëve rezultojnë se kanë të bëjnë me
realizimin e veprimeve juridike të dyanshme të natyrës së shërbimeve të reklamimit të
63
veprimtarisë së palës paditëse KESH sha, nëpërmjet anuncimeve, reklamës dhe spoteve
publicitare, gjatë transmetimit të ndeshjeve të futbollit, sipas formës, rasteve dhe kohëzgjatjes
së përcaktuar shprehimisht në kontratë.
Pra, pavarësisht nga emërtimi i kontratës, duke bërë interpretimin ligjor sipas nenit
681 të Kodit Civil, nga përmbajtja e kësaj kontrate, këtij Kolegj Civil i rezulton se, pas pjesës
hyrëse, në të gjithë nenet vijuese të kontratës, për vetë veprimet, të drejtat e detyrimet e marra
përsipër, qëllimi i vërtetë dhe i përbashkët i palëve nuk ka qënë realizimi i sponsorizimit të
një veprimtarie, por kryerja e një veprimi juridik të dyanshëm, në të cilin, përkundrejt
shpërblimit në të holla nga pala paditëse KESH sha, realizohet nga pala e paditur Televizioni
TVA shfaqja e reklamave dhe spoteve publicitare, me formën, përmbajtjen, orarin dhe
kohëzgjatjen e kërkuar e të përcaktuar nga pala paditëse.
Së fundi, intepretimi i ligjit dhe zgjidhja e çështjes sikurse parashtrohet më sipër,
gjendet edhe në praktikën e mëparshme gjyqësore të Gjykatës së Lartë. Ky Kolegj, për të
njëjtën natyrë konflikti, të së njëjtës periudhë kohore, me palë paditëse KESH sha por me
palë të paditura televizione të tjera, ka dhënë vendimin nr.159, datë 06.04.2010 (ku në seancë
gjyqësore ka konfirmuar vendimet e gjykata për rrëzimin e padisë), si edhe një numër
vendimesh të dhomës së këshillimit për mospranim rekursesh të paraqitura po nga pala
paditëse KESH sha për të kundërshtuar disponimin e rrëzimit të padisë së tyre nga gjykatat e
shkallës së parë dhe të apelit.
Për të gjitha arsyet e parashtruara më sipër në këtë vendim, duke qenë se gjykata e
shkallës së parë dhe gjykata e apelit kanë zbatuar gabim ligjin material, lidhur me vetë
rrethanat e faktit që ato kanë vlerësuar të vërtetuara sipas provave të çmuara prej tyre gjatë
gjykimit, Kolegji Civil vjen në përfundimin se të dy vendimet gjyqësore duhet të ndryshon
dhe padia të rrëzohet.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “d” të nenit 485 të Kodit
të Procedurës Civile,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.1279, datë 15.02.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe të vendimit nr.713, datë 26.05.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e
padisë.
Tiranë, më 07.11.2013
64
MENDIM PAKICE
1. Nuk jam dakort me vendimin e marrë nga shumica. Unë çmoj se gjykatat e
faktit e kanë zgjidhur drejt çështjen dhe për pasojë vendimet e tyre duheshin lënë në fuqi.
2. Në lidhje me faktet, pranohet qartësisht se pala paditëse KESH sha dhe pala e
paditur TVA sh.a., me pëlqimin e tyre kanë lidhur kontratën me nr.8390/1, datë 14.11.2003 e
titulluar “Kontratë sponsorizimi”. Me anë të kësaj kontrate, pala paditëse KESH sha, me
cilësinë e sponsorizuesit ka marrë përsipër tì paguajë palës së paditur TVA sha, shumën prej
6.000.000 lekë, me kushtin që pala e paditur të transmetonte ndeshjet e kampionatit italian të
futbollit Seria A. Gjithashtu TVA sha, ka pasur detyrimin kontraktor që gjatë këtyre
transmetimeve të jepte disa herë logon e KESH sh.a., duke e përmendur me zë faktin se
shfaqja televizive e ndeshjeve u mundësua nga kjo e fundit. Ka rezultuar se nga shuma e rënë
dakord me anë të kësaj kontrate është paguar vetëm vlera prej 5.000.000 lekë.
3. Pas një kontrolli të kryer nga Kontrolli i Lartë i Shtetit pranë KESH sh.a, është
konstatuar se kontrata e sponsorizimit në fjalë ishte lidhur në kundërshtim me nenin 3 të
Ligjit nr.7892, datë 21.12.1994 “Për sponsorizimet”. Mbi këtë bazë i është lënë detyrë palës
paditëse që të kërkonte prej palës së paditur kthimin e shumës së paguar në bazë të kësaj
kontrate.
4. Në këto kushte është ngritur padia objekt gjykimi nga ana e KESH sha dhe
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë e ka pranuar atë, duke vendosur detyrimin e palës së
paditur TVA sh.a, të kthejë shumën e marrë në vlerën 5.000.000 lekë, me arsyetimin se kjo
kontratë është e ndaluar në kuptim të Nenit 3 të Ligjit nr.7892, datë 21.12.1994 “Për
sponsorizimet”, pasi sponsorizues ka qenë një një subjekt i të drejtës, i cili financohet nga
buxheti i shtetit. Ky vendim është lënë në fuqi edhe nga Gjykata e Apelit Tiranë.
5. Sipas gjyqtarëve të shumicës të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, në
kundërshtim me interpretimet e kryera nga ana e gjykatave të faktit, kontrata në fjalë,
pavarësisht emërtimit të saj nga palët, nuk ka qenë kontratë sponsorizimi por një kontratë
reklame. Sipas tyre ky konkluzion rrjedh jo vetëm nga dispozitat e kontratës që rregullojnë
detyrimet e palëve dhe natyrën e tyre, por edhe nga faktet e pranuara në gjykim. Në këtë
përfundim është arritur mbi bazën e arsyetimit se nuk rezulton që pagesa e kryer nga pala
paditëse, të jetë përdorur për blerjen e së drejtës së transmetimit të ndeshjeve të kampionatit
italian të futbollit.
6. Në të kundërt të përfundimit të gjyqtarëve të shumicës, vlerësoj se kontrata në
fjalë si në formë, ashtu edhe në përmbajtje është kontratë sponsorizimi. Palët kanë synuar
lidhjen e një kontrate sponsorizimi me kushte dhe terma specifike, duke përcaktuar të drejtat
dhe detyrimet reciproke. Ky konkluzion arrihet po të analizohet nga njëra anë natyra dhe
dallimi mes kontratave të sponsorizimit dhe të reklamës dhe nga ana tjetër duke nxjerrë në
pah qëllimin e veprimit juridik të kryer nga palët. Vetëm kështu mendoj se do të mund të
kuptohet drejt natyra e kontratës objekt shqyrtimi.
7. Neni 1 i Ligjit nr.7892, datë 21.12.1994 “Për sponsorizimet”, e ka përcaktuar
se çfarë do të konsiderohet sponsorizim dhe sipas këtij ligji, ky term ka të bëjë me
mbështetjen me ndihma financiare dhe materiale në lidhje me veprimtari sociale dhe publike.
Ndërkohë në nenin 59 të Ligjit nr.8410, datë 30.09.1998 “Për Radion dhe
Televizionin Publik e Privat në Republikën e Shqipërisë”, të ndryshuar, thuhet se:
“Sponsorizim është financimi i drejtpërdrejtë ose i tërthortë nga një person fizik ose juridik i
një programi radioteleviziv, me qëllim që të reklamojë emrin, firmën prodhuese ose imazhin e
këtij personi. Çdo sponsorizim bëhet në përputhje me legjislacionin në fuqi. Neni 60 i ligjit të
mësipërm parashikon se: “Kur një program ose seri programesh sponsorizohet plotësisht ose
pjesërisht, kjo duhet të dalë e qartë në shënimet përkatëse në fillim dhe/ose në fund të
programit”.
65
Konkretisht, ligji për sponsorizimin si qëllim të tij ka mbështetjen me ndihma
financiare e materiale të veprimtarive sociale e publike ku përfshihen veprimtaritë
humanitare, kulturore e artistike, sportive, edukative, etj, duke përjashtuar dhënien e kësaj
ndihmese për qëllime ekonomike. Sipas këtij ligji, kjo ndihmë financiare apo materiale quhet
“sponsorizim” dhe është kontributi që jepet për financimin e aktiviteteve ose programeve të
medias së shkruar dhe elektronike, duke u promovuar emri, marka, imazhi, apo veprimtaria e
sponsorizuesit.
8. Ndërkohë, Ligji nr.8410, datë 30.09.1998 “Për Radion dhe Televizionin
Publik e Privat në Republikën e Shqipërisë” të ndryshuar, në nenin 49 të tij jep kuptimn e
reklamës, ku thuhet se e tillë është: “.. çdo mesazh që synon të nxisë shitblerjen e një malli
ose kryerjen e një shërbimi, duke paraqitur një ide për të arritur efektet që dëshiron
reklamuesi të cilit i është dhënë kohë transmetimi me pagesë ose me një formë tjetër
shpërblimi”.
Pra, reklama ka të bëjë me publikimin në mediat e shkruara dhe elektronike kundrejt
pagesës ose përfitimeve të tjera nga një sipërmarrje publike ose private, për qëllime
vetëreklamuese. Pra në këtë lloj kontrate nuk synohet thjesht dhënia e ndihmës apo
mbështetja e veprimtarive apo programeve, siç ndodh në kontratën e sponsorizimit.
9. Në interpretim të ligjeve të mësipërme në lidhje me qëllimin, natyrën e këtyre
kontratave, mbështetur edhe në doktrinën që interpreton këto lloj marrëveshjesh, çmohet se:
Së pari: sponsorizimi jepet duke pasur si synim ndihmën monetare ose materiale për
financimin e veprimtarive të fushave të caktuara, ku këto aktivitete apo transmetime të
medias së shkruar dhe elektronike që mbështeten, duhet të jenë të detajuara dhe sponsorizuesi
duhet të dijë se në lidhje me çfarë lloj aktiviteti e jep ndihmesën e tij, kuptohet kundrejt
evidentimit të emrit apo logos së këtij të fundit. Në rastin e kontratës së sponsorizimit,
ndihma financiare nuk jepet për qëllime ekonomike, ndërsa reklama nuk ka si qëllim të sajin
ndihmën ekonomike, por është një veprim i mirefilltë juridik, kryesisht me qëllim përfitimin
ekonomik për të dy palët. Nga njëra anë e kontratës është ai që i përfiton nga reklamimi i
aktivitetit apo shërbimeve të tij në drejtim të rritjes së përfitimit ekonomik që i vjen nga
reklamimi, ose në drejtim të përhapjes së ideve apo mesazheve që synohen të përçohen në
audiencën e gjerë. Nga ana tjetër është media e shkruar dhe elektronike, e cila përfiton
përmes reklamave, të cilat janë një ndër mjetet prej nga siguron të ardhurat.
Së dyti: Sponsorizimi ka të bëjë me ndihmesën në realizimin e një programi apo
veprimtarie të përcaktuar, ndërsa reklama nuk e ka këtë kuptim, por lidhet me dhënien e një
vlere të caktuar monetare apo materiale kundrejt reklamimit, pa u kufizuar në një program
apo veprimtari të caktuar. Në këtë kuptim nëse i sponsorizuari e përdor ndihmën monetare
apo materiale të dhënë për qëllime të tjera nga sa është përcaktuar prej sponsorizuesit, atëherë
ky i fundit mundet të kërkojë zgjidhjen e kontratës, gjë që nuk ka kuptim për kontratat e
reklamës.
Kështu, në kontratën e sponsorizimit përcaktohet se për çfarë do të përdoret ndihma
financiare apo ajo materiale dhe i sponsorizuari nuk mund ta përdorë për qëllim tjetër. Nga
ana tjetër, në kontratën e reklamës nuk është në diskrecionin e palës që kërkon këtë shërbim,
të përcaktojë se për çfarë do të përdoret vlera monetare e dhënë.
Së fundi: Në kontratën e sponsorizimit, si rregull pala që merr ndihmën është e
detyruar që të mos reklamojë ndonjë markë apo logo tjetër konkuruese, ose të kryejë ndonjë
reklamim që mund të çojë në ngatërrimin e sponsorizuesit me ndonjë tjetër, qoftë përsa i
përket logos, ngjyrave të saj, etj., ndalim i cili nuk vlen për reklamën.
10. Nga sa më sipër rezulton se reklama konsiston në një mesazh drejtuar
audiencës duke paraqitur ide për arritjen e efekteve të reklamuesit, ndërsa sponsorizimi ka të
bëjë me financimet për të mundësuar dhënien e një programi në mediat e shkruara dhe
elektronike apo kryerjen e një veprimtarie të caktuar, që shoqërohet me reklamimin e emrit
66
dhe imazhit të sponsorizuesit. Pavarësisht se reklamimi nuk është qëllimi kryesor i kontratës
së sponsorizimit, është normale që të kryhet edhe një lloj reklamimi i subjektit që ka dhënë
ndihmesën në drejtim të bërjes së mundur të transmetimit të një programi apo veprimtarie në
mediat e shkruara dhe elektronike. Megjithatë, kjo nuk do të thotë se mes palëve ekziston një
kontratë reklamimi, pasi qëllimi i kontratës ka qenë ndihma për kryerjen e një veprimtarie të
caktuar dhe jo reklamimi i aktivitetit ekonomik ose produktit të sponsorizuesit.
11. Në lidhje me përcaktimin e natyrës së kontratës objekt shqyrtimi, vlerësoj se
interpretimi i saj duhet kryer duke pasur parasysh rregullimet e Kodit Civil, që bëjnë fjalë për
mënyrën ligjore te interpretimit të kontratave.
Neni 681 i Kodit Civil parashikon se: “Kur interpretohet një kontratë, duhet të
sqarohet se cili ka qënë qëllimi i vërtetë dhe i përbashkët i palëve, pa u ndalur në kuptimin
letrar të fjalëve, si dhe duke vlerësuar sjelljen e tyre në tërësi, para e pas përfundimit të
kontratës”.
Neni 682 i Kodit Civil parashikon se: “Kushtet e kontratës interpretohen njëri
nëpërmjet tjetrit, duke i dhënë secilit kuptimin që del nga tërësia e aktit”.
12. Në këtë këndvështrim, vlerësoj se duhet analizuar përmbajtja e kontratës së
lidhur mes palëve ndërgjyqëse.
Në nenin 1 të kontratës është parashikuar objekti dhe qëllimi i lidhjes së saj dhe
shprehimisht thuhet se: “Objekti i kësaj kontrate është sponsorizimi i të sponsorizuarit në
shumën 6 milion lekë, për ta përdorur për sponsorizimin e ndeshjeve të kampionatit italian të
futbollit, Seria A si dhe transmetimi i spotit publicitar të KESH sha gjatë transmetimit të
këtyre ndeshjeve”.
Neni 2 i kontratës parashikon se: “I sponsorizuari merr përsipër të përdorë shumën
prej 6 milion lekësh vetëm për qëllimin e përcaktuar në nenin 1”.
Në nenin 4 thuhet “….Transmetimi i mesatarisht 14 anuncimeve të kampionatit
italian apo ndeshjeve të radhës çdo ditë të javës, gjatë të cilëve përmendet mundësimi nga
sponsori i shoqëruar me logon e tij që qëndron në ekran për rreth 5-6 sekonda dhe
përmendjen me zë: “transmetimi i kësaj ndeshjeje mundësohet nga …[emri i sponsorit dhe
sllogani korporativ].
Në nenin 5 të kontratës është parashikuar se: “Për çdo gjë të pashprehur në kontratë,
palët do tì referohen dispozitave të legjislacionit që rregullon marrëdhëniet për
sponsorizimin”.
Neni 6, pg.2 i kontratës ka parashikuar se: “Sponsorizuesi ka të drejtë tì kërkojë të
sponsorizuarit kthimin e lekëve në përpjestim me mospërmbushjene detyrimit të tij për
transmetim të spoteve publicitare, nëse: ..2. I sponsorizuari humbet të drejtën për
transmetimin e ndeshjeve të kampionateve për të cilat është rënë dakord që të
sponsorizohet”.
13. Në nenet 1 dhe 2 të kontratës është përcaktuar qartë se objekti i saj ishte
sponsorizimi në shumën prej 6 milion lekë dhe kjo shumë do të përdorej vetëm për
transmetimin e ndeshjeve të kampionatit italian. Pala e paditur nuk mund ta përdorte këtë
shumë për një qëllim tjetër nga ai i përcaktuar në nenin 1 të kontratës.
14. Në vazhdim të këtyre argumenteve, nëse do të interpretohej se marrëveshja në
fjalë ishte thjesht një kontratë reklame, atëherë kjo marrëveshje nuk do të përmbante
detyrimin e palës së paditur që të përdorte financimet vetëm në destinacionin e përcaktuar
nga pala paditëse, siç ka ndodhur në rastin konkret. Në kontratë është thënë qartë se cili ishte
lloji i programit që do sponsorizohej (duke dalë qartë identiteti i financuesit i cili ka
mundësuar transmetimin e atij programi), si dhe detyrimi i palës së paditur tì përmbahej këtij
destinacioni të financimit.
67
15. Jo më kot në nenin 6, pg.2 të kontratës është përcaktuar se pala paditëse kishte
të drejtën e kërkimit të kthimit të shumës së paguar nëse pala e paditur humbiste të drejtën e
transmetimit të ndeshjeve për të cilat ishte rënë dakord që të financohej, duke qenë se shuma
objekt kontrate ishte dhënë pikërisht për të bërë të mundur transmetimin e sipërcituar.
Konkretisht pala e paditur ishte e detyruar që të pasqyronte gjatë ose në mes të transmetimit
të ndeshjeve faktin se këto transmetime bëheshin të mundura nga pala paditëse, duke shfaqur
edhe logon e KESH sha.
16. Pavarësisht se shumica në vendimin e saj është shprehur se nuk rezulton që
shuma objekt i kontratës është përdorur për blerjen e të drejtës së transmetimit të ndeshjeve,
nga interpretimi i kontratës së sipërcituar del qartë qëllimi për të cilin është dhënë shuma në
fjalë. Jo vetëm kaq por është vendosur edhe kushti kontraktor që kjo shumë nuk mund të
përdorej për një qëllim tjetër.
17. Nëse marrëveshja do konsiderohej si një kontratë reklame, atëherë palës
paditëse do tì mjaftonte dhënia e reklamës në oraret e përcaktuara, pa e lidhur në mënyrë
thelbësore me dhënien ose jo të transmetimit televiziv të financuar prej saj. Mundësimi i
transmetimit të një programi apo veprimtarie në mediat e shkruara dhe elektronike dhe si
rrjedhojë e kësaj reklamimi i financuesit, emrit dhe logos së tij, janë në natyrën e
marrëdhënies së sponsorizimit.
18. Përfundimisht, ritheksoj se, jam i mendimit që kontrata e lidhur në mes të
palëve është kontratë sponsorizimi ashtu siç e kanë përcaktuar me vullnet të lirë që në fillim
vetë palët. Gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit me të drejtë kanë arsyetuar se kjo
kontratë përbënte një veprim juridik të lidhur në mes një subjekti të së drejtës private që
ushtron aktivitet ekonomik me qëllim fitimin dhe të një subjekti tjetër po të së drejtës private
që financohet nga buxheti i shtetit, marrëveshje e cila është e ndaluar në kuptim të Nenit 3 të
Ligjit nr.7892, datë 21.12.1994 “Për sponsorizimet” . Për këtë shkak kontrata objekt gjykimi
është e pavlefshme.
Në këto kushte vlerësoj se vendimet e gjykatave të faktit janë të drejta dhe duheshin
lënë në fuqi.
Xhezair Zaganjori
68
MENDIM I PAKICËS
Unë, gjyqtari Andi Çeliku, jam kundër vendimit të shumicës së Kolegjit Civil të
Gjykatës së Lartë që ka vendosur ndryshimin e vendimit nr.1279, datë 15.02.2008 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe vendimit nr.713, datë 26.05.2008 të Gjykatës së
Apelit Tiranë, si dhe rrëzimin e padisë së paditësit Koorporata Elektroenergjitike Shqiptare
SHA.
Vlerësoj se të dyja vendimet e gjykatave të faktit ishin të argumentuara dhe të
mbështetura ligjërisht e për rrjedhojë ato duhej të mbeteshin në fuqi. Kontrata me nr.8390/1,
datë 14.11.2003, e titulluar “Kontratë Sponsorizimi”, e lidhur midis palëve ndërgjyqëse, është
një kontratë absolutisht e pavlefshme në kuptim të nenit 92/a të Kodit Civil, pasi vjen në
kundërshtim me një dispozitë urdhëruese të ligjit.
Konkretisht, kontrata e lidhur midis palëve ndërgjyqëse vjen ne kundërshtim me nenin
3/2 të Ligjit nr.7892, datë 21.12.1992 “Për sponsorizimet” sipas të cilit “… Subjektet
buxhetore ose që përfitojnë financim buxhetor nuk mund të jenë sponsorizuese”.
Pala paditëse, megjithëse është një institucion që në vazhdimësi përfiton financime
buxhetore, ka sponsorizuar të paditurin në veprimtarinë e tij audiovizuale, në kushtet kur
dispozita e sipërcituar ja ndalonte një gjë të tillë.
Përfundimisht çmoj se, si kundër kishin vendosur gjykatat e faktit, i padituri duhej të
kthente në favor të paditësit shumat e përfituara nga kontrata e sponsorizimit, duke mbetur
për rrjedhojë në fuqi vendimi nr.713, datë 26.05.2009 i Gjykatës së Apelit Tiranë.
Andi Çeliku
69
Nr.00-2013-2535 i Vendimit (632)
VENDIM

Edmond Islamaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 07.11.2013, mori në shqyrtim çështjen civile, që i përket:
PADITËS: I.N.S.I.G. SH.A.

I PADITUR: STEFAN BREGU
OBJEKTI:
Kthimin nga ana e të paditurit e shumës prej 19.318.93 Euro.
Baza ligjore: Neni 1142 i K.Civil dekreti nr.295, datë 15.09.1992,
"Për sigurimin e detyrueshëm të mbajtësve të mjeteve motorike
për përgjegjësinë ndaj palëve të tretë",
miratuar me ligjin nr.7641, datë 01.12.1992.
Gjykata e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.2072, datë 07.07.2004, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë. Detyrimin e të paditurit Stefan Bregu të paguajë në
favor të paditësit Insig sh.a.Tiranë shumën prej 19.318.93 euro, shumë që
rrjedh nga aksidenti i shkaktuar me pasojë dëm material duke dëmtuar mjetin
me targë PNN 3295 në Greqi.
Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.353, datë 07.11.2007, ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.353, datë 07.11.2007, të Gjykatës së Shkallës së Parë
Korçë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup
gjykues... " (me arsyetimin se gjykimi është bërë në mungesë të të paditurit pa
e njoftuar sipas kërkesave të Kodit të Procedurës Civile).
Gjykata e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.1392, datë 21.05.2008, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë padisë me palë paditës “Insig” sha., të paditurit Stefan
Bregu, me objekt kthimin nga ana e të paditurit të shumës prej 19.318.93 euro,
si të pambështetur në prova.
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.330, datë 13.11.2008, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.1392, datë 21.05.2008 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Korçë.
70
Kundër këtij vendimi, ka bërë rekurs pala paditëse INSIG sh.a., me anën e të cilit ka
kërkuar: prishjen e vendimit nr.330, datë 13.11.2008, të Gjykatës Apelit Korçë, dërgimin e
çështjes për rishqyrtim pranë Gjykatës së Apelit Korçë me një trup gjykues duke parashtruar
edhe shkaqet përkatëse.
- Gjykata e apelit në kundërshtim me nenin 467/ë/a nuk ka hetuar dhe nuk i ka dhënë
mundësinë palës paditëse për të provuar duke sjellë në cilësinë e provës një dokument
zyrtar të një shteti tjetër, i cili kërkon një kohë të caktuar për t’u marrë.
- Gjykata e apelit ka marrë një vendim jo të drejtë në kundërshtim me nenin 13 të
K.Pr.Civile, pasi nga pala e paditur është pranuar fajësia dhe njëkohësisht është
provuar dhe pagesa në lidhje me detyrimin e kërkuar nga INSIG sha, si pasojë e
aksidentit të shkaktuar nga Stefan Bregu i cili ka rezultuar i pasiguruar, fakt ky nga ku
buron realisht e drejta de fakto dhe de jure e kërkimit me regres të detyrimit nga ana e
INSIG sha.
- Kërkojmë prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për rigjykim.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Andi Çeliku; në mungesë të palëve ndërgjyqëse; dhe
pasi diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se në datë 25.06.1999,
automjeti me targë regjistrimi shqiptare DV 0850 A (kokë tërheqëse) dhe me drejtues të
paditurin Stefan Bregu, ka shkaktuar një aksident me pasojë dëm material, duke dëmtuar
mjetin me targë PNN3295,në Greqi, në vlerën 19.318,93 Euro. Dëmi është trajtuar nga
Shoqëria “Avus Hellas” nga ana e së cilës është kërkuar është kërkuar pagimi i shumës së
sipërpërmendur, duke u bazuar në marrëveshjen e Këshillit të Byrove të Kartonit Jeshil, sipas
të cilës Byroja Shqiptare e Sigurimeve përgjigjet për dëmet që shkaktojnë mjetet e siguruara
prej saj jashtë territorit të Republikës së Shqipërisë, edhe kur shtetasit shqiptarë, drejtues të
automjeteve, janë të pajisur me Karton Jeshil të falsifikuar ose të pasiguruar. Mbi këtë bazë,
rezulton se paditësi “Insig” Sh.a ka bërë likuidimin e shumës prej 19.318,93 Euro Shoqërisë
trajtuese të dëmit “Avus Hellas”, Greqi dhe me padi regresi kërkon nga i padituri Stefan
Bregu kthimin e kësaj shume.
Me vendimin nr.2072, datë 07.07.2004, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë ka pranuar
kërkesë padinë, por ky vendim është prishur dhe çështja është kthyer për rigjykim nga
Gjykata e Apelit Korçë me vendimin e saj nr.353, datë 07.11.2007. Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.1392, datë 21.05.2008, ka rrëzuar kërkesë padinë si të
pambështetur në prova. Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Korçë me
vendimin e saj nr.330, datë 13.11.2008. Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs pala
paditëse Insig Sh.a, për shkaqet e përshkruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi, duke kërkuar
prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në atë
gjykatë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë është
marrë në kundërshtim me kërkesat e Nenit 465 të Kodit të Procedurës Civile dhe si i tillë
duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rigjykim.
Është i vërtetë fakti që, me gjithë përpjekjet e bëra, pala paditëse nuk ka mundur të
sigurojë kopjet origjinale të një pjese të dokumentacionit mbi të cilat mbështet pretendimet e
ngritura në padi. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Apelit Korçë i ka
pasur të gjitha mundësitë, që në bazë të nenit 219 të Kodit të Procedurës Civile, të kërkonte
dokumentacionin e nevojshëm të ndodhur pranë Gjykatave të shtetit grek. Për më tepër që,
pala paditëse pretendoi përpara Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë se tashmë zotëronte të
71
gjithë dokumentacionin origjinal që ka të bëjë me provueshmërinë e çështjes objekt gjykimi,
por që nuk mund të administrohej nga ana e kësaj gjykate, për shkak të pengesës ligjore të
nenit 478 të Kodit të Procedurës Civile.
Në të tilla kushte, Gjykata e Apelit Korçë, në rigjykimin e çështjes, duhet që në bazë
të Nenit 465 të Kodit të Procedurës Civile, të riçelë hetimin gjyqësor dhe duke shfrytëzuar të
drejtën që i jep Neni 219 i Kodit të Procedurës Civile, apo dokumentacionin origjinal të
pretenduar se disponohet tashmë nga paditësi, të realizojë një hetim të plotë e gjithanshëm të
çështjes dhe zgjidhjen në themel të saj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.330, datë 13.11.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 07.11.2013
72
Nr.00-2013-2352 i Vendimit (633)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 07.11.2013 mori në shqyrtim çështjen civile që i përket:
PADITËS: FATMIR BLIKU

I PADITUR: SHOQËRIA “VOLALBA” SHPK
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë
palën paditëse me 31 paga mujore.
Detyrimi i pagimit të pagave të papaguara Dhjetor 2012, Janar 2013.
Marrja e masës së sigurimit të padisë duke vendosur
bllokimin e llogarive bankare dhe pasurive të luajtshme
dhe të paluajtshme të Shoqërisë “Volalba” shpk deri në vlerën e detyrimit.
Dhënien e vendimit me ekzekutim të përkohshëm.
Detyrimi i palës së paditur për të paguar shpenzimet gjyqësore dhe avokatore.
Baza Ligjore: Neni 116, 129, 141, 143, 154, 148, 153, 154, 155 e vijues të K.Punës,
neni 106, 107, 202, 203, 205, 206, 317 K.Pr.C,
neni 419, 420, 476 i K.Civil.

vendosur:
me paditës Fatmir Bliku, të paditur Shoqëria “Volalba” shpk.
Dërgimin për gjykim të akteve të çështjes civile me nr.10575 Akti, Gjykatës së
Kundër vendimit të sipërcituar është bërë ankim nga paditësi Fatmir Bliku, që kërkon
prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë si gjykatë
kompetente, duke pretenduar në mënyrë të përmbledhur:
- Parashikimi i nenit 21 të kontratës së punës është absolutisht i pavlefshëm pasi
vjen në kundërshtim me parashikimin urdhërues të nenit 7/3 të K.Punës.
- Termi “Juridiksion” i përdorur në nenin 7/3 të K/.Punës duhet të interpretohet në
mënyrë sistematike në kompleksitet të rregullimit që bën kjo dispozitë për
kompetencën tokësore. Kjo për faktin se i vetmi organ i cili shqyrton
mosmarrëveshjet që rrjedhin nga një marrëdhënie pune, janë në juridiksion të
73
gjykatave dhe të asnjë organi tjetër. Pas datës së përfundimit të marrëdhënies së
punës palët nuk kanë asnjë marrëveshje për ndryshim të kompetencës.
- Vetë pala paditëse ka disponuar me padinë objekt gjykimi duke ju drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Gjykimi në Gjykatën e Tiranës do të
shërbente për një zgjidhej më të shpejtë.
- Po ashtu neni 21 i kontratës bie ndesh dhe me nenin 11/1 të K.Punës dhe ky
parashikim kontraktor nuk mund të qëndrojë më lart se parashikimi i nenit 7.3 të
K.Punës. Këtë qëndrim ka mbajtur Gjykata e Lartë në vendimin nr.301, datë
09.06.2011 për një çështje të ngjashme.
- Në Gjykatën e Tiranës janë duke u zhvilluar 56 gjykime me të njëjtin objekt dhe
palë të paditur shoqërinë “Volalba”, ku ndryshon vetëm pala paditëse.
- Ndërkohë rezulton se pala e paditur e ka selinë në Tiranë dhe nuk e ka problem të
sjellë përfaqësues në gjykim.
- Qëndrimi i palës së paditur duke kërkuar moskompetencën e Gjykatës së Tiranës
bëhet për t`zvarritur proceset gjyqësore pasi kjo shoqëri është në proces
falimentimi.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; në mungesë të palëve; dhe pasi e
bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
I. Rrethanat e çështjes
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Fatmir Bliku i është drejtuar
gjykatës me padi, me të cilën kërkon nga i padituri Shoqëria “Volalaba” shpk ta
dëmshpërblejë për shkak të zgjidhjes së kontratës së punës.
2. Në seancën përgatitore të datës 16.04.2013, pala e paditur kërkoi shpalljen e
moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe kalimin e saj
për kompetencë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me pretendimin se palët, me
marrëveshje me shkrim, kanë përcaktuar këtë të fundit si gjykatë kompetente për
zgjidhjen e mosmarrëveshjeve që lidhen me kontratën e punës.
3. Pala e paditur referon për këtë kërkim në nenin 21 të kontratës individuale të punës
lidhur mes palëve ndërgjyqëse “Zgjidhja e mosmarrëveshjeve”. Sipas kësaj dispozite,
palët kanë përcaktuar Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Lushnjë si gjykata kompetente për
zgjidhjen e mosmarrëveshjeve në lidhje me interpretimin dhe zbatimin e kontratës.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.6735, datë 14.06.2013, ka shpallur
moskomptencën tokësore për gjykimin e çështjes civile me nr.10575 Akti, me paditës
Fatmir Bliku, të paditur Shoqëria “Volalba” sh.p.k. dhe ia ka dërguar atë aktet
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, si gjykate kompetente.
4.1 Në marrjen e këtij vendimi gjykata arriti duke arsyetuar (ndër të tjera) se:
“Në rastin konkret, jemi përpara një përjashtimi nga rregulli i përgjithshëm i ngritjes
së padisë në gjykatën e vendit ku ka qendrën personi juridik, përcaktuar në nenin 43
të Kodit të Procedurës Civile. ...
Neni 52 i Kodit të Procedurës Civile parashikon të drejtën e palëve që të ndryshojnë
kompetencën tokësore me shkrim, me përjashtim të rasteve të përcaktuara në nenet 45
dhe 46 të këtij kodi.
74
Në këto kushte, duke qenë se mosmarrëveshja objekt gjykimi, nuk është e natyrës së
mosmarrëveshjeve përjashtimore të nenit 52 të Kodit të Procedurës Civile,
marrëveshja me shkrim e palëve në lidhje me kompetencën tokësore, prevalon me
parashikimet e mësipërme alternative. Parashikimi i paragrafit të tretë të nenit 7 të
Kodit të Punës, edhe në se në interpretim sistematik të tij, lidhet me kompetencën
tokësore, vlerësohet nga kjo gjykatë si i pazbatueshëm, për aq kohë sa mes palëve ka
lindur konflikti dhe palët nuk mund të hyjnë në marrëveshje me njëri tjetrin, qoftë
edhe për përcaktimin e gjykatës kompetente”.
5. Kundër vendimit të sipërcituar është bërë ankim nga paditësi Fatmir Bliku, që kërkon
prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes në Gjykatën e Rrethit Gjyqësore Tiranë si
gjykatë kompetente, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
II. Ligji i zbatueshëm
6. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:
6.1 Neni 43
“Kur i padituri është person juridik, paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku personi
juridik ka qendrën e tij.
personit juridik, mund të ngrihen edhe në gjykatën ku ka qendrën dega ose agjencia,
si dhe në gjykatën e rrethit ku personi juridik ka një ndërtesë me aktivitet ose një
përfaqësues të autorizuar që të paraqitet në gjykim për objektin e padisë”.
6.2 Neni 47/1
“Paditë për kërkim ushqimi dhe paditë që rrjedhin nga marrëdhëniet e punës mund të
ngrihen si në gjykatën e vendit ku ka banimin i padituri, ashtu dhe në gjykatën e
vendit ku ka banimin paditësi”.
6.3 Neni 52
“Kompetenca tokësore mund të ndryshohet me marrëveshje me shkrim të palëve,
përveç rasteve të parashikuara në nenet 45 e 46 të këtij Kodi dhe kur ligji e ndalon
këtë marrëveshje”.
6.4 Neni 54
“E drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave kompetente i takon paditësit, e cila
ushtrohet me ngritjen e padisë”.
7. Dispozitat e Kodit të Punës dhe konkretisht:
7.1 Neni 7
“1) Paditë ndaj personave që banojnë në territorin e Shqipërisë ngrihen para
gjykatës së vendbanimit të të paditurit.
2) Padia ngrihet edhe në vendin ku punëmarrësi kryen zakonisht punën e tij. Kur
punëmarrësi nuk e kryen zakonisht punën e tij në të njëjtin vend, padia mund të
ngrihet edhe në vendin ku ndodhet qendra e personit juridik që e ka punësuar atë.
3) Marrëveshjet që lidhen me juridiksionin janë të vlefshme vetëm nëse përcaktohen
pas lindjes së konfliktit”.
III.Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
8. Se vendimi nr.6735, datë 14.06.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ka
shpallur moskompetencën tokësore për gjykimin e çështjes civile objekt shqyrtimi,
duhet të prishet pasi është rrjedhojë e moszbatimit të drejtë të normave procedurale
civile dhe ato të Kodit të Punës.
9. Kolegji Civil, nisur nga aktet e dosjes gjyqësore, vendimit të gjykatës, pretendimeve
të parashtruara në ankim, si dhe në interpretim të dispozitave ligjore të zbatueshme në
rastin konkret, çmon se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka arsyetuar në mënyrë të
75
gabuar kur, për përcaktimin e kompetencës tokësore të kësaj çështje, i referohet nenit
21 të kontratës së punës të lidhur midis palëve, duke e vlerësuar atë si prioritare në
krahasim me parashikimet ligjore të Kodit të Procedurës Civile dhe atij të Punës.
10. Në nenin 52 të Kodin e Procedurës Civile (është parashikuar se palët kanë të drejtë të
përcaktojnë me marrëveshje me shkrim gjykatën kompetente nga pikëpamja
territoriale, “...përveç rasteve të parashikuara në nenet 45 e 46 të këtij Kodi dhe kur
ligji e ndalon këtë marrëveshje”.
11. Në nenin 21 të kontratës individuale të punës lidhur mes palëve ndërgjyqëse, ndër të
tjera, është parashikuar se “Për zgjidhjen e mosmarrëveshjes në lidhje me
interpretimin dhe zbatimin e kontratës, kompetente do të jetë Gjykata e Rrethit
Lushnjë...”.
12. Por Kolegji vlerëson se ky parashikim i kontratës individuale të punës vjen në
kundërshtim me nenet 11 dhe 7/3 të Kodit të Punës, ku ky i fundit parashikon një
ndalim ligjor për këto lloj marrëveshjes dhe pikërisht se ato janë të vlefshme vetëm
nëse përcaktohen pas lindjes së konfliktit.
13. Në rastin në shqyrtim, marrëveshja për kompetencë e parashikuar në kontratën e
punës është lidhur para lindjes së konfliktit. Sikundër parashtron me të drejtë pala
paditëse në ankimin e veçantë, mosmarrëveshja midis palëve ka lindur më datë
31.01.2013 dhe, pas kësaj date, nuk ka rezultuar të ketë marrëveshje midis palëve ku
të jetë përcaktuar kompetenca tokësore e ndonjë gjykate konkrete.
14. Një klauzolë kontraktore që vjen në kundërshtim me dispozitat urdhëruese të ligjit
nuk krijon asnjë pasojë juridike për palët. Në këto kushte, neni 21 i kontratës së punës
nuk është i zbatueshëm në rastin në fjalë.
15. Në vijim të këtij arsyetimi, Kolegji çmon se për përcaktimin e gjykatës kompetente
nga pikëpamja territoriale gjejnë zbatim dispozitat e Kodit të Procedurës Civile (neni
47/1) dhe ato të Kodit të Punës (neni 7). Sipas këtyre dispozitave, për paditë që
rrjedhin nga marrëdhëniet e punës, jemi përpara kompetencës alternative/konkurruese,
pasi paditë “mund të ngrihen si në gjykatën e vendit ku ka banimin i padituri, ashtu
dhe në gjykatën e vendit ku ka banimin paditësi” ose “në vendin ku punëmarrësi
kryen zakonisht punën e tij”, ndërsa kur “punëmarrësi nuk e kryen zakonisht punën e
tij në të njëjtin vend, vendi ku ndodhet qendra e punës, që e ka punësuar atë”.
16. Referuar nenit 54 të Kodit të Procedurës Civile “E drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë
gjykatave kompetente i takon paditësit, e cila ushtrohet me ngritjen e padisë”. Në
këto rrethana, e drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave kompetente i takon
paditësit, që në këtë rast ka zgjedhur Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
17. Përsa më sipër, Kolegj Civil vlerëson të drejtë dhe të mbështetur në ligj ankimin e
ushtruar nga pala paditëse dhe arrin në përfundimin se vendimi nr.6735, datë
14.06.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është shpallur
moskompetenca tokësore, duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet pranë asaj
gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur neni 63 dhe 485 të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 07.11.2013
76
Nr.00-2013-2598 i Vendimit (634)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: AGIM LIKA (AJAZI)

I PADITUR: KUJTIM KOLGJINI
EMRO DOSKU
PALË E TRETË: MYFIT LULO
OBJEKTI:
1. Pavlefshmëri e veprimit juridik të realizuar
me kontratën e shitjes së kuotave nr.816/225, datë 01.02.2005
të Shoqërisë Dardania Energji" sh.p.k.
2. Kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme
ortak në Shoqërinë Dardania Energji sh.p.k.
Baza Ligjore: Nenet 32, 185, 192 të K.Pr.Civile
nenet 94/"c", 95, 677, 678, të K.Civil
si dhe Ligji nr.7638 datë 19.11.1992, "Për Shoqëritë Tregtarë".
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.537, datë 01.02.2007, ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesëpadisë.
Shpenzimet gjyqësore palës paditëse.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin e saj nr.1330, datë 10.07.2008, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit civil nr.537, datë 01.02.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër këtij vendimi me datë 08.08.2008, është ushtruar rekurs në Gjykatën e Lartë
nga paditësi Agim Lika (Ajazi), në të cilin parashtron dhe kërkon:
- Që të dy gjykatat kanë zbatuar keq ligjin duke dhënë vendime të gabuara, pasi vetë
pala e paditur ka pranuar në gjyq se “ ne ... e kemi gënjyer paditësin”;
- Gjykatat nuk janë shprehur për kërkimet dhe pretendimet e paraqitura nga unë në
seancë gjyqësore, sipas nenit 29 të K.Pr.Civile;
- Në kontratë është përcaktuar sasia e shitjes së kuotave, por nuk është përcaktuar
çmimi, element thelbësor ky në lidhjen e një kontrate;
77
- Në kontratën vazhduese, nr.4479/446, datë 21.04.2005, ku i padituri ia ka shitur 65%
të kuotave të kapitalit personit të tretë Myfit Lulo, është përcaktuar qartë edhe sasia e
kuotave të shitura, edhe sasia në vlerë leku e tyre;
- Në proces-verbalin e datës 31.05.2005, ne kemi firmosur në një fletë të bardhë tek
noterja dhe në mirëbesim;
- Flet qartë për këtë edhe dëshmia e dëshmitarit Emro Dosku, datë 07.11.2006, i cili
është edhe i paditur në këtë çështje si dhe dëshmia e tij e saktë në gjyq;
- Vetë i padituri Emin Dosku, pranoi se veprimet e kryera për shitje aksionesh janë një
gënjeshtër;
- Mashtrimi i bërë është haptazi i dukshëm që pas sjell pavlefshmërinë e kontratës.
- Përfundimisht, kërkon prishjen e vendimit nr.537, datë 01.02.2007 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe të vendimit nr.1330, datë 10.07.2008 të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe pranimin e kërkesë padisë.

analizoi e diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
1. Dardania Energji shpk. është regjistruar si person juridik pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.30234, datë 17.09.2003, konform ligjit për shoqëritë
tregtare. Shoqëria është themeluar nga ortakët Agim Ajazi, Kujtim Kolgjini dhe Emro
Dosku, me një kapital themeltar prej 100.000 lekë dhe në raportet:
Agim Lika (Ajazi) zotëron 33,3 % të kapitalit themeltar të shoqërisë,
Kujtim Kolgjini zotëron 33,3 % të kapitalit themeltar të shoqërisë,
Emro Dosku zotëron 33,3 % të kapitalit themeltar të shoqërisë,
Administrator i shoqërisë është (që në themelimin e saj) Naim Bulica.
2. Sipas praktikës së regjistrit tregtar me nr.30234/1 rezulton se mbi bazën e kërkesës së
paraqitur nga administratori i shoqërisë janë depozituar pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë akte të kësaj shoqërie dhe është urdhëruar nga gjykata kryerja e
ndryshimeve përkatëse në përputhje me këto akte, të cilat janë:
kërkesa e administratorit të shoqërisë, vendimi nr.1, datë 01.02.2005 i asamblesë së
ortakëve, kontrata me nr.816/225, datë 01.02.2005 e shitjes së kuotave (kontrata objekt
gjykimi), vendimi i asamblesë së ortakëve të shoqërisë nr.2, datë 25.02.2005, kontrata e
shitjes së kuotave me nr.1585/417 ,datë 25.02.2005.
3. Në përfundim të këtij depozitimi të sipërpërmendur, si rrjedhojë e largimit të dy ortakëve
Agim Ajazi dhe Emro Dosku, Shoqëria “Dardania Energji” shpk, rezulton në përbërjen e
saj me një ortak të vetëm z.Kutim Kolgjini, i cili zotëron 100% të kapitalit themeltar të
shoqërisë.
4. Pala paditëse ka kërkuar pavlefshmërinë e veprimit juridik-shitjes së kuotave të kapitalit
themeltar të zotëruara prej tij në këtë shoqëri në masën 33,3%, e realizuar me kontratën
nr.816/225, datë 01.02.2005, me pretendimin se ai ka qenë i mashtruar nga ortakët e tjerë
të shoqërisë (pala blerëse në kontratë) në kryerjen e këtij veprimi.
5. Në përfundim të gjykimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.537 datë
01.02.2007 ka vendosur: “Rrëzimin e kërkesëpadisë”.
5.1. Gjykata në vendim ka arsyetuar ndër të tjera se: “Pala paditëse pretendon se:
1. Ai ka qenë i mashtruar duke iu referuar “mashtrimit të bërë nga të paditurit, në
mirëbesimin e tij dhe në kushtet e vështira që ishin prezent në zyrën e noteres”.
78
Në veprim juridik të shitjes, ...asnjëra prej palëve në këtë gjykim nuk kontestoi firmën e
saj në këtë akt noterial të datës 01.02.2005; nuk u kontestua as paraqitja pranë noteres e
palëve kontraktuese;
- pala paditëse, madhor, me zotësi të plotë juridike dhe për të vepruar, në momentin e
nënshkrimit...i kishte të gjitha mundësitë (duhej dhe mund) që me një përkujdesje të
zakonshme të njihej plotësisht me përmbajtjen e tyre dhe me atë çfarë ai po nënshkruante,
- kontrata e shitjes së kuotave është një akt noterial, i kërkuar si i tillë nga ligji me qëllim
hartimin-përpilimin nga ana e noterit, gjë që do të thotë një respektim më i plotë i ligjit në
hartimin e këtij akti dhe një siguri më e madhe për personat pjesëmarrës në të.
Sa më lart bën tërësisht të pabazueshëm pretendimin e palës paditëse mbi mashtrimin e
bërë atij në lidhje me nënshkrimin e akteve në “kushtet e vështira që ishin prezent në
zyrën e noteres”. ...
2. Se midis ortakeve të shoqërisë është mbajtur vetëm një mbledhje, ajo e datës
31.01.2005 në të cilën nuk është diskutuar për transferim kuotash të tij ...
Dhe në lidhje me këtë pretendim pala paditëse nuk arriti të provonte se cila është
gënjeshtra e përdorur nga palët e paditura kundrejt tij në respektim të nenit 95 të K.Civil.
Mbajtja e mbledhjes së ortakëve të datës 31.01.2005, nuk mundet në vetvete të mohojë
mbajtjen e mbledhjes së asamblesë së datës 01.02.2005 ... Pra kemi të bëjmë me dy akte
të nënshkruara nga paditësi, madhor me zotësi juridike dhe zotësi të plotë për të vepruar,
të cilat reflektojnë qartë vullnetin e tij për transferimin e kuotave që zotëron në Shoqërinë
“Dardania Energji” shpk. Duke iu referuar proces-verbalit te mbledhjes së datës
31.01.2005-i paraqitur si provë nga pala paditëse - vihet re se ai nuk është i nënshkruar
as nga administratori dhe as nga ortaku tjetër edhe pse ky i fundit nuk rezulton që të ketë
qenë kundër. ...
Në përfundim gjykata ... çmon se kërkesëpadia e paraqitur pranë saj në mbështetje të
nenit 94/ç dhe 95 të K.Civil nuk është e drejtë dhe e bazuar në prova”.
6. Pas shqyrtimit të ankimit të paditësit Agim Lika (Ajazi), Gjykata e Apelit Tiranë, me
vendimin e saj nr.1330, datë 10.07.2008, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit civil nr.537, datë 01.02.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë”.
6.1 Gjykata e apelit ka mbajtur të njëjtin qëndrim duke arsyetuar se ndër të tjera se:
“Qëndrimi mbajtur nga gjykata, që i ka rrëzuar padinë paditësit ... është i drejtë pasi
është i bazuar në ligj ...Tjetërsimet e kuotave të kapitalit, paditësi Agim Lika ... i ka bërë
në përshtatje të plotë me Ligjet nr.7638, datë 19.11.1992 “Për shoqëritë tregtare” si dhe
Ligjin nr.7667, datë 28.01.1993 “Për regjistrin tregtar”. Vendimet e asamblesë... dhe
kontrata noteriale ... janë akte zyrtar me fuqi të plotë provuese”.
7. Kundër këtij vendimi është ushtruar Rekurs në Gjykatën e Larte nga paditësi Agim Lika
(Ajazi), për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
8. Dispozitat e Kodit Civil, Kodit të Procedurës Civile, Ligjit nr.7638, datë 19.11.1992 “Për
shoqëritë tregtare”, Ligjit nr.7667 datë 28.01.1993 “Për regjistrin tregtar dhe formalitetet
që duhet respektuar nga shoqëritë tregtare”, në të cilat është parashikuar:
8.1. Neni 94 i K.Civil – “Të anulueshme quhen veprimet juridike të cilat janë të vlefshme
gjersa gjykata me kërkesën e të interesuarit i shpall të pavlefshme. Të tilla janë veprimet
juridike të kryera nga:
a) të miturit mbi katërmbëdhjetë vjeç, kur veprimin juridik e kanë kryer pa pëlqimin e
prindit ose të kujdestarit;
79
b) personat, të cilët për shkak sëmundje psikike ose zhvillimi të metë mendor u është
hequr ose kufizuar zotësia për të vepruar, kur veprimin juridik e kanë kryer pa pëlqimin e
kujdestarit;
c) personat, të cilët në kohën e kryerjes së veprimit juridik nuk ishin të ndërgjegjshëm për
rëndësinë e veprimeve të tyre, megjithëse në atë kohë nuk u ishte hequr zotësia për të
vepruar;
ç) personi që ka kryer veprimin juridik duke qenë i mashtruar, i kanosur, në lajthim ose
për shkak të nevojës së madhe.
Anulimi i këtyre veprimeve mund të kërkohet edhe pas vdekjes së personit përkatës, por
vetëm kur para vdekjes është kërkuar heqja e zotësisë së tij për të vepruar”.
8.2. Neni 95 i K.Civil – “Mashtrimi mund të shkaktojë që veprimi juridik të shpallet i
pavlefshëm kur gënjeshtra e përdorur nga njëra palë, për ta shpënë në gabim palën tjetër,
është e tillë që pa atë pala nuk do ta kishte kryer veprimin juridik.
Kur mashtrimi është bërë nga një person i tretë, pala e mashtruar mund të kërkojë
shpalljen e pavlefshmërisë së veprimit juridik vetëm kur në kohën e kryerjes së tij pala
tjetër ka ditur ose duhej të dinte mashtrimin”.
8.3. Neni 707 i K.Civil – “Në qoftë se palët nuk e kanë caktuar çmimin, as nuk janë marrë
vesh për mënyrën e caktimit të tij, në mungesë të ndonjë akti të organeve kompetente
publike, prezumohet se palët kanë dashur t’i referohen çmimit të zbatuar normalisht nga
shitësi në kohën e lidhjes së kontratës.
Kur është fjala për sende që kanë çmim burse apo tregu, çmimi caktohet në bazë të listave
të tregut të vendit ku do të bëhet dorëzimi, ose nga ato të vendit që është më afër tij.
Në qoftë se çmimi është caktuar mbi bazën e peshës së sendeve, në rast dyshimi ai duhet
të caktohet në bazë të peshës neto.
Palët mund t’ia besojnë caktimin e çmimit një të treti, të emëruar në kontratë ose që
mund të emërohet më vonë”.
8.4. Neni 12 i K.Pr.Civile - “Pala që pretendon një të drejtë ka detyrim që, në përputhje me
ligjin, të provojë faktet mbi të cilët bazon pretendimin e saj”.
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
9. Se shkaqet e paraqitura në rekursin e paditësit, me anë të të cilit ka kërkuar prishjen e dy

vendimeve, nuk janë nga ato që parashikohen në nenin 472 të K.Pr.Civile.
10. Vendimet e rekursuara rezulton se janë marrë në zbatim të drejtë të ligjit dhe janë
rrjedhojë e analizës së plotë e tërësore të provave të administruara e të vlerësuara gjatë
gjykimit.
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykata e shkallës së parë ka analizuar me
hollësi të gjitha aktet e administruara si prova në gjykim, duke i përmendur, analizuar dhe
nxjerrë përfundime të qarta pas vlerësimit të çdo prove.
12. Gjykata e shkallës së parë pasi ka administruar në përputhje me dispozitat procedurale e
vlerësuar provat e marra në shqyrtim, ka arritur në përfundimin se: “.... në kushtet kur
asnjëra nga palët në gjykim nuk kontestoi firmën e saj në aktin noterial të datës
01.02.2005, nuk u kontestua as paraqitja pranë noteres e palëve kontraktuese,-pala
paditëse, madhor me zotësi të plotë juridike dhe për të vepruar, në momentin e
nënshkrimit të akteve (vendimit të asamblesë së datës 01.02.2005, i marrë në respektim të
kërkesave të ligjit tregtar dhe kontratës objekt gjykimi), i kishte të gjitha mundësitë që me
një përkujdesje të zakonshme të njihej plotësisht me përmbajtjen e tyre dhe me atë çfarë
ai po nënshkruante......Pala paditëse nuk arriti të provonte se cila ishte gënjeshtra e
përdorura nga palët e paditura kundrejt tij në respektim të nenit 95 të K.Civil”.
80
13. Ky Kolegj i gjen të mbështetura përfundimet e gjykatës, pasi ato janë rezultat i analizës së
plotë e tërësore të provave si dhe të mbështetura në ligj. Me të drejtë gjykata e shkallës së
parë referuar nenit 95 të K.Civil ka konkluduar se paditësi nuk ka provuar pretendimet e
tij në lidhje me mashtrimin e bërë nga të paditurit.
14. Gjykatat e faktit kanë ardhur në një përfundim logjik edhe për arsyen se i padituri Emro
Dosku, i cili fillimisht ka qenë ortak në Shoqërinë “Dardania Energji” sh.p.k., së bashku
me paditësin Agim dhe të paditurin Kujtim Kolgjini, me nga 33,3% secili të kapitalit
themeltar, ka tjetërsuar te ortaku tjetër (i padituri Kujtim Kolgjini), pas mbledhjes së
asamblesë së datës 25.02.2005, 50% të kuotave që i përkisnin atij (E.Doskut), vlerë
kuotash që ky i paditur i kishte arritur, pas blerjes së ½ së kuotave nga paditësi Agim
Lika. Kështu nëpërmjet këtij arsyetimi të drejtë të gjykatave të faktit, bie poshtë deklarimi
i të paditurit Emro Dosku se nuk dinte gjë se në mbledhjen e asamblesë datë 01.02.2005
ishte diskutuar e vendosur shitja e kuotave nga paditësi, në një kohë kur vetë i padituri
kishte përfituar ½ e kuotave të shitura nga paditësi Agim.
15. Edhe gjykata e apelit ka mbështetur arsyetimin dhe përfundimet e gjykatës së shkallës së
parë, duke arsyetuar ndër të tjera se aktet e kundërshtuara si vendimet e asamblesë së
ortakëve nr.1, datë 01.02.2005 dhe kontrata e shitjes së kuotave nr.816/225, datë
01.02.2005 janë akte zyrtare me fuqi të plotë provuese.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të pretendimeve e shkaqeve të ngritura në
rekursin e paditësit, çmon se shkaqet e ngritura nuk qëndrojnë dhe nuk janë nga ato të
parashikuara në nenin 472 të K.Pr.Civile.
17. Sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimet e rekursuara janë marrë
në zbatim të drejtë të ligjit dhe duhet të lihen në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Tiranë, me 07.11.2013
81
MENDIM PAKICE
Unë, gjyqtari Artan Broci, jam kundër vendimit të Kolegjit Civil të datës 07.11.2013,
me këtë arsyetim:
Çmoj se dy gjykatat e faktit nuk kanë bërë një hetim të plotë dhe të gjithanshëm të
çështjes.
Bazuar në nenin 29 të K.Pr.Civile gjykatat nuk i kanë dhënë përgjigje dhe nuk kanë
çmuar provat e administruara prej tyre.
Ata në analizë të vendimeve të tyre nuk kanë analizuar vlerën juridike të pronave të
lejuara, e të marra në shqyrtim prej tyre, se:
Cili ka qenë vullneti i jashtëm dhe i brendshëm i paditësit dhe i njërit prej të paditurve
në nënshkrimin e kontratës së shitjes së kuotave tek ortaku tjetër i paditur?
A përputhet ky vullnet me gjithë aktivitetin e realizuar nga shoqëria, apo ka lidhje me
pretendimet e ngritura nga paditësi dhe të pranuara në gjykim edhe nga njëri prej të paditurve,
e që kanë të bëjnë pikërisht me heqjen dorë nga një pjesë e zhvillimit të shoqërisë?
Cili është çmimi në kontratë dhe a është pjesë e pavlefshmërisë së ngritur prej
paditësit, të cilat si gjykatat e faktit, ashtu dhe shumica nuk japin përgjigje?
Për sa sipër çmoj se duhej vendosur:
“Prishja e vendimeve dhe kthimi i çështjes për rigjykim për një hetim më të plotë
gjyqësor”.
Artan Broci
82
Nr.00-2013-2486 i Vendimit (635)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: PËLLUMB VREKA

I PADITUR: ARBEN KENDELLA
OBJEKTI:
Njohje pronësie mbi një pikë karburanti
dhe një truall me sipërfaqe 2500 m2
të ndodhur në Lagjen "18 shtatori" në Gjirokastër
në bazë të kontratës së huasë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin e saj nr.396, datë 27.06.2000 ka

vendosur:
Pranimin e padisë.
Njohjen e pronësisë së paditësit Pëllumb Vreka, mbi kompleksin e karburantit
të ndodhur në Lagjen “18 Shtatori” dhe sipërfaqes së truallit prej 2500 m2 mbi
të cilën është ndërtuar kompleksi me këto kufizime:
Veriu me truall të Osman Mezinit
Jugu me truall të Hader Finos
Nga lindja me rrugë nacionale
Nga perëndimi me truall të Kasem Jaupit dhe Bajram Bej.
Shpenzimet gjyqësore palës së paditur.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin e saj nr.438, datë 17.12.2007 ka vendosur :

Ndryshimin e vendimit civil nr.396 datë 27.06.2000 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Gjirokastër si më poshtë:
Rrëzimin e padisë së paditësit Pëllumb Vreka si e pabazuar në prova dhe në
ligj.
Shpenzimet gjyqësore palës paditëse.
Kundër këtij vendimi, me datë 14.11.2008 ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë

paditësi Pëllumb Vreka, në të cilin parashtron:
83
- Të dy gjykatat e kanë zbatuar keq ligjin material dhe procedural, ndaj brenda afatit,
pasi kam marrë dijeni me vonesë për vendimin pasi kam qenë në mungesë, po paraqes
rekursin;
- Janë shkelur rëndë rregullat procedurale në gjykimin në apel, neni 467 i K.Pr.C, pasi
unë nuk kam pasur dijeni për datën e gjyqit. Vendimi i cenuar nga apeli është marrë 7
vjet më parë, në një kohë që unë kisha marrë nga gjykata një vendim të formës së
prerë, pala e paditur pas 7 vjetësh ka bërë një kërkesë për pavlefshmërinë e vendimit
nga Gjykatës së Shkallës së Parë Gjirokastër, e cila me vendimin nr.648, datë
13.07.2007 ka konstatuar këtë pavlefshmëri, duke i hapur rrugën e ankimit palës
ankuese;
- Në të tilla kushte kur gjykimi në gjykatën e apelit është bërë mbas 7 vjetësh, unë si
palë duhet të isha njoftuar me fletëthirrje nga gjykata dhe jo të mjaftohej gjykata me
vetëm shpalljen e listës, pasi unë nuk kisha mundësi pas 7 vjetësh të dija se ai vendim
po ankimohej. Kjo shkelje procedurale është tejet e rëndë, ç’ka pas sjell prishjen e
vendimit, pasi mua më është mohuar një nga të drejtat themelore, e drejta për t’u
dëgjuar dhe për të marrë pjesë lirisht në një proces gjyqësor në mbrojtje të interesave
të mia;
- Mua nuk më është njoftuar kërkesa ankimore e bërë nga pala e paditur dhe në dosje
nuk ka një komunikim të tillë. Ishte e domosdoshme që unë të isha njohur me
pretendimet e palës së paditur, me qëllim që të realizoja të drejtën e mbrojtjes. Lidhur
me këtë moment, ka mjaft praktika të Gjykatës Kushtetuese që një veprim të tillë e
cilësojnë si proces të parregullt ligjor;
- Gjykata e apelit gabon kur e cilëson vendimin e shkallës së parë si fitim pronësie.
Pronësia mbi sendin nuk ka kaluar me vendimin e gjykatës, pasi ai është një vendim
deklarativ njohjeje, por ka kaluar me anë të një vendimi të organit të përmbarimit,
vendim ndaj të cilit pala e paditur ka pasur dijeni dhe njëkohësisht ka pasur të drejtën
e ankimit. Me një vendim të mëparshëm të përmbarimit kjo pasuri i është marrë palës
ankuese dhe i ka kaluar Shoqërisë “Global Food” nën administrim, subjekt ndaj të
cilit pala ankuese kishte një detyrim të konsiderueshëm. Për kalimin e këtij objekti
pronë nga ankuesi tek subjekti “Global Food” nën administrim, ankuesi është njoftuar
duke iu dhënë atij mundësia e ankimit, por ai nuk është ankuar;
- Arsyetimi i gjykatës së apelit është i gabuar edhe në lidhje me zbatimin e nenit 540 të
Kodit Civil. Nëse gjykata e apelit ka marrë përsipër të konstatojë pavlefshmërinë
absolute të marrëveshjes së lidhur midis palëve, atëherë ajo, gjykata, duhet të kishte
zgjidhur edhe problemin e pasojave që rrjedhin nga kjo marrëveshje. Flet qartë për
këtë edhe Vendimi Unifikues nr.13 i vitit 2006 i Gjykatës së Lartë.
- Përfundimisht kërkon ndryshimin e vendimit 438 datë 17.12.2007 të Gjykatës se
Apelit Gjirokastër dhe lënien ne fuqi të vendimit nr.396 datë 27.06.2000 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.

analizoi e diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
1. Paditësi Pëllumb Vreka, me padinë e ngritur kundër të paditurit Arben Kendella, ka
kërkuar të njihet si pronar i një pike karburanti dhe të truallit mbi të cilin ajo është
ngritur. Një pretendim i tillë vjen si rrjedhojë e faktit se midis këtyre dy palëve, me
datë 26.02.1997, është lidhur një shtojcë kontrate, me nr.724 rep. dhe 213 kol., në të
84
cilën palët kanë pranuar si afat të fundit për shlyerjen e detyrimit prej 85 milion
dhrahmi, që i padituri i detyrohej paditësit, datën 15.03.1997.
2. Në këtë shtojcë kontrate, palët kanë deklaruar para noterit se “në rast se nuk kthehej
shuma e caktuar, brenda afatit të përcaktuar pra në datën 15.03.1997, atëherë
kompleksi i karburantit dhe trualli me sipërfaqe prej 2500 m2, të cilat ishin të
regjistruara në hipotekë në pronësi të të paditurit, do t’i kalonin në pronësi paditësit
Pëllumb Vreka.
3. Në kushtet kur nga pala e paditur nuk është përmbushur ky detyrim, paditësi ka
ngritur padi në gjykatë me objekti njohjen e pronësisë mbi pikën karburantit dhe
truallit.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin e saj nr.396, datë 27.06.2000 ka
vendosur:
“Pranimin e padisë.
Njohjen e pronësisë së paditësit Pëllumb Vreka, mbi kompleksin e karburantit të
ndodhur në Lagjen “18 Shtatori” dhe sipërfaqes së truallit prej 2500 m2 mbi të cilën
është ndërtuar kompleksi me këto kufizime:
Veriu me truall të Osman Mezinit
Jugu me truall të Hader Finos
Nga lindja me rrugë nacionale
Nga perëndimi me truall të Kasem Jaupit dhe Bajram Bej”.
4.1 Kjo gjykatë ka arsyetuar ndër të tjera se: “Në pikën 4 të shtojcës së kontratës së lidhur
ndërmjet palëve janë përcaktuar sanksionet në rast se nuk kthehej shuma e detyrimeve
brenda afatit të përcaktuar … atëherë kompleksi i karburantit dhe trualli 2500 m2 do
të kalonin në pronësinë e paditësit Pëllumb Vreka … Nga palët është kërkuar disa
herë shtyrjen e seancës gjyqësore për gjetjen në një zgjidhjeje në interes së të dy
palëve, por pavarësisht dëshirës së mirë një gjë e tillë nuk është realizuar. Kështu në
bazë të nenit 560 të K.C, padia është e mbështetur dhe duhet të pranohet”.
5. Mbi ankimin e të paditurit Arben Kendella, çështja ka shkuar në Gjykatën e Apelit
Gjirokastër, e cila me vendimin e saj nr.438, dt.17.12.2007 ka vendosur ndryshimin e
vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë.
5.1 Në marrjen e vendimit, gjykata e apelit ka arsyetuar ndër të tjera se: “Vendimi nr.396,
dt.27.06.2000 ... është marrë në kundërshtim me ligjim dhe si i tillë duhet të
ndryshohet. ... Sipas nenit 560 të K.Civil, hipoteka përkufizohet si një e drejtë reale që
vihet mbi pasurinë e debitorit ose një të treti, për të siguruar përmbushjen e një
detyrimi. ...vënia e hipotekës është vetëm një mjet për sigurimin e përmbushjes së
detyrimit dhe jo një mjet për fitimin e të drejtës së pronësisë ... Sipas nenit 540 të
K.Civil, është përcaktuar se: Është e pavlefshme marrëveshja sipas të cilës
përcaktohet se në mungesë të pagesës së kredisë në afatin e caktuar, pronësia mbi
sendin e hipotekuar ose të vënë peng i kalon kreditorit. Pra përcaktimi që është bërë
në rastin konkret se nëse i padituri nuk do të shlyente në afatet e caktuara detyrimin e
marrë përsipër ... pika e karburantit dhe trualli do të kalonin në pronësi të kreditorit
janë absolutisht të pavlefshme”.
6. Kundër këtij vendimi, me datë 14.11.2008 ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë
paditësi Pëllumb Vreka, duke parashtruar shkaqet e pasqyruar në pjesën hyrëse të
këtij vendimi.
7. Dispozitat e Kodit Civil dhe Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:
85
7.1 Neni 163 i K.Civil: “Pronësia fitohet nëpërmjet mënyrave të caktuara në këtë Kod
dhe mënyrave të tjera të caktuara me ligj të veçantë”.
7.2 Neni 560 i K.Civil: “Hipoteka është një e drejtë reale që vihet mbi pasurinë e
debitorit ose të një të treti, në dobi të kreditorit, për të siguruar përmbushjen e një
detyrimi”.
7.3 Neni 447 i K.Pr.Civile: “Ankimi u njoftohet palëve sipas rregullave të parashikuara
në nenet 130 dhe 131 të këtij Kodi, për njoftimet e thirrjet në gjykatë”.
7.4 Neni 467 i K.Pr.Civile: “Gjykata e apelit prish vendimin e gjykatës së shkallës së
parë dhe e dërgon çështjen për rigjykim kur:
a) gjykata e shkallës së parë ka shkelur dispozitat mbi juridiksionin dhe kompetencën;
b) përbërja e trupit gjykues nuk ka qenë e rregullt apo vendimi nuk është nënshkruar
nga anëtarët e tij;
c) gjykata ka vendosur pushimin e çështjes në kundërshtim me rregullat e përcaktuara
nga ky Kod;
ç) çështja është gjykuar në mungesë të pjesëmarrësve në proces, pa pasur dijeni për
ditën e gjykimit;
d) nuk është formuar drejt ndërgjyqësia;
e) kur mungojnë ose janë të pavlefshme padia, procesverbali gjyqësor, ankimi, si dhe
çdo dokument tjetër që ka ndikuar në dhënien e vendimit.
ë) kur lind nevoja për marrjen e një prove vendimtare, marrja e së cilës është e
vështirë në shkallë të dytë. ...”.
8. Se rekursi i paraqitur nga paditësi Pëllumb Vreka, për aq sa pretendohet në lidhje me

shkeljet e dispozitave procedurale për zhvillimin e gjykimit në mungesë të palëve,
përmban shkaqe nga ato të parashikuara nga neni 472 i K.Pr.Civile, që justifikojnë
cenimin e vendimit nr.438, dt.17.12.2007 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pasi ka marrë në shqyrtim aktet e ndodhura në dosje,
pretendimet e palës rekursuese, vendimet e gjykatave dhe shkaqet e ngritura në rekurs
përpara trupit gjykues në Gjykatën e Lartë, konkludon se vendimi i gjykatës së apelit
është marrë në shkelje të dispozitave procedurale.
10. Gjykata e shkallës së parë, vendimin e saj nr.396, datë 27.06.2000, me të cilin është
vendosur pranimi i padisë së paditësit Pëllumb Vreka e ka marrë në mungesë të të
paditurit Arben Këndella, ndërsa rezulton se ky i fundit ka kundërshtuar me padi
vlefshmërinë e komunikimit të vendimit gjyqësor nr.396, datë 27.06.2000, në
përfundim të këtij gjykimi është vendosur pavlefshmëria e njoftimit të komunikimit të
vendimit civil me vendim nr.648, datë 13.07.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër, gjykim i zhvilluar në mungesë të të paditurit në atë gjykim, Pëllumb
Vreka.
11. Pas paraqitjes së ankimit kundër vendimit nr.396, datë 27.06.2000 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Gjirokastër nga i padituri Arben Këndella, gjykata e apelit
Gjirokastër ka zhvilluar gjykimin dhe ka marrë vendimin nr.438, datë 17.12.2007, ku
është vendosur ndryshimi i vendimit nr.396, datë 27.06.2000 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër dhe rrëzimi i padisë së paditësit Pëllumb Vreka. Ky gjykim
është zhvilluar në mungesë të paditësit Pëllumb Vreka, duke u marrë vendimi në
seancën gjyqësore datë 12.11.2007 për zhvillimin e gjykimit në mungesë, me arsyen
se paditësi kishte marrë dijeni me telegram.
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë ka konstatuar se gjykimi në gjykatën e apelit është
marrë në mungesë të paditësit, pa u njoftuar ai, duke u shkelur kështu ligji procedural
86
për zhvillimin e gjykimit në mungesë, duke sjellë për pasojë dhe shkeljen e parimit
për një proces të rregullt ligjor.
12.1. Gjykata e apelit rezulton se ka zhvilluar gjykimin i vënë në lëvizje nga ankimi i të
paditurit Arben Këndella i datës 26.09.2007, ankim që nuk rezulton t’i jetë
komunikuar paditësit, edhe pse në dosje ndodhet një dëftesë komunikimi po e datës
26.09.2007, në të cilin është vënë shënimi “Refuzon të pranojë thirrjen datë
28.09.2007”, i cili nuk dihet nga kush është firmosur, pasi nuk është vënë lidhja me
paditësin.
12.2. Gjithashtu edhe në telegramin e dërguar paditësit për njoftimin për seancën
gjyqësore të datës 12.11.2007, është vënë shënimi “e mori në dorëzim Alfredi (djali i
dajës), por në fakt ky njoftim nuk mund të konsiderohej i rregullt nga gjykata, pasi
nuk përmban identitetin e plotë të marrësit dhe as rezulton të jetë firmosur nga ndonjë
person telegrami i ndodhur në dosje, i dërguar në adresën Rruga “Babë Rexha”, Vila
103 Tiranë, adresë e cila nuk figuron në padinë e paditësit.
13. Ky Kolegj konstaton se gjykimi në gjykatën e apelit është zhvilluar në shkelje të
procedurës civile edhe për shkak se në seancën e fundit të zhvilluar në këtë gjykatë, të
datës 17.12.2007, në të cilën është marrë dhe vendimi nga gjykata e apelit, në
procesverbalin gjyqësor është shënuar “Relatorja sqaron se edhe për seancën e sotme
është njoftuar me telegram paditësi”, ndërkohë që në dosje nuk ndodhet asnjë kopje
njoftimi për paditësin.
14. Kolegji Civil, në vështrim të përmbajtjes dhe përcaktimeve të nenit 460 e 461 të
K.Pr.Civile, çmon se gjykimi në gjykatën e apelit është zhvilluar në shkelje të
procedurës, duke pasur parasysh se gjykimi në gjykatën e apelit është zhvilluar 7 vjet
pas gjykimit në gjykatën e shkallës së parë dhe duke pasur parasysh se paditësi Pëllumb
Vreka kishte marrë nga gjykata një vendim me shënimin se kishte marrë formë të prerë
dhe nuk ka pasur dijeni as për gjykimin për pavlefshmëri komunikimi, i cili rezulton
nga vendimi se është zhvilluar në mungesë dhe as për ankimin e të paditurit.
15. Gjykimi në gjykatën e apelit ka shkelur parimin e përcaktuar në nenin 6&1 i Konventës
Europiane të së Drejtave të Njeriut, e cila garanton të drejtën e çdo personi për t’u
dëgjuar nga gjykata për çdo pretendim në lidhje me të drejtat dhe detyrimet e tij.
Gjykata e apelit nuk ka përmbushur në përputhje me ligjin detyrimin e saj për njoftimin
e paditësit , për t’i dhënë atij mundësinë e eksesit dhe mbrojtjes së interesave të tij.
16. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.438, datë
17.12.2007 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për
rishqyrtim pranë po asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
17. Gjatë rigjykimit të çështjes, gjykata duhet të bëjë përpjekjet maksimale për zhvillimin e
procesit në prani të palëve, për të dëgjuar çdo pretendim të tyre dhe shqyrtuar provat e
secilës palë, duke kryer një hetim të plotë e të gjithanshëm, në mënyrë që t’i japë zgjidhje
natyrës së mosmarrëveshjes ndërmjet palëve dhe të arrijë në zgjidhje të drejtë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/ të K.Pr.C,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.438, datë 17.12.2007 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 07.11.2013
87
Nr.00-2013-2549 i Vendimit (636)
VENDIM
Guxim Zenelaj Kryesues

Artan Broci Anëtar
në datën 07.11.2013, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.11111-01236-

00-2009 i Regj.Themeltar, që i përket palëve:
PADITËS: RASIM DUKA, NË MUNGESË

TË PADITUR: BUKURIE DUKA,
SHPRESA BELEGU (DUKA)
AGRON DUKA,
DONALD DUKA,
AMARILDO DUKA
VOJSAVA DUKA,
QEMAL DUKA,
LULËZIM DUKA,
BUJAR DUKA,
Përfaqësuar në gjykim nga av. Hydajete Kundraxhi.
PALË E TRETË: ZYRA E REGJISTRIMIT TË PASURIVE TË
PALUAJTSHME TIRANË, në mungesë.
OBJEKTI:
Detyrimi i të paditurve të më njohin pronësinë
mbi një truall me sipërfaqe 220 m2 ndodhur në Tiranë.
Konstatim i pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitjes
nr.910 rep 183 kol, datë 23.02.2004 të noteres Silvana Merkaj
dhe urdhërimin e ZRPP Tiranë të çregjistrojë
pronën e regjistruar me nr.77, Prill 2004.
Baza ligjore: Nenet 44 i Dekretit "Mbi Pronësinë"
neni 169 i K.Civil
dhe neni 153 i K.Pr.Civile.

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë-padisë.

Ndryshimin e vendimit nr.2376, datë 17.03.2008 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë.
88
Pranimin e kërkesë padisë së paditësit Rahim Duka.
Detyrimin e të paditurve Bukurie Duka, Shpresa Belegu (Duka), Lulzim Duka,
Agron Duka, Donald Duka, Amarildo Duka, Vojsava Duka, Qemal Duka, dhe
Bujar Duka, të njohin pronar paditësin Rahim Duka mbi truallin me sipërfaqe
220 m2 të ndodhur nën banesën në Rrugën “Myslym Shyri”, nr.120, Tiranë.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitblerjes nr.910 rep.,
nr.183 kol., datë 23.02.2004.
Urdhërimin e Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë të bëjë
ndryshimet përkatëse dhe regjistrimin e sipërfaqes së truallit prej 220 m2 në
emër të paditësit Rahim Duka.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala e paditur Bukurije Duka, Shpresa Belegu
(Duka) dhe Lulëzim Duka, që kërkojnë prishjen e vendimit nr.723, datë 28.05.2009 të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.2376, datë 17.03.2008 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe paraqet këto shkaqe:
- Gjykata e apelit në vendimin e saj arsyeton se është zbatuar gabim ligji, prandaj duhet
të paktën të citonte dhe të argumentonte se cili ligj është zbatuar gabim nga Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë. Përkundrazi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka zbatuar
me përpikmëri ligjin dhe ka argumentuar se me anë të parashkrimit fitues (objekt i
padisë) askush nuk mund të bëhet pronar i një sendi pa u plotësuar kushtet e
parashkrimit dhe prandaj ka rrëzuar padinë. Paditësi në padinë e tij i është referuar
neneve 44 të Dekretit nr.2083, datë 06.07.1955 dhe nenit 169 të K.Civil. Kushtet e
përcaktuara në nenin 44 nuk plotësohen, pasi trashëgimlënësi ynë nuk ka rezultuar të
ketë kryer ndonjë veprim juridik për kalimin e pronësisë mbi truallin objekt gjykimi
në favor të paditësit. Edhe kushtet e nenit 169 të K.Civil nuk janë përmbushur, pasi
afati 20 vjeçar fillon nga data e hyrjes në fuqi të Kodit të ri Civil të vitit 1994;
- Arsyetimi i gjykatës se “vendimi është një vlerësim i gabuar i rrethanave të çështjes”
nuk qëndron. Askush nuk mund të bëhet pronar i truallit nëse ti e njeh si pronar të
banesës për shkak të marrëdhënieve gjinore me të. Trualli është blerë nga babai ynë
me anë të kontratës së shitblerjes. Nuk mundet që një provë shkresore (pra kontrata)
të hidhet poshtë me dëshmitarë, me arsyetimin se kjo kontratë është bërë në emër të
trashëgimlënësit tonë “për arsye të punës”.
- Neni 231 dhe 232 të K.Pr.Civile parashikon qartë kufijtë e lejimit të provave me
dëshmitarë. Në rastin konkret, veprimi juridik për kalimin e pronësisë kërkon shkresë
dhe kjo shkresë është kontrata nr.6243 kol., e 15094 rep., datë 23.04.1959. Kjo provë
nuk mund të hidhet poshtë nëpërmjet thënieve të dëshmitarëve mbas 50 vjetësh;
- Vendimi i gjykatës së apelit është i gabuar edhe për faktin se ajo bën pronar paditësin
jo sipas padisë së tij por duke ndryshuar bazën juridike. Paditësi në padinë e tij ka
kërkuar të njihet pronar me anë të parashkrimit fitues. Duke pranuar në arsyetimin e
saj se “paditësi e ka fituar pronësinë mbi sipërfaqen e truallit që në momentin e fitimit
të pronësisë mbi banesën”, gjykata e apelit ndryshon shkakun ligjor të padisë.
Veprimi i pajtimit që ka zgjidhur problemin e pronësisë për banesën nuk mund të
konsiderohet si veprim juridik për kalim pronësie të truallit dhe oborrin e saj. Ky
është një arsyetim alogjik, dhe në kundërshtim me parimet bazë të së drejtës së
pronësisë, sipas të cilës “Pronari i truallit është pronar ku gjithçka që ndodhet mbi të
dhe nën të”, dhe jo e kundërta, sikurse pranon gjykata;
- Vendimi nr.3857, datë 12.08.1992, ku e mbështet vendimin e saj gjykata e apelit nuk
ekziston fare. Me të njëjtin numër në gjykatën e rrethit ekziston një vendim tjetër të
cilin ia kemi bashkëngjitur rekursit;
89
- Por edhe po të ekzistojë ky vendim, ai është një vendim pajtimi që vjen në
kundërshtim me ligjin, sepse në atë gjykim duhet të ishte thirrur edhe bashkëshortja e
Jakup Duka, duke qenë se trualli është blerë gjatë martesës dhe ndërtimi i banesës
është bërë me kredi që është marrë dhe shlyer gjatë martesës;
- Gjithashtu, këtë vendim Rahim Duka e ka regjistruar në hipotekë duke regjistruar
banesën në emër të tij dhe truallin në emrin tonë, ç’ka tregon se ai ka qenë i
ndërgjegjshëm se trualli është i babait tonë Jakup Duka dhe i pajtuar me vendimin;
- Gjykata e apelit arsyeton në mënyrë të gabuar kur thotë se “sipas nocionit teorik, një
send i paluajtshëm i llojit ndërtesë është një e mirë materiale e bashkuar në mënyrë të
qëndrueshme me tokën”. Përkundrazi, toka është një e mirë materiale e qëndrueshme
(e paluajtshme), ndërsa banesa nuk konsiderohet e qëndrueshme;
- Sikurse provohet nga dokumentet e paraqitura nga ana jonë, babai (Jakup Duka) ka
qenë në marrëdhënie pune në periudhën e blerjes dhe ka likuiduar personalisht
kredinë e marrë për këtë qëllim. Nga ana tjetër, paditësi nuk ka qenë në marrëdhënie
pune në periudhën e blerjes së truallit dhe nuk kishte asnjë mundësi ekonomike për të
blerë truallin dhe për të ndërtuar banesën. Shkresa e siguruar nga pala paditëse e datës
24.02.2005 se gjoja kredinë e ka paguar paditësi është abuzive. Ajo hidhet poshtë nga
gjithë dokumentacioni që i është bashkëngjitur rekursit;
- Në vështrim të nenit 181 dhe 465 të K.Pr.Civile thëniet e dëshmitarëve nuk janë bërë
përpara trupi gjykues dhe proceduralisht janë pa vlerë dhe nuk mund të merren në
konsideratë. Kjo sepse dëshmitarët janë pyetur vetëm në prani të trupit gjykues me
përbërje të gjyqtarit të vetëm, ndërkohë që në trupin gjykues u shtuan edhe dy anëtarë
dhe që nga ky moment çështja filloi nga fillimi. Pala paditëse ose duhet t’i thërriste
përsëri dëshmitarët në prani të trupit gjykues ose trupi gjykues duhej të njihej me
thëniet e tyre dhe t’i pranonte. Rrjedhimisht, gjykata e apelit nuk mund t’i vlerësojë
pyetjet e dëshmitarëve që nuk janë dëgjuar nga trupi gjykues që ka gjykuar çështjen;
- I cenueshëm është vendimi edhe përsa i takon arsyetimit se “kontrata e shitblerjes e
datës 23.02.2004 është e pavlefshme dhe nuk ka sjellë dhe nuk mund të sjellë asnjë
pasojë juridike”. Kontrata e shitblerjes mes Bujar Duka dhe paditësve të tjerë është e
pavlefshme jo për arsyet që ka parashtruar gjykata, por se kalimi i pronësisë në favor
të Bujar Dukës është bërë pa u marrë pëlqimi i bashkëpronarëve të tjerë të truallit.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; përfaqësuesen e palës së paditur, av.
Hydajete Kundraxhi, e cila kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi
të vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor; në mungesë të palës paditëse; si diskutoi çështjen
në tërësi;
VËREN
Rrethanat e faktit
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Rahim Duka dhe Jakup Duka
trashëgimlënësi i të paditurve (përveç Bujar Duka) janë në marrëdhënie të posaçme
midis tyre (vëllezër). I padituri tjetër Bujar Duka rezulton të jetë i biri i paditësit
(Rahim Duka).
2. Paditësi Rahim Duka rezulton të jetë pronar i një shtëpie banimi të ndodhur në
Rr.“Myslym Shyri” nr.120, e përbërë nga 2 kate (dy dhoma në katin e sipërm, dhomë
e kuzhinë në katin e poshtëm, bodrum, verandë e wc), që rezulton të jetë ndërtuar në
vitin 1959.
3. Në vitin 1992 rezulton se dy vëllezërit, Rahim dhe Jakup Duka, në lidhje me
pronësinë e kësaj shtëpie, kanë zhvilluar një proces gjyqësor në Gjykatën e Rrethit
90
Gjyqësor Tiranë, ku palë paditëse ka qenë Rahim Duka dhe palë e paditur ka qenë
Jakup Duka. Gjykata me vendimin nr.3857 akti, datë 12.08.1992, ka vendosur:
“Miratimin e arritur midis paditësit Rahim Duka dhe të paditurit Jakup Duka në
mënyrë që i padituri të njohë si pronar të shtëpisë së ndodhur në Rr.“Myslym Shyri”
nr.120, të përbërë nga dy kate, dy dhoma në katin e sipërm, dhomë e kuzhinë në katin
e poshtëm, bodrum, verandë, wc, paditësin Rahim Duka”. Kjo pronë (shtëpia) është
regjistruar në Zyrën e RPl Tiranë bazuar në vërtetimin e pronësisë të lëshuar në datë
14.09.1992.
4. Shtëpia ndodhet mbi truallin me sipërfaqe 220.28 m2, me nr.pasurie nr.7/288, zona
kadastrale me nr.8380, që fillimisht rezulton të ketë qenë në pronësi të të paditurve
Hajrie, Bukurie, Shpresa, Agron, Gëzim, Qemal dhe Lulëzim Duka (të paditurit
përveç Bujar Duka). Kjo pronë rrjedh nga trashëgimia e lënë nga i ndjeri Jakup Duka
(babai) dhe e regjistruar në regjistrin hipotekor me nr.236, datë 24.04.1959.
5. Me kontratën e shitjes nr.910 rep., nr.183 kol., datë 23.02.2004, rezulton se shitësit
Hajrie, Bukurie, Shpresa dhe Gëzim Duka i kanë shitur blerësit Bujar Duka (paditësit
tjetër) pjesën e tyre të pandarë në bashkëpronësi mbi pasurinë sipërfaqe trualli prej
220.28 m2.
6. Kontrata e shitjes nr.910 rep., nr.183 kol., datë 23.02.2004 është regjistruar në ZRPP
Tiranë dhe sipas vërtetimit hipotekor të lëshuar më datë 20.04.2004 rezulton se në
regjistrin hipotekor me nr.77, datë 19.04.2004 sipërfaqja e truallit prej 220.28 m2,
figuron aktualisht e regjistruar në pronësi të të paditurve Bujar, Agron, Qemal dhe
Lulëzim Duka.
7. Paditësi me pretendimin se ka fituar edhe pronësinë mbi sipërfaqen e truallit prej
220.28 m2 mbi të cilën ndodhet banesa në pronësi të tij, i është drejtuar Gjykatës
Rrethit Gjyqësor Tiranë me padi me objekt parashtruar në pjesën hyrëse.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.2376, datë 17.03.2008, ka
vendosur rrëzimin e kërkesë-padisë.
8.1. Gjykata e rrethit gjyqësor arsyeton se “... Gjykata vëren se, ndonëse rezulton i
provuar fakti se paratë për blerjen e truallit objekt gjykimi janë paguar prej paditësit,
nuk është kryer asnjë veprim juridik që të përcaktojë pronësinë e tij mbi këtë truall.
Përsa i përket parashikimeve të bëra në nenit 44 të Dekretit nr.2083, datë 06.07.1955,
“Mbi Pronësinë”, gjykata vëren se paditësi nuk plotëson kushtin lidhur me kryerjen e
një veprimi juridik për kalimin e pronësisë, veprim i cili nuk është i ndaluar nga ligji.
Gjykata konkludon se kërkimi i paditësit për fitimin e pronësisë mbi sendin objekt
gjykimi me parashkrim fitues në bazë të nenit 44 të Dekretit nr.2083, datë 06.07.1955
“Mbi Pronësinë” dhe nenit 169 të K.Civil, nuk mund të pranohet. Lidhur me kërkimin
tjetër të padisë për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të Kontratës Shitjes nr.910
Rep., nr.183 Kol., datë 23.02.2004, të noteres Silvana Merkaj dhe urdhërimin e
Z.R.P.Paluajtshme Tiranë të çregjistrojë pronën e regjistruar me nr.77, datë
19.04.2004, gjykata vëren se me të drejtë nga palët ndërgjyqëse pretendohet se kemi
të bëjmë me elementë të pavlefshmërisë absolute të kësaj kontrate. Mungesa e
shprehjes së vullnetit të bashkëpronarëve të tjerë në këtë kontratë e bën atë
absolutisht të pavlefshme, duke u shtrirë kjo pavlefshmëri edhe tek pasojat e saj. Por
duke qenë se paditësi nuk mund të njihet pronar me parashkrim fitues për truallin
objekt gjykimi dhe nuk është palë në këtë kontratë, ai nuk legjitimohet të ngrejë
kërkim në padi për pavlefshmërinë absolute të kësaj kontrate dhe për rregullimin e
pasojave që vijnë nga kjo pavlefshmëri”.
9. Mbi ankim të palës paditëse Rasim Duka, Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin
nr.723, datë 28.05.2009, ka vendosur ndryshimin e vendimit nr.2376, datë 17.03.2008
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, pranimin e kërkesë padisë së paditësit Rahim
91
Duka. Detyrimin e të paditurve Bukurie Duke, Shpresa Belegu (Duka), Lulëzim
Duka, Agron Duka, Donald Duka, Amarildo Duka, Vojsava Duka, Qemal Duka dhe
Bujar Duka, të njohin pronar paditësin Rahim Duka mbi truallin me sipërfaqe 220 m2
të ndodhur në banesën në Rrugën “Myslym Shyri”, nr.120, Tiranë. Konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitblerjes nr.910 rep., nr.183 kol., datë
23.02.2004 dhe Urdhërimin e Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë
të bëjë ndryshimet përkatëse dhe regjistrimin e sipërfaqes së truallit prej 220 m2 në
emër të paditësit Rahim Duka”.
9.1. Gjykata e apelit arsyeton se: “… në kundërshtim me sa arsyeton Gjykata e
Shkallës së Parë Tiranë, Kolegji Civil i gjykatës së apelit duke analizuar
mosmarrëveshjen arrin në përfundimin se paditësi e ka filluar pronësinë mbi
sipërfaqen e truallit që pretendon që në momentin e fitimit të pronësisë mbi banesën...
vëllai i paditësit, Jakup Duka, baba dhe trashëgimlënës i të paditurve (me përjashtim
të Bujar Duka), i ndërgjegjshëm se banesa dhe trualli objekt i mosmarrëveshjes ka
qenë pronë e paditësit, me një akt të lidhur ndërmjet tyre, e ka njohur këtë të fundit si
pronar të shtëpisë së ndodhur në Rr.“Myslym Shyri”, nr.120, Tiranë. Ky akt është
ligjëruar nga vendimi i përmendur nr.3857, datë 12.08.1992 i Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë dhe më tej regjistruar në Zyrën e Hipotekës Tiranë. Pretendimi i palës së
paditur se Jakup Duka ka njohur vetëm pronësinë mbi shtëpinë në favor të paditësit
Rahim Duka dhe jo mbi truallin nën shtëpinë, të cilin nuk e përmend vendimi gjyqësor
i cituar, është tërësisht i pambështetur. Gjykata mban parasysh vullnetin e Jakup
Duka (vëllai i paditësit) lidhur me njohjen (tjetërsimin) e një pasurie konkrete të tij,
një sendi të paluajtshëm të llojit ndërtesë, që sipas nocionit teorik është një e mirë
materiale e bashkuar në mënyrë të qëndrueshme me tokën. Që do të thotë, se
pavarësisht se vetë toka dhe ndërtesa janë në vetvete send të paluajtshme, në kuptim
të pasurisë së paluajtshme në rastin konkret është e pamundur të nënkuptosh shtëpinë
pa tokën mbi të cilën ajo është ngritur. Nisur nga kjo, çmohet se i përmendur Jakup
Duka në rastin e njohjes (kalimit) të pronësisë mbi shtëpinë ka shprehur vullnetin
edhe për kalimin e pronësisë së truallit të saj. Duke parë vendimin gjyqësor të
përmendur, i cili ka ligjëruar aktin e kalimit të pronësisë së banesës, rezulton se në të
nuk bëhet fjalë apo të pretendosh rreth truallit nën banesë të ndarë nga ajo. Në asnjë
rast, i përmenduri Jakup Duka nuk ka pretenduar rreth truallit nën banesë, për t’i
parë ato të ndara njëra nga tjetra. Ai ka qenë i ndërgjegjshëm dhe i vetëdijshëm se
banesa dhe trualli nën të kanë qenë një e vetme dhe për rrjedhojë kur ka kryer
tjetërsimin e shtëpisë në favor të paditësit Rahim Duka në vitin 1992 nuk ka pasur dhe
nuk kishte përse të kishte rezerva rreth truallit nën banesë…sa më sipër, del qartë se
Jakup Duka ka njohur njëherësh pronësinë e banesës dhe truallit nën të. Nga ana
tjetër, kur trashëgimlënësi Jakup Duka ka hequr dorë nga pronësia e banesës dhe
truallit nën të në favor të paditësit Rahim Duka në vitin 1992, ai është zhveshur nga
pronësia mbi to. Duke mos qenë pronar, atëherë (pas vdekjes së tij) edhe
trashëgimtarët e tij (të paditurit përveç Bujar Duka) nuk ishin dhe nuk mund të ishin
pronarë të sipërfaqes së truallit prej 220 m2 nën banesë. Për rrjedhojë, Hajrie Duka,
Bukurie Duka dhe Shpresa Duka si dhe Gëzim Duka nuk mund të shisnin në favor të
Bujar Dukës pjesët që sipas tyre kishin mbi sipërfaqen e truallit në fjalë. Në kushtet
kur kontrata e shitblerjes datë 23.02.2004, ka pasur për objekt kalimin e pronësisë,
atëherë të paditurit nuk mund të kalonin në favor të të paditurit tjetër Bujar Duka
pjesët e një objekti mbi të cilin aktualisht nuk kishin asnjë të drejtë pronësie…për sa
më sipër, kontrata e shitblerjes e datës 23.02.2004 është e pavlefshme dhe nuk mund
të sjellë asnjë pasojë juridike. Duke qenë një veprim juridik i pavlefshëm, i cili nuk
sjell pasoja juridike, atëherë regjistrimi i tij në ZRPP është nul. Për pasojë duhet të
92
bëhet çregjistrimi i kontratës në fjalë si dhe i pronësisë së të paditurve Bukurie Duka,
etj., mbi truallin me sipërfaqe 220 m2 nën banesën nr.120 në Rr.“Myslym Shyri”,
Tiranë, duke u kaluar pronësia dhe bërë regjistrimi përkatës në favor të paditësit
Rahim Duka”.
10. Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala e paditur Bukurije Duka, Shpresa Belegu
(Duka) dhe Lulëzim Duka, që kërkojnë prishjen e vendimit nr.723, datë 28.05.2009 të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.2376, datë 17.03.2008 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të
këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
11. Dispozitat e Kodit Civil

1.1. Neni 92 parashikon se: “Veprimet juridike të pavlefshme nuk krijojnë asnjë pasojë
juridike. Të tilla janë ato që: a) vijnë në kundërshtim me një dispozitë urdhëruese të
ligjit;
1.2. Neni 142 parashikon se: “Sendet janë të luajtshme dhe të paluajtshme. Janë sende të
paluajtshme toka, burimet e rrjedhjet e ujërave, drurët, ndërtesat, ndërtimet e tjera
notuese të lidhura me tokën dhe çdo gjë që është e trupëzuar në mënyrë të
qëndrueshme e të vazhdueshme me tokën ose ndërtesën”.
1.3. Neni 106 parashikon se: “Kur veprimi juridik është i pavlefshëm për arsye se vjen në
kundërshtim me ligjin, ose është bërë me qëllim mashtrimi të ligjit, çdo gjë që palët i
kanë dhënë njëra-tjetrës merret dhe kalon në të ardhurat e shtetit dhe kur nuk është e
mundur të merret po ajo gjë, kërkohet vlefta e saj. Kur njëra nga palët ka vepruar në
mirëbesim, gjykata mund të vendosë që çdo gjë që ka dhënë kjo palë t’i kthehet kësaj
dhe kur nuk është e mundur kthimi i po kësaj gjëje, i paguhet vlefta e saj”.
1.4. Neni 164 parashikon se: “Pronësia fitohet me anë të kontratës, pa qenë e nevojshme
të bëhet dorëzimi i sendit. Për sendet që përcaktohen në numër, në peshë ose me
masë, duhet të bëhet edhe dorëzimi i tyre”.
2. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile,
2.1. Neni 14 parashikon se: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt
ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin”.
2.2. Neni 15 parashikon se: “Palët janë të detyruara të japin ndihmesën e tyre për
zhvillimin normal të hetimit gjyqësor. Gjykata i ngarkon ato me përgjegjësi në rast
mosveprimi ose pengimi me faj të tyre”.
2.3. Neni 16 parashikon se: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo
bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u
lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët. Megjithatë, gjykata nuk mund të
ndryshojë bazën juridike të padisë pa kërkesën e palës”.
3. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Bukurie Duka, etj., nuk përmban shkaqe nga
ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e
vendimit nr.723, datë 28.05.2009 i Gjykatës së Apelit Tiranë, me anë të të cilit është
vendosur ndryshimi i vendimit nr.2376, datë 17.03.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
93
4. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen në
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të
palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të parashtruara në rekurs
arrin në përfundimin se vendimi nr.723, datë 28.05.2009 i Gjykatës së Apelit Tiranë
është rrjedhojë e respektimit të ligjit material e procedural dhe për këtë shkak duhet të
lihet në fuqi.
5. Kështu ka rezultuar e provuar se trashëgimlënësi i të paditurve Jakup Duka, me
marrëveshje të lidhur me paditësin Rasim Duka, e ka njohur pronar mbi një banese
(shtëpisë) të ndodhur në Rr.“Myslym Shyri” nr.120, të miratuar me vendimin nr.3857,
datë 12.08.1992 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Vullneti i shprehur i
trashëgimlënësit të të paditurve Jakup Duka ka qenë pikërisht tjetërsimi i pasurisë së
tij, të përcaktuar individualisht, sendit të paluajtshëm ndërtesë, së bashku me truallin
nën të.
6. Kolegji Civil, në interpretim të nenit 142/2 të Kodit Civil, në të cilin parashikohet se
do të konsiderohen sende të paluajtshme “..çdo gjë që është e trupëzuar në mënyrë të
qëndrueshme e të vazhdueshme me tokën ose ndërtesën...”, e gjen të drejtë
konkluzionin e arritur nga gjykata e apelit se në rastin në shqyrtim, duke qenë i
pamundur ndarja e shtëpisë nga toka nën të, së bashku do të konsiderohen si një send i
vetëm i paluajtshëm i tjetërsuar në favor të paditësit Rasim Duka.
7. Për sa më sipër, nuk qëndron pretendimi i palës së paditur Bukurije Duka, etj., lidhur
me mungesën e një veprimi juridik të veçantë për tjetërsimin e truallit të lidhur
ndërmjet trashëgimlënësit të tyre Jakup Duka dhe paditësit Rasim Duka. Në kushtet
kur pronari i ligjshëm i kohës Jakup Duka ka shprehur vullnetin e tij të pakushtëzuar
për kalimin e pronësisë paditësit, ai ka qenë i ndërgjegjshëm se banesa dhe trualli nën
të janë një e vetme, duke shmangur domosdoshmërinë e ekzistencës së një veprimi
tjetër për kalimin e pronësisë mbi truallin.
8. Gjithashtu, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të pabazuar pretendimin e
parashtruara në rekurs nga pala e paditur Bukurije Duka mbi ndryshimin e bazës
ligjore dhe shkakut të padisë nga gjykata e apelit. Ky Kolegj çmon se hetimi i kryer
nga gjykatat e apelit është në përputhje me qëndrimin unifikues të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë se “..gjykata e zbulon shkakun e padisë së paditësit
duke e analizuar padinë në tërësinë e saj dhe jo duke u kufizuar tek dispozitat
ligjore të referuara nga paditësi në pjesën hyrëse të saj. Mund të ndodhë që
paditësi të referojë gabimisht dispozitat ligjore, përse nga leximi i kërkesëpadisë
del e qartë e drejta që ai kërkon të mbrojë. Në këtë rast gjykata duhet të zgjidhë
çështjen konform shkakut që rezulton nga shqyrtimi në tërësi i kërkesëpadisë,
duke bërë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë dhe
të drejtave apo interesave që ai pretendon se i janë cenuar….” (Vendim nr.3, datë
29.03.2012, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë).
9. Kështu, nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se gjykata e apelit në analizë të
pretendimeve e prapësimeve të palëve ndërgjyqëse, provave të administruara në
proces, ka përcaktuar qartë natyrën juridike të marrëdhënies midis palëve
ndërgjyqëse, shkakun e kërkesëpadisë, duke mos u lidhur domosdoshmërisht me
bazën ligjore të përcaktuar në të. Baza ligjore e padisë nuk duhet të barazohet me
shkakun e padisë. Baza ligjore është vetëm një nga elementët që shërben për të
identifikuar të drejtën subjektive që paditësi kërkon të mbrojë në gjykatë, duke
shërbyer si pasqyrimi i të drejtës subjektive në të drejtën materiale, ndërsa shkaku i
padisë përbëhet nga dy elementë, e drejta që kërkohet të mbrohet dhe faktet që bien
ndesh me këtë të drejtë (Vendim nr.3, datë 29.03.2012, Kolegjet e Bashkuara të
Gjykatës së Lartë).
94
10. Për sa më sipër, Kolegji Civil vlerëson të drejtë konkluzionet e gjykatës së apelit ku
në rastin në shqyrtim, shkaku i kërkesë padisë së paditësit Rasim Duka ka qenë
mbrojtja e të drejtës së tij të pronësisë duke u detyruar të paditurit për ta njohur pronar
mbi sipërfaqen e trualli prej 220 m2, si dhe pasojat e rrjedhura prej saj, konstatim i
pavlefshmërisë absolute të veprimit juridik të realizuar për tjetërsimin e truallit të
pretenduar dhe detyrimin e ZRPP Tiranë për të kryer regjistrimin.
11. Gjykata e apelit duke respektuar parimin e kontradiktorialitetit i ka dhënë zgjidhje
pretendimeve të palëve ndërgjyqëse në respektim të së drejtave dhe detyrimeve të tyre
që rrjedhin nga procesi gjyqësor civil, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi
të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14 i K.Pr.Civile), cilësimit të
saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni 16 i K.Pr.Civile).
12. Kolegji Civil çmon të pambështetura në ligj edhe pretendimin e palës së paditur
Bukurie Duka, etj., mbi cenueshmërinë e vendimit të gjykatës së apelit lidhur me
pavlefshmërinë e kontratës së shitblerjes datë 23.02.2004.
13. Ky Kolegj thekson se referuar të drejtës sonë materiale që të plotësohen kushtet e
fitimit të pronësisë në mënyrë të prejardhur, siç është fitimi i pronësisë me kontratë
bazuar në nenin 164 të K.Civil, është e domosdoshme që tjetërsuesi i pronës të jetë
pronar i ligjshëm i saj dhe se me pronar te ligjshëm nënkupton që titulli i pronësisë së
tij të jetë i pa cenueshëm dhe përfundimtar. Kështu, në rast se tjetërsuesi nuk është
pronar i sendit, pronari i ri nuk mund të fitojë asnjë të drejtë mbi sendin. Vlen parimi
antik sipas të cilit asnjëri nuk mund t’u transferojë të tjerëve më shumë të drejta sa ka
ai vetë. E drejta e pronësisë është një e drejtë e patjetërsueshme e cila gëzon një
mbrojtje ligjore jo vetëm nga ligji themeltar (Kushtetuta), por dhe nga të gjitha ligjet e
tjera që janë miratuar në bazë dhe zbatim të tij.
14. Nën dritën e fakteve dhe të provave që ndodhen në dosjen gjyqësore dhe që janë
administruar nga gjykatat më të ulëta, rezulton qartë se të paditurit Hajrie Duka, etj.,
në kushtet kur trashëgimlënësi i tyre Jakup Duke kishte tjetërsuar pronësinë e tij në
favor të paditësit Rasim Duka, në kohën e hartimit të kontratës së shitblerjes në favor
të Bujar Dukës nuk ishin më pronarë të sipërfaqes së truallit prej 220 m2 nën banesë
dhe nuk mund të dispononin më mbi këtë sipërfaqe.
15. Për sa më sipër, Kolegji Civil në zbatim të nenit 92/a të Kodit Civil, në të cilin
parashikohet se “Veprimet juridike të pavlefshme nuk krijojnë asnjë pasojë juridike.
Të tilla janë ato që: a) vijnë në kundërshtim me një dispozitë urdhëruese të ligjit..”
gjen të mbështetur në ligj vendimin e gjykatës së apelit mbi konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitblerjes nr.910 rep., nr.183 kol, datë
23.02.2004.
16. Po kështu, absolutisht të pavlefshme janë dhe të gjitha veprimet juridike të kryera më
vonë, pasi, referuar po të drejtës tonë civile, çdo veprim juridik i kryer mbi bazën e
veprimeve juridike absolutisht të pavlefshme është absolutisht i pavlefshëm, për arsye
se veprimi juridik absolutisht i pavlefshëm nuk mund të rregullohet dhe nuk mund të
bëhet i vlefshëm as më vonë dhe as me veprime të tjera të më pasme. Veprimi juridik
absolutisht i pavlefshëm konsiderohet se nuk ka ekzistuar dhe nuk është kryer
asnjëherë, prandaj çdo veprim i mëvonshëm ka po të njëjtat pasoja.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se paditësi me padinë e tij në shqyrtim
kërkon konstatimin e pavlefshmërisë absolute të veprimit juridik “Kontratë Shitje”
nr.910 rep., nr.183 kol., datë 23.02.2004, si dhe pasojën e rrjedhur prej saj detyrimin e
ZRPP Tiranë të çregjistrojnë pronën e regjistruar me nr.77/2004.
18. Ky Kolegj thekson se referuar të drejtës tonë materiale pavlefshmërinë absolute mund
ta kërkojë kushdo, edhe një i tretë në lidhje me palët, mjafton që të tregojë se ka një
95
interes të ligjshëm. Gjykata ka të drejtë që edhe kryesisht të konstatojë pavlefshmërinë
absolute të një kontrate, e cila ndodhet në shqyrtimin e saj, edhe në mungesë të një
kërkimi të veçantë apo të një prapësimi nga pala e interesuar. Në gjykime të këtij lloji
kërkimi kryesor nuk është konstatimi i pavlefshmërisë absolute të veprimit juridik, gjë
që konstatohet në çdo kohë edhe kryesisht nga gjykata, por zgjidhja e pasojave që
kanë ardhur si rezultat i pavlefshmërisë absolute të një veprimi të tillë, në bazë të
nenit 106 të K.Civil.
19. Fakti që paditësit në këtë gjykim ka kërkuar dhe zgjidhjen e pasojave të ardhura nga
pavlefshmëria absolute, drejtë ka vepruar gjykata e apelit në disponimin edhe mbi
pasojat e ardhura nga kjo pavlefshmëri.
20. Përsa arsyetohet më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen të bazuar vendimin
nr.723, datë 28.05.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe për rrjedhim çmon ta lërë atë
në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në Nenin 485 të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 07.11.2013
96
Nr.00-2013-2593 i Vendimit (637)

VENDIM

Artan Broci Anëtar

Në datën 07.11.2013, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket
palëve:
PADITËS: LEKO ZYKAJ,

MILIKA ZHUPAJ,
ADEM ZYKAJ,
RABIHAN RAKIPAJ,
ZARIFE SINANAJ,
BADIHE AZIZAJ,
Të gjithë në mungesë.
I PADITUR: SAFET ZYKAJ, në mungesë.
OBJEKTI:
Pjesëtim i sendit të përbashkët, pasuri e paluajtshme,
e përbërë nga një sipërfaqe arë prej 6000 m2,
ndodhur në Selenicë në Lagjen “Resulaj”
Baza ligjore: Nenet 31, 32 K.Pr.Civile
Dhe neni 207 i K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.2078, datë 29.10.2007 ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë-padisë së palëve paditëse Adem Zykaj, Rabihan Rakipaj,
Zarife Sinanaj, Badihe Azizaj, Leko Ibrahimaj dhe Milika Zhupaj me objekt
“Pjesëtimin e sendit të përbashkët, pasuri e paluajtshme, e përbërë nga një
sipërfaqe toke arë prej 6000 m2 e ndodhur në Selenicë, në Lagjen “ Resulaj, si
të pabazuar në ligj dhe në prova.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.85, datë, 02.07.2008 ka vendosur:

Mospranimin e ankimit.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë nr.85, datë 02.07.2008, ka paraqitur

rekurs pala paditëse Adem Zykaj, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe vendimin e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë nr.2078, datë 29.10.2007 e dërgimin e çështjes për
rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë, duke parashtruar këto shkaqe:
97
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë e ka rrëzuar padinë dhe është shprehur në dispozitiv
se kemi të drejtën e ankimit kundër vendimit brenda 15 ditëve dhe unë e kam ushtruar
brenda 7 ditëve. Mirëpo gjykata e apelit ka vendosur mospranim ankimi me
arsyetimin se afati është 5 ditor dhe se i tillë ankimi është paraqitur jashtë afatit.
- Duke qenë se të drejtën e ankimit brenda 15 ditëve e ka dhënë gjykata e rrethit
gjyqësor duhej të merrej si i mirëqenë dhe nga gjykata e apelit ,e cila na ka mohuar
një të drejtë të ligjshme siç është e drejta e ankimit.
- Si palë paditëse të paditurin e kemi vëlla dhe toka e marrë në emrin e Kadri Zykaj si
trashëgimlënësi jonë dhe në këtë mënyrë mbi këtë tokë jemi të gjithë bashkëpronarë si
trashëgimtarë të tij, pavarësisht se në atë kohë në Selenicë ishte vetëm i padituri.
- I padituri nuk ka qenë punonjës miniere, por punonjës në minierën e Selenicës dhe si i
tillë ai nuk përfitonte.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; në mungesë të palëve ndërgjyqëse; si
dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se pala e paditur Safet Zykaj,
bazuar në ligjin nr.7501, datë 19.07.1991, me Aktin e Marrjes në Pronësi nr.16293,
datë 10.03.2007, ka përfituar 6000 m2.
2. Pala paditëse dhe padituri janë vëllezër dhe motra mes tyre. Paditësit pretendojnë se
toka e marrë prej të paditurit është marrë në emër të gjithë trungut të familjes, pasi
është pasuri trashëgimore e prindërve të tyre dhe për këtë qëllim i janë drejtuar
gjykatës për pjesëtimin e kësaj pasurie.
vendosur: “Rrëzimin e kërkesë-padisë së palëve paditëse Adem Zykaj, Rabihan
Rakipaj, Zarife Sinanaj, Badihe Azizaj, Leko Ibrahimaj dhe Milika Zhupaj me objekt
“Pjesëtimin e sendit të përbashkët, pasuri e paluajtshme, e përbërë nga një sipërfaqe
toke arë prej 6000 m2 e ndodhur në Selenicë, në Lagjen “ Resulaj, si të pabazuar në
ligj dhe në prova”.
8. Gjykata e shkallës së parë arsyeton se: “...nuk mund të jenë subjekte përfitues të ligjit
nr.7501, datë 19.07.1991 “ Për tokën “ personat të cilët nuk kanë qenë gjallë me datë
01.08.1991... trashëgimlënësit Kadri dhe Meshtane Zykaj nuk kanë të drejta pronësie
mbi sipërfaqen prej 6000 m2 si rrjedhim as trashëgimtaret e tyre. Midis të cilëve dhe
paditësit duke mos u legjitimuar në ngritjen e kësaj padie”.
9. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.85, datë, 02.07.2008, ka vendosur:
“Mospranimin e ankimit”.
10. Gjykata e apelit arsyeton se: “Në përfundim të fazës së parë të pjesëtimit gjykata e
faktit ka arritur në konkluzionin e rrëzimit të kërkesë padisë pasi palët ndërgjyqëse
nuk rezulton të jenë bashkëpronarë mbi sendin objekt gjykimi, një nga elementët e
domosdoshëm të zbatimit të nenit 207 të K.Civil. Si rrjedhojë kundër vendimit të fazës
së parë të pjesëtimit, i lejohet ankim i veçantë brenda 5 ditëve, sipas paragrafit të dytë
të nenit 370 të K.Pr.Civile....ç’ka do të thotë se afati i ankimit (të veçantë) fillon nga
data 30.10.2007 dhe meqë datat 6-7/10.2007 kanë qenë ditë pushimi, data 08.10.2007
ishte data e paraqitjes së ankimit”.
98
11. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, nr.85, datë, 02.07.2008, ka paraqitur
rekurs pala paditëse Adem Zykaj, duke kërkuar prishjen e vendimeve dhe dërgimin
e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë, për shkaqet e
lartpërmendura.

12.1. Neni 14 i K.Pr.Civile:
“Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet
garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje
me ligjin”.
Gjykimi për pjesëtimin e sendeve në bashkëpronësi dhe në trashëgim, në fazën
e parë të tij, ka për qëllim të hetojë e të përcaktojë të drejtën e
bashkëpronësisë së ndërgjyqësave, pjesët takuese të tyre, si dhe sendet që do
të pjesëtohen. Pasi të ketë marrë provat e nevojshme, gjykata, me vendim të
ndërmjetëm, lejon pjesëtimin dhe përcakton rrethin e bashkëpjesëtarëve,
sendet që do të pjesëtohen, si dhe pjesët takuese të secilit prej tyre.
Kundër këtij vendimi lejohet ankim i veçantë, paraqitja e të cilit pezullon
vazhdimin e mëtejshëm të gjykimit.
Afati i ankimit në gjykatën e apelit, kundër vendimeve përfundimtare të
gjykatës së shkallës së parë, është 15 ditë.
Afati për të bërë rekurs në Gjykatën e Lartë, kundër vendimeve të gjykatës së
apelit, është 30 ditë.
....... Afati i ankimeve të veçanta është 5 ditë".
13. Dispozitat e Kodit Civil në të cilat është parashikuar:
13.1. Neni 207 i K.Civil që parashikon:”Mënyrat e pjesëtimi të sendit të
përbashkët....”.
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se :
14. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht pala paditëse Adem Zykaj legjitimohet
ratione personae t’i drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur me sa më sipër.
15. Ankimi është paraqitur brenda afatit ligjor, ndaj edhe legjitimohet ratione temporis.
Gjithashtu rezulton se ankimi i është njoftuar palës tjetër ndërgjyqëse.
16. Në lidhje me thelbin (legjitimimi ratione materiae), Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala paditëse Adem Zykaj përmban shkaqe nga
ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e
vendimit nr.85, datë, 02.07.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të parashtruara në rekurs,
arrin në përfundimin se vendimi nr.85, datë, 02.07.2008 i Gjykatës së Apelit Vlorë
është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe
çështja të dërgohet për rishqyrtim pranë kësaj gjykate.
18. Gjykata e Lartë si gjykatë ligji nuk i hyn analizës së provave gjë që duhet ta bëjnë dy
gjykatat e tjera, por nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore dhe pretendimeve
të parashtruara në rekurs evidenton shkeljet që kanë lejuar gjykatat e faktit, qoftë të
normave procedurale dhe atyre materiale, duke kërkuar respektimin e tyre.
99
19. Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka rrëzuar kërkesë padinë, duke ju referuar nenit 370 të
K.Pr.Civile ka hetuar të drejtën e bashkëpronësisë së palëve ndërgjyqëse dhe ka
arritur në konkluzionin se nuk janë bashkëpronarë mbi atë tokë (objekt pjesëtimi) e
për rrjedhojë ka rrëzuar padinë për mungesë legjitimimi.
20. Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë ka bërë ankim pala paditëse, ankim të
cilin e ka ushtruar me datë 09.11.2007 në një kohë që data e vendimit është
29.10.2007.
21. Gjykata e apelit ka vendosur mospranim te ankimit duke arsyetuar se kundër vendimit
të fazës së parë të pjesëtimit, lejohet ankim i veçantë brenda 5 ditëve, sipas paragrafit
të dytë të nenit 370 të K.Pr.Civile dhe afati i fundit i paraqitjes së ankimit duhej të
ishte data 08.10.2007. Më këtë arsyetim gjykata e apelit ka vendosur mospranimin e
ankimit pasi është paraqitur jashtë afatit.
22. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e vlerëson të gabuar këtë konkluzion të gjykatës së
apelit. Gjykata e rrethit, megjithëse ka qenë duke shqyrtuar fazën e parë të pjesëtimit,
në vendimin e saj ka vendosur rrëzimin e padisë dhe njëkohësisht është shprehur se
afati i ankimit është 15 ditë.
23. Ne rastin konkret shtrohet për zgjidhje çështja nëse vendimi i marrë nga gjykata e
shkallës së parë është vendim i ndërmjetëm apo është vendim themeli (përfundimtar)?
24. Kolegji lidhur më këtë çështje, konkludon se, megjithëse në pjesëtimin e pasurisë mes
bashkëpronarëve ka dy faza të pjesëtimit dhe ku faza e parë është një vendim i
ndërmjetëm, në rastin konkret gjykata e shkallës së parë, mbështetur në nenin 370 të
K.Pr.Civile, ka hetuar nëse sendi që kërkohet të pjesëtohet është në bashkëpronësi apo
jo dhe ka arritur në konkluzionin se paditësit nuk janë bashkëpronarë dhe për këtë ka
rrëzuar padinë për mungese legjitimimi. Pra gjykata në këtë rast e ka zgjidhur
përfundimisht këtë mosmarrëveshje.
25. Në këto rrethana vendimi i gjykatës së shkallës së pare çmohet nga Kolegji Civil se
duhet të konsiderohet vendim përfundimtar që ka zgjidhur në themel
mosmarrëveshjen. Për këtë referuar nenit 443 të K.Pr.Civile “Afati i ankimit në
gjykatën e apelit, kundër vendimeve përfundimtare të gjykatës së shkallës së parë,
është 15 ditë”.
26. Prandaj, duke qenë se pala paditëse e ka ushtruar të drejtën e tij të ankimit brenda
afatit 15 ditor, Kolegji vlerëson se gjykata e apelit duke vendosur mospranimin e
ankimit si të paraqitur tej afatit ligjor, i ka mohuar kësaj pale të drejtën e ankimit duke
cenuar kështu një ndër parimet e procesit të rregullt ligjor, të drejtën e aksesit (pjesë e
të cilit është dhe e drejta e ankimit).
27. Sa sipër çështja duhet të kthehet për rishqyrtim në gjykatën e apelit për t’u gjykuar
dhe për t’i dhënë përgjigje pretendimeve të ngritura në ankim nga pala paditëse.
28. Në rigjykim, gjykata e apelit, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme, në
respektim të së drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi
gjyqësor civil, “... ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet
garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me
ligjin (neni 14) dhe, duke bërë një “cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen
me mosmarrëveshjen” ta zgjidhë atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi” (neni 16), si dhe në vendimin e saj gjykata e apelit duhet të bëjë një
analizë e plotë dhe objektive të provave (neni 126 i K.Pr.Civile).
29. Kolegji Civil, përfundimisht vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala paditëse është i
bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i
gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për t’u rishqyrtuar nga një
trup tjetër gjykues i Gjykatës së Apelit Vlorë.
100
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 shkronja “c” të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.85, datë 02.07.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 07.11.2013
101
Nr.00-2013-2581 i Vendimit (638)
VENDIM
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Artan Broci Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 07.11.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me nr.11111-02530-

00-2008 që u përket palëve:
PADITËS: ERMIRA BEZHANI, MERITA BEJLERI.

TË PADITUR: AGJENCIA E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE TIRANË.
AGIM TA RTARI, ALKET JONUZI ,
ARTUR JONUZI, ENKELEJDA TARTARI,
GËZIM TARTARI, HEKTOR TARTARI,
HYRIE JONUZI, MANJOLA TARTARI.
OBJEKTI:
Anulimin e vendimit nr.202, datë 09.08.2006
të Komitetit Shtetëror të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave.
Regjistrimin e kërkesë padisë në Zyrën Vendore të Regjistrimit
të Pasurisë së Paluajtshme Tiranë.
Baza Ligjore: Neni 32 i K.P.Civile,
neni 197 i K.Civil,
Ligji nr.9235, datë 29.07.2004
"Për kthimin e Kompensimin e Pronave”.
Gjykata e shkallës së parë Tiranë, me vendimin datë 10.04.2008 ka vendosur:

Pezullimin e gjykimit të çështjes me nr.3439/464 Akti deri sa të zgjidhet me
vendim të formës së prerë çështja civile me nr.159 Akti, datë 25.01.2006 që po
gjykohet nga ajo gjykatë.

Lënien në fuqi të vendimit datë 10.04.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs paditësi, i cili kërkon prishjen e tij, duke
parashtruar këto shkaqe:
- Anulimi i një akti të nxjerrë në bazë të ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 “Për tokën” nuk
ka lidhje me anulimin e një akti administrativ të nxjerrë në bazë të ligjit nr.9325, datë
29.07.2004 “Për kthimin e kompensimin e pronës”.
102
Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci; dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.233, datë 18.09.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në zbatim
të ligjit e si tillë duhet të lihet në fuqi.
Me vendimin nr.122, datë 23.01.1998 të KKP Tiranë, dhënë në favor të subjektit të

shpronësuar Zenepe Jonuzi, është vendosur:
“Ish pronares Zenepe Rexhep Jonuzi, nga 21595 m2 që ka pasur në fshatin Mëzez të
Komunës Kashar të Rrethit Tiranë, t’i kompensohen me letra me vlerë 21.505 m2 tokë
bujqësore, sipas planvendosjes bashkangjitur.
Për këtë sipërfaqe Agjencia e Privatizimit t’i njohë të drejtën e parablerjes të
objekteve të “Serra Diellore”.
Mbasi ish pronarja ka vdekur të drejtat mbi këtë pronë i kalojnë trashëgimtarëve të
saj”.
Me vendimin nr.192, datë 30.10.1999 të KKP Tiranë, dhënë në favor të subjektit të
shpronësuar Muharrem Demneri, është vendosur:
“Në rast se do të kundërshtohet vendimi nr.122 datë 23.01.1998 i KKP Tiranë, t’i
kompensohen në letra me vlerë 16 dynym tokë bujqësore në fshatin Mëzez.
Mbasi ish pronari ka vdekur të drejtat mbi këtë pronë i kalojnë trashëgimtarëve të
tij”.
Vendimi nr.192, datë 30.10.1999 i KKP Tiranë është bazuar në vërtetimin e pronësisë
së datës 26.03.1999 të Hipotekës Tiranë, sipas të cilit në regjistrin hipotekor me nr.212, datë
30.03.1938, në emër të Muharrem Demnerit në fshatin Mëzez, figuron një sipërfaqe toke prej
16 dynymësh, e kjo pronë është pa ndonjë barrë hipotekore, apo shënime të tjera.
Vendimi nr.122, datë 23.01.1998 i KKP Tiranë është bazuar në notën e transkriptimit
nr.187, datë 29.03.1941 dhe të vërtetuar se nuk se nuk ka ndryshime në regjistrat hipotekorë.
Të dyja vendimet e mësipërme bëjnë fjalë për të njëjtën pronë.
Me vendimin nr.202, datë 09.08.2006 të K.SH.K.K.Pronave është vendosur:
“Të shfuqizojë vendimin nr.192, datë 30.10.1999 të KKP Tiranë, dhënë në favor të
trashëgimtarëve të Muharrem Demnerit.
Të shfuqizojë pikën 1/a të vendimit nr.122, datë 23.01.1998 të KKP Tiranë, përsa i
përket kompensimit në letra me vlerë të tokës bujqësore.
Të ndryshojë pikën 1/b të vendimit nr.122, datë 23.01.1998 të KKP Tiranë, duke
zëvëndësuar njohjen e së drejtës së parablerjes të objkteve “Serra Diellore “ me kthimin fizik
të kësaj sipërfaqeje prej 21.505 m2, pronësia e së cilës është njohur me vendimin e
sipërcituar”.
Paditëset Ermira Bezhani dhe Merita Bejleri i janë drejtuar gjykatës për anulimin e
vendimit nr.202, datë 09.08.2006 të K.SH.K.K.Pronave, me të cilin është shfuqizuar vendimi
i K.K.K.Pronave Tiranë dalë në emër të trashëgimtarëve të Muharrem Demnerit (paditëset)
dhe është ndryshuar vendimi i KKKP i dalë në emër të trashëgimtarëve të Zenepe Jonuzi,
duke ju kthyer fizikisht një sipërfaqe e kompensuar më parë.
Gjatë gjykimit të paditurit kanë paraqitur kërkesë për pezullimin e gjykimit,pasi është
duke u gjykuar një çështje tjetër midis palëve, ku trashëgimtarët e Zenepe Jonuzit (të
paditurit) kanë kundërshtuar aktet e marrjes së tokës në pronësi për trashëgimtarët e
Muharrem Demnerit të dhëna nga Komuna Kashar për sipërfaqen objekt gjykimi.
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin datë 10.04.2008, ka vendosur:
103
“Pezullimin e gjykimit të çështjes me nr.3439/464 Akti deri sa të zgjidhet me vendim
të formës së prerë çështja civile me nr.159 Akti, datë 25.01.2006 që po gjykohet nga ajo
gjykatë”.
Me arsyetimin se, pa u zgjidhur çështja e kundërshtimit të akteve të marrjes së tokës
në pronësi, nuk mund të zgjidhet çështja në gjykim për kundërshtimin e vendimit të
K.SH.K.K.Pronave prandaj gjykimi i çështjes duhet të pezullohet.
“Lënien në fuqi të vendimit datë 10.04.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë”.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs paditësi, i cili kërkon prishjen e tij, duke
Anulimi i një akti të nxjerrë në bazë të ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 “Për tokën” nuk
ka lidhje me anulimin e një akti administrativ të nxjerrë në bazë të ligjit nr.9325, datë
29.07.2004 “Për kthimin e kompensimin e pronës”.
Ligji i zbatueshëm
Neni 297 i K.Pr.Civile parashikon se:

“Gjykata vendos pezullimin e gjykimit kur:
a) çështja nuk mund të zgjidhet para se të zgjidhet një çështje tjetër penale, civile ose
administrative;
b) kërkohet nga të dyja palët;
c) njëra nga palët vdes ose mbaron personi juridik;
ç) njëra nga palët nuk ka ose më vonë ka humbur zotësinë juridike për të vepruar si
palë dhe shihet e nevojshme t’i emërohet një përfaqësues ligjor;
d) parashikohet shprehimisht në ligj.
Gjatë pezullimit nuk mund të kryhen veprime procedurale”.

Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga pala paditëse Ermira Bezhani
e Merita Bejleri nuk përbëjnë shkaqe ligjore në kuptim të Nenit 472 të Kodit të Procedurës
Civile që të motivojnë cenimin e vendimit nr.233 datë 18.09.2008 të Gjykatës Apelit Tiranë.
Nga shqyrtimi në tërësi i kësaj çështje, të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore e të
administruara gjatë gjykimeve nga gjykatat e faktit, objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve
të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të rekursit, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e apelit është
rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit procedural, prandaj vendimi i kësaj gjykate është i drejtë
dhe duhet të lihet në fuqi.
Në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë është duke u zhvilluar gjykimi i një çështje me
palë ndërgjyqëse: Paditës - trashëgimtarët e Zenepe Jonuzit dhe të Paditur - trashëgimtarët e
Muharrem Demnerit e Komisioni i Ndarjes së Tokës Komuna Kashar; me Objekt: Anulimin
e vendimit datë 03.02.2001 të Komisionit të Ndarjes së Tokës Komuna Kashar, në bazë të të
cilit janë pajisur me aktin e marrjes së tokës në pronësi nr.135, datë 03.02.2001.
Gjykatat me të drejtë kanë vendosur pezullimin e gjykimit të çështjes, për faktin se
nga përmbajtja e kërkesës për pezullimin e gjykimit të bërë nga pala paditëse dhe krahasimi
me kërkesën objekt gjykimi, rezulton se bëhet fjalë për të njëjtën sipërfaqe toke për të cilën
është shprehur K.SH.K.K.Pronave me vendimin nr.202, datë 09.08.2006, që është objekt i
këtij gjykimi.
K.SH.K.K.Pronave me vendimin nr.202, datë 09.08.2006 është shprehur për kthimin
fizik të pronës prej 21.000 m2 tokë, trashëgimtarëve të Zenepe Jonuzit, por kjo tokë figuron e
regjistruar në Z.RR.P.Paluajtshme Tiranë në emër të trashëgimtarëve të Muharrem Demnerit.
104
Përpara se të merrej ky vendim nga K.KSH.K.K.Pronave, trashëgimtarët e Zenepe
Jonuzit e kanë kundërshtuar në gjykatë aktin e pronësisë së trashëgimtarëve të Muharrem
Demnerit, e në këto kushte është e domosdoshme pezullimi i gjykimit të çështjes për shkak
se, pa u zgjidhur më parë çështja me objekt kundërshtim akti marrjes së tokës në pronësi të
Komisionit të Ndarjes së Tokës Komuna Kashar të vitit 2001, nuk mund të zgjidhet çështja
me objekt kundërshtim i vendimit të K.KSH.K.K.Pronave të vitit 2006.
Gjithashtu rezulton e provuar se kërkesë padia e paraqitur nga trashëgimtarët e
Zenepe Jonuzit për kundërshtimin e aktit të marrjes së tokës në pronësi, është paraqitur më
datë 27.10.2005, pra para se të merrej vendimi nr.202, datë 09.08.2006 i K.SH.K.K.Pronave i
kundërshtuar në gjykatë nga trashëgimtarët e Muharrem Demnerit, e në këto rrethana çështjet
kanë lidhje në mes tyre dhe se zgjidhja e çështjes objekt gjykimi është e ndërvarur nga
zgjidhja e çështjes tjetër, me palë paditëse trashëgimtarët e Zenepe Jonuzit dhe të paditur
trashëgimtarët e Muharrem Demnerit.
Në këto kushte, Kolegji Civil çmon se ndodhemi përpara kritereve të paragrafit të
parë të nenit 297 të K.Pr.Civile i cili parashikon se:
“Gjykata vendos pezullimin e gjykimit kur:
a) çështja nuk mund të zgjidhet para se të zgjidhet një çështje tjetër penale, civile ose
administrative;
Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se, në përputhje me Nenin 485/a
të K.Pr.Civile, duhet të vendoset lënia në fuqi e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, si një
vendim i drejtë dhe në përputhje me ligjin.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të Vendimit nr.233, datë 18.09.2008, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 07.11.2013
105
Nr.00-2013-2582 i Vendimit (639)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 07.11.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me nr.11220-02379-

00-2008 që u përket palëve :
PADITËS: ALEKSANDËR SHARKA

I PADITUR: DAUT DEDEJ
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të shlyejë detyrimin
e lindur nga akti noterial nr.1073/921, datë 01.11.2006
me çmimin e tregut për sipërfaqen 400 m2 truall.
Baza Ligjore: Nenet 419, 422, 476, 481/b të K.Civil,
Neni 32/a, b i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.783, datë 21.03.2007, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë së paditësit Aleksandër Kasem Sharka ndaj të
paditurit Daut Nezir Dedej.
Detyrimin e të paditurit Daut Nezir Dedej të paguajë në favor të paditësit
Aleksandër Kasem Sharka një shumë prej 8.700.000 (tetë milion e shtatëqind
mijë) lekë.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.395, datë 24.09.2008, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit civil nr.783, datë 21.03.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës me këtë ndryshim:
Detyrimi i të paditurit Daut Nezir Dedej ndaj paditësit Aleksandër Kasem
Sharka të jetë në shumën 9.150.000 (nëntë milion e njëqind e pesëdhjetë mijë)
lekë.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala e paditur Daut Dedej, që kërkon: Prishjen e
vendimit nr.783, datë 21.03.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe vendimit
nr.395, datë 24.09.2008 Gjykatës së Apelit Durrës dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Durrës, me tjetër trup gjykues dhe parashtron këto shkaqe:
- Gjykatat kanë vepruar në kundërshtim me ligjin;
106
- Të dy ekspertimet e kryera vlerësojnë këtë tokë vetëm si tokë për zhvillimin e
ndërtimit dhe përjashtojnë destinacionet e tjera për të cilat mund të përdoret kjo tokë;
nga ekspertët nuk është bërë vlerësim toke sipas regjimit juridik të saj bazuar në
dokumentacionin e pronësisë si tokë arë dhe sipas gjendjes së faktit nuk është marrë
mendimi i asnjë agjencie imobiliare se sa është vlera e kësaj toke sipas çmimeve të
tregut të asaj zone.
- Gjykata e apelit ka marrë si të mirëqena thëniet e ekspertëve se kësaj toke i ka
ndryshuar destinacioni juridik, nga tokë arë në toke truall, ndonëse nuk është paraqitur
asnjë akt shkresor i cili të vërtetojë ndryshimin e regjimit juridik të tokës, ndërkohë që
nga ana ime është paraqitur si provë kontrata e shitblerjes me Bajram Fejzon si dhe
çertifikata e pronësisë, ku regjimi i tokës është përcaktuar si tokë arë.
- Në fakt në këtë tokë nuk është bërë asnjë ndërtim dhe nuk është dhënë asnjë leje
ndërtimi.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci; përfaqësuesin e palës së paditur
av.Thimjo Kondi, i cili kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimit
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe pushimin e gjykimit të çështjes (neni 485/e i
K.Pr.Civile), ose në rastin më të keq në mënyrë alternative prishjen e vendimit nr.10-2008-
267, datë 24.09.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në atë
gjykatë me tjetër trup gjykues (neni 485/c i K.Pr.Civile);, përfaqësuesin e palës paditëse av.
Idajet Beqiri, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të
gjykatës së rrethit si vendime të drejta dhe të bazuara në ligj; dhe pasi diskutoi çështjen në
tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.395, datë 24.09.2008 i Gjykatës së Apelit Durrës është marrë në zbatim
të gabuar të ligjit procedural, e si tillë duhet të prishet dhe të lihet në fuqi vendimi nr.783,
datë 21.03.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
Nga aktet e administruara në dosje rezulton se në Qershor të vitit 1999 (datë nuk
rezulton nga aktet e dosjes), paditësi dhe pala e paditur kanë negociuar dhe kane rënë dakord
në lidhje me blerjen nga ana e paditësit të një sipërfaqe toke prej 400 m2 të ndodhur në zonën
“Përroi i Agait”, Durrës, në pronësi të palës së paditur.
Rezulton se paditësi e ka paguar çmimin e shitjes prej 2.400.000 (dy milion e
katërqind mijë) lekë me para në dorë (cash). Gjithashtu rezulton se palët ndërgjyqëse kanë
rënë dakord (në mirëbesim) që të mos nënshkruajnë asnjë kontrate shitblerje të pronës së
paluajtshme, duke qenë se pala e paditur, në atë kohë, nuk dispononte ende të gjithë
dokumentacionin që të vërtetonte pronësinë mbi këtë tokë.
Nëpërmjet kontratës së shitjes nënshkruar përpara noterit Bujar Troci, me nr.721 Rep.
dhe nr.133 Kol., datë 13.02.2002, pala e paditur i ka shitur shtetasit Barjam Fejzo tokën (arë)
me sipërfaqe totale prej 1525 m2, sipërfaqe e cila përfshin edhe sipërfaqen e tokës prej 400
m2 për të cilën palët ndërgjyqëse kishin rënë dakord që do ta blinte paditësi.
Disa vite më vonë, paditësi (pasi është kthyer nga jashtë shteti), kontakton palën e
paditur në lidhje me nënshkrimin e kontratës së shitjes së tokës për të cilën kishte paguar
çmimin e shitjes. I padituri e vë në dijeni se këtë tokë ia ka shitur shtetasit Bajram Fejzo.
Në përpjekje për të zgjidhur mosmarrëveshjet e tyre në lidhje me shitjen e tokës
shtetasit Bajram Fejzo, palët ndërgjyqëse nënshkruan respektivisht një deklaratë noteriale
përpara noterit publik Ali Turku, me anë të së cilës deklarojnë se:
107
“Unë Daut Dedej...deklaroj si më poshtë vijon:
..në muajin Qershor 1999, i kam shitur Z.Aleksandër Sharka, një sipërfaqe toke prej
400 (katërqind) m2 të ndodhur në “Përroi i Agait”, Durrës, me çmimin 2.400.000 (dy milion
e katërqind mijë) të cilat i kam marrë në momentin e shitjes. Theksoj se shitja është bërë mes
nesh në mirëbesim pa hartuar ndonjë kontratë mes palëve.
Në vitin 2001, pasurinë e mësipërme ia kam shitur Z. Bajram Fejzo (duke ndjekur
plotësisht procedurat e kërkuara ligjore për shitjen e pasurive të paluajtshme)...
Për sa më sipër, unë Daut Dedej deklaroj se jam plotësisht dakord që toka objekt
konflikti siç u përshkrua më lart, me sipërfaqe 400 m2, të vlerësohet nga një komision i
posaçëm, ekspert vlerësimi të pasurisë dhe me pas, vlerën e përcaktuar nga ekspertët t’ía
kthej Z. Aleksander Sharka deri në datën 15.11.2006...
..Unë Aleksandër Sharka ...deklaroj si me poshtë vijon:
..në muajin Qershor 1999 kam blerë nga Z.Daut Dedej një sipërfaqe toke prej 400
(katërqind) m2 të ndodhur në “Përroi i Agait”, Durrës, me çmimin 2.400.000 (dy milion e
katërqind mijë), të cilat i kam marrë në momentin e shitjes. Theksoj se shitja është bërë mes
nesh në mirëbesim pa hartuar ndonjë kontratë mes palëve.
Në vitin 2001, pasurinë e mësipërme Z.Daut Dedej ia ka shitur, pa miratimin tim, Z.
Bajram Fejzo, me të cilin ka ndjekur procedurat e kërkuara ligjore për shitjen e pasurive të
paluajtshme...
Për sa më sipër, unë Aleksandër Sharka deklaroj se jam plotësisht dakord që toka
objekt konflikti siç u përshkrua më lart me sipërfaqe 400 m2 të vlerësohet nga një komision i
posaçëm, ekspert vlerësimi i pasurisë dhe më pas, Z.Daut Dedej të më likuidojë vlerën e
përcaktuar nga ekspertët e vlerësimit deri në datën 15.11.2006...”
Rezulton se palët ndërgjyqëse nuk kanë ndërmarrë veprimet e nevojshme në lidhje me
përmbushjen e detyrimeve brenda datës së përmendur më lart. Në këto kushte, paditësi, i
është drejtuar gjykatës me padi duke kërkuar përmbushjen e detyrimeve që rrjedhin nga
deklarata noteriale e përmendur më lart.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës si ka zhvilluar një proces të rregullt ligjor, ka
administruar provat dhe pretendimet e palëve, ka caktuar një eksperte vlerësuese të pasurisë
së paluajtshme e cila ka vlerësuar që toka ka një vlerë prej 8.700.000 lekë deri në 9.500.000
lekë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.783, datë 21.03.2007, ka
vendosur:
“Pranimin e kërkesë padisë së paditësit Aleksandër Kasem Sharka ndaj të paditurit
Daut Nezir Dedej.
Detyrimin e të paditurit Daut Nezir Dedej të paguajë në favor të paditësit Aleksandër
Kasem Sharka një shumë prej 8.700.000 (tetë milion e shtatëqind mijë) lekë”.
Me arsyetimin se, ... nga të gjitha provat e analizuara në mënyrë të plotë dhe të
gjithanshme, gjykata çmon se palët ndërgjyqëse janë ndërmjet tyre në një marrëdhënie
juridike detyrimi. Ky detyrim ka lindur nga një marrëdhënie juridike e mëparshme e cila
është konfirmuar edhe nga deklarata noteriale nr.1703 rep., nr.921 kol., datë 01.11.2006 ...
prandaj pala e paditur i detyrohet paditësit kthimin e një shume sa vlera reale e tregut e një
sipërfaqe toke prej 400 m2 ... shumë që sipas Aktit të Ekspertimit Vlerësues u çmua nga
8.700.000 – 9.500.000 (tetë milion e shtatëqind mijë –nëntë milion e pesëqind mijë) lekë. Por
nisur nga tërësia e rrethanave dhe fakteve të provuara ... gjykata çmon se pala e paditur i
detyrohet paditësit Aleksandër Sharka, një shumë që është sa minimumi i vlerës së caktuar
nga akti i ekspertimit dhe konkretisht 8.700.000 lekë...
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.39,5 datë 24.09.2008 ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit civil nr.783, datë 21.03.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës me këtë ndryshim:
108
Detyrimi i të paditurit Daut Nezir Dedej ndaj paditësit Aleksandër Kasem Sharka të
jetë në shumën 9.150.000 (nëntë milion e njëqind e pesëdhjetë mijë) lekë”.
Me arsyetimin se, ... gjykata e shkallës së parë në kundërshtim me vullnetin e palëve
ka caktuar një ekspert për të bërë vlerësimin. Ky vlerësim është kundërshtuar nga pala e
paditur si përsa i përket numrit të ekspertëve, ashtu edhe vlerës të nxjerrë prej tij. Prandaj nga
gjykata e apelit u krye një ekspertim i ri me grup prej 3 ekspertësh sipas nenit 229 të
K.Pr.Civile. Në përfundim të detyrës se ngarkuar nga gjykata, ekspertët kanë përcaktuar
vlerën e truallit prej 75.000 Euro ose 9.150.000 lekë....sipas shpjegimit të ekspertëve ajo zonë
ka studim urbanistik, ajo është zonë turistike, ajo është zonë ndërtimi dhe asnjë nuk e shet si
toke arë. Sipas ekspertëve kësaj toke i ka ndryshuar statusi nga tokë arë në tokë truall...
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala e paditur Daut Dedej, që kërkon:
“Prishjen e vendimit nr.783, datë 21.03.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës
dhe vendimit nr.395, datë 24.09.2008,Gjykatës së Apelit Durrës dhe dërgimin e çështjes për
rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Durrës, me tjetër trup gjykues”.
Ligji i zbatueshëm
Nenet 419, 422, 476, 481/b të K.Civil

Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga i padituri Daut Dedej
përbëjnë pjesërisht shkaqe ligjore, në kuptim të Nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, që të
motivojnë cenimin e vendimit nr.395, datë 24.09.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe duke
vendosur prishjen e këtij vendimi dhe lënien në fuqi të vendimit nr.783, datë 21.03.2007 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
Nga shqyrtimi në tërësi i kësaj çështje, të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore e të
administruara gjatë gjykimeve nga gjykatat e faktit, objektit dhe shkakut të padisë,
pretendimeve të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të rekursit,
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e
apelit është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedural, prandaj vendimi i kësaj gjykate
duhet prishur dhe duhet të lihet në fuqi vendimi i gjykatës së rrethit.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se gjykata e apelit, ashtu si dhe gjykata e
shkallës së parë kanë zgjidhur drejt konfliktin, por gjykata e apelit ka vepruar në kundërshtim
me Nenet 442/a dhe 6 të K.Pr.Civile. Duke pranuar rrethanat e faktit siç dhe i kanë konstatuar
gjykatat e faktit ka rezultuar e provuar se midis palëve ndërgjyqëse ka lindur një detyrim, i
cili është formalizuar me një deklaratë noteriale, përmbushja e të cilit është kërkuar
gjyqësisht prej paditësit.
Mbas administrimit te provave dhe lejimit të debatit gjyqësor gjykata e rrethit ka
caktuar një eksperte vlerësuese dhe në përfundim të gjykimit ka arritur në konkluzionin e
drejtë se padia e ngritur nga paditësi Aleksandër Kasem Sharka është e bazuar dhe ka
vendosur pranimin e saj, duke përcaktuar dhe vlerën minimale të detyrimit sipas aktit të
ekspertimit.
Rezulton që me këtë vendim paditësi ka qenë dakord dhe nuk ka paraqitur ankim, por
ankim ka ushtruar i padituri Daut Dedej .
Gjykata e Apelit Durrës, si është investuar mbi ankimin e të paditurit dhe ka riçelur
hetimin gjyqësor, ka thirrur një grup ekspertësh të cilët kanë konkluduar se vlera e tyre është
më e madhe se ajo e vendosur nga shkalla e parë, dhe në përfundim ka vendosur “Lënien në
fuqi të vendimit civil nr.783, datë 21.03.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës me këtë
ndryshim:
Detyrimi i të paditurit Daut Nezir Dedej ndaj paditësit Aleksandër Kasem Sharka të
jetë në shumën 9.150.000 (nëntë milion e njëqind e pesëdhjetë mijë) lekë”.
109
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se ky konkluzion i arritur nga Gjykata e Apelit
Durrës është në kundërshtim me rregullat e parashikuara procedurale e konkretisht Nenin
442/a të K.Pr.Civile, në të cilin parashikohet se: Ankimi është akti me të cilin palët ose
pjesëmarrësit e tjerë në proces parashtrojnë kundërshtimet e tyre ndaj vendimit të gjykatës
dhe veprimeve të përmbaruesit gjyqësor, për të mbrojtur të drejtat dhe interesat e tyre.
Si dhe me Nenin 6 të K.Pr.Civile në të cilën përcaktohet se:
Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të shprehet mbi gjithçka që kërkohet dhe
vetëm për atë që kërkohet.
Sa më sipër, pavarësisht nga konkluzioni i arritur nga ekspertët gjatë gjykimit në
apel, gjykata e apelit nuk mund dhe nuk duhet të shprehet mbi ndryshimin e vendimit për sa
kohë që ajo nuk kishte ankim nga paditësi, por duhej të ishte mjaftuar vetëm me faktin e
lënies në fuqi të vendimit të shkallës së parë, duke cituar faktin në arsyetim se për rastin
konkret se paditësi nuk ka paraqitur ankim ndaj vendimit të gjykatës.
Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se ,në përputhje me Nenin 485/b
të K.Pr.Civile, duhet të vendosë prishjen e vendimit nr.395, datë 24.09.2008 të Gjykatës së
Apelit Durrës dhe lënien në fuqi të vendimit nr.783, datë 21.03.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës, si një vendim i drejtë dhe i dhënë në përputhje me ligjin.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/b të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.395, datë 24.09.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.783, datë 21.03.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
Tiranë, më 07.11.2013
110
Nr.00-2013-2362 i Vendimit (640)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: HEKURAN SHURDHI, në mungesë

E PADITUR: SHOQËRIA “VOLALBA” SHPK në mungesë
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë palën paditëse me 36 paga mujore.
Detyrimi i pagimit të pagave të papaguara Dhjetor 2012-Janar 2013.
Marrjen e masës së sigurimit të padisë duke vendosur
bllokimin e llogarive bankare dhe pasurive të luajtshme dhe të paluajtshme
të Shoqërisë “Volalba” shpk deri në vlerën e detyrimit.
Dhënien e vendimit të përkohshëm.
Detyrimin e palës së paditur për të paguar shpenzimet gjyqësore dhe avokatore.
Baza Ligjore: Nenet 419, 420, 476 e vijues të K.Civil.
Nenet 116, 129, 141, 143, 145, 148, 153, 154, 155 e vijues të K.Punës.

vendosur:
me paditës Hekuran Shurdhi, të paditur Shoqëria “Volalba” SHPK.
Dërgimin për gjykim të akteve të çështjes civile me nr.11263 Akti Gjykatës së
Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë, ka ushtruar ankim të veçantë paditësi

Hekuran Shurdhi, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe
dërgimin e çështjes Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për vazhdimin e gjykimit, për këto
shkaqe:
- Gjykata mbështet vendimin në nenin 21 të kontratës, por kjo dispozitë është
absolutisht e pavlefshme, pasi vjen në kundërshtim me dispozitat urdhëruese të Kodit
të Punës (nenet 7/3 dhe 11/1).
- Në analizë të nenit 7 të Kodit të Punës, rezulton se mundësia e një marrëveshje përsa i
përket kompetencës tokësore bëhet vetëm pas lindjes së konfliktit. Mendojmë se termi
111
“juridiksion” i përdorur në këtë dispozitë është një lapsus i ligjvënësit, por në fakt ka
të bëjë me “kompetencën”.
- Për rastin konkret marrëdhënia e punës është zgjidhur më datë 31.01.2013 dhe
marrëveshja e palëve kontraktore për zgjedhjen e gjykatës kompetente do të jetë e
vlefshme vetëm nëse ajo arrihet pas datës 31.01.2013.
- Ky qëndrim është mbajtur nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.301,
datë 09.06.2011.
- Gjithashtu rezulton se pala e paditur ka selinë e saj në Tiranë.
- Pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë janë duke u zhvilluar disa procese
gjyqësore (56 të tillë) dhe kërkimi i kësaj pale për moskompetencën e Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë bëhet për të fituar kohë me zvarritjen e gjykimeve dhe për
faktin se kjo shoqëri është në proces falimentimi.

VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Hekuran Shurdhi ka qenë në
marrëdhënie pune pranë palës së paditur, Shoqërisë “Volalba” SHPK, prej datës 10.04.1097.
2. Shoqëria “Volalba” SHPK është regjistruar si person juridik më datë 05.02.1993,
me objekt veprimtarie fabrikë tullash, regjistruar pranë organeve tatimore me nr.NIPT-i
J64103411L.
3. Me njoftimin e datës 31.01.2013, paditësit nga ana e palës së paditur i janë
ndërprerë marrëdhëniet e punës.
4. Paditësi Hekuran Shurdhi, me pretendimin se “...zgjidhja kolektive e kontratës së
punës është bërë në kundërshtim me procedurën e parashikuar nga ligji si dhe pa respektuar
afatet e njoftimit të parashikuara nga neni 143 i Kodit të Punës” dhe pa shkaqe të
justifikuara, me padi ka kërkuar si në objektin e saj pasqyruar në pjesën hyrëse të vendimit të
gjykatës së shkallës së parë.
5. Në seancën gjyqësore të datës 14.06.2013, pala e paditur ka kërkuar shpalljen e
moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me argumentin se palët me
marrëveshje me shkrim për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve që lidhen me kontratën e punës,
kanë përcaktuar si gjykatë kompetente Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Lushnjë.
shpallur “Moskompetencën tokësore për gjykimin e çështjes civile me nr.11263 Akti, me
paditës Hekuran Shurdhi, të paditur Shoqëria “Volalba” SHPK” dhe i ka dërguar aktet e
çështjes Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë si gjykatë kompetente.
7.1. Gjykata, pasi citon nenet 42, 43, 45, 47, 52 të Kodit të Procedurës Civile, nenin 7
të Kodit të Punës dhe nenin 21 të kontratës së punës, arsyeton:
- “Gjykata,…, në referim të parashikimit kontraktor të palëve në lidhje me gjykatën
kompetente për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve dhe në bazë të parashikimeve të
neneve 42, 43, 47 dhe 52 të Kodit të Procedurës Civile, arrin në përfundimin se
gjykimi i kësaj çështje, nuk është në kompetencë të kësaj gjykate, por të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Lushnjë”.
- “Ky përfundim arrihet për faktin se në rastin konkret, jemi përpara një
përjashtimi nga rregulli i përgjithshëm i ngritjes së padisë në gjykatën e vendit ku
ka qendrën personi juridik, përcaktuar në nenin 43 të Kodit të Procedurës
Civile”.
112
- “Neni 21 i kontratës së punës lidhur mes palëve ndërgjyqëse, përcakton
shprehimisht si gjykatë kompetente për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve që burojnë
nga këto kontrata, Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, në kushtet kur dhe vendi
ku punëmarrësi ka kryer punën ka qenë Qyteti i Lushnjës”.
- “Neni 52 i Kodit të Procedurës Civile parashikon të drejtën e palëve që të
ndryshojnë kompetencën tokësore me shkrim, me përjashtim të rasteve të
përcaktuara në nenet 45 dhe 46 të këtij kodi”;
- “Në këto kushte, duke qenë se mosmarrëveshja objekt gjykimi, nuk është e natyrës
së mosmarrëveshjeve përjashtimore të nenit 52 të Kodit të Procedurës Civile,
marrëveshja me shkrim e palëve në lidhje me kompetencën tokësore prevalon me
parashikimet e mësipërme alternative. Parashikimi i paragrafit të tretë të nenit 7
të Kodit të Punës, edhe nëse në interpretim sistematik të tij, lidhet me
kompetencën tokësore, vlerësohet nga kjo gjykatë si i pazbatueshëm, për aq kohë
sa mes palëve ka lindur konflikti dhe palët nuk mund të hyjnë në marrëveshje me
njëri tjetrin, qoftë edhe për përcaktimin e gjykatës kompetente”.
8. Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë ka ushtruar ankim të veçantë
paditësi, Hekuran Shurdhi, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së
parë dhe dërgimin e çështjes Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për vazhdimin e gjykimit,
për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
9. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të Kodit të Punës, në të cilat është
parashikuar:
9.1. Neni 43 i K.Pr.Civile: “Kur i padituri është person juridik, paditë ngrihen në
gjykatën e vendit ku personi juridik ka qendrën e tij.
aktivitet ose një përfaqësues të autorizuar që të paraqitet në gjykim për objektin e
padisë”.
9.2. Neni 47§1 i K.Pr.Civile: “Paditë për kërkim ushqimi dhe paditë që rrjedhin nga
marrëdhëniet e punës, mund të ngrihen si në gjykatën e vendit ku ka banimin i
padituri, ashtu dhe në gjykatën e vendit ku ka banimin paditësi”.
9.3. Neni 52 i K.Pr.Civile: “Kompetenca tokësore mund të ndryshohet me
marrëveshje me shkrim të palëve, përveç rasteve të parashikuara në nenet 45 e
46 të këtij Kodi dhe kur ligji e ndalon këtë marrëveshje”.
9.4. Neni 54 i K.Pr.Civile:“E drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave
9.5. Neni 7 i K.Pr.Civile:“1) Paditë ndaj personave që banojnë në territorin e
Shqipërisë ngrihen para gjykatës së vendbanimit të të paditurit.
2) Padia ngrihet edhe në vendin ku punëmarrësi kryen zakonisht punën e tij. Kur
punëmarrësi nuk e kryen zakonisht punën e tij në të njëjtin vend, padia mund të
ngrihet edhe në vendin ku ndodhet qendra e personit juridik që e ka punësuar
atë.
3) Marrëveshjet që lidhen me juridiksionin janë të vlefshme vetëm nëse
përcaktohen pas lindjes së konfliktit”.
113
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.6739, datë 14.06.2013 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ka shpallur moskompetencën tokësore për gjykimin e
çështjes civile nr.regj. them. 11263 Akti, datë 25.03.2013 duke i dërguar aktet për
kompetencë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, është rrjedhojë e moszbatimit të drejtë të
normave procedurale civile dhe ato të Kodit të Punës dhe për këtë shkak duhet të prishet.
11. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, pretendimeve të
parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës dhe shkaqeve të ankimit, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë, në interpretim të dispozitave ligjore të Kodit të Procedurës Civile dhe të
Kodit të Punës, të zbatueshme për rastin konkret, nuk e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe
përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në lidhje me kompetencën
tokësore të shqyrtimit të çështjes objekt gjykimi.
12. Ky kolegj vlerëson se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke mos evidentuar
drejt elementet ligjorë që përcaktojnë kompetencën tokësore në mosmarrëveshjet që lindin
nga marrëdhëniet e punës dhe duke anashkaluar rregullimet e bëra në Kodin e Procedurës
Civile dhe në Kodin e Punës, arsyeton gabim kur për zgjidhjen e kompetencës tokësore të
çështjes objekt gjykimi referon në nenin 21 të kontratës së punës të lidhur midis palëve.
12.1. Në Kodin e Procedurës Civile (neni 52) është parashikuar se palët kanë të drejtë
të përcaktojnë me marrëveshje me shkrim gjykatën kompetente nga pikëpamja territoriale,
“...përveç rasteve të parashikuara në nenet 45 e 46 të këtij Kodi dhe kur ligji e ndalon këtë
marrëveshje”.
12.2. Ka rezultuar e provuar se në nenin 21 të kontratës individuale të punës datë
01.5.2010, ndër të tjera, është parashikuar se “Për zgjidhjen e mosmarrëveshjes në lidhje me
interpretimin dhe zbatimin e kontratës, kompetente do të jetë Gjykata e Rrethit Lushnjë...”.
Por ky parashikim i kontratës individuale të punës nuk mund të zbatohej nga gjykata, pasi bie
ndesh me nenet 11 dhe 7/3 të Kodit të Punës.
12.3. Në çështjen objekt gjykimi, marrëveshja për kompetencë e parashikuar në
kontratën e punës nuk mund të merret në konsideratë për arsye se është lidhur para lindjes së
konfliktit.
12.4. Klauzola e kontratës së punës (neni 21) që vjen në kundërshtim me dispozitat
urdhëruese të ligjit nuk krijon asnjë pasojë juridike për palët. Njëkohësisht ajo nuk mund të
përdoret si mjet për të shmangur zbatimin e normave juridike të Kodit të Procedurës Civile
dhe të Kodit të Punës.
12.5. Mosmarrëveshja midis palëve ka lindur më datë 31.01.2013 dhe, pas kësaj date,
nuk ka rezultuar të ketë marrëveshje midis palëve ku të jetë përcaktuar kompetenca tokësore
e ndonjë gjykate konkrete.
13. Në këto rrethana, për përcaktimin e gjykatës kompetente nga pikëpamja
territoriale gjejnë zbatim dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të Kodit të Punës.
14. Kompetenca tokësore për paditë që rrjedhin nga marrëdhëniet e punës është
parashikuar në Kodin e Procedurës Civile (neni 47§1) dhe në Kodin e Punës (neni 7). Sipas
këtyre dispozitave paditë që rrjedhin nga marrëdhëniet e punës “mund të ngrihen si në
gjykatën e vendit ku ka banimin i padituri, ashtu dhe në gjykatën e vendit ku ka banimin
paditësi” ose “në vendin ku punëmarrësi kryen zakonisht punën e tij”, ndërsa kur
“punëmarrësi nuk e kryen zakonisht punën e tij në të njëjtin vend, vendi ku ndodhet qendra e
punës, që e ka punësuar atë”.
14.1. Në vështrim të këtyre dispozitave rezulton se për paditë që rrjedhin nga
marrëdhëniet e punës ndodhemi përpara kompetencës tokësore alternative/konkurruese dhe,
sipas nenit 54 të Kodit të Procedurës Civile e drejta “e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave
114
15. Për rastin konkret ka rezultuar se pala e paditur, ndonëse ushtron veprimtarinë e
saj në disa qytete dhe territore të ndryshme të vendit, selinë e saj qendrore e ka në qytetin e
Tiranës. Në këto rrethana, e drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave kompetente i takon
paditësit, që për rastin ka zgjedhur Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
14.06.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në
po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 21.11.2013
115
Nr.00-2013-2361 i Vendimit (641)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: SABRI HAZIZI në mungesë

E PADITUR: ADNAN HAZIZI, XHEMAL HAZIZI,
në mungesë
OBJEKTI:
Kthimi sendi; detyrimi i të paditurve për të liruar
dhe dorëzuar sendin nga ndërtimet e paligjshme.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.1390, datë 21.10.2004, ka vendosur:

Pranimin e kërkesë padisë së paditësit Sabri Hazizi. Detyrimin e të paditurve
Adnand Hazizi dhe Xhemal Hazizi t’i lirojnë paditësit truallin prej 250 m2 në
pronësi të tij të ndodhur në fshatin Strum, duke hequr objektin ndërtimor të
përbërë nga dy pjesë në sipërfaqen që ndodhet brenda truallit të paditësit prej
53 m2, nga ku 40 m2 sipërfaqe ndërtimore dhe 13 m2 sipërfaqe funksionale–
strehë me tjegulla, me këto kufizime: Veri - rruga, Jug - prona e paditësit Sabri
Hazizi, Lindje - rrugë, Perëndimi - rrugica për në pallat.

Prishjen e vendimit nr.1390, datë 21.10.2004 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Fier dhe pushimin e gjykimit.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2006-814 (1261), datë

Prishjen vendimit nr.369, datë 15.07.2005 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
dërgimin e çështjes në atë gjykatë për gjykim, me tjetër trup gjykues.

Ndryshimin e vendimit nr.1390, datë 21.10.2004 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Fier dhe duke gjykuar çështjen në fakt: Rrëzimin e kërkesë padisë.
116
Kundër vendimit nr.39, datë 24.07.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë ka ushtruar
rekurs paditësi Sabri Hazizi, me të cilin kërkon prishjen e vendimit nr.39, datë 24.07.2008 të
Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.1390, datë 21.10.2004 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Fier ose prishjen e vendimit nr.39, datë 24.07.2008 të Gjykatës së Apelit
Vlorë dhe kthimin e çështjes për rigjykim, për këto shkaqe:
- Gjykata e apelit në gjykimin e kësaj çështje është treguar e njëanshme dhe ka
zhvilluar gjykimin në mungesën time. Megjithëse unë kam paraqitur raporte
mjekësore, ato nuk janë marrë parasysh nga gjykata. Më datën 13.06.2008 unë jam
marrë nga policia dhe deri në datën 13.07.2008 kam vuajtur dënimin mujor në
Institutin e Edukimit të të Dënuarve në Rrogozhinë. Në datën 04.07.2008 ishte
caktuar data e gjykimit të çështjes, por unë isha në burg duke vuajtur dënimin dhe
dërgova djalin për të paraqitur kërkesën, që gjykimi të mos kryhej pa praninë time,
pasi unë nuk kisha mundësi objektive për t’u paraqitur në seancë. Gjykata ka shtyrë
seancën e datës 15.07.2008. Gjatë vuajtjes së dënimit, unë jam dëmtuar duke thyer një
brinjë dhe në datën 14.07.2008 kam shkuar në spitalin ushtarak dhe mjekët më kanë
rekomanduar regjim shtrati. Djali im ka paraqitur raportet mjekësore më datën
21.07.2008 dhe gjykimi është shtyrë për në datën 24.07.2008. Gjykata pa praninë time
me gjithë raportet e paraqitura ka vazhduar gjykimin dhe ka marrë vendimin pa
praninë time dhe të avokatit mbrojtës. Gjykata, pa përfillur raportin mjekësor dhe
kërkesën time që gjykimi të shtyhej, ka zhvilluar gjykimin në mungesë, duke më
mohuar të drejtën e mbrojtjes dhe për t’u dëgjuar në lidhje me çështjen e cila
përfundoi në disfavorin tim. Në rastin konkret nga ana e gjykatës është shkelur neni
15, paragrafi i dytë i Kushtetutës.
- Kam pasur konflikt pronësie me të paditurin Xhemal Hazizi dhe për këtë gjë kam bërë
kallëzim penal më datën 21.10.2005 në Prokurorinë e Rrethit Fier, për arsye se në
këtë parcelë është ndërhyrë në hartën treguese Fr-Strum 55, duke bërë falsifikime dhe
duke ndryshuar numrin e pasurisë. Këtë gjë e vërtetoj me aktet e marrjes së tokës në
pronësi nr.7645 dhe bashkëlidhur këtij akti, hartën treguese të saj ku në rubrikën nr.6
të këtij akti, në kolonën truall jepet 250 m2 si dhe sipërfaqja totale prej 17.860 m2.
Për përdorimin e këtij akti unë jam dënuar me një muaj burgim nga ana e Gjykatës së
Rrethit Fier, megjithëse aktin e kanë bërë organet e ngarkuara dhe akti ka vulën e një
organi shtetëror. Gjykata e Apelit Vlorë ka marrë për bazë këtë vendim dhe ka
anashkaluar provat e tjera në gjykim.
- Gjithashtu, unë kam marrë edhe një vërtetim nga Komiteti Pluralist Strumë me të cilin
vërtetohet se kam marrë tokë truall pranë shtëpisë 250 m2. Kjo vërteton se unë këtë
tokë truall e kam disponuar që nga viti 1991 me leje të organit kompetent.
- Sipërfaqja e tokës e hedhur në aktet e marrjes së tokës në pronësi prej 17.860 m2
është një sipërfaqe që përputhet me numrin e pjesëtarëve të familjes bujqësore,
shumëzuar me normën për frymë të familjes time. Kjo përputhje, ndërmjet numrit të
frymëve dhe normës së shpërndarjes së tokës për frymë, tregon se ky akt në tërësinë e
tij është real, pavarësisht nga mënyra dhe rrethanat në të cilat është përpiluar. Nga
praktika ka rezultuar se në përpilimin e këtyre akteve ka pasur mangësi serioze në të
gjithë vendin.
- Për këtë sipërfaqe janë falsifikuar numrat kadastralë. Gjatë gjykimit padrejtësisht nuk
është bërë ekspertimi i kërkuar nga vetë gjykata për të vërtetuar pretendimet e mia për
falsifikimin e hartave kadastrale. Po të kryhej ky ekspertim do të dilte falsifikimi i
bërë dhe se kjo tokë nuk i përkiste Rustem Vrionit dhe as të paditurve, të cilët e kanë
blerë këtë tokë. Kjo detyrë nuk është kryer nga gjykata e apelit, megjithëse Kolegji
Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.1261, datë 24.11.2006, ka lënë për detyrë
kryerjen e këtij ekspertimi.
117
VËREN
Rrethanat e çështjes:
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësit Sabri Hazizi, në zbatim të
ligjit “Për privatizimin e banesave shtetërore”, i ka kaluar në bashkëpronësi një apartament
2+1, në katin përdhe të një pallati, pasuri kjo e regjistruar pranë Zyrës Vendore të
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Fier me nr.202/4+1+2, e ndodhur në fshatin Strum të
Rrethit Fier, zona kadastrale nr.8532, me sipërfaqe 74 m2.
2. Sipas Aktit të Marrjes së Tokës në pronësi nr.7645 (pa datë e vit) paditësit Sabri
Hazizi i ka kaluar në pronësi një sipërfaqe toke prej 17.860 m2, e përbërë nga (i) parcela
nr.49/5 me sipërfaqe 7.460 m2 arë; (ii) parcela nr.38/18 me sipërfaqe 1.800 m2 arë; (iii)
parcela nr.40/9 me sipërfaqe 2.000 m2 arë; (iv) parcela nr.88/12 me sipërfaqe 6.300 m2 arë;
(v) parcela nr.61/9 me sipërfaqe 300 m2 dhe (vi) parcela nr.86 me sipërfaqe 250 m2 truall.
3. Paditësi Sabri Hazizi, me pretendimin se në sipërfaqen e parcelës nr.86, pjesa prej
250 m2, që ai ka në pronësi, të paditurit Adnand Hazizi dhe Xhemal Hazizi, në mënyrë të
paligjshme, në periudha të ndryshme, kanë ngritur një objekt të përbërë nga dy pjesë, njëra
prej të cilave përdoret si bilardo nga i padituri Adnand Hazizi dhe pjesa tjetër përdoret si
dyqan nga i padituri Xhemal Hazizi, me padi ka kërkuar si në objektin e saj pasqyruar në
pjesët hyrëse të vendimeve të gjykatave të faktit.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me nr.1390, datë 21.10.2004, ka pranuar padinë
dhe ka detyruar të paditurit “...Adnand Hazizi dhe Xhemal Hazizi t’i lirojnë paditësit truallin
prej 250 m2 në pronësi të tij të ndodhur në fshatin Strum, duke hequr objektin ndërtimor të
përbërë nga dy pjesë në sipërfaqen që ndodhet brenda truallit të paditësit prej 53 m2, nga ku
40 m2 sipërfaqe ndërtimore dhe 13 m2 sipërfaqe funksionale - strehë me tjegulla, me këto
kufizime: Veri - rruga, Jug - prona e paditësit Sabri Hazizi, Lindje - rrugë, Perëndimi -
rrugica për në pallat”.
4.1. Në pranimin e padisë, gjykata, pasi ka administruar dhe akt ekspertimin
topografik, në mungesë të palës së paditur, arsyeton: - paditësi “...me aktin e marrjes së tokës
në pronësi me nr.7645 regjistrimi..., ka fituar ndër të tjera pronësinë edhe mbi një sipërfaqe
tokë truall prej 250 m2 e ndodhur në parcelën nr.86... Pranë kësaj sipërfaqe paditësi ka dhe
banesën e tij, të cilën e ka të regjistruar...”; - në këtë sipërfaqe “...ndodhet edhe sipërfaqja
objekt konflikti e zënë me ndërtim prej 53 m2...” ; - “...të paditurit kanë ndërtuar një objekt
ndërtimor të përbashkët... dhe përfshihet pjesërisht në pronën e paditësit...”, që “Në rastin
konkret rezultoi se paditësi ka titull pronësie..., dhe të paditurit nga sa u provua në gjykim,
rezultojnë ta mbajnë atë pa titull”.
5. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.369, datë 15.07.2005, ka prishur vendimin
e gjykatës së shkallës së parë dhe ka pushuar gjykimin e çështjes, me arsyetimin se - paditësi
“...nuk e ka të regjistruar pasurinë e tij...dhe akti i marrjes së tokës në pronësi është i pa
pajisur me hartën treguese të regjistrimit... Mungesa e këtyre dy elementeve thelbësore (...),
pamundësojnë ngritjen e padisë objekt gjykimi”; - padia objekt gjykimi është padi “...që
s’mund të ngrihej (në rrethanat kur paditësi nuk ka fituar të drejtën për të disponuar
pasurinë e tij, pra nuk ka fituar pronësinë mbi sendin)”.
6. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2006-814 (1261), datë
21.11.2006, ka prishur vendimin e gjykatës së apelit dhe ka dërguar çështjen për rishqyrtim
në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
6.1. Në prishjen e vendimit të gjykatës së apelit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
arsyeton: - “...paditësi ka fituar të drejtën e pronësisë dhe në kuptim të K.Civil në fuqi ai ka të
drejtën të gëzojë lirshëm pronën e tij. Regjistrimi i pronësisë nuk është akt që kalon
118
pronësinë, por është akt që regjistron një pronësi të pronarit, pronësi që prezumohet se është
fituar në mënyrë të ligjshme. Akti i regjistrimit është publik, në kuptimin që ka rëndësi
juridike për interesat e të tretit dhe që e lejon një pronë të hyjë në qarkullimin juridiko civil” ;
- “Në rastin në shqyrtim nuk kemi të bëjmë me veprime juridike të qarkullimit civil të pronës
(tjetërsim, etj.), por me vetë ekzistencën e marrëdhënies së pronësisë, pasi pronari cenohet në
të drejtën e tij themelore të pronësisë”; - “Në rrethanat e mësipërme gjykata duhej të
analizonte elemente të tjerë që mund të bënin me pretendime të anës së paditur mbi të drejtën
e tyre të posedimit ose pronësisë, por jo me cenimin e një të drejte të fituar nga paditësi në
bazë të ligjës”.
7. Në rigjykim, Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.39, datë 24.07.2008, ka
ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe ka rrëzuar padinë.
7.1. Në ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë,
gjykata e apelit, pasi ka përsëritur hetimin gjyqësor, arsyeton: - “...paditësi nuk arriti të
provojë se është pronar i truallit me sipërfaqe 250 m2. Nga përmbajtja e vendimit penal të
formës së prerë nr.62, datë 04.04.2008, të Gjykatës së Apelit Vlorë, është provuar fakti se
akti i marrjes së tokës në pronësi që paditësi ka paraqitur si provë për të vërtetuar titullin e
pronësisë është i falsifikuar...Ky falsifikim nuk qëndron vetëm në formë, por edhe në
përmbajtje”; - Akti i marrjes së tokës në pronësi i paraqitur nga paditësi “...nuk përbën provë
për paditësin për të vërtetuar pretendimet e tij për pronësi të sipërfaqes së truallit prej 250
m2, për rrjedhojë paditësi nuk ka interes të ligjshëm në ngritjen e padisë së rivendikimit e për
rrjedhojë padia e tij duhet rrëzuar”.
8. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë ka ushtruar rekurs paditësi Sabri
Hazizi, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë ose prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po këtë gjykatë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën
Ligji i zbatueshëm
9.1. Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt
ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm,
në përputhje me ligjin”.
9.2. Neni 18 i K.Pr.Civile: “Asnjë palë nuk mund të gjykohet pa u dëgjuar ose pa u
thirrur në gjykim”.
9.3. Neni 20§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata duhet të ndjekë dhe të kërkojë të zbatohet
parimi i kontradiktorialitetit”.
9.4. Neni 175 i K.Pr.Civile: “Pasi deklarohet çelja e seancës gjyqësore, gjykata
verifikon paraqitjen e palëve dhe heton shkaqet kur njëra ose të dyja ato nuk janë
paraqitur në seancë.
Në rast se mosparaqitja ka ndodhur për shkak sëmundje ose për ndonjë shkak të
ligjshëm, gjykata shtyn gjykimin për një ditë tjetër”.
9.5. Neni 461§2 K.Pr.Civile: “Mosparaqitja e palëve, për të cilat njoftimi është bërë
me shpallje, nuk pengon shqyrtimin e çështjes, me përjashtim të rastit kur janë
njoftuar shkaqe të arsyeshme për mungesën”.

10. Se rekursi i paraqitur nga paditësi Sabri Hazizi, për sa referon në shkeljet e rënda
procedurale të lejuara nga gjykata e apelit lidhur me zhvillimin e gjykimit në mungesë të tij,
përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që
motivojnë cenimin e vendimit nr.39, datë 24.07.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë, me të cilin
119
është ndryshuar vendimi nr.1390, datë 21.10.2004 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe
rrëzuar padia.
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs, arrin
në përfundimin se vendimi nr.39, datë 24.07.2008 i Gjykatës së Apelit Vlorë është rrjedhojë e
mosrespektimit të ligjit procedural civil dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet për rishqyrtim po pranë kësaj gjykate.
12. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës dhe vlerësimit të provave, nga shqyrtimi i
materialeve të dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse
nga gjykatat e faktit janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material
është respektuar ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit,
Gjykata e Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo
në ligj të vendimeve të gjykatave të faktit.
13. Procesi gjyqësor civil ka për qëllim zhvillimin e një gjykimi që konsiston në
vlerësimin nga pikëpamja e së drejtës të një fakti ose një grup faktesh, që domosdoshmërisht
para se të vlerësohen nga gjykata duhet të vërtetohen dhe që përfundon me dhënien e një
vendimi i cili duhet t’u përgjigjet dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret.
14. Për realizimin e këtij qëllimi është gjykata ajo që: (i) kujdeset për zhvillimin e
rregullt të procesit gjyqësor, duke urdhëruar marrjen e masave të nevojshme, brenda
kompetencave që i jepen nga Kodi i Procedurës Civile (neni 4); (ii) ka për detyrë që të
zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë
dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14); (iii) duhet të ndjekë dhe të kërkojë të
zbatohet parimi i kontradiktorialitetit (neni 20§1), duke u siguruar palëve thirrjen e rregullt
dhe dëgjimin e tyre në gjykim
15. Në të kundërt, sikundër është rasti në shqyrtim, vendimi i gjykatës së apelit është i
marrë në shkelje të rënda të normave procedurale të cilat kanë ndikuar në dhënien e tij (neni
472/b i K.Pr.Civile) dhe, që në thelb përbëjnë proces jo të rregullt ligjor.
16. Ky kolegj, duke u përqëndruar fillimisht në kontrollin e tij lidhur me respektimin
ose jo të normave kushtetuese dhe atyre procedurale civile prej gjykatës së apelit, vlerëson se
nga ana e kësaj gjykate janë lejuar shkelje të rënda të normave procedurale të cilat e bëjnë
procesin gjyqësor jo të rregullt ligjor.
17. Evidentohet se gjykata e apelit, ndonëse ka qenë në kushtet e neneve 175§2 dhe
461§2 të Kodit të Procedurës Civile, ka vazhduar gjykimin e çështjes pa siguruar një gjykim
kontradiktor, pa dëgjuar palën paditëse e cila ka pasur shkak të ligjshëm/të arsyeshëm për
mungesën e saj në seancën gjyqësor të datës 24.07.2008.
18. Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore dhe i proces verbalit gjyqësor,
konstatohet se paditësi, nëpërmjet personave të autorizuar prej tij ka paraqitur para gjykatës
së apelit, në seancën gjyqësore të datës 15.07.2008 një raport mjekësor dhe pamje imazherie
radiologjike (ECHO). Për shkak të pamundësisë objektive për t’u paraqitur në gjykim është
kërkuar shtyrja e seancës gjyqësore.
18.1. Gjykata ka shtyrë seancën gjyqësore për më datë 22.07.2008 ora 10. 00, për shkak
se “...paditësi Sabri Hazizi nuk është paraqitur në seancë gjyqësore për arsye
shëndetësore,...”.
18.2. Në seancën pasardhëse, atë të datës 22.07.2008, paditësi nuk është paraqitur me
argumentin se ishte i sëmurë dhe se vazhdonte regjimin e shtratit sipas raportit mjekësor të
dorëzuar në gjykatë më datë 15.07.2008, sipas të cilit ky regjim i ishte rekomanduar deri më
datë 24.07.2008.
18.3. Rezulton se gjykata e apelit, megjithëse mbi bazën e raportit mjekësor të
sipërcituar kishte shtyrë seancën paraardhëse për shkaqe shëndetësore të paditësit, nuk ka
marrë në konsideratë kërkesën për shtyrjen e seancës së datës 22.07.2008. Në rastin konkret,
120
gjykata, ab initio, duke u nisur nga një argument tërësisht i gabuar, ai i dyshimit se paditësi
zvarrit gjykimin pa e vërtetuar atë, ka vazhduar gjykimin në mungesë të paditësit dhe në po
atë seancë i ka dhënë fund shqyrtimit gjyqësor.
18.4. Në proces verbalin gjyqësor të kësaj seance pasqyrohet se, pasi i është dhënë
fund shqyrtimit gjyqësor dhe janë dhënë pretendimet përfundimtare nga ana e palës së
paditur, gjykata ka shtyrë seancën për më datën 24.07.2008, ora 09. 00. “...për të shpallur
vendimin dhe për të studiuar dosjen anëtarët e trupit gjykues. Palët prezent morën dijeni”.
Në seancën pasardhëse, po në mungesë të paditësit, është shpallur vendimi.
19. Ky kolegj vlerëson se vazhdimi i gjykimit të çështjes në mungesë (in absentia) të
paditësit, kur ky ka parashtruar shkaqe të ligjshme/të arsyeshme për pamundësinë e tij për të
marrë pjesë në gjykim, përbën shkelje të së drejtës për t’u dëgjuar dhe mbrojtur, të drejta
themelore këto të garantuara nga nenet 31, 33/1 dhe 42/2 të Kushtetutës, neni 6 i Konventë
Europiane të Drejtave të Njeriut, si dhe nga normat procedurale të sipërcituara.
20. Mosrespektimi i dispozitave kushtetuese dhe atyre procedurale, nëpërmjet të
cilave garantohet e drejta për t’u dëgjuar dhe për t’u mbrojtur në procesin gjyqësor civil, prek
drejtpërdrejt parimin e kontradiktorialitetit në gjykim.
21. Ky kolegj thekson se nuk ndodhemi përpara atyre rasteve kur ligji mundëson
zhvillimin e procesit gjyqësor civil pa praninë e njërës pale (nenet 21, 204, 205, 483§2 të
K.Pr.Civile).
22. Në këto rrethana, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykata e apelit ka
zhvilluar një proces jo të rregullt ligjor, që pas sjell prishjen e vendimit të saj.
23. Duke qenë se shkeljet procedurale të përmendura ut supra janë të tilla, që pas
sjellin detyrimisht prishjen e vendimit të gjykatës së apelit, ky kolegj ka pengesë ligjore të
marrë në shqyrtim pretendimet e rekursuesit në lidhje me themelin e çështjes. Këto
pretendime mund të përsëriten në gjykatën e apelit gjatë rishqyrtimit të çështjes.
24. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës së
apelit duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj gjykate me tjetër trup
gjykues.
25. Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj, në
mbështetje të neneve 465, 486 e 493 të Kodit të Procedurës Civile dhe udhëzimeve të
Gjykatës së Lartë, dhënë me vendimin nr.00-2006-814 (1261), datë 21.11.2006, gjykata e
apelit për zgjidhjen e drejtë të çështjes, qoftë edhe kryesisht, duhet të përsërisë hetimin
gjyqësor.
25.1. Në rigjykim, gjykata e apelit, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme,
në respektim të të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor
civil, “... ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të
zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke
bërë një “cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen” ta zgjidhë
atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” (neni 16).
25.2. Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në
përputhje me ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm për të provuar faktet mbi të
cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të
mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime “që rrjedhin prej këtij
procesi, në format dhe afatet e parashikuara” në Kodin e Procedurës Civile (neni 3).
26. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në përputhje me kërkesat e ligjit
procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me
zgjidhjen e çështjes.
121
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.39, datë 24.07.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 21.11.2013
122
Nr.00-2013-2369 i Vendimit (642)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 21.11.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket:
PADITËS: ILIR SHEHDULA, në mungesë

TË PADITUR: BASHKIA DURRËS, në mungesë
SEIT BERISHA, DOKLEA LENA,
SHPRESA TAHIRI, në mungesë
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurve të më njohin pronar
mbi një sipërfaqe trualli prej 212 m2
të ndodhur në Lagjen nr.6, Rr.“M.Muço”, nr.53.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32 të K.Pr.Civile.
Nenet 168 dhe 169 të K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendim nr.957, datë 03.05.2006, ka vendosur:

Pranimin e kërkesë padisë së paditësit Ilir Shehdulla duke e detyruar palën e
paditur Bashkia Durrës ta njohë pronar mbi një sipërfaqe trualli prej 247 m2
mbi të cilën është ndërtuar një shtëpi banimi një katëshe e përbërë prej dy
dhoma, kuzhinë, dy anekse, wc, sallon, oborr, avlli me sipërfaqe ndërtimore
106 m2 dhe sipërfaqe funksionale 53 m2, si dhe një farmaci një katëshe me
sipërfaqe ndërtimore 35.5 m2 dhe sipërfaqe funksionale 17.5. m2.
E gjithë sipërfaqja kufizohet kufizohet nga Veriu - rrugicë lagje (pasuria
1/955), nga Lindja - rrugë kryesore (pasuria 1/594), nga Jugu - Teodor Bixhi
(pasuria 1/667) dhe nga Perëndimi - e prona e familjes Shehdula (pasuria
1/843).
Gjykata e Apelit Durrës, me vendim nr.173, datë 20.04.2007, ka vendosur:

Prishjen e vendimit civil nr.957, datë 03.05.2006 të Gjykatës së Rrethit Durrës
dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendim nr.961, datë 31.03.2008 ka vendosur:

Pranimin e padisë së paditësit Ilir Shehdula duke detyruar të paditurit Bashkia
Durrës, Shpresa Tahiri, Daklea Lena Seit Berisha ta njohin pronar mbi një
sipërfaqe trualli prej 211 m2 në të cilën është ndërtuar një shtëpi banimi të
përbërë nga dy dhoma, kuzhinë, dy anekse, wc, sallon, oborr, avlli me
123
sipërfaqe ndërtimore 106 m2 dhe sipërfaqe funksionale 53 m2, si dhe mbi një
farmaci me sipërfaqe ndërtimore 35.5 m2 dhe sipërfaqe funksionale 17.5 m2.
Sipërfaqja prej 211 m2 tokë truall kufizohet nga Veriu - pasuria 1/955 (rrugicë
lagje), nga Lindja - pasuria 1/594 (rrugë kryesore), nga Jugu - pasuria 1/667
(pasuria e Teodor Bixhi) nga Perëndimi - pasuria 1/843 (prona e familjes
Shehdula.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendim nr.10-2009-307 (142), datë 14.04.2009, ka

vendosur:
Prishjen e vendimi civil nr.961, datë 31.03.2008, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës dhe pushimin e gjykimit të çështjes, pasi është ngritur një
padi që nuk mund të ngrihej.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës ka ushtruar rekurs paditësi, Ilir

Shehdula, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës është marrë në zbatim të gabuar të ligjit.
- Arsyetimi i dhënë nga gjykata e apelit se palës paditëse asnjëherë nuk i ka kaluar në
pronësi trualli dhe për këtë arsye nuk mund të pretendojë fitimin e pronësisë së truallit
me parashkrim fitues, sipas neneve 168-169 të K.Civil, është alogjik. Pasi vullnetin
dhe akti juridik, por dhe gjithë logjika e ligjit provojnë se kjo pronë ka kaluar në
emrin e palës paditëse. Kështu gjykata e apeli ka dalë jashtë kërkimit duke anuluar
faktikisht tre kontrata për më tepër pa e deklaruar këtë anulim dhe pa dhënë arsye të
këtij anulimi.
- Në kuptim të nenit 169 të Kodit Civil “personi që ka poseduar qetësisht e
pandërprerë duke u sjellë sikur të ishte pronar për njëzet vjet në një pronë të
paluajtshme bëhet pronar i saj” nuk ka asnjë kufizim ligjor në mënyrën kur truallin e
ka marrë në përdorim apo në formë tjetër, por vetëm kushtin që pala paditëse të sillej
si pronar, fakt që është provuar pasi është bërë shtesë me lejë në organet kompetente
në banesë.
- Në K.K.K.P. pala paditëse nuk ka kërkuar kthimin dhe kompensimin e të gjithë
sipërfaqes prej 646.25 m2, por vetëm të sipërfaqes, pronësinë e të cilës kishte marrë
shteti në mënyrë të paligjshme. Në asnjë rast nuk kam kërkuar kthimin e sipërfaqes së
Shyqyrije Berishës, por vetëm pjesën e marrë nga shteti, të pjesës së pa dhuruar të
pronës së Hajdar Shehdulës.
- Vendimi i K.K.K.P. i vitit 1996 është një vendim i nxjerrë në kapërcim të
kompetencave ligjore të organit, nenin 116/2 i K.Pr.Administrative, pasi ai vendim ka
kthyer një pronë e cila nuk ishte objekt disponimi prej këtij organi, sipas nenit 1 të
Ligjit nr.7698/1993 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve”. Kjo
dispozitë trajtonte pronat vetëm mbi bazën kërkesave dhe u njihte ish pronarëve të
drejtën e pronësisë për pronat e shtetëzuar, të shpronësuar apo të konfiskuar sipas
akteve ligjore dhe nënligjore e vendimeve të gjykatës të dala pas datës 29.11.1944 ose
të marra padrejtësisht nga shteti në çdo mënyrë tjetër, si dhe përcaktonte mënyrat dhe
masat për kthimin dhe kompensimin.

124
VËREN
Rrethanat e çështjes:
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se në emër të Hajdar Shehdulës në Vol.
XII të vitit 1939 të zyrës së Hipotekës Durrës “...figuron e regjistruar një kopsht i ndodhur
në vendin dheu i zi të Lagjes Varosh të Durrësit me sipërfaqe gjithsej 646.25%; me kufij L -
rrugë e përgjithshme, P - Naum Kostandini Naçi, V. V. dhe P - Hajdar Bardhi e J. - Vasil
Bixhi e Jani Korçari,...”.
1.1. Nga kjo sipërfaqe Hajdar Shehdula, me aktin publik nr.3120 Rep., datë
15.12.1953, i ka dhuruar vajzës së tij Shyqyrije Shehdulës një sipërfaqe truall me dimensione
10 x 12 (120 m2), transkriptuar në nr.83, vol. 25, datë 24.05.1954 të radhorëve të pronësisë të
Zyrës së Hipotekave Durrës.
2. Me kontratën dhurimit nr.304 rep. nr.100 Kol., datë 01.07.1976, dhuruesja
Shyqyrie Shehdula i ka dhuruar nënës së saj, Fatushe Shehdula, shtëpinë e ndërtuar mbi këtë
truall me sipërfaqe ndërtimore 70 m2, të përbërë prej dy dhoma, një kuzhinë e sallon, me
kufizimet përkatëse.
2.1. Kontrata e dhurimit është regjistruar në nr.591, datë 01.07.1976 në radhorët e
pronësisë së zyrës së hipotekave Durrës, duke u regjistruar në pronësi të pranues së dhurimit,
Fatushe Shehdula, shtëpia, ndërsa trualli “në përdorim”.
3. Me kontratën e dhurimit nr.4230 Rep. nr.1843 Kol., datë 19.09.1991, dhuruesja
Fatushe Shehdula i ka dhuruar të birit, paditësit të këtij gjykimi, Ilir Shehdula, një shtëpi
banimi të përbërë “...prej dy dhoma, një kuzhinë, dy anekse, sallon, wc, oborr në përdorim të
rrethuar me avlli...”, me kufizimet përkatëse. Kontratës i bashkëngjiten vendimi i Komitetit
Ekzekutiv të Këshillit Popullor të qytetit Durrës nr.56, datë 30.05.1991, vërtetimi i Këshillit
Popullor të Lagjes nr.6, datë 10.06.1991, dhe skica planimetrike. Kontrata e dhurimit është
regjistruar në zyrën e hipotekave me nr.5, datë 10.11.1991.
4. Bazuar në lejen e ndërtimit nr.9, datë 27.07.1994, të Këshillit të Rregullimit të
Territorit të Rrethit Durrës, në oborrin e banesës së sipërcituar paditësi ka ndërtuar një
farmaci të formës një katëshe, me sipërfaqe ndërtimore 35.5 m2, e cila është regjistruar në
zyrën e hipotekave në nr.6126, datë 08.03.1995.
5. Më pas, mbi kërkesën e Ilir Shehdulës, me vendimin nr.1156, datë 20.01.1996,
Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit të Pronave i Bashkisë Durrës ka njohur të drejtën e
pronësisë të ish pronarëve Hajdar Shehdula dhe Shyqyrie Shehdula mbi një kopsht me
sipërfaqe 646 m2. Nga kjo sipërfaqe trashëgimtarëve të ish-pronarëve iu është kthyer në
natyrë 306 m2, më kufizimet përkatëse, ndërsa sipërfaqja prej 340 m2 iu është kompensuar
për shkak se ka qenë e zënë me banesa shtetërore një katëshe dhe rruga e hyrjes në to.
6. Në këto rrethana, paditësi Ilir Shehdula, me pretendimin se është pronar i dy
objekteve, banesës dhe lokalit farmaci, si dhe pronar i truallit mbi të cilin ngrihen këto
objekte, por që figuron në përdorim dhe meqenëse ka mbi 20 vjet që e përdor dhe e posedon
qetësisht, me padinë e datës 17.01.2006, kundër Bashkisë Durrës, ka kërkuar si në objektin e
padisë pasqyruar në pjesët hyrëse të vendimeve të gjykatave të faktit.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendim nr.957, datë 03.05.2006, ka pranuar
padinë “...duke e detyruar palën e paditur Bashkia Durrës ta njohë pronar mbi një sipërfaqe
trualli prej 247 m2 mbi të cilën është ndërtuar një shtëpi banimi një katëshe e përbërë prej dy
dhoma, kuzhinë, dy anekse, wc, sallon, oborr, avlli me sipërfaqe ndërtimore 106 m2 dhe
sipërfaqe funksionale 53 m2, si dhe një farmaci një katëshe me sipërfaqe ndërtimore 35.5 m2
dhe sipërfaqe funksionale 17.5. m2. E gjithë sipërfaqja kufizohet kufizohet nga veriu rrugicë
lagje (pasuria 1/955), nga Lindja rrugë kryesore (pasuria 1/594), nga jugu Teodor Bixhi
(pasuria 1/667) dhe nga Perëndimi e prona e familjes Shehdula (pasuria 1/843)”.
8. Mbi ankimin e Bashkisë Durrës, Gjykata e Apelit Durrës, me vendim nr.173, datë
20.04.2007, ka prishur vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe ka dërguar çështjen për
125
rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues, me argumentin se nga ana e gjykatës së
shkallës së parë janë lejuar shkelje të rënda procedurale që kanë të bëjnë me ndërgjyqësinë,
pasi nuk është thirrur në gjykim “pronarja e truallit Shyqyrie Shehdula ”.
9. Në plotësim të orientimit të lënë nga gjykata e apelit, në rigjykim janë thirrur me
cilësinë e të paditurve Seit Berisha, Doklea Lena dhe Shpresa Tahiri të cilët janë
trashëgimtarët ligjorë të Shyqyrie Shedulla (motra e paditësit).
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendim nr.961, datë 31.03.2008, ka
pranuar padinë “...duke detyruar të paditurit Bashkia Durrës, Shpresa Tahiri, Daklea Lena
Seit Berisha ta njohin pronar mbi një sipërfaqe trualli prej 211 m2 në të cilën është ndërtuar
një shtëpi banimi të përbërë nga dy dhoma, kuzhinë, dy anekse, wc, sallon, oborr, avlli me
sipërfaqe ndërtimore 106 m2 dhe sipërfaqe funksionale 53 m2, si dhe mbi një farmaci me
sipërfaqe ndërtimore 35.5 m2 dhe sipërfaqe funksionale 17.5 m2. Sipërfaqja prej 211 m2 tokë
truall kufizohet nga Veriu - pasuria 1/955 (rrugicë lagje), nga Lindja - pasuria 1/594 (rrugë
kryesore), nga Jugu - pasuria 1/667 (pasuria e Teodor Bixhi) nga Perëndimi - pasuria 1/843
(prona e familjes Shehdula”.
10.1. Në pranimin e padisë, gjykata, pasi citon nenet 168 e 150 të Kodit Civil dhe ka
administruar edhe akt ekspertimi topografik, arsyeton: - vendimi i komisionit “...shpreh
faktin se objektet si, shtëpia dhe farmacia në pronësi të Ilir Shehdulës janë truall në pronësi
të trashëgimlënësve Hajdar e Fatushe Shehdulës në origjinën e pronës, por aktualisht trualli
dhe ndërtesa janë në pronësi të paditësit i cili për shkak të banesës dhe farmacisë gëzon të
drejtën e truallit prej 211 m2, kurrsesi nuk mund të jetë në bashkëpronësi me trashëgimtarët
e tjerë të Hajdar e Fatushe Shehdulës pasi me aktet është tjetërsuar tek paditësi” ; - “...kjo
pronë, pra banesa+farmaci, së bashku me truallin funksional të tyre (211 m2 gjithsej) janë
përdorur, poseduar nga paditësi që nga viti 1976 në bazë të Nenit 168 të K.Civil duhet t’i
njihet kjo pronësi”; - sipas nenit 168 të Kodit Civil “... duhet të vërtetohet në radhë të parë
ekzistenca e sendit, që në këtë rast ekziston si banesa dhe farmacia ekzistenca e një veprimi
juridik për kalim pronësie dhe që nuk është i ndaluar nga ligji, që në rastin objekt gjykimi
është kontrata e dhurimit, ekzistenca e posedimit të sendit si dhe kalimi i kohës së caktuar
prej ligjit, që është afati 10 vjeçar”; - në referencë të nenit 150 të Kodit Civil gjykata ka
çmuar se “pronarit të sendit i takon pronësia edhe mbi pjesët përbërëse të tyre, për rrjedhojë
paditësit duke qenë se ai gëzon të drejtën e pronësisë mbi shtëpinë e banimit dhe farmacia
dhe i ka të regjistruara në regjistrat hipotekore...i takon pronësia edhe mbi pjesët përbërëse
të kësaj pasurie, që është trualli prej 211 m2 pasi ato janë të pjesë të pandara të pasurisë së
mësipërme (banesë+farmaci)”.
11. Mbi ankimin e të paditurave Doklea Lena dhe Shpresa Tahiri, Gjykata e Apelit
Durrës, me vendim nr.10-2009-307 (142), datë 14.04.2009, ka prishur vendimin e gjykatës së
shkallës së parë dhe ka pushuar gjykimin e çështjes, “pasi është ngritur një padi që nuk mund
të ngrihej”.
11.1. Në arritjen e këtij përfundimi, gjykata e apelit arsyeton: - “..., paditësi...truallin
asnjëherë nuk e ka pasur në pronësi të tij pasi referuar kontratave të dhurimit të banesës të
vitit 1976...dhe të vitit 1991...është përmendur shprehimisht që oborri është në përdorim, pra
asnjëherë ai nuk ka kaluar në pronësi të paditësit...Prandaj nuk mund të pretendohet fitimi i
pronësisë truallit me parashkrim fitues sipas neneve 168-169 të K.Civil”; - “Trualli nuk ka
qenë i regjistruar as në emër të paditurve dhe as paditësit... se përndryshe nuk kishte pse të
kërkohej njohja e kthimi i tij nga K.K.K.Pronave. Për më tepër ka qenë vetë paditësi... ai që
ka bërë kërkesë në K.K.K.Pronave për njohjen e kthimin e truallit prej 646 m2 ku përfshihej
edhe sipërfaqja e pretenduar prej tij 212 m2, në emër të gjithë trashëgimtarëve të ish
pronarëve Hajdar Shehdula e Shyqyrije Shehdula (Berisha)... Pra paditësi indirekt ka
pranuar faktin se nuk ka qenë pronar i truallit të pretenduar si të fituar me kontratë
dhurimi,...”; - “...paditësi për pjesën e pretenduar prej tij nuk e ka kundërshtuar këtë vendim
126
të K.K.K.Pronave që ai të njihej pronar i vetëm dhe jo bashkëpronar i sipërfaqes së
pretenduar 212 m2...ai duhet të kishte kundërshtuar vendimin e K.K.K.Pronave që kjo
sipërfaqe të njihej vetëm si e tij apo e zënë për efekt të ligjës...”.
12. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës ka ushtruar rekurs paditësi, Ilir
Shehdula, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
Ligji i zbatueshëm

13.1. Neni 6 i K.Pr.Civile: “Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të shprehet
mbi gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet”.
13.2. Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të
rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin”.
13.3. Neni 16§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
13.4. Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga
palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.
Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të
brendshme, të formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të
çështjes”.
13.5. Neni 126§2 i K.Pr.Civile: “Vendimi përfundimtar, si dhe vendimet që i japin
fund procesit gjyqësor civil të parashikuara prej nenit 127 të këtij Kodi jepen
në “Emër të Republikës” dhe përkatësisht duhet të përmbajë bazën ligjore mbi
të cilën bazohet zgjidhja e mosmarrëveshjes, analizën e provave dhe mënyrën
e zgjidhjes të saj”.
13.6. Neni 310/II i K.Pr.Civile: “Në pjesën përshkruese-arsyetuese duhet të
përmenden: 1) rrethanat e çështjes, ashtu siç janë konstatuar gjatë gjykimit,
dhe përfundimet e nxjerra nga gjykata, 2) provat dhe arsyet në të cilat
mbështetet vendimi, 3) dispozitat ligjore në të cilat bazohet vendimi”.
14. Se rekursi i paraqitur nga paditësi Ilir Shehdula përmban shkaqe ligjore nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e vendimit
nr.10-2009-307 (142), datë 14.04.2009 të Gjykatës së Apelit Durrës, me të cilin është prishur
vendimi nr.961, datë 31.03.2008,i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe pushuar gjykimi i
çështjes.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve, të
vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe të shkaqeve të rekursit, arrin në përfundimin se
vendimi nr.10-2009-307 (142), datë 14.04.2009, i Gjykatës së Apelit Durrës është rrjedhojë e
mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për
rishqyrtim po pranë kësaj gjykate.
127
16. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të
dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e
faktit janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është
respektuar ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e
Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të
vendimeve të gjykatave të faktit.
17. Evidentohet se paditësi, me padinë objekt shqyrtimi, duke pretenduar se ka fituar
pronësinë e truallit prej 212 m2 me anë të parashkrimit fitues, si me atë me titull edhe pa
titull, ka kërkuar “Detyrimin e anës së paditur të më njohë pronar mbi një sip. trualli prej
212 m2 të ndodhur në Lagjen nr.6, Rruga “M.Muça” nr.53.
17.1. Në themel të këtij kërkimi paditësi parashtron këto arsye: (i) me anë të kontratës
së dhurimit të datës datë 19.09.1991 ka fituar pronësinë e banesës me sipërfaqe ndërtimore 70
m2, të përbërë “...prej dy dhoma, një kuzhinë, dy anekse, sallon, wc, oborr në përdorim të
rrethuar me avlli...”; (ii) kontrata e dhurimit është një veprim juridik i lejuar nga ligji; (iii)
brenda sipërfaqes së truallit, që në origjinë referon në pronësi të trashëgimlënësit Hajdar
Shehdula, me leje ndërtimi të organeve kompetente të kohës ka ndërtuar objektin farmaci;
(iii) këto objekte dhe truallin në to dhe atë funksional ka mbi një 20 vjet që i posedon i qetë,
pa ndonjë ndërhyrje dhe duke u sjellë si pronar mbi to.
18. Gjykata e shkallës së parë, në referencë të nenit 168 të Kodit Civil, ka pranuar
padinë me arsyetimin se “...kjo pronë, pra banesa+farmaci, së bashku me truallin funksional
të tyre (211 m2 gjithsej) janë përdorur, poseduar nga paditësi që nga viti 1976...”.
18.1. Gjithashtu, kjo gjykatë e mbështet vendimin e saj edhe në nenin 150 të Kodit
Civil. Sipas gjykatës “pronarit të sendit i takon pronësia edhe mbi pjesët përbërëse të tyre,
për rrjedhojë paditësit duke qenë se ai gëzon të drejtën e pronësisë mbi shtëpinë e banimit
dhe farmacia dhe i ka të regjistruara në regjistrat hipotekor]...i takon pronësia edhe mbi
pjesët përbërëse të kësaj pasurie, që është trualli prej 211 m2 pasi ato janë të pjesë të
pandara të pasurisë së mësipërme (banesë+farmaci)”.
19. Ky kolegj vlerëson se gjykata e shkallës së parë nuk ka analizuar tërësinë e
kushteve ligjore që duhet të plotësohen për fitimin e pronësisë mbi truallin me anë të
parashkrimit fitues me titull. Sikurse do të parashtrohet ut infra për rastin nuk është analizuar
dhe arsyetuar nëse trualli objekt gjykimi ka qenë ose jo në qarkullim civil në kohën kur
pretendon paditësi.
19.1. Po kështu, kjo gjykatë interpreton dhe zbaton gabim nenin 150 të Kodit Civil.
19.1.a) Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se për rastin konkret nuk gjen
zbatim kjo dispozitë.
19.1.b) Ky kolegj sjell në vëmendje të gjykatës se trualli dhe objektet që mund të
ndërtohen mbi të nuk janë pjesë përbërëse të njëra tjetrës në kuptimin e kësaj dispozite. Ato
janë sende të paluajtshme që, ndonëse të lidhura me njëra tjetrën, kanë status të ndryshëm
juridik në qarkullimin civil dhe fitimi i pronësisë mbi to, si në legjislacionin e mëparshëm
edhe atë aktual ka rregullime të ndryshme ligjore.
20. Mbi ankimin e palës së paditur, çështja është marrë në shqyrtim nga gjykata e
apelit e cila, duke mos evidentuar drejt mangësitë e gjykimit në shkallë të parë, veçanërisht
ato që kanë të bëjnë me situatën juridike të sendit për të cilin kërkohet fitimi i pronësisë me
anë të parashkrimit fitues, dispozitat ligjore të zbatueshme për rastin dhe gjendjen faktike, ka
anashkaluar problemet themelore që kanë të bëjnë me natyrën juridike të mosmarrëveshjes
objekt gjykimi.
20.1. Gjykata e apelit, ndonëse i ka pasur të gjitha mundësitë ligjore të ndreqte
mangësitë e gjykimit në shkallë të parë, nuk ka sqaruar plotësisht rrethanat ligjore që lidhen
me gjykimin e çështjes e që kanë të bëjnë me elementë thelbësorë të padisë objekt shqyrtimi,
128
nuk ka identifikuar ekzistencën ose jo të kushteve ligjore që duhet të plotësohen për pranimin
ose jo të padisë, me të cilën kërkohet fitimi i pronësisë me anë të parashkrimit fitues.
20.2. Gjykata e apelit ka ngatërruar kuptimin juridik të fitimit të pronësisë me anë të
parashkrimit fitues (me titull apo pa titull) mbi sendin për të cilin kërkohet njohja e pronësisë
(për rastin truallin) me sendin që paditësi ka pasur dhe ka në pronësi (banesën dhe
farmacinë).
20.3. I gabuar është edhe arsyetimi tjetër i kësaj gjykate se për rastin paditësi,
përderisa ai vetë ka paraqitur kërkesën pranë Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave dhe ky i fundit ka njohur bashkëpronësinë mbi truallin objekt gjykimi, ka pranuar
bashkëpronësinë mbi këtë truall.
21. Ky arsyetim është rrjedhojë e mospërcaktimit të saktë të shkakut të padisë në
shqyrtim dhe, nga ana tjetër, e mungesës së analizës juridike të fakteve krijuese të së drejtës
të pretenduar nga paditësi me faktet penguese të kësaj të drejte.
22. Keqinterpretimi i dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret e kanë çuar
gjykatën e apelit në përfundimin e gabuar se për rastin ndodhemi përpara një padie që nuk
mund të ngrihet.
23. Ndryshe nga gjykata e apelit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se për
rastin konkret nuk ndodhemi përpara një padie që nuk mund të ngrihet në kuptim të nenit 468
të Kodit të Procedurës Civile.
23.1. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje të gjykatës së apelit se paditë
me të cilat kërkohet njohja e pronësisë me anë të parashkrimit fitues nuk janë padi të cilat nuk
mund të ngrihen, me përjashtim të rasteve të mungesës së legjitimimit procedural. Ato janë
padi që, kur plotësohen kushtet ligjore për fitimin e pronësisë me këtë mënyrë pranohen ose,
në të kundërt, për mungesë legjitimimi substancial rrëzohen.
24. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, ndodhur në rrethanat kur çështja konkrete
referon në periudha kur kanë qenë në fuqi legjislacione të ndryshme, e gjen me vend të
parashtrojë se: (i) Parashkrimi fitues me titull ka qenë i parashikuar nga Dekreti nr.2083, datë
06.07.1956 “Mbi pronësinë“ (nenet 44-48), si dhe nga Kodi Civil i vitit 1981 (nenet 91 e 92
me ndryshimet [1]); (ii) ky legjislacion, në dallim nga Kodi Civil në fuqi, nuk parashikonte
parashkrimin fitues pa titull. Për rrjedhojë, parashkrimi fitues pa titull, mund të pretendohet
vetëm për posedim të qetë e të pandërprerë të sendit prej 20 vjetësh, duke filluar të ecë ky
afat nga dita e hyrjes në fuqi të Kodit Civil (data 01.11.1994).
25. Nga ana tjetër, jo vetëm Kodi Civil në fuqi (neni 168), por edhe Kodi Civil i
mëparshëm (neni 92)2, si dhe dekreti “Mbi pronësinë“ (neni 48)3, pavarësisht nga elemente
dallues mbi llojin e pronës shtetërore, parashikojnë ndalimin e fitimit të pronësisë me anë të
parashkrimit fitues në rastet kur sendi është pronë shtetërore/publike.
25.1. Në këtë kuadër ligjor, nuk mund të mos merren në konsideratë rregullimet e
bëra në Dekretin nr.4823, datë 02.03.1971, “Për mbrojtjen e tokës” dhe më pas me Ligjin
nr.5856, datë 21.02.1978, “Mbi mbrojtjen e tokës”, sipas të cilëve tjetërsimi i tokës dhe i
trojeve ishte i ndaluar. Edhe Kushtetuta e vitit 1976 parashikonte shprehimisht se pronësia e
tokës ishte e shtetit (nenet 18 dhe 19).
26. Pra, në kuptim të legjislacionit të mësipërm, nga viti 1971 deri në vitin 1991, toka
dhe trojet kanë qenë jashtë qarkullimit civil. Ato nuk lejoheshin që të tjetërsoheshin apo të
ishin pronë vetjake. Çdo veprim juridik disponimi mbi tokën ishte i ndaluar nga ligji dhe,
njëkohësisht, askush nuk mund të sillej si pronar me tokën.
1
Ligji nr.7716, datë 02.06.1993 “Për një përjashtim nga neni 91 të Kodit Civil të Republikës së Shqipërisë”
2
Neni 92 i Kodit Civil 1982: “Ndalohet fitimi i pronësisë në mënyrën e parashikuar në nenin 91 të këtij Kodi pronësia e një
sendi që është pronë socialiste”.
3
Neni 48 i Dekretit “Mbi Pronësinë”: “Nuk mund të fitohet me parashkrim fitues pronësia e një sendi që është pronë
socialiste”.
129
27. Përsa më sipër dhe në rrethanat kur gjykata e apelit i ka mundësitë ligjore të marrë
në shqyrtim dhe të zgjidhë drejt çështjen konkrete, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
se vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj
gjykate, me tjetër trup gjykues.
28. Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj, në
mbështetje të neneve 465, 486 e 493 të Kodit të Procedurës Civile, gjykata e apelit, duke
mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, qoftë edhe kryesisht, duhet të
përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të cilit të verifikojë e të evidentojë me argumente: (i)
nëse për rastin janë ose jo kushtet ligjore të fitimit të pronësisë me anë të parashkrimit fitues;
(ii) situatën juridike dhe faktike të sendit objekt material i këtij gjykimi në periudhën e lindjes
së marrëdhënies juridike që pretendohet se përbën shkak për ecjen e afatit të fitimit të
pronësisë me anë të parashkrimit fitues.
28.1. Për këtë gjykata, konform nenit 213 të Kodit të Procedurës Civile në lidhje me
nenet 11 e 12 të po këtij Kodi, duhet të përcaktojë me vendim për secilën palë faktet që duhet
të provohen prej tyre, provat që lejohen të paraqiten nga secila palë veçmas, vlerën provuese
të secilës prove, si dhe barrën e provës për secilën palë.
28.2. Gjykata, po ashtu, mund të mbajë parasysh, në varësi të fakteve të provuara në
gjykim, rregullimin ligjor të bërë me nenin 21 të Ligjit nr.7512, datë 10.08.1991 “Për
sanksionimin dhe mbrojtjen e pronës private të nismës së lirë, të veprimtarive private të
pavarur dhe privatizimit” lidhur me pronësinë e truallit nën ndërtesë dhe sipërfaqen
funksionale përkatëse.
28.3. Në rigjykim, gjykata e apelit, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme,
në respektim të së drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor
civil, “... ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të
zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke
bërë një “cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen” ta zgjidhë
atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” (neni 16).
28.4. Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në
përputhje me ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm për të provuar faktet mbi të
cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të
mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime “që rrjedhin prej këtij
procesi, në format dhe afatet e parashikuara” në Kodin e Procedurës Civile (neni 3).
29. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në përputhje me kërkesat e ligjit
procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/ të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.10-2009-307(142), datë 14.04.2009 të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 21.11.2013
130
Nr.00-2013-2489 i Vendimit (643)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 21.11.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:
PADITËS: HIQMETE (LILJANA) MATJA,

SHPËTIM MATJA, SUZANA MATJA,
PAQIZE GJYLHASANI, SOKOL JASHARI,
ZANUSHA ZHUPA (JASHARI),
RIDVAN SAKIQI, ELVANA SAKIQI,
NURXHAN GOSTIVARI, MALVA HATIBI,
MARGES HATIBI, MËRGIM KONDI,
ERMAL KACELI, BURON KACELI,
HEROINA KACELI, LUMNIKA KACELI
e bija e Sadikut, e cila përfaqësohet nga Ermal
Kaceli,
ADLEJ BASHA, HEDIJE BASHA,
ARBEN BASHA, SHKËLQIM BASHA,
GAZMEND BASHA, MYNEVERE IHSANI,
ERMIRA KONDI, në mungesë
TEDI KONDI, KLELIA KONDI, CHRISTIAN
KONDI përfaqësuar nga Av. Irena Reso
TË PADITUR: HELGA KONDI, HEDO KONDI
OBJEKTI:
Pjesëtim i sendeve në bashkëpronësi,
apartamenteve të ndodhur në Durrës,
duke ruajtur pjesëtimin dhe këmbimin vullnetar
midis bashkëpronarëve paditës.
Baza Ligjore: Neni 203, 207 i Kodit Civil të Republikës së Shqipërisë,
neni 369 e vijues të Kodit të Procedurës Civile të Republikës së Shqipërisë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.3727, datë 17.04.2012 ka

vendosur:
Deklarimin e moskompetencës së Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për
gjykimin e çështjes me numër 9296 Akti.
Dërgimin e akteve për kompetencë tokësore Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës.
131
Kundër këtij vendimi kanë bërë ankim të veçantë paditësit, të cilët parashtrojnë këto
shkaqe për prishjen e tij:
- Vendimi është i pabazuar në ligj. Në bazë të nenit 42 të K.Pr.C, padia paraqitet aty ku
i padituri ka vendbanimin e tij. Nga dy të paditur njeri është në Tiranë dhe tjetri në
Itali.
- Paditësit janë me vendbanim në Tiranë dhe është jashtë logjikës që 24 paditës të
shkojnë në Durrës dhe të bëjnë pjesëtimin e sendit.
- Padia e paraqitur tregon se, ka marrëveshje me shkrim për ndryshimin e kompetencës
tokësore, siç parashikon neni 52 i K.Pr.C.
- Në bazë të nenit 56 të K.Pr.C çështja do zgjidhej më lehtë në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Tiranë.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; përfaqësuesen e paditësave, e cila
kërkoi prishjen e vendimit dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e
gjykimit; dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.3727, datë 17.04.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është i
bazuar në ligjin procedural dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Rezulton se, paditësat Hiqmete (Liljana) Matja, Shpëtim Matja, Suzana Matja, Paqize
Gjylhasani, Sokol Jashari, Zanusha Zhupa (Jashari), Ridvan Sakiqi, Elvana Sakiqi, Nurxhan
Gostivari, Malva Hatibi, Marges Hatibi, Mërgim Kondi, Ermal Kaceli, Buron Kaceli,
Heroina Kaceli, Lumnika Kaceli e bija e Sadikut, e cila përfaqësohet nga Ermal Kaceli, Adlej
Basha, Hedije Basha, Arben Basha, Shkëlqim Basha, Gazmend Basha, Mynevere Ihsani,
Ermira Kondi, Tedi Kondi, Klelia Kondi, e Christian Kondi, me pretendimin se janë
bashkëpronarë me të paditurat Helga Kondi e Hedo Kondi mbi disa apartamente të ndodhura
në Durrës, kanë paraqitur padi në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë për pjesëtimin e tyre.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në seancë përgatitore, me vendimin nr.3727, datë
17.04.2012 ka deklaruar moskompetencën për gjykimin e çështjes dhe ja ka dërguar aktet për
kompetencë tokësore Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës. Kundër këtij vendimi kanë bërë
ankim të veçantë paditësit, të cilët kërkojnë prishjen e tij.
Në të kundërt me çfarë pretendohet në ankimin e paraqitur, Ky Kolegj vlerëson të
bazuar në ligjin procedural vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë ka arsyetuar se, objekti i gjykimit ka të bëjë me pjesëtimin e sendeve të
paluajtshme të cilat ndodhen dhe janë të regjistruar nën juridiksionin territorial që mbulon
Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Durrës, për rrjedhojë edhe gjykata që ka
kompetencën tokësore për gjykimin e çështjeve mbi sende apo të drejta të ndodhura në këtë
territor, është pikërisht Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës.
Në nenin 45 të K.Pr.C parashikohet, shprehimisht se:
Paditë për të drejta reale mbi sende të paluajtshme, për pjesëtimin e sendeve të
përbashkëta dhe për posedimin ngrihen në gjykatën e vendit ku ndodhen sendet ose pjesa më
e madhe e tyre.
Me të drejtë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka analizuar se kompentenca
territoriale në rastin e pjesëtimit të pasurive të paluajtshme e rregulluar nga neni 45 i K.Pr.C,
është detyrimisht e përcaktuar dhe nuk ka vend për ndryshimin e saj, qofte edhe me
marrëveshje të palëve, sipas nenit 52 të K.Pr.C.
Në nenin 52 të K.Pr.C, parashikohet ndryshimi i kompetencës me marrëveshje të
palëve ndërgjyqëse, siç pretendon edhe pala paditëse, por se në këtë dispozitë parashikohen
edhe rastet e përjashtimeve nga ky rregull i përgjithshëm. Sipas kësaj dispozite:
132
Kompetenca tokësore mund të ndryshohet me marrëveshje me shkrim të palëve,
përveç rasteve të parashikuara në nenet 45 e 46 të këtij kodi dhe kur ligji e ndalon këtë
marrëveshje.
Palët në bazë të vullnetit të tyre mund të ndryshojnë kompetencën tokësore për
gjykimin e një çështjeje, përveç, dy përjashtimeve për paditë që kanë të bëjnë me sendet e
paluajtshme dhe paditë që rrjedhin nga trashëgimitë.
Rastet e parashikuara në nenet 45 dhe 46 të K.Pr.C. janë rastet përjashtimore nga
parimet e përgjithshme, përsa i përket kompetencës tokësore të gjykimit të çështjes.
Respektimi i këtyre dispozitave është i detyrueshëm nga gjykatat dhe nuk lënë hapësirë
zgjedhjeje, apo referimi në marrëveshjet që mund të ketë midis palëve ndërgjyqëse për
zgjedhjen e kompetencës tokësore.
Pra, kompentenca tokësore në rastin e pjesëtimit të pasurive të paluajtshme e
rregulluar nga neni 45 i K.Pr.C, nuk mund të ndryshohet me marrëveshje të palëve, duke
qenë se në përmbajtjen e dispozitës specifikohet karakteri përjashtues për ndryshimin e
kompetencës.
Nga ana tjetër, nuk ka vend për zbatimin e nenit 56 të K.Pr.C, pasi në bazë të kësaj
dispozite, mbi kërkesën e palëve, çështja mund të dërgohet për gjykim nga një gjykatë
kompetente në një tjetër gjykatë kompetente. Kjo dispozitë zbatohet kur ka disa gjykata
kompetente për gjykimin e çështjes, pra kompetencë tokësore alternative apo konkurruese
dhe jo kompetence te detyrueshme, si në çështjen në gjykim.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të K.Pr.C,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.3727, datë 17.04.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Tiranë, më 21.11.2013
133
Nr.00-2013-2612 i Vendimit (644)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 21.11.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:
PADITËS: NENSI KARAFILI, përfaqësuar nga

av. Ferdinand Caka
I PADITUR: KRISTAQ KARAFILI, përfaqësuar nga
av. Arjan Salati
OBJEKTI I PADISË:
Kërkim i pasusisë trashëgimore.
Baza Ligjore: Neni 207 e 349 i K.C.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec me vendimin nr.43, datë 15.01.2007 ka

vendosur:
Pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë.
Detyrimin e të paditurit t’i njohë e dorëzojë të paditurës pasuri trashëgimore
1/5 pjesë mbi shumën 20.270 dollarë, pasuri e rrjedhur nga trashëgimlënësi
Jovan Karafili.
Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.132, datë 24.04.2008 ka vendosur :

Gjyqësor Korçë.
Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur rekurs pala paditëse, e cila ka kërkuar

prishjen e tij, duke parashtruar se:
- Paditësja Nensi Karafili në kohën e ngritjes së padisë ka qenë më e vogël se 18 vjeç
dhe si e tillë nuk ka pasur zotësi të plotë juridike për të vepruar. Babai i saj nuk i ka
pasur autorizim nga gjykata për administrimin e pasurisë së saj.
- Gjykimi në gjykatën e apelit, është zhvilluar në mungesë të palës paditëse, duke mos
ju dhënë mundësia të paraqitej në gjykim, edhe pse është interesuar në mënyrë të
vazhdueshme.
- Në gjykim janë paraqitur prova me të cilat provohet pasuria e përfituar nga
trashëgimlënësi Jovan Karafili.
- Gjykimi ka qenë i njëanshëm dhe i padrejtë, duke mos u krijuar mundësia e
administrimit së të gjitha provave shkresore.
134
pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; përfaqësuesin e paditëses,
Av.Ferdinand Caka, i cili kërkoi prishjen e vendimeve të gjykatës së apelit dhe të shkallës së
parë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë; përfaqësuesin e
palës së paditur, Av.Arjan Salati, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit;
dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,
VËREN
Rezulton se, babai i paditëses dhe i padituri janë vëllezër dhe njëkohësisht të bijtë e të
ndjerit Jovan Karafili. I ndjeri Jovan Karafili ka disponuar me testament më datë 23.01.2003
për një pjesë të pasurisë së tij, duke caktuar trashëgimtar të vetëm të paditurin Kristaq
Karafili.
Me vendimin nr.199, datë 20.04.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec,
paditësja është deklaruar si trashëgimtare ligjore e trashëgimlënësit Jovan Karafili, i cili ka
vdekur më datë 03.02.2004, për 1/5 pjesë të pasurisë së tij, pasi në momentin e hartimit të
testamentit është cenuar rezerva ligjore në lidhje me të, që ka qenë e mitur.
Paditësja ka pretenduar se:
Trashëgimlënësi Jovan Karafili ka trashëguar 12/48 pjesë të pasurisë së vëllait të tij të
ndjerë Dhimitri Karafili, i cili kish ndërruar jetë në datë 15.11.2001. Shtetasi Dhimitri Karafili,
rezulton të ketë jetuar për disa kohë në Libi dhe në vijim ka blerë disa prona në qytetin e
Selanikut. Po ashtu, ka rezultuar se ka pasur në pronësi një vlerë të konsiderueshme të hollash të
depozituara në bankë.
Me deklaratën e pranimit të trashëgimisë (akt noterial grek) datë 30.10.2002, rezulton
se trashëgimtarët e Dhimitri Karafilit, mes të cilëve dhe vëllai i tij Jovan, kanë pranuar
trashëgiminë mbi dy apartamente, përkatësisht 92 m2 dhe 109 m2, të ndodhura në katin e dytë të
një ndërtese banimi në Selanik;
Në bazë të deklaratës noteriale datë 02.02.2007, lëshuar nga shtetasi Ilia Karafili (vëllai
i Jovanit dhe Dhimitrit) ka rezultuar se secili prej trashëgimtarëve të Dhimitrit, përpos pranimit
të bashkëpronësisë mbi dy apartamentet e lartpërmendura, kanë tërhequr edhe shuma në
dhrahmi dhe USD;
Prandaj, në këtë gjykim, paditësja ka kërkuar pjesën e saj trashëgimore nga i
padituri Kristaq Karafili, për pasurinë e trashëgimlënësit Jovan Karafili, e disponuar në
testament prej tij.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec me vendimin nr.43, datë 15.01.2007 ka pranuar
pjesërisht, duke u detyruar të paditurit t’i njohë e dorëzojë të paditurës pasuri trashëgimore,
1/5 pjesë mbi shumën 20.270 dollarë, pasuri e rrjedhur nga trashëgimlënësi Jovan Karafili.
Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Korçë me vendimin e saj nr.132,
datë 24.04.2008. Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs paditësja, e cila ka kërkuar
prishjen e tij.
Kolegji Civil, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen gjyqësore e të
administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve, të vendimeve të
gjykatave të faktit, të shkaqeve të rekursit, si dhe parashtrimeve në seancë gjyqësore në
Gjykatën e Lartë, arrin në përfundimin se vendimi nr.132, datë 24.04.2008 i Gjykatës së
Apelit Korçë është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe
çështja të dërgohet për rishqyrtim po pranë kësaj gjykate.
Ky Kolegj e gjen me vend të analizojë edhe pretendimin e parashtruar në rekurs se
gjykata e shkallës së parë ka zhvilluar gjykimin duke u bazuar mbi një padi të pavlefshme,
duke ju referuar nenit 467/e të K.Pr.C, pasi është paraqitur nga një person të cilit i mungon
zotësia për të vepruar dhe, siç është parashikuar shprehimisht në nenin 33 të po atij Kodi, nuk
mund të ngrejë padi.
135
Në dispozitat procedurale për pavlefshmërinë e akteve procedurale dhe pikërisht në
nenet 119 e 120 të K.Pr.C, parashikohet se:
Akti procedural që nuk është kryer në formën që kërkohet shprehimisht nga ligji,
mund të shpallet i pavlefshëm.
Akti mund të shpallet i pavlefshëm edhe kur i mungojnë të dhënat e domosdoshme për
arritjen e qëllimit të tij.
Pavlefshmëria nuk mund të shpallet kur akti ka arritur qëllimin për të cilin është
destinuar.
dhe
Nuk mund të shpallet pavlefshmëria e një akti procedural pa kërkesën e palës, përveç
kur ligji parashikon ndryshe.
Vetëm pala në interes të së cilës është bërë një kërkesë, mund të kundërshtojë
pavlefshmërinë e aktit për mungesë të vetë kërkesës.
Pavlefshmëria nuk mund të kundërshtohet nga pala që e ka parashtruar as nga ajo që
ka hequr dorë heshtazi.
Në interpretim të këtyre dispozitave, për t’u konsideruar se kërkesëpadia është e
pavlefshme në bazë të nenit 467/e të K.Pr.C. (ku parashikohen rastet e pavlefshmërisë së
vendimit gjyqësor), duhet të jetë shpallur si akt procedural i tillë nga gjykata, mbi bazën e
kërkesës së palës. Pra, duhet të ketë një vendim të gjykatës me të cilin të jetë shpallur
pavlefshmëria, për arsyet e parashikuara në ligj dhe mbi këtë vendim të konsiderohet se
vendimi i dhënë nga gjykata për themelin e çështjes është i pavlefshëm.
Po kështu, akti procedural nuk mund të kundërshtohet nga ajo palë që e ka paraqitur
në gjykim, apo edhe kur është hequr dorë, nuk është kërkuar pavlefshmëria e aktit, përderisa
ai i ka sjellë pasojat e tij.
Kërkesëpadia si akt procedural e ka arritur qëllimin e saj. Ky është akti, i cili ka
iniciuar procesin dhe mbi bazën e saj është zhvilluar gjykimi nga gjykata e shkallës së parë
(edhe më pas nga gjykata e apelit), e cila në përfundim është shprehur në lidhje me të, duke e
pranuar atë pjesërisht. Në këto kushte, ky pretendim gjendet i pabazuar në ligjin procedural.
Nga ana tjetër, Kolegji gjen të bazuar në ligjin procedural, pretendimin për
moskryerjen e një hetimi të plotë e të gjithanshëm të çështjes, i cili ka sjellë si pasojë dhënien
e një vendimi të gabuar për zgjidhjen në themel të saj.
Në gjykim u provua se, paditësja është trashëgimtare e trashëgimlënësit dhe se pasuria
trashëgimore mbahet nga i padituri, po dhe ai trashëgimtar. Pra, është provuar nga ana
procedurale, legjitimi aktiv i paditëses dhe ai pasiv i të paditurit, si dhe është realizuar
kërkesa e parë e kësaj padie, njohja e paditëses si trashëgimtare.
Paditësja ka kërkuar në bazë të nenit 349 të K.C, kërkimin e trashëgimisë.
Sipas kësaj dispozite, qëllimi i ngritjes së kësaj padie është që paditësja të njihet si
trashëgimtare; t’i dorëzohet pasuria trashëgimore; si dhe pasuria e fituar nga kjo pasuri
trashëgimore.
Por në gjykim, nuk është hetuar në lidhje me pasurinë trashëgimore që duhet të
dorëzohet, duke mos e përcaktuar se cila është kjo pasuri trashëgimore. Në përfundim,
gjykatat janë shprehur vetëm për një pjesë të saj, duke lënë të pazgjidhur mosmarrëveshjen
midis palëve ndërgjyqëse dhe duke i mohuar të drejtën paditëses për të përfituar pjesën tjetër
që i takon nga kjo pasuri.
Gjykatat nuk kanë shqyrtuar në tërësi kërkesëpadinë, duke mos bërë lidhjen midis
fakteve që pretendohen prej paditëses se kanë ngjarë dhe të drejtave apo interesave që ajo
pretendon se i janë cenuar. Është pretenduar se, nga provat e administruara dhe ato në gjuhën
greke, te përkthyera në shqip, pasuria trashëgimore e trashëgimlënësit Dhimitri Karafili është
pranuar më datë 30.10.2002 nga trashëgimtarët e tij, midis të cilëve Jovan Karafili.
136
Pikërisht, pjesën e tij nga kjo pasuri (12/48 pjesë të saj) të ardhur nga trashëgimia nga
vëllai i tij, trashëgimlënësi Jovan Karafili ja ka lënë me testament të paditurit.
Paditësja ka paraqitur provat me të cilën pretendonte për pasurinë e trashëgimlënësit
Jovan Karafili, të trashëguar nga vëllai i tij Dhimitri Karafili, pikërisht, pasuria e disponuar
në testament nga trashëgimlënësi Jovan Karafili. Por gjykatat, nuk i kanë marrë parasysh
provat e paraqitura, të cilat janë shumë të rëndësishme për zgjidhjen e çështjes. Ato janë
mjaftuar vetëm në anën procedurale të paraqitjes së provave, për mangësi nga ana formale.
Këto prova mund dhe duhet të merreshin nga gjykata, për shkak të vështirësisë së
marrjes së tyre, në rrugë të zakonshme nga pala paditëse.
Nga gjykatat e faktit, nuk janë respektuar dispozitat procedurale për marrjen e
provave, dhe sidomos ato në shtetin grek, ku ka pasur prona trashëgimlënësi Dhimitri
Karafili, nga i cili ka përfituar pjesën e tij, trashëgimlënësi Jovan Karafili.
Në nenin 199 të K.Pr.C, parashikohet se:
Kur është e nevojshme të kryhet një veprim procedural gjyqësor jashtë kufijve të
Republikës së Shqipërisë, për sqarimin e rrethanave, konstatimin e fakteve, dërgimin e një
dokumenti apo për arsye të tjera që gjykata e quan të nevojshme për sqarimin e çështjes në
gjykim, gjykata, nëpërmjet Ministrisë së Drejtësisë të Republikës së Shqipërisë, i kërkon
ndihmën juridike përkatëse organit kompetent të shtetit tjetër.
Kur veprimi procedural juridik mund të kryhet nga përfaqësia diplomatike ose
konsullore e Republikës së Shqipërisë, kërkesa i drejtohet kësaj të fundit.
Kërkesa e sipërme duhet të përcaktojë çështjet për të cilat kërkohet ndihma juridike
dhe të përmbajë të dhënat e nevojshme për plotësimin e ndihmës juridike.
Kur midis dy shteteve ka marrëveshje për dhënien e ndërsjellë të ndihmës juridike,
zbatohen dispozitat e kësaj marrëveshjeje.
Ndërkohë në Ligjin nr.7760, datë 14.10.1993 “Për ratifikimin e "Konventës ndërmjet
Republikës së Shqipërisë dhe Greqisë për ndihmën gjyqësore në çështjet civile dhe penale"
është parashikuar se autoritetet gjyqësore të palëve kontraktuese do të ofrojnë ndihmë
gjyqësore të ndërsjelltë, duke kryer veprime të ndryshme procedurale dhe veçanërisht
transmetim dhe dorëzim dokumentesh, kryerje kërkimesh, vënia dorë dhe dorëzim provash,
kryerje ekspertize, marrje në pyetje të të akuzuarve, dëshmitarëve, ekspertëve, paditësve e të
të paditurve dhe të personave të tjerë si dhe autopsi gjyqësore.
Pra, mosrespektimi i nenit 213 të K.Pr.C, në lidhje me nenin 11 të po këtij Kodi, në
procesin e marrjes së provave ka bërë që gjykatat të mos përcaktojnë në përputhje me ligjin
provat që janë të domosdoshme e që kanë lidhje me çështjen në gjykim, vërtetësinë e tyre në
lidhje me faktin që kërkohet të vërtetohet, rëndësinë dhe fuqinë provuese të tyre dhe për
rrjedhojë kanë zbatuar gabim ligjin edhe në analizën dhe çmuarjen e drejtë dhe të saktë të
provave sipas ligjit.
Prandaj, në rishqyrtimin e çështjes, gjykata e apelit duke respektuar dispozitat
procedurale e mësipërme, duhet të përsërisë hetimin gjyqësor, për të analizuar në përfundim,
në zbatim të nenit 349 të K.C, se cila ka qenë pasuria trashëgimore në momentin e çeljes së
trashëgimisë për trashëgimlënësin Jovan Karafili dhe të veçojë pjesën mbi të cilën ai kishte
disponuar me testament, pasurinë që i vinte nga i vëllai i tij. Po kështu, duhet përcaktuar se
cila ka qenë pasuria trashëgimore që ka përfituar i padituri mbi bazën e testamentit, nga e cila
palës paditëse i takon 1/5 pjesë të saj, si dhe pasurinë e përfituar nga kjo pasuri.
Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin
gjatë rishqyrtimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit që, në përputhje me kërkesat e ligjit
procedural e atij material, të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur me
137
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/c tё K.Pr.C,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.132, datë 24.04.2008 tё Gjykatës së Apelit Korçë dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranё, mё 21.11.2013
138
Nr.00-2013-2390 i Vendimit (645)
VENDIM
Majlinda Andrea Kryesuese

Artan Broci Anëtar
PADITËS: “ALBTELECOM” SH.A.

I PADITUR: SHOQËRIA “B&B GRUP” SHPK
OBJEKTI:
Përmbushje detyrimi kontraktor, duke paguar vlerën
e faturave telefonike në shumën 418,296.21 lekë si dhe kamatat ligjore.
Baza Ligjore: Neni 419 e vijues, neni 445 e vijues, neni 690 e vijues i Kodit Civil,
Ligji nr.9918, datë 19.05.2008, “Për komunikimet elektronike në R.Sh”
si dhe kontakteve të abonimit datë 30.08.2008 & datë 09.09.2009, neni 12.

vendosur:
Shpalljen e moskompetencës tokësore së Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
në shqyrtimin e çështjes civile me nr.9336 Akti.
Dërgimin e dosjes civile me nr.9336 Akti për kompetencë tokësore gjykimi,
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë me vendimin për parashtrimin moskompetence

nr.s’ka, datë 11.10.2013, ka vendosur:
Parashtrimin e qëndrimit lidhur me moskompetencën tokësore së Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Lushnjë, për shqyrtimin e padisë nr.787(849) regj.them., datë
04.07.2013, dhe dërgimin e akteve për gjykim në dërgimin e akteve për
gjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Elbasan, si gjykata kompetente.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; përfaqësuesin e palës paditëse
Z.Odisa Xhelita, i cili sqaroi se padinë e kanë ngritur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë për
ekonomi gjyqësore; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
139
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi “Eagle Mobile” sh.a. i është
drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me kërkesë padi, duke kërkuar detyrimin
e palës së paditur Shoqëria “B&B Grup” shpk të përmbushë detyrimin kontraktor,
duke paguar vlerën e faturave telefonike në shumën 418,296.21 lekë si dhe kamatat
ligjore.
2. Në seancën përgatitore të datës 03.06.2013, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka
konstatuar moskompetencën tokësore të saj dhe me vendimin nr.6084, datë
“Shpalljen e moskompetencës tokësore së Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në
shqyrtimin e çështjes civile me nr.9336 Akti.
Dërgimin e dosjes civile me nr.9336 Akti për kompetencë tokësore gjykimi, Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Lushnjë”.
2.1. Në marrjen e këtij vendimi gjykata arriti duke arsyetuar (ndër të tjera) se:
“Gjykata konstatoi shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe kalimin e saj për kompetencë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan pasi sipas ekstraktit të Shoqërisë “Shoqëria “B & B Group” shpk të
regjistruar në Q.K.R., selia e të paditurit ndodhet në Elbasan dhe faturat e shërbimit
janë në adresën e selisë së të paditurit në Elbasan dhe bazuar në nenin 42 e 43 të
K.Pr.Civile paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku personi juridik ka qendrën e tij.
Për rrjedhojë, gjykata, në bazë të neneve 43 dhe 61 të K.Pr.Civile, konkludohet në
shpalljen e moskompetencës së Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në shqyrtimin e
kësaj çështje dhe dërgimin e saj për kompetencë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan”.
3. Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk është ushtruar ankim nga
palët. Në bazë të këtij vendimi, kjo çështje i ka kaluar për shqyrtim Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Lushnjë, regjistruar në datën 04.07.2013. Kjo gjykatë, në ushtrim të
detyrave të saj paraprake në seancë përgatitore në datë 11.10.2013, përpara shqyrtimit
të ligjshmërisë dhe bazueshmërisë në prova të kërkesë padisë, kryesisht, ka analizuar
dhe kompetencën tokësore.
4. Pa ndërprerë gjykimin, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, sipas vendimit për
parashtrimin moskompetence nr.s’ka, datë 11.10.2013, ka parashtruar qëndrimin
lidhur me moskompetencën tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë për
shqyrtimin e padisë nr.787 (849) regj.them., datë 04.07.2013, dhe dërgimin e akteve
për gjykim në dërgimin e akteve për gjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Elbasan,
si gjykata kompetente, Gjykatës së Lartë.
4.1. Në parashtrimin e saj, gjykata arsyeton se:
“Gjykata iu referua nenit 43, 48 lidhur dhe me nenin 64 të Kodit të Procedurës Civile
...Në frymën e dispozitave si më sipër lidhur me kompetencën tokësore, gjykata çmon
se nuk është kompetente, për arsyet e mëposhtme:
Pala e paditur në këtë gjykim është Shoqëria “B & B Group” shpk ,e cila ... e ka
selinë e saj në qytetin e Elbasanit. Për rrjedhojë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan
ka kompetencën tokësore si gjykata në territorin e së cilës, i padituri, që është person
juridik, ka qendrën (selinë) e tij. (neni 47 K.Pr.Civile).
Nga ana tjetër, ky fakt pasqyrohet i tillë edhe në përmbajtjen e vendimit nr.6084, datë
03.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ... Në pjesën arsyetuese të këtij
vendimi, Gjykata e Tiranës ka konstatuar se kompetente është Gjykata e Elbasanit, ...
e nga ana tjetër, në dispozitivin e vendimit ka urdhëruar dërgimin e akteve në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Lushnjë si gjykata me kompetencë tokësore. ...
140
Ndodhur në këto kushte, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë ... vendos që t’i
parashtrojë për zgjidhje Gjykatës së Lartë qëndrimin e saj lidhur me rregullimin e
kompetencës tokësore”.
5. Para shqyrtimit të çështjes së kompetencës, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë
të nenit 184 të K.Pr.Civile, bëri zëvendësimin procedural të palës paditëse “Ealge
Mobile” sh.a. me “Albtelecom” sh.a., pasi sipas Ekstraktit Historik të Regjistrit
Tregtar, lëshuar nga QKR (pika 61), në datë 31.01.2013, është miratuar bashkimi me
përthithje i Shoqërisë “Ealge Mobile” sh.a. nga “Albtelecom” sh.a..
6. Kolegji Civil i tërheq vëmendjen Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë që, megjithëse
në seancë përgatitore është paraqitur përfaqësuesi i “Albtelecom” sh.a., nuk ka
zbatuar dispozita ligjore duke bërë zëvendësimin procedural të paditësit.
7. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile:

7.1. Neni 43
“Kur i padituri është person juridik, paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku
personi juridik ka qendrën e tij.
aktivitet ose një përfaqësues të autorizuar që të paraqitet në gjykim për
objektin e padisë”.
7.2. Neni 64 - Detyrimi për pranimin e çështjes për gjykim.
“Çështja që dërgohet për shqyrtim nga një gjykatë në një gjykatë tjetër të së
njëjtës kategori ose nga një gjykatë më e lartë, duhet të pranohet dhe të
shqyrtohet nga gjykata së cilës i dërgohet.
Konfliktet për kompetencë midis gjykatave nuk lejohen, por gjykata, pa
ndërprerë gjykimin e çështjes, ka të drejtë t’i parashtrojë qëndrimin e saj
Gjykatës së Lartë, e cila vendos për rregullimin e kompetencës”.
8. Vendimi nr.6084, datë 03.06.2013, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin

është deklaruar moskompetenca tokësore për shqyrtimin e çështjes civile nr.9336
Akti, dhe i është dërguar dosjes civile me nr.9336 Akti për kompetencë tokësore
gjykimi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, është rrjedhojë e një gabimi material.
9. Nga vendimi del se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në deklarimin e
moskompetencës tokësore për shqyrtimin e çështjes në fjalë, ka arsyetuar në mënyrë
të drejtë lidhur me moskompetencën e saj, por në dispozitivin e vendimit ka vendosur
gabimisht dërgimin e akteve në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Lushnjë.
10. Në analizë të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë,
vendimeve të Gjykatave të Shkallës së Parë Tiranë dhe Lushnjë, si dhe në interpretim
të dispozitave ligjore të zbatueshme të Kodit të Procedurës Civile, kompetente për
gjykimin e çështjes që ka të bëjë me padinë e paditësit “Albtelecom” sh.a. është
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan.
141
11. Referuar nenit 43 të K.Pr.Civile, sipas të cilit: “Kur i padituri është person juridik,
paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku personi juridik ka qendrën e tij...”,
kompetencën tokësore për shqyrtimin e kësaj çështje e ka Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Elbasan. Sikundër kanë arsyetuar edhe të dy Gjykatat, e Tiranës dhe Lushnjës, palë e
paditur në këtë gjykim është Shoqëria “B & B Group” shpk, person juridik me seli në
qytetin e Elbasanit, në këto kushte gjykatë kompetente është Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Elbasan në territorin e së cilës i padituri ka qendrën (selinë) e tij.
12. Për sa më sipër, Kolegji Civil çmon se dispozitivi i vendimit nr.6084, datë 03.06.2013
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është i gabuar dhe çështja duhet të dërgohet në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Elbasan.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 62 të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.6084, datë 03.06.2013,të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
dërgimin e çështjes në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Elbasan, si gjykatë kompetente.
Tiranë, më 21.11.2013
142
Nr.00-2013-2393 i Vendimit (646)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
në datën 21.11.2013, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.11241-03221-

00-2013 Regj. Themeltar, që i përket palëve:
PADITËS: ILJAS SHAHO, në mungesë

I PADITUR : KURUM INTERNATIONAL SH.A,
përfaqësuar nga juristi Taulant Naço
OBJEKTI:
Konstatimi i zgjidhjes së menjëhershme të kontratës së punës
nga ana e palës së paditur “Kurum International” Sh.a
pa shkak të justifikuar apo pa ndonjë shkak të përligjur
dhe detyrimin e saj të shpërblejë paditësin me:
12 muaj pagë për zgjidhje të menjëhershme
dhe të pajustifikuar të kontratës së punës.
Detyrimin e palës së paditur për shpërblimin me
2 muaj pagë për mosrespektim të afatit të njoftimit.
Shpërblimin për vjetërsi në punë prej 19 muaj pagë të plotë.
Baza Ligjore: Nenet 114, 116, 144, 145, 146, 155 të K.Punës
dhe nenet 43, 153, 154 të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendim nr.S’ka datë 31.07.2013, ka vendosur:

Të rrëzojë kërkesën e palës së paditur “Kurum International” sh.a lidhur me
shpalljen e moskompetencës tokësore për gjykim nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Elbasan, si e pabazuar në ligj.
Kundër vendimit nr.s’ka, datë 31.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan ka

paraqitur ankim të veçantë pala e paditur, Shoqëria “Kurum International” sh.a, duke kërkuar
ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe dërgimin e akteve
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës është në kundërshtim me nenin 52 të K.Pr.Civile.
- Vendimi i gjykatës është marrë në kundërshtim me kontratën kolektive të lidhur midis
palëve, ku është përcaktuar si gjykatë kompetente Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
- Klauzola e kontratës nuk është në kundërshtim me dispozitat ligjore mbi përcaktimin
e gjykatës kompetente për zgjidhjen e mosmarrëveshjes së punës.
143
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; dëgjoi përfaqësuesin e palës së paditur
juristin Taulant Naço, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Elbasan; në
mungesë të palës paditëse; si diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
Rrethanat e faktit
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se: Paditësi Iljas Shaho ka qenë në
marrëdhënie pune pranë palës së paditur “Kurum International” sh.a me detyrën
inxhinier metalurg nga data 16.08.1974 deri më datë 06.04.2013.
2. Me vendimin datë 12.02.2013, “Për zgjidhjen e marrëdhënies së punës”, në kuadër të
ristrukturimit, pala e paditur i ka njoftuar palës paditëse përfundimin e kontratës së
punës me efekt nga data 06.04.2013.
3. Pala paditëse Iljas Shaho, me pretendimin se përfundimi i marrëdhënies së punës
është kryer në kundërshtim me legjislacionin në fuqi, i është drejtuar gjykatës me
kërkesë padinë objekt gjykimi.
4. Gjate procesit gjyqësor, konkretisht në seancën e datës 31.07.2013, përfaqësuesi i
palës së paditur “Kurum Interantional” sh.a ka paraqitur kërkesë për deklarimin e
moskompetencës së Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, për shkak se në nenin 38 të
Kontratës Kolektive datë 15.06.2009 dhe nenit 5 të Kontratës Kolektive datë
17.08.2011, është përcaktuar me marrëveshje të palëve Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë si gjykatë kompetente për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve midis palëve
ndërgjyqëse.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendim nr.s’ka, datë 31.07.2013, ka vendosur
të rrëzojë kërkesën e palës së paditur “Kurum International” sh.a lidhur me shpalljen e
moskompetencës tokësore për gjykim nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan si e
pabazuar në ligj.
5.1. Gjykata arsyeton se: “...ligjvënësi e ka përcaktuar se gjykata kompetente për
shqyrtimin e padisë në lidhje me konfliktet që rrjedhin nga marrëdhënie e punës është
alternative midis gjykatës së vendit ku punëmarrësi kryen zakonisht punën e tij dhe në
të gjithë ato rate kur punëmarrësi nuk e kryen zakonisht punën e tij në të njëjtin vend,
atëherë padia mund të ngrihet në vendin ku ndodhet qendra e punës që e ka punësuar
atë.. Në rastin konkret përcaktimi i gjykatës kompetente është bërë në momentin e
lidhjes së kontratës kolektive dhe jo pasi ka lindur konflikti midis palëve, ç’ka do të
thotë se kjo marrëveshje nuk është e vlefshme dhe një interpretim i kundërt do të vinte
në kundërshtim me frymën e përgjithshme të K.Punës për mbrojtjen e interesave të
punëmarrësit...”.
6. Kundër vendimit nr.s’ka, datë 31.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan ka
paraqitur ankim të veçantë pala e paditur, Shoqëria “Kurum International” sh.a, duke
kërkuar ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe dërgimin
e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për shkaqet e parashtruar në pjesën
Ligji i zbatueshëm
Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile

7. Neni 61 i K.Pr.Civile: “Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e
çështjes kryesisht ose me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i
dërgon aktet në gjykatën kompetente”.
8. Neni 62 i K.Pr.Civile: “Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën
144
për gjykimin e mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60
të këtij Kodi, mund të bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka
ngritur padi ose ka marrë pjesë në gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e
Lartë”.
9. Neni 63 i K.Pr.Civile: “Me depozitimin e ankesës, sipas nenit 62 të këtij Kodi,
pezullohet gjykimi i çështjes dhe gjykata mund të kryejë vetëm veprime procedurale
që nuk presin. Gjykata e Lartë shqyrton ankimin jo më vonë se tridhjetë ditë nga dita
e ardhjes së çështjes. Gjykata e Lartë në vendimin e saj për rregullimin e
kompetencës jep udhëzimet e nevojshme për procesin gjyqësor të zhvilluar dhe për
vazhdimin e tij nga gjykata që deklarohet kompetente”.
10. Neni 64 i K.Pr.Civile: “Çështja që dërgohet për shqyrtim nga një gjykatë në një
gjykatë tjetër të së njëjtës kategori ose nga një gjykatë më e lartë, duhet të pranohet
dhe të shqyrtohet nga gjykata së cilës i dërgohet. Konfliktet për kompetencë midis
gjykatave nuk lejohen, por gjykata, pa ndërprerë gjykimin e çështjes, ka të drejtë t’i
parashtrojë qëndrimin e saj Gjykatës së Lartë, e cila vendos për rregullimin e
kompetencës..”.
11. Neni 125 i K.Pr.Civile: “Vendimet e ndërmjetme jepen nga gjykata në seancë
gjyqësore me qëllim që t’i përgjigjet kërkesave dhe të sigurohet zhvillimi i gjykimit në
pajtim me dispozitat e këtij Kodi”.
12. Neni 470 i K.Pr.Civile: “Vendimet e ndërmjetme që jepen nga gjykata e shkallës së
parë mund të ndryshohen apo të tërhiqen gjatë gjykimit. Këto vendime mund të
goditen me ankim së bashku me vendimin përfundimtar. Megjithatë, në rastet e
parashikuara shprehimisht në këtë Kod, kundër vendimeve të ndërmjetme mund të
bëhet ankimi i veçantë në gjykatën e apelit, brenda 5 ditëve nga shpallja apo njoftimi i
tyre”.
13. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala e paditur, Shoqëria “Kurum International”
sh.a, kundër vendimit nr.s’ka, datë 31.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan, në lidhje me ligjshmërinë ose jo të vendimit të ndërmjetëm, nuk mund të
shqyrtohet për shkak se kundër këtij vendimi nuk lejohet ushtrimi i ankimit në
Gjykatën e Lartë.
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se në ligjin procedural
civil janë parashikuar mjetet e ankimit ndaj vendimeve gjyqësore, rastet kur këto
mjete ushtrohen, si dhe vendimet ndaj të cilëve mund të ushtrohen.
15. Gjithashtu, në dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, janë përcaktuar shprehimisht
edhe rastet kur mund të ankimohen në Gjykatën e Lartë vendimet e dhëna nga gjykata
e shkallës së parë (nenet 59-64, 442, 442/b, 470, 472).
16. Ushtrimi i ankimit të veçantë kundër vendimeve për çështje të kompetencës tokësore,
si të gjithë mjetet e tjera të ankimit, i nënshtrohet parimit të iniciativës së palës për të
iniciuar gjykatën kompetente për gjykimin e kontrollit të vendimit gjyqësor, që ajo e
quan të gabuar ose që cenon interesat e saj. Por kjo e drejtë, sipas dispozitave të Kodit
të Procedurës Civile, i nënshtrohet rregullimeve të bëra në këtë Kod dhe ushtrimi i
kësaj të drejte jashtë këtyre rregullimeve çon në pamundësinë e shqyrtimit të çështjes
nga Gjykata e Lartë.
17. Kundërshtimi dhe/ose rregullimi i kompetencës tokësore mund të ngrihet nga palët
apo dhe kryesisht nga gjykata (nenet 61, 62, 158/a§9 të K.Pr.Civile). Në qoftë se në
fund të shqyrtimit të çështjes së kompetencës të kërkuar nga palët, gjykata rrëzon
kërkesën për shpalljen e moskompetencës së saj dhe dërgimin e çështjes një gjykate
145
tjetër kompetente, gjykata merr një vendim të ndërmjetëm dhe kundërshtimi i çështjes
të moskompetencës nga palët në gjykim bëhet pjesë e kundërshtimit të vendimit të
themelit të marrë nga kjo gjykatë.
18. Vendimi i gjykatës që rrëzon kërkesën për shpalljen e moskompetencës tokësore është
një vendim i ndërmjetëm ndaj të cilit në Kodin e Procedurës Civile nuk është
parashikuar ankim i veçantë, por ky vendim mund të goditet me ankim së bashku me
vendimin përfundimtar (neni 470§1 i K.Pr.Civile) dhe jo sikurse ka vepruar pala e
paditur, Shoqëria “Kurum International” sh.a.
19. Nga përmbajtja e dispozitave procedurale mbi kundërshtimin e vendimit të gjykatës
për çështje të kompetencës tokësore del se ankimi i veçantë mund të ushtrohet nga
palët vetëm kur gjykata shpall moskompetencën dhe jo kur ajo, duke rrëzuar kërkesën
e palës, pranon kompetencën për shqyrtimin e çështjes konkrete, sikurse është rasti
konkret.
20. Gjykata e Lartë vihet në lëvizje dhe merr në shqyrtim ankimin e veçantë në lidhje me
çështjen e kompetencës tokësore vetëm për rastet që parashikohet në ligj, në nenet 61-
64 të Kodit të Procedurës Civile.
21. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, nisur nga rregullimet ligjore të mësipërme dhe në
shqyrtim të akteve të dosjes gjyqësore, vlerëson se nuk mund të shqyrtojë
ligjshmërinë ose jo të vendimit të ndërmjetëm të datës 31.07.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan, për aq sa ligji procedural civil nuk lejon ushtrimin e
ankimit kundër vendimit të gjykatës që ka rrëzuar kërkesën për shpalljen e
moskompetencës tokësore.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Pushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.
Tiranë, më 21.11.2013
146
Nr.00-2013-2450 i Vendimit (647)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
në datën 21.11.2013 mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.11115-00754-

PADITËS: RINA PULLOJANI, prezente pa avokat.

I PADITUR: NIKO KRISTO, në mungesë.
OBJEKTI:
Rivendosjen e së drejtës së shkelur.
Pushimin e cenimit në pronësi dhe mospërsëritjen e tij në të ardhmen.
Detyrimin e të paditurit që të largojë punimet e ndërtimit
që realizon në kufi të pronësisë së paditëses
në distancën urbane në gjendjen e mëparshme,
në distancën e përcaktuar nga ligji.
Marrjen e masës së sigurimit të padisë.
Baza ligjore: Nenet 32, 42, 153, 154, 202 të K.Pr.Civile,
nenet 302, 303/2 të K.Civil.
Gjykata e Shkallës së Parë Sarandë, me vendimin nr.1192, datë 20.11.2008, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesë-padisë së paditëses Rina Pulllojani. Pushimin e cenimit në
pronësi dhe mospërsëritjen e tij në të ardhmen. Detyrimin e të paditurit Niko
Kristo që të largojë punimet e filluara në distancën 10 metër larg pronës së
paditëse Rina Pullojani. Marrjen e masës së sigurimit të padisë duke detyruar
të paditurin që të mos kryejë punime në distancë 10 metër kufi pronës së
paditëses.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.62, datë 10.02.2009, ka vendosur

Prishjen e vendimit nr.1192, datë 20.11.2008, të Gjykatës së Shkallës së Parë
Sarandë dhe pushimin e gjykimit të çështjes.
Kundër vendimit nr.62, datë 10.02.2009 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër ka ushtruar

rekurs pala paditëse Rina Pullojani, e cila kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, duke
147
- Gjykata e apelit nuk ka gjykuar në bazë të provave shkresore të administruara në
dosjen gjyqësore por thjesht në bazë të interesave të tyre personale.
- Saktësoj këtë fakt se nëse do t’i referohemi aktit të ekspertimit duket qartë që i
padituri Niko Kristo ka kryer punime duke hapur një gropë 3 (tre) m të thellë në gjithë
sipërfaqen e truallit prej 330 m2 dhe jo punime sistemimi, siç pretendon i padituri
Niko Kristo dhe Gjykata e Apelit Gjirokastër.
- Nga ky punim që është kryer nga i padituri mua më del jashtë funksioni fare objekti të
cilin e kam ndërtuar në katin e parë të përfunduar, duke respektuar projektin e
ndërtimin për 5 kate, sipas vendimit të KRRT-së.
- Në arsyetimin e vendimit Gjykata e Apelit Gjirokastër ka përshkruar dhe vendimin
unifikues me nr.50, datë 24.09.2002; është për t’u habitur se vetë Gjykata e Apelit
Gjirokastër e shkel këtë vendim unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë. Kur në këtë vendim është përshkruar saktë se dokumentacioni përkatës që
disponojnë palët e ushtron fuqinë ligjore në momentin që fillon punimi, i padituri
Niko Kristo ka bërë gërmime mbi 1000 m kub.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; në pamundësi për të dëgjuar palët
ndërgjyqëse, si diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Rrethanat e faktit
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se: paditësja Rina Pullojani nëpërmjet
kontratës së shitblerjes me nr.14 Rep, 292 Kol, datë 18.10.1994 ka blerë nga N.T.SH
Sarandë, si ish punonjëse e kësaj ndërmarrje, një objekt të quajtur “Kapanoni i
Ambalazhit”, si dhe sipërfaqen e truallit nën të prej 200 m2. Për më tepër, me
Kontratën e shitblerjes me nr.541 Rep, 416 Kol, datë 26.05.1995, paditësja ka blerë
nga Këshilli i Rrethit Sarandë edhe truallin në funksion të objektit “Kapanoni i
Ambalazhit” me një sipërfaqe prej 150 m2.
2. Pasurinë e mësipërme paditësja Rina Pullojani e ka regjistruar pranë Zyrës së Pasurive
të Paluajtshme Sarandë me nr.6/41, Zonën Kadastrale 8641, me sipërfaqe 350 m2.
3. K.RR.T së Rrethit Sarandë me vendimin nr.01, datë 01.06.1998, paditëses Rina
Pullojani i ka miratuar lejen për ndërtimin e një lokali dhe banesë 5-katëshe me
sipërfaqe ndërtimi prej 190 m2. Në zbatim të lejes, paditësja ka përfunduar në fakt
vetëm ndërtimin e katit të parë (Në pronën e sipërpërmendur).
4. Nga ana tjetër rezulton s, i padituri Niko Kristo, nëpërmjet kontratës së shitblerjes me
nr.3597 rep., 749 kol., datë 19.04.2005, ka blerë nga shtetasi Enrik Gurma një
sipërfaqe trualli prej 287 m2 të ndodhur në qytetin e Sarandës, në kufi me pronën e
palës paditëse.
5. Gjithashtu, me kontratën e shitblerjes me nr.3749 rep., 760 kol., datë 20.04.2005, i
padituri Niko Kristo ka blerë nga shtetasi Maksim Nebiu një sipërfaqe trualli prej 150
m2 në kufi me pronën e palës paditëse dhe pronën e blerë nga Enrik Gurma. Pronë të
regjistruar pranë Zyrës së Pasurive të Paluajtshme Sarandë me nr.6/35 pasurie, Zonë
Kadastrale 8641 me sipërfaqe 437 m2.
6. I padituri Niko Kristo, brenda sipërfaqes në pronësi, ka filluar gërmimet për ndërtimin
e një objekti.
7. Pala paditëse Rina Pullojani, me pretendimin se ndërtimi që po realizon i padituri
Niko Kristo e cenon në pronësi sipërfaqen e truallit të saj, si dhe rrezikon objektin që
ajo po ndërton, i është i drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë me kërkesë
padinë objekt gjykimi.
148
8. Gjatë shqyrtimit gjyqësor në gjykatë, pala e paditur Niko Kristo duke prapësuar ka
parashtruar faktin se gërmimi dhe ndërtimi që ai po realizon është brenda sipërfaqes
së truallit në pronësi të tij, duke mos cenuar palën paditëse mbi truallin e saj, ka
kërkuar rrëzimin e padisë.
9. Në përfundim të hetimit gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin
nr.1192, datë 20.11.2008, ka vendosur pranimin e kërkesë-padisë së paditëses Rina
Pulllojani, pushimin e cenimit në pronësi dhe mospërsëritjen e tij në të ardhmen,
detyrimin e të paditurit Niko Kristo që të largojë punimet e filluara në distancën 10
metër larg pronës së paditëses Rina Pullojani. Marrjen e masës së sigurimit të padisë
duke detyruar të paditurin që të mos kryejë punime në distancë 10 metër në kufi të
pronës së paditëses.
9.1. Gjykata arsyeton se: “...në rastin objekt gjykimi i padituri.. nuk disponon asnjë
lloj dokumentacioni të parashikuar nga ligji me nr.8405, datë 17.09.1998, “Për
Urbanistikën”, pra gërmimi i kryer prej tij është pa leje ndërtimi dhe është në
kundërshtim me ligjin.. në lidhje me distancat urbane, gjykata ka parasysh aktin e
ekspertimit.. si dhe dokumentacionin që disponojnë të dy palët ndërgjyqëse, ku në
rastin konkret i padituri nuk disponon dokumentacion për fillimin e punimeve nga
organi kompetent.. në lidhje me masën e sigurimit të padisë gjykata çmon se i padituri
duhet të pezullojë çdo lloj ndërtimi deri në pajisjen e tij me dokumentacionin përkatës
për ndërtimin e objektit, kjo për faktin se në rastin konkret nëse i padituri do të
vazhdojë të kryeje punime palës paditëse do t’i shkaktohej një dëm i pallogaritshëm
dhe i pazëvendësueshëm, duke iu bllokuar ajri dhe drita, duke i dalë jashtë funksionit
objekti...”.
10. Mbi ankim të palës së paditur Niko Kristo, Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin
nr.62, datë 10.02.2009, ka vendosur prishjen e vendimit nr.1192, datë 20.11.2008 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe pushimin e gjykimit të çështjes.
10.1. Gjykata arsyeton se: “..nga konkluzionet e ekspertimit nuk rezulton që të ndodhemi
para cenimit në fakt të pronësisë sepse pronat e palëve nuk kanë asnjë mbivendosje
me njëra-tjetrën dhe as para cenimit të një të drejte, sepse nga i padituri Niko Kristo
ende nuk ka filluar kryerja e ndonjë ndërtimi i cili do ta cenonte paditësen.. në
funksionimin normal të pronës së saj.... Të drejtat dhe interesat e ligjshme duhet të
jenë cenuar në fakt dhe jo të ekzistojë vetëm mundësia potenciale e cenimit të tyre në
të ardhmen, pa dalë më parë akti administrativ që do të ligjëronte punimet e palës së
paditur.. Ky është qëndrimi i mbajtur nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në
vendimin unifikues nr.50, datë 24.09.2002. Paditësja vërtet provon të drejtën e
shtrirjes së pronësisë së saj, por ajo nuk provon në gjykim se i padituri i ka ndërhyrë
në ushtrimin e tagrave të saj.. duke e cenuar në të drejtën e pronësisë.. e konkretisht
ta ketë penguar në ushtrimin e tagrave të posedimit dhe të gëzimit të sendit... Në
rastin konkret, duke qenë se nuk ekziston cenim në fakt paditësja nuk mund të ngrinte
padinë mohuese, pra është ngritur një padi që nuk mund të ngrihej pa u plotësuar
kriteret që neni 302 i K.Civil kërkon për ngritjen e një padie që ka bazë ligjore të
kërkimit këtë dispozitë...”
11. Kundër vendimit nr.62, datë 10.02.2009 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër ka ushtruar
rekurs pala paditëse Rina Pullojani, e cila kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së
Apelit Gjirokastër dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë për shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
149
Ligji i zbatueshëm
Dispozitat e Kodit Civil

12. Neni 302 parashikon se: “Pronari ka të drejtë të kërkojë nga cilido që e cenon në
pronësinë e tij, por pa u zhveshur nga posedimi, të pushojë cenimin dhe të mos
përsërisë këtë në të ardhmen, dhe, kur është rast,i të shpërblejë dëmet që mund t’i ketë
shkaktuar”.
13. Neni 303/2 parashikon se: “Gjykata sipas rastit vendos ndalimin e punimit, shembjen
ose pakësimin e tij dhe, kur është rasti, edhe shpërblimin e dëmit ose rrëzon padinë
duke urdhëruar shpërblimin e dëmit kur rezulton se punimi ka qenë ndaluar
padrejtësisht”.

14. Se rekursi i paraqitur nga pala paditëse Rina Pullojani përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e
vendimit nr.62, datë 10.02.2009 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, me anë të të cilit
është vendosur prishja e vendimit nr.1192, datë 20.11.2008 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë dhe pushimi i gjykimit.
palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të parashtruara në rekurs,
arrin në përfundimin se vendimi nr.62, datë 10.02.2009 i Gjykatës së Apelit
Gjirokastër është rrjedhojë e mos respektimit të ligjit material e procedural dhe për
këtë shkak ai duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim pranë kësaj
gjykate.
16. Ky Kolegj vlerëson të theksojë se rekursi, si mjet për rishikimin e vendimeve,
ushtrohet vetëm për gabime të ndryshme të shkeljes së ligjit. Gjatë gjykimit, kolegji
rishikon gjykimin e bërë mbi çështjet e së drejtës, por ai nuk mund të interpretojë
faktet e çështjes, sepse është i detyruar t’i konsiderojë ato të mirëqena ashtu siç janë
vërtetuar, përshkruar e pranuar në vendimin e kundërshtuar. Nxjerrja e konkluzionit
për provat në të kundërt me vlerësimin e dy gjykatave të shkallëve më të ulëta nuk
pajtohet me natyrën e gjykimit në Gjykatën e Lartë. Sipas nenit 472 të K.Pr.Civile, ky
kolegj ka në kompetencë të shqyrtojë problemet që kanë të bëjnë me mosrespektimin
ose zbatimin e gabuar të ligjit material e procedural, por pa bërë një rivlerësim të
provave në të kundërt me atë që kanë bërë gjykatat e hallkave më të ulëta (Vendimi
nr.32, datë 28.12.2009; Vendimi nr.17, datë 30.04.2007 i Gjykatës Kushtetuese).
17. Për sa më sipër, Kolegji Civil çmon se gjykata e apelit, në interpretim të gabuar të
nenit 302 të Kodit Civil, ka arritur në përfundimin se janë kushtet për zbatimin e nenit
468 të K.Pr.Civile pasi ndodhemi përpara një padie që nuk mund të ngrihet.
18. Në interpretim të nenit 302 të Kodit Civil, padia mohuese i jepet pronarit kur, nga
ndërhyrja e personave të tretë, pengohet në ushtrimin e tagrave të tij si pronar, por pa
ju hequr posedimi mbi sendin. Që të ngrihet padia mohuese duhet nga një anë paditësi
të jetë pronar i sendit dhe, nga ana tjetër, i padituri të bëjë ndërhyrje në ushtrimin e
tagrave të paditësit si pronar i sendit, ndërhyrje e cila të formojë një cenim të së
drejtës së pronësisë së tij. Me anë të kësaj padie, me natyre reale, pronari synon
mbrojtjen e së drejtës absolute të pronësisë, pra mbrojtjen e sendit nga kushdo që e
cenon dhe në çfarëdo mënyre që shkakton këtë cenim. Këto janë dy kushte të
domosdoshme të legjitimitetit aktiv dhe pasiv të palëve në padinë mohuese.
150
19. Kështu, siç ka rezultuar e provuar, pala paditëse Rina Pullojani me cilësinë e pronares
së sipërfaqes së truallit prej 350 m2, mbi të cilin në zbatim të lejes së ndërtimit të
miratuar nga K.RR.T Sarandë për një objekt 5-katësh ka kryer ndërtimin vetëm të
katit të parë, i është drejtuar gjykatës duke pretenduar cenim të së drejtës së pronësisë
nga pala e paditur Niko Kristo lidhur me punimet që ky i fundit ka kryer në kufi të
pronës së saj.
20. Gjykata e rrethit gjyqësor, në pranimin e kërkesë padisë, ka mbajtur qëndrimin se në
përputhje me konkluzionin e arritur në aktin e ekspertimit gërmimi i kryer prej të
paditurit është pa leje ndërtimi dhe është në kundërshtim me ligjin për distancën
urbane. Në të kundërt, gjykata e apelit, në pushimin e gjykimit, në analizë të
konkluzioneve të arritura në të njëjtin akt ekspertimi, arsyeton se nuk ka cenim në fakt
të pronësisë së paditëse dhe nuk mund të mbrohen me padi mohuese interesa dhe të
drejta që mund të cenohen potencialisht në të ardhmen.
21. Kolegji Civil vlerëson se ky konkluzioni i arritur nga gjykata e apelit është rrjedhojë e
mos hetimit të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes në zbatim të ligjit, pasi paditësja,
Rina Pullojani, në mbështetje të pretendimeve të saj si pronare, ka paraqitur krahas
vërtetimit të pronësisë dhe akte që vërtetojnë punimet e bëra nga i padituri, të cilat
duhet të analizohen si prova nga gjykata, e cila të konkludojë në vendim nëse këto
prova mbështesin ose jo pretendimet e paditësit lidhur me cenimin e pronësisë.
22. Në kushte kur paditësja Rina Pullojani, me anë të padisë mohuese provon qenien e saj
pronare dhe pretendon një cenim konkret të së drejtës së saj të pronësisë nga
gërmimet e kryera nga i padituri, gjykata e apelit nuk heton nëse këto veprime nga
pala e paditur janë cenim të tagrit të gëzimit të pronësisë nga paditësja.
23. Për më tepër, ndryshe nga sa parashikon neni 224/a i K.Pr.Civile, gjykata e apelit, pa i
parashtruar pyetje dhe pa kërkuar ndonjë sqarim e mendim të mëtejshëm nga eksperti,
ka arritur në përfundime të ndryshme nga sa janë parashtruar në aktin e ekspertimit në
shkallë të parë. Gjykata e apelit në arsyetimin e saj thekson se “nga konkluzionet e
ekspertimit nuk rezulton që të ndodhemi para cenimit në fakt të pronësisë, sepse
pronat e palëve nuk kanë asnjë mbivendosje me njëra tjetrën dhe as para cenimit të
një të drejte sepse nga i padituri... ende nuk ka filluar kryerja e ndonjë ndërtimi…”,
ndërkohë që nuk thekson konkluzionin tjetër të arritur në këtë akt se “..i padituri nuk
respekton distancat midis ndërtimeve të përcaktuara në Rregulloren e Urbanistikës..
ku në rastin konkret distance midis dy objekteve duhet të jetë 10 m…”.
24. Një qëndrim i tillë është jashtë natyrës dhe misionit të gjykatës. Sipas nenit 224/b,
gjykata mund të mbajë qëndrim të kundërt me ekspertin por kjo nënkupton se, për
çështje që kërkohen njohuri të posaçme, domosdoshmërisht, gjykata të ketë kërkuar
njëherë paraprakisht mendimin e një eksperti të fushës përkatëse. Gjykata e apelit
kishte në dispozicion të gjitha mjetet procedurale për të riçelur hetimin gjyqësor, për
të pyetur më tej ekspertin, si dhe nëse ishte rasti për të kërkuar kryerjen e një akti të ri
ekspertimi.
25. Për sa më sipër, Kolegji Civil çmon se gjykata e apelit nuk i ka dhënë zgjidhje
pretendimeve të palëve ndërgjyqëse në respektim të së drejtave dhe detyrimeve të tyre
që rrjedhin nga procesi gjyqësor civil, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi
të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14 i K.Pr.Civile), cilësimit të
saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni 16 i K.Pr.Civile).
26. Kolegji Civil çmon se, në zbatim të neneve 465, 486 e 493 të Kodit të Procedurës
Civile, gjykata e apelit në rishqyrtim, qoftë edhe kryesisht, duhet të përsërisë hetimin
gjyqësor, nëpërmjet të cilit të verifikojë natyrën juridike të mosmarrëveshje midis
palëve ndërgjyëse.
151
27. Gjykatat e apelit, në përputhje me qëndrimin unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë se “..gjykata e zbulon shkakun e padisë së paditësit duke e
analizuar padinë në tërësinë e saj dhe jo duke u kufizuar tek dispozitat ligjore të
referuara nga paditësi në pjesën hyrëse të saj. Mund të ndodhë që paditësi të
referojë gabimisht dispozitat ligjore, porse nga leximi i kërkesëpadisë del e qartë e
drejta që ai kërkon të mbrojë. Në këtë rast gjykata duhet të zgjidhë çështjen
konform shkakut që rezulton nga shqyrtimi në tërësi i kërkesëpadisë, duke bërë
lidhjen midis fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave
apo interesave që ai pretendon se i janë cenuar….”(Vendim nr.3, datë 29.03.2012
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë), duhet të hetojë në funksion të dhënies
përgjigje mbi kërkimet e prapësimet e palëve ndërgjyqëse.
28. Veçanërisht duke zbatuar nenet 224/a e vijues të këtij Kodi, gjykata e apelit të
realizojë marrjen e mendimeve të specializuara të eksperteve të fushave përkatëse. Në
këtë mënyrë gjykatës së apelit i mundësohet dhënia e një vendimi të bazuar në ligj e
në prova.
29. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin
gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në përputhje me kërkesat e ligjit
procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive,
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në Nenin 485/ç të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.62, datë 10.02.2009 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 21.11.2013
152
Nr.00-2013-2449 i Vendimit (648)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
në datën 21.11.2013 mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.11115-00815-

PADITËS: MUHAMET GURI, prezent në gjykim

TË PADITUR: XHEVDET GURI, në mungesë.
BUJAR GURI, përfaqësuar nga
av. Agron Gurabardhi
OBJEKTI:
Kërkohet lirimi dhe dorëzimi i truallit dhe objektit
të njohura me vendimin nr.1141, datë 19.04.2004,
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë
si dhe të fituara me kontratën e shitjes nr.6120 Rep.,
dhe 3000 Kol., datë 12.12.1996 si pronë e paditësit.
Baza Ligjore: Neni 296 i K.Civil
dhe neni 32/a dhe 154 i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.679, datë 15.03.2007, ka vendosur:

Pranimin e pjesshëm të padisë, duke u detyruar të paditurit t’i lirojnë dhe
dorëzojnë paditësit objektet e blera me kontraten e shitjes, të ndodhura në
fshatin Symizë, në vendin e quajtur mbi lumë.
Rrëzimin e padisë për lirimin e dorëzimin e truallit.
Pranimin e ndërhyrjes krysore të Fazlli Gurit, duke u detyruar paditësi ta njohë
atë pronar mbi truallin, sipas vendimit nr.1337, datë 17.11.1997 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Korçë.
Skica pjesë e vendimit sipas aktit të ekspertimit.

Korçë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim po në atë gjykatë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.873, datë 02.04.2008, ka vendosur:

Pranimin e padisë, duke u detyruar të paditurit t’i lirojnë dhe dorëzojnë
paditësit dhe bashkëpronarëve të tjerë (sipas bashkëpronësisë së përcaktuar në
certifikatën për vërtetim pronësie datë 26.01.2006) një sipërfaqe trualli prej
153
1285 m2 dhe dy objektet e ndodhura mbi të, me sipërfaqe 195 m2 dhe 138.7
m2, si posedues të paligjshëm, sipas konfiguracionit B-5-6-7-8-1-B të skicës
nr.2 të aktit të ekspertimit. Akti i ekspertimit i ing. Qirjako Thëngjilli, së
bashku me skicat nr.1 dhe nr.2, është pjesë përbërëse e këtij vendimi.

Gjyqësor Korçë.
Kundër vendimit nr.323, datë 07.11.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë, ka bërë rekurs i
padituri Bujar Guri, i cili kërkon prishjen e tij, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata e Apelit Korçë gjatë arsyetimit të saj e njeh pronar paditësin sipas vendimit
nr.55, datë 5.11.1996 dhe nuk ka marrë parasysh faktin që me vendimin nr.1337, datë
17.11.1997, të Gjykatës së Rrethit Korçë (vendimi i formës së prerë), ky vendim i
K.K.K Pronave është shfuqizuar për sa i takon sipërfaqes së truallit që duhet t’i
dorëzojmë paditësit. Meqenëse paditësi me këtë vendim gjyqësor e ka humbur të
drejtën e pronësisë ai nuk legjitimohet në ngritjen e padisë.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; dëgjoi përfaqësuesin e palës së paditur
av. Agron Gurabardhi, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe vendimit të
gjykatës së rrethit gjyqësor dhe pushimin e gjykimit; si diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
Rrethanat e faktit
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se Paditësi Muhamet Guri, me vendimin
nr.55, datë 05.11.1996 të KKK Pronave Korçë në pikën 1 gërmba (b) është vendosur:
“u njihet dhe jepet e drejta e parablerjes kur të privatizohen, trashëgimtarëve të Faik
Guri, Naizme Guri, Muhamet Guri, Stoli Guri (Bardhollari), Drita Guri (Shaholli)
Selvi Guri (Oranlli) dhe Fluturak Guri, e objekteve të repartit ushtarak ndërtesa nr.1
me sipërfaqe 60 m2; ndërtesa nr.2 me sipërfaqe 167 m2; ndërtesa nr.3 sipërfaqe 197
m2; ndërtesa nr.4 me sipërfaqe 129 m2; ndërtesa nr.5 me sipërfaqe 61 m2, me
sipërfaqe të përgjithshme ndërtimore 614 m2 dhe me kufij Veriu Rruga; Jugë Shesh,
Lindje Shesh dhe Perëndim Shesh”. Objektet janë të një reparti ushtarak, të cilat
rezultojnë të ndërtuara mbi sipërfaqen e pronës prej 6000 m2, të ndodhur në fshatin
Symiz në emër të Fetah Telha.
2. Me kontraten e shitjes nr.6110 rep., 3000 kol., datë 12.12.1996, paditësi Muhamet
Guri (në bazë të prokurave të përfaqësimit dhe për llogari të bashkëpronarëve të tjerë),
ka privatizuar tre objekte të një reparti ushtarak, të emërtuara “lavanteri”, “depo” me
sip. 192 m2 dhe “depo” me sip. 137 m2, të ndodhura në fshatin Symiz, kontratë e cila
është regjistruar ne nr.165/6, datë 13.12.1996 të Rradhorëve të Pronësisë Fshat,
Hipotoka Korçë. Objektet janë blerë në bazë të së drejtës së parablerjes, fituar me
vendimin nr.55, datë 05.11.1996 të K.K.K.Pronave Korçë.
3. Pas realizimit të blerjes së objekteve të mësipërme, paditësi Muhamet Guri ka kërkuar
gjyqësisht ndryshimin e vendimit nr.55, datë 05.11.1996 të K.K.K Pronave Korçë dhe
kthimin e sipërfaqeve funksionale të tyre.
3.1. Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me
vendimin nr.1142, datë 19.04.2004 ka vendosur “ndryshimin e pikës “b” të vendimit
nr.55 të K.K.K.Pronave Korçë dhe kthimin të lirë të sipërfaqes 5757 m2, pjesë e
truallit me sipërfaqe të përgjithshme 6000 m2. Siperfaqja e lirë e kthyer paditesit me
154
vendimin e mësipërm përfaqëson sipërfaqen 5252 m2 e pa zënë me ndërtime dhe 505
m2 siperfaqja nën objektet e privatizuara. Sipas vendimit të K.K.K.Pronave e drejta e
parabalerjes ka mbetur në objektet nr.4 dhe 5. Siperfaqja e lirë e fituar me vendimin
gjyqesor eshte regjistruar në nr.119/4 pasurie në emër të trashëgimtarëve Guri.
4. Paditësi Muhamet Guri, me pretendimin se në objektet e privatizuara vazhdojnë të
jetojnë dhe t’i mbajnë në mënyrë të paligjshme të paditurit Xhevede Guri dhe Bujar
Guri, i është drejtuar gjykatës me padi, duke kërkuar në zbatim të nenit 296 të Kodit
Civil lirimin dhe dorëzimin e truallit dhe objekteve nga të paditurit.
5. Të paditurit Xhevdet Guri dhe Bujar Guri duke prapësuar, kanë parashtruar faktin se
jetojne në 2 objekte, magazina, të përshtatura si shtëpi banimi që prej vitit 1996, kur u
shpërbë reparti ushtarak. Këto objekte i posedojnë në mirëbesim nga pronari i truallit
(xhaxhai i tyre) Faslli Guri, i cili në këtë vend ka pasur në pronësi, sipas tyre, një
sipërfaqe prej 2.5 dy. Të paditurit theksojnë se K.K.K.P. nuk ia ka njohur pronësinë
xhaxhait të tyre, pasi për këtë sipërfaqe ky Komision ishte shprehur më parë me
vendimin nr.55 në favor të paditësit.
6. Të paditurit kanë pretenduar se me vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë
nr.1337, datë 17.11.1997 është vendosur pranimi i padisë së Faslli Gurit kundër
paditësit Muhamet Guri e bashkëpronarëve të tjerë dhe detyrimi i tyre ta njohin pronar
për sipërfaqen 800 m2, pjesë e truallit 6000 m2, si dhe e drejta e parablerjes për dy
objektet që ndodhen aktualisht mbi këtë sipërfaqe. Ky vendim gjyqësor është i formës
së prerë, por kjo pronë nuk është regjistruar dhe nuk figuron në emër të Faslli Gurit në
Z.R.P.P. Korçë.
7. Në përfundim të hetimit gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin
nr.679, datë 15.03.2007, ka vendosur pranimin e pjesshëm të padisë, duke u detyruar
të paditurit të lirojnë dhe dorëzojnë paditësit objektet e blera me kontratën e shitjes, të
ndodhura në fshatin Symizë, në vendin e quajtur mbi lumë. Rrëzimin e padisë për
lirimin e dorëzimin e truallit, pranimin kërkesës së ndërhyrjes krysore të Fazlli Gurit,
duke u detyruar paditësi ta njohë atë pronar mbi truallin, sipas vendimit nr.1337, datë
17.11.1997 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe skica pjesë e vendimit, sipas
aktit të ekspertimit.
8 Mbi ankim të ndërhyrësit kryesor Fazlli Guri, Gjykata e Apelit Korçë me vendimin
nr.286, datë 20.07.2007, ka vendosur prishjen e vendimit nr.679, datë 15.03.2007 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim po në atë
gjykatë, duke lënë detyrat përkatëse.
8.1 Gjykata arsyeton se: “... nuk pasqyrohet depozitimi i ndërhyrjes kryesore, vendimi për
pranimin e saj dhe shkaku pse nuk është thirrur ana e paditur ZRPP Korçë, kur edhe
në objektin e ndërhyrjes kryesore ka detyrim për këtë anë të paditur..”.
9. Në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.873, datë 02.04.2008,
ka vendosur pranimin e padisë, duke u detyruar të paditurit të lirojnë dhe dorëzojnë
paditësit dhe bashkëpronarëve të tjerë (sipas bashkëpronësisë së përcaktuar në
certifikatën për vërtetim pronësie datë 26.01.2006) një sipërfaqe trualli prej 1285 m2
dhe dy objektet e ndodhura mbi të, me sipërfaqe 195 m2 dhe 138.7 m2, si posedues të
paligjshëm, sipas konfiguracionit B-5-6-7-8-1-B të skicës nr.2 të aktit të ekspertimit.
Akti i ekspertimit i ing. Qirjako Thëngjilli, së bashku me skicat nr.1 dhe nr.2, është
pjesë përbërëse e këtij vendimi”.
9.1 Gjykata arsyeton se: “.. nga provat shkresore të paraqitura vërtetohet e drejta e
pronësisë së paditësit dhe bashkëpronarëve të tjerë jo vetëm mbi truallin që aktualisht
posedojnë të paditurit, por edhe mbi objektet të cilat përdoren dhe posedohen prej
tyre. Gjykata konstaton se paditësi, midis të tjerash, ka fituar pronësinë mbi objektet
në bazë të së drejtës së parablerjes sipas vendimit të Komisionit të Kthimit të
155
Pronave. Po kështu, me vendim të Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë i cili ka marrë
formë të prerë, paditësit i është ktyer si e lirë sipërfaqja funksionale...Ndërkohë u
provua gjatë gjykimit nga akti i ekspertimit se të paditurit... janë posedues faktikë të
dy objekteve si dhe të një sipërfaqe trualli prej 1285 m2... pjesë e pronës së paditësit...
Pretendimi i tyre se një sipërfaqe prej 800 m2 truall ku janë dhe dy objektet i është
njohur xhaxhait të tyre Fazlli Guri me vendim gjyqësor nr.1337, datë 17.11.1997, nuk
përbën titull pronësie për ta dhe nuk e bën posedimin e tyre të ligjshëm pasi ata nuk
tërheqin asnjë lloj të drejte nga ky vendim... po kështu në vendimin gjyqësor nr.1337,
datë 17.11.1997, shtetasit Faslli Guri nuk rezulton t’i jetë kthyer truall, në të tilla
rrethana ai nuk kishtë se çfarë të drejta përdorimi të sendit t’iu kalonte të paditurve,
rrjedhimisht pretendimet e tyre nuk motivohen as nga gjendja e faktit dhe as nga
gjendja e së drejtës...”.
10. Mbi ankim të të paditurve Bujar e Xhevdet Guri, Gjykata e Apelit Korçë, me
vendimin nr.323, datë 07.11.2008, ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.873,
datë 02.04.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë”.
10.1 Gjykata arsyeton se: “... pretendimet e ngritura në kërkesën ankimore të të paditurve
janë të pabazuara si në prova dhe në ligj e si të tilla nuk mund të pranohen... Nuk u
konstatua asnjë shkelje e ligjit material dhe procedural nga gjykata e shkallës së
parë. Pronësia e paditësit mbi objektin e gjykimit është analizuar në tërësi nga
gjykata, është provuar me një sërë aktesh të ndodhura në dosjen gjyqësore.
Pretendimet për të drejtën e pronësisë në emër të personave të tretë nuk janë objekt i
këtij gjykimi dhe nuk mund të ngrihen nga të paditurit që nuk e kanë për vete këtë të
drejtë. N.q.s. ka person që kundërshton të drejtën e pronësisë të paditësit duke e
pretenduar për vete, atë duhet ta zgjidhë me një kërkesë padi tjetër jashtë këtij
gjykimi...” .
11. Kundër vendimit nr.323, datë 07.11.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë ka bërë rekurs i
padituri Bujar Guri, i cili kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe
vendimin e gjykatës së rrethit gjyqësor, rrëzimin e kërkesë padisë, për shkaqet e
parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
Dispozitat e Kodit Civil

12. Neni 296 parashikon se: “Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar sendin e tij
nga çdo posedues ose mbajtës. Këtë të drejtë e ka edhe çdo bashkëpronar për sendin e
përbashkët, me qëllim që ai t’u dorëzohet gjithë bashkëpronarëve”.
13. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Bujar Guri përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e
vendimit nr.323, datë 07.11.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë, me anë të të cilit është
vendosur lënia në fuqi e vendimit nr.873, datë 02.04.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë.
palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të parashtruara në rekurs, arrin
në përfundimin se vendimi nr.323, datë 07.11.2008 i Gjykatës së Apelit Korçë është
rrjedhojë e mos respektimit të ligjit material e procedural dhe për këtë shkak ai duhet të
prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim pranë kësaj gjykate.
156
15. Ky Kolegj vlerëson të theksojë se rekursi, si mjet për rishikimin e vendimeve, ushtrohet
vetëm për gabime të ndryshme të shkeljes së ligjit. Gjatë gjykimit, kolegji rishikon
gjykimin e bërë mbi çështjet e së drejtës, por ai nuk mund të interpretojë faktet e çështjes
sepse është i detyruar t’i konsiderojë ato të mirëqena ashtu siç janë vërtetuar, përshkruar
e pranuar në vendimin e kundërshtuar. Nxjerrja e konkluzionit për provat në të kundërt
me vlerësimin e dy gjykatave të shkallëve më të ulëta nuk pajtohet me natyrën e gjykimit
në Gjykatën e Lartë. Sipas nenit 472 të K.Pr.Civile, ky kolegj ka në kompetencë të
shqyrtojë problemet që kanë të bëjnë me mosrespektimin ose zbatimin e gabuar të ligjit
material e procedural, por pa bërë një rivlerësim të provave në të kundërt me atë që kanë
bërë gjykatat e hallkave më të ulëta (Vendimi nr.32, datë 28.12.2009; Vendimi nr.17,
datë 30.04.2007 i Gjykatës Kushtetuese).
16. Për sa më sipër, Kolegji Civil çmon se gjykata e apelit, në zbatim të gabuar të nenit 295
të Kodit Civil, ka arritur në konkluzionin se pronësia e paditësit Muhamet Guri mbi
objektin e gjykimit është analizuar në tërësi nga gjykata dhe është provuar me një sërë
aktesh të ndodhura në dosjen gjyqësore.
17. Kolegji Civil vlerëson se ky konkluzioni i arritur nga gjykata e apelit është rrjedhojë e
mos hetimit të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes në zbatim të ligjit, pasi pala e paditur
Bujar e Xhevdet Guri, në mbështetje të pretendimeve të tyre lidhur me humbjen e të
drejtës së pronësisë nga pala paditëse Muhamet Guri, ka paraqitur vendimin nr.1337,
datë 17.11.1997 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë me anë të të cilit është vendosur
anulimi i vendimit nr.55 dhe 56, datë 05.11.1996 i K.K.K.P Korçë për 800 m2, duke u
detyruar Mehmet Guri (i paditur në atë gjykim) të njohë pronar Faslli Guri (paditës në
gjykim) për këtë sipërfaqe dhe t’i njohë të drejtën e parablerjes.
18. Ky Kolegj çmon se gjykata e apelit, në kundërshtim me nenin 29/1 të K.Pr.Civile në të
cilin parashikohet se “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga palët ose
nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore…”, nuk ia ka nënshtruar hetimit gjyqësor
ketë provë të paraqitur nga të paditur, vlerësimin e saj lidhur me provat e tjera e
rrethanat e çështjes të pretenduara në gjykim.
19. Kështu, nga gjykata e apelit nuk është zbatuar drejt neni 296 i Kodit Civil, në të cilin
parashikohet se për ngritjen e padisë së rivendikimit, kusht i domosdoshëm është që
paditësi të provojë se është pronar i sendit që kërkon dhe, nga ana tjetër, që i padituri të
jetë posedues i paligjshëm i sendit.
20. Gjykata e apelit, në kushtet kur e drejta e pronësisë e paditësit Muhamet Gurit është
kundërshtuar nga të paditurit Bujar e Xhevdet Guri me prova, konkretisht vendimin
nr.1337, datë 17.11.1997 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë (i formës së prerë),
kishte detyrimin ligjor për të hetuar më tej lidhur me të drejtën e pronësisë mbi
sipërfaqen objekt gjykimi, nëse paditësi e kishte humbur apo jo këtë të drejtë që në
vitin 1997.
21. Kolegji Civil çmon se, në zbatim të neneve 465, 486 e 493 të Kodit të Procedurës
Civile, gjykata e apelit, në rishqyrtim, duhet të riçelë hetimin gjyqësor, gjatë së cilit të
përcaktojë në mënyrë të saktë pronësinë midis Muhamet Guri dhe Faslli Guri mbi
sipërfaqen objekt gjykimi dhe më tej mosmarrëveshjen midis palëve ndërgjyëse. Kjo
për faktin se përcaktimi i saktë i të drejtës së pronësisë do të legjitimonte ose jo
paditësin Muhamet Guri në ngritjen e padisë së rivendikimit kundër të paditurve.
22. Në rishqyrtim, gjykata e apelit, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë
dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14 i K.Pr.Civile), cilësimit të saktë të
fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni 16 i K.Pr.Civile), duhet t’ia nënshtrojë hetimit
gjyqësor provat e paraqitura nga palët ndërgjyqëse, vendimin nr.1337, datë 17.11.1997
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, i cili njeh të drejtën e pronësisë Faslli Guri, si
157
dhe vendimin nr.1142, datë 02.03.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, që i
njeh të drejtën e pronësisë Muhamet Gurit.
23. Veçanërisht duke zbatuar nenet 224/a e vijues të këtij Kodi, gjykata e apelit të realizojë
marrjen e mendimeve të specializuara të ekspertëve të fushave përkatëse, lidhur me
pronat e trajtuara në vendimet e sipërcituara, ç’ka do të mundësonte gjykatën e apelit
në dhënien e një vendimi të bazuar në ligj e në prova lidhur me përcaktimin në mënyrë
të saktë të pronësisë mbi pronën objekt gjykimi midis paditësit Muhamet Guri e Faslli
Guri.
24. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin
gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në përputhje me kërkesat e ligjit
procedural e atij material, të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive,
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në Nenin 485/c të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.323, datë 07.11.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe dërgimin
Tiranë, më 21.11.2013
158
Nr.00-2013-2366 i Vendimit (649)
VENDIM

Kolegji Civil i Gjykatës se Lartë i përbërë nga:

Artan Broci Anëtar

palëve:

PADITËS: SAZAN BRAHIMAJ, i pranishëm,
i papërfaqësuar me avokat.
I PADITUR: SHOQËRIA “GURI” sh.p.k, në mungesë

OBJEKTI:
Kërkohet shpërblimi i dëmit të shkaktuar
nga mosekzekutimi i kontratës dhe fitimi i munguar.
Baza Ligjore: Nenet 31, 153, 154 e vijues të K.Pr.Civile;
nenet 640, 690,743,749 të K.Civil.

vendosur:
Të deklarojë moskompetencën tokësore për gjykimin e çështjes civile nr.5934
akti dhe dërgimin e saj pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, e cila
është gjykata kompetente për gjykimin e kësaj çështje.
Kundër vendimit nr.9165, datë 16.09.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka

paraqitur ankim paditësi Sazan Brahimaj i cili ka kërkuar ndryshimin e vendimit të kësaj
gjykate dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
duke pretenduar këto shkaqe:
- Të dy palët banojnë në Tiranë me adresa të njohura, kontrata që godasim është
përpiluar në Tiranë dhe kompetente për gjykimin e çështjes, pasi dhe provat që do të
administrohen, noterja dhe palët ndodhen në Tiranë.
- Pavarësisht paragrafit 9 të kontratës sipërmarrëse, ku ndër të tjera thekson: “Në rast
mosmarrëveshje palët ruajnë të drejtën t;i drejtohen Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë”, kërkojmë ndryshimin e vendimit dhe vazhdimin e gjykimit nga Gjykata e

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; në mungesën e palëve; dhe si bisedoi
çështjen në tërësi,
159
vËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se ndërmjet palëve ndërgjyqëse, paditësit
Sazan Brahimaj - me cilësinë e pronarit të truallit dhe të paditurit, Shoqëria “Guri”
sh.p.k, është lidhur më datë 27.04.2006 kontrata e sipërmarrjes me nr.5012 rep., 3002
kol., e cila ka pasur si objekt të saj ndërtimin e një banese shumëkatëshe në truallin e
paditësit.
2. Paditësi Sazan Brahimaj ka të regjistruar në Z.R.P.P. Sarandë pasurinë truall prej 250
m2, me nr.pasurie 9/248, Zona Kadastrale nr.8641 si dhe pasurinë shtëpi banimi dhe
truall prej 110 m2, me nr.pasurie 9/248, Zona Kadastrale nr.86411, të ndodhura në
lagjen nr.3 Sarandë.
3. Paditësi Sazan Brahimaj, me pretendimin se pala e paditur, Shoqëria “Guri” sh.p.k.,
nuk ka respektuar detyrimet që rrjedhin nga kontrata e sipërmarrjes si dhe nisur nga
deklarata noteriale me nr.3364 rep.,3167., kol të datës 26.06.2007, në përmbajtje të së
cilës provohet se paditësi në mënyrë të njëanshme ka revokuar kontratën e
sipërmarrjes, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me padi sipas
objektit dhe bazës ligjore të përcaktuar në pjesën hyrëse të vendimit.
4. Në seancë gjyqësore, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka marrë në shqyrtim
kryesisht çështjen e kompetencës tokësore dhe, me vendimin nr.9165, datë
16.09.2013, ka shpallur “...moskompetencën tokësore për gjykimin e çështjes civile
nr.5934 akti dhe dërgimin e saj pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, e cila
është gjykata kompetente për gjykimin e kësaj çështje”.
5. Në shpalljen e moskompetencës tokësore gjykata arsyeton: “Referuar kontratës si
provë në këtë seancë përgatitore rezultoi se në nenin 19 të saj palët kanë përcaktuar
se çdo mosmarrëveshje që mund të lindë midis palëve do të zgjidhet me mirëkuptim,
në të kundërtën secila pale ruan të drejtën t’i drejtohet për zgjidhje Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë. Gjykata vëren se palët me marrëveshje kanë zgjedhur si
gjykatë kompetente për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Sarandë, e cila është dhe gjykata e vendit ku ndodhet pasuria e paluajtshme objekt i
kontratës”.
6. Kundër këtij vendimi ka ushtruar ankim paditësi Sazan Brahimaj, me shkaqet sa më
lart cituar.

7.1. Neni 42§1 i K.Pr.Civile: “Paditë ngrihen ne gjykatën e vendit ku i padituri ka
vendbanimin ose vendqëndrimin e tij dhe kur këto nuk dihen, në gjykatën e
vendit ku ai ka banesën e përkohshme”.
“Paditë që rrjedhin nga shkaktimi i dëmit mund të ngrihen si në gjykatën e
vendit ku ka banimin i padituri, ashtu dhe në gjykatën e vendit ku është
shkaktuar dëmi...”
“Kompetenca tokësore mund të ndryshohet me marrëveshje me shkrim të
palëve, përveç rasteve të parashikuara në nenet 45 e 46 të këtij Kodi dhe kur
ligji e ndalon këtë marrëveshje”.
7.4. Neni 54 i K.Pr.Civile: “E drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave

160
8. Vendimi nr.9165, datë 16.09.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ka

shpallur moskompetencën tokësore për shqyrtimin e çështjes civile me nr.regj. them.
5934, datë regj. 29.10.2012 duke i dërguar aktet për vazhdimin e gjykimit Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë, është rrjedhojë e moskuptimit dhe moszbatimit të drejtë të
normave procedurale civile dhe për këtë shkak duhet të prishet.
9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të akteve të dosjes gjyqësore, objektit
dhe shkakut të padisë, nuk e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e
arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në lidhje me kompetencën tokësore të
shqyrtimit të çështjes objekt gjykimi.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë për zgjidhjen e çështjes konkrete referon në
rregullimet e bëra në Kreun e III, Titulli III, Pjesa e Parë të Kodit të Procedurës Civile
(ratio legis) dhe në parimet e së drejtës (ratio iuris) në lidhje me kompetencën
tokësore të gjykatave për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve civile të parashikuara në po
këtë Kod, në të cilat është pasur parasysh, midis të tjerave, që palëve të mos u bëhet i
vështirë aksesi në drejtësi. Në këtë kontekst i vlerësueshëm është fakti se për kategori
të caktuara mosmarrëveshjesh procesi duhet të zhvillohet përpara një gjykate,
vendndodhja e së cilës të ndihmojë që ai të zhvillohet në mënyrë sa më efektive dhe
brenda një afati të arsyeshëm (Neni 6 i Konventës Europiane të së Drejtave të Njeriut,
neni 42 i Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe neni 4 i Kodit të Procedurës
Civile).
11. Në përcaktimin e gjykatës kompetente për shqyrtimin e çështjes konkrete nga
pikëpamja territoriale, ky Kolegj, bazuar në dispozitat e Kodit të Procedurës Civile të
zbatueshme për rastin, merr në konsideratë objektin e padisë, karakterin dhe natyrën
juridike të mosmarrëveshjes, mbi të cilin janë drejtuar të drejtat e pretenduara nga
paditësi.
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të përmbajtjes së padisë, objektit të saj,
evidenton se në padi është kërkuar shpërblimi i dëmit të shkaktuar nga mosekzekutimi
i kontratës dhe fitimi i munguar.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se parimi i përgjithshëm i përcaktimit të
kompetencës tokësore është që padia ngrihet në gjykatën ku ka vendbanimin i padituri
dhe kur janë shumë të paditur, është në dorën e palës paditëse që të ngrejë padinë në
gjykatën e vendit ku ka banimin cilido prej të paditurve. Po kështu, ligji ka lejuar edhe
mundësinë e ndryshimit të kompetencës tokësore të gjykatës që do të shqyrtojë një
çështje, me marrëveshjen me shkrim të vetë palëve, me përjashtim të rasteve kur kjo
marrëveshje është e ndaluar.
14. Në rastin konkret, padia ka të bëjë me të drejta që rrjedhin nga shkaktimi i dëmit si
rezultat i mospërmbushjes së detyrimeve kontraktore. Sipas parashikimeve të nenit 48
të K.Pr.Civile: Paditë që rrjedhin nga shkaktimi i dëmit mund të ngrihen si në
gjykatën e vendit ku ka banimin i padituri, ashtu dhe në gjykatën e vendit ku është
shkaktuar dëmi...”. Ndërsa sipas nenit 54 të K.Pr.Civile: “E drejta e zgjedhjes
ndërmjet shumë gjykatave kompetente i takon paditësit, e cila ushtrohet me ngritjen e
padisë”. Në rastin konkret paditësi i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
15. Gjykata e shkallës së parë në vendimin e saj i është referuar nenit 19 të kontratës, që
përcakton se “Çdo mosmarrëveshje që mund të lindë midis palëve do të zgjidhet me
mirëkuptim, në të kundërtën secila palë ruan të drejtën t’i drejtohet për zgjidhje
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë”. Kolegji çmon se referimi i bërë nga gjykata
161
në nenin përkatës të kontratës së lartpërmendur lidhur me përcaktimin e kompetencës
territoriale është i gabuar.
16. Ky Kolegj vlerëson se ligjvënësi ka lejuar mundësinë e marrëveshjes mes palëve për
caktimin e gjykatës kompetente, por vetëm në rast se kjo marrëveshje realizohet pas
lindjes së konfliktit në mes të palëve. Kjo do të thotë që nëse ajo marrëveshje për
gjykatën kompetente është përcaktuar përpara lindjes së konfliktit, kjo marrëveshje
nuk zbatohet pasi është e ndaluar, në kuptim të nenit 52 të Kodit të Procedurës Civile.
Në rastin konkret marrëveshja për gjykatën kompetentë është përcaktuar fillimisht në
kontratën e lidhur mes palëve dhe jo pasi ka lindur konflikti mes tyre.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend t’i tërheqë vëmendjen gjykatës së
shkallës së parë në lidhje me shkeljet procedurale të kryera prej saj në lidhje me faktin
e mos konstatimit se nuk ishte kompetente në shqyrtimin e kësaj çështjeje që në fillim
të gjykimit. Neni 158/a, parag. i fundit i K.Pr.Civile, e detyron gjykatën që në seancën
e veprimeve përgatitore, krahas kryerjes së veprimeve të tjera përgatitore, të
konstatojë edhe kompetencën e saj në shqyrtimin e çështjes konkrete, konstatim i cili
duhet të kryhet edhe kryesisht nga vetë gjykata. Në kundërshtim me këtë, gjykata e ka
kaluar çështjen për gjykim që me seancën përgatitore të datës 02.11.2012 dhe ka
zhvilluar disa seanca gjyqësore, derisa në seancën e datës 06.12.2012, pas kërkesës së
palës së paditur (pasi e ka mbajtur çështjen në gjykim për gati një vit), ka konstatuar
mungesën e kompetencës tokësore në gjykimin e kësaj çështjeje.
18. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.9165, datë
16.09.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është shpallur
moskompetenca tokësore për gjykimin e çështjes civile nr.regj.them 5934, datë regj.
29.10.2012, duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet po asaj gjykate për të vazhduar
gjykimin.

PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 64§2 dhe 485 të Kodit të
Procedurës Civile,

VENDOSI

Tiranë, më 21.11.2013
162
ÇËSHTJE ADMINISTRATIVE
163
Nr.00-2013-2447 i Vendimit (1)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Medi Bici Anëtar
Në datë 07.11.2013 mori në shqyrtim në Dhomë Këshillimi çështjen administrative, që i

përket:
KËRKUES: DEGA E DOGANËS DURRËS.
OBJEKTI:
Lëshimin e Urdhrit të ekzekutimit
Baza Ligjore: Neni 511 i K.Pr.Civile
dhe neni 245 i Kodit Doganor.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.(11-2013-4708) 944, datë

08.10.2013 ka vendosur:
Të deklarojë moskompetencën e kësaj gjykate për shqyrtimin e kërkesës me
objekt lëshimin e urdhrit të ekzekutimit.
Të urdhërojë sekretarinë e gjykatës t’ia përcjellë dosjen Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Dibër, e cila është kompetente për shqyrtimin e saj.
Kundër vendimit nr.(11-2013-4708) 944, datë 08.10.2013 të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Durrës ka bërë ankim të veçantë kërkuesi, Dega e Doganës Durrës, i cili kërkon:
Prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe dërgimin e çështjes në po atë
gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Shkaqet që parashtron kërkuesi në ankimin e veçantë janë:

- Në referim të nenit 6 të KEDNJ, nenit 45 të Kushtetutës së Shqipërisë dhe nenit 4 të
K.Pr.Civile, për kategori të caktuara mosmarrëveshjes procesi duhet të zhvillohet
përpara një gjykate, vendndodhja e së cilës të ndihmojë që procesi të zhvillohet në
mënyrë sa më efektive dhe brenda një afati të arsyeshëm.
- Detyrimi i subjektit Fabrika e Pasurimit të Kromit ka të bëjë me pagimin e një shume
të caktuar të hollash për llogari të gjobës së vënë nga Dega e Doganës Durrës për
shkak të shkeljes në fushën e doganave, të parashikuara nga nenet 102, 287, 232, 275
të Kodit Doganor, që të çon në përfundim se kompetente për shqyrtimin e kësaj
çështje është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës.
- Në vendimin e saj gjykata nuk ka pasur parasysh largësinë e qytetit të Dibrës në të
cilën ka transferuar çështjen me qendrën ku ushtron funksionin e saj Dega e Doganës
Durrës.
164
- Duke qenë se qendra e Degës së Doganës Durrës është në qytetin e Durrësit, çmojmë
se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës është gjykata kompetente, e cila do të gjykojë
kërkimin në lidhje me lëshimin e urdhrit ekzekutiv për vendimet e marra nga Dega
Doganës Durrës, të cilat përbëjnë tituj ekzekutivë.
- Duke qenë se kërkuesi i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës rezulton
“de facto” që ka zgjedhur këtë gjykatë si kompetente nga pikëpamja tokësore e cila do
të shqyrtojë kërkesën.
- Vlerësojmë se detyrimi i Fabrikës së Pasurimit të Kromit ka të bëjë me pagimin e një
shume të caktuar të hollash për llogari të gjobës së vënë nga Dega e Doganës Durrës,
mënyra e shlyerjes së të cilës është pagimi në llogarinë bankare të degës së thesarit në
çdo bankë që operon në territorin e Republikës së Shqipërisë.
- Vendimi i datës 08.10.2013, cenon rëndë parimin për një proces të rregullt ligjor,
efektiv, të shpejtë, brenda një afati të arsyeshëm dhe bëhet shkak për zvarritje të
procesit në dëm të interesave të kërkuesit, në kundërshtim me nenin 28 të K.Pr.Civile,
si dhe 6/1 dhe 13 të KEDNJ.
KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; dhe e bisedoi në tërësi çështjen në dhomë
këshillimi, në përfundim,
VËREN
1. Me datë 03.10.2013 është regjistruar në Gjykatën e Lartë çështja administrative
nr.90200-03091-00-2013 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: kërkues Dega e
Doganës Durrës dhe objekt lëshimin e urdhrit të ekzekutimit për një zbatimin e një akti
administrativ.
2. Vendimi nr.(11-2013-4708) 944, datë 08.10.201 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës është i pabazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të prishet nga Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë dhe materialet e çështjes të dërgohen në Gjykatën Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë, si gjykatë kompetente.
I. Rrethanat e çështjes:
3. Me vendimin nr.89, datë 18.06.2013 kërkuesi, Dega e Doganës Durrës, ka
vendosur që subjekti Fabrika e Pasurimit të Kromit Dibër me NIPT K72315020 E të shpallet
debitor për shumën 318.075 lekë në formë detyrimi doganor dhe kamatëvonesat deri në datën
e likuidimit, vendim i cili i është njoftuar debitorit me shkresën nr.4865/1 prot, datë
21.06.2013.
4. Meqenëse nga debitori nuk është ekzekutuar vendimi në mënyrë vullnetare,
kërkuesi Dega e Doganës Durrës, në bazë të dispozitave të Kodit Doganor, ka nxjerrë
vendimin nr.5854 prot, datë 30.07.2013, “Për rikuperimin me forcë të borxhit doganor”, i cili
i është njoftuar debitorit me shkresën nr.5854/1 prot, datë 30.07.2013.
II. Vendimi i gjykatës së shkallës së parë dhe arsyetimi i saj:

5. Në rrethanat kur nuk është ekzekutuar vendimi, kërkuesi Dega e Doganës Durrës i
është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës me kërkesën për lëshimin e Urdhrit të
ekzekutimit, e cila me vendimin nr.(11-2013-4708) 944, datë 08.10.2013 ka vendosur:
6. Të deklarojë moskompetencën e kësaj gjykate për shqyrtimin e kërkesës me objekt
lëshimin e urdhrit të ekzekutimit.
Të urdhërojë sekretarinë e gjykatës t’ia përcjellë dosjen Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Dibër, e cila është kompetente për shqyrtimin e saj.
7. Gjykata e shkallës së parë, ndërmjet të tjerave arsyeton:
165
.....Ekzekutimi i këtij urdhri ekzekutimi do të bëhet në Dibër ku ka qendrën debitori.
Në kushte të tilla shqyrtimi i çështjes është kompetencë e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Dibër......
III. Ligji i zbatueshëm:

8. Në nenin 510/e të K.Pr.Civile përcaktohet se:
....Janë tituj ekzekutivë aktet e tjera që sipas ligjeve të veçanta quhen tituj ekzekutivë
dhe ngarkohet zyra e përmbarimit për ekzekutimin e tyre...
9. Në nenin 511/ç të K.Pr.Civile përcaktohet se:
Për rastet e parashikuara nga shkronjat d, dh dhe e titulli i ekzekutimit lëshohet nga
gjykata e vendit ku është caktuar të bëhet ekzekutimi.....
IV. Arsyetimi i Kolegjit Administrativ dhe zgjidhja e çështjes:

10. Kolegji Administrativ vlerëson se vendimi i dhënë nga gjykata e shkallës së parë
në lidhje me moskompetencën tokësore të saj është i bazuar në ligj, por gjykata ku ka dërguar
çështjen ajo nuk është më kompetente, pasi me datë 04.11.2013 ka filluar veprimtaria e
gjykatave administrative dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së shkallës së parë duhet të
prishet dhe çështja të dërgohet në gjykatën kompetente.
11. Meqenëse debitori është person juridik, i cili e ka qendrën në Rrethin e Dibrës,
atëherë sipas nenit 511/ç të K.Pr.Civile ekzekutimi i vendimit do të bëhet në vendin ku ka
qendrën debitori, i cili është Rrethi i Dibrës, që për gjykimin e çështjeve administrative nuk
bën më pjesë në territorin ku shtrin veprimtarinë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër por në
territorin ku shtrin veprimtarinë e saj Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, e cila
ka filluar funksionimin e saj me datë 04.11.2013, prandaj vendimi i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në gjykatën kompetente, e cila është
Gjykata Administrative e Shkallës Parë Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenet 62, 485/ç të Kodit të
Procedurës Civile dhe nenin 63 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin e Funksionimit të
Gjykatave Administrative”.....
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.(11-2013-4708) 944, datë 08.10.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës dhe dërgimin e çështjes për shqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës
së Parë Tiranë.
Tiranë, më 07.11.2013
166
Nr.00-2013-2532 i Vendimi (2)
VENDIM

Arjana Fullani Anëtar
Evelina Qirjako Anëtar
Medi Bici Anëtar
Sot me datë 07.11.2013, mori në shqyrtim në dhomë këshillimi, çështjen administrative që u

përket palëve ndërgjyqëse të mëposhtme:
PADITËS: SHOQËRIA “KALIVJOTI” SH.P.K.

me qendër në Sarandë.
I PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
TATIMEVE TIRANË.
DREJTORIA RAJONALE E TATIMEVE
SARANDË.
OBJEKTI:
Shfuqizimin pjesërisht të aktit administrativ,
vendimi i Drejtorisë së Apelimit Tatimor,
njoftuar me shkresën nr.318/1 prot,
dhe nr.3190/1 prot, datë 28.02.2013
si dhe pavlefshmëri e pjesshme e njoftim vlerësimit tatimor
nr.8574/4 prot, datë 04.01.2013.
Baza Ligjore: Nenet 324, 325, 328 të K.Pr.Civile,
ligji nr.9920, datë 19.05.2005,
dhe nenet 115, 116, 117, 141 të K.Pr.Administrative.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.23-2013-1580 (950), datë

Nxjerrjen jashtë juridiksionit të çështjes civile nr.31010-00724-23-2013 datë
regj. 02.04.2013.
Kundër vendimit nr.23-2013-1580 (950), datë 15.07.2013 të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Sarandë ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Shoqëria “Kalivjoti” shpk, e
cila kërkon: Prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe dërgimin e
çështjes për vazhdimin e gjykimit në po atë gjykatë.
167
Shkaqet që parashtron në ankimin e veçantë pala paditëse janë:
- Gjykata e faktit nuk ka zbatuar drejt ligjin. Paditësi, Shoqëria “Kalivjoti” shpk, është
njoftuar nga pala e paditur lidhur me njoftimin vlerësimin tatimor nr.8574/4, datë
04.01.2013 dhe brenda afatit ligjor ajo ka ushtruar ankimin administrativ, pranë
Drejtorisë së Apelit Tatimor, e cila me vendimin nr.3190/1, datë 28.02.2013, ka
vendosur refuzimin e ankimit, për shkak se pala paditëse nuk ka paguar interesat për
TVSH-në.
- Pala paditëse ka parapaguar gjithë shumën e shprehur në njoftim vlerësimin tatimor
nr.8574/4, datë 04.01.2013 dhe nuk ka qenë detyrim i saj që të llogarisë vetë interesat
dhe as të riprodhojë dokumente për të bërë pagesa të ndryshme.
- Formularin e detyrimeve të subjekteve ndaj organeve tatimore e përpilojnë dhe e
njoftojnë organet tatimore dhe jo subjektet private, prandaj për këtë shkak
konkludohet se pala paditëse ka parapaguar gjithë shumën e njoftimit tatimor para
ushtrimit të ankimit administrativ.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; dhe shqyrtoi çështjen në dhomë këshillimi,
në përfundim,
VËREN
1. Më datë 25.10.2013 është regjistruar në Gjykatën e Lartë çështja administrative
nr.31001-03093-00-2013 regj.them., që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Shoqëria
“Kalivjoti” shpk dhe të paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve Sarandë e Drejtoria e
Përgjithshme e Tatimeve Tiranë, me objekt shfuqizimin pjesërisht të aktit administrativ,
vendimit të Drejtorisë së Apelimit Tatimor, njoftuar me shkresën nr.318/1 prot, dhe nr.3190/1
prot, datë 28.02.2013, si dhe pavlefshmërinë e pjesshme të njoftim vlerësimit tatimor
nr.8574/4 prot, datë 04.01.2013....
2. Vendimi nr.23-2013-1580 (950), datë 15.07.2013, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë është marrë në përputhje të plotë me ligjin procedural civil, prandaj Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson që ky vendim duhet të lihet në fuqi.
3. Pala paditëse Shoqëria “Kalivjoti” shpk është e regjistruar pranë Drejtorisë
Rajonale Tatimore Sarandë me NIPT J 64228811C, me aktivitet në fushën e prodhimit të
gurit përpunimit të tij në përgatitjen e inerteve, përpunimin dhe tregimin e betonit, etj.
4. Nga kontrolli tatimor që është ushtruar pranë palës paditëse si subjekt tatimor me
njoftim kontrollin tatimor nr.8574/4 prot, datë 04.01.2013, është konstatuar që ka diferenca
mes vlerave të deklaruara nga paditësi dhe atyre që kanë rezultuar nga kontrolli.
5. Në këto rrethana paditësi është njoftuar për detyrimet tatimore sipas njoftim
vlerësimit tatimor nr.8574/4 prot, datë 04.01.2013, ndaj të cilit ka paraqitur ankim tek pala e
paditur Drejtoria e Apelit Tatimor Tiranë, e cila me vendimin e saj nr.318/1 prot, dhe
nr.3190/1 prot, datë 28.02.2013, ka vendosur rrëzimin e ankimit për anulimin pjesor të aktit
administrativ njoftim vlerësimi për detyrimin tatimor nr.8574/4 prot, datë 04.01.2013, të
Drejtorisë Rajonale Tatimore Sarandë, në vlerë totale 1.660.580 lekë për detyrimet për
TVSH-në dhe tatimin mbi fitimin për periudhat tatimore 2010, 2012, për arsye se e
konsideron ankimin si të papranueshëm, pasi nuk është paguar dhe vërtetuar pagesa e
interesit .....
168
II. Vendimi dhe arsyetimi i gjykatës së shkallës parë:
6. Duke mos qenë dakord me vendimin e palës së paditur nr.318/1 prot, dhe nr.3190/1
prot, datë 28.02.2013, pala paditëse Shoqëria “Kalivjoti” shpk i është drejtuar me kërkesë
padinë objekt gjykimi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, e cila me vendimin nr.23-2013-
1580 (950), datë 15.07.2013, pas kërkesës së paraqitur nga pala e paditur për nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, ka vendosur:
7. Nxjerrjen jashtë juridiksionit të çështjes civile nr.31010-00724-23-2013, datë regj.
02.04.2013.
8. Gjykata e shkallës së parë ndërmjet të tjerave arsyeton:
.....Gjykata vlerëson se nuk ka juridiksion për çështjen, pasi pala paditëse përpara
fillimit të procedurës së ankimit administrativ ka paguar vetëm detyrimin principal, por jo
kamatë vonesat, kërkesë kjo e neni 107 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008.....
Gjykata, duke analizuar rrethanat e çështjes bazuar në nenin 59 të K.Pr.Civile çmon
se çështja nuk i përket juridiksionit gjyqësor......

9. Në nenin 137 të K.Pr.Administrative thuhet se:
Çdo palë e interesuar ka të drejtë të ankohet kundër një akti administrativ ose kundër
refuzimit për nxjerrjen e një akti administrativ.
Organi administrativ, të cilit i drejtohet ankimi, shqyrton ligjshmërinë dhe rregullsinë
e aktit të kontestuar.
Në parim palët e interesuara mund ti drejtohen gjykatës vetëm, pasi të kenë ezauruar
rekursin administrativ.
10. Në nenin 107 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, “Për Procedurat Tatimore në
Republikën e Shqipërisë” thuhet shprehimisht se:
Tatimpaguesi, i cili kërkon të ankimojë, sipas pikës 1 të nenit 106 të këtij ligji, duhet
që, bashkë me ankesën, të paguajë shumën e plotë të detyrimit tatimor, të përcaktuar në
njoftimin e vlerësimit të administratës tatimore.
Shuma e pagueshme, sipas pikës 1 të këtij neni, përjashton gjithë gjobat e përfshira në
vlerësimin tatimor të ankimuar.
Ankimi merret në shqyrtim vetëm kur tatimpaguesi ka paguar detyrimin tatimor, që
është subjekt i ankimit……….
11. Në pikën 107 të Udhëzimit nr.24, datë 02.09.2008, të Ministrit të Financave
thuhet se:
Kur një detyrim tatimor është objekt ankimi, ankimi pranohet vetëm nëqoftëse
ankimuesi, në përputhje me nenin 107/1 të ligjit:
a) Paguan shumën e plotë të detyrimit tatimor objekt ankimi të përcaktuar në aktin
administrativ që do të ankimohet, dhe
b) Vërteton pagesën duke paraqitur një kopje të dokumentit të pagesës së tatimit. Si
vërtetimi i pagesës ashtu edhe pagesa janë kërkesa të detyrueshme.
Shuma e detyrimit për t;u paguar përfshin vetëm shumën e tatimit dhe interesin nëse
ka, në aktin administrativ që ankimohet, që është i pagueshëm në momentin e ankimimit, duke
përjashtuar gjobat e përfshira në aktin administrativ objekt ankimimi……..

13. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se përfundimet që ka arritur
gjykata e shkallës së parë janë të bazuara në ligj, prandaj vendimi i dhënë prej saj
duhet të lihet në fuqi.
169
13. Në zbërthim të dispozitave ligjore dhe nënligjore sipërcituara, me të cilat
rregullohet procedura e ankimit administrativ lehtësisht kuptohet se, që në momentin që
paraqet ankimin në apelin administrativ, subjekti për të cilin ka dalë njoftim vlerësimi duhet
të plotësojë dy kushtet e mëposhtme, të cilat janë të detyrueshme:
Pagimi i gjithë detyrimit tatimor, duke përjashtuar gjobat.
Paraqitja në organin administrativ e dokumentit, i cili vërteton pagimin e detyrimit.
14. Në rastin objekt gjykimi pala paditëse nuk ka paguar kamatë-vonesat (interesin)
për TVSH-në në shumën 168.101 lekë. Duhet theksuar se njoftim vlerësimi tatimor
parashikon vetëm detyrimet e lindura deri ditën që nxirret akti që kundërshtohet, ndërsa
kamatat për ditët që vijnë më pas nuk mund të parashikoheshin, prandaj ka qenë detyrë e
palës paditëse që të azhornonte detyrimin që kishte në ditën e pagimit të tij, në mënyrë që të
bënte pagesën e plotë të tij.
15. Neglizhenca e palës paditëse për të përmbushur këtë kërkesë të detyrueshme të
ligjit brenda afatit ligjor, e ka çuar palën e paditur Drejtorinë e Apelimit Tatimor përpara
detyrimit, që të refuzojë ankimin pa i hyrë shqyrtimit në themel të tij.
16. Në vendimin unifikues nr.04, datë 30.05.2011, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës
së Lartë, ndërmjet të tjerave thonë:
Tatimi i papaguar dhe kamatëvonesat e krijuara janë pjesë dhe përbëjnë detyrimin
tatimor, i cili duhet të paguhet, përpara fillimit të procedurave të ankimimit administrativ.
Mospagimi i tyre përpara paraqitjes së procedurave të ankimit administrativ, kundër njoftim
vlerësimit pas sjellë mos shqyrtimin e kërkesës ankimore.
17. Duke arsyetuar si më sipër Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se,çështja objekt gjykimi nuk hyn në juridiksionin gjyqësor, për shkak se nuk
është ezauruar rruga administrative e ankimit, prandaj nuk ka shkaqe ligjore që të cenohet
vendimi i dhënë nga gjykata e shkallës së parë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenet 60, 62, 485/a të
K.Pr.Civile dhe nenin 63 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative”.....
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.23-2013-1580 (950), datë 15.07.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë.
Tiranë, më 07.11.2013
170
Nr.00-2013-2531 i Vendimit (3)
VENDIM

Arjana Fullani Anëtar
në dhomën e këshillimit të datës 07.11.2013 mori në shqyrtim çështjen administrative, që u

përket palëve:
PADITËS: NAZMI TAFA

I PADITUR: INSPEKTORATI NDËRTIMOR E
URBANISTIK KOMBËTAR.
OBJEKTI:
Anulimi i vendimit gjobë me nr.23, datë 11.02.2013,
me nr 0000716 serie lëshuar nga Inspektorati Ndërtimor e Urbanistik Tiranë
me gjobë vlerën 3.539.000 (tre milion e pesëqind e tridhjetë e nëntë mijë)
në emër të shtetasit Nazmi Shaban Tafa.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 49, 50, 154, 155,
326, 327, 328, 321 331 të K.Pr.Civile,
neni 14, dhe 15 të ligjit 9780/2007 “Për inspektimet e ndërtimit” i ndryshuar,
nenet 50, 60, 81, 137, 140, 141 të K.Pr.A.
neni 6 dhe 13 i KEDNJ.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me vendimin nr.549 (1087), datë 24.06.2013, ka

vendosur:
Deklarimin e moskompetencës tokësore për gjykimin e kësaj çështje.
Dërgimin e akteve gjykatës kompetente dhe konkretisht pranë Gjykatës së
Kundër vendimit nr.549 (1087), datë 24.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Lushnjë, brenda afatit ligjor, ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Nazmi Tafa, duke
kërkuar prishjen e vendimit dhe dërgimin e çështjes për gjykim në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Lushnjë si gjykatë kompetente, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Vendimi i gjykatës është i pabazuar në ligj.
- Nga padia dhe provat bashkëlidhur saj tregohen qartë se zarfi me të cilin është
vendosur gjoba është dërguar nga INUK Lushnjë në drejtimin tim, pra nga dega e
kësaj strukture administrative që ndodhet në Lushnjë pranë Prefekturës Lushnjë.
- Në rastin konkret kjo degë ka marrë veprime administrative që kanë të bëjnë me
evidentimin e ndërtimeve pa leje dhe ka komunikuar vendimet e INUK Tiranë,
njoftim e vendimit për dënim me gjobë, për këto arsye i jemi drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Lushnjë.
171
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Arjana Fullani; si dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se pala paditëse më datë
07.03.2013, ka ardhur në dijeni, nëpërmjet shërbimit postar, për vendimin e gjobës me nr.23,
datë 11.02.2013, të lëshuar nga Inspektorati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar Tiranë, i cili e
gjobiste në shumën 3.359.000 lekë, me arsyetimin se në vendin e quajtur Rreth rrotullimi
Grabianit, Komuna Dushk, Lushnjë ka ndërtuar pa leje ndërtimi në një sipërfaqe 300 m2.
2. Pala paditëse pretendon se vendimi i gjobës, pavarësisht se është dhënë nga INUK
Kombëtar, rezulton të jetë postuar nga INUK Dega Lushnjë.
3. Duke e konsideruar këtë gjobë si një gjobë që i është drejtuar gabimisht palës
paditëse pasi ai nuk ka ndërtuar asnjë ndërtim në rreth rrotullimin e Grabianit-Komuna
Dushk, pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padinë objekt shqyrtimi.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me vendimin nr.549 (1087), datë
24.06.2013 ka vendosur: “Deklarimin e moskompetencës tokësore për gjykimin e kësaj
çështje; Dërgimin e akteve gjykatës kompetente dhe konkretisht pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë”.
4.1 Arsyetimi i gjykatës: “...Gjykata kryesisht mori në shqyrtim çështjen e
kompetencës dhe referon në nenet e mëposhtme: Nenit 43 të K.Pr.Civile: Kur i padituri është
person juridik, paditë ngrihem në gjykatën e vendit ku personi juridik ka qendrën e tij. Paditë
që rrjedhin nga marrëdhënie juridike me një degë ose agjenci lokale të personit juridik, mund
të ngrihen edhe në gjykatën ku ka qendrën dega ose agjencia, si dhe në gjykatën e shkallës e
shkallës së parë ku personi juridik ka një ndërtesë me aktivitet ose një përfaqësues të
autorizuar që të paraqitet në gjykim për objektin e padisë.
Nenit 327 të K.Pr.Civile: Padia kundër një akti administrativ shqyrtohet nga seksioni
përkatës i gjykatës, në zonën e së cilës ka qendrën organi administrativ ndaj të cilit drejtohet
padia. Kur padia paraqitet në gjykatën, në territorin e së cilës ka qendrën organi
administrativ, kjo ja dërgon jo më vonë se tri ditë gjykatës ku është krijuar seksioni për
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative.
Duke ju referuar nenit 3 të ligjit nr.9780, datë 16.07.2007, “Për Inspektimin e
Ndërtimit” (i ndryshuar), i cili bën fjalë për organizimin e inspektimit ndërtimor njihen vetëm
tre lloje inspektoratesh ndërtimore, të cilat janë: Inspektorati Ndërtimor e Urbanistik i
bashkisë/komunës, Inspektorati Ndërtimor i Qarkut dhe Inspektorati Ndërtimor Urbanistik
Kombëtar, inspektorate të cilat nuk kanë asnjë lidhje varësie nga njëri - tjetri, duke mos u
aplikuar në këtë rast neni 43/2 i K.Pr.Civile. Prandaj edhe për vendimet e secilit prej tyre
lejohet ankim në gjykatë. Duke qenë se vendimi që goditet është marrë nga INUK–Tiranë,
atëherë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë është kompetente për gjykimin e kësaj padie.
5. Kundër vendimit nr.549 (1087), datë 24.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lushnjë, brenda afatit ligjor, ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Nazmi Tafa, duke
kërkuar prishjen e vendimit dhe dërgimin e çështjes për gjykim në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Lushnjë si gjykatë kompetente.
Ligji i zbatueshëm
9. Dispozitat e ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, në të cilat është
parashikuar:
9.1. Neni 13 i ligjit 49/2012: 6. Mos marrëveshjet zgjidhen nga Kolegji Administrativ
i Gjykatës së Lartë, i cili vendos në dhomë këshillimi me 3 gjyqtarë brenda 10 ditëve nga data
e marrjes së akteve. Vendimi u njoftohet menjëherë gjykatave në mosmarrëveshje dhe palëve.
172
10. Dispozitat e ligjit nr.9780, datë 16.07.2007, “Për inspektimin e ndërtimit”, i
ndryshuar:
10.1 Neni 9 “Inspektorati Ndërtimor e Urbanistik Kombëtar, nëpërmjet
Kryeinspektorit dhe inspektorëve, ushtron këto përgjegjësi: a) ushtron përgjegjësitë e
inspektoratit ndërtimor e urbanistik të bashkisë/komunës/qarkut për ndërtimet në zonat dhe
objektet me rëndësi kombëtare, kur konstaton shkelje të ligjshmërisë në fushën e urbanistikës
dhe kur ato nuk janë ushtruar nga inspektorati ndërtimor e urbanistik i
bashkisë/komunës/qarkut……”.
10.2. Neni 15 “Veprimet ose mosveprimet e kryeinspektorëve/inspektorëve të
inspektoratit ndërtimor e urbanistik në nivel bashkie/komune/qarku, si dhe të inspektorëve të
Inspektoratit Ndërtimor e Urbanistik Kombëtar, që janë në kundërshtim me parashikimet e
dispozitave të këtij ligji dhe të legjislacionit në fushën e ndërtimit, të urbanistikës dhe të
rezervave ujore, kur nuk përbëjnë vepër penale, përbëjnë kundërvajtje administrative dhe
dënohen me gjobë.
Kundërvajtjet e mëposhtme administrative dënohen me gjobë si më poshtë:
Gjoba vendoset me vendim të Kryeinspektorit të Inspektoratit Ndërtimor e Urbanistik
Kombëtar. Kundër vendimit të masës së gjobës mund të bëhet ankim i drejtpërdrejtë në
gjykatë brenda 10 ditëve, duke filluar nga data e marrjes së njoftimit të vendimit”.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson:

11. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse Nazmi Tafa nuk përmban shkaqe
ligjore që të motivojnë cenimin e vendimit nr.549, (1087), datë 24.06.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Lushnjë.
12. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve të dosjes
gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë, selisë dhe vendbanimit të palëve ndërgjyqëse, e
gjen të pabazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Lushnjë në lidhje me kompetencën tokësore të shqyrtimit të çështjes objekt gjykimi.
13. Sa më sipër, Kolegj Administrativ i Gjykatës së Lartë, referuar objektit të padisë
dhe përmbajtjes së saj, konstaton se pala paditëse me padinë objekt gjykimi godet një akt
administrativ të nxjerrë nga Inspektorati Ndërtimor e Urbanistik Kombëtar, thirrur në gjykim
si palë e paditur. Në këto kushte, jemi përpara një mosmarrëveshje administrative dhe për
përcaktimin e gjykatës kompetente duhet t’i drejtohemi legjislacionit specifik, ligjit nr.9780,
datë 16.07.2007, “Për Inspektimin e Ndërtimit”.
14. Ligji nr.9780, datë 16.07.2007, përcakton INUK si organ shtetëror qendror, që në
rastin në shqyrtim është subjekt i një marrëdhënie juridike administrative, në të cilën ai
shfaqet si organ pushteti që kryen funksionet e tij brenda caqeve të kompetencave të caktuara
me ligj. Konkretisht, në nenin 15 të ligjit të sipërcituar parashikohen kundërvajtjet
administrative të kryera nga kryeinspektorët, inspektorët dhe gjobat që vendosen ndaj tyre.
Në paragrafin e fundit, kjo dispozitë konkrete e këtij ligji përcakton vetëm të drejtën e
ankimit në gjykatë pa u shprehur në mënyrë eksplicite për gjykatën kompetente për zgjidhjen
e mosmarrëveshjeve për kundërshtimin e akteve administrative të nxjerra nga INUK.
15. Në analizë të sa më sipër, kur në ligjin e posaçëm (nenet 9, 10 dhe 15 të ligjit
nr.9780, datë 16.07.2007) nuk është përcaktuar shprehimisht kompetenca tokësore, do të
gjejnë zbatim dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, që përcaktojnë rregullat për
kompetencën tokësore në lidhje me gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative. Më
specifikisht kjo gjen rregullim në nenin 327 të K.Pr.Civile, i cili parashikon se: “Padia
kundër një akti administrativ shqyrtohet nga seksioni përkatës i gjykatës, në zonën e të cilës
ka qendrën organi administrativ ndaj të cilit drejtohet padia...”. Pala e paditur, Inspektorati
Ndërtimor e Urbanistik Kombëtar, akti administrativ i të cilit kundërshtohet nga paditësi,
është person juridik publik me seli në Tiranë.
173
16. Për këto arsye, Kolegji Administrativ arrin në përfundimin se kur padia në
shqyrtim ka për objekt kundërshtimin e aktit administrativ të lëshuar nga Inspektoratit
Ndërtimor e Urbanistik Kombëtar, duke u paditur organi administrativ, Inspektorati
Ndërtimor e Urbanistik Kombëtar, i cili ka selinë në qytetin e Tiranës, kompetente nga
pikëpamja territoriale është Gjykata e Administrative Shkallës së Parë Tiranë dhe drejt ka
vepruar Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë që ka deklaruar moskompetencën e saj.
17. Në këto kushte, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, që ka vendosur moskompetencën tokësore, duhet të
lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 9 të ligjit 49/2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.549 (1087), datë 24.06.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lushnjë.
Tiranë, më 07.11.2013
174
Nr.00-2013-2541 i Vendimit (4)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Medi Bici Anëtar
në dhomën e këshillimit të datës 07.11.2013 mori në shqyrtim çështjen administrative, që u

përket palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “ALFA GAME” SH.A.

PALA E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE
TIRANË,
DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
TATIMEVE TIRANË
OBJEKTI:
Anullimin e aktit administrativ;
Njoftim vlerësimi tatimor nr.40137/1, datë 16.08.2012
lëshuar nga Drejtoria Rajonale Tatimore;
Anullimin e aktit administrativ - Vendimit nr.22537/1, datë 22.11.2012
lëshuar nga Drejtoria Apelimit Tatimor;
Baza Ligjore: Neni 32, 329 i Kodit të Procedurës Civile,
Neni 115 e vijues i Kodit të Procedurave Administrative
dhe Ligji 9920/2008 “Për Procedurat Tatimore në RSH”,
Udhëzimi nr.24 datë 02.09.2008 “Për procedurat tatimore”,
Ligji 7703/1993, etj
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.3943 datë 15.04.2013 ka vendosur:

Të deklarojë mungesën e juridiksionit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
për gjykimin e kësaj kërkesë-padie me palë paditëse Shoqëria Alfa Game dhe
palë të paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë dhe Drejtoria e Apelimit
Tatimor; me objekt Anullimin e aktit administrativ, Njoftim vlerësimi tatimor
nr.40137/1, datë 16.08.2012 lëshuar nga Drejtoria Rajonale Tatimore dhe
anullimin e aktit administrativ - Vendimit nr.22537/1, datë 22.11.2012 lëshuar
nga Drejtoria Apelimit Tatimor.
Kundër vendimit nr.3943 datë 15.04.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, brenda
afatit ligjor, pala paditëse ka ushtruar ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë, duke parashtruar
shkaqet e mëposhtme:
175
- 1. Sikurse pranohet nga vetë gjykata rezulton se është bërë pagesa për shumën
7.960.000 lekë. Mos detajimi i pagesës gjatë procedurës së bërë nga veprimet bankare
nuk duhet të cenojë të drejtat e palës paditëse lidhur me verifikimin se për kë është
bërë kjo pagesë.
- 2. Nëse kjo pagesë nuk është bërë për këto akte njoftim vlerësimi, atëherë pala e
paditur duhet të provojë se për çfarë janë bërë këto pagesa.
- 3. Në kushtet kur pala e paditur nuk ka asnjë provë që provon pretendimin se këto
pagesa janë bërë për detyrime të tjera nga ato që janë objekt shqyrtimi gjyqësor luan
me pretendimin e mospagesës dhe gjykata e pranon si të mirëqenë këtë pretendim, pa
bërë një hetim të gjithanshëm dhe të paanshëm.
- 4. Gjykata duke e nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit legjitimon vendimin e
kundërligjshëm të Komisionit të Apelimit Tatimor.
- 5. Deri më sot asnjë instancë administrative tatimore, ndonëse e pranon se kjo shumë
prej 7.960.000 lekë ka vajtur në llogarinë e tyre bankare, nuk jep argumente nëse kjo
shumë është bërë për ndonjë detyrim tjetër tatimor, apo është njohur si parapagim apo
mbahet në mënyrë arbitrare.
- 6. Pretendimi i vendosur në arsyetimin e vendimit nga gjykata se “pala paditëse ka
humbur mundësinë e ankimit administrativ, si pasojë e veprimeve dhe mosveprime të
saj është i pabazuar, pasi ne e kemi ushtruar të drejtën e ankimit brenda afatit ligjor.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarES Arjana Fullani; si dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga shqyrtimi i akteve në dosje gjyqësore rezulton se pala paditëse, Shoqëria
“Alfa-Game” sh.a, është regjistruar si person juridik në Qendrën Kombëtare të Regjistrimit
(QKR) me NIPT K31719022A. Ky subjekt është pajisur me leje ushtrimi veprimtarie nr.38,
datë 25.04.2003 “Për lojërat e fatit dhe ka si objekt kryesor të veprimtarisë: lojëra të fatit
elektronik, lojëra aritmetike, loto, keno bingo, proto, xhoke, lojëra fati sportive, baste lotari
me short dhe të çastit, lojëra elektronike, prodhim dhe montim i tyre; Bar kafe, bilardo,
Import-eksport tregtim, dhënie me përdorim të të tretëve dhe servis makinerie elektronike për
lojërat e fatit dhe kazinove elektronike, si dhe pjese këmbimi për to.
2. Nga kontrolli i ushtruar nga Njësia e Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit (NJMLF) më
datë 22.05.2012, grupi i kontrollit i palës së paditur, Drejtorisë Rajonale e Tatimeve Tiranë,
ka konstatuar se pala paditëse nuk i ka paguar pranë saj detyrimet tatimore. Në këto kushte,
pala e paditur përmes njoftim–vlerësimit për detyrimet tatimore nr.40137/1, datë 16.08.2012
ka njoftuar palën paditëse se duhet të paguajë shuma 800.000 lekë si pasojë e mospagimit të
detyrimeve tatimore dhe gjobë prej 800.000 lekë për mospagesën e detyrimit tatimor.
3 Ndaj njoftim vlerësimit tatimor nr.40137/1, datë 16.08.2012, pala paditëse, Shoqëria
“Alfa-Game” sh.a, me pretendimin që ka bërë pagesat e detyrimit pranë Tirana Bank në
shumën prej 7.960.000 lekë, ka ushtruar të drejtën e ankimit pranë Drejtorisë së Apelimit
Tatimor.
4. Drejtoria e Apelimit Tatimor me vendim nr.22537/1, datë 22.11.2012 ka vendosur:
“Refuzimin e ankimit për anulimin e detyrimeve të përcaktuara në njoftim vlerësimin për
detyrimet tatimore nr.40137/1 prot., datë 16.08.2012 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë
për arsye se e konsideron ankimin e papranueshëm pasi nuk është bërë pagesa e plotë e
detyrimit tatimor objekt ankimi”.
4.1 Arsyetimi i vendimit: “për sa më sipër konstatojmë së tatimpaguesi nuk ka
respektuar kërkesën ligjore të sipërcituar pasi nuk ka bërë pagesën e detyrimit në shumën
800 000 lekë”.
176
5. Në këto rrethana, pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.
6. Gjatë shqyrtimit gjyqësor pala e paditur, bazuar në nenin 60 të K.Pr.C, kërkoi
nxjerrjen e çështjes objekt shqyrtimi, jashtë juridiksionit gjyqësor për shkak të mos shterimit
të rekursit administrativ nga pala paditëse.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.3943, datë 15.04.2013 ka
vendosur: “Të deklarojë mungesën e juridiksionit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për
gjykimin e kësaj kërkesë-padie me palë paditëse Shoqëria “Alfa Game” dhe palë të paditur
Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë dhe Drejtoria e Apelimit Tatimor, me objekt: Anullimin e
aktit administrativ Njoftim Vlerësimi Tatimor nr.40137/1, datë 16.08.2012 lëshuar nga
Drejtoria Rajonale Tatimore dhe anullimin e aktit administrativ Vendimit nr.22537/1, datë
22.11.2012 lëshuar nga Drejtoria Apelimit Tatimor”.
7.1 Arsyetimi i gjykatës: “Nga Urdhër Pagesa nr.serial K31719022A3L201J, datë
20.09.2012 lëshuar nga Tirana Bank rezulton se paditësi ka kryer një pagesë në këtë bankë
në shumën 7.960.000 lekë. Sipas këtij Urdhri Pagese nuk rezulton se për çfarë arsye është
kryer kjo pagesë. Në këtë urdhër pagese nuk detajohet asnjë detyrim i palës paditëse për të
cilin ajo po kryen këtë pagesë. Shoqëria paditëse është një shoqëri me aktivitet jo të vogël
dhe për pasojë ajo kryen shumë veprime financiare dhe nuk mund të merren apriori për një
detyrim apo për një detyrim tjetër. Pala paditëse nuk ka arritur të vërtetojë përse është kryer
kjo pagesë pasi ajo nuk lidhet drejtpërdrejt me detyrimin tatimor që rezulton në njoftim
vlerësim. Pala paditëse duhet të sqaronte gjykatën për këtë pagesë që ajo pretendon se ka
kryer.
Në nenin 137 të Kodit të Procedurave Administrative parashikohet se
“Ankimi administrativ”
1. Çdo palë e interesuar ka të drejtë të ankohet kundër një akti administrativ
ose kundër një refuzimi për nxjerrjen e aktit administrativ.
2. Organi administrativ, të cilit i drejtohet ankimi, shqyrton ligjshmërinë dhe
rregullsinë e aktit të kontestuar.
3. Në parim, palët e interesuara mund t'i drejtohen gjykatës vetëm pasi të kenë
ezauruar rekursin administrativ.
Në nenin 144 të Kodit të Procedurave Administrative parashikohet se

“Mospranimi i ankimit”
Ankimet kundër akteve administrative ose mos nxjerrjes së tyre mund të mos
pranohen nga organet kompetente në rastet e mëposhtme:
a) kur ato iu drejtohen akteve të cilat për nga natyra janë të paankimueshme;
b) kur afatet kohore për ankimin kanë përfunduar;
c) kur akti administrativ i ankimuar quhet i vlefshëm prima facie nga organi
që shqyrton ankimin.
Siç rezulton nga shkresa e sipërcituar, si dhe nga aktet që shoqërojnë padinë, pala
paditëse nuk i ka respektuar kushtet dhe kriteret për të ndjekur plotësisht rrugën
administrative. Përderisa kemi të bëjmë me një fushë specifike të rregulluar në mënyrë të
posaçme nga Ligji “Për Procedurat Tatimore” nuk mund të lejohet shmangia e rrugës
administrative. Kjo nënkupton në mënyrë të qartë se nuk mund t’i drejtohesh gjykatës
përpara se të kesh ezauruar rrugën e ankimimit administrativ. Nga shqyrtimi i akteve të
paraqitura nga pala paditëse rezulton se pretendimi i paraqitur nga pala e paditur është i
mbështetur në ligj dhe në prova. Pala paditëse ka humbur mundësinë e ankimimit
administrativ si pasojë e veprimeve ose mosveprimeve të saj. Respektimi i afateve për
paraqitjen e kërkesës ankimore si dhe pagimi i detyrimit përkatës tatimor janë veprime që
duhet të përmbushen nga pala paditëse. Pala paditëse nuk provoi në asnjë rast para gjykatës
177
se mospërmbushja kritereve ligjore për ankimimin administrativ ka ardhur për shkaqe që nuk
varen nga vullneti i palës paditëse.
Si rrjedhojë, mos shqyrtimi i kërkesës ankimore ka ardhur si pasojë e vullnetit të
palës paditëse. Në këto kushte gjykata nuk mund të marrë në shqyrtim gjyqësor këtë padi
gjyqësore. Gjykata e mbështet këtë qëndrim edhe në Vendimin nr.385, datë 04.04.2007 si dhe
në Vendimin nr.9, datë 09.03.2006 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë”.
8. Kundër vendimit nr.3943, datë 15.04.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
brenda afatit ligjor, pala paditëse ka ushtruar ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë.
Ligji i zbatueshëm
9. Dispozitat e ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, në të cilat është
parashikuar:
9.1. Neni 9 i ligjit 49/2012: 1. Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë
edhe kryesisht, kur konstaton se çështja nuk bën pjesë në juridiksionin
gjyqësor, merr vendim për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit dhe
dërgimin e akteve organit kompetent.
9.2. Kundër vendimit të gjykatës mund të bëhet ankim i veçantë në Kolegjin
Administrativ të Gjykatës së Lartë. Kolegji vendos në dhomë këshillimi
brenda 10 ditëve nga data e marrjes së akteve, nëse çështja përfshihet ose jo në
juridiksionin gjyqësor. Gjykimi i filluar pezullohet derisa të jepet vendimi për
zgjidhjen e mosmarrëveshjes për juridiksionin. Gjykata mund të marrë vetëm
masa për sigurimin e padisë dhe të kryejë veprime procedurale që nuk presin.
9.3. Kur Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se çështja është
brenda juridiksionit gjyqësor prish vendimin dhe e dërgon çështjen për
vazhdimin e gjykimit, me të njëjtin trup gjykues, në gjykatën që kishte
vendosur nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit.
10. Dispozitat e Kodit të Procedurës Administrative në të cilat është parashikuar:
10.1 Neni 137 i K.Pr.A: 1. Çdo palë e interesuar ka të drejtë të ankohet kundër një
akti administrativ ose kundër një refuzimi për nxjerrjen e aktit administrativ.
10.2. Organi administrativ, të cilit i drejtohet ankimi, shqyrton ligjshmërinë dhe
rregullsinë e aktit të kontestuar.
10.3. Në parim, palët e interesuara mund t’i drejtohen gjykatës ne gjyq vetëm pasi
të kenë ezauruar rekursin administrativ.
11. Dispozitat e ligjit nr.9920, datë. 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në
Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, në të cilat është parashikuar:
11.1. Neni 107: 1. Tatimpaguesi, i cili kërkon të ankimojë, sipas pikës 1 të nenit 106
të këtij ligji, duhet që, bashkë me ankesën, të paguajë shumën e plotë të
detyrimit tatimor të përcaktuar në njoftimin e vlerësimit të administratës
tatimore. 2. Shuma e pagueshme, sipas pikës 1 të këtij neni, përjashton gjithë
gjobat e përfshira në vlerësimin tatimor të ankimuar. 3. Ankimi merret në
shqyrtim vetëm kur tatimpaguesi ka paguar detyrimin tatimor, që është subjekt
i ankimit. 4. Akti administrativ, i lëshuar nga administrata tatimore dhe për të
cilin nuk është ankimuar në rrugë administrative, nuk mund të ankimohet në
rrugë gjyqësore”.
11.2 Neni 108: Barra e provës, për të vërtetuar se një vlerësim tatimor ose vendim
është i pasaktë bie mbi tatimpaguesin.
12. Udhëzim nr.24, datë 2.9.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e
Shqipërisë”, i ndryshuar;
178
12.1 Pika 107.1 Kur një detyrim tatimor është objekt ankimi ankimi pranohet vetëm
në qoftë se ankimuesi, në përputhje me nenin 107 (1) të ligjit:
a) paguan shumën e plotë të detyrimit tatimor objekt ankimi të përcaktuar në aktin
administrativ që ankimohet, dhe
b) vërteton pagesën duke paraqitur një kopje të dokumentit të pagesës së tatimit. Si
vërtetimi i pagesës ashtu edhe pagesa janë kërkesa të detyrueshme.
12.2 Pika 107.2.1 Shuma e detyrimit për t’u paguar përfshin vetëm shumën e
tatimit dhe interesin, nëse ka, në aktin administrativ që ankimohet, që është i pagueshëm
në momentin e ankimimit, duke përjashtuar gjobat e përfshira në aktin administrativ
objekt ankimimi.
13. Vendimin Unifikues nr.4, datë 30.05.2011 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës
së Lartë.
14. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse “Alfa Game” sh.a. nuk përmban
shkaqe ligjore që të motivojnë cenimin e vendimit nr.3943, datë 15.04.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është konstatuar mungesa e juridiksionit gjyqësor për
çështjen objekt gjykimi.
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se gjykata e shkallës parë,
pasi ka dëgjuar pretendimet e palëve në lidhje me juridiksionin dhe pasi ka verifikuar
pretendimet e palës paditëse në lidhje me arsyet për të cilat Drejtoria e Apelimit Tatimor nuk
ka marrë në shqyrtim ankimin për detyrimet tatimore, si dhe pasi ka shqyrtuar nëse për rastin
konkret pala paditëse ka plotësuar ose jo kushtet ligjore për t’iu drejtuar gjykatës, ka
konkluduar se pala paditëse nuk ka shteruar rrugën administrative të ankimit në lidhje me
detyrimet dhe për rrjedhojë ka nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor çështjen objekt gjykimi.
16. Ky Kolegj e gjen të mbështetur në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
gjykata e faktit se, përderisa pala paditëse ka ushtruar ankim administrativ ndaj njoftim-
vlerësimit tatimor dhe organi kompetent ka refuzuar ankimin për shkak se e konsideroi të
papranueshëm pasi nuk është bërë pagesa e plotë e detyrimit tatimor, me të drejtë gjykata ka
pengesë ligjore ta marrë në shqyrtim padinë.
17. Për më tepër, Kolegji Administrativ çmon se pretendimet e parashtruara nga pala
paditëse lidhur me shterimin e rrugës administrative të ankimit, nuk qëndrojnë. Pasi pagimi i
detyrimit tatimor përbën pagesën e një sasie të caktuar të hollash, e barasvlershme me
masën/shumën e detyrimit tatimor. Në këtë kuptim, Kolegji arrin në përfundim se pala
paditëse nuk e ka kryer pagën e plotë të detyrimit tatimor. Në vështrim, të pikës 3 të nenit 107
të Ligji “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, parashikohet se
“Ankimi merret në shqyrtim vetëm kur tatimpaguesi ka paguar detyrimin tatimor, që është
subjekt i ankimit”. Për rrjedhojë, mos shqyrtimi në themel i ankimit administrativ nga ana e
Drejtorisë së Apelimit Tatimor është i bazuar në ligj dhe për pasojë çështja nuk duhet t’i
kalojë juridiksionit gjyqësor.
18. Në vijim të argumentimit të mësipërm si dhe në vlerësim të qëndrimit të njësuar të
praktikës gjyqësore, Kolegji Administrativ rikonfirmon qëndrimin e mbajtur në Vendimin
Unifikues nr.4, datë 30.05.2011 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë se “Tatimi i
papaguar dhe kamatëvonesat e krijuara janë pjesë dhe përbëjnë detyrimin tatimor, i cili
duhet të paguhet, përpara fillimit të procedurave të ankimit administrativ. Mospagimi i tyre
përpara paraqitjes se ankimit administrativ, kundër Njoftim-Vlerësimit, passjell mos-
shqyrtimin e kërkesës ankimore”.
19. I pambështetur është pretendimi i parashtruar në ankimin e veçantë nga pala
paditëse se fakti që prej saj është bërë një pagesë në shumën totale prej 7.960.000 lekë në
favor të palës së paditur nuk duhet ta pengonte gjykatën për ta marrë në shqyrtim
179
kërkesëpadinë. Ndryshe nga sa pretendohet, Kolegji Administrativ, në interpretim të nenit
108 të ligjit 9920/2008, i ndryshuar, dhe udhëzimit nr.24/2008 i ndryshuar (pika 107.1 dhe
107.2), vlerëson se subjektit tatimor që kundërshton një detyrim tatimor i pranohet ankimi për
shqyrtim nga Drejtoria e Apelimit Tatimor vetëm nëse ankimuesi vërteton pagesën duke
paraqitur një kopje të dokumentit të pagesës së tatimit. Në këtë kuptim, pala paditëse ka për
detyrë të provojë në mënyrë të saktë, të qartë dhe të plotë pagimin e detyrimit tatimor, me
qëllim që të vijohet me shqyrtimin e ankimit nga organi administrativ. Në rastin konkret, pala
paditëse lidhur me dokumentin që vërteton shlyerjen e këtij detyrimi ka pasaktësi si në vlerë,
ashtu edhe në qëllimin për të cilin është kryer pagesa në bankë.
20. Ndodhur në këto rrethana, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë e gjen me
vend të risqarojë se Gjykata e Lartë, e vënë në lëvizje mbi ankimin e veçantë, merr në
shqyrtim vetëm ligjshmërinë e vendimit të gjykatës së shkallës së parë, duke evidentuar nëse
kjo gjykatë ka respektuar ose jo ligjin procedural dhe atë material në zgjidhjen e çështjes, pasi
është gjykata e shkallës së parë ajo që analizon dhe vlerëson provat mbi të cilat palët
mbështesin pretendimet e tyre.
21. Në këto rrethana, Kolegji Administrativ arrin në përfundimin se Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë me të drejtë ka vendosur të nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor,
pasi pala paditëse nuk ka ezauruar rrugën administrative të ankimit në përputhje me kërkesat
e Ligjit 9920/2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, duke
parapaguar detyrimin tatimor.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 9 të Ligjit 49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”.
VENDOSI
Tiranë.
Tiranë, më 07.11.2013
180
Nr.00-2013-2342 i Vendimit (5)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në datën 14.11.2013, mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen administrative me

nr.31001-03215-00-2013 akti, me palë:
PADITËS: DEGA NË SHQIPËRI E SHOQËRISË

“TODINI CONSTRUZIONI GENERALI”
SPA.
TË PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE E
TATIMPAGUESVE TË MËDHENJ TIRANË.
TATIMEVE.
OBJEKTI:
Shfuqizimi i Njoftim-Vlerësimit nr.25106/6 prot., datë 04.01.2011,
Njoftim-Vlerësimit nr.1469 prot., datë 19.01.2011
dhe Njoftim Vlerësimit nr.8822 prot., datë 22.05.2011
të Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve,
Dega e Tatimpaguesve të Mëdhenj.
Baza Ligjore: Neni 324 e vijues të K.Pr.Civile,
Ligji nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në RSH”.
Ligji nr.10418, datë 21.04.2011 “Për legalizimin e kapitalit
dhe faljen e një pjesë të borxhit tatimor dhe doganor”.

vendosur:
Pranimin e kërkesës së palës së paditur, Drejtoria Rajonale Tatimore, Njësia e
Tatimpaguesve të Mëdhenj.
Nxjerrjen e çështjes civile nr.1748 Akti nga juridiksioni gjyqësor, duke çmuar
që është në juridiksionin administrativ.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, në bazë të nenit 59 të Kodit

të Procedurës Civile, ka ushtruar ankim të veçantë pala paditëse, Dega në Shqipëri e
Shoqërisë “Todini Construzioni Generali“ spa, e cila kërkon prishjen e këtij vendimi dhe
vazhdimin e gjykimit të kësaj çështje, duke parashtruar këto shkaqe:
181
- Në bazë të nenit 84, paragrafi i tretë i Ligjit nr.9920 datë 19.05.2008 “Për Procedurat
Tatimore“ dhe të Udhëzimit nr.24, datë 02.09.2008 “Për Procedurat Tatimore”, në
përfundim të kontrollit tatimor, palës paditëse si subjekt tatimpagues duhet t’i
dërgohet dhe shuma e vlerësimit, nëse ka. Njoftimi i vlerësimit i nxjerrë nga Drejtoria
e Përgjithshme e Tatimeve duhet të dilte në një ditë dhe të shoqërohej me Raport
Kontrollin e kryer. Por Njoftim-Vlerësimet kanë dalë në kundërshtim me dispozitat e
mësipërme ligjore dhe ato në asnjë rast nuk kanë dalë pas raportit të kontrollit
përfundimtar, por kanë qenë 5 deri në 20 ditë me vonesë nga ky raport.
- Njoftim-Vlerësimi, sipas dispozitave të mësipërme, duhet të ishte i datës 30.12.2010
dhe jo i datave 04.01.2011 dhe 19.01.2011. Meqenëse në këto data ai do t’i
nënshtrohej Ligjit nr.10418, datë 21.04.2011 “Për legalizimin e kapitalit dhe faljen e
një pjese të borxhit tatimor dhe doganor”, shoqëria jonë ka paguar detyrimin e
përcaktuar në ligj, sipas nenit 20 të tij dhe si pasojë detyrimi i është nënshtruar faljes
së detyrimit.
- Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve, Dega e Tatimpaguesve të Mëdhenj, nuk ka
përcaktuar se për llogari të kujt akt-kontrolli të kryer kanë dalë dy Njoftim
Vlerësimet, pasi kemi dy akte administrative të përcaktimit të detyrimeve, megjithëse,
akt kontrolli kemi vetëm një.
- Në bazë të nenit 116, shkronja “c“ të K.Pr.Administrative këto akte janë absolutisht të
pavlefshme dhe ndaj tyre shoqëria nuk mund të kryente ankim administrativ në
organin administrativ më të lartë. Aktet absolutisht të pavlefshme, bazuar në nenin
117 të K.Pr.Administrative, mund të deklarohen si të tillë dhe nga vetë organi që e ka
nxjerrë, pra nga pala e paditur. Aktet janë absolutisht të pavlefshme, pasi kanë dalë në
kundërshtim me procedurën e ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat
Tatimore“, i ndryshuar, pasi kemi dy detyrime për një kontroll. Aktet janë të
pavlefshme dhe për faktin se kanë dalë tej afateve ligjore dhe nuk ka secila prej tyre të
shoqëruar aktin e kontrollit. Duke qenë përpara akteve absolutisht të pavlefshme
mund të merren në shqyrtim drejtë për drejtë nga gjykata.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; dhe diskutoi çështjen në tërësi në
dhomën e këshillimit,
VËREN
Nga vendimi me nr.7927, datë 09.07.2013 i dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë, përsa i përket rrethana të faktit, rezulton e provuar se pala paditëse, Dega në Shqipëri
e Shoqërisë “Todini Construzioni Generali” spa ushtron veprimtari ekonomike tregtare në
fushat e ndërtimeve të ndërtesave civile, rrugëve dhe punimeve të tjera rrugore.
Nga ana e palës së paditur, Drejtoria Rajonale Tatimore e Tatimpaguesve të Mëdhenj
Tiranë, me Aktin Njoftim Vlerësimi Tatimor me nr.25106/6 prot., datë 04.01.2011, e ka
ngarkuar palën paditëse me shlyerjen e detyrimeve tatimore ndaj shtetit bazuar në Aktin e
Kontrollit të mbajtur më datë 30.12.2010. Sipas këtij Akti Njoftim-Vlerësimi Tatimor palës
paditëse i ngarkohen detyrime tatimore të pashlyera sipas ligjit si dhe gjobat përkatëse,
gjithsej në shumën 25.280.506 lekë. Në këtë akt administrativ nuk tregohen vlerat përkatëse
të kamatëvonesave të cilat, sipas këtij akti do të përcaktoheshin sipas sistemit informatik.
Pala e paditur, i ka dërguar palës paditëse edhe një tjetër Akt Njoftim Vlerësimi
Tatimor me nr.1469 datë 19.01.2011, në të cilin, tregohen vetëm gjobat e rillogaritura më
parë nga vetë pala e paditur si edhe vlerat konkrete të kamatëvonesave përkatëse deri në
datën 04.01.2011 pikërisht për detyrimet tatimore të vëna në ngarkim me Akt Njoftim
Vlerësimin Tatimor nr.25106/6 prot., datë 04.01.2011 të sipërcituar.
182
Po kështu, me anë të një shkrese me nr.8822 prot., datë 12.05.2011, pala e paditur
Drejtoria Rajonale Tatimore Dega e Tatimpaguesve të Mëdhenj, i njofton palës paditëse
Dega në Shqipëri e Shoqërisë “Todini Construzioni Generali” spa se deri në datën
28.04.2011 rezulton se ende nuk i ka shlyer të gjitha detyrimet tatimore tashmë të njoftuara e
të vëna në ngarkim në shumën 13.360.247 lekë, të cilat duhet të shlyhen vullnetarisht e në
rast të kundërt do të vijohet me zbatimin e procedurave të mbledhjes me forcë të tyre sipas
ligjit.
Së fundi, në datën 16.11.2011, midis palëve ndërgjyqëse është lidhur edhe një Akt
Marrëveshje, me anë të së cilës, duke pranuar se pala paditëse Dega në Shqipëri e Shoqërisë
“Todini Construzioni Generali” spa ka shlyer edhe 3.000.000 lekë të tjera nga detyrimet që i
janë vënë në ngarkim, përcaktohet mundësia që kjo palë paditëse të shlyejë, deri në datën
30.10.2012, me 10 këste, detyrimet tatimore gjobat dhe kamatëvonesat e përshkruara
konkretisht në atë marrëveshje.
Sa më sipër rezulton nga praktika administrative me provat përkatëse shkresore të
paraqitura si provë në gjykim dhe të pranuara e vlerësuara nga gjykata e shkallës së parë.
Nga kjo praktikë administrative nuk rezulton që nga ana e palës paditëse Dega në
Shqipëri e Shoqërisë “Todini Construzioni Generali” spa të jetë ushtruar ndonjëherë ankim
administrativ për të kundërshtuar detyrimet tatimore që i janë vënë në ngarkim nga ana e
palës së paditur. Edhe vetë pala paditëse, si në padi ashtu edhe gjatë shpjegimeve me shkrim
dhe deklarim në seancë gjyqësore, nuk ka pretenduar të ketë ushtruar ankim administrativ.
Në të tilla rrethana, me anë të padisë objekt gjykimi të ngritur në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Tiranë, të paraqitur në datën 27.12.2012, pala paditëse Dega në Shqipëri e
Shoqërisë “Todini Construzioni Generali” spa kërkon nga gjykata shfuqizimin e akteve
administrative njoftim vlerësimi tatimor të cituara hollësisht si të tilla sipas objektit të padisë.
Në seancën gjyqësore të datës 23.04.2013, pala e paditur, Drejtoria Rajonale Tatimore
– Dega e Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë, i ka kërkuar gjykatës nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksionit gjyqësor, me pretendimin se nga ana e tatimpaguesit, palës paditëse Dega në
Shqipëri e Shoqërisë “Todini Construzioni Generali” spa, lidhur me aktet administrative që
ajo kërkon të shfuqizohen me padinë objekt gjykimi, nuk është ushtruar asnjë ankim
administrativ, sikurse parashikon në mënyrë urdhëruese Ligji nr.9920, datë 19.05.2008 “ Për
Procedurat Tatimore”.
vendosur të pranojë kërkesën e palës së paditur Drejtoria Rajonale Tatimore - Njësia e
Tatimpaguesve të Mëdhenj, duke e nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor. Kjo gjykatë,
në thelb ka arsyetuar se nga shqyrtimi i provave rezulton që paditësi nuk i është drejtuar me
ankim organit më të lartë administrativ sikurse parashikon shprehimisht ligji, pra nuk ka
ezauruar më parë rrugën e ankimimit administrativ.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, pala paditëse Dega në
Shqipëri e Shoqërisë “Todini Construzioni Generali” spa, ka ushtruar ankim të veçantë në
Gjykatën e Lartë, duke kërkuar prishjen e këtij vendimi gjyqësor dhe urdhërimin e gjykatës
që të vazhdojë gjykimin për ta zgjidhur në themel çështjen, për shkaqet që pasqyrohen në
pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë është dhënë në zbatim të drejtë të ligjit dhe duhet të mbetet në fuqi.
Përsa i përket rrethanave të faktit, sikurse rezulton e pranuar nga gjykata e shkallës së
parë, nga ana e palës paditëse Dega në Shqipëri e Shoqërisë “Todini Construzioni Generali”
spa, nuk është ushtruar ankim administrativ për të kundërshtuar aktet administrative të
nxjerrë nga administrata tatimore, me të cilat ajo është ngarkuar me detyrimin për të shlyer
detyrimet tatimore që nga kontrolli tatimor i ushtruar rezultonin të papaguara sipas ligjit.
183
Paraqitja e ankimit administrativ për të kundërshtuar aktet administrative të organeve
tatimore që ngarkojnë subjektin tatimor me shlyerje të detyrimeve të papaguara sipas ligjit
përbën një detyrim të shprehur ligjor për palën tatimpaguese, me pasojë humbjen e së drejtës
së saj për të pasur mundësinë që gjykata të shqyrtojë në themel padinë e ngritur për
kundërshtimin e këtyre akteve administrative në rrugë gjyqësore. Në rast se gjykata
konstaton, edhe kryesisht, se pala paditëse (subjekti tatimor) nuk ka ushtruar ankim
administrativ, atëherë çështja nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor për mosezaurim të rrugës
administrative të ankimimit. Ky përfundim, vjen nga e urdhërimet e dispozitës së neneve 106
dhe 107 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në Republikën e
Shqipërisë“. Më konkretisht në nenin 107 paragrafi i katërt parashikohet se: “Akti
administrativ, i lëshuar nga administrata tatimore dhe për të cilin nuk është ankimuar në
rrugë administrative, nuk mund të ankimohet në rrugë gjyqësore”.
Nga ana tjetër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vëren se, nuk rezulton në
gjykim që nga praktika administrative apo nga vetë subjekti tatimpagues, pala paditëse Dega
në Shqipëri e Shoqërisë “Todini Construzioni Generali” spa, të jetë pretenduar se ankimi
administrativ nuk ka qenë i mundur të ushtrohej prej saj për faj të organit tatimor, etj., sikurse
arsyetohet interpretimi i njësuar i ligjit tatimor të zbatueshëm në Vendimin Unifikues nr.3,
datë 12.02.2008 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
Nga ana e palës paditëse Dega në Shqipëri e Shoqërisë “Todini Construzioni
Generali” spa, vetëm në ankimin e veçantë drejtuar Gjykatës së Lartë, ngrihet pretendimi se
aktet administrative që kundërshtohen me padinë objekt gjykimi janë akte administrative
absolutisht të pavlefshme, duke parashtruar edhe disa argumente që sipas paditësit tregojnë se
ato janë nxjerrë në kundërshtim me ligjin.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vëren se pretendimi që aktet administrative
objekt gjykimi janë absolutisht të pavlefshme ngrihet për herë të parë në ankimin e veçantë
drejtuar Gjykatës së Lartë. Ky pretendim nuk rezulton të jetë parashtruar në formën e
kërkimit në padinë e ngritur nga pala paditëse, as në pjesën hyrëse dhe as në argumentimin e
saj ligjor e faktik. Ky pretendim i palës paditëse, nga përmbajtja e akteve procedurale të
dosjes gjyqësore, nuk rezulton të jetë artikuluar dhe pretenduar në parashtrimet me shkrim
dhe deklarimet me gojë të vetë palës paditëse gjatë gjykimit të çështjes nga gjykata e shkallës
së parë.
Në kuptim e zbatim të drejtë të ligjit material e procedural, civil dhe administrativ,
duhet të mbahet parasysh se, ndryshe nga rasti i nulitetit të veprimit juridik ku një kërkim i
tillë nuk mund të përbëjë objekt kërkimi të vetëm në padi, pretendimi për pavlefshmërinë
absolute të aktit administrativ, përbën objekt padie dhe kërkimi kryesor në ngritjen e atyre
padive që kanë për objekt kundërshtimin e aktit administrativ.
Nuk duhet të ngatërrohet detyrueshmëria e përcaktimit të kërkimit për nulitetin e aktit
administrativ në shkakun ligjor dhe objektin e padisë si edhe argumentimin e ligjor e faktik të
shprehur për këtë qëllim në atë padi, me detyrimin që ka çdo gjykatë që, edhe kryesisht, pra
edhe pse nuk përbën kërkim të ngritur në padi apo prapësim e pretendim nga palët
ndërgjyqëse, të vërë në bisedim dhe të konstatojë kur është rasti që akti administrativ është i
pavlefshëm. Por, një konstatim i tillë, edhe kryesisht, i përket qëndrimit që mban gjykata për
zgjidhjen në themel të vetë padisë.
Por, duke qenë se kemi të bëjmë me kundërshtimin në rrugë gjyqësore të akteve
administrative, duke qenë se këto padi mund të ngrihen si mbi motivin ligjor të
pavlefshmërisë relative ashtu edhe mbi atë të pavlefshmërisë absolute, duke qenë se në këtë
logjikë juridike i përket palës paditëse disponimi maksimal i padisë për zgjedhjen e llojit të
pavlefshmërisë që pretendon e kërkon nga gjykata, si edhe duke qenë se, në disa raste dhe
rrethana që parashikohen nga vetë ligjet e posaçme, sikurse janë ato të fushës së tatimeve dhe
doganave, padia e ngritur në gjykatë për kundërshtimin e aktit administrativ shqyrtohet në
184
themel vetëm nëse më parë është ezauruar rruga administrative e ankimit, atëherë vjen
përfundimi se kur si shkak ligjor dhe objekt i padisë është paraqitur dhe argumentuar në
seancë pavlefshmëria relative e aktit administrativ, gjykata nuk mund të rrëzojë pretendimin e
palë së paditur – organit administrativ për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor
për mos ezaurim të ankimit administrativ me arsyetimin se ajo gjykatë, kryesisht, konstaton
se akti administrativ është absolutisht i pavlefshëm.
Nëse do të mbante këtë qëndrim dhe do të dispononte në këtë mënyrë, atëherë në fakt
ajo gjykatë do të ishte shprehur për vetë themelin e çështjes, duke disponuar qysh në këtë
moment procedural jo për pranimin e padisë por, paradoksalisht, për rrëzimin e kërkesës për
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, ndërkohë që ende hetimi gjyqësor për
themelin e çështjes nuk ka filluar apo nuk ka përfunduar, ndërkohë që as pala paditëse me anë
të padisë nuk ka kërkuar nulitetin e aktit administrativ, gjë që shkel parimin e paanshmërisë
së gjykatës dhe kufijtë e gjykimit të saj, në kuptim të nenit 2, 6 e vijues të Kodit të
Procedurës Civile.
Nga ana tjetër, në përjashtim nga sa parashikon legjislacioni tatimor e doganor për
detyrueshmërinë e ezaurimit të ankimit administrativ, subjektet tatimpagues dhe doganorë
mund ti drejtohen edhe direkt me padi gjykatës për kundërshtimin e një akti administrativ që
përmban detyrime tatimore e doganore, vetëm nëse me anë të asaj padie është kërkuar, jo
thjesht formalisht në pjesën hyrëse të saj, por është argumentuar edhe në përmbajtjen e vetë
padisë, shprehimisht, pavlefshmëria absolute e aktit administrativ që kundërshtohet. Objekti i
këtij gjykimi kufizohet vetëm në vërtetimin ose jo të pretendimeve për nulitetin e aktit
administrativ. Në rastin kur ankimi administrativ ishte i ezauruar, nëse kërkimi për
pavlefshmëri absolute nuk vërtetohet apo rezultojnë vetëm shkelje që i përkasin sferës së
pavlefshmërisë relative të aktit administrativ, atëherë padia rrëzohet. Nëse pala paditëse nuk
kishte ndjekur dhe ezauruar rrugën administrative të ankimit përpara se t’i drejtohej me padi
gjykatës, atëherë çështja nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor pa shprehur për rrëzimin e
padisë.
Nisur nga sa arsyetohet më sipër, në rastet e kundërshtimit të akteve administrative që
përmbajnë detyrime tatimore e doganore, nëse gjykata rrëzon kërkesën për nxjerrjen jashtë
juridiksionit gjyqësor të çështjes me objekt kërkimi pavlefshmërinë relative të tyre, me
arsyetimin se kryesisht konstaton se ai akt është absolutisht i pavlefshëm, atëherë ajo ka
shkelur rëndë paanshmërinë dhe kufijtë që i vendos ligji për gjykimin e çështjes (nenet 2, 6 e
vijues të K.Pr.Civile), njëkohësisht ka “rrëzuar” edhe vetë legjislacionin e posaçëm tatimor e
doganor apo edhe nenin 137 të K.Pr.Administrative që parashikojnë pamundësinë e ngritjes
së padisë direkt në gjykatë për kundërshtimin e aktit administrativ si relativisht të pavlefshëm
nëse subjekti tatimpagues apo doganor nuk ka ndjekur më parë rrugën administrative të
ankimit. Nëse me anë të padisë kundërshtohet akti administrativ për motive të natyrës së
pavlefshmërisë relative të tij, gjykata ka detyrimin që edhe kryesisht, të verifikojë nëse është
ezauruar rruga administrative e ankimimit. Nëse motivet lidhen me nulitetin e aktit
administrativ, gjykata duhet të vijojë gjykimin në themel edhe pse pala paditëse nuk ka
ushtruar më parë ankimin administrativ, por objekti i hetimit gjyqësor dhe vendimi i dhënë
prej gjykatës, sikurse arsyetohet më sipër, do të kufizohet vetëm për vërtetimin ose jo të
motiveve të pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vëren se, në çështjen objekt gjykimi, në
aspektin formal dhe të argumenteve të përmbajtjes së saj padia është ngritur vetëm mbi
motive të lidhura me pavlefshmërinë relative të akteve administrative të nxjerra nga pala e
paditur Drejtoria Rajonale Tatimore – Dega e Tatimpaguesve të Mëdhenj. Po kështu gjatë
debatit gjyqësor, kërkimeve dhe prapësimeve të palëve, nga ana e palës paditëse nuk është
pretenduar pavlefshmëria absolute e akteve administrative të kundërshtuara, madje as edhe në
185
prapësim të kërkesës së palës së paditur për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor
për mos ezaurim të rrugës administrative të ankimit.
Në të tilla rrethana, duke qenë se pala paditëse nuk ka ushtruar fare ankime
administrative, ky Kolegj Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se me të drejtë gjykata e
shkallës së parë e ka nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor. Ngritja për herë të parë
vetëm përpara Gjykatës së Lartë e pretendimit se aktet administrative janë absolutisht të
pavlefshme nuk gjen mbështetje në ligj. Gjykata e Lartë, në gjykimin posaçëm në lidhje me
juridiksionin gjyqësor apo administrativ të çështjes, shqyrton aktet dhe pretendimet, ashtu
sikurse i janë parashtruar dhe pretenduar gjykatës së shkallës së parë, e në mënyrë të veçantë,
përsa i përket shkakut ligjor dhe objektit të padisë që kishte për shqyrtim gjykata më e ulët e
cila ishte shprehur për nxjerrjen ose jo të çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor. Gjykata e
Lartë është gjykatë ligji dhe, si e tillë, nuk ka objekt gjykimi dhe as mjet procedural që, jo
kryesisht, por as edhe me kërkesë të palës të parashtruar në ankimin e veçantë të ndryshojë
shkakun ligjor apo objektin e kërkimit të padisë lidhur me kundërshtimin e aktit administrativ
nga pavlefshmëri relative në atë absolute dhe anasjelltas.
Për të gjitha arsyet e parashtruara më sipër, duke qenë se, me të drejtë, gjykata e
shkallës së parë e ka nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor, ky Kolegj vlerëson se nuk
ka më vend për tu shprehur dhe arsyetuar lidhur me pretendimet e tjera të ngritura në ankimin
e veçantë drejtuar Gjykatës së Lartë, të cilat nuk lidhen me ekzistencën ose jo të juridiksionit
gjyqësor për gjykimin e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të pikës 2 të nenit 9 të Ligjit
nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.7927 datë 09.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Tiranë, më 14.11.2013
186
Nr.00-2013-2343 i Vendimit (6)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga :

Medi Bici Anëtar
në datën 14.11.2013, mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen administrative me

nr.31001-03235-00-2013 akti, me palë :
PADITËS: SHOQËRIA “ALFA GAME” SH.A

E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE
TIRANË.
DREJTORIA E APELIMIT TATIMOR PRANË
DREJTORISË SË PËRGJITHSHME TË
TATIMEVE TIRANË.
OBJEKTI:
Shfuqizimi i aktit administrativ
“Vendim i Drejtorisë së Apelimit Tatimor”
me nr.20602/1, datë 14.11.2012.
Anullimi i aktit administrativ
“Njoftim –Vlerësimi për detyrimet”
me nr.40822/1, datë 20.08.2012.
Baza Ligjore: Neni 31 e vijues i Kodit të Procedurës Civile.
Neni 23 e vijues i Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008
“Për procedurën tatimore në Republikën e Shqipërisë” i ndryshuar.
Neni 16 e vijues i Ligjit nr.10033, datë 11.12.2008
“Për lojërat e fatit” i ndryshuar.
Neni 62 e vijues të Kodit të Procedurës Administrative.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.7827, datë 08.07.2013 ka

vendosur:
Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me nr.Regj.Them
7501, që i përket palëve ndërgjyqëse:
Paditës: Shoqëria “Alfa Game ”sh.a
Të Paditur: Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë; Drejtoria e Apelimit Tatimor
pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve.
Me objekt: Shfuqizim i aktit administrativ “Vendim i Drejtorisë së Apelimit
Tatimor” nr.20602/1, datë 14.11.2012.
Anulim i aktit administrativ “Njoftim-Vlerësimi për detyrimet” me
nr.40822/1, datë 20.08.2012 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë.
187
Kundër vendimit nr.7827, datë 08.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka
ushtruar ankim të veçantë pala paditëse “Alfa Game” sh.a, e cila kërkon prishjen e këtij
vendimi dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Tiranë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Ankimi administrativ kundër aktit të njoftim vlerësimit tatimor me nr.40822/1, datë
20.08.2012 është dërguar me postë, brenda afatit 30 ditor të parashikuar nga ligji për
procedurat tatimore.
- Pagesa e detyrimit tatimor prej 2.100.000 lekë, sipas këtij akti administrativ njoftim
vlerësimi tatimor, është kryer në datën 30.08.2012 nëpërmjet Bankës “Tirana Bank”
sha, shumë e cila është arkëtuar nga pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore
Tiranë. Nëse kjo pagesë nuk është kryer për përmbushjen e detyrimit sipas këtij
njoftim vlerësimi tatimor, pala e paditur dhe gjykata nuk provon se për çfarë detyrimi
tjetër është kryer kjo pagesë.

VËREN
Nga vendimi me nr.7827, datë 08.07.2013 i dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë, përsa i përket rrethana të faktit, rezulton e provuar se pala paditëse “Alfa Game” sha
ushtron veprimtari ekonomike tregtare në fushën e lojërave të fatit elektronike, lojërave të
fatit sportive, etj.
Në përfundim të një kontrolli të ushtruar pranë palës paditëse “Alfa Game” sha,
rezulton se nga pala e paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tirane është nxjerrë akti
administrativ Njoftim Vlerësimi Tatimor me nr.40822/1, datë 20.08.2012, me të cilin pala
paditëse “Alfa Game” sha ngarkohet me shlyerjen e detyrimeve tatimore ndaj shtetit në
shumën 4.200.000 Lekë, nga të cilat shuma 2.100.000 Lekë për detyrim tatimor të papaguar
sipas ligjit dhe gjobë e barazvlefshme me 100% të këtij detyrimi, pra në shumën 2.100.000
Lekë.
Për të kundërshtuar aktin administrativ Njoftim Vlerësimi Tatimor me nr.40822/1,
datë 20.08.2012, pala paditëse “Alfa Game” sh.a ka paraqitur ankim administrativ pranë
palës së paditur, Drejtoria e Apelimit Tatimor Tiranë.
Pala e paditur, Drejtoria e Apelimit Tatimor Tiranë, me vendimin nr.2060/1, datë
14.11.2012 ka vendosur refuzimin e ankimit për shkak se e konsideron të papranueshëm për
dy motive. Së pari, ankimi administrativ është paraqitur jashtë afatit 30 ditor. Së dyti, nuk
është parapaguar detyrimi tatimor në shumën 2.100.000 Lekë, i përcaktuar në aktin
administrativ që ankimohet administrativisht.
Në të tilla rrethana, me anë të padisë objekt gjykimi, të ngritur në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Tiranë, të paraqitur me anë të postës në datën 13.12.2012, pala paditëse “Alfa
Game” sha kërkon nga gjykata shfuqizimin e aktit administrativ njoftim vlerësimi tatimor të
palës së paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë dhe vendimin e Drejtorisë së Apelimit
Tatimor, të cituara hollësisht sipas objektit të padisë, në pjesën hyrëse të këtij vendimi
gjyqësor.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.7827, datë 08.07.2013 ka
vendosur të pranojë kërkesën e palëve të paditura Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë dhe
Drejtoria e Apelimit Tatimor duke disponuar nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
Kjo gjykatë, në thelb, arsyeton se nga shqyrtimi i provave shkresore të paraqitura nga palët
ndërgjyqëse rezulton që pala paditëse “Alfa Game” sha ka ushtruar ankim administrativ
kundër aktit të njoftim vlerësimit tatimor objekt gjykimi, por nuk ka parapaguar detyrimin
188
tatimor që i është ngarkuar me anë të këtij akti administrativ, si edhe kamatëvonesat
përkatëse. Në këtë mënyrë, në zbatim të drejtë të ligjit, konkretisht të nenit 107, pikat 3 dhe 4
të Ligjit nr.9920 datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”,
gjykata konkludon se nga ana e palës paditëse “Alfa Game” sha nuk është ezauruar më parë
rruga e ankimit administrativ.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka ushtruar ankim të veçantë
në Gjykatën e Lartë pala paditëse “Alfa Game” sha, me të cilën kërkon prishjen e këtij
vendimi dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit, për shkaqet që
pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë është dhënë në zbatim të drejtë të ligjit dhe duhet të mbetet në fuqi.
Gjykata e shkallës së parë, ka pranuar të vërtetuar se pala paditëse “Alfa Game” sha
nuk ka kryer parapagimin e detyrimeve tatimore për efekt të pranueshmërisë për shqyrtim në
themel të ankimit nga ana e organit administrativ, ku bën pjesë si detyrimi tatimor ashtu edhe
kamatëvonesat.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë e gjen të mbështetur në ligj këtë përfundim
të gjykatës së shkallës së parë. Në nenin 107, paragrafi i tretë dhe i katërt të Ligjit nr.9920,
datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë” parashikohet se:
“3. Ankimi merret në shqyrtim vetëm kur tatimpaguesi ka paguar detyrimin tatimor
që është subjekt i ankimit.
4. Akti administrativ, i lëshuar nga administrata tatimore dhe për të cilin nuk është
ankimuar në rrugë administrative, nuk mund të ankimohet në rrugë gjyqësore”.
Nga provat e administruara nga gjykata e shkallës së parë, ky Kolegj konstaton se në
datën 30.08.2012, nëpërmjet Bankës “Tirana Bank” sha, pala paditëse “Alfa Game” sha ka
kryer një pagesë në favor të palës së paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë, në shumën
2.100.000 lekë. Sikurse me të drejtë kanë pretenduar palët e paditura, edhe nga përmbajtja e
shkresave dhe urdhërpagesës përkatëse të lëshuar sipas sistemit informatik tatimor, kjo
pagesë është kryer në lidhje me shlyerjen e pjesshme të detyrimeve tatimore që i përkasin
periudhës tatimore Qershor 2012. Ndërkohë që, detyrimi tatimor i ngarkuar palës paditëse me
aktin administrativ Njoftim Vlerësimi Tatimor me nr.40822/1, datë 20.08.2012, që është
ankimuar administrativisht dhe që përbën objektin e padisë në këtë gjykim, i përket periudhës
tatimore Maj 2012.
Në rrethana të tilla, të rezultuara nga gjykimi dhe vendimi i dhënë nga gjykata e
shkallës së parë, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se nga ana e palës
paditëse, krahas me ushtrimin e aktit administrativ, nuk është përmbushur kushti për
pranueshmërinë për shqyrtim në themel të ankimit administrativ, pra detyrimi ligjor për
parapagimin e detyrimit tatimor prej 2.100.000 Lekë të ngarkuar me aktin e njoftim
vlerësimit tatimor që kundërshtohet administrativisht.
Po kështu, nuk rezulton se nga ana e palës paditëse “Alfa Game” sha t’i jetë kërkuar
organit administrativ kompetent dhe të jenë shlyer prej kësaj pale paditëse kamatëvonesat
përkatëse lidhur me detyrimin tatimor prej 2.100.000 lekësh, sikurse parashikon legjislacioni
i sipërcituar për procedurat tatimore dhe është njësuar praktika gjyqësore me Vendimin
Unifikues nr.4, datë 30.05.2011 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
189
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të pikës 2 të nenit 9 të ligjit
VENDOSI
Tiranë.
Tiranë, më 14.11.2013
190
Nr.00-2013-2619 i Vendimit (7)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në dhomën e këshillimit të datës 14.11.2013, mori në shqyrtim çështjen civile, që i përket:
PADITËS: SHKËLQIM DRITA

I PADITUR: AGJENCIA E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE TIRANË.
PERSON TRETË: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURISË TË PALUAJTSHME SKRAPAR.
OBJEKTI:
Anullimi pjesërisht dhe ndryshimi i vendimit
nr.40, datë 10.04.1995, të K.K.K.Pronave të Bashkisë Çorovodë.
Baza Ligjore: Nenet 32, 324, 331 K.Pr.Civile,
Ligji nr.8485, datë 12.05.1999 K.Pr.Administrative,
Ligji nr.7609, datë 15.04.1993,
Ligji nr.9235, datë 29.07.2004 “Për K.K.P.
dhe akteve nënligjore të dala në zbatim të tyre.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.1074, datë 30.09.2013, ka vendosur:

Nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat në mbështetje te Nenit 59 të

K.Pr.Civile, ka ushtruar ankim të veçantë, Shkëlqim Drita i cili kërkon prishjen e vendimeve
duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës vjen në kundërshtim me nenin 36 të K.Pr.Civile, ligjin nr.7698,
datë 15.04.1993 “Për K.K.P, dhe ligjin nr.9235, datë 29.07.2004, ndryshuar.
- Me vendimin nr.40, datë 10.04.1995, K.K.K.Pronave Bashkia Çorovodë, midis të
tjerave, ka vendosur: Të njohë zotërinjtë Hazis dhe Njazi Drita si ish pronar të këtyre
pronave :.. a- Ara Fushë Madhe me sipërfaqe 15.000 m2, etj.
- Pasuria Fusha e Madhe me sipërfaqe 15.000 m2 ndodhet në ZK.1420, një pjesë e
kësaj prone aktualisht është e lirë, konkretisht pasuria me nr.5/87 është e lirë. Pra kjo
pasuri nuk konsiderohet më e zënë dhe është e mundur që t’i kthehet pronarit, kjo
bazuar dhe në nenin 22 të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 “Për K.K.Pronave”.
- Aktualisht AKKP nuk ka kompetencë të shqyrtoje vendimet e sipërcituara referuar
vendimit nr.43, datë 06.10.2011 të Gjykatës Kushtetuese, ku është konstatuar se
AKKP nuk ka juridiksion dhe kompetencë të shqyrtojë dhe verifikojë ligjshmërinë e
191
vendimeve të formës së prerë të ish zyrtarëve rajonale të AKKP-së në qark, të ish-
komisioneve vendore për K.K.P, si dhe ish komisioneve të rretheve ose bashkive për
K.K.K ish pronarëve.
- Gjykata Kushtetuese, me vendimin nr.43 datë 06.11.2011, ka shfuqizuar si të
papajtueshëm me Kushtetutën e R.SH të neneve 2, 3, 5 të ligjit nr.10308, datë
22.07.2010, “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.9235, datë 29.07.2004, “Për
K.K.Pronave.
- Ligji nr.10308, datë 22.07.2010 i njihte të drejtën A.K.K.P, të rishikonte vendimet e
Z.R.K.K.P-ve, duke parashtruar subjektet, afatet, proceduar dhe vendimmarrjen në
rastet e kërkesave për rishikim.
- Në rastin konkret anulimi pjesërisht i vendimit nr.40, datë 10.04.1995 i K.K.P.
Bashkia Çorovodë duhet të behet nga gjykata. Vendimi i gjykatës vjen në
kundërshtim edhe me vendimin nr.27, datë 26.05.2010 të Gjykatës Kushtetuese.
- Gjykata Kushtetuese ka theksuar se janë në juridiksionin gjyqësor ankimet në lidhje
me vendimet e K.K.K.P, pra në rastin konkret çështja civile është në juridiksionin
gjyqësor të Gjykatës Berat.
- Kërkohet prishja e vendimeve dhe dërgimi i çështjes për vazhdimin e gjykimit në po
atë gjykatë.

pasi dëgjoi relacionin përkatës dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Paditësi Shkëlqim Drita është drejtuar me padi në gjykatë duke kërkuar në objektin e
padisë anulimin pjesërisht dhe ndryshimin e vendimit nr.40, datë 10.04.1995 të
K.K.K.Pronave Çorovodë.
Rezulton se me vendimin nr.40, datë 10.04.1995 të K.K.K.Pronave Çorovodë është
vendosur – t’i njohë zotërinjve Hazis dhe Njazi Drita si ish pronarë të këtyre pronave a) ara
fushë e madhe” me sipërfaqe 15.000 m2, b) ara “ fushë e përtejme” me sipërfaqe 11.300 m2,
c) tokë truall me sipërfaqe 2000 m2 e zënë nga klinika dentare dhe dega ushtarake....”.
Më pas vendimi vijon me kthimin në natyrë të një pjese të sipërfaqes së truallit si dhe
me njohjen e të drejtës së parablerjes për disa sipërfaqe të caktuara. Në këtë vendim është
vendosur nga komisioni përkatës dhe kompensimi në vlerë për një pjesë të sipërfaqes.
Paditësi në padinë për gjykim pretendon se vendimi i mësipërm duhet të anulohet
pjesërisht dhe të ndryshohet, pasi një sipërfaqe prej 700 m2 është aktualisht e lirë dhe për
këtë sipërfaqe gjykata duhet të vendoste ndryshimin e vendimit nr.40, duke i kthyer këtë
sipërfaqe në natyrë trashëgimtarëve të trashëgimlënësve Hazis dhe Njazi Drita.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.1074, datë 30.09.2013, ka
vendosur:
Nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
..... gjykata çmon se ligji nr.9235, datë 29.07.2004, ka përcaktuar në mënyrë të qartë
nevojën e ezaurimit të rrugës administrative ndaj vendimeve të mëparshme në lidhje me ish
pronat e tyre. Vetëm pas shqyrtimit të pretendimeve në rrugë administrative, ligji u ka dhënë
të drejtë subjekteve të shpronësuar që konform nenit 18 të ligjit t’i drejtohen gjykatës për
zgjidhjen e mosmarrëveshjes. Në rastin konkret rezulton se paditësi apo ndonjë nga
trashëgimtarët e tjerë të trashëgimlënësve ish pronarë, nuk kanë paraqitur kërkesë për
rishikim pranë të paditurit A.K.K.Pronave Tiranë. Mosparaqitja e një kërkese të tillë për
rishikim pranë të paditurit AKKP Tiranë konsiderohet mos ezaurim i rrugës administrative.
Për rrjedhim duke mos ezauruar rrugën administrative, paditësi nuk ka mundësi që të kërkojë
zgjidhjen e çështjes në rrugë gjyqësore të pretendimeve të tij.
192
Brenda afatit ligjor, paditësi Shkëlqim Drita ka ushtruar të drejtën e ankimit të veçantë
ndaj vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat nr.1074, datë 30.09.2013, dhe kërkon
prishjen e këtij vendimi dhe vazhdimin e gjykimit pranë kësaj gjykate, për ato shkaqe që
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala
paditëse përmban shkaqe ligjore, të cilat bëjnë të cenueshëm vendimin e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Berat.
Ky Kolegj çmon se vendimi nr.1074, datë 30.09.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Berat është marrë në mosrespektim të ligjës procedurale dhe asaj materiale dhe për rrjedhojë,
ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Berat, si gjykata
kompetente për vazhdimin e gjykimit të mosmarrëveshjes objekt shqyrtimi gjyqësor.
Nga studimi i akteve të çështjes gjyqësore rezulton se paditësi i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat me padinë me objekt: Anullmin e vendimit nr.40, datë
10.04.1995 të ish- KKP pranë Bashkisë Çorovodë pjesërisht, pasi një sipërfaqe prej 700 m2
është aktualisht e lirë dhe kjo duhet t’i kthehet në natyrë trashëgimtarëve ligjorë të radhës së
parë të tij prej pesë personave, ndërmjet të cilëve dhe paditësit Shkëlqim Drita në bazë të
nenet 32, 324, 331 të K.Pr.C, ligji nr.8485, datë 12.05.1999 K.Pr.A, ligji nr.7609, datë
15.04.1993, ligji nr.9235, datë 29.07.2004 “Për K.K.P.” dhe akteve nënligjore të dala në
zbatim të tyre.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të objektit, shkakut të padisë, si dhe të
gjitha akteve të administruara në dosjen gjyqësore, çmon se çështja objekt shqyrtimi i përket
juridiksionit gjyqësor, pasi kjo mosmarrëveshje ka në themel të saj kthimin e një pjese të
pronës, e cila është njohur më parë me vendim të ish KKKPP Çorovodë nr.40, datë
10.04.1995. Kjo sipërfaqe nuk i është kthyer paditësit për arsye se në kohën e dhënies së
vendimit, organi administrativ e ka konsideruar truallin e zënë dhe ish pronarëve i është
njohur vetëm e drejta e kompensimit.
Në çështjen objekt gjykimi, duke iu referuar sa është parashtruar më lart, rezulton se
paditësi kërkon të godasë një vendim të KKKP, i cili është dhënë në vitin 1995. Referuar
Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish-pronarëve”,
neni 27/a, kundër çdo vendimi të dhënë nga KKKP në zbatim të këtij ligji, bëhet ankim i
drejtpërdrejtë në gjykatë, pa qenë nevoja e ndjekjes së ndonjë rruge të posaçme
administrative.
Gjithashtu, Gjykata Kushtetuese duke pasur parasysh rëndësinë vendimtare të
respektimit të parimeve themelore të vendosura nga ligjvënësi, në lidhje me juridiksionin e
detyrueshëm për shqyrtimin e mosmarrëveshjes për kundërshtimin e vendimeve të ish
KKKP-ve apo të strukturave aktuale të kthimit e kompensimit të pronës, në vendimin nr.27,
datë 27.07.2009, pasi arsyeton lidhur me standardin kushtetues “të gjykatës së krijuar me
ligj”, detyrimet që rrjedhin nga parimi i shtetit të së drejtës dhe ai i ndarjes e balancimit të
pushteteve, qartazi është shprehur se: “Njohja, kthimi dhe kompensimi i pronës bëhet
nëpërmjet një organi administrativ mbi kërkesën që ish-pronari i drejton organeve përkatëse
të administratës publike. Sipas nenit 27/a të Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 “Për kthimin dhe
kompensimin e pronave ish-pronarëve”, nëse individi kërkues nuk është dakord me vendimin
e Komisionit, ai ka të drejtë ta kundërshtojë këtë vendim drejtpërdrejt në gjykatë. Vendimet e
organeve të administratës ka të drejtë t’i kundërshtojë në gjykatë, përveç kërkuesve, edhe çdo
person tjetër që pretendon për vetë të drejta pronësie........
Gjykata Kushtetuese çmon se kur shqyrtohet një mosmarrëveshje e iniciuar nga të
tilla subjekte, gjykata ka juridiksion dhe kompetencë jo vetëm që të anulojë pjesërisht ose
plotësisht vendimet e organit administrativ, por njëkohësisht edhe të njohë e të kthejë
pjesërisht ose plotësisht pronën në favor të tyre. Megjithatë, shqyrtimi i një mosmarrëveshjeje
të tillë duhet të kufizohet vetëm në pronën që është objekt i vendimeve të organit
193
administrativ dhe jo të shtrihet në prona të tjera që nuk janë objekt i këtyre vendimeve, pasi,
siç u parashtrua më sipër, njohja, kthimi dhe kompensimi i pronës i takon fillimisht
juridiksionit administrativ, ndërsa gjykata, me ankesë të individit, shprehet mbi
kushtetutshmërinë dhe ligjshmërinë e vendimit të organeve të administratës pasi ato të kenë
marrë vendimin përkatës....”.
Në vazhdim të këtij interpretimi Gjykata Kushtetuese, në vendimin e saj me nr.27,
datë 26.05.2010, ka theksuar se: “E drejta e pretenduar e subjektit para një organi shtetëror
është një e drejtë subjektive dhe jo një interes i ligjshëm i tij. Vendimet e KKKP dispononin
drejtpërsëdrejti mbi të drejta subjektive dhe këto të drejta janë ekskluzive të titullarëve të
caktuar dhe jo të shtetasve apo publikut. Për këtë arsye, vendimet e KKKP nuk janë thjesht
akte administrative, por akte të nxjerra nga organe të cilat Gjykata Europiane i ka trajtuar si
quasi gjykatë.......duke qenë se kemi të bëjë me të drejta subjektive edhe pse enti shtetëror ka
shprehur vullnetin e vet nëpërmjet akteve, këto të fundit nuk goditen dhe nuk trajtohen në
gjykatë si akte administrative, por përkundrazi shtetasi në gjykatë në një gjykim të zakonshëm
kërkon të drejtën e pronësisë......Për pasojë gjykata konstaton se shqyrtimi i të drejtës së
pronësisë mbi një send mund të bëhet vetëm nga gjykata e zakonshme në përputhje me K.C.
…”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mban parasysh edhe përfundimet unifikuese të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, të cilat me vendimin nr.2, datë 21.01.2011 e
kanë rikonsideruar dhe rishikuar praktiken e mëparshme të unifikuar me vendimin e tyre nr.2,
datë 06.01.2009, pas qëndrimeve të sipërcituara të mbajtura nga Gjykata Kushtetuese dhe ato
të Gjykatës Evropiane për të Drejtat e Njeriut në lidhje me Shqipërinë.
Kështu, me vendimin unifikues nr.2, datë 21.01.2011, Kolegjet e Bashkuara kanë
arritur në përfundimin se subjektet e shpronësuara kanë detyrimin që t’i drejtohen organit
administrativ, pra AKKP-së, vetëm në dy situata.
Së pari, në rastin kur subjektet e shpronësuara paraqesin për herë të parë kërkesë për
njohjen dhe kthimin e pronës në cilësinë e ish pronarit.
Së dyti, në rastin e ankimit ndaj vendimit të dhënë në emër të tyre e mbi kërkesën e
tyre nga (ish) Zyra Rajonale e AKKKP-së, pra pas hyrjes në fuqi të Ligjit nr.9235, datë
29.07.2004, “Për kthimin dhe kompensimin e pronës” (i ndryshuar).
Siç është parashtruar më lart në këtë vendim, mosmarrëveshja objekt gjykimi nuk
përkon me asnjërën prej dy situatave të lartpërmendura, pasi rezulton se paditësi nuk ka
paraqitur për herë të parë kërkesë për njohjen dhe kthimin e pronës në cilësinë e ish pronarit
në AKKP dhe nuk kundërshton një vendim të AKKP në bazë të Ligjit nr.9235, datë
29.07.2004, por ai kundërshton vendimin e KKKPP Çorovodë nr.24, datë 14.02.1995,
(vendim ky i dalë para se të hynte në fuqi Ligji i ri nr.9235, datë 29.07.2004) dhe në këto
kushte, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se çështja objekt gjykimi bën pjesë në
juridiksionin gjyqësor.
PËR KËTO ARSYE

datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1074, datë 30.09.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat
dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 14.11.2013
194
Nr.00-2013-2618 i Vendimit (8)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në dhomën e këshillimit të datës 14.11.2013, mori në shqyrtim çështjen civile, që i përket:
PADITËS: SHOQËRIA “ERLA & SH” SHPK.

TË PADITUR: DEGA E DOGANËS TIRANË,
DOGANAVE
OBJEKTI:
Anulimin e akteve administrative,
vendimi nr.3863, datë 13.06.23012 i Degës së Doganës Tiranë.
Anulimin i vendimit nr.19647/1, datë 26.12.2012,
lëshuar nga Drejtoria e Përgjithshme e Doganave.
Baza Ligjore: Neni 32,329 K.Pr.Civile,
Neni 289 e vijues i K.Doganor
dhe ligji nr.7928 “Për tatimin e vlerës së shtuar”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin datë 15.05.2013, ka vendosur:

Të rrëzojë kërkesën për mungesën e juridiksionit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë për gjykimin e kësaj kërkesë–padie me palë paditëse Shoqëria
“Erla & Sh” shpk dhe palë e paditur Dega e Doganës Tiranë, Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave, me objekt anulimin e akteve administrative.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në mbështetje të nenit 59 të

K.Pr.Civile ka ushtruar ankim të veçantë Drejtoria Përgjithshme Doganave, e cila kërkon
prishjen e vendimeve duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës është i pambështetur në prova dhe në ligj.
- Pala paditëse, Shoqëria “Erla & Sh” shpk, nuk rezulton që të ketë përmbushur
detyrimin të përcaktuar në pikën 2 të nenit 289 të ligjit nr.8449, datë 27.01.1999
“Kodi Doganor i R.SH”, lidhur me paraqitjen e ankimit kundër vendimit objekt
kundërshtimi.
- Mos shqyrtimi në rrugë administrative nga ana e Drejtorit të Përgjithshëm të
Doganave i vendimit nr.3863, datë 13.06.2012, të Degës së Doganës Tiranë, rezulton
të ketë ardhur për shkak të mos përmbushjes së detyrimit të përcaktuar në nenin
289/ç/2 të K.Doganor, nga ana e palës paditëse, lidhur me detyrimin e saj për të
195
paraqitur ankim kundër vendimit të Degës së Doganës Tiranë brenda 5 ditëve nga dita
e njoftimit të vendimit.
- Rrjedhimisht pala paditëse ka humbur mundësinë për t’iu drejtuar gjykatës duke mos
ezauruar më parë rrugën administrative.
- I pabazuar në prova dhe në ligj është dhe qëndrimi i mbajtur nga ana e gjykatës, i cili
shprehet se vendimi nr.3863, datë 13.06.2012 i Degës së Doganës Tiranë duhej t’i
njoftohej dhe agjentit Doganor të Shoqërisë Erla & Sh” shpk.
- Në asnjë nen të Kodit Doganor dhe dispozitave zbatuese të tij nuk thuhet se vendimi i
Degës së Doganës duhet t’i njoftohet përveç subjektit debitor dhe agjentit doganor të
tij. Vetë neni 289 i K.Doganor i cili bën një përcaktim të saktë të faktit se kujt i
njoftohet vendimi i autoriteteve doganore.
- Nga ana e jonë janë zbatuar drejtë kriteret e përcaktuara në nenin 289, 287//2 pasi në
rastin konkret nga ana e jonë është njoftuar pala paditëse në lidhje me vendimin e
Degës së Doganës Tiranë, por na është kthyer mbrapsht, pasi nuk është gjetur adresa e
saj dhe nga ana e jonë i jemi referuar me njoftim me shpallje sipas udhëzimit nr.4,
datë 04.08.2006 “Për zbatim të procedurës së evidentimit, kontabilizimit dhe vjeljes
së borxhit doganor” me njoftim e lajmërimit publik, pranë QKR-së, Dega e Doganës
Tiranë.
- Kërkojmë prishjen e vendimit të gjykatës dhe pranimin e kërkesës për nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.

pasi dëgjoi relacionin përkatës; dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Gjykatat kane pranuar rrethanat dhe faktet si vijon:
Se Shoqëria “Erla & Sh” shpk Tiranë ushtron veprimtarinë e importit dhe tregtisë me
përputhje me legjislacionin në fuqi.
Më datën 13.06.2012 nga autoritetit i Doganës së Degës së Tiranës është përpiluar
vendimi nr.3863, datë 13.06.2012 ndaj Shoqërisë “Erla & Sh” shpk, në bazë të proces
verbalit nr.0001081 nga Drejtoria e Hetimit dhe Departamentin Operativ Hetimor të
D.P.Doganave, në bazë të cilit është pretenduar një shkelje doganore e kryer nga kjo shoqëri
për praktikat doganore të importit të datës 31.05.2008, datë 10.11.2009 dhe 18.03.2009 dhe
në bazë të këtij vendimi Shoqëria “Erla & Sh” shpk është penalizuar në shumën 1.135.020
lekë.
Me përmbajtjen e këtij vendimi paditësi është njohur me datën 11.11.2012. Duke mos
qenë dakord me vendimin, me shkresën nr.19647, datë 16.11.2012 protokolluar nga pala e
paditur, paditësi i është drejtuar Drejtorit të Përgjithshëm. Në përputhje me kërkesat e nenit
289/3 të K.Doganor, paditësi ka paguar detyrimin doganor të llogaritur si dhe 40% të gjobës
së vënë,” sipas konfermës bankare datë 11.06.2012 dhe 16.06.2012.
Drejtori i Përgjithshëm i Doganave ka shqyrtuar ankimin administrativ të Shoqëria
“Erla & Sh” shpk, dhe me aktin nr.19647/1, datë 26.12.2012, ka vendosur të mos e pranojë
ankimin si një ankim i bërë jashtë afateve procedurale, pra brenda 5 ditëve nga marrja e
njoftimit sipas përcaktimit në nenin 389/2 të Kodit Doganor.
Duke mos qenë dakord me këtë vendim është paraqitur ankim në gjykatë sipas
objektit të padisë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor, Tiranë me vendimin datë 15.05.2013 ka vendosur:
196
Të rrëzojë kërkesën për mungesën e juridiksionit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë për gjykimin e kësaj kërkesë–padie me palë paditëse Shoqëria “Erla & Sh” shpk dhe
palë e paditur Dega e Doganës Tiranë, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave me objekt
anulimin e akteve administrative, me arsyetimin:
“...sipas vendimeve që ndodhen në dosjen gjyqësore si dhe aktet që shoqërojnë
padinë, pala paditëse i ka respektuar kushtet dhe kriteret për të ndjekur plotësisht rrugën
administrative e nuk mund të penalizohet shoqëria paditëse nga pala e paditur, Dega e
Doganës Tiranë, se nuk përmbushë detyrimet e saj për njoftimin në kohë të shoqërisë për
detyrimin doganor. Në dosje nuk rezulton se pala e paditur ka njoftuar në kohë palën
paditëse”.
Brenda afatit ligjor ka ushtruar të drejtën e ankimit të veçantë Dega e Doganës Tiranë,
Drejtoria e Përgjithshme e Doganave ndaj vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
datë 15.05.2013 dhe kërkon prishjen e këtij vendimi dhe pranimin e kërkesës për nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, për ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë datë 15.05.2013, është marrë në zbatim të drejtë të ligjës procedurale dhe për rrjedhojë
ky vendim duhet lënë në fuqi.
Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore dhe siç përshkruhet në
mënyrë analitike në pjesën faktet dhe rrethanat e çështjes më lart në këtë vendim, pala
paditëse ka investuar Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë me kërkimin për: Anulimin e akteve
administrative, vendimi nr.3863, datë 13.06.23012 të Degës së Doganës Tiranë, anulim i
vendimit nr.19647/1, datë 26.12.2012 lëshuar nga Drejtoria e Përgjithshme e Doganave.
Këtë kërkim pala paditëse e ka mbështetur në nenin 32, 329 të K.Pr.C, nenin 289 e
vijues i K.Doganor dhe ligji nr.7928/“Për tatimin e vlerës së shtuar”.
Në analizë të objektit dhe shkakut ligjor të padisë rezulton se paditësi kërkon të
kundërshtojë gjyqësisht një akt administrativ vendim nr.19647/1, datë 26.12.2012 të lëshuar
nga Drejtoria e Përgjithshme e Doganës Tiranë. Kjo palë ka pretenduar se pala e paditur nuk i
ka dorëzuar në kohë të gjitha aktet e nevojshme për ankimin administrativ.
Nga vendimi nr.19647/1, datë 26.12.2012, lëshuar nga Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave rezulton se ky organ administrativ nuk ka trajtuar në themel ankimin administrativ
të palës paditëse. Sipas këtij vendimi, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave nuk e ka marrë në
shqyrtim kërkesën ankimore të palës paditëse, pasi kjo kërkesë nuk është paraqitur në afatin e
përcaktuar në ligj.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se pala paditëse ka ezauruar ankimin
administrativ, të detyrueshëm dhe të përcaktuar qartë në dispozitat e ligjit specifik, të
përmendura më sipër dhe çështja objekt shqyrtimi është brenda juridiksionit gjyqësor.
Siç është parashtruar më sipër, rezulton se pala paditëse është njohur me përmbajtjen
e vendimit në datë 11.11.2012, e ka dorëzuar ankimin dhe protokolluar në sekretarinë e
Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave me nr.19647, datë 16.11.2012 e i është drejtuar
Drejtorit të Përgjithshëm në zbatim të nenit 289 të Kodit Doganor me kërkesë për të anuluar
vendimin nr.3863, datë 13.06.2012.
Kolegji Civili i Gjykatës së Lartë vlerëson se paditësi ka dorëzuar brenda afatit ligjor
dhe sipas kushteve të parashikuara në dispozitat e sipërpërmendura ligjore dhe nënligjore,
ankimin administrativ ndaj vendimi nr.19647/1, datë 26.12.2012, të lëshuar nga Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se e drejta e aksesit në gjykatë nuk mund t’i
cenohet paditësit për shkaqe që rrjedhin nga mangësitë apo gabimet në veprimtarinë e
organeve doganore.
197
Sa më sipër është dhe qëndrimi i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë në
vendimin nr.3, datë 10.10.2008, ku shprehimisht thuhet:
“c. ..nëse gjykata konstaton se ankimi administrativ, ndryshe nga ç’pretendon organi
administrativ, është ushtruar në afat dhe ka qenë i shoqëruar nga dokumentet e nevojshme
sipas kërkesave të ligjit, nuk mund të refuzojë shqyrtimin e çështjes me arsyetimin se çështja
nuk është shqyrtuar në themel nga organi administrativ.
d) Gjykata, e nxjerr çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor vetëm kur paditësi, për faj të
tij, nuk e ka paraqitur ankimin administrativ në afat ose nuk ka kompletuar dokumentet
shoqëruese sipas ligjit (megjithëse organi administrativ e ka vënë në dijeni për të metat e
ankimimit). Nëse gjykatës i rezulton se jo për faj të paditësit (ankuesit) çështja nuk është
shqyrtuar në themel nga organi administrativ, atëherë në zbatim të nenit 42 të Kushtetutës,
nenit 6 të Konventës Europiane të së Drejtave të Njeriut, që garantojnë një proces të rregullt
ligjor, është e detyruar të shqyrtojë çështjen në themel, duke qenë ajo që ka juridiksionin për
shqyrtimin e çështjes”.
Përsa kohë, vlerësohet nga ky Kolegj se është ezauruar ankimi administrativ, në bazë
të nenit 36 dhe 59 të K.Pr.Civile, mosmarrëveshja objekt gjykimi bën pjesë në juridiksionin
gjyqësor.
PËR KËTO ARSYE

datë 03.05.2012, të “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”.
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit datë 15.05.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Dërgimin e çështjes në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, si gjykatë
kompetente nga pikëpamja lëndore e tokësore.
Tiranë, më 14.11.2013
198
Nr.00-2013-2448 i Vendimit (9)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
me datë 14.11.2013 mori në shqyrtim në Dhomë Këshillimi çështjen administrative që u

përket palëve të mëposhtme:
PADITËS: OPTIMA INVESTMENT SHA TIRANË.

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E TATIMEVE
TIRANË.
TATIMEVE TIRANË.
OBJEKTI:
Konstatimi i pavlefshmërisë absolute të Njoftim Vlerësimit Tatimor
nr.57048/4 prot, datë 20.04.2011 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë
si dhe konstatimin absolutisht të pavlefshëm
të vendimit nr.11368/1 prot, datë 17.06.2011,
të Drejtorisë së Apelimit Tatimor.
Baza Ligjore: Nenet 32, 154, 324 e vijues të K.Pr.Civile,
nenet 115/a dhe 116 e vijues të K.Pr.Administrative,
ligji nr.9920, datë 19.05.2005
“Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë” (i ndryshuar),
Udhëzimi i Ministrisë së Financave nr.24, datë 02.09.2008
“Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”,
ligji nr.7928, datë 27.04.1995, “Për Tatimin mbi Vlerën e Shtuar”(i ndryshuar),
ligji nr.8438, datë 28.12.1998 “Për Tatimin mbi të Ardhurat” (i ndryshuar),
Udhëzimi i Ministrisë së Financave nr.17, datë 13.05.2008,
“Për Tatimin mbi Vlerën e Shtuar” (i ndryshuar).

vendosur:
Të pranojë kërkesën e palës së paditur për nxjerrjen jashtë juridiksionit
gjyqësor të çështjes civile me nr.10462 akti.
Kundër vendimit nr.9266, datë 01.07.2013 të Gjykatës e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka

paraqitur ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë pala paditëse, Shoqëria “Optima Investments”
sha, e cila kërkon: Prishjen e vendimit nr.10462, datë 01.07.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë. Dërgimin e çështjes për gjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
199
Shkaqet që paraqet në ankimin e veçantë pala paditëse janë:
- Objekti i kërkesë padisë është konstatimi i pavlefshmërisë absolute të njoftimit të
vlerësimit tatimor si dhe vendimit të Drejtorisë së Apelimit Tatimor, si akte që janë
nxjerrë në kundërshtim flagrant me ligjin si në aspektin e formës dhe të procedurës.
- Njoftim vlerësimi tatimor është mbajtur në shkelje flagrante të ligjit dhe si i tillë është
absolutisht i pavlefshëm. Në rast se pala paditëse do të paguante gjobat dhe
kamatëvonesat, të vendosura nga pala e paditur në kundërshtim flagrant me ligjin, do
të paguante një detyrim të paqenë dhe absolutisht të pavlefshëm që do të shkaktonte
një dëm të madh dhe të pariparueshëm për paditësin, duke sjellë dëmtim tërësor të
veprimtarisë tregtare të shoqërisë që do ta çonte atë në falimentim.
- Në vendimin nr.110/2013 Gjykata e Lartë shpreh qëndrimin se në çështjen objekt
gjykimi, padia përmban kërkime dhe argumentime të trajtuara qartë e të lidhura vetëm
me pavlefshmërinë relative të aktit administrativ.
- Gjykata e Lartë vijon me arsyetimin se gjykata e shkallës së parë ka arsyetuar për
mospranimin e kërkesës së të paditurve për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit
gjyqësor nisur nga qëndrimi i konsoliduar në praktikën gjyqësore, sipas së cilës nëse
me anë të padisë kërkohet pavlefshmëria absolute e aktit administrativ, nuk është e
detyrueshme te ezaurohet më parë rruga administrative e ankimit dhe objekt gjykimi
janë vërtetimi ose jo i njërit prej shkaqeve të parashikuara shprehimisht nga ligji për
nulitetin e aktit administrativ.
- Padia objekt gjykimi kërkon pavlefshmërinë absolute të akteve administrative për
rrjedhojë vendimi i nxjerrjes jashtë juridiksionit nuk është i bazuar në ligj e në prova,
pasi paditësi ka paraqitur dhe do të paraqiste gjatë shqyrtimit prova në kuptim të neni
116/c të K.Pr.Administrative.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; dhe shqyrtoi çështjen në Dhomë
Këshillimi; në përfundim,
VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë me datë 06.11.2013 është regjistruar çështja administrative
nr.31001-03240-00-2013 regj.them., që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Shoqëria
“Optima Investment” sha dhe të paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë e Drejtoria e
Përgjithshme e Tatimeve, me objekt: Konstatimi i pavlefshmërisë absolute të akteve
administrative .....
2. Vendimi nr.9266, datë 01.07.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është i
pabazuar në ligj, prandaj duke qenë i tillë ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në
Gjykatën Administrative të Shkallës Parë Tiranë, si gjykatë kompetente për vazhdimin e
gjykimit.
3. Në referim të dokumentacionit ligjor të administruar në dosje rezulton se paditësi
Shoqëria “Optima Investment” sha është regjistruar me NIPT K 81331033A dhe ushtron
aktivitet në fushën e zhvillimit të pasurive të paluajtshme.
4. Me njoftim vlerësimin tatimor të palës së paditur nr.57048/4 prot, datë 20.04.2011,
paditësi është njoftuar se detyrohet të paguajë një detyrim për tatimin mbi vlerën e shtuar për
periudhën tatimore tremujorin e parë të vitit 2009, detyrime në shumën prej 822.376 lekë dhe
po në këtë masë dhe gjobë, për shkak të një rivlerësimi për mosdeklarimin doganor.
5. Duke mos qenë dakord me aktin e sipërcituar paditësi ka bërë ankim tek pala e
paditur Drejtoria e Apelimit Tatimor, e cila me vendimin nr.11368/1 prot, datë 17.06.2011,
200
ka vendosur: Rrëzimin e ankimit për shkak se e konsideron ankimin si të papranueshëm, pasi
nuk është kryer pagesa e plotë e detyrimit tatimor, objekt ankimi, pa gjobat, të përcaktuara
në aktin administrativ që ankimohet njoftim vlerësimi për detyrimet tatimore nr.57048/4, datë
20.04.2011, të lëshuar nga Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë.

6. Pas marrjes së përgjigjes negative nga organi më i lartë administrativ, pala paditëse
i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me padinë objekt gjykimi, e cila në
përfundim të shqyrtimit me vendimin nr.9266, datë 01.07.2013, ka vendosur:
7. Të pranojë kërkesën e palës së paditur për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të
çështjes civile me nr.10462 akti.
... Ka rezultuar gjatë hetimit gjyqësor që pala paditëse për të njëjtat akte
administrative të marra nga pala e paditur i është drejtuar edhe më përpara me objekt:
shfuqizimin e njoftimit tatimor ......
Gjykata gjatë hetimit gjyqësor të çështjes mbi bazën e kërkesës së bërë nga pala e
paditur me vendimin nr.3730, datë 12.10.2012 ka vendosur: Të mos pranojë kërkesën e palës
së paditur për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me nr.3730 akti....
Pas ankimit të bërë nga pala paditëse në Gjykatën e Lartë me vendimin e saj të datës
12.02.2013 ka vendosur: prishjen e vendimit me nr.3730, datë 12.10.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
Në vendimin e saj Gjykata e Lartë arsyeton se: ...Gjykata nuk mund ta mbajë çështjen
në juridiksionin gjyqësor nisur nga prapësimi i palës paditëse se akti është absolutisht i
pavlefshëm. Nuliteti i aktit administrativ është një lloj kërkimi e një lloj padie e dallueshme
nga kërkimet e paditë e tjera për kundërshtimin e aktit administrativ, prandaj edhe nevojitet
që paditësi ta ketë kërkuar nulitetin e aktit administrativ në padi.
Gjykata duke vlerësuar se jemi para të njëjtave fakte dhe para të njëjtave pretendime
të paraqitura nga pala paditëse lidhur me paligjshmërinë e akteve të palës së paditur dhe një
kërkesë padi e tillë nga Gjykata e Lartë me vendimin e saj të datës 12.02.2013 është
vlerësuar se nuk mund t’i nënshtrohet shqyrtimit gjyqësor, vlerëson se shqyrtimi dhe i kësaj
çështje nuk mund të bëjë pjesë në juridiksionin gjyqësor....
III. Ligji i zbatueshëm.

9. Në Nenin 115/a të Kodit të Procedurave Administrative përcaktohet se:
Pavlefshmëria e akteve administrative, në kuptimin e këtij Kodi, paraqitet në format e
mëposhtme:
a) akte administrative absolutisht të pavlefshme (akte të nxjerra në kundërshtim
flagrant me ligjin);
b) akte administrative relativisht të pavlefshme (akte të nxjerra në kundërshtim me
ligjin).
10. Në Nenin 116 të K.Pr.Admnistrative përcaktohet se:
Aktet administrative do të quhen absolutisht të pavlefshme, në kuptimin e këtij Kodi,
në rastet e mëposhtme:
a) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ i paidentifikuar;
b) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të kompetencave të
tij ligjore;
c) kur akti është nxjerrë në kundërshtim me formën dhe procedurën e kërkuar nga
ligji.
201
11. Në nenin 117/1 të Kodit të Procedurave Administrative përcaktohet se:
Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk prodhojnë pasoja ligjore
pavarësisht nga fakti nëse janë deklaruar apo jo si të tillë.
12. Në nenin 121 të Kodit të Procedurave Administrative është përcaktuar se:
Aktet administrative shfuqizohen ose revokohen me nismën e organit kompetent ose si
rezultat i kërkesës për shqyrtim apo apelimit të palëve të interesuara.
Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk mund të shfuqizohen apo
revokohen.

13. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet që ngrihen në
ankimin e veçantë nga pala paditëse Shoqëria “Optima Investment” sha janë të bazuara në
ligj, prandaj vendimi i dhënë nga gjykata e shkallës së parë bëhet i cenueshëm.
14. Nga citimi i neneve 117/1 dhe 121/2 të K.Pr.Administrative nxirren dy
përfundime të rëndësishme:
Aktet administrative absolutisht të pavlefshëm nuk prodhojnë asnjë pasojë juridike
(janë nul).
Organet administrative nuk mund ti shfuqizojnë apo revokojnë aktet administrative
absolutisht të pavlefshme.
15. Meqënëse neni 121/2 i K.Pr.Administrative në mënyrë të shprehur përcakton se
organi administrativ nuk ka të drejtë që të shfuqizojë ose revokojë aktet administrative
absolutisht të pavlefshme, atëherë arrihet në përfundimin se, në rastin kur kërkohet
pavlefshmëria absolute e aktit administrativ, nuk është e nevojshme që të ndiqet rruga
administrative e ankimit.
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në rastet kur kërkohet
pavlefshmëria absolute e aktit administrativ, gjykata nuk shqyrton thelbin e tij, por mjaftohet
vetëm me verifikimin e kërkesave të nenit 116 të K.Pr.Administrative.
17. Duhet vënë në dukje fakti se Gjykata e Lartë ka një qëndrim të konsoliduar në
raste të tilla, pasi në shumë vendime të saj është mbajtur qëndrimi që kur kërkohet
pavlefshmëria absolute e aktit administrativ juridiksioni gjyqësor nuk mungon prandaj pala e
interesuar mund t’i drejtohet direkt gjykatës pa qenë nevoja që më parë t’i drejtohet organit
administrativ, por në këtë rast gjykata që shqyrton çështjen është e detyruar që të zbatojë me
rigorozitet kërkesat e nenit 116 të K.Pr.Admnistrative.
18. Ndryshe qëndron puna në rastet e shqyrtimit të akteve administrative relativisht të
pavlefshme, të parashikuara nga neni 118 i K.Pr.Administrative, pasi në këtë rast organi
administrativ, duke u mbështetur në nenin 121/1 të K.Pr.Administrative, kryesisht, ose mbi
bazën e apelimit të palëve të interesuara, ka të drejtë që të shfuqizojë ose të revokojë aktin,
prandaj në raste të tilla, kur ligji parashikon shprehimisht ankimin administrativ, juridiksioni i
përket fillimisht organit administrativ.
19. Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se çështja objekt gjykimi bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, por Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk është më kompetente në lëndë për gjykimin e saj pasi me datën
04.11.2013 kanë filluar veprimtarinë gjykatat administrative në territorin e Republikës së
Shqipërisë, prandaj çështja duhet të dërgohet për vazhdimin e gjykimit në Gjykatën
Administrative të Shkallës Parë Tiranë.
202
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 62 të Kodit të
Procedurës Civile dhe nenet 7 e 9 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatave Administrative”.....
VENDOSI
dhe dërgimin e çështjes në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Tiranë për vazhdimin
e gjykimit.
Tiranë, më 14.11.2013
203
Nr.00-2013-2231 i Vendimit (10)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në dhomë këshillimi të datës 05.11.2013, mori në shqyrtim çështjen civile që u përket palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “ORI” SHPK.

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE
TIRANË.
DREJTORIA E APELIMIT TATIMOR
TIRANË.
OBJEKTI:
Anulimi i aktit administrativ të Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Tiranë,
“Njoftim vlerësimi për detyrimet” i datës 30.05.2011,
Anulimin e aktit administrativ,
Vendimi nr.13011/3 prot, datë 28.09.2011, i Drejtorisë së Apelimit Tatimor
pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve.
Detyrimin e Drejtorisë së Apelimit Tatimor Tiranë
që të marrë në shqyrtim ankimin tonë administrativ.
Baza Ligjore: Nenet 137/1, 140/1/A 141 të K.Pr.Administrative,
Neni 328, 324/a e 325 të K.Pr.Civile,
Ligji nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në RSH”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin e ndërmjetëm të datës 10.12.2012, ka

vendosur:
Të rrëzojë kërkesën e palës së paditur DAT Tiranë “Për nxjerrjen jashtë
juridiksionit gjyqësor të çështjes me nr.5078 Akti, me palë paditës Shoqëria
“Ori” Shpk Tiranë, të paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë, DAT
pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë, me objekt: Anulimi i aktit
administrativ të Drejtorisë Rajonale të Tatim Taksave Tiranë “Njoftim
vlerësimi për detyrimet me nr.23854/2 Prot, datë 30.05.2012. Anulimi i aktit
administrativ Vendimi nr.13011/3 Prot, datë 28.09.2012 i Drejtorisë së
Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve.
204
Kundër vendimit të ndërmjetëm të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka paraqitur
ankim të veçantë pala e paditur, Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë, e cila ka kërkuar
ndryshimin e vendimit të ndërmjetëm të kësaj gjykate dhe nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksionit gjyqësor, duke parashtruar këto shkaqe:
- Një nga kushtet ligjore për ezaurimin e ankimit administrative është shlyerja e plotë e
detyrimit tatimor që ankimohet dhe Drejtoria Rajonale e Tatimeve duhet të vendoset
në kushte të tilla që të mund të shprehet për themelin e çështjes. Së bashku me
ankimin nga pala paditëse janë paraqitur vetëm vërtetimet për pagesat e detyrimeve të
periudhës Dhjetor 2009 dhe Mars 2011.
- Nga ana e DAT i është kërkuar palës paditëse të vërtetojë pagesat për periudhat e tjera
tatimore dhe në përgjigjen e kësaj pale të protokolluar në DAT me nr.13011/2 Prot,
datë 22.09.2011, nuk është argumentuar dhe vërtetuar pagesa e kryer. Në këto kushte
nuk janë përmbushur kërkesat ligjore për marrjen në shqyrtim të këtij ankimi.
Pala paditëse ka paraqitur kundër ankim, duke kërkuar lënien në fuqi të vendimit të
ndërmjetëm të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Detyrimet që pretendohen nga pala e paditur janë shlyer plotësisht nga ana e paditësit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Rrethanat e faktit
1. Pala paditëse është shoqëri me përgjegjësi të kufizuar, me objekt të
veprimtarisë “Tregti me shumicë dhe pakicë të materialeve të ndërtimit”. Nga ana e
Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Tiranë është ushtruar kontroll pranë këtij subjekti dhe me
njoftimin e datës 30.05.2012 me nr.Prot. 23854/2, pala e paditur i ka njoftuar palës paditëse
“Njoftim vlerësimi për detyrimet” i datës 30.05.2011, me anë të cilit kjo e fundit është
penalizuar me gjoba për mospagimin e TVSH-së dhe gjoba për tatim fitimin. Përveç këtyre
gjobave me anë të këtij njoftim vlerësimi tatimor, pala paditëse detyrohej të paguante edhe
detyrimin për TVSH-në për periudhën tatimore Dhjetor 2008 në vlerën 55.723 lekë; Dhjetor
2009 në vlerën 31.575 lekë; Dhjetor 2010 në vlerën 98.320 lekë; Mars 2011 në vlerën 26.548
lekë.
2. Pala paditëse, me datë 30.06.2012, ka ushtruar ankimin administrativ dhe me
Vendimin e datës 19.09.2011, pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë ka refuzuar
shqyrtimin e ankimit për shkak se pala paditëse nuk kishte vërtetuar me anë të dokumenteve
të paraqitura pranë palës së paditur, faktin e pagimit të detyrimit tatimor për TVSH-në, për
periudhat Dhjetor 2008 dhe Dhjetor 2010.
Procedurat gjyqësore
3. Paditësja i është drejtuar gjykatës me padi, gjatë shqyrtimit të së cilës pala e
paditur ka kërkuar nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, për shkak se pala paditëse
nuk ka ezauruar ankimin administrativ, nisur nga fakti se ankimi administrativ i palës
paditëse nuk është marrë në shqyrtim nga Drejtoria e Apelimit Tatimor Tiranë, për shkak të
mosplotësimit nga pala paditëse të detyrimit të saj për të vërtetuar pagimin e detyrimit
tatimor.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin e ndërmjetëm të datës
10.12.2012, ka vendosur të mos e pranojë kërkesën e palës së paditur për nxjerrjen e çështjes
jashtë juridiksionit gjyqësor, me arsyetimin se duke iu referuar provave të paraqitura në
gjykim, rezulton se pala paditëse e ka kryer pagesën e detyrimit tatimor të përcaktuar në aktin
205
administrativ, fakt që provohet me urdhërpagesat e nëpërmjet BKT-së datë 29.06.2011 (që i
përket detyrimit Dhjetor 2008 i cili paguhet në Janar 2009) dhe urdhërpagesa e datës
29.06.2011, lëshuar po nga BKT (që i përket detyrimit Dhjetor 2010 e paguhet në Janar
2011).
5. Ndaj vendimit të ndërmjetëm të gjykatës, ka ushtruar ankim të veçantë
Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë, e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimit të ndërmjetëm
të kësaj gjykate dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, duke parashtruar
shkaqet e përmendura në mënyrë më të detajuar në pjesën hyrëse të vendimit dhe që në
mënyrë të përmbledhur kanë të bëjnë me faktin se përderisa pala paditëse nuk ka vërtetuar
faktin e pagesës së periudhave tatimore Dhjetor 2008 dhe Dhjetor 2010, ankimi administrativ
konsiderohet i pa ezauruar.
Vlerësimi i gjykatës
6. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se zgjidhja e drejtë e çështjes së
juridiksionit është parakusht për zhvillimin e një procesi të rregullt ligjor dhe ky Kolegj
konstaton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka kryer një hetim të mangët gjyqësor në
drejtim të sqarimit të pretendimeve dhe prapësimeve të palëve në lidhje me faktin nëse
çështja i përket apo jo juridiksionit gjyqësor.
7. Pala e paditur nuk e ka pranuar shqyrtimin e ankimit administrativ të paditësit
për shkak se ka pretenduar se nuk është paguar detyrimi i plotë tatimor, i vendosur me anë të
“Njoftim vlerësimi për detyrimet” i datës 30.05.2011. Konkretisht janë kryer pagesat e
detyrimeve tatimore vetëm për periudhën Dhjetor 2009 dhe Mars 2011, duke mos vërtetuar
pagesat në lidhje me periudhat e tjera tatimore, Dhjetor 2008 dhe Dhjetor 2010 dhe duke e
konsideruar në këtë mënyrë të pa ezauruar ankimin administrativ.
Pala paditëse, pretendon se e ka kryer pagesat në lidhje me vlerësimin tatimor për
periudhat tatimore Dhjetor 2008 dhe Dhjetor 2010, duke paraqitur si prova (prova të
paraqitura si përpara organit të apelimit tatimor ashtu edhe në gjykatë) kërkesat për
transaksion të BKT-së të Janar 2009 dhe Janar 2011, sipas të cilave rezulton se me datë
29.06.2011, janë kryer pagesat në lidhje me këto periudha tatimore. Pala paditëse pretendon
se detyrimet për periudhën tatimore Dhjetor 2008 e ka paguar në periudhën tatimore Janar
2009, ndërsa detyrimin për periudhën Dhjetor 2010, e ka paguar në periudhën tatimore Janar
2011.
8. Nga shqyrtimi i fashikullit gjyqësor rezulton se nga “Njoftim vlerësimi për
detyrimet” i datës 30.05.2011, për periudhën tatimore Dhjetor 2008, pala paditëse duhej të
paguante detyrim për TVSH-në, në vlerën 55.723 lekë, ndërsa për periudhën Dhjetor 2010
duhej të paguante një detyrim në vlerën 98.320 lekë.
Sipas kërkesës për transaksion datë 29.06.2011 të BKT-së (sipas të cilës pala paditëse
pretendon se ka paguar detyrimet për TVSH-në për periudhën tatimore Dhjetor 2008),
rezulton se shuma e paguar është në vlerën 33.700 lekë. Ndërkohë sipas kërkesës për
transaksion po të BKT-së datë 29.06.2011 (me anë të të cilit pala paditëse pretendon pagimin
e detyrimeve të TVSH-së për periudhën tatimore Dhjetor 2010), rezulton se pala paditëse ka
shlyer detyrimin tatimor për TVSH-në për periudhën tatimore Janar 2011 në shumën 127.500
lekë, ndërkohë që detyrimi tatimor për TVSH-në në periudhën tatimore Dhjetor 2010 ishte
98.320 lekë.
9. Në lidhje me sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka kryer një hetim të mangët gjyqësor në drejtim të
sqarimit të pretendimeve dhe prapësimeve të palëve në lidhje me çështjen e juridiksionit.
Gjykata i ka marrë të mirëqena pretendimet e palës paditëse në lidhje me kryerjen e pagesave
për TVSH-në.
206
Nga provat e administruara në fashikullin gjyqësor nuk del e qartë nëse është shlyer
detyrimi tatimor për TVSH-në i periudhës Dhjetor 2008 dhe Dhjetor 2010, por nga ana tjetër
edhe vlerat që sipas “Njoftim vlerësimit” datë 30.05.2011 duheshin shlyer për këto periudha
tatimore nuk korrespondojnë me vlerat e secilës prej transaksioneve bankare me të cilat pala
paditëse pretendon shlyerjen e detyrimeve tatimore. Edhe në total vlerat e detyrimeve
tatimore të TVSH-së për periudhën tatimore Dhjetor 2008 dhe Dhjetor 2010 nuk
korrespondojnë me shumën totale të pagesave që pretendohet se është kryer për këto periudha
tatimore.
10. Me Vendimin nr.3, datë 10.01.2008 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë është unifikuar praktika gjyqësore, duke u vendosur se: “Gjykata e nxjerr çështjen
jashtë juridiksionit gjyqësor vetëm kur paditësi, për faj të tij, nuk e ka paraqitur ankimin
administrativ në afat ose nuk ka kompletuar dokumentet shoqëruese sipas ligjit (megjithëse
organi administrativ e ka vënë në dijeni për të metat e ankimimit)”.
Në këto kushte, gjykata duhej të verifikonte nëse ankimi administrativ i palës paditëse
është kryer brenda afatit dhe nëse brenda këtij afati është kryer edhe pagesa e detyrimit
tatimor të përcaktuar në “Njoftim vlerësimi” të datës 30.05.2011. Në drejtim të verifikimit të
pagesës së detyrimit tatimor, gjykata nuk ka hetuar nëse pagesa e TVSH-së e kryer për
periudhën tatimore Janar 2009, i përkiste pikërisht pagesës së detyrimit tatimor të Periudhës
Dhjetor 2008 dhe jo asaj të Janarit 2009. I njëjti arsyetim vlen edhe për pagesat e kryera për
periudhën tatimore Janar 2011.
11. Në këto kushte, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i
ndërmjetëm nr.5078 Akti, datë 17.12.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është marrë
duke mos u kryer një hetim gjyqësor i plotë dhe i gjithanshëm në kuptim të nenit 4 të Kodit të
Procedurës Civile, gjë që e bën të cenueshëm këtë vendim.
12. Nisur nga fakti se me hyrjen në fuqi të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
kompetente nga pikëpamja lëndore dhe tokësore për shqyrtimin e çështjes është Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, kjo çështje duhet dërguar për rigjykim pranë kësaj
gjykate.
13. Në rigjykim, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, duhet të ketë
parasysh kryerjen e një hetimi të plotë gjyqësor, duke kërkuar paraqitjen e provave nga palët,
në lidhje me faktin nëse pala paditëse e ka paguar apo jo detyrimin tatimor të TVSH-së për
periudhat tatimore Dhjetor 2008 dhe Dhjetor 2010, sipas “Njoftim vlerësimi” datë
30.05.2011.
Vetëm pas kryerjes së një hetimi të tillë, gjykata mund të arrijë në konkluzionin nëse
pala paditëse i ka ezauruar detyrimet e veta ligjore me qëllim që të paraqiste ankimin e saj
administrativ dhe në këndvështrim edhe të Vendimit nr.3, datë 10.01.2008, të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë, të vendosë nëse çështja i përket apo jo juridiksionit gjyqësor.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të Nenit 59 të Kodit të
Procedurës Civile, nenit 9/2 të Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
VENDOSI
dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Tiranë, më 05.11.2013
207
Nr.00-2013-2534 i Vendimit (11)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Sot me datë 21.11.2013 mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen administrative iu

përket palëve ndërgjyqëse të mëposhtme:
PADITËS: FLORESHA HYSENSHAHAJ

I PADITUR: BASHKIA KËLCYRË
OBJEKTI:
Kundërshtimin/shfuqizimin e aktit administrativ
Urdhër nr.8, datë 21.05.2013 të Kryetarit të Bashkisë Këlcyrë
“Për pezullim të përkohshëm nga detyra të paditëses”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet me vendimin e ndërmjetëm të datës 10.09.2013 ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesës së palës së paditur, duke konstatuar se për gjykimin e
kësaj çështje është kompetente Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet.
Kundër vendimit të ndërmjetëm të datës 10.09.2013 të Gjykatës e Rrethit Gjyqësor

Përmet në lidhje me kompetencën ka paraqitur ankim të veçantë pala e paditur Bashkia
Këlcyrë, e cila kërkon: Prishjen e vendimit të datës 10.09.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Përmet dhe dërgimin e çështjes në gjykatën kompetente, që është seksioni
administrativ pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.
Shkaqet që paraqet në ankimin e veçantë pala e paditur Bashkia Këlcyrë janë:

- Gjatë gjykimit nga ana jonë është kërkuar dhe deklaruar juridiksioni dhe
moskompetenca e Gjykatës së Rrethit Përmet mbi këtë çështje dhe kërkuar dërgimin e
saj në seksionin administrativ të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.
- Pala paditëse nuk ka ndjekur rrugën administrative të ankimit, pasi duhej t’i drejtohej
më parë për sqarime institucionit administrativ nga ka dalë akti.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; dhe e shqyrtoi çështjen në tërësi në
Dhomën e Këshillimit; në përfundim,
208
VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë, me datë 18.10.2013 është regjistruar çështja administrative
nr.31001-03003-00-2013 regj. them., që u përket palëve ndërgjyqëse: paditëse Floresh
Hysenshahaj dhe e paditur Bashkia Këlcyrë, me objekt: “Kundërshtimin/shfuqizimin e aktit
administrativ Urdhër nr.8, datë 21.05.2013 të Kryetarit të Bashkisë Këlcyrë “Për pezullim të
përkohshëm nga detyra të paditëses”.
2. Kolegji Administrativ vlerëson se ndaj vendimit të ndërmjetëm të datës 10.09.2013
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet nuk mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e
Lartë në rastin kur gjykata e shkallës së parë nuk vendos moskompetencën e saj, prandaj
gjykimi i kësaj çështje duhet të pushohet.
3. Paditësja ka filluar marrëdhëniet e punës pranë të paditurit në datën 01.03.1996 me
detyrë ekonomiste deri në datë 31.12.1997.
4. Më datë 06.04.1998 ka rifilluar marrëdhënien e punës pranë të paditurit deri në
daljen e Urdhrit të datës 21.05.2013 që është objekt kundërshtimi, periudhë gjatë së cilës
paditësja ka kryer detyra të ndryshme si administratore në Zyrën e Ndihmës Ekonomike,
specialiste në Zyrën e Kadastrës dhe së fundmi inspektore në Zyrën e Ndihmës Ekonomike
dhe Përkujdesit Shëndetësor.
5. Pala e paditur në zbatim të rekomandimeve të dhëna nga ana e Prokurorisë së
Rrethit Gjyqësor Përmet për procedimin penal nr.21, viti 2013 deri në zgjidhjen
përfundimtare të tij ka lëshuar Urdhrin nr.8, datë 21.05.2013 për pezullimin nga detyra të
paditëses, kohë të cilën pala paditëse ka qenë me paaftësi të përkohshme për punë.
6. Me vendimin e datës 08.07.2013 të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Përmet
rezulton që të jenë pushuar hetimet në ngarkim të personit nën hetim Floresha Hysenshahaj...
II. Procedurat gjyqësore:

7. Duke mos qenë dakord me Urdhrin nr.8, datë 21.05.2013 të Kryetarit të Bashkisë
Këlcyrë për pezullimin nga detyra, paditësja i është drejtuar me padinë objekt gjykimi
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet, e cila me vendimin e ndërmjetëm të datës 10.09.2013
ka vendosur:
8. Rrëzimin e kërkesës së palës së paditur, duke konstatuar se për gjykimin e kësaj
çështje është kompetente Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet.
9. Gjykata e shkallës së parë nuk e ka arsyetuar vendimin, pasi ndaj tij lejohet ankim
bashkë me vendimin përfundimtar......

10. Në nenin 62 të K.Pr.Civile thuhet:
Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes në Gjykatën e Lartë.

11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se ankimi i veçantë i paraqitur
nga pala e paditur është ushtruar ndaj një vendimi ndaj të cilit nuk mund të bëhet ankim,
prandaj duhet të vendoset pushimi i gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.
12. Nga citimi i nenit 62 të K.Pr.Civile del qartë se mund të ankohen drejtpërdrejt në
Gjykatën e Lartë vetëm ato vendime në të cilat gjykata e shkallës së parë ka vendosur
209
moskompetencën për gjykimin e çështjes dhe ka urdhëruar dërgimin e akteve në gjykatën
kompetente.
13. Rasti në gjykim nuk është i tillë, pasi Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet ka
rrëzuar kërkesën e palës së paditur, duke u shprehur që padia është ngritur nga paditësi në
gjykatën kompetente, e cila është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet.
14. Përsa u përket pretendimeve të ngritura në ankim nga pala e paditur në lidhje me
kundërshtimin prej saj të juridiksionit, Kolegji Administrativ konstaton se ky kërkim nuk
është bërë gjatë gjykimit dhe gjykata e shkallës së parë nuk është shprehur me vendim në
lidhje me juridiksionin, prandaj ai nuk mund të shprehet në lidhje me këtë pretendim....
15. I ndodhur në këto rrethana, Kolegji Administrativ arrin në përfundimin se kjo
çështje nuk mund të gjykohet për shkak se ligji nuk lejon që ndaj një vendimi të tillë mund të
paraqitet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë, prandaj në rastin objekt gjykimi duhet të
vendoset pushimi i gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 62 të K.Pr.Civile
dhe nenin 63 të ligjit nr.49, datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative”......
VENDOSI
Tiranë, më 21.11.2013
210
Nr.00-2013-2273 i Vendimit (12)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 21.11.2013, mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen administrative me

nr.31001-02834-00-2013 akti, me palë :
PADITËS: SHOQËRIA “OPTIMA INVESTMETS” SH.A

TË PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE
TIRANË.
DREJTORIA E APELIMIT TATIMOR.
TATIMEVE.
OBJEKTI:
Konstatimi i pavlefshmërisë absolute të një pjese
të Njoftim Vlerësimit Tatimor nr.71684/11, datë 23.02.2012
të Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë, sa i takon zërave TVSH (1.2.3),
respektivisht të viteve 2008, 2009 dhe 2011.
Për të njëjtat zëra, konstatimi i pavlefshmërisë absolute pjesërisht
edhe të vendimit nr.6264/3 datë 15.06.2012 të Drejtorisë së Apelimit Tatimor.
Konstatimi i pavlefshmërisë absolute të Njoftim Vlerësimit Tatimor
nr.71684/11, datë 23.02.2012 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë
për sa i përket zërit tatimfitimi (4),
siç pasqyrohet në tabelën e Njoftim Vlerësimit Tatimor.
Baza Ligjore: Nenet 32, 154, 324 e vijues të Kodit të Procedurës Civile,
nenet 115/a, 116 e vijues të Kodit të Procedurës Administrative.
Ligji nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurën Tatimore”.
Udhëzimi i Ministrit të Financave nr.24, datë 02.09.2008
“Për procedurën tatimore në Republikën e Shqipërisë”.
Ligji nr.7928, datë 27.04.1995 “Për tatimin mbi vlerën e shtuar”, i ndryshuar.
Ligji nr.8438, datë 28.12.1998 “Për tatimin mbi të ardhurat”, i ndryshuar.
Udhëzimi i Ministrit të Financave nr.17, datë 13.05.2008
“Për tatimin mbi vlerën e shtuar”. i ndryshuar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.10463 Akti, datë 08.07.2013, ka

vendosur:
Mospranimin e kërkesës së palës së paditur për nxjerrjen jashtë juridiksionit
gjyqësor të çështjes me nr.10463 akti datë 04.03.2013.
211
Kundër vendimit nr.10463 Akti, datë 08.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, në bazë të nenit 9 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, ka paraqitur ankim të
veçantë pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë, e cila kërkon prishjen e këtij
vendimi dhe nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes, për këto shkaqe:
- Paditësi e ka kundërshtuar këtë detyrim në Drejtorinë e Apelimit Tatimor, e cila, me
vendimin nr.6264/3 datë 15.06.2012, ka vendosur refuzimin e ankimit, me arsyetimin
se nuk janë paguar detyrimet tatimore. Sipas nenit 107 të ligjit nr.9920, datë
19.05.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë (i ndryshuar), si dhe
pikës 108.1 të Udhëzimit të Ministrit të Financave nr.24, datë 02.09.2008 (i
ndryshuar) ankimi pranohet vetëm në qoftë se ankimuesi ka paguar shumën e plotë të
detyrimit tatimor objekt ankimi përjashtuar gjobat, të përcaktuara në aktin
administrativ që ankimohet dhe vërteton pagesën duke paraqitur një kopje të
dokumentit të pagesës së tatimit.
- Në ankimin e Shoqërisë “Optima Investments” sha nuk rezulton të jetë kryer pagesa e
detyrimeve tatimore dhe konsiderohet se nuk është ezauruar rruga administrative e
ankimit administrativ.
- Sipas Vendimit Unifikues të Gjykatës së Lartë nr.4, datë 30.05.2011 përcaktohet se
tatimi i papaguar dhe kamatëvonesat e krijuara janë pjesë dhe përbëjnë detyrimin
tatimor, i cili duhet të paguhet përpara fillimit të procedurave të ankimit administrativ.

VËREN
Nga vendimi nr.10463 Akti, datë 08.07.2013 i dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë, përsa i përket rrethana të faktit, rezulton e provuar se pala e paditur Drejtoria
Rajonale Tatimore Tiranë, me aktin administrativ Njoftim Vlerësimi Tatimor nr.71684/11,
datë 23.02.2012 ka ngarkuar palën paditëse “Optima Investmets” sh.a se me shlyerjen e
detyrimeve tatimore të papaguara sipas ligjit në shumën e përgjithshme prej 3.946.665 lekë.
Sipas këtij akti administrativ detyrimet tatimore lidhen me mosrespektimin e ligjit për pagesat
e TVSH-së, tatim fitimit, sigurimeve shoqërore dhe gjobat përkatëse për vitet 2008, 2009,
2010 dhe 2011.
Pala paditëse “Optima Investmets” sh.a e ka kundërshtuar këtë akt administrativ sipas
ligjit pranë palës së paditur Drejtoria e Apelimit Tatimor. Kjo e fundit, me vendimin
nr.6264/3, datë 15/06/2012, ka vendosur mospranimin e ankimit për shqyrtim, në thelb, me
motivin se nga ana e subjektit ankues në kundërshtim me ligjin nuk janë parapaguar
detyrimet tatimore të vëna në ngarkim me aktin që ankimohet administrativisht.
Në të tilla rrethana, me anë të padisë objekt gjykimi të ngritur në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Tiranë, pala paditëse “Optima Investmets” sh.a kërkon nga gjykata konstatimin e
pavlefshmërisë së pjesshme të akteve administrative të nxjerra nga palët e paditura, të cituara
hollësisht si të tilla sipas objektit të padisë.
Në seancën gjyqësore të datës 08.07.2013, pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore
Tiranë i ka kërkuar gjykatës nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, me pretendimin
se nga ana e tatimpaguesit, palës paditëse “Optima Investmets” sh.a, lidhur me aktet
administrative që ajo kërkon të konstatohen absolutisht të pavlefshme, ankimi administrativ
është refuzuar të shqyrtohet në themel, sepse pala paditëse “Optima Investmets” sh.a nuk ka
parapaguar detyrimet tatimore për të cilat kishte ushtruar ankimin administrativ.
212
Me vendimin nr.10463 Akti, datë 08.07.2013, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka
vendosur mospranimin e kërkesës së palës se paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë për
nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes me nr.10465 Akti, datë 04.03.2013. Kjo
gjykatë, në thelb, ka arsyetuar se nga shqyrtimi i padisë, shkakut dhe objektit ligjor të saj, si
edhe nga shpjegimet e prova e debatuara nga palët deri në këtë moment të gjykimit, rezulton
që gjykatës i kërkohet të konstatojë pavlefshmëri absolute të akteve administrative. Sipas
nenit 116 e vijues të Kodit të Procedurave Administrative pavlefshmëria e aktit mund të
kërkohet direkt në gjykatë, pa qenë i nevojshëm konsumimi i rrugës administrative të
ankimit.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, pala e paditur Drejtoria
Rajonale Tatimore Tiranë ka ushtruar ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë, duke kërkuar
prishjen e këtij vendimi gjyqësor dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor për
mosezaurim të kushteve dhe të procedurës së ankimit administrativ në fushën tatimore, për
shkaqet që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se ankimi i veçantë i paraqitur nga
pala e paditur nuk është i mbështetur në ligj, vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
është dhënë në zbatim të drejtë të ligjit, prandaj duhet të mbetet në fuqi.
Nisur nga rrethanat e faktit të pranuara nga gjykata e shkallës së parë si edhe dhe nga
shkaku ligjor dhe objekti i padisë, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se me
anë të padisë dhe argumenteve që ajo përmban e parashtron si mbështetje, kërkohet
shprehimisht dhe qartësisht konstatimi i pavlefshmërisë absolute të akteve administrative.
Edhe në seancë gjyqësore pala paditëse shpjegohet dhe parashtron argumentet e saj në
funksion të vullnetit të saj për të kërkuar dhe “bindur” gjykatën se aktet administrative që ajo
kundërshton gjyqësisht janë absolutisht të pavlefshme.
Ky Kolegj, përsa i përket ligjit të zbatueshëm, vlerëson se duhet të mbahet parasysh
dispozita e nenit 116 në lidhje me pikën 1 të nenit 117 të Kodit të Procedurës Administrative,
ku përcaktohet se:
“Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk prodhojnë pasoja ligjore
pavarësisht nga fakti nëse janë deklaruar apo jo të tillë”.
Ndërsa në nenin 121 të këtij Kodi parashikohet se:
“Aktet administrative shfuqizohen ose revokohen me nismën e organit kompetent ose
si rezultat i kërkesës për shqyrtim apo apelim të palëve të interesuara.
revokohen”.
Nisur nga përmbajtja e këtyre dispozitave të Kodit të Procedurave Administrative,
sipas të cilave organet administrative nuk mund disponojnë për shfuqizimin ose revokimin e
akteve administrative absolutisht të pavlefshme, për shkak se ato nuk prodhojnë pasoja
ligjore, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vëren se, edhe në qoftë se ligji i posaçëm
parashikon rrugë të detyrueshme ankimi administrativ, kjo rrugë nuk është e detyrueshme në
rastin kur kërkohet pavlefshmëria absolute e aktit administrativ.
Kështu, edhe në çështjen objekt gjykimi, për kundërshtimin e aktit administrativ të
nxjerrë nga organet tatimore dhe që e ngarkojnë me detyrime tatimore subjektin tatimpagues
nenet 106, 107 e vijues të ligjit të posaçëm me nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat
tatimore në Republikën e Shqipërisë” (i ndryshuar), parashikojnë se ankimi administrativ
pranohet për shqyrtim vetëm në qoftë se ankimuesi ka paguar shumën e plotë të detyrimit
tatimor objekt ankimi përjashtuar gjobat, të përcaktuara në aktin administrativ që ankimohet
dhe vërteton pagesën duke paraqitur një kopje të dokumentit të pagesës së tatimit.
Por, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se është vendi të ritheksojë
qëndrimin tashmë të konsoliduar në praktikën gjyqësore se, nëse kërkohet direkt në gjykatë
nuliteti i aktit administrativ të nxjerrë nga organi tatimor që ngarkon subjektin tatimpagues
213
me detyrime tatimore, gjykata e mban çështjen në juridiksionin e saj gjyqësor, ndërkohë që
objekt i gjykimit të çështjes nga gjykata janë dhe duhet të mbeten rigorozisht vetëm vërtetimi
ose jo i njërit prej shkaqeve të parashikuara shprehimisht nga ligji për pavlefshmërinë
absolute të aktit administrativ, si p.sh, ato të nenit 116 të Kodit të Procedurës Civile, në lidhje
edhe me respektimin ose jo nga organi administrativ të kompetencave, kushtet e procedurat
që parashikohen nga ligjet e posaçme për nxjerrjen e aktit administrativ që kundërshtohet
direkt në gjykatë, p.sh. nenet 106, 107 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat
tatimore në Republikën e Shqipërisë”.
Nëse në përfundim të shqyrtimit gjyqësor, nuk rezulton e provuar nuliteti i aktit
administrativ dhe ligji i posaçëm parashikon rrugë administrative të detyrueshme ankimimi,
atëherë gjykata nuk vendos rrëzimin e padisë, por e nxjerr çështjen jashtë juridiksionit
gjyqësor, madje edhe nëse nga rrethanat e çështjes do të rezultonte se mund të cenohej ai akt
administrativ për shkaqe të lidhura me pavleshmërinë relative të aktit.
Së fundi, në nenin 16 të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, parashikohen
shprehimisht tre kushte/rrethana për ngritjen e padisë për kundërshtimin e aktit administrativ
direkt në gjykatë pa shteruar rrugën administrative të ankimit. Në këtë dispozitë parashikohet
se:
“1. Padia ndaj veprimit administrativ mund të ngrihet vetëm pas shterimit të ankimit
administrativ.
2. Përjashtohen nga ky rregull rastet kur:
a) ligji nuk parashikon organ më të lartë për paraqitjen e ankimit administrativ, ose
kur organi më i lartë administrativ nuk është konstituar;
b) ligji parashikon shprehimisht të drejtën për t'u ankuar ndaj veprimit administrativ
drejtpërdrejt në gjykatë;
c) organi më i lartë në shqyrtimin e një ankimi administrativ ka cenuar, me vendimin
e tij, të drejtat apo interesat personalë të ligjshëm të një personi i cili nuk ka qenë palë në
procedimin administrativ”.
Kjo dispozitë nuk përmend shprehimisht si rast për ngritjen e padisë direkt në gjykatë
atë të kërkimit për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ. Por, pa i hyrë
interpretimit dhe vlerësimit ligjor të kësaj dispozite ligjore, pra nëse nuk është e nevojshme të
përmendet shprehimisht apo nëse përjashtohet ose jo rasti i kërkimit për konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
vëren se kjo dispozitë përcakton se kur ekziston e drejta e ngritjes së padisë direkt në gjykatë
në kuptimin material. Në këtë këndvështrim të interpretimit të ligjit, duke qenë një rregullim
normativ i natyrës materiale, në çdo rast dhe konkluzion, kjo dispozitë nuk i shtrin efektet e
saj në mënyrë retroaktive, për padi të ngritura para hyrjes në fuqi të këtij ligji, sikurse është
edhe padia e ngritur nga pala paditëse “Optima Investments” sha në çështjen objekt i këtij
gjykimi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të pikës 2 të nenit 9 të ligjit
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.10463 Akti, datë 08.07.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Tiranë, më 21.11.2013
214
Nr.00-2013-2575 i Vendimit (13)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në dhomë këshillimi, më datë 07.11.2013 (pa praninë e palëve ndërgjyqëse), mori në

shqyrtim çështjen administrative, që u përket palëve:
PADITËS: ERIDA QAFKO

PALË E PADITUR: BASHKIA TIRANË
OBJEKTI:
Kundërshtim akti administrativ për ndërprerjen
e menjëhershme e të pajustifikuar të kontratës së punës;
Dëmshpërblim page për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës së punës;
dëmshpërblim për afatin e njoftimit;
dëmshpërblim për mosrespektim procedure;
pagimin e pagave të papaguara për periudhën 01.09.2012 deri më 28.02.2013
Baza Ligjore: Neni 141, 143, 144, 146, 155, 203 e vijues të K.Punës,
nenet 31, 32 të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin e ndërmjetëm datë 05.09.2013, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesës së palës së paditur për nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksionit gjyqësor si një kërkesë e pambështetur në ligj.
Më datë 11.09.2013, pala e paditur Bashkia Tiranë ka ushtruar të drejtën e ankimit të

veçantë kundër vendimit datë 05.09.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe kërkon
ndryshimin e vendimit dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit dhe paraqet këto shkaqe:
- Paditësja gëzon statusin e nëpunësit civil sipas Ligjit nr.8549, datë 11.01.1999, neni
11;
- Ajo është trajtuar me pagë sipas VKM nr.1619, datë 02.07.2008, që parashikon
kategorinë e punonjësve të Bashkisë që trajtohen si nëpunës civil dhe pagat e tyre;
- Vendimi i Këshillit Bashkiak nr.49, datë 19.12.2008 që ka dalë në zbatim të VKM
1619/2008 parashikon se pozicioni i paditëses është pozicion pune me statusin e
shërbimit civil;
- Paditësja duhet të kundërshtonte urdhrin e lirimit nga detyra në KSHC e më tej t’i
drejtohej gjykatës, për këtë arsye kjo çështje është jashtë juridiksionit gjyqësor.
215
Paditësja Erida Qafko ka paraqitur kundër ankim dhe kërkon lënien në fuqi të
vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke paraqitur këto shkaqe:
- Pala e paditur ka gabuar në interpretimin e ligjit për statusin e nëpunësit civil; në asnjë
shkresë emërimi nuk shënohet se unë kam këtë status; nuk është paga ajo që
përcakton statusin, por procedura e emërimit;
- Sipas Ligjit nr.8549, datë 11.01.1999 nëpunësit civilë emërohen sipas një procedure të
caktuar, kalojnë një periudhë prove, marrin një vlerësim e më tej marrim nga DAP
statusin e nëpunësit civil; në rastin tim kjo procedurë nuk është ndjekur e për këtë
arsye marrëdhënia ime me Bashkime Tiranë rregullohet nga K.Punës, ndaj nuk është e
nevojshme që unë të ankohem në KSHC ndaj urdhrit të lirimit, por i drejtohem direkt
gjykatës.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga shqyrtimi i akteve të administruara në dosjen gjyqësore rezulton se paditësja
ka qenë punonjëse e Bashkisë Tiranë, ku ka punuar si specialiste në sektorë të ndryshëm si ai
urbanistik, në sektorin e vlerësimit e të performancës. Rezulton që në këtë të fundit ajo ka
punuar për periudhën 13.10.2011 deri më 31.08.2012 (Urdhri nr.1203, datë 13.10.2011 për
emërimin në detyrën e specialistes pranë sektorit GIS, Drejtoria e Planifikimit Urban, për
kategorinë VI-a sipas Vendimit të Këshillit Bashkiak 49, datë 12.12.2008 “Për nivelin e
pagave të Bashkisë Tiranë dhe urdhri nr.1245, datë 24.10.2011, për emërimin në detyrën e
specialistes në sektorin e vlerësimit dhe performancës pranë Drejtorisë së Burimeve
Njerëzore, për kategorinë III – b të V.KB. Tiranë të sipërpërmendur).
2. Rezulton se me urdhrin nr.874, datë 29.08.2012 të Kryetarit të Bashkisë është liruar
nga detyra. Në këtë urdhër nuk ka ndonjë motivacion për ndërprerjen e marrëdhënies së
punës.
3. Sipas paditëses ky urdhër nuk i është njoftuar, por nga eprorët i është komunikuar
verbalisht se do ishte në pritje të një emërimi të ri, ndaj nuk duhej paraqitur më në sektorin ku
punonte aktualisht (Drejtoria e Burimeve Njerëzore). Ajo pretendon se për herë të parë
urdhrin për ndërprerjen e marrëdhënies së punës e ka marrë në datën 18.03.2013, pasi kishte
paraqitur kërkesë me shkrim në Bashkinë e Tiranës ku kërkonte informacion dhe pasi ishte
përpjekur për të komunikuar disa herë me eprorët me qëllim për të kuptuar vendimin e
punëdhënësit në lidhje me vazhdimin e marrëdhënies së punës.
4. Duke mos qenë dakord me vendimin e mësipërm të palës së paditur, për
ndërprerjen e marrëdhënies së punës, paditësja i është drejtuar gjykatës me padi, me objekt
siç parashtrohet në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
5. Në seancën e datës 05.09.2013 pala e paditur ka paraqitur kërkesën për nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit me arsyetimin se paditësja, përpara se t’i drejtohej gjykatës, duhet
të ishte ankuar në KSHC; Sipas palës së paditur paditësja gëzon statusin e nëpunësit civil.
6. Me vendimin e ndërmjetëm datë 05.09.2013, Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë, ka vendosur:
Rrëzimin e kërkesës së palës së paditur për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit
gjyqësor si një kërkesë e pambështetur në ligj.
Vendimi është fiksuar në proces verbalin e seancës gjyqësore dhe nuk përmban
arsyetim.
7. Rezulton që me vendimin e datës 11.09.2013, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë,
ka vendosur:
216
“Pezullimin e gjykimit deri në dhënien e vendimit për zgjidhjen e mosmarrëveshjes së
juridiksionit”.
8. Më datë 11.09.2013, pala e paditur Bashkia Tiranë ka ushtruar të drejtën e ankimit
të veçantë kundër vendimit datë 05.09.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
kërkon ndryshimin e vendimit dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit për ato shkaqe që
9. Paditësja ka paraqitur kundër ankim dhe kërkon lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke paraqitur ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën
10. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë përpara se të parashtrojë qëndrimin e vet
në lidhje me çështjen objekt gjykimi, i tërheq vëmendjen Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
për mungesën e arsyetimit në vendimin nr.s’ka, datë 05.09.2013. Ky vendim është pasqyruar
në procesverbalin e seancës gjyqësore të së njëjtës datë dhe përbëhet vetëm nga dispozitivi i
tij.
11. Rezulton që ne procesverbalin e seancës gjyqësore të datës 05.09.2013, i) nuk
është pasqyruar asnjë analizë mbi kërkimin e palës së paditur për nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksionit gjyqësor ; ii) nuk është dhënë asnjë arsyetim i gjykatës pse kërkimi i palës së
paditur nuk është pranuar nga gjykata; iii) nuk është paraqitur asnjë arsyetim për sa i takon
bazës ligjore ku mbështetet gjykata në vendimin e saj; iv) nuk analizohet asnjë provë ku
bazohet gjykata në dhënien e vendimit dhe formimin e bindjes së saj; v) nuk pasqyrohet
debati i palëve ndërgjyqëse në lidhje me kërkimin e palës së paditur për sa i takon
juridiksionit, të cilit i takon çështja gjyqësore; etj.
12. Duke u nisur nga këto të meta të konstatuara në vendimin e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë si dhe nga pikëpamja procedurale, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
çmon se ky vendim nuk respekton urdhërimet e nenit 310 të K.Pr.Civile.
13. Gjykata që është investuar për mosmarrëveshjen gjyqësore, nuk mund të fillojë
gjykimin për zgjidhjen e themelit të çështjes pa zgjidhur më parë nëse çështja që po gjykon i
takon apo jo juridiksionit gjyqësor. Për këtë arsye shqyrtimi i çështjes së juridiksionit duhet të
përfshihet që në veprimet përgatitore të procesit gjyqësor që duhet të kryejë gjykata.
14. Në bazë të nenit 59 të K.Pr.Civile, Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit,
qoftë dhe kryesisht, merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin
gjyqësor apo atë administrativ, por duke qenë se çështja e juridiksionit është një çështje
shumë e rëndësishme, është më se e domosdoshme që gjykata që në fillim të gjykimit, të
shqyrtojë pikërisht nëse çështja që po shqyrton bën pjese në juridiksionin administrativ apo
atë gjyqësor. Çështja e juridiksionit është e lidhur ngushtësisht me elementet që përbejnë
administrimin e mirë të drejtësisë, pra me të drejtën për një proces të drejtë dhe të rregullt
gjyqësor, parim ky i sanksionuar në nenin 6 të Konventës Europiane për të Drejtat dhe Liritë
Themelore të Njeriut, sipas të cilit gjykimi duhet të kryhet brenda një afati të arsyeshëm.
15. Vendimi gjyqësor në lidhje me çështjen e juridiksionit ka një rëndësi të madhe për
gjykimin e çështjes, pasi pa u zgjidhur se cilit juridiksion i takon një mosmarrëveshje që i
është shtruar për zgjidhje gjykatës, nuk mund të kryhet asnjë veprim tjetër procedural, përveç
atyre që nuk presin (neni 60 i K.Pr.Civile).
16. Duke u nisur nga analiza e mësipërme për rëndësinë procedurale të përcaktimit të
juridiksionit të cilit i takon çështja që i shtrohet për zgjidhje gjykatës, vendimi gjyqësor në
lidhje me këtë çështje duhet të jetë rrjedhojë e një analize të plotë e të gjithanshme të
pretendimeve të palëve ndërgjyqëse në përputhje me provat e administruara gjatë procesit
gjyqësor për këtë qëllim dhe në përputhje me ligjin e zbatueshëm.
217
17. Vendimi në lidhje me juridiksionin, që nga pikëpamja formale procedurale përbën
një vendim të ndërmjetëm (kur gjykata vendos mospranimin e kërkesës së palës për nxjerrjen
e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor), dhe një vendim jopërfundimtar (kur gjykata vendos
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor), duhet të jetë i arsyetuar në përputhje me
kërkesat e nenit 310 te K.Pr.Civile.
18. Referuar të drejtës sonë procedurale, një rëndësi të madhe në hartimin e vendimit
gjyqësor, ka pikërisht pjesa përshkruese arsyetuese e tij. Kjo pjesë e vendimit gjyqësor, nisur
dhe nga rëndësia që paraqet, duhet të përmbajë qartë zhvillimin e procesit, çështjet e
diskutuara, pretendimet e palëve, paraqitjen e plotë dhe të saktë të fakteve të cilat kanë
rëndësi për çështjen, provat e administruara dhe të debatuara gjatë gjykimit, që kanë çuar në
formimin e bindjes së brendshme të gjykatës, bazën juridike të përdorur nga gjykata për të
arritur në përfundimin përkatës, parimet e së drejtës që janë përdorur prej saj, etj…
19. Arsyetimi i vendimit gjyqësor është detyrim kushtetues i përcaktuar qartë në nenin
142, pika (1) të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë, në të cilin shprehimisht thuhet se:
“Vendimet gjyqësore duhet të jenë të arsyetuara”. Ky detyrim kushtetues përbën një garanci
për zhvillimin e procesit të rregullt ligjor nga ana e gjykatave.
20. Arsyetimi i vendimit është një garanci kushtetuese që çështja është shqyrtuar me
hollësi dhe përgjegjshmëri nga ana e gjykatës, dhe se kjo e fundit pas një hetimi të plotë dhe
të gjithanshëm ka dhënë një vendim të bazuar në ligj. Arsyetimi i vendimit është një kusht i
domosdoshëm edhe për shqyrtimin që do t’i bëjnë çështjes gjykatat më të larta, në rastin
konkret Gjykata e Lartë (neni 59 i K.Pr.Civile).
21. Pavarësisht nga sa me sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë në
shqyrtimin e kësaj kërkese, vlerëson se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala e paditur
Bashkia Tiranë, nuk përmban shkaqe ligjore të cilat e bëjnë të cenueshëm vendimin nr.(s’ka),
datë 05.09.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila ka vendosur rrëzimin e
kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
22. Ky Kolegj çmon se vendimi datë 05.09.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë vjen në përputhje me ligjën procedurale dhe atë materiale dhe për rrjedhojë duhet të
lihet në fuqi.
23. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, nënvizon se në përputhje me nenin 16
të K.Pr.Civile, është detyrë e gjykatës që shqyrton mosmarrëveshjen për të kuptuar dhe
përcaktuar qartë natyrën e vërtetë të mosmarrëveshjes, shkakun ligjor të kërkimeve të palës
paditëse, si dhe ligjin e aplikueshëm për zgjidhjen e drejtë dhe të saktë të konfliktit që i
shtrohet për gjykim.
24. Nga studimi i akteve të çështjes gjyqësore rezulton se paditësja me datë
29.04.2013, ka paraqitur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, padinë me objekt:
“Kundërshtim akti administrativ për ndërprerjen e menjëhershme e të pajustifikuar të
kontratës së punës; Dëmshpërblim page për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës së punës;
dëmshpërblim për afatin e njoftimit; dëmshpërblim për mosrespektim procedure; pagimin e
pagave të papaguara për periudhën 01.09.2012 deri më 28.02.2013”, dhe me bazë ligjore
neni 141, 143, 144, 146, 155, 203 e vijues të K.Punës, neni 31, 32 i K.Pr.Civile.
25. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të objektit, shkakut të
padisë, si dhe të gjitha akteve të ndodhura në dosje, çmon se çështja objekt shqyrtimi i përket
juridiksionit gjyqësor. Mosmarrëveshja në shqyrtim në themel të saj përbën një padi që rrjedh
nga marrëdhëniet e punës.
26. Referuar të drejtës sonë procedurale, nenit 31 i K.Pr.Civile, “padia është e drejta e
personit që bën pretendimin për t’u dëgjuar mbi themelin e këtij pretendimi, në mënyrë që
gjykata të shpallë atë të pabazuar ose jo”. Pra, në kuptim të kësaj dispozite, të drejtën e
disponibilitetit të padisë e ka paditësi që e ushtron nëpërmjet paraqitjes së padisë në gjykatë.
218
27. Rezulton se paditësja ka ushtruar këtë të drejtë duke ngritur përpara gjykatës
kërkime që rrjedhin nga marrëdhëniet e punës dhe duke vënë si shkak ligjor dispozitat e
Kodit të Punës. Paditësja, e cila ka investuar gjykatën me padinë objekt shqyrtimi gjyqësor,
pretendon se asaj i janë cenuar prej palës së paditur të drejta që rrjedhin nga marrëdhëniet e
punës dhe që gëzojnë mbrojtje ligjore nga K.Punës i Republikës së Shqipërisë. Pra, vetë
paditësja ka çmuar se shkaqet ligjore për të mbështetur kërkimet e saj, rrjedhin dhe janë të
bazuara pikërisht në dispozitat e K.Punës që përmenden në mënyrë të detajuar në pjesën
hyrëse të këtij vendimi (nenet 141, 143, 144, 146, 155 e 203 të K.Punës).
28. Në analizë të shkakut ligjor të paraqitur nga paditësja dhe bazës ligjore të referuar
prej saj (ajo i referohet dispozitave të K.Punës), Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
vlerëson të theksojë se për këtë lloj kërkimi dhe për këtë natyrë gjykimesh, ligji nuk
parashikon ndjekjen e ndonjë rruge të detyrueshme administrative, përpara paraqitjes në
gjykatë të padisë me kërkime mbi zgjidhjen e pasojave të ndërprerjes së marrëdhënieve të
punës. Si rrjedhojë, personi i interesuar që pretendon se të drejtat e tij të garantuara nga
K.Punës janë cenuar nga punëdhënësi, ka të drejtë t’i drejtohet drejtpërsëdrejti gjykatës me
padi.
29. Në referim të analizës së mësipërme, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
vlerëson se nuk qëndron pretendimi i ngritur në ankimin e veçantë prej palës së paditur
Bashkia Tiranë se mosmarrëveshja në shqyrtim, është jashtë juridiksionit gjyqësor pasi
paditësja gëzon statusin e nëpunësit civil, kur vetë kjo e fundit pretendon qe marrëdhënia e
saj rregullohej nga K.Punës dhe kërkon zgjidhjen e pasojave, sipas parashikimeve të po këtij
ligji.
30. Për sa kohë paditësja ka ushtruar të drejtën e disponibilitetit të padisë duke ngritur
pretendime për cenim të së drejtave të saj, që mbrohen nga K.Punës, kjo mosmarrëveshje
është brenda juridiksionit gjyqësor. Kërkesa e palëve për fillimin e një procesi gjyqësor është
e lidhur me përmbushjen nga ana e tyre të detyrimeve që rrjedhin nga procesi, në format dhe
afatet e parashikuara në dispozitat procedurale civile (neni 3 i K.Pr.Civile). është pikërisht
detyrim i palës paditëse të provojë se marrëdhënia e saj e punës me palën e paditur, Bashkia
Tiranë, rregullohet nga K.Punës dhe se zgjidhja e kontratës së punës është bërë në
kundërshtim me parashikimet e këtij ligji, siç ka pretenduar ajo në kërkesë padi.
31. Gjykata ka për detyrë që të kryejë një hetim të plotë e të gjithanshëm të
mosmarrëveshjes që i shtrohet për zgjidhje dhe t’i japë përgjigje të gjithë pretendimeve të
ngritura gjatë procesit gjyqësor nga palët ndërgjyqëse (neni 6 dhe 28 i K.Pr.Civile). Në këtë
kuptim, edhe sqarimi i çështjes nëse paditësja gëzon statusin e nëpunesit civil apo jo, duhet të
jetë pjesë e hetimit dhe shqyrtimit gjyqësor të themelit të çështjes nga gjykata kompetente, e
cila është e detyruar të shprehet mbi bazueshmërinë në ligj e në prova të kërkimeve të palës
paditëse (kërkime këto që kanë si shkak ligjor dispozitat e K.Punës) dhe pretendimeve të
palës së paditur, (përfshi këtu edhe pretendimin në lidhje me faktin se paditësja gëzon
statusin e nëpunësit civil).
32. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në referim të nenit 13/1 të Ligjit
mosmarrëveshjeve administrative”, kryesisht, mori në shqyrtim dhe konstatoi se, bazuar në
nenin 7/ç dhe nenin 11/2 të të njëjtit ligj, gjykatë kompetente për shqyrtimin e kësaj
mosmarrëveshje është Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, prandaj aktet e
çështjes i duhen dërguar për gjykim kësaj gjykate.
219
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 63 të Kodit të
Procedurës Civile dhe nenin 9 te Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
V E N D O SI
Lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë datë 05.09.2013
dhe dërgimin e çështjes për gjykim Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, si
gjykatë kompetente.
Tiranë, më 07.11.2013
220
Nr.00-2013-2340 i Vendimit (14)
VENDIM
Majlinda Andrea Kryesuese

në dhomën e këshillimit datë 27.11.2013 mori në shqyrtim çështjen civile që u përket:
PADITËS: MUHAMET SULAJ

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE GJIROKASTËR.
DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE VLORË.
OBJEKTI:
Njohje e vërtetësisë së dokumentit.
Baza Ligjore: Neni 32/c i K.Pr.Civile
dhe nenet 419 e 420 të K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.537, datë 12.06.2013, ka

vendosur:
Moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër për gjykimin e
çështjes civile me nr.649/21284-00718-21-2013 Akti, që i përket palëve
ndërgjyqëse: Paditës Muhamet Sulaj; të paditur Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Vlorë dhe Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore
Gjirokastër; me objekt: Njohje vërtetësi dokumenti.
Dërgimin e kësaj çështje për gjykim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
Pas këtij vendimi, çështja i është dërguar për kompetencë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë, e cila në bazë të nenit 64 të K.Pr.Civile, pa ndërprerë gjykimin e çështjes, në
datë 11.10.2013, ka vendosur: “T’i parashtrojë qëndrimin e saj Gjykatës së Lartë, e cila
vendos për rregullimin e kompetencës”.

pasi dëgjoi relacionin përkatës dhe diskutoi çështjen në tërësi në dhomën e
këshillimit,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Muhamet Sulaj me padinë
objekt gjykimi kundër të paditurve Drejtoria Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Vlorë dhe
Gjirokastër ka kërkuar njohjen e vërtetësisë së dokumentit fletë regjistri nr.1, faqe 5 të ish
Kooperativës Bujqësore Sinanaj, fshati Dhemblan.
221
2. Paditësi është banor i Rrethit Vlorë dhe bazuar në nenin 43 të K.Pr.Civile, gjatë
gjykimit kërkoi shpalljen e moskompetencës së Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër dhe
dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, kërkesë e mbështetur edhe nga pala e
paditur, Drejtoria Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Gjirokastër.
3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.537, datë 12.06.2013, ka
vendosur:
Moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër për gjykimin e çështjes
civile me nr.649/21284-00718-21-2013 Akti që i përket palëve ndërgjyqëse: Paditës
Muhamet Sulaj, të paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Vlorë dhe Drejtoria
Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Gjirokastër, me objekt: Njohje vërtetësi dokumenti.
Dërgimin e kësaj çështje për gjykim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
3.1. Në marrjen e këtij vendimi gjykata arriti duke arsyetuar (ndër të tjera) se:
“Gjykata konstaton se në rastin konkret, referuar përmbajtjes së padisë ... rezulton që
pretendimet e palës paditëse drejtohen kundër dokumentacionit pranë I.S.Sh. Tiranë,
dokumentacion në shërbim të përfitimit të pensionit të pleqërisë.
Meqenëse paditësi është banor i Rrethit Vlorë dhe kompetencën për trajtimin e
dokumentacionit për përfitim të pensionit e ka Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore
Vlorë, gjykata çmon se mosmarrëveshja objekt gjykimi duhet t’i kalojë gjykatës banor i së
cilës është paditësi dhe në zonën e së cilës ka qendrën organi administrativ ndaj të cilit
drejtohet padia, fakt ky i cili të shpie në përfundimin se kompetente për gjykimin e kësaj
mosmarrëveshjeje të jetë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë”.
4. Pas këtij vendimi çështja i është dërguar për kompetencë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë, e cila në bazë të nenit 64 të K.Pr.Civile, pa ndërprerë gjykimin e çështjes, në
datë 11.10.2013, ka vendosur: “T’i parashtrojë qëndrimin e saj Gjykatës së Lartë, e cila
vendos për rregullimin e kompetencës”.
4.1. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, parashtron qëndrim e saj se:
“Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër është kompetente nga pikëpamja lëndore dhe
tokësore për gjykimin e kësaj çështjeje. Kjo pasi neni 43 i K.Pr.Civile: “Kur i padituri është
person juridik, paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku personi juridik ka qendrën e tij. Paditë
që rrjedhin nga marrëdhënie juridike me një degë ose agjenci lokale të personit juridik,
mund të ngrihen edhe në gjykatën ku ka qendrën dega ose agjencia, si dhe në gjykatën e
rrethit ku personi juridik ka një ndërtesë me aktivitet ose një përfaqësues të autorizuar që
të paraqitet në gjykim për objektin e padisë”.
Në rastin konkret jemi përpara kompetencës alternative, sipas të cilës paditësi ka të
drejtën të zgjedhë se në cilën gjykatë mund të paraqesë kërkesë padinë...
Paditësi rezulton të ketë zgjedhur t’i drejtohet Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër me paraqitjen e kërkesë padisë sipas nenit 54 të K.Pr.Civile.
Paditësi e ka ushtruar tashmë të drejtën e zgjedhjes duke ju drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Gjirokastër. Në rastin konkret kompetenca tokësore i takon pikërisht
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër duke pasur parasysh objektin e kërkesë padisë e
cila lidhet me pavërtetësinë e një dokumenti të ish Kooperativës Bujqësore Sinanaj, fshati
Dhemblan.
Objekti i kërkesë padisë nuk është kundërshtimi i një akti administrativ të DRSHSH
Vlorë apo Gjirokastër, por konstatim i pavërtetësisë së një dokumenti i cili është në
juridiksionin e qytetit Gjirokastër. ...
Verifikimi i vendbanimit të paditësit nuk ndikon në përcaktimin e kompetencës
tokësore në këtë gjykim”.
222
5. Dispozitat e Kodi i Procedurës Civile, në të cilat parashikohet se:
5.1. Neni 43: “Kur i padituri është person juridik, paditë ngrihen në gjykatën e vendit
ku personi juridik ka qendrën e tij.
personit juridik mund të ngrihen edhe në gjykatën ku ka qendrën dega ose agjencia, si dhe në
gjykatën e rrethit ku personi juridik ka një ndërtesë me aktivitet ose një përfaqësues të
autorizuar që të paraqitet në gjykim për objektin e padisë”.
5.2. Neni 53: “Kur janë shumë të paditur, që kanë banimin ose vendqëndrimin e tyre
në vende të ndryshme, padia mund të ngrihet në gjykatën e vendit ku ka banimin ose
vendqëndrimin cilido nga të paditurit”.
5.3. Neni 54: “E drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave kompetente i takon
paditësit, e cila ushtrohet me ngritjen e padisë”.
5.4. Neni 64: “Çështja që dërgohet për shqyrtim nga një gjykatë në një gjykatë tjetër
të së njëjtës kategori ose nga një gjykatë më e lartë, duhet të pranohet dhe të shqyrtohet nga
gjykata së cilës i dërgohet.
Konfliktet për kompetencë midis gjykatave nuk lejohen, por gjykata, pa ndërprerë
gjykimin e çështjes, ka të drejtë t’i parashtrojë qëndrimin e saj Gjykatës së Lartë, e cila
vendos për rregullimin e kompetencës”

6. Në mbështetje të akteve të dosjes gjyqësore, vlerësimit të objektit dhe shkakut të
padisë, si dhe në interpretim të dispozitave ligjore të zbatueshme të Kodit të Procedurës
Civile, kompetente për shqyrtimin çështjes me palë paditëse Muhamet Sulaj dhe palë të
paditur Drejtoria Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Vlorë dhe Gjirokastër, kompetente është
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë.
7. Kolegji çmon se për përcaktimin e kompetencës tokësore të kësaj çështjeje, nuk
duhet t’i referohemi vendbanimit të paditësit si arsyeton Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër, pasi objekti i kërkesë padisë nuk është kundërshtimi i një akti administrativ të
DRSSH Vlorë apo Gjirokastër, por konstatim i pavërtetësisë së një dokumenti bazuar në
nenin 32 të K.Pr.Civile.
8. Kolegji Civil vëren se në rastin në gjykim, duhet t’i referohemi rregullave të
përgjithshme të K.Pr.Civile, e konkretisht nenit 43 të K.Pr.Civile i cili parashikon se:
“Kur i padituri është person juridik, paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku personi
juridik ka qendrën e tij. Paditë që rrjedhin nga marrëdhënie juridike me një degë ose agjenci
lokale të personit juridik mund të ngrihen edhe në gjykatën ku ka qendrën dega ose
agjencia, si dhe në gjykatën e rrethit ku personi juridik ka një ndërtesë me aktivitet ose një
përfaqësues të autorizuar që të paraqitet në gjykim për objektin e padisë”.
9. Nga akte e dosjes, konstatohet se pala paditëse ka thirrur si të paditur DRSSH
Gjirokastër dhe më pas, në bazë të nenit 161/c të K.Pr.Civile, ka kërkuar të thirret i paditur
edhe DRSSH Vlorë.
10. Mbështetur në nenin 53 të K.Pr.Civile, “Kur janë shumë të paditur, që kanë
banimin ose vendqëndrimin e tyre në vende të ndryshme, padia mund të ngrihet në gjykatën e
vendit ku ka banimin ose vendqëndrimin cilido nga të paditurit”.
11. Në vijim të sa më sipër, në rastin në shqyrtim jemi përpara kompetencës
alternative, sipas të cilës paditësi ka të drejtën të zgjedhë se në cilën gjykatë mund të paraqesë
kërkesë padinë, referuar kjo nenit 54 të K.Pr.Civile ku parashikohet se: “E drejta e zgjedhjes
ndërmjet shumë gjykatave kompetente i takon paditësit, e cila ushtrohet me ngritjen e
padisë”.
223
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se paditësi vërtet ka ushtruar fillimisht të
drejtën e zgjedhjes duke ju drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, por vetë ai në
seancën gjyqësore të datës 12.06.2013 kur ka kërkuar thirrjen si të paditur edhe të DRSSH
Vlorë, ka parashtruar edhe kërkesën për shpalljen e moskompetencës të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër, duke kërkuar që aktet t’i kalohen për gjykim Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë. Pra vetë paditësi, me të drejtën e tij për të zgjedhur, ka kërkuar që çështja t’i
kalojë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
13. Në këto kushte, për gjithë se u arsyetuar më sipër, Kolegji vlerëson se, qëndrimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë se kompetenca për shqyrtimin e kësaj çështje i takon
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, meqenëse paditësi i është drejtuar fillimisht kësaj të
fundit, nuk qëndron.
14. Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se, në interpretim të
dispozitave ligjore të zbatueshme të K.Pr.Civile (neneve 43, 53 dhe 54), kompetente për
gjykimin e çështjes civile me nr.649/21284-00718-21-2013 Akti, që ka të bëjë me padinë e
paditësit Muhameh Sulaj, është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 62 të K.Pr.C,
VENDOSI
Gjirokastër.
Tiranë, më 27.11.2013
224
Nr.00-2013-2542 i Vendimit (623)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 05.11.2013 mori në shqyrtim çështjen administrative, që u

përket:
PADITËS: AGIM XHYHERI

NDËRHYRËS KRYESOR: YLLI XHYHERI
TË PADITUR: EDMOND GORISHOVA
BARDHYL GORISHOVA
QEMAL GORISHOIVA
VALENTINA GORISHOVA
YZVANA GORISHOVA
ESMERALDA HOXHA
AKKP
PERSONI I TRETË: ZVRPP VLORË.
OBJEKTI:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit
nr.147, datë 29.05.2003 të ish KKKP Vlorë
në emër të trashëgimlënësit të të paditurve për sipërfaqen prej 4000 m2
me kufijtë përkatës si akt administrativ absolutisht i pavlefshëm
duke anuluar pasojat e dhëna prej çregjistrimit nga ZRPP të këtij akti
që ju përket të paditurve.
Baza Ligjore: Neni 31, 32 i K.Pr.C,
nenet 116, 117 K.Pr.A,
ligji nr.7843, datë 13.07.1994, ligji nr.7698 datë 15.04.1993,
VKM nr.161, datë 08.04.1993, ligji nr.7501.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.420, datë 24.02.2010 ka vendosur:

Rrëzimin e padisë së paditësit Agim Xhyheri si të pabazuar në ligj dhe prova.
Rrëzimin e padisë së ndërhyrësit kryesor Ylli Xhyheri si të pabazuar në ligj
dhe në prova.

Gjyqësor Vlorë dhe duke e gjykuar çështjen në fakt:
225
Deklarimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit nr.147, datë 29.05.2003 të
ish Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish Pronarëve Vlorë,
duke e shfuqizuar atë për sipërfaqen prej 4000 m2, në emër të të paditurve
Gorishova.
Çregjistrimin e kësaj pasurie në ZRPP Vlorë.
Kundër vendimit nr.748, datë 14.07.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë, në mbështetje

të nenit 472 të K.Pr.C, brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs pala e paditur Edmond
Gorishova, Shpëtim Gorishova dhe Bardhyl Gorishova, duke kërkuar prishjen e vendimit dhe
kthimin e çështjes për rigjykim, për këto shkaqe:
- Gjyqtarja I. Bezari, në bazë të nenit 72/6 të K.Pr.C, duhet të jepte dorëheqjen, pasi
kemi rënë në dijeni të faktit se dy fëmijët e saj mësojnë në institucionin privat arsimor
në pronësi të palës paditëse dhe ndërhyrësit kryesor.
- Gjykatat e Apelit Vlorë ka shkelur dispozitat e nenit 324 e vijues të K.Pr.C në lidhje
me thirrjen si palë të ZAMT pranë Qarkut Vlorë, për të sqaruar mënyrën e regjistrimit
të pronës së pretenduar të palës paditëse dhe ndërhyrësit kryesor. ZAMT pranë Qarkut
Vlorë duhet të jepte shpjegime në lidhje me ndryshimin e numrit dhe vendndodhjes së
pronës së palës paditëse.
- Gjykata e apelit në mënyrë të gabuar vlerëson si ligjore pa theksuar se në cilën
dispozitë ligjore e bazon konkluzionin e saj lidhur me kontratën e dhurimit datë
30.08.1994. Me të drejtë gjykata e faktit e ka konsideruar këtë veprim dhe ato të
prejardhura si veprime absolutisht të pavlefshme.
- Përfundimi i gjykatës së apelit lidhur me vendimin nr.147/2003 të KKKP Vlorë është
tërësisht i gabuar dhe i pabazuar në ligj. Juridiksioni i këtij organi shtrihet në rrethet
Vlorë, Sarandë, Delvinë, pa kufizime. Gjykata konfondon vijat kufizuese të ndarjes
administrative me planin e përgjithshëm rregullues.
- Gjykata e apelit nisur nga përfundime konfuze vjen në disponimin se vendimi
nr.147/2003 është i pabazuar. Nëse ajo pronë prej 4000 m2 është provuar nga ana jonë
me aktin e vitit 1897, nxjerrë nga AQSh Tiranë, i bie barra e pronës palës paditëse që
të provojë të kundërtën.
- Gjykata e apelit ka anashkaluar shkeljen e rëndë ligjore të ZAMT pranë Qarkut Vlorë
lidhur me transferimin e parcelës së paditësit dhe ndërhyrësit kryesor nga ajo me
nr.98/2 në parcelën me nr.98/1. Gjykata injoron qëndrimet e mbajtura nga Prefekti i
Qarkut dhe KKKP Vlorë që kanë kundërshtuar kërkimin për ndryshimin e
vendndodhjes së pronës.
- Gjykata e apelit në kundërshtim me kërkesat e K.Pr.A. vlerëson si të mirëqenë aktin e
nxjerrë në vitin 2008 nga ana e ZAMT pranë Këshillit të Qarkut në favor të paditësit,
akt i cili bie ndesh me urdhrin e Prefektit që ka refuzuar kërkesën e tyre, pasi së pari
parcela nr.98/1 është truall mbi të cilin janë kryer ndërtime publike; së dyti toka e
ndarë sipas ligjit nr.7501 nuk kontestohet.
- Aktet e paditësit dhe të ndërhyrësit kryesor janë të falsifikuara gjë që është provuar
me aktin e ekspertimit nr.12, datë 06.04.2010. Por me vendimin datë 15.09.2010
organi i Prokurorisë së Rrethit Vlorë e ka pushuar çështjen penale me arsyetimin
subjektiv se në mbështetje të nenit 9 të ligjit nr.9948/2008, kompetenca për
shqyrtimin e ligjshmërisë së akteve i takon KVTP pranë Prefekturës.
Kundër vendimit nr.748, datë 14.07.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë në mbështetje të

nenit 472 të KPrC, brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs personi i tretë Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë duke kërkuar prishjen e vendimit dhe rrëzimin e
padisë, për këto shkaqe:
226
- Gjykata e faktit nuk është shprehur për ligjshmërinë e dy titujve të pronësisë, për këtë
arsye ky gjykim është i metë dhe i paplotë dhe e ka lënë çështjen e pazgjidhur në
themel;
- Gjykata e apelit duhet të kthente çështjen për rigjykim në shkallën e parë me një tjetër
trup gjykue,s duke lënë si detyrë të trajtohet në themel ligjshmëria e dy titujve të
pronësisë duke bërë një hetim më të plotë gjyqësor.
Kundër rekursit të paraqitur nga pala e paditur, në mbështetje të nenit 477 të K.Pr.C.,
brenda afatit ligjor, ka ushtruar kundërrekurs pala paditëse Agim Xhyheri, i cili ka
parashtruar se shkaqet e ngritura në rekurs nga pala e paditur nuk qëndrojnë prandaj rekursi
nuk duhet pranuar.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Arjana Fullani; përfaqësuesin ligjor të palës paditëse
Agim Xhyheri, av. Sokol Puto, i cili ia la në vlerësim të gjykatës; si dhe pasi diskutoi çështjen
në tërësi;
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore ka rezultuar se nëna e paditësit Agim
Xhyheri dhe ndërhyrësit kryesor Ylli Xhyheri ka përfituar nga ligji nr.7501 “Për tokën”,
fillimisht në përdorim me anë të aktit 21105, datë 16.09.1994 dhe më pas në pronësi me anë
të aktit me numër 21105, datë 15.10.1996, tokë bujqësore në vendin e quajtur Sadra të qytetit
të Vlorës me sipërfaqe 14.900 m2, me kufizimet përkatëse sipas aktit.
2. Po për të njëjtën sipërfaqe toke bujqësore me të njëjtin numër akti 21105, datë
18.10.1996 është përfituar e njëjta sipërfaqe toke bujqësore nga ana e djalit të saj Ebehet
Xhyheri. Me anë të kontratës së dhurimit të datës 30.08.1994, në kohën kur ende nuk kishte
fituar pronësinë mbi tokën bujqësore por e kishte thjesht në përdorim atë, rezulton se ia ka
kaluar pronësinë shtetasit Ebehet Xhyheri me anë të kontratës së mësipërme me nr.16 kol dhe
228 rep, regjistruar në Zyrën e Hipotekave Vlorë me nr.3335 regjistrimi të datës 04.11.1996.
3. Në datën 11.11.1998 shtetasi Ebehet Xhyheri i ka kaluar në pronësi vëllait të tij
Agim Xhyheri një sipërfaqe prej 2000 m2 nga pasuria e regjistruar me anë të kontratës së
dhurimit datë 30.08.1994, me nr.6140 rep regjistruar në Zyrën e Hipotekave Vlorë me
nr.3335 regjistrimi të datës 04.11.1996, me anë të së cilës kishte të regjistruar 14.900 m2 të
përfituara nga nëna e tij Drita Xhyheri.
4. Për redaktimin e kontratës së dhurimit të datës 30.08.1994 e ndjera Drita Xhyheri
ka paraqitur notën e transkriptimit të vitit 1942 me nr.212, nga ku rezulton se në emër të saj
është shënuar në regjistrat e vitit 1942 një sipërfaqe përkatëse me 12 vreten tokë dhe ullinj,
sipërfaqe që i është dhënë në pronësi vetëm në vitin 1996 sipas aktit të marrjes së tokës në
pronësi nr.21105, datë 15.10.1996. Këtë sipërfaqe pala paditëse e ka regjistruar me nr.782,
datë 05.07.2000, siç rezulton nga vërtetimi i pronësisë lëshuar nga ZVRPP Vlorë me datë
18.07.2001.
5. Pikërisht për sipërfaqen e regjistruar në Zyrën e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Vlorë prej 2400 m2 është paraqitur padia përkatëse nga ana e paditësit Agim
Xhyheri, pasi i është drejtuar ZVRPP Vlorë për çertifikimin e kësaj tokë, ka konstatuar që
pasuria objekt i kontratës është regjistruar në emër të palës së paditur.
6. Ndodhur në këto kushte i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.
7. Gjatë shqyrtimit gjyqësor ka ushtruar të drejtën e padisë ndërhyrësi kryesor Ylli
Xhyheri, në cilësinë e trashëgimtarit të së ndjerës Drita Xhyheri. Dhe pala e paditur ka
prapësuar. Ndërkohë pala e paditur në këtë gjykim, trashëgimtarë të të ndjerit Sulo
Gorishova, në përputhje me atë ç’ka është vendosur me anë të vendimit nr.147, datë
227
29.05.2003 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Vlorë, pretendoi faktin e
qenies pronar të të ndjerit Sulo Gorishova, në origjinën në të cilën i ka kthyer pronën vendimi
përkatës i kthimit të pronës.
vendosur:“Rrëzimin e padisë së paditësit Agim Xhyheri si të pabazuar në ligj dhe prova.
Rrëzimin e padisë së ndërhyrësit kryesor Ylli Xhyheri si të pabazuar në ligj dhe në prova”.
8.1 Arsyetimi i gjykatës: Kalimi i pronësisë nga Ebehet Xhyheri - në cilësinë e
dhuruesit tek Agim Xhyheri - në cilësinë e pranuesit të dhurimit me anë të kontratës së
dhurimit datë 11.11.1998, është absolutisht i pavlefshëm sepse dhuruesi nuk ka qenë pronar i
sendit;
Vetë Drita Xhyheri në çastin e kalimit të pronësisë për sipërfaqen 14.900 m2 me anë
të kontratës së dhurimit të datës 30.08.1994 nuk ka qenë pronare por përdoruese e sipërfaqes
së tokës bujqësore, me anë të AMT në përdorim nr.21105 datë 16.09.1994. Edhe ky kalim
pronësie është një veprim juridik absolutisht i pavlefshëm e nuk sjell asnjë pasojë juridike për
palët pjesëmarrëse siç nuk sjell asnjë pasojë juridike dhe çdo veprim juridik për kalimin e
pronësisë nga Ebehet Xhyheri tek vëllezërit e tij Agim dhe Ylli Xhyheri, sipas nenit 92/a të
Kodit Civil që konstatohet si i tillë kryesisht nga gjykata.
Lidhur me kërkimin e objektit të padisë “Për pavlefshmërinë absolute të vendimit
nr.147, datë 29.05.2003 të ish KKKP Vlorë që ka kthyer në natyrë sipërfaqen prej 4000 m2
në emër të ish pronarit Sulo Gorishova, ky kërkim, përveç mungesës së legjitimitetit aktiv të
palës paditëse dhe ndërhyrësit kryesor siç dhe u theksua më sipër, është harruar për shkak të
mungesës së bazueshmërisë së tij në ligj e në prova. Gjykata konkludon se vendimi nr.147,
datë 29.05.2003 i ish KKKP Vlorë është një akt i vlefshëm sepse është nxjerrë nga një organ i
identifikuar, është nxjerrë në zbatim të ligjit dhe jo në kapërcim të kompetencës së tij ligjore
dhe është nxjerrë në përputhje me formën dhe procedurën e parashikuar nga ligji... Se të
paditurit Gorishova, që janë trashëgimtarët ligjore të ish pronarit të të ndjerit Sulo
Gorishova provojnë origjinën e pronës me anë të kopjes së regjistrit të Dajmit Turk”
9. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.748, datë 14.07.2011 ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.420, datë 24.02.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe
duke e gjykuar çështjen në fakt:
Deklarimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit nr.147, datë 29.05.2003 të ish
Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish Pronarëve Vlorë, duke e shfuqizuar
atë për sipërfaqen prej 4000 m2 në emër të të paditurve Gorishova.
Çregjistrimin e kësaj pasurie në ZRPP Vlorë”.
9.1 Arsyetimi i gjykatës: Gjykata e apelit çmon se konkluzioni i gjykatës se kontrata
e dhurimit më datë 30.08.1994 është një veprim juridik i pavlefshëm dhe në shkelje të ligjit
nuk është i drejtë dhe i bazuar në ligj, pasi dhuruesi në këtë kontratë i është referuar të drejtës
së pronësisë sipas regjistrimit të bërë dhe fituar në 1942 dhe jo AMT në përdorim që mban
datën 16.09.1994. Por siç me të drejtë kanë pretenduar në ankimin e tij paditësit, edhe nëse
kontrata e dhurimit të konsiderohet e pavlefshme, paditësi dhe ndërhyrësi kryesor kanë
legjitimitet aktiv për të kërkuar të drejtën e tyre të pronësisë sepse prona në origjinën e saj
është në emër të Drita Xhyherit dhe në emër të saj është edhe AMT në pronësi e datës
15.10.1996 dhe paditësi e ndërhyrësi kryesor janë trashëgimtarë ligjorë të saj (në dosje fq. 28
në kundërshtim me sa thekson gjykata e faktit ndodhet edhe dëshmia e trashëgimisë) dhe në
këtë mënyrë ata trashëgojnë edhe tokën bujqësore prej 14.900 m2.
Edhe konkluzioni i gjykatës sipas të cilës AMT në pronësi bazuar në nenin 2 pika 5/b
të ligjit nr.8053 është absolutisht i pavlefshëm është në kundërshtim jo vetëm me provat por
edhe me ligjin. Një konstatim i tillë, siç me të drejtë ka pretenduar edhe në ankim paditësi
kryesor, nuk mund të bëhet nga gjykata kryesisht dhe pa mjetin e duhur juridik (padi apo
kundërpadi).
228
I pabazuar në ligj është dhe konkluzioni tjetër i gjykatës, sipas të cilit komisioni i
tokës në bashki ka vepruar në kundërshtim me ligjin. Prona e fituar nga familja Xhyheri ka
qenë tokë bujqësore dhe këtë status ka pasur edhe në momentin e miratimit të ligjit
7698/1992, i cili nuk ka pasur për objekt të veprimtarisë së tij tokat që janë trajtuar nga ligji
nr.7501, siç është rasti i familjes Xhyheri.
Gjithashtu gjykata e apelit çmon të theksojë se arsyetimi i vendimit të KKKP nr.147,
datë 29.05.2003 është i pabazuar në prova dhe në ligj
Pasi ky vendim është nxjerrë në zbatim të gabuar të nenit 2 të ligjit nr.7698, në
objektin e të cilit nuk përfshihen pasuritë e paluajtshme në formën e tokës që është trajtuar
nga ligji “Për tokën” dhe sipas nenit 3/3 të këtij ligji në objektin e tij përfshihen vetëm ato
toka bujqësore dhe jobujqësore që kanë qenë jashtë “vijës së verdhë” të qendrës së banuar në
momentin e shpronësimit në kohën e hyrjes në fuqi të këtij ligji. Vendi i ndodhjes së pronës
objekt konflikti është përfshirë brenda vijës së verdhë me vendim të KRRTRSH në vitin
1996. Pra kompetente ka qenë Komisioni i Tokës në Qarkun e Vlorës deri në kohën që ka
dalë dhe ligji nr.9235/2004”.
12. Kundër vendimit nr.748, datë 14.07.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë në
mbështetje të nenit 472 të K.Pr.C, brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs pala e paditur
Edmond Gorishova, Shpëtim Gorishova dhe Bardhyl Gorishova, dhe personi i tretë duke
kërkuar prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për rigjykim.
13. Kundër rekursit të paraqitur nga pala e paditur, në mbështetje të nenit 477 të
K.Pr.C, brenda afatit ligjor, ka ushtruar kundër-rekurs pala paditëse.
Ligji i zbatueshëm
14. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar;

13.1. Neni 490 i K.Pr.Civile: “Pala mund të heqë dorë nga rekursi derisa nuk është
filluar relatimi në seancë gjyqësore. Heqja dorë bëhet
me shkrim, e nënshkruar nga vetë pala apo avokati i
saj, i pajisur me prokurë për këtë qëllim.
Akti i heqjes dorë u njoftohet palëve që janë paraqitur
ose u komunikohet avokatëve të palëve.
Kur hiqet dorë nga rekursi dhe në gjykim kanë marrë
pjesë të gjitha palët ose përfaqësuesit e tyre, nuk ka
vend për shpallje të veçantë të vendimit të pushimit të
gjykimit”.
15. Se ndodhemi përpara kushteve ligjore kur duhet të vendoset pushimi i gjykimit të
çështjes në Gjykatën e Lartë.
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se pranë Gjykatës së Lartë
është depozituar me shkrim kërkesa me nr.v-61 prot., datë 22.04.2013 nga personi i tretë,
Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, me anë të cilës, personi i tretë
deklaron heqjen dorë nga rekursi i ushtruar për çështjen objekt shqyrtimi.
17. Ndërkohë më datën 27.05.2013 (Nr.B-58 prot.) është depozituar kërkesa nga pala
e paditur Bardhyl Gorishova, Edmond Gorishova dhe Shpëtim Gorishova, që kërkojnë në
përputhje me nenin 490 të K.Pr.C heqje dorë nga rekursi dhe pushimin e gjykimit në
Gjykatën e Lartë.
18. Kolegji Administrativ pasi shqyrtoi aktet e mësipërme të heqjes dorë nga rekursi i
vlerësoi ato në pajtim me kërkesat e nenit 490 të Kodit të Procedurës Civile. Sipas kësaj
229
dispozite, pala mund të heqë dorë nga rekursi derisa nuk është filluar relatimi i çështjes në
seancë gjyqësore. Heqja dorë bëhet me shkrim, e nënshkruar nga vetë pala që ka ushtruar
rekursin ose nga avokati i saj, i pajisur me prokurë për këtë qëllim.
19. Në këto kushte, ky Kolegj vlerëson se në kuptim të dispozitave të sipërcituara
duhet të vendoset pushimi i gjykimit të çështjes administrative nr.11243-02803-00-2011 në
këtë gjykatë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 490 dhe 491 të Kodit
të Procedurës Civile,
VENDOSI
Pushimin e gjykimit të çështjes administrative nr.11243-02803-00-2011 në Gjykatën e
Lartë.
Tiranë, më 05.11.2013
230
Nr.00-2013-2308 i Vendimit (626)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datë 05.11.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile që u përket palëve
të mëposhtme:
PADITES: SHOQËRIA ÇEZ SHPËRNDARJE SHA

TIRANË, përfaqësuar nga juristi Rezart Ruçi.
I PADITUR: BASHKIA SARANDË, në mungesë.
OBJEKTI:
Konstatimi i pavlefshmërisë absolute të akteve administrative
Njoftim Vlerësimi Tatimor për vitin 2007, nr.262/4 prot, datë 03.10.2012,
si dhe Urdhër Bllokimin nr.398, datë 02.11.2012,
sipas shkresës nr.22/398 prot, datë 02.11.2012
drejtuar bankave të nivelit të dytë të Bashkisë Sarandë.
Ligjërimin e masës së sigurimit të padisë vendosur me vendimin
nr.3231, datë 13.11.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë.
Baza Ligjore: Nenet 153, 202, 324, 325, 327 dhe vijues të K.Pr.Civile,
nenet 115, 116 117 të K.Pr.Administrative,
Ligji nr.9632, datë 30.10.2006 “Për sistemin e taksave vendore” (i ndryshuar),
Ligji nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në R.SH” (i ndryshuar),
Ligji nr.8652, datë 31.07.2000
“Për organizimin dhe funksionimin e qeverisjes vendore” (i ndryshuar),
neni 14 e vijues i ligjit nr.8927, datë 25.07.2002 “Për prefektin”,
Ligji nr.10418, datë 21.04.2011
“Për legalizimin e kapitalit dhe faljen e një pjese të borxhit tatimor dhe doganor”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.23-2013-1964 (1183), datë

Të nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor çështjen civile me nr.21271-03465-23-
2012/285 regj. them, datë 30.11.2012 regjistrimi.
231
Kundër vendimit nr.23-2013-1964 (1183), datë 02.10.2013 të Gjykatës e Rrethit
Gjyqësor Sarandë, në zbatim të neneve 59, 324, 325, 328, 331 e vijues të Kodit të Procedurës
Civile, neneve 115, 137 e vijues të K.Pr.Administrative, si dhe nenit 18 e vijues të ligjit
nr.9632, datë 30.10.2006 “Për Sistemin e Taksave Vendore” (i ndryshuar) ka paraqitur ankim
të veçantë në Gjykatën e Lartë paditësi Shoqëria ÇEZ Shpërndarje sha, i cili kërkon: Prishjen
e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe dërgimin e çështjes në këtë gjykatë
për vazhdimin e gjykimit.
Shkaqet që paraqet në ankimin e veçantë pala paditëse Shoqëria ÇEZ Shpërndarje sha
janë:
- Vendimi i gjykatës për nxjerrjen jashtë juridiksionit të çështjes është i gabuar, pasi
është rrjedhojë e interpretimit të gabuar të dispozitave të Kodit të Procedurës Civile
dhe Administrative, duke qenë se nga ana e paditësit është kërkuar konstatimi i
pavlefshmërisë absolute të këtyre akteve.
- Aktet administrative që kundërshtohen janë në kundërshtim me formën dhe
procedurën e parashikuar në nenin 69 të ligjit 9920/2008, pasi ato nuk përmbajnë
asnjë nga elementët e detyrueshëm ligjorë që duhet të ketë njoftim vlerësimi tatimor.
- Ato janë në tejkalim të kompetencave ligjore, duke ndryshuar nivelin e taksës për
zënien e hapësirës publike, edhe pse një kompetencë të tillë e gëzon vetëm Këshilli
Bashkiak.
- Në referim të nenit 121/2 të K.Pr.Administrative, në mënyrë të shprehur përcaktohet
se organi administrativ nuk ka të drejtë të shfuqizojë ose revokojë aktet absolutisht të
pavlefshëm, në rastin konkret arrihet në përfundimin se në rastin kur kërkohet
pavlefshmëria absolute e aktit administrativ nuk është e nevojshme që të ndiqet rruga
administrative e ankimit, pasi gjykata nuk shqyrton thelbin por mjaftohet me
verifikimin e kërkesave të nenit 116 të K.Pr.Administrative, pa qenë nevoja që më
parë të jetë ushtruar rekursi administrativ qëndrim i mbajtur dhe nga Kolegjet e
Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.03, datë 12.02.2008.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesin e palës paditëse juristin
Rezart Ruçi, i cili kërkoi prishjen e vendimit dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e
gjykimit; në përfundim;
VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë me datë 18.10.2013 është regjistruar çështja administrative
nr.31001-03004-00-2013 regj. them., që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Shoqëria CEZ
Shpërndarje sha dhe e paditur Bashkia Sarandë, me objekt: Konstatimi i pavlefshmërisë
absolute të akteve administrative .....
2. Vendimi nr.23-2013-1964 (1183), datë 02.10.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë është i pabazuar në ligj, prandaj duke qenë i tillë ai duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet në Gjykatën Administrative të Shkallës Parë Gjirokastër, si gjykatë kompetente për
vazhdimin e gjykimit.
3. Në zbatim të ligjit nr.10116, datë 23.04.2009 Shoqëria ÇEZ Shpërndarje sha është
bërë pronare e 76% të aksioneve të OSSH sh.a dhe eventualisht edhe e aseteve të saj, në të
cilat bën pjesë edhe rrjeti i shpërndarjes së energjisë elektrike në territorin e Bashkisë
Sarandë.
232
4. Me Njoftim Vlerësimet Tatimore nr.262/4 prot, datë 03.10.2012, nr.262/3 prot, datë
03.10.2012, nr.262/2 prot, datë 03.10.2012, nr.262/1 prot, datë 03.10.2012, pala e paditur ka
njoftuar palën paditëse për detyrimet tatimore të papaguara për periudhën 2007-2010.
5. Duke qenë se nga paditësi nuk është bërë pagesa e detyrimeve sipas njoftim
vlerësimeve tatimore, nga pala e paditur Bashkia Sarandë është lëshuar Urdhër Bllokimi
nr.398, datë 02.11.2012 dhe sipas shkresës nr.22/398 prot, datë 02.11.2012 i është drejtuar
bankave të nivelit të dytë me aktivitet në qytetin e Sarandës.
6. Pala paditëse, duke mos qenë dakord me aktet e nxjerra nga pala e paditur i është
drejtuar me kërkesëpadi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, e cila me vendimin nr.23-
2013-1964 (1183), datë 02.10.2013 ka vendosur:
Të nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor çështjen civile me nr.21271-03465-23-
2012/285 regj. them, datë 30.11.2012 regjistrimi.
.....Gjykata vlerëson se nuk ka juridiksionin gjyqësor për gjykimin e kësaj çështje
civile, pasi pala paditëse përpara fillimit të procedurës së ankimit administrativ, nuk ka
parapaguar detyrimin në total, kërkesë kjo e ligjit nr.9632, datë 30.10.2006 “Për sistemin e
taksave vendore” i ndryshuar, neni 7 dhe 8 në lidhje me ligjin nr.9920, dhe më konkretisht
nenit 107 të tij ....
III. Ligji i zbatueshëm.
8. Në nenin 117/1 të Kodit të Procedurave Administrative përcaktohet se:
Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk prodhojnë pasoja ligjore
pavarësisht nga fakti nëse janë deklaruar apo jo si të tillë.
9. Në nenin 121 të Kodit të Procedurave Administrative është përcaktuar se:
Aktet administrative shfuqizohen ose revokohen me nismën e organit kompetent ose si
rezultat i kërkesës për shqyrtim apo apelimit të palëve të interesuara.
revokohen.
10. Në nenin 116 të K.Pr.Administrative përcaktohet se:
Aktet administrative do të quhen absolutisht të pavlefshme në kuptim të këtij Kodi në
rastet e mëposhtme:
Kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ i pa identifikuar.
Kur akti administrativ është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të
kompetencave të tij ligjore.
Kur akti është nxjerrë në kundërshtim me formën ose procedurën e kërkuar nga ligji.
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet që ngrihen në
ankimin e veçantë nga pala paditëse Shoqëria CEZ Shpërndarje sha janë të bazuara në ligj,
prandaj vendimi i dhënë nga gjykata e shkallës së parë bëhet i cenueshëm.
12. Nenet 117/1 dhe 121 të K.Pr.Administrative na çojnë në dy përfundime të
rëndësishme:
12/1. Aktet administrative absolutisht të pavlefshëm nuk prodhojnë asnjë pasojë
juridike (janë nul).
12/2. Organet administrative nuk mund t’i shfuqizojnë apo revokojnë aktet
administrative absolutisht të pavlefshme.
13. Meqenëse neni 121/2 i K.Pr.Administrative në mënyrë të shprehur thotë se organi
administrativ nuk ka të drejtë që të shfuqizojë ose revokojë aktet administrative absolutisht të
233
pavlefshme, atëherë arrihet në përfundimin se, në rastin kur kërkohet pavlefshmëria absolute
e aktit administrativ, nuk është e nevojshme që të ndiqet rruga administrative e ankimit.
14. Kolegji Administrativ vlerëson se, në rastet kur kërkohet pavlefshmëria absolute e
aktit administrativ, gjykata nuk shqyrton thelbin e tij, por mjaftohet vetëm me verifikimin e
kërkesave të nenit 116 të K.Pr.Administrative.
15. Duhet vënë në dukje fakti se Gjykata e Lartë ka një qëndrim të konsoliduar në
raste të tilla, pasi në shumë vendime të saj është mbajtur qëndrimi që kur kërkohet
pavlefshmëria absolute e aktit administrativ juridiksioni gjyqësor nuk mungon, prandaj pala e
interesuar mund t’i drejtohet direkt gjykatës pa qenë nevoja që më parë t’i drejtohet organit
administrativ, por në këtë rast gjykata që shqyrton çështjen është e detyruar që të zbatojë me
rigorozitet kërkesat e nenit 116 të K.Pr.Admnistrative.
16. Ndryshe qëndron puna në rastet e shqyrtimit të akteve administrative relativisht të
pavlefshme, të parashikuara nga neni 118 i K.Pr.Administrative, pasi në këtë rast organi
administrativ, duke u mbështetur në nenin 121/1 të K.Pr.Administrative, kryesisht, ose mbi
bazën e apelimit të palëve të interesuara, ka të drejtë që të shfuqizojë ose të revokojë aktin,
prandaj në raste të tilla, kur ligji parashikon shprehimisht ankimin administrativ, juridiksioni i
përket fillimisht organit administrativ.
17. Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se çështja objekt gjykimi bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, por Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Sarandë nuk është më kompetente në lëndë për gjykimin e saj, pasi me
datën 04.11.2013 kanë filluar veprimtarinë gjykatat administrative në territorin e Republikës
së Shqipërisë, prandaj çështja duhet të dërgohet për vazhdimin e gjykimit në Gjykatën
Administrative të Shkallës Parë Gjirokastër, e cila përfshin në territorin e veprimtarisë së saj
edhe Rrethin e Sarandës.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenet 62, të Kodit të
Procedurës Civile dhe nenet 7 dhe 9 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin
e Gjykatave Administrative”.....
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.23-2013-1964 (1183), datë 02.10.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë dhe dërgimin e çështjes në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë
Gjirokastër për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 05.11.2013.
234
ÇËSHTJE PENALE
235
Nr.00-2013-1522 i Vendimit (281)
VENDIM
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:
Edmond Islamaj Kryesues

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 06.11.2013 mori në shqyrtim çështjen penale me palë:
KËRKUES: POLIMER RUÇI, mbrojtur nga av. L.Sokoli.

PALË E INTERESUAR: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR
VLORË, përfaqësuar nga prokurori pranë
Gjykatës së Lartë, Kudusi Shahu.
OBJEKTI:
Shfuqizimin e vendimit "Për zgjatjen e afatit të hetimeve
të procedimit penal nr.40, viti 2009" të Prokurorisë.
Baza Ligjore: Neni 325 K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.153, datë 15.03.2011 ka vendosur:

Pranimin e ankimit të ankuesit Polimer Ruçi.
Shfuqizimin e vendimit “Për zgjatjen e afatit të hetimeve të procedimit penal
nr.540, datë 12.01.2011 të Prokurorisë së Rrethit Vlorë duke urdhëruar
ndërprerjen e hetimeve.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.38, datë 20.04.2011 ka vendosur:

Gjyqësor Vlorë.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs në datën 19.05.2011 Prokurori i Apelit Vlorë
dhe kërkon: Prishjen e vendimit nr.38, datë 20.04.2011 të Gjykatës se Apelit Vlorë dhe të
vendimit nr.153, datë 15.03.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe rrëzimin e
kërkesës së shtetasit Polimer Ruçi.
Si shkaqe të rekursit paraqet:

- Vendimi gjykatës nuk është shqyrtuar brenda afatit procedural 10 ditor të përcaktuar
në mënyrë taksative (neni 325/1 të K.Pr.Penale), pasi është depozituar kërkesa në datë
28.02.11 çelja seancës është bërë datë 10.03.11 dhe vendimi është dhënë me datë
15.03.11.
- Zgjatja e afatit ka qenë e nevojshme dhe e justifikuar për kompleksitetin e volumin e
praktikave të lejeve të ndërtimit (rreth 100 copë).
- Kallëzimi është bërë ndaj Bashkisë Himarë dhe jo ndaj personit konkret.
236
- Gjykata duhet të kishte dhënë një afat për përfundimin e hetimeve dhe jo të ndërpriste
në mënyrë arbitrare shqyrtimin e çështjes.
KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Artan Zeneli; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë, Kudusi Shahu, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në po këtë gjykat,ë me tjetër trup gjykues; dëgjoi mbrojtësin e të
gjykuarit, av.L.Sokoli, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dhe, si
shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se vendimi nr.38, datë 20.04.2011 i Gjykatës se Apelit Vlorë është rezultat i zbatimit
të drejtë të ligjit material e procedural penal dhe si i tillë ai do të lihet në fuqi.
A. Rrethanat e faktit
Kontrolli i Lartë i Shtetit në datën 01.04.2010 ka kallëzuar pranë Prokurorisë Vlorë
shtetasit:
Vasillaq Bollano kryetar i KRT Bashkia Himarë; Polimer Ruçi ish drejtor i Zyrës së
Urbanistikës pranë Bashkisë Himarë dhe Leonard Hysi drejtor i Zyrës së Urbanistikës së
Bashkisë Himarë, për veprat penale të “Shpërdorimit të detyrës”, pasi kanë kontrolluar
ligjshmërinë e lejeve të sheshit dhe ato të ndërtimit për periudhën 01.10.2006 deri
31.12.2008.
Është bërë në datën 06.04.2010 regjistrimi i çështjes penale me nr.497/2010 dhe pasi
kanë kaluar disa muaj, në datën 03.11.2010 është bërë regjistrimi i emrave të personave që iu
atribuohet vepra penale në ngarkim të tre këtyre personave dhe prokuroria ka qenë duke
verifikuar të 14 dosjet e lejeve të ndërtimit me shkelje ligjore e për të parë dhe persona të
tjerë që mund të kenë kryer vepra penale.
Gjatë hetimeve është regjistruar dhe kallëzimi i një shtetasi po për shpërdorim detyre
gjatë dhënies së një leje tjetër ndërtimi, dhe Prokuroria ka regjistruar dhe procedimin me
nr.1063, datë 10.06.2010 po për këtë vepër penale.
Ndërkohë pranë kësaj prokurorie ishte e regjistruar dhe procedimi i vitit 2009 me
nr.540, datë 14.05.2009 për veprën penale të “Shpërdorimit të detyrës”, i filluar mbas
kallëzimit të një tjetër shtetasi Eduart Rexho në lidhje me dhënien e lejes së ndërtimit për
shtetasin Stefo Rexho. Në librin e personave që ju atribuohet vepra penale janë regjistruar në
datën 12.07.2010 Vasillaq Bollano e Polimer Ruçi. Duke qenë se ishin persona nën hetim të
Bashkisë Himarë dhe për veprën e shpërdorimit të detyrës:
Në datën 15.12.2010 nga Prokurori i Rrethit Vlorë është bërë bashkimi i procedimeve
nr.540, vitit 2009 me atë nr.479 të vitit 2010, duke u bashkuar në procedimin me nr.540 të
vitit 2009.
Në datën 27.12.2010 nga Prokurori i Rrethit Vlorë është bërë bashkimi i procedimeve
nr.540 të vitit 2009 me atë nr.1063 të vitit 2010, duke u bashkuar në një procedimin të vetëm
me nr.540 të vitit 2009.
Kanë vazhduar hetimet dhe për shkak se kanë mbaruar afatet e hetimit Prokurori i
Rrethit Vlorë ka zgjatur afatet e hetimit nga data 12.10.2010 deri 12.01.2011; nga data
12.01.2011 deri në datë 12.04.2011 dhe janë bërë disa ftesa për t’u paraqitur shtetasit, mes
tyre edhe kërkuesi Polimer Ruçi banues në Tiranë, duke u njoftuar edhe Drejtoria e Policisë
së Qarkut Tiranë.
Në datë 28.02.2011 kërkuesi paraqet pranë Gjykatës Vlorë kërkesën objekt gjykimi
për shfuqizimin e vendimit për zgjatje afati të datës 12.01.2011.
237
B. Procedurat gjyqësore
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.153, datë 15.03.2011 ka
vendosur: Pranimin e ankimit të ankuesit Polimer Ruçi. Shfuqizimin e vendimit “Për zgjatjen
e afatit të hetimeve të procedimit penal nr.540, datë 12.01.2011 të Prokurorisë së Rrethit
Vlorë duke urdhëruar ndërprerjen e hetimeve.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.38, datë 20.04.2011 ka vendosur: Lënien në
fuqi të vendimit nr.153, datë 15.03.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs në datën 19.05.2011 Prokurori i Apelit
Vlorë, me shkaqet e parashtruara si më lart.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
E drejta e prokurorisë për të shënuar në regjistër emrin e personit që i atribuohet vepra
penale është e përcaktuar dhe kompetencë e tij, por kjo e drejtë presupozon afat të arsyeshëm,
brenda të cilit duhet të kryhen hetimet e nevojshme për individualizimin e personit konkret,
sepse dhe me vendimin e bashkimit të procedimeve penale datë 27.12.2010 është arsyetuar se
veprat penale janë kryer nga “të njëjtët persona”, ç’ka bën të dukshme se personat që u
atribuohet vepra penale kanë qenë të ditur dhe zgjatja e afateve hetimore duhet të ishte
përligjur.
Pretendimet e ngritura në apel nga prokurori se gjykata e faktit në gjykimin e çështjes
ka shkelur afatin 10 ditor për gjykimin e saj nuk qëndron. Çështja është regjistruar në
gjykatën e faktit në datën 28.02.2011.
Në datën 01.03.2011 është hedhur shorti dhe seanca gjyqësore e parë është caktuar
brenda 10 ditëve, sipas përcaktimeve të nenit 325, pika 2 e K.Pr.Penale dhe ka përfunduar
shqyrtimi i saj në datën 15.03.2011.
Veç sa sipër ka paraqitur apel dhe kërkuesi Polimer Ruçi, lidhur me arsyetimin e
vendimit të gjykatës së faktit për regjistrimin e emrit të kallëzuesit në regjistrin e procedimit
penal që në momentin e “paraqitjes së kallëzimit”.
Prokuroria, pas regjistrimit të procedimit penal nr.540/2008, ka të drejtë të bëjë
verifikimet e duhura në një kohë të arsyeshme (hetim paraprak) dhe jo në çdo rast regjistrimi
i procedimit penal përkon me emrin e personit që i atribuohet vepra penale, por kjo periudhë
duhet të jetë e arsyeshme dhe jo jashtë limiteve ligjore.
Në lidhje me rekursin
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i prokurorit nuk duhet të
pranohet dhe vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë, duhet të lihet në fuqi.
Drejt kanë arsyetuar të dyja gjykatat se në këtë çështje, nga data e regjistrimit të
veprës penale deri në atë të regjistrimit të emrit të personit kanë kaluar 14 muaj dhe pas këtij
afati edhe 6 muaj të tjerë, deri në datën e marrjes së vendimit për zgjatjen e afatit të hetimeve.
Në lidhje me procedimin penal me nr.540 të vitit 2009, me datë 12.10.2010 është
vendosur zgjatja e afatit të hetimit dhe ky vendim i është komunikuar mbrojtësit Edmond
Dema, kur në fakt nga aktet që ndodhen në dosje ai nuk rezulton se është zgjedhur deri në atë
moment të hetimit në një nga format e parashikuara në K.Pr.Penale me deklarim, ose me
prokurë. Vetëm pas datës 03.12.2010 ai është zgjedhur mbrojtës me prokurë të përgjithshme
nga ana e të pandehurit.
Neni 324/3 i K.Pr.Penale parashikon se: “Vendimi për zgjatjen e afatit të hetimeve i
njoftohet të pandehurit dhe të dëmtuarit”. Pra dispozitat e këtij ligji nuk parashikojnë
mundësinë e komunikimit të vendimit mbrojtësit të të pandehurit, por vetë të pandehurit.
Edhe në rastin konkret avokati nuk ka pasur as prokurë të shprehur nga ana e të pandehurit,
në kohën kur është bërë zgjatja e afatit të hetimeve.
238
Prandaj, me të drejtë gjykatat kanë arsyetuar se vendimi për zgjatjen e afatit të
hetimeve, datë 12.10.2010 rezulton i pa njoftuar, duke cenuar kështu të drejtën e të
pandehurit për t’u ankuar ndaj këtij vendimi.
Gjithashtu në lidhje me thelbin e pretendimit, gjykatat me të drejtë kanë konstatuar se
organi i akuzës i ka pasur të gjitha mundësitë për kryerjen e veprimeve hetimore brenda afatit
dhe se arsyeja e parashtruar nga organi i akuzës nuk motivon zgjatjen e afatit, pasi rezulton se
nuk ndodhemi para rasteve të parashikuara në K.Pr.Penale, që janë hetimet komplekse dhe
pamundësia objektive për përfundimin e hetimeve brenda afatit.
Kolegji Penal e gjen të drejtë arsyetimin e dy gjykatave që fakti që nuk janë paraqitur
personat e tjerë nën hetim nuk mund të shërbejë si shkak për shtyrjen e afatit të hetimeve,
pasi detyrimi i organeve të ndjekjes penale është njoftimi i tyre dhe jo pyetja, përsa kohë ata
vullnetarisht zgjedhin të mos paraqiten.
Gjithashtu, në lidhje me procedimin me nr.1063 të vitit 2010 ka rezultuar se kanë
kaluar 7 muaj dhe akoma nuk është individualizuar personi që ka kryer veprën penale.
Prandaj me të drejtë është pranuar ankimi i ankuesit Polimer Ruçi, duke shfuqizuar
vendimin për zgjatjen e afatit të hetimeve të procedimit penal me nr.540 i datës 12.01.2011,
duke urdhëruar ndërprerjen e hetimeve.
D. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
Përfundimisht, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton zbatim të drejtë të ligjit
procedural penal nga Gjykata e Apelit Vlorë, për të gjitha arsyet e parashtruara më lart,
prandaj për pasojë vendimi ndaj të cilit është ushtruar rekurs duhet të mbetet në fuqi.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, Pika 1, shkronjat
“a” të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit me nr.38, datë 20.04.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë, më 06.11.2013
239
Nr.00-2013-1528 i Vendimit (282)
VENDIM
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 06.11.2013, mori në shqyrtim çështjen penale që u përket:
KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË

RRETHIT GJYQËSOR TIRANË
I PANDEHUR: ILIR TOTO
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale
“Prodhim dhe shitje të narkotikëve”,
parashikuar nga neni 283/2 të K.Penal.
I PANDEHUR: ERION TODRI
A K U Z U A R:
“Prodhim dhe shitje të narkotikëve”,
parashikuar nga neni 283/1 të K.Penal.

vendosur;
Deklarimin fajtor të të pandehurit Erion Todri për kryerjen e veprës penale
“Prodhim dhe shitje të narkotikëve” parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal
dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 5 vjet burgim.
Në aplikim të nenit 59 të Kodit Penal pezullimin e dënimit me burgim për të
pandehurin Erion Todri për një periudhë prove prej 3 (tre) vjet.
Ngarkohet Shërbimi i Provës për mbikëqyrjen e këtij të dënuari për periudhën
e mbetur të pavuajtur dhe për mbikëqyrjen e detyrimit të caktuar nga gjykata.
Në bazë të nenit 190 të K.Pr.Penale, lënda narkotike e sekuestruar në
procesverbalin e datës 10.11.2008 të asgjësohet.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ilir Toto për kryerjen e veprës penale të
“Moskallëzim Krimi”, parashikuar nga neni 300 i K.Penal dhe dënimin e tij
me 2 (dy) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga dita e ndalimit të tij në datë 10.11.2008.
Shpenzimet gjyqësore dhe procedurale i ngarkohen të pandehurve.
240
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim pranë kësaj gjykate, me tjetër trup
gjykues.
Kundër këtij vendimi, më datë 05.07.2011, ka ushtruar paraqitur rekurs i pandehuri

Ilir Toto, i cili kërkon: Prishjen e vendimit penal nr.788, datë 09.06.2011 të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe të vendimit penal nr.32, datë 19.01.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë për të gjykuarin Ilir Toto, duke vendosur pushimin e çështjes penale kundër Ilir Totos.

- Gjykata e apelit në marrjen e vendimit të lartpërmendur arsyeton në dy drejtime duke
quajtur e vlerësuar shkelje të rënda procedurale siç janë:
- Së pari: Nuk janë vistuar nga kryetari seancës fletë për fletë procesverbali gjyqësor i
një seance në këtë proces por janë vistuar nga sekretarja e seancës. Kjo është shkelje
procedurale por jo shkelje që të çon në prishjen e vendimit penal, sepse fletët e
procesverbalit janë vistuar fletë për fletë nga sekretarja e seancës.
- Së dyti: ky procesverbal gjyqësor nuk është kontestuar nga palët për pavlefshmëri apo
gabime apo pasaktësi, prandaj ai është i vlefshëm dhe nuk sjell prishjen e vendimit
penal.
- Ilir Toto është akuzuar se ka tentuar të blejë lëndë narkotike psikotrope, ndërsa Algert
Shehu, etj., janë pala shitëse, pra nuk kemi asnjë lidhje si shitës - blerës.
- Nga ana jonë është provuar gjyqësisht dhe e kemi pranuar faktin se Ilir Toto ka
kërkuar të blejë lëndë narkotike pasi ai është përdorues i shkallës së fundit, ai e
injekton dogën në venat e tij.
- Përfundimisht për Ilir Toton mungon një elementë shumë i rëndësishëm i veprës
penale: objekti, prandaj çështja duhet përmbahet për sa i përket akuzës së mbajtjes së
lëndëve narkotike psikotrope.
- Lidhur me veprën të moskallëzimit të krimit që e ka dënuar Gjykata e Shkallës së
Parë Tiranë, ne jemi të pretendimit se Ilir Toto nuk e ka kryer këtë vepër sepse:
- Së pari, Ilir Toto po kërkonte të blinte drogë për veten e tij dhe nuk mund të
kallëzonte veten.
- Së dyti, Ilir Toto u arrestua brenda 5 minutave, edhe sikur të donte të bënte kallëzim
penal për Daniel Qemalin dhe Algert Shehun, etj., nuk e la njeri, pasi sa u larguan
këta të fundit ai u arrestua nga policia.
KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Kujtim Luli, i cili kërkoi
prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në po këtë
gjykatë, me tjetër trup gjykues; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.788, datë 09.06.2011 i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në
interpretim dhe zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe si i tillë do të prishet dhe çështja do
të kthehet për rishqyrtim në këtë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
1. Nga ana e Prokurorisë pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë janë hetuar të
pandehurit Erjon Cerriku, Endriz Jonuzi, Afrim Picari, Ilir Dajti, Jetnor Ademi,
Danjel Qemali, Algert Shehu, Romeo Tufa dhe Lorenc Shabani (për të cilët është
marrë vendimi datë 25.05.2009 për ndarjen e çështjes), si dhe të pandehurit Pjeraldo
241
Pelushi, Ilir Toto dhe Erjon Todri, të akuzuar për veprat penale “Prodhim dhe shitje të
narkotikeve” parashikuar nga neni 283/2 e 283/1 i K.Penal.
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin datë 12.10.2009, vendosi “Ndarjen e
çështjes penale” për të pandehurin Pjeraldo Palushi dhe vazhdimin e gjykimit të
çështjes për të pandehurit Erion Todri dhe Ilir Toto, pas kërkesës së këtyre të
pandehurve dhe avokatëve të tyre, si dhe pas administrimit të shkresës nr.7475/1 prot,
datë 09.10.2009 të Drejtorisë së Qarkut Tiranë, nga konfirmohet “Mosgjetja për
njoftimin e të pandehurit Pjeraldo Palushi”.
3. I pandehuri Ilir Toto është banor i Tiranës, ndërsa i pandehuri Erion Todri është
banues në Lushnjë. Ata janë hetuar dhe gjykuar si të përfshirë në role të ndryshme dhe
episode të ndryshme për veprat penale sipas akuzës.
4. Ne funksion te këtij hetimi ishte siguruar informacion se i pandehuri Endriz Jonuzi
merrej me aktivitet kriminal të shpërndarjes së lëndëve narkotike dhe njihej me
pseudonim ”kuqi”. Në kryerjen e këtij aktiviteti ai përdorte numrat e telefonit
0683092323, 06836666957, 0683566308 dhe automjetin tip AUDI me targë TR 4433
A. Lëndën narkotike ky shtetas e siguronte tek shtetasi Ilir Dajti, nga i cili blinte herë
pas herë lëndë narkotike të llojit heroinë.
5. Në datën 17.09.2008, nga ana e Policisë Gjyqësore, Seksioni kundër Narkotikëve,
është bërë kapja në flagrancë e shtetasit Gentian Shabani, pasi kishte dyshime të
arsyeshme se ky shtetas mbante lëndë narkotike. Gjatë kontrollit të ushtruar këtij
shtetasi ju sekuestrua një sasi lënde narkotike prej 0.26 gram e llojit heroinë, referuar
aktit të ekspertimit nr.893, datë 24.09.2008. Nga deklarimet e dhëna ky i fundit
shpjegon se: këtë sasi lënde narkotike ja kishte blerë një shtetasi i cili thirrej me
pseudonimin “KUQI” me emrin Endris dhe kishte komunikuar me të me numrin e
telefonit 0683566308.
6. Po me datën 17.09.2008, referuar informacionit që dispononte Seksioni Kundër
Narkotikëve bëhet kapja në flagrancë e të pandehurit Erion Cërriku dhe Pjeraldo
Palushit, të cilët po lëviznin në Rrugën e “Kavajës” dhe në momentin që po
afroheshin forcat policore, i pandehuri Pjeraldo Palushi ka nxjerrë nga xhepi diçka
dhe e ka hedhur për tokë. Referuar aktit të ekspertimit kimik nr.8256, datë
11.12.2008, kjo provë materiale rezultoi lëndë narkotike e llojit heroinë, prej 10
dozash.
7. I pandehuri Endris Jonuzi, i cili po udhëtonte me pandehurin Lorenc Shabani, është
ndaluar dhe pas kontrollit të ushtruar nga policia, të pandehurit Endris Jonuzi iu gjend
një dozë lënde narkotike e llojit heroinë prej 0.57 gram, referuar aktit ekspertimit
nr.953, datë 16.10.2008. Në datën 10.11.2008 është bërë kapja në flagrancë e të
pandehurit Algert Shehu, të cilit ju sekuestrua lëndë narkotike e llojit heroinë prej 36
gram referuar aktit të ekspertimit nr.2008, datë 09.01.2009. Gjithashtu më datë
10.11.2008 është kapur i pandehuri Erjon Todri, të cilit ju sekuestrua një sasi lënde
narkotike canabis sattiva prej 0.9 gram, referuar aktit të ekspertimit nr.1084, datë
19.11.2008.
8. Në datën 21-10-2008 është kapur në flagrancë shtetasi Lorenc Shabani, të cilit ju
sekuestruan një sasi lënde narkotike e ndarë në dy doza, në sasi prej 0.467 gram
heroinë, referuar aktit të ekspertimit nr.8782, datë 19.12.2008, i cili deklaron se këtë
sasi lënde narkotike ja kishte blerë një shtetasi që punonte si fatorino, me vëllain e
Daniel Qemalit, kundrejt shumës prej 1.500 lekësh.
9. Nga ana e organit të akuzës u kërkua lejimi i përgjimeve të lejueshme për numrat e
telefonave celularë 0683092323, 0683666357, 0683566308 që përdoreshin nga i
pandehuri Endris Jonuzi dhe sipas vendimit nr.129, datë 03.09.2008 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, për një afat kohor prej 15 ditësh u lejua përgjimi.
242
10. Njëkohësisht nga ana e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë është autorizuar dhe
vëzhgimi në ambientet publike për persona të dyshuar dhe kontaktet me të cilët kishin
ata, me qëllim evidentimin e saktë të veprimtarisë së tyre kriminale në fushën e
shpërndarjes së lëndëve narkotike.
11. Nga përgjimet e bisedave telefonike të të pandehurit Daniel Qemali, në datat
19.10.2008, 20.10.2008, dhe 21.10.08 me të pandehurin Ilir Toto, përdorues i numrit
të telefonit 0693526003 dhe Ilir Dajti, përdorues i numrit të telefonit 0684123671,
vihet re se Danieli merr porosi për lëndë narkotike nga Ilir Toto dhe komunikon më
pas me Ilir Dajtin duke ju shprehur këtij të fundit në mënyrë të koduar.
12. Nisur nga ky fakt, ku nga komunikimet e mësipërme meqenëse kishte informacion të
mjaftueshëm për një shitje të mundshme të një sasie lënde narkotike nga i pandehuri
Daniel Qemali, disponues i numrit të telefonit 0692169701 tek shtetasi me emrin Ilir
Toto që lokalizohej se ndodhej në Durrës, disponues i numrit të telefonit 0693526003,
nga ana e akuzës u organizua menjëherë shërbim në afërsi të Uzinës “Enver” me
qëllim mbajtjen nën mbikëqyrje të këtyre shtetasve, në zbatim kjo dhe të autorizimit
të lëshuar për mbajtjen nën vëzhgim të shtetasit Daniel Qemali dhe aty rreth orës
11.00 u konstatua se i pandehuri Daniel Qemali që ishte së bashku me të pandehurin
Algert Shehu dhe të pandehurin Erjon Todri, të cilët u afruan me një makinë tip Benc
Mercedes ngjyrë gri me targa LU 0455 C (në pronësi të shtetasit Algert Shehu) dhe
ndërkohë që këta dy të fundit vazhdonin të qëndronin pranë makinës, i pandehuri
Daniel Qemali u takua me të pandehurin Ilir Toto që zbriti nga një automjet tip Golf 3
me targa Tr 5359 K, ku ishte së bashku me gruan dhe me fëmijën e tij 1 vjeç.
13. Pasi u takua me këtë shtetas Danieli hipi në makinën e tyre dhe u larguan në drejtim të
Liqenit ku dhe u ulën në një lokal të ndodhur pranë Hotel “Ballkan”-it. Ndërkohë
pranë të pandehurit Algert Shehu dhe Erion Todri që kishin vazhduar të qëndronin tek
oborri i ish Uzinës “Enver” me automjetin tip Benc Mercedes me targa Lu 0455 C
ishte afruar dhe lidhja shoqërore me Daniel Qemali, me emrin Jetnor Ademi dhe të tre
vazhdonin të qëndronin në pritje në afërsi të automjetit.
14. Ndërkohë nga bisedat e bëra rezulton se shtetasi Daniel Qemali, duke përdorur
numrin e tel 0693526003 që disponohej nga shtetasi me emrin Ilir Toto, me të cilin
vazhdonte të shoqërohej për momentin, kryente biseda me numrin e telefonit
0693597899 që disponohej tashmë nga shtetasi Jetnor Ademi dhe e porosite këtë të
fundit që të takonte një shtetas me emrin “Gerti’ (Algert Shehu) nga i cili do të merrte
“ato” (lëndën narkotike) dhe se kur ta merrte sërish në telefon do të shkonte ta takonte
ku t’i thoshte ai. Më tej Danieli ka vazhduar ta marrë në telefon sërish, duke përdorur
numrin 0693526003, shtetasin Jetnor Ademi duke i kërkuar që ta takonte diku tek një
Lokal “Tymi” tek Rr.“Mine Peza” por Jetnor Ademi nuk pranonte që të shkonte atje
duke ju shprehur që vetë ishte në këmbë dhe i “ngarkum”. (shih transkriptimet e datës
10.11.2008 ora 8:53, ora 9:42, ora 10:19, ora 11:06, ora 11:07, ora 11:14, ora 11:36,
ora 11:47, ora 12:13).
15. Pas këtyre bisedave nga ana e oficerëve të policisë u konkludua që të ndërhyhej dhe të
bllokoheshin shtetasit që vazhdonin të qëndronin në brendësi të ish Uzinës “Enver”.
Menjëherë pas identifikimit rezultoi se këta ishin shtetasit Jetnor Ademi, Algert Shehu
dhe Erjon Todri.
16. I pandehuri Ilir Toto, nëpërmjet avokatit të tij, ka kërkuar të deklarohet i pafajshëm,
ndërsa avokati i të pandehurit Erion Todri ka kërkuar pushimin e çështjes penale në
ngarkim të tij, pasi fakti nuk parashikohet si vepër penale.
II. Procedurat gjyqësore
243
vendosur:
i.1 Deklarimin fajtor të të pandehurit Erion Todri për kryerjen e veprës penale “Prodhim
dhe shitje të narkotikëve” parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal dhe në bazë të
kësaj dispozite dënimin e tij me 5 vjet burgim.
ii.1 Në aplikim të nenit 59 të Kodit Penal pezullimin e dënimit me burgim për të
pandehurin Erion Todri për një periudhë prove prej 3 (tre) vjet.
iii.1 Ngarkohet Shërbimi i Provës për mbikëqyrjen e këtij të dënuari për periudhën e
mbetur të pavuajtur dhe për mbikëqyrjen e detyrimit të caktuar nga gjykata.
iv.1 Në bazë të nenit 190 të K.Pr.Penale, lënda narkotike e sekuestruar në procesverbalin e
datës 10.11.2008 të asgjësohet.
i.2 Deklarimin fajtor të të pandehurit Ilir Toto për kryerjen e veprës penale të
“Moskallëzim Krimi”, parashikuar nga neni 300 i K.Penal dhe dënimin e tij me 2
(dy) vjet burgim.
ii.2 Vuajtja e dënimit fillon nga dita e ndalimit të tij në datë 10.11.2008.
i.3 Shpenzimet gjyqësore dhe procedurale i ngarkohen të pandehurve.
Prishjen e vendimit nr.32, datë 19.01.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
kthimin e çështjes për rigjykim pranë kësaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
19. Kundër këtij vendimi, më datë 05.07.2011, ka ushtruar paraqitur rekurs i pandehuri
Ilir Toto, i cili kërkon: Prishjen e vendimit penal nr.788, datë 09.06.2011 të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe të vendimit penal nr.32, datë 19.01.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë për të gjykuarin Ilir Toto duke vendosur pushimin e çështjes penale
kundër Ilir Totos, duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
III.Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
20. Gjykata e Apelit Tiranë e ka gjetur në zbatim të gabuar të ligjit procedural penal
vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe arsyeton: “…Kolegji Penal i Gjykatës së
Apelit Tirane pasi pa aktet që ka fashikulli i gjykimit konstaton se: Procesverbali
gjyqësor, i cili është akti që dokumenton veprimtarinë e gjykatës gjatë seancave
gjyqësore të zhvilluara, nuk është mbajtur në formën e kërkuar procedurale. Rezulton
që nga seanca e parë gjyqësore 13.07.2009 deri në seancën e fundit gjyqësore të datës
19.01.2010 fletët e procesverbalit nuk janë vistuar një për një (fletë për fletë) nga
kryetari i seancës gjyqësore…Në interpretim të nenit 345 të K.Pr.Penale Kolegji Penal
i Gjykatës së Apelit Tiranë konstaton se, duke çmuar rëndësinë e procesverbalit
gjyqësor si një akt i cili përshkruan veprimet e kryera nga gjykata në seancë gjyqësore
dhe që pasqyron në mënyrë të përmbledhur kërkesat dhe konkluzionet e palëve në
proces, ligjvënësi në vlerësim të rëndësisë të këtij akti dhe rregullsisë procedurale dhe
materiale të pasqyruar në të nga sekretaria gjyqësore i ka dhënë të drejtën e
patjetërsueshme kryetarit të seancës për ta kontrolluar dhe vistuar atë
(procesverbalin) fletë për fletë, gjë e cila për gjykatën e apelit në interpretim të nenit
345/2 të K.Pr.Penale është kusht taksativ për vlefshmërinë e tij (të proces verbalit)
….Gjithashtu, gjykata e apelit pasi administroi në gjykim vendimin nr.1122, datë
29.07.2009 i cili është lënë në fuqi nga vendimi nr.684, datë 23.09.2010 i Gjykatës së
Apelit Tiranë, me ndryshimin vetëm për të pandehurin Algen Shehu duke e dënuar atë
për veprën penale të “Prodhimit dhe shitjes se narkotikëve”, parashikuar nga neni
283/1 i K.Penal dhe në aplikim të kësaj dispozite dhe nenin 406/1 të K.Pr.Penale
dënimin e tij me 3 (tre) vjet e 4 (katër) muaj burgim, konstaton se faktet e pranuara
dhe të arsyetuara në këtë vendim për të pandehurit në atë proces, të cilëve u është
244
veçuar me vendim gjyqësor procedimi nga të pandehurit Ilir Toto dhe Erion Todri në
bazë të nenit 93/b të K.Pr.Penale, vijnë në kundërshtim të hapur me faktet e pranuara
dhe të arsyetuara në vendimin objekt shqyrtimi nga Gjykata e Apelit Tiranë në seancën
e sotme gjyqësore… Kolegji Penal konkludon se ekzistenca e të njëjtit fakt kriminal për
të cilin procedohen të pandehurit si në gjykimin e çështjes penale nr.1060 akti, datë
19.03.2009 mbi bazën e së cilës është marrë vendimi nr.1122, datë 29.07.2009 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe vendimi nr.684, datë 23.09.2010 i Gjykatës së
Apelit Tiranë, ashtu edhe në gjykimin e çështjes penale nr.1499/155, datë 16.06.2009
(çështje e veçuar në bazë të nenit 93 të K.Pr.Penale mbi të cilën është marrë vendimi
nr.32, datë 19.01.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk mund të interpretohet
nga e njëjta gjykatë ndryshe një herë dhe ndryshe herën tjetër, pasi do të sillte sipas
rastit prishjen e vendimeve respektive, pa konkluduar në asnjë rast në zgjidhje
përfundimtare…”.
IV. Në lidhje me rekursin e paraqitur
21. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se, në përputhje me N.434 të K.Pr.Penale
vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë nr.788, datë 09.06.2011 duhet të prishet për
shkelje të ligjit procedural penal dhe çështja të kthehet për rishqyrtim pranë
asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
22. Neni 434 i Kodit të Procedurës Penale, megjithëse detyron Gjykatën e Lartë ta
shqyrtojë çështjen brenda shkaqeve të ngritura në rekurs, e lejon atë që të shprehet
dhe të vendosë edhe për çështje të tjera ligjore, të cilat gjykatat më të ulëta duhet t’i
kishin parë kryesisht.
23. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se prishja e vendimit dhe kthimi i çështjes
për rigjykim në shkallë të parë nga gjykata e apelit është në kundërshtim me dispozitat
procedurale penale që kanë të bëjnë me shqyrtimin gjyqësor në gjykatën e apelit dhe
konkretisht atë të vendimmarrjes.
Në lidhje me arsyetimin e gjykatës së apelit për pavlefshmërinë e procesverbalit
gjyqësor.
24. Në bazë të akteve të fashikullit të gjykimit rezulton se në fashikull ndodhen të
administruara si akte procedurale procesverbalet e seancave gjyqësore të mbajtura
gjatë gjykimit në shkallë të parë. Në këto akte janë të fiksuar përbërja e trupit gjykues,
sekretarja e seancës e cila ka pasqyruar veprimet e kryera, palët pjesëmarrëse, si dhe
të gjitha ngjarjet që kanë lidhje me zhvillimin e gjykimit. Në përfundim të seancave
gjyqësore rezulton që procesverbali gjyqësor është firmosur nga sekretarja e seancës
(fletë për fletë) dhe kryetari i trupit gjykues në fund të seancës gjyqësore.
25. Gjykata e apelit, si shkak të prishjes së vendimit të shkallës së parë, ka konstatuar se
fletët e procesverbalit nuk janë vistuar një për një (fletë për fletë) nga kryetari i
seancës gjyqësore që e bëjnë procesverbalin të pavlefshëm, duke ju referuar nenit
345/2 të K.Pr.Penale1.
26. Neni 345 i K.Pr.Penale2 përcakton elementët proceduralë që duhet të përmbajë
procesverbali gjyqësor. Ai ka përcaktuar rregulla për mbajtjen dhe administrimin e
procesverbalit të seancës, por jo pavlefshmëri absolute të këtij procesverbali. Rastet
1
N.345 K.Pr.Penale “Procesverbali i séances”
2. Menjëherë pas mbylljes së seancës, procesverbali, i nënshkruar në fund të çdo flete nga ai që e ka mbajtur, i paraqitet
kryetarit për ta vistuar.
2
1. Sekretari mban procesverbalin e seancës, në të cilin tregohen:
a) vendi, data, ora e hapjes dhe e mbylljes së seancës; b) përbërja e gjykatës; c) emri dhe mbiemri i prokurorit dhe të
dëmtuarit akuzues; ç) gjeneralitetet e të pandehurit ose të dhëna të tjera personale që vlejnë për ta identifikuar, gjeneralitetet
e mbrojtësve, të palëve private dhe të përfaqësuesve të tyre.
245
kur një procesverbal është i pavlefshëm janë parashikuar nga neni 122 i K.Pr.Penale
dhe një prej këtyre rasteve është mungesa e nënshkrimit të nëpunësit që e ka
përpiluar, por jo mosplotësimi i procesverbalit siç kërkon N.345 i K.Pr.Penale.
27. Ky konstatim i gjykatës së apelit është i gabuar pasi procesverbali gjyqësor si në
formë ashtu edhe në përmbajtje është i rregullt. Në lidhje me mos vistimin e
procesverbalit nga kryetari i seancës nuk e bën atë një akt absolutisht të pavlefshëm,
pasi vlefshmëria e këtij akti procedural siç u tha më sipër duhet parë në raport me
N.122 të K.Pr.Penale.
28. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në kundërshtim me sa arsyeton gjykata
e apelit, procesverbali gjyqësor i shkallës së parë i ka të gjitha rekuizitat e nevojshme
për t’u konsideruar i vlefshëm. Ka rezultuar e provuar se të gjithë proces verbalet e
seancave gjyqësore në mbyllje të tyre kanë nënshkrimin e sekretares gjyqësore dhe
nënshkrimin e saj në çdo fletë, si edhe nënshkrimin e kryetarit të seancës në
përfundim të seancës gjyqësore përkatëse. Në interpretim të N.122 të K.Pr.Penale, në
të cilin parashikohet se: “Procesverbali është i pavlefshëm kur ka dyshime rreth
personave që kanë marrë pjesë ose kur mungon nënshkrimi i nëpunësit që e ka
përpiluar”, shkeljet e konstatuara nga gjykata e apelit në lidhje me mungesën e firmës
së kryetarit të seancës fletë më fletë nuk qëndrojnë, prandaj për këtë shkak
vlefshmëria e procesverbalit nuk duhet të vihet në dyshim.
29. Në seksionin e III-të, Kreu I-rë -Aktet të K.Pr.Penale janë përcaktuar rregullat e
dokumentimit të veprimeve procedurale. Në këtë seksion është parashikuar
procesverbali si formë e dokumentimit të një veprimi procedural, ndër të tjera edhe e
procesverbalit gjyqësor (neni 115/2 i K.Pr.Penale)1. Më tej parashikohen elementët që
duhet të përmbajë procesverbali për t’u konsideruar si i vlefshëm sipas përcaktimeve
në nenin 116 të K.Pr.Penale2.
30. Mosrespektimi i këtyre rregullave në lidhje me elementët e domosdoshëm që duhet të
ketë procesverbali përbën shkak për pavlefshmëri sipas nenit 122 të K.Pr.Penale. Kjo
pavlefshmëri duhet trajtuar si pavlefshmëri relative, në bazë të nenit 129 të
K.Pr.Penale3. Përcaktimi si relativisht i pavlefshëm, në rast të mosrespektimit të
kërkesave formale, duhet të jetë objekt kundërshtimi nga palët në proces, të cilat
duhet t’ia vendosin në vëmendje gjykatës në formën e kërkesës për pavlefshmëri.
Pavlefshmëria e procesverbalit si akt procedural lidhet me kontestimet që palët mund
të kenë i) për dyshime në lidhje me prezencën e personave dhe ii) mungesën e
nënshkrimit të personave hartues.
31. Procesverbali rezulton të jetë mbajtur në mënyrë të përmbledhur me shkrim dore dhe
në të është pasqyruar emri i sekretares së seancës, e cila e ka konfirmuar prezencën e
saj nëpërmjet firmosjes së tij në çdo faqe, ndërsa kryetari i seancës ka firmosur
procesverbalet në fund të çdo seance gjyqësore.
1
Neni 115/2 K.Pr.Penale “Procesverbali”
Procesverbali përpilohet nga sekretari i gjykatës, në formë të plotë ose të përmbledhur, me stenotipi, me mjet tjetër teknik
dhe, kur mungojnë këto mjete, me dorëshkrim.
2
Neni 116 K.Pr.Penale “Përmbajtja e procesverbalit”
Procesverbali përmban tregimin e vendit, të vitit, të muajit, të ditës dhe kur është e nevojshme, edhe të orës, në të cilat ka
filluar dhe është përfunduar, gjeneralitetet e personave që kanë marrë pjesë, tregimin e shkaqeve, kur dihen, mungesën e
personave që duhet të marrin pjesë dhe kërkesat e paraqitura nga palët.
3
Neni 129 K.Pr.Penale “Pavlefshmëria relative”
1. Pavlefshmëritë e ndryshme nga ato të parashikuara nga neni 128, mund të deklarohen mbi kërkesën e palëve.
2. Pavlefshmëria lidhur me aktet e hetimeve paraprake dhe me ato të kryera për sigurimin e provës duhet të kundërshtohet
para se të fillojë shqyrtimi gjyqësor.
3. Pavlefshmëria e vërtetuar në gjykim mund të kundërshtohet bashkë me ankimin kundër vendimit përfundimtar.
4. Afatet për të ngritur ose për të kundërshtuar pavlefshmërinë nuk mund të zgjaten.
5. Kur pala është e pranishme, pavlefshmëria e një akti duhet të kundërshtohet para se ai të bëhet ose, kur kjo nuk është e
mundur, menjëherë pasi është bërë.
246
32. Kolegji Penal vlerëson se gjykata e apelit ka vepruar në kundërshtim me nenin 122
dhe 428 të K.Pr.Penale, duke prishur për këtë shkak vendimin e shkallës së parë dhe
kthimin e çështjes për rigjykim me tjetër trup gjykues.
33. Në argumentimin e vendimit të saj, gjykata e apelit e ka prishur vendimin e gjykatës
së shkallës së parë sepse ka konstatuar, ndër të tjera, se:”…. faktet e pranuara dhe të
arsyetuara në këtë vendim për të pandehurit në atë proces, të cilëve u është veçuar me
vendim gjyqësor procedimi nga te pandehurit Ilir Toto dhe Erion Todri, vijnë në
kundërshtim të hapur me faktet e pranuara dhe të arsyetuara në vendimin objekt
shqyrtimi nga Gjykata e Apelit Tiranë në seancën e sotme gjyqësore”.
34. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se ky arsyetim është i gabuar, pasi në kuptim
të N.427/3 të K.Pr.Penale1, gjykata e apelit mund të bëjë përsëritje të pjesshme të
shqyrtimit gjyqësor, kur gjykata e konsideron të nevojshme. Në këtë mënyrë duhet të
kishte riparuar të metat të hetimit gjyqësor të konstatuara gjatë gjykimit në gjykatën e
shkallës së parë. Trupi gjykues nuk ka mbajtur parasysh dispozitat procedurale penale
të cilat e përcaktojnë atë si shkallë të dytë gjykimi në sistemin e një gjykate apeli, e
cila mund të përsërisë tërësisht gjykimin e shkallës së parë, të marrë tërësisht ose
pjesërisht provat e marra në shkallë të parë, si dhe provat e reja të cilat nuk janë
shqyrtuar. Ligjvënësi e ka përcaktuar si gjykatë fakti e cila merret me shqyrtimin e
provave dhe të kërkesave të palëve në lidhje me to duke riparuar çdo të metë të
procesit të të provuarit.
35. Përsa i përket pretendimeve të ngritura në rekurs, lidhur me pushimin e çështjes pasi
nuk provohet fajësia, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se këto janë pretendime
të lidhura me themelin e çështjes dhe nuk mund të jenë objekt shqyrtimi në këtë
gjykim për aq kohë sa nuk është ezauruar gjykimi në shkallë të dytë i akuzës së
ngritur ndaj të pandehurit.
V. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
36. Vendimi nr.788, datë 09.06.2011 i Gjykatës së Apelit Tiranë përsa i përket prishjes së
vendimit nr.32, datë 19.01.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe kthimit të
çështjes për rigjykim, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural penal dhe si
i tillë duhet të prishet, duke u kthyer çështja për rigjykim në gjykatën e apelit me tjetër
trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, pika “ç” të K.Pr.Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.788, datë 09.06.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin
Tiranë, më 06.11.2013
1
Neni 427/3 “Përsëritja e shqyrtimit gjyqësor”
Përsëritja e shqyrtimit gjyqësor vendoset edhe kryesisht kur gjykata e çmon të domosdoshme.
247
248
Nr.00-2013-1740 i Vendimit (284)
VENDIM
Gani Dizdari Kryesues

Në seancën gjyqësore të datës 07.11.2012, mori në shqyrtim çështjen penale nr.52102-00758-

00-2010, që i përket:
TË GJYKUARIT: ALTIN NIKOLLI
A K U Z U A R:
Për veprat penale të penale të
“Vrasjes me dashje” në bashkëpunim
dhe “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake me pasoja të rënda”,
të parashikuara nga nenet 76-25 dhe 278/4 të Kodit Penal.
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.997, datë 30.06.2009, ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Altin Nikolli për kryerjen e veprës penale,
“Vrasje me dashje në bashkëpunim“parashikuar nga neni 76-25 i K.Penal dhe
dënimin e tij me 20 (njëzet) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Altin Nikolli për kryerjen e veprës penale
“Mbajtjes pa leje të armëve luftarake me pasoja të rënda“ parashikuar nga
neni 278/4 i K.Penal dhe dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 55 të Kodit Penal dënimin e tij me 24 (njëzet e katër) vjet
burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale e dënon përfundimisht të pandehurin
Altin Nikolli me 16 (gjashtëmbëdhjetë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga dita e ekzekutimit të vendimit .
Vuajtja e dënimit të kryhet në një burg të sigurisë së lartë.
Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë brenda
10 (dhjetë) ditëve nga e nesërmja e shpalljes.

Lënien në fuqi të vendimit nr.997, datë 30.06.2009 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë.
Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar rekurs i

gjykuari Altin Nikolli, nëpërmjet avokatit të tij, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe
deklarimin e pafajshëm, duke parashtruar këto shkaqe:
249
- Vendimi nr.143 i Gjykatës së Apelit Tiranë ka kontradikta me vendimin e formës së
prerë në ngarkim të dy të gjykuarve të tjerë, Florian dhe Preng Nikolli.
- Kontradikta ekziston këtu, në vendimin nr.742, datë 30.09.2005 të Gjykatës së Apelit
Tiranë, ku në arsyetimin e këtij vendimi ka dalë që ekzekutori i viktimës Pjetër Qafa,
ka qenë i gjykuari në rastin konkret, Florian Nikolli. Kurse, në vendimin e dytë që ka
deklaruar fajtor të gjykuarin në rastin konkret, Altin Nikolli, ka dalë që rolin e
ekzekutorit e ka pasur ky i fundit, Altin Nikolli. Kjo, bie në kontradiktë me vendimin
e mëparshëm, pasi në të dyja dosjet flitet për të njëjtën ngjarje, bazohen mbi të njëjtat
prova dhe fakte, bëhet fjalë për të njëjtit të gjykuar, por arsyetimi është i gabuar,
lidhur me rolin e ekzekutorit.
- Në vendimin e mëparshëm nr.742 të vitit 2005 ka rezultuar që shenjat e gishtave që
janë gjetur tek dera e makinës kanë qenë të gjykuarit, Florian Nikolli, kurse në
vendimin e dytë nr.134/2010 ka rezultuar që Altin Nikolli ka hapur derën e shoferit.
- Në vendimin e mëparshëm ka rezultuar që i gjykuari Altin ka ardhur në vendngjarje
duke i marrë të dy të gjykuarit e tjerë për t’i larguar nga vendi i ngjarjes dhe në
vendimin e dytë nr.134/2010, ka rezultuar që i gjykuari Altin ka qenë në vendngjarje
së bashku me të tjerët.
- Të dy vendimet kanë kontradiktë lidhur me dëshmitë e Aleksandër Qafës, njëra
gjykatë i merr si të mirëqena/ tjetra i kundërshton pasi nuk përputhen me provat e
administruara në dosje nga organi i akuzës.
- Edhe lidhur me armën e krimit, rezulton në vendimin e mëparshëm që e mbante i
gjykuari Florian, kurse në vendimin e fundit të gjykatës së apelit, me nr.134 të vitit
2010, rezulton që armën e krimit e mbante i gjykuari Altin Nikolli.
- Për sa më sipër, mendojmë që vendimi i gjykatës së apelit lidhur me te gjykuarin
Altin Nikolli duhet të prishet, pasi në të dyja çështjet me të njëjtat prova, për të njëjtët
persona, është dhënë një vendim tjetër krejt i kundërt me të parin.
Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs

prokurori i Prokurorisë së Apelit Tiranë, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe deklarimin
fajtor të të gjykuarit për veprën penale të parashikuar nga neni 78 i Kodit Penal, duke
- E kundërshtojmë vendimin e mësipërm të Gjykatës së Apelit Tiranë lidhur me
kualifikimin e veprës penale në ngarkim të të gjykuarit Altin Nikolli.
- Nga provat dhe faktet që janë administruar në dosje ka rezultuar e provuar që i
gjykuari në rastin konkret ka konsumuar elementet e veprës penale të vrasjes me
paramendim, në bashkëpunim me dy të gjykuarit e mëparshëm.
- Ka dalë haptazi që të tre të gjykuarit janë përgatitur për t’i dalë në pritë viktimës dhe
për ta vrarë pas një sherri që këta kanë pasur disa ditë më parë, mes të gjykuarit,
Florian Nikolli dhe viktimës.
- Në të gjitha veprimet e tyre, duke i parë hap pas hapi, rezulton se ka pasur një
marrëveshje të mëparshme për kryerjen e kësaj vepre penale.

pasi dëgjoi relatorin e çështjes Edmond Islamaj; prokurorin Bujar Sheshi, i cili kërkoi
ndryshimin e kualifikimit ligjor të veprës penale; mbrojtësin e të gjykuarit Av. Neshat Fana, i
cili kërkoi deklarimin të pafajshëm të të gjykuarit Altin Preng Nikolli; dhe pasi analizoi dhe
diskutoi çështjen në tërësi,
250
VËREN
Se vendimet nr.143, datë 12.02.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe nr.997, datë
30.06.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, janë rezultat i interpretimit të gabuar të
provave dhe zbatimit jo të drejtë të ligjit penal, e si të tillë duhet të prishen.
A. Rrethanat e çështjes
I gjykuari Altin Nikolli akuzohet për kryerjen e veprat penale të “Vrasjes me dashje”
në bashkëpunim dhe “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake me pasoja të rënda”, të
parashikuara nga nenet 76-25 dhe 278/4 të Kodit Penal.
Nga shqyrtimi i dosjes gjyqësore rezulton se i pandehuri është gjykuar mbi këto
rrethana fakti të pranuara nga të dy gjykatat:
Në datën 09.06.2004 rreth orës 19.30 në Kamëz, Rruga e Laknasit, në afërsi të
dyqanit të shtetasit Iqmet Basha, të dënuarit Preng dhe Florian Nikolli, në bashkëpunim edhe
me Altin Nikollin, kanë vrarë me armë zjarri në mjetin e tij, autoveturën benz 250 me targë të
huaj PD 886211, shtetasin Pjeter Qafa, i cili në atë kohë ndodhej në këtë mjet së bashku me të
birin, Aleksandrin.
Kjo ka ndodhur pas një grindje që disa ditë më parë djali më i vogël iPrengës,
Floriani, kishte pasur me viktimën.
Në datën 09.06.2004 rreth orës 19.00 viktima, së bashku me të birin Aleksandrin,
sapo kishin lënë punën dhe në atë kohë ktheheshin me mjetin tip benz me targa të huaja për
në shtëpinë e tyre të ndodhur tek rruga e Laknasit.
Aleksandri është ulur në sediljen e pasme të mjetit, ndërsa vetë viktima në vendin e
shoferit. Për shkak të trafikut të rënduar të asaj ore, në afërsi t vendit të ngjarjes viktima ka
ulur shpejtësinë duke lëvizur me ngadalë. Kur mjeti është ndodhur në distancën rreth 20
metra larg dyqanit të mishit ku tregton i dënuari Florian Nikolli, përpara i ka dalë duke i prerë
rrugën mjeti fuoristradë me targë TR 5435 G, prej të cilit kanë zbritur të pandehurit Preng
Nikolli dhe djali i tij Altini, i njohur ndryshe edhe me emrin Martin.
Të dy këta i janë afruar mjetit ku ndodhej viktima dhe të njëjtën gjë ka bërë edhe i
pandehuri tjetër Floriani, i cili ka dalë nga dyqani i tij i mishit dhe i është afruar mjetit. Nga
këta Altin Nikolli, duke mbajtur në duar një pistolete, ka hapur derën e shoferit, ndërsa i
pandehuri Preng Nikolli ka dalë nga ana tjetër duke hapur derën e pasagjerit. Ky i fundit i ka
hedhur viktimës në qafë një litar dhe e ka tërhequr nga vetja, ndërkohë që Altin Nikolli e ka
tërhequr me duar nga qafa viktimën duke ia nxjerrë gjysmën e trupit jashtë mjetit dhe duke e
qëlluar disa herë me armë në kokë viktimën. Ndërkohë që shtetasi tjetër Florian Nikolli, i cili
nuk ishte i armatosur, e ka nxitur vëllain e tij Altinin të qëllojë me pistoletë edhe mbi djalin e
viktimës Aleksandrit, por i pandehuri Preng Nikolli e ka ndaluar.
Ai u ka thënë djemve të tij “ikim” dhe të tre kane hipur në fuoristradë e janë larguar
me shpejtësi nga vendi i ngjarjes, duke marrë drejtimin e Rrugës së Laknasit. Gjatë largimit
drejtimin e mjetit e ka marrë Altini.
Si shkak për këtë ngjarje ka shërbyer grindja e pak kohëve para ndodhjes së saj,
ndërmjet viktimës dhe shtetasit Florian Nikolli, lidhur me një zgarë mishi të cilën viktima e
kishte marrë hua tek ky person kundrejt kushtit për të blerë mishin që i duhej tek dyqani i
tyre. Meqenëse viktima nuk e ka respektuar këtë kusht, marrëdhëniet ndërmjet tyre janë
acaruar dhe kanë arritur deri aty sa dy ditë para ndodhjes së ngjarjes, e pikërisht në datën
07.06.2004, për zgjidhjen e konfliktit kanë ndërhyrë punonjësit e policisë. Ndonëse viktima
ka qenë dakord për zgjidhjen me pajtim duke pranuar edhe dënimin me gjobë prej 500 lekë të
caktuar nga policia për prishje të rendit e të qetësisë, i pandehuri Florian Nikolli nuk ka qenë
dakord duke e lënë konfliktin të hapur. Pikërisht dy ditë më pas ky person, së bashku me
babain e tij Prengën dhe vëllanë më të madh Altin Nikolli, vrasin shtetasin Pjetër Qafa.
251
Gjatë këqyrjes së viktimës Pjetër Qafa, në trupin e tij janë konstatuar 3-plagë
tejshkuese në kokë, të shoqëruara me dalje jashtë të lëndës trunore, fraktura të shumta të
eshtrave të kokës dhe fytyrës me karakteristika dhe shpërndarje të përshkruara me hollësi në
aktin mjeko-ligjor nr.116, datë 09.06.2004.
Sipas aktit mjeko-ligjor nr.116, datë 09.06.2004, shkak i vdekjes së shtetasit Pjetër
Qafa konkludohet të ketë qenë kontuzioni (copëtimi) i rëndë i trurit, si pasojë e kalimit në
kokë të predhave.
Gjatë këqyrjes së vendit të ngjarjes rezulton se ngjarja ka ndodhur në Rrugën Kamëz-
Laknas, e cila ka gjerësi 6 m dhe pikërisht para dyqanit të shtetasit Hiqmet Basha, që sipas
orientimit gjeografik ndodhet nga ana veriore e vendit ku ka ndodhur ngjarja, ndërsa nga ana
jugore ka një punishte marangozësh.
Konkretisht në vend-ngjarje janë gjetur e sekuestruar me cilësinë e provës materiale 4
gëzhoja pistolete, model 54, të kalibrit 7.62 mm, të gjitha me kapsollë të goditur,
vendndodhja e të cilave përcaktohet në proces-verbalin e datës 09.06.2004, shoqëruar me
tabelën fotografike përkatëse.
Nga ekspertimi balistik i kryer në lidhje me këto gëzhoja, me aktin nr.136, datë
11.06.2004, konkludohet se ato janë qitur nga dy armë të ndryshme, 3 nga një dhe 1 nga një
armë tjetër. Sipas këtij akti gëzhojat ju përkasin fishekëve që përdoren si municion për armët
e zjarrit pistoletë TT, Zastava dhe automatikët PPS e PMSH, të modelit 54 dhe kalibrit 7.62
mm.
Nga gjurmët daktiloskopike të gjetura në sipërfaqen e jashtme të xhamit të derës së
shoferit (A, B dhe C), pas ekspertimit dhe krahasimit në lidhje me këto gjurmë, me aktin e
ekspertimit numër 5272, datë 07.10.2004, është konkluduar se gjurma papilare e gishtit (C)
është formuar nga gishti i mesit dhe unazës se të pandehurit Florian Nikolli.
Të nesërmen e ndodhjes së ngjarjes, në datën 10.06.2004, i pandehuri Florian Nikolli
si një prej bashkëpunëtorëve pjesëmarrës në krimin e vrasjes së shtetasit Pjetër Qafa, është
vetëdorëzuar në policinë gjyqësore duke marrë përsipër si person i vetëm kryerjen e vrasjes,
duke dorëzuar edhe pistoletën nr.110039-16. Sipas aktit të ekspertimit balistik me numër
3259, datë 17.06.2004, kjo është arma të prej së cilës janë qitur 3 prej gëzhojave të gjetura në
vendngjarje.
Pas dorëzimit të të pandehurit Florian Nikolli është bërë këqyrja e këtij personi dhe
sekuestrimi me cilësinë e provave materiale të veshjes që ai ka pasur në këtë moment. Gjatë
ekzaminimit biologjik të tyre është konstatuar se gjaku i gjetur në këto tesha është i njëjtë me
atë që është gjetur në vend-ngjarje.
Për rolin e këtij të pandehuri si bashkëpunëtor në krimin e vrasjes së shtetasit Pjetër
Qafa vlejnë deklarimet e bëra para policisë gjyqësore nga djali i viktimës Aleksandër Qafa, si
i vetmi person okular në vend-ngjarje. Sipas proces-verbalit më datë 09.06.2004 që pasqyron
deklarimet e këtij personi rezulton se- ndërkohë që Prenga me djalin më të madh (Altinin),
kryen ekzekutimin e babait të tij, djali tjetër Floriani, prezent aty, meqenëse vetë ishte i
paarmatosur, nxiste vëllanë e tij Altinin ta vriste edhe atë vetë, kur ai i kishte mbështetur
tytën e pistoletës në ballë.
I pandehuri Florian Nikolli pretendon se e ka kryer ai vrasjen në datën 10.06.2004,
kur është vetëdorëzuar në polici ka deklaruar përpara prokurorit Sokol Malaj se ai ka parë se
djali i Pjetrit, Aleksandri, që ndodhej në makinë në sediljen e pasme, kishte një pistoletë në
dorë dhe po mundohej të vriste Preng Nikollin, babain e Florianit i cili ishte ulur në makinë
në vendin e parë të pasagjerit. Në këto kushte, vazhdon deklarimin e tij Florian Nikolli, ai
kishte hapur derën e makinës në krahun e shoferit, i kishte marrë nga dora pistoletën Pjetrit
dhe me të kishte qëlluar tre-katër herë Pjetrin në kokë.
252
B. Procedurat Gjyqësore
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.997, datë 30.06.2009, ka
vendosur:
“Deklarimin fajtor të të pandehurit Altin Nikolli për kryerjen e veprës penale “Vrasje
me dashje në bashkëpunim“ parashikuar nga neni 76-25 i K.Penal dhe dënimin e tij me 20
(njëzet) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Altin Nikolli për kryerjen e veprës penale “Mbajtjes
pa leje të armëve luftarake me pasoja të rënda “ parashikuar nga neni 278/4 i K.Penal dhe
dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 55 të Kodit Penal dënimin e tij me 24 (njëzet e katër) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale e dënon përfundimisht të pandehurin Altin
Nikolli me 16 (gjashtëmbëdhjetë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga dita e ekzekutimit të vendimit .
Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë brenda 10
(dhjetë) ditëve nga e nesërmja e shpalljes”.
“Lënien në fuqi të vendimit nr.997, datë 30.06.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë”.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar.
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.997, datë 30.06.2009, ka
arsyetuar në këtë mënyrë:
Për rolin e këtij të pandehuri si bashkëpunëtor në krimin e vrasjes së shtetasit Pjetër
Qafa vlejnë deklarimet e bëra para policisë gjyqësore nga djali i viktimës Aleksandër Qafa, si
i vetmi person okular në vend-ngjarje. Sipas proces-verbalit më datë 09.06.2004 që pasqyron
deklarimet e këtij personi rezulton se, ndërkohë që Prenga me djalin më të madh (Altinin)
kryen ekzekutimin e babait të tij, djali tjetër Floriani prezent aty, meqenëse vetë ishte i
paarmatosur, nxiste vëllanë e tij Altinin ta vriste edhe atë vetë, kur ai i kishte mbështetur
tytën e pistoletës në ballë.
Në shpjegimet e tyre të dhëna dy të pandehurit mundohen që kryerjen e krimit t’ia
atribuojnë vetëm njërit prej tyre, Florian Nikollit, por shpjegimet e tyre nuk krijojnë bindjen
tek gjykata se ngjarja ka ndodhur ashtu siç e tregojnë të pandehurit, pasi deklarimet e
ndryshme të dhëna prej tyre janë kontradiktore.
Kështu, i pandehuri Florian Nikolli, që pretendon se e ka kryer ai vrasjen, në datën
10.06.2004, kur është vetëdorëzuar në polici, ka deklaruar përpara prokurorit Sokol Malaj se
ai ka parë se djali i Pjetrit, Aleksandri i cili ndodhej në makinë në sediljen e pasme, kishte një
pistoletë në dorë dhe po mundohej të vriste Preng Nikollin, babain e Florianit i cili ishte ulur
në makinë në vendin e parë të pasagjerit. Në këto kushte, vazhdon deklarimin e tij Florian
Nikolli, ai kishte hapur derën e makinës në krahun e shoferit, i kishte marrë nga dora
pistoletën Pjetrit dhe me të kishte qëlluar tre-katër herë Pjetrin në kokë. Pavarësisht se edhe
në vetë këto deklarime ka kontradikta, pasi në fillim del se pistoletën e kishte në dorë djali i
Pjetrit dhe pastaj del se Floriani ja mori pistoletën nga dora Pjetrit dhe jo djalit të tij dhe me të
kishte realizuar vrasjen, e rëndësishme është që nga këto deklarime del qartë se i pandehuri
në deklarimet e dhëna po prej tij, në datën 16.10.2004, përpara oficerit të Policisë Gjyqësore
Ardian Muçaj, si dhe përpara gjykatës (dhe që mbështeten edhe nga i pandehuri Preng
Nikolli) nuk është i sinqertë, pasi në deklarimet e dyta ai thotë se pistoletën me të cilën bëri
vrasjen e kishte me vete.
253
Nga ana e gjykatës çmohet se ngjarja ka ndodhur ashtu siç e ka treguar shtetasi
Aleksandër Qafa, djali i viktimës. Nga deklarimet e tij del edhe fakti që i pandehuri Preng
Nikolli nuk ka pasur armë në momentin e vrasjes, por nëpërmjet litarit ka ndihmuar aktivisht
në realizimin e vrasjes nga djali tjetër i tij Altin Nikolli, ndërkohë që i pandehuri Florian
Nikolli ka qenë në rolin e nxitësit.
Lidhur me nenin 278/4 të K.Penal, gjykata vëren se: “Kur vepra kryhet në sasira të
mëdha në bashkëpunim, më shumë se një herë ose ka sjellë pasoja të rënda, dënohet me
burgim nga pesë deri më pesëmbëdhjetë vjet”.
Nga çmuarja e faktit si më sipër dhe analizimi i dispozitës ligjore për të cilën
akuzohet i pandehuri, për gjykatën krijohet bindja se i pandehuri Altin Nikolli e ka
konsumuar veprën penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake me pasoja të rënda” të
parashikuar nga neni 278/4 i K.Penal.
Kështu, i pandehuri Altin Nikolli mbante pa lejen e organeve kompetente një armë
luftarake, të llojit pistoletë së bashku me municionin përkatës (fishekë), duke konsumuar në
këtë mënyrë elemente të veprës penale të sipërcituar.
Për këtë arsye, i pandehuri, gjendet subjekt i konsumimit prej tij të kësaj figure të
kundërvajtjes penale të parashikuar nga neni 278/4 i K.Penal, për të cilën akuzohet e në këtë
mënyrë ai duhet të deklarohet fajtor e për këtë shkak duhet dënuar.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.143, datë 12.02.2010, ka mbajtur të njëjtin
qëndrim pa marrë në analizë pretendimet e mbrojtjes së të pandehurit.
D. Në lidhje me ankimin (rekursin).
Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs i
gjykuari Altin Nikolli, nëpërmjet avokatit të tij, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi
dhe deklarimin e pafajshëm, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi nr.143 i Gjykatës së Apelit Tiranë ka kontradikta me vendimin e formës së
prerë në ngarkim të dy të gjykuarve të tjerë, Florian dhe Preng Nikolli.
- Kontradikta ekziston në vendimin nr.742, datë 30.09.2005 të Gjykatës së Apelit
Tiranë, ku në arsyetimin e këtij vendimi ka dalë që ekzekutori i viktimës Pjetër Qafa, ka qenë
i gjykuari në rastin konkret, Florian Nikolli. Kurse në vendimin e dytë që ka deklaruar fajtor
të gjykuarin në rastin konkret, Altin Nikolli, ka dalë që rolin e ekzekutorit e ka pasur ky i
fundit, Altin Nikolli. Kjo vjen në kontradiktë me vendimin e mëparshëm, pasi në të dyja
dosjet flitet për të njëjtën ngjarje, bazohen mbi të njëjtat prova dhe fakte, bëhet fjalë për të
njëjtit të gjykuar, por arsyetimi është i gabuar lidhur me rolin e ekzekutorit.
- Në vendimin e mëparshëm nr.742 të vitit 2005 ka rezultuar që shenjat e gishtave që
janë gjetur tek dera e makinës kanë qenë të të gjykuarit, Florian Nikolli, kurse në vendimin e
dytë nr.134/20101 ka rezultuar që Altin Nikolli ka hapur derën e shoferit.
- Në vendimin e mëparshëm ka rezultuar që i gjykuari Altin ka ardhur në vendngjarje
duke i marrë të dy të gjykuarit e tjerë për t’i larguar nga vendi i ngjarjes dhe në vendimin e
dytë nr.134/2010, ka rezultuar që i gjykuari Altin ka qenë në vendngjarje së bashku me të
tjerët.
- Të dy vendimet kanë kontradiktë lidhur me dëshmitë e Aleksandër Qafës, njëra
gjykatë i merr si të mirëqena, tjetra i kundërshton pasi nuk përputhen me provat e
administruara në dosje nga organi i akuzës.
- Edhe lidhur me armën e krimit, rezulton në vendimin e mëparshëm që e mbante i
gjykuari Florian, kurse në vendimin e fundit të gjykatës së apelit, me nr.134 të vitit 2010,
rezulton që armën e krimit e mbante i gjykuari Altin Nikolli.
- Për sa më sipër, mendojmë që vendimi i gjykatës së apelit lidhur me te gjykuarin
Altin Nikolli duhet të prishet, pasi në të dyja çështjet me të njëjtat prova për të njëjtët persona
është dhënë një vendim tjetër komplet kontradiktor me të parin.
254
Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs
prokurori i Prokurorisë së Apelit Tiranë, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe
deklarimin fajtor të të gjykuarit për veprën penale të parashikuar nga neni 78 i Kodit
Penal, duke parashtruar këto shkaqe:
- E kundërshtojmë vendimin e mësipërm të Gjykatës së Apelit Tiranë lidhur me
kualifikimin e veprës penale në ngarkim të të gjykuarit Altin Nikolli.
- Nga provat dhe faktet që janë administruar në dosje ka rezultuar e provuar që i
gjykuari në rastin konkret ka konsumuar elementet e veprës penale të vrasjes me paramendim
në bashkëpunim me dy të gjykuarit e mëparshëm.
- Ka dalë haptazi që të tre të gjykuarit janë përgatitur për t’i dalë në pritë viktimës dhe
për ta vrarë pas një sherri që këta kanë pasur disa ditë më parë, mes të gjykuarit Florian
Nikolli dhe viktimës.
- Në të gjitha veprimet e tyre, duke i parë hap pas hapi, rezulton se ka pasur një
marrëveshje të mëparshme, për kryerjen e kësaj vepre penale.
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se vendimet nr.997, datë 30.06.2009 të
Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë dhe nr.143, date 12.02.2010 Gjykatës së Apelit Tiranë,
janë rezultat i interpretimit të jo të saktë të provave dhe zbatimit jo të drejtë të ligjit penal, e si
të tillë duhet të prishen.
Pretendimet e të gjykuarit Altin Nikolli, të parashtruara në rekursin e depozituar në
Gjykatën e Lartë, pasi u morën në shqyrtimë u gjetën të bazuara në provat e administruara
gjatë këtij procesi gjyqësor.
Nëse do t’i referoheshim arsyetimit të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe atij të
shkallës së parë, do të shohim se këto vendime nuk kanë marrë në analizë dhe as vlerësuar
pretendimet e mbrojtjes së të gjykuarit, duke u shprehur për to vetëm më një fjali, duke
vepruar në kundërshtim flagrant me nenin 383, germa ç1 të Kodit të Procedurës Penale, i cili
përcakton elementët që duhet të përmbajë vendimi i gjykatës.
Kështu, lidhur me pretendimin e mbrojtjes së të gjykuarit se me vendimin e formës së
prerë nr.742, datë 30.09.2005 të Gjykatës së Apelit Tiranë janë pranuar të tjera rrethana për
faktin e pretenduar ndaj të pandehurit Altin Nikolli dhe se është dënuar i gjykuari Florian
Nikolli në rolin e ekzekutorit të veprës penale të vrasjes me dashje në dëm të shtetasit Pjetër
Qafa, të dy gjykatat jo vetëm që nuk janë shprehur se përse e quajnë të papranueshëm, por as
që e kanë marrë në analizë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, me vendimin e formës së prerë nr.742,
datë 30.09.2005 të Gjykatës së Apelit Tiranë në lidhje me këtë ngjarje është vendosur
deklarimi fajtor dhe dënimi i të gjykuarve Florian e Prengë Nikolli për veprën penale të
vrasjes me dashje të kryer në bashkëpunim.
Mbi ankimin e Prokurorisë dhe të pandehurit Prengë Nikolli Kolegji Penal i Gjykatës
së Lartë ka vendosur “Mospranimin e rekursit të paraqitur nga Prokuroria e Apelit Tiranë dhe
i gjykuari Prengë Nikolli, për vendimin nr.742 ,datë 30.09.2005 të Gjykatës së Apelit
Tiranë”.
1
Vendimi përmban:
a) gjykatën që e ka dhënë;
b) gjeneralitetet e të pandehurit ose të dhëna të tjera personale që vlejnë për ta identifikuar, si dhe gjeneralitetet e palëve të
tjera private;
c) akuzën;
ç) parashtrimin e përmbledhur të rrethanave të faktit dhe provat mbi të cilat bazohet vendimi, si dhe arsyet për të cilat
gjykata i quan të papranueshme provat e kundërta;
d) dispozitivin, duke treguar nenet e zbatuara të ligjit;
dh) datën dhe nënshkrimin anëtarëve të trupit gjykues.
255
Në këtë vendim të formës së prerë janë pranuar këto rrethana fakti:
“.....pasi viktima ka ndaluar automjetin për shkak të trafikut të rënduar, është parë
nga i dënuari Preng, i cili po pinte kafe me dëshmitarin Kastriot Mema dhe i dënuari Preng
është ngritur dhe ka shkuar tek makina e viktimës dhe pasi ka hapur derën e pasagjerit me
qëllim që të kërkonte zgjidhjen e mosmarrëveshjes së krijuar mes viktimës dhe djalit të tij të
dënuarit Florian Nikolli. Aty në makinë janë përleshur me duar dhe makina është ndalur
duke dalë nga rruga. Këtë veprim e ka parë edhe i dënuari Florian Nikolli, i cili ishte në klub
dhe me vrap ka shkuar tek makina dhe nga dera e shoferit ka kapur viktimën prej qafe dhe me
anë të një pistolete të cilën e mbante pa leje ka qëlluar tre herë radhazi viktimën në kokë duke
e lënë të vdekur në vend, ndërsa ndaj djalit të viktimës që ishte në sedijen e pasme nuk është
bërë asnjë veprim, kjo edhe për shkak të ndërhyrjes së të pandehurit Preng Nikolli që e ka
ndalur të pandehurin Florian që të qëllonte mbi djalin e viktimës. Në vendngjarje ka ardhur
me makinë i pandehuri Altin Nikolli, për të cilin është veçuar çështja penale dhe pasi ka
mësuar për ngjarjen, ka marrë të dënuarit Prengë e Florian Nikolli dhe janë larguar me
makinën e tij”.
Gjithashtu ndër të tjera në arsyetimin e këtij vendimi të formës së prerë thuhet:
“Shpjegimet e djalit të viktimës, të dëshmitarit Aleksandër Qafa, në lidhje me ngjarjen e
ndodhur duhet të merren me rezervë, pasi ato nuk përputhen me provat shkencore që ka
siguruar organi i akuzës gjatë këqyrjes së kufomës nga ekspertët mjekoligjorë, të cilët kanë
provuar se pas ekzaminimit të kufomës ai nuk ka pasur dëmtime të tjera në trup me
përjashtim të tre predhave që janë konstatuar në kokë, duke hedhur poshtë deklarimin e këtij
dëshmitari se i pandehuri Preng e ka tërhequr viktimën drejt vetes me anë të një litari që ia
kishte hedhur në qafë, fakt ky që nuk është provuar pasi viktima nuk ka pasur hematoma apo
dëmtime të tjera në qafë.
Pra siç shihet me këtë vendim ngjarjes në fjalë i është dhënë një vlerësim tjetër nga ai
që i kane dhënë gjykatat në çështjen objekt shqyrtimi në Gjykatën e Lartë, duke pranuar se në
rolin e ekzekutorit për ngjarjen në fjalë ka qenë i dënuari Florian Nikolli dhe se i gjykuari
Altin Nikolli ka ardhur në vendngjarje pasi ka ndodhur vrasja dhe ka marrë dy të dënuarit me
makinë duke i larguar nga vendi i ngjarjes.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se për çështjen në fjalë me vendimin e formës
së prerë, sipërcituar, i është dhënë një zgjidhje e drejtë përsa i përket çmuarjes së provave dhe
rrethanave të kryerjes së veprës penale dhe në kundërshtim me këtë veprim nga ana e
gjykatave në vendimet e ankimuara faktet kanë marrë një vlerësim tjetër, duke pranuar se për
ngjarjen në fjalë kemi dy ekzekutorë dhe duke pranuar kështu dy rrethana të ndryshme fakti
për të njëjtën ngjarje.
Megjithëse ky vendim i është vënë në dispozicion të dy gjykatave nga ana e mbrojtjes
së të pandehurit, të dy gjykatat në arsyetimin e vendimeve të tyre as që e përmendin fare këtë
vendim.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se vendimet nr.997, datë 30.06.2009 të
Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë dhe nr.143, date 12.02.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë,
janë marrë duke shkelur rëndë parimet e sigurisë juridike, kontradiktorialitetit dhe barazisë së
palëve në procesin gjyqësor. Këto vendime janë marrë në mënyrë të njëanshme, duke u dhënë
fakteve një vlerë të paracaktuar, duke u mbështetur vetëm në pretendimet e organit të akuzës.
Në vijim të këtij arsyetimi kolegji konstaton se si gjykata e shkallës së parë, ashtu dhe
ajo e apelit kanë marrë të mirëqenë variantin e paraqitur nga djali i viktimës, duke mos e
pranuar faktin se i dënuari (vëllai i të gjykuarit) ka qenë në vendin e pretenduar. Por ky
pretendim mbetet krejtësisht i paqëndrueshëm sepse në xhamin e makinës në krahun e
shoferit është gjetur, fiksuar me cilësinë e provës, gjurma e gishtit të të dënuarit tashmë
(vëllait të të gjykuarit). Pra kemi një provë shkencore e cila mbështet tërësisht këtë fakt, dhe
256
është një provë e pakundërshtuar dhe administruar si e tillë në procesin gjyqësor, duke
theksuar se gjurma e gishtit është fiksuar në pjesën e jashtme të autoveturës.
Padyshim është e vërtetë se pretendimet e të dënuarit Florian (vëllai i të gjykuarit),
kanë qenë të ndryshme në deklarimin e tij fillestar menjëherë pas ngjarjes, por gjithmonë ka
mbajtur përsipër autorësinë e veprës dhe tashmë është i dënuar duke vuajtur dënimin për këtë.
Një tjetër provë shkencore e marrë dhe fiksuar si e tillë që në momentin e parë me
këqyrjen e vendit të ngjarjes është dhe gjetja dhe fiksimi në vendngjarje i dy gëzhojave të
ndryshme të qitura nga armë të ndryshme. Pikërisht ky është një tjetër moment i rëndësishëm,
i cili përforcon faktin se i dënuari Florian ka dhënë versionin e saktë të mekanizmit të
ngjarjes.
Në këtë mënyrë, Kolegji Penal arrin në konkluzionin se provat shkencore të fiksuara
si të tilla në vendngjarje, të cilat janë rezultat i akteve të ekspertimit të kryera në momentin
fillestar të ngjarjes, janë të pakundërshtueshme dhe të pranuara në gjykim e administruar me
këtë cilësi. Këto prova mbështesin në mënyrë të qartë dhe bindëse se vepra është kryer nga
tashmë i dënuari Florian (vëllai i të gjykuarit) dhe në këtë mënyrë, duke qenë se kemi të
bëjmë me një ekzekutor të vetëm, nuk mund të dënohen dy të tillë.
Pretendimet e organit të akuzës se jemi para vrasjes me paramendim nuk mbështeten
në rrethanat në të cilat ka ndodhur ngjarja, pasi ky organ me provat e paraqitura, jo vetëm që
nuk arrin të provojë se i gjykuari ka kryer veprën penale të vrasjes me paramendim, por në
kundërshtim me provat të cilat ndodhen në dosje ky organ kërkon dënimin e dy personave për
të njëjtën ngjarje.
Në veprimet e të gjykuarit Altin Nikolli mund të ketë elementë të veprës penale të
“Përkrahjes së autorit të krimit pas kryerjes së veprës penale”, të parashikuar nga neni 302 i
Kodit Penal, por duke qenë se autorët e veprës penale janë vëllai dhe babai i tij, sipas
paragrafit të tretë të këtij neni ai përjashtohet nga përgjegjësia penale.
Në rrethanat e parashtruara këto vendime do të prishen, pasi nuk jemi përpara
elementëve të veprës penale të “Vrasjes me dashje”, të kryer në bashkëpunim dhe të
“Mbajtjes pa leje të armëve luftarake me pasoja të rënda”, të parashikuara nga nenet 76-25
dhe 278/4 të Kodit Penal.
Të gjitha sa më sipër çojnë Kolegjin Penal në konkluzionin se çështja penale në
ngarkim të të gjykuarit Altin Nikolli duhet të pushohet.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 441/c dhe 442/1, 2 të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen vendimit nr.143, datë 12.02.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit
nr.997, datë 30.06.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë dhe pushimin e çështjes penale
në ngarkim të të gjykuarit Altin Preng Nikolli.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të gjykuarit Altin Preng Nikolli, nëse nuk mbahet
në burg për ndonjë shkak tjetër.
Një kopje e këtij vendimi i dërgohet për efekt ekzekutimi Prokurorisë së
Përgjithshme.
Tiranë, më 07.11.2012
257
Nr.00-2013-1527 i Vendimit (285)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
TË GJYKUARIT: OLSI ASAMENI
A K U Z U A R:
Se ka kryer veprën penale të
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, në bashkëpunim,
të parashikuar nga N.283/2 i K.Penal
TË GJYKUARIT: BEKIM LEKA
A K U Z U A R:
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, në bashkëpunim,
TË GJYKUARIT: BLEDAR METKO
A K U Z U A R:
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”
TË GJYKUARIT: ELVIS MEKSHI
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Moskallëzimit të krimit”
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.621, datë 29.12.2010 ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Olsi Asameni për kryerjen e veprës penale
të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, në bashkëpunim, të parashikuar nga
N.283/2 i K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite, e dënon atë me 7 (shtatë) vjet
burgim.
258
Në aplikim të N.406/1 të K.Pr.Penale, i zbritet 1/3 e dënimit duke u dënuar
përfundimisht i pandehuri Olsi Asameni me 4 (katër) vjet e 8 (tetë) muaj
burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Olsi Asameni fillon nga dita e ndalimit të
tij, më datë 10.03.2010 dhe të kryhet në burgun e sigurisë së zakonshme.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Bekim Leka për kryerjen e veprës penale të
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, në bashkëpunim, të parashikuar nga
N.283/2 i K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dhe nenit 51 të K.Penal e
dënon atë me 3 (tre) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
përfundimisht i pandehuri Bekim Leka me 2 (dy ) vjet e 4 (katër) muaj
burgim.
Vuajta e dënimit për të pandehurin Bekim Leka fillon nga dita e arrestimit të
tij në flagrancë, datë 10.03.2010.
Në zbatim të N.59 të K.Penal për të dënuarin Bekim Leka urdhërohet
- pezullimi i ekzekutimit të dënimit me burgim, për pjesën e mbetur të
pavuajtur të dënimit prej 1 vit, 1 muaj e 16 ditë burgim, duke filluar nga data e
dhënies së këtij vendimi.
- vënia në provë e të dënuarit Bekim Leka për një periudhë kohe prej 3
vjetësh, me kusht që gjatë kohës së provës të mos kryejë vepër tjetër penale.
- gjatë kohës së provës, i pandehuri Bekim Leka të mbajë kontakte me
Shërbimin e Provës Elbasan.
- në zbatim të neneve 60/1, /9, 12, 61 të K.Penal detyrohet i pandehuri Bekim
Leka që gjatë kohës së provës:
- të heqë dorë nga përdorimi i lëndëve narkotike
- të mos shoqërohet me persona të dënuar për veprat penale të parashikuara
nga nenet 283-286 të K.Penal
- të vazhdojë detyrimisht ndjekjen e arsimit të mesëm të papërfunduar.
- t’i përgjigjet thirrjeve dhe kërkesave të zyrës vendore të Shërbimit të Provës
Elbasan;
- t’i marrë pëlqimin zyrës vendore të Shërbimit të Provës Elbasan për
ndryshimin e vendbanimit.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të dënuarit Bekim Leka nëse ndaj tij nuk
zbatohet masa e sigurimit personal “arrest në burg”, ose ndonjë dënim tjetër
penal me burgim për vepra të tjera penale.
Në mbështetje të N.389 të K.Pr.Penale deklarohet heqja e masës së sigurimit
personal “arrest në burg” caktuar për të pandehurin Bekim Leka me vendimin
nr.158, datë 12.03.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Bledar Metko për kryerjen e veprës penale
të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, të parashikuar nga N.283/1 i
K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite, e dënon atë me 5 (pesë) vjet burgim.
përfundimisht i pandehuri Bledar Metko me 3 (tre) vjet e 4 (katër) muaj
burgim
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Bledar Metko fillon nga dita e ndalimit të
tij, më datë 11.03.2010.
Në zbatim të N.59 të K.Penal për të dënuarin Bledar Metko urdhërohet.
- pezullimi i ekzekutimit të dënimit me burgim, për pjesën e mbetur të
pavuajtur të dënimit prej 2 vjet 1 muaj e 17 ditë burgim, duke filluar nga
data e dhënies së këtij vendimi.
259
- vënia në provë e të dënuarit Bledar Metko për një periudhë kohe prej 4
vjetësh, me kusht që gjatë kohës së provës të mos kryejë vepër tjetër
penale.
- gjatë kohës së provës, i pandehuri Bekim Leka të mbajë kontakte me
Shërbimin e Provës Korçë.
Në zbatim të neneve 60/1, /9, 12, 61 të K.Penal detyrohet i pandehuri Bledar
Metko që gjatë kohës së provës:
- të mos shoqërohet me persona të dënuar për veprat penale të parashikuara
nga nenet 283-286 të K.Penal
- t’i përgjigjet thirrjeve dhe kërkesave të zyrës vendore të Shërbimit të
Provës Korçë;
- t’i marrë pëlqimin zyrës vendore të Shërbimit të Provës Korçë për
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të dënuarit Bledar Metko nëse ndaj tij nuk
zbatohet masa e sigurimit personal “arrest në burg”, ose ndonjë dënim tjetër
penal me burgim për vepra të tjera penale.
Në mbështetje të N.389 të K.Pr.Penale deklarohet heqja e masës së sigurimit
personal “arrest në burg” caktuar për të pandehurin Bledar Metko me
vendimin nr.304, datë 22.05.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
Një kopje e këtij vendimit t’i dërgohet zyrës vendore të Shërbimit të Provës
Elbasan, zyrës vendore të Shërbimit të Provës Korçë për të verifikuar e
kontrolluar respektimin e detyrimeve të dhëna me këtë vendim nga të dënuarit
Bekim Leka e Bledar Metko.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ervis Mekshi për kryerjen e veprës penale
të “Moskallëzimit të krimit”, të parashikuar nga N.300/1 i K.Penal dhe në bazë
të kësaj dispozite e dënon atë me 1 (një) vit e 3 (tre) muaj burgim.
përfundimisht i pandehuri Ervis Mekshi me 10 (dhjetë) muaj burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Ervis Mekshi fillon nga dita e arrestimit të
tij në flagrancë datë 10.03.2010, duke u llogaritur edhe koha e vuajtur me
masën e sigurimit personal “arrest në shtëpi”, të caktuar ndaj tij me vendimin
nr.156, datë 12.03.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe të kryhet
në burg të sigurisë së zakonshme.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.431-10-2011-1338, datë 03.11.2011 ka

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit penal nr.621/13-2010-5321, datë 29.12.2010 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan me këtë ndryshim:
Mos aplikimin e Nenit 59 të K.Penal përsa i përket të pandehurit Bledar
Metko.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokuroria e Apelit Durrës, e cila kërkon
prishjen e vendimit nr.621/13-2010-5321, datë 29.12.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan dhe prishja e vendimit nr.431-10-2011-1338, datë 03.11.2011 të Gjykatës së Apelit
Durrës lidhur me zbatimin e nenit 59 të K.Penal ndaj të pandehurit Bekim Leka dhe
parashtron këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit është i gabuar përsa i përket aplikimit të N.59 të K.Penal
lidhur me të pandehurin Bekim Leka.
260
- Gjykata nuk ka vlerësuar drejt rrezikshmërinë e veprës dhe të autorëve, përhapjen e
veprës, rrethanat e kryerjes së veprës, faktin që i pandehuri e ka kryer veprën në
bashkëpunim.
Gjithashtu ka ushtruar rekurs i gjykuari Bledar Metko, nëpërmjet përfaqësuesit të tij,

i cili kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës dhe lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, duke parashtruar edhe shkaqet ligjore përkatëse.
- Vendimi i gjykatës së apelit është i pambështetur në ligj e në prova.
- Gjykata ka zbatuar keq dispozitat materiale që lidhen me aplikimin e N.59 të K.Penal.
- Gjykata nuk ka vlerësuar drejt rrethanat familjare të të pandehurit Bledar, siç janë
gjendja e rëndë shëndetësore e prindërve, faktin që ai është i vetmi person që kujdeset
për familjen.
- Gjykata nuk ka analizuar drejt faktin që i Bledar Metko nuk paraqet rrezikshmëri të
lartë shoqërore, ai është i padënuar, është i penduar, nuk e ka kryer veprën në
bashkëpunim.
- Gjykata e apelit nuk ka pasur parasysh sjelljen e tij, pas kryerjes së veprës penale,
kriter tjetër i parashikuar nga N.59 i K.Penal; ai nuk ka kryer ndonjë vepër tjetër
penale gjatë kësaj kohe.
- Gjatë gjykimit u vërtetuan disa nga rrethanat për plotësimin e kritereve të N.59 të
K.Penal.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Sokol Stojani, i cili
kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe gjykatës së faktit lidhur me llojin dhe
masën e dënimit për të gjykuarin Bekim Leka; mbrojtësin e caktuar kryesisht të të gjykuarit
Bekim Leka, Av. Skënder Breca, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.1338, datë
03.11.2011 të gjykatës së apelit për pjesën që i përket të gjykuarit Bekim Leka; dhe pasi e
VËREN
Vendimi nr.431-10-2011-1338, datë 03.11.2011 i Gjykatës së Apelit Durrës është
marrë pjesërisht në zbatim të gabuar të ligjit penal, përsa i përket heqjes se pezullimit të
ekzekutimit të dënimit për të gjykuarin Bledar Metko.
I. Rrethanat e faktit
1. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Elbasan ka regjistruar procedimin penal nr.589 akti, viti
2010 në ngarkim të të gjykuarve Olsi Asameni, Bekim Leka, Bledar Metko, e Ervis
Mekshi.
2. Të gjykuarit Olsi Asameni, Bekim Leka dhe Ervis Mekshi janë banorë të qytetit të
Prrenjasit dhe kanë pasur njohje të mëparshme me njëri-tjetrin, ndërsa i gjykuari
Bledar Metko është banor i fshatit Qinam të Komunës Mollas në Qarkun e Korçës dhe
ka pasur njohje dhe kontakte të mëparshme me të gjykuarin Olsi Asameni.
3. Më datë 09.03.2010, nga ana e oficerëve të policisë gjyqësore të seksionit kundër
narkotikëve në Dr.P.Qarkut Elbasan është marrë informacion se i gjykuari Bekim
Leka po transportonte lëndë narkotike, nga qyteti i Korçës për në qytetin e Prrenjasit
me porosi të të gjykuarit Olsi Asameni.
4. Për verifikim e informacionit është ngritur një postobllok në Rrethin e Librazhdit dhe
në orën 21.45 është ndaluar mjeti tip kamion me targë KO 7349 B me drejtues
shtetasin Reshat Mucollari, ku udhëtonte dhe i gjykuari Bekim Leka. Nga kontrolli i
ushtruar i është gjetur një qese brenda të cilës ishin dy paketime me lëndë e cila për
261
shkak të karakteristikave ngjante me cannabis sativa, me peshë gjithsej 612.2
(gjashtëqind e dymbëdhjetë pikë dy) gramë, së bashku me ambalazhin.
5. I gjykuari Bekim Leka ka shpjeguar mekanizmin e ngjarjes, ç’ka është pranuar edhe
nga të gjykuarit e tjerë. I gjykuari Olsi i ka dhënë 16.000 (gjashtëmbëdhjetë mijë) lekë
të reja për të sjellë një sasi hashashi nga Erseka në Prrenjas. Kjo shumë të ardhurash
do të shërbente 15.000 (pesëmbëdhjetë mijë) për të blerë lëndën narkotike tek i
gjykuari Bledar dhe 1000 (njëmijë) lëkë për koston e rrugës. I gjykuari Olsi i ka
premtuar edhe një shpërblim pasi të sillte lëndën narkotike në Prrenjas, por pa
përcaktuar vlerën konkrete.
6. I gjykuari Bekim është nisur i vetëm drejt Ersekës, sipas instruksioneve të Olsit për të
takuar të gjykuarin Bledar Metko, nga i cili do të blinte lëndën narkotike.
7. Gjatë bisedës midis Olsit dhe Bekimit ka qenë i pranishëm edhe i gjykuari Ervis.
Veprimet e përgjimit ambjental të datës 11.03.2010 midis të gjykuarve - tregojnë
pjesëmarrjen e secilit në veprimtarinë e paligjshme. I gjykuari Olsi i ka dhënë sasinë e
lekëve të gjykuarit Bekim, si edhe një aparat celular në të cilin do të kontaktonte të
gjykuarin Bledar.
8. Sipas aktit të ekspertimit kimik nr.3066, datë 20.04.2010 është konkluduar se
materiali bimor në të dy paketimet është produkt herbal i bimës cannabis sativa. Sipas
aktit të ekspertimit toksikologjik ligjor nr.176, datë 15.03.2010 dhe nr.180, datë
17.03.2010 ka rezultuar se në urinën e shtetasve Olsi Asameni, Bekim Leka, Bledar
Metko, e Ervis Mekshi është zbuluar prania e produkteve të metabolizmit të
kanabinoideve. Këta shtetas kanë konsumuar bimë narkotike cannabis sativa. I
gjykuari Olsi ka deklaruar se lëndën narkotike e ka porositur për përdorim vetjak.
9. Në këto rrethana Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Elbasan ka dorëzuar kërkesën për
gjykim, duke i akuzuar të pandehurit Olsi Asameni, Bekim Leka dhe Bledar Metko
për veprën penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, në bashkëpunim, të
parashikuar nga N.283/2 i K.Penal, ndërsa i padnehuri Ervish Mekshi për veprën
penale të “Moskallëzimit të krimit”, parashikuar nga N.300/1 i K.Penal.
10. Të gjykuarit kanë mbajtur qëndrim pendues në lidhje me veprën e kryer; të gjykuarit
Olsi Asameni, Bekim Leka, nëpërmjet mbrojtësit të tyre kanë kërkuar që të
ndryshohet kualifikimi i veprimeve të tyre, duke u dënuar sipas N.283/1 të K.Penal;
ndërsa të gjykuarit Bledar Metko dhe Ervish Mekshi kanë kërkuar një dënim sa më të
butë.
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.621, datë 29.12.2010 ka

vendosur:
i.1 Deklarimin fajtor të të pandehurit Olsi Asameni për kryerjen e veprës penale të
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, në bashkëpunim, të parashikuar nga N.283/2 i
K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite, e dënon atë me 7 (shtatë) vjet burgim.
ii.1 Në aplikim të N.406/1 të K.Pr.Penale, i zbritet 1/3 e dënimit duke u dënuar
përfundimisht i pandehuri Olsi Asameni me 4 (katër) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Olsi Asameni fillon nga dita e ndalimit të tij, më
datë 10.03.2010 dhe të kryhet në burgun e sigurisë së zakonshme.
i.2 Deklarimin fajtor të të pandehurit Bekim Leka për kryerjen e veprës penale të
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, në bashkëpunim, të parashikuar nga N.283/2 i
K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite, dhe nenit 51 të K.Penal e dënon atë me 3 (tre)
vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
përfundimisht i pandehuri Bekim Leka me 2 (dy ) vjet e 4 (katër) muaj burgim.
262
Vuajta e dënimit për të pandehurin Bekim Leka fillon nga dita e arrestimit të tij në
flagrancë, datë 10.03.2010.
iii.2 Në zbatim të N.59 të K.Penal për të dënuarin Bekim Leka urdhërohet
- pezullimi i ekzekutimit të dënimit me burgim, për pjesën e mbetur të pavuajtur të
dënimit prej 1 vit, 1 muaj e 16 ditë burgim, duke filluar nga data e dhënies së këtij
vendimi.
- vënia në provë e të dënuarit Bekim Leka për një periudhë kohe prej 3 vjetësh, me
kusht që gjatë kohës së provës të mos kryejë vepër tjetër penale.
- gjatë kohës së provës, i pandehuri Bekim Leka të mbajë kontakte me Shërbimin e
Provës Elbasan.
- në zbatim të neneve 60/1, /9, 12, 61 të K.Penal detyrohet i pandehuri Bekim Leka që
gjatë kohës së provës:
- të heqë dorë nga përdorimi i lëndëve narkotike.
- të mos shoqërohet me persona të dënuar për veprat penale të parashikuara nga nenet
283-286 të K.Penal.
- të vazhdojë detyrimisht ndjekjen e arsimit të mesëm të papërfunduar.
- t’i përgjigjet thirrjeve dhe kërkesave të zyrës vendore të Shërbimit të Provës Elbasan;
- t’i marrë pëlqimin zyrës vendore të Shërbimit të Provës Elbasan për ndryshimin e
vendbanimit.
iv.2 Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të dënuarit Bekim Leka nëse ndaj tij nuk zbatohet
masa e sigurimit personal “arrest në burg”, ose ndonjë dënim tjetër penal me burgim
për vepra të tjera penale.
v.2 Në mbështetje të N.389 të K.Pr.Penale deklarohet heqja e masës së sigurimit personal
“arrest në burg” caktuar për të pandehurin Bekim Leka me vendimin nr.158, datë
12.03.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
i.3 Deklarimin fajtor të të pandehurit Bledar Metko për kryerjen e veprës penale të
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, të parashikuar nga N.283/1 i K.Penal dhe në
bazë të kësaj dispozite, e dënon atë me 5 (pesë) vjet burgim.
përfundimisht i pandehuri Bledar Metko me 3 (tre) vjet e 4 (katër) muaj burgim.
iii.3 Vuajtja e dënimit për të pandehurin Bledar Metko fillon nga dita e ndalimit të tij, më
datë 11.03.2010.
iv.3 Në zbatim të N.59 të K.Penal për të dënuarin Bledar Metko urdhërohet
- pezullimi i ekzekutimit të dënimit me burgim, për pjesën e mbetur të pavuajtur të
dënimit prej 2 vjet 1 muaj e 17 ditë burgim, duke filluar nga data e dhënies së këtij
vendimi.
- vënia në provë e të dënuarit Bledar Metko për një periudhë kohe prej 4 vjetësh, me
kusht që gjatë kohës së provës të mos kryejë vepër tjetër penale.
- gjatë kohës së provës, i pandehuri Bekim Leka të mbajë kontakte me Shërbimin e
Provës Korçë.
v.3 Në zbatim të neneve 60/1, /9, 12, 61 të K.Penal detyrohet i pandehuri Bledar Metko
që gjatë kohës së provës:
- të mosshoqërohet me persona të dënuar për veprat penale të parashikuara nga nenet
283-286 të K.Penal
- t’i përgjigjet thirrjeve dhe kërkesave të zyrës vendore të Shërbimit të Provës Korçë;
- t’i marrë pëlqimin zyrës vendore të Shërbimit të Provës Korçë për ndryshimin e
vendbanimit.
263
vi.3 Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të dënuarit Bledar Metko nëse ndaj tij nuk
zbatohet masa e sigurimit personal “arrest në burg”, ose ndonjë dënim tjetër penal me
burgim për vepra të tjera penale.
vii.3 Në mbështetje të N.389 të K.Pr.Penale deklarohet heqja e masës së sigurimit
personal “arrest në burg” caktuar për të pandehurin Bledar Metko me vendimin
nr.304, datë 22.05.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
viii.3 Një kopje e këtij vendimi t’i dërgohet zyrës vendore të Shërbimit të Provës Elbasan,
zyrës vendore të Shërbimit të Provës Korçë për të verifikuar e kontrolluar respektimin
e detyrimeve të dhëna me këtë vendim nga të dënuarit Bekim Leka e Bledar Metko.
i.4 Deklarimin fajtor të të pandehurit Ervis Mekshi për kryerjen e veprës penale të
“Moskallëzimit të krimit”, të parashikuar nga N.300/1 i K.Penal dhe në bazë të kësaj
dispozite e dënon atë me 1 (një) vit e 3 (tre) muaj burgim.
përfundimisht i pandehuri Ervis Mekshi me 10 (dhjetë) muaj burgim.
iii.4 Vuajtja e dënimit për të pandehurin Ervis Mekshi fillon nga dita e arrestimit të tij në
flagrancë datë 10.03.2010, duke u llogaritur edhe koha e vuajtur me masën e sigurimit
personal “arrest në shtëpi”, të caktuar ndaj tij me vendimin nr.156, datë 12.03.2010 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe të kryhet në burg të sigurisë së zakonshme.
12. Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.431-10-2011-1338, datë 03.11.2011 ka
vendosur:
i. Lënien në fuqi të vendimit penal nr.621/13-2010-5321, datë 29.12.2010 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan me këtë ndryshim:
ii. Mos aplikimin e Nenit 59 të K.Penal përsa i përket të pandehurit Bledar Metko.
13. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokuroria e Apelit Durrës, e
cila kërkon prishjen e vendimit nr.621/13-2010-5321, datë 29.12.2010 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe prishja e vendimit nr.431-10-2011-1338, datë
03.11.2011 të Gjykatës së Apelit Durrës lidhur me zbatimin e nenit 59 të K.Penal ndaj
të pandehurit Bekim Leka; gjithashtu ka ushtruar rekurs i gjykuari Bledar Metko
nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, duke
parashtruara edhe shkaqet ligjore përkatëse.
14. Gjykata e Apelit Durrës e ka gjetur të drejë e të bazuar në ligj vendimin e Gjykatës së
Shkallës së Parë Elbasan në lidhje me kualifikimin ligjor dhe masën e dënimit për të
pandehurit Olsi Asameni, Bledar Metko, Elvis Mekshi, po ka vendosur mos aplikimin
e Nenit 59 të K.Penal përsa i përket të pandehurit Bledar Metko, me arsyetimin se:
“...gjykata e apelit vlerëson si veçanërisht të rrezikshëm rolin dhe veprimet e të
pandehurit Bledar Metko, nuk parashikon arsye që shitësi i lëndës narkotike të
favorizohet përmes aplikimit të dënimit alternativ...”
15. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se pretendimet e paraqitura në

rekursin e Prokurorit janë të pabazuara në ligj dhe si i tillë nuk do të pranohet;
pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga mbrojtësi i të gjykuarit
Bledar Metko janë të bazuara në ligj, dhe si të tilla do të pranohen dhe vendimi i
Gjykatës së Apelit Durrës nr.431-10-2011-1338, datë 03.11.2011 duhet të prishet
përsa i përket heqjes së pezullimit të ekzekutimit të dënimit ndaj të gjykuarit
264
Bledar Metko duke lënë në fuqi vendimin nr.621/13-2010-5321, datë 29.12.2010
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
Në lidhje me pretendimin për aplikim e N.59 për pezullimin e ekzekutimit të dënimit për të
gjykuarin Bledar Metko.
16. Kolegji Penal vlerëson se ky pretendim është i bazuar. Sipas formulimit të nenit 59 të
K.Penal1 gjykata ka të drejtë që, në raste të veçanta, kur jep dënimin me burgim gjer
në pesë vjet të urdhërojë që i dënuari të vihet në provë duke u pezulluar ekzekutimi i
dënimit, por në çdo rast, gjykata duhet të ketë parasysh rrezikshmërinë e pakët të
personit dhe rrethanat e kryerjes së vepres penale.
17. Kjo formë alternative e vuajtjes së dënimit me burgim aplikohet nga gjykata kur
plotësohen në mënyrë kumulative dy kushte:
Së pari: Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor gjykata çmon se i pandehuri duhet të
dënohet jo më shumë se pesë vjet burgim;
Kusht i cili në rastin konkret plotësohet – i gjykuari Bledar Metko është deklaruar
fajtor për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së lëndëve narkotikëve”,
parashikuar nga Neni 283/2 i K.Penal dhe është dënuar e tij me 5 (pesë) vjet burgim dhe
duke aplikuar edhe Neni 406/1 të K.Pr.Penale është dhënë dënimi përfundimtar me 3
(tre) vjet e 4 (katër) muaj burgim.
Së dyti: Gjatë shqyrtimit gjyqësor rezulton se ekziston një nga rrethanat në vijim :
- I pandehuri paraqet rrezikshmëri të pakët shoqërore;
- I pandehuri është i mitur apo i moshuar;
- I pandehuri ka kushte mendore apo shëndetësore të veçanta;
- I pandehuri ka detyrime për punën, arsimimin, kualifikimin ose aftësimin
profesional;
- I pandehuri ka përgjegjësi thelbësore për familje;
- I pandehuri e ka kryer veprën në kushtet e disa rrethanave lehtësuese;
- I pandehuri ka pasur një sjellje shumë të mirë pas kryerjes së veprës penale.
Sa i përket kushtit të dytë – rrethanë e posaçme, sipas formulimit të nenit 59 të Kodit

Penal rezulton se rrethanat e posaçme përfshijnë tre drejtime kryesore:
1. detyrimin e të dënuarit ndaj punës, arsimit, kualifikimit ose aftësimit profesional;
2. përgjegjësitë thelbësore familjare të të dënuarit;
3. nevojën e të dënuarit për trajtim apo rehabilitim mjekësor.
Nga formulimi i nenit 59 të Kodit Penal rezulton se këto rrethana janë të pavarura nga
njëra-tjetra dhe nuk e përjashtojnë njëra-tjetrën.
Për të aplikuar në mënyrë sa më të drejtë nenin 59 të Kodit Penal, gjykata gjatë
shqyrtimit gjyqësor ka për detyrë të identifikojë rrethanën e posaçme që ekziston në
jetën e përditshme të të pandehurit.
18. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, duke ju referuar rrethanave të faktit dhe
përfundimeve të gjykatave në vendimet e tyre vlerëson se gjykata e shkallës së parë,
ka vlerësuar drejt rrezikshmërinë e pakët shoqërore të autorit – pasi sipas dëshmisë së
penalitetit – nuk është i dënuar më parë gjithashtu janë marrë në konsideratë rrethanat
e kryerjes së veprës penale, i nisur nga gjendja e vështirë ekonomike e familjes.
1
N.59/1 “Pezullimi i ekzekutimit të vendimit me burgim dhe vënia në provë”
Për shkak të rrezikshmërisë së paktë të personit, moshës, kushteve shëndetësore apo mendore, mënyrës së jetesës dhe të
nevojave, veçanërisht atyre që lidhen me familjen, shkollimin ose punën, rrethanave të kryerjes së veprës penale, si dhe të
sjelljes pas kryerjes së veprës penale, gjykata, kur jep dënim me burg deri në pesë vjet, mund të urdhëroj¸ që i dënuari të
mbajë kontakte me shërbimin e provës dhe të vihet në provë, duke pezulluar ekzekutimin e dënimit, me kusht që gjatë kohës
së provës të mos kryejë vepër tjetër penale.
265
19. Në lidhje me rrethanën e posaçme për këtë të gjykuar nga aktet e administruara në
gjykim, ka rezultuar se i gjykuari Bledar Metko ka përgjegjësi thelbësore për familjen.
Sipas vërtetimit datë 24.09.2010 të Komunës Mollas në Kolonjë rezulton se familja e
tij është e përbërë nga 4 (katër) persona, ku gjyshja e tij F.Metko është invalide e
grupit të parë dhe të dy prindërit L.Metko dhe F.Metko janë invalidë të grupit të dytë,
ç’ka e bën atë të vetmin person me mundësi për t’u kujdesur për familjen e tij në
fshatin Qinam, Ersekë. I gjykuari në bazë të aktit të ekspertimit toksikologjik-ligjor
nr.180, datë 17.03.2010 rezulton të jetë përdorues i lëndës narkotike, ç’ka e ul
rrezikshmërinë shoqërore të autorit dhe të veprës për shkak se veprën penale e ka
kryer në ndikimin e nevojës të sigurimit të lëndës narkotike për përdorim vetjak si dhe
të realizimit të përfitimeve të kundërligjshme nga shitja e një pjese të saj.
20. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se në rastin e të gjykuarit midis nevojës për
ndëshkimin e tij për një veprim të kundërligjshëm penalisht të dënueshëm, e cila
parashikon dënimin me heqje lirie në terma të përgjithshme dhe të përfshirjes
rastësore të të gjykuarit Bledar Metko për herë të parë në një aktivitet kriminal dhe të
ekzistencës të disa rrethanave të provuara të cilat zbusin rrezikshmërinë shoqërore të
veprës dhe atë të autorit, ka vend për t’u aplikuar pezullimi i ekzekutimit të dënimit
me burgim duke konkluduar se dhe në këtë rast arrihet qëllimi i dënimit të dhënë.
21. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë bazuar në provat e administruara dhe në përgjithësi
në aktet që ndodhen në fashikullin e gjykimit arriti në përfundimin se pretendimet e
parashtruara në rekursin e të gjykuarit për zbatimin e dispozitës së nenit 59 të Kodit
Penal janë të drejta.
22. Në këtë përfundim u arrit pasi rrethanat e kryerjes së veprës penale për të cilën është
deklaruar fajtor dhe dënuar i gjykuari tregojnë për shkallë rrezikshmërie të vogël të
vetë atij, ashtu edhe të kësaj vepre (në një kohë kur nga përmbajtja e dispozitës së
nenit 59 të K.Penal, del se ajo mund të zbatohet ndaj personave me rrezikshmëri të
pakët dhe për vepra penale për shkak të rrethanave në të cilat janë kryer konsiderohen
me rrezikshmëri të pakët). Është e drejta e gjykatës, që rast pas rasti, të aplikojë nenin
59 të Kodit Penal, gjithmonë gjykata është e detyruar të respektojë kriteret e
përcaktuara në këtë nen.
Në lidhje me pretendimin e paraqitur nga Prokurori për të mos aplikimin e N.59 për të
gjykuarin Bekim Leka.
23. Kolegji Penal vlerëson se ky pretendim është i pabazuar. Nga rrethanat e pranuara në
gjykim, i gjykuari Bekim Leka është dënuar me 3 (tre) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim
dhe në aplikim të N.406/1 të K.Pr.Penale, përfundimisht i pandehuri me 2 (dy ) vjet e
4 (katër) muaj burgim, pra kriteri ligjor është i plotësuar. Nisur nga roli i tij në
kryerjen e veprës penale, ku veprimet e tij kanë qenë të udhëzuara nga i gjykuari Olsi
Asameni dhe ka pranuar këtë rol për një shpërblim që do t’i jepej nga ana e këtij të
fundit në momentin e sjelljes në Prrenjas të lëndës narkotike, rrezikshmëria e këtij të
gjykuari konsiderohet e ulët.
24. Ky i gjykuar në kohën e kryerjes së veprës penale ka qenë i mitur dhe i nxitur nga
motive përfitimi është rekrutuar prej të gjykuarit Olsi. Rrezikshmëria e pakët e
personit rezulton nga çertifikata e gjendjes gjyqësore, ku ky i gjykuar nuk rezulton
përsëritës si edhe opinioni i krijuar për të në shoqëri edhe në shkollë; gjithashtu ai ka
mbajtur qëndrim pohues dhe pendues për veprën penale të konsumuar duke sqaruar në
mënyrë të detajuar mekanizmin e ngjarjes. Për këtë të gjykuar plotësohet edhe kriteri i
veçantë, ai i detyrimit për, arsimimin e tij, pasi është nxënës i shkollës së mesme. Në
këto rrethana, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se përfundimi i gjykatave të
266
faktit se qëllimi i dënimit penal për këtë të gjykuar të mitur mund të arrihet përmes
aplikimit të nenit 59 të Kodit Penal, është i drejtë.
V. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
25. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen vendimin e Gjykatës së Apelit Durrës në
zbatim të gabuar të ligjit material përsa i përket heqjes së pezullimit të ekzekutimit të
dënimit për të gjykuarin Bledar Metko dhe si i tillë duhet të prishet duke lënë në fuqi
vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, gërma “d” të
K.Pr.Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.431-10-2011-1338, datë 03.11.2011 të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe lënien në fuqi të vendimit nr.621/13-2010-5321, datë 29.12.2010 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan.
Tiranë më 06.11.2013
267
268
Nr.00-2013-1514 i i Vendimit (287)
VENDIM
Aleksandër Muskaj Kryesues

në datën 06.11.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen penale me palë:
KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR

TIRANË, përfaqësuar nga Prokurori pranë
Gjykatës së Lartë, Bujar Sheshi.
KUNDËR:
TË GJYKUARIT: ELSON SHEHI, mbrojtur kryesisht nga
av.Skënder Breca.
A K U Z U A R:
Për veprat penale të
“Vrasjes me dashje, të mbetur në tentativë”
dhe “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”,
të parashikuara nga nenet 76-22, 278/2 të K.Penal.

vendosur:
Të deklarojë të pafajshëm të pandehurin Elson Muhamet Shehi për kryerjen e
veprave penale të “Vrasjes me dashje të mbetur në tentativë”, në dëm të
shtetasit Denis Redhaj dhe “Prodhimit e mbajtjes pa leje të armëve luftarake
dhe municionit”, të parashikuar respektivisht nga nenet 76 e 22 dhe 278/2 të
Kodit Penal.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.707, datë 20.05.2011 ka vendosur:

Gjyqësor Tiranë.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit Tiranë i cili ka kërkuar:
“Prishjen e vendimit nr.707, datë 20.05.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e
akteve për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues”.
269
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës
së Lartë Bujar Sheshi, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.707, datë 20.05.2011 të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe kthimin e akteve për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues;
dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit Elson Shehi, Av.Skënder Breca, i cili kërkoi lënien në fuqi të
vendimit nr.707, datë 20.05.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe si shqyrtoi në tërësi
çështjen,
VЁREN
Se vendimi penal nr.707, datë 20.05.2011 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e
zbatimit jo të drejtë të ligjit procedural e atij material penal e për rrjedhojë do të prishet e
aktet do të kthehen për rishqyrtim po në atë gjykatë.
A. Rrethanat e faktit.
1. I gjykuari Elson Shehi është banor i qytetit të Tiranës dhe emigrant në Itali prej dy
vjetësh. Periudhën e fundit kur është kthyer në shtëpi me pushime ai është shoqëruar
me shtetasen Denisa Skënderi. Ky shoqërim, në muajin Gusht të vitit 2009 ka
shkaktuar reagimin e (të dëmtuarit) shtetasit Denis Redhaj, i cili kishte shoqëri me
djalin e xhaxhait të Denisa Skënderit, të quajtur Oni Skënderi, i cili jeton në Angli. I
gjykuari ka pasur njohje me të dëmtuarin Denis Redhaj pasi janë komshinj me njeri
tjetrin. I dëmtuari i ka dërguar shtetases Denisa Skënderi disa mesazhe me postë
elektronike, nëpërmjet të cilave ka shprehur dyshime për lidhjen e tyre dhe
njëkohësisht, në mënyrë të përsëritur, ka adresuar fjalë fyese për të dhe për të
gjykuarin.
2. Pas kthimit në shtëpi për pushime, në datë 26.12.2009, i gjykuari është përpjekur të
sqarojë marrëdhëniet me të dëmtuarin të cilin e njihte por nuk ka gjetur mirëkuptimin
e këtij të fundit. Më datë 31.12.2009 ata janë takuar rastësisht në rrugë, i gjykuari i ka
zgjatur dorën por i dëmtuari nuk ia ka dhënë, duke e lënë të kuptojë që situata mes
tyre nuk kishte pajtim.
3. Më datë 02.01.2010 shtetësia Denisa Skënderi ka kontrolluar postën e saj elektronike
dhe ka venë re se në adresë të saj kishin ardhur disa mesazhe me fjalor fyes e
kërcënues të dërguara nga shtetasi Denis Redhaj, në të cilat i kërkohej asaj të hiqte
dorë nga shoqëria me Elson Shehin, duke i thënë se: “… atij këlyshit të vogël ja
rregulloj unë, më jepni numrin e Elsit se nuk po i gjej numrin dhe kjo është arsyeja se
pse po ju drejtohem ju se nuk ju njoh dhe nuk kam punë me ju…”.
4. Menjëherë pas marrjes së këtij mesazhi Denisa i ka telefonuar të gjykuarit duke i
treguar përmbajtjen e mesazhit. I gjykuari e ka sqaruar se njihej me shtetasin në fjalë
pasi kishte shkuar tek lokali i tij disa herë për të pirë kafe. Të nesërmen më datë
03.01.2010, rreth mbrëmjes, i dëmtuari Denis Redhaj i ka telefonuar të gjykuarit duke
e kërcënuar se “do ta vriste…” e duke vazhduar me sharje dhe fyerje, të cilat kanë
shqetësuar jo vetëm Elson Shehin por edhe vëllanë e tij shtetasin Gentian Shehi, i cili
ka qenë në tavolinë me të. Vëllai i Elsonit, dëshmitari Gentian Shehi, duke pasur
njohje më të hershme me Denisin, ka komunikuar aty për aty me telefon me të duke u
përpjekur të qetësojë situatën. Ai i ka i kërkuar takim për të diskutuar problemin, e ka
pritur në lokal, por i dëmtuari nuk ka shkuar.
5. Më datë 04.01.2010, rreth orës 21 e 30 –siç pretendon organi i akuzës, kur i gjykuari
Elson Shehi është nisur për të shkuar në lokal, ka dëgjuar dikë që i ka thirrur nga pas
dhe kur ka kthyer kokën ka parë të dëmtuarin Denis Redhaj. Sa është afruar i dëmtuari
e ka qëlluar në stomak dhe pas kësaj ka filluar përleshja. Gjatë përleshjes, i dëmtuari
ka futur dorën në brez dhe që andej ka nxjerrë një pistoletë me të cilën ka tentuar ta
270
qëllojë të gjykuarin. Por i gjykuari, duke përfituar nga gjatësia, ka arritur t’i marrë
armën dhe me të ka qëlluar të dëmtuarin në pjesën e baçinit duke i shkaktuar një plagë
tejshkuese.
6. Pas kësaj, sipas akuzës i gjykuari është larguar dhe armën të cilën ia ka marrë të
dëmtuarit Denis Redhaj, e ka hedhur diku së bashku me xhupin. Në moment ka
komunikuar me vëllanë e tij, dëshmitarin Gentian Shehi, të cilit i ka thënë se duhet të
ruhej nga Denisi dhe është larguar menjëherë drejt Durrësit me destinacion Italinë.
Nuk ka mundur të dalë jashtë shtetit sepse është arrestuar brenda tragetit nga
shërbimet e Policisë Gjyqësore të Drejtorisë së Policisë së Qarkut Tiranë.
7. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka regjistruar procedimin penal nr.28, datë
06.01.2010 dhe pasi ka përfunduar hetimet ka dërguar çështjen për gjykim duke e
akuzuar të gjykuarin për veprën penale të “Vrasjes me dashje mbetur në tentativë”
dhe “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga nenet 76-22, 278/2 të
K.Penal.
B. Procedurat gjyqësore.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1555, datë 30.11.2010 ka
vendosur:“Të deklarojë të pafajshëm të pandehurin Elson Muhamet Shehi për
kryerjen e veprave penale të “Vrasjes me dashje e mbetur në tentativë” në dëm të
shtetasit Denis Redhaj dhe “Prodhimit e mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe
municionit”, të parashikuar respektivisht nga nenet 76 e 22 dhe 278/2 të Kodit
Penal”.
9. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.707, datë 20.05.2011 ka vendosur: “Lënien
në fuqi të vendimit nr.1555, datë 30.11.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë”.
10. Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit Tiranë, i cili ka kërkuar:
“Prishjen e vendimit nr.707, datë 20.05.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin
e akteve për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues”.
11. Mes shkaqeve të parashtruara në rekurs veçohen:
Arsyetimi i gjykatës së apelit është i mbushur me vlerësime të njëanshme dhe me
deduksione logjike duke u mbështetur në interpretime aspak objektive të provave të
marra gjatë hetimit e gjykimit të çështjes.
Vendimi i gjykatës së apelit është i pabazuar në ligj dhe në prova pasi ato janë marrë
në mënyrë të njëanshme. Gjykata ka vlerësuar e veçuar me vlerë të paracaktuar:
a) deklarimin e të pandehurit në seancë gjyqësore se, në lidhje me deklarimet e tij në
gjykatë për masë sigurimi, si dhe gjatë hetimeve paraprake në prezencë të avokatit
kur ai ka pranuar ngjarjen dhe detajet më të imta të saj, i ka dhënë nën presionin e
një punonjësi policie të cilin nuk e njeh.
b) dëshminë e të dëmtuarit, i cili ka deklaruar se nuk e njeh autorin, gjë të cilën e ka
bërë që gjatë hetimeve paraprake.
Në lidhje me arsyetimin e gjykatës duhet theksuar se u vërtetua plotësisht se i
pandehuri, Elson Shehi, është autor i veprës penale për të cilën akuzohet nëpërmjet
provave që janë administruar në dosje.
E vërteta e ngjarjes së ndodhur ndërmjet të pandehurit Elson Shehi është ajo e
pranuar në arsyetimin e prokurorisë, jo siç e parashtron të vërtetën kolegji penal i
gjykatës së apelit.
C. Argumentimi ligjor i gjykatave.
12. Gjykata e faktit, mes te tjerave, arsyeton:
“...Gjykata çmon se, nga tërësia e provave të marra në gjykim, pyetja e dëshmitarëve
të thirrur nga prokurori për të provuar akuzën, nuk krijohet bindje se i pandehuri
271
Elson Shehi është autor i veprave penale për të cilat akuzohet. Tërësia e argumenteve
të përdorura nga përfaqësuesi i organit të akuzës për të vërtetuar fajësinë, janë vetëm
hamendësime e dyshime të pa mbështetura në prova bindëse. Bazuar në parimin
kushtetues se, vendimi merret vetëm në bazë të provave që merren në gjykatë, pohimet
në organet e hetimeve paraprake mbeten pa vlerë, aq më tepër kur nuk ka prova të
tjera që të vërtetojnë ngjarjen e pranuar si më sipër. Në nenin 380 të K.Pr.Penale
theksohet shprehimisht se: “Për të marrë vendim, gjykata nuk mund të përdorë prova
të tjera veç atyre që janë marrë ose verifikuar në shqyrtimin gjyqësor”. Të dhënat e
grumbulluara gjatë hetimit paraprak formohen si provë vetëm kur administrohen në
debatin gjyqësor. Ky parim, ka gjetur shprehjen e vet në praktikë në disa dhjetëra apo
qindra vendime të formës së prerë të gjykatave...”
13. Gjykata e apelit, mes të tjerave, arsyeton:
“.... Përsa i përket shkaqeve në ankim kjo gjykatë shprehet se organi i prokurorisë si
në kërkesën për gjykim, në konkluzionet përfundimtare dhe në ankim pretendon se
thëniet e të pandehurit janë të sakta, të dhëna përpara punonjësve të policisë
gjyqësore, i cili pranon autorësinë e veprës penale. Por i pandehuri në gjykatë mohon
gjithçka lidhur me këtë ngjarje. Deklarimet e mëparshme të dhëna përpara
punonjësve të policisë kanë qenë dëshmi të dhëna nën dhunën psikologjike të
oficerëve të policisë gjyqësore. Gjithashtu kjo gjykatë, në arsyetimin e saj, pranon se
dëshmitë e të pandehurit në hetimet paraprake nuk përputhen me provat e
administruara në dosje të marra në gjykim, si pyetja e dëshmitarëve, etj...”
D. Në lidhje me rekursin e ushtruar.
14. Shkaqet e parashtruara në rekurs nga ana e prokurorit, pasi u analizuan nga Kolegji
Penal i Gjykatës së Lartë, kanë rezultuar të bazuara në ligj (Neni 432 i Kodit të
Procedurës Penale) dhe si të tilla, do të pranohen.
15. Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e zbatimit jo të drejtë të ligjit
procedural e atij material penal.
16. Pa i hyrë shqyrtimit të provave, evidentohet nga ana e Kolegjit Penal se të dyja
gjykatat kanë argumentuar pafajësinë e të gjykuarit ndaj akuzave të ngritura, kur nga
akt ekspertimi i administruar në dosje ndodhemi përpara një plagosje të rëndë të të
dëmtuarit me armë.
17. Praktikisht konstatohet se gjykata e apelit nuk ka hetuar për ekzistencën e elementeve
të veprës penale për faktin penal të ndodhur, por ka analizuar vetëm disa nga provat
dhe ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
18. Nga dosja gjyqësore dhe aktet e administruara në të rezulton se Gjykata e Apelit
Tiranë nuk ka argumentuar drejt në vendimin e saj, bazuar në një analizë të
hollësishme të fakteve të administruara gjatë hetimeve paraprake dhe të verifikuara në
seancë gjyqësore.
19. Këto fakte, në rast se do të ishin vlerësuar nga ana e gjykatës së apelit, do t’i bënin të
qartë asaj nëse qëndron akuza e ngritur ndaj të gjykuarit. Këto mangësi nuk mund të
plotësohen nga ana e Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë dhe në të tilla rrethana bëhet
e pashmangshme prishja e vendimit dhe kthimi i akteve për rishqyrtim.
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
20. Gjykata e Apelit Tiranë nuk ka kuptuar dhe zbatuar drejt ligjin. Ajo (gjykata), në
zbatim jo të drejtë të ligjit procedural, ka vendosur pa sqaruar në mënyrë të plotë të
gjitha pretendimet e palëve në gjykim, lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së
shkallës së parë.
272
21. Në kushtet e parashtruara, vendimi nr.707, datë 20.05.2011 i Gjykatës së Apelit
Tiranë do të prishet duke u kthyer për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup
gjykues.
22. Në rishqyrtim, gjykata e apelit duhet të marrë në shqyrtim dhe të analizojë drejt të
gjitha rrethanat e çështjes dhe të gjitha pretendimet e palëve në gjykim, sipas
përcaktimeve të nenit 152 të K.Pr.Penale dhe konkretisht të analizojë e vlerësojë në
harmoni me provat e tjera deklarimet e dëshmitarit okular të ngjarjes, të dëmtuarit
Denis Rredhaj, gjatë fazës së hetimeve paraprake, ato të dhëna nga ai në seancat
gjyqësore të gjykimit, ato të dhëna nga i gjykuari para dhe pas caktimit të masës së
sigurimit, si dhe gjithë indiciet që hedhin dritë mbi sjelljen e të dyshuarit për ngjarjen,
bisedat e bëra nga ana e tij pas ngjarjes me familjarët, etj., duke siguruar kështu një
gjykim të drejtë e objektiv.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, paragrafi parë,
shkronja “ç” të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.707, datë 20.05.2011 te Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin
e akteve për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 06.11.2013
273
Nr.00-2013-1518 i Vendimit i (288)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

KURBIN, përfaqësuar në gjyq nga Prokurori
pranë Gjykatës së Lartë, Bujar Sheshi.
KUNDËR:
TË GJYKUARVE: 1. FRAN ZYMAJ, mbrojtur në gjykim nga
av. Skënder Breca, i caktuar kryesisht.
2. MARK LLESHI, mbrojtur në gjykim nga
av. Albert Golemi, i caktuar kryesisht.
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Shpërdorimit të detyrës”
të parashikuar nga neni 248 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin, me vendimin nr.50/07, datë 20.01.2011, ka

vendosur:
Pushimin e gjykimit të çështjes në ngarkim të të pandehurve Fran Zymaj dhe
Mark Lleshi, të akuzuar për kryerjen e veprës penale të “Shpërdorimit të
detyrës”, e parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal.
Shuarjen e masës së sigurimit ndaluese për të pandehurin Fran Zymaj nëse ajo
nuk është vënë për llogari të ndonjë procedimi tjetër penal.”

Lënien në fuqi të vendimit nr.50/07, datë 20.01.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor, Kurbin.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs, Prokurori i Apelit Tiranë i cili kërkon,
prishjen e vendimit nr.50/07, datë 20.01.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin dhe
vendimit nr.742, datë 27.05.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e çështjes për
rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
274
së Lartë Bujar Sheshi, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.742, datë 27.05.2011 të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues;
dëgjoi mbrojtësit e të gjykuarve Fran Zymaj e Mark Lleshi, respektivisht av. Skënder Breca
dhe Av. Albert Golemi, të cilët kërkuan lënien në fuqi të vendimit nr.742, datë 27.05.2011 të
Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se vendimi penal nr.742, datë 27.05.2011 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e
zbatimit jo të drejtë të ligjit procedural e atij material penal e për pasojë ai do të prishet e
aktet do të kthehen për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
1. Në datën 08.10.2009, shtetasi Pashk Nokaj, banor i qytetit të Laçit, është paraqitur në
Prokurorinë e Rrethit Kurbin dhe ka bërë një kallëzim penal. Në këtë kallëzim ky
shtetas pretendon se, në datën 02.02.2006, Kryetari i Bashkisë Laç, Luigj Isufi, ka
pajisur me leje ndërtimi në kundërshtim me ligjin shtetasit Saba Lika dhe Ilir Lika,
pikërisht në pronën ku ai pretendon të jetë pjesëtar. Kallëzuesi pretendon se, leja e
ndërtimit, dokumentacioni përkatës dhe akti i kolaudimit nuk janë të sakta dhe se janë
lëshuar në kundërshtim me ligjin, pasi leja e ndërtimit është dhënë nga Bashkia, Laç
në datën 02.02.2006, ndërsa shtetasit Sabah Lika dhe Ilir Lika janë pajisur me
dokumentin e pronësisë mbi këtë pronë në datën 04.05.2006. Gjithashtu kallëzuesi
është shprehur se Z.R.P.P. Kurbin ka pajisur me dokumentacionin e pronësisë
shtetasin Saba Lika në kundërshtim me ligjin.
2. Në datën 04.05.2006 është lëshuar nga Zyra Vendore Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Kurbin, vërtetimi hipotekor me nr.338, për sip. 225 m2 truall, në emër të
shtetasit Saba Lika. Në datën 05.05.2006 është depozituar ky vërtetim hipotekor në
Bashkinë Laç dhe në këtë datë është bërë dhe kërkesa për zbardhjen e lejes së
ndërtimit nga Zyra e Urbanistikes së Bashkisë Laç. Po me këtë datë është bërë edhe
pagesa e taksës në lidhje me zbardhjen e lejes së ndërtimit, sipas mandatit të pagesës
nr.941, datë 05.05.2006.
3. Dokumenti i pronësisë, i cili është përdorur për kërkimin e nxjerrjen e lejes së
ndërtimit, është lëshuar dhe firmosur nga të gjykuarit, të cilët kanë punuar
respektivisht: i gjykuari Fran Zymaj, Regjistrues i Z.V.R.P.P. Kurbin dhe Mark
Lleshi, Përgjegjës i Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Kurbin.
4. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Kurbin, në datën 12.11.2009 ka regjistruar procedimin
penal nr.275, në ngarkim të të gjykuarve, duke i akuzuar ata për kryerjen e veprës
penale të “Shpërdorimit të detyrës”. Pasi ka përfunduar hetimet, në datën 01.11.2010
ka dërguar çështjen për gjykim.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin me vendimin nr.50/07, datë 20.01.2011 ka

vendosur: “Pushimin e gjykimit të çështjes në ngarkim të të pandehurve Fran Zymaj
dhe Mark Lleshi të akuzuar për kryerjen e veprës penale të “Shpërdorimit të detyrës”,
parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal.
Shuarjen e masës së sigurimit ndaluese për të pandehurin Fran Zymaj nëse ajo nuk
është vënë për llogari të ndonjë procedimi tjetër penal”.
275
6. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.742, datë 27.05.2011 ka vendosur: “Lënien
në fuqi të vendimit nr.50/07, datë 20.01.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Kurbin”.
7. Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit Tiranë, i cili kërkon
prishjen e vendimit nr.50/07, datë 20.01.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin
dhe vendimit nr.742, datë 27.05.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e
çështjes për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
8. Prokurori në rekurs ka parashtruar këto shkaqe:
Të pandehurit nuk kanë kryer veprime të cilat përbëjnë kundërvajtje administrative,
por tek këto veprime të tyre konstatohet shkelje të ligjit për regjistrimin e pasurive
duke kryer kështu një vepër penale që parashikohet nga neni 248 i Kodit Penal.
Vepra penale e konsumuar nga të pandehurit ka dëmtuar rëndë interesat e shtetit, që
normojnë mënyrën se si punonjësit të ngarkuar me detyrë shtetërore të përmbushin
drejt kërkesat për zbatimin e ligjit dhe konkretisht të ligjit mbi regjistrimin e pasurive
të paluajtshme, neni 24.
Gjykata e shkallës së parë nuk ka vendosur pushimin e gjykimit të çështjes në ngarkim
të të pandehurve mbi bindjet e saj, por referuar një përfundimi të një gjykimi tjetër me
objekt pavlefshmëri të akteve.
Gjithashtu kjo gjykatë ka gabuar në arsyetim se funksionari do të përgjigjej
administrativisht për veprime të parregullta të tij nëse do të konstatoheshin.
Regjistrimi i kësaj prone prej 225 m2, në bazë të së cilës është lëshuar vërtetimi
hipotekor nr.388, datë 04.05.2006 dhe mbi bazë të të cilit vijnë detyrimisht pasoja
juridike civile, rrjedhimisht krijojnë detyrime pasoja që vijnë në dëm të interesave të
shtetit dhe për këtë shkak personat në detyrë shtetërore, të pandehurit e mësipërm,
duhet të mbajnë përgjegjësi penale dhe të deklarohen fajtorë.
Neni 248 i Kodit Penal parashikon se tek objekti i veprës penale kërkohet
domosdoshmërisht që kryerja ose moskryerja me dashje e veprimeve ose
mosveprimeve në kundërshtim me ligjin, që përbën mospërmbushje të rregullt të
detyrës, gjë të cilën i pandehuri Fran Zymaj e ka pranuar që ky regjistrim është bërë
në mënyrë të padrejtë në seancën e zhvilluar për caktimin e masës së sigurimit...
9. Të gjykuarit kanë paraqitur kundër-rekurs, duke parashtruar këto shkaqe:
Rekursi nuk përmban asnjë nga shkaqet ligjore të parashikuara nga neni 432 i
K.Pr.Penale.
Pretendimet e organit të akuzës janë kontradiktore e shkeljet e pretenduara nuk janë
të asaj natyre që të përbëjnë figurë vepre penale por janë me karakter civilo-
administrativ.
Prokuroria i shmanget vendimit civilo-administrativ nr.1176, datë 21.12.2009 të
Gjykatës së Rrethit Kurbin.
C. Argumentimi ligjor i gjykatave.
10. Gjykata e faktit, mes të tjerave, arsyeton:

“.... veprimet e të pandehurve nuk kanë sjellë pasojat konkrete që kërkon neni 248 i
Kodit Penal. Nuk ekzistojnë në asnjë moment elementët e veprës penale për të cilën
akuzohen. Nuk vërtetohet ana objektive e kësaj vepre penale siç janë pasojat që kanë
sjellë këta të pandehur me veprimet e tyre përkatëse...”
11. Gjykata e apelit, mes të tjerave, arsyeton:
“....Kjo gjykatë e pranon se regjistrimi i pronës në emër të Saba Likës është bërë në
mënyrë jo të rregullt, ose më mirë formulimi i dosjes është bërë në mënyrë të
parregullt....Derisa ka ardhur momenti i lëshimit të çertifikatës së pronësisë (akt i cili
276
prokurori e cilëson të gabuar dhe mbi këtë akt, akuzon të pandehurit për veprën
penale të shpërdorimit të detyrës), dokumentet kanë kaluar në disa faza të ndryshme.
Për t’u pajisur me çertifikatën e pronësisë duhet të jenë në dosje disa dokumente,
ndër më kryesoret është leja e ndërtimit të objektit 6 katësh.
Vetëm për lejen e ndërtimit mund të themi që kjo është nxjerrë në mënyrë të
kundërligjshme, pasi shtetasi Saba Lika nuk ka qenë pronar i tokës në mënyrë të
ligjshme.
Kontrata që ka lidhur LLesh Noka dhe Nikoll Noka nuk ka qenë e ligjshme, pasi
shitësit e mësipërm nuk kanë qenë të pajisur me çertifikatë pronësie që të kishin të
drejtën e shitjes së kësaj prone.
...Megjithëse Gjykata e Apelit Tiranë çmon se çertifikata e pronësisë është lëshuar në
mënyrë të paligjshme nga ZRRP-ja Kurbin, veprimet e të pandehurve mbeten në
kufijtë administrativë dhe nuk përbëjnë vepër penale për të cilën akuzohen...
Për veprën penale të shpërdorimit të detyrës, lidhja shkakësore e drejtpërdrejtë midis
veprimit të kundërligjshëm, mospërmbushjes së detyrës dhe dëmtimeve të interesave
të ligjshme të shtetit është një element përbërës i figurës së krimit. Mungesa e kësaj
lidhjeje, pasjell mungesën e figurës së krimit
Dëmi i pretenduar nga akuza nuk do të kishte ardhur nëse nuk do të ishte
vendimmarrja administrative e K.RR.T-së Laç, e cila në rrjedhë kronologjike qëndron
përpara dokumentit objekt akuze...”.
12. Shkaqet e parashtruara në rekurs nga ana e Prokurorit, pasi u analizuan nga Kolegji
Penal i Gjykatës së Lartë, kanë rezultuar të bazuara në ligj (Neni 432 i Kodit të
Procedurës Penale) dhe si të tilla, do të pranohen.
13. Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e zbatimit jo të drejtë të ligjit
procedural e atij material penal dhe kjo ka sjellë që edhe vendimi i gjykatës të jetë jo i
drejtë.
14. Pa i hyrë shqyrtimit të provave, evidentohet nga ana e Kolegjit Penal se,të dyja
gjykatat kanë vendosur pushimin e gjykimit të çështjes në ngarkim të të pandehurve,
por me arsyetime të ndryshme.
15. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë
është kontradiktor dhe jo i argumentuar në një rrjedhë logjike të analizës së provave
në raport me ligjin.
16. Gjykata e Apelit Tiranë ka lënë në fuqi vendimin e shkallës së parë, por në ndryshim
nga kjo e fundit ka argumentuar se, “...dokumenti hipotekor objekt akuze është i
lëshuar në mënyrë të kundërligjshme nga të pandehurit Fran Zymaj dhe Mark Lleshi.
Ata kanë regjistruar në aktet e ZRPP Kurbin një pronë e cila nuk është përfituar nga
titullari i dokumentit të pronësisë me një nga mënyrat ligjore të pronësisë, apo me
ndonjë akt administrativ sipas mënyrës së parashikuar me ligj...”.
17. Në vendim, gjykata e apelit pranon gjithashtu që: “... dëmi që akuza pretendon se i
është shkaktuar shtetit është evident. Një sipërfaqe prej 225 m2 ndodhur në qytetin e
Laçit është zënë tashmë me një ndërtesë 6 katëshe në pronësi të shtetasit Saba
Lika...”.
18. Pra, Gjykata e Apelit Tiranë ka pranuar rrethanat e faktit ashtu siç i paraqet organi i
akuzës, ka pranuar gjithashtu edhe veprimet e të gjykuarve në kundërshtim me ligjin
dhe nga ana tjetër konkludon në pafajësinë e të gjykuarve.
277
19. Siç është arsyetuar më sipër në pjesën përshkruese-arsyetuese të këtij vendimi,
vendimmarrja e gjykatës së apelit është kontradiktore dhe jo logjike, fakt i cili e bën
vendimin të cenueshëm.
20. Këto mangësi, nuk mund të plotësohen nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë për
shkak të natyrës së gjykimit të përcaktuar nga ligji, e në këto rrethana bëhet e
pashmangshme prishja e vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimi i akteve për
rishqyrtim pranë kësaj gjykate.
21. Gjykata e Apelit Tiranë nuk ka kuptuar dhe zbatuar drejt ligjin. Ajo (gjykata), në
zbatim jo të drejtë të ligjit procedural e atij penal, ka vendosur me një vendim
kontradiktor lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë.
22. Në kushtet e parashtruara, vendimi nr.742, datë 27.05.2011 i Gjykatës së Apelit
Tiranë do të prishet e aktet do të kthehen për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër
trup gjykues.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441 paragrafi pare,
shkronja “ç” të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.742, datë 27.05.2011 të Gjykatës se Apelit Tiranë dhe kthimin
e akteve për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 06.11.2013
278
Nr.00-2013-1578 i Vendimit (289)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
KËRKUES: XHEVAT KACA, i mbrojtur nga av.A.Golemi.
OBJEKT:
Shuarje e masës së sigurimit “arrest në burg”.
Baza Ligjore: Nenet 248 dhe 261/2 të K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.1259 (13-2013-832), datë

Pranimin e kërkesës.
Humbjen e efekteve të masës së sigurimit “arrest në burg” dhënë me vendimin
me nr.59, datë 28.10.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Librazhd për
kërkuesin (të pandehurin) Xhevat Kaca. Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i
tij, nëse për të pandehurin Xhevat Kacan nuk ka masë sigurimi tjetër “arrest në
burg”, ose ndonjë dënim tjetër penal me burgim me vendim të formës së prerë
për vepra penale të tjera.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.10-2013-539 (82), datë 11.04.2013 ka

vendosur :
Lënien në fuqi të vendimit me nr.13-2013-832 (1259), datë 13.02.2013 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs me datë 03.05.2013 prokurori pranë

Prokurorisë së Apelit Durrës, duke kërkuar: Ndryshimin e vendimeve me nr.(10-2013-586)
174, datë 11.04.2013 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe nr.1259 (13-2013-832), datë
13.02.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
Duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse:

- Kërkuesi është burgosur jo në zbatim të masës së sigurimit, por në zbatim të vendimit
me nr.22, datë 24.06.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan. Fakti që ndaj tij
nuk është zbatuar masa e sigurimit nuk mund të pretendohet për shuarje të masës së
sigurimit dhe nuk mund të zbatohen përcaktimet e bëra në nenin 248/1 të K.Pr.Penale.
279
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Artan Zeneli; Prokurorin Kujtim Luli, i cili kërkoi
prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës dhe të vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan dhe rrëzimin e kërkesës së kërkuesit Xhevat Kaca për shuarje të masës së
sigurimit personal “arrest në burg”; avokatin e kërkuesit, av. A.Golemi, i cili kërkoi lënien në
fuqi të dy vendimeve të gjykatave si të mbështetura në prova e në ligj; dhe si shqyrtoi çështjen
në tërësi,
VËREN
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Librazhd me vendimin e saj me nr.59, datë 28.10.2005, ka
caktuar masën e sigurimit “arrest në burg” në mungesë për kërkuesin (të pandehurin) Xhevat
Kaca, pasi ka qenë i dyshuar për kryerjen e veprës penale të “Shfrytëzimi i prostitucionit në
rrethana rënduese” të parashikuar nga neni 114/a i K.Penal.
Me vendimin me nr.22, datë 26.04.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Librazhd,
kërkuesi (i pandehuri) Xhevat Kaca është deklaruar fajtor në mungesë për kryerjen e veprës
penale të “Shfrytëzimi i prostitucionit në rrethana rënduese”, të parashikuar nga neni 114/a i
K.Penal, me 10 vjet burgim dhe 500.000 lekë gjobë.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.414, datë 23.11.2006, ka vendosur:
Mospranimin e ankimit, për shkak se mbrojtësi i caktuar kryesisht nga gjykata në gjykim në
shkallë të parë, av. Bujar Muzhaqi, ka hequr dorë nga ankimi i paraqitur prej tij për ta
ushtruar këtë të drejtë vetë i pandehuri kur të paraqitej.
Për efekt të ekzekutimit të vendimit penal të themelit nr.22, datë 26.04.2006 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Librazhd, me datë 17.11.2011, kërkuesi Xhevat Kaca, në atë
kohë nën statusin juridik të të dënuarit, është ekstraduar nga Anglia për llogari të shtetit
shqiptar.
Me vendimin me nr.1258, datë 22.02.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan
është pranuar kërkesa e të pandehurit Xhevat Kaca për rivendosjen e të drejtës së ankimit
ndaj vendimit penal nr.22, datë 26.04.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Librazhd.
Pasi ka shqyrtuar këtë ankim, Gjykata e Apelit Durrës me vendimin me nr.477, datë
11.09.2012 ka vendosur prishjen e vendimit penal nr.22, datë 26.04.2012 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Librazhd dhe kthimin e çështjes për rigjykim.
Kërkuesi, me kërkesën e tij drejtuar kësaj gjykate, ka kërkuar shuarjen e masës së
sigurimit, duke mbështetur pretendimin e tij në kriteret e përcaktuara në nenin 261/2 dhe 248
të K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.1259 (13-2013-832), datë
13.02.2013 ka vendosur: Pranimin e kërkesës. Humbjen e efekteve të masës së sigurimit
“arrest në burg” dhënë me vendimin me nr.59, datë 28.10.2005 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Librazhd për kërkuesin (të pandehurin) Xhevat Kaca. Urdhërohet lirimi i
menjëhershëm i tij, nëse për të pandehurin Xhevat Kaca nuk ka masë sigurimi tjetër “arrest
në burg” ose ndonjë dënim tjetër penal me burgim me vendim të formës së prerë, për vepra
penale të tjera.
vendosur : Lënien në fuqi të vendimit me nr.13-2013-832 (1259), datë 13.02.2013 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs prokurori pranë Prokurorisë së
Apelit Durrës, brenda afatit ligjor, me shkaqet dhe pretendimet e përmendura më sipër, në
pjesën hyrëse të këtij vendimi.
280
Gjykata e apelit, pasi shqyrtoi e analizoi çështjen, konkludon se vendimi i gjykatës së
shkallës së parë është i drejtë dhe si i tillë duhet lënë në fuqi.
Ligjvënësi verifikimin e kushteve të zbatimit të masës së sigurimit të dhënë në
mungesë, si në rastin konkret, nuk e kushtëzon me kohën e zbatimit të masës së sigurimit (me
kalimin e kohës nga dhënia e vendimit deri në ekzekutimin e masës), por në momentin kur
zbatohet masa. Që nga moment i zbatimit të masës së sigurimit të dhënë në mungesë fillon
llogaritja e afatit 3 ditor për verifikimin e kushteve dhe të nevojave të sigurimit nga gjykata,
me kalimin e të cilit, pa iu verifikuar kushtet, masa e humbet fuqinë.
De jure, me rivendosjen në afat të kërkuesit për të bërë ankim ndaj vendimit të formës
së prerë, vendimit penal nr.22, datë 26.04.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqëso, Librazhd që e
ka deklaruar fajtor e dënuar dhe për efekt të të cilit është kryer dhe ekstradimi, ai (kërkuesi)
ka rimarrë statusin e të pandehurit dhe ndaj tij duke qëndruar në kushtet e kufizimit të lirisë
është zbatuar masa e sigurimit “arrest në burg”. Kërkuesi duke rimarrë statusin e të
pandehurit, në të njëjtën kohë nuk ka më statusin e të dënuarit për shkak të mosekzistencës së
vendimit penal të formës së prerë në ngarkim të tij.
Me zbatimin e masës së sigurimit “arrest në burg” të dhënë në mungesë ndaj
kërkuesit, në përputhje me parashikimet e nenit 248 të K.Pr.Penale duhet të ishin verifikuar
kushtet e zbatimit dhe nevojat e sigurimit të kësaj mase, gjë që nuk rezulton se është bërë në
rastin konkret.
Mosrespektimi i kërkesave të nenit 248 të K.Pr.Penale passjell shuarjen e masës së
sigurimit në referim të kërkesave të nenit 261/2 të K.Pr.Penale.
D. Në lidhje me rekursin dhe zgjidhjen e çështjes

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan dhe i Apelit Durrës, duhet të prishen dhe të rrëzohet kërkesa e
kërkuesit Xhevat Kaca.
Kërkuesi pretendon se masa e sigurimit e caktuar ndaj tij, në mungesë, është shuar,
pasi nuk është bërë verifikimi i saj brenda afatit tre ditor, të përcaktuar nga neni 248 i
K.Pr.Penale.
Kjo dispozitë parashikon se: “1. Jo më vonë se tri ditë nga zbatimi i masës, gjykata e
merr në pyetje personin për të cilin ka vendosur arrestin në burg ose në shtëpi.
2. Nëpërmjet marrjes në pyetje gjykata verifikon kushtet e zbatimit të masës së arrestit
dhe nevojat e sigurimit. Kur këto kushte nuk ekzistojnë, gjykata vendos revokimin ose
zëvendësimin e masës.
3. Në pyetjen e të arrestuarit marrin pjesë prokurori dhe mbrojtësi, të cilët
lajmërohen nga sekretaria e gjykatës.
4. Kur pyetja e të arrestuarit duhet të bëhet në gjykatën e një rrethi tjetër, gjykata
kërkon që pyetja të bëhet nga një gjyqtar i asaj gjykate”.
Kolegji Penal çmon se qëllimi i ligjvënësit, në këtë dispozitë, është realizimi i seancës
së verifikimit të masës së sigurimit, për të informuar të dyshuarin, që ishte në mungesë, në
lidhje me këtë masë dhe me provat e paraqitura nga prokurori. Në këtë seancë gjykata, në
varësi të rrethanave, mund të vendosë edhe revokimin apo zëvendësimin e masës së
sigurimit.
Në rastin objekt gjykimi kjo dispozitë nuk është e zbatueshme, pasi i pandehuri
Xhevat Kaca është vënë në dijeni se ndaj tij ka një proces gjyqësor penal, madje edhe vendim
dënimi, në momentin që është ekstraduar. Në këtë moment ai është vënë në dijeni së të gjitha
akteve të paraqitura nga prokurori dhe ka pasur mundësinë e kundërshtimit të tyre. Ai i ka
realizuar të drejtat e tij duke paraqitur ankim në gjykatën e apelit, e cila ka vendosur kthimin
për rigjykim prandaj në këto kushte nuk mund të ketë pretendime në lidhje me verifikimin e
281
masës së sigurimit, e cila siç cituam më sipër ka si qëllim vënien në dijeni të të dyshuarit në
lidhje me provat e paraqitura nga prokurori.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan nuk mund të verifikonte masën në kushtet kur i
pandehuri është ekstraduar për efekt të një vendimi dënimi. Pra në momentin kur ai është
ekstraduar, është ekzekutuar vendimi i dënimit dhe jo masa e sigurimit. Kur çështja është
kthyer për rigjykim, në shkallë të parë, ndaj tij ka filluar zbatimi i masës së sigurimit. Por kjo
masë, ndryshe nga sa pretendon i pandehuri, nuk është shuar për shkak se nuk është bërë
verifikimi i saj dhe nuk ka shkelur asnjë garanci që i ofrohet të pandehurit nga legjislacioni
penal në fuqi, për të gjitha arsyet e parashtruara më lart.
Përfundimisht, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton zbatim të gabuar të ligjit
procedural penal në lidhje me pranimin e kërkesës së kërkuesit Xhevat Kaca, prandaj për
pasojë vendimet e të dyja gjykatave duhet të prishen dhe të rrëzohet kërkesa e kërkuesit
Xhevat Kaca.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441 pika “c” të Kodit
të Procedurës Penale,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.82, datë 11.04.2013 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe të
vendimit nr.1259, datë 13.02.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, duke vendosur
rrëzimin e kërkesës.
Tiranë, më 13.11.2013
282
283
284
Nr.00-2013-1412 i Vendimit (292)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në datën 13.11.2013, shqyrtoi, në seancë gjyqësore çështjen penale me palë:
KËRKUES: AFRIM HASA, i mbrojtur nga

av. Skënder Breca, i caktuar kryesisht.
KUNDËR: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR
ELBASAN, përfaqësuar nga prokurori pranë
Gjykatës së Lartë, Arqilea Koça.
OBJEKTI:
Ndryshimi i llojit të sigurisë së burgut.
Baza Ligjore: Ligji nr.8328, datë 16.04.1998,
“Për të drejtat dhe trajtimin e të dënuarve me burgim
dhe të paraburgosurve”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.23, datë 05.02.2009 ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesës së të dënuarit Afrim Hasa, me objekt “Ndryshimin e llojit
të sigurisë së burgut”, si të pabazuar në ligj. Shpenzimet gjyqësore në ngarkim
kërkuesit.

vendosur:
Ndryshimin e vendimit penal nr.23, datë 05.02.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan. Pranimin e kërkesës së të dënuarit Afrim Hasa duke e
vuajtur pjesën e mbetur të dënimit me burgim në një nga burgjet e sigurisë së
zakonshme.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit Durrës, i cili kërkon:
“Prishjen e vendimit nr.70, datë 17.11.2010 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.23, datë 05.02.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan”.
285
së Lartë, Arqilea Koça, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.70, datë 17.11.2010 të Gjykatës së
Apelit Durrës dhe lënien në fuqi të vendimit nr.23, datë 05.02.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit Afrim Hasa, av.Skënder Breca, i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.70, datë 17.11.2010 të Gjykatës së Apelit Durrës; dhe si
shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se vendimi nr.70, datë 17.11.2010 i Gjykatës së Apelit Durrës, me të cilin është
vendosur ndryshimi i vendimit penal nr.38, datë 26.04.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan, është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit e si i tillë ai duhet të prishet e të lihet në
fuqi vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë Elbasan.
1. Kërkuesi Afrim Hasa është dënuar me vendimin nr.23, datë 23.02.2004 të Gjykatës së
Rrethit Kavajë (i cili ka marrë formë të prerë me vendimin nr.341, datë 11.11.2004 të
Gjykatës së Apelit Durrës) me 16 vjet e 8 muaj burgim përfundimisht, duke u aplikuar
dhe gjykimi i shkurtuar, për veprën penale të “Vrasjes me paramendim” sipas neneve
78/1, 50 germa “a” e “c” të Kodit Penal dhe i është caktuar vuajtja e dënimit në një
burg të sigurisë së lartë. Kur ka vuajtur disa vjet ai i është drejtuar gjykatës së vendit
ku ishte duke vuajtur dënimin, me kërkesën për ndryshimin e llojit të sigurisë së
burgut.
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.23, datë 05.02.2009, ka vendosur:
“Rrëzimin e kërkesës së të dënuarit Afrim Hasa me objekt “Ndryshimin e llojit të
sigurisë së burgut”, si të pabazuar në ligj. Shpenzimet gjyqësore në ngarkim
kërkuesit”.
3. Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.10-2010-997 (70), datë 17.11.2010, ka
vendosur: “Ndryshimin e vendimit penal nr.23, datë 05.02.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan. Pranimin e kërkesës së të dënuarit Afrim Hasa duke e vuajtur
pjesën e mbetur të dënimit me burgim në një nga burgjet e sigurisë së zakonshme”.
4. Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit Durrës, i cili kërkon:
“Prishjen e vendimit nr.70, datë 17.11.2010 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.23, datë 05.02.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan”.
5. Në shkaqet e rekursit veçohen:
Gjykata e apelit nuk i ka konsideruar drejt këto rrethana, si edhe kriteret ligjore.
I dënuari Afrim Hasa nuk ka asnjë rrethanë që të bëjë të mundur vuajtjen e dënimit në
burg të sigurisë së zakonshme, pasi është dënuar me 25 vjet burgim për vrasje me
paramendim, një krim të kryer me mizori, për motive të dobëta, të cilat vlerësohen si
rrethana rënduese.
Të dënuarit për vepra të lehta nuk mund të përshtaten të bashkëjetojnë me të dënuar
për vepra të tilla.
C. Arsyetimet ligjore të gjykatave
6. Gjykata e shkallës së parë, mes të tjerave, arsyeton se: “…gjendja juridike ligjore e
përcaktuar me një vendim të formës së prerë (vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës), i
cili ka fuqi juridike dhe pasoja mbi të dënuarin nuk mund të ndryshojë nga kjo gjykatë
as bazuar në sjelljen e të dënuarit gjatë vuajtjes së dënimit. Vetë dispozita e nenit 13
286
të ligjit nr.8331, datë 21.04.1998, “Për ekzekutimin e vendimeve penale”, i dënuari
mund të kërkojë transferimin brenda të njëjtit lloj sigurie burgu, por jo ndryshimin e
llojit të sigurisë së burgut, pasi vetë kuptimi gramatikor i këtij termi –transferim, do të
thotë lëvizje brenda të njëjtit lloj sigurie burgu..”
7. Gjykata e apelit, mes te tjerave, arsyeton se: “…çmojmë se kuptimi i “transferimit” në
nenin 13/2 të ligjit “Për ekzekutimin e vendimeve penale” del qartë dhe nënkupton që
në kushtet e disa rrethanave të reja bëhet edhe transferimi nga një burg i sigurisë së
lartë në një burg të sigurisë së zakonshme dhe në rastin objekt gjykimi, këto kushte
janë: kërkuesi i dënuar ka kryer më tepër se gjysmën e dënimit të dhënë, ka vuajtur 8
vjet e 8 muaj burgim; kërkuesi ka në familje vetëm prindërit në moshën 80 vjeçare në
gjendje shumë të keqe ekonomike; vetë i dënuari ka probleme me shëndetin.
Ndryshimi i llojit të sigurisë së burgut mund të ndikojë pozitivisht tek ky i dënuar...”.
D. Në lidhje me ankimin (rekursin)
8. Shkaqet e parashtruara nga ana e prokurorit të apelit në rekurs, pasi u analizuan nga
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, kanë rezultuar të bazuara në ligj (Neni 432 i Kodit
të Procedurës Penale) dhe si të tilla, do të pranohen.
9. Vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit
penal. Gjykata e apelit ka gabuar kur ka pranuar kërkesën e të dënuarit për ndryshimin
e llojit të sigurisë së burgut.
10. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, ndërkohë, vlerëson se vendimi nr.23, datë
05.02.2009 i Gjykatës së Shkallës së Parë Elbasan është i drejtë i bazuar në ligjin
penal e atë material që rregullon në mënyrë specifike të drejtat e të burgosurve.
11. Ligji i posaçëm, i cili rregullon marrëdhëniet në lidhje me ekzekutimin e vendimeve
penale është ligji nr.8328, datë 16.04.1998, “Për të drejtat dhe trajtimin e të dënuarve
me burgim dhe të paraburgosurve”, në nenin 13 parashikon se:”.. 1. Burgu i sigurisë
së lartë është institucioni ku ekzekutohen vendimet me burgim për subjekte të krimit të
organizuar dhe të dënuar të tjerë, të cilët në kryerjen e veprës penale ose gjatë
vuajtjes së dënimit janë karakterizuar nga qëndrime e sjellje që bëjnë të pamundur
qëndrimin në burgjet e kategorive të tjera. 2. (Shfuqizuar). 3. Vendosja e të dënuarit
në burgun e sigurisë së lartë kur nuk është shprehur gjykata me vendim, bëhet me
kërkesë të prokurorit tek ajo gjykatë. Kur i dënuari vuan dënimin dhe është vendi për
transferimin e tij në një burg të sigurisë së lartë, sipas kritereve të këtij ligji, kërkesa e
prokurorit i paraqitet gjykatës së vendit ku ndodhet institucioni. Transferimi nga
burgu i sigurisë së lartë në institucionet e tjera të vuajtjes së dënimit bëhet me kërkesë
të vetë të dënuarit pranë gjykatës ku ndodhet institucioni. 4- Në burgjet e sigurisë së
lartë vihen kufizime në të drejtat e të dënuarit, në rastet dhe sipas kritereve të
përcaktuara shprehimisht në këtë ligj. 5. Në burgjet e kategorive të tjera me urdhër të
Ministrit të Drejtësisë mund të krijohen seksione të burgut të sigurisë së lartë, në të
cilat zbatohen rregullat e mësipërme...”.
12. Në rastin në shqyrtim Gjykata e Apelit Durrës, e cila ka dhënë vendim të formës së
prerë, ka parashikuar edhe llojin e sigurisë së burgut. Vendimi nr.341, datë
11.11.2004, ka përcaktuar në dispozitivin e tij se ky dënim do të vuhet në një burg të
sigurisë së lartë.
13. Ligji nr.8328, datë 16.4.1998, “Për të drejtat dhe trajtimin e të dënuarve me burgim
dhe të paraburgosurve”, në nenin 13 parashikon se në burgje të sigurisë së lartë
vendosen dy kategori të dënuarish: a) subjekte të krimit të organizuar. b) të dënuar të
tjerë, të cilët në kryerjen e veprës penale ose gjatë vuajtjes së dënimit janë
karakterizuar nga qëndrime e sjellje që bëjnë të pamundur qëndrimin në burgjet e
kategorive të tjera.
287
14. Në rastin e kërkesës për gjykim janë marrë parasysh qëndrimi dhe sjellja e të dënuarit
në kryerjen e veprës penale ose gjatë vuajtjes së dënimit; ku i dënuari Afrim Hasa
është dënuar për vrasje me paramendim të kryer në rrethana rënduese.
15. Ndryshe nga qëndrimi i mbajtur nga Gjykata e Apelit Durrës, Kolegji Penal i
Gjykatës së Lartë vëren se rrethanat që ka marrë parasysh Gjykata e Apelit Durrë,s e
cila ka ndryshuar llojin e sigurisë së burgut, të tilla si:....kërkuesi i dënuar ka kryer më
tepër se gjysmën e dënimit të dhënë, ka vuajtur 8 vjet e 8 muaj burgim; kërkuesi ka në
familje vetëm prindërit në moshën 80 vjeçare në gjendje shumë të keqe ekonomike;
vetë i dënuari ka probleme me shëndetin. Ndryshimi i llojit të sigurisë së burgut mund
të ndikojë pozitivisht tek ky i dënuar....nuk janë nga ato që parashikon ky ligj i
posaçëm, qëndrim i mbajtur ky edhe nga vendimi nr.161, datë 08.06.2012 i Gjykatës
së Lartë.
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
16. Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se
Gjykata e Apelit Durrës ka zbatuar keq ligjin material penal dhe atë të mësipërm.
17. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen zgjidhjen e çështjes në zbatimin e nenit
441/1, shkronja “d” të Kodit të Procedurës Penale, duke e prishur vendimin e gjykatës
së apelit e duke lënë në fuqi vendimin e gjykatës së faktit.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441/1, shkronja “d”
të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.70, datë 17.11.2010 të Gjykatës së Apelit Durrës, dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.23, datë 05.02.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë Elbasan,
Tiranë, më 13.11.2013
288
289
Nr.00-2013-1413 i Vendimit (294)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

POGRADEC, përfaqësuar nga Prokurori pranë
KUNDËR:
TË GJYKUARIT: ARBEN BAÇI, mbrojtur nga av.Skënder Breca,
i caktuar kryesisht.
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Plagosjes së rëndë me dashje”
parashikuar nga neni 88/1 i Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec me vendimin nr.07, datë 14.01.2011 ka

vendosur:
Pushimin e gjykimit të çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Arben
Gjyladin Baçi për veprën penale të “Plagosjes së rëndë nga pakujdesia”,
parashikuar nga neni 91 i Kodit Penal.
Urdhërohet lirimi i tij i menjëhershëm.
Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.84, datë 24.06.2011 ka vendosur:

Pogradec dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Arben
Baçi për veprën penale të “Plagosjes së rëndë me dashje”, parashikuar nga
neni 88/1 i Kodit Penal dhe pushimin e gjykimit të çështjes për veprën penale
të “Plagosjes së rëndë nga pakujdesia”, parashikuar nga neni 91 i Kodit Penal.
Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs Prokurori i Apelit Korçë, me anën e të cilit
ka kërkuar: Prishjen e vendimit nr.84, datë 24.06.2011 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe
kthimin e çështjes për rigjykim pranë Gjykatës së Apelit Korçë.
290
së Lartë Arqilea Koça, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.84, datë 24.06.2011 të Gjykatës së
Apelit Korçë, të vendimit nr.07, datë 14.01.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec
dhe kthimin e akteve për rishqyrtim në Gjykatën e Apelit Korçë; dëgjoi mbrojtësin e të
gjykuarit Arben Baçi, av. Skënder Breca, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.84, datë
24.06.2011 të Gjykatës së Apelit Korçë; dhe, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se shqyrtimi gjyqësor në Gjykatën e Lartë duhet të pushohet për efekt të ligjit
nr.107/2012 “Për dhënie amnistie”,
1. Në datën 08.04.2010, rreth orës 17.00-18.00, në fshatin Selcë e poshtme, Pogradec, i
gjykuari Arben Baçi dhe shtetasi Andi Diko, janë grindur me shtetasit Elson Kume
dhe Ardian Kume, vëllezër midis tyre. Njëri prej tyre ka njoftuar në familje për
grindjen dhe në vendngjarje ka shkuar gjyshja e tyre, e dëmtuara Resmije Kume e
datëlindjes 1934. Që në fillim i gjykuari është konfliktuar me fjalë me të dëmtuarën
Resmije dhe më pas e ka goditur atë me grusht në pjesën e fytyrës. Për pasojë ajo ka
rënë në tokë dhe më pas në gjendje të rënduar është dërguar në spitalin e qytetit të
Pogradecit.
2. Sipas akt-ekspertimit mjeko-ligjor nr.163, datë 11.04.2010 rezulton se e dëmtuara
Resmije Kume ka hematoma tek kapaku i syrit të majtë dhe të djathtë si dhe
hemoragji temporal bazal dexter nga kontuzioni cerebral, dëmtime të cilat hyjnë në
kategorinë e dëmtimeve të rënda, të rrezikshme për jetën në momentin e shkaktimit
dhe për pasojat që ato lënë.
3. Ka filluar procedimi penal nr.109 i vitit 2010 nga ana e Prokurorisë së Rrethit
Pogradec dhe është dërguar çështja për gjykim me akuzën e “Plagosjes së rëndë me
dashje” sipas nenit 88/1 të Kodit Penal.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec me vendimin nr.07, datë 14.01.2011 ka
vendosur: “Pushimin e gjykimit të çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Arben
Gjyladin Baçi për veprën penale të “Plagosjes së rëndë nga pakujdesia”, parashikuar
nga neni 91 i Kodit Penal. Urdhërohet lirimi i tij i menjëhershëm”.
5. Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.84, datë 24.06.2011 ka vendosur: “Prishjen e
vendimit nr.07, datë 14.01.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec dhe
pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Arben Baçi për veprën penale
të “Plagosjes së rëndë me dashje”, parashikuar nga neni 88/1 i Kodit Penal dhe
pushimin e gjykimit të çështjes për veprën penale të “Plagosjes së rëndë nga
pakujdesia”, parashikuar nga neni 91 i Kodit Penal”.
6. Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs Prokurori i Apelit Korçë, me anën e të cilit
ka kërkuar: Prishjen e vendimit nr.84, datë 24.06.2011 të Gjykatës së Apelit Korçë
dhe kthimin e çështjes për rigjykim pranë Gjykatës së Apelit Korçë.
7. Si shkaqe të rekursit pala ankuese mes të tjerave parashtron:
Të dy vendimet janë marrë në shkelje të hapur të ligjit procedural, i cili lidhet me
shqyrtimin e çështjes me akuzën publike dhe atë private, me shkeljen e hapur të
dispozitave për akuzat e reja të ligjit penal material dhe për rrjedhojë të dyja
vendimet të prishen dhe çështja duhet të kthehet për rigjykim.
291
Gjykata e shkallës së parë ka gabuar kur ka vendosur pushimin e gjykimit të çështjes
parashikuar nga neni 387/1 i Kodit të Procedurës Penale.
Edhe gjykata e apelit është e paqartë dhe kontradiktore në arsyetimin e saj, pasi ndër
të tjera arsyeton,…vendimi i shkallës së parë është i gabuar për disponimin që ka
bërë lidhur me akuzën e “Plagosjes së rëndë nga pakujdesia”, parashikuar nga neni
91 i Kodit Penal, duhet të prishet dhe të pushohet gjykimi i çështjes, përderisa kjo
çështje ndiqet mbi ankim dhe e dëmtuara Resmije Kume mund të realizojë të drejtën e
saj ligjore duke ju drejtuar drejtpërdrejtë gjykatës, sipas dispozitave të parashikuara
nga nenet 59 dhe 60 të K.Pr.Penale.
Edhe përsa i përket kërkimit të prokurorit në ankim për prishje të vendimit të shkallës
së parë, kjo gjykatë konstaton se kjo kërkesë nuk është ligjore dhe nuk ka të bëjë me
disponimet e parashikuara në nenin 428/ç, të Kodit të Procedurës Penale. Prokurori
ka paraqitur ankim ndaj vendimit të gjykatës së shkallës së parë vetëm për ndryshim
kualifikimi ligjor të veprës penale, pra për disponimin e gjykatës se i pandehuri nuk
ka konsumuar elementet e veprës penale të “Plagosjes së rëndë me dashje”,
parashikuar nga neni 88/1 i Kodit Penal, disponim për të cilin gjykata e apelit
vlerëson se është i drejtë dhe ligjor dhe ankimi i prokurorit nuk duhet të pranohet. Në
momentin që prokurori paraqet kërkesë për prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes
për rigjykim ato që kanë të bëjnë me disponimin e mëtejshëm të gjykatës lidhur me
çështjen që ndiqet drejtpërdrejt në gjykatë mbi ankimin e të dëmtuarit akuzues,
gjykata e apelit vlerëson se prokurori nuk legjitimohet në këtë kërkim, përderisa nuk
është palë në këtë proces me këto lloj akuzash të parashikuara nga neni 59 i
K.Pr.Penale.
Të dy vendimet janë dhënë në kundërshtim me nenet 59, 60 dhe 375 të Kodit të
Procedurës Penale.
Të dyja gjykatat, për këtë shkak, nuk kanë të qartë shkakun e pushimit të gjykimit siç
është disponuar prej tyre në dy raste.
Gjykata e apelit gabon kur legjitimon ndryshimin e kualifikimit nga njëra anë dhe nuk
përligj vendimmarrjen e kësaj gjykate për akuzën private dhe më pas disponon për të
dy akuzat, edhe për akuzën publike dhe për akuzën private, vendim i cili jo vetëm që
është ekstraprocedural por edhe në kontradiktë me arsyetimin e përdorur prej saj.
Gjykata e apelit paraqitet me dy standarde në vendimmarrje për çështje me të njëjtën
situatë ligjore.
C. Arsyetimi ligjor i vendimeve të gjykatave.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, mes të tjerave, arsyeton:
….Lidhur me akuzën e ngritur nga prokuroria, duke ju referuar fakteve dhe
rrethanave të parashtruara më sipër si dhe duke i parë provat në tërësi, gjykata
vlerëson se i pandehuri Arben Baçi nuk ka konsumuar elementet e veprës penale të
“Plagosjes se rëndë me dashje”, vepër kjo e parashikuar nga neni 88/1 i Kodit Penal,
por atë të “Plagosjes së rëndë nga pakujdesia”, parashikuar nga neni 91 i Kodit
Penal…”
9. Gjykata e Apelit Korçë, mes të tjerave, arsyeton
….gjykata e shkallës së parë duhet të kishte vendosur pushimin e çështjes përsa i
përket akuzës që ka bërë prokurori, ndërsa për veprën penale të parashikuar nga neni
91 i Kodit Penal duhet të vendoset prishja e vendimit dhe pushimi, për shkak se nuk
janë rrethanat e vazhdimit të gjykimit.
Çështja po gjykohet mbi ankimin e prokurorit dhe jo të dëmtuarës. Mënyra tjetër e
pushimit të procedimit penal në rastet e çështjeve të ndjekura mbi ankimin e të
dëmtuarit është ajo e parashikuar nga neni 290/1/c i K.Pr.Penale. Këtu mungon
292
ankimi i të dëmtuarës dhe jemi para shqyrtimit të çështjes në bazë të ankimit të
prokurorit.
….Përsa i përket pretendimeve të prokurorit për prishje dhe kthim për rigjykim të
çështjes, gjykata arsyeton se kjo kërkesë nuk është ligjore dhe nuk ka të bëjë me
disponimet e parashikuara në nenin 428/ç të K.Pr.Penale. Prokurori ka paraqitur
ankim ndaj vendimit të gjykatës vetëm përsa i përket ndryshimit të kualifikimit të
veprës që ka bërë gjykata e shkallës së parë.
Në momentin që prokurori paraqet si shkaqe ligjore për prishjen e vendimit dhe kthim
për rigjykim ato që kanë të bëjnë për disponimin e gjykatës lidhur me çështjen që
ndiqet drejtpërdrejt në gjykatë mbi ankimin e të dëmtuarit akuzues, gjykata e apelit
vlerëson se prokurori nuk legjitimohet në këtë kërkim, përderisa nuk është palë në
proces me këto lloj akuzash, parashikuar nga neni 59 i K.Pr.Penale.
10. Gjatë seancës gjyqësore, avokati mbrojtës i të gjykuarit pretendoi se ndjekja penale
për kundravajtjen penale të parashikuar nga neni 91 i Kodit Penal, për të cilën
akuzohet i gjykuari Arben Baçi, është amnistuar dhe i kërkoi gjykatës pushimin e
gjykimit të çështjes, në bazë të ligjit nr.107/2012 “Për dhënie amnistie.”
11. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se është e drejtë kërkesa e përfaqësuesit të
të gjykuarit, pasi gjatë kohës që çështja penale e mësipërme ka qenë duke u gjykuar
pranë Gjykatës së Lartë, në datën 08.11.2012 është miratuar Ligji nr.107/2012 “Për
dhënie amnistie”, i cili ka hyrë në fuqi në datën 28.12.2012.
12. Në nenin 3 të ligjit të mësipërm të emërtuar “Kriteret për përfitimin e amnistisë”
sanksionohet se: 1. Plotësojnë kriteret për të përfituar amnisti, sipas këtij ligji: a)
personat e dënuar me burgim deri në 2 vjet, për dënime të dhëna deri në datën 30
Shtator 2012, pavarësisht kohës së mbetur nga dënimi, me përjashtim të personave të
dënuar për veprat penale të parashikuara në nenin 4 të këtij ligji;
13. Në nenin 5 të ligjit të mësipërm të emërtuar “Pushimi i ndjekjes penale” sanksionohet
se: 1. Procedimi penal nuk mund të fillojë dhe nëse ka filluar duhet të pushojë për veprat
penale të kryera deri në datën 30 Shtator 2012, për të cilat Kodi Penal parashikon një
dënim me burgim deri në 2 vjet ose çdo lloj dënimi tjetër më të lehtë.
2. Sipas kompetencës së dhënë nga Kodi i Procedurës Penale dhe në varësi të fazës
apo të shkallës së procedimit penal, prokurori ose gjykata vendosin mosfillimin e çështjes
penale apo pushimin e çështjes penale për veprat penale që amnistohen.
14. Neni 91 i K.Penal parashikon kundravajtjen penale të “Plagosjes së rëndë nga
pakujdesia” e cila është e dënueshme me gjobë, ose me burgim deri në një vit.
15. Kolegji Penal i Gjykatës se Lartë vlerëson se, në rastin konkret, në interpretim të
dispozitave të mësipërme, plotësohen kërkesat e dispozitave të amnistisë të ndjekjes
penale dhe ky Kolegj ka detyrimin për të pushuar ndjekjen penale në këtë fazë të
shqyrtimit gjyqësor.
jemi përpara kushteve të amnistisë së ndjekjes penale, për nenin 91 të Kodit Penal.
17. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen zgjidhjen e çështjes, në zbatimin e nenit 387
të Kodit të Procedurës Penale, duke e pushuar shqyrtimin e mëtejshëm të çështjes
penale.
293
PЁR KЁTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 387 të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Pushimin e shqyrtimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.
Tiranë, më 13.11.2013
294
Nr.00-2013-1526 i Vendimit (295)
VENDIM
Edmond Islamaj ryesues

Ariana Fullani Anëtare
Tom Ndreca Anëtar
TË GJYKUARIT: ERGYS MUSTAFAJ
A K U Z U A R:
Për veprën penale të
“Trafikimit të mjeteve motorike”, kryer në bashkëpunim
Baza Ligjore: Neni 141/a/2 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tropojë me vendimin nr.15, datë 06.05.2010 ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Ergys (Flamur) Mustafaj për kryerjen e
veprës penale të “Përkrahjes së autorit të krimit” parashikuar nga neni 302/1 i
Kodit Penal dhe në baze të kësaj dispozite dënimin e tij me 3 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Ergys (Flamur) Mustafaj do të fillojë nga
data e ekzekutimit të këtij vendimi dhe do të vuhet në një burg të sigurisë së
zakonshme.
Procesverbalet dhe regjistrimet e bisedave telefonike ...të asgjësohen dhe të
fshihen nga serveri qendror në Prokurorinë e Përgjithshme Tiranë pasi
vendimi të marrë formë të prerë.
Shpenzimet gjyqësore, përfshi dhe pagesën për avokatin e caktuar kryesisht
nga gjykata Çlirim Hadarmataj, në masën 15.000 lekë në ngarkim të të
pandehurit...

Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.221, datë 20.10.2011 ka vendosur:
Tropojë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ergys (Flamur) Mustafaj për kryerjen e
veprës penale të “Trafikimit të mjeteve motorike në bashkëpunim” dhe në
bazë të nenit 141/a-2 të Kodit Penal e dënon me 5 vjet burgim.
295
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs në datën 14.11.2011 i gjykuari Ergys
Mustafaj nëpërmjet av.Zenun Hajdarmataj dhe kërkon: “Prishjen e vendimit penal nr.221,
datë 20.10.2011 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe vendimit nr.15, datë 06.05.2010 të
Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tropojë dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e
Shkallës së Parë Tropojë, ose si alternativë prishjen e të dyja vendimeve dhe pushimin e
çështjes penale në ngarkim të të pandehurit”.

- Gjykata e shkallës së parë ka bërë shkelje të rëndë procedurale që e bën vendimin të
pavlefshëm pasi nuk ka zbatuar njoftimin e personit që nuk gjendet. Nuk ka vendim
mos-gjetje dhe caktim mbrojtësi.
- Gjykata e faktit ka zbatuar keq ligjin penal pasi nuk ka prova që i pandehuri të
deklarohej fajtor për veprën e “Përkrahjes së autorit të krimit”.
- Vendimi i faktit është ia pa arsyetuar e nuk rezulton se kë konkretisht ka përkrahur i
pandehuri. S’ka asnjë provë që të fajësojë të pandehurin për akuzën.
- Prokuroria në gjithë materialet referon për një person me emrin ERGEST, ndërkohë i
pandehuri quhet Ergys (Flamur).
- Edhe gjykata e apelit ka bërë shkelje të rendë procedurale që e bëjnë vendimin të
pavlefshëm, pasi nuk ka zbatuar njoftimin e personit që nuk gjendet.
- Kjo gjykatë nuk ka njoftuar rregullisht të pandehurin duke shënuar se ai është njoftuar
me anë të telefonit. Neni 133/2 e K.Pr.Penale shpreh se mund të bëhej ky njoftim me
telefon por kur është marrë konfirmimi i marrësit me telefon ose fax.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Sokol Stojani, i cili
kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në po
këtë gjykatë, me tjetër trup gjykues; mbrojtësin e të gjykuarin Ergys Mustafaj, av.Zenun
Hajdarmataj, i cili kërkoi prishjen e vendimeve lidhur me masën dhe llojin e dënimit dhe
pezullimin e dënimit të dhënë; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.221, datë 20.10.2011 i Gjykatës së Apelit Shkodër dhe vendimi nr.15,
datë 06.05.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tropojë, janë marrë në interpretim dhe zbatim
të gabuar të ligjit procedural, dhe si të tillë do të prishen dhe çështja do të kthehet për
rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tropojë, me tjetër trup gjykues.
Nga gjykatat janë pranuar këto rrethana të fakteve:
1. I gjykuari Ergys Mustafaj është banor i fshatit Zherkë, Komuna Bytyç, Rrethi
Tropojë. Ai është kunati i të bashkëtëpandehurit Agim Mulgeci. I gjykuari Ergys së
bashku me të dënuarit Anton Sylaj, Mentor Sanaj, Bashkim Lokaj, shtetas kosovarë,
janë dërguar për gjykim me akuzën e “Trafikimit të mjeteve motorike të vjedhura”,
parashikuar nga neni 141/a/2 K.Penal; ndërsa të dënuarit Agim Mulgeci dhe Arif
Demiraj janë dërguar për gjykim për veprën penale të “Përkrahjes së autorit të
krimit”, parashikuar nga N.302 K.Penal. Në seancë gjyqësore të pandehurit Anton
Sylaj, Mentor Sanaj, Bashkim Lokaj, Agim Mulgeci dhe Arif Demiraj kanë kërkuar
që të procedohen me gjykim të shkurtuar dhe gjykata ka vendosur veçimin e çështjes
për këta të gjykuar nga i gjykuari Ergys Mustafaj, meqenëse ky i fundit ka qenë në
mungesë.
296
2. Akuza në drejtim të tyre është ngritur në lidhje me trafikimin e mjetit tip “Porche” me
targa PG 51489, me numër shasie WP1AC29P73LA90241, mjet i cili ka hyrë nga
Kosova në Shqipëri, në pikën e Kalimit Kufitar, Qafë Morinë më datë 23.12.2007,
nga shtetasi Bashkim Lokaj.
3. Nga policia e Tropojës është marrë informacion operativ se nga Kosova për në
Shqipëri gjatë orëve të natës të datës 23.12.2007 ka kaluar një automjet i vjedhur e ky
ndodhej i parkuar në oborrin e banesës së shtetasit Agim Mulgeci (kunati i të
gjykuarit Ergys) në fshatin Llugaj, Tropojë. Policia ka shkuar atje dhe ka gjetur një
automjet tip “Porche Foristradë” me targa PG51489, i cili dyshohej se ishte i vjedhur.
4. Agim Mulgeci i ka deklaruar oficerëve të policisë se i gjykuari Ergys i ka shpjeguar
nëpërmjet telefonit se mjetin pranë banesës së tij do ta merrnin disa shtetas kosovarë;
në këto kushte policia është vënë në ndjekje të autorëve dhe ka ndaluar në hyrje të
qytetit B.Curri një automjet tip BMW me targa 542 KS 710, i cili drejtohej nga
shtetasi kosovar Mentor Sanaj dhe në të ndodheshin dhe shtetasit Anton Sylaj,
Bashkim Lokaj, dhe Arif Demiri. Këta kishin shkuar tek mjeti i vjedhur për t’i vënë
disqe pasi i kishin hequr të vjetrit. Nga kontrolli i ushtuar shtetasit Anton Sylaj ju
gjetën çelësat e mjetit dhe një gur fleksibël e një kabëll i është gjetur shtetasit Arif
Demiri.
5. Nga verifikimi i automjeti tip “Porche Foristradë”, sipas shkresës datë 24.12.2007
ardhur nga D.P.Policisë, ka rezultuar se mjeti është vjedhur në Serbi më datë
23.07.2007.
6. Ka rezultuar se mjeti është kaluar jashtë pikës kufitare nga i gjykuari Bashkim Lokaj
dhe ky i fundit është deklaruar fajtor për veprën e trafikimit, ndërsa të
bashkëpandehurit e tjerë janë deklaruar fajtorë për nenin 302 të K.Penal.
7. I gjykuari Ergys Mustafaj është hetuar dhe gjykuar në mungesë. Gjykata e shkallës së
parë, pasi ka marrë procesverbalin datë 22.02.2009 të hartuar pranë banesës së tij nga
oficeri i policisë gjyqësore, ka deklaruar mungesën në seancën e datës 25.02.2009
duke i caktuar atij avokat kryesisht.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tropojë me vendimin nr.15, datë 06.05.2010 ka
vendosur:
i. “Deklarimin fajtor të të pandehurit Ergys (Flamur) Mustafaj për kryerjen e veprës
penale të “Përkrahjes së autorit të krimit”, parashikuar nga neni 302/1 i Kodit Penal
dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 3 vjet burgim.
ii. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Ergys (Flamur) Mustafaj do të fillojë nga data e
ekzekutimit të këtij vendimi...dhe do të vuhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
iii. Procesverbalet dhe regjistrimet e bisedave telefonike ...të asgjësohen dhe të fshihen
nga serveri qendror në Prokurorinë e Përgjithshme Tiranë pasi vendimi të marrë
formë të prerë.
iv. Shpenzimet gjyqësore, përfshi dhe pagesën për avokatin e caktuar kryesisht nga
gjykata, Çlirim Hadarmataj, në masën 15.000 lekë në ngarkim të të pandehurit...
9. Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.221, datë 20.10.2011 ka vendosur:
i. “Ndryshimin e vendimit nr.15, datë 06.05.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tropojë:
ii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Ergys (Flamur) Mustafaj për kryerjen e veprës
penale të “Trafikimit të mjeteve motorike në bashkëpunim” dhe në bazë të nenit
141/a-2 i Kodit Penal e dënon me 5 vjet burgim”.
10. Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs në datën 14.11.2011 i gjykuari Ergys
Mustafaj ,nëpërmjet av.Zenun Hajdarmataj dhe kërkon: “Prishjen e vendimit
297
penal nr.221, datë 20.10.2011 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe vendimit nr.15, datë
06.05.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tropojë dhe kthimin e çështjes për
rishqyrtim në Gjykatën e Shkallës së Parë Tropojë, ose si alternativë prishjen e të dyja
vendimeve dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit, duke
parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
III. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
11. Gjykata e apelit, në mungese të të gjykuarit, e ka gjetur të gabuar vendimin e gjykatës

së shkallës së parë përsa i përket kualifikimit të veprës dhe arsyeton mes të tjerave:
“...para fakteve si më sipër i pandehuri Ergys ka ndihmuar të pandehurin Bashkim
për të kryer trafikimin e mjetit motorik dhe duhet të përgjigjet sipas nenit 141/a-2 të
K.Penal. Fakti se bashkëpunëtorit të tij gjykata e apelit i ka dhënë kualifikim të njëjtë
por pa bashkëpunim, sipas paragrafit të dytë të kësaj dispozite, nuk mund të
përjashtojë nga përgjegjësia të pandehurin Ergys, i cili në rolin e ndihmësit ka
bashkëpunuar për të realizuar këtë trafikim...”
12. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i të gjykuarit Ergys Mustafaj
duhet të pranohet dhe vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër nr.221, datë
20.10.2011, si dhe vendimi nr.15, datë 06.05.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tropojë, duhet të prishen për shkelje të ligjit procedural penal me pasojë
pavlefshmërinë e të dy vendimeve.
13. Siç rezulton nga aktet e administruara në gjykim, hetimi dhe gjykimi i çështjes është
zhvilluar në mungesë (in absentia) të të gjykuarit Ergys Mustafaj. Të drejtat e tij në
procesin penal të zhvilluar në mungesë në kushtet kur nuk ka zgjedhur mbrojtës as ai
vetë dhe as familjarët, janë garantuar nga një mbrojtës i caktuar kryesisht nga gjykata.
14. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se nga ana e gjykatës së shkallës së parë
nuk janë respektuar rregullat për njoftimin e gjykimit për shkak të shkeljeve të
rregullave procedurale të parashikuara nga neni 140 i Kodit të Procedurës Penale, që
kanë të bëjnë me procedurat penale për njoftimin e të pandehurit.
15. Gjatë gjykimit në shkallë të parë i pandehuri është përfaqësuar nga mbrojtësi i caktuar
kryesisht nga gjykata, pasi në seancën e datës 25.02.2009 Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tropojë me vendim të ndërmjetëm ka deklaruar mungesën e të pandehurit sipas N.351
të K.Pr.Penale, pasi ishte përpiluar procesverbali i njoftimit të të pandehurit të lirë nga
oficeri i policisë gjyqësore, datë 22.02.2009, ora 12.00. Në këtë proces verbal, pasi ka
kontaktuar me fqinjin e të gjykuarit Ergys Mustafaj, shtetasin R.Prengjoni, i cili ka
refuzuar të kryejë njoftimin pasi ka shpjeguar se i pandehuri është larguar në rrethin e
Tiranës (procesverbal faqe 28 dosjes). Pra në këto kushte ka rezultuar se njoftimi i tij
personalisht apo marrja përsipër nga persona të tjerë nuk ka qenë e mundur.
16. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tropojë për deklarimin e mungesës së të pandehurit Ergys Mustafaj është marrë në
kundërshtim me dispozitat procedurale dhe konkretisht N.140/4 të K.Pr.Penale
17. Nga ana e gjykatës së shkallës së parë nuk janë respektuar rregullat për njoftimin e
gjykimit për shkak të shkeljeve të rregullave procedurale, të parashikuara nga neni
140 i Kodit të Procedurës Penale, që kanë të bëjnë me procedurat penale për njoftimin
e të pandehurit. Rezulton se në fazën e hetimit të pandehurit i është caktuar masë
sigurimi personal në mungesë, e cila nuk është ekzekutuar. Në këto rrethana njoftimi i
298
tij duhet të bëhej sipas rregullave procedurale për të pandehurin në gjendje të lirë,
sipas nenit 1401 të Kodit të Procedurës Penale.
18. Sipas kësaj dispozite rezulton se akti duhet t’i dorëzohet personalisht të pandehurit
dhe nëse kjo nuk është e mundur atëherë ajo i dorëzohet personave që bashkëjetojnë
me të ose në vendin e punës. Në rast se njoftimi nuk mund të realizohet në këtë
mënyrë atëherë procedohet me kërkimin në vende të tjera nëpërmjet policisë
gjyqësore. Në rast se edhe në këtë mënyrë nuk është bërë i mundur njoftimi, siç
përcakton kjo dispozitë në paragrafin e katërt, akti depozitohet në qendrën
administrative të lagjes apo të fshatit ku i pandehuri banon ose punon. Vetëm mbasi të
jenë respektuar këto procedura gjykata mund të procedojë me deklarimin e mungesës
të të pandehurit duke i caktuar një mbrojtës kryesisht.
19. Mos respektimi i këtyre procedurave për njoftimin sjell edhe pavlefshmërinë e
njoftimit sipas nenit 1432 të Kodit të Procedurës Penale dhe për pasojë pavlefshmërinë
e gjithë procesit penal. Në lidhje me mënyrën e njoftimit Gjykata Kushtetuese në
vendimin nr.30, datë 17.06.2010, është shprehur se: “Dispozitat procedurale për
njoftimet vendosin një rend të caktuar për mënyrën e njoftimit të akteve për të
pandehurin, prandaj duhet respektuar rendi sipas preferencës ligjore për këtë qëllim.
Me këtë detyrim të organeve përkatëse shtetërore, për të njoftuar në mënyrë rigoroze
të pandehurin dhe për të provuar se ai i fshihet drejtësisë, është e lidhur e drejta e tij
për të marrë pjesë në gjykim, si dhe e drejta e gjykatës për të vendosur për gjykimin e
tij në mungesë kur janë respektuar në mënyrë rigoroze dispozitat për njoftimin”.
20. Siç rezulton nga shkresa nr.289/1 prot, datë 23.02.2009, dërguar nga Komisariati i
Policisë Tropojë, njoftimi i të pandehurit Ergys Mustafaj nuk është bërë i mundur për
shkak se ai nuk është gjetur në banesë dhe mendohet të jetë larguar për në qytetin e
Tiranës, ndërsa procesverbalet datë 24.03.2009 dhe 01.04.2009, 15.04.2009,
11.05.2009 konfirmojnë se i pandehuri ndodhet në Greqi, ose Itali, në adresë të
panjohur. Në këto kushte gjykata e shkallës së parë, ashtu siç e parashikon neni 140/4
i K.Pr.Penale, duhet të procedonte me njoftimin me anë të afishimit publik në qendrën
e njësisë administrative dhe pranë banesës të të pandehurit, veprim procedural të cilin
nuk e ka kryer por ka deklaruar mungesën e tij.
21. Moskryerja e njoftimit nëpërmjet shpalljes sjell edhe pavlefshmërinë absolute të
njoftimit e parashikuar si e tillë në nenin 143/1, gërma “ç” e K.Pr. Penale. Në këtë nen
shprehet se “1. Njoftimi është i pavlefshëm: ....ç) kur nuk është bërë afishimi i
njoftimit për të pandehurin në gjendje të lirë...”
22. Kodi i Procedurës Penale ka përcaktuar si absolutisht të pavlefshëm çdo akt
procedural i cili ka të bëjë me njoftimin e të pandehurit. Për pasojë i gjithë procesi
1
N.140 K.Pr.Penale “Njoftimi i të pandehurit në gjendje të lirë”
1. Njoftimi i të pandehurit në gjendje të lirë bëhet duke i dorëzuar atij kopjen e aktit. Kur nuk mund t’i dorëzohet
personalisht, njoftimi bëhet në banesën e tij ose në vendin e punës, duke ia dorëzuar aktin një personi që bashkëjeton me të
ose një fqinji, ose një personi që punon me të.
2. Kur vendet e treguara në paragrafin 1 nuk dihen, njoftimi bëhet në vendin ku i pandehuri ka banimin e përkohshëm ose
vendin ku qëndron më shpesh, duke ia dorëzuar atë njërit prej personave të treguar në paragrafin 1.
3. Kopja e njoftimit nuk mund t’i dorëzohet një të mituri nën 14 vjeç ose një personi me paaftësi të dukshme intelektuale.
4. Kur personat e treguar në paragrafin 1 mungojnë ose nuk janë të përshtatshëm, ose refuzojnë të marrin aktin atëherë
procedohet me kërkimin e të pandehurit në vende të tjera. Në rast se edhe në këtë mënyrë nuk mund të bëhet njoftimi, akti
depozitohet në qendrën administrative të lagjes ose të fshatit ku i pandehuri banon ose punon.
Lajmërimi i depozitimit afishohet në portën e shtëpisë së të pandehurit ose të vendit ku punon. Ftuesi gjyqësor e lajmëron atë
për depozitimin me letër rekomande me lajmërim marrje. Efektet e njoftimit rrjedhin që nga marrja e rekomandesë.
2
N.143 i K.Pr.Penale “Pavlefshmëria e njoftimeve”
Njoftimi është i pavlefshëm:
c) kur janë shkelur dispozitat e veçanta mbi personin të cilit duhet t’i dorëzohet kopja;
ç) kur nuk është bërë afishimi i njoftimit për të pandehurin në gjendje të lirë;
299
penal dhe vendimi penal për të gjykuarin Ergys Mustafaj është i pavlefshëm. Kolegji
Penal konstaton se në rastin e gjykimit të zhvilluar kundër Ergys Mustafaj në shkallë
të parë nuk i plotëson standardet e një procesi të rregullt ligjor në përputhje me nenin
42 të Kushtetutës dhe nenit 6/1 të KEDNJ-së. Si pasojë e shkeljes së rregullave në
lidhje me njoftimin nuk është respektuar e drejta e të gjykuarit për t’u dëgjuar në
procesin gjyqësor të zhvilluar kundër tij si dhe e drejta për t’u mbrojtur nga akuzat.
23. “Prania e të akuzuarit në gjykim” si parim nën këndvështrimin e procesit ligjor sipas
nenit 6/1 të KEDNJ-së, nënkupton praninë fizike të të akuzuarit. Në zbërthim të këtij
parimi GJEDNJ në disa vendime (shih GJEDNJ 22 Shtator 1994 Lala c/ Pays-Bas,
24.03.2005, Stoichkov c/Bulgarie) në të cilat është theksuar se: “prania e të
pandehurit ka rëndësi të madhe për procesin penal të rregullt ligjor dhe të drejtë,
duke shtuar se detyrimi për t’i garantuar të akuzuarit të drejtën për të qenë i
pranishëm... është një prej elementëve kryesorë të nenit 6”.
24. Në Kodin e Procedurës Penale është parashikuar gjykimi in absentia në bazë të
garancive të forta procedurale. Për të përmbushur parametrat e një gjykimi të rregullt
ligjor duhet të garantohet para së gjithash njoftimi rigoroz sipas rregullave
procedurale penale i të pandehurit për procesin që po zhvillohet kundër tij. Gjykata,
në bazë të zbatimit strikt të rregullave të njoftimit dhe mbasi të ketë verifikuar
zbatimin e formave të njoftimit, mund të arrijë në konkluzionin se i pandehuri ka
hequr dorë vullnetarisht nga pjesëmarrja në të dhe të vazhdojë gjykimin në mungesë.
Mos respektimi i rregullave të njoftimit sjell pavlefshmëri absolute të procesit dhe të
vendimit përfundimtar në bazë të nenit 128/1, germa “c” të K.Pr.Penale dhe në
pamundësi të riparimit të pasojës që shkakton kjo lloj pavlefshmërie sipas paragrafit
të dytë të nenit të sipërcituar, çështja do të rigjykohet.
25. Gjykata Kushtetuese në lidhje me mungesën e të pandehurit në procesin penal ka
përcaktuar se: “është e domosdoshme që i pandehuri duhet të ketë dijeni nëse ndaj tij
ka filluar një proces penal dhe, në radhë të dytë, ky duhet të heqë dorë vullnetarisht
nga pjesëmarrja në të. Gjykata ka arritur në këtë përfundim, për arsye se heqja dorë
nënkupton një akt vullneti nga ana e të pandehurit, që siç është pranuar nga teoria e
së drejtës penale, për të pasur një akt vullnetar, duhet të ketë në radhë të parë një
proces të brendshëm të perceptimit të realitetit nga ana e të pandehurit dhe më pas
një proces të brendshëm vendimmarrjeje prej tij” (vendimet nr.30, datë 17.06.2010;
nr.45, datë 10.10.201; nr.26, datë 08.05.2012 të Gjykatës Kushtetuese).
26. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton shkelje procedurale në zhvillimin e

procesit me pasojë pavlefshmëri të vendimit përfundimtar në vendimin e gjykatës së
apelit dhe gjykatës së shkallës së parë dhe për pasojë të dy vendimet duhet të prishen
dhe çështja të rikthehet për rigjykim në gjykatën e shkallës së parë, ku të pandehurit
t’i garantohet një proces i rregullt ligjor përsa i përket dijenisë së tij në lidhje me
procesin dhe garantimin e të drejtës së mbrojtjes.
27. Kolegji Penal çmon se për shkak të konstatimit të shkeljeve procedurale me pasojë
prishjen e vendimit, pretendimet e të gjykuarit në lidhje me zgjidhjen e çështjes nga të
dy gjykatat nuk do të pranohen.
300
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.221, datë 20.10.2011 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe
vendimit nr.15, datë 06.05.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tropojë dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 13.11.2013
301
Nr.00-2013-1511 i Vendimit (296)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 13.11.2013 mori në shqyrtim çështjen penale, që i përket:
TË GJYKUARIT: ERIND MRRUKU
A K U Z U AR:
Për veprën penale të “Vrasjes me dashje”
dhe të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”
Baza ligjore: Neni 76, 278/2 i K.Penal
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.35, datë 10.02.2011, ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Erind Mrruku për kryerjen e veprës penale
të “Vrasjes me dashje”, parashikuar nga neni 76 i Kodit Penal dhe në bazë të
kësaj dispozite dënimin e tij me 11 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Erind Mrruku për kryerjen e veprës penale
të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 të Kodit
Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 1 vit burgim.
Në aplikim të nenit 55 të Kodit Penal, në bashkim të dënimeve, dënimin e të
pandehurit Erind Mrruku me 11 vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale, dënimin përfundimisht
të të pandehurit Erind Mrruku me 7 vjet e 4 muaj burgim.
Vuajtja e dënimit i fillon nga dita e arrestimit 23.07.2010 të tij e do të kryhet
në burg të sigurisë së zakonshme.
Në zbatim të nenit 190 të Kodit të Procedurës Penale, konfiskimin e armës
pistoletë model 54 me nr.9675577.
Shpenzimet procedurale në shumën 295.500 lekë dhe ato gjyqësore i
ngarkohen të pandehurit.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.229, datë 24.10.2011, ka vendosur:

Gjyqësor Lezhë.
Kundër vendimit të mësipërm, ka ushtruar rekurs Prokurori i Prokurorisë së Apelit

Shkodër, i cili kërkon ndryshimin e vendimit të mësipërm vetëm përsa i përket masës së
dënimit, duke parashtruar këto shkaqe:
302
- Te dyja gjykatat nuk kanë marrë parasysh rrethanat rënduese që të ndikojnë në masën
e dënimit, siç janë konsumimi i dy veprave penale, mosha e re e viktimës, etj.
Gjithashtu ka paraqitur rekurs i gjykuari Erind Preng Mrruku, nëpërmjet përfaqësuesit

të tij, i cili kërkon prishjen e pjesshme të vendimit dhe parashtron këto shkaqe:
- Kualifikimi i veprës penale për të gjykuarin nuk është i rregullt, pasi nuk kanë bërë siç
duhet analizën e provave.
- Elementet e mbrojtjes së nevojshme janë komplet të provueshme për rastin konkret.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Bujar Sheshi, i cili
kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit lidhur me llojin dhe masën e dënimit për të
gjykuarin, duke e dënuar atë me 15 vjet burgim; mbrojtësin e caktuar kryesisht të të gjykuarit
Erind Mrruku, Av.Skënder Breca, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit për
pjesën që e deklaron fajtor për veprën penale të vrasjes me dashje, duke e pushuar çështjen;
dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.229, datë 24.10.2011 i Gjykatës së Apelit Shkodër dhe vendimi nr.35,
datë 10.02.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë janë marrë pjesërisht në zbatim të
gabuar të ligjit penal, përsa i përket masës së dënimit të caktuar ndaj të gjykuarit Erind
Mrruku dhe do të ndryshohen në lidhje me këtë pjesë.
Nga gjykatat janë pranuar këto rrethana të faktit:
1. I gjykuari Erind Mrruku është banor i Kamzës, por i lindur në Lezhë, edhe viktima
Fabian Mikaj është banor i qytetit të Lezhës. Viktima me shtetasin Marenglen Puka
kanë pasur një konflikt me njëri-tjetrin në lidhje me shtetasen E.D, për të cilën
shfaqnin interes të dy djemtë.
2. Marenglen Puka, në datën e ngjarjes, 22.07.2010 ishte në plazh së bashku me të
gjykuarin Erind Mrruku dhe shtetasin Fatjon Përlesi, si dhe disa djem të tjerë. Rreth
orës 20.30 Marengleni me automjetin e babait të tij tip BMW, kishte marrë shtetasin
Ylli Tahiri, djali i dajës së tij dhe prej Ishullit Lezhë kishin shkuar në Shëngjin.
3. Gjatë rrugës shtetas këta janë ndeshur me viktimën, Fabian Mikaj, i cili udhëtonte
gjithashtu në një automjet dhe i ka kërkuar shtetasit Marenglen që të hapë krahun e të
fliste më të. Midis tyre ka pasur një debat të ashpër. Pas bisedës me të ndjerin Fabian
shtetasi Marengleni i ka telefonuar të gjykuarit dhe kanë vendosur të takohen tek
Lokal “Frojdi”. I gjykuari ka shkuar i shoqëruar nga shtetasi K.Preçi. Po në këtë vend
ka shkuar edhe viktima Fabian i shoqëruar nga një shok i tij. Përsëri midis viktimës
dhe shtetasit Mareglen ka nisur debati, pa arritur në konfrontim fizik. Në këtë debat
është përfshirë i gjykuari Erind, i cili i ka kërkuar viktimës që të largohej nga lokali; i
ndjeri Fabian së bashku me shokun që e shoqëronte është larguar duke thënë “hajt se
do të takohemi”.
4. Rreth orës 23.00 grupi i djemve i përbërë nga shtetasit Marenglen Puka, i gjykuari
Erind Mrruku, K.Preçi dhe Ylli Tahiri janë larguar nga lokal “Frojdi” dhe janë nisur
në drejtim të Lezhës. Ata kanë udhëtuar në makina të ndryshme dhe janë bashkuar
përsëri në afërsi të Piceri “Besa”. Pas tyre ka mbërritur edhe viktima Fabian i
shoqëruar me dy persona të tjerë të paidentifikuar. Viktima ka tentuar që të
komunikojë me të gjykuarin për konfliktin që kishte ndodhur rreth një orë më parë. Si
i gjykuari ashtu edhe viktima u provua se kanë qenë të armatosur (viktima ka pasur
303
armën model 54, nr.9675577 -66-1964, gjetur në vendngjarje, me të cilën nuk është
realizuar qitje sipas aktit të ekspertimit balistik nr.6529, datë 22.07.2010). I gjykuari
ka nxjerrë pistoletën që e mbante në çantën që kishte me vete dhe ka qëlluar mbi
viktimën, Fabian, i cili është plagosur rëndë dhe ka gjetur vdekjen rrugës për në
spitalin ushtarak.
5. Nga procesverbali i këqyrjes së kufomës rezulton se në trupin e tij ka disa plagë të
shkaktuara nga armë zjarri, ndërsa shkaku i vdekjes ka qenë shoku i rëndë traumatik
hemorragjik si pasojë e kalimit të predhave në trup.
6. I gjykuari është larguar nga vendi i ngjarjes në drejtim të Koplikut dhe është dorëzuar
të nesërmen e ngjarjes në polici.
7. Në këto rrethana, Prokuroria ka ngritur akuzën për veprën penale të “Vrasjes me
dashje” dhe të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga N.76 dhe 278/2
të K.Penal.
8. I gjykuari, nëpërmjet mbrojtësit të tij, ka kërkuar të përjashtohet nga përgjegjësia
penale për veprën penale të “Vrasjes me dashje”, pasi pretendon se e ka kryer atë në
kushtet e mbrojtjes së nevojshme.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.35, date 10.02.2011, ka
vendosur:
i. Deklarimin fajtor të të pandehurit Erind Mrruku për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes me dashje”, parashikuar nga neni 76 i Kodit Penal dhe në bazë të kësaj
dispozite dënimin e tij me 11 vjet burgim.
ii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Erind Mrruku për kryerjen e veprës penale të
“Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 të Kodit Penal dhe
në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 1 vit burgim.
iii. Në aplikim të nenit 55 të Kodit Penal në bashkim të dënimeve dënimin e të pandehurit
Erind Mrruku me 11 vjet burgim.
iv. Në aplikim të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale dënimin përfundimisht të të
pandehurit Erind Mrruku me 7 vjet e 4 muaj burgim.
v. Vuajtja e dënimit i fillon nga dita e arrestimit 23.07.2010 të tij e do të kryhet në burg
të sigurisë së zakonshme.
vi. Në zbatim të nenit 190 të Kodit të Procedurës Penale konfiskimin e armës pistoletë
model 54 me nr.9675577.
vii. Shpenzimet procedurale në shumën 295.500 lekë dhe ato gjyqësore i ngarkohen të
pandehurit.
10. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.229, datë 24.10.2011, ka vendosur:
i. Lënien në fuqi të vendimit nr.35, datë 10.02.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lezhë.
11. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori i Prokurorisë së Apelit
Shkodër, i cili kërkon ndryshimin e vendimit të mësipërm vetëm përsa i përket masës
së dënimit; gjithashtu ka paraqitur rekurs i gjykuari Erind Preng Mrruku, nëpërmjet
përfaqësuesit të tij, i cili kërkon prishjen e pjesshme të vendimit dhe deklarimin e
pafajshëm për veprën penale të “Vrasjes me dashje”, pasi e ka kryer veprën në kushtet
e mbrojtjes së nevojshme; dhe kanë parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse
të vendimit.
III. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
12. Gjykata e apelit e ka gjetur të drejtë vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe
arsyeton: “…rendi i veprimeve që i pandehuri ka bërë duke hapur zinxhirin e çantës,
nxjerrë pistoletën, mbushur dhe qëlluar në drejtim të tij, tregojnë se të pandehurit i
304
është dashur një kohë me e gjatë se të dëmtuarit, i cili i kishte të gjitha mundësitë që
të qëllonte në drejtim të tij…duke pasur parasysh rrethanat e ngjarjes, faktin që ka
qenë viktima ai që ka shkuar atje dhe jo i pandehuri, duke pasur parasysh moshën e të
pandehurit, faktin se vepra është kryer nën ndikimin e provokimeve të viktimës,
gjykata e apelit çmon se masa e dënimit të dhënë është në raport të drejtë me
rrezikshmërinë shoqërore të të pandehurit dhe rrethanat e ngjarjes…”.
13. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se pretendimet e paraqitura në
rekursin e Prokurorit janë të bazuara në ligj dhe si i tillë ai do të pranohet;
pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga mbrojtësi i të gjykuarit
Erind Mrruku janë të pabazuara në ligj dhe si të tilla nuk do të pranohen dhe
vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër nr.229, datë 24.10.2011 dhe vendimi nr.35,
datë 10.02.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë duhet të ndryshohen përsa
i përket masës së dënimit ndaj të gjykuarit Erind Mrruku.
Në lidhje me pretendimin e paraqitur në rekursin e Prokurorit për masën e dënimit.
14. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se ky pretendim është i bazuar. Veprat
penale për të cilat është dënuar i gjykuari N.76 dhe 278/2 të K.Penal 1janë me
rrezikshmëri shoqërore, nga të cilat cenohet jeta e shtetasit si një e drejtë natyrore dhe
fondamentale si dhe rendi dhe siguria publike, nga veprime të kundërligjshme e
shoqërisht të rrezikshme e konkretisht nga mbajtja dhe përdorimi pa lejen e organeve
kompetente të armëve luftarake.
15. Gjykatat nuk kanë pasur në konsideratë rrezikshmërinë e lartë të veprës penale, e cila
materializohet në llojin e marrëdhënieve juridike të cenuara, që siç e përmendëm janë
marrëdhëniet juridike të vendosura për të garantuar mbrojtjen e jetës si dhe rendin dhe
sigurinë publike; sanksionin penal që përcakton dispozita, e cila është nga dhjetë deri
në njëzet vjet burgim, deri në shtatë vjet burgim e gjobë për armëmbajtjen, si edhe
rrezikshmërinë e autorit i cili ka qenë i përfshirë edhe herë të tjera në konflikte dhe
mbante armë zjarri prej më shumë se tre vjetësh.
Në bazë të provave të shqyrtuara provohet se si rezultat i veprimeve të
kundërligjshme të të gjykuarit Erind Mrruku ka gjetur vdekjen shtetasi Fabian Mikaj,
ç’ka përbën dhunim të së drejtës për të jetuar si një e drejtë natyrore nga e cila burojnë
të gjitha të drejtat për qeniet njerëzore. Me shkaktimin në mënyrë të kundërligjshme të
vdekjes i gjykuari duhet të përgjigjet për pasojën e rëndë të ardhur, duke ju nënshtruar
sanksioneve penale që parashikon ligji penal material.
16. Duke marrë në konsideratë rrezikshmërinë e veprës, për shkak të marrëdhënieve që
prek,dhe ndjeshmërinë e saj në shoqëri dhe rrezikshmërinë e autorit, pasojën e ardhur,
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se masa e dënimit e vendosur nga gjykatat
nuk është në përshtatje me veprën dhe autorin dhe do të rritet duke u dënuar me 15
(pesëmbëdhjetë) vjet burgim për veprën penale të “Vrasjes”, parashikuar nga N.76 i
K.Penal.
17. Gjykatat e faktit në caktimin e masës së dënimit nuk kanë evidentuar ekzistencën e
rrethanave lehtësuese nga ato të parashikuara nga neni 48 i Kodit Penal në favor të të
gjykuarit Erind Mrruku, të cilat do ta orientonin drejt zbatimit të marzhit minimal të
parashikuar nga neni 76 i Kodit Penal. Referimi i gjykatës në lidhje me rrethanat e
1
Neni 76 “Vrasja me dashje”
Vrasja e kryer me dashje dënohet me burgim nga dhjetë gjer në njëzet vjet.
Neni 278/2 “Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe e municionit”
Mbajtja e armëve, bombave apo minave, lëndëve plasëse pa lejen e organeve kompetente shtetërore, dënohen me gjobë ose
me burgim deri në shtatë vjet.
305
faktit në lidhje me veprimet e të gjykuarit dhe të dëmtuarit nuk përbën në vetvete
rrethanë lehtësuese, por shërben për të përcaktuar mekanizmin e ngjarjes që në rastin
konkret nuk është interpretuar drejt nga të dy gjykatat përfshirja e të gjykuarit në
grindjen, e cila më pas ka evoluar në goditjen me armë prej tij të viktimë,s nuk ka
ardhur si pasojë e një mosmarrëveshje midis tyre ç’ka nuk ka sjellë një provokim nga
viktima të të gjykuarit.
18. Kolegji Penal vlerëson se identifikimi i rrethanave lehtësuese si një situatë ligjore nga
ato të parashikuara nga norma penale dhe provueshmëria e tyre në lidhje me caktimin
e llojit dhe masës së dënimit në arsyetimin e vendimit janë të detyrueshme për
gjykatat që të evidentohen, me qëllim që gjatë kontrollit gjyqësor të vendimit në
shkallët e tjera të gjykimit të vlerësohet ligjshmëria e vendimit në lidhje me këtë
aspekt esencial të vendimmarrjes së gjykatës.
19. Siç ka përcaktuar Gjykata Kushtetuese në vendimin nr.19, datë 01.06.2011, “Dënimi
penal përmbush dy funksione të ndryshme, të cilat mund të konsiderohen si edukative.
Nga njëra anë qëndron funksioni i parandalimit të përgjithshëm të veprave penale,
pasi kërcënimi se shteti do të zbatojë sanksione penale sa herë që shtetasit do të
kryejnë veprime të dënueshme nga legjislacioni penal, funksionon si një mënyrë për të
dekurajuar dhe parandaluar cilindo nga shtetasit që të ndërmarrë veprime që bien në
kundërshtim me normat penale. Nga ana tjetër qëndron funksioni i parandalimit të
posaçëm, i cili lidhet drejtpërsëdrejti me autorin e veprës, pasi duke zbatuar
sanksionin penal synohet riedukimi i tij në mënyrë që, pas kryerjes së dënimit, të mos
ndërmarrë në të ardhmen veprime kriminale”.
Në lidhje me pretendimin se i pandehuri ka vepruar në kushtet e mbrojtjes së nevojshme.
20. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se ky pretendim është i pabazuar. Mbrojtja
e nevojshme, sipas përcaktimit që i bën neni 19/1 i Kodit Penal 1, është rrethanë e cila
përjashton personin nga përgjegjësia penale pavarësisht nga ardhja e një pasoje
kriminale. Në vlerësimin e kësaj rrethane ka rëndësi analizimi sipas rrethanave
konkrete të sulmit ndaj një marrëdhënie juridike të mbrojtur që ka lidhje me jetën,
shëndetin, të drejtat dhe interesat e tjera të ligjshme në raport me kundërveprimin që
duhet me qëllim shmangien e pasojës. Në interpretimin doktrinar është përcaktuar se
sulmi duhet të jetë: i) nga veprimet e njeriut, ii) i padrejtë, iii) i çastit dhe iv) të mos
ketë përfunduar.
21. Në bazë të provave të shqyrtuara në të dy shkallët e gjykimit del e provuar se i
gjykuari Erind Mrruku, deri në momentin e reagimit ndaj viktimës Fabion, nuk ka
qenë nën presionin e veprimeve të të ndjerit i cili të justifikohej si kundërveprim të tij
ndaj sulmit të viktimës i cili po e sulmonte dhe të pretendonte se ka qenë duke vepruar
në kufijtë e mbrojtjes së nevojshme. Nga ana e të ndjerit nuk është kryer ndonjë
veprim konkret, i cili të ketë pasur si qëllim marrjen e jetës apo dëmtimin e shëndetit
të të gjykuarit nëpërmjet inicimit të ndonjë sulmi, pavarësisht se është provuar se edhe
viktima ka qenë i armatosur.
22. Bazuar në provat e administruara dhe,në aktet që ndodhen në fashikullin e gjykimit,

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arriti në përfundimin se pretendimet e parashtruara
në rekursin e prokurorit janë të drejta. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen
vendimin e Gjykatës së Apelit Shkodër dhe Gjykatës së Shkallës së Parë Lezhë, përsa
1
Neni 19/1 i K.Penal: “Nuk ka përgjegjësi penale personi që ka kryer veprën duke qenë i detyruar të mbrojë jetën,
shëndetin, të drejtat dhe interesat e tij, ose të një tjetri, nga një sulm i padenjë, i vërtetë dhe i çastit me kusht që, karakteri
i mbrojtjes të jetë në proporcion me rrezikshmërinë e sulmit”
306
i masës dënimit ndaj të gjykuarit Erind Mrruku, në zbatim të gabuar të ligjit material
dhe si i tillë duhet të ndryshohet në lidhje me këtë pjesë.
23. Në këtë përfundim u arrit pasi rrethanat e kryerjes së veprës penale për të cilën është
deklaruar fajtor dhe dënuar i gjykuari, qëndrimi i tij pas kryerjes së saj, tregojnë për
shkallë rrezikshmërie jo të vogël të vetë të gjykuarit, ashtu edhe të veprave.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, gërma “b” të
K.Pr.Penale,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.229, date 24.10.2011 i Gjykatës së Apelit Shkodër dhe
vendimit nr.35, datë 10.02.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë në këtë mënyrë:
Deklarimin fajtor të të gjykuarit Erind Mrruku për kryerjen e veprës penale te
“Vrasjes me dashje”, të parashikuar nga neni 76 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 15
(pesëmbëdhjetë) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të gjykuarit Erind Mrruku për kryerjen e veprës penale të
“Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 të Kodit Penal dhe
dënimin e tij me 1 (një) vit burgim.
Në aplikim të nenit 55 të Kodit Penal dënimin e të gjykuarit me një dënim të vetëm
me 15 (pesëmbëdhjetë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 të Kodit të Procedurës Penale, ulet 1/3 e dënimit dhe e
dënon përfundimisht të gjykuarin Erind Mrruku me 10 (dhjetë) vjet burgim.
Lënien në fuqi të vendimit për pjesët e tjera të dënimit.
Tiranë, më 13.11.2013
307
308
Nr.00-2013-1581 i Vendimit (298)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

RRETHIT GJYQËSOR DURRËS,
e përfaqësuar nga prokurori pranë Gjykatës
së Lartë Kudusi Shahu.
TË GJYKUARIT: ALBERT QAFA, mbrojtur nga av. M.Hoxha.
ALBAN SKONJA, mbrojtur nga av. S.Demiri.
GENTIAN HOXHA
LAERT MEHMETI
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Vjedhjes me dhunë” në bashkëpunim
Baza Ligjore: Nenet 139, 25 dhe 50 të Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.(11-2010-2278) 343, datë

1. Ndryshimin e cilësimit juridik të veprës penale për të pandehurin Alban
Skonja, duke i dhënë faktit një përcaktim të ndryshëm nga ai të bërë nga
prokurori për të njëjtën akuzë në dy episode të veçanta, për veprën penale të
“Vjedhjes me dhunë”, që parashikohet nga neni 139 të K.Penal.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Alban Skonja, për veprën penale të
”Vjedhjes me dhunë” në dëm të shtetasit Çezar Kosova dhe në bazë të nenit
139 të K.Penal e dënon me 10 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Alban Skonja, për veprën penale të
“Vjedhjes me dhunë”, në dëm të shtetasit Arben Kovaçi dhe në bazë të nenit
139 e 25 të K.Penal e dënon me 9 vjet burgim.
Në bashkim të dënimeve, konform nenit 55 të K.Penal, i pandehuri Alban
Skonja dënohet përfundimisht me 14 (katërmbëdhjetë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit i ka filluar të pandehurit Alban Skonja, nga dita e arrestimit
të tij, datë 06.06.2009 dhe të kryhet në burgun e sigurisë të zakonshme.
2. Deklarimin fajtor të të pandehurit Albert Qafa, për veprën penale të
“Vjedhjes me dhunë të kryer në bashkëpunim” në dëm të shtetasit Arben
Kovaçi dhe në bazë të nenit 139 e 25 të K.Penal e dënon me 10 (dhjetë) vjet
burgim.
309
Vuajtja e dënimit i ka filluar të pandehurit Albert Qafa, nga dita e arrestimit të
tij, datë 04.10.2008 dhe të kryhet në burgun e sigurisë të zakonshme.
3. Deklarimin fajtor të të pandehurit Gentian Hoxha, për veprën penale të
“Vjedhjes me dhunë” të kryer në bashkëpunim, në dëm të shtetasit Arben
Kovaçi dhe në bazë të nenit 139 e 25 të K.Penal e dënon me 10 (dhjetë) vjet
burgim.
Vuajtja e dënimit me burgim i ka filluar të pandehurit Gentian Hoxha nga dita
e arrestimit të tij, datë 27.09.2008 dhe të kryhet në burgun e sigurisë të
zakonshme.
4. Deklarimin fajtor të të pandehurit Laert Mehmeti, për veprën penale të
“Vjedhjes me dhunë” kryer në bashkëpunim, në dëm të shtetasit Arben Kovaçi
dhe në bazë të nenit 139 e 25 të K.Penal e dënon me 10 (dhjetë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit me burgim i ka filluar të pandehurit Laert Mehmeti nga dita
e arrestimit të tij datë 27.09.2008 dhe të kryhet në burgun e sigurisë së
zakonshme.
Provat materiale: kaseta video dhe 3 CD me përgjime ambientale, kartëvizita,
materiali plastik, 10 fatura të papaguara, të asgjësohen në zbatim të nenit
190/1, germa “c” të K.Pr.Penale.
Tre telefonat celularë tip “Nokia” të sekuestruara t’u kthehen personave që u
janë sekuestruar, të pandehurve Laert Mehmeti e Albert Qafa dhe shtetasit
Fisnik Hoxha.
Aparati i telefonit celular tip “Samsung” t’i kthehet të pandehurit Gentian
Hoxha, ndërsa aparati i telefonit celular 2 Mega pcl, personit që i është
sekuestruar në zbatim të nenit 190/1, germa “b” të K.Pr.Penale.
Krehëri me 8 fishekë pistolete, 390 kartëmonedha me prerje 1000 lekë, 2
kartëmonedha me prerje 5000 lekë, si dhe 38 kartëmonedha të tjera me prerje
1000 lekë, një kartëmonedhë 500 lekë e kartëmonedha e prerjes 1 dollar, të
kalojnë në favor të shtetit, në zbatim të nenit 190/1, germa “a” të K.Pr.Penale.

vendosur:
Mospranimin e ankimit të prokurorit të bërë kundër vendimit nr.(11-2010-
2278) 343, datë 28.05.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës për shkak
të mosrespektimit të dispozitave për afatin e ankimit bazuar nenin 420/c të
K.Pr.Penale.
Lënien në fuqi të vendimit penal nr.(11-2010-2278) 343, datë 28.05.2010 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
Autovetura e markës Benz Mercedes me ngjyrë gri me targa DR 5508 E,
provë materiale sekuestruar, t’i kthehet pronarit.
Shpërblimin e avokatit kryesisht Osman Dashi sipas tarifave shtetërore.
Kundër vendimit nr.10-2010-1137(451), datë 16.12.2010 të Gjykatës së Apelit Durrës

kanë ushtruar rekurs të pandehurit, Albet Qafa, Laert Mehmeti dhe Alban Skonja, nëpërmjet
mbrojtësve të tyre, të cilët respektivisht kërkojnë:
I pandehuri Alban Qafa, nëpërmjet mbrojtësit të tij, kërkon:

Prishjen e vendimit nr.10-2010-1137(451), datë 16.12.2010 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe
vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe kthimin e akteve për rishqyrtim.
Shkaqet e rekursit:
310
- Gjykata e faktit nuk ka garantuar një procedim të drejtë e të barabartë e të rregullt
ligjor konform detyrimeve që rrjedhin nga neni nr.1 i Kodit të Procedurës Penale,
duke refuzuar kërkesat e mbrojtjes përsa i përket marrjes së provave si dhe në lidhje
me mbrojtjen e të pandehurit.
- Gjykata e apelit, ashtu si ajo e faktit, në kundërshtim me kërkesat e nenit 3/2 dhe
380/1 të K.Pr.Penale kanë marrë vendim duke përdorur prova që jo vetëm ishin të
papërdorshme, por edhe që nuk janë marrë apo verifikuar gjatë shqyrtimit gjyqësor.
- Të dy gjykatat, në kundërshtim me kërkesat e nenit 142 të Kushtetutës së Republikës
së Shqipërisë dhe nenit 383/ç të K.Pr.Penale, nuk kanë arsyetuar mbi provat dhe faktet
që vërtetonin pafajësinë time lidhur me akuzën.
- Të dyja gjykatat nuk kanë respektuar kërkesat e nenit 152/3 të K.Pr.Penale përsa i
përket vlerësimit të deklarimeve të bëra nga një bashkë i pandehur tjetër, duke i dhënë
atyre një vlerë të paracaktuar.
- Gjatë veprimit hetimor të paraqitjes për njohje i dëmtuari nuk më ka identifikuar mua
si autor të veprës penale dhe është dhuna fizike e ushtruar ndaj të pandehurit tjetër
Laert Mehmeti që e ka detyruar të vetëfajësohet, si dhe të më atribuojë mua si autor të
veprës penale, megjithëse nuk kisha asnjë njohje me të.
- Një sërë veprimesh hetimore janë kryer pa praninë e mbrojtësit tim, por nga mbrojtës
të caktuar kryesisht, ndërkohë që unë kisha zgjedhur mbrojtës tjetër.
- I pandehuri Gentian Hoxha ka pranuar autorësinë për kryerjen e veprës penale duke
dhënë shpjegime të qarta për të.
I pandehuri Laert Mehmeti, nëpërmjet mbrojtësit të tij, kërkon:

Prishjen e vendimit nr.10-2010-1137(451), datë 16. 12. 2010 të Gjykatës së Apelit Durrës
dhe vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe kthimin e akteve për rishqyrtim.
Shkaqet e rekursit:
- Të dyja gjykatat kanë marrë vendime duke mos respektuar apo duke zbatuar gabim
ligjin procedural penal dhe atë material.
- Nuk është respektuar e drejta ime për të pasur një mbrojtës i cili përfaqëson realisht
interesat e mia në të dy shkallët e gjykimit.
- Avokati i caktuar nga familjarët e mi nuk u lejua të takohej me mua në dhomat e
paraburgimit, duke më caktuar avokat kryesisht, i cili nuk pati praktikisht asnjë lloj
komunikimi me mua.
- Si në deklarimet e mia, ashtu dhe në paraqitjen për njohje të shtetasit Albert Qafa,
kam qenë në ndikimin e dhunës fizike e psikologjike.
- Gjykatat gjithashtu nuk kanë argumentuar drejt masën e dënimit të dhënë ndaj meje.
I pandehuri Alban Skonja nëpërmjet mbrojtësit të tij kërkon:

Prishjen e vendimit nr.10-2010-1137(451), datë 16. 12. 2010 të Gjykatës së Apelit Durrës
dhe vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe kthimin e akteve për rishqyrtim.
Shkaqet e rekursit:
- Vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës është rezultat i shkeljeve procedurale që kanë
ndikuar në dhënien e vendimit.
- Gjykata e apelit ka miratuar shkeljet procedurale të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës në lidhje me ndryshimin e cilësimit juridik të veprës penale për të pandehurin
Alban Skonja, lejimin e vazhdimit të gjykimit pa prezencën e mbrojtësit të pandehurit,
pa marrë pëlqimin e këtij të fundit, mospranimin e provave të paraqitura nga ana jonë.
311
- Veprimi i vetëm që ka bërë i pandehuri është fakti që njihet me të pandehurin Gentian
Hoxha dhe ka pirë disa herë kafe me të, por nuk ka asnjë provë në lidhje me akuzat që
i bëhen.
- Ditën që ka ndodhur ngjarja e vjedhjes së shtetasit Çezar Kosova ai objektivisht nuk
mund të ndodhej aty pari më datë 31.05.2008 i ka vdekur nëna dhe me datë
08.06.2008 ai ka pasur ceremoninë ku sipas zakonit bëhen të shtatat e ditës së
varrimit.
- E vetmja provë që implikon të pandehurin është njohja me fotografi, por vetë i
dëmtuari Çezar Kosova në seancë gjyqësore megjithëse e kishte përballë të
pandehurin Alban Skonja në një distancë jo më shumë se 4 m është shprehur se nuk e
njihte atë.
- I pandehuri Gentian Hoxha ka pranuar autorësinë për kryerjen e veprës penale duke
dhënë shpjegime të qarta për të.
- Të pandehurit e tjerë në seancë gjyqësore kanë provuar pafajësinë time për kryerjen e
veprës penale dhe nuk janë marrë parasysh kërkesat tona për të verifikuar
mospërputhjet ndërmjet përgjimeve ambientale dhe transkriptimit të tyre.

Lartë, Kudusi Shahu, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës;
dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit, Alban Skonja, av. S.Demiri, që kërkoi prishjen e vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe Apelit Durrës dhe kthimin e çështjes për rigjykim;
dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit, Albert Qafa, av. M.Hoxha, që kërkoi prishjen e vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe Apelit Durrës dhe zgjidhjen e çështjes pa e kthyer
për rigjykim; dhe, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se vendimi nr.10-2010-1137 (451), datë 16.12.2010 i Gjykatës se Apelit Durrës është
rezultat i zbatimit të gabuar të ligjit procedural penal dhe si i tillë ai do të prishet dhe çështja
të kthehet për rigjykim, me tjetër trup gjykues.
E. Rrethanat e faktit
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me datë 22.09.2008, ka regjistruar procedimin
penal nr.1166 për veprën penale të “Vjedhjes me armë” në bashkëpunim, në dëm të shtetasit
Arben Kovaçi, në bazë të nenit 140 e 25 të K.Penal, në ngarkim të të pandehurve Alban
Skonja, Albert Qafa, Gentian Hoxha e Laert Mehmeti.
Po kështu, mbi bazën e kallëzimit penal të shtetasit Çezar Kosova Prokuroria e Rrethit
Gjyqësor Elbasan më datë 27.10.2008, ka regjistruar procedimin penal nr.1296 për veprën
penale të “Vjedhjes me dhunë” në bashkëpunim, në bazë të nenit 139 e 25 të K.Penal në
ngarkim të të pandehurit Alban Skonja.
Organi i Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Elbasan ka kryer veprimet hetimore e me
vendimin e datës 24.11.2008 ka vendosur:
- Shpalljen e moskompetencës të proçedimit penal nr.1296 të vitit 2008 dhe dërgimin
e akteve të hetimit, Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Durrës Nga ana e Prokurorisë së Rrethit
Gjyqësor Durrës është bërë regjistrimi i procedimit penal nr.763 regjistruar në datë
10.06.2008, për veprën penale të “Vjedhjes me dhunë të pasurisë të të dëmtuarit Çezar
Kosova” parashikuar nga neni 139 dhe 25 i K.Penal në lidhje me ngjarjen e datës 08.06.2008,
ku rreth orës 7 të mëngjesit ndodhur në Lagjen nr.1, Rr.“N.Spiro” të qytetit të Durrësit, të
dëmtuarit Çezar i janë vjedhur me dhunë shuma e 100.000 Euro, 4 milion lekë, 6 mijë paund
dhe 6 mijë USD.
312
Procedimi penal nr.1166, është regjistruar në datë 22.09.2008 nga Prokuroria e Rrethit
Gjyqësor Elbasan për krimin e “vjedhjes me armë” e kryer në bashkëpunim parashikuar nga
nenet 140 e 25 i K.Penal në ngarkim të pandehurve Albert Qafa, Gentian Hoxha, etj. Ky
procedim lidhet me vjedhjen me dhunë, shuma e 3 milion lekë dhe 3 mijë USD.
Procedimi penal nr.1296 është regjistruar nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Elbasan
ne datë 27.10.2008 për krimin e parashikuar nga neni 139 e 25 të K.Penal mbi kallëzimin e të
dëmtuarit Çezar Kosova në lidhje me vjedhjen e tij në datë 08.06.2008 në qytetin e Durrësit.
Paraqitja e kallëzimit nga i dëmtuari Çezar tek Policia Gjyqësore Elbasan ka qenë për shkak
se i dëmtuari është marrë dijeni nga media se me të njëjtën mënyrë dhe mekanizëm në këtë
qytet i është vjedhur një tjetër kambist dhe se ishin zbuluar autorët e këtij krimi.
Mbi njoftimin e kërkesën e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Durrës, Prokuroria e
Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin e datës 24.11.2008 ka vendosur shpalljen e
moskompetencës së hetimeve në procedimin penal nr.1296, të kësaj prokurorie dhe kalimin e
akteve Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Durrës për vazhdimin e hetimeve.
Procedimet penale të mësipërme pasi janë regjistruar nga Prokuroria e Rrethit
Gjyqësor Durrës janë bashkuar në një procedim të vetëm atë me nr.763 të vitit 2008 që në
fazën e hetimeve paraprake sipas nenit 79 të K.Pr.Penale, për shkak të subjektit të njëjtë në
këto procedime penale.
Procedimi penal nr.763 për të pandehurit Alban Skonja, Albert Qafa, Gentian Hoxha
e Laert Mehmeti është dërguar për gjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Durrës, e cila në
gjykimin e kësaj çështje ka proceduar me gjykim të zakonshëm ndaj të pandehurve të cilët
janë hetuar e gjykuar me masën e sigurimit personal atë të “arrestit në burg”, sipas nenit 238
të K.Pr.Penale caktuar në datë 28.08.2008.
I pandehuri Alban Skonja banon në Lagjen nr.16, të qytetit të Durrësit dhe është i
dënuar disa herë më parë për vepra të ndryshme penale. Në muajin e parë të 2008, ai është
njohur dhe ka lidhur shoqëri me të pandehurit Gentian Hoxha me banim në Lagjen nr.14,
Durrës, i dënuar më parë si dhe të pandehurit Albert Qafa, lindur në qytetin e Elbasanit dhe
banues në lagjen nr.14-Shkozet Durrës e Laert Mehmeti me banim në Lagjen 21 Dhjetori.
Duke qenë elementë problematikë ata kanë hyrë në rrugën e veprimtarisë kriminale,
duke vepruar në bashkëpunim me njëri-tjetrin, për të realizuar vjedhje duke përdorur dhunë
në dëm të personave të tjerë. Me këtë mënyrë të paligjshme dhe kriminale ata kanë siguruar
përfitime materiale që i kanë përdorur për nevojat e tyre.
Rezulton se shtetasi (dëshmitari) Çezar Kosova është me aktivitet privat që e ushtron
në Rrethin e Kavajës dhe të Durrësit.
Në ditët e para të muajit Qershor 2008, dëshmitari (i dëmtuari) Çezar Kosova është
kthyer nga SHBA dhe gjatë udhëtimit nga qyteti i Kavajës për në Durrës ku ai banon, ka
konstatuar që ndiqet dhe ishte nën vëzhgim të disa personave që e ndiqnin me automjet nga
pas.
Dëshmitari Çezar Kosova e ka banesën e tij në Lagjen nr.1 të qytetit të Durrësit në
kodër, pranë Vilës së Zogut.
Për ngjarjen e datës 08.06.2008 ndodhur në qytetin e Durrësit, ku është vjedhur me
dhunë i dëmtuari Çezar Kosova, ka rezultuar e provuar se:
I pandehuri Alban Skonja së bashku me dy persona të pa identifikuar, në datë
08.06.2008, rreth orës 6:45, ka qenë duke pritur të dëmtuarin Çezar, ku paraprakisht kishin
shpuar njërën nga gomat e makinës benz me të cilën lëvizte i dëmtuari. I dëmtuari ka
vendosur çantën me valutën që kishte në të poshtë sediljes së pasagjerit të parë dhe ka filluar
veprimet për të ndërruar gomën. Në këtë moment në drejtim të tij kanë shkuar i pandehuri
Alban me dy persona të tjerë, të cilët e kanë goditur me një mjet të fortë në kokë si dhe i kanë
marrë çantën me valutën dhe janë larguar.
313
I dëmtuari Çezar Kosova me gjithë dëmtimet që kishte në trup i ka ndjekur personat
që e kanë vjedhur me dhunë, rreth 100 metra por ata janë larguar. Nga akti i ekspertimit
mjeko-ligjor nr.1339, datë 09.06.2008, del se nga përdorimi i dhunës gjatë realizimit të
vjedhjes së çantës me lekë, dëshmitarit Çezar Kosova i janë shkaktuar dëmtime, konfuzion të
bazës së poshtme (dërmim) dhe dëmtime të tjera të shkaktuara me mjete të forta mbretëse, që
kanë shkaktuar humbje të aftësisë për punë në masën deri në 9 ditë.
Nga ana e të dëmtuarit, dëshmitarit Çezar Kosova në procesin e paraqitjes për njohje
nëpërmjet fotografisë, është identifikuar si njëri nga autorët e kryerjes së krimit të vjedhjes
me dhunë ndaj këtij të dëmtuari i pandehuri Alban Skonja si personi që e kishte goditur atë
me një mjet të fortë në kokë. Ky dëshmitar në gjykimin e kësaj çështje e ka identifikuar këtë
të pandehur gjatë dëshmisë dhënë para gjykatës.
Për ngjarjen e datës 18.09.2008 ndodhur në qytetin e Elbasanit ku është vjedhur me
dhunë i dëmtuari Arben Kovaçi ka rezultuar e provuar se:
Të pandehurit Alban Skonja, Albert Qafa, Gentian Hoxha dhe Laert Mehmeti dhe një
person të paidentifikuar plotësisht me pseudonimin “juristi” në bashkëpunim me njëri-tjetrin
disa ditë para ngjarjes kanë përgatitur planin kriminal për të vjedhur me dhunë kambistin
Arben Kovaçi nga qyteti i Elbasanit. I pandehuri Albert Qafa, duke qenë se e njihte mirë
qytetin e Elbasanit (pasi është lindur e rritur në këtë qytet dhe ka ardhur vitet e fundit me
banim në qytetin e Durrësit), ka nxitur e organizuar të pandehurit e tjerë duke i treguar të
dhëna në lidhje me personin e dëmtuar, lëvizjet e tij, banesën, etj... Të pandehurit disa ditë
para ngjarjes kanë qëndruar në hotel Xhyra që ndodhet në Komunën Papër, në rrugën
automobilistike Elbasan Rrogozhinë rreth 10 km nga qyteti i Elbasanit. Të pandehurit kanë
pasur në posedim një autoveturë të markës Wolsvagen, tipi Golf 3, në ngjyrë blu, me targë
DR, e cila drejtohej nga i pandehuri Alban Skonja.
Në datë 18.09.2008 i dëmtuari Arben Kovaçi rreth orës 20.00, pasi ka marrë shumën e
rreth 3,6 milion lekë të reja fatura në kasetën e mjetit të tij motoçikletë, është kthyer në
banesë. Në këtë kohë sapo që i dëmtuari ka qëndruar para hyrjes së pallatit ku ai banon është
sulmuar nga të pandehurit Gentian Hoxha e Alban Skonja, të cilët e kanë goditur me një mjet
të fortë dy herë në kokë si dhe kanë thyer kasetën e motorit në të cilin ndodhej shuma e
parave duke e marrë atë. Të pandehurit Albert Qafa dhe Laert Mehmeti kanë qëndruar në
mjetin golf me targë DR në pritje të dy të pandehurve të tjerë.
Të pandehurit Gentian e Alban, pasi kanë kryer krimin dhe marrë paratë e të
dëmtuarit, kanë ardhur e bashkuar me të pandehurit e tjerë dhe janë larguar me shpejtësi nga
qyteti i Elbasanit.
Ngjarjen e ka parë edhe babai i të dëmtuarit Arben, dëshmitari Ferit Kovaçi, i cili
sapo ka dëgjuar të bërtiturën e djalit të tij ka dalë në sheshpushimin e katit të dytë të pallatit
dhe ka mundur të shohë autorët e kryerjes drejtpërdrejtë të krimit si dhe të pandehurin Albert
Qafa në afërsi të vendit të ngjarjes tek autovetura me të cilën janë larguar autorët e kryerjes së
krimit.
Në vendin e ngjarjes pikërisht në sipërfaqen e kasetës së motorit, kasetë kjo e thyer
për shkak të marrjes së çantës me paratë e të dëmtuarit, është gjetur administruar e
sekuestruar në cilësinë e provës shkencore një gjurmë papilare duarsh, e cila sipas aktit të
ekspertimit daktiloskopik nr.6328, datë 19.09.2008 të I.P.Shkencore Tiranë rezulton që është
lënë nga i pandehuri Gentian Hoxha.
Gjatë hetimeve janë kryer sipas dispozitave procedurale të parashikuara nga neni 222
e në vijim të K.Pr.Penale përgjimi i bisedave ambientale midis të pandehurve dhe familjarëve
të tyre. Nga transkriptimi i këtyre bisedave rezulton e provuar kryerja e krimit nga të
pandehurit në bashkëpunim. Nga këto biseda evidentohen qartë përpjekjet e tyre për të krijuar
alibi të rreme, si dhe për të përjashtuar nga përgjegjësia penale të pandehurin Albert e Alban,
314
sikurse edhe kanë tentuar ta bëjnë edhe në gjykim të pandehurit Gentian Hoxha e Laert
Mehmeti.
Gjithashtu i pandehuri Laert ka dhënë shpjegime të hollësishme në lidhje me
përgatitjet e të pandehurve për kryerjen e këtij krimi për disa ditë me radhë, veprimet
konkrete si dhe në tërësi veprimet konkrete të secilit të pandehur në kryerjen e krimit të datës
18.09.2008 dhe pas kryerjes së tij. Shpjegime pohuese ka dhënë edhe i pandehuri Gentian
Hoxha, por duke pranuar vetëm faktin se ka qenë i vetëm në kryerjen e këtij krimi.
Organi i Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Elbasan ka kryer veprimet para hetimore dhe
me datën 27.09.2008, janë arrestuar të pandehurit Gentian Hoxha e Laert Mehmeti, ndërsa
më datë 04.12.2008 është arrestuar i pandehuri Albert Qafa.
I pandehuri Alban Skonja ka mundur të largohet dhe të fshihet. Ndaj tij është
vendosur masa shtrënguese “Arrest në burg” dhe është ekzekutuar më date 06.06.2009, pasi
ai është kapur në kufi në Korçë, duke u përpjekur të kalonte për në Greqi.
Në deklarimet e dhëna nga i pandehuri Laert Mehmeti, në praninë e avokatit mbrojtës
Gjergj Qehaja para Policisë Gjyqësore më datë 27.09.2008, ai ka dhënë shpjegime të plota e
të sakta, duke sqaruar të gjithë rrethanat e veprimet konkrete të kryera nga ai dhe të
pandehurit Alban Skonja, Albert Qafa e Gentian Hoxha, si dhe një person i pa identifikuar
me pseudonimin “Juristi”, për realizimin e vjedhjes me dhunë të kambistit Arben Kovaçi me
datë 18.09.2008 në qytetin e Elbasanit.
F. Procedurat gjyqësore
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.(11-2010-2278) 343, datë
1. Ndryshimin e cilësimit juridik të veprës penale për të pandehurin Alban Skonja,
duke i dhënë faktit një përcaktim të ndryshëm nga ai të bërë nga prokurori për të njëjtën
akuzë në dy episode të veçanta, për veprën penale të “Vjedhjes me dhunë” që parashikohet
nga neni 139 të K.Penal.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Alban Skonja, për veprën penale të ”Vjedhjes me
dhunë” në dëm të shtetasit Çezar Kosova dhe në bazë të nenit 139 të K.Penal e dënon me 10
vjet burgim.
Deklarimin fajtor i të pandehurit Alban Skonja, për veprën penale të “Vjedhjes me
dhunë”, në dëm të shtetasit Arben Kovaçi dhe në bazë të nenit 139 e 25 të K.Penal e dënon
me 9 vjet burgim.
Në bashkim të dënimeve, konform nenit 55 të K.Penal, i pandehuri Alban Skonja
dënohet përfundimisht me 14 (katërmbëdhjetë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit i ka filluar të pandehurit Alban Skonja, nga dita e arrestimit të
tij,date 06.06.2009 dhe të kryhet në burgun e sigurisë të zakonshme.
2. Deklarimin fajtor të të pandehurit Albert Qafa, për veprën penale të “Vjedhjes me
dhunë të kryer në bashkëpunim” në dëm të shtetasit Arben Kovaçi dhe në bazë të nenit 139 e
25 të K.Penal e dënon me 10 (dhjetë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit i ka filluar të pandehurit Albert Qafa, nga dita e arrestimit të
tij,datë 04.10.2008 dhe të kryhet në burgun e sigurisë të zakonshme.
3. Deklarimin fajtor të të pandehurit Gentian Hoxha, për veprën penale të “Vjedhjes
me dhunë” të kryer në bashkëpunim, në dëm të shtetasit Arben Kovaçi dhe në bazë të nenit
139 e 25 të K.Penal e dënon me 10 (dhjetë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit me burgim i ka filluar të pandehurit Gentian Hoxha nga dita e
arrestimit të tij, datë 27.09.2008 dhe të kryhet në burgun e sigurisë të zakonshme.
4. Deklarimin fajtor të të pandehurit Laert Mehmeti, për veprën penale të “Vjedhjes
me dhunë” kryer në bashkëpunim, në dëm të shtetasit Arben Kovaçi dhe në bazë të nenit 139
e 25 të K.Penal e dënon me 10 (dhjetë) vjet burgim.
315
Vuajtja e dënimit me burgim i ka filluar të pandehurit Laert Mehmeti nga dita e
arrestimit të tij datë 27.09.2008 dhe të kryhet në burgun e sigurisë së zakonshme.
Provat materiale: kaseta video dhe 3 CD me përgjime ambientale, kartëvizita,
materiali plastik, 10 fatura të papaguara, të asgjësohen në zbatim të nenit 190/1, germa “c”
të K.Pr.Penale.
Tre telefonat celularë tip “Nokia” të sekuestruara, t’u kthehen personave që u janë
sekuestruar, të pandehurve Laert Mehmeti e Albert Qafa dhe shtetasit Fisnik Hoxha.
Aparati i telefonit celular tip “Samsung”, t’i kthehet të pandehurit Gentian Hoxha,
ndërsa aparati i telefonit celular 2 Mega pcl, personit që i është sekuestruar në zbatim të
nenit 190/1, germa “b” të K.Pr.Penale.
Krehëri me 8 fishekë pistolete, 390 kartëmonedha me prerje 1000 lekë, 2
kartëmonedha me prerje 5000 lekë, si dhe 38 kartëmonedha të tjera me prerje 1000 lekë, një
kartëmonedhë 500 lekë e kartëmonedha e prerjes 1 dollar, të kalojnë në favor të shtetit, në
zbatim të nenit 190/1, germa “a” të K.P.Penale.
vendosur:
Mospranimin e ankimit të prokurorit të bërë kundër vendimit nr.(11-2010-2278) 343,
datë 28.05.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës për shkak të mosrespektimit të
dispozitave për afatin e ankimit bazuar nenin 420/c te K.Pr.Penale.
Lënien në fuqi të vendimit penal nr.(11-2010-2278) 343, datë 28.05.2010 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Durrës.
Autovetura e markës Benz Mecedes me ngjyrë gri me targa DR 5508 E provë
materiale sekuestruar t’i kthehet pronarit.
Shpërblimin e avokatit kryesisht Osman Dashi sipas tarifave shtetërore.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka paraqitur rekurs prokurori
pranë Prokurorisë së Apelit Durrës dhe të gjykuarit Albet Qafa, Laert Mehmeti dhe
Alban Skonja, me shkaqe si në pjesën hyrëse të vendimit.
C Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar

Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës nr.343, datë 28.05.2010 është dhënë
në zbatim të ligjit dhe për pasojë duhet lënë në fuqi.
2.1. Lidhur me ankimin e paraqitur nga ana e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor
Durrës.
Në lidhje me ankimin e paraqitur nga ana e prokurorit A.Ndoja rezulton se ai është
paraqitur jashtë afatit ligjor 10 ditor të parashikuar nga neni 415/1 të K.Pr.Penale, pasi ai
është paraqitur në datë 11.06.2010, në një kohë që vendimi është shpallur në seancë
gjyqësore në datë 28.05.2010.
Rezulton se me datë 28.05.2010, ora 09.00, trupi gjykues i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës është tërhequr për vendim përfundimtar duke njoftuar pjesëmarrësit në
proces se shpallja e vendimit do të kryhet në po atë datë në orën 15.00. Nga proces verbali i
seancës gjyqësore rezulton se trupi gjykues ka hyrë në sallë të gjykimit në orën 15.05, pasi ka
konstatuar se prokurori i seancës gjyqësore ka pasur dijeni dhe pa shkaqe të arsyeshme nuk
është paraqitur dhe më pas ka shpallur vendimin përfundimtar.
Prokurori i seancës gjyqësore pa qenë para rast fator, forcës madhore, ose çdo shkaku
tjetër të arsyeshëm nuk është paraqitur në seancës gjyqësore kur është shpallur vendimi
përfundimtar nga gjykata e shkallës së parë.
Neni 147 K.Pr.Penale, mbi rivendosja në afat, parashikon se:
1. Prokurori, i pandehuri, palët private dhe mbrojtësit rivendosen në afatin e caktuar
kur provojnë se nuk kanë pasur mundësi ta respektojnë afatin për shkak të rastit fator ose të
forcës madhore.
316
2. Në qoftë se është dhënë vendimi në mungesë, i pandehuri mund të kërkojë
rivendosjen në afat për të bërë ankim kur provon se nuk ka marrë dijeni për vendimin.
3. Kërkesa për rivendosjen në afat paraqitet brenda dhjetë ditëve nga zhdukja e faktit
që përbënte rast ose forcë madhore, kurse në rastet e parashikuara në paragrafin 2, nga dita
kur i pandehuri ka marrë dijeni efektivisht për aktin.
Rivendosja në afat nuk lejohet më shumë se një herë për secilën palë për çdo shkallë
të procedimit.
4. Për kërkesën vendos organi që procedon në kohën e paraqitjes së saj.
5. Vendimi që lejon rivendosjen në afat për bërjen e ankimit mund të ankimohet vetëm
bashkë me vendimin përfundimtar.
6. Kundër vendimit që refuzon kërkesën për rivendosje në afat mund të bëhet ankim
në gjykatën e apelit.
Ligjvënësi, kur ka hartuar e miratuar nenin 147 të K.Pr.Penale, ka pasur parasysh
vendosjen në të njëjtin pozitë procedurale si të pandehurit dhe të prokurorit. Referuar këtij
neni dhe vendimeve unifikuese nr.354/1999, nr.2/2002, e praktikës gjyqësore në vazhdimësi,
i pandehuri i deklaruar në mungesë, për rrjedhojë dhe pjesëmarrësit në proces gjyqësor të
cilët kanë munguar në një gjykim, nuk i mohohet e drejta për të ankimuar një vendim të
dhënë ndaj tij, por kjo aplikohet në formën e parashikuar me këtë rast nga dispozita
procedurale. Ai, ose ata, kanë të drejtë mbështetur në nenin 147/2 të K.Pr.Penale të kërkojnë
rivendosjen në afat për të bërë ankim kur vërtetojnë se nuk ka marrë dijeni për vendimin e
dhënë, dhe mbasi t’i jetë njohur kjo e drejtë, ai (ose ata) mund të bëjë ankim kundër
vendimit. Në ligjin procedural nuk është parashikuar dispozitë vetëm për rastin kur gjykimi,
(shpallja e vendimit) është zhvilluar në mungesë të prokurorit dhe si mund të rivendoset në
afat kjo e drejtë e ankimit. Por kjo gjykatë ka pasur parasysh parimin se prokurori i seancës
gjyqësore (si përfaqësuesi i një institucioni të centralizuar që ushtron ndjekjen penale dhe
merr masa për ekzekutimin e vendimeve) nuk mund të ketë më shumë të drejta procedurale se
i pandehuri i cili është një subjekt me pozitë procedurale më të dobët juridike se ai. Edhe
prokurori i cili ka humbur afatin ligjor për të ankimuar një vendim penal duhet të kërkojë të
rivendosë në afat të drejtën për të bërë ankim kundër atij vendimi, sikurse edhe i pandehuri.
Neni 420/c K.Pr.Penale parashikon se: ankimi nuk pranohet kur nuk janë respektuar
dispozitat për formën, paraqitjen, dërgimin, njoftimin dhe afatin e ankimit.
Gjithashtu dhe qëndrimi i mbajtur nga prokurori pranë Gjykatës së Apelit Durrës, i
cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, konsiderohet si mos
mbështetje të ankimit të bërë nga prokurori më i ulët (që është prokurori pranë gjykatës së
rrethit gjyqësor).
2.2. Lidhur me ankimin e paraqitur nga ana të pandehurve Alban Skonja dhe
Albert Qafa, si dhe avokatëve mbrojtës të tyre për sa i përket shkaqeve të parashtruara për
prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë:
2.2.1. Në lidhje me pretendimin se është shkelur rëndë procedura në pjesën
urdhëruese të vendimit kur gjykata është shprehur se: “Ndryshimin e cilësimit juridik të
veprës penale për të pandehurin Alban Skonja, duke i dhënë faktit një përcaktim të ndryshëm
nga ai i bërë nga prokurori për të njëjtën akuzë në dy episode të veçanta, për veprën penale
të “vjedhjes me dhunë” që parashikohet nga neni 139 të K.Penal”.
Kjo gjykatë konstaton se: pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës është paraqitur
për shqyrtim kërkesa për gjykimin e çështjes penale kundër katër të pandehurve. Kundër të
pandehurit Alban Skonja rezulton të jenë parashtruar fakte dhe burimet e provave, për të dy
ngjarje të veçanta që nuk lidhen me njëra tjetrën. Ndërsa si akuzë kundër tij është parashtruar
ajo se “ka kryer veprën penale të “Vjedhje me dhunë“ në bashkëpunim, më shumë se një
herë, të parashikuar nga neni 139, 25 e 50 të K.Penal”. Organi akuzës ka gabuar kur ka
ngritur akuzën në gjykatë, për faktin se këtë dispozitë ligjore e ka konsideruar “si të cilësuar”
317
kur vetë ligjvënësi nuk e ka parashikuar si të tillë. Duke qenë se ky i pandehur ka kryer
veprime kriminale të ndryshme në periudha të ndryshme kohore atëherë ai duhet të përgjigjet
dy herë për veprën penale të “vjedhjes me dhunë” dhe jo për “vjedhje me dhunë më shumë se
një herë”. Gjykata e shkallës së parë ka disponuar drejt kur fakteve i ka dhënë një përcaktim
të ndryshëm nga ai që ka bërë prokurori, meqenëse ajo ka qenë dhe kompetente. Gjykata në
këtë rast nuk ka ngritur akuza të reja, por vetëm fakteve të parashtruara nga organi akuzës
dhe të provuara në gjykim i ka bërë përcaktimin e saktë juridik, ndoshta edhe me të rëndë,
por kjo s’do të thotë se rëndohet pozita e të pandehurit. Rëndimi i pozitës trajtohet në raport
me shkallën më të lartë të gjykimit.
2.2.2 Në shkakun e parashtruar në kërkesë-ankimore nga të pandehurit dhe mbrojtësit,
në të cilën pretendohet se në seancën gjyqësore të datës 24.02.2010, gjykimi është zhvilluar
në mungesë të avokatit të të pandehurit Albert Qafa, gjykata konstaton se: në këtë seancë
gjyqësore vërtet gjykata ka disponuar me vendim të ndërmjetëm të procedoj në mungesë të
mbrojtësit, në kundërshtim me ligjin procedural por nga proces-verbali i seancës gjyqësore të
kësaj date rezulton se nuk janë kryer veprime konkrete procedurale dhe nuk janë marrë prova
që të passjellin pavlefshmërinë e vendimit përfundimtar. Vendimi i ndërmjetëm
sipërpërmendur nuk është një nga rastet e parashikuara nga neni 428/ç i K.Pr.Penale që
detyron këtë gjykatë të prishë vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
2.2.3. Është pretenduar se në seancën gjyqësore të datës 02.04.2010 është shkelur neni
367 i K.Pr.Penale për marrjen e provave. Kjo gjykatë konstaton se kjo seancë gjyqësore është
shtyrë për mosparaqitjen e prokurores meqenëse ajo është transferuar prokurore pranë
Prokurorisë së Përgjithshme, për sa më sipër dhe nuk është kryer asnjë veprim procedural.
2.2.4. Është pretenduar se është shkelur e drejta e të pandehurit Leart Mehmeti për të
bërë deklarime përpara gjykatës. Kjo gjykatë konstaton se në seancën gjyqësore të datës
08.04.2010 i pandehuri Leart Mehmeti është shprehur se “unë nuk jam përgatitur të jap
shpjegime, pasi nuk është avokati im”. Në seancën gjyqësore të datës 12.05.2010 në
diskutimin përfundimtar i pandehuri Leart Mehmeti ka dhënë shpjegimet e tij përpara
gjykatës.
Neni 358 K.Pr.Penale parashikon se: 1. Kryetari i bën të ditur të pandehurit se ai ka
të drejtë të bëjë në çdo fazë të shqyrtimit gjyqësor deklarimet që çmon të përshtatshme. Kur
gjatë deklarimeve i pandehuri nuk i përmbahet objektit të akuzës, kryetari e paralajmëron
dhe kur ai vazhdon i heq të drejtën e fjalës. 2. Sekretari riprodhon tërësisht deklarimet e të
pandehurit, përveçse kur kryetari urdhëron që procesverbali të mbahet në formë të
përmbledhur.
Nga neni i cituar më sipër konkludohet se i pandehuri Laert Mehmeti ka pasur të
drejtë të bëjë deklarime në çdo fazë të shqyrtimit gjyqësor që ai çmon të përshtatshëm. Në
seancën e dt.08.04.2010 ky i pandehur nuk e ka çmuar të përshtatshme të bëjë deklarime, por
deklarimet e tij i ka bërë në diskutimin përfundimtar me dt.12.05.2010. Neni 358 i
K.Pr.Penale me frazën “në çdo fazë të shqyrtimit gjyqësorë” ka pasur parasysh edhe në
diskutimi përfundimtar si fazë e shqyrtimit gjyqësor.
2.2.5. Është pretenduar gjithashtu si shkak për prishjen e vendimit të gjykatës së
shkallës së parë dhe në lidhje me kërkesën e mbrojtjes për marrjen e provave të tjera të cilat
nuk janë kërkuar përpara çeljes së hetimit gjyqësor.
Bazuar në nenin 357 K.Pr.Penale gjykata disponon në lidhjen me marrjen e provave të
kërkuara nga palët. Në lidhje me marrjen e provave të cilat nuk janë kërkuar paraprakisht nga
palët, është gjykata që vlerëson dhe që disponon me vendim të ndërmjetëm dhe nuk është një
detyrim procedural për të. Gjykata, bazuar në nenin 367 K.Pr.Penale, ka të drejtë edhe
kryesisht të marrë prova të reja për të cilat mendon se janë të nevojshme. Nuk mundet palët
t’i kërkojnë gjykatës me këtë dispozitë ligjore marrjen e një prove.
318
Gjykata, pasi shqyrtoi dhe analizoi shkaqet e parashtruara në ankim nga të pandehurit
dhe avokatët e tyre në tërësi (ato të sipërpërmendura dhe ato të pa cituara për ekonomi),
konstatoi se nuk jemi para rasteve të parashikuar nga neni 428/ç K.Pr.Penale me të cilën
vendos prishjen e vendimit dhe kthimin e akteve gjykatës së shkallës së parë.
Neni 428/ç K.Pr.Penale parashikon se: gjykata e apelit, pasi shqyrton çështjen vendos
prishjen e vendimit dhe kthimin e akteve gjykatës së shkallës së parë kur nuk janë respektuar
dispozitat që lidhen me kushtet për të qenë gjyqtar ose ndihmësgjyqtar në çështjen konkrete,
me numrin e gjyqtarëve dhe ndihmësgjyqtarëve që është i domosdoshëm për formimin e
kolegjeve të caktuara në këtë Kod, me ushtrimin e ndjekjes penale nga prokurori dhe
pjesëmarrjen e tij në procedim, me pjesëmarrjen e përfaqësuesit të të dëmtuarit akuzues dhe
të mbrojtësit të të pandehurit, me shkeljen e dispozitave për paraqitjen e akuzave të reja, si
dhe në çdo rast kur në dispozita të veçanta është parashikuar pavlefshmëria e vendimit.
2.3. Lidhur me ankimin e paraqitur nga ana të pandehurve Albert Qafa dhe Alban
Skonja, si dhe avokatëve mbrojtës të tyre për sa i përket shkaqeve të parashtruara për
prishjen e vendimit e pushimin e çështjes se nuk vërtetohet fajësia:
Gjykata e Apelit Durrës konstaton se vendimi i gjykatës së shkallës së parë ka të
parashtruara përmbledhurazi rrethanat e faktet, si dhe provat. Kjo gjykatë e shkallës së dytë,
pa kaluar në përsëritje të provave të parashtruara nga gjykata e shkallës së parë në pjesën
arsyetuese të vendimit përfundimtar, mendon të parashtrojë disa nga provat e shqyrtuara dhe
të administruara nga gjykata e shkalës së parë, të cilat dhe i ka futur në fashikullin e gjykatës
në përfundim të hetimit gjyqësor, sipas nenit 371 K.Pr.Penale.
2.3.1 Proces-verbali i seancës gjyqësore i mbajtur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Elbasan më datë 01.10.2008 nga gjyqtari Tomorr Kullolli, për kërkesën e prokurorisë me
objekt vleftësim ndalim dhe caktimin e masës së sigurimit “arrest në burg” ndaj shtetasit
Laert Mehmeti. Bazuar në nenin 259 /2 K.Pr.Penale “provat e marra në këtë seancë
konsiderohen si të marra në gjykim”. Në këtë seancë gjyqësore i pandehuri Laert Mehmeti
ka deklaruar se: “me dt.18.09.2008 kam qenë në Elbasan me ca çuna që i kam njohur
rastësisht në Tiranë, të quajtur Gentian Hoxha, Alban Skonja, një tjetër Berti dhe një tjetër i
thërrisnin “juristi”. Atë ditë këta të quajtur Gentian Hoxha, Alban Skonja dhe “Juristi”,
kishin ndërmend të grabisnin kambistin. Unë ju kam thënë se nuk jam për këtë punë. Di që
kanë pasur makinën në një rrugicë. Unë kam qenë me ta, por jam larguar. Rreth orës 9 00 të
darkës unë kam ikur për në Tiranë. Lekë nuk kam marrë, por kush i ka marrë nuk e di.
Gentian Hoxha ka ardhur në Tiranë dy ditë më vonë dhe kërkonte shtëpi me qira. Unë i kam
thënë drejtohu tek Gazeta “Çelësi”. Gentiani më ka thënë që ia kemi marrë lekët kambistit”.
2.3.2 Më datë 26.09.2008 është mbajtur proces-verbali “për marrjen e të dhënave nga
personi që ka dijeni për veprën penale” të shtetasit Laert Mehmeti. Autoriteti procedues (që
në këtë rast ka qenë oficeri i policisë gjyqësore), gjatë marrjes së deklarimeve të shtetasit
Laert Mehmeti, i cili nuk kishte marrë cilësinë “i pandehur”, pasi ka konstatuar se kanë dalë
të dhëna që inkriminonin atë, ka ndërprerë pyetjen bazuar në nenin 37 K.Pr.Penale. Më datë
27.09.2008 është mbajtur proces-verbali “për marrjen e të dhënave nga personi ndaj të cilit
zhvillohet hetimi” të shtetasit Laert Mehmeti, në prezencën e mbrojtësit av. Gjergji Qehaja.
Në këto deklarime shtetasit Laert Mehmeti ka treguar hollësisht për ngjarjen e datës
18.09.2008 në të cilën është bashkëautori i vjedhjes me dhunë të shtetasit Arben Kovaçi, si
dhe përgatitjen e katër të pandehurve ditën përpara ngjarjes. Në këtë deklarim i pandehuri
Laert Mehmeti ka treguar se bashkëautorë me të ishin dhe të pandehurit Albert Qafa, Gentian
Hoxha dhe Alban Skonja. Midis të tjerash i pandehuri Laert Mehmeti ka deklaruar se: “rreth.
orës 18:00 jemi nisur në drejtim të Elbasanit me Golfin 3 të drejtuar nga Alban Skonja dhe
kemi qenë unë, Alban Skonja, Gentian Hoxha dhe Sabi (Juristi). Në vendin e parë është ulur
Gentiani ndërsa unë dhe Sabi (Juristi) jemi ulur pas. Makinës i jepte Albani. Kam parë
Gentian Hoxhën që nga xhepi i derës së makinës nga krahu i pasagjerit nxori një brezore dhe
319
pasi hapi zinxhirin e saj nxori nga aty një pistoletë dhe e vendosi ne brez. Unë nuk e pashë se
çfarë lloj pistolete ishte dhe as nuk e pyeta në lidhje me të.
Kur shkuam në Elbasan jemi takuar me Bertin te sheshi i madh me taksi dhe makina
në fillim të bulevardit. Kemi marrë Bertin në makinë dhe kemi shkuar te lokali "Grand" në të
hyrë të Elbasanit ku kishim qenë dhe herë të tjera në ditët e mëparshme. Kemi pirë kafe dhe
kemi dalë nga aty rreth orës 19:45. Kur kemi dalë nga lokali makinën e ka drejtuar përsëri
Albani dhe mbaj mend që kemi kaluar dhe një herë te sheshi madh me taksi si dhe bulevardi
ku Berti na kishte treguar një ditë më parë për shtëpinë e kambistit. Pasi kemi bërë një xhiro
aty, Albani e ka futur makinën në një rrugicë që ishte në mes të bulevardit dhe një rrugë
tjetër paralel me të por me drejtim lëvizje të kundërt, në mes të disa pallateve ku ishte vend
pa ndriçim e në errësirë. Aty kemi qenë rreth orës 20:00 dhe në këtë kohë Albani, Genti dhe
Sabi kanë dalë nga makina dhe kanë lëvizur në drejtim të bulevardit në afërsi të lulishtes dhe
shatërvanit ku kishim kaluar më parë. Berti ka kaluar në timon të mjetit ndërsa unë jam ulur
në vend të parë të pasagjerit dhe kemi qëndruar aty pa lëvizur për rreth 25-30 minuta. Në
këtë kohë Albani, Genti dhe Sabi kanë ardhur me vrap dhe janë futur me shpejtësi në makinë
në pjesën e prapme, ku Sabi kishte një çantë jo shumë të madhe, e tipit të vjetër si trastë buke.
Kur hipën në makinë u merrej fryma dhe thanë vetëm "ec ec". Gentian Hoxha pasi hipi në
makinë kam dëgjuar një zhurme si mbushje arme dhe kam kthyer kokën pas dhe pashë se
Genti Hoxha kishte pistoletën në dorë dhe po e kontrollonte. Ai nuk ka folur fare dhe i tha
Bertit ec. Berti e ndezi menjëherë makinën dhe me shpejtësi u nis dhe kaloi mes pallateve
mori me drejtim majtas në një rruge të madhe kryesore dhe pa bërë 300-400 metra është
kthyer djathtas në rrugë që na nxori menjëherë në unazën e qytetit.
2.3.3. Me dt.27.09.2008 është mbajtur proces-verbali “për marrjen e të dhënave nga
personi që ka dijeni për veprën penale” të shtetasit Elvin Xhyra të lexuara në seancë
gjyqësore, bazuar në nenin 369 K.Pr.Penale, i cili me deklarimet e tij ka hedhur poshtë
alibinë e të pandehurit Albert Qafa, i cili pretendon të mos jetë takuar me bashkautorët e tjerë
para dhe gjatë ngjarjes. Në këto deklarime ky dëshmitar ka pohuar se i pandehuri Albert Qafa
vjen shpesh në lokalin e babait të tij të ndodhur në Papër të Elbasanit.
Albert Qafa vjen në lokal me Gentian Hoxhën, i cili drejton një Golf 3 me ngjyrë të
zezë (automjeti me të cilën është kryer krimi). Disa ditë para ngjarjes provohet që i pandehuri
Albert Qafa të jetë takuar në këtë lokal me Gentian Hoxhën, Fisnik Hoxhën, Alban (Skonja),
dhe një person i quajtur “bigu”. Shtetasi Elvin Xhyra, në lidhje me të pandehurit Alban
Skonja dhe Albert Qafa, ka deklaruar konkretisht se: “gjithashtu dua të shpjegoj se Albert
Qafa ka ardhur para disa ditësh, me sa më kujtohet mund të ketë qenë para 10 ditësh dhe ka
qenë i shoqëruar me katër persona të tjerë. Ata ishin me dy makina. Ne fillim ka ardhur
makina Golf 3 me ngjyrë të zezë me targa të DR dhe nuk e kam parë se kush e drejtonte
makinën pasi kam qenë brenda në lokal. Por kam parë se në lokal brenda hyri Gentian
Hoxha, vëllai i tij Fisniku, dhe dy shokë që njeri quhet Alban dhe tjetrin dëgjova se e
thërrisnin Bigu. Albani dhe Bigun unë i kisha parë edhe herë të tjera në lokal të shoqëruar
me Fisnikun, Gentianin apo edhe me Bert Qafën. Albani është i moshës rreth 25 vjeç, i gjatë
170-175 cm, flokë të zeza. Albani se nga është unë nuk e di. Bigu është i moshës rreth 24-26
vjeç, i gjatë rreth. 180 cm, me flokë si gështenjë. Edhe Bigun se nga është unë nuk e di. Dua
të them se unë i njoh shumë mire edhe Albanin edhe Bigun si fytyra dhe po t’i shikoj i njoh
shumë mirë.
Ata katër këta persona që zbriten nga Golfi u ulën në një tavolinë brenda dhe pas
pesë minutash pashë që erdhi edhe Bert Qafa, i cili ishte vetëm dhe pasi parkoi makinën
erdhi dhe u ul në tavolinë me Gentin dhe shokët e tij”.
Sa më sipër alibia dhe pretendimet e të pandehurve Albert Qafa dhe Alban Skonja nuk
qëndrojnë.
320
2.3.4 Edhe nga përgjimet ambientale të kryera më datë 26.09.2008 deri me datë
27.09.2008 është regjistruar biseda midis Gentian Hoxha, Laert Mehmeti dhe Fisnik Hoxha,
ku rezulton se i pandehuri Gentian Hoxha instrukton të pandehurin Laert Mehmeti çfarë
duhet t’i thotë oficerit të policisë gjyqësore, të mohojë që ka qenë dhe Berti, me pseudonimin
“daja”, me ata ditën e ngjarjes. Gentian Hoxha e mëson të pandehurin Laert Mehmeti të thotë
se “kam than se hanga dajak, prandaj thuje”, për deklarimet e bëra deri në atë kohë me të
cilat implikon të pandehurin Albert Qafa.
2.3.5 Edhe nga përgjimet ambientale të kryera me dt.04.10.2008, është regjistruar
biseda midis Laert Mehmeti dhe Albert Qafa, ku rezulton se i pandehuri Albert Qafa
instrukton të pandehurin Laert Mehmeti çfarë të thotë përpara oficerit të policisë gjyqësore, të
mohojë që ka qenë dhe ai. I pandehuri Albert Qafa i kërkon të pandehurit Laert të thotë se
nuk e njeh por e ka thënë se e njihte nga frika.
Gjykata e Apelit Durrës pasi shqyrtoi çështjen në tërësi, konkludoi se provat e
shqyrtuara dhe administruara në gjykatën e shkallës së parë provojnë se autorë të ngjarjes së
datës 08.06.2008 është i pandehuri Alban Skonja dhe autorë të ngjarjes së datës 18.09.2008
janë të pandehurit Alban Skonja, Albert Qafa, Laert Mehmeti dhe Gentian Hoxha.
Mekanizmi i ngjarjes është ajo e konkluduar nga gjykata e shkallës së parë dhe e përshkruar
në këtë vendim në pjesën arsyetuese “rrethanat e çështjes”. Provat e organit të akuzës e të
shqyrtuara në gjykatën e shkallës së parë harmonizohen me njëra tjetrën dhe provueshmëria e
tyre shkon përtej dyshimit të arsyeshëm, duke të krijuar bindjen se autorët e këtyre ngjarjeve
janë personat e përmendur më lart.
E. Në lidhje me rekursin dhe zgjidhjen e çështjes

Shkaqet e parashtruara në rekurs nga ana e të gjykuarit Alban Skonja, në lidhje me
provat e refuzuara për t’u marrë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor dhe ndryshimi i cilësimit
ligjor të veprës penale, pasi u analizuan nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, kanë rezultuar
të bazuara në ligj dhe si të tilla do të pranohen duke i analizuar secilin prej tyre:
I. Kështu ka rezultuar se i gjykuari Alban Skonja është akuzuar për kryerjen e veprës
penale të “Vjedhjes me dhunë në bashkëpunim dhe më shumë se një herë”, në dy raste, të
shtetasit Çezar Kosova në Durrës dhe Arben Kovaçi në Elbasan, parashikuar nga neni 139-25
dhe 50 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor, Durrës e ka dënuar këtë të gjykuar për veprën penale të
“Vjedhjes me dhunë” parashikuar nga neni 139 i K.Penal, duke e aplikuar atë dy herë, për dy
ngjarjet.
Në lidhje me cilësimin juridik të veprës penale ky kolegj çmon se për vlerësimin e
përgjegjësisë penale të të gjykuarit Alban Skonja duhen analizuar elementët e figurës së
veprës penale “Vjedhjes me dhunë”, parashikuar nga neni 139 i K.Penal.
1. Me veprimet e tij të kundraligjshme i gjykuari Alban Skonja ka cenuar
marrëdhëniet juridike të vendosura për të siguruar paprekshmërinë e pasurisë së shtetasve
Çezar Kosova dhe Arben Kovaçi dhe të shëndetit të tyre.
2. Nga ana objektive vepra penale e “Vjedhjes me dhunë“ shoqërohet me përdorim
dhune, rrahje, goditje ose çdo vepër tjetër dhune.
Nga çmimi në tërësi i provave rezulton e provuar se i gjykuari Alban Skonja ka
konsumuar veprën penale të “Vjedhjes me dhunë” duke ushtruara dhunë ndaj shtetasve Çezar
Kosova dhe Arben Kovaçi, duke i goditur në kokë me mjet të fortë.
3. I gjykuari ka mbushur moshën për përgjegjësi penale dhe është i përgjegjshëm nga
ana mendore, prandaj është subjekt i veprës penale.
4. Nga pikëpamja subjektive vepra penale është kryer ne formën e dashjes direkte,
pasi i gjykuari ka parashikuar dhe dëshiruar pasojat e veprës penale. Duke analizuar në tërësi
321
veprimet që përbëjnë anën objektive të veprës penale, provohet se i gjykuari ka shprehur
vullnetin në kryerjen e veprës penale dhe në ardhjen e pasojave.
Rezulton se gjykatat e kanë dënuar të gjykuarin, duke aplikuar dy herë nenin 139 të
K.Penal dhe duke i konsideruar episodet të veçanta dhe të palidhura me njëri-tjetrin,
ndërkohë që prokurori e ka paraqitur kërkesën për gjykim duke e akuzuar për “Vjedhje me
dhunë në bashkëpunim dhe më shumë se një herë”, duke aplikuar nenin 139 vetëm një herë,
bashkë me nenet 25 dhe 50 të K.Penal.
Në rekurs i gjykuari Alban Skonja ka parashtruar se nga gjykata janë kryer shkelje në
lidhje me ndryshimin e cilësimit ligjor të veprës penale të kryer nga i gjykuari. Ai pretendon
se gjykata nuk ka qenë para rastit të parashikuar nga neni 375 i K.Pr.Penale, që ka të bëjë me
ndryshimin e cilësimit juridik të veprës, duke i dhënë faktit një përcaktim të ndryshëm pasi
fakti penal mbetet i njëjtë edhe pas shpalljes së vendimit nga gjykata dhe cilësimi juridik
mbetet po ai, “Vjedhje me dhunë” parashikuar nga neni 139 i K.Penal. Duke vepruar në këtë
mënyrë, pretendon i gjykuari, gjykata i ka shtuar atij një akuzë të re, duke rënduar pozitën e
tij.
Kolegji Penal çmon se ky pretendim i të gjykuarit është i bazuar në ligj dhe si i tillë
duhet pranuar. Referuar nenit 24/1 parashikohet se: “1. Prokurori ushtron ndjekjen penale,
bën hetime, kontrollon hetimet paraprake, ngre akuzë në gjykatë dhe merr masa për
ekzekutimin e vendimeve në përputhje me rregullat e caktuara në këtë Kod”.
Ndërsa neni 375 i K.Pr.Penale parashikon se: “Me vendimin përfundimtar gjykata
mund t’i japë faktit një përcaktim të ndryshëm nga ai që ka bërë prokurori ose i dëmtuari
akuzues, më të lehtë ose më të rëndë, me kusht që vepra penale të jetë në kompetencën e saj”.
Ky nen tregon se gjykata nuk është organ akuze, nuk formulon akuzë të re dhe as e
ndryshon atë, por mbi bazën e faktit të paraqitur bën cilësimin e duhur ligjor të veprës, duke i
dhënë faktit një përcaktim tjetër. Në këtë rast, gjykata bën një interpretim të ligjit që ajo
zbaton dhe që është në kompetencë të saj duke mos cenuar kompetencat e prokurorit.
Gjykata, duke i dhënë faktit një përcaktim juridik të ndryshëm nga ai i prokurorit,
mund të bëjë që cilësimi i ri të jetë një vepër penale më e lehtë ose më e rëndë. Në rastin e
fundit nuk do të thotë se rëndohet pozita e të pandehurit. Rëndimi i pozitës trajtohet në raport
me shkallën më të lartë të gjykimit. Kur gjykata bën cilësimin e drejtë ligjor të veprës,
pavarësisht nga karakteri i saj më i rëndë, ajo ka bërë një zbatim të drejtë të ligjit dhe duke
vënë në dijeni palët u krijon atyre mundësinë për t’u ankuar ndaj vendimit1.
Kolegji Penal çmon se duke e dënuar të gjykuarin 2 herë për “Vjedhje me dhunë”
parashikuar nga neni 139 i K.Penal, gjykata e rrethit nuk ka rënduar pozitën e të pandehurit,
pasi siç u citua më sipër një gjë e tillë mund të ndodhë vetëm në një shkallë më të lartë
gjykimi, prandaj ky pretendim nuk qëndron. Por në vazhdimësi të shqyrtimit të shkaqeve të
ngritura në rekurs nga ana e tij, Kolegji Penal argumenton që, në rastin objekt gjykimi,
gjykata e rrethit nuk ka bërë një ndryshim të cilësimit juridik të veprës penale por në të
vërtetë ajo ka ngritur një akuzë të re ndaj të gjykuarit, duke aplikuar nenin 139 të K.Penal dy
herë, në një kohë që akuza ishte formuluar sipas neneve 139-25 dhe 50 të K.Penal.
Siç parashikon edhe neni 24/1 i K.Pr.Penale, i cituar më sipër, të drejtën për të ngritur
akuzën e ka prokurori i çështjes dhe është atribut vetëm i atij dhe jo i gjykatës. Në rastin
konkret gjykata ka tejkaluar kompetencat e saj dhe ka keqinterpretuar nenin 375 të
K.Pr.Penale.
II. Në lidhje me pretendimin se i është mohuar e drejta për të paraqitur provat e veta
rezulton se gjithashtu edhe ky pretendim është i bazuar. Siç rezulton edhe nga fashikulli i
gjykimit, në seancën e datës 20.01.2010 rezulton se avokati i të gjykuarit, Alban Skonja, ka
kërkuar marrjen e provave me dëshmitarë, pasi janë paraqitur provat e prokurores, por
1
Vendim i Gjykatës Kushtetuese me nr.51, datë 30.07.1999
322
gjykata e rrethit ia ka refuzuar me duke mos i gjetur në mbështetje të neneve 356 dhe 359 të
K.Pr.Penale.
Kolegji Penal çmon se palët kanë të drejtën që të paraqesin kërkesën për marrje të
provave, duke treguar edhe faktet që duan të provojnë me këto prova, pas parashtrimit hyrës.
Por megjithatë ligji procedural penal u lejon palëve që të paraqesin prova në çdo moment të
gjykimit, kur pretendojnë se nuk ka pasur mundësi që t’i kërkojnë në parashtrimin hyrës.
Edhe në rastin konkret i gjykuari, përmes avokatit të tij, ka kërkuar marrjen e provave
të reja, me dëshmitarë, por gjykata e ka refuzuar kërkesën duke mos e arsyetuar shkakun.
Pavarësisht se i gjykuari nuk e ka paraqitur këtë kërkesë që në momentin kur iu dha
fjala për parashtrime hyrëse dhe kërkesa për prova, ai e kishte këtë të drejtë që ta paraqiste
kërkesën në një moment tjetër të gjykimit, ashtu siç në fakt ai ka bërë1.
Kolegji Penal çmon se vërtet është e drejtë e gjykatës që të disponojë lidhur me
marrjen apo jo të provave të kërkuara nga palët, por gjykatat nuk mund të refuzojnë marrjen e
tyre, duke mos arsyetuar shkakun dhe gjithashtu nuk mund të refuzohet vetëm se pala e ka
paraqitur jo në momentin kur i është dhënë fjala për parashtrimin hyrës dhe kërkesën për
prova.
Përfundimisht Kolegji Penal arsyeton se, referuar shkeljeve të cituara më sipër që e
bëjnë procesin të parregullt, vendimet e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe Apelit
Durrës duhen prishur, duke kthyer çështjen për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Durrës, me një tjetër trup gjykues2.
III. Në lidhje me pretendimet e tjera të ngritura në rekurs nga të gjykuarit e tjerë,
Kolegji Penal konstaton se janë të njëjtat pretendime që janë paraqitur edhe në gjykatën e
apelit dhe kjo e fundit me të drejtë i ka rrëzuar ato.
Në këto kushte çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës dhe i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës duhen prishur duke e kthyer çështjen për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Durrës, por me tjetër trup gjykues.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, Pika 1, shkronja
“ç” e Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.451, datë 16.12.2010 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimit
nr.343, datë 28.05.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe kthimin e akteve për
rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Durrës, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 13.11.2013
1
Nenet 356 dhe 357 të K.Pr.Penale
2
Neni 432/1 pika “b” në referim të nenit 128/1 pika “b” i K.Pr.Penale, pasi rezulton se gjykata nuk ka respektuar dispozitat
që lidhen me të drejtën e prokurorit për ushtrimin e ndjekjes penale pasi ka ngritur vetë një akuzë të re
323
Nr.00-2013-1546 i Vendimit (299)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
Në seancë gjyqësore të datës 13.11.2013, mori në shqyrtim çështjen penale, që i përket:

TIRANË
I PANDEHUR: BARJAM DARA
A K U Z U A R:
Për veprën penale të
“Vrasjes me paramendim” për hakmarrje,
”Prodhim dhe mbajtje pa leje të armëve luftarake”
parashikuar nga neni 78/2 dhe 278/2 të Kodit Penal.

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Barjam Dara për veprën penale të “Vrasjes
me paramendim” të kryer për hakmarrje dhe në bazë të nenit 78/2 të Kodit
Penal e dënon me 21 vjet burgim dhe 600.000 lekë gjobë.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Barjam Dara për veprën penale “Prodhim
dhe mbajtje pa leje të armëve luftarake dhe municioneve” dhe në bazë të nenit
278/2 të Kodit Penal dënimin e tij me 2 vjet burgim.
Në aplikim të nenit 55 të K.Penal, në bashkim të dënimeve, e dënon të
pandehurin Barjam Dara me 21 vjet burgim dhe 600.000 lekë gjobë.
Në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale, uljen e 1/3 së këtij dënimi dhe dënimin
përfundimisht të të pandehurit Barjam Dara me 14 vjet burgim dhe 400.000
lekë gjobë.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Barjam Dara fillon nga dita e arrestimit të
tij.
Afati i pagimit të gjobës do të jetë 1 vit pasi vendimi të ketë marrë formë të
prerë.
Sendet e sekuestruara në cilësinë e provës materiale:
Katër gjurmë kopjues transparent faktor plotësues marrë nga të dy duart e
shtetasit Mentor Dara; Katër gjurmë kopjues transparent faktor plotësues
marrë nga të dy duart e shtetasit Kastriot Dara. Katër gjurmë kopjues
transparent faktor plotësues marrë nga të dy duart e shtetasit Sazan Allushi.
324
Katër gjurmë kopjues transparent faktor plotësues marrë nga të dy duart e
shtetasit Xhemal Allushi. 8 (tetë) gëzhoja, me kapsollë të goditur, me makerim
1165, kal 7.62 mm, 1 (një) këmishë predhe, 1 (një) tampon steril me lënde të
kuqe me ngjyrë të kuqe si ajo e gjakut, në bazë të nenit 190/1/c të K.Pr.Penale
të zhduken.
Sendet e sekuestruara në trupin e viktimës, si: Një bluzë pambuku me mëngë
të gjata, me ngjyrë blu. Një bluzë pambuku me mëngë të shkurtra ngjyrë kafe.
Një palë pantallona xhinse me ngjyrë blu. Një palë këpucë me ngjyrë kafe, një
palë çorape kafe, një palë mbathje rozë, në bazë të nenit 190/1/ç të
K.Pr.Penale t’u kthehen familjarëve të viktimës Arben Visha.
Sendet e sekuestruara, si: Një armë zjarri pistoletë model 57 tip “Zastava” e
kalibrit 7.62 mm, me numër të stampuar në trupin e saj 237962, me 7 (shtatë)
fishekë. Një armë zjarri pistoletë model 54, tip TT, e kalibrit 7.62 mm, me
numër serie të stampuar me numër 14062346-66-1967, me një krehër me 5
(pesë) fishekë; Një autoveturë tip “Fiat Uno” me ngjyrë gri të errët, me targa
DR5220A, së bashku me çelësin e tij me mbishkrimin “GULER”, në bazë të
nenit 190/1/a të K.Pr.Penale të kalojnë në favor të shtetit.
Shpenzimet procedurale të përbëra nga shpenzimet në fazën e hetimit dhe ato
në fazën e gjykimit i ngarkohen të pandehurit.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin e saj nr.342, datë 23.03.2011, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.1216, datë 29.09.2010, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të gjykatës se apelit ka ushtruar rekurs i gjykuari Bajram Dara,

nëpërmjet av. Fariz Xhurxhi, i cili kërkon prishjen e vendimit nr.342, datë 23.03.2011 të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.1216, datë 29.09.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim po asaj gjykate, me tjetër trup gjykues,
duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata ka lejuar shkelje të rëndë të procedurës duke mos lajmëruar të pandehurin për
gjykimin, kjo ndesh me nenin 140 e 141 të K.Pr.Penale dhe vendimin unifikues nr.01,
datë 15.02.2001 të KB të GJL.
- Gjykatat nuk kanë çmuar drejt provat e administruara.
- Gëzhojat e gjetura në vendngjarje janë qitur nga dy armë. Këtë konkluzion e nxjerr
ekspertimi balistik i administruar në dosje.
- I pandehuri ka qenë nën kushtet e vetëmbrojtjes por kjo nuk është marrë në
konsideratë nga gjykatat.
- Hakmarrja ngelet vetëm dyshim dhe po të nisemi nga fakti që para disa vitesh babai i
të pandehurit ka tentuar të vrasë babain e viktimës, rezulton se “Gjaku është marrë”.
- I pandehuri nuk e ka njohur viktimën i cili e sulmoi me armë në dorë, pasi kishte 15
vjet që ishte larguar nga banimi i tij.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca; prokurorin Sokol Stojani, i cili tha se
vendimet e gjykatave janë të drejta, të mbështetura në prova e në ligj dhe si të tilla ato duhet
të lihen në fuqi; avokatin Fariz Xhurxhi, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit
dhe vendimit të gjykatës së rrethit dhe dërgimin e akteve po kësaj gjykate për rishqyrtim, me
tjetër trup gjykues; dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
325
VËREN
Para Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë ka ardhur për shqyrtim çështja penale në
ngarkim të të gjykuarit Bajram Dara, i akuzuar për kryerjen e veprave penale “Vrasje me
paramendim” për hakmarrje, “Prodhim dhe mbajtje pa leje të armëve luftarake”, parashikuar
nga nenet 78/2 dhe 278/2 të Kodit Penal.
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë, mbi bazën e materialeve kallëzues të ardhur nga
Drejtoria e Policisë së Qarkut Tiranë, Seksioni i Krimeve ndaj Personit, ka regjistruar
procedimin penal nr.4137, të vitit 2009, në ngarkim të të gjykuarit Bajram Dara, i akuzuar për
kryerjen e veprave penale të “Vrasjes me paramendim” të kryer për hakmarrje dhe të
“Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe e municionit” të parashikuara nga
nenet 78/2 e 278/2 të Kodit Penal, në dëm të shtetasit Arben Visha.
Nga aktet e administruara në dosje rezulton se gjykatat kanë pranuar këto rrethana të
çështjes në shqyrtim:
Në datën 11.11.2009, rreth orës 20.00, në vendin e quajtur Rruga “Myslym Keta” në
rrugën e varrezave të Tufinës, afër banesës së tij, është vrarë me armë zjarri shtetasi Arben
Visha. Viktima Arben Visha është qëlluar 8 (tetë) herë me armë zjarri nga persona të cilët
ndodheshin në një makinë tip Fiat të llojit “Tipo” ose “Uno”. Në vendin e ngjarjes janë gjetur
e fiksuar 8 (tetë) gëzhoja pistolete model 7.62 mm, një këmishë predhe, të cilat janë
sekuestruar me cilësinë e provës materiale dhe njolla të kuqe me ngjyrë si të gjakut.
Akti i ekspertimit mjeko-ligjor nr.492, datë 12.11.2009, i Institutit të Mjekësisë
Ligjore, i administruar në gjykim, ka pasqyruar në mënyrë të hollësishme plagët e
konstatuara në trupin e viktimës Arben Visha, të cilat janë shkaktuar nga predhë, armë zjarri,
jo nga një qitje e vetme. Shkaku i vdekjes së shtetasit Arben Visha ka qenë shoku i rëndë
traumatik hemoragjik si pasojë e dëmtimit të organeve të zgavrës së gjoksit dhe të barkut.
Akti i ekspertimit tekniko-balistik nr.8582, datë 13.11.2009 i Institutit të Policisë
Shkencore, në lidhje me tetë gëzhojat dhe një predhë që janë sekuestruar në vendngjarje, ka
konkluduar se: “Tetë gëzhojat e sekuestruara në ngjarjen e vrasjes së shtetasit Arben Visha në
Tiranë me datën 11.11.2009 u përkasin fishekëve luftarakë standardë të fabrikuar, model 54,
kalibër 7.62 mm, që përdoren si municion për pistoletat “TT”, “Zastava” si dhe automatikët
“P.M.SH” e “P.P.S” të kalibrit 7.62 mm.
Në tetë gëzhojat evidentohen gjurmë të formuara nga qitja me armë zjarri, me vlera
identifikuese.
Tetë gëzhojat janë qitur nga dy armë zjarri. Pesë gëzhojat janë qitur nga një armë
zjarri dhe tre gëzhoja janë qitur nga një armë zjarri tjetër.
Predha objekt ekspertimi është pjesë përbërëse e fishekëve luftarakë standardë të
fabrikuar, model 54, kalibër 7.62 mm, që përdoren si municion për pistoletat “TT”,
“Zastava”, si dhe automatikët “P.M.SH” e “P.P.S” të kalibrit 7.62 mm.
Në këmishën e predhës evidentohen gjurmë të formuara nga viaskat gjatë qitjes me
armë zjarri. Për shkak të dëmtimit, deformimit dhe gërvishtjes së predhës, gjurmët e viaskave
nuk paraqesin vlera identifikuese”.
Akti i ekspertimit biologjik nr.9508 datë 17.12.2009 ka konkluduar se: Njolla me
ngjyrë të kuqërremtë (provë materiale 1), marrë me tampon në vendngjarje, është njollë gjaku
njeriu dhe është e vlefshme për identifikim grupor me sistemin PGM dhe individual me
analizën e ADN-së. Njolla e gjakut (provë materiale) objekt i këtij ekspertimi, marrë me
tampon në vendngjarje, i përket grupit të gjakut, 1+ (sistemi PGM) dhe është i të njëjtit grup
gjaku me gjakun (provë materiale 1) marrë gjatë këqyrjes në morg të kufomës së shtetasit
Arben Visha.
(Nga shqyrtimi gjyqësor ka rezultuar se familja e të pandehurit Bajram Dara ka qenë
në hasmëri me familjen e viktimës Arben Visha. Për këtë arsye, në vitin 1996 viktima Arben
Visha së bashku me vëllain e tij të quajtur Agim Visha janë akuzuar për vrasjen e shtetasit
326
Fitim Dara, vëllait të të pandehurit Bajram Dara dhe janë dënuar në mungesë me 12 vjet
burgim; në vitin 2002 akuza në ngarkim të tyre është pushuar.
Për hakmarrje, në lidhje me këtë çështje, shtetasi Mentor Dara, njëri nga vëllezërit e
të pandehurit, ka tentuar të vrasë shtetasin Hamdi Visha, babain e viktimës Arben Visha. Për
këtë ngjarje shtetasi Mentor Dara është deklaruar fajtor e dënuar me vendimin gjyqësor
nr.305, datë 12.06.2002 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për veprën penale të
“Vrasjes në bashkëpunim” të mbetur në tentativë dhe “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të
armëve luftarake dhe e municionit” të parashikuara nga nenet 76/25-22 dhe 278/2 të Kodit
Penal dhe është dënuar me 6 vjet burgim).
Në datë 20.11.2009 është vetë dorëzuar në Drejtorinë e Policisë së Qarkut Tiranë i
pandehuri Bajram Dara, i cili, ka marrë përsipër autorësinë e vrasjes së shtetasit Arben Visha,
duke shpjeguar, sipas versionit te tij, lidhur me ngjarjen. Sipas tij “...Te kthesa që të çon tek
varrezat e Tufinës, një person i ka zënë rrugën. Ka hapur xhamin dhe i ka folur që të largohej
nga rruga. Por ai e ka sharë me fjalë fyese dhe në moment ka nxjerrë nga brezi një pistoletë
dhe e ka qëlluar një herë në drejtimin te tij. Në këtë moment i pandehuri ka marrë nga
kroskoti pistoletën e tipit “Zastava” që e kishte me vete dhe ka qëlluar disa herë në drejtim të
viktimës. Kur personi që qëlloi u shtri në tokë, i pandehuri ka ecur dhe pak me makinë dhe
është kthyer mbrapsht, ka ndaluar makinën ngjitur me trupin e viktimës dhe pasi ka hapur
derën e makinës, pa zbritur prej saj ka marrë nga toka një pistoletë të tipit “TT” është larguar
nga vendi i ngjarjes. I pandehuri ka deklaruar se të dyja pistoletat i ka fshehur në shtëpinë e
shtetases Teuta Xhara.
Gjatë kontrollit të ushtruar në banesën e kësaj shtetase, bazuar në deklarimin e të
pandehurit, janë gjetur dhe sekuestruar dy armë zjarri të llojit pistoletë ku njëra është një
pistoletë model 54 tip “TT” me numër 14062346-66-1967, me një krehër me 7 (shtatë)
fishekë; dhe tjetra është një pistoletë model 57 tip ZASTAVA me numër 237962, me një
krehër me 9 (nëntë) fishekë.
Lidhur me motivin e vrasjes, i pandehuri ka pohuar se “ai nuk e dinte që shtetasi që
kishte vrarë ishte shtetasi Arben Visha dhe se nuk kishte qëllim për ta vrarë...”.
Në përfundim të gjykimit, të zhvilluar me procedurë të gjykimit të shkurtuar, Gjykata
e Rrethit Gjyqësor Tiranë, e ka gjetur të mbështetur në prova dhe në ligj akuzën e ngritur në
ngarkim të të pandehurit Bajram Dara dhe me vendimin nr.1216, datë 29.09.2010 e ka
deklaruar fajtor për veprat penale të “Vrasjes me paramendim” të kryer për hakmarrje,
“Prodhim dhe mbajtje pa leje të armëve luftarake dhe municioneve” dhe, në bazë të neneve
78/2, 278/,55 të Kodit Penal, në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale, e ka dënuar
përfundimisht me 14 vjet burgim dhe 400.000 lekë gjobë.
Gjykata, ndër të tjera, ka arsyetuar:“... i pandehuri Bajram Dara duhet të përgjigjet
penalisht për veprat penale të parashikuara nga nenet 78/2 dhe 278/2 të K.Penal... fajësia e
tij provohet plotësisht me deklarimet e tij dhe tërësinë e provave të administruara në dosje... i
pandehuri pretendon se është qëlluar edhe nga ana e viktimës. Ky pretendim nuk qëndron
dhe hidhet poshtë me aktet e administruara në fashikullin e gjykimit, nga ku është vërtetuar
se i pandehuri Bajram Dara në datën 11.11.2009 i ka dalë përpara shtetasit Arben Visha me
një makinë tip “Fiat Uno” me targa DR 5220 A dhe ka qëlluar disa herë mbi të, derisa i ka
shkaktuar vdekjen. Vrasja ka qenë me paramendim dhe për motive hakmarrje, pasi familja
Dara akuzonte viktimën Arben Visha dhe vëllain e tij se kishin vrarë në vitin 1996 vëllain e
tyre të quajtur Fitim Dara dhe se për këtë vrasje nuk ishte dënuar asnjeri.... Familja Dara
dhe përpara kësaj ngjarje ka dashur të hakmerret për vrasjen e vëllait të tyre dhe konkretisht
shtetasi Mentor Dara, njëri nga vëllezërit e të pandehurit, ka tentuar të vrasë shtetasin
Hamdi Visha, babain e viktimës Arben Visha. Për këtë fakt ky shtetas është deklaruar fajtor e
dënuar me vendimin gjyqësor me nr.305, datë 12.06.2002 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë për veprën penale të ”Vrasjes në bashkëpunim” të mbetur në tentativë dhe
327
“Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe e municionit” të parashikuara nga
nenet 76/25-22 dhe 278/2 të Kodit Penal dhe është dënuar me 6 vjet burgim.
Pretendimet e të pandehurit se ngjarja ka qenë e rastësishme, se ai nuk e ka njohur
viktimën si personin që kishte vrarë vëllain e tij, se ka qenë viktima ai që ka qëlluar i pari dhe
se pastaj ai ka qëlluar me pistoletë nga makina e tij pa dalë nga mjeti, derisa ka shkaktuar
vdekjen e viktimës dhe se pastaj ka marrë pistoletën e viktimës nga toka se mos ai e qëllonte
prapë, duhen rrëzuar si pretendime të pabazuara, jo logjike dhe si një mënyrë për të
justifikuar vrasjen që ka kryer ndaj atij që pretendon se ishte vrasësi i vëllait të tij...”
Ndaj vendimit ka ushtruar ankim i pandehuri, i cili pranon vrasjen e shtetasit Arben
Visha, por e konteston vendimin lidhur me motivin e vrasjes, duke pretenduar se nuk e ka
njohur viktimën dhe se ka qenë viktima i cili e ka qëlluar i pari.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.342, datë 23.03.2011, ka vendosur: Lënien
në fuqi të vendimit nr.1216, datë 29.09.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke
arsyetuar në këtë mënyrë: ...duke u përqendruar në thelbin e ankimit, gjykata çmon se organi
i akuzës, i cili ka barrën e provës përsa i përket cilësimit juridik të veprës penale, e ka
akuzuar për veprën penale të vrasjes me paramendim për hakmarrje, neni 78/2 i K.Penal, në
mbështetje të së cilës ka paraqitur fashikullin me provat përkatëse... në analizë tërësore të
provave të paraqitura nga organi i akuzës është provuar plotësisht se i pandehuri Bajram
Dara ka pasur qëllim të tijin vrasjen e shtetasit Arben Visha për të realizuar hakmarrjen për
vrasjen e vëllait të tij... ”.
Ndaj vendimit ka ushtruar rekurs i gjykuari Bajram Dara, nëpërmjet avokat
F.Xhurxhi, i cili kërkon prishjen e vendimeve gjyqësore dhe kthimin e çështjes për rigjykim
në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar dhe shkaqet përkatëse, të cituara
hollësisht në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi shkaqet e rekursit, tërësinë e akteve të
administruara në dosjen penale, në referim të dispozitave të ligjit material penal dhe
procedural penal në të cilat gjen mbështetje çështja në gjykim, çmon se rekursi i paraqitur
nuk përmban shkaqe nga ato që parashikon neni 432 i K.Pr.Penale.
Pretendimi i parashtruar në rekurs se gjykata ka lejuar shkelje të rëndë procedurale,
duke mos lajmëruar të pandehurin për gjykimin e zhvilluar ndaj tij, çmohet i pabazuar, si i
tillë nuk duhet të pranohet.
Ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, nga shqyrtimi i akteve procedurale të njoftimit
të të pandehurit të gjykuar në gjendje “arresti në burg”, korrespondencës së zhvilluar mes
Gjykatës dhe Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve, si dhe deklaratës datë 08.06.2010 të të
pandehurit Bajram Dara, nëpërmjet të cilës ka konfirmuar faktin se “nuk donte të paraqitej në
seancë gjyqësore, ndaj kërkonte të përfaqësohej nga avokati Fariz Xhurxhi”, rezulton se
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka zbatuar drejt urdhërimet e dispozitës së nenit 139 të
K.Pr.Penale “Njoftimi i të pandehurit të burgosur”. I pandehuri është njoftuar rregullisht për
datën dhe orën e gjykimit dhe gjykat,a duke respektuar vullnetin e tij për të mos u paraqitur
në gjykim, ka deklaruar mungesën e të pandehurit (neni 351 i K.Pr.Penale) dhe ka zhvilluar
gjykimin në prani të avokatit mbrojtës F.Xhurxhi, i caktuar nga vetë i pandehuri.
Në këtë pozitë procedurale (në mungesë, i përfaqësuar nga avokati F.Xhurxhi) është
zhvilluar gjykimi ndaj të pandehurit Bajram Dara dhe në Gjykatën e Apelit Tiranë.
Edhe lidhur me gjykimin e çështjes në Gjykatën e Apelit Tiranë, i gjykuari me
deklaratë të përpiluar nga burgu në datë 09.03.2011 (administruar në faqe 8 e dosjes në apel)
ka shprehur vullnetin e tij se nuk ka dëshirë të paraqitet në seancë gjyqësore dhe që të
përfaqësohet nga av.Fariz Xhurxhi.
Nga shqyrtimi i akteve procedurale gjyqësore, proces-verbalit të seancave 09.03.2011
dhe 21.03.2011 rezulton se përfaqësuesi ligjor i të pandehurit Bajram Dara nuk ka paraqitur
328
asnjë pretendim lidhur me gjykimin në mungesë të të mbrojturit prej tij, duke i qëndruar
pretendimeve të parashtruara në ankim.
Për sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se gjykatat në vendimet
respektive objekt rekursi, kanë zbatuar drejt dispozitat procedurale penale që parashikojnë
njoftimin e të pandehurit të burgosur (neni 139 i K.Pr.Penale).
I pabazuar çmohet nga ky Kolegj dhe pretendimi tjetër i parashtruar në rekurs se
“Gjykatat nuk kanë çmuar drejt provat e administruara”.
Ky pretendim ka qenë në thelb dhe të ankimit të ushtruar nga i pandehuri Bajram
Dara ndaj vendimit të gjykatës së shkallës së parë, pretendim, i cili është marrë në shqyrtim
nga Gjykata e Apelit Tiranë dhe i është dhënë përgjigje në arsyetimin e vendimit të saj.
Nga aktet rezulton se përfaqësuesi me prokurë i të pandehurit Bajram Dara ka
paraqitur kërkesë me shkrim, konform nenit 403 të K.Pr.Penale, “I pandehuri ose
përfaqësuesi i tij i posaçëm mund të kërkojnë që çështja të përfundohet derisa të mos jetë
filluar shqyrtimi gjyqëso ”, para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke kërkuar që
gjykimi i çështjes të zhvillohet me procedurë gjykimi të shkurtuar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, pasi e ka shqyrtuar kërkesën e paraqitur e ka
pranuar atë, duke çmuar se “në gjendjen që janë aktet lejohet zhvillimi i një gjykimi të tillë”
dhe se “nuk cenohet drejtësia dhe interesat e ligjshme të të pandehurit” dhe, në referim të
përcaktimeve të neneve 404, 405 të K.Pr.Penale, ka zhvilluar gjykimin me procedurë gjykimi
të shkurtuar, duke gjykuar çështjen mbështetur në aktet e ndodhura në fashikullin e dosjes
hetimore nr.4137, viti 2009, të paraqitur nga organi i akuzës bashkëngjitur kërkesës për
gjykim.
Në vendimmarrjen e saj Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka analizuar me hollësi
provat e ndodhura në fashikullin e dosjes hetimore nr.4137, viti 2009, në përfundim të
analizës dhe çmimit të atyre provave ka konkluduar me fajësi të të pandehurit Bajram Dara,
lidhur akuzën e ngritur nga ana e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Procesin e vlerësimit dhe çmuarjes së provave në funksion të këtij procesi gjyqësor
penal, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e vlerëson si të bërë në përputhje me përcaktimet e
neneve 151, 152, 404 të K.Pr.Penale.
Ushtrimi i së drejtës për të kërkuar gjykim të shkurtuar, për rrjedhojë zhvillim të
procesit gjyqësor në gjendjen që janë aktet e paraqitura në dosjen hetimore, është një e drejtë
e të pandehurit, të cilën me vullnetin e tij të plotë e ka ushtruar i pandehuri Bajram Dara,
nëpërmjet mbrojtësit të tij ligjor.
Në këto rrethana, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e çmon të drejtë dhe të mbështetur
në ligj përfundimin e Gjykatës së Apelit Tiranë, e cila në arsyetimin e saj ka argumentuar
ndër të tjera se “për të realizuar mbrojtjen e tij i pandehuri duhej të vazhdonte gjykimin sipas
rregullave të përgjithshme, të kundërshtonte aktet e prokurorit, dhe eventualisht të kërkonte
të kryheshin veprime të tjera procedurale që të krijonin bindjen se ngjarja ka ndodhur siç ai
pretendon...”.
Por Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, megjithëse e çmon të drejtë vendimin objekt
rekursi të Gjykatës së Apelit Tiranë, i cili ka lënë në fuqi vendimin nr.1216, datë 29.09.2010
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, lidhur me cilësimin ligjor të veprës penale, konstaton
se ajo gjykatë ka aplikuar ndaj të pandehurit Bajram Dara dy dënime kryesore të parashikuara
nga neni 248 i Kodit Penal, dënim me burg dhe dënim me gjobë.
Në këto rrethana, në referim të vendimit nr.47, datë 26.07.2012 të Gjykatës
Kushtetuese, i cili ka vendosur: “Shfuqizimin si të papajtueshëm me Kushtetutën, të nenit 29,
paragrafi i fundit të Kodit Penal” çmohet se vendimi nr.342, datë 23.03.2011 duhet të
ndryshohet, duke u hequr dënimi me gjobë në masën 400.000 (katërqind mijë) lekë, i dhënë
ndaj të gjykuarit Bajram Dara.
329
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441/a/c të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.342, datë 23.03.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë, me
ndryshimin për heqjen e masës së gjobës.
Tiranë, më 13.11.2013
330
331
332
333
Nr.00-2013-1545 i Vendimit (303)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
TË PANDEHUR: SKËNDER KANANI

ASLLAN HOXHA
A K U Z U A R:
"Prodhimi dhe shitja e narkotikëve".
Baza ligjore: Neni 283/2 i K.Penal.

1. Të deklarojë fajtor të pandehurin Asllan Hoxha, për veprën penale
“Prodhim dhe shitja e narkotikëve” dhe në bazë të nenit 283/1 të K.Penal, e
dënon me 5 (pesë) vjet burgim, duke filluar vuajtja e këtij dënimi nga dita e
arrestimit në flagrancë më datë 30.10.2007.
2. Të deklarojë të pafajshëm të pandehurin Skënder Kanani, akuzuar për
veprën penale “Prodhim dhe shitje e narkotikëve”, sipas nenit 283/2 të
K.Penal, për shkak se nuk provohet se e ka kryer veprën penale që akuzohet.
3. Provat materiale të sekuestruara sipas proces-verbaleve të datës 30.10.2007
“Për sekuestrimin e provave materiale”, gjykata, bazuar në nenin 190/1 të
K.Pr.Penale, urdhëron që:
a) Lënda narkotike prej 108 kg. të zhduket, si send, mbajtja dhe qarkullimi i të
cilit është i ndaluar, sipas nenit 190/1, b të K.Pr.Penale.
b) Automjeti tip BENX me targë FR 0486 C dhe dokumentacioni i tij t’i
kthehen pronarit, sipas nenit 190/1, ç të Kodit të Procedurës Penale.
c) Aparati celular i tipit Nokia, me ngjyrë të zezë me kapak gri, me nr.IMEI
448896807807525, t’i kthehet shtetasit Faslli Kanani.
d) Gjashtë karta telefonike 3 (tre) AMC dhe 3 (tre) Vodafon, 1 (një) bllok
telefoni, 1 (një) mandat arkëtimi me nr.serie 030575, 1 (një) certifikatë lindje e
shtetasit Skënder Kanani, 16 (gjashtëmbëdhjetë) copë fotografi, 8 (tetë) copë
fatura të shërbimit Vodafon, 1 (një) aparat i markës Samsung me dy karta
brenda, t’i kthehet shtetasit Faslli Kanani, sipas nenit 190/1/ç të K.Pr.Penale.
4. Në bazë të nenit 389 të K.Pr.Penale, urdhërohet heqja e masës së sigurimit
“arrest në burg” për të pandehurin Skënder Kanani, caktuar me vendimin
334
nr.441, datë 02.11.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë të Rrethit Gjyqësor
Fier, meqenëse ndaj tij jepet vendim pafajësie.
5. Shpenzimet procedurale në shumën 36.950 lekë, i ngarkohen të pandehurit
Asllan Hoxha.

Lënien në fuqi të vendimit nr.245 datë 07.10.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier nr.245, datë 07.10.2009 dhe
vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë nr.448, datë 22.12.2010, kanë ushtruar rekurs i gjykuari
Asllan Hoxha si dhe Prokuroria e Apelit Vlorë.
I gjykuari Asllan Hoxha kërkon shfuqizimin e vendimeve të mësipërme duke e

deklaruar të pafajshëm për veprën penale për të cilat akuzohet, duke parashtruar këto shkaqe:
- Lënda e gjetur në oborrin e shtëpisë është hedhur aty një natë para se të bëhej
kontrolli, nga persona të tjerë. Lënda e gjetur në bodrum është futur nga persona të
tjerë, pasi bodrumi nuk ka kyç.
- Nuk janë marrë shenjat e gishtave në bidonat e sekuestruar.
- Lënda e gjetur nuk përmbush kushtet për t’u quajtur lëndë narkotike.
- Është manipuluar orari i përgjimit ambiental nga ana e organit të prokurorisë dhe
gjatë gjykimit të çështjes me pa të drejtë gjykata nuk ka pranuar të thërrasë
dëshmitarët e kërkuar prej tij.
Prokuroria e Apelit Vlorë kërkon ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Fier nr.245 datë 07.10.2009 dhe vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë nr.448, datë
22.12.2010, duke vendosur deklarimin fajtor të dy të pandehurve Asllan Hoxha dhe Skënder
Kanani, për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëvë”, parashikuar
nga neni 283/II i K.Penal dhe dënimin e tyre në bazë të kësaj dispozite, respektivisht të
pandehurin Asllan Hoxha 10 vjet burgim dhe të pandehurin Skënder Kanani me 12 vjet
burgim, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimet e mësipërme janë të pa mbështetura në ligj dhe rrjedhojë e mos vlerësimit
objektiv të provave të grumbulluara gjatë hetimit paraprak. Gjykatat, pavarësisht se i
kanë pranuar si prova përgjimet ambientale të kryera ndërmjet të pandehurit Asllan
Hoxha dhe bashkëshortes së tij Blerta Hoxha, si dhe atë mes të pandehurit Asllan
Hoxha dhe babait të të pandehurit Skënder Kanani, në përfundim shprehet se nuk ka
prova bashkëpunimi ndërmjet këtyre të dyve.
- Këto prova janë në harmoni edhe me një provë tjetër, të pranuar nga gjykatat, me atë
të proces-verbalit të këqyrjes së banesës së shtetasit Faslli Kanani datë 30.10.2007, ku
është gjetur një autoveturë ngjyrë gri, tip benz me targa FR 0486 C, në dokumentet e
të cilit është një akt përdorimi i këtij mjeti nga Skënder Kanani.
- Gjykatat kanë injoruar pohimin e të atit të Skënder Kananit gjatë përgjimeve
ambientale, i cili shprehet “mirë dogj”, faktin se ai nuk bën asnjë përpjekje për të mos
pranuar atë që i thotë ky i pandehur, duke mos analizuar këtë fakt në lidhje me provat
e tjera, të cilat harmonizohen me njëra tjetrën dhe vërtetojnë se i pandehuri Skënder
Kanani është bashkëpunëtor në realizimin e veprës penale në cilësinë e nismëtarit e
organizatorit të realizimit të shitjes së narkotikëve.
335
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca; prokurorin Kudusi Shahu, i cili kërkoi
prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po këtë
gjykatë me tjetër trup gjykues; av.Skënder Breca, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së apelit si një vendim i drejtë dhe i bazuar në ligj; av.Sonila Çekrezi, e cila
parashtroi se vendimi i gjykatës së apelit është i drejtë dhe i bazuar në prova e në ligj dhe si i
tille ai duhet të lihet në fuqi; dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.448, datë 22.12.2010 i Gjykatës së Apelit Vlorë është i mbështetur në ligj,
si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Nga aktet e administruara në dosje rezulton se:
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Fier ka dërguar për gjykim para Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier çështjen penale nr.722, viti 2007, në ngarkim të të pandehurve Skënder Kanani
dhe Asllan Hoxha, të akuzuar për veprën penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”,
parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal.
Gjykatat kanë pranuar këto rrethana të çështjes në shqyrtim:
Sipas raportit të shërbimit datë 30.10.2007 të oficerëve të Policisë Gjyqësore, në datë
30.10.2007, në orën 14.30 (pas një telefonate anonime), është ushtruar kontroll në banesën e
të pandehurit Asllan Hoxha, banues në fshatin Ngjeqar të Komunës Kurjan Fier, ku është
gjetur një sasi lënde narkotike, e ngjashme me atë të cannabis sativa. Kjo lëndë është gjetur
në dy bidona plastike të ndodhur në oborrin e shtëpisë, si dhe në dy thasë në bodrumin e një
dhome.
Në bazë të proces-verbalit të peshimit të datës 30.10.2007 rezulton se pesha e lëndës
së dyshuar si lëndë narkotike është në total 108 kg.
Akti i ekspertimit kimik nr.7622, datë 21.12.2007 ka konkluduar se lënda narkotike e
gjetur në banesën e të pandehurit Asllan Hoxha është Cannabis produkt herbal i bimës
cannabis sativa, e cila sipas ligjit nr.7975, datë 26.07.1995, “Për barnat narkotike dhe lëndët
psikotrope”, klasifikohet në kategorinë e barnave narkotike dhe lëndëve psikotrope”.
Me vendimet respektive të zv/prokurorit, të vleftësuar si të ligjshme me vendimin
nr.438, datë 01.11.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, është lejuar përgjimi ambiental i
bisedave të lira mes shtetasve Asllan Hoxha dhe Blerta Hoxha në ambientet e banesës së tyre
nga ora 15.00 deri në orën 18.00 dhe midis shtetasve Asllan Hoxha dhe Faslli Kanani në
ambientet e D.P.Qarkut Fier, nga ora 21.00. deri në orën 23.00.
Nga këto biseda ka rezultuar se gjatë bisedës me bashkëshorten e tij Blerta dhe me
shtetasin Faslli Kanani, i pandehuri Asllan Hoxha ka implikuar shtetasin Skënder Kanani,
banues në Fshatin Qarr, Komuna Levan, si personi i cili i kishte çuar në banesën e tij lëndën
narkotike.
Për këtë arsye është ushtruar kontroll në banesën e shtetasit Faslli Kanani (babai i të
pandehurit Skënder Kanani), pasi dyshohej se kishte prova që mund të hidhnin dritë mbi
veprën penale të mësipërme, në përfundim të të cilit janë sekuestruar një automjet tip Benx
me dokumentacionin shoqërues, një aparat celular tip Nokia, e disa sende të tjera, të cituara
në proces-verbalin e datës 30.10.2007.
Gjate shqyrtimit të çështjes në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Fier, Prokurori, në
mbështetje të akuzës, ka pretenduar se vepra penale është kryer në bashkëpunim nga të
pandehurit, pasi lënda narkotike e gjetur dhe sekuestruar në banesën e të pandehurit Asllan
Hoxha është çuar nga i pandehuri Skënder Kanani, me automjetin tip Benx, të sekuestruar
gjatë kontrollit të banesës së babait të tij, Faslli Kanani.
336
Të pandehurit kanë mbajtur qëndrim mohues ndaj akuzës së ngritur dhe kanë kërkuar
pafajësi.
Në përfundim të gjykimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.245, datë
07.10.2010, e ka gjetur të bazuar akuzën në ngarkim të të pandehurit Asllan Hoxha, për këtë
arsye e ka deklaruar fajtor për veprën penale “Prodhim dhe shitja e narkotikëve”, dhe në bazë
të nenit 283/1 të K.Penal e ka dënuar me 5 (pesë) vjet burgim, ndërsa të pandehurin Skënder
Kanani e ka deklaruar të pafajshëm për veprën penale të “Prodhim dhe shitje e narkotikëve”,
neni 283/2 i K.Penal, për shkak se nuk provohet se e ka kryer veprën penale që akuzohet.
Gjykata, ndër të tjera, ka arsyetuar “…në analizë të përgjithshme të provave të marra
në gjykim, të çmuara në përputhje me kërkesat e nenit 152 të K.Pr.Penale, gjykata konkludon
se i pandehuri Skënder Kanani duhet të deklarohet i pafajshëm pasi në ngarkim të tij
ekzistojnë si prova vetëm bisedat e bëra gjatë përgjimit ambiental midis të pandehurit Asllan
Hoxha dhe dëshmitares Blerta Hoxha, midis të pandehurit Asllan Hoxha dhe shtetasit Faslli
Kanani dhe deklarimet e shtetases Blerta Hoxha, para oficerit të Policisë Gjyqësore, e cila i
referohet të njëjtit burim, të pandehurit Asllan Hoxha… Nga këto prova rezulton se shtetasi
Faslli Kanani nuk ka dijeni për lëndën narkotike të gjetur në banesën e të pandehurit Asllan
por, është ky i fundit që thotë se këtë lëndë narkotike e ka sjellë në banesën e tij i pandehuri
Skënder. Gjithashtu dëshmitarja Blerta Hoxha nuk ka dijeni se kush e ka sjellë lëndën
narkotike në shtëpinë e saj… Gjykata çmon se kjo mbetet një provë e cila nuk mbështetet me
prova të tjera që të konfirmojnë vërtetësinë tyre; faktin që i pandehuri Asllan Hoxha ka
përmendur emrin e të pandehurit Skënder gjatë bisedave nën përgjim, gjykata e çmon si
justifikim për t’iu shmangur përgjegjësisë penale …në kushtet kur i pandehuri Skënder
deklarohet i pafajshëm lidhur me akuzën ndaj të pandehurit Asllan Hoxha, gjykata i jep faktit
një përcaktim të ndryshëm juridik nga akuza, duke e cilësuar akuzën në ngarkim të tij sipas
nenit 283/1 të Kodit Penal…akuza në ngarkim të të pandehurit Asllan Hoxha gjendet e
mbështetur në provat e administruara në gjykim…”.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.448, datë 22.12.2010 ka vendosur lënien në
fuqi të vendimit nr.245 datë 07.10.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.
Në arsyetimin e këtij vendimi, gjykata, pasi ka cituar rrethanat e çështjes në gjykim në
të njëjtën mënyrë si Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, iu ka dhënë përgjigje pretendimeve të
parashtruara në ankimet e paraqitura nga ankuesit Asllan Hoxha dhe Prokuroria e Rrethit
Gjyqësor Fier, duke arsyetuar ndër të tjera: “…gjykata e gjen të bazuar në ligj e në prova
vendimin e gjykatës së faktit...ndryshe nga sa pretendohet në ankimin e prokurorit, nga
provat e administruara në dosjen gjyqësore dhe të nënshtruara hetimit gjyqësor nuk provohet
që i pandehuri Skënder Kanani të ketë kryer veprën penale për të cilën akuzohet…në ngarkim
të tij ekzistojnë prova, ku fuqia provuese e tyre nuk është e bazuar në nenet 152/3, 156/b të
K.Pr.Penale, të pabazuar e konsideron kjo gjykatë dhe ankimin e paraqitur nga i pandehuri
Asllan Hoxha… në bisedat gjatë përgjimit ambiental i pandehuri Asllan ka thënë se lëndën e
gjetur ai ka çuar i pandehuri Skënder, ndërsa në diskutimin përfundimtar para gjykatës së
shkallës së parë ka thënë se këtë lëndë, mbeturinë, ia kanë hedhur një natë më parë se të
bëhej kontrolli i banesës…në këto kushte me të drejtë këto qëndrime kontradiktore të të
pandehurit Asllan gjykata i ka konsideruar si justifikim ndaj akuzës së ngritur ndaj tij…
ekzistenca e faktit penal ndaj të pandehurit Asllan Hoxha është në përputhje me provat e
administruara dhe deklarimet e bëra prej tij, të cilat janë në unitet me provat e tjera,
konfirmojnë fajësinë e tij…”.
Ndaj vendimit të mësipërm kanë ushtruar rekurs i pandehuri Asllan Hoxha, i cili
kërkon ndryshimin e vendimeve dhe pafajësi, ndërsa Prokurori i Apelit Vlorë kërkon
ndryshimin e vendimeve dhe deklarimin fajtor të të pandehurit Skënder Kanani, duke
parashtruar shkaqet respektive të cituara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
337
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi mori në shqyrtim shkaqet e parashtruara në
rekurset e paraqitura dhe tërësinë e akteve të administruara në dosje vlerëson se rekurset e
ushtruara nuk përmbajnë shkaqe ligjore nga ato që parashikon neni 432 i Kodit të Procedurës
Penale, si të tilla nuk duhet të pranohen. Ndryshe nga sa pretendohet në rekurset e ushtruara,
vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë çmohet se është marrë në zbatim të drejtë të ligjit penal, si
i tillë nuk ka vend që të cenohet ligjërisht.
Shkaqet e parashtruara në rekurs nga i gjykuari Asllan Hoxha janë parashtruar prej tij
dhe në ankimin e paraqitur përpara Gjykatës së Apelit Vlorë, të cilave ajo gjykatë i ka dhënë
përgjigje me vendimin nr.448, datë 22.12.2010, objekt rekursi.
Ky Kolegj i çmon të drejta përfundimet e Gjykatës së Apelit Vlorë, e cila i ka gjetur të
pambështetura në ligj dhe në prova pretendimet e parashtruara nga i pandehuri Asllan Hoxha,
sipas të cilit “ai nuk e ka kryer veprën penale për të cilën akuzohet.”
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier ka konkluduar me fajësinë e të pandehurit Asllan
Hoxha për veprën penale të parashikuar nga neni 283/1 të Kodit Penal, pasi i ka nënshtruar
shqyrtimit gjyqësor dhe ka analizuar të gjithë provat e mara në gjykim, të cilat i ka çmuar
sipas bindjes së formuar pas shqyrtimit të tyre në tërësi, në përputhje me përcaktimet e nenit
152 të Kodit të Procedurës Penale.
Rrethanat e faktit të pranuara nga gjykatat sipas të cilave, të gjykuarit Asllan Hoxha i
është gjetur dhe sekuestruar në banesën e tij 108 kg lëndë narkotike e llojit cannabis, produkt
herbal i bimës cannabis sativa, janë provuar me provat e administruara në gjykim; proces-
verbali i kontrollit të banesës, proces-verbali i sekuestrimit të lëndës së dyshuar si narkotike,
akti i ekspertimit kimik, nr.7622, datë 21.12.2007, dhe akti i ekspertimit kimik nr.2843, datë
15.04.2009 (i urdhëruar nga gjykata e faktit, mbi kërkesën e mbrojtjes të të pandehurit Asllan
Hoxha) dhe provat e tjera shkresore dhe me dëshmitarë, të pyetur nga ajo gjykatë.
Fakti penal i mësipërm përmban elementët e veprës penale të parashikuar nga neni
283/1 i Kodit Penal, i cili parashikon: “Shitja, ofrimi për shitje, dhënia ose marrja në çdo
formë, shpërndarja, tregtimi, transportimi, dërgimi, dorëzimi, si dhe mbajtja, përveç rastit të
përdorimit vetjak dhe në doza të vogla, të substancave narkotike dhe psikotrope, si edhe i
farërave të bimëve narkotike, në kundërshtim me ligjin ose në kapërcim të përmbajtjes së
tyre, dënohet me burgim nga pesë gjer në dhjetë vjet".
"Po kjo vepër, kur kryhet në bashkëpunim ose më shumë se një herë, dënohet me
burgim nga shtatë gjer në pesëmbëdhjetë vjet.".
I pandehuri Asllan Hoxha ka kryer veprën penale të mësipërme, në formën e mbajtjes
së lëndës narkotike në banesën e tij.
Të pabazuara çmohen nga ana e këtij kolegji dhe pretendimet e parashtruara në rekurs
nga ana e Prokurorit të Apelit Vlorë, lidhur me pjesën e vendimit që ka deklaruar të
pafajshëm të pandehurin Skënder Kanani, për veprën penale të parashikuar nga neni 283/2 i
Kodit Penal.
Ashtu siç kanë konkluduar gjykatat në vendimet respektive, prokuroria nuk arriti të
provojë akuzën në ngarkim të të pandehurit Skënder Kanani.
Fakti që i pandehuri Asllan Hoxha ka përmendur emrin e tij, si person që i kishte çuar
lëndën narkotike në banesë, gjatë bisedave të përgjuara në përputhje me rregullat procedurale
penale, gjatë gjithë gjykimit mbeti një provë e cila nuk u mbështet (harmonizua) me prova të
tjera që të konfirmonin vërtetësinë e saj.
Ndodhur në këto rrethana, Kolegjit Penal e gjen të drejtë përfundimin e gjykatës së
apelit, e cila i ka gjetur të pambështetura në prova e në ligj pretendimet e prokurorit në ankim
dhe ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Faktit Fier, lidhur me pjesën që ka deklaruar të
pafajshëm të pandehurin Skënder Kanani.
338
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/ a të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Tiranë, më 20.11.2013
339
Nr.00-2013-1520 i Vendimit (304)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

RRETHIT GJYQËSOR FIER
KUNDËR:
TË PANDEHURIT ENRI MANAJ
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të
“Shfrytëzimit të prostitucionit në rrethana rënduese”,
të parashikuar nga neni 114, pika1, germa “a” i Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.7, datë 12.01.2009, vendosi:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Enri Manaj për veprën penale të
“shfrytëzimit të prostitucionit në rrethana rënduese”, të parashikuar nga neni
114, germa “a”, pika 1 e Kodit Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e
tij me 7 (shtatë) vjet burgim.
Uljen e dënimit me një të tretën bazuar në nenin 406/1 të Kodit të Procedurës
Penale dhe përfundimisht dënimin e të pandehurit Enri Manaj me 4 (katër) vjet
e 8 (tetë) muaj burgim, vuajtja e të cilit i fillon nga dita e ndalimit 28.04.2008.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.119, datë 31.03.2010, vendosi:

Gjyqësor Fier që i përket të pandehurit Enri Manaj zbatimin e nenit 59 të
K.Penal për dënimin e mbetur (të pa kryer) duke e pezulluar atë dhe vënë në
provë për një periudhë prej 3 (tre) vjetësh.
Urdhërohet i pandehuri Enri Manaj të mbajë kontakte me shërbimin e provës
çdo të hënë të parë dhe të katërt të çdo muaji, në orën 10.00.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokuroria e Apelit Vlorë, e cila

kërkon prishjen e vendimit nr.119, datë 31.03.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.7, datë 12.01.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, duke parashtruar
këto shkaqe:
340
- Gjatë gjykimit në gjykatën e apelit u paraqitën akte mjekësore nga mbrojtja e të
pandehurit, të cilat nuk duhej të pranoheshin sepse çështja ishte gjykuar me
procedurën e gjykimit të shkurtuar dhe këto akte nuk iu nënshtruar debatit gjyqësor.
- Vendimi i gjykatës së apelit nuk ka mbajtur parasysh rrezikshmërinë shoqërore të
veprës së kryer nga i pandehuri, rrezikshmërinë e vetë të pandehurit dhe bie ndesh me
përcaktimet e neneve 47 dhe 59 të K.Penal
- I pandehuri ka përfituar disa herë nga zbatimi i gabuar i ligjit penal, dënimi i dhënë në
minimum dhe pastaj aplikimi i nenit 59 të K.Penal
- Arsyetimi i gjykatës është i gabuar kur cilëson se gjykata disponon mbi kërkesën e
prokurorit për aplikimin e nenit 59 të K.Penal, ndërsa prokurori në kërkimet
përfundimtare ka përdorur fjalën “mund” dhe jo “kërkim”.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca; prokurorin Sokol Stojani, i cili kërkoi
prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së rrethit;
av.Zenun Hajdarmataj i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dhe pasi
VËREN
Vendimi nr.119, datë 31.03.2010 i Gjykatës së Apelit Vlorë është i mbështetur në ligj,
si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Nga shqyrtimi i akteve të administruara në dosje rezulton se Prokuroria e Rrethit
Gjyqësor Fier ka paraqitur për gjykim para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier çështjen penale
në ngarkim të të pandehurit Enri Manaj, me akuzën: “Shfrytëzim të prostitucionit në rrethana
rënduese, të parashikuar nga neni 114, pika1, germa “a” i Kodit Penal.
Rrethanat në të cilat është filluar procedimi penal dhe të pranuara nga gjykatat janë:
Nga muaji Shtator 2007 deri në fillim të Janarit 2008 e dëmtuara Rajmonda Kamberaj
ka qenë e punësuar në një rrobaqepësi të një shoqërie italiane, me vendndodhje pranë Degës
së Doganës Fier. Gjatë kësaj periudhe, kur e dëmtuara përfundonte punën është ngacmuar
vazhdimisht me vështrime nga i pandehuri Enri Manaj.
Nga mesi i muajit Janar 2008, i pandehuri ka shkuar në fshatin Libofshë, ku jeton e
dëmtuara Rajmonda dhe e ka ftuar për të pirë një kafe. E dëmtuara i është përgjigjur
pozitivisht ftesës së tij dhe kanë qëndruar së bashku tek lokali i shtetasit Qani Zylali. Në
bisedë e sipër i pandehuri Enri Manaj i është prezantuar të dëmtuarës duke i thënë se punonte
inxhinier nafte në Marinëz (përgjegjës turni), se i pëlqente dhe se kishte dëshirë për të krijuar
një lidhje serioze me të.
E dëmtuara Rajmonda i ka kërkuar që të takonte prindërit e saj dhe meqenëse i
pandehuri ka qenë dakord, ajo i ka telefonuar menjëherë babait të saj Gëzim Kamberaj, i cili
ka shkuar dhe është takuar me të pandehurin Enri Manaj.
Propozimit të të pandehurit për martesë me Rajmondën, babai i të dëmtuarës
Rajmonda nuk i ka dhënë një përgjigje përfundimtare, por e ka ftuar që t’i shkonte në shtëpi,
një ditë tjetër, bashkë me prindërit e tij.
Të nesërmen e asaj dite, i gjykuari ka shkuar i vetëm tek banesa e shtetasit Gëzim
Kamberaj, duke u justifikuar me arsye të ndryshme lidhur me pamundësinë e mos vajtjes së
prindërve të tij. Gjatë drekës babai i të dëmtuarës e ka dhënë pëlqimin në emër të familjes për
lidhjen e vajzës së tij, Rajmondës, me të pandehurin Enri Manaj.
Dhe ditët në vijim i pandehuri ka vajtur shpesh në banesën e të dëmtuarës, po kështu e
ka marrë atë dhe së bashku kanë shkuar në vende të ndryshme, si të fejuar.
Në ditët e fundit të muajit Janar 2008 i gjykuari ka shkuar tek banesa e të dëmtuarës
dhe i ka thënë babait të saj se kishte marrë me qira një lokal në fshatin Kolonjë të Lushnjës,
341
në të cilin Rajmonda do të punonte si kamariere. Ai ka qenë dakord me këtë propozim dhe e
dëmtuara Rajmonda ka filluar punë në lokal.
Lokali ishte në një ndërtesë dykatëshe, në pronësi të shtetasit Haxhi Shkrela, kati i
parë ishte lokal ndërsa kati i dytë ishte hotel me tre dhoma.
Javën e parë të punës gjithçka ka ecur normalisht, ndërsa më pas, i gjykuari i ka thënë
të dëmtuarës se duhej të punonte si prostitutë me klientët që do të vinin në lokal, pasi nuk
kishin lekë për të blerë drogë. Fillimisht e dëmtuara nuk ka pranuar, ndërsa më pas, si rezultat
i presionit të bërë nga gjykuari, ajo ka pranuar të punojë edhe si prostitutë me klientët e
siguruar prej tij, duke ushtruar këtë aktivitet për periudhën kohore nga fundi i muajit Janar
deri në fund të muajit Shkurt 2008. Gjatë kësaj kohe e dëmtuara Rajmonda ka kryer
marrëdhënie seksuale me shtetas të ndryshëm, ndërsa gjithë të ardhurat e siguruara i
përvetësonte i pandehuri Enri Manaj.
Më pas, rezulton se nga ana e të dëmtuarës Rajmonda është paraqitur kallëzim penal
ndaj të pandehurit Enri Manaj, duke e akuzuar për veprën penale të “Shfrytëzim të
prostitucionit në rrethana rënduese”, të parashikuar nga neni 114, pika 1, germa “a” i Kodit
Penal.
Në vijim, organi i akuzës ka proceduar me marrjen e grumbullimin e provave, të cilat
janë administruar në fashikullin e dosjes hetimore të paraqitur për gjykim.
Në fillim të shqyrtimit gjyqësor, i pandehuri Enri Manaj, nëpërmjet mbrojtësit të tij,
ka kërkuar konform nenit 403 të K.Pr.Penale procedimin e çështjes në ngarkim të tij me
gjykim të shkurtuar, pasi çështja mund të zgjidhej në gjendjen që ishin aktet.
Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor, të zhvilluar me gjykim të shkurtuar, Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Fier, pasi e ka gjetur të provuar akuzën e ngritur në ngarkim të të pandehurit
Enri Manaj, me vendimin nr.7, datë 12.01.2009, ka vendosur: deklarimin fajtor të të
pandehurit Enri Manaj për veprën penale të “Shfrytëzimit të prostitucionit në rrethana
rënduese”, të parashikuar nga neni 114, germa “a”, pika 1 e Kodit Penal dhe, në bazë të kësaj
dispozite dhe në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, e ka dënuar përfundimisht me 4
(katër) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
Me arsyetimin se: “...Nga aktet e grumbulluara gjykatë hetimit paraprak, provat
shkresore, dëshmitë e dëshmitarëve të pyetur... duke i vlerësuar në harmoni me njëra-tjetrën,
gjykata krijon bindjen se i pandehuri ka kryer veprën penale të parashikuar nga neni 114,
germa “a”, pika 1 e Kodit Penal... ai e ka kryer këtë vepër me veprime aktive të kundra-
ligjshme me anë sigurimit të kushteve për realizimin e veprës penale: shtytjen me anë
premtimesh të së dëmtuarës me qëllimin thyerjen e rezistencës morale dhe krijimin e bindjes
te ajo që të prostituonte ...gjetjen e ambientit të posaçëm me qëllim të ushtrimit të
prostitucionit nga e dëmtuara si dhe marrjen e shpërblimit për ushtrimin e prostitucionit prej
saj... në individualizimin e llojit dhe masës së dënimit gjykata mban parasysh përcaktimet e
pikës 1 të nenit 114/a të K.Penal, i cili “shfrytëzimin e prostitucionit në rrethana rënduese” e
parashikon si krim të dënueshëm vetëm me burgim nga shtatë deri në pesëmbëdhjetë vjet;
rrezikshmërinë shoqërore të veprës e konsideron nën nivelin mesatar, kjo për faktin se në
rastin konkret është konsumuar vetëm një nga gjashtë rrethanat rënduese që parashikon neni
114/a i K.Penal; rrezikshmëria shoqërore e të pandehurit konsiderohet nën nivelin mesatar
dhe shkallën e lartë të fajit të shprehur në formën e dashjes direkte... ”.
Mbi ankimin e të pandehurit Enri Manaj, i cili ka pretenduar pafajësi lidhur me
akuzën e ngritur ndaj tij, Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.119, datë 31.03.2010, ka
vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.7, datë 12.01.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier, që i përket të pandehurit Enri Manaj; zbatimin e nenit 59 të K.Penal për dënimin e
mbetur (të pakryer) duke e pezulluar atë dhe vënë në provë për një periudhë prej 3 (tre)
vjetësh. Urdhërohet i pandehuri Enri Manaj, të mbajë kontakte me shërbimin e provës çdo të
hënë të parë dhe të katërt të çdo muaji, në orën 10.00.
342
Në diskutimin përfundimtar, përpara Gjykatës së Apelit Vlorë, përfaqësuesi i
Prokurorisë ka kërkuar lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier lidhur
me cilësimin ligjor të veprës dhe masës së dënimit dhe mundësinë e aplikimit nga ana e
gjykatës të pezullimit të vuajtjes së pjesës së mbetur të dënimit.
Gjykata e apelit, në vendimin e saj, pasi e ka gjetur të drejtë vendimin objekti ankimi,
lidhur me deklarimin fajtor dhe masën e dënimit të dhënë ndaj të pandehurit Enri Manaj, ka
argumentuar në këtë mënyrë lidhur me aplikimin e nenit 59 të Kodit Penal: “...mbi kërkesë
edhe të prokurorit, çmon të zbatojë nenin 59 të Kodit Penal për pjesën e pavuajtur të dënimit,
nisur nga rrethanat konkrete, jo vetëm të kryerjes së veprës penale por edhe ato familjare (i
pandehuri ka kryer rreth 3 vjet pa 1 muaj burgim, nga 4 vjet e 8 muaj që ishte dënuar; fëmija
e tij i mitur dhe nëna vuajnë nga sëmundje të rënda (fakt që provohen nga epikrizat datë
01.10.2009 dhe 07.09.2010), të cilat kanë krijuar tensione në familje, duke kërkuar
medoemos kujdesin e të pandehurit (pas ngjarjes së ndodhur dhe marrëdhënieve familjare të
tronditura rëndë)...i pandehuri njihet me personalitet të mirë, është në moshë të re, me të
dëmtuarën kanë pasur edhe marrëdhënie dashurore...”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë ka ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor,
Prokurori i Apelit Vlorë, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe lënien në fuqi të vendimit
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, duke parashtruar shkaqet përkatëse, të cituara në pjesën
hyrëse të vendimit dhe që në thelb konsistojnë në zbatimin e gabuar të nenit 59 të Kodit
Penal, pasi nuk plotësohen kriteret për të urdhëruar pezullimin me kusht të dënimit ndaj të
gjykuarit Enri Manaj.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi shkaqet e rekursit dhe tërësinë e
akteve të administruara në dosjen penale, çmon se rekursi i paraqitur nuk përmban shkaqe
nga ato që parashikon neni 432/a i K.Pr.Penale; vendimi nr.119, datë 31.03.2010 i Gjykatës
së Apelit Vlorë është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit penal.
Neni 59 i Kodit Penal “Pezullimi i ekzekutimit të vendimit me burgim” parashikon:
“Për shkak të rrezikshmërisë së pakët të personit dhe rrethanave të kryerjes së veprës penale,
gjykata, kur jep dënim me burgim gjer në pesë vjet, mund të urdhërojë që i dënuari të vihet në
provë duke u pezulluar ekzekutimi i dënimit, me kusht që gjatë kohës së provës të mos kryejë
vepër tjetër penale po aq të rëndë apo më të rëndë. afati i provës është tetëmbëdhjetë muaj
gjer në pesë vjet”.
Në këtë dispozitë ligjvënësi ka parashikuar si kritere të nevojshme pa të cilat nuk
mund të zbatohet kjo dispozitë, përveç dhënies së “dënimit me burgim jo më të madh se 5
vjet”, “rrezikshmërinë e pakët të personit” dhe “rrethanat e kryerjes së veprës penale”;
mungesa qoftë dhe njërit prej këtyre bën që kjo dispozitë të mos gjejë zbatim.
Në interpretim të përmbajtjes së dispozitës së mësipërme, kur gjykata vlerëson se për
një të dënuar me burgim duhet të aplikohet kjo dispozitë, është detyrim i saj që të arsyetojnë
dhe të argumentojë ekzistencën e tre kritereve të mësipërme.
Në çështjen në shqyrtim, ndryshe nga sa pretendohet në rekursin e paraqitur, me të
drejtë Gjykata e Apelit Vlorë, në vlerësim dhe të kërkesës së prokurorit, ka konstatuar
praninë e kritereve të cilat e kanë bërë të zbatueshëm nenin 59 të Kodit Penal për të gjykuarin
Enri Manaj, argumentet e të cilave janë cituar më sipër.
Përveç sa më sipër, Kolegji konstaton se aktualisht ka përfunduar dhe afati tre vjeçar i
provës, lidhur me pezullimin e dënimit të mbetur pa kryer nga ana e të gjykuarit Enri Manaj
fakt i konfirmuar nga Raporti Përfundimtar i Shërbimit të Provës, Zyra Vendore Fier, më datë
23.04.2013.
Për sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se vendimi
nr.119, datë 31.03.2010, i Gjykatës së Apelit Vlorë është i mbështetur në ligj, si i tillë duhet të
lihet në fuqi.
343
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/a të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Tiranë, më 20.11.2013
344
345
346
Nr.00-2013-1519 i Vendimit (307)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 20.11.2013 mori në shqyrtim çështjen penale me palë:
KËRKUES: TOM RROKU

PALË E TRETË: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR
SHKODËR
OBJEKTI:
Kërkohet rivendosja në afat për të paraqitur rekurs
ndaj vendimit nr.165, datë 07.06.2005 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
Baza ligjore: Neni 147-148 K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.50, datë 23.03.2010 ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesës me objekt rivendosjen në afat për të paraqitur rekurs ndaj
vendimit nr.165, datë 07.06.2005 të Gjykatës së Apelit Shkodër, që i përket
kërkuesit Ton Rroku.
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.86, datë 03.11.2010 ka vendosur:

Shkodër.
Rivendosjen në afat të të drejtës së ankimit të kërkuesit Ton Rroku për të
ushtruar rekurs në Gjykatën e Lartë kundër vendimit penal nr.1265, datë
07.06.2005 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
Kundër vendimit ka ushtruar rekurs prokurori i Apelit Shkodër dhe kërkon: Prishjen e
vendimit nr.86, datë 03.11.2010 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien në fuqi të vendimit
nr.50, datë 23.03.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, duke parashtruar këto
shkaqe:
- I gjykuari është hetuar e gjykuar në mungesë në prani të një avokati, Xhelal
Bajraktari, të zgjedhur nga familjarët me prokurë.
- Nuk ka paraqitur asnjë provë për të vërtetuar se s’ka pasur vërtetë dijeni për vendimin
e dhënë ndaj tij në mungesë.
- Janë konsumuar të tre shkallët e gjykimit, pasi çështja është gjykuar deri në Gjykatën
e Lartë.
- Gjykata Apelit Shkodër ka precedentë penale duke rrëzuar gjithë kërkesat për
rivendosje në afat të këtij lloji.
347
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca; prokurorin Kudusi Shahu, i cili kërkoi
prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së rrethit;
avokatin Skënder Breca, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit për
rivendosjen në afat të rekursit; dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se, shqyrtimi i çështjes penale nr.00213 akti, viti 2011, me kërkues Ton Rroku, me
objekt rivendosje në afat për të paraqitur rekurs ndaj vendimit nr.165, datë 07.06.2005 të
Gjykatës së Apelit Shkodër, duhet të pushohet.
Gjykata Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.60, datë 28.02.2005, ka deklaruar
fajtor të pandehurin Ton Rroku për veprat penale të “vrasjes” dhe “mbajtjes pa leje të armëve
luftarake” dhe në bazë të neneve 76, 278/2 dhe 55 të Kodit Penal e ka dënuar përfundimisht
me 10 vjet burgim. Gjykimi është zhvilluar në mungesë të të pandehurit Ton Rroku, në prani
të av. Xh. Bajraktari, i zgjedhur me prokurë të posaçme nga familjarët e të pandehurit.
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.165, datë 07.06.2005 ka vendosur: Lënien
në fuqi të vendimit nr.60, datë 28.02.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbi rekursin e Prokurorit të Apelit Shkodër, me
vendimin nr.645, datë 10.11.2006, ka vendosur: Mospranimin e rekursit të paraqitur nga
Prokuroria e Apelit Shkodër kundër vendimit nr.165, datë 07.06.2005 të Gjykatës së Apelit
Shkodër.
Kërkuesi (i dënuari) Ton Rroku, nëpërmjet avokatit Petrit Ismaili, ka kërkuar
rivendosjen në afat të së drejtës së paraqitjes së rekursit ndaj vendimit nr.165, datë
07.06.2005 të Gjykatës së Apelit Shkodër, duke pretenduar se: “…hetimi dhe gjykimi i
çështjes penale, në të gjithë shkallët e gjykimit është zhvilluar në mungesë të tij; pas ngjarjes,
për arsye gjakmarrje ai është larguar jashtë shtetit dhe nuk ka pasur komunikim me asnjë nga
familjarët e tij; me vendimet penale përkatëse është njohur në datë 15.01.2010, kur është
ekstraduar nga Italia; mbrojtësi i caktuar kryesisht nga gjykata ose i zgjedhur nga të afërmit e
të pandehurit (për të marrë pjesë në gjykimin që zhvillohet në mungesë të të pandehurit dhe
për të mbrojtur interesat e tij), nuk është person i legjitimuar nga normat e ligjit procedural
penal në fuqi; për të ushtruar ankim kundër vendimit të dhënë në mungesë të të pandehurit, ai
legjitimohet vetëm nëse është pajisur me një prokurë të posaçme të lëshuar nga vetë i
pandehuri e të vërtetuar rregullisht sipas ligjit. Në këtë mënyrë, sipas pretendimeve në
kërkesë, nuk është zhvilluar një proces i drejtë dhe i rregullt ligjor, në kuptim të ligjit
procedural…”.
Në përfundim të gjykimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.50
datë 23.03.2010, ka vendosur rrëzimin e kërkesës së paraqitur, duke arsyetuar se: “…Gjatë
gjykimit të çështjes në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Shkodër i dënuari Ton Rroku është
përfaqësuar nga av. Xhelal Bajraktari, i cili është zgjedhur me prokurë nga familjarët e tij…
nga aktet rezulton se nga ana e avokatit përkatës është realizuar e drejta e mbrojtjes të të
pandehurit Ton Rroku dhe e drejta e ankimit ndaj vendimeve, konform rregullave
procedurale…sipas nenit 147/2 të K.Pr.Penale, kusht themelor për rivendosjen në afat të për
të bërë ankim, është që i pandehuri të provojë se nuk ka marrë dijeni për vendimin…nga
aktet e administruara nuk vërtetohen shkaqe objektive që i pandehuri ka pasur pamundësi
për të komunikuar me familjarët e tij, gjatë qëndrimit jashtë shtetit…”.
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.86, datë 03.11.2010 ka ndryshuar vendimin
nr.50, datë 23.03.2010 të Gjykatës së Rrethit Shkodër, duke rivendosur në afat të drejtën e
ankimit të kërkuesit Ton Rroku për të ushtruar rekurs në Gjykatën e Lartë ndaj vendimit
nr.165, datë 07.06.2005 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
348
Ndër të tjera gjykata arsyeton: “… gjykimi i çështjes është bërë në mungesë… nuk
provohet që kërkuesit t’i jenë komunikuar ndonjëherë vendimet e gjykatave me të cilat është
gjykuar dhe dënuar… fakti se vendimi i është komunikuar familjarëve nuk do të thotë se
kërkuesi është njohur me vendimin e gjykatës… vendimi i gjykatës së apelit nuk i është
komunikuar kërkuesit, mbrojtësi i tij i caktuar me prokurë nga familjarët nuk e ka ushtruar të
drejtën e rekursit ndaj vendimit të Gjykatës së Apelit në Gjykatën e Lartë… shqyrtimi i
çështjes në Gjykatën e Lartë është bërë në dhomë këshillimi, vetëm rreth shkaqeve që ka
paraqitur prokurori në rekurs dhe çështja nuk i është nënshtruar shqyrtimit tërësor të
çështjes, ç’ka do të thotë se asnjëherë në këtë kolegj nuk janë verifikuar pretendimet e të
dënuarit (kërkuesit) rreth dënimit të tij…”.
Ky vendim është rekursuar nga ana e Prokurorit të Apelit Shkodër, i cili kërkon
prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër, duke parashtruar dhe shkaqet respektive, të cilat përmbledhtazi
konsistojnë në faktin se janë konsumuar të tre shkallët e gjykimit pasi çështja është gjykuar
deri në Gjykatën e Lartë dhe se kërkuesi nuk ka paraqitur asnjë provë që të vërtetojë se
vërtetë nuk ka pasur dijeni për vendimet penale në ngarkim të tij.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi shkaqet e rekursit të ushtruar brenda
afatit ligjor dhe tërësinë e akteve të administruara në dosje, vlerëson se shqyrtimi i kësaj
çështje duhet të pushohet në Gjykatën e Lartë.
Nenin 147 i Kodit të Procedurës Penale “Rivendosja në afat”, pika 3, parashikon
shprehimisht se: “Vendimi që lejon rivendosjen në afat për bërjen e ankimit mund të
ankimohet vetëm bashkë me vendimin përfundimtar”.
Me vendimin objekt rekursi, Gjykata e Apelit Shkodër e ka ndryshuar vendimin e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, duke e pranuar kërkesën e kërkuesit Ton Rroku për të
paraqitur rekurs ndaj vendimit nr.165, datë 07.06.2005 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
Në këtë mënyrë të dënuarit Ton Rroku i është realizuar e drejta kushtetuese (ligjore)
për të ushtruar ankim ndaj një vendimi penal të dhënë në ngarkim të tij në një proces penal të
zhvilluar në mungesë, ç’ka do të thotë se brenda afatit ligjor të parashikuar nga dispozita
respektive procedurale penale, këtij të dënuari i ka lindur e drejta për ushtruar ankimin e tij
(rekursin) ndaj vendimit përkatës.
Në këto rrethana, në referim të përmbajtjes së dispozitës së nenit 147/5 të
K.Pr.Penale, rekursi i Prokurorit të Apelit Vlorë ndaj vendimit nr.86, datë 03.11.2010 të
Gjykatës së Apelit Vlorë do të shqyrtohet së bashku me vendimin përfundimtar nr.165, datë
07.06.2005 të Gjykatës së Apelit Shkodër, në kuadër të rekursit të të gjykuarit Ton Rroku,
ndaj këtij vendimi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441, 442/2 të Kodit të
Procedurës Penale,
V E N D O S I:
Tiranë, më 20.11.2013
349
350
351
352
Nr.00-2013-1536 i Vendimit (311)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

ELBASAN
I PANDEHUR: HYSEN PULAKU
A K U Z U A R:
Për veprat penale të
“Shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor”
dhe “Drejtimin e automjetit në gjendje të dehur apo pa dëshmi”,
të parashikuara nga nenet 290/1 dhe neni 291 të Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.109, datë 24.02.2011 ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Hysen Pulaku, për kryerjen e veprës penale
të “Shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor”, të parashikuar nga neni 290/1
të K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dhe nenit 51 të K.Penal e dënon atë
me 3 (tre) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Hysen Pulaku, për kryerjen e veprës penale
të “Drejtimin e automjetit në gjendje të dehur apo pa dëshmi”, të parashikuar
nga neni 291 të K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dhe nenit 51 të K.Penal
e dënon atë me 2 (dy) muaj burgim.
Në zbatim të nenit 55 të K.Penal, në bashkim të dënimeve i pandehuri Hysen
Pulaku dënohet me 3 (tre) vjet burgim.
Në zbatim të nenit 406/1 të K.Pr.Penal, i zbritet 1/3 e dënimit, duke u dënuar
përfundimisht i pandehuri Hysen Pulaku me 2 (dy) vjet burgim.
Në zbatim të nenit 59 të K.Penal urdhërohet:
Pezullimi i ekzekutimit të dënimit me burgim për pjesën e mbetur pa vuajtur
prej 1 vit, 5 muaj e 11 ditë burgim duke filluar nga data e dhënies së këtij
vendimi.
Vënien në provë të të dënuarit Hysen Pulaku për një periudhë kohe prej dy
vjet e gjashtë muaj, me kusht që gjatë kohës së provës të mos kryejë vepër
tjetër penale.
Të vazhdojë ndjekjen rregullisht të arsimit përkatës.
Të qëndrojë në banesën e tij gjatë orëve të natës pas orës 21:00.
353
Të mos shoqërohet me persona të dënuar për vepra kriminale.
T’i përgjigjet thirrjeve dhe kërkesave të Zyrës Vendore të Shërbimit të Provës
Elbasan,
Të marrë pëlqimin në Zyrën Vendore të Shërbimit të Provës Elbasan për
Në mbështetje të nenit 389 të K.Pr.Penale deklarohet heqja e masës së
sigurimit personal “ Arrest në shtëpi”, caktuar të pandehurit Hysen Pulaku me
vendimin nr.495, datë 08.08.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
Në mbështetje të nenit 190/1 të K.Pr.Penale provat materiale të sekuestruara si
më poshtë vijon:
Autovetura e tipit “W Golf” me targë DC652LT me gjithë dokumentacionin
përkatës, t’i kthehet pronarit të ligjshëm.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.554/10-2012-1548, datë 17.10.2012 ka

vendosur:
Prishjen e vendimit penal, nr.109 (13-2011839) datë 24.02.2011 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Elbasan, kthimin e akteve për rigjykim në atë gjykatë por me
tjetër trup gjykues.
Kundër vendimit ka ushtruar rekurs i gjykuari Hysen Pulaku, përfaqësuar nga av.
A.Ago, i cili kërkon prishjen e vendimeve gjyqësore dhe pushimin e çështjes për akuzën e
parashikuar nga neni 291 i K.Penal, bazuar në ligjin “Për dhënie amnistie”, viti 2012;
prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës
së parë për pjesët e tjera të vendimit, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit vjen në kundërshtim me kërkesat e neneve 403-406 të
K.Pr.Penale “Mbi gjykimin e shkurtuar” si dhe praktikën gjyqësore të unifikuar me
vendimin nr.2, datë 29.01.2003 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
- Përfundimi i gjykatës - se gjatë gjykimit në shkallë të parë janë administruar prova të
cilat nuk kanë qenë pjesë e fashikullit të prokurorit - është i pavërtetë.
- Po t’i referohesh procesverbalit të seancës gjyqësore nuk rezulton asnjë kërkesë për
administrim provash përveç atyre të kërkuara nga prokurori dhe të sjella në fashikullin
e gjykimit.
- Fotokopjet e dokumentacionit sportiv të të gjykuarit, të dorëzuara nga mbrojtësi së
bashku me konkluzionet përfundimtare, jo vetëm që nuk janë administruar nga ana e
gjykatës me cilësinë e provave, por nuk janë përdorur nga gjykata as në dhënien e
vendimit.
- Gjykata e apelit ka dalë jashtë objektit të gjykimit, në kundërshtim me nenin 415/2 të
K.Pr.P. ka bërë objekt gjykimi kërkimet e prokurorit në apel, të ndryshme nga ato të
prokurorit në ankimin e paraqitur (tej afatit detyrues të ligjit procedurial), i cili ka
ndryshuar objektin e ankimit.
- Akuza për veprën penale të parashikuar nga neni 291 i K.Penal është amnistuar dhe si
e tillë duhet të pushohet, për më tepër që në kohën e kryerjes së veprës penale i
pandehuri ka qenë i mitur. Aktualisht i gjykuari është student në Universitetin e
Elbasanit, viti i parë.
354
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Kujtim Luli, i cili
prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimin e akteve për rishqyrtim në po atë
gjykatë, me tjetër trup gjykues; mbrojtësin e të pandehurit Hysen Pulaku, av. A.Ago, prishjen
e vendimeve gjyqësore dhe pushimin e çështjes për akuzën e parashikuar nga neni 291 i
K.Penal, bazuar në ligjin “Për dhënie amnistie” - viti 2012, prishjen e vendimit të gjykatës së
apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë për pjesët e tjera të
vendimit; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.554/10-2012-1548, date 17.10.2012 i Gjykatës së Apelit Durrës është
marrë në zbatim të gabuar të ligjit penal dhe si i tillë do të prishet dhe çështja do të dërgohet
gjykim në këtë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
1. I pandehuri Hysen Pulaku është banor i qytetit të Elbasanit. Ai ka posedim një
automjet “Wolswagen Golf”, me targë DC 652 LT. Në datën 06.08.2010, rreth orës
02:00 në Bulevardin “Qemal Stafa”, në qytetin e Elbasanit duke udhëtuar me këtë
mjet është përplasur me automjetin tip “Daewoo”, me targë ZMB3307, me drejtues
shtetasin Bedri Venari.
2. Në automjetin që drejtonte shtetasi Bedri Venari udhëtonin dhe shtetasit Thoma Koçi
(në sediljen e përparme) Anila dhe Bertilo Venari në sediljet e pasme. Si pasojë e
aksidentit kanë gjetur vdekjen shtetasit Bedri Venari (50 vjeç) dhe Thoma Koçi (56
vjeç), ndërsa dy pasagjerët e tjerë janë plagosur lehtë.
3. Nga akti i ekspertimit autoteknik i datës 07.08.2010 është konkluduar se: Shkaku
determinant i ndodhjes së aksidentit kanë qenë shkeljet e rregullave të qarkullimit
rrugor nga ana e shtetasit Hysen Pulaku (faqe 66 e fashikullit të prokurorisë).
4. Në këto rrethana Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Elbasan ka dërguar për gjykim të
pandehurin Hysen Pulaku, të akuzuar për kryerjen e veprave penale të “Shkeljes së
rregullave të qarkullimit rrugor dhe “Drejtimin e automjetit në gjendje të dehur apo pa
dëshmi” të parashikuara nga nenet 290/1 dhe neni 291 të Kodit Penal.
5. I pandehuri e ka pranuar akuzën dhe ka shprehur pendim të thellë dhe nëpërmjet
mbrojtësit të tij ka kërkuar që gjykata në caktimin e dënimit të mbajë parasysh një
sërë rrethanash lehtësuese, si edhe normalizimin e marrëdhënieve me familjet e
viktimave.
6. Mbi kërkesën e mbrojtësit dhe të të pandehurit, i cili ishte i pranishëm në seancë
gjykata ka proceduar me gjykim të shkurtuar.

vendosur:
i. Deklarimin fajtor të të pandehurit Hysen Pulaku, për kryerjen e veprës penale të
“Shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor”, të parashikuar nga neni 290/1 të
K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dhe nenit 51 të K.Penal e dënon atë me 3 (tre)
vjet burgim.
ii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Hysen Pulaku, për kryerjen e veprës penale të
“Drejtimin e automjetit në gjendje të dehur apo pa dëshmi”, të parashikuar nga neni
291 të K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dhe nenit 51 të K.Penal e dënon atë me
2 (dy) muaj burgim.
355
iii. Në zbatim të nenit 55 të K.Penal, në bashkim të dënimeve i pandehuri Hysen Pulaku
dënohet me 3 (tre) vjet burgim.
iv. Në zbatim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, i zbritet 1/3 e dënimit, duke u dënuar
përfundimisht i pandehuri Hysen Pulaku me 2 (dy) vjet burgim.
v. Në zbatim të nenit 59 të K.Penal urdhërohet:
Pezullimi i ekzekutimit të dënimit me burgim për pjesën e mbetur pa vuajtur prej 1
viti, 5 muaj e 11 ditë burgim duke filluar nga data e dhënies të këtij vendimi.
Vënien në provë e të dënuarit Hysen Pulaku për një periudhë kohe prej dy vjet e
gjashtë muaj, me kusht që gjatë kohës së provës të mos kryejë vepër tjetër penale.
Të vazhdojë ndjekjen rregullisht të arsimit përkatës.
Të qëndrojë në banesën e tij gjatë orëve të natës pas orës 21:00.
Të mos shoqërohet me persona të dënuar për vepra kriminale.
T’i përgjigjet thirrjeve dhe kërkesave të Zyrës Vendore të Shërbimit të Provës
Elbasan,
Të marrë pëlqimin në Zyrën Vendore të Shërbimit të Provës Elbasan për ndryshimin e
vendbanimit.
vi. Në mbështetje të nenit 389 të K.Pr.Penale deklarohet heqja e masës së sigurimit
personal “Arrest në shtëpi”, caktuar të pandehurit Hysen Pulaku me vendimin nr.495,
datë 08.08.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
vii. Në mbështetje të nenit 190/1 të K.Pr.Penale provat materiale të sekuestruara si më
poshtë vijon:
Autovetura e tipit “W Golf” me targë DC652LT me gjithë dokumentacionin përkatës,
t’ i kthehet pronarit të ligjshëm.
8. Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.554/10-2012-1548, datë 17.10.2012 ka
vendosur:
i. Prishjen e vendimit penal nr.09 (13-2011839) datë 24.02.2011 të Gjykatës së Shkallës
së Parë Elbasan, kthimin e akteve për rigjykim në atë gjykatë, por me tjetër trup
gjykues.
9. Kundër vendimit ka ushtruar rekurs i gjykuari Hysen Pulaku, përfaqësuar nga av.
A.Ago, i cili kërkon prishjen e vendimeve gjyqësore dhe pushimin e çështjes për
akuzën e parashikuar nga neni 291 i K.Penal, bazuar në ligjin “Për dhënie amnistie”,
viti 2012; prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së shkallës së parë për pjesët e tjera të vendimit, duke parashtruar shkaqet e
pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.

10. Gjykata e apelit e ka gjetur vendimin e gjykatës së shkallës së parë të pabazuar në ligj
dhe arsyeton: “… megjithëse ka pranuar të procedohet me gjykim të shkurtuar, në
shkelje të dispozitave të neneve 403, 404, dhe 405 të K.Pr.P, dhe kundërshtim me
orientimin e vendimit Unifikues nr.2, datë 29.01.2003 të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë, gjykata e rrethit ka administruar edhe prova të tjera në gjykim
përveç atyre të ndodhura në fashikullin e prokurorit, e konkretisht: vërtetimi i datës
17.08.2010, curriculum vitae datë 16.08.2010 i lëshuar nga Klubi Sportiv Elbasan,
kopje të legalizuara të 6 medaljeve të dhëna të pandehurit, lëshuar nga Federata
Shqiptare e Peshëngritjes… Ligji procedural penal në gjykimin e shkurtuar ka
parashikuar në mënyrë të prerë që çështja zgjidhet në gjendjen që janë aktet, duke i
pranuar palët ashtu si ato janë… edhe në pjesën arsyetuese të vendimit është bazuar
në këto prova të reja të paraqitura e pranuara për administrim pasi ishte proceduar
me gjykim të shkurtuar…”
356
11. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se, në përputhje me N.434 të
K.Pr.Penale, vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës nr.554/10-2012-1548, datë
17.10.2012 duhet të prishet për shkelje të ligjit procedural penal dhe çështja të
kthehet për rishqyrtim, pranë asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
12. Neni 434 i Kodit të Procedurës Penale, megjithëse detyron Gjykatën e Lartë ta
shqyrtojë çështjen brenda shkaqeve të ngritura në rekurs, e lejon atë që të shprehet
dhe të vendosë edhe për çështje të tjera ligjore, të cilat gjykatat më të ulëta duhet t’i
kishin parë kryesisht.
13. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se prishja e vendimit dhe kthimi i çështjes
për rigjykimi në shkallë të parë nga gjykata e apelit është në kundërshtim me
dispozitat procedurale penale që kanë të bëjnë me shqyrtimin gjyqësor në gjykatën e
apelit dhe konkretisht atë të vendimmarrjes.
14. Në rastin në shqyrtim rezulton se në kërkesat paraprake i gjykuari Hysen Pulaku ka
kërkuar që të procedohej me gjykim të posaçëm, atë të gjykimit të shkurtuar. Gjykata
mbasi ka bërë një vlerësim paraprak nëse çështja mund të zgjidhej në gjendjen që janë
aktet, dhe pasi ka tërhequr edhe mendimin e prokurorit e ka pranuar kërkesën duke
çmuar se çështja nuk ka nevojë për hetim gjyqësor në lidhje me provat. Në vlerësim të
kësaj vendim-marrje për të pranuar kërkesën e të gjykuarit për gjykim të shkurtuar ka
qenë vlerësimi paraprak i gjykatës se aktet e hetimit paraprak janë të plota, nuk
kontestohen prej palëve në gjykim si dhe ezaurimi i procesit të të provuarit dhe duke
mos pasur nevojë për plotësimin e tyre me prova të tjera, të cilat në përfundim në bazë
të cross examination të çonin gjykatën në një vendim të drejtë dhe të bazuar në ligj.
15. Përfundimi i gjykatës së apelit se gjatë gjykimit në gjykatën e shkallës së parë janë
administruar prova të tjera veç atyre të fashikullit të prokurorisë, siç ka cituar:
vërtetimi i datës 17.08.2010, curriculum vitae datë 16.08.2010 i lëshuar nga Klubi
Sportiv Elbasan, kopje të legalizuara të 6 medaljeve të dhëna të pandehurit, lëshuar
nga Federata Shqiptare e Peshëngritjes, duke cenuar procesin e gjykimit të shkurtuar
nuk e detyron gjykatën e apelit që të prishë vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
Madje këto akte, të cilat janë dorëzuar bashkëngjitur diskutimit përfundimtar të
mbrojtësit të të pandehurit, nuk kanë marrë cilësinë e provës, sipas N.378/5 të
K.Pr.Penale1 dhe as nuk janë renditur si prova që lidhen me fajësinë në vendimin e
arsyetuar të gjykatës së shkallës së parë (faqe 4 e vendimit).
16. Ligjvënësi e ka shprehur qartë dhe pa ekuivok në mënyrë taksative në N.428
K.Pr.Penale2 se në cilat raste vendoset prishja e vendimit dhe kthimi i akteve gjykatës
së shkallës së parë.
17. Trupi gjykues nuk ka mbajtur parasysh dispozitat procedurale penale të cilat e
përcaktojnë atë si shkallë të dytë gjykimi në sistemin e një gjykate apeli e cila mund të
përsërisë tërësisht gjykimin e shkallës së parë, të marrë tërësisht ose pjesërisht provat
e marra në shkallë të parë si dhe provat e reja të cilat nuk janë shqyrtuar. Ligjvënësi e
ka përcaktuar si gjykatë fakti e cila merret me shqyrtimin e provave dhe të kërkesave
të palëve në lidhje me to duke riparuar çdo të metë të procesit të të provuarit. Vendimi
1
N.378/5 K.Pr.Penale “Zhvillimi i diskutimit”
Diskutimi përfundimtar nuk mund të ndërpritet për të marrë prova të reja, përveçse kur gjykata e çmon të domosdoshme.
2
Neni 428/1/ç K.Pr.Penale. “Vendimi i gjykatës së apelit”
ç)Gjykata e apelit, pasi shqyrton çështjen, vendos: prishjen e vendimit dhe kthimin e akteve gjykatës së shkallës së parë kur
nuk janë respektuar dispozitat që lidhen me kushtet për të qenë gjyqtar ose ndihmësgjyqtar në çështjen konkrete, me numrin
e gjyqtarëve dhe ndihmësgjyqtarëve që është i domosdoshëm për formimin e kolegjeve të caktuara në këtë Kod, me
ushtrimin e ndjekjes penale nga prokurori dhe pjesëmarrjen e tij në procedim, me pjesëmarrjen e përfaqësuesit të të
dëmtuarit akuzues dhe të mbrojtësit të të pandehurit, me shkeljen e dispozitave për paraqitjen e akuzave të reja, si dhe në çdo
rast kur në dispozita të veçanta është parashikuar pavlefshmëria e vendimit.
357
i ndërmjetëm në lidhje me gjykimin e shkurtuar është një vendim i ankimueshëm, dhe
nëse gjykata e apelit do të konstatonte zbatim të gabuar të nenit 403 e në vijim të
K.Pr.Penale mund të revokonte gjykimin e shkurtuar dhe të procedohej me gjykim të
zakonshëm.
18. Kolegji Penal vlerëson se konkluzioni i gjykatës së apelit për një vendim që vjen në
kundërshtim me ligjin nga gjykata e shkallës së parë, duke ju referuar Vendimit
Unifikues nr.2, datë 29.01.2003 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë në
lidhje me pranimin për shqyrtim të akteve të paraqitura nga i gjykuari në seancë
gjyqësore, është marrë jo në kuptim të drejtë të ligjit procedural penal.
19. Kolegjet e Bashkuara në vendimin unifikues të përmendur më lart kanë përcaktuar se
në funksion të ekonomisë gjyqësore që përcakton qëllimin e gjykimit të shkurtuar si
formë e posaçme e gjykimit, pranimin e akteve të paraqitura nga prokurori dhe
shndërrimin e tyre në prova pa ju nënshtruar debatit gjyqësor. Në fakt ky rregullim
ligjor i gjykimit të shkurtuar si formë e posaçme gjykimi shmang debatin gjyqësor
dhe përcakton se të dhënat e mbledhura nga burimet e provave apo të dhënat që
grumbullohen gjatë hetimit paraprak shndërrohen në prova kur nuk kontestohen nga i
gjykuari dhe kanë vlerë të plotë provuese.
20. Zgjedhja nga i gjykuari i kësaj forme gjykimi i heq atij mundësinë e kundërshtimit të
vlefshmërisë së akteve të hetimit paraprak si dhe të kërkojë marrjen e provave të reja
që kanë të bëjnë me ekzistencën ose jo të faktit penal, si dhe të provave të reja që kanë
objekt shfajësimin e tij nga përgjegjësia penale, por nga ana tjetër nuk humbet të
drejtën që të paraqesë akte shkresore të cilat synojnë të provojnë aspekte procedurale
dhe që ndihmojnë gjykatën në vendimmarrjen e saj.
21. Kolegji Penal vlerëson se ndërsa procesi provues në lidhje me ekzistencën e faktit
dhe të fajësisë së autorit ezaurohet gjatë fazës së hetimit paraprak me pranimin
nga ana e gjykatës të kërkesës së të gjykuarit për të proceduar me gjykim të
shkurtuar dhe pikërisht ky ka qenë objekt i rregullimit ligjor i vendimit
unifikues, aspektet procedurale të të provuarit në funksion të dhënies së
vendimit nga ana e gjykatës nuk ndalohen por në çdo rast i jepet mundësia që të
paraqiten nga i gjykuari dhe të përdoren nga gjykata si pjesë e vendimmarrjes,
pavarësisht nga rituali procedural gjykues që ndiqet.
22. Gjykata e shkallës së parë, duke pranuar dokumente shkresore, si vërtetimi i datës
17.08.2010, curriculum vitae datë 16.08.2010 i lëshuar nga Klubi Sportiv Elbasan,
kopje të legalizuara të 6 medaljeve të marra nga i gjykuari në aktivitete sportive,
lëshuar nga Federata Shqiptare e Peshëngritjes, të cilat provojnë personalitetin e mirë
dhe rrezikshmërinë e pakët shoqërore të të gjykuarit nuk ka vepruar në kundërshtim
me dispozitat procedurale të cilat rregullojnë gjykimin e shkurtuar si dhe vendimin
unifikues i cili ka sqaruar disa aspekte ligjore të tij.
23. Përfshirja në fashikullin e gjykimit të këtyre akteve dhe përdorimi i tyre në
vendimmarrje është kryer konform nenit 150 të K.Pr.Penale dhe pikërisht përcaktimin
e objektit të të provuarit, ku ndër të tjera është përcaktuar se objekt i të provuarit janë
edhe: “… dënimi dhe përgjegjësia civile si dhe faktet nga të cilat varet zbatimi i
normave procedurale”. Paraqitja nga i gjykuari dhe administrimi me cilësinë e provës
gjatë gjykimit të shkurtuar dhe përdorimi i tyre nga gjykata në vendimmarrje i akteve
shkresore që synojnë të provojnë aspekte procedurale e gjykimit nuk ndalohet nga
normat procedurale që rregullojnë gjykimin e shkurtuar pasi nuk dëmtohet ekonomia
gjyqësore, duke qenë se palët nuk përfshihen në debat gjyqësor për faktet që pranohen
në këto akte.
24. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i tërheq vërejtje trupës gjykuese të gjykatës së
apelit, e cila duke disponuar në kundërshtim me kërkesat e nenit 428/3 të K.Pr.Penale,
358
i cili parashikon në mënyrë taksative dhe eksplicite rastet kur një gjykim i zhvilluar në
shkallë të parë është i pavlefshëm dhe përsëritjen e tij, ka shkelur parimin e një
procesi të rregullt ligjor të parashikuar nga neni 6 i K.E.D.NJ-së 1. Ky cenim konsiston
në zvarritjen e procesit gjyqësor dhe mospërfundimin brenda një afati të arsyeshëm të
procesit penal.
25. Përsa i përket pretendimeve të ngritura në rekurs, lidhur me pushimin e çështjes për
akuzën e parashikuar nga neni 291 i K.Penal, bazuar në ligjin “Për dhënie amnistie”,
viti 2012, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se këto janë pretendime të lidhura
me themelin e çështjes dhe nuk mund të jenë objekt shqyrtimi në këtë gjykim për aq
kohë sa nuk është ezauruar gjykimi në shkallë të dytë i akuzës së ngritur ndaj të
gjykuarit.

26. Vendimi nr.554/10-2012-1548, datë 17.10.2012 i Gjykatës së Apelit Durrës, përsa i
përket prishjes së vendimit nr.09 (13-2011839) datë 24.02.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan dhe kthimit të çështjes për rigjykim, është marrë në zbatim të
gabuar të ligjit procedural penal dhe si i tillë duhet të prishet, duke u kthyer çështja
për rigjykim në gjykatën e apelit, me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.554/10-2012-1548, datë 17.10.2012 të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 20.11.2013
1
NENI 6 KEDNJ “E drejta për një proces të rregullt”
Çdo person ka të drejtë që çështja e tij të dëgjohet drejtësisht, publikisht dhe brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e
pavarur dhe e paanshme, e krijuar ligjërisht, e cila do të vendosë qoftë për mosmarrëveshjet mbi të drejtat dhe detyrimet e tij
me karakter civil, qoftë për bazueshmërinë e çdo akuze të natyrës penale të drejtuar kundër tij. Vendimi duhet të jepet
publikisht, por prania në sallën e gjykatës mund t’i ndalohet shtypit dhe publikut gjatë të gjithë proçesit ose gjatë një pjese të
tij, në interes të moralitetit, të rendit publik ose të sigurimit kombëtar në një shoqëri demokratike, kur interesat e të miturve
ose mbrojtja e jetës private të palëve në proçes e kërkon këtë, ose në masën e gjykuar krejtësisht të domosdoshme nga
gjykata, kur në rrethana të veçanta publiciteti do të ishte i një natyre që do të dëmtonte interesat e drejtësisë.
359
Nr.00-2013-1525 i Vendimit (312)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
ANKUES: INSPEKTORATI I LARTË I

DEKLARIMIT DHE KONTROLLIT TË
PASURIVE
PERSON I INTERESUAR: PROKURORIA E RRETHIT
GJYQËSOR TIRANË
OBJEKTI:
Shfuqizimin e vendimit të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë
për pushimin e procedimit penal nr.382 viti 2009
dhe urdhërimin e kësaj Prokurorie për vazhdimin e hetimeve të mëtejshme.
Baza ligjore: Neni 329/1 i Kodit të Procedurës Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1466 regj, datë 25.11.2009 ka

vendosur:
Rrëzimin e ankimit të bërë nga Inspektorati i Lartë i Deklarimit dhe Kontrollit
të Pasurisë.
Lënien në fuqi të vendimit të “Pushimit të procedimit penal” me nr.382 datë
11.09.2009 të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen ankuesit.
Kundër këtij vendimi lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë për 10 ditë
një ditë pas shpalljes.

Lënien në fuqi të vendimit nr.akti 1466 datë 25.11.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka paraqitur rekurs ankuesi,

Inspektorati i Lartë i Deklarimit dhe Kontrollit të Pasurive, i cili kërkon prishjen e vendimit të
mësipërm të gjykatës së apelit dhe shfuqizimin e vendimit penal nr.382 të vitit 2009 dhe
urdhërimin e kësaj prokurorie për vazhdimin e mëtejshëm të hetimeve, duke parashtruar këto
shkaqe:
360
- Vendimi i gjykatës është i pabazuar në prova dhe në ligj. Ne konstatojmë se
Prokuroria e rrethit nuk i ka bërë të gjitha veprimet e duhura hetimore për të nxjerrë
në pah fajësinë e të akuzuarit Florian Nova.
- Provat dhe faktet nga ana jonë të mbledhura gjatë hetimit të Prokurorisë ka analizuar
në mënyrë të gabuar elementet e veprës penale të parashikuara nga neni 257/a të
K.Penal, duke justifikuar veprimet e paligjshme të subjektit Florian Nova.
- Organi i prokurorisë në vendimin e pushimit të procedimit penal në ngarkim të
shtetasit Florian Nova, deklarimin e rremë të shumës prej 300.000 euro në deklaratën
e interesave private e argumenton me mungesën e qëllimit real të subjektit, për të
deklaruar një pasuri që nuk e dispononte.
- Mendojmë se nuk ekzistojnë shkaqe ligjore dhe elemente të nevojshëm për pushimin
e procedimit penal nr.372 viti 2009.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Kujtim Luli, i cili kërkoi
pushimin e çështjes për shkak të parashkrimit; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.525, datë 30.06.2010 i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në zbatim të
drejtë të ligjit penal dhe si i tillë do të lihet në fuqi.
1. Më datë 26.01.2009 Inspektorati i Lartë i Deklarimit dhe Kontrollit të Pasurive ka
bërë kallëzim në Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor Tiranë për subjektin deklarues
Florian Nova, i cili i ka filluar deklarimet më datë 01.03.2006, ku ka dorëzuar në
ILDKP “deklarata e interesave private para fillimit të detyrës”, pasi ishte emëruar në
detyrën e Drejtorit të Drejtorisë së Europës, Amerikave dhe Rusisë në Ministrinë e
Jashtme.
2. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka regjistruar procedimin penal me nr.382 për
veprën penale të “Refuzimit për deklarimin, mosdeklarimi, fshehja ose deklarimi i
rremë i pasurive të personave të zgjedhur dhe nëpunësve publikë” parashikuar nga
neni 257/a/2 të Kodit Penal.
3. Me urdhërimin datë 27.01.2009, është regjistruar emri i shtetasit Florian Nova i
dyshuar për kryerjen e veprave penale të parashikuara nga nenet 275/a, paragrafi i
dytë i Kodit Penal1.
4. Me vendimin datë 11.09.2009, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka vendosur
pushimin e hetimeve të procedimit penal nr.382 të vitit 2009. Vendimin për
“Pushimin e hetimeve të procedimit penal” të mësipërm, Prokuroria e Rrethit
Gjyqësor Tiranë e ka bazuar në nenin 328, pika 1, germat “dh” dhe “b” të Kodit të
Procedurës Penale.
5. Me datë 29.09.2009 në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë është paraqitur kërkesa
ankimore me kërkues Inspektorati i Lartë i Deklarimi dhe Kontrollit të Pasurive me
objekt shfuqizimi i vendimit të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë për pushimin e
procedimit penal me nr.382 të vitit 2009 dhe urdhërimin e kësaj Prokurorie për
vazhdimin e hetimeve të mëtejshme, kjo bazuar në nenin 329/1 të Kodit të Procedurës
Penale.
1
N.257/a/2 K.Penal “Refuzimi për deklarimin, mosdeklarimi, fshehja ose deklarimi i rremë i pasurive të personave të
zgjedhur dhe nëpunësve publikë”
Fshehja ose deklarimi i rremë i pasurive të personave të zgjedhur dhe nëpunësve publikë dënohet me gjobë ose me burgim
deri në tre vjet.
361
6. Në kërkesën ankimore Inspektorati i Lartë i Deklarimit dhe Kontrollit të Pasurive
parashtron se në vendimin e pushimit Prokuroria ka bërë një interpretim të gabuar të
anës objektive dhe asaj subjektive si element të veprës penale të parashikuar nga neni
257/a të Kodit Penal, gjithashtu subjekti i deklarimeve të interesave private Florian
Nova nuk ka deklaruar në ILDKP dhe kontratën e porosisë me nr.754 rep. dhe
nr.2852 kol., datë 17.11.2006 me Shoqërinë “Agi Kons” për blerje apartamenti, si dhe
mos pasqyrimin e deklarimin periodik të të ardhurave nga paga e tij dhe të
bashkëshortes duke e lidhur këtë me pretendimin se duke qenë se subjekti kishte
ndryshuar pozicionin disa herë, informacionin për pagën do ta merrte vetë ILDKP për
të shmangur kështu pasaktësinë e mundshme.

7. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin datë 11.09.2009 ka vendosur:
i. Pushimin e hetimeve të procedimit penal nr.382 të vitit 2009.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1466 regj, datë 25.11.2009, ka
vendosur:
i. Rrëzimin e ankimit të bërë nga Inspektorati i Lartë i Deklarimit dhe Kontrollit të
Pasurisë.
ii. Lënien në fuqi të vendimit të “Pushimit të procedimit penal me nr.382, datë
11.09.2009 të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
iii. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen ankuesit.
iv. Kundër këtij vendimi lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë për 10 ditë një ditë
pas shpalljes.
9. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.525, datë 30.06.2010 ka vendosur:
i. Lënien në fuqi të vendimit nr.akti 1466, datë 25.11.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
10. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka paraqitur rekurs ankuesi,
Inspektorati i Lartë i Deklarimit dhe Kontrollit të Pasurive, i cili kërkon,prishjen
e vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit dhe shfuqizimin e vendimit penal nr.382
të vitit 2009 dhe urdhërimin e kësaj prokurorie për vazhdimin e mëtejshëm të
hetimeve, duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.

11. Gjykata e Apelit Tiranë e ka gjetur të drejtë vendimin e gjykatës së shkallës së parë
dhe arsyeton se: “…Gjykata e faktit ka arritur në konkluzionin se ankimi i bërë nga
ILDKP-ja është i pabazuar dhe me të drejtë e ka rrëzuar atë. Ky konkluzion del qartë
nga materialet e çështjes nga ku konkludohet se organi i Prokurorisë i ka kryer të
gjitha veprimet e duhura hetimore për sqarimin e çështjes dhe ka dalë me vendimin e
pushimit të procedimit penal, objekt i këtij gjykimi. Gjykata e Apelit Tiranë çmon të
pabazuar ankimin e bërë ndaj vendimit,për faktin se në tërësinë e saj ankimi
përshkohet për themelin e çështjes dhe duke analizuar elementet e fajësisë të personit
të denoncuar…”
IV. Në lidhje me rekursin

12. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se vendimi nr.525, datë
30.06.2010 i Gjykatës së Apelit Tiranë, i cili ka lënë në fuqi vendimin nr.1466
regj, datë 25.11.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është marrë në
zbatim të drejtë të dispozitave procedurale dhe të analizës ligjore të faktit që ka
rezultuar.
362
13. Në bazë të akteve të fashikullit të gjykimit rezulton se: pasi ka shqyrtuar ankimin
kundër vendimit të pushimit të procedimit nga ana e prokurorit, gjykata e shkallës së
parë dhe ajo e apelit i ka konsideruar të pabazuara në prova dhe në ligj pretendimet e
ankuesit, Inspektorati i Lartë i Deklarimit dhe Kontrollit të Pasurive, duke i rrëzuar
ato dhe ka lënë në fuqi vendimin e marrë nga prokurori për pushimin e procedimit.
14. Prokurori, si autoriteti përgjegjës për ushtrimin e të drejtës së procedimit penal ka
zhvilluar një hetim të plotë e të gjithanshëm. Në këtë kontekst ai ka kryer të gjitha
veprimet e mundshme hetimore për të provuar a) ekzistencën e faktit penal dhe b)
autorin e veprës penale, pavarësisht konkluzionit të arritur.
15. Në bazë të akteve të fashikullit të gjykimit ka rezultuar se subjekti deklarues Florian
Nova pas emërimit në detyrën e Drejtorit të Drejtorisë së Europës, Amerikave dhe
Rusisë në Ministrinë e Jashtme, më datë 01.03.2006, ka dorëzuar në ILDKP
“deklarata e interesave private para fillimit të detyrës”. Në këtë deklaratë ai ka
deklaruar një apartament banimi në qytetin e Kavajës, në të cilën zotëron 25% dhe një
autoveturë dhuratë nga vëllai i tij.
16. Më datë 10.02.2007 shtetasi Florian Nova është emëruar në detyrën e Ambasadorit të
Republikës së Shqipërisë në Republikën e Hungarisë dhe ka dorëzuar në ILDKP
“Deklaratën e interesave private periodike vjetore të vitit 2006”. Në këtë deklaratë
rezulton se shtetasi Florian Nova ka deklaruar si pasuri dhe vlerën prej 300.000
(treqind mijë) euro, dhuratë nga nëna e tij Eleonora Nova si dhe një kredi
konsumatore në shumën 5.000 (pesë mijë) euro të marrë në Bankën Amerikane. Edhe
në deklaratën e interesave private periodike të dorëzuar për vitin 2007 më datë
01.02.2008 shtetasi Florian Nova ka deklaruar përsëri vlerën 300.000 (treqind mijë)
euro si dhuratë nga nëna e tij Eleonora Nova dhe shlyerjen e kredisë konsumatore
pranë Bankës Amerikane. Më datë 15.12.2008 ka dërguar në ILDKP një deklaratë në
të cilën pohon se nëna e tij Eleonora Nova ka përfituar një shumë prej 300.000
(treqind mijë) euro nga kursimet e saj dhe babait të tij Ismail Nova, si dhe trashëgimin
që i kanë lënë asaj të afërmit në Rumani, pasi ajo është shtetase rumune.
17. Në lidhje me shumën prej 300.000 (treqind mijë) Euro nga ana e organit të
prokurorisë janë kryer një sërë veprimesh hetimore si: sekuestrimi i deklaratës së
lëshuar nga shtetësja Eleonora Nova për shumën 300.000 euro, është pyetur me
cilësinë e personit nën hetim si dhe është pyetur me cilësinë e të pandehurit shtetasi
Florian Nova. Nga deklarimet e tyre si dhe nga deklarata e dorëzuar ne ILDKP nga
ana e shtetasit Florian Nova rezulton se ai nuk ka pasur asnjë qëllim të bëjë deklarim
të rremë të pasurisë, pasi ai kishte dhe mundësi që këtë deklaratë të mos ta dorëzonte.
Prokurori ka arritur në konkluzionin se vetë deklarimi i kësaj deklarate vërteton se ai
s’ka pasur asnjë qëllim për të bërë deklarime të rreme, pasi kjo deklaratë i është
servirur nga e ëma e tij Eleonora Nova.
18. Në lidhje me kontratën nr.754 rep. dhe nr.2852 kol., datë 17.11.2006, lidhur me
Shoqërinë “Agi Kons” sh.p.k, për ndërtim apartamenti, ka rezultuar se subjekti
Florian Nova ka likuiduar vetëm këstin e parë prej 5.000 euro në momentin e lidhjes
së kontratës. Vlera e këtij apartamenti është 53.853.3 (pesëdhjetë e tre mijë e tetëqind
e pesëdhjetë e tre) euro dhe likuidimi do të bëhet me këste. Shtetasi Florian Nova e
pranon lidhjen e kësaj kontrate dhe faktin që ka paguar këstin e parë prej 5.000 (pesë
mijë) euro. Organi i Prokurorisë arrin në konkluzionin se këto dy fakte nuk e bëjnë
shtetasin Floran Nova pronar të këtij apartamenti të porositur me kontratën datë
17.11.2006 me nr.rep.754 dhe nr.2852 kol. Nga kjo kontratë shtetasi Florian Nova
nuk ka të drejta pasurore mbi këtë apartament, përveç vlerës 5.000 (pesë mijë) euro të
derdhur prej tij. Në lidhje me këtë episod është sekuestruar kontrata nr.754 rep. dhe
363
nr.2852 kol., datë 17.11.2006 e lidhur para noteres M.Sadushaj, si dhe janë kryer të
gjitha veprimet hetimore te nevojshme për një hetim sa më të plotë.
19. Në lidhje me episodin tjetër të kallëzuar ka rezultuar se deklarimet e bëra subjekti
deklarues Florian Nova nuk ka pasqyruar pagën e tij dhe të bashkëshortes. Këtë mos-
pasqyrim ai e ka motivuar me faktin e thjesht se ka ndërruar pozicione pune gjatë
periudhës së deklarimit dhe se paga është e gjendshme në mënyrë elektronike në
mënyrë që të shmangeshin pasaktësitë; ku një fakt i tillë ka rezultuar se është i vërtetë
dhe se ka menduar se vërtetimin e pagës qoftë për veten e tij, qoftë për bashkëshorten
do ta merrte vetë ILDKP-ja.
20. Në këto kushte Kolegji Penal vlerëson se prokurori ka respektuar detyrimet e
parashikuara nga N.24 i K.Pr.Penale1 dhe në funksion të këtij atributi ka bërë të gjitha
përpjekjet për të realizuar një procedim të drejtë, të barabartë e të rregullt ligjor. Në
rastin e hetimit të kallëzimit të ankuesit Inspektorati i Lartë i Deklarimit dhe
Kontrollit të Pasurive, duke verifikuar nëpërmjet provave të gjitha pretendimet e
ngritura dhe të rrethanave të faktit të cilat provohen prej tyre.
21. Në rekurs, ankuesi, Inspektorati i Lartë i Deklarimit dhe Kontrollit të Pasurive, ka
paraqitur pretendime se Prokuroria ka analizuar në mënyrë të gabuar elementet e
veprës penale të parashikuara nga neni 257/a të K.Penal. Ashtu siç është shprehur
edhe Gjykata Kushtetuese në vendimin nr.05, datë 06.03.2009, “Në fund është gjykata
që ka të drejtë të shprehet për të gjitha veprimet hetimore përfshirë edhe vendimin e
pushimit të çështjes. Gjykata gjatë shqyrtimit të këtij vendimi duhet të konstatojë nëse
prokurori e ka pushuar çështjen në zbatim të ligjit dhe mbështetur në prova dhe
argumente të mjaftueshme apo jo, ose nëse prokurori realisht i ka bërë të gjitha
përpjekjet për të zbuluar faktin, pavarësisht përfundimit ku ka arritur”. Të dy gjykatat
gjatë gjykimit kanë arritur në konkluzionin e drejtë se Prokuroria ka kryer një hetim të
plotë e të gjithanshëm për të provuar ekzistencën e faktit penal dhe autorin e veprës
penale, por në rekurs ankuesi nuk ka specifikuar se cilat janë veprimet konkrete që
nuk janë kryer nga Prokuroria.
22. Edhe në të kundërt sikur të pretendonte kryerjen e mëtejshme të veprimeve hetimore,
siç u përmend edhe më sipër, nga ana e Prokurorisë është kryer një hetim i plotë dhe
profesional duke kryer këto veprime: pyetja e vetë subjektit deklarues datë
10.01.2009, pyetja e tij si person ndaj të cilit zhvillohen hetime datë 27.01.2009 dhe
24.07.2009, pyetja e nënës së tij, shtetases Eleonora Nova, si person që ka dijeni për
veprën penale datë 28.01.2009, pyetja e shtetasit Arben Pëllumbi si person që ka
dijeni për veprën penale datë 19.06.2009, sekuestrimi i deklaratës së shtetases
Eleonora Nova; sekuestrimi i kontratës nr.754 rep. dhe nr.2852 kol., datë 17.11.2006
e lidhur para noteres M.Sadushaj, marrja e dokumentit “titull pronësie datë
03.02.2009; këqyrja dhe marrja e dokumentacionit që ka të bëjë me verifikimin e
pasurisë së deklaruesit pranë ILDKP-së, datë 06.02.2009; kthim-përgjigje e Drejtorisë
së Përgjithshme të Parandalimit të Pastrimit të Parave datë 04.04.2009 si dhe
administrimi i proces-verbaleve përkatëse për veprimet e mësipërme;
23. Në këto kushte Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë, bazuar në nenin 328/1/dh/b të
K.Pr.Penale, ka vendosur më datë 11.09.2009 “Pushimin e hetimeve të procedimit
penal nr.382 të vitit 2009” për shkak se, në veprimet e shtetasit Florian Nova nuk
vërtetohet “dashja” si element i anës subjektive të veprës penale “Refuzimi për
1
Neni 24 K.Pr.Penale “Funksionet e prokurorit”
1. Prokurori ushtron ndjekjen penale, bën hetime, kontrollon hetimet paraprake, ngre akuzë në gjykatë dhe merr masa për
ekzekutimin e vendimeve në përputhje me rregullat e caktuara në këtë Kod.
2. Prokurori ka të drejtë të mos fillojë ose të pushojë procedimin penal në rastet e parashikuara në këtë Kod.
3. Kur nuk është i domosdoshëm ankimi ose autorizimi për procedim, ndjekja penale ushtrohet kryesisht.
364
deklarimin, mosdeklarimi, fshehja ose deklarimi i rremë i pasurive të personave të
zgjedhur dhe nëpunësve publike” parashikuar nga neni 257/a/2 të Kodit Penal”, .
24. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se në rrethanat e pranuara dhe të
shoqëruara me provat e grumbulluara konkluzioni i prokurorit se “i pandehuri nuk e
ka kryer veprën ose nuk provohet që e ka kryer ai”, është i drejtë.

25. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, duke çmuar se organi i akuzës, në zbatim të
detyrimeve ligjore ka kryer veprimet e nevojshme, gjen të bazuar në ligj vendimin e
gjykatës së apelit, i cili ka lënë në fuqi vendimin e shkallës së parë, me të cilën është
vendosur mospranimi i kërkesës për shfuqizimin e vendimit të pushimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/a të K.Pr.Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.525, datë 30.06.2010 të Gjykatës së Apelit
Tiranë.
Tiranë, më 20.11.2013
365
Nr.00-2013-1512 i Vendimit (313)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
KËRKUES: VALMIR VUKAJ
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të “vjedhjes me dhunë”
parashikuar nga neni 139-25 i Kodit Penal.
OBJEKTI:
Zëvendësimin e masës së sigurimit personal nga “arrest në burg”
në detyrim për paraqitje në policinë gjyqësore.
Baza Ligjore: Nenet 260/2, 234 të K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.604/1, datë 12.07.2013, ka

vendosur:
Zëvendësimin e masës së sigurimit personal për shtetasin Valmir Vukaj nga
ajo e “arrest në burg”, të parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale, në “detyrim
për t’u paraqitur në policinë gjyqësore”, parashikuar nga neni 234 i
K.Pr.Penale.
Caktimin e masës së sigurimit personal për shtetasin Valmir Vukaj, “detyrim
për t’u paraqitur në policinë gjyqësore”, parashikuar nga neni 234 i
K.Pr.Penale.
Personi nën hetim Valmir Vukaj detyrohet të paraqitet në Prokurorinë e
Rrethit Gjyqësor Tiranë të hënën e parë dhe të tretë të çdo muaji, ora 10:30.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i personit nën hetim Valmir Vukaj nëse nuk
mbahet për vepër tjetër penale.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.482, datë 16.08.2013, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.604/1, datë 12.07.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit Tiranë, i cili

kërkon prishjen e vendimeve, duke parashtruar këto shkaqe:
366
- Vendimet janë të pabazuara përsa i përket vlerësimit të kushteve për zëvendësimin e
masave të sigurimit (neni 260 i K.Pr.Penale).
- Nga dhënia e vendimit me të cilin është caktuar masa e sigurimit “arrest në burg” nuk
ka ndryshuar asnjë rrethanë për zbutjen e nevojave për masat e sigurimit. Nuk ka
asnjë akt procedural të marrë nga prokurori i çështjes ku të pasqyrohet zbutja e
rrethanave që lehtësojnë pozitën procedurale të të dyshuarit.
- Fakti që në automjetin e braktisur nuk janë gjetur gjurmë të vlefshme për identifikim
nuk e lehtëson pozitën e të dyshuarit.
- Sipas dëshmisë së penalitetit rezulton se ky shtetas është i dënuar edhe më parë për
vjedhje automjetesh.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca; prokurorin Bujar Sheshi, i cili tha se
çështja penale në ngarkim të të gjykuarit është pushuar me vendim të prokurorit datë
15.08.2013, ndërsa procedimi në tërësinë e tij është pezulluar, në këto kushte kërkoi pushimin
e gjykimit; dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se shqyrtimi i çështjes penale e regjistruar me nr.61007-01307-00-2013, duhet të
pushohet në Gjykatën e Lartë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.604 akti, datë 17.05.2013, ka
vlerësuar të ligjshëm arrestin në flagrancë dhe ka caktuar masën e sigurimit personal “arrest
në burg” ndaj shtetasit nën hetim Valmir Vukaj, si i dyshuar se ka kryer veprën penale të
“vjedhjes”, parashikuar nga neni 134/1 i Kodit Penal.
Kjo masë sigurimi personal është vendosur, pasi në datë 15.05.2013, ora 05.30,
patrulla e policisë së Komisariatit nr.4 Tiranë ka kapur në flagrancë shtetasin Valmir Vukaj,
pranë një automjeti të braktisur me targë TR 4884 K, i cili ka rezultuar në pronësi të shtetasit
Besnik Arifaj. Patrulla ka shkuar në vendngjarje pas telefonatës së një komshiu të të
dëmtuarit dhe kur janë afruar në vendin e ngjarjes, kanë parë që po largohej me vrap personi i
dyshuar Valmir Vukaj, të cilin e kanë ndjekur dhe e kanë kapur në flagrancë.
Me kërkesën e paraqitur për gjykim në datë 01.07.2013, kërkuesi Valmir Vukaj ka
kërkuar zëvendësimin e masës së sigurimit, konform bazës ligjore të cituar, duke pretenduar
se nga momenti i caktimit të masës së sigurimit ndaj tij kanë ndryshuar rrethanat, e
konkretisht:
- Nga akti i ekspertimit vlerësues të provave materiale nr.5408, datë 04.06.2013,
rezulton se në objektet, provë materiale, të sekuestruara në vendin e ngjarjes (automjeti me
targa TR 4884 K” i ndodhur në datë 15.05.2013 në Rruga “5 Maji” Tiranë) nuk ka gjurmë
papilare të vlefshme për identifikim.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.604/1, datë 12.07.2013, ka
vendosur:
- Pranimin e kërkesës duke e zëvendësuar masën e sigurimit personal për shtetasin
Valmir Vukaj nga ajo e “arrest në burg”, të parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale, në
“detyrim për t’u paraqitur në policinë gjyqësore”, parashikuar nga neni 234 i K.Pr.Penale.
Njëkohësisht ka urdhëruar lirimin e menjëhershëm të personit nën hetim Valmir Vukaj nëse
nuk mbahet për vepër tjetër penale.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.482, datë 16.08.2013, e ka çmuar të
mbështetur në ligj dhe në prova vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke
vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.604/1, datë 12.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
367
Me këtë arsyetim: “...vendimi i gjykatës së faktit është i bazuar në ligj ... nisur nga
gjendja e akteve kur nga akti i ekspertimit nr.5408, datë 23.05.2013, nuk ka gjurmë të
vlefshme për identifikim, me të drejtë ajo gjykatë ka vlerësuar se ndodhemi para zbutjes së
nevojave të sigurimit në rastin konkret...”.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit Tiranë, i cili
kërkon prishjen e vendimeve, duke parashtruar dhe shkaqet përkatëse, të cilat janë cituar
hollësisht në pjesën hyrëse të vendimit.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi mori në shqyrtim shkaqet e parashtruara në
rekursin të ushtruar brenda afatit ligjor nga ana e Prokurorit të Apelit Tiranë, çmoi se ato janë
të tilla që e bëjnë të cenueshëm vendimin nr.482, datë 16.08.2013 të Gjykatës së Apelit
Tiranë, për këtë arsye e kaloi çështjen për gjykim.
Në seancë gjyqësore, Prokurori i Prokurorisë së Përgjithshme parashtroi se: “nga
verifikimi i kryer lidhur me ecurinë e çështjes në Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor Tiranë,
rezulton se çështja penale në ngarkim të personit nën hetim Valmir Vukaj është pushur me
vendimin datë 15.08.2013 të Prokurorit të Rrethit Gjyqësor Tiranë, ndërsa procedimi në
tërësinë e tij lidhur me ngjarjen është pezulluar për shkak të mos zbulimit të autorit”.
Për këtë arsye, përfaqësuesi i akuzës në seancë gjyqësore deklaroi heqjen dorë nga
rekursi i ushtruar nga Prokurori i Apelit Tiranë.
Ndodhur në këto rrethana, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se ndodhemi
para kushteve të nenit 261/1 “Shuarja e masave të sigurimit” të Kodit të Procedurës Penale,
sipas të cilit: “ 1. Masat e sigurimit shuhen: a) kur për të njëjtin fakt dhe ndaj të njëjtit person
është vendosur pushimi i çështjes ose është dhënë vendim pafajësie”, prandaj shqyrtimi i
çështjes nr.61007-01307-00-2013, me kërkues Valmir Vukaj duhet të pushohet.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 441, 442, 1/a, 2 të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Pushimin e shqyrtimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.
Tiranë, më 20.11.2013
368
369
Nr.00-2013-1741 i Vendimit (315)
VENDIM
Gani Dizdari Kryesues

Aleksandër Muskaj Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 22.11.2012, mori në shqyrtim çështjen penale nr.59000-01373-

00-2011, që i përket:
TË PANDEHURVE: ELTON LIKA,

SULEJMAN BAKALLI,
SAJMIR KUÇI,
ADMIR BURRI,
DRITAN DUKA,
TAULANT MATAJ,
EUKLID HABILI,
DRINALD MATAJ
A K U Z U A R:
Për veprat penale të "Grup i strukturuar kriminal",
"Vjedhje e pasurisë më shumë se një herë, me pasoja të rënda,
në disa raste, një rast i ngelur në tentativë",
"Falsifikim të letërnjoftimeve, pasaportave dhe vizave",
"Kryerja e krimeve nga grupi i strukturuar kriminal",
Baza Ligjore: Neni 333/a/1, Neni 134/2,
Neni 189/1, Neni 334/1 i K.P. (Neni 134/3).
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë me vendimin nr.31 datë
1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Elton Xhemal Lika, për veprën penale të
“Grupit të strukturuar kriminal” e kryer në formën e krijimit dhe organizimit,
parashikuar nga neni 333/a-1 të K.Penal, dhe dënimin e tij me 4 (katër) vjet
burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Elton Xhemal Lika për veprën penale të
“Vjedhjes” në 5 (pesë) raste, e kryer në bashkëpunim, në kuadrin e grupit të
strukturuar kriminal, parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal e dënimin e tij me 3
(tre) vjet burgim.
Në zbatim të nenit 334/1 të K.Penal në lidhje me veprën penale të parashikuar
nga neni 134/2 (në 5 raste), e dënon të pandehurin Elton Xhemal Lika me 8
(tetë) vjet burgim.
370
“Vjedhjes” që ka sjellë pasoja të rënda, banesës së shtetasit Ilirjan Çela, e
kryer në bashkëpunim, në kuadrin e grupit të strukturuar kriminal, parashikuar
nga neni 134/3 i K.Penal, e dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
nga neni 134/3, e dënon të pandehurin Elton Xhemal Lika me 10 (dhjetë) vjet
burgim.
“Vjedhjes” që ka sjellë pasoja të rënda, Shoqërinë ATHS-Tiranë, e kryer në
bashkëpunim, në kuadrin e grupit të strukturuar kriminal, parashikuar nga neni
134/3 i K.Penal, e dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
nga neni 134/3, e dënon të pandehurin Elton Xhemal Lika me 10 (dhjetë) vjet
burgim.
“Falsifikimit të letërnjoftimeve, pasaportave ose vizave”, parashikuar nga neni
189 i K.Penal dhe dënimin e tij me 6 (gjashtë) muaj burgim dhe 400.000
(katërqind mijë) lekë gjobë.
Në bazë të nenit 55 të K.Penal, mbi bashkimin e dënimeve, i pandehuri Elton
Xhemal Lika, dënohet me 12 (dymbëdhjetë) vjet burgim dhe 400.000
(katërqind mijë) lekë gjobë, e cila duhet paguar brenda 1 viti nga marrja formë
të prerë e vendimit.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Elton Lika fillon nga dita e arrestimit në
flagrancë datë 12.12.2009 dhe duhet të kryhet në një burg të sigurisë së
zakonshme.
2. Deklarimin fajtor të të pandehurit Sulejman Hamit Bakalli, për veprën
penale të “Grupit të strukturuar kriminal” e kryer në formën e krijimit dhe
organizimit, parashikuar nga neni 333/a-1 të K.Penal, dhe dënimin e tij me 4
(katër) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Sulejman Hamit Bakalli për veprën penale
të “Vjedhjes” në 2 (dy) raste, e kryer në bashkëpunim, në kuadrin e grupit të
(dy) vjet burgim.
nga neni 134/2 (në 2 raste), e dënon të pandehurin Sulejman Hamit Bakalli me
7 (shtatë) vjet burgim.
të “Vjedhjes” që ka sjellë pasoja të rënda, banesës së shtetasit Ilirjan Çela, e
nga neni 134/3 i K.Penal e dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
nga neni 134/3, e dënon të pandehurin Sulejman Hamit Bakalli me 10 (dhjetë)
vjet burgim.
të “Vjedhjes” që ka sjellë pasoja të rënda, Shoqërinë ATHS-Tiranë, e kryer në
bashkëpunim, në kuadrin e grupit të strukturuar kriminal, parashikuar nga neni
134/3 i K.Penal e dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
nga neni 134/3, e dënon të pandehurin Sulejman Hamit Bakalli me 10 (dhjetë)
vjet burgim.
371
të “Falsifikimit të letërnjoftimeve, pasaportave ose vizave”, parashikuar nga
neni 189 i K.Penal dhe dënimin e tij me 6 (gjashtë) muaj burgim dhe 400.000
(katërqind mijë) lekë gjobë.
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Sulejman Hamit Bakalli, për veprën
penale të “Vjedhjes” e kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 134/2 i
K.Penal, për episodin e datës 20.02.2009, të vjedhjes në pikën e lojërave të
fatit “Admiral Club”.
Në bazë të nenit 55 të K.Penal, mbi bashkimin e dënimeve, i pandehuri
Sulejman Hamit Bakalli dënohet me 11 (njëmbëdhjetë) vjet burgim dhe
400.000 (katërqind mijë) lekë gjobë që duhet ta paguajë brenda 1 (një) viti nga
marrja formë të prerë e vendimit.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Sulejman Bakalli, fillon nga dita e
ndalimit datë 12.12.2009 dhe duhet të kryhet në një burg të sigurisë së
zakonshme.
3. Deklarimin fajtor të të pandehurit Saimir Mustafa Kuçi, për veprën penale
të “Grupit të strukturuar kriminal” e kryer në formën e krijimit dhe
organizimit, parashikuar nga neni 333/a-1 të K.Penal dhe dënimin e tij me 3
(tre) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Saimir Mustafa Kuçi për veprën penale të
“Vjedhjes” në 4 (katër) raste, e kryer në bashkëpunim, në kuadrin e grupit të
(tre) vjet burgim.
nga neni 134/2 (në katër raste), e dënon të pandehurin Saimir Mustafa Kuçi
me 8 (tetë) vjet burgim.
nga neni 134/3 i K.Penal e dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
nga neni 134/3, e dënon të pandehurin Saimir Mustafa Kuçi me 10 (dhjetë)
vjet burgim.
“Vjedhjes” që ka sjellë pasoja të rënda, Shoqërinë “A.T.H.S.” Tiranë, e kryer
në bashkëpunim, në kuadrin e grupit të strukturuar kriminal, parashikuar nga
neni 134/3 i K.Penal e dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
nga neni 134/3, e dënon të pandehurin Saimir Mustafa Kuçi me 10 (dhjetë)
vjet burgim.
Në bazë të nenit 55 të K.Penal, mbi bashkimin e dënimeve, i pandehuri Sajmir
Mustafa Kuçi, dënohet me 11 (njëmbëdhjetë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Sajmir Kuçi fillon nga dita e ndalimit datë
12.12.2009 dhe duhet të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
4. Deklarimin fajtor të të pandehurit Admir Selami Burri, për veprën penale të
“Grupit të strukturuar kriminal” e kryer në formën e pjesëmarrjes, parashikuar
nga neni 333/a-2 te K.Penal dhe dënimin e tij me 2 (dy) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Admir Selami Burri për veprën penale të
“Vjedhjes” në 1 (një) rast, e kryer në bashkëpunim, në kuadrin e grupit të
372
(një) vit e 6 (gjashtë) muaj burgim.
nga neni 134/2, e dënon të pandehurin Admir Selami Burri me 6 (gjashtë) vjet
e 6 (gjashtë) muaj burgim.
nga neni 134/3 i K.Penal e dënimin e tij me 4 (katër) vjet burgim.
nga neni 134/3, e dënon te pandehurin Admir Selami Buri me 9 (nëntë) vjet
burgim.
“Vjedhjes” që ka sjellë pasoja të rënda, Shoqërisë “A.T.H.S.”-Tiranë, e kryer
në bashkëpunim, në kuadrin e grupit të strukturuar kriminal, parashikuar nga
neni 134/3 i K.Penal dhe dënimin e tij me 4 (katër) vjet burgim.
nga neni 134/3, e dënon të pandehurin Admir Selami Burri me 9 (nëntë) vjet
burgim.
Në bazë të nenit 55 të K.Penal, mbi bashkimin e dënimeve, i pandehuri Admir
Selami Burri, dënohet me 10 (dhjetë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Admir Burri fillon nga dita e ndalimit,
datë 12.12.2009 dhe duhet të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
5. Deklarimin fajtor të të pandehurit Dritan Hidër Duka, për veprën penale të
“Grupit të strukturuar kriminal” e kryer në formën e pjesëmarrjes, parashikuar
nga neni 333/a-2 te K.Penal, dhe dënimin e tij me 2 (dy) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Dritan Hidër Duka për veprën penale të
“Vjedhjes” në 3 (tre) raste, e kryer në bashkëpunim, në kuadrin e grupit të
strukturuar kriminal, parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal dhe dënimin e tij
me 2 (dy) vjet burgim.
nga neni 134/2 (në tre raste), e dënon të pandehurin Dritan Hidër Duka me 7
(shtatë) vjet burgim.
Në bazë të nenit 55 të K.Penal, mbi bashkimin e dënimeve, i pandehuri Dritan
Hidër Duka, dënohet me 7 (shtatë) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Dritan Hidër Duka fillon nga dita e
ndalimit, datë 12.12.2009 dhe duhet të kryhet në një burg të sigurisë së
zakonshme.
6. Deklarimin fajtor të të pandehurit Taulant Arif Mataj, për veprën penale të
“Vjedhjes” në 4 (katër) raste, e kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni
134/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 3 (tre) vjet burgim.
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Taulant Arif Mataj, për veprën penale
të “Vjedhjes” e kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal,
për episodin e datës 23.10.2009, të vjedhjes së zyrave të Ambasadës së
Mbretërisë së Bashkuar të Danimarkës në Tiranë.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Taulant Mataj fillon nga dita e arrestimit
në flagrancë datë 12.12.2009 dhe duhet të kryhet ne një burg të sigurisë së
zakonshme.
373
7. Deklarimin fajtor të të pandehurit Euklid Guri Habili, për veprën penale të
“Vjedhjes” në 3 (tre) raste, e kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni
134/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 3 (tre) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Euklid Habili fillon nga dita e ndalimit në
datë 12.12.2009 dhe duhet të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
8. Deklarimin fajtor të të pandehurit Drinald Maksut Mataj, për veprën penale
të “Vjedhjes”, e kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal
dhe dënimin e tij me 1 (një) vit e 8 (tetë) muaj burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Drinald Mataj fillon nga dita e ndalimit në
datë 22.04.2010 dhe duhet të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.......
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda me vendimin nr.49, datë 13.09.2011 ka

vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.31, datë 27.05.2011 të Gjykatës për Krime të Rënda
si më poshtë:
Prishjen dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurve Elton
Xhemal Lika, Sulejman Hamit Bakalli dhe Saimir Mustafa Kuçi për veprën
penale të “grupit të strukturuar kriminal” në formën e krijimit dhe organizimit
sipas nenit 333/a-1 të K.Penal.
Prishjen dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurve Admir
Selami Burri dhe Dritan Hidër Duka për veprën penale të “grupit të strukturuar
kriminal” në formën e pjesëmarrjes, sipas nenit 333/a-2 të K.Penal.
Lënien në fuqi të vendimit nr.31, datë 27.05.2011 të Gjykatës për Krime të
Rënda për të gjitha pjesët e tjera të tij.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda kanë ushtruar rekurs të
gjykuarit Sulejman Bakalli, Sajmir Kuçi, Elton Lika, Admir Burri dhe Prokuroria pranë
Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda duke parashtruar shkaqet përkatëse, të cilat do të
citohen në pjesën arsyetuese të vendimit.

Pasi dëgjoi relatorin e çështjes Edmond Islamaj; prokurorin Artur Selmani, i cili
kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë dhe lënien në fuqi
të vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda; mbrojtësit e të gjykuarve
avokatët Plarent Ndreca i të gjykuarit Admir Burri, av. Dino Lelaj i të gjykuarve Dritan
Duka, Saimir Kuçi e Sulejman Bakali dhe av. Hasan Bara i të gjykuarit Elton Lika, të cilët
kërkuan pushimin e gjykimit të çështjes pasi ndjekja penale nuk duhet të fillonte dhe të
vazhdonte;, në mungesë të të gjykuarve të tjerë dhe mbrojtësve të tyre; dhe pasi analizoi dhe
diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
Se nga gjykimi i çështjes në Gjykatën e Shkallës së Parë dhe asaj të Apelit të Krimeve
të Rënda, kanë rezultuar këto rrethana fakti:
Të gjykuarit e mësipërm janë hetuar, akuzuar dhe gjykuar për kryerjen e disa veprave
penale si më sipër, në kuadër të një procedimi penal kundër një grupi të strukturuar kriminal i
cili pretendohej se vepronte në qytetin e Tiranës dhe Durrësit dhe i cili merrej me vjedhjen e
banesave dhe të bizneseve.
Referuar akteve administruar në dosje, kjo veprimtari rezulton të jetë në mënyrë të
përmbledhur si më poshtë:
374
(1) Të dhënat që janë marrë nga akti: -“këqyrje” e vendit lokal “Admiral Club” në
pallatin 8 katësh, nr.6/1, Rruga “Bajram Curri”, Tiranë, datë 20.02.2009, i oficerit të policisë
gjyqësore Y.Bardulla & Z.Llanaj; nga akti - dëshmi e dëshmitarit D.Maloku datë 08.11.2010
& dëshmi e dëshmitarit Sh.Bardhoshi, pasi japin njohje krijojnë bindjen e ekzistencës së
ngjarjes/pasojës së marrjes, nëpërmjet thyerjes e dëmtimit, nga ambientet e lokalit “Admiral
Club” të shumës prej 396 200 lekë, natën, në fillimin e datës 20.02.2009.
Nga deklarime të të pandehurit A.Burri datë 12.12.2009 përkundrejt të pandehurve të
tjerë si i bashkëpandehur, mbi kryerjen e veprimeve përvetësuese të të pandehurve
Elton/Fatjon Lika dhe Saimir Kuçi, të konfirmuara në vërtetësinë e tyre me provat e tjera -
tabulate të Shoq.Vodafone, mbi thirrjet nga numri cel.0693619301 në numrin e të pandehurit
A.Burri 0692120212 si dhe mbi vendodhjen e komunikuesve në kohën e ngjarjes, ku numri i
parë – sipas dijenisë që jep dëshmia e D.Shima dt.22.06.2010 – është i të pandehurit Saimir
Kuçi, dhe me - tabulatet e Shoq.Vodafone mbi komunikimin e numrit cel.0693619301
(tashmë në përdorim të të pandehurit Saimir Kuçi) me numrin cel.0685033298 në përdorim të
të pandehurit Fatjon/Elton Lika, si dhe mbi vendodhjen e komunikuesve në kohë e ngjarjes;
krijohet bindja se veprimet e të pandehurve Saimir Kuçi dhe Elton (Fatjon) Lika janë shkaku
i pasojës apo ngjarjes së marrjes dhe përvetësimit të shumës 396.200 lekë, natën në fillimin e
datës 20/02/2009, nga ambientet e lokalit “Admiral Club”.
(2) Nga akti –“këqyrje” e vendit Agjencia “A.T.H.S.” në Rruga “Ded Gjo Luli”,
pallati nr.5, shkalla 3, Tiranë, i oficerit të policisë gjyqësore L.Sallaku datë 30 Mars 2009;
nga - deklarimet e dëshmitarit B.Vathi datë 23.12.2010, të dëshmitares I.Aliaj dhe
F.Selmanllari datë 08.11.2010, krijohet bindja e ekzistencës së ngjarjes/pasojës së marrjes,
nëpërmjet thyerjes e dëmtimit, nga ambientet e Agjencisë “A.T.H.S.” të kasafortës dhe
shumës prej rreth 40.000 Є, natën, në fillimin e datës 30.03.2009.
tjerë si bashkëtëpandehur që japin njohje të kryerjes së veprimeve përvetësuese të të
pandehurve Elton/Fatjon Lika, Sulejman Bakalli dhe Saimir Kuçi, të konfirmuara në
vërtetësinë e tyre me provat e tjera si –“tabulate” të Shoq.Vodafone, mbi thirrjet nga numri
cel.0693619301 – që sipas dijenisë që jep dëshmia e D.Shima datë 22.06.2010 është i të
pandehurit Saimir Kuçi – në numrin e të pandehurit A.Burri 0692120212 dhe në numrin
cel.0692371636 – që sipas dijenisë mbi njohjet shoqërore të pronarit të kartës telefonike
E.Ferhati dhe të përdorimit në aparatin telefonik – është përdorur edhe nga i pandehuri
Sulejman Bakalli, si dhe njohjes që japin tabulatet mbi vendodhjen e komunikuesve në kohën
e ngjarjes; dhe me “tabulatet” e Shoq.Vodafone mbi komunikimin e kryqëzuar të numrit
cel.0693619301 (tashmë në përdorim të të pandehurit Saimir Kuçi) me numrin
cel.0692020229 në përdorim të të pandehurit Fatjon/Elton Lika si dhe mbi vendodhjen e
komunikuesve në kohë e ngjarjes, ku numri i dytë – sipas dijenisë mbi njohjet shoqërore të
pronarit të kartës telefonike I.Rrokaj dhe të përdorimit në aparatin telefonik – është përdorur
edhe nga i pandehuri Elton Lika e Sulejman Bakalli; nga njohja e raporteve shoqërore
ndërmjet të pandehurve Elton Lika, Sulejman Bakalli, Saimir Kuçi dhe Admir Burri; si edhe
nga dija mbi nevojën e zhvendosjes së kasafortës me një peshë rreth 200 kg nga jo më pak se
tre persona, krijohet bindja se veprimet e të pandehurve Saimir Kuçi, Elton (Fatjon) Lika dhe
Sulejman Bakalli, janë shkaku i pasojës/ngjarjes së marrjes së kasafortës dhe shumës prej
rreth 40.000Є, natën në fillimin e datës 30.03.2009, nga ambientet e Agjencisë “A.T.H.S.” në
Rrugën “Ded Gjo Luli” Tiranë.
(3) Nga akti “këqyrje” e vendit banesë-zyrë e qytetarit I.Çela, në Rruga “Hamid
Shijaku”, pallati i ri, kati 9, Tiranë, i oficerit të policisë gjyqësore Armonela Porja; nga -
deklarimet e dëshmitarit I.Çela dat 25.11.2010, të dëshmitarit E.Dorzi datë 25.11.2010 dhe të
dëshmitarit Y.Mehmeti datë 22.11.2010, krijohet bindja e ekzistencës së ngjarjes/pasojës së
marrjes, nëpërmjet thyerjes e dëmtimit, nga ambientet e banesë-zyrë e qytetarit I.Çela, të
375
kasafortës dhe shumës prej rreth 340.000 Є, 5.000 £ dhe 13.400.000 L, natën, në fillimin e
datës 28.04.2009.
tjerë si bashkëpandehur që japin njhje të kryerjes së veprimeve përvetësuese të të pandehurve
Sulejman Bakalli, Elton/Fatjon Lika dhe Saimir Kuçi, që konfirmohen në vërtetësinë e tyre
me provat e tjera siç janë- tabulate të Shoq.Vodafone, mbi thirrjet e ndërsjellta dhe
vendodhjen e komunikuesve në kohën e ngjarjes, të numrave të cel. 0694340846 – që sipas
deklarimit të A.Xorxi 25.11.2010 ishte në përdorim të S.Bakalli; cel.0692360305 – në
pronësi të Armand Fatos Burri, që si i afërm i Afrim Burri bën të besueshëm përdorimin e tij
nga ky i fundit; cel.0692981421, në emër të Floresha Burri, nëna e Afrim Burri – lidhje e cila
bën të besohet përdorimin e tij nga i biri A.Burri; cel.0693354320 – në pronësi të Mustafa
Kuçi, vëllai i të pandehurit Saimir Kuçi – situatë e cila bën të besueshëm përdorimin e tij nga
i pandehuri S.Kuçi; cel.0693845877 – që sipas deklarimeve të D.Shima 25.11.2010, shoqe e
Saimir Kuçi – ishte në përdorim të këtij të fundit; përfitohet njohja që detyrimisht krijon
bindjen se veprimet e të pandehurve Saimir Kuçi, Elton (Fatjon) Lika dhe Sulejman Bakalli,
janë shkaku i pasojës/ngjarjes së marrjes së kasafortës dhe shumës prej rreth 340.000 Є,
5.000 £ dhe 13.400.000 L, natën, në fillimin e datës 28.04.2009, nga ambientet e banesë-zyrë
e qytetarit I.Çela, në Rruga “Hamid Shijaku”, pallati i ri, kati 9, Tiranë.
(4) Nga akti “këqyrje” e vendit banesë e qytetarit D.Pashako, datë 22.10.2009, në
Rruga “S.Velko”, Lagja 1 (Ali Demi), Tiranë, i oficerit të policisë gjyqësore A.Xhepa dhe
nga deklarimet e dëshmitarit A.Pashako date 25.11.2010, përfitohet njohje e tillë që krijon
bindjen e ekzistencës së ngjarjes/pasojës së papërfunduar e të mbetur në tentativë të marrjes,
nëpërmjet thyerjes e dëmtimit, nga ambientet e banesës së qytetarit D.Pashako, të kasafortës,
natën, në fillimin e datës 22.10.2009, të ndodhur në Rruga “S.Velko”, Lagja 1 (Ali Demi),
Tiranë.
Nga rezultatet e përgjimit të fshehtë të komunikimeve në vende private (që
pasaktësisht është konsideruar nga prokurori e më pas nga gjykata si “përgjim ambiental”),
siç është ambienti i brendshëm i automjetit tip Benz 200 CD në përdorim të shtetasit
Fatjon/Elton Lika – vleftësuar si i ligjshëm me urdhërin nr.450, datë 16.10.2009 të Gjykatësit
Kosova; - nga rezultatet e vëzhgimit sipas raportit të shërbimit datë 21.10.2009 i oficerit të
policisë gjyqësore I.Gogo; - nga “tabulate” të Shoq.Vodafone, mbi thirrjet e ndërsjellta dhe
vendodhjen e komunikuesve në kohën e ngjarjes, të numrave të cel.692055446 në përdorim
të të pandehurit Elton/Fatjon Lika, sipas kontratave datë 13.08.2009; 694272004 në përdorim
të të pandehurit Dritan Duka – megjithëse në pronësi të Bledar Duka sipas kontratës lidhur
date 14.04.2009, që si i afërm, vëllai, bën të besueshëm përdorimin nga i pari;
355694584842, në përdorim të të pandehurit Saimir Kuçi, por në pronësi të D.Shima sipas
kontratës lidhur më 19.09.2009, që sipas deklarimeve të saj datë 25.11.2010, shoqe e Saimir
Kuçi – ishte në përdorim të këtij të fundit; dhe 355672934453, megjithëse në pronësi të
Klotilda Alla, sipas përgjigje e “Eagle mobile”, datë 25 Janar 2010, por në posedim e për
pasojë në përdorim të të pandehurit Sulejman Bakalli, sipas aktit “sekuestro” datë
12.12.2009; si dhe nga “rezultatet” e përgjimit të komunikimeve telefonike, datë 22.10.2009
të numrave 692055446 në përdorim të të pandehurit Elton Lika dhe 694272004 në përdorim
të të pandehurit Dritan Duka, me numrat 694584842 në përdorim të të pandehurit Saimir
Kuçi dhe 672934453 në përdorim të të pandehurit Sulejman Bakalli; përfitohet qartazi dhe pa
ekuivoke dija se të pandehurit Saimir Kuçi, Sulejman Bakalli, Dritan Duka dhe Elton Lika
kanë ndërmarrë veprime të drejtpërdrejta për të marrë dhe përfituar kasafortën apo shumat e
ndodhura në të, por pa i shtënë në dorë efektivisht ato, duke qenë kështu të lidhura veprimet e
tyre me mundësinë e ardhjes së pasojës.
376
(5) Nga akti “këqyrje” e vendit “zyra të Ambasadës Daneze”, datë 23.10.2009,
ora 09 , në Rruga “Nikolla Tupe”, pallati nr.1, Tiranë, i oficerit të policisë gjyqësore
30
A.Hyka; nga akti “informacion” datë 03.06.2010 i Drej.kund.Krim.Fin. siç dhe nga
deklarimet e dëshmitares A.Muçaj datë 22.11.2010, përfitohet njohje e tillë që krijon bindjen
e ekzistencës së ngjarjes/pasojës së marrjes e përvetësimit, nëpërmjet thyerjes, shpërthimit e
dëmtimit, të një sasie prej rreth 100.000 L, dy kompiutera të llojit “laptop” si dhe të një sasie
të konsiderueshme “pulla për viza”, nga ambientet e zyrave të Ambasadës Daneze në Tiranë.
Nga tabulatet e Shoq.Vodafone, mbi thirrjet e ndërsjellta dhe vendodhjen e
komunikuesve në kohën e ngjarjes, të numrave të cel.692055446 në përdorim të të pandehurit
Elton/Fatjon Lika, sipas kontratës datë 13.08.2009; 694272004 në përdorim të të pandehurit
Dritan Duka – megjithëse në pronësi të Bledar Duka sipas kontratës lidhur date 14.04.2009,
që si i afërm-vëllai, bën të besueshëm përdorimin nga i pari; dhe 672934453, megjithëse në
pronësi të Klotilda Alla, sipas përgjigje e “Eagle mobile”, dt.25 Janar 2010, por në posedim e
për pasojë në përdorim të të pandehurit Sulejman Bakalli, sipas aktit “sekuestro” datë
12.12.2009; nga “rezultatet” e përgjimit të komunikimeve telefonike datë 23.10.2009 të
numrave 692055446 në përdorim të të pandehurit Elton Lika dhe 694272004 në përdorim të
të pandehurit Dritan Duka, me numrin 672934453 në përdorim të të pandehurit Sulejman
Bakalli që japin njohje edhe për praninë dhe veprimet e përbashkëta të të pandehurit Saimir
Kuçi; nga deklarimet e dëshmitarit M.Xhixho datë 16.12.2010, që jep njohje mbi ofrimin e
“pullave për vizë” nga tre persona siç edhe të aktit “raport shërbimi” datë 23.10.2009 të
of.pol.gjyq. M.Trebicka & N.Neli që jep njohje të praniës në qytetin e Korçës së bashku me
kontaktin me M.Xhixho datë 23.10.2009 ora 1330, të tre të pandehurve S.Bakalli, S.Kuçi dhe
D.Duka; përfitohet e qartë dhe e padyshimtë njohja se të pandehurit Saimir Kuçi, Sulejman
Bakalli, Dritan Duka dhe Elton Lika kanë ndërmarrë veprime të drejtpërdrejta duke marrë
dhe përvetësuar më datë 23.10.2009, nga ambientet e zyrave të Ambasadës Daneze në Tiranë,
shumën prej rreth 100.000 L, dy kompjutera të llojit laptop si dhe të një sasie të
konsiderueshme “pulla për viza”, duke qenë kështu të lidhura pandërmjetësisht veprimet e
tyre me pasojën e verifikuar.
(6) Nga akti “këqyrje” e vendit “zyra të Shoqërisë “Scutari Construction”, datë
06.12.2009, ora 1000, në Rruga ‘Durrësit’, në krahun e djathtë të mbikalimit të “Kamzës”, në
hyrje të qytetit të Tiranës, i of.pol.gjyq.B.Qibini, përfitohet njohje e tillë që krijon bindjen e
ekzistencës së mundësisë së ardhjes së ngjarjes/pasojës së papërfunduar e të mbetur në
tentativë, të marrjes, nëpërmjet thyerjes e dëmtimit, nga ambientet e zyrave të Shoqërisë
“Scutari Construction”, të kasafortës e pasurisë së ndodhur në të, natën, në fillimin e datës
06.12.2009.
Nga “rezultatet” e përgjimit të komunikimeve telefonike, datë 05-06.12.2009 të
numrit 692055446 në përdorim të të pandehurit Elton Lika, të numrit 694272004 në përdorim
të të pandehurit Dritan Duka dhe numrit 684248382 në përdorim të të pandehurit Saimir Kuçi
– sepse, sipas përgjigje AMC, nr.prot.44/1, date 28.01.2010, sipas tabulateve të regjistrimit të
thirrjeve telefonike, në datën 5 dhe 6 Dhjetor 2009 numri celular 684248382 është përdorur
nga aparati celular me IMEI 359826013097030, aparat i cili sipas aktit sekuestro datë
12.12.2009, i është sekuestruar këtij të pandehuri – ndërmjet tyre si dhe me numrat të tjerë, që
japin njohje për segmente apo akte të veçanta të veprimeve të përbashkëta të të pandehurve;
nga “tabulate” të Shoq.Vodafone, të numrave të cel.684248382, 694272004 dhe 692055446
mbi thirrjet e ndërsjellta dhe vendodhjen e komunikuesve S.Kuçi, D.Duka dhe E.Lika, në
kohën e ngjarjes; siç edhe nga “gjurma” e atletes së këmbës së djathtë të të pandehurit E.Lika
pranë vendit të ngjarjes; ku prej të tria këtyre provave, që drejtpërdrejt japin njohje dhe
provojnë saktësisht në kohën e pasojës/ngjarjes: fragnete të veprimeve të të pandehurve,
vendodhjen dhe komunikimin si edhe praninë e njërit prej të pandehurve pikërisht në vendin
e ngjarjes – por që janë të llojit indicie, përkundrejt faktit (veprime të të pandehurve dhe
377
pasojë, në lidhje shkakësore ndërmjet tyre), sepse janë të rëndësishme, të sakta dhe në
përputhje me njëra-tjetrën, e kështu të afta për të bërë bindës ekzistencën e këtij fakti –
deduktohet qartazi dhe pa ekuivoke dija se të pandehurit S.Kuçi, D.Duka dhe E.Lika, por
edhe persona të tjerë të paidentifikuar, kanë ndërmarrë veprime të drejtpërdrejta për të marrë
kasafortë dhe për të përfituar shuma dhe pasuri, duke qenë kështu të lidhura veprimet e tyre
me mundësinë e ardhjes së pasojës kriminale
(7) Sipas aktit “sekuestro” datë 12.12.2009 ora 1500 të oficerit të policisë
gjyqësore L.Hamzallari, të pandehurit Elton Lika i është sekuestrar rreth orës 0430 të datës
12.12.2009 pasaporta nr.Z.2624190, në të cilën gjendej “viza me nr.GR 8130500” e
Ambasadës së Rep.Greqi. Nga përgjigje e Drejtorisë së çështjeve konsullore të Min.Jashtme
nr.3244/1, datë 20.05.2010 e cila pohon faktin e vizës në fjalë, po ashtu rezulton se ajo ka
qenë e vlefshme deri më 13.08.2009 në ndryshim nga ç’ka në realitet përmban pasaporta e
sekuestruar si kohë të skadimit të vizës datën 13.05.2010. Nga ky ndryshim është i dukshëm
falsifikimi material me ndërhyrje të llojit mekanike në fshirjen e numrit 5 dhe transformimin
e tij në numrin 8 që i përket muajit, si dhe në fshirjen e numrit 09 dhe transformimin e tij në
numrin 10 që i përket vitit. Në këto kushte i pandehuri Elton Lika, në posedim dhe në emër të
të cilit është gjendur akti i falsifikuar, ka konsumuar veprën penale të “falsifikimit të vizës”
nr.GR 8130500 të lëshuar nga Amb.Rep.Greke, e përputhur me parashikimin e nenit 189/1 të
Kodit Penal.
(8) Po ashtu sipas aktit “sekuestro”, datë 12.12.2009 të oficerit të policisë
gjyqësore L.Hamzallari, gjatë “kontrollit” të banesës së të pandehurit Sulejman Bakalli, është
sekuestruar prova materiale pasaportë me nr.BG 4818624 në emër të këtij qytetari, e cila në
të njëjtën kohë ka pasur në të “vizën me nr.GR 2238274”. Nga përgjigje e Drejt. së çështjeve
konsullore të Min.Jashtme, nr.3244/1, datë 20.05.2010, mohohet fakti i lëshimit të kësaj vize
nga zyra konsullore, për ç’ka dukshëm rezulton e provuar se viza e gjendur në pasaportën e të
pandehurit Sulejman Bakallin me nr.GR 2238274 është e pavërtetë. Në fakt, në këto kushte
nuk rezulton asnjë akt hetimor për përcaktimin e saj si e falsifikuar materialisht apo
intelektualisht, që do të thotë se është ajo e formuar si e tillë me mjete mekanike apo është e
rregullt në vetvete por e falsifikuar nga vetë personi që ka për detyrë ta vendosë. Megjithatë
fakti i gjetjes së aktit në fjalë në posedim – në shtëpinë e të pandehurit Sulejman Bakalli –
dhe në emër të këtij të fundit, tregon se ajo është falsifikuar sidoqoftë nga vetë ai, pavarësisht
nëse kanë marrë pjesë të tjerë persona në këtë veprimtari falsifikimi. Për këtë veprimet e tij
janë të dënueshme penalisht e kështu të përputhura me parashikimin ligjor të nenit 183/1 të
Kodit Penal, njësoj siç i ka përcaktuar – siç edhe ato të të pandehurit E.Lika për të njejtën
vepër penale – edhe kolegji i gjykatës së shkallës së parë.
(9) Nga akti “këqyrje” e vendit zyra të Shoqërisë “Merkaj-Construction”, datë
03.11.2009 në Rruga “Y.Kurti”, godinë e ulët një katëshe, Tiranë, i oficerit të policisë
gjyqësore E.Hoxha dhe nga deklarimet e dëshmitares M.Zylyftari dhe dëshmitarit F.Merkaj
date 22.11.2010, përfitohet njohje e tillë që krijon bindjen e ekzistencës së ngjarjes/pasojës së
marrjes e përvetësimit të një kasaforte me rreth 1.000.000 L, nga ambientet e zyrave
Shoqërisë “Merkaj-Construction”, date 03.11.2009.
numrit 694317883 në përdorim të të pandehurit Euklid Habili – në pronësi të R.Treni – që
sipas dëshmisë së saj datë 25.11.2010, i është dhënë këtij të pandehuri, me numrin
694438975 në përdorim të të pandehurit Taulant Mataj – në pronësi të V.Xherahu – që sipas
dëshmisë së saj datë 25.11.2010, i është falur nga e bija të pandehurit, si dhe me numrin
685419634 të paidentifikuar, – që japin njohje për praninë dhe veprimet e përbashkëta të të
pandehurve; siç edhe nga “tabulate” të Shoq.Vodafone, mbi thirrjet e ndërsjellta dhe
vendodhjen e komunikuesve T.Mataj, E.Habili dhe të një personi tjetër të paidentifikuar në
kohën e ngjarjes, të numrave të cel.694438975, 694317883 dhe 685419634 (por edhe me
378
nr.cel. tjerë siç 692000200) përfitohet e qartë dhe e padyshimtë njohja se të pandehurit
Taulant Mataj e Euklid Habili kanë ndërmarrë veprime të drejtpërdrejta, duke marrë dhe
përvetësuar më datë 03.11.2009 nga ambienti i zyrës së Shoqërisë “Merkaj-Construction” një
kasafortë dhe shumën 1.000.000 L të ndodhura brenda saj, duke qenë kështu të lidhura në
shkak-pasojë veprimet e tyre me ngjarjen e verifikuar.
(10) Nga akti “këqyrje” e vendit “zyra të Agjencisë “Pasho Holiday”, datë
11.11.2009, në Rruga “Vaso Pasha”, pallati nr.15, shk.3, ap.21, Tiranë, i oficerit të policisë
gjyqësore A.Hyka si dhe nga deklarimet e dëshmitares M.Korteci dat” 25.11.2010, përfitohet
njohje e tillë që krijon bindjen e ekzistencës së ngjarjes/pasojës së papërfunduar e të mbetur
në tentativë të marrjes, nëpërmjet thyerjes e dëmtimit, nga ambientet e zyrave të Agjencisë
“Pasho Holiday” të pasurisë, natën në fillimin e datës 11.11.2009, të ndodhur në Rruga
“V.Pasha”, pallati nr.15, shk.3, ap.21, Tiranë.
numrit 694317883 në përdorim të të pandehurit Euklid Habili dhe numrit 694438975 në
përdorim të të pandehurit Taulant Mataj ndërmjet tyre si dhe me numrat 693757946 e
693755535 të përdorur nga persona të paidentifikuar, që japin njohje për praninë dhe
veprimet e përbashkëta të të pandehurve; nga “tabulate” të Shoq.Vodafone, të numrave të
tel.cel.694438975 dhe 694317883 (por dhe me nr.693757946, 693755535) mbi thirrjet e
ndërsjellta dhe vendodhjen e komunikuesve T.Mataj, E.Habili dhe të një personi tjetër të
paidentifikuar, në kohën e ngjarjes; siç edhe nga akti “raport shërbimi” datë 10.11.2009 i
oficerit të policisë gjyqësore I.Gogo, mbi vendodhjen e të pandehurit T.Mataj (Landi) që
udhëtonte e ndalonte me mjetin tip Peugeot targuar TR 7578 S – në pronësi të R.Treni, por
shpesh e lënë në përdorim të të pandehurit E.Habili, sipas deklarimit të saj datë 25.11.2010 –
në Rrugën “V.Pasha” në kohën e ngjarjes; ku prej të tria këtyre provave – në nivelin e
indicieve, përkundrejt faktit të tentativës së përvetësimit të pasurisë, por të rëndësishme, të
sakta dhe në përputhje me njëra-tjetrën, e kështu të afta për të bërë bindës ekzistencën e këtij
fakti – deduktohet qartazi dhe pa ekuivoke dija se të pandehurit Euklid Habili & Taulant
Mataj, por edhe persona të tjerë të paidentifikuar, kanë ndërmarrë veprime të drejtpërdrejta
për të marrë dhe përfituar shuma dhe pasuri, por pa i shtënë në dorë efektivisht ato, duke qenë
kështu të lidhura veprimet e tyre me mundësinë e ardhjes së pasojës kriminale.
(11) Nga akti “këqyrje” e vendit “zyra të Shoqërisë “Ferlut”, datë 06.12.2009, ora
2230 dhe datë 07.12.2009 ora 0900, në Rruga “Y.Kurti”, godina Q.T.”Olimpia”, kati katërt, pas
Zyrës së Postës nr.8, Tiranë, i oficerit të policisë gjyqësore A.Mara dhe deklarimet e
dëshmitares S.Saliasi datë 25.11.2010, përfitohet njohje e tillë që krijon bindjen e ekzistencës
të marrjes, nëpërmjet thyerjes e dëmtimit, nga ambientet e zyrave të Shoqërisë “Ferrano
Group”, të shumës në prej afërsisht 1.060 Є, 57 $, 250.000 L, tre aparatë kompiuteri të llojit
“laptop” dhe dy aparatë fotografikë, natën në fillimin e datës 06.12.2009.
Nga “tabulate” të Shoq.Vodafone, të numrave të cel.694317883, në përdorim të të
pandehurit E.Habili, – sipas deklarimit të dëshmitares R.Treni datë 25.11.2010, pronare e
këtij numri me kontratën e lidhur më 27.03.2009, – me numrin 693764393 dhe 693585085
mbi vendodhjen e të pandehurit E.Habili në segmentin kohor të ngjarjes, në zonën “DORA
D'ISTRIA” që mbulon antena telefonike ku ndodhet edhe Q.T.”Olimpia” në Rrugën Y.Kurti;
dhe nga “rezultati” i përgjimit të komunikimit telefonike datë 05.12.2009 të numrit
694317883 në përdorim të të pandehurit E.Habili me poseduesin e paidentifikuar të
nr.tel.cel.695270396 mbi takimin dhe qëndrimin e të pandehurit E.Habili me të pandehurin
T.Mataj, pas orës së telefonatës (2236 ose 10:36:57 PM); përfitohet njohja se të pandehurit
Euklid Habili dhe Taulant Mataj, natën në të gdhirë të datës 06.12.2009, kanë qenë në zonën
ku ndodhet godina e Qendrës Tregtare “Olimpia”, vendi ku ka ndodhur ngjarja.
Nga “rezultat” i përgjimit të komunikimit telefonik datë 06.12.2009, të numrit
694317883 në përdorim të të pandehurit E.Habili me poseduesin e nr.cel.695270396 i
379
paidentifikuar (megjithëse më pas është identifikuar si D.M.), mbi ndarjen e një shume të
vogël eurosh ditën e djeshme; me poseduesin e nr. cel.693764393 R.Treni, mbi cilësinë,
vlerën dhe më në fund dhurimin e dy aparateve; si edhe me poseduesin, të pandehurin
T.Mataj, me numrin 694267092 – numër ky në pronësi të V.Xherahu, e që sipas dëshmisë së
saj datë 25.11.2010, i është falur nga e bija, këtij të pandehuri. – respektivisht mbi vetitë,
cilësinë dhe pazarin e një tjetër aparati dhe ekzistencën akoma të një tjetri që ka i pandehuri
T.Mataj; përfitohet njohja se të pandehurit Euklid Habili dhe Taulant Mataj kanë në posedim
menjëherë pas ngjarjes/pasojës në “zyrat e Shoqërisë “Ferlut” apo “Ferrano Group”, sende
dhe pasuri përvetësuara prej ambienteve të saj.
Dhe rrjedhimisht nga dija e faktit se të pandehurit Euklid Habili dhe Taulant Mataj,
natën në të gdhirë të datës 06.12.2009, kanë qenë në zonën ku ndodhet godina e Qendrës
Tregtare “Olimpia”, vendi ku ka ndodhur ngjarja/pasoja siç edhe dija e faktit se të dy të
pandehurit “kanë në posedim menjëherë pas ngjarjes/pasojës në “zyrat e Shoqërisë “Ferlut”
apo “Ferrano Group”, sende dhe pasuri përvetësuara prej ambienteve të saj”, deduktohet
qartazi dhe pa ekuivoke njohja mbi ekzistencën e faktit se të pandehurit Euklid Habili dhe
Taulant Mataj, por edhe persona të tjerë të paidentifikuar (siç ai në posedim të
nr.cel.695270396) kanë ndërmarrë veprime të drejtpërdrejta, duke marrë dhe përvetësuar më
datë 06.12.2009, nga ambienti i zyrës së Shoqërisë “Ferlut” ose “Ferrano Group” të shumës
prej afërsisht 1.060 Є, 57 $ , 250.000 L, tre aparatë kompiuteri të llojit “laptop” dhe dy
aparatë fotografikë, duke qenë kështu të lidhura në shkak-pasojë veprimet e tyre me ngjarjen
e verifikuar.
(12) Nga akti “këqyrje” e vendit “zyra të Shoqërisë “Adria Ferries”, datë
12.12.2009, ora 0700, në Lagja nr.4, pranë stacionit të trenit Durrës, i oficerit të policisë
gjyqësore K.Vreka akti “këqyrje” e sendit automjet targuar TR0287T, datë 12.12.2009, i
of.pol.gjyq.P.Allmuça dhe deklarimet e dëshmitarit B.Reso datë 06.12.2010, përfitohet njohje
e tillë që krijon bindjen e ekzistencës të marrjes, nëpërmjet thyerjes e dëmtimit, nga
ambientet e zyrave të Shoqërisë “Adria Ferries/Ferrotours”, të kasafortës me një shumë që
ndodhej brenda saj prej 4.095 Є, natën në fillimin e datës 12.12.2009.
Nga tabulatet e kompanisë Vodafone të numrave të tel.cel.692055446 në përdorim të
të pandehurit E.Lika sipas kontratës së datës 13.08.2009 dhe nr.694267092 në përdorim të të
pandehurit Taulant Mataj, në pronësi të V.Xherahu – që sipas dëshmisë së saj datë
25.11.2010, i është falur nga e bija këtij të pandehuri – dhe akti “raport i shërbimit” date
12.12.2009, i of.pol.gjyq.I.Gogo, mbi vendodhjen e komunikuesve dhe të ndjekurve T.Mataj,
E.Lika dhe Drinald Mataj, në kohën e ngjarjes; nga –“rezultat” i përgjimit të komunikimit
telefonike, datë 12.12.2009 të numrit 692055446 në përdorim të të pandehurit E.Lika me
numrin 694267092 në përdorim të të pandehurit T.Mataj dhe me numrin 0695270396,
sekuestruar të pandehurit Drinald Mataj, mbi fragmente të veprimeve të të pandehurve në
kohën e kryerjes së veprës penale; nga akti “këqyrje” e sendit automjet targuar TR0287T,
datë 12.12.2009 i of.pol.gjyq.P.Allmuça që jep njohje të pranisë së sendit kasafortë JUWEL,
pronë e Shoqërisë “Adria Ferries”, në automjetin e braktisur nga të pandehurit E.Lika dhe
T.Mataj, menjëherë pas ngjarjes, përfitohet dija se të pandehurit Taulant Mataj, Elton Lika
dhe Drinald Mataj, por edhe persona të tjerë, për akuzën të paidentifikuar, kanë ndërmarrë
veprime të drejtpërdrejta, duke marrë dhe përvetësuar më datë 12.12.2009, nga ambienti i
zyrës së Shoqërisë “Adria Ferries/Ferrotours” të kasafortës dhe shumës prej afërsisht 4.095 Є,
duke qenë kështu të lidhura në shkak-pasojë veprimet e tyre me ngjarjen/pasojën e ndodhur.
380
A. Procedurat gjyqësore
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë me vendimin nr.31, datë
27.05.2011 ka vendosur të deklarojë fajtorë të gjykuarit dhe dënojë ata sipas përshkrimit të
bërë në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ndërsa Gjykata e Apelit për Krime të Rënda me vendimin nr.49, datë 13.09.2011
ka vendosur të ndryshojë vendimin e gjykatës së shkallës së parë për sa i përket akuzës së
“Grupit të strukturuar kriminal”, dhe në formën e pjesëmarrjes në këtë grup për disa të
gjykuar (Në mënyrë të hollësishme është përcaktuar vendimi i gjykatës së apelit në pjesën
hyrëse).
B. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar.
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda me vendimin nr.49, datë 13.09.2011 ka

arsyetuar në këtë mënyrë:
“........Vendimi i gjykatës së shkallës së parë në tërësinë e tij është i drejtë, ndërkohë
që nuk është i tillë për rastin kur ka vlerësuar, se njëkohësisht me veprat e kryera nga të
pandehurit në bashkëpunim të veçantë sipas nenit 28/4 të Kodit Penal, konkurron edhe vepra
e “Grupi i strukturuar kriminal” sipas nenit 333/a të Kodit Penal. Në këtë konkluzion ky
kolegj del për shkak të parashikimit të pikës 5 të nenit 28 të Kodit Penal që referon në nenin
333/a (dhe 333) të Kodit Penal ballafaquar me nenin 334 të të njëjtit Kod. Kështu ndërsa
“Krijimi dhe pjesëmarrja në një organizatë kriminale, organizate terroriste, bandë të
armatosur ose grup të strukturuar kriminal cilësohen si vepra penale dhe dënohen sipas
parashikimeve të pjesës së posaçme të këtij Kodi” (pika 5, neni 28 i K.Penal), që është
pikërisht neni 333 dhe 333/a i Kodit Penal, kur pjesëtari i organizatës kriminale apo i grupit
të strukturuar kriminal kryen vepër penale tjetër apo të ndryshme nga ajo e krijimit dhe
pjesëmarrjes së organizatës kriminale apo grupit te strukturuar, dënohet sipas dispozitave
penale përkatëse të veprës së kryer, duke i shtuar këtij dënimi edhe pesë vjet burgim, si dhe
gjobën në masën një të tretën (pika 1, neni 334 i K.P.), ose me 25 vjet burgim (pika 2, neni
334 i K.P.) apo me burgim të përjetshëm (pika 3, neni 334 i K.P.). Pra, kur ende veprimi
“bashkëpunues i veçantë” i krijimit apo pjesëmarrjes në “Organizimin Kriminal” apo “Grupi i
Strukturuar Kriminal” nuk është konkretizuar në kryerjen e një tjetër vepre penale, gjen vend
sipas rastit aplikimi i nenit 333 apo 333/a i Kodit Penal. Ndërsa kur veprimi “bashkëpunues i
veçantë” i krijimit apo pjesëmarrjes në “Organizimin Kriminal” apo “Grupi i Strukturuar
Kriminal” konkretizohet në kryerjen e një tjetër vepre penale, ai thithet dhe nuk konkurron,
duke u dënuar personi për veprën penale të kryer si edhe për veprimet e “bashkëpunimit të
veçantë”, sipas rastit, me dënimin e parashikuar nga njëra prej pikave të nenit 334 të Kodit
Penal. [Që nëse do të bënim një paralelizëm, do të ishte njësoj si rasti i “armëmbajtjes pa
leje” (neni 278 i K.P.) me “vjedhjen me armë” (140 i K.P.), ku e para nuk konkurron dhe
thithet nga e dyta]. Krimi i “Grupi i strukturuar kriminal” (neni 333/a i K.P.) është një vepër
penale e qëndrueshme, ku i vetëm ai është i ndëshkueshëm penalisht, por nëse ai shoqëron
një tjetër vepër penale, zbatimi i nenit 334 të K.P. mbi veprën e kryer bën të thithet ai. Në të
kundërt, ashtu siç ka vlerësuar gjykata e shkallës së parë, është e qartë se të pandehurit kanë
gjetur dënim për të njëjtin veprim të “bashkëpunimit të veçantë” dy herë, për ç’ka në
kundërshtim me parashikimin Kushtetues se “Askush nuk mund të dënohet më shumë se një
herë për të njëjtën vepër penale” (neni 34 i Kushtetutës). Për këtë, sepse “veprimi
bashkëpunim i veçantë” i të pandehurve është dënuar duke ju shtuar atij për kryerjen e
veprave penale të “vjedhjes”, secila nga ato pika të vendimit, që më vete kanë dënuar të
pandehurit E.Lika, S.Bakalli dhe S.Kuçi edhe për veprën penale të “grupit të strukturuar
kriminal” në formën e krijimit dhe organizimit, sipas nenit 333/a-1 dhe të pandehurit A.Burri
381
dhe D.Duka, edhe për veprën penale të “grupit të strukturuar kriminal” në formën e
pjesëmarrjes, sipas nenit 333/a-2 të Kodit Penal, duhet të prishet, duke u pushuar secila prej
atyre çështjeve, për të pestë të pandehurit (pika 1, germa “c”, neni 428 i kpr.p. & neni 34 i
Kushtetutës).
C. Në lidhje me ankimin (rekursin).
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda kanë ushtruar

rekurs të gjykuarit Sulejman Bakalli, Sajmir Kuçi, Elton Lika, Admir Burri dhe
Prokuroria pranë Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
Shkaqet e rekursit të të pandehurit Sulejman Bakalli.

• Gjykata e apelit, pasi ka ndryshuar vendimin e gjykatës më të ulët, anashkalon
detyrimin ligjor për t’u shprehur me qartësi siç është parashikuar në ligjin material penal se
cilën pjesë të vendimit vendosi të lerë në fuqi si dhe cilat janë masat e dënimit për pjesën e
dispozitivit të lënë në fuqi.
• Vendimi i dhënë është në kundërshtim me nenin 383 të K.Pr.Penale pasi dispozitivi i
vendimit është i mangët dhe evaziv.
• Gjykata nuk është shprehur konkretisht se cilat janë ndryshimet përkatëse të dënimit
të bëra nga ana e saj për veprat penale në ngarkim të të pandehurit, sepse ne jemi konfuzë
përpara këtij vendimi ku akuza në ngarkim të të dënuarit bie por masa e dënimit vazhdon të
qëndrojë.
• Ndërsa ka prishur e pushuar çështjen për “grupim të strukturuar kriminal – neni
333/a/1 të K.Penal”, e dënon atë me 11 vjet burgim dhe 400.000 lekë gjobë që duhet të
paguajë brenda 1 viti nga marrja e formës së prerë. Jemi përpara një pikëpyetje të madhe në
mënyrën e zbatimit të ligjit penal nga kjo gjykatë, pasi në momentin që vepra penale në
ngarkim të të pandehurit apo të dënuarit bie, gjithashtu automatikisht bie dhe masa e dënimit
që është dhënë në ngarkim të të dënuarit”.
• Zbatimi i gabuar i ligjit material penal nga ana e gjykatës vërehet dhe në momentin
kur vetë kjo gjykatë, pasi e rrëzon veprën e parashikuar në nenin 333/a/1 të K.Penal, vendos
të lerë në fuqi një dispozitë referuese të parashikuar në nenin 334 të K.Penal. Si është e
mundur që kur nuk ekziston vepra penale, dispozita kryesore, ekziston dispozita referuese e
cila qëllim ka dënimin me një masë dënimi më të lartë?
• Gabimi tjetër ekziston në faktin se regjistrimi i procedimit penal nr.66 në
Prokurorinë e Krimeve të Rënda dateë 29.09.2009 për ngjarjet e datave 22.02.2009,
30.03.2009 dhe 28.04.2009 është i gabuar, pasi duhet të kishte parë se cilës prokurori i takon
kompetenca lëndore. Të mos harrojmë faktin se kemi të bëjmë me veprën penale të vjedhjes
të parashikuar nga neni 134 i K.Penal, kompetencë e cila i takon Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
• Kërkojmë përfundimisht ndryshimin e vendimeve të gjykatave të të dy shkallëve për
cilësimin ligjor të veprës, masës dhe llojit të dënimit.
Shkaqet e rekursit të të pandehurit, Sajmir Kuçi.

• Gjykata ka shpallur një vendim tërësisht të palogjikshëm, ku nga njëra anë pranon
ankimin e të pandehurit në lidhje me veprën penale të “Grupit të strukturuar kriminal” duke
vendosur pushimin e çështje penale për këtë akuzë, kurse nga ana tjetër veprat penale të
kryera dhe të parashikuara nga nenet 134/2 të K.Penal i konsideron të kryera nga grup i
strukturuar kriminal dhe i shton çdo dënimi për N.134 dhe dënimin prej 5 vjetësh që rrjedh
nga kjo dispozitë.
382
• Gjykata e apelit rëndon artificialisht pozitën procedurale të të gjykuarit duke
aplikuar dy herë forma bashkëpunimi në realizimin e veprës penale, ku nga njëra anë aplikon
institutin e bashkëpunimit dhe vepra penale e vjedhjes e parashikuar nga neni 134 i K.Penal
ka tre paragrafë, ku paragrafi i 2 i nenit 134 të K.Penal ka si elemente të cilësuara
“bashkëpunimin” dhe për këtë vepër gjykata e ka dënuar për 4 raste me 3 vjet burgim po
duke i shtuar edhe dënimin për N.333/a të K.Penal.
• Dispozita e nenit 333/a të K./Penal është institut më vete dhe ka të bëjë me një vepër
penale të veçantë, kurse dispozita e parashikuar nga neni 334 i K.P, që ka të bëjë me kryerjen
e veprave penale nga ky grup i strukturuar është dispozitë referuese, nuk është vepër penale
që është e lidhur në mënyrë të pashmangshme me veprën penale të grupit strukturuar
kriminal.
• Vendimi i gjykatës së apelit është alogjik pasi edhe pse vepra penale e parashikuar
nga neni 333/a i K.Penal ishte dënuar me 3 vjet burgim dhe gjykata e apelit ja pushoi këtë
vepër penale, dënimi prej 3 vjetësh vazhdon të jetë i bashkuar me dënimin përfundimtar në
bazë të nenit 55 të K.Penal.
• Gjykata ka shkelur rëndë dispozitën e parashikuar nga neni 152, pika 1 e K.Pr.Penal,
i cili shprehet se... “çdo provë i nënshtrohet shqyrtimit dhe nuk ka vlerë të paracaktuar.....”.
Nga të gjitha provat e administruara gjatë shqyrtimit gjyqësor nuk u provua fajësia e të
mbrojturit prej meje Saimir Kuçi por gjykata përdori të ashtuquajturën “provë” deklarimet e
të pandehurit Admir Burri i dhënë në momentin e arrestimit dhe kur ende s’kishte marrë
cilësinë e të pandehurit dhe pa praninë e mbrojtësit.
• Gjykata e apelit injoroi gjykatat më të larta siç është ajo Kushtetuese për vendimin
nr.14, datë 03.05.2011 të saj. Edhe pse në bazë të nenit 166, pika 1 të K.Pr.Penale mbi bazën
e kërkesës së organit të akuzës për pyetjen e të pandehurit Admir Burri, gjykata e shkallës së
parë dha pëlqimin dhe ky i pandehur mohoi deklarimet e dhëna gjatë hetimeve, gjykata pa
arsyetim rrëzoi kërkesën e mbrojtjes pa asnjë arsyetim në lidhej me papërdorshmërinë e
procesverbalit në bazë të neneve 151/4, nenit 36 e 37 të K.Pr.Penal, si dhe vendimit nr.14,
datë 03.05.2011 të Gjykatës Kushtetuese.
• Procedimi penal është regjistruar në datë 29.09.2009 me nr.66. Për 3 episode dhe
konkretisht të dt.22.02, 30.03 dhe 29.04 të vitit 2009 prokuroria nuk ka qenë kompetente pasi
veprat nuk përfshihen në nenin 75/a të K.Pr.Penale, pasi nuk ka vendim për rifillim të
hetimeve dhe përgjimet e kryera janë bërë në kundërshtim me nenet 221, 222 dhe 223 të
K.Pr.Penale, pasi nuk ka autorizim të prokurorit ose vendim gjykate si dhe nuk ka vendim për
shpallje moskompetence.
• Gjykata e apelit ka gabuar në cilësimin juridik të veprës penale të parashikuar nga
neni 134/3 i K.Penal duke cilësuar ardhjen e pasojës së rëndë në lidhje me dy vjedhjet e
shtetasit Ilirjan Çela dhe Agjencinë ATHS. Gjykatat nuk janë orientuar drejt pasi gjatë
shqyrtimit gjyqësor të dy të dëmtuarit janë persona juridikë dhe aplikimi i vendimit të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë pasojën e rëndë e lidh me ndryshime midis
subjekteve që dëmtohen nga vepra penale dhe pasojat rast pas rasti. Vlerat të cilat deklarohen
si të vjedhura nuk rezulton të jetë provuar me asnjë dokument tatimor, lëvizje bankash, etj.
• Në lidhje me veprën penale të ndodhur në datë 22.10.2009 nuk ka asnjë provë që të
provojë fajësinë e të gjykuarit. Nuk rezulton që në vendin e ngjarjes të ketë gjurmë të të
gjykuarit. Nuk rezulton që ai të ketë qenë në vendngjarje dhe nga bisedat e përgjuar me të
pandehurin Lika nuk rezulton që të kenë biseduar për gjë tjetër veç ftesës për kafe.
• Edhe në lidhje me ngjarjet e datës 23.10.2009 në Ambasadën e Danimarkës nuk
rezulton që të jenë gjetur gjurmë daktiloskopike, traseologjike apo të ketë të dhëna të
vërtetojnë se ai ka kryer krimin për të cilin akuzohet.
383
• Kërkojmë ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda dhe
pushimin e çështjes në ngarkim të të gjykuarit Saimir Kuçi, pasi nuk provohet që të jetë
subjekt i vepra penale si më sipër.
Shkaqet e rekursit të të pandehurit, Elton Lika.

• Nga organi i akuzës është regjistruar procedimi penal në ngarkim të të gjykuarit
Lika për veprën penale të vjedhjes në kuadër të grupit të strukturuar kriminal por pa i
atribuuar atij apo personave të tjerë bashkë të pandehur, rastet konkrete të vjedhjeve duke i
trajtuar ato si të kryera në formën e veçantë të bashkëpunimit, vetëm për të rënduar pozitën e
të pandehurve.
• E vetmja provë për të cilën Prokurorët bazojnë autorësinë e të pandehurit në ngjarjen
e datës 20.02.2009 rezultojnë të jenë deklarimet e shtetasit Admir Burri të datës 12.12.2009.
Këto deklarata bazuar në nenin 36 të K.Pr.Penal nuk mund të përdoren si dëshmi. Për më
tepër rezulton se ky person është pyetur në mungesë të avokatit dhe nuk është lënë që personi
të dëshmojë por i janë bërë pyetje të tilla që ta sugjestionojnë.
• Edhe në lidhje me provat ku mbështetet akuza për ngjarjen e mësipërme është
shkelur nga gjykata neni 152 i K.Pr.Penale duke i dhënë provave vlerë të paracaktuar.
• Procedimi penal është regjistruar në datë 29.09.2009 me nr.66. Për 3 episode dhe
konkretisht të datë 22.02, 30.03 dhe 29.04 të vitit 2009 Prokuroria nuk ka qenë kompetente
pasi veprat nuk përfshihen në nenin 75/a të K.Pr.Penale pasi nuk ka vendim për rifillim të
hetimeve dhe përgjimet e kryera janë bërë në kundërshtim me nenet 221, 222 dhe 223 të
K.Pr.Penale, pasi nuk ka autorizim të prokurorit ose vendim gjykate si dhe nuk ka vendim për
shpallje moskompetence.
• Edhe sikur të provohet fajësia e të gjykuarit për veprat penale që akuzohet nuk ka
asnjë provë për të vërtetuar se veprimet e tij janë kryer në kuadër të një grupi të strukturuar
kriminal.
• I gjykuari Lika ka pranuar vetëm kryerjen e një vepre penale, atë të ndodhur në
Shoqërinë “FerroTours” Durrës dhe duhet të dënohet vetëm për të.
• Kërkojmë përfundimisht prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe deklarimin
fajtor të të pandehurit Elton Lika vetëm për veprën penale të vjedhjes, kryer në bashkëpunim
(një herë), parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me kohën e paraburgimit.
Shkaqet e rekursit të të pandehurit, Admir Burri.

• Gjykatat e të dyja shkallëve duhet të kishin pushuar gjykimin për shkak të shkeljeve
të rënda procedurale të vërejtura gjatë hetimeve.
• Njoftimi i akuzës dhe materiale e dosjes hetimore na janë vënë në dispozicion në
datë 08.09.2010 pa evidentuar dhe listuar aktet e dosjes. I kemi kërkuar kohë për t’u njohur
me të gjitha aktet por në dt. 11.08.2010 në është njoftuar kërkesa për gjykim e hartuar nga
prokurorët e çështjes duke dëshmuar kështu mungesën e vullnetit nga ana e tyre.
• Veprimet e mësipërme, mos-njoftimi i akteve të pandehurit dhe avokatit, janë në
shkelje të nenit 327/2 të K.Pr.Penale e për rrjedhojë duke konsideruar se ky akt procedural
bën pjesë në ato akte që kanë të bëjnë me të drejtën e prokurorit për ushtrimin e ndjekjes
penale, bazuar në neni 128/b ndjekja nuk duhet të kishte vazhduar.
• E vetmja provë për të cilën Prokurorët bazojnë autorësinë e të pandehurit për veprat
penale rezultojnë të jenë deklarimet e shtetasit Admir Burri të datës 12.12.2009. Këto
deklarata bazuar në nenin 36 të K.Pr.Penal nuk mund të përdoren si dëshmi. Për më tepër
rezulton se ky person është pyetur në mungesë të avokatit.
• Në kushtet kur i pandehuri Burri nuk ka bërë asnjë deponim përpara gjykatës e për
rrjedhojë nuk është bërë asnjë kundërshtim i deklarimeve të tij, deklarimi i marrë në datë
384
12.12.2009 nga organi procedues në cilësinë e personit nën hetim dhe në mungesë të
mbrojtësit ligjor është i papërdorshëm në këtë gjykim.
• Edhe sikur për një moment të pranonim se i pandehuri paska qenë bashkautori i një
seri vjedhjesh dhe konkretisht në tre raste, në keq-zbatim të ligjit penal, kualifikimi ligjor që i
bëjnë gjykatat është krejtësisht i pambështetur në ligj. Nuk u arrit të provohej nga gjykatat se
ndodhemi përpara një grupi të strukturuar kriminal me strukturë të qëndrueshme, hierarki
komandimi dhe ndarje detyrash, etj.
Shkaqet e rekursit të Prokurorisë pranë Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda.

• Vendimi i gjykatës së apelit është i pabazuar në ligjin penal në pjesën që ka
disponuar për prishjen e vendimit të gjykatës së faktit dhe pushimin e çështjes penale në
ngarkim të të pandehurve Lika, Bakalli e Kuçi sipas nenit 333/a/1, si dhe për prishjen e
vendimit e pushimin e çështjes në ngarkim të të pandehurve Burri dhe Duka për veprën
penale të “grupit të strukturuar kriminal” sipas nenit 333/a/2.
• Ndonëse është disponuar sa më sipër nuk është përmendur në dispozitiv zgjidhja
adekuate ligjore për zbatimin e nenit 334 të K.Penal, duke lënë të nënkuptohet se për atë
pjesë është lënë në fuqi vendimi i gjykatës së faktit.
• Kërkojmë përfundimisht prishjen e vendimit të gjykatës së apelit duke lënë në fuqi
vendimin e Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda.
• Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda ka regjistruar
procedimin penal nr.66 të vitit 2009. Pas kryerjes së veprimeve të tjera hetimore më datë
30.12.2009 Prokurori ka vendosur bashkimin e procedimit penal nr.66 të vitit 2009 me
procedimet penale të regjistruara më parë nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
• Lidhur me ekzistencën e “grupit të strukturuar kriminal” në rastin e të pandehurve
Elton Lika, etj., në çdo episod të kryerjes së veprës penale të vjedhjes kanë qenë 3 ose më
shumë pjesëmarrës të cilët kanë realizuar në të shumtën e rasteve përfitime të shumta
materiale e monetare. Anëtarësia e grupit ka qenë evidente, e qëndrueshme, me hierarki të
dallueshme, ndarje detyrash e bashkëveprim në kryerjen e disa vjedhjeve.
• Ndryshe nga sa ka arsyetuar Gjykata e Apelit në vendimin e kësaj kemi mendimin se
aplikimi i pikës 1 të nenit 334 të K.Penal është i lidhur direkt me ekzistencën në rastin e
dhënë të fajësisë së të pandehurve për nenin 333/a/1 e 333/a/2.
i. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se
në materialet e gjykimeve rezultojnë të jenë respektuar parimet bazë të gjykimit penal dhe
nuk konstatohen shkelje që kanë të bëjnë me pavlefshmëri të procesit penal, apo të akteve të
rrjedhura prej tij.
Rekurset e Prokurorisë së Apelit për Krimet e Rënda Tiranë dhe të të gjykuarve janë
paraqitur brenda afatit ligjor.
Rezulton që Gjykata e Apelit për Krimet e Rënda Tiranë të ketë marrë në analizë dhe
të ketë vlerësuar të gjithë pretendimet e ngritura, gjatë gjykimeve dhe në ankim, nga palët.
Në lidhje me kundërshtimin e çdo të pandehuri për mungesë të të provuarit të fajësisë
së secilit prej tyre, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se të dy gjykatat e kanë sqaruar më
së miri këtë pretendim. Duke cituar shprehimisht provat mbi të cilat mbështetet edhe
individualizimi i çdo të pandehuri është krijuar njohja mbi kryerjen e veprimeve nga secili i
pandehur, duke justifikuar kështu edhe lidhjen shkaksore ndërmjet pasojes së ardhur nga
veprimet e tij.
Në lidhje me deklarimet e të pandehurit A.Burri (të kundërshtuara nga av.H.Bara,
av.D.Lelaj, & av.P.Ndrecaj), Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i vlerëson të drejta
385
konkluzionet e Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda se ato nuk nuk janë vlerësuar si
“dëshmi”, njësoj siç parashikon ndalimi i nenit 36 i K.Pr.P, apo nuk i ka shfrytëzuar kundër
vetë personit të A.Burri që i ka bërë ato, siç sugjeron po ashtu fjalia e fundit e nenit 37 të
K.Pr.P, pasi ato si të vetme nuk kanë provuar asnjë fakt apo rrethanë, por ato si përkundrejt
vetë atij ashtu edhe përkundrejt të bashkëpandehurve të tjerë, janë mbështetur apo kanë
mbështetur në përputhje, rëndësi dhe qartësi, prova të tjera.
Në lidhje me “mungesën e çmuarjes së provave” (kundërshtuar nga av.H.Bara) apo
“nevoja për shqyrtimin gjyqësor të çdo prove” (kundërshtuar nga S,Kuçi) kjo gjykatë
vlerëson se një përgjigje e përshtatshme i është dhënë këtij kundërshtimi në vetë arsyetimin si
të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, ashtu dhe të gjykatës së apelit.
Në lidhje me “formën e bashkëpunimit” (kundërshtim i av.H.Bara, av.D.Lelaj, dhe
av.P.Ndrecaj) kjo gjykatë çmon se arsyet dhe shkaqet mbi formën e veçantë apo të thjeshtë të
bashkëpunimit rishtazi, përveçse nga vetë gjykata e shkallës së parë, e ka arsyetuar mbi bazën
e dy dispozitave ligjore thelbësore për këtë instititut, të normës së nenit 25 të Kodit Penal
titulluar “Kuptimi i Bashkëpunimit” dhe të normës së nenit 28 të të njejtit kod titulluar
“Forma të Veçanta të bashkëpunimit”.
Në lidhje me aplikimin e një cilësimi ligjor (kundërshtim i av. D.Lelaj), ky kolegj,
vëren se me të drejtë gjykata e apelit çmon se secili paragraf i nenit 134 është një vepër
penale më vete, prania e kushteve të të cilit bën të bëhet përcaktimi ligjor për veprat penale të
tilla. Vetë ndërtimi i veçuar në paragrafë të ndryshëm, edhe pse brenda të njejtit nen, formon
figurë të veçnatë të veprës penale, e cila konkurron me pasardhësen, për ç’ka edhe pretendimi
i trajtimit të të gjitha vjedhjeve në këtë gjykim është i pavend.
Ndërsa në lidhje me “moskomptencën e Prokurorisë për Krime të Rënda për episodet
e datës 22.02; 30.03 dhe 28.04.2009, ky kolegj rikujton përmbajtjen e nenit 29 të K.Pr.Penale,
i cili fillimisht normon mundësinë e marrjes apo dërgimin e akteve të hetimit paraprak
prokurorisë që është komptetente dhe pastaj normon po ashtu “mundësinë e përdorimit të
tyre”. Për këtë, ky kolegj edhe këtë pretendim e konsideron krejt të pavend duke mos
vërejtuar asnjë mundësi të papërdorshmërisë së akteve të hetimit prarprak të formuara nga
prokurori të ndryshme nga ajo pranë Gjykatës për Krime të Rënda.
Në lidhje me pretendimin se vendimi gjykatës së apelit është alogjik pasi edhe
pse vepra penale e parashikuar nga neni 333/a i K.Penal ishte dënuar me 3 vjet burgim
dhe gjykata e apelit ja pushoi këtë vepër penale dënimi prej 3 vjetësh vazhdon të jetë i
bashkuar me dënimin përfundimtar në bazë të nenit 55 të K.Penal (kundërshtim i av.
D.Lelaj), Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se ky pretendim është i drejtë e duhet
pranuar.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se vendimi nr.49, datë 13.09.2011 i
Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë, i cili ka ndryshuar vendimin nr.31, datë
27.05.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, është rezultat i
interpretimit zbatimit jo të drejtë të ligjit penal në lidhje me caktimin e dënimit për disa nga të
gjykuarit në këtë procedim penal e si të tillë duhet të ndryshohet.
Arsyetimi i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda se “kur veprimi “bashkëpunues
i veçantë” i krijimit apo pjesëmarrjes në Organizate Kriminale apo Grup të Strukturuar
Kriminal, konkretizohet në kryerjen e një tjetër vepre penale, ai thithet dhe nuk konkurron,
duke u dënuar personi për veprën penale të kryer si edhe për veprimet e “bashkëpunimit të
veçantë”, sipas rastit, me dënimin e parashikuar nga njëra prej pikave të nenit 334 të Kodit
Penal. [Që nëse do të bënim një paralelizëm, do të ishte njësoj si rasti i “armëmbajtjes pa
leje” (neni 278 i K.P.) me “vjedhjen me armë”(140 i K.P.), ku e para nuk konkurron dhe
thithet nga e dyta]. Krimi i “Grupi i strukturuar kriminal” (neni 333/a i K.P.) është një vepër
penale e qëndrueshme, ku i vetëm ai është i ndëshkueshëm penalisht, por nëse ai shoqëron
një tjetër vepër penale, zbatimi i nenit 334 i K.P. mbi veprën e kryer, bën të thithet ai. Në të
386
kundërt, ashtu siç ka vlerësuar gjykata e shkallës së parë, është e qartë se të pandehurit kanë
gjetur dënim për të njëjtin veprim të “bashkëpunimit të veçantë” dy herë, për ç’ka në
kundërshtim me parashikimin kushtetues se “Askush nuk mund të dënohet më shumë se një
herë për të njëjtën vepër penale”(neni 34 i Kushtetutës). Për këtë, sepse “veprimi
bashkëpunim i veçantë” i të pandehurve është dënuar duke ju shtuar atij për kryerjen e
veprave penale të “vjedhjes”, secila nga ato pika të vendimit, që më vete kanë dënuar të
pandehurit E.Lika, S.Bakalli dhe S.Kuçi edhe për veprën penale të “grupit të strukturuar
kriminal” në formën e krijimit dhe organizimit, sipas nenit 333/a-1 dhe të pandehurit A.Burri
dhe D.Duka, edhe për veprën penale të “grupit të strukturuar kriminal” në formën e
pjesëmarrjes, sipas nenit 333/a-2 të Kodit Penal, duhet të prishet, duke u pushuar secila prej
atyre çështjeve për të pestë të pandehurit (pika 1, germa “c”, neni 428 i K.Pr.P. & neni 34 i
Kushtetutës)” është i drejtë, por ky arsyetim është në kontradiktë me qëndrimin e po
kësaj gjykate se “drejt ka vendosur gjykata e shkallës së parë edhe në përfundim të dënimit
për secilin prej tyre në rastin e caktimit të një dënimi të vetëm për disa vepra penale, ku të
pandehurve Elton Lika & Sulejman Bakalli i është bashkuar, përveç dënimit për veprat e
kryera në kuadrin e grupit të strukturuar kriminal, secilit edhe dënimi për veprën penale
“falsifikimit të vizës”. Edhe pse në këtë caktim, sipas saj, është përfshirë dënimi për grupin e
strukturuar kriminal sipas nenit 333/a të Kodit Penal, ky kolegj i gjykatës së apelit vlerëson
se në të njejtat masa dënimi duhet të dënohen të pestë të pandehurit nën aplikimin e një
përzierje të sistemit kumulativ (pika 1) me atë thithës (pika 3) të nenit 55 të Kodit Penal”.
Kështu megjithëse nga ana e kësaj gjykate është vendosur prishja dhe pushimi i
gjykimit të çështjes për veprën penale të “Grupit të Strukturuar Kriminal” në formën e
krijimit dhe të organizimit, të parashikuar nga neni 333/a/1/2 të Kodit Penal, nuk e ka
pasqyruar këtë vendimmarrje në masat e dënimit për të gjykuarit, duke e bërë këtë vendim të
paqartë, se çfarë ka ndryshuar në vendimin e Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të
Rënda.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se arsyetimi se “pjesëmarrja në një grup të
strukturuar kriminal sipas përcaktimeve të neneve 28/41 dhe 333/a2 të Kodit Penal, në rastin
konkret përthithet nga aplikimi i nenit 334/13 të Kodit Penal” është i drejtë, por është i
paqartë në lidhje me dispozitivin e vendimit të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda, i cili
nuk pasqyron se në çfarë mënyre i ka ndikuar ky veprim prishjes dhe pushimit të çështjes për
veprat e sipërcituara, në masën e dënimit për secilin nga të pandehurit.
Ky vendim i prishjes dhe pushimit të gjykimit të çështjes për veprën penale të “Grupit
të Strukturuar Kriminal”, pa ndryshuar masën e dënimit për të gjykuarit, bie ndesh me
parimin e mos-dënimit pa ligj, duke rënduar padrejtësisht pozitën e të gjykuarve, të cilëve
megjithëse ju pushohet çështja penale për një nga akuzat, e cila përmban në vetvete një dënim
të konsiderueshëm, nuk pasqyrohet në uljen e masës së dënimit të tyre.
1
4. Grupi i strukturuar kriminal është formë e veçantë bashkëpunimi, në të cilin bëjnë pjesë tre ose më shumë persona, për
kryerjen e një a më shumë veprave penale, për të realizuar përfitime materiale dhe jomateriale. Grupi i strukturuar kriminal
për kryerjen e një vepre penale nuk formohet rastësisht e nuk është e nevojshme të dallohet për anëtarësi të qëndrueshme,
ndarje detyrash, organizim dhe strukturim të zhvilluar.
2
 Neni 333/a “Grupi i strukturuar kriminal” (Shtuar me ligjin nr.9275, datë 16.9.2004, neni 33) Krijimi, organizimi ose
drejtimi i një grupi të strukturuar kriminal për kryerjen e veprave penale dënohen me burgim nga tre deri në tetë vjet.
Pjesëmarrja në grupin e strukturuar kriminal dënohet me burgim nga dy deri në pesë vjet.
3
 Neni 334 “Kryerja e veprave penale nga organizata kriminale dhe grupi i strukturuar kriminal ” (Ndryshuar me
ligjin nr.8733, datë 24.1.2001, neni 79; ndryshuar me ligjin nr.9275, datë 16.9.2004, neni 34) 1. Kryerja e veprave penale
nga pjesëtarë të organizatës kriminale dhe të grupit të strukturuar kriminal dënohet sipas dispozitave penale përkatëse, duke i
shtuar dënimit për veprën penale të kryer edhe pesë vjet burgim, si dhe gjobën në masën një të tretën, por pa kaluar kufirin
maksimal të dënimit me burgim.
387
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë gjen me vend të ndryshojë këtë vendim, duke
individualizuar masën e dënimit për secilin nga të gjykuarit, si rezultat i pushimit të gjykimit
për akuzën e sipërcituar, në përputhje me kërkesat e neneve 47 e 55 të Kodit Penal si dhe
nenit 390 të Kodit të Procedurës Penale.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 441/b të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.49 datë 13.09.2011 të Gjykatës së Apelit për Krime të
Rënda në këtë mënyrë:
"Vjedhjes" në pesë raste, kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal dhe
dënimin e tij me 3 (tre) vjet burgim.
"Vjedhjes" që ka sjellë pasoja të rënda, të banesës së shtetasit Ilirjan Çela dhe të Shoqërisë
ATHS Tiranë, në bashkëpunim, parashikuar nga neni 134/3 i K.Penal dhe dënimin e tij
me 4 (katër) vjet burgim.
Në zbatim të nenit 334/1 të K.Penal e dënon të pandehurin Elton Xhemal Lika me
pesë vjet burgim.
"Falsifikimit të letërnjoftimeve, pasaportave ose vizave", parashikuar nga neni 189 i K.Penal
dhe dënimin e tij me 6 (gjashtë) muaj burgim.
Përfundimisht, në bazë të nenit 55 të K.Penal mbi bashkimin e dënimeve i pandehuri
Elton Xhemal Lika dënohet me 6 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Sulejman Hamit Bakalli për veprën penale të
"Vjedhjes" në dy raste, në bashkëpunim, parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal dhe dënimin e
tij me 2 (dy) vjet burgim.
"Vjedhjes" që ka sjellë pasoja të rënda, banesës së shtetasit Ilirjan Çela e kryer në
bashkëpunim dhe të Shoqërisë ATHS Tiranë, në bashkëpunim, parashikuar nga neni 134/3 i
K Penal dhe dënimin e tij me 4 (katër) vjet burgim.
Në zbatim të nenit 334/1 të K.Penal e dënon të pandehurin Sulejman Hamit Bakalli
me pesë vjet burgim.
"Falsifikimit të letërnjoftimeve, pasaportave ose vizave", parashikuar nga neni 189 i K.Penal
dhe dënimin e tij me 6 (gjashtë) muaj burgim.
Përfundimisht, në bazë të nenit 55 të K.Penal mbi bashkimin e dënimeve i
pandehuri Sulejman Hamit Bakalli dënohet me 5 vjet e 6 muaj burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Saimir Mustafa Kuçi për veprën penale te
"Vjedhjes" në katër raste, kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal dhe
dënimin e tij me 2 (dy) vjet burgim.
bashkëpunim dhe të Shoqërisë ATHS Tiranë, në bashkëpunim, parashikuar nga neni 134/3 i
K.Penal dhe dënimin e tij me 4 (katër) vjet burgim.
Në zbatim të nenit 334/1 të K.Penal e dënon të pandehurin Saimir Mustafa Kuçi
pesë vjet burgim.
388
Përfundimisht, në bazë të nenit 55 të K.Penal mbi bashkimin e dënimeve, i pandehuri
Saimir Mustafa Kuçi dënohet me 5 vjet e 6 muaj burgim.
"Vjedhjes" në një rast, në bashkëpunim, parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal dhe dënimin
e tij me 1 (një) vit burgim.
bashkëpunim dhe të Shoqërisë ATHS Tiranë, në bashkëpunim parashikuar nga neni 134/3 i
K.Penal dhe dënimin e tij me 4 (katër) vjet burgim.
Pushimin e çështjes për sa i përket akuzës për pjesëmarrje në grupin e strukturuar
kriminal të të pandehurit Admir Selami Burri.
Përfundimisht, në bazë të nenit 55 të K.Penal mbi bashkimin e dënimeve, i pandehuri
Admir Selami Burri dënohet me 4 vjet e 6 muaj burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Dritan Hidër Duka për veprën penale të "Vjedhjes"
në tre raste, në bashkëpunim, parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 4
(katër) vjet burgim.
Pushimin e çështjes për sa i përket akuzës për pjesëmarrje në grupin e strukturuar
kriminal të të pandehurit Dritan Hidër Duka.
Lënien në fuqi të vendimit për sa i përket të gjykuarve Taulant Mataj, Euklid
Habili dhe Drinald Mataj.
Tiranë, më 22.11.2012
389
390
Nr.00-2013-1571 i Vendimit (317)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

RRETHIT GJYQËSOR TIRANË, e përfaqësuar
nga prokurori Kujtim Luli.
I GJYKUAR: ALFONDS DERVISHI, mbrojtur nga
av.P.Semani
A K U Z U A R:
Për veprën penale të "Vrasje me dashje e mbetur në tentativë"
dhe "Mbajtjes pa leje te armeve luftarake".
Baza Ligjore: Nenet 76-22, 278/2 të Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1335, datë 21.10.2010 vendosi:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Alfonds Ferik Dervishi, për kryerjen e
veprës penale të “Vrasjes me dashje” të mbetur në tentativë, parashikuar nga
neni 76-22 i Kodit Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 10
(dhjetë) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Alfonds Ferik Dervishi, për kryerjen e
veprës penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe municionit”,
parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe në bazë të kësaj dispozite
dënimin e tij me 1 (një) vit burgim.
Në bazë të nenit 55 të K.Penal në bashkim të dënimeve, e dënon përfundimisht
të pandehurin Alfonds Ferik Dervishi me 10 (dhjetë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin fillon nga data 14.11.2009.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.316, datë 18.03.2011 vendosi:

Gjyqësor Tiranë lidhur me kualifikimin ligjor të veprës penale në ngarkim të
të pandehurit Alfons Dervishi, nga vepra penale e “Vrasjes me dashje të
mbetur në tentativë”, e parashikuar nga N.76-22 të K.Penal në atë të
“Plagosjes së lehtë me dashje”, parashikuar nga N.89 i K.Penal.
Pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Alfonds Dervishi për
veprën penale të “Plagosjes së lehtë me dashje”, pasi i dëmtuari hoqi dorë nga
ankimi.
391
Lënien në fuqi të vendimit nr.135, datë 21.10.2010 të kësaj gjykate për pjesën
tjetër.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm nga burgimi i të pandehurit Alfonds
Dervishi pasi ka vuajtur dënimin e dhënë, nëqoftëse nuk mbahet për ndonjë
vepër tjetër penale.
Kundër vendimit të mësipërm brenda afatit ligjor ka ushtruar rekurs Prokuroria e

Apelit Tiranë, e cila kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së rrethit, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata e apelit ka bërë interpretim të gabuar të dispozitave procedurale penale që
kanë të bëjnë me interpretim objektiv të provave të marra në seancë gjyqësore
parashikuar nga N.152 i K.Pr.Penale.
- Arsyetimi i gjykatës së apelit është i mbushur me vlerësime të njëanshme, duke u
mbështetur në interpretime aspak objektive të provave të marra hetimit dhe gjykimit.
- Gjykata e apelit e ka mbështetur pushimin e pjesshëm në një arsyetim të dyfishtë. Në
versionin e parë ajo ka pranuar se jemi përpara plagosjes së lehtë sepse mungon ana
subjektive e të pandehurit për një vepër të tillë; ky arsyetim nuk qëndron duke pasur
parasysh armën e përdorur dhe vendin e gjuajtjes –toraks, ku janë organet jetësore.
- Arsyetimi tjetër i përdorur se nuk provohet se i pandehuri është autori nuk qëndron,
pasi vetë i gjykuari e ka pranuar se është autor i ngjarjes, por pretendon se ka qenë i
provokuar.

Lartë, Kujtim Luli, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së rrethit; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit, av. P.Semani, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dhe, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se vendimi nr.316, datë 18.03.2011 i Gjykatës se Apelit, Tiranë është rezultat i
zbatimit të drejtë të ligjit material e procedural penal dhe si i tillë ai do të lihet në fuqi.
Me datën 14.11.2009, rreth orës 14.00, shtetasi Alfons Dervishi ka qenë duke punuar
në pronat e tij në fshatin Picallë dhe në këtë moment ishte duke kaluar pranë tij shtetasi
Xhavit Dervishi, kushëri i tij. Pasi kanë shkëmbyer disa fjalë me njëri-tjetrin për faktin se më
përpara kanë pasur konflikt pronësie midis tyre, Alfonds Dervishi ka nxjerrë një pistoletë
(marka e papërcaktuar) dhe ka tentuar të qëllojë në drejtim të Xhavit Dervishit.
Meqenëse distanca midis tyre ka qenë e afërt Xhavit Dervishi ka mundur t’ia largojë
dorën dhe pistoleta është shkrepur në ajër. Pas kësaj Xhavit Dervishi është larguar me të
shpejtë por shtetasi Alfonds Dervishi e ka ndjekur nga pas duke e qëlluar disa herë të tjera, ku
një nga plumbat e ka goditur ne shpatullën e majtë ku ky i fundit është mundur të futej në
oborrin e banesës së tij ku e ka pritur e shoqja e tij, shtetësja Bajame Dervishi. Në këtë
moment shtetasi Alfonds Dervishi është larguar nga vendi i ngjarjes. I dëmtuari Xhavit
Dervishi është shoqëruar me urgjencë në spital, ku në trupin e tij, sipas aktit të ekspertimit
mjeko ligjor me numër 1383, datë 15.11.2009 të Institutit të Mjekësisë Ligjore Tiranë,
rezulton se: konstatohen nje plagë në shpatullën e majtë në trajtë të rrumbullakët,... Dëmtimet
e konstatuara në trupin e shtetasit Xhavit Dervishi janë shkaktuar nga qitje me predhë armë
392
zjarri. Ato hyjnë në kategorinë e atyre që kanë sjellë humbje të aftësisë së përkohshme në
punë në masën mbi 9 (nëntë) ditë.
I pyetur nga oficerët e policisë gjyqësore shtetasi Xhavit Dervishi deklaroi se autor i
goditjes me armë të tij ishte shtetasi Alfonds Dervishi.
Në këto kushte më datë 14.11.2009, rreth orës 18.00 është bërë i mundur kapja e
shtetasit Alfonds Dervishi.
Sipas aktit të ekspertimit kimik me numër 8601, datë 16.11.2009 të Institutit të
Policisë Shkencore Tiranë rezulton se: Në gjurmëkopjuesit me materiale të marra në secilën
dorë të shtetasit Alfonds Dervishi u evidentua prania e nitriteve dhe nitrateve të cilët janë të
pranishëm edhe tek mbeturinat e faktorëve plotësues të qitjes. Koha e depozitimit të tyre nuk
mund të përcaktohet.
Alfonds Dervishi, me cilësinë e personit ndaj të cilit zhvillohen hetime deklaron se:
“jam konfliktuar me të dëmtuarin Xhavit Dervishi dhe e kam gjuajtur atë me grushta, por
pistoletën e kishte vetë Xhavit Dervishi dhe në momentin që jam larguar ajo ka rënë në tokë
duke u shkrepur”.
Nga këqyrja e vendit të ngjarjes nuk u bë e mundur gjetja dhe sekuestrimi i gëzhojave
apo të ndonjë lënde tjetër me cilësinë provës materiale.
Në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë u bë ballafaqimit midis të gjykuarit Alfonds
Dervishi dhe të dëmtuarit Xhavit Dervishi.
I gjykuari Alfonds Dërvishi në këtë ballafaqim deklaroi se: ....u përleshëm me grushte
dhe Xhaviti me qëlloi në kokë me armë e cila ra në tokë, ai ka shtënë dy herë. Kam shkuar në
shtëpi dhe më pyeti nëna se çfarë kisha, i thashë jam zënë me Xhavitin. Unë nuk qëllova me
armë vetëm u përlesha.
Ndërsa dëshmitari Xhavit Dervishi deklaroi se “nuk është e vërtetë përsa tha i
pandehuri pasi unë nuk kam armë dhe as nuk kam mbajtur ndonjëherë armë”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1335, datë 21.10.2010

vendosi: Deklarimin fajtor të të pandehurit Alfonds Ferik Dervishi, për kryerjen e veprës
penale të “Vrasjes me dashje” të mbetur në tentativë, parashikuar nga neni 76-22 të Kodit
Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 10 (dhjete) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Alfonds Ferik Dervishi, për kryerjen e veprës
penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe municionit” , parashikuar nga neni 278/2
të Kodit Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 1 (një) vit burgim.
Në bazë të nenit 55 të K.Penal, në bashkim të dënimeve, e dënon përfundimisht të
pandehurin Alfonds Ferik Dervishi me 10 (dhjetë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin fillon nga data 14.11.2009.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.316, datë 18.03.2011 vendosi:
Ndryshimin e vendimit nr.1335, datë 21.10.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
lidhur me kualifikimin ligjor të veprës penale në ngarkim të të pandehurit Alfons Dervishi,
nga vepra penale e “Vrasjes me dashje të mbetur në tentativë”, e parashikuar nga N.76-22 të
K.Penal në atë të “Plagosjes së lehtë me dashje”, parashikuar nga N.89 i K.Penal.
Pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Alfonds Dervishi për veprën
penale të “Plagosjes së lehtë me dashje”, pasi i dëmtuari hoqi dorë nga ankimi.
Lënien në fuqi të vendimit nr.135, datë 21.10.2010 të kësaj gjykate për pjesën tjetër.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm nga burgimi i të pandehurit Alfonds Dervishi pasi
ka vuajtur dënimin e dhënë, në qoftëse nuk mbahet për ndonjë vepër tjetër penale.
Kundër vendimit të mësipërm brenda afatit ligjor ka ushtruar rekurs
Prokuroria e Apelit Tiranë, me shkaqet e parashtruara si më lart.
393
Nga shqyrtimi gjyqësor provohet fakti që ka ndodhur grindja ndërmjet të pandehurit

Alfonds Dervishi me të dëmtuarin Xhavit Dervishi. Fakti që gjatë grindjes është qëlluar tre
deri pesë herë me armë, fakti që të konfliktuarit kanë qenë shumë afër, si dhe fakti që
dëshmitarët e pyetur kanë qenë të pozicionuar sipas interesave, me të pandehurin apo me të
dëmtuarin, i bën thëniet të dyshimta.
Gjithashtu, në seancë gjyqësore, provohet se në vendngjarje nuk është gjetur asnjë
gëzhojë, ndërsa nga administrimi i akteve të fashikullit penal nuk arrihet në përfundim të
qartë se kush ka qenë autori i kryerjes së veprës penale.
Në këtë gjykim provohet se ndërmjet të pandehurit Alfonds Dervishi dhe të dëmtuarit
Xhavit Dervishi nuk ka ekzistuar asnjë grindje apo konflikt i mëparshëm që të motivonte
kryerjen e veprës penale të vrasjes me dashje. Provohet fakti që i pandehuri dhe i dëmtuari të
jenë djem xhaxhallarësh, si dhe fakti që ndërmjet tyre apo familjeve të ketë pasur konflikte
lidhur me pronat, apo marrëdhënie jo të mira familjare, sikundër arsyeton organi i akuzës.
Në këtë gjykim, përveç se deklarimet e të dëmtuarit nuk gjejnë asnjë konfirmim e
vërtetësi lidhur me faktin se i pandehuri Alfonds Dervishi ka qëlluar mbi 5 herë me pistoletë
në drejtim të tij. Në konkluzione, organi i akuzës pranon se shtetasi Qemal Brika, komshi me
të dëmtuarin Xhavit Dervishi, deklaron se nuk ka dëgjuar të shtëna dhe se në banesën e tij
erdhi djali i komshiut tim Xhavit, ku më ka thënë “hajde të çojmë babain në spital se është
sëmurë”. “Unë, deklaron më tej Qemali, duke e ditur se ai pinte shpesh, se e kisha çuar disa
herë në spital, për arsye se pinte, nuk u nxitova, por vazhdova drekën e më pas, ka ardhur
gruaja e Xhemalit”.
Pra, gjatë këtij gjykimi, bazuar në provat shkencore dhe dëshmitarët e pyetur, nuk
provohet versioni i konkluzioneve të paraqitura nga organi i akuzës lidhur me kualifikimin
ligjor të veprës penale, për të cilën kërkohet deklarimi e dënimi i të pandehurit Alfonds
Dervishi, si autor i kryerjes së veprës penale të “Vrasjes me dashje”, parashikuar nga neni 76-
25 i K.Penal.
Gjykata e apelit krijon bindjen se në rastin e të pandehurit Alfonds Dervishi nuk
ekzistojnë elementët e veprës penale për të cilën ky i pandehur është dërguar për gjykim, por
atë të plagosjes së lehtë me dashje, të parashikuar nga neni 89 i K.Penal, përfundim që arrihet
edhe nga shpjegimet e të dëmtuarit Xhavit Dervishi, i cili në mënyrë kategorike ka theksuar
se i pandehuri po të donte të më vriste, më vriste.
Që i pandehuri Alfonds Dervishi është autor i veprës penale të plagosjes së lehtë me
dashje provohet edhe me faktin se në bazë të akt-ekspertimit nr.1323, datë 15.11.2009,
dëmtimet e shkaktuara Xhavit Dervishit janë bërë me armë zjarri dhe kategorizohen të tilla që
kanë sjellë humbjen e aftësisë së të pandehurit në punë në masën mbi 9 ditë, pra plagosje e
lehtë. Gjithashtu, krijohet bindja edhe nga përmbajtja e akt-ekspertimit kimik nr.8601, datë
16.11.2009, në bazë të të cilit është arritur në përfundimin se në secilën dorë të të pandehurit
është konstatuar prania e nitriteve dhe nitrateve, të cilat janë të pranishme edhe te faktorët
plotësues të qitjes.
Në rrethanat e mësipërme, gjykata e apelit nuk gjen të mbështetur kërkesën e të
pandehurit dhe mbrojtësit të tij lidhur me deklarimin të pafajshëm për veprën penale të
“Vrasjes me dashje”, parashikuar nga neni 76 i K.Penal, por gjen me vend dhe të provuar
faktin që i pandehuri Alfonds Dervishi është autor i veprës penale të “Plagosjes së lehtë me
dashje”, parashikuar nga neni 89 i K.Penal, por që për këtë pjesë çështja penale në ngarkim të
këtij të pandehuri duhet të pushohet, pasi i dëmtuari akuzues Xhemal Dervishi në deklaratën
noteriale nr.704/177-2 rep. e kol., datë 28.02.2010 ka hequr dorë nga ankimi.
394
Në lidhje me rekursin
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i prokurorit nuk duhet të

pranohet dhe vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të lihet në fuqi.
Vendimi i gjykatës së apelit për kualifikimin e veprimeve të kundraligjshme të të
gjykuarit në bazë të nenit 89 të Kodit Penal është i drejtë dhe në përputhje me rrethanat e
faktit të provuar. I gjykuari ka kryer veprën penale të “Plagosjes së lehtë me dashje”, të
parashikuar nga neni 89 i Kodit Penal: “Plagosja e kryer me dashje, që ka shkaktuar paaftësi
të përkohshme në punë më tepër se 9 ditë, përbën kundërvajtje penale dhe dënohet me gjobë
ose me burgim gjer në dy vjet”.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se duhen arsyetuar elementet e figurës së
veprës penale “Plagosje e lehtë me dashje”, të cilat janë:
I. Me veprimet e tij të kundraligjshme, të konkretizuara në shkaktimin e dëmtimeve
trupore shtetasit Xhavit Dervishi, i gjykuari Alfonds Dervishi ka cenuar marrëdhëniet juridike
të vendosura për të garantuar mbrojtjen dhe paprekshmërinë e shëndetit të personit.
II. Nga ana objektive vepra penale e “Plagosjes së lehtë me dashje“ kryhet me
veprime aktive, me mënyra dhe mjete të ndryshme ndaj të dëmtuarit të veprës penale, që
shprehet me shkaktimin e paaftësisë së përkohshme në punë më tepër se 9 ditë.
Nga provat e nënshtruara shqyrtimit gjyqësor provohet se ditën e ngjarjes, i dëmtuari
është goditur me armë zjarri nga i gjykuari, nga mbrapa, në shpatullën e majtë, duke i
shkaktuar dëmtim, gjë që i ka shkaktuar paaftësi të përkohshme në masën mbi 9 ditë.
III. I gjykuari Alfonds Dervishi ka mbushur moshën për përgjegjësi penale dhe është
i përgjegjshëm nga ana mendore.
IV. Duke analizuar në tërësi veprimet e ndërmarra nga i gjykuari gjykata çmon se
vepra penale është kryer prej tij me dashje, pasi ka parashikuar pasojat kriminale e me
ndërgjegje i ka lejuar.
Drejt i ka kualifikuar Gjykata e Apelit Tiranë veprimet e kryera nga i gjykuari sipas
nenit 89 të K.Penal dhe jo nenit 76-22 të K.Penal. Në themel të veprës penale të “vrasjes”
qëndrojnë veprimet për prekjen e jetës së personit. Ndërsa në veprën penale të “plagosjes”
qëndrojnë veprime që synojnë prekjen e shëndetit të personit.
Drejt ka konkluduar gjykata e apelit kur analizon veprimet e të gjykuarit, kundrejt të
dëmtuarit. Qëllimi i të gjykuarit nuk ka qenë vrasja e shtetasit Xhavit Dervishi, por plagosja e
lehtë e tij. Në rastin konkret nuk ka asnjë provë që të krijoje bindjen që i gjykuari ka dashur të
shkaktojë vdekjen e viktimës, por provohet se ai ka dashur ta plagosë lehtë atë. Me të drejtë
ka konstatuar gjykata e apelit që i pandehuri kishte mundësi ta vriste viktimën, në rast se e
dëshironte një gjë të tillë. Gjithashtu drejt çmon ajo kur merr në analizë edhe vendin ku është
shkaktuar dëmtimi, llojin e tij për të përcaktuar dhe vullnetin e veprimeve të të gjykuarit
karshi pasojës së ardhur.
Edhe përsa i takon pushimit të çështjes penale në ngarkim të tij, rezultoi se gjykata e
apelit, drejt ka konstatuar se vepra penale është nga ato që ndiqet me kërkesën e të dëmtuarit
akuzues, i cili ka hequr dorë nga ankimi.
D. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton zbatim të drejtë të ligjit penal në lidhje me
kualifikimin ligjor të veprës penale për të gjykuarin Alfonds Dervishi, prandaj për pasojë
vendimi ndaj të cilit është ushtruar rekurs duhet të mbetet në fuqi.
395
PЁR KЁTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, Pika 1, shkronjat
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit me nr.316, datë 18.03.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 25.11.2013
396
397
Nr.00-2013-1415 i Vendimit (319)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
I PANDEHUR: ANGJELIN STËRKAJ
A K U Z U A R:
Për veprën penale “Vjedhje me dhunë”, në bashkëpunim,
të banesës së shtetasit Pal Smajlaj,
parashikuar nga N.139 e 25 të K.Penal
E PANDEHUR: ZAMIRA SERRAJ
A K U Z U A R:
parashikuar nga N.139 e 25 të K.Penal
I PANDEHUR: ARIANIT SUSAJ
A K U Z U A R:
Për veprat penale “Vjedhje me dhunë”, në bashkëpunim,
Vjedhje me dhunë”, në bashkëpunim, të firmës “Beton Plus”
dhe “Mbajtjes pa leje të armëve të gjahut,
parashikuar nga N.139, 25, 139 e 25 dhe 280 të K.Penal.
I PANDEHUR: FATMIR SUSAJ
A K U Z U A R:
të firmës “Beton Plus”
parashikuar nga 139 e 25 të K.Penal.
398
I PANDEHUR: DEMIR NEÇAJ
A K U Z U A R:
të firmës “Beton Plus”,
parashikuar nga 139 e 25 të K.Penal.
I PANDEHUR: GJOKË FIERZA
A K U Z U A R:
Për veprën penale “Mbajtjes pa leje të armëve të gjahut”,
parashikuar nga N.280 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.461 (51-2011-3214), datë

Deklarimin fajtor të të pandehurit Aranit Gjon Susaj, për kryerjen e veprës
penale të “Vjedhjes me dhunë”, e kryer në bashkëpunim, të pikës së
përpunim inerteve “Beton Plus”, të parashikuar nga neni 139 -25 i K.Penal dhe
dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim.
penale të “Vjedhjes”, e kryer në bashkëpunim, të banesës së shtetasit Pal
Smajlaj, të parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 3 (tre)
vjet burgim.
penale të “Prodhimit dhe mbajtja pa leje të armëve të gjahut dhe
sportive”, të parashikuar nga neni 280 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 6
(gjashtë) muaj burgim.
Në aplikim të nenit 55 të K.Penal dënimin e të pandehurit Aranit Gjon Susaj
me 12 (dymbëdhjetë) vjet burgim, pas bashkimit të dënimeve.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Aranit Gjon Susaj fillon nga dita e
arrestimit ose ndalimit për efekt të këtij procedimi dhe të kryhet në një burg të
sigurisë së zakonshme.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Fatmir Gjon Susaj, për kryerjen e veprës
penale të ‘Vjedhjes me dhunë”, e kryer në bashkëpunim, të pikës së
përpunim inerteve “Beton Plus”, të parashikuar nga neni 139 -25 i K.Penal dhe
dënimin e tij me 8 (tetë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Fatmir Gjon Susaj fillon nga dita e
Deklarimin fajtor të të pandehurit Demir Mhill Neçaj, për kryerjen e veprës
penale të “Vjedhjes me dhunë”, e kryer në bashkëpunim, të pikës së
përpunim inerteve “Beton Plus”, të parashikuar nga neni 139-25 i K.Penal dhe
dënimin e tij me 8 (tetë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Demir Mhill Neçaj fillon nga dita e
399
Deklarimin fajtor të të pandehurit Angjelin Mark Sterkaj, për kryerjen e
veprës penale të “Vjedhjes”, e kryer në bashkëpunim, të banesës së shtetasit
Pal Smajlaj, të parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 19
(nëntëmbëdhjetë) muaj burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Angjelin Mark Sterkaj fillon nga dita e
Deklarimin fajtor të së pandehurës Zamira Nikoll Serraj, për kryerjen e
veprës penale të “Vjedhjes”, e kryer në bashkëpunim, të banesës së shtetasit
Pal Smajlaj, të parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal dhe dënimin e saj me 12
(dymbëdhjetë) muaj burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurën Zamira Nikoll Seraj fillon nga dita e
arrestimit ose ndalimit për efekt të këtij procedimi dhe të kryhet në një burg
për femra të sigurisë së zakonshme.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Gjokë Dodë Fierza, për kryerjen e veprës
penale të “Prodhimit dhe mbajtja pa leje të armëve të gjahut dhe
sportive”, të parashikuar nga neni 280 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me
150.000 (njëqind e pesëdhjetë mijë) lekë gjobë.
Në aplikim të nenit 34 të K.Penal pagimi i gjobës nga i pandehuri Gjokë Dodë
Fierza duhet të kryhet brenda 1 (një) muaji nga dita e marrjes formë të prerë
të vendimit.
Në bazë të nenit 190 të K.Pr.Penale, provat materiale të sekuestruara dhe
konkretisht çelësat dhe radiomarrëset t’i kthehen firmës “Beton Plus”, arma e
gjahut të konfiskohet dhe të kalojë në favor të shtetit, ndërsa rrobat e gjetura
në banesën e të pandehurit Arianit Susaj të asgjësohen.
Shpenzimet procedurale, në ngarkim të pandehurve solidarisht.
Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim në Gjykatën e Apelit Shkodër
brenda 10 ditëve nga e nesërmja e shpalljes.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.163, date 26.07.2012 ka vendosur:

Shkodër dhe dërgimin e çështjes për kompetencë gjykimi në Gjykatën e
Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë.
Kundër vendimit nr.163, datë 26.07.2012 të Gjykatës Apelit Shkodër kanë ushtruar
rekurs të pandehurit Angjelin Sterkaj, Demir Ndrecaj, Arianit Susaj, Fatmir Susaj, nëpërmjet
mbrojtësve të tyre, të cilët respektivisht kërkojnë:
I pandehuri Angjelin Sterkaj, nëpërmjet mbrojtësit të tij, kërkon: Prishjen e vendimit

nr.163 datë 26.07.2012, të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe kthimin e akteve në këtë gjykatë
për rishqyrtim, me një tjetër trup gjykues.
Shkaqet e parashtruara në rekurs janë:

- Vepra penale për të cilën akuzohet i pandehuri Angjelin Sterkaj nuk është kryer nga
organizata kriminale apo grupi i strukturuar kriminal, ai nuk ka marrë pjesë në ndonjë
grup të strukturuar kriminal dhe nuk e ka kryer veprën penale për të cilën akuzohet.
- Sipas procedurës penale gjykata e apelit nuk ka të drejtë që t’i kthejë aktet në një
gjykatë të lloji tjetër.
- Në kohën kur ka ndodhur vjedhja e banesës së të dëmtuarit Pal Smajlaj i pandehuri
Angjelin Sterkaj ka qenë në Republikën e Malit të Zi.
400
- Gjatë ballafaqimit në gjykatë i dëmtuari ka deklaruar se nuk është Angjelin Sterkaj as
në zë e as në tru dhe gjurmët e tij të gishtërinjve nuk janë gjetur në vendngjarje.
- Po ashtu edhe gjatë kontrollit të banesës së tij nuk është gjetur asgjë e kundra-
ligjshme. Deklarata e znj.Zoje Susaj është tërësisht e sajuar për të fajësuar
bashkëshortin e saj.
- Gjykata e apelit nuk ka respektuar nenin 428/ç të Kodit të Procedurës Penale në lidhje
me rastet kur prishet çështja dhe kthehet për rigjykim.
I pandehuri Demir Neçaj, nëpërmjet mbrojtësit të tij kërkon: Prishjen e vendimit

nr.163, datë 26.07.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe kthimin e akteve në këtë gjykatë

- Vepra penale për të cilën akuzohet i pandehuri Demir Neçaj nuk është kryer nga
grup të strukturuar kriminal por e ka kryer veprën në bashkëpunim me Arianit Susaj
me bashkëshorten e tij Zoje Susaj dhe vëllai i bashkëshortes Nikë Markaj.
- Gjykata e apelit dhe e shkallës së parë kanë shkelur pikën 6 të KEDNJ, duke mos
pranuar kërkesën e të pandehurve për të proceduar me gjykim të shkurtuar.
I pandehuri Arianit Susaj, nëpërmjet mbrojtësit të tij, kërkon: Prishjen e vendimit


- Vepra penale për të cilën akuzohet i pandehuri Arianit Susaj nuk është kryer nga
grup të strukturuar kriminal por e ka kryer veprën në bashkëpunim me bashkëshorten
e tij Zoje Susaj dhe vëllai i bashkëshortes Nikë Markaj.
- Gjykata e apelit dhe e shkallës së parë kanë shkelur pikën 6 të KEDNJ, duke mos
pranuar kërkesën e të pandehurve për të proceduar me gjykim të shkurtuar.
I pandehuri Fatmir Susaj, nëpërmjet mbrojtësit të tij, kërkon: Prishjen e vendimit


- Vepra penale për të cilën akuzohet i pandehuri Fatmir Susaj nuk është kryer nga
grup të strukturuar kriminal dhe nuk e ka kryer veprën penale për të cilën akuzohet.
401
- Sipas akteve që ndodhen në dosje rezulton se personat e dyshuar akuzohen për dy
episode të ndryshme, me dy palë autore të ndryshëm dhe të pavarura nga njëra tjetra.
Ato nuk i bashkon asgjë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Bujar Sheshi, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; mbrojtësin e të pandehurit Arianti Susaj,
av.Aleksandër Preka, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në po këtë gjykatë, me tjetër trup gjykues; dhe pasi e bisedoi çështjen
në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.163, datë 26.07.2012 i Gjykatës së Apelit Shkodër është marrë në
interpretim dhe zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe si i tillë do të prishet dhe çështja do
të kthehet për rishqyrtim në këtë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Nga aktet e administruara në dosje rezultojnë këto rrethana të faktit:
1. I pandehuri Angjelin Stërkaj është i fejuari i të pandehurës Zamira Serraj. Ai ka
punuar në Shoqërinë “Beton Plus” dhe është shok me të pandehurin Arianit Susaj,
ndërsa i pandehuri Fatmir Susaj është vëllai i të pandehurit Arianit; I pandehuri Gjokë
Fierza është bashkëpronar në Shoqërinë “Beton Plus” ku është akuzuar për veprën
penale të “Mbajtja pa leje e armëve të gjahut”, pasi arma e gjahut e vjedhur këtij të
fundit ishte pa lejen e organeve kompetente.
2. Të pandehurit janë të përfshirë në 2 episode të vjedhjes; ai i datës 09.04.2010, ku
është vjedhur banesa e shtetasit Pal Smajlaj në fshatin Grudë e Re - Shkodër dhe më
datë 27.04.2010 ku është vjedhur pika e prodhimit dhe shitjes së inerteve “Beton
Plus”. Për këto episode janë qartësuar hetimet pas denoncimit më datë 03.07.2010 të
shtetases Zoje Susaj, bashkëshortja e të pandehurit Arianit Susaj për dhunën e
ushtruar në familje nga ky i fundit.
3. Më datë 09.04.2010, rreth orës 02.20 është marrë njoftim nga salla operative e D.P.Q.
Shkodër se është vjedhur me dhunë banesa e shtetasit Pal Smajlaj, banues në fshatin
Grudë e Re Komuna e Rrethina, Shkodër. Pas marrjes së këtij informacioni policia
gjyqësore ka kryer veprimet hetimore dhe ka rezultuar se persona të paidentifikuar
kanë shkuar tek kjo banesë dhe pasi kanë shpërthyer zgarën e dritares në pjesën e
pasme të kësaj banese, kanë hyrë brenda dhe kanë vjedhur sende të ndryshme.
4. Shtetasi Pal Smajlaj, i cili jeton i vetëm pasi fëmijët i ka në emigracion, ka deklaruar
se më datë 09.04.2010, rreth orës 01.00 të natës, ka dëgjuar një krismë dhe pastaj ecje
më të lehtë në banesë, në brendësi të saj dhe se ai është ngritur nga gjumi dhe përpara
i janë shfaqur tre persona të cilët kanë ndezur dritën e dhomës. Njëri prej tyre i ka
vendosur një jorgan në fytyrë dhe më pas ata kanë kontrolluar gjithë shtëpinë. Pas
kësaj ai është goditur nga njëri nga personat, i cili i ka thënë dy shokëve të tij
“kontrolloni se ky qerrata ka edhe armë zjarri”. Pas kontrollit të banesës shtetasit në
fjalë kanë lidhur të dëmtuarin Pal Smajlaj. Nga deklarimet e marra nga ky i fundit
rezulton se këta shtetas kanë vjedhur dy celularë, një çifte me leje me nr.arme V-
666677 dhe 180.000 (njëqind e tetëdhjetë mijë) lekë. Shtetasi Pal Smajlaj në gjykim
402
dëshmoi gjithashtu se ai nuk i ka njohur personat që kanë kryer veprën penale, por ai
deklaroi se ka dëgjuar zërin e tre personave meshkuj.
5. Sipas akt dëshmisë mjeko-ligjore nr.52 e shtetasit Pal Smajlaj, rezulton se te ky
shtetas konstatohet ekimozë në pjesën midis veshit dhe syrit të djathtë me një edemë
të lehtë, ekimozë në ballë djathtas, me drejtim të tërthortë, dërrmishje në mjekër.
Dëmtimet janë shkaktuar me mjet të fortë mbretës dhe hyn në kategorinë e dëmtimeve
që kanë sjellë humbjen e aftësisë për punë në masën deri në 9 ditë.
6. Në Sallën Operative të Drejtorisë së Policisë së Qarkut Shkodër më datën 27.04.2010,
rreth orës 06.40’ është marrë informacion për vjedhjen e pikës së shitjes e përpunimit
të inerteve “Beton Plus” në pronësi të shtetasit Marian Fierza. Ngjarja ka ndodhur në
orët e para të mëngjesit të datës 27.04.2010 ku tre persona të maskuar kanë shkuar në
pikën në fjalë duke ushtruar dhunë ndaj rojës Zeqir Zenaj, të cilin e kanë lidhur dhe
më pas mbyllur në banjën e vendrojës. Më pas autorët e veprës penale kanë vjedhur
dy armë gjahu turke, një me numër 8557349, që ka qenë me leje dhe arma tjetër, për
të cilën nuk është disponuar leje nga pronarët e saj, dy celularë, 2 radio marrëse dhe
disa çelësa të automjeteve.
7. Më datën 03.07.2010 në Sallën Operative të Drejtorisë së Policisë së Qarkut Shkodër
është marrë njoftim për një dhunë në familje të ushtruar në banesën e të pandehurit
Arianit Susaj. Menjëherë është shkuar në këtë banesë, ku ndër të tjera është pyetur
bashkëshortja e këtij shtetasi, shtetasja Zoje Susaj, e cila në dukje kishte dëmtime të
ndryshme në trup. Kjo shtetase ka dhënë kallëzim, ku ka bërë të ditur faktin se nga
bashkëshorti i saj është ushtruar dhunë. Nga kontrolli i ushtruar në banesën e shtetasit
Arianit Susaj është gjetur dhe sekuestruar në cilësinë e provës materiale një armë
gjahu turke, me numër TS-870 me rrip të zi.
8. Gjithashtu nga deklarimet e marra nga shtetasja Zoje Susaj, bashkëshortja e shtetasit
Arianit Susaj, bëhet i ditur një fakt të cilin ajo e kishte mësuar nga bashkëshorti i saj,
për vjedhjen e një firme “Beton Plus”, ku kishin keqtrajtuar rojën dhe kishin vjedhur
ndër të tjera dy armë gjahu. Këtë veprim bashkëshorti i saj Arianiti e ka kryer së
bashku me vëllanë e tij Fatmir Susaj dhe shtetasin Demir Neçaj. Një nga armët e
gjahut të vjedhur në këtë ngjarje e ka shitur ndërkohë që arma tjetër është gjetur në
banesën e tyre ditën e ngjarjes. Gjithashtu dhe radiot e vjedhura në vendin e ngjarjes
janë gjetur në banesën e deklarueses.
9. Shtetasja Zoje Susaj bën të ditur dhe një fakt tjetër të mësuar nga bashkëshorti i saj, i
pandehuri Arianit Susaj për vjedhjen e banesës së shtetasit Pal Smajlaj. Nga
deklarimet e marra nga kjo shtetase rezulton se shtetasi Pal Smajlaj jetonte i vetëm,
pasi fëmijët i kishte jashtë shtetit. Në banesën e tij shkonte vazhdimisht, për të bërë
punët e pandehura Zamira Serraj, që është e fejuara e të pandehurit Angjelin Sterkaj.
Kjo e fundit ka lënë hapur dritaren nga ku të pandehurit Angjelin, Zamira dhe Arianit
janë futur natën e ngjarjes në banesën e shtetasit Pal Smajlaj. Kur kanë hyrë në
banesë, kanë goditur shtetasin Pal Smajlaj dhe aty kanë vjedhur një çifte, dy celularë
dhe disa lekë. Pas ngjarjes çiften e kanë shitur.
10. I pandehuri Arianit Susaj, i cili ka pranuar kryerjen e veprës penale të vjedhjes së
firmës “Beton Plus”, por ka deklaruar se një veprim të tillë e ka kryer me
bashkëshorten e tij Zoje Susaj dhe me vëllanë e saj Nikë Markaj, mohon faktin që ai
të ketë kryer veprën penale të vjedhjes së banesës së shtetasit Pal Smajlaj dhe
deklaron se të bashkëpandehurit e tjerë nuk janë përfshirë në këto ngjarje.
11. I pandehuri Fatmir Susaj nuk ka pranuar kryerjen e veprës penale, duke pretenduar se
në kohën e kryerjes së kësaj vepre ndodhej në Tropojë.
I pandehuri Demir Neçaj nuk ka pranuar kryerjen e veprës penale.
403
12. I pandehuri Gjokë Fierza ka deklaruar se në lidhje me armën e gjahut të vjedhur në
firmën “Beton Plus” natën e ngjarjes, të cilën ai e njohu në veprim në paraqitje sipër
njohje, ai ishte në proces për nxjerrjen e lejes për të.
13. Të pandehurit Fatmir Susaj, Demir Neçaj, Angjelin Stërkaj dhe Zamira Serraj janë
gjykuar në mungesë të vullnetshme të tyre, duke u përfaqësuar nga mbrojtësit e
zgjedhur prej tyre, të cilët kanë kërkuar pafajësi. I pandehuri Arianit Susaj, gjykuar
edhe ai në mungesë të vullnetshme, nëpërmjet mbrojtësit të tij ka kërkuar që të
dënohet me minimumin e parashikuar nga dispozita për veprën penale të “Mbajtjes pa
leje të armëve të gjahut” dhe “Vjedhje me dhunë në bashkëpunim” të firmës “Beton
Plus”. I pandehuri Gjokë Fierza, i cili është deklaruar në mungesë nga gjykata dhe
është përfaqësuar nga mbrojtësi i caktuar kryesisht, dhe ky i fundit ka kërkuar
dënimin e tij në minimum për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të armëve të gjahut”.
14. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.461 (51-2011-3214), datë
i.1 Deklarimin fajtor të të pandehurit Aranit Gjon Susaj, për kryerjen e veprës penale të
“Vjedhjes me dhunë” e kryer në bashkëpunim, të pikës së përpunim inerteve “Beton
Plus”, të parashikuar nga neni 139-25 i K.Penal dhe dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet
burgim.
ii.1 Deklarimin fajtor të të pandehurit Aranit Gjon Susaj, për kryerjen e veprës penale të
“‘Vjedhjes” e kryer në bashkëpunim, të banesës së shtetasit Pal Smajlaj, të parashikuar
nga neni 134/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 3 (tre) vjet burgim.
iii.1 Deklarimin fajtor të të pandehurit Aranit Gjon Susaj, për kryerjen e veprës penale të
“Prodhimit dhe mbajtja pa leje të armëve të gjahut dhe sportive” të parashikuar nga
neni 280 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 6 (gjashtë) muaj burgim.
iv.1 Në aplikim të nenit 55 të K.Penal dënimin e të pandehurit Aranit Gjon Susaj me 12
(dymbëdhjetë) vjet burgim pas bashkimit të dënimeve.
v.1 Vuajtja e dënimit për të pandehurin Aranit Gjon Susaj fillon nga dita e arrestimit ose
ndalimit për efekt të këtij procedimi dhe të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
i.2 Deklarimin fajtor të të pandehurit Fatmir Gjon Susaj, për kryerjen e veprës penale të
Plus”, të parashikuar nga neni 139 -25 i K.Penal dhe dënimin e tij me 8 (tetë) vjet burgim.
ii.2 Vuajtja e dënimit për të pandehurin Fatmir Gjon Susaj fillon nga dita e arrestimit
ose ndalimit për efekt të këtij procedimi dhe të kryhet në një burg të sigurisë së
zakonshme.
i.3 Deklarimin fajtor të të pandehurit Demir Mhill Neçaj, për kryerjen e veprës penale të
Plus”, të parashikuar nga neni 139 -25 i K.Penal dhe dënimin e tij me 8 (tetë) vjet burgim.
ii.3 Vuajtja e dënimit për të pandehurin Demir Mhill Neçaj fillon nga dita e arrestimit
ose ndalimit për efekt të këtij procedimi dhe të kryhet në një burg të sigurisë së
zakonshme.
i.4 Deklarimin fajtor të të pandehurit Angjelin Mark Sterkaj, për kryerjen e veprës
penale të “Vjedhjes” e kryer në bashkëpunim, të banesës së shtetasit Pal Smajlaj, të
parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 19 (nëntëmbëdhjetë) muaj
burgim.
ii.4 Vuajtja e dënimit për të pandehurin Angjelin Mark Sterkaj fillon nga dita e
arrestimit ose ndalimit për efekt të këtij procedimi dhe të kryhet në një burg të sigurisë së
zakonshme.
i.5 Deklarimin fajtor të së pandehurës Zamira Nikoll Serraj, për kryerjen e veprës
penale të “Vjedhjes” e kryer në bashkëpunim, të banesës së shtetasit Pal Smajlaj, të
404
parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal dhe dënimin e saj me 12 (dymbëdhjetë) muaj
burgim.
ii.5 Vuajtja e dënimit për të pandehurën Zamira Nikoll Serraj fillon nga dita e arrestimit
ose ndalimit për efekt të këtij procedimi dhe të kryhet në një burg për femra, të sigurisë së
zakonshme.
i.6 Deklarimin fajtor të të pandehurit Gjokë Dodë Fierza, për kryerjen e veprës penale të
“Prodhimit dhe mbajtja pa leje të armëve të gjahut dhe sportive” të parashikuar nga
neni 280 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 150.000 (njëqind e pesëdhjetë mijë) lekë
gjobë.
ii.6 Në aplikim të nenit 34 të K.Penal pagimi i gjobës nga i pandehuri Gjokë Dodë Fierza
duhet të kryhet brenda 1 (një) muaji nga dita e marrjes formë të prerë të vendimit.
i.7 Në bazë të nenit 190 të K.Pr.Penale, provat materiale të sekuestruara dhe konkretisht
çelësat dhe radiomarrëset t’i kthehen firmës “Beton Plus”, arma e gjahut të konfiskohet
dhe të kalojë në favor të shtetit, ndërsa rrobat e gjetura në banesën e të pandehurit Arianit
Susaj të asgjësohen.
i.8 Shpenzimet procedurale në ngarkim të pandehurve solidarisht.
i.9 Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim në Gjykatën e Apelit Shkodër brenda 10
ditëve nga e nesërmja e shpalljes.
15. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.163, date 26.07.2012, ka vendosur:
i. Prishjen e vendimit nr.461, datë 20.07.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër
dhe dërgimin e çështjes për kompetencë gjykimi në Gjykatën e Shkallës së Parë për
Krime të Rënda Tiranë.
16. Kundër vendimit nr.163, datë 26.07.2012 të Gjykatës Apelit Shkodër kanë
ushtruar rekurs të pandehurit Angjelin Sterkaj, Demir Ndrecaj, Arianit Susaj
Fatmir Susaj, nëpërmjet mbrojtësve të tyre, të cilët respektivisht kërkojnë:
kthimin e akteve në këtë gjykatë për rishqyrtim me një tjetër trup gjykues, duke
parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
17. Gjykata e Apelit Shkodër, në vendimin nr.163, datë 26.07.2012, ka arsyetuar në këtë
mënyrë: “…Vendimi i gjykatës duhet të prishet mbasi janë shkelur rëndë rregullat
procedurale mbi rregullat e gjykimit. Nga aktet rezulton se të gjykuarit nuk kanë
pasur në kryerjen e veprave penale një bashkëpunim të thjeshtë por plotësojnë
kërkesat e nenit 28 pika 4 dhe 334/2 të Kodit Penal, mbasi është grup i strukturuar
kriminal dhe si formë e veçantë e bashkëpunimit në të cilin bëjnë pjesë tre ose më
shumë persona, për kryerjen e një ose më shumë veprave penale, për të realizuar
përfitime materiale dhe gjykohet sipas nenit 75 /a nga Gjykata e Shkallës së Parë për
Krime të Rënda. Nga aktet rezulton se të dënuarit nga Gjykata e Shkallës së Parë për
Krime të Rënda janë tre dhe më shumë persona, të cilët kanë kryer disa vjedhje dhe
nuk është grup i rastësishëm…”.
18. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi duhet të pranohet për
shkelje të ligjit procedural të kryer nga gjykata e apelit dhe çështja duhet të
kthehet për rigjykim në po këtë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
19. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.163, datë 26.07.2012 i Gjykatës
së Apelit Shkodër është marrë në shkelje të ligjit procedural penal dhe si i tillë duhet
të prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim.
405
20. Vendimi për shpalljen e moskompetencës është pasojë e interpretimit të gabuar të
dispozitave procedurale penale, pasi nuk bazohet në asnjë prej provave të cilat janë
shqyrtuar gjatë gjykimit.
21. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, në lidhje me episodin në banesën e shtetasit Pal
Smajli i ka kualifikuar veprimet e të pandehurve si vjedhje në mënyrë të hapur në
bashkëpunim; ndërsa për episodin e dytë vjedhje me dhunë në bashkëpunim sipas
akuzës.
22. Gjykata e apelit, pasi ka realizuar një numër seancash gjyqësore që prej datës
07.06.2012 deri në shpalljen e vendimit më datë 26.07.2012 (gjithsej 6 seanca), pasi
ka shqyrtuar të gjitha provat e paraqitura nga palët, ka bërë administrimin e tyre, si
dhe ka dëgjuar palët në kërkimet përfundimtare e ka deklaruar të mbyllur shqyrtimin
gjyqësor dhe është tërhequr në dhomë këshillimi për të marrë vendimin përfundimtar.
23. Më tej trupi gjykues, mbasi ka vënë në bisedim çështjen, ka konkluduar se përsa i
përket bashkëpunimit, të gjykuarit nuk kanë pasur në kryerjen e veprave penale një
bashkëpunim të thjeshtë, por plotësojnë kërkesat e nenit 28 pika 4 dhe 334/2 të Kodit
Penal, mbasi është grup i strukturuar kriminal dhe gjykohet sipas nenit 75/a nga
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda, duke ia dërguar aktet kësaj gjykate
për vazhdimin e gjykimit.
24. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vërtet N.86/1 i K.Pr.Penale 1 i jep të
drejtë gjykatës së apelit që të vlerësojë kompetencën, por e drejta që i është dhënë
trupit gjykues për të verifikuar kryesisht kompetencën lëndore nuk duhet të përdoret
në mënyrë abuzive duke investuar një gjykatë tjetër, ç’ka dëmton përfundimin e
procesit penal brenda një afati të arsyeshëm dhe duke rrezikuar ligjshmërinë e
procesit.
25. Kompetenca lëndore përcaktohet para së gjithash nga akuza e ngritur nga prokurori
ndaj të pandehurit, e cila përzgjedh në mënyrë automatike sipas dispozitave
procedurale penale edhe gjykatën, e cila në bazë të ligjit duhet ta gjykojë çështjen.
26. Nga aktet e administruara ka rezultuar se të gjykuarit, përkatësisht Angjelin Sterkaj,
Arianit Susaj, Zamira Serraj, janë akuzuar për kryerjen e veprës “Vjedhje me dhunë”,
në bashkëpunim për episodin e vjedhjes në banesën e shtetasit Pal Smajlaj; ndërsa të
pandehurit Arianit Susaj, Demir Neçaj dhe Fatmir Susaj, për kryerjen e veprës
“Vjedhje me dhunë”, në bashkëpunim për episodin e vjedhjes së pikës së prodhimit
dhe shitjes së interteve “Beton Plus”; vepra të parashikuar nga N.139 dhe 25 të
K.Penal, ndërsa i pandehuri Gjokë Fierza për kryerjen e veprës penale të “Mbajtjes pa
leje të armëve të gjahut”. vepër penale e parashikuar nga N. 280 i Kodit Penal.
27. Këto vepra penale për nga rëndësia, duke mos u përfshirë në ato grup veprash penale
të cilat nuk gjykohen nga gjykata e krimeve të rënda si dhe të mos përfshirjes të
ndonjë subjekti të posaçëm në juridiksionin fillestar të Gjykatës së Lartë, janë në
kompetencë lëndore të gjykatës së rrethit gjyqësor. Referuar vendit ku pretendohet se
është kryer vepra penale çështja është në kompetencë tokësore të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër.
28. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se Gjykata e Apelit Shkodër
nuk ka zbatuar drejt nenin 375 të K.Pr.Penale 2 përsa i përket shpalljes së vendimit të
moskompetencës, ndërkohë që ishte tërhequr në dhomë këshillimi për të marrë
vendimin përfundimtar.
1
N.86/1 K.Pr.Penale “Vendimi i gjykatës së apelit dhe Gjykatës së Lartë mbi kompetencën”
1. Gjykata e apelit, kur konstaton se gjykata e shkallës së pare nuk ka qenë kompetente, prish vendimin e apeluar dhe e
dërgon çështjen në gjykatën kompetente.
2
Me vendimin përfundimtar gjykata mund t’i japë faktit një përcaktim të ndryshëm nga ai që ka bërë prokurori
ose i dëmtuari akuzues, më të lehtë ose më të rëndë, me kusht që vepra penale të jetë në kompetencën e saj.
406
29. Gjykata Kushtetuese, me vendimin nr.50, datë 30.07.1999, ka njohur
kushtetutshmërinë e ndryshimit të akuzës nga ana e gjykatës e cila ka të drejtë t’i japë
një cilësim ligjor të ndryshëm nga akuza, qoftë edhe më të rëndë, duke theksuar se në
këtë rast nuk rëndohet pozita e të pandehurit. Gjithashtu është theksuar se një nga
kushtet është që këtë ndryshim mund ta bëjë kur kjo është në kompetencë të saj. Në
rast se akuza e re nuk është në kompetencë të gjykatës, duke e lidhur me nenin 85 të
K.Pr.Penale, aktet i dërgohen gjykatës kompetente.
30. Gjykata Kushtetuese në vendimin e sipërcituar ka trajtuar dhe momentet procedurale
kur konstatohet nga ana e gjykatës moskompetenca dhe mënyra e reagimit prej saj në
varësi të fazës së gjykimit, duke ndarë në dy momente: a) gjatë hetimit gjyqësor dhe
b) mbas mbylljes së shqyrtimit gjyqësor kur është tërhequr për vendim.
31. Siç rezulton nga aktet e fashikullit konstatimi i moskompetencës nga ana e gjykatës së
apelit është bërë mbasi është tërhequr për të shpallur vendimin përfundimtar. Gjykata
e apelit ka konkluduar bazuar në N.334 dhe 28/4 të K.Penal e N.86/1, 75/a të
K.Pr.Penale. Sipas interpretimit që Gjykata Kushtetuese i ka bërë nenit 375 të
K.Pr.Penale, trupi gjykues kishte detyrimin që të riçelte seancën gjyqësore, të vinte në
dijeni palët dhe të dëgjonte pretendimet e tyre. Në këtë mënyrë - siç shprehet Gjykata
Kushtetuese - garanton të drejtën e mbrojtjes dhe të akuzës së prokurorit. Zbatimi në
këtë mënyrë i kërkesave të nenit 375 K.Pr.Penale, është një garanci për zhvillimin e
një procesi të rregullt ligjor, duke vënë gjykatën në rolin që i takon për dhënien e
drejtësisë.
32. Gjykata e apelit ka konstatuar mungesën e kompetencës së saj lëndore, përsa i përket
pretendimit në lidhje me kualifikimin ligjor të faktit penal në lidhje me
bashkëpunimin, si element i kryerjes së veprës penale nga bashkëpunim i thjeshtë në
format e veçanta të bashkëpunimit si grup i strukturuar kriminal.
33. Kolegji Penal vlerëson se përcaktimi i drejtë i gjykatës kompetente ka rëndësi sepse i
hap rrugë një procesi të rregullt ligjor nga një gjykatë e caktuar me ligj me pasojë
pavlefshmëri të procesit dhe të vendimit. Në rast se vendimi jepet nga gjykata jo
kompetente pavarësisht se si është zgjidhur çështja i hap rrugën një procesi të
pavlefshëm i cili në rast se kundërshtohet nga palët mund të shpallet i pavlefshëm në
bazë të nenit 86 të K.Pr.Penale. Ky qëndrim në lidhje me respektimin nga gjykata të
kompetencës dhe të pasojave në procesin penal është analizuar dhe në jurisprudencën
e Gjykatës Kushtetuese (vendimi nr.11, datë 23.04.2009). Në këtë vendim shprehet
se: “...detyrimi i respektimit nga gjyqtari të kufirit të kompetencës është ndër të tjera
parakusht për të mos lejuar që shumë gjyqtarë të ushtrojnë të njëjtin pushtet me
vendime për një fakt të caktuar, duke cenuar parimin kushtetues të ligjshmërisë apo të
gjykimit të një personi dy herë për të njëjtën vepër (ne bis in idem), të parashikuar
përkatësisht në nenet 4/1 dhe 34 të Kushtetutës. Prandaj, për çdo rast dhe çështje të
mundshme, ligji ka parashikuar një gjykatë kompetente për të gjykuar”.
34. Ligjvënësi ka përcaktuar në mënyrë eksplicite në Kodin Penal, veprat penale të cilat
gjykohen nga Gjykata për Krime të Rënda, në N.75/a të K.Pr.Penale 1. Gjykata e
Apelit Shkodër në kushtet kur të pandehurit akuzohen për kryerjen e një vepre penale
të parashikuar nga Kodi Penal, (N.139 e 25 të K.Penal) 2, jashtë sferës së veprimit të
1
N.75/a K.PR.Penale “Kompetencat e gjykatës për Krime të Rënda”
Gjykata e krimeve të rënda gjykon krimet e parashikuara nga nenet 73, 74, 75, 79 shkronjat “c” dhe “ç”, 109, 109/b, 110/a,
111, 114/b, 128/b, 219, 220, 221, 230, 230/a, 230/b, 231, 232, 233, 234, 234/a, 234/b, 278/a, 282/a, 283/a, 284/a, 287/a, 333,
333/a e 334 të Kodit Penal, duke përfshirë edhe rastet kur ato janë kryer nga të miturit.
2
N.139 K.Penal “Vjedhja me dhunë”
Vjedhja e pasurisë e shoqëruar me përdorim dhune dënohet me burgim nga pesë gjer në pesëmbëdhjetë vjet.
407
kompetencës së gjykatës për krime të rënda, duke shpallur moskompetencën e saj për
gjykim, ka vepruar në kundërshtim me ligjin.
35. Kolegji Penal vlerëson se duke arritur në këtë konkluzion për ndryshimin e formës së
bashkëpunimit Gjykata e Apelit Shkodër ka vepruar në kundërshtim me funksionin që
ajo ka si organ që jep drejtësi dhe duke marrë atributet që ka prokurori si organi që
ngre akuzë. Vendimin e moskompetencës e ka ngritur në bazë të një akuze të re të
ngritur prej saj. Kështu përveç akuzës së ngritur nga prokurori për veprën penale të
“Vjedhjes me dhunë” të kryer në bashkëpunim sipas nenit 139 e 25 të Kodit Penal,
gjykata i ka akuzuar dhe për veprën penale të krijimit të grupit të strukturuar kriminal,
të parashikuar nga neni 334 dhe 28/4 të Kodit Penal.
36. Gjykata e Apelit Shkodër duke ngritur një akuzë tjetër në vendimin e saj të
moskompetencës ka vepruar jashtë kufijve të së drejtës duke i dhënë atributet që ka
prokurori sipas nenit 24/1 të K.Pr.Penale. Në kushtet kur vendimi nr.163, datë
26.07.2012 i Gjykatës së Apelit Shkodër për shpalljen e moskompetencës nuk është i
mbështetur në ligj, duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet pranë kësaj gjykate
për rishqyrtim me tjetër trup gjykues.
37. Vendimi nr.163, datë 26.07.2012 i Gjykatës së Apelit Shkodër është marrë në
interpretim dhe zbatim të gabuar të ligjit procedural penal dhe si i tillë duhet të prishet
dhe çështja të kthehet për rishqyrtim në po këtë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 25.11.2013
408
Nr.00-2013-1558 i Vendimit (320)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
në datën 25.11.2013 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen penale me palë:
KËRKUES: SEFER AJASLLARI, i mbrojtur nga

av. Zenun Hajdarmataj.
KUNDËR: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË
SHKALLËS SË PARË FIER, e përfaqësuar
në Gjykatën e Lartë nga prokurori Kujtim Luli.
OBJEKTI:
Ankim kundër vendimit të pushimit të datës 31.10.2007
të Prokurorisë pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier,
për pushimin e procedimit penal nr.587, të vitit 2006.
Baza Ligjore: Neni 329/1 i Kodit të Procedurës Penale.

Rrëzimin si të pabazuar në ligj të ankimit të kërkuesit Safer Ajasllari, ndaj
vendimit të pushimit të Prokurorisë pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier
datë 31.10.2007, të procedimit penal nr.587 të vitit 2006.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.160, datë 17.09.2010, ka vendosur:

Gjyqësor Fier.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs kërkuesi Sefer Ajasllari i cili kërkon:
“Ndryshimin e vendimeve duke vendosur prishjen e vendimit te pushimit datë 31.10.2007 të
Prokurorisë së Rrethit Fier, duke rifilluar hetimet e çështjes penale”.

së Lartë Kujtim Luli, i cili kërkoi prishjen vendimit nr.160, datë 17.09.2010 të Gjykatës të
Apelit Vlorë dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë; dëgjoi mbrojtësin e të
gjykuarit Sefer Ajasllari, avokatin Zenun Hajdarmataj, i cili kërkoi prishjen e vendimit
nr.160, datë 17.09.2010 të Gjykatës të Apelit Vlorë, të vendimit nr.215, datë 24.04.2008 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe kthimin e çështjes për rigjykim në gjykatën e rrethit;
dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,
409
VЁREN
Se vendimet penale: nr.160, datë 17.09.2010 i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe ai nr.215,
datë 24.04.2008 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, janë marrë në zbatim të gabuar të ligjit
procedural dhe si të tillë do të prishen e aktet do të kthehen për rishqyrtim në Gjykatën e
Shkallës së Parë Fier.
1. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Fier, mbi kallëzimin e kërkuesit Sefer Ajasllari ka
regjistruar procedimin penal nr.465, datë 20.09.2000, në ngarkim të shtetasit Altin
Vrioni, me akuzën e “Falsifikimit të dokumenteve”, parashikuar nga neni 186 i
K.Penal. Kërkuesi (kallëzues) Sefer Ajasllari, ka qenë pjesëmarrës (jo palë) në një
gjykim civil, ku tërheq interesa bashkëshortja e tij Lindita Ajasllari dhe në këtë
gjykim nga pala e paditur Altin Vrioni është paraqitur një dokument i vitit 1992 i
Hipotekës Fier. Sipas kallëzuesit, falsifikimi konsiston në faktin se në këtë vërtetim
është shtuar paragrafi i fundit që bën fjalë për ekzistencën e një note transkriptimi me
nr.29, datë 03.11.1952, sipas të cilës, me vendimin nr.96, datë 31.07.1947 të Komitetit
Ekzekutiv të K.P. kundra Kahreman Vrioni është vendosur shtetëzimi i një godine, e
cila është objekt i një procesi gjyqësor. Komisioni i Kthimit të Pronave ish-Pronareve
Fier, i ka kthyer me vendim, merkaton e qytetit te Fierit trashëgimtarëve të familjes
“Vrioni”, objekt i cili është privatizuar edhe nga bashkëshortja e kërkuesit e persona
të tjerë ish-punonjës në këtë objekt.
2. Me vendimin e prokurorit datë 09.02.2001 është vendosur Pushimi i procedimit penal
nr.465, në bazë të nenit 328, pika 1 shkronja “dh” të Kodit të Procedurës Penale, me
arsyetimin se: “...kallëzimi duhet të bëhej nga gjykata që ka në shqyrtim procesin se
nuk vërtetohej kryerja e veprës penale nga i pandehuri Altin Vrioni”. Me vendimin
nr.82, datë 02.03.2001 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, i cili është lënë në fuqi
me vendimin nr.357, datë 19.06.2001 të Gjykatës së Apelit Vlorë, është vendosur
prishja e vendimit të pushimit datë 09.02.2001 dhe vazhdimi i hetimeve për këtë
procedim.
3. Prokuroria e Rrethit Fier ka vendosur rifillimin e hetimeve dhe më datë 14.12.2001,
ka vendosur përsëri pushimin e hetimeve të këtij procedimi, në bazë të nenit 328, pika
1, shkronja “dh” të K.Pr.Penale.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.11, datë 14.01.2002, mbi ankimin e
shtetases Lindita Ajasllari, ka vendosur pranimin e ankimit të kërkueses duke e
prishur vendimin e mësipërm (datë 14.12.2001) të pushimit të procedimit penal.
5. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Fier ka vendosur rifillimin e hetimeve për këtë
procedim dhe me datën 19.05.2003 ka rivendosur pushimin e hetimeve të këtij
procedimi, bazuar në nenin 328, shkronja “dh” të K.Pr.Penale, me arsyetimin se i
pandehuri Altin Vrioni nuk e ka kryer veprën penale të “Falsifikimit të
dokumenteve”, të parashikuar nga neni 186 i K.Penal.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.301, datë 12.12.2003, ka vendosur
pranimin e kërkesës së kërkuesit Sefer Ajasllari duke prishur vendimin e pushimit te
procedimit penal të vitit 2000. Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit
Vlorë me vendimin nr.66, datë 13.04.2004.
7. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Fier ka vendosur përsëri rifillimin e hetimeve dhe më
datë 02.12.2004, ka vendosur pushimin e procedimit penal që i përket të pandehurit
Altin Vrioni, duke argumentuar se nuk provohet që dokumenti është i falsifikuar,
përsa i përket paraqitjes së rrethanave të rreme, ndërsa përsa i përket veprimeve të
kryera nga i pandehuri Altin Vrioni, këto veprime nuk përmbajnë elementë të figurës
së veprës penale të “Falsifikimit të dokumenteve”.
410
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.92, datë 14.04.2005, mbi ankimin e
kërkuesit Sefer Ajasllari, ka vendosur rrëzimin e këtij ankimi kundër vendimit të
pushimit të procedimit penal. Ky vendim është ndryshuar me vendimin e Gjykatës së
Apelit Vlorë nr.87, datë 09.06.2006, duke prishur vendimin e pushimit të procedimit
penal dhe duke urdhëruar organin e Prokurorisë për vazhdimin e hetimeve.
9. Prokuroria Fier ka vendosur rifillimin e hetimeve për procedimin e vitit 2006 dhe më
datën 31.07.2007 ka vendosur pushimin e hetimeve të këtij procedimi, në bazë të
nenit 328/dh, e, g, të K.Pr.Penale, me arsyetimin se dokumenti hipotekor është i
falsifikuar, por nuk provohet përdorimi i tij nga shtetasi Altin Vrioni.
10. Ndaj këtij vendimi ka bërë ankim shtetasi Altin Vrioni në Organin e Prokurorisë, i cili
më datë 06.07.2007 ka vendosur shfuqizimin e vendimit të pushimit datë 31.01.2007
të procedimit penal të vitit 2006 dhe vazhdimin e hetimeve.
11. Me vendimin e prokurorisë datë 31.07.2007 është vendosur pushimi i procedimit
penal të vitit 2004, bazuar në nenin 328 pika 1, shkronja “a” të K.Pr.Penale. Në të
argumentohet se: “Vërtetimi hipotekor i datës 29.05.1992, është plotësuar dhe
nënshkruar nga hipotekuesja Adelina Panajoti, mbështetur mbi bazën e të dhënave të
volumeve të transkriptimit në të cilën pasqyrohen përmbajtja e pronës si dhe akti mbi
bazën e të cilit fitohej prona nga shtetasit. Ky akt është nënshkruar dhe vulosur me
vulën origjinale të asaj periudhe të Zyrës së Hipotekës Fier.
I pandehuri Altin Vrioni nuk ka falsifikuar vërtetimin hipotekor të datës 29.05.1992,
po kështu ky vërtetim nuk është marrë nga i pandehuri në fjalë dhe nuk është
paraqitur prej tij në asnjë proces gjyqësor. Vërtetimi hipotekor në fjalë është marrë
në zyrën e Hipotekës Fier, në vitin 1992, nga babai i Altin Vrionit, shtetasi Demir
Vrioni dhe ky i fundit e ka paraqitur në Komisionin e Kthimit të Pronave Fier.
Nga analiza e provave dhe e akteve të administruara në fashikullin e procedimit penal
arrihet në konkluzion se nota e transkriptimit në fjalë nuk është e falsifikuar, por edhe
nëse do të ishte, ndjekja penale është shuar pasi dokumenti (nota e transkriptimit)
mban datën 29.05.1992.
Veprimet e kryera nga i pandehuri Altin Vrioni rezulton se nuk përmbajnë elementet e
veprës penale të falsifikimit apo përdorimit të dokumenteve të falsifikuara.”
12. Kundër këtij vendimi ka paraqitur ankim shtetasi Sefer Ajasllari, duke pretenduar se
dokumenti hipotekor i datës 29.05.1992 i Hipotekës Fier është i falsifikuar, pasi ka
përmbajtje të pavërtetë, sepse në atë datë, të cilin ai citon, nuk ka pasur mbledhje të
Komitetit Ekzekutiv duke sqaruar se kërkonte të pasqyrohet në vendim fakti që nota e
transkriptimit është false, pasi mbledhja e Komitetit Ekzekutiv nuk është bërë dhe se
Prokuroria nuk e ka pyetur asnjëherë.
A. Procedurat gjyqësore.
13. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.215, datë 24.04.2008 ka vendosur:
“Rrëzimin si të pabazuar në ligj të ankimit të kërkuesit Safer Ajasllari, ndaj vendimit
të pushimit të Prokurorisë pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier datë 31.10.2007 të
procedimit penal nr.587 të vitit 2006”.
14. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.160, datë 17.09.201, ka vendosur: “Lënien në
fuqi të vendimit nr.215, datë 24.04.2008, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier”.
15. Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs kërkuesi Sefer Ajasllari, i cili kërkon:
“Ndryshimin e vendimeve duke vendosur prishjen e vendimit të pushimit datë
31.10.2007 të Prokurorisë së Rrethit Fier, duke rifilluar hetimet e çështjes penale”.
Në shkaqet që parashtrohen në rekurs mes të tjerave veçohen:
411
Të dyja gjykatat kanë zbatuar keq ligjin procedural penal në mënyrën e arsyetimit që i
bëjnë ligjit procedural penal që ka të bëjë me rastet e pushimit të një procedimi penal
(nenet 328 e 329 të K.Pr.Penale).
Në të gjitha rastet organi i prokurorisë nuk i ka kryer detyrat e lëna nga gjykata.
Ndryshe nga Prokuroria, Gjykata e Shkallës së Parë Fier, pranon në arsyetimin e saj
se për rastin konkret “fakti penal ekziston”, pasi nga provat dhe aktet shkresore te
fashikullit të gjykimit provohet se “në notën e transkriptimit datë 29.05.1992,
pasqyrohen rrethana që nuk janë të vërteta në përmbajtjen e tyre” dhe vazhdon
arsyetimin se ka rezultuar se “nuk është zhvilluar mbledhje e Komitetit Ekzekutiv në
datën 31.07.1948 dhe nuk është marrë vendimi nr.96, sipas informacionit të zyrës së
arkivit me shkresat e datave 27.06.2000 dhe 21.11.2000”. Një arsyetim i tillë i
gjykatës është alogjik, pasi gjykata duhet të vepronte me vendim kthimi për rifillimin e
hetimeve për të arritur në një konkluzion të saktë, si dhe përsa i përket faktit penal,
por edhe formulimit të një vendimi nga ana e saj.
Konkluzioni se “kjo çështje është parashkruar”, është alogjik (neni 66, shkronja “c” i
K.Penal).
B. Arsyetimet ligjore te gjykatave:

16. Gjykata e faktit mes te tjerave arsyeton:
Së pari: baza ligjore, në të cilën është mbështetur prokurori për pushimin e çështjes,
neni 328, shkronja “a” e K.Pr.Penale “del qartë se fakti nuk ekziston”, në referim të
nenit 329/1 të K.Pr.Penale e përjashton mundësinë e të “dëmtuarit”, pra kallëzuesit
Sefer Ajasllari, për të ankimuar këtë vendim në gjykatë. Por, duke qenë se në pikën 3
të këtij vendimi prokurori i ka lejuar të drejtën e ankimit kundër këtij vendimi pushimi
brenda afatit ligjor, gjykata çmon se është kompetente dhe duhet të shqyrtojë aktet
bashkëngjitur kërkesës objekt gjykimi.
Se dyti: Nga shqyrtimi i akteve shkresore të fashikullit të Prokurorit, gjykata
konstaton se nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Fier, gjatë hetimeve paraprake, janë
kryer veprime hetimore të parashikuara në ligj për çështjen penale të “falsifikimit të
dokumenteve” të filluar mbi kallëzimin e shtetasit Sefer Ajasllari, janë marrë
dokumente, pyetur dëshmitarë, është kryer akti i ekspertimit grafik.
Fakti penal ekziston, pasi nga provat dhe aktet shkresore të fashikullit të gjykimit
provohet se në notën e transkriptimit datë 29.05.1992 pasqyrohen rrethana që nuk
janë të vërteta në përmbajtjen e tyre.
Gjykata e faktit arrin në këtë konkluzion jo vetëm për faktin e provuar nga ekspertimi
grafik për plotësimin e këtij dokumenti me dy makina shkrimi, i pranuar edhe nga ish
punonjësja e hipotekës – vetëm pasi këtë fakt e konkluduan ekspertët kriminalistikë,
por edhe për faktin se nga hetimet e kryera për këtë çështje ka rezultuar se nuk është
zhvilluar mbledhje e Komitetit Ekzekutiv më datën 31.07.1948 dhe nuk është marrë
vendimi nr.96 (sipas informacionit të Zyrës së Arkivit me shkresat e datave
27.06.2000 dhe 21.11.2000).
Falsiteti i këtij dokumenti rezulton i provuar edhe nga analiza logjike e faktit se në
rast se ky dokument ka ekzistuar që në vitin 1947, në momentin kur trashëgimtarët e
familjes Vrioni kanë lidhur marrëveshje me Bashkinë Fier në vitin 1991, për dhënie
me qira të kësaj tregtoreje, do ta kishin paraqitur atë dhe nuk kishin pse të
parashikonin një rezervë “derisa të vërtetohet pronësia me vendim gjyqësor”. Në
vijim të kësaj analize nuk kishte se përse të bëhej njohja e pronësisë me vendimin civil
të Gjykatës së Rrethit Fier datë 09.05.1994, kur vërtetimi hipotekor për këtë godinë
mban datën 29.05.1992.
412
Veç sa sipër, për falsitetin e këtij dokumenti hipotekor, ka konkluduar edhe Gjykata e
Apelit Vlorë me vendimin e saj civil të formës së prerë, nr.355, datë 29.03.2002, lënë
në fuqi nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë. Gjykata e apelit e ka konsideruar
vërtetimin e pronësisë datë 29.05.1992 të pavërtetë dhe e ka përjashtuar atë nga
provat. Ky fakt do të thotë se në bazë të nenit 71/1 të K.Pr.Penale ky vendim i gjykatës
është i detyrueshëm për këtë gjykatë përsa i përket faktit se vepra penale ka ndodhur
dhe jo për fajësinë e të pandehurit.
Së treti: nisur nga kompetencat që ligji procedural i jep, kjo gjykate, edhe pse arrin
në një konkluzion të tillë nuk mund ta riformulojë vendimin e pushimit të prokurorit
mbi kërkesën e shtetasit Sefer Ajasllari, i cili në këtë çështje paraqitet me cilësinë e
kallëzuesit duke pretenduar se është i dëmtuar nga një vepër penale.
Në bazë të neneve 328, 329 të K.Pr.Penal, gjykata formoi bindjen dhe në mbështetje
të provave të shqyrtuara në këtë gjykim dhe konkludon se fakti penal ekziston, pra
dokumenti “notë transkriptimi datë 29.05.1992”, është i falsifikuar, por kjo gjykatë
nuk mund të ndryshojë as bazën ligjore dhe as formulimin e vendimit të pushimit të
prokurorit mbi kërkesën e kërkuesit Sefer Ajasllari. Në këto kushte gjykata konkludon
se duhet të rrëzojë kërkesën e kërkuesit si të pambështetur në ligj...”
Gjykata e Apelit Vlorë, me te njëjtin arsyetim ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së
faktit.
C. Në lidhje me rekursin.
17. Pas verifikimit dhe vlerësimit të shkaqeve të ngritura në rekurs dhe, të përsëritura në
seancë dëgjimore nga kërkuesi, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, e gjen vendimin e
ankimuar në zbatim të keq të ligjit procedural penal.
18. Gjykata e apelit ka zbatuar keq ligjin kur ka arritur në konkluzionin për lënien në fuqi
të vendimit të Gjykatës së Faktit Fier, duke mos marrë në konsideratë faktin se
Gjykata e Shkallës së Parë Fier ka zhvilluar një proces të parregullt ligjor.
19. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, me vendimin Unifikues të datës
18.06.2013 (çështja penale nr.71008-01151-00-2011 Akti, Gjergji Leka) kanë
unifikuar praktikën gjyqësore duke orientuar se i dëmtuari, i kallëzuari, i pandehuri
ose personi nën hetim, janë direkt persona të interesuar për mënyrën e zgjidhjes së
çështjes e për rrjedhojë konsiderohen si palë që kanë interesa dhe që përfitojnë ose
cenohen nga një vendim gjyqësor i tillë.
20. Vendimi Unifikues i K.B.GJ.L citon edhe: “…Pra në gjykimin me objekt
kundërshtimin e vendimit të pushimit të çështjes penale, sipas nenit 328 të Kodit
Procedurës Penale, thirren në gjykim përveç prokurorit të çështjes dhe i dëmtuari nga
vepra penale dhe personi ndaj të cilit zhvillohen hetime apo i pandehuri….Mos
njoftimi për të marrë pjesë në gjykim, të personave të sipërcituar, sipas rregullave të
K.Pr.Penale mbi njoftimet do të përbënte proces të pa rregullt ligjor në kuptimin
kushtetues dhe shkelje të rëndë procedurale sipas nenit 428 pika “ç” të
K.Pr.Penale…”
21. Në çështjen në shqyrtim rezulton se shtetasi Altin Vrioni ka statusin/cilësinë e të
pandehurit dhe pjesëmarrja e tij në gjykimin me objekt kundërshtim vendimi pushimi
të prokurorisë, duhet të garantohet në kuadër të një procesi të rregullt ligjor.
22. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë ka konstatuar se për të pandehurin Altin Vrioni
duhet të ishin respektuar procedurat që parashikohen nga neni 329 i K.Pr.Penale, në të
cilën bëhet fjalë për ankimin ndaj vendimit të pushimit të prokurorit. Këto procedura
duhet të ishin respektuar nga gjykata e rrethit. Mosrespektimi i këtyre detyrimeve që
rrjedhin nga dispozitat procedurale të mësipërme të K.Pr.Penale, çmohet nga ky
413
Kolegj se kanë sjellë për pasojë marrjen e një vendimi, i cili, në kuptim të nenit 128/1-
ç të K.P.Penale, është absolutisht i pavlefshëm.
23. Në përfundim, ky Kolegj konkludon se të dy vendimet, si ai Gjykatës së Apelit Vlorë
dhe ai i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, janë absolutisht të pavlefshëm, pasi kanë
qenë pasojë e shkeljes së të drejtës për një proces të rregullt ligjor, për t’u mbrojtur në
mënyrë efektive të të pandehurit, të barazisë së palëve, të statusit të të pandehurit, të
mbrojtjes nga ana e tij, të garantuar nga nenet 31/c dhe 42 të Kushtetutës si dhe nenet
34 e 329 të K.Pr.Penale.
24. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë ndërkohë e vlerëson të pabazuar pretendimin e
organit të prokurorisë në lidhje me kthimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e
Apelit Vlorë, pasi në gjendjen që ndodhet procedimi, nuk mund të rregullohet
ndërgjyqësia në shkallën e dytë të gjykimit, por ajo do të formohet në shkallën e parë
të gjykimit, në fakt.
D. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.

Gjykata e Apelit Vlorë nuk ka zbatuar drejt ligjin procedural penal, kur ka vendosur
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së faktit.
26. Në rrethanat e parashtruara, vendimi nr.160, datë 17.09.2010 i Gjykatës së Apelit
Vlorë do të prishet. Ndërkohe Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se do të
prishet edhe vendimi nr.215, datë 24.04.2008 i Gjykatës së Shkallës së Parë Fier duke
kthyer aktet për rishqyrtim në po këtë gjykatë.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, pika 1, shkronja
“ç” të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.160, datë 17.09.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë, të vendimit
nr.215, datë 24.04.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier dhe kthimin e akteve për
rishqyrtim në Gjykatën e Shkallës së Parë Fier, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 25.11.2013
414
Nr.00-2013-1516 i Vendimit (321)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në datën 25.11.2013, shqyrtoi, në seancë gjyqësore çështjen penale me palë:
KËRKUES: ARMAND ADEMI, i mbrojtur nga

av.Sonila Çekrezi, e caktuar kryesisht.
KUNDËR: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË
SHKALLËS SË PARË ELBASAN,
e përfaqësuar në gjyq nga prokurori pranë
OBJEKTI:
“Lirim me kusht”, bazuar në nenin 64 të Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.226, datë 17.03.2009, ka

vendosur:
Lirimin e kërkuesit Armand Ademi nga vuajtja e mëtejshme e dënimit me
kusht për 1 vit, 3 muaj e 25 ditë kohë. Afati i provës fillon nga data
17.03.2009. Urdhërohet lirimi i kërkuesit Armand Ademi nëse ndaj tij nuk
zbatohet masa e sigurimit “Arrest në burg” ose dënime me burgim për shkaqe
të tjera...
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.168, datë 20.04.2011, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.226, datë 17.03.2009, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan.
Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs prokurori i Apelit Durrës në datë

11.05.2011, me anën e të cilit ka kërkuar: “Ndryshimin e vendimit penal nr.168, datë
20.04.2011 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe të vendimit nr.226, datë 17.03.2009 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Elbasan, duke rrëzuar kërkesën për lirim me kusht të të dënuarit Armand
Ademi”.
415
së Lartë, i cili kërkoi prishjen e vendimit penal nr.168, datë 20.04.2011 të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe rrëzimin e kërkesës për lirim me kusht të të dënuarit Armand Ademi; dëgjoi
mbrojtësin e të gjykuarit Armand Ademi, Av. Sonila Çekrezi, e cila kërkoi lënien në fuqi të
vendimit nr.168, datë 20.04.2011 të Gjykatës së Apelit Durrës; dhe, si shqyrtoi në tërësi
çështjen,
VЁREN
Se vendimi nr.168, datë 20.04.2011 i Gjykatës së Apelit Durrës është rrjedhojë e
zbatimit të drejtë të ligjit procedural e atij material penal, prandaj do të lihet në fuqi.
1. Kërkuesi Armand Ademi është dënuar me vendimin nr.26, datë 07.06.2006 të
Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë me 7 vjet burgim, për veprën
penale të “Trafikimit të narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/a/2 i Kodit Penal. Pasi
është ekzekutuar vendimi penal dhe i dënuari ka qenë duke vuajtur dënimin në
institucionin e vuajtjes së dënimeve penale, ai i është drejtuar me kërkesë “për lirim
me kusht” gjykatës së vendit ku vuan dënimin. Ka vuajtur fizikisht deri ditën e
gjykimit në shkallë të parë 5 vjet, 5 muaj e 5 ditë burgim.
G. Procedurat gjyqësore.
vendosur: “Pranimin e kërkesës. Lirimin e kërkuesit Armand Ademi nga vuajtja e
mëtejshme e dënimit me kusht për 1 vit, 3 muaj e 25 ditë kohë. Afati i provës fillon nga
data 17.03.2009. Urdhërohet lirimi i kërkuesit Armand Ademi nëse ndaj tij nuk
zbatohet masa e sigurimit “Arrest në burg” ose dënime me burgim për shkaqe të
tjera...”
3. Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.168, datë 20.04.2011, ka vendosur: “Lënien
në fuqi të vendimit nr.226, datë 17.03.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan”.
4. Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs Prokurori i Apelit Durrës në datë
11.05.2011, me anën e të cilit ka kërkuar: “Ndryshimin e vendimit penal nr.168, datë
20.04.2011 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe të vendimit nr.226, datë 17.03.2009 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, duke rrëzuar kërkesën për lirim me kusht të të
dënuarit Armand Ademi”.
Ndër shkaqet e rekursit veçohen:
I gjykuari nuk ka pasur shkak të veçantë për t’u liruar me kusht.
Nuk ka pasur asnjë dokument që të vërtetojë nivelin e ulët së të ardhurave të familjes
së tij.
Gjykatat kanë gabuar kur afatin e kushtit ia kanë dhënë nën 18 muaj që është kufiri
minimal, por ia kanë barazuar me kohën e pavuajtur që i ka mbetur, 1 vit 3 muaj e 25
ditë.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar.

5. Gjykata e apelit mes të tjerave arsyeton se: “...koha e provës do të jetë koha që i ka
mbetur kërkuesit pa vuajtur dhe jo koha e provës që cakton neni 59 i Kodit Penal...
nuk është ndëshkuar me masa disiplinore... është shpërblyer me ulje dënimi nga
gjykata... familja është në gjendje të vështirë ekonomike... në kohën e gjykimit nuk
janë ngritur strukturat e shërbimit të provës...”
416
D. Në lidhje me ankimin (rekursin).
6. Shkaqet e parashtruara në rekurs nga prokurori i apelit, pasi u analizuan nga Kolegji
Penal i Gjykatës së Lartë, kanë rezultuar të pabazuara në fakt dhe në ligj (Neni 432 i
Kodit të Procedurës Penale) dhe, si të tilla, nuk do të merren në konsideratë nga ana e
këtij Kolegji.
7. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në rastin konkret, neni 64 i Kodit Penal
i cili parashikon “Lirimin me kusht” të të dënuarit nuk parashikon kohëzgjatjen e
periudhës në të cilën i dënuari do të vihet nën provë për të mos kryer vepra të tjera
penale.
8. Neni 64 i Kodit Penal rregullon institutin e “Lirimit me kusht” dhe konkretisht ai
shprehet se: “I dënuari me burgim mund të lirohet me kusht, nga vuajtja e dënimit
vetëm për arsye të veçanta, nëse me sjelljen dhe punën e tij tregon se me dënimin e
vuajtur i është arritur qëllimit për edukimin e tij, si dhe të ketë vuajtur:
- jo më pak se gjysmën e dënimit të dhënë për kundërvajtje penale;
- jo më pak se dy të tretat e dënimit të dhënë për krime me masa dënimi gjer në pesë
vjet burgim;
- jo më pak se tre të katërtat e dënimit të dhënë për krime me masa dënimi nga pesë
gjer në njëzet e pesë vjet burgim.
- Në masën e dënimit të vuajtur nuk llogaritet koha e përfituar me amnisti ose falje.
- Nuk lejohet lirimi me kusht për të dënuarin përsëritës për krime të kryera me dashje
si dhe për të dënuarit për kryerjen e veprave penale të parashikuara në nenet 78/a,
79/a, 79/b, 79/c apo paragrafi i tretë i nenit 100.
- Lirimi me kusht revokohet nga gjykata, kur i dënuari për një vepër penale të kryer
me dashje, gjatë kohës së kushtit, kryen një vepër tjetër penale me dashje, duke u
zbatuar dispozitat për bashkimin e dënimeve”.
9. Arsyetimi i bërë nga organi i akuzës në rekurs, duke bërë analogji me nenin 59 të
Kodit Penal, e duke marrë për lirimin me kusht si afat kohor atë prej 18 muajsh, nuk
është i drejtë dhe nuk do të merret në konsideratë nga ana e këtij Kolegji.
10. Neni 59 i Kodit Penal rregullon institutin e “Pezullimit të ekzekutimit të vendimit me
burgim dhe vënien në provë” e konkretisht parashikohet se: “Për shkak të
rrezikshmërisë së paktë të personit, moshës, kushteve shëndetësore apo mendore,
mënyrës së jetesës dhe të nevojave, veçanërisht atyre që lidhen me familjen,
shkollimin ose punën, rrethanave të kryerjes së veprës penale, si dhe të sjelljes pas
kryerjes së veprës penale, gjykata, kur jep dënim me burg deri në pesë vjet, mund të
urdhërojë që i dënuari të mbajë kontakte me shërbimin e provës dhe të vihet në provë,
duke pezulluar ekzekutimin e dënimit, me kusht që gjatë kohës së provës të mos kryejë
vepër tjetër penale.
Gjykata urdhëron që i dënuari të përmbushë një apo më shumë detyrime, të
parashikuara në nenin 60 të këtij Kodi. Afati i provës është 18 muaj deri në 5 vjet...”
11. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arsyeton se nuk mund të zbatohet për analogji një
dispozitë (neni 59 i Kodit Penal) e cila rregullon një institut tjetër (Pezullimin e
ekzekutimit të vendimit dhe vënien në provë), në vend të dispozitës së parashikuar nga
neni 64 i Kodit Penal (Lirimi me kusht).
12. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe Gjykata e Apelit Durrës me të drejtë kanë
caktuar si periudhë kushti për këtë të gjykuar (kërkues) periudhën prej 1 vit, 3 muaj e
25 ditë kohë, e cila është koha e pavuajtur e dënimit fizikisht nga ana e tij.
417
13. Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen
zgjidhjen e çështjes në zbatimin e nenit 441, pika 1, germa “a” të K.Pr.Penale duke
lënë në fuqi vendimin nr.168, datë 20.04.2011, të Gjykatës së Apelit Durrës.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, pika 1, germa
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.168, datë 20.04.2011 të Gjykatës së Apelit Durrës.
Tiranë, më 25.11.2013
418

Përmbajtja Çështje Civile Nr.I Vendimit Data Palët Faqe

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Përmbajtja Çështje Civile Nr.I Vendimit Data Palët Faqe

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

PËRMBAJTJA

621 (00-2013-2236) 05.11.2013 Marilda Kovi në mungesë, Shoqëria “Durrës 2000”

638 (00-2013-2581) 07.11.2013 Ermira Bezhani, Merita Bejleri kundër Agjencia e

1 (00-2013-2447) 07.11.2013 Kërkues: Dega e Doganës Durrës...................................164

6 (00-2013-2343) 14.11.2013 Shoqëria “Alfa Game” Sh.A kundër Drejtoria Rajonale

281 (00-2013-1522) 06.11.2013 Kërkues: Polimer Ruçi

284 (00-2013-1740) 07.11.2013 I pandehur: Altin Nikolli.......................................................

312 (00-2013-1525) 20.11.2013 Ankues: Inspektorati i Lartë i Deklarimit dhe

315 (00-2013-1741) 22.11.2013 Të pandehur: Elton Lika, Sulejman Bakalli,

319 (00-2013-1415) 25.11.2013 Të pandehur: Angjelin Stërkaj, Zamira Serraj,

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Xhezair Zaganjori Kryesues

PADITËS: MARILDA KOVI, në mungesë

Gjykata e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin nr.3700, datë 15.12.2008, ka

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2011-436 (137), datë 29.03.2011, ka

Me Vendimin e datës 02.05.2013, Gjykata e Lartë në Dhomë Këshillimi ka vendosur

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me anë të vendimit nr.3700, datë 15.12.2008, e ka

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Arjana Fullani Kryesuese

Mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 05.11.2013, çështjen civile që i përket:

PADITËS: THEODHORI DHIMOJANI, në mungesë

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.1638, datë 10.10.2003, ka

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.281, datë 26.09.2008, ka vendosur:

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i padituri Kostaq Mato, me të

Paditësi Theodhori Dhimojani ka ushtruar kundër rekurs, me të cilin kërkon

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson:

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Në seancën gjyqësore të datës 05.11.2013, mori në shqyrtim çështjen civile që u përket

PADITËS : SHOQËRIA “PRIMAGAZ - ALBANIA” SH.A

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin të ndërmjetëm datë 27.06.2013 ka

Kundër vendimit të ndërmjetëm, në mbështetje të Nenit 59 të K.Pr.Civile, ka ushtruar

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Në seancën gjyqësore të datës 05.11.2013, mori në shqyrtim çështjen civile që u përket

PADITËS: SHOQËRIA ”POSEIDON” SH.P.K.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.7607, datë 27.12.2006, ka

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.650, datë 23.08.2008, ka vendosur:

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar rekurs pala e paditur

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SE LARTË

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Nuni Kryesues

në seancën gjyqësore të datës 07.11.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket

PADITËS: AGIM MANKO, në mungesë

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.6738, datë 14.06.2013, ka

Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë ka ushtruar ankim të veçantë paditësi,

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Nuni Kryesues

në seancën gjyqësore të datës 07.11.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket

PADITËS: HIQMET MUÇA, në mungesë

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr.61, datë 24.02.2006, ka vendosur:

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr.48, datë 29.01.2008, ka vendosur:

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.610, datë 28.04.2009, ka vendosur:

Kundër vendimit të gjykatës së apelit, kanë ushtruar rekurs të paditurit: