PËRMBAJTJA

Çështje Civile
Nr.i vendimit Data PALËT Faqe

87 (00-2017-1161)06.07.2017 Sose Demaj,përfaqësuar nga Av. Anila Veliaj kundër.........

Byroja Shqiptare e Sigurimeve, përfaqësuar nga.................
juristi Agustin Çoku.........................................................................
88 (00-2017-1162) 06.07.2017 Kërkues: Agim Elezi............................................................

1
 Çështje Penale

101 (00-2017-570) 05.07.2017 I pandehur: Fatmir Merkaj....................................................

102 (00-2017-571) 05.07.2017 I pandehur: Elton Pupuleku..................................................
103 (00-2017-) .07.2017 Të pandehur: ........................................................................
104 (00-2017-572) 05.07.2017 I pandehur: Çoban Tozaj......................................................
105 (00-2017-573) 05.07.2017 I pandehur: Fabrizio Polidori................................................
106 (00-2017-574) 05.07.2017 Kërkues: Prokuroria për Krime të Rënda
Të Gjykuar: Qazim Gjoçaj, Gjyle Hajdaraj..........................
107 (00-2017-575) 05.07.2017 I pandehur: Mondi Gjoka......................................................
108 (00-2017-576) 05.07.2017 I pandehur: Eugen Mucaj......................................................
109 (00-2017-) .07.2017 Të pandehur: ........................................................................
110 (00-2017-579) 12.07.2017 Të pandehur: Elis Kovaci, Bardhyl Kovaci..........................
111 (00-2017-581) 12.07.2017 I Gjykuar: Gjika Stramarko..................................................
112 (00-2017-582) 12.07.2017 I Gjykuar: Elton Murati........................................................
113 (00-2017-583) 12.07.2017 Të pandehur: Ilvi Treska, Fatmir Xhaxhaj, Erind
Shahinllari, Letion Renxa, Laureta Sadikaj..........................
114 (00-2017-584) 13.07.2017 I Gjykuar: Arbri Selanj.........................................................
115 (00-2017-655) 19.07.2017 I pandehur: Benci Toska.......................................................
116 (00-2017-659) 19.07.2017 Të Gjykuar: Hasan Meta, Amat Meta...................................
117 (00-2017-654) 19.07.2017 Të pandehur: Elton Tafili.....................................................
118 (00-2017-) .07.2017 Të pandehur: ........................................................................
119 (00-2017-657) 19.07.2017 Kërkues: Prokuroria E Rrethit Gjyqësor Kurbin.................
I Gjykuar: Françesk Ndoci....................................................
120 (00-2017-656) 19.07.2017 Të pandehur: Fatos Skeja, , Gojart Loci...............................
121 (00-2017-658) 20.07.2017 Të Gjykuar: Laurent Bega, Klodian Çullaj, Laert Kasaj......
Dashnor Kaba, Selman Doçi, Ylli Troplini..........................
122 (00-2017-666) 20.07.2017 I pandehur: Afrim Zeneli (Tarrelli)......................................

2
 Çështje Administrative
749 (00-2017-1810) 04.07.2017
750 (00-2017-1446) 04.07.2017
751 (00-2017-1844) 04.07.2017
752 (00-2017-1401) 04.07.2017
753 (00-2017-1444) 04.07.2017
Sarandë
754 (00-2017-1445) 04.07.2017
Konkurrencës
755 (00-2017-1792) 05.07.2017
756 (00-2017-1176) 05.07.2017
757 (00-2017-1371) 05.07.2017
758 (00-2017-1888) 11.07.2017
759 (00-2017-2372) 11.07.2017
760 (00-2017-1970) 11.07.2017
761 (00-2017-1969) 11.07.2017
762 (00-2017-1456) 12.07.2017
763 (00-2017-1455) 12.07.2017
764 (00-2017-1429)12.07.2017
765 (00-2017-1416) 12.07.2017
766 (00-2017-1417) 12.07.2017
767 (00-2017-1195) 12.07.2017
Hanze
Ramazan Hylviu, Bashkim Hylviu, Fiqiret Hylviu, ............
Bukurije Deliu, Suzana Hylviu, Xhevat Hylviu kundër ......
Zyra Qëndrore e Regjistrimit të Pasurive të ........................
Paluajtshme Tiranë...............................................................
Bledar Birçaj kundër Ministria e Financave, Dega e ...........
Thesarit Vlorë.......................................................................
Edmond Mersini kundër Agjensia e Prokurimit Publik ......
sh.a, Shpërndarja e Librit Shkollor, Ministria e ..................
Ekonomisë Tregtisë dhe Energjitikës, Avokatura e ............
Shtetit pranë M.E.T.E...........................................................
Mexhide Deda kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve......
Shoqërore Tiranë, Instituti i Sigurimeve Shoqerore ............
Tiranë....................................................................................
Shoqëria “Mak Albania” sh.p.k, kundër .................Bashkia
Shoqëria “Five Stars Konstruksion”.....................................
Shoqëria “ARMO” sh.a, kundër .........................Autoriteti i
Tiranë, Avokatura e Shtetit,..................................................
Hajri Hyseni kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Dibër....................................................................
Shpëtim Sinanaj kundër Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Tiranë...............................................
“E.P.S.A” sh.p.k kundër Inspektorati Ndërtimor
Urbanistik (INU) Bashkia Tiranë.........................................
Shoqëria “Eurocostruzioni”, spa kundër Ministria e
Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjetikës ................................
Robert Përmeti kundër Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Tiranë...............................................
Luftar Zebi kundër Instituti i Sigurimeve të Kujdesit .........
Shëndetësor (ISKSH)............................................................
Valbona Shegani kundër Departamenti i Administratës
Publike..................................................................................
Gjovalin Marticanaj kundër Drejtoria e Përgjithshme e.......
Policisë Së Shtetit.................................................................
Reshniko Feci kundër Ministria E Financave.......................
Luliana Ikonomi kundër Shtëpia Qendrore e Ushtrisë.........
Shaban Kapllani, Tefta Kapllani kundër Zyra Qendrore
e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, Zyra
Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Tiranë, Avokatura e Shtetit...................................................
Media Vizion Sh.A kundër Autoriteti i Mediave
Audiovizive...........................................................................
Qibra Baruni kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
..............Pasurive të Paluajtshme Durrës, Pranvera Gazheli,
3

Hallvaxhiu,
768 (00-2017-1866) 12.07.2017
769 (00-2017-1562) 12.07.2017
770 (00-2017-1410) 12.07.2017
771 (00-2017-1563) 12.07.2017
772 (00-2017-2736) 18.07.2017
773 (00-2017-2051) 18.07.2017
774 (00-2017-1829) 18.07.2017
775 (00-2017-2232) 18.07.2017
776 (00-2017-1809)19.07.2017
777 (00-2017-1960) 19.07.2017
778 (00-2017-1981) 19.07.2017
779 (00-2017-1830) 20.07.2017
780 (00-2017-1534) 19.07.2017
(00-2017-) .07.2017
4
................... Gjoshi, Ikbale Fico, Hidajete Bushati, Kudrete
Zenel Zeneli, Irma Zeneli, Enkeleda Zeneli, Teuta
Ferra, Arjana Lumaj (Zeneli), Zeliha Qoshja, Qemal
Myshku, Mereme Shima, Nuri Myshonoviq .......................
Adrian Fullani kundër Kuvendi i Shqipërisë, Banka
Qendrore e Shqipërisë, Avokatura E Shtetit.........................
Pema Konstruksion sh.p.k kundër Drejtoria Rajonale
Tatimore Lezhë; Drejtoria e Apelimit Tatimor....................
Shoqëria “Transoilgroup”sh.a kundër Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave, Dega e Doganës, Fier.................
Renci sh.p.k kundër Drejtoria Rajonale Tatimore Dega
Berat; Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së
Përgjithshme të Tatimeve.....................................................
Shoqëria Tregtare “Qendra Tregtare dhe e Zhvillimit
Kulturor” sh.p.k; kundër ZVRPP Tiranë; ZQRPP
Tiranë....................................................................................
Bekimi sh.p.k kundër Drejtoria Rajonale Tatimeve ............
Shkodër, Drejtoria E Apelimit Tatimor Tiranë....................
Fahri Sovalli kundër Zyra Rajonale e Aluizni-t ..................
Shkodër, Kujtim Hamdi Çinari.............................................
Subi Mata kundër Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik
Kombëtar, Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik
Kombëtar, dega Sarandë, Inspektoriati Ndërtimor
Urbanistik Vendor Komuna Ksamil.....................................
Dhoma Kombëtare e Avokatisë së Shqipërisë kundër
Këshilli i Ministrave të Republikës së Shqipërisë................
Kadime Mani kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve ......
Shoqërore Tiranë, Instituti i Sigurimeve Shoqërore ............
Tiranë....................................................................................
Xhavit Ushina kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Durrës, Instituti i Sigurimeve Shoqërore
Tiranë, Avokatura e Shtetit Zyra Vendore Durrës...............
Alban Karabashi kundër Drejtoria Arsimore Rajonale e
Qytetit Tiranë, Ministria e Arsimit dhe e Shkencës.............
Vojsava Kote kundër Drejtoria e Përgjithshme e ................
Tatimeve...............................................................................
kundër .................................................................................
 Kompetenca Civile

00-2017-1050 14.07.2017 Myrteza Murthi, Majlinda Gega, Bashkim Pinari, Klea

Pinari, Fatbardha Murthi, Fatmir Murthi, Lejla
Ogramaja kundër Agjensia e Trajtimit të Pronave,
Tiranë, Ikbal Mëniku, Lulzim Hysen Vorpsi, Rigers
Xhevahir Kalemi, Armand Xhevahir Kalemi, Elda
Xhevahir Cuko, Blendi Eqerem Shehi, Trashgimtarët
ligjorë të Suzana Spahiu, Fahri Spahiu dhe Elira
Kalemi; Lindita Dushmani Gani Sina, Ilma Bulku,
Tomorr Sina, Sulejman Sula Shaban Sulaj, Mediha
Bardhi, Mereme Sulaj (Domi), Lirije Tugu, Bledar
Mëniku, Arjan Mëniku, Bebeka Mëniku, Linda
Mëniku, Afërdita Mëniku, Ilira Sado, Trashgimtarët
ligjorë të Ruzhdi Sina: Alida Sina, Nevila Dhojniku,
Trashgimtarët ligjorë të Fahrie Meniku, Diana Mëniku,
Kedi Meniku, Besjon Meniku, Suada Meniku, Zhuljeta
Harasani, Arben Sina, Gëzim Dersha, Kujtim Mëniku,
Sadik Mëniku, Reshat Sina...................................................
00-2017-1190 05.07.2017 Brahim Bakaj kundër Zyra e Gjendjes Civile të Rrethit
pranë Prefekturës Vlorë, Zyra e Gjendjes Civile Rajoni
1, Bashkia Vlorë...................................................................
00-2017-1310 12.07.2017 Kërkues: Shoqëria Tregtare “Banka e Tiranës” Sh.A..........
00-2017-1311 19.07.2017 Këshilli i Ministrave, Avokatura e Shtetit kundër
Agjencia e Trajtimit të Pronave Tiranë, Thalia Statha
Muzina, Spiro Muzina, Naxhi Çoçoli, Pellumb Çoçoli
Leonora Çoçoli Rezargjenda Çoçoli, Diana Çoçoli,
Nilda Hamzari, Malva Hamzari, Sadete Çoçoli,
Artur Çoçoli, Genc Çoçoli, Agim Çoçoli,
Skender Çoçoli, Florida Kovaci, Ilirjana Nazmi
Demiraj Çoçoli, (Selo) Lela Sino, Nezaqet Shehu,
Jonuz Shehu, Aferdita Shehu, Armand Shehu,
Dorian Shehu, Vladimir Shehu,Ervehe Bektash Toro
Celibashi, Agim Bektash Toro, Lindita Bektash Toro
(Kapaj), Diana Hysenj Toro, Afrim Hysenj Toro,
Adelina Hysenj Toro Bakiri, Adriatik Hysenj Toro,
Hanushe Toro Shemaho, Teuta Hasim Toro (Mamani),
Perparim Toro, Ilirjan Sino, Julian Sino, Daniel Sino,
Mimoza Hasim Toro (Kaçi), Lumturi Toro (Qemo),
Nedret Myrteza Toro (Hysaj), Besnik Myrteza Toro,
Suzana Aqif Toro, Fatbardha Xhafer Toro (Hakani)
Rozeta Xhafer Toro (Angjeli), Genci Xhafer Toro,
Makbule Topulli, Namik Topulli, Gazment Topulli,
Agim Topulli, Mirela Sino,Gjergj Topulli, Irfan
Lamaj,
Dashnor Lamaj, Albert Lamaj, Ilir Lamaj,
Etleva Gjerasi (Lamaj), Feruze Topulli, Anila Topulli,
Joni Topulli, Vilson Topulli, Hasime Çela,
Kujtim Topulli, Minerva Topulli, Hektor Topulli ,

5
 Suzana Gjebero, Entela Topulli , Engjell Zejnati,
Kujtim Zejnati, Elmaz Zejnati, Kadri Zejnati,
Omer Piro, Mezan Piro, Hanife Resul Taipi,
Alime Bebri Mahmuti Piro, Sanije Mamko,
Fatbardha Feim Xhaferri (Memko), Vladimir Memko,
Agim Memko, Pëllumb Memko, Qazim Memko,
Shkelqim Memko, Nakije Qilimi, Astrit Ismaili,
Tefik Ismaili, Rexhep Ismaili, Nadire Ismaili (Natasha
Havieri), Hajredin Ismaili, Shahin Ismaili,
Mukajete Ismaili (Piro), Pranvera Ismaili (Osmani),
Xheladin Ismaili, Michail, Angelos Papas,
Evrydiki Prapopoulo.............................................................
00-2017-1312 12.07.2017 Kërkues: Shoqëria “Micro Credit Albania” Sh.A.
(MCA)...................................................................................
00-2017-1313 12.07.2017 Shoqëria “Gjo Spa Power” Sh.P.K. kundër
Shoqëria “Fatjon” Sh.P.K.....................................................
00-2017-1314 14.07.2017 Petrit Koshaj kundër Ministria e Drejtësisë, Drejtoria e
Përgjithshme e Burgjeve.......................................................
00-2017-1321 12.07.2017 Komuniteti Mysliman i Shqipërisë, Myftinia Durrës
kundër Agjencia e Trajtimit të Pronës Tiranë,
Gentian Spiru, Teodor Spiru, Filloreti Spiru,
Ilona Spiru, Nirvana Dovana, Matilda Dovana,
Alfons Dovana, Nikolla Dovana, Drejtoria e Drejtimit
dhe Administrimit të Pronës Shtetërore, Zyra Vendore
e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Durrës.................
00-2017-1322 12.07.2017 Ministria e Zhvillimit Ekonomik, Tregtisë dhe
Sipërmarrjes kundër Agjencia e Trajtimit të Pronave
Tiranë, Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Durrës, Arben Tabaku, Xhaferr Tabaku, Salih Tabaku,
Sheqere Tabaku, Vath Tabaku, Gentjan Tabaku,
Mimoza Tabaku (Damsi), Dritan Tabaku,
Servete Spahiu, Drita Kokthi................................................
00-2017-1365 12.07.2017 Kastriot Gurra kundër Inspektoriati Shtetëror i Mjedisit
dhe Pyjeve Qendror Tiranë, Inspektoriati Shtetëror i
Mjedisit dhe Pyjeve Dega Rajonale Elbasan........................
00-2017-1366 14.07.2017 Dhimitër Dinaku kundër Agjensia e Trajtimit të
Pronave Tiranë......................................................................
00-2017-1367 12.07.2017 Agron Motro kundër Zyra e Përmbarimit gjyqësor
Erion Bejko dhe Valter Lapa................................................
00-2017-1368 12.07.2017 Hysen Varoshi kundër Agjencia e Trajtimit të Pronave ......
Tiranë....................................................................................
00-2017-1369 12.07.2017 Syrija Kruja kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme, Drejtoria e Administrimit dhe
Mbrojtjes së Tokës, Shkodër................................................
00-2017-1370 20.07.2017 Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Gjirokastër kundër
Agjensia e Trajtimit të Pronave Tiranë, Hasan Gaba,
Muime Gaba (Bejko), Hasime Mahmuti (Gaba),
Manushaqe Gaba, Xhevahir Gaba, Beqir Gaba, Same
Gjyli (Gaba),Hamza Gaba....................................................
00-2017-1411 05.07.2017 Hiqmet Veleshnja kundër Raiffeisen Bank sh.a, Alban

6
 Tepshi, Shoqëria Përmbarimore Private “Petani
Bailiff’s Office", Liri Kacani, Syrih Basha, Ramazan
Basha, Zyhra Shëngjergji, Ferjal Sevdaraj, Dhurata
Huqi, Ferdinand Cërriku, Majlinda Jaho, Agjencia e...........
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë ......................
00-2017-1412 05.07.2017 Shoqëria “Micro Credit Albania” sh.a kundër Shërbimi......
Përmbarimor “Flash” Shpk...................................................
00-2017-1413 05.07.2017 Kërkues: Shoqëria Tregtare “Banka e Tiranës” sh.a ...........
00-2017-1415 19.07.2017 Kërkues: Drejtoria e Policisë së Shtetit................................
00-2017-1418 05.07.2017 Këshilli i Ministrave i Republikës së Shqipërisë................
kundër Agjencia e Trajtimit të Pronave, Diana Esat.........
Reso, Merita Esat Rodriguez Reso, Shqipe Hoxha, ......
Kujtim Lami, Fatmir Lami, Bahri Lami, Liljana............
Telha, Fatbardha Reso, Blend Reso, Artan Reso, ..........
Pranvera Reso, Elton Reso, Latife Budin Baraj, Lida.......
Veis Evangjeli Musta, Everest Veis Musta, Brixhida .........
Veis Musta, Elira Vesel Alite, Besiana Alite, Denisa..........
Shiko, Eqrem Azmi Harxhi, Valit Kadri Kavo, Ilir.............
Eqrem Harxhi, Flutura Eqrem Dushku, Valit Kadri ...........
Kavo, Qerime Kadri Fejzo, Sezar Kadri Kavo, Vjosa ........
Xhangolli, Dhurata Fejzo Kamberi, Zana Çoçoli,...............
Venera Sulejman Çoçoli, Edlira Sulejman Barbullushi,

Skënder Murataj, Flutura Murataj, Hidajet Neshat .............

Çoçoli, Bukurije Neshat Pumo, Hektor Neshat Çoçoli, ......
Arben Bashkim Çoçoli, Bledar Bashkim Çoçoli, ................
Lumturi Neki Petrela, Tritan Kalo, Rajmonda Kalo, ..........
Agron Kalo, Nevina Gami, Loran Gami, Eanda Gami, ......
Fatbardha Sadedin Bratko, Aurora Sadedin Prifti,..............
Vitori Eqerem Gami, Borel Kasem Gami, Entela...............
Kasem Gami, Latif Isa Çoçoli, Vedat Isa Çoçoli, ...............
Lavdërim Isa Çoçoli, Kujtim Isa Çoçoli, Vaske Emine ......
Omari, Shefikat Emine Omari, Mimoza Musaraj,..............
Elvira Gjashta, Majlinda Marku, Fatjon Dibra, Sadik ........
Çoçoli, Edmond Hilmi Çoçoli, Orion Zavalani, .................
Vediha Hamit Domi, Flobens Xhafer Çini, Shpresa ...........
Hasan Çini, Florian Beqir Çini, Dorida Beqir Ismaili .........
(Çini), Fatos Shaban Strazimiri, Shqipe Shaban Bimi,........

Rilindje Çipi, Senije Safet Memko, Fatbardhe Feim............

Xhaferri (Memko), Vladimir Feim Memko, Agim
Feim
Memko, Pëllumb Feim Memko, Qazim Feim Memko, ......
Shkëlqim Feim Memko, Hysen Ali Hysi, Hava..................
Kasmaku, Luan Kasmaku, Astrit Kasmaku, Ilia.................
Kasmaku, Feruze Kasmaku, Parise Kasëmi, Etleva.............
Kasëmi, Ferdi Kasëmi...........................................................
00-2017-1422 05.07.2017 Këshilli i Qarkut Vlorë kundër Anesti Dhimojani,...............
Renato Xhindole...................................................................

7
00-2017-1424 05.07.2017 Tafil Tafili kundër Albert Pjetri, etj.....................................
00-2017-1425 05.07.2017 Shoqëria “Arpiko Trade” sh.p.k kundër Drejtoria ...............
Rajonale Tatimore Tiranë, Drejtoria e Apelimit .................
Tatimor, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve.......
00-2017-1427 12.07.2017 Kujtim Pelivani kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Aluizni-t Tiranë, Drejtoria Rajonale e Aluizni-t Berat.........
00-2017-1431 12.07.2017 Anila Trifoni kundër Autoriteti Shëndetësor Rajonal
Tiranë....................................................................................
00-2017-1433 05.07.2017 Fadil Parlesha kundër Zyra e Gjendjes Civile Burrel...........
00-2017-1435 05.07.2017 Gëzim Vasjari kundër Agjensia e Trajtimit të Pronave
Tiranë, Merushe Katiraj (Halili), Musa Katiraj, Ersuin
Katiraj, Avokatura Shtetit.....................................................
00-2017-1447 05.07.2017 Shoqëria Mikro Credit Albania sh.p.k. kundër
Shërbimi Përmbarimor “Flash” sh.p.k..................................
00-2017-1487 05.07.2017 Agron Metaj kundër Agjensia e Trajtimit të Pronave
Tiranë, Lili Çibuku, Zyra e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Kuçovë
00-2017-1496 21.07.2017 Bashkia Sarandë kundër Agjencia e Trajtimit të Pronës
Tiranë, Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Sarandë, Belul Ibrahimi...................................
00-2017-1499 05.07.2017 Vera Çaçi kundër Agjencia e Trajtimit të Pronave ..............
Tiranë....................................................................................
00-2017-1517 14.07.2017 Avni Lika kundër Agjensia e Legalizimit, Urbanizimit
dhe Integrimit të Ndërtimeve Informale, Tirana-Veri,
Florjan Sula, Albana Sula.....................................................
00-2017-1530 19.07.2017 Benula Lame kundër Shkolla e Magjistraturës e
Republikës së Shqipërisë......................................................
00-2017-1531 13.07.2017 Shoqëria "A&A Oil 10"sh.a kundër Drejtorisë së
Doganës Dega Fier................................................................
00-2017-1533 27.07.2017 Kërkues: Përmbarues Gjyqësor Privat Dorian Skëndi;........
00-2017-1588 12.07.2017 Donika Goleci kundër Bujar Goleci, Zyra Vendore e .........
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtëshme Dibër....................
00-2017-1756 19.07.2017 Ditar Berberi kundër “Tirana Parking”.................................
00-2017-1763 05.07.2017 Muhamet Dedja kundër Agjencia e Trajtimit të
Pronave, Zyra Vendore e Rregjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme, Tiranë
00-2017-1805 19.07.2017 Orsid Pirani kundër Vitrina sh.p.k, Ministria e Arsimit
dhe e Sportit..........................................................................
00-2017-1816 19.07.2017 Mehmet Merlika kundër Agjencia e Trajtimit të
Pronave Tiranë, Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore
Tiranë....................................................................................
00-2017-1846 05.07.2017 Bashkia Sarandë kundër Kryegjyshata Botërore .................
Bektashiane, Gjyshata Gjirokastër, Agjencia e...................
Trajtimit Të Pronave............................................................
00-2017-1847 05.07.2017 Diana Dako (Hoxha), Robert Dako, Viktoria Dako
(Ruli) kundër Agjencia e Trajtimit të Pronave Tiranë ........
00-2017-1849 05.07.2017 “Micro Credit Albania” sh.a, (MCA) kundër Shërbimi
Përmbarimor “FLASH” shpk...............................................
00-2017-1850 05.07.2017 Dhori Gjeçi kundër Myrtian Ramaj, Ilirjana Ramaj,

8
 Anisa Ramaj, Bashkia Fier...................................................
00-2017-1851 05.07.2017 Këshilli i Ministrave i Republikës Së Shqipërisë
kundër Agjencia e Trajtimit të Pronave, Ervehe Dauti
(Sinani), Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Vlorë.................................................................
00-2017-1852 05.07.2017 “Micro Credit Albania” sh.a, (MCA) kundër Shërbimi
Përmbarimor “Flash” shpk....................................................
00-2017-1854 05.07.2017 Murat Ziri kundër ZVRPP Krujë..........................................
00-2017-1855 05.07.2017 Myrvete Lika, Trashgimtarët ligjorë të Qanije Sefa,............
Fatmir Gruda, Ali Sefa dhe Besnik Sefa kundër .................
Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ...............
Tiranë, Trashgimtarët ligjorë të Egon Gjadri, Ikbale ..........
Gjadri, Ervin Gjadri, Trashgimtarët ligjorë të Vera ............
Dervishi, Lejla Muça (Dervishi)...........................................
00-2017-1856 20.07.2017 Shoqëria “Auto Francë Lubricants” sh.a Tiranë kundër
Shoqëria “Aren 2003” sh.p.k Vlorë......................................
00-2017-1857 20.07.2017 Makbule Huta, Ornela Huta, Mimoza Beqiri, Irma
Kulheku, Qanie Huta, Lulzim Huta, Mustafa Huta,
Lindita Peza, Gëzim Huta, Sadik Bejleri, Sajmir Huta,
Bedrije Huta, Gazmend Huta, Ylli Huta, Bujar Huta,
Adrijan Boletini, Melisa Huqi (Boletini), Nafije Seseri
(Spahiu), Dëshira Komti (Spahiu), Myzejen Koçi
(Spahiu) kundër Agjencia e Trajtimit të Pronave.................
00-2017-1858 20.07.2017 Kate Devija, Piro Devija, Aristir Devija, Miranda Prifti
(Devija), Themi Devija, Naunke Dimo (Devija), Sofije
Kola (Devija), Rapi Devija, Ana Semea (Devija),
Arqile Devija, Thoma Devija, Pandeli Devija, Fredi
Plaku kundër Agjencia E Trajtimit Të Pronës
00-2017-2032 28.07.2017 Arta Begolli kundër Bashkia Elbasan...................................
00-2017-2033 19.07.2017 Zane Llazi kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Tiranë, Instituti i Sigurimeve Shoqërore
Tiranë, Avokatura e Shtetit...................................................
00-2017-2091 19.07.2017 Mehdi Berberi kundër Agjensia e Trajtimit të Pronës .........
Tiranë, Dashamir Qesja, Kastriot Qesja...............................
00-2017-2243 19.07.2017 Shoqëria “Bankers Petroleum Albania LTD” kundër .........
Dega e Doganës Durrës........................................................

9
 ÇËSHTJE CIVILE

10
Nr. 11118-03157-00-2013 Regj. Themeltar
Nr. 00-2017 – 1161 i Vendimit (87)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga gjyqtarët:

Artan Broci Kryesues

Aleksandër Muskaj Anëtar
Medi Bici Anëtar

sot me datë 06.07.2017, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore me dyer të hapura

çështjen civile që u përket palëve të mëposhtme:

PADITËS: SOSE DEMAJ

XHEMILE DAUTAJ (DEMAJ)
VIOLETA ISLAMAJ (DEMAJ)
EDMONDA DEMAJ
ADRIATIK DEMAJ,
të përfaqësuar në gjyq nga av. Anila Veliaj.

I PADITUR: BYROJA SHQIPTARE E SIGURIMEVE,

e përfaqësuar në gjyq nga juristi Agustin Çoku.

OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur tu shpërblejë paditësve, dëmin pasuror dhe jopasuror,
për vdekjen e të ndjerëve Sali Demaj, Fadil Demaj dhe Ermira Demaj,
si pasojë e aksidentit automobilistik të datës 31.07.2009, në vlerën 34,656,709 lekë,
si dhe interesat ligjore mbi këtë vlerë,
të llogaritura nga data 08.06.2010 deri në ekzekutimin e vendimit.

Baza Ligjore:Nenet 419 e vijues, 476 e vijues, 608 e vijues, 625 e vijues të K.Civil.
Ligji nr. 10076, datë 12.02.2009
“Për sigurimin e detyrueshëm në sektorin e transportit”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr. 5674, datë 04.06.2012 ka

vendosur:

Pranimin e pjesshëm të padisë të ngritur nga paditësit Sose Demaj, Xhemile

Dautaj (Demaj), Violeta Islamaj (Demaj), Edmonda Demaj dhe Adriatik
Demaj.
Detyrimin e palës së paditur Byroja Shqiptare e Sigurimit, të shpërblejë
paditësit Sose Demaj, Xhemile Dautaj (Demaj), Violeta Islamaj (Demaj),
Edmonda Demaj dhe Adriatik Demaj, për dëmin pasuror dhe jopasuror të
shkaktuar, si pasojë e aksidentit automobilistik të datës 31.07.2009, në vlerën
18,836,329 (tetëmbëdhjetë milion e tetëqind e tridhjetë e gjashtë mijë e

11
 treqind e njëzetë e nëntë) lekë, si dhe interesat ligjore mbi këtë shumë, deri në
ekzekutimin e këtij vendimi.
Rrëzimin për pjesën tjetër të kërkimit në padi.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr. 721, datë 26.03.2013 ka vendosur:

Prishjen e vendimit civil nr. 5674, datë 04.06.2012 të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po këtë gjykatë, por
me trup gjykues tjetër.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë kanë paraqitur rekurs paditësat

Sose Demaj, Xhemile Dautaj (Demaj), Violeta Islamaj (Demaj), Edmonda Demaj dhe
Adriatik Demaj, të cilët kërkojnë:

Prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë nr. 721, datë 26.03.2013 dhe
kthimin e çështjes në po këtë gjykatë me tjetër trup gjykues.

Shkaqet që paraqesin në rekurs paditësat Sose Demaj, Xhemile Dautaj (Demaj),

Violeta Islamaj (Demaj), Edmonda Demaj dhe Adriatik Demaj, janë:

Arsyetimi i përdorur nga gjykata e apelit nuk qëndron, pasi kjo gjykatë ka marrë rol aktiv
gjatë procesit gjyqësor. Ajo ka dalë jashtë shkaqeve të ankimit, pasi një shkak i tillë
nuk ishte ngritur në ankimin e palës së paditur (neni 459 i K.Pr.Civile).
Qëndrimi se gjykata e shkallës së parë ka kryer shkelje të rënda procedurale përsa kohë
nuk e ka nënshtruar ekspertin për të ribërë betimin në momentin e dhënies së detyrave
shtesë, nuk është i bazuar në asnjë nen të K.Pr.Civile, por edhe në praktikën
gjyqësore.
Bazuar në nenin 467 të K.Pr.Civile gjykata e apelit nuk ka patur shkak për kthimin e
çështjes për rigjykim. Ky nen e detyron gjykatën e apelit të kthejë çështjen për
rigjykim jo për çdo lloj shkelje që ajo konstaton, por vetëm për ato shkelje të
nominuara specifikisht në këtë nen dhe që në vendimin që rekursojmë nuk është
asnjëra nga këto shkelje.
Në vendimin e gjykatës së apelit nuk janë lënë detyra për gjykatën e shkallës së parë në
rigjykimin e çështjes.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesen e palës paditëse Av. Anila
Veliaj, e cila kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin e çështjes
për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues; përfaqësuesin e palës së paditur
juristin Agustin Çoku, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; në
përfundim;

VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë me datë 31.10.2013 është regjistruar çështja civile nr. 11118-
03157-00-2013 regj. them, që u përket palëve: paditëse Sose Demaj, etj. dhe e paditur Byroja
Shqiptare e Sigurimeve, me objekt: Detyrimin e palës së paditur tu shpërblejë paditësve,
dëmin pasuror dhe jopasuror, për vdekjen e të ndjerëve Sali Demaj, Fadil Demaj dhe Ermira
Demaj si pasojë e aksidentit automobilistik të datës 31.07.2009, etj….

12
 2. Vendimi nr. 721, datë 26.03.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është marrë në
zbatim të gabuar të ligjit procedurial, që detyrimisht të çon në prishjen e tij dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.

I. RRETHANAT:

3. Në datën 31.07.2009 rreth orës 09.00 në aksin rrugor Lezhë-Shkodër, mjeti i

markës Ford, tip D 3530, kamion, me targë TR 8470 P, i drejtuar nga shtetasi Baftjar Vladi,
me drejtim lëvizje për në Shkodër, është përplasur me mjetin e markës Benz-Mercedez, tip
190, me targë BC 0318 B, me ngjyrë të bardhë, i drejtuar nga shtetasi Ermal Demaj, me
drejtim lëvizje për në Lezhë.
4. Mjeti me targë TR 8470 P, kamion me drejtues shtetasin Baftjar Vladi, ka qenë
duke lëvizur në korsinë e tij, me drejtim për në Shkodër. Sapo ka kaluar vendin e quajtur
“Caraj”, në korsinë e tij të lëvizjes, i ka dalë mjeti me targë BC 0318 B, cili po lëvizte në
drejtim të Lezhës dhe ka qenë duke parakaluar mjetet e tjera. Në momentin që drejtuesi i
mjetit, me targë BC 0318 B, shtetasi Ermal Demaj, ka parë se përballë po i vinte mjeti tip
kamion, duke mos pasur mundësi të futej përsëri në korsinë e tij të lëvizjes, është munduar që
të shmangej, duke u përpjekur që të futej në një lavazh, në krahun e majtë të lëvizjes së tij,
por meqenëse distanca mes mjetit kamion, me targë TR 8470 P dhe mjetit Benz, me targë BC
0318 B, ka qenë shumë e vogël, ato janë përplasur me njëri-tjetrin.
5. Mjeti kamion, ka goditur mjetin tip Benz, me parakolpin e tij në krahun e djathtë,
duke e goditur atë fillimisht në pjesën ballore, në krahun e djathtë dhe më pas e ka marrë
përpara, duke e goditur në pjesën anësore të krahut të djathtë, duke e spostuar disa metra dhe
zhvendosur në anë të rrugës, në krahun e djathtë të lëvizjes, me drejtim për në Shkodër, mbi
një grumbull gurësh që ndodheshin jashtë rrugës. Si pasojë e këtij aksidenti kanë gjetur
vdekjen shtetasit Sali Demaj, Fadil Demaj dhe Ermira Demaj, të cilët kanë qenë duke
udhëtuar me mjetin me targë BC 0318 B. Po kështu, nga ky aksident, janë dëmtuar lehtë,
drejtuesit e mjeteve shtetasit Ermal Demaj dhe Baftjar Vladi.
6. Për këtë ngjarje, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Lezhë, ka akuzuar drejtuesin e
automjetit me targë BC 0318 B, shtetasin Ermal Demaj, për veprat penale të shkeljes së
rregullave të qarkullimit rrugor dhe drejtimit të automjetit pa dëshmi, të parashikuara nga
nenet 290/2 dhe 291 të Kodit Penal dhe për këto akuza, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë,
me vendimin nr. 17, datë 05.02.2010, e ka deklaruar fajtor të pandehurin, duke e dënuar atë
përfundimisht me 5 vjet burgim, vendim i cili ka marrë formë të prerë me datë 15.02.2010.
7. Nga shkresa 2140/1 prot, datë 14.12.2010, të lëshuar nga AMF, rezulton se mjeti, i
tipit Benz-Mercedez, me targa BC 0318 B, nuk figuron të ketë qenë i siguruar në ditën e
ndodhjes së aksidentit. Paditësat, duke u bazuar në faktin e mosspasjes së siguracionit të
detyrueshëm të mjetit shkaktar të dëmit, bazuar në nenin 29, pika 1 të ligjit nr. 10076/2009
“Për sigurimin e detyrueshëm, në sektorin e transportit”, i janë drejtuar me kërkesëpadi palës
së paditur Byroja Shqiptare e Sigurimit, duke kërkuar shpërblimin e dëmit.

II. PROCEDURA:

8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr. 5674, datë 04.06.2012 ka

vendosur:
Pranimin e pjesshëm të padisë të ngritur nga paditësit Sose Demaj, Xhemile Dautaj
(Demaj), Violeta Islamaj (Demaj), Edmonda Demaj dhe Adriatik Demaj.
Detyrimin e palës së paditur Byroja Shqiptare e Sigurimit, të shpërblejë paditësit Sose
Demaj, Xhemile Dautaj (Demaj), Violeta Islamaj (Demaj), Edmonda Demaj dhe Adriatik
Demaj, për dëmin pasuror dhe jopasuror të shkaktuar, si pasojë e aksidentit automobilistik të

13
datës 31.07.2009, në vlerën 18,836,329 (tetëmbëdhjetë milion e tetëqind e tridhjetë e
gjashtëmijë e treqind e njëzetë e nëntë) lekë, si dhe interesat ligjore mbi këtë shumë, deri në
ekzekutimin e këtij vendimi.
Rrëzimin për pjesën tjetër të kërkimit në padi.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ndër të tjera arsyeton se:
...... Duke pasur parasysh kriteret e ligjit nr. 10076, datë 12.02.2009 “Për sigurimin e
detyrueshëm, në sektorin e transportit”, përcaktimet e bëra në Rregulloren nr. 53, datë
25.06.2009, të AMF-së, të dalë në zbatim të ligjit të mësipërm, nenet 608 e vijues të Kodit
Civil, gjykata arrin në konkluzionin se paditësit janë cënuar në të drejtat e tyre themelore të
bashkëekzistencës në një familje me të ndjerët Sali Demaj, Fadil Demaj dhe Ermira Demaj.
Këto cënime passjellin shkelje të së drejtës, lidhur me personalitetin, pasurinë, duke u
shkaktuar paditësve, një dëm pasuror dhe jo pasuror. Të padrejtë e konsideron gjykata,
pretendimin e bërë gjatë gjykimit nga pala e paditur, se eksperti Anesti Vako nuk ka pasur
tagër, për të realizuar aktin e ekspertimit, pasi atij i është hequr licenca në datën 13.12.2011.
Nga provat e marra në gjykim, rezulton se eksperti Anesti Vako është caktuar ekspert nga
gjykata për këtë çështje në seancën gjyqësore të datës 15.11.2011, datë në të cilën ai ka
pasur licencë. Pala e paditur nuk provoi gjatë gjykimit ekzistencën e fakteve të mësipërme.
Në lidhje me dëmin pasuror, gjykata ka parasysh dispozitën ligjore të nenit 640 të Kodit
Civil. Ndërsa në lidhje me dëmin jopasuror, gjykata ka parasysh përcaktimin e bërë në
dispozitën ligjore të nenit 625 të Kodit Civil, si dhe ka parasysh, përcaktimet e bëra në ligjin
nr. 10076, datë 12.02.2009, si dhe në përcaktimet e bëra në Rregulloren nr. 53, datë
25.06.2009 të AMF-së, rregullore e cila ka dalë në zbatim të ligjit të mësipërm…….
10. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr. 721, datë 26.03.2013 ka vendosur:
Prishjen e vendimit civil nr. 5674, datë 04.06.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po këtë gjykatë, por me trup gjykues tjetër.
11. Gjykata e Apelit Tiranë ndër të tjera arsyeton se:
...... Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është rrjedhojë e zbatimit të
gabuar të ligjit procedural dhe si i tillë ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për
rigjykim. Me vendim e ndërmjetëm të seancës së datës 15.11.2011 eksperti Anesti Vako është
caktuar për të ribërë aktin e ekspertimit. Rezulton se në momentin e kryerjes se aktit të parë
të ekspertimit, eksperti Anesti Vako ka qenë i pajisur me licencë për ushtrimin e profesionit të
ekspertit. Në momentin e urdhërimit me vendimin të ndërmjetëm për bërjen e shtesës së aktit
të ekspertimit pikërisht në seancën e datës 20.12.2011, ekspertit tashmë i ishte hequr licenca,
akt në të cilin i është kërkuar për të bërë shtesë të aktit të ekspertimit sipas Rregullores nr.
53, datë 25.06.2009, si dhe vendimit unifikues të Gjykatës së Lartë nr. 12, datë 14.09.2007.
Kjo shtesë e aktit të ekspertimit i është kërkuar nga përfaqësuesja ligjore e paditësave,
kërkesë e cila është pranuar nga ana e gjykatës së shkallës së parë në seancën e datës
20.12.2011 me vendim të ndërmjetëm edhe pse ekspertit në këtë moment i ishte hequr licenca.
Konstatohet se ekspertit Anesti Vako i është hequr licenca me vendimin nr. 162, datë
13.12.2011 të Autoritetit të Mbikëqyrjes Financiare. Këtë pretendim e ka ngritur edhe pala e
paditur Byroja Shqiptare e Sigurimit në seancën e datës 02.02.2012, duke paraqitur si provë
shkresore aktet zyrtare me fuqi të plotë provuese për heqjen e licencës së ekspertit Anesti
Vako, por gjykata e faktit nuk e ka marrë në konsideratë atë, duke rezervuar të drejtën për t’u
shprehur dhe ka vazhduar gjykimin. Me vendimin e datës 24.02.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë është vendosur pezullimi i zbatimit të aktit administrativ, vendimit nr. 162,
datë 13.12.2011 të AMF-së, dosje e cila ndodhet për shqyrtim në Gjykatën e Apelit Tiranë.
Ky pezullim i zbatimit të aktit administrativ, vendimit nr. 162, datë 13.12.2011 është
vendosur me arsyetimin se mospezullimi i zbatimit të këtij akti do të bënte të pamundur
efektivitetin e ankimit të paraqitur nga ana e këtij të fundit kundër aktit administrativ të
sipërcituar, kërkesë thelbësore kjo që buron nga neni 13 i Konventës Europiane për të

14
Drejtat e Njeriut. Pezullimi i zbatimit të aktit administrativ, duhet konsideruar si një mundësi
proceduriale për të mënjanuar krijimin e pasojave negative që mund të vijnë nga zbatimi i
aktit administrativ të kundërshtuar nga ana e ekspertit Anesti Vako me pretendimin se nga
ana e Autoritetit të Mbikëqyrjes Financiare akti administrativ rezulton të jetë nxjerrë në
kundërshtim me përcaktimet e ligjit nr. 9572, datë 03.07.2006 “Për Autoritetin e Mbikëqyrjes
Financiare”. Gjithashtu eksperti edhe në caktimin për ribërje të aktit të ekspertimit duhet të
kishte bërë betimin.......

III. LIGJI I ZBATUESHËM:

12. Në nenin 32 të K.Pr.Civile parashikohet se:

Padia mund të ngrihet:
a) për të kërkuar rivendosjen e një të drejte ose interesi të ligjshëm që është shkelur;
b) për vërtetimin e qenies ose mosqënies së një marrëdhënieje juridike ose një të
drejte;
c) për njohjen e vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për
paditësin.
13. Në nenin 466 germa “ç” të Kodit të Procedurës Civile është parashikuar se:
Gjykata e apelit, pasi shqyrton çështjen vendos: Prishjen e vendimit dhe dërgimin e
çështjes për rigjykim në gjykatën e shkallës së parë në rastet e parashikuara nga neni 467 të
këtij Kodi.
14. Në nenin 467 paragrafi i parë i K.Pr.Civile parashikohet se:
Gjykata e apelit prish vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe e dërgon çështjen
për rigjykim kur:
Gjykata e shkallës së parë ka shkelur dispozitat mbi juridiksionin dhe kompetencën;
Përbërja e trupit gjykues nuk ka qenë e rregullt apo vendimi nuk është nënshkruar
nga anëtarët e tij;
Çështja është gjykuar në mungesë të pjesëmarrësve në proces, pa patur dijeni për
ditën e gjykimit;
Nuk është formuar drejtë ndërgjyqësia;
Kur mungojnë ose janë të pavlefshme padia, procesverbali gjyqësor, ankimi, si dhe
çdo dokument tjetër që ka ndikuar në dhënien e vendimit;
ë) Kur lind nevoja e për marrjen e një prove vendimtare, marrja e së cilës është e
vështirë në shkallë të dytë.....
15. Në nenin 608 të K.Civil parashikohet se:
Personi që, në mënyrë të paligjshme dhe me faj, i shkakton tjetrit një dëm në personin
ose në pasurinë e tij, detyrohet të shpërblejë dëmin e shkaktuar. Personi që ka shkaktuar
dëmin nuk përgjigjet kur provon se nuk ka faj. Dëmi quhet i paligjshëm kur është rrjedhim i
shkeljes ose i cenimit të interesave dhe i të drejtave të tjetrit, që mbrohen nga rendi juridik
ose nga zakonet e mira.
16. Në nenin 625 të K.Civil parashikohet se:
Personi që pëson një dëm, të ndryshëm nga ai pasuror, ka të drejtë të kërkojë të
shpërblehet kur:
a) ka pësuar një dëmtim të shëndetit ose është cenuar në nderin e personalitetit të tij;
b) është fyer kujtimi i një të vdekuri dhe kërkohet nga bashkëshorti me të cilin ka
bashkëjetuar deri në ditën e vdekjes ose nga të afërmit e tij deri në shkallën e dytë, përveç kur
fyerja është kryer kur i vdekuri ka qenë gjallë dhe i është njohur e drejta e shpërblimit të
dëmit për fyerjen e bërë.
E drejta e parashikuar në paragrafin e mësipërm është e patrashëgueshme.
17. Neni 45 i ligjit nr. 10076, datë 12.02.2009 parashikon se:

15
 1) - Fondi i kompensimit administrohet nga byroja dhe ka për qëllim pagesën e
dëmeve pasurore dhe jopasurore, të ndodhura në territorin e Republikës së Shqipërisë, sipas
parashikimeve të neneve 21, 29, 30 e 31 të këtij ligji.
2) - Shoqëritë e sigurimit, të cilat ushtrojnë veprimtari në territorin e Republikës së
Shqipërisë në sigurimin e detyrueshëm motorik, janë të detyruara të kontribuojnë çdo vit
financiarisht në fondin e kompensimit, në përpjesëtim të drejtë me primet bruto, të shkruara
në këto lloj sigurimesh, në vitin paraardhës.
3) - Burime të tjera të fondit të kompensimit rrjedhin nga:
a) arkëtime nga rimbursimi i shumave nga personat përgjegjës për dëmet te byroja;
b) kontribute shtesë të shoqërive të sigurimit, kur fondi i parashikuar rezulton të jetë i
pamjaftueshëm për të kryer pagesat, sipas pikës 1 të këtij neni;
c) gjobat e vëna pronarit të mjetit të transportit, kur nuk kanë lidhur kontratat e
sigurimit të detyrueshëm, të parashikuara sipas këtij ligji;
ç) të ardhurat nga investimi i gjendjes së fondit të kompensimit;
d) burime të tjera, të cilat nuk ndalohen nga ligji.
4) - Autoriteti, me propozimin e byrosë, vendos çdo vit shumën e kontributeve, sipas
pikave 2 e 3 shkronja “b” të këtij neni dhe afatin, brenda të cilit duhet të bëhet derdhja.
5) - Pagesa e dëmshpërblimit nga fondi i kompensimit bëhet vetëm për shuma, për të
cilat i dëmtuari nuk ka mundësi të përfitojë nga sigurimet shoqërore ose nga ndonjë sigurues
tjetër, me të cilin mund të ketë lidhur një kontratë sigurimi për të përfituar dëmshpërblim dhe
brenda kufijve të përcaktuar në këtë ligj…
18. Në nenin 22 të Dekretit nr. 295, datë 15.09.1992 parashikohet se:
Byroja Shqiptare e Sigurimit themelohet nga siguruesit që ushtrojnë sigurimin e
detyrueshëm të mbajtësve të mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj personave të tretë.
19. Në nenin 22/2 të Dekretit nr. 295, datë 15.09.1992 parashikohet se:
Anëtarë të Byrosë Shqiptare të Sigurimit janë detyrimisht shoqëritë e sigurimeve, të
autorizuara nga Komisioni i Mbikëqyrjes së Sigurimeve, për të ushtruar veprimtarinë e
sigurimeve motorike, për përgjegjësitë civile ndaj palëve të treta, që rrjedhin nga mbajtësit e
mjeteve motorike. Anëtarët e Byrosë Shqiptare të Sigurimit mbulojnë përgjegjësitë civile të të
siguruarve të tyre kur këta shkaktojnë aksidente. Byroja Shqiptare e Sigurimit pajis anëtarët
me Çertifikata Ndërkombëtare të Sigurimit (kartona jeshilë), sipas formës së miratuar nga
Këshilli i Byrove. Subjektet e autorizuara nga Komisioni i Mbikëqyrjes së Sigurimeve, sipas
nenit 65 të ligjit nr. 8081, datë 7.3.1996 “Për veprimtaritë e sigurimit dhe të risigurimit”,
marrin pjesë detyrimisht në Byronë Shqiptare të Sigurimeve, duke qenë subjekt i klauzolave
të nenit 3 të këtij ligji. Anëtarët e përmendur më sipër nuk
kanë të drejtë të shesin kartona të tjerë jeshilë, përveç atyre të emetuar dhe të lëshuar
nga Byroja Shqiptare e Sigurimit.
20. Në nenin 23 të Dekretit nr. 295, datë 15.09.1992 parashikohet se:
Byroja Shqiptare e Sigurimit kryen funksionet e përcaktuara nga marrëveshjet
ndërkombëtare mbi sigurimin e detyrueshëm të mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj
personave të tretë. Byroja Shqiptare e Sigurimit përfaqëson siguruesit shqiptarë në
marrëdhëniet me organizatat ndërkombëtare të sigurimit.

21. Vendimi unifikues nr. 12, datë 14.09.2007 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës
së Lartë.

IV. VLERËSIMI I KOLEGJIT CIVIL:

22. Rekursi i paraqitur nga pala paditëse Sose Demaj, Xhemile Dautaj (Demaj),
Violeta Islamaj (Demaj), Edmonda Demaj dhe Adriatik Demaj, përmban shkaqe të

16
parashikuara nga neni 472 i K.Pr.Civile, prandaj ekzistojnë shkaqe ligjore që vendimi i
Gjykatës së Apelit Tiranë të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në po atë gjykatë,
por me tjetër trup gjykues.
23. Gjykata e Apelit Tiranë në vendimin e saj ndërmjet të tjerave arsyeton
se: .....Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është rrjedhojë i zbatimit të gabuar të
ligjit procedural dhe si i tillë ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rigjykim. Me
vendimin e ndërmjetëm të seancës së datës 15.11.2011 eksperti Anesti Vako është caktuar për
të ribërë aktin e ekspertimit. Ka rezultuar se në momentin e kryerjes së aktit të parë të
ekspertimit, eksperti Anesti Vako ka qenë i pajisur me licencë për ushtrimin e profesionit të
ekspertit. Në momentin e urdhërimit me vendimin e ndërmjetëm për bërjen e shtesës së aktit
të ekspertimit, pikërisht në seancën e datës 20.12.2011, ekspertit i ishte hequr licenca. Kjo
shtesë e aktit të ekspertimit është kërkuar nga përfaqësuesja ligjore e paditësave, kërkesë, e
cila është pranuar nga ana e gjykatës së shkallës së parë në seancën e datës 20.12.2011 edhe
pse ekspertit në këtë moment i ishte hequr licenca......Gjithashtu eksperti edhe në caktimin
për ribërjen e të ekspertimit duhet të kishte bërë betimin.
24. Në nenin 467 paragrafi i parë të K.Pr.Civile është parashikuar se: Gjykata e apelit
prish vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe e dërgon çështjen për rigjykim kur: Gjykata
e shkallës së parë ka shkelur dispozitat mbi juridiksionin dhe kompetencën; Përbërja e trupit
gjykues nuk ka qenë e rregullt apo vendimi nuk është nënshkruar nga anëtarët e tij; Çështja
është gjykuar në mungesë të pjesëmarrësve në proces, pa patur dijeni për ditën e gjykimit;
Nuk është formuar drejtë ndërgjyqësia; Kur mungojnë ose janë të pavlefshme padia,
procesverbali gjyqësor, ankimi, si dhe çdo dokument tjetër që ka ndikuar në dhënien e
vendimit; Kur lind nevoja për marrjen e një prove vendimtare, marrja e së cilës është e
vështirë në shkallë të dytë..... Gjykata e Apelit Tiranë e ka bazuar vendimin e saj në nenin
466 germa “ç” të Kodit Procedurës Civile, i cili thotë: Gjykata e apelit, pasi shqyrton
çështjen vendos prishjen e vendimit dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në gjykatën e
shkallës së parë në rastet e parashikuara nga neni 467 të këtij Kodi.
25. Kolegji Civil vlerëson se, në rastin në shqyrtim nuk ndodhemi përpara kërkesave
të nenit 466 germa “ç” në lidhje me nenin 467 të K.Pr.Civile, pasi Gjykata e Apelit Tiranë ka
pretenduar se, në momentin që eksperti Anesti Vako është ngarkuar për të ribërë aktin e
ekspertimit, atij i ishte hequr licenca nga AMF-ja dhe kur e ka marrë këtë detyrë nuk ka bërë
betimin përpara gjykatës. Kolegji Civil vlerëson se, përfundimet që ka arritur Gjykata e
Apelit Tiranë janë të pabazuara në ligj, sepse eksperti e bën betimin në përputhje me nenin
226 të K.Pr.Civile vetëm përpara se të fillojë kryerjen e detyrës dhe jo sa herë që ai
ngarkohet për të ribërë aktin ose shtesa të tij, të cilat janë pjesë e aktit të ekspertimit, për të
cilin eksperti është betuar një herë. Ndërsa përsa i përket pajisjes me licencë është e
domosdoshme që ky lloj ekspertimi duhet të kryhet nga një ekspert i licencuar nga organi
kompetent, që në këtë rast është AMF-ja.
26. Duhet theksuar se ekspertimi është mjet për kërkimin e provës, ndërsa mendimi
me shkrim i ekspertit hyn tek kategoria e provave shkencore, të marra me shkrim. Nëse
gjykata e apelit do të konstatonte që kjo provë nuk është marrë në përputhje me ligjin
procedurial nga gjykata e shkallës së parë, duke u bazuar në nenin 465/2 të K.Pr.Civile, ajo
pasi të përsëriste pjesërisht shqyrtimin gjyqësor të çështjes mund ta eliminonte vetë këtë të
“metë” të lejuar nga gjykata e shkallës së parë, me përjashtim të rastit të parashikuar nga neni
467/1 germa “ë” i K.Pr.Civile kur lind nevoja për marrjen e një prove vendimtare, marrja e
së cilës është e vështirë në shkallë të dytë.
27. Kolegji Civil vlerëson se, në rastin në shqyrtim nuk ndodhemi përpara kërkesave
të nenit 467/1 germa “ë” të K.Pr.Civile, pasi ribërja (shtesa) e aktit të ekspertimit dhe vetë
kryerja e një ekspertimi të ri nuk paraqesin ndonjë vështirësi për tu rimarrë nga gjykata e
apelit, e cila duke qenë edhe gjykatë fakti, në zbatim të nenit 465 të K.Pr.Civile, i ka patur të

17
gjitha mundësitë që ta kryente vetë këtë veprim hetimor, prandaj në rishqyrtimin e çështjes,
kjo gjykatë është e detyruar që ta kryej vetë riekspertimin, dhe të marrë edhe prova të tjera
nëse do ti çmonte të domosdoshme.
28. Në dispozitivin e vendimit të gjykatës së apelit konstatohet një pasaktësi e
dukshme në numrin dhe datën e vendimit të gjykatës së shkallës së parë, pasi në të gjithë
pjesën arsyetuese të vendimit të gjykatës së apelit bëhet fjalë për vendimin e Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, i cili i përket çështjes civile me palë paditëse Sose Demaj, etj,
ndërsa në dispozitivin e tij numri i vendimit, data e shpalljes dhe viti nuk përputhen me të
dhënat e vendimit të gjykatës së shkallës së parë, i cili është objekt ankimi, prandaj gjykata e
apelit duhet të bëjë më kujdes në pasqyrimin e saktë të të dhënave në vendimin përfundimtar.
29. Për këto që u thanë më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se, rekursi i paraqitur nga pala paditëse Sose Demaj, Xhemile Dautaj (Demaj),
Violeta Islamaj (Demaj), Edmonda Demaj dhe Adriatik Demaj është i bazuar në ligj, prandaj
si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të
prishet dhe çështja të dërgohet për tu rishqyrtuar nga një tjetër trup gjykues i po kësaj
gjykate.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 485/c të Kodit të Procedurës
Civile;

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr. 721, datë 26.03.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 06.07.2017

18
Nr. 31003-04487-00-2014 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1162 i Vendimit (88)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Artan Broci Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Aleksandër Muskaj Anëtar
Medi Bici Anëtar
Admir Thanza Anëtar

Në seancën gjyqësore të datës 06.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që u përket

palëve:

KËRKUES: AGIM ELEZI

OBJEKTI:
Rishikimi i vendimit të formës së prerë nr.1025, datë 30.05.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Vendosur mospranimi i rekursit për shqyrtim me vendimin nr.00-2012-153, datë 20.01.2012 të
Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë (në Dhomën e Këshillimit).

Baza Ligjore: Neni 494/a, i K.Pr.Civile.

Përsa i përket çështjes civile me palë:

PADITËS: AGIM ELEZI.

TË PADITUR:. LULJETA HYSOLLI.

PERSONA TË TRETË: MINISTRIA E EKONOMISË,

TREGTISË DHE ENERGJETIKËS.
ENTI
RREGULLATOR I SEKTORIT TË
ENERGJISË ELEKTRIKE TIRANË.

OBJEKTI:
Pavlefshmëri absolute e kontratave të shitblerjes nr.2056 Rep, nr.218 Kol, datë
27.05.2004, nr.3041 Rep, nr.684 Kol, datë 27.07.2006, nr.524 Rep, nr.242 Kol, datë
03.01.2007 dhe kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme. Lirimin dhe dorëzimin e
Hidrocentralit Xhyrë palës paditëse në këtë gjykim.
Baza Ligjore: Neni 92 e vijues, 296 i Kodit Civil, Ligji nr.7973, datë 26.07.1995
“Për Koncesionet” ndryshuar me Ligjin nr.9663, datë 18.12.2000, VKM nr.486, datë
10.07.2003,“Për miratimin e marrëveshjes së koncesionit të formës ROT”, Ligji nr.9072,
datë 22.05.2003 “Për sektorin e energjisë elektrike”, VKM. nr.89, datë 13.12.2006, neni 153
e vijues i K.Pr.Civile.

19
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin e saj nr.539, datë 01.02.2011, ka
vendosur:
“Pranimin pjesërisht të kërkesë-padisë.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratave të shitblerjes nr.2056
Rep, nr.218 Kol, datë 27.05.2004, nr.3041 Rep, nr.684 Kol, datë 27.07.2006,
nr.524 Rep, nr.242 Kol, datë 03.01.2007, duke i kthyer palët ndërgjyqëse në
gjendjen e mëparshme lidhur me shitjen e kuotave të shoqërisë “Amal“ sh.p.k.
Rrëzimin e kërkesë-padisë për pjesën tjetër të saj.”

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1205, datë 30.05.2011, ka vendosur:

“Ndryshimin e vendimit nr.539, datë 01.02.2010, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Rrëzimin e kërkesë padisë së paraqitur nga paditësi Agim Elezi si të pabazuar
në prova dhe në ligj””.

Kundër vendimit nr.1205, datë 30.05.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë

është bërë rekurs.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.153, datë 20.01.2012, ka

vendosur:
“Mospranimin e rekurseve të paraqitura nga pala paditëse Agim Elezi, kundër
vendimit nr.1205, datë 30.05.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë”.

Kundër vendimit të formës së prerë ka paraqitur kërkesë për rishikim kërkuesi Agim Elezi,
duke parashtruar këto shkaqe:

Të gjitha veprimet që janë kryer për vjedhjen e pasurive dhe aktivitetit të shoqërisë
“AMAL", sh.p.k. ortakut të vetëm dhe administratorit Agim Elezi nga Luljeta Hysolli
dhe grupi që e mbështet nuk kanë pëlqimin e bashkëshortes.
Veprimet e falsifikuara, të manipuluar nga persona që kanë njohuri në fushën e drejtësisë
dhe të organizimit të shoqërive tregtare kanë shfrytëzuar nëpërmjet mashtrimit,
nënshkrimet e mija në letër të bardhe dhe i kanë përdorur për veprimet me shoqërinë
tregtare “AMAL”, sh.p.k, si kërkesa në emër të shoqërisë “AMAL”, sh.p.k, vendime
të ortakut dhe ortakeve, kontrata transferim kuotash etj.
Këto pasuri të luajtshme e të paluajtshme nëpërmjet shoqërisë “AMAL”, sh.p.k., janë
përfituar gjatë regjimit martesor dhe bazuar në nenin 76 të Kodit të Familjes,
bashkëshortja Manushaqe Elezi është bashkëpronarë mbi këto pasuri me 50%.
Notere Dhimitra Qarri, nuk duhej të kryente veprime për transferimin e kuotave të kësaj
shoqërie e cila kishte objektin dhe aktivitetin e përcaktuar për prodhim dhe shitje
energjie elektrike. Për këtë duhej pëlqimi i koncesionarit Ministria e Ekonomisë dhe
Energjisë (METE) dhe Entit Rregullator të Energjisë.
Për këtë është dhënë përgjigje me shkresën nr.465/1 prot, datë 04/11/2014, nga Ministria
e Energjisë dhe Industrisë dhe se ka konfirmuar se nuk ka miratuar asnjë nga
transaksionet e transferimit të kuotave.
Gjithashtu është dhënë përgjigje me shkresën nr.188/8 prot, datë 12/11/2014, nga Enti
rregullator i Energjisë se nuk është depozituar asnjë kërkesë për miratimin e
transferimit të kuotave të shoqërisë “AMAL”, shpk.

20
Në asnjë pikë të vendimit nr.1, datë 27/02/2004, nuk është parashikuar miratimi nga
koncesionari Ministria e Ekonomisë dhe ERE, i transferimit të kuotave të kapitalit të
shoqërisë koncesionare “AMAL” sh.p.k. Kjo ishte detyrim ligjore sepse kërkohet që
ai që do ti transferohen kuotat e kapitalit duhet të provoje me bizneset e tij para
koncesionarit METE dhe ERE se ishte i garantuar transferimi i koncesionit.
Në vendim është parashikuar dhe miratimi i statutit të ri të shoqërisë koncesionare
“AMAL” sh.p.k. Ky statut nuk ishte pjesë integrale e kontratës së shitjes së kuotave.
Vendimi nr.1, datë 27/02/2004, i ortakut të vetëm shoqërohet nga kërkesa e shoqërisë
koncesionare “AMAL” sh.p.k., për të kryer veprimet në regjistrin tregtarë që
administrohej nga Gjykata e rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kjo kërkesë nuk mban vulën e shoqërisë koncesionare “AMAL” sh.p.k., dhe nuk duhej të
noterizohej pa vulën e shoqërisë koncesionare “AMAL” sh.p.k., duke qenë se
shoqërisë koncesionare “AMAL” sh.p.k., kishte fituar personalitet juridik sipas
kërkesave të nenit 6 të ligjit nr.7638, datë 19/11/1992, “Për Shoqëritë Tregtare”, ku
është parashikuar: “Personaliteti juridik, akte për shoqëritë në formim e Sipër
Shoqëritë tregtare fitojnë personalitet juridik që nga data e regjistrimit të tyre në
regjistrin tregtar. Ndryshimet e një shoqërie në përputhje me këtë ligj, duke përfshirë
edhe zgjatjen e afatit, nuk sjellin si pasojë krijimin e një personi juridik të ri.”,
Kjo kërkesë nuk gjendet e regjistruar në regjistrin ditor të Noteres Dhimitra Qarri,
anëtare e Dhomës së Noterisë Tiranë.
Mos regjistrimi i kësaj kërkesë në regjistrin ditor të noteres tregon se kërkesë nuk është
ushtruar dhe të gjitha veprimet që ka kryer Gjykata e rrethit Gjyqësor Tiranë, janë
absolutisht të pavlefshme sepse duhet patjetër të jetë me kërkesë të palëve dhe nuk
pranohet të kryhen veprime nga kjo gjykatë kryesisht.
Deklarata noteriale nr.2057 rep., nr.220 kol, datë 28/05/2004, Noterizuar nga notere
Dhimitra Qarri, një ditë mbas përpilimit të kontratës të kalimit të kuotave prej 50%
që është data 27/05/2004. Kur ishte realizuar kjo kontratë nuk duhej kjo deklaratë. Në
këtë datë janë përpiluar dhe akte të tjera si vendim ortaku etj.
Në deklaratë është cilësuar: “Ne Agim Elezi dhe Luljeta Hysolli, me dëshirë dhe vullnetin
nëpërmjet kësaj deklarate japim njoftimin e faktit juridik atë të pasjes së një detyrimi
ligjor ku unë Agim Elezi (shënimi ynë: shkruar gabim emri nga Notere), i kam marrë
dhe i detyrohem znj.Luljeta Hysolli shumën prej 11.000 USA dhe 1.000.000 lekë dhe
kjo shumë është për tu shlyer për dy muaj nga data e sotme. Në rast të mos shlyerjes
së kësaj shume brenda 2 muajve të lëshimit të kësaj deklarate unë pranoj një pjesë të
barabartë si bashkëpronarë hidrocentralin Xhyrë si aktivitet...
Kjo deklaratë mbahet me datë 28/05/2005, një ditë mbas noterizimit të akteve për
ndryshimet në shoqëri dhe mbas përpilimit dhe redaktimit të kontratës së shitjes së
kuotave.
Kur ishin kaluar kuotat perse duhej kjo deklaratë më kusht dhe afat. Kuotat prej 50%,
ishin kaluar sipas kontratës së datës 27/05/2004. Edhe për këto nuk kisha asnjë
dijeni.
Në deklaratë është parashikuar ku në qoftë se nuk shlyhen shumat e mësipërme për dy
muaj Luljeta Hysolli do të behet bashkëpronarë. Kur sipas kontratës së transferimit të
kuotave ishte bere transferimi i kuotave. Gjithmonë pa dijeninë time pavarësisht se
dokumentet mbajnë nënshkrimet e mija të cilat duhet ti nënshtrohen ekspertizave.
Kjo kontratë është nxjerrë nga arkivi i noteres Dhimitra Qarri me datë 16/06/2015.
Kontrata e shitblerjeve të kuotave nr.3041 Rep, nr.684 Kol, datë 27 korrik 2006. Kjo
kontratë ka shumë të meta që e bëjnë vullnetin e palëve të vesuar dhe kontratën si
veprim juridik absolutisht të pavlefshëm.

21
 Kërkesa e shoqërisë koncesionare “AMAL” sh.p.k., noterizuar nga Marenglen Rrapi, ka
pasaktësi, mospërputhje deri në falsifikim sepse një kërkesë që disponoi unë nuk ka
asnjë korrigjim, ndërsa kërkesa që vjen nga QKR ka ndërhyrje nga noteri sepse
provohet se ai ka vendosur vulën e noterit mbi ndërhyrjet me korrigjime.
Në kërkesë ka vetëm vendim të ortakeve me nr.2 dhe jo me numër 2 dhe 3. Kërkesa nuk
mban vulën e shoqërisë koncesionare “AMAL” sh.p.k.
Kërkesa thuhet Durrës, më 27/07/2006, kur në fakt selia e shoqërisë koncesionare
“AMAL” sh.p.k, ishte në qytetin e Librazhdit.
Sot qarkullojnë dy kërkesa origjinale me të njëjtët ekstremitete të noterizimit por në
përmbajtje ato kanë ndryshuar. Ajo e pa korrigjuar mban emrin Agim Hyseni, ndërsa
e korrigjuara mban emrin Agim Elezi. Njëra kërkesë duhet të hiqet nga qarkullimi.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci, dhe diskutoi çështjen në tërësi

VËREN
Nga shqyrtimi gjyqësor sipas pretendimeve të palës paditëse rezultoi se, shoqëria
“Amal” sh.p.k. është krijuar si person juridik i së drejtës shqiptare me vendimin nr.28587,
datë 25.11.2002 të Gjykatës së Rrethit Tiranë. Objekt i veprimtarisë së kësaj shoqërie është
“prodhimi i energjisë elektrike, ndërtimi i veprave elektro-energjetike, shfrytëzimi i
centraleve dhe rrjetit elektrik etj”. Kjo shoqëri konform ligjit “Për koncesionet” ka lidhur me
Ministrinë e Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjetikës, një marrëveshje koncesioni të formës
ROT, për shfrytëzimin e hidrocentralit Xhyrë, Librazhd. Kjo marrëveshje, sipas
pretendimeve të palës paditëse, është lidhur në bazë të VKM nr.90, datë 13.02.2003 dhe
është miratuar me VKM. nr.486, datë 10.07.2003.
Në datë 02.10.2004, është lidhur kontrata e blerjes së energjisë elektrike nëpërmjet
shoqërisë së sipërcituar dhe KESH sh.a si përfaqësuese e shtetit shqiptar, duke iu dhënë edhe
licenca nr.09 për shfrytëzimin e centraleve elektrike dhe prodhimin e energjisë elektrike.
Pala paditëse deklaroi në gjykim se në momentin e krijimit të saj, shoqëria ka patur si
kapital themeltar 5.669.969 lekë, kapital i cili është rritur në vite si rezultat i rritjes së
aktivitetit financiar në fushën e energjisë elektrike.
Paditësi Agim Elezi deklaroi në gjykim se me anë të kontratave të shitblerjes nr.2056
Rep, nr.218 Kol, datë 27.05.2004, nr.3041 Rep, nr.684 Kol, datë 27.07.2006, nr.524 Rep,
nr.242 Kol, datë 03.01.2007, i ka kaluar të gjitha kuotat e kapitalit të shoqërisë “Amal”
sh.p.k., të paditurës Luljeta Hysolli për shumën 100.000 lekë. Në këto kushte, shoqëria me
anë të këtyre veprimeve juridike, ka kaluar në pronësi të kësaj pale që zotëron në momentin e
këtij gjykimi, 100 % të këtyre kuotave.
Paditësi kërkoi pavlefshmërinë e veprimeve juridike të sipërcituara, si veprime
juridike në kundërshtim të hapur me ligjin për sa më poshtë vijon: Këto kontrata vijnë në
kundërshtim me Ligjin nr.9072, datë 22.05.2003 “Për sektorin e Energjisë Elektrike” e
pikërisht me nenin 20 të tij. Paditësi Agim Elezi në bazë të kësaj dispozite, e ka patur të
ndaluar të transferojë kuotat e shoqërisë që ka patur në pronësi. Ky ndalim është i
parashikuar edhe në licencën e dhënë nr.09, datë 17.10.2003 në nenin 1.3 sipas të cilit kjo
licencë nuk mund të transferohet tek asnjë person tjetër pa një vendim të veçantë të ERE.
Në bazë të vendimit nr.89, datë 13.12.2006 neni 4 dhe 7 i tij, parashikohet detyrimi i
subjektit që do të transferojë kapitale ekonomike, që të marrë më parë miratimin e ERE për
të kryer këtë transferim, miratim i cili në rastin konkret, mungon tërësisht.
Referuar dispozitave të sipërcituara, pala paditëse deklaroi në gjykim se kontratat e
shitjes për shkak të qënies në kundërshtim me ligjin, janë absolutisht të pavlefshme.

22
Gjithashtu, paditësi deklaroi se shuma e shitjes së këtyre kontratave dhe vlera e tyre nuk i
përgjigjet realitetit, sepse një shitje e tillë ka qenë fiktive dhe e kryer për t’i dhënë mundësi
palëve të fillonin një marrëdhënie tjetër së bashku.
Për sa më sipër, paditësi kërkoi pranimin e padisë, konstatimin e pavlefshmërisë
absolute të kontratave objekt gjykimi, kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme dhe lirimin
e dorëzimin e sendit nga pala e paditur tek pala paditëse në këtë gjykim.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin e saj nr.539, datë 01.02.2011, ka
vendosur: “Pranimin pjesërisht të kërkesë-padisë.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratave të shitblerjes nr.2056 Rep,
nr.218 Kol, datë 27.05.2004, nr.3041 Rep, nr.684 Kol, datë 27.07.2006, nr.524 Rep, nr.242
Kol, datë 03.01.2007, duke i kthyer palët ndërgjyqëse në gjendjen e mëparshme lidhur me
shitjen e kuotave të shoqërisë “Amal” sh.p.k. Rrëzimin e kërkesë-padisë për pjesën tjetër të
saj.”
Gjykata ndër të tjera ka arsyetuar se: “...Gjykata çmon se ky pretendim i palës
paditëse lidhur me pavlefshmërinë e veprimeve juridike objekt konflikti gjyqësor, është i
mbështetur në ligj e në prova e duhet të pranohet për sa më poshtë vijon:
Shoqëria “Amal” sh.p.k është një subjekt juridik i cili referuar Vendimit nr.486 datë
10.07.2003 të Këshillit të Ministrave, i nënshtrohet kritereve përcaktuese të Ligjit nr.7973
datë 26.07.1995“Për koncesionet dhe pjesëmarrjen e sektorit privat në shërbimet publike...”.
Referuar ligjit të sipërcituar, kjo shoqëri e cila në momentin e lidhjes së kësaj marrëveshje
koncesioni, përbëhej nga një ortak i vetëm e pikërisht nga paditësi Agim Elezi, kishte
detyrimin ligjor të respektonte të gjitha parashikimet e ligjit të sipërcituar, akteve të tjera
ligjore e nënligjore të nxjerra në bazë e për zbatim të tij si dhe kushtet përkatëse të licencës
së përfituar në bazë të kësaj marrëveshjeje koncesioni.
Sipas nenit 13 të Ligjit nr.9072, datë 22.5.2003 “Për Sektorin e Energjisë Elektrike”
që parashikon se:“1. ERE-ja lëshon licencë për veprimtaritë e mëposhtme: a)ndërtimin,
instalimin dhe shfrytëzimin e centraleve elektrike, si dhe prodhimin e energjisë elektrike nga
ana e tyre; b) transmetimin e energjisë elektrike; c) shpërndarjen e energjisë elektrike; ç)
furnizimin ose tregtimin e energjisë elektrike në çfarëdo forme; d) eksportin e energjisë
elektrike jashtë territorit të Republikës së Shqipërisë; dh) importin e energjisë elektrike
brenda territorit të Republikës së Shqipërisë. Forma, mënyra dhe pagesa e aplikimit
përcaktohen nga ERE-ja.
2. ERE-ja i jep licencë për transmetimin e energjisë elektrike vetëm një personi
juridik shtetëror.
3. ERE-ja i jep licencë për shpërndarjen e energjisë elektrike vetëm një personi për
një zonë të caktuar shërbimi.
4. Personi që kryen veprimtari të ndryshme, të cilat janë objekt licencimi, merr
licenca të veçanta për to. ERE-ja është e detyruar të shmangë çdo mospërputhje në kushtet e
licencave të lëshuara, për të njëjtin person, për veprimtari të ndryshme.
5. Bashkitë dhe komunat mund të ushtrojnë veprimtaritë e përmendura në pikën 1 të
këtij neni, kur ato kanë marrë licencë nga ERE-ja.
6. Për një linjë të drejtpërdrejtë nuk kërkohet licencë transmetimi ose shpërndarjeje.
7. Vetë prodhuesi, që nuk është lidhur me sistemin elektro - energjetik, nuk mund të kërkojë
licencë prodhimi.”, pala e paditur shoqëria “Amal” sh.p.k. është pajisur me licencën nr.09,
datë 17.10.2003. Në dispozitat e përgjithshme të kësaj licencë, në pikën 1.3 të saj është
parashikuar se: “Licenca nuk mund të transferohet tek asnjë person tjetër, pjesërisht ose
tërësisht, pa një vendim të veçantë me shkrim të ERE. Kur aprovon një transferim, ERE
mund të ndryshojë kushtet e licencës në përputhje me situatën dhe ligjin.”
Neni 14 i Ligjit nr.9072, datë 22.5.2003, “Për Sektorin e Energjisë Elektrike”
parashikon se:

23
 “1. Licencat jepen nga ERE-ja, sipas procedurave që sigurojnë trajtim të barabartë,
jo diskriminues dhe me transparencë gjatë procesit të licencimit. Këto procedura ndiqen
sipas kërkesës për çdo tip aplikimi për licencë.
2. ERE-ja miraton rregulloren për procedurat e licencimit në përputhje me këtë ligj,
ku përcaktohen kriteret dhe kushtet për dhënien, ndryshimin ose heqjen e licencës, si dhe
pagesa qe duhet kryer për çdo tip aplikimi për licence. ERE-ja autorizohet të miratojë
rregulloren për të vendosur procedura të thjeshta dhe re përshpejtuara për ndërtimin dhe
shfrytëzimin e centraleve elektrike me një kapacitet të përgjithshëm jo më të madh se 5 MË.”
Neni 15 i Ligjit nr.9072, datë 22.5.2003, “Për Sektorin e Energjisë Elektrike”
parashikon se: “1. ERE-ja përcakton kushtet e çdo licencë, duke marre parasysh:a) afatet e
kërkuara për vlefshmërinë e licencës;b) vendndodhjet dhe territoret në të cilat do të kryhen
veprimtaritë e licencuara të energjisë elektrike;c) funksionimin e sigurt dhe të qëndrueshëm
të impianteve, të pajisjeve ose të rrjetit;ç) kërkesat për llojin e burimeve parësore të
energjisë;d) kërkesat lidhur me sigurinë kombëtare, jetën e qytetareve, pasurinë, shëndetin
dhe rendin publik;dh) kërkesat financiare;e) mbrojtjen e mjedisit;ë) nxitjen e eficences se
energjisë ne sektorin e energjisë elektrike;f) detyrimet e shërbimit publik, siç parashikohet në
këtë ligj;g) nxitjen e një tregu kompetitiv të energjisë elektrike dhe parimet e kostos më të ulët
në furnizimin me energji elektrike;gj) efektin ndaj sigurisë dhe qëndrueshmërisë së furnizimit
me energji elektrike, brenda territorit të Republikës së Shqipërisë.
2.ERE-ja mund të kërkojë prova, të dhëna dhe dokumente, që i nevojiten për të
verifikuar kualifikimet dhe kompetencat e aplikuesit për licencë.
3.ERE-ja mund t'ia refuzojë dhënien e licencës një aplikuesit kur ky nuk përmbush
njërin nga kushtet e përcaktuara në pikën 1 të këtij neni. Kur ERE-ja arrin në përfundimin se
ndonjë nga kushtet e paplotësuara nuk është thelbësore dhe mund të plotësohet, ajo mund t'ia
japë licencën, me kusht që i licencuari të përmbushë kushtet e paplotësuara brenda një afati
kohor të përcaktuar nga ERE-ja.”
Në nenin 3.2.3 të licencës, është përcaktuar edhe detyrimi thelbësor i të licensuarit,
që të njoftojë ERE në lidhje me çdo ndryshim që do të kishte shoqëria palë e paditur në këtë
gjykim. Sipas këtij neni: “i licensuari do të njoftojë ERE brenda 10 ditëve për çdo ndryshim
të: adresës; statutit të të licensuarit; çertifikatës së regjistrimit; kodit fiskal; menaxherit
kryesor; strukturës së aseteve me mbi 10 %.”
Gjithashtu, në nenin 3.2.4 të kësaj licence, ishte përcaktuar se të gjitha njoftimet
zyrtare, aplikimet, peticionet, deklaratat apo korrespondenca tjetër me ERE, lidhur me
detyrimet sipas kësaj licence duhet të jetë me shkrim nga administratori i të licensuarit që
njihet nga ERE. …”
Në bazë të kontratave objekt gjykimi, rezultoi e provuar se pala paditëse nga ortak i
vetëm i shoqërisë “Amal” sh.p.k. dhe njëkohësisht administrator i saj, ka shitur kuotat e tij
në shoqëri, deri sa është larguar përfundimisht edhe si ortak edhe si administrator.
Këto veprime juridike të kryera prej tij, lidhur me transferimin e kuotave të shoqërisë
tek Luljeta Hysolli, përbëjnë shkelje të kushteve të licencës së dhënë nr.09, administruar në
gjykim me cilësinë e provës.
Në gjykim rezultoi e provuar se pala paditëse me anë të këtyre veprimeve juridike, ka
ndryshuar të gjithë menaxhimin e shoqërisë që kishte përfituar të drejtën e shfrytëzimit të
hidrocentralit Xhyrë dhe të prodhimit të energjisë elektrike nga ky hidrocentral. Nga paditësi
Agim Elezi që në momentin e dhënies së kësaj licence ishte ortak dhe administrator i vetëm i
shoqërisë, ortake e vetme dhe administratore e subjektit juridik me anë të këtyre veprimeve, u
bë shtetasja Luljeta Hysolli përfaqësuese e të paditurit në këtë gjykim. Në këto kushte,
referuar nenit 3.2.3 të licencës së dhënë shoqërisë, njoftimi i kryer ndaj personit të tretë ERE
lidhur me këtë ndryshim të menaxhimit kryesor të shoqërie, nuk është kryer duke shkelur në
këtë mënyrë edhe një nga detyrimet thelbësore të këtij akti.

24
 Neni 20 i Ligjit nr.9072, datë 22.5.2003 “Për Sektorin e Energjisë Elektrike”
parashikon se:
“1.Asnjë i licencuar nuk mund të transferojë biznesin e tij ose pjesë të tij nëpërmjet
shitjes, pengut, qirasë, shkëmbimit ose formave të tjera, pa miratimin me shkrim të ERE-se.
2.Brenda një viti nga data e hyrjes në fuqi të këtij ligji, ERE-ja miraton një rregullore për
shqyrtimin dhe miratimin e shitjes, dhënies me qira, transferimit ose ndryshimeve të tjera të
çdo aseti të të licencuarit ose të pronësive të përcaktuara për prodhimin, transmetimin ose
shpërndarjen, sipas nenit 3 të këtij ligji, përfshirë përjashtimet nga miratimi për asetet me
vlere minimale.”
Referuar nenit të sipërcituar, pala paditëse kishte detyrimin që në bazë të një
dispozite urdhëruese të ligjit, të njoftonte me shkrim personin e tretë në këtë gjykim, lidhur
me transferimin e biznesit të tij tek Luljeta Hysolli. Transferimi i këtij biznesi apo edhe qoftë i
një pjese të tij, ishte i detyruar që të priste miratimin e personit të tretë, sepse në të kundërt,
përbënte një veprim juridik të kryer në kundërshtim me një dispozitë urdhëruese të ligjit në
kuptim të nenit 92 të Kodit Civil.
Neni 6.2 i licencës së përfituar nga shoqëria “Amal” sh.p.k. parashikon se:”ERE
mund të pezullojë ose të heqë licencën në përputhje me rregulloret dhe rregullat e ERE kur: i
licensuari kërkon revokimin e licencës; i licensuari shkel kushtet e kontratës; i licensuari
shkel legjislacionin në fuqi; i licensuari deklarohet i falimentuar dhe është i paaftë të
përmbushë detyrimet e kushteve të licencës; i licensuari ka marrë licencë duke mashtruar.
Neni 6.3 i kësaj licence, parashikon se “nëse i licensuari ndryshon statusin e tij ligjor,
ose nëse aksioneri/ortaku që kontrollon interesat ndryshohet pa autorizimin e ERE licenca
bëhet e pavlefshme dhe anullohet dhe pasuesi i të licensuarit do të aplikojë për një licencë të
re në përputhje me procedurat e ERE për dhënie licence.
Sipas këtij neni, mos aprovimi nga ERE me shkrim, i ndryshimit të ortakut kontrollues
të shoqërisë që ka përfituar licencën, përbën shkelje të njërit prej kushteve të kontratës dhe
licencës së përfituar nga marrëveshja e koncesionit, shkelje që në rastin konkret, passjell
edhe pavlefshmërinë e kësaj licence. Një përfundim i tillë i parashikuar në vetë kushtet e
përgjithshme të licencës së dhënë ndaj shoqërisë “Amal” sh.p.k. mbështet pretendimin e
paditësit Agim Elezi, se shitja e kuotave e kryer prej tij me anë të veprimeve juridike objekt
gjykimi, është kryer në kundërshtim me një dispozitë urdhëruese të ligjit.
Në rastin konkret, paditësi Agim Elezi duke qenë në momentin e dhënies së licencës
ortak i vetëm dhe administrator i shoqërisë “Amal” sh.p.k. kishte detyrimin që përpara
shitjes së kuotave të shoqërisë që kishte në zotërim, të merrte një aprovim me shkrim nga ana
e personit të tretë në këtë gjykim. Ky aprovim, referur të gjitha provave shkresore të
administruara në gjykim, jo vetëm që nuk është dhënë, por në rastin konkret, personi i tretë
nuk rezulton as të jetë njoftuar për secilën prej tre kontratave objekt i këtij gjykimi.
Pra, kontratat objekt gjykimi, janë në kundërshtim me nenin 92 të Kodit Civil, pasi në
rastin konkret, këto veprime juridike janë kryer në kundërshtim me dispozita me karakter
urdhërues ligjor. Neni 34 i Ligjit nr.9072, datë 22.05.2003, “Për Sektorin e Energjisë
Elektrike” parashikon se:
“1. Prodhimi i energjisë elektrike mund te kryhet nga një person fizik ose juridik, që
ka licencën për prodhimin e energjisë elektrike, sipas dispozitave të Pjesës së Tretë të këtij
ligji.
2. Veprimtaria e prodhimit përfshin edhe transformimin e energjisë elektrike të
prodhuar nga impiantet dhe lidhjen me rrjetin e transmetimit ose të shpërndarjes.
3. Dhënia e licencës së prodhimit nuk e përjashton mbajtësin e saj nga detyrimi për të
marrë autorizime ose miratime të tjera, që parashikohen nga legjislacioni në fuqi.

25
 4. Në rastin e prodhimit të energjisë elektrike nga hidrocentralet, prodhuesi duhet të
marrë më parë lejen administrative, për përdorimin e ujit për qëllime publike nga
institucionet përgjegjëse, siç parashikohet nga legjislacioni ne fuqi.”
Neni 35 i Ligjit Nr .9072, datë 22.5.2003 “Për Sektorin e Energjisë Elektrike”
parashikon se: “1. Prodhuesi ka të drejte: a) të përdorë në impiantin e vet ato burime
parësore energjie që përcaktohen në licence, duke ruajtur kapacitetin prodhues,
karakteristikat teknike dhe kushtet e mbrojtjes së mjedisit; b) të kontraktojë për shitjen e
energjisë elektrike, sipas kushteve të vendosura në këtë ligj, në rregulloret e ERE-se dhe në
rregullat e tregut të miratuara nga ERE-ja; c) të dispeçerojë energjinë elektrike, nëpërmjet
operatorit të sistemit të transmetimit; ç) të kenë akses në rrjetet e transmetimit dhe
shpërndarjes, nëpërmjet një pagese të bazuar në tarifat e transmetimit të vendosura nga
ERE-ja; d) të marrë pagesat që i përkasin sipas kontratës.
2. Prodhuesi është i detyruar: a) të zbatoje kushtet e vendosura në licencat e
prodhimit;
b) të përmbushë kodet e zbatueshme të funksionimit të rrjetit, rregullat e tregut dhe
rregulloret e tjera; c) të pajiset me aparate matëse, për matjen e energjisë elektrike që kalon
në rrjetin përkatës; ç) të përmbushë detyrimet që rrjedhin nga aktet e tjera ligjore dhe
nënligjore, që lidhen me shfrytëzimin e centraleve të prodhimit të energjisë elektrike.”
Ligji nr.9913, datë 05.05.2008 “Për disa ndryshime dhe shtesa në Ligjin nr.9072,
datë 22.05.2003 "Për sektorin e energjisë elektrike", të ndryshuar, në nenin 1 të tij
parashikon se: Në nenin 3 bëhen ndryshimet dhe shtesa e mëposhtme: 1.Pika 15 ndryshohet
si më poshtë:"15. "Prodhues i pavarur i energjisë elektrike" është prodhuesi jopublik, i lidhur
drejtpërdrejt në sistemin e transmetimit.". 2.Pika 25 ndryshohet si më poshtë:"25.
"Shpërndarja" është transporti i energjisë elektrike në sistemin e shpërndarjes me tension të
lartë (nënstacionet 110 kV), të mesëm dhe të ulët, deri te klienti i fundit, por që nuk përfshin
furnizimin.". 3.Pika 26 ndryshohet si më poshtë: 26."Operator i Sistemit të Shpërndarjes"
është personi përgjegjës për operimin, mirëmbajtjen dhe zhvillimin e sistemit të
shpërndarjes.". 4.Pika 29 ndryshohet si më poshtë: "29. "Hyrja e palëve të treta" është e
drejta e të gjithë prodhuesve, tregtuesve, furnizuesve dhe përdoruesve të energjisë elektrike,
për të përdorur rrjetet e transmetimit e të shpërndarjes së energjisë elektrike, sipas
rregullave dhe tarifave të përcaktuara në aktet e tjera ligjore e nënligjore, që rregullojnë
veprimtarinë e sektorit të energjisë elektrike.". 5.Pika 30 ndryshohet si më poshtë: "30.
"Furnizim" është shitja dhe blerja për rishitje te klientët e energjisë elektrike.". 6.Në pikën
30/1 fjalët "Furnizuesi publik" zëvendësohen me fjalët "Furnizuesi publik me pakicë". 7.Pas
pikës 30/1 shtohet pika 30/2 me këtë përmbajtje: "30/2. "Furnizuesi publik me shumicë" është
personi i licencuar për blerjen e energjisë elektrike nga gjenerimi publik, nga PPE-të, PVE-
të apo tregtuesit për shitjen te furnizuesi publik me pakicë.". 8.Pika 38 ndryshohet si më
poshtë:"38. "Prodhues i vogël i energjisë elektrike" është një prodhues me kapacitet të
instaluar, që është i lidhur drejtpërdrejt në sistemin e shpërndarjes." Neni 4 i ligjit të
sipërcituar parashikon se:”Në nenin 14, pika 2 ndryshohet si më poshtë:" 2.ERE-ja miraton
rregulloren për procedurat e licencimit, në përputhje me këtë ligj, ku përcaktohen kriteret
dhe kushtet për dhënien, ndryshimin, transferimin ose heqjen e licencës, si dhe pagesa, që
duhet kryer për çdo tip aplikimi për licencë. ERE-ja miraton rregulloren për vendosjen e
procedurave të thjeshta dhe të përshpejtuara për licencimin e centraleve elektrike, të lidhura
drejtpërdrejt në rrjetin e shpërndarjes së energjisë elektrike .". Neni 7 i Ligjit nr.9913, datë
5.5.2008 parashikon se:”Në nenin 19 bëhen ndryshimet e mëposhtme: 1. Pika 1 ndryshohet
si më poshtë:" 1.Çdo i licencuar mund të kërkojë ndryshim të licencës. ERE-ja mund të bëjë
ndryshime të afateve dhe të kushteve të licencës, me kërkesë të të licencuarit, pasi të ketë
vlerësuar efektet e ndryshimit të propozuar, ndaj detyrimeve të të licencuarit, sipas këtij ligji
dhe licencës së tij, si dhe me kusht që ndryshimet jo vetëm të jenë kërkuar me shkrim, por

26
edhe të jenë pranuar nga i licencuari.". 2. Pika 2 ndryshohet si më poshtë:"2. ERE-ja kërkon
ndryshimin e kushteve të një licence, kur ndryshon kuadri ligjor dhe nënligjor, që rregullon
veprimtarinë në sektorin e energjisë elektrike.".
Sipas akteve të administruara në gjykim, nuk rezultoi që deri në momentin e kryerjes
së veprimeve juridike objekt gjykimi, pala e paditur të ketë ndryshuar ndonjë prej kushteve të
licencës që kanë të bëjnë me të drejtën ekskluzive të personit të tretë që të lejojë ose jo
transferimin apo edhe ndryshimin sado të vogël të ndonjërit prej menaxherëve të shoqërisë së
pajisur me licencë apo edhe të ortakut kontrollues të saj. Për sa kohë që këto kushte të
licencës janë të pandryshuara,veprimet e shitjes së kryer, që kanë transferuar pronësinë e
kuotave të shoqërisë tek përfaqësuesja Luljeta Hysolli, janë kryer në kundërshtim me ligjin e
janë absolutisht të pavlefshme.
Neni 8 i Ligjit nr.9913, datë 05.05.2008 parashikon se:”Në nenin 20, pika 1
ndryshohet si më poshtë:"1. Asnjë i licencuar nuk mund ta transferojë licencën ose ndonjë
aset të tij, që përdoret në veprimtarinë, për të cilën është licencuar, nëpërmjet shitjes, pengut,
qirasë, shkëmbimit ose formave te tjera, pa miratimin me shkrim të ERE-së.".
Pala e paditur pretendoi në gjykim se nuk ndodhemi përpara transferimit të aseteve të
shoqërisë por vetëm shitjes së kuotave të saj. Një pretendim i tillë është i pambështetur në ligj
e në prova për sa më poshtë vijon:
Në nenin 4 të Rregullores që i bashkëngjitet vendimit nr.486, datë 10.07.2003 “Për
miratimin e marrëveshjes së koncesionit “në favor të të paditurit, është përcaktuar
shprehimisht se “për të licencuarit në aktivitetin e prodhimit do të kërkohet miratimi i ERE
për transferim asetesh për kapacitet me të madh se 500 Kë të instaluar. Për të gjithë të
licencuarit e tjerë, do të kërkohet miratimi i ERE për transferim të aseteve, kur vlera e asetit
që kërkohet të transferohet është më e madhe se 5. 000.000 lekë.”
Pika 4 e kësaj rregulloreje, përcakton se kërkesa për transferim biznesi nga të
licensuarit do të rregullohet sipas procedurave të përcaktuara në rregulloren për procedurat
e licencimit.”
Neni 5 i kësaj rregulloreje, përcakton edhe përkufizimet përkatëse të frazave të
përdorura në këtë akt. Sipas pikës 7 të këtij neni, aset do të thotë aktivi afatgjatë material që
trajtohet nga i licencuari dhe që i shërben realizimit të një prej aktiviteteve të prodhimit,
shpërndarjes dhe transmetimit. Njëkohësisht, sipas pikës 8 të këtij neni, transferim asetesh do
të thotë çdo veprim, me anë të të cilit krijohet një marrëdhënie qiraje, shitjeje, dhënie, pengu,
apo ndryshimi tjetër i aseteve që i shërbejnë veprimtarisë së licencuar”.
I padituri pretendoi në gjykim se kuotat nuk janë asete të shoqërisë “Amal” sh.p.k.
dhe nuk duhet t’i nënshtrohen parashikimeve të këtij neni. Një pretendim i tillë është i
pambështetur në ligj e në prova sepse kuota referuar Ligjit “Për shoqëritë tregtare” dhe
“Për kontabilitetin” është pjesa që i takon pronarit të saj, në të drejtat dhe detyrimet me
karakter pasuror në një shoqëri. Kuota përmban në vetvete, pjesë si nga aktivi ashtu edhe
nga pasivi i të drejtave dhe detyrimeve të një shoqërie me përgjegjësi të kufizuar, e vlera e
saj, konvertohet me njësi pasurore në të ardhurat dhe përfitimet që realizohen nga shoqëria.
Sipas aktit të vlerësimit datë 04.09.2006, hartuar nga ing. Petrit Shkurti në rolin e
vlerësuesit, rezultoi e provuar se vlera e pronës hidrocentral e përfituar me anë të licencës 09
nga pala e paditur në këtë gjykim, është 23 953 125 lekë. Sipas kësaj prove, në gjykim
rezultoi se vlera e aseteve të shoqërisë, pjesë përbërëse e kapitalit të saj të trupëzuar, është jo
100.000 lekë, siç është kapitali i regjistruar i shoqërisë, por me një vlerë shumë herë më të
lartë se ky kapital minimal i nënshkruar në momentin e krijimit të saj.
Në nenin 4 të rregullores që i bashkëngjitet vendimit nr.486 datë 10.07.2003 “Për
miratimin e marrëveshjes së koncesionit “ në favor të të paditurit, është përcaktuar
shprehimisht se “për të licencuarit në aktivitetin e prodhimit do të kërkohet miratimi i ERE
për transferim asetesh për kapacitet me të madh se 500 Kë të instaluar. Për të gjithë të

27
licensuarit e tjerë, do të kërkohet miratimi i ERE për trsansferim të aseteve, kur vlera e asetit
që kërkohet të transferohet është më e madhe se 5 000.000 lekë.”
Duke qenë se me anë të kontratave të shitjes objekt gjykimi, nuk janë transferuar
vetëm kuotat por edhe vlera e aseteve që përfshijnë këto kuota si të drejta financiare mbi
kapitalet e veta të shoqërisë, vlerë e cila është mbi 5.000.000 lekë, si dhe mbështetur në
faktin se nga personi i tretë nuk është dhënë asnjë miratim paraprak me shkrim për këtë
transferim, gjykata çmon se këto kontrata shitje janë absolutisht të pavlefshme në kuptim të
nenit 92 të Kodit Civil.
Pala paditëse pretendoi në gjykim se ndodhemi përpara veprimeve juridike të
simuluara e fiktive, të cilat në rastin konkret, nuk kanë patur për qëllim kalimin e pronësisë.
Referuar bilanceve të depozituara nga shoqëria pranë organeve tatimore, si dhe mbështetur
në vlerësimin e kapitaleve që ajo zotëronte në momentin e shitjes së kuotave, rezultoi e
provuar se vlera e këtyre kuotave nuk mund të ishte 1000 lekë ashtu siç edhe është përcaktuar
në secilin prej akteve të shitjes. Në këtë gjykim, u provua se vlera totale e të treja kontratave
të shitjes, ishte 100 000 lekë, por kjo vlerë nuk i përgjigjet vlerës reale të tyre, pasqyruar kjo
me vlerësimin e bërë nga vlerësuesi dhe të ardhurave financiare të realizuara nga pala e
paditur në këtë gjykim. Kodi Civil parashikon se: “Në një kontratë, shkaku ligjor është i
paligjshëm kur vjen në kundërshtim me ligjin, rendin publik, ose kur kontrata bëhet mjet për
të shmangur zbatimin e një norme”.
Sipas deklaratës noteriale nr.506 Rep, nr.144 Kol, datë 23.01.2007, rezultoi e provuar se
paditësi Agim Elezi për këtë shitje të kryer ka marrë në dorëzim 20.000.000 lekë, në një kohë
që vlera totale e të treja kontratave është vetëm 100.000 lekë. Pra, veprimet juridike objekt i
këtij gjykimi, janë veprime juridike të simuluara në kuptim të nenit 92 të Kodit Civil.
Në rastin konkret, Kontratat e shitblerjes janë në kundërshtim me nenin 663 dhe 208 të Kodit
Civil, pasi pala shitëse (Paditësi) nuk ka shprehur pëlqimin për të realizuar veprimin juridik
të shitjes së kuotave që kishte në pronësi me atë vlerë të përcaktuar në kontratë, por me një
vlerë tërësisht të ndryshme e cila nuk është pasqyruar si pjesë e kushteve kontraktore.
Kontratat e shitjes nuk janë lidhur mbi bazën e një shkaku të ligjshëm të kërkuar në nenin
659 dhe 705 të Kodit Civil, pasi paditësi nuk ka patur asnjëherë qëllimin të krijojë një situatë
juridike të tillë që të bënte të mundur kalimin e pronësisë së kuotave të zotëruara prej tij tek
pala e paditur në këtë gjykim.
Një përfundim i tillë mbështetet në nenin 92/a të Kodit Civil që parashikon se:“Veprimet
juridike të pavlefshme nuk krijojnë asnjë pasojë juridike. Të tilla janë: ato veprime që vijnë
në kundërshtim me një dispozitë urdhëruese të ligjit;
Pala paditëse asnjëherë nuk e ka shprehur vullnetin e saj për të tjetërsuar pasurinë e përbërë
nga kuotat e shoqërisë “Amal” sh.pk. në favor të të paditurit, sepse këto veprime juridike të
kryera, përmbajnë në vetvete, jo vetëm shkeljen e kritereve detyruese ligjore që lidhen me
miratimin paraprak nga një organ i specializuar, por edhe nuk i përgjigjen vullnetit të
brendshëm të të dyja palëve lidhur me vlerën reale të këtyre kuotave që është tërësisht e
ndryshme nga ajo e pasqyruar në kontratat objekt gjykimi.
Këto veprime juridike për efekt të ligjit, konsiderohet se nuk kanë ekzistuar asnjëherë pasi ato
për shkak të pavlefshmërisë absolute nuk mund të marrin fuqi juridike me asnjë veprim
juridik tjetër të mëvonshëm. Në rastin konkret, kontratat objekt gjykimi lidhur mes palëve
ndërgjyqëse, jo vetëm kanë shkelur dispozitat urdhëruese të ligjit, por janë edhe të simuluara
sepse nuk përkojnë me realitetin e vlerës që është shitur (blerë) nga palët në këtë gjykim. Në
këtë rast, pavlefshmëria nuk është e pjesshme pasi pëlqimi i personit të tretë me shkrim
përpara lidhjes së këtyre kontratave, për tjetërsimin e secilës prej pjesëve zotëruese në
kapitalin e shoqërisë “Amal” sh.p.k., është një kusht i domosdoshëm, mungesa e të cilit
passjell pavlefshmërinë absolute të veprimit juridik në kuptim të nenit 92 të Kodit Civil.

28
Në bazë të përfundimeve të arritura sa më sipër, gjykata çmon se pretendimi i palës paditëse
në kërkesë-padi, lidhur me pavlefshmërinë e kontratave objekt gjykimi, është i drejte e i
bazuar, e si i tille duhet te pranohet nga ana e gjykatës duke u konstatuar pavlefshmëria
absolute e kontratave të shitjes së kuotave, dhe duke u kthyer palët në gjendjen e mëparshme.
Për sa më sipër, pjesa e parë e objektit të padisë lidhur me këtë pavlefshmëri të pretenduar,
është e bazuar në ligj e në prova e si e tillë duhet pranuar. Paditësi kërkoi në gjykim jo vetëm
konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratave të shitjes, por edhe lirimin dhe dorëzimin
e hidrocentralit Xhyrë-Librazhd.
Lidhur me padinë e revendikimit, në nenin 296 të Kodit Civil, parashikohet se: “Pronari ka
të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar sendin e tij nga çdo posedues ose mbajtës. Këtë të
drejtë e ka edhe çdo bashkëpronar për sendin e përbashkët, me qëllim që ai t’u dorëzohet
gjithë bashkëpronarëve.”
Pra, që një person, të legjitimohet të ngrejë padinë e rivendikimit, duhet të ekzistojnë disa
kushte :
Së pari, pala që ngre këtë padi, duhet të jetë pronar ose bashkëpronar i sendit, që kërkohet të
kthehet ; Në rastin konkret, paditësi nuk është pronar i sendit që kërkohet të lirohet dhe
dorëzohet sepse kjo pronësi pavarësisht marrëdhënies së koncesionit, mbetet e personit të
tretë në gjykim Ministria e Ekonomisë.
Së dyti, kjo padi duhet t’i kundërdrejtohet çdo poseduesi ose mbajtësi, i cili duhet të jetë i
njohur nga ana e palës që kërkon kthimin e sendit ; Poseduesi në rastin konkret pala e
paditur e ka fituar këtë të drejtë në bazë të marrëveshjes së koncesionit e cila është ende në
fuqi;
Së treti, poseduesi mund të jete me mirëbesim ose më keqbesim, fakt që ndikon
drejtpërsëdrejti, në kthimin ose jo të frutave natyrore ose civile, të përfituara nga posedimi i
sendit...
Në rastin konkret, gjykata çmon se paditësi duke mos patur të drejtën themelore të pronësisë
mbi sendin që kërkohet të lirohet dhe dorëzohet, nuk ka legjitimimin aktiv për t’iu drejtuar
gjykatës me padinë e sipërcituar. E drejta e pronësisë nuk duhet të ngatërrohet me të drejtën
reale të shfrytëzimit të këtij hidrocentrali në bazë të marrëveshjes së koncesionit, e cila jo
automatikisht të bën pronar të një sendi të paluajtshëm, siç edhe është objekti i dytë i
kërkesë-padisë. Për sa kohë që në gjykim rezultoi e provuar se me asnjë akt shkresor apo
administrativ kjo pronësi nga personi i tretë nuk ka kaluar në favor të ndonjë subjekti tjetër
shtetëror apo privat, gjykata çmon se kjo pjesë e padisë lidhur me lirimin dhe dorëzimin e
sendit hidrocentral ndodhur në Xhyrë Librazhd, është e pambështetur në ligj e në prova e si e
tillë duhet rrëzuar...”
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1205, datë 30.05.2011, ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.539, datë 01.02.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Rrëzimin e kërkesë padisë së paraqitur nga paditësi Agim Elezi si të pabazuar në
prova dhe në ligj”.
Kundër vendimit nr.1205, datë 30.05.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
është bërë rekurs.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.153, datë 20.01.2012, ka
vendosur:
“Mospranimin e rekurseve të paraqitura nga pala paditëse Agim Elezi, kundër
vendimit nr.1205, datë 30.05.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë”.
Kjo gjykatë ndër të tjera ka arsyetuar se: “ ...Pretendimet e palës së paditur Luljeta
Hysolli janë të bazuara në prova e në ligj e për rrjedhojë vendimi i gjykatës së rrethit
Gjyqësorë Tiranë duhet ndryshuar e kërkesë padia e paraqitur për gjykim nga paditësi Agim
Elezi të rrëzohet.

29
 Ka rezultuar e provuar nga seanca gjyqësore se Shoqëria “AMAL” sh.p.k ushtron
aktivitet në shfrytëzimin e centraleve elektrike dhe prodhimin e energjisë elektrike, sipas
liçensës nr.09, datë 17.10.2003, “Për shfrytëzimin e centraleve elektrike dhe prodhimin e
energjisë elektrike", lëshuar kësaj shoqërie nga Enti Rregullator Energjisë. ...
Gjykata në mënyrë të gabuar interpreton transferimin e kuotave të shoqërisë
“AMAL” sh.p.k. si transferim të biznesit dhe të aseteve, në vështrim të nenit 20 të ligjit
nr.9072, datë 22.05.2003 "Për sektorin e energjisë elektrike”. Ky nen tekstualisht shprehet:
“Asnjë i licensuar nuk mund të transferojë biznesin e tij ose pjesë të tij nëpërmjet shitjes,
pengut, qirase, shkëmbimit ose formave të tjera, pa miratimin me shkrim të ERE- se.
Brenda një viti nga data e hyrjes në fuqi të këtij ligji, ERE-ja miraton një rregullore
për shqyrtimin dhe miratimin e shitjes, dhënies me qira, transferimit ose ndryshimeve të tjera
të çdo aseti të të licencuarit ose të pronësive të përcaktuara për prodhimin, transmetimin ose
shpërndarjen, sipas nenit 3 të këtij ligji, përfshirë përjashtimet nga miratimi për asetet me
vlerë minimale."
Nga përmbajtja e nenit 20 të ligjit nr.9072, datë 22.05.2003, “Për sektorin e
energjisë elektrike” rezulton se subjekti ndaj të cilit drejtohet kjo dispozitë, është i
licensuari”. Siç rezulton nga licensa nr.09, datë 17.10.2003 si dhe nga neni 3 pika 9 e ligjit
nr.9072 “Për sektorin e energjisë", subjekt i licensuar është shoqëria AMAL sh.p.k dhe jo
shtetasi Agim Elezi dhe gjithashtu kjo licensë nuk është transferuar me asnjë lloj mënyre tek
asnjë person fizik ose juridik, qe nuk është shoqëria “AMAL sh.p.k, si rezultat i kryerjes së
kontratave objekt gjykimi. Ky fakt provohet si nëpërmjet ekstraktit historik të shoqërisë
“AMAL” sh.p.k., si edhe me deklarimet në seancën gjyqësore të vetë E.R.E....
Pretendimi i paditësit se: "..kontratat objekt gjykimi bien në kundërshtim me nenin 20
të ligjit nr.9072, datë 22.05.2003 "Për sektorin e energjisë elektrike”..”, nuk qëndron dhe
duhet rrëzuar, sepse nuk përputhet subjekti të cilit i referohet neni 20 i ligjit nr.9072, me
subjektet palë në veprimet juridike të transferimit të pjesëve të kapitalit themeltar.
Interpretimi që i bën gjykata nenit 20 i ligjit nr.9072, “se ai i drejtohet edhe ortakut të sh.p.k.
-së”, nuk qëndron pasi:
Në analizë të qëllimit të legjislatorit në ligjin nr.9072, datë 22.05.2003, "Për sektorin
e energjisë elektrike”, i referohemi fillimisht përmbajtjes së nenit 1 të këtij ligji, i cili thotë
shprehimisht: "Qëllimi i këtij ligji është sigurimi i kushteve për furnizimin me energji
elektrike të konsumatorëve, sipas parametrave standarte". Nga përmbajta e këtij neni
kuptohet se ky ligj nuk ka për qëllim të kufizojë apo të kontrollojë veprimtarinë e ortakëve të
një shoqërie tregtare të tipit sh.p.k.
Gjithashtu objekti i ligjit, i përcaktuar në nenin 2, shprehet se: “Ky ligj rregullon
veprimtaritë në sektorin e energjisë elektrike, përcakton të drejtat dhe detyrat e personave
fizike dhe juridikë, të administratës publike të përfshirë në këtë sektor si dhe procedurat për
përzgjedhjen dhe zhvillimin e një modeli tregu dhe të rregullave të funksionimit të tij". Sipas
këtij neni, ky ligj ka për objekt të përcaktojë të drejtat dhe detyrat e personave fizike apo
juridike të përfshirë në këtë sektorë.
Sipas nenit 37 dhe nenit 40 të ligjit nr.7638 "Për shoqëritë tregtare”, e vetmja
përgjegjësi që ka ortaku në raport me shoqërinë, është shlyerja e kapitalit themeltare.
Shoqëria "AMAL" sh.p.k. e përfshirë në sektorin e energjisë elektrike me anë të licensës
nr.09, datë 17.10.2003, lëshuar nga ERE, nuk mund të përfshijë ortakët në veprimtarinë në
sektorin e energjisë elektrike sepse ortakët me shlyerjen e pjesëve të kapitalit themeltar nuk
kanë më asnjë detyrim ndaj shoqërisë. Rrjedhimisht, ligji nr.9072 nuk mund të përcaktojë
detyra për persona fizike (paditësi dhe i padituri në rastin objekt konflikti gjyqësor) të cilët
nuk kanë asnjë detyrim ndaj personit juridik (shoqërisë AMAL shpk) të përfshirë ligjërisht
dhe praktikisht në sektorin e energjisë elektrike.

30
 Në nenin 8 të ligjit nr.9072 "Për sektorin e energjisë elektrike", përgjegjësitë e ERE-s,
janë: "1. ERE-ja e ushtron veprimtarinë e vet në përputhje me këtë ligj. 2. ERE-ja ka
përgjegjësitë e mëposhtme: a) përcakton rregullat dhe kërkesat për dhënien, ndryshimin dhe
revokimin e licencave të shoqërive për prodhimin, transmetimin, shpërndarjen, furnizimin,
eksportin dhe importin e energjisë elektrike;
Nga përmbajtja e pikës a) të këtij neni, del qartë kompetenca absolute e ERE- s, që të
japë, ndryshojë apo revokojë licensën, si dhe në funksion të dhënies, ndryshimit apo
revokimit të licensës, të përcaktojë rregulla apo kërkesa të veçanta.
Në këtë kuadër duhet parë edhe neni 20 i ligjit nr.9072, nen i cili kushtëzon
transferimin e biznesit nga i licensuari, me miratimin me shkrim të ERE-se. Pra, në vështrim
të qëllimit të legjislatorit, miratimi i përmendur në nenin 20 të ligjit nr.9072, në lidhje me
nenin 8/2/a të po këtij ligji, është vetëm "përcaktimi i rregullave në funksion të ndryshimit
apo revokimit të licensës". Kështu nëse konstatohet mosrespektimi i nenit 20 të ligjit nr.9072,
ERE ka kompetencën të ndryshojë apo revokojë licensën dhe jo veprime të tjera juridike, dhe
ky është qëllimi i legjislatorit në lidhje me nenin 20 të ligjit nr.9072. Këtë qellim e gjejmë të
shprehur edhe në nenin 63 dhe nenin 64/2 të po këtij ligji.
Pra, është e qartë se ligji nr.9072 "Për sektorin e energjisë elektrike" nuk ka për
qëllim rregullimin e veprimtarisë së ortakërisë në shoqërinë tregtare me përgjegjësi të
kufizuar.
Gjithashtu vendimi i gjykatës së shkallës së parë është në shkelje të ligjit kur për
rastin objekt gjykimi merr në shqyrtim ligjin nr.9913, datë 05.05.2008, ndërkohë që kontrata
e fundit e nënshkruar mes Agim Elezit dhe Luljeta Hysollit mban datën 23.01.2007. Me këtë
veprim gjykata shkel rëndë parimin kushtetues se ligji nuk ka fuqi prapavepruese. Në rastin
konkret ligji nr.9913, datë 05.05.2008 nuk përmban asnjë parashikim në përmbajtjen e tij, në
lidhje me fuqinë prapavepruese.
Rregullorja nr.89, datë 13.12.2006 vërteton se neni 20 i ligjit nr.9072 nuk mund të
aplikohet si dispozitë urdhëruese në lidhje me veprimin juridik të transferimit të pjesëve të
kapitalit themeltar të një shoqërie me përgjegjësi të kufizuar sipas neneve 47 e 49 të ligjit
nr.7638 "Për shoqëritë tregtare"....
Sipas licensës nr.09, datë 17.10.2003, mbajtës i licensës së dhënë është shoqëria
"AMAL" sh.p.k. si person juridik, dhe jo ortaku Agim Elezi për rrjedhojë neni 20 i ligjit
nr.9072 nuk mund të aplikohet për veprimet juridike të kryera nga ortaku Agim Elezi, në
cilësinë e ortakut, mbi pjesët e zotëruara prej tij në kapitalin themeltar.
Në nenin 5 pika 9 të Rregullores së dalë me vendimin e ERE nr.89, datë 13.12.2006,
bëhet përkufizimi i fjalës "biznes" që barazohet me fjalinë: "aktiviteti i liçensuar nga ERE,
për prodhimin, transmetimin dhe shpërndarjen e energjisë elektrike".
Neni 4 pika 4 e rregullores së mësipërme, barazon termin "biznes" në kuptim të nenit
20 e ligjit nr.9072 me termin "license" të marrë nga ERE-ja.
Me kontratat objekt gjykimi janë shitur pjese të kapitalit themeltar. Kapitali themeltar
i një sh.p.k.-je nuk mund të barazohet kurrsesi me aktivitetin e licensuar.
Në këtë kuadër duhet parë edhe neni 20 i ligjit nr.9072, nen i cili kushtëzon
transferimin e biznesit nga i licensuari, me miratimin me shkrim të ERE-se. Pra, në vështrim
të qëllimit të legjislatorit, miratimi i përmendur në nenin 20 të ligjit nr.9072, në lidhje me
nenin 8/2/a të po këtij ligji, është vetëm "përcaktimi i rregullave në funksion të ndryshimit
apo revokimit të licensës”. Kështu nëse konstatohet mosrespektimi i nenit 20 të ligjit nr.9072,
ERE ka kompetencën të ndryshojë apo revokojë licensen dhe jo veprime të tjera juridike, dhe
ky është qëllimi i legjislatorit në lidhje me nenin 20 të ligjit nr.9072. Këtë qëllim e gjejmë të
shprehur edhe në nenin 63 dhe nenin 64/2 të po këtij ligji.

31
 Pra, është e qartë se ligji nr.9072 “Për sektorin e energjisë elektrike” nuk ka për
qëllim rregullimin e veprimtarisë së ortakërisë në shoqërinë tregtare me përgjegjësi të
kufizuar.
Sipas nenit 20 të ligjit nr.9072 ndalohet "transferimi i biznesit apo pjesë të tij" nga të
gjithë të licensuarit.
Sipas nenit 5 pika 5 të rregullores se ERE-s, dalë sipas nenit 1 të saj, për zbatimin e
nenit 20 të ligjit nr.9072 "Për sektorin e energjisë elektrike", "i licensuar" do të thotë: "një
person që mban një licencë të dhënë sipas pjesës së tretë të ligjit nr.9072, datë 22.05.2003
"Për sektorin e energjisë elektrike".
Në nenin 5 pika 9 të Rregullores së dalë me vendimin e ERE nr.89, datë 13.12.2006,
bëhet përkufizimi i fjalës "biznes" që barazohet me fjalinë : "aktiviteti i liçensuar nga ERE,
për prodhimin, transmetimin dhe shpërndarjen e energjisë elektrike". Neni 4 pika 4 e
rregullores së mësipërme, barazon termin "biznes" në kuptim të nenit 20 të ligjit nr.9072 me
termin "license" të marrë nga ERE-ja.
Me kontratat objekt gjykimi janë shitur pjesë të kapitalit themeltar. Kapitali themeltar
i një sh.p.k.-je nuk mund të barazohet kurrsesi me aktivitetin e licensuar nga ERE-ja, ose më
saktë me "licensën" e lëshuar nga ERE-ja, për arsyet e mëposhtme:
Sipas ligjit nr.7638 neni 37 dhe neni 38, kapitali themeltar është një kusht i
domosdoshëm për krijimin e nje shoqërie me përgjegjësi të kufizuar, dhe jo një “Liçense" që
lëshohet nga ERE-ja.
Nga përmbajtja e Vendimin e Këshillit të Ministrave me nr.783, datë 22.11.2006,
"Për përcaktimin e standardeve dhe të rregullave kontabël", kuptohet se kapitali themeltar
nuk mund të jetë aktiviteti i licensuar, pra nuk mund të jetë "licensë".
Ndërkohë që, kuptimi juridik i termit "licensë" sipas nenit 5 pika 4 të rregullores së
nxjerrë nga ERE, për zbatimin e nenit 20 të ligjit nr.7092 shprehet se: "Licencë" do të thotë
një autorizim që i jepet një personi sipas pjesës së tretë të ligjit nr.9072, datë 22.05.2003
"Për sektorin e energjisë elektrike". "
Rrjedhimisht, kuptimet juridike të termit "biznes" dhe "kapital themeltar" nuk janë të
njëjta. Pra, edhe termi "biznes" i përmendur në nenin 20 të ligjit nr.9072, ashtu si termi "i
licensuar", nuk përputhet me rrethanat e faktit të çështjes objekt gjykimi, duke qenë se sipas
rrethanave të faktit veprimet jurdike të kundërshtuara nuk janë kryer as nga "i licensuari" as
ndaj "biznesit".
Fjala "biznes" ne nenin 20 të ligjit nr.9072 "Për sektorin e energjisë elektrike nuk ka
përputhje me objektin e veprimeve juridike të kundërshtuara nga paditësi dhe për rrjedhojë
pretendimi i paditësit se: " neni 20 i ligjit nr.9072 aplikohet për veprimet juridike të kryera
nga ortaku Agim Elezi, në cilësinë e ortakut, mbi pjesët e zotëruara prej tij në kapitalin
themeltar", duhet rrëzuar.
Në nenin 5 pika 7 e Rregullores së dalë me vendimin e ERE nr.89, datë 13.12.2006
bëhet përkufizimi i fjalës "Aset", fjalë kjo e përmendur nga neni 20/2 i ligjit nr.9072:
"Brenda një viti nga data e hyrjes në fuqi të këtij ligji, ERE-ja miraton një rregullore për
shqyrtimin dhe miratimin e shitjes, dhënies me qira, transferimit ose ndryshimeve të tjera të
çdo aseti të të licencuarit ose të pronësive të përcaktuara për prodhimin, transmetimin ose
shpërndarjen, sipas nenit 3 të këtij ligji, përfshirë përjashtimet nga miratimi për asetet me
vlerë minimale."
Sipas nenit 5 pika 7 të rregullores së sipërpërmendur: "Aset" do të thotë aktivi
afatgjatë material që trajtohet nga i licencuari dhe që i shërben realizimit të një prej
aktiviteteve të prodhimit, shpërndaries dhe transmetimit. "Në lidhje me këtë pikë, transferimi
i kapitalit themeltar nuk mund të trajtohet si transferim aseti sepse: Sipas nenit 30 të ligjit
nr.7661, datë 19.01.1993 "Për kontabilitetin": "Në pasiv të bilancit paraqiten në mënyrë të

32
njëpasnjëshme kapitalet e veta, shumat e parashikuara për rreziqe e shpenzime, detyrimet për
t'u paguar dhe pasivet e tjera.
Gjithashtu sipas pikës 1 të seksionit I të Kapitullit I të pjesës II të VKM nr.783, datë
22.11.2006 "Për përcaktimin e standarteve dhe rregullave kontabël": "...kapitali themeltar
është ndër elementët e kapitaleve të veta..." ....
Neni 49 i ligjit nr.7638, "Për shoqëritë tregtare": "Pjesët e kapitalit themeltar janë
lirisht të transferueshme ndërmjet ortakëve". Në lidhje me kushtin e dytë, kapitali themeltar
përgjatë gjithë kohës kur janë kryer veprimet juridike objekt gjykimi, ka qenë në vlerën
minimale të kërkuar nga ligji, 100.000 lekë, dhe nuk mund të përdorej kurrsesi për të krijuar
drejtëpërdrejt ose tërthorazi flukse (prurje) pozitive likuiditetesh apo ekuivalente likuiditesh
për njësinë ekonomike, sepse në rast se ky kapital do të përdorej, do të binte nën vlerën
minimum dhe sipas nenit 38/3 të ligjit nr.7638 "Për shoqëritë tregtare", shoqëria do të duhej
të shndërrohej në një nga format e shoqërisë kolektive ose komanditë ose përndryshe duhej të
prishej.
Nga sa më sipër asetet në kuptim të nenit 20 të ligjit nr.9072, nuk mund të barazohen
me pjesët e kapitalit themeltar objekt të veprimeve juridike objekt gjykimi.
Sipas përkufizimit të nenit 5 të rregullores së ERE-s dalë në zbatim të nenit 20 të ligjit
nr.9072, nuk kemi asnjë përputhje mes parashikimeve të bëra në nenin 20 të ligjit nr.9072
dhe elementëve të veprimeve juridike kontratat objekt gjykimi.
Në pikën 1 të nenit 4, subjekti specifik të cilit i drejtohet rregullorja për zbatim, është
"i licensuari në sektorin e energjisë elektrike" dhe që në çështjen objekt gjykimi nuk ka qenë
dhe nuk mund të ishte ortaku Agim Elezi, i cili ka kryer veprimet juridike objekt gjykimi, në
cilësinë e ortakut. Sipas licensës dhënë shoqërisë "AMAL" sh.p.k., kjo shoqëri licensohet
"Për shfrytëzimin e centraleve elektrike dhe prodhimin e energjisë elektrike". Referuar
përcaktimeve të ligjit nr.9072 neni 3 pika 13 : "Prodhim i energjisë elektrike" është prodhimi
i energjisë elektrike nëpërmjet transformimit të burimeve të ndryshme energjetike nga një
shoqëri prodhimi."
Pra, "aset prodhimi", sipas përcaktimeve të ligjit, konsiderohen "burimet e ndryshme
energjitike". Kapitali themeltar i një shoqërie me përgjegjësi të kufizuar nuk mund të
shërbejë si burim energjitike për prodhimin e energjisë elektrike dhe kjo është qartësisht dhe
llogjikisht e kuptueshme. Në lidhje me pikën 2 të nenit 4 të rregullores së ERE dalë për
zbatimin e nenit 20 të ligjit nr.9072, rezulton se: "Për të licencuarit në aktivitetin e prodhimit
do të kërkohet miratimi i ERE-es për transferim asetesh për kapacitet të instaluar më të madh
se 500 kë. "
Sipas licensës nr.09, datë 17.10.2003 Aneksi A, i hyrë në fuqi më datë 17.10.2003,
kapaciteti i instaluar është 250 kë dhe kjo fuqi, ashtu siç rezulton nga rrethanat e faktit, nuk
ka ndryshuar për gjatë gjithë kohës gjatë së cilës janë kryer të treja veprimet juridike.
Pika 2 e nenit 4 të rregullores së dalë për zbatimin e nenit 20 të ligjit nr.9072,
përjashton qartësisht, kërkesën për marrjen e miratimit të ERE-s, për shoqëritë e licensuara
në kushtet që është ndodhur "AMAL" sh.p.k. gjatë kohës që janë kryer veprimet juridike
objekt gjykimi.
Pretendimet e paditësit dhe të pranuar nga gjykata, se veprimet juridike objekt
gjykimi janë të simuluara nuk qëndrojnë pasi:
Gjykata ka zbatuar gabim ligjin material duke u shprehur se :" Sipas deklaratës
noteriale nr.506 rep. nr.144 kol. datë 23.01.2007, rezultoi e provuar se paditësi Agim Elezi
për këtë shitje ka marrë në dorëzim 20.000.000 leke, në një kohë që vlera totale e të treja
kontratave është vetëm 100.000 lekë. Pra veprimet juridike objekt gjykimi, janë veprime
juridike të simuluara në kuptim të nenit 92 të K.Civil.
Në rastin konkret, kontratat e shitblerjes janë në kundërshtim me nenin 663 dhe 208
të K.Civil, pasi pala shitëse (paditësi) nuk ka shprehur pëlqimin për të realizuar veprimin

33
juridik të shitjes së kuotave që kishte në pronësi me atë vlerë të përcaktuar në kontratë, por
me një vlerë tërësisht të ndryshme e cila nuk është pasqyruar si pjesë e kushteve
kontraktore.”
Në rastin objekt gjykimi, nuk jemi në asnjë nga kushtet e përcaktuar nga neni 92 i K.
Civil për këto arsye:
Sipas nenit 92/ a) te K.Civil, veprimi juridik objekt gjykimi, duhet të vijë në
kundërshtim me një dispozitë urdhëruese të ligjit. Pretendimet e paditësit dhe arsyetimi i
gjykatës në lidhje me këtë pikë është se veprimet juridike objekt gjykimi vijnë në kundërshtim
me nenin 20 të ligjit nr.9072 "Për sektorin e energjisë elektrike". Siç është argumentuar më
sipër veprimet juridike objekt gjykimi nuk vijnë në kundërshtim me nenin 20 të ligjit nr.9072
dhe me asnjë dispozitë tjetër ligjore.
Sipas nenit 92/b të K.Civil, veprimi juridik objekt gjykimi, duhet të kryhet për të
mashtruar ligjin. Është në mashtrim të ligjit kontrata e cila krijon një mjet për shmangien e
zbatimit të një norme detyruese: Palët synojnë të realizojnë një kontratë që ligji e ndalon;
por për të shmangur zbatimin e kësaj norme detyruese, palët përdorin një ose shumë kontrata
që në vetvete janë të ligjshme, në mënyrë që të realizojnë, konkretisht, një rezultat të
barabartë me atë rezultat që ndalohet nga ligji .
Veprimet juridike objekt gjykimi nuk janë kryer në mashtrim të ligjit, sepse kontratat
objekt gjykimi nuk janë bërë shkak i anashkalimit të asnjë norme ligjore.
Me anë të tyre, nuk ka patur asnjë qëllim për të realizuar veprime të tjera juridike të
paligjshme.
Sipas nenit 92/c të K.Civil, veprimi juridik objekt gjykimi, duhet të kryhet nga të mitur
nën moshën katërmbëdhjetë vjeç. Siç rezulton nga rrethanat e faktit, të dy palët në të treja
kontratat objekt gjykimi, janë madhorë me zotësi të plotë për të vepruar.
Sipas nenit 92/ç të K.Civil, veprimi juridik objekt gjykimi, duhet të bëhet në
marrëveshje të palëve pa patur për qëllim që të sjellin pasoja juridike. Në rastin konkret, nuk
është vërtetuar që marrëveshja e palëve pra kontratat e shitjes së kuotave-objekt gjykimi të
ketë patur për qëllimin mos ardhjen e pasojave juridike të shitjes, pra kalimin e pronësisë së
kuotave kundrejt pagimit të një çmimi....
Në respektim të nenit 663 të K Civil siç rezulton nga kontratat e lidhura palët kanë
dhënë reciprokisht pëlqimin për marrjen përsipër të detyrimeve reciproke që në paraqitjen
tek zyra noteriale dhe me nënshkrimet përkatëse të hedhura nga ana e tyre në kontratat e
shitjes, firma të cilat konfirmojnë vullnetin dhe pëlqimin e palëve që të marrin përsipër
detyrimet që rrjedhin nga kontrata.
Me lidhjen e kontratave objekt gjykimi, paditësi ka shprehur qartë qëllimin për të bërë
të mundur kalimin e pronësisë së kuotave të zotëruara prej tij.
Shkaku i kontratave të shitjes, sipas nenit 705 të K.Civil, ka qenë kalimi i pronësisë
nga njëra palë dhe pagimi i çmimit nga pala tjetër. Në të tre kontratat objekt gjykimi, është
evidente objekti-pjesët e kapitalit themeltar që shiten, çmimi- çmimi i caktuar në kontratë dhe
shkaku i ligjshëm, pra realizimi i funksionit ekonomik dhe social i veprimit të shitjes sipas
kuptimit të nenit 705 të K.Civil.
Objekti i kontratave të shitjes, objekt gjykimi, siç rezulton edhe nga vetë kontratat,
është kalimi i pronësisë së pjesëve të kapitalit themeltar të shoqërisë "AMAL" sh.p.k.
(kuotat).
Forma e kërkuar nga ligji për shitjen e pjesëve të kapitalit themeltar të një sh.p.k.- je,
në bazë të nenit 45 të ligjit nr.7638, datë 19.11.1992, "Për shoqëritë tregtare" është ajo e
aktit noterial.
Neni 45 i ligjit nr.7638, datë 19.11.1992, "Për shoqëritë tregtare" parashikon:
"Pjesët e kapitalit themeltar nuk mund të përfaqësohen nga letra me vlerë të tregtueshme.

34
Transferimet e pjesëve të kapitalit themeltar duhet të vërtetohen me një akt noterial. Shoqëria
ose të tretët duhet të respektojnë këto transferime sapo ti bëhen të ditura asaj,”
Siç rezulton nga vetë kontratat, të treja këto kontrata janë realizuar me akt noterial
tërësisht të rregullt nga ana formale.
Pra rezulton se këto kontrata e respektojnë plotësisht nenin 663 të K.Civil. Referimi i
gjykatës në nenin 208 të K.Civil është i gabuar pasi në rastin objekt gjykimi nuk kemi cënim
të të drejtave të bashkëpronësisë, pasi veprimet e mësipërme janë pranuar edhe nga
bashkëshortja e palës paditëse, provuar kjo me deklaratën noteriale nr.506 rep. nr.144 kol
datë 23 janar 2007 ku thuhet tekstualisht:...
Në rastin konkret, gjykata arrin në përfundimin se paditësi duke mos patur të drejtën
themelore të pronësisë mbi sendin që kërkohet të lirohet dhe dorëzohet, nuk ka legjitimimin
aktiv për t’iu drejtuar gjykatës me padinë e sipërcituar. E drejta e pronësisë nuk duhet të
ngatërrohet me të drejtën reale të shfrytëzimit të këtij hidrocentrali në bazë të marrëveshjes
së koncensionit, e cila jo automatikisht të bën pronar të një sendi të paluajtshëm. Për sa kohë
që në gjykim rezultoi e provuar se me asnjë akt shkresor apo administrativ kjo pronësi nga
personi i tretë nuk ka kaluar në favor të ndonjë subjekti tjetër shtetëror apo privat, dhe kjo
pjesë e padisë lidhur me lirimin dhe dorëzimin e sendit hidrocentral ndodhur në Xhyrë
Librazhd, është e pambështetur në ligj e në prova e si e tillë duhet rrëzuar.
Kundër vendimit të formës së prerë ka paraqitur kërkesë për rishikim kërkuesi Agim Elezi,
duke parashtruar shkaqet e lartëpërmendura.

LIGJI I ZBATUESHËM

Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të Kodit të Punës në të cilat është
parashikuar:
Neni 16§1 i K.Pr.Civile:“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një
cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me
përcaktimin që mund të propozojnë palët.
Neni 29 i K.Pr.Civile:“Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga palët
ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.
Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të
formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të çështjes”.
Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:
Neni 494 i K.Pr.Civile: “Kërkesa për rishikim është akti me të cilin kërkohet rishikimi
i një vendimi të formës së prerë të gjykatës.
Pala e interesuar mund të kërkojë rishikimin e një vendimi që ka marrë formë të
prerë, kur:
a. zbulohen rrethana të reja apo prova të reja me shkresë që kanë rëndësi për
çështjen, të cilat nuk mund të diheshin nga pala gjatë shqyrtimit të saj;
b. vërtetohet se thëniet e dëshmitarëve apo mendimet e ekspertëve, mbi të cilat është
bazuar vendimi, kanë qenë të rreme;
c. palët ose përfaqësuesit e tyre apo ndonjë anëtar i trupit gjykues, që ka marrë pjesë
në gjykimin e çështjes, kanë kryer vepra të dënueshme penalisht, të cilat kanë ndikuar në
dhënien e vendimit;
ç. vërtetohet se vendimi i dhënë është bazuar në dokumente të falsifikuara;
d. vendimi është bazuar në një vendim të gjykatës ose të një institucioni tjetër që më
pas është prishur;
e. vendimi është në kundërshtim të hapur me një vendim tjetër të formës së prerë të
dhënë midis po atyre palëve, për të njëjtin objekt dhe për të njëjtin shkak.

35
 ë. kur Gjykata Europiane e të Drejtave të Njeriut gjen shkelje të Konventës Europiane
“Për mbrojtjen e të drejtave të njeriut dhe lirive themelore” dhe të protokolleve të saj, të
ratifikuara nga Republika e Shqipërisë”.
Neni 495 i K.Pr.Civile: “Rishikimi i vendimeve për rrethanat e parashikuara në
shkronjat “b”, “c” dhe “ç” të nenit 494 të këtij Kodi lejohet kur ato rrethana janë vërtetuar
me vendim penal të formës së prerë.
Kur ndjekja penale nuk mund të fillojë ose të përfundojë për ndonjë nga shkaqet e
treguara në nenin 290 të Kodit të Procedurës Penale, ose për shkak se nuk është zbuluar
personi që ka kryer falsifikimin, për vërtetimin e rrethanave të mësipërme mund të ngrihet
padi në gjykatën civile”.
Neni 496 i K.Pr.Civile: “Kërkesa për rishikim mund të paraqitet brenda 30 ditëve nga
dita që pala ka marrë dijeni për shkakun e rishikimit, por në çdo rast jo më vonë se një vit
nga dita që ka lindur shkaku i rishikimit. Në rastet e parashikuara në nenin 495, afati prej 30
ditësh fillon nga dita që vendimi ka marrë formën e prerë”.
Neni 497 i K.Pr.Civile: “Kërkesa për rishikim paraqitet përpara Gjykatës së Lartë.
Kërkesa duhet të përmbajë: shkakun për të cilin kërkohet rishikimi, provat përkatëse
që lidhen me një nga kërkesat e nenit 494 të këtij Kodi, ditën e zbulimit apo të vërtetimit të
rrethanës apo marrjes së dokumenteve.
Kërkesa nënshkruhet nga vetë pala apo avokati i pajisur me prokurë.
Kërkesa e paraqitur pa u plotësuar ose në kundërshtim me kriteret e paragrafit të
mësipërm kthehet për plotësim nga gjykata. Në rast se kërkesa nuk plotësohet brenda një
afati 10-ditor, ajo kthehet”.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen në
dosjen si dhe pretendimeve të parashtruara në kërkesë, arrin në përfundimin se kërkesa për
rishikim e paraqitur nga kërkuesi Agim Elezi, përmban shkaqe nga ato që parashikon neni
494, i Kodit të Procedurës Civile.
Kërkimin e saj pala kërkuese, Agim Elezi, e mbështet në nenin 494/a të K.Pr.Civile, i
cili përcakton se:“Pala e interesuar mund të kërkojë rishikimin e një vendimi që ka marrë
formë të prerë kur zbulohen rrethana të reja apo prova të reja me shkresë që kanë rëndësi
për çështjen, të cilat nuk mund të diheshin nga pala gjatë shqyrtimit të saj….”

Fillimisht Kolegji analizon lidhur me legjitimimin e palës kërkuese. Konkretisht

kërkesa për rishikim është bërë nga kërkuesi Agim Elezi. Referuar çështjes gjyqësore që
kërkohet të rishikohet, rezulton se në atë gjykim kërkuesi ka qenë palë në çështjen që kërkon
të rishikohet.
Në vendimin nr.02/2008 Gjykata Kushtetuese ndërmjet të tjerave thotë se: “Sipas
nenit 494 e vijues të K.Pr.Civile, e drejta për të paraqitur kërkesë në Gjykatën e Lartë për
rishikimin e një vendimi të formës së prerë i përket në mënyrë të pavarur çdo personi që ka
qenë palë në gjykimin e çështjes, për të cilën është dhënë vendimi dhe që ka interes të
ligjshëm për rishikimin e tij. Kjo do të thotë se është në vullnetin e personit të mësipërm që të
paraqesë ose jo kërkesën për rishikim, ose të paraqesë atë së bashku me persona të tjerë që
janë palë në të njëjtën çështje...”.
Në këto rrethana, Kolegji çmon se kërkuesi legjimohet ratione personae lidhur me
kërkesën e tij për rishikimin e vendimit të formës së prerë nr.1025, datë 30.05.2011, të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit nr.00-2012-153, datë 20.01.2012, të Kolegjit Civil të
Gjykatës së Lartë (në Dhomën e Këshillimit).

36
 Lidhur me afatin e paraqitjes së kërkesës, ratione temporis, Kolegji Civil, referuar dy
shkresave përcjellëse nga Ministria e Energjisë dhe Industrisë dhe Enti rregullator i Energjisë
e konkretisht:
-përgjigje me shkresën nr.465/1 prot, datë 04/11/2014, nga Ministria e Energjisë dhe
Industrisë ku konfirmohet se nuk ka miratuar asnjë nga transaksionet e transferimit të
kuotave.
-me shkresën nr.188/8 prot, datë 12/11/2014, nga Enti rregullator i Energjisë ku
konfirmohet se nuk është depozituar asnjë kërkesë për miratimin e transferimit të kuotave të
shoqërisë “AMAL”, sh.p.k.
Pra konstatohet se kërkuesi ka marrë dijeni në datat e mësipërme 04.11.2014 dhe
12.11.2014, ndërsa kërkesa për rishikim është paraqitur nga kërkuesi në Gjykatën e Lartë në
datën 03.12.2014, duke qënë brenda afatit ligjor për pranueshmërinë e kërkesës. Në këto
kushte, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se referuar nenit 496 të K.Pr.Civile
kërkuesi brenda 30 ditëve nga marrja dijeni për shkakun e rishikimit ka paraqitur kërkesën
për rishikim.
Pas plotësimit të këtyre dy parakushteve proceduriale, Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë i referohet për zgjidhje interpretimit të nenit 496/a të K.Pr.Civile, ku rezulton se për t’u
pranuar kërkesa për rishikimin e një vendimi të formës së prerë duhet të provohen në mënyrë
komulative disa kushte të tjerë sikurse janë:
a) zbulimi i rrethanave të reja apo prova të reja;
b) forma e të cilave duhet të jetë shkresore;
c) që kanë rëndësi për çështjen dhe
d) nuk diheshin nga pala gjatë shqyrtimit.
Ky interpretim është në unison edhe me Vendimin Unifikues të Gjykatës së Lartë
nr.1/2006, i cili ndër të tjera arsyeton se: (…)… Sa i përket shkakut të parashikuar nga gërma
"a" e nenit 494, të K.Pr.Civile, rrethanat e reja apo provat e reja të zbuluara pas marrjes
formë të prerë të vendimit, duhet të mos kishte mundësi që të diheshin, në kohën e gjykimit të
çështjes nga pala si dhe, për pasojë nga gjykata, jo vetëm për shkak të veprimit të anës
kundërshtare, por edhe, për çdo shkak tjetër që nuk rrjedh nga faji i palës që kërkon të
mbështesë të drejtat e tij mbi provën ose rrethanën e zbuluar.
Pra, rrethana ose prova e zbuluar duhet të plotësojë këto kushte:
a) të këtë rëndësi esenciale për zgjidhjen e çështjes të tillë që sikur gjykata të kishte
qene në dijeni të saj vendimi që do të jepte do të ishte i ndryshëm nga ai që ka dhënë.
b) Të jetë zbuluar rishtaz, të mos ketë qënë as që mund të ishte në dijeni të kërkuesit
në kohën e dhënies se vendimit nga ana e gjykatës.
c) Të jetë një rrethanë në lidhje me një fakt që nuk është pranuar nga ana e gjykatës…”
Referuar shkakut të rishikimit sipas nenit 494 shkronja “a” se janë zbuluar rrethana të
reja apo prova të reja me shkresë që kanë rëndësi për çështjen.(…), Kolegji konstaton se
kërkuesi e mbështet kërkesën e tij në pretendimet se është vënë në dijeni të dy dokumenteve
shkresore pas përfundimit të procesit gjyqësor, përkatësisht në datat e mësipërme 04.11.2014
dhe 12.11.2014.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se në referim të nenit 494 të K.Pr.Civile,
është e rëndësishme që kërkuesi në këtë lloj gjykimi të vërtetojë faktin që këto rrethana dhe
fakte të reja kanë rëndësi esenciale për çështjen objekt gjykimi. Ky Kolegj, çmon se provat e
reja të paraqitura nga kërkuesi të cilat nuk i janë nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor të
mëparshëm, janë esenciale për çështjen objekt gjykimi dhe mund të ndryshojnë fatin e saj.
Sa më sipër trajtuar, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se provat e reja kanë rëndësi
thelbësore për zgjidhjen e çështjes, sipas interpretimit që ky Kolegj, i bën togfjalëshit “provë
të rëndësishme”. Sipas interpretimit të këtij Kolegji, me “provë të rëndësishme” do të
nënkuptojmë një provë e cila potencialisht ka fuqinë provuese, që në qoftë se do të ishte

37
marrë në shqyrtim nga gjykata dhe do ishte bërë objekt debati gjyqësor, ishte e aftë për të
ndryshuar zgjidhjen e konfliktit. Në këtë kuptim kjo “prova e rëndësishme” duhet të ketë
lidhje të qëndrueshme me konfliktin dhe me mënyrën e zgjidhjes së tij.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në analizë të sa më sipër, çmon se këto prova nuk i
janë nënshtruar më parë hetimit dhe debatit gjyqësor, por duke ju nënshtruar këtij debati, ato
mund të sillnin ndryshimin në gjykimin dhe zgjidhjen e kësaj çështje gjyqësore, pasi ato
provojnë fakte dhe rrethana të reja, janë dokumenta vendimtare, aq sa do të ndikonin në
zgjidhjen e mosmarrëveshjes midis palëve ndërgjyqëse, dhe do të sillnin si pasojë faktin që
gjykatat të jepnin një vendim të ndryshëm nga ato që kanë dhënë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, arrin në përfundimin se kërkesa për rishikimin e
vendimeve të formës së prerë e paraqitur nga kërkuesi Agim Elezi i përmbush kriteret e
parashikuara në nenit 494 shkronja “a” të K.Pr.Civile, për faktin se provat e reja me shkresë
janë të rëndësishme për zgjidhjen e çështjes, prandaj kërkesa për rishikimin e vendimit të
formës së prerë nr.1025, datë 30.05.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit nr.00-
2012-153, datë 20.01.2012, të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë (në Dhomën e Këshillimit)
duhet pranuar.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 498/2 të K.Pr.Civile.

VENDOSI
Pranimin e kërkesës për rishikim të kërkuesit Agim Elezi.
Prishjen e vendimit nr.153, datë 20.01.2012, të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë dhe
të vendimit nr.1205, datë 30.05.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e çështjes për
rishqyrtim në Gjykatën e Apelit Tiranë me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 06.07.2017

38
 MENDIMI I PAKICËS
Si gjyqtar në pakicë kam qëndrimin se Kolegji Civil nuk duhet të kishte vendosur
pranimin e kërkesës së paraqitur nga kërkuesi Agim Elezi për rishikimin e vendimit nr.1025
datë 30.05.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.00-2012-153 datë
20.01.2012 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë (dhomë këshillimi), duke i prishur këto
vendime dhe duke e dërguar çështjen për rishqyrtim në Gjykatën e Apelit Tiranë me tjetër
trupë gjykuese. Përkundrazi, kjo kërkesë për rishikim duhet të rrëzohej si haptazi e
pambështetur, si në kriteret e qarta të shkronjës “a” të nenit 494 të Kodit të Procedurës
Civile, ashtu edhe nga rrethanat e faktit të pranuara nga vetë provat e debatuara dhe të
çmuara gjatë gjykimit të çështjes në shkallë të parë dhe në apel.
Shumica e Kolegjit Civil, në thelb, arsyeton se kërkuesi Agim Elezi legjitimohet të
paraqesë kërkesën për rishikim duke qenë njëra nga palët pjesëmarrëse në gjykim, si edhe që
kërkesa e është paraqitur brenda afatit 30 ditor nga dita që ka marrë dijeni për rrethanën dhe
provën e re, të konsideruar si të tilla nëpërmjet kërkesës për rishikim drejtuar Gjykatës së
Lartë.
Po kështu, shumica e Kolegjit Civil, ka pranuar si rrethana dhe prova të reja, të
bazuara në ligj për kërkesën për rishikim e që kanë rëndësi thelbësore për çështjen, për të
cilat, sipas shumicës, kërkuesi Agim Elezi ka ardhur në dijeni pas gjykimit të çështjes në
dhomë këshillimi në Gjykatën e Lartë:
- Shkresën nr.465/1 prot., datë 04.11.2014 lëshuar nga Ministria e Energjisë dhe
Industrisë, person i tretë në gjykimin e çështjes për të cilën kërkohet rishikimi i vendimeve,
sipas së cilës, “konfirmohet” se ky institucion nuk ka miratuar veprimet e transferimit të
kuotave të pjesëmarrjes si ortakë, mes paditësit Agim Elezi dhe të paditurës Luljeta Hysolli,
në shoqërinë AMAL shpk.
- Shkresën nr.188/8 prot., datë 12.11.2014, lëshuar nga Enti Rregullator i Energjisë
(ERE), person i tretë në gjykimin e çështjes për të cilën kërkohet rishikimi i vendimeve, sipas
së cilës, “konfirmohet” se pranë këtij institucioni nuk është depozituar asnjë kërkesë për
miratimin e transferimit të kuotave të ortakeve të shoqërisë AMAL shpk.
Sipas shumicës së Kolegjit Civil, dy shkresat e sipërcituara janë vlerësuar si “prova
me shkresë”, “të reja”, “të rëndësishme” dhe “thelbësore”, të cilat nuk “diheshin” dhe që nuk
i janë nënshtruar hetimit gjyqësor. I vetmi arsyetim i shprehur i shumicës së Kolegjit është që
këto dy prova janë të reja dhe nuk i janë nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor, tregojnë për
fakte dhe rrethana të reja dhe që kanë rëndësi thelbësore për zgjidhjen e çështjes si edhe kanë
fuqi provuese, të tilla që mund të ndryshojnë zgjidhjen e konfliktit nga gjykata. Ky është i
vetmi shtjellim i shumicës së Kolegjit Civil në pjesën arsyetuese të vendimit. Në pjesën tjetër
të vendimit të këtij Kolegji Civil vetëm citohen hollësisht shkaqet e kërkesës për rishikim dhe
arsyetimet e vendimeve të gjykatës së shkallës së parë dhe të gjykatës së apelit, si për sa i
përket provave të çmuara, rrethanave të pranuara si të vërtetuara, ashtu edhe ligjit të
zbatueshëm dhe interpretimit të tij për zgjidhjen e çështjes.
Këto vendime gjyqësore, rrethanat e faktit i pranojnë njësoj, por vijnë në përfundime
dhe disponojnë, gjykata e shkallës së parë pranimin e pjesshëm të padisë, ndërsa gjykata e
apelit rrëzimin në tërësi të padisë.
Si gjyqtar në pakicë, në ndryshim nga shumica e Kolegjit Civil, kam mendimin se
kërkesa për rishikim dukshëm nuk plotëson kushtet thelbësore, të cituara shprehimisht nga
shkronja “a” e nenit 494 të Kodit të Procedurës Civile. Së pari, vërtet bëhet fjalë për prova
“shkresore” por shkresa nuk përbën në vetvetiu kriter përcaktues për tu pranuar kërkesa e
rishikimit. Së dyti, qartazi rezulton se këto prova shkresore nuk paraqesin asnjë rrethanë të re
e që nuk dihej nga palët gjatë gjykimeve, rrethana këto të pavërtetuara apo prova të

39
padebatuara në gjykimin e çështjes në gjykatën e shkallës së parë dhe gjykatën e apelit, aq
më tepër nuk mund të bëhet fjalë për ndonjë rrethanë të re me rëndësi për çështjen.
Nga aktet e dosjes gjyqësore dhe vendimet e dhëna nga të dy gjykatat e faktit,
arsyetimi i të cilave citohet literalisht në hollësi në pjesën përshkruese të vendimit të Kolegjit
Civil me të cilin shumica pranon kërkesën për rishikim, rezulton pa asnjë dyshim dhe
qartësisht se, si gjykata e shkallës së parë, ashtu edhe gjykata e apelit, kanë arsyetuar
gjerësisht mbi provat e administruara në gjykim duke pranuar edhe rrethanën se lidhur me
kontratat e transferimit të kuotave mes ortakëve, përkatësisht paditësit dhe të paditurës në
gjykim, nuk është vënë në dijeni, nuk është kërkuar dhe as nuk është dhënë ndonjë miratim
nga personat e tretë në gjykim, ish Ministria e Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjetikës dhe Enti
Rregullator i Energjisë. Asnjëra nga palët pjesëmarrëse në gjykim nuk e ka vënë në dyshim,
as e ka prapësuar dhe as nuk e ka kundërshtuar vërtetësinë e kësaj rrethane që rezultonte nga
debati gjyqësor dhe nga vendimet e dhëna nga gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit.
Por, për sa i përket ligjit të zbatueshëm dhe zbatimit të tij mbi këtë rrethanë të
vërtetuar të faktit, ndërkohë që gjykata e shkallës së parë qartazi mosvënien në dijeni dhe
mosdhënien e një miratimi nga personat e tretë në gjykim e ka vlerësuar si një nga shkaqet
thelbësore mbi të cilat mbështet përfundimin dhe disponimin për pranimin e pjesshëm të
padisë, në të kundërt, gjykata e apelit ka arsyetuar po ashtu qartazi në zbatim dhe interpretim
të ligjit prej saj se kjo rrethanë e faktit (e pranuar njësoj si gjykata e shkallës së parë) nuk ka
asnjë rëndësi për zgjidhjen e çështjes sepse vënia në dijeni dhe kërkimi apo dhënia e
miratimit paraprak ka të bëjë me transferimet e veprimtarisë së licencuar dhe jo atë të
kuotave pjesëmarrëse mes ortakëve të shoqërisë së licencuar prej tre për ushtrimin e asaj
veprimtarie. Për të vënë re sa parashtrohet më sipër mjafton të lexohen vendimet e dhëna nga
të dy gjykatat e faktit. Këto gjykata kanë qëndrime të njëjta mbi rrethanat e faktit të pranuara
si të vërtetuara por kanë qëndrime të kundërta lidhur me interpretimin e ligjit të zbatueshëm
për zgjidhjen e mosmarrëveshjes.
Si gjyqtar në pakicë, në ndryshim nga shumica e Kolegjit Civil kam qëndrimin se, në
respektim të parimit kushtetues të sigurisë juridike etj., sikurse e parashikojnë qartë edhe
dispozitat procedurale lidhur me kërkesën për rishikimin e vendimit gjyqësor të formës së
prerë, motiv i mbështetur në ligj për këtë kërkesë nuk mund të jetë kurrë mënyra e drejtë apo
e gabuar e identifikimit të ligjit të zbatueshëm, si edhe interpretimi dhe zbatimi i tij nga
gjykatat në zgjidhjen e çështjes. Rastet e parashikuara nga neni 494 i Kodit të Procedurës
Civile nuk lejojnë asnjë hapësirë interpretimi të kësaj natyre në shqyrtimin e kërkesave për
rishikim, si një mjet i jashtëzakonshëm i kontrollit gjyqësor dhe i cenimit të vendimeve të
formës së prerë.
Edhe në rastin e kërkesës për rishikim objekt i këtij gjykimi, si “rrethanë e re”
paraqitet mosvënia në dijeni, mosparaqitja e ndonjë kërkesë dhe mungesa e ndonjë miratimi
nga personat e tretë, ish Ministria e Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjitikës dhe Enti
Rregullator i Energjisë, për transferimin e kuotave të pjesëmarrjes në shoqërinë AMAL shpk
ndërmjet paditësit (kërkues i rishikimit) dhe të paditurës. Por sikurse kam parashtruar më
sipër në këtë mendim pakice, gjykatat e faktit dhe me vendim të formës së prerë e kanë
pranuar qartazi dhe pa asnjë vend për të dyshuar për të kundërtën ekzistencën dhe vërtetësinë
e kësaj rrethane të faktit. Pra nuk kemi të bëjmë me ndonjë rrethana të re, aq më tepër që nuk
dihej gjatë gjykimit sikurse e përcakton prerazi shkronja “a” e nenit 494 të Kodit të
Procedurës Civile.
Kërkuesi pretendon dhe shumica e Kolegjit Civil pranon se kemi të bëjmë me provë
“të re” dhe këtë nisur nga fakti që shkresat e lëshuara nga personat e tretë dhe ku
konfirmohen rrethanat e faktit të sipërcituara, janë shkresa të lëshuara prej tyre në vitin 2014,
pra pasi është gjykuar çështja në të tre shkallës e gjykimit.

40
 Si gjyqtar në pakicë kam qëndrimin se “prova e re” për të cilën shprehet shkronja “a”
e nenit 494 të Kodit të Procedurës Civile patjetër është e lidhur me përmbajtjen e saj dhe jo
thjesht me kohën se kur ajo është “zbuluar” apo në rastin e shkresave nisur nga koha kur ajo
është lëshuar. Në rastin në gjykim shkresat janë lëshuar në vitin 2014, pasi ka përfunduar
gjykimi në te tre shkallët e tij, pra këto shkresa në dukje në kuptimin kohor janë prova të
reja. Por, ky element nuk justifikon mbështetjen në shkronjën “a” të nenit 494 sepse
përmbajtja e tyre dukshëm nuk sjell asgjë të re në përmbajtje përderisa thjesht konfirmojnë
ato rrethana që janë provuar shkresërisht, janë debatuar nga palët, janë pranuar prej tyre dhe
njësoj janë vërtetuar se ekzistojnë si nga gjykata e shkallës së parë ashtu edhe gjykata e
apelit.
Shumica e Kolegjit Civil as nuk ka gjetur dhe as nuk argumenton konkretisht në
arsyetimin e saj se çfarë konkretisht ka “të re” si rrethanë në provat shkresore që i
bashkëlidhen kërkesës për rishikim, përveç fakteve dhe rrethanave të njohura, të debatuara
dhe pranuara nga të gjitha palës pjesëmarrëse në gjykim, të hetuara dhe të pranuara si të
vërtetuara nga të dy gjykatat e faktit.
Si përfundim, si gjyqtar në pakicë, kam mendimin se nuk jemi përpara plotësimit të
një kushti thelbësor për rishikimin e jashtëzakonshëm gjyqësor, pra që gjykata të ndodhet
përpara një rrethanë të re, që nuk dihej e nuk mund të dihej nga pala kërkuese gjatë gjykimit
ku është dhënë vendimi i formës së prerë që kërkohet të rishikohet. Duke qenë në gjykimin e
një kërkese për rishikim sipas shkronjës “a” të nenit 494, Gjykata e Lartë nuk ka për objekt
gjykimi verifikimin e mbështetjes në ligjin procedural e material të vendimit të gjykatës së
shkallës së parë dhe të gjykatës së apelit për zgjidhjen e çështjes. Këto vendime gjyqësore,
për sa i përket ligjit të zbatueshëm dhe interpretimit të tij, janë gjë e gjykuar dhe e
konfirmuar nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i cili, si gjykatë ligji, ka disponuar
mospranimin e rekursit.
Në këto rrethana të faktit dhe të ligjit, duke qenë se nuk jemi përpara provave të reja,
të tilla që të paraqesin rrethana të reja, edhe aq më tepër, nga ato rrethana dhe prova për të
cilat pala kërkuese nuk mund të kishte dijeni gjatë gjykimit të çështjes në shkallë të parë dhe
në apel, si gjyqtar në pakicë kam qëndrimin se, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duhet të
kishte vendosur rrëzimin e kërkesës për rishikim.

GJYQTARI

Ardian Dvorani

41
 ÇËSHTJE PENALE

42
Nr. 53302-00337-00-2016 Regj.Themeltar
Nr. 00-2017-570 i Vendimit (101)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Edmond Islamaj Kryesues

Guxim Zenelaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Artan Zeneli Anëtar
Tom Ndreca Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 05.07.2017, mori në shqyrtim që i përket:

I GJYKUAR: FATMIR MERKAJ

AKUZA:
Shkatërrimi i pronës me zjarr

Baza Ligjore: Neni 151 i Kodit Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.316, datë 26.06.2014, ka

vendosur:

1. Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Fatmir Merkaj për veprën penale

“Shkatërrimi i pronës me zjarr” parashikuar nga neni 151 i Kodit Penal.
2. Konform nenit 389 të K.Pr.Penale urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të
pandehurit Fatmir Merkaj nga IEVP-Berat, nëse nuk mbahet për shkak të një
vendimi tjetër penal dënimi të formës së prerë ose vendimi për caktim mase
sigurimi të ndryshëm nga ai me nr.201 datë 09.12.2013 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Berat.
3. Shpenzimet procedurale gjatë fazës së hetimeve paraprake parapaguar nga
shteti mbeten siç janë bërë.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.536, datë 09.09.2015, ka vendosur: 

- Ndryshimin e vendimit nr.316 datë 26.06.2014 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Berat dhe duke e gjykuar çështjen në fakt:
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Fatmir Merkaj për veprën penale të
"Shkatërrimit të pronës me zjarr" të parashikuar nga neni 151 i Kodit Penal
dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me një vit burgim.
- Vuajtja e dënimit të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme dhe të
llogaritet edhe koha e vuajtur nga dita e arrestimit datë 09.12.2013 deri në
datën e lirimit 20.06.2014.
- Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të të pandehurit Fatmir Merkaj.

43
 Kundër këtij vendimi, më datë 29.10.2015, ka paraqitur rekurs i gjykuari
Fatmir Merkaj, me anën e të cilit ka kërkuar:
Prishjen e këtij vendimit dhe kthimin për rigjykim.

Duke pretenduar si shkaqe përkatësisht:

Unë kam qëndruar në paraburgim 7 muaj. Gjykata e rrethit ka vendosur deklarimin e

pafajshëm me arsyetimin se nuk provohet vepra penale dhe në këtë gjykim jam
përfaqësuar vetë pa avokat.
Në datën 09.09.2015 në Gjykatën e Apelit Vlorë është zhvilluar seanca gjyqësore pa
prezencën time dhe të një avokati mbrojtës, ku gjykata ka vendosur ndryshimin e
vendimit dhe deklarimin tim fajtor.
Gjykimi në gjykatën e apelit është zhvilluar në mungesën time, pasi ndodhem në dhomat
e paraburgimit Berat, ku dyshohem për kryerjen e veprave “Drejtimi i mjetit në
mënyrë të parregullt” dhe “Mosbindje ndaj urdhrit të policisë”, pa kuptuar pse nuk
më shoqëruan në gjykatën e apelit, duke më mohuar të drejtën të mbrohem vetë apo
me ndihmën e një avokati.
Vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë është ekzekutuar në datë 15.10.2015 në ambientet e
paraburgimit Berat, ku po atë datë kam marrë njoftim për këtë vendim dhe brenda
afatit 30 ditor paraqes këtë rekurs.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatorin e çështjes Edmond Islamaj, prokurorin Adnand Kosova, i cili
kërkoi lënin në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit, në mungesë të të gjykuarit, dhe pasi
analizoi dhe diskutoi çështjen në tërësi;

VËREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë; i cili ka deklaruar fajtor të pandehurin Fatmir
Merkaj për veprën penale të shkatërrimit të pronës me zjarr, parashikuar nga neni 151 i Kodit
Penal, duke e dënuar atë me një vit burgim, që ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës
së parë, i cili e kishte deklaruar atë pafajshëm për veprën penale të shkatërrimit të pronës me
zjarr, është rezultat i zbatimit të gabuar të ligjit procedural penal, duhet të prishet duke u
kthyer çështja për rishqyrtim në atë gjykatë me tjetër trup gjykues.

I. RRETHANAT E ÇËSHTJES

I.i. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Berat ka depozituar në Gjykatë, më datë 23.04.2014

çështjen penale me nr.regj themeltar 312 duke kërkuar gjykimin e të pandehurit Fatmir
Merkaj i akuzuar për kryerjen e veprës penale “Shkatërrimi i pronës me zjarr”, parashikuar
nga neni 151 i Kodit Penal.
Nga tërësia e provave dhe akteve të administruara në gjykim si dhe dëshmitë e
dëshmitarëve Entela Agalliu, Alfred Agalliu, Ardjan Sulovari dhe Kastriot Olldashi të
marra në seancë gjyqësore, rezulton i provuar fakti si më poshtë:
Në datë 04.12.2013 rreth orës 22.30 në Lagjen “Llukan Prifti” të qytetit të Kuçovës
është djegur me zjarr mjeti tip Mercedez Benz me targë AA376 BK në pronësi të shtetasit
Alfred Agalliu.
Lidhur me këtë ngjarje janë njoftuar forcat e policisë së Komisariatit Kuçovë, të cilat
menjëherë pas mbërritjes në vendin e ngjarjes kanë kryer këqyrjen. Nga procesverbali për
këqyrjen e vendit të ngjarjes shoqëruar me tabelën fotografike me nr.872 datë 05.12.2013

44
konstatohet se “Në Lagjen “ Llukan Prifti” Kuçovë...automjeti i markës Mercedez Benz me
targa AA 376 BK në pronësi të shtetasit Alfred Agalliu gjendet i parkuar para portës së
jashtme të murrit rrethues të banesës së shtetasit Alfred Agalliu, në anë të rrugës së
lagjes...nga këqyrja vërehet se pjesa e përparme e mjetit është e djegur, pjesa e brendshme
po e djegur nga zjarri kurse pjesa e jashtme dhe bagazhi janë të përfshira nga bloza por të
padjegura. ...Përpara mjetit në drejtim jugor gjendet një garazh me soletë pronë e shtetasit
Fatmir Merkaj, ku brenda tij, midis sendeve të tjera vihet re i hedhur një bidon plastik 1.5
litër me ngjyrë të zezë me mbishkrimin “Pit Bull”. Brenda këtij bidoni ndihet era
karakteristike e lëndëve djegëse si ajo e benzinës.”
Nga tabela fotografike konstatohet se brenda garazhit të shtetasit Fatmit Merkaj
ndodhet edhe një motoçikletë me targë BZI 388. Në një mjedis tjetër me derë të brendshme,
brenda garazhit të tij, gjendet ndër sende të tjera bidoni i përshkruar në procesverbalin e
këqyrjes së vendit të ngjarjes si më sipër.
Ndërkohë nga procesverbali i këqyrjes dhe marrjes së dokumenteve me datë
05.12.2013 shoqëruar me tabelën fotografike nr.876 datë 05.12.2013 rezulton se shtetasi
Fatmir Merkaj ka telefonuar në sallën operative të Komisariatit të Policisë Kuçovë në datë
04.12.2013 ora 21.30 dhe 22.30, duke njoftuar se një automjet i shtetasit Alfred Agalliu i ka
zënë rrugën. Ndërkohë, në po këtë libër në orën 23.05 është bërë shënimi “Njofton Fatmir
Merkaj me nr.0698494893 se jam në Lushnje, Kashtë Bardhë , më morri disa herë që jam në
Lushnje.”
Pas mbërritjes në vendngjarje, nga ana e policisë është bërë kontrolli i banesës së
shtetasit Fatmir Merkaj në orën 23.30 dhe nga kontrolli ka rezultuar se nuk janë gjetur prova
materiale apo sende që i përkasin veprës penale. Në orën 00.15 të datës 05.12.2013 është
ushtruar kontroll edhe në garazhin e shtetasit Fatmir Merkaj nga i cili ka rezultuar se në
garazh u gjet një bidon plastik 1.5 litër me tapë të zezë me mbishkrimin “Reed Bull”. Lidhur
me këtë send shtetasi Fatmir Merkaj në garazhin e së cilit është ushtuar kontrolli ka deklaruar
se para disa ditësh bidoni ka pasur benzinë për mjetin e tij motor.
Mbi bazën e këtyre të dhënave më datë 05.12.2013 ora 12.00 është kryer arrestimi në
flagrancë i shtetasit Fatmir Merkaj, si i dyshuar për kryerjen e veprës penale të parashikuar
nga neni 151 i Kodit Penal, arrestim i cili është vlerësuar si i ligjshëm nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Berat me vendimin nr.201 datë 09.12.2013 vendim me të cilin është caktuar ndaj
shtetasit tij masa e sigurimit “Arrest në burg“.

II. PROCEDURAT GJYQËSORE

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.316, datë 26.06.2014, ka

vendosur:
1. Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Fatmir Merkaj për veprën penale
“Shkatërrimi i pronës me zjarr” parashikuar nga neni 151 i Kodit Penal.
2. Konform nenit 389 të K.Pr.Penale urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të pandehurit
Fatmir Merkaj nga IEVP Berat, nëse nuk mbahet për shkak të një vendimi tjetër penal dënimi
të formës së prerë ose vendimi për caktim mase sigurimi të ndryshëm nga ai me nr.201 datë
09.12.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.
3. Shpenzimet procedurale gjatë fazës së hetimeve paraprake parapaguar nga shteti
mbeten siç janë bërë.
Duke arsyetuar:
Në lidhje me të provuarit e faktit penal të parashtruar nga ana e organit të akuzës që i
atribuohet të pandehurit Fatmir Merkaj, si vepër penale bazuar në nenin 151 të Kodit Penal
Gjykata, nga vlerësimi në tërësinë e tyre të fakteve të provuara në gjykim, çmon se në rastin

45
konkret provohet që të ketë ndodhur ngjarja e datës 04.12.2013 në Lagjen “Llukan Prifti”
Kuçovë gjatë së cilës është djegur makina tip benz në pronësi të shtetasit Alfred Agalliu.
Nga akti i ekspertimit me nr.3 datë 04.12.2013 rezulton se makina është djegur si
pasojë e një vatre zjarri në pjesën e jashtme të saj, në pjesën e përparme , tek fshirësja e
xhamave.
Referuar kësaj dispozite, që të jemi para kësaj figure të veprës penale, duhet që të jetë
shkaktuar shkatërrimi ose dëmtimi i pronës nëpërmjet zjarrit si elementë të anës objektive të
veprës penale; të jenë cenuar marrëdhëniet juridike të vendosura për të mbrojtur dhe
garantuar të drejtën e pronës parashikuar si e drejtë themelore e njeriut në nenin 1 të
Protokollit 1 të KEDNj; kjo vepër të jetë kryer nga një subjekt i përgjegjshëm penalisht si
dhe me faj në formën e dashjes (ana subjektive).
Së pari gjatë kësaj ngjarje është dëmtuar makina në pronësi të shtetasit Alfred
Agalliu, e cila rezulton në gjendje funksionale dhe përbën një send që ka vlerë ekonomike.
Nga akti i ekspertimit të administruar si provë në gjykim rezulton se kjo makinë është djegur
pjesërisht në pjesën e përparme të saj, por dëmtimet e shkaktuara janë të rëndësishme për
shkak se në këtë pjesë të makinës gjenden pjesët funksionale të saj.
Së dyti, nga akti i ekspertimit rezulton se ky shkatërrim apo dëmtim ka pasur si shkak
zjarrin që ka pasur vatrën e tij në pjesën e përparme të makinës, te fshirëset e saj, zjarr që
sipas aktit të ekspertimit nuk rezulton të jetë shkaktuar nga faktorë të brendshëm të mjetit. Në
lidhje me shkakun e zjarrit eksperti konkludon se “Shkaku i rënies së zjarrit në këtë mjet
mendohet të ketë qenë përdorimi i flakës së lirë për motive të ndryshme, ku u gjet si provë
materiale një bidon plastik 1.5 litër që mbante erë karburant të llojit benzinë.”.
Në lidhje me këtë konkluzion Gjykata vlerëson se eksperti, për sa i përket përcaktimit
apo dhënies së mendimit për shkakun e zjarrit ka qenë brenda fushës së tij të ekspertizës dhe
detyrave të ngarkuara dhe ka dhënë mendim, pa tejkaluar kërkimet e pyetjes së bërë nga ana
e organit procedues. Ndërsa lidhur me konkludimin në lidhje me “motive të ndryshme“ të
shkaktimit të zjarrit dhe në lidhje me faktin që ai përfshin në këtë konkluzion në mënyrë
deklarative shprehjen “...ku u gjet si provë materiale një bidon plastik 1.5 litër që mbante erë
karburant të llojit benzinë.”, Gjykata vlerëson se eksperti ka dalë tej detyrave të përcaktuara
për të duke përfshirë në akt, posaçërisht në pjesën konluduese të tij rezultatet e këqyrjes së
vendit të ngjarjes në mjediset e garazhit të të pandehurit Fatmir Merkaj dhe duke “vendosur”
sendin e gjetur gjatë këqyrjes në këto mjedise si send të gjetur , ose të menduar si të gjetur
nga eksperti, në mjetin që ka qenë objekt ekspertimi nga ana e tij. Eksperti gjithashtu, përveç
faktit që e ka vendosur sendin e gjetur në këqyrje si send të gjetur në mjetin objekt ekspertimi
nga ana e tij, përshkruan dhe faktin që shishja plastike mbante erë karburant të llojit benzinë,
pa sqaruar faktin nëse këtë send ia ka nënshtruar apo jo ekzaminimit dhe ekspertimit të kryer
nga ana e tij. Pra, në këtë pjesë të aktit të ekspertimit eksperti rezulton të ketë asociuar provat
me njëra tjetrën dhe të ketë konkluduar për prova materiale që nuk kanë qenë pjesë e
ekspertimit të tij, tej detyrave të dhëna nga ana e organit procedues, si dhe duke kaluar kufijtë
e vlerësimit profesional të ekspertit pasi ka bërë vlerësim dhe përqasje të provave ndërkohë
që ky tagër i përket vetëm organeve proceduese të tilla si Prokuroria apo Gjykata.
Për sa më sipër , në kushtet kur rezulton që eksperti ka tejkaluar kompetencat e tij
duke përqasur me njëra tjetrën dhe vlerësuar provat materiale të konstatuara gjatë këqyrjes së
vendit të ngjarjes, si dhe duke dhënë mendim për motivin e vënies së zjarrit, apo duke
konkluduar lidhur me erën e shishes plastike të gjetur në garazhin e të pandehurit që nuk ka
qenë objekt i ekspertimit të tij, si dhe duke bërë pjesë të konkluzioneve të tij rezultatet e
këqyrjes lidhur me këtë send, pa përcaktuar nëse ai vetë e ka ekzaminuar dhe konstatuar erën
e lëndës që mund të ketë patur ky send, për pjesën e dytë të konkluzioneve të aktit të
ekspertimit, vlerësimet e tij janë kontradiktore, të paqarta dhe në tejkalim të detyrave të
dhëna nga organi procedues.

46
 Së treti, lidhja e të pandehurit Fatmir Merkaj me ngjarjen e ndodhur në të cilën është
djegur mjeti i shtetasit Alfred Agalliu, referuar faktit të përshkruar nga akuza në kërkesën për
gjykim dhe konkluzione përfundimtare, është bërë duke marrë për bazë dyshime dhe indicje
të shkëputura nga njëra tjetra dhe jo prova konkrete apo indicje të plota dhe të lidhura me
njëra tjetrën. Kjo pasi rezulton që si bazë për lidhjen e të pandehurit me ngjarjen dhe
atribuimin ndaj tij të kësaj akuze ka shërbyer fakti që i pandehuri dhe i dëmtuari janë fqinjë
të njëri tjetrit dhe nuk kanë pasur marrëdhënie të mira. Një ndër episodet e marrëdhënies
konfliktuale midis tyre është dhe ai që lidhet me vendin e parkimit të makinës së shtetasit
Alfred Agalliu dhe motorit të të pandehurit ndodhur në ditën e ngjarjes. Ky episod
konfliktual rezultoi i provuar nga dëshmitë e dëshmitarëve të marra në gjykim dhe
telefonatave drejtuar Policisë, të fiksuara në provat dokumentare, të administruara në proces.
Pra, fakti që midis tyre ka pasur një episod konfliktual gjatë kësaj dite për të cilin vetëm
dëshmitarja Entela Agalliu dëshmoi se i pandehuri Fatmir Merkaj nga shtëpia e tij ka
përdorur dhe fjalinë “Do t’iu vë flakën.”, nuk përbën provë të plotë që dëshmon kryerjen e
veprës penale nga i pandehuri por përbën vetëm një indicje.
Indicja e dytë është gjetja në mjediset e brendshme të garazhit të të pandehurit e një
shishe plastike me tapë të zezë e cila në procesverbalin e këqyrjes së vendit të ngjarjes
përshkruhet se gjatë hapjes së saj është konstatuar se mban erë karburant. Ky fakt, jo
domosdoshmërisht tregon se kjo shishe dhe lënda që mund të jetë gjetur në të është pikërisht
lënda e përdorur për t’i vënë flakën makinës së shtetasit Alfed Agalliu. Kjo pasi lënda që
mund të ketë qenë në këtë shishe mund të jetë përdorur nga i pandehuri për nevoja të veta
sikurse është dhe furnizimi i mjetit të tij të llojit motor.
Indicja e tretë është fakti që u dëshmua nga dëshmitarët Alfred Agalliu dhe Entela
Agalliu se në momentin që ka mbërritur policia në vendngjarje dera e oborrit të të pandehurit
nuk ka qenë e mbyllur dhe se telefonatave të policisë ai nuk i është përgjigjur ndërkohë që ka
qenë brenda në shtëpinë e tij. Të tria këto indicje që parashtrohen nga ana e akuzës si provë
që dëshmojnë autorësinë e të pandehurit për veprën penale që i atribuohet vlerësohen nga
Gjykata si të pamjaftueshme për të konkluduar në fajësinë e tij për kryerjen e veprës penale
të parashikuar nga neni 151 i Kodit Penal. Ndërkohë që nuk rezultoi asnjë provë e plotë që të
dëshmojë autorësinë e të pandehurit për veprën për të cilën akuzohet Gjykata vlerëson se
indicjet e mësipërme nuk janë të tilla që të plotësojnë kriteret e nenit 152 të K.Pr. Penale në
të cilin përcaktohet se “1.Çmuarja e provave është përcaktimi i vërtetësisë dhe fuqisë
provuese të tyre. Çdo provë i nënshtrohet shqyrtimit dhe nuk ka vlerë të paracaktuar. Gjykata
i çmon provat sipas bindjes së formuar pas shqyrtimit të tyre në tërësi. 2. Ekzistenca e një
fakti nuk mund të nxirret nga indicjet përveçse kur këto janë të rëndësishme, të sakta dhe në
përputhje me njëra-tjetrën.”.
Referuar parashikimit ligjor të mësipër Gjykata vlerëson se konkludimi i saj lidhur
me faktin penal si dhe me autorësinë dhe fajësinë e të pandehurit bëhet në bazë të bindjes së
brendshme, bindje e cila duhet mbështetet në konkluzionet e nxjerra nga një vlerësim
objektiv i çështjes, gjatë të cilit të gjitha provat duhet t’i nënshtrohen verifikimit dhe
saktësimit, ku secila prej tyre të mos vijë në kontradiktë me rrethanat e tjera të çështjes.
Në rastin konkret pavarësisht se rezulton e provuar se ngjarja ka ndodhur dhe se mjeti
i shtetasit Alfred Agalliu është dëmtuar nëpërmjet djegies me zjarr, nuk rezultoi tërësisht e
provuar dhe përtej çdo dyshimi të arsyeshëm që ky veprim të jetë kryer me veprime aktive të
kundërligjshme dhe me dashje nga ana e të pandehurit Fatmir Merkaj. Për këtë shkak
Gjykata vlerëson se në rastin konkret nuk provohet ana objektive dhe ana subjektive e veprës
penale të parashikuar nga neni 151 i Kodit Penal.
Kjo pasi në rastin konkret akuza nuk parashtroi asnjë provë të plotë që dëshmon
kryerjen nga ana e të pandehurit të veprimeve aktive të kundërligjshme për cenimin e objektit
të marrë në mbrojtje nga kjo dispozitë penale dhe gjithashtu indicjet e analizuara më sipër

47
nga ana e Gjykatës dhe që qëndrojnë në themel të akuzës së ngritur ndaj të pandehurit
vlerësohen si indicje që nuk janë të rëndësishme dhe të sakta lidhur me faktin që synohet të
provohet nëpërmjet tyre dhe që ka të bëjë pikërisht me autorësinë e të pandehurit në kryerjen
e kësaj vepre penale.
Fakti që palët kanë pasur marrëdhënie konfliktuale me njëri tjetrin, ku ndër të tjera së
fundi shkak i konflikteve të tyre ka qenë vendi i parkimit të mjeteve respektive, si dhe fakti
që në garazhin e të pandehurit është gjetur ndër sendet e tjera një shishe plastike bosh me erë
karburanti nuk do të thotë domosdoshmërisht që ai ka ndërmarrë veprime aktive për djegien
e mjetit të shtetasit Alfred Agalliu, nëpërmjet lëndës djegëse që mund të ketë pasur brenda
kësaj shishe plastike.
Nëpërmjet indicjeve që qëndrojnë në themel të akuzës së ngritur, Gjykata nuk arriti të
krijojë bindjen përtej çdo dyshimi të arsyeshëm në lidhje me autorësinë dhe fajësinë e të
pandehurit Fatmir Merkaj për kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 151 i Kodit
Penal. Standardi i të provuarit në lidhje me deklarimin fajtor të një personi për kryerjen e një
vepre penale nuk mund te jetë vetëm në kuadrin e dyshimit apo hamendësimit të bazuar në
indicje, por duhet domosdoshmërisht të jetë në nivelin e një bindje të plotë, objektive dhe të
bazuar në vlerësimin racional dhe tërësor të provave, të tilla që faktet që burojnë prej tyre të
bindin Gjykatën përtej çdo dyshimi të arsyeshëm se vepra ka ndodhur dhe se ajo është kryer
nga i pandehuri.
Deduksionet e bëra nga akuza, duke lidhur ndërmjet tyre vetëm dyshimet që burojnë
nga indicjet (në lidhje me aspektin e autorësisë dhe fajësisë së të pandehurit) nuk mund të
shërbejnë për Gjykatën si bazë për faktin që synohet të provohet nëpërmjet tyre.
Kjo pasi standardi i të provuarit në lidhje me autorësinë dhe fajësinë e një personi që
akuzohet për kryerjen e një vepre penale duhet të jetë tepër i lartë dhe për këtë arsye
ligjvënësi ka përcaktuar se ai duhet të jetë i tillë që të bindë Gjykatën tej çdo dyshimi të
arsyeshëm të bazuar në prova dhe jo thjesht në kuadrin e një dyshimi të nxjerrë nga
deduksioni i indicjeve që burojnë nga provat e administruara në gjykim.
Ndodhur në kushtet kur nga provat e administruara në gjykim nuk rezultoi e provuar
tej çdo dyshimi të arsyeshëm se vepra penale është kryer nëpërmjet veprimeve aktive të
kundërligjshme (ana objektive) dhe me dashje (element i anës subjektive) të të pandehurit
Fatmir Merkaj, Gjykata vlerëson se çdo dyshim në lidhje me akuzën, duhet të çmohet në
favor të të pandehurit konform nenit 4 të Kodit të Procedurës Penale dhe nenit 30 të
Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë që parashikojnë parimin e prezumimit të pafajësisë
së të pandehurit, si një ndër parimet themelore të procesit penal që nga njëra anë garanton të
drejtat themelore te individëve që procedohen dhe në anën tjetër përcakton barrën e provës së
organit të akuzës në procesin penal.
Për këto arsye bazuar në nenin 388 pika “d” të Kodit të Procedurës Penale në të cilin
parashikohet se “Gjykata merr vendim pafajësie kur : d. nuk provohet që i pandehuri e ka
kryer veprën që akuzohet.” Gjykata vlerëson se në rastin konkret i pandehuri Fatmir Merkaj
duhet të deklarohet i pafajshëm për kryerjen e veprën penale të parashikuar nga neni 151 i
Kodit Penal duke qenë se nuk u provua se ai me veprime aktive të kundërligjshme dhe me
dashje ka shkaktuar shkatërrimin me zjarr të makinës, në pronësi të shtetasit Alfred Agalliu,
në ngjarjen e datës 04.12.2013.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.536, datë 09.09.2015, ka vendosur: 
- Ndryshimin e vendimit nr.316 datë 26.06.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Berat dhe duke e gjykuar çështjen në fakt:
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Fatmir Merkaj për veprën penale të "Shkatërrimit
të pronës me zjarr" të parashikuar nga neni 151 i Kodit Penal dhe në bazë të kësaj dispozite
dënimin e tij me një vit burgim.

48
 - Vuajtja e dënimit të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme dhe të llogaritet
edhe koha e vuajtur nga dita e arrestimit datë 09.12.2013 deri në datën e lirimit 20.06.2014.
- Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të të pandehurit Fatmir Merkaj.

III. ARSYETIMI I VENDIMIT TË ANKIMUAR

Ndryshe nga sa arsyeton gjykata e faktit, nga aktet që ndodhen në dosje provohet se i
pandehuri ka konsumuar veprën penale për të cilën është akuzuar.
Së pari, është provuar se i pandehuri dhe i dëmtuari janë fqinjë ... dhe nuk kanë patur
marrëdhënie të mira ...se ditën e ngjarjes ...janë konfliktuar. ... për shkak të parkimit të
makinës së shtetasit Alfred Agalliu para derës së garazhit, duke penguar të pandehurin të
fuste në garazh motorin e tij. ...provuar si nga dëshmitë e dëshmitarëve të marra në gjykim,
ashtu dhe të telefonatave drejtuar Policisë ... .
Së dyti, është provuar gjatë gjykimit se në mjediset e brendshme të garazhit të të
pandehurit është gjetur një shishe plastike me tapë të zezë, e cila në procesverbalin e këqyrjes
së vendit të ngjarjes përshkruhet se gjatë hapjes së saj është konstatuar se mban erë karburant.
... gjykata e apelit ...çmon se edhe kjo indicje është e saktë dhe e rëndësishme, pasi vjen në
harmoni dhe me indicet e provat e tjera ...
Së treti, gjithashtu, është provuar ..se në momentin që ka mbërritur policia në
vendngjarje, dera e oborrit të të pandehurit ... nuk ka qenë e mbyllur dhe se telefonave të
policisë ai nuk iu është përgjigjur, ndërkohë që sipas deklarimeve të dëshmitarëve Alfred
Agalliu dhe Entela Agalliu ka rezultuar se ai ka qenë brenda në shtëpinë e tij...
Të tre indicjet ... vlerësohen nga Gjykata e Apelit si të mjaftueshme për të konkluduar
në fajësinë e tij për kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 151 të Kodit Penal. ...
ndryshe nga sa arsyeton gjykata e faktit, akuza ka parashtruar prova të mjaftueshme që
provojnë kryerjen nga an e të pandehurit të veprimeve aktive të kundërligjshme...janë këto
indicje të shoqëruara edhe me deklarimet e të pandehurit dhe provat indirekte të
grumbulluara ...që provojnë përtej çdo dyshimi akuzën në ngarkim të tij ...
Me ndryshimin e vendimit dhe deklarimin fajtor, Gjykata e Apelit cakton edhe
dënimin për të pandehurin ...mban parasysh edhe sanksionin e parashikuar në nenin 151 të
K.Penal. ... nenin 47 të K.Penal ... rrezikshmërinë e veprës dhe autorit ... pasojën jo të
lehtë ....qëndrimin mohues ... edhe gjendjen e vështirë ekonomike ... qëllimin e dënimit penal
... duke caktuar si dënim, dënimin me 1 vit burgim...”

Kundër vendimit të mësipërm, ka paraqitur rekurs i gjykuari Fatmir Merkaj, i

cili kërkon prishjen e vendimit dhe kthimin për rigjykim, për shkaqet e cituara në
pjesën hyrëse të këtij vendimi.

IV. NË LIDHJE ME REKURSIN

Vendimi i gjykatës së apelit; i cili ka deklaruar fajtor të pandehurin Fatmir Merkaj për
veprën penale të shkatërrimit të pronës me zjarr, parashikuar nga neni 151 i Kodit Penal,
duke e dënuar atë me një vit burgim, që ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë,
i cili e kishte deklaruar atë pafajshëm për veprën penale të shkatërrimit të pronës me zjarr,
është rezultat i zbatimit të gabuar të ligjit procedural penal, duhet të prishet duke u kthyer
çështja për rishqyrtim në atë gjykatë me tjetër trup gjykues për arsyet dhe shkaqet që vijojnë.
Rekursuesi ka parashtruar në rekurs e tij gjykimi në gjykatën e apelit në seancën e
datës së dhënies së vendimit ka qenë në mungesë, duke pretenduar se vendimi i Gjykatës së
Apelit Vlorë është ekzekutuar në datë 15.10.2015, në ambientet e paraburgimit Berat, ku po
atë datë kam marrë njoftim për këtë vendim dhe brenda afatit 30 ditor ka paraqitur rekurs.

49
 Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, në bazë të nenit 1 të Kodit të Procedurës
Penale, legjislacioni procedural penal ka për detyrë të sigurojë një procedim të drejtë, të
barabartë e të rregullt ligjor, të mbrojë liritë personale dhe të drejtat e interesat e ligjshme të
shtetasve, ndërsa sipas nenit 2 të Kodit të Procedurës Penale, respektimi i normave
procedurale është i detyrueshëm për subjektet e procedimit penal, për organet shtetërore,
personat juridikë dhe shtetasit.
Prandaj është detyrë e legjislacionit procedural që të sigurojë një procedim të drejtë,
të barabartë e të rregullt ligjor për të gjithë personat ndaj të cilëve ka filluar një procedim
penal. Veçanërisht, në procesin penal, barazia e armëve, kontradiktoriteti dhe lidhur ngushtë
me këto, realizimi i mbrojtjes së të pandehurit, është e garantuar shprehimisht në nenin 31 të
Kushtetutës, nenin 6 të KEDNJ-së dhe nenin 14 të Paktit për të Drejtat Civile dhe Politike,
këto parime përbëjnë në vetvete elementët më thelbësorë të procesit të rregullt ligjor, të cilët
duhet të kihen parasysh nga ana e gjykatave gjatë zbatimit dhe interpretimit të ligjit.
Kolegji i Gjykatës së Lartë, vlerëson se e drejta për t’u mbrojtur realizohet qoftë me
praninë e një mbrojtësi, qoftë me praninë e të pandehurit në gjykimin që zhvillohet ndaj tij. E
drejta për t’u mbrojtur përbën një të drejtë themelore të individit të akuzuar për një vepër
penale, dhe si e tillë ajo duhet të gjejë zbatim në çdo shkallë dhe fazë të procedimit penal. E
drejta për t’u mbrojtur duhet të jetë reale, efektive dhe jo vetëm teorike. Ushtrimi i kësaj të
drejte nuk duhet të pengohet, por përkundrazi, gjykatat duhet të marrin të gjitha masat
ligjore, që në përputhje me parimin e procesit të rregullt e të drejtë, t’i japin mundësinë palës
së interesuar të bëjë mbrojtje reale, duke respektuar parimin e barazisë së armëve, njoftimin e
palës së interesuar, dhe dhënien e mundësive për të marrë pjesë në formimin e provës dhe
kontribuar në përcaktimin e fakteve, si edhe në cilësimin e saktë të natyrës së akuzave së
ngritura dhe të dërguara për gjykim.
Ky Kolegj vëren se dhënia e mundësisë për të marrë pjesë dhe për të qenë i
pranishëm, është një e drejtë e personit të gjykuar në mungesë (in absentia), kur nuk ka
rezultuar se ai ka hequr dorë në mënyrë shprehur, pra të qartë nga e drejta e tij për të qenë i
pranishëm në gjykim, dhe pasur një vendim të ri mbi akuzat e ngritura ndaj tij.
Kështu, edhe GjEDNj-a, në rastet Sejdoviç (10 nëntor 2004) dhe Somogyi (18 maj
2004), GJEDNJ-a ka deklaruar se: “Përbën një mohim të drejtësisë kur një individi të dënuar
në mungesë”, nuk mund t’i garantohet e drejta që një gjykatë të mund të vendosë përsëri,
pasi dëgjon atë në përputhje me kërkesat e nenit 6 të Konventës mbi themelësinë e akuzës
penale, në fakt dhe në ligj, përveç kur konstatohet në mënyrë të qartë se ai ka hequr dorë nga
e drejta e tij për të qenë i pranishëm dhe mbrojtur veten”.
Gjithashtu, GjEDNj-a, ka theksuar se, përpara se të vlerësohet që i pandehuri,
nëpërmjet sjelljes së tij, ka hequr dorë në mënyrë eksplicite nga një e drejtë e rëndësishme e
nenit 6 të KEDNj-së, është e nevojshme që më parë të vërtetohet në mënyrë të arsyeshme,
nëse ai i kishte parashikuar pasojat e zgjedhjes së tij.
Duke iu kthyer çështjes objekt shqyrtimi në bazë të fashikullit të gjykimit në apel,
Kolegji vëren se, pasi janë shtyrë disa seanca për njoftimin e të pandehurit Merkaj, me
shkresën nr.1566/1, datë 25.06.2014, Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së parë Berat ka
njoftuar Prokurorinë pranë Gjykatës së Apelit Vlorë që i pandehuri F.Merkaj, ndodhej në
IEVP-Berat, duke vuajtur një dënim të dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat. Në
seancën gjyqësore të datës 17.01.2015, i gjykuari Merkaj ka nuk qenë prezent, duke qenë se
gjykata ka konstatuar në bazë të akteve, se është ai i arrestuar, ka shtyrë seancën për
njoftimin e tij në dhomat e paraburgimit. Në seancën gjyqësore të datës 08.07.2015, i
gjykuari ka qenë prezent, pasi i është njoftuar rreth seancës nga Gjykata e Apelit, drejtuar
Drejtorisë së Burgjeve. Ai vetë ka kërkuar shtyrjen sa të lirohej nga një dënim i marrë.
Gjykata e apelit ka pranuar shtyrjen e seancës për t’u mbrojtur me avokat dhe për shkak të
ngarkesës së punës. Në këtë seancë, gjykata ka vendosur shtyrjen e seancës për datën

50
09.09.2015 dhe njëkohësit ka caktuar avokat kryesisht (shih procesverbalin fq.16-17 të dosjes
së apelit). Në seancën tjetër të datës 09.09.2015, i gjykuari nuk është paraqitur në gjykim,
vetëm mbrojtësi i caktuar kryesisht është paraqitur. Gjykata e apelit, ka deklaruar mungesën
e të pandehurit me arsyetimin se ai kishte dijeni nga seanca e kaluar dhe pa shkak ligjor nuk
ka justifikuar mungesën, (shih procesverbalin fq.18-19 të dosjes së apelit). Pas vazhdimit të
gjykimit, Gjykata e Apelit në këtë seancë ka vendosur ndryshimin e vendimit të gjykatës së
rrethit duke e deklaruar dhe dënuar sipas akuzës të parashikuar në nenin 151 të Kodit Penal të
pandehurin Fatmir Merkaj.
Në çështjen në shqyrtim rezulton se, i dënuari ka qenë i pranishëm në gjykimin e
çështjes në shkallë të parë (sikurse është pasqyruar edhe më lart) dhe mbrojtja e tij në
procesin penal të zhvilluar pranë asaj gjykate, është bërë pa mbrojtës. Kolegji Penal vlerëson
se e drejta e të pandehurit për të qenë i pranishëm dhe marrë pjesë në zhvillimin e seancave
lidhur me gjykimin e zhvilluar ndaj tij është një element i rëndësishëm i procesit penal, pasi
mundëson ushtrimin efektiv të së drejtës së mbrojtjes dhe kontribuon në përcaktimin e së
vërtetës së fakteve, paraqitjen e provave dhe ballafaqimin me to në lidhje me akuzat që janë
ngritur në ngarkim të të pandehurit, si dhe në vetë dhënien e drejtësisë.
Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë garanton të drejtën e ankimit duke mbajtur
parasysh dhe sigurinë juridike dhe parashikueshmërinë e sistemit juridik. Parimi i shtetit të së
drejtës konsiderohet i respektuar, nëse palëve gjatë procesit, u sigurohet një mundësi
ankimimi efektiv.
Në respektim të parimit të sigurisë juridike dhe parashikueshmërisë të sistemit ligjor,
është detyrë e gjykatave për t’u kujdesur që të zbatohet në mënyrë të rregull e të drejtë kuadri
ligjor dhe ai kushtetues.
E drejta e ankimit përbën një nga të drejtat themelore të njeriut dhe ajo parashikohet
edhe në Konventën Europiane për të Drejtat e Njeriut (KEDNj) dhe në Protokollet e saj
shtesë. Referuar dispozitave të këtyre dokumenteve, dhe sipas nenit 43 të Kushtetutës është e
qartë që “të drejtën e ankimit” për në instancat më të larta gjyqësore e gëzon çdo subjekt,
ndaj Kolegji vlerëson se përmbajtja e nenit 43 të Kushtetutës duhet të shihet e lidhur ngushtë
me “të drejtën e apelit në çështjet penale”, përcaktuar në nenin 2 të Protokollit 7 Shtesë të
kësaj Konvente.
Kolegji Penal çmon se në funksion të ushtrimit efektiv të së drejtës së ankimit,
rëndësi ka që të realizohet, si aspekti formal/procedural, ashtu edhe ai substancial. Kërkesat
procedurale të ankimit janë, para së gjithash, në funksion të aksesit që duhet të kenë palët për
të ushtruar efektivisht ankimin ndaj vendimit gjyqësor.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në rastin objekt shqyrtimi, vëren se gjykimi në
shkallën e dytë është zhvilluar në mungesë të të pandehurit Merkaj, i cili ka rezultuar se
ndodhej i mbajtur në ambientet e IEVP-Berat për një tjetër çështje. Në lidhje me përligjen e
shkakut të mungesës për aktet dhe veprimet e tjera të kryera nga gjykata e apelit, Kolegji
çmon se një ndër shkaqet që mund të pengojë marrjen pjesë e të pandehurit në gjykimin e
zhvilluar ndaj tij mund janë edhe motivet që lidhen me njoftimin e tij. Njoftimet e akteve për
të pandehurin dhe për personin e hetuar, kanë për qëllim shmangien sa më shumë të jetë e
mundur për të minimizuar hapësirën e pasigurisë midis njohjes ligjore të aktit dhe dijenisë
efektive të aktit të njoftuar. Kështu, për të pandehurin e burgosur, pavarësisht nga fakti që
akti që kërkohet të njoftohet është i lidhur apo jo me procedimin për të cilin i pandehuri
rezulton i burgosur, njoftimet për këtë të pandehur bëhen në vendin e burgimit, nëpërmjet
dorëzimit të aktit objekt njoftimi (neni 139/1 i Kodit të Procedurës Penale. Në rast se i
pandehuri refuzon të marrë kopjen e aktit ose kur ai mungon për shkaqe të justifikuara nga
burgu, akti i dorëzohet përgjegjësit të institucionit, i cili për rastin e fundit njofton të
interesuarin me mjetin më të shpejtë (neni 139/2 i Kodit të Procedurës Penale).

51
 Në rastin Sejdoviç, GjEDNj-a, ka vërejtur se “as shkronja dhe as qëllimi i Nenit 6 nuk
e ndalojnë një person për të hequr dorë, vullnetarisht, në mënyrë eksplicite ose të heshtur,
nga garancitë e një gjykimi të drejtë. Megjithatë, në mënyrë për të qenë efektive në kuptimin
e Konventës, heqja dorë e të drejtës për të marrë pjesë në gjykim duhet të provohet në një
mënyrë të paekuivokueshme dhe të shoqërohet nga standarde minimale në përpjesëtim me
rëndësinë e saj (...). Për më tepër, nuk duhet të dalë kundër ndonjë interesi publik të
rëndësishëm (...)”. Ka rezultuar se i pandehurit Merkaj ka marrë pjesë në gjykimin e shkallës
së parë, pa praninë e një avokati. Nga ana e gjykatës së themelit nuk është arsyetuar në
mënyrë të hollësishme rreth ndonjë heqje dorë e të pandehurit nga e drejta për të marrë pjesë
në gjykimin e apelit. Ky Kolegj çmon se hetimi dhe vlerësimi i shkakut të mungesës hyn në
kompetencën e gjykatës së themelit, e cila duhet të arsyetojë në përputhje me të gjithë
elementet faktike dhe rrethanat konkrete duke mbajtur parasysh tërësinë e tyre brenda
kontekstit konkret, ndërsa çështja e respektimit të ligjit shqyrtohet nga Gjykata e Lartë.
Në vendimin për deklarimin e mungesës së të pandehurit gjykata e themelit nuk ka
arsyetuar në mënyrë të mjaftueshme shkakun e pamundësisë absolute për t’u paraqitur, duke
vazhduar me pa të drejtë gjykimin në mungesë të pandehurit. Nga të dhënat e fashikullit nuk
mund të konkludohet se i pandehuri ka hequr dorë apo ka abuzuar qëllimisht me të drejtën e
tij për të marrë pjesë në të gjitha seancat në gjykimin e zhvilluar ndaj tij, prandaj gjykata e
themelit ka gabuar në zbatimin e ligjit procedural, dhe ky shkak është i natyrë së tillë që të
ketë ndikuar në zhvillimin e gjykimit pa pjesëmarrjen e të pandehurit. Në vendimin për
deklarimin e mungesës së të pandehurit gjykata e themelit nuk ka arsyetuar në mënyrë të
mjaftueshme shkakun e pamundësisë absolute për t’u paraqitur, duke vazhduar me pa të
drejtë gjykimin në mungesë të pandehurit dhe mbrojtësit të zgjedhur personalisht me
prokurë. Gjykata e themelit, meqenëse seanca po zhvillohej pa praninë e të dënuarit, kishte
detyrimin për të njoftuar këtë të fundit për praninë e tij në gjykim, pasi ishte e domosdoshme.
Kolegji gjen me vend të theksojë edhe përfundimet e arritura nga GjEDNj-a, në rastin
Cani kundër Shqipërisë, vendimi datë 06.03.2012, ku ka vërejtur se: “Në asnjë fazë të
procedimeve të apelit, qoftë në procedimet para Gjykatës së Apelit ose para Gjykatës së
Lartë, ankuesi nuk kishte mundësi të argumentonte personalisht se ekzistonin faktorë
lehtësues, si për shembull pendimi i tij pas krimit, mospasja e dënimeve penale të
mëparshme, formimi i tij dhe vështirësitë ekonomike të familjes së tij, të cilat do të kishin
favorizuar caktimin e një dënimi më të ulët sesa ai i dhënë nga Gjykata e Rrethit. Për
Gjykatën, të gjitha këto janë çështje mbi të cilat, për arsye të drejtësisë, ai duhet të ishte
dëgjuar personalisht. Rrjedhimisht, ka patur një shkelje të Nenit 6§1 të Konventës”.
Në zbatim të misionit të tyre të dhënies së drejtësisë, gjykatat duhet ta interpretojnë
legjislacionin në atë kuptim që, siç thekson edhe GjEDNj-a në vendimin për çështjen Kreuz
kundër Polonisë, ku “e drejta e aksesit në gjykatë të jetë një e drejtë efektive dhe jo formale”.
Gjithashtu, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, në mënyrë analoge edhe
GjEDNj-a në rastin Xheraj kundër Shqipërisë (ankimi nr.37959/02),vendimi datë
29.07.2008, ka përcaktuar se “gabimet e autoriteteve shtetërore duhet t’i shërbejnë të
pandehurit. Me fjalë të tjera, rreziku i ndonjë gabimi të kryer nga autoriteti i prokurorisë, ose
edhe nga gjykata, duhet të mbulohet nga shteti; gabimet nuk duhet të paguhen nga individi i
përfshirë në çështje (Radchikov kundër Rusisë, § 50) .
Kolegji Penal vlerëson se në rastin konkret, gjykata e apelit ka deklaruar fajtor të
pandehurin Fatmir Merkaj për veprën penale të shkatërrimit të pronës me zjarr, parashikuar
nga neni 151 i Kodit Penal, duke e dënuar atë me një vit burgim, për herë të parë në gjykimin
në apeli, duke ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë, i cili e kishte deklaruar atë
pafajshëm për veprën penale të shkatërrimit të pronës me zjarr për shkak se vepra penale për
të cilën ai është akuzuar nuk provohet. Kolegji vlerëson se edhe për këtë shkak, vendimi i
gjykatës së apelit është i cenueshëm dhe duhet të prishet. Kolegji vlerëson se, në kushtet kur

52
gjykata e shkallës së parë ka vlerësuar drejtpërsëdrejti provat, duke deklaruar të pafajshëm të
pandehurin Merkaj, gjykata e apelit të mbi bazën e të njëjtave prova, pa çelur, qoftë edhe
pjesërisht hetimin gjyqësor, nuk mund të përmbyste vendimin e gjykatës së shkallës së parë,
duke konkluduar për fajësinë e të pandehurit. GjEDNj-a, në rastin Cani kundër Shqipërisë,
ka vërejtur se në sistemet ligjore ku një gjykatë apeli vepron jo thjesht si gjykatë ligji, por
edhe si gjykatë themelit duke shqyrtuar çështje në lidhje me faktet dhe ligjin dhe kryer një
rivlerësim të çështjes së fajësisë ose pafajësisë, ajo nuk mund të vendose në të kundërtën e
çështjes, pa kryer më parë një vlerësim të drejtpërdrejtë të provave të dhëna personalisht nga
i pandehuri me qëllim që të provojë se ai nuk ka kryer veprën që dyshohej të përbënte vepër
penale (rasti Dondarini kundër San Marinos, nr.50545/99, § 27, 6 korrik 2004; Strzalkowski
kundër Polonisë, nr.31509/02, § 41, 9 qershor 2009; dhe Sobolewski kundër Polonisë (nr. 2),
nr.19847/07, § 35, 9 qershor 2009).
Në lidhje me këtë aspekt, GJEDNJ-a, GJEDNj-a në rastin Dan kundër Moldavisë,
datë 05.07.2011, Popoviçi kundër Moldavisë nr.289/04, 41194/04, § 68, 27 nëntor 2007;
Constatinescu k. Rumanisë, nr.28871/95, § 55, Marcos kundër Spanjës nr.17122/07, §32,
datë 21.09.2010., ka vërejtur se nëse një gjykatë apeli, e cila ka si tagrin për të gjykuar mbi
shkaqe ankimi të lidhura me faktin, pra me themelin, ashtu edhe shkaqe ligjore, duke bërë një
vlerësim tërësor të çështjes së fajësisë apo pafajësisë të ankuesit, kjo gjykatë për shkak të
respektimit të parimit të procesit të rregullt, nuk mund të përcaktojë në mënyrë të rregullt
këto çështje, pa vlerësuar drejtpërsëdrejti provat. Çka do të thotë se gjykata e apelit, për
qëllim të procesit të rregullt, nuk mund të dënojë për çelur më parë hetimin gjyqësor, përpara
se të japë një vendimi dënimit, procedurë kjo që nuk ëshrë e nevojshme kur ajo lë në fuqi një
vendim qoftë fajësie apo dënimi, të vendosur nga gjykata e shkallës së parë. Sipas praktikës
gjyqësore të Gjykatës së Strasburgut, nëse gjykata e apelit e mendon ndryshe në raport me
vendimin e fajësisë të gjykatës së shkallës së parë, përpara se tërhiqet në dhomë këshillimi,
gjykata e apelit duhet të çelë hetimin gjyqësor sipas paragrafit “3” të nenit 427 të Kodit të
Procedurës Penale, me qëllim që të marrë dhe të vlerësojë edhe një herë në mënyrë të
drejtpërdrejtë provat e administruara në shkallë të parë. Fakt ky që në rastin konkret nuk ka
ndodhur, nga ana e gjykatës së apelit.
Në këto kushte, Kolegji vlerëson se në rastet kur gjykata e shkallës së parë ka
vlerësuar drejtpërsëdrejti provat, duke dhënë një vendim të ndryshëm pafajësie në favor të të
pandehurit. Gjykata e apelit të mbi bazën e njëjtave prova, pa çelur, qoftë edhe pjesërisht
hetimin gjyqësor, ka përmbysur qëndrimin e gjykatës së shkallës së parë, duke konkluduar
për ndryshimin e vendimit të shkallës së parë, dhe për fajësinë e të pandehurit. Kolegji Penal
vlerëson se ishte rasti për përsëritjen e hetimit gjyqësor në apel, duke vlerësuar provat, dhe
marrjen e një vendimi sipas bindjes së brendshme të gjykatës së apelit.
Në këto kushte, ky Kolegj vlerëson se vendimmarrja e gjykatës së apelit, është e
gabuar, prandaj vendimi i kësaj gjykate, i rekursuar nga i pandehurit Fatmir Merkaj duhet të
prishet dhe çështja të dërgohet për rigjykim në po atë gjykatë me një tjetër trup gjykues.

53
V. NË LIDHJE ME ZGJIDHJEN E ÇËSHTJES.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i gjykatës së apelit, i cili ka

deklaruar fajtor të pandehurin Fatmir Merkaj për veprën penale të shkatërrimit të pronës me
zjarr, parashikuar nga neni 151 i Kodit Penal, duke e dënuar atë me një vit burgim, që ka
ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë, i cili e kishte deklaruar atë pafajshëm për
veprën penale të shkatërrimit të pronës me zjarr, është rezultat i zbatimit të gabuar të ligjit
procedural penal, duhet të prishet vendimi nr.536, datë 09.09.2015 i Gjykatës së Apelit
Vlorë, dhe çështja të kthehet për rishqyrtim në atë gjykatë me tjetër trup gjykues.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 441/a të Kodit të Procedurës
Penale,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.536, datë 09.09.2015 të Gjykatës së Apelit Vlorë, dhe kthimin
e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 05.07.2017

54
Nr. 53103-00000-00-2016 i Regj.Themeltar
Nr. 00-2017-571- Vendimit (102)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Edmond Islamaj Kryesues

Guxim Zenelaj Anëtar
Shkelzen Selimi Anëtar
Artan Zeneli Anëtar
Tom Ndreca Anëtar

në séancën gjyqësore të datës 05.07.2017 mori në shqyrtim çështjen penale me:

I PANDEHUR: ELTON PUPULEKU,

mbrojtur nga Av. Ajaz Gjeta

AKUZUAR:
Per kryerjen e veprës penale “Vjedhja e bankave dhe arkave te kursimit”,
e kryer me shume se nje here dhe qe ka sjelle pasoja te renda,
parashikuar nga neni 136/2 i Kodit Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.2644, datë 06.11.2014, ka

vendosur :
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Elton Pupuleku për kryerjen e veprës
penale të “Vjedhja e bankave dhe arkave të kursimit”, të kryer më shumë se
një herë dhe me pasoja të rënda, e parashikuar nga neni 136/2 të Kodit Penal
dhe në bazë të këtij neni si dhe të nenit 47 të KP, dënimin e tij me 10 (dhjetë)
vjet burgim.
-Në aplikim të nenit 406/1 të K.P.Penale, dënimin përfundimisht te te
pandehurit Elton Pupuleku me 6 (gjashtë) vjet e 8 (tetë) muaj burgim;
-Vuajtja e dënimit fillon ditën e arrestimit datë 20.06.2014 dhe të kryhet në
një burg të sigurisë së zakonshme.
-Në bazë të nenit 190/1, shkronja “ç”, të Kodit të Procedurës Penale,
dokumentet e sekuestruara: Një CD me pamje filmike të Agjencisë Cërrik,
datë 11-12 dhe 18/12/2013; Mandat tërheqje në emër të Dalip Lleshi; Mandat
depozitim në emër të Aleksandër Lleshi; Lëvizje llogarie në emër të
Aleksandër Lleshi; Kartë specimen në emër të Dalip Lleshi; Mandat tërheqje
në emër të Idriz Boja; Mandat tërheqje në emër të Idriz Boja; Mandat
depozitim në emër të Idriz Boja; Mandat tërheqje në emër të Haxhi Çela;
Mandat tërheqje në emër të Haxhi Çela; Mandat tërheqje në emër të Agron
Çala; Mandat depozitim në emër të Agron Çala; Mandat tërheqje në emër të
Isuf Liçi; Mandat tërheqje në emër të Kujtim Ajazi; Mandat depozitim në
emër të Shpëtim Ranxha; Mandat tërheqje në emër të Agim Carciu; Mandat
tërheqje në emër të Agim Carciu; Mandat tërheqje në emër të Agim Carciu;

55
 Mandat tërheqje në emër të Landi Kashari; Mandat tërheqje në emër të Landi
Kashari; Mandat tërheqje në emër të Landi Kashari; Mandat tërheqje në emër
të Xhim Elezi; Mandat tërheqje në emër të Oltjan Ranxha; Mandat depozitim
në emër të Shegush Baha; Mandat tërheqje në emër të Sokol Mengri; Mandat
tërheqje në emër të Sokol Mengri; Procesverbal deklarimi i Sokol Mengri;
Mandat depozitim në emër të Astrit Meta; Deklaratë dore e Astrit Meta;
Mandat tërheqje në emër të Luljeta Musaj; Mandat depozitim në emër të
Fatbardha Kumrija; Deklaratë dore e Fatbardha Kumrija; Madat tërheqje në
emër të Zegjine Mimini; Mandat tërheqje në emër të Zegjine Mimini; Mandat
depozitim në emër të Naze Allko; Mandat tërheqje në emër të Naze Allko;
Mandat tërheqje në emër të Xhaferr Leka; Mandat tërheqje në emër të Xhaferr
Leka; Mandat depozitim në emër të Xhaferr Leka; Mandat tërheqje në emër të
Xhaferr Leka; Mandat tërheqje në emër të Xhaferr Leka; Mandat depozitim në
emër të Xhaferr Leka; Deklaratë dore në emër të Xhaferr Leka; Mandat
tërheqje në emër të Elton Kaloti; Mandat depozitim në emër të Elton Kaloti;
Deklaratë dore e Elton Kaloti; Mandat tërheqje në emër të Marie Hida;
Mandat depozitim në emër të Marie Hida; Mandat depozitim në emër të
Dallandyshe Halimi; Mandat tërheqje në emër të Drini Musaj; Mandat
tërheqje në emër të Drini Musaj; Mandat tërheqje në emër të Drini Musaj;
Mandat tërheqje në emër të Drini Musaj; Mandat tërheqje në emër të Drini
Musaj; Mandat tërheqje në emër të Drini Musaj; Mandat tërheqje në emër të
Drini Musaj; Mandat depozitim në emër të Drini Musaj; Mandat depozitim në
emër të Drini Musaj; Mandat tërheqje në emër të Merjeme Sharra; Mandat
tërheqje në emër të Merjeme Sharra; Mandat tërheqje në emër të Sanije
Kanaci; Mandat depozitim në emër të Sanije Kanaci; Mandat tërheqje në emër
të Sanije Kanaci; Mandat tërheqje në emër të Pëllumbe Kishta; Mandat
tërheqje në emër të Pëllumbe Kishta; Mandat depozitim në emër të Pëllumbe
Kishta; Mandat tërheqje në emër të Gëzim Bedriu; Mandat tërheqje në emër të
Gëzim Bedriu; Mandat tërheqje në emër të Gëzim Bedriu; Mandat tërheqje në
emër të Gëzim Bedriu; Mandat tërheqje në emër të Gëzim Bedriu; Mandat
depozitim në emër të Sali Bejdo; Mandat tërheqje në emër të Sali Bejdo;
Mandat depozitim në emër të Flamur Kllogjri; Mandat depozitim në emër të
Vjollca Hysa; Mandat tërheqje në emër të Vjollca Hysa; Mandat tërheqje në
emër të Athina Koleshi; Mandat tërheqje në emër të Athina Koleshi; Mandat
depozitim në emër të Athina Koleshi; Mandat depozitim në emër të Petrit
Dervishi; Mandat tërheqje në emër të Petrit Dervishi; Mandat depozitim në
emër të Petrit Dervishi; Deklaratë dore e Petrit Dervishi; Mandat depozitim në
emër të Petrit Dervishi; Mandat depozitim në emër të Petrit Dervishi; Mandat
depozitim në emër të Petrit Dervishi; Mandat depozitim në emër të Lumturije
Hyseni; Mandat tërheqje në emër të Lumturije Hyseni; Mandat tërheqje në
emër të Lumturije Hyseni; Mandat depozitim në emër të Sefigje Bedhia;
Mandat depozitim në emër të Sefigje Bedhia; Mandat tërheqje në emër të
Sefigje Bedhia; Mandat tërheqje në emër të Haxhire Xhelali; Mandat tërheqje
në emër të Haxhire Xhelali; Mandat tërheqje në emër të Haxhire Xhelali;
Mandat tërheqje në emër të Haxhire Xhelali; Deklaratë dore e Haxhire
Xhelali; Mandat depozitim në emër të Fatmir Shermadhi; Mandat tërheqje në
emër të Lindita Abazi; Mandat tërheqje në emër të Lindita Abazi; Mandat
depozitim në emër të Olsi Muka; Mandat tërheqje në emër të Olsi Muka;
Mandat tërheqje në emër të Lavdije Luli; Mandat tërheqje në emër të Lavdije
Luli; Deklaratë dore e Lavdije Luli; Mandat tërheqje në emër të Tomorr

56
 Dervishi; Mandat tërheqje në emër të Tomorr Dervishi; Mandat depozitim në
emër të Tomorr Dervishi; Deklaratë dore e Tomorr Dervishi; Mandat tërheqje
në emër të Besnike Hoxha; Mandat tërheqje në emër të Besnike Hoxha;
Mandat tërheqje në emër të Besnike Hoxha; Mandat depozitim në emër të
Besnike Hoxha; Mandat depozitim në emër të Besnike Hoxha; Mandat
tërheqje në emër të Besnike Hoxha; Mandat depozitim në emër të Marjana
Mengri; Mandat tërheqje në emër të Marjana Mengri; Mandat tërheqje në
emër të Nazif Koçi; Mandat tërheqje në emër të Nazif Koçi; Mandat
depozitim në emër të Nazif Koçi; Deklaratë dore e Nazif Koçi; Mandat
tërheqje në emër të Tajar Hoxha; Mandat tërheqje në emër të Tajar Hoxha;
Mandat tërheqje në emër të Tajar Hoxha; Ankesë e Xhevat Ferhati; Mandat
tërheqje në emër të Besnik Liçi; Kërkesë e Besnik Liçi; Mandat tërheqje në
emër të Ilir Kashari; Deklaratë dore e Ilir Kashari; Faturë tatimore datë
21/10/2013; Kërkesë për shlyerje në emër të Ilir Kashari; Kërkesë për shlyerje
në emër të Ilir Kashari; Mandat tërheqje në emër të Ilir Kashari; Arkëtime nga
banka të Cez Shpërndarje; Mandat depozitim në emër të Gentjan Sharku;
Mandat tërheqje në emër të Julian Kanaçi; Mandat tërheqje në emër të Julian
Kanaçi; Deklaratë dore e Julian Kanaçi; Mandat tërheqje në emër të Bukuri
Rrasa; Ankesë e Bukuri Rrasa; të kthehen pranë “Raiffeisen Bank” sh.a.
Tek dokumentet bankare, që gjatë shqyrtimit gjyqësor rezultuan të falsifikuar
sipas akteve të ekspertimit teknik-grafik, te nënvizuara ne dispozitivin e
vendimit, të vendoset shënimi “i falsifikuar”, pasi të vijëzohet me vizë të kuqe
nga Kryesekretaria e gjykatës;
Librezë energjie elektrike e Enver Ago; Librezë energjie elektrike e Genci
Allkja; Librezë energjie elektrike e Meleqe Sula; Librezë energjie elektrike e
Hysni Allkja; t’iu kthehen shtetasve që iu përkasin;

Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.821, date 09.11.2015 ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit penal nr.647, date 09.06.2015 te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor
Elbasan si me poshtë
1.Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e veprës
penale te “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetasit Aleksandër Lleshi dhe dënimin e tij me 4 muaj
burgim.
2. Deklarimin fajtor te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e veprës penale
te “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën” te parashikuar nga neni 135 K.Penal,
ne dem te shtetasit Idriz Boja dhe dënimin e tij me 5 muaj burgim.
3. Deklarimin fajtor te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e veprës penale
te “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën” te parashikuar nga neni 135 K.Penal,
ne dem te shtetasit Haxhi Çela dhe dënimin e tij me 3 muaj burgim.
4. Deklarimin fajtor te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e veprës penale
te “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën” te parashikuar nga neni 135 K.Penal,
ne dem te shtetasit Agron Çala dhe dënimin e tij me 2 muaj burgim
5. Deklarimin fajtor te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e veprës penale
te “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën” te parashikuar nga neni 135 K.Penal,
ne dem te shtetasit Isuf Lici dhe dënimin e tij me 5 muaj burgim.
6. Deklarimin fajtor te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e veprës penale
te “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën” te parashikuar nga neni 135 K.Penal,
ne dem te shtetasit Kujtim Ajazi dhe dënimin e tij me 6 muaj burgim.

57
 7. Deklarimin fajtor te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e veprës penale
te “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën” te parashikuar nga neni 135 K.Penal,
ne dem te shtetasit Shpëtim Ranxha dhe dënimin e tij me 3 muaj burgim
8. Deklarimin fajtor te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e veprës penale
te “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën” te parashikuar nga neni 135 K.Penal,
ne dem te shtetasit Agim Çarciu dhe dënimin e tij me 5 muaj burgim
9. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e vepres
penale te “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetasit Landi Kashari dhe dënimin e tij me 5 muaj
burgim.
10. Deklarimin fajtor te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e veprës
penale te “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetases Feride Mecaj dhe dënimin e tij me 4 muaj
burgim.
11. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e veprës
penale te “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetasit Xhim Elezi dhe dënimin e tij me 5 muaj burgim.
12. Deklarimin fajtor te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e veprës
penale te “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetasit Jemin Debrova dhe dënimin e tij me 2 muaj
burgim.
13. Deklarimin fajtor te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e veprës
penale te “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetasit Oltian Ranxha dhe dënimin e tij me 4 muaj
burgim
14. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e veprës
penale te “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetasit Shegush Baha dhe dënimin e tij me 3 muaj
burgim.
15. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e veprës
penale te “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetases Luljeta Mengri dhe dënimin e tij me 4 muaj
burgim.
16. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e veprës
penale te “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetasit Astrit Meta dhe dënimin e tij me 4 muaj burgim
17. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e veprës
penale te “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetases Luljeta Musaj dhe dënimin e tij me 5 muaj
burgim.
18.Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e veprës
penale te “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetases Fatbardha Kumrija dhe dënimin e tij me 5 muaj
burgim
19. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e veprës
penale te “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetasit Bajram Mimini dhe dënimin e tij me 6 muaj
burgim

58
20. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e veprës
penale te “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetases Naze Allko dhe dënimin e tij me 7 muaj burgim.
21. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e veprës
penale te “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetasit Xhafer Lekaj dhe dënimin e tij me 8 muaj
burgim.
22. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e veprës
penale te “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetasit Elton Kaloti dhe dënimin e tij me 5 muaj burgim.
23. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e veprës
penale te “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetases Marije Hida dhe dënimin e tij me 5 muaj burgim.
24. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e veprës
penale te “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetases Dalandyshe halimi dhe dënimin e tij me 5 muaj
burgim.
25. Deklarimin fajtor te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e veprës
penale te “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetasit Lionel Musaj dhe denimin e tij me 8 muaj
burgim.
26. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e vepres
penale te “Vjedhjes duke shperdoruar detyren” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetases Merjeme Sharra dhe denimin e tij me 5 muaj
burgim.
27. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e vepres
penale te “Vjedhjes duke shperdoruar detyren” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetases Sanije Kanaci dhe denimin e tij me 5 muaj
burgim.
28. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e vepres
penale te “Vjedhjes duke shperdoruar detyren” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetases Pellumbe Kishta dhe denimin e tij me 5 muaj
burgim.
29. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e vepres
penale te “Vjedhjes duke shperdoruar detyren” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetases Rosela Bedriu dhe denimin e tij me 4 muaj
burgim.
30. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e vepres
penale te “Vjedhjes duke shperdoruar detyren” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetasit Nikolaus Bedriu dhe denimin e tij me 5 muaj
burgim.
31. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e vepres
penale te “Vjedhjes duke shperdoruar detyren” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetases Suela Metaj dhe denimin e tij me 2 muaj burgim.
32. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e vepres
penale te “Vjedhjes duke shperdoruar detyren” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetasit Sali Bejdo dhe denimin e tij me 5 muaj burgim.
33. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e vepres
penale te “Vjedhjes duke shperdoruar detyren” te parashikuar nga neni 135

59
 K.Penal, ne dem te shtetasies Vjollca Hysaj dhe denimin e tij me 5 muaj
burgim.
35. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e vepres
penale te “Vjedhjes duke shperdoruar detyren” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetasit Nico Koleshi dhe denimin e tij me 5 muaj
burgim.
36. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e vepres
penale te “Vjedhjes duke shperdoruar detyren” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetasit Petrit Dervishi dhe denimin e tij me 4 muaj
burgim.
37. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e vepres
penale te “Vjedhjes duke shperdoruar detyren” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetases Lumturie Hyseni dhe denimin e tij me 5 muaj
burgim.
38. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e vepres
penale te “Vjedhjes duke shperdoruar detyren” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetases Sefigje Bedhia dhe denimin e tij me 5 muaj
burgim.
39. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e vepres
penale te “Vjedhjes duke shperdoruar detyren” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetases Haxhire Xhelali dhe denimin e tij me 5 muaj
burgim.
40. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e vepres
penale te “Vjedhjes duke shperdoruar detyren” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetasit fatmir Shermadhi dhe denimin e tij me 5 muaj
burgim.
41. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e vepres
penale te “Vjedhjes duke shperdoruar detyren” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetases Lindita Abazi dhe denimin e tij me 5 muaj
burgim.
42. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e vepres
penale te “Vjedhjes duke shperdoruar detyren” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetasit Olsi Muka dhe denimin e tij me 5 muaj burgim.
43. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e vepres
penale te “Vjedhjes duke shperdoruar detyren” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetases Lavdije Luli dhe denimin e tij me 5 muaj
burgim.
44. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e vepres
penale te “Vjedhjes duke shperdoruar detyren” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetasit Tomorr Dervishi dhe denimin e tij me 5 muaj
burgim.
45. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e vepres
penale te “Vjedhjes duke shperdoruar detyren” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetases Besnike Hoxha dhe denimin e tij me 7 muaj
burgim.
46. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e vepres
penale te “Vjedhjes duke shperdoruar detyren” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetases Marjana Mengri dhe denimin e tij me 5 muaj
burgim.

60
 47. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e vepres
penale te “Vjedhjes duke shperdoruar detyren” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetasit Nazif Koci dhe denimin e tij me 6 muaj burgim.
48. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e vepres
penale te “Vjedhjes duke shperdoruar detyren” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetasit Luan Selimi dhe denimin e tij me 2 muaj burgim.
49. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e vepres
penale te “Vjedhjes duke shperdoruar detyren” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetases Pranvera Pepa dhe denimin e tij me 5 muaj
burgim.
50. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e vepres
penale te “Vjedhjes duke shperdoruar detyren” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetasit Tajar Hoxha dhe denimin e tij me 5 muaj burgim.
51. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e vepres
penale te “Vjedhjes duke shperdoruar detyren” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetasit Xhevat Ferhati dhe denimin e tij me 3 muaj
burgim.
52. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e vepres
penale te “Vjedhjes duke shperdoruar detyren” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetasit Besnik Lici dhe denimin e tij me 5 muaj burgim.
53. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e vepres
penale te “Vjedhjes duke shperdoruar detyren” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetasit Ilir Kashari dhe denimin e tij me 5 muaj burgim.
54. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e vepres
penale te “Vjedhjes duke shperdoruar detyren” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetasit Gentjan Sharku dhe denimin e tij me 5 muaj
burgim.
55. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e veprës
penale te “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetasit Julian Kanaci dhe dënimin e tij me 5 muaj
burgim.
56. Deklarimin fajtor te te pandehurit Elton Pupuleku per kryerjen e veprës
penale te “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën” te parashikuar nga neni 135
K.Penal, ne dem te shtetases Bukuri Rrasa dhe dënimin e tij me 3 muaj
burgim.
- Ne aplikim te nenit 55 te K. P mbi caktimin e dënimit per disa vepra penale
e dënon te pandehurin Elton Pupuleku me 6 vjet burgim. Ne zbatim te nenit
406 te K.Pr.Penale mbi uljen e dënimit me 1/3 e dënon përfundimisht te
pandehurin Elton Pupuleku me 4 (katër) vjet burgim.
Lënien ne fuqi te këtij vendimi per pjesët e tjera te tij.”.

Kundër vendimit ka ushtruar rekurs prokuroria pranë gjykatës se apelit Durrës, i cili
kërkon prishjen e vendimit dhe lënien ne fuqi te vendimit te gjykatës se Rrethit Gjyqësor
Elbasan, duke parashtruar se:
- Gjykata e Apelit (shumica), si per ndryshimin e cilësimit juridik te veprës penale dhe ne
caktimin e masës se dënimit vjen ne kundërshtim me ligjin penal, dispozitën e nenit
236 te K.P dhe me nenin 152, 375 , 428/1/b te K.Pr.P, pasi ka bere analize te gabuar
te provave dhe rrethanave te provuara ne ketë gjykim, duke çuar ne një cilësim te
gabuar te veprës penale te kryer nga i pandehuri.

61
 -Vendimi i Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Elbasan është i bazuar ne ligjin penal dhe
procedural penal, pasi ne rrethanat e faktit te provuara është vërtetuar plotësisht se i
pandehuri ka kryer veprën penale te vjedhjes se bankave, neni 136/2 I K.Penal, pasi
vjedhja e kryer prej tij është kryer me shume se një here, per një periudhe rreth 3
vjeçare dhe ka sjelle pasoja te renda ne vlerën 8,652,088 leke.
-Ne analize te elementeve te veprës penale te parashikuar nga neni 236 I K.P: Objekti i
kësaj figure veprës penale janë marrëdhëniet juridike te vendosura per te siguruar te
drejtën e pronësisë se personit fizik ose juridik ose shtetit ne bankat dhe arkat e
kursimit, te cilat përgjigjen përpara depozituesve per pasuritë e depozituara prej tyre,
cenimi i te cilave sjell përgjegjësi penale. Ne këtë vështrim, ndryshe nga sa ka
konkluduar gjykata e apelit (shumica), lidhur me cilësitë qe mbart subjekti i veprës
penale, apo mënyrat e realizimit te saj, çmohet se element thelbësor është
vendi/objekti I kryerjes se veprës penale, qe është banka ose arka e kursimit.

KOLEGJI PENAL I GJYKATES SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Guxim Zenelaj, prokurorin Adnand Kosova, i cili
kërkoi prishjen e vendimit te gjykatës se apelit Durrës dhe lënien ne fuqi te vendimit te
gjykatës se rrethit gjyqësor Elbasan, mbrojtësin e te pandehurit, i cili kërkoi pezullimin e
ekzekutimit te dënimit me burgim per te pandehurin, dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Se, rekursi i paraqitur nga prokuroria pranë gjykatës se apelit Durrës përmban shkaqe
ligjore qe motivojnë cenimin e vendimit nr.821, date 09.11.2015 të gjykatës së apelit Durrës.
Rezulton se, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Elbasan ka paraqitur per gjykim te
pandehurin Elton Pupuleku, akuzuar per veprën penale “Vjedhja e bankave dhe arkave te
kursimit”, e kryer me shume se një here dhe qe ka sjelle pasoja te renda, parashikuar nga neni
136/2 i Kodit Penal.
Gjykata ka pranuar kërkesën e paraqitur per gjykim te shkurtuar, ne gjendjen e akteve
te hetimeve paraprake dhe nga gjykatat e faktit është pranuar e provuar se, i pandehuri Elton
Pupuleku është banor i qytetit të Cërrikut, Rrethi Elbasan dhe ka qenë i punësuar si arkëtar në
agjencinë bankare të “Raiffeisen Bank”, dega Cërrik.
Nga investigimet e kryera nga ana e Drejtorisë së Përgjithshme të “Raiffeisen Bank”
sh.a, është konstatuar se nga ana e të pandehurit Elton Pupuleku, gjatë kohës së kryerjes së
detyrës së tij nga data 12/01/2011 deri në datë 18/12/2013, (kur është pezulluar nga puna)
janë kryer veprime të paautorizuara në llogaritë e 56 klientëve të bankës, me qëllim përfitimi
material. Këto veprime janë kryer duke falsifikuar nënshkrimet e klientëve si dhe duke
përpiluar dokumente fiktive, kundrejt te përfitimit te vlerës 8.652 088 lekë, etj..
I pandehuri Elton Pupuleku ka pranuar kryerjen e veprimeve edhe para bankës, ashtu
edhe ne hetimet paraprake. Ne përfundim, gjykata e shkalles se pare Elbasan e ka deklaruar
fajtor te pandehurin dhe e ka dënuar, per kryerjen e veprës penale te“Vjedhjes së bankave
dhe arkave të kursimit”, të kryer më shumë se një herë, parashikuar nga neni 136/2 i Kodit
Penal. Ndërsa, gjykata e apelit ka ndryshuar vendimin nr.647, date 09.06.2015 te Gjykatës se
Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe e ka deklaruar fajtor dhe dënuar te pandehurin per kryerjen e
veprës penale te “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën” te parashikuar nga neni 135 K.Penal,
per 56 personat, ne veçanti. Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs prokuroria pranë
gjykatës se apelit Durrës.
Kolegji Penal, pasi shqyrtoi shkaqet e paraqitura ne rekurs dhe aktet e dosjes
gjyqësore, vlerëson se, vendimi i gjykatës se apelit Durrës është marre ne zbatim te gabuar te
ligjit penal.

62
 Nga te dyja gjykatat e faktit është pranuar e provuar se, i pandehuri ka përfituar
shuma të hollash nga personat qe kishin llogari ne banke dhe nga persona të tjerë të cilët nuk
ishin klientë të bankës, por paraqiteshin në këtë bankë për të paguar detyrimet ndaj shoqërisë
CEZ, pasi punonte si arkëtar, pra ishte punonjës i bankës.
Gjykata e shkalles se pare, duke nisur nga fakti i qenies se te pandehurit punonjës
banke, e ka deklaruar fajtor per kryerjen veprës penale të “Vjedhjes së bankave dhe arkave të
kursimit”, parashikuar nga neni 136/2 i Kodit Penal.
Ndërsa gjykata e apelit , duke u nisur nga fakti se ka kryer falsifikime dhe përfituar e
ka deklaruar fajtor te pandehurin per kryerjen e veprës penale te “Vjedhjes duke shpërdoruar
detyrën”, parashikuar nga neni 135 i KP, duke qene se, është kryer ne moment te ndryshme,
është dënuar 56 here per ketë vepër penale.
Ne lidhje me cilësimin ligjor te veprës penale, është unifikuar, tashme, praktika
gjyqësore. Kolegjet e Bashkuara te Gjykatës se Larte me vendimin penal unifikues nr.3/2015,
kane arritur në përfundimin unifikues se, personi, i cili vjedh pasurinë e bankave, gjatë ose
për shkak të kryerjes së detyrave për administrimin apo ruajtjen e kësaj pasurie, do të
përgjigjet për veprën penale të “Vjedhjes së bankave dhe arkave të kursimit”, parashikuar
nga neni 136 i Kodit Penal.
Ne këto kushte është i drejte, vendimi i gjykatës se shkalles se pare, e cila ka
analizuar ekzistencën njëkohësisht të te gjitha elementeve te figurës së veprës penale të
“Vjedhjes së bankave dhe arkave të kursimit”, parashikuar nga neni 136 i Kodit Penal.
Ndërsa ne analize nëse, veprimet e kryera nga i pandehuri do te vlerësohen si akte me
vete, per tu konsideruar si rrethane cilësuese, te parashikuara ne paragrafin e dyte te
dispozitës apo trajtimin e pranisë së krimit vazhdues, vlerësohet të sillet në vëmendje edhe
vendimi unifikues nr.284/2000, i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, i cili ka
arsyetuar se: “për të patur krim vazhdues duhet të jenë të pranishëm elementë të tillë si: secila
vepër nuk duhet të qëndrojë si akt më vete, veprimet ose mosveprimet e të pandehurit të
konsumojnë të njëjtën figurë të veprës penale, të ekzistojë një mendim kriminal, i cili të
bashkojë aktet e veçanta në një tërësi të vetme të pandashme.
Për të patur krim vazhdues është e domosdoshme që personi të ketë parashikuar
hollësitë rreth veprimtarisë së tij kriminale siç janë, koha, mjetet, forma, mënyra për kryerjen
e krimit. Mendimi i vetëm kriminal, si bosht i kërkesës për krimin vazhdues, presupozon që i
pandehuri të ketë përpunuar në mendjen e tij zhvillimin e veprimeve konkrete në kohë e
hapësirë. Pavarësisht se është “mendim” ai “lexohet” nëpërmjet veprimeve konkrete që kryen
i pandehuri për realizimin e veprës penale.”
Vepra penale që cilësohet si vepër vazhduese, nënkupton faktin se autori i saj me të
njëjtin veprim kriminal ka cenuar dispozitat e ligjit penal material të kryer në kuadër të një
plani kriminal të vetëm, dhe për shkak të këtij plani unik kriminal, autori paraqet relativisht
rrezikshmëri më të pakët shoqërore, krahasuar me autorin e veprave penale të kryera me
shumë qëllime/plane të ndryshme kriminale. Rrjedhimisht, autorit të veprës penale vazhduese
i zbatohet një regjim më i favorshëm, ai i kumulacionit juridik në caktimin e dënimit, sesa
atij që ka kryer vepra penale me plane të ndryshme kriminale, që paraqet një rrezikshmëri më
të theksuar shoqërore, dhe që i zbatohet regjimi i zakonshëm i bashkimit të dënimeve për disa
vepra penale.
Nisur nga tërësia e rrethanave të kryerjes së veprës penale, ky Kolegj vërën se në
rastin konkret, kemi të bëjmë me një vepër penale të vetme, ku zbatohet një dënim i vetëm,
por në cilin ka pasur elementë të përsëritura të një veprimi kriminal, dhe jo shumë veprime
kriminale, prandaj duhet te zbatohet paragrafi i pare i dispozitës.
Ne kushtet, kur nga gjykata e shkalles se faktit janë analizuar te gjitha rrethanat ne
lidhje me caktimin e dënimit ne respektim te neneve 47 e vijues te KP, rrezikshmëria
shoqërore te pandehurit, i cili nuk ka qene i dënuar me pare, pranimin e fajësisë, tregimin e

63
pendesës, etj.., vlerësohet qe te pandehurit ti jepet një dënim prej 6 vjetësh burgim dhe pas
aplikimit te nenit 406 te KPP, dënimin e tij me 4 vjet burgim.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441 të K.Pr.Penale,

VENDOSI
Prishjen vendimit nr.821, date 09.11.2015 të gjykatës së apelit Durrës dhe lënien ne
fuqi te vendimit nr.647, date 09.06.2015 te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Elbasan, përsa i
përket kualifikimit te veprës penale, me ndryshimin përsa i përket masës se dënimit, duke e
dënuar te pandehurin Elton Pupuleku me 6 vjet burgim dhe ne zbatim te e nenit 406 te KPP,
dënimin e tij me 4 vjet burgim.

Tiranë, më 05.07.2017

64
Nr. 71006-00599-00-2017 Regj. Themeltar
Nr. 00-2017- 572 i Vendimit (104)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë prej:

Edmond Islamaj Kryesues

Guxim Zenelaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Artan Zeneli Anëtar
Tom Ndreca Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 05.07.2017 mori në shqyrtim çështjen penale me palë:

I GJYKUARI: ÇOBAN TOZAJ

OBJEKTI:
Zëvendësimin e masës së sigurimit nga "arrest në burg" në një masë më të butë.
Baza Ligjore: Neni 260 i Kodit të Procedurës Penale.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.209, akti datë 16.01.2017, ka

vendosur:
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.209, datë 16.01.2017 ka
vendosur:
-Pranimin e kërkesës.
-Zëvendësimin e masës së sigurimit “Arrest në burg” dhënë me vendimin
n.r356, datë 02.10.2016 për të dyshuarin Çoban Tozaj, me masën e sigurimit
“Arrest në shtëpi”, sipas nenit 237 i K.Pr.Penale.
-Urdhërohet Çoban Tozaj të mos largohet nga banesa e tij Lagjia “Hajro
Çakërri”, afër ish fabrikës së Çimentos dhe të mos komunikojë me persona të
tjerë përveç atyre të familjes.

Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.78, datë 02.03.2017, ka vendosur: 

- Lënien në fuqi të Vendimit 209, datë 14.12.2016 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë.

Kundër vendimit ka paraqitur rekurs Prokurori i Apelit Vlorë, me anën e të cilit

ka kërkuar:
Ndryshimin Vendimeve nr.209, datë 16.01.2017 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë dhe nr.78, datë 02.03.2017 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
duke e gjykuar çështjen në fakt; RRËZIMIN e KËRKESËS së kërkuesit
Çoban Dino Tozaj dhe mbrojtësit të tij, me objekt: ”Zëvendësimin e masës
shtrënguese të sigurimit personal atë të “Arrestit në burg”, si të pabazuar në
prova e në ligj.
Duke pretenduar edhe shkaqet përkatëse:

65
 Vendimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me ligjin sepse:

- Vendimet e të dy gjykatave që ndryshojnë masën e sigurimit personal ndaj të arrestuarit

Çoban Tozaj nga ajo e “Arrestit në burg’ në atë të “Arrestit në shtëpi janë marrë në
kundërshtim me ligjin material dhe atë procedural penal e ato vijnë në kundërshtim
me përmbajtjen e neneve 283/2 dhe 278/3 të K.Penal dhe neneve 228, 229, 230, 260
edhe 428 pika 1 shkronja “a të K.Pr.Penale si dhe të tillë vendimet e tyre duhet të
ndryshohen dhe duke e gjykuar çështjen në fakt; Rrëzimin e kërkesës së të pandehurit
Çoban Tozaj dhe mbrojtësit të tij si të pabazuar në ligj e në prova.
- Vendimet e të dy gjykatave që ndryshojnë masën e sigurimit ndaj personit nën hetim
Çoban Tozaj, nga ajo e “Arrestit në burg”, të parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale
në atë të “Arrestit në shtëpi” të parashikuar nga neni 237 i K.Pr.Penale, janë bazuar
vetëm në pretendimet e pa provuara të këtij të dyshuari dhe mbrojtësve të tij dhe jo në
ligj e në provat e grumbulluara deri në këtë fazë të hetimit paraprak.
Në rastin konkret nuk mungojnë as kushtet dhe as kriteret e përgjithshme dhe të veçanta,
për të cilat është caktuar masa shtrënguese e sigurimit personal ajo e “Arrestit në
burg”, për të dyshuarin Çoban Tozaj dhe as nevojat e sigurimit nuk janë zbutur dhe se
masa e caktuar i përgjigjet si rëndësisë së faktit, nevojave të sigurimit, por edhe masës
së dënimit që mund të caktohet nga gjykatat, por edhe për faktin se dispozitat
parashikojnë vetëm dënimin me burgim, që shkon në maksimumin e tij gjer në 15
(pesëmbëdhjetë) vjet.
Pra, veprat penale si në fazën fillestare kur është bërë vleftësimi i ligjshëm i “Arrestimit
në flagrancë” dhe kur është caktuar masa shtrënguese e sigurimit personal, ajo e
“Arrestit në burg”, por edhe gjatë hetimeve paraprake, janë të njëjta dhe se ky
ndryshim i padrejtë i kësaj mase dhe lënia e saj në fuqi nga të dy gjykatat nuk
përligjet, prandaj vendimet e tyre duhet të ndryshohen dhe duke e gjykuar çështjen në
fakt; Rrëzimin e kërkesës së personit nën hetim Çoban Tozaj dhe mbrojtësit të tij, si i
pa bazuar në ligj e në prova.
-Lidhur me arsyetimin që bëjnë të dy Gjykatat, kur zëvendësojnë e lënë në fuqi masën e
sigurimit, se nga provat e grumbulluara rezulton se i dyshuari Çoban Tozaj nuk ka
kryer veprat penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve” dhe të “Prodhimi dhe
mbajtja pa leje e armëve luftarake e municioneve”, të kryera në bashkëpunim, të
parashikuara nga nenet 283/2 dhe 278/3 të K.Penal, por se fakti penal në ngarkim të
të arrestuarit Çoban Tozaj dyshohet të jetë ai i “Moskallëzimit të krimit”, tregon qartë
se Gjykatat e kanë paragjykuar zgjidhjen e kësaj çështjeje në lidhje me zëvendësimin
e masës së sigurimit personal, sepse në rastin konkret ndryshimi i akuzës, marrja e
personit si të pandehur janë detyra ekskluzivisht të organit të akuzës dhe jo të
gjykatës dhe kanë të bëjnë me zgjidhjen përfundimtare të çështjes dhe jo më
zëvendësimin apo revokimin e masave të sigurimit personal.
-Në rastin konkret nuk rezulton që nevojat e sigurimit të jenë zbutur, sepse i dyshuari
është arrestuar si i dyshuar për dy vepra penale atë të “Prodhimi dhe shitja e
narkotikëve” e kryer në bashkëpunim dhe atë të “Prodhimi dhe mbajtja pa leje e
armëve luftarake e municioneve”, të parashikuara respektivisht nga nenet 283/2 dhe
278/3 i K.Penal dhe se në këtë gjendje është edhe aktualisht.
- Me pa të drejtë e në kundërshtim me ligjin, të dy Gjykatat kanë pranuar kërkesën e të
arrestuarit e mbrojtësit të tij për zëvendësimin e masës së sigurimit nga ajo e “Arrestit
në burg”, të parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale në atë të “Arrestit në Shtëpi”, të
parashikuar nga neni 237 i po këtij kodi, duke absolutizuar pretendimet e të dyshuarit

66
 dhe mbrojtësit të tij, në një kohë që ato nuk gjejnë pasqyrim në ligj e prova e
konkretisht në kërkesat e nenit 260 të K.Pr.Penale.
- Për të mbështetur paligjshmërinë e vendimeve të tyre, kur kanë ndryshuar masën e
sigurimit personal nga ajo e “Arrestit në burg”, në atë të “Arrestit në shtëpi” dhe kanë
lënë atë në fuqi atë, të dy Gjykatat, kanë arsyetuar se masa e dhënë nuk i përgjigjet
më rëndësisë së faktit dhe të rrethanave dhe se ato janë zbutur për rastin konkret dhe
masa e sigurimit e “Arrestit në burg”, nuk çmohet më e përshtatshme për nevojat e
sigurimit personal.
-Nevojat e sigurimit nuk janë zbutur se i dyshuari nuk është vënë akoma nën akuzë, por
ai është në të njëjtën gjendje që ka qenë qysh në fillim në kohën që i është caktuar
masa shtrënguese e “Arrestit në burg”, të parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale, pra,
ai është arrestuar për dy veprat penale, të parashikuara nga nenet 283/2 dhe 278/3 të
K.Penal, për të cilat është kapur në flagrancë.
Vetë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë është kontradiktore në arsyetimin e vendimit të
saj, kur nga njëra anë thotë se fëmija do ti nënshtrohet një ndërhyrje kirurgjikale dhe
është e nevojshme prania e prindit, e nga ana tjetër i cakton të dyshuarit masën e
sigurimit të “Arrestit në shtëpi”, e cila efektivisht nuk ja afron të birit ndihmesën e të
dyshuarit për të qenë pranë djalit të tij në ditën e operacionit apo mbas tij, sepse me
këtë masë sigurimi, i dyshuari nuk mund të largohet nga banesa ku e ka vendosur
Gjykata.
Gjykata e Apelit Vlorë në vend që të bënte revizionimin e këtij vendimi duke vënë në
vënd ligjin, ka rënë në të njëjtin gabim që ka rënë edhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Vlorë, duke e lënë në fuqi vendimin e dhënë për ndryshimin e masës së sigurimit ndaj
të arrestuarit Çoban Tozaj.
- Masa e sigurimit ashtu siç e trajtuam edhe më lartë, mund të zëvendësohet për shkak të
gjendjes veçanërisht të rëndë shëndetësore të vetë të arrestuarit dhe jo të të afërme të
tij dhe po kështu rrethana tjetër se i pandehuri është i martuar e me tre fëmijë ka
ekzistuar edhe më parë se të kryhej arresti në burg dhe këto rrethana janë pasur
parasysh nga gjykata na caktimin e masës së sigurimit të “Arrestit në burg” dhe janë
marrë në përputhje edhe me rrethanat e kryerjes së veprës penale, me rrezikshmërinë
e lartë të veprave penale dhe të përhapjes së tyre mjaft të madhe këto kohët e fundit,
por edhe me masën e dënimit që mund të caktohet nga gjykatat, kur të dy dispozitat
parashikojnë marzhe të larta dënimi vetëm me burgim, që variojnë nga jo më pak se 7
(shtatë) gjer në 15 (pesëmbëdhjetë) vjet burgim dhe nga jo më pak se 1 (një) deri në 5
(pesë) vjet burgim.

KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Z. Artan Zeneli; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë, Z. Kostaq Beluri, i cili kërkoi paraprakisht: heqjen dorë nga rekursi i prokurorit, si dhe
pasi shqyrtoi në tërësi çështjen,

VЁREN
A. RRETHANAT E FAKTIT

Në datën 29.09.2016, në mënyrë operative Organet e Policisë Vlorë kishin marrë

informacion se i dyshuari Çoban Tozaj kishte grumbulluar në banesën e prindërve të vet në
fshatin Mallëkeq, Vlorë, një sasi cannabis sativa e cila ishte në proces tharrje. Forcat e
Policisë kanë ushtruar kontroll dhe në banesë kanë gjetur shtetasit Çoban Tozaj dhe Mateus
Bregu. Gjatë kontrollit të kryer në këtë banesë është gjetur një sasi me konstrukt kërcell dhe

67
gjethe e boçe, ku një pjesë ishte varur në tela dhe një pjesë ishte në dysheme. Bima ishte e
ngjashme me bimën narkotike cannabis sativa. Gjatë kontrollit është gjetur dhe një sasi tjetër
lëndë narkotike e varur në tela për t’u tharë. Gjithashtu gjatë kontrollit të banesës janë gjetur
dhe dy armë automatike, model 56, katër krëhëra fishekë të këtyre lloj armësh dhe një sasi
prej 307 fishekë të kalibrit 7.62 mm. Nga ana e Policisë Gjyqësore janë kryer veprimet
hetimore dhe janë dërguar në laboratorët e specializuar për kryerjen e akteve të ekspertimit si
për bimët ashtu dhe për armët.
Në të tilla rrethana shtetasi Çoban Tozaj është arrestuar nga oficeri i policisë
gjyqësore për kryerjen e veprës penale: “Prodhimi e shitja e narkotikëve” dhe "Mbajtje pa
leje e armëve luftarake"të parashikuar nga neni 278 dhe 283/2 të Kodit Penal. Prokuroria e
Rrethit Gjyqësor Vlorë brenda afatit ligjor ka çuar pranë Gjykatës së këtij Rrethi kërkesën me
objekt vleftësimi si të ligjshëm të ndalimit të shtetasit Çoban Tozaj dhe caktimin ndaj Tij të
masës së arrestit në burg. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.356, datë
02.10.2016, ka vendosur: “1). Vleftësimin si të ligjshëm të arrestit në flagrancë kundrejt
shtetasit nën hetim Çoban Tozaj. 2). Caktimin e masës së sigurimit personal “Arrest në burg"
ndaj shtetasit nën hetim Çoban Tozaj të parashikuar nga neni 238 të K.Pr.Penale ...” Ky
vendim ka marrë formë të prerë i paankimuar.
Kjo masë sigurimi është caktuar ndaj këtij shtetasi në momentin kur ndaj tij
ekzistonte dyshimi i arsyeshëm i bazuar në prova se kishte kryer veprën penale të parashikuar
nga neni 283 paragrafi i dytë i Kodit Penal, pra “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve” në
bashkëpunim dhe “Mbajtje pa leje e armëve luftarake" të parashikuar nga neni 278
dhe 283/2 të Kodit Penal, lidhur me ngjarjen e datës 29.09.2016.
Rezulton se pas caktimit të kësaj mase sigurimi Prokuroria Pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë ka regjistruar procedimin penal, në emër të të pandehurve Çoban Tozaj, dhe
Mateus Bregu, për veprat penale “Prodhimi dhe shitja e lëndëve narkotike”, në bashkëpunim,
dhe “Mbajtje pa leje e armëve luftarake” të parashikuar nga neni 278 dhe 283/2 të Kodit
Penal, dhe është duke kryer hetimet e nevojshme.
Kërkuesi Çoban Tozaj (i dyshuari), nëpërmjet edhe përfaqësuesit të tij, duke
pretenduar se që nga momenti i arrestimit kanë kaluar mbi 4 muaj dhe kanë ndryshuar
rrethanat në të cilat është caktuar kjo masë sigurimi i është drejtuar gjykatës me kërkesë për
revokimin ose zëvendësimin e masës së sigurimit “arrest në burg”, të caktuar me vendimin
nr.356, datë 02.10.2016, të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë, me një masë sigurimi më të
butë.
Kërkuesi, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, duke pretenduar se kanë ndryshuar rrethanat
në të cilat është caktuar kjo masë sigurimi i është drejtuar gjykatës me kërkesë për revokimin
ose zëvendësimin e masës së sigurimit “arrest në burg”, të caktuar me vendimin nr.356, datë
02.10.2016, të Gjykatës së Shkallës së Parë Lushnjë, me masën e sigurimit personal
“Detyrim për Vu paraqitur në policinë gjyqësore” duke parashtruar, në mënyrë të
përmbledhur shkaqet e mëposhtme: “Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë ka regjistruar
procedimin penal në ngarkim të shtetasve Çoban Tozaj dhe Mateos Bregu, të dyshuar për
veprën penale të parashikuar nga neni 283 i K.Penal. Personi nën hetim Çoban Tozaj vijon të
ndiqet nën efektin e masës së sigurimit personal “Arrest me burg” edhe pse hetimi i
mëtejshëm i veprës penale ka konfirmuar, se autori i kultivimit të bimëve narkotike është nipi
i tij Mateos Bregu. Jo vetëm deklarimet e dhëna nga Mateos Bregu që ka pohuar kryerjen e
veprës penale, por edhe deklarimet e dhëna nga bashkëfshatarët Hektor e Fredi Shorraj që
kanë konfirmuar thëniet e Çoban Tozaj lidhur me shkaqet e ndodhjes së tij në vendin e
ngjarjes, konfirmojnë se Mateo Bregu ka treguar të vërtetën, sikundër është spjeguar prej
tyre, ka rezultuar se Çoban Tozaj ditën e ngjarjes ka shkuar në fshat për të mbledhur ullinj.
Me takimin e rastësishëm që ka patur me shtetasin Hektor Shorraj është vënë në dijeni se ish
bashkëfshatari i tij kishte parë një person të identifikuar si një djalë me moshë të re që hynte

68
herë pas here në banesën e prindërve të Çobanit. Shtëpia e Hektor Shorraj ndodhet në afërsi
të kësaj banese. Për të verifikuar ka shkuar në shtëpinë e prindërve dhe kur ka hyrë, ka parë
të varura disa bimë për t’u tharë. Në pamundësi për të njoftuar policinë pasi nuk kishte
telefon me vete, ka dalë nga shtëpia dhe në oborr është ndeshur me disa persona të veshur me
uniformë policie të cilëve u ka referuar sa më lart. Në kontrollin që është ushtruar në banesë
është gjetur i fshehur në bincën e banesës nipi i tij Mateo Bregu. Në padijeni të arsyeve të
vendndodhjes së Mateos në këtë banese, si dhe të dyshimit të përfshirjes së nipit të tij për
mbjelljen e bimëve narkotike Çoban Tozaj vlerëson të mos jepte shpjegime duke menduar të
mos rëndonte pozitën e nipit, por në fakt rëndoj pozitën e tij, sepse për organin procedues
mjaftoi vetëm gjetja e tij në këtë banesë, për të dyshuar si autor i veprës penale. Matesos
Bregu ka dhënë shpjegime të qarta jo vetëm për sa i përket rrethanave të kryerjes së veprës
penale prej tij, por edhe arsyeve që e kanë shtyrë drejt mbjelljes së bimëve narkotike. Me dy
prindër të sëmurë, i papunë, mendoj si rrugëzgjidhje kultivimin e bimëve narkotike. Duke
vlerësuar se në rastin konkret nuk rezulton asnjë provë që të vërtetojë dyshimin se Çoban
Tozaj e ka kryer veprën penale në bashkëpunim me Metes Brogu, si dhe nisur nga rrethanat
familjare të tij, kërkojmë ne alternativë të revokimit të masës Së sigurimit, mundësinë e
ndjekjes se tij me një masë sigurimi sikundër "Detyrimi për t 'u paraqitur në policinë
gjyqësore”. Rrethanat familjare ju bëjmë me dije se gjendja shëndetësore e fëmijës së tij
është e rëndë. Djali Velind Tozaj do t’i nënshtrohet një ndërhyrje kirurgjikale pranë Spitalit
Rajonal Vlorë, fakt i vërtetuar me epikrizën përcjellëse datë 19.12.2016, për të cilën me anë
të një memorie i kemi kërkuar organit të Prokurorisë, administrimin si dokument”.

1. PROCEDURAT GJYQËSORE

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.209, akti datë 16.01.2017, ka

vendosur:
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.209, datë 16.01.2017 ka
vendosur:
-Pranimin e kërkesës.
-Zëvendësimin e masës së sigurimit “Arrest në burg” dhënë me vendimin n.r356, datë
02.10.2016 për të dyshuarin Çoban Tozaj, me masën e sigurimit “Arrest në shtëpi”, sipas
nenit 237 i K.Pr.Penale.
-Urdhërohet Çoban Tozaj të mos largohet nga banesa e tij Lagjia “Hajro Çakërri”,
afër ish fabrikës së Çimentos dhe të mos komunikojë me persona të tjerë përveç atyre të
familjes.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.78, datë 02.03.2017, ka vendosur: 
- Lënien në fuqi të Vendimit 209, datë 14.12.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë.
Kundër vendimit ka paraqitur rekurs Prokurori i Apelit Vlorë, me anën e të cilit
ka kërkuar: Ndryshimin Vendimeve nr.209, datë 16.01.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë dhe nr.78, datë 02.03.2017 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe duke e gjykuar çështjen në
fakt; RRËZIMIN e KËRKESËS së kërkuesit Çoban Dino Tozaj dhe mbrojtësit të tij, me
objekt: ”Zëvendësimin e masës shtrënguese të sigurimit personal atë të “Arrestit në burg”, si
të pabazuar në prova e në ligj, me shkaqet e parashtruara si më lart.

69
2. ARSYETIMI LIGJOR I VENDIMIT TË ANKIMUAR

Gjykata e Apelit Vlorë, që gjykon çështjen në shkallë të dytë, e investuar mbi bazën e
këtij ankimi çmon se përfundimi i arritur nga Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë është i drejtë
dhe i bazuar në prova. Ndërsa shkaqet e ngritura në ankim prej Prokurorisë së Rrethit
Gjyqësor Vlorë, kjo gjykatë i gjen të pabazuara. Ndër to (shkaqet) nuk gjenden rrethana që ta
bëjnë vendimin e ankimuar të cenueshme. Ashtu sikundër rezulton dhe nga aktet që ndodhen
në dosje i pandehuri Çoban Tozaj prej më se 6 muaj është duke u hetuar si i dyshuar për
kryerjen e veprës penale të “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve” në bashkëpunim dhe
“Mbajtje pa leje e armëve luftarake” të parashikuar nga neni 278 dhe 283/2 të Kodit Penal.
Për këtë të dyshuar Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë me vendimin me vendimin
nr.356, datë 02.10.2016, ka vendosur: uu1). Vleftësimin si të ligjshëm të arrestit në flagrancë
kundrejt shtetasit nën hetim Çoban Tozaj. 2). Caktimin e masës së sigurimit personal “Arrest
në burg” ndaj shtetasit nën hetim Çoban Tozaj të parashikuar nga neni 238 të
K.Pr.Penale...etj.” Si gjatë gjykimit, ashtu dhe gjatë këtij gjykimi, kërkuesi (i dyshuari) ka
pretenduar se kanë ndryshuar rrethanat për të cilat është caktuar masa e sigurimit pasi janë
zbutur nevojat e sigurimit. Gjykata e Shkallës së Parë ka bërë një analizë të hollësishme të
rrethanave të faktit dhe pretendimeve të kërkuesit/dyshuarit dhe në fund me të drejtë janë
gjetur të bazuara. Pretendimeve të ngritura në ankim prej Prokurorisë se, nuk janë zbutur
nevojat e sigurimit personal për të dyshuarin, u është dhënë përgjigje në vendimin e
ankimuar.
Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë, pasi ka shqyrtuar kërkesën dhe aktet e paraqitura
nga palët në fund ka konkluduar për pranimin e kërkesës së të arrestuarit Çoban Tozaj ndër
të tjera me arsyetimin se: “Konkretisht u provua se çështja është në përfundim të hetimeve.
Nga administrimi i “Procesverbaleve për deklarim nga persona që kanë dijeni për kryerjen e
veprës penale të shtetasve Mateos Bregu, Hektor Shorraj, arsyetimit të vendimit nr.356, datë
02.10.2016 të Gjykatës Rrethit Gjyqësor Viorë’. Faktit të shprehur nga Prokurori, se deri më
sot i dyshuari Çoban Tozaj nuk është marrë i pandehur, si dhe nipi i tij Mateos Bregu pohon
kryerjen e veprës penale vetëm nga ana e tij dhe jo në bashkëpunim me Çoban Tozaj, fakt që
e pohojnë dhe shtetasit Hektor Shorraj dhe Mateos Bregu, provohen pretendimet e Çoban
Tozaj. Gjykata çmon se në gjendjen e tanishme pas marrjes së provave të mësipërme, për të
dyshuarin Çoban Tozaj, rezulton se fakti penal në ngarkim të tij dyshohet të jetë
“Moskallëzim krimit”. I dyshuari Çoban Tozaj ka kryer mbi 4 muaj paraburgim. Është i
martuar me tre fëmijë, njëri prej të cilëve djali Velind Tozaj do t’i nënshtrohet një ndërhyrje
kirurgjikale dhe është e nevojshme prania e prindit. Nuk rezulton të ketë rrezik për sfumimin
e marrjes së provave etj”.
Gjykata e Apelit Vlorë, pasi analizoi vendimin e ankimuar dhe shkaqet e ngritura në
ankim çmon se arsyetimi i gjykatës së shkallës së parë është i drejtë dhe shkaqet e ngritura në
ankim i gjen të pabazuara.
Nga aktet që ndodhen në dosje ka rezultuar e provuar se që nga data 29.09.2016 ku
është shqyrtuar kërkesa e Prokurorit për vleftësimin e arrestit në flagrancë dhe caktim mase
sigurimi ndaj të pandehurit Çoban Tozaj kanë ndryshuar rrethanat që përligjin zbatimin e
nenit 260/2 të K.Pr.Penale, dispozite të cilës i është referuar kërkuesi në kërkesën e tij. Sipas
këtij neni: “Kur nevojat e sigurimit zbuten ose kur masa e sigurimit nuk i përgjigjet më
rëndësisë së faktit ose dënimi që mund të caktohet, gjykata zëvendëson masën me një tjetër
më të lehtë”. Pra, që të bëhet zëvendësimi i masës sipas kësaj dispozite duhet që të ekzistojë
njëra prej rrethanave të parashikuara në këtë dispozitë. Në rastin konkret kemi zbutje të
nevojave të sigurimit, dhe të rëndësisë së faktit. Gjykata e Shkallës së Parë ka analizuar në
mënyrë të detajuar arsyet pse duhet të pranohet kërkesa. Gjatë Gjykimit në Shkallë të Parë i
arrestuari dhe mbrojtësi i tij kanë paraqitur disa prova të marra nga vetë Organi i Akuzës,

70
prova me të cilat është provuar pretendimi i tyre. Aktualisht, rezulton se nga ana e Organit të
Akuzës janë kryer një sërë veprimesh hetimore. Janë pyetur të dy të dyshuarit, si kërkuesi
Çoban Tozaj, ashtu dhe i dyshuari Mateos Bregu. Sikurse pranohet edhe në ankim, gjatë
hetimeve i dyshuari ka deklaruar se ai ka shkuar për të mbledhur ullinj dhe ka takuar shtetasit
Fredi dhe Hektor Shoraj, të cilët i kanë thënë se kanë parë një person që hyn e del në
shtëpinë e vjetër të babait të tij që ndodhet në fshatin Mallkeq. Ka hyrë në banesë dhe ka parë
bimë me erë të rëndë. Ka kontrolluar mos gjente njeri dhe ka dalë jashtë për të lajmëruar
policinë. Tek dera ka takuar disa persona që i janë prezantuar si punonjës policie. Ai ju ka
thënë policëve se shtëpia është e babait tim dhe i ka ftuar që të shikonin se çfarë ka brenda.
Kur janë futur në bodrum kanë gjetur shtetasin Mateos Bregu që është nipi i tij.
Nga ana e Organit të Akuzës është pyetur shtetasi Mateos Bregu. Ky i fundit ka
deklaruar se ka vendosur bimë në banesë pa dijeninë e dajos së tij dhe se si bima narkotike
ashtu dhe sendet e tjera të kundërligjshme i përkasin atij. Këtë qëndrim ka mbajtur ai që në
momentin e arrestimit. Po kështu nga ana e Organit të Akuzës janë pyetur edhe shtetasit
Fredi dhe Hektor Shoraj. Rezulton se në deklarimet e bëra në datën 02.11.2016, para Oficerit
të Policisë Gjyqësore, shtetasi Hektor Shoraj ka deklaruar ndër të tjera se: “Sqaroj se atë ditë
rreth drekës kam qenë me bagëti në vendin e quajtur midis Lagjes Shoraj dhe fshatit Mallkeq
aty takohem me Çobanin, me të cilin pasi u takua dhe u përshëndetëm më tha që do të shkoj
të mbledh ullinj, dhe gjate bisedës them që kam dy ditë që tek shtëpia e vjetër e familjes luaj
kam parë një njeri në moshë të re që hyn e del në shtëpi, Çobani më thotë që do vete të shikoj
dhe kështu u ndamë unë vazhdova me bagëti dhe Çobanin nuk e takova më. Vetëm kur kam
dëgjuar arrestimin e tij në televizor” Ndërkohë që më poshtë në deklarimin e tij, mbi pyetjen
e Oficerit të Policisë Gjyqësore ky shtetas ka deklaruar: “Dua të sqaroj se kam dijeni se
shtëpia në fshat ka qenë e prindërve të Çobanit dhe sqaroj se në këtë shtëpi ka vite që nuk
banon njeri, ndërsa Çobani ka shumë vite që jeton me familjen e tij në Vlorë". Të gjitha këto
deklarime përputhen me ato (deklarimet) të bëra prej të dyshuarit Çoban Tozaj.
Mbi këto rrethana fakti gjykata ka bërë zëvendësimin e masës. Nga të gjitha këto
deklarime të cilat janë konfirmuar gjatë gjykimit dhe nga përfaqësuesi i Akuzës, por që janë
pranuar edhe prej Tij dhe në ankim, konfirmohet fakti se me provat e grumbulluara deri në
këto momente të hetimit (sqarojmë se që nga momenti i arrestimit deri në ditën e shqyrtimit
të këtij ankimi kanë kaluar mbi 6 muaj dhe ende hetimet nuk kanë përfunduar), janë zbutur
rrethanat e faktit penal. Dyshimet e akuzës të grumbulluara deri në këtë fazë të hetimit,
provojnë më tepër alibinë e të dyshuarit se sa akuzën e ngritur ndaj tij. I dyshuari që në
momentin që ka rënë në kontakt me Policinë ju ka treguar atyre që në banesën e prindërve të
tija kanë futur sende të kundërligjshme, pa ditur se aty në banesë ka qenë strehuar nipi i tij
dhe se këto sende i përkasin atij. Po kështu nga provat e grumbulluara rezulton e provuar se i
dyshuari Çoban Tozaj aktualisht banon në Vlorë dhe se atë ditë ka qenë për herë të parë në
fshatin e lindjes dhe se aty ka mësuar prej shtetasve Fredi dhe Hektor Shoraj që në banesë
hynte e delte dikush. Është provuar gjithashtu se në fshatin e tij ai ka kohë që nuk ka shkuar,
njëherazi është provuar se dhe shtëpia ka qenë e pabanueshme prej prindërve të tij.
Gjykata e Apelit çmon se me të drejtë gjykata e shkallës së parë nuk ka pranuar
kërkesën për revokim mase, pasi nuk jemi para rasteve të parashikuar nga neni 260/1 i
K.Pr.Penale, pasi në rastin konkret ekzistojnë ende kushtet për zbatimin e masës shtrënguese
të karakterit Personal. Ndërkohë që në kushtet kur janë zbutur nevojat e sigurimit me të
drejtë gjykata e faktit duke ju referuar kërkesave të nenit 260/2 të këtij Kodi, ka bërë
zëvendësimin e saj me një masë më të butë. Kjo dhe për faktin se ende ekziston një dyshim i
arsyeshëm i bazuar në prova se ai mund të përgjigjet për elementët e ndonjë vepre tjetër
penale, sikundër mund të jetë edhe ajo e “Moskallëzim i krimit, parashikuar nga neni 300 i
Kodit Penal.

71
 Në ankim Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë ka pretenduar se: (‘Gjykata në
arsyetimin e saj ka arsyetuar se çështja është në përfundim të hetimeve dhe nga administrimi
i materialeve hetimore, provohen deklarimet e shtetasit Çoban Tozaj. Gjykata çmon se në
gjendjen që janë aktet, pas marrjes së provave të mësipërme, për të dyshuarin Çoban Tozaj,
rezulton se fakti penal në ngarkim të tij dyshohet të jetë “Moskallëzim krimi”. Ky arsyetim i
gjykatës kemi mendimin se është i gabuar, pasi mendojmë se nuk është atribut i gjykatës të
shprehet mbi përfundimin e hetimeve”. Ndonëse është e vërtetë se hetimet nuk kanë
përfunduar dhe se sipas organit të Akuzës duhet të kryhen dhe një sërë veprimesh hetimore,
për të përcaktuar rolin e të dyshuarit Çoban Tozaj në kryerjen e veprës penale, për të cilën
dyshohet, por nga provat që ka paraqitura nga vetë Akuza deri në këto momente provohet
tërësisht alibia e të dyshuarit se ai nuk ka lidhje me sendet e kundërligjshme. Me provat e
grumbulluara deri në këto momente e shumta që mund të përgjigjet i dyshuari është vepra
penale e “Moskallëzim krimi”, por edhe në këtë rast nëse i dyshuari Mateos Bregu nuk hyn
në rrethin e personave që përjashtohen nga detyrimi për kallëzim.
Gjykata e Apelit Vlorë arrin në konkluzionin se pretendimet e ngritura në ankim nga
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë janë të pabazuara, për pasojë vendimi nr.209, datë
16.01.2017 i Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë duhet të lihet në fuqi.

3. NË LIDHJE ME REKURSIN DHE ZGJIDHJEN E ÇËSHTJES

Gjatë seancës përpara Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë, prokurori i seancës deklaroi
se hetimet në ngarkim të të pandehurit Çoban Tozaj janë përfunduar dhe nga verifikimi i bërë
prej tij çështja ka shkuar për gjykim për veprën penale “moskallëzim krimi”.
Në nenin 418/1 i Kodit të Procedurës Penale, me titullin “heqja dorë nga ankimi”,
parashikohet se: “(...) heqja dorë nga prokurori pranë gjykatës që shqyrton ankimin mund të
bëhet deri para fillimit të diskutimit përfundimtar.”
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, duke qenë se neni 418 i Kodit të
Procedurës Penale ndodhet nën kreun e parimeve dhe rregullave të përgjithshme të
ankimeve, është i zbatueshëm për të gjitha llojet e ankimeve, përfshirë edhe rekursin, si dhe
në rastin konkret plotësohen kushtet e parashikuara nga ky nen, pasi kërkesa për heqjen dorë
nga rekursi i prokurorit është paraqitur, përpara fillimit të shqyrtimit të tij.
Në këto kushte, Kolegji e gjen të bazuar në ligj kërkesën e prokurorit për heqjen dorë
nga gjykimi i mëtejshëm i rekursit lidhur me çështjen objekt gjykimi, për shkak të pushimit
të lëndës objekt gjykimi, e për rrjedhojë, çmon se ajo duhet pranuar dhe gjykimi i ankimit të
kësaj çështjeje duhet të pushohet.

PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 420, 434 të Kodit të
Procedurës Penale,

VENDOSI
Pushimin e shqyrtimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.

Tiranë, më 05.07.2017

72
Nr. 61006-00529-00-2017 Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-573 i Vendimit (105 )

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë prej:

Edmond Islamaj Kryesues

Guxim Zenelaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Artan Zeneli Anëtar
Tom Ndreca Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 05.07.2017 mori në shqyrtim çështjen penale me palë:

I GJYKUARI: FABRIZIO POLIDORI

OBJEKTI:
Caktimin e masës së sigurimit "arrest në burg".
Baza Ligjore: Neni 228, 229, 232, 238, 244 i Kodit të Procedurës Penale.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.43, akti datë19.11.2016, ka

vendosur:
- Caktimin e masës së sigurimit të “arrestit në shtëpi”, konform nenit 237 të
Kodit të Procedurës Penale ndaj shtetasit italian Fabrizio Polidori, për
kryerjen e veprave penale të parashikuara nga nenet 283/1, 278/1 dhe 278/2 të
Kodit Penal.
Në bazë të nenit 237 të Kodit të Procedurës Penale, urdhërohet shtetasi italian
Fabrizio Polidori që të mos largohet nga banesa e vendqëndrimit të tij të
ndodhur në Kuçovë, Blloku nr.7, lagja “11 Shkurti”, banesë private.
Ngarkohet policia gjyqësore për zbatimin e këtij vendimi.
Shpenzimet procedurale për përkthyesin e caktuar kryesisht nga gjykata në
masën 3000 (tre mijë) lekë të parapaguhen nga shteti.

Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.630, datë 28.12.2016, ka vendosur: 

- Miratimin e vendimit nr.43, datë 19.11.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Berat.

Kundër vendimit ka paraqitur rekurs Prokurori i Apelit Vlorë, me anën e të cilit

ka kërkuar:
Ndryshimin e vendimeve dhe caktimin e masës së arrest në burg për të
hetuarin Fabrizio Polidori.

Duke pretenduar edhe shkaqet përkatëse:

Vendimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me ligjin sepse:

73
- Gjykatat gjatë shqyrtimit të kërkesës së prokurorit e krejt çështjes kanë zbatuar drejt
kushtet dhe kriteret për vleftësimin e ligjshëm të “Arrestimit në flagrancë” të të
dyshuarit Fabricio Polidori dhe të caktimit ndaj tij të masës shtrënguese të sigurimit
personal atë të “Arrestit në burg” me afat 15 ditor, por ato kanë gabuar kur mbas
mbarimit të këtij afati kanë caktuar dhe miratuar ndaj tij, masën shtrënguese të
sigurimit personal atë të “Arrestit në shtëpi”, të parashikuar nga neni 237 i
K.Pr.Penale, sepse asgjë nuk ka ndryshuar, që nga caktimi i masës shtrënguese me
afat, deri në ditën e paraqitjes së kërkesës për “Arrest në burg”, pa afat, prandaj
vendimet e tyre duhet të ndryshohen, sepse gjykatat nuk kanë vlerësuar drejtë
rrezikshmërinë e veprave penale të “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve” dhe të
“Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake e municioneve”, të parashikuara
nga nenet 283/1 dhe 278/1, 2 të K.Penal, dhe rrezikshmërinë e lartë të të dyshuarit
Fabrizio Polidori që ka kryer dy vepra penale njëkohësisht dhe me dashje direkte që
është edhe shkalla më e lartë e formës së fajësisë, përhapjen e madhe të këtyre
veprave në mbarë territorin e Republikës së Shqipërisë, por edhe pasojat që vinë nga
përdorimi i lëndëve narkotike dhe armëve, prandaj vendimet duhet të ndryshohen në
këtë pjese dhe ndaj të dyshuarit duhet të caktohet masa shtrënguese e sigurimit
personal ajo e “Arrestit në burg”, të parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale, si masa
më e përshtatshme për të.

- Gjykatat nuk ka pasur mirë parasysh edhe kushtet e kriteret e përgjithshme dhe të
veçanta për caktimin e masës shtrënguese të sigurimit personal atë të “Arrestit në
burg”, të parashikuara nga nenet 228, 229 dhe 230 të K.Pr.Penale.

- Nga provat e administruara deri më tani në fazën e hetimit paraprak, ka rezultuar se nga
kontrolli i ushtruar në automjetin e shtetasit Fabricio Polidori me targa AA 755 OF,
tek “Shkallët e gjimnazit”, në lagjen “11 Shkurti”, Kuçovë në pjesën e bagazhit të
automjetit në vendin e gomës rezervë janë gjetur, bllokuar dhe sekuestruar si prova
materiale 1 (një) armë zjarri pistoletë, marka “Ekol special 99”, kalibri 9 mm, me
numër serie “EV-1020827, e mbështjellë me një rrobë me ngjyrë gri dhe me shirit
ngjitës me ngjyrë të zezë, 24 (njëzetëekatër) copë fishek model 56, kalibri 7.62 mm,
12 (dymbëdhjetë) copë fishek 9 mm,13 (trembëdhjetë) copë fishek metalik me gjatësi
2.4 cm, 2 (dy) mbështjellje me alumin dhe natriband të tejdukshëm, ku në brendësi
gjendet material i dyshuar si marijuanë, me peshë 164.4 gram, 1 (një) kuti
shkrepëseje me mbishkrimin në gjuhë të huaj, ku brënda saj gjendet një qese
plastmasi e tejdukshme, e cila ka brenda saj një material pluhuri me ngjyrë kafe të
hapur, e dyshuar si lëndë narkotike e llojit heroinë, me peshë 4.8 gram.

- Në rastin e të dyshuarit Fabricio Polidori nuk ekzistojnë shkaqe padënueshmërie apo të

shuarjes së veprave penale.
Veprat penale respektive janë ligjërisht të dënueshme dhe për autorët e saj ligjvënësi ka
parashikuar sanksione që variojnë nga dënimi jo me pak se 3 (tre) gjer në 7 (shtatë)
vjet burgim për nenin 278/1 të K.Penal dhe nga jo më pak se 5 (pesë) gjer në 10
(dhjetë) vjet burgim për nenin 283/1 i K.Penal, çka flet për rrezikshmërinë e lartë të
veprave penale, por edhe atë të autorit të saj.
Është pikërisht rrezikshmëria e lartë e veprave penale dhe përhapja mjaft e madhe e
këtyre veprave në gjithë territorin e Republikës së Shqipërisë si dhe pasojat e rënda e
herë-herë të pariparueshme që kanë ardhur për shëndetin dhe jetën e shtetasve nga
përdorimi i narkotikëve në doza të larta dhe nga përdorimi i armëve të zjarrit, që

74
 bëjnë më se imperative ndryshimin e masës së sigurimit personal nga ajo e caktuar
dhe miratuar nga të dy gjykatat, në atë të “Arrestit në burg”, si masa më e
përshtatshme për të.

- Për vetë natyrën e përmbajtjen e veprave penale e të veprimeve të të dyshuarit, hetimet

paraprake e gjykimi i gjithanshëm e objektivë, kërkojnë domosdoshmërisht që ndaj të
dyshuarit Fabricio Polidori, të caktohet masa e sigurimit personal me karakter
shtrëngues ajo e “Arrestit në burg”, e parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale si masa
më e përshtatshme për të, kjo edhe për faktin se vetë dispozitat parashikojnë vetëm
dënimin me burgim, por edhe sepse lënia e tij e lirë do të mund të vinte në rrezik
marrjen dhe vërtetësinë e provës, se ai mund ti fshihet hetimit e gjykimit të kësaj
çështjeje duke shkuar në Itali nga është me origjinë dhe ku ka edhe rezidencën e
përhershme të banimit të tij, por edhe mund të kryejë vepra të tjera penale të të njëjtit
karakter apo edhe me të rënda se këto, në një kohë që hetimet sapo kanë filluar.
Masa e caktuar dhe miratuar nga të dy gjykatat nuk i përgjigjet as rëndësisë së faktit, as
nevojave të sigurimit, por as edhe masës së dënimit që mund të caktohet nga gjykatat
për subjektin konkret, prandaj vendimet e tyre duhet të ndryshohen në këtë pjesë,
duke ndryshuar edhe masën e sigurimit personal, nga ajo e caktuar dhe miratuar nga
të dy gjykatat, në atë të “Arrestit në burg”, të parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale,
si masa më e përshtatshme për të.
- Pretendimet që ngrihen për gjendjen shëndetësore të të dyshuarit mbeten të paprovuara,
sepse në dosje nuk ka një akt ekspertimi mjekoligjor të lëshuar nga organi kompetent
dhe në formën e parashikuar nga ligji, që të përcaktojë me terma të qarta procedurale
se në kushtet e spitalit të burgut, që është i vetmi organ për trajtimin e të
paraburgosurve dhe të dënuarve, të dyshuarit nuk mund ti afrohet shërbimi i
menjëhershëm dhe i specializuar për sëmundjen nga e cila pretendohet se vuan i
dyshuari.
Të gjitha sa pretendohen për gjendjen shëndetësore të këtij të dyshuari, duhet të shërbenin
si dokumentacion bazë për kryerjen e një ekspertimi mjekoligjor nga përfundimet e të
cilit mund të arrihet në një gjykim të drejtë e objektiv lidhur me caktimin e masës së
sigurimit ndaj këtij të dyshuari, por këto i përkasin një faze të mëvonshme dhe jo
shqyrtimit dhe caktimit të masës së sigurimit.
- Kjo gjendje shëndetësore e personit nën hetim Fabricio Polidori nuk është krijuar mbas
caktimit të masës së sigurimit “Arrest në burg”, me afat 15 ditor, por ka ekzistuar
edhe më parë se të caktohej kjo masë dhe asgjë nuk ka ndryshuar deri në ditën që
prokurori ka paraqitur kërkesën e tij për caktimin e masës shtrënguese të sigurimit
personal atë të “Arrestit në burg” pa afat të përcaktuar, që gjykatat e morën në
shqyrtim dhe nuk e pranuan, duke i caktuar dhe miratuar të dyshuarit masën e
sigurimit personal atë të “Arrestit në shtëpi”, të parashikuar nga neni 237 i
K.Pr.Penale.
Kjo masë sigurimi nuk përligjet për rastin konkret, sepse në asnjë dokument apo provë
nuk rezulton e provuar, që i dyshuari të ketë nevojë për një trajtim të veçantë
medikamentoz apo dietetik në kushtet e shtëpisë apo për një trajtim të veçantë
familjar, prandaj vendimet duhet të ndryshohen duke caktuar ndaj të dyshuarit masën
shtrënguese të sigurimit personal atë të “Arrestit në burg”, të parashikuar nga neni
238 i K.Pr.Penale.

75
 KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Zeneli; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë, Z. Arqilea Koça, i cili kërkoi paraprakisht: heqjen dorë nga rekursi i prokurorit, si dhe
pasi shqyrtoi në tërësi çështjen,

VЁREN
A. RRETHANAT E FAKTIT

Nga aktet e ndodhura në dosje dhe gjatë shqyrtimit të çështjes në Shkallë të Dytë
caktimi i masës së sigurimit arrest në burg ndaj shtetasit nën hetim Fabrizio Polidori është
bërë në të tilla rrethana: Në datë 02.11.2016 ora 10:40, Sektori për Hetimin e Narkotikëve
dhe Trafiqeve në Drejtorinë e Policisë Vendore Berat është njoftuar nga Salla e Operative e
Komisariatit të Policisë Kuçovë se kishin shoqëruar një person i cili dyshohej se posedonte
lëndë narkotike. Në sallën operative të Komisariatit të Policisë Kuçovë, në datë 02.11.2016,
ora së 08:45 nga numri i telefonit 0696238657 është dërguar njoftimi nga një qytetar se
automjeti me targë “AA7550F”, i cili drejtohet nga shtetasi italian Fabrizio Polidori, kishte
me vete lëndë narkotike. Nga shërbimet e këtij komisariati të policisë, është bërë kontrolli në
vendin e quajtur “Shkallët e gjimnazit” në lagjen “11 Shkurti ", Kuçovë, ku gjatë kontrollit të
mjetit me targë “AA 755 OF”, i cili drejtohej nga shtetasi italian Fabrizio Polidori, në pjesën
e bagazhit, në vendin ku mbahet rrota rezervë, u gjetën këto sende: “1- Një armë zjarri
pistoletë marka “E KOL special 99” kalibri 9 mm, me numër serie “EV-1020827”, e
mbështjellë me një rrobë me ngjyrë gri dhe me shirit ngjitës me ngjyre të zezë; 2- 24 (njëzet
e katër) copë fishekë model 56, kalibri 7.62 mm; 3-12 (dymbëdhjetë) copë fishekë 9 mm; 4-
13, (trembëdhjetë) copë fishekë metalikë me gjatësi 2.4 cm; 5- Dy mbështjellje me alumin
dhe natriban të tejdukshëm, ku në brendësi gjendet material i dyshuar si marihuanë. me peshë
164.4 gram; 6- Një kuti shkrepseje me mbishkrim në gjuhë të huaj. ku brenda saj gjendet një
qese plastmasi e tejdukshme e cila mbështjell një sasi materiali pluhur me ngjyrë kafe të
hapur, e dyshuar si lëndë narkotike heroinë, me peshë 4.8 gram”.
Në të tilla rrethana shtetasi Fabrizio Polidori është arrestuar në flagrancë nga oficeri i
policisë gjyqësore për kryerjen e veprave penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”
parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal, “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve
luftarake dhe të municionit”, parashikuar nga neni 278/1 dhe 278/2 të Kodit Penal.
Nga ana oficereve të policisë gjyqësore është bërë këqyrja e automjetit ku janë fiksuar
të gjitha provat materiale të sekuestruara dhe të përshkruar me lart. Këqyrja është shoqëruar
me fotografitë e nevojshme kriminalistike. Eshtë bërë kontrolli i banesës së ndodhur në
qytetin e Kuçovës, ku ka rezidencën shtetasi italian Fabrizio Polidori, ku nuk është gjetur
asnjë send i kundërligjshëm. Është bërë këqyrja e librit të shërbimit ku është fiksuar orari dhe
numri i telefonit që ka bërë njoftimin e shërbimeve të policisë. Është bërë peshimi i sasisë
bimore si dhe sasi së lëndës dyshuar si heroinë.
Nga oficeri i policisë gjyqësore rezulton se është vendosur kryerja e ekspertimit
kimik, ekspertimi daktiloskopik vlerësues si dhe ekspertimi teknik balistik i armës së zjarrit
dhe i fishekëve objekt ekspertimi. Nga oficeri i policisë gjyqësore është sekuestruar automjeti
tip “Alfa Romeo”, model 156, me ngjyrë gri, me targa “AA755 OF”, dokumentacioni i
mjetit, dy çelësa të mjetit, si dhe dy aparate celularë. Gjithashtu rezulton se është pyetur si
person ndaj të cilit zhvillohen hetimet shtetasi Fabrizio Polidori pa praninë e avokatit, por në
prani të përkthyeses ligjore e gjuhës italiane.
Shtetasi Fabrizio Polidori ka shpjeguar para oficerit të policisë gjyqësore se nuk ka
asnjë lidhje me sendet që janë gjetur në automjetin që ai përdorte, se ato sende nuk ishin të tij
dhe nuk ishin parë apo të ishin prekur me dorë prej tij. Sipa këtij shtetasi, këto sende janë

76
vendosur në automjetin e tij nga persona të tjerë, të cilët para dy ditësh janë futur fshehurazi
në banesën ku ai jetonte së bashku me bashkëjetuesen e tij dhe kishin kontrolluar në banesë
dhe kishin lëvizur orenditë e saj. Për hyrjen e këtyre personave në banesë shtetasi Fabrizio
Polidori ka njoftuar punonjësit e policisë, të cilët kanë shkuar në këtë banesë. Meqënëse në
banesë në konstatimet e para nuk është evidentuar vjedhja e ndonjë sendi, nuk është bërë
kallëzim nga shtetasi Fabrizio Polidori për këtë fakt. Gjithashtu ky shtetas ka shpjeguar se e
ka gjetur të hapur automjetin e tij, por meqenëse nuk ka konstatuar mungesën e ndonjë sendi
nuk i ka kushtuar rëndësi këtij fakti.
Me vendimin nr.323 datë 04.11.2016 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat ka vendosur:
‘Vleftësimin e arrestit të flagrancës së kryer ndaj shtetasit Fabrizio Polidori. Caktimin e
masës së sigurimit të “Arrestit në burg me afat 15 ditor” konform nenit 245/ç të K.Pr.Penale,
ndaj shtetasit Fabrizio Polidori. Shpenzimet procedurale për përkthyesin e caktuar kryesisht
nga gjykata në masën 3.000 lekë të parapaguhen nga shteti”.

B. PROCEDURAT GJYQËSORE

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.43, akti datë19.11.2016, ka

vendosur:
- Caktimin e masës së sigurimit të “arrestit në shtëpi”, konform nenit 237 të Kodit të
Procedurës Penale ndaj shtetasit italian Fabrizio Polidori, për kryerjen e veprave penale të
parashikuara nga nenet 283/1, 278/1 dhe 278/2 të Kodit Penal.
Në bazë të nenit 237 të Kodit të Procedurës Penale, urdhërohet shtetasi italian
Fabrizio Polidori që të mos largohet nga banesa e vendqëndrimit të tij të ndodhur në Kuçovë,
Blloku nr.7, lagja “11 Shkurti”, banesë private.
Ngarkohet policia gjyqësore për zbatimin e këtij vendimi.
Shpenzimet procedurale për përkthyesin e caktuar kryesisht nga gjykata në masën
3000 (tre mijë) lekë të parapaguhen nga shteti.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.630, datë 28.12.2016, ka vendosur: 
- Miratimin e vendimit nr.43, datë 19.11.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.
Kundër vendimit ka paraqitur rekurs Prokurori i Apelit Vlorë, me anën e të cilit
ka kërkuar: Ndryshimin e vendimeve dhe caktimin e masës së arrest në burg për të hetuarin
Fabrizio Polidori, me shkaqet e parashtruara si më lart.

C. ARSYETIMI LIGJOR I VENDIMIT TË ANKIMUAR

Pas shqyrtimit të kërkesës, Gjykata e Shkallës së Parë Berat me vendimin nr.43, datë
9.11.2016, ka vendosur “Caktimin e masës së sigurimit “Arrest në shtëpi”, ndaj shtetasit
Fabrizio Polidori", parashikuar nga neni 237 i K.Pr.Penale.
Kundër këtij vendimi ka paraqitur ankim Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Berat, i cili
kërkon ndryshimin e këtij vendimi si përsa i përket llojit të masës së sigurimit, si vendim i
marrë në kundërshtim me kërkesat e Kodit të Procedurës Penale, duke ngritur si shkaqe ato
të përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Gjykata e Apelit, e investuar mbi bazën e këtij ankimi, pasi shqyrtoi çështjen në
Shkallë të dytë, çmon se vendimi me të cilin është vendosur caktimi i masës së sigurimit
“Arrest në shtëpi” ndaj shtetasit Fabrizio Polidori është i drejtë dhe i bazuar në ligj, ndaj
duhet të që të vendoset miratimi i tij (vendimit).
Gjykata e Apelit pasi shqyrtoi çështjen në Shkallë të dytë, çmon se pretendimet e
ngritura në ankim prej përfaqësuesit të Akuzës, janë të pabazuara dhe se vendimi i gjykatës
së faktit që ka caktuar si masë sigurimi atë të “Arrestit në Shtëpi”, ndaj shtetasit Fabrizio
Polidori është drejtë, prandaj duhet të miratohet.

77
 Kjo gjykatë arrin në këtë përfundim pasi kjo masë është dhënë në përputhje me
rëndësinë e faktit, rrezikshmërinë e autorit dhe të veprës penale që ai akuzohet, me kohën e
ndodhjes së veprës penale, dhe njëherazi në praninë e një dyshimi të arsyeshëm të bazuar në
prova.
Gjykata e Apelit çmon se me të drejtë Gjykata e Shkallës së Parë ka disponuar për
caktimin e një mase sigurimi të karakterit shtrëngues. Në këtë përfundim kjo gjykatë arrin
për faktin se masat e sigurimit mund të caktohen vetëm kur ekzistojnë dhe provohen kushtet
dhe kriteret e përcaktuara në ligj. Në nenet 228, 229 dhe 230 të K.Pr.Penale janë përcaktuar
kushtet e përgjithshme dhe të veçanta si dhe kriteret për caktimin e masave të sigurimit në
përgjithësi dhe të arrestit në burg në veçanti.
Në rastin objekt shqyrtimi në Apel, ekzistojnë të gjitha kushtet për caktimin e një
mase sigurimi të karakterit personal. Konkretisht ekziston një dyshim i arsyeshëm, i bazuar
në prova. Nuk ka shkaqe padënueshmërie. Nisur nga fakti se për të dyshuarin plotësohen të
gjitha kushtet e parashikuara neni 228 i K.Pr.Penale, Gjykata e Shkallës së Parë me të drejtë
ka caktuar për të dyshuarin masë sigurimi shtrënguese të karakterit personal.
Drejt ka vepruar Gjykata e Shkallës së Parë edhe kur ka caktuar si masë atë të
“arrestit në shtëpi’, parashikuar nga neni 237 i K.Pr.Penale. Në këtë përfundim Gjykata e
Apelit arrin për faktin se, në rastin konkret pavarësisht se ekziston një dyshim i arsyeshëm i
bazuar në prova, të cilat në harmoni të plotë të vërtetojnë faktin penal, por fakti që i dyshuari
pretendon se sendet e kundërligjshme janë vendosur nga persona të tretë për motive të
pasqaruara, flet për zbehje të veprimeve të kundërligjshme të të arrestuarit.
Për më tepër që, kjo gjykatë çmon se mbetet i dyshimtë edhe kualifikimi apo
plotësimi i katër elementëve të veprave penale për të cilat dyshohet që të ketë kryer i
arrestuari, i pasi edhe pas dy muajve nga arrestimi i tij, rezulton që nuk janë kryer aktet e
ekspertimit për të cilat gjykata e shkallës së parë kishte disponuar për caktimin e masës së
sigurimit arrest në burg me afat 15 ditor. Për sa analizuam më sipër konkludojmë se Gjykata
e Shkallës së Parë, ka respektuar drejt kërkesat e neneve 229 e 230 të K.Pr.Penale, për
“Kriteret për caktimin e masave të sigurimit" dhe “Kriteret e veçanta për caktimin e masës së
sigurimit në burg" Në bazë të paragrafit të dytë të nenit 229 të K.Pr.Penale: “Çdo masë duhet
të jetë në raport me rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që parashikohet për veprën penale
konkrete. Mbahen parasysh edhe : vazhdimësia, përsëritja, si dhe rrethanat lehtësuese dhe
rënduese të parashikuara nga Kodi Penal".
Sikundër trajtuam më lart në favor të të dyshuarit ekzistojnë disa rrethana që përligjin
dhënien e një mase sigurimi ndryshe nga ajo e kërkuar nga prokurori. Si konkluzion Gjykata
e Apelit çmon se, pretendimi i Prokurorisë i ngritur në ankim se duhet të ndryshohet masa e
sigurimit të caktuar duke u caktuar masa e sigurimit "Arrest në burg" është i pabazuar. Në
këtë përfundim kjo gjykatë arrin për faktin se në bazë të nenit 230 të K.Pr.Penale, masa e
sigurimit “arrest në burg” jepet vetëm atëherë kur asnjë masë tjetër nuk është e përshtatshme
për dyshuarin. Në rastin konkret Gjykata e Apelit konkludon se caktimi i një mase më të butë
nga ajo e kërkuar nga prokurori do t’i shërbejë më mirë karakterit edukues të të dyshuarit,
dhe qëllimit parandalues të ligjit, dhe me të drejtë gjykata e faktit ka pranuar pretendimin e të
dyshuarit dhe mbrojtësit të tij duke caktuar një masë sigurimi më të butë. Në arritjen e këtij
përfundim kjo gjykatë mban parasysh edhe kriterin e parashikuar në nenin 229/1 të
K.Pr.Penale, sipas të cilit: “Në caktimin e masave të sigurimit gjykata mban parasysh
përshtatshmërinë e secilës prej tyre me shkallën e nevojave të sigurimit që duhet të merren në
rastin konkret”, si dhe ato të parashikuara në paragrafët e dytë e të tretë të kësaj dispozite,
rrethana të përmendura më sipër (shih nenin 229/2,3).
Nisur nga rrethanat e mësipërme, Gjykata e Apelit çmon se me të drejtë gjykata e
shkallës së parë ka caktuar si masë sigurimi për të dyshuarin atë të “Arrestit në shtëpi”,
parashikuar nga neni 237 i K.Pr.Penale. Në rastin konkret për të dyshuarin plotësohen të

78
gjitha kushtet e parashikuara në këtë nen që përligjin caktimin e një mase të sigurimit
personal. Duke u nisur nga fakti se ndaj shtetasit Fabrizio Polidori në rrethanat konkrete të
çështjes dhe sidomos në rrethanat e një dyshimi mbi autorësinë e vendosjes së sendeve të
sekuestruara në bagazhin e këtij shtetasi, me të drejtë gjykata e faktit ka arritur në
përfundimin se ndaj të dyshuarit duhet të caktohet masa e sigurimit të “arrestit në shtëpi”,
parashikuar nga neni 237 i K.Pr.Penale. Në arritjen e këtij përfundimi gjykata ka mbajtur
parasysh, sjelljen e të arrestuarit gjatë dhe pas kryerjes së veprës penale. I arrestuari Fabrizio
Polidori rezulton se nuk i është larguar policisë pas njoftimit prej saj se do të kryhej kontroll
në automjetin e tij, si dhe nuk ka shfaqur asnjë kundërshtim për kryerjen e këtij kontrolli,
duke treguar më sjelljen e tij bindjen e plotë ndaj veprimeve të punonjësve të policisë. Provat
e paraqitura nga prokurori deri në këtë moment, krijojnë dyshime të arsyeshme edhe për
përfshirje të personave të tjerë, pa dijeninë e shtetasit Fabrizio Polidori, në vendosjen e
sendeve të sekuestruara në bagazhin e automjetit të tij, rrethanë kjo që mbetet për t'u hetuar
nga organi i prokurorisë gjatë fazës së hetimit paraprak.
Po kështu gjykata e shkallës së parë ka mbajtur parasysh edhe mungesë e përcaktimit
nëpërmjet akteve të ekspertimit të cilësisë së kundërligjshme të sendeve të gjetura në
automjetin e shtetasit Fabrizio Polidori. Sikurse u arsyetua më sipër nuk është përcaktuar
ende nëpërmjet akteve të ekspertimit se sendet e sekuestruara hyjnë në kategorinë e lëndës
narkotike dhe se arma dhe municioni i plotësojnë kushtet teknike për të qenë të tilla.
Po ajo që është më e rëndësishme në caktimin e masës së sigurimit “arrest në shtëpi”
gjykata ka mbajtur parasysh edhe kushtet shëndetësore të të arrestuarit Fabrizio Polidori. Ky
shtetas rezulton se vuan nga disa sëmundje, të treguara në aktet shkresore të administruara në
gjykim. Përveç të tjerave në gjykim është administruar dhe akti shkresor nr.1753/1 datë
17.11.2016 i Drejtorisë së IEVP Berat, nga e cila rezulton se shtetasi Fabrizio Polidori vuan
nga “ataku asmatik”, “krizat hipertensive”, “takikardi anksiogjene” dhe “hepatopati toksike”.
Në këtë akt shkresor paraqitet fakti se problematikat shëndetësore të këtij shtetasi nuk
favorizohen nga qëndrimi në ambiente të mbyllura. Akti shkresor si më sipër shoqërohet
edhe me kartelën klinike të “Shërbimit parësor në burgje”, si dhe një dokument i lëshuar nga
autoriteti shëndetësor italian.
Gjithashtu në caktimin e kësaj mase gjykata ka mbajtur parasysh edhe personalitetin e
të arrestuarit Fabrizio Polidori. Në bazë të shkresës nr.3762/1 prot. datë 16.11.2016 lëshuar
nga Bashkia Kuçovë, rezulton se shtetasi Fabrizio Polidori prej disa vitesh jeton në qytetin e
Kuçovës me motivin e bashkimit familjar, paraqitet në komunitetin e këtij qyteti si person
me sjellje korrekte dhe që nuk ka sjellë shqetësime për komunitetin. Po kështu në arritjen e
këtij përfundimi, kjo gjykatë mban parasysh edhe faktin se i dyshuari Fabrizio Polidori ka
qëndruar nën masën e “arrestit në shtëpi”, për gati rreth 6 javë (dosja është depozituar në
gjykatën e Apelit çuditërisht pas rreth 40 ditëve), dhe gjatë kësaj kohe dyshuari ka zbatuar
me rigorozitet këtë masë; ndërkohë që rikthimi në burgim nuk do t’i shërbejë qëllimit të
edukimit të të dyshuarit në veçanti dhe luftës parandaluese në përgjithësi.
Në këtë përfundim kjo gjykatë arrin, duke mbajtur parasysh edhe konkluzionet e
arritura nga Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin Unifikues nr.7, datë
14.10.2011, kur shprehen se: "... nisur nga kriteret e përcaktuara në pikat 1 e 2 të nenit 229 të
Kodit të Procedurës Penale dhe atyre të neneve 48 e 50 të Kodit Penal, gjykata duhet të
hetojë, në gjendjen që është procedimi, në drejtim të personalitetit të së pandehurit, nëse ka
precedentë penale, mënyrën e jetesës së tij, vendin dhe rrethanat të cilat e kanë sjellje në
kryerjen e veprës, rrethanat lidhur me natyrën, llojin, mjetet, kohën, vendin e mënyrën e
kryerjes së veprës penale, llojin dhe shkallën e pasojave të ardhura nga kryerja e veprës,
llojin e shkallën e fajësisë dhe motivet për kryerjen e veprës, sjellja e autorit si para ashtu
edhe pas kryerjes së veprës, si dhe rrethanat e tjera të jetës individuale, familjare e sociale të
tij”

79
 Përsa më sipër, Gjykata e Apelit, çmon që ankimet e paraqitura nuk përmbajnë
shkaqe ligjore që passjellin si pasojë cenimin e vendimit gjyqësor objekt ankimi në lidhje me
masën se sigurimit, prandaj, në mbështetje të nenit 249/6 duhet të vendoset miratimi i
vendimit nr.43, datë 19.11.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.

4. NË LIDHJE ME REKURSIN DHE ZGJIDHJEN E ÇËSHTJES

Gjatë seancës përpara Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë, prokurori i seancës deklaroi
se hetimet në ngarkim të shtetasit italian Fabrizio Polidori janë pushuar e për rrjedhojë masa
e sigurimit e caktuar për të është shuar, duke paraqitur edhe vendimin përkatës për pushimin
e çështjes ndaj të personit nën hetim Fabrizio Polidori.
Në nenin 418/1 i Kodit të Procedurës Penale, me titullin “heqja dorë nga ankimi”,
parashikohet se: “(...) heqja dorë nga prokurori pranë gjykatës që shqyrton ankimin mund të
bëhet deri para fillimit të diskutimit përfundimtar.”
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, duke qenë se neni 418 i Kodit të
Procedurës Penale ndodhet nën kreun e parimeve dhe rregullave të përgjithshme të
ankimeve, është i zbatueshëm për të gjitha llojet e ankimeve, përfshirë edhe rekursin, si dhe
në rastin konkret plotësohen kushtet e parashikuara nga ky nen, pasi kërkesa për heqjen dorë
nga rekursi është paraqitur përpara fillimit të shqyrtimit të rekursit.
Në këto kushte, Kolegji Penale e gjen të bazuar në ligj kërkesën e prokurorit për
heqjen dorë nga gjykimi i mëtejshëm i rekursit lidhur me çështjen objekt gjykimi, për shkak
të pushimit të çështjes nga ana e prokurorit dhe pushimit të lëndës objekt gjykimi, e për
rrjedhojë, çmon se ajo duhet pranuar dhe gjykimi i ankimit të kësaj çështjeje duhet të
pushohet.

PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 420, 434 të Kodit të
Procedurës Penale,

VENDOSI
Pushimin e shqyrtimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.

Tiranë, më 05.07.2017

80
Nr. 52704-01873-00-2016 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-574 i Vendimit (106)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:

Edmond Islamaj Kryesues

Guxim Zenelaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Artan Zeneli Anëtar
Tom Ndreca Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 05.07.2017, mori në shqyrtim çështjen penale që i

përket:

KËRKUES: PROKURORIA PËR KRIME TË RËNDA

TË GJYKUAR: QAZIM GJOÇAJ

GJYLE HAJDARAJ

AKUZUAR:
Për kryerje të veprës penale të “Trafikimit të personave të rritur”, në bashkëpunim,
parashikuar nga N.110/a/4 i K.Penal

Gjykata e shkallës së parë për Krime të Rënda, me vendimin nr.78, datë 01.06.2016 ka
vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Qazim Hamez Gjoçaj për kryerjen e veprës
penale “Trafikim të personave të rritur” sipas nenit 110/a/4 të Kodit Penal dhe
dënimin e tij me 15 (pesëmbëdhjetë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme dhe fillon nga
data 03.03.2015, dita e ekzekutimit të vendimit të caktimit të masës së
sigurimit.
Deklarimin fajtor të të pandehurës Gjyle Gurec Hajdaraj, për kryerjen e veprës
penale “Trafikim të personave të rritur” sipas nenit 110/a/4 të Kodit Penal dhe
dënimin e saj me 15 (pesëmbëdhjetë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme dhe fillon nga
dita e ekzekutimit të këtij vendimi.

Gjykata e apelit për Krime të Rënda, me vendimin nr.87, datë 06.09.2016 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.78, datë 01.06.2016, të Gjykatës për Krime të
Rënda, Tiranë.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i gjykuari Qazim Gjoçaj
nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon: prishjen e vendimeve dhe kthimin
e çështjes për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë; duke parashtruar këto
pretendime:

81
 Gjatë gjykimit të çështjes është provuar me dokumente zyrtare, të nxjerra nga
sistemi TIMS i gjithë ky konkluzion i ngjarjes i trajtuar nga gjykata është i pa
mbështetur në prova. Gjykata e ka nxjerr nga mendja e saj arsyetimin se
Blertën e kanë dërguar në Kosovë në verën e vitit 2012. Vetë prindërit e sajë
shpjegojnë se ajo ka ikur në prill të vitit 2012 ndërsa vetë Blerta nuk e mban
mend.
Në asnjë pjesë të vendimit gjykata nuk arsyeton provat e marra prej saje dhe
konkretisht provat shkresore.
Për të vërtetuar thëniet e Blerta Logut ne kemi kërkuar të shqyrtohen të dhënat
e sistemit TIMS të cilat ndodhen në dosjen hetimore dhe konkretisht: A ka
shkuar Blerta Logu në Kosovë me automjetin Benx në shoqërinë të
pandehurve Qazim Gjocaj e Gjyle Hajdaraj?
Sipas proces verbalit të mbajtur nga oficeri policisë gjyqësorë datë 13/11/2014
mbi këqyrjen e sistemit TIMS rezulton se Blerta Logu ka kaluar në Kosovë
nëpërmjet pikës kontroll kalimit kufitar Qaf Morinë më datën 15/01/2012 në
ora 06:57 me kartën e identitetit 029918743-AL me autobuzin me targë
05124AO.
Nga ana tjetër Qazim Gjocaj, gjatë vitit 2012 ka udhëtuar nga Qaf Morina për
në Kosovë vetëm 4 herë me automjetin veturë targë TR 8213 N dhe pikërisht
në datat 05/07/2012 ora 19:02 datë 23.08.2012 ora 17:20, datë 19.09.2012 ora
14 dhe më datën 05.10.2012 ora 17:24. Ndërsa Gjyle Hajdaraj, gjatë vitit 2012
nuk figuron të ketë kaluar kufirin në Qaf Morinë për në Kosovë.
Si konkluzion, me këto prova shkresore të marra nga autoritet policore
kufitare të R.Shqiperisë Blerta Logu nuk ka shkuar me autoveturë me Qazim
Gjocaj por me autobus dhe se në datën 15/01/2012 kur Blerta Logu ka kaluar
kufirin për në Kosovë, nuk kanë udhëtuar me klientin tim Qazim Gjocaj.
Pas datës 15/01/2012 kur Blerta Logu ka dale në Kosovë, për tre vite me
radhë ajo nuk është kthyer më.
Është fakt i njohur që policia kufitare regjistron çdo automjet dhe individ që
hyn apo del nga territori i Republikës së Shqipërisë.
Por gjykata e shkallës së parë, në asnjë pjesë të vendimit nuk arsyeton provat e
marra nga sistemi TIMS, nuk i jep përgjigje asnjërës prej këtyre provave të
shqyrtuara nga ajo gjykatë, por i përmbahet vetëm dëshmisë së Blerta Logut.
Arsyetimi i vendimit është elementi domosdoshëm i vendimit dhe mungesa e
tij e bën atë të pavlefshëm.
Në çmuarjen e provave gjykata është e detyruar të përcaktojë vërtetësinë dhe
fuqinë provuese të tyre, sa sipër, ajo është e detyruar të analizojë çdo provë të
shqyrtuar në gjykim, gjatë kësaj analize të përcaktojë e të vendosë për
vërtetësinë dhe fuqinë provuese të provave. Por gjykata e shkallës së parë as i
ka analizuar provat e nxjerra nga sistemi TIMS ku vërtetohet lëvizja e
qytetarëve dhe mjeteve me të cilat ato kanë lëvizur, ajo nuk ka bere një
analize te hollësishme te rasteve kur ka dale ne Kosovë Blerta Logu, Qazim
Gjocaj apo Gjyla Hajdaraj, sa herë kanë hyrë e dalë, me çfarë mjeti kanë
udhëtuar, nëse kanë udhëtuar ndonjë herë të tre së bashku, etj. Në nenin 152/2
të K.Pr.P. thuhet se ekzistenca e një fakti nuk mund të nxirret nga një indicje
përveçse kur ato janë të sakta e në përputhje me njëra-tjetrën.
Nga ana tjetër, në Republikën e Kosovës ku janë zhvilluar hetimet për
veprimet e kryera në atë shtet, mbi kallëzimin e Blerta Logut, si prostitucion,
skllavëri apo punë të detyruar, është përpiluar një akt vendimin e pushimit të

82
çështjes penale datë 22/02/2016 në ngarkim të Sali Dreshaj e Neim
Manxharaj. Në këtë vendim, pas analizës së provave që përmenda më sipër,
(të njëjta edhe me ato të përdorura nga autoritetet shqiptare) arsyetohet se
përveç deklaratës të të dëmtuarës e cila nuk ka ofruar të dhëna të plota për
personat me të cilët ajo pretendon tu ketë ofruar shërbime seksuale, gjë që na
kishte shërbyer për hetime të mëtejshme, po ashtu nuk ka përmendur as
vendndodhjen ku i ka kryer këto shërbime, nuk kemi asnjë provë tjetër për të
vërtetuar faktin e pretenduar dhe për këtë arsye çështja duhet të pushohet.
Këtë arsyetim gjykata e Apelit e rendit ne faqen 18 te vendimit ku arsyeton:
“Në lidhje me faktin e transportimit dhe transferimit të viktimës nga të
pandehurit Qazim Gjocaj dhe Gjyle Hajdaraj nga Shqipëria në Kosovë me
automjetin e Qazim Gjocaj, Blerta Logu tregon: Kur kanë arritur në Qaf
Morinë për të shkuar në Kosovë, Qazim Gjocaj e Gjyle Hajdaraj i kanë marrë
kartën e identitetit dhe tek punonjësit e policisë ka zbritur në tokë Qazimi i cili
ka folur me punonjësit e policisë dhe mua nuk më regjistroi njeri".
Ky është arsyetimi i gjykatës së Apelit për të justifikuar mos regjistrimin e
Blerta Logut në sistemin TIMS. Ndërkohë, po kjo dëshmitare, Blerta Logu, e
pyetur nga gjykata Kosovare në sigurimin e provës më datën 08/04/2014
shpjegon se kufirin e kam kaluar në mënyrë të rregullt, me letërnjoftim.
Në kuptim të nenit 152 të K.Pr.P. a mund të këtë fuqi provuese ky deklarim
kontradiktor krahasuar me dokumentin shtetëror ku Blerta Logu nuk figuron
të ketë kaluar kufirin në të njëjtën datë e ditë me Qazim Gjocaj e Gjyle
Hajdaraj. A mund të vihet në dyshim veprimtaria ligjore e organeve të policisë
së shtetit pa patur asnjë hetim dhe asnjë argument, vetëm me deklarime
kontradiktore të Blerta Logut.
Dhe për të argumentuar arsyetimin e saj, gjykata e Apelit përmend faktin se
pas kësaj ngjarje, në vitin 2013 dhe 2014 Qazim Gjocaj ka udhëtuar me Gjyle
Hajdaraj, por kjo periudhë nuk ka asnjë lidhje me ngjarjen. Nga ana tjetër, nuk
përmend fare se gjatë vitit 2012 Gjyle Hajdaraj jo vetëm se nuk ka udhëtuar
me Qazim Gjocaj por as ka qenë ndonjë ditë në Kosovë.
Por Gjykata e Apelit, në pjesën e lartpërmendur mundohet të arsyetojë pjesën
e paarsyetuar të vendimit të shkallës së parë, përsëri anashkalon dhe në
mënyrë të qëllimshme nuk arsyeton pretendimin tonë se Blerta Logu ka
udhëtuar në Kosovë e vetme, me autobus në janar të vitit 2012 dhe nuk
figuron që të jetë kthyer më (edhe ajo vetëm pohon se në Kosovë kam shkuar
vetëm një herë dhe nuk jam kthyer më derisa më ka ndaluar policia),
konkretisht, të dhënat e sistemit TIMS ku rezulton e vërtetuar se Blerta Logu
ka dalë jashtë kufirit Shqiptar për në Kosovë, më datën 15/01/2012 me
autobuzin 05124 AO.
Por përse gjykata nuk e arsyeton këtë fakt, cili është qëndrimi i saj për këtë
fakt! Arsyetimi i vendimit është detyrim ligjor për gjykatën, mosarsyetimi i
vendimit e bën atë të pavlefshëm. Arsyeja përse gjykata nuk arsyeton të
dhënat e sistemit TIMS mbi lëvizjen e Blerta Logut me autobus më datën
15/01/2012 është për dy arsye. Së pari, duke pranuar se ajo ka shkuar me
autobus dhe jo me veturë me dy të pandehurit, do të rrëzonte plotësisht
akuzën. Së dyti, po të pranonte këtë fakt, atëherë ishte e detyruar të vërtetonte
se kur edhe kthyer nga Kosova për tu rinisur më vonë me Qazim Gjocaj e
Gjyle Hajdaraj. Nuk rezulton në sistemin TIMS që ajo të jetë futur në Shqipëri
pas datës 15/01/2012. Nga ana tjetër, ajo vetë deklaron se ishte hera e parë që

83
 kam shkuar në Kosovë e nuk jam kthyer më për tre vjet. E në këto rrethana,
përsëri akuza do të binte poshtë.

Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs e gjykuara Gjyle Hajdaraj,

nëpërmjet përfaqësuesit të saj, e cila kërkon: prishjen e vendimeve dhe pushimin e çështjes;
duke parashtruat këto pretendime:
Këtë vendim, ashtu siç kemi parashtruar në vijimësi, e konsiderojmë rrjedhojë të zbatimit
të gabuar të Ligjit Penal e Procedural Penal, e mosvlerësimit të rrethanave të faktit të
pretenduar se ka ndodhur dhe përbën një ndër rastet më tipike të certifikimit
“Apriori” të kërkesës e qëndrimit të Prokurorit në të dy shkallët e gjykimit, duke
dëmtuar rëndë parimin e drejtësisë urdhëruese tek aktorët tanë respektivë, janë marrë
e vlerësuar apriori si të mirëqena, duke u pasqyruar më vonë në aktet më të
rëndësishme procedurale siç janë vendimi për fillimin e çështjes penale, marrjen si të
pandehur e njoftimin e akuzës, kërkesës për gjykim etj dhe ç'është më e keqja ato në
përfundim të gjykimit të të dy shkallëve janë transplantuar pothuaj tekstualisht edhe
në verdiktin e disponimit të tyre.
Aktet e ardhura nga autoritetet respektive të Kosovës të servirura përpara Gjykatës së
faktit e të rivlerësuara edhe nga Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë, në
mënyrë të padiskutueshme kanë treguar se akuza ndaj të pandehurve ka qenë dhe
mbetet e demotivuar ligjërisht dhe tërësisht e pabazuar në provat e administruara.
Lidhur me sa sipër është fakt i njohur dhe i vërtetuar, diskordanca dukshëm e qartë midis
përmbajtjes së akteve të formuluara gjatë fazës së hetimeve paraprake, të cilat
ndodhen në fashikullin e gjykimit dhe atyre që kanë ardhur zyrtarisht nga autoritetet
kosovare sidomos vendimi i organeve të hetimit që ka kulmuar me pushimin e
çështjes penale për shtetasit e atjeshëm Sali Dreshaj e Naim Maxharaj për një vepër
penale e cila kushtëzonte direkt fajësinë ose jo të subjekteve Gjocaj e Hajdaraj.
E konsiderojmë dukshëm të pamotivuar qëndrimin konstant të përfaqësuesve të organit të
akuzës gjatë shqyrtimit të çështjes në të dy shkallët e gjykimit, të certifikuar edhe nga
Gjykata e faktit dhe ajo e Apelit për Krime të Rënda Tiranë lidhur me vlerësimin e
njëjtë të akteve të sipërcituara, ndër të cilat këto të fundit duhej të superonin
gjithanshmërisht të parat pasi ato janë formuluar e servirur me procedurë, përmbajtje
e motivim të dyshimtë.
Duke qenë përpara një qëndrimi konsekuent, të pandryshueshëm e të parinovueshëm të
përfaqësuesve të organit të akuzës e Gjykatës së të dy shkallëve, lidhur me veprën
penale dhe autorët e pretenduar të saj, në vijimësi në kërkesën për gjykim,
konkluzionet përfundimtare dhe disponimet respektive të cilat i kemi ankimuar, jemi
të detyruar ti kërkojmë ndihmë teorisë e shkencës juridike apo dhe praktikës
Gjyqësore, në përpjekje për të sqaruar pozitën dhe pafajësinë e shtetases Gjyle
Hajdaraj.
Është fakt i njohur botërisht dhe në themel të legjislacionit tonë penal e procedural penal
se verdikti i një Gjykatë duhet të jetë i mirëarsyetuar dhe se rrethanat e kryerjes së
veprës penale dhe e fajësia e të pandehurit mund të përcaktohen vetëm me anë të
provave dhe për pasojë një vendim gjykate nëpërmjet të cilit pranohet se është kryer
vepra penale nga një autor konkret, duhet të jetë i bazuar vetëm në prova.
Ndonëse në nenin 149 të K.Pr.Penale ligjvënësi ka ligjëruar tekstualisht kuptimin
(Përkufizimin e provës), në rastin e dhënë për të njëjtin fakt janë mbajtur qëndrime e
vlerësime të ndryshme, duke konsideruar indicjet në vlerën e provës edhe në rastet
kur ato janë zbehur apo sfumuar tërësisht.
Gjithashtu, provat për të patur vlerën respektive, duhet të jenë marrë e mbledhur vetëm
sipas ligjës, gjë që është ligjëruar edhe në nenin 32 pika 2 të Kushtetutës së RSH.

84
Duke rakorduar sa sipër me pjesën arsyetuese edhe të Vendimit të Gjykatës së Apelit për
Krime të Rënda Tiranë del qarte se Gjykata duke mos patur prova bindëse por dhe
duke qenë e prirur ti nënshtrohet klimës mbizotëruese, ka anashkaluar ato parime
themelore që duhen patur parasysh gjatë formulimit të një disponimi e artikulimit të
një verdikti përfundimtar.
Duke kaluar tek atribuimet dhe akuza ende në fuqi, për të pandehurën Gjyle Hajdaraj, pa
mëdyshje vazhdojmë të nënvizojmë se për asnjë moment edhe gjatë shqyrtimit
gjyqësor të çështjes pranë Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë, nuk ka
rezultuar e provuar fajësia dhe autorësia e saj, madje dhe indiciet fillestare të servirura
në mënyrë të njëanshme, nuk ekzistojnë më, pas akteve të ardhura nga autoritetet
respektive kosovare në zbatim të letër porosisë të Gjykatës së faktit. Ky fakt është
pranuar në parashtrimet e përfaqësuesve të Organit të akuzës përpara Gjykatës së
faktit, por dhe vendimin objekt i këtij Rekursi në të cilat nuk është bërë e mundur
gjetja e ndonjë subjekti që të deklarojë apo të përmendë emrin e të pandehurës Gjyle
Hajdaraj si e implikuar në kryerjen e ndonjë vepre penale. Pra të gjitha ato që janë
thënë e shkruar, kanë qenë dhe mbeten hipotetike dhe tërësisht të paharmonizuara me
rrethanat e çështjes e për më tepër me akuzën.
Duke perifrazuar pjesë nga konkluzionet tona, në të dy shkallët e gjykimit nënvizojmë se
për vetë natyrën e çështjes dhe të akuzës konkrete, provat me dëshmitarë kanë patur e
duhen konsideruar akoma me rol të veçantë.
Me cilësinë e dëshmitares (së dëmtuarës), përpara Gjykatës, shtetësia Blerta Logu veç
tjerash ka deklaruar: "-...Di që kam ndenjur (në Kosovë) tre vjet dhe kam shkuar për
qejf dhe kam punuar... nuk kujtoj personin me kë kam shkuar... Nuk kujtoj me sa vetë
kam shkuar... kam jetuar me një person që kam pasur atje, ai quhej Mentor Lajci dhe
kam pasur lidhje me të për me bashkëjetuar... Jam kthyer vetë në Shqipëri, tre ose
katër muaj më parë...”.
Kur është pyetur “Emrin Qazim Gjocaj e ke dëgjuar ndonjëherë, e njeh atë"?, ajo është
përgjigjur: “Jo nuk e njoh, nuk e kam parë asnjëherë". Të njëjtin qëndrim ka mbajtur
ajo edhe kur është pyetur direkt nga i pandehuri Qazim, duke deklaruar pa ekujvoke:
"Jo, nuk e njoh të pandehurin".
Gjithashtu kur është pyetur nga ana jonë se “Shtetasen Gjyle Hajdaraj e njihni”?, ajo
është përgjigjur "Jo. Nuk e njoh"... kam dalë me ndonjë person... kam kryer
marrëdhënie edhe me para edhe pa para... kam bërë atë që bëjnë të gjithë... kam
shkuar për qejfin tim, por me zor nuk më ka bërë njeri... Paratë nuk i kërkoja, mi
jepnin vete”. Kur është pyetur se si shkove në Kosovë, dëshmitarja është përgjigjur:
"Kalova kufirin me letërnjoftim".
Gjithashtu kur me përsëritje është pyetur nëse njihte një shtetase me emrin Sabrije dhe
një shtetas me emrin Qazim ajo është përgjigjur: "Jo, nuk i kam njohur".
Dëshmitarja Time Logu, nëna e shtetases Blerta, ka deklaruar veç tjerash se: "...(Burri)
nuk e ka vrarë mendjen më gjatë, se vajza ka qenë e sëmurë... Albana është me të
meta, i dhemb koka, kishim frikë se mos gënjente... Blerta është e sëmurë me
sëmundje toke, as shkollën se ka bërë".
Kur është pyetur nga i pandehuri Qazim nëse e njihte, ajo është përgjigjur prerë “Jo!”
Gjithashtu kur është pyetur për punët që i ka thënë se kishte bërë në Kosovë Blerta
dhe nëse kishte bërë punë të këqija, ajo është përgjigjur: "Jo nuk më ka thënë, ajo
është e sëmurë". Asnjë nga dëshmitarët e pyetur nuk ka deklaruar se njeh të
dëmtuarën;
Veç sa sipër, në kushtet kur ndjekja penale e shtetases Gjyle Hajdaraj është inicuar mbi
bazën e akteve të ardhura zyrtarisht nga autoritetet respektive të shtetit të Kosovës, të
cilat paralelisht kanë kryer hetime të plota e të gjithëanëshme, në një terren më

85
 konkret e me premisa më të favorizuara për të zbuluar të vërtetën, Akt vendimi
nr.895/14, datë 22.02.2016 i Departamentit për Krime të Përgjithshme pranë
Prokurorisë Themelore në Pejë, duhet konsideruar me vlerë të veçantë edhe në
kuadrin e shqyrtimit gjyqësor nga Kolegji i Gjykatës së Lartë lidhur me fajësinë e
pretenduar për dy subjektet konkrete.
Në këtë vendim, me terminologjinë juridike të atje përdorur, pasi është argumentuar
bindësisht se “Dyshimi i arsyeshëm që është bërë shkak për fillimin e vazhdimin e
hetimeve kundër të pandehurve Sali Dreshaj e Naim Maxharaj", nuk është vërtetuar,
duke disponuar përfundimisht se "nuk kemi as edhe një provë tjetër materiale apo
personale e cila do të vërtetonte faktin se të pandehurit e lartpërmendur të kenë kryer
veprën penale për të cilën ngarkohen" dhe se "Për këtë çështje penale kundër të
pandehurve Naim Maxharaj dhe Sali Dreshaj në mungesë të provave duhet pushuar
hetimet.
Veç sa sipër, përveç provave të sipërcituara të cilat sipas mendimit tonë e kanë nulifikuar
akuzën bashkë me formulimet që e kanë shoqëruar, duhen konsideruar edhe këto
prova e fakte të cilat veç e veç e së bashku konfirmojnë bindjen se të pandehurit nuk
kanë qenë asnjë herë të përfshirë në veprime të kundraligjshme, aq më tepër për një
akuzë kaq të rëndë si ajo e parashikuar nga neni 110/a/4 të Kodit Penal.
Duke parë e administruar të dhënat e sistemit TIMS dhe P/verbalin e këqyrjes së sendit
dt. 03.11.2014, ora 11:00, del se: “Gjatë këqyrjes në sistemin TIMS rezulton se
shtetasja Gjyle Gurec Hajdaraj nuk ka të evidentuara asnjë dalje apo hyrje për vitin
2012".
Gjithashtu duhet konsideruar edhe afërsia në kohë e pyetjes së shtetases Blerta Logu, nga
oficeri i Policisë Gjyqësore në Tropojë me dt. 15.04.2014 duke filluar nga ora 18:00
me p/verbalin "Mbi intervistimin e viktimës" -Blerta Logu më dt. 15.04.2014, me
moment fillimi, ora 20:50.
Procesverbali i pyetjes në Tropojë përbëhet nga katër faqe shumë të ngjeshura, me pyetje
e përgjigje të detajuara, të cilat jo vetëm duan kohë të mendohen e artikulohen por
dhe më tepër kohë të shkruhen, lexohen apo dakortësohen. Duke njohur dhe faktin e
nivelit respektiv kulturor arsimor apo dhe atë shëndetësor të bërë të njohur nga
familjarët e saj si dhe të ekspozuar veçanërisht para Gjykatës së faktit, del qartë se ai
p/verbal nuk duhej marrë si i mirëqenë në formë dhe në përmbajtje, sepse kurrsesi e
dëmtuara e vetëpretenduar qoftë shumë kohë më parë.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Tom Ndreca; prokurorin Alfred Progonati, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; përfaqësuesin e të gjykuarit Qazim Gjocaj, av.
Brahim Lahi i cili kërkoi prishjen e vendimeve dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në
gjykatën e shkallës së parë; përfaqësuesin e të gjykuarës Gjyle Hajdaraj, av. Fahri Danaj, i
cili kërkoi prishjen e vendimeve dhe pushimin e çështjes; dhe si shqyrtoi çështjen në tërësi,

86
 VËREN
Se vendimi nr.87, datë 06.09.2016 i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda është
marrë në zbatim dhe interpretim të gabuar të ligjit procedural penal dhe si i tillë do të prishet,
dhe çështja do të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Nga aktet e administruara në dosje rezulton se:
Të pandehurit Qazim Gjocaj dhe Gjyle Hajdaraj janë banorë të bashkisë Bajram
Curri. Ata kanë njohje me dëshmitarin Muharrem Logu, i cili është dhe babai i dëshmitares
së dëmtuar Blerta Logu. Në verën e vitit 2012, dëshmitarja Blerta Logu e datëlindjes
09.05.1994, ka dalë në qytetin e Bajram Curri, ku ka takuar të pandehurën Gjyle Hajdaraj, e
cila i është prezantuar me emrin “Sabrije”. Kjo e fundit duke qenë në dijeni dhe përfituar
edhe nga njohja që ajo kishte me prindërit e dëshmitares, (njihte edhe anën ekonomike dhe
familjare të tyre), si edhe gjendjen intelektuale të dëshmitares, ka menduar që ta dërgonte në
Kosovë dhe të përfitonte prej punës që ajo mund të kryente atje. Për këtë, e pandehura i ka
afruar një vend pune, pa i treguar saktësisht se çfarë pune ishte ajo. Të nesërmen e asaj dite,
pasi dëshmitarja Blerta ka rënë dakord, e pandehura Gjyle i ka kërkuar që fillimisht do të
shkonin të rrinin në një fshat aty afër dhe të nesërmen do të shkonin në vendin e punës. E
pandehura Gjyle, pasi ka vënë në dijeni të pandehurin Qazim (me të cilin është takuar pranë
xhamisë së qytetit), së bashku me të, kanë marrë të dëmtuarën Blerta Logu, kanë shkuar në
fshatin Dojan, njësi administrative e Bashkisë Bajram Curri dhe, të nesërmen janë nisur për
në Kosovë.
Gjatë rrugës, e dëmtuara Blerta ka kërkuar të dijë se ku po e dërgojnë si edhe të
zbresë nga makina dhe të kthehej në shtëpi të saj por, nuk është lejuar nga e pandehura Gjyle
e cila duke e kërcënuar se “do ta mbyste” edhe e ka qëlluar me shuplakë. Të tre së bashku
pasi kanë kaluar kufirin shtetëror, kanë shkuar në Gjakovë, në një lokal. Nga Gjakova janë
nisur dhe kanë shkuar në Pejë, ku kanë shkuar në një lokal pronar i të cilit ishte Sali Dreshaj.
Të pandehurit Qazim dhe Gjyle dhe pronari i lokalit Salih Dreshaj, kanë biseduar duke i
thënë këtij të fundit që Blerta të fillonte punë aty dhe “lekët e punës që do të bënte ajo do t’i
merrte e pandehura Gjyle (Sabrie) dhe i pandehuri Qazim, me pretendimin për t’i dërguar në
shtëpinë e Blertës, tek familja e saj. Pas kësaj të pandehurit janë larguar dhe Blerta ka filluar
punë si kamariere. Tek ky lokal çdo ditë të djelë shkonin të pandehurit Qazim dhe Gjyle dhe
merrnin lekët që kishte fituar e dëmtuara Blerta.
I pandehuri Qazim njihej me shtetasin Salih Dreshaj dhe ka patur të regjistruar në
telefonin e tij edhe numrin telefonik të tij me emër “Sali Rama”( tradicionalisht personat
mbajnë dhe përdorin për mbiemër edhe emrin e babait te tyre), me nr.38649456661 me të
cilin ka edhe këtë komunikim me mesazh “Mirmëngjes kusho e kam një vajzë që punon në
banak kamariere edhe valltare a kem vent pune për ta më kthe sms”.
Pas disa kohësh, ka ardhur tek lokali i shtetasit Salih Dreshaj, shtetasi Mentor Lajci, i
cili ka krijuar edhe, një marrëdhënie intime me të ndërkohë ishte i martuar dhe kishte katër
fëmijë. Për punën si kamariere, e dëmtuara Blerta merrte vetëm pagën e një dite, ndërsa të
ardhurat për ditët e tjera të punës të saj të kryer, vinin dhe i merrnin të pandehurit Gjyle dhe
Qazim.
Të pandehurit Gjyle dhe Qazim, pasi e dëmtuara Blerta ka punuar disa kohë tek
shtetasi Sali Dreshaj, kanë shkuar dhe e kanë marrë për ta dërguar tek lokali i shtetasit Naim
Maxharaj, në Klinë të Kosovës. E dëmtuara ka vijuar punën e saj si kamariere si edhe punën
e saj si prostitutë për klientët e lokalit.
Në maj 2014, e dëmtuara është kthyer në Shqipëri nga autoritetet e Kosovës dhe ka
shkuar në shtëpinë e saj. Më pas tek shtëpia e të dëmtuarës ka shkuar edhe shtetasi Mentor
Lajci të cilin e dëmtuara e ka prezantuar si bashkëshortin e saj. Më pas ata janë larguar
përsëri në Kosovë.

87
 Pas kryerjes së veprimeve të plota hetimore Prokuroria për Krime të Rënda ka
dërguar çështjen për gjykim, duke i akuzuar të pandehurit Qazim Gjocaj dhe Gjyle Hajdaraj
për kryerjen e veprës penale të “Trafikimit të personave të rritur”, në bashkëpunim,
parashikuar nga N.110/a/4 i K.Penal
Gjykimi në shkallë të parë është zhvilluar në prezencë të të pandehurit Qazim Gjocaj
dhe mbrojtësit të zgjedhur prej tij, av. B. Lahi, dhe në mungesë të të pandehurës Gjyle
Hajdaraj, duke u përfaqësuar ajo nga mbrojtësi i zgjedhur prej saj me prokurën e posaçme
nr.1307 Rep. nr.455 Kol datë 05 prill 2015, av. Fahri Danaj. Të pandehurit nuk e kanë
pranuar kryerjen e veprës penale.
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda, me vendimin nr.78, datë
01.06.2016 ka vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Qazim Hamez Gjoçaj për kryerjen e veprës penale
“Trafikim të personave të rritur” sipas nenit 110/a/4 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 15
(pesëmbëdhjetë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme dhe fillon nga data
03.03.2015, dita e ekzekutimit të vendimit të caktimit të masës së sigurimit.
Deklarimin fajtor të të pandehurës Gjyle Gurec Hajdaraj, për kryerjen e veprës penale
“Trafikim të personave të rritur” sipas nenit 110/a/4 të Kodit Penal dhe dënimin e saj me 15
(pesëmbëdhjetë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme dhe fillon nga dita e
ekzekutimit të këtij vendimi.
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, me vendimin nr.87, datë 06.09.2016 ka
vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.78, datë 01.06.2016, të Gjykatës së Shkallës së Parë për
Krime të Rënda, Tiranë.
Me arsyetimin ndër të tjera se: “...Në përballje të faktit tipikisht të përshkruar nga
ligji penal, siç në paragrafët e mësipërm është argumentuar, me faktin konkret të kryer nga
dy të pandehurit në bashkëpunim, del në drite se të dy të pandehurit kanë kryer veprën penale
të parashikuar nga neni 110/a, paragrafi i katërt i K. Penal. Provat e marra gjatë hetimeve
paraprake si dhe gjatë gjykimit në shkallë të parë, vërtetojnë faktet e rekrutimit të personit të
rritur Blerta Logu, duke përfituar nga gjendja e saj e mjeruar shoqërore dhe, më pas
transportimin dhe transferimin e saj nga Republika e Shqipërisë për në Republikën e Kosovës
nga të dy të pandehurit në bashkëpunim, me qëllim shfrytëzimin si prostitutë të viktimës,
veprime të cilat përshkruhen tipikisht e për këtë edhe sanksionohen me burgim nga neni
110/a, paragrafi i katërt, i K. Penal.
Në të kundërt me sa paraqet mbrojtja e të pandehurit Gjoçaj dhe mbrojtja e të
pandehurës Hajdaraj, në vërtetim të faktit tipik të rekrutimit, transportimit, transferimit, duke
përfituar nga gjendja shoqërore dhe qëllimit të shfrytëzimit të viktimës si prostitutë, ka fuqi të
plotë provuese dëshmia e dëshmitares Blerta Logu, pjesë e dëshmisë e cila edhe nuk i është
kundërshtur në gjykim.
E harmonizuar në argumentimin ligjor të gjykatës së shkallës së parë korrektësisht kjo
provë me provat e tjera, ajo ka fuqinë provuese të dëshmitares okulare, që drejtpërdrejt ka
perceptuar nëpërmjet shikimit dhe dëgjimit fakte penalisht të ndëshkueshme kryer përkundrejt
saj nga të dy të pandehurit, dhe si e parashikon fuqia provuese të fakteve që ajo njofton.
Kështu e shqyrtuar dëshmia e saj në gjykimin në shkallë të parë (seanca e datës 15.09.2015),
Blerta Logu në lidhje me thema probandum të faktit penal, njofton fakte të rëndësishme të
transportimit dhe transferimit të saj nga Shqipëria në Kosovë, mjetet e përdorimit që sipas
dëshmisë së viktimës ishte ai i premtimit për t’i gjetur punë, pasi siç njoftohet fakti edhe nga
dëshmitë e Muharrem Logu (babi i saj) dhe Time Logu (nëna e saj) ajo jetonte në një gjendje
të mjerueshme shoqërore e papunë dhe e keqarsimuar, numrin e personave që e kane

88
transferuar si dhe qëllimin e veprimeve të transferimit dhe transportimit nga Shqipëria në
Kosovë të kryer nga këta persona, që ishin ato të shfrytëzimit të saj si prostitutë.
Në dëshminë e saj, viktima pohon faktin se ka qëndruar në Kosovë, në qytetin e Pejës,
‘para tre vjetësh nga sot “Ndërsa e pyetur në lidhje me punësimin e saj dëshmitarja njofton
faktet se ka punuar lokalin e “Saliut”, ku identifikon se gjendej edhe një person e quajtur
Marjana që ishte nga Shqipëria, vend në të cilin takohej me personat që përfitonin shërbimet
seksuale prej saj, përkundrejt 20-30 euro për një natë. Në mënyrë të drejtpërdrejtë Blerta
Logu pohon faktet se ‘...Parat i merrnin ata (i referohet personave Salih dhe Marjana), jo
unë....Ata gjysmën e parave mi jepnin mua të tjerat i mbanin vetë ose ia jepnin personit tjetër
duke identifikuar si persona të tjerë ‘‘këta që me kanë sjellë në Kosovë por nuk i mbaj mend.
E pyetur nga mbrojtja e të pandehurës Gjyle Hajdaraj se ‘‘si e gjete këtë punë, duke iu
referuar pohimit të saj se në Kosovë punonte në një lokal ku pronari quhej Sali, viktima i
është përgjigjur: Më çuan personat që nuk i njoh sot. Kanë qenë një burrë dhe një grua, por
nuk i kujtoj, ata ishin shqiptarë të Shqipërisë por nuk i mbaj mend.... . Në dëshminë e saj
Blerta Logu njofton edhe faktin se të njëjtët persona që e kanë transportuar në lokalin e
Saliut e kanë transferuar më pas në një tjetër lokal duke identifikuar si pronar të lokalit të
dytë personin Naim Maxharaj. Këto fakte të njoftuara nga dëshmia e viktimës përputhen
plotësisht si me provat dëshmi të dëshmitarëve të marra me anë të letërporosisë nga Gjykata
e shkallës së parë apo provat dokument të transferuara gjithashtu me anë të letërporosisë
nga Republika e Kosovës, që në të kundërt me sa ankohet mbrojtja e të pandehurve, janë
marrë konform rregullave procedurale penale, tashmë të argumentuara gjerësisht nga
gjykata e shkallës së parë, dhe duke qenë se edhe ky kolegj ndan të njëjtat argumente që ajo
gjykate ka ekspozuar në vendimin e kundërshtuar, çmohet e panevojshme të përsëriten ato...”
Kundër këtij vendimi kanë ushtruar Rekurs të gjykuarit: i gjykuari Qazim Gjoçaj nëpërmjet
përfaqësuesit të tij, i cili kërkon: prishjen e vendimeve dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim
në gjykatën e shkallës së parë; e gjykuara Gjyle Hajdaraj nëpërmjet përfaqësuesit të saj, e cila
kërkon: prishjen e vendimeve dhe pushimin e çështjes; duke parashtruar përkatësisht si
shkaqe pretendimet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë pasi shqyrtoi shkaqet e rekurseve dhe tërësinë e
akteve të administruara në dosjen penale çmon se, rekurset e paraqitura nga të gjykuarit
Qazim Gjoçaj dhe Gjyle Hajdaraj përmbajnë shkaqe nga ato që parashikon neni 432/a i
K.Pr.Penale.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se vendimi i gjykatës së apelit është rrjedhojë
e një analize jo të saktë të provave dhe për këtë arsye ai duhet të prishet. Ky vendim vjen në
kundërshtim me parimet e sanksionuara në dispozitën e nenit 152 të Kodit të Procedurës
Penale, i cili parashikon se: “Çmuarja e provave është përcaktimi i vërtetësisë dhe fuqisë
provuese të tyre. Çdo provë i nënshtrohet shqyrtimit dhe nuk ka vlerë të paracaktuar. Gjykata
i çmon provat sipas bindjes së formuar pas shqyrtimit të tyre në tërësi”.
Kështu gjykatat e faktit kanë pranuar se Blerta Logu, viktimë e veprës penale të
trafikimit të personit të rritur, është rekrutuar, transportuar dhe transferuar me qëllim
shfrytëzimi për prostitucion nga të pandehurit Gjocaj dhe Hajdaraj, të cilët në realizim të
veprimeve të tyre kriminale kanë përfituar nga gjendja shoqërore vulnerabël e viktimës.
Pikërisht sepse viktima, në një vulnerabilitet të qartë shoqëror, e papunë dhe e keqshkolluar,
duke mos përfunduar edhe arsimin e detyrueshëm shkollor atë 9-vjeçar, dhe për këtë
qartësisht e ekspozuar ndaj joshjeve për punësim, e kanë përdorur dy të pandehurit në
rekrutimin e saj, po nga të dy të pandehurit është transferuar dhe transportuar në shtetin e
Kosovës duke u shfrytëzuar në atë shtet për prostitucion, nën maskimin e punësuar si
kamariere.
Kolegji Penal i Gjykatës sё Lartё rikujton nenin 380 tё K.Pr.Penale, i cili parashikon
se: “Për të marrë vendimin gjykata nuk mund të përdorë prova të tjera veç atyre që janë

89
marrë ose janë verifikuar në shqyrtimin gjyqësor”; po ashtu edhe nenin të 152 i K.Pr.Penale
mbi çmuarjen e provave, dhe në konkluzion nga interpretimi i dy dispozitave tё mёsipёrme
vёrehet se, pёrpara se tё procedojё me zbatimin e nenit 152 tё K.Pr.Penale, gjykata duhet mё
parё tё sqarojё provat mbi tё cilat do tё marrё vendimin.
Ky kolegj vlerëson se, parimisht, Kodi i Procedurës Penale nuk jep një hierarki të
llojeve të provave në procesin penal. Pra, provat nuk kanë një vlerë të paracaktuar, në varësi
të llojit të tyre apo të palës që i paraqet. Në këtë kuptim, sistemi akuzator parashikon në
themel të tij parimin e barazisë së armëve ndërmjet palëve. Kolegji Penal vlerëson se
elementi i rëndësishëm në procesin e çmuarjes së provave nuk është lloji apo sasia, por
rëndësia provuese e tyre. Për shembull, një dëshmi e vetme, por nga një dëshmitar i tretë dhe
i paanshëm të mund të rezultojë provuese e një fakti konkret, ndonëse në gjykim janë dhënë
shumë dëshmi të tjera, por nga dëshmitarë jo të besueshëm.
Gjithashtu, ky Kolegj çmon se në bazë të akteve të fashikullit të gjykimit rezulton se
procesi penal në ngarkim të të gjykuarve Gjoçaj dhe Hajdaraj në gjykatën e apelit ka qenë i
njëanshëm duke u shkelur parimi i kontradiktoritetit dhe i barazisë së armëve.
I gjykuari Gjocaj ka mbajtur qëndrim mohues ndaj veprës penale për të cilën
akuzohet. Në kuadër të procesit penal në respekt dhe të prezumimit të pafajësisë si dhe
shfajësimit ndaj akuzës së ngritur përveç provave të kërkuara nga prokurori për provimin e
akuzës kundër tij, i gjykuari ka kërkuar marrjen e të dhënave të sistemit TIMS, të cilat
ndodhen në dosjen hetimore dhe ti nënshtrohen debatit gjyqësor, përballë dëshmisë së të
dëmtuarës Blerta Logu. dhe konkretisht: A ka shkuar Blerta Logu në Kosovë me automjetin
Benz në shoqërinë e të pandehurve Qazim Gjocaj e Gjyle Hajdaraj?
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, kjo kërkesë e bërë nga mbrojtja, si
shprehje e së drejtës për të paraqitur dhe për të kërkuar prova, për t’i kundërshtuar ato, është
pjesë e parimit të kontradiktoritetit, barazisë së armëve dhe të drejtës së mbrojtjes, të drejta
këto të cilat në rastin objekt gjykimi jo vetëm që nuk i janë garantuar të gjykuarit në shkallë
të parë, por që as nuk janë rikuperuar nga Gjykata e Apelit për Krime të Rënda.
Në kuadër të procesit të rregullt ligjor, është dhe parimi i përgjithshëm që çdo provë
paraqitet në prani të të akuzuarit gjatë një seancë publike, sipas parimit të kontradiktoritetit
dhe në respektim të “barazisë së armëve”, me qëllim që të sigurohet dhe të mundësohet
paraqitja e argumenteve nga pala kundërshtare. Pra, në këtë mënyrë duhet me patjetër që të
kemi një proces kontradiktor.
E drejta për një proces së rregullt përfshin parimin e barazisë së mundësive, mjeteve
dhe armëve. Kjo do të nënkuptojë se, çdokush që është palë në një proces duhet të ketë
mundësi të barabartë që të paraqesë çështjen e vet dhe se asnjë palë nuk duhet të gëzojë
ndonjë avantazh të konsiderueshëm ndaj palës tjetër në lidhje me provat. Pra në këtë kuptim,
është detyrë dhe përgjegjësi e organit procedues, që të përcaktojë një ekuilibër të drejtë mes
palëve. I akuzuari duhet të ketë shanse të barabarta me prokurorin për paraqitjen dhe marrjen
e provave, e drejtë e cila i është mohuar të gjykuarit Qazim Gjocaj duke i’u shkelur atij në
këtë mënyrë e drejta për një proces të rregullt ligjor.
Fakti që të gjykuarit i është mohuar e drejta për të kërkuar marrjen e provës e ka vënë
atë në pozitë të disfavorshme ndaj organit të akuzës duke cënuar parimin e kontradiktoritetit
dhe të barazisë së armëve. Në vendimin nr.5 datë 17.02.2003 Gjykata Kushtetuese është
shprehur ndër të tjera se: “Parimi i kontradiktoritetit dhe i barazisë së armëve në gjykimin
penal kërkon që argumentat e mbrojtjes të paraqiten dhe të dëgjohen njëlloj si ato të
prokurorit. Ky parim presupozon që secilës palë duhet t’i ofrohen mundësi të arsyeshme për
të paraqitur pretendimet për çështjen, në kushte të tilla që të mos e vënë në disavantazh me
palën tjetër.
Gjykata e apelit nuk e ka ezauruar plotësisht procesin e të provuarit dhe për pasojë
vendimi i fajësisë nuk është tej çdo dyshimi të arsyeshëm. Të dyja gjykatat kanë arritur në

90
konkluzion duke u bazuar kryesisht në dëshminë e të dëmtuarës Blerta Logu, dëshmi e cila
ka pasur kundërthënie dhe mospërputhje me provat e tjera të marra me anë të letërporosisë,
siç është dëshmia e Sali Dreshaj dhe akt vendimi i pushimit të çështjes penale datë
22/02/2016 në ngarkim të Sali Dreshaj e Neim Manxharaj në Republikën e Kosovës.
Në rigjykim gjykata e apelit duhet t’i japë përgjigje pretendimeve të palëve, duke
vendosur përsëritjen e pjesshme të shqyrtimit gjyqësor, si dhe analizën ligjore të elementëve
të veprës penale për të cilën gjykohen të pandehurit.
Nga provat e administruara dhe nga aktet që ndodhen në fashikullin e gjykimit, ky
Kolegj çmon se gjykata e apelit ka bërë një vlerësim jo të drejtë të provave dhe në
kundërshtim me kërkesat e nenit 152 të K.Pr.Penale pa paraqitur dhe arsyetuar në vendimin e
saj krahas provave mbi të cilat bazon vendimin edhe provat e tjera që i konsideron të pa
pranueshme.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje të gjykatës së apelit se gjatë
rishqyrtimit të çështjes në zbatim edhe të detyrimeve që rrjedhin nga përmbajtja e dispozitës
së nenit 152 të K.Pr.Penale, në kuadër të verifikimit të vërtetësisë dhe fuqisë provuese të çdo
prove, gjykata duhet të marrë e të shqyrtojë provat dhe faktet që provojnë ato.
Sa më sipër, vendimi nr.87, datë 06.09.2016 i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda,
i cili ka lënë në fuqi vendimin nr.78, datë 01.06.2016 të Gjykatës së shkallës së parë për
Krime të Rënda duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë me
tjetër trup gjykues.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në përcaktimet e nenit 441/1, pika “ç”
të Kodit të Procedurës Penale,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.87, datë 06.09.2016 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 05.07.2017

91
Nr. 71001-02430-00-2015 Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-575 i Vendimit (107)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë prej:

Edmond Islamaj Kryesues

Guxim Zenelaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Artan Zeneli Anëtar
Tom Ndreca Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 05.07.2017, mori në shqyrtim çështjen penale me palë:

I GJYKUARI: MONDI GJOKA,

përfaqësuar nga av. Mark Lleshi

OBJEKTI
Kryerje e veprës penale "Vrasje me dashje e mbetur në tentativë"
dhe "Mbajtje pa leje e armëve luftarake".

Baza Ligjore: Neni 76-22 dhe 278/2 i K.Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë me vendimin nr.144, datë 22.10.2009 ka

vendosur:
-Kalimin e akteve të procedimit penal nr.378 të vitit 2008 në ngarkim të të
pandehurit Mondi Gjoka Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Lezhë.

Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.50, datë 12.05.2010, ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.144, datë 22.10.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lezhë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po këtë gjykatë, por me tjetër
trup gjykues.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë me vendimin nr.15, datë 09.02.2012, ka

vendosur:
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Mondi Gjoka, për kryerjen e veprës
penale të "Vrasjes me dashje e mbetur në tentativë" e parashikuar nga neni 76-
22 të K. Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 11
(njëmbëdhjetë) vjet burgim.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Mondi Gjoka, për kryerjen e veprës penale
të "Mbajtjes pa leje të armëve luftarake" e parashikuar nga neni 278/2 i K.
Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 1 (një) vit burgim.
-Në zbatim të nenit 55 të K. Penal, bashkimin e dënimeve dhe dënimin e të
pandehurit Mondi Gjoka në një dënim të vetëm prej 11 ( njëmbëdhjetë)
vjet burgim.

92
 Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.222, datë 01.11.2012, ka vendosur :
-Lënien në fuqi të vendimit nr.15, datë 09.02.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lezhë me këtë ndryshim:
Dënimin e të pandehurit Mondi Gjoka për kryerjen e veprës penale të “Vrasjes
me dashje” të mbetur në tentativë, parashikuar nga neni 76 -22 të K. Penal me
7 (shtatë) vjet burgim.
Në bashkim të dënimeve, në bazë të nenit 55 të K. Penal, dënohet
përfundimisht me 7 (shtatë) vjet burgim.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.159, datë 22.01.2015 ka

vendosur:
-Mospranimin e rekursit të paraqitur nga prokuroria pranë Gjykatës së Apelit
Shkodër dhe i gjykuari Mondi Gjoka, i përfaqësuar nga mbrojtësi i zgjedhur
nga familjarët av. Jusuf Lita, kundër vendimit nr.222, datë 01.11.2012 të
Gjykatës së Apelit Shkodër.

Gjykata e apelit Shkodër me vendimin nr.88, datë 12.10.2015, ka vendosur:

-Pranimin e kërkesës së kërkuesit Mondi Gjoka.
Rivendosjen në afat të rekursit të palës kërkuese Mondi Gjoka kundër
vendimit nr.222, datë të Gjykatës së Apelit Shkodër.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs përfaqësuesi me

prokurë të posaçme i të pandehurit Mondi Gjoka, i cili kërkon:
Prishjen e vendimit nr.222 datë 01.11.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe
pushimin e çështjes në ngarkim të të dënuarit Mondi Gjoka. Nëse Kolegji
Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se i dënuari Mondi Gjoka duhet të
deklarohet fajtor kërkojmë ndryshimin e cilësimit ligjor (juridik) të veprës
penale nga vrasje e mbetur në tentativë e parashikuar nga neni 76-22 të Penal
në plagosje të lehtë;
duke parashtruar këto pretendime:

- Të dy gjykatat nuk kanë zbatuar drejt nenet 128/1 b dhe 2,151 dhe 179/2 të K.Pr.Penale.
I pandehuri, apo mbrojtësi i tij nuk janë njoftuar për vendimet për kryerjen e
ekspertimit mjeko ligjor dhe balistik dhe caktimin e ekspertit, për rrjedhojë, këto akte
janë të pavlefshme apo të papërdorshme.
- Të dy gjykatat nuk kanë zbatuar nenin 290/e, 323/1,324/4, nenin 98 e vijues të K.Pr.
Penale, pasi procedimi penal dhe emri i të dënuarit Mondi Gjoka janë regjistruar në
regjistrin e veprave penale me datën 18.09.2008, kurse "Kërkesa për gjykim, akti i
njoftimit të akuzës, si dhe akti i përfundimit të hetimeve" mbajnë datën 22.12.2008,
pra, këta janë marrë 5 (pesë ) ditë jashtë afatit të hetimeve parashikuar nga neni 323/1
i K. Pr. Penale.
- Së treti: Vendimet e të dy Gjykatave vijnë në kundërshtim me provat e shqyrtuara gjatë
gjykimit. Përjashtuar dëshmisë së shtetasit Tonin Preka gjatë gjykimit, nuk është
marrë asnjë provë që të vërtetojë se i dënuari Mondi Gjoka është autor i vrasjes në
tentativë së shtetasit Tonin Preka. Gjykata në mungesë të provave që të provojë
fajësinë e Mondi Gjokës ka përdorur dëshmitë e dëshmitarëve që nuk kanë qenë
okularë në vend ngjarje (Lekë Preka) i vëllai i të dëmtuarit, i cili rrethanat e ngjarjes i
ka mësuar nga ana të dëmtuarit Tonin Preka. Gjykatat shprehen se fajësia e të
pandehurit u provua dhe me aktet si procesverbalet e këqyrjes së vendngjarjes dhe

93
 mjetit të të dëmtuarit, të cilat në fakt, nuk janë prova, por mjete të kërkim të provës
që nuk vërtetojnë fajësinë e të pandehurit.
- I dëmtuari Tonin Preka nuk është i besueshëm në deklarimet e tij, kur shprehet se
"pashë Mondi Gjokën të vinte me makinë përballë meje ishte rreth 6-7 m larg meje
qëlloi me pistoletë tre herë në drejtim timin, unë u plagosa dhe rashë në gjunjë, me
lëvizjet e mia iu shmanga predhave të tjera, bëra sikur kisha vdekur i hipa makinës e
shkova në spital. Makinën e lashë tek dera e spitalit, pasi kam dalë nga spitali kam
konstatuar se makina kishte dëmtime predhash njoftova policinë. Ngjarja ka ndodhur
më datë 17.09.2008, i dëmtuari ka dalë nga spitali më datë 22.09.2008, këqyrja e
mjetit është bërë më datë 26.09.2008. Çfarë është bërë me këtë mjet për një periudhë
prej 9(nëntë) ditësh. Orën e ngjarjes nuk e saktëson ku shprehet dola nga banesa në
fshatin Balldre rreth orës 19.00 shkova në Lezhë hyra tek turizmi, pasi dola tek
makina më qëlloi Mondi. Sipas këqyrjes së vendngjarjes rezulton se këqyrja është
bërë në kushte të ndriçimit artificial, pra sa ishte mundësia e identifikimit të autorit.
Të dyja gjykatat kanë marrë të mirëqena deklarimet e të dëmtuarit, i cili nuk është i
besueshëm në deklarimet e tij.
- Së katërti: Të dyja gjykatat kanë cilësuar gabim edhe veprën penale për të cilën i
dënuari Mondi Gjoka është akuzuar dhe deklaruar fajtor pasi: Gjykata arsyeton se
distanca mes të dënuarit dhe të dëmtuarit është rreth 6-7 m dhe se i dënuari ka qëlluar
rreth 5 herë. Ky arsyetim i Gjykatës është i pasaktë e i pa provuar pasi: Sipas këqyrjes
së vendngjarjes, skicës së vend ngjarjes, gjerësia e gjithë rrugës ku ka ndodhur ngjarja
është 7 m. Mjetet si i të dëmtuarit dhe i autorit kanë qenë autovetura tip Benz Rexhina
përballë njeri tjetri dhe brenda gjerësisë prej 7 m të rrugës. Gjykatat nuk kanë
llogaritur gjerësinë e mjeteve që shkon rreth 3.2 m të dy. Nuk kanë llogaritur se i
dëmtuari ishte në këmbë tek dera e makinës çka e ofron distancën të paktën me 60-
70cm. Nuk kanë llogaritur gjatësinë e krahut të autorit që e nxori jashtë makinës, nuk
kanë llogaritur largësinë e hedhjes së gëzhojës nga dritarja e nxjerrjes armës që me
një përllogaritje të thjeshtë distanca mes autorit dhe të dëmtuarit nuk ka qenë më
shumë se 1.5 ose 2 m.
Gjykata shprehet se i pandehuri duhet të ketë qëlluar rreth 5 herë kurse nga deklarimet e
të dëmtuarit rezulton se është qëlluar 3 herë. Nga këqyrja e vendngjarjes rezulton se
në vendngjarje janë gjetur tre gëzhoja. Nga këqyrja e mjetit rezulton se dëmtimet janë
në lartësinë 31.5 cm nga toka. Sipas aktit të ekspertimit mjeko ligjor rezulton se i
dëmtuari është plagosur në kofshë, dhe jo në bust, çka do të thotë se autori nuk ka
dashur ta vrasë Tonin Prekën, por t’i dëmtoje mjetin ose ta plagosi në këmbë atë.
Gjykata gabon në cilësimin si vrasje me dashje e mbetur në tentativë, pasi kush e
pengoi autorin që nga një distancë aq afërt të ndërpriste sulmin dhe të mos realizonte
vrasjen e të dëmtuarit. Shprehemi se cilësimi ligjor nga ana e gjykatës duhej të ishte
plagosje e rëndë apo e lehtë dhe jo vrasje në tentativë.
-Sa sipër, rezulton se vendimi i Gjykatës Lezhë dhe ai i Apelit Shkodër janë të pabazuara
në ligj dhe ne provojmë marrë si rrjedhojë e qëndrimit të njëanshëm moszbatimit të
parimeve të rëndësishme procedural të respektimit të ligjshmërisë, të pavarësisë së
Gjykatës dhe prezumimit të pafajësisë.

94
 KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Zeneli; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë, Z. Alfred Progonati, i cili kërkoi lënien në fuqi vendimit të gjykatës së Apelit, pasi
dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit, Av. Mark Lleshi, i cili kërkoi, prishjen e vendimit të
gjykatës së apelit dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim, si dhe pasi shqyrtoi në tërësi
çështjen;

VЁREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit që ka vendosur, ndryshimin e masës së dënimit në
lidhje me veprën penale të tentativës për vrasje sipas nenit 76-22 të Kodit Penal, për të
pandehurin Mondi Gjoka, duke e dënuar atë përfundimisht me 7 vjet burgim, si dhe që ka
lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë, që ka deklaruar fajtor të pandehurin
Mondi Gjoka, për veprën penale të tentativës për vrasje parashikuar nga neni 76-22 i Kodit
Penal, si dhe për veprën penale të armëmbajtjes pa leje, parashikuar nga neni 278/2 i Kodit
Penal, duke e dënuar atë në bashkim të dënimeve me 11 vjet burgim, është marrë në zbatim
të gabuar të ligjit material penal dhe atij procedural, prandaj do të prishet dhe çështja të
kthehet për rishqyrtim, për shkaqet dhe arsyet që vijojnë.

A. RRETHANAT E FAKTIT

Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Lezhë ka filluar procedimin penal

nr.378, të vitit 2008, në ngarkim të gjykuarit Mondi Gjoka, duke e akuzuar atë për veprat
penale “Vrasje me dashje”, mbetur në tentativë dhe “Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve
luftarake”, parashikuar nga nenet 76 - 22 e 278/2 të Kodit Penal. Me këto akuza, i gjykuari
Mondi Gjoka është dërguar për gjykim në Gjykatën e Shkallës së Parë Lezhë.
Në datën 17.09.2008, në qytetin e Lezhës, përpara ish hotel turizmit i gjykuari ka
qëlluar me armë zjarri shtetasin Tonin Preka, duke i shkaktuar dëmtime, të cilat sipas aktit
mjekoligjor nr.205, datë 19.09.2008, janë shkaktuar me armë zjarri dhe hynë në kategorinë e
plagosjeve të rënda.
Dëshmitari Tonin Preka, i cili është dhe i dëmtuar nga vepra penale, ka shpjeguar në
fazën e hetimit paraprak dhe në gjykim rrethanat e veprës penale, motivin e saj, si dhe ka
identifikuar e njohur autorin e saj, të gjykuarin Mondi Gjoka.
Dëshmitari ka shpjeguar gjithashtu, se ditën e ngjarjes, më datë 17.09.2008, rreth
mbrëmjes, kur dritat e qytetit kishin qenë të ndezura, orën nuk ka mundur ta saktësojë kishte
ndaluar tek turizmi i qytetit për të pirë kafe. Kur ka dalë nga lokali, ka parë makinën “Benz
Rexhina” me ngjyrë blu të errët që i përket të gjykuarit Mondi Gjoka. Në momentin kur
dëshmitari ka dalë nga lokali dhe po hynte në makinën e tij, e po ulej në sediljen e shoferit,
ka dëgjuar krisma arme dhe ka kthyer kokën për të parë, ku ka dalluar të gjykuarin Mondi
Gjoka, i cili kishte ulur xhamin e makinës së tij dhe po gjuante në drejtim të dëshmitarit me
armë zjarri, pistoletë. Dëshmitari ka ndjerë se është goditur me një plumb dhe kur ka parë që
i gjykuari vazhdonte të gjuante me pistoletë, ka bërë veprimin për t’u dukur si i vrarë, ndërsa
i gjykuari Mondi Gjoka është larguar nga vendi i ngjarjes.
Gjithashtu, dëshmitari Tonin Preka ka shpjeguar para gjykatës se pas ngjarjes, familja
e të gjykuarit Mondi Gjoka kishte reaguar me shumë vonesë dhe se midis tij dhe familjes së
të gjykuarit nuk është arritur pajtimi. Dëshmitari ka shpjeguar se i gjykuari rreth dhjetë ditë
para se ngjarjes e kishte parë të pandehurin Mondi Gjoka, të cilit i kishte dërguar fjalë që të
mos e shikonte shtrembër, pavarësisht atyre çfarë mund të kishte me kushërinjtë e tij.
Shpjegimet e dëshmitarit Tonin Preka, të cilat janë të plota dhe bindëse, janë
mbështetur nga provat e tjera të administruara në gjykim, siç janë, procesverbali i këqyrjes së

95
vendit të ngjarjes datë 17.09.2008, nga i cili rezulton se në vendin e ngjarjes janë gjetur 3
gëzhoja , të cilat janë marrë me cilësinë e provës materiale, procesverbali i këqyrjes së
automjetit të dëshmitarit Tonin Preka, në të cilën janë konstatuar dëmtime me karakteristika
të shkaktimit me armë zjarri, akti ekspertimit balistik nr.6383, datë 24.09.2008, sipas të cilit
tre gëzhojat objekt ekspertimi janë qitur nga e njëjta armë, e cila duhet të jetë një pistoletë
TT model 54, kal 7.62 mm, akti i ekspertimit mjeko-ligjor nr.205, datë 19.09.2008 në bazë të
të cilit tek i dëmtuari Tonin Preka janë konstatuar plagë me armë zjarri në pjesën e sipërme të
kofshës së majtë. (Frakturë e hapur e komunitive në shumë fragmente të tronkanterit të madh
të majtë).
Gjithashtu, në gjykim janë administruar si provë she shpjegimet e shtetasit Lekë
Preka, vëllai i të dëmtuarit Tonin Preka, të cilat janë në mbështetje të shpjegimeve të
dëshmitarit të dëmtuar. Gjithashtu, në gjykim është provuar se pas ngjarjes familjarët e të
gjykuarit Mondi Gjoka kanë bërë përpjekje për t’u pajtuar me familjen e të dëmtuarit.

5. PROCEDURAT GJYQËSORE

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë me vendimin nr.144, datë 22.10.2009 ka

vendosur:
-Kalimin e akteve të procedimit penal nr.378 të vitit 2008 në ngarkim të të pandehurit
Mondi Gjoka Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Lezhë.
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.50, datë 12.05.2010, ka vendosur:
Prishjen e vendimit nr.144, datë 22.10.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë
dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po këtë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë me vendimin nr.15, datë 09.02.2012, ka
vendosur:
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Mondi Gjoka, për kryerjen e veprës penale të
"Vrasjes me dashje e mbetur në tentativë" e parashikuar nga neni 76-22 të K. Penal dhe në
bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 11 (njëmbëdhjetë) vjet burgim.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Mondi Gjoka, për kryerjen e veprës penale të
"Mbajtjes pa leje të armëve luftarake" e parashikuar nga neni 278/2 i K. Penal dhe në bazë të
kësaj dispozite dënimin e tij me 1 (një) vit burgim.
-Në zbatim të nenit 55 të K. Penal, bashkimin e dënimeve dhe dënimin e të
pandehurit Mondi Gjoka në një dënim të vetëm prej 11 ( njëmbëdhjetë) vjet burgim.
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.222, datë 01.11.2012, ka vendosur :
-Lënien në fuqi të vendimit nr.15, datë 09.02.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lezhë me këtë ndryshim:
Dënimin e të pandehurit Mondi Gjoka për kryerjen e veprës penale të “Vrasjes me
dashje” të mbetur në tentativë, parashikuar nga neni 76 -22 të K. Penal me 7 (shtatë) vjet
burgim.
Në bashkim të dënimeve, në bazë të nenit 55 të K. Penal, dënohet përfundimisht me
7 (shtatë) vjet burgim.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.159, datë 22.01.2015 ka
vendosur:
-Mospranimin e rekursit të paraqitur nga prokuroria pranë Gjykatës së Apelit Shkodër
dhe i gjykuari Mondi Gjoka, i përfaqësuar nga mbrojtësi i zgjedhur nga familjarët av. Jusuf
Lita, kundër vendimit nr.222, datë 01.11.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
Gjykata e apelit Shkodër me vendimin nr.88, datë 12.10.2015, ka vendosur:
-Pranimin e kërkesës së kërkuesit Mondi Gjoka.
Rivendosjen në afat të rekursit të palës kërkuese Mondi Gjoka kundër vendimit
nr.222, datë të Gjykatës së Apelit Shkodër.

96
 Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs përfaqësuesi me
prokurë të posaçme i të gjykuari Mondi Gjoka, i cili kërkon: Prishjen e vendimit nr.222
datë 01.11.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe pushimin e çështjes në ngarkim të të
dënuarit Mondi Gjoka. Nëse Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se i dënuari Mondi
Gjoka duhet të deklarohet fajtor kërkojmë ndryshimin e cilësimit ligjor (juridik) të veprës
penale nga vrasje e mbetur në tentativë e parashikuar nga neni 76-22 të Penal në plagosje të
lehtë, me shkaqet e parashtruara si më lart.

6. ARSYETIMI LIGJOR I VENDIMIT TË ANKIMUAR

Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë është rrjedhojë e vlerësimit të drejtë të

provave të marra në proces, në zbatim të nenit 152 të K.Pr.Penale. Dëshmia e dëshmitarit
Tonin Preka, si person i vetëm okular i vendit të ngjarjes, çmohet me fuqi të plotë provuese
në vështrim të nenit 152 të K.Pr.Penale. Kjo provë është në koherencë me provat e tjera të
këtij procesi dhe me një informacion të pasur dhe bindës për faktet objekt akuze.
Nga dëshmia e dëshmitarëve të tjerë, Lekë Preka dhe Mark Gjoka provohen rrethana
dhe fakte të kryerjes së veprës penale nga i pandehuri, raportet midis dy familjeve, si dhe
tentativat e bëra nga dëshmitari Mark Gjoka për pajtimin e dy familjeve. Lidhur me shkakun
tjetër të ankimit, të kualifikimit ligjor të gabuar të veprës penale të kryer nga i pandehuri,
trupi gjykues vlerëson se vendimi i gjykatës së Shkallës së Parë Lezhë, edhe për sa i përket
cilësimit juridik të veprave penale të kryera nga i pandehuri, sipas neneve 76-22 e 278/2 të
K.Penal është i drejtë. Në këtë vështrim, trupi gjykues çmon se i pandehuri ka kryer veprën
penale të vrasjes së shtetasit Tonin Preka, të mbetur në tentativë dhe jo sikundër ka
pretenduar i pandehuri se ka kryer veprën penale të plagosjes së rëndë apo të lehtë. Nga
konstatimi i rrethanave të faktit në këtë ngjarje si, largësia midis të dëmtuarit dhe të
pandehurit prej 6-7 metrash, numri i të shtënave të kryera ndaj të dëmtuarit nga i pandehuri,
lokalizimi i goditjes së tyre në një sipërfaqe të vogël, poshtë derës së shoferit të automjetit,
lartësia konstante e goditjes tregojnë se vërtetohen të dy elementët e figurës së veprës penale
të vrasjes së mbetur në tentativë.

7. NË LIDHJE ME REKURSIN

Shkaqet e parashtruara në rekursin e të pandehurit Gjoka janë të mbështetura në

ligj, prandaj ato gjenden të bazuara dhe vendimi i gjykatës së apelit, që ka vendosur
ndryshimin e masës së dënimit në lidhje me veprën penale të tentativës për vrasje sipas nenit
76-22 të Kodit Penal, për të pandehurin Mondi Gjoka, duke e dënuar atë përfundimisht me 7
vjet burgim, si dhe që ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë, që ka deklaruar
fajtor të pandehurin Mondi Gjoka, për veprën penale të tentativës për vrasje parashikuar nga
neni 76-22 i Kodit Penal, si dhe për veprën penale të armëmbajtjes pa leje, parashikuar nga
neni 278/2 i Kodit Penal, duke e dënuar atë, në bashkim të dënimeve, me 11 vjet burgim,
është marrë në zbatim të gabuar të ligjit material penal dhe atij procedural, prandaj do të
prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim, për shkaqet dhe arsyet që vijojnë.
Rekursuesi pretendon zbatimin dhe interpretimin e gabuar të së drejtës procedurale
për shkak se i pandehuri është gjykuar në shkallë të parë dhe në gjykimin në apel nga
mbrojtjes i caktuar nga familjarët. Kështu, mbrojtja ka pretenduar se gjatë gjykimit në shkallë
të parë dhe në apel i gjykuari është përfaqësuar nga mbrojtësi i caktuar nga familjarët e tij,
sipas prokurës së posaçme datë nr.1263 rep, nr.564 kol, datë 07.07.2012, av.Jusuf Lita dhe në
gjykimin në shkallë të parë sipas prokurës nr.120 rep, nr.92 kol, datë22.01.2009 nga
av.K.Gazeli. Në lidhje me legjitimimin e mbrojtësit të zgjedhur nga familjarët e personit në
mungesë, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë kanë me Vendimin unifikues nr.1/2014,

97
kanë vërejtur se: “Në qoftë se i pandehuri nuk është fizikisht i paraburgosur dhe nuk ka prova
të mjaftueshme për të besuar se ka njohuri për procesin penal në ngarkim të tij, atëherë
zgjedhja e mbrojtësit nga ana e të afërmve të të pandehurit të gjykuar në mungesë do të
konsiderohet, për efekt të ligjit procedural, si mbrojtës i caktuar kryesisht. Pra, mbrojtësi i
zgjedhur nga familjarët do të pranohet nga gjykata duke e legjitimuar por duke i njohur tagrat
e mbrojtësit të caktuar, që janë të drejtat procedurale që ka mbrojtësi në procesin penal me
përjashtim të së drejtave që ligji ia njeh si të drejta ekskluzivisht personale të pandehurit.”
Më tej, po më këtë vendim, është arritur në konkluzionin se: “Në rastin e të pandehurit në
mungesë, si mbrojtësi i caktuar nga gjykata, ashtu edhe ai i zgjedhur nga të afërmit e të
pandehurit (i cili siç u tha më lart, konsiderohet të ketë të njëjtat tagra me atë të caktuar nga
gjykata) nuk janë mbrojtës të zgjedhur personalisht nga i pandehuri. Rrjedhimisht, titullari i
së drejtës nuk ka deleguar të drejtën e tij për të bërë ankim”.
Kolegji vlerëson se në rastin e të pandehurit në mungesë, njohja e tij me akuzën
ndodh në një fazë të avancuar të procesit penal, shpesh pasi ka përfunduar si hetimi, ashtu
edhe gjykimi në shkallë të parë. Prandaj është e një rëndësie thelbësore që i gjykuari të ketë
mundësi, të paktën në gjykimin në apel - i cili është edhe gjykim themeli - për të ushtruar të
drejtat e tij kushtetuese thelbësore siç janë: e drejta për t’u dëgjuar, përfshirë këtu të drejtën
për të zgjedhur personalisht mbrojtësin; për të kërkuar marrjen e provave nëpërmjet
përsëritjes së hetimit gjyqësor, si element i respektimit të parimeve të kontradiktorialitetit dhe
të barazisë së armëve. Vetëm nëpërmjet plotësimit të këtij parimi; pra, mundësimit të të
pandehurit për të zgjedhur vetë, ose miratuar strategjinë mbrojtëse, mund të thuhet se është
garantuar zhvillimi i një procesi të rregullt ligjor, i cili nuk duhet të jetë një e drejtë thjesht
formale, por mundësimi i një procesi të zhvilluar sipas metodës së parimit të
kontradiktorialitetit midis palëve, duke respektuar barazinë e armëve dhe garantimin e një
mbrojtje efektive, (shih Vendim nr.176, datë 28.10.2015, të Gjykatës së Lartë).
Në këto kushte, ky Kolegj vlerëson se me qëllim ushtrimin e së drejtës efektive për
t’u mbrojtur qoftë me mbrojtës, qoftë vetë, në përputhje me parimin e një gjykimit të drejtë
dhe të rregullt, i cili duhet të zbatohet në mënyrë efektive dhe jo teorike, në mënyrë që i
pandehurit të dëgjohet dhe të mbrohet mbi themelin e akuzave, është e nevojshme prishja e
vendimit të gjykatës së apelit dhe dërgimi i çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë.
Rekursuesi pretendon edhe zbatimin dhe interpretimin e gabuar të së drejtës materiale
në lidhje me veprimet e kryera konkretisht nga ana e të pandehurit, Gjoka sa i përket
cilësimit të saktë të tyre, në zbatim të ligjit penal dhe atij procedural. Mbrojtja e të pandehurit
Gjoka pretendon se ndodhet në kushtet e plotësimit të elementëve ligjore të veprës penale të
plagosjes së rëndë me dashje, sipas nenit 88 të Kodit Penal, ndërsa prokurori ka prapësuar se
ndodhemi në kushtet e plotësimit të elementëve ligjore të veprës penale të vrasjes me dashje,
mbetur në tentativë, sipas neneve 76-22 të Kodit Penal, duke konkluduar për lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së apelit.
Kolegji Penal vëren se për marrjen e një personi në përgjegjësi penale është e
nevojshme që në veprimet ose mosveprimet e tij të ekzistojnë elementët e një figure të
caktuar të veprës penale, të parashikuar nga ligji penal. Respektimi dhe plotësimi i
elementeve të figurës së veprës penale, si dhe cilësimi i saktë i veprës penale të kryer, ka
rëndësi të madhe, sepse ka të bëjë me zbatimin e parimit të ligjshmërisë dhe parimit të
proporcionalitetit. Për të pasur një figurë konkrete të veprës penale është e domosdoshme
ekzistenca e të gjithë elementëve përbërës të saj të marra së bashku, të cilët janë: a) objekti i
veprës penale; b) ana objektive; c) subjekti dhe ç) ana subjektive. Kolegji Penal i Gjykatës së
Lartë, me qëllim zgjidhjen e çështjes objekt gjykimi, vlerëson të analizojë elementet e
veprave penale të pretenduara dhe t’i ballafaqojë veprimet e kryera me elementët ligjore të
parashikuar nga ligji penal.

98
 Kolegji Penal vëren se në Kodin Penal janë parashikuar në Kreun II, veprat penale
kundër personit, krimet kundër jetës, të cilat kanë për objekt marrëdhënien juridike
posaçërisht të mbrojtur nga ligji penal që ka të bëjë me jetën, si një e drejtë natyrore dhe
themelore nga e cila rrjedhin të gjitha të drejtat e personit. Në nenin 21 të saj Kushtetuta e
Republikës së Shqipërisë parashikon se, jeta e personit mbrohet me ligj. Kjo dispozitë shpreh
në mënyrë të drejtpërdrejtë mbrojtjen e jetës njerëzore, si një e drejtë, e cila përbën një vlerë
kushtetuese të padhunueshme.
Me qëllim mbrojtjen e jetës, në seksionin e I-rë të Kreut të dytë, janë përfshirë krimet
kundër jetës të kryera me dashje, ku përcaktimi grupor i figurave të ndryshme të veprave
penale përcaktohet në bazë të cilësimit të elementit të anës subjektive dhe konkretisht atij të
dashjes. Përkufizimi i dashjes si element i domosdoshëm i veprës penale, është parashikuar
në pjesën e përgjithshme dhe konkretisht, në nenin 15 të Kodit Penal. Kurse veprat penale me
dashje të kryera kundër shëndetit janë përfshirë në seksionin e tretë dhe që kanë për objekt
marrëdhënien juridike posaçërisht të mbrojtur nga ligji penal që kanë të bëjnë me shëndetin
biologjik dhe cenimin e tij nga veprimet ose mosveprimet e kundërligjshme.
Kolegji vëren se në rastin objekt shqyrtimi, i pandehuri ka pretenduar, në thelb, si
shkak rekursi, kualifikim ligjor të gabuar nga ana e gjykatës së apelit të ligjit material penal.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson të analizojë elementet e veprës penale të vrasjes
me dashje dhe asaj të plagosjes me dashje, në mënyrë që të vlerësojë bazueshmërinë e
pretendimeve të të pandehurit.
Në lidhje me cilësimin juridik, Kolegji vëren se për konfigurimin e veprës penale të
“vrasjes me dashje” duhet që vepra të ndodhë në grindje e sipër, në një moment
gjaknxehtësie dhe që përfundon aty për aty. Kurse, për sa i përket anës subjektive, kjo vepër
penale realizohet, pa motiv, pa interes, pa hakmarrje, pa xhelozi; pra, vepra penale e vrasjes
me dashje, është vrasja që nuk shoqërohet nga prania e rrethanave specifike që e shndërrojnë
atë në vrasje të cilësuar.
Kolegji Penal çmon se, për të bërë dallimin e midis qëllimit për të marrë jetën dhe
dashjes për të plagosur, rëndësi ka aftësia e veprimeve të drejtpërdrejta, e cila duhet të
shqyrtohet në raport me faktet dhe provat e rastit konkret. Meqenëse gjykata nuk mund të
hyjë në brendësi të elementit psikologjik të të pandehurit, me qëllim për të analizuar llojin
dhe objektin e dashjes që ka shoqëruar qëndrimin psikologjik të tij; pra, për të vlerësuar nëse
qëllimi për të marrë jetën dhe pasoja e vdekjes ka qenë përjashtuar, apo ndoshta është
parashikuar a me ndërgjegje është pranuar rreziku real për ardhjen e pasojës së vdekjes nga
ana e të pandehurit. Kësisoj, hetimi i anës subjektive të veprës penale duhet të bazohet mbi
kritere treguese, të cilat duhet të bazohen në të dhëna faktike të verifikueshme dhe të
kontrollueshme që hedhin dritë dhe tregojnë rreth elementit volutiv të krijuar në mendje nga
ana e subjektit aktiv të veprës penale. Prova e anës subjektive, në mungesë të një pohimi të
shprehur nga ana e subjektit aktiv të veprës penale, duhet të mbështetet në të dhëna të
tërthorta, të provuara, të cilat mbartin një peshë dëshmuese rreth vullnetit të vërtetë të
pandehurit dhe sidomos, bazuar mbi ato elementë të anës objektive, të cilët për shkak të
aftësisë së tyre dhe shkallës së cenueshmërisë, tregojnë në mënyrë të paekuivoktë qëllimin e
krijuar nga ana e subjektit aktiv të veprës penale sipas rrethanave që ndodhin zakonisht (iq
quod plerumque accidit).
Në lidhje me dallimin e elementëve ligjore midis tentativës për vrasje me dashje dhe
plagosjes së rëndë, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vëren se me qëllim përcaktimin e
dashjes, nëse bëhet fjalë për veprat e plagosjes së rëndë më dashje, apo atë vrasjes me dashje
të mbetur në tentativë; gjykata e themelit duhet të mbajë parasysh kritere të tilla si: lloji dhe
tipi i armës së përdorur, aftësia e veprimit të kundërligjshëm për të realizuar pasojën, zonën e
trupit ku ka ardhur pasoja, largësia e subjektit pasiv të veprës penale në raport me personin
aktiv të veprës penale, thellësia e plagës së shkaktuar, rrethanat e kohës dhe të vendit që

99
favorizojnë ose jo veprimin kriminal, për të arritur në konkluzionin e drejtë ligjor lidhur me
veprën penale të kryer efektivisht nga ana e subjektiv aktiv të veprës penale.
Kolegji vërën se në rastin e veprës penale të plagosjes, shkalla e cenimit të veprimit
kriminal shterohet me ardhjen e pasojës; pra, atë të plagosjes. Ndërsa në rastin e tentativës
për vrasje, ka një shtesë të cenueshmërisë së veprimit kriminal, i cili në vetvete, ka aftësi më
të madhe dhe potencialisht është në gjendje të realizojë një pasojë më të rëndë se sa kundrejt
marrëdhënies me objekt tërësinë e shëndetit, duke prekur apo vendosur në rrezik real,
marrëdhënien tjetër juridike më të lartë të mbrojtur, e cila ka për objekt marrëdhënien e jetës
të subjektit pasiv të veprës penale. Në këto kushte, për arritjen e një përfundimi të saktë në
lidhje me cilësimin e saktë juridik, gjykata e themelit duhet të udhëhiqet nga një analizë më e
hollësishme të dinamikës së fakteve me qëllim që të çmojë nëse efektivisht jeta e viktimës
është vënë ose jo në rrezik konkret, pra nëse veprimet kriminale të subjektit aktiv të veprës
penale kanë qenë të afta që me një probabilitet të lartë të mund të cenonin jetën e subjektit
pasiv të veprës penale, nëse në krye të subjektit aktiv të veprës penale në planin psikologjik
është krijuar qëllimi për të marrë jetën, (animus necandi), çka do të thotë nëse objektivisht ka
ekzistuar vullneti i këtij subjekti që me mjete të drejtpërdrejta të ketë synuar vrasjen e
viktimës, duke iu referuar kritereve juridike të sipërpërmendura dhe të logjikës juridike.
Në rastin objekt shqyrtimi, Kolegji vlerëson se gjykata e apelit nuk ka kryer një hetim
të plotë e të gjithanshëm në lidhje me përcaktimin e elementit volitiv të brendshëm dhe
objektin e sjelljes kriminale nga ana e të pandehurit Gjoka, nëse kemi të bëjmë me veprën
penale tentativës për vrasje me dashje, apo të veprës penale të plagosjes së rëndë. Duke mos
arsyetuar në mënyrë të detajuar të gjitha rrethanat e faktit dhe pretendimet të pandehurit.
Veçanërisht gjykata e themelit është kontradiktore kur ka pranuar faktin se sipas provave ka
rezultuar se ka pasur tre të shtëna me armë, nga ana tjetër edhe pse ka pranuar në rrethanat e
faktit këtë përfundim bie në kundërshtim kur njëkohësisht edhe pse ka pranuar këto rrethana,
arrin në përfundimin se sipas saj ka pasur pesë të shtëna me armë. Duke qenë se mbrojtja e të
pandehurit ka pretenduar kryerjen e veprës penale të plagosjes dhe ajo atë të pranuar nga
akuza, përcaktimi i saktë i numrit të shtënave përbën një rrethanë kyçe për përcaktimin e
cilësimit të saktë të veprimit kriminal të kryer në të vërtetë nga ana e të pandehurit dhe ky
fakt ka ndikuar në dhënien e vendimit. Në bazë të përshkrimeve të aktit të ekspertimit ka
rezultuar se plaga me armë zjarri ndodhet në pjesën e sipërme të kofshës së majtë së të
dëmtuarit Prek, ndërkohë gjykata i referohet në mënyrë të përgjithshme faktit se shënjestër
ishte i gjithë trupi i të dëmtuarit. Gjithashtu, Kolegji i kujton gjykatës së themelit se tentativa
për vrasje me dashje apo edhe plagosja e rëndë janë vepra penale që kërkojnë plotësimin e
elementit subjektiv të dashjes së sjelljes dhe pasojë kriminale, ndërkohë përfundimi i gjykatës
së themelit, sipas të cilit pasoja e dëshiruar nga i pandehuri ka ardhur për shkak të gabimit në
qitje nga ana e të pandehurit nuk është i arsyetuar në mënyrë të hollësishme në raport me
elementin e dashjes së veprës penale.
Në këto kushte, Kolegji çmon se vendimi i gjykatës së apelit është i cenueshëm, pasi
është marrë në shkelje të nenit 383/ç dhe 152 të K.Pr.Penale si dhe të ligjit penal material.
Kolegji Penal çmon se në përputhje me parimin e procesit të rregullt e të drejtë ligjor, është e
rëndësishme dhe e detyrueshme që vendimi i gjykatës të jetë i arsyetuar. Nëpërmjet
arsyetimit të vendimit, gjykata tregon me qartësi vërtetimin e fakteve dhe ligjin e
zbatueshëm, arsyet të cilat e kanë çuar në formimin e bindjes dhe qëndrimin e gjykatës që ka
dhënë vendimin, veçanërisht me kriteret ligjore që gjykata ka zbatuar në caktimin e dënimit,
në mënyrë që palët të jenë në gjendje të ushtrojnë të drejtën e ankimit duke parashtruar
pretendimet dhe shkaqet për të cilat nuk pajtohen me vendimin.
Sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i gjykatës së apelit
duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rigjykim në po atë gjykatë.

100
8. NË LIDHJE ME ZGJIDHJEN E ÇËSHTJES

Në përfundim, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi rrethanat dhe faktet
sikundër janë pranuar dhe nga vetë gjykata e apelit, në vështrim të parimeve kushtetuese,
ligjit penal dhe atij të procedurës penale, vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit që ka
vendosur ndryshimin e masës së dënimit në lidhje me veprën penale të tentativës për vrasje
sipas nenit 76-22 të Kodit Penal, për të pandehurin Mondi Gjoka, duke e dënuar atë
përfundimisht me 7 vjet burgim, si dhe që ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së
parë, që ka deklaruar fajtor të pandehurin Mondi Gjoka, për veprën penale të tentativës për
vrasje parashikuar nga neni 76-22 i Kodit Penal, si dhe për veprën penale të armëmbajtjes pa
leje, parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal, duke e dënuar atë në bashkim të dënimeve me
11 vjet burgim, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit material dhe atij procedural, prandaj
duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup
gjykues, duke u respektuar parimet e zhvillimit të procesit të rregullt e të drejtë gjatë
zhvillimit të gjykimit në atë gjykatë dhe konkluzionet e arritura në këtë vendim.

PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441 të Kodit të
Procedurës Penale,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.222, date 01.11.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe kthimin e
akteve për rishqyrtim për të gjykuarin Mondi Gjoka, në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 05.07.2017

101
Nr. 86000-02171-00-2016 Regj. Themeltar
Nr. 00-2017 -576 i Vendimit ( 108 )

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë prej:

Edmond Islamaj Kryesues

Guxim Zenelaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Artan Zeneli Anëtar
Tom Ndreca Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 05.07.2017, mori në shqyrtim çështjen penale me palë:

I GJYKUARI: EUGEN MUCAJ,

përfaqësuar nga Av.Ferit Muçaj.

OBJEKTI:
Lirim me kusht.

Baza Ligjore: Neni 64 i K. Penal.

Gjykata e Shkallës së Parë Durrës me vendimin nr.87 (892), datë 22.02.2016, ka

vendosur:
“Pranimin e kërkesës e të dënuarit (kërkues) Eugen Muçaj.
Lirimin e kërkuesit Eugen Muçaj, nga vuajtja e mëtejshme e dënimit të dhënë
me burgim me vendimin date 10.03.2015, nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Elbasan, me kusht që gjatë kohës së mbetur të dënimit të mos kryejë vepër
tjetër penale.
Afati i provës i fillon nga data 22.02.2016.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të dënuarit Eugen Muçaj.
Në bazë të nenit 60/9 të K.Penal, të mos shoqërohet me persona të dënuar dhe
të raportojë rregullisht tek shërbimi i provës, gjatë gjithë kohës së lirimit me
kusht.
Të njoftojë paraprakisht Zyrën Vendore të Shërbimit të Provës, pranë
Gjykatës Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe Komisariatin e Policisë Tiranë, për
ndryshimin e vendbanimit duke dhënë motivet përkatëse.
Kopje vendimit t’i dërgohet Zyrës Vendore të Shërbimit të Provës, pranë
Gjykatës Rrethit Gjyqësor Tiranë, Prokurorisë pranë Gjykatës Rrethit
Gjyqësor Tiranë, dhe Komisariatin e Policisë Tiranë, për të mbikëqyrur
vendimin e lirimit me kusht.

102
 Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.2197, datë 22.10.2015, ka vendosur:

-Ndryshimin e vendimit penal nr.87(892), datë 22.02.2016, të Gjykatës

Rrethit Gjyqësor Durrës si më poshtë:
- Rrëzimin e kërkesës së kërkuesit Eugen Muçaj.

Kundër vendimit ka ushtruar REKURS i gjykuari Eugen Muçaj, përfaqësuar nga

av. F.Muçaj, i cili kërkon prishjen e vendimit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës, duke parashtruar këto shkaqe:

-Vendimi i gjykatës së apelit është në zbatim të gabuar të nenit 64 të K.P, përkundrazi

vendimi i gjykatës së rrethit është i mbështetur në ligj, si i tillë duhet të lihet në fuqi.
-Gjykata e Rrethit me të drejtë ka arritur në përfundimin se kërkuesi përveç kushteve
formale të nenit 64 të K.P, plotëson edhe konkretisht ka vuajtur më shume se ¾ e
dënimit, nuk është i dënuar asnjëherë më parë, dhe se me sjelljen dhe punën e tij ka
treguar se me dënimin e vuajtur i është arritur qëllimit për riedukimin e tij.
Sipas akteve të administruara në gjykim, vlerësim sjellje, fakti që është shpërblyer me
leje, respektimi i rregullores dhe pjesëmarrja shembullore në veprimtaritë trajnuese,
fakti që ka qenë në marrëdhënie pune gjatë periudhës së burgimit, tregon se ka
dhënë prova për integrimin e tij në shoqëri.
Po kështu, fakti që plotëson kushtin e kërkuar nga neni 64 i K.P (arritja e qëllimit të
riedukimit me burgimin e kryer) e tregon dhe raporti pozitiv i Shërbimit të Provës, i
cili ka dhënë konkluzionin se i dënuari i intervistuar prej tyre, nuk paraqet
rrezikshmëri shoqërore dhe se dënimi i dhënë ka arritur qëllimin për të cilin është
dhënë. Po kështu, në përfundim të gjykimit, IEVP ka dhënë mendimin për lirimin e
kërkuesit.
-Gjykata e Apelit ka gabuar në vlerësimin e provave dhe ka qenë tërësisht e njëanshme
në vlerësimin e fakteve dhe provave të administruara në gjykim.
-Po kështu, gjykata ka interpretuar gabim nenin 471 të K.Pr.P, duke vlerësuar si të
pabazuar në ligj, vendimin e gjykatës së faktit që ka pranuar kërkesën për lirimin para
kohe me kusht, ndërkohë, që nga ana ime ishin bërë disa kërkesa në gjykatë, për të
cilat kisha hequr dorë ose ishin deklaruar të papranueshme.
-Gjykata e Apelit në kundërshtim me parimet e të drejtës, ka arsyetuar si argument për
rrëzimin e kërkesës, faktin se gjykata në llogaritjen e vendimit të saj dhe 90 ditë të
ulura me një vendim gjyqësor nr.45, datë 19.01.2016. Ky është arsyetim tërësisht
absurd dhe i paligjshëm, pasi padrejtësisht mohon një vendim gjyqësor të formës së
prerë të dhënë nga gjykata, ai vendim përveçse është i formës së prerë është plotësisht
i ligjshëm.
- Kërkuesi është arrestuar në datë 20.10.2013, ndërsa vendimi i gjykatës së apelit është në
datë 22.10.2015 dhe kur vendimi i gjykatës së apelit ka marrë formë të prerë i dënuari
ka vuajtur fiks 24 muaj vuajtje dënimi fizik, plus faktin që koha e paraburgimit
llogaritet 1 me 1.5.
-I paligjshëm, i paqartë dhe jologjik është argumenti tjetër se “ndërkohë që pranohet kjo
kërkesë, është duke u gjykuar çështja në themel për bashkëtëpandehurit e tjerë…dhe
se “vepra për të cilën është dënuar kërkuesi paraqet rrezikshmëri të theksuar
shoqërore…”.
Po kështu, gjykata arsyeton si shkelje të vendimit të gjykatës së rrethit faktin se gjykata
nuk ka përcaktuar kohën e provës për kushtin e caktuar lidhur me dënimin e mbetur
pa vuajtur nga i dënuari. Ky arsyetim është i padrejtë, pasi gjykata e rrethit ka
përcaktuar se koha e provës do te jetë e barabartë me kohën e mbetur të dënimit me

103
 burgim. Edhe po të qëndronte një shkelje e tillë gjykata e apelit i kishte mundësitë të
riparonte vetë këtë të metë, pa pasur nevojë të cenonte në themel vendimin.

KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Z. Artan Zeneli; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë, Z. Arben Kraja, i cili kërkoi lënien në fuqi vendimit të gjykatës së apelit, pasi dëgjoi
mbrojtësin e të gjykuarit, Av. Ferit Muçaj, i cili kërkoi, prishjen e vendimit të gjykatës së
apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, si dhe pasi shqyrtoi në
tërësi çështjen;

VЁREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit që ka vendosur, rrëzimin e kërkesës së të dënuarit
Eugen Muçaj për lirim me kusht, duke ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallë së parë, i
cili ka vendosur pranimin e kërkesës së të dënuarit Eugen Muçaj për lirim me kusht dhe
lirimin e kërkuesit Eugen Muçaj, nga vuajtja e mëtejshme e dënimit, me kusht që gjatë kohës
së mbetur të dënimit, të mos kryejë vepër tjetër penale, është marrë në zbatim të gabuar të
ligjit material penal, prandaj ai duhet të prishet dhe të lihet në fuqi vendimi i gjykatës së
rrethit gjyqësor si vendim i marrë në përputhje me ligjin, për shkaqet dhe arsyet që vijojnë.

A. RRETHANAT E FAKTIT

Kërkuesi (i dënuari) Eugen Muçaj, i cili është duke vuajtur dënimin me burgim në
IEVP-Durrës, me kërkesën e paraqitur në datë 27.01.2016 para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës, ka kërkuar qëndrim në shtëpi, konform nenit 59/a të K.Penal.
Në seancën e datës 18.02.2016, kërkuesi ka kërkuar ndryshimin e objektit të kërkesës
nga qëndrim në shtëpi, në lirim me kusht, sipas nenit 64 të K.Penal.
Prokurori pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës ka kërkuar rrëzimin e kërkesës,
pasi mungon arsyeja e veçantë e parashikuar nga neni 64 i K.P.
Me vendimin penal nr.312, datë 10.03.2015 të Gjykatës Rrethit Gjyqësor Elbasan, i
cili ka marrë formë të prerë me vendimin penal nr.768 datë 22.10.2015 të Gjykatës Apelit
Durrës është vendosur: “Deklarimi fajtor i të pandehurit Eugen Muçaj për veprën penale të
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikeve” dhe në bazë të nenit 283/2 të Kodit Penal dhe nenit
406 të K.Pr.Penale dënimin e tij me 4 vjet e 8 muaj burgim, duke i filluar vuajtja e dënimit
nga dita e arrestimit datë 20.03.2013.
-Sipas shkresës nr.499 prot datë 03.02.2016, të IEVP Durrës rezulton se nga dita që
është arrestuar datë 20.10.2013, deri në datën 03.02.2016 që është përpiluar kjo dinamikë ka
vuajtur 3 vjet 6 muaj e 21 ditë burgim.
-Në momentin e dhënies së vendimit në gjykatën e shkallës së parë të dënuarit i ka
mbetur për të vuajtur edhe 1 vit 1 muaj 10 ditë burgim.
-Sipas raportit të Shërbimit të Provës Durrës nr.164/7, datë 18.02.2016 është arritur
konkluzioni se: ky i dënuar është intervistuar prej tyre dhe është konkluduar se nuk paraqet
rrezikshmëri, dënimi e ka arritur qëllimin për të cilën është dhënë, dhe nëse Gjykata do të
pranojë lirimin e tij me kusht, duhet të aplikohen disa detyrime sipas nenit 60 të K.Penal.
Në vlerësimin nr.537 prot., datë 05.02.2016 të IEVP Durrës, me objekt lirim me
kusht për të dënuarin Eugen Muçaj në rubrikën “Pjesëmarrje në programe rehabilituese”
thuhet:
Frekuenton biseda të grupit dhe këshillimet individuale në mënyrë aktive, ka qenë
bashkëpunues gjatë punës me to. Ai karakterizohet nga një tip ekstrovers dhe kjo e ka
ndihmuar të dënuarin të shprehet lidhur më atë çfarë ai ndjen dhe të gjejë mënyra efektive të

104
zgjidhjes së situatave të ndryshme social-edukative. Programet edukative kanë qenë të
nevojshme dhe kanë luajtur një rol pozitiv në procesin e rehabilitimit të dënuarit. Ky i dënuar
është motivuar edhe me leje shpërblyese, pasi ka plotësuar të gjithë komponentët social-
edukativ dhe pritshmëritë për një rehabilitimin dhe ri-integrimin e tij në shoqërinë”.
Me tej në vlerësimin thuhet se është i punësuar vazhdon kurse profesionale për
mësimin e gjuhëve të huaja, nuk është e nevojshme për program terapeutik, merr pjesë në
aktivitetet sportive, frekuenton aktivitetet kulturore dhe sportive të zhvilluara në institucion
dhe kjo e ndihmon të dënuarin nga ana psiko-emocionale, frekuenton aktivitetin e xhamisë.
I dënuari gjatë kësaj kohe ka përfituar një ulje dënimi dhe leje shpërblyese. Gjate
qëndrimit në burg ai ka qenë në marrëdhënie pune, sipas kartelës së punës paraqitur në
gjykim nga IEVP Durrës.
-Vërtetimi nr.44 prot datë 15.02.2016 i Ndërmarrjes Komunale Plazh, sipas të cilit
drejtuesi i saj do të punësojë të dënuarin nëse lirohet me kusht.
-Sipas certifikatës familjare datë 07.01.2016 rezulton se kërkuesi Eugen Muçaj është i
martuar.
-Sipas dëshmisë së penalitetit nr.11 datë 07.11.2016 rezulton se ky shtetas është i pa
dënuar më parë.

B. PROCEDURAT GJYQËSORE

Gjykata e Shkallës së Parë Durrës me vendimin nr.87 (892), datë 22.02.2016, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesës e të dënuarit (kërkues) Eugen Muçaj.
Lirimin e kërkuesit Eugen Muçaj, nga vuajtja e mëtejshme e dënimit të dhënë me
burgim me vendimin date 10.03.2015, nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me kusht që
gjatë kohës së mbetur të dënimit të mos kryejë vepër tjetër penale.
Afati i provës i fillon nga data 22.02.2016.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të dënuarit Eugen Muçaj.
Në bazë të nenit 60/9 të K.Penal, të mos shoqërohet me persona të dënuar dhe të
raportojë rregullisht tek shërbimi i provës, gjatë gjithë kohës së lirimit me kusht.
Të njoftojë paraprakisht Zyrën Vendore të Shërbimit të Provës, pranë Gjykatës
Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe Komisariatin e Policisë Tiranë, për ndryshimin e vendbanimit
duke dhënë motivet përkatëse.
Kopje vendimit t’i dërgohet Zyrës Vendore të Shërbimit të Provës, pranë Gjykatës
Rrethit Gjyqësor Tiranë, Prokurorisë pranë Gjykatës Rrethit Gjyqësor Tiranë, dhe
Komisariatin e Policisë Tiranë, për të mbikëqyrur vendimin e lirimit me kusht.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.2197, datë 22.10.2015, ka vendosur:
-Ndryshimin e vendimit penal nr.87(892), datë 22.02.2016 të Gjykatës Rrethit
Gjyqësor Durrës si më poshtë:
- Rrëzimin e kërkesës së kërkuesit Eugen Muçaj.
Kundër vendimit ka ushtruar REKURS i gjykuari Eugen Muçaj, përfaqësuar nga
av. F.Mucaj, i cili kërkon prishjen e vendimit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës, me shkaqet e parashtruara si më lart.

C. ARSYETIMI LIGJOR I VENDIMIT TË ANKIMUAR

Vendimi nr.87(892) date 22.02.2016 i Gjykatës së Shkallës së Parë, Durrës duhet

ndryshuar duke u rrezuar kërkesa e kërkuesit Eugen Muçaj.

105
 -Referuar kuptimit dhe zbatimit të nenit 64 të K.P, ligjbërësi, lirimin para kohe me
kusht nga vuajtja e dënimit, e ka kushtëzuar me domosdoshmërinë e plotësimit/përmbushjes
njëkohësisht të kushteve siç janë:
- Të ketë vuajtur jo më pak se ¾ e dënimit të dhënë për krime me masa dënimi nga 5
gjer në 25 vjet burg, si në rastin në shqyrtim. Në masën e dënimit nuk llogaritet koha e
përfituar me amnisti ose falje;
Vetëm me ekzistencën e arsyeve të veçanta, nëse me sjelljen dhe punën e tij i dënuari
tregon se me dënimin e vuajtur është arritur qëllimi për edukimin e tij;
Nuk lejohet lirimi para kohe me kusht për të dënuarin përsëritës për krime të kryera
me dashje.
Gjykata e Apelit, pas kërkesës paraprake bërë nga organi i akuzës, bazuar në kërkesat
e nenit 427/1 të K.Pr.Penale vendosi përsëritjen e pjesshme të shqyrtimit gjyqësor, duke
marrë si prova katër vendimet gjyqësore të formës së prerë, të cilat u administruan në gjykim
në seancën e datës 19.07.2016; provat e paraqitura nga avokati mbrojtës i kërkuesit të dënuar,
konkretisht vërtetimin e lëshuar nga Ndërmarrja Komunale Plazh Durrës datë 25.05.2016,
konfertë bankare e lëshuar nga banka Intesa Sao Paolo në emër të kërkuesit Eugen Muçaj,të
dhëna nga bashkëshortja e kërkuesit, certifikatë familjare e datës 19.04.2016, të cilat pasi u
shqyrtuan, u administruan në fashikullin e gjykimit.
- Gjykata në shkelje të ligjit procedural penal, nenit 471 në lidhje me nenin 477 të
K.Pr.P dhe nenet 59/a e 64 të K.Penal ka pranuar kërkesën e kërkuesit me objekt “Qëndrim
në shtëpi” të ndryshuar në atë objekt “Lirim me kusht”, kërkesë haptazi e pabazuar ne ligj,
ndaj të cilës kërkuesi ka hequr dorë vullnetarisht dhe është pushuar çështja në atë gjykatë me
vendimin nr.96 datë 16.02.2016.
-Gjykata e Faktit Durrës, në shkelje të neneve 380,152 të K.Pr.P ka vlerësuar dhe
arsyetuar vendimin bazuar në disa rrethana fakti të paqëna, ashtu dhe të paadministruara në
gjykim lidhur me ekzistencën e disa kushteve bazë për lirimin para kohe me kusht të të
dënuarit Eugen Muçaj.
- Në kuptim e zbatimit të gabuar të nenit 64 të K.P dhe vendimit unifikues nr.2 datë
25.05.2015 të KBGJL ka pranuar kërkesën e vendosur për lirim me kusht pa u përmbushur
kriteret ligjore.
- Për plotësimin e njërit kusht, atij të ¾ të dënimit me burgim që kërkon neni 64 i
K.P, e njëjta gjykatë, me vendimin nr.45, datë 19.01.2016, i ka ulur të dënuarit/kërkuesit 90
ditë burgim, në shkelje të nenit 63/2 të ligjit 8328, datë 16.04.1998, “Për të drejtat dhe
trajtimin e të dënuarve me burgim”, pa u plotësuar afati ligjor 12 muaj, si i dënuar për të
përfituar dhënien e këtij shpërblimi të veçantë, sepse kërkuesi kishte vetëm rreth 3 muaj që
ishte gjykuar me vendimin nr.768, datë 22.10.2015 të Gjykatës së Apelit Durrës.
-Lirimi me kusht i kërkuesit/dënuarit është dhënë ndërkohë që në Gjykatën e Apelit
është në shqyrtim çështja ndaj të dy bashkëpandehurve Hysni e Bujar Salliu (mbi ankimin e
prokurorit për rritjen e masës së dënimit) që mund të ndikojë në interesat e të
dënuarit/kërkuesit Eugen Muçaj, çështja e të cilit gjithashtu, është në Gjykatën e Lartë mbi
rekursin e organit të Prokurorisë për rritjen e masës së dënimit. Pretendim ky qe nuk është
vlerësuar drejtë nga Gjykata e Faktit në rastin në gjykim.
Gjykata, në kuptim e zbatim të gabuar të paragrafit të parë të nenit 64 të K.P dhe të
vendimit unifikues nr.2/2015 të KBGJL ka pranuar kërkesën e të dënuarit për lirim me kusht,
duke pranuar arsye të veçantë, si kriter shtesë që nuk lidhet me cilësitë dhe personalitetin e të
dënuarit për t’u vlerësuar nga gjykata si rrethanë konkrete e lidhur ngushtë me institutin e
lirimit me kusht që ka të bëjë me riedukimin dhe ri-integrimin e tij, si bazë që duhej hetuar
nga gjykata para se të vlerësonte dhe vendoste lirimin me kusht të dënuarit/kërkuesit.
Në vendimin nr.2/2015, gjithashtu KBGJL kanë arritur në përfundimin unifikues se :
“... arsye të veçanta” nuk janë të pavarura dhe duhet të jenë të lidhura ngushtë me qëllimin e

106
institutit të lirimit para kohe me kusht, i cili ka të bëjë me riedukimin dhe ri-integrimin në
shoqëri të të dënuarit. Arsyet e veçanta nuk janë gjë tjetër veçse rrethana konkrete, të cilat
provojnë se me dënimin e vuajtur është arritur qëllimi për edukimin dhe i dënuari është i
gatshëm të ri-integrohet në shoqëri”.
Për më tepër IEVP Durrës në aktin “vlerësim sjellje për në gjykatë”, ashtu dhe
Gjykata në analizën dhe vlerësimin e akteve të administruara në dosjen gjyqësore, në shkelje
të neneve 152 e 380 të K.Pr.Penale, ka bërë vlerësim të njëanshëm të rrethanave të faktit
lidhur me sjelljen e të dënuarit gjatë vuajtjes së dënimit, duke shmangur vlerësimin e masës
disiplinore për shkelje të rënda nga i dënuari/kërkuesi dhe në zbatim të gabuar të paragrafit
parë të nenit 64 të K.Penal dhe vendimit unifikues nr.2/2015 të KBGJL gjykata ka
konsideruar dhe arsyetuar se me dënimin e vuajtur i është arritur qëllimi për edukimin e tij.
Por, referuar materialit të dërguar nga IEVP Durrës, në dosjen gjyqësore është
administruar edhe “Praktika Disiplinore” ndaj të dënuarit/kërkuesit, sipas të cilës rezulton se,
gjatë kohës që i dënuari ka qenë në IEVP Elbasan, me datën 01.11.2013 i është dhënë masë
disiplinore “Përjashtim nga të gjitha veprimtaritë e përbashkëta deri në 20 ditë në ambiente të
veçanta” për faktin se me datën 31.10.2013 ka kundërshtuar me dhunë punonjësit e policisë,
masë kjo që pasqyrohet edhe në “vlerësimin e sjelljes”, nr.2560 prot, datë 07.12.2015,të bërë
nga IEVP Elbasan “Për transferimin” e të dënuarit/kërkuesit.
Në vijim të shqyrtimit gjyqësor, gjyqtari i vetëm në shkelje të ligjit procedural penal
të nenit 471 në lidhje me nenin 477 të K.Pr.Penale dhe nenet 59/a e 64 te K.P ka vijuar
gjykimi në çështjes me objekt “Qëndrim në shtëpi”, të ndryshuar me objekt “Lirim me
kusht”, objekt për të cilin gjyqtari i vetëm me vendimin nr.96 datë 16.02.2016 kishte
vendosur pushimin e çështjes, kërkesë të cilën e çmojmë haptazi të pabazuar në ligj, arsye
bazuar në të cilën gjykata (gjyqtari i vetëm) çmojmë se duhet të vendoste rrëzimin e kërkesës
dhe jo siç ka proceduar me vazhdimin e gjykimit si të përzgjedhur nga kërkuesi për gjykimin
e kërkesës së tij.
Në dënimin e vuajtur, për plotësimin e kushtit ligjor të përmbushjes së ¾ të dënimit
me burgim që kërkon neni 64 i K.P, gjyqtari i vetëm ka përfshirë dhe uljen e dënimit me 90
ditë të vendosur rreth 1 muaj më parë, po prej tij me vendimin nr.45 datë 19.01.2016.
Referuar edhe këtij rasti që gjykata e ka shmangur nga vlerësimi, çmojmë se sjellja e
të dënuarit në vazhdimësinë e vuajtjes së dënimit prej tij, nuk ka treguar se me dënimin e
vuajtur i është arritur qëllimit për edukimin, rehabilitimin dhe integrimin e tij të plotë në
shoqëri...’.

D. NË LIDHJE ME REKURSIN

Shkaqet e parashtruara në rekursin e të dënuarit Eugen Muçaj janë të mbështetura në

ligj, prandaj ato gjenden të bazuara dhe vendimi i gjykatës së apelit që ka vendosur, rrëzimin
e kërkesës së të dënuarit Eugen Muçaj për lirim me kushte, duke ndryshuar vendimin e
gjykatës së shkallë së parë, i cili ka vendosur pranimin e kërkesës së të dënuarit Eugen Muçaj
për lirim me kusht dhe lirimin e kërkuesit Eugen Muçaj, nga vuajtja e mëtejshme e dënimit,
me kusht që gjatë kohës së mbetur të dënimit të mos kryejë vepër tjetër penale, është marrë
në zbatim të gabuar të ligjit material penal, prandaj ai duhet të prishet dhe të lihet në fuqi
vendimi i gjykatës së rrethit gjyqësor, për shkaqet dhe arsyet që vijojnë.
Mbrojtja e rekursuesit pretendon zbatimin dhe interpretimin e gabuar të së drejtës
materiale penale për shkak se i dënuari, i ka plotësuar të gjitha elementët ligjorë për
përfitimin e alternativës së lirimit me kusht. Kolegji Penal do të analizojë dispozitën ligjore
mbi lirimin me kusht në mënyrë që të vlerësojë themelin e pretendimeve të rekursuesit.
Në kreun VII, të Kodit Penal janë parashikuar alternativat e dënimit me burgim.
Kolegji vlerëson se instituti i lirimit me kusht i parashikuar nga neni 64 i Kodit Penal, është i

107
orientuar drejt vlerësimit të futjes së të dënuarit në shoqëri dhe ri-integrimit të tij sa më të
shpejtë. Qëllimi kryesor i institutit të lirimit me kusht është dëshmimi i arritjes së qëllimit të
dënimit, pra ri-edukimi i tij në bazë të një mase të caktuar të dënimit të vuajtur, sipas rasteve
të parashikuar nga dispozita, duke e liruar të dënuarin nga vazhdimi i mëtejshëm i burgimit
për pjesën e mbetur të dënimit, dhe e nënshtruar atë ndaj kushteve të caktuara që ai duhet të
zbatojë gjatë periudhës së kushtit. Lirimi me kusht është një institut me karakter riedukues,
human, dhe social. (Vendimi Unifikues nr.2, datë 25.05.2015, i Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë, § 14).
Me plotësimin me sukses të periudhës së kushtit, meqenëse lirimi me kusht është një
alternativë e vuajtjes së dënimit, i dënuari përjashtohet nga pjesa e vuajtjes së dënimit të
mbetur, duke përfituar kështu lirinë e plotë. Kësisoj lirimi me kusht nuk ka për qëllim të
iniciojë fazën e arritjes së qëllimit të dënimit, por bazohet në këtë arritje, ndaj edhe vazhdimi
i mëtejshëm i saj duhet të konsiderohet i tepërt, për shkak të punës së mirë dhe sjelljes së tij
të pa qortueshme të të dënuarit. Kësisoj, dhënia e lirisë para kohe me kusht, pa vuajtur
plotësisht dënimin e dhënë në vendimin penal, përfaqëson një “shpërblim” që i jepet të
dënuarit, i cili gjatë periudhës së vuajtjes së dënimit, ka dhënë prova të vazhdueshme të
sjelljes së mirë. Ratio (qëllimi) i këtij instituti është i dyfishtë: a) nga njëra anë “të
shpërblejë” të dënuarin, i cili ka dhënë prova të rehabilitimit (qëllimi i posaçëm) dhe b) nga
ana tjetër të shërbejë si shembull për të dënuarit e tjerë (qëllimi i përgjithshëm).
Në bazë të analizës së nenit 64 të Kodit Penal, për akordimin e alternativës së lirimit
me kusht, kërkesat për zbatimin e dispozitës në fjalë, mund të dallohen në kërkesa objektive,
siç janë koha e nevojshme e kaluar në vuajtje të dënimit me burgim, e cila mund të jetë: a) jo
më pak se gjysmën e dënimit të dhënë për kundërvajtje penale; b) jo më pak se dy të tretat e
dënimit të dhënë për krime me masa dënimi gjer në pesë vjet burgim; c) më pak se tre të
katërtat e dënimit të dhënë për krime me masa dënimi nga pesë gjer në njëzet e pesë vjet
burgim; d) në raste të jashtëzakonshme për të dënuarin me burgim të përjetshëm kur ka
vuajtur jo më pak se njëzet e pesë vjet burgim. Parashikimi i periudhës së caktuar kohore për
vuajtjen e një mase të caktuar të dënimit, jo vetëm përjashton personat e dënuar me gjobë,
por edhe parashikon realizimin e funksionit ndëshkues të dënimit, edhe për të dënuarin që
lirohet me kusht duke garantuar funksionet e dënimit, natyrisht duke mos u sakrifikuar
objektivi kryesor që është siguria e komunitetit ndaj personave me rrezikshmëri të lartë
shoqërore, si dhe detyrat e legjislacionit penal dhe parimet e Kodit Penal, parashikuar nga
nenet 1/b dhe 1/c të Kodit Penal. Ndërkohë që dënimi penal në vetvete, përmban elemente të
teorive ndëshkuese dhe parandaluese të krimit, orientimi i tanishëm në shumë legjislacione
penale evropiane, sidomos në lidhje me periudhën e fundit të vuajtjes së dënimit, fokusohet
në riedukimin (ose risocializimin) e të dënuarit (GjEDNj, Vinter dhe të tjerë k. Mbretërisë së
Bashkuar, DhM, Aplikimet nr.66069/09, 130/10 dhe 3896/10, Vendim i datës 09.07.2013,
§115). Plotësimi i kalimit të periudhës përkatëse të vuajtjes së dënimit me burgim, është një
element ligjor që duhet të verifikohet nga ana e gjykatës në çastin e paraqitjes së kërkesës. Në
masën e dënimit të vuajtur nuk llogaritet koha e përfituar me amnisti ose falje, ndërkohë që
nuk shprehet për uljet e dënimit. Për aq kohë sa nuk ka një dispozitë ndaluese, uljet e dënimit
do të përfshihen si pjesë e dënimit të vuajtur për efekt të aplikimit të institutit të lirimit para
kohe me kusht.
Përveç kërkesës objektive për kalimin e një periudhe të caktuar kohore për vuajtjen e
një pjesë të dënimit me burgim, të parashikuar si element për zbatimin e dispozitës për
lirimin me kusht, kërkohet plotësimi i kërkesës ligjore, po me natyrë objektive, siç janë: i)
mos përfshirja e veprës penale për të cilën kërkohet lirimi me kusht me për kryerjen e
veprave penale të parashikuara në nenet 78/a (vrasja për gjakmarrje), 79/a (vrasja e
funksionarëve publikë), 79/b (vrasja e punonjësve të Policisë së Shtetit), 79/c (vrasja për
shkak të marrëdhënieve familjare) apo paragrafi i tretë i nenit 100, i Kodit Penal

108
(marrëdhënie seksuale ose homoseksuale me të mitur kur vepra ka sjellë si pasojë vdekjen
ose vetëvrasjen e të miturit); ii) apo nëse kemi të bëjmë me një të dënuar përsëritës; iii) apo
mosprania e periudhës së sigurisë sipas nenit 65/a të Kodit Penal (shtuar me ligjin
nr.23/2012, datë 1.3.2012, neni 9), ndalon zbatimin e nenit 64 të Kodit Penal. Periudha e
sigurisë shtrihet për afatin kohor nga tre të katërtat e dënimit të dhënë nga gjykata deri në
kohëzgjatjen e plotë të dënimit penal.
Përpos kërkesave ligjore me natyrë objektive, për akordimin e lirimit me kusht
parashikohen edhe plotësimi i disa kritereve ligjore me natyrë subjektive, siç janë prania e
arsyeve të veçanta të cilat tregojnë se me anë të sjelljes dhe punës, i dënimi i dhënë ia ka
arritur qëllimit të tij për riedukimin e individit apo se ka nisur rrugën e sigurtë për arritjen e
këtij qëllimi paçka se ende nuk e ka përfunduar atë. Ndërsa dy kërkesat ligjore për zbatimin e
dispozitës, ajo e vuajtjes së masës së kërkuar të dënimit dhe e mos qenit recidivist apo i
përfshirë në veprat penale ndaluese, janë objektivë (kriteri objektiv), pasi bazohen mbi fakte
objektive të ndodhura dhe të provuara në aktet përkatëse të vendimit të dënimit dhe gjendjes
gjyqësore; kërkesa tjetër, ajo e arsyeve të veçanta (kriteri subjektiv), të cilat tregojnë
rehabilitimin e të dënuarit kërkon një interpretim dhe vlerësim rast pas rasti në bazë të
provave që i paraqiten gjykatës.
Ligjvënësi duke përdorur shprehjen “arsye të veçanta” ka bërë një vlerësim të
përgjithshëm, pa i nominuar ato e duke e lënë në vlerësim të gjykatës sipas rrethanave
konkrete që i paraqiten. Megjithatë, këto “arsye të veçanta” nuk janë të pavarura dhe duhet të
jenë të lidhura ngushtë me qëllimin e institutit të lirimit para kohe me kusht i cili ka të bëjë
me riedukimin dhe ri-integrimin në shoqëri të të dënuarit. Arsyet e veçanta nuk janë gjë tjetër
veçse rrethana konkrete, të cilat provojnë se me dënimin e vuajtur është arritur qëllimi për
edukimin dhe i dënuari është i gatshëm të ri-integrohet në shoqëri. Ky interpretim i paragrafit
të parë të nenit 64 të Kodit Penal të çon në konkluzionin logjik se kemi të bëjmë me një
kusht të vetëm dhe “arsyet e veçanta” nuk janë gjë tjetër veçse fakte të cilat provojnë se me
pjesën e dënimit të vuajtur është arritur qëllimi i dënimit penal në rastin konkret për
edukimin e të dënuarit dhe ai është i gatshëm të ri-integrohet në shoqëri (Vendimi Unifikues
nr.2, datë 25.05.2015, i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, § 47).
Element i fundit për zbatimin e normës në fjalë është mbikëqyrja e të dënuarit gjatë
periudhës së provës së lirisë me kusht. Në rastin kur gjykata pranon kërkesën e të dënuarit
për lirim para kohe me kusht, në mbështetje të nenit 64 të Kodit Penal dhe të ligjit nr.8331,
datë 21.04.1998 “Për Ekzekutimin e Vendimeve Penale” ajo cakton një periudhë kohe ku i
dënuari detyrohet të mbajë kontakte me shërbimin e provës si dhe vendos, sipas rastit, një ose
më shumë detyrime në bazë të nenit 60 të Kodit Penal. Në mungesë të një rregullimi të saktë
ligjor, koha e provës do të jetë e barabartë me kohën e mbetur të masës së dënimit me burgim
për të dënuarin që lirohet me kusht (Vendimi Unifikues nr.2, datë 25.05.2015, i Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë, § 55).
Një rol të rëndësishëm në vlerësimin nga ana e gjykatës të rrethanave të veçanta merr
jo vetëm kontakti i drejtpërdrejtë me të dënuarin në seancë gjyqësore, por edhe vlerësimi i
sjelljes së tij gjatë kohës që ai ka vuajtur dënimin në institucionin e vuajtjes së dënimit. Ky
qëndrim, pavarësisht se është subjektiv për arritjen e një konkluzioni të drejtë, duhet të jetë i
bazuar në prova, përderisa i nënshtrohet një procesi shqyrtimi gjyqësor. Si një kërkesë e cila
paraqitet në fazën përmbyllëse të procesit penal atë të fazës së ekzekutimit, kriteri objektiv
është i përcaktuar në nenin 64 të Kodit Penal, për përcaktimin sa më të drejtë të kriterit
subjektiv, me qëllim dhënien e një vendimi sa më të drejtë, gjykata duhet të marrë në
shqyrtim dhe të vlerësojë raportet e institucioneve përgjegjëse ku i dënuari vuan dënimin me
burgim. Ky detyrim i institucioneve është i përcaktuar në ligjet për vuajtjen e dënimeve
penale, përkatësisht neni 31/6 i ligjit nr.8331, datë 21.04.1998 “Për ekzekutimin e dënimeve
penale. Institucionet e vuajtjes së dënimit kanë detyrimin ligjor në bazë të ligjit nr.8328, datë

109
16.04.1998, “Për të drejtat dhe trajtimin e të dënuarve me burgim dhe të paraburgosurve”, që
jo vetëm të marrin masa për vuajtjen fizike të dënimit, por edhe të marrin masa për edukimin
me qëllim që i dënuari të jetë i gatshëm të riintegrohet pas vuajtjes së dënimit. Ky qëllim
mund të arrihet edhe para vuajtjes së plotë të dënimit kur i dënuari me punën dhe sjelljen e tij
tregon se është i gatshëm që në të ardhmen ta njohë dhe ta respektojë duke mos e shkelur
ligjin. (Shih Vendimin nr.75, datë 12.03.2014 të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë).
Duke iu kthyer rastit objekt shqyrtimi, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se
arsyetimi i gjykatës së apelit kur ka vendosur rrëzimin e kërkesë së të dënuarit Muçaj për
lirim me kusht, sipas së cilit kërkesa duhet të rrëzohet për shkak se është ndryshuar objekti i
saj, nuk është i bazuar në ligj. Alternativa e vuajtjes së dënimit me burgim si lirimi me kusht
edhe kërkesa për qëndrim në shtëpi përbëjnë të dy shkaqe që mund të kërkohet dhe
akordohen në fazën e ekzekutimit të dënimit në përputhje me nenin 477 të Kodit të
Procedurës Penale. Për sa kohë që objekti dhe ndryshimi i kërkesës gjatë fazës së ekzekutimit
sipas nenit 471 të Kodit të Procedurës Penale, qoftë për objektin e lirimit me kusht, qoftë për
atë të qëndrimit në shtëpi shqyrtohet në të njëjtën fazë dhe me të njëjtën mënyrë, ndryshimi
në vetvete i objektit të kërkesës së paraqitur nga kërkimi i një instituti në një kërkim tjetër,
nuk përbën shkelje të ndonjë dispozite urdhëruese, me kusht që objekti i kërkesës të
shqyrtohet dhe të vlerësohet në përputhje të plotë me ligjin procedural dhe atë material.
Po ashtu, arsyetimi i gjykatës së apelit, sipas së cilit nuk merr në konsideratë uljen e
dhënë me vendim gjyqësor të formës së prerë, nuk është në përputhje me ligjin material dhe
atë procedural. Kolegji vëren se me kalimin në formë të prerë të vendimit të gjykatës, çdo
pretendim në kundërshtim me përmbajtjen e këtij vendimi nuk mund të ngrihet dhe se
vendimi i formës së prerë do të konsiderohet si fakt i pakundërshtueshëm për sa kohë nuk
është kundërshtuar dhe qëndron në fuqi. Në këto kushte, Kolegji vlerëson se ndryshe nga
arsyetimi i vendimit të gjykatës së apelit, uljet e dënimit të disponuar me vendim gjyqësor të
formës së prerë, duhet të përfshihen si pjesë e dënimit të vuajtur për efekt të aplikimit të
institutit të lirimit para kohe me kusht. Kjo për arsye se llogaritja e periudhës së kërkuar të
vuajtjes së masës së lirimit me kusht, si alternativë për vuajtjen e dënimit, bazohet mbi
dënimin efektiv dhe konkret që ka vuajtur i dënuari, kjo duke marrë parasysh, jo vetëm
interpretimin tekstual të dispozitës së parashikuar nga neni 64 i Kodit Penal, por edhe
qëllimin e dënimit të vuajtur. Edhe arsyetimi i gjykatës se lirimi me kusht nuk mund t’i jepet
kërkuesit, për shkak se është në shqyrtim çështja ndaj të dy bashkëpandehurve, nuk është e
bazuar në ligj, pasi caktimi i dënimit, kriteret dhe efektet e dënimit, janë të lidhur
ekskluzivisht me secilin person të gjykuar e më pas të dënuar. Kësisoj, arsyetimi mbi
rrëzimin e kërkesës për lirim me kusht, për shkak se vazhdon shqyrtimi i çështjes për të
bashkëpandehurit e tjerë nuk është relevant dhe nuk mund të ketë ndonjë ndikim në fatin e
kërkesës për lirim me kusht, për të pandehurin që e ka pranuar dhe është duke vuajtur
dënimin që personalisht i është caktuar atij.
Lidhur me kërkesën e “arsyeve të veçanta”, Kolegji Penal thekson se tilla mund të
përmenden: “gjendja e vështirë social-ekonomike e familjes së të dënuarit; gjendja e vështirë
shëndetësore e familjarëve të të dënuarit dhe nevoja e tyre për ndihmë dhe asistencë
mjekësore; vdekja apo ikja e familjarëve, nga të cilat lihen pa kujdes fëmijët e të dënuarit apo
persona të tjerë që ai mund të ketë në ngarkim, etj. Në lidhje me rastin konkret, Kolegji çmon
se sjellja e të dënuarit Muçaj, duhej të ishte parë në dinamikë për gjithë dënimin e vuajtur
nga shtetasi i dënuar. Pasi të vlerësohen të gjitha raportet e sjelljes për këtë periudhë, gjykata
më pas duhet të çmojë nëse nga konstatimi i gjithë treguesve të sjelljes arrihet qëllimi për
edukimin apo risocializimin e këtij të dënuari ose jo. Kolegji vlerëson se i dënuari Muçaj e ka
vuajtur një herë ndëshkimin disiplinor për shkeljen administrative të kryer, duke u
përjashtuar nga të gjitha veprimtaritë e përbashkëta, dhe ky i dënuar nuk mund të
përjashtohet pafundësisht dhe apriori nga përfitimet që parashikon ligji material penal. Kjo

110
për faktin se me ligjin nr.8328, datë 16.04.1998 “Për të drejtat dhe trajtimin e të dënuarve
dhe të paraburgosurve”, i ndryshuar, ligjvënësi ka parashikuar një periudhë 6 mujore për
shuarjen e masës disiplinore, fakt që tregon qartazi se qëllimi dhe fryma e ligjit është
pikërisht rehabilitimi i të gjithë të dënuarve që vuajnë dënimin me kalimin e këtij afati ligjor
të parashikuar. Gjykata e themelit duhet të marrë parasysh të gjitha raportet dhe sjelljen në
tërësi të kërkuesit me të gjithë dinamikën e saj gjatë periudhës së vuajtjes. Ndryshe nga
arsyetimi i gjykatë së apelit, gjykata e rrethit me të drejtë ka arritur në përfundimin se
kërkuesi përveç kushteve formale të nenit 64 të K.P, plotëson edhe konkretisht ka vuajtur më
shume se ¾ e dënimit, nuk është i dënuar asnjëherë më parë dhe se me sjelljen dhe punën e
tij ka treguar se me dënimin e vuajtur i është arritur qëllimit për riedukimin e tij. Për më
tepër në raportin e tij, Shërbimi Provës, ka konkluduar se i dënuari i intervistuar prej tyre,
nuk paraqet rrezikshmëri shoqërore dhe se dënimi i dhënë ka arritur qëllimin për të cilin
është dhënë. Nga aktet e fashikullit rezulton se i dënuari Muçaj, nuk ka qenë i dënuar më
parë, dhe se me sjelljen dhe punën e tij ka treguar se me dënimin e vuajtur i është arritur
qëllimit për riedukimin e tij. Sipas akteve të administruara në gjykim, vlerësim sjellje, fakti
që është shpërblyer me leje, respektimi i rregullores dhe pjesëmarrja në veprimtaritë
trajnuese, fakti që ka qenë në marrëdhënie pune gjatë periudhës së burgimit, tregon se ka
dhënë prova për integrimin e tij në shoqëri. Pra, përveç sjelljes në përgjithësi të mirë, i
dënuari Muçaj ka treguar me punën e tij krijimin e një modeli sjellje që dëshmon për një
risocializim të tij që tregon për ecurinë e personalitetit të tij drejt modeleve të jetës shoqërisht
të pranueshme dhe vullnetit të tij për lënë mënjanë sjelljet shoqërisht të rrezikshme me qëllim
për t’iu rikthyer shoqërisë dhe komunitetit pranë të cilit ai jeton, fakt i cili është dëshmuar
edhe nga ndjekja e interesave sociale gjatë ekzekutimit të dënimit.

Sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i gjykatës së apelit

duhet të prishet pasi është marrë në kundërshtim me nenin 64 të Kodit Penal dhe të lihet në
fuqi vendimi i gjykatës së rrethit gjyqësor, si një vendim, i cili është marrë në zbatim të
drejtë të ligjit penal material.

E. NË LIDHJE ME ZGJIDHJEN E ÇËSHTJES

Në përfundim, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi rrethanat dhe faktet
sikundër janë pranuar dhe nga vetë gjykata e apelit, në vështrim të parimeve kushtetuese,
ligjit penal dhe atij të procedurës penale, vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit që ka
vendosur, rrëzimin e kërkesës së të dënuarit Eugen Muçaj për lirim me kushte, duke
ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallë së parë, i cili ka vendosur pranimin e kërkesës së të
dënuarit Eugen Muçaj për lirim me kusht dhe lirimin e kërkuesit Eugen Muçaj, nga vuajtja e
mëtejshme e dënimit, me kusht që gjatë kohës së mbetur të dënimit të mos kryejë vepër tjetër
penale, është marrë në zbatim të gabuar të nenit 64 të Kodit Penal, prandaj ai duhet të prishet
dhe të lihet në fuqi vendimi i gjykatës së rrethit gjyqësor.

111
 PЁR KЁTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441 të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.638, datë 27.09.2016 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.87, datë 22.02.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.

Tiranë, më 05.07.2017

112
Nr. 52102-01633-00-2015 i Regj.Themeltar
Nr. 00-2017 -579 i Vendimit (110)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Edmond Islamaj Kryesues

Tom Ndreca Anëtar
Artan Zeneli Anëtar
Shkelzen Selimi Anëtar
Guxim Zenelaj Anëtar

në séancën gjyqësore të datës 12.07.2017 mori në shqyrtim çështjen penale me:

TË PANDEHUR: ELIS KOVACI,

BARDHYL KOVACI

AKUZUAR:
Për veprën penale të “Vrasje me dashje”, ngelur ne tentative,
kryer ne bashkëpunim,
nenet 76-22-25 te K.Penal

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.574, date 30.09.2014 ka

vendosur:
1.Ne aplikim te nenit 375 te K.Pr.Penale, ndryshimin e cilësimit juridik te
faktit ne ngarkim te te pandehurit Bardhyl Kovaci nga vepra penale “Vrasje
me dashje”, ngelur ne tentative, kryer ne bashkëpunim, parashikuar nga nenet
76-22-25 te K.Penal ne veprën penale “Plagosja e rende me dashje” ne
bashkëpunim, parashikuar nga neni 88/1 dhe 25 i K.Penal dhe dënimin e tij ne
baze te kësaj dispozite me 5 (pese) vjet burgim. Vuajtja e dënimit do te kryhet
ne një burg te sigurisë te zakonshme dhe fillon te llogaritet nga dita e
arrestimit te tij dt.18.11.2013.
Ne aplikim te nenit 375 te K.Pr.Penale, ndryshimin e cilësimit juridik te faktit
ne ngarkim te te pandehurit Bardhyl Kovaci nga vepra penale “Vrasje me
dashje”, ngelur ne tentative, parashikuar nga nenet 76-22 te K.Penal ne veprën
penale “Plagosja e lehte me dashje”, parashikuar nga neni 89 te K.Penal.
Pushimin e akuzës penale ne ngarkim te pandehurit Bardhyl Kovaci per
kryerjen e veprës penale “Plagosja e lehte me dashje”, parashikuar nga neni 89
i K.Penal, ne zbatim te neneve 5 te ligjit nr.22/2014 dt.10.03.2014 “Per dhënie
amnistie” dhe nenit 387 te K.Pr.Penale. 2.Ne aplikim te nenit 375 te
K.Pr.Penale, ndryshimin e cilësimit juridik te faktit ne ngarkim te te
pandehurit Elis Kovaci nga vepra penale “Vrasje me dashje”, ngelur ne
tentative, kryer ne bashkëpunim, parashikuar nga nenet 76-22-25 te K.Penal
ne veprën penale “Plagosja e rende me dashje” ne bashkëpunim, parashikuar
nga neni 88/1 dhe 25 i K.Penal dhe dënimin e tij ne baze te kësaj dispozite me
5 (pese) vjet burgim. Vuajtja e dënimit do te kryhet ne një burg te sigurisë te

113
 zakonshme dhe fillon te llogaritet nga dita vënies ne ekzekutim te këtij
vendimi duke u llogaritur dhe periudha nga dt.26.11.2013-dt.13.12.2013 qe i
pandehuri Elis Kovaci ka qene ne regjimin e masës te sigurimit “arrest ne
burg” para shikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale.

Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.154, date 14.05.2015 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.574, date 30.09.2014 të Gjykatës së Rrethit
gjyqësor Korçë për të pandehurin Bardhyl Kovaci për veprën penale “Plagosja
e rëndë me dashje” në bashkëpunim, parashikuar nga neni 88/1 dhe 25 i
K.Penal dhe veprën penale “Plagosja e lehte me dashje”, parashikuar nga neni
89 i K.Penal. Ndryshimin e këtij vendimi persA i përket të pandehurit Elis
Kovaci dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të tij, per veprën penale
“Plagosja e rëndë me dashje” në bashkëpunim, parashikuar nga neni 88/1 dhe
25 i K.Penal. Lënien në fuqi të këtij vendimi per disponimin për provat
materiale.

Gjykata Apelit Korçë me vendimin nr.6, date 09.07.2015 ka vendosur:

Ndreqjen e vendimit nr.154, datë 14.05.2015 te Gjykatës së Apelit Korçë ne
dispozitivin e tij, pika 1, si me poshtë:
Lënien në fuqi të vendimit nr.574, date 30.09.2014 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë për të pandehurin Bardhyl Kovaci për veprën penale
“Plagosja e rëndë me dashje” në bashkëpunim, parashikuar nga neni 88/1 i
K.Penal dhe veprën penale “Plagosja e lehte me dashje”, parashikuar nga neni
89 i K.Penal.

Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs prokuroria pranë gjykatës se apelit Korçë, e
cila kërkon prishjen e tij, duke parashtruar:

Vendimi është marre ne shkelje te ligjit procedural penal me pasoje pavlefshmëri

vendimi, ne shkelje te neneve 42,142 te Kushtetutës, duke cenuar garancinë
kushtetuese per një proces te rregullt ligjor; ne shkelje nenit 152 te K.Pr.P dhe ne
zbatim te gabuar te ligjit material penal.

Gjykata e Apelit ka paraqitur njëanshmëri ekstreme, e cila evidentohet jo vetëm ne

mungese arsyetimi per pretendimet e ngritura nga prokurori i apelit te dhëna me
shkrim, por dhe ne mungese te faktit qe çështja shqyrtohet edhe mbi apelin e
prokurorit, qe minimalisht duhej ta pasqyronte ne hyrje te vendimit.

Kjo e bën vendimin te paarsyetuar per rrjedhoje te pavlefshëm, ne referim te nenit 112/3
te K.Pr.Penale.

Gjykata ne shkelje te neneve 380 dhe 152 te K.Pr.P nuk ka bere vlerësim te drejte te
provave qe janë administruar ne procesin gjyqësor. Kjo ka sjelle zbatim te gabuar te
ligjit material penal dhe cilësim ligjor te gabuar te veprës penale. Konkluzioni i
gjykatës së apelit per mungesën elementeve te veprës penale te nenit 88/1-25 te K.P
dhe pushimin e çështjes per te pandehurin Elis Kovaçi, pasi “sipas akt ekspertimit te 6
armës te kryer menjëherë pas ngjarjes rezulton mos ketë gjurmët papilare te
pandehurit Elis... dhe se ne veshjet e këtij te pandehuri nuk ka gjurme te faktorëve
plotësues te armës, rezulton se ai nuk e ka prekur me dore”, është i pambështetur.
Gjykata shtrembëron te dhënat e njoftuara nga aktet e ekspertimeve te kryera ne

114
 hetim, pasi: nuk është bere ekspertimi i veshjeve te pandehurit Elis por e dy te
dëmtuarve, po kështu nuk rezulton te jete administruar si prove ndonjë akt ekspertimi
vlerësues i gjurmëve daktiloskotike mbi armen e gjahut, me te çilen është kryer krimi.
- I pandehuri Elis ne apelin e drejtuar gjykatës se apelit ashtu si dhe ne shkalle te pare
ka kërkuar mase te bute dënimi, ose dënim alternative, gjë qe te çon ne përfundimin e
pranimit te autorësisë ne krim.

Nga analiza juridike e rastit rezulton e provuar se dy te pandehurit janë autore te veprës
penale duke konsumuar elementet e veprës penale te vrasjes mbetur ne tentative,
nenet 76-22-25 te K.P, ne dem te shtetasit Shpëtim Mane, ndërsa i pandehuri Bardhyl
edhe per veprën penale te parashikuar nga neni 76-22 i K.P ne dem te shtetasit
Florenc Marko. Nga analiza e provave, ka rezultuar plotësisht e provuar se dy te
pandehurit kane ndërmarrë veprime konkrete me qellim arritjen e pasojës se marrjes
se jetës te dy te dëmtuarve. Kjo provohet me mjetin e përdorur, vendin e goditjes dhe
distance e afërt, porse pasoja nuk ka ardhur me shkaqe te pavarura nga vullneti i tyre.

Arsyetimi i mëvonshëm i vendimit ka kontradikte me dispozitivin e tij, pasi megjithëse

ka ndryshuar vendimin dhe pushuar akuzën per te pandehurin Elis, duke arsyetuar se
vepra është kryer vetëm nga i pandehuri Bardhyl, ne dispozitiv ka lëne ne fuqi
vendimin per te pandehurin Bardhyl, sipas akuzës te nenit 76-22-25 te K.P. Edhe kjo
e Ben vendimin te paarsyetuar, per rrjedhoje te pavlefshëm. Plotësim rekursi lidhur
me nr.6, date 09.07.2015 per ndreqjen e vendimit. Ne rastin konkret nuk jemi ne
kushtet e nenit 385 te K.Pr.P, ( korrigjim gabimi material apo përllogaritje) pasi
gjykata nuk mund te shprehet me një dispozitiv te dyte per çështje qe kane te bëjnë
me themelin e çështjes, e konkretisht bashkëpunimin ne një vepër penale, e cila është
pjese e anës objektive te veprës penale dhe qe ndryshon cilësimin juridik te veprës
penale.

KOLEGJI PENAL I GJYKATES SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Guxim Zenelaj, prokurorin Arben Kraja, i cili kërkoi
prishjen e vendimit te gjykatës se apelit dhe dërgimin e akteve per rishqyrtim, ne po atë
gjykate me tjetër trup gjykues dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Se, rekursi i paraqitur përmban shkaqe ligjore qe motivojnë cenimin e vendimit
nr.154, date 14.05.2015 te gjykatës se apelit Korçe.
Rezulton se, prokuroria pranë Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Korçe ka paraqitur para
asaj gjykate çështjen penale ne ngarkim te te pandehurit Bardhyl Kovaci, i akuzuar per
kryerjen e veprave penale te “Vrasjes me dashje, ngelur ne tentative, kryer ne bashkëpunim”
ndaj te dëmtuarit Shkëlqim Mane për kryerjen e veprës penale “Vrasjes me dashje, ngelur ne
tentative” ndaj te dëmtuarit Florenc Marko ne baze te neneve 76-22 te K.Penal, dhe te te
pandehurit Elis Kovaci i akuzuar per kryerjen e veprës penale te “Vrasjes me dashje, ngelur
ne tentative, kryer ne bashkëpunim ndaj te dëmtuarit Shkëlqim Mane, te parashikuara nga
nenet 76-22-25 te K.Penal.
Gjykatat kane pranuar te provuara se, me dt.18.11.2013, shtetasi Dhionis Bare me
banim ne qytetin e Fierit, ka shkuar me automjetin e tij tip IVEKO me targe AA 560 DF ne
Korçe, me qellim per te blere molle.
Fillimisht ka ndaluar ne banesën e te pandehurit Bardhyl Kovaci ne fshatin Rembec
ku ka shkarkuar arkat per tia mbushur me molle e me pas se bashku me te pandehurin

115
Bardhyl kane shkuar per te blere dhe ngarkuar molle tek Bexhet (Spiro) Duci me banim ne
fshatin Orman te rrethit Korçe, ku ai kishte blere molle dhe me pare. ndërkohe qe është
ngarkuar makina me molle dhe ata (Bexheti, Bardhyli, Dhionisi etj qe ndihmuan per ti
ngarkuar) kane qene duke ngrëne dreke ne banesën e Bexhetit, ka trokitur dera e jashtme e
shtëpisë se tij dhe janë dëgjuar te shara ne drejtim te shtetasit Dhionis Bare nga nderi i tij dhe
familjes se tij, te cilat i Benin shtetasit Florenc Marko (kryeplaku i fshatit Orman) sebashku
me shtetasin e dëmtuar Shkëlqim Mane.
Kjo per arsye se Dhionis Bare, sipas Florencit ia kishte borxh prej disa vitesh. Debati
me pas precipitoi dhe ne goditje me grushta nga te sapoardhurit ndaj Dhionisit, ndërsa
Bexhet Duci ka hyre brenda ne banese per te marre leket pasi i ka thëne Dhionisit qe tia
mbante atij leket dhe ato tia jepte Florencit.
Ne vijim Dhionisi ka rene përdhe, është ndihmuar te hyje ne banese nga personat e
tjerë te cilët ne atë moment kishin dale ne oborr. Pasi dy te dëmtuarit Florenc dhe Shkëlqim
janë larguar rreth 10 m nga banesa e Bexhetit, është vene re se xhami i përparme i mjetit te
shtetasit Dhionis ishte thyer.
Ne grindje rezulton te jete përfshire dhe i pandehuri Bardhyl, ndaj te cilët dy te
dëmtuarit kane përdorur gjithashtu fjale fyese per te dhe familjen e tij. Ne një moment i
pandehuri Bardhyl ka marre ne telefon djalin e tij, te pandehurin tjetër Elis Kovaci, te cilit i
ka kërkuar te vije ta marre me makine pasi po e godisnin, po e vrisnin. E ndërsa dy te
dëmtuarit ishin duke iu afruar shtëpisë se Renato Qorit prej te cilit ishin ftuar per një kafe, ka
arritur i pandehuri Elis me mjetin e tij autoveture.
Pasi ka ndaluar mjetin ne afërsi te shtëpie se Bexhetit, ai ka zbritur nga makina, duke
mbajtur një arme gjahu ne dore tip shotgun. Pasi ati i tij, i pandehuri Bardhyl Kovaci i ka
thirrur “bjeri vriji se këta janë”, Elisi fillimisht ka qëlluar një here ne ajër e me pas ne drejtim
te shtetasit Shkëlqim Mane i cili ishte vetëm 2-3 m larg tij, duke e qëlluar ne krahun e djathte
te tij dhe ky i fundit pasi ka ecur rreth 3-4 hapa është rrezuar per toke. Me pas është afruar i
pandehuri Bardhyl Kovaci i cili ja ka rrëmbyer armen nga dora te birit dhe ka qëlluar ne
drejtim te shtetasit Florenc Marko, duke e plagosur ne pjesën e barkut, i cili dhe ai është
rrezuar përtokë. Spiro (Bexhet) Duci pasi ka dëgjuar te shtënat ka dale jashtë dhe duke pare
te pandehurin Bardhyl me arme ne dore si dhe te dëmtuarin Florenc përdhe, e ka zëne
Bardhylin per mesi per te mos goditur me. Një veprim i tille është pare dhe nga Xhuma
Hysenaj i cili ka dale jashtë banesës pasi ka dëgjuar dy te shtënat e para.
Ne atë moment Bardhyli ia ka kaluar armen Elisit i cili provohet te ketë qëlluar
përsëri me arme. Sipas shtetasit Xhuma Hysenaj provohet qe Elisi te ketë qëlluar ndërmjet
tyre, përdhe dhe saçma e ka zëne ne faqe, ndërsa Bexheti deklaron se herën e fundit (pra te
shtënën e katër) ka qëlluar Elisi me drejtim nga shtëpia e Xhumait, ndërkohe qe dy te
dëmtuarit ishin mbrapa. Me pas janë afruar bashkëfshatare te tjerë qe kishin dëgjuar te
shtënat, te cilët ju kane dhëne te dëmtuarve ndihmën e pare per ti transportuar ne drejtim te
Spitalit te Korçës.
Te dy te pandehurit pasi kane shkuar ne banesën e tyre fillimisht kane ndërruar
ndresat e me pas i pandehuri Bardhyl ka pritur policinë tek dera e shtëpisë se tij duke ju
kallëzuar se ai kishte qëlluar dy persona dhe duke iu dorëzuar armen dhe lejen per mbajtjen e
saj. Ne këto kushte është kryer arrestimi i shtetasit Bardhyl Kovaci ne flagrance ne
dt.18.11.2013 ora 21.05, si i dyshuar per veprën penale "Plagosje e rende me dashje"
parashikuar nga neni 88/2 te K.Penal. Nga Prokuroria është nxjerre urdhri i ndalimit per Elis
Kovaçin, i cili rezulton te jete ekzekutuar ne dt. 26.11.2013 dhe me pas është caktuar
“detyrimit per paraqitje ne policinë gjyqësore” .
Në përfundim të hetimeve të kryera nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Korçë, duke
konkluduar se shtetasi Bardhyl Kovaci ka konsumuar plotësisht elementet e veprave penale te
“Vrasjes me dashje, ngelur ne tentative, kryer ne bashkëpunim” dhe “Vrasjes me dashje

116
ngelur ne tentative”, te parashikuara respektivisht nga nenet 76-22-25 dhe nenet 76-22 te
K.Penal i ka komunikuar këto akuza ne dt.06.05.2014, kurse te pandehurit Elis Kovaci ne
dt.07.05.2014 vetëm atë te “Vrasjes me dashje, ngelur ne tentative, kryer ne bashkëpunim”
parashikuar nga nenet 76-22-25 te K.Penal.
Ne përfundim te shqyrtimit gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin
nr.574, date 30.09.2014 ka vendosur:
1.Ne aplikim te nenit 375 te K.Pr.Penale, ndryshimin e cilësimit juridik te faktit ne
ngarkim te pandehurit Bardhyl Kovaci nga vepra penale “Vrasje me dashje”, ngelur ne
tentative, kryer ne bashkëpunim, parashikuar nga nenet 76-22-25 te K.Penal ne veprën penale
“Plagosja e rende me dashje” ne bashkëpunim, parashikuar nga neni 88/1 dhe 25 i K.Penal
dhe dënimin e tij ne baze te kësaj dispozite me 5 (pese) vjet burgim. Vuajtja e dënimit do te
kryhet ne një burg te sigurisë te zakonshme dhe fillon te llogaritet nga dita e arrestimit te tij
dt.18.11.2013.
Ne aplikim te nenit 375 te K.Pr.Penale, ndryshimin e cilësimit juridik te faktit ne
ngarkim te pandehurit Bardhyl Kovaci nga vepra penale “Vrasje me dashje”, ngelur ne
tentative, parashikuar nga nenet 76-22 te K.Penal ne veprën penale “Plagosja e lehte me
dashje”, parashikuar nga neni 89 te K.Penal. Pushimin e akuzës penale ne ngarkim te
pandehurit Bardhyl Kovaci per kryerjen e veprës penale “Plagosja e lehte me dashje”,
parashikuar nga neni 89 i K.Penal, ne zbatim te neneve 5 te ligjit nr.22/2014 dt.10.03.2014
“Per dhënie amnistie” dhe nenit 387 te K.Pr.Penale. 2.Ne aplikim te nenit 375 te K.Pr.Penale,
ndryshimin e cilësimit juridik te faktit ne ngarkim te pandehurit Elis Kovaci nga vepra penale
“Vrasje me dashje”, ngelur ne tentative, kryer ne bashkëpunim, parashikuar nga nenet 76-22-
25 te K.Penal ne veprën penale “Plagosja e rende me dashje” ne bashkëpunim, parashikuar
nga neni 88/1 dhe 25 i K.Penal dhe dënimin e tij ne baze te kësaj dispozite me 5 (pese) vjet
burgim. Vuajtja e dënimit do te kryhet ne një burg te sigurisë te zakonshme dhe fillon te
llogaritet nga dita vënies ne ekzekutim te këtij vendimi duke u llogaritur dhe periudha nga
dt.26.11.2013-dt.13.12.2013 qe i pandehuri Elis Kovaci ka qene ne regjimin e masës te
sigurimit “arrest ne burg” para shikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale.
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.154, date 14.05.2015 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.574, date 30.09.2014 të Gjykatës së Rrethit gjyqësor
Korçë për të pandehurin Bardhyl Kovaci për veprën penale “Plagosja e rëndë me dashje” në
bashkëpunim, parashikuar nga neni 88/1 dhe 25 i K.Penal dhe veprën penale “Plagosja e
lehte me dashje”, parashikuar nga neni 89 i K.Penal. Ndryshimin e këtij vendimi persë i
përket të pandehurit Elis Kovaci dhe pushimin e heshtjes penale në ngarkim të tij, per veprën
penale “Plagosja e rëndë me dashje” në bashkëpunim, parashikuar nga neni 88/1 dhe 25 i
K.Penal. Lënien në fuqi të këtij vendimi per disponimin për provat materiale.
Gjykata Apelit Korçë me vendimin nr.6, date 09.07.2015 ka vendosur:
Ndreqjen e vendimit nr.154, datë 14.05.2015 te Gjykatës së Apelit Korçë ne
dispozitivin e tij, pika 1, si me poshtë: Lënien në fuqi të vendimit nr.574, date 30.09.2014 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë për të pandehurin Bardhyl Kovaci për veprën penale
“Plagosja e rëndë me dashje” në bashkëpunim, parashikuar nga neni 88/1 i K.Penal dhe
veprën penale “Plagosja e lehte me dashje”, parashikuar nga neni 89 i K.Penal.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs prokuroria pranë gjykatës se apelit Korçë, e
cila kërkon prishjen e tij.
Kolegji Penal, ne shqyrtim te shkaqeve te paraqitura ne rekurs dhe te akteve te dosjes
gjyqësore, vlerëson se, vendimi i gjykatës se apelit Korçe është marre ne mosrespektim te
ligjit procedural.
Ky Kolegj, çmon se mospasqyrimi në vendim i ankimit të depozituar nga organi i
prokurorisë dhe shkaqeve të tij përbën një të metë në përmbajtjen e vendimit dhe arsyetimin

117
e tij. Si rrjedhim, është cenuar procesi i rregullt ligjor, pasi nuk u është dhënë përgjigje
pretendimeve të parashtruara në ankim.
Me tej, gjykata e apelit, ne mosrespektim te nenit 380 te KPP, ne marrjen e vendimit,
nuk është mbështetur ne provat që janë marrë ose janë verifikuar në shqyrtimin gjyqësor.
Gjykata Kushtetuese në vendimin nr.7, datë 27.04.2005, është shprehur se:
“Legjislacioni ynë procedural penal, doktrina si dhe jurisprudenca gjyqësore e kanë trajtuar
gjerësisht mënyrën e marrjes së provave si një aspekt i rëndësishëm i procesit. Marrja e
provave, sipas Kodit të Procedurës Penale, merr një kuptim të ri bazuar në sistemin
akuzator, duke ndryshuar metodën e të proceduarit në lidhje me marrjen e provave në
shqyrtimin gjyqësor, duke hequr dorë përfundimisht nga të gjitha ato norma të cilat
sanksiononin pabarazinë e palëve në procesin penal në disfavor të individit dhe të së drejtave
të tij. Provat paraqiten dhe marrin vlerën e tyre në debatin gjyqësor. Dispozitat e këtij kodi
kanë ndryshuar rrënjësisht mënyrën e procedimit penal në të gjitha fazat e tij. Prandaj,
mosrespektimi i dispozitave ligjore të vendosura për aktet e procedimit shërben njëkohësisht
dhe si shkak pavlefshmërie që ndikon drejtpërdrejt mbi ecurinë e procesit gjyqësor. ..”
Para se, gjykata te procedoje me zbatimin e nenit 152 tё KPP, duhet mё parё tё
sqarojё provat mbi tё cilat do tё marrё vendimin, duke respektuar nenin 380 tё KPP, dhe
pikërisht ato qe janë marrë ose verifikuar në shqyrtimin gjyqësor.
Sa me siper, per mosrespektim te ketyre dispozitave procedurale, cfare kane ndikuar
edhe ne zbatimin e gabuar te ligjit material, vendimi i gjykates se apelit duhet te prishet dhe
aktet te dergohen per rishqyrtim, ne po ate gjykate.
Gjate rishqyrtimit të çështjes në zbatim edhe të detyrimeve që rrjedhin nga përmbajtja
e dispozitës së nenit 152 të K.Pr.Penale, në kuadër të verifikimit të vërtetësisë dhe fuqisë
provuese të çdo prove, duhet të marrë e të shqyrtojë provat dhe faktet që provojnë ato. Ne
rishqyrtim, gjykata e apelit, mund te riçelë edhe hetimin gjyqësor dhe te zbatoje për aq sa e
vlerëson te nevojshme, nenin 427 te KPP.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441 të K.Pr.Penale,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.154, date 14.05.2015 te Gjykatës se Apelit Korçë dhe kthimin
e çështjes per rigjykim ne po atë gjykate me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 12.07.2017

118
Nr. 53801-02347-00-2015 Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-581 i Vendimit ( 111 )

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë prej:

Edmond Islamaj Kryesues

Guxim Zenelaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Artan Zeneli Anëtar
Tom Ndreca Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 12.07.2017, mori në shqyrtim çështjen penale me palë:

I GJYKUAR: GJIKA STRAMARKO,

përfaqësuar nga Av.Orest Çika.

OBJEKTI:
Akuzuar për kryerjen e veprës penale "Falsifikim të dokumenteve".

Baza Ligjore: Neni 186/2 i K.Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr. 128, datë 17.03.2015, ka vendosur:
-Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Gjika Stramarko, i akuzuar për
veprën penale të “Falsifikimit të dokumenteve”, parashikuar nga Neni 186/1 i
K.Penal.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin e saj me nr.519, datë 16.07.2015, vendosi:

Lënien në fuqi të vendimit nr.l28,dt. 17.03.2015 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë.

Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs prokurori pranë Prokurorisë

së Apelit Vlorë, i cili kërkon:
Prishjen e vendimit nr.l28,dt. 17/03/2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë dhe vendimit nr.519, dt. 16/07/2015 të Gjykatës së Apelit Vlorë, në
ngarkim të të pandehurit Gjika STRAMARKO dhe kthimin e akteve për
rishqyrtim;

duke parashtruar këto pretendime:

- Nga provat e sipërtreguara, vërtetohet tej çdo dyshimi të arsyeshëm se dokumenti
“Vendim nr. 381, datë 18/05/1997 i KKKP Vlorë”, nuk është hartuar prej
institucioneve shtetërore, pasi nuk rezulton asnjë provë që të provojë ekzistencën dhe
përmbajtjen e tij, e si i tillë, ky dokument është tërësisht i falsifikuar prej të
pandehurit Gjika Stramarko, i cili ka konsumuar kështu veprën penale të “Falsifikimit

119
 të dokumenteve” me anë të përdorimit më shumë se një herë, të dokumentit të
falsifikuar, parashikuar si vepër penale nga neni 186/2 i K.Penal.
- Ka rezultuar e provuar se i pandehuri Gjika Stramarko ka siguruar një dokument të
falsifikuar e konkretisht, dokumentin “Vendim nr. 381, datë 18/05/1997 të KKKP-
Vlorë, Provohet se ky dokument i falsifikuar është prodhuar para vitit 1997, në të
cilin daton edhe regjistrimi i këtij vendimi në regjistrin hipotekor.
- Për këto arsye, rezulton se është parashkruar ndjekja penale në lidhje me personin që ka
falsifikuar këtë dokument. Por, pavarësisht këtij fakti, rezulton e provuar se i
pandehuri Gjika Stramarko, ka përdorur këtë dokument dhe dokumentet e rrjedhura
prej tij nga viti 1997 e në vazhdim. Konkretisht, provohet se në regjistrin hipotekor
nr. 855, datë 23/10/1997 është regjistruar një sipërfaqe prone prej 1000 (një mijë)
metër katrorë, e ndodhur në Dhërmi, në vendin e quajtur “Polo Potamo”, me kufi nga
veri-Kampi i ri, nga jugu- ranishte, nga lindja- rrugë dhe nga perëndimi-deti. Po në
këtë numër hipotekor, dhe po në këtë datë është regjistruar edhe një sipërfaqe prone
prej 600 (gjashtëqind) m2, pronë, e cila ndodhet në Dhërmi, në vendin e quajtur
“Polo Potamo”, me kufi nga veriu-klub privat, nga jugu-Kampi i ri dhe lulishte, nga
lindja-rruga dhe nga perëndimi-deti. Në kolonën ku bëhet fjalë për pronarin e pasurisë
rezulton se këto dy pasuri janë regjistruar në emër të “Foto Stramarko, trashëgimtari i
tij Gjika Stramarko”. Pas regjistrimit të këtyre pasurive nga ZVRPP Vlorë është
lëshuar vërtetimi nga dokumenti hipotekor datë 07/11/2000, që provon faktin e
regjistrimit të këtyre pasurive.
- Rezulton se i pandehuri është pajisur nga ZVRPP Vlorë me vërtetim nga dokumentet
hipotekorë në lidhje me këtë pasuri edhe me datën 12/03/2012.
- Po kështu, gjatë hetimeve paraprake, nga ana e organit procedues nuk është bërë e
mundur që të gjendet e sekuestrohet pranë institucioneve që kanë për detyrë ta ruajnë
dhe ta konfirmojnë dokumentin “Vendim nr. 381, datë 18/05/1997 i KKKP Vlorë”.
Një ekzemplar të këtij dokumenti e ka paraqitur pranë organit procedues i pandehuri
Gjika Stramarko, dokument, i cili është sekuestruar nga oficeri i policisë gjyqësore
me procesverbalin e datës 29.04.2014. Pra, provohet se dokumenti i falsifikuar është
përdorur nga i pandehuri Gjika Stramarko edhe pranë organit procedues me datën
29/04/2014.
- Pra sa më sipër, provohet tej çdo dyshimi të arsyeshëm se i pandehuri Gjika Stramarko,
ka përdorur dokumentin e falsifikuar “Vendim nr. 381, datë 18/05/1997 i KKKP
Vlorë” si dhe dokumentet e rrjedhura nga ky dokument. Në kuptim dhe interpretim të
nocionit të falsifikimit, referuar dhe praktikës gjyqësore, përdorimi më shumë se një
herë i dokumentit, në përmbajtjen e të cilit ka të dhëna që dihen se janë të rreme (të
falsifikuara) të derivuara/prejardhura prej tij, ndonëse në paraqitje duken të rregullt,
përbëjnë elementët e figurës së veprës penale të falsifikimit me anë të përdorimit më
shumë se një herë, të dokumentit të falsifikuar, parashikuar nga neni 186/2 i Kodit
Penal. Me këto veprime i pandehuri Gjika Stramarko, ka cenuar marrëdhëniet juridike
të vendosura për të siguruar veprimtarinë e rregullt të administratës publike etj., të
mbrojtura posaçërisht me legjislacionin penal nga veprimet kriminale.
- Gjatë gjykimit në gjykatën e faktit, ka rezultuar se nga ana e kësaj gjykate, në
kundërshtim me kërkesat e nenit 403 e vijues të K.Pr.Penale është lejuar të
administrohet si provë Vendimi nr.27, dt. 09/02/2011 i Kolegjit Penal të
Gjykatës së Lartë. Gjykata e apelit e konsideroi të drejtë veprimin e mësipërm të
gjykatës së faktit, por referenca në vendimin gjyqësor të sipërcituar është krejtësisht e
gabuar, pasi rrethanat dhe faktet për të cilat është akuzuar i pandehuri Gjika
Stramarko janë krejtësisht të ndryshme me rrethanat mbi të cilat është marrë në
cilësinë e të pandehurit shtetasi Vladimir Balla. Duke u bazuar në arsyetimin e

120
 vendimit gjyqësor të mësipërm, të dy gjykatat kanë arritur në konkluzionin se
“Vendimi nr. 381 datë 18/05/1997 i KKP Vlorë” është nxjerrë nga një organ që
ka pasur detyrën dhe kompetencën vendimmarrëse në lidhje me kthimin dhe
kompensimin e pronave ish pronarëve në favor të tyre apo trashëgimtarëve të
tyre.
- Ky konkluzion i të dy gjykatave ka rezultuar apriori dhe i pa mbështetur në prova, pasi
nuk është bazuar në asnjë provë të administruar në seancë gjyqësore. Përkundrazi, ka
rezultuar e provuar se dokumenti “Vendim nr. 381, datë 18/05/1997 i KKKP Vlorë”,
nuk është prodhuar nga institucionet kompetente, por ai është prodhuar me kërkesën e
të pandehurit dhe ky i fundit e ka përdorur këtë dokument për të regjistruar dhe fituar
pasuri të paluajtshme në kundërshtim me procedurat e nevojshme ligjore.
- Të dy gjykatat kanë arritur në konkluzionin se dokumenti “Vendim nr. 381, datë
18/05/1997 i KKKP Vlorë” nuk është grafikisht i falsifikuar. Një konkluzion i tillë
është krejtësisht në kundërshtim me provat e administruara, pasi është vërtetuar në të
dy gjykimet tej çdo dyshimi të arsyeshëm se dokumenti “Vendim nr. 381, datë
18/05/1997 i KKKP Vlorë”, nuk ka ekzistuar ndonjë herë, e si i tillë është tërësisht i
falsifikuar; pra, ndodhemi para falsifikimit intelektual. Rezulton se ky vendim është
pasqyruar, sikur është marrë në datën 18/05/1997. Rezulton e provuar se kjo datë i bie
ditë e diel, e për rrjedhojë, ka qenë pushim për të gjitha organet e administratës
publike. Nga kjo e dhënë del qartë se dokumenti “Vendim nr. 381, datë 18/05/1997 i
KKKP Vlorë” është hartuar më vonë dhe është përdorur nga i pandehuri për
regjistrimin e pasurisë së paluajtshme. Të dy gjykatat në arsyetimet e vendimeve të
tyre nuk sqarojnë faktin se si është e mundur që ky vendim të jetë dhënë në një ditë
që është pushim për të gjitha organet e administratës shtetërore e publike.
- Gjithashtu, dhe Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë, ka konfirmuar
faktin se dokumenti “Vendim nr. 381, datë 18/05/1997 i KKKP Vlorë” nuk ekziston
dhe se ky vendim nuk është dhënë nga institucioni përkatës.
- Pra, del qartë se dokumenti “Vendim nr. 381, datë 18/05/1997 i KKKP Vlorë” nuk ka
ekzistuar ndonjë herë, por pasi është redaktuar me kërkesën e të pandehurit është
përdorur nga ky i fundit për regjistrimin e pasurisë së paluajtshme.
- Siç e kemi theksuar edhe me lart, fakti që dokumenti “Vendim nr. 381, datë18/05/1997,
i KKKP Vlorë”, nuk është lëshuar nga KKKP Vlorë është provuar tej çdo dyshim të
arsyeshëm edhe nga verifikimi i të dhënave të cituara në këtë vendim, pasi ka
rezultuar e provuar se: pranë Arkivës së Këshillit të Qarkut Vlorë, nuk figuron e
regjistruar në regjistrat kadastralë para vitit 1990, pronë në emër të shtetasit Foto
Stramarko.
- Nga verifikimi në Drejtorinë e Administrimit të Mbrojtjes së Tokës pranë Këshillit të
Qarkut Vlorë, ka rezultuar se nuk ka asnjë të dhënë të regjistruar në emër të shtetasit
Foto Stramarko. Rezulton se pranë këtij arkivi ndodhet reforma agrare e vitit 1950-
52, por që në këtë reformë nuk ka asnjë të dhënë në emër të shtetasit Foto Stramarko.
- Në arkivin Kadastral të Vlorës pranë ZVRPP Vlorë nuk rezulton asnjë e dhënë në emër
të Foto Stramarkos dhe Gjika Stramarkos.
- Nga verifikimi pranë Arkivit Qendror Shtetëror, nuk ka rezultuar asnjë e dhënë pronësie
në emër të shtetasit Foto Stramarko.
- Nga këqyrja e procesverbalit të dosjeve të djegura/humbura të vitit 1997, rezulton së në
të nuk ndodhet i pasqyruar “Vendim nr. 381, datë 18/05/1997 i KKKP Vlorë, apo
numri i dosjes 314, që pretendohet se i përket këtij vendimi.
- Nga këqyrja e librit të protokollit të mbledhjes së KKKP-Vlorë për vitin 1997, rezulton
se nuk është pasqyruar fakti se komisioni të këtë marrë apo trajtuar ndonjë kërkesë të
paraqitur nga i pandehuri apo shtetasi Foto Stramarko.

121
 - Nga këqyrja e librit të protokollit të mbledhjeve, i cili mban numrin 77, prot, datë
24/12/1997, rezulton se ky procesverbal fillon me nr. l, dosja nr. 598 në emër të
shtetasit Shefqet Hoxha dhe mbyllet me nr. 7, numri i dosjes 625 në emër të shtetasit
Vita Balliu. Pra, del qartë se në këtë procesverbal nuk gjendet asnjë e dhënë në emër
të të pandehurit apo shtetasit Foto Stramarko.
- Nga këqyrja e vendimeve të trojeve fshat, dosja e vendimeve të tokave bujqësore të
fshatit, regjistri i tokave bujqësore që përmban vendimet e marra dhe dosjet e djegura,
si dhe regjistri i trojeve të fshatit. Nga verifikimi i të gjithë këtyre regjistrave rezulton
se në to nuk është pasqyruar asnjë e dhënë pronësie në emër të të pandehurit apo
shtetasit Foto Stramarko.
- Është vërtetuar se KRRT-ja me vendimin nr. 22, datë 12/09/1996, ka vendosur dhënien
e lejes së sheshit të ndërtimit për një sipërfaqe prej 330 (treqind e tridhjetë) m2 në
favor të të pandehurit. Pra, shihet qartë se i pandehuri ka aplikuar dhe është pajisur
me leje për shesh ndërtimi nëntë muaj, pasi të pajisej me vendimin nr. 381 datë
18/05/1997 i KKK Pronave Vlorë. Nga kjo e dhënë provohet qartë se i pandehuri
shumë kohë më parë ka synuar përvetësimin e pronës, të cilin e ka regjistruar me
dokumentin e falsifikuar “Vendim nr. 381, datë 18/05/1997 i KKKP Vlorë”. Bazuar
në të gjitha provat e mësipërme, provohet tej çdo dyshimi të arsyeshëm se dokumenti
“Vendim nr. 381, datë 18/05/1997 i KKKP Vlorë”, nuk është prodhuar nga organet
kompetente shtetërore. Rezulton e provuar se asnjë nga elementët që citohen në këtë
dokument, si nga përmbajtja ashtu edhe nga forma, nuk ekzistojnë në asnjë prej
institucioneve shtetërore. Pra, del qartë se çdo e dhënë e pasqyruar në këtë dokument
është e rreme, e për rrjedhojë ky dokument është tërësisht i falsifikuar.

KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Z. Artan Zeneli; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë, Z. Kostaq Beluri, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të gjykatës
së rrethit dhe kthimin e çështjes për rigjykim në gjykatën e rrethit me tjetër trup gjykues, pasi
dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit, Av.Orest Çika, i cili kërkoi, lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së apelit, si dhe pasi shqyrtoi në tërësi çështjen;

VЁREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit që ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të gjykatës
së shkallës së parë, i cili ka vendosur deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Gjika
Stramarko, për veprën penale të falsifikimit të dokumenteve, parashikuar nga neni 186/1 i
K.Penal, është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedural, prandaj është i cenueshëm
për shkaqet dhe mënyrën që vijojnë.

A. RRETHANAT E FAKTIT

Nga provat e shqyrtuara, rezulton se është provuar se në regjistrin hipotekor nr. 855,
datë 23/10/1997 është regjistruar një sipërfaqe prone prej 1000 (një mijë) m2, e ndodhur në
Dhërmi, Vlorë, në vendin e quajtur “Polo Potamo”, me kufi nga veriu-Kampi i ri, nga jugu-
ranishte, nga lindja-rrugë dhe nga perëndimi-deti.
Po në këtë numër hipotekor dhe po në këtë datë është regjistruar edhe një sipërfaqe
prone prej 600 (gjashtëqind) m2, pronë, e cila ndodhet në Dhërmi, Vlorë në vendin e quajtur
“Polo Potamo”, me kufi nga veriu-klub privat, nga jugu-kampi i ri dhe lulishte, nga lindja-
rruga dhe nga perëndimi-deti. Në kolonën ku bëhet fjalë për pronarin e pasurisë rezulton se
këto dy pasuri janë regjistruar në emër të “Foto Stramarko, trashëgimtari i tij Gjika

122
Stramarko”. Ndërsa, si titull pronësie për regjistrimin e këtyre dy pasurive është pasqyruar
fakti se ka shërbyer Vendimi i K.K. K.Pronave nr. 381 datë 18/05/1997. Nga verifikimi i
kryer ka rezulton se ky vendim nuk është administruar në praktikën e këtij numri hipotekor,
pra nuk ndodhet në ZVRPP Vlorë. Pas regjistrimit të këtyre pasurive nga ZVRPP Vlorë është
lëshuar vërtetimi nga dokumenti hipotekor datë 07/11/2000, që provon faktin e regjistrimit të
këtyre pasurive. Rezulton se i pandehuri është pajisur nga ZVRPP Vlorë me “Vërtetim nga
dokumentet hipotekore” në lidhje me këtë pasuri edhe më datën 12/03/2012, provohet se në
numrin hipotekor 700, datë 29/07/2011 në zonën kadastrale 1481, janë regjistruar në emër të
pandehurit Gjika Stramarko dy leje ndërtimi dhe konkretisht leja e ndërtimit nr.8/63, datë
16/06/1998, e lëshuar nga Këshilli i Rrethit Vlorë dhe leja e ndërtimit nr.7 prot, dt.
01/05/2004, e lëshuar nga Bashkia Himarë. Për regjistrimin e këtyre dy lejeve të ndërtimit
nga i pandehuri është paraqitur pranë ZVRPP Vlorë deklarata noteriale nr. 3032 rep dhe
nr.1633 kol, dt. 27/06/2008, bashkë me fotokopje të njësuar të “Vendimit nr.381, datë
18/05/1997”, si dhe me fotokopje të njësuar të “Vërtetimit nga dokumentet hipotekor” dt.
07/11/2000. Pra, rezulton se vendimi nr. 381, datë 18/05/1997 i KKKP Vlorë është paraqitur
nga i pandehuri pranë ZVRPP Vlorë, vendim, i cili është paraqitur fotokopje i njësuar me
origjinalin, pasi ky vendim nuk gjendet në numrin hipotekor 855, datë 23/10/1997.
Bashkë me këtë vendim është paraqitur edhe fotokopje e njësuar me origjinalin e
dokumentit “Vërtetim nga dokumentet hipotekor datë 07/11/2000. Këto dy dokumente, i
pandehuri i ka njësuar me origjinalin, pranë noterit publik Nefail Islamaj, kjo e konfirmuar
me vërtetimin nr.1952 datë 30/04/2008 të noterit.
Ndërsa në deklaratën noteriale të redaktuar pranë noterit Nefail Islamaj, rezulton se i
pandehuri ndër të tjera ka deklaruar se: “Me vendimin nr. 381 datë 18/05/1997 të
KKKPronave Vlorë më është njohur dhe kthyer në natyrë një sipërfaqe trualli prej 1000+600
m2 me adresë në fshatin Dhërmi, të cilën e kam të regjistruar në ZVRPP Vlorë. Gjithashtu,
rezulton se në këtë praktikë regjistrimi ndodhet edhe informacioni i dërguar nga Bashkia
Himarë përmes shkresës nr. 30 prot, datë 09/01/2009. Përmes kësaj shkrese është dërguar i
gjithë dokumentacioni i lejes së ndërtimit ku rezulton se i pandehuri ka kërkuar që t’i jepet
leje ndërtimi me datën 10/08/1996, pra, ditën e shtunë. Ndërsa KRRT-ja me vendimin nr. 22,
datë 12/09/1996, ka vendosur dhënien e lejes së sheshit të ndërtimit për një sipërfaqe prei 330
(treqind e tridhjetë) m2.
I pandehuri ka aplikuar dhe është pajisur me leje për shesh ndërtimi nëntë muaj, pasi
të pajisej me vendimin nr. 381 datë 18/05/1997 i KKK Pronave Vlorë. Rezulton se i
pandehuri është pajisur nga ZVRPP Vlorë me “Vërtetim nga dokumentet hipotekorë datë
29/07/2011”, në lidhje me regjistrimin e dy lejeve të ndërtimit.
Nga provat e shqyrtuara ka rezultuar se i pandehuri Gjika Stramarko, pas regjistrimit
të dy lejeve të ndërtimit, ka ndërtuar dhe një kat shtesë, pa leje në objektin e regjistruar. Me
qëllim legalizimin e shtesës së katit, i pandehuri ka aplikuar pranë Drejtorisë Rajonale të
ALUIZNI-t Vlorë me datën 18/07/2013. Dokumentet e paraqitura në lidhje me këtë aplikim
nga i pandehuri janë certifikata familjare e lëshuar më datën 09/07/2013; fotografitë e
objektit; fotokopje e njësuar pranë noterit të dokumentit “Vërtetim nga dokumentet hipotekor
datë 29/07/2011”, si dhe “Vërtetimin nga dokumentet hipotekore të lëshuar më datë
12/03/2012”. Rezulton se nga Drejtoria Rajonale e ALUIZNI-t Vlorë është dhënë leja e
legalizimit nr.81936 datë 24/09/2013. Për regjistrimin e kësaj leje legalizimi, i pandehuri
Gjika Stramarko ka aplikuar pranë ZVRPP Vlorë më datën 30/10/2013. Rezulton se kjo leje
legalizimi është regjistruar në numrin hipotekor 698 datë 31/10/2013, në emër të të
pandehurit Gjika Stramarko.
Nga ana e Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë është vërtetuar
se dokumenti “Vendim nr. 381, datë 18/05/1997 i KKKP Vlorë”, nuk ndodhet i administruar
pranë AKKP Tiranë dhe për rrjedhojë, ky dokument është i falsifikuar. Konkretisht, nga

123
verifikimet e kryera ne arkivin e Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë,
ka rezultuar se nuk ekziston asnjë kërkesë, dosje apo vendim në emër të Foto Stramarko
(babai i të pandehurit), si subjekt i shpronësuar, apo në emër të të pandehurit Gjika
Stramarko si trashëgimtarë/kërkues i pronës së lartpërmendur. Pra, pranë këtij institucioni
nuk ekziston asnjë vendim me këtë numër protokolli, datë dhe emër subjekti. Gjithashtu,
rezulton se ky dokument nuk është administruar në origjinalin e tij në asnjë prej praktikave të
regjistrimit të pasurisë në ZVRPP Vlorë, por i pandehuri ka paraqitur një kopje e njësuar me
origjinalin vetëm, kur ka kërkuar për të regjistruar lejet e ndërtimit. Madje, nga studimi i
dokumenteve që u përkasin lejeve të ndërtimit, rezulton se i pandehuri ka aplikuar dhe është
pajisur me shesh ndërtimi me Vendimin e KRRT-së nr. 22, datë 12/09/1996, pra, rreth një vit
më përpara se i pandehuri të pajisej me dokumentin “Vendim nr. 381, datë 18/05/1997 i
KKKP Vlorë”.
Nga përmbajtja e dokumentit “Vendim nr. 381, datë 18/05/1997 i KKKP Vlorë”,
rezulton se komisioni është mbledhur me datën 18/05/1997 dhe ka shqyrtuar kërkesën e
paraqitur nga shtetasi Gjika Stramarko. Rezulton e provuar se data 18/05/1997, i bie ditë e
Diel, pra ditë pushimi për organet e administratës publike. Edhe kjo e dhënë tregon qartë se
KKKP Vlorë, nuk është mbledhur në këtë ditë, e për rrjedhojë, dokumenti është i falsifikuar.
Po ashtu, rezulton se në përmbajtjen e këtij vendimi është parashtruar se në dosjen nr. 314
ndodhet akti i pronësisë së lëshuar nga Zyra e Kadastrës së Rrethit Vlorë, si dhe vërtetimi i
lëshuar nga Zyra e Hipotekës Vlorë. Sipas këtyre dy dokumenteve, Komisionit te KKP
Vlorë, i ka rezultuar se në pronësi të Foto Stramarko ndodhet një sipërfaqe trualli prej 8000
m2 të ndodhur përkatësisht në Kapuli, Fanella, Sfaqja. Po në pronësi të Foto Stramarko,
KKKP Vlorë, i ka rezultuar se ndodhet edhe një shtëpi së bashku me truallin rreth saj që zënë
një sipërfaqe 1800 metër katrorë, shtëpia sot është e rrënuar.
Rezulton se KKKP Vlorë në dispozitivin e këtij vendimi ka vendosur:
-Të njohë si ish pronar të kësaj prone z. Foto Stramarko (trashëgimtarët e tij) Gjika
Stramarko, mbi një sipërfaqe toke truall prej 8000 m2, të ndodhur në fshatin Dhërmi në
vendin e quajtur Kapuli, Fanella dhe Sfaqja, si dhe të një sipërfaqe trualli prej 1800 m2 të
ndodhur po në Dhërmi me këto kufizime V-H.Stramarko, L- Brinjë, J-Rruga dhe P-Deti.
-Të kompensojë në natyrë sipërfaqen prej 1000 m2 të ndodhur në Dhërmi në vendin e
quajtur “Polopotamo ” me këto kufij: V-Kampi i ri, J-Ranishte, L-Rrugë dhe P-Deti.
.-Të kompensojë në natyrë sipërfaqen prej 600 m2 të ndodhur në Dhërmi në vendin e
quajtur “Polopotamo” me këto kufij: V-Klubi privat, J-Kampi i ri dhe lulishte, L-rrugë dhe
P-Deti.
Po sipas dispozitivit rezulton se vendimi është përgatitur në tre kopje, ku një kopje e
firmosur nga të gjithë anëtarët e komisionit ruhet në dosje, ndërsa dy të tjerat i jepen
pronarit.”
-Duke qenë se në përmbajtjen e vendimit të mësipërm flitet për pasuri të regjistruar
më parë në emër të shtetasit Foto Stramarko, janë kryer verifikime pranë arkivës së Këshillit
të Qarkut Vlorë.
Nga verifikimet e kryera ka rezultuar se nuk figuron pasuri e regjistruar në regjistrat
kadastralë, para vitit 1990 në emër të shtetasit Foto Stramarko. Gjithashtu, janë kryer
verifikime edhe në Drejtorinë e Administrimit dhe Mbrojtjes së Tokës, pranë Këshillit të
Qarkut Vlorë. Nga verifikimet rezulton se në arkivin e kësaj Drejtorie ndodhet reforma
agrare e vitit 1950-52 në Bashkinë Himarë, por nuk ka asnjë të dhënë të regjistruar në emër
të shtetasit Foto Stramarko.
-Edhe nga verifikimi në Arkivin Qendror Shtetëror rezulton se nuk ka asnjë të dhënë
pronësie në emër të shtetasit Foto Stramarko.

124
 -Gjithashtu, janë kryer verifikime edhe në ZVRPP Vlorë, por ka rezultuar se nuk ka
asnjë dokument apo te dhënë të regjistruar në arkivin e ZVRPP Vlorë si dhe në arkivin
Kadastral të Vlorës në emër të Foto Stramarko apo Gjika Stramarko.

B. PROCEDURAT GJYQËSORE

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr. 128, datë 17.03.2015, ka

vendosur:
-Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Gjika Stramarko, i akuzuar për veprën
penale të “Falsifikimit të dokumenteve”, parashikuar nga Neni 186/1 i KPenal.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin e saj me nr.519, datë 16.07.2015, vendosi:
-Lënien në fuqi të vendimit nr.l28,dt. 17.03.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs prokurori pranë Prokurorisë
së Apelit Vlorë, i cili kërkon: Prishjen e vendimit nr.l28,dt. 17/03/2015 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe vendimit nr.519, dt. 16/07/2015 të Gjykatës së Apelit Vlorë, në
ngarkim të të pandehurit Gjika STRAMARKO dhe kthimin e akteve për rishqyrtim,
me shkaqet e parashtruara si më lart.

C. ARSYETIMI I VENDIMIT TË ANKIMUAR

Në lidhje me pretendimet e organit të akuzës së vendimmarrja e komisionit nuk është

e mbështetur në dokumentacionin përkatës, apo nuk është marrë si rezultat i aplikimit të
procedurës së sanksionuar me ligj, apo mos kryerja e shënimeve të vendimit të miratuar në
procesverbalin e mbledhjes, a në fletën e protokollit të saj, mungesa e një kopjeje origjinale
pranë organit administrativ që e ka nxjerrë, nuk provojnë elementet e figurës së veprës penale
të “falsifikimit të dokumenteve” sa kohë dokumenti vetë nuk ka rezultuar i falsifikuar.
Veprimet a mosveprimet e mësipërme, në asnjë rast nuk kanë të bëjnë me të
pandehurin e akuzuar, pasi siç dhe ka arsyetuar gjykata e faktit në vendimin e ankimuar, ai
nuk ka patur ndonjëherë funksion, pranë organit administrativ Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Vlorë.
Siç ka arsyetuar dhe Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në vendimin nr. 27, datë
09.02.2011, me anë të të cilit është vendosur pushim i çështjes penale në ngarkim të të
pandehurit Vladimir Balla, (kryetar i KKKP-Vlorë në kohën e realizimit të dokumentit
objekt gjykimi), i akuzuar për veprën penale të “Falsifikimit të dokumenteve” nga personi
që e ka për detyrë të lëshojë dokumentin, mungesa e shënimeve në protokollin e KKKP-
Vlorë dhe në procesverbalin e mbledhjeve të këtij komisioni, në lidhje me një vendim të
dhënë në favor të një shtetasi, nuk e bën këtë vendim të falsifikuar.
Duke qenë se nuk provohet që vendimi nr. 381, dt. 18.05.1997, i Komisionit të
Kthimit dhe Kompensimit Vlorë të jetë falsifikuar nga personi apo personat që kanë pasur
për detyrë nxjerrjen e tij, nuk mund të pretendohet se i pandehuri ka përdorur një dokument
të falsifikuar.
Gjykata e Apelit Vlorë vlerëson se pretendimet e organit të akuzës në lidhje me
faktin që i pandehuri nuk e ka cilësinë si ish-pronar, pasi në emër të tij apo trashëgimlënësve
të tij nuk janë gjetur dokumente pronësie pranë institucioneve përgjegjëse, dhe kjo e bën atë
autor të veprës penale të “falsifikimit të dokumenteve” nëpërmjet përdorimit të tyre është i
gabuar. Me ligj është përcaktuar një organ tjetër shtetëror, i cili ka si detyrë të tij
funksionale njohjen e të drejtës dhe cilësisë së ish-pronarëve, nuk mund të jetë objekt i
hetimit penal, në ngarkim të të pandehurit konkret, i cili nuk ushtron këtë detyrë.

125
 Përsa më sipër, Gjykata e Apelit Vlorë, konkludon se konkluzioni se fakti në
ngarkim të të pandehurit Gjika Stramarko nuk përbën vepër penale, bazuar në nenin 388/1
germa “b", i arritur nga gjykata e shkallës së parë në vendimin e ankimuar është i drejtë dhe
pretendimet e ngritura në Apel nga Prokuroria e rrethit Gjyqësor Vlorë janë të pabazuara në
prova dhe në ligj.
Në lidhje me nocionin e “falsifikimit” në Kodin Penal nuk jepet përkufizim, por
përgjithësisht është pranuar se me falsifikim në vetvete do të kuptojmë paraqitjen në një
dokument i rrethanave të rreme, që kryhet nëpërmjet ndryshimit mekanik të dokumentit
ekzistues, falsifikimi material, ose përpilimin e një dokumenti krejtësisht të falsifikuar,
ndryshe falsifikimi intelektual.
Falsifikimi material konsiston në ndryshimin mekanik të të dhënave të një akti,
dokumenti të vlefshëm, ndryshime këto të kryera me qëllimin për t'i ndryshuar përmbajtjen,
që të drejtat dhe detyrimet e parashikuara në aktin, dokumentin origjinal, të ndryshojnë ose
përmbajtjen ose subjektin.
Falsifikimi intelektual kryhet me anë të krijimit tërësisht të aktit, dokumentit, me anë
të të cilit një subjekt fizik apo juridik, publik ose privat, shpreh vullnet, merr përsipër të
drejta dhe detyrime, të cilat realisht nuk i ka shprehur.
Në të gjitha rastet dhe format e paraqitjes së saj, kjo vepër penale konsumohet vetëm
nëpërmjet kryerjes së veprimeve. Pra, nuk mund të konsumohet me anë të mosveprimeve.
Siç me të drejtë ka arsyetuar Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, faktet e paraqitura dhe
të provuara nga organi akuzës, nuk provojnë që dokumenti “vendimi nr. 381, dt. 18.05.1997 i
KKP Vlorë” të jetë i falsifikuar.
Ka rezultuar e provuar gjatë hetimit paraprak që vendimi nr. 381, dt. 18.05.1997 i
KKKP Vlorë të jetë nxjerrë nga një organ që ka pasur detyrën dhe kompetencën e
vendimmarrjes në lidhje me kthimin dhe kompensimin e pronave të ish pronarëve në favor të
tyre, apo trashëgimtarëve të tyre.
Nga akti i ekspertimit tekniko-grafik nr. 8650, datë 14.08.2014 i Drejtorisë së Policisë
Shkencore pranë Ministrisë së Punëve të Brendshme, ka rezultuar e provuar se dokumenti i
mësipërm në rekuizitat përkatëse ka nënshkrimin e personit, i cili ka pasur për detyrë
nënshkrimin e dokumentacionit dhe vulën e institucionit. Nuk ka rezultuar që ky dokument të
përmbajë rrethana të rreme, të cilat të jenë përfshirë në të nëpërmjet ndryshimit të tij
mekanik, gjithashtu, ka rezultuar e provuar që ky dokument është përpiluar nga subjekti
publik përgjegjës, pasi është nënshkruar prej tij, si dhe është i vulosur me vulën e këtij
subjekti.
Nuk ka rezultuar që i pandehuri Gjika Stramarko të ketë ushtruar ndonjëherë ndonjë
funksion pranë KKKP-Vlorë dhe nuk ka disponuar ndonjëherë vulën e institucionit.
Gjykata e Apelit Vlorë konstaton se gjykata e faktit ka analizuar në mënyrë të
detajuar pretendimet e prokurorisë dhe u ka dhënë zgjidhje atyre mbështetur në dispozitat
materiale dhe procedurale penale.

D. NË LIDHJE ME REKURSIN

Vendimi i gjykatës së apelit, që ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së

shkallës së parë, i cili ka vendosur deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Gjika Stramarko,
për veprën penale të falsifikimit të dokumenteve, parashikuar nga neni 186/1 i K.Penal, është
është i cenueshëm, pasi është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural sa i takon aspektit
të arsyetimit të përshtatshëm me rrethanat e çështjes penale dhe arsyetimit në lidhje me
kriteret e vlerësimit të provave sipas nenit 152 të Kodit të Procedurës Penale, prandaj do të
prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim, për arsyet e mëposhtme.

126
 Organi i akuzës në cilësinë e palës rekursuese, ka pretenduar shkelje të nenit 152 dhe
nenit 383 dhe 152 të K.Pr.Penale, si dhe të ligjit penal material. Kolegji vlerëson se, në
përputhje me parimin e procesit të rregullt e të drejtë ligjor, është e rëndësishme dhe e
detyrueshme që vendimi i gjykatës të jetë i arsyetuar. Nëpërmjet arsyetimit të vendimit,
gjykata tregon me qartësi vërtetimin e fakteve dhe ligjin e zbatueshëm, arsyet të cilat e kanë
çuar në formimin e bindjes dhe qëndrimin e gjykatës që ka dhënë vendimin, veçanërisht me
kriteret ligjore që gjykata ka zbatuar në caktimin e dënimit, në mënyrë që palët të jenë në
gjendje të ushtrojnë të drejtën e ankimit, duke parashtruar pretendimet dhe shkaqet për të
cilat nuk pajtohen me vendimin.
Dokumentet përbëjnë një instrument të rëndësishëm për sigurinë juridike,
shkëmbimet juridike dhe marrëdhëniet ekonomike midis personave të ndryshëm, pra ato
përbëjnë bazën e zhvillimit dhe përparimit të një shoqërie të qytetëruar. Kësisoj, këto
shkëmbime dhe marrëdhënie juridiko-ekonomike duhet të mbështeten në dokumente të
vërteta dhe autentike që vërtetojnë dhe certifikojnë situatat e ndryshme juridike në të cilat
bazohen dhe krijohen marrëdhëniet në fjalë, aq të rëndësishme për qarkullimin juridik dhe
besimin në vërtetësinë e dokumenteve. Për sa i takon zbatimit të nenit 186 të parashikuar në
Kodin Penal, ky Kolegj vëren se, në kuptim të nenit 186 të Kodit Penal, me veprën penale të
falsifikimit të dokumenteve kuptohet paraqitja në dokument e rrethanave të rreme ose
përpilimi i një dokumenti të falsifikuar, si dhe përdorimi i dokumenteve të falsifikuara, duke
i vendosur ato në qarkullim juridik.
Sa i takon formës së kryerjes së veprës së falsifikimit të dokumenteve të parashikuar
nga neni objekt analize, nga ana objektive falsifikimi i dokumenteve, mund të kryhet në dy
forma: (i) nëpërmjet “falsifikimit të dokumenteve”, ose (ii) nëpërmjet “përdorimit të
dokumenteve të falsifikuara” nga vetë personi që e ka kryer falsifikimin apo nga një person
tjetër që ka interes për përdorimin e tij. Në formën e parë të kryerjes së kësaj vepre, është e
domosdoshme zbulimi i autorësisë së veprimit të falsifikimit për konfigurimin e kësaj forme
të kryerjes së veprës penale, ndërsa në formën e dytë, rëndësi ka identifikimi i përdoruesit të
dokumentit të falsifikuar.
Vepra penale e falsifikimit të dokumenteve si njëra nga format kryerjes e përmendur
më sipër, mund të bëhet në dy mënyra: ose duke vepruar drejtpërsëdrejti mbi dokumentin,
duke i bërë shtesa a tjetërsime të paligjshme, apo me çdo veprim tjetër material një
dokumenti ekzistues të mëparshëm. Në këtë rast, do të ndodhemi përpara falsifikimit
“material”; apo në mënyrën tjetër që konsiston në falsifikimin përmbajtjes së dokumentit, pa
prekur formën e tij, duke ndryshuar konceptin dhe brendinë e dokumentit. Në këtë rast, kemi
të bëjmë me falsifikim “intelektual” që cenon pjesën përshkruese-dëftuese të dokumentit.
Duke e analizuar figurën e veprës penale që parashikon neni 186 i Kodit Penal, mund
të konkludohet se falsifikimi i dokumenteve përfshihet në veprat penale të ashtuquajtura
“formale”, ku parashikohet vetëm fakti penal. Çka që do të thotë se kjo vepër konsiderohet e
kryer me realizimin e veprimit kriminal, pavarësisht nga ardhja e pasojës, e cila në këtë rast,
nuk është e domosdoshme për konfigurimin e kësaj vepre penale sipas paragrafit të parë dhe
të tretë. Rrethana e bashkëpunimit apo e pasojës merren në konsideratë nga paragrafi i dytë si
rrethana të posaçme për masën e dënimit.
Objekt i veprës penale të falsifikimit të dokumenteve, është marrëdhënia juridike
konkrete që garanton veprimtarinë e rregullt të organeve të administratës publike, si dhe të
personave privatë në lidhje me hartimin, administrimin dhe lëshimin e dokumenteve, nga
veprimet kriminale.
Në rastin konkret Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vlerëson se gjykata e apelit nuk
ka arsyetuar në mënyrë të detajuar e të hollësishme përfundimet e arritura prej saj në
vendimin objekt rekursi, duke mos arsyetuar në mënyrë të mjaftueshme në lidhje me

127
çmuarjen e provave sipas kritereve logjike dhe juridike të parashikuara nga dispozita e nenit
152 të Kodit të Procedurës Penale.
Në vendimin objekt rekursi, gjykata e themelit ka arritur në përfundimin se, meqenëse
dokumenti, në rastin konkret, Vendimi nr. 381, datë 18/05/1997 i KKKP-Vlorë, nuk
provohet se është i falsifikuar nga personi që ka pasur detyrimin për nxjerrjen e tij, dhe për
rrjedhojë nuk provohet as akuza për përdorimin e këtij dokumenti. Kolegji Penal vlerëson se
ky përfundim nuk është i arsyetuar në mënyrë të detajuar sipas përcaktimeve që parashikon
neni 383 i Kodit të Procedurës Penale, pasi nuk ka arsyetuar përse nuk i konsideron të
pranueshme provat e kundërta. Gjykata e themelit, me qëllim gjykimin e akuzës së themelit,
duhet të kishte sqaruar dhe përshkruar më mirë, se në rastin konkret objekti kryesor i
procedimit, ishte vërtetimi ose jo i akuzës për përdorimin e një dokumenti të falsifikuar,
ndërsa organi i akuzës kishte detyrimin të kërkonte paraqitjen e provave dhe të pretendimeve
mbi falsifikimin e dokumentin si para-kushti për gjykimin e akuzës për përdorimin e një
dokumenti të falsifikuar. Përfundimi i gjykatës sipas të cilit, nuk provohet autorësia e
falsifikimit të dokument, në kuptimin e lidhjes dhe atribuimit të faktit objektiv e material me
një subjekt të caktuar, është korrekt vetëm për këtë pjesë. Megjithatë, gjykata e themelit nuk
ndalet të arsyetojë nëse përveç mungesës së autorit të mundshëm të falsifikimit, vendimi
objekt i shqyrtimit të saj, ishte objektivisht ose jo i falsifikuar dhe nëse ishte përdorur ose jo
nga ana e të pandehurit Stramarko. Në këtë këndvështrim, përfundimi i gjykatës së themelit,
përveçse i arsyetuar në mënyrë jo të hollësishme, është edhe kontradiktor me rezultatet e
mjeteve të provave të administruar nga vetë gjykata e themelit, ku ajo konstatuar se ky
vendim nuk është administruar në praktikën e këtij numri hipotekor, pra nuk ndodhet në
ZVRPP Vlorë. Kundër këtij konteksti, gjykata e themelit nuk ka arsyetuar në mënyrë të
hollësishme mungesën e këtij dokumenti, duke mos i dhënë përgjigjeve pretendimeve dhe
kërkesave të paraqitura nga ana e prokurorit. Po ashtu, edhe në bazë të vërtetimit të
Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ku ka rezultuar se dokumenti “Vendim nr.
381, datë 18/05/1997 i KKKP Vlorë”, nuk ndodhet i administruar pranë AKKP Tiranë dhe
për rrjedhojë, ky dokument është i falsifikuar, nuk i është dhënë përgjigje të detajuar nga ana
e gjykatës së themelit. Nga ana tjetër, prova shkencore e administruar pranon se dokumenti
është lëshuar nga komisioni, pasi ka firmën dhe vulën e tij.
Kolegji vlerëson se nga ana e prokurorit janë paraqitur një sërë provash të tërthorta,
pra prova indiciare, por nuk paraqiten nga ana e gjykatës së themelit, provat e kundërta, si
dhe arsyet për të cilat gjykata i quan të papranueshme provat e kundërta. Kolegji vëren se
provat e paraqitura nga ana e organit të akuzës, përfshirë edhe ato indirekte, nuk janë
vlerësuar në mënyrën e duhur. Kolegji Penal vlerëson se indicjet janë të rëndësishme, kur ato
janë të forta (rënda), në kuptimin që i rezistojnë çdo kundërshtimi apo dyshimi të ngritur nga
ana e mbrojtjes duke rezultuar me një probabilitet të lartë ndikimi, që ka të bëjë me shkallën
e bindjes. Indicjet janë të sakta, kur ato janë jo ekuivoke, dhe jo me dykuptimësi, pra, kur ato
nuk pranojnë interpretime të ndryshme dhe kundërshtuese. Së fundmi, indicjet përputhen me
njëra tjetrën, kur nuk bien në kundërshtim midis tyre, apo me prova të tjera të administruara
në procesin penale dhe rezultatet e tyre shkojnë drejt një përfundimi. Vetëm kur plotësohen
këto karakteristika, indicjet janë të afta dhe mund të përdoren për dhënien e një vendimi nga
ana e gjykatës, në të kundërt, kalimi i pragut të dyshimit të arsyeshëm lidhur me
provueshmërinë e akuzës nuk do rezultojë i respektuar.
Kolegji Penal çmon se arritja e konkluzioneve të gjykatave të themelit nuk është e
arsyetuar në mënyrën e mjaftueshme, duke mos u shpjeguar nga ana e gjykatës e gjithë rruga
logjike e ndjekur në arritjen e konkluzioneve se indicjet janë të rëndësishme, të sakta dhe në
përputhje me provat e tjera.

128
 Sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i prokurorit është i
bazuar në ligj dhe vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet e çështja të kthehet për
rigjykim në po atë gjykatë.

E. NË LIDHJE ME ZGJIDHJEN E ÇËSHTJES

Në përfundim, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi rrethanat dhe faktet
sikundër janë pranuar dhe nga vetë gjykata e apelit, në vështrim të parimeve kushtetuese,
ligjit penal dhe atij të procedurës penale, vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit që ka
vendosur lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, i cili ka vendosur
deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Gjika Stramarko, për veprën penale të falsifikimit të
dokumenteve, parashikuar nga neni 186/1 i K.Penal, është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të
ligjit procedural, duke u marrë në zbatim të gabuar të nenit 152 dhe nenit 383 dhe 152 të
K.Pr.Penale , prandaj duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në po atë gjykatë
me tjetër trup gjykues.
Meqenëse nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë është vendosur rishqyrtimi i çështjes,
pretendimet e tjera të rekursit, duhet të paraqiten nga pala përkatëse në gjykimin e
rishqyrtimit sipas rregullave dhe parimeve të përgjithshme të gjykimit në apel dhe të
trajtohen nga gjykata në përputhje me parimin e gjykimit të drejtë e të rregullt, sipas frymës
dhe konkluzioneve të këtij vendimi.

PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441 të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.519, datë 16.07.2015 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e
çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 12.07.2017

129
Nr. 52909-00132-00-2016 Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-582 i Vendimit ( 112)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë prej:

Edmond Islamaj Kryesues

Guxim Zenelaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Artan Zeneli Anëtar
Tom Ndreca Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 12.07.2017 mori në shqyrtim çështjen penale me palë:

TË GJYKUARIT: ELTON MURATI,

përfaqësuar nga Av.
Baftiar Rusi.

AKUZUAR:
Kryerje e veprës penale "Dhunë në familje".

Baza Ligjore: Neni 130/a/4 i K. Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin, me vendimin nr.316-72, datë 26.03.2015 ka

vendosur:
1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Elton Murati për kryerjen e veprës
penale të “Dhunë në familje”, të parashikuar nga neni 130/a/4 i K.Penal dhe
dënimin e tij me 1 (një) vit e 6 (gjashtë) muaj burgim.
2. Në aplikim të nenit 59 të K.Penal gjykata vendos pezullimin e ekzekutimit
të vendimit me burgim, duke e vënë të pandehurin Elton Murati në provë për
një periudhë prej 5 vjetësh, me kusht që gjatë kohës së provës të mos kryejë
vepër tjetër penale. I pandehuri urdhërohet të mbajë kontakte me Zyrën e
Shërbimit të Provës Kurbin.
3. Bazuar në nenin 60/7 të K.Penal, urdhërohet i pandehuri Elton Murati të
mos frekuentojë lokale që shërbejnë pije alkoolike.
4. Bazuar në nenin 60/8 të K.Penal, urdhërohet i pandehuri Elton Murati të
qëndrojë në banesën e tij pas orës 19.00.
-Shpenzimet proceduriale hetimore bazuar në nenin 485 e vijues të
K.Pr.Penale bërë në shumën prej 3.000 (tremijë) lekë dhe ato gjyqësore të
caktuara dhe të parapaguara nga shteti, i ngarkohen të pandehurit.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.2227, datë 23.12.2015, ka vendosur:

-Lënien në fuqi të vendimit nr.316-72, datë 26.03.2015 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kurbin me këtë ndryshim:
Mosaplikimin e nenit 59 të K.Penal, për pezullimin e ekzekutimit të dënimit
me burgim për të pandehurin Elton Murati.

130
 Kundër këtij vendimi, më datë 28.12.2016, ka paraqitur rekurs i gjykuari Elton
Murati, me anën e të cilit ka kërkuar:
Ndryshimin e vendimit të Gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së rrethit.

Duke pretenduar si shkaqe përkatësisht:

Gjykata e apelit ka keqzbatuar ligjin duke mos aplikuar nenin 59 të K.Penal.

Gjykata e rrethit Gjyqësor Kurbin ka dhënë një vendim të drejtë dhe të bazuar në ligj,
duke marrë parasysh rrethanat lehtësuese të parashikuar nga nenet 48 e 49 të K.Penal.
Rekursuesi E.M. i ka kërkuar gjykatës gjykim të zakonshëm, me qëllim që të provojë
normalizimin e marrëdhënieve familjare. Për të provuar para gjykatës, edhe në bazë
të vetë deklarimit të bashkëshortes së tij, se nga ajo datë e më pas, nëpërmjet tyre nuk
ka patur asnjë konflikt, marrëdhëniet e tyre kanë qenë shumë të mira. Një fakt i tillë
është provuar edhe me deklaratën noteriale me nr.750 rep. 433 kol. datë 24.02.2015,
para Noterit Publik, të deklarueses A.M, të pranishëm P. P. (babai i saj) dhe F. M.
(nëna e të pandehurit), ku vërtetohet se marrëdhëniet mes bashkëshortëve janë shumë
të mira, ai ka qenë rasti i parë dhe i fundit, ka qenë një grindje e çastit për shkak
xhelozie.
I pandehuri E.M. është i padënuar më parë, pra, nuk është një person me precedent penal
që të shfaqë rrezik për shoqërinë, apo të ketë kryer veprime të kundërligjshme të së
njëjtës natyrë apo tjetër.
I pandehuri është hetuar në gjendje të lirë, pa masë sigurimi, për shkak të mungesës së
rrezikshmërisë së veprës dhe autorit. Vetë organi i akuzës, për shkak të
rrezikshmërisë së pakët, ka kërkuar që ai të hetohet e gjykohet në masë sigurimi
“Detyrim për paraqitje në policinë gjyqësore”.
Mosaplikimi i nenit 59 të K.Penal, nuk i përgjigjet rëndësisë së faktit dhe veprës për të
cilën ai akuzohet. Rekusuesi E.M. ka shfaqur pendim të thellë për kryerjen e veprës
dhe këtë e ka shfaqur konkretisht me sjelljen e tij gjatë gjykimit. Dënimi do të
ndikonte negativisht në jetën e tij familjare dhe dënimi me burgim do të përkeqësonte
gjendjen sociale, ekonomike dhe marrëdhëniet bashkëshortore familjare, pasi:
i gjykuari është i vetmi në mundësi objektive për të qenë në marrëdhënie pune, për t’u
përkujdesur për familjen e tij me bashkëshorten dhe dy fëmijët;
ai është në marrëdhënie pune në një firmë private skrapi (sipas vërtetimit dt.25.02.3015);
bashkëshortja A.M. është e papunë (sipas vërtetimit të Zyrës së Punësimit);
ata kanë dy fëmijë, njëri në klasë në dytë dhe tjetri, në moshë fare të vogël.
Gjykata në dhënien e vendimit ka marrë parasysh edhe normalizimin e marrëdhënieve
mes bashkëshortëve, pasi ata jetojnë me njëri-tjetrin, kanë deklaruar vazhdimisht se
janë pajtuar dhe vazhdojnë jetën familjare normale me njëri-tjetrin.
Kryerja e veprës dhe vetë personaliteti i të gjykuarit nuk tregon ndonjë rrezikshmëri të
madhe. Ai ka shfaqur pendim të thellë, duke treguar se qëllimi kryesor i dhënies së
dënimit, ai i parandalimit, tashmë është realizuar.
Gjykata e rrethit ka dhënë një vendim të drejtë, ku pasi ka marrë parasysh rrethanat sipas
neneve 47, 48, 49 të K.Penal ka aplikuar nenit 59 të K.Penal, duke vendosur
pezullimin e ekzekutimit të vendimit për një afat prej 5 vjetësh.
Ndodhur në këto kushte, kur tashmë qëllimi kryesor i dhënies së dënimit penal është
realizuar dhe duke analizuar në tërësi rrethanat e sipërcituar, mendojmë se jemi në
kushtet e aplikimit të nenit 59 të K.Penal.

131
 Gjykata e apelit ka ndryshuar vendimin e gjykatës së rrethit, duke mosaplikuar nenit 59 të
K.Penal, duke mos marrë në konsideratë asnjë nga rrethana lehtësues të parashikuara
nga nenet 48 e 49 të K.Penal.

KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Z. Artan Zeneli, dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë, Z. Kostaq Beluri, i cili kërkoi: lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit;
mbrojtësin e të pandehurës Av. Baftiar Rusi, i cili kërkoi: prishjen e vendimit të gjykatës së
apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së rrethit, si dhe pasi shqyrtoi në tërësi
çështjen,

VЁREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit, i cili ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së
parë, duke hequr zbatimin e nenit 59 të Kodit Penal, si dhe që ka lënë në fuqi vendimin e
gjykatës së shkallës së parë, i cili kishte deklaruar fajtor të pandehurin Elton Murati për
veprën penale të dhunës në familje, të parashikuar nga neni 130/a/4 i K.Penal, duke e dënuar
atë me 1 (një) vit e 6 (gjashtë) muaj burgim, si dhe ka vendosur pezullimin e ekzekutimit të
vendimit me burgim, duke e vënë të pandehurin Elton Murati në provë për një periudhë prej
5 vjetësh, është marrë në kundërshtim me ligjin material dhe atë procedural penal, prandaj
vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe të lihet në fuqi vendimi i gjykatës së shkallës
së parë, si vendim që është marrë në përputhje me ligjin material dhe procedural për shkaqet
e arsyet që vijojnë.

A. RRETHANAT E FAKTIT

Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Kurbin, ka paraqitur në gjykatë kërkesën për gjykimin

e të pandehurit E.M i akuzuar për kryerjen e veprës penale "Dhuna në familje”, në dëm të
bashkëshortes së tij A.M, të parashikuar nga neni 130/a/4 të K.Penal.
Kallëzuesja shtetasja A.M është e martuar me të pandehurin E.M dhe jetojnë në
fshatin Fushë Milot të Rrethit Kurbin së bashku me prindërit e EM . Nga martesa e tyre kanë
ardhur në jetë dy fëmijë. Për shkaqe xhelozie i pandehuri E.M ka ushtruar disa herë dhunë
fizike ndaj bashkëshortes së tij, shtetases A.M edhe në sy të fëmijëve.
Në këto rrethana me date 23.03.2014, rreth orës 21.00, në Komisariatin e Policisë
Kurbin është paraqitur shtetasja A.M dhe ka bërë kallëzim penal ndaj bashkëshortit E.M, pasi
ky i fundit kishte ushtruar dhunë fizike ndaj saj, duke e goditur me rrip të pantallonave në
vithe dhe gjymtyrët e poshtme tre ditë para kallëzimit dhe me datë 23.03.2014, marrëdhëniet
mes tyre ishin acaruar më tepër dhe ajo ka denoncuar dhunën e ushtruar në mënyrë të
përsëritur nga bashkëshorti i saj.
Në deklarimet e dhëna para policisë gjyqësore, shtetasja A.M, ka shpjeguar përsëri se
bashkëshorti i saj, i pandehuri E.M ka ushtruar dhunë fizike, duke e goditur me rrip të
pantallonave tre ditë para se të bënte kallëzimin, pra rreth datës 20.03.2014, në vithe dhe në
gjymtyrët poshtë.
Është bërë dhe këqyrja fizike e të dëmtuarës dhe fotografimet përkatëse dhe nga
këqyrja fizike e të dëmtuarës A.M, është konstatuar një mavijosje e lëkurës në pjesën e
vitheve dhe të gjymtyrëve të poshtme që tregon qartë se është dëmtim i shkaktuar nga dhuna
fizike.
Kallëzuesja ka shpjeguar se djali i vogël, Eljo, 3 vjeç, është zgjuar nga gjumi duke
qarë, tek kjo ishte jashtë në oborr dhe nga që nuk i ka shkuar pranë djalit shpejt, bashkëshorti
i saj, i pandehuri E.M ka ushtruar dhunë si më sipër.

132
 Në deklarimet e saj para policisë gjyqësore e dëmtuara ka shpjeguar se me datë
21.03.2014, i pandehuri E.M, e ka përsëritur veprimin e tij, ka ushtruar dhunë fizike, duke e
goditur me shuplakë në fytyrë për motive të dobëta.
E dëmtuara ka deklaruar gjithashtu se me datë 23.03.2014, në banesën e tyre, pasi
kanë ikur prindërit e A., bashkëshorti i saj, i pandehuri E.M, përsëri ka ushtruar dhunë fizike,
duke i dhënë të shtyrë të dëmtuarës A.M e duke e rrëzuar përtokë. Referuar kësaj dhune
fizike të ushtruar nga i pandehuri radhazi, brenda 3-4 ditësh, është paraqitur në Komisariatin
e Policisë Kurbin dhe ka dhënë kallëzimin penal.
E pyetur ne gjykim e dëmtuara nuk i është përmbajtur deklarimeve të saj dhëna gjatë
fazës së hetimit paraprak është përpjekur që të shkarkojë nga përgjegjësia të pandehurin,
duke deklaruar se bashkëshorti i saj nuk ka ushtruar dhunë ndaj saj.
I pyetur në cilësinë e të pandehurit, E.M nuk e ka pranuar akuzën, duke deklaruar se
nuk e ka goditur asnjëherë bashkëshorten. Edhe gjatë gjykimit në gjykatën e rrethit, i
pandehuri ka mbajtur të njëjtin qëndrim nuk e ka pranuar faktin se kishte ushtruar dhunë
fizike mbi bashkëshorten e tij, por vetëm kanë debatuar dhe se, aktualisht marrëdhëniet e tij
me bashkëshorten ishin rregulluar.

B. PROCEDURAT GJYQËSORE

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin, me vendimin nr.316-72, datë 26.03.2015 ka

vendosur:
1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Elton Murati për kryerjen e veprës penale të
“Dhunës në familje”, të parashikuar nga neni 130/a/4 i K.Penal dhe dënimin e tij me 1 (një)
vit e 6 (gjashtë) muaj burgim.
2. Në aplikim të nenit 59 të K.Penal, gjykata vendos pezullimin e ekzekutimit të
vendimit me burgim, duke e vënë të pandehurin Elton Murati në provë për një periudhë prej
5 vjetësh, me kusht që gjatë kohës së provës të mos kryejë vepër tjetër penale. I pandehuri
urdhërohet të mbajë kontakte me Zyrën e Shërbimit të Provës Kurbin.
3. Bazuar në nenin 60/7 të K.Penal, urdhërohet i pandehuri Elton Murati të mos
frekuentojë lokale që shërbejnë pije alkoolike.
4. Bazuar në nenin 60/8 të K.Penal, urdhërohet i pandehuri Elton Murati të qëndrojë
në banesën e tij pas orës 19.00.
Shpenzimet proceduriale hetimore bazuar në nenin 485 e vijues të K.Pr.Penale bërë
në shumën prej 3.000 (tremijë) lekë dhe ato gjyqësore të caktuara dhe të parapaguara nga
shteti, i ngarkohen të pandehurit.
Duke arsyetuar:
Gjykata pasi analizoi provat shkresore dhe ato me dëshmitarë, krijoi bindjen e saj të
bazuar në këto akte dhe në ligj se i pandehuri Elton Murati ka konsumuar elementët e figurës
së veprës penale të “Dhunës në familje”, të parashikuar nga neni 130/a/4 i K.Penal.
Pas hetimit gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm të kësaj çështje, pas shqyrtimit të
provave shkresore të paraqitura dhe pas marrjes së dëshmive nga dëshmitarët e thirrur me
këtë cilësi në gjykim, gjykata arriti në konkluzionin juridik se i pandehuri Elton Murati e ka
kryer veprën penale të “Dhunës në familje”.
Në analizë të ekzistencës së elementëve të figurës së të veprës penale të “Dhunës në
familje”, parashikuar nga neni 130/a/4 i K.Penal, gjykata arriti në këto konkluzione juridike:
Objekti i kësaj vepre penale janë marrëdhëniet juridike të vendosura me ligj, për të
siguruar paprekshmërinë e familjes dhe anëtarëve të saj, të mbrojtura posaçërisht me
legjislacionin penal nga veprimet ose mosveprimet kriminale.

133
 Nga ana objektive vepra penale është realizuar nga i pandehuri me veprime aktive,
duke ushtruar dhunë fizike ndaj bashkëshortes së tij, në prani të fëmijëve të mitur dhe në
mënyrë të përsëritur.
Subjekte të kësaj vepre penale janë subjekte të posaçme bashkëshort, bashkëjetues
apo ish bashkëjetues, gjini e afërt ose krushqi e afërt me të dëmtuarin nga vepra penale, me
pasojë cenimin e integritetit fizik, psikosocial dhe ekonomik të të dëmtuarit, të cilët kanë
mbushur moshën për përgjegjësi penale dhe janë të përgjegjshëm. Në rastin konkret, i
pandehuri Elton Murati, i përmbush të dyja kushtet e përgjegjësisë penale, është bashkëshorti
i të dëmtuarës, është i përgjegjshëm dhe është mbi 14 vjeç.
Nga ana subjektive, ekzistenca e kësaj vepre penale lidhet me dashjen e drejtpërdrejtë
si formë fajësie.
Bazuar në këtë analizë të katër elementëve bazikë që konfigurojnë cilësimin juridik të
kësaj vepre penale, gjykata krijon bindjen se në rastin konkret i pandehuri lidhet ngushtësisht
me këta elementë dhe e bëjnë atë përgjegjës për konsumimin e kësaj vepre penale.
Në caktimin dhe individualizimin e dënimit për të pandehurin Elton Murati gjykata:
Respektoi dispozitat e pjesës së përgjithshme të K.Penal dhe kufijtë e dënimit që
parashikon neni 130/a/4 i K.Penal, i cili parashikon dënim me burgim gjer në pesë vjet.
Vlerësoi shkallën e rrezikshmërisë së të pandehurit dhe veprës penale duke shprehur
mendimin dhe bindjen e saj në dënimin e dhënë, duke konsideruar në kuadër të përcaktimit të
rrezikshmërisë shoqërore të të pandehurit faktin se ky i pandehur rezulton të jetë i padënuar
më parë.
Gjykata mori në konsideratë dhe faktin se marrëdhëniet mes të pandehurit dhe
bashkëshortes janë normalizuar, provuar me deklaratën noteriale me nr.882 rep. 503 kol.datë
24.03.2014 e lëshuar nga shtetasja AM para Noterit Publik, si dhe deklarata noteriale nr.750
rep. 433 kol.datë 24.02.2015 e lëshuar nga shtetasja AM para Noterit Publik. Rezulton
gjithashtu, se prezent në momentin e hartimit të kësaj deklarate ka qenë z. PP, babai i të
dëmtuarës dhe nëna e të pandehurit, shtetasja FM.
Në dhënien e dënimit, gjykata mori në konsideratë dhe faktin që i pandehuri e ka
pranuar kryerjen e veprës penale dhe ka shprehur pendim të thellë.
Në dhënien e dënimit, gjykata mori në konsideratë dhe faktin që i pandehuri është
kryefamiljar, baba i dy fëmijëve të mitur.
Këto rrethana lehtësuese dhe rënduese, evidente në rastin konkret dhe konform
parashikimeve ligjore të neneve 48, 49, të K.Penal, gjykata i vlerësoi në mënyrën e
vendimmarrjes së saj lidhur me caktimin e dënimit.
Gjykata mori në konsideratë dhe faktin e mosekzistencës së ndonjë rrethane rënduese
në kuptim të nenit 50 të K.Penal.
Gjithashtu gjykata në dhënien e dënimit ndaj këtij të pandehuri, vendosi të aplikojë
dhe nenin 59 të K.Penal.
Pezullimi i ekzekutimit të dënimit me burgim përligjet në rastin konkret nga
rrezikshmëria e pakët e personit, sjellja e tij penduese pas kryerjes së veprës penale, nga
nevojat që lidhen me familjen, duke qenë se i pandehuri është baba i dy fëmijëve të mitur dhe
përkujdesja e tij është e rëndësishme për mirërritjen e tyre. Gjykata çmon se aplikimi i nenit
59 të K.Penal në rastin konkret, i përshtatet situatës dhe nevojave konkrete familjare, pasi
rezulton që i pandehuri është i vetmi i punësuar në familje. Ai rezulton të jetë në marrëdhënie
pune pranë një firme për grumbullim skrapi, ndërsa bashkëshortja e tij, sipas vërtetimit
përkatës të lëshuar nga Zyra e Punës nuk rezulton të jetë në marrëdhënie pune. Ndaj gjykata
çmon se prezenca e tij në familje paraqitet e rëndësishme, me qëllim garantimin e nevojave
jetike për familjen e tij.
Gjykata gjithashtu, vlerësoi dhe faktin se, për një periudhë prej 1 viti, nga dita që ka
ndodhur ngjarja, sjellja e të pandehurit ka qenë e mirë, marrëdhëniet mes tij dhe

134
bashkëshortes janë normalizuar plotësisht, nuk ka pasur asnjë incident më midis tyre, fakt i
deklaruar nga vetë e dëmtuara para gjykatës, si dhe deklarata noteriale e lëshuar prej saj, në
prezencë të prindërve të të dy bashkëshortëve. Normalizimi i këtyre marrëdhënieve u
evidentua edhe nga vetë gjykata, në konstatimin e faktit se gjatë gjithë fazës së gjykimit të
kësaj çështjeje, e cila iu nënshtrua rregullave të gjykimit të zakonshëm, i pandehuri është
shoqëruar në të gjitha seancat nga bashkëshortja e tij, e dëmtuara Afërdita Murati, duke
transmetuar imazhin e një marrëdhënieje tashmë të rigjeneruar.
Ndaj në rastin konkret, gjykata çmon se është më e përshtatshme, të pezullojë
ekzekutimin e dënimit me burgim, duke e vënë të pandehurin në provë për një periudhë 5
vjeçare. Vuajtja fizikisht e dënimit me burgim nga i pandehuri, në rastin konkret, bazuar në
të gjitha rrethanat e faktit, çmohet e papërshtatshme, bazuar jo vetëm në nevojat familjare që
trajtuam më lart, por dhe në faktin se ky dënim në këtë rast, do të sillte dhe krijonte pasoja
sociale negative për të dy bashkëshortët duke cenuar rrjedhimisht dhe marrëdhëniet e tyre
martesore dhe familjare. Në kushtet kur, qëllimi i dënimit është edhe ai edukues dhe jo vetëm
ndëshkues, gjykata çmon se pezullimi i dënimit me burgim, duke e vënë të pandehurin në
provë për një periudhë 5 vjeçare, është forma më e përshtatshme e dënimit për t’u aplikuar;
formë, e cila eventualisht, shmang të gjitha pasojat sociale negative që mund të krijohen.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.2227, datë 23.12.2015, ka vendosur:
-Lënien në fuqi të vendimit nr.316-72, datë 26.03.2015 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kurbin me këtë ndryshim:
Mosaplikimin e nenit 59 të K.Penal, për pezullimin e ekzekutimit të dënimit me
burgim për të pandehurin Elton Murati.

Kundër këtij vendimi, më datë 28.12.2016, ka paraqitur rekurs i gjykuari Elton

Murati, me anën e të cilit ka kërkuar: Ndryshimin e vendimit të Gjykatës së apelit dhe lënien
në fuqi të vendimit të gjykatës së rrethit, me shkaqet e parashtruara si më lart.

C. ARSYETIMI I VENDIMIT TË ANKIMUAR

Gjykata e Apelit Tiranë, vlerëson se nga tërësia e akteve, akuza në ngarkim të të

pandehurit E.M , për veprën penale që akuzohet është plotësisht e provuar dhe cilësimi ligjor i
veprës është në përputhje me faktet e paraqitura në gjykim. Në rastin konkret, gjatë shqyrtimit
gjyqësor është provuar se i pandehuri e ka konsumuar plotësisht me dashje veprën penale të
“Dhunës në familje”.
Sa më sipër, drejt Gjykata e rrethit ka krijuar bindjen se me provat e paraqitura ne
gjykim në harmoni me njëra tjetrën kanë provuar faktin se i pandehuri ka kryer veprën penale
të “Dhuna në familje”, parashikuar nga neni 130/a pg.4 i Kodit Penal.
Është provuar ne gjykim se i pandehuri me veprime të drejtpërdrejta të vullnetshme, të
parashikuara dhe të dëshiruara prej tij, ka ushtruar dhunë ndaj bashkëshortes, të dëmtuarës
A.M, duke cenuar integritetin fizik dhe psikik të saj, duke e goditur me rrip të pantallonave në
vithe dhe gjymtyrët e poshtme tre ditë para kallëzimit për motive të dobëta dhe me datë
23.03.2014 kur marrëdhëniet mes tyre ishin acaruar më tepër, ajo ka denoncuar dhunën e
ushtruar. Me datë 21.03.2014, i pandehuri E.M ka përsëritur veprimet e tij, duke ushtruar dhunë
ndaj bashkëshortes, kallëzueses A.M, e ka goditur me shuplakë në fytyrë. Me datë 23.03.2014, i
pandehuri E.M në banesën e tij, pasi janë larguar prindërit e bashkëshortes, AM i ka dhënë të
shtyrë kësaj të fundit dhe e ka rrëzuar përtokë, duke ushtruar dhunë fizike përsëri.
Në këto rrethana, veprimet e tij të dhunshme, i pandehuri i ka kryer në mënyrë të
përsëritur. Faktet e mësipërme janë parashikuar në mënyrë të shprehur si elementë të anës
objektive të veprës penale të parashikuar nga neni 130/a pg.4 i Kodit Penal.

135
 Gjykata e Apelit, vlerëson se edhe për sa i përket llojit dhe masës së dënimit, vendimi i
gjykatës së rrethit është i bazuar në ligjin procedural dhe material. Lidhur me llojin dhe masën e
dënimit që ka caktuar gjykata, për të pandehurin në kufijtë e minimumit të dënimit që
parashikon dispozita neni 130/a pg.4 i Kodit Penal, ka arsyetuar e marrë parasysh kriteret e
nenit 47 e vijues te K.Penal dhe faktin e mosekzistencës së ndonjë rrethanë rënduese në kuptim
te nenit 50 te K.Penal, njëkohësisht ka pezulluar ekzekutimin dënimit me burgim duke e
përligjur me rrezikshmërinë e pakët të personit, sjelljen e tij penduese, pas kryerjes së veprës
penale, nga nevojat që lidhen me familjen, që i pandehuri është i vetmi i punësuar në familje,
duke qene se i pandehuri është baba i dy fëmijëve të mitur dhe përkujdesja e tij është e
rëndësishme për mirërritjen e tyre.
Gjykata e rrethit ka çmuar se aplikimi i nenit 59 të K.Penal në rastin konkret, i
përshtatet situatës dhe nevojave konkrete familjare, nga dita që ka ndodhur ngjarja, sjellja e të
pandehurit ka qenë e mirë, marrëdhëniet mes tij dhe bashkëshortes janë normalizuar plotësisht,
dhe se vuajtja fizikisht e dënimit me burgim nga i pandehuri, në rastin konkret, bazuar në të
gjitha rrethanat e faktit, çmohet e papërshtatshme, dënim në këtë rast, do të sillte dhe krijonte
pasoja sociale negative për të dy bashkëshortet, duke cenuar rrjedhimisht dhe marrëdhëniet e
tyre martesore dhe familjare.
Gjykata e Apelit Tiranë çmon se: ne rastin konkret, ndryshe sa ka vlerësuar gjykata e
rrethit, nuk janë kushtet ligjore për aplikimin e nenit 59 të K.Penal.
Neni 59 i Kodit Penal i jep të drejtën gjykatës që, në raste të veçanta, kur jep dënimin
me burgim deri në pesë vjet të urdhërojë që i dënuari të vihet në provë, duke u pezulluar
ekzekutimi i dënimit, por, në çdo rast, gjykata duhet të ketë parasysh rrezikshmërinë e pakët të
personit dhe rrethanat e kryerjes së veprës penale.
Rrezikshmëria e personit përcaktohet nga vepra penale e kryer dhe rrethanat e kryerjes
se saj.
-I pandehuri E.M ka kryer një vepër penale të rëndë.
-Vepra penale e parashikuar nga neni 130/a/4 e K.Penal është e përhapur në shkallë
vendi, dhe parashikon një dënim nga 1-5 vjet burgim.
Gjykata ka parasysh, në rastin konkret dhe rrethanat e kryerjes së veprës penale:
-I pandehuri ka kryer veprën penale me dashje direkte dhe është realizuar me veprime
aktive të kundërligjshme dhe shoqërisht të rrezikshme për të dëmtuarën, i pandehuri ka goditur
bashkëshorten me rripin e pantallonave, një mënyrë e rëndë e ushtrimit të dhunës, dhe ka
përsëritur ushtrimin e dhunës, çka tregon agresivitetin e tij në kryerjen e veprës penale dhe
njëkohësisht rrezikshmërinë e tij.
- I pandehuri, gjatë fazës së hetimeve paraprake dhe në gjykim, ndryshe sa arsyeton
gjykata e rrethit nuk e ka pranuar faktin e ndodhur, duke u përpjekur t’i shmanget përgjegjësisë
ligjore, duke e paraqitur ngjarjen si një debat familjar, nuk ka qenë bashkëpunues me organin e
akuzës.
Nisur nga sjellja e të pandehurit, gjykata vlerëson se është në interesin më të lartë të
fëmijëve dhe të bashkëshortes, që i pandehuri të izolohet nga shoqëria, për të vuajtur dënimin.
Në këtë mënyrë ata nuk do të përjetojnë situata të rënda psiko-emocionale, si pasojë e
veprimeve të të pandehurit.
Duke patur parasysh rrethanat e analizuara me lart, Gjykata e Apelit çmon se, aplikimi i
nenit 59 të K.Penal nuk është i justifikueshëm për rastin konkret dhe nuk do të realizojë
qëllimin e ndëshkimit të të pandehurit për veprën penale të kryer, si dhe parandalimin e kësaj
vepre e veprave të ngjashme.

9. NË LIDHJE ME REKURSIN

136
 Vendimi i gjykatës së apelit, i cili ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së
parë, duke hequr zbatimin e nenit 59 të Kodit Penal, si dhe që ka lënë në fuqi vendimin e
gjykatës së shkallës së parë, i cili kishte deklaruar fajtor të pandehurin Elton Murati për
veprën penale të dhunës në familje, të parashikuar nga neni 130/a/4 i K.Penal, duke e dënuar
atë me 1 (një) vit e 6 (gjashtë) muaj burgim, si dhe ka vendosur pezullimin e ekzekutimit të
vendimit me burgim, duke e vënë të pandehurin Elton Murati në provë për një periudhë prej
5 vjetësh, është marrë në kundërshtim me ligjin material dhe atë procedural penal, prandaj
vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe të lihet në fuqi vendimi i gjykatës së shkallës
së parë, si vendim që është marrë në përputhje me ligjin material e atë procedural për shkaqet
e arsyet e mëposhtme.
Instituti i pezullimit të ekzekutimit të vendimit me burgim dhe vënies në provë
konsiderohet nga Kodi Penal shqiptar si një mjet kryesor për lehtësimin dhe favorizimin e të
dënuarit për ri-ntegrimin e shprejtë të tij në shoqëri, duke lehtësuar sistemin penitenciar nga
aplikimi i ndëshkimit me burgim për dënimet e vogla me burgim, deri në pesë vjet. Ky
institut bazohet në parimin e së drejtës penale si arsyeja ekstreme, dhe në funksionin e saj
ndëshkues si mjeti i fundit (extrema ratio). Dënimi penal me burgim, prek në mënyrë të
ndjeshme njërën prej lirive themelore më të rëndësishme për individin, lirinë personale.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, funksioni kryesor i pezullimit të
ekzekutimit me kusht zbatimin e provës, lidhet tradicionalisht me nevojën e individualizimit
dhe caktimit të dënimit në raport me kohën efektive kur fillon ekzekutimi i vendimit të
dënimit dhe programit të trajtimit; pra, ai ka të bëjë me korrelacionin mes vlerësimit të
nivelit të përgjegjësisë penale në momentin e caktimit të dënimit dhe shkallës së
rrezikshmërisë të subjektit aktiv të veprës penale, duke favorizuar funksionin e posaçëm
parandalues të ndëshkimit penal, dhe funksionin e përgjithshëm parandalues të autorit të
veprës penale.
Pezullimi i ekzekutimit me kusht vënien në provë, synon parandalimin e kryerjes së
veprave penale, duke shmangur nga zbatimi i dënimit me burgim personat e dënuar me një
masë dënimi relativisht të vogël, tek të cilët parashihet mundësia e korrigjimit, përmirësimit e
të ndërrimit të sjelljes së tyre, apo trajtimit të tyre ri-integrues, nën sanksionin e rikthimit të
ekzekutimit të vendimit të dënimit dhe të revokimit të këtij përfitimi, kur ndodh
mosrespektimi i kushteve mbi të cilat është dhënë ky përfitim dhe kur besimi i dhënë ndaj
personit të dënuar nuk mund të përligjet më për shkak të sjelljes së tij.
Me qëllim zgjidhjen e çështjes objekt rekursi, ky Kolegj vëren se bazuar në tekstin e
dispozitës të nenit 59 të K.Penal, arrihet në konkluzionin se duhet të ekzistojnë disa kushte
për aplikimin e këtij neni, të tilla si: rrezikshmëria e pakët e personit dhe rrethanat e veçanta
të kryerjes së veprës penale, masa e dënimit, e cila në rastin konkret është nën 5 vjet, së
bashku me ekzistencën e një sërë rrethanave lehtësuese të parashikuara nga neni 48 e 49 të
K.Penal.
Kjo formë alternativë e vuajtjes së dënimit me burgim aplikohet nga gjykata kur
plotësohen në mënyrë kumulative dy kushte:
Së pari: Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor gjykata çmon se i pandehuri duhet të
dënohet jo më shumë se pesë vjet burgim, pra bëhet fjalë për një kusht të natyrës objektive.
Kusht, i cili në rastin konkret plotësohet – pasi ndaj të gjykuarit është dhënë një dënim prej 1
(një) vit e 6 (gjashtë) muaj burgim.
Së dyti: duhet që gjatë shqyrtimit gjyqësor të vërtetohet prania e një prej rrethanave
në vijim:
- I pandehuri paraqet rrezikshmëri të pakët shoqërore;
- I pandehuri është i mitur apo i moshuar;
- I pandehuri ka kushte mendore apo shëndetësore të veçanta;

137
 -I pandehuri ka detyrime për punën, arsimimin, kualifikimin ose aftësimin
profesional;
- I pandehuri ka përgjegjësi thelbësore për familje;
- I pandehuri e ka kryer veprën në kushtet e disa rrethanave lehtësuese;
- I pandehuri ka pasur një sjellje shumë të mirë pas kryerjes së veprës penale.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, duke i referuar rrethanave të faktit dhe
përfundimeve të gjykatës së apelit dhe asaj të shkallës së parë, në vendimet e tyre, çmon se
gjykata e apelit duhet të kishte vlerësuar konkretisht rrezikshmërinë jo të lartë shoqërore të
autorit – pasi sipas vërtetimit të gjendjes gjyqësore (dëshmia e penalitetit) – ai nuk është e
dënuar më parë, si dhe faktin që ekzistojnë disa rrethana lehtësuese, duke qenë se i gjykuari
është kryefamiljar, baba i dy fëmijëve të mitur, ku përkujdesja e tij është e rëndësishme për
mirërritjen e tyre, faktin se për një periudhë prej 1 viti, nga dita që ka ndodhur ngjarja, sjellja
e të pandehurit ka qenë e mirë dhe ai është i penduar për veprën penale. Pra, janë të
pranishme rrethanat në bazë të cilave “i pandehuri ka detyrime për punën, arsimimin,
kualifikimin ose aftësimin profesional”; si dhe fakti se “i pandehuri ka përgjegjësi thelbësore
për familje”.
Kësisoj, në rastin konkret pezullimi i ekzekutimit të vendimit të dënimit, i përshtatet
situatës dhe nevojave konkrete familjare, pasi rezulton që i pandehuri është i vetmi i
punësuar në familje, në këto kushte, ekzistojnë një sërë rrethanash familjare, të cilat të marrë
në tërësinë e tyre të çojnë në përfundimin se i gjykuari Murati nuk paraqet rrezikshmëri të
lartë shoqërore dhe se nuk ka gjasa që ai të mund të kryejë një vepër tjetër penale dhe prania
e tij në familje paraqitet e rëndësishme, me qëllim garantimin e nevojave jetike për familjen e
tij.
Në këto kushte, vlerësohet se identifikohen disa prej kushteve të veçanta të
parashikuara nga neni 59 i Kodit Penal, prandaj bazuar në provat e administruara e, në
përgjithësi në aktet që ndodhen në fashikullin e gjykimit, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë
arrin në përfundimin se pretendimet e parashtruara në rekursin e të gjykuarit për zbatim të
dispozitës së nenit 59 të Kodit Penal janë të drejta dhe gjykata e apelit nuk ka zbatuar drejt
ligjin material, lidhur me mos-aplikimin e pezullimit të ekzekutimit të vendimit me burgim
për të gjykuarin Murati.
Në këtë përfundim u arrit, pasi në rastin konkret për nga rrethanat objektive dhe
subjektive i gjykuari, ndryshe nga sa pretendon prokurori, nuk rezulton të jetë arsyetuar në
mënyrë të mjaftueshme rreth pranisë së elementit të rrezikshmërisë së lartë dhe faktit që
riedukimi i tij nuk mund të kryhet edhe nëpërmjet formës alternative të dënimit.
Në rastin konkret, gjykata e apelit nuk ka vlerësuar konkretisht kushtet siç janë:
rrezikshmëria e pakët e personit, sjellja e tij penduese pas kryerjes së veprës penale, nevojat
që lidhen me familjen, duke qenë i pandehuri baba i dy fëmijëve të mitur dhe përkujdesja e
tij është e rëndësishme për mirërritjen e tyre, të cilat janë në përputhje me nenin 59 të Kodit
Penal, dhe trendin e riedukimit në raport me masën e dënimit.
Gjithashtu, vendimi i gjykatës së apelit nuk ka mbajtur në konsideratën e duhur
praninë e kushteve të tjera ligjore, siç janë gjendja e vështirë ekonomike dhe sociale e
familjes së të pandehurit, faktin që ai është kryefamiljar, dhe përmbushjen e detyrimeve
familjare që vijnë si pjesë e detyrimeve dhe e solidaritetit familjar, për ndihmën e ndërsjelltë
të anëtarëve të familjes, ku kjo e fundit gëzon një mbrojtje të veçantë nga e Shtetit.
Ligjvënësi me anë të dispozitës penale të nenit 59 të K.Penal i ka rezervuar gjykatës
të drejtën që për shkak të rrezikshmërisë së paktë të personit, moshës, kushteve shëndetësore,
etj, kur jep dënim me burg deri në pesë vjet, të mund të urdhërojë që i dënuari të mbajë
kontakte me shërbimin e provës dhe të vihet në provë, duke pezulluar ekzekutimin e dënimit,
me kusht që gjatë kohës së provës të mos kryejë vepër tjetër penale. Sikundër mund të shihet,
nëpërmjet institutit të pezullimit të dënimit, nga njëra anë synohet ri-integrimi i shpejtë i

138
personave me një rrezikshmëri shoqërore relativisht të ulët, dhe që nuk kanë karrierë
kriminale të mëparshme, nga përballja me vuajtjen e dënimit në burg, së dyti personi, të cilit
i pezullohet ekzekutimi i dënimit me burgim ka detyrimin për t’iu shmangur kryerjes së
veprave penale të tjera gjatë periudhës së provës, me kalimin me sukses të së cilës, dënimi i
tij shuhet.
Në rastin objekt shqyrtimi, ndonëse gjykata e apelit ka mbajtur qëndrimin se për
shkak të rrezikshmërisë shoqërore të veprës nuk duhet të gjejë zbatim pezullimi i ekzekutimit
të vendimit me burgim, Kolegji Penal vlerëson se ky konkluzion nuk duhet të jetë automatik
dhe të bazohet vetëm në llojin e veprës penale, por duhet të mbështetet në prova e argumente
që japin të dhëna edhe për rrezikshmërinë konkrete të autorit të veprës, dhe kjo rrethanë
duhet të vlerësohet rast pas rasti edhe në përputhje me provat dhe rrethanat e tjera, si dhe me
kushtet konkrete, familjare dhe sociale të të gjykuarit. Vlerësim ky që është kryer nga ana e
gjykatës së shkallës së parë në përputhje me ligjin dhe nga ana e këtij Kolegji nuk vërehen
konkluzione alogjike apo shkelje të natyrës ligjore, qoftë edhe për faktin se natyra e
rrethanave rënduese nuk është e tillë që të tejkalojë balancimin me praninë e një sërë
rrethanave lehtësuese, të cilat në rastin konkret janë mbizotëruese në raport me rrethanat
rënduese.
Në lidhje me rrethanën e normalizimit të marrëdhënieve familjare me bashkëshorten
dhe vullnetin e saj për të treguar besim në parandalimin e mundësisë së kryerjes së veprave
penale në të ardhmen të ngjashme ose edhe më të rënda, ky Kolegj vlerëson të korrigjojë
arsyetimin e bërë nga gjykata e shkallës së parë, e cila ka konsideruar rrethanën lehtësuese të
normalizimit të marrëdhënieve me të dëmtuarën, sipas shkronjës “e” të nenit 48 të Kodit
Penal në morinë e rrethanave lehtësuese që kanë legjitimuar zbatimin e nenit 59 të Kodit
Penal. Kolegji Penal vëren se, në rastin e veprave të dhunës në familje, në bazë të paragrafit
të fundit të nenit 48 (rrethanat lehtësuese) të Kodit Penal, rrethana lehtësuese, e parashikuar
në shkronjën “e” të paragrafit të parë të këtij neni, nuk lehtëson dënimin e një personi që ka
kryer një vepër penale ndaj fëmijëve apo një vepër penale të dhunës në familje. Prandaj,
Kolegji nuk e ka mbajtur parasysh këtë rrethanë në gjykimin e çështjes objekt gjykimi.
Megjithatë, Kolegji vlerëson se ky arsyetim nuk ka ndikuar në vlerësimin tërësor të pranisë
së rrethanave të tjera lehtësuese që gjykata e shkallës së parë ka identifikuar dhe zbatuar në
rastin konkret.
Për më tepër, ndonëse sipas paragrafit të fundit të nenit 48 (rrethanat lehtësuese) të
Kodit Penal, nuk mund zbatohen në lehtësimin e dënimit, rrethana e normalizimit të
marrëdhënieve dhe vullneti i të dëmtuarit për të rifilluar marrëdhëniet familjare e
bashkëshortore, asnjë normë ligjore në fuqi, nuk e pengon gjykatën ta konsiderojë këtë
rrethanë si një provë në kuadër të vullnetit për integrim dhe ndërrimin e sjelljes së personit të
dënuar, e cila dëshmon jo vetëm vullnetin konkret për t’u integruar dhe riaftësuar, por edhe
dhënien e besimit dhe mundësisë e personit të dënuar për ri-fillimin dhe vazhdimin e
marrëdhënieve familjare në mënyrë normale. Kolegji, bazuar në aktet e fashikullit,
konkludon se caktimi i një periudhe 5 vjeçare si provë, me kusht që gjatë kohës së provës i
dënuari Murati të mos kryejë vepër tjetër penale dhe mbajtja e kontakteve me shërbimin e
provës, është një masë, e cila do të jetë në gjendje të arrijë qëllimin e saj parandalues dhe të
funksionojë si deterrent në veprat penale që kanë të bëjnë me dhunën në familje kur i
dëmtuari dhe i dënuari kanë shprehur vullnetin serioz për të rifilluar marrëdhënien e tyre
familjare në kushte të reja e normale.
Në përcaktimin e rrethanave rënduese që zbatohen për shqyrtimin e përgjegjësisë
penale së të pandehurit, ky Kolegj vlerëson se, në përputhje me parimin e ligjshmërisë në të
drejtën penale, rrethanat rënduese duhet të parashikohen shprehimisht nga ligji penal
material, në mënyrë të përgjithshme në nenin 50 të Kodit Penal, apo shprehimisht nga
dispozita të posaçme të Kodit Penal. Ndërsa, në pajtim me parimin zbatimit të ligjit penal

139
favorizues, vetëm për rrethanat lehtësuese, përveç atyre të parashikuara shprehimisht në
nenin 48 të Kodit Penal, parashikohet mundësia e identifikimit dhe zbatimit të rrethanave të
tjera lehtësuese, të cilat sipas vlerësimit të gjykatës justifikojnë lehtësimin e dënimit.
Në rastin konkret, Kolegji vëren se gjykata e apelit ka marrë në konsideratë rrethanën
rënduese të përhapjes së gjerë të veprës penale në të gjithë vendin. Zbatimi i kësaj rrethane
rënduese në apel, jo vetëm që është i paprovuar nga prova që mbështesin përmbajtjen e kësaj
rrethane në nivel qarku dhe sidomos në nivel kombëtar, por gjithashtu, është në kundërshtim
të plotë me parimin e ligjshmërisë në të drejtën penale, dhe parimin e mos rëndimit të pozitës
së pandehurit, pasi kjo rrethanë rënduese e zbatuar me pa të drejtë nga ana e gjykatës së
apelit, nuk parashikohet në asnjërën nga hipotezat ligjore që parashikojnë rrethana rënduese.
Parashikimi i rrethanës rënduese në të përhapjes së gjerë të veprës penale në qark dhe në të
gjithë vendin ka qenë i parashikuar në Udhëzimin e pleniumit të Gjykatës së Lartë,
(Udhëzimi nr.2, datë 14.03.1979, i Pleniumit të Gjykatës së Lartë, ku janë përcaktuar
elementët përcaktues të rrezikshmërisë shoqërore të veprës penale: a) Objekti; b) Vendi; c)
Koha; d) Gjendja në të cilën kryhet vepra penale; e) Nëse vepra penale është e përhapur në
atë rreth; f) Rrethanat që kanë ndikuar në kryerjen e saj); pra bëhet fjalë për një udhëzim të
parashikuar gjatë periudhës kur ishte parashikuar kompetenca e Gjykatës së Lartë për të
nxjerrë udhëzime e që nuk mund të shërbejë si bazë ligjore për të zbatuar rrethana rënduese,
të cilat nuk janë parashikuar shprehimisht nga ligji penal material, sidomos në një sistem
penal ku përgjegjësia penale është personale dhe të bazuar në parimin e ligjshmërisë; pra, që
bazohet në parimin e përgjegjësisë penale personale dhe jo në parimin e përgjegjësisë penale
objektive, si edhe në parimin e mos rëndimit të pozitës së të pandehurit.
Kësisoj në mungesë të një përcaktimi ligjor që të parashikojë shprehimisht rrethanën
rënduese në fjalë, zbatimi i saj do të binte ndesh me parimin e ligjshmërisë dhe me parimin e
mos-rëndimit të pozitës së pandehurit, ndaj nuk mund të zbatohet.
Për sa më sipër, shkaqet e parashtruara në rekursin e të pandehurit për zbatimin e
pezullimit të ekzekutimit të vendimit të dënimit me burgim sipas nenit 59 të KP, janë të
bazuara në ligjin material dhe duhet të pranohen si mbështetura në ligj, sa i përket
alternativës së vuajtjes së dënimit.

10. NË LIDHJE ME ZGJIDHJEN E ÇËSHTJES

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, për sa i takon zbatimit të dispozitës së
nenit 59 të Kodit Penal, vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe të lihet në fuqi
vendimi i gjykatës së shkallës së parë, si vendim që është marrë në përputhje me ligjin
material e atë procedural.

PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441 të Kodit të
Procedurës Penale,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2227, datë 23.12.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.316-72, datë 26.03.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin.

Tiranë, më 12.07.2017

140
Nr.56250-01991-00-2015 Regj. Themeltar
Nr. 00-2017- 583 Vendimi (113)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Edmond Islamaj Kryesues

Guxim Zenelaj Anëtar
Shkelzen Selimi Anëtar
Artan Zeneli Anëtar
Tom Ndreca Anëtar

Në seancë gjyqësore të datës 12.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që i përket:

TE GJYKUAR: ILVI TRESKA

FATMIR XHAXHAJ
ERIND SHAHINLLARI

AKUZUAR:
Për kryerjen e vepres penale të “Prodhimi dhe shitja e narkotikeve”
parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal.

TE GJYKUAR: LETION RENXA

LAURETA SADIKAJ

AKUZUAR:
Për kryerjen e veprës penale “Moskallëzim i krimit”,
parashikuar nga neni 300 i Kodit Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqesor Pogradec me vendimin penal nr.(2)-1, datë 07.01.2015

ka vendosur :
1.Deklarimin fajtor të të pandehurit Ilvi Ilia Treska për kryerjen e veprës
penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikeve” e parashikuar nga neni 283/2
i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 8 vjet burgim.
-Në zbatim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, dënimin përfundimisht të të
pandehurit Ilvi Ilia Treska me 5 vjet e 4 muaj burgim.
-Vuajtja e dënimit me burgim i fillon të pandehurit Ilvi Ilia Treska nga dita e
arrestimit, datë 04.02.2014, dënim që do të kryhet në një nga burgjet e
sigurise së zakonshme.
2.Deklarimin fajtor të të pandehurit Fatmir Kadri Xhaxhaj për kryerjen e
vepres penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikeve” e parashikuar nga neni
283/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 8 vjet burgim.
-Në zbatim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, dënimin përfundimisht të të
pandehurit Fatmir Kadri Xhaxhaj me 5 vjet e 4 muaj burgim.

141
 -Vuajtja e dënimit me burgim i fillon të pandehurit Fatmir Kadri Xhaxhaj nga
dita e arrestimit, datë 04.02.2014, dënim që do të kryhet në një nga burgjet e
sigurise së zakonshme.
3.Deklarimin fajtor të të pandehurit Erind Gezim Shahinllari për kryerjen e
veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikeve” e parashikuar nga neni
283/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 8 vjet burgim.
-Në zbatim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, dënimin përfundimisht të të
pandehurit Erind Gëzim Shahinllari me 5 vjet e 4 muaj burgim.
-Vuajtja e dënimit me burgim i fillon të pandehurit Erind Gëzim Shahinllari
nga dita e ekzekutimit të vendimit, dënim që do të kryhet në një nga burgjet e
sigurisë së zakonshme.
4.Deklarimin fajtor të të pandehurit Letion Dhimitraq Rënxa për kryerjen e
veprës penale te “Moskallëzimit të krimit” e parashikuar nga neni 300 i Kodit
Penal dhe denimin e tij me 6 muaj burgim.
-Në zbatim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, dënimin përfundimisht të të
pandehurit Letion Dhimitraq Renxa me 4 muaj burgim.
-Vuajtja e dënimit me burgim i fillon të pandehurit Letion Dhimitraq Renxa
nga dita e ekzekutimit te vendimit, denim qe do të kryhet në një nga burgjet e
sigurisë së zakonshme.
5. Deklarimin fajtore të të pandehures Laureta Xhemal Sadikaj per kryerjen e
veprës penale te “Moskallëzimit te krimit” e parashikuar nga neni 300 i Kodit
Penal dhe dënimin e saj me 6 muaj burgim.
-Në zbatim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, dënimin përfundimisht të
pandehurës Laureta Xhemal Sadikaj me 4 muaj burgim.
-Pezullimin e ekzekutimit të dënimit me burgim në bazë të nenit 59 të K.Penal
duke u vënë e pandehura Laureta Xhemal Sadikaj në prove për një periudhe
prej 18 muajsh, duke filluar ky afat nga marrja forme të prerë e këtij vendimi
me kusht që gjatë kohës së provës e pandehura të mos kryejë vepër tjetër
penale dhe të mbajë kontakte me shërbimin e provës.

Gjykata e Apelit Korcë me vendimin nr.224, datë 02.07.2015 ka vendosur:

-Lënien në fuqi te vendimit nr.1 datë 07.01.2015 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Pogradec, përsa i përket disponimit për deklarimin fajtor të të
pandehurit Fatmir Xhaxhaj për veprën penale “Prodhimi dhe shitja e
narkotikeve” parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal.
-Ndryshimin e vendimit lidhur me këtë të pandehur përsa i përket masës së
dënimit të caktuar ndaj tij, duke e dënuar me 7 vjet burgim. Në aplikim të
nenit 406/1 të K.Pr.Penale, dënimin e tij përfundimisht me 4 vjet e 8 muaj
burgim.
-Prishjen e vendimit dhe pushimin e çështjes në ngarkim të të pandehurit
Erind Shahinllari për veprën penale te parashikuar nga neni 283/2 i Kodit
Penal dhe të pandehurit Letion Renxa për veprën penale të parashikuar nga
neni 300 i Kodit Penal.
 -Ndryshimin e vendimit per te pandehurin Ilvi Treska si me poshte:
-Deklarimin fajtor te te pandehurit Ilvi Treska per vepren penale “Prodhimi
dhe shitja e narkotikeve” parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal dhe
denimin e tij me 5 vjet burgim. Ne aplikim te nenit 406/1 te K.Pr.Penale,
denimin e tij perfundimisht me 3 vjet e 4 muaj burgim.
Lënien në fuqi të vendimit për disponimet e tjera, duke e ndryshuar atë vetëm
lidhur me disponimin për shpenzimet proceduriale si më poshte:

142
 Shpenzimet proceduriale u ngarkohen solidarisht të pandehurve Ilvi Treska,
Fatmir Xhaxhaj dhe Laureta Sadikaj.
 
Kundër vendimit ka ushtruar REKURS Prokurori i Apelit Korçë i cili kërkon
prishjen e vendimit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës se Rrethit Gjyqësor Pogradec ,
duke parashtruar këto shkaqe:

Vendimi i Gjykatës se Apelit Korçe është i gabuar pasi është marrë - në shkelje të hapur
të ligjit procedural penal, neni 152 i K.Pr.P çmuarja dhe vlerësimi i provave - në
shkelje të rregullave për gjykimin e posaçëm (të shkurtuar), në kundërshtim me
vendimin unifikues të Kolegjeve të Bashkuara te Gjykatës se Lartë nr.2, datë
29.01.2003, si dhe me vendimin nr.4, datë 10.02.2012 te Gjykatës Kushtetuese, -në
mosrespektim dhe zbatim të gabuar te ligjit material penal, per sa i përket disponimit
për prishjen dhe pushimin e çështjes për të pandehurit Erind Shahinllari dhe Letion
Renxa, për ndryshimin e cilësimit juridik të veprës penale nga paragrafi i dytë në
paragrafin e parë të nenit 283 të Kodit Penal dhe individualizimit të dënimit në lidhje
më këtë cilësim të ri për të pandehurin Ilvi Treska, si dhe për zbutjen e masës së
dënimit për të pandehurin Fatmir Xhaxhaj, -Gjykata e Apelit Korçe në lidhje me
disponimin për pushimin e çështjes në ngarkim të të pandehurve Erind Shahinllari
dhe Letion Renxa, përveç deklarimeve të të pandehurve Fatmir Xhaxhaj dhe Laureta
Sadikaj, ka anashkaluar në analizën e saj, tërësinë e provave të tjera në fashikullin
hetimor që në kushtet e gjykimit të shkurtuar bëhen pjesë e dosjes gjyqësore, të cilat
konfirmojnë lidhjen e të pandehurit Erind Shahinllari me veprën penale të kryer.
-Është e vërtetë që i pandehuri Fatmir Xhaxhaj ka dhënë disa elementë të ndryshëm në
deklarimet e tij, por gjatë hetimit ka dhënë deklarime më të plota, deklarime këto që
në thelb të tyre konfirmojnë faktin që lëndën narkotike të sekuestruar nga policia e
posedonte shtetasi Odhise Dede, e ka marrë prej këtij shtetasi ne mjetin e tij me
qëllim për ta transportuar deri në Qafë Thane ku atje do ta merrnin disa djem duke
veçuar të pandehurin me emrin Ilvi. 
-Sipas akt ekspertimeve teknike te aparateve celulare të të pandehurve Ilvi Treska, Erind
Shahinllari, Letion Renxa, Fatmir Xhaxhaj dhe Odhise Dede rezulton se të pandehurit
Ilvi Treska dhe Erind Shahinllari kanë kryer komunikime të shpeshta me njeri-tjetrin
gjate intervalit kohor të udhëtimit për në Qaf- Thanë dhe intervalit kohor kur është
kryer marrja e lëndës narkotike.
Nga analiza e këtyre provave dhe njoftimeve që marrim prej tyre krijohet bindja e plotë
që i pandehuri Erind Shahinllari është bashkëpunëtor në rolin e ndihmësit në kryerjen
e veprës penale të parashikuar nga neni 283/2 i K.Penal, sepse rezulton që ai jo vetëm
ka dijeni por dhe ka kryer veprime konkrete në realizimin e qëllimit kriminal të
transportimit të lëndës narkotike.
-Gjykata e Apelit Korçë ka shkelur rregullat proceduriale të gjykimit të posaçëm (të
shkurtuar), duke qenë në kundërshtim të hapur me vendimin unifikues të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.2 datë 29.01.2003, si dhe me vendimin nr.4 date
10.02.2012 te Gjykatës Kushtetuese.
Gjykata e Apelit Korçe ne lidhje me të pandehurin Ilvi Treska arsyeton se : “vepra penale
e kryer prej tij nuk duhet të cilësohet si e kryer në bashkëpunim, e rrjedhimisht nuk
duhet të kualifikohet sipas paragrafit të dytë të nenit 283 të Kodit Penal, pasi në
rastin konkret nuk vërtetohen kushtet e kërkuara nga ligji penal (nenet 25 dhe 26 të
Kodit Penal) lidhur me ekzistencën e bashkëpunimit.”
-Gjykata e Apelit në shkelje të rregullave te gjykimit të shkurtuar, mbi pretendimet e të
pandehurve ne shqyrtimin gjyqësor në apel, ka patur dyshime për cilësimin juridik të

143
 veprës penale të prodhimit dhe shitjes se narkotikeve, lidhur me rrethanën cilësuese
“bashkëpunim”, që do të thotë se duke proceduar si gjykatë fakti duhej të revokonte
vendimin e ndërmjetëm për pranimin e gjykimit të shkurtuar dhe të vazhdonte
procedimin me gjykim të zakonshëm.
- Edhe pse i pandehuri Ilvi Treska nuk i qëndron bashkëpunimit nga aktet e hetimit
paraprak rezulton marrëveshja ndërmjet te pandehurve Ilvi Treska, Fatmir Xhaxhaj,
Odhise Dede dhe Erind Shahinllari, marrëveshje kjo qe rezulton të jetë arritur me
pare ndërmjet te pandehurve, duke përcaktuar rolet e secilit prej tyre, në kuptim të
neneve 25 dhe 26 te K.Penal. Ne kuptim te nenit 25 te K.Penal konsiderohet
bashkëpunim kryerja e veprës penale nga dy ose me shume persona me marrëveshje
midis tyre. Konkretisht i pandehuri Odhise Dede per te cilin është veçuar çështja,
rezulton ne rolin kryesor te organizatorit në kryerjen e veprës penale, pasi me
veprimet e tij jo vetëm ka organizuar por dhe ka drejtuar e ndjekur gjithë
veprimtarinë kriminale te transportimit te lendes narkotike, duke i dhëne per
transportim të pandehurit Fatmir Xhaxhaj sasinë prej 42 kg e 449.8 gram te lendes
narkotike cannabis sattiva, të cilën do ta çonte deri në Qaf Thane tek i pandehuri Ilvi
Treska.
Sipas logjikes se Gjykatës se Apelit, nëse pranojmë se i pandehuri Ilvi Treska nuk ka
bashkëpunuar me asnjë person tjetër, natyrshëm lind pyetja se pse ka udhëtuar me një
mjet qe nuk e ka ne pronësi te tij, pse ka ndaluar ne një segment rrugor larg qytetit te
tij te Korçës (Qaf-Thane Pogradec) dhe çuditërisht në këtë vend takimi ka ndaluar
rastësisht një mjet tjetër dhe ka realizuar një “marrëdhënie te thjeshte” ku nga një
person i panjohur ka marrë një sasi te konsiderueshme pako me lende narkotike???
Kjo logjike është tërësisht e papranueshme sepse ne rastin konkret nuk jemi para një
marredhenieje te thjeshte qe ka te beje me dhënien dhe marrjen e sendeve në
qarkullim te lire ndërmjet personave te panjohur, përkundrazi provohet se i pandehuri
Ilvi Treska ka hyrë në marrëdhënie bashkëpunimi me te pandehurit Odhise Dede dhe
Fatmir Xhaxhaj nga një anë dhe të pandehurin Erind Shahinllari nga ana tjetër në
realizimin e qëllimit kriminal për transportimin e lëndës narkotike, ku veprimet e
secilit bashkëpunëtor janë kusht i domosdoshëm në realizimin e këtij qëllimi,
finalizuar kjo veprimtari kriminale me kapjen në flagrance.
- Gjykata e Apelit Korçë ka shkelur ligjin penal ne lidhje me individualizimin e dënimit
për të pandehurit Ilvi Treska në kuadër te ndryshimit të kualifikimit ligjor të veprës
penale, por dhe për të pandehurin Fatmir Xhaxhaj duke zbutur ndjeshëm dënimin
ndaj këtij te pandehuri.

KOLEGJI PENAL I GJYKATES SE LARTE

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca, prokurorin Sokol Stojani i cili kërkoi
prishjen e vendimit të Gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit,
avokatin e caktuar kryesisht Orest Cika, i cili kërkoi lënin në fuqi te vendimit të Gjykatës së
Apelit dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,

144
 VËREN
Se, vendimi nr.224, datë 02.07.2015 i Gjykatës së Apelit Korçë është rezultat i
zbatimit të gabuar të ligjit dhe si i tillë duhet të prishet, ndërsa vendimi nr.(2)-1, datë
07.01.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec është rezultat i zbatimit të drejtë të tij,
prandaj duhet të lihet në fuqi.
Nga aktet e administruara në dosje rezulton se:
Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec, ka paraqitur për gjykim para
asaj gjykate, çështjen penale nr.44/2014 në ngarkim të të pandehurve Ilvi Treska, Odhise
Dede, Fatmir Xhaxhaj, Erind Shahinllari, Letion Renxa dhe Laureta Sadikaj, duke i akuzuar
kater të parët për kryerjen e veprës penale “Prodhimi dhe shitja e narkotikeve” parashikuar
nga neni 283/2 i Kodit Penal, ndërsa të pandehurit Letion Renxa dhe Laureta Sadikaj për
kryerjen e vepres penale “Moskallëzim i krimit”, parashikuar nga neni 300 i Kodit Penal.
Me vendimin e datës 16.12. 2014, Gjykata e Rrethit Gjyqesor Pogradec, bazuar në
nenet 93/1/2 dhe 354/3 të K. Pr. Penale, ka vendosur; ndarjen e çështjes penale në ngarkim të
të pandehurit Odhise Dede, i akuzuar per kryerjen e veprës penale "Prodhimi dhe shitja e
narkotikeve", në bashkëpunim, e parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal, duke vazhduar
gjykimin e çështjes penale në ngarkim të pandehurve Ilvi Treska, Fatmir Xhaxhaj, Erind
Shahinllari, Letion Renxa dhe Laureta Sadikaj, të cilët kanë kërkuar që çështja në ngarkim të
tyre të procedohet me gjykim të shkurtuar.
Gjykatat kanë pranuar këto rrethana të çështjes:
Më datë 04.02.2014 Oficerët e Policisë Gjyqësore të Seksionit Kundër Trafiqeve
pranë Drejtorisë së Policisë Qarku Korçë kanë patur informacion se i pandehuri Ilvi Treska,
banor i qytetit të Korçës do të merrte një ngarkesë me lëndë narkotike. Rreth orës 09:00’,
janë organizuar shërbimet e policisë gjyqësore dhe kanë vëzhguar se i pandehuri Ilvi Treska
ka qenë në drejtim të automjetit të markës “Mercedes Benz”, me targa AA 411 AO dhe në
qytetin e Korçës është takuar me të pandehurit Erind Shahinllari e Letion Renxa, të cilët
udhëtonin në automjetin e markës “Mercedes Benz” ngjyrë të zezë, me targa KO 9431 B, që
drejtohej nga i pandehuri Erind.
I pandehuri Ilvi Treska ka shkëmbyer automjetin e tij me automjetin që drejtonte i
pandehuri Erind Shahinllari dhe ka vazhduar rrugën në drejtim të qytetit të Pogradecit. Pas tij
në të njëjtin drejtim është nisur dhe automjeti i markës “Mercedes Benz” me targa AA 411
AO, ku udhetonin te pandehurit Erind Shahinllari dhe Letion Renxa.

Pasi kanë kaluar qytetin e Pogradecit, pa ndaluar në asnjë vend, të dy automjetet kanë
vijuar udhëtimin në drejtim të Qafë Thanës. Pikërisht në këtë zonë, makina e drejtuar nga
Erind Shahinllari ka parakaluar automjetin e drejtuar nga i pandehuri Ilvi Treska, ka ecuar
disa metra para, më pas është kthyer prapa dhe pasi ka ecur rreth 100 metra është kthyer
përsëri në drejtim të Librazhdit.

Rreth 10 metra me tutje ku makina e drejtuar prej te pandehurit Erind kryente këto
manovra, oficerët e policisë gjyqsore kanë konstatuar automjetin “Mercedes Benz” me targa
KO 9431 B, me drejtues të pandehurin Ilvi Treska dhe një automjet tjetër të markës
“Mercedes Benz” 190, me targa AA 203 IM, me drejtues të pandehurin Fatmir Xhaxhaj, ku
pasagjere ishte e pandehura Laureta Sadikaj. Të dy automjetet kishin ndaluar në krah të
rrugës nacionale dhe të pandehurit po shkëmbenin disa çanta sportive me ngjyre te zeze. Në
këto çaste kanë ndërhyrë policia gjyqësore dhe kanë kryer kapjen ne flagrancë të pandehurve
Ilvi Treska dhe Fatmir Xhaxhaj.
Në automjetin që drejtohej nga i pandehuri Ilvi Treska dhe konkretisht në pjesën e
bagazhit të tij janë gjetur dhe sekuestruar gjithesej 27 pako me lëndë e dyshuar narkotike

145
Cannabis Sattiva, ndërsa në automjetin e të pandehurit Fatmir Xhaxhaj, në pjesën e sediljeve
të pasme të këtij mjeti janë sekuestruar 13 pako me lëndë të dyshuar narkotike Cannabis
Sattiva.
Sipas procesverbalit të peshimit, rezulton se, 40 pakot e mbështjella me qese plasmasi
kanë një peshë të përgjithshme prej 42 kg e 449.8 gram.
Sipas akt ekspertimit kimik nr.2042, datë 24.02.2014 rezulton se bima e sekuestruar
është Cannabis produkt herbal i bimës Cannabis Sattiva.
Pasi jane ndaluar automjetet e drejtuara nga të pandehurit Ilvi Treska dhe Fatmir
Xhaxhaj, oficerët e policisë gjyqësore kanë konstatuar automjetin e markës “Mercedes Benz”
me targa AA 411 AO, të drejtuar nga i pandehuri Erind Shahinllari dhe me pasagjer të
pandehurin Letion Renxa, që po kthehej në drejtim të qytetit të Pogradecit, kurse në një
distancë rreth 2-3 km nga vendi ku janë ndaluar të pandehurit Ilvi Treska dhe Fatmir
Xhaxhaj është konstatuar një automjet ML, me targa VL 7973 C, I drejtuar nga i pandehuri
Odhise Dede.
Të pandehurit Ilvi Treska, Fatmir Xhaxhaj, Erind Shahinllari dhe Letion Renxa janë
arrestuar në flagrance, si të dyshuar për kryerjen e veprës penale “Prodhimi dhe shitja e
narkotikëve”, në bashkëpunim, parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal.
Nga organi i Prokurorisë është vendosur lejimi i përgjimeve ambjentale ndërmjet të
pandehurve Ilvi Treska, Erind Shahinllari, Letion Renxa, Fatmir Xhaxha dhe Odhise Dede,
përgjime të cilat janë vleftësuar si të ligjshme nga Gjykata.
Nga përmbajtja e procesverbaleve të transkriptimit të përgjimeve ka rezultuar se, i
pandehuri Fatmir Xhaxhaj dhe Odhise Dede njihen me njëri-tjerin dhe kanë diskutuar që
përgjegjësinë për lëndën narkotike ta marrë Fatmiri, i cili i ka thënë konkretisht Odhisesë
fjalët “...që të dalim ne duhet avokat, pa avokat mos fol. Thoi e ka ky. Asgje nuk ke bërë ti. Ti
nuk di gjë. Të vijë avokati mos jep deshmi...” ndërkohë Odhisea ka shprehur dakortësinë e tij
duke thënë “e o”.
Gjithashtu i pandehuri Ilvi Treska ka biseduar me të pandehurin Erind Shahinllari
duke e pyetur atë nëse personat që ishin në vendngjarje kishin ikur dhe se çfarë do të thoshin
kur t’i pyesnin se ku do ta çonin “mallin’’.
Nga deklarimet e oficerëve të policisë që kanë ndjekur dhe marrë pjesë në këtë
operacion ka rezultuar se, automjeti që drejtohej nga i pandehuri Erind Shahinllari kryente
levizje para-mbrapa automjetit ku udhëtonte i pandehuri Ilvi Treska dhe kryente rolin e
kontrollorit të rrugës për ndonjë pengese të mundshme; ndërsa e pandehura Laureta Sadikaj
në çastin kur ka ndërhyrë polica ka qenë jashtë automjetit me vajzën e vogël në krah, duke
parë se çfare po ndodhte në vendngjarje.
I pandehuri Fatmir Xhaxhaj i pyetur në cilësinë e personit ndaj të cilit zhvillohen
hetimet, në prani të mbrojtësit ditën e arrestimit, më datë 04.02.2014 ka deklaruar se lendën
narkotike ia kishte dhënë një shtetas i paidentifikuar që banonte në Gjirokastër dhe që i kishte
propozuar të kryente transportin e saj deri në Qafë Thanë, kundrejt shumës prej 250 euro.
Më datë 12.06.2014, i pandehuri Fatmir Xhaxhaj, në prani të mbrojtësit të zgjedhur
prej tij ka deklaruar se, lënda narkotike i është dhënë nga i pandehuri Odhise Dede, të cilin e
njihte edhe më parë pasi është nga qyteti i Gjirokastrës, qytet në të cilin Fatmiri punon si
taksist. Lëndën narkotike e ka marrë sapo ka kaluar qytetin Memaliaj dhe i pandehuri Odhise
Dede i kishte thënë se atë duhet t’ja çonte një të njohurit të tij dhe gjatë udhëtimit Odhisea ka
qenë pas tij me mjetin e markës ML dhe e ka orientuar nëpërmjet telefonit për itinerarin e
udhëtimit. Ndërsa kanë qenë duke udhëtuar në zonën e Qafë Thanës i ka thënë të ndalonte
aty dhe ndërkohë aty ka mbërritur një automjet i markës “Mercedes Benz” dhe drejtuesi i tij,
i pandehuri Ilvi Treska ka shkuar tek automjeti i Fatmirit dhe i kishte thënë se porosia ishte
për atë. Në këto çaste aty ka kaluar një benz me ngjyre gri, ku udhëtonin dy djem dhe njëri
nga dy djemtë qe ishin në mjet i është drejtuar në emër të pandehurit Ilvi Treska dhe i ka

146
thënë “ikni se erdhi policia”. I pandehuri Fatmir Xhaxhaj ka deklaruar se ai është kërcënuar
nga i pandehuri Odhise Dede për të kryer këtë udhëtim.
Fakti që lëndën narkotike të pandehurit Fatmir Xhaxhaj ia ka dhënë i pandehuri
Odhise Dede, provohet edhe nga deklarimet e të pandehurës Laureta Sadikaj, e cila më datë
04.02.2014 ka udhëtuar si pasagjere së bashku me vajzën e saj të datëlindjes 15.12.2010 në
automjetin e të pandehurit Fatmir Xhaxhaj, nga Tepelena deri në zonën e Qafë Thanës.
Lidhur me momentet para ndalimit nga policia, e pandehura Laureta ka deklaruar
midis të tjerash se: “...Pasi kemi ardhur në një vend që unë nuk para orientohem... Odiseja e
ka marrë në telefon Fatmirin dhe i ka thënë hape krahun dhe Fatmiri ka ndaluar dhe po
priste aty. Më pas ka kaluar Odiseja me makinën e tij fuoristradë e zezë dhe në distancë nga
ne që e shihnim me sy të lirë është takuar me një djalë... që më vonë e pashë në polici dhe
quhej Ilvi Treska dhe kishte një makinë të zezë dhe ky djali seç këmbevi me Odisenë por nuk e
kam fiksuar... më pas Odiseja ka ikur me makinën e tij në drejtim të Pogradecit dhe ky djali
me veturën e zezë, pra Ilvi, ka ardhur tek unë dhe Fatmiri dhe na tha na jepni atë porosinë e
Odisesë... në këtë kohë kanë ardhur dy çuna me një makinë Mercedes Benz me ngjyre gri që
ishin shokë të këtij djalit... më pas këta çunat i pashë dhe tek policia e Korçës dhe aty ja u
kam mësuar emrat, njëri quhej Letion dhe tjetri Erind dhe ata thanë shpejt Ilvi se erdhi
policia dhe në këtë kohë si vetëtimë kanë ardhur policia dhe na kapën në vend... kurse
Odisenë dhe ata çunat nuk i pashë ku i zuri policia...”.
Nga procesverbalet e njohjes së personit me anë të fotografisë të datës 27.07.2014 ka
rezultuar se, i pandehuri Fatmir Xhaxhaj ka njohur të pandehurin Erind Shahinllari, si
personin që drejtonte automjetin e markës “Mercedes Benz” gri dhe që ka thënë fjalët “shpejt
Ilvi se erdhi policia”, ndërsa të pandehurin Letion Renxa e ka njohur si personin që
udhetonte në vendin e pasagjerit në këtë automjet.
Nga aktet e ekspertimeve teknike të aparateve celulare të pandehurve Ilvi Treska,
Erind Shahinllari, Letion Renxa, Fatmir Xhaxhaj dhe Odhise Dede ka rezultuar se, të
pandehurit Ilvi Treska dhe Erind Shahinllari kanë kryer komunikime me njëri-tjetrin gjatë
intervalit kohor të udhetimit për në Qafë Thanë. I pandehuri Fatmir Xhaxhaj ka kryer
komunikime telefonike me numrin e telefonit 0697757387 për të cilin ka deklaruar se i
përket të pandehurit Odhise Dede dhe ka shkëmbyer me këtë numër telefoni mesazhe të tilla
si “jam te vendi”, “ku je se unë jam te vendi”, “Kalove Elb po ti”, “Afër je”, “Po afrohem
në Rrogozhinë”, “ku je e kalove Fierin” ...
Në përfundim të gjykimit, të zhvilluar me procedurën e gjykimit të shkurtuar, Gjykata
e Rrethit Gjyqësor Pogradec me vendimin penal nr.(2)-1, datë 07.01.2015 ka vendosur:
1.Deklarimin fajtor të të pandehurit Ilvi Ilia Treska për kryerjen e veprës penale të
“Prodhimit dhe shitjes se narkotikeve” e parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal dhe
dënimin e tij me 8 vjet burgim.
-Në zbatim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, dënimin përfundimisht të të pandehurit Ilvi
Ilia Treska me 5 vjet e 4 muaj burgim.
-Vuajtja e dënimit me burgim i fillon te pandehurit Ilvi Ilia Treska nga dita e
arrestimit date 04.02.2014, dënim që do të kryhet në një nga burgjet e sigurisë së zakonshme.
2.Deklarimin fajtor të të pandehurit Fatmir Kadri Xhaxhaj per kryerjen e vepres
penale te “Prodhimit dhe shitjes se narkotikeve” e parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal
dhe dënimin e tij me 8 vjet burgim.
-Në zbatim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, dënimin përfundimisht të të pandehurit
Fatmir Kadri Xhaxhaj me 5 vjet e 4 muaj burgim.
-Vuajtja e dënimit me burgim i fillon të pandehurit Fatmir Kadri Xhaxhaj nga dita e
arrestimit, datë 04.02.2014, dënim që do te kryhet në një nga burgjet e sigurisë së
zakonshme.

147
 3.Deklarimin fajtor të të pandehurit Erind Gezim Shahinllari per kryerjen e vepres
penale te “Prodhimit dhe shitjes se narkotikeve” e parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal
dhe dënimin e tij me 8 vjet burgim.
-Në zbatim të nenit 406/1 te K.Pr.Penale, dënimin përfundimisht të të pandehurit
Erind Gezim Shahinllari me 5 vjet e 4 muaj burgim.
-Vuajtja e dënimit me burgim i fillon të pandehurit Erind Gezim Shahinllari nga dita
e ekzekutimit të vendimit, denim që do të kryhet ne nje nga burgjet e sigurise se zakonshme.
4.Deklarimin fajtor të të pandehurit Letion Dhimitraq Renxa per kryerjen e vepres
penale të “Moskallezimit të krimit” e parashikuar nga neni 300 i Kodit Penal dhe dënimin e
tij me 6 muaj burgim.
-Në zbatim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, dënimin përfundimisht të të pandehurit
Letion Dhimitraq Renxa me 4 muaj burgim.
-Vuajtja e dënimit me burgim i fillon të pandehurit Letion Dhimitraq Renxa nga dita
e ekzekutimit të vendimit, dënim që do të kryhet në një nga burgjet e sigurisë së zakonshme.
5. Deklarimin fajtore të të pandehurës Laureta Xhemal Sadikaj për kryerjen e veprës
penale të “Moskallëzimit të krimit” e parashikuar nga neni 300 i Kodit Penal dhe dënimin e
saj me 6 muaj burgim.
-Në zbatim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, dënimin përfundimisht të të pandehurës
Laureta Xhemal Sadikaj me 4 muaj burgim.
-Pezullimin e ekzekutimit të dënimit me burgim në bazë të nenit 59 të Kodit Penal
duke u vënë e pandehura Laureta Xhemal Sadikaj në prove për një periudhë prej 18 muajsh,
duke filluar ky afat nga marrja formë të prerë e këtij vendimi me kusht që gjatë kohës së
provës e pandehura të mos kryejë vepër tjetër penale dhe të mbajë kontakte me shërbimin e
provës.
me arsyetim: “…
-me cilesine e provave shkresore te ndodhura ne fashikullin e hetimit, te cilat
konfirmojne rrethanat e cituara hollësisht ne permbajtjen e vendimit, gjykata administron:
1: procesverbali mbi kapjen ne flagrance date 04.02.2014:
2.Procesverbali i kqyrjes te automjetit me targe KO9431 B, I dates 04.02.2014,
bashkengjitur tabela fotografike.
…
78: Procesverbali I pyetjes se te pandehurit Ilvi Treska date 28.07.2014.
-Ne analize te rrethanave te çështjes, duke vleresuar në tërësi provat e sipercituara, te
cilat kane nje perputhje te plote me njera tjetren, gjykata konkludon se të pandehurit, Ilvi
Treska, Fatmir Xhaxhaj dhe Erind Shahinllari kanë konsumuar secili elementet e figures të
veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikeve” në bashkëpunim, parashikuar nga
neni 283/2 i K.Penal.
-Gjykata krijon bindjen se ekziston vepra penale e “Prodhimit dhe shitjes së
narkotikeve” në bashkëpunim, parashikuar nga neni 283/2 i K.Penal, me te gjithe elementet
perberes te saj, kjo pasi:
-Te pandehurit, Ilvi Treska, Fatmir Xhaxhaj dhe Erind Shahinllari me veprimet e
tyre,në bashkëpunim me njëri-tjetrin dhe me të pandehurin Odhise Dede, duke mos qenë të
autorizuar nga organet kompetente sipas ligjit, kanë poseduar, transportuar dhe ndihmuar në
procesin e transportimit të një sasie prej 42 kg e 449.8 gram lëndë narkotike Cannabis
Sattiva, me qëllim transportimin e saj për shitje në territorin e rrethit të Pogradecit apo
Korçës.
Nga sa u parashtrua rezulton se ekzistojne elementet e anes objektive të vepres penale
te parashikuar nga neni 283/2 i K.Penal, konkretisht mbajtja dhe transportimi i substancave
narkotike, në kundërshtim me ligjin.

148
 Në rastin konkret nuk jemi perpara rastit të mbajtjes se substancave narkotike per
perdorim vetjak dhe në doza të vogla, rrethana këto për përjashtimin nga përgjegjësia
penale, pasi të pandehurit Ilvi Treska, Fatmir Xhaxhaj dhe Erind Shahinllari nuk rezulton të
jenë përdorues të lendëve narkotike dhe se, sasia e lendes narkotike e mbajtur nga te
pandehurit (42 kg dhe 449.8 gr, është sasi e madhe.
Gjykata konstaton se jemi perpara bashkëpunimit në kryerjen e vepres penale te
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikeve”, si nje nga rrethanat cilësuese, e paraashikuar nga
neni 283/2 i Kodit Penal. Për këtë gjykata i referohet dhe vendimit unifikues nr.4, datë
15.04.2011 të Kolegjeve te Bashkuara te Gjykatës së Lartë, te cilat kanë unifikuar praktikën
gjyqësore në lidhje me bashkepunimin...
-Në çështjen konkrete ekzistojnë se bashku te kater kushtet e permendura ne vendimin
unifikues, pasi kemi disa subjekte, eshte realizuar fakti penal, vepra penale e parashikuar
nga neni 283/2 i K.Penal me te gjithë elementët e saj, te gjithe te pandehurit e permendur
kane kontribuar në kryerjen e veprës penale dhe ekziston marrëveshja ndërmjet të
pandehurve për pjesmarrje në vepren penale.. Kjo marrëveshje rezulton të jetë arritur më
përpara ndërmjet të pandehurve.
Lidhur me rolin e secilit të pandehur bashkëpunëtor. në kryerjen e veprës penale të
parashikuar nga neni 283/2 i K.Penal, gjykata referuar dhe nenit 26 të K.Penal, çmon se:
- I pandehuri Odhise Dede ka qenë organizatori dhe personi qe ka dërguar per shitje
lëndën narkotike;
- I pandehuri Fatmir Xhaxhaj, në rolin e ekzekutorit ka kryer veprime te
drejtpërdrejta për kryerjen e vepres penale, pasi ka qenë personi që ka kryer transportin e
lëndës narkotike nga Tepelena deri në zonën e Qaf Thanës,në Pogradec.
- I pandehuri Ilvi Treska ka pasur rol të rëndësishëm në kryerjen e vepres penale pasi
ka qenë personi që ka kryer veprime te drejtperdrejta për kryerjen e veprës penale, Ky i
pandehur ka shkuar me automjet nga qyteti i Korçës ne Qaf Thane, ku kanë rene dakort te
marre lenden narkotike dhe do të kryente transportin në drejtim të qytetit të Korçës.
- I pandehuri Erind Shahinllari ka qenë personi që ka kryer rolin e ndihmësit në këtë
veprimtari kriminale, duke kontrolluar rrugën për ndonjë pengese të mundëshme dhe duke
njoftuar për praninë e forcave të policisë në çastin që po kryhej kalimi i lëndës narkotike nga
mjeti i të pandehurit Fatmir Xhaxhaj në mjetin e të pandehurit Ilvi Treska.
- Ndërsa të pandehurit Letion Renxa dhe Laureta Sadikaj kanë konsumuar elementet
e vepres penale të “Moskallëzimit të krimit” e parashikuar nga neni 300 i Kodit Penal, pasi
janë vënë në dijeni të kryerjes së krimit të transportit të lëndës narkotike dhe nuk kanë kryer
detyrimin ligjor të kallëzimit të krimit në organet e ndjekjes penale apo në polici...”.
Ndaj këtij vendimi kanë ushtruar apel të pandehurit Fatmir Xhaxhaj, Laureta Sadikaj,
Erind Shahinllari dhe Letion Renxa, të cilët kanë kërkuar pafajësi lidhur me akuzat e ngritura
në ngarkim të tyre dhe i pandehuri Ilvi Treska, i cili ka kërkuar ndryshimin e cilësimit ligjor
të veprës nga paragrafi i dytë në paragrafin e parë të nenit 283 të Kodit Penal dhe caktimin e
një dënimi më të butë.
Gjykata e Apelit Korcë, me vendimin nr.224, datë 02.07.2015 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.1 datë 07.01.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Pogradec, përsa i përket disponimit për deklarimin fajtor të të pandehurit Fatmir Xhaxhaj për
veprën penale “Prodhimi dhe shitja e narkotikeve” parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal.
-Ndryshimin e vendimit lidhur me këtë të pandehur përsa i përket masës së dënimit të
caktuar ndaj tij, duke e dënuar me 7 vjet burgim. Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale,
dënimin e tij përfundimisht me 4 vjet e 8 muaj burgim.
-Prishjen e vendimit dhe pushimin e çështjes në ngarkim të të pandehurit Erind
Shahinllari për veprën penale të parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal dhe të pandehurit
Letion Renxa për veprën penale të parashikuar nga neni 300 i Kodit Penal.

149
  -Ndryshimin e vendimit për të pandehurin Ilvi Treska si më poshte:
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Ilvi Treska për veprën penale “Prodhimi dhe shitja
e narkotikeve” parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 5 vjet burgim.
Në aplikim te nenit 406/1 të K.Pr.Penale, dënimin e tij përfundimisht me 3 vjet e 4 muaj
burgim.
Lënien në fuqi të vendimit për disponimet e tjera, duke e ndryshuar atë vetëm lidhur
me disponimin për shpenzimet proceduriale si më poshtë:
-Shpenzimet proceduriale u ngarkohen solidarisht të pandehurve Ilvi Treska,
Fatmir Xhaxhaj dhe Laureta Sadikaj.
me këtë arsyetim:…
-Gjykata e Apelit cmon që Gjykata e Shkalles së Parë ka bërë një vlerësim të gabuar
të përmbajtjes së akteve të hetimit paraprak, të cilat në kushtet e zhvillimit të gjykimit të
shkurtuar kanë marrë vlerën e provës, duke arritur në konkluzione te gabuara lidhur me
fajësine e te pandehurit Erind Shahinllari, referuar tërësisë së veprimeve të kryera prej tij, të
cilat në këndvështrimin e gjykatës, lidhen me bashkëpunimin e tij në kryerjen e vepres penale
në formën e dhënies së ndihmes për realizimin e saj. Përfundimin e mesiperm Gjykata e
Shkalles se Pare e ka nxjerre referuar vetem deklarimeve te te bashkepandehurve Fatmir
Xhaxhaj dhe Laureta Sadikaj, te dhena gjate fazes se hetimeve paraprake gjate ripyetjes se
tyre disa muaj me vone pas marrjes se deklarimeve te tyre fillestare.
-Pretendimet e ngritura ne kerkesen ankimore te te pandehurit Fatmir Xhaxhaj lidhur
me kryerjen e vepres penale nën kushtet e presionit nga i pandehuri Odhise Dede dhe pa
dijeninë e tij, janë përsëritje e pretendimeve të parashtruara gjatë gjykimit në shkalle të parë
dhe kane marrë përgjigje të argumentuar ligjerisht ne vendimin e ankimuar, prandaj gjenden
te pabazuara nga ana e Gjykates se Apelit. por gjykata çmon të ndryshojë vendimin lidhur
me këtë të pandehur duke e dënuar me 7 vjet burgim. Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.P
dënimin e tij përfundimisht me 4 vjet e 8 muaj burgim, nisur nga rrethanat familjare, i
divorcuar, me dy fëmijë të mitur;
Lidhur me të pandehurin Ilvi Treska, Gjykata e Apelit vlereson që vepra penale e
kryer prej tij nuk duhet të cilësohet si e kryer në bashkëpunim, e rrjedhimisht nuk duhet të
kualifikohet sipas paragrafit të dytë të nenit 283 të Kodit Penal, pasi në rastin konkret nuk
vertëtohen kushtet e kerkuara nga ligji penal(nenet 25 dhe 26 te Kodit Penal) lidhur me
ekzistencen e bashkepunimit.
Ne rastin konkret eshte i vertete fakti që i pandehuri Ilvi Treska në cilësinë e mbajtësit
të lëndës narkotike, ka realizuar lidhje me një person tjetër për të siguruar sasinë e lëndës
narkotike të sekuestruar duke marrë masa për pritjen e saj në vendin e quajtur Qafë Thanë,
por kjo lidhje është realizuar thjesht dhe vetëm ne funksion të realizimit të qëllimit te tij
personal për të shtënë në dorë këtë sasi lëndë dhe jo në kuadrin e bashkëpunimit të tij me
dërguesin apo trasnportuesin për të realizuar një veprimtari të përbashkët kriminale, duke
ndarë rolet dhe duke synuar një qëllim të përbashkët.
Nuk rezultoi asnjë e dhënë gjatë gjykimit që i pandehuri të ketë qene pjesemarres ne
ndonje veprimtari te perbashket me derguesin apo transportuesin e lendes narkotike. Me kete
te fundit ai madje nuk njihet fare, ndersa nuk ka rezultuar ndonjë komunikim apo
marrëveshje me dërguesin e saj për kryerjen e një veprimtarie te organizuar, me ndarje të
roleve dhe veprimeve konkrete të secilit, në mënyrë që të formesohen elementet e
bashkëpunimit sipas kuptimit të tij klasik, në raport edhe me karakteristikat specifike që ai
paraqet në raport me nenin 283 të Kodit Penal.
Përfshirja e te pandehurit Erind Shahinllari ne vepren penale per te cilen eshte vene
nen akuze nuk rezultoi e provuar tej cdo dyshimi gjate gjykimit, perkundrazi, akuza e ngritur
ndaj tij bazohet vetem ne dyshime te pakonfirmuara me prova te plota dhe bindese qe mund

150
te cojne ne nje konkluzion kategorik lidhur me fajësinë e tij. Në bazë të nenit 4 te
K.Pr.Penale: “Cdo dyshim per akuzen cmohet ne favor te të pandehurit”.
Duke iu referuar logjikës se organit të akuzës dhe gjykates se faktit lidhur me qenien e
te drejtuar nga i pandehuri Erind duke kryer të njëjtat veprime sikurse pandehurit Erind
Shahinllari si pjesemarres (bashkëpunëtor në rolin e ndihmësit) në krim, në të njëjtën mënyrë
duhej të përgjigjej edhe i pandehuri Letion Renxa, i cili gjithashtu rezulton të jetë shok i
ngushtë me të pandehurin Ilvi Treska dhe ndodhej në mjetin e ky i fundit, por ndërsa të
pandehurin Erind organi i akuzes e ka sjelle per gjykim nen akuzen për kryerjen e veprës
penale “prodhimi dhe shitja e narkotikeve” parashikuar nga neni 283/2 i Kodit penal, te
pandehurin Letion e ka akuzuar për veprën penale “moskallezimi i krimit” parashikuar nga
neni 300 i Kodit Penal.
-Në rastin në fjalë, përvec deklarimeve te bashkepandehurve Fatmir Xhaxhaj dhe
Laureta Sadikaj, nuk ka asnjë prove tjetër që të vërtetojë faktin se i pandehuri Erind
Shaninllari te kete kryer vepren penale për të cilën akuzohet, apo ta ketë kryer kete veper në
bashkepunim me te pandehurin Ilvi, apo te te pandehurit e tjerë. Për ketë arsye, në referim te
nenit 428/c te K.Pr.Penale, vendimi i gjykates se shkallës së parë duhet të prishet në lidhje
me disponimin për deklarimin fajtor të të pandehurit Erind Shahinllari për veprën penale të
parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal dhe çështja penale ne ngarkim të këtij të të
pandehuri duhet të pushohet, pasi nuk provohet fajësia e tij në kryerjen e kësaj vepre.
Lidhur me të pandehurin Letion Renxa, Gjykata e Apelit nisur nga fakti qe pozicioni i
tij ështe i njejte me ate të të pandehurit Erind Shahinllari persa i perket pjesemarrjes dhe
perfshirjes ne veprimet e kunderligjshme te te pandehurit Ilvi Treska(shih pjesen arsyetuese
te ketij vendimi ne lidhje me te pandehurin Erind Shahinllari), nuk u provua gjate gjykimit
dijenia e tij lidhur me veprimet e kunderligjshme te kryera nga i pandehuri Ilvi Treska dhe
per rrjedhoje, ai nuk duhet të pergjigjet per vepren penale te moskallezimit te krimit
parashikuar nga neni 300 i Kodit Penal. Për këtë arsye, ne referim te nenit 428/c te
K.Pr.Penale, vendimi i gjykates së shkallës së parë duhet të prishet në lidhje me disponimin
per deklarimin fajtor të të pandehurit Letion Renxa për veprën penale të parashikuar nga
neni 283/2 i Kodit Penal dhe çështja penale në ngarkim të këtij të pandehuri duhet të
pushohet, pasi nuk provohet fajesia e tij në kryerjen e kësaj vepre.
Gjykata i gjen të pabazuara pretendimet e parashtruara në kërkesen ankimore të të
pandehures Laureta Sadikaj, lidhur me mungesën e dijenisë së saj për veprimet e
kundërligjshme të kryera nga i pandehuri Fatmir Xhaxhaj. Konstatohet që gjykata e shkallës
së parë ka bërë një analizë të detajuar të elementeve te anës objektive dhe subjektive të
veprës penale të moskallëzimit të krimit parashikuar nga neni 300 i Kodit Penal, duke i
gjetur ato te vertetuara në rastin e të pandehures Laureta Sadikaj. Kjo e fundit, në datën
04.02.2014, ka qene si pasagjerë në automjetin e markës “Mercedes Benz”, me targa AA 203
IM , te drejtuar nga i pandehuri Fatmir Xhaxhaj dhe ka hipur në automjet në qytetin e
Tepelenës duke qene e pranishme në kohën kur lënda narkotike e llojit cannabis është futur
në automjetin e të pandehurit Fatmir Xhaxhaj dhe pavaresisht dijenisë së plotë lidhur me
ekzistencen e vepres penale dhe autorin e saj, nuk ka kallëzuar në organet kompetente krimin
per ekzistencen e të cilit ka ardhur në dijeni. E pandehura nuk perfshihet në rrethin e
subjekteve të cilët përjashtohen nga detyrimi për të kallëzuar krimin sipas paragrafit të dytë
të nenit 300 te Kodit Penal.
Po kështu i drejte gjendet vendimi edhe persa i perket individualizimit te denimit te
caktuar ndaj te pandehurës, referuar rrethanave dhe elementeve te pershkruar ne vendimin e
gjykates, e cila ka rritur në këtë konkluzion, duke vleresuar nevojat familjare te te
pandehures, faktin qe ajo eshte e divorcuar dhe ka ne ngarkim një fëmije të mitur të moshes
katër vjeç (vajzë), e cila duke qenë në moshë mjaft te vogël ka nevoje për praninë, kujdesin
dhe kontributin e nënës së saj me qellim rritjen dhe edukimin normal të saj…”.

151
 Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë ka ushtruar Rekurs Prokurori i Apelit
Korçë, i cili kërkon prishjen e tij dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës se Rrethit
Gjyqesor Pogradec, duke parashtruar dhe shkaqet përkatëse, të cituara hollësisht në pjesën
hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë pasi shqyrtoi shkaqet e rekursit dhe tërësinë e
akteve të administruara në dosjen penale, çmon se rekursi i paraqitur nga Prokurori i Apelit
Korcë përmban shkaqe nga ato që parashikon neni 432/a i Kodit të Procedurës Penale.
Në rekurs pretendohet se vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë është marrë në shkelje të
hapur të ligjit procedurial penal lidhur me çmuarjen dhe vlerësimin e provave, neni 152 i
Kodit të Procedurës Penale.
Lidhur me këtë pretendim, paraprakisht, kolegji thekson se Gjykata e Lartë nuk ka në
objekt të shqyrtimit të saj analizën e provave, si e tillë nuk mund të bëjë çmuarjen apo
vlerësimin e provave përsa i përket themelit dhe fuqisë provuese të tyre. Në kuadër të
shqyrtimit te shkaqeve te parashtruara ne rekurs, ajo ushtron vetëm rolin kontrollues lidhur
me mënyrën e zbatimit të dispozitës të nenit 152 të Kodit të Procedures Penale, nga gjykatat
më të ulëta.
Në këtë konteks, lidhur me çështjen objekt rekursi, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë
vëren se, vendimi Gjykatës së Apelit Korçë nuk është rrjedhojë e një analize të plotë dhe as
të drejtë të provave të administruara ne gjykim.
Arsyetimi i këtij vendimi nuk është përfundim logjik i të gjithë provave të shqyrtuara
në të dy shkallët e gjykimit dhe interpretimit të drejtë të rrethanave të faktit që janë provuar
dhe pranuar në këto gjykime, duke vepruar në kundërshtim me nenin 152/1 të Kodit të
Procedurës Penale, i cili parashikon se: “Çmuarja e provave është përcaktimi i vërtetësisë dhe
fuqisë provuese të tyre. Çdo provë i nënshtrohet shqyrtimit dhe nuk ka vlerë të paracaktuar.
Gjykata i çmon provat sipas bindjes së formuar pas shqyrtimit të tyre në tërësi”.
Gjykata e Apelit Korçë mbi të njëjtat prova, të administruara në procedurën e
gjykimit të shkurtuar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, në analizë dhe vlerësim të
gabuar të tyre, në mosrespektim dhe zbatim të gabuar të ligjit procedurial, neneve 152/2, 388
të K.Pr.Penale, mbështetur në opinionin subjektiv të saj, ka arritur në përfundime të gabuara,
të ndryshme nga gjykata e shkallës së parë, duke prishur dhe pushuar çështjen penale në
ngarkim të të pandehurit Erind Shahinllari dhe Letion Renxa, duke ndryshuar cilësimin
juridik të veprës penale nga paragrafi i dytë në paragrafin e parë të nenit 283 i K.Penal për të
pandehurin Ilvi Treska, si dhe duke zbutur masën e dënimit për të pandehurin Fatmir
Xhaxhaj.
Kolegji sjell në vëmendje se, vendimi gjyqësor në çdo rast duhet të jetë logjik, i
rregullt në formë dhe i qartë në përmbajtje. Në tërësinë e tij ai duhet konsideruar si një unitet,
në të cilin pjesët përbërëse janë të lidhura ngushtësisht mes tyre dhe ato duhet të jenë në
shërbim dhe funksion të njëra-tjetrës. Argumentet e pjesës arsyetuese duhet të jenë të bazuara
dhe të lidhura logjikisht, duke respektuar rregullat e mendimit të drejtë dhe duhet të formojnë
një përmbajtje koherente brenda vendimit, i cili përjashton çdo kundërthënie ose
kontradiksion të hapur ose të fshehtë. (vendimet nr.38, datë 30.12.2010; nr.20, datë
13.04.2012; nr.3, datë 19.02.2013; nr.12, datë 19.03.2015 të Gjykatës Kushtetuese).
Po kështu, vendimi gjyqësor duhet të jetë konkluzion i një analize dhe interpretimi të
hollësishëm të provave të marra dhe të shqyrtuara në seancë. Procesi i të provuarit duhet të
jetë ezaurues, tej çdo dyshimi të arsyeshëm.
Vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë nuk është ne përputhje me kerkesat dhe
standardin ligjor të arsyetimit të vendimit gjyqësor, pasi ai nuk është produkt i një analizë të
mirëfilltë ligjore e logjike të provave, duke çuar gjykatën në përfundime të gabuara, si i tillë
është i cënueshëm ligjërisht.

152
 Ndryshe nga vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë
vlerëson se, vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec, është rrjedhojë e zbatimit të
drejtë të ligjit procedurial dhe material penal, si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Siç ka rezultuar nga rrethanat e faktit, të pranuara nga të dyja gjykatat, ngjarja e datës
04.09.2014, e ndodhur në rrugën nacionale në zonën e Qaf-Thanës, rrethi Pogradec, ku nga
ana e Oficerëve të Policisë Gjyqësore të Seksionit Kundër Trafiqeve pranë Drejtorisë së
Policisë Qarku Korçë është kapur dhe sekuestruar me cilësinë e provës materiale 42 kg e
449.8 gram lëndë narkotike e llojit cannabis sattiva në automjetet e drejtuara nga të
pandehurit Ilvi Treska dhe Fatmir Xhaxhaj, nuk ka ndodhur në mënyrë të rastësishme.
Oficerët e Policisë Gjyqësore të Seksionit Kundër Trafiqeve pranë Drejtorisë së
Policisë Qarku Korçë kanë kryer operacionin policor të kapjes dhe arrestimit në flagrancë të
të pandehurve në çështjen penale objekt gjykimi, duke u bazuar në një informacion të saktë,
sipas të cilit shtetasi Ilvi Treska, banor i qytetit të Korçës do të merrte një ngarkesë me lëndë
narkotike. Për këtë arsye, rreth orës 09:00 të datës 04.02.2014, është organizuar shërbimi i
policisë gjyqësore duke e mbajtur nën vëzhgim dhe duke e ndjekur këtë shtetas dhe në
përfundim të operacionit është bërë e mundur kapja në flagrance e tij së bashku me personat
e tjerë të përfshirë në këtë veprimtari kriminale.
Provat e grumbulluara nga organi i akuzës gjatë hetimeve paraprake, në bazë të të
cilave është dokumentuar akuza, janë pranuar si të tilla nga nga ana e të pandehurve dhe
mbrojtësve përkatës, duke kërkuar përpara çeljes së hetimit gjyqësor, që gjykimi i çështjes të
zhvillohet me procedurën e gjykimit të shkurtuar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, në analizë të rrethanave të çështjes, mbështetur
mbi të gjitha provat e shqyrtuara dhe të analizuara hollësisht prej saj, konform me nenin 152
të Kodit të Procedurës Penale, ka arritur në përfundime të drejta përsa i përket kualifikimit
ligjor të veprës penale në ngarkim të pandehurve Ilvi Treska, Fatmir Xhaxhaj dhe Erind
Shahinllari. Ajo Gjykatë, në analizë të drejtë të katër elementeve të veprës penale të
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikeve”, parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal, ka arritur
në përfundimin se të pandehurit Ilvi Treska, Fatmir Xhaxhaj dhe Erind Shahinllari me
veprimet e tyre, në bashkëpunim me njëri-tjetrin edhe me të pandehurin Odhise Dede, kanë
poseduar, transportuar dhe ndihmuar në procesin e transportimit të një sasie prej 42 kg e
449.8 gram lëndë narkotike Cannabis Sattiva, me qëllim transportimin e saj për shitje në
territorin e rrethit të Pogradecit apo Korçës.
Po kështu, ajo gjykatë në referim dhe të vendimit unifikues nr.4, datë 15.04.2011 të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, të cilat kanë unifikuar praktikën gjyqësore në
lidhje me bashkëpunimin ne kryerjen e vepres penale, ka arritur në përfundimin e drejtë, se
kjo vepër penale është kryer në bashkëpunim, duke cituar se, në rrethanat e çështjes është
provuar ekzistenca e katër kushteve që kërkon bashkëpunimi në kryerjen e një vepre penale
(qënia e dy ose më shumë subjekteve; realizimi i faktit kriminal në të gjithë elementet e tij
materiale; dhënia e një kontributi relevant në kryerjen e veprës penale nga secili prej
bashkëpunëtorëve; ana subjektive, të paktën në formën e saj minimale, që është dijenia e të
paktën njërit prej bashkëpunëtorëve për të bashkëpunuar me të tjerët në kryerjen e faktit
kriminal). Gjykata ka individualizuar dhe rolin e secilit bashkëtëpandehur në kryerjen e
veprës penale, e konkretisht: i pandehuri Odhise Dede ka qenë organizatori dhe personi që ka
dërguar për shitje lëndën narkotike; i pandehuri Fatmir Xhaxhaj dhe Ilvi Treska në rolin e
ekzekutorit, transportuesit; i pandehuri Erind Shahinllari në rolin e ndihmësit në këtë
veprimtari kriminale.
Ndërsa për të pandehurit Letion Renxa dhe Laureta Sadikaj, me të drejtë ajo gjykatë
ka arritur në përfundimin se me veprimet e tyre kanë konsumuar elementet e vepres penale të
“Moskallëzimit të krimit” e parashikuar nga neni 300 i Kodit Penal, pasi këta të pandehur

153
janë vënë në dijeni të kryerjes së krimit të transportit të lëndës narkotike dhe nuk kanë kryer
detyrimin ligjor të kallëzimit të krimit në organet e ndjekjes penale apo në polici.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441/d, të Kodit të Procedurës
Penale,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.224, datë 02.07.2015 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.(2)-1, datë 07.01.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec.

Tiranë më 12.07.2017

154
Nr. 83000-01980-00-2016 Regj.Themeltar
Nr. 00-2017-584 i Vendimit (114)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Edmond Islamaj Kryesues

Guxim Zenelaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Artan Zeneli Anëtar
Tom Ndreca Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 13.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që i përket:

I GJYKUAR: ARBRI SELANJ

AKUZA:
Revokimin e vendimit nr.183, date 24.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë,
ne lidhje me pezullimin e ekzekutimit të dënimit me burgim të dhënë
ndaj të dënuarit Arbri Selanj.

Baza Ligjore: Neni 59, 62 i K.Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.35/675 akti, datë 02.02.2016

ka vendosur:
-Pushimin e çështjes penale me nr.regj. them.71009-01649-41-2015(35/675
prot.) datë regjistrimi 29.12.2015, me kërkues Prokuroria pranë Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Korçë kundër të dënuarit Arbri Selanj, me objekt revokimin
e vendimit nr.183, datë 24.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, me
të cilin është vendosur pezullimi i ekzekutimit të dënimit me burgim e mbetur
pa vuajtur, të dhënë ndaj të dënuarit Arbri Selanj dhe vënia e tij në provë për
tre vjet kohë.

Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.40, datë 08.09.2016, ka vendosur:

-Lënien në fuqi të vendimit nr.35/675 prot., datë 02.02.2016 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Korçë.

Kundër vendimit më datë 06.10.2016, ka paraqitur rekurs Prokurori i Apelit

Korçë, me anën e të cilit ka kërkuar:
Ndryshimin e vendimit nr.40 datë 08.09.2016 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe
të vendimit nr.35/675 prot. datë 02.02.2016 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Korçë dhe pranimin e kërkesës të Prokurorisë për revokimin e dënimit
alternativ dhënë ndaj të dënuarit Arbi Selanj me vendimin nr.183 dt
24.05.2013 të Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë.

Duke pretenduar si shkaqe përkatësisht:

155
Vendimet e Gjykatës së Apelit Korçë dhe Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë janë marrë
në interpretim dhe zbatim të gabuar të ligjit material penal, si dhe të ligjit nr.154 datë
21.12.1015 “Për dhënie amnistie”, për rrjedhojë, duhet të ndryshohen duke pranuar
kërkesën e prokurorisë lidhur me revokimin e dënimit alternativ.
I dënuari Arbi Selanj me vendimin nr.183, datë 24.05.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë është deklaruar fajtor për kryerjen e veprës penale “Vjedhja me
dhunë” parashikuar nga nenet 139-25 të K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dhe
nenit 406/1 të K.Pr.Penale është dënuar me 3 vjet e 4 muaj burgim, por në aplikim të
nenit 59 të K.Penal, pezullimin e ekzekutimit të dënimit me burgim, duke e vendosur
në provë të dënuarin Arbi Selanj për një kohë prej tre vjet, me kusht, që gjatë kohës
së provës të mos kryejë vepër tjetër penale, si dhe të mbajë kontakte të rregullta me
Shërbimin e Provës, Zyra Vendore Korçë. Ky vendim ka marrë formë të prerë në datë
04.06.2013 dhe është ekzekutuar nga Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë
Korçë me urdhrin nr.199, datë 06.06.2013.
I dënuari Arbi Selanj gjatë kohës së provës ka kryer vepër tjetër penale, konkretisht atë të
“Vjedhjes” në bashkëpunim, parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal, duke shkelur
kushtin e përcaktuar në nenin 59 të K.Penal. Me vendimin nr.365, datë 01.07.2014
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë ka vendosur deklarimin fajtor të të pandehurit Arbi
Selanj për kryerjen e veprës penale “Vjedhja”, parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal
dhe në bazë të kësaj dispozite dhe nenit 406/1 të K.Pr.Penale, e ka dënuar me 5 muaj
burgim. Ky vendim ka marrë formën e prerë në datën 16.01.2015 dhe në datën
19.02.2015, prokurori ka nxjerrë urdhrin nr.132 për ekzekutimin e vendimit dhe
dënimi është vuajtur tërësisht.
Qëndrimi i Gjykatave të të dy niveleve është në interpretim dhe zbatim të gabuar të ligjit
penal si dhe të ligjit nr.154/2015 “Për dhënie amnistie”.
Ligji nr.154 datë 21.12.2015 “Për dhënie amnistie” i cili është botuar ne Fletoren Zyrtare
në datën 06.01.2016 dhe ka hyrë në fuqi në datën 21.01.2016, ka si qëllim që të
përjashtojë nga vuajtja tërësisht ose pjesërisht e dënimit të gjithë personat që
plotësojnë kriteret e parashikuara në dispozitat e këtij ligji. Për të përfituar në bazë të
këtij ligji, kërkuesi duhet të plotësojë kushtet: a)Të këtë statusin e të dënuarit sipas
këtij ligji; b) të plotësojë kriteret e parashikuara nga neni 3 i ligjit; c)Të mos jetë para
kritereve ndaluese të parashikuara nga neni 5 i ligjit; d) T’i ketë mbetur pa vuajtur një
masë e caktuar nga dënimi i dhënë.
Konkretisht, në bazë të nenit 3 pika (b) të ligjit nr.154/2015 “Për dhënie amnistie”
parashikohet shprehimisht se: Plotësojnë kriteret për të përfituar amnisti sipas këtij
ligji:... (b) personat e dënuar me vendim të formës së prerë me gjobë (për pjesën
financiare të pashlyer të dënimit deri në datën 30 nëntor 2015), apo personat, për të
cilët gjykata deri në datën 30 nëntor 2015 ka caktuar një nga llojet e alternativave të
dënimit...". Po sipas nenit 5 të këtij ligji, parashikohet se : 'Nuk përfitojnë nga kjo
amnisti personat e dënuar për : ë) vepra penale kundër pasurisë dhe në sferën
ekonomike, të parashikuar në nenet 135, 136,....139, 140... të K.Penal.
Në këto kushte, duke iu referuar nenit 3, germa ‘b” të ligjit 154/2015, por njëkohësisht
dhe nenit 5 të këtij ligji, nuk përfitojnë nga amnistia personat e dënuar me vendim të
formës së prerë për veprat penale të parashikuar nga neni 5 i ligjit, edhe nëse gjykata
ka caktuar një nga llojet e alternativave të dënimit me burgim, dënime këto të dhëna
deri në datën 30 nëntor 2015. Në lidhje me kriteret ndaluese të parashikuar nga neni 5
i ligjit rezulton se i dënuari Arbi Selanj është para këtyre kritereve, sepse vepra penale
për të cilën është dënuar (neni 139 i K.Penal) përfshihet në kategorinë e veprave
penale që nuk përfitojnë nga kjo amnisti. Nga interpretimi gramatikor i nenit 5 të këtij

156
 ligji, kriteri përjashtues e shtrin efektin mbi të gjithë ligjin e amnistisë, që do të thotë
se pavarësisht se plotësohen kriteret e tjera për të përfituar nga amnistia, nëse është
kryer një nga veprat e parashikuar nga neni 5, ligji nuk e amniston këtë dënim.
Në rastin konkret, edhe pse vendimi i dënimit alternativ (të pezullimit të ekzekutimit të
vendimit të dënimit me burgim dhe vënies në provë, parashikuar nga neni 59 i
K.Penal) ka marrë formë të prerë para datës 30.11.2015, i dënuari Arbi Selanj nuk
përfiton nga neni 3/b i këtij ligji, sepse vepra penale për të cilën është dënuar ky
person dhe është zbatuar kjo alternativë dënimi (neni 139 i Penal) përfshihet në
kategorinë e kritereve ndaluese për përfitimin e amnistisë parashikuar në nenin 5
germa “ë” të ligjit nr.154/2015 “Për dhënie amnistie”, për rrjedhojë, i dënuari nuk
përfiton nga ky ligj dhe jemi në kushtet që duhet të revokohet dënimi alternativ për
pjesën e mbetur pavuajtur të dënimit, sipas nenit 94 të K.Penal, sepse i dënuari ka
shkelur detyrimet e provës (ka kryer vepër tjetër penale me dashje në periudhën e
kushtit).

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatorin e çështjes Edmond Islamaj; prokurorin Adnand Kosova, që
kërkoi ndryshimin e vendimeve dhe revokimin e dënimit alternativ; mbrojtësin e të dënuarit,
Av. Sonila Çekrezi, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit; dhe pasi analizoi dhe diskutoi
çështjen në tërësi;

VËREN
Se Vendimi i Gjykatës së Apelit, që ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së
parë, e cila ka vendosur pushimin e çështjes penale me objekt revokimin e vendimit nr.183,
datë 24.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, me të cilin është vendosur pezullimi i
ekzekutimit të dënimit me burgim e mbetur pa vuajtur, të dhënë ndaj të dënuarit Arbri Selanj
dhe vënia e tij në provë për tre vjet kohë, është marrë, është rezultat i zbatimit të drejtë të
ligjit penal material dhe si tillë duhet të lihet në fuqi për arsyet që vijojnë.

1. RRETHANAT E ÇËSHTJES

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendim nr.183, datë 24.05.2013, ka vendosur

midis të tjerash, deklarimin fajtor të shtetasit Arbri Selanj për kryerjen e veprës penale
“Vjedhja me dhunë” parashikuar nga neni 139 i K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dhe në
aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale e ka dënuar me 3 vjet e 4 muaj burgim.
Po kështu, gjykata ka aplikuar dënimin alternativ të parashikuar nga neni 59 i
K.Penal, duke pezulluar ekzekutimin e dënimit me burgim dhe duke e vendosur në provë të
dënuarin Arbi Selanj për tre vjet. Vendimi i mësipërm ka marrë formë të prerë në datën
04.06.2013, ndërsa në datën 06.06.2013, prokurori ka nxjerrë urdhrin me nr.199, për
ekzekutimin e vendimit.
Ndërsa me vendim nr.365, datë 01.07.2014, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë ka
vendosur deklarimin fajtor të shtetasit Arbi Selanj për kryerjen e veprës penale “Vjedhja”
parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal, duke e dënuar me 7 muaj dhe 15 ditë burgim, dhe pas
zbatimit të nenit 406 të KPP, dënimin e tij me 5 vjet burgim. Vendimi i mësipërm ka marrë
formë të prerë në datën 16.01.2015 dhe është ekzekutuar.
Me kërkesën objekt gjykimi, Prokuroria pranë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë ka
kërkuar revokimin e vendimit nr.183, datë 24.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë
në lidhje me pezullimin e ekzekutimit te dënimit me burgim të mbetur i pa vuajtur, në

157
referim të neneve 59 dhe 62 të Kodit Penal, me arsyetimin se i dënuari Arbri Selanj ka
shkelur kushtin që lidhet me (mos)kryerjen e një vepre tjetër penale gjatë kohës së provës.
Pas shqyrtimit të kërkesës, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, pasi ka dëgjuar
pretendimet e palëve dhe ka administruar provat e paraqitura prej tyre, ka vendosur pushimin
e çështjes, pasi referuar ligjit 154/2015, datë 21.12.2015, i dënuari Arbi Selanj është
përjashtuar nga vuajtja e dënimit alternativ, të dhënë me vendimin nr.183, date 24.05.2013 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.

2. PROCEDURAT GJYQËSORE

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.35/675 akti, datë 02.02.2016

ka vendosur:
-Pushimin e çështjes penale me nr.regj. them.71009-01649-41-2015(35/675 prot.)
datë regjistrimi 29.12.2015, me kërkues Prokuroria pranë Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Korçë
kundër e dënuarit Arbri Selanj, me objekt revokimin e vendimit nr.183, datë 24.05.2013 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, me të cilin është vendosur pezullimi i ekzekutimit të
dënimit me burgim e mbetur pa vuajtur, të dhënë ndaj të dënuarit Arbri Selanj dhe vënia e tij
në provë për tre vjet kohë.
Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.40, datë 08.09.2016, ka vendosur:
-Lënien në fuqi të vendimit nr.35/675 prot.,datë 02.02.2016 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë.
Kundër vendimit të mësipërm, ka paraqitur rekurs Prokurori i Apelit Korçë, i
cili kërkon ndryshimin e vendimit dhe revokimin e dënimit alternativ për të dënuarin,
për shkaqet e cituara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

3. ARSYETIMI I VENDIMIT TË ANKIMUAR

Gjykata e Apelit pasi shqyrtoi çështjen, vlerëson se vendimi i ankimuar është marrë
në respektim të ligjit procedural dhe material penal dhe si i tillë, duhet të lihet në fuqi, duke
çmuar që shkaqet e ngritura në kërkesën ankimore të Prokurorit nuk gjejnë mbështetje
ligjore. Gjykata e Apelit sikurse edhe Gjykata e Shkallës së Parë, konstaton se në referim të
ligjit nr.154/2015 “Për dhënie amnistie”, dënimi i dhënë për shtetasin Arbri Selanj me
vendim nr.183, datë 24.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë; është amnistuar. Në
bazë të nenit 3 pika (b) të ligjit nr.154/2015 “Për dhënie amnistie”, plotësojnë kriteret për të
përfituar amnisti sipas këtij ligji: ... (b) personat e dënuar me vendim të formës së prerë me
gjobë (për pjesën financiare të pashlyer të dënimit deri në datën 30 nëntor 2015), apo
personat, për të cilët gjykata deri në datën 30 nëntor 2015 ka caktuar një nga llojet e
alternativave të dënimit...”. I dënuari Arbri Selanj bazuar në dispozitën e sipërpërmendur, ka
përfituar nga amnistia e dënimit, pasi rezulton që në rastin e tij të jenë përmbushur në mënyrë
kumulative të gjitha kërkesat e ligjit nr.154/2015 “Për dhënie amnistie”.
Vendimi i dënimit të dhënë ndaj të pandehurit për veprën penale “Vjedhja me dhunë”
parashikuar nga neni 139 i K.Penal, është dhënë para datës 30.11.2015 dhe ka marrë formë të
prerë para kësaj date. Ai është dënuar me një nga llojet e alternativave të dënimit në referim
të nenit 59 të Kodit Penal dhe lidhur me këtë rast, vetë dispozita (pika (b) e ligjit), nuk
referon në nenin 5 të të njëjtit ligj, ku parashikohen kriteret ndaluese për përfitimin e
amnistisë.

Ndryshe nga sa parashtrohet në ankimin e prokurorit, gjykata e shkallës së parë nuk i

është shmangur objektit të gjykimit, por përkundrazi, duke e zbatuar drejt ligjin nr.154/2015
“Për dhënie amnistie”, ka konstatuar që kërkesa e prokurorit me objekt revokimin e dënimit

158
alternativ mbetet pa objekt, në kushtet kur referuar përmbajtjes se këtij ligji, i dënuari është
përjashtuar nga vuajtja e dënimit alternativ dhe rrjedhimisht, çdo procedim i mëtejshëm që
buron nga shkelja e detyrimeve të rrjedhura nga zbatimi i alternativës së dënimit, duke
përfshirë edhe kryerjen e një vepre tjetër penale, gjatë kohës së kushtit, nuk mund të
vazhdojë.
Po kështu, nuk qëndron pretendimi i parashtruar në ankim sipas të cilit, vepra penale
për të cilën është dënuar shtetasi Arbri Selanj përfshihet në kriteret ndaluese të përfitimit të
amnistisë (neni 5 i ligjit). Përfitimi nga amnistia e dënimit e personave të dënuara me një
dënim alternativ nuk kushtëzohet me llojin e veprës penale të kryer. Kriteret përjashtuese të
parashikuara në nenin 5 të ligjit nr.154/2015 “Për dhënie amnistie”, i referohen vetëm
përfitimit të amnistisë në kushtet e germave “a”, “c”, “ç”, “d” dhe “dh” të kësaj dispozite, por
jo germës “b” të nenit 5 te ligjit, sipas të cilës, zbatohet amnistia e dënimit pa kufizim,
mjafton që subjekti te jetë dënuar me një nga llojet e dënimit alternativ. Në këto rrethana,
drejt ka arsyetuar gjykata e shkallës së parë, duke konkluduar që në rastin konkret nuk mund
të aplikohet neni 62/1 i Kodit Penal sipas të cilit: “Nëse i dënuari, gjatë afatit të provës, kryen
një vepër tjetër penale, gjykata mund të ndryshojë detyrimet që ka vendosur, ta zëvendësojë
dënimin e dhënë me një dënim tjetër, apo ta revokojë, tërësisht ose pjesërisht, vendimin e
pezullimit. Pavarësisht se i dënuari ka kryer një tjetër vepër penale gjatë kohës së provës,
vepër për të cilën është dënuar dhe ka vuajtur dënimin, para ngritjes së kërkesës objekt
shqyrtimi, në kushtet kur sipas ligjit 154/2015 dhe nenit 71 të K.Penal, i dënuari është
përjashtuar nga vuajtja e dënimit alternativ, vendimi i dënimit vlerësohet i ekzekutuar dhe
kërkesa e prokurorit ka mbetur pa objekt.

4. NË LIDHJE ME REKURSIN

Vendimi i Gjykatës së Apelit, që ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së

parë, e cila ka vendosur pushimin e çështjes penale me objekt revokimin e vendimit nr.183,
datë 24.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, me të cilin është vendosur pezullimi i
ekzekutimit të dënimit me burgim e mbetur pa vuajtur, të dhënë ndaj të dënuarit Arbri Selanj
dhe vënia e tij në provë për tre vjet kohë, është marrë, është rezultat i zbatimit të drejtë të
ligjit penal material dhe si tillë duhet të lihet në fuqi për arsyet e mëposhtme.
Në rekursin e prokurorit pretendohet zbatimi i gabuar i ligjit nr.154/2015, datë
21.12.2015, “Për dhënie amnistie”, sipas të cilit në nenin 3 (kriteret për përfitimin e
amnistisë) shkronja “b” parashikohet se plotësojnë kriteret për të përfituar amnisti, sipas këtij
ligji (...) “personat, për të cilët gjykata deri në datën 30 nëntor 2015 ka caktuar një nga llojet
e alternativave të dënimit të dhënë.” Ndërsa në nenin 5 (kriteri ndalues për përfitimin e
amnistisë) në shkronjën “ë” të pikës “1” parashikohet se, nuk përfitojnë nga kjo amnisti
personat e dënuar për: (...) vepra penale kundër pasurisë dhe në sferën ekonomike, të
parashikuara në nenet (...) 139, (...) të Kodit Penal.
Kolegji vëren se interpretimi i normave në të drejtën penale, përbën një çështje
delikate, për shkak të veprimit dhe zbatimit të parimit të ligjshmërisë në të drejtën penale, të
garantuar nga neni 29 i Kushtetutës dhe të parashikuar në nenin 3 të Kodit Penal shqiptar, por
edhe nga neni 7 i Konventës Evropiane për të Drejtat e Njeriut.
Me qëllim zgjidhjen e çështjes objekt rekursi, Kolegji Penal do të niset nga kritere logjike-
juridike mbi interpretimin e normave penale, siç janë: interpretimi tekstual, apo literal i
dispozitës ligjore, më tej nëse ky kriter nuk do të mjaftojë, për kuptimin e domethënies së
normës penale, Kolegji do të vijojë me interpretimin logjik, që nënkupton analizën e
dispozitës mbi bazën e qëllimit praktik të saj (ratio legis); pra, në analizën që bazohet në
kuptimin e normës, duke gjetur qëllimin që ajo ose duhet të ketë ose ka, në bazë të një
krahasimi të dispozitës në raport me dispozitat e tjera në mënyrë sistematike, duke

159
identifikuar nga sistemi juridik qëllimin e vërtetë të normës dhe rolin që ajo në rendin juridik
(interpretim teleologjik). Në rastin konkret, Kolegji ka parasysh faktin se në të drejtën penale,
si pasojë e zbatimit të parimit të ligjshmërisë, është e ndaluar zbatimi i ligjit me analogji, dhe
se gjen zbatim parimi kushtetues i interpretimit të ligjit në favor të pandehurit, (favor rei), i
cili duhet të gjejë zbatim edhe në fushën e interpretimit të ligjit penal material, për shkak se
parashikohet si parim i përgjithshëm edhe në Kushtetutë.
Në nenin 71 të Kodit Penal përcaktohet se me aktin e amnistisë organi kompetent
përjashton nga ndjekja penale, nga vuajtja tërësisht, apo pjesërisht e dënimit ose bën
zëvendësimin e dënimit me një lloj dënimi më të butë. Amnistia shtrihet për ato vepra penale
të kryera deri një ditë para shpalljes së saj, veç rastit kur në aktin përkatës vendoset ndryshe.
Nga përmbajtja e kësaj norme rezulton se akti i amnistisë parashikon disa organe, të cilat, me
hyrjen në fuqi të ligjit për dhënie amnistie marrin kompetencë për të përjashtuar nga ndjekja
penale (‘amnistia e veprës penale’), nga vuajtja tërësisht apo pjesërisht e dënimit (amnistia e
dënimit), ose për të bërë zëvendësimin e dënimit me një lloj dënimi më të butë.
Sipas jurisprudencës së Gjykatës Kushtetuese, amnistia përbën një masë të
përgjithshme faljeje për kategori të përcaktuara veprash penale të kryera në një periudhë të
caktuar kohe apo dënimet përkatëse. Në trajtimin doktrinar penal dhe jurisprudencial të
amnistisë njihen amnistia e veprës penale që vepron para dhënies së vendimit përfundimtar të
dënimit me pasojë shuarjen e veprës penale, të kryer dhe amnistia e dënimit, e cila ndërhyn
pas dhënies së një vendimi përfundimtar dënimi, duke shuar ekzekutimin e dënimit dhe të
dënimeve aksesore, edhe pse mbeten efektet e tjera penale. Ndryshimi midis tyre qëndron në
faktin se amnistia e veprës penale sjell si pasojë mosfillimin ose pushimin e ndjekjes penale,
përpara se të jetë dhënë një vendim i ekzekutueshëm dënimi, ndërsa amnistia e dënimit sjell
efektet pas dhënies së vendimit të ekzekutueshëm, (shih vendimet nr.1, datë nr.20.01.2014;
nr.16, datë 19.04.2010, të Gjykatës Kushtetuese). Kësisoj amnistia e veprës penale ndalon
dhënien e një vendimi dënimi, amnistia e dënimit ndalon ekzekutimin e një vendimi, apo
vazhdimin e mëtejshëm të ekzekutimit të vendimit të dënimit.
Duke iu kthyer çështjes objekt shqyrtimi, Kolegji vlerëson se sipas nenit 1 të ligjit
nr.154/2015, qëllimi i ligjit për amnistinë është përjashtimi nga vuajtja e dënimit “tërësisht”
ose “pjesërisht” personat që plotësojnë kriteret sipas dispozitave të këtij ligji. Dhënia e
amnistisë udhëhiqet nga parimet e humanizmit, arritjes së qëllimit të dënimit,
rrezikshmërisë së ulët të personave që amnistohen, si dhe mbrojtjes së interesit publik.
Sikundër mund të konstatohet kemi të bëjmë me amnisti që përjashton nga vuajta e dënimit,
dhe jo nga amnisti e veprës penale. Në këtë mënyrë, në nenin 3 të këtij ligji, parashikohen
kategoritë e personave, të cilët përfitojnë në mënyrë të plotë amnistinë nga dënimi.
Pra, 1) personat e dënuar vendim gjyqësor të formës së prerë, me burgim deri në 2 vjet për
dënime të dhëna deri në datën 30 nëntor 2015, pavarësisht nga koha e mbetur nga dënimi, me
përjashtim të personave të dënuar për veprat penale, të parashikuara në nenin 5 të
këtij ligji; 2) personat e dënuar me vendim të formës së prerë, me gjobë (për pjesën
financiare të pashlyer të dënimit deri në datën 30 nëntor 2015) apo personat, për të cilët
gjykata deri në datën 30 nëntor 2015 ka caktuar një nga llojet e alternativave të dënimit;
3) personat e dënuar me burgim, të cilëve, deri në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji, u kanë
mbetur pa vuajtur nga ky dënim deri në 2 vjet, me përjashtim të personave të dënuar
për veprat penale, të parashikuara në nenin 5, të këtij ligji; 4) personat e dënuara femra,
që, në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji, janë baras ose mbi moshën 50 vjeç, me përjashtim
të personave të dënuar për veprat penale, të parashikuara në nenin 5, të këtij ligji; 5)
personat e dënuar meshkuj, që, në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji, janë baras ose mbi
moshën 60 vjeç, me përjashtim të personave të dënuar për veprat penale, të
parashikuara në nenin 5, të këtij ligji; 6) personat e dënuar me burgim, të cilët, në kohën e
kryerjes së veprës penale, kanë qenë baras ose nën moshën 18 vjeç, me përjashtim të atyre

160
që janë dënuar për vepra penale, të parashikuara në nenet 76, 77, 78, 78/a, 79, 79/a,
79/b, 79/c, 81, 101, 103,104,110/a, 139, 140, 141, 234/a, 234/b, 278/a, 282/a, 283/a, 333,
333/a e 334, të Kodit Penal.
Në bazë të nenit 3 të ligjit për amnistinë, (kriteret për përfitimin e amnistisë),
shkronja “b” parashikohet se plotësojnë kriteret për të përfituar amnisti, sipas këtij ligji (...)
“(...), personat, për të cilët gjykata deri në datën 30 nëntor 2015 ka caktuar një nga llojet e
alternativave të dënimit të dhënë.” Ndërsa në nenin 5 (kriteri ndalues për përfitimin e
amnistisë) në shkronjën “ë” të pikës “1” parashikohet se nuk përfitojnë nga kjo amnisti
personat e dënuar për: (...) vepra penale kundër pasurisë dhe në sferën ekonomike, të
parashikuara në nenet (...) 139, (...) të Kodit Penal. Kolegji vëren se dhënia e amnistisë
udhëhiqet nga parimi i rrezikshmërisë së ulët të personave që amnistohen. Në nenin 3 të
ligjit, ligjvënësi ka parashikuar në mënyrë të shprehur kriteret dhe nivelin e rrezikshmërisë së
ulët të veprave penale që përjashtohen ose tërësisht ose pjesërisht nga dënimi për shkak të
amnistisë. Gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit, kanë interpretuar nenin 3, shkronja “b”
pjesa e fundit mbi dënimet alternative në mënyrë të pavarur, në raport me zbatimin e
kritereve ndaluese që parashikon neni 5, shkronja “ë” e po këtij ligji. Sipas gjykatave të
themelit, për veprën penale të vjedhjes me dhunë, sipas nenit 139-25 të Kodit Penal, vendimi
i dënimit që është pezulluar, është i amnistuar nga shkronja “b” e nenit 3 të ligjit 154/2015,
pasi edhe pse vepra penale përfshihet tek kriteret ndaluese sipas pikës “ë” të nenit 5 të ligjit
154/2015, duke qenë dënim i pezulluar dhe vënë në provë i dënuari; pra, dënim alternativ, i
dënuari në mënyrë të pavarur përfiton nga amnistia, sepse përftimi nga amnistia e personave
të dënuar me dënime alternative nuk kushtëzohet me llojin e veprës penale të kryer që
shërben si kriter ndalues sipas nenit 5. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se
konkluzioni i gjykatës së themelit është i drejtë dhe i mbështetur në ligj. Nëse do t’i
referoheshim parimit të rrezikshmërisë së ulët të personave që amnistohen, Kolegji çmon se
me qëllimin zbatimin e ligjit për amnistinë rrezikshmëria e ulët është një kriter që mund të
zgjidhet apriori mbi bazën e vlerësimit politik e diskrecional nga ana e ligjvënësit, i cili ka
zgjedhur në mënyrë taksative dhe të shprehur kriteret dhe veprat penale, që sipas vlerësimit
të ligjvënësit konsiderohen të një rrezikshmërie të ulët. Ndërkohë, mënyrë tjetër për
vlerësimin e rrezikshmërisë së ulët është edhe ajo që kryhet rast pas rast nga në rrugë
gjyqësore nga gjykata. Bëhet fjalë për një mënyrë vlerësimi in concreto të rrezikshmërisë së
ulët të personave të dënuar, e cila gjen zbatim përmes aplikimit alternativa të tjera, veç asaj të
dënimit me burgim. Kolegji vlerëson se kjo ka qenë edhe arsyeja kryesore që ka shtyrë
ligjvënësin që në listën e veprave penale të amnistueshme të parashikuara në shkronjën “b” të
nenit 3 të ligjit për amnistinë, personat për të cilët, deri në datën 30 nëntor 2015, gjykata ka
caktuar një nga llojet e alternativave të dënimit të dhënë. Çka do të thotë se për kategorinë e
personave të dënuar ndaj të cilëve është vendosur një alternativë dënimi tjetër nga ajo me
burgim, pra për të cilët gjykata ka shqyrtuar, krahas elementëve për përgjegjësinë e tyre
penale edhe rrezikshmërinë e pakët të tyre edhe kriteret dhe kushtet e parashikuara për njërën
prej alternativave të dënimit, duke marrë në konsideratë edhe çështjen e rrezikshmërisë së
pakët të këtyre personave kur ka vendosur dënimin alternativ, dhe kjo rrezikshmëri e pakët
është e lidhur me personin dhe situatën e tij in concreto, pavarësisht llojit të veprës penale të
kryer dhe titullit in abstracto të veprës penale.
Në rastin konkret, i dënuari është dënuar për kryerjen e veprës penale të vjedhjes me
dhunë në bashkëpunim, dhe për këtë vepër atij i është pezulluar vendimi i dënimit. Kolegji
vëren se si kriter legjitimues për përfitimin e pezullimit të ekzekutimit të dënimit me burgim
dhe vënien në provë, neni 59 i Kodit Penal, parashikon shprehimisht edhe kriterin e
rrezikshmërisë së paktë. Në këto kushte, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë është i përgatitur
të pranojë se në rastin e shkronjës “b” të nenit 3 të ligjit për amnistinë, personat për të cilët,
deri në datën 30 nëntor 2015, gjykata ka caktuar një nga llojet e alternativave të dënimit të

161
dhënë, do të përfshihen të gjithë ata persona, të cilët pavarësisht nga lloji i veprës penale të
kryer kanë përfituar njërën prej llojeve të alternativave të dënimit.
Ky konkluzion i Kolegjit, mbështetet edhe në faktin se në bazë të analizës së nenit 3
të ligjit nr.154/2015, vetëm shkronja “b” e nenit 3 nuk parashikon shprehimisht referencën
përjashtimin e kriterin ndalues që parashikon neni 5 të ligjit nr.154/2015, ndërsa të gjitha
shkronjat e tjera, përveç shkronjës “b” parashikojnë përjashtime nga përftimi i amnistisë në
rastet e veprave penale të parashikuara nga neni 5 i ligjit në fjalë. Në këto kushte, ky Kolegj
çmon se mbështetja për interpretimin e shkronjës “b” nuk duhet bërë mbi bazën e referencës
në shkronjat e tjera të kësaj pike, por mbi bazë të kritereve të pavarura, dhe jo në
kundërshtim me parimin e favor rei.
Në lidhje me ligjshmërinë e vendimit objekt rekursi, Kolegji ka parasysh faktin se në
rastin konkret, i gjykuari Selanj është dënuar për kryerjen e veprës penale të vjedhjes me
dhunë në bashkëpunim, dhe për këtë vepër atij i është pezulluar vendimi i dënimit, ndërkohë
ai një vit më vonë ka kryer edhe veprën penale të vjedhjes në bashkëpunim, sipas nenit 134/2
të Kodit Penal, vepër për të cilën, sipas gjykatës dënimi është ekzekutuar.
Pasi është pranuar nga ana e këtij Kolegji se për personat ndaj të cilëve është caktuar
një alternativë dënimi përftimi i amnistisë nuk është i lidhur me llojin e veprën penale të
kryer që shërben si kriter ndalues sipas nenit 5, por me kushtet konkretet personale që kanë
përcaktuar rrezikshmërinë e pakët dhe arritjen e qëllimit të dënimit, ky Kolegj do të analizojë
rastin objekt rekursi mbi pretendimin e prokurorit për revokimin e alternativës së dënimit të
pezulluar ndaj të dënuarit Arbi Selanj. Edhe në këtë aspekt, konkluzioni i gjykatës së
themelit është i drejtë dhe i bazuar, duke qenë i amnistuar dënimi i pezulluar me kusht, nuk
ka objekt se çfarë të revokohet. Kolegji vëren se amnistia e dënimit e parashikuar në
shkronjën “b” të nenit 3, është një amnisti që përjashton përfundimisht nga dënimi alternativ
dhe prova, dhe ky përjashtim për shkak të amnistisë nuk rezulton nga dispozita ligjore që të
jetë i parashikuar me kusht. Në këtë kontekst ligjor, konkluzioni i gjykatës së themelit sipas
të cilit i dënuari Arbri Selanj bazuar në dispozitën e sipërpërmendur, ka përfituar nga
amnistia e dënimit, pasi rezulton që në rastin e tij të jenë përmbushur në mënyrë kumulative
të gjitha kërkesat e ligjit nr.154/2015 “Për dhënie amnistie”, është i drejtë dhe pretendimi i
prokurorit me objekt revokimin e dënimit alternativ mbetet pa objekt, në kushtet kur referuar
përmbajtjes së ligjit për amnistinë, i dënuari është përjashtuar përfundimisht dhe në mënyrë
të pakthyeshme nga vuajtja e dënimit alternativ dhe rrjedhimisht, çdo procedim i mëtejshëm
që buron nga shkelja e detyrimeve të rrjedhura nga zbatimi i alternativës së dënimit, duke
përfshirë edhe kryerjen e një vepre tjetër penale, gjatë kohës së kushtit, nuk mund të
vazhdojë.
Si përfundim, Kolegji Penal vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit është marrë në
përputhje me ligjin material penal dhe rekursi i prokurorit duhet të rrëzohet si i pambështetur
në ligj.

5. NË LIDHJE ME ZGJIDHJEN E ÇËSHTJES.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit që ka lënë

në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë, e cila ka vendosur pushimin e çështjes penale
me objekt revokimin e vendimit nr.183, datë 24.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë, me të cilin është vendosur pezullimi i ekzekutimit të dënimit me burgim e mbetur pa
vuajtur, të dhënë ndaj të dënuarit Arbri Selanj dhe vënia e tij në provë për tre vjet kohë, është
marrë, është rezultat i zbatimit të drejtë të ligjit penal material dhe si tillë duhet të lihet në
fuqi

PËR KËTO ARSYE

162
 Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 441/a të Kodit të Procedurës
Penale,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.40, datë 08.09.2016 të Gjykatës së Apelit Korçë.

Tiranë, më 13.07.2017

163
Nr. 56250-00758-00-2016 Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-655 i Vendimit (115)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë prej:

Edmond Islamaj Kryesues

Artan Zeneli Anëtar
Tom Ndreca Anëtar
Ardian Dvorani Anëtar
Guxim Zenelaj Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 19.07.2017, mori në shqyrtim çështjen penale me palë:

I GJYKUARI: BENCI TOSKA,

në mungesë.

OBJEKTI:
Kryerje e veprës penale "Prodhim dhe shitje e narkotikëve".

Baza Ligjore: Neni 283/1 i K. Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr. 529, datë 21.11.2011, ka

vendosur:
-Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Benci Agron Toska për kryerjen e
veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, parashikuar nga neni
283/1 i K.Penal.
-Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të pandehurit Benci Agron Toska, nëse
për të nuk ka masë tjetër sigurimi “Arrest në burg”, ose ndonjë dënim tjetër
penal me burgim për vepra të tjera penale.
-Bazuar në nenin 190/1, germa ‘a’ e K.Pr.Penale, provat materiale të
sekuestruara sipas procesverbalit të sekuestrimit datë 29.03.2013, sasia e
lëndës narkotike të llojit “Cannabis Sattiva” prej 35.995 gramë, e vendosur në
qesen me numër serial A0022713, ndodhur pranë Magazinave Qendrore të
Drogave Tiranë, të zhduket.
Shpenzimet procedurale të parapaguara nga shteti gjatë hetimit në shumën
prej 11.000 lekë dhe ato gjatë gjykimit në shumën 800 lekë në ngarkim të
Shtetit.

Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr. 429, datë 21.05.2015 ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr. 5269, datë 21.11.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Benci Toska për veprën penale të
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve“' të parashikuar nga neni 283/1 i
K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.

164
 -Vuajtja e dënimit i fillon nga dita e ekzekutimit të vendimit dhe të kryhet në
burg të sigurisë së zakonshme.
-Shpenzimet procedurale dhe ato gjyqësore në ngarkim të të pandehurit.
-Lënien në fuqi të këtij vendimi për sa i përket disponimit të provave
materiale.
Shpërblimin e avokates së caktuar kryesisht Dorina Hoxha sipas tarifave
shtetërore.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, ka ushtruar rekurs i gjykuari Benci

Toska, i cili kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës dhe lënien në fuqi të
vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, duke parashtruar se:
-nga ana e gjykatës së Apelit nuk është vërtetuar dy nga katër elementet e figurës së
veprës penale, pasi nga ana objektive i pandehuri nuk provohet të ketë mbajtur lëndën
narkotike, si dhe të ketë marrë ose të ketë dhënë në çdo formë shpërndarë apo shitur,
tregtuar apo transportuar lëndë narkotike:
-nga ana e organit të akuzës nuk u paraqit asnjë provë që të vërtetojë faktin se lënda
narkotike e sekuestruar në makinën e të pandehurit ishte pikërisht e tij.
-në mbështjelljen e lëndës së gjetur, në pjesën e jashtme të mjetit nuk është provuar se
gjenden apo jo gjurmë me vlera identifikimi, pra nuk provohet lidhja shkakësore
midis lëndës narkotike dhe veprimeve të të pandehurit.
-fakti që në mjetin që përdorte i pandehuri, pronë e nuses së tij e gjetur në pjesën e
jashtme , me mundësi vënie nga gjithkush, nuk do të thotë që kjo lënde i përket
pikërisht atij.
-i pandehuri referuar aktit të ekspertimit toksikologjik është përdorues i lëndës narkotike,
organi procedues e ka akuzuar sipas nenit 283/1 të K.Penal, në formën e mbajtjes si
një nga format e konsumimit të kësaj vepre. Nëse i pandehuri do të mbante këtë sasi
nuk kishte asnjë shkak për ta mbajtur në pjesën e jashtme të mjetit.
-nga ana subjektive nuk provohet në asnjë moment dhe me asnjë provë që i pandehuri të
ketë pasur dijeni për ndodhjen në makinën e tij të lëndës me përmbajtje narkotike.

KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Z. Guxim Zenelaj; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë, Z. Kostaq Beluri, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit, si dhe
pasi shqyrtoi në tërësi çështjen;

VЁREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit, që ka deklaruar fajtor të pandehurin Benci Toska për
kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, parashikuar nga neni
283/1 i K.Penal, dhe e dënuar atë me 5 vjet burgim, duke ndryshuar vendimin e gjykatës së
shkallës së parë që kishte vendosur deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Toska për veprën
penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal, është
rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit material dhe atij procedural penal, prandaj ai duhet të
prishet dhe të lihet në fuqi vendimi i gjykatës së shkallës së parë, për shkaqet dhe arsyet që
vijojnë.

165
 1. RRETHANAT E FAKTIT

Organi i akuzës, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Elbasan, ka filluar procedimin penal nr.
524 date 31.03.2013 në ngarkim të të pandehurit Benci Toska si dhe ka dërguar për gjykim
me akuzën se ka kryer veprën penale të “Prodhimit dhe i shitjes së narkotikëve” parashikuar
nga neni 283/1 të Kodit Penal.
Në datën 29.03.2013, rreth orës 09:30 në bazë të një informacioni të marrë në rrugë
operative në automjetin e tij tip veturë Volsvagen Polo me targë AK 201 VG një sasi lënde
narkotike të llojit canabis sativa dhe bënte shpërndarje të saj para Shkollës së Mesme “Ali
Myftiu” të qytetit të Elbasanit. Nga oficeret e policisë gjyqësore të Seksionit Kundër
Narkotikëve në Drejtorinë e Policisë së Qarkut Elbasan, u organizuan shërbimet për gjetjen
dhe kapjen e të pandehurit.
Rreth orës 10.00 automjeti i mësipërm u konstatua i parkuar në lagjen “28 Nëntori"
përballë lokalit “Karamel”. I pandehuri ka hipur në automjet dhe ka lëvizur në drejtim të
kryqëzimit të luleve të Qytetit të Elbasanit. Më pas ka përshkruar unazën e qytetit dhe në
kryqëzimin e Cërrikut është kthyer, duke lëvizur në drejtim të tregut të “Namazgjasë” dhe ka
ndaluar mjetin në një nga hapësirat midis trotuareve të mesit të rrugës në pozicion të tillë që
dukej sikur mjeti do të kthehej nga drejtimi që kishte ardhur. Pranë tij janë afruar oficeret e
policisë gjyqësore, të cilët i kanë thënë të pandehurit se duhet të shoqërohej në ambientet e
Drejtorisë së Policisë së Qarkut Elbasan për një verifikim. Më pas në prezencë të tij, të
ekspertit kriminalistik Fatmir Kafazi, është proceduar me kontrollin dhe këqyrjen e mjetit.
Nga këqyrja e jashtme e mjetit dhe pikërisht nga amortizatori i krahut të djathtë në pjesën e
sipërme të tij që i përket gomës së parë të krahut të djathtë, ishte lidhur me tel të hollë të butë
një qese me ngjyrë jeshile. Në të ndodheshin 10 qese farmaceutike në të cilat kishte material
bimor që për nga ngjyra dhe aroma ngjante me kanabis sattiva. Ka rezultuar se sasia e
përgjithshme e materialit bimor të sekuestruar së bashku me ambalazhin të jetë 54.5 gram,
ndërsa pa ambalazh të jetë 35.995 gram. Ka qenë, kjo arsyeja e arrestimit në flagrancë e të
pandehurit Benci Toska, si i dyshuar për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe mbajtjes
së narkotikëve”, të parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal.
Nga akti i ekspertimit kimik të pluhurit nr. 3805 datë 10.04.2013 ka rezultuar se materiali
bimor kimik i ndodhur në qeset farmaceutike është Cannabis, produkt herbal i bimës
Cannabis Sattiva. Nga akti i ekspertimit toksikologjiko-1igjor nr. 457 datë 08.04.2013 ka
rezultuar se në mostrën e urinës e marre nga shtetasi Benci Toska u zbulua prania e
produkteve të metabolizimit të kanaboinoidëve.
Në deklarimet e dëshmitarit Nezir Murrizi, ish specialist në seksionin kundër narkotikëve
pranë Drejtorisë së Policisë të Qarkut Elbasan, në seancën gjyqësore të datës 25.07.2013 ka
deklaruar se.... ka marrë informacion në rrugë operative se i pandehuri Benci Toska merrej
me shpërndarje të lëndëve narkotike të llojit Canabis sattiva të cilin e mbante në mjetin e tij.
Sipas tij, informacionet kanë qenë të herëpashershme, por që nuk ishte bërë e mundur
finalizimi i aksionit me kapjen e tij në flagrancë. Këto informacione janë hedhur në sistem, të
provuara me shkresën i nr. 1227 prot. datë 09.10.2013, të Drejtorisë Policisë Qarkut Elbasan.
Pas marrjes së informacionit të fundit dhe vënies në dijeni të eprorit, është organizuar puna
në dy grupe, në mënyrë që të bëhej kapja ne flagrancë e të pandehurit.

2. PROCEDURAT GJYQËSORE

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr. 529, datë 21.11.2011, ka

vendosur:
-Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Benci Agron Toska për kryerjen e veprës
penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal.

166
 -Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të pandehurit Benci Agron Toska, nëse për të nuk ka
masë tjetër sigurimi “Arrest në burg”, ose ndonjë dënim tjetër penal me burgim për vepra të
tjera penale.
-Bazuar në nenin 190/1, germa ‘a’ e K.Pr.Penale, provat materiale të sekuestruara sipas
procesverbalit të sekuestrimit datë 29.03.2013, sasia e lëndës narkotike të llojit “Cannabis
Sattiva” prej 35.995 gramë, e vendosur në qesen me numër serial A0022713, ndodhur pranë
Magazinave Qendrore të Drogave Tirane, të zhduket.
Shpenzimet procedurale të parapaguara nga shteti gjatë hetimit në shumën prej 11.000
lekë dhe ato gjatë gjykimit në shumën 800 lekë në ngarkim të Shtetit.
Duke arsyetuar:
Për ngjarjen e ndodhur në datën 29/03/2013, kur është kapur në flagrancë i pandehuri
Benci Toska, pasi në mjetin e drejtuar prej tij, të markës “Volswagen”, tipi “Polo”, me targë
AK201 VG, është gjetur rreth 36 gram lëndë narkotike e llojit Cannabis Sattiva, ndaj të
pandehurit Benci Toska gjykata duhet të aplikoje nenin 388/d të Kodit të Procedurës Penale,
pasi nuk provohet që i pandehuri të ketë konsumuar elementet e veprës penale që akuzohet,
atë të «Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve », të parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal.
Nga interpretimi i kësaj dispozite në harmoni me provat e shqyrtuara e administruara
në seancë gjyqësore, për të pandehurin Benci Toska, gjykata konstaton se nuk janë vërtetuar
dy nga katër elementet e figurës së veprës penale.
Nga ana objektive – i pandehuri nuk provohet të ketë mbajtur lëndën narkotike
(forma e konsumimit të veprës penale të pretenduar nga akuza), apo edhe çdo lloj tjetër
forme të parashikuar nga dispozita sa sipër, si dhe të ketë marrë ose dhënë në çdo formë,
shpërndarë apo shitur, tregtuar apo transportuar lëndë narkotike.
Nga ana e organit të akuzës nuk u paraqit asnjë provë që të vërtetojë faktin se lënda
narkotike e sekuestruar në makinën e të pandehurit, ishte pikërisht e këtij të fundit. Nuk u
paraqit asnjë provë, që të provojë faktin se si, në ç’mënyrë, në çfarë kushtesh, në ç’vend dhe
kur, e nga cili person është parë i pandehuri, që të kishte marre dhe të kishte vendosur ketë
lëndë në mjetin në pronësi të tij.
Në analizë të provave të paraqitura nga prokurori, vërtet provohet se, në mjetin e tipit
Wolksvagen me targë AK201 VG, përdorur nga i pandehuri, është gjetur në pjesën e jashtme
të tij, pranë amortizatorit të djathtë, një qese me 36 gram lëndë narkotike të llojit Canabis
Sativa, por përveç këtij fakti, nuk provohet asnjë lidhje e saj me të pandehurin.
Në mbështjelljen e lëndës së gjetur, në pjesën e jashtme të mjetit, që drejtohej nga i
pandehuri, nuk është provuar se gjenden apo jo gjurmë me vlera identifikimi (për të
pandehurin), pra në këtë kuptim nuk provohet lidhja shkakësore midis lëndës narkotike të
gjetur dhe veprimeve të të pandehurit. Fakti, që në mjetin që përdorte i pandehuri, pronë e
nënës së tij, është gjetur sasi lënde narkotike, por që është gjetur në pjesën e jashtme të tij,
me mundësi vënie nga gjithkush, nuk do të thotë, që kjo lënde i përket pikërisht të
pandehurit. Në këtë rast mungon lidhja shkakësore midis veprimeve të të pandehurit dhe
pasojës së ardhur, gjetjes së lëndës narkotike në makinë, si element thelbësor për ekzistencën
e veprës penale. Siç shihet nga deklarimet e këtij dëshmitari, krijohet bindja se ky punonjës
policie ka qenë në vëzhgim të mjetit që përdorej nga i pandehuri, rreth 2 orë përpara orës
8.30 (pra prej orës 6.30 minuta) dhe të paktën për këto 2 ore, ky i pandehur nuk është parë t’i
afrohet makinës, për më tepër vendit ku ka qene e vendosur qesja me lëndë narkotike. Edhe
gjatë lëvizjes së tij, në asnjë moment nga ana e punonjësve të policisë, që ishin në ndjekje të
mjetit të drejtuar nga i pandehuri, nuk është konstatuar që i pandehuri t’i jetë afruar vendit ku
u gjet qesja me lëndë narkotike.
Nëse i pandehuri do ta mbante këtë sasi lëndë narkotike për përdorim vetjak, mund ta
mbante në shtëpi ose brenda në mjetin e tij, por kurrsesi në pjesën e jashtme të mjetit që
përdorej prej tij.

167
 Nga akuza nuk u paraqit burimi i informacionit (megjithëse u kërkua nga gjykata në
shqyrtim të çështjes), mbi bazën e të cilit u ushtrua kontroll në mjetin që drejtonte i
pandehuri, për të provuar edhe lidhjen shkak pasojë.
Gjykata çmon gjithashtu, se në veprimet e të pandehurit nuk është konsumuar edhe
një element tjetër i veprës penale e pikërisht ana subjektive e saj.
Nuk provohet në asnjë moment dhe me asnjë provë që i pandehuri Benci Toska të
ketë pasur dijeni për ndodhjen në makinën e tij të lëndës me përmbajtje narkotike. Në
deklarimet e dëshmitarit Astrit Curra ndërmjet të tjerave ai ka dëshmuar se: “....Sqaroj se në
momentin që kemi konstatuar qesen i pandehuri shfaqi shqetësim, që dukej në fytyrën e tij
dhe habi për qesen që ndodhej aty dhe në moment na ka thënë “ nuk di gjë për të.........”.
Sipas procesverbalit të këqyrjes së mjetit, akuza provon vetëm ekzistencën e faktit, që
në mjet është gjetur dhe sekuestruar një lëndë që në përmbajtje të saj është lënde narkotike e
llojit Cannabis Sativa, dhe vetëm me këtë provë akuzon të pandehurin sipas nenit 283/1 të
Kodit Penal.
Dëshmitarët e pyetur në seancë gjyqësore Nezir Murrizi, Astrit Curra dhe Gentjan
Ristollari, specialist në veprimet gjatë hetimeve paraprake, dëshmuan se nuk kanë parë gjë se
kush e ka vendosur lëndën narkotike, por vetëm se kanë dëgjuar dhe janë bërë me dije nga
burime konfidenciale (informatori).
Sipas nenit 154 pika 4 të Kodit të Procedurës Penale, përcaktohet se:
“4. Nuk mund të përdoret dëshmia e atij që refuzon ose që nuk është në gjendje të
tregojë personin apo burimin nga të cilët ka marrë dijeni për faktet që pyetet”, çka do të thotë
se në lidhje me këtë fakt, gjykata çmon që dëshmitë e këtyre dëshmitarëve të mos i marrë në
konsideratë.
Me të njëjtin aresytim gjykata nuk merr në konsideratë, pra të përdorë në cilësinë e
provës edhe shkresën e Drejtorisë së Policisë Elbasan nr. 1227 prot, datë 09/10/2013, në
përmbajtjen e së cilës bëhet fjalë për informacione të marra në rrugë operative për të
pandehurin e jo për fakte e të dhëna konkrete që përbëjnë provë, në kuptim të nenit 149 të
Kodit të Procedurës Penale“ Kuptimi i provës” në lidhje me nenin 154/4 të Kodit të
Procedurës Penale.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr. 429, datë 21.05.2015 ka vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr. 5269, datë 21.11.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Benci Toska për veprën penale të “Prodhimit dhe
shitjes së narkotikëve“' të parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite
dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
-Vuajtja e dënimit i fillon nga dita e ekzekutimit të vendimit dhe të kryhet në burg të
sigurisë së zakonshme.
-Shpenzimet proceduralë dhe ato gjyqësore në ngarkim të të pandehurit.
-Lënien në fuqi të këtij vendimi për sa i përket disponimit të provave materiale.
-Shpërblimin e avokates së caktuar kryesisht Dorina Hoxha sipas tarifave shtetërore
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, ka ushtruar rekurs i gjykuari Benci
Toska, i cili kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës dhe lënien në fuqi të
vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, me shkaqet e parashtruara si më lart.

168
3. ARSYETIMI LIGJOR I VENDIMIT TË ANKIMUAR

Se vendimi nr. 529 (13-2013-6597), datë 21.11.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Elbasan me të cilin është vendosur: “Deklarimi i pafajshëm i të pandehurit Benci Toska për
veprën penale të “Prodhimit, shitjes së narkotikeve” parashikuar nga neni 283/1 i Kodit
Penal, për shkak se në kuptim të nenit 388/d të K. Pr. Penale nuk provohet që i pandehuri ta
ketë kryer veprën penale për të cilën akuzohet. ”, ky kolegj i Gjykatës së Apelit Durrës e
vlerëson si të pabazuar në ligj dhe në provat e administruara në dosjen gjyqësore, ndaj dhe
duhet ndryshuar në bazë të nenit 428/b të K.Pr.Penale duke e deklaruar fajtor e dënuar të
pandehurin Benci Toska për veprën penale të parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal.
Sipas gjykatës, i pandehuri Benci Toska nuk provohet të ketë mbajtur lëndë narkotike
(forma e konsumimit të veprës penale të pretenduar nga akuza) apo dhe çdo lloje forme
tjetër, të këtë marrë ose dhënë në çdo formë, shpërndarë apo shitur, tregtuar apo transportuar
lëndë narkotike. Nga organi i akuzës nuk është paraqitur asnjë provë që të vërtetojë faktin se
lënda narkotike e sekuestruar në makinën e te pandehurit ishte pikërisht e tij. Nuk u paraqit
asnjë provë, që të provojë faktin se si, në c’mënyrë, në çfarë kushtesh, në ç’vend dhe kur e
nga cili person është parë i pandehuri, që të kishte marrë dhe të kishte vendosur këtë lëndë në
mjetin në pronësi të tij. Sipas arsyetimit të gjykatës, vërtet provohet se në mjetin e përdor nga
i pandehuri është gjetur lënda narkotike në pjesën e jashtme, por përveç këtij fakti, nuk
provohet asnjë lidhje e saj me të pandehurin. Nuk provohet në asnjë moment dhe me asnjë
provë që i pandehuri Benci Toska të ketë pasur dijeni për ndodhjen në makinën e tij të lëndës
narkotike.
Nga gjykata e shkalles parë ndonëse janë marrë e administruar provat me dëshmitarë
në seancë gjyqësore, ato nuk janë vlerësuar në përputhje me kërkesat e nenit 152 të
K.Pr.Penale. I pandehuri Benci Toska duhet të deklarohet fajtor për kryerjen e veprës penale
të “Prodhimit e shitjes së narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal.
Në vendimin e mësipërm gjyqësor ndonëse përmenden njoftimet e dhëna nga
dëshmitarët që kanë dëshmuar në gjykimin e kësaj çështje, dëshmi këto të cilat provojnë
kryerjen e veprës penale nga i pandehuri, nga ana e gjykatës në mënyrë të gabuar deklarohet i
pafajshëm me argumentet se i pandehuri nuk e ka kryer veprën penale.
Ky konkluzioni i gjykatës së shkallës së parë, vlerësohet nga ky kolegj i gabuar për
faktin se provat e administruara në dosjen gjyqësore, të analizuara në unitet me njëra tjetrën,
provojnë fajësinë e të pandehurit Benci Toska për veprën penale të “Prodhimit e shitjes së
narkotikeve” parashikuar nga neni 283/1 te Kodit Penal.

4. NË LIDHJE ME REKURSIN

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë thekson se, në bazë të nenit 1 të Kodit të Procedurës
Penale, legjislacioni procedural penal ka për detyrë të sigurojë një procedim të drejtë, të
barabartë e të rregullt ligjor, të mbrojë liritë personale dhe të drejtat e interesat e ligjshme të
shtetasve, si dhe në bazë të nenit 2 të Kodit të Procedurës Penale, respektimi i normave
procedurale është i detyrueshëm për subjektet e procedimit penal, për organet shtetërore,
personat juridikë dhe shtetasit.
Në rastin konkret, pala rekursuese pretendon zbatimin e gabuar të ligjit material penal
dhe atij procedural, sa i takon respektimit të elementëve të nevojshëm për njohjen dhe
zbatimin e përgjegjësisë penale në lidhje me akuzën e sipërpërmendur.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se për marrjen e një personi në përgjegjësi
penale është e nevojshme që në veprimet ose mosveprimet e tij të ekzistojnë elementët e një
figure të caktuar të veprës penale, të parashikuar nga ligji penal. Respektimi dhe plotësimi i
elementeve të figurës së veprës penale ka rëndësi të madhe, sepse ka të bëjë me zbatimin e

169
parimit të ligjshmërisë. Për të pasur një figurë konkrete të veprës penale është e
domosdoshme ekzistenca e të gjithë elementëve përbërës të saj, të marra së bashku, të cilët
janë: a) objekti i veprës penale; b) ana objektive; c) subjekti dhe ç) ana subjektive.
Provueshmëria e elementëve objektive dhe subjektive të figurës së veprës penale, shërben si
bazë për të vënë një person përpara përgjegjësisë penale. Nëse nuk provohet qoftë edhe njëri
nga këta elementë ligjorë, personi nuk mund të merret nën përgjegjësi penale dhe
rrjedhimisht as të dënohet.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vëren se i gjykuari Benci Toska është akuzuar për
veprën penale të prodhimit dhe shitjes së narkotikëve, sipas nenit 283/1 të Kodit Penal. Që të
plotësohet vepra penale e prodhimit dhe shitjes së narkotikëve veprimet kriminale, duhet që
të jenë cenuar marrëdhëniet juridike (dispozitat përkatëse ligjore që parashikon figura e
veprës penale) që rregullojnë shitjen, blerjen, shpërndarjen transportimin, mbajtjen apo
përdorimin jovetjak të lëndëve narkotike.
Sa i përket respektimit të nenit 283/1 të Kodit Penal, Kolegji Penal çmon se në
vendimin objekt rekursi nuk rezulton të jetë argumentuar në ligj e në prova përgjegjësia
penale lidhur me ngritjen e akuzës së prodhimit dhe shitjes së narkotikëve, për shkak se
mungon lidhja shkakësore në raport me mënyrën e sekuestrimit të provës materiale dhe
kontributit konkret të këtij të gjykuari. Në lidhje me sasinë e sekuestruar, qesja me 36 gram
lëndë narkotike të llojit Canabis Sativa, është gjetur në pjesën e jashtme të tij, pranë
amortizatorit të djathtë, dhe nga ana e gjykatës së apelit nuk arsyetohet rruga logjike dhe
provat e mbështetura prej saj në drejtim të lidhjes së faktit të gjetjes me ndonjë veprim të të
pandehurit. Ndryshe nga sa ka arsyetuar, gjykata e shkallës së parë, sipas së cilës në
mbështjelljen e lëndës së gjetur, në pjesën e jashtme të mjetit, që përdorej nga ana e të
pandehurit, nuk është provuar se gjetja apo jo e gjurmëve me vlera identifikimi (për të
pandehurin), pra në këtë kuptim nuk provohet lidhja shkakësore midis lëndës narkotike të
gjetur nga ana e oficerëve të policisë gjyqësore dhe veprimeve konkrete të të pandehurit.
Në këto kushte, ky Kolegj çmon se nga analiza tërësore e fashikullit gjyqësor dhe
pretendimeve të palëve, gjykata e apelit nuk ka arritur të arsyetojë përtej çdo dyshimi të
arsyeshëm faktin e lidhjes shkakësore midis lëndës narkotike të gjetur jashtë kabinës së
automjetit dhe sferës së vetëm për vetëm të kontrollueshme të zotërimit të të pandehurit në
raport me sjelljen; pra, me ndonjë veprim konkret të të pandehurit Toska. Kolegji çmon se në
mungesë të prova të tjera, lidhja e provës materiale me personin e pandehur, në mënyrë që të
provohet kryerja e anës objektive e faktit penal dhe atribuimi i saj një individi të caktuar, nuk
mund të thuhet se është e provuar dhe e arsyetuar nga ana e gjykatës, në rastin konkret, pasi
nuk mund të përjashtohet jashtë çdo dyshimi mundësia e vënies nga dikush tjetër e sasisë së
lëndës narkotike, për nga vendi, rrethanat, mjeti, dhe sasia e saj.
Në këto rrethana, çmohet se nuk mund t’i atribuohet të gjykuarit në mënyrë të sigurtë
mbajtja e sasisë së lëndës narkotike të gjetur nga ana e jashtme e automjetit, ndaj dhe
respektimi i nenit 283/1 të Kodit Penal, sa i takon plotësimit të anës objektive, në kushtet kur
nuk është arsyetuar në mënyrë të hollësishme nga ana e gjykatës së apelit, pra respektimi i
dispozitës ligjore në fjalë nuk ka ndodhur në rastin konkret.
Fakti, që në mjetin që përdorte i pandehuri, pronë e nënës së tij, është gjetur sasi
lënde narkotike, në pjesën e jashtme të automjetit, nuk do të thotë domosdoshmërisht, që
sasia e lëndës së gjetur i përket pikërisht të pandehurit. Prandaj ky episod i vetëm nuk mund
të shërbejë për atribuimin e faktit penal ndaj të pandehurit dhe për rrjedhojë nuk mund të
thuhet se është respektuar neni 283/1 i Kodit Penal, sa i takon anës objektive, pasi nga ana e
gjykatës së apelit, nuk është provuar jashtë çdo dyshimi autorësia e të pandehurit dhe
përkatësia jashtë çdo dyshimi e sasisë së lëndës narkotike si e tij.
Në rastin objekt shqyrtimi, ky Kolegj vëren se arsyetimi i gjykatës së shkallës së parë,
kur ka konkluduar se të paktën për 2 orë kur i pandehuri ndodhej nën teknikën e vëzhgimit

170
me sy, ai pandehur nuk është parë nga ana e oficerëve të policisë gjyqësore që t’i afrohet
makinës, për më tepër vendit ku ka qenë e vendosur qesja me lëndë narkotike. Edhe gjatë
lëvizjes së tij, në asnjë moment nga ana e punonjësve të policisë, që ishin në ndjekje të mjetit
të drejtuar nga i pandehuri, nuk është konstatuar fakti që i pandehuri t’i jetë afruar vendit ku
u gjet qesja me lëndë narkotike, kur është ndryshuar nga ana e gjykatës së apelit, për më
tepër pa ri-çelur hetimin gjyqësor, nuk është arsyetuar në mënyrë të hollësishme sikundër
parashikohen në ligjin procedural nga ana e gjykatës së apelit.
Po kështu, edhe në lidhje me plotësimin e elementit të anës subjektive, Kolegji
vlerëson se nga ana e gjykatës së apelit nuk është arsyetuar rreth respektimit të pranisë së
qëndrimit subjektiv në raport me ndodhjen e lëndës narkotike të dyshuar se i përkiste të
pandehurit. Në bazë të ligjit penal material askush nuk mund të dënohet për një veprim ose
mosveprim të parashikuar nga ligji si vepër penale, në qoftë se vepra nuk është e kryer me
faj, sipas parimit të fajësisë së veprës penale; pra, (nullum criminen, nulla actio sine culpa).
Quhet me faj personi që e kryen veprën me dashje ose me pakujdesi. Këto forma të zbatimit
të parimit të fajësisë në të drejtën penale përbëjnë edhe qëndrimin psikologjik apo subjektiv
që shfaq autori ndaj veprës penale dhe nuk mund të atribuohet veprimi kriminal në mënyrë
objektive apo absolute, pa pasur një lidhje psikologjike me anën objektive të veprës penale.
Ky Kolegj vlerëson se shoqëria dhe e drejta penale nuk kanë asnjë interes në ndëshkimin e
fakteve të pamenduara, që nuk mund të diheshin a të njiheshin apo të reflekseve mekanike,
apo pasojave të pa përfytyruara nga ana e subjektit aktiv të veprës penale për të cilat subjekti
nuk mund të qortohet. Ligji penal parashikon vetëm ndëshkimin e atyre veprimeve a
mosveprimeve që kryen me faj (në formën e dashjes apo pakujdesisë) të individit. Parimi i
fajësisë në të drejtën penale mund të kuptohet në dy mënyra: i) si ndalim i atribuimit të
përgjegjësisë penale për faktin e kryer nga të tjerë; ii) si edhe në kuptimin e pranisë së
detyrueshme të formës së dashjes apo pakujdesisë, në elementet e veprës penale, pra të
ndalimit të atribuimit të përgjegjësisë penale në mungesë të elementit subjektiv (për këto dy
mënyra të shprehjes së parimit, shih Vendimin Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë, nr. 3/2015, datë 02.11.2015, § 66, 71). Kësisoj subjekti aktiv i veprës
penale duhet të jetë i vetëdijshëm, pra të ketë dijeni se sjellja e tij ka përbërë një rrezik apo
cenim për shoqërinë dhe ai, të paktën me pakujdesi apo me dashje, nuk ka respektuar
parashikimin ligjor që ndalon kryerjen e veprës penale, duke mos respektuar detyrimin për
t’iu shmangur kryerjes së veprës penale, si detyrim që i është ngarkuar atij si anëtar i
shoqërisë me qëllim që të nxitet kontributi personal dhe i përgjegjshëm i tij për
bashkekzistencën paqësore në shoqëri të anëtarëve të saj. Në disa rrethana të caktuara
subjekti mund të mos jetë në dijeni të cenueshmërisë dhe rrezikut që sjellja e tij mund të
përbëjë për shoqërinë dhe rendin e saj juridik, për shkaqe të moshës së tij, zhvillimit mendor,
dhe arsyeve të tjera objektive të pashmangshme. Parimi i fajësisë në të drejtën penale
parashikon një sërë kushtesh që lejojnë atribuimin e fajit për kryerjen e një vepre penale ndaj
një subjekti të caktuar dhe është i lidhur, jo vetëm me parimin e ligjshmërisë dhe
cenueshmërisë, por sidomos me parimin e parandalimit dhe të riedukimit të autorit të veprës
penale, si dhe me parimin e përpjesëtueshmërisë. Që të jetë i pranueshëm dënimi penal në
aspektin kushtetues, në përputhje me nenin 17/1 të Kushtetutës, duhet të jetë i drejtë dhe në
përpjesëtim me veprën penale.
Ky Kolegj vlerëson se parimi i fajësisë ka të bëjë me gjendjen e brendshme psikike të
subjektit aktiv të veprës penale, dhe pasqyron qëndrimin dhe pozicionin e tij ndaj kryerjes së
veprës penale në botën e jashtme. Elementi subjektiv i veprës penale përbëhet nga dy
aspekte, në atë se çfarë duhet të jetë në mendjen e subjektiv aktiv të veprës penale, kur
plotësohet ana objektive e veprës penale (aspekti pozitiv) dhe në aspektin negativ, që
konsiston në atë se çfarë nuk duhet të jetë në mendjen e subjektit aktiv të veprës penale. I
tillë mund të jetë për shembull: prania e një lajthimi në fakt, i cili e shpie subjektin aktiv të

171
veprës penale në gabim dhe në një përfytyrim të shtrembëruar të realitetit dhe si rezultat nuk
atij mund t’i atribuohet qortim penal edhe pse është plotësuar ana objektive e veprës penale.
Rast tjetër mund të përbëjë edhe lajthimi i pashmangshëm i ligjit penal, kur mosnjohja është
objektivisht e paevitueshme sipas nenit 5 të Kodit Penal.
Aspekti pozitiv i anës subjektive të veprës penale përbëhet nga dy elementë: vetëdija
dhe dashja, pra elementi i dijenisë (intelektual) dhe elementi volitiv. Vetëdija është
ndërgjegjësimi i brendshëm që individi krijon mbi faktet, domethënë mbi realitetin faktik,
duke analizuar të dhënat e realitetit nga e shkuara, apo nga e tashmja dhe parashikuar të
ardhmen. Të ardhmen ai nuk mund ta dijë apo ta njohë më siguri. Ndërsa elementi volitiv ka
të bëjë me përcaktimin e vullnetit të subjektit dhe nuk është i lidhur me realitetin faktik, në
kuptimin që subjekti mund të dojë gjëra të shkuara, të tashme dhe të ardhme. Elementi
volitiv është i përbërë nga shkallë të ndryshme dhe të ndërmjetme, midis të cilave ndahet
dashja (dolus) dhe pakujdesia (culpa). Shkalla më e lartë e elementit volitiv është dashja e
drejtpërdrejtë, në të cilin subjekti ka vetëdije të plotë të realitetit faktik, domethënë të anës
objektive të veprës penale, duke e reflektuar dhe e vënë atë në qendër të analizës psikologjike
të subjektit. Shkalla më e ulët e elementit volitiv është pakujdesia, në të cilën subjekti
ndonëse nuk ka vetëdije të plotë të elementit faktik, për rrethanat e faktit dhe cilësitë e tjera
të tij, ai duhet dhe mund të kishte qenë i ndërgjegjshëm, domethënë në gjendje për të
parashikuar realitetin faktik dhe pasojat e sjelljes së tij.
Në lidhje me sjellje kriminale që nuk mund të diheshin, sa i takon parimit të fajësisë
në të drejtën penale, edhe pse ky parim nuk është parashikuar shprehimisht nga Konventa
Evropiane e të Drejtave të Njeriut, ky fakt nuk e ka ndaluar Gjykatën Europiane të shprehet
në lidhje me këtë parim të rëndësishëm të së drejtës penale.
Kështu, në rastin Punta Perotti kundër Italisë, Gjykata Europiane ka vërejtur shkelje
të nenit 7 të Konventës Europiane sa i takon parashikueshmërisë dhe askesueshmërisë së
ligjit penal, si dhe parashikueshmërisë të pasojave ligjore. (Shih rastin Alimuçaj k.
Shqipërisë, nr. 20134/05, datë 07.02.2012, § 150-151). Në këto rrethana, Kolegji vlerëson se
nuk do të ishte në pajtim me parimin e fajësisë dhe në pajtim me jurisprudencën e Gjykatës
Europiane, nëse nga njëra anë do të parashikohen parashikueshmëria dhe aksesueshmëria e
ligjit penal, dhe nga ana tjetër personi të deklarohej fajtor, pa pasur dijeni rreth faktit penal,
apo kur ai nuk është në gjendje të njohë të drejtën/ligjin penal për shkak të një lajthimi apo
për shkaqe objektive të pavarura nga vullneti i të pandehurit.
Në rastin konkret, ky Kolegj vlerëson se arsyetimi i gjykatës së apelit, sipas së cilit:
“në vendimin e gjyqësor të gjykatës së shkallës së parë, ndonëse përmenden njoftimet e
dhëna nga dëshmitarët që kanë dëshmuar në gjykimin e kësaj çështjeje, dëshmi këto të cilat
provojnë kryerjen e veprës penale nga i pandehuri, në mënyrë të gabuar nga ana e gjykatës
deklarohet i pafajshëm, me argumentet se i pandehuri nuk e ka kryer veprën penale”,
megjithëse kundërshtohet arritja e këtij konkluzioni, gjykata e apelit nuk ka arritur të
analizojë elementët e provave apo indicjet e pranishme, sikundër parashikohet nga neni
383/1, shkronja “ç”, duke mos parashtruar arsyet për të cilat gjykata i ka konsideruar të
papranueshme provat e kundërta, me qëllim arritjen e një konkluzioni të ndryshëm nga ai i
arritur nga ana e gjykatës së shkallës së parë, sipas së cilës nuk provohet në asnjë moment
dhe me asnjë provë që i pandehuri Benci Toska të ketë pasur dijeni për ndodhjen në makinën
e tij të lëndës me përmbajtje narkotike.
Provat penale dhe procesit i të provuarit, lidhet në mënyrë të drejtpërdrejtë me
përmbajtjen dhe detyrën e procedurës penale e cila ka për qëllim dhe zhvillimin e një gjykimi
të drejtë e të rregullt, sa i përket procesit të zbulimit dhe të provuarit të së vërtetës. Rëndësia
e shqyrtimit dhe e verifikimit të provave gjatë gjykimit të çështjes është përcaktuese për
formimin e bindjes së brendshme të gjykatës, mbi bazën e së cilës do të përcaktohet

172
vërtetësia dhe fuqia e tyre provuese. (Shih Vendimin nr. 291, datë 15.03.2007, të Kolegjit
Penal të Gjykatës së Lartë).
Edhe më parë ky Kolegj (shih Vendimin nr. 25, datë 15.01.2003 i Kolegjit Penal i
Gjykatës së Lartë) është shprehur se: “Përcaktimi i vërtetësisë së provës që është vënë si
kusht nga ligjvënësi për të patur një proces ligjor çmuarje të saj, nënkupton...verifikimi se ku
konsiston lidhja e rrethanës apo objektit material konkret me objektin e të provuarit në çdo
gjykim konkret, të cilin e përbëjnë përgjigjet që duhet t’u japë gjykata pyetjeve të tilla si:
çfarë ka ndodhur, ku dhe kur ka ndodhur, me ç’mjet është kryer, si ka ndodhur, kush dhe pse
e ka kryer veprën, përgjigje, të cilat duhet të përbëjnë shtratin mbi të cilin duhet ndërtuar
pjesa arsyetuese e çdo vendimi gjyqësor në procesin penal”. Po kështu është shprehur se:
“Procesi i të provuarit (...) është vërtetimi i fakteve nëpërmjet grumbullimit të provave të
mjaftueshme për të bindur gjykatën lidhur me fajësinë e tij (të pandehurit) (...).”. (Vendimi
nr. 205, datë 06.04.2005 i Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë).
Barrën e provës për të provuar faktet objekt akuze i ka organi i prokurorisë, i cili
nëpërmjet provave të paraqitura në gjykim, duhet t’i krijojë gjykatës bindjen “përtej çdo
dyshimi të arsyeshëm”, se vepra penale është kryer dhe se ajo është kryer nga i pandehuri.
Gjykata për të përcaktuar faktin kriminal, ka detyrimin të respektojë parimin e prezumimit të
pafajësisë parashikuar nga neni 4 të K.Pr.Penale, sipas të cilit: çdo dyshim për akuzën
çmohet në favor të të pandehurit. Edhe Gjykata Kushtetuese në vendimin nr. 57, datë
21.12.2012, ka vërejtur se: prezumimi i pafajësisë përbëhet nga disa aspekte, njëri prej të cilit
është in dubio pro reo, pra çdo dyshim shkon në favor të të pandehurit.
Në rastin konkret, Kolegji Penal vlerëson se, ndryshe nga sa ka arsyetuar gjykata e
shkallës së parë, gjykata e apelit ka gabuar në zbatimin e parimit të prezumimit të pafajësisë,
duke e konsideruar fajtor të pandehurin Toska, dhe duke marrë kështu të mirëqenë akuzën e
prokurorisë, pa kaluar pragun e dyshimit të arsyeshëm dhe duke mos arsyetuar në mënyrë të
detajuar krijimin e bindjes së saj. Në mungesë të provave të mjaftueshme që të lidhnin
provën materiale me një person të caktuar, siç mund të jenë prania gjurmëve të gishtave,
dëshmi, prova dokumentare a shkencore, konkluzioni i gjykatës të apelit rreth fajësisë së
pandehurit nuk është arsyetuar në mënyrë të hollësishme dhe standardi i barrës së provës së
përdorur nuk rezulton të ketë kaluar pragun e një dyshimi të arsyeshëm, sikundër është
parashikuar nga neni 4, i Kodit të Procedurës Penale.
Kolegji pas shqyrtimit të çështjes në tërësi, vëren se nisur nga sasia e lëndës narkotike
të gjetur në pjesën e jashtme të automjetit, mungesa e elementëve provuese të tjerë, mundësia
e vënies nga dikush tjetër e sasisë së lëndës narkotike, për nga vendi, rrethanat, mjeti, dhe
sasia e saj, vendin e hapur, orën dhe çastin e gjetjes, dyshimi se lënda narkotike mund të jetë
vënë prej personave të tjerë nga i pandehuri, nuk rezulton të jetë i përjashtuar në mënyrë të
sigurt, dhe gjykata e apelit të ketë arsyetuar hollësisht lidhur me dyshimet e ngritura nga i
pandehuri. Në këto kushte, ky Kolegj vlerëson se gjykata e apelit në arsyetimin e vendimit të
saj nuk ka bërë një analizim jashtë çdo dyshimi të arsyeshëm mbi ekzistencën e elementeve
të figurës së veprës penale të parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal, çka ka sjellë
mosrespektimin e dispozitës penale materiale në fjalë.
Në bazë të vendimit të Gjykatës Kushtetuese nr. 47, datë 07.11.2011 përcaktohet se:
“(...) Në jurisprudencën e saj Gjykata ka theksuar se prezumimi i pafajësisë është një nga
elementet përbërëse të procesit të rregullt ligjor. Sipas nenit 30 të Kushtetutës, kushdo quhet
i pafajshëm përderisa nuk i është provuar fajësia me vendim gjyqësor të formës së prerë.
Prezumimi i pafajësisë përbëhet nga disa aspekte, njëri prej të cilit është in dubio pro reo,
pra çdo dyshim shkon në favor të të pandehurit dhe barra e provës bie kryesisht mbi organin
e akuzës. Gjykata e ka interpretuar prezumimin e pafajësisë në kuptimin që gjykatat e
zakonshme nuk duhet ta fillojnë procesin me bindjen se i pandehuri ka kryer krimin për të
cilin akuzohet, se barra e provës i takon palës akuzuese, se çdo dyshim duhet të shkojë në

173
favor të të pandehurit, se gjykata duhet ta mbështesë vendimin në prova direkte dhe indirekte
që duhet të provohen nga akuza (shih vendimet nr. 23, datë 23.7.2009, dhe nr. 9, datë
28.4.2004 të Gjykatës Kushtetuese).
Prezumimi i pafajësisë është trajtuar gjerësisht edhe nga GJEDNJ-ja, e cila në
çështjen Allenet de Ribemont kundër Francës, datë 10 shkurt 1995,§35, ka theksuar se
“prezumimi i pafajësisë është një nga elementët e procesit të rregullt ligjor që parashikohet
në nenin 6, parag.2. Ky parim konsiderohet i shkelur nëse një vendim gjyqësor, që i përket
një individi të akuzuar penalisht, reflekton një opinion që ai është fajtor përpara se të jetë
provuar fajësia e tij sipas ligjit. Edhe nëse nuk ka ndonjë konkluzion formal mjafton që të
ketë një arsyetim i cili lë të kuptohet se gjykata e konsideron të akuzuarin fajtor” .
Në procesin penal prokurori ka barrën e provës, çka do të thotë se nuk mjafton
thjeshtë përmendja e faktit objekt akuze, apo përmendja e pasojës së ardhur nga vepra penale,
por kërkohet dhënia e elementeve të tilla provuese, në mënyrë që gjykata të krijojë bindjen e
saj në lidhje me bazueshmërinë e akuzës, lidhur me rrjedhën e fakteve dhe lidhjen e
veprimeve me pasojën, dhe lidhjen e tyre me të pandehurin. Vetëm nëpërmjet provave,
zbatimit korrekt të ligjit dhe arsyetimit të mjaftueshëm të formimit të bindjes së saj, gjykata
bën vërtetimin dhe sqarimin fakteve objekt akuze, duke realizuar dhënien e drejtësisë penale
në pajtim me ligjin.
Në këto kushte, në bazë të akteve të fashikullit, ky Kolegj vlerëson se rekursi i të
gjykuarit Toska është i mbështetur në ligj dhe vendimi i gjykatës së apelit, nuk ka arritur në
një konkluzion të qartë dhe logjik sa i përket përcaktimit e plotësimit të elementëve të
përgjegjësisë penale në lidhje me akuzën e atribuuar ndaj të gjykuarit Benci Toska. Vërtetimi
i akuzës në fjalë, sa i përket veprimeve të të gjykuarit, nuk ka respektuar standardin ligjor të
provuarjes përtej çdo dyshimi të arsyeshëm.
Sa më sipër, Kolegji Penal arrin në përfundimin se vendimi i gjykatës së Apelit, është
rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit material dhe atij procedural penal, prandaj ai duhet të
prishet dhe të lihet në fuqi vendimi i gjykatës së shkallës së parë, si një vendim i drejtë dhe
në përputhje me ligjin, pasi nuk provohet që ky i gjykuar të ketë kryer veprën për të cilën ai
akuzohet.

5. NË LIDHJE ME ZGJIDHJEN E ÇËSHTJES

Në përfundim, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi rrethanat dhe faktet
sikundër janë pranuar dhe nga vetë gjykata e apelit, në vështrim të parimeve kushtetuese dhe
atyre të procedurës penale, vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit, që ka deklaruar fajtor të
pandehurin Benci Toska për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së
narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal, dhe e dënuar atë me 5 vjet burgim, duke
ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë që kishte vendosur deklarimin e pafajshëm
të të pandehurit Toska për veprën penale të prodhimit dhe shitjes së narkotikëve, parashikuar
nga neni 283/1 i K.Penal, është marrë në zbatim të gabuar të neni 283/1 të Kodit Penale, si
dhe në zbatim të gabuar të nenit 152 dhe 383/1/ç të Kodit të Procedurës Penale, prandaj ai
duhet të prishet dhe të lihet në fuqi vendimi i gjykatës së shkallës së parë, si një vendim i
drejtë dhe në përputhje me ligjin.

PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441 të Kodit të
Procedurës Penale,

174
 VENDOSI
Prishjen e vendimit nr. 429, date 21.05.2015 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe lënien në
fuqi të vendimit nr. 529, datë 21.11.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.

Tiranë, më 19.07.2017

175
Nr. 53801-00550-00-2016 Regj.Themeltar
Nr. 00-2017-659 i Vendimit (116)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Edmond Islamaj Kryesues

Guxim Zenelaj Anëtar
Andi Çeliku Anëtar
Artan Zeneli Anëtar
Tom Ndreca Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 19.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që i përket:

TË GJYKUAR: HASAN META

AMAT META

AKUZA:
Kryerje e veprës penale "Falsifikim i dokumenteve" dhe
"Pastrim i produkteve të veprës penale".

Baza Ligjore: Neni 186/2 dhe 287/1 pika "dh" e K. Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.639, datë 18.12.2014, ka

vendosur:
“1- Deklarimin fajtor të të pandehurit Amat (Hamat) Meta për kryerjen e
veprës penale “Falsifikimi i dokumenteve”, me shume se një herë dhe me
pasoja të rënda, dhe në bazë të neneve 186/2 dhe 49 të K.Penal, dënimin e tij
me 2 (dy) vjet burgim.
2- Deklarimin fajtor të të pandehurit Amat Meta për kryerjen e veprës penale
“Pastrimi i produkteve të veprës penale” dhe në bazë të neneve 287/1, pika
(dh) dhe 49 të K.Penal, sipas përmbajtjes së saj para ndryshimeve të ligjit
nr.23/2012 dhe dënimin e tij me 6 (gjashtë) vjet burgim.
3- Në bazë të nenit 55 të K.Penal, i pandehuri Amat (Hamat) Meta dënohet
përfundimisht me 7 (shtatë) vjet burgim.
4- Në bazë të nenit 406 të K.Pr.Penale urdhërohet zbritja e 1/3 e masës së
dënimit me burgim në ekzekutimin e këtij vendimi.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Hasan Meta për kryerjen e veprës penale
“Falsifikimi i dokumenteve”, me shume se një herë dhe me pasoja të renda
dhe në bazë të neneve 186/2 dhe 49 të K.Penal, dënimin e tij me 2 (dy) vjet
burgim.
2- Deklarimin fajtor të të pandehurit Hasan Meta për kryerjen e veprës penale
“Pastrimi i produkteve të veprës penale” dhe në bazë të neneve 287/1, pika
(dh) dhe 49 të K.Penal, sipas përmbajtjes së saj para ndryshimeve të ligjit
nr.23/2012 dhe dënimin e tij me 6 (gjashtë) vjet burgim.

176
 3- Në bazë të nenit 55 të K.Penal, i pandehuri Hasan Meta dënohet
përfundimisht me 7 (shtatë) vjet burgim.
Në bazë të nenit 406 të K.Pr.Penale urdhërohet zbritja e 1/3 e masës së
dënimit me burgim në ekzekutimin e këtij vendimi.”

Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.34, datë 26.01.2016, ka vendosur:

- Lënien në fuqi të vendimit nr.633, datë 18.12.2015 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë.

Kundër vendimit ka paraqitur rekurs mbrojtja e të gjykuarve Amat Meta dhe

Hasan Meta, me anën e të cilit kanë kërkuar: Prishjen e vendimit penal nr.34, datë
26.01.2016, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe atij penal nr.639(61-2014-4141) datë 18.12.2014
të Gjykatës së rrethit gjyqësor Vlorë duke e zgjidhur çështjen pa e kthyer për gjykim.
Pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurve Amat (Hamat) Meta dhe Hasan
Meta për kryerjen e veprave penale “Falsifikimit të dokumenteve” dhe “Pastrimit të
produkteve të veprës penale” të parashikuara nga nenet 186/1 dhe 287/1 pikës dh të K.Penal.

Mbrojtja e të gjykuarve Amat Meta dhe Hasan Meta ka pretenduar si shkaqe:

Vendimi penal i Gjykatës se Apelit, është rezultat i mosrespektimit të drejtë të ligjit

procedural dhe atij penal, në mënyrën se si kjo gjykatë i ka analizuar dhe në
përfundim duke mos vepruar i ka miratuar shkeljet procedurale të Gjykatës shkallës
së parë, të cilat kanë qenë hapur në kundërshtim me ligjin procedural.
Vendimi i Gjykatës së shkallës së parë Vlorë është rezultat i zbatimit të keq, të ligjit
procedural, konkretisht i nenit 151/4 të K.Pr.Penale, neneve,l52, 380 të K.Pr.Penale
dhe atij penal, neneve 186 e 287 të K.Penal, në mënyrën se si janë pasqyruar dhe
analizuar, nga ana e gjykatës së faktit dhe ajo e Apelit.
Gjykata e shkallës së parë Vlorë duhet të konstatonte të papërdorshme aktet shkresore siç
është ai për njoftimin e akuzës të pandehurve, e cila duhet të ishte deklaruar si akt i
papërdorshëm, akt i cili nuk është njoftuar vete të pandehurit ose mbrojtësit të
zgjedhur prej tyre (ai është njoftuar një mbrojtëseje që nuk i kishte tagrat e
përfaqësimit).
Gjykata e shkallës së parë Vlorë duhet të kishte konstatuar të papërdorshme vendimet që
kanë rrjedhur në përfundimin dhe kalimin e çështjes për gjykim, të evidentuara
dukshëm nga përshkrimet dhe përmbajtja e tyre janë të papërdorshme.
Vendimi penal i gjykatës së shkallës së parë Vlorë është rezultat i zbatimit të keq të ligjit
procedural që ka të bëjë me çmuarjen dhe vlerësimin e akteve që kanë të bëjnë me
provueshmërinë me ekzistencën e elementëve të anës objektive dhe subjektive që
kërkon vepra penale e parashikuar nga neni 186 e K.Penal dhe si rezultat i saj, kryerja
e veprës penale tjetër që ka të bëjë me “pastrimin e produkteve që rrjedhin nga vepra
penale” e parashikuar nga neni 287/2 “dh” të K.Penal është tërësisht e paprovuar. Nga
shqyrtimi gjyqësor i kësaj çështje në ngarkim të dy të pandehurve në shkallën e parë,
por dhe në Gjykatën e Apelit Vlorë, nga shqyrtimi gjyqësor në themel (në kuadrin e
gjykimit të shkurtuar duke gjykuar vetëm mbi bazën e tyre) i kësaj çështje penale në
shkallë të parë kryesisht ka rezultuar se: “Prokuroria e rrethit gjyqësor Vlorë mbi
bazën e materialit kallëzues të ardhur nga komisariati i policisë Vlorë, ka regjistruar
procedimin penal nr.634/388 në ngarkim të dy të pandehurve Hasan dhe Amat Meta,
duke i akuzuar ata për kryerjen e veprave penale të “Falsifikimit të dokumenteve” dhe
“Pastrim i produkteve të veprës penale” të parashikuara përkatësisht nga nenet 186/2
dhe 287/1 pika”dh” të K.Penal.

177
 Vendimi penal i gjykatës së shkallës së parë Vlorë është rezultat i zbatimit të keq të ligjit
penal, dhe pikërisht i nenit 66 të K.Penal, që ka të bëjë me parashkrimin. Çështja
penale e parashikuar nga neni 186/2 është e parashkruar pasi ka kaluar afati i ndjekjes
penale. Ky problem është anashkaluar dhe nga Gjykata e Apelit Vlorë.
Gjykata e shkallës parë në vendimin e saj nuk i është referuar në asnjë moment
problemeve ligjore të ngritura nga ana e mbrojtjes gjatë gjykimit, por dhe në
përfundim të gjykimit në diskutimin përfundimtar nuk është thënë asnjë rresht për
problemet ligjore të evidentuara në këtë gjykim).
Vendimi penal i Gjykatës Shkallës së parë Vlorë, është tërësisht i pa arsyetuar. Po kështu,
dhe Gjykata e Apelit që ka detyrimin gjitha problemeve të ngritura në ankim nuk u ka
dhënë përgjigje.
Vendimi penal i Gjykatës së faktit lënë në fuqi nga vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë në
mënyrë të paligjshme veprimet e të pandehurve i quan si veprime që kanë patur për
objekt dhe kanë cenuar marrëdhëniet juridike të caktuara nga shteti për të siguruar
interesat shtetërore dhe publike nga veprimet e kundërligjshme të tjetërsimit të
pasurisë së përfituar në mënyrë kriminale dhe të mbrojtura posaçërisht nga
legjislacioni penal. Në asnjë pikë të këtij kërkimi të ligjit penal, nuk provohet cenimi i
ndonjë marrëdhënie juridike të vendosur nga shteti të mos tjetërsimit të pasurisë, pasi
nuk rezulton të jetë tjetërsuar ose përfituar në mënyrë kriminale kjo pasuri.
Në regjistrimin e një pasurie të paluajtshme kërkohen një sërë dokumentesh shkresore që
të pandehurit e kanë provuar që kanë qenë pronar të kësaj pasurie nëpërmjet
posedimit të ligjshëm prej me shumë se 20 vjet të kësaj pasurie dhe se leja e
meremetimit e interpretuar shumë herë si nga akuza dhe nga gjykata nuk është
dokument që shërben për regjistrimin e pasurisë, por është një dokument që tregon se
ata kanë qenë pronar të sendit dhe thjesht kanë patur një leje për ta meremetuar
pronën e tyre, pra tregon se sendi ka qenë në posedim të tyre dhe posedimi për një
afat të gjatë pa ndërprerje e bën poseduesin e saj pronar të sendit. Edhe po t’i
referohemi kërkesave të nenit 167 të K.Civil në kushtet që një person posedon
qetësisht një pasuri të paluajtshëm me shumë se 20 vjet duke u hequr si pronar i
sendit bëhet pronar i saj me afat parashkrimi.
Vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë por dhe i shkallës së parë rrethit gjyqësor Vlore është
në shkelje të ligjit procedural dhe penal dhe si i tillë e bën ato të cenueshme si për sa i
përket shkeljeve të rënda të rregullave procedurale që kanë ndikuar në dhënien e
vendimit, po kështu edhe në shkelje të ligjit penal, qe ka të bëjë me parashkrimin, por
dhe në mungesën e ekzistencës së elementeve të kryerjes se veprës penale për të dy
akuzat për të cilat janë akuzuar dhe cenuar të pandehurit.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatorin e çështjes Edmond Islamaj, prokurorin Adnan Progonati, i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit, mbrojtësin e të gjykuarit av. Ardian Leka, i cili kërkoi
prishjen e vendimit dh e pafajësi; dhe pasi analizoi dhe diskutoi çështjen në tërësi;

178
 VËREN

Se vendimet nr.34, datë 26.01.2016 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe nr.633, datë
18.12.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, janë rezultat i zbatimit të gabuar të ligjit
penal dhe duhet të prishen e të pushohet çështja penale në ngarkim të të pandehurve.

I. RRETHANAT E ÇËSHTJES

Ka rezultuar se Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë ka regjistruar

procedimin penal nr.634, viti 2013, për veprat penale të “falsifikimit të dokumenteve” të
parashikuar nga neni 186 i K.Penal dhe “Shpërdorimit të detyrës” parashikuar nga neni 248
të K.Penal.
I pandehuri Amat Meta në datën 24.10.2007 ka paraqitur aplikim dhe kërkesë për
regjistrim, në lidhje me një pasuri të ndodhur në zonën kadastrale nr.8602. I pandehuri ka
paraqitur shkresën me Nr 385/1 prot, dt 25.10.2006 të Arkivit Shtetëror Vendor Vlorë,
bashkëlidhur një dokument i titulluar “Leje Meremetimi” Nr 124 Regjistri të Lejes dt
12.06.1989, në përmbajtje të së cilës është lejuar qytetari Amat (Hamat) Meta të ndërtojë një
magazinë për tregtimin e peshkut sipas projektit të miratuar në Lagjen “Skelë", Rruga “10
Korriku”, Vlorë.
Dokumenti është kopje e njësuar me vulën e arkivit dhe sipas përmbajtjes së tij është
lëshuar nga Zyra e urbanistikes e Komitetit Ekzekutiv të Këshillit Popullor të Qytetit Vlorë.
Në datën 24.10.2007 është regjistruar pasuria e paluajtshme nr.27/4/7, zona kadastrale 8602,
Volumi 28, faqe 77, me sipërfaqe 328.6 m2 truall, në pronësi të të pandehurit Amat (Hamat)
Meta.
Nga verifikimi i kryer nga organi procedues në lidhje me vërtetësinë e dokumentit të
lëshuar nga Arkivi Shtetëror Vendor Vlore, ka rezultuar se i pandehuri Amat Meta ka
paraqitur kërkesë në datën 16.10.2006, në këtë institucion, të cilën ka kërkuar dokumentin e
lejes së ndërtimit të një lokali në vitin 1989. Kërkesa në fjalë është protokolluar në Arkivin
Shtetëror Vendor Vlorë, në numrin e protokollit 385, datë 16.10.2006. Me shkresën me
nr.385/1 prot dt.06.02.2007 Arkivi Shtetëror Vendor Vlorë i ka kthyer përgjigje të pandehurit
Amat Meta që nga kërkimet e kryera në fondin e Komitetit Ekzekutiv të K.P të Qytetit Vlorë
për vitin 1989, ka rezultuar se nuk ka leje ndërtimi në emër të Amat (Hamat) Meta. Nga
Arkivi Shtetëror Vendor Vlorë me shkresën me nr.193/6 prot dt. 15.07.2013 është
konfirmuar fakti se nga kërkimet e kryera në këtë Institucion nuk rezulton se ka ndonjë
dokument, leje meremetimi me nr.125 datë 12.06.1989. Gjithashtu, ka rezultuar se në
protokollin e këtij Institucioni, nuk rezulton që të ndodhet shkresa me nr.385/1 prot
dt.25.10.2006, e paraqitur nga i pandehuri Amat Meta në Z.V.R.P.P. Vlorë apo dokumente të
tjera qe të konfirmojnë vërtetësinë e kësaj shkrese. Ka rezultuar gjithashtu se i pandehuri
Hasan Meta në datën 24.10.2007 ka paraqitur aplikim dhe kërkesë për regjistrim, në lidhje
me një pasuri të ndodhur në zonën kadastrale nr.8602. Në dokumentacionin e depozituar i
pandehuri Hasan Meta ka paraqitur edhe shkresën me nr.384/1 prot dt.25.10.2006 të Arkivit
Shtetëror Vendor Vlorë, bashkëlidhur së cilës ndodhet një dokument, i titulluar "Leje
Meremetimi", nr.113 i regjistrit të lejes datë 04.02.1989, me anë të së cilës është lejuar
qytetari Hasan Meta që në lagjen Skele, pranë Portit, të ndërtojë një magazinë një lokal për
shërbime të ushqimit social sipas projektit të aprovuar. Dokumenti është fotokopje e njësuar
me vulën e arkivit, sipas përmbajtjes se tij është lëshuar nga Zyra e Urbanistikës, Komiteti
Ekzekutiv K.P. Qytetit Vlorë. Në datën 24.07.2007 është regjistruar pasuria e paluajtshme
me nr.27/4/8, zona kadastrale nr.8602, volumi 28, faqe 78, me sipërfaqe 328.6 m2 truall, në
pronësi të të pandehurit Hasan Meta. Nga verifikimi i kryer nga organi procedues në lidhje

179
me vërtetësinë e dokumentit të lëshuar nga Arkivi Shtetëror Vendor Vlorë, ka rezultuar se në
Arkivin Shtetëror Vendor Vlorë i pandehuri Hasan Meta ka paraqitur një kërkese në datën
16.10.2006, në të cilën ka kërkuar dokumentin e lejes se ndërtimet të një lokali në vitin 1989.
Kërkesa në fjalë është protokolluar në Arkivin Shtetëror Vendor Vlorë, në numrin e
protokollit 384, datë 16.10.2006. Me shkresën me nr.384/1 prot dt.06.02.2007 Arkivi
Shtetëror Vendor Vlorë i ka kthyer përgjigje të pandehurit Hasan Meta që nga kërkimet e
kryera në fondin e Komitetit Ekzekutiv të K.P të Qytetit Vlorë për vitin 1989, ka rezultuar se
nuk ka leje ndërtimi në emër të Hasan Meta. Nga Arkivi Shtetëror Vendor Vlorë me shkresën
nr.193/7 prot. dt. 15.07.2013 është konfirmuar fakti që nga kërkimet e kryera në këtë
Institucion nuk rezulton se ka ndonjë dokument, leje meremetimi me nr.113 datë 04.02.1989.
Gjithashtu, nga verifikimet e kryera në Arkiv dhe në protokollin e këtij Institucioni, nuk
rezulton që të ndodhet shkresa me nr.384/1 prot dt.25.10.2006, apo dokumente të tjera që të
konfirmojnë vërtetësinë e kësaj shkrese.
Shkresat e Arkivit Shtetëror Vendor Vlorë me përmbajtje të falsifikuar, janë të
nënshkruara në emër të shtetasit Sokol Kuçaj në cilësinë e "Drejtorit, i ngarkuari i posaçëm",
si dhe përmbajnë vulën e njomë të Arkivit. Nga akti i ekspertimit tekniko-grafik nr.2827,
datë 12.03.2014 të Drejtorisë së Policisë Shkencore, ka rezultuar se vula e ndodhur në aktet
që janë nxjerrë nga Arkivi Shtetëror Vendor Vlorë i përket Arkivit Shtetëror Vendor, ndërsa
nënshkrimet në emër të Sokol Kuçaj janë të falsifikuara me metodën e imitimit dhe nuk janë
nënshkrimet e këtij shtetasi.
Sipas gjykatës së shkallës së parë, dokumentet nr.384/1 prot dt.25.10.2006 e Arkivit
Shtetëror Vendor Vlorë, bashkëlidhur "Leje Meremetimi", nr.113 i regjistrit të lejes date
04.02.1989, i përdorur nga i pandehuri Hasan Meta, si dhe shkresa me nr.385/1 prot
dt.25.10.2006 e Arkivit Shtetëror Vendor Vlorë, bashkëlidhur "Leje Meremetimi", nr.124 i
regjistrit të lejes datë 12.06.1989, i përdorur nga i pandehuri Amat Meta, janë dokumente të
falsifikuara pasi kanë në përmbajtje të tyre rrethana të rreme dhe të pavërteta. Kjo pasi nga
verifikimet e kryera në Arkivin Shtetëror Vendor Vlorë nuk rezulton që të ekzistojë "Leje
Meremetimi", nr.l 13 i regjistrit të lejes datë 04.02.1989 apo "Leje Meremetimi", nr.124 i
regjistrit të lejes datë 12.06.1989. Përkundrazi, të pandehurit janë informuar me shkresat
nr.385/1 prot dt.06.02.2007 dhe nr.384/1 prot dt.06.02.2007 të Arkivi Shtetëror Vendor
Vlorë se nuk ekzistojnë në këtë arkivë leje ndërtimi në favor të tyre.
Ndërkohë që kërkesa për regjistrimin e dy pasurive dhe dokumentacioni përkatës, nga
të dy të pandehurit është depozituar në Z.R.P.P.Vlorë në datën 24.10.2007, konkretisht pas
përgjigjes negative të dy shkresave të mësipërme. Këto dokumente, janë të falsifikuara dhe
nga ana materiale, pasi nga akti i ekspertimit tekniko-grafik nr.2827, datë 12.03.2014 ka
rezultuar që nënshkrimet në emër të Sokol Kuçaj janë të falsifikuara me metodën e imitimit
dhe nuk janë nënshkrimet e këtij shtetasi.
Sipas gjykatës së shkallës së parë të pandehurit kanë qenë në dijeni të falsitetit të
këtyre dokumenteve dhe pavarësisht kësaj i kanë përdorur dhe mbi bazën e tyre, nga Z.R.P.P
Vlorë. i pandehuri Amat Meta është pajisur me Certifikatën e Pronësisë për pasurinë me
nr.27/4/7 zona kadastrale nr.8602, lëshuar me datë 24.10.2007, ndërsa i pandehuri Hasan
Meta është pajisur me Certifikatën e Pronësisë për pasurinë me nr.27/4/8, zona kadastrale
nr.8602, lëshuar me datë 24.10.2007, akte këto që në përmbajtje të tyre kanë rrethana të
rreme, pasi janë dokumente të prejardhura nga dokumente të falsifikuara.
Ka rezultuar se në datën 03.10.2011 të pandehurit Amat (Hamat) Meta dhe Hasan
Meta kanë lidhur kontratën e sipërmarrjes me akt noterial, nr.3451 Rep dhe nr.1083/1 Kol,
me shoqëritë sipërmarrëse MHanxhari" sh.p.k dhe "Breshani" sh.p.k. Në bazë të kësaj
kontrate, shtetasit Amat Meta dhe Hasan Meta duke u paraqitur si pronarë të pasurive të
paluajtshme me nr.27/4/7 dhe 24/4/8 të zonës kadastrale nr.8602, kanë rënë dakord për
ndërtimin e një objekti me 13 kate në pasuritë e mësipërme, që do të ndërtohet me

180
shpenzimet e shoqërive ndërtuese të mësipërme. Sipas kësaj kontrate të pandehurit Amat
Meta dhe Hasan Meta do të përfitojnë 30% të sipërfaqes së ndërtimit të objektit që do të
ndërtohet. Në momentin e lidhjes se kësaj kontrate i pandehuri Amat Meta ka përdorur
certifikatën e pronësisë për pasurinë me nr.27/4/7, kartelën dhe hartën treguese të kësaj
pasurie. Gjithashtu, i pandehuri Hasan Meta ka përdorur certifikatën e pronësisë për pasurinë
me nr.27/4/8, kartelën dhe hartën treguese të kësaj pasurie. Rezulton e provuar se KRRT-ja e
Bashkisë Vlorë me Vendimin me nr.2/283, datë 28.09.2011 ka miratuar destinancionin e
sheshit të ndërtimit dhe kondicioneve urbane të tij, për truallin në pronësi të të pandehurve
Hasan Meta, Amat Meta dhe Eqerem Hoxha dhe Meto Hoxha, për ndërtimin e një objekti
poli-funksional me 13 kate. Me Vendimin me nr.2/284 date 28.09.2011 të KRRT-së së
Bashkisë Vlorë është miratuar leja e ndërtimit në favor të shoqërive "Hanxhari" sh.p.k dhe
"Breshani" sh.p.k. Mbi bazën e rrethanave të mësipërme, nga Prokuroria pranë Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë janë akuzuar dhe dërguar për gjykim të pandehurit Hasan Meta, Amat
Meta për kryerjen e veprës penale të “falsifikimit të dokumenteve” më shumë se një herë, të
parashikuar nga neni 186/2 i K.Penal dhe “pastrimi i produkteve të veprës penale” të
parashikuar nga neni 287/1 pika “dh” e Kodit Penal sipas përmbajtjes së kësaj dispozite para
ndryshimeve të bëra me ligjin nr.23/2012. Të pandehurit janë gjykuar në mungesë dhe janë
përfaqësuar në gjykimin në shkallë të parë nga mbrojtësi i zgjedhur me prokurën nr.1630 rep.
nr.kol 658/1 datë 13.05.2014. Vullneti i të pandehurve Hasan Meta dhe Amat Meta për t'u
mbrojtur nga av.Zenun Hajdarmataj është rikonfirmuar në aktin noterial “revokim prokure”
nr.rep. 389 nr.kol 340 datë 12.06.2014.
Në seancën gjyqësore të datës 24.07.2014 mbrojtësi i zgjedhur i të pandehurve
av.Zenun Hajdarmataj ka kërkuar pavlefshmërinë e disa akteve procedurale “vendim për
zgjatjen e afateve të hetimit paraprak” datë 10.10.2013 dhe “vendim për zgjatjen e afatit të
hetimit paraprak të datës 10.01.2014, pasi sipas mbrojtësit të të pandehurve janë nënshkruar
nga një mbrojtëse, e cila nuk ka patur tagrat e përfaqësimit të të dy të pandehurve në procesin
penal. Nga ana e avokatit Zenun Hajdarmataj është kundërshtuar gjithashtu dhe vendimi i
caktimit të ekspertëve dhe për pasojë akti i ekspertimit, pasi sipas tij nuk u është komunikuar
personave nën hetim. Këto kërkesa janë rrëzuar nga gjykata e shkallës së parë, pasi ka
rezultuar që nuk gjenin mbështetje në aktet e hetimit paraprak. Ka rezultuar që aktet
procedurale të kundërshtuara për pavlefshmëri absolute i janë komunikuar avokates së
zgjedhur me prokurë të të pandehurit Amat Meta, dhe të zgjedhur me deklarim para organit
procedues nga i pandehuri Hasan Meta. Gjithashtu, këto akte nuk janë kundërshtuar sipas
procedurës së parashikuar në nenin 325 të K.Pr.Penale. Në lidhje me aktin e ekspertimit të
kundërshtuar, ka rezultuar që nuk është marrë si provë në këtë gjykim. Më tej nga ana e
mbrojtësit të zgjedhur nga të pandehurit është kërkuar të procedohet me gjykim të shkurtuar,
bazuar në nenin 403 të K.Pr.Penale. Përfaqësuesi i prokurorisë në seancë gjyqësore ka
shprehur kundërshtimin e tij në lidhje me këtë kërkesë, për shkak se nga ana e të pandehurve
janë ngritur pretendime në lidhje me pavlefshmëri të akteve të hetimit paraprak, çka bën të
papranueshme kërkesën për gjykim të shkurtuar. Gjykata e shkallës së parë Vlorë, ka
proceduar me gjykim të shkurtuar dhe bazuar në nenin 404 dhe 405 të K.Pr.Penale, gjykimi
ka vijuar me konkluzionet përfundimtare të palëve. Në përfundim të gjykimit, Gjykata e
shkallës së parë, ka arritur në konkluzionin se të pandehurit Amat (Hamat) dhe Hasan Meta,
janë autorë të veprave penale për të cilat janë akuzuar.
Gjykata ka arsyetuar se të pandehurit kanë përfituar pronësinë mbi sipërfaqet e truallit
prej 328.6 m2 duke siguruar dhe përdorur dokumente të falsifikuara dhe konkretisht: -"Leje
Meremetimi", nr.124 i regjistrit të lejes datë 12.06.1989, e përdorur nga i pandehuri Amat
Meta për regjistrimin e pasurisë me nr.27/4/7, zona kadastrale nr.8602, volumi 28, faqe 77,
me sipërfaqe 328.6 m2 truall, -"Leje Meremetimi", nr.113 e regjistrit të lejes datë
04.02.1989, e përdorur nga i pandehuri Hasan Meta për regjistrimin e pasurisë me nr.27/4/8,

181
zona kadastrale nr.8602, volumi 28, faqe 78, me sipërfaqe 328.6 m2 truall. Me dokumentet e
falsifikuara të pandehurit kanë regjistruar pasuritë në Zyrën VRPP Vlorë, janë pajisur me
Certifikata pronësie për këto pasuri dhe mbi këtë bazë kanë realizuar kontratën e sipërmarrjes
me subjektin ndërtues duke i vënë në dispozicion truallin e përfituar në këtë mënyrë, me
qellim përfitimin e sipërfaqeve ndërtimore sipas kontratës.
Në këto rrethana të pandehurit akuzohen se kanë konsumuar secili elementet e veprës
penale falsifikimi i dokumenteve, me përdorim të tyre më shumë se një herë, të parashikuar
nga neni 186/2 i K. Penal, si dhe të veprës penale "pastrimi i produkteve të veprës penale" të
parashikuar nga neni 287/1, pika (dh) të K.Penal, sipas përmbajtjes se kësaj dispozite para
ndryshimeve të bëra me ligjin nr.23/ 2012.

II. PROCEDURAT GJYQËSORE

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.639, datë 18.12.2014, ka

vendosur:

1- Deklarimin fajtor të të pandehurit Amat (Hamat) Meta për kryerjen e veprës

penale “Falsifikimi i dokumenteve”, më shumë se një herë dhe me pasoja të rënda, dhe në
bazë të neneve 186/2 dhe 49 të K.Penal, dënimin e tij me 2 (dy) vjet burgim.
2- Deklarimin fajtor të të pandehurit Amat Meta për kryerjen e veprës penale
“Pastrimi i produkteve të veprës penale” dhe në bazë të neneve 287/1, pika (dh) dhe 49 të
K.Penal, sipas përmbajtjes së saj para ndryshimeve të ligjit nr.23/2012 dhe dënimin e tij me 6
(gjashtë) vjet burgim.
3- Në bazë të nenit 55 të K.Penal, i pandehuri Amat (Hamat) Meta dënohet
përfundimisht me 7 (shtatë) vjet burgim.
4- Në bazë të nenit 406 të K.Pr.Penale urdhërohet zbritja e 1/3 e masës së dënimit me
burgim në ekzekutimin e këtij vendimi.
1-Deklarimin fajtor të të pandehurit Hasan Meta për kryerjen e veprës penale
“Falsifikimi i dokumenteve”, më shumë se një herë dhe me pasoja të rënda dhe në bazë të
neneve 186/2 dhe 49 të K.Penal, dënimin e tij me 2 (dy) vjet burgim.
2- Deklarimin fajtor të të pandehurit Hasan Meta për kryerjen e veprës penale
“Pastrimi i produkteve të veprës penale” dhe në bazë të neneve 287/1, pika (dh) dhe 49 të
K.Penal, sipas përmbajtjes së saj para ndryshimeve të ligjit nr.23/2012 dhe dënimin e tij me 6
(gjashtë) vjet burgim.
3- Në bazë të nenit 55 të K.Penal, i pandehuri Hasan Meta dënohet përfundimisht me
7 (shtatë) vjet burgim.
Në bazë të nenit 406 të K.Pr.Penale urdhërohet zbritja e 1/3 e masës së dënimit me
burgim në ekzekutimin e këtij vendimi.”
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.34, datë 26.01.2016, ka vendosur:
- Lënien në fuqi të vendimit nr.633, datë 18.12.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë.

III. ARSYETIMI I VENDIMIT TË ANKIMUAR

Vendimi nr.639 datë 18.12.2014 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë është marrë në
interpretim dhe zbatim të drejtë të dispozitave penale materiale dhe procedurale, pretendimet
e paraqitura në ankim nga të pandehurit nuk janë të tilla që e bëjnë të cenueshëm këtë
vendim, ndaj Gjykata e Apelit Vlorë vlerëson se vendimi i ankimuar do të lihet në fuqi.
Rezultoi se të pandehurit Hasan Meta dhe Amat Meta nuk u paraqitën para Gjykatës
së Apelit, ndonëse morën dijeni personalisht për datën dhe orën e zhvillimit të gjykimit.

182
Rezultoi gjithashtu, që të pandehurit kanë ushtruar të drejtën për të zgjedhur mbrojtës, dhe
konkretisht: I pandehuri Hasan Meta me prokurën nr.rep. 3339 nr.kol 1402/2 datë 09.09.2015
zgjodhi si mbrojtës avokatin Nuredin Salati, i cili në disa seanca nuk u paraqit për arsye
shëndetësore, në seancat që është paraqitur ka kërkuar kohën e nevojshme të njihej me aktet e
çështjes penale. -I pandehuri Amat Meta, me prokurën datë 17.11.2015 nr.rep. 873 nr.kol
315 ka zgjedhur si mbrojtës, avokatin Erjon Sina, i cili u paraqit vetëm në një seancë
gjyqësore, në të cilin rezultoi i papërgatitur për çështjen pasi nuk ishte njohur me aktet e
procedimit. -I pandehuri Hasan Meta, me prokurën nr.rep. 2196 nr.rep. 1021/1 datë
15.12.2015 ka zgjedhur si mbrojtës avokatin Zenun Hajdarmataj, i cili u paraqit në gjykim,
duke pretenduar se ishte mbrojtës i zgjedhur edhe nga i pandehuri Amat Meta, duke qenë se
ky i pandehur është shprehur me akt noterial gjatë gjykimit në shkallë të parë për këtë
vullnet. Gjykata e Apelit, vlerëson se e drejta e zgjedhjes së mbrojtjes është e drejtë e cila i
rezervohet ekskluzivisht të pandehurit. Organi procedues ka detyrimin të njoftojë subjektin
në gjykim, të pandehurin, për datën dhe orën e zhvillimit të gjykimit, njoftimi duhet të jetë i
qartë, dhe rezultoi që për të dy të pandehurit Hasan Meta dhe Amat Meta Gjykata ka
ezauruar detyrimin e njoftimit të tyre, duke ndjekur procedurat që parashikon ligji procedural
penal. Vetë fakti i paraqitjes së disa avokatëve të zgjedhur me prokura nga të pandehurit,
konfirmon dijeninë e tyre për zhvillimin e gjykimit. Nga ana tjetër, Gjykata duhet të jetë e
kujdesshme në evidentimin e faktit nëse mbrojtësi i paraqitur është ai i zgjedhur prej të
pandehurit, pra a ka qenë vullneti i të pandehurit, i cili gjykohet në mungesë, që të mbrohet
pikërisht nga ai mbrojtës që është paraqitur. Kjo për faktin se në varësi të zgjedhjes së
mbrojtësit përcaktohet dhe volumi i të drejtave të tij në procesin penal. Gjykata e Apelit
konstatoi se pavarësisht se akti i ankimit është nënshkruar nga avokati Zenun Hajdarmataj,
pas nënshkrimit dhe depozitimit të këtij akti, i pandehuri Amat Meta, konkretisht në muajin
nëntor të vitit 2015 kishte ushtruar të drejtën e tij të zgjedhjes së mbrojtësit, duke zgjedhur si
të tillë avokatin Erjon Sina. Kjo rrethanë e bënte të dyshimtë vullnetin e të pandehurit për
përfaqësimin e tij para Gjykatës së Apelit nga avokati Zenun Hajdarmataj, duke qenë se po
me akt noterial, me prokurë, i pandehuri kishte zgjedhur një avokat të ndryshëm me të njëjtat
tagra përfaqësimi. Gjykata e Apelit i dha kohën e mjaftueshme avokatit Zenun Hajdarmataj
të paraqiste prokurën sipas neneve 48 dhe 109 të Kodit të Procedurës Penale, por prej tij u
paraqit akt përfaqësimi vetëm për të pandehurin Hasan Meta. Rezultoi se gjatë seancës
gjyqësore të shqyrtimit të çështjes në Gjykatën e Apelit, mbrojtësi zgjeroi shkaqet e ankimit.
Nga përmbajtja e ankimit rezulton që mbrojtësi i zgjedhur nga të dy të pandehurit në kohën e
paraqitjes së ankimit, kundërshton vendimin e gjykatës së shkallës së parë, pasi sipas tij fakti
i pretenduar nuk përbën veprën penale të “pastrimit të produkteve të veprës penale” të
parashikuar nga neni 287/1 germa “dh” e K.Penal, për mungesë të anës objektive, kurse në
lidhje me falsifikimin e dokumenteve ndjekja penale është ushtruar tej afatit të parashkrimit
të parashikuar në ligj. Gjatë gjykimit në Gjykatën e Apelit, mbrojtësi kundërshtoi dhe
vendimin e ndërmjetëm për të proceduar me gjykim të shkurtuar. Gjykata e Apelit Vlorë, në
lidhje me këtë pretendim të paparashtruar në ankim, çmon se nuk mund t'i nënshtrohet
shqyrtimit në Gjykatën e Apelit, pasi së pari nuk është paraqitur në ankimin, i cili ka vënë në
lëvizje Gjykatën e Apelit, si dhe nuk është parashtruar 5 ditë para seancës gjyqësore, si shkak
tjetër veç atyre të paraqitur në ankim. Së dyti, gjykata e shkallës së parë ka vendosur të
pranojë një kërkesë të paraqitur nga të pandehurit, nëpërmjet mbrojtësit të zgjedhur, kërkesë
e cila ka qenë brenda tagrave të përfaqësimit sipas prokurës së posaçme. Gjykata nuk ka
proceduar me gjykim të shkurtuar kryesisht, por kanë qenë të pandehurit, të cilët kanë
kërkuar procedimin me këtë gjykim të posaçëm. Duke qenë se gjykata është shprehur në
favor të një kërkesë të paraqitur nga vetë të pandehurit, prej tyre, duke qenë se janë pala që
ka përfituar, nuk mund të kundërshtohet ky vendim i ndërmjetëm i gjykatës. Të pandehurit
kanë pretenduar se vepra penale e “falsifikimit të dokumenteve” e kryer më shumë se një

183
herë është parashkruar pasi nga dita e kryerjes së veprës penale deri në ditën kur ata kanë
marrë cilësinë e të pandehurve në këtë proces penal ka kaluar afati i parashikuar në ligj për
ushtrimin e ndjekjes penale.
Gjykata e Apelit Vlorë e konstaton të drejtë arsyetimin e gjykatës së shkallës së parë,
sipas së cilës të pandehurit Amat Meta dhe Hasan Meta i kanë përdorur dokumentet e
falsifikuara para Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë me qëllim
regjistrimin e pasurisë me nr.27/4/7, në pronësi të të pandehurit Amat (Hamat) Meta; dhe
pasurisë me nr.27/4/8, në emër të të pandehurit Hasan Meta, si dhe në datën 03/10/2011, kur
kanë nënshkruar kontratat e sipërmarrjes me shoqëritë "Hanxhari" sh.p.k dhe "Breshani"
sh.p.k. Gjykata e Apelit vlerëson se dokumentet “Leje Meremetimi” nr 124 Regjistri të Lejes
dt 12.06.1989 në përmbajtje të së cilës është lejuar qytetari Amat (Hamat) Meta të ndërtojë
një magazinë për tregëtimin e peshkut sipas projektit të miratuar në Lagjen “Skelë”, Rruga
“10 Korriku” Vlorë dhe "Leje Meremetimi", nr.113 i regjistrit të lejes datë 04.02.1989, me
anë të së cilës është lejuar qytetari Hasan Meta qe në lagjen Skelë, pranë Portit, të ndërtojë
një magazine një lokal për shërbime të ushqimit social sipas projektit të aprovuar janë
dokumente të falsifikuara në përmbajtjen e tyre, pasi në vitin 1989 nuk parashikohej nga ligji
i kohës dhënia e lejes së ndërtimit për objekte ku mund të ushtrohej aktivitet tregtar privat.
Për herë të parë “prona private” dhe “veprimtaria private” pas vitit 1990 janë njohur dhe
parashikuar në Dekretin nr.7476 datë 12.03.1991 “Për lejimin dhe mbrojtjen e pronës e të
veprimtarive private”, në nenin 1 të tij.
Më tej, “prona private” dhe “iniciativa e lirë” janë njohur si parime, pas vitit 1990, me
ligjin 7491 datë 29.04.1991 “Për dispozitat kryesore kushtetuese”, në nenet 10, 11 dhe 12 të
tij. Pra, nisur nga përmbajtja e këtyre akteve, fakti që sipas tyre, janë lejuar të pandehurit
Amat Meta dhe Hasan Meta të ndërtojnë objekte private ku të ushtronin aktivitet tregtar në
vitin 1989, provohet që këto akte nuk mund të jenë të vërteta. Gjithashtu, është verifikuar në
Arkivin Shtetëror Vendor Vlorë, nga thuhet në këto dokumente se janë marrë ato, dhe nuk
janë gjendur. Rezulton e provuar që të pandehurit janë informuar me shkresat nr.385/1 prot
dt.06.02.2007 dhe nr.384/1 prot dt.06.02.2007 të Arkivi Shtetëror Vendor Vlore se nuk
ekzistojnë në këtë arkivë leje ndërtimi në favor të tyre. Rezulton po ashtu, këto akte i janë
nënshtruar verifikimit edhe teknik të tyre dhe ka rezultuar e provuar nga akti i ekspertimit, që
nënshkrimet në emër të Sokol Kuçaj, i cili ushtronte detyrën e titullarit të Arkivit Shtetëror
Vendor Vlorë, në datën që mbajnë këto akte, janë të falsifikuara me metodën e imitimit dhe
nuk janë nënshkrimet e këtij shtetasi, pavarësisht se vula e vendosur në këto dokumente është
vula origjinale e Arkivit Shtetëror Vendor. Pra, në rastin në gjykim provohet që dokumentet
e përdorura nga të pandehurit Hasan Meta dhe Amat Meta janë të falsifikuara nëpërmjet
falsifikimit intelektual, pasi janë dokumente tërësisht të krijuara, duke qenë se me anë të tyre
një subjekt juridik, “Komiteti Ekzekutiv të K.P të Qytetit Vlorë” rezulton të ketë marrë
vendim në favor të të pandehurve, dhe realisht është provuar që kjo gjë nuk ka ndodhur.
Pretendimi i mbrojtësit se këto dokumente nuk janë mënyrë për fitimin e pronësisë,
dhe nuk kanë qenë dokumentet thelbësore për regjistrimin e pronësisë së të pandehurve, nuk
është i vërtetë, pasi nuk rezulton që të pandehurit të kenë paraqitur mënyrë tjetër fitimi
pronësie. Nuk është i vërtetë pretendimi i tij që këto akte janë leje meremetimi të një objekti
ekzistues. Përmbajtja e këtyre akteve është cituar më lart, dhe sipas tyre të pandehurit nuk
rezulton të jenë lejuar të ndërtojnë shtesa të objekteve ekzistues, apo të meremetojnë objekte
ekzistues, por të ndërtojnë objekte të reja. Gjykata e Apelit çmon se analiza e gjykatës së
shkallës së parë se të pandehurit, kanë konsumuar veprën penale të falsifikimit edhe në datën
03.10.2011, kur kanë përdorur certifikatat e pronësisë, të dhënat e të cilave janë mbështetur
mbi aktet “Leje Meremetimi” nr 124 dhe "Leje Meremetimi", nr.113, për pasojë janë me
përmbajtje të rreme, është e drejtë dhe mbështetur në prova. Rezulton e provuar që të
pandehurit janë njoftuar nga Arkivi Shtetëror Vendor se në emër të tyre në këtë institucion

184
nuk ka leje ndërtimi të dhënë nga institucionet përgjegjëse, dhe me gjithë këtë ata kanë
përdorur certifikatat e pronësisë së përfituara nga regjistrimi i dy akteve të falsifikuara, duke
e ditur që të dhënat e këtyre akteve janë të rreme. Në kushtet kur të pandehurit kanë përdorur
dokumente që pasqyrojnë të dhëna të rreme, edhe në vitin 2011, ushtrimi i ndjekjes penale
ndaj tyre nuk është parashkruar.
Të pandehurit nëpërmjet mbrojtësit të tyre kanë pretenduar se në veprimet e tyre nuk
rezulton ana objektive e veprës penale të “Pastrimit të produkteve të veprës penale” të
parashikuar nga neni 287/1 germa “dh” e tij. Gjykata e Apelit e konstaton të pabazuar në ligj
këtë pretendim. Rezulton që të pandehurit Hasan Meta dhe Amat Meta janë akuzuar se kanë
përdorur dhe kanë investuar në veprimtari ekonomike pasurinë e përfituar nga kryerja e
veprës penale të “falsifikimit të dokumenteve” e cila rezulton të jetë pasuritë nr.27/4/7 dhe
27/4/8. Fakti që të pandehurit nëpërmjet përdorimit me dashje, të dokumenteve të falsifikuar,
kanë përfituar duke regjistruar në pronësi të tyre pasuritë me nr.27/4/7 dhe 27/4/8 rezultoi
tërësisht i provuar. Rezultoi gjithashtu, që pronën e përfituar nëpërmjet përdorimit të
dokumentave të falsifikuar, e cila është send i paluajtshëm, të pandehurit e kanë administruar,
duke e vendosur si investim në veprimtari ekonomike.
Rezulton e provuar që pasuritë nr.27/4/7 dhe 27/4/8 janë sende të paluajtshme,
përkatësisht sipërfaqe trualli. Rezulton e provuar që pronësia e të pandehurve mbi këto pasuri
ka ardhur si rrjedhojë e një procedure administrative, të kryer nga ZVRPP Vlorë, në themel
të së cilës kanë qenë dy aktet “Leje Meremetimi” nr 124 dhe "Leje Meremetimi", nr.113, të
cilat rezultoi e provuar që ishin të falsifikuara. Pra pronësia e të pandehurve mbi këto sende
është produkt i konsumimit prej tyre të një vepre penale, konkretisht të “falsifikimit të
dokumenteve” e konsumuar prej tyre nëpërmjet përdorimit. Fakti që pronësia është përfituar
nga veprimtaria e një organi administrativ, nuk e bën produktin e rrjedhur nga një procedurë
e mbështetur mbi dokumente të falsifikuar, produkt të ligjshëm. Kjo pasi punonjësit e
Z.V.R.P.P. Vlorë në bazë të nenit 7 të ligjit 7843 datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e
pasurive të paluajtshme” i cili ka qenë në fuqi në kohën e kryerjes së veprimeve në këtë
organ administrativ, nuk mbajnë përgjegjësi për veprimet e kryera prej tyre në përmbushje të
detyrës, në mirëbesim, mbi bazën e dokumenteve të paraqitura prej të të tretëve, dokumente
që më pas rezultojnë të falsifikuara.
Mbështetur në arsyetimin e mësipërm, Gjykata e Apelit Vlorë çmon se është provuar
që: të pandehurit kanë fituar pasuritë me nr.27/4/7 dhe 27/4/8 si rrjedhojë e përdorimit të dy
dokumenteve të falsifikuar. Pra, këto pasuri janë produkt i një vepre penale. Të pandehurit i
kanë përdorur pasuritë e paluajtshme të përfituara nga veprimet e paligjshme, duke i
vendosur në veprimtari ekonomike, si investim. Fakti që janë përdorur si investim në
veprimtari ekonomike, provohet nga kontratat noteriale të sipërmarrjes nga të cilat rezulton
që nga vendosja në dispozicion e pasurisë truall, për ndërtimin e një objekti shumëkatësh, të
pandehurit do të përfitonin disa apartamente, dhe njësi shërbimi, të përcaktuara në mënyrë të
detajuar në këto kontrata. Gjykata e Apelit çmon se të pandehurit e kanë konsumuar veprën
penale të “pastrimit të produkteve të veprës penale” të parashikuar nga neni 287/1 të K.Penal,
pikërisht, duke vendosur në veprimtari ekonomike sendet e paluajtshme pronësinë e të cilave
e kanë fituar në mënyrë të paligjshme, duke konsumuar veprën penale të “falsifikimit të
dokumenteve” të kryer më shumë se një herë.
Gjykata e Apelit e konstaton të pambështetur pretendimin e të pandehurve që vendimi
i ankimuar është i paarsyetuar. Rezulton që në vendim, gjykata e shkallës së parë ka analizuar
veprimet e të pandehurve, provat e marra në shqyrtim, elementët e figurave të veprave penale
për të cilat janë akuzuar të pandehurit, provat mbi të cilat ka mbështetur arsyetimin se fakti i
paraqitur nga prokuroria përbën fakt penal dhe të pandehurit janë autorë të veprave penale
mbi të cilat akuzohen, duke përmbushur detyrimet e parashikuara në nenet 383 të
K.Pr.Penale. Kështu, gjykata e shkallës së parë ka analizuar provat nga të cilat ka arritur në

185
konkluzionin se dokumentet “Leje Meremetimi" nr.124 dhe "Leje Meremetimi", nr.113 janë
të falsifikuara, të cilat janë: - korrespondenca me Arkivin Shtetëror Vendor Vlorë, nga e cila
ka rezultuar se këto akte nuk gjenden në këtë institucion, si dhe fakti që të pandehurit janë
njoftuar që në emër të tyre nuk gjendet “leje ndërtimi” në këtë Arkiv, para se ata të dorëzonin
në Z.V.R.P.P. Vlorë aktet “Leje Meremetimi” nr 124 dhe "Leje Meremetimi", nr.l 13. -akti i
ekspertimit tekniko-grafik nga i cili ka rezultuar se nënshkrimi në këto akte nuk i përket
drejtuesit të Arkivit Shtetëror Vendor Vlorë.
Gjykata e shkallës së parë ka arsyetuar se në ZVRPP Vlorë kanë aplikuar pikërisht të
pandehurit në këtë gjykim, me qëllim regjistrimin në pronësi të tyre të pasurive nr.27/4/7 dhe
27/4/8, si dhe në dokumentacionin e dorëzuar kanë qenë dhe aktet “Leje Meremetimi” nr.124
dhe "Leje Meremetimi", nr.113. Nisur nga veprimet e mësipërme, me të drejtë gjykata e
shkallës së parë ka arritur në konkluzionin se nga ana objektive vepra penale e “falsifikimit të
dokumenteve” është konsumuar nga të pandehurit nëpërmjet “përdorimit”, me dashje, të
dokumentave të falsifikuara. Po ashtu, gjykata e shkallës së parë ka arsyetuar edhe në lidhje
me konsumimin e veprës penale të “falsifikimit të dokumenteve”, më shumë se një herë,
duke përcaktuar dhe episodet kur janë përdorur këto dokumente nga të pandehurit. Në lidhje
me përdorimin para Z.V.R.P.P. Vlorë, të pandehurit kanë përdorur aktet “Leje Meremetimi”
nr 124 dhe "Leje Meremetimi", nr.113, kurse para noterit në datën 03.10.2011 kanë përdorur
aktet e pronësisë, të cilat përmbanin rrethana të rreme për shkak se në to pasqyroheshin të
dhënat e akteve të falsifikuara. Gjithashtu, gjykata e shkallës së parë ka analizuar edhe
veprimet e të pandehurve në lidhjen e kontratave noteriale për vendosjen në shfrytëzim të
truallit të përfituar në mënyrë të paligjshme dhe me të drejtë është shprehur se me këto
kontrata provohet që të pandehurit kanë konsumuar veprën penale të “pastrimit të produkteve
të veprës penale”, pasi me anë të këtyre kontratave kanë patur për qëllim tjetërsimin e
pasurisë së fituar në mënyrë të paligjshme, vendosjen e saj në qarkullimin civil me qëllim
ligjërimin e saj. Gjykata e shkallës së parë ka analizuar veprimet e të pandehurve dhe ka
arritur në konkluzionin e drejtë që veprimet e tyre janë kryer me dashje, dhe janë gjetur të
provuar të gjithë elementët e figurave të veprave penale për të cilat ata akuzohen. Si
konkluzion, Gjykata e Apelit Vlorë, konstaton se pretendimet e të pandehurve nuk gjejnë
mbështetje në ligj dhe në prova, vendimi i ankimuar është marrë në përputhje me ligjin penal
material dhe procedural, për pasojë do të lihet në fuqi.
Kundër vendimit të mësipërm, ka paraqitur rekurs mbrojtja e të gjykuarve
Amat Meta dhe Hasan Meta, me anën e të cilit kanë kërkuar prishjen e vendimeve dhe
pushimin e çështjes penale, për shkaqet e cituara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

IV. NË LIDHJE ME REKURSIN

Kolegji vlerëson se vendimet nr.34, datë 26.01.2016 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
nr.633, datë 18.12.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, janë rezultat i zbatimit të
gabuar të ligjit penal dhe duhet të prishen e të pushohet çështja penale në ngarkim të të
pandehurve.
Kolegji vëren se në legjislacionin shqiptar, sjelljet e njeriut (veprimet a mosveprimet)
që konsiderohen si vepra penale, si dhe dënimet përkatëse për to, janë të parashikuara në
mënyrë të shprehur në Kodin Penal, i cili përbën bazën e garantimit dhe respektimit të
parimit themelor të ligjshmërisë në të drejtën penale, parim i garantuar në Kushtetutë dhe i
parashikuar me ligj. E drejta penale në një shoqëri demokratike dhe moderne duhet të përbëjë
masën më ekstreme, domethënë mjetin e fundit për t’u ndërmarrë nga ligjvënësi për ato
cenime serioze apo rrezikime që iu bëhen të mirave juridike, në kuptimin e atyre
marrëdhënieve juridike të mbrojtura nga rendi juridik.

186
 Në bazë të nenit 1/b të Kodit Penal, legjislacioni penal i Republikës së Shqipërisë ka
për detyrë të mbrojë pavarësinë e shtetit dhe tërësinë e territorit të tij, dinjitetin e njeriut, të
drejtat dhe liritë e tij, rendin kushtetues, pronën, mjedisin, bashkëjetesën dhe mirëkuptimin e
shqiptarëve me pakicat kombëtare, si dhe bashkëjetesën fetare nga veprat penale.
Kolegji vëren se vepra penale, përveçse përbën një shkelje formale të ligjit penal
material, në të njëjtën kohë, ajo duhet të përbëjë edhe një cenin real të marrëdhënies juridike
të qenësishme që mbrohet nga objekti i veprës penale. Pra, për konfigurimin e një vepre
penale konkrete, nuk mjafton vetëm shkelja e përcaktimit ligjor, thjeshtë si komandë ligjore,
por kërkohet edhe prania e një cenimi, domethënë të një sulmi që i bëhet marrëdhënies
juridike të mbrojtur nga norma penale inkriminuese si pasojë e kryerjes së një fakti penal.
Pikërisht, parimi i cenueshmërisë së nevojshme të marrëdhënies së mbrojtur (nullum crimen
sine iniuria) parashikon që vepra penale, përveçse një shkelje ligjore e normës, duhet të
konsistojë edhe në një cenim të marrëdhënies juridike që mbrohet si një e mirë juridike nga
objekti i normës penale. Ky parim buron nga parimi materialitetit (nullum crimen nulla
poena sine actione o sine conducta) në të drejtën penale, sipas të cilit një vullnet kriminal që
nuk manifestohet dhe materializohet në botën e jashtme nuk mund të ndëshkohet. Prandaj
edhe është e rëndësishme që cilësimi ligjor i veprës penale të jetë në përputhje me faktin e
kryer materialisht dhe marrëdhënia konkret të jetë e cenuar apo e vendosur në një rrezik real,
në të kundërt nuk mund të kemi ndëshkim.
Në rastin objekt shqyrtimi, në rekursin e të pandehurve Amat Meta dhe Hasan Meta,
pretendohet zbatimi i gabuar i ligjit procedural dhe atij material në rastin kur është
pretenduar nga ana e prokurorit se me qëllim regjistrimin e dy pronave truall në Vlorë, janë
paraqitur nga i gjykuari Amat, përkatësisht një fotokopje e lejes së meremetimit dhe
ndërtimit, që sipas fotokopjeve duhet të ishin lëshuar nga Komiteti Ekzekutiv në vitin 1989,
po ashtu edhe për të gjykuarin Hasan, sipas përgjigjes dokumentare të Drejtorisë së Arkivave,
nuk rezultojnë pranë arkivave këto dokumente për të gjykuarin Amat Meta dhe Hasan Meta.
Ndërkohë fotokopja e këtyre lejeve është paraqitur pranë ZRPP-Vlorë për regjistrimin e
pasurive përkatëse, dhe për këto pasuri është lëshuar edhe certifikata e pronësisë, mbi bazën e
së cilës më vonë, të pandehurit kanë lidhur para noterit kontratë sipërmarrje me objekt
ndërtimin e një godine shumë katëshe, me përfundimin e së cilës të pandehurit në këmbim të
truallit do të përfitonin një përqindje të caktuar në sipërfaqe funksionale në llojin apartamente
apo njësi shërbimi. Fotokopjet e lejes për meremetim që mundësonte ndërtimin i janë
nënshtruar ekspertimit, nga ku ka rezultuar se dokumentet e lejeve janë të falsifikuara, pasi
firma që rezulton në fund të tyre nuk është e titullarit të dokumentit, por e imituar, ndërkohë
vula është e institucionit. Nga prokurori pretendohet akuza e falsifikimit të dokumenteve më
shumë se një herë gjatë momentit për aplikimin e certifikatës së pronësisë, dhe atij të
nënshkrimit të kontratës së sipërmarrjes me shoqëritë sipërmarrëse. Gjykata e shkallës së
parë i ka deklaruar fajtorë të pandehurit për veprën penale të falsifikimit të dokumenteve më
shumë se njëherë dhe pastrim të produkteve të veprës penale, duke e dënuar përfundimisht
me 4 vjet e 8 muaj burgim, secilin të pandehur. Gjykata e Apelit ka lënë në fuqi vendimin.
Të pandehurit kanë pretenduar zbatimin e gabuar të ligjit procedural dhe atij penal lidhur me
vlerësimin e provave, lidhur me njoftimin e akuzës një mbrojtësi të papajisur me prokurë,
lidhur me zbatimin e nenit 186/2 dhe 287/2/dh të Kodit Penal, lidhur me zbatimin e institutit
të parashkrimit.
Për sa i takon zbatimit të nenit 186 të parashikuar në Kodin Penal, ky Kolegj vëren se,
në kuptim të nenit 186 të Kodit Penal, me veprën penale të falsifikimit të dokumenteve
kuptohet paraqitja në dokument e rrethanave të rreme ose përpilimi i një dokumenti të
falsifikuar, si dhe përdorimi i dokumenteve të falsifikuara, duke i vendosur ato në qarkullim
juridik.

187
 Objekt i veprës penale të falsifikimit të dokumenteve, është marrëdhënia juridike
konkrete që garanton veprimtarinë e rregullt të organeve të administratës publike, si dhe të
personave privatë në lidhje me hartimin, administrimin dhe lëshimin e dokumenteve, nga
veprimet ose mosveprimet kriminale, që sjellin si pasojë cenimin e ligjshmërisë së
funksionimit të këtyre organeve, si dhe të drejtave apo interesave të ligjshëm të shtetasve.
Sa i takon formës së kryerjes së veprës së falsifikimit të dokumenteve të parashikuar
nga neni objekt analize, nga ana objektive falsifikimi i dokumenteve, mund të kryhet në dy
forma: (i) nëpërmjet “falsifikimit të dokumenteve”, ose (ii) nëpërmjet “përdorimit të
dokumenteve të falsifikuara” nga vetë personi që e ka kryer falsifikimin apo nga një person
tjetër që ka interes për përdorimin e tij. Në formën e parë të kryerjes së kësaj vepre, është e
domosdoshme zbulimi i autorësisë së veprimit të falsifikimit për konfigurimin e kësaj forme
të kryerjes së veprës penale, ndërsa në formën e dytë, rëndësi ka identifikimi i përdoruesit të
dokumentit të falsifikuar.
Vepra penale e falsifikimit të dokumenteve, si njëra nga format kryerjes e përmendur
më sipër, mund të bëhet në dy mënyra: ose duke vepruar drejtpërsëdrejti mbi dokumentin,
duke i bërë shtesa a tjetërsime të paligjshme, apo me çdo veprim tjetër material një
dokumenti ekzistues të mëparshëm. Në këtë rast, do të ndodhemi përpara falsifikimit
“material”; apo në mënyrën tjetër që konsiston në falsifikimin përmbajtjes së dokumentit, pa
prekur formën e tij, duke ndryshuar konceptin dhe brendinë e dokumentit. Në këtë rast, kemi
të bëjmë me falsifikim “intelektual” që cenon pjesën përshkruese-dëftuese të dokumentit.
Figura e veprës penale e “Falsifikimit nga personi që ka për detyrë të lëshojë
dokumentin” (neni 186/3) kryhet, pikërisht, me anë të falsifikimit, pra, përpilimit të një
dokumenti të falsifikuar, i cili mund të jetë falsifikim i plotë ose falsifikim i pjesshëm.
Kolegji vlerëson se elementi i anës objektive të kësaj vepre penale kërkon detyrimisht
që subjekti aktiv i veprës penale të falsifikimit të dokumenteve ta kryejë këtë vepër me
veprimet e tij aktive e të kundërligjshme në formën e paraqitjes në aktin e përpiluar prej tij të
të dhënave tërësisht apo pjesërisht të rreme që nuk i përgjigjen realitetit.
Me anën subjektive të figurës së veprës penale kuptohet qëndrimi psikik që mban
subjekti, kundrejt veprës së kryer prej tij dhe pasojave që vijnë nga kryerja e veprës, pra
qëndrimi i tij kundrejt faktit penal të parashikuar nga norma penale inkriminuese. Në këtë
drejtim, vepra penale e falsifikimit të dokumenteve, parashikon si formë faji, vetëm atë të
dashjes, në kuptimin që autori i veprës penale, e parashikon dhe e dëshiron faktin e
falsifikimit, apo përdorimin e dokumentit të falsifikuar.
Duke e analizuar figurën e veprës penale që parashikon neni 186 i Kodit Penal, mund
të konkludohet se falsifikimi i dokumenteve përfshihet në veprat penale të ashtuquajtura
“formale”, ku parashikohet vetëm fakti penal. Çka që do të thotë se kjo vepër konsiderohet e
kryer me realizimin e veprimit kriminal, pavarësisht nga ardhja e pasojës, e cila në këtë rast,
nuk është e domosdoshme për konfigurimin e kësaj vepre penale sipas paragrafit të parë dhe
të tretë.
Domethënë vepra penale konsiderohet e konsumuar me realizimin e veprimit
kriminal, dhe kjo vepër penale përbën një vepër penale të atëçastshme dhe jo të vazhduar.
Rrethana e bashkëpunimit apo e pasojës merren në konsideratë nga paragrafi i dytë si
rrethana të posaçme për masën e dënimit. Por për veprat penale formale, kjo nuk do të thotë
që mjafton vetëm shkelja e dispozitës penale, pasi kërkohet edhe një cenim substancial i
marrëdhënies juridike penale konkrete të mbrojtur nga norma.
Kolegji vëren se, në ndryshim nga paragrafi i parë, sipas të cilit subjekt i vepre penale
është çdo person që ka mbushur moshën për përgjegjësi penale dhe që është i përgjegjshëm
para ligjit, në paragrafin e tretë të nenit 186 të Kodit Penal, subjekti i veprës penale është i
posaçëm, pasi është “personi që ka për detyrë të lëshojë dokumentin” si subjekt intraneus
dhe jo personi (extraneus) që nuk e ka këtë tagër mbi dokumentin.

188
 Duke iu kthyer rekursit objekt shqyrtimi, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se,
në rastin konkret, se gjykatat e themelit ka gabuar në interpretimin dhe zbatimin e ligjit
material penal. Vepra penale e përdorimit të dokumenteve të falsifikuara është një vepër
penale formale, ku mjafton plotësimi i elementëve të veprimit pa kërkuar edhe ardhjen e
pasojë së veprimit kriminal të falsifikimit. Vendimi i gjykatës së themelit është në shkelje të
ligjit penal, që ka të bëjë me parashkrimin, por dhe me mungesën e ekzistencës së elementeve
të kryerjes se veprës penale për të dy akuzat për të cilat janë akuzuar dhe cenuar të
pandehurit. Për më tepër, edhe sikur të merret e mirëqenë falsifikimi i lejes për meremetim
nr.124 Regjistri dt. 12.06.1989, që ka paraqitur i pandehur Amat, për aplikim dhe kërkesë për
regjistrimin e pronës që ai ka poseduar, në zyrën e regjistrimit të pasurive, si dhe kërkesën
për regjistrim dhe aplikim pronësie që ka paraqitur i pandehuri Hasan për regjistrimin e
pronës që ai ka poseduar, për lejen nr.113 i regjistrit datë 04.02.1989, duke regjistruar
pasuritë përkatëse për këta të pandehur, Kolegji vlerëson se dokumentet e lejeve janë
përdorur në procedimin administrativ për regjistrimin e pasurisë së paluajtshme, duke u
konsumuar dhe shteruar përdorimi i tyre vetëm në atë procedim administrativ të vitit 2007.
Certifikatat e pronësisë dhe përdorimi i tyre në marrëdhënie kontraktore, nuk mund dhe nuk
duhen të konsiderohen si përdorim i lejeve të meremetimit të përdorura në procedimin
administrativ të vitit 2007, pasi ato janë akte të mëvetësishme dhe të pavarura nga përdorimi
i lejeve të meremetimit të vitit 1989, dhe jo dokumente të prejardhura nga dokumente të
falsifikuara.
Kjo për faktin se vepra penale e falsifikimit nuk përbën një vepër penale të vazhduar
apo me pasojë të qëndrueshme, veprimtaria dhe efektet e lejes së meremetimit janë përdorur
një herë në kuadër të procedimit administrativ, i cili është përmbyllur me regjistrimin e
pronës. Në këto kushte, Kolegji vlerëson se vepra penale e parashikuar nga neni 186/2 i
Kodit Penal është e parashkruar pasi ka kaluar afati për ndjekjen penale, i parashikuar nga
neni 66/c i Kodit Penal, sepse janë depozituar në datën 24.10.2007. Lidhja e kontratës së
sipërmarrjes nga të pandehurit Amat dhe Hasan Meta, duke u bazuar në certifikatat e
pronësisë për pasurinë nr.27/4/7 dhe pasurinë nr.27/4/8, të lëshuara nga ana e organit
kompetent nuk mund të cilësohet si përdorim i dokumenteve të falsifikuara për shkak se nuk
janë të prejardhura nga dokumente të falsifikuara. Në kushtet kur përdorimi i dokumenteve të
falsifikuara rezulton të jetë parashkruar, në lidhje me zbatimin e nenit 287/ dh të Kodit Penal
për veprën penale të pastrimit të produkteve të veprës penale, Kolegji çmon se i njëjti person
nuk mund të ndiqet penalisht, njëkohësisht edhe për veprën penale të falsifikimit të
dokumenteve dhe pastrimin e produkteve të veprës penale.

V. NË LIDHJE ME ZGJIDHJEN E ÇËSHTJES.

Në përfundim, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi rrethanat dhe faktet
sikundër janë pranuar dhe nga vetë gjykata e apelit, në vështrim të parimeve kushtetuese,
ligjit penal dhe atij të procedurës penale, vlerëson se vendimet nr.34, datë 26.01.2016 të
Gjykatës së Apelit Vlorë dhe nr.633, datë 18.12.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë,
janë rezultat i zbatimit të gabuar të ligjit penal dhe duhet të prishen e të pushohet çështja
penale në ngarkim të të pandehurve.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 441 dhe 442/1/a të Kodit të
Procedurës Penale,

VENDOSI

189
 Prishjen e vendimet nr.34, datë 26.01.2016 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të
vendimit nr.639, datë 18.12.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, dhe pushimin e
çështjes penale në ngarkim të të gjykuarve Amat (Hamat) Meta dhe Hasan Meta.

Tiranë, më 19.07.2017

190
Nr. 56550-00426-00-2017 Regj.Themeltar
Nr. 00-2017- 654 i Vendimit (117)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Edmond Islamaj Kryesues

Guxim Zenelaj Anëtar
Arjana Fullani Anëtare
Artan Zeneli Anëtar
Tom Ndreca Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 19.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që i përket:

KËRKUES: ELTON TAFILI

OBJEKTI:
Rishikimin e vendimit penal nr. 13, dt.24/01/2005
të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë.

Baza Ligjore: Neni 6 i Konventës Europiane të të Drejtave të Njeriut,

neni 51 dhe 42 i Ligjit nr. 10193, dt.03/12/2009,
nenet 31 e vijues të Kushtetutës, neni 450 i K.Pr.Penale.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr. 13, datë 24.01.2005 ka

vendosur ndër të tjera:

Të deklarojë fajtor të pandehurin Elton Tafili për veprën penale të “Kalimit të

paligjshëm të kufirit shtetëror” dhe në bazë të nenit 297/2 të Kodit Penal e
dënon me 10 vjet burgim.
Të deklarojë fajtor të pandehurin Elton Tafili për veprën penale “të dhënies
ndihmë për kalim të paligjshëm të kufirit” dhe në baze të Nenit 298/3 të Kodit
Penal e dënon me 25 vjet burgim.
Në zbatim të Nenit 55/1 të Kodit Penal të dënohet me një dënim të vetëm, i
cili të përbëhet nga dënimi më i rëndë i shtuar, duke e dënuar përfundimisht të
pandehurin Elton Tafili me 25 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit do të fillojë nga dita që do të bëhet i mundur ndalimi i tij.
Vuajtja e dënimit të bëhet në një burg të sigurisë së lartë.
Dënimin e të pandehurit Elton Tafili krahas dënimit me burgim edhe me gjobë
dhe bazuar në Nenin 34/5 të Kodit Penal me 1.000.000. (një milion) lekë
gjobë. Pagimi i gjobës të bëhet brenda dy muajve nga dita që vendimi do të
marrë formë të prerë.”

191
 Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr. 461, datë 27.12.2005 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr. 13, datë 24.01.2005 të Gjykatës së Rrethit

Vlorë.”

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr. 536, datë 22.06.2007 ka

vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr. 461, datë 27.12.2005 të Gjykatës së Apelit

Vlorë për sa i përket deklarimit fajtor të të gjykuarve sipas nenit 298/3 të
K.Penal.
Prishjen e këtij vendimi dhe pushimin e gjykimit të çështjes në ngarkim të të
gjykuarve Viron Robaj, Altin Beluli, Elton Tafili, Hysni Tafili, Nazmi Hyka
dhe Cukall Delia për veprën penale të parashikuar nga neni 297/2 i K.Penal
për shkak se fakti nuk përbën vepër penale.
Ndryshimin e këtij vendimi vetëm përsa i përket masave të dënimit me
burgim, si vijon:
Dënimin e të gjykuarit Elton Tafili me 20 (njëzet) vjet burgim.

Në datë 10.03.2017, ka paraqitur kërkesë për rishikim i dënuari Elton Tafili,

nëpërmjet përfaqësuesit të tij, që kërkon:
Rishikimin e vendimeve nr. 13, datë 24.01.2005 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Vlorë, nr. 461, datë 27.12.2005 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe nr. 536,
dt.22.06.2007 të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë;

Duke pretenduar se:

Kërkuesi Elton Tafili në asnjë rast nuk është vënë në dijeni për procesin penal që
zhvillohej kundër tij. Ai ka qenë në mungesë dhe i përfaqësuar nga avokat të zgjedhur
nga vëllai i tij.
Në rastin konkret as kërkuesi Elton Tafili nuk ka hequr dorë nga e drejta e rishikimit dhe
as shteti i kërkuar (Italia) nuk ka përcaktuar në kërkesën për ekstradim të Elton Tafili
që të mos i njihet e drejta e rishikimit të vendimit penal të dhënë ndaj tij.
Kërkuesi, Elton Tafili është ekstraduar nga shtetit italian drejt Republikës së Shqipërisë
më datë 10.02.2017, në datë 10.03.2017, i është drejtuar Gjykatës së Lartë, me
kërkesën sipas objektit të mësipërm.
Kjo mënyrë procedimi me të pandehurin në mungesë nuk ka garantuar të drejtat
thelbësore të të pandehurit të parashikuara nga neni 6 i Konventës dhe neni 33 i
Kushtetutës, në mënyrë që për rastin e të “pandehurit që nuk gjendet” t’i jepet
mundësi, pra të vihet në dijeni të procesit kundër tij; të ketë kohën e mjaftueshme për
të realizuar mbrojtjen; të ketë mundësi të barabarta me akuzën, të pyesë apo të
kërkojë pyetjen e dëshmitarëve dhe marrjen e provave.
Edhe sipas qëndrimit të Gjykatës Kushtetuese Shqiptare “të informosh dike për një
proces të hapur kundër tij, është një akt gjyqësor i një rëndësie të veçantë, që duhet
bërë në përputhje me kërkesat procedurale dhe thelbësore, të cilat garantojnë
ushtrimin efektiv të të drejtave nga ana e të pandehurit. Qëllimi i garancive të
përcaktuara në paragrafin 3 te nenit 6 te Konventës duhet te vlerësohet ne veçanti ne
dritën e së drejtës me të përgjithshme për një gjykim të drejtë, të garantuar nga
paragrafi 1 i saj (shih vendimin nr. 31, date 25.05.2015 të Gjykatës Kushtetuese dhe
çështjen Izet Haxhia kundër Shqipërisë të GJEDNJ-së)”.

192
Kjo kërkesë mbështetet në nenin 6 të Konventës Evropiane të të Drejtave të Njeriut dhe
nenin 51 dhe 42 të Ligjit nr. 10193, datë 03.12.2009 “Për marrëdhëniet juridiksionale
me Autoritetet e Huaja në çështjet Penale”, në Kushtetutën e Republikës së
Shqipërisë, në praktikën e drejtësisë shqiptare e konkretisht vendimit unifikues nr. 1,
datë 10.03.2014, si dhe standardeve më të larta të drejtësisë europiane mes të tjerave
atë të GJEDNJ. Gjykimet e zhvilluara pa praninë e të pandehurit nuk janë në vetvete
në mospërputhje me Nenin 6 të Konventës, por padyshim do të konsiderohej një
mohim i drejtësisë nëse një person i gjykuar në mungesë nuk do të ishte në gjendje të
kërkonte nga gjykata një rivlerësim të themelit të akuzave, në rastet kur nuk provohet
se ai ka hequr dorë nga e drejta për të marrë pjese në gjykim dhe për t’u mbrojtur, ose
i është fshehur gjykimit. GJEDNJ thekson në veçanti për të pandehurin që nuk
gjendet, nuk mund të prezumohet se ai ka hequr dorë nga e drejta e tij për të marrë
pjesë në gjykim.
Konkretisht referuar nenin 51 dhe 42 të Ligjit nr. 10193, date 03.12.2009 “Për
marrëdhëniet juridiksionale me Autoritetet e Huaja në çështjet Penale”, “i ekstraduari
ka të drejtën e rishikimit të vendimit gjyqësor” si një standard i pranuar gjerësisht, si
garanci e lirive dhe të drejtave të individit për t’u mbrojtur personalisht dhe për t’u
dëgjuar përpara se ndaj tij të jepet një vendim penal. Këto të drejta garantohen dhe
nga nenet 31 e vijues të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë. Neni 6 Konventa
për mbrojtjen e të Drejtave të Njeriut dhe Lirive Themelore, çdo person ka të drejtë
që çështja e tij të dëgjohet drejtësisht. Të gjitha aktet e sipërpërmendura krijojnë një
frymë të re ndaj të dënuarit në mungesë. Nga ky këndvështrim edhe pse mungesa e të
pandehurit nuk përbën pengesë për zhvillimin e një procesi penal, ndalimi i tij mbas
shpalljes se një vendimi të formës së prerë apo/edhe ezaurimit të të gjitha shkallëve të
gjykimit, krijon mundësinë (përveç rasteve kur i dënuari ka hequr dore shprehimisht
nga e drejta) që në funksion të së drejtës për t’u dëgjuar dhe për t’u mbrojtur, ky i
fundit të kërkojë rishikimin e vendimit penal.
Kjo mundësi do të garantonte një prej të drejtave më të rëndësishme të individit përballë
sistemit të drejtësisë të dëgjohet, të mbrohet vetë apo nëpërmjet një mbrojtësi të
zgjedhur nga vetë ai. Kjo garanci parashikohet shprehimisht nga neni 42, pika ‘ç’ e
Ligjit nr. 10193, datë 03.12.2009 “Për marrëdhëniet juridiksionale me Autoritetet e
Huaja në çështjet Penale”.
Gjejmë me vend të theksojmë se ligji i sipërcituar dhe “Konventa Evropiane e të Drejtave
të Njeriut” janë pjesë e të drejtës ndërkombëtare ë ratifikuar nga shteti shqiptar. Sipas
nenit 5 të Kushtetutës shteti shqiptar zbaton të drejtën ndërkombëtare të detyrueshme
për të. Sipas pikës 2 të nenit 122 të Kushtetutës “një marrëveshje ndërkombëtare e
ratifikuar me ligj ka epërsi mbi ligjet e vendit që nuk pajtohen me të”. Në këto kushte
zbatimi i garancive dhe standardeve të parashikuara nga nenet 54 e 42 të Ligjit nr.
10193, datë 03.12.2009 “Për marrëdhëniet juridiksionale me Autoritetet e Huaja në
çështjet Penale” e nenit 6 të Konventës përbën një detyrim për shtetin shqiptar.
Garancitë e sipërcituara janë konfirmuar nga praktika e GJEDNJ dhe e Gjykatës
Kushtetuese.

193
 KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatorin e çështjes Edmond Islamaj, prokurorin Kostaq Beluri, i cili kërkoi
rrëzimin e kërkesës; mbrojtësit e të gjykuarit, av. Ervin Bacaj, i cili kërkoi pranimin e
kërkesës; dhe pasi analizoi dhe diskutoi çështjen në tërësi;

VËREN

Se kërkesa e të dënuarit Elton Tafili është e bazuar dhe duhet pranuar, duke u prishur
vendimi nr. 536, datë 22.06.2007 i Gjykatës së Lartë, vendimi nr. 461, datë 27.12.2005 i
Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimi nr. 13, datë 24.01.2005 i Gjykatës së Shkallës së Parë
Vlorë, si vendime të marra në shkelje të dispozitave procedurale penale dhe duke u kthyer
çështja për rigjykim në Gjykatën e Shkallës së Parë Vlorë, me tjetër trup gjykues.

I. RRETHANAT E ÇËSHTJES

Kërkuesi, Elton Tafili është ekstraduar nga shtetit ialian drejt Republikës së Shqipërisë
më datë 10.02.2017, ekstradim i kryer në funksion të ekzekutimit të vendimit penal nr. 13,
datë 24.01.2005 të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë, lënë në fuqi nga vendimi nr. 461, datë
27.12.2005 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe ndryshuar me vendimin nr. 536, datë 22.06.2007
të Gjykatës së Lartë.
Në datë 10.03.2017, kërkuesi i është drejtuar Gjykatës së Lartë, me kërkesën për
rishikimin e vendimeve të mësipërme, me argumentin se është dënuar në mungesë.
Nga materialet e çështjes rezulton se në datë 09.01.2004 kërkuesi Elton Tafili, bashkë me
të pandehur të tjerë, kundrejt shpërblimit, kanë nisur një gomone me klandestinë, duke dhënë
ndihmë për kalim të paligjshëm të kufijve. Si rezultat i mjetit të papërshtatshëm (gomones)
dhe dallgëve të detit (5-6 ballë) gomonia 5 milje larg bregut është mbytur dhe për rrjedhojë
kanë humbur jetën 19 persona.
Nga ana e Prokurorisë pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë është filluar dhe dërguar
për gjykim çështja penale në ngarkim të Elton Tafili, etj. me akuzën e kryerjes së veprave
penale të “Ndihmë për kalim të paligjshëm të kufijve” dhe “Kalim të paligjshëm të kufijve”,
parashikuar përkatësisht nga nenet 298/3 e 297 të K.Penal.

II. PROCEDURAT GJYQËSORE

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr. 13, datë 24.01.2005 ka vendosur
ndër të tjera:
3. Të deklarojë fajtor të pandehurin Elton Tafili për veprën penale të “Kalimit të
paligjshëm të kufirit shtetëror” dhe në bazë të nenit 297/2 të Kodit Penal e dënon me 10 vjet
burgim.
Të deklarojë fajtor të pandehurin Elton Tafili për veprën penale “të dhënies ndihmë për
kalim të paligjshëm të kufirit” dhe në baze të Nenit 298/3 të Kodit Penal e dënon me 25 vjet
burgim.
Në zbatim të Nenit 55/1 të Kodit Penal të dënohet me një dënim të vetëm, i cili të
përbëhet nga dënimi më i rëndë i shtuar, duke e dënuar përfundimisht të pandehurin Elton
Tafili me 25 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit do të fillojë nga dita që do të bëhet i mundur ndalimi i tij. Vuajtja e
dënimit të bëhet në një burg të sigurisë së lartë.

194
 Dënimin e të pandehurit Elton Tafili krahas dënimit me burgim edhe me gjobë dhe
bazuar në Nenin 34/5 të Kodit Penal me 1.000.000. (një milion) lekë gjobë. Pagimi i gjobës
të bëhet brenda dy muajve nga dita që vendimi do të marrë formë të prerë.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr. 461, datë 27.12.2005 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr. 13, datë 24.01.2005 të Gjykatës së Rrethit Vlorë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr. 536, datë 22.06.2007 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr. 461, datë 27.12.2005 të Gjykatës së Apelit Vlorë përsa i
përket deklarimit fajtor të të gjykuarve sipas nenit 298/3 të K.Penal.
Prishjen e këtij vendimi dhe pushimin e gjykimit të çështjes në ngarkim të të gjykuarve
Viron Robaj, Altin Beluli, Elton Tafili, Hysni Tafili, Nazmi Hyka dhe Cukall Delia për
veprën penale të parashikuar nga neni 297/2 i K.Penal për shkak se fakti nuk përbën vepër
penale.
Ndryshimin e këtij vendimi vetëm përsa i përket masave të dënimit me burgim, si vijon:
3. Dënimin e të gjykuarit Elton Tafili me 20 (njëzet) vjet burgim.

Kundër vendimeve të mësipërme, ka paraqitur kërkesë për rishikim i dënuari Elton Tafili,
për shkaqet e cituara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

III. NË LIDHJE ME KËRKESËN PËR RISHIKIM

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, nga aktet e administruara në dosjen
gjyqësore, rezulton se, kërkuesi, Elton Tafili është ekstraduar nga shtetit italian drejt
Republikës së Shqipërisë më datë 10.02.2017, në datë 10.03.2017, i është drejtuar Gjykatës
së Lartë, me kërkesën sipas objektit të mësipërm.
Kërkuesi është gjykuar në mungesë, pa pasur dijeni për procesin gjyqësor në ngarkim
të tij, pasi në gjykimin e çështjes penale në ngarkim të tij, ai është mbrojtur nga avokatë të
zgjedhur nga familjarët e tij (vëllai i tij), dhe ai nuk ka hequr dorë asnjëherë nga garancia për
rihapjen e procesit gjyqësor pas ekstradimit. Në rastin konkret as kërkuesi Elton Tafili nuk ka
hequr dorë nga e drejta e rishikimit dhe as shteti i kërkuar (Italia) nuk ka përcaktuar në
kërkesën për ekstradim të Elton Tafili që të mos i njihet e drejta e rishikimit të vendimit
penal të dhënë ndaj tij.
Në nenin 42 të ligjit nr. 10193/2009 “Për marrëdhëniet juridiksionale me autoritetet e
huaja në çështjet penale”, të ndryshuar, parashikohet se: “1. Ministri i Drejtësisë përcakton
në urdhrin që disponon ekstradimin e një shtetasi të huaj kërkesën për respektimin e parimit
të specialitetit.
Për këtë qëllim, në fillim të procedurës së ekstradimit dhe kur garancitë nuk janë
dhënë, Ministri i Drejtësisë kërkon nga shteti kërkues që: (...) ç) i ekstraduari, nëse është
gjykuar në mungesë, ka të ketë të drejtën e rishikimit të vendimit gjyqësor të dhënë ndaj tij;
(…).
Në nenin 51 të po këtij ligji, parashikohet se: 1. Kur personi i kërkuar ekstradohet, ai
gëzon të gjitha të drejtat e parashikuara në nenin 42 të këtij ligji, me përjashtim të rastit kur i
ekstraduari ka hequr dorë nga këto të drejta dhe kur shteti i kërkuar e ka përcaktuar një gjë
të tillë shprehimisht në kërkesë (…).
Gjykata Kushtetuese me vendimin e saj nr. 26/2012, ka vërejtur se: “...Gjykata, në
jurisprudencën e saj, ka theksuar se e drejta e palëve për të qenë të pranishme dhe për t’u
mbrojtur në procesin gjyqësor, janë aspekte të rëndësishme të procesit të rregullt ligjor, në
përputhje me nenin 42 të Kushtetutës dhe nenin 6 të KEDNJ-së. Referuar edhe
jurisprudencës së Gjykatës Evropiane të të Drejtave të Njeriut (GJEDNJ), Gjykata ka
përcaktuar ndër vite, disa standarde në lidhje me gjykimin në mungesë sipas të cilave: a) i
pandehuri ka të drejtë të jetë i pranishëm në procesin gjyqësor të kryer në ngarkim të tij; b) i

195
pandehuri mund të heqë dorë vullnetarisht nga ushtrimi i kësaj të drejtë; c) i pandehuri duhet
të jetë në dijeni për ekzistencën e një procesi gjyqësor në ngarkim të tij; ç) duhet të ekzistojnë
instrumente paraprake ose riparuese për të shmangur procese në ngarkim të të pandehurit,
ose për të siguruar një proces të ri dhe, nëpërmjet depozitimit të provave të reja, të drejtën e
mbrojtjes që nuk ka qenë e mundur të ushtrohet personalisht në procesin e zhvilluar në
mungesë, të përfunduar tashmë (shih vendimet nr. 30, datë 17.06.2010, nr. 45, datë, më
10.10.2011 të Gjykatës Kushtetuese).”
Sipas praktikës së kësaj Gjykate si dhe të GJEDNJ-së, është detyrë e autoriteteve
shtetërore përkatëse që të njoftojnë në mënyrë rigoroze, konform kërkesave procedurale, të
pandehurin ndaj të cilit ka filluar një proces penal, pasi vetëm në këtë mënyrë mund të arrihet
në përfundimin se i pandehuri ka hequr dorë me vullnetin e tij të lirë nga pjesëmarrja në
gjykim. Vërtetimi i këtyre fakteve, sipas Gjykatës, është detyrë e organeve kompetente. Me
këtë detyrim të organeve përkatëse shtetërore, për të njoftuar në mënyrë rigoroze të
pandehurin dhe për të provuar se ai i fshihet drejtësisë, është e lidhur e drejta e tij për të
marrë pjesë në gjykim, si dhe e drejta e gjykatës për të vendosur për gjykimin e tij në
mungesë, kur janë respektuar në mënyrë rigoroze dispozitat për njoftimin (shih vendimet nr.
30, datë 17.06.2010, nr. 45, datë, më 10.10.2011 të Gjykatës Kushtetuese).
Gjykata, gjithashtu, është shprehur se duhet të pranohet mbrojtësi i zgjedhur nga
familjarët e të pandehurit vetëm nëse provohet se ata po veprojnë në bazë të porosisë që kanë
marrë nga i pandehuri. Pra, lejohet zgjedhja e avokatit nga ana e familjarëve vetëm nëse këta
të fundit shprehin vullnetin e të pandehurit për të hequr dorë nga pjesëmarrja në proces dhe
jo të investohen me këtë zgjedhje nëse ata nuk kanë kontakte me të pandehurin, çka, është
detyrë e organeve kompetente shtetërore. Në këtë mënyrë është rigoroz zbatimi i procedurave
të njoftimit (shih vendimet nr. 30, datë 17.06.2010, nr. 45, datë, më 10.10.2011 të Gjykatës
Kushtetuese).
Si konkluzion, sipas jurisprudencës së kësaj Gjykate, në radhë të parë është e
domosdoshme që i pandehuri duhet të ketë dijeni në se ndaj tij ka filluar një proces penal
dhe, në radhë të dytë, ky duhet të heqë dorë vullnetarisht nga pjesëmarrja në të. Gjykata ka
arritur në këtë përfundim, për arsye se heqja dorë nënkupton një akt vullneti nga ana e të
pandehurit, që siç është pranuar nga teoria e së drejtës penale, për të pasur një akt vullnetar,
duhet të ketë në radhë të parë një proces të brendshëm të perceptimit të realitetit nga ana e të
pandehurit dhe më pas një proces të brendshëm vendimmarrjeje prej tij (shih vendimet nr.
30, datë 17.06.2010; nr. 45, datë 10.10.2011 të Gjykatës Kushtetuese).
...Duke u bazuar në këto parime, edhe GJEDNJ-ja ka përcaktuar kritere të qarta dhe të
plota për drejtësinë kushtetuese lidhur me gjykimin në mungesë. Ajo ka theksuar se e drejta e
një personi të akuzuar, për të qenë i pranishëm në seancën dëgjimore të akuzave të ngritura
kundër tij, është thelbësore për një proces të drejtë (Ektabani kundër Suedisё, 1988;
Vaundelle kundër Francës, 2003). Kjo përfshin jo vetëm praninë fizike, por edhe aftësinë për
të dëgjuar dhe ndjekur procedimet, për të kuptuar provat dhe argumentet, për të orientuar
përfaqësuesit ligjorë dhe për të dhënë fakte. Kjo është veçanërisht e rëndësishme kur
procedimet kanë natyrë kontradiktore. Shteti ka detyrimin për t’i dhënë të pandehurit një
njoftim efektiv dhe të përshtatshëm për seancën dhe të marrë masa për të siguruar praninë e
tij (Poitrimol kundër Francёs, 1993; Spinatto kundër HMP Brixton dhe Italisё, 2001).
Gjykata thekson se është e një rëndësie thelbësore, që i akuzuari të jetë i pranishëm në
seancë, sepse ai ka të drejtën të dëgjohet, por edhe sepse ai ka nevojë t’i verifikojë gjykatës
vërtetësinë e thënieve të tij dhe t’i krahasojë këto me të palës tjetër ose dhe të dëshmitarëve.
Ligjvënësi duhet të jetë në gjendje të mos nxisë mungesa të pajustifikueshme (Geyseghem
kundёr Belgjikёs, 1999). Edhe pse nuk është absolute, e drejta e çdokujt, të akuzuar për një
vepër penale, për t’u mbrojtur efektivisht nga një mbrojtës ligjor, është një nga kriteret
kryesore të gjykimit të drejtë. Një person i akuzuar penalisht nuk e humb këtë të drejtë

196
thjesht për faktin se ai nuk ndodhet vetë personalisht në gjyq (Mariani kundër Francёs,
2005).
GJEDNJ-ja është shprehur gjithashtu se të informosh dikë për një proces të hapur
kundër tij, është një akt gjyqësor i një rëndësie të veçantë që duhet bërë në përputhje me
kërkesat procedurale dhe thelbësore, të cilat garantojnë ushtrimin efektiv të të drejtave nga
ana e të pandehurit. Njoftimi i paqartë dhe joformal nuk mjafton. Ndërkohë, nëse mund të
pranohet një njoftim edhe tërthorazi, heqja dorë duhet të jetë e qartë. Është një e drejtë e
personit të dënuar in absentia, i cili nuk rezulton se ka hequr dorë në mënyrë të qartë nga e
drejta e tij për t’u paraqitur në gjykim, të ketë në të gjitha rastet një vendim të ri mbi akuzat
(Sejdovic kundër Italisë, 2000).
KEDNJ-ja u lë shteteve kontraktuese një diskrecion të gjerë lidhur me zgjedhjet e
mjeteve, për të siguruar se sistemi i tyre ligjor është në përputhje me kërkesat e nenit 6 tё saj.
Detyra e GJEDNJ-së është të shqyrtojë nëse rezultati që KEDNJ-ja kërkon, është arritur nga
shtetet kontraktuese. Veçanërisht, mjetet procedurale të ofruara nga legjislacioni i brendshëm
dhe praktika duhet të tregojnë se ato kanë qenë efektive, kur një person i akuzuar penalisht
nuk ka hequr dorë nga të drejtat e tij për t’u dëgjuar dhe mbrojtur personalisht dhe as nuk i
është fshehur drejtësisë (shih vendimet nr. 30, datë 17.06.2010; nr. 45, datë 10.10.2011 të
Gjykatës Kushtetuese).
Gjithsesi, jo vetëm shkronja, por as dhe fryma e nenit 6 të KEDNJ-së nuk e ndalojnë
një person të heqë dorë nga të drejtat e tij, me dëshirë shprehimisht ose faktikisht. Por,
megjithatë, për qëllimet e KEDNJ-së do konsiderohet efektive, që të drejtat e atij, që ka
hequr dorë prej tyre, të sanksionohen pa ekuivoke dhe të shoqërohen me një minimum të
garancive, për shkak të rëndësisë së tyre. Autoritetet kombëtare kanë një marzh vlerësimi për
zgjedhjen e mjeteve në sistemet e tyre ligjore, por me kusht që këto mjete juridike të jenë në
përputhje me standardet e vendosura nga neni 6/1 i KEDNJ-së (Colozza kundër Italisë,
1985).
Kolegjet e Bashkuara te Gjykatës se Larte me vendimin e tyre unifikues nr. 1/2014,
janë shprehur:
...Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë (më poshtë të cituara “Kolegjet e
Bashkuara” ose “Gjykata”) ritheksojnë se e drejta e mbrojtjes, në kuptimin thelbësor të saj,
është një e drejtë themelore me karakter kushtetues e cila i përket ekskluzivisht të pandehurit
dhe nuk mund të transferohet tek të afërmit. 1
Figura e mbrojtësit në procesin penal është e natyrës teknike. Ajo ushtrohet nëpërmjet
dhënies së ndihmës juridike për të mbrojturin dhe përfaqësimit të tij në gjykim. Në funksion të
autoritetit që jep tagrin e përfaqësimit, legjislacioni ynë procedural penal njeh dy lloje
mbrojtësish, përkatësisht: i) atë të zgjedhur nga i pandehuri (neni 48 i KPP), dhe ii)
mbrojtësin e caktuar nga organi që procedon, në rast se i pandehuri nuk ka zgjedhur
mbrojtës, ose ka mbetur pa të, dhe gjithnjë nëse e kërkon një të tillë (neni 49 i KPP).
Mbrojtësi me marrjen e tagrave ka të drejtat (procedurale) që ligji i njeh të
pandehurit, përveç atyre që i rezervohen personalisht këtij të fundit...
Ne interpretim te dispozitave te mësipërme, ne harmoni me Kushtetutën si dhe
KEDNJ, dhe qëndrimet e mbajtura nga Gjykata Kushtetuese dhe Gjykata e Larte, të cilat
rregullojnë të drejtën për një proces të rregullt ligjor si dhe garancitë e të pandehurit në një
proces penal, i pandehuri i dënuar në mungesë, i cili nuk i fshihet drejtësisë, dhe nuk ka
hequr dorë në mënyrë të parevokueshme për të drejtën e tij, për të qenë i pranishëm në
gjykim dhe për të zgjedhur mbrojtës personalisht, lejohet të paraqesë kërkesë për rishikim,
me qëllim ankimin e vendimit të dënimit kundër tij.
1
Kolegjet e Bashkuara, vendim nr. 1, datë 20.01.2011, faqe 7; Gjykata Kushtetuese,
vendim nr. 30, datë 17.06.2010, faqe 15-16.

197
 Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, e drejta të gjykuarit i lind, në çastin që
ai është njoftuar mbi faktin e një procesi penal të zhvilluar kundër tij, i është komunikuar
vendimi perfundimtar, është informuar në lidhje me të drejtën e tij për të kërkuar rihapje të
procesit, si dhe mjetin procedural për ushtrimin e kësaj të drejte. Njoftimi i këtyre akteve,
veçanërisht i vendimit, si një akt gjyqësor i një rëndësie të veçantë, ashtu edhe i akteve te
tjera, bëhet në përputhje me kërkesat procedurale, të cilat garantojnë ushtrimin efektiv të të
drejtave nga ana e të gjykuarit.
Njoftimi i paqartë dhe joformal nuk mjafton, ashtu sikurse konsiderohet nga organi i
prokurorisë, procesverbali i marrjes në dorëzim të të ekstraduarit. Nga ky procesverbal, nuk
rezulton që të ekstraduarit t’i jetë vënë në dispozicion vendimi penal i dhënë kundër tij, si
dhe t’i jenë bërë të njohura, të drejtat e tij në lidhje me rihapjen e procesit.
Nëse njoftimi i këtyre akteve bëhet i plotë dhe i qartë, duke respektuar rregullat
procedurale, dhe i ekstraduari, paraqet kërkesën e tij, jashtë afatit 30 ditor, nga mbërritja në
territorin shqiptar, ateherë, mund të rrëzohet kërkesa e tij, për mosparaqitjen në afat të saj,
sipas nenit 51/4 të ligjit nr. 10193, datë 03.12.2009 “Për marrëdhëniet juridiksionale me
autoritetet e huaja në çështjet penale”, të ndryshuar.
Në të kundërt, kërkesa për rishikimin e vendimit penal konsiderohet e paraqitur
brenda afatit ligjor, nëse, organi i akuzës nuk provon se, vendimi gjyqësor, si akt i është
njoftuar kërkuesit në respektim të dispozitave procedurale penale, si dhe ai të jetë informuar
në lidhje me të drejtën e tij, për të paraqitur ankimin me objekt rishikimin e vendimit
gjyqësor të dhënë ndaj tij.
Në rastin kur i ekstraduari, nuk mund të vendoset në afat për ankim kundër vendimit
të gjykatës së shkallës së parë, pasi vendimi i kësaj gjykate është bërë objekt shqyrtimi më
parë nga një gjykatë më e lartë, Kolegji çmon se i vetmi mjet procedural që garanton të
drejtën e pretenduar të dënuarit në mungesë për një rigjykim, i cili do të sigurojë të drejtën e
mbrojtjes dhe të dëgjimit të personit në lidhje me akuzën në ngarkim të tij, në pajtim me
parimin audi alteram partem, është ankimi i jashtëzakonshëm, domethënë kërkesa për
rishikimin e vendimit penal të formës së prerë.
Pas ekstradimit të tij, kërkuesi Elton Tafili nuk është shprehur se, ka hequr dorë nga e
drejta e rishikimit të vendimit gjyqësor të dhënë ndaj tij, për te cilën ka dhënë garanci edhe
vetë shteti shqiptar, por se, ai brenda afatit ligjor, ka paraqitur kërkesë përpara gjykatave
shqiptare për te bërë të mundur rihapjen e procesit ndaj tij. Kolegji çmon të theksojë se
shkaku i rishikimit që përbën objektin e kërkesës së dënuarit Elton Tafili, është i llojit sui
generis, dhe nuk përbën një shkak themelit nga ata që parashikohen në nenin 450 të Kodit të
Procedurës Penale, por një shkak i parashikuar nga legjislacioni i posaçëm, që përbën lex
specialis, në raport me shkaqet klasike për të cilat legjitimohet gjykimi i rishikimit. Kësisoj,
në shqyrtimin e kërkesës për rishikimin e vendimit penal të formës së prerë, në këtë rast,
Kolegji Penal nuk shqyrton nëse, kërkesa përmban shkaqe nga ato që parashikohen
shprehimisht në nenin 450 të KPP, por vetëm çështjen nëse mbi kërkesën e paraqitur dhe
aktet e dosjes gjyqësore, provohet apo jo, nëse janë ndjekur dhe respektuar procedurat për
dhënien e vendimit të dënimit në mungesë në ngarkim të kërkuesit.
Në këto rrethana, në zbatim të dispozitave proceduriale penale që parashikojnë nenet
449 të Kodit të Procedurës Penale dhe të ligjit nr. 10193/2009, “Për marrëdhëniet
juridiksionale me autoritetet e huaja në çështjet penale”, të ndryshuar, Kolegji vlerëson se
duhet të pranohet kërkesa e paraqitur nga kërkuesi Elton Tafili, për rishikimin e vendimit
penal të formës së prerë të dhënë kundër tij, pasi kërkuesi është gjykuar në mungesë, pa pasur
dijeni për procesin gjyqësor në ngarkim të tij, ku është mbrojtur nga avokatë të zgjedhur nga
familjarët e tij dhe ai nuk ka hequr dorë asnjëherë nga garancia për rihapjen e procesit
gjyqësor pas ekstradimit.

198
 Pranimi i kërkesës së kërkuesit Elton Tafili për rishikimin e vendimit penal të formës
së prerë, ka si synim rihapjen e procesit penal në ngarkim të të gjykuarit, në mënyrë ai i
gjykuari të mund të ushtrojë të drejtat themelore të mbrojtjes, si dhe të zhvillohet një gjykim
kontradiktor, ku i gjykuari të dëgjohet në lidhje me akuzën dhe të kontribuojë në vërtetimin e
së vërtetës, pra që ai të ketë mundësi që të kundërshtojë provat e paraqitura nga prokuroria,
por edhe të ketë mundësi të paraqesë edhe prova kundër akuzës së ngritur ndaj tij, në pajtim
me parimin e kontradiktorialitetit për aq sa është e mundur dhe kërkohet nga ana e të
gjykuarit.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 453/3 të Kodit të Procedurës
Penale,

VENDOSI
Pranimin e kërkesës.
Prishjen e vendimit nr. 536, datë 22.06.2007 të Gjykatës së Lartë, të vendimit nr. 461,
datë 27.12.2005 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit nr. 13, datë 24.01.2005 të Gjykatës
së Shkallës së Parë Vlorë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Shkallës së Parë
Vlorë me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 19.07.2017

199
 MENDIM PAKICE

Si anëtare e Kolegjit Penal, e mbetur në pakicë, nuk pajtohem me përfundimin e

arritur nga ana e shumicës në rastin konkret për motivet e mëposhtme.
Ndonëse jam dakord me parimin sipas të cilit për personin e gjykuar në mungesë
duhet parashikuar një mjet efektiv për rihapjen e procesit gjyqësor në ngarkim të personit të
gjykuar në mungesë, me qëllim për t’i garantuar atij të drejtën themelore për t’u dëgjuar dhe
kontribuuar në vërtetimin e fakteve dhe të vërtetës procedurale përpara se të gjykohet, nuk
pajtohem me mënyrën e zbatimit të këtij parimi të arritur nga Gjykata e Lartë në rastin
konkret.
Sikundër është konstatuar nga ana e shumicës, në rastin konkret i gjykuari Tafili është
gjykuar në mungesë nga mbrojtës i caktuar nga familjarët dhe jo mbrojtës i caktuar kryesisht.
Në këto kushte, mbrojtësi i zgjedhur nga familja, e të gjykuarit Tafili, ka mbrojtur interesat e
kërkuesit në të gjitha shkallët e gjykimit duke vepruar në përputhje me dispozitat procedurale
në fuqi the interpretimet që Gjykata Kushtetuese i ka bërë përmbajtjes së nenit 410 të Kodit
të Procedurës Penale në vendimet e saj me nr. 17, datë 17.04.2000, nr. 5, datë 07.02.2001
dhe nr. 15, datë 17.03.2003. Në kohën e gjykimit të çështjes dhe paraqitjes së ankimeve nga
mbrojtësi i zgjedhur nga familja, vendimet e mësipërme të Gjykatës Kushtetuese kanë qenë
në fuqi. Vetëm me Vendimin unifikues datë 10.03.2014, nga ana e Gjykatës së Lartë është
arritur në përfundimin se ankimi i paraqitur nga ana e mbrojtësit të zgjedhur nga të afërm të
të pandehurit duhet të konsiderohet si ankimi i paraqitur nga mbrojtësi i caktuar kryesisht nga
ana e gjykatës. Çka do të thotë se vetëm pas këtij vendimi unifikues të datës 10.03.2014, do
të zbatohet ky përcaktim i ri për ankimin e bërë nga ana e mbrojtësit të caktuar nga familjarët
e të pandehurit të gjykuar në mungesë dhe se legjitimimi i mbrojtësit të caktuar nga ana e të
afërmve më parë duhet të konsiderohet si në përputhje me ligjin procedural në fuqi dhe
vendimet e Gjykatës Kushtetuese. Gjykatat e themelit kanë marrë të gjitha masat për
njoftimin e të gjykuarit Tafili sipas procedurës që parashikon ligji.
Në këto kushte, ndryshe nga konkluzioni i arritur nga ana e shumicës, kam mendimin
se kërkesa për rishikimin e një vendimi të dhënë ndaj një të gjykuari, i cili është dënuar në
mungesë me vendim të formës së prerë, i cili është përfaqësuar dhe mbrojtur me anë të një
mbrojtësi të caktuar nga ana e të afërmve të tij, në mungesë të paraqitjes së ndonjë prove apo
ndonjë rrethane të re që të vërtetojnë cenimin e procesit të rregullt e të drejtë, nuk duhet të
ishte pranuar.
Për këto arsye, nuk pajtohem me përfundimin e arritur nga ana e shumicës e Kolegjit
Penal të Gjykatës së Lartë, kur ka pranuar kërkesën e të gjykuarit Elton Tafili dhe ka
disponuar prishjen e vendimit nr. 536, datë 22.06.2007 të Gjykatës së Lartë, të vendimit nr.
461, datë 27.12.2005 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit nr. 13, datë 24.01.2005 të
Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e
Shkallës së Parë Vlorë.

GJYQTARE

Arjana Fullani

200
Nr. 56250-00193-00-2016 Regj. Themeltar
Nr. 00-2017 -657 Vendimi (119)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës se Larte i përbërë nga:

Edmond Islamaj Kryesues

Guxim Zenelaj Anëtar
Artan Zeneli Anëtar
Tom Ndreca Anëtar
Andi Çeliku Anëtar

në seancë gjyqësore të dates 19.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që i përket:

KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR

KURBIN.

I GJYKUAR: FRANÇESK NDOCI

AKUZUAR:
Për veprën penale të "Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve"
parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin, me vendimin nr.167-41,datë 20.02.2015, ka

vendosur:
“1- Deklarimin e fajtor të të pandehurit Françesk Ndoci për veprën penale
"Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve", vepër kjo e parashikuar nga neni 283/1
i Kodit Penal, dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 6 (gjashtë) vjet
burgim.
2- Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale uljen e 1/3 së masës së dënimit
dhe dënimin përfundimisht të të pandehurit Françesk Ndoci me 4 (katër)
vjet burgim.
3- Në aplikim të nenit 59 të K.Penal, pezullim të ekzekutimit të vendimit për
një afat kohe prej 3 vjetësh duke mbajtur kontakte me shërbimin e provës.
4- Prova materiale lëndë narkotike e llojit Cannabis Sattiva lënë në ruajtje në
magazinën qendrore të drogave Tiranë të asgjësohet.
5- Shpenzimet procedurale në vlerën 15 000 (pesëmbëdhjetëmijë) lekë ti
ngarkohen të pandehurit Françesk Ndoci. …”

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1783, datë 27.10.2015, ka vendosur: 

“Lënien në fuqi të vendimit nr.167-41, datë 20.02.2015 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Kurbin, me ndryshimin që ndaj të pandehurit Françesk Ndoci
të hiqet pezullimi i ekzekutimit të vendimit, sipas nenit 59 të K.Penal.”.

201
 Kundër këtij vendimi, më datë 13.11.2015, ka ushtruar Rekurs i gjykuari Françesk
Ndoci, përfaqësuar nga av.E.Bunaj, i cili kërkon:
Ndryshimin e këtij vendimi në pjesën qe ka aplikuar e nenin 59 të K.Penal,
lënien në fuqi vendimit e gjykatës së shkallës së parë, duke parashtruar këto
shkaqe:

- Gjykata e Apelit Tiranë ka keqinterpretuar ligjin penal dhe procedural, në lidhje me

ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë, duke mos aplikuar nenin 59 të
K.Penal.
- Vendimi i gjykatës së shkallës së parë është plotësisht i bazuar në prova dhe në ligj. Kjo
gjykatë me të drejtë ka aplikuar nenin 59, pasi ka vlerësuar dhe analizuar rrethanat e
çështjes.
- Gjykata ka mbajtur parasysh rrethanat lehtësuese parashikuar nga neni 48 e 49 të
K.Penal, si më poshtë:
- I pandehuri Françesk Ndoci, ka kërkuar gjykim të shkurtuar të çështjes, në gjendjen
që janë aktet, duke i pranuar ato, pa iu nënshtruar debatit gjyqësor, duke pranuar
akuzën dhe duke u ndjerë dhe treguar pendim të thellë për kryerjen e veprës penale
dhe mos përsëritjen më në të ardhmen të asnjë vepre penale. Këtë qëndrim e ka
treguar në seancën gjyqësore duke shprehur qëndrimin e tij lidhur me pranimin e
akuzës, pranimin e akteve në gjendjen që ishin, duke treguar pendim të thellë, duke
mos u bërë në asnjë rast shkak për shtyrje, zvarritje të procesit, etj.
- Faktin se i pandehuri Françesk Ndoci, është i pa dënuar më parë, e vërtetuar me
vërtetimin gjyqësor të administruar në dosjen penale. ... 
- Faktin që i pandehuri dhe familja e tij nuk kanë patur ndonjë problem dhe kanë patur
sjellje shumë të mirë në ambientin ku jetojnë, si dhe gëzojnë respekt nga komuniteti
ku jetojnë.
- Faktin që i pandehuri është përdorues i produkteve të metabolizmit të kanabinoideve.
- I pandehuri nuk paraqet ndonjë rrezikshmëri të lart shoqërore siç është shprehur
organi i akuzës, i cili nuk ka marrë parasysh faktin se i pandehuri është përdorues i
lëndëve narkotike dhe doza gjetur është fare e vogël (9.748 gram) dhe ai që në fillim
ka deklaruar se është për përdorim vetjak. Pra, qëllimi i mbajtjes së lëndës narkotike
ka qenë për përdorim vetjak dhe jo për qëllim përfitimi material apo tregtimi.
- Në këto kushte mendojmë se mos aplikimi i nenit 59 të K.Penal nga gjykata e apelit
nuk i përgjigjet rëndësisë së faktit, pasi i pandehuri ndjehet i penduar thellë, burgimi
do të përkeqësonte gjendjen sociale dhe ekonomike të familjes. I pandehuri nga
dt.13.01.2014-13.02.2013 ka qenë me masë sigurimi “arrest në burg” dhe më pas me
masë “arrest në shtëpi”.
- Gjykata e apelit ka ndryshuar vendimin duke mos aplikuar nenin 59 të K.Penal, duke
mos marrë në konsideratë asnjë nga rrethanat lehtësuese të parashikuar nga neni 48 e
49 të K.Penal. Po ashtu, nuk ka parasysh se i pandehuri është përdorues i lëndëve
narkotike, sasinë e vogël të lëndës narkotike.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca, prokurorin Arqilea Koca, i cili kërkoi
pushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë, si dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,

202
 VËREN
Shqyrtimi i çështjes penale, të regjistruar në Gjykatën e Lartë me nr.00193 akti, viti
2016, në ngarkim të të gjykuarit Françesk Ndoci, duhet të pushohet.
Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës se Parë Kurbin ka përcjellë për gjykim çështjen
penale nr.2025, datë 19.11.2013, në ngarkim të të pandehurit Enis Caushi, i akuzuar se ka
kryer veprën penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, të parashikuar nga neni 283/1 i
Kodit Penal.
Gjykatat kanë pranuar këto rrethana të çështjes;
Me datë 13.01.2014 në baze të një plani operacional si dhe në bazë të informacionit
dhe te dhënave te marra ne rruge operative nga ana e forcave te Komisariatit te Policisë
Kurbin ne bashkëpunim me Drejtorinë e Policisë se Qarkut Lezhe, gjate kontrollit ne
postobllokun e ngritur ne kryqëzimin e fshatit Zheje është konstatuar duke u afruar një
automjet me targe LA 8635 A. Me te pare postobllokun dhe afruar tek ky kryqëzim forcat e
policisë kane pare dhe konstatuar se nga dera e këtij automjeti ne lëvizje ne afërsi te
postbllokut njeri nga pasagjeret, i identifikuar me pas si shtetasi i pandehuri Françesk Ndoci,
ka hedhur nga automjeti dy qeska plasmasi te vogla. Policia me të parë këtë veprim ka
ndaluar automjetin ku gjatë pyetjes, shtetasi Françesk Ndoci pranon faktin, se i ka hedhur
vetë nga automjeti dhe se janë lende bimore narkotike e llojit cannabis, të cilën e përdor për
nevoja personale.
Nga ana e policisë gjyqësore është bërë këqyrja e vendit të ngjarjes, ku janë
sekuestruar me cilësinë e provës materiale dy qeska me material bimor në pamje të parë dhe
nga karakteristikat e dyshuar lëndë narkotike, është pyetur shtetasi Françesk Ndoci, nga ana e
policisë gjyqësore janë përpiluar edhe vendimet përkatëse të ekspertimit, është bërë peshimi i
kësaj lëndë të dyshuar, ku rezultoi në peshë prej 10.6 gram, së bashku me amballazhin.
Gjithashtu policia gjyqësore ka pyetur edhe shtetasit Ardian Bardhoku dhe Fatmir
Suti me cilësinë e personit që tregojnë rrethana të hetimit.
Referuar Aktit të Ekspertimit Kimik Bimor nr.1283 datë 04.02.2014 rezulton se
materiali bimor objekt ekspertimi sekuestruar shtetasit Françesk Ndoci pas peshimit pa
amballazh është 9.748 gram, dhe është cannabis sattiva.
Në funksion të hetimit organi i akuzës, ka kryer edhe Ekspertimin Toksikologjik
ligjor, ku në bazë të aktit të ekspertimit me nr.216 datë 27.01.2014, rezulton se në mostrën e
urinës së këtij shtetasi Françesk Ndoci u zbulua prania e produkteve të metabolizmit të
kanaboideve.
Gjatë hetimeve i pandehuri ka dhënë deklarime, ka pranuar faktin, se lënda narkotike
është e tij, e ka për përdorim vetjak, dhe se këtë lëndë ai e ka blerë në Mamurras një personi
të paidentifikuar nga ana e të pandehurit.
Në përfundim të gjykimit, të zhvilluar me procedurën e gjykimit të shkurtuar, Gjykata
e Rrethit Gjyqësor Kurbin, me vendimin nr.167-41, datë 20.02.2015, ka vendosur:
“1- Deklarimin e fajtor të të pandehurit Françesk Ndoci për veprën penale "Prodhimit
dhe shitjes së narkotikëve", vepër kjo e parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal, dhe në
bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 6 (gjashtë) vjet burgim.
2- Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale uljen e 1/3 së masës së dënimit dhe
dënimin përfundimisht të të pandehurit Françesk Ndoci me 4 (katër) vjet burgim.
3- Në aplikim të nenit 59 të K.Penal, pezullim të ekzekutimit të vendimit për një afat
kohe prej 3 vjetësh duke mbajtur kontakte me shërbimin e provës.
4- Prova materiale lëndë narkotike e llojit Cannabis Sattiva lënë në ruajtje në
magazinën qendrore të drogave Tiranë të asgjësohet.
5- Shpenzimet procedurale në vlerën 15 000 (pesëmbëdhjetëmijë) lekë ti ngarkohen të
pandehurit Françesk Ndoci. …”

203
 Me këtë arsyetim:
“ ... Gjykata bazuar në këtë analizë të katër elementëve bazikë që konfigurojnë
cilësimin juridik të kësaj vepre penale, gjykata krijon bindjen se në rastin konkret i pandehuri
lidhet ngushtësisht me këta elementë dhe e bën atë përgjegjës për konsumimin e kësaj
kundërvajtjeje penale.
Në caktimin dhe individualizimin e dënimit gjykata respektoi dispozitat e pjesës së
përgjithshme të K.Penal dhe kufijtë e dënimit që parashikon nenet 283/1 të K.Penal.
Gjykata vlerësoi shkallën e rrezikshmërisë së të pandehurit dhe veprës penale duke
shprehur mendimin dhe bindjen e saj në dënimin e dhënë.
Gjithashtu gjykata konsideroi faktin se i pandehuri ka mbajtur qëndrim pohues dhe
është penduar thellë, për kryerjen e veprës penale.
Këto rrethana lehtësuese, evidente në rastin konkret dhe konform parashikimeve
ligjore të neneve 48, 49 të KP, gjykata i vlerësoi në mënyrën e vendimmarrjes së saj lidhur
me caktimin e dënimit, duke marrë parasysh faktet dhe rrethanat e mëposhtme:
 - I pandehuri Françesk Ndoci, ka kërkuar gjykim të shkurtuar të çështjes, në gjendjen
që janë aktet, duke i pranuar ato, pa iu nënshtruar debatit gjyqësor, duke pranuar akuzën
dhe duke u ndjerë dhe treguar pendim të thellë për kryerjen e veprës penale dhe mos
përsëritjen më në të ardhmen të asnjë vepre penale ...
- Faktin se i pandehuri Françesk Ndoci, është i pa dënuar më parë, e vërtetuar kjo në
bazë të vërtetimit gjyqësor të administruar në dosjen penale. ... 
- Rezultoi e provuar se i pandehuri Françesk Ndoci, është përdorues i produkteve të
metabolizmit të kanabinoideve, ...
- Sasia e gjetur e landës narkotike tek shtetasi i pandehuri Françesk Ndoci është në
dozë të vogël, në masën prej 9.748 gram, dhe faktin se i pandehuri Françesk Ndoci ka
deklaruar si në hetim ashtu edhe në gjykim se lëndën narkotike e ka për përdorim vetjak.
  Gjykata relaton se në këto rrethana, çmon se masa e dënimit të kërkuar nga
organi i akuzës nuk i përgjigjet rëndësisë së faktit, dhe veprës penale për të cilën i pandehuri
akuzohet. Pasi i pandehuri Françesk Ndoci gjatë gjithë hetimit dhe gjykimit nga mbajtur
qëndrim pohues dhe pendues, dhe duke qenë se qëllimi kryesor i dënimit është konkretisht
parandalimi i posaçëm i cili tashmë tek i pandehuri Françesk Ndoci është realizuar dhe
dënimi i tij me burgim do përkeqësonte gjendjen sociale si dhe gjendjen ekonomike të
familjes. Gjykata relaton se i pandehuri Françesk Ndoci nga data 13.01.2014 deri me date
13.02.2014 ka qenë më mase sigurimi “arrest ne burg”, të parashikuar nga neni 238 të
K.Pr.Penale, dhe pas kësaj datë Gjykata e Apelit Tiranë i ka caktuar si mase sigurimi atë të
“arrestit në shtëpi”, ... 
Gjykata në dhënin e vendimit duhet të marrë parasysh rrethanat e
sipërcituara, siç rezultoi e provuar fakti se i pandehuri Françesk Ndoci është përdorues i
produkteve të metabolizmit te kanabinoideve, i padënuar më parë, gjendjen e rëndë
ekonomike dhe familjare, pendimin e thellë, qëndrimi larg familjes së tij do ndikonte
negativisht jo vetëm në personalitetin e të pandehurit por edhe në jetën e anëtarëve të
familjes së tij.
Gjykata e çmoi të arsyeshme dhe të bazuar në prova të aplikojë nenin 59 të
K.Penal, ...”.
Mbi apelin e Prokurorit, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1783, datë
27.10.2015, ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.167-41, datë 20.02.2015 të Gjykatës
së Shkallës së Parë Kurbin, me ndryshimin që ndaj të pandehurit Françesk Ndoci të hiqet
pezullimi i ekzekutimit të vendimit, sipas nenit 59 të K.Penal.”
Me këtë arsyetim:
“... Në vendimin e saj gjykata nuk ka arsyetuar asnjë nga ato rrethana qe parashikon
neni 59 i K.Penal.

204
 Ne radhe te pare është rrezikshmëria e personit qe ka kryer veprën penale. Ne rastin
konkret rrezikshmëria e tij nuk është e vogël. Ai ka patur një sasi jo te vogël me vete dhe ka
qene ne prani te disa personave. Ka kryer veprime per te fshehur veprën qe ka kryer. Mosha
e te pandehurit nuk është e mitur, ai është 24 vjeç dhe ka një pjekuri te plote per te kuptuar
rrezikshmërinë e veprimeve te tij dhe te veprës penale. Nuk është ndjekës i ndonjë edukimi
arsimor. Nuk ka prova se ka një gjendje te renduar ekonomike ne familje dhe se është i vetmi
ky qe do te plotësonte nevojat e familjes. Pra gjykata nuk ka arsyetuar ato rrethana qe
parashikon ligji dhe t`i shoqëronte ato me prova por thjesht ka përmendur disa rrethana dhe
ka aplikuar pezullimin e ekzekutimit te dënimit sipas nenit 59 te K.Penal...”
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs i
gjykuari Françesk Ndoci, përfaqësuar nga av.E.Bunaj, i cili kërkon ndryshimin e këtij
vendimi në pjesën që ka hequr aplikimin e nenin 59 të K.Penal dhe lënien në fuqi vendimit e
gjykatës së shkallës së parë, duke parashtruar dhe shkaqet e cituara në pjesën haresë të
vendimit, të cilat përmbledhtazi konsistojnë në faktin se, Gjykata e Apelit Tiranë ka zbatuar
gabim ligjin penal, konkretisht nenin 59 të Kodit Penal.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në dhome këshillimi, pasi ka marrë në shqyrtim
shkaqet e parashtruara në rekursin e ushtruar, arsyetimet e vendimeve të gjykatave dhe
tërësinë e akteve te administruara në dosje, ka çmuar se rekursi përmban shkaqe nga ato qe
parashikon neni 432 i Kodit të Procedurës Penale dhe e ka kaluar çështjen për gjykim.
Në seancë gjyqësore, Prokurori parashtroi se, nga verifikimi i kryer pranë Institutit të
Ekzekutimit të Vendimeve Penale Shënkoll, Lezhë, rezulton se i gjykuari Françesk Ndoci ka
kryer dënimin dhe është liruar në datë 14.01.2017, në zbatim të ligjit nr.141/2016 “Për
dhënie amnistie”; në këto rrethana prokurori ka kërkuar pushimin e gjykimit të çështjes në
Gjykatën e Lartë.
Ndodhur në këto rrethana, kur i gjykuari Françesk Ndoci ka përfunduar vuajtjen e
dënimit, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, çmon se vazhdimi i gjykimit dhe marrja në
shqyrtim e shkaqeve të parashtruara në rekurs, lidhur me zbatimin e gabuar të nenit 59 të
Kodit Penal nga ana e Gjykatës së Apelit Tiranë, e bën gjykimin joefektiv; kjo pasi ka rënë
shkaku i rekursit dhe mungon objekti i gjykimit.
Sa më sipër, çështja nr.00193 akti, viti 2016, me rekursues të gjykuarin Francesk
Ndoci, duhet të pushohet.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 439/1, 441/1, 442/1/a të Kodit
të Procedurës Penale,

VENDOSI
Pushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.

Tiranë, më 19.07.2017.

205
Nr. 52701-00071-00-2015 Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-656 i Vendimit (120 )

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë prej:

Edmond Islamaj Kryesues

Guxim Zenelaj Anëtar
Tom Ndreca Anëtar
Artan Zeneli Anëtar
Andi Çeliku Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 19.07.2017, mori në shqyrtim çështjen penale me palë:

TË GJYKUARIT: FATOS SKEJA,

përfaqësuar nga
Av.Ardian Leka,
GOJART LOCI

OBJEKTI:
Shtrëngimi me anë të kanosjes ose dhune për dhënie pasurie.

Baza Ligjore: Neni 109/b/1 e 25 i K.Penal.

Gjykata e shkallës së parë për Krime të Rënda, me vendimin nr. 119 datë
20.10.2014 ka vendosur:
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Fatos Din Skeja, për kryerjen e veprës
penale; “Shtrëngimi me anë të kanosjes ose dhunës për dhënien e pasurisë”,
kryer në bashkëpunim dhe në bazë të nenit 109/b/1, 25 të Kodit Penal, e
dënon me tre vjet burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Fatos Din Skeja, fillon t’i llogaritet nga
dita e ndalimit tije, datë 24.12.2013.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Gojart Besim Loçi, për kryerjen e veprës
penale; “Shtrëngimi me anë të kanosjes ose dhunës për dhënien e pasurisë”,
kryer në bashkëpunim dhe në bazë të nenit 109/b/1, 25 të Kodit Penal, e
dënon me dy vjet e gjashtë muaj burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Gojart Besim Loçi, fillon t’i llogaritet nga
dita e ndalimit tije, datë 24.12.2013.
Bazuar në nenin 33 të Kodit Penal si dhe nenin 12 të Ligjit nr. 8328, date
16.04.1998, “Për të drejtat dhe trajtimin e të dënuarve me burgim“, vuajtja e
dënimit nga dy të të pandehurit Fatos Skeja dhe Gojart Loçi do të kryhet në
një nga burgjet e sigurisë së zakonshme.

206
 Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, me vendimin nr. 124, datë 09.12.2014 ka
vendosur:
-Lënien në fuqi të vendimit nr. 119, datë 20.10.2014 të Gjykatës së shkallës
së parë për Krime të Rënda, në lidhje me të pandehurin Fatos Skeja.
-Lënien në fuqi të vendimit nr. 119 datë 20.10.2014 të Gjykatës së shkallës
së parë për Krime të Rënda, në lidhje me të pandehurin Gojart Loçi, me
këtë ndryshim:
Në zbatim të N. 406/1 të K.Pr.Penale i pandehuri Gojart Loçi dënohet
përfundimisht me 1(një) vit e 8 (tetë) muaj burgim.
-Lënien në fuqi të këtij vendimit për pjesët e tjera të tij.

A.Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i gjykuari Gojart Loçi,

nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon:
prishjen e vendimeve dhe pushimin e çështjes pasi nuk provohet se ka kryer
veprën penale për të cilën akuzohet;

duke parashtruar këto pretendime:

- Vendimi i gjykatës është i njëjtë me konkluzionet e prokurorisë, argumente të cilat nuk

janë të drejta dhe të bazuara në prova bindëse, të plota e të gjithanshme për të
konkluduar se i pandehuri Gojart Loçi e ka kryer veprën penale të parashikuar nga
neni 109/b/1 të K.Penal. Gjykata, arsyetimet dhe konkluzionet e saj për të mbështetur
akuzën dhe fajësinë e bazon në dy akte: ekspertimin vlerësuar të gjurmëve të gjetura
në automjetin e markës ‘Benz’ me targa ZTA 652 C, si dhe në aktin e ekspertimit
biologjik krahasues.
- I pandehuri Gojart ka dhënë deklarime e shpjegime të hollësishme se ku ka qenë ditën e
ngjarjes, punën që ishte duke kryer dhe personat me të cilët ka qenë. Asnjë nga provat
e marra në këtë gjykim nuk hodhën poshtë pretendimin e të pandehurit se, ditën e
ngjarjes ai ka qenë duke ndërtuar shtëpinë e shtetasit Besnik Domi. Ky fakt u provua
në gjykim me deklarimet e dhëna në cilësinë e dëshmitarëve të shtetasve Besnik
Domi, Dritan Murati, Sokol Vellku, Durim Loçi. Në gjykim rezultoi e provuar se
vendi i ngjarjes ndodhej në komunën Dajt, ndërkohë që vendi ku po punonte i
pandehuri Gojart, banesa e shtetasit Besim Domi, ndodhet në Komunën Paskuqan,
dhjetëra kilometra larg.
- Në gjykim, nga ana e gjykatës u morën të dhëna nga kompanitë telefonike celulare, për
të përcaktuar vendndodhjen e të pandehurit Gojart Loçi në kohën e ndodhjes së
ngjarjes. Nga këto të dhëna rezultoi se i pandehuri nuk ka qenë në vendin e ngjarjes,
për pasojë, nuk është ai personi që sipas prokurorisë do të merrte paratë tek i
dëmtuari. Në gjykim u provua se, i pandehuri dhe personat e tjerë që punonin me të,
lëviznin për tek banesa e shtetasit Besnik Domi me makina të rastit dhe mund të ketë
ndodhur që ai të ketë udhëtuar edhe me automjetin ku janë gjetur gjurmët e gishtit të
tij, siç del në aktin e ekspertimit daktiloskopik. Veshjet e punës ai i ka lënë në
banesën ku po punonte, banesë e hapur dhe pa mbrojtje, ndaj çdokush mund t’i ketë
marrë ato apo kapelën e tij dhe t’i ketë përdorur në veprimet e kryera me të
dëmtuarin.

B.Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i gjykuari Fatos Skeja,

nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon:
prishjen e vendimeve dhe deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Fatos Skeja,
për veprën penale të “Shtrëngimi me anë të kanosjes ose dhunës për

207
 dhënien e pasurisë”, kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 109/b/1, 25
i Kodit Penal;

duke parashtruar këto pretendime:

- Të dy vendimet e gjykatave janë dhënë në shkelje të ligjit.

- Pavarësisht arsyetimit gjyqësor, akuza në ngarkim të të pandehurit Fatos Skeja nuk
qëndron, e në gjykim u provua plotësisht pafajësia e tij.
- Gjykata pranon në vendim që prova e parë për fajësinë e të pandehurit Fatos Skeja janë
deklarimet e shtetasit Xhevahir Lita dhe pohimi i vetë të pandehurit që makinën Benz
të gjetur në vendin e ngjarjes, e ka huazuar nga i zoti i saj vetëm ditën e ngjarjes dhe
vetëm dy orë para saj. Nga kjo provë, nuk mund të arrihet asnjë provueshmëri fajësie.
Në asnjë rast nuk rezultoi e provuar se i pandehuri ka qenë në vendin e ngjarjes, apo
të ketë ridhënë këtë automjet në përdorim tek persona të tjerë.
- Makina është marrë nga i pandehuri Skeja vetëm dy orë para së të ndodhte ngjarja,
ndërkohë që vendi dhe koha e kryerjes së këmbimit të parave ishte paracaktuar. Fakti
se ai nuk kishte asnjë siguri se pronari i mjetit do t’ia jepte atij në përdorim makinën,
vërteton se i pandehuri nuk është fajtor për atë që akuzohet. Dëshmitarët e pyetur në
seancë gjyqësore, mes të cilëve edhe vetë i dëmtuari, vërtetuan se vendi dhe ora për
dorëzimin e ‘pakos’ ishin përcaktuar shumë kohë përpara se i pandehuri Fatos Skeja
të merrte makinën hua nga shtetasi Xhevahir Lita.
- Gjykata gabimisht pranon se, targat e automjetit janë ndërruar duke i vendosur targat
STA 652 C, të cilat ishin në zotërim të pandehurit Fatos Skeja. Ky deklarim i
gjykatës bie poshtë nga deklarimet e shitëses së mjetit, e cila pohon se mjetin e ka
shitur me targa shqiptare.
- Një provë tjetër ku gjykata bazon fajësinë e të pandehurit është akti i ekspertimit teknik
të automjetit të gjetur në vendngjarje. Konkluzioni i këtij akti është që në fishekun e
impiantit të kuadrit dhe në tërë kroskotin e automjetit nuk evidentohen dëmtime
mekanike të dukshme. Ky akt ekspertimi përdoret me qëllim në mënyrë të ndryshme
nga sa prokurori kërkon, pasi konkluzionet e tij nuk janë kategorike. Çelësi ka qenë
origjinal dhe është dorëzuar nga ana jonë, ndërkohë që në argumentimin e aktit të
ekspertimit theksohet se, ‘u provua disa herë të vendoset çelësi në fishekun e
impiantit të kuadrit dhe pas vendosjes rezultoi se bëhet aktivizimi i aparaturave
matëse, por nuk bëhet ndezja e autoveturës’.
- Si provë kundër të pandehurit është vlerësuar edhe fakti se: “i pandehuri Fatos Skeja
nuk ka kryer asnjë veprim që kryejnë njerëzit kur konstatojnë se nuk e gjejnë
automjetin në vendin e parkimit...ky konkludim gjyqësor nuk është i vërtetë. Nga ana
e të pandehurit janë kryer gjithë veprimet e domosdoshme që lidhen me mungesën e
makinës. Kështu, është telefonuar nga ana e tij shtetasi Genci Peka me detyrë polic
qarkullimi – detaj, i cili nuk u verifikua nga akuza.
- Gjykata ka vlerësuar si provë në ngarkim të pandehurit, faktin që numri celular në
përdorim të tij ditën e ngjarjes, nuk është loguar në asnjë rast në qendër të Tiranës,
por në Linzë, vend dhe ku është gjetur makina e braktisur. Ky konkluzion është i
mbështetur në hamendësime dhe duke përdorur si prova (dëshmi) jo prova të marra e
të shqyrtuara në seancë gjyqësore. Në gjykim është provuar se i pandehuri në datë 15
shtator deri rreth orës 13:00 ka qenë duke lëvizur në Tiranë. Fakti që ky i pandehur
nuk ka treguar të vërtetën ditën e parë që është pyetur, për arsye personale dhe
familjare, nuk mund dhe nuk duhet ta penalizojë atë për një vepër që nuk e ka kryer.
Shpjegimet e të pandehurit janë të provuara dhe mbështeten edhe nga dëshmitë e dy

208
 dëshmitarëve që e kanë shoqëruar atë ditë, Aurel Cenolli dhe Lavdërim Skeja, dëshmi
këto të dhëna para gjykatës me betim.
- Gjykata e ka paragjykuar procesin, kur ka refuzuar të marrë si provë konkluzionet
shkencore të aktit të ekspertimit të qelizave të vendndodhjes së numrit, i cili ka qenë
në përdorim nga autorët, krahasuar me bazën e qelizave të vendndodhjes së të
pandehurit Fatos Skeja.
- Konkluzionet e këtij akti ekspertimi janë të vërteta dhe kategorike për pafajësinë e të
pandehurit Skeja.
- Provat e mbrojtjes gjykata i injoron, kur ato duhet të vlerësohen drejtë dhe pa
paragjykim. Gjykata i injoron me faktin se janë dëshmi nga të afërm, por në fakt janë
dëshmi para gjykatës nën betim.
- Nga provat e marra në gjykim për asnjë çast nuk u provua se kush është lidhja apo
njohja e të pandehurit Skeja me të pandehurit Loçi, e në këto kushte, si mund të
arrihet në konkluzionin se ata janë bashkëpunëtorë në një vepër kaq të rëndë e mirë
organizuar. Mes tyre nuk ka njohje, miqësi, marrëdhënie familjare e asnjë kontakt
mes familjarëve respektivë.
- Gjykata e ka dhënë vendimin e fajësisë vetëm mbi dyshime, duke i trajtuar si prova për
fajësinë e tij.

KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Z. Tom Ndreca, dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë, Z.Arqilea Koça, i cili kërkoi: lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit, dëgjoi
mbrojtësin e të gjykuarit, Av. Ardian Leka, i cili kërkoi: prishjen e vendimeve dhe
deklarimin e pafajshëm të të gjykuarit Fatos Skeja, si dhe pasi shqyrtoi në tërësi çështjen;

VЁREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit, që ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të gjykatës
së shkallës së parë, e cila ka deklaruar fajtor të gjykuarin Fatos Skeja dhe të gjykuarin Gojart
Loçi, për veprën penale të shtrëngimit me anë të kanosjes ose dhunës për dhënien e pasurisë,
kryer në bashkëpunim, sipas nenit 109/b/1, 25 të Kodit Penal, duke e dënuar të pandehurin
Fatos Skeja, me tre vjet burgim, si dhe duke e ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së
parë për të pandehurin Loçi, duke e dënuar atë nga dy vjet e gjashtë muaj burgim, që kishte
caktuar gjykata e shkallës së parë për të njëjtën vepër penale, përfundimisht me (një) vit e 8
(tetë) muaj burgim, sa i takon të gjykuarit Loçi është marrë në zbatim të drejtë të ligjit penal
dhe atij procedural penal, prandaj për të vendimi duhet të lihet në fuqi, ndërsa sa i takon të
gjykuarit Skeja, vendimi i gjykatës së apelit dhe ai i shkallës së parë, duhet të prishen dhe
çështja të pushohet për shkaqet dhe arsyet që vijojnë.

I. RRETHANAT E FAKTIT

Me datë 07.09.2013, Prokuroria për Krime të Rënda, mbi bazën e kompetencës

lëndore, ka regjistruar procedimin penal nr. 179, në ngarkim të personave të pa identifikuar
të dyshuar si autorë të veprës penale; “Shtrëngimi me anë të kanosjes ose dhunës për
dhënien e pasurisë”, parashikuar nga neni 109/b të Kodit Penal. Një veprim i tillë
procedural, është iniciuar nga informacioni policor ardhur nga Drejtoria e Policisë së Qarkut
Tiranë, ku ishte paraqitur dhe kishte bërë kallëzim shtetasi Ramazan Hima. Sipas
kallëzuesit ai dispononte dy numra të telefonisë celulare konkretisht, 0692663675 dhe
0686508689. Kallëzuesi ishte banor në fshatin Paskuqan, Tiranë, por ushtron aktivitet
biznesi në Filadelfia të SH.B.A-së. Sipas të dëmtuarit, në numrat e tij celularë kishte

209
ardhur mesazh kërcënues nga numri 068 56 22 834, përdoruesin e të cilit ai nuk e njihte
nëpërmjet të cilit i kërkohej që ai të dorëzonte shumën prej 100 mijë dollarë, në të
kundërt do kishte pasoja për jetën. Menjëherë është proceduar me regjistrimin e
procedimit penal dhe është autorizuar përgjimi i numrave telefonikë 0692663675 dhe
0686508689 të përdorur nga i dëmtuari Ramazan Hima si dhe, numrit 0685622834 të
përdorur nga personat e dyshuar. Me vendimin nr. 447, datë 09.09.2013 të Gjykatës së
Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë është vleftësuar i ligjshëm përgjimi.
Nga këqyrja e telefonit celular i të dëmtuarit, ka rezultuar se në memorien e tij ishte i
regjistruar një mesazh kërcënues me përmbajtje; “Prsh zotri zani un jam aj robi je i futur
në rreth po deshe mos me pas probleme t’i dhe familja jote në ditën e hën në orën 1 00
të bësh gadi 100 mij dollar të shkosh kokakola 100 metra pa ren ke qtuja në rrugën
ditsore ke një kazan plerash mu ke cepi t’i futesh me një qese amcje ësht i vetmi kazan
në orën 1 të ditës.Mos përgjiqja jote ka të baj me kokën të jesh i sigurt dhe në amerik
për 24 sekonda të gjej po bëre lëvizje të gabuar do kesh djalin në list do i lesh paret dhe
do ikësh në punën tate nuk do meret kush me ti. Po u përgjiqe. Ok Po i the dikuj tjetër
i din vet gjërat.”.
Ndërsa ishin kryer këto komunikime dhe vazhdonin të kryheshin komunikime mes të
dëmtuarit dhe personave të paidentifikuar përdorues të numrit celular 0685622834, si pasojë
e kallëzimit nga i dëmtuari për këtë fakt kriminal, tashmë strukturat përkatëse të policisë
kishin nën vëzhgim dhe udhëzonin shtetasin Ramazan Hima për mënyrën se si do
komunikonte me personat e pa identifikuar. Gjithashtu, tashmë organi procedues ishte në
dijeni edhe të përmbajtjes së komunikimeve që realizoheshin me të tre numrat celularë pasi
për ta ishte autorizuar dhe vazhdonte përgjimi. Operacioni policor tashmë ishte i përqendruar
në pritje për t’u paraqitur personi/personat që do merrte/merrnin në dorëzim vlerën e caktuar
monetare.
Me datë 09.09.2013, ora 12:52, i dëmtuari është orientuar nga policia të hyjë në
komunikim me përdoruesin e numrit celular 0685622834, me qëllim mundësinë e
identifikimit të tij. Në këtë mënyrë ai i ka dërguar mesazh këtij numri duke e njoftuar se
kishte vetëm vlerën 30 mijë dollarë. Si përgjigje ai është njoftuar se personi ishte dakord por
kërkonte se sa kohë i nevojitej të dëmtuarit të plotësonte shumën e kërkuar. Në vijim të
komunikimeve, i dëmtuari kërkoi të paktën tre ditë kohë për gjetjen e parave. Në përmbajtje
të komunikimeve mes tyre rezulton se autorët janë treguar të kujdesshëm, duke ndryshuar
vendin e dorëzimit të vlerës monetare. Në vijim të komunikimeve që realizoheshin me anë të
mesazheve, pas disa ditësh është lënë si datë për dorëzimin e parave data 15.09.2013. Duke
patur qëllim mos identifikimin dhe sigurinë për t’iu shmangur përgjegjësisë penale, autorët
nuk i kanë treguar të dëmtuarit vendin se ku do realizohej dorëzimi i vlerës monetare, por e
kanë orientuar atë se vendi do të caktohej sipas udhëzimit të tyre në vijim të ditës.
Përfundimisht është caktuar nga autorët si vend i dorëzimit të vlerës monetare një vend në
afërsi të ndërtesës së Komunës Dajt, jo shumë larg qytetit të Tiranës. Të vënë në dijeni të
këtij fakti prokurori ka autorizuar kryerjen e veprimeve simuluese të dorëzimit,
shoqëruar me vëzhgime dhe përgjime të kryera në vende publike. Nga policia gjyqësore
janë marrë masat përkatëse për zbatimin e veprimeve operacionale në terren, me qëllim
kapjen e autorëve të kësaj veprimtarie kriminale.
Policia gjyqësore e përbërë nga punonjës të sektorit të operacioneve speciale, është
pozicionuar në pika të ndryshme rreth vendit ku autorët kishin udhëzuar të dëmtuarin për të
dorëzuar vlerën monetare. Për t’u bërë më i besueshëm i dëmtuari ka diskutuar me autorët në
lidhje me shumën që kishte mundësi për të plotësuar. Ai pasi ka ofruar vlerën 30 mijë dollarë
personat e pa identifikuar deri në ato momente, kanë kërkuar që të plotësohej e gjithë shuma
e kërkuar. Përfundimisht, pas insistimit të të dëmtuarit se ishte në pamundësi për të siguruar
vlerën prej 100 mijë dollarë autorët kanë rënë dakord për dorëzimin e vlerës prej 60 mijë

210
dollarë. I dëmtuari, gjithnjë sipas udhëzimeve, kishte improvizuar një çantë letre sikur kishte
brenda vlerën monetare të kërkuar.
I dëmtuari, me datë 15.09.2014, ora 13:02:32, është orientuar saktësisht për vendin se
ku do linte vlerën përkatëse me anë të sms, nga numri 0685622834, konkretisht me
përmbajtje; “zotëri vendin e lej unë jo ti tek komuna e Dajtit 20 metra më sipër ke një
kosh plerash në krah të djadht kur shkon sipër ik tani përgj”. Në vijim të dëmtuarit i
është përcaktuar edhe koha e hedhjes së parave e cila do ishte ora 2:30 e kësaj dite.
Rreth orës 14:13 min i dëmtuari bashkë me një agjent policie është afruar tek vendi i
caktuar dhe ka hedhur një çantë (qese) letre, e cila kishte logon AMC 3G dhe mbante brenda
një material pa vlerë thjeshte për të krijuar idenë se në qese gjendej sasia monetare e kërkuar.
Më pas është larguar në drejtim të Tiranës sikundër edhe ishte orientuar, duke njoftuar me
sms numrin 0685622834 se kishte lënë çantën tek vendi i caktuar. Nga personi që dispononte
numrin celular 0685622834 ka marrë orientimin që tani të largohej i qetë.
Pas 10 min vëzhgimi, punonjës të policisë që ishin pozicionuar afër vendit të caktuar,
kanë konstatuar se në rrugën auto po lëvizte një autoveturë, e markës Mercedes benz,
tipi Sclass, me ngjyrë gri, me xhama të errët, me targa të huaja STA 652 C. Nga
vëzhgimi me sy të lirë kanë konstatuar se në bordin e autoveturës gjendej drejtuesi i
mjetit, si dhe një person në ndenjësen e parë të mjetit, i cili mbante në kokë një kapele
me ngjyrë si bezhë. Automjeti sapo është afruar afër kazanit ka ulur shpejtësinë dhe ka
vazhduar rrugën për në kahun që po lëvizte, në drejtim të kundërt me qytetin e
Tiranës. Ka ecur në këtë drejtim rreth 400 metra dhe më pas është kthyer përsëri në
drejtim të kazanit të mbeturinave ku edhe ishte hedhur qesja nga i dëmtuari. Pasi ka
kaluar përsëri afër kazanit i cili gjendej ne anë të rrugës auto, ka vazhduar të lëvize
ngadalë dhe pasi ka ecur rreth 50 m ka ndaluar. Në këtë moment personi që gjendej si
pasagjer ka hapur derën dhe nga brenda mjetit i ka bërë me dorë duke i dhënë shenjë
një personi tjetër, i cili gjendej aty afër së bashku me një motor i cili në zhargonin e
përditshëm quhet “papaq”. Mjeti motorik kishte ngjyrë jeshile të hapur ndërsa personi
që udhëtonte me këtë mjet mbante në kokë një kapele me ngjyrë të bardhë, me një
xhup me krahë të gjatë ngjyrë bezhë dhe pantollona me të njëjtën ngjyrë. Autovetura
është kthyer përsëri në drejtim të vendit ku ishte hedhur qesja plastike, ndërsa personi
me motor e ka ndjekur nga pas. Sapo ka shkuar në afërsi të kazanit të mbeturinave,
vendi ku ishte hedhur çanta e letrës nga i dëmtuari, mjeti ka ndaluar. Personi me
motor gjithashtu, ka ndaluar, duke u pozicionuar pranë derës së shoferit. Në këtë
moment drejtuesi i mjetit ka hapur pak derën dhe iu ka drejtuar personit me motor me
fjalët: merri, merri. Personi me motor është afruar të kazani ka marrë çantën e letrës
me logon AMC, të cilën e kishte hedhur pak më parë i dëmtuari, dhe ka ndjekur nga
pas me çantën e letrës në dorë, autoveturën e cila ka vazhduar lëvizjen në drejtim të
Dajtit.
Të dy mjetet kanë lëvizur rreth 300 metra në drejtim të Dajtit dhe në atë moment,
është bërë edhe ndërhyrja e policisë, punonjës të sektorit të operacioneve speciale, për të
mundësuar bllokimin e mjeteve dhe arrestimin në flagrancë të autorëve.
Policia kishte në dispozicion gjatë këtij aksioni edhe një automjet, tip furgon, i
markës Fiat, tip Ducato, me ngjyrë blu, me Targa TR5745L. Ky automjet është pozicionuar,
në momentin e ndërhyrjes së policisë, në mënyrë që të bllokonte rrugën në drejtimin nga po
lëviznin autorët. Autovetura e markës Mercedes benz, me targa të huaja STA 652 C, me të
cilën lëviznin dy prej personave të përfshirë në këtë aktivitet kriminal, të gjendur në këtë
situatë, kanë goditur ne pjesën e përparme mjetin e policisë, në mënyrë jo të drejtpërdrejtë
dhe për pasojë, kanë mundur të vazhdojnë lëvizjen tashmë me shumë shpejtësi në drejtim të
Malit të Dajtit. Ndërkohë, personi me motor është kthyer me shpejtësi në kahun e kundërt
duke lëvizur ne drejtim të qytetit Tiranë. Sapo ka ardhur në afërsi të kazanit ku kishte marrë

211
çantën e letrës të hedhur nga i dëmtuari, i ka rënë kapelja që mbante në kokë. Në afërsi të
kazanit, disa metra më poshtë ai e flaku në drejtim të punonjëseve të policisë edhe çantën e
letrës që pati marrë tek kazani pak çaste më parë. Policia nuk ka arritur të realizojë
arrestimin në flagrancë të asnjërit prej personave.
Në vendngjarje është fiksuar dhe sekuestruar me cilësinë e provës materiale çanta e
kartonit me ngjyrë të bardhë me doreza jeshile dhe në sipërfaqe ka mbishkrimin “AMC 3G”.
Çanta në brendësi kishte një çantë tjetër kartoni, në ngjyrë të zezë, me mbishkrimin
“CRISTEL”, ku në brendësi të saj ndodhej një paketim me fletë alumini në formë
paralelopipedi pa mbishkrime.
Në ndjekje e sipër policia ka gjetur dhe më pas sekuestruar me cilësinë e provës
materiale autoveturën e markës Mercedes benz, tipi Sclass, me ngjyrë gri, me xhama të errët,
me targa të huaja STA 652 C, të cilën e kishin braktisur në ikje e sipër dy autorët. Mjeti
gjendej i fikur dhe në një rrugë pa dalje, në afërsi të një banese të fshatit Lana Bregas,
Komuna e Dajtit.
Në mjetin tip Mercedes Benz, me targa STA 652 C, janë fiksuar dhe marrë me
cilësinë e provës materiale për ekzaminime të mëtejshme, një numër sendesh të përshkruara
me hollësi në procesverbalin date 16.09.2013.
Nga verifikimet e mëvonshme ka rezultuar se mjeti i markës Mercedes benz, tipi 220
Sclass, me ngjyrë gri, me xhama të errët, me targa të huaja STA 652 C, ishte pronë e
shtetasit Shpëtim Hoxha. Ky mjet mbante si numër shasie: WDB2200261A202231, dhe
ishte targuar rregullisht nga organet kompetente me targën AA 944 AG.
Pas verifikimeve dhe ekzaminimeve përkatëse shkencore të provave materiale të
sekuestruara në vendngjarje, pyetjes së punonjësve të policisë që kanë marrë pjesë në
operacionin përkatës si dhe shtetasve të tjerë me cilësinë e personave që kanë dijeni për
veprën penale si dhe marrjes së provave të tjera në kuadër të këtij procedimi penal, është
konkluduar se dy prej autorëve të kësaj veprimtarie kriminale janë dy të të pandehurit, Fatos
Skeja e Gojart Loçi. Ndërsa për bashkepuntorët e tjerë të mundshëm, të cilët nuk janë arritur
të identifikohen, me vendimin datë 20.03.2014 nga prokurori është vendosur ndarja e
procedimit penal nr. 179, viti 2013.
Në të tilla rrethana, akuza ka paraqitur për gjykim të pandehurit Fatos Skeja e Gojart
Loçi, duke u atribuuar veprën penale; “Shtrëngimi me anë të kanosjes ose dhunës për
dhënien e pasurisë”, kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 109/b/1, 25 të Kodit
Penal.
Pasi është verifikuar se mjeti i braktisur nga autorët ishte në përdorim të shtetasit
Shpëtim Hoxha dhe se ai ia kishte lënë para pak ditësh në përdorim të afërmit të tij,
dëshmitarit Xhevahir Lita, është proceduar me pyetjen e këtij të fundit. Edhe në seancë
gjyqësore ky dëshmitar pohoi faktin se autovetura ishte në përdorim prej tij me vullnetin e
pronarit të shprehur ne aktin përkatës noterial. Ai deklaron se ditën e ngjarjes, date
15.09.2013, është telefonuar nga i pandehuri Fatos Skeja, i cili i ka kërkuar mjetin e tij. Pasi
janë takuar me kërkesën e të të pandehurit rreth harkut kohor, 12:00-13:00, i pandehuri me
argumentimin se do shkonte për vizite te motra e tij i ka lënë automjetin e vet dhe i ka marrë
dëshmitarit Lita, autoveturën me targa AA944AG.
Ndër të tjera deshmitari Xhevahir Lita ka deklaruar; “...Mbaj mend… kam patur
në përdorim për afat të shkurtër një makinë me targa AA944AG me sa më kujtohet. Makina
ka qenë në pronësi të djalit të hallës time, që quhet Shpëtim Hoxha. Mesa me kujtohet për
ditën e ngjarjes, atë ditë kam marrë makinën në mëngjes, rreth orës 09 kam bërë një vizitë
tek miku im në Kamëz, pasi kam qëndruar rreth një ore aty jam kthyer përsëri në shtëpi. Ka
qenë ditë e dielë, data 15.09, i vitit të kaluar. Jam kthyer në shtëpi me ka telefonuar Fatos
Skeja dhe më tha mos kisha mundësi t’ja jepja makinën për të shkuar për një vizite tek
motra e tij…telefoni im ka qenë telefoni im i punës me nr. 0694111885. Ndërsa lidhja me

212
Fatosin ka qenë se unë e kam shok, mik. Relata të ngushta me të. Bisedën me Fatosin e kemi
bërë rreth orës 09 ose 11 s’e mbaj mend mirë. Mjetin e donte për të shkuar tek motra e tij për
vizitë… Pas orës 12-12.30 ose 13 ka qenë ora dhe kam marrë makinën nga shtëpia ime
dhe e kam ulur poshtë tek gjuhët e huaja, aty Fatosi ka qenë me makinën e tij dhe i
kam dhënë makinën time… dhe kam marrë makinën e Fatosit e jam kthyer për shtëpi.
Makina ime ka qenë me targat që përmenda më lart, ka qenë me dokumente, siguracioni ka
qenë në emrin tim. Makina ka pasur vetëm një çelës. Dhe në çelësa kam pasur të varur një
flesh ku e përdor për arsye pune… “.
Dëshmitari pohon se makina ka patur vetëm një çelës dhe së bashku me çelësin ka
qenë edhe një flesh në të cilin kishte të regjistruar edhe materiale të punës. Realisht kur është
braktisur makina është gjetur dhe sekuestruar me cilësinë e provës fleshi i cili me vonë i
është kthyer dëshmitarit por nuk është gjetur çelësi i mjetit. Lidhur me çelësin e mjetit ka
komunikuar në telefon me Rexhep Skejën i cili i ka thënë se do i jepte çelësin e makinës dhe
dëshmitari i ka sugjeruar që çelësin ta dorëzonte në prokurori meqenëse makina ishte
sekuestruar. Makinën e Fatosit e ka mbajtur ditën e dielë tek shtëpia e tij dhe të nesërmen ka
ardhur Rexhep Skeja dhe e ka marrë rreth orëve të mbrëmjes. Sipas aktit të ekspertimit
teknik që do përshkruhet në vijim ka rezultuar se makina e braktisur nga autorët nuk ka
dëmtime të bravës së çelësit dhe as dëmtime të dukshme elektrike të korskotit gjë e cila
tregon se në të kundërt me sa pretendon i pandehuri Skeja, mjeti është ndezur dhe përdorur
vetëm me çelësin e tij të vetëm dhe origjinal dhe këtë çelës e ka patur i pandehuri para dhe
pas ngjarjes.
Dëshmitari pohon se ditën e ngjarjes, në orët e vona të mbasdites e ka telefonuar
Jonuz Hoxha që është djali i pronarit të mjetit dhe e ka pyetur në lidhje me gjendjen e tij pasi
ka mësuar se mjeti kishte bërë aksident duke i pohuar se këtë fakt e kishte mësuar nga
telefonata që i kishte bërë policia. Dëshmitari në këtë moment është munduar të lidhej me të
pandehurin Skeja me telefon por nuk ka arritur pasi telefoni i tij ishte i fikur. Meqenëse
shtëpia e Xhevarit me shtëpinë e Fatosit është relativisht afër ka shkuar me makinë tek
shtëpia e Fatosit dhe ka parë që Fatosi nuk ishte aty. Është kthyer përsëri në shtëpi dhe është
munduar të lidhet përsëri me Fatosin me telefon dhe nuk ka arritur të komunikonte me të me
anë të telefonit.
Rreth këtyre fakteve dëshmitari ndër të tjera ka deklaruar; “... Makina ishte në
pronësi të djalit të hallës tim, Shpëtim Hoxha dhe kisha një akt përdorimi në emrin tim…Atë
ditë në orët e vona të mbasdites më ka telefonuar Jonuz Hoxha që është djali i Shpëtimit dhe
më thotë që dajë a je mirë se makina ka bërë aksident. E pyes se si e ke marrë këtë
informacion, kush të ka thënë dhe ai më thotë se më kanë telefonuar nga Drejtoria e Tiranës.
Në këtë moment jam munduar të lidhem me Fatosin me telefon dhe nuk jam lidhur për
arsye se telefoni i tij ishte i fikur. Meqenëse shtëpia ime me shtëpinë e Fatosit është
relativisht afër kam shkuar me makinë tek shtëpia e Fatosit dhe pashë që Fatosi nuk
ishte aty. Kam kthyer përsëri tek shtëpia ime dhe jam munduar të lidhem përsëri me Fatosin
me telefon dhe nuk arrita të komunikoja me të me anë të telefonit… E kam takuar Fatosin
dhe me tha që kam qenë tek piaca dhe me vonë kur kam dalë s’e kam gjetur makinën
aty. Kam menduar se ma ka marrë karotreci ose ma kanë vjedhur…Këtë ma ka thënë
të nesërmen…. Ditën e parë nuk jam takuar…I thashë shko e bëj denoncimin. Këto ia
thashë në telefon dhe me tha se nuk kam shkuar akoma të bëj denoncimin…Makina ka
pasur vetëm një çelës. Kam komunikuar në telefon me Rexhep Skejën dhe më tha se do
të jap çelësin e makinës unë i sugjerova që çelësin ta dorëzonte në prokurori meqenëse
makina ishte sekuestruar…Të nesërmen në darkë ka ardhur Rexhepi dhe e ka marrë…
Makina ka qenë me targat e veta që thashë më lart…… “.
Në vijim dëshmitari ka deklaruar se makinën e ka patur në përdorim për 4-5 dite apo
një javë dhe se gjatë kësaj kohe e ka patur vetëm ai dhe më pas i pandehuri Skeja. Ndërsa në

213
lidhje me të pandehurin Gojart Loçi deklaron se nuk e njeh dhe se ai nuk kishte hipur në atë
automjet me dijeninë e tij.
Në autoveturën e braktisur ka rezultuar se në të gjendeshin edhe gjurmë të gishtit që i
përkisnin të të pandehurit Gojart Loçi.
I pandehuri Skeja megjithëse sipas tij nuk ka gjetur mjetin në vendin ku ka pretenduar
se e ka lënë ai nuk është interesuar aspak për të.
Ai nuk ka kërkuar as ndihmë nga policia dhe as t’i jetë drejtuar i shqetësuar personit
që i kishte marrë mjetin, dëshmitarit Lita. Aq më tepër që ai nuk ka komunikuar me këtë të
fundit deri të nesërmen si dhe nuk ka shkuar vetë personalisht për ta takuar me qëllim
dorëzimin e çelësit sikundër pretendon por as për të marrë makinën e tij. Për të dyja këto
veprime ai ka ngarkuar të afërmin e tij, dëshmitarin Rexhep Skeja.
Dëshmitari Rexhep Skeja gjatë gjykimit ka deklaruar; “…Të pandehurin Fatos
Skeja e kam xhaxha...Kërkoj të dëshmoj para gjykatës...Unë jetoj në të njëjtën banesë, objekt
me xhaxhain tim Fatos Skejën…Ka qenë mbasdite, data nuk më kujtohet kam dhënë
deklarime më përpara, ka qenë muaji shtator i vitit të kaluar. Më ka thirrur mbasdite
xhaxhai ime, orën nuk e mbaj mend dhe me tha të shkoj tek shtëpia e Xhevahirit…me
dha dhe çelësin që të merrja fletoret tek bagazhi i makinës se tij dhe t’i jepja dhe çelësin e
makinës. Më dha çelësin dhe u nisa. Shkova tek shtëpia e Xhevahirit. Kur isha jashtë i
telefonova Xhevahirit, pasi kontaktova me të me tha që nuk jam në shtëpi…Pasi i rashë
ziles doli nusja e tij, fola me të dhe i thashë se dua të marr ca fletore tek bagazhi i makinës që
ishte në oborrin e shtëpisë se Xhevahirit dhe i mora ato. Ndërkohë duke qene se ishte
mbasdite i kërkova të merrja edhe makinën që ishte aty. Makina ishte e xhaxhait tim qe ia
kishte lënë Xhevahirit kur i kishte marrë makinën e Xhevahirit…Pasi e mora makinën
u largova… Ditën tjetër të nesërmen në mëngjes më ka telefonuar Xhevahiri dhe me ka
thënë se çelësin nuk do ma sjellësh mua po do ta dërgosh tek Prokuroria për Krime të Renda
Tiranë … “.
Në kohën që automjeti i është marre përdoruesit të tij, dëshmitarit Lita, ai ka patur
targat e rregullta AA944AG. Ndërsa pak orë më vonë, kur ky mjet është përdorur në ngjarje,
konkretisht në vendin e caktuar me qëllim marrjen prej autorëve të vlerës monetare të caktuar
dhe më pas largimin e tyre është fiksuar me targa të tjera, konkretisht me targën STA652C.
Kjo targë ka rezultuar se i përkiste shtetit gjerman dhe ishte targë provizore (targa të cilat
shërbejnë për lëvizjen e mjeteve nga vendi ku është blerë për në vendin ku do regjistrohet e
për pasojë do përdoret mjeti). Këto targa janë fiksuar nga punonjësit e policisë edhe në
momentin kur ka shkuar në vendngjarje pasi e kane patur në afërsi mjetin por edhe në
momentin kur mjeti është braktisur në ikje e sipër nga forcat e policisë.
Nga verifikimi i këtyre targave është konstatuar se ato ishin targat që i përkisnin një
mjeti tjetër i cili kishte hyrë në territorin e Republikës së Shqipërisë kohë më parë nga
shtetasja Edlira Malaj. Kjo shtetase ka deklaruar se ka patur në pronësi një mjet S350
BLUETEC ngjyrë e zezë, me numër shasie WDD2211261A376356, me targa STA 652 C,
mjet të cilin në datë 01.08.2012 ia ka shitur shtetases Zoje Skeja bashkëshortja e të
pandehurit Fatos Skeja.
Në momentin e parë që është pyetur gjatë fazës së hetimit paraprak i pandehuri Fatos
Skeja, me datë 17.09.2013, me cilësinë e personit ndaj të cilit zhvillohen hetime, ka
deklaruar se nuk kishte lidhje me ngjarjen për të cilën ai hetohej. Nder të tjera ai ka pohuar se
makinën ia kishte marrë dëshmitarit Lita dhe e kishte parkuar në qendër të qytetit Tiranë, tek
vendi i quajtur Piaca. Në kohën e ngjarjes, ai i referohet orës 13:00-13:30, ndërkohë qe ka
pirë një kafe me një të njohurin e tij, sapo ka dalë ka konstatuar se makina nuk gjendej aty.
Më pas ai pohon se nuk e ka parë të arsyeshme të njoftonte familjarët e tij dhe as shtetasin
Xhevahir Lita të cilit i kishte marrë makinën me qëllim që mos t’i shqetësonte. Gjithashtu ai
ka pohuar se nuk kishte njoftuar as policinë por thjeshtë ka shkuar në shtëpi dhe ka qëndruar

214
aty siç e deklaron vetë, sikur nuk kishte ndodhur asgjë. Në ora 17:00 sipas tij është nisur me
gruan dhe fëmijët e tij për në fshatin Paskuqan tek kunati i tij për një feste familjare. Më pas i
pyetur me cilësinë e të të pandehurit, në prani të mbrojtësit të zgjedhur, ka mohuar këto
deklarime duke dhënë një version, alibi tjetër për ngjarjen.
I pandehuri Skeja gjatë pyetjes me cilësinë e të të pandehurit ka mbajtur një qëndrim
të ndryshëm nga pyetja e tij në fazën fillestare të hetimit. Konkretisht ai ka pretenduar se
ditën e ngjarjes, rreth orëve të drekës kur edhe është kryer operacioni policore, ka qenë në
zonën e Linzës por ka qene gjatë gjithë kësaj kohe në shoqërinë e një vajze në një nga lokalet
e zonës.
Nga akti i ekspertimit daktiloskopik krahasues nr. 9827, datë 01.10.2013,
rezulton se “Gjurmët papilare të pasqyruara në fotografitë "J" dhe" I" , të vlerësuara në aktin
e ekspertimit nr. 9470 datë 20.09.2013, janë formuar nga gishti i madh i dorës së djathtë të
Fatos Skeja. Gjurma papilare e pasqyruar në fotografinë "K" është formuar nga gishti i
unazës të dorës së djathtë të Fatos Din Skeja, gjurmët papilare të pasqyruara në fotografinë "
L" janë formuar nga gishti i mesit i unazës dhe i vogël të dorës së djathte të Fatos Din Skeja,
gjurma papilare e pasqyruar në fotografinë " Q", është formuar nga gishti i madh i dorës së
majtë të Fatos Din Skeja, ndërsa gjurmët papilare të pasqyruara në fotografitë "C", "D", "F",
"G", "B", "N" dhe "R", nuk janë formuar nga gishtat dhe pëllëmbët e duarve të Fatos Din
Skeja.”.
Me aktin e ekspertimit daktiloskopik krahasues nr. 12017 datë 27.11.2013, ka
rezultuar se gjurma papilare të pasqyruar në fotografinë “N” dhe të vlerësuar në aktin e
ekspertimit nr. 9470 datë 20.09.2013, janë formuar nga gishti i unazës së shtetasit Jonuz
Shpëtim Hoxha.
Ndërsa gjurma e emërtuar me germën “F”, e cila është gjendur e krahasueshme
dhe me vlera identifikuese sipas ekspertimit vlerësues nr. 9470 datë 20.09.2013, i është
nënshtruar gjithashtu ekspertimit me qëllim identifikimin e saj. Sipas aktit të ekspertimit
krahasues nr. 9828 datë 01.10.2013, rezulton se kjo gjurmë papilare, është formuar nga
pëllëmba e dorës së djathtë të të pandehurit Gojart Besim Loçi.
Në vendngjarje autorit të veprës penale i ka rënë nga koka një kapele, në të cilën sipas
aktit të ekspertimit vlerësues biologjik të ADN-së me nr. 9817, datë 30.09.2013, rezulton
se ka mbetje me vlera identifikuese individuale me analizën e ADN-së. Nga mostra e marrë
nga kapelja e bardhë (provë materiale nr. 1), objekt i këtij ekspertimi, marrë në vendngjarje,
u përftua profil i plotë human i seksit mashkull me shenja miksi, me karakteristikat e
përshkruara në tabelën nr. 1.
Gjithashtu nga i pandehuri Gojart Loçi, janë marrë kampione pështyme me qëllim
realizimin e ekspertimit biologjik krahasues. Sipas aktit të ekspertimit biologjik krahasues
nr. 12744 datë 17.12.2013, rezulton se profili gjenetik i shtetasit Gojart Loçi përputhet
plotësisht me profilin e nxjerrë nga kapelja provë materiale objekt ekspertimi,
ekzaminuar me aktin e ekspertimit nr. 9817, datë 30.09.2013.

II. PROCEDURAT GJYQËSORE

Gjykata e shkallës së parë për Krime të Rënda, me vendimin nr. 119 datë
20.10.2014 ka vendosur:
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Fatos Din Skeja, për kryerjen e veprës penale;
“Shtrëngimi me anë të kanosjes ose dhunës për dhënien e pasurisë”, kryer në
bashkëpunim dhe në bazë të nenit 109/b/1, 25 të Kodit Penal, e dënon me tre vjet burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Fatos Din Skeja, fillon t’i llogaritet nga dita e
ndalimit tije, date 24.12.2013.

215
 -Deklarimin fajtor të të pandehurit Gojart Besim Loçi, për kryerjen e veprës penale;
“Shtrëngimi me anë të kanosjes ose dhunës për dhënien e pasurisë”, kryer në
bashkëpunim dhe në bazë të nenit 109/b/1, 25 të Kodit Penal, e dënon me dy vjet e
gjashtë muaj burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Gojart Besim Loçi, fillon t’i llogaritet nga dita e
ndalimit tije, date 24.12.2013.
Bazuar ne nenin 33 të Kodit Penal si dhe nenin 12 të Ligjit nr. 8328, date 16.04.1998
“Për të drejtat dhe trajtimin e të dënuarve me burgim“, vuajtja e dënimit nga dy të të
pandehurit Fatos Skeja dhe Gojart Loçi do të kryhet në një nga burgjet e sigurisë së
zakonshme.”
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, me vendimin nr. 124, datë 09.12.2014 ka
vendosur:
-Lënien në fuqi të vendimit nr. 119, datë 20.10.2014 të Gjykatës së shkallës së parë
për Krime të Rënda, në lidhje me të pandehurin Fatos Skeja.
-Lënien në fuqi të vendimit nr. 119 datë 20.10.2014 të Gjykatës së shkallës së parë
për Krime të Rënda, në lidhje me të pandehurin Gojart Loçi, me këtë ndryshim:
Në zbatim të N. 406/1 të K.Pr.Penale i pandehuri Gojart Loçi dënohet përfundimisht
me 1(një) vit e 8 (tetë) muaj burgim.
-Lënien në fuqi të këtij vendimit për pjesët e tjera të tij
A.Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i gjykuari Gojart Loçi,
nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon: prishjen e vendimeve dhe pushimin e çështjes pasi
nuk provohet se ka kryer veprën penale për të cilën akuzohet; me shkaqet e parashtruara si
më lart.
B. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i gjykuari Fatos Skeja,
nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon: prishjen e vendimeve dhe deklarimin e pafajshëm
të të pandehurit Fatos Skeja, për veprën penale të “Shtrëngimi me anë të kanosjes ose
dhunës për dhënien e pasurisë”, kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 109/b/1, 25 i
Kodit Penal; me shkaqet e parashtruara si më lart.

III. ARSYETIMI LIGJOR I VENDIMIT TË ANKIMUAR

“...Në mënyrë të përmbledhur veçojmë këto fakte e rrethana të provuara gjatë këtij
gjykimi tej çdo dyshimi të arsyeshëm. Mjeti i cili është gjendur i braktisur menjëherë sapo
është kryer vepra penale dhe me të cilin janë larguar autoret ishte mjeti i cili ishte marrë pak
orë më parë në përdorim nga i pandehuri Fatos Skeja. Këtë mjet ai e kishte marrë nga i
njohuri i tij, dëshmitari Xhevahir Lita. Ky fakt nuk kundërshtohet as nga i pandehuri dhe
mbrojtësi i tij. Mjeti është përdorur nga çelësi i tij origjinal i cili ishte i vetëm dhe është
poseduar gjatë gjithë kohës nga i pandehuri Fatos Skeja. Aktet e këqyrjes së automjetit dhe
akti i ekspertimit teknik provojnë se në dyert dhe në impiantin elektronik të automjetit nuk ka
ndërhyrje mekanike të jashtme, gjë e cila provon se mjeti është përdorur vetëm me çelësin e
tij origjinal.
Provohet fakti se targat e automjetit janë ndërruar, duke i vendosur targat STA 652 C,
të cilat ishin në zotërim të të pandehurit Fatos Skeja. Numri telefonik celular 0682027118, në
zotërim të të pandehurit Fatos Skeja, ditën e ngjarjes datë 15.9.2013 si dhe gjatë kohës së
ngjarjes dhe disa orë më pas nuk është loguar në asnjë rast në qendër të Tiranës, çka hedh
poshtë pretendimin se i pandehuri ka qëndruar disa kohë tek lokal “Piazza” ku edhe kishte
parkuar makinën të cilën më pas sipas tij ia kishin marrë persona të pa njohur. Gjithashtu,
nga qelizat e shfrytëzuara rezulton se ky numër, nga ora 21.16 deri në orën 22.20, është
loguar në Linzë, vend ku u braktis makina dhe ku u larguan më pas autorët e gjobëvënies pas
ballafaqimit me policinë. Pra, të paktën në harkun kohor 21.16-22.20, provohet se i hetuari

216
ka qenë në zonën e Linzës dhe rrëzohet alibia e tij se ka qenë në Paskuqan, fakt që përbën
indicje fajësie, provë e tërthortë në ngarkim të tij. I pandehuri Fatos Skeja nuk e provon se në
ç’rrethana është gjendur gjurma e gishtit, pra provuar prezenca e të pandehurit tjetër Gojart
Loçi në autoveturën që kanë lëvizur autorët. Në deklarimet dhe veprimet e kryera prej tij nuk
shpjegohet fakti se cila ka qenë arsyeja që ai nuk është interesuar për makinën që sipas tij ia
kishin marrë nga vendi ku e kishte lënë dhe aq më pak të njoftonte personin që i kishte lënë
mjetin në përdorim. Pretendimi i parashtruar prej të pandehurit për shkakun se iu desh
automjeti që i mori deklaruesit Xhevahir Lita për t’u takuar me një vajzë të paidentifikuar,
rrëzohet si nga dëshmia e shtetasit Ludivik Ndoka dhe nga provat e mësipërme, por edhe nga
fakti se ndërrimi i targave nuk ka asnjë arsyetim bindës së përse është kryer. Dëshmia e
dhënë nga dëshmitarët Aurel Cenolli e Lavdërim Skeja të pyetur me kërkesë të mbrojtjes nuk
është aspak bindëse, përkundrazi bie ndesh me prova të pakontestueshme sikundër janë të
dhënat e kompanive celulare që kanë ofruar shërbimin e telefonave që ata kanë përdorur
ditën e ngjarjes, prova të cilat u morën kryesisht nga gjykata gjatë këtij gjykimi.
Deklarimet e të dëmtuarit Ramazan Hima provojnë se ai njihet me të hetuarin Fatos
Skeja, janë kushërinj të largët. Nga rrethanat e veprës penale të kryer, ka rezultuar se
personat që kanë nisur sms kërcënuese në drejtim të të dëmtuarit kane patur njohje të afërta
me të pasi kanë poseduar të dy numrat celularë që i dëmtuari dispononte, faktin se ai kishte
një aktivitet tregtar ne SHBA(kujtojmë këtu që vazhdimisht është insistuar që i dëmtuari të
paguante vlerën monetare në dollarë, pra në monedhën që përdoret kryesisht në vendin ku ai
ushtronte aktivitetin), tregon për njohje të plota rreth aktivitetit të të dëmtuarit etj.
Në të kundërt me sa pretendon avokati, vërtetimi i një fakti mund të nxirret edhe nga
indicjet, me kusht që si në rastin konkret, ato të jenë të rëndësishme, të sakta dhe në
përputhje me njëra tjetrën(neni 152/2 të Kodit të Procedurës Penale).
Avokati i te pandehurit Gojart Loçi dhe vetë i pandehuri pretenduan se i pandehuri
është i pafajshëm për sa akuzohet.
Për të mbështetur këto pretendime ata iu referuan krahas provave të akuzës edhe disa
provave dëshmi dhe dokumente të cilat u paraqiten prej tyre gjatë gjykimit, ndonëse kishin
kërkuar fillimisht gjykimin e shkurtuar.
Dëshmitarja e thirrur prej tyre, shtetasja Miranda Çekiçi, përkundrazi në dëshminë e
saj dëshmoi për fakte që provojnë fajësinë e të pandehurit. Përmendim këtu faktin e pohuar
prej saj se personin që mori qesen ku pretendohej se ishte vlera monetare e kërkuar dhe që
udhëtonte me mjetin motorik, në ikje e sipër kishte lënë në vendngjarje kapelën që mbante në
kokë. Kjo provë materiale ka mbartur në vetvete lëndë me vlera identifikuese të cilat pas
ekzaminimit të mëvonshëm kanë rezultuar se i përkasin të të pandehurit Gojart Loçi. Një
konkluzion i tillë është arritur pas një ekspertimi biologjik me anë të analizave të ADN-së të
cilat siç dihen janë të pa kundërshtueshme. Dëshmitari Miranda Çekiçi deklaroi para
gjykatës; “...Unë jam punonjëse policie tani tek Komisariati Policisë nr. 3 dhe në periudhën
qe referohet mbrojtja kam punuar në sektorin e operacioneve speciale në Drejtorinë e
Policisë Qarkut Tiranë dhe kam marrë pjesë në atë aksion policor… Kam qenë në
rrugën e Dajtit në afërsi të ndërtesës së Komunës Dajt…ka qenë dhe një motoçikletë. Në të
motoçikletë ishte një person…Personi në motor ka marrë qesen që ishte në afërsi të
kazanit që ishte afër komunës dhe motori është nisur për lart nga mali i Dajtit dhe në
momentin e ndërhyrjes të forcave të policisë është kthyer personi poshtë dhe është futur në
rrugica…Afërsisht … ishte rreth moshës 40 vjeç, ka pasur një kapelë në kokë dhe një
palë pantollona bezhë me sa më kujtohet… në momentin që ka kaluar me motor më ka
hedhur qesen…Isha në cep të rrugës. Kaloi në rrugën ku ishim të pozicionuar. Distanca që
kaloi që hodhi qesen mes meje dhe motorrit ishte rreth 2-3 metra…”.
Dëshmitarët e tjerë, Besnik Domi, Sokol Vellku, Durim Loçi, Dritan Murati nuk japin
ndonjë të dhënë konkrete në dëshminë e tyre që do ndikonte në provueshmërinë e rrethanave

217
e fakteve objekt i të provuarit në këtë gjykim, pasi deklarimet e tyre janë të përgjithshme dhe
të hamendësuara. Veçojmë këtu faktin e shprehur nga vëllai i të pandehurit Gojart Loçi,
dëshmitari Durim Loçi, i cili ndër të tjera deklaroi se për periudhën kur ka ndodhur ngjarja i
pandehuri ka patur numrin e telefonit celular, 0685309687. Ky pretendim është i pasaktë pasi
sipas shkresës nr. 3754/1, datë 18.07.2014 të Kompanisë Celulare AMC, ku numër i
regjistruar në emrin e të pandehurit Loçi është aktivizuar disa kohë më vonë se sa te ketë
ndodhur ngjarja, konkretisht me datë 13.12.2013.
Edhe disa fatura të paraqitura nga i pandehuri ndonëse nuk janë të plotësuara në
mënyrë të saktë, pasqyrojnë furnizime me materiale ndërtimi që kanë bërë persona të
ndryshëm, duke mos dhënë pothuajse asnjë njohje mbi faktet e rrethanat objekt i të provuarit
në këtë gjykim. Për këtë të pandehur, theksojmë, gjithashtu se nga akti i ekspertimit
krahasues nr. 9828 datë 01.10.2013 rezulton se gjurma papilare e pasqyruar në fotografinë
“F”, e vlerësuar me aktin e ekspertimit vlerësues nr. 9470 datë 20.09.2013, e fiksuar gjatë
këqyrjes së automjetit të përdorur nga autorët, në brendësi të tij në pjesën e kruskotit, para
vendit të pasagjerit, është formuar nga pëllëmba e dorës së djathtë të Gojart Besim Loçit. Ky
fakt, sikundër veprimet e kryera në vendngjarje, e lidhin këtë person në bashkëpunim me të
pandehurin Fatos Skeja në kryerjen e faktit kriminal.
Në këndvështrim të nenit 152 të K.Pr.Penale duke i çmuar provat sipas bindjes
formuar pas shqyrtimit dhe vlerësimit tyre në tërësi, gjykata pati në konsideratë kërkesat e
pikës 2 dhe pikës 3 të kësaj dispozite procedurale sipas së cilave, respektivisht, indiciet të
jenë të rëndësishme, të sakta dhe në përputhje me njëra tjetrën, si dhe deklarimet e bëra nga i
bashkëpandehuri në të njëjtën vepër penale vlerësohen në unitet me provat e tjera. Për pasojë,
në të kundërt me sa pretendoi mbrojtja, provohet plotësisht se dy të të pandehurit kanë
konsumuar plotësisht elementët e veprës penale për të cilën akuzohen...”.

IV. NË LIDHJE ME REKURSIN

Shkaqet e parashtruara në rekursin e të gjykuarit Gojart Loçi nuk gjenden të

mbështetura në ligjin material dhe atë procedural penal, kurse shkaqet e parashtruara rekursin
e të gjykuarit Fatos Skeja gjenden të mbështetura në ligjin material dhe atë procedural penal,
prandaj vendimi i gjykatës së apelit që ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së
shkallës së parë, e cila ka deklaruar fajtorë të gjykuarin Fatos Skeja, si dhe të gjykuarin
Gojart Loçi, për veprën penale të shtrëngimit me anë të kanosjes ose dhunës për dhënien e
pasurisë, kryer në bashkëpunim, sipas nenit 109/b/1, 25 të Kodit Penal, duke e dënuar,
përkatësisht të pandehurin Fatos Skeja, me tre vjet burgim, si dhe duke e ndryshuar vendimin
e gjykatës së shkallës së parë për të pandehurin Loçi, duke e dënuar atë, nga dy vjet e gjashtë
muaj burgim, që kishte caktuar gjykata e shkallës së parë për të njëjtën vepër penale,
përfundimisht me (një) vit e 8 (tetë) muaj burgim; për sa i takon të gjykuarit Loçi është
marrë në zbatim të drejtë të ligjit penal dhe atij procedural penal, prandaj për të vendimi
duhet të lihet në fuqi, ndërsa sa i takon të gjykuarit Skeja, vendimi i gjykatës së apelit dhe ai i
shkallës së parë, duhet të prishen dhe çështja të pushohet për shkaqet dhe arsyet e
mëposhtme.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në bazë të nenit 1 të Kodit të
Procedurës Penale, legjislacioni procedural penal ka për detyrë të sigurojë një procedim të
drejtë, të barabartë e të rregullt ligjor, të mbrojë liritë personale dhe të drejtat e interesat e
ligjshme të shtetasve, në bazë të nenit 2 të Kodit të Procedurës Penale parashikohet se
respektimi i normave procedurale është i detyrueshëm për subjektet e procedimit penal, për
organet shtetërore, personat juridikë dhe shtetasit.
Për marrjen e një personi në përgjegjësi penale është e nevojshme që në veprimet ose
mosveprimet e tij të ekzistojnë elementët e një figure të caktuar të veprës penale, të

218
parashikuar nga ligji penal. Respektimi dhe plotësimi i elementeve të figurës së veprës penale
ka rëndësi të veçantë, sepse ka të bëjë me zbatimin e parimit të ligjshmërisë nëpërmjet të
cilit, shoqëria si entitet, kontrollon anëtarët e saj përmes kontrollit ligjor të anëtarëve të
shoqërisë. Për të pasur një figurë konkrete të veprës penale është e domosdoshme ekzistenca
e të gjithë elementëve përbërës të saj, të marra së bashku, të cilët janë: a) objekti i veprës
penale; b) ana objektive; c) subjekti dhe ç) ana subjektive. Provueshmëria e elementëve
objektive dhe subjektive të figurës së veprës penale, shërben si bazë për të vënë një person
përpara përgjegjësisë penale.
Nëse nuk ekziston apo nuk provohet qoftë edhe njëri prej këtyre elementëve ligjorë,
personi nuk mund të merret nën përgjegjësi penale dhe rrjedhimisht as edhe të dënohet.
Kolegji në jurisprudencën e tij konstante thekson se provat penale dhe procesit i të
provuarit, lidhet në mënyrë të drejtpërdrejtë me përmbajtjen dhe detyrën e procedurës penale,
e cila ka për qëllim dhe zhvillimin e një gjykimi të drejtë e të rregullt, sa i përket procesit të
zbulimit dhe të provuarit të së vërtetës nëpërmjet mjeteve dhe mënyrave të parashikuara në
ligj. Rëndësia e shqyrtimit dhe e verifikimit të provave gjatë gjykimit të çështjes është
përcaktuese për formimin e bindjes së brendshme të gjykatës, mbi bazën e së cilës do të
përcaktohet vërtetësia dhe fuqia e tyre provuese. (Shih Vendimin nr. 291, datë 15.03.2007, të
Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë).
Edhe më parë ky Kolegj (shih Vendimin nr. 25, datë 15.01.2003 i Kolegjit Penal i
Gjykatës së Lartë) ka theksuar se: “Përcaktimi i vërtetësisë së provës që është vënë si kusht
nga ligjvënësi për të patur një proces ligjor çmuarje të saj, nënkupton...verifikimi se ku
konsiston lidhja e rrethanës apo objektit material konkret me objektin e të provuarit në çdo
gjykim konkret, të cilin e përbëjnë përgjigjet që duhet t’u japë gjykata pyetjeve të tilla si:
çfarë ka ndodhur, ku dhe kur ka ndodhur, me ç’mjet është kryer, si ka ndodhur, kush dhe pse
e ka kryer veprën, përgjigje, të cilat duhet të përbëjnë shtratin mbi të cilin duhet ndërtuar
pjesa arsyetuese e çdo vendimi gjyqësor në procesin penal”. Po kështu është shprehur se:
“Procesi i të provuarit (...) është vërtetimi i fakteve nëpërmjet grumbullimit të provave të
mjaftueshme për të bindur gjykatën lidhur me fajësinë e tij (të pandehurit) (...).”. (Vendimi
nr. 205, datë 06.04.2005 i Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë).
Barrën e provës për të provuar faktet objekt akuze i ka organi i prokurorisë, i cili
nëpërmjet provave të paraqitura në gjykim, duhet t’i krijojë gjykatës bindjen “përtej çdo
dyshimi të arsyeshëm”, se vepra penale është kryer dhe se ajo është kryer nga i pandehuri.
Gjykata e themelit, për të përcaktuar faktin kriminal, ka detyrimin të respektojë parimin e
prezumimit të pafajësisë parashikuar nga neni 4 të K.Pr.Penale, sipas të cilit: çdo dyshim për
akuzën çmohet në favor të të pandehurit. Edhe Gjykata Kushtetuese në vendimin nr. 57, datë
21.12.2012, ka vërejtur se: prezumimi i pafajësisë përbëhet nga disa aspekte, njëri prej të cilit
është in dubio pro reo, pra çdo dyshim shkon në favor të të pandehurit.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vëren se palët rekursuese kanë parashtruar një sërë
pretendimesh mbi respektimin e nenit 109/b të Kodit Penal, në lidhje me plotësimin e
elementëve për marrjen në përgjegjësi për veprën penale të shtrëngimit me anë të kanosjes
ose dhunës për dhënien e pasurisë. Me qëllim vlerësimin e pretendimeve të paraqitura nga
palët rekursuese, ky Kolegj do të ndalet në analizën e elementëve ligjore të nevojshme për
konfigurimin e veprës penale për të cilën janë akuzuar e gjykuar dy të gjykuarit duke
përballur pretendimin e tyre në raport me zbatimin e ligjit penal material dhe atij procedural.
Sa i përket respektimit të nenit 109/b/1 të Kodit Penal, Kolegji Penal çmon se në
vendimin objekt rekursi, sa i takon të gjykuarit Fatos Skeja, nuk rezulton të jetë argumentuar
në ligj e në prova përgjegjësia penale lidhur me ngritjen e akuzës së shtrëngimit me anë të
kanosjes ose dhunës për dhënien e pasurisë, në raport me respektimin e parimit të kalimit të
pragut përtej çdo dyshimit të arsyeshëm, sa i takon plotësimit të elementëve ligjore të kërkuar
për anën objektive dhe të atyre të kërkuar për anën subjektive të veprës penale të parashikuar

219
nga neni 109/b i Kodit Penal, duke mos u përjashtuar në mënyrë arsyeshme pafajësia e tij për
sa i akuzohet.
Objekti i nenit 109/b të Kodit janë marrëdhëniet juridike të vendosura nga
legjislacioni për të siguruar dhe garantuar lirinë personale dhe të drejtat kryesore (përfshirë
ato pasurore) të personave, të mbrojtura posaçërisht nga ligji penal nga veprimet shoqërisht të
rrezikshme e të kundërligjshme.
Nga ana objektive, kjo vepër penale kryhet me anë të veprimeve të shtrëngimit që
realizohen nëpërmjet formës së kanosjes ose të dhunës për të kryer a për të moskryer një
veprim të caktuar, apo për të fituar padrejtësisht pasuri ose çdo lloj përfitimi tjetër për vete
ose të tretë. Krimi i shtrëngimit me anë të kanosjes ose dhunës për dhënien e pasurisë
konsiderohet i kryer që në momentin e realizimit të kanosjes serioze, të vërtetë dhe reale për
plagosje të rëndë ose vrasje apo që në momentin e përdorimit të dhunës, apo që në momentin
e ushtrimit të dhunës.
Paragrafi i dytë dhe i tretë i dispozitës penale në fjalë, parashikon rastet se kur kjo
vepër penale konsiderohet e kryer në rrethana të cilësuara që shtojnë masën e dënimit, në
rrethanat që konsistojnë në: kryerjen e veprës duke përdorur apo kërcënuar me përdorimin e
armës, të torturës, të akteve çnjerëzore e poshtëruese (dënimi me burgim varion nga shtatë
deri në pesëmbëdhjetë vjet) apo kur vepra ka sjellë si pasojë vdekjen (dënim me burgim të
përjetshëm).
Subjekt i kryerjes së kësaj figure vepre penale është çdo person që ka mbushur
moshën për përgjegjësi penale, 14 vjeç dhe është i përgjegjshëm.
Nga ana subjektive, vepra penale kryhet me dashje të drejtpërdrejtë dhe me qëllim për
të detyruar dikë kundër vullnetit që të kryejë apo mos të kryejë një veprim të caktuar ose për
të fituar në mënyrë të padrejtë pasuri ose çdo lloj tjetër përfitimi për vete ose persona të tretë.
Në rastin konkret, Kolegji vlerëson se shtrëngimi me anë të kanosjes për dhënien e
pasurisë është bërë ndaj subjektit pasiv të veprës penale, nëpërmjet komunikimit me mesazhe
telefonike. Ka rezultuar se autorët janë treguar të kujdesshëm, duke ndryshuar vendin e
dorëzimit të shumës së parave të kërkuar në këmbim të lënies së qetë të të dëmtuarit. I
dëmtuari, me datë 15.09.2014, ora 13:02:32, është orientuar saktësisht për vendin se ku do
linte vlerën përkatëse me anë të mesazhit, nga numri i telefonit celular me të cilin
komunikonte i dëmtuari me subjektin aktiv të veprës penale. Të dëmtuarit i është përcaktuar
edhe koha e hedhjes së parave e cila do ishte ora 2:30 e kësaj dite. Rreth orës 14:13 min i
dëmtuari bashkë me një agjent policie është afruar tek vendi i caktuar dhe ka hedhur një
çantë (qese) letre, e cila kishte logon AMC 3G dhe mbante brenda një material pa vlerë
thjeshte për të krijuar idenë se në qese gjendej sasia monetare e kërkuar. Më pas është larguar
në drejtim të Tiranës, duke njoftuar me mesazh numrin telefonit celular me të cilin
komunikonte i dëmtuari me subjektin aktiv të veprës penale, se i dëmtuari kishte lënë çantën
tek vendi i caktuar dhe nga personi që dispononte numrin celular ka marrë orientimin që tani
të largohej i qetë. në rrugën auto po lëvizte një autoveturë, e markës Mercedes benz, tipi
Sclass, me ngjyrë gri, me xhama të errët, me targa të huaja STA 652 C.
Nga vëzhgimi me sy të lirë kanë konstatuar se në bordin e autoveturës gjendej
drejtuesi i mjetit, si dhe një person në ndenjësen e parë të mjetit, i cili mbante në kokë një
kapele me ngjyrë si bezhë. Automjeti sapo është afruar afër kazanit ka ulur shpejtësinë dhe
ka vazhduar rrugën për në kahun që po lëvizte, në drejtim të kundërt me qytetin e Tiranës.
Ka ecur në këtë drejtim rreth 400 metra dhe më pas është kthyer përsëri në drejtim të kazanit
të mbeturinave ku edhe ishte hedhur qesja nga i dëmtuari. Pasi ka kaluar përsëri afër kazanit i
cili gjendej ne anë të rrugës auto, ka vazhduar të lëvize ngadalë dhe pasi ka ecur rreth 50 m
ka ndaluar. Në këtë moment personi që gjendej si pasagjer ka hapur derën dhe nga brenda
mjetit i ka bërë me dorë duke i dhënë shenjë një personi tjetër, i cili gjendej aty afër së
bashku me një motor. Mjeti motorik kishte ngjyrë jeshile të hapur ndërsa personi që

220
udhëtonte me këtë mjet mbante në kokë një kapele me ngjyrë të bardhë, me një xhup me
krahë të gjatë ngjyrë bezhë dhe pantallona me të njëjtën ngjyrë.
Autovetura është kthyer përsëri në drejtim të vendit ku ishte hedhur qesja plastike,
ndërsa personi me motor e ka ndjekur nga pas. Sapo ka shkuar në afërsi të kazanit të
mbeturinave, vendi ku ishte hedhur çanta e letrës nga i dëmtuari, mjeti ka ndaluar. Personi
me motor gjithashtu, ka ndaluar, duke u pozicionuar pranë derës së shoferit. Në këtë moment
drejtuesi i mjetit ka hapur pak derën dhe iu ka drejtuar personit me motor me fjalët: - merri,
merri! Personi me motor është afruar të kazani ka marrë çantën e letrës me logon AMC, të
cilën e kishte hedhur pak më parë i dëmtuari, dhe ka ndjekur nga pas me çantën e letrës në
dorë, autoveturën e cila ka vazhduar lëvizjen në drejtim të Dajtit. Autovetura e markës
Mercedes Benz, me targa të huaja STA 652 C, me të cilën lëviznin dy prej personave të
përfshirë në këtë aktivitet kriminal, të gjendur në këtë situatë, kanë goditur ne pjesën e
përparme mjetin e policisë, në mënyrë jo të drejtpërdrejtë dhe për pasojë, kanë mundur të
vazhdojnë lëvizjen tashmë me shumë shpejtësi në drejtim të Malit të Dajtit. Ndërkohë,
personi me motor është kthyer me shpejtësi në kahun e kundërt duke lëvizur ne drejtim të
qytetit Tiranë. Sapo ka ardhur në afërsi të kazanit ku kishte marrë çantën e letrës të hedhur
nga i dëmtuari, i ka rënë kapelja që mbante në kokë. Në afërsi të kazanit, disa metra më
poshtë ai e flaku në drejtim të punonjëseve të policisë edhe çantën e letrës që pati marrë tek
kazani pak çaste më parë. Policia nuk ka arritur të realizojë arrestimin në flagrancë të asnjërit
prej personave. Në lidhje me këtë fakt, gjykatat e themelit kanë arsyetuar se mjeti i cili është
gjendur i braktisur menjëherë sapo është kryer vepra penale dhe me të cilin janë larguar
autoret ishte mjeti i cili ishte marrë pak orë më parë në përdorim nga i pandehuri Fatos Skeja.
Këtë mjet ai e kishte marrë nga i njohuri i tij, dëshmitari Xhevahir Lita. Ky fakt nuk
kundërshtohet as nga i pandehuri dhe mbrojtësi i tij. Mjeti është përdorur nga çelësi i tij
origjinal i cili ishte i vetëm dhe është poseduar gjatë gjithë kohës nga i pandehuri Fatos
Skeja. Aktet e këqyrjes së automjetit dhe akti i ekspertimit teknik provojnë se në dyert dhe në
impiantin elektronik të automjetit nuk ka ndërhyrje mekanike të jashtme, gjë e cila provon se
mjeti është përdorur vetëm me çelësin e tij origjinal.
Kolegji vlerëson se konkluzionet e gjykatës së themelit në drejtim të fajësisë ndaj të
gjykuarit Gojart janë të mbështetura në ligj e në prova; ndërsa konkluzionet e gjykatave të
themelit në lidhje me të gjykuarin Skeja, nuk janë të arsyetuara në mënyrë të hollësishme,
duke mos përshkruar në mënyrë analizuese provat dhe faktet e mjaftueshme që mbështesin
plotësimin e elementëve ligjore të kërkuara për konfigurimin e veprës penale të shtrëngimit
me anë të kanosjes për dhënien e pasurisë, parashikuar nga neni 109/b/1 i K.Penal, duke
mbetur akuza në ngarkim të të gjykuarit Skeja në kuadrin e një dyshimi të paprovuar tej çdo
dyshimi të arsyeshëm që do të hidhe drite rreth fajësisë së këtij të gjykuari. Nga ana e
gjykatave të themelit nuk i është nënshtruar analizës pretendimi i të gjykuarit Skeja për
mospasjen e mjetit në momentin që është kryer vepra penale, për shkak të vjedhjes së mjetit
nga persona të paindentifikuar, si edhe pretendimi i të gjykuarit në lidhje me njoftimin që i
ka bërë përmes telefonit policit të qarkullimit rrugor. Për më tepër, nga ana e gjykatave të
themelit nuk është marrë parasysh rezultati i ekspertimit sipas të cilit, mjeti ka pasur dëmtime
në kuadër.
Kolegji vlerëson se kryerja e veprës penale nga pikëpamja e dinamikës kohore,
zhvillohet sipas një rrjedhe kriminale komplekse, që artikulohet në faza të ndryshme, duke
filluar nga faza e konceptimit. Fazë kjo, gjatë së cilës tek subjektet aktivë të veprës penale,
lind dhe zhvillohet mendimi për të kryer veprën penale. Kjo fazë paraqitet vetëm në rastin e
kryerjes se veprave penale me dashje, pasi vetëm këto lloj veprash penale janë të
karakterizuara nga “qëllimi” për të ndërmarrë veprimin kriminal të kundërligjshëm. Për të
vijuar më pas, me fazën e vënies në jetë të mendimit kriminal, duke realizuar kështu
veprimin kriminal të kundërligjshëm dhe eventualisht pasojën e parashikuar nga dispozita

221
penale inkriminuese. Më tej, faza ekzekutuese përmbyllet me fazën e konsumimit të plotë të
veprës penale, të filluar nga ana e subjektit aktiv të veprës penale. Duke iu kthyer llojit të
veprës penale dhe rrethanave të kryerjes së saj, vlerësohet se ajo kërkon një bashkëveprim të
harmonizuar midis bashkëpunëtorëve. Në rastin kur nga ana e gjykatave të themelit nuk është
sqaruar dhe shqyrtuar çështja nëse ka pasur të paktën njohje apo marrëdhënie bashkëpunimi,
apo të tjetër lloji midis të gjykuarit Skeja dhe të gjykuarit Loçi nuk mund të thuhet se në
koordinimin e veprimeve ka qenë i gjykuari Skeja. Kolegji çmon se ky aspekt është tejet i
rëndësishëm për përcaktimin e përgjegjësisë së të gjykuarit Skeja, duke qenë se në rastin
konkret, nisur nga koha dhe rrethanat e kryerjes së veprës penale, kërkohet një konceptim,
përgatitje dhe një organizim shumë i detajuar dhe hollësishëm i elementëve për konsumimin
e kësaj vepre penale, duke kërkuar sinkronizim dhe kontakte të shpeshta midis
bashkëpunëtorëve të veprës penale, në rastin konkret të asaj të shtrëngimit me anë të kanosjes
ose dhunës për dhënien e pasurisë, e cila nuk ka dyshim se në rastin objekt shqyrtimi është
kryer në bashkëpunim. Në lidhje me konfigurimin e veprës penale të bashkëpunimit
(eventual) të personave në një vepër penale, Kolegji thekson se janë të nevojshëm: 1)
pluraliteti i subjekteve aktivë, 2) realizimi i një vepre penale të parashikuar si të atillë nga
ligji material penal, 3) kontributi objektivisht relevant i bashkëpunëtorit (përkatësisht i ndarë
sipas roleve vertikale: organizatorë, ekzekutorë, shtytës, ndihmës, apo të ndarë horizontalisht
sipas punëve në veprën e përbashkët (Vendimi Unifikues nr. 1, datë 12.03.2002), dhe 4)
elementi subjektiv. Në përcaktimin e kushteve të marrëveshjes për kryerjen e veprës penale
në bashkëpunim, ana subjektive në kryerjen e veprës penale në bashkëpunim konsiston në dy
elemente: - ndërgjegjja dhe vullneti i personit për të kryer veprën penale dhe - vullneti për të
bashkëpunuar me persona të tjerë për kryerjen e saj. (Vendimi Unifikues nr. 4, datë
15.04.2011).
Në rastin objekt rekursi, ndonëse nuk ka dyshim që vepra penale nuk është kryer nga
një subjekt i vetëm, dhe në bazë të përfundimeve të gjykatave është identifikuar të paktën një
subjekt, i cili provohet se ka qenë përfshirë në kryerjen e veprës penale, e njëjta gjë nuk
mund të thuhet në rastin e të gjykuarit Skeja, për të cilin vendimet e gjykatave të themelit
nuk kanë arritur të respektojnë përcaktimet ligjore të parashikuara në nenet 4, 152 dhe 383 të
Kodit të Procedurës Penale dhe se ai nuk mund të konsiderohet bashkëpunëtor në këtë vepër
penale. Gjykata e apelit, ndryshe nga pozicioni i të gjykuarit Loçi, nuk ka arritur të analizojë
në mënyrë të mjaftueshme elementët e provave apo indicjet e pranishme ndaj të gjykuarit
Skeja, sikundër parashikohet nga neni 383/1, shkronja “ç”, duke mos parashtruar arsyet për të
cilat gjykata i ka konsideruar të papranueshme provat e kundërta, me qëllim arritjen e një
konkluzioni fajësie përtej çdo dyshimi të arsyeshëm, sikundër parashikohet nga ligji
procedural penal dhe hequr çdo dyshim mbi përfshirjen e të gjykuarit Skeja. Në rastin
konkret sa i takon të gjykuarit Skeja, vlerësohet se bashkëpunimi i tij me të gjykuarin tjetër
Loçi, mbetet i paprovuar. Kjo, pasi në arsyetimin e gjykatave nuk është provuar se cila është
lidhja apo njohja e të pandehurit Skeja me të pandehurin Loçi, e në këto kushte, Kolegji nuk
mund të arrijë në konkluzionin se ligji është zbatuar drejtë dhe se ka qenë pikërisht, i
gjykuarit Skeja njëri nga bashkëpunëtorët për një vepër të mirë organizuar. Arritja e këtij
konkluzioni nuk ndikon në rolin dhe bashkëpunimin e të gjykuarit tjetër Loçi.
Në rastin konkret, asnjë nga autorët e veprës penale të shtrëngimit me anë të kanosjes
ose të dhunës për dhënie pasurie nuk është mundur të kapet në flagrancë. Gjykatat e themelit
kanë ndërtuar ngjarjen kriminale mbi bazën e prova dhe indicjeve. Kolegji Penal vlerëson se
indicjet janë të rëndësishme, kur ato janë të forta (rënda), në kuptimin që i rezistojnë çdo
kundërshtimi apo dyshimi të ngritur nga ana e mbrojtjes, duke rezultuar me një probabilitet
të lartë ndikimi, që ka të bëjë me shkallën e bindjes se gjykatës. Indicjet janë të sakta, kur ato
janë të paekuivokta, domethënë jo me dykuptimësi; pra, kur ato nuk pranojnë interpretime të
ndryshme dhe kundërthënëse midis tyre dhe të dhënave të tjera. Së fundmi, indicjet

222
përputhen me njëra tjetrën, kur nuk bien në kundërshtim midis tyre, apo me prova të tjera të
administruara në procesin penal dhe rezultatet e tyre shkojnë drejt një përfundimi. Vetëm kur
plotësohen këto karakteristika, indicjet janë të afta dhe mund të përdoren për dhënien e një
vendimi nga ana e gjykatës, në të kundërt pragu i përtej çdo dyshimi të arsyeshëm lidhur me
provueshmërinë e akuzës nuk do rezultojë i respektuar. Mbi bazën e këtij parimi për
vlerësimin e indicjeve, Kolegji Penal çmon se arritja e konkluzioneve të gjykatave të themelit
nuk është e arsyetuar në mënyrën e mjaftueshme, duke mos u shpjeguar nga ana e gjykatës e
gjithë rruga logjike e ndjekur në arritjen e konkluzioneve se indicjet janë të rëndësishme, të
sakta dhe në përputhje me provat e tjera, si dhe duke mos u kaluar pragu ligjor i parimit
përtej çdo dyshimi të arsyeshëm dhe sqarimin e dyshimeve të ngritura nga ana e gjykuarit
Skeja.
Në lidhje me pretendimin e mbrojtjes për të gjykuarit në rekurs mbi zbatimin e ligjit
procedural, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se gjykatat e themelit nuk duhet ta
fillojnë procesin me bindjen se i pandehuri e ka kryer krimin për të cilin akuzohet, barra e
provës mbi fajësinë i takon organit të akuzës, dhe çdo dyshim mbi themelin e akuzës duhet të
shkojë në favor të të pandehurit.
Sa i takon të gjykuarit Loçi, arsyetimi i gjykatave është në përputhje me ligjin
procedural kur kanë arsyetuar se në ikje e sipër personi i dyshuar kishte lënë në vendngjarje
kapelën që mbante në kokë. Kjo provë materiale ka mbartur në vetvete lëndë me vlera
identifikuese të cilat pas ekzaminimit të mëvonshëm kanë rezultuar se i përkasin të të
gjykuarit Gojart Loçi. Një konkluzion i tillë është arritur pas një ekspertimi biologjik me anë
të analizave të ADN-së dhe gjurmës së gishtave, kjo provë ka rezultuar në harmoni edhe me
deklarimet e dëshmitares MÇ, e cila i ka bërë një përshkrim personit të dyshuar të
pajtueshëm me të gjykuarin Loçi.
Në rastin e të gjykuarit Skeja, Kolegji vlerëson se arsyetimi i gjykatave nuk është në
përputhje me ligjin kur ka arritur në përfundimin se është fajtor për veprën penale të të
shtrëngimit me anë të kanosjes ose të dhunës për dhënie pasurie, për shkak se nga ana e
gjykatave nuk është arsyetuar se indicjet në ngarkim të konvergojnë në drejtim të fajësisë së
këtij të gjykuari. Kolegji vëren se konkluzioni i gjykatës lidhur me gjykuarin Skeja mbi
rëndësinë, saktësinë dhe përputhshmërinë e indicjeve, nuk është i arsyetuar në përputhje me
nenin 383/ç të Kodit të Procedurës Penale.
Barrën e provës për të provuar akuzën e ka organi i akuzës, i cili duhet nëpërmjet
provave të paraqitura në gjykim, t’i krijojë gjykatës bindjen “përtej çdo dyshimi të
arsyeshëm” se vepra penale është kryer dhe se ajo është kryer nga i pandehuri. Kolegji çmon
të theksojë se në rastin konkret, kur nga ana e gjykatave të themelit është zbatuar ndëshkimi
penal me burgim, mbi gjykatat e themelit lind detyrimi për të shpjeguar në mënyrë të
hollësishme rruga e arritjes në konkluzionin e fajësisë dhe të zbatimit të masës së dënimit, jo
vetëm duke përmendur provat dhe indicjet të administruara në përputhje me ligjin, por edhe
duke arsyetuar në mënyrë kritike dhe analitike materialin e provave të përdorur në dhënien e
vendimit. Në rastin objekt shqyrtimi, gjykata e themelit nuk ka arritur të shpjegojë faktin se
si ka arritur në përfundimin se si i gjykuari Skeja ka qenë në vendin e ngjarjes, apo të ketë
ridhënë këtë automjet në përdorim tek persona të tjerë, faktin se makina është marrë nga ky i
gjykuar vetëm dy orë para së të ndodhte ngjarja, ndërkohë që vendi dhe koha e kryerjes së
këmbimit të parave ishte paracaktuar, faktin se nuk kishte asnjë siguri se pronari i mjetit do
t’ia jepte atij në përdorim makinën, faktin e verifikimit nëse është telefonuar nga ana e tij
shtetasi polici i qarkullimit, faktin e mosmarrjes si provë të konkluzioneve shkencore të aktit
të ekspertimit të qelizave të vendndodhjes së numrit, i cili ka qenë në përdorim nga autorët,
krahasuar me bazën e qelizave të vendndodhjes së të gjykuarit Fatos Skeja.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, në zbatimin e nenit 152/2 të Kodit të
Procedurës Penale, gjykata e themelit duhet të vlerësojë secilin element indicjar provues,

223
duke shqyrtuar aftësinë e tyre provuese në drejtim të tregimit të përgjegjësisë së të
pandehurit, duke shpjeguar në mënyrë të detajuar kriterin dhe logjikën e ndjekur nëpërmjet
një arsyetimi korrekt juridik, që eventualisht mund të kontrollohet nga gjykatat më të larta.
Kolegji Penal vlerëson se pikërisht, në këtë drejtim, gjykata e apelit dhe ajo e shkallës
së parë ka gabuar në zbatimin e ligjit procedural, pasi në hetimin dhe arsyetimin e saj është
përqendruar vetëm në prova indirekte, duke mos bërë një vlerësim tërësor edhe të provave të
tjera dhe pretendimeve të paraqitura nga mbrojtja që, përkatësisht sipas rastit, do të
konfirmonin ose jo besueshmërinë tyre.
Në të tilla rrethana, në mungesë të prova të tjera lidhja e elementëve të anës materiale
me autorin e veprës penale, në mënyrë që të provohet kryerja e anës objektive e faktit penal
dhe, sidomos bashkëpunimi, nuk mund të thuhet se është e provuar dhe e arsyetuar nga ana e
gjykatave të themelit në përputhje të plotë me nenin 4 të Kodit të Procedurës Penale, prandaj
respektimi i nenit 109/b të Kodit Penal, sa i takon plotësimit të anës objektive dhe asaj
subjektive, ndryshe nga sa ka pretenduar prokurori në këtë gjykim, nuk është arsyetuar në
mënyrë të hollësishme nga ana e gjykatave të themelit për të gjykuarin Skeja. Prandaj,
vlerësohet se konkluzioni i gjykatave të themelit rreth fajësisë së të gjykuarit Skeja nuk është
arsyetuar në mënyrë të hollësishme dhe standardi i barrës së provës së përdorur nuk rezulton
të ketë kaluar praninë e një dyshimi të arsyeshëm, sikundër është parashikuar nga neni 4 i
Kodit të Procedurës Penale.
Në këto kushte, në bazë të akteve të fashikullit, Kolegji vlerëson se rekursi i të
gjykuarit Skeja është i mbështetur në ligj dhe vendimet e gjykatave të themelit, nuk kanë
arritur në një konkluzion të qartë dhe logjik sa i përket përcaktimit e plotësimit të elementëve
të përgjegjësisë penale në lidhje me akuzën e atribuuar ndaj këtij të gjykuari. Vërtetimi i
akuzës të shtrëngimit me anë të kanosjes për dhënien e pasurisë, sa i përket veprimeve të të
pandehurit Fatos Skeja, nuk ka respektuar standardin ligjor të provimit përtej çdo dyshimi të
arsyeshëm dhe vendimi i gjykatave të themelit është marrë në zbatim të gabuar të nenit 4 të
Kodit të Procedurës Penale, si dhe në shkelje të nenit 152, 383 të Kodit të Procedurës Penale
ndaj duhet të prishet, rrjedhimisht ndjekja ndaj të gjykuarit Skeja nuk duhet të fillonte, pasi
nuk është respektuar parimi dhe standardi i parashikuar nga neni 4 i Kodit të Procedurës
Penale dhe nuk provohet që ky i gjykuar të ketë kryer veprën për të cilën akuzohet.
Duke iu kthyer rastit objekt rekursi të të gjykuarit Gojart Loçi, në zbatimin të
parimeve ligjore të mësipërme, rezulton se gjykatat e themelit kanë respektuar parimet e
procesit të rregullt gjyqësor. Vendimi i gjykatës së apelit është rezultat i një analize të
hollësishme të provave të nënshtruara shqyrtimit gjyqësor të çështjes dhe të vlerësuara në
përputhje me parashikimet e nenit 152 të K.Pr.Penale, dhe nuk janë konstatuar marrja e
provave të palejueshme. Në këtë kontekst, Kolegji Penal çmon se nisur ekziston jo vetëm
prania e anës objektive dhe qëndrimi subjektiv i të gjykuarit në lidhje me zbatimin e neneve
109/b-25 të Kodit Penal, por edhe përgjegjësia penale është provuar në pajtim me ligjin
procedural.
Në rastin konkret çmohet se vendimi i gjykatës së apelit, ka arritur në një konkluzion
të qartë dhe logjik sa i përket cilësimit të veprimit të të pandehurit Loçi sipas elementëve të
veprës penale të shtrëngimit me anë të kanosjes ose dhunës për dhënie pasurie, parashikuar
nga neni 109/b dhe neni 25 i Kodit Penal, duke mos u bazuar vendimmarrja e gjykatave të
themelit në një provë të vetme, por në praninë e disa provave të tërthorta, të cilat janë
harmoni e koherencë mes tyre drejt përfundimit të arritur nga gjykatat e themelit.
Kolegji vlerëson se mbrojtjes i është dhënë mundësia për të ushtruar të drejtat e saj në
përputhje me parimin e kontradiktoritetit me qëllim për të kundërshtuar burimin, të paktën në
njërën nga fazat e procedurës, dhe se i pandehuri ka pranuar të gjykohet sipas ritit të gjykimit
të shkurtuar, duke mos u vërejtur nga ana e këtij Kolegji ndonjë parregullsi apo padrejtësi e
procedurës apo cenim të parimit përtej çdo dyshimi të arsyeshëm të provuarjes së fajësisë.

224
V. NË LIDHJE ME ZGJIDHJEN E ÇËSHTJES

Në përfundim, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi rrethanat dhe faktet
sikundër janë pranuar dhe nga vetë gjykata e apelit, në vështrim të parimeve kushtetuese dhe
atyre të procedurës penale, vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit që ka vendosur lënien në
fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, e cila ka deklaruar fajtor të gjykuarin Fatos
Skeja dhe të gjykuarin Gojart Loçi, për veprën penale të shtrëngimit me anë të kanosjes ose
dhunës për dhënien e pasurisë, kryer në bashkëpunim, sipas nenit 109/b/1, 25 të Kodit Penal,
duke e dënuar të pandehurin Fatos Skeja, me tre vjet burgim, si dhe duke e ndryshuar
vendimin e gjykatës së shkallës së parë për të pandehurin Loçi, duke e dënuar atë nga dy vjet
e gjashtë muaj burgim, që kishte caktuar gjykata e shkallës së parë për të njëjtën vepër
penale, përfundimisht me (një) vit e 8 (tetë) muaj burgim, sa i takon të gjykuarit Loçi është
marrë në zbatim të drejtë të ligjit penal dhe atij procedural penal, prandaj për të vendimi
duhet të lihet në fuqi, ndërsa sa i takon të gjykuarit Skeja, vendimi i gjykatës së apelit dhe ai i
shkallës së parë, duhet të prishen dhe çështja të pushohet.

PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441 të Kodit të
Procedurës Penale,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr. 124, datë 09.12.2014 të Gjykatës së Apelit për Krimet
e Rënda për të gjykuarin Gojart Loçi.
Prishjen e vendimit nr. 124, datë 09.12.2014 të Gjykatës së Apelit për Krimet e
Rënda Tiranë dhe vendimit nr. 119, datë 20.10.2014 të Gjykatës së Shkallës së Parë për
Krimet e Rënda Tiranë e pushimin e çështjes penale në ngarkim të të gjykuarit Fatos Skeja.

Tiranë, më 19.07.2017

225
 MENDIM PAKICE
Kemi mendim kundër vendimit të shumicës, e cila ka vendosur: “Lënien në fuqi të
vendimit nr. 124, datë 09.12.2014 të Gjykatës së Apelit për Krimet e Rënda për të gjykuarin
Gojart Loçi.
Prishjen e vendimit nr. 124, datë 09.12.2014 të Gjykatës së Apelit për Krimet e Rënda
Tiranë dhe vendimit nr. 119, datë 20.10.2014 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krimet e
Rënda Tiranë e pushimin e çështjes penale në ngarkim të të gjykuarit Fatos Skeja.”, për këto
arsye:
Të gjykuarit Fatos Skeja dhe Gojart Loci janë akuzuar për veprën penale të
“Shtrëngimi me anë të kanosjes ose dhunës për dhënien e pasurisë”, kryer në bashkëpunim,
parashikuar nga neni 109/b/1, 25 të Kodit Penal, në këto rrethana:
Shtetasit Ramazan Hima, banor në fshatin Paskuqan, Tiranë, por që ushtron aktivitet
biznesi në Filadelfia të SH.B.A-së, në numrat e tij celularë i kishte ardhur mesazh kërcënues
nga numri 068 56 22 834, përdoruesin e të cilit ai nuk e njihte, ku i kërkohej që të dorëzonte
shumën prej 100.000 $, në të kundërt do kishte pasoja për jetën.
Mbi kallëzimin e këtij shtetasi, është regjistruar e procedimi penal, ne kuadër te cilit
është autorizuar përgjimi i numrave telefonikë të përdorur nga i dëmtuari Ramazan Hima dhe
numrit nga i cili është dërguar mesazhi si dhe janë kryer një sere veprimesh te tjera hetimore,
si mbajtja nën vëzhgim e shtetasit Ramazan Hima, i cili është udhëzuar për mënyrën se si do
komunikonte me personat e paidentifikuar dhe veprime te tjera ( te pasqyruara hollësisht ne
dosjen hetimore) të gjitha këto veprime ne funksion te zbulimit dhe kapjes se autoreve te
dyshuar, per kryerjen e veprës penale te parashikuar nga neni 109/b/1 i Kodit Penal.
I dëmtuari ka mbajtur komunikim me dy numrat celularë, për të cilët ishte autorizuar
dhe vazhdonte përgjimi, ndërkohë operacioni policor ishte i përqendruar në pritje për t’u
paraqitur personi apo personat që do merrnin në dorëzim vlerën e monetare të kërkuar
nëpërmjet mesazhit kërcënues.
Më datë 09.09.2013, ora 12:52, i dëmtuari, i orientuar nga policia, ka hyrë në
komunikim me përdoruesin e numrit celular 0685622834, duke e dërguar mesazh ku e
njoftonte se kishte vetëm vlerën 30.000 $. Si përgjigje nga numri celular në përgjim, ai është
njoftuar se personi ishte dakord porse donte te dinte se sa kohë i nevojitej të plotësonte
shumën e kërkuar. Në vijim të komunikimeve, i dëmtuari ka kërkuar të paktën tre ditë kohë
për gjetjen e parave…
Pas disa ditësh është lënë si datë për dorëzimin e parave data 15.09.2013, ndërkohe qe
autorët nuk i kanë treguar të dëmtuarit vendin se ku do realizohej dorëzimi i vlerës monetare,
por e kanë orientuar atë se vendi do të caktohej sipas udhëzimit të tyre në vijim të ditës.
Përfundimisht është caktuar nga autorët si vend i dorëzimit të vlerës monetare një vend në
afërsi të ndërtesës së Komunës Dajt, jo shumë larg qytetit të Tiranës.
Të vënë në dijeni të këtij fakti prokurori ka autorizuar kryerjen e veprimeve
simuluese të dorëzimit, shoqëruar me vëzhgime dhe përgjime të kryera në vende publike.
Nga policia gjyqësore janë marrë masat përkatëse për zbatimin e veprimeve operacionale në
terren, me qëllim kapjen e autorëve të kësaj veprimtarie kriminale.
Policia gjyqësore e përbërë nga punonjës të sektorit të operacioneve speciale, është
pozicionuar në pika të ndryshme rreth vendit ku autorët kishin udhëzuar të dëmtuarin për të
dorëzuar vlerën monetare. Për t’u bërë më i besueshëm i dëmtuari ka diskutuar me autorët në
lidhje me shumën që kishte mundësi për të plotësuar. Ai pasi ka ofruar vlerën 30.000 $,
personat e pa identifikuar deri në ato momente, kanë kërkuar që të plotësohej e gjithë shuma
e kërkuar. Përfundimisht, pas insistimit të dëmtuarit se ishte në pamundësi për të siguruar
gjithë vlerën e kërkuar, kanë rënë dakord për dorëzimin e vlerës prej 60 mijë dollarë.

226
 I dëmtuari, me datë 15.09.2014, ora 13:02:32, është orientuar saktësisht për vendin se
ku do linte vlerën përkatëse me anë të sms, nga numri 0685622834, konkretisht me
përmbajtje; “zotëri vendin e lej unë jo ti tek komuna e Dajtit 20 metra më sipër ke një kosh
plerash në krah të djadht kur shkon sipër ik tani përgj”. Në vijim të dëmtuarit i është
përcaktuar edhe koha e hedhjes së parave e cila do ishte ora 2:30 e kësaj dite.
Rreth orës 14:13 min bashkë me një agjent policie, i dëmtuari është afruar tek vendi i
caktuar dhe ka hedhur një çantë (qese) letre, e cila kishte logon AMC 3G dhe mbante brenda
një material pa vlerë thjeshte për të krijuar idenë se në qese gjendej sasia monetare e kërkuar.
Më pas është larguar në drejtim të Tiranës sikundër edhe ishte orientuar, duke njoftuar me
sms numrin 0685622834 se kishte lënë çantën tek vendi i caktuar. Nga personi që dispononte
numrin celular 0685622834 ka marrë orientimin që tani të largohej i qetë.
Pas 10 min vëzhgimi, punonjës të policisë që ishin pozicionuar afër vendit të caktuar,
kanë konstatuar se në rrugën auto po lëvizte një autoveturë, e markës Mercedes benz, tipi
Sclass, me ngjyrë gri, me xhama të errët, me targa të huaja STA 652 C. Nga vëzhgimi me sy
të lirë kanë konstatuar se në bordin e autoveturës gjendej drejtuesi i mjetit, si dhe një person
në ndenjësen e parë të mjetit, i cili mbante në kokë një kapele me ngjyrë si bezhë. Automjeti
sapo është afruar afër kazanit ka ulur shpejtësinë dhe ka vazhduar rrugën për në kahun që po
lëvizte, në drejtim të kundërt me qytetin e Tiranës. Ka ecur në këtë drejtim rreth 400 metra
dhe më pas është kthyer përsëri në drejtim të kazanit të mbeturinave ku edhe ishte hedhur
qesja nga i dëmtuari. Pasi ka kaluar përsëri afër kazanit i cili gjendej ne anë të rrugës auto, ka
vazhduar të lëvize ngadalë dhe pasi ka ecur rreth 50 m ka ndaluar.
Në këtë moment personi që gjendej si pasagjer ka hapur derën dhe nga brenda mjetit i
ka bërë me dorë duke i dhënë shenjë një personi tjetër, i cili gjendej aty afër së bashku me një
motor i cili në zhargonin e përditshëm quhet “papaq”. Mjeti motorik kishte ngjyrë jeshile të
hapur ndërsa personi që udhëtonte me këtë mjet mbante në kokë një kapele me ngjyrë të
bardhë, me një xhup me krahë të gjatë ngjyrë bezhë dhe pantollona me të njëjtën ngjyrë.
Autovetura është kthyer përsëri në drejtim të vendit ku ishte hedhur qesja plastike, ndërsa
personi me motor e ka ndjekur nga pas. Sapo ka shkuar në afërsi të kazanit të mbeturinave,
vendi ku ishte hedhur çanta e letrës nga i dëmtuari, mjeti ka ndaluar. Personi me motor
gjithashtu, ka ndaluar, duke u pozicionuar pranë derës së shoferit. Në këtë moment drejtuesi i
mjetit ka hapur pak derën dhe iu ka drejtuar personit me motor me fjalët: merri, merri.
Personi me motor është afruar të kazani ka marrë çantën e letrës me logon AMC, të cilën e
kishte hedhur pak më parë i dëmtuari, dhe ka ndjekur nga pas me çantën e letrës në dorë,
autoveturën e cila ka vazhduar lëvizjen në drejtim të Dajtit.
Të dy mjetet kanë lëvizur rreth 300 metra në drejtim të Dajtit dhe në atë moment,
është bërë edhe ndërhyrja e policisë, punonjës të sektorit të operacioneve speciale, për të
mundësuar bllokimin e mjeteve dhe arrestimin në flagrancë të autorëve.
Policia kishte në dispozicion gjatë këtij aksioni edhe një automjet, tip furgon, i
markës Fiat, tip Ducato, me ngjyrë blu, me Targa TR5745L. Ky automjet është pozicionuar,
në momentin e ndërhyrjes së policisë, në mënyrë që të bllokonte rrugën në drejtimin nga po
lëviznin autorët. Autovetura e markës Mercedes benz, me targa të huaja STA 652 C, me të
cilën lëviznin dy prej personave të përfshirë në këtë aktivitet kriminal, të gjendur në këtë
situatë, kanë goditur ne pjesën e përparme mjetin e policisë, në mënyrë jo të drejtpërdrejtë
dhe për pasojë, kanë mundur të vazhdojnë lëvizjen tashmë me shumë shpejtësi në drejtim të
Malit të Dajtit. Ndërkohë, personi me motor është kthyer me shpejtësi në kahun e kundërt
duke lëvizur ne drejtim të qytetit Tiranë.
Sapo ka ardhur në afërsi të kazanit ku kishte marrë çantën e letrës të hedhur nga i
dëmtuari, i ka rënë kapelja që mbante në kokë. Në afërsi të kazanit, disa metra më poshtë ai e
flaku në drejtim të punonjëseve të policisë edhe çantën e letrës që pati marrë tek kazani pak

227
çaste më parë. Policia nuk ka arritur të realizojë arrestimin në flagrancë të asnjërit prej
personave.
Në vendngjarje është fiksuar dhe sekuestruar me cilësinë e provës materiale çanta e
kartonit me ngjyrë të bardhë me doreza jeshile dhe në sipërfaqe ka mbishkrimin “AMC 3G”.
Çanta në brendësi kishte një çantë tjetër kartoni, në ngjyrë të zezë, me mbishkrimin
“CRISTEL”, ku në brendësi të saj ndodhej një paketim me fletë alumini në formë
paralelopipedi pa mbishkrime.
Në ndjekje e sipër policia ka gjetur dhe më pas sekuestruar me cilësinë e provës
materiale autoveturën e markës Mercedes benz, tipi Sclass, me ngjyrë gri, me xhama të errët,
me targa të huaja STA 652 C, të cilën e kishin braktisur në ikje e sipër dy autorët. Mjeti
gjendej i fikur dhe në një rrugë pa dalje, në afërsi të një banese të fshatit Lana Bregas,
Komuna e Dajtit.
Në mjetin tip Mercedes Benz, me targa STA 652 C, janë fiksuar dhe marrë me
cilësinë e provës materiale për ekzaminime të mëtejshme, një numër sendesh të përshkruara
me hollësi në procesverbalin date 16.09.2013.
Nga verifikimet e mëvonshme ka rezultuar se mjeti i markës Mercedes benz, tipi 220
Sclass, me ngjyrë gri, me xhama të errët, me targa të huaja STA 652 C, ishte pronë e shtetasit
Shpëtim Hoxha. Ky mjet mbante si numër shasie: WDB2200261A202231, dhe ishte targuar
rregullisht nga organet kompetente me targën AA 944 AG.
Pas verifikimeve dhe ekzaminimeve përkatëse shkencore të provave materiale të
sekuestruara në vendngjarje, pyetjes së punonjësve të policisë që kanë marrë pjesë në
operacionin përkatës si dhe shtetasve të tjerë me cilësinë e personave që kanë dijeni për
veprën penale si dhe marrjes së provave të tjera në kuadër të këtij procedimi penal, është
konkluduar se dy prej autorëve të kësaj veprimtarie kriminale janë dy të të pandehurit, Fatos
Skeja e Gojart Loçi.
Ndërsa për bashkepuntorët e tjerë të mundshëm, të cilët nuk janë arritur të
identifikohen, me vendimin datë 20.03.2014 nga prokurori është vendosur ndarja e
procedimit penal nr. 179, viti 2013.
Gjykata e shkallës së parë për Krime të Rënda, me vendimin nr. 119, datë 20.10.2014
ka vendosur: “Deklarimin fajtor të të pandehurit Fatos Din Skeja, për kryerjen e veprës
penale; “Shtrëngimi me anë të kanosjes ose dhunës për dhënien e pasurisë”, kryer në
bashkëpunim dhe në bazë të nenit 109/b/1, 25 të Kodit Penal, e dënon me tre vjet burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Fatos Din Skeja, fillon t’i llogaritet nga dita e
ndalimit tije, date 24.12.2013.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Gojart Besim Loçi, për kryerjen e veprës penale;
“Shtrëngimi me anë të kanosjes ose dhunës për dhënien e pasurisë”, kryer në bashkëpunim
dhe në bazë të nenit 109/b/1, 25 të Kodit Penal, e dënon me dy vjet e gjashtë muaj burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Gojart Besim Loçi, fillon t’i llogaritet nga dita e
ndalimit te tij, date 24.12.2013.
Bazuar ne nenin 33 të Kodit Penal si dhe nenin 12 të Ligjit nr. 8328, date 16.04.1998
“Për të drejtat dhe trajtimin e të dënuarve me burgim“, vuajtja e dënimit nga dy të
pandehurit Fatos Skeja dhe Gojart Loçi do të kryhet në një nga burgjet e sigurisë së
zakonshme.”
Me vendimin objekt rekursi, Gjykata e Apelit për Krimet e Rënda Tiranë ka
vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr. 119, datë 20.10.2014 të Gjykatës së shkallës së
parë për Krime të Rënda, në lidhje me të pandehurin Fatos Skeja. Lënien në fuqi të vendimit
nr. 119 datë 20.10.2014 të Gjykatës së shkallës së parë për Krime të Rënda, në lidhje me të
pandehurin Gojart Loçi, me këtë ndryshim: Në zbatim të N. 406/1 të K.Pr.Penale i pandehuri
Gojart Loçi dënohet përfundimisht me 1(një) vit e 8 (tetë) muaj burgim. Lënien në fuqi të
këtij vendimit për pjesët e tjera të tij”.

228
 Çështja është rekursuar në Gjykatën e Lartë nga të gjykuarit Fatos Skeja dhe Gojart
Loçi, të cilët kane kërkuar pafajësi, duke pretenduar se nga provat e paraqitura nga akuza në
ngarkim të tyre nuk provohet fajësia.
Ndryshe nga sa ka vendosur shumica, e cila ka ndryshuar vendimin dhe pushuar
çështjen per te gjykuarin Fatos Skeja, mendojmë se vendimi i Gjykatës së Apelit Per Krime
te Renda është rrjedhoje e zbatimit te drejte te ligjit material dhe procedural penal, si i tillë
duhej te lihej ne fuqi.
Pretendimet e ngritura nga i gjykuari Fatos Skeja ne rekursin, objekt shqyrtimi, nuk
lidhen me zbatimin e ligjit material e procedural penal në gjykimin e çështjes por, kanë të
bëjnë vetëm me çmimin e provave nga gjykatat më të ulëta, që është atribut i gjykatave të
faktit dhe jo i gjykatës së ligjit, sikurse është Gjykata e Lartë.
Nga faktet e parashtruara në vendimet e gjykatave në pjesën arsyetuese te tyre është
pranuar dhe provuar plotësisht dhe tej çdo dyshimi te arsyeshëm se ky i gjykuar është
bashkëautor i veprës penale te parashikuar nga neni 109/b/1, 25 të Kodit Penal.
Janë një sërë provash dhe indiciesh, që i janë nënshtruar shqyrtimit gjyqësor, në
përputhje me nenin 152 të K.Pr.Penale, dhe kane krijuar bindjen e gjykatave mbi fajësinë e te
gjykuarit Fatos Skeja, e konkretisht“… mjeti i cili është gjendur i braktisur menjëherë sapo
është kryer vepra penale dhe me të cilin janë larguar autoret ishte mjeti i cili ishte marrë pak
orë më parë në përdorim nga i pandehuri Fatos Skeja.
Ky fakt nuk kundërshtohet as nga i pandehuri dhe mbrojtësi i tij. Mjeti është përdorur
nga çelësi i tij origjinal i cili ishte i vetëm dhe është poseduar gjatë gjithë kohës nga i
pandehuri Fatos Skeja.
Aktet e këqyrjes së automjetit dhe akti i ekspertimit teknik provojnë se në dyert dhe në
impiantin elektronik të automjetit nuk ka ndërhyrje mekanike të jashtme, gjë e cila provon se
mjeti është përdorur vetëm me çelësin e tij origjinal… Numri telefonik celular 0682027118,
në zotërim të të pandehurit Fatos Skeja, ditën e ngjarjes datë 15.9.2013 si dhe gjatë kohës së
ngjarjes dhe disa orë më pas nuk është loguar në asnjë rast në qendër të Tiranës, çka hedh
poshtë pretendimin se i pandehuri ka qëndruar disa kohë tek lokal “Piazza” ku edhe kishte
parkuar makinën të cilën më pas sipas tij ia kishin marrë persona të panjohur. Gjithashtu,
nga qelizat e shfrytëzuara rezulton se ky numër, nga ora 21.16 deri në orën 22.20, është
loguar në Linzë, vend ku u braktis makina dhe ku u larguan më pas autorët e gjobëvënies pas
ballafaqimit me policinë. Pra, të paktën në harkun kohor 21.16-22.20, provohet se i hetuari
ka qenë në zonën e Linzës dhe rrëzohet alibia e tij se ka qenë në Paskuqan, fakt që përbën
indicje fajësie, provë e tërthortë në ngarkim të tij. I pandehuri Fatos Skeja nuk e provon se në
ç’rrethana është gjendur gjurma e gishtit, pra provuar prezenca e të pandehurit tjetër Gojart
Loçi në autoveturën që kanë lëvizur autorët… Ne deklarimet e të gjykuarit Fatos Skeja nuk
provohet fakti se përse nuk është interesuar per makinën, te çilen, sipas tij, ia kishin marre
nga vendi ku e kishte lëne dhe aq me pak te njoftonte personin qe ia kishte lëne ne
përdorim…”.
Për sa më sipër, ndryshe nga sa ka vendosur shumica, mendojmë se vendimi nr. 124,
datë 09.12.2014 i Gjykatës së Apelit për Krimet e Rënda Tiranë, duhej të lihej në fuqi edhe
për të gjykuarin Fatos Skeja.

GJYQTARËT

Edmond Islamaj Tom Ndreca

229
Nr. 55310-01859-00-2016 Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-658 i Vendimit (121 )

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë prej:

Edmond Islamaj Kryesues

Guxim Zenelaj Anëtar
Andi Çeliku Anëtar
Artan Zeneli Anëtar
Tom Ndreca Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 20.07.2017, mori në shqyrtim çështjen penale me palë:

TË GJYKUARIT: LAURENT BEGA dhe KLODIAN

ÇULLAJ,
përfaqësuar nga Av. Shamet Shabani,
LAERT KASAJ,
përfaqësuar nga Av. Marash Ibra,
DASHNOR KABA,
përfaqësuar nga Av. Ilia Ilia,
SELMAN DOÇI, YLLI TROPLINI,
përfaqësuar nga Av. Sonila Çekrezi.

OBJEKTI:
Kryerje e veprës penale "Kontrabandë me mallrat që paguhet akcizë në
bashkëpunim", "Korrupsion aktiv i personave që ushtrojnë funksione publike", "Shpërdorim
detyre", "Kontrabandë nga punonjës që lidhen me veprimtarinë doganore" dhe "Veprime që
pengojnë zbulimin e së vërtetës".
Baza Ligjore: Neni 244 e 25, 172 e 25, 248, 175 e 25, 301 i K.Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.1161(11-2014-6013) datë

29.12.2014 ka vendosur:
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Laurent Bega, për veprën penale të
“Kontrabandës me mallra që paguhet akcizë”, e kryer në bashkëpunim dhe në
bazë të neneve 172-25 të K.P dënimin tij me 500.000 lekë gjobë.
-Pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Laurent Bega për
veprën penale të “Korrupsionit aktiv i personit që ushtron funksione publike”,
parashikuar nga nenet 244-25 të K.Penal.
Gjoba nga i pandehuri Laurent Bega do të paguhet brenda gjashtë muajve nga
dita që vendimi të marrë formë të prerë.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Klodian Çullaj për veprën penale
“Kontrabandë me mallra që paguhet akcizë”, e kryer në bashkëpunim dhe në
bazë të neneve 172-25 të K.P dënimin tij me 500.000 lekë gjobë.

230
 Pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Klodian Çullaj për
veprën penale të “Korrupsionit aktiv i personit që ushtron funksione publike”,
parashikuar nga nenet 244-25 të K.Penal.
Gjoba nga i pandehuri Klodian Çullaj do të paguhet brenda gjashtë muajve
nga dita që vendimi të marrë formë të prerë.
-Pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Selman Doçi për
veprën penale “Kontrabandë nga punonjës që lidhen me veprimet doganore”,
parashikuar nga neni 175-25 të K.Penal.
- Pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Ylli Troplini për
veprën penale “Kontrabandë nga punonjës që lidhen me veprimet doganore”,
parashikuar nga neni 175-25 të K.Penal.
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Laert Kasaj për veprën penale “Veprime
që pengojnë zbulimin e të vërtetës”, parashikuar nga neni 301 i K.Penal dhe
dënimin e tij 200.000 lekë gjobë.
- Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Frident Kuqi për veprën penale të
“Korrupsionit aktiv i personit që ushtron funksione publike”, parashikuar nga
nenet 244-25 të K.Penal.
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Frident Kuqi për veprën penale
“Kontrabandë me mallra që paguhet akcizë” e kryer në bashkëpunim dhe në
bazë të neneve 172-25 të K.P.

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.1388, date 15.06.2016 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.1161(11-2014-6013) datë 29.12.2014 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.

A. Kundër vendimit kanë ushtruar REKURS të gjykuarit Laurent Begaj dhe

Klodian Çullaj, përfaqësuar nga Av. Sh.Shabani, të cilët kërkojnë ndryshimin e vendimit,
deklarimin e pafajshëm lidhur me akuzat e ngritura ndaj tyre, duke parashtruar këto shkaqe:

Në rrethanat dhe faktet e provuara në këtë gjykim, gjykatat, në vendimet e tyre në kuptim
të gabuar të ligjit material dhe procedural penal, i kanë vlerësuar dhe cilësuar
veprimet e kryera nga të pandehurit Laurent Bega dhe Klodian Çullaj, në veprën
penale të kontrabandës me mallra që paguhet akcizë në bashkëpunim.
Sipas dy gjykatave, i gjykuari Laurent Begaj e ka realizuar veprën e kontrabandës, në
bashkëpunim, me të pandehurin Klodian Çullaj, ndërkohë që për Klodianin nuk ka
ekzistuar akuza e kontrabandës, pasi ai si në veprime paraprake dhe në gjykim është
akuzuar nga prokurori për veprën penale të parashikuar nga neni 244-25 i K.P.
Për këto arsye, vendimet janë të cenueshme ligjërisht pasi:
1. Të dy vendimet nuk kanë përmbushur standardin kushtetues të arsyetimit të vendimeve
gjyqësore.
Gjykatat nuk kanë argumentuar në vendimet e tyre, ndërkohë nuk i kanë dhënë përgjigje
pasojave të ardhura nga largimi, shmangja apo tentativa për t’u shmangur pagesave,
pasi po në vendim dhe nga akuza është pranuar, se për këtë mall janë shlyer
detyrimet, malli është deklaruar në doganë dhe në tatimet, ndërkohë që janë paguar të
gjitha detyrimet.
Gjykatat nuk kanë argumentuar realisht lidhjen shkakësore midis veprimeve të kryera nga
të pandehurit Laurent dhe Klodian në datë 04.11.2011, që të kenë sjellë pasojën e
shmangies të subjektit nga pagesat të detyrimeve doganore. Nëse do të kishte
shmangie të detyrimeve doganore, si pasojë e largimit papaguar të mallit të
pretenduar nga zona doganore dhe të përdorimit të kuponëve fiktive, natyrshëm do të

231
 kishim dhe mjetin e kontrabandës, të konfiskuar, ndërkohë që do të kishim edhe
mosdeklarim të mallit gjatë hyrjes dhe daljes në ML, në organet tatimore dhe
regjistrat e magazinës doganore në administrim të doganës, për më tepër do të kishim
konfiskim të mallit objekt kontrabandë, masë e detyrueshme, në bazë të nenit 281 të
Kodit Doganor dhe nenit 300 të K.Pr.P.
Fakti që një gjë e tillë nuk u provua me prova, çdo veprim tjetër për përshpejtim të
procedurave, të lehtësimit të tyre dhe nevojave për një lëvizje të shpejtë, aty ku e
kërkon nevoja e tregut, nuk mund të çojë në përfundimin e ekzistencës të lidhjes
shkakësore në kryerjen e veprës penale.
Gjatë gjykimit të kësaj çështje në gjykatën e shkallës së parë, vendim i lënë në fuqi nga
Gjykata e Apelit Durrës, është konstatuar shkelje e rëndë procedurale në lidhje me
ndryshimin e akuzës së bërë ndaj të pandehurit Klodian Çullaj. ( neni 375 I K.Pr.P).
K.Penal i Gj.Lartë në raste analoge ka theksuar se: “Gjykata e zakonshme nuk është
organ akuze, nuk formulon akuzë dhe as e ndryshon atë, por mbi bazën e faktit të
paraqitur, bën cilësimin e duhur ligjor të veprës penale, duke i dhënë faktit një
përcaktim tjetër. Por kërkohet domosdoshmërish të qenurit në dijeni të të pandehurit
edhe për cilësimin e ndryshëm juridik të dhënë nga gjykata, duke konkluduar se: si
për çështjen e faktit dhe për çështjen e ligjit, i pandehuri duhet te ketë qenë në dijeni
dhe duket të ketë pasur mundësinë për t’u dëgjuar.
Edhe GJEDNJ mban qëndrimin se, në çështjet penale, dhënia e një informacioni të plotë
të pandehurit në lidhje me akuzën e ngritur ndaj tij dhe rrjedhimisht dhe e klasifikimit
ligjor që gjykata mund t’i japë një çështje, është një parakusht thelbësor për të
garantuar një proces të drejtë.
Në rastin konkret, gjykata ka bërë ndryshimin e cilësimit juridik të akuzës të të
pandehurit Klodian nga vepra penale e parashikuar nga neni 244 në atë të nenit 172 të
Kodit Penal.
Megjithëse u pretendua nga ana jonë kundërligjshmëria për këtë vendimmarrje në
ankimin e paraqitur, gjykata e apelit e anashkaloi, duke lënë në fuqi një vendim të
dhënë me shkelje procedurale.
Organi i akuzës nuk ka arritur të ngrejë në nivel provueshmërie akuzën e ngritur ndaj të
gjykuarve, pasi nga ana e saj nuk është paraqitur asnjë provë përpara gjykatës, e cila
ta bindë atë në lidhje me ekzistencën e faktit penal dhe autorësisë të të gjykuarve
Laurent Bega dhe Klodian Çullaj.
Të dy gjykatat kanë gabuar në ligj, duke pretenduar se kontrabanda është kryer në
bashkëpunim. Në këtë gjykim, nuk ka rezultuar asnjë fakt lidhur me kontributin e të
pandehurit Klodian Çullaj, si agjent doganor në faktin penal të paraqitur.
Referuar praktikës gjyqësore të Gj.Lartë, për të pasur bashkëpunim midis më shumë se
një të pandehuri, duhet të provohet dhënia e kontributit objektivisht të rëndësishëm
material midis bashkëpandehurve, i tillë që të japë lehtësi apo shkas kryerjes së veprës
penale, qoftë në fazën e planifikimit, qoftë në fazën e organizimit apo ekzekutimit të
veprimtarisë kriminale të kryer nga pluralitet personash të tjerë (vendimi unifikues
nr.4, dt. 15.4.2011).
Të dy gjykatat nuk kanë zbatuar drejt ligjin penal, lidhur me veprën penale të
kontrabandës.
Sipas vendimit të gjykatave të pandehurit Laurent dhe Klodian në bashkëpunim me njëri-
tjetrin kanë konsumuar veprën penale të parashikuar nga neni 172-25 të K.P, në
formën e largimit të mallit nga territori doganor, me qëllim shmangien e detyrimeve
doganore të importit të subjektit Europetrol.

232
 Ky përfundim është i pambështetur në ligj dhe në prova. Referuar provave të
administruara në gjykim, nëse do të ishin vlerësuar me objektivitet, nuk do t’i çonin
gjykatat në përfundimin, se në rastin konkret ndodhemi përpara kontrabandës.
Elementi përfundimtar i kontrabandës ka të bëjë me momentin e kalimit faktit në dhe nga
territori doganor. Në rastin konkret, nga zona e lirë e lëvizjes së të dy autoboteve,
ishte kryer brenda territorit të magazinës së lirë, çka do të thotë se nuk kishte ndodhur
kalim faktit i autoboteve nga territori doganor. Ky fakt u provua me dëshmitë e
dëshmitarëve, drejtuesve të automjeteve dhe prova shkresore, vendimi nr.327, datë
05.11.2014. Edhe largimi në orën 21:00 të datës 4.11 nga zona e magazinës së lirë, i
të dy autoboteve të ngarkuara me karburant në sasinë 52.600 litra, siç pranohet nga
akuza, është kryer përkundrejt urdhër çlirimit të mallit të zhdoganuar për konsum, me
dokumentacion të rregullt doganor dhe tatimor dhe se malli objekt zhdoganimi, i
pretenduar kontrabandë, përkundrejt faturave të shitjes, është shkarkuar në pikat e
shitjes me pakicë në Shkodër dhe Tiranë.
Nisur nga faktet e provuara në gjykim, provave të administruara në dosje, në veçanti, akt
ekspertimi dhe praktika doganore e zbatuar në bazë të udhëzimit të zonës së lirë, sasia
e përgjithshme e karburantit të importuar përfshirë, dhe ngarkesën e dy autoboteve
objekt gjykimi të datës 04.11.2011, në administrim të shoqërisë Europetrol, rezulton
plotësisht se sasia e mallit karburant i importuar nga Italia është njëlloj me atë të
depozituar në Magazinën doganore, nen regjim IM7; nuk ka asnjë shmangie nga
pagesa e detyrimeve.
Për sa më lart, nuk mund të mos dilet në përfundimin se, nëpërmjet veprimeve të datës
4.11.2011, të gjykuarit Laurent dhe Klodian nuk kanë kryer asnjë veprim të
kundërligjshëm që të cenojë raportet shoqërore të mbrojtura nga Kodi Penal.

B. Kundër vendimit ka ushtruar REKURS i gjykuari Laert Kasaj, përfaqësuar

nga av. E.Radiçi, i cili kërkon ndryshimin e vendimeve dhe deklarimin e pafajshëm lidhur
me akuzën e ngritur ndaj tij, duke parashtruar këto shkaqe:

I pandehuri Laert Kasaj ishte dhe është Administrator i shoqërisë “Ratech”shp.k, e cila
merret me instalimin teknik në fushën e realizimit të sigurimit, e cila ushtron aktivitet
në gjithë territorin e R. Shqipërisë.
Vendimet e gjykatave, që e kanë deklaruar fajtor për veprën penale të parashikuar nga
neni 300 i K.Penal, janë të pambështetura në ligj.
Fajësinë gjykatat e mbështesin në aktin e ekspertimit kompjuterik nr.9899, dt 24.11.2011
dhe përgjimin e bisedave të realizuara mes të pandehurve L.Kasaj dhe Frident Kuqi.
Në analizë të elementeve të veprës penale të parashikuar nga dispozita e nenit 301 të K.P,
që një i pandehur të konsumojë veprën penale, duket që nga ana subjektive, veprimet
të kryhen me dashje të drejtpërdrejtë, dhe me qëllim për të penguar dhe vështirësuar
zbulimin e veprës penale dhe autorit të saj. Gjithashtu, kjo vepër penale është e lidhur
ngushtësisht me ekzistencën e një vepre tjetër penale të ndodhur me parë.
Në rastin konkret, i pandehuri Laert është deklaruar fajtor dhe dënuar për veprime që
pengojnë zbulimin e të vërtetës, në të njëjtin vendim, që për të pandehurin tjetër
Frident Kuqi, i akuzuar për kontrabandë, është deklaruar i pafajshëm.
Në kushtet kur, me të drejtë, ka deklaruar të pafajshëm të pandehurin Frident Kuqi, pasi
prej tij nuk është kryer vepra penale, gjykata nuk mund të deklaronte fajtor të
pandehurin Laert Kasaj.
Akti i ekspertimit kompjuterik nr.9899, dt 24.11.2011, ka arritur në konkluzionin se në
hardiskun, objekt ekspertimi, konstatohet se nuk ka të dhëna të ruajtura në memorien
e tij; pra, nëse do te kishte ndërhyrje në sistem, ato do të realizoheshin vetëm nga

233
 subjekti që e ka në përdorim, pasi ai dhe vetëm ai ka të drejtë të vendosë të regjistrojë
filmime në diskun e ngurtë (hard disk)un e tij apo t’i lejojë kamerat të jenë të ndezura
vetëm fikura, apo dhe të mos i ndezë asnjëherë.
Siç e kemi deklaruar dhe gjatë gjykimit, i pandehuri Laert me cilësinë e administratorit,
ka realizuar vetëm instalimin teknik në magazinat e Eldës në Porto Romano, ndërsa të
drejtën e përdorimit e ka pasur vetëm pronari i tyre.
Gjykata në asnjë resht të vendimit nuk ka arsyetuar për fajësinë e tij. Po ashtu, për këtë të
pandehur nuk ka pasur asnjë bisedë të regjistruar apo indicje, sadopak të vogël, që të
hedhë dritë qoftë dhe për dyshime për kryerjen e saj.

C. Kundër vendimit ka ushtruar REKURS Prokurori i Apelit Durrës, i cili

kërkon ndryshimin e vendimeve dhe deklarimin fajtorë dhe dënimin e të pandehurve Dashnor
Kaba, për veprën penale të parashikuar nga neni 248 i K.P, Selman Doçi për veprën penale
të parashikuar nga neni 175-25 të K.P,Ylli Troplini për veprën penale të parashikuar nga
neni 175-25 të K.P dhe dënimin e të pandehurve L.Bega, K.Çullaj dhe Laert Kasaj lidhur me
veprat penale që janë deklaruar fajtorë, sipas kërkimit të organit të akuzës, duke
parashtruar këto shkaqe:

Të dy vendimet duhet të ndryshohen për shkelje të ligjit penal dhe çmuarje të pavërtetë të
provave dhe fakteve që i ngarkohen të pandehurve Ylli Troplini, Dashnor Kaba dhe
Selman Doçi.
Gjatë gjykimit u provua se, për të krijuar kushtet për lejimin e kontrabandës, Frident
Kuqi ka kërkuar tek Dashnor Kaba, në atë kohë shef i zyrës doganore, caktimin pranë
magazinës doganore ML01, të atyre doganierëve të kërkuar nga vetë ai. Ky fakt
rezulton nga përgjimi i bisedave telefonike mes të pandehurve Dashnor Kaba, Frident
Kuqi dhe Laurent Bega. Më pas, ka rezultuar se magazinierë janë caktuar ata që janë
përmendur në ato biseda telefonike; Me këtë veprim i pandehuri Dashnor Kaba ka
vepruar në kundërshtim me udhëzimin dhe urdhrin e brendshëm, duke kryer veprën
penale të parashikuar nga neni 248 i K.Penal.
Gjykatat, në mënyrë të gabuar, lidhur me këtë të pandehur kanë arsyetuar se, nuk
provohet asgjë më tepër sesa kryerja korrekte e detyrës dhe se, procedimi penal për
këtë të pandehur nuk duhet të kishte filluar, pasi nuk ka asnjë bazë provueshmërie të
faktit penal për të cilin akuzohet.
Së pari: Të dy gjykatat duke pushuar procedimin penal në ngarkim të të pandehurve Ylli
Troplini dhe Selman Doçi, të cilët janë akuzuar për veprën penale të parashikuar nga
neni 175-25 i K.Penal, kanë interpretuar dhe zbatuar gabim ligjin penal. Përfundimi i
gjykatave, se nëse do të provohej kryerja ose moskryerja e veprimeve nga ana e të
pandehurit Y.Troplini, më së shumti do të ishim para veprës penale të parashikuar
nga neni 248 i K.P, është i padrejtë dhe rezultat i një analizë alogjike dhe në përputhje
me kërkesat e ligjit që u është bërë në tërësi rrethanave dhe provave të shqyrtuara në
këtë gjykim.
Së dyti: Gjykata e Apelit në mënyrë të gabuar ka arsyetuar se “ i pandehuri Selman Doçi
nuk ka qenë roje e këtyre objekteve dhe nuk mund të kërkohet tek ai përgjegjësia për
daljen e mjeteve të ngarkuara.”. Ky është një arsyetim kontradiktor i pambështetur në
ligj dhe në provat e administruara në gjykim. Gjykata, nga njëra anë pranon faktin se
magazinieri Laurent Bega dhe agjenti doganor Klodian Çullaj kanë kryer veprën
penale për të cilën janë akuzuar dhe deklaruar fajtorë, ndërkohë që arsyeton se të
pandehurit Selman Doçi dhe Ylli Troplini, çështja nuk duhet të kishte filluar.
Veprimtaria e të gjithë të pandehurve është kryer në formë zinxhiri, prandaj padrejtësisht
gjykatat i kanë deklaruar të pafajshëm disa prej tyre.

234
 Së treti: Gjykata e Apelit në mënyrë të gabuar ka arsyetuar se “Ylli Troplini ka qenë i
pranishëm dhe ka qëndruar indiferent është dëshmia e shtetasit Afrim Meçe, shoferi i
një prej autoboteve, dëshmi, e cila nuk lidhet me asnjë provë tjetër dhe me qëndrimin
e asnjërit prej të pandehurve në këtë procedim penal”. Gjykata nuk ka vlerësuar
përgjimin si pjesë të vërtetësisë dhe provueshmërisë së faktit penal.
Së katërti: Duke pushuar çështjen në ngarkim të të pandehurit Dashnor Kaba, gjykata nuk
ka interpretuar dhe zbatuar drejt ligjin penal.
Së fundmi: Gjykata e Apelit më një arsyetim formal ka çmuar të drejtë dhe masat e
dënimit të dhëna ndaj të pandehurve që janë deklaruar fajtorë, masat e dënimit ndaj
tyre nuk janë në raport të drejtë me rrethanat e faktit dhe provat e administruara në
këtë gjykim.

KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit, z. Artan Zeneli; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë, z. Arben Kraja, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimin e
çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues, pasi dëgjoi Av. Shamet
Shabani për të gjykuarit L.Begaj dhe K.Çullaj, i cili kërkoi, prishjen e vendimeve dhe
deklarimin e pafajshëm të të gjykuarve; pasi dëgjoi Av. Marash Ibra, për të gjykuarin
L.Kasa, i cili kërkoi prishjen e vendimeve dhe deklarimin e pafajshëm të të gjykuarit; pasi
dëgjoi Av. Ilia Ilia për të gjykuarin D.Kaba, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit; pasi
dëgjoi Av. Sonila Çekrezi, të caktuar kryesisht nga gjykata për të gjykuarit S.Doçi dhe
Y.Troplini, e cila kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; si dhe pasi shqyrtoi
në tërësi çështjen;

VЁREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit që ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të gjykatës
së shkallës së parë, me të cilin ishte vendosur deklarimi fajtor i të pandehurit Laurent Bega,
për veprën penale të kontrabandës me mallra që paguhet akcizë, kryer në bashkëpunim, në
bazë të neneve 172-25 të K.P, duke e dënuar atë me 500.000 lekë gjobë; pushimi i çështjes
penale në ngarkim të të pandehurit Laurent Bega, për veprën penale të korrupsionit aktiv të
personit që ushtron funksione publike, parashikuar nga nenet 244-25 të K.Penal; si dhe
deklarimi fajtor i të pandehurit Klodian Çullaj, për veprën penale kontrabandë me mallra që
paguhet akcizë, kryer në bashkëpunim, në bazë të neneve 172-25 të Kodit Penal, duke e
dënuar atë me 500.000 lekë gjobë; pushimi i çështjes penale në ngarkim të po këtij të
pandehuri, për veprën penale të korrupsionit aktiv të personit që ushtron funksione publike,
parashikuar nga nenet 244-25 të K.Penal; pushimi i çështjes penale në ngarkim të të
pandehurit Selman Doçi, për veprën penale të kontrabandës nga punonjës që lidhen me
veprimet doganore, parashikuar nga neni 175-25 të K.Penal; si edhe pushimi i çështjes penale
në ngarkim të të pandehurit Ylli Troplini, për veprën penale të kontrabandës nga punonjës që
lidhen me veprimet doganore, parashikuar nga neni 175-25 të K.Penal; deklarimi fajtor i të
pandehurit Laert Kasaj, për veprën penale të veprimeve që pengojnë zbulimin e të vërtetës,
parashikuar nga neni 301 i K.Penal, duke e dënuar atë me 200.000 lekë gjobë; deklarimi i
pafajshëm i të pandehurit Frident Kuqi, për veprën penale të korrupsionit aktiv të personit që
ushtron funksione publike, parashikuar nga nenet 244-25 të K.Penal dhe deklarimi i
pafajshëm i po këtij të pandehuri, për veprën penale të kontrabandës me mallra që paguhet
akcizë, në bashkëpunim, në bazë të neneve 172-25 të Kodit Penal, pjesërisht është marrë në
zbatim të drejtë të ligjit material penal dhe atij procedural, sa i takon të pandehurve Selman
Doçi, Ylli Troplini, Frident Kuqi dhe Dashnor Kaba, ndërsa sa i takon të pandehurve Laurent
Bega, Klodian Çullhaj e Laert Kasaj, ai është në marrë në kundërshtim me ligjin material

235
penal dhe atë procedural, prandaj duhet të prishet dhe çështja penale në ngarkim të tyre të
pushohet, për shkaqet dhe arsyet që vijojnë.

A. RRETHANAT E FAKTIT

Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës ka paraqitur kërkesën për

gjykimin e të pandehurve Frident Kuqi, akuzuar për veprat penale, sipas neneve 172-25 dhe
244-25 të KP; Laurent Bega, akuzuar për veprat penale sipas neneve 172-25 dhe 244-25 të
KP; Klodian Çullhaj, akuzuar për veprën penale sipas neneve 244-25 të KP; Selman Doçi
dhe Ylli Troplini, akuzuar për veprën penale sipas neneve 175-25 të KP; Dashnor Kaba,
akuzuar për veprën penale sipas nenit 248 të KP dhe Laert Kasaj akuzuar për veprën penale
të parashikuar nga neni 301 të KP.
Në zyrën doganore të Porto Romanos, pjesë e Degës së Doganës Durrës, bëhet
magazinimi, importimi dhe eksportimi i lëndëve djegëse të mbërritura përmes anijeve
transportuese, në magazinat e lira të subjekteve të licencuara. Veprimtaria në këtë sektor,
rregullohet nga Kodi Doganor, VKM nr.205, datë 13.04.1999, i ndryshuar, udhëzimi nr.1,
datë, 14.07.2009 i Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave dhe Urdhri i brendshëm nr.1170,
datë 15.02.2011 i Degës së Doganës Durrës. Magazinat e lira janë territor brenda territorit
doganor, ku lëndët djegëse, qëndrojnë në pritje të deklarimit doganor dhe pas këtij momenti
mund të bëhet lirimi i tyre. Veprimtaria në zyrën doganore të Porto-Romanos është
organizuar me dy turne. Në këtë sektor veprojnë katër magazine të lira, me numërtimet ML
01, ML 02, ML 03 dhe ML 04.
Procedura e zhdoganimit të mallit të ndodhur në magazinat e lira sipas akteve ligjore
dhe nënligjore kryhet në këtë mënyrë:
- Agjenti doganor bën regjistrimin në sistemin elektronik Assycuda të deklaratës
doganore IM 7, ku përshkruhet e gjithë sasia e lëndës djegëse të mbërritur: lloji i lëndës,
pesha, volumi, prejardhja, anija transportuese, etj.
Sasia si më sipër deklarohet pjesë-pjesë nga agjenti, sipas porosisë së pronarit, me
deklarata vijuese, importi ose eksporti, që i dorëzon tek doganieri i vlerës; në këtë deklaratë
përshkruhet: importuesi, lloji e sasia e mallit të zhdoganuar, shuma e detyrimeve doganore,
etj.
- Doganieri i vlerës regjistron praktikën në regjistrin manual dhe vlerëson detyrimet
doganore që duhen paguar.
- Pas verifikimit të saktë të detyrimeve doganore dhe likuidimit të tyre, praktika kalon
për pranim tek përgjegjësi i sektorit dhe nëse ky i fundit e miraton, atëherë sipas rastit, malli
është gati për t’u rieksportuar ose për t’u hedhur në qarkullim të lirë në territorin shqiptar.
- Pas pranimit të praktikës doganore bëhet njoftimi në pikën e daljes së zyrës për
sasinë e zhdoganuar rishtazi dhe kontrollori përditëson në regjistër të dhënat.
Në bazë të ligjit për akcizat, lëndët djegëse u nënshtrohen detyrimeve doganore të
akcizës dhe TVSH-së.
- Tërësia e sasisë së zhdoganuar evadohet nga magazina e lirë ku ndodhet pjesë-pjesë,
në pikën e karburantit përkatëse, ku paraqitet një shofer dhe autoboti i autorizuar nga subjekti
privat. Aty magazinieri bën mbushjen e autobotit dhe për sasinë me të cilën autoboti
ngarkohet, shoferi pajiset me faturën tatimore të shitjes dhe kuponin tatimor përkatës.
Në fund të këtij procesi, sasia fizike e lëngjeve të evaduar nga magazina e lirë duhet
të përputhet me sasinë e zhdoganuar.
- Për të ndaluar tejkalimin e sasisë së zhdoganuar me mbikëqyrjen e daljes së
mallrave nga magazina e lirë, sipas udhëzimit nr.1, datë 14.09.2009, neni 3, pika 5,
ngarkohet kontrollori i pikës së daljes, i cili detyrohet të kontrollojë hyrjen dhe daljen e

236
mallrave nga territori doganor. Për këtë, ai ka një regjistër të pikës se daljes, ku çdo ditë
shënohen:
- praktikat doganore, sasia që ka në dispozicion çdo subjekt për evadim, sasia që del
sipas kuponit, targat e automjetit, magazina doganore nga del, etj.
- Pas evadimit të një sasie lënde djegëse të zhdoganuar autoboti i ngarkuar si më
sipër, drejtohet për tek pika e daljes nga zyra doganore e Porto-Romanos, ku drejtuesi i
paraqet kontrollorit faturën tatimore të shitjes dhe kuponin tatimor e çdo dokument tjetër
shoqërues të mallit.
- Ky i fundit verifikon dokumentacionin, regjistron të dhënat e autobotit në regjistrin
e pikës së daljes (targa e automjetit, numri i shasisë, numrin e magazinës së lirë nga vjen,
llojin dhe sasinë e mallit që evadohet, etj.,) dhe nëse nuk konstaton diferenca lejon
automjetin të largohet nga territori doganor. Nëse konstatohen parregullsi, bllokohen autoboti
me lëndën djegëse, mbahet procesverbali përkatës dhe informohet përgjegjësi i sektorit për të
vijuar me procedurën sipas ligjit.
- Në fund të ditës së punës, doganieri i kontrollit fizik bën plumbosjen e dyerve të
magazinës dhe mban procesverbal për turnin pasardhës, duke fiksuar sasinë e lëndës së
djegshme të zhdoganuar, atë të evaduar dhe nëse ka sasi të mbetura pa evaduar.
Subjekti “Europetrol Durrës Albania” sha., në pronësi të të pandehurit Frident Kuqi, i
cili kishte magazina të lira me nr.ML 01, në zyrën doganore e Porto Romanos, në 04.11.2011
ka kaluar dy autobote të mbushura me karburant, (52.000 litra), duke kryer procedura të
parregullta evadimi të karburantit diezel nga magazinat doganore të kësaj pike, mall i cili në
kohën e evadimit nuk ishte zhdoganuar.
Për hetimin dhe konstatimin e këtij fakti me vendime gjyqësore janë autorizuar
përgjimet e numrave telefonikë në përdorim dhe posedim të Frident Kuqit, Laurent Begës
magazinieri i magazinës së lirë, dhe Klodian Cullhaj, agjenti doganor me të cilin punonin.
Sipas pretendimit të akuzës, nga komunikimet e përgjuara rezulton se, në vazhdimësi,
këta persona evadonin nga magazina doganore mallra që në momentin e evadimit ishin me
status të pazhdoganuar.
Në lidhje me pozitën e të pandehurit Friden Kuqi, përfaqësuesi i akuzës ka pretenduar
se për të krijuar kushtet për lejimin e kësaj veprimtarie të parregullt, i pandehuri Frident ka
kërkuar tek i pandehuri Dashnor Kaba, në atë kohë shef i zyrës doganore, caktimin pranë
magazinës doganore ML 01, të atyre doganierëve të kërkuar nga vetë ai.
Në lidhje me provueshmërinë e këtij fakti të pretenduar dhe mbi bazën e të cilit janë
ngritur akuzat në ngarkim të të pandehurve Frident Kuqi dhe Dashnor Kaba, përfaqësuesi i
akuzës i referohet materialeve të përgjimit të bisedave telefonike të kryera mes të pandehurve
Dashnor Kaba, Frident Kuqi dhe Laurent Bega.
Nga aktet e fashikullit për gjykim të shqyrtuara me cilësinë e provës, ka rezultuar se
të pandehurit Dashnor Kaba dhe Frident Kuqi më datë 31.03.2011 janë takuar në ambientet e
pikës së karburantit Elda ku ka zyrat i pandehuri Frident dhe janë ulur në një tavolinë.
Ky takim është fiksuar përmes raporteve të vëzhgimit të mbajtura nga policia
gjyqësore. Gjatë bisedës i pandehuri Frident i ka telefonuar magazinierit Laurent Bega,
moment për të cilin përfaqësuesi i akuzës pretendon se nga i pandehuri Frident Kuqi i janë
kërkuar të pandehurit Laurent Bega emrat e doganierëve të zyrës së Porto Romanos që
kërkonte për t’iu caktuar në magazinën ML01.
Sipas përfaqësuesit të akuzës, biseda telefonike më pas, ka vijuar ndërmjet Laurentit
dhe Dashnorit, ku janë përmendur doganierët me emra konkretë. Pikërisht, më datë
01.04.2011 dhe në muajt në vijim në magazinën e lirë ML 01 janë caktuar, po të njëjtët
doganierë, emrat e të cilëve, janë përmendur në bisedën e datës 31.03.2011.

237
 Faktet e mësipërme, përfaqësuesi i akuzës ka pretenduar se janë provuar, në gjykim,
me përmbajtjen e bisedave telefonike të realizuara, nga tërësia e të cilave si prova janë
shkëputur disa pjesë të tyre, të cilat janë cituar ne vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
Në lidhje me përmbajtjen e bisedave, të transkriptuara, përfaqësuesi i akuzës ka
pretenduar se bashkë me raportet e vëzhgimit provojnë faktin se i pandehuri Frident Kuqi, ka
premtuar në mënyrë të vazhdueshme përfitime të parregullta doganierëve të zyrës doganore
të Porto Romanos, duke kërkuar nga ana e tyre kryerjen e veprimeve të parregullta ose
kryerjen e veprimeve para doganës në mënyrë sa më të shpejtë, për të favorizuar subjektin
“Europetrol” sha, duke i përdorur si prova për të provuar fajësinë e të pandehurit Dashnor
Kaba.
Gjithashtu, përfaqësuesi i akuzës ka pretenduar, se nëpërmjet këtyre bisedave rezulton
e provuar se për të mundësuar këtë veprimtari të paligjshme, i pandehuri Frident Kuqi i ka
kërkuar të pandehurit Dashnor Kaba, si përgjegjës i pikës doganore, që ky i fundit të caktonte
në magazinën doganore ML 01, ata doganierë të Porto Romanos që i interesonin.

B. PROCEDURAT GJYQËSORE

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.1161(11-2014-6013) datë

29.12.2014 ka vendosur:
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Laurent Bega, për veprën penale të
“Kontrabandës me mallra që paguhet akcizë” e kryer në bashkëpunim dhe në bazë të neneve
172-25 të K.P dënimin tij me 500.000 lekë gjobë.
Pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Laurent Bega për veprën
penale të “Korrupsionit aktiv i personit që ushtron funksione publike”, parashikuar nga nenet
244-25 të K.Penal.
Gjoba nga i pandehuri Laurent Bega do të paguhet brenda gjashtë muajve nga dita që
vendimi të marrë formë të prerë.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Klodian Çullaj për veprën penale “Kontrabandë
me mallra që paguhet akcizë” e kryer në bashkëpunim dhe në bazë të neneve 172-25 të K.P
dënimin tij me 500.000 lekë gjobë.
Pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Klodian Çullaj për veprën
penale të “Korrupsionit aktiv i personit që ushtron funksione publike”, parashikuar nga nenet
244-25 të K.Penal.
Gjoba nga i pandehuri Klodian Çullaj do të paguhet brenda gjashtë muajve nga dita
që vendimi të marrë formë të prerë.
-Pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Selman Doçi për veprën
penale “Kontrabandë nga punonjës që lidhen me veprimet doganore”, parashikuar nga neni
175-25 të K.Penal.
- Pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Ylli Troplini për veprën
penale “Kontrabandë nga punonjës që lidhen me veprimet doganore”, parashikuar nga neni
175-25 të K.Penal.
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Laert Kasaj për veprën penale “Veprime që
pengojnë zbulimin e të vërtetës”, parashikuar nga neni 301 i K.Penal dhe dënimin e tij
200.000 lekë gjobë.
- Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Frident Kuqi për veprën penale të
“Korrupsionit aktiv i personit që ushtron funksione publike”, parashikuar nga nenet 244-25 të
K.Penal.
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Frident Kuqi për veprën penale
“Kontrabandë me mallra që paguhet akcizë” e kryer në bashkëpunim dhe në bazë të neneve
172-25 të K.P.

238
 Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.1388, date 15.06.2016 ka vendosur:
-Lënien në fuqi të vendimit nr.1161(11-2014-6013) datë 29.12.2014 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës.
A. Kundër vendimit kanë ushtruar rekurs të gjykuarit Laurent Begaj dhe
Klodian Çullaj, përfaqësuar nga Av. Sh.Shabani, të cilët kërkojnë ndryshimin e vendimit,
deklarimin e pafajshëm lidhur me akuzat e ngritura ndaj tyre, me shkaqet e parashtruara si
më lart.
B. Kundër vendimit ka ushtruar rekurs i gjykuari Laert Kasaj, përfaqësuar nga
av. E.Radiçi, i cili kërkon ndryshimin e vendimeve dhe deklarimin e pafajshëm lidhur me
akuzën e ngritur ndaj tij, me shkaqet e parashtruara si më lart.
C. Kundër vendimit ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit Durrës, i cili kërkon
ndryshimin e vendimeve dhe deklarimin fajtorë dhe dënimin e të pandehurve Dashnor Kaba,
për veprën penale të parashikuar nga neni 248 i K.P, Selman Doçi për veprën penale të
parashikuar nga neni 175-25 të K.P,Ylli Troplini për veprën penale të parashikuar nga neni
175-25 të K.P dhe dënimin e të pandehurve L.Bega, K.Çullaj dhe Laert Kasaj lidhur me
veprat penale që janë deklaruar fajtorë, sipas kërkimit të organit të akuzës, me shkaqet e
parashtruara si më lart.

C. ARSYETIMI LIGJOR I VENDIMIT TË ANKIMUAR

Kundër vendimit është bërë ankim si nga organi i prokurorisë edhe nga të pandehurit
që janë deklaruar fajtorë e dënuar.
Gjykata e Apelit, pasi e shqyrtoi çështjen çmon se vendimi i gjykatës së shkallës së
parë është i bazuar në ligj e në prova e duhet të lihet në fuqi, pasi si pretendimet e organit të
prokurorisë edhe ato të ngritura nga të pandehurit e deklaruar fajtorë e dënuar nuk janë të
bazuara në provat e administruara në gjykim e në ligj e nuk duhet të pranohen.
Të pandehurit Frident Kuqi, Laurent Bega dhe Klodian Cullhaj u akuzuan dhe për
kryerjen e veprës penale të “Kontrabandës me mallra për të cilat paguhet akcizë” e kryer në
bashkëpunim, parashikuar nga neni 172 e 25 i Kodit Penal, por pavarësisht këtij fakti
ndonëse gjykata e shkallës së parë e ka deklaruar të pafajshëm të pandehurin Frident Kuqi
për të cilin edhe është filluar ky procedim, nga organi i akuzës nuk është bërë ankim kundër
vendimit për këtë të pandehur, prandaj për këtë pjesë gjykata e Apelit nuk mund të shprehet.
Gjykata e Apelit çmon se për dy të pandehurit e tjerë Laurent Bega dhe Klodian
Çullhaj është provuar fajësia e me të drejtë janë deklaruar fajtorë dhe dënuar për veprën
penale të parashikuar nga neni 172-25 të Kodit Penal.
Përsa i përket dy të pandehurve Laurent Bega dhe Klodian Çullhaj, Gjykata e Apelit
çmon se duke iu referuar punës që ata kanë kryer e kanë patur për detyrë të kryejnë gjatë
ndodhjes së faktit penal, akuza në ngarkim të tyre për veprën penale të parashikuar nga neni
172 e 25 i Kodit Penal, rezulton e provuar.
Në lidhje me akuzën e parashikuar nga neni 172 e 25 i Kodit Penal, Gjykata bindet
mbi ekzistencën e faktit penal, pasi në këtë rast dy autobote me karburant për të cilët nuk
ishte paguar detyrimi doganor i akcizës, janë kapur nga policia gjyqësore në kushtet e
flagrancës dhe në këtë kontekst, nuk mund të ketë asnjë dyshim mbi ekzistencën e faktit
penal.
Në lidhje me autorësinë dhe fajësinë në kryerjen e kësaj vepre penale, Gjykata e
Apelit çmon, në bazë të provave se për dy të pandehurit Laurent Bega dhe Klodian Cullhaj,
është provuar fajësia, pasi kanë qenë ata personat drejtpërdrejtë përgjegjës për evadimin e
rregullt të mallit të akcizës.
Në vlerësim të procedurës së zhdoganimit dhe në raport me veprimet konkrete të të
pandehurve Laurent Bega dhe Klodian Çullhaj nga njëra anë, si dhe gjendjes së faktit

239
(flagrancës) nga ana tjetër, Gjykata çmon se ka qenë detyrim direkt i agjentit doganor të
merrte hapat e mësipërm, në mënyrë që evadimi i mallit të bëhej sipas ligjit me detyrim
doganor të paguar, gjë që nuk është bërë në këtë rast nga i pandehuri Klodian Cullhaj që
kryente këtë detyrë.
I pandehuri Klodian Çullhaj me dijeni të plotë ka lejuar të evadohej një sasi malli
akcizë, pa paguar detyrimin doganor, dhe ky veprim i tij që është lejuar fillimisht nga i
pandehuri tjetër, Laurent Bega magazinieri i mallit, i cili ka qenë në dijeni se kishte
përfunduar sasia e mallit të zhdoganuar.
Në këto rrethana, të dy këta të pandehur, me një marrëveshje të arritur ndërmjet tyre,
kanë lejuar kalimin e një sasie karburanti që përbën sasinë e kapur në flagrancë, pa u paguar
më parë, detyrimet doganore, sipas procedurës që kanë qenë të detyruar të ndjekin si më lart;
duke konsumuar në këtë mënyrë, plotësisht elementët e figurës së veprës penale të
parashikuar nga neni 172 e 25 i Kodit Penal, vepër për të cilën janë deklaruar fajtorë dhe
dënuar nga gjykata e shkallës së parë.
Në lidhje me të pandehurin Dashnor Kaba, i akuzuar për kryerjen e veprës penale të
“Shpërdorimit të detyrës”, parashikuar nga neni 248 i KP, Gjykata e shkallës së parë ka
vendosur që çështja penale në ngarkim të tij të pushohet, pasi procedimi penal nuk duhet të
kishte filluar e për rrjedhojë, nuk mund të vazhdojë më tej. Kjo, pasi nga provat e shqyrtuara
nuk provohet asgjë më tepër, sesa kryerja korrekte e detyrës nga ana e të pandehurit Dashnor
Kaba dhe që në fillim procedimi penal ndaj tij ka nisur pa asnjë bazë provueshmërie të faktit
penal për të cilin akuzohet.
Në kushtet e mungesës së faktit penal, procedimi penal ndaj të pandehurit Dashnor
Kaba nuk duhet të kishte filluar fare, por që sigurisht në rrethanat që çështja penale është në
gjykim, nuk mund të vazhdojë më tej; vendim, i cili çmohet i bazuar në ligj e në prova edhe
nga Gjykata e Apelit.
Në kushtet e mungesës së veprimit apo mosveprimit në kundërshtim me ligjin në
ngarkim të të pandehurit Dashnor Kaba, Gjykata e Apelit nuk i merr më në analizë elementët
e tjerë të figurës së veprës penale, të parashikuar nga neni 248 i KP, pasi mungesa e këtij
elementi të anës objektive, çon në mungesën e vetë veprës penale në tërësinë e saj, pasi
mungon fakti penal dhe çështja me te drejte është pushuar këtë shkak.
Në lidhje me episodin e flagrancës të ndodhur më datë 04.11.2011 në zyrën doganore
të Porto Romanos, rezulton se në këtë pikë kanë qenë me detyrë, shef turni i pandehuri
Selman Doçi dhe kontrollor në pikën e daljes i pandehuri Ylli Troplini.
Sipas procesverbalit të datës 03.11.2011, mbajtur nga doganieri i kontrollit fizik
Alfred Jorgo dhe magazinieri Laurent Bega në magazinën doganore nr.ML 01, në momentin
kur është mbyllur dhe vulosur kjo magazinë më datë 03.11.2011, ora 19.30 kishin mbetur pa
evaduar sasia e zhdoganuar prej 181.005 litra lëndë djegëse diesel 10 ppm. Pa përfunduar së
evaduari këtë sasi, subjekti nuk mund të deklaronte në të njëjtin regjim doganor sasi shtesë të
së njëjtës lëndë djegëse. Pas përfundimit dhe evadimit tërësor të sasisë prej 181.005 litra
gazoil, magazinieri Laurent Bega, në ora 15.13 dhe 15.18, sipas kuponëve tatimorë ka
ngarkuar dy autobote, përkatësisht me targa FR 0737 D, me drejtues Pëllumb Malollarin,
sasinë prej 15.720 litra diesel dhe në autobotin me targa SH 8895 D/ SH 9037 D, ka ngarkuar
sasinë prej 36.500 litra. Pavarësisht se kuponët shënojnë oraret 16.13 dhe 16.18, kjo vjen si
pasojë e mos ndryshimit të orës së re. Pas kësaj, pa kryer asnjë procedurë zhdoganimi apo
njoftim në autoritetet doganore në ora 15.26, këto dy autobote janë paraqitur në pikën e
daljes, ku doganieri kontrollor Ylli Troplini, ka konstatuar se, sasia e mallit të pazhdoganuar
kishte përfunduar dhe se, autobotet që ishin paraqitur e kalonin sasinë e mallit të zhdoganuar.
Për këto fakte, Ylli ka njoftuar shefin e turnit dhe doganierin e kontrollit fizik, që kanë
mbajtur aktin e konstatimit të datës 04.11.2011 dhe kanë vendosur bllokimin e dy autoboteve
së bashku me lëndën djegëse të ndodhur në to.

240
 Sipas procesverbalit të konstatimit është vendosur që autobotet së bashku me lëndën
djegëse të ktheheshin në territorin e magazinës së lirë nr.ML 01, pasi ishin mallra
kontrabandë dhe ndaj tyre do të ndiqej procedura ligjore sipas Kodit Doganor, mbi
konfiskimin e mallit kontrabandë dhe penalizimet administrative. Më pas subjekti Europetrol
sh.a., ka vazhduar veprimtarinë ku me praktikat e datës 04.11.2011, nr.R 59730, nr.R 59672
dhe nr.R 59726 ka zhdoganuar me IMP 4 në total sasinë prej 555.745 litra gazoil, nëpërmjet
agjencisë doganore Ferries sh.p.k., përmes punonjësit të kësaj agjencie Klodian Çullaj.
Praktika e parë e zhdoganimit rezulton të jetë regjistruar në sistemin Assycuda më ora 15.39
të datës 04.11.2011; pra, pasi autobotet e sipërpërmendur ishin paraqitur në pikën e daljes.
Duke shfrytëzuar këto sasi të zhdoganuara, magazinieri Laurent Bega ka lëshuar nga një
kupon të ri tatimor të orës 21.09 dhe nga një faturë tjetër tatimore për autobotet me
targa SH 8895 D dhe FR 0737 D dhe u ka dhënë urdhër shoferëve të largohen nga
territori doganor dhe të bënin sikur nuk e vinin re doganierin Ylli Troplini.
Në këto kushte, shoferët janë larguar përmes pikës së kalimit të kontrollit, ku sipas
dëshmisë së shoferit Afrim Meçe, në pikën e kontrollit ka qenë i pranishëm Ylli Troplini, i
cili ka bërë sikur nuk i ka vënë re dhe nuk i ka ndaluar.
Autobotet janë sekuestruar në cilësinë e provave materiale më datën 05.11.2011 të
boshatisur, pasi ishin shkarkuar në pika karburanti në Tiranë dhe Shkodër. Magazinieri
Laurent Bega me dashje ka evaduar sasinë prej rreth 52.000 Litra naftë, duke patur dijeni se,
kjo sasi ishte tej sasisë së zhdoganuar. Ai e ka ngarkuar këtë sasi në dy autobote dhe i ka
nisur për në pikën e daljes. Pas kthimit të dy autoboteve në pikën e daljes, ky magazinier
rreth orës 21.09, ka prerë dy kuponë tatimorë fiktivë, ua ka dhënë shoferëve së bashku me
fatura tatimore të dubluara dhe duke i porositur që të bëjnë sikur nuk ka asgjë shoferët Afrim
Meçe dhe Pëllumb Malollari, i ka porositur të largohen.
Faktet e mësipërme të provuara në gjykim, Gjykata e Apelit i çmon në favor të
fajësisë së të pandehurve Laurent Bega dhe Klodian Çullhaj në kryerjen e veprës penale të
parashikuar nga neni 172 e 25 i Kodit Penal.
Ndërkohë akuza në lidhje me këto fakte të përshkruara më sipër është marrë si i
pandehur dhe shtetasit Ylli Troplini dhe Selman Doçi, duke i akuzuar se të dy bashkë në
marrëveshje me njeri-tjetrin kanë kryer veprën penale të “Kontrabanda nga punonjës që
lidhen me veprimtarinë doganore”, në bashkëpunim, të parashikuar nga nenet 175 e 25 të
K.P, pasi i pandehuri Ylli Troplini me detyrë kontrollor edhe pse i ka dalluar autobotet në
pikën e daljes, të cilat ai i kishte bllokuar më parë, në të njëjtën ditë dhe kishte dijeni se, për
autobotet nuk lejohej largimi nga territori doganor, ka lejuar largimin e tyre përmes pikës së
kalimit pa i kontrolluar.
Ky pretendim i akuzës bie në kundërshtim me veprimet e tij të mëparshme të
pranuara nga akuza, pasi ka qenë pikërisht ky i pandehur që paraprakisht kishte bërë
konstatimin e parregullsisë në mallin që kërkohej të kalohej (mungesën e zhdoganimit), ka
bërë njoftimin e nevojshëm dhe njëkohësisht, bllokimin e mallit për vijimin e procedurave
sipas legjislacionit doganor.
I pandehuri Ylli Troplini ka marrë të gjitha masat e duhura në kryerje korrekte të
detyrës nga ana e tij, për të mos lejuar daljen e mallit, pa likuiduar detyrimin doganor, dhe
një fakt i tillë gjen pasqyrim në provat shkresore të paraqitura nga vetë përfaqësuesi i akuzës.
Pretendimi se ky i pandehur në një kohë të mëvonshme ka lejuar daljen e dy
autoboteve me karburant të pazhdoganuar, ata të kapur në flagrancë, nuk gjen bazueshmëri
në prova, pasi e vetmja provë se i pandehuri Ylli Troplini ka qenë i pranishëm aty dhe ka
qëndruar indiferent është dëshmia e shtetasit Afrim Meçe, shoferi i njërit nga autobotet,
dëshmi, e cila nuk lidhet me asnjë provë tjetër dhe me qëndrimin e asnjërit nga të pandehurit
e këtij procedimi penal.

241
 Dy shoferet e autoboteve me shtytje nga i pandehuri Laurent Bega magazinieri, i cili i
kishte ngarkuar mjetet me karburant të pazhdoganuar, kanë marrë rrugën dhe janë larguar
vetë jashtë pikës së kalimit doganor, duke gjetur rastin që kontrollori nuk ka qenë i
pranishëm dhe nuk rezulton e provuar e kundërta. Pra, në tërësinë e tyre, provat nuk japin
asnjë të dhënë që i pandehuri Ylli Troplini të ketë kryer ndonjë veprim në kundërshtim me
përmbushjen e rregullt të detyrës.
Në këtë rast, Gjykata e Apelit gjen me vend të trajtojë dhe cilësimin e gabuar juridik
që përfaqësuesi i akuzës i ka bërë faktit penal të pretenduar në ngarkim të të pandehurit Ylli
Troplini, pasi edhe nëse do të provohej fakti ashtu siç e pretendon akuza, kurrsesi nuk mund
të ishim para veprës penale të “Kontrabanda nga punonjës që lidhen me veprimtarinë
doganore” e kryer në bashkëpunim të parashikuar nga nenet 175 e 25 të K.P; me së shumti,
do të ishim para veprës penale të parashikuar nga neni 248 i KP. Në rastin konkret, malli i
kaluar kontrabandë ka qenë i shoqërisë së karburantit dhe shmangia e detyrimit doganor të
këtij malli nuk sillte asnjë përfitim material tek kontrollori, i pandehuri Ylli Troplini, prandaj
në asnjë rast, nuk mund të ishim para veprës penale të parashikuar nga neni 175 i K.P.
Në lidhje me akuzën në ngarkim të të pandehurit Selman Doçi, shefit të turnit,
Gjykata e Apelit, në kushtet që ai akuzohet se e ka kryer veprën penale në bashkëpunim me
të pandehurin Ylli Troplini, bindet mbi të njëjtën logjikë të fakteve dhe vlerës së provave që
provojnë këto fakte, duke çmuar se çështja penale në ngarkim të tij duhet të pushohet, pasi
nuk ka ekzistuar në asnjë moment fakti penal për të cilin akuzohet.
Është e qartë nga të gjitha provat se i pandehuri Selman Doçi, pasi është njoftuar nga
kontrollori Ylli Troplini mbi parregullsitë, ka kryer të gjitha procedurat për ndalimin e daljes
së mallit, pikërisht për faktin se malli ishte i pazhdoganuar dhe më pas, ka kryer të gjitha
procedurat administrative që kërkonte rasti, duke njoftuar dhe kryetarin e Degës së Doganës
Durrës në lidhje me faktin e konstatuar. Për veprimet e tij ky i pandehur ka përpiluar dhe
aktet përkatëse sipas ligjit dhe fakti që malli i ngarkuar në dy autobotet arriti të kalojë pikën
doganore, nuk mund të cilësohet si përgjegjësi e të pandehurit Selman Doçi, pasi detyra e tij
funksionale nuk ka qenë roje e këtyre objekteve dhe nuk mund të kërkohet tek ai përgjegjësia
për daljen e mjeteve të ngarkuara.
Mjetet e ngarkuara kanë dalë, pasi janë udhëzuar nga magazinieri Laurent Bega, i cili
u gjet fajtor për veprën penale të parashikuar nga neni 172 i Kodit Penal, dhe kanë qenë
veprimet e autorizuara në mënyrë të paligjshme të kryera nga dy shoferët e mjeteve, që kanë
bërë të mundur që malli kontrabandë të arrinte të dilte, për t’u kapur më pas në flagrancë.
Në kuadër të veprimeve hetimore me procesverbalin datë 05.11.2011 OPGj ka
sekuestruar nga shtetasi Laert Kasaj, Hard Diskun me pamjet filmike të regjistruara nga
kamerat e sigurimit të magazinës doganore ML 01, për 45- ditët paraardhëse. Laert Kasaj
është përfaqësues i shoqërisë i ngarkuar me detyrën e ruajtjes së sigurisë në ambientet e ML
01 dhe i ka dorëzuar diskun e ngurtë (hard disk)un në fjalë oficerit. Nga akti i ekspertimit
datë 24.11.2011 rezulton se, ky hard disk është bosh dhe i paformatuar. Rezulton se ka qenë
ky i pandehur që ka bërë fshirjen e pamjeve filmike nga hard disku që do t’i dorëzohej OPGJ,
me qëllim për të fshehur të dhënat mbi kryerjen e veprës penale nga personat e tjerë,
magazinieri Laurent Bega, apo dhe agjenti doganor Klodian Çullhaj.
Nga sa më lart rezulton se, i pandehuri Laert Kasaj, ka konsumuar elementët e veprës
penale “Veprime që pengojnë zbulimin e të vërtetës”, të parashikuar nga neni 301 i K.P dhe
me të drejte është deklaruar fajtor e dënuar për kryerjen e kësaj vepre penale.
Faktet e shqyrtuara në këtë gjykim në ngarkim të të pandehurve, u provua nga provat
e administruara në dosjen gjyqësore në gjykimin në shkallë të parë.
Gjykata e Apelit, duke u nisur edhe nga koha e kryerjes së veprës, rrethanat në të cilat
është kryer e shkalla e rrezikshmërisë shoqërore të të pandehurve e veprës për të cilën janë
akuzuar e deklaruar fajtor çmon se edhe masat e dënimit të dhëna nga gjykata e shkallës së

242
parë janë në përshtatje me qëllimin e dënimit e shkallen e rrezikshmërisë së veprës dhe të
pandehurve e nuk ka vend për rritjen e tyre siç është pretenduar në ankimin e organit të
akuzës.
Gjykata e Apelit i gjen jo të bazuara edhe pretendimet e të pandehurve të deklaruar
fajtorë e nuk ka vend për deklarimin e tyre të pafajshëm, pasi fajësia e tyre siç u arsyetua më
sipër rezulton e provuar në gjykimin në shkallë të parë.

D. NË LIDHJE ME REKURSIN

Vendimi i gjykatës së apelit, që ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së

shkallës së parë, me të cilin kishte vendosur deklarimin fajtor të të pandehurit Laurent Bega,
për veprën penale të kontrabandës me mallra që paguhet akcizë, kryer në bashkëpunim në
bazë të neneve 172-25 të K.P, duke e dënuar atë me 500.000 lekë gjobë; pushimin e çështjes
penale në ngarkim të të pandehurit Laurent Bega për veprën penale të korrupsionit aktiv të
personit që ushtron funksione publike, parashikuar nga nenet 244-25 të K.Penal; si dhe
deklarimin fajtor të të pandehurit Klodian Çullaj për veprën penale kontrabandë me mallra që
paguhet akcizë, kryer në bashkëpunim, në bazë të neneve 172-25 të Kodit Penal, duke e
dënuar atë me 500.000 lekë gjobë; pushimin e çështjes penale në ngarkim të po këtij të
pandehuri, për veprën penale të korrupsionit aktiv të personit që ushtron funksione publike,
parashikuar nga nenet 244-25 të K.Penal; pushimin e çështjes penale në ngarkim të të
pandehurit Selman Doçi, për veprën penale të kontrabandës nga punonjës që lidhen me
veprimet doganore, parashikuar nga neni 175-25 të K.Penal; si edhe pushimin e çështjes
penale në ngarkim të të pandehurit Ylli Troplini, për veprën penale të kontrabandës nga
punonjës që lidhen me veprimet doganore, parashikuar nga neni 175-25 të K.Penal;
deklarimin fajtor të të pandehurit Laert Kasaj, për veprën penale të veprimeve që pengojnë
zbulimin e të vërtetës, parashikuar nga neni 301 i K.Penal, duke e dënuar atë me 200.000
lekë gjobë; deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Frident Kuqi, për veprën penale të
korrupsionit aktiv të personit që ushtron funksione publike, parashikuar nga nenet 244-25 të
K.Penal dhe deklarimin e pafajshëm të po këtij pandehuri, për veprën penale të kontrabandës
me mallra që paguhet akcizë, në bashkëpunim, në bazë të neneve 172-25 të Kodit Penal,
pjesërisht është marrë në zbatim të drejtë të ligjit material penal dhe atij procedural, sa i
takon të pandehurve Selman Doçi, Ylli Troplini, Frident Kuqi dhe Dashnor Kaba, ndërsa sa i
takon të pandehurve Laurent Bega, Klodian Çullhaj e Laert Kasaj, ai është në marrë në
kundërshtim me ligjin material penal, prandaj duhet të prishet dhe çështja penale në ngarkim
të tyre të pushohet, pasi është marrë në shkelje të neneve 172 dhe 301 të Kodit Penal.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në bazë të nenit 1 të Kodit të Procedurës
Penale, legjislacioni procedural penal ka për detyrë të sigurojë një procedim të drejtë, të
barabartë e të rregullt ligjor, të mbrojë liritë personale dhe të drejtat e interesat e ligjshme të
shtetasve, si dhe në bazë të nenit 2 të Kodit të Procedurës Penale, respektimi i normave
procedurale është i detyrueshëm për subjektet e procedimit penal, për organet shtetërore,
personat juridikë dhe shtetasit.
Për marrjen e një personi në përgjegjësi penale është e nevojshme që në veprimet ose
mosveprimet e tij të ekzistojnë elementët e një figure të caktuar të veprës penale, të
parashikuar nga ligji penal. Respektimi dhe plotësimi i elementeve të figurës së veprës penale
ka rëndësi të madhe, sepse ka të bëjë me zbatimin e parimit të ligjshmërisë në lidhje me
veprën penale dhe në lidhje me dënimin penal. Për të pasur një figurë konkrete të veprës
penale është e domosdoshme ekzistenca e të gjithë elementëve përbërës të saj, të marrë së
bashku, të cilët janë: a) objekti i veprës penale; b) ana objektive; c) subjekti dhe ç) ana
subjektive.

243
 Provueshmëria e elementëve objektivë dhe subjektivë të figurës së veprës penale,
shërben si bazë për të vënë një person përpara përgjegjësisë penale. Nëse nuk provohet qoftë
edhe njëri nga këta elementë ligjorë, personi nuk mund të merret nën përgjegjësi penale dhe
rrjedhimisht as të dënohet.
Kolegji vëren se ndër institutet më të rëndësishme të së drejtës procedurale penale
është ai i “provave penale dhe procesit të të provuarit”, i cili me të drejtë është konsideruar si
institut bosht i kësaj të drejte. Instituti i provave penale dhe procesit i të provuarit, lidhet në
mënyrë të drejtpërdrejtë me përmbajtjen dhe detyrën e së drejtës procedurale penale, me atë
që quhet procesi i zbulimit dhe i të provuarit të së vërtetës në procesin penal. Rëndësia e
shqyrtimit dhe e verifikimit të provave gjatë gjykimit të çështjes është përcaktuese për
formimin e bindjes së brendshme të gjykatës, mbi bazën e së cilës do të përcaktohet
vërtetësia dhe fuqia e tyre provuese, siç është shprehur edhe më parë ky Kolegj (shih
Vendimi nr.291, datë 15.03.2007, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë).
Edhe më parë ky Kolegj (shih vendimin nr.25, datë 15.01.2003 i Kolegjit Penal i
Gjykatës së Lartë) është shprehur se: “Përcaktimi i vërtetësisë së provës që është vënë si
kusht nga ligjvënësi për të patur një proces ligjor çmuarje të saj, nënkupton (...) verifikimin
se ku konsiston lidhja e rrethanës apo objektit material konkret me objektin e të provuarit në
çdo gjykim konkret, të cilin e përbëjnë përgjigjet që duhet t’u japë gjykata pyetjeve të tilla si:
çfarë ka ndodhur, ku dhe kur ka ndodhur, me ç ’mjet është kryer, si ka ndodhur, kush dhe pse
e ka kryer veprën; përgjigje, të cilat duhet të përbëjnë shtratin mbi të cilin duhet ndërtuar
pjesa arsyetuese e çdo vendimi gjyqësor në procesin penal”. Po kështu, është shprehur se:
“Procesi i të provuarit (...) është vërtetimi i fakteve nëpërmjet grumbullimit të provave të
mjaftueshme për të bindur gjykatën lidhur me fajësinë e tij (të pandehurit)”; (Vendimi
nr.205, datë 06.04.2005 i Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë).
Në çdo proces penal barrën e provës për të provuar faktet e akuzës i ka organi i
prokurorisë, i cili nëpërmjet provave të paraqitura në gjykim, duhet t’i krijojë gjykatës
bindjen “përtej çdo dyshimi të arsyeshëm”, se vepra penale është kryer dhe se ajo është kryer
nga i pandehuri. Gjykata për të përcaktuar faktin kriminal, ka detyrimin të respektojë parimin
e prezumimit të pafajësisë, parashikuar nga neni 4 të K.Pr.Penale, sipas të cilit: çdo dyshim
për akuzën çmohet në favor të të pandehurit. Edhe Gjykata Kushtetuese në vendimin nr.57,
datë 21.12.2012, ka vërejtur se: prezumimi i pafajësisë përbëhet nga disa aspekte, njëri prej
të cilit është in dubio pro reo, pra çdo dyshim shkon në favor të të pandehurit.
Sa i përket respektimit të nenit 172 të Kodit Penal, Kolegji Penal çmon se në
vendimin objekt rekursi nuk rezulton të jetë argumentuar në ligj e në prova përgjegjësia
penale lidhur me ngritjen e akuzës të kontrabandës me mallra që paguhet akcizë, në raport
me kalimin e pragut të dyshimit të arsyeshëm sa i takon plotësimit të elementëve ligjore të
kërkuar për anë objektive dhe i atyre të kërkuar për anën subjektive të veprës penale të
parashikuar nga neni 172 i Kodit Penal.
Objekti i nenit 172 të Kodit Penal janë marrëdhëniet juridike të vendosura për
importimin, eksportimin apo tranzitimin e mallrave që paguhet taksa e akcizës, domethënë që
kanë tatime me nivele të larta tarifore mbi konsumin e një kategorie të caktuar mallrash.
Kryerja e veprës penale realizohet nëpërmjet disa mënyrave, me anë të importimit,
eksportimit apo tranzitimit të mallrave që paguhet akcizë nëpërmjet kalimit jashtë pikave
doganore, apo nëpërmjet fshehjes së pjesshme a të plotë të mallrave që paguhen akcizë,
mosdeklarimit të saktë në doganë, deklarimit të rremë mbi natyrën, llojin, cilësinë, çmimin,
destinacionin e mallit, apo të tjera forma që kanë për qëllim shmangien nga detyrimet
doganore.
Nga ana subjektive vepra penale e parashikuar në nenin 172 të Kodit Penal kërkon
elementin e dashjes së drejtpërdrejtë me qëllim shmangien nga detyrimi doganor. Me qëllim
konfigurimin e njërës prej mënyrave të kryerjes së kësaj vepre penale gjykata nuk ka

244
shqyrtuar dhe provuar faktin se nëse sasia e mallit ishte njëlloj me atë të depozituar në
Magazinën doganore, nën regjim IM7 dhe se ka pasur apo jo një ndonjë shmangie nga pagesa
e detyrimeve.
Në rastin konkret, meqenëse kemi të bëjmë disa sasi të ndryshme mallrash, për të cilët
pretendohet se për një pjesë është kryer zhdoganimi dhe për një pjesë tjetër pretendohet se
nuk është kryer zhdoganimi, ka rezultuar e paqartë çështja nëse sasia fizike mallit të evaduar
nga magazina e lirë ishte e njëjtë dhe përputhej me sasinë e zhdoganuar apo kemi të bëjmë
me një sasi malli të pazhdoganuar. Konkluzionet e gjykatës në këtë drejtim, nuk janë të
arsyetuara dhe nuk përshkruajnë në mënyrë analizuese provat dhe faktet e mjaftueshme që
mbështesin plotësimin e elementëve ligjore të kërkuara për konfigurimin e kësaj vepre
penale. Nga ana e gjykatës së themelit nuk është provuar shmangia efektive e zhdoganimit,
shuma e taksës së evaduar, si edhe krahasimi i sasisë së të tërësore të mallit të evaduar, me
qëllim që të arrinte në përfundimin faktik mbi cilësimin e sasisë së mallit të pretenduar si i
përpunuar në mënyrë të parregullt nga ana e akuzës. Sidomos në rastin kur, sasia origjinale e
mallit ka rezultuar e deklaruar rregullisht në deklaratën doganore IM 7, ku përshkruhet e
gjithë sasia e mallit të mbërritur: lloji i lëndës, pesha, volumi, prejardhja, anija transportuese,
etj., se si do të mund të konfigurohej kjo vepër kur nga ana e gjykatës nuk është vërtetuar
çështja nëse kemi të bëjmë me një sasi të zhdoganuar pjesë-pjesë me deklarata vijuese, apo
një sasie tjetër të padeklaruar, dhe se në rastin konkret ishte pikërisht kjo sasi që bëhej fjalë.
Gjithashtu, Kolegji vlerëson se ky fakt do ishte i rëndësishëm, edhe sa i përket plotësimit të
elementëve të anës subjektive, për të pandehurit Laurent e Klodian, duke qenë e nevojshme
shmangia e qëllimshme e kalimit të sasisë së mallit nga detyrimi doganor. Kolegji Penal
vlerëson se, për të kaluar pragun e provuarjes përtej çdo dyshimi të arsyeshëm nuk është i
mjaftueshëm citimi i gjykatës së themelit se sipas këtyre transkriptimeve, të pandehurit
Laurent e Klodian, kanë kryer në bashkëpunim veprën penale të kontrabandës, me
konkluzionin e pa mbështetur në prova sipas të cilit, ekzistenca e faktit penal, provohet me
kalimin e dy autoboteve me karburant, për të cilët nuk ishte paguar detyrimi doganor i
akcizës, pa provuar më parë parregullsinë e statusit të sasisë së mallit për të cilin duhej të
paguhej akciza, duke mos analizuar më parë se cilat ishin provat e përgjimit dhe përmendur
procesverbalet ku ka ajo është mbështetur në krijimin e bindjes së pranisë së një niveli
provash përtej çdo dyshimi të arsyeshëm se të pandehurit Laurent, në cilësinë e magazinierit
dhe Klodian, në cilësinë e agjentit doganor, kanë kryer veprën penale për të cilën janë
akuzuar, duke ndërmarrë veprime për largimin e mallit nga territori doganor.
Në të tilla kushte, në mungesë të prova të tjera lidhja e elementëve të anës materiale
me autorin e veprës penale, në mënyrë që të provohet kryerja e anës objektive e faktit penal,
dhe sidomos bashkëpunimi midis të pandehurve, nuk mund të thuhet se është e provuar dhe e
arsyetuar nga ana e gjykatave të themelit në përputhje të plotë me nenin 4 të Kodit të
Procedurës Penale, prandaj respektimi i nenit 172 të Kodit Penal, sa i takon plotësimit të anës
objektive dhe subjektive, ndryshe nga sa ka pretenduar prokurori, nuk është arsyetuar në
mënyrë të hollësishme nga ana e gjykatës dhe nga vlerësimi në tërësi akteve, respektimi i
elementëve ligjore për konfigurimin e veprës penale sipas nenit 172 nuk është plotësuar.
Konkluzioni i gjykatave të themelit rreth fajësisë së pandehurit nuk është arsyetuar në
mënyrë të hollësishme dhe standardi i barrës së provës së përdorur nuk rezulton të ketë
kaluar praninë e një dyshimi të arsyeshëm, sikundër është parashikuar nga neni 4 i Kodit të
Procedurës Penale.
Nga të dhënat e fashikullit gjyqësor ka rezultuar se sasia e përgjithshme e mallit të
importuar, përfshirë dhe ngarkesën e dy autoboteve objekt akuze me mall të dyshuar të datës
04.11.2011, rezulton se përputhet plotësisht me sasinë e mallit të importuar nga Italia, e cila
është njëlloj me sasinë e mallit të depozituar në Magazinën doganore, nën regjim IM7; dhe se
nuk ka pasur asnjë shmangie nga pagesa e detyrimeve. Pra, ka rezultuar se gykatat e faktit në

245
arsyetimin e vendimit nuk kanë bërë një përcaktim jashtë çdo dyshimi të arsyeshëm mbi
ekzistencën e elementeve të figurës se veprës penale të parashikuar nga neni 172 i Kodit
Penal.
Në rastin konkret, Kolegji Penal vlerëson se gjykatat e themelit kanë gabuar në
zbatimin e parimit të prezumimit të pafajësisë, duke i konsideruar fajtor të gjykuarit Laurent
dhe Klodian dhe duke marrë kështu të mirëqenë akuzën e prokurorit, pa kaluar pragun e
dyshimit të arsyeshëm. Sipas vendimit të Gjykatës Kushtetuese nr.47, datë 07.11.2011
përcaktohet se: “...Në jurisprudencën e saj Gjykata ka theksuar se prezumimi i pafajësisë
është një nga elementet përbërëse të procesit të rregullt ligjor. Sipas nenit 30 të Kushtetutës,
kushdo quhet i pafajshëm përderisa nuk i është provuar fajësia me vendim gjyqësor të formës
së prerë. Prezumimi i pafajësisë përbëhet nga disa aspekte, njëri prej të cilit është in dubio
pro reo, pra çdo dyshim shkon në favor të të pandehurit dhe barra e provës bie kryesisht mbi
organin e akuzës. Gjykata e ka interpretuar prezumimin e pafajësisë në kuptimin që gjykatat
e zakonshme nuk duhet ta fillojnë procesin me bindjen se i pandehuri ka kryer krimin për të
cilin akuzohet, se barra e provës i takon palës akuzuese, se çdo dyshim duhet të shkojë në
favor të të pandehurit, se gjykata duhet ta mbështesë vendimin në prova direkte dhe indirekte
që duhet të provohen nga akuza (shih vendimet nr.23, datë 23.7.2009, dhe nr.9, datë
28.4.2004 të Gjykatës Kushtetuese). Prezumimi i pafajësisë është trajtuar gjerësisht edhe nga
GJEDNJ-ja, e cila në çështjen Allenet de Ribemont kundër Francës, datë 10 shkurt
1995,§35, ka theksuar se “prezumimi i pafajësisë është një nga elementët e procesit të
rregullt ligjor që parashikohet në nenin 6, parag.2. Ky parim konsiderohet i shkelur nëse një
vendim gjyqësor, që i përket një individi të akuzuar penalisht, reflekton një opinion që ai
është fajtor përpara se të jetë provuar fajësia e tij sipas ligjit. Edhe nëse nuk ka ndonjë
konkluzion formal mjafton që të ketë një arsyetim i cili lë të kuptohet se gjykata e konsideron
të akuzuarin fajtor”.
Në procesin penal prokurori ka barrën e provës, çka do të thotë se nuk mjafton
thjeshtë përmendja e faktit objekt akuze apo përmendja e pasojës së ardhur, por kërkohet
dhënia e elementeve të tilla provuese, në mënyrë që gjykata të krijojë bindjen e saj në lidhje
me bazueshmërinë e akuzës, lidhur me rrjedhën e fakteve dhe lidhjen e veprimeve me
pasojën, dhe lidhjen e tyre me të pandehurin. Vetëm nëpërmjet provave, zbatimit korrekt të
ligjit dhe arsyetimit të mjaftueshëm të formimit të bindjes së saj, gjykata bën vërtetimin dhe
sqarimin fakteve objekt akuze, duke realizuar dhënien e drejtësisë.
Në këto kushte, në bazë të akteve të fashikullit, Kolegji vlerëson se rekursi i të
gjykuarve Laurent dhe Klodian është i mbështetur në ligj dhe vendimet e gjykatave të
themelit, nuk kanë arritur në një konkluzion të qartë dhe logjik sa i përket përcaktimit e
plotësimit të elementëve të përgjegjësisë penale në lidhje me akuzën e atribuuar ndaj të
pandehurve Laurent dhe Klodian. Vërtetimi i akuzës në fjalë, sa i përket veprimeve të të
pandehurve Laurent dhe Klodian, nuk ka respektuar standardin ligjor të provimit përtej çdo
dyshimi të arsyeshëm dhe vendimi i gjykatave të themelit është marrë në zbatim të gabuar të
nenit 4 të Kodit të Procedurës Penale, si dhe në shkelje të nenit 152, 383 të Kodit të
Procedurës Penale, prandaj vendimet në fjalë duhet të prishen, e rrjedhimisht ndjekja ndaj të
gjykuarve në fjalë, nuk duhet të fillonte, pasi nuk është respektuar parimi dhe standardi i
parashikuar nga neni 4 i Kodit të Procedurës Penale dhe nuk provohet që ky i gjykuar të ketë
kryer veprën për të cilën akuzohet.
Në këto kushte, Kolegji arrin në përfundimin se vendimi i gjykatës së apelit dhe ai i
shkallës së parë për të pandehurit Laurent dhe Klodian duhet të prishet dhe çështja penale në
ngarkim të tyre të pushohet, ndërsa për të njëjtat arsye rekursi i prokurorit nuk është bazuar
në ligj, ndaj duhet të lihet në fuqi për të pandehurit Selman Doçi, Ylli Troplini, Frident Kuqi
dhe Dashnor Kaba. Ku gjykatat e themelit kanë bërë një vlerësim të drejtë të ligjit dhe kanë
arsyetuar në përputhje me aktet e fashikullit gjyqësor.

246
 Në lidhje me të pandehurin Leart Kasaj, Kolegji Penal vëren se ky i pandehur është
akuzuar dhe më pas deklaruar fajtor për veprën penale të veprimeve që pengojnë zbulimin e
të vërtetës, parashikuar nga neni 301 i Kodit Penal. Me qëllim zbatimin korrekt të dispozitës
ligjore që parashikon neni 301 i Kodit Penal, Kolegji vlerëson se objekt i veprës penale të
veprimeve që pengojnë zbulimin e të vërtetës, janë marrëdhëniet juridike të vendosura për të
siguruar funksionimin e rregullt të organit të hetimit për zbulimin e veprave penale të
mbrojtura posaçërisht nga legjislacioni penal. Vepra penale kryhet me veprime aktive, duke
ndryshuar subjekti aktiv vendin e ngjarjes, prishur, ndryshuar, fshirë gjurmët e saj; apo duke
ndryshuar provat materiale, si lëviz, fsheh, asgjëson, vjedh, falsifikon një send a dokument,
etj. Me anën subjektive të figurës së veprës penale kuptohet qëndrimi psikik që mban
subjekti, kundrejt veprës së kryer prej tij dhe pasojave që vijnë nga kryerja e veprës, pra
qëndrimi i tij kundrejt faktit penal të parashikuar nga norma penale inkriminuese. Në këtë
drejtim, sa i takon anës subjektive vepra penale e parashikuar në nenin 301 të Kodit Penal,
parashikon dashjen e drejtpërdrejtë, me qëllimin e qartë për të vështirësuar dhe penguar
zbulimin e veprës penale apo të autorit të saj.
Duke iu kthyer rastit objekt shqyrtimi, ndryshe nga sa ka pretenduar prokurori,
Kolegji Penal vlerëson se nga ana e gjykatës së themelit nuk është respektuar ligji penal
material, në lidhje me plotësimin e elementëve të anës objektive të veprës penale të
veprimeve që pengojnë zbulimin e të vërtetës, parashikuar nga neni 301 i Kodit Penal.
Konkluzioni i gjykatës së themelit, në bazë të cilit ana objektive provohet nga prova
shkencore, nga ku rezulton se nuk ka të dhëna të ruajtura në memorien e diskut të ngurtë
(hard-diskut), nuk është i arsyetuar në mënyrë të mjaftueshme dhe nuk e kalon pragun e
dyshimit të arsyeshëm, për shkak se në vetvete, konkluzioni bazuar në rezultatin e aktit të
ekspertimit se disku i ngurtë (hard disk), nuk ka të dhëna të ruajtura në memorien e tij, nuk
është arsyetuar apo shpjeguar nëse kjo do të thotë se nuk ka pasur asnjëherë të dhëna, apo ka
pasur të dhëna, të cilat më pas janë fshirë. Në këto kushte, prania e elementit ligjor të kërkuar
nga neni 301, e fshehjes së të dhënave nga suporti nuk kalon barrën e provës përtej dyshimit
të arsyeshëm. Kolegji çmon se në rastin konkret, gjykatat e themelit nuk kanë arsyetuar
çështjen nëse ka qenë pikërisht i pandehuri Leart personi që ka që pasur mundësi në orën dhe
datën e pretenduar për akses në diskun e ngurtë, apo sistemi i regjistrimit nuk ka qenë
përdorur nga ana e pronarit të tij. Ka rezultuar se i pandehuri Laert, me cilësinë e
administratorit, ka realizuar vetëm instalimin teknik në magazinat e Eldës në Porto Romano,
ndërsa nga ana e gjykatave nuk është arsyetuar edhe mbi përdorimin e sistemit të kamerave
nga ana e të pandehurit Kasaj.
Në këto kushte, në bazë të akteve të fashikullit, Kolegji vlerëson se rekursi i të
gjykuarit Laert është i mbështetur në ligj dhe vendimet e gjykatave të themelit, nuk kanë
arritur në një konkluzion të qartë dhe logjik sa i përket përcaktimit e plotësimit të elementëve
të përgjegjësisë penale në lidhje me akuzën e atribuuar ndaj këtij të gjykuari. Vërtetimi i
akuzës në fjalë, sa i përket veprimeve të të pandehurit Laert Kasaj, nuk ka respektuar
standardin ligjor të provimit përtej çdo dyshimi të arsyeshëm dhe vendimi i gjykatave të
themelit është marrë në zbatim të gabuar të nenit 4 të Kodit të Procedurës Penale, si dhe në
shkelje të nenit 152, 383 të Kodit të Procedurës Penale ndaj duhet të prishet, rrjedhimisht
ndjekja ndaj të gjykuarit Kasaj nuk duhet të fillonte, pasi nuk është respektuar parimi dhe
standardi i parashikuar nga neni 4 i Kodit të Procedurës Penale dhe nuk provohet që ky i
gjykuar të ketë kryer veprën për të cilën akuzohet.
Për sa më sipër, Kolegji arrin në përfundimin se vendimi i gjykatës së apelit dhe atij
të shkallës së parë për të pandehurin Laert Kasaj duhet të prishet dhe çështja penale në
ngarkim të tij të pushohet.

E. NË LIDHJE ME ZGJIDHJEN E ÇËSHTJES

247
 Në përfundim, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi rrethanat dhe faktet
sikundër janë pranuar dhe nga vetë gjykata e apelit, në vështrim të parimeve kushtetuese,
ligjit penal dhe atij të procedurës penale, vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit që ka
vendosur lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, me të cilin kishte
vendosur deklarimin fajtor të të pandehurit Laurent Bega, për veprën penale të kontrabandës
me mallra që paguhet akcizë, kryer në bashkëpunim në bazë të neneve 172-25 të K.P, duke e
dënuar atë me 500.000 lekë gjobë; pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit
Laurent Bega për veprën penale të korrupsionit aktiv të personit që ushtron funksione
publike, parashikuar nga nenet 244-25 të K.Penal; si dhe deklarimin fajtor të të pandehurit
Klodian Çullaj për veprën penale kontrabandë me mallra që paguhet akcizë, kryer në
bashkëpunim, në bazë të neneve 172-25 të Kodit Penal, duke e dënuar atë me 500.000 lekë
gjobë; pushimin e çështjes penale në ngarkim të po këtij të pandehuri, për veprën penale të
korrupsionit aktiv të personit që ushtron funksione publike, parashikuar nga nenet 244-25 të
K.Penal; pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Selman Doçi, për veprën
penale të kontrabandës nga punonjës që lidhen me veprimet doganore, parashikuar nga neni
175-25 të K.Penal; si edhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Ylli
Troplini, për veprën penale të kontrabandës nga punonjës që lidhen me veprimet doganore,
parashikuar nga neni 175-25 të K.Penal; deklarimin fajtor të të pandehurit Laert Kasaj, për
veprën penale të veprimeve që pengojnë zbulimin e të vërtetës, parashikuar nga neni 301 i
K.Penal, duke e dënuar atë me 200.000 lekë gjobë; deklarimin e pafajshëm të të pandehurit
Frident Kuqi, për veprën penale të korrupsionit aktiv të personit që ushtron funksione
publike, parashikuar nga nenet 244-25 të K.Penal dhe deklarimin e pafajshëm të po këtij
pandehuri, për veprën penale të kontrabandës me mallra që paguhet akcizë, në bashkëpunim,
në bazë të neneve 172-25 të Kodit Penal, pjesërisht është marrë në zbatim të drejtë të ligjit
material penal dhe atij procedural, sa i takon të pandehurve Selman Doçi, Ylli Troplini,
Frident Kuqi dhe Dashnor Kaba, ndërsa sa i takon të pandehurve Laurent Bega, Klodian
Çullhaj e Laert Kasaj, ai është në marrë në kundërshtim me ligjin material penal, prandaj
duhet të prishet dhe çështja penale në ngarkim të tyre të pushohet.

PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441 dhe 442 të Kodit
të Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.1388, datë 15.06.2016 të Gjykatës së Apelit Durrës, sa i
përket të gjykuarve Selman Doçi, Ylli Troplini, Frident Kuqi dhe Dashnor Kaba.
Prishjen e vendimit nr.1388, date 15.06.2016 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe të
vendimit nr.1161 date 29.12.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, sa i përket të
gjykuarve Laurent Bega, Klodian Çullhaj e Laert Kasaj dhe pushimin e çështjes penale në
ngarkim të Laurent Bega, Klodian Çullhaj e Laert Kasaj.

Tiranë, më 20.07.2017

248
Nr. 70003-00361-00-2017 Rregj. Themeltar
Nr. 00-2017- 666 Vendimit (122)

VENDIM
NE EMER TE REPUBLIKES

Kolegji Penal i Gjykatës se Larte i përbërë nga:

Admir Thanza Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar

Mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 20.07.2017, çështjen penale që i përket:

KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT

GJYQËSOR ELBASAN

OBJEKTI:
Lejim ekstradimi nga Republika e Shqipërisë ne Republikën e Italisë.
NDAJ SHTETASIT: AFRIM ZENELI (TARRELLI), i biri i Mexhit dhe i Nasibes, i
datëlindjes 14.01.1972, lindur ne Lushnje dhe banues ne Elbasan, lagja “5 Maji”, Rruga
“Koço Brisku”, nr.6, me shtetësi shqiptare, me mase shtrënguese “Arrest në shtëpi”.
Baza Ligjore: Nenet 488, 490 e vijues, 497, 498 të K.Pr.Penale; Ligji nr.9871, datë
03.12.2009, Marrëveshja midis Republikës së Shqipërisë dhe Republikës së Italisë, si shtesë e
Konventës Europiane të Ekstradimit, nënshkruar në Paris me 13.12.1957; Ligjit nr.10193,
datë 03.12.2009 “Për marrëdhëniet juridiksionale me autoritetet e huaja në çështjet penale”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.949, datë 21.07.2015 ka

vendosur:

-Pranimin e kërkesës se Prokurorisë pranë Gjykatës se Rrethit Gjyqësor

Elbasan, duke lejuar ekstradimin e shtetasit shqiptar Afrim Zeneli alias
Tarrelli, nga Republika e Shqipërisë në Republikën e Italisë dhe dorëzimin per
ekstradim te këtij shtetasi, me qëllim ekzekutimin e vendimin nr.1355/2010,
RG, N6404/2009-RGNR, N 1028/2006, date 12.04.2010 (vendim i formës së
prerë) dhëne nga Gjykata e Apelit Torino, Itali, sipas te cilit shtetasi shqiptar
Afrim Zeneli alias Tarrelli, rezulton i dënuar me 6 vjet e 10 muaj burgim.
-Refuzimin e kërkesës se Prokurorisë pranë Gjykatës se Rrethit gjyqësor
Elbasan, sa i përket kërkesës per lejimin e ekstradimit te shtetasit shqiptar
Afrim Zeneli alias Tarrelli, nga Republika e Shqipërisë në Republikën e
Italisë, në lidhje me ekzekutimin e urdhrit per masën e sigurisë “arrest në
burg”, dhëne me vendimin nr.3957/12 R.B.G.I.P, datë 24.02.2012 të
Gjykatësit të Hetimeve paraprake të Gjykatës së Bolonjës, Itali.
-Urdhërohet Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Elbasan, për zbatimin e këtij
vendimi.

249
 -Urdhërohet K./sekretaria e gjykatës një kopje të vendimit të dërgojë në
Ministrinë e Drejtësisë Tiranë.

Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.10-2016-321 (23), date 16.02.2016, ka

vendosur:

-Lënien në fuqi të vendimit nr.949, datë 21.07.2015 të Gjykatës se Rrethit

Gjyqësor Elbasan me këtë ndryshim:
-Pranimin e kërkesës se Prokurorisë se Rrethit Gjyqësor Elbasan përsa i përket
kërkesës për lejimin e ekstradimit të shtetasit shqiptar Afrim Zeneli alias
Tarrelli, nga Republika e Shqipërisë në Republikën e Italisë, në lidhje me
ekzekutimin e urdhrit per masën e sigurisë “arrest ne burg”, dhëne me
vendimin nr.3957/12 R.B.G.I.P, datë 24.02.2012 të Gjykatësit të Hetimeve
paraprake të Gjykatës së Bolonjës, Itali.

Kundër vendimit ka ushtruar rekurs shtetasi Afrim Tarelli, alias Zeneli,

përfaqësuar nga av. A.Visha, i cili kërkon ndryshimin e vendimit te Gjykatës se Apelit
Durrës dhe të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, duke parashtruar
këto shkaqe:

E kundërshtojmë ekstradimin për te dy kërkesat e paraqitura nga pala italiane dhe para se
gjithash ne argument, vlerësojnë paligjshmërinë e bashkimit te gjykimit te dy
kërkesave te palës italiane.
Ky fakt përbën shkelje ligjore, veç atyre të karakterit procedural edhe të një parimi te
rëndësishëm të aktit më të lartë ligjor ekstradues mes dy vendeve, atij te
specialitetit.
Lidhur me kërkesën per ekstradim (per ekzekutimin e vendimit penal te dënimit date
12.4.2010 të Gjykatës së Apelit Torino), shkaku i mosqenies dakort me te është nuk
duhej te kërkohej ekstradimi, por njohja e vendimit penal te huaj, sipas nenit 514 te
K.Pr.Penale.
Sipas nenit 29/3 te Kushtetues “Ligji penal favorizues ka fuqi prapavepruese.
Duke e konsideruar këtë prioritet qe jep i Kushtetuta zbatimit te ligjit favorizues, çmojmë
konkurrimin qe ekziston mes Marrëveshjes Ekstraduese te shtetasve përkatës me
Italinë dhe asaj dypalëshe per njohjen e vendimeve penale te huaja mes dy vendeve
përkatës me vendin e origjinës.
Kjo marrëveshje e dyte ka date ratifikuese 22.01.2004 dhe me nr.ligji 9169.
Vendimmarrja e Gjykatës se Apelit Durrës ka renduar shtetasin Afrim Tarelli. Periudha e
paraburgosjes ne Shqipëri, quasi shteron dënimin përfundimtar te dhëne nga pala
italiane, e do te duhej te konsiderohej edhe si faktor alternues i ekstradimit ne njohje.
Ne këto rrethana kërkojmë te drejtën kushtetuese per zbatimin e ligjit favorizues dhe
konvertimin e procesit nga ekstradim mbi bazën e kërkesës se pare nr.284/9 Prot/ED,
date 30.4.2014, ne njohje te vendimit penal te huaj si me lart identifikuar.
Per çdo paqartësi lidhur me ligjin e zbatueshëm ne këtë kazus, është e drejta e gjykatës te
pezulloje gjykimin dhe te kërkoje interpretim kushtetues te këtij prioriteti
zbatueshmerie te njërës marrëveshje ndaj tjetrës.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.1269, datë 14.07.2016, ka

vendosur:

250
 -Mospranimin e rekursit të paraqitur nga shtetasi Afrim Tarrelli alias Zeneli,
përfaqësuar nga Av. A Visha, ndaj vendimit nr.10-2016-321 (23), datë
16.02.2016 të Gjykatës së Apelit Durrës.

Gjykata Kushtetuese e Republikës së Shqipërisë, me vendimin nr.12, datë

15.12.2016, ka vendosur:
-Pranimin e kërkesës.
-Shfuqizimin e vendimit nr.00-2016-1269, datë 14.07.2016 të Kolegjit Penal
të Gjykatës së Lartë.
-Dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Lartë.

KOLEGJI PENAL I GJYKATES SE LARTE:

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Armir Thana, prokurorin Arqilea Koça, i cili kërkoi
nga gjykata Lënien ne fuqi te vendimit nr.10.2016-321 (23), date 16.02.2016, te Gjykatës se
Apelit, Av. Ardian Visha i cili kërkoi Refuzimin e ekstradimit per shtetasin Afrim Zeneli
(Tarreli) si per vendimin e formës se prere dhe vendimit ne mungese mbi bazën e një
mundësie qe ka shteti Shqiptar per te konventuar këtë proces ne njohje te vendimit përkatës
pranë gjyqësorit te Elbasanit si per rastin e dyte mbi bazën e mosrespektimit nga pala Italiane
te rregullave qe kane te bëjnë me specialitetin dhe zgjerimin e ekstradimit. Një alternative
tjetër është per kthimin pas ne Gjykatën e Apelit Durrës vetëm per kazusin e pare per njohjen
e vendimit te huaj, si dhe diskutoi çështjen ne tërësi,

VËREN
1.Prokuroria e Rrethit e Gjyqësor Elbasan me kërkesën e paraqitur para Gjykatës se
Rrethit Gjyqësor Elbasan, ka kërkuar lejimin e ekstradimit te shtetasit shqiptar Afrim Zeneli
alias Tarreli, i cili është person i shpallur ne kërkim ndërkombëtar nga autoritetet italiane, me
qellim ekzekutimin e vendimit nr.1355/2010, date 12.04.2010 dhëne nga Gjykata e Apelit
Torino.
2. Sipas vendimit të sipërcituar, shtetasi Afrim Zeneli alias Tarreli është dënuar me 6
vjet e 10 muaj burgim, per veprën penale “Pjesëmarrje ne organizate kriminale me qellim
trafikim te lendeve narkotike”, të parashikuar nga nenet 81, 110 te K.Penal të shtetit Italian,
si dhe të nenit 73 të Dekretit Presidencial për Drogën nr.309/90.
3. Kërkesa është shqyrtuar dhe pranuar me vendim te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor
Elbasan, i cili pas ankimimit te tij është prishur nga ana e Gjykatës se Apelit Durrës, duke
evidentuar shkaqe proceduriale që kanë lidhje me gjykimin. Për këtë arsye, çështja është
kthyer per rigjykim ne Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Elbasan.
4. Po kështu, nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Elbasan është paraqitur para asaj
gjykate kërkesa per lejimin e ekstradimit te këtij shtetasi per llogari të shtetit Italian, me
qellim ekzekutimin e masës shtrënguese “arrest ne burg” dhëne me vendimin nr.3957/12
R.B.G.I.P, date 24.02.2012 të Gjykatësit të Hetimeve paraprake të Gjykatës së Bolonjës,
Itali, pasi rezulton te jete shpallur ne kërkim ndërkombëtar per kryerjen e veprës penale
“Trafikim i lendeve narkotike”.
5. Mbi bazën e kërkesës se palëve, gjykata me vendim te ndërmjetëm date 14.11.2014
ka vendosur: bashkimin e çështjeve dhe marrjen ne shqyrtim bashkërisht te kërkesave.
Bashkëlidhur kërkesave janë paraqitur edhe kopjet e vendimeve te gjykatave, relacione mbi
faktet, teksti i dispozitave të aplikueshme (të përkthyera) dhe të dhëna mbi identitetin e
shtetasit për të cilin kërkohet ekstradimi.

251
 6. Rezulton e provuar se, në datën 27.03 2014, ora 12.00 shtetasi Afrim Zeneli
(Tarreli) është arrestuar nga OPGJ Elbasan, në bazë të dhënave të siguruara nga autoritetet e
Drejtësisë Italiane.
7. Me shkresën nr.3526/4 KL prot, date 27.03.2014 të Ministrisë së Brendshme të
R.Shqipërisë është njoftuar Prokurori i Përgjithshëm, e me pas Prokuroria e Rrethit Gjyqësor
Elbasan, e cila ka kërkuar para gjykatës caktimin e masës e sigurimit.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendim nr.360, datë 29.03.2014 ka caktuar
masën e sigurimit “arrest ne burg”.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.892, datë 31.07.2014 ka
konstatuar shuarjen e masës së sigurimit personal të dhënë me vendimin nr.360, datë
29.03.2014 dhe ka caktuar “arrest në shtëpi”.
10. Brenda afatit ligjor të parashikuar nga neni 494 i K.Pr.P, Ministria e Drejtësisë ka
njoftuar shtetin Italian.
11. Ministria e Drejtësisë Italiane në datën 22.05.2014 ka paraqitur para Ministrisë së
Jashtme te Republikës së Shqipërisë kërkesën per ekstradim te këtij shtetasi, duke
bashkëngjitur dhe dokumentacionin e plote, konform Konventës Evropiane te Ekstradimit.
12. Pas korrespondencës së cituar në dosje ( mes Ministrisë së Jashtme, Ministrisë së
Drejtësisë dhe se fundi Prokurorisë se Përgjithshme), është paraqitur kërkesa e prokurorit,
objekt shqyrtimi në këtë gjykim.
13. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.949, datë 21.07.2015 ka
vendosur:
-Pranimin e kërkesës se Prokurorisë pranë Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Elbasan,
duke lejuar ekstradimin e shtetasit shqiptar Afrim Zeneli alias Tarrelli, nga Republika e
Shqipërisë në Republikën e Italisë dhe dorëzimin per ekstradim te këtij shtetasi, me qëllim
ekzekutimin e vendimin nr.1355/2010, RG, N6404/2009-RGNR, N 1028/2006, date
12.04.2010 (vendim i formës së prerë) dhëne nga Gjykata e Apelit Torino, Itali, sipas te cilit
shtetasi shqiptar Afrim Zeneli alias Tarrelli, rezulton i dënuar me 6 vjet e 10 muaj burgim.
-Refuzimin e kërkesës se Prokurorisë pranë Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Elbasan, sa i
përket kërkesës per lejimin e ekstradimit te shtetasit shqiptar Afrim Zeneli alias Tarrelli, nga
Republika e Shqipërisë në Republikën e Italisë, në lidhje me ekzekutimin e urdhrit per masën
e sigurisë “arrest në burg”, dhëne me vendimin nr.3957/12 R.B.G.I.P, datë 24.02.2012 të
Gjykatësit të Hetimeve paraprake të Gjykatës së Bolonjës, Itali.
-Urdhërohet Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Elbasan, për zbatimin e këtij vendimi.
-Urdhërohet K./sekretaria e gjykatës një kopje të vendimit të dërgojë në Ministrinë e
Drejtësisë Tirane.
14. Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.10-2016-321(23), date 16.02.2016,
ka vendosur:
-Lënien në fuqi të vendimit nr.949, datë 21.07.2015 të Gjykatës se Rrethit Gjyqësor
Elbasan me këtë ndryshim:
-Pranimin e kërkesës se Prokurorisë se Rrethit Gjyqësor Elbasan përsa i përket
kërkesës për lejimin e ekstradimit të shtetasit shqiptar Afrim Zeneli alias Tarrelli, nga
Republika e Shqipërisë në Republikën e Italisë, në lidhje me ekzekutimin e urdhrit per masën
e sigurisë “arrest ne burg”, dhëne me vendimin nr.3957/12 R.B.G.I.P, datë 24.02.2012 të
Gjykatësit të Hetimeve paraprake të Gjykatës së Bolonjës, Itali.
14/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...me te drejte është pranuar kërkesa dhe lejuar
ekstradimi i këtij shtetasi ne lidhje me vendimin e formës se prere te vitit 2010… edhe kërkesa
tjetër e paraqitur nga prokuroria per ekstradimin e këtij shtetasi per efekt te ekzekutimit te
arrestit me burg dhëne me vendimin nr.3957/12 R.B.G.I.P, date 24.02.2012 të Gjykatësit të
Hetimeve paraprake të Gjykatës së Bolonjës, Itali, është e bazuar ne ligj, si e tille duhet te
pranohet; -kjo kërkese nuk është e kushtëzuar me dhënien e pëlqimit nga personi qe

252
ekstradohet; -bashke me kërkesën janë paraqitur kopja e vendimit gjyqësor me te cilin
provohet se autoriteti gjyqësor me R.Italise ka caktuar një mase sigurimi personal arrest ne
burg dhe se është paraqitur një relacion mbi faktin per te cilin është filluar procedimi penal
tjetër ne ngarkim te këtij shtetasi. Pra plotësohen kërkesat formale te përcaktuara ne ligjin
procedural penal dhe ligjin nr.9871, dt 11.2.2008…”.
15. Kundër vendimit ka ushtruar rekurs shtetasi Afrim Tarelli, alias Zeneli,
përfaqësuar nga av. A.Visha, i cili kërkon ndryshimin e vendimit te Gjykatës se Apelit
Durrës dhe të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, duke parashtruar
këto shkaqe:

 E kundërshtojmë ekstradimin për te dy kërkesat e paraqitura nga pala italiane

dhe para se gjithash ne argument, vlerësojnë paligjshmërinë e bashkimit te gjykimit te dy
kërkesave te palës italiane.
 Ky fakt përbën shkelje ligjore, veç atyre të karakterit procedural edhe të një
parimi te rëndësishëm të aktit më të lartë ligjor ekstradues mes dy vendeve, atij te
specialitetit.
 Lidhur me kërkesën per ekstradim (per ekzekutimin e vendimit penal te
dënimit date 12.4.2010 te Gjykata e Apelit Torino), shkaku i mosqenies dakort me te është
nuk duhej te kërkohej ekstradimi, por njohja e vendimit penal te huaj, sipas nenit 514 te
K.Pr.Penale.
 Sipas nenit 29/3 te Kushtetues “Ligji penal favorizues ka fuqi prapavepruese.
 Duke e konsideruar këtë prioritet qe jep i Kushtetuta zbatimit te ligjit
favorizues, çmojmë konkurrimin qe ekziston mes Marrëveshjes Ekstraduese te shtetasve
përkatës me Italinë dhe asaj dypalëshe per njohjen e vendimeve penale te huaja mes dy
vendeve përkatës me vendin e origjinës.
 Kjo marrëveshje e dyte ka date ratifikuese 22.01.2004 dhe me nr.ligji 9169.
 Vendimmarrja e Gjykatës se Apelit Durrës ka renduar shtetasin Afrim Tarelli.
Periudha e paraburgosjes ne Shqipëri, quasi shteron dënimin përfundimtar te dhëne nga pala
italiane, e do te duhej te konsiderohej edhe si faktor alternues i ekstradimit ne njohje.
 Ne këto rrethana kërkojmë te drejtën kushtetuese per zbatimin e ligjit
favorizues dhe konvertimin e procesit nga ekstradim mbi bazën e kërkesës se pare nr.284/9
Prot/ED, date 30.4.2014, ne njohje te vendimit penal te huaj si me lart identifikuar.
 Per çdo paqartësi lidhur me ligjin e zbatueshëm ne këtë kazus, është e drejta e
gjykatës te pezulloje gjykimin dhe te kërkoje interpretim kushtetues te këtij prioriteti
zbatueshmerie te njërës marrëveshje ndaj tjetrës.
16. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.1269, datë 14.07.2016, ka
vendosur:
-Mospranimin e rekursit të paraqitur nga shtetasi Afrim Tarrelli alias Zeneli,
përfaqësuar nga Av. A Visha, ndaj vendimit nr.10-2016-321 (23), datë 16.02.2016 të
Gjykatës së Apelit Durrës.
16/1. Kjo gjykatë arsyetuar se, rekursi i paraqitur nga shtetasi Afrim Tarrelli alias
Zeneli, përfaqësuar nga Av. A Visha nuk përmban shkaqe nga ato që parashikon neni 432 i
K.Pr.Penale.
17. Gjykata Kushtetuese e Republikës së Shqipërisë, me vendimin nr.12, datë
15.12.2016, ka vendosur:
-Pranimin e kërkesës.
-Shfuqizimin e vendimit nr.00-2016-1269, datë 14.07.2016 të Kolegjit Penal të
Gjykatës së Lartë.
-Dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Lartë.

253
 17/1. Kjo gjykatë arsyetuar se: “...E drejta për t’iu drejtuar gjykatës përbën një nga
elementet e procesit të rregullt ligjor, në kuptim të nenit 42 të Kushtetutës dhe nenit 6 të
Konventës Europiane për të Drejtat e Njeriut. Kjo e drejtë e individit është garanci për
administrimin e mirë të drejtësisë, prandaj çdo interpretim i ngushtë i nenit 42 të Kushtetutës
dhe i nenit 6 të KEDNJ-së nuk përputhet me qëllimet dhe objektin e tyre. Në këtë kuptim, e
drejta e individit për t’ju drejtuar gjykatës nuk përfshin vetëm të drejtën për të hapur një
proces, por edhe të drejtën për të pasur, nga ana e gjykatës, një zgjidhje përfundimtare në
lidhje me mosmarrëveshjen objekt gjykimi, pasi aksesi në gjykatë duhet të jetë substantiv dhe
jo thjesht formal. Mohimi i së drejtës për t’iu drejtuar gjykatës dhe për të marrë një përgjigje
përfundimtare prej saj lidhur me pretendimet e ngritura përbën cenim të së drejtës themelore
për një proces të rregullt ligjor, parashikuar nga neni 42 i Kushtetutës dhe neni 6 i KEDNJ-
së (shih vendimet nr.14, datë 03.06.2009; nr.84, datë 30.12.2016 të Gjykatës Kushtetuese).
Gjithashtu, Gjykata ka vlerësuar se neni 42 i Kushtetutës sanksionon në vetvete jo vetëm të
drejtën e individit për t’iu drejtuar gjykatës, por edhe detyrimin e shtetit që t’ia garantojë atij
këtë akses. Gjykata ka konsideruar se sipas këtij neni detyrimi për të garantuar të drejtën
efektive të aksesit në gjykatë nuk nënkupton thjesht mungesën e një ndërhyrjeje, por mund të
kërkojë edhe ndërmarrjen e veprimeve pozitive nga ana e shtetit. Në rast se mohohet një e
drejtë e tillë, procesi konsiderohet jo i rregullt, sepse aksesi në gjykatë është para së gjithash
një kusht kryesor për të realizuar mbrojtjen e të drejtave të tjera. Shteti i së drejtës nuk mund
të konceptohet pa u njohur individëve të drejtën dhe mundësinë për t’iu drejtuar gjykatës
(shih vendimin nr.67, datë 17.11.2015; nr.84, datë 30.12.2016 të Gjykatës Kushtetuese)....
Gjykata, në funksion të kontrollit të respektimit të standardit për akses në gjykim, rithekson
se e drejta e përfitimit nga efekti prapaveprues i ligjit penal favorizues, e sanksionuar në
nenin 29/3 të Kushtetutës, është një parim themelor që ka të bëjë me thelbin e një procesi të
drejtë penal dhe si i tillë, është i rëndësishëm për respektimin e së drejtës kushtetuese për një
proces të rregullt ligjor (shih vendimet nr.35, datë 20.12.2005; nr.14, datë 17.04.2007;
nr.84, datë 30.12.2016 të Gjykatës Kushtetuese). Neni 29 i Kushtetutës parashikon se askush
nuk mund të akuzohet ose të deklarohet fajtor për një vepër penale, e cila nuk konsiderohej e
tillë me ligj në kohën e kryerjes së saj; se nuk mund të jepet një dënim më i rëndë se ai që ka
qenë parashikuar me ligj në kohën e kryerjes së veprës penale; se ligji penal favorizues ka
fuqi prapavepruese. Kjo dispozitë kushtetuese reflektohet edhe në nenin 3 të KP-së, sipas të
cilit askush nuk mund të dënohet për një vepër që sipas ligjit të kohës kur është kryer nuk
përbënte vepër penale; ligji i ri që nuk dënon veprën penale ka fuqi prapavepruese; kur ligji i
kohës kur është kryer vepra penale dhe ligji i mëvonshëm janë të ndryshëm, zbatohet ai ligj
dispozitat e të cilit janë më të favorshme për personin që ka kryer veprën penale (shih
vendimin nr.1, datë 20.01.2014 të Gjykatës Kushtetuese). Po ashtu, jurisprudenca
kushtetuese ka theksuar se Gjykata e Lartë, për shkak të pozicionit dhe rolit të saj si gjykatë
ligji, ka për detyrë të kontrollojë mënyrën e zbatimit të ligjit material dhe procedural nga ana
e gjykatave më të ulëta (shih vendimet nr.35, datë 20.12.2005; nr.14, datë 17.04.2007; nr.84,
datë 30.12.2016 të Gjykatës Kushtetuese). Po ashtu, Gjykata, referuar natyrës së gjykimit
kushtetues të kërkesave individuale, ka tashmë një qëndrim të konsoliduar, sipas të cilit
kontrolli i respektimit të standardeve kushtetuese për një proces të rregullt ligjor është
funksion edhe i gjykatave të zakonshme, për më tepër i Gjykatës së Lartë. Një linjë e tillë
lidhur me raportin ndërmjet juridiksionit kushtetues dhe juridiksionit të gjykatave të
zakonshme, kur është rasti i shqyrtimit nga ana e Gjykatës Kushtetuese të kërkesave
individuale, në bazë të nenit 131/f të Kushtetutës, udhëhiqet nga parimi i subsidiaritetit
(komplementaritetit) (shih vendimet nr.4, datë 28.02.2006; nr.19, datë 02.04.2012; nr.58,
datë 24.12.2012; nr.52, datë 02.12.2013; nr.3, datë 23.01.2014; nr.84, datë 30.12.2016 të
Gjykatës Kushtetuese). Për vendimet e dhëna nga Gjykata e Lartë në dhomën e këshillimit
dhe referuar natyrës së gjykimit kushtetues të kërkesave individuale, Gjykata ka theksuar se

254
vetëm kur janë të pranishme pretendime që kanë të bëjnë me shkeljen e parimeve themelore
të procesit gjyqësor, si dhe kur këto pretendime gjejnë pasqyrim në materialet e çështjes,
atëherë vendimi i Kolegjit për mospranimin e rekursit vë në dyshim të drejtën për një proces
të rregullt ligjor (shih vendimet nr.19, datë 19.07.2005; nr.22, datë 06.06.2011; nr.18, datë
14.04.2015; nr.84, datë 30.12.2016 të Gjykatës Kushtetuese). Duke iu rikthyer çështjes
konkrete, Gjykata vëren se Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë ka vendosur mospranimin e
rekursit me argumentin se nuk përmban shkaqe nga ato që parashikon neni 432 i KPP-së. Po
ashtu, Gjykata konstaton se kërkuesi në rekursin e paraqitur në Gjykatën e Lartë ka ngritur
pretendime të natyrës kushtetuese për sa i përket zbatimit të garancive kushtetuese e
procedurale penale, të cilat çojnë, sipas tij, në përkeqësimin e pozitës së tij duke i cenuar
lirinë. Pavarësisht kësaj, Gjykata e Lartë ka vendosur në dhomën e këshillimit mospranimin e
rekursit, duke mos u shprehur dhe mos u dhënë përgjigje këtyre pretendimeve me natyrë
kushtetuese. Në rastin konkret, Gjykata vlerëson se përderisa në rekurs ishin ngritur
pretendime me natyrë kushtetuese, Gjykata e Lartë duhej të shprehej mbi to në respektim të
rolit të saj kontrollues dhe parimit të subsidiaritetit. ...”.

NË LIDHJE ME REKURSIN

18. Kolegji Penal i Gjykatës se Larte, duke marre ne konsiderate trajtimin ligjor te
bere nga Gjykata Kushtetuese ne vendimin e saj , pasi shqyrtoi çështjen ne seance gjyqësore,
dëgjoi parashtrimet e palëve dhe shqyrtoi aktet e administruara ne dosjen gjyqësore,vlerëson
se vendimi i Gjykatës se Apelit Durrës është rrjedhoje e zbatimit të gabuar të ligjit procedural
penal. Si rrjedhim ky vendim është i cenueshëm dhe çështja duhet te prishet dhe të dërgohet
për rigjykim po pranë kësaj gjykate.
19. Rezulton se Gjykata Kushtetuese me vendimin nr.12 date 15.12.2016, ka
shfuqizuar vendimin nr.00-2016-1269, datë 14.07.2016 të Kolegjit Penal të Gjykatës së
Lartë, i cili kishte vendosur mospranimin e rekursit të paraqitur nga mbrojtja e shtetasit
Afrim Zeneli (Tarelli) , vendim ky i cili ka konfirmuar vendimin e Gjykatës se Apelit
Durrës, i cili kishte vendosur lejimin e ekstradimit të shtetasit Afrim Zeneli alias Tarelli per
te dy kërkimet e prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
20. Kjo gjykate ka prishur vendimin e Kolegjit Penal te Gjykates se larte dhëne ne
dhome këshillimi dhe ka vendosur rikthimit e çështjes per rigjykim po pranë kësaj gjykate
pasi ka konstatuar shkelje të procesit të rregullt ligjor pasi nuk janë marre ne shqyrtim
kërkesat me natyre kushtetuese të parashtruara në nga mbrojtja e te pandehurit . Rezulton qe
këto kërkesa te mbrojtjes se te pandehurit pavarësisht se janë ngritur edhe në gjykatën e
apelit, rezultojnë të pashqyrtuara nga ana e kësaj gjykate . fakt ky qe del qarte nga përmbajtja
e pjesës arsyetuese të vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës.
21. Shkaqet e parashtruara në rekurs nga ana e të gjykuarit te cilat rezulton qe te mos
u jene dhëne përgjigje , sikurse është trajtuar edhe nga Gjykata Kushtetuese, e bëjnë
vendimin e gjykatës se apelit Durrës , te marrë në shkelje të neneve 382 dhe 383 të
K.Pr.Penale . Rezulton nga vendimi i dhëne nga gjykata e Apelit Durrës se kjo e fundit nuk i
ka dhëne përgjigje kërkimeve te mbrojtjes se te pandehurit ne lidhje me paligjshmërinë e
gjykimit per te dyja kërkesat e te pandehurit atë per ekstradimin per dënimin dhe atë per
ekstradimin per masën e sigurisë , per respektimi i parimit te Specialitetit , per aplikimin e
ligjit penal favorizues sipas nenit 29/3 te Kushtetutës; ne lidhje me institutin e njohjes se
vendimit penal te huaj; si dhe pretendimit se periudha e paraburgimit e vuajtur ne Shqipëri
shteron dënimin e dhëne ne shtetin Italian. Gjykata e apelit Durrës është mjaftuar vetëm me
përsëritjen e pjesës arsyetuese te gjykatës se shkalles se pare per pjesën e pranuar te kërkesës
dhe per zbatimin e masës se sigurisë është mjaftuar vetëm me plotësimin e kritereve ligjore
formale, duke mos trajtuar asnjë nga pretendimet me natyre kushtetuese dhe ligjore te

255
ngritura nga mbrojtja e shtetasit Afrim Zeneli alias Tarelli si ne ankim ashtu dhe me pas ne
rekurs.
22. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vëren se parimi kushtetues i procesit të rregullt
gjyqësor përfshin edhe të drejtën për të pasur një vendim gjyqësor të arsyetuar. Kushtetuta e
Republikës së Shqipërisë përcakton detyrimin kushtetues për arsyetimin e vendimeve
gjyqësore (neni 142). Nëpërmjet arsyetimit të vendimit, gjykata duhet të shpjegojë arsyet
faktike dhe juridike, mbi të cilat qëndron dhe mbështetet vendimmarrja e gjykatës, duke
shpjeguar mënyrën logjike të krijimit dhe formimit të bindjes së brendshme të gjykatës të
ngërthyer në dispozitivin e vendimit.
Funksioni i një vendimi të arsyetuar është t’u tregojë palëve që ato janë dëgjuar, si
dhe u jep atyre mundësinë ligjore që ta kundërshtojnë atë nëpërmjet mjeteve të zakonshme të
ankimit.
23. Vendimi i gjykatës ne përfundim te procesit është një nga aktet proceduriale me te
rëndësishme , nëpërmjet te cilit del qarte ushtrimi i pushtetit gjyqësor . Kjo është dhe arsyeja
pse ai jepet “ Ne emër te republikës ( neni 146/1 ) i kushtetutës dhe ne seance te hapur . Ky
akt i rëndësishëm procedural bazuar ne nenin 142/1 te Kushtetutës se Republikës se
Shqipërisë duhet te jete patjetër i arsyetuar. Ne ketë dispozite parashikohet shprehimisht se “
Vendimet gjyqësore duhet te jene te arsyetuara“. Jo me kot ligjvënësi ne aktin me te larte
normative ka bere një parashikim te tille . Nëpërmjet arsyetimit te vendimit gjykata shpjegon
qarte se perse pushteti gjyqësor ushtrohet ne një mënyre te caktuar ( pra e shpall apo jo fajtor
një subjekt te caktuar , pranon apo rrezon një kërkese te caktuar) . Ne përputhje me ketë
dispozite kushtetuese është edhe neni 112/3 i KPrP ne te cilën thuhet shprehimisht se “
Vendimi dhe urdhri arsyetohet ndryshe janë te pavlefshëm “ Ky parashikim i bere ne KPrP
çon ne pavlefshmëri relative çdo vendim apo urdhër qe nuk është i arsyetuar nga ana e
gjykatës.
24. Nisur nga sa me sipër me arsyetim te një vendimi do te kuptohet pikërisht analiza
qe bën gjykata e cila shkaqet e njohjes se faktit i përputh me te drejtën qe duhet te zbatohet
dhe qe kane shtyre ketë te fundit per te arritur ne një vendim te tille. Ne arsyetimin e
vendimit gjykata është e detyruar qe te beje një shpjegim te fakteve te analizoje dhe te japë
rrugën logjike dhe juridike ne çmuarjen e provave , te përcaktoje vërtetësinë dhe fuqinë
bindëse mbi ekzistencën e fakteve dhe përputhjen e tyre me normat qe aplikohen ne mënyre
qe te justifikohet ajo çka vendos gjykata. Duke analizuar sa me sipër nga vendimi i gjykatës
del qarte nëse nga ana e kësaj te fundit janë respektuar apo jo te gjitha normat proceduriale
gjate procesit, janë respektuar dispozitat kushtetuese per një proces te rregullt dhe ligjore,
janë respektuar te drejtat dhe liritë e individuale etj.
25. Arsyetimi i vendimit është mese i domosdoshëm edhe pasi ai siguron ushtrimin
racional te pushtetit gjyqësor si dhe kontrollin e këtij te fundit, ( një gjykate me e larte
kontrollon veprimtarinë e një gjykate te një niveli me te ulet) duke shmangur arbitraritetin
dhe duke kontrolluar nëse janë respektuar apo jo te drejtat dhe liritë e individin ne një proces
penal. Arsyetimi i vendimit është ne te njëjtën kohe edhe garanci per te pandehurin, ne
rrugën e tij te ankimit ne shkallet e gjykimit me qellim respektimin e një procesi te rregullt te
drejte dhe ligjor.
26. Është pikërisht kjo arsyeja qe arsyetimi i vendimit është një domosdoshmëri dhe
është një detyrim i pashmangshëm, te cilën gjykata duhet ta përmbushe pa mëdyshje ne
respektim te kushtetues dhe te respektimit te parimit te paanësisë. Ne te kundërt mungesa e
arsyetimit te vendimit si dhe arsyetimi i sipërfaqshëm, bëjnë te pamundur ushtrimin optimal
te mbrojtjes, i le shteg arbitraritetit dhe ve ne dyshim paanësinë e gjykatës dhe vete ushtrimin
e pushtetit gjyqësor. Sa me sipër behet shkak per tu konsideruar nga gjykatat me te larta si
një proces jo i drejte jo i barabarte dhe jo i rregullt ligjor.

256
 27. Nëse do te marrim ne analize vendimin e Gjykates se Apelit Durrës ne tërësinë e
tij dhe veçanërisht ne pjesën arsyetuese, ne lidhje me kërkesat e palës kërkuese Prokuroria e
Rrethit Gjyqësor Elbasan vërejmë se kjo gjykate është mjaftuar vetëm me përsëritjen e pjesës
arsyetuese te gjykatës se shkalles se pare per pjesën e pranuar te kërkesës dhe ne lidhje me
pranimin e kërkesës per zbatimin e masës se sigurisë është mjaftuar vetëm me plotësimin e
kritereve ligjore formale. Në rastin konkret, Kolegji vëren se, gjykata e apelit në lidhje me
atë ç’ka disponuar në vendim, ka arsyetuar se: “me të drejtë është pranuar kërkesa dhe lejuar
ekstradimi i këtij shtetasi në lidhje me vendimin e formës së prerë të vitit 2010… edhe kërkesa
tjetër e paraqitur nga prokuroria për ekstradimin e këtij shtetasi për efekt të ekzekutimit të
arrestit me burg dhënë me vendimin nr.3957/12 R.B.G.I.P, datë 24.02.2012 të Gjykatësit të
Hetimeve paraprake të Gjykatës së Bolonjës, Itali, është e bazuar ne ligj, si e tille duhet të
pranohet; pasi plotësohen kërkesat formale të përcaktuara në ligjin procedural penal”, ky
arsyetim i bere nga kjo gjykate është i pamjaftueshëm dhe në kundërshtim me nenin 382 dhe
383 të Kodit të Procedurës Penale, pasi nuk paraqiten nga ana e gjykatës së apelit, analiza e
vendimmarrjes si dhe arsyet për të cilat gjykata i quan të papranueshme pretendimet e
mbrojtjes së shtetasit Afrim Zeneli (Tarelli).
28. Sikurse rezulton, nga përmbajtja e vendimit të Gjykatës se Apelit konstatohet se
përveç renditjes se kritereve formale qe kërkojnë nenet 488 e vijues te K.Pr.Penale ne lidhje
me rastet e ekstradimit, Gjykata e Apelit Durrës në kundërshtim me nenin 425 K.Pr.Penale,
nuk i ka dhëne përgjigje dhe nuk ka argumentuar per asnjë moment pretendimet e
parashtruara ne kërkese ankimore dhe te paraqitura ne seancë gjyqësore nga mbrojtja e te
pandehurit.
29. Nga analiza qe Kolegji Penal i bën vendimit te Gjykates se Apelit, rezulton qarte
se këtij vendimi i mungon analiza juridike qe ka çuar gjykatën ne arritjen e këtij përfundimi.
Konstatohet se vendimit i mungon analiza qe bën gjykata e cila shkaqet e njohjes se faktit i
përputh me te drejtën qe duhet te zbatohet, pretendimet e palëve dhe shkaqet qe kane shtyre
gjykatën per te arritur një vendim te tille.
30. Siç u trajtua dhe me lart ne ketë vendim Gjykata e Apelit Durrës ne vendimin e
saj vetëm përsërit ne mënyre te përcipte arsyetimin e gjykatës se shkalles se pare ne lidhje me
pranimin e kërkesës per ekstradim ne lidhje me dënimin e dhëne ne shtetin Italian. Edhe ne
ketë pjese te arsyetimit nga gjykata përsëri thjesht përmenden kritere formale te ligjit ne
lidhje me kërkesat per ekstradim por nuk analizohet ndonjë pretendim i mbrojtjes ne lidhje
me te drejtën e pretenduar te shkelur apo te trajtohen juridikisht pretendime me natyre
kushtetuese siç janë , ne lidhje me parimin e specialitetit, apo njohjen e vendimit penal te
huaj, qe sipas mbrojtjes janë thelbësore ne një gjykim te tille.
Gjithashtu edhe ne lidhje me kërkesën e dyte te prokurorisë e cila është pranuar nga
gjykata e Apelit Durrës , analiza juridike e kësaj te fundit vlerësohet se ishte e domosdoshme
dhe duhet te ishte ezauruese pasi jemi përpara rendimit te pozitës se shtetasit, por ne
arsyetimin e saj kjo gjykate përsëri është mjaftuar vetëm me përcaktimin e kritereve formale
te ligjit, ndërkohe qe nga ana e mbrojtjes është kërkuar vazhdimisht qe gjykata ti jepte
përgjigje kërkesave te tyre ne lidhje me paligjshmërinë e gjykimit te dy kërkesave dhe
shkeljes se parimit te Specialitetit, ne lidhje me aplikimin e ligjit penal favorizues sipas nenit
29/3 te Kushtetutës, ne lidhje me institutin e njohjes se vendimit penal te huaj si dhe
pretendimit se periudha e paraburgimit e vuajtur ne Shqipëri shteron dënimin e dhëne ne
shtetin Italian.
31. Kolegji Penal çmon se vendimit te gjykatës së Apelit Durrës i mungon arsyetimi i
plote, sikurse kërkojnë dispozitat ligjore ne fuqi ,ne lidhje me arsyetimin e vendimeve
gjyqësore, pasi vendimi i mungon analiza juridike e cila ka çuar gjykatën ne ketë
vendimmarrje. Veçanërisht në rastin kur gjykatat gjykojnë kërkesa të tilla, shkalla e
arsyetimit dhe vlerësimi i pretendimeve të shtetasve në lidhje me çështje që përbëjnë garanci

257
për respektimin e një procesi të rregullt ligjor dhe respektimit të ligjit material, të cilat çojnë
gjykatën ne arritjen e konkluzioneve dhe formimin e bindjes së brendshme të gjykatave duhet
të jenë te detajuara në mënyrë të mjaftueshme sa t’i japë përgjigje pretendimeve të palëve
dhe t’i mundësojë gjykatave më të larta ushtrimin e kontrollit gjyqësor në përputhje me
ligjin.
32. Kolegji çmon të theksojë se në rastin konkret,mbi gjykatën e Apelit Durrës lind
detyrimi për të analizuar në mënyrë të hollësishme dhe te detajuar, te gjitha pretendimet e
mbrojtjes se te pandehurit , duke bere një analize juridike të plotë të shkaqeve faktike dhe
ligjore që çojnë gjykatën në një përfundim të caktuar. Fakti qe gjykata mjaftohet vetëm me
përmendjen e kritereve formale të ligjit, duke mos arsyetuar në mënyrë të plote të gjitha
pretendimet e palëve që kanë të bëjnë me zbatimin e ligjit material pasjell mungesën e plote
te analizës ligjore qe është pjese thelbësore per vlefshmërinë e një vendimi gjyqësor. Në
mungesë të plotësimit të këtij detyrimi, sikundër konstatohet në rastin konkret, vendimi do të
konsiderohet si i paarsyetuar dhe çështja duhet të dërguar për rishqyrtim në gjykatën e apelit,
duke riparuar kjo gjykate këto të meta dhe zhvillimin e një gjykimi në përputhje me parimin
e kontradiktoritetit.
33. Përfundimisht Kolegji Penal i Gjykatës se Larte çmon se nuk mund te shprehet ne
këtë moment të procesit gjyqësor për zgjidhjen përfundimtare te çështjes, pa u shprehur me
parë Gjykata e Apelit në lidhje me pretendimet e mbrojtësit te të pandehurit Afrim Zeneli
(Tarrelli).
34. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës me të
cilin është vendosur lënia në fuqi me ndryshimin për pranimin e plotë të kërkesës për
ekstradim, është marrë në kundërshtim me nenin 382 dhe 383 të K.Pr.Penale, për pasojë, ai
duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për shqyrtim në Gjykatën e Apelit Durrës me tjetër
trup gjykues, e cila duhet të gjykojë çështjen sipas parimeve të procesit të drejtë ligjor, duke
respektuar përfundimet e arritura në këtë vendim.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës se Larte mbështetur ne Nenin 441 të K.Pr.Penale,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.10-2016-321 (23) date 16.02.2016 te Gjykatës se Apelit Durrës
dhe dërgimin e çështjes per rishqyrtim po ne atë gjykate me tjetër trup gjykues.

Tirane, më 20.07.2017

258
 MENDIMI I PAKICËS
Ne, gjyqtarët në pakicë Ardian Dvorani dhe Admir Thanza, lidhur me çështjen penale
nr.70003-00361-00-2017 Rregj. Themeltar, kemi mendimin se rekursi i paraqitur nga shtetasi
Afrim Tarelli, alias Zeneli nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 432 të Kodit
të Procedurës Penale që motivojnë cenimin e vendimit nr.10-2016-321 (23), datë 16.02.2016,
të Gjykatës se Apelit Durrës.
Vendimi i shumicës që ka vendosur “Prishjen e vendimit nr.10-2016-321 (23), datë
16.02.2016, të Gjykatës së Apelit Durrës dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim po në atë
gjykatë me tjetër trup gjykues”, çmojmë se është në marrë në zbatim të gabuar të ligjit.
Si pakicë kemi mendimin se vendimi nr.10-2016-321 (23), datë 16.02.2016, të Gjykatës se
Apelit Durrës, duhet të lihet në fuqi.

RRETHANAT E ÇËSHTJES:

1. Prokuroria e Rrethit e Gjyqësor Elbasan me kërkesën e paraqitur para Gjykatës se

Rrethit Gjyqësor Elbasan, ka kërkuar lejimin e ekstradimit të shtetasit shqiptar Afrim Zeneli
alias Tarreli, i cili është person i shpallur në kërkim ndërkombëtar nga autoritetet italiane, me
qellim ekzekutimin e vendimit nr.1355/2010, datë 12.04.2010 dhëne nga Gjykata e Apelit
Torino.
2. Sipas vendimit të sipërcituar, shtetasi Afrim Zeneli alias Tarreli është dënuar me 6
vjet e 10 muaj burgim, për veprën penale “Pjesëmarrje ne organizate kriminale me qellim
trafikim të lëndëve narkotike”, të parashikuar nga nenet 81, 110 të K.Penal të shtetit Italian,
si dhe të nenit 73 të Dekretit Presidencial për Drogën nr.309/90.
3. Kërkesa është shqyrtuar dhe pranuar me vendim të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan, i cili pas ankimimit të tij është prishur nga ana e Gjykatës se Apelit Durrës, duke
evidentuar shkaqe proceduriale që kanë lidhje me gjykimin. Për këtë arsye, çështja është
kthyer për rigjykim ne Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Elbasan.
4. Po kështu, nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Elbasan është paraqitur para asaj
gjykate kërkesa për lejimin e ekstradimit të këtij shtetasi për llogari të shtetit Italian, me
qellim ekzekutimin e masës shtrënguese “arrest ne burg” dhëne me vendimin nr.3957/12
R.B.G.I.P, date 24.02.2012 të Gjykatësit të Hetimeve paraprake të Gjykatës së Bolonjës,
Itali, pasi rezulton të jetë shpallur në kërkim ndërkombëtar për kryerjen e veprës penale
“Trafikim i lendeve narkotike”.
5. Mbi bazën e kërkesës se palëve, gjykata me vendim të ndërmjetëm datë 14.11.2014
ka vendosur: Bashkimin e çështjeve dhe marrjen ne shqyrtim bashkërisht te kërkesave.
Bashkëlidhur kërkesave janë paraqitur edhe kopjet e vendimeve te gjykatave, relacione mbi
faktet, teksti i dispozitave të aplikueshme (të përkthyera) dhe të dhëna mbi identitetin e
shtetasit për të cilin kërkohet ekstradimi.
6. Rezulton e provuar se, në datën 27.03 2014, ora 12.00 shtetasi Afrim Zeneli
(Tarreli) është arrestuar nga OPGJ Elbasan, në bazë të dhënave të siguruara nga autoritetet e
Drejtësisë Italiane.
7. Me shkresën nr.3526/4 KL prot, datë 27.03.2014 të Ministrisë së Brendshme të
R.Shqipërisë është njoftuar Prokurori i Përgjithshëm, e me pas Prokuroria e Rrethit Gjyqësor
Elbasan, e cila ka kërkuar para gjykatës caktimin e masës e sigurimit.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendim nr.360, datë 29.03.2014, ka
caktuar masën e sigurimit “arrest në burg”.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.892, datë 31.07.2014, ka
konstatuar shuarjen e masës së sigurimit personal të dhënë me vendimin nr.360, datë
29.03.2014 dhe ka caktuar “arrest në shtëpi”.

259
 10. Brenda afatit ligjor të parashikuar nga neni 494 i K.Pr.Penale, Ministria e
Drejtësisë ka njoftuar shtetin Italian.
11. Ministria e Drejtësisë Italiane në datën 22.05.2014 ka paraqitur para Ministrisë së
Jashtme të Republikës së Shqipërisë kërkesën për ekstradim të këtij shtetasi, duke
bashkëngjitur dhe dokumentacionin e plotë, konform Konventës Evropiane të Ekstradimit.
12. Pas korrespondencës së cituar në dosje (mes Ministrisë së Jashtme, Ministrisë së
Drejtësisë dhe se fundi Prokurorisë së Përgjithshme), është paraqitur kërkesa e prokurorit,
objekt shqyrtimi në këtë gjykim.
13. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.949, datë 21.07.2015,
ka vendosur:
“-Pranimin e kërkesës se Prokurorisë pranë Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Elbasan,
duke lejuar ekstradimin e shtetasit shqiptar Afrim Zeneli alias Tarrelli, nga Republika e
Shqipërisë në Republikën e Italisë dhe dorëzimin për ekstradim të këtij shtetasi, me qëllim
ekzekutimin e vendimin nr.1355/2010, RG, N6404/2009-RGNR, N 1028/2006, datë
12.04.2010 (vendim i formës së prerë) dhënë nga Gjykata e Apelit Torino, Itali, sipas të cilit
shtetasi shqiptar Afrim Zeneli alias Tarrelli, rezulton i dënuar me 6 vjet e 10 muaj burgim.
-Refuzimin e kërkesës së Prokurorisë pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, sa
i përket kërkesës për lejimin e ekstradimit të shtetasit shqiptar Afrim Zeneli alias Tarrelli,
nga Republika e Shqipërisë në Republikën e Italisë, në lidhje me ekzekutimin e urdhrit për
masën e sigurisë “arrest në burg”, dhënë me vendimin nr.3957/12 R.B.G.I.P, datë
24.02.2012, të Gjykatësit të Hetimeve paraprake të Gjykatës së Bolonjës, Itali.
-Urdhërohet Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Elbasan, për zbatimin e këtij vendimi.
-Urdhërohet K./sekretaria e gjykatës një kopje të vendimit të dërgojë në Ministrinë e
Drejtësisë Tiranë”.
14. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2016-321 (23), datë 16.02.2016,
ka vendosur:
“-Lënien në fuqi të vendimit nr.949, datë 21.07.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan me këtë ndryshim:
-Pranimin e kërkesës së Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Elbasan përsa i përket
kërkesës për lejimin e ekstradimit të shtetasit shqiptar Afrim Zeneli alias Tarrelli, nga
Republika e Shqipërisë në Republikën e Italisë, në lidhje me ekzekutimin e urdhrit për masën
e sigurisë “arrest ne burg”, dhëne me vendimin nr.3957/12 R.B.G.I.P, datë 24.02.2012 të
Gjykatësit të Hetimeve paraprake të Gjykatës së Bolonjës, Itali”.
15. Kundër vendimit ka ushtruar rekurs shtetasi Afrim Tarelli, alias Zeneli, i cili
kërkon ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës dhe të vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan, duke parashtruar shkaqet e lartpërmendura në këtë vendim.
16. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.1269, datë 14.07.2016, ka
vendosur:
“Mospranimin e rekursit të paraqitur nga shtetasi Afrim Tarrelli alias Zeneli,
përfaqësuar nga Av. A. Visha, ndaj vendimit nr.10-2016-321 (23), datë 16.02.2016, të
Gjykatës së Apelit Durrës”.
17. Gjykata Kushtetuese e Republikës së Shqipërisë, me vendimin nr.12, datë
15.12.2016, ka vendosur:
“-Pranimin e kërkesës.
-Shfuqizimin e vendimit nr.00-2016-1269, datë 14.07.2016, të Kolegjit Penal të Gjykatës së
Lartë.
-Dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Lartë”.

II. ARSYETIMI I SHUMICËS:

260
 18. Shumica në vendimin e saj ka argumentuar në vija të përgjithshme se
...omissis...vendimi i Gjykatës se Apelit Durrës është rrjedhoje e zbatimit të gabuar dhe
mosrespektimit të ligjit. Si i tille ai vendim bëhet i cenueshëm, ndaj duhet të prishet dhe
çështja të dërgohet për rigjykim.(...).
...omissis...Nga përmbajtja e vendimit të Gjykatës se Apelit konstatohet se
përveç renditjes se kritereve formale që kërkojnë nenet 488 e vijues te K.Pr.Penale në lidhje
me rastet e ekstradimit, ajo gjykatë në kundërshtim me nenin e 425 K.Pr.Penale, nuk i ka
dhëne përgjigje dhe nuk ka argumentuar për asnjë moment në lidhje me pretendimet e
parashtruara në kërkesë ankimore dhe seancë gjyqësore të mbrojtësit të pandehurit. (...).
...omissis... ky arsyetim i bërë nga kjo gjykatë është i pamjaftueshëm dhe në
kundërshtim me nenin 382 dhe 383 të Kodit të Procedurës Penale, pasi nuk paraqiten nga
ana e gjykatës së apelit, analiza e vendimmarrjes si dhe arsyet për të cilat gjykata i quan të
papranueshme pretendimet e mbrojtjes së shtetasit Afrim Zeneli (Tarelli).
Sikurse rezulton, nga përmbajtja e vendimit të Gjykatës se Apelit konstatohet se
përveç renditjes se kritereve formale qe kërkojnë nenet 488 e vijues te K.Pr.Penale në lidhje
me rastet e ekstradimit, Gjykata e Apelit Durrës në kundërshtim me nenin 425 K.Pr.Penale,
nuk i ka dhëne përgjigje dhe nuk ka argumentuar për asnjë moment pretendimet e
parashtruara në kërkesën ankimore dhe të paraqitura në seancë gjyqësore nga
mbrojtja e të pandehurit. (...)....omissis...vendimit të gjykatës së Apelit Durrës i mungon
arsyetimi i plote, sikurse kërkojnë dispozitat ligjore në fuqi, në lidhje me arsyetimin e
vendimeve gjyqësore, pasi vendimit i mungon analiza juridike e cila ka çuar gjykatën në këtë
vendimmarrje.(...).
19. Në këto kushte shumica ka çmuar se mund të shprehet në këtë moment të procesit
gjyqësor për zgjidhjen përfundimtare të çështjes, prandaj arrin në përfundimin se çështja
duhet të dërgohet për rishqyrtim në gjykatën e apelit që kjo e fundit të shprehet në lidhje me
pretendimet e mbrojtësit të të pandehurit Afrim Zeneli (Tarrelli).

III. SHKAQET E MOSPAJTIMIT ME VENDIMIN E SHUMICËS DHE VLERËSIMI I

PAKICËS.

20. Si gjyqtarë në pakicë konstatojmë se Gjykata Kushtetuese në vendimin e saj ka

vlerësuar se kërkuesi në rekursin e paraqitur në Gjykatën e Lartë ka ngritur pretendime të
natyrës kushtetuese për sa i përket zbatimit të garancive kushtetuese e procedurale penale, të
cilat çojnë, sipas tij, në përkeqësimin e pozitës së tij duke i cenuar lirinë, dhe Gjykata e Lartë
që ka vendosur në dhomën e këshillimit mospranimin e rekursit, nuk është shprehur dhe nuk i
ka dhënë përgjigje këtyre pretendimeve me natyrë kushtetuese. Gjykata e lartë duhet të
shprehej lidhur me këto pretendime me natyrë kushtetuese në respektim të rolit të saj
kontrollues dhe parimit të subsidiaritetit.
21. Në këto kushte në zbatim të vendimit të Gjykatës Kushtetuese, si pakicë çmojmë
se Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë që shqyrtoi çështjen në seancë gjyqësore, duhej të
analizonte dhe ti jepte përgjigje pretendimeve me natyrë kushtetuese të ngritura në rekurs dhe
jo të dërgonte çështjen për rishqyrtim në gjykatën e apelit, me argumentin se kjo e fundit nuk
është shprehur lidhur me këto pretendime.
22. Konkretisht, lidhur me pretendimin e ngritur në rekurs nga shtetasi Afrim
Tarrelli përsa i përket cenimit të parimit kushtetues se ligji penal favorizues ka fuqi
prapavepruese ( neni 29/3 i Kushtetutës dhe neni 3 i K.Penal), vlerësojmë se gjykata e apelit
e ka zbatuar drejt këtë parim duke i dhënë çështjes zgjidhje përfundimtare të mbështetur
ligjërisht dhe në dokumentacionin e administruar në gjykim.

261
 23. Në çështjen në shqyrtim, në varësi të objektit të gjykimit, është shtruar për
diskutim konkurimi i ligjeve me pasojë aplikimin e atij favorizues, konkretisht, i
Marrëveshjes Ekstraduese te shtetasve përkatës me Italinë dhe asaj dypalëshe për njohjen e
vendimeve penale te huaja mes dy vendeve përkatës me vendin e origjinës si dhe
Marrëveshja shtesë e Konventës së Këshillit të Europës për transferimin e personave të
dënuar, Marrëveshje të cilat janë të ratifikuara dhe që janë në fuqi.
24. Ky gjykim është iniciuar nga Prokuroria e Rrethit e Gjyqësor Elbasan e cila ka
kërkuar lejimin e ekstradimit të shtetasit shqiptar Afrim Tarreli, alias Zeneli i cili është
person i shpallur në kërkim ndërkombëtar nga autoritetet italiane, me qëllim ekzekutimin e
vendimit nr.1355/2010, datë 12.04.2010, dhëne nga Gjykata e Apelit Torino.
25. Sipas vendimit gjyqësor të mësipërm, shtetasi Afrim Tarreli alias Zeneli është
dënuar me 6 vjet e 10 muaj burgim, për veprën penale “Pjesëmarrje në organizatë kriminale
me qëllim trafikim të lëndëve narkotike”, të parashikuar nga nenet 81, 110 te K.Penal të
shtetit Italian, si dhe të nenit 73 të Dekretit Presidencial për Drogën nr.309/90.

26. Çmojmë se në këto lloj gjykimesh, me objekt kërkesën e bërë nga organi i
prokurorisë për Lejim ekstradimi nga Republika e Shqipërisë në Republikën e Italisë të
shtetasit Afrim Tarelli, gjykata duhet të analizojë dhe shqyrtojë kryesisht elementë procedural
si: kërkesa është bërë nga organi kompetent, dokumentacioni i paraqitur lidhur me
ekstradimin është apo jo i plotë, janë kushtet e lejimit apo të mospranimit të ekstradimit, të
gjitha këto në zbatim të kritereve të parashikuara në nenet 488-491 të K.Pr.Penale.
27. Në varësi të kësaj analize, duke analizuar procedurën dhe vendim-marrjen e
gjykatës së apelit, si pakicë konstatojmë se në gjykim në apel, kjo gjykatë ka hetuar dhe
analizuar lidhur me plotësimin e kërkesave formale të përcaktuara në ligjin procedural penal
dhe në Marrëveshjen ndërmjet Republikës së Shqipërisë dhe Republikës së Italisë, si shtesë e
Konventës Europiane për ekstradimin, të 13 dhjetorit 1957 dhe e Konventës Europiane për
ndihmë juridike për çështjet penale, të 20 prillit 1959, që ka si qëllim të lehtësojë zbatimin e
tyre, ratifikuar me ligjin nr.9871, datë 11.2.2008.
28. Vlerësojmë se konkluzioni i arritur nga gjykata e apelit është rrjedhojë e një
analize të plotë lidhur me dokumentacionin e kërkuar ligjor dhe me plotësimin e kushteve
ligjore të ekstradimit, të parashikuara nga neni 490 i K.Pr.Penale.
29. Sa sipër si pakicë konstatojmë se nga ana e gjykatës së apelit është zbatuar
drejt ligji përkatës duke mos i cenuar shtetasit asnjë parim të procesit të rregullt ligjor dhe as
rënduar pozitën e tij nga ndonjë ligj i ri më pak favorizues për të.
30. Lidhur me pretendimin tjetër të ngritur nga pala Afrim Tarelli përsa i përket
zgjerimit të ekstradimit, vlerësoj se edhe ky pretendim nuk është i mbështetur ligjërisht dhe
në rrethanat e çështjes.
31. Në nenin 501 të K.Pr.Penale janë parashikuar rastet kur bëhet një kërkesë e re
për ekstradim, e paraqitur pas dorëzimit të të ekstraduarit dhe që ka si objekt një vepër penale
të ndodhur para dorëzimit, të ndryshme nga ajo për të cilin ekstradimi është dhënë. Në këto
raste respektohen për aq sa janë të zbatueshme, dispozitat e kreut të K.Pr.Penale, lidhur me
marrëdhëniet juridiksionale me autoritetet e huaja.
32. Paraqitja e dy kërkesave për të njëjtin person e bërë para të njëjtës gjykatë
është konform nenit 92 të K.Pr.Penale, që lejon që ato të bashkohen dhe gjykohen së bashku
në të njëjtën gjendje dhe shkallë para të njëjtës gjykatë.
33. Në përfundim të kësaj analize, si pakicë çmojmë se vendimi nr.10-2016-321
(23), datë 16.02.2016, i Gjykatës së Apelit Durrës është dhënë në zbatim dhe interpretim të
drejtë të dispozitave ligjore të zbatueshme në çështjen konkrete dhe është i mbështetur në
provat e administruara në gjykim. Si i tillë, vlerësojmë se ky vendim duhet të lihet në fuqi.

262
 ANËTARANËTAR

Ardian Dvorani Admir Thanza

263
 ÇËSHTJE ADMINISTRATIVE

264
Nr. 11243-02534-00-2012 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017- 1810 i Vendimit (749)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:

Xhezair Zaganjori Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Arjana Fullani Anëtare
Andi Çeliku Anëtar
Medi Bici Anëtar

Në seancën gjyqësore te datës 04.07.2017, mori ne shqyrtim çështjen që i përket:

PADITËS: RAMAZAN HYLVIU

BASHKIM HYLVIU
FIQIRET HYLVIU
BUKURIJE DELIU
SUZANA HYLVIU
XHEVAT HYLVIU

E PADITUR: ZYRA QËNDRORE E

REGJISTRIMIT TË PASURIVE TË
PALUAJTSHME TIRANË.

NDËRHYRËS DYTËSOR: HIDAJET KASA

OBJEKTI:
-Konstatimi i pavlefshmërisë absolute të vendimit me nr.58, datë 08.07.2009 të Zyrës
Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë.
-Lënien në fuqi të vendimit me nr.05, datë 13.05.2008 të Zyrës Vendore të Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Kavajë.
-Fshirjen e regjistrimit të katit të dytë të shtëpisë së banimit nga tre dhoma, një kuzhinë dhe
sallon me nr.pasurie 17/160 në ZK 8551Regjistruar në regjistrin hipotekor të vitit 2005-2007,
faqe 122, nr.152, në emër të Hidajet, Mukades, Hatixhe dhe Hyqmet Kasa.
Baza Ligjore: Nenet 324, 325, 327, 328, 331, 32 e 153 e vijues të K.Pr.Civile, nenet192-197
të Kodit Civil, ligji nr.8585, datë 12.05.1999 “Kodi i Pr.Adm”, ligji nr.7843, datë 13.07.1994
“ Për regjistrimin e pasurive të Paluajtshme”, Kushtetuta e R.SH-së.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.314, datë 26.01.2011 ka vendosur:

Pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë.

Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit me nr.58, datë 08.07.2009
të të paditurit, Zyrës Qëndrore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Tiranë që të kryejë veprimet ligjore lidhur me anullimin e kufizimit të

265
 veprimeve mbi pasurinë me nr.17/160, ZK 8551 e nr.hipotekor 122/152,
vol.2005-2007, datë 05.09.2007 dhe të fshirjes së regjistrimit të bërë në
pasurinë me nr.17/160, ZK 8551 e nr.hipotekor 1/1, datë 29.12.2005, ZK
8551.
Rrëzimin e kërkesëpadisë për pjesën tjetër të saj.
Shpenzimet gjyqësore ju ngarkohen proporcionalisht palëve, palës paditëse
për pjesën e rrëzuar të kërkesëpadisë dhe të paditurit për pjesën e pranuar të
kërkesëpadisë.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.727, datë 29.03.2012 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.314, datë 26.01.2011 të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Tiranë me këtë ndryshim:
Prishjen e vendimit dhe pushimin e gjykimit të çështjes në lidhje me fshirjen e
regjistrimit të katit të dytë të shtëpisë.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar rekurs ndërhyrësi

dytësor, Hidajet Kasaj i cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe vendimin e Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.727, datë 29.03.2012 e vendosjen e rrëzimit të padisë, ose
ndryshimin e këtij vendimi për pjesën që ka vendosur prishjen e vendimit dhe pushimin e
gjykimit, duke parashtruar këto shkaqe;
Duke u shpallur absolutisht i pavlefshëm vendimi i ZQRPP nr.58, datë
08.07.2009.Nuk riparohen pasojat juridike të veprimeve të kundërligjshme të kryera nga
ZVRPP Kavajë me vendimet nr.4, nr.5, datë 13.05.2008, duke qenë se dhe kjo zyrë ka
vepruar në bazë të ligjit 7843 shfuqizuar me Vendimin e Gjykatës Kushtetuese nr.17, datë
23.04.2010.
Në mënyrë të veçantë kundërshtojë qëndrimin e Gjykatës së Apelit dhe arsyetimin e
saj për pjesën që ka vendosur prishjen e vendimit nr.314, datë 26.01.2011 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pushimin e gjykimit të çështjes në lidhje me fshirjen e
regjistrimit të katit të dytë të shtëpisë.
Ndryshe nga sa arsyeton gjykata e apelit se kjo pronë ka dy pronar, ka vendim të
Gjykatës së Lartë nr.1352, datë 06.10.2005 ku është shprehur se pronarit Ramiz Kasës duhet
ti njihet dhe kthehet kati i dytë i banesës që i është konfiskuar.
ZQRPP si organ epror që konstaton këto shkelje të kryera nga ZVRPP gëzon të
drejtën ti ndryshojë gabimet, gjë e cila nuk i mohon të drejtën personit të cënuar, në rastin
konkret Rexhep Hylviut, trashëgimtarëve të tij të ankohen në rrugë gjyqësore me padi
themeli ndaj ZVRPP. Në këto kushte ndërhyrja e ZVRPP duke dalë me një vendim për
fshirjen e regjistrimit të truallit është një qëndrim i drejtë.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtaritArdian Dvorani në seancë gjyqësore, mbrojtjen e
përfaqësuesit të palëve paditëse Bashkim Hylviu, Fiqiret Hylviu dhe Suzana Hylviu, avokatin
Neritan Tabaku, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë;si edhe pasi
e bisedoi çështjen në tërësi në dhomën e këshillimit,

266
 VËREN
Shkaqet e ngritura, si në rekursin e paraqitur nga ndërhyrësi dytësor Hidajet Kasa nuk
janë të mbështetura në ligj. Prandaj, vendimi nr.727 datë 29.03.2012 i Gjykatës së
ApelitTiranë, është dhënë në zbatim të drejtë të ligjit, prandaj duhet të mbetet në fuqi.
Sipas vendimit të dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe Gjykata e Apelit
Tiranë, përsa i përket rrethanave të faktit, rezulton se palët paditëse Ramazan Hylviu etj.,
sipas regjistrimit hipotekor nr.2005, faqe 1/1, datë 29.12.2005, kanë të regjistruar pasurinë
me nr.17/160 e ndodhur në zonën kadastrale 8551, për një shtëpi banimi me sipërfaqe 122
m.2 e përbërë nga tre dhoma, një kuzhinë e sallon ndodhur në lagjen nr.1 Kavajë dhe
sipërfaqe të përgjithshme trualli 560 m.2.
Ndërsa ndërhyrësi dytësor Hidajet Kasa, Mukades Kasa etj., sipas regjistrit hipotekor
me nr.122/152 Vol.2005-2007, datë 05.09.2007, kanë të regjistruar pasurinë me nr.17/160 e
ndodhur në zonën kadastrale 8551, një shtëpi banimi në katin e dytë e përbërë nga tre dhoma,
një kuzhinë dhe sallon në lagjen nr.1 Kavajë.
Pra, të dy regjistrimet janë kryer për të njëjtën ndërtesë (banesë), ku paditësit kanë të
regjistruar në favor të tyre katin e parë, ndërsa ndërhyrësi dytësor me të afërm të tij kanë të
regjistruar në favor të tyre katin e dytë të saj.
Sipas vendimit gjyqësor nr.246, datë21.07.1973 (vërtetim fakti) rezulton se banesa
dykatëshe është ndërtuar në vitin 1929 nga vëllezërit Ramiz e Reshit Kasa, ku Reshit Kasa
zotëronte katin e parë dhe Ramiz Kasa katin e dytë.
I ndjeri Ramiz Kasa, në vitin 1947, është dënuar me vdekje si dhe me konfiskim të
pasurisë. Mbi bazën e këtij vendimi, Komiteti Ekzekutiv i Këshillit Popullor Kavajë, me
vendimin nr.28, datë 05.01.1949 ka bërë konfiskimin e katit të dytë të banesës.
Në vitin 1968, me kontratën noteriale nr.1915, Komiteti Ekzekutiv i Këshillit
Popullor Kavajë ia ka shitur pjesën e të ndjerit Ramiz Kasa, trashëgimlënësit të palëve
paditëse, të ndjerit Rexhep Hylviu.
Kati i parë i ndërtesës, që ishte në pronësi të të ndjerit Reshit Kasa, me kontratën e
shitblerjes nr.2312 rep.datë 11.02.1974, i është shitur palës paditëse Bashkim
(Rexhep)Hylviu.
Për rrjedhojë të këtyre akteve administrative dhe veprimeve juridike, paditësit
Bashkim Hylviu etj., u bënë pronarë të të gjithë ndërtesës (banesës).
Më vonë, pas zgjidhjes së mosmarrëveshjes së ngritur me padi në gjykatë lidhur me
njohjen dhe kthimin e pronës ish pronarëve, përfundimisht, me vendimin nr.1352 datë
06.10.2005 të e Gjykatës së Lartë, trashëgimtarëve ligjorë të të ndjerit Ramiz Kasa iu njoh
dhe kthye prona e konfiskuar në vitin 1949, pikërisht kati i dytë i ndërtesës (banesës).
Në vitin 2008, njëri nga paditësit, Xhevat Hylviu, në emër të të gjithë paditësve të
tjerë, i është drejtuar me kërkesë Zyrës Vendore te Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Kavajë duke kërkuar fshirjen e regjistrimit të pasurisë në emër të ndërhyrësit dytësor Hidajet
Kasa etj., pra për katin e dytë të banesës.
Duke gjetur të mbështetur në ligj pretendimin e palës kërkuese XhevatHylviu, nisur
nga motivi që regjistrimi i pasurisë për bashkëpronarët Kasa nuk duhej të ishte regjistruar,
për arsye se gjykimi është bërë në mungesë të personave të tretë të cilët janë Xhevat Hylviu
(sipas pretendimit të palës kërkuese), ZVRPP Kavajë, me vendimin nr.04, datë 13.0.2008, ka
vendosur që ti kërkojë Kryeregjistruesit fshirjen e regjistrimit: Shtëpi banimi në katin e dytë
e përbërë nga tre dhoma, një kuzhinë dhe sallon, me nr.pasurie 17/160 në zk 8551 regjistruar
në regjistrin hipotekor të vitit 2005-2007, faqe 122, nr.152”.
Njëkohësisht, po në vitin 2008, edhe ndërhyrësi dytësor Hidajet Kasa, në emër të tij
dhe bashkëpronarëve të tjerë Kasa, i është drejtuar me kërkesë ZVRPP Kavajë, duke kërkuar
fshirjen e regjistrimit të pasurisë 17/160në emër të paditësve Bashkim dhe Fiqiret Hylviu.

267
 ZVRPP Kavajë, me vendimin nr.5, datë 13.05.2008, ka vendosur të mos miratojë
kërkesën e ndërhyrësit dytësor Hidajet Kasa për fshirjen e regjistrimit të pasurisë 17/160, e
regjistruar në regjistrin hipotekor të vitit 2005-2006, faqe 1/1, datë 29.12.2005, në emër të
Bashkim dhe Fiqiret Hylviu.
Në përmbushje të procedurave dhe kompetencave që parashikon ligji, pasi mori në
shqyrtim vendimet e sipërcituar me nr.4 datë 13.05.2008 dhe nr.5 datë 13.05.2008 të
Regjistruesit të ZVRPP Kavajë, pala e paditur Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme ka dhënë vendimin nr.58 datë 08.07.2009 duke disponuar:
1.Mosmiratimin e vendimit nr.4, datë 13.05.2008 të Regjistruesit të ZVRPP Kavajë
duke urdhëruar kufizimin e veprimeve mbi pasurinë nr.17/160, zk 8551, nr.hipotekor
122/152, vol.2005-2007, datë 05.09.2007 në ngarkim të subjekteve Hidajet, Mukades,
Hatixhe dhe Hyqmete Kasa.
2.Mosmiratimin e vendimit nr.05, datë 13.05.2008 të Regjistruesit të ZVRPP Kavajë
dhe urdhërimin e fshirjes së regjistrimit të kryer si në kundërshtim me ligjin të pasurisë
nr.17/160, zyra kadastrale 8551, nr.hipotekor 1/1, datë 29.12.2005, zyra kadastrale 8551.
Në të tilla rrethana, pala paditëse Ramazan Hylviu etj., duke thirrur si të paditur
Zyrën Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme (ZQRPP) , i është drejtuar
Gjykatës së rrethit Gjyqësor Tiranë me kërkesëpadi me shkak ligjor dhe objekt konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të vendimit me nr.58, datë 08.07.2009 të Zyrës Qendrore të
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, lënien në fuqi të vendimit me nr.05, datë
13.05.2008 të Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Kavajë, si edhe
fshirjen e regjistrimit të katit të dytë të shtëpisë së banimit nga tre dhoma, një kuzhinë dhe
sallon me nr.pasurie 17/160 në ZK 8551, regjistruar në regjistrin hipotekor të vitit 2005-
2007, faqe 122, nr.152, në emër të Hidajet, Mukades, Hatixhe dhe Hyqmet Kasa.
Gjatë gjykimit, është paraqitur si ndërhyrës dytësor zoti Hidajet Kasa duke kërkuar që
ti bashkohej në gjykim palës së paditur Zyra Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në përfundim të shqyrtimit gjyqësor të çështjes,
me vendimin nr.314 datë 26.01.2011,ka vendosur pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë duke
konstatuar pavlefshmërisë absolute të vendimit me nr.58, datë 08.07.2009 të të paditurës
Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë dhe, në zgjidhje të pasojave
të tij, detyrimin e palës së paditur që të kryejë veprimet ligjore lidhur me anulimin e
kufizimit të veprimeve mbi pasurinë me nr.17/160, ZK 8551 e nr.hipotekor 122/152,
vol.2005-2007, datë 05.09.2007, si dhe të fshirjes së regjistrimit të bërë në pasurinë me
nr.17/160, ZK 8551 e nr.hipotekor 1/1, datë 29.12.2005, ZK 8551. Për pjesën tjetër të saj
gjykata ka disponuar rrëzimin e kërkesëpadisë.
Kjo gjykatë, në themel të arsyetimit të saj, ka mbajtur parasysh që akti administrativ i
palës së paditur Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë është
mbështetur në nenin 10 të ligjit nr.9701/2007, dispozitë e cila është shfuqizuar si
antikushtetuese me vendimin nr.17 datë 23.04.2010 të Gjykatës Kushtetuese.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, paditësit Ramazan Hylviu
etj. dhe pala e paditur Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme kanë paraqitur
ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë.
Gjykata e Apelit Tiranë, pas shqyrtimit të çështjes dhe shkaqeve të ngritura në
ankimet e palëve paditëse dhe të paditurit. me vendimin nr.727 datë 29.03.2012, ka vendosur
lënien në fuqi të vendimit nr.314 datë 26.01.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, por
me një ndryshim, duke e prishur këtë vendim dhe pushuar gjykimin e çështjes në lidhje me
fshirjen e regjistrimit të katit të dytë të ndërtesës.
Kjo gjykatë, në thelb, përveçse ka konfirmuar analizën dhe përfundimet e gjykatës së
shkallës së parë lidhur me faktin dhe zbatimin e ligjit për zgjidhjen e mosmarrëveshjes, me

268
arsyetimin e saj ka mbajtur një qëndrim të ndryshëm vetëm për veprimin e fshirjes së
regjistrimit të katit të dytë të ndërtesës në emër të ndërhyrësit dytësor Hidajet Kasa etj.
Për këtë aspekt të zgjidhjes së çështjes, gjykata e apelit ka arsyetuar në thelb se, të dy
palët në këtë gjykim, për katin e dytë të banesës, kanë akte të ndryshme pronësie,
trashëgimtarët e Rexhep Hylviut nëpërmjet kontratës së shitjes, ndërsa ndërhyrësi dytësor
Hidajet Kasa nëpërmjet vendimit të Gjykatës se Lartë nr.1352, datë 22.09.2005, pronësi të
cilat ekzistojnë aktive të dyja në regjistrimet e ZVRPP Kavajë. Në këto kushte, duke qenë se
vendimi i Gjykatës së Lartë bën fjalë vetëm për pronësitë e Bashkim dhe Fiqirete Hylviu e
Hidajet Kasa dhe në të është diskutuar mënyra e fitimit të pronësisë vetëm nga këto dy palë
ne lidhje me kontratën e shitjes të vitit 1974, atëherë gjykata e apelit çmon se kjo çështje nuk
mund të zgjidhet përpara se të zgjidhet mosmarrëveshja mbi titujt e pronësisë mes palëve.
Pra palët në këtë gjykim nuk mund të zgjidhin konfliktin nëpërmjet fshirjes së pronësive nga
zyrat e regjistrimit të pasurive të paluajtshme, por nëpërmjet një gjykimi ku të shqyrtohet në
themel se cila prej palëve është pronare. Për rrjedhojë, lidhur me këtë pjesë vendimi i
gjykatës së shkallës së parë duhet të prishet dhe të pushohet gjykimi i çështjes.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ndërhyrësi dytësor Hidajet Kasa ka
paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë.
Në thelb, lidhur me ligjin e zbatueshëm dhe zbatimin e tij, në rekurs parashtrohet se
gjykatat duke e shpallur absolutisht të pavlefshëm vendimin e ZQRPP me nr.58 datë
08.07.2009 nuk mund të riparojë pasojat juridike të veprimeve të kundërligjshme të kryera
nga ZVRPP Kavajë me vendimet nr.4 dhe me nr.5 të datës 13.05.2008.
Ndryshe nga sa arsyeton gjykata e apelit se kjo pronë ka dy pronar, ka një vendim të
Gjykatës së Lartë me nr.1352, datë 06.10.2005 ku është vendosur që pronarit Ramiz Kasa
duhet t’i njihet dhe kthehet kati i dytë i banesës që i është konfiskuar.
ZQRPP si organ epror që konstaton këto shkelje të kryera nga ZVRPP gëzon të
drejtën ti ndryshojë gabimet, gjë e cila nuk i mohon të drejtën personit të cenuar, në rastin
konkret paditësit Rexhep Hylviu e trashëgimtarëve të tij që të ankohen në rrugë gjyqësore me
padi themeli ndaj ZVRPP Kavajë. Në këto kushte ndërhyrja e ZVRPP duke dalë me një
vendim për fshirjen e regjistrimit të truallit është një qëndrim i drejtë.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet e ngritura në rekursin e
paraqitur nga ndërhyrësi dytësor Hidajet Kasa, nuk janë të mbështetura në ligj.
Me të drejtë, si gjykata e shkallës së parë edhe gjykata e apelit kanë pranuar padinë
për kërkimin e konstatimit të pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ, vendimit nr.58
datë 08.07.2009 të palës së paditur Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme.
Kjo palë e paditur, me anë të këtij akti administrativ, nga njëra anë, drejt ka disponuar duke
mos miratuar vendimet nr.4 dhe nr.5 datë 13/05/2008 të ZRPP Kavajë ku nga kjo e fundit
propozohej fshirja e regjistrimit të pronës për ndërhyrësin dytësor dhe mos fshirja e
regjistrimit të pasurisë truall 560 m2 për palës paditëse. Por, nga ana tjetër, pala e paditur
ZQRPP ka zbatuar gabim Kushtetutën dhe ligjin kur, bazuar në nenin 10 të ligjit
nr.7843/1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” (i ndryshuar), ka urdhëruar
kufizimin e veprimeve mbi pasuritë e paluajtshme për shkak të “përplasjes” mes titujve të
pronësisë së paditësve dhe ndërhyrësit dytësor.
Dispozita ligjor ku pala e paditur ZQRPP Tiranë ka mbështetur aktin administrativ
objekt mosmarrëveshjeje mes palëve në gjykim është neni 10 i ligjit nr.7843/1994 (i
ndryshuar). Por, kjo dispozitë (paragrafi i dytë dhe i tretë) është shfuqizuar si e papajtueshme
me Kushtetutën me vendimin nr.17 datë 23.04.2010 të Gjykatës Kushtetuese dhe në zbatim
të nenit 76 të ligjit nr.8577/2000 ky vendim i shtrin efektet edhe mbi aktin administrativ
objekt mosmarrëveshjeje në këtë gjykim.
Për sa i përket mosmarrëveshjeve që ekzistojnë ndërmjet palës paditëse dhe
ndërhyrësit dytësor lidhur me titujt e pronësisë që secila prej tyre pretendon se disponon dhe

269
mbi bazën e të cilave ka të regjistruar pasuri të paluajtshme në emër të saj, janë
mosmarrëveshje të cilat nuk mund të gjejnë zgjidhje me veprime dhe akte administrative të
zyrave të regjistrimit të pasurive të paluajtshme. Objekt i veprimtarisë së zyrave të
regjistrimit të pasurive të paluajtshme është regjistrimi i titujve të pronësisë dhe të të drejtave
të tjera reale për pasuritë e paluajtshme në bazë të dokumenteve ligjore, që vërtetojnë
pronësinë mbi pasurinë e paluajtshme.
Sikurse janë shprehur Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin
unifikues nr.1 datë 06.01.2009, në lidhje me interpretimin e nenit 83 të Kodit Civil,
“regjistrimi ka për funksionvetëm publikimin e faktit juridik të pronësisë dhe jo krijimin e
kësaj të drejte”, e cila krijohet me akt publik përkatës.”.
Në këtë kuptim, lidhur me mosmarrëveshjet që kanë apo mund të kenë pala paditëse
dhe palës e ndërhyrësit dytësor lidhur me titujt e pronësisë se secilit prej tyre mbi të njëjtin
send të paluajtshëm, ligji parashikon rrugën gjyqësore të parashtrimit të padive, kërkimeve
dhe prapësimeve për të pretenduar njohjen,, mbrojtjen e pronësisë etj. Por, këto palë nuk
mund të investojnë zyrat e regjistrimit të pasurive të paluajtshme për të nxjerrë akte
administrative me anë të të cilave të “fitojnë” regjistrimin a çregjistrimin e pronave kundrejt
njëra-tjetrës, ndërkohë që titujt përkatës të secilës prej tyre nuk janë cenuar me ndonjë akt
publik apo vendim gjyqësor sipas ligjit. Zyrat e regjistrimit të pasurive të paluajtshme thjesht
nuk kanë asnjë kompetencë të nxjerrin akte publike që, në kuptim të nenit 41 të Kushtetutës
dhe nenit 83 të Kodit Civil, i njohin apo kalojnë një subjekti titull tituj pronësie apo i
mohojnë këtë titull një subjekti tjetër.
Shkaqet e tjera të ngritura në rekurs nuk lidhen me interpretimin e zbatimin e ligjit
nga gjykatat por me çështje të faktit, të vlerësimit e të çmimit të provave prej tyre, çështje të
cilat nuk janë në objektin e gjykimit të Gjykatës së Lartë, si gjykatë ligji.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “e” të nenit 63
të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,

V E N D O S I:
Lënien në fuqi të vendimit nr.727 datë 29.03.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë.

Tiranë, më 04.07.2017

270
Nr. 31003-02014-00-2014 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1446 i Vendimit (750)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej anëtarëve të Gjykatës së Lartë :

Xhezair Zaganjori Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Arjana Fullani Anëtare
Andi Çeliku Anëtar
Medi Bici Anëtar

Në seancën gjyqësore te datës 04.07.2017, mori ne shqyrtim çështjen administrative që i

përket:

PADITËS: BLEDAR BIRÇAJ

TË PADITUR: MINISTRIA E FINANCAVE, DEGA E

THESARIT VLORË

PERSON I TRETË: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR

VLORË

OBJEKTI:
Kompensim për paraburgimit të padrejtë për 122 ditë të vuajtura
në paraburgim në vlerën 366.000 lekë.
Pagimin e 3 rrogave mujore në vlerën 530.000 lekë.
Pagimin e shpenzimeve avokatore në shumën prej 100.000 lekë dje 3% të
taksës së padisë në vlerën 189.300 lekë.

Baza Ligjore: Neni 57 i Kodit Penal, nenet 268, 269 të K.Pr.Penale,

nenet 2, 3/a dhe 5/2 të ligjit nr.9381, datë 28.04.2005
“për kompensim për burgim të padrejtë”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin Nr. 667, datë 05.03.2012 ka vendosur:

1. Pranimin e kërkesë padisë. 

2. Detyrimin e palës së paditur Ministria e Financave, Dega e Thesarit Vlorë
të kompensojë paditësin Bledar Birçaj për burgim të padrejtë në masën 276
000 (dyqind e shtatëdhjetë e gjashtë mijë) lekë.

271
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin Nr.348, datë 05.03.2014 ka vendosur:

Lënien në fuqi të Vendimit Nr. 667, datë 05.03.2012 të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Vlorë.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs pala e paditur Dega e

Thesarit Vlorë, duke parashtruar këto shkaqe:
Vendimet e Gjykatave janë marrë në zbatim të gabuar të ligjit material dhe proçedurial.
Në caktimin e masës së kompensimit për burgim të padrejtë, gjykata i referohet ligjit
nr.9381 datë 28.04.2005 e më konkretisht nenit 5 të tij, i cili parashikon masën e
kompensimit deri në 2 000 (dy mijë) lekë për një ditë burgim dhe 3 000 (tre mijë)
lekë për një ditë paraburgim,si dhe kriteret mbi të cilat duhet të mbështetet për
dhënien e dëmshpërblimit, konkretisht:
a) të ardhurat nga paga për të punësuarit në sektorin publik ose në sektorin privat, deri një
muaj para burgimit;
b) fitimin e realizuar nga veprimtaritë tregtare dhe fitimprurëse gjatë tri viteve të fundit
para burgimit;
c) pensionet e përfituara para ose gjatë paraburgimit;
ç) pagën minimale në shkallë vendi për ata që kanë qenë pa punë, të paktën një muaj para
datës së burgimit;
d) rrethana të tjera, të lidhura me gjendjen ekonomike e familjare të të burgosurit;
dh) të ardhurat nga puna në burg.
Interpretimi i këtij neni nuk duhet bërë në favor të përcaktimit të një vlere fikse si
kompensim për burgimin e vuajtur, por duhet përcaktuar për çdo rast në mënyrë të
veçantë, pas analizës së të gjithë rrethanave që e karakterizojnë atë.
Personi që pretendon kompensimin është u detyruar të provojë ekzistencën e dëmit të
pësuar dhe të paraqiste në cilësinë e provës dokumentet që tregojnë se ka qenë në
marrëdhënie pune dhe ka paguar sigurimet shoqërore dhe shëndetësore.
Mos paraqitja e dokumenteve sjell pamundësinë e provimit të të ardhurave që kishte
paditësin në momentin e arrestimit, për të gjykuar më pas shpërblimin e dëmit
pasuror si kompensim.
Si rrjedhim nuk rezulton ligjërisht e provuar se sa të ardhura ka marrë kur ka qenë i lirë,
si i tillë nuk mund të provojë dëmin pasuror që ka pësuar.
Masa e shpërblimit nuk ka si qëllim të marrë përsipër zhdukjen e të gjitha problemeve
ekonomike dhe shoqërore të të paraburgosurit,por të kompensojë dëmin real dhe
fitimin e munguar që ka ardhur si pasojë e paraburgosje së padrejtë, si dhe rrethanat
ekonomike dhe shoqërore nuk mund të drejtojnë në abuzim me ligjin.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs pala e paditur Ministria e

Financave, duke parashtruar këto shkaqe:
Vendimet e Gjykatave janë marrë në zbatim të gabuar të ligjit material dhe proçedurial.
Në caktimin e masës së kompensimit për burgim të padrejtë, gjykata i referohet ligjit
nr.9381 datë 28.04.2005 e më konkretisht nenit 5 të tij, i cili parashikon masën e
kompensimit deri në 2 000 (dy mijë) lekë për një ditë burgim dhe 3 000 (tre mijë)
lekë për një ditë paraburgim,si dhe kriteret mbi të cilat duhet të mbështetet për
dhënien e dëmshpërblimit, konkretisht:
a) të ardhurat nga paga për të punësuarit në sektorin publik ose në sektorin privat, deri një
muaj para burgimit;
b) fitimin e realizuar nga veprimtaritë tregtare dhe fitimprurëse gjatë tri viteve të fundit
para burgimit;

272
 c) pensionet e përfituara para ose gjatë paraburgimit;
ç) pagën minimale në shkallë vendi për ata që kanë qenë pa punë, të paktën një muaj para
datës së burgimit;
d) rrethana të tjera, të lidhura me gjendjen ekonomike e familjare të të burgosurit;
dh) të ardhurat nga puna në burg.
Interpretimi i këtij neni nuk duhet bërë në favor të përcaktimit të një vlere fikse si
kompensim për burgimin e vuajtur, por duhet përcaktuar për çdo rast në mënyrë të
veçantë, pas analizës së të gjithë rrethanave që e karakterizojnë atë.
Personi që pretendon kompensimin është u detyruar të provojë ekzistencën e dëmit të
pësuar dhe të paraqiste në cilësinë e provës dokumentet që tregojnë se ka qenë në
marrëdhënie pune dhe ka paguar sigurimet shoqërore dhe shëndetësore.
Mos paraqitja e dokumenteve sjell pamundësinë e provimit të të ardhurave që kishte
paditësin në momentin e arrestimit, për të gjykuar më pas shpërblimin e dëmit
pasuror si kompensim.
Si rrjedhim nuk rezulton ligjërisht e provuar se sa të ardhura ka marrë kur ka qenë i lirë,
si i tillë nuk mund të provojë dëmin pasuror që ka pësuar.
Masa e shpërblimit nuk ka si qëllim të marrë përsipër zhdukjen e të gjitha problemeve
ekonomike dhe shoqërore të të paraburgosurit,por të kompensojë dëmin real dhe
fitimin e munguar që ka ardhur si pasojë e paraburgosje së padrejtë, si dhe rrethanat
ekonomike dhe shoqërore nuk mund të drejtojnë në abuzim me ligjin.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani në seancë gjyqësore; mbrojtjen në
interes të palës së paditur Ministria e Financave dhe personit të tretë Prokuroria e Rrethit
Gjyqësor Vlorë nga avokati i shtetit Abaz Deda, i cili kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës
së Apelit Vlorë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit
Tiranë; si edhe pasi e diskutoi çështjen në tërësi në dhomën e këshillimit,

VËREN
Kërkimi i avokatit të shtetit në seancë gjyqësore në mbështetje të rekursit të paraqitur
nga pala e paditur Ministria e Financave për mungesën e kompetencës lëndore të Gjykatës së
Apelit Vlorë në shqyrtimin e çështjes është i mbështetur në ligjin procedural. Prandaj,
vendimi nr.348 datë 05.03.2014 i Gjykatës së Apelit Vlorë duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë me tjetër trupë
gjykuese.
Sipas vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit, përsa i
përket rrethanave të faktit, rezulton se paditësi Bledar Birçaj është arrestuar nga pasi
dyshohej për kryerjen e veprës penale të “Vrasjes me paramendim” e kryer në bashkëpunim
mbetur në tentativë; “prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe municioneve”;
si dhe “Shkatërrim prone”, parashikuar nga nenet 78-22-25; 278/2 dhe 150 të Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.23 datë 27.01.2011, ka vlerësuar si
të ligjshëm ndalimin e shtetasit Bledar Birçaj, të kryer më datë 24.01.2011 dhe ndaj tij është
vendosur si masë sigurimi personal ajo e “arrestit në burg” me afat 45 ditë.
Gjithashtu, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.90 datë 09.03.2011, ka
caktuar si masë sigurimi “arrestit në burg” pa afat.
Më vonë, mbi kërkesën e paditësit Bledar Birçaj, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë,
me vendimin nr.220 datë 26.04.2011, ka vendosur zëvendësimin e masës së sigurimit “arrest
në burg” me masën e sigurimit “detyrim paraqitje në policinë gjyqësore” dhe masën
detyruese “ndalim të daljes jashtë shtetit” deri në përfundim të hetimeve.

273
 Në përfundim, me vendimin datë 25.07.2011 të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor
Vlorë, është vendosur pushimi i hetimit penal në ngarkim të Bledar Birçaj në lidhje me
procedimin penal nr.107 të viti 2011.
Në rrethana të tilla,paditësi Bledar Birçaj, duke thirrur si të paditur Ministrinë e
Financave dhe person të tretë Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor Vlorë,i është drejtuar me padi
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë me shkak ligjor dhe objekt kompensimin për
paraburgimin e vuajtur në mënyrë të padrejtë për 122 ditë në vlerën 366.000 lekë, si edhe
pagimin e 3 rrogave mujore në vlerën 530.000 lekë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.667 datë 05.03.2012, ka vendosur
pranimin e padisë, detyrimin e palës së paditur Ministria e Financave, Dega e Thesarit Vlorë
të kompensojë paditësin Bledar Birçaj për burgim të padrejtë në masën 276 000 lekë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, pala e paditur Ministria e
Financave, në datën 03.04.2012,ka paraqitur ankim në Gjykatën e Apelit Vlorë.
Gjykata e Apelit Vlorë, e ka shqyrtuar çështjen dhe në përfundim të gjykimit, me
vendimin nr. 348 datë 05.03.2014 ka disponuar lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së
shkallës së parë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, pala e paditur Ministria e Financave ka
paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë. Në rekurs parashtrohen pretendime për zbatimin e
gabuar të ligjit procedural dhe material nga gjykata e apelit dhe gjykata e shkallës së parë.
Pas verifikimit paraprak të shkaqeve të rekursit në dhomën e këshillimit, Kolegji
Administrativ vlerësoi se vijimi i shqyrtimit të çështjes të bëhej në seancë gjyqësore duke
njoftuar palët për të marrë pjesë dhe parashtruar qëndrimet e tyre.
Në seancë gjyqësore është paraqitur avokati i shtetit, në mbrojtje të interesave të palës
së paditur, i cili, si motiv të parë për cenimin e vendimit të dhënë nga gjykata e apelit,
parashtroi atë të mungesës së kompetencës lëndore të Gjykatës së Apelit Vlorë për gjykimin
e mosmarrëveshjeve administrative në kushtet kur kanë filluar veprimtarinë e tyre gjykatat
administrative në zbatim të ligjit nr. 49/2012“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.
Duke pasur parasysh këtë motiv të parashtruar nga avokati i shtetit, si edhe
konstatimin e saj kryesisht për gjendjen e kompetencës lëndore në gjykimin e çështjes në
shkallë të dytë, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se nuk është më vendi për
të arsyetuar lidhur me shkaqet e ngritura në rekursin e paraqitur nga pala e paditur Ministria e
Financave kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Padia objekt i këtij gjykimi është e natyrës administrative në kuptim të nenit 7 të ligjit
nr. 49/2012 dhe duke qenë se gjykatat administrative kanë filluar veprimtarinë e tyre sipas
ligjit në datën 04.11.2013, shqyrtimi i kësaj çështje duhet të bëhej nga gjykata administrative
e shkallës përkatëse të gjykimit. Pra, nëse padia ishte duke u shqyrtuar nga gjykata e shkallës
së parë, ajo duhet t’i dërgohej për kompetencë lëndore gjykatës administrative të shkallës së
parë që mbulon me kompetencë territoriale arë mosmarrëveshje administrative. Në të njëjtën
mënyrë duhet të vepronin edhe gjykatat e apelit me çështjet administrative të cilat ishin
paraqitur apo ishin duke u shqyrtuar prej tyre.
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë janë shprehur për kuptimin dhe
interpretimin e unifikuar të ligjit nr. 49/2012 me vendimin nr. 3 datë 06.12.2013, ku ndër të
tjera arsyetojnë se:
“Gjykatat Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me Ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”, janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të
këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së
gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për çështjet administrative për të cilat padia, ankimi

274
ose rekursi është depozituar përpara datës 04.11.2013, respektivisht në gjykatat e shkallës së
parë, të apelit apo në Gjykatë të Lartë dhe deri në këtë datë shqyrtimi në këto gjykata nuk ka
përfunduar akoma.”.
Nga shqyrtimi i akteve procedurale, Kolegji Administrativ konstaton se Gjykata e
Apelit Vlorë e ka shqyrtuar çështjen dhe ka dhënë vendimin e saj në datën 05.03.2014. Pra,
kjo gjykatë apeli e ka shqyrtuar atë ndërkohë që nuk kishte më kompetencë lëndore për
gjykim të çështjeve administrative.
Në një gjendje të tillë të procedimit, duke pasur parasysh edhe interpretimin unifikues
të ligjit nga Kolegjet e Bashkuara me vendimin nr.3 datë 06.12.2013, Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë vjen në përfundimin se vendimi nr. 348 datë 05.03.2014 i Gjykatës së
Apelit Vlorë duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën
Administrative të Apelit Tiranë.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “c” të nenit 63
të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,

V E N D O S I:
Prishjen e vendimit nr. 348 datë 05.03.2014 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.

Tiranë, më 04.07.2017

275
Nr. 31001-03363-00-2013 i Regj. Themeltar
Nr. 00 - 2017 - 1844 i Vendimit ( 751 )

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:

Xhezair Zaganjori Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Medi Bici Anëtar
Arjana Fullani Anëtare
Andi Çeliku Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 04.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që u përket

palëve:

PADITËS: EDMOND MERSINI

E PADITUR : AGJENSIA E PROKURIMIT PUBLIK

SH.A
SHPËRNDARJA E LIBRIT SHKOLLOR
MINISTRIA E EKONOMISË TREGTISË DHE
ENERGJITIKËS
AVOKATURA E SHTETIT PRANË M.E.T.E

PERSON I TRETË: AVOKATI I PROKURIMEVE

OBJEKTI:
Anullimi i shkresës nr.8282/1 prot., datë 07.10.2010 të Agjensisë së Prokurimit Publik dhe
detyrimi i Autoritetit Shitës Sh.A Shpërndarja e Librit Shkollor (shoqëri në likuidim e sipër)
që të lidhë kontratën e shitjes me mua fituesin e ankandit për objektin “Libraria e Shkollore”
Q.S.U.T Tiranë; Ose detyrimi i Sh.A Shpërndarja e Librit Shkollor (shoqëri në likuidim e
sipër) që të më dorëzojë mua fituesin e ankandit objektin për të cilin kam paguar plotësisht
çmimin e ankandit.
Marrja e masës së sigurimit të padisë duke ndaluar Autoritetin Shitës Sh.A
Shpërndarja e Librit Shkollor (shoqëri në likuidim e sipër), që të rinxjerrë në shitje apo të
shesë objektin deri sa të përfundojë ky gjykim, pasi unë paditësi dhe fituesi i ankandit kam
paguar çmimin e shitjes për këtë objekt.

Baza Ligjore: Nenet 31, 32/a, 153 e vijues, 324/a, 327, 328, 331 dhe 202 e 206 të
K.Pr.Civile, neni 44 i ligjit nr.9874 datë 14.02.2008 “Për ankandin publik”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.5110, datë 18.05.2012 ka vendosur:

Pranimin e kërkesë – padisë.

276
 Anullimin e aktit administrativ nr.8282/1 Prot., datë 07.10.2010 të palës së
paditur Agjensia e Prokurimit Publik.
Detyrimin e palës së paditur Sh.A. “Shpërndarja e Librit Shkollor” (shoqëri në
likujdim e sipër) për lidhjen e kontratës së shitjes me paditësin Edmond
Mersini, si fitues i ankandit për objektin “Libraria Shkollore” QSUT Tiranë.
Shpenzimet gjyqësore të paditurve.

Gjykata arsyeton se:

“në lidhje me çështjen objekt gjykimi, gjykata vlerëson se në shqyrtimin e mosmarrëveshjes
administrative, merr në konsideratë vetëm çështjen që kanë të bëjnë me paligjshmërinë e aktit
administrativ që kontestohet.
Sipas nenit 13, pika 1, të Ligjit nr.9874, datë 14.02.2008 “Për Andandin Publik”,
parashikohet se “Autoriteti shitës lejohet që, në çdo kohë, të anullojë ankandin, për arsye të
interesit publik, duke respektuar parimet e barazisë dhe transparencës.
Në rastin konkret asnjë prej këtyre parimeve nuk është cënuar nga kjo proçedurë
ankandi, apo nga shkeljet e pretenduara nga vetë organi shtetëror (auditi i brendshëm),
prona shtetërore është shitur me çmim të lartë, të cilin paditësi si fitues i ankandit e ka
paguar plotësisht për të plotësuar kushtin për lidhjen e kontratës dhe parimi i barazisë dhe i
transparencës është respektuar, pasi asnjë pjesëmarrës nuk është ankuar për diçka të tillë.
Në rastin konkret jemi para rastit që ankandi ka përfunduar dhe paditësi është në
situatën juridike të parashikuar në nenin 37, pika 4, të këtij ligji, ku parashikohet se
“Autoriteti shitës shpall fitues ofertuesin, oferta e të cilit përmbush kriteret kualifikuese dhe
ka vlerën më të lartë”. Më tej në kushtet e nenit 39, pika 1, të po këtij ligji parashikohet se:
“Njoftimi i jepet menjëherë ofertuesit, që ka paraqitur ofertën më të mirë, në përputhje me
nenin 37 të këtij ligji”.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1489, datë 21.06.2013 ka vendosur:

Lënien në fuqi të Vendimit nr.5110, datë 18.05.2012 të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Tiranë.

Gjykata arsyeton se:

“Kolegji Civil i Gjykatës së Apelit Tiranë, si shqyrtoi dhe bisedoi çështjen në tërësi, provat
shkresore të administruara në dosje dhe shkaqet e pretenduara në ankim, arriti në
konkluzionin se vendimi i gjykatës së shkallës së parë është i drejtë, i bazuar në ligj dhe në
prova e se nuk ka shkaqe ligjore dhe provuese që ta bëjnë të cënueshëm vendimin e të
passjellin prishjen apo ndryshimin e vendimit.
Referuar shkresës së Ministrit të M.E.T.E me nr.7917/3, datë 14.09.2010, konstatohet
se pasqyrohen si shkeljes:
- Emrat e komisionit të ankandit nuk janë caktuar para se të dërgohej për botim
ftesa për ankand (në datë 5. 8. 2010), por janë caktuar në datë 01.09.2010 që është dita e
ankandit.
- Nuk janë hartuar dokumentet e ankandit dhe nuk janë nënshkruar ato,
- Ankandi nuk ka filluar në orën 10.00, qe eshte ora e parashikuar, por në orën
14.00.
Në lidhje me sa më lart autorizimi për përcaktimin e anëtarëve të komisionit rezulton
se është nënshkruar nga Ministri i M.E.T.E, ndërkohë që njëkohësisht po ky titullar me
shkresën e sipërcituar, një gjë të tillë e konstaton si shkelje ligjore. Po kështu dokumentat e
ankandit janë të rregullta pasi ato janë blerë nga pjesëmarrësit tek njësia e ankandit. Po
kështu ndonëse është e vërtetë që ankandi ka filluar më vonë se orari i përcaktuar, për këtë

277
kolegj ky fakt nuk përbën cënim të konkurrencës, përkundrazi, nëse ankandi do të fillonte
para orës së përcaktuar në dokumentacionin e ankandit do të përbënte mohim të
konkurrencës së pjesëmarrësve.
Gjykata e Apelit çmon se fakti që ka filluar proçedura pas kalimit të orarit nuk e ka
cënuar aspak konkurrencën, me përjashtim të faktit se pjesëmarrësit kanë qenë të detyruar të
presim.
Është e vërtetë që sipas nenit 13, pika 1, të Ligjit nr.9874, datë 14.02.2008 “Për
Ankandin Publik”, autoriteti shitës lejohet që, në çdo kohë, të anullojë ankandin, për arsye të
interesit publik, duke respektuar parimet e barazisë dhe transparencës”, por ndodhur si më
lart ky kolegj vlerëson se në rastin konkret asnjë prej këtyre parimeve nuk është cënuar nga
kjo proçedurë ankandi, apo nga shkeljet e pretenduara nga vetë organi shtetëror (auditi i
brendshëm).
Ka rezultuar se prona shtetërore është shitur me çmim të lartë, të cilin paditësi si
fitues i ankandit e ka paguar plotësisht për të plotësuar kushtin për lidhjen e kontratës.
Po kështu parimi i barazisë dhe i transparencës është respektuar, pasi asnjë
pjesëmarrës nuk është ankuar për diçka të tillë. Shkresa rekomanduese e palës së paditur
METE dhe për pasojë shkresa që anullon ankandin përbëjnë cënim të parimit të barazisë dhe
proporcionalitetit të parashikuar nga neni 11 i K.Pr.Administrative.
Ndodhur në kushtet dhe rrethanat e analizuara si më lart dhe kur konstatohet se
ankandi ka përfunduar, paditësi është shpallur fituesi i tij me çmimin më të lartë, si dhe ka
paguar plotësisht atë në favor të Shtetit, duhej që pala e paditur të lidhte kontratën me
paditësin, dhe jo të bëhej e kundërta, anullimi i ankandit.
Nga ana tjetër ky kolegj vlerëson se shkeljet e konstatuara nga auditi janë të tilla që
nuk mund të sjellin anullimin e ankandit, pasi ato nuk kanë lidhje me pjesëmarrësit në
ankand, por janë të tilla që duhej të ishin ngarkuar me përgjegjësi personat shkaktarë sipas
nenit 14 të K.Pr.Administrative. Kjo është arsyeja se përse shkresa e auditit nuk gjen bazë
ligjore për të justifikuar anullimin e ankandit”.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs Avokatura e Shtetit,

duke parashtruar këto shkaqe:
Vendimet e Gjykatës së Apelit dhe Gjykatës së Shkallës së Parë, janë të pabazuara në ligj
dhe në prova, rrjedhojë e një cilësimi jo të saktë të fakteve e rrethanave, si dhe një
interpretim jo të saktë të dispozitave.
Në datë 01.09.2010 në orën 10.00,rezulton se nuk është mbledhur komisioni, por në orën
14.00 dhe në përfundim është shpall fitues paditësi Edmond Mersini, me çmimin
1.615.120 lekë.
Drejtoria e Auditit të Brendshëm kanë konstatuar një sërë parregullësish, të cilat kanë
sjellë si pasojë anullimin e ankandit, duke njoftuar palët pjesëmarrëse dhe kthimin e
çmimit prej 20% të sigurimit të ofertës.
Në kundërshtim me ligjin nuk provohet që Njësia e Ankandit të jetë ngritur që në fillim të
nisjes së proçedurave të shitjes së objektit. Të gjitha veprimet janë kryer nga
likujdatori i shoqërisë, por nuk ka asnjë akt që të provojë ngritjen e kësaj njësie.
Nuk është respektuar proçedura e hapjes së ankandit, pasi sipas proçesverbalit të
ankandit, rezulton të jetë mbajtur në datë 01.09.2010 ora 14.00, ndërkohë që afati i
përcaktuar dhe i publikuar pranë APP është 01.09.2010 ora 10.00.
Jo vetëm ankandi nuk ka filluar në afatin e përcaktuar në ligj, por nuk është mbajtur
proçesverbal në sallën e ankandeve nga cilido antarë i pranishëm për të përcaktuar
arsyet e mosparaqitjes së anëtarëve të tjerë të Komisionit.
Si konkluzion interesi publik është cënuar nga një proçedurë e zhvilluar në kundërshtim
me ligjin përderisa kemi një proçedurë të paligjshme dhe i vetmi veprim që mund të

278
 kryhet është anullimi i ankandit , i cili është bërë duke respektuar parimet e barazisë
dhe të transparencës.
Paditësit nuk i është shuar e drejta apo mundësia për t’iu nënshtruar përsëri një proçesi të
rregullt ligjor, transparent dhe të moniturueshëm në zbatim të LAP dhe VKM dalur
në zbatim të tij.
Akti me të cilin paditësi është shpallur fitues është nul dhe nuk mund të prodhojë pasoja
ligjore, si dhe shpalljen e fituesit të ankandit e bënë kryetari i autoritetit shitës, që në
rastin konkret është vendosur pezullimi i proçedurës së negocimit dhe lidhjes së
kontratës.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani në seancë gjyqësore, mbrojtjen në
interes të palëve të paditura Agjencia e Prokurimit Publik dhe Ministria e Zhvillimit
Ekonomik, Turizmit, Tregtisë dhe Sipërmarrjes, avokatin e shtetit Abaz Deda, që kërkoi
ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe të Gjykatës së Apelit
Tiranë dhe rrëzimin e padisë; si edhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi në dhomën e
këshillimit,

VËREN
Përpara fillimit të shqyrtimit gjyqësor të çështjes, bazuar në kërkesën e avokatit të
shtetit, Kolegji Administrativ realizoi kalimin procedural për palën e paditur Ministria e
Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjitikës në Ministria e Zhvillimit Ekonomik, Turizmit, Tregtisë
dhe Sipërmarrjes.
Shkaqet e ngritura, në rekursin e paraqitur nga avokati i shtetit në interes të palëve të
paditura Agjencia e Prokurimit Publik dhe Ministria e Zhvillimit Ekonomik, Turizmit,
Tregtisë dhe Sipërmarrjes, nuk janë të mbështetura në ligj. Vendimi nr.1489 datë 21.06.2013
i Gjykatës së Apelit Tiranë është dhënë në zbatim të drejtë të ligjit, prandaj duhet të mbetet
në fuqi.
Sipas vendimit të dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe Gjykata e Apelit
Tiranë, për sa i përket rrethanave të faktit, rezulton se paditësi Edmond Mersini, në datën
01.09.2010, ka marrë pjesë në procedurën e ankandit për shitjen e objektit “Libraria
Shkollore (QSUT) Tiranë”, në administrim të palës së paditur Shpërndarja e Librit Shkollor
sh.a. - shoqërisë në likuidim e sipër, të zhvilluar nga pala e paditur Ministria e Zhvillimit
Ekonomik, Turizmit, Tregtisë dhe Sipërmarrjes.
Në ankandin e zhvilluar nga pala e paditur Ministria e Zhvillimit Ekonomik,
Turizmit, Tregtisë dhe Sipërmarrjes kanë marrë pjesë pesë persona dhe, në përfundim të
procedurave të ankandit, është shpallur fitues paditësi Edmond Mersini, me vlerën 1.615.120
lekë.
Titullari i palës së paditur, Ministri i Zhvillimit Ekonomik, Turizmit, Tregtisë dhe
Sipërmarrjes, me urdhrin nr.594 datë 03.09.2010, ka urdhëruar kryerjen e auditit pranë palës
së paditur Shpërndarja e Librit Shkollor sh.a. - shoqërisë në likuidim e sipër, me objekt
“Zbatimi i ligjshmërisë dhe rregullshmërisë në procedurën e ankandit për shitjen e objektit
“Libraria Shkollore (QSUT) Tiranë, e zhvilluar në datë 01.09.2010”.
Në përfundim të auditit, me shkresën nr.7917/3 prot., datë 14.09.2010, të titullarit të
palës së paditur Ministri i Zhvillimit Ekonomik, Turizmit, Tregtisë dhe Sipërmarrjes, i është
rekomanduar Autoritetit Shitës anulimi i ankandit të sipërcituar, me motivet se njësia e
ankandit nuk ka hartuar dhe nënshkruar dokumentet e ankandit dhe procesverbalin për
hartimin dhe miratimin e tyre, kryetari i Njësisë së Ankandit dhe përfaqësuesi i autoritetit
shitës (në kushtet kur nuk ishte plotësuar Njësia e Ankandit me përfaqësuesit e Ministrisë),

279
në orën 10.00 duhej të ishte paraqitur në sallën e mbledhjeve të Ministrisë dhe të mbante
procesverbalin përkatës ku në kushtet kur njësia e prokurimit nuk ishte plotësuar duhet të
vendoste anulimin e ankandit. Po kështu, parashtrohet edhe motivi që nga auditi janë
konstatuar probleme në dokumentacionin e ofertuesve të cilat, nuk janë evidentuar nga njësia
e ankandit.
Në vijim, me shkresën nr.166/1 prot,. datë 22.09.2010, të Likujdatorit të palës së
paditur Shpërndarja e Librit Shkollor sh.a. - shoqërisë në likuidim e sipër, është njoftuar
paditësi Edmond Mersini për anulimin e ankandit të datës 01.09.2010 për parregullsi që
citohen në shkresën me nr.7917/3, datë 14.09.2010 të titullarit të palës së paditur Ministri i
Zhvillimit Ekonomik, Turizmit, Tregtisë dhe Sipërmarrjes.
Por, në datën 23.09.2010, paditësi Edmond Mersini kishte kryer pagesën e plotë të
vlerës së objektit pranë Bankës CREDINS sh.a. (të pjesës prej 80% të vlerës së objektit, pasi
20% e kishte paguar para hyrjes në ankand), si dhe i ka kërkuar palës së paditur Shpërndarja
e Librit Shkollor sh.a. - shoqërisë në likuidim e sipër lidhjen e kontratës së shitjes për
objektin. Sikurse me anë të ankesës së datës 04.10.2010 drejtuar Avokatit të Prokurimeve
pranë palës së paditur Agjencia e Prokurimit Publik, është ankuar për moslidhjen e kontratës
së shitjes, për shitjen në ankand publik të hapur të objektit Libraria Shkollore pranë QSUT
nga ana e Autoritetit Shitës.
Pala e paditur Agjencia e Prokurimit Publik, me shkresën nr.8282/1 prot., datë
07.10.2010, ka njoftuar paditësin Edmond Mersini për shkaqet e anulimit të ankandit, bazuar
në nenin 6/1 dhe nenin 13/1 të Ligjit nr.9874, datë 14.02.2008 “Për ankandin publik”.
Në të tilla rrethana, pala paditëse Edmond Mersini, duke thirrur si të paditur
Agjencinë e Prokurimit Publik, Ministrinë e Zhvillimit Ekonomik, Turizmit, Tregtisë dhe
Sipërmarrjes, si edhe shoqërinë aksionere Shpërndarja e Librit Shkollor, i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me kërkesëpadi me shkak ligjor dhe objekt anulimin e
shkresës nr.8282/1 prot., datë 07.10.2010 të palës së Agjencia e Prokurimit Publik dhe
detyrimin e Autoritetit Shitës pala e paditur Shpërndarja e Librit Shkollor sh.a. - shoqërisë në
likuidim që të lidhë kontratën e shitjes me paditësin si fitues i ankandit për objektin
“Libraria e Shkollore” Q.S.U.T Tiranë; në alternativë detyrimin e palës së paditur
Shpërndarja e Librit Shkollor sh.a. - shoqërisë në likuidim që ti dorëzojë paditësit si fitues i
ankandit objektin për të cilin është paguar plotësisht çmimi i ankandit.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në përfundim të shqyrtimit gjyqësor të çështjes,
me vendimin nr.1461 datë 28.02.2011, ka vendosur të pranojë padinë si të bazuar në prova
dhe në ligj.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, avokati i shtetit, në interes të
palëve të paditura Agjencia e Prokurimit Publik dhe Ministria e Zhvillimit Ekonomik,
Turizmit, Tregtisë dhe Sipërmarrjes ka paraqitur ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë.
Gjykata e Apelit Tiranë, pas shqyrtimit të çështjes dhe shkaqeve të ngritura në ankim,
me vendimin nr.1489 datë 21.06.2013, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë me të cilin ishte pranuar padia.
Kjo gjykatë, ashtu sikurse edhe gjykata e shkallës së parë, duke iu përgjigjur edhe
shkaqeve të ngritura në ankimin e palëve të paditura, në thelb, arsyeton se shqyrtimi i
mosmarrëveshjes administrative dhe zgjidhja e çështjes është bazuar vetëm në pretendimet që
kanë të bëjnë me paligjshmërinë e akteve dhe veprimeve administrative që kontestohen.
Në nenin 13, pika 1, të Ligjit nr.9874/2008 “Për ankandin publik”, parashikohet se
“Autoriteti shitës lejohet që, në çdo kohë, të anulojë ankandin, për arsye të interesit publik,
duke respektuar parimet e barazisë dhe transparencës”.
Por, në çështjen objekti gjykimi nuk rezulton që të jetë cenuar asnjë prej këtyre
parimeve nga zhvillimi i procedurave të ankandit, apo edhe nga shkeljet e pretenduara nga
vetë organi shtetëror (auditi i brendshëm). Prona shtetërore është shitur me çmim të lartë, të

280
cilin paditësi Edmond Mersini, si fitues i rregullt i ankandit, e ka paguar plotësisht për të
plotësuar kushtin për lidhjen e kontratës. Parimi i barazisë dhe i transparencës i parashikuar
nga ligji është respektuar edhe sepse asnjë pjesëmarrës në ankad nuk është ankuar për shkelej
apo cenime të procedurave dhe të drejtave të tyre të mbrojtura nga këto parime.
Nga gjykimi rezultoi e provuar që procedura e ankandit është realizuar plotësisht dhe
ka përfunduar. prandaj paditësi Emond Mersini është në situatën juridike të parashikuar në
nenin 37, pika 4 të ligjit nr.9874/2008, ku parashikohet se “Autoriteti shitës shpall fitues
ofertuesin, oferta e të cilit përmbush kriteret kualifikuese dhe ka vlerën më të lartë”. Më tej
në kushtet e nenit 39 pika 1,të po këtij Ligji parashikohet se: “Njoftimi i jepet menjëherë
ofertuesit, që ka paraqitur ofertën më të mirë, në përputhje me nenin 37 të këtij ligji”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka paraqitur rekurs në Gjykatën e
Lartë edhe avokati i shtetit në interes të palëve të paditura Agjencia e Prokurimit Publik dhe
Ministria e Zhvillimit Ekonomik, Turizmit, Tregtisë dhe Sipërmarrjes .
Në thelb, në rekursin e avokatit të shtetit në interes të palëve të paditura parashtrohet
se vendimet e gjykatës së apelit dhe gjykatës së shkallës së parë, janë të pabazuara në ligj dhe
në prova pasi në datën 01.09.2010 në orën 10.00 rezulton që nuk është mbledhur komisioni
por në orën 14.00 dhe në përfundim është shpall fitues paditësi Edmond Mersini, me çmimin
1.615.120 lekë. Drejtoria e Auditit të Brendshëm kanë konstatuar një sërë parregullësish, të
cilat kanë sjellë si pasojë anullimin e ankandit, duke njoftuar palët pjesëmarrëse dhe kthimin
e çmimit prej 20% të sigurimit të ofertës. Njësia e Ankandit nuk është ngritur që në fillim të
nisjes së proçedurave të shitjes së objektit dhe ka pasur parregullësi në mbajtjen e
proçesverbaleve në sallën e ankandeve. Për rrejdhojë interesi publik është cënuar nga një
proçedurë e zhvilluar në kundërshtim me ligjin dhe ishte i justifikuar vendimi për anulimin e
ankandit, bazuar në parimet e barazisë dhe të trasparencës. Akti me të cilin paditësi është
shpallur fitues është nul dhe nuk mund të prodhojë pasoja ligjore.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet e ngritura në rekursin e
paraqitur nga avokati i shtetit në interes të palëve të paditura Agjencia e Prokurimit Publik
dhe Ministria e Zhvillimit Ekonomik, Turizmit, Tregtisë dhe Sipërmarrjes, nuk janë të
mbështetura në ligj dhe në tërësi janë pretendime të lidhura me vlerësimin e faktit dhe
çmimin e provave në vendimet e gjykatës së apelit dhe asaj të shkallës së parë, për të cilat,
këto gjykata kanë parashtruar analizë dhe i kanë dhënë përgjigje në vendimet e tyre.
Për sa i përket ligjit të zbatueshëm, Kolegji Administrativ mban parasysh se në nenin
13 të ligjit nr.9874 datë 14.02.2008 “Për ankandin publik”, parashikohet se:
“1. Autoriteti shitës lejohet që, në çdo kohë, të anulojë ankandin, për arsye të
interesit publik, duke respektuar parimet e barazisë dhe të transparencës. Autoriteti shitës në
asnjë rast nuk është i detyruar të shpallë fituesin për një ankand.
2. Autoriteti shitës nuk mban asnjë përgjegjësi ndaj ofertuesve, që kanë paraqitur
oferta, për vendimin e marrë në bazë të pikës 1 të këtij neni.
3. Autoriteti shitës, në përputhje me nenin 10 të këtij ligji, u komunikon të gjithë
kandidatëve blerës ose ofertuesve vendimin dhe arsyet për të mos e vazhduar ankandin
brenda 5 ditëve nga marrja e vendimit.
4. Autoriteti shitës boton njoftimin për anulimin e ankandit brenda 10 ditëve nga
marrja e vendimit për anulim.”
Ky Kolegj vlerëson se, si gjykata e shkallës së parë ashtu edhe gjykata e apelit kanë
interpretuar dhe zbatuar drejt ligjin kur mbi faktet e pranuara dhe provat e çmuara prej tyre
kanë disponuar pranimin e padisë.
Ligji i sipërcituar vërtet i njej autoritetit shitës të drejtën që edhe ta anulojë ankandin,
por në çdo rast, kjo komptencë nuk mund të ushtrohet në mënyrë abuzive ose thjesht
diskrecionale. Një vendim i tillë duhet të jetë pikësëpari i motivuar dhe këto motive duhet të
parashtrojnë arsye të vërteta dhe të ligjshme që tregojnë se procedura e ankandit po

281
zhvillohet në shkelje të parimeve të barazisë dhe transparencës dhe që ngre arsyen e interesit
publik.
Por, nga provat shkresore të debatuara në gjykim dhe të pranuara si të vërtetuara nga
gjykatat e faktit rezulton që nuk janë cenuar as parimet e barazisë dhe transparencës dhe as
nuk ka ndonjë rrethanë apo arsye të mbështetur në ligj për të pranaur ekzistencën e interesit
publik për ta anuluar ankandin, aq më tepër për disa parregullësi jothelbësore, të lidhura me
keqfunksionimin e brendshëm të vetë palëve të paditura dhe të cilat nuk e kanë cenuar garën
dhe mundësinë e pjesëmarrësve për tu njohur me kushtet e ankandit e për të paraqitur ofertën
përkatëse të tyre.
Palët e paditura Ministria e Zhvillimit Ekonomik, Turizmit, Tregtisë dhe Sipërmarrjes
etj. pretendojnë gjatë gjykimit si shkelje të ligjit moskrijimi a moscaktimi i emrave të
komisionit të ankandit para se të dërgohej për botim ftesa për ankand (në datë 5. 8. 2010)
duke u caktuar në datën 01.09.2010 që është dita e ankandit, apo që nuk janë hartuar
dokumente të ankandit dhe nuk janë nënshkruar ato, ankandi nuk ka filluar në orën 10.00, që
është ora e parashikuar, por në orën 14.00 etj..
Por, ndryshe nga sa pretendojnë palët e paditura, nga provat shkresore të debatuara në
gjykim dhe të pranuara si të vërtetuara nga gjykatat e faktit rezulton që dokumentat e
ankandit janë hartuar në mënyrë të rregullt dhe ato janë blerë rregullisht e pa pengesa nga
pjesëmarrësit tek njësia e ankandit.
Ndryshe nga sa pretendojnë palët e paditura, edhe autorizimi për përcaktimin e
anëtarëve të komisionit është nënshkruar nga vetë titullari i palës së paditur Ministri i
Zhvillimit Ekonomik, Turizmit, Tregtisë dhe Sipërmarrjes (ish M.E.T.E), me shkresën e tij
nr.138/4 prot., datë 01.09.2010, ndërkohë që njëkohësisht po ky titullar në mënyrë të
pamotivuar, një gjë të tillë e konstaton si shkelje ligjore.
Gjithashtu, ndryshe nga sa pretendojnë palët e paditura që nuk kanë marrë pjesë në
komisionin e ankandit përfaqësuesit e Ministrisë, është po vetë por titullari i palës së paditur
Ministri i Zhvillimit Ekonomik, Turizmit, Tregtisë dhe Sipërmarrjes (ish M.E.T.E), i cili, me
autorizimin nr.7836 prot. datë 01.09.2010, ka disponuar për antarët e komisionit të ngritur që
përfaqësojnë Ministrinë, madje duke përcaktuar edhe që anakndi do të zhvillohet në datë
01.09.2010 ora 14.00.
Në vijim, ndryshe nga sa pretendojnë palët e paditura se nuk është respektuar afati i
përcaktuar për zhvillimin e ankandit datë 01.09.2010 ora 10.00, por ai është zhvilluar në datë
01.09.2010 ora 14.00, nga gjykimi rezultoi nga gjykimi në fakt se sipas autorizimit të vetë
titullarit të palës së paditur Ministri i Zhvillimit Ekonomik, Turizmit, Tregtisë dhe
Sipërmarrjes (ish M.E.T.E), ora e zhvillimit të ankandit është shtyrë pikërisht për tu realizuar
në orën 14.00, urdhrim të cili9n ekomisioni e ka respektuar.
Së fundi, ndryshe nga sa pretendojnë palët e paditura që paditësi Edmon Mersini nuk
është shpallur fitues i ankandit, sipas dokumentacionit të rregullt të mbajtur po nga vetë palët
e paditura rezultoi nga gjykimi në fakt se sipas procesverbalit të komisionit të ankandit të
datës 01.09.2010 ora 16.00, i cili është mbajtur rregullisht, nga ana e këtij komisioni paditësi
është shpallur fitues me çmimin 1.615.120 lekë. Gjithashtu rezulton nga gjykimi edhe se
paditësi ka paguar 100 % të shumës.
Në të tilla rrethana të faktit të pranuara nga gjykatat, në raport me ligjin e
zbatueshëm, Kolegji Administrativ vlerëson se me të drejtë gjykata e shkallës së parë dhe
gjykata e apelit kanë ardhur në përfundimin ligjor se në zhvillimin e ankandit asnjë prej
parimeve dhe kushteve të përcaktuara me ligjin nr.9874/2008 nuk është cenuar nga kjo
procedurë ankandi dhe se shkeljet e pretenduara nga vetë organi shtetëror pas kryerjes së
auditimit, nuk janë të asaj natyre që të sillnin motiv të justifikuar për anulimin e ankandit.
Objekti i ankandit është shitur me çmim të lartë, të cilin paditësi Edmond Mersini si fitues i
ankandit e ka paguar plotësisht për të plotësuar kushtin për lidhjen e kontratës. Po kështu

282
parimi i barazisë dhe i transparencës është respektuar, pasi asnjë pjesëmarrës nuk është
ankuar për diçka të tillë.
Shkaqet e tjera të ngritura në rekurs nuk lidhen me interpretimin e zbatimin e ligjit
nga gjykatat por me çështje të faktit, të vlerësimit e të çmimit të provave prej tyre, çështje të
cilat nuk janë në objektin e gjykimit të Gjykatës së Lartë, si gjykatë ligji.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “e” të nenit 63
të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,

V E N D O S I:
Lënien në fuqi të vendimit nr.1489 datë 21.06.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë.

Tiranë, më 04.07.2017

283
Nr. 31003-00261-2015 Regj.Themeltar
Nr. 00-2017-1401 i Vendimit (752)

VENDIM
NË EMËR TE REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Xhezair Zaganjori Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Arjana Fullani Anëtar
Andi Çeliku Anëtar
Medi Bici Anëtar

në seancën e datës 04.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që i përket palëve:

PADITËSE: MEXHIDE DEDA

TË PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E

SIGURIMEVE SHOQËRORE TIRANË
INSTITUTI I
SIGURIMEVE SHOQERORE TIRANË

PERSON I TRETË: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE

SHOQËRORE DIBËR

OBJEKTI:
Anullimin e vendimit nr.12, dt.20.04.2012, të Komisionit Rajonal të Ankimit
Tiranë për mospërfitim pensioni si nënë me shumë fëmije ndaj shtetases
Mexhide Deda si dhe të vendimit nr.497, datë 10.08.2012, të Komisionit
Qëndror të Ankimit pranë ISSH, i cili ka lënë në fuqi vendimin e mësipërm.
Detyrimi i palës së paditur për t'i dhënë pensionin paditëses
nga data e plotësimit të moshës e në vazhdim.
Baza Ligjore: Nenet 153, e vijues të K.Pr.Civile;Ligji nr.7703, dt.11.05.1993
“Për Sigurimet Shoqërore në Republikën e Shqipërisë”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.827, date 04.02.2013 ka

vendosur:

-Pranimin e kërkese padisë.

-Anulimin e aktit administrativ vendim nr.12, dt.20.04.2012 dhe nr.497,
dt.10.08.2012, të paditurve Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore dhe
Instituti i Sigurimeve Shoqërore Tirane.
-Detyrimin e te paditurit Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tirane, te
trajtoje paditësen Mexhide Deda me pension pleqërie si nene me shume fëmije
prej datës se plotësimit te moshës për pension.

284
 Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.3540, datë 25.03.2014, ka
vendosur:

-Prishjen e vendimit nr.827, date 04.02.23013, te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor

Tirane dhe pushimin e gjykimit te çështjes.

Kundër vendimit te gjykatës, ka ushtruar rekurs Mexhide Deda, e cila kërkon

prishjen e vendimeve duke parashtruar këto shkaqe:
Vendimi është i pabazuar ne prova dhe ne ligj.
Arsyetimi i gjykatës administrative te apelit ne pushimin e gjykimit te çështjes ehte i
pabazuar ne ligj, pasi ajo duhej te kryente një hetim te plote gjyqësor dhe te jepte
përgjigje te gjitha pretendimeve te ngritura ne kërkese padi, pasi nga ana e ime është
kërkuar pikërisht anullimi i vendimeve te cilat nuk me kanë pranuar lidhjen e
pensionit, dhe janë goditur dy vendimet qe me kanë refuzuar pensionin.
Gjykata duhej te trajtonte shkakun e padisë se paditësit duke analizuar ne terezinë e saj
dhe jo duke u kufizuar tek një pjese e objektit te padisë,
Gjykata duhet te zgjidhe çështjen konform shkakut ligjorë dhe objektit tërësor te padisë,
qe rezulton nga shqyrtimi ne tërësi i kërkese padisë, duke bere lidhjen midis fakteve
qe pretendohen prej paditësit se kanë ngjare dhe te drejtave apo interesave qe ai
pretendon se i janë cenuar.
Gjykata e rrethit ne vendimin e saj ka analizuar te gjitha elementet dhe kërkesat sipas
objektit te padisë.
Kërkojmë prishjen e vendimit te gjykatës administrative te apelit dhe lënien ne fuqi te
vendimit te gjykatës se rrethit.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATES SE LARTE

pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtarit Andi Çeliku dhe diskutoi çështjen në
tërësi,

VËREN
I. RRETHANAT E ÇËSHTJES

1. Nga shqyrtimi gjyqësor rezultoi e provuar se paditësja Mexhide ka paraqitur

kërkesën për tu trajtuar me pension pleqërie si nene me shume fëmije pranë te paditurit
Degës se Përfitimeve, datë 21.11.2011, te Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tirane
se bashku me dokumentacionin përkatës.
Me vendimin nr.12, dt.20.04.2012, i padituri Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Tirane, i ka refuzuar kërkesën paditëses për ta trajtuar me pension pleqërie si nene
me shume fëmije pasi sipas te paditurit nuk plotësohej vjetërsia ne pune prej 30 vitesh
(vjetërsi kjo e kërkuar nga ligji nr.7703, dt.11.05.1993 “Për Sigurimet Shoqërore ne
Republikën e Shqipërisë”).
Ndaj vendimit te cituar me sipër paditësja Mexhide ka paraqitur ankim e vet pranë
Komisionit Qendror te Ankimit i cili me vendimin nr.497, dt.10.08.2012, ka lëne ne fuqi
vendimin e mësipërm duke arsyetuar se paditësja nuk plotëson vjetërsinë prej 30 vitesh,
vjetërsi ne pune kjo e domosdoshme për te përfituar pension pleqërie si nene me shume
fëmije.
Ne vendimet objekt gjykimi është sqaruar se paditësja bashkëlidhur kërkesës se saj
për tu trajtuar me pension pleqërie ka paraqitur disa vërtetime ne te cilat pasqyrohet se pari
se ne periudhën 1967-1972 paditësja ka punuar ne KB Derjan fshati Lam i Madh, periudhe

285
ne te cilën ka qene nen moshën ligjore te lejuar për pune; se dyti ditët e punës për vitet 1976,
1977, 1980, 1983, 1986, 1987 janë me korrigjim.
Ne shpjegimet e tij ne gjykim përfaqësuesi i paditëses Mexhide sqaroi se vendimet
objekt gjykimi janë te pabazuara ne ligj dhe ne prova dhe si te tilla duhet te anulohen dhe te
detyrohet i padituri te trajtoje me pension paditësen Mexhide Deda.
Kështu - shpjegoi ne gjykim përfaqësuesi i paditëses Mexhide - paditësja Mexhide ka
punuar pranë Kooperativës Bujqësore, fshati Lam i Madh për periudhën 1967-1972; për
periudhën 1973-1990, pranë Kooperativës Bujqësore Lure dhe për periudhën 1993-2006 si e
vetëpunësuar ne bujqësi dhe ketë fakt paditësja e provon me akte zyrtare te cilat kane dale
nga institucione shtetërore e konkretisht vërtetimet nr.146 Prot., dt. 22.02.2006, vërtetim
nr.262 Prot., dt.13.02.2006 dhe dt.01.03.2006.
Ne qëndrimin e tij rreth kërkese padisë përfaqësuesi i paditëses sqaroi gjithashtu se
përderisa figuron ne regjistrat e ndodhura ne arkiv data e fillimit dhe ajo e përfundimit te
punës, do te thotë qe është i vërtete fakti qe paditësja ka punuar pranë këtyre ish-
kooperativave bujqësore duke plotësuar ne këto kushte kriterin e parashikuar ne Ligjin
nr.7703, dt.11.05.1993 “Për Sigurimet Shoqërore ne Republikën e Shqipërisë” e pikërisht
vjetërsinë ne pune për një afat prej 30 vjetësh.
Përfaqësueset e te paditurve ne gjykim kërkuan rrëzimin e kërkese padisë si te
pabazuar ne ligj dhe ne prova duke i qëndruar përfundimeve te arritura ne aktet
administrative objekt gjykimi.

II.VENDIMI DHE ARSYETIMI I GJYKATAVE:

2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.827, date 04.02.2013, ka

vendosur:
-Pranimin e kërkese padisë.
-Anulimin e aktit administrativ vendim nr.12, dt.20.04.2012 dhe nr.497,
dt.10.08.2012, të të paditurve Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore dhe Instituti i
Sigurimeve Shoqërore Tirane.
-Detyrimin e te paditurit Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tirane, te
trajtoje paditësen Mexhide Deda me pension pleqërie si nene me shume fëmije prej datës se
plotësimit te moshës për pension.
..........Gjykata pas analizes se provave dhe fakteve ne gjykim vlerëson se kërkese
padia e ngritur prej paditëses Mexhide Deda është e drejte dhe e bazuar ne ligj e ne prova
dhe si e tille duhet te pranohet.
Kështu u provua plotësisht nga gjykimi qe paditësja paditësja Mexhide ka punuar
pranë Kooperativës Bujqësore, fshati Lam i Madh për periudhën 1967-1972; fakt ky i
provuar ne gjykim nga vërtetimi me nr.146 Prot., dt.22.02.2006 lëshuar nga personi i trete
Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Dibër, nga i cili provohet qe ka realizuar edhe
një sasi ditësh pune ne ish-kooperative, ndërsa për periudhën 1973-1990 paditësja Mexhide
rezulton te ketë punuar pranë ish-Kooperativës Bujqësore Lure ndërsa siç rezulton nga
“vërtetimi për te vetepunesuarit ne bujqësi” dt.01.03.2006 për periudhën 1993-2006
paditësja Mexhide është siguruar si e vetëpunësuar ne bujqësi.
Siç e sqaruam, faktet e parashtruar me sipër u provuan plotësisht ne gjykim me
provat shkresore te referuara.
Pas verifikimit te periudhave ne te cilat paditësja rezulton e punësuar pranë ish-
kooperativave bujqësore Derjan dhe Gure-Lure Dibër por edhe si e vetëpunësuar ne bujqësi
rezulton qe paditësja Mexhide e plotëson kriterin ligjor te vjetërsisë ne pune prej 30 vjetësh
ashtu siç parashikohet ne nenin 31/2, te Ligjit nr.7703, dt.11.05.1993 “Për Sigurimet
Shoqërore ne Republikën e Shqipërisë”.

286
 Ne ketë llogaritje është zbritur edhe periudha e pretenduar prej te paditurit DRSSH
Tirane pra periudha e punësimit te paditëses Mexhide pa mbushur moshën 14 vjeç dhe ne
ketë kuptim nuk është llogaritur periudha e punës prej vitit 1967 deri ne vitin 1970.
Sipas kësaj llogaritjeje rezulton qe paditësja Mexhide ka një periudhe punësimi për te
cilën ka paguar edhe sigurime shoqërore prej 36 vjetësh.
Persa i përket pretendimit tjetër te përfaqësueses se te paditurit DRSSH dhe ISSH
Tirane qe ne regjistrin themeltar nr.1, fleta 59, te fshatit Gure-Lure ditët e punës te
realizuara prej paditëses Mexhide për vitet 1976, 1977, 1980, 1983, 1986 dhe 1987 janë te
korrigjuara, Gjykata vlerëson qe asnjëherë ky regjistër nuk është administruar prej paditëses
Mexhide.
Madje Gjykata vlerëson qe ne ketë rast nëse te paditurit do te kishin dyshime qe për
këto periudha kishte falsifikim, duhet se pari te vërtetonin ketë fakt dhe se dyti duhet te
merrnin masa për personat përgjegjës qe sipas vlerësimit te Gjykatës ishin personat te cilët i
kishin administruar ato regjistra.
Ndodhur ne këto kushte pra ndodhur përpara faktit qe paditësja Mexhide me provat e
shqyrtuara e administruar ne gjykim provon faktin e vjetërsisë ne pune për periudhën prej 30
vjet te kërkuar nga neni 31/2, te Ligjit nr.7703, dt.11.05.1993 “Për Sigurimet Shoqërore ne
Republikën e Shqipërisë” por edhe faktin tjetër qe është nene me shume fëmije (ne kuptim te
ligjit pasi ka 8 (tete) fëmije) fakt ky i provuar nga certifikata familjare nr.002133676 dt.
07.12.2012 lëshuar nga Zyra e Gjendjes Civile Qarku Dibër çmon se kërkese padia e ngritur
prej saj është e drejte dhe e bazuar ne ligj e konkretisht ne dispozitat e cituara e referuara me
sipër te cilat kane shërbyer si baze ligjore për padinë ne gjykim.
Nga sa sipër Gjykata çmon te pranoje kërkese padinë duke vendosur anulimin e
akteve objekt gjykimi dhe detyrimin e te paditurit DRSSH Tirane te trajtoje paditësen
Mexhide Deda me pension pleqërie si nene me shume fëmije nga moment i mbushjes se
moshës për pension.
3. Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.3540, datë 25.03.2014, ka
vendosur:
-Prishjen e vendimit nr.827, date 04.02.23013, te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tirane
dhe pushimin e gjykimit te çështjes.
.......Rezulton se paditësja Nexhmije Deda, ka një vendim negative te Degës se
Përfitimeve pranë DRSSH Tirane, lidhur me kërkesën e saj për një trajtim pleqërie si nene
me shume fëmije. Paditësja nga hetimi gjyqësor rezultoi se nuk ka përfshire ne kërkese
padinë e saj kërkimin për anulimin e vendimit negative te Degës se Përfitimeve, lëne ne fuqi
nga KRA dhe KQA.
Gjykata e apelit administrative konstaton se gjykata e shkallës së pare, sikurse edhe
pala paditëse, kanë identifikuar vendimin e KRA-se dhe jo vendimin e degës se Përftimeve, si
aktin qe ka sjelle pasojat e padëshirueshme ( negative) për paditësen Nexhmije Deda, duke
kërkuar e vendosur ne përfundimin e anullimit e këtij akti.
...... gjykata e apelit administrative vëren se paditësja, duhej te kishte reflektuar ne
objektin e kërkese padisë se saj te njëjtat kërkime qe kishte ne objekt edhe ne ankimin
administrativ të saj drejtuar KRA-se dhe KQA-se mbi kundërshtimin e vendimit te Degës se
Përfitimeve. Gjykata vëren se me vendimin e saj gjykata e rrethit, ka pranuar një padi qe e le
të pazgjidhur konfliktin mes palëve ndërgjyqës, përsa kohe qe vendimi i Degës se Përfitimeve
edhe pas shpalljes se vendimit rezulton te ketë mbetur ne fuqi si i pacenuar prej tij. Gjykata e
apelit administrativ, duke vlerësuar ekzistencën e n je vendimi refuzimi për përfitim pensioni
si nene me shume fëmije, tërheq vëmendjen e paditëses mbi faktin se realizimi i interesave te
saj, rivendosja e te drejtës se mohuar për përfitim pensioni si nene me shume fëmije, duhet te
kaloje domosdoshmërish vetëm nëpërmjet rrugës së shfuqizimit te vendimit te Degës se
Përfitimeve pranë DRSSH-se Tirane, kërkim ky u pa përfshire ne objektin e kërkese padisë.

287
 III. LIGJI I ZBATUESHËM:

4. Nenit 468, të K.Pr.Civile, (neni 58 i K.Pr.Civile); (nenet 33 dhe 91 të K.Pr.Civile);

(neni 184, i K.Pr.Civile).

IV. ARSYETIMI I KOLEGJIT ADMINISTRATIV DHE ZGJIDHJA E ÇËSHTJES:

5. Kolegji Administrativ, vlerëson se shkaqet që ngrihen në rekursin e palës së
paditur, janë të bazuara në ligj, prandaj vendimi i gjykatës së apelit është i cënueshëm.
6. Vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit, nr.3540, datë 25.03.2014, që ka
vendosur; “Prishjen e vendimit nr.827, date 04.02.23013, te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe pushimin e gjykimit te çështjes”, është marrë në kundërshtim më ligjin material.
Referuar rastit në gjykim, paditësja Mexhide Deda, ka paraqitur kërkesën për tu
trajtuar me pension pleqërie si nënë me shumë fëmijë, pranë të paditurit Degës së
Përfitimeve, datë 21.11.2011, te Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, së
bashku me dokumentacionin përkatës.
Me vendimin nr.12, dt.20.04.2012, i padituri Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Tiranë, i ka refuzuar kërkesën paditëses për ta trajtuar me pension pleqërie si nënë
me shumë fëmijë, pasi sipas të paditurit nuk plotësohej vjetërsia në punë prej 30 vitesh
(vjetërsi kjo e kërkuar nga ligji nr.7703, dt.11.05.1993 “Për Sigurimet Shoqërore në
Republikën e Shqipërisë”).
Ndaj vendimit të cituar më sipër, paditësja Mexhide Deda, ka paraqitur ankim pranë
Komisionit Qendror të Ankimit, i cili me vendimin nr.497, dt.10.08.2012, ka lënë në fuqi
vendimin e mësipërm duke arsyetuar se paditësja nuk plotëson vjetërsinë prej 30 vitesh,
vjetërsi në punë kjo e domosdoshme për të përfituar pension pleqërie si nënë me shumë
fëmijë.
Në vendimet objekt gjykimi, është sqaruar se paditësja bashkëlidhur kërkesës së saj
për tu trajtuar me pension pleqërie ka paraqitur disa vërtetime në të cilat pasqyrohet së pari;
se në periudhën 1967-1972 paditësja ka punuar në KB Derjan fshati Lam i Madh, periudhë
në të cilën ka qenë nën moshën ligjore të lejuar për punë; së dyti; ditët e punës për vitet 1976,
1977, 1980, 1983, 1986, 1987, janë me korrigjim.
7. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve,
vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të rekursit, arrin në përfundimin se vendimi i
Gjykatës Administrative të Apelit, është rrjedhojë e interpretimit të gabuar të ligjit procedural
lidhur me kuptimin e padisë dhe të drejtën e ngritjes së saj dhe për këtë shkak ky vendim
duhet të prishet dhe të dërgohet çështja për rigjykim pranë Gjykatës Administrative të Apelit.
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se pala paditëse Mexhide
Deda në këtë gjykim, i është drejtuar gjykatës duke kërkuar: “Anulimin e vendimit nr.12,
dt.20.04.2012, të Komisionit Rajonal të Ankimit Tiranë, për mospërfitim pensioni si nënë me
shumë fëmijë ndaj shtetases Mexhide Deda, si dhe te vendimit nr.497, datë 10.08.2012, të
Komisionit Qendror të Ankimit pranë ISSH, i cili ka lënë në fuqi vendimin e mësipërm.
Detyrimi i palës së paditur për ti dhënë pensionin paditëses nga data e plotësimit të moshës e
në vazhdim”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka konkluduar me pranimin e kërkesë padisë së
paraqitur nga pala paditëse. Mbi ankimin e palës së paditur, Gjykata Administrative e Apelit
në përfundim të gjykimit ka vendosur prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe pushimin e çështjes, me arsyetimin se: “në kushtet kur paditësi nuk është kërkuar
rivendosja e të drejtës së mohuar për përfitim pensioni si nënë me shumë fëmijë, duhet të

288
kalojë domosdoshmërish vetëm nëpërmjet rrugës së shfuqizimit të vendimit të Degës së
Përfitimeve pranë DRSSH-së Tiranë, kërkim ky i pa përfshirë në objektin e kërkesë padisë,
gjykata vlerëson se padia e paraqitur nuk mund të ngrihej”.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se ky arsyetim i Gjykatës
Administrative të Apelit i cili ka ndikuar në dhënien e vendimit të saj është në kundërshtim
me dispozitat ligjore të zbatueshme për çështjen objekt gjykimi.
Në Kodin e Procedurës Civile, është e parashikuar shprehimisht se: ““Padia është e
drejta e personit që bën pretendimin për t’u dëgjuar, mbi themelin e këtij pretendimi ...”.
Gjithashtu parashikohet se: “Padia mund të ngrihet a) për të kërkuar rivendosjen e një të
drejtë ose interesi të ligjshëm që është shkelur b) për vërtetimin e qenies ose mosqenies së një
marrëdhënie juridike ose një të drejte” etj. Sa më sipër Kolegji, vlerëson se e drejta e ngritjes
së padisë lidhet me vërtetimin e ekzistencës së një interesi të ligjshëm të palës që ngre padi,
interes që ka të bëjë me njohjen ose rivendosjen e një të drejte që i mohohet ose shkelet nga
një palë tjetër, të drejtë të cilën paditësi mund ta realizojë e mbrojë nëpërmjet paraqitjes së
padisë përpara gjykatës.
8. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlen të theksoj edhe njëherë se në
praktikën e saj gjyqësore ka parashtruar në mënyrë të konsoliduar kuptimin dhe interpretimin
që duhet të bëhet lidhur me dispozitën e nenit 468, të K.Pr.Civile, veçanërisht lidhur me
“padinë që nuk mund të ngrihet”.
Kështu, në interpretim të dispozitës së nenit 468, të K.Pr.Civile, duhet të mbahet
parasysh se padia nuk mund të ngrihet në rastet e mungesës të parakushteve procedurale, si
ekzistenca e gjyqvarësisë (neni 58 i K.Pr.Civile); mungesa e zotësisë së palëve (nenet 33 dhe
91 të K.Pr.Civile); dhe në raste të mungesës së kushteve themelore të padisë, të tilla si
mungesa e legjitimitetit formal dhe interesit për të ngritur padi (neni 184, i K.Pr.Civile), si
dhe kur e drejta e pretenduar të mbrohet nëpërmjet vendimit të gjykatës nuk është
parashikuar në një normë të së drejtës. Parakushtet procedurale janë kushte për krijimin e
marrëdhënies procedurale; mungesa e tyre nuk pengon inicimin e procesit, por përbën
pengesë për shqyrtimin e themelit të çështjes. Mungesa e legjitimitetit procedural (formal)
pas sjell pushimin e gjykimit të padisë, ndërsa mungesa e legjitimitetit substancial pas sjell
rrëzimin e saj.
Interesi për të ngritur një padi është një element i së drejtës së padisë dhe në bazë të
këtij interesi në gjykim përcaktohet edhe pozita procedurale e palëve në proces. Kështu,
personi që, duke pretenduar se e drejta subjektive i takon atij, i drejtohet gjykatës për të
kërkuar njohjen ose rivendosjen e kësaj të drejte të shkelur nga një person tjetër që e thërret
në gjykim, quhet paditës (legjitimimi aktiv). Ndërsa, personi të cilit i drejtohet kërkimi, duke
pretenduar se është ky person që ka shkelur, cënuar apo mohuar të drejtën e paditësit, quhet i
paditur (legjitimimi pasiv). Legjitimimi aktiv konsiderohet ndryshe si legjitimimi për të
kërkuar, ndërsa legjitimimi pasiv, si legjitimi për të kundërshtuar. Legjitimimi procedural
është kusht për vazhdimin e gjykimit, ndërsa legjitimimi real i takon shqyrtimit gjyqësor të
themelit të çështjes, për të cilin gjykata shprehet në vendimin përfundimtar.
Në thelb, ngritja e padisë, hartimi dhe paraqitja e kërkesë padisë, janë mjeti
procedural me të cilin paditësi vë në lëvizje gjykatën, kur pretendon se ka një të drejtë
subjektive, për të njohur a mbrojtur, e cila gjen mbështetje në të drejtën pozitive, si nga
pikëpamja materiale ashtu edhe nga ajo procedurale (për t’iu drejtuar gjykatës). Nëse ajo që,
konkretisht, paditësi pretendon se i është cënuar apo që duhet t’i njihet, parashikohet nga e
drejta pozitive në aspektin material, e akoma më tej, nëse e drejta pozitive i njeh paditësit të
drejtën që këtë të kërkojë ta realizojë nëpërmjet gjykatës, atëherë gjykata ka detyrimin të
vijojë me shqyrtimin dhe zgjidhjen e çështjes për të verifikuar nëse ajo kërkohet konkretisht
me padi (në objekt) është e mbështetur edhe në prova e në ligj.

289
 Në çështjen objekt gjykimi, paditësi pretendon se ka një interes të ligjshëm për të
mbrojtur të drejtën e tij dhe konkretisht për të t’u trajtuar me pension pleqërie dhe në këtë
kuptim, duke qenë se në çështjen objekt gjykimi kemi dy palë ndërgjyqëse që kanë,
përkatësisht, legjitimimin aktiv dhe pasiv, atëherë jemi përpara një padie që mund të ngrihet.
Nëse kërkimet e padisë janë apo jo të bazuara kjo është një çështje, për të cilën, gjykata, nëse
palët nuk disponojnë ndryshe përpara përfundimit të shqyrtimit gjyqësor, ka detyrimin të
vendose nëpërmjet zgjidhjes në themel të saj.
9. Sa më sipër Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se
vendimi i dhënë nga Gjykata Administrative e Apelit duhet të prishet dhe çështja duhet t’i
dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit, e cila në rigjykim, duhet t’iu
jap zgjidhje problemeve të mësipërme, në respektim të drejtave të palëve dhe detyrimeve të
tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor, “... ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt
ligjor”, ta zgjidhë atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” .
10. Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se, rekursi i paraqitur nga pala paditëse Mexhide Deda është i bazuar në ligj,
prandaj si i tillë ai duhet të pranohet, duke u prishur vendimi nr.3540, datë 25.03.2014, i
Gjykatës Administrative të Apelit.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63, të Ligjit nr.49,
datë 03.05.2012 të “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”.

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.3540, datë 25.03.2014, të Gjykatës Administrative të Apelit
dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim ne po ate gjykate por me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 04.07.2017

290
Nr. 31001-01304-00- 2013 Regj. Themeltar
Nr. 00 - 2017 - 1444 i Vendimit ( 753 )

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Xhezair Zaganjori Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Arjana Fullani Anëtare
Andi Çeliku Anëtar
Medi Bici Anëtar

Në seancën gjyqësore të datës 04.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që i përket:

PADITES: SHOQËRIA “MAK ALBANIA”

SH.P.K,
përfaqësuar në gjykim nga avokate Valbona Gjonçari.

PADITUR: BASHKIA SARANDË, ( në mungesë)

SHOQËRIA “FIVE STARS
KONSTRUKSION”,
( në mungesë)

OBJEKTI:
Shfuqizimin e Aktit administrative “Leje Ndërtimi” dhënë me vendimin e K.Rr.T-së Bashkia
Sarandë nr. 3/25, datë 10.06.2009 për subjektin ndërtues “ Five Stars Konstruksion” sh.p.k si
dhe pezullimin e punimeve të ndërtimit.

Baza Ligjore: Neni 324, e vijues të K.Pr. Civile, neni 115 e vijues të K.Pr. Administrative,
Vendimi nr. 1, datë 11.09.2004, i K.R.T.R.SH, VKM nr. 722, datë 19.11.1998 “Për
miratimin e rregullores së urbanistikës” i ndryshuar.

Gjykata e Rrethit e Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr. 1093 (513), datë

24.04.2012, ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesë padisë së paditësit Shoqëria “Mak Albania” sh.p.k, si të

pabazuar në ligj e në prova.
Heqjen e masës së sigurimit të padisë.

Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr. 86, datë 07.02.2013, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr. 1093 (513), datë 20.04.2012, të Gjykatës së

Rrethit Gjyqësor Sarandë.

291
 Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs Shoqëria Mak Albania sh.p.k me të cilin
është kërkuar ndryshimi i tij dhe pranimi i kërkese padisë, për këto shkaqe:
Së pranë objektit në pronësi të palës paditëse ka filluar punimet për ndërtimin e një
godine shumëkatëshe pala e paditur shoqëria "Five Star Konstruksion" me lejen e
miratuar me vendimin nr. 3/25, datë 10.06.2009 të KRRT Bashkia Sarandë dhe si
jemi njoftuar zyrtarisht, duke konsideruar të kundraligjshëm, i jemi drejtuar gjykatës
me kërkesë padi duke kërkuar shfuqizimin e lejes.
• Së vendimi i gjykatës nuk mbështet në prova e në ligj.
• Së leja e ndërtimit është nxjerrë në kundërshtim me planin urbanistik te qytetit, miratuar
me vendimin nr. 1 datë 11.09.2004, të K.RR.T.R.SH-së, sepse ndërtimet në brezin e
dytë nuk mund të jenë më të larta se 4-5 katë, e objektit që po ndërtohet ka tejkaluar
numrin e katëve të lejuara.
• Së leja e ndërtimit vjen në kundërshtim me Rregulloren e Urbanistikës, sepse konform
nenit 116 e 120, nuk janë respektuar distancat mes objekteve, gjë e cila sjell si pasojë
dëmtimin e faktoreve të përcaktuar, siç janë orientimi, gjëndja e fqinjësise, si dhe
kërkesat për ndriçim, diellëzim dhe ajrim.
• Së ndërtimi jashtë kondicioneve urbanistike të lejuara, dëmton rëndë edhe elementet e
vazhdimësisë së veprimtarisë së Hotel Butrintit, se ai dëmton pamjen e tij nga
mbrapa, si dhe cënon, privatësinë e klientëve. Pra, cënohen interesat e palës paditëse,
në ushtrimin normal të aktivitetit.
Kërkojmë prishjen e vendimeve të gjykatave dhe pranimin e kërkesë padisë.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtarit Andi Çeliku në seancë gjyqësore, si dëgjoi
përfaqësuesen e palës paditëse avokaten Valbona Gjonçari e cila kërkoi ndryshimin e
vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe vendimit të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër dhe pranimin e kërkesëpadisë, si dhe diskutoi çështjen në tërësi,

VËREN
Paditësi Shoqëria “Mak Albania” Shpk është ortak i vetëm i Shoqërisë “Alpha
Butrint” Shpk e cila ka në pronësi objektin Hotel Butrinti të ndodhur në Lagjen 1 Maji në
Sarandë. Ka rezultuar se pranë këtij objekti, pala e paditur Shoqëria “Five Stars
Konstruksion” Shpk ka filluar punimet për ndërtimin e një godinë 8 katë mbi nivelin e rrugës
dhe 2 katë nën tokë, në bazë të Lejes së Ndërtimit nr. 3/25, datë 10.06.2009 të KRRT-së së
Bashkisë Sarandë.
Duke pretenduar se Leja e mësipërme e Ndërtimit është dhënë në kundërshtim me
ligjin dhe i cenon interesat e saj të ligjshme të pronësisë, pala paditëse i është drejtuar
Gjykatës duke kërkuar shfuqizimin e këtij akti administrativ.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr. 1093, datë 20.04.2012, ka
rrëzuar kërkesë padinë e palës paditëse. Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit
Gjirokaster me vendimin e saj nr. 86 datë 07.02.2013.
Kundër ketyre vendimeve ka paraqitur rekurs pala paditëse, për shkaqet e përshkruara
në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson së vendimet e Gjykatave të faktit
nuk janë rrjedhojë e një hetimi gjyqësor të plotë e të gjithashëm e si të tilla ato bëhen të
cenueshme. Megjithëse në konkluzionet e grupit të eksperteve, konstatohet se kemi kufizim
të pamjes nga ana lindore e objektit të palës paditëse dhe cënim në pjesën e pasme të këtij
objekti, Gjykatat e faktit e vlerësojnë në përputhje me kushtet urbanistike ndërtimin që
kryhet nga pala e paditur. nga ana tjetër.

292
 Gjykatat shmangin dhe nuk kanë dhënë një përgjigje të drejtpërdrejtë për sa i përket
ligjshmërisë së Lejës së Ndërtimit, në raport me planin urbanistik të qytetit të Sarandës,
konkretisht për sa i përkët lartësisë së ndërtimeve në brezin e dytë të ndërtimit. Po kështu,
nuk i është dhënë përgjigje e qartë pretendimeve të paditësit lidhur me respektimin e
kushteve urbanistike në tërësi, sipas Neneve 116 e vijues të Rregullores së Urbanistikës.
Të gjitha sa sipër përbëjnë edhe detyrat ku duhet të përqëndrohet hëtimi gjyqësor që
do të zhvillohet në rigjykimin e çështjes.
Ky Kolegj vlerëson se përsëritja e hetimit gjyqësor, edhe për ekonomi gjyqesore,
mund të kryhet edhe në Gjykatën e Apelit, dhe për këtë shkak duhet të prishet vetëm vendimi
i Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe çështja të kthehet për rigjykim në Gjykatën
Administrative të Apelit, si gjykatë kompetente nga ana lëndore.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63 të Ligjit nr. 49,
datë 03.05.2012 të “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”.

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr. 86, datë 07.02.2013, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.

Tiranë, më 04.07.2017

293
Nr. 31001- 00230-00- 2013 i Regj. Themeltar
Nr. 00 - 2017 - 1445 i Vendimit ( 754)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Xhezair Zaganjori Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Arjana Fullani Anëtare
Andi Çeliku Anëtar
Medi Bici Anëtar

Në seancë gjyqësorë të datës 04.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që i përket:

PADITËSE : SHOQËRIA “ARMO” SH.A, ( në mungesë).

E PADITUR : AUTORITETI I KONKURRENCËS TIRANË,

përfaqësuar në gjykim nga Denis Demiri dhe Indrit
Reka.
AVOKATURA E SHTETIT,
përfaqësuar në gjykim nga Abaz Deda.

OBJEKTI :
Kundërshtimin e vendimit nr. 150, dt. 20.07.2010,
të Autoritetit të Konkurrencës.

Baza Ligjore : Nenet 31, 154, 329 të K.Pr.Civile; neni 40, 79 të Ligjit nr. 9121,
dt.28.07.2003, “Për mbrojtjen e konkurrencës”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr. 5681, dt.28.06.2011, ka

vendosur :

-Pranimin e kërkesë padisë.

-Anullimin e vendimit nr. 150, dt.20.07.2010, të të paditurit Autoriteti i
Konkurrencës Tiranë.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr. 2441, datë 17.10.2012, ka vendosur:

-Lënien në fuqi të vendimit nr. 5681, dt.28.06.2011, të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Tiranë.

Ndaj këtij vendimi ka paraqitur rekurs pala e paditur, Autoriteti i Konkurrencës

Tiranë dhe Avokatura e Shtetit, të cilët kanë kërkuar ndryshimin e vendimit dhe rrëzimin e
padisë duke parashtruar se:

294
 Gjatë zhvillimit të proçedurave hetimore, grupi i punës konstatoi se pala paditëse gjatë
periudhës hetimore ka shitur në mënyrë të drejtpërdrejtë edhe në tregun e shitjes me
pakicë.
Ky transaksion është i ndaluar nga Ligji nr. 8450, datë 24.02.1999“Për përpunimin,
transportimin dhe tregtimin e naftës, të gazit dhe të nënprodukteve të tyre”.
Pala paditëse ka abuzuar me pozitën dominuese në treg.
Fuqia kundërvepruese e blerësit ka qenë shumë e dobët për periudhën objekt hetimi për
shkak të pozitës thuajse monopol në tregun përkatës të produktit.
Pala paditëse nuk ka qenë transparente në treg. Ajo nuk ka zbatuar asnjë nga pikat e
përcaktuara në VKM nr. 52, dt.14.01.2009, duke mos e bërë transparentë sasinë e
naftës bruto të blerë.
Pala paditëse duhej të shiste me çmime të njëjta, në mënyrë që të mos i vendoste
ndërmarrjet në kushte të pafavorshme konkurrence.
Nga tërësia e evidencave të administruara dhe analiza e faturave të shitjes së ndërmarrjes
“Armo” sh.a., ka rezultuar se ka zbatuar çmime diskriminuese ndaj ndërmarrjeve të
tjera në raport me ndërmarrjen “Taçi Oil International” sh.a.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtarit Andi Çeliku në seancë gjyqësore, si
dëgjoi përfaqësuesin e palës paditëse Denis Demiri i cili kërkoi ndryshimin e vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
rrëzimin e padisë, si dëgjoi përfaqësuesin e avokatës së shtetit Z. Abaz Deda i cili kërkoi
ndryshimin e dy vendimeve dhe rrëzimin e padisë dhe si diskutoi çështjen në tërësi;

VËREN
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore dhe parashtrimet e palëve ka rezultuar
se Sekretariati i Autoritetit të Konkurrencës, në zbatim të Ligjit nr. 9121 datë 28.07.2003
“Për Mbrojtjen e Konkurrencës” ka realizuar monitorimin e sjelljes së Shoqërisë “ARMO”
Sh.a në tregun e karburanteve dhe në mënyrë të veçantë të produktit Diesel D2. Pas refuzimit
disa herë të Shoqërisë “ARMO” Sh.a për dhënien e informacioneve të nevojshme në lidhje
me këtë monitorim, me Vendimin nr. 262, datë 27.07.2009, pala e paditur vendosi hapjen e
procedurës së hetimit paraprak mbi sjelljen e palës paditëse në tregun e prodhimit dhe
tregtimit me shumice e pakice të produktit Diesel D2.
Gjatë hetimit paraprak, sipas palës së paditur, ka rezultuar se pala paditëse zotëron
80.75 % të tregut Diesel D2 për periudhën objekt hetimi (viti 2009), se pala paditëse është e
integruar vertikalisht ne tregun e tregtimit me shumice e pakice të karburanteve, se nga
kontrolli i faturave të shitjes së kësaj Shoqërie rezulton se shet me çmime të ndryshme në të
njëjtën ditë, ndaj kompanive të shitjes me shumicë, dhe se gjatë kësaj periudhe ka shitur në
mënyrë të drejtpërdrejte, në nivelin e rrjedhës së poshtme të tregut, dmth ka kryer shitje me
pakice.
Ndodhur në këto kushte, Pala e Paditur me Vendimin nr. 129 datë 19.11.2009 ka
vendosur hapjen e procedurës së hetimit të thelluar ndaj palës paditëse, me objekt ekzistencën
ose jo të abuzimit me pozitën dominuese në tregun përkatës të produktit Diesel D2.
Në përfundim të procedurave hetimore, Sekretariati i Autoritetit të Konkurencës ka
paraqitur raportin e hetimit të thelluar, duke ia komunikuar një kopje edhe palës paditëse.
Kjo e fundit ka paraqitur pretendimet e saj lidhur me këtë raport e përfundimisht Autoriteti i
Konkurencës me Vendimin nr. 150 datë 20.07.2010 ka vendosur të gjobisë palën paditëse me
2.6% të xhiros totale vjetore të vitit 2009, për shkak se ka abuzuar me pozitën dominuese për
periudhën 01 janar 2009 deri 22 gusht 2009 në tregun e produktit Diesel D2, duke vendosur

295
kushte te pabarabarta tregtimi ndaj ndërmarrjeve të ndryshme për të njëjtat veprime tregtare.
Këtë vendim, Shoqëria “ARMO” Sha e ka kundershtuar në gjykatë duke përbërë keshtu
objektin e këtij gjykimi.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr. 5681, datë 28.06.2011 ka
vendosur pranimin e kërkesë padisë dhe anullimin e vendimi nr. 150, datë 20.07.2010 të
palës së paditur. Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin e saj
nr. 2441 datë 17.10.2012.
Kundër këtyre vendimeve ka paraqitur rekurs pala e paditur, për shkaqet e
përshkruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson së vendimet e gjykatave të faktit
nuk janë rrjedhojë e një hetimi të plotë e të gjithanshëm gjyqësor, nuk gjejnë mbështetje në
aktet e administruara si dhe mbështeten në fakte të paprovuara gjyqësisht. Po kështu, rezulton
së gjykatat e faktit nuk i kanë dhënë përgjigje dhe nuk kanë arsyetuar mbi çdo pretendim të
ngritur nga pala e paditur ne gjykim.
Në këto kushte, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se duhet të
përsëritet hetimi gjyqësor në lidhje me: a) shqyrtimin e provave të drejtpërdrejta të paraqitura
nga pala e paditur dhe të përmendura edhe në Raportin e Hetimit; b) rivlerësimin e
konkluzionit të Gjykatave të faktit lidhur me përqindjen e tregut të zotëruar prej palës
paditëse; c) vlerësimin e bazueshmërisë në prova dhe ligj të pretendimit të palës paditëse se
çmimi i diferencuar i aplikuar, justifikohet me përpjekjet për normalizimin e bilancit të
Shoqërisë, nisur nga fakti i kryerjes së investimeve të konsiderueshme nga kjo shoqëri; d)
rivlerësimin e impaktit negativ që ka krijuar sjellja në treg e palës paditëse, referuar akteve të
administruara.
Ky Kolegj vlerëson se përsëritja e hetimit gjyqësor, edhe për ekonomi gjyqësore,
mund të kryhet edhe në Gjykatën e Apelit, dhe për këtë shkak duhet të prishet vetëm vendimi
i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe çështja të kthehet për rigjykim në Gjykatën Administrative të
Apelit, si gjykate kompetente nga ana lëndore.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/c të Ligjit nr.
49, datë 03.05.2012 të “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”.

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr. 2441, date 17.10.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.

Tiranë, më 04.07.2017

296
Nr. 31001- 01717-00-2015 i Regj.Themeltar
Nr. 00 - 2017 - 1792 i Vendimit ( 755)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Andi Çeliku Anëtar

në dhomën e këshillimit të datës 05.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që i përket:

PADITES: HAJRI HYSENI

E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE

SHOQËRORE DIBËR

OBJEKTI:
Anullimin e urdhrit nr.18, datë 29.03.2012, të palës së paditur për marrjen e masës
administrative “Largim nga puna”.
Detyrimin e palës së paditur të më riktheje në vendin e mëparshëm të punës duke më paguar
pagën për periudhën e pezullimit nga detyra dhe deri në datën e rikthimit në vendin e
mëparshëm të punës.
Deklarimin e pavlefshëm të zgjidhjes së kontratës së punës nga pala e paditur dhe detyrimin e
kësaj të fundit të me dëmshpërblejë me 3 paga mujore për mosrespektim të afatit të njoftimit,
me 2 paga mujore për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës, me 12
paga mujore për zgjidhjen e kontratës se punës në mënyrë të menjëhershme e pa shkaqe të
justifikuara, si të dhe të paguajë masën e 19 pagave 15 ditore, shpërblim për vjetërsi në punë.
Detyrimin e palës së paditur të paguajë shpenzimet gjyqësore.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 43, 106/1, 153 Te K.Pr.Civile. Nenet 9.11, 32, 129, 143, 144,
145, 153, 155, të Kodit te Punës; Rregullorja “Për personelin e ISSH miratuar me vendimin
nr.3/2, datë 26.02.2008, të Këshillit Administrativ, 145, 153, 155 te Kodit te Punës;
Rregullorja “Per personelin e ISSH” miratuar me vendimin nr.3/2, date 26.02.2008, të
Këshillit Administrativ.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr.187, datë 16.05.2013, ka

vendosur:

“1.Pranimin e pjesshëm të padisë.

2.Detyrimin e palës së paditur DRSSH Dibër, ti paguaje paditësit Hajri
Hyseni, 12 paga bruto, mujore si dëmshpërblim për zgjidhje të menjëhershme
te pajustifikuar te kontratës se punës, 3 paga bruto, për mosrespektim të afatit
të njoftimit sipas nenit 143/1, K.Punës dhe 20 paga neto 15 ditore si shpërblim
për vjetërsi në punë.

297
 Si referencë page, të merret paga që paditësi ka marrë në muajin e fundit të
marrëdhënies së punës.
3.Rrëzimin e kërkesës për rikthimin në vendin e mëparshëm të punës dhe
shpërblimin për mosrespektimin e procedurës së pushimit nga puna.
4.Shpenzimet gjyqësore të përbëra nga 12000 lekë taksë regjistrimi padie, i
ngarkohen palës së paditur DRSSH Dibër.

Kundër këtij vendimi kanë bërë ankim palët Pala e paditur, Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Dibër.

Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.1110, datë 20.05.2015, ka

vendosur:

-Ndryshimin e vendimit nr.187, datë 16.05.2013 te Gjykatës se Rrethit

Gjyqësor Dibër.
-Rrëzimin e padisë.
-Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të paditësit.
-Kundër vendimit, lejohet rekurs ne Gjykatën e Lartë brenda 30 ditëve nga e
nesërmja e njoftimit të tij.

Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit, nr.1110, datë 20.05.2015,

ka paraqitur rekurs, pala paditëse Hajri Hyseni, e cila ka kërkuar;
“1-Ndryshimin e vendimit nr.1110, date 20.05.2015, te Gjykatës Administrative te Apelit
Tirane. 2-Ndryshimin e pjesshëm te vendimit nr.187, date 16.05.2013 te Gjykatës se
Rrethit Gjyqësor Dibër duke e ndryshuar atë persa i përket kërkimeve te tjera te
objektit te padisë se paditësit Hajri Hyseni te rrezuara ne ketë vendim. 3-Pranimin e
kërkesë padisë se paditësit Hajri Hyseni sipas objektit te saj, duke parashtruar këto
shkaqe:
Me vendimin civil nr.388/187, datë 16.05.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër,
paditësi Hajri Hyseni, ka qenë pjesërisht dakord, prandaj bazuar në nenin 452, të
K.Pr.Civile e ka kundërshtuar me ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë, përsa i përket
kërkimeve të tjera si në pikën 2, të objektit të padisë të rrëzuara me këtë vendim.
Gjithashtu me këtë vendim nuk ka qenë dakord, as pala e paditur DRSSH Dibër edhe
ajo ka paraqitur ankim duke kërkuar ndryshimin e vendimit dhe rrëzimin e kërkesë
padisë së paditësit.
Me hyrjen në fuqi të ligjit nr.49/2012, datë 03.05.2012, në datën 04.11.2013 dhe në
zbatim të vendimit unifikues nr.3, datë 06.12.2013, të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë sipas të i cilit është arritur në interpretimin unifikues se “ ...Gjykatat
Administrative janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve të cilat sipas
nenit 7, të këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative pavarësisht gjendjes,
fazës apo shkallës së gjykimit për të cilat padia, ankimi ose rekursi, është depozituar
përpara datës 04.11.2013...”. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1524, datë
15.04.2014, ka vendosur: “Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Tiranë, për
shqyrtimin e çështjes civile me nr.3904/1453 akti, datë rregjistrimi 02.07.2013, si dhe
dërgimin e saj për kompetencë lëndore Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë”.
Në përfundim të shqyrtimit të çështjes administrative nr.4181/260 rregj.them., datë
26.05.2014, në dhomë këshillimi, Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me
vendimin nr.1110, datë 20.05.2015, ka vendosur:
-Ndryshimin e vendimit nr.187, datë 16.05.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër.
-Rrëzimin e kërkesë padisë.

298
-Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të paditësit.
-Kundër vendimit lejohet rekurs në Gjykatën e Lartë brenda 30 ditëve nga e nesërmja e
njoftimit të tij.
Me shkresën nr.4181 akti, rezulton se Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, i ka
dërguar për komunikim vendimin e saj, i cili i është njoftuar paditësit me datë
23.05.2015, nëpërmjet shërbimit postar.
Pasi është njohur me përmbajtjen e këtij vendimi, paditësi ka konstatuar se nga ana e
Gjykatës Administrative te Apelit Tirane, jo vetëm qe nuk i është pranuar ankimi i tij,
përsa i përket kërkimeve të objektit të padisë të rrëzuara, për të cilin kishte
kundërshtuar vendimin nr.187, datë 16.05.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Dibër, por ajo gjithashtu ka ardhur në dijeni të faktit se me vendimin nr.1110, datë
20.05.2015, kjo gjykate kishte vendosur në dhomë këshillimi, pa praninë e palëve për
ndryshimin e vendimit dhe rrëzimin e kërkesë padisë së tij.
Me vendimin nr.110, datë 20.05.2015, të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë,
paditësi Hajri Hyseni, nuk është dakord pasi ky vendim është marrë në keq
interpretim dhe zbatim të gabuar të ligjit material si dhe shkeljeve proceduriale në
rivlerësimin e fakteve dhe provave të këtij gjykimi, prandaj bazuar në nenin 58, të
ligjit nr.49/2012, datë 03.05.2014, e kundërshtojmë atë me ane te këtij rekursi para
Kolegjit Administrativ te Gjykatës se Larte, duke kërkuar prej këtij Kolegji
ndryshimin e këtij vendimi, si dhe te vendimit nr.187, datë 16.05.2013, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Dibër, për pjesën e rrëzuar të kërkesë padisë, për shkaqet dhe
argumentimet ligjore të rekursit të parashtruara si më poshtë:
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes ka rezultuar e provuar se paditësi Hajri Hyseni, është
banues në lagjen e Re të qytetit të Peshkopisë dhe me padinë objekt gjykimi ai ka
vënë në lëvizje Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Dibër, duke pretenduar se në objekt të saj
për zgjidhjen e mosmarrëveshjes juridiko civile me palën e paditur të lindur gjatë
marrëdhënieve të punës për shkak të ndërprerjes në mënyrë të njëanshme të kontratës
së punës nga punëdhënësi me urdhrin nr.18, datë 29.03.2012, të DRSSH Dibër.
Konkretisht rezultoi e provuar se me palën e paditur DRSSH Dibër, paditësi ka qenë në
marrëdhënie pune pa ndërprerje që nga data 03.05.1993-01.03.2012, periudhë gjatë së
cilës ai ka kryer detyra të ndryshme, ndërsa në momentin e ndërprerjes së tyre ka
qenë në detyrën e specialistit të kontrollit të pagesave të ASSH Dibër, në Degën e
Financës, pranë DRSSH Dibër. Marrëdhëniet e punës ndërmjet palëve janë rregulluar
në bazë të dispozitave të Kodit të Punës, kontratës individuale të punës në momentin
e krijimit të këtyre marrëdhënieve juridike të punës dhe me rregulloren e personelit të
ISSH të miratuar me vendimin nr.3/2, datë 26.02.2008, të Këshillit Administrativ.
Referuar kohëzgjatjes së marrëdhënieve të punës ndërmjet palëve prej 19 vjet, si dhe
pikës 1.2, të rregullores kap. II “Kontrata e Punës”, rezulton se midis paditësit si
punëmarrës dhe palës së paditur si punëdhënëse ka patur një kontratë individuale
pune me afat të pacaktuar në kuptim të nenit 140, të K.Punës, pasi me kalimin e afatit
të periudhës së provës dhe tre kontratave të lidhura rrjesht me afat 1 vjeçar, është
kaluar në lidhjen e kontratës së punës pa afat të caktuar.
Gjatë periudhës që paditësi ka punuar si specialiste në detyra të ndryshme pranë DRSSH
Dibër ai është kualifikuar ne fushën e sigurimeve shoqërore në përputhje me
objektivat dhe planin vjetor të ISSH, për punën e kryer dhe realizimin e detyrave
është vlerësuar pozitivisht në çdo fund viti, si dhe gjate këtyre marrëdhënieve të
punës nuk jam ndëshkuar me masa disiplinore administrative.
Por pavarësisht kësaj kohëzgjatje te marrëdhënieve të punës, kualifikimeve përkatëse si
specialist me arsim përkatës dhe vlerësimeve pozitive te punës ne ketë profesion, pala
e paditur DRSSH Dibër me urdhrin nr.7, datë 01.03.2012, ka vendosur: “Pezullimin

299
 nga detyra të specialistit të kontrollit të pagesave në degën e financës z. Hajri Hyseni,
meqenëse ndaj tij është bërë kallëzim penal për veprën penale të ‘Falsifikimit te
dokumentave, parashikuar nga neni 16, i K.Penal. Pezullimi nga detyra bëhet deri në
marrjen e një vendimi përfundimtar urdhër hyn ne fuqi me date 01.03.2012.
Ngarkohet për zbatimin e këtij urdhri Dega e Administrimit të Përgjithshëm dhe ajo e
Financës e DRSSH Dibër.
Ndërsa me urdhrin tjetër nr.18, datë 29.03-2012, “Për marrje mase administrative, largim
nga detyra, DRSSH Dibër ka vendosur: Ndryshimin e urdhërit nr.7, datë 01.03.2012
“Për marrje mase administrative pezullim nga detyra. 2.Marrjen e masës
administrative “Largim nga puna”. Ndërprerja e marrëdhënieve financiare të punës të
bëhet me datë 01.03.2012.
Këto fakte i provuam në seancë me kopjen e këtyre urdhrave të palës së paditur. Ndaj
këtyre urdhërave, fillimisht paditësi me datë 30.03.2012, ka paraqitur ankim
administrativ në ISSH Dibër, duke i kërkuar titullarës së institucionit shfuqizimin e
tij, pasi gjatë kryerjes së detyrës së tij funksionale kishte përmbushur me korrektësi
detyrimet e tij si punëdhënës në përputhje me kontratën e punës dhe Rregulloren e
Personelit.
Por megjithë paraqitjen e këtij ankimi administrative, nga ISSH Tiranë si organi më i
lartë administrativ, paditësi nuk ka marrë asnjë përgjigje zyrtare lidhur me zgjidhjen e
mosmarrëveshjes së tij me palën e paditur dhe ndodhur në të tilla rrethana është
detyruar që çështjen ta bëjë konflikt gjyqësor.
Në nxjerrjen e këtyre urdhërave pala e paditur DRSSH Dibër, është nisur nga konstatimi i
disa ndërhyrjeve në formën e fshirjes së disa emrave të punonjësve duke vendosur
emra të tjerë në rregjistrin themeltar nr.3, të vjetërsisë në punë të ish-NBSH Bulqizë
gjatë hedhjes dhe informatizimit të të dhënave të tij.
Në lidhje me këtë konstatim pala e paditur ka ngritur një grup pune për të analizuar
veprimet e punonjësve që janë marrë me hedhjen e këtyre të dhënave dhe nga ana e
paditësit Hajri Hyseni si i ngarkuar me hedhjen e tyre në sistem i ka provuar
punëdhënësit se, pavarësisht këtyre ndërhyrjeve që kanë rezultuar në këtë regjistër,
emrat e mbivendosur në 75 fletët e rregjistrit themeltar nr.3, të vjetërsisë në punë të
ish-NBSH-së Bulqizë, nuk janë pasqyruar në informatizimin e të dhënave, pasi në
sistem është hedhur përmbajtja e të dhënave origjinale që ka patur rregjistri.
Ndërkohë që paditësi nga ana e tij i provoi gjykatës në seancë se ai nuk kishte patur asnjë
kontakt me rregjistrin themeltar nr.3, të ish-NBSH-se Bulqizë, pasi me hedhjen e të
dhënave të tij në programin e informatizimit të të dhënave, ai që nga data 19.12.2011
nuk kishte patur asnjë lidhje, apo kontakt me këtë regjistër për arsye se në zbatim të
urdhërit të ISSH Tiranë të dërguar me shkresën nr.7317 prot., datë 14.12.2011, me
urdhërin nr.38, datë 19.12.2011, të punëdhënësit DRSSH Dibër, paditësi Hajri Hyseni
ishte ngarkuar me një detyre tjetër, atë të inspektorit të kontributeve të pagesave dhe
objekt i punës së tij ka qenë kontrolli i pagesave të pensioneve që kryheshin nga
qëndrat paguese në qytetin e Peshkopisë. (shih urdhërin nr.38, datë 19.12.2011, të
DRSSH Dibër, që ndodhet në dosje gjyqësore).
Megjithëse nga pala e paditur, u analizua problemi dhe doli përgjegjësia e veprimeve
konkrete të kryer nga sejcili punonjes që ishte ngarkuar me këtë detyrë me urdher
nr.7, date 01.03.2012 DRSSH Diber, vendosi “pezullimin e paditesit nga detyra me
motivacionin se ndaj tij ishte paraqitur kallezim penal ne organet perkatese si i
dyshuar per vepren penale te ‘‘Falsifikimit te dokumentave”, parashikuar nga neni
186 i K.Penal”. Ky urdhër ka hyrë në fuqi me date 01.03.2012.
Nga ana tjetër, me shkresën nr.710 prot., date 05.03.2012, DRSSH Dibër ka paraqitur
kallëzim penal ne Drejtorinë e Policisë Dibër ndaj paditësit dhe shtetasit Hafuz Lita.

300
Nga analiza e motivacionit të zgjidhjes së kontratës së punës prej palës së paditur, në
raport me procedurën ligjore të parashikuar në dispozitat e Kodit të Punës nenet 143,
153, të tij dhe rregullimit përkatës të marrëdhënieve juridike të punës në zbatim të
këtij Kodi, të përcaktuara në përcaktimet e pikave 1, 2 të Kap. V dhe pikën 3, të Kap.
VI të Rregullores së Personelit të ISSH të miratuar me VKA nr.3/2, datë 26.02.2008,
rezulton e provuar se zgjidhja e kontratës së punës me urdhërin nr.18, datë
29.03.2012, është bërë nga DRSSH Dibër, pa shkaqe të justifikuara dhe në
mënyrë të kundërligjshme, prandaj Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, ka
gabuar në zgjidhjen e mosmarrëveshjes me ndryshimin e vendimit të gjykatës së
faktit dhe rrëzimin e kërkesë padisë së paditësit, pasi ajo nuk ka bërë një cilësim të
pasaktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me këtë mosmarrëveshje, por është lidhur
me shkaqet e ankimit të propozuara nga pala e paditur.
Në marrjen e vendimit të saj, Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, ka shkelur nenin
51, të ligjit nr.49/2012, për faktin se ajo ka cënuar vendimin nr.187, datë 16.05.2013,
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, duke i rrëzuar kërkesë padinë paditësit gjate
shqyrtimit ne dhome këshillimi mbi të njëjtat fakte dhe prova të marra gjatë gjykimit
të themelit të çështjes, ndërkohë që nëse kjo gjykatë kishte konstatuar një gjëndje
faktike të ndryshme apo të gabuar të gjykatës së faktit, me qëllim vlerësimin e një
konstatimi të drejtë të kësaj gjëndje, ajo duhej të vendoste për kalimin e çështjes në
seancë gjyqësore me praninë e palëve duke zbatuar parimin e kontradiktoritetit në
gjykim ku palët të zhvillonin debatin gjyqësor të tyre sipas të drejtës së tyre të
parashikuar nga neni 18, i K.Pr.Civile ku asnjë palë nuk mund të gjykohet pa u
dëgjuar ose pa u thirrur në gjykim.
Vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, është i cënueshëm për faktin se ai
është marrë në zbatim të gabuar dhe keq interpretim të gabuar të ligjit material e
konkretisht nenit 153, të K.Punës në kushtet kur nga të dhënat e dosjes rezulton e
provuar se zgjidhja e kontratës së punës së paditësit Hajri Hyseni është bërë nga
punëdhënësi DRSSH Dibër për shkaqe të pajustifikuara.
Vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, është rrjedhojë e mos respektimit të
neneve 143, 145 dhe 155/3, të K.Punës për faktin se i ka cënuar paditësit të drejtën e
tij për të përfituar dëmshpërblimet e pretenduara sipas këtyre dispozitave në rrethanat
kur zgjidhja e kontratës së punës është vërtetuar se është bërë nga punëdhënësi në
mënyrë të menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara, pa respektuar afatin e
njoftimit.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, e ka zbatuar në mënyre të gabuar nenin 155/3, të
K.Punës për faktin se ajo megjithëse ka arritur në përfundimin se “pala e paditur ja ka
zgjidhur paditësit kontratën e punës në mënyre te menjëhershme dhe pa shkaqe te
justifikuara, duke vepruar në kundërshtim me nenet 143 dhe 153, të K.Punës dhe se
nga ana e tij paditësi si punëmarrës ka përmbushur të gjitha detyrimet që kanë lidhje
me marrëdhënien e punës dhe për këtë nuk ka pretendime pala e paditur nga ana tjetër
ajo nuk e ka deklaruar të pavlefshme këtë mënyrë zgjidhje të kontratës së punës duke
rregulluar pasojat e saj me anullimin e urdhërit nr.18, datë 29.03.2012, të DRSSH
Dibër për largimin nga puna dhe kthimin e paditësit në vendin e mëparshëm të punës
së tij, sepse me hyrjen në fuqi të ligjit nr.49/2012, në nenin 3, të këtij ligji ligjvënësi
ka garantuar një mbrojtje të re të të drejtave të punëmarrësit nga veprimet e padrejta
dhe abuzive të punëdhënësit.
Arsyetimi i gjykatës për pjesën e rrëzuar të padisë është i gabuar, sepse konkluzionet e saj
janë të bazuara në keq zbatim te nenit 155/3, të Kodit të Punës, si dhe ne kundërshtim
me frymën e nenit 44, te Kushtetute se RSH dhe nenit 6, te KEDNJ.

301
 Zbatimi i gabuar i nenit 155/3, të Kodit të Punës konsiston në faktin se gjykata nga njëra
anë bën një analize të saktë të shkaqeve te papërligjura te zgjidhjes se kontratës se
punës nga pala e paditur, por ajo nga ana tjetër nuk i zgjidh pasojat qe ka sjelle kjo
mënyrë zgjidhje ne raport me atë sa ka parashikuar ligjvënësi ne piken 3, të kësaj
dispozite ne lidhje me rikthimin e paditësit ne vendin e mëparshëm te punës.
Vendimi përfundimtar i gjykatës persa i përket disponimit te saj për rrëzimin e kërkimit
te paditësit për rikthimin e tij ne vendin e mëparshëm te punës, vjen ne kundërshtim
me nenin 486 te K.Pr.Civile për faktin se gjykata e ka bazuar zgjidhjen e ceshtjes ne
konkluzionet e vendimit unifikues nr.31, date 14.04.2003, te Kolegjeve te Bashkuara
te Gjykatës së Lartë, ndërkohe që konkluzionet e këtij vendimi për unifikimin e
praktikes gjyqësore nuk janë me të detyrueshme për gjykatën ne kushtet kur me ligjin
nr.9125, date 29.07.2003, është ndryshuar neni 155, i Kodit te Punës.
Pra referimi i gjykatës ne këtë vendim unifikues është i gabuar.
Konkretisht objekti i mosmarrëveshjes se vendimit unifikues nr.31, date 14.04.2003, ku
Gjykata e Larte ka dhënë konkluzionet e saj lidhet me anullimin e urdherit nr.298,
date 22.04.2002 te Drejtorit te Policisë se Qarkut Shkodër, marrëdhënie pune kjo qe
rregullohet sipas një ligji te posaçëm “Për Policinë e Shtetit”, ndërsa marrëveshja
objekt gjykimi është një marrëdhënie pune që rregullohet nga dispozitat e Kodit të
Punës.
Gjykata nuk ka zbatuar drejtë udhëzimet e nenit 106, të K.Pr.Civile për faktin se ajo nuk
ka ngarkuar palës se paditur pagimin e te gjitha shpenzimeve gjyqësore te kryera nga
paditësi ne gjykimin e padisë se tij në kushtet kur është provuar dhe pranuar prej saj
se zgjidhja e kontratës se punës ka ardhur për faj te saj.
Prandaj bazuar ne shkaqet e këtij rekursi, ne nenet 58 e 63/dh, te ligjit nr.49/2012, date
03.05.2012, i kërkojmë Kolegjit Administrativ te Gjykatës se Larte Tirane qe pas
shqyrtimit gjyqësor te tij ne dhome këshillimi ose seance gjyqësore, ne përfundim te
vendosi:
1-Ndryshimin e vendimit nr.1110, datë 20.05.2015, të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë.
2-Ndryshimin e pjesshëm të vendimit nr.187, datë 16.05.2013, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Dibër, duke e ndryshuar atë përsa i përket kërkimeve të tjera të objektit të
padisë së paditësit Hajri Hyseni të rrëzuara në këtë vendim.
3-Pranimin e kërkesë padisë së paditësit Hajri Hyseni sipas objektit të saj.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtarit Andi Çeliku dhe diskutoi çështjen në
tërësi,

302
 VËREN
I. RRETHANAT E ÇËSHTJES:

1.Pala e paditur ka marrë ndaj paditësit, masën disiplinore pezullim nga detyra si
specialist i kontrollit të pagesave në degën e financës, meqenëse ndaj tij është bërë kallëzim
penal për veprën penale të “Falsifikimit të Dokumenteve” parashikuar nga neni 186, i
K.Penal.
Sipas këtij vendimi, është urdhëruar ndërprerja e marrëdhënieve financiare në datën e
hyrjes në fuqi të këtij urdhri, 01.03.2012.
Baza faktike e kësaj vendimmarrje, rezulton të ketë pikënisje, nxjerrjen e urdhrit
nr.4709, datë 01.08.2012, të ISSH Tiranë, për realizimin e programit të saj në fushën e
informatizimit të sistemit të sigurimeve shoqërore.
Në bazë të këtij urdhri i padituri DRSSH Dibër, ka urdhëruar fillimin e punës për
certifikimin dhe hedhjen e të dhënave në programin e informatizuar për personat që kanë
punuar në ndërmarrje dhe institucione shtetërore para vitit 1993.
Për këtë DRSSH Dibër, ka urdhëruar ndër të tjera edhe paditësin si punonjës që
ngarkohej me hedhjen e këtyre të dhënave, vërtetuar me urdhrin nr.30, datë 01.11.2011.
Paditësi ka kryer këtë detyre me disa regjistra, ndër të cilët edhe regjistri nr.3, i
Ndërmarrjes Bujqësore Bulqizë.
Sipas procesverbalit për përkatësinë e regjistrave si dhe informacionit të Zyrës së
Arkivit datë 29.02.2012, rezulton se regjistri në fjalë i është vënë në dispozicion paditësit me
datë 19.12.2011 dhe është dorëzuar prej paditësit me datë 28.02.2012.
Nga ana e punonjësve të arkivit, është konstatuar se janë bërë ndërhyrje në formën e
fshirjes së të dhënave të emrave ekzistues, duke vendosur emra të tjerë, gjithashtu, regjistrit i
ka munguar indeksi përkatës i fuqisë punëtore si dhe fleta e certifikimit. Përkatësisht këto
ndërhyrje rezultojnë ne rreth 75 fletë të këtij regjistri.
Me datë 05.03.2012, është paraqitur kallëzim pranë Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor
Dibër, për të cilin është mbajtur akt konstatimi përkatës.
Sipas informacionit të grupit të punës, datë 16.03.2012, pasqyrohen konstatimet në
lidhje me verifikimin e procesit të punës së paditësit në 9 regjistrat e lënë për detyrë në
procesin e informatizimit të të dhënave, ku pasqyrohet parregullsi në lidhje me pasqyrimin e
të dhënave sipas formularit të certifikimit me atë të regjistrit, plotësuar mbyllja.
Me datë 21.03.2012, me shkresën nr.842 prot, pala e paditur rezulton të ketë nxjerrë
njoftim me shkrim për paditësin për realizimin e takimit me datë 26.03.2012, duke
parashtruar në këtë shkresë arsyet e takimit, referuar informacionit të datës 29.02.2012 dhe
datë 16.03.2012, si dhe praktika e dokumentimit të këtij procesi pune kryer nga paditësi.
Me datë 26.03.2012, në takimin e njoftuar paditësit, ka kundërshtuar duke pretenduar
për hedhje të sakta të të dhënave dhe se nuk qëndrojnë pretendime për ndërhyrje në regjistër.
Rezulton se me datë 29.03.2012, titullari i të paditurit ka nxjerrë urdhrin nr.18, për
marrjen e masës largim nga puna për paditësin, duke urdhëruar që ndërprerja e
marrëdhënieve financiare caktohet me datë 01.03.2012.
Paditësi duke mos qenë dakort me këtë zgjidhje, i është drejtuar gjykatës me padinë
objekt shqyrtimi, për anullimin e urdhrit nr.18, datë 29.03.2012, për largimin e tij nga puna,
rikthimin në vendin e mëparshëm të punës dhe pagimin e pagës nga 01.03.2012 deri në
rikthim.
Gjithashtu me anë të padisë ka kërkuar dhe dëmshpërblimin përkatës sipas objektit të
padisë, me referencë dispozitat e Kodit të Punës, që rregullojnë pasojat e zgjidhjes së
kontratës së punës pa afat të caktuar, pa shkak të justifikuar dhe pa respektuar procedurën
dhe afatin e njoftimit.

303
 II. VENDIMI DHE ARSYETIMI I GJYKATËS:

2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr.187, datë 16.05.2013, ka

vendosur:
“1.Pranimin e pjesshëm të padisë.
2.Detyrimin e palës së paditur DRSSH Dibër, ti paguaje paditësit Hajri Hyseni, 12
paga bruto, mujore si dëmshpërblim për zgjidhje të menjëhershme te pajustifikuar te
kontratës se punës, 3 paga bruto, për mosrespektim të afatit të njoftimit sipas nenit 143/1,
K.Punës dhe 20 paga neto 15 ditore si shpërblim për vjetërsi në punë.
Si referencë page, të merret paga që paditësi ka marrë në muajin e fundit të
marrëdhënies së punës.
3.Rrëzimin e kërkesës për rikthimin në vendin e mëparshëm të punës dhe shpërblimin
për mosrespektimin e procedurës së pushimit nga puna.
4.Shpenzimet gjyqësore të përbëra nga 12000 lekë taksë regjistrimi padie, i
ngarkohen palës së paditur DRSSH Dibër.
Kundër këtij vendimi kanë bërë ankim palët ndërgjyqëse pala e paditur, Drejtoria
Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Dibër.
Me arsyetimin:
Zgjidhja e kontratës se punës cilësohet si e pajustifikuar dhe e menjëhershme.
Zgjidhja e marrëdhënies se punës është e pabazuar dhe pa shkaqe te arsyeshme.
Kushtet dhe aspektet ligjore që legjitimojnë këtë vendimmarrje parashikohen ne dispozitën
ligjore te nenit 146, te Kodit te Punës.
Nëse i përmbahemi parashikimit respektiv, pretendimi i paditësit dhe vendimmarrja e
gjykatës bazohet në shkaqet e kësaj dispozite dhe po ashtu provohet mbi prova shkresore.
Bazuar ne nenin 153, të Kodit te Punës, provohet qe ne rastet e zgjidhjes se
menjëhershme te kontratës se punës për shkaqe te justifikuara nuk mund te procedohet me
afatin e njoftimit persa parashikon neni 143, i Kodit të Punës. Vetëm në rast të zgjidhjes së
kontratës së punës në referim të nenit 144, të Kodit të Punës është në detyrimin e palës së
paditur të zbatojë afatin e njoftimit.
Gjithashtu gjykata me vendimin e saj ka pranuar kërkimin e paditësit në referim të
nenit 145, të Kodit të Punës për shpërblim vjetërsie. Në referim të kësaj dispozite ligjore
efektet e saj shtrihen në kushtet e zgjidhjes së kontratës së punës pa shkaqe të arsyeshme. Në
rastin konkret, është provuar që zgjidhja e kontratës së punës ka qenë e menjëhershme dhe
për shkaqe të pajustifikuara.
Gjykata me të drejtë ka arritur në konkluzionin se zgjidhja e kontratës së punës së
paditësit është bërë në mënyrë te menjëhershme dhe pa shkaqe te justifikuara, por
pavarësisht këtij konkluzioni, gjykata eshte mjaftuar ne zgjidhjen e pasojave qe kane rrjedhur
nga kjo mënyrë zgjidhje vetëm me dhënien e disa dëmshpërblimeve dhe nuk ka marre ne
konsiderate kërkimet e paditësit për anullimin e urdhrit nr.18, datë 29.03.2012, të palës se
paditur duke e detyruar këtë te fundit qe te rikthente paditësin në vendin e mëparshëm të
punës.
Vendimi përfundimtar i gjykatës persa i përket disponimit te saj për rrëzimin e
kërkimit te paditësit për rikthimin e tij ne vendin e mëparshëm te punës, vjen ne kundërshtim
me nenin 486 te K.Pr.Civile për faktin se gjykata e ka bazuar zgjidhjen e ceshtjes ne
konkluzionet e vendimit unifikues nr.31, date 14.04.2003, te Kolegjeve te Bashkuara te
Gjykatës se Larte, ndërkohë qe konkluzionet e këtij vendimi për unifikimin e praktikes
gjyqësore nuk janë me te detyrueshme për gjykatën ne kushtet kur me ligjin nr.9125, date
29.07.2003, eshte ndryshuar neni 155, i Kodit te Punës.

304
 3. Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.1110, datë 20.05.2015, ka
vendosur:
-Ndryshimin e vendimit nr.187, datë 16.05.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Dibër.
-Rrëzimin e padisë.
-Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të paditësit.
-Kundër vendimit lejohet rekurs ne Gjykatën e Larte brenda 30 ditëve nga e nesërmja
e njoftimit te tij.
Me arsyetimin:
Lidhur me shkaqet e ankimit për palën paditëse, Kolegji Administrativ i Apelit
vlerëson të drejtë vendimmarrjen e gjykatës në zbatim të praktikës së njehsuar me vendimin
unifikues nr.7, dt.01.06.2011.
Në këtë vendim Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë shprehen se:
“Në rast të zgjidhjes së kontratës së punës, pavarësisht se organi administrativ për
rastet e administratës publike, shprehet me një akt të marrë nga drejtuesi i organit, kjo nuk
do të thotë që jemi përpara marrëdhënieve administrative, pra shprehjes së vullnetit të
organit në kuptim të marrëdhënieve administrative, por jemi përpara shprehjes së vullnetit të
punëdhënësit për zgjidhjen e kontratës së punës. Pra me këtë do të kuptojmë se kemi të bëjmë
me një marrëdhënie pune midis punëdhënësit dhe punëmarrësit dhe jo më me një
marrëdhënie administrative. Pra punëmarrësi nuk mund të ngrejë padi për goditjen e aktit
administrativ, por mund të ngrejë padi për kërkimin e pasojave që rrjedhin nga zgjidhja e
kontratës së punës...”
Po ashtu, edhe kërkimi për rikthim në vendin e mëparshëm të punës, me të drejtë
është rrëzuar nga gjykata e shkallës së parë, për shkak se e drejta e rikthimit në punë nuk
gëzon mbrojtje ligjore, ndërsa e drejta e dëmshpërblimit është një e drejtë që gëzon mbrojtje..
” qëndrim unifikuar me vendimin nr.31, datë 14.4.2003, të Kolegjet të Bashkuara të Gjykatës
se Lartë.
Ndërsa çmon se, në të kundërt sa ka vlerësuar me vendimin objekt ankimi, i padituri
argumenton e provon pretendimin e tij se largimi i paditësit nga detyra është i motivuar
ligjërisht. Ndaj Kolegji, çmon se duhet vendosur ndryshimi i vendimit 187, datë 13.05.2013,
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër dhe rrëzimi i padisë.
Shkaqet e justifikuara të zgjidhjes se kontratës se punës janë; të provuara në
administrim shkaqet të dosjes gjyqësore mbi provat e paraqitura nga pala e paditur. Më
konkretisht ne kushtet kur nga ana e organit te akuzës referuar dhe akt ekspertimit teknik
nr.6153, date 09.06.2012, është provuar se 75 faqe të Regjistrit nr.3, të Ndërmarrjes Bulqizë,
ka ndërhyrje falsifikuese te tipit mbulime të shkrimeve të mëparshme me korrektor, fshirje të
ndryshme kimike dhe shkrimit të emrave të tjerë sipër tyre, provohet plotësisht se zgjidhja e
kontratës së punës është bazuar në nenin 153, te Kodit te Punës, për sa kohe qe ndërhyrjet
falsifikuese ne regjistër janë bere gjatë kohës që regjistri ka qene i administruar nga paditësi.
Një element dhe fakt i tille ka te beje drejtpërdrejt me përcaktimet e nenit 153, te
Kodit te Punës pasi vlerësohen si shkaqe te justifikuara tej gjitha rrethanave të renda që nuk
lejojnë sipas parimit të mirëbesimit t’i kërkohet atij qe ka zgjidhur kontratën vazhdimin e
marrëdhënieve te punës.
Përveç sa më sipër, pas ushtrimit te kallëzimit penal, referuar faktit qe paditësi gjate
procesit te hedhjes dhe informatizimit të të dhënave për personat që kanë punuar në
ndërmarrje dhe institucione shtetërore para vitit 1993, ka punuar dhe me regjistra të tjerë
përveç regjistrit nr.3, të Ndërmarrjes Bujqësore Bulqizë.
Me urdhrin nr.9, date 07.03.2012, te DRSSII Dibër është ngritur grupi i punës me
qellim kontrollin e regjistrave te tjerë te ndërmarrjeve shtetërore të cilat paditësi i kishte

305
hedhur ne sistemin e informatizimit të të dhënave te pasqyruara ne formularët e çertifikimit
me të dhënat përkatëse në disa prej fletëve te regjistrave.
Ne këto kushte grupi i punës ka vene ne dijeni titullarin e DRSSH Dibër sipas
informacioneve të datës 16.03.2011, në përmbajtje të të cilit pasqyrohet fakti se ne
krahasimin e te dhënave me formularët e certifikimit dhe kontrollit te flete regjistrave te cilat
paditësi i ka hedhur ne sistemin e informatizuar, rezultonte që të kishte mospërputhje të të
dhënave, si rezultat i ndërhyrjes përkatëse në mbylljen e regjistrave, hedhjen e periudhave të
tjera te punës pas çertifikimit te fletëve, mospërputhje te emrave te shënuar ne formularët e
certifikimit me emrat ne faqet respektive te regjistrit dhe ndryshime ne formatet e akteve
respektive.
Marrëdhënia e punës së paditësit ka qenë pa afat të caktuar dhe është zgjidhur nga
pala e paditur ne vitin e 19-të, të saj (03.05.1993 - 01.03.2012).
Sipas nenit 141, të K.Punës sipas të cilit “Kontrata me kohëzgjatje të pacaktuar
përfundon kur zgjidhet nga njëra palë dhe përfundon afati njoftimit.
Në vlerësim të argumenteve prapësuese të palës Kolegji mbështetet në përcaktimet e
nenit 153, të Kodit të Punës, në paragrafin e parë të të cilit është e lejueshme ndërprerja e
menjëhershme e Kontratës së punës për shkaqe të justifikuara.
Kjo dispozite shkarkon punëdhënësin nga respektimi i afatit te njoftimit ne këtë rast
tre mujor kur parashikon se Punëdhënësi e punëmarrësi në çdo kohë, mund të zgjidhin
menjëherë kontratën për shkaqe të justifikuara.
Me tagrin shtetëror rregullator te marrëdhënieve te punës ligjvënësi ka dhënë
përkufizimin e shkaqeve te justifikuara dhe detyrimin e gjykatës për vlerësimin e tyre ne
mosmarrëveshjet ne fjale ne paragrafët vijues te kësaj dispozite me përmbajtjen se:
Vlerësohen si shkaqe të justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë, sipas
parimit të mirëbesimit t’i kërkohet atij qe ka zgjidhur kontratën vazhdimin e marrëdhënieve
të punës.
Gjykata vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme të
kontratës. Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet
kontraktuale me faj të rëndë si edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me
faj të lehtë në mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit.
Në rastin në shqyrtim Kolegji çmon se i padituri punëdhënës ka provuar ligjshmërinë
e vendimmarrjes se tij për marrjen e masës për largim nga puna te paditësit.
Kolegji vlereson se largimi paditësit ne rrjedhoje te marrjes se masës disiplinore nuk
ka varësi nga mënyra e përfundimit te procesit penal, pra përjashtimi nga përgjegjësia
penale nuk passjell apriori edhe përfundime se nuk ka vend për përgjegjësi disiplinore.
Procesi penal ne ngarkim te një punëmarrësi nuk shmang përgjegjësinë e tij disiplinore dhe
as konkluzionet e te dhënat e nxjerra nga shqyrtimi i saj nga punëdhënësi.
Nga përmbajtja e materialeve të çështjes provohet se paditësi ka patur, ndër të tjera,
ne ruajtje me qëllim hedhjen e të dhënave, regjistri nr.3, te ish Ndërmarrjes Bujqësore
Bulqizë. Periudha qe ky regjistër eshte disponuar nga paditësi është 19.11.2011 -
29.02.2012, ndërsa nuk kundërshtohet fakti se ne këtë regjistër ka patur ndërhyrje mekanike
me fshirje dhe shtim i disa emrave te tjerë ne te dhënat e 75 fletëve te këtij regjistri.
Sa më sipër përmbahet edhe në vendimin e pushimit të çështjes penale date
29.07.2012.

Sipas këtij vendimi, nuk provohen thëniet e paditësit ne ngarkim te shtetasit Hafuz
Lita, se ky i fundit ne kohe te ndryshme kishte patur çelësat e zyrës se tij ku ndodhej regjistri
dhe se ne këto momente te këtë bere ndërhyrje.

306
 Ne këtë drejtim çmohet se nga ana e paditësit nuk është mirë administruar regjistri ne
fjale, rezultuar me ndërhyrje falsifikuese në të dhënat e tij dhe fakt qe ngarkon me përgjegjësi
paditësin.
Ne vlerësimin e saj Kolegji mban parasysh edhe informacionin e rezultuar nga
verifikimet ne regjistrat e tjerë me te cilat paditësi ka qene ngarkuar, ku sipas informacionit
përkatës date 16.03.2012 kane rezultuar gjithashtu mospërputhje.
Kolegji vlereson se veprimtaria e paditësit plotëson ne standartin e kërkuar kushtet
kumulative të nenit 153, të Kodit të Punës, me pasojë cënimin e rëndë të parimit të
mirëbesimit në këtë marrëdhënie pune.
Për rrjedhoje, ne te kundërt sa përfundon gjykata e shkalles se pare, largimi i
paditësit eshte kryer në përputhje me nenin 153, të Kodit të Punës, për shkaqe të justifikuara.
Në lidhje me procedurën e zgjidhjes se kontratës se punës rezulton te jene zbatuar nga
punëdhënësi kërkesat sipas afateve dhe hapave procedurale të nenit 144, te K.Pr.Civile.
Kështu rezulton se paditësi është njoftuar me shkrim me date 21.03.2012 për takimin
e datës 26.03.2012, ku janë parashtruar rezultatet e verifikimeve te hera nga grupi punës,
paditësi ka marre pjese dhe eshte dëgjuar ne këtë takim dokumentuar me procesverbalin
përkatës si dhe masa e largimit nga puna eshte marre me date 29.03.2012.
Në rrjedhojë të përfundimeve si më sipër duke gjetur të motivuar zgjidhjen e
menjëhershme të kontratës së punës nuk ka vend edhe kërkimi për përfitimin e shpërblimit
për vjetërsi në punë.
Për shkaqet si më sipër arsyetuar, Kolegji Administrativ i Apelit konkludon se duhet
vendosur ndryshimi i vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër dhe rrëzimi i padisë si e
pambështetur në ligj dhe në prova.

III. LIGJI I ZBATUESHËM:

4. Nenet 31, 32, 43, 106/1, 153 te K.Pr.Civile. Nenet 9.11, 32, 129, 143, 144, 145,
153, 155, të Kodit te Punes; Rregullorja “Për personelin e ISSH miratuar me vendimin
nr.3/2, date 26.02.2008, të Këshillit Administrativ, 145, 153, 155 te Kodit te Punës;
Rregullorja “Per personelin e ISSH” miratuar me vendimin nr.3/2, date 26.02.2008, të
Këshillit Administrativ

IV. ARSYETIMI I KOLEGJIT ADMINISTRATIV DHE ZGJIDHJA E ÇËSHTJES:

5. Kundër vendimit nr.1110, datë 20.05.2015, të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë, ka ushtruar rekurs pala paditëse Hajri Hyseni, i cili ka kërkuar prishjen e vendimit të
Gjykatës Administrative të Apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së
parë, duke parashtruar shkaqet e përmendura në mënyrë të përmbledhur në pjesën hyrëse të
këtij vendimi.
6. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë pasi u njoh me aktet e dosjes gjyqësore,
vendimet e gjykatave, shkaqet e parashtruara në rekurs vlerëson se vendimi i gjykatës së
shkallës së parë është marrë në zbatim të drejtë të ligjit material dhe procedural dhe si i tillë
duhet lënë në fuqi.
7. Konkretisht, shkaku për të cilin paditësi është larguar nga detyra kishte të bënte me
“konstatimet në lidhje me verifikimin e procesit të punës së paditësit, në 9 regjistrat e lënë
për detyrë në procesin e informatizimit të të dhënave, ku pasqyrohet parregullsi në lidhje me
pasqyrimin e të dhënave sipas formularit të certifikimit me atë të regjistrit, plotësuar
mbyllja”.
Sipas gjykatës së shkallës së parë, paditësi nga ana e tij i provoi gjykatës se ai nuk
kishte patur asnjë kontakt me rregjistrin themeltar nr.3, të ish-NBSH-së Bulqizë.

307
 8. Kolegji nisur nga urdhëri nr.38, datë 19.12.2011, i DRSSH Dibër, ndodhur në
dosjen gjyqësore, vëren se paditësi nga data 19.12.2011, nuk kishte patur asnjë lidhje, apo
kontakt me këtë rregjistër, pasi me hedhjen e të dhënave në programin e informatizimit të
të dhënave për arsye se në zbatim të urdhërit të ISSH Tiranë, të dërguar me shkresën
nr.7317 prot., datë 14.12.2011, me urdhërin nr.38, datë 19.12.2011, të punëdhënësit
DRSSH Dibër, paditësi Hajri Hyseni, ishte ngarkuar me një detyrë tjetër atë të inspektorit
të kontributeve të pagesave dhe objekt i punës së tij ka qenë kontrolli i pagesave të
pensioneve që kryheshin nga qendrat paguese në qytetin e Peshkopisë.
9. Kolegji vëren se me të drejtë gjykata e shkallës së parë ka arsyetuar se megjithëse
paditësi ka vepruar sipas rregullores së institucionit, ai ka treguar neglizhencë në drejtim të
trajtimit të rastit, veprime të cilat nuk mund të konsiderohen rrethana të tilla të rënda, që
cenojnë besimin e punëdhënësit tek puna e punëmarrësit. Këtu mbahet parasysh edhe fakti i
mungesës së masave disiplinore të mëparshme ndaj ti dhe koha e gjatë në atë detyrë. Në këto
kushte, Kolegji vlerëson se shkaqet për të cilat pala e paditur ka zgjidhur në mënyrë të
njëanshme dhe të menjëhershme marrëdhënien e punës me paditësin nuk janë të justifikuara
në kuptim të nenit 153, të K.Punës. Rezulton e provuar se zgjidhja e kontratës së punës
me urdhërin nr.18, datë 29.03.2012 është bërë nga DRSSH Dibër, pa shkaqe të
justifikuara dhe në mënyrë të kundërligjshme, prandaj Gjykata Administrative e Apelit
Tiranë, ka gabuar në zgjidhjen e mosmarrëveshjes me ndryshimin e vendimit të gjykatës së
faktit dhe rrëzimin e kërkesë padisë së paditësit, pasi ajo nuk ka bërë një cilësim të pasaktë të
fakteve dhe veprimeve që lidhen me këtë mosmarrëveshje, por është lidhur me shkaqet e
ankimit të propozuara nga pala e paditur.
Si rrjedhojë, pala e paditur është e detyruar të dëmshpërblejë paditësin lidhur me
zgjidhjen e menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara, sipas dispozitave përkatëse të Kodit
të Punës. Lidhur me masën e dëmshpërblimit si rrjedhojë e zgjidhjes së menjëhershme dhe të
pajustifikuar të kontratës së punës, Kolegji vëren se, referuar nenit 155/3 të K.Punës, gjykata
e shkallës së parë ka kryer një analizë të rrethanave të çështjes.
10. Nisur nga sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se
vendimi nr.1110, datë 20.05.2015, i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë duhet prishur
dhe duhet lënë në fuqi vendimi nr.187, datë 16.05.2013, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Dibër.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63, të Ligjit nr.49,
datë 03.05.2012 të “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”.

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1110, datë 20.05.2015, të Gjykatës Administrative të Apelit
dhe lënien në fuqi të vendimit nr.187, datë 16.05.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Dibër.

Tiranë, më 05.07.2017

308
 MENDIMI I PAKICËS
Si gjyqtar në pakicë kam qëndrimin se Kolegji Administrativ, në dhomën e
këshillimit, në kuadër të shqyrtimit të pranueshmërisë sipas ligjit të shkaqeve të ngritura në
rekurs, nuk duhet të kishte vendosur prishjen e vendimit nr.1110 datë 20.05.2015 të Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.187 datë 16.05.2013 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, por duhet vetëm të dispononte shqyrtimin e çështjes në
seancë gjyqësore me praninë e palëve, për motivin e përcaktuar në shkronjën “c” të nenit 62
të ligjit nr.49/2012.
Si gjyqtar në pakicë, në parim, kam qëndrim të ndryshëm nga shumica e Kolegjit
Administrativ për mënyrën e disponimit pas shqyrtimit të çështjes në dhomë këshillimi nisur
nga përcaktimet kushtetuese dhe ligjore mbi natyrën e gjykimit dhe mënyrën e disponimit
nga Gjykata e Lartë, në dhomë këshillimi dhe në seancë gjyqësore.
Nisur nga interpretimi dhe zbatimi i dispozitave kushtetuese dhe atyre procedurale të
gjykimit, kam mendimin se, me hyrjen në fuqi të ligjit nr.39/2017 “Për disa shtesa dhe
ndryshime në ligjin nr.49/2012, “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë nuk e ka më kompetencën për të disponuar në dhomë këshillimin me
vendim të ndryshëm nga ai i mospranimit të rekursit apo shqyrtimit të çështjes në seancë
gjyqësore, madje mënyra e disponimit të këtij Kolegji ka ndryshuar edhe për sa i përket
vendimarrjes së tij në seancë gjyqësore. Kështu, në nenin 58 parashikohet se:
“Neni 58 Shkaqet për rekurs
Vendimet e shpallura nga Gjykata Administrative e Apelit në rastet që parashikohen
në këtë ligj, mund të ankimohen me rekurs në Gjykatën e Lartë:
a) për zbatim të gabuar të ligjit material ose procedural, të një rëndësie themelore
për njehsimin, sigurinë dhe/ose zhvillimin e praktikës gjyqësore;
b) kur vendimi i ankimuar është i ndryshëm nga praktika e Kolegjit Administrativ ose
e Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë;
c) ka shkelje të rënda të normave procedurale, me pasojë pavlefshmërinë e vendimit
ose të procedurës së gjykimit.”.
Ndërsa, në nenin e ri 60/1 dhe 62 të ligjit nr.49/2012, pas shtesave dhe ndryshimeve
me ligjin nr.39/2017, përcaktohet se Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mund të
disponojë në dhomë këshillimi apo në seancë gjyqësore vetëm në këto mënyra:
“Neni 60/1
Gjykata vendos në dhomë këshillimi mospranimin e rekursit, në rastet kur është bërë
për shkaqe të ndryshme nga ato që parashikon neni 58 i këtij ligji.
Neni 62 Gjykimi në seancë gjyqësore
1. Gjykata, në dhomë këshillimi, vendos shqyrtimin e çështjes në seancë gjyqësore me
praninë e palëve në rast se:
a) rekursi është paraqitur ndaj një vendimi të apelit administrativ, lidhur me gjykimin e
aktit nënligjor normativ;
b) konstaton se vendimi i apelit administrativ është i ndryshëm nga praktika e kolegjit
administrativ ose edhe e kolegjeve të bashkuara të Gjykatës së Lartë;
c) vlerësohet e nevojshme nga kolegji administrativ thirrja dhe dëgjimi i palëve për shkak
të problematikës ose kompleksitetit të çështjes.
2. Vendimi i mësipërm, data dhe ora e seancës gjyqësore u njoftohen palëve nga
sekretaria gjyqësore, të paktën 15 ditë para datës së zhvillimit të seancës gjyqësore. »
Me përmbajtjen e mëparshme të dispozitës së nenit 63, jo vetëm në seancë
gjyqësore por madje edhe në dhomën e këshillimit, Kolegji Administrativ mund të
dispononte

309
 “Neni 63 Vendimi i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrton çështjen në dhomë këshillimi ose
seancë gjyqësore, vendos:
“a) mospranimin e rekursit, në rastet kur është bërë për shkaqe të ndryshme nga ato
që parashikon neni 58 i këtij ligji;
b) prishjen e vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit dhe lënien në fuqi të vendimit
të gjykatës administrative të shkallës së parë;
c) prishjen e vendimit të apelit dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën
Administrative të Apelit me tjetër trup gjykues;
ç) prishjen e vendimit dhe pushimin e gjykimit të çështjes;
d) prishjen e vendimeve të Gjykatës Administrative të Apelit dhe të gjykatës
administrative të shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në shkallë të parë me
tjetër trup gjykues;
dh) ndryshimin e vendimeve të shkallës së parë dhe të apelit;
e) lënien në fuqi të vendimit të apelit. »
Pra, në ndryshim nga përcaktimet e mëparshme, Kolegji Administrativ jo vetëm që
nuk ka më kompetencë të disponojë në dhomë këshillimi në mënyrë tjetër veçse për kalimin
e çështjen në seancë apo për mospranim rekursi, por gjithashtu nuk ka më kompetencë për të
disponuar, në seancë gjyqësore, prishjen e vendimeve të gjykatës së apelit dhe atij të shkallës
së parë duke e dërguar për rishqyrtim në gjykatën administrative të shkallës së parë, si edhe
kompetencën për të ndryshuar vendimet e gjykatës administrative të shkallës së parë dhe
gjykatës administrative të apelit duke disponuar vetë për pranimin a rrëzimin, tërësisht a
pjesërisht, të padisë.
Përsa i përket heqjes apo ndryshimit të kompetencës dhe mënyrës së disponimit në
dhomë këshillimi apo në seancë gjyqësore, kam mendimin se nuk kemi të bëjmë me një
ndryshim të zakonshëm të mënyrës së procedimit dhe të disponimit të Gjykatës së Lartë kur
ajo shqyrton mosmarrëveshjet administrative, por me një ndryshim të posaçëm, të cilin
ligjvënësi e ka votuar për të pajtuar natyrën e gjykimit administrativ në Gjykatën e Lartë me
rolin dhe misionin që kësaj gjykate i ka përcaktuar Kushtetuta pas ndryshimeve thelbësore të
bëra me ligjin kushtetues nr.76/2016.
Në formulimin e mëparshëm të nenit 141 të Kushtetutës përcaktohej se:
“1.Gjykata e Lartë ka juridiksion fillestar dhe rishikues. Ajo ka juridiksion fillestar
kur gjykon akuzat penale kundër Presidentit të Republikës, Kryetarit dhe anëtarëve të
Këshillit të Ministrave, deputetëve, gjyqtarëve të Gjykatës së Lartë dhe gjyqtarëve të Gjykatës
Kushtetuese.
2. Për njësimin ose ndryshimin e praktikës gjyqësore, Gjykata e Lartë ka të drejtë të
tërheqë për shqyrtim në kolegjet e bashkuara çështje të caktuara gjyqësore.”.
Ndërsa, në përmbajtjen aktuale të nenit 141 të Kushtetutës parashikohet se:
“1. Gjykata e Lartë shqyrton çështje lidhur me kuptimin dhe zbatimin e ligjit për të
siguruar njësimin ose zhvillimin e praktikës gjyqësore, sipas ligjit.”.
2. Për ndryshimin e praktikës gjyqësore, Gjykata e Lartë tërheq për shqyrtim në
Kolegjet e Bashkuara çështje të caktuara gjyqësore të vendosura nga kolegjet, sipas ligjit.”.
Ndryshimet që ka pësuar neni 141 i Kushtetutës janë thelbësore, jo vetëm duke i
hequr Gjykatës së Lartë kompetencat e natyrës së juridiksionit fillestar, por edhe duke e
ngushtuar funksionin e saj të zakonshëm në atë të një gjykate ligji, klasike kasacioni, për të
mos pasur më funksionin e një gjykate ligji (e jo vetëm) me juridiksion të gjerë rishikues.
Madje, ligjvënësi, sipas interpretimit që vetë i ka bërë Kushtetutës, me ligjin nr.39/2017 ka
shprehur vullnetin që Gjykata jonë e Lartë të ketë kompetenca edhe më të ngushtuara se
gjykatat klasike të tipit kasacionist në disa shtete të tjera, duke i hequr kompetencën e

310
ndryshimit të vendimeve të shkallës së parë dhe të apelit për të disponuar vetë për zgjidhjen e
çështjes.
Ky ndryshim thelbësor dhe aspak i zakonshëm në kompetencën e gjykimit dhe
mënyrën e disponimit të kolegjit administrativ të Gjykatës së Lartë, si në dhomë këshillimi
ashtu edhe në seancë gjyqësore, nuk është thjesht një zhvillim apo amendim normal i ligjit
procedural, lidhur me të cilin gjykatat administrative, pra kolegji administrativ i Gjykatës së
Lartë, mund të ketë hapësirë për të interpretuar dhe gjykuar se ka ende kompetencën për të
disponuar si më parë për të gjitha çështjet administrative që ishin dhe janë në gjykim pranë
Gjykatës së Lartë ditën e hyrjes në fuqi të ligjit nr.39/2017. Kjo për motivin e thjeshtë se
kemi të bëjmë me ndryshimin thelbësor të natyrës së gjykimit dhe mënyrës së disponimit të
Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi dhe seancë gjyqësore, në interpretim dhe zbatim të
dispozitës së re kushtetuese.
Për rrjedhojë, veçanërisht lidhur me mënyrën e disponimit të kolegjit administrativ të
Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi apo në seancë gjyqësore, nuk gjen zbatim dispozita
kalimtare e nenit 11 të ligjit nr.39/2017 ku parashikohet se: “Çështjet aktualisht në gjykim në
Gjykatën e Lartë do të vazhdojnë të gjykohen sipas ligjit në fuqi, përpara hyrjes në fuqi të
këtij ligji.”.
Për sa arsyetoj më sipër, natyra dhe objekti i gjykimit, si edhe natyra e disponimit nga
Gjykata e Lartë, nuk janë aspekte thjesht të një ndryshimi të tyre me ligj për të përmirësuar
apo riparuar ndonjë problematikë a synim të caktuar të ardhur nga zbatimi i ligjit të
mëparshëm dhe nevoja e zakonshme e mirë administrimit të drejtësisë. Përkundrazi, kam
mendimin se kemi të bëjmë me një ndryshim të ligjit procedural që rrjedh drejtpërdrejt nga
ndryshimi i vetë Kushtetutës pikërisht mbi natyrën e çështjeve që shqyrton, objektin e
gjykimit dhe mënyrën se si mund të disponojë kolegji administrativ i Gjykatës së Lartë. Si e
tillë, si një rregullim që reflekton normën e re kushtetutese dhe interpretimin e saj, kam
qëndrimin se dispozita kalimtare e nenit 11 të ligjit nr.39/2017 as nuk synon dhe as nuk e
shtrin efektin e saj mbi mënyrën e disponimit të kolegjit administrativ të Gjykatës së Lartë,
por vetëm mbi aspekte të tjera të procedurës së gjykimit të çështjeve në dorë. Aq më tepër
kur duhet të mbahet parasysh se kushtetuesbërësi, me amendimet e bëra me vetë ligjin
kushtetues nr.76/2016, nuk ka përcaktuar ndonjë dispozitë kalimtare me të cilën të
urdhëronte a të lejonte Gjykatën e Lartë për të vijuar e disponuar mbi gjykimet e çështjeve në
dorë, në dhomë këshillimi a seancë gjyqësore, si një gjykatë ligji e mëparshme me funksion
rishikues. Nëse Kushtetuta nuk përmban dispozitë kalimtare të kësaj natyre nuk ka kuptim
juridik të pranohet se një zgjidhje e natyrës kalimtare mund të bëhet edhe me një dispozitë
kalimtare të parashikuar në ligjet e zakonshme procedurale.
Prandaj, me hyrjen në fuqi të ligjit nr.39/2017, kolegji administrativ në dhomë
këshillimi mund të disponojë vetëm mospranimin e rekursit ose kalimin e çështjes në seancë
gjyqësore dhe, në seancë gjyqësore, vetëm në një nga mënyrat që përcakton formulimi aktual
i nenit 60/1 dhe 62 të ligjit nr.49/2012.
Si përfundim, nisur nga ky motiv kushtetues dhe ligjor, kam mendimin se Kolegji
Administrativ duhet të kishte disponuar shqyrtimin e çështjes objekt i këtij gjykimi në seancë
gjyqësore me praninë e palëve, për motivin e përcaktuar në shkronjën “c” të nenit 62 të ligjit
nr.49/2012.

GJYQTARI

Ardian Dvorani

311
Nr. 31001- 02963-00-2014 i Regj.Themeltar
Nr. 00 - 2017- 1176 i Vendimit ( 756 )

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Andi Çeliku Anëtar

në dhomën e këshillimit të datës 05.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që i përket:

PADITËS: SHPËTIM SINANAJ

E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E

SIGURIMEVE SHOQËRORE TIRANË

PERSONI I TRETË: INSTITUTI I SIGURIMEVE SHUQËRORE

TIRANË

OBJEKTI:
Rivleresimi dhe plotësimi i masës së pensionit të parakohshëm per vjetërsi
shërbimi nga pala e paditur si dhe vazhdimi i trajtimit me pensionin e rivlerësuar.
Detyrimi i DRSSH Tirane për të më paguar diferencat e papërfshira
në masën e pensionit të parakohshem si dhe interesat e këtyre shumave
deri në momentin e ekzekutimit të vendimit.

Baza Ligjore: Neni 31, 32/a, 153, 154, 192 te K.Pr.Civile.

Ligji nr. 8087, dt.13 03.1996 i ndryshuar, neni 11 shkronjat a”dhe “b,
neni 8 ligji nr. 8521, dt.30.07.1999 (neni 6) “Per disa shtesa dhe ndryshime ne
Ligjin nr. 8087, date 13.03.1996 “Per Sigurimin Shoqeror Suplementar te Ushtarakeve
te Forcave te Armatosura te RSH. te Ushtarakeve te Ministrise se Rendit Puhlik,
te Sherbimit Informativ te Shtetit”.
Ligji nr. 9210, dt.23.03.2004 “Per Statusin e Ushtarakut te FA te RSH,
neni nr. 49 e 35, (neni 31, pika 3, e Ligjit nr. 9418, date 20.05.2005)
Vendimi nr. 33, dt.24.06.2010 i Gjykates Kushtetuese,
Ligji nr. 10142, dt.15.05.2009.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr. 7627, date 03.07.2013, ka vendosur:

Pranimin pjesërisht të kërkesë-padisë së ngritur nga paditësi Shpëtim Sinanaj.

Detyrimin e palës së paditur DRSSH Tiranë për ti paguar paditësit Shpëtim
Smanaj pensionin e parakohëshëm për vjetërsi shërbimi në masën 50% të
pagës referuese për l5 vjet shërbimi duke i shtuar kësaj mase 2% të pagës
referuese për cdo vit shërbimi mbi 15 vjetëshin në vlerën 8 943 lekë,

312
 Detyrimin e palës së paditur DRSSH Tiranë për ti paguar paditësit Shpëtim
Sinanaj diferenca midis masës së pensionit që do të dalë sa sipër dhe masës së
pensionit që paditësi ka përfituar për cdo muaj duke filluar nga momenti i
lindjes së të drejtës që është dt 01.01.1009 deri më dt. 01/07/2009, datë kjo që
ka hyrë në fuqi ligji nr. 10142, dt.17 05 2009 “Për Sigurimin Shoqëror
Sitplementar të Ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Repuhiikës së
Shqipërisë, Punonjësve të Policisë së Shtetit, të Gardës së Repuhlikës, të
Shërbimit Informativ të Shtetit, të Policisë së Burgjevet të Policisë së
Mbrojtjes nga Zjarri dhe të shpëtimit të punonjësve të shërbimit të kontrollit të
hrendëshëm në RSFT' e barabartë me vlerën 320 484 lekë (vlerë e dalë sipas
aktit të ekspertimit).
Rrëzimin e padisë së paditësit Shpëtim Sinanaj për pjesën tjetër që i përket
objektit të padisë “Për garantimin e marrjes së masës së pensionit të
parakohshëm të rillogaritur gjatë gjithë periudhës në vazhdim e deri në lindjen
e të drejtës për pension pleqërie si një kërkim i pambështetur në ligj”.
Rrëzimin e padisë së paditësit Shpëtim Sinanaj për pjesën tjetër që i përket
objektit të padisë
Pagimin dhe të interesave të këtyre shumave deri në momentin e ekzekutimit
të vendimit”, si një kërkim i pambështetur në ligj”.
Shpenzimet gjyqësore i lihen në ngarkim palës së paditur.

Kundër vendimit te gjykatës se shkalles se pare në datë 12.07.2013, ka paraqitur ankim për
në Gjykatën e Apelit Tiranë pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore
Tirane qe kërkon ndryshimin e vendimit dhe rrëzimin e padisë.

Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr. 643, datë 12.03.2014, ka vendosur:

-Ndryshimin e vendimit nr. 7627, dt.03.07.2013, të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Tiranë, në këtë mënyrë:
-Pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë.
-Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore
Tiranë t’i rillogarisë paditësit Shpëtim Sinanaj pensionin e parakohshëm për
vjetërsi shërbimi nga data 13.05.2004 deri në datë 01.07.2009 në përputhje me
formulën e nenit 35 të ligjit nr. 9210, datë 23.03.2004 “për Statusin e
Ushtarakut të FARSH” si dhe t’i paguajë diferencat e papaguara përgjatë
gjithë kësaj periudhe, përfshirë indeksimin ndër vite të këtij përfitimi.
-Rrëzimin e padisë për kërkimet e tjera.
-Shpenzimet gjyqësore për pjesën e pranuar në ngarkim të palës së paditur.

Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit, nr. 643, datë 12.03.2014, ka

paraqitur rekurs, pala e paditur Instituti i Sigurimeve Shoqërore, të cilët kanë kërkuar;
“Gjykata duhej të kishte vendosur pushimin e gjykimit për kërkimin pas datë 01.09.2009, e
në vazhdim dhe jo rrëzimin e padisë, si një kërkim që nuk mund të ngrihej apo që nuk përbën
një interes aktual të paditësit”, duke parashtruar këto shkaqe:

Me anë të vendimit nr. 7627, dt.03.07.2013, Gjykata e Rrethit Gjyqësor, Tiranë vendosi:
Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë.
Detyrimin e të paditurit në bazë të akt ekspertimit t’i rillogarisë pensionin në bazë të ligjit
8521, dt.30.07.1999, neni 6, gërma a, b dhe të gjitha aktet nënligjore të dala gjatë

313
 kësaj periudhe për periudhën nga data 01.01.1999 - deri në dt 01.07.2009. Pagimin e
shumave të dala nga kjo rillogaritje.
Rrëzimin e padisë për pjesët e tjera.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur DRSSH Tiranë (duke njohur
pjesërisht shpërblimin e avokatit).
Me vendimin e mësipërm nuk jemi pjesërisht dakord ndaj e kundërshtuam atë përpara
Gjykatës së Apelit Tiranë në kushtet dhe afatet ligjore. Kjo gjykatë, me vendimin nr.
240, dt.31.01.2014 vendosi deklarimin e moskompetencës lëndore të gjykimit të
çështjes duke dërguar atë për shqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit, Tiranë.

Pasi Gjykata Administrative e Apelit Tirane e shqyrtoi çështjen pa praninë e palëve, në

përfundim të procesit vendosi:
Ndryshimin e vendimit nr. 7627, dt.03.07.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
në këtë mënyrë:
-Pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë.
-Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë t’i
rillogarisë paditësit Shpëtim Sinanaj pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi
nga data 13.05.2004 deri në datë 01.07.2009 në përputhje me formulën e nenit 35, të
ligjit nr. 9210, datë 23.03.2004 “për Statusin e Ushtarakut të FARSH” si dhe t’i
paguajë diferencat e papaguara përgjatë gjithë kësaj periudhe, përfshirë indeksimin
ndër vite të këtij përfitimi.
-Rrëzimin e padisë për kërkimet e tjera.
-Shpenzimet gjyqësore për pjesën e pranuar në ngarkim të palës së paditur.
Me këtë vendim, pala paditëse nuk është dakord, ndaj e kundërshton atë në kushtet dhe
afatet e parashikuara në ligj.
Vendimi që ne kundërshtojmë, është marrë në kundërshtim me ligjin material e
procedural.

Rekursin ndaj vendimeve të mësipërme e bazoj në këto shkaqe ligjore:

Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, në vendimin e saj ka zbatuar gabim:
Ligjin nr. 8087, dt.13.03.1996 “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakut të
FARSH, të ushtarakëve të Ministrisë së Rendit Publik dhe Shërbimit Informativ të
Shtetit”, ndryshuar me ligjet: Ligjin nr. 8521, date 30.07.1999, me Ligjin nr. 9418,
date 20.05.2005, dhe me Ligjin nr. 9481, date 16.02.2006.
Ligjin nr. 9210, date 20.03.2005 “Per statusin e ushtarakut te Forcave te Armatosura te
Republikës se Shqipërisë”.
Ligjin nr. 8116, dt.29.03.1996 “Kodi i Procedurës Civile”, i ndryshuar, nenet 90,-91,
96/1/c, 97/2.
Ligjin nr. 7850, dt.29.07.1994 “Kodi Civil”, i ndryshuar, nenet 64 e vijues dhe 71/2, si
dhe nenet 419,420,450 dhe 454 të tij.

Në vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë ka shkelje procedurale të nenit 16 të K.Pr.Civile

(për sa i përket dispozitave ligjore që janë të detyrueshme të zbatohen prej
saj) si dhe shkelje (moszbatim tërësisht) të ligjit Kodi, shkelje që kanë ndikuar në
dhënien e vendimit; duke shkelur rëndë parimin e radhës së zbatimit të normës ligjore
sipas llojit dhe fuqisë së saj mbi subjektin dhe objektin konkret- specialia generalibus
derogant; si dhe duke shkelur rëndë parimin e sigurisë juridike që ka çuar gjykatën në
zhvillimin e një procesi të parregullt ligjor (neni 472/a i K.Pr.Civile).
-Vendimi i gjykatës është i pabazuar ne ligj dhe prova.

314
 -Në çastin e lindjes të së drejtës ka qenë në fuqi neni 11, i ligjit nr. 8087, datë 11.03.1996
“Për sigurimin shoqëror suplementar të Forcave të Armatosura të Republikës së
Shqipërisë” i ndryshuar me ligjin nr. 8521, datë 30.07.1999.
-Në bazë të ligjit të kohës masa e pensionit ka qenë e kufizuar.
Nuk jemi dakord me aktin e ekspertimit pasi për pensionet e parakohshme është aplikuar
rritja në bazë të VKM-ve përkatëse dhe paditësi nuk mund të përfitojë.

Gjykata ka gabuar në zbatimin e normës ligjore të saktë dhe në fuqi mes palëve
ndërgjyqëse. Ligji i aplikueshëm duhej të ishte ligji nr. 8521, datë 30.07.1999,
-Gjykata duhej të kishte vendosur pushimin e gjykimit për kërkimin pas datë 01.09.2009,
e në vazhdim dhe jo rrëzimin e padisë, si një kërkim që nuk mund të ngrihej apo që
nuk përbën një interes aktual të paditësit.

Pra, pa e lidhur në asnjë rast qëndrimin e këtij subjekti me ndonjë akt nënligjor ose
administrativ të brendshëm, që ka të bëjë me marrëdhënien juridike mes palëve
ndërgjyqëse, fakt i provuar mbetet mospërmbushja nga DRSSH Tiranë (debitorë) e
detyrimit ligjor për t’i paguar në kohë paditësit Shpëtim Sinani (aj) (kreditor) shuma
parash që ky i fundit kishte të drejtë që t’i arkëtonte sipas ligjit nga debitori.

Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit, nr. 643, datë 12.03.2014, ka

paraqitur rekurs, pala paditëse Shpëtim Sinanaj, të cilët kanë kërkuar; “ndryshimin e
pjesshëm të vendimit nr. 643, datë 12.02.2014, të Gjykatës Administrative Apelit Tiranë,
ndryshimin e pjesshëm të vendimit nr. 7627, dt.03.07.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, duke u vendosur pranimi i plotë i kërkesëpadisë si e mbështetur në ligj e në prova”,
duke parashtruar këto shkaqe:
Në vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë ka shkelje procedurale të nenit 16 të K.Pr.Civile
(për sa i përket dispozitave ligjore që janë të detyrueshme të zbatohen prei saj) si dhe
shkelje (moszbatim tërësisht) të ligjit - Kodi Civil, shkelje që kanë ndikuar në dhënien
e vendimit, duke shkelur rëndë parimin e radhës së zbatimit të normës ligjore sipas
llojit dhe fuqisë së saj mbi subjektin dhe objektin konkret - specialia generalibus
derogant; si dhe duke shkelur rëndë parimin e sigurisë juridike që ka çuar gjykatën në
zhvillimin e një procesi të parregullt ligjor (neni 472/a i K.Pr.Civile).
Është i gabuar qëndrimi i Gjykatës Administrative të Apelit me mosmarrjen në
konsideratë te kërkimit të paditësit për interesat që kanë prodhuar shumat e papaguara
në afatin e caktuar (diferencat e rezultuara), pasi:
Së pari, e drejta e përfitimit është ezauruar, pasi paditësi gëzon statusin e ushtarakut dhe e
ka ushtruar të drejtën që i jep ky status, duke dorëzuar dokumentacionin e duhur
pranë qendrës së punës për të qenë subjekt i përfitimit suplementar të ushtarakut në
rezervë.
Së dyti, paditësit i është caktuar përfitimi, në lloj (ppvsh) dhe në masë (sipas formulës
ligjore' të referuar më sipër). DRSSH Tiranë ka nxjerrë një akt administrativ (vendim
për caktim mase të PPVSH) dhe ky akt administrativ i brendshëm për agjencinë
shtetërore kompetente nuk mund te prodhojë efekte parashkruese të paparashikuara
shprehimisht në ligj, sidomos kur nuk është bërë i njohur për paditësin në kushtet dhe
afatet e parashikuara shprehimisht në ligj.

Pra, si për faktet në argumentin e parë, ashtu dhe në lidhje me të dytin, gjykata e apelit
duhej të bënte një cilësim të saktë të fakteve dhe rrethanave në përputhje me ligjin
dhe jo me aktin administrativ të DRSSH Tiranë (që edhe këtë e merr në ekzistencë si

315
 të supozuar se ekziston dhe i është komunikuar paditësit - kur në fakt është i veprim i
anullueshëm).

Po kështu edhe pretendimi tjetër i palës së paditur lidhur me masën e përfitimit, apo mbi
pasaktësitë e llogaritjeve të realizuara nga eksperti kontabël i thirrur nga gjykata nuk
qëndron as në pikëpamje procedurale dhe as në themel. Gjykata, pasi i dëgjoi kërkesat
e palës paditëse në seancë gjyqësore, caktoi dhe detyrat përkatëse për të cilat duhej të
jepte mendimin me shkrim edhe eksperti. Raporti i ekspertizës iu la për një kohë të
arsyeshme në dispozicion palës së paditur për të parë saktësinë apo pasaktësinë e tij.

Në rast se do të kishte patur vërejtje mbi problemet e ngritura përpara kësaj gjykate, si në
lidhje me formulën, ashtu dhe me referencat, atëherë këto duhej të ishin objekt debati
në gjykimin në shkallë të parë bazuar në një përllogaritje të mundshme nga vetë
ekonomistët e DRSSH Tiranë, që mund të sillej në gjykim nga pala e interesuar, ose
objekt i një ekspertize tjetër të kryer në kuadër të provave të pretenduara nga pala e
paditur.

Pra nuk mund të ngrihen për herë të parë gjatë gjykimit në Gjykatën e Apelit. Gjithsesi
pretendimi i palës së paditur nuk qëndron edhe në esencë.

Përgjigje eksplicite të sa kundërshton pala e paditur e gjejmë në vetë dispozitat ligjore ku

mbështetet dhe vetë padia, që janë marrë në konsideratë nga gjykata gjatë caktimit-të
detyrave për ekspertin dhe që janë cituar prej këtij të fundit dhe në raportin e
ekspertimit. Konkretisht, neni 5 ligji 8521, dt.30.07.1999, (që ndryshon nenin 7 të
ligjit 8087/1999), sipas të cilit, “Paga referuese është paga bazë për funksionin dhe
shpërblimi për gradën ushtarake që kishte ushtaraku në çastin e daljes në rezervë apo
në lirim.

Paga bazë për efekt përfitimi nga ky ligj konsiderohet: a) për ushtarakun që ka dalë në
rezervë ose lirim para datës së hyrjes në fuqi të këtij ligji është paga që ka ushtaraku
në po atë funksion në momentin e shtrirjes së efekteve financiare të këtij ligji . Pra,
ligji e lidh pagën bazë dhe atë të referimit, jo në raport me masën e pagës që
përfitonte ushtaraku në momentin e lirimit, por me gradën ushtarake që kishte
ushtaraku në momentin e lirimit, pasi fillimi i efekteve financiare nuk korrespondon
me doemos me datën e lirimit ose të dalies së ushtarakut në rezervë. Gjithashtu, në
nenin 4 të ligjit 9481, dt 16.02.2005 (që ndryshon nenin 27 të ligjit 8087/1999,
ndryshuar me ligjin 9418/2005), përcaktohet, shprehimisht “Përfitimet suplementare,
që jepen sipas neneve 12, 13, 19, e 23 të këtij ligji (pra, përfshi edhe pensionin e
parakohshëm për vjetërsi shërbimi.

Së treti, gjykata thjesht duhej që të jepte shpjegim mbi rrëzimin e një kërkimi të gjykimit
të çështjes në shkallë të parë, bazuar në nenet 28 dhe 465 të K.Pr.Civile, dhe jo të
heshtë pa shkak ligjor dhe pa argumentim në këtë kuptim. Shpjegimi se nuk mund të
akordohen interesat si kamatëvonesa në rastin konkret, me justifikimin se detyrimi i
palës së paditur vjen nga një marrëdhënie administrative dhe jo civile, s’është veçse
një pretekst i shëmtuar për të justifikuar shkeljet ligjore të bëra nga titullarët e palës
së paditur ndër vite, duke i çliruar këta të fundit nga detyrimi eventual për të
dëmshpërblyer shtetin për shumën respektove, ç’ka në thelb do të cilësohej si dëm në
arkën e DRSSH Tiranë.

316
Në këtë mënyrë trupa gjykuese e kësaj çështjeje mund të çmohet se ka shpërdoruar
detyrën. Nëse nuk do të ishte kështu, atëherë, më së paku ka mohuar të drejtën e
paditësit për një proces të rregullt ligjor, për t'u dëgjuar përpara se sa të gjykohet.
Gjithashtu, gjykata duhej të argumentonte (mqs e trajton si të tillë) se: cilët element të së
drejtës administrative ka gjetur të vlefshme dhe me efekt të plotë në procedimin
administrativ që ka bërë pala e paditur DRSSH Tiranë, duke nisur me procedurën e
njoftimit të palës së interesuar, krijimin e mundësisë për të paraqitur argumentet e
veta si dhe prova shtesë gjatë procedurës së hetimit administrativ, ligjshmërinë e
vendimmarrjes (kur në ligj s’është aspak e parashikuar asnjë lloj akti me karakter
vendimmarrës) si dhe në fund, procedura e njoftimit të “Vendimmarrjes
Arsyetimi i gjykatës që në mënyrë të tërthortë duket sikur ia ngarkon paditësit
përgjegjësinë e mosrealizimit të kësaj të drejte nuk është i bazuar e as i drejtë. Pala e
paditur ka qenë gjithmonë debitorë ndaj palës paditëse.

Këtë fakt e tregojnë edhe shënimet në fletën e përllogaritjes fillestare të masës së ppvsh-
së, ku përcaktohet raporti në përqindje , me tvsh- së që duhej t’i paguanin paditësit.
Detyrimi buron nga ligji, të cilin, sikurse konstaton më të drejtë edhe gjykata,
DRSSH nuk e ka zbatuar, madje qëllimisht dhe në të gjitha rastet që ka hasur praktika
gjyqësore. Sipas nenit 185, të K.Pr.Civile, kërkimi i këtij lloji (kamat ligjore apo të
ardhurat e mundshme të shumës principale), mund të çmohet si një kërkim i integruar
në pagimin e diferencave, pasi kamatat apo interesat nuk cilësohen apo nuk quhen si
shtesa të objektit të padisë.

Gjithashtu, ky kërkim është tërësisht i mbështetur edhe në ligj: nenet 419, 420, 450 dhe
454 të Kodit Civil. Ndaj, pjesa e fitimit të munguar duhej pranuar tërësisht, njësoj si
dhe pjesa e parë e kërkesëpadisë që lidhej me detyrimin kryesor: llogaritje e saktë e
ppvsh-së, pagimi i diferencave të rezultuara dhe sigurisht, prerja e abuzimit në
vazhdimësi, duke na u dhënë me të drejtë edhe interesat si fitim i munguar.

Duket qartë që gjykata çështjen e ka patur të paragjykuar (si në shumë raste të tjera),
derisa nuk shfaq asnjë rresht se e ka hetuar dhe shqyrtuar çështjen në themel, të
paktën për ato çështje që i çmon si probleme me karakter administrativ dhe që
kërkojnë interpretim nën dritën e parimeve dhe instituteve të së drejtës
administrative. 
Për sa më sipër, me të drejtë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka konkluduar në
vendimin e dhënë se e drejta e përfitimit të tvsh-së është një e drejtë që buron nga
ligji dhe nga aktet nënligjore në fuqi, për këtë arsye mbi bazën e analizës së
mësipërme dhe provave të paraqitura, e konsideroj Vendimin nr. 2487, datë
14.11.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë, si shprehje e zbatimit të keq dhe
mosrespektimit të ligjit.
Në këto kushte, mendoj se përligjet plotësisht kërkesa ime që ky rekurs t’i nënshtrohet
debatit dhe shqyrtimit në seancë gjyqësore, me praninë dhe pjesëmarrjen e palëve
ndërgjyqëse, duke i kërkuar Kolegjit të Administrativ të Gjykatës së Lartë, që të
vendosë përfundimisht:
-ndryshimin e pjesshëm të vendimit nr. 643, datë 12.02.2014, të Gjykatës Administrative
Apelit Tiranë, ndryshimin e pjesshëm të vendimit nr. 7627, dt.03.07.2013, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke u vendosur pranimi i plotë i kërkesëpadisë
si e mbështetur në ligj e në prova.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

317
 pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtarit Andi Çeliku dhe diskutoi çështjen në
tërësi,

VËREN
Vendimi nr. 643, datë 12.03.2014, i Gjykatës Administrative të Apelit është dhënë në
zbatim të gabuar të ligjit, prandaj ky vendim gjyqësor duhet të prishet dhe çështja të dërgohet
për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
Sipas vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit, për sa i
përket rrethanave të faktit, rezulton se, Paditësi Shpëtim Sinanaj ka kryer detyra të ndryshme
në strukturat e Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë.
Me Urdhrin nr. 3196/1, datë 27.12.1993, të Ministrit të Mbrojtjes është nxjerrë në
rezervë.
Pas trajtimit me pagesë kalimtare për një periudhë 2-vjeçare, me Vendimin nr. 2263,
date 21.08.2000, te DRSSH Tirane, bazuar ne nenin 11, te Ligjit nr. 8087/1996 (i
ndryshuar, i eshte caktuar pension te parakohshem per vjetersi sherbimi, per nje
vjetersi sherbimi prej 23 vjet me te drejte pagese nga data 01.01.1999, ne masen 8.000
leke ne masën llogaritur mbi bazen e pages referuese prej 13.551 leke. 
Duke mos qenë dakort me masën e pensionit të parakohshëm dhe formulën e
llogaritjes paditësi e ka bërë çështjen objekt shqyrtimi gjyqësor duke kërkuar pagimin e
pensionit nga data 01.01.1009 në vazhdim dhe pagimin e diferencave të papaguara.
Paditësi ka pretenduar se DRSSH Tiranë nuk është bazuar në nenin 11, të ligjit 8087,
dt. 11/03/1996 “Për Sigurimin Shoqëror Suplementar të Forcave të Armatosura në R e
Shqipërisë” i ndryshuar me ligjin 8521, dt.30/07/1999 dhe ligjin 9210, dt.23/03/2004, neni
35, pika 1 nga ku parashikon se masa e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi të jetë
50%, e pagës referuese dhe për çdo vit shërbimi mbi 15 vjet shtesë 2% të pagës referuese. Po
kështu palës paditëse i është bërë dhe rillogaritja e shqyrtimit të ardhurave në bazë të ligjit
10142, dt. 15.05.2009, nga ku paditësi ka dalë debitor.
Paditësi pretendon se duhet të vazhdojë të trajtohet me pensionin e parakohshëm për
vjetërsi shërbimi me ligjin nr. 9210, dt.23/03/2004, neni 35, pika 1, deri në daljen e pensionit
të pleqërisë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr. 7627, datë 03.07.2013, ka
vendosur:
-Pranimin pjesërisht të kërkesë-padisë së ngritur nga paditësi Shpëtim Sinanaj.
-Detyrimin e palës së paditur DRSSH Tiranë për ti paguar paditësit Shpëtim Sinanaj
pensionin e parakohëshëm për vjetërsi shërbimi në masën 50% të pagës referuese për l5 vjet
shërbimi duke i shtuar kësaj mase 2% të pagës referuese për çdo vit shërbimi mbi 15
vjetëshin në vlerën 8 943 lekë,
-Detyrimin e palës së paditur DRSSH Tiranë për ti paguar paditësit Shpëtim Sinanaj
diferenca midis masës së pensionit që do të dalë sa sipër dhe masës së pensionit që paditësi
ka përfituar për çdo muaj duke filluar nga momenti i lindjes së të drejtës që është dt
01.01.1009 deri më dt. 01/07/2009, datë kjo që ka hyrë në fuqi ligji nr. 10142, dt.17 05 2009
“Për Sigurimin Shoqëror Suplementar të Ushtarakëve të Forcave të Armatosura të
Republikës së Shqipërisë, Punonjësve të Policisë së Shtetit, të Gardës së Republikës, të
Shërbimit Informativ të Shtetit, të Policisë së Burgjeve të Policisë së Mbrojtjes nga Zjarri
dhe të shpëtimit të punonjësve të shërbimit të kontrollit të brendshëm në RSFT' e barabartë
me vlerën 320 484 lekë (vlerë e dalë sipas aktit të ekspertimit).
-Rrëzimin e padisë së paditësit Shpëtim Sinanaj për pjesën tjetër që i përket objektit të
padisë “Për garantimin e marrjes së masës së pensionit të parakohshëm të rillogaritur gjatë

318
gjithë periudhës në vazhdim e deri në lindjen e të drejtës për pension pleqërie si një kërkim i
pambështetur në ligj”.
-Rrëzimin e padisë së paditësit Shpëtim Sinanaj për pjesën tjetër që i përket objektit të
padisë
-Pagimin dhe të interesave të këtyre shumave deri në momentin e ekzekutimit të
vendimit”, si një kërkim i pambështetur në ligj”.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr. 643, datë 12.03.2014, ka
vendosur:
-Ndryshimin e vendimit nr. 7627, dt.03.07.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, në këtë mënyrë:
-Pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë.
-Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë t’i
rillogarisë paditësit Shpëtim Sinanaj pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi nga data
13.05.2004 deri në datë 01.07.2009 në përputhje me formulën e nenit 35 të ligjit nr. 9210,
datë 23.03.2004 “për Statusin e Ushtarakut të FARSH” si dhe t’i paguajë diferencat e
papaguara përgjatë gjithë kësaj periudhe, përfshirë indeksimin ndër vite të këtij përfitimi.
-Rrëzimin e padisë për kërkimet e tjera.
-Shpenzimet gjyqësore për pjesën e pranuar në ngarkim të palës së paditur.
Kundër këtij vendimi ka bere Rekurs pala e paditur ne proces, Instituti i
Sigurimeve Shoqërore, të cilët kanë kërkuar; “Gjykata duhej të kishte vendosur pushimin e
gjykimit për kërkimin pas datë 01.09.2009, e në vazhdim dhe jo rrëzimin e padisë, si një
kërkim që nuk mund të ngrihej apo që nuk përbën një interes aktual të paditësit”.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se shkaqet e ngritura në rekurs
lidhur me zbatimin e gabuar të ligjit material nga gjykatat janë të mbështetura në ligj.
Për sa i përket ligjit të zbatueshëm dhe interpretimit e zbatimit të drejtë të tij në
zgjidhjen e çështjes objekt gjykimi, ky Kolegj vëren se duhet të mbahen parasysh jo vetëm
përmbajtja e dispozitave ligjore përkatëse, por edhe argumentet që parashtrohen në vendimin
nr. 2, datë 18.02.2013, të Gjykatës Kushtetuese dhe në vendimin unifikues nr. 3, datë
24.11.2016, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
Me Aktit Normativ nr. 5, datë 10.11.2010, të Këshillit të Ministrave, janë miratuar
ndryshimet në ligjin nr. 10142 datë 15.05.2009 “Për sigurimin shoqëror suplementar të
ushtarakëve të Forcave të Armatosura, të punonjësve të Policisë së Shtetit, të Gardës së
Republikës, të Shërbimit Informativ të Shtetit, të Policisë së Burgjeve, të Policisë së
Mbrojtjes nga Zjarri dhe të Shpëtimit e të Punonjësve të Shërbimit të Kontrollit të
Brendshëm në Republikën e Shqipërisë”.
Pajtueshmëria me Kushtetutën e këtyre dispozitave janë bërë objekt i shqyrtimit edhe
nga Gjykata Kushtetuese, e cila, me vendimin nr. 2, datë 18.02.2013, ka disponuar rrëzimin e
kërkesës për shpalljen e antikushtetueshmërisë së tyre.
Ndërmjet të tjerave, Gjykata Kushtetuese arsyeton se:
“37. Akti Normativ nr. 5/2010 u bë objekt shqyrtimi nga Gjykata Kushtetuese, e cila
me Vendimin nr. 2, datë 18.02.2013 u shpreh se ishte në përputhje me Kushtetutën. Gjykata
Kushtetuese vlerësoi se referimi në ligj për llogaritjen e pensionit në vlerën neto të pagës ka
çuar në ulje të masës së përfitimit të pensionit suplementar të ushtarakëve të liruar. Mbi
analizën nëse kjo nismë ligjore cenonte parimin e sigurisë juridike, Gjykata Kushtetuese
theksoi se ligjvënësi duhej të mbajë parasysh se një situatë të rregulluar më parë, parimisht,
mund ta ndryshojë vetëm nëse kjo sjell pasoja pozitive - konkretisht, trajtim më të mirë
(financiar ose jo) - për subjektet përfituese dhe jo kur ndryshimi i akteve ligjore e përkeqëson
situatën pra, kur i heq subjekteve përfituese një të drejtë të fituar më parë. Megjithatë, parimi
i sigurisë juridike nuk mund të prevalojë në çdo rast. Kjo do të thotë se nëse paraqitet rasti
që një rregullim ligjor i ndryshëm i një marrëdhënieje ndikohet drejtpërdrejt nga një interes

319
publik, me të gjitha elementet e tij thelbësore, ky interes natyrshëm do të ketë përparësi ndaj
parimit të sigurisë juridike.....
40. Gjykata Kushtetuese ka konkluduar se, megjithëse skema e re e llogaritjes së
masës së sigurimit suplementar ka sjellë uljen e të ardhurave për përfituesit, kjo ndërhyrje
është në përpjesëtim të drejtë me qëllimin që e ka diktuar atë. Gjykata Kushtetuese vlerësoi
se diferencimet që ekzistonin para kësaj ndërhyrjeje cenonin parimet dhe rregullat në fushën
e pagave dhe të tatimit mbi të ardhurat personale, si dhe shkaktonin një detyrim të
papërballueshëm për buxhetin e shtetit duke e rrezikuar atë seriozisht dhe se masa e
pensionit e përllogaritur sipas formulës së re mbështetet në mundësitë reale buxhetore, dhe
se ajo siguron respektimin e parimeve të funksionimit të skemave suplementare, si dhe
ruajtjen e raporteve të arsyeshme midis pensionit suplementar të ushtarakëve, atij të
pleqërisë dhe pagës neto nga puna.......”.
Nga ana tjetër, meqenëse në praktikën gjyqësore ishin formuar qëndrime të ndryshme
për sa i takon zbatimit të ligjit nr. 8087/1996, të ndryshuar dhe veçanërisht lidhur me
kufizimin ligjor të “jo më shumë se masa e pensionit maksimal të pleqërisë në shkallë vendi”
për llogaritjen e pensionit të parakohshëm për vjetërsi në shërbim, Kolegjet e Bashkuara të
Gjykatës së Lartë vlerësuan se ishte vendi për të unifikuar praktikën gjyqësore.
Prandaj, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatë së Lartë me vendimin nr. 3, datë
24.11.2016, kanë arsyetuar dhe kanë arritur në përfundime unifikuese se:
“43. ....., sikur është pranuar nga Gjykata Kushtetuese, neni 29, i Ligjit 10142/2009, u
miratua pikërisht për të mbështetur në mundësitë reale buxhetore skemën e pensioneve të
parakohshme për vjetërsi shërbimi. Në këtë kontekst, për efekt të njehsimit të praktikës
gjyqësore, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, arrijnë në përfundimin se: rillogaritja e
pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi, sipas nenit 29, i Ligjit nr. 10142/2009, do
të bëhet sipas rregullave të parashikuara në këtë ligj, edhe në situatën kur kjo rillogaritje
ul masën e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi të njohur dhe caktuar më
parë. .......
47.Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, për efekt të njehsimit të praktikës
gjyqësore, arrijnë në përfundimin se: në gjykimin e mosmarrëveshjeve për pensionet e
parakohshme për vjetërsi shërbimi, për periudhën nga data 01.01.1999, deri më hyrjen në
fuqi të ligjit nr. 10142/2009, pensioni i parakohshëm për vjetërsi shërbimi do të
përllogaritet sipas Ligjit nr. 8087/1996, të ndryshuar me Ligjin nr. 8521/1999. Në rastet
kur e drejta për pension ka lindur pas hyrjes në fuqi të Ligjit nr. 9418/2005, të ndryshuar
me Ligjin nr. 9481/2006, deri me hyrjen në fuqi të Ligjit nr. 10142/2009 të ndryshuar, në
kuptim të nenit 29, të këtij ligji, skema për llogaritjen e pensionit të parakohshëm për
vjetërsi shërbimi, e parashikuar nga Ligji nr. 9418/2005, të ndryshuar me Ligjin nr.
9481/2006, nuk zbatohet, pavarësisht nëse masa e pensionit rritet apo ulet në raport me
skemën e parashikuar nga Ligji nr. 8087/1996, të ndryshuar me Ligjin nr. 8521/1999.
48.Në lidhje me çështjen e shtruar për njehsim, për mënyrën e përllogaritjes së masës
së pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi, në bazë të nenit 11, të Ligjit nr.
8087/1996, të ndryshuar me Ligjin nr. 8521/1999, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë
theksojnë se, sipas këtij neni përfitojnë pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi
ushtarakët aktivë kur plotësojnë vjetërsinë e shërbimit si ushtarak në moshën: 12 vjet për
gratë dhe 15 vjet për burrat dhe të kenë mbushur moshën: gratë 42 vjeç dhe burrat 47 vjeç.
Masa e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi llogaritet sipas skemës: a) 50% e
pagës referuese mbi të cilën është derdhur kontributi dhe b) për çdo vit tjetër të vjetërsisë së
shërbimit mbi përcaktimin e mësipërm masa e pensionit shtohet me 2 % të pagës referuese,
por jo më shumë se masa e pensionit maksimal të pleqërisë në shkallë vendi.
49.Sipas këtij rregullimi ligjor pensioni i parakohshëm për vjetërsi shërbimi është 50
%, e pagës referuese, mbi të cilën është derdhur kontributi, dhe për çdo vit, tej periudhës 12

320
vjet vjetërsi shërbimi për gratë dhe 15 vjet vjetërsi shërbimi për burrat, shumës së mësipërme
i shtohet 2 %, të pagës referuese. Çështja që shtohet për zgjidhje është nëse kufizimi “jo më
shumë se masa e pensionit maksimal të pleqësisë në shkallë vendi” duhet të zbatohet për të
gjithë masën e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi, apo për shtesën për çdo vit
tjetër të vjetërsisë së shërbimit.
50.Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, vënë në dukje se në të gjitha ligjet në
fushën e sigurimeve shoqërore suplementare të ushtarakëve, kufizimi në shumën e pensionit
të parakohshëm për vjetërsi shërbimi është parashikuar mbi të gjithë shumën e tij, përveç
ndryshimeve të fundit të bëra me aktin normativ nr. 5/2010, ku është vendosur si kriter
dysheme për llogaritjen e tij pensioni bazë i pleqërisë, pra masa më e ulët e pensionit të
pleqërisë. Në kuptim të mënyrës së rregullimit ligjor të këtij pensioni nga legjislatori,
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë theksojnë se tavani i vendosur në lidhje me masën
e pensionit të parakohshëm në nenin 11, të Ligjit nr. 8087/1996, të ndryshuar, duhet të
zbatohet mbi të gjithë masën e pensionit të parakohshëm. Pra, pensioni i parakohshëm për
vjetërsi shërbimi sipas parashikimit të Ligjit nr. 8087/1996, i ndryshuar me Ligjin nr.
8521/1999, nuk mund të jetë më shumë se masa e pensionit maksimal të pleqërisë në shkallë
vendi.
51.Sa më sipër, Kolegjet e Bashkuara arrijnë në përfundimin njehsues se: caktimi i
pensionit të parakohshëm, sipas nenit 11, të Ligjit nr. 8087/1996, i ndryshuar me Ligjin nr.
8521/1999, bëhet duke u llogaritur sipas skemës: a) 50% e pagës referuese mbi të cilën
është derdhur kontributi; dhe b) për çdo vit tjetër të vjetërsisë së shërbimit mbi 12 vjet për
gratë dhe 15 vjet për burrat masa e pensionit shtohet me 2% të pagës referuese. Por masa e
përgjithshme e pensionit të parakohshëm nuk mund të kalojë masën e pensionit maksimal
të pleqërisë në shkallë vendi”.
Prandaj, Kolegji Administrativ vlerëson që, nisur nga sa parashtrohet më sipër në
arsyetimet e vendimit të Gjykatës Kushtetuese dhe të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë mosmarrëveshjet për pensionet e parakohshme për vjetërsi shërbimi për periudhën nga
data 01.01.1999 deri me hyrjen në fuqi të ligji nr. 10142/2009, gjejnë zbatim dhe do të
përllogaritet pensioni i parakohshëm sipas ligjit nr. 8087/1996, të ndryshuar me ligjin nr.
8521/1999. Pavarësisht se e drejta për pension mund të ketë lindur pas hyrjes në fuqi të ligjit
nr. 9418/2005, të ndryshuar me ligjin nr. 9481 në kuptim të nenit 29, të ligjit nr. 10142/2009
të ndryshuar, skema e parashikuar nga ky ligj nuk zbatohet.
Gjithashtu ky Kolegj vlerëson se kufizimi i parashikuar “jo më shumë se masa e
pensionit maksimal të pleqërisë në shkallë vendi”, do të aplikohet mbi të gjithë masën e
përgjithshme të pensionit. Pra masa e përgjithshme e pensionit të parakohshëm nuk kalon
masën e pensionit maksimal të pleqërisë në shkallë vendi dhe se me hyrjen në fuqi të ligjit nr.
10142, datë 15.05.2009, pensionet do të rillogariten sipas parashikimeve të këtij ligji.
Bazuar në interpretimin e parashtruar më sipër lidhur me ligjin e zbatueshëm, Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se, gjykata e apelit nuk e ka zgjidhur
drejt çështjen dhe ajo duhet të kthehet për rigjykim në Gjykatën Administrative të Apelit.
Gjykatat kanë pranuar padinë duke i njohur paditësit të drejtën e përfitimit të një
pensioni të pjesshëm, pa respektuar kriteret kufizuese të parashikuar nga neni 11, pika “b”, të
ligjit nr. 8087/1996, ndryshuar me ligjin nr. 8521/1999.
Prandaj, në rigjykim, Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, të marrë në shqyrtim
shkaqet e ngritura në rekurs mbi mbështetjen në ligj të vendimit të gjykatës së apelit, ashtu
edhe në ankimin që i ishte paraqitur gjykatës së apelit nga pala e paditur Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Tiranë kundër vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë për sa
i përket bazuashmërisë në ligj dhe në fakt të këtij vendimi, duke zhvilluar një proces të
rregullt ligjor, nëpërmjet realizimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm sipas ligjit (neni
14, i Kodit të Procedurës Civile).

321
 PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63, të Ligjit nr. 49,
datë 03.05.2012 të “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”.

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr. 643, datë 12.03.2014, të Gjykatës Administrative të
Apelit dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.

Tiranë, më 05.07.2017

322
Nr. 31003-01917-00-2015 i Regj. Themeltar
Nr. 00 - 2017 - 1371 i Vendimit (757)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga :

Xhezair Zaganjori Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Andi Çeliku Anëtar

më datë 05.07.2017, mori në shqyrtim në dhomë këshillimi, çështjen që i përket:

PADITËS: “E.P.S.A” SH.P.K;

I PADITUR: INSPEKTORATI NDËRTIMOR

URBANISTIK (INU)
BASHKIA TIRANË;

OBJEKTI:
Shfuqizimin e vendimit për dënim me gjobë nr.1243, datë 18.10.2012;
Pezullimin e zbatimit të aktit administrativ “vendim për dënim me gjobë”
nr.1243, datë 18.10.2012;
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 154, 324, 325 e vijues i Kodit të Procedurës Civile.
Ligji nr.10279, datë 20.05.2010,
nenet 108, 109, 121, 123 të Kodi të Procedurave Administrative.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.8741, datë 25.07.2013, ka

vendosur:

Pranimin e kërkesëpadisë.
Shfuqizimin e vendimit nr.1243, datë 18.10.2012, të Inspektoratit Ndërtimor
Urbanistik Bashkia Tiranë.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.2152, datë 15.05.2014, ka vendosur:

Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Tiranë për shqyrtimin e çështjes

nr.2607 regjistri, datë 11.11.2013.
Dërgimin për kompetencë shqyrtimi Gjykatës Administrative të Apelit.

Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.1415, datë 15.06.2015, ka

vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.8741, datë 25.07.2013, të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Tiranë.

323
Kundër vendimit nr.1415, datë 15.06.2015, të Gjykatës Administrative të Apelit, ka
paraqitur rekurs Bashkia Tiranë, e cila ka kërkuar ndryshimin e këtij vendimi si dhe të
vendimit nr.8741, datë 25.07.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, dhe rrëzimin e
padisë, duke parashtruar si argument faktin se pala paditëse ka tejkaluar kompetencat e saj në
ekzekutimin e urdhrit të ekzekutimit nr.576, datë 24.02.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, duke ndërhyrë në konstruksionin e ndërtesës në proces ekzekutimi, të drejtë të cilën e
ka vetëm INU.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori dhe si e shqyrtoi çështjen në tërësi;

V Ë R E N:
Paditësi, Shoqëria “E.P.S.A” sh.p.k, është një subjekt i së drejtës regjistruar si person
juridik me NIPT L02114025E, e cila ka si objekt: ekzekutimin e vendimeve gjyqësore.
Shoqëria “E.P.S.A” sh.p.k, në zbatim të plotë të urdhrit të ekzekutimit nr.576 akti, datë
24.02.2010, për kontratën e kredisë bankare nr.1395 rep, nr.571 kol, datë 14.06.2005, të
ndryshuar me kontratën nr.1650 rep, nr.641 kol, datë 21.04.2008 dhe për kontratën e kredisë
bankare nr.2319 rep, nr.703 kol, datë 15.10.2004, ndryshuar me kontratën nr.1650 rep,
nr.641 kol, datë 21.04.2008, ka kryer të gjitha veprimet e nevojshme në mbështetje të neneve
519, 523, 524, 543, 565 e në vijim, të Kodit të Procedurës Civile si dhe të ligjit nr.10030,
datë 11.12.2008 “Për shërbimin përmbarimor gjyqësor privat”.
Me anë të shkresës nr.12742 prot, datë 21.09.2012, është njoftuar dhe kanë marrë
dijeni Komisariati i Policisë nr.2, Njësia Bashkiake nr.5 dhe Drejtoria e Policisë së Qarkut
Tiranë, se në godinën e ndodhur në Rrugën “Pjetër Bogdani”, nr.pasurie 3/71, N 2, vol. 22,
fq. 109, ZK. 8270, nr.Hipotekor 3843, datë 06.09.1995, me sipërfaqe 108 m 2, do të kryhej
forcërisht ekzekutimi i urdhrit të ekzekutimit nr.576, datë 24.02.2010, me datë 01.10.2012,
ora 10:00.
Më datë 01.10.2012, nga ora 10:00 – 19:00, janë kryer të gjitha veprimet e nevojshme
për ekzekutimin e këtij urdhri ekzekutimi. Të gjitha këto veprime janë kryer në zbatim të
plotë të neneve 524 dhe 525 të Kodit të Procedurës Civile dhe është mbajtur procesverbali pë
veprimet e kryera dhe shpenzimet e bëra, në prani të debitorit, kreditorit, inspektorëve të
Komisariatit nr.2, Njësisë Bashkiake nr.5, Shoqërisë së Ruajtjes dhe Sigurisë Fizike ARB
Security si dhe përmbaruesit gjyqësor, të cilët kanë firmosur me vullnetin e tyre të lirë këtë
procesverbal në orën 19:00 të datës 01.10.2012. Menjëherë pas mbylljes së procesverbalit,
përmbaruesit gjyqësore janë larguar nga godina ku është kryer ekzekutimi, duke ia lënë atë
në ruajtje shoqërisë SRB Security.
Pala paditëse ka pretenduar në gjykim se pranë selisë së shoqërisë “E.P.S.A” sh.p.k,
më datë 07.11.2012, është paraqitur një punonjës i Bashkisë Tiranë, i cili pa u identifikuar ka
dorëzuar vendimin për dënim me gjobë nr.1243, datë 18.10.2012, në masën 450.000
(katërqind e pesëdhjetë mijë) lekë dhe vendimin për pezullimin e punimeve në ndërtim
nr.714, datë 18.10.2012, që kishte të bënte me pretendimin se më datë 09.10.2012 po kryhej
prishja e tendës me konstruksion metalik me sipërfaqe 15 m2, në ambientet e ish Bar Vip, të
ndodhur në Rrugën “Pjetër Bogdani”, Tiranë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.8741, datë 25.07.2013, ka
vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë.
Shfuqizimin e vendimit nr.1243, datë 18.10.2012, të Inspektoratit Ndërtimor
Urbanistik Bashkia Tiranë.

324
Kundër vendimit nr.8741, datë 25.07.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka bërë
ankim Bashkia Tiranë, e cila ka kërkuar ndryshimin e këtij vendimi dhe rrëzimin e padisë.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.2152, datë 15.05.2014, ka vendosur:
Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Tiranë për shqyrtimin e çështjes nr.2607 regjistri, datë
11.11.2013.
Dërgimin për kompetencë shqyrtimi Gjykatës Administrative të Apelit.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.1415, datë 15.06.2015, ka
vendosur: Lënien në fuqi të vendimit nr.8741, datë 25.07.2013, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit nr.1415, datë 15.06.2015, të Gjykatës Administrative të Apelit, ka
paraqitur rekurs Bashkia Tiranë, e cila ka kërkuar ndryshimin e këtij vendimi si dhe të
vendimit nr.8741, datë 25.07.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, dhe rrëzimin e
padisë, duke parashtruar si argument faktin se pala paditëse ka tejkaluar kompetencat e saj në
ekzekutimin e urdhrit të ekzekutimit nr.576, datë 24.02.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, duke ndërhyrë në konstruksionin e ndërtesës në proces ekzekutimi, të drejtë të cilën e
ka vetëm INU.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se mosmarrëveshja në çështjen në
shqyrtim ka të bëjë me kundërshtimin e dënimit për kryerjen e kundërvajtjeve administrative,
me vlerë më të vogël se dyzetfishi i pagës minimale, në shkallë vendi.

PËR KËTO ARSYE;

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 63 të Ligjit nr.49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”;

V E N D O S I:
Pushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.

Tiranë, më 05.07.2017

325
Nr.31001- 01888-00-2013 Regj.Themeltar
Nr.00-2017- 2373 Vendimit (758)

VENDIM
NË EMËR TE REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës se Larte i përbëre nga:

Xhezair Zaganjori Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Arjana Fullani Anëtare
Medi Bici Anëtar
Andi Çeliku Anëtar

në seancën e datës 11.07.2017, mori në shqyrtim çështjen administrative që i përket:

PADITËS: SHOQËRIA “EUROCOSTRUZIONI”,

SPA

TË PADITUR: MINISTRIA E EKONOMISË, TREGTISË

DHE
ENERGJETIKËS

OBJEKTI:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të akteve administrative,
vendim nr. 65/5 prot, datë 09.11.2010, i Komisionit të Prokurimit Publik dhe
vendimin e Ministrisë së Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjetikës nr. 1797/26, datë 15.03.2011.

Baza Ligjore: Nenet 32, 325, 329, 331 të Kodit të Procedurës Civile,
nenet 116/b/c dhe 117, të Kodit të Procedurave Administrative,
nenet 24, e vijues të ligjit nr. 9663 datë 18.12.2006
“Për Koncesionet”, i ndryshuar.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr. 5800, dt.06.06.2012, ka vendosur si

vijon:

-Rrëzimin e padisë së palës paditëse Eurokonstruksioni s.p.a, si të pabazuar në

ligj dhe në prova.
-Shpenzimet gjyqësore të evidentuara në masën 12.000 lekë, janë në ngarkim
të palës paditëse.

Kundër këtij vendimi ka ushtruar kërkese ankimore pala paditëse “Eurocostruzioni”,

spa, dhe ka parashtruar shkaqet për ndryshimin e vendimit te gjykatës se shkalles se pare dhe
pranimin e kërkese padisë, për shkak se vendimi i Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tirane është
marre ne kundërshtim me ligjin, si dhe jashtë kuadrit te provave qe ndodhen ne dosje.
 

326
Kundër këtij vendimi ka ushtruar kërkese ankimore pala paditëse “Eurocostruzioni”, spa, dhe
ka parashtruar shkaqet për ndryshimin e vendimit te gjykatës se shkalles se pare dhe
pranimin e kërkese padisë, për shkak se vendimi i Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tirane është
marre ne kundërshtim me ligjin, si dhe jashtë kuadrit te provave qe ndodhen ne dosje.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr. 603, datë 12.03.2013, ka vendosur:

-Ndryshimin e vendimit nr. 5800, dt.06.06.2012, të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Tiranë si më poshtë:
-Pranimin e kërkesëpadisë.
-Anullimin e akteve administrative, të vendimit nr. 65/5 Prot., datë
09.12.2010, të Komisionit të Prokurimit Publik dhe të vendimit nr. 1977/26
Prot., datë 15.03.2011, i Ministrisë së Ekonomisë Tregtisë dhe Energjetikës.
-Shpenzimet gjyqësore palës së paditur.
-Kundër këtij vendimi lejohet ankim sipas ligjit në Gjykatën e Lartë.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, nr. 603, datë 12.03.2013, ka paraqitur
rekurs, pala e paditur Avokatura e Shtetit, e cila ka kërkuar; “Ndryshimin e vendimit nr.
603, datë 12.03.2013, të Gjykatës Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr. 5800, datë
06.06.2012, të Gjykatës Rrethit Gjyqësor Tiranë” duke parashtruar këto shkaqe:

Me vendimin nr. 5800, datë 06.06.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është
vendosur:
“Rrëzimin e kërkesë padisë”.
Me vendimin nr. 603, datë 12.03.2013, të Gjykatës së Apelit Tiranë është vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr. 5800, datë 06.06.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe pranimin e kërkesë padisë, konstatimin e pavlefshmërisë absolute të
akteve administrative, vendimi nr. 65/5prot, datë 09.11.2010, i KPP dhe vendimin e
METE nr. 1797/26, datë 15.03.2011”.

Proceduralisht paditësi, Shoqëria “Euroconstruicione” spa nuk legjitimohet të ngrejë këtë

padi
pasi i mungon personaliteti juridik, pasi në çdo rast është bashkimi i përkohshëm i
shoqërive “Eurocostrizione" spa, “EIetroindustriale” SRL, “G.S.S” sh.p.k dhe
"Sil.Co" sh.p.k si subjekt që ka marrë pjesë në këtë konkurrim për procedurë
koncesioni, dhe të gjitha dokumentet c shkresat janë në emër të këtij bashkimi
shoqërish të përkohshme, e në asnjë mënyrë asnjë prej tyre nuk mund të veprojë e
vetme.

Gjithashtu, kjo shoqëri nuk legjitimohet pasi, nuk ka tagër për një gjë të tillë ajo nuk
është as lider i këtij bashkimi që të marrë një detyrë të tillë në gjykatë, nuk ka asnjë
tagër ligjor, e në këtë mënyrë nuk përfaqëson interesin apo vullnetin e shoqërive të
tjera.

Ky fakt provohet nga akt-marrëveshja “Për bashkimin e përkohshëm të shoqërive” nga ku

shoqëria “Eurocostrizione" spa. “Eletroindustriale” SRL, “G.S.S” sh.p.k dhe “Sil.Co”
sh.p.k kanë lidhur këtë akt-marrëveshje për të bashkëpunuar dhe për të zhvilluar
aktivitet në fushën_e ndërtimit dhe shfrytëzimit të Hec-eve në rrjedhën e përroit Zalli
i Llangës, rrethi Librazhd Llanga-1 në zbatim të ftesës për ofertë të shpallur nga
METE.

327
Referuar po kësaj akt-marrëveshje, në asnjë paragraf të saj pala paditëse nuk e ka këtë të
drejtë e ngritjes së padisë në emër dhe për llogari të këtyre bashkim shoqërish dhe në
rast të skualifikimit të kësaj procedure konciensioni.

Po kështu, ky bashkim shoqërish do të fitonte personalitetin juridik si bashkim shoqërish

vetëm nëse do të fitonte të drejtën e koncensionit.

Kështu që, duke vepruar në emër të vet kjo shoqëri nuk legjitimohet të ngrejë këtë padi,
pasi mungon vullneti i shoqërive të tjera pjesëmarrëse në bashkim.

Të gjitha shkresat, si shkresa e datës 15/03/2011, me nr. 1797/26 Prot të METE, Vendimi
nr. l, 1587/8 prot, datë 08.03.2010, i APP vendimi përfundimtare i datës 09/11/2019
me nr. 65/5 prot, APP janë për bashkimin e përkohshëm ju drejtohen vetëm atyre si
shoqëri që kanë të drejtë të marrin pjesë në një procedurë të tillë, pasi në emër të tyre
janë paraqitur edhe ankimet apo vërejtjet që kanë pasur të drejtë për ankim sipas
ligjit, madje edhe vendimi i APP datës 8.03.2010 në faqen 3, thotë Ankesat e
Bashkimit të përkohshëm të Shoqërive Eurocostrizione” spa, “Eletttroindustriale,,
SRL, “G.S.S” sh.p.k dhe “Sil.Co” sh.p.k u shoqërive edhe Ankimi në Gjykatë të
bëhej nga bashkimi i përkohshëm i shoqërive.

Në këto kushte, duke qenë se palës paditëse i mungon legjitimiteti aktiv, gjykata duhet të
rrëzojë këtë padi për mungesë legjitimiteti aktiv.

Në zbatim të aktit administrativ objekt kundërshtimi (në fakt aktit të shpalljes fitues të
konkurrimit nga Komisioni i Vlerësimit të Ofertave- KVO- i cili është miratuar nga
Autoriteti Kontraktues, Ministri i Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjetikës është lidhur
kontrata e koncesionit me shoqërinë fituese me anë të Vendimit të Këshillit
Ministrave “Për miratimin e kontratës së koncesionit, të formës “bot”, të lidhur
ndërmjet ministrisë së ekonomisë, tregtisë dhe energjetikës dhe bashkimit të
përkohshëm të shoqërive për ndërtimin e kaskadës së hidrocentraleve në lumin
Llanga ” me anën e së cilës është vendosur:

Nisur nga këto rrethana kontrolli gjyqësor i aktit administrativ që ka përbërë premisën e
nevojshme ligjore për lidhjen e një kontrate administrative është tanimë i pamundur
pasi nuk mund t‘i rivendosë pretenduesit për pavlefshmërinë e aktit asnjë të drejtë apo
interes të ligjshëm pasi edhe nëse akti shpallet i pavlefshëm nuk mund të pasjellë
asnjë pasojë juridike.
Kompetencat e APP-së në shqyrtimin e ankimit administrativ të ankesave ndaj akteve
administrative të KVO të METE-s, janë përcaktuar në mënyrë të shprehur në ligjin
nr. 9663, “Për koncesionet”.

Nga njëra anë ushtrimi i këtyre kompetencave kushtëzohet nga lidhja e kontratës së
koncesionit
(trajtuar në pikën I), ndërsa nga ana tjetër këto kompetenca të këtij organi kontrollues
administrativ janë të kufizuara. të përcaktuara në mënyrë të shprehur drejtpërsëdrejti.
Konkretisht këto kompetenca të kufizuara në kohë janë;
“ka të drejtë:
a)të shfuqizojë pjesërisht apo plotësisht vendimet ose aktet e autoritetit kontraktues;

328
b)ta udhëzojë autoritetin kontraktues për korrigjimin e shkeljeve përpara vazhdimit të
procedurave koncesionare”.

Sipas nenit 325, të K.Pr.Civile

Padia mund të ngrihet.kur paditësi argumenton se akti administrativ është i paligjshëm.
paditësi gjatë gjithë gjykimit nuk paraqiti asnjë argument dhe provë për
paligjshmërinë e aktit administrativ, vendimit nr. 26797/7, datë 05.02.23009, të
Agjensisë së Prokurimit Publik që kërkon të ndryshojë.

Vendimi APP është marrë në respektim të gjithë ligjeve dhe akteve nënligjore që
rregullojnë veprimtarinë e saj dhe procedurës përkatëse të parashikuar edhe në ligjin
nr. 9663, datë 18.12.2008 “Për konçensionet’’.

Akti që kundërshtohet nuk ka sjellë pasoja juridike, pasi ai vetëm kontrollon aktin e një
organi administrativ më të ulët dhe nuk mund të rikthejë pasojat e ardhura.
Neni 119 i K.Pr. Administrative parashikon se:
Përsa kohë që akti administrativ relativisht i pavlefshëm nuk është revokuar/shfuqizuar
nga organi administrativ kompetent, ai prodhon efektet e një akti administrativ të
vlefshëm të rregullt”.

Në kohën e lidhjes së kontratës ky akt ishte i ligjshëm dhe për rrjedhojë ka sjellë pasojat
juridike që janë lidhja e kontratës së konçensionit.

Lidhja e kontratës është e ligjshme dhe ajo mund të kontestohet vetëm për shkaqe që
lidhen me ekzekutimin e saj nga palët kontraktore.

Interpretimi i dispozitave ligjore për kufizimin kohor të vlefshmërisë së një akti

administrativ që ka sjellë pasoja civile gjen rregullim të drejtpërdrejtë në ligjin nr.
9663, datë 18 12 2008 “Për konçensionet pikërisht në nenin 25/5, ku parashikohet se:
“Gjatë shqyrtimit të ankesës, deri para lidhjes së kontratës, Agjensia e Prokurimit Publik
ka të drejtë... ”.
Ky formulim kufizon mundësinë e kontrollit administrativ vetëm gjatë kohës kur akti nuk
ka prodhuar pasoja juridike.
-Vlerësimi i respektimit ose jo të ftesës për ofertë është bërë nga organe të administratës
publike ndër të cilët KVO (organ kolegjial teknik), METE (autoriteti kontraktues) dhe
APP.
-Kërkimi i paditësit, pas ndryshimit të objektit të padisë, për shpalljen e fituesit të
procedurës konkurruese për marrjen me konçension është një kompetencë e
paparashikuar nga ligji për APP. Ky organ ka të drejtë vetëm të udhëzojë autoritetin
kontraktues për korrigjimin e shkeljeve përpara vazhdimit të procedurave
konkurruese ose të shfuqizojë aktin, por jo të zëvendësojë autoritetin kontraktues si
organ kompetent për shpalljen e fituesit.

Është e panevojshme analiza sipas së cilës kërkimi i paditësit për “zgjidhjen

përfundimisht të fituesit të konkurrimit” është një kompetencë e paparashikuar nga
ligji për APP.

Nëse kjo e fundit gjatë shqyrtimit të ankimit administrative konstaton mosrespektimin e

ligjit nga organi kontraktues ka vetëm kompetencën “të udhëzojë autoritetin
kontraktues për korrigjimin e shkeljeve përpara vazhdimit të procedurave

329
 konkurruese ose të shfuqizojë aktin” por jo “ të zëvendësojë organin kompetent
administrative, pra autoritetin kontraktues.

Në këtë këndvështrim paditësi kërkon nga gjykata “të zëvendësojë organin e kontrollit
administrativ me një kompetencë të cilën ligji nuk ia njeh këtij organi të kontrollit
administrative”, pra ushtrimin e një kompetence administrative për llogari të një
organi administrative (APP) kompetencë të cilën vetë ky organ nuk mund t’a ushtrojë
pasi nuk ia njeh ligji specifik që parashikon kompetencat e këtij organi.

Qoftë në padi ashtu edhe gjatë gjykimit nuk është referuar asnjë dispozitë ligjore e
pretenduar se nuk është zbatuar.
I gjithë gjykimi ngrihet mbi pretendime që lidhen me interpretimin e rregullave të
konkurrimit, pra me një atribut tërësisht administrativ pasi lidhet me diskrecionin e
autoritetit kontraktues të përcaktojë dhe të interpretojë kushtet e konkurrimit në terma
teknikë i gjithë pretendimi i paditësit lidhet me moszbatimin e një termi të një akti
administrative (ftesa për ofertë) në interpretim të dhënave të karakterit ngushtësisht
teknik”.

Nëse pranohet që qëllimi i një konkurrimi të ofertave është të koncesionohet (të lidhet
kontrata e koncesionit) në favor të interesit publik, pra të gjendet ofertuesi që ofron
zgjidhjen më të dobishme për interesin publik, është e qartë se në asnjë moment gjatë
këtij gjykimi nuk është vënë në dyshim epërsia e dukshme e ofertës së Personit të
Tretë nga ky këndvështrim.

Këtë fakt nuk e vë në dyshim as paditësi. Vlerësimi i këtij fakti (të respektimit ose jo të
ftesës për ofertë) është bërë më parë nga organe të administratës publike ndër të cilët,
KVO (si organ kolegjial teknik me pjesëmarrjen e përbërë nga 7 anëtarë, nga
autoriteti kontraktues (Titullari - Ministri i Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjetikës)
dhe APP.

Në lidhje me shkresën nr. 1797/26, datë 15.03.2011, sqarojmë se:

Në kuptim të K.Procedurës Administrative neni 105, do të konsiderohen akte

administrative të gjitha vendimet e organeve të administratës publike të cilat krijojnë
pasoja juridike në raste individuale.

Shkresa nr. 1797/26, datë 15.03.2011, është thjesht një informacion në lidhje me
procedurat e ndjekura pasi aktin administrativ, shpalljen e fituesit nuk e bën Ministri i
Ekonomisë, por Autoriteti Kontraktues.

Në këtë kuptim akti i cili ka sjellë pasojën duke shpallur fituesin është akti i nxjerrë nga
Autoriteti Kontraktues.

Me arsyetimin e vendimit të Gjykatës Apelit nuk jemi njohur e në këto kushte rezervojmë
të drejtën për tu shprehur në lidhje me shkaqet e paligjshmërisë së vendimit.

Në konkluzion të argumentimit të mësipërm, në kuadrin e një gjykimi të plotë, ligjor e

objektiv të objektit të padisë, bazuar në nenin 485/b të K.Pr.Civile

KERKOJME

330
 Ndryshimin e vendimit nr. 603, datë 12.03.2013, të Gjykatës Apelit Tiranë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr. 5800, datë 06.06.2012, të Gjykatës Rrethit Gjyqësor Tiranë.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATES SE LARTE

pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtarit Andi Çeliku dhe diskutoi çështjen në
tërësi,

VËREN
Paditësi, Shoqëria “Euroconstruzioni” S.P.A si anëtare e një bashkimi te përkohshëm
shoqërish (krijuar me akt-marrëveshje te posaçme),ka marre pjese ne konkurrimin për
procedure koncesioni te ndërtimit te hidrocentraleve ne rrjedhën e përroit Zalli i Llanges ne
rrethin e Librazhdit. Vec tyre ne këtë konkurrim rezulton te kenë marre pjese edhe shoqëri
apo bashkime te tjera te përkohshme shoqërish.
Ne buletinin e Autoritetit te Prokurimeve Publike te datës 31.05.2010 është botuar
vendimi për skualifikimin e te gjithë ofertuesve.
Nga ana tjetër,mbi ankimin e bashkimit te përkohshëm te shoqërive “M.A.B-ndertim”
shpk,”Alb-Star”shpk dhe “4A-AL”shpk ,Komisioni i Prokurimit Publik,me vendimin Nr
65/5 date 09.11.2010 ka shfuqizuar pjesërisht vendimin e autoritetit kontraktues METE, nr 6
date 06.05.2010 persë i përket skualifikimit te bashkimit te përkohshëm te Shoqërive
“M.A.B-ndërtim”shpk etj,duke i hapur rrugën këtij bashkimi shoqërish për te vazhduar
konkurrimin. Me shkresën Nr 1797/26 date 15.03.2011 te METE,është bere shpallja fitues
për dhënien me koncesion te ndërtimit te hidrocentraleve ne Zallin e Llanges,rrethi
Librazhd,ne favor te bashkimit te përkohshëm te shoqërive “M.A.B-ndërtim” shpk,”Alb-
Star”shpk dhe “4A-AL”shpk.
Ne këto rrethana,me datën 13.10.2011, shoqëria “Euroconstruzioni”S.P.A i është
drejtuar me padi gjykatës duke kërkuar konstatimin e pavlefshmërisë absolute te vendimit nr.
65/5, date 09.11.2010, te K.P.P dhe vendimit nr. 1797/26, date 15.03.2011, te M.E.T.E.
Me vendimin nr. 5800, date 06.06.2012, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tirane ka rrezuar
padinë e paditësit.
Ky vendim është ndryshuar nga Gjykata e Apelit Tirane me vendimin e saj nr. 603,
date 12.03.2013, duke u pranuar padia dhe konstatuar pavlefshmëria absolute e vendimit nr.
65/5, date 09.11.2010, te K.P.P dhe vendimit nr. 1797/26, date 15.03.2011, te M.E.T.E.
Ne vendimin e saj Gjykata e Apelit Tirane pasi bën një paraqitje te rrethanave te
faktit dhe pretendimeve te palëve ne proces, arsyeton vetëm me një fjali se “Gjate gjykimit ne
shkalle te pare gjykata ka konstatuar mungesën e legjitimitetit te paditësit ne ngritjen e
padisë, ndërkohe qe Gjykata e Apelit duke konsideruar qe paditësi tërheq interesa nga
pranimi i padisë është i legjitimuar ne ngritjen e saj,e cila nga provat e administruara ne
dosjen gjyqësore rezulton te jete një padi e drejte e bazuar ne ligj e prova e si e tille pranohet
sipas objektit”.
Kundër vendimit te Gjykatës se Apelit Tirane ka paraqitur rekurs Avokatura e
Përgjithshme e Shtetit, për shkaqet e përshkruara ne pjesën hyrëse te këtij vendimi.
Kolegji Administrativ i Gjykatës se Larte, vlerëson se vendimi i Gjykatës se
Apelit,ndaj te cilit është paraqitur rekurs është rrjedhoje e mosrespektimit dhe zbatimit te
gabuar te ligjit.
Kështu, ne kushtet kur Gjykata e Apelit ka vlerësuar ndryshe nga ajo e rrethit
gjyqësor, ne lidhje me legjitimitetin e paditësit ne ngritjen e padisë, ajo gjykate (apeli) nuk
mund te konkludonte me zgjidhjen ne themel te çështjes, pasi gjykata e faktit nuk ishte
shprehur për themelin e çështjes. Rrjedhimisht çështja ka mbetur e pashqyrtuar ne themel ne

331
shkallen e pare te gjykimit(duke e marre te vërtete konkluzionin e gjykatës se apelit se
gjykata e rrethit nuk e ka legjitimuar paditësin).
Nga ana tjetër, siç rezulton qarte nga përmbajtja e vendimit te Gjykatës se Apelit,ne
lidhje me themelin e çështjes, gjendemi përpara një vendimi te paarsyetuar,duke shkelur
kështu dispozitat urdhëruese procedurale ne lidhje me përmbajtjen e vendimit dhe detyrimin
për arsyetimin e tij.
Ne këto kushte,Kolegji Administrativ i Gjykatës se Larte,vlerëson se vendimi i
Gjykatës se Apelit Tirane duhet te prishet dhe çështja ti dërgohet për rishqyrtim Gjykatës
Administrative te Apelit,e cila ne rishqyrtimin e çështjes duhet te verifikoje legjitimitetin e
paditësit ne ngritjen e padisë dhe faktin nëse gjykata e rrethit e ka rrezuar padinë për këtë
shkak. Nëse gjykata e rrethit ka arsyetuar shkaqe te tjera për rrëzimin e padisë, gjykata e
Apelit duhet ti vlerësoje ato e te nxjerre konkluzionin e saj nëpërmjet një vendimi te
arsyetuar,siç kërkojnë dispozitat procedurale për përmbajtjen e vendimit gjyqësor.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63, të Ligjit nr. 49,
datë 03.05.2012 të “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”.

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr. 603, datë 12.03.2013, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.

Tiranë, më 11.07.2017

332
 MENDIM PAKICE
Unë Xhezair Zaganjori, me cilësinë e anëtarit të trupit gjykues në çështjen
administrative me nr. 31001-01888-00-2013 i Regjistrit Themeltar, me paditës Shoqëria
“Eurocostruzioni” s.p.a, e paditur Ministria e Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjetikës, si dhe
me objekt konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ, duke qenë se nuk jam
dakord me mënyrën e disponimit nga shumica, paraqes këtë mendim në pakicë.
Nga hetimi gjyqësor i zhvilluar në gjykatat e faktit ka rezultuar se pala paditëse ka
marrë pjesë në një procedurë konkurrimi koncesioni për ndërtim hidrocentralesh në rrjedhën
e Përroit “Zalli i Llangës, në Rrethin Librazhd. Në përfundim të procedurës konkurruese,
autoriteti kontraktor, Ministria e Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjetikës, ka vendosur
skualifikimin e të gjithë ofertuesve.
Ndërkohë, mbi ankimin e operatorit ekonomik bashkimi i përkohshëm i shoqërive
“M.A.B – ndërtim” sh.p.k, “Alb – Star” sh.p.k, dhe “4A – AL” sh.p.k, Komisioni i
Prokurimit Publik, me vendimin nr. 65/5, datë 09.11.2010, ka shfuqizuar vendimin e
autoritetit kontraktor për skualifkimin e këtij bashkimi shoqërish, duke i hapur rrugën
shpalljes së tij fitues nga ana e Ministrisë së Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjetikës, me
vendimin nr. 1797/26, datë 15.03.2011.
Duke mos qenë dakord me këto akte administrative, vendimin e Komisionit të
Prokurimit Publik dhe Ministrisë së Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjetikës, pala paditëse i
është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me padi, duke kërkuar konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të tyre.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr. 5800, datë 06.06.2012, ka
rrëzuar padinë, me arsyetimin se pala paditëse nuk legjitimohet në ngritjen e kësaj padie pasi
nuk tërheq interesa të ligjshme nga konstatimi i pavlefshmërisë absolute të këtyre akteve
administrative. Ndërkaq, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr. 603, datë 12.03.2013, e
ka ndryshuar këtë vendim, duke pranuar padinë.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, mbi rekursin e Avokaturës së Shtetit, me
vendimin nr. 758, datë 11.07.2017, ka vendosur prishjen e vendimit nr. 603, datë 12.03.2013,
të Gjykatës së Apelit Tiranë, dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën
Administrative të Apelit. Në thelb, shumica e Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, në
këtë vendim arsyeton se, nisur nga fakti se gjykata e shkallës së parë kishte konstatuar
mungesën e legjitimitetit të paditësit, atëherë çështja nuk ishte zgjidhur në themel prej saj dhe
për rrjedhojë gjykata e apelit nuk mund ta zgjidhte çështjen vetë, por duhet ta kthente atë për
rishqyrtim në shkallë të parë. Gjithashtu, shumica e Kolegjit Administrativ të Gjykatës së
Lartë, ka arritur në përfundimin se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është i paarsyetuar.
Vlerësoj se ky argumentim i shumicës së Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë
është i pambështetur në ligj për arsyet e mëposhtme. Kushtetuta, në nenin 135 të saj,
parashikon se pushtetit gjyqësor në Republikën e Shqipërisë ushtrohet nga Gjykata e Lartë si
dhe nga gjykatat e apelit e ato të shkallës së parë. Në këtë kontekst, sistemi procedural në
vendin tonë, si ai civil ashtu edhe ai penal, njeh dy shkallë për sa i përket çështjeve të faktit
dhe tre shkallë në lidhje me interpretimin e ligjit.
Gjykimi në shkallë të dytë, në sisteme të ndryshme procedurale njeh dy modele,
modelin e apelit dhe atë të revizionit ose kasacionit (diktimit). Sipas modelit të parë, gjykata
e shkallës së dytë ka kompetencë të plotë për zgjidhjen e çështjes në themel, edhe kur një gjë
e tillë nuk është bërë nga gjykata e shkallës së parë. Në këtë kuadër, gjykata e shkallës së
dytë, e titulluar gjykatë apeli, ka drejtë të marrë edhe prova të reja, kur pala nuk e ka pasur
mundësinë që këto prova t’i paraqiste në shkallë të parë si dhe t’i bëjë fakteve një kualifikim
të ndryshëm nga ai i shkallës së parë, qoftë edhe duke i konstatuar në mënyrë të kundërt nga
kjo e fundit. Të vetmet kufizime në këtë drejtim lidhen me defektet procedurale të gjykimit

333
në shkallë të parë. Në të tillë situatë, gjykata e apelit nuk mund ta zgjidhë çështjen
meritorisht por duhet ta kthejë për rigjykim në shkallë të parë, me qëllim që të shërohen veset
që lidhen me elementët e procesit të rregullt ligjor.
Nga ana tjetër, në modelin e revizionit, gjykata e shkallës së dytë ka një mundësi të
kufizuar për ta zgjidhur çështjen substancialisht, në mënyrë të ndryshme nga gjykata e
shkallës së parë. Ajo mund ta ndryshojë vendimin e shkallës së parë vetëm në rast se fakteve
të konstatuara nga kjo e fundit u bën një interpretim të ndryshëm ligjor. Në raste të tjera, pra
kur faktet i konstaton në mënyrë të ndryshme apo kur mban një qëndrim të kundërt nga
shkalla e parë në lidhje me prezumimet procedurale, si legjitimimi dhe parashkrimi, atëherë e
vetmja mundësi i mbetet prishja e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe kthimi i
çështjes për rigjykim, duke dhënë edhe udhëzimet përkatëse që duhen të mbahen në
konsideratë gjatë rigjykimit, nga gjykata e shkallës së parë.
Sistemi procedural në vendin tonë ka zgjedhur modelin e parë, pra atë të apelit. Sipas
këtij modeli, siç u theksua, gjykata e shkallës së dytë mund të prishë vendimin e gjykatës së
shkallës së parë dhe të kthejë çështjen për rigjykim vetëm për shkelje të rënda procedurale,
ose ato që kanë ndikuar në dhënien e vendimit si dhe kur mangësitë në hetimin gjyqësor kanë
qenë të tilla sa është e pamundur rikuperimi i tyre në gjykimin në shkallë të dytë. Vlen të
theksohet se gjykata e apelit, për dhënien e një vendimi që e zgjidh çështjen në themel, nuk
vuan nga kufizime të tilla që lidhen me vlerësimin e ndryshëm të fakteve dhe provave apo
qoftë edhe me një qëndrim të ndryshëm në lidhje me prezumimet procedurale, sikurse është
legjitimimi substancial i palëve në proces.
Nga kjo arrijmë në një përfundim të rëndësishëm, që është fakti se rastet e kthimit të
çështjes për rigjykim në shkallë të parë janë përjashtim nga rregulli i përgjithshëm, i cili
është disponimi me vendim përfundimtar, raste këto të cilat janë taksative dhe të përcaktuara
në mënyrë shteruese në ligj. Në nenin 467 të Kodit të Procedurës Civile, në lidhje me
prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe kthimit të çështjes për rigjykim,
referuar përmbajtjes së dispozitës në kohën e dhënies së vendimit objekt rekursi, përcaktohej
se:
Gjykata e apelit prish vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe e dërgon çështjen
për rigjykim kur:
a) gjykata e shkallës së parë ka shkelur dispozitat mbi juridiksionin dhe kompetencën;
b) përbërja e trupit gjykues nuk ka qenë e rregullt apo vendimi nuk është nënshkruar
nga anëtarët e tij, ose është cenuar parimi i paanësisë;
c) gjykata ka vendosur pushimin e çështjes në kundërshtim me rregullat e përcaktuara
nga ky Kod;
ç) çështja është gjykuar në mungesë të pjesëmarrësve në proces, pa pasur
dijeni për ditën e gjykimit;
d) nuk është formuar drejt ndërgjyqësia;
e) kur mungojnë ose janë të pavlefshme padia, procesverbali gjyqësor, ankimi, si dhe
çdo dokument tjetër që ka ndikuar në dhënien e vendimit.
ë) lind nevoja për marrjen e një prove vendimtare, marrja e së cilës është e vështirë
në shkallë të dytë, ose gjykata nuk është shprehur për të gjitha kërkesat e parashtruara nga
palët në padi dhe që përbëjnë objektin e mosmarrëveshjes midis palëve ndërgjyqëse.
Në këtë aspekt, çmoj se Gjykata e Apelit Tiranë proceduralisht ka vepruar drejt kur
është shprehur me një vendim përfundimtar, duke e zgjidhur çështjen në themel, pavarësisht
se ky vendim është dhënë në interpretim të gabuar të ligjit për sa i përket determinimit të
faktit nëse pala paditëse ka legjitimim në paraqitjen e padisë. Konstatoj se shumica në këtë
rast, me qëndrimin e mbajtur, ka stisur një shkak të ri për prishjen e vendimit të gjykatës së
shkallës së parë nga gjykata e apelit, shkak i cili nuk parashikohet nga ligji (neni 467 i Kodit
të Procedurës civile).

334
 Me mënyrën se si ka disponuar shumica, rezulton se ajo ka vendosur kthimin e
çështjes për rigjykim në gjykatën e apelit, në mënyrë që kjo e fundit ta prishë vendimin e
gjykatës së shkallës së parë dhe ta kthejë çështjen për rigjykim. Nëse shumica do të ishte
konsekuente në qëndrimin e saj se gjykata e apelit duhej ta kthente çështjen për rigjykim në
shkallë të parë, atëherë duhet të ishte pikërisht Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë ai i
cili duhet t’i prishte të dy vendimet dhe ta kthente çështjen për rigjykim në shkallë ta parë, pa
qenë e nevojshme që për këtë gjë të udhëzohej Gjykata e Apelit Tiranë për ta bërë në
rigjykim.
I pabazuar është edhe argumenti tjetër i shumicës se vendimi nr. 603, datë
12.03.2013, i Gjykatës së Apelit Tiranë, është i paarsyetuar. Ky është një argument i sforcuar
nga ana e shumicës, me qëllim për të mbështetur disponimin e saj për kthimin e çështjes për
rigjykim në apel. Në këndvështrimin tim si gjyqtar në pakicë i paarsyetuar është pikërisht
vendimi i shumicës në pjesën që konstaton si të paarsyetuar vendimin e Gjykatës së Apelit
Tiranë. Shumica e Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë nuk ka dhënë argumente se
përse vendimi nr. 603, datë 12.03.2013, i Gjykatës së Apelit Tiranë është i paarsyetuar, se
cilët pjesë të një vendimi të arsyetuar i mungojnë atij apo çfarë të metash nga pikëpamja
strukturore ka ky vendim. Ajo është mjaftuar vetëm me konstatimin se vendimi është i
paarsyetuar, duke mos dhënë konsiderata të mëtejshme.
Për sa parashtrova më sipër, jam i mendimit se Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë, pasi të kishte shqyrtuar çështjen, duhet të kishte vendosur prishjen e vendimit nr. 603,
datë 12.03.2013, të Gjykatës së Apelit Tiranë, dhe lënien në fuqi të vendimit nr. 5800, datë
06.06.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

GJ Y Q T A R

Xhezair Zaganjori

335
Nr.31003-04632-00-2014 Regj.Themeltar
Nr.00-2017-2372 Vendimit (759)

VENDIM
NË EMËR TE REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Xhezair Zaganjori Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Andi Çeliku Anëtar
Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare

në seancën e datës 11.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që i përket palëve ndergjyqese :

PADITES: ROBERT PËRMETI

PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE

SHOQËRORE TIRANE

OBJEKTI:
Detyrimin e DRSSH Tirane për:
Te ndryshuar vendimin e përcaktimit te masës se pensionit te parakohshëm për vjetërsi
shërbimi, e caktuar masën e këtij pensioni ne përputhje me nenin 11, te ligjit nr.8087, date
13.03.1996 “Për sigurimin shoqëror të Ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës
së Shqipërisë”, ndryshuar me ligjin nr.8521, date 30.07.1999 “Për disa shtesa e ndryshimeve
me ligjin nr.8087, date 13.30.1996 dhe ligjin nr.9210, date 23.03.2004“Për statusin e
ushtarakut te Fate RSH”, neni 35, 49.
Te paguaj diferencat e krijuara midis masës se pensionit qe me takon te marr sipas ligjit
nr.8087, date 13.03.1996 “Për sigurimin shoqëror te Ushtarakeve te FA te R.SH”, i
ndryshuar dhe masës se pensionit te caktuar e paguar nga data 01.01.2005 e ne vazhdim,
shtuar rritjet dhe indeksimin sipas ligjit dhe VKM-ve.
Te njohe si mase përfundimtare dhe te vijoje pas datës 01.07.2009, pension i parakohshëm
për vjetërsi shërbimi i llogaritur sipas nenit 11, i ligjit nr.8087, date 13.03.1996, “Për
sigurimin shoqëror te Ushtarakeve te FA te R.SH” i ndryshuar me ligjin nr.8521, date
30.07.1999 “Për disa shtesa e ndryshimeve ne ligjin nr.8087, date 13.03.1996 dhe ligji
nr.9210, date 23.03.2004 “Për statusin e Ushtarakeve te FA te R.SH” neni 35,49 ne përputhje
me vendimin nr.33, date 24.06.2010 te Gjykatës kushtetuese, për interpretimin e nenit 29, te
ligjit nr.10142, date 15.05.2009, i ndryshuar.

Baza Ligjore: Nenet 321, 32/a, 153, 154 K.Pr.Civile Neni 4/1, 42/1
dhe 44 Kushtetuta e R.SH.
Ligji nr.8087, datë 13.03.1996 “Për sigurimin shoqëror suplementar të Ushtarakut të Forcave
të Armatosura të Republikës së Shqipërisë, të Ushtarakëve të Ministrisë së Rendit Publik dhe
të Shërbimit Informativ të Shtetit”, i ndryshuar, neni 11, 18.
Ligji nr.9210, datë 23.03.2004 “Për statusin e Ushtarakut të Forcave të Armatosura të
Republikës së Shqipërisë, neni 49, Ligji nr.9481, datë 16.02.2006 “Për disa ndryshime në

336
ligjin nr.9418, datë 20.05.2005”Për sigurimin shoqëror suplementar të Ushtarakut të Forcave
të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”, neni 27, 31, pika 3, Ligji nr.10142, datë
15.05.2009 “Për sigurimin shoqëror suplementar të Ushtarakut të Forcave të Armatosura
“Për sigurimin shoqëror suplementar të Ushtarakut të Forcave të Armatosura të punonjësve të
policisë së Shtetit, të Gardës së Republikës, të Shërbimit Informativë të Shtetit, të policisë së
burgjeve, të Policisë së Mbrojtjes nga zjarri dhe shpëtimi dhe të punonjësve të Shërbimit të
Kontrollit të Brendshëm në RSH, neni 24,29.
Ligji nr.9377, datë 21.04.2005 “Për disa shtesa e ndryshime në ligjin nr.7703, datë
11.05.1993 “Për sigurimin shoqëror ne RSH, neni 20 Vendimi nr.33, datë 24.06.2010, i
Gjykatës Kushtetuese.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.8031, date 11.07.2013 ka vendosur:

-Pranimin pjesërisht të kërkese padisë së paditësit Robert Përmeti.

-Detyrimin e te paditurit D.R.S.SH Tirane për t’i paguar paditësit Robert
Përmeti diferencat e pensionit e parakohshëm për vjetërsi shërbimi nga data
01.01.2005 - 30.06.2009, ne shumën 2072376 leke.
-Shpenzimet gjyqësore përgjysmë.
-Kundër vendimit lejohet ankim brenda 15 ditëve nga e nesërmja e shpalljes
ne Gjykatën e Apelit Tirane.

Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.3250, datë 24.07.2014, ka vendosur:

-Ndryshimin e vendimit nr.8031, date 11.07.2013, te Gjykatës se Rrethit

Gjyqësor Tirane si vajon:
Pranimin e pjesshëm te kërkese padisë.
Detyrimin e te paditurës Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tirane
për ti paguar paditësit Robert Përmeti diferencat e papaguara te pensionit te
parakohshëm për vjetërsi shërbimi, për periudhën mars 2009 Qershor 2009, ne
shumën 167.147.78 (njëqind e gjashtëdhjeta e shtate mije e njëqind e dyzet e
shtate, presje shtatëdhjeta e tetë lekë.
-Shpenzimet gjyqësore u ngarkohen palëve ne përpjesëtim me pjesën e
pranuar dhe te rrezuar te padisë.

Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit, nr.3250, datë 24.07.2014, ka

paraqitur rekurs, pala e paditur Drejtoria Rajonale Sigurimeve Shoqërore Tirane, e cila
ka kërkuar; “Rrëzimin e Kërkese-Padisë si te pabazuar ne prova e ne ligj si dhe ndryshimin e
vendimit nr.3250, datë 24.07.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit” duke parashtruar
këto shkaqe:

Me vendim te datës 24.07.2014 Gjykata Administrative e Apelit ka vendosur ndryshimin

e vendimit te date 11.07.2013 te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tirane për ti paguar
paditësit diferencat e papaguara te pensionit te parakohshëm se Z.Robert Përmeti për
përudhen mars 2009-qershor 2009 ne shumën 167.147,78 leke.
Brenda afatit ligjor, ushtrojmë te drejtën e ankimit ndaj këtij vendimi dhe ne vija te
përgjithshme parashtrojmë:
Paditësit Robert Përmeti me vendim Dege nr 3969 date 29.09.2005 nga DRSSH Tirane i
është caktuar pension i parakohshëm për vjetërsi shërbimi me te drejte pagese nga
data 01.01.2005 date ne te cilën ka mbaruar trajtimin me pagese kalimtare sipas

337
 vërtetimit deri ne plotësimin e moshës për te përfituar pension pleqërie ne masën
14531 leke ne muaj.
Paditësit ky pension i është përllogaritur bazuar ne pagën referuese 62600 leke dhe
vjetërsinë e tij ne shërbim prej 33 vitesh
Ne momentin e caktimit te pensionit ka qene ne fuqi ligji nr.8087 date 13.3.1996 "Për
sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të
Republikës së Shqipërisë" i ndryshuar ku neni 11 i tij parashikon se:
1-Masa e pensionit është 50% e pagës referuese mbi te cilën është derdhur kontribut
2-për çdo vit vjetërsie mbi përcaktimin e mësipërm masa e pensionit shtohet me 2% e
pagës referuese.
Bazuar ne VKM nr.424, date 02.07.2004, është përcaktuar paga maksimale mbi te cilën
lejohet te derdhet kontributi e cila është 56880 leke dhe kjo ka qene faktikisht paga
mbi te cilën ka derdhur kontribut paditësi.
Aktualisht është ne fuqi ligji nr.10142, date 15.05.2009 “Për Sigurimin Shoqëror
Suplementar te Ushtarakeve te Forcave te Armatosura”. DRSSH Tirane ne zbatim te
ligjit nr.10142, date 15.05.2009 “Për Sigurimin Shoqëror Suplementar te Ushtarakeve
te Forcave te Armatosura, te Punonjësve te Policisë se Shtetit, te Gardës se
Republikës, te Shërbimit Informativ te Shtetit, te Policisë se Burgjeve, te Policisë se
Mbrojtjes nga Zjarri dhe te Shpëtimit e te Punonjësve te Shërbimit te Kontrollit te
Brendshëm ne Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, neni 29, “Rillogaritja e te
drejtave te njohura”, është rillogaritur masa e përfitimit nga data 01.07.2009 me
vendim për rishqyrtimin e te ardhurave .Rishqyrtimi i përfitimit është bere sipas
vërtetimit për vjetërsinë ne shërbim dhe pagës mesatare neto referuese te ardhur
rishtar nga Ministria ne vitin 2011 dhe masa e pensionit pas rishqyrtimit me datë
01.07.2012 është 31963 leke dhe paditësi ka dalë kreditor.
Nga data 01.01. 2005 e deri me sot paditësi nuk i është drejtuar asnjë organi administrativ
apo gjyqësor me kërkese ku te pretendoje te drejtën e tij te shkelur, si rrjedhoje e
drejta e paditësit është parashkruar kane kaluar me tepër se 7 vjet nga momenti qe
personi ka përfituar ketë pension, ndërkohe ligji parashikon afatin 3 vjeçar te dhënies
se diferencave për ketë arsye padia duhet te rrezohet si e parashkruar.
-Nuk jemi dakord me aktin e ekspertimit te datës 17.12. 2012 dhe aktin shtese pasi
eksperti ka bere ndryshimet e pagës referuese çdo vit sipas ligjit nr.9418, date
20.05.2005 i ndryshuar, ndërkohe qe ky kërkim nuk është bere as ne kërkese padinë e
ngritur nga paditësi.
Vëmë ne dukje se Vendimi i fundit i Gjykatës Kushtetuese nr.2, date 18.02.2013, thekson
se nëse një marrëdhënie ndikohet drejtpërdrejt nga një interes publik, me te gjithë
elemente e tij thelbësore, ky interes natyrshëm qe do te prevaloje e do te ketë
përparësi ndaj parimit te sigurisë juridike dhe ka lëne ne fuqi Aktin normativ nr.5,
date 10.11.2010, te KM “Për disa shtesa e ndryshime ligjin nr.10142, date
15.05.2009.
Nuk jemi dakord me aktin e ekspertimit te datës 17.12.2012 dhe aktin shtese nr 1, pasi
eksperti ka bere ndryshimet e pagës referuese çdo vit sipas Ligjit 9418, date
20.05.2005 i ndryshuar, ndërkohe qe ky kërkim nuk është bere as ne kërkese padinë e
ngritur nga pala e cila i referohet ne bazën ligjore te saj vetëm Ligjit 8087, date
13.03.1996 (i ndryshuar) e aq me tepër kur e drejta paditësit i ka lindur me date
01.01.2005, pra para daljes te Ligjit 9418 date 20.05.2005, i cili parashikon këto
ndryshime.
Akti shtese nr.2, ne shumën është llogaritur sakte, pasi është marre ne konsiderate paga
maksimale mbi te cilën është derdhur kontribut e cila nuk është 56880 leke, me date
01.01.2005 kjo sipas VKM nr.424, date 02.07.2004.

338
 Nisur nga faktet e mësipërme, përfundimisht DRSSH kërkon nga Gjykata e Larte
rrëzimin e Kërkese-Padisë si te pabazuar ne prova e ne ligj si dhe ndryshimin e
vendimit nr.3250, datë 24.07.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit.

Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit, nr.3250, datë 24.07.2014, ka

paraqitur rekurs, pala paditëse Robert Përmeti, i cili ka kërkuar; “Prishjen e Vendimit të
Gjykatës së Apelit Tiranë nr.3250, datë 24.07.2014, si të pa bazuar në ligj dhe Lënien në fuqi
të Vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, nr.8031, dt.11.07.2013” duke parashtruar
këto shkaqe:
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë me vendim të datës 24.07.2014, për çështjen
civile me paditës Robert Përmeti, me palë të paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Tiranë, me objekt;
Detyrimin e Drejtorisë rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë për;
1- Të ndryshuar vendimin e përcaktimit të masës së pensionit të parakohshëm për vjetërsi
shërbimi në përputhje me nenin 11, të ligjit nr.8087, datë 13.03.1996, “Për sigurimin
shoqëror suplementar të ushtarakëve të FA të Republikës së Shqipërisë”, të ndryshuar
me ligjin nr.8521, datë 30.07.1999, “Për disa shtesa e ndryshime në ligjin nr.8087,
datë 13.03.1996, dhe ligj nr.9210, datë 23.03.2004 “Për Statusin e ushtarakut të
Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”, neni 35; 49.
2- Të paguar diferencat e krijuara midis masës së pensionit të rillogaritur sipas nenit 11,
të ligjit nr.8087,datë 13.03.1996,”Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve
të FA të Republikës së Shqipërisë”, të ndryshuar dhe pensionit të përfituar nga data
01.01.2005 e në vazhdim, shtuar rritjet për shkak të indeksimit me VKM.
3- Të njohë si masë përfundimtare dhe të vijojë pas datës 01.07.2009, pensioni i
parakohshëm për vjetërsi shërbimi i llogaritur sipas nenit 11 të ligjit nr.8087,datë
13.03.1996,”Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të FA të Republikës
së Shqipërisë”, të ndryshuar me ligjin nr.8521, datë 30.07.1999, dhe ligjin nr.9210,
datë 23.03.2004, “Për Statusin e ushtarakut të Forcave të Armatosura të Republikës së
Shqipërisë”, në përputhje me vendimin nr.33, datë 24.06.2010, të gjykatës
Kushtetuese, për interpretimin e nenit 29, të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009, i
ndryshuar.
Padrejtësisht Gjykata Administrative e Apelit Tirane në vlerësimin e saj ka bërë një
interpretim dhe zbatim të gabuar të ligjës materiale dhe praktikës gjyqësore tashmë të
konsoliduar, për pensionet suplementare të ushtarakëve të FA, konkretisht ligjit
nr.8087, datë 13.03.1996 “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakut të
Forcave të Armatosua të Republikës së Shqipërisë”, i ndryshuar, ligjit 9418,
dt.20.05.2005 “Për sigurimet shoqërore të ushtarakëve të F.Armatosua të Rep. së
Shqipërisë”, i ndryshuar.etj.

Gjykata Administrative e Apelit në mënyrë aspak objektive e ndryshon vendimin e

mësipërm të gjykatës së rrethit gjyqësor Tiranë, e cila i ka njohur të drejtën
paditësit për diferencat e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi nga
data 01.01.2005 - 30.06.2009, në shumën 2072376 lekë.
Gjykata Administrative e Apelit në kundërshtim me ligjin dhe në mënyrë të qëllimshme e
ka kufizuar të drejtën e kërkuar duke e njohur atë vetëm për periudhën mars
2009- qershor 2009, me arsyetimin absurd se për parashkrimin e te drejtës se
padisë për kërkimin pagimin e detyrimit monetar te papaguar nga pala e
paditur, janë te aplikueshme kërkesat e nenit “17” te Ligjit nr.8510, date
15.07.1999, “Për pergjegjesine jashtëkontraktore te organeve te administratës

339
 shtetërore”, qe parashikojnë një afat 3 vjeçar për kërkimin e shpërblimit te
dëmeve te shkaktuara nga organet e administratës shtetërore.

Unë, ankuesi Robert Përmeti paraqes para jush Rekursin kundër Vendimit të Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë, pasi ky vendim është marrë si re interpretimi dhe
zbatimi të gabuar të ligjit material që rregullon marrëdhënien fushën e sigurimeve
shoqërore suplementare të ushtarakëve të Forcave të Armatosura. Si i tillë Vendimi i
Gjykatës së Apelit është i pa mbështetur në ligj e duhet të prishet, duke lënë në fuqi
Vendimin e Gjykatës së rrethit Gjyqësor Tiranë, për këto arsye dhe shkaqe ligjore:
Padrejtësisht Gjykata Administrative e Apelit Tirane në vlerësimin e saj ka bërë një
interpretim dhe zbatim të gabuar të ligjës materiale dhe praktikës gjyqësore tashmë të
konsoliduar, për pensionet suplementare të ushtarakëve të FA, konkretisht ligjit
nr.8087, datë 13.03.1996 “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakut të
Forcave të Armatosua të Republikës së Shqipërisë”, i ndryshuar, ligjit 9418,
dt.20.05.2005 “Për sigurimet shoqërore të ushtarakëve të F.Armatosua të Rep. së
Shqipërisë”, i ndryshuar, etj.
Gjykata Administrative e Apelit, në mënyrë aspak objektive e ndryshon vendimin e
mësipërm të gjykatës së rrethit gjyqësor Tiranë, e cila i ka njohur të drejtën paditësit
për diferencat e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi nga data 01.01.2005 -
30.06.2009, në shumën 2072376 lekë.
Gjykata Administrative e Apelit, në kundërshtim me ligjin dhe në mënyrë të
qëllimshme e ka kufizuar të drejtën e kërkuar duke e njohur atë vetëm për
periudhën Mars 2009 Qershor 2009, me arsyetimin absurd se për parashkrimin
e te drejtës se padisë për kërkimin pagimin e detyrimit monetar te papaguar nga
pala e paditur, janë te aplikueshme kërkesat e nenit “17”, te ligjit nr.8510, date
15.07.1999, “Për pergjegjesine jashtekontraktore te organeve te administratës
shtetërore”, qe parashikojnë një afat 3 vjeçar për kërkimin e shpërblimit te
dëmeve te shkaktuara nga organet e administratës shtetërore.

Gjykata Administrative e Apelit, megjithëse e gjykon të drejtë vendimin e gjykatës së

shkallës së parë për sa i takon pranimit pjesërisht të padisë dhe detyrimit të paditurit
DRSSH Tiranë, për diferencat e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi nga
data 1-01.2005 - 30.06.2009 dhe pranon faktin se e drejta e paditësit për te
kundërshtuar përllogaritjen e masës se pensionit te parakohshëm te kryer nga pala e
paditur, duke pretenduar një përllogaritje te ndryshme te saj, si rregull mund te
ushtrohet ne çdo kohe, gabon në interpretimin e ligjit material Ligjit nr.9418/2005,

Në nenin “31”, te Ligjit nr.9418/2005, parashikohet se “E drejta e përfitimeve nga ky ligj

nuk parashkruhet Personit qe kërkon përfitimet jo me vone se 1 vit nga data kur i lind
kjo e drejte, përfitimi i paguhet nga data e lindjes se te drejtës.
Ne raste te tjera përfitimi paguhet nga data e paraqitjes se kërkesës për përfitim. 2.
Përfitimet e njohura, por te paterhequra, paguhen ne çdo kohe, por jo me shume se
për 3 vjet. 3. Përfitimet e caktuara, por te paguara me pak, jepen ne çdo kohe”.
Në rastin tim e drejta për diferencat e papaguara prej të paditurit DRSSH Tiranë,
përfshihet në pikën 3. Përfitimet e caktuara, por te paguara me pak, jepen ne
çdo kohe”, për faktin se prej të paditurit janë caktuar përfitimet por janë
paguar më pak, e për rrjedhojë këto përfitime duhet të jepen në çdo kohë.

Gjykata Administrative e Apelit, në vendimin e saj e pranon se ligji i posaçëm (ligji

për sigurimin suplementar te ushtarakeve te Forcave te Armatosura) nuk ka

340
 kufizuar ne kohe ushtrimin e kësaj te drejte dhe për me tepër, nuk parashikon
as ndjekjen e ndonjë rruge ankimi administrativ.

Ne te kundërt, parashikohet juridiksion i plote i gjykatës për te zgjidhur përfundimisht

çështjen. Po kështu, mbahet parasysh se akti i palës se paditur për caktimin e
pensionit te parakohshëm, njeh jo vetëm te drejtën e pensionit subjektit përfitues, por
ne te njëjtën kohe përcakton dhe masën e pensionit.
Ne ketë kuadër, vendimi për caktimin e pensionit është me efekte te zgjatura ne kohe
(persa kohe ekziston e drejta për pension te parakohshëm, qe si rregull shkon
deri ne lindjen e te drejtës se përfituesit për pension te plote pleqërie).

Ndersa, persa i përket masës se pensionit, qe është një përfitim monetar mujor i mbajtësit
te drejtës, akti ndryshueshëm sipas përcaktimeve te vete ligjit. Si përfundim, çmohet
se persa kohe ekziston e drejta subjektive e pensionit te parakohshëm, mbajtësi i
saj, ne çdo kohe mund te kundërshtoje edhe gjyqësish, çdo veprim te subjektit
qe detyrohet nga ligji për përmbushjen e plote te kësaj te drejte.

Por Gjykata Administrative e Apelit, në mënyrë të gabuar, çmon se e drejta e

paditësit për te kërkuar pagimin e detyrimit monetar te papaguar nga pala e
paditur, është e parashkrueshme brenda një afati 3-vjeçar.

E drejta për pension të parakohshëm për vjetërsi shërbimi më ka lindur me datë

01.01.2005, në bazë të nenit 11, të ligjit nr.8087 datë 13.03.1996, “Për sigurimin
shoqëror të ushtarakëve të Forcave të Armatosura”, i ndryshuar me ligjin nr.8521,
datë 30.07.1999, ligjin nr.9210, datë 23.03.2004 “Për Statusin e ushtarakut të
Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”, ligjin nr.9418/2005.
Është kjo bazë ligjore që më legjitimon në kërkimin që e drejta e fituar dhe
diferencat e papaguara të më jepen nga data 01.01.2005 - 01.07.2009, kur ka hyrë
në fuqi ligji 10142, datë 15.05.2009.

Sjellim në vëmendje të Kolegjit Administrativ të Gjykatës së lartë se; Kërkimi i

diferencave të pretenduara nga unë si paditës lidhet me të drejtën e pensionit të
parakohshëm të ushtarakut, çka përbën një të drejtë të paparashkrueshme sipas
legjislacionit që ka lidhje me pensionet në tërësi dhe me të drejtën e pensionit të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi në veçanti ( neni 62/2, të ligjit nr.7703. datë
11.05.1993, neni 6. të ligjit nr.8087, datë 13.03.1996, neni 31, të ligjit nr.9418, datë
20.05.2005).
Në rastin konkret padia e ngritur para gjykatës ka të bëjë me njohjen e të drejtës së
pensionit të parakohshëm, i cili rezulton se nuk më është njohur i plotë që nga
data e lindjes së të drejtës me 01.01.2005.

Në momentin kur pala e paditur DRSSH ka caktuar masën e pensionit të parakohshëm

për vjetërsi shërbimi, ishte në fuqi ligji nr.9210, datë 23.3.2004, “Për statusin e
ushtarakut të Forcave të Armatosura të RSH”, i cili në nenin 35, pika 1, të tij
parashikonte se; “Oficerët, nënoficerët dhe ushtarët me pagesë/profesionistë, me
vjetërsi shërbimi në Forcat e Armatosura 15 vjet për burrat dhe 12 vjet për gratë
gëzojnë të drejtën e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi në masën 50% të
pagës mujore deri në plotësimin e kushteve për përfitimin e pensionit të pleqërisë Për
do vit tjetër shërbimi mbi kufirin e mësipërm ushtarakut i jepet një shtesë pensioni 2
përqind të pagës mujore

341
Në nenin 49: “... shprehja, por jo më shumë se masa e pensionit maksimal të pleqërisë në
shkallë vendi në shkronjën “b”, të nenit 11, të ligjit nr.8087, datë 13.3.1996 “Për
sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakut të Forcave të Armatosua të Republikës
së Shqipërisë", i ndryshuar, si dhe të gjitha aktet e tjera nënligjore që janë në
kundërshtim me kërkesat e këtij ligji, shfuqizohen.

Pala e paditur DRSSH, në llogaritjen e masës së pensionit te parakohshëm është bazuar

në nenin 11, të ligjit nr.8087, datë 13.03.1996, i ndryshuar, i cili përcaktonte se:
“Ushtarakët e shërbimit aktiv të përhershëm që kanë dalë në rezervë apo lirim pas
datës 03.07.1991, deri në plotësimin e kushteve për pension pleqërie sipas ligjit
nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”,
përfitojnë pension të parakohshëm për vjetërsi shërbimi, kur plotësojnë vjetërsinë e
shërbimit si ushtarak në masën 12 vjet për gratë dhe 15 vjet për burrat dhe të kenë
mbushur moshën: gratë 42 vjeç dhe burrat 47 vjeç.
Masa e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi do të jetë:
a) 50% të pagës referuese mbi të cilin është derdhur kontributi.
b) për çdo vit tjetër të vjetërsisë në shërbim mbi përcaktimin e mësipërm, masa e
pensionit shtohet me 2për qind të pagës referuese, por jo më shumë se masa e
pensionit maksimal të pleqërisë në shkallë vendi.
Neni 11, i ligjit nr.8087, datë 13.03.1996, i ndryshuar kishte përmbajtjen e sipërcituar
deri me datë 13.05.2004, moment në të cilin ka hyrë në fuqi ligji nr.9210, datë
23.3.2004, “Për Statusin e ushtarakut të Forcave të Armatosura të Republikës së
Shqipërisë”.

Me hyrjen në fuqi të ligjit nr.9210, datë 23.3 2004, ky kufizim ra, duke bërë që si
parashikimet e ligjit nr.8087, datë 13.03.1996, i ndryshuar (neni 11) ashtu edhe
parashikimet e ligjit nr.9210, datë 23.03.2004, (neni 35) lidhur me pensionin e
parakohshëm për vjetërsi shërbimi, të konvergonin në një formulë të vetme llogaritje,
qe konsistonte në aplikimin e:
a) 50% të pagës referuese mujore.
b) 2% shtesë për çdo vit tjetër të vjetërsisë së shërbimit.
Sa sipër, është e drejtë legjitime që të kërkojë rillogaritje të këtij pensioni ne përputhje
me formulën e Nenit 11, te Ligjit nr.8087, dt.13.03.1996, me ndryshimet qe kjo
formule ka pësuar me Ligjin nr.9210, dt.23.03.2004, si dhe 'ne bazë të ligjit
nr.9418/2005, neni “31”, pika 3. Përfitimet e caktuara, por te paguara me pak, jepen
ne çdo kohe”, të kërkojë të paguhen diferencat e papaguara nga data 01.01.2005 deri
dt.30.06.2009, kur ka hyre ne fuqi ligji nr.10142, datë 15.05.2009.
Për sa sipër bazuar në nenin 63, germa “b”, të Ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe
Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve
Administrative”.
KERKOJME:
-Pranimin e Rekursit.
-Prishjen e Vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë nr.3250, datë 24.07.2014, si të pa
bazuar në ligjë dhe Lënien në fuqi të Vendimit të Gjykatës së rrethit Gjyqësor Tiranë,
nr.8031, dt.11.07.2013.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATES SE LARTE

342
 pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtarit Andi Çeliku dhe diskutoi çështjen në
tërësi,

VËREN
Vendimi nr.3250, datë 24.07.2014, i Gjykatës Administrative të Apelit është dhënë në
zbatim të gabuar të ligjit, prandaj ky vendim gjyqësor duhet të prishet dhe çështja të dërgohet
për rishqyrtim në atë gjykatë por me tjetër trup gjykues.
Sipas vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit, për sa i
përket rrethanave të faktit, rezulton se, paditësi Paditësi Robert Përmeti me urdhrin nr.0337,
dt 28.12.1969, te Ministrit te Mbrojtjes është titulluar oficer aktiv dhe ka shërbyer në reparte
të ndryshme të FA të RSH. Me urdhrin nr.4723, dt.29.12.2002, të Ministrit të Mbrojtjes, kur
ka qënë me gradën nënkolonel, paditësi është nxjerrë në rezervë.
Pra paditësi ka patur vjetërsi shërbimi 32 vjet e 11 muaj, rreth 33 vjet.
Në momentin e daljes në rezervë paditësit i është përllogaritur paga referuese 62600
lekë.
Fillimisht paditësi është trajtuar me pagesën kalimtare për 2 vjet.
Me vendimin për caktim pensioni, nr.3969, dt.29.09.2005, të Drejtorisë Rajonale të
Sigurimeve Shoqërore Tiranë, paditësi Robert Përmeti, i është caktuar pension i
parakohshëm për vjetërsi shërbimi, në bazë te ligjit nr.8087, datë 13.03.1996, me të drejtë
pagese nga data 01.01.2005, deri në daljen në pension pleqërie në vlerën 14531 lekë, pension
fillestar i indeksuar arrinte vlerën 18723 lekë në muaj.
Paditësi, duke mos qenë dakord me vlerën e përllogaritjes të pensionit të
parakohshëm, i është drejtuar gjykatës me datë 16 Mars 2012, me padinë objekt gjykimi duke
pretenduar se:
-DRSSH Tiranë nuk ka zbatuar drejt legjislacionin në fuqi, në momentin e lindjes të
së drejtës për pension të parakohshëm.
-Përllogaritja e pensionit të parakohshëm duhet të mbështetet në nenin 11, të Ligjit
nr.8087, datë 13.03.1996, i ndryshuar me Ligjin nr.8251, datë 30.07.1999, neni 6, sipas të
cilit duhet të përfitojë 50%, të pagës referuese për 15 vjet vjetërsi shërbimi, si dhe për çdo vit
vjetërsi shërbimi mbi këtë afat kohor duhet të përfitojë 2% të pagës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.8031, datë 11.07.2013, ka
vendosur:
-Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë së paditësit Robert Përmeti.
-Detyrimin e të paditurit D.R.S.SH Tiranë, për t’i paguar paditësit Robert Përmeti
diferencat e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi nga data 01.01.2005 -
30.06.2009, në shumën 207.237.6 lekë.
-Shpenzimet gjyqësore përgjysmë.
-Kundër vendimit lejohet ankim brenda 15 ditëve nga e nesërmja e shpalljes në
Gjykatën e Apelit Tiranë.
Kundër këtij vendimi ka paraqitur ankim pala e paditur DRSSH Tiranë, duke
kërkuar ndryshimin e vendimit e rrëzimin e padisë.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.3250, datë 24.07.2014, ka
vendosur:
-Ndryshimin e vendimit nr.8031, datë 11.07.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë si vajon:
Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë.
Detyrimin e të paditurës Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, për ti
paguar paditësit Robert Përmeti diferencat e papaguara të pensionit të parakohshëm për

343
vjetërsi shërbimi, për periudhën Mars 2009 Qershor 2009, në shumën 167.147.78 (njëqind e
gjashtëdhjetë e shtatë mijë e njëqind e dyzet e shtatë, presje shtatëdhjet e tetëdhjetë lekë.
-Shpenzimet gjyqësore u ngarkohen palëve në përpjesëtim me pjesën e pranuar dhe të
rrëzuar të padisë.
Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit, nr.3250, datë 24.07.2014, ka
paraqitur rekurs, pala e paditur Drejtoria Rajonale Sigurimeve Shoqërore Tirane, e cila
ka kërkuar; “Rrëzimin e Kërkesë-Padisë si të pabazuar në prova e në ligj si dhe ndryshimin e
vendimit nr.3250, datë 24.07.2014, të Gjykatës Administrative të Apelit”.
Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit, nr.3250, datë 24.07.2014, ka
paraqitur rekurs, pala paditëse Robert Përmeti, i cili ka kërkuar; “Prishjen e Vendimit të
Gjykatës së Apelit Tiranë nr.3250, datë 24.07.2014, si të pa bazuar në ligj dhe Lënien në fuqi
të Vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, nr.8031, dt.11.07.2013”.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se shkaqet e ngritura në rekurs
lidhur me zbatimin e gabuar të ligjit material nga gjykatat janë të mbështetura në ligj.
Për sa i përket ligjit të zbatueshëm dhe interpretimit e zbatimit të drejtë të tij në
zgjidhjen e çështjes objekt gjykimi, ky Kolegj vëren se duhet të mbahen parasysh jo vetëm
përmbajtja e dispozitave ligjore përkatëse, por edhe argumentet që parashtrohen në vendimin
nr.2, datë 18.02.2013, të Gjykatës Kushtetuese dhe në vendimin unifikues nr.3, datë
24.11.2016, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
Me Aktit Normativ nr.5, datë 10.11.2010, të Këshillit të Ministrave, janë miratuar
ndryshimet në ligjin nr.10142, datë 15.05.2009 “Për sigurimin shoqëror suplementar të
ushtarakëve të Forcave të Armatosura, të punonjësve të Policisë së Shtetit, të Gardës së
Republikës, të Shërbimit Informativ të Shtetit, të Policisë së Burgjeve, të Policisë së
Mbrojtjes nga Zjarri dhe të Shpëtimit e të Punonjësve të Shërbimit të Kontrollit të
Brendshëm në Republikën e Shqipërisë”.
Pajtueshmëria me Kushtetutën e këtyre dispozitave janë bërë objekt i shqyrtimit edhe
nga Gjykata Kushtetuese, e cila, me vendimin nr.2, datë 18.02.2013, ka disponuar rrëzimin e
kërkesës për shpalljen e antikushtetueshmërisë së tyre.
Ndërmjet të tjerave, Gjykata Kushtetuese arsyeton se:
“37. Akti Normativ nr.5/2010 u bë objekt shqyrtimi nga Gjykata Kushtetuese, e cila
me Vendimin nr.2, datë 18.02.2013 u shpreh se ishte në përputhje me Kushtetutën. Gjykata
Kushtetuese vlerësoi se referimi në ligj për llogaritjen e pensionit në vlerën neto të pagës ka
çuar në ulje të masës së përfitimit të pensionit suplementar të ushtarakëve të liruar. Mbi
analizën nëse kjo nismë ligjore cenonte parimin e sigurisë juridike, Gjykata Kushtetuese
theksoi se ligjvënësi duhej të mbajë parasysh se një situatë të rregulluar më parë, parimisht,
mund ta ndryshojë vetëm nëse kjo sjell pasoja pozitive - konkretisht, trajtim më të mirë
(financiar ose jo) - për subjektet përfituese dhe jo kur ndryshimi i akteve ligjore e përkeqëson
situatën pra, kur i heq subjekteve përfituese një të drejtë të fituar më parë. Megjithatë, parimi
i sigurisë juridike nuk mund të prevalojë në çdo rast. Kjo do të thotë se nëse paraqitet rasti
që një rregullim ligjor i ndryshëm i një marrëdhënieje ndikohet drejtpërdrejt nga një interes
publik, me të gjitha elementet e tij thelbësore, ky interes natyrshëm do të ketë përparësi ndaj
parimit të sigurisë juridike.....
40. Gjykata Kushtetuese ka konkluduar se, megjithëse skema e re e llogaritjes së
masës së sigurimit suplementar ka sjellë uljen e të ardhurave për përfituesit, kjo ndërhyrje
është në përpjesëtim të drejtë me qëllimin që e ka diktuar atë. Gjykata Kushtetuese vlerësoi
se diferencimet që ekzistonin para kësaj ndërhyrjeje cenonin parimet dhe rregullat në fushën
e pagave dhe të tatimit mbi të ardhurat personale, si dhe shkaktonin një detyrim të
papërballueshëm për buxhetin e shtetit duke e rrezikuar atë seriozisht dhe se masa e
pensionit e përllogaritur sipas formulës së re mbështetet në mundësitë reale buxhetore, dhe
se ajo siguron respektimin e parimeve të funksionimit të skemave suplementare, si dhe

344
ruajtjen e raporteve të arsyeshme midis pensionit suplementar të ushtarakëve, atij të
pleqërisë dhe pagës neto nga puna.......”.
Nga ana tjetër, meqenëse në praktikën gjyqësore ishin formuar qëndrime të ndryshme
për sa i takon zbatimit të ligjit nr.8087/1996, të ndryshuar dhe veçanërisht lidhur me
kufizimin ligjor të “jo më shumë se masa e pensionit maksimal të pleqërisë në shkallë vendi”
për llogaritjen e pensionit të parakohshëm për vjetërsi në shërbim, Kolegjet e Bashkuara të
Gjykatës së Lartë vlerësuan se ishte vendi për të unifikuar praktikën gjyqësore.
Prandaj, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatë së Lartë me vendimin nr.3, datë
24.11.2016, kanë arsyetuar dhe kanë arritur në përfundime unifikuese se:
“43. ....., sikur është pranuar nga Gjykata Kushtetuese, neni 29, i Ligjit 10142/2009, u
miratua pikërisht për të mbështetur në mundësitë reale buxhetore skemën e pensioneve të
parakohshme për vjetërsi shërbimi. Në këtë kontekst, për efekt të njehsimit të praktikës
gjyqësore, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, arrijnë në përfundimin se: rillogaritja e
pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi, sipas nenit 29, i Ligjit nr.10142/2009, do të
bëhet sipas rregullave të parashikuara në këtë ligj, edhe në situatën kur kjo rillogaritje ul
masën e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi të njohur dhe caktuar më
parë. .......
47.Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, për efekt të njehsimit të praktikës
gjyqësore, arrijnë në përfundimin se: në gjykimin e mosmarrëveshjeve për pensionet e
parakohshme për vjetërsi shërbimi, për periudhën nga data 01.01.1999, deri më hyrjen në
fuqi të ligjit nr.10142/2009, pensioni i parakohshëm për vjetërsi shërbimi do të
përllogaritet sipas Ligjit nr.8087/1996, të ndryshuar me Ligjin nr.8521/1999. Në rastet kur
e drejta për pension ka lindur pas hyrjes në fuqi të Ligjit nr.9418/2005, të ndryshuar me
Ligjin nr.9481/2006, deri me hyrjen në fuqi të Ligjit nr.10142/2009 të ndryshuar, në
kuptim të nenit 29, të këtij ligji, skema për llogaritjen e pensionit të parakohshëm për
vjetërsi shërbimi, e parashikuar nga Ligji nr.9418/2005, të ndryshuar me Ligjin
nr.9481/2006, nuk zbatohet, pavarësisht nëse masa e pensionit rritet apo ulet në raport me
skemën e parashikuar nga Ligji nr.8087/1996, të ndryshuar me Ligjin nr.8521/1999.
48.Në lidhje me çështjen e shtruar për njehsim, për mënyrën e përllogaritjes së masës
së pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi, në bazë të nenit 11, të Ligjit nr.8087/1996,
të ndryshuar me Ligjin nr.8521/1999, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë theksojnë se,
sipas këtij neni përfitojnë pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi ushtarakët aktivë
kur plotësojnë vjetërsinë e shërbimit si ushtarak në moshën: 12 vjet për gratë dhe 15 vjet për
burrat dhe të kenë mbushur moshën: gratë 42 vjeç dhe burrat 47 vjeç. Masa e pensionit të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi llogaritet sipas skemës: a) 50% e pagës referuese mbi të
cilën është derdhur kontributi dhe b) për çdo vit tjetër të vjetërsisë së shërbimit mbi
përcaktimin e mësipërm masa e pensionit shtohet me 2 % të pagës referuese, por jo më
shumë se masa e pensionit maksimal të pleqërisë në shkallë vendi.
49.Sipas këtij rregullimi ligjor pensioni i parakohshëm për vjetërsi shërbimi është 50
%, e pagës referuese, mbi të cilën është derdhur kontributi, dhe për çdo vit, tej periudhës 12
vjet vjetërsi shërbimi për gratë dhe 15 vjet vjetërsi shërbimi për burrat, shumës së mësipërme
i shtohet 2 %, të pagës referuese. Çështja që shtohet për zgjidhje është nëse kufizimi “jo më
shumë se masa e pensionit maksimal të pleqësisë në shkallë vendi” duhet të zbatohet për të
gjithë masën e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi, apo për shtesën për çdo vit
tjetër të vjetërsisë së shërbimit.
50.Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, vënë në dukje se në të gjitha ligjet në
fushën e sigurimeve shoqërore suplementare të ushtarakëve, kufizimi në shumën e pensionit
të parakohshëm për vjetërsi shërbimi është parashikuar mbi të gjithë shumën e tij, përveç
ndryshimeve të fundit të bëra me aktin normativ nr.5/2010, ku është vendosur si kriter
dysheme për llogaritjen e tij pensioni bazë i pleqërisë, pra masa më e ulët e pensionit të

345
pleqërisë. Në kuptim të mënyrës së rregullimit ligjor të këtij pensioni nga legjislatori,
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë theksojnë se tavani i vendosur në lidhje me masën
e pensionit të parakohshëm në nenin 11, të Ligjit nr.8087/1996, të ndryshuar, duhet të
zbatohet mbi të gjithë masën e pensionit të parakohshëm. Pra, pensioni i parakohshëm për
vjetërsi shërbimi sipas parashikimit të Ligjit nr.8087/1996, i ndryshuar me Ligjin
nr.8521/1999, nuk mund të jetë më shumë se masa e pensionit maksimal të pleqërisë në
shkallë vendi.
51.Sa më sipër, Kolegjet e Bashkuara arrijnë në përfundimin njehsues se: caktimi i
pensionit të parakohshëm, sipas nenit 11, të Ligjit nr.8087/1996, i ndryshuar me Ligjin
nr.8521/1999, bëhet duke u llogaritur sipas skemës: a) 50% e pagës referuese mbi të cilën
është derdhur kontributi; dhe b) për çdo vit tjetër të vjetërsisë së shërbimit mbi 12 vjet për
gratë dhe 15 vjet për burrat masa e pensionit shtohet me 2% të pagës referuese. Por masa e
përgjithshme e pensionit të parakohshëm nuk mund të kalojë masën e pensionit maksimal
të pleqërisë në shkallë vendi”.
Prandaj, Kolegji Administrativ vlerëson që, nisur nga sa parashtrohet më sipër në
arsyetimet e vendimit të Gjykatës Kushtetuese dhe të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë mosmarrëveshjet për pensionet e parakohshme për vjetërsi shërbimi për periudhën nga
data 01.01.1999 deri me hyrjen në fuqi të ligji nr.10142/2009, gjejnë zbatim dhe do të
përllogaritet pensioni i parakohshëm sipas ligjit nr.8087/1996, të ndryshuar me ligjin
nr.8521/1999. Pavarësisht se e drejta për pension mund të ketë lindur pas hyrjes në fuqi të
ligjit nr.9418/2005, të ndryshuar me ligjin nr.9481 në kuptim të nenit 29, të ligjit
nr.10142/2009 të ndryshuar, skema e parashikuar nga ky ligj nuk zbatohet.
Gjithashtu ky Kolegj vlerëson se kufizimi i parashikuar “jo më shumë se masa e
pensionit maksimal të pleqërisë në shkallë vendi”, do të aplikohet mbi të gjithë masën e
përgjithshme të pensionit. Pra masa e përgjithshme e pensionit të parakohshëm nuk kalon
masën e pensionit maksimal të pleqërisë në shkallë vendi dhe se me hyrjen në fuqi të ligjit
nr.10142, datë 15.05.2009, pensionet do të rillogariten sipas parashikimeve të këtij ligji.
Bazuar në interpretimin e parashtruar më sipër lidhur me ligjin e zbatueshëm, Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se, Gjykata Administrative e Apelit
nuk e ka zgjidhur drejt çështjen dhe ajo duhet të kthehet për rigjykim në po atë gjykatë.
Prandaj, në rigjykim, Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, të marrë në shqyrtim
shkaqet e ngritura në rekurs për sa i përket bazuashmërisë në ligj dhe në fakt të vendimit të
gjykatës së apelit, ashtu edhe në ankimin që i ishte paraqitur gjykatës së apelit nga pala e
paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, kundër vendimit të dhënë nga
gjykata e shkallës së parë për sa i përket bazueshmërisë në ligj dhe në fakt të këtij vendimi,
duke zhvilluar një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet realizimit të një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm sipas ligjit (neni 14, i Kodit të Procedurës Civile).

346
 PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63, të Ligjit nr.49,
datë 03.05.2012 të “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”.

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.3250, datë 24.07.2014, të Gjykatës Administrative të Apelit
dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë por me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 11.07.2017

347
Nr. 31001-01285-00-2015 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017- 1970 i Vendimit (760)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:

Xhezair Zaganjori Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Andi Çeliku Anëtar
Evelina Qirjako Anëtare
Arjana Fullani Anëtare

në datën 11.07.2017, në seancën gjyqësore me prani të palëve, mori në shqyrtim çështjen që

u përket palëve:

PADITËS: LUFTAR ZEBI

PALË E PADITUR: INSTITUTI I SIGURIMEVE TË KUJDESIT

SHËNDETËSOR (ISKSH)

OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit t’i paguajë paditësit dëmshpërblim për zgjidhje të menjëhershme të
kontratës së punës nga punëdhënësi pa shkaqe të justifikuara me pagën e 12 muajve.
Detyrimin e të paditurit të dëmshpërblejë paditësin me 2 muaj pagë për mosrespektimin e
afatit të njoftimit për zgjidhjen e kontratës së punës.
Detyrimin e të paditurit të dëmshpërblejë paditësin me 2 muaj pagë për moszbatim të
procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës.
Detyrimi i të paditurit t’i paguajë paditësit shpërblim për vjetërsi
në punë në masën e 3.5 pagave mujore.

Baza Ligjore: Nenet 32/a, 43, 154 e vijues te K.Pr.Civile, Nenet 22/1, 23/2, 141, 143, 145,
153 dhe 153/3 te Kodit te Punës.

Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.190, datë 30.12.2013,

ka vendosur:

-Pranimin pjesërisht të kërkesë-padisë.

-Detyrimin e palës së paditur Instituti i Sigurimeve të Kujdesit Shëndetësor,
t’i paguajë paditësit Luftar Zebi një dëmshpërblim prej 12 (dymbëdhjetë)
muaj pagë, për shkak të zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të
kontratës së punës.
-Detyrimin e palës së paditur Instituti i Sigurimeve të Kujdesit Shëndetësor,
t’i paguajë paditësit Luftar Zebi një dëmshpërblim prej 2(dy) muaj pagë, për
shkak të mosrespektimit të afatit të njoftimit në zgjidhjen e kontratës së punës.

348
 -Detyrimin e palës se paditur Instituti i Sigurimeve te Kujdesit Shëndetësor,
t’i paguaje paditësit Luftar Zebi nje dëmshpërblim prej 2 (dy) muaj page, për
shkak te mosrespektimit te procedurës ne zgjidhjen e kontratës se punës.
-Detyrimin e palës se paditur Instituti i Sigurimeve te Kujdesit Shëndetësor,
t’i paguaje paditësit shpërblimin për vjetërsi ne pune sa paga e një
pesëmbëdhjete ditshi për 3(tre) vite pune te plota pranë palës se paditur, ne
total 1(një) muaj e 15 (pesëmbëdhjete) dite page.
-Rrëzimin e kërkese-padisë për pjesën tjetër si te pabazuar ne ligj dhe ne
prova.
-Shpenzimet procedurale gjyqësore dhe ato te ekzekutimit i ngarkohen palës
se paditur.
-Ky vendim pasi të marrë formë të prerë përbën titull ekzekutiv dhe është i
ekzekutueshëm nga përmbaruesi gjyqësor brenda një afati prej një viti nga dita
që ky vendim merr formë të prerë, të ndarë në tre këste të barabarta.

Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.435, datë 03.03.2014 ka

vendosur:

-Lënien në fuqi të vendimit nr.190, datë 30.12.2013 të Gjykatës

Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.

Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Instituti i Sigurimeve të

Kujdesit Shëndetësor (ISKSH), e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.435, datë
03.03.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.190, datë
30.12.2013 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, si dhe rrëzimin e
padisë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:

Vendimi i dhënë nga Gjykata Administrative e Apelit Tiranë është vendim i pabazuar në
prova dhe në ligj.
Gjykata e Apelit Administrativ ka interpretuar gabim Kodin e Punës, pasi lëvizja e
paditësit në një detyrë tjetër është bërë në kuadrin e dhënies së një masë disiplinore
sikundër është ajo e “kalimit në një detyrë dhe klasë më të ulët”, bazuar në
Rregulloren e Përgjithshme të ISKSH.
Në këtë kuptim, ndryshimi i kushteve të kontratës së punës është i përligjur, pasi vjen si
pasojë e masës disiplinore dhe marrja e saj nuk kërkon miratim paraprak nga ana e
punëmarrësit.
Gjykatat nuk kanë analizuar faktin se marrja e kësaj masë disiplinore ka ardhur si rezultat
i shkeljes së rëndë të etikës zyrtare nga ana e paditësit.
Konkretisht jemi para rasteve të kryerjes së shkeljeve të rënda nga ana e paditësit dhe
konkretisht vërejtjet janë konsistuar në hartimin e planeve vjetore tematike të
kontrollit. Në planin vjetor të vitit 2012 nuk janë parashikuar që të kryhen kontrolle të
plota me bazë risku si dhe të sqarohen menaxhimi i fondeve të financuara sipas
kontratës dypalëshe të nënshkruar midis ISKSH dhe spitalit.
Gjithashtu edhe nga auditi i kryer për vitin 2013 janë konstatuar një sërë shkeljesh , pasi
detyrat e lëna nga auditi i mëparshëm ose nuk janë kryer dhe reflektuar fare, ose janë
realizuar pjesërisht.
Emërimi i paditësit në pozicionin e mjekut pranë DRSKSH Tiranë është tërësisht në
përputhje me kompetencat e Drejtorit të Përgjithshëm të ISKSH dhe në rastin
konkret, nuk kemi të bëjmë me pushimin e paditësit nga puna.

349
 Në rastin konkret paditësi është emëruar në një detyrë më të ulët, si rezultat i dhënies së
masës disiplinore. Ka rezultuar e provuar se paditësi nuk është paraqitur në këtë
detyrë duke e braktisur atë pa asnjë lloj shkaku të arsyeshëm.
Për sa më sipër, të gjitha pretendimet e ngritura në padi nga pala paditëse nuk qëndrojnë
dhe se të dyja gjykatat duhet ti kishin rrëzuar ato, si të pabazuara në ligj dhe në prova.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako, konstatoi faktin se pala paditëse
Luftar Zebi nuk është paraqitur në këtë gjykim edhe pse ka dijeni rregullisht sipas ligjit; po
kështu edhe pala e paditur Instituti i Sigurimeve të Kujdesit Shëndetësor (ISKSH) nuk është
paraqitur në këtë gjykim, pavarësisht se është njoftuar rregullisht sipas ligjit,

VËREN
1.Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se paditësi Luftar Zebi ka
qenë i punësuar pranë palës së paditur, Instituti i Sigurimeve të Kujdesit Shëndetësor
(ISKSH) në detyrën e Drejtorit të Drejtorisë së Kontrollit Spitalor, kundrejt një page mujore
sipas klasit III-4.
2. Pasi ka kaluar periudhën tre mujore të kohës së provës, midis të paditurit Instituti i
Sigurimeve të Kujdesit Shëndetësor në cilësinë e punëdhënësit dhe paditësit Luftar Zebi në
cilësinë e punëmarrësit, në datën 23.09.2010 është lidhur kontrata individuale e punës, e cila
është përcaktuar si një kontratë pune me afat të pacaktuar.
3. Me urdhërin nr.230, datë 11.11.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm të ISKSH, është
urdhëruar lirimi i paditësit Luftar Zebi nga detyra e Drejtorit të Drejtorisë së Kontrollit
Spitalor në ISKSH dhe kalimi i tij në detyrën e specialistit mjek në Sektorin e Kujdesit
Parësor në Drejtorinë Rajonale të Sigurimeve të Kujdesit Shëndetësor (DRSKSH) Tiranë, i
cili ka hyrë në fuqi menjëherë.
4. Të gjitha të dhënat e cituara si më sipër, konfirmohen nga libreza e punës së
paditësit Luftar Zebi me nr.116, 491, 340, 42, 208 Rregjistri Themeltar, nga e cila rezulton se
paditësi Luftar Zebi ka filluar punë në Institutin e Sigurimeve të Kujdesit Shëndetësor në
datën 23.06.2010 me detyrën e Drejtorit të Drejtorisë së Kontrollit Spitalor dhe ka vazhduar
marrëdhëniet e punës deri në datën 11.11.2013. Sipas shënimit të bërë në këtë librezë nga
punëdhënësi në lidhje me shkakun e largimit nga puna, rezulton që marrëdhëniet e punës të
jenë ndërprerë në datën 11.11.2013 për shkak se kalon një detyrë tjetër.
5. Në kushtet kur paditësi nuk ka qenë dakord me urdhërin e lirimit të tij nga detyra e
Drejtorit të Drejtorisë së Kontrollit Spitalor në ISKSH dhe kalimin e i tij në detyrën e
specialistit mjek në DRSKSH Tiranë, në datën 19.11.2013 i është drejtuar Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë me padinë me objekt të sipërcituar, duke
pretenduar se ana e paditur i ka zgjidhur marrëdhënien e punës në mënyrë të menjëhershme
dhe pa shkaqe të justifikuara, pasi detyra e re i ka ndryshuar plotësisht vendin e punës dhe
punëdhënësin, si dhe i përket një kategorie shumë më të ulët në raport me detyrën që kryente
më parë. Gjithashtu, pala paditëse ka pretenduar se ana e paditur nuk ka respektuar afatin e
njoftimit, si dhe procedurën për zgjidhjen e marrëdhënies së punës. Për këtë arsye, ka kërkuar
detyrimin e palës së paditur që ta dëmshpërblejë sipas parashikimeve të Kodit të Punës.
6. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.190, datë
30.12.2013, ka vendosur:
-Pranimin pjesërisht të kërkesë-padisë.
-Detyrimin e palës së paditur Instituti i Sigurimeve të Kujdesit Shëndetësor, t’i
paguajë paditësit Luftar Zebi një dëmshpërblim prej 12 (dymbëdhjetë) muaj pagë, për shkak
të zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës.

350
 -Detyrimin e palës së paditur Instituti i Sigurimeve të Kujdesit Shëndetësor, t’i
paguajë paditësit Luftar Zebi një dëmshpërblim prej 2(dy) muaj pagë, për shkak të
mosrespektimit të afatit të njoftimit në zgjidhjen e kontratës së punës.
-Detyrimin e palës se paditur Instituti i Sigurimeve te Kujdesit Shëndetësor, t’i
paguaje paditësit Luftar Zebi një dëmshpërblim prej 2 (dy) muaj page, për shkak te
mosrespektimit te procedurës ne zgjidhjen e kontratës se punës.
-Detyrimin e palës se paditur Instituti i Sigurimeve te Kujdesit Shdendetesor, t’i
paguaje paditësit shpërblimin për vjetërsi ne pune sa paga e një pesëmbëdhjete ditshi për
3(tre) vite pune te plota pranë palës se paditur, ne total 1(një) muaj e 15 (pesëmbëdhjete) dite
page.
-Rrëzimin e kërkese-padisë për pjesën tjetër si te pabazuar ne ligj dhe ne prova.
-Shpenzimet procedurale gjyqësore dhe ato te ekzekutimit i ngarkohen palës se
paditur.
-Ky vendim pasi të marrë formë të prerë përbën titull ekzekutiv dhe është i
ekzekutueshëm nga përmbaruesi gjyqësor brenda një afati prej një viti nga dita që ky vendim
merr formë të prerë, të ndarë në tre këste të barabarta.
6/1. Kjo gjykatë në mënyrë të përmbledhur ka arsyetuar se: “...Zgjidhja e
kontratës së punës në mënyrë të njëanshme nga pala e paditur ka qenë e menjëhershme pa u
respektuar afati dy- mujor i njoftimit i parashikuar nga neni 143/1 i Kodit të Punës. Nga pala
e paditur nuk është respektuar procedura e parashikuar nga neni 144 i Kodit të Punës, dhe
për këtë arsye paditësi duhet të shpërblehet me 2 muaj pagë. Paditësi është larguar nga
detyra pa shkaqe të justifikuara. Pala e paditur pretendoi se pala paditëse është larguar nga
pozicioni i drejtorit si rezultat i dhënies së masës disiplinore ulje në detyrë, pasi nga kontrolli
i auditit ishin konstatuar një sërë shkeljesh prej tij. Për këtë arsye, kjo palë depozitoi në
gjykatë aktin e rekomandimeve të raportit final të auditimit, të përcjellë me shkresën
nr.3266/18, datë 19.03.2013 të Drejtorisë së Auditit të ISKSH, i cili nga pikëpamja e formës
u paraqit jo i plotë. Ky akt përmbante vetëm disa fletë dhe me vulë të njomë vetëm faqen e
parë. Për rrjedhojë, në mungesë të formës ligjore ky akt nuk u mor për shqyrtim nga gjykata
dhe në këto kushte pretendimi i palës së paditur mbeti i paprovuar. Për këtë arsye zgjidhja e
kontratës është trajtuar si zgjidhje pa shkaqe të justifikueshme në kuptim të nenit 155 të Kodit
të Punës, pasi ndryshimi i vendit të punës përbën ndryshim thelbësor të kushteve të kontratës
së punës. Në përputhje me dispozitat e Kodit të Punës për pagimin e dëmshpërblimeve, në
raport me kërkimet e palës paditëse dhe rrethanat objektive të çështjes, gjykata ka aplikuar
dëmshpërblimet ligjore për këtë lloj zgjidhje të kontratës së punës. Gjykata e ka gjetur
pjesërisht të bazuar në ligj dhe në prova kërkimin e palës paditëse për të përfituar
shpërblimin për vjetërsinë në punë. Paditësi ka pretenduar shpërblimin për vjetërsinë në
punë për një kohëzgjatje prej afro shtatë vjetësh punë pranë palës së paditur. Në kushtet kur
marrëdhëniet e punës së paditësit Luftar Zebi pranë anës së paditur kanë pësuar shkëputje
nga periudha 24 dhjetor -23 qershor 2010 për shkak të punësimit të tij pranë një punëdhënësi
tjetër, gjykata çmon të përllogaris shpërblimin për vjetërsi në punë vetëm për periudhën 23
qershor 2010 – 11 nëntor 2013...”.
7. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.435, datë 03.03.2014
ka vendosur:
-Lënien në fuqi të vendimit nr.190, datë 30.12.2013 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë.

7/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Në kuptim të nenit 21 të ligjit nr.10383 datë
24.02.2012 “Për sigurimin e detyrueshëm të kujdesit shëndetësor në Republikën e
Shqipërisë” të ndryshuar, është Drejtori i Përgjithshëm i Fondit të Sigurimit të Detyrueshëm
të Kujdesit Shëndetësor që emëron dhe shkarkon personelin dhe i propozon Këshillit

351
Administrativ pagat e tyre. Mbi këtë kuadër ligjor në datë 06.07.2010 është miratuar
Rregullorja e Përgjithshme për Funksionimin e Institutit të Sigurimeve të Kujdesit
Shëndetësor me nr.1424/1 prot. ku në kapitullin 3, kreu 3.3 është parashikuar Rregullorja e
Personelit. Referuar nenit 7 të kontratës individuale të punës të lidhur mes paëlve
ndërgjyqëse rezulton se një nga detyrimet e tyre është respektimi i rregulloreve dhe
vendimeve të miratuara nga Këshilli Administrativ dhe Drejtori i Përgjithshëm i ISKSH-së.
Në kreun 3.3, paragraph. XII, pika 7 të Rregullores së Personelit është parashikuar se në
rastet e shkeljes së disiplinës në punë, me propozim të përgjegjësit të drejtpërdrejtë të
punonjësit që ka kryer shkeljen, Drejtori i Përgjithshëm ose Drejtori i Drejtorisë Rajonale të
Sigurimeve të Kujdesit Shëndetësor ka të drejtë të japë masa disiplinore të listuara në
rregullore, ndër të cilat është ajo e përcaktuar në germën “f”: kalim në një detyrë me nivel
dhen klasë më të ulët”. Në vijim në pikën 8 parashikohet se në rastet e shkeljes së rëndë ose
të përsëritur të disiplinës në punë, ndaj punonjësit merret masa e pushimit nga puna. Sipas
kësaj pike do të quhen shkelje të rënda të disiplinës në punë moskryerja e detyrave
funksionale pa shkaqe të arsyeshme. Me të drejtë gjykata e shkallës së parë ka çmuar se
urdhri për kalimin e paditësit në detyrën e specialistit mjek në Sektorin e Kujdesit Parësor në
DRSKSH Tiranë përbën ndryshim thelbësor të kushteve të kontratës së punës, përsa kohë ka
ndryshuar vendi i punës, duke ndryshuar jo vetëm niveli, klasa, por edhe kategoria e punës.
Pra kemi të bëjmë me një zgjidhje të kontratës së punës. Kontrata e punës mes palëve ka qenë
me afat të pacaktuar, përsa kohë palët nuk kanë patur marrëveshje të kundërt. Për këtë arsye,
në analizën ligjore gjykata e shkallës së parë me të drejtë i është referuar Kreut XIV të Kodit
të Punës, kontrata me kohëzgjatje të pacaktuar(nenet 141-148 të Kodit të Punës). ...Pala e
paditur ka patur detyrimin ligjor të respektonte afatin dy mujor të njoftimit, duke e njoftuar
paditësin dy muaj para në lidhje me mundësinë e zgjidhjes së kontratës së punës. Për këtë
arsye i bazuar në ligj është qëndrimi i Gjykatës së Shkallës së Parë që ka aplikuar
dëmshpërblimin dy mujor sipas kësaj dispozite. Pala e paditur nuk ka respektuar procedurën
e zgjidhjes së kontratës së punës që parashikon neni 144 i Kodit të Punës(njoftimi me shkrim
i punëmarrësit, bisedimet, parashtrimi i shkaqeve, replika, etj). Barrën e provës që kjo
procedurë është respektuar, ligji organik ia ka ngarkuar punëdhënësit(neni 144/6 I Kodit të
Punës). Me asnjë prej provave të marra në shqyrtim gjyqësor pala e paditur nuk provon se
kjo procedurë është respektuar. Për këtë arsye gjendet i bazuar në ligj qëndrimi i Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë që ka aplikuar dëmshpërblimin ligjor për këtë kërkim duke
e trajtuar zgjidhjen e kontratës në mënyrë të menjëhershme sipas nenit 144/4 të Kodit të
Punës dhe sipas nenit 144/5 të Kodit të Punës ky dëmshpërblim është në masën e dy muajve
pagë... Gjithashtu Kodi i Punës i njeh mundësinë punëdhënësit që të bëjë edhe zgjidhje të
menjëhershme të kontratës së punës, por kjo e fundit duhet të justifikohet në bazë të shkeljes
së detyrimeve kontraktuale nga ana e punëmarrësit. Ligjvënësi zgjidhjen e menjëhershme dhe
të justifikuar të kontratës së punës nga ana e punëdhënësit, e lidh me qëndrimin e
punëmarrësit në punë dhe konkretisht me shkelje të mundshme të detyrimeve kontraktuale të
tij, shkelje të tilla që mardhënien e besimit punëdhënës-punëmarrës e lëkundin ndjeshëm.
Shkaku i pretenduar nga pala e paditur se lëvizja në detyrë është bërë për shkaqe të
justifikuara sipas nenit 153 të Kodit të Punës nuk është provuar në gjykim. Për këtë arsye
gjykata drejt ka konkluduar se zgjidhja e kontratës duhet trajtuar si zgjidhje pa shkaqe të
justifikuara sipas nenit 155 të Kodit të Punës. Lidhur me shkakun e ngritur në ankim nga
pala e paditur se paditësi nuk ka ndjekur rrugën administrative, Gjykata e Apelit vlerëson se:
Mosmarrveshja në gjykim dhe shkaku ligjor i padisë referon tek mardhënia e punës që
gjeneron në rregullimin ligjor të Kodit të Punës. Për këtë arsye pavarësisht formës së
largimit të paditësit nga detyra me një urdhër administrativ, nuk ndodhemi në kushtet e
gjykimit të ligjshmërisë dhe themelësisë së aktit administrativ për të cilin është i nevojshëm
ezaurimi i ankimit administrativ si kusht i pranueshmërisë së padisë për gjykim në kuptim të

352
nenit 16 të ligjit nr.49/2012. ...Duke ju referuar kohëzgjatjes së mardhënies së punës në
mënyrë të pandërprerë pranë palës së paditur rezulton se paditësi ka patur mbi 3 vjet vjetërsi
në punë dhe për këtë arsye duhet të përfitojë 3 pesëmbëdhjetë ditësha pagë shpërblim për
vjetërsinë meqënëse është larguar nga puna pa shkaqe të justifikuara në kuptim të nenit 155
të Kodit të Punës....”.
8. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Instituti i Sigurimeve të
Kujdesit Shëndetësor (ISKSH), e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.435, datë 03.03.2014
të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.190, datë 30.12.2013 të
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, si dhe rrëzimin e padisë, duke
parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON:

9. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala e
paditur Instituti i Sigurimeve të Kujdesit Shëndetësor (ISKSH), nuk përmban shkaqe ligjore
nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat të mund
të bëjnë të cenueshëm vendimin e Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë. Ky Kolegj,
çmon se vendimi nr.435, datë 03.03.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, është
një vendim i marrë në zbatim të drejtë të ligjit procedurial dhe atij material dhe për rrjedhojë,
ai duhet të lihet në fuqi.
10. Ky Kolegj në referim të akteve të administruara në dosjen gjyqësore, që janë
marrë në shqyrtim dhe janë analizuar nga gjykata më e ulët, vlerëson se Gjykata
Administrative e Apelit Tiranë, në përputhje me kërkesat e normave proceduriale, ka kryer
“një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin” (neni 14 i
K.Pr.Civile) duke ju dhënë përgjigje pretendimeve dhe kërkimeve të palëve në proces; ka
bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (neni 12 i K.Pr.Civile) dhe si rezultat e ka
zgjidhur “mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që
janë të detyrueshme të zbatohen prej tyre” (neni 16 i K.Pr.Civile).
11. Në çështjen objekt shqyrtimi, rezulton se kërkimi i palës paditëse është: ”1)
Detyrimin e të paditurit t’i paguajë paditësit dëmshpërblim për zgjidhje të menjëhershme të
kontratës së punës nga punëdhënësi pa shkaqe të justifikuara me pagën e 12 muajve. 2)
Detyrimin e të paditurit të dëmshpërblejë paditësin me 2 muaj pagë për mosrespektimin e
afatit të njoftimit për zgjidhjen e kontratës së punës; 3) Detyrimin e të paditurit të
dëmshpërblejë paditësin me 2 muaj pagë për moszbatim të procedurës së zgjidhjes së
kontratës së punës; 4) Detyrimi i të paditurit t’i paguajë paditësit shpërblim për vjetërsi në
punë në masën e 3.5 pagave mujore”. Këto kërkime, pala paditëse i ka mbështetur tek nenet
32/a, 43, 154 e vijues të K.Pr.Civile, ai dhe tek nenet 22/1, 23/2, 141, 143, 145, 153 dhe
153/3 të Kodit të Punës.
12. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në referim të kërkimeve të palës
paditëse si dhe shkakut ligjor ku kjo palë i mbështet këto pretendime, vlerëson se në rastin
objekt gjykimi jemi përpara një mosmarrëveshje të krijuar si pasojë e zgjidhjes së
marrëdhënies së punës së paditësit nga ana e paditur.
13. Pala paditëse në këtë gjykim, ka filluar punë në Institutin e Sigurimeve të
Kujdesit Shëndetësor në datën 23.06.2010 me detyrën e Drejtorit të Drejtorisë së Kontrollit
Spitalor dhe pas kalimit të afatit 3 mujor, ka lidhur me anën e paditur kontratën individuale të
punës me afat të pacaktuar, që mban datën 23.09.2010. Marrëdhënia e punës mes palëve
ndërgjyqëse ka vijuar normalisht, deri në nxjerrjen e Urdhërit nr.230, datë 11.11.2013 të
Drejtorit të Përgjithshëm të ISKSH, me të cilin është urdhëruar lirimi i paditësit Luftar Zebi
nga detyra e Drejtorit të Drejtorisë së Kontrollit Spitalor në ISKSH dhe kalimi i tij në detyrën

353
e specialistit mjek në Sektorin e Kujdesit Parësor në Drejtorinë Rajonale të Sigurimeve të
Kujdesit Shëndetësor (DRSKSH) Tiranë. Ky urdhër ka hyrë në fuqi menjëherë, duke
zgjidhur në mënyrë të njëanshme dhe pa shkaqe të arsyeshme marrëdhënien e punës që kishte
ekzistuar mes palëve ndërgjyqëse. Për këtë arsye, pala paditëse i është drejtuar gjykatës duke
pretenduar përfitimin e dëmshpërblimeve që parashikon Kodi i Punës, pasi ka pretenduar se
zgjidhja e marrëdhënies së punës ku paditësi ka pasur detyrën e Drejtorit të Drejtorisë së
Kontrollit Spitalor në ISKSH është bërë në mënyrë të menjëhershme, pa shkaqe të
arsyeshme, pa u respektuar afati i njoftimit dhe procedura për zgjidhjen e saj
14. Pala e paditur në këtë gjykim, ka prapësuar se lëvizja e paditësit në një detyrë
tjetër është bërë në kuadrin e dhënies së një masë disiplinore sikundër është ajo e “kalimit në
një detyrë dhe klasë më të ulët”, bazuar në Rregulloren e Përgjithshme të ISKSH. Në këtë
kuptim, ndryshimi i kushteve të kontratës së punës është i përligjur, pasi vjen si pasojë e
masës disiplinore dhe marrja e saj nuk kërkon miratim paraprak nga ana e punëmarrësit.
Marrja e kësaj mase disiplinore ka ardhur si rezultat i shkeljeve që ka bërë paditësi në
ushtrim të detyrës së tij dhe konkretisht vërejtjet kanë konsistuar në hartimin e planeve
vjetore tematike të kontrollit. Në planin vjetor të vitit 2012 nuk janë parashikuar kryerjet e
kontrolleve të plota me bazë risku si dhe të sqarohet menaxhimi i fondeve të financuara sipas
kontratës dypalëshe të nënshkruar midis ISKSH dhe spitalit. Gjithashtu edhe nga auditi i
kryer për vitin 2013 janë konstatuar një sërë shkeljesh, pasi detyrat e lëna nga auditi i
mëparshëm ose nuk janë kryer dhe reflektuar fare, ose janë realizuar pjesërisht. Emërimi i
paditësit në pozicionin e mjekut pranë DRSKSH Tiranë është tërësisht në përputhje me
kompetencat e Drejtorit të Përgjithshëm të ISKSH dhe në rastin konkret, nuk kemi të bëjmë
me pushimin e paditësit nga puna.
15. Të dyja gjykatat më të ulëta që kanë marrë në shqyrtim çështjen objekt shqyrtimi,
kanë pranuar padinë e paditësit Luftar Zebi, përsa i përket zgjidhjes së marrëdhënies së punës
në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara, duke konkluduar se: i) urdhri për
kalimin e paditësit në detyrën e specialistit mjek në Sektorin e Kujdesit Parësor në DRSKSH
Tiranë përbën ndryshim thelbësor të kushteve të kontratës së punës, përsa kohë ka ndryshuar
vendi i punës, duke ndryshuar jo vetëm niveli, klasa, por edhe kategoria e punës. Pra kemi të
bëjmë me një zgjidhje të kontratës së punës; ii) Kontrata e punës mes palëve ka qenë me afat
të pacaktuar, përsa kohë palët nuk kanë patur marrëveshje të kundërt; iii) Pala e paditur ka
patur detyrimin ligjor të respektonte afatin dy mujor të njoftimit, duke e njoftuar paditësin dy
muaj para në lidhje me mundësinë e zgjidhjes së kontratës së punës; iv) Pala e paditur nuk ka
respektuar procedurën e zgjidhjes së kontratës së punës që parashikon neni 144 i Kodit të
Punës (njoftimi me shkrim i punëmarrësit, bisedimet, parashtrimi i shkaqeve, replika, etj).
Barrën e provës që kjo procedurë është respektuar, ligji organik ia ka ngarkuar
punëdhënësit(neni 144/6 I Kodit të Punës). Me asnjë prej provave të marra në shqyrtim
gjyqësor pala e paditur nuk provon se kjo procedurë është respektuar; v) Shkaku i pretenduar
nga pala e paditur se lëvizja në detyrë është bërë për shkaqe të justifikuara sipas nenit 153 të
Kodit të Punës nuk është provuar në gjykim; vi) Akti i rekomandimeve të raportit final të
auditimit, të përcjellë me shkresën nr.3266/18, datë 19.03.2013 të Drejtorisë së Auditit të
ISKSH, nga pikëpamja e formës u paraqit në gjykim jo në formën e kërkuar nga ligji dhe jo
në formën e plotë. Ky akt përmbante vetëm disa fletë dhe me vulë të njomë vetëm faqen e
parë. Për rrjedhojë, ky akt nuk është marrë në analizë dhe pretendimi i palës së paditur i
mbështetur vetëm në këtë akt shkresor, mbeti i paprovuar.
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë në analizë të provave të administruara
në dosjen gjyqësore si dhe të vendimeve të gjykatave më të ulëta, vlerëson se ndryshimi i
pozicionit të paditësit nga detyra e Drejtorit të Drejtorit të Drejtorisë së Kontrollit Spitalor
pranë Institutit të Sigurimeve të Kujdesit Shëndetësor (ISKSH), në detyrën e specialistit mjek
pranë Sektorit të Kujdesit Parësor në Drejtorinë Rajonale të Sigurimeve të Kujdesit

354
Shëndetësor (DRSKSH) Tiranë, të konsiderohet si zgjidhje e marrëdhënies së punës. Kjo për
faktin se, me këtë lëvizje të kryer nga ana e paditur janë ndryshuar të gjitha kushtet dhe
kriteret e punës për palën punëmarrëse (në rastin konkret paditësin Luftar Zebi), të
përcaktuara në kontratën individuale të punës të datës 23.09.2010, të lidhura mes palëve
ndërgjyqëse në këtë gjykim.
17. Në rastin objekt shqyrtimi, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se
jemi para rastit të ndryshimit të kushteve thelbësore të kontratës së punës së lidhur mes
palëve ndërgjyqëse në datë 23.09.2010, pasi paditësit i është ndryshuar pozicioni i punës
duke kaluar nga detyra e Drejtorit (titullar) për të cilin kishte lidhur kontratën individuale të
punës, në atë të mjekut specialist, ndryshim i cili reflekton edhe tek niveli i pagës, e cila
përbën një ndër kushtet thelbësore të kontratës. Fakti që jemi para zgjidhjes së menjëhershme
të kontratës së punës dhe pa shkaqe të arsyeshme nga ana e palës së paditur, vlerësohet edhe
në referim të faktit që në Urdhërin nr.230, datë 11.11.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm të
Institutit të Sigurimeve të Kujdesit Shëndetësor, me të cilin paditësi ka kaluar në pozicionin e
mjekut specialist, nuk është dhënë asnjë argument apo motiv se përse punëdhënësi po e kalon
atë në një pozicion tjetër, duke mos u provuar pretendimi i ngritur nga pala e paditur në këtë
gjykim se nuk jemi jo para zgjidhjes së marrëdhënies së punës, por jemi para dhënies së një
masë disiplinore.
18. Në referim të akteve të administruara në dosjen gjyqësore, ka rezultuar e provuar
se marrëdhënia e punës midis palëve ndërgjyqëse në këtë gjykim, ka vijuar për një periudhë 3
vjeçare pa asnjë shkëputje, duke u lidhur mes tyre edhe një kontratë individuale pune me afat
të pacaktuar. Për këtë arsye, ndodhemi para një marrëdhënie pune me afat të pacaktuar, e cila
rregullohet sipas parashikimeve të nenit 140 të Kodit të Punës, në të cilin përcaktohet se: “1)
Kontrata e punës lidhet: a) për një kohëzgjatje të pacaktuar; b) për një kohëzgjatje të
caktuar. (2) Si rregull, kontrata e punës lidhet për një periudhe te pacaktuar. Lidhja e
kontratës se punës për një periudhë të caktuar duhet të justifikohet me arsye objektive, që
lidhen me natyrën e përkohshme të detyrës, në të cilën punëmarrësi do të punësohet. Nëse
kohëzgjatja nuk përcaktohet me saktësi nga palët gjatë lidhjes së kontratës, ajo trajtohet si
kontratë me periudhë të pacaktuar”. Ndaj me të drejtë, të dyja gjykatat kanë vlerësuar ta
trajtojnë mosmarrëveshjen objekt shqyrtimi si zgjidhje të një marrëdhënie pune ma afat të
pacaktuar, në përputhje me parashikimet e dispozitës ligjore të cituara si më sipër.
19. Ka rezultuar e provuar se kjo kontratë pune, është zgjidhur në mënyrë të
njëanshme dhe të menjëhershme nga pala e paditur nëpërmjet aktit administrativ, Urdhërit
nr.230, datë 11.11.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm të ISKSH. Në referim të akteve që janë
në dosjen gjyqësore si dhe pretendimeve të palëve, ka rezultuar se pala e paditur nuk ka
respektuar afatin e njoftimit për zgjidhjen e kontratës së punës, ndaj në kuptim të nenit 143 të
K.Punës, që shprehimisht thotë “Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa respektuar afatin
e njoftimit, zgjidhja e kontratës trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të menjëhershëm”,
kjo zgjidhje e kësaj marrëdhënie do të konsiderohet si e njëanshme dhe e menjëhershme.
20. Siç u tha edhe më lart në këtë vendim, marrëdhënia e punës mes palëve
ndërgjyqëse ka vijuar për një periudhë kohe për më shumë se tre vjet. Për këtë arsye, ana e
paditur ka pasur detyrimin që të respektonte afatet ligjore të njoftimit të zgjidhjes së
marrëdhënies së punës, të përcaktuara qartësisht në nenin 143 të Kodit të Punës. Konkretisht,
në nenin 143 të Kodit të Punës, parashikohet se: “1. Pas kohës së marrjes në provë, për të
zgjidhur kontratën me periudhë të pacaktuar, palët duhet të respektojnë një afat njoftimi prej
një muaji, gjatë vitit të parë të punës, prej dy muajsh për dy deri në pesë vjet pune, prej tre
muajsh për më shumë se pesë vjet pune... 4) Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa
respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja e kontratës trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të
menjëhershëm”. Në rastin objekt shqyrtimi, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, njësoj
si edhe dy gjykatat më të ulëta, arrin në konkluzionin se nga ana e palës së paditur nuk është

355
respektuar afati dy mujor për zgjidhjen e marrëdhënies së punës, duke e konsideruar
zgjidhjen e saj si të menjëhershme. Kjo për faktin, se referuar akteve shkresore të
administruara në dosje, konkretisht Urdhërit nr.230, datë 11.11.2013 të Drejtorit të
Përgjithshëm të ISKSH, ky i fundit ka hyrë në fuqi menjëherë. Pra, po ti referohemi datës
kur ka dalë urdhëri për zgjidhjen e kontratës së punës (e cila daton në 11.11.2013), si dhe
datës kur pala e paditur i ka shkëputur marrëdhëniet financiare paditësit për pozicionin e
punës si Drejtor i Drejtorisë së Kontrollit Spitalor në ISKSH dhe kalimin e tij në një detyrë
tjetër, konkretisht atij të specialistit mjek në Sektorin e Kujdesit Parësor në Drejtorinë
Rajonale të Sigurimeve të Kujdesit Shëndetësor (DRSKSH) Tiranë, është po data
11.11.2013.
21. Për sa më sipër, ky Kolegj, vlerëson se me të drejtë të dy gjykatat më të ulëta
kanë konkluduar që jemi para rastit të zgjidhjes së marrëdhënies së punës në mënyrë të
njëanshme dhe të menjëhershme, pasi pala e paditur punëdhënëse, nuk ka respektuar afatin 2
mujor të njoftimit në kushtet kur marrëdhënia e punës kishte zgjatur për një periudhë për më
shumë se tre vjeçare. Në kushtet kur arrihet në konkluzionin e mësipërm, është mëse e
domosdoshme për gjykatën që të hetojë në mënyrë të plotë dhe të gjithanshme, nëse zgjidhja
e menjëhershme dhe e njëanshme e kontratës së punës nga ana e punëdhënësit Instituti i
Sigurimeve të Kujdesit Shëndetësor (pala e paditur), është bërë për shkak të justifikuar apo
jo, sikundër e parashikon neni 153 të K.Punës.
22. Neni 153 i K.Punës parashikon se:“1) Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë,
mund të zgjidhin menjëherë kontratën për shkaqe të justifikuara. 2) Vlerësohen si shkaqe të
justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë, sipas parimit të mirëbesimit, t’i
kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e marrëdhënieve të punës. 3) Gjykata
vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës.
Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me
faj të rëndë, si edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të lehtë, në
mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit”. 
23. Në analizë të kësaj dispozite, punëmarrësi dhe/ose punëdhënësi në çdo kohë mund
ta zgjidhin kontratën e punës (që do të thotë se zgjidhja e kontratës së punës në mënyrë të
menjëhershme prej secilës palë është ligjshme), me kusht që të provohet se shkaku i zgjidhjes
së kontratës së punës është i justifikuar, pra që jemi para kushteve të parashikuara në nenin
153/2 të K.Punës.
24. Kushtet kumulative për të pranuar ekzistencën e shkakut të justifikuar janë: a –
punëmarrësi të ketë shkelur një detyrim kontraktual që rrjedh nga ligji, kontrata e punës,
kontrata kolektive; b – kjo shkelje të jetë kryer me faj; c – ekzistenca e lidhjes shkakësore
midis shkeljes me faj dhe pushimit të menjëhershëm nga puna; d – kjo shkelje të ketë krijuar
një situatë të rëndë që nuk lejon sipas parimit të mirëbesimit t’i kërkohet punëdhënesit
vazhdimi i marrëdhënieve të punës.
25. Në çështjen objekt gjykimi, me të drejtë shkaku i zgjidhjes së kontratës së punës
është konsideruar nga gjykatat më të ulëta si i pajustifikuar, pasi nuk janë provuar kushtet
kumulative për të pranuar ekzistencën e shkakut të justifikuar për mbarimin e marrëdhënies
së punës nga ana e palës së paditur në mënyrë të menjëhershme. Konkretisht, pala e paditur
në urdhërin për lirimin nga detyra të paditësit nuk ka dhënë asnjë lloj motivacioni për lirimin
e paditësit Luftar Zebi nga detyra e drejtorit dhe emërimin e tij në pozicionin e specialistit
mjek në Sektorin e Kujdesit Parësor në DRSKSH Tiranë. Në lidhje me motivin e këtij
veprimi, ana e paditur ka pretenduar në gjykim se, kjo lëvizje nga detyra e paditësit është
bërë si rezultat i dhënies së masës disiplinore ndaj tij, për shkak të shkeljes së rëndë të etikës
zyrtare nga ana e tij, si dhe moszbatimin e rekomandimeve të dhëna nga Drejtoria e
Auditimit. Ky fakt nuk rezultoi që të jetë provuar me dokumente shkresore më fuqi të plotë
provuese, pasi në dosje nuk është administruar asnjë dokument shkresor që të japin të dhëna

356
të mjaftueshme dhe të sakta në lidhje me shkeljet e pretenduara si të kryera nga paditësi
Luftar Zebi, në kohën kur ka mbajtur pozicionin e Drejtorit të Drejtorisë së Kontrollit
Spitalor në ISKSH.
26. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton se i vetmi dokument që është
administruar në dosjen gjyqësore për të provuar shkeljet e pretenduara ndaj paditësit, është
“Akti i rekomandimeve të raportit final të auditimit” i përcjellë me shkresën nr.3266/18, datë
19.03.2013 të Drejtorisë së Auditit të ISKSH, e cila nga pikëpamja e formës rezulton të jetë
jo korrekte, pasi është e panjëhesuar me origjinalin, si dhe nuk është vënë në dispozicion të
gjykatës në formën e plotë të saj. Ky akt, fillon nga numri rendor 1, kalon tek fleta me numër
rendor 8, e vijon deri tek faqja me numër rendor 12, duke qenë tërësisht një dokument i
paplotë (referojuni faqes 17-23 të dosjes gjyqësore). Ky Kolegj, konstaton qartësisht se, në
Urdhërin nr.230, datë 11.11.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm të ISKSH, nuk është pasqyruar
asnjë fakt, nëpërmjet të cilit të provohet se: i) paditësi ka shkelur detyrimet kontraktuale me
faj të rëndë; ii) ekziston lidhja shkakësore midis shkeljes me faj të paditësit dhe ndryshimit të
pozicionit të tij të punës; iii) është krijuar ndonjë situatë e rëndë që nuk lejon sipas parimit të
mirëbesimit t’i kërkohet punëdhënësit vazhdimi i marrëdhënieve të punës që ekzistonte midis
palëve dhe që është bërë objekt konflikti gjyqësor në këtë gjykim.
27. Për sa më sipër, në kushtet kur Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
të njëjtin konkluzion si gjykatat më të ulëta se, zgjidhja e kontratës së punës të paditësit nga
ana e palës së paditur është kryer në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkak të justifikuar, ky
Kolegj vlerëson se paditësi ka të drejtë të shpërblehet për dëmin që atij i është shkaktuar
sipas parashikimeve të nenit 155/3 të K.Punës që shprehimisht thotë: “Në rastet e zgjidhjes së
menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës nga punëdhënësi, gjykata, duke vlerësuar
të gjitha rrethanat, vendos detyrimin e punëdhënësit ndaj punëmarrësit me një dëmshpërblim
jo më shumë se paga e një viti pune”.
28. Në lidhje me përcaktimin e masës së dëmshpërblimit, rezulton se, Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Tiranë ka vlerësuar që dëmshpërblejë paditësen gjithsej me
17,5 (shtatëmbëdhjetë pikë pesë) paga mujore, duke i njohur atij: i) 12 (dymbëdhjetë) paga
mujore për zgjidhjen e kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme pa shkak të justifikuar;
ii) 2 (dy) paga mujore muajve për mosrespektim të afatit të njoftimit; iii) 2 (dy) paga mujore
për mosrespektim të procedurës; si dhe iv) 1,5 (një presje pesë) muaj pagë si shpërblimin për
vjetërsi në punë. Ky vlerësim është gjetur tërësisht në përputhje me ligjin edhe nga Gjykata
Administrative e Apelit, e cila ka lënë në fuqi vendimin e dhënë nga Gjykata Administrative
e Shkallës së Parë Tiranë. Në arsyetimin e dhënies së këtyre dëmshpërblimeve, gjykata ka
mbajtur në konsideratë të gjitha parashikimet ligjore që kanë lidhje me dëmshpërblimin që
duhet të përfitojë punëmarrësi në kushtet kur nga ana e punëdhënësit nuk është respektuar
afati i njoftimit dhe i procedurës së zgjidhjes së marrëdhënieve të punës.
29. Sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, e gjen tërësisht të
mbështetur në ligj dhe në prova dëmshpërblimin e përcaktuar nga gjykatat për palën paditëse
dhe për këtë arsye çmon se, vendimi nr.435, datë 03.03.2014 i Gjykatës Administrative të
Apelit Tiranë duhet të lihet në fuqi. Referuar nenit 155/3 të Kodit të Punës, përcaktimi i
dëmshpërblimit për këto raste është prerogativë e gjykatave më të ulëta, të cilat, në varësi të
kushteve ekonomike të paditësit, rrethanave në të cilat është zgjidhur kontrata e punës çmon
masën e shpërblimit që i takon paditësit. Në këtë kuptim, të dyja gjykatat më të ulëta, bazuar
në dispozitën e sipërcituar, kanë marrë në analizë të detajuar faktorë të tillë si mosha e
paditësit, mundësitë e saj për punësim, kualifikimet profesionale etj, duke konkluduar se
masa e dëmshpërblimit që ai duhet të përfitojë për zgjidhjen e kontratës së punës në mënyrë
të menjëhershme dhe pa shkak të justifikuar, të jetë në masën maksimale prej 12
(dymbëdhjetë) muaj pagë. Përcaktimi i kësaj mase dëmshpërblimi nga ana e këtij Kolegji,
nuk gjendet në kundërshtim me sa parashikon neni 155/3 i Kodit të Punës, në të cilin

357
përcaktohet se masa maksimale e këtij dëmshpërblimi nuk mund të jetë më i madh se paga e
një viti punë.
30. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon të theksojë se, përcaktimi i masës
së dëmshpërblimit në rastin konkret, më shumë lidhet me mënyrën sesi gjykatat më të ulëta
kanë interpretuar provat shkresore (mbi bazën e të cilave palët pjesëmarrëse kanë ngritur
pretendimet dhe prapësimet e tyre), sesa me zbatimin e gabuar të ligjit që është dhe fusha e
gjykimit të Gjykatës së Lartë. Në këto kushte, vlen të theksohet se vlerësimi i provave, është
veprimtari e cila nuk ka lidhje me natyrën e gjykimit në Gjykatën e Lartë. Kjo e fundit, si
gjykatë ligji nuk bën interpretimin e provave (e cila është detyrë e gjykatave më të ulëta), por
shqyrton vetëm ato pretendime që kanë lidhje me zbatimin e gabuar të ligjit material apo
procedurial.
31. Për gjithë sa u analizua më sipër në këtë vendim, Kolegji Administrativ i Gjykatës
së Lartë, çmon se, pretendimet e ngritura nga pala e paditur Agjencia e Trajtimit të Kredive
në këtë gjykim, nuk janë të mbështetura në prova dhe në ligj dhe se vendimi nr.435, datë
03.03.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, është marrë në zbatim të drejtë të
ligjit procedurial dhe atij material. Për këtë arsye, bazuar në Ligjin nr.49/2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”, ky Kolegj vlerëson se ky vendim duhet të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63/e të ligjit nr.49/2012

“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”,

VENDOSI

Lënien në fuqi të vendimit nr.435, datë 03.03.2014 të Gjykatës Administrative të

Apelit Tiranë.

Tiranë më 11.07.2017

358
Nr. 31003-02536-00-2015 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017- 1969 i Vendimit (761)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:

Xhezair Zaganjori Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Evelina Qirjako Anëtare
Arjana Fullani Anëtare
Andi Çeliku Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 11.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:

PADITËS: VALBONA SHEGANI

TË PADITUR: DEPARTAMENTI I ADMINISTRATËS

PUBLIKE

OBJEKTI:
Shfuqizimin e vendimit nr.66/4, datë 16.01.2014 të eprorit të drejtpërdrejt të Drejtores së
Drejtorisë së Zhvillimit, Menaxhimit të Burimeve Njerëzore dhe Inovacionit në
Departamentin e Administratës Publike për marrjen e masës disiplinore “Largim nga
Shërbimi Civil” ndaj paditëses Valbona Shegani, si të pabazuar në prova dhe ligj.
Shfuqizimin e vendimit nr.66/5, datë 07.02.2014 të Drejtorit të Departamentit të
Administratës Publike për lirimin nga shërbimi civil të paditëses, si një vendim i paligjshëm,
pasi bazohet në një vendim të kundraligjshëm të eprorit të drejtpërdrejtë.
Kthimin e paditëses në detyrën e mëparshme, si specialiste për politikat e rekrutimit dhe
konfirmimit në sektorin e zhvillimit dhe menaxhimit të burimeve njerëzore në Departamentin
e Administratës Publike.
Detyrimin e anës së paditur Departamenti i Administratës Publike të kryejë pagesën e
paditëses Valbona Shegani nga dita e ndërprerjes së marrëdhënieve financiare.

Baza Ligjore: Nenet 20, 25 të Ligjit nr.8549, datë 11.11.1999 “Statusi i nëpunësit civil”,
nenet 7/c, 9, 11, 15/c, 16, 17, 18 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizmin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe funksionimin e mosmarrëveshjeve administrative”; VKM
nr.306, datë 13.06.2000 “Për disiplinën në shërbimin civil”; VKM nr.231, datë 11.05.2000
“Për pranimin në shërbimin civil dhe periudhën e provës”.

Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tirane, me vendimin nr.1918, datë

28.04.2014 ka vendosur:

-Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë.

359
 -Shfuqizimin e veprimit administrativ të pasqyruar në vendimin nr.66/4, datë
16.01.2014 të Drejtorit të Drejtorisë së Zhvillimit, Menaxhimit të Burimeve
Njerëzore dhe Inovacionit, pranë Departamentit të Administratës Publike.
-Detyrimin e palës së paditur, Departamenti i Administratës Publike të kthejë
paditësen Valbona Shegani në vendin e mëparshëm të punës.
-Detyrimin e palës së paditur, Departamenti i Administratës Publike ti paguajë
paditëses Valbona Shegani pagën nga momenti i ndërprerjes së marrëdhënieve
financiare deri në rikthimin e paditësit në punë.
-Rrëzimin e kërkesë padisë për shfuqizimin e veprimit administrativ, shkresës
nr.66/5, datë 07.02.2014 të Drejtoreshës së Departamentit të Administratës
Publike.
-Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.

Gjykata Administrative e Apelit Tiranë me vendimin nr.1911, datë 21.09.2015 ka

vendosur:

-Ndryshimin e vendimit nr.1918, datë 28.04.2014 të Gjykatës Administrative

të Shkallës së Parë Tiranë.
-Pranimin e kërkesëpadisë;
-Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit nr.66/4, datë 16.01.2014
të Drejtores së Drejtorisë së Zhvillimit, Menaxhimit të Burimeve Njerëzore
dhe Inovacionit në Departamentin e Administratës Publike dhe të vendimit
nr.66/5 të Drejtorit të Departamentit të Administratës Publike;
-Detyrimin e palës së paditur të rikthejë paditësen Valbona Shegani në vendin
e mëparshëm të punës ose në një vend ekuivalent me vendin e mëparshëm të
punës;
-Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditëses pagën nga momenti i
ndërprerjes së marrëdhënies së punës deri në ekzekutimin e vendimit;
-Ky vendim përbën titull ekzekutiv të ekzekutueshëm nga Shërbimi
Përmbarimor Gjyqësor;
-Shpenzime gjyqësore i ngarkohen palës së paditur;

Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Departamenti i

Administratës Publike, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.1911, datë 21.09.2015 të
Gjykatës Administrative të Apelit dhe të vendimit nr.1918, datë 28.04.2014 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, si dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar
shkaqet e mëposhtme:

Vendimi i dhënë nga Gjykata e Administrative e Apelit Tiranë dhe Gjykata

Administrative e Shkallës së Parë Tiranë janë të pambështetura në prova dhe në ligj.
Të dyja këto vendime janë marrë në interpretim të gabuar të ligjit material dhe atij
procedurial.
Gjykata ka shkelur nenin 14,16 dhe 28 të K.Pr.Civile, pasi nuk ka kryer hetim të plotë
dhe të gjithanshëm gjyqësor dhe nuk ka analizuar provat dhe faktet e çështjes.
Në këtë mënyrë gjykata ka cënuar realizmin e një gjykimit të drejtë nga një gjykatë e
pavarur dhe e paanshme, ashtu siç e kërkon ligji dhe Kushtetuta e R.Sh.
Rezulton se procedura disiplinore ndaj nëpunësve civile parashikohej sipas ligjit të kohës
8549/1999 "Statusi i nëpunësit civil", nga VKM nr.306/2000 "Për disiplinën në
shërbimin civil", por si legjislacion bazë në këtë rast shërben edhe Kodi i Procedurave
Administrative.

360
Gjykata në mënyrë haptazi kontradiktore pretendon që provat e mbledhura gjatë këtij
hetimi administrativ të kryer në përputhje me ligjin nuk përbëjnë provë. Ky
konkluzion është marrë në zbatim të gabuar të ligjit.
Së pari: eprori direkt i paditëses për shkak të funksioneve dhe kompetencave që ka në
bazë të ligjit, kishte dijeni për shkeljet e kryera nga paditësja dhe për këtë arsye nuk
ishte e nevojshme një verifikim i mëtejshëm prej saj. Nga ana tjetër në përputhje me
rregullin e përcaktuar nga neni 81/3 këto fakte iu parashtruan edhe paditëses gjatë
seancës dëgjimore, e cila siç rezulton nga procesverbali i nënshkruar edhe prej saj
janë pranuar. Në këtë drejtim organi administrativ nuk ka se çfarë të provojë më tej
në lidhjet me shkeljet disiplinore të kryera nga paditësja.
Së dyti: Përsa i përket vlerës së procesverbalit të mbajtur gjatë seancës dëgjimore
rezulton se ky akt parashikohet shprehimisht nga neni 95/4 të K.Pr.Administrative.
Nisur nga sa më sipër, rezulton se procesverbali i paraqitur si provë me kuptim të
nenit 253 të K.Pr.Civile, përbën akt zyrtar.
Duke qenë se plotësohen kushtet e mësipërme atëherë ky procesverbal përbën provë të
plotë dhe për rrjedhojë organi administrativ e ka përmbushur detyrimin e tij ligjor për
të provuar ligjshmërinë aktit të tij. Kjo provë mund të kundërshtohet vetëm për
falsitet sipas nenit 270 e vijues të K.Pr.Civile, procedurë e cila në rastin konkret nuk
rezulton që të jetë ndjekur.
Në kundërshtim me dispozitat ligjore të K.Pr.Administrative dhe të K.Pr.Civile, Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë pa dhënë asnjë argument juridik dhe pa referuar në
asnjë dispozitë ligjore, nuk e konsideron si provë procesverbalin e mësipërm.
Së treti: Edhe nëse në mënyrë hipotetike Gjykata Administrative e Shkallës së Parë
Tiranë, nuk do ta konsideronte si provë procesverbalin e mësipërm atëherë rezulton se
përsëri që ky akt plotëson kërkesat e nenit 258 të KPr.Civile. Në rastin konkret
procesverbali është mbajtur nga një person zyrtar dhe është nënshkruar nga palët,
procesverbal-mbajtësi Iris Buzi, Drejtori Dorina Leka dhe paditësja Valbona Shegani,
e cila për asnjë moment gjatë shqyrtimit gjyqësor të çështjes nuk e ka kundërshtuar
nënshkrimin e saj.
Nga analiza e mësipërme rezulton qartësisht se paditësja i ka pranuar shkeljet e kryera
prej saj dhe për rrjedhojë paraqitja e procesverbalit të mbajtur gjatë proçedurës
administrative në kuptim të neneve 81, 98 të K.Pr.Administrative dhe 253, 258 dhe
259 të KPr.Civile përbën provë të plotë dhe për këtë arsye, pala e paditur rezulton se
e ka ezauruar detyrimin e saj për sa i përket barrës së provës për të provuar
ligjshmërinë e veprimeve tona.
Në kundërshtim me sa më sipër, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë, jo vetëm që
injoron dispozitat ligjore të mësipërme dhe të zbatueshme në këtë gjykim, por pa iu
referuar asnjë dispozite juridike vendos që të mos i marrë në konsideratë.
Kjo mënyrë veprimi e gjykatës, e cila ka anashkaluar si provë proçesverbalin gjyqësor
duke i ngarkuar anës së paditur përsëri barrën e provës, ka cënuar parimin e sigurisë
juridike dhe të barazisë së armëve, elemente këto të nevojshëm për një proçes të
rregullt ligjor.
Arsyetimi i gjykatës është bërë në kundërshtim të plotë me ligjin, në interpretim të gabuar
të tij, dhe si rrjedhojë e një hetimi gjyqësor jo të plotë dhe të njëanshëm, duke mos
vlerësuar provat e administruara gjatë proçesit gjyqësor të cilat vërtetojnë faktet dhe
rrethanat e çështjes dhe gjithashtu duke mos trajtuar pretendimet e palës së paditur në
mënyrë të plotë dhe shteruese.
Për këto arsye kundërshtojmë vendimin e Gjykatës Administrative te Shkalles se Pare,
dhe kërkojmë ndryshimin e vendimit për pjesën qe pranohet kërkesëpadia.

361
Gjatë debatit gjyqësor, pala e paditur ka provuar përtej çdo dyshimi nëpërmjet
depozitimit të akteve zyrtare të paraqitura në mbështetje të faktit që shkeljet e znj.
Shegani kanë qenë të rënda dhe në mënyrë të përsëritur, duke sjellë pasoja të rënda
për Departamentin e Administratës Publike dhe për kandidatet pjesëmarrës në
konkurset e zhvilluara nga DAP.
Gjykata nuk është bazuar aspak mbi provat zyrtare të depozituara në dosje, por ka marrë
në konsideratë pa asnjë mëdyshje dhe në kundërshtim me ligjin, vetëm pohimet që ka
bërë pala paditëse, të cilat nuk janë të mbështetura në asnjë provë të vetme, por vetëm
në hamendësime personale dhe paragjykuese të veprimtarisë së Departamentit të
Administratës Publike.
Gjykata ka shkelur ligjin në mënyrën e gjykimit, duke mos respektuar parimin e
paanësisë dhe bazueshmërinë në prova të shkruara për marrjen e vendimit. Si
rrjedhojë e kësaj, vendimi është tërësisht i jashtëligjshëm.
Po të ishte kryer nga ana e Gjykatës një analizë më e detajuar e provave të dorëzuara nga
pala e paditur, konkretisht proçesverbali seancës dëgjimore, del qartë se pala paditëse
përveç shkeljeve të përsëritura, mos kryerjes së detyrave funksionale në mënyrë të
përsëritur, përmend edhe nëpunës të tjerë civile në pretendimet e saj, nga të cilët ka
marrë porosi për të kryer veprime të caktuara (fq. 4 e procesverbalit), të cilat nuk i
provoi asnjëherë përgjatë debatit gjyqësor.
Paditësja si nëpunës civil nuk është në gjendje të provojë dhënien e urdhrave verbale nga
këta nëpunës të lartë civil, duke e thënë shprehimisht këtë gjë dhe duke kryer kështu
një shkelje tjetër disiplinore të parashikuar në gërjen d), pika 1 e nenit 3 të Ligjit
nr.9131, datë 08.09.2003 "Për rregullat e përgjithshme të etikës në administratën
publike".
Së katërti: Për më tepër theksojmë se konsiderimi nga ana e Gjykatës si plotësisht i
ligjshëm i vendimit nr.66/5, datë 07.02.2014 është tërësisht i drejtë dhe në mbështetje
të faktit që edhe vendimi i eprorit të drejtpërdrejtë për marrjen e masës disiplinore
është i ligjshëm.
Përderisa drejtori i DAP ka nxjerrë një akt në zbatim të ligjit duke aprovuar vendimin e
eprorit të drejtpërdrejtë për marrjen e masës disiplinore për largimin nga shërbimi
civil të Znj. Shegani dhe përderisa vendimi i Drejtorit të DAP është cilësuar si i
ligjshëm nga ana e gjykatës, i cili ka konsideruar të drejtë këtë vendim të eprorit të
drejtpërdrejtë, i cili vendos masën disiplinore për lirimin nga shërbimi civil. Duke
qenë se gjykata me të drejtë e ka gjetur vendimin e Drejtorit të DAP si të bazuar ne
ligj, vendimi për shfuqizimin e shkresës së eprorit të drejtpërdrejtë është një vendim
tërësisht i pabazuar në ligj.
Së pesti: Përgjatë debatit gjyqësor të zhvilluar ndërmjet paditëses dhe DAP u provuan me
qartësi të plotë se vendimi i eprorit të drejtpërdrejtë për lirimin nga shërbimi civil të
paditëses, mbasi u konstatuan shkelje të vazhdueshme në detyrën që kishte, është
plotësisht i ligjshëm.
Shkak për nisjen e procedimit disiplinor kanë qenë shkeljet e vazhdueshme të konstatuara
përgjatë zhvillimit të procedurave të paraseleksionimit të kandidatëve që paraqiten
për konkurim në administratën publike.
Drejtoria pranë së cilës punonte znj. Shegani, për arsye të mospërmbushjes në mënyrë të
vazhdueshme të detyrës nga ana e saj, është bërë objekt i disa ankimeve të ndryshme
nga konkurentët, të cilëve ju është mohuar e drejta e konkurimit. Në proçesverbalin e
seancës dëgjimore i është dhënë mundësia të paraqesë të gjitha arsyet për shkeljet e
kryera, por nga sa na rezulton nga administrimi i procesverbalit të znj. Shegani i ka
pranuar të gjitha shkeljet që i ngarkohen.

362
Në marrjen e kësaj mase disiplinore "Largim nga shërbimi civil" dhe më pas lirimi nga
shërbimi civil janë zbatuar të gjitha kërkesat e ligjit të shërbimit civil që disiplinojnë
rastin.
Në të gjitha rastet Znj. Shegani ka skualifikuar dhe kualifikuar padrejtësisht sipas rastit,
kandidatët në kundërshtim me kriteret specifike të shpallura për konkurimin për
pozicione e lira të shpallura nga DAP.
Vlen për tu theksuar, se me veprimet e saj Znj. Shegani ka cënuar rëndë imazhin e DAP
dhe besimin që qytetarët kanë kundrejt institucionit. Veprimet e paditëses përbëjnë
mospërmbushje të detyrës funksionale me pasoja në ligjshmërinë, në paanësinë dhe
besueshmërinë e veprimtarisë administrative në drejtim të mosrespektimit të
kërkesave urdhëruese ligjore që garantojnë zhvillimin e procedures së konkurimit në
përputhje me ligjin.
Pasqyrimi i fakteve të pavërteta në dokumentacionin e konkurimit cënon besueshmërinë e
administratës publike në raport me të tretët. Me anë të veprimeve dhe mosveprime të
ndërmarra, Znj. Shegani ka cënuar të drejtën e kandidatëve për pjesëmarrje në një
proces konkurimi të drejtë dhe të paanshëm.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë dhe Administrative e Apelit, kanë gabuar në
cilësimin e fakteve dhe veprimeve të lidhura me këtë mosmarrëveshje, duke
mosidentifikuar dispozitat e detyrueshme për t'u zbatuar prej saj, në funksion të
zgjidhjes së drejtë të çështjes.
Gjykata Administrative e Apelit në vendimin e saj shprehet se ligji i zbatueshëm në
çështjen objekt shqyrtimi është Ligji nr.152/2013 "Për nëpunësin civil". Gjykata
padrejtësisht i ka dhënë fuqi prapavepruese Ligjit nr.152/2013 "Për nëpunësin civil", i
cili në këtë rast nuk ka fuqi prapavepruese.
Në ligjin organik të Gjykatës Kushtetuese parashikohet se vendimet e saj sjellin efekte
juridike nga data e hyrjes së tyre në fuqi. Përjashtimisht ligji i ka lejuar të drejtën vetë
Gjykatës që në raste të veçanta të specifikuara në nenin 76/2 të nxjerrë vendime me
efekt prapaveprues.
Në rastin konkret, siç do të arsyetohet dhe në vijim, nuk jemi përpara asnjërit nga rastet e
parashikuara nga neni 76/2 të Ligjit nr.8577, datë 10.02.2000 dhe për më tepër
Gjykata Kushtetuese në vendimin e saj, nuk është shprehur për fuqi prapavepruese të
vendimit të saj, për rrjedhim vendimi i Gjykatës Kushtetuese nuk ka si të cënojë
fuqinë juridike të aktit që ka dalë përpara dhënies së këtij vendimi.
Edhe nëse i referohemi jurisprudencës së Gjykatës Kushtetuese, vërejmë se në ato raste
që vetë kjo Gjykate ka dëshiruar që t'i japë fuqi prapavepruese vendimeve të saj, e ka
bërë këtë duke përcaktuar shprehimisht këtë në dispozitivin e vendimeve të veta.
Në rastin objekt gjykimi, nuk jemi para kësaj situate, pasi Gjykata Kushtetuese nuk ka
shfuqizuar një kuadër ligjor të zbatueshëm direkt, pra një ligj që ka në përmbajtjen e
tij dispozita materiale që bëjnë parashikime për zgjidhjen në themel të çështjes, por
një ligj procedural, me efekt shtyrjen në kohë të hyrjes në fuqi të një ligji ku për
rrjedhojë ky është dhe efekti i vetëm i këtij ligji.
Ky ligj kishte si qellim dhe si efekt të vetëm shtyrjen në kohë të hyrjes në fuqi të ligjit
152/2013 për shërbimin civil, si efekt i vetëm i këtij ligji, i ezauruar në çastin kur
vendimi i Gjykatës Kushtetuese hyri në fuqi.
Për më tepër në këtë rast veprimet që janë kryer nga administrata në bazë të Ligjit
nr.8549, datë 11.11.1999 "Statusi i nëpunësit civil" dhe në aktet nënligjore të nxjerra
në bazë dhe për zbatim të tij, kanë sjellë pasojat e tyre dhe nuk mund të preken nga
vendimi i Gjykatës Kushtetuese.
Gjithashtu rezulton se Gjykata Administrative e Apelit nuk ka marrë në konsideratë
rregullimin e ligjit të saj të posaçëm dhe konkretisht të Ligjit nr.49/2012.

363
 Pra gjykata, ne zbatim te ligjit material duhet t'i referohej situatës ligjore dhe faktike që
ekzistonte në kohën e kryerjes së veprimit konkret administrativ, pra në kohën kur ka
ndodhur shkelja e pretenduar, kufizimi apo lindja e të drejtës gjë e cila nuk është bërë
nga Gjykata Administrative e Apelit në çështjen objekt rekursi.
Në rastin konkret në fuqi ka qenë një ligj të posaçëm të miratuar me 3/5, i cili është edhe
udhëzuesi kryesor në gjykimin e posaçëm administrativ, dhe e detyron gjykatën
administrative t'i referohet kohës së kryerjes së veprimtarisë administrative të atakuar
në gjykatë. Do të ishte jashtë çdo llogjike juridike, të ngarkohej organi administrativ
me përgjegjësi për zbatimin e një ligji që ai nuk kishte aspak detyrimin ta zbatonte në
kohën e veprimit administrativ.
Gjithashtu duhet patur parasysh edhe vet disiplinën qe ligji i ri i nëpunësit civil, pra ligji
152/2013 neni 68, i cili përcakton qartazi se çdo procedurë tjetër në proces, nisur
përpara shtrirjes së efekteve të këtij ligji, do të përfundohet sipas dispozitave të Ligjit
nr.8549/1999 "Statusi i nëpunësit civil".
Të dyja gjykatat kanë kryer thyerje të rregullave të etikës gjyqësore gjatë gjykimit të
çështjes objekt gjykimi.
Siç është cituar dhe nga jurisprudenca e Gjykatës së Lartë se mosrespektimi i parimit
"jura novit curia, facta prombatur"- ligjet i di gjykata, faktet provohen, dëmton
seriozisht imazhin e drejtësisë dhe ul besimin në publik se gjyqtari nuk njeh ligjet.
Duke ju referuar Ligjit nr.9877, datë 18.2.2008 "Për organizimin e pushtetit gjyqësor", i
ndryshuar, mosrespektimi i këtyre rregullave përbën shkelje të disiplinës në punë të
gjyqtarit dhe klasifikohet si shkelje e rëndë e detyrës në bazë të nenit 32/3/dh të këtij
Ligji.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e çështjes nga gjyqtarja Evelina Qirjako, verifikoi prezencën e
palëve rezultoi se: pala paditëse Valbona Shegani u paraqit në gjykim, e papërfaqësuar me
avokat mbrojtës. Pala paditëse, pretendimet e saj i kishte paraqitur më parë me shkrim, duke
kërkuar lënien në fuqi të vendimit të dhënë nga Gjykata Administrative e Apelit Tiranë; pala
e paditur Departamenti i Administratës Publike e la gjykimin në mungesë, edhe pse dijeni ka
pasur rregullisht sipas ligjit. Kolegji si diskutoi çështjen në tërësi,

VËREN
1.Nga aktet e administruara ne dosjen gjyqësore, rezulton se paditësja Valbona
Shegani, ka qenë pjesë e administratës së Departamentit të Administratës Publike (DAP),
konfirmuar si nëpunëse civile, nga drejtori i këtij institucioni me vendimin nr.1797/1 Prot.,
datë 29.04.2005.
2. Me vendimin nr.1591/12 prot., datë 06.11.2013 të Drejtorit të DAP, paditëses i
është miratuar kalimi në pozicionin e specialistes për politikat e rekrutimit dhe konfirmimit,
në Sektorin e Zhvillimit dhe Menaxhimit të Burimeve Njerëzore, në Njësinë e Zhvillimit,
Menaxhimit të Burimeve Njerëzore dhe Inovacionit në DAP.
3. Me Vendimin nr.66/4 prot., datë 16.01.2014 të Drejtores së Drejtorisë së
Zhvillimit, Menaxhimit të Burimeve Njerëzore dhe Inovacionit në Departamentin e
Administratës Publike, pra të eprorit të drejtpërdrejtë, paditësja rezulton të jetë ndëshkuar me
masën disiplinore të largimit nga Shërbimi Civil, me motivacionin “për moszbatimin e
dispozitave ligjore në përmbushjen e detyrave funksionale, bazuar në nenin 1 pika “e” të
VKM nr.306, datë 13.06.2000 “Për Disiplinën në Shërbimin Civil”. Kjo masë disiplinore
është miratuar nga drejtori i DAP me shkresën nr.66/5 prot., datë 07.02.2014.

364
 4. Duke mos qenë dakord me largimin e saj nga shërbimi civil, pala paditëse në datën
19.02.2014 i është drejtuar Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë me padinë me
objekt të sipërcituar, duke pretenduar shfuqizimin e vendimit nr.66/4, datë 16.01.2014 të
Drejtorit të Drejtorisë së Zhvillimit, Menaxhimit të Burimeve Njerëzore dhe Inovacionit në
Departamentin e Administratës Publike, shfuqizimin e vendimit nr.66/5, datë 07.02.2014 të
Drejtorit të Departamentit të Administratës Publike dhe zgjidhjen e pasojave të
paligjshmërisë së akteve të mësipërme, nëpërmjet kthimit në detyrën e mërpashme dhe
pagimit të pagës nga dita e ndërprerjes së marrëdhënieve financiare.
5. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tirane, me vendimin nr.1918, datë
28.04.2014 ka vendosur:
-Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë.
-Shfuqizimin e veprimit administrativ të pasqyruar në vendimin nr.66/4, datë
16.01.2014 të Drejtorit të Drejtorisë së Zhvillimit, Menaxhimit të Burimeve Njerëzore dhe
Inovacionit, pranë Departamentit të Administratës Publike.
-Detyrimin e palës së paditur, Departamenti i Administratës Publike të kthejë
paditësen Valbona Shegani në vendin e mëparshëm të punës.
-Detyrimin e palës së paditur, Departamenti i Administratës Publike ti paguajë
paditëses Valbona Shegani pagën nga momenti i ndërprerjes së marrëdhënieve financiare deri
në rikthimin e paditësit në punë.
-Rrëzimin e kërkesë padisë për shfuqizimin e veprimit administrativ, shkresës
nr.66/5, datë 07.02.2014 të Drejtoreshës së Departamentit të Administratës Publike.
-Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.
5/1. Kjo gjykate ka arsyetuar se: “...Së pari: gjykata konkludon se ligji që do të
aplikohet në rastin konkret është Ligji nr.8549, datë 11.11.1999 dhe jo Ligji nr.152/2013.
Sipas nenit 132 të Kushtetutës: “1. Vendimet e Gjykatës Kushtetuese kanë fuqi detyruese të
përgjithshme dhe janë përfundimtare. Gjykata Kushtetuese ka vetëm të drejtën e shfuqizimit
të akteve që shqyrton. 2. Vendimet e Gjykatës Kushtetuese hyjnë në fuqi ditën e botimit në
Fletoren Zyrtare. Gjykata Kushtetuese mund të vendosë që ligji ose akti tjetër normativ të
shfuqizohet në një datë tjetër. Mendimi i pakicës botohet bashkë me vendimin”...Nëpërmjet
Vendimit nr.5, datë 05.02.2014, Gjykata Kushtetuese ka shfuqizuar aktin normativ që
ndryshoi datën e hyrjes në fuqi të Ligjit nr.152/2013. Bazuar në rregullat e sipërcituara,
vendimet e Gjykatës Kushtetuese hyjnë në fuqi në datën e botimit në fletoren zyrtare.
Përjashtim bën rasti kur, nëpërmjet vendimit, Gjykata cakton një datë tjetër hyrjeje në fuqi.
Në vendimin e saj nr.5, datë 05.02.2014, botuar në Fletoren Zyrtare në datën 26 shkurt 2014,
Gjykata Kushtetuese nuk i ka dhënë efekt prapaveprues shfuqizimit të aktit normativ që shtyu
datën e hyrjes në fuqi të Ligjit nr.152/2013. Gjithashtu, nenin 37 i Ligjit nr.49/2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe mosmarrëveshjeve
administrative”, citon se:“Gjykata shqyrton ligjshmërinë e veprimit që po kundërshtohet në
bazë të provave të paraqitura nga palët dhe situatës faktike dhe ligjore që ekzistonte në kohën
e kryerjes së veprimit konkret administrativ”. Pra, gjykata e shqyrton ligjshmërinë e veprimit
administrativ në përputhje me dispozitat e ligjit të kohës së kryerjes së veprimit konkret
administrativ, në rastin tonë të nxjerrjes së vendimit për kalimin e paditësit në listë pritjeje.
Për rrjedhojë, Ligji nr.8549, datë 11.11.1999, është ligji i cili zbatohej në momentin e
marrjes së aktit që kërkohet të shfuqizohet. ...Paditësja Valbona Shegani ka ushtruar detyrën
e specialistit të Rekrutimit dhe Konfirmimit në Sektorin e Menaxhimit dhe Zhvillimit të
Burimeve Njerëzore në Departamentin e Administratës Publike pranë Këshillit të Ministrave.
Nga data 26.04.2004 deri më datë 16.01.2014 ka gëzuar statusin e nëpunësit civil. Paditësja
Valbona Shegani është larguar nga detyra për shkak të marrjes së masës disiplinore të
largimit nga shërbimi civil të parashikuara nga neni 21 dhe 25 i Ligjit nr.8549, datë
11.11.1999 “Për statusin e nëpunësit civil”... Në rastin konkret masa disiplinore e largimit

365
nga detyra ndaj paditëses Valbona Shegani është dhënë nga Drejtoresha e Drejtorisë së
Zhvillimit Menaxhimit të Burimeve Njerëzore dhe Inovacionit pranë Departamentit të
Administratës Publike si eprori i drejtpërdrejtë i saj... Sa sipër, gjykata konkludon se pala e
paditur ka ndjekur proçedurën e përcaktuar në nenin 25 të Ligjit nr.8549/1999 “Për statusin
e nëpunësit civil” dhe në VKM nr.306, datë 13.06.2000 “Për disiplinën në shërbimin civil”,
për largimin e paditëses nga shërbimi civil. Pala e paditur Departamenti i Administratës
Publike pretendon se nga ana e paditëses Valbona Shegani ka shkelje të detyrës të saj
funksionale, si dhe mospërmbushje të dispozitave ligjore në përmbushjen e detyrave të saj
funksionale, pasi ajo gjatë ushtrimit të detyrës nuk ka zbatuar ligjin, duke skualifikuar
padrejtësisht nga pjesëmarrja në konkurs të shtetasve Endri Bushati, Blerina Ago, Ilira Cako
dhe Arjola Manreka, si dhe ka kualifikuar pa të drejtë shtetasen Brikena Janina... Gjatë
gjykimit nga ana e palës së paditur Departamenti i Administratës Publike, nuk u paraqit
asnjë provë që nga ana e paditëses Valbona Shegani të jenë skualifikuar padrejtësisht nga
pjesëmarrja në konkurs të shtetasve Endri Bushati, Blerina Ago, Ilira Cako dhe Arjola
Manreka dhe këtyre shtetasve ti kenë ardhur pasoja të rënda si nga kualifikimi pa të drejtë i
shtetases Brikena Janina të jetë cënuar imazhi i Departamentit të Administratës Publike.
Përfaqësuesi i palës së paditur pretendoi se nga ana e paditëses Valbona Shegani, këto
shkelje janë pranuar gjatë seancës dëgjimore. Gjykata çmon se nuk përbën provë për të
provuar ligjshmërinë e një veprimi administrativ, pohimet e palës paditëse gjatë proçedurës
administrative. Gjatë gjykimit, pala paditëse kundërshtoi pretendimet e përfaqësuesit të palës
së paditur Departamenti i Administratës Publike, i cili nuk paraqiti asnjë provë për të
kundërshtuar pretendimet e paditëses Valbona Shegani, por u mjaftua vetëm me rrethanat e
pasqyruara në vendimin nr.66/4, datë 16.01.2014 të Drejtorit të Drejtorisë së Zhvillimit
Menaxhimit të Burimeve Njerëzore dhe Inovacionit pranë Departamentit të Administratës
Publike. Pra sa më sipër rezulton se nga pala e paditur, vendimi nr.66/4, data 16.01.2014 të
Drejtorit të Drejtorisë së Zhvillimit Menaxhimit të Burimeve Njerëzore dhe Inovacionit pranë
Departamentit të Administratës Publike është marrë në kundërshtim me dispozitat e cituara
më lart dhe në mungesë të provave, urdhëri duhet të anullohet. Pala e paditur ka nxjerrë një
vendim pa zhvilluar me parë një hetim të plotë administrativ. Duke qenë se objekti i gjykimit
është një akt administrativ i nxjerrë pa kërkesën e paditësit, organi i administratës publike ka
detyrimin të provojë ligjshmërinë e veprimeve në marrëdhëniet e punës, nga e cila ka lindur
mosmarrëveshja, objekt gjykimi..., barra e provës i takon organit administrativ. Në lidhje me
pretendimin e paditëses Valbona Shegani për shfuqizimin e vendimit nr.66/5 prot., datë
07.02.2014 të Drejtoreshës së Departamentit të Administratës Publike, gjykata çmon se ky
pretendim i paditëses është i pabazuar në ligj, pasi me anë të vendimit nr.66/5, datë
07.02.2014 të Drejtoreshës së Departamentit të Administratës Publike, paditësja nuk është
cënuar në të drejtat e saj si nëpunëse civile ...mendimi i Departamentit të Administratës
Publike për institucionet e administratës qendrore apo mendimi i Departamentit Drejtorisë
seksionit së zyrës së personelit për institucionet e pavarura sipas pikës 2 të nenit 25 të Ligjit
nr.8549/1999 është këshillimor dhe futet në dosjen vetjake të nëpunësit, pra ky vendim nuk
sjell asnjë pasojë të drejtpërdrejtë për paditësen. Gjykata çmon se veprimtaria administrative
i cili ka sjellë pasojë të drejtpërdrejta për paditësen është vendimi nr.66/4, datë 16.01.2014
të Drejtorit të Drejtorisë së Zhvillimit Menaxhimit të Burimeve Njerëzore dhe Inovacionit
pranë Departamentit të Administratës Publike me anë të të cilit është vendosur largimi nga
shërbimi civil i paditëses Valbona Shegani. Në lidhje me pagimin e pagave nga data e
ndërprerjes së marrëdhënies së punës për kohën e qëndrimit të paditësit pa punë deri në
momentin e rikthimit në vendin e mëparshëm të punës duhet të mbahet parasysh parimi
“compesatio lucri cum damno” ku i padituri ka detyrimin që të paguajë, pagën për kohën e
qëndrimit pa pune deri në momentin e kthimit në vendin e mëparshëm të punës.

366
Përfundimisht, gjykata konkludon se kërkesë padia është pjesërisht e bazuar në prova dhe në
ligj dhe si e tillë, duhet të pranohet pjesërisht”.
6. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë me vendimin nr.1911, datë 21.09.2015
ka vendosur:
-Ndryshimin e vendimit nr.1918, datë 28.04.2014 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë.
-Pranimin e kërkesëpadisë;
-Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit nr.66/4, datë 16.01.2014 të
Drejtores së Drejtorisë së Zhvillimit, Menaxhimit të Burimeve Njerëzore dhe Inovacionit në
Departamentin e Administratës Publike dhe të vendimit nr.66/5 të Drejtorit të Departamentit
të Administratës Publike;
-Detyrimin e palës së paditur të rikthejë paditësen Valbona Shegani në vendin e
mëparshëm të punës ose në një vend ekuivalent me vendin e mëparshëm të punës;
-Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditëses pagën nga momenti i ndërprerjes së
marrëdhënies së punës deri në ekzekutimin e vendimit;
-Ky vendim përbën titull ekzekutiv të ekzekutueshëm nga Shërbimi Përmbarimor
Gjyqësor;
-Shpenzime gjyqësore i ngarkohen palës së paditur;
6/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Gjykata e shkallës së parë, duke vlerësuar të
aplikueshme në këtë rast, dispozitat e Ligjit nr.8549/1999, ka konkluduar në pranimin e
pjesshëm të kërkesëpadisë. Gjykata e shkallës së parë vlerësohet të ketë gabuar sa i takon
identifikimit të dispozitave ligjore, në raport me të cilat do të analizoheshin pretendimet dhe
prapësimet mbi paligjshmërine ose jo të akteve objekt gjykimi, duke konkluduar si të
paaplikueshëm në këtë rast Ligjin nr.152/2012 “Për nëpunësin civil”. Gjykata e Apelit
Administrativ e cilëson të gabuar këtë përfundim. ...Gjykata e Apelit Administrativ, ndryshe
nga sa konkludon gjykata e shkallës së parë, vëren se Ligji nr.152/2013 “Për nëpunësin
civil”, ka hyrë në fuqi me datë 01.10.2013. Ky qëndrim rezulton të jetë konfirmuar tashmë
edhe nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i cili në vendimin nr.00-2014-730, datë
06.03.2014, ka konkluduar se: “Në analizë dhe në koherencë me ndryshimet e kuadrit ligjor,
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se ligji nr.152/2013 datë 30.05.2013 “Për
nëpunësin civil” është i zbatueshëm për të gjithë subjektet që janë pjesë e marrëdhënies së
shërbimit civil dhe i shtrin efektet e tij nga data 1.10.2013, datë e hyrjes në fuqi të tij, për të
gjitha çështjet që janë duke u shqyrtuar nga gjykatat përsa kohë për këto çështje nuk ka ende
një vendim të formës së prerë”. ...Gjykata e Apelit Administrativ çmon të qënurit të
aplikueshëm të Ligjit nr.152/2012 edhe në konfliktin gjyqësor të iniciuar nga paditësja
Valbona Shegani, për shkak të të qënurit të tij ende i pazgjidhur me vendim gjyqësor
përfundimtar, të formës së prerë, në momentin e publikimit se vendimit nga Gjykata
Kushtetuese. Gjykata e Apelit Administrativ tërheq vëmendjen mbi faktin se, aktet objekt
gjykimi datojnë pas hyrjes në fuqi të Ligjit nr.152/2013 dhe se e gjithë procedura e largimit
të paditësit nga shërbimi civil ka nisur dhe ka përfunduar pas hyrjes në fuqi të ligjit të ri, çka
e bënte të detyrueshme zbatimin e dispozitave të këtij të fundit... Gjykata e Apelit
Administrativ vëren se, referuar përmbajtjes së tyre, aktet objekt gjykimi rezulton te kenë për
reference, dispozitat e Ligjit nr.8549 Dt.11.11.1999 “Statusi i nëpunësit civil”, i cili në
raport me kohën e disponimit të këtyre vendimeve, rezultonte i shfuqizuar prej më shumë se
tre muajve. ...më datë 01.10.2013, pra në kohën e hyrjes në fuqi të Ligjit nr.152/2013,
paditësja ishte nëpunëse civile, vlerëson se vendimmarrja për largimin e saj nga Shërbimi
Civil, përsa kohë bazohet në Ligjin nr.8549/1999 “Statusi i nëpunësit civil”, ka reflektuar një
kuadër ligjor inekzistent. ...largimi i paditëses nga detyra, nuk rezulton të ketë qenë disponim
i organit të përcaktuar me ligj, Njësisë së Burimeve Njerëzore në këtë institucion,
rrjedhimisht në shmangie të kompetencave dhe të procedurave të parashikuara nga ky ligj

367
për lirimin nga Shërbimi Civil... Për sa më sipër, Gjykata e Apelit Administrativ, konstatimin
e mosrespektimit të kompetencës dhe procedurës së largimit të paditëses nga detyra (pa i
hyrë analizës së ekzistencës ose jo të rrethanave që dikton vendimmarrjen objekt gjykimi), e
vlerëson rrethanë të mjaftueshme që dikton rikthimin e saj në detyrën e mëparshme dhe në
rast të ndryshimit të situatës faktike, pas disponimit të akteve objekt gjykimi, pala e paditur
detyrohet ta sistemojë në një vend të ekuivalent me vendin e mëparshëm të punës, duke
ndrequr njëherësh edhe pasojat financiare që konsistojnë në pagimin e pagës së plotë, nga
momenti i ndërprerjes së marrëdhënieve financiare të paditëses, deri në ekzekutimin e këtij
vendimi...”.
7. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Departamenti i
Administratës Publike, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.1911, datë 21.09.2015 të
Gjykatës Administrative të Apelit dhe të vendimit nr.1918, datë 28.04.2014 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, si dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar ato
shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON:

8. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala e
paditur Ministria e Mbrojtjes si dhe rekursi i paraqitur nga pala e paditur Departamenti i
Administratës Publike, nuk përmbajnë shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58 të
Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat të mund ta bënin të cënueshëm
vendimin e Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë. Ky Kolegj, çmon se vendimi nr.1911,
datë 21.09.2015 i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, i cili ka ndryshuar vendimin
nr.1918, datë 28.04.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë dhe ka
pranuar padinë, është marrë në zbatim të drejtë të ligjit procedurial dhe atij material, e për
rrjedhojë, ai duhet të lihet në fuqi.
9. Ky Kolegj, ashtu sikurse edhe Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, duke iu
referuar akteve që ndodhen në dosjen gjyqësore dhe që janë marrë në shqyrtim nga gjykatat
më të ulëta, pretendimeve të palëve në proces, dhe në mënyrë të veçantë akteve
administrative, vendimit nr.66/4 prot., datë 16.01.2014 të Drejtores së Drejtorisë së
Zhvillimit, Menaxhimit të Burimeve Njerëzore dhe Inovacionit në Departamentin e
Administratës Publike si dhe shkresës nr.66/5 prot., datë 07.02.2014 të Drejtorit të
Departamentit të Administratës Publike, arrin në konkluzionin se vendimi i marrë ndaj
paditësit për largimin e saj nga shërbimi civil, është marrë në kundërshtim me ligjin
nr.152/2013 “Për nëpunësin civil”, si dhe akteve nënligjore që rregullojnë këtë marrëdhënie
pune, si dhe “largimin nga shërbimin civil”.
10. Referuar shkakut ligjor të kërkimeve të palës paditëse në proces, arrihet në
konkluzionin se jemi para një mosmarrëveshje që ka lindur si pasojë e zgjidhjes së
marrëdhënies së punës midis paditëses dhe anës së paditur, mosmarrëveshje kjo, që
rregullohet nga Ligji nr.152/2013 “Për nëpunësin civil”. Nëpërmjet këtij gjykimi, pala
paditëse kërkon të rivendosë në vend të drejtat e saj të pretenduara të shkelura nga pala e
paditur Departamenti i Administratës Publike, të cilat ajo i gëzonte si punonjëse e
administratës shtetërore me statusin e nëpunësit civil.
11. Ky Kolegj, çmon fillimisht të theksojë se, administrimi i shërbimit civil udhëhiqet
nga ligji dhe bazohet në parimin e shanseve të barabarta, mosdiskriminimit, meritës,
transparencës, profesionalizmit dhe paanësisë politike, si dhe garanton qëndrueshmërinë në
detyrë të nëpunësit civil dhe vazhdimësinë e shërbimit civil. Qëndrueshmëria në detyrë është
një prej elementëve thelbësore të legjislacionit që rregullon statusin e nëpunësve civilë si dhe
të subjekteve që gëzojnë këtë status, për arsye se ka lidhje të drejtpërdrejtë me zbatimin dhe

368
respektimin e parimit të një administrate të përgjegjshme, e cila gjatë kryerjes së detyrave të
saj zbaton me profesionalizëm, integritet dhe korrektësi, kuadrin ligjor në mbrojtje të
interesave publikë dhe atyre privatë. Për të garantuar një administratë të përgjegjshme
publike, është e rëndësishme që të krijohen garancitë e nevojshme me qëllim palëvizshmërinë
nga detyra të nëpunësve publikë të specializuar në fushën përkatëse, përveç rasteve të
shkeljeve të parashikuara shprehimisht në ligj.
12. Nisur nga rëndësia e madhe që paraqet respektimi dhe mbrojtja e interesave të
nëpunësve civilë që punojnë në administratën publike, si dhe nisur nga fakti që ata të mos
bëhen pre e abuzimit nëpërmjet largimit të tyre të padrejtë, u miratua Ligji nr.152/2013 “Për
nëpunësin civil”, i cili kishte si qëllim përcaktimin e rregullave të njëjta, për kushtet dhe
procedurat e pranimit në shërbimin civil, për mënyrën e fillimit dhe mbarimit të
marrëdhënieve të punës, për zhvillimin e karrierës, për garantimin e të drejtave dhe
përcaktimin e detyrimeve të nëpunësve civilë, për vlerësimin e ecurisë në punë, me synim
krijimin e një shërbimi civil të qëndrueshëm, profesional dhe efiçent.
13. Në nenin 41 të Ligjit nr.152, datë 30.05.2013 “Për nëpunësin civil” i titulluar “E
drejta e informimit dhe e ankimit”, është pasqyruar qartësisht se: “1. Nëpunësi civil ka të
drejtën të informohet për fillimin e çdo procedimi administrativ dhe për çdo vendim
përfundimtar që ka të bëjë me marrëdhëniet e tij të shërbimit civil. 2. Nëpunësi civil ka të
drejtë të kontrollojë dosjen e tij të personelit dhe të kërkojë ndryshimin e të dhënave të saj. 3.
Nëpunësi civil ka të drejtë të ankohet në gjykatën kompetente për mosmarrëveshjet
administrative ndaj çdo veprimi apo mosveprimi, që i cenon të drejtat dhe interesat e tij të
ligjshme në marrëdhënien e shërbimit civil”. Në analizë të dispozitës së mësipërme, rezulton
se është kompetencë e gjykatës zgjidhja e çdo ankese ndaj vendimeve që mund të marrin
titullarët e institucioneve ose personat e ngarkuar me ligj në lidhje me nëpunësin civil si dhe
çdo pretendimi që rrjedh nga të drejtat e statusit që ata gëzojnë. Për këtë arsye, pala paditëse
në kushtet kur pretendon se i është cënuar në një të drejtë e ligjshme nga pala e paditur, ky i
fundit institucion shtetëror, e ka bërë çështjen objekt shqyrtimi gjyqësor pranë Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, në bazë të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.
14. Rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore se pala paditëse ka filluar
punë pranë Departamentit të Administratës Publike (DAP) dhe është konfirmuar si nëpunëse
civile nga drejtori i këtij institucioni, me vendimin nr.1797/1 Prot., datë 29.04.2005. Ndërsa
me vendimin nr.1591/12 prot., datë 06.11.2013 të Drejtorit të DAP, paditëses i është
miratuar kalimi në pozicionin e specialistes për politikat e rekrutimit dhe konfirmimit, në
Sektorin e Zhvillimit dhe Menaxhimit të Burimeve Njerëzore, në Njësinë e Zhvillimit,
Menaxhimit të Burimeve Njerëzore dhe Inovacionit në DAP. Me Vendimin nr.66/4 prot.,
datë 16.01.2014 të Drejtores së Drejtorisë së Zhvillimit, Menaxhimit të Burimeve Njerëzore
dhe Inovacionit në Departamentin e Administratës Publike, paditëses i është dhënë masa
disiplinore e largimit nga Shërbimi Civil, me motivacionin “për moszbatimin e dispozitave
ligjore në përmbushjen e detyrave funksionale, bazuar në nenin 1 pika “e” të VKM nr.306,
datë 13.06.2000 “Për Disiplinën në Shërbimin Civil”. Kjo masë disiplinore është miratuar
nga drejtori i DAP me shkresën nr.66/5 prot., datë 07.02.2014.
15. Pala paditëse në këtë gjykim, ka pretenduar se zgjidhja e marrëdhënieve të punës
nga ana e paditur, është bërë në kundërshtim të plotë me ligjin material që rregullon këtë lloj
marrëdhënie si dhe me provat e administruara në dosjen gjyqësore. Pala e paditur ka dhënë
ndaj paditëses masën disiplinore më ekstreme, sikundër është largimi nga shërbimi civil, në
kundërshtim të plotë me procedurën që parashikon ligji që ka qenë në fuqi në momentin e
dhënies së saj. Kjo masë disiplinore nuk është dhënë nga organi kompetent që parashikon
ligji, duke e bërë në këtë mënyrë aktin administrativ të largimit nga detyra si një akt
absolutisht të pavlefshëm. Pala e paditur ka zbatuar procedurën e dhënies së masës

369
disiplinore dhe rregullat procedurialë të parashikuara nga Ligji nr.8549/1999 “Për statusin e
nëpunësit civil”, pavarësisht faktit se Ligji nr.152/2013 “Për nëpunësin civil” i cili ka
shfuqizuar ligjin e mëparshëm kishte hyrë në fuqi në datën 01.10.2013. Gjithashtu, masa
disiplinore “largim nga shërbimi civil” është masë disiplinore shumë e rëndë dhe sipas
parashikimeve të ligjit nr.152/2013, kjo masë disiplinore tashmë me ligjin e ri nuk mund të
jepej më nga eprori i drejtpërdrejtë, sikundër ka ndodhur në rastin konkret, por duhej të jepej
nga Komisioni Disiplinor i përbërë prej 5 anëtarësh. Për këtë arsye, akti administrativ,
Vendimi nr.66/4 prot., datë 16.01.2014 të Drejtores së Drejtorisë së Zhvillimit, Menaxhimit
të Burimeve Njerëzore dhe Inovacionit në Departamentin e Administratës Publike është një
akt absolutisht i pavlefshëm, pasi është nxjerrë nga një organ në kapërcim të kompetencave të
tij ligjor dhe jo në përputhje me procedurën që parashikon ligji.
16. Gjithashtu, pala paditëse ka pretenduar që edhe sikur ky akt të mos ishte
absolutisht i pavlefshëm, për sa i përket anës proceduriale dhe kompetencës së organit, ai
është një akt që vjen në kundërshtim me ligjin material. Pretendimet e ngritura nga pala e
paditur se nga ana e saj nuk janë përmbushur detyrat e saj funksionale nuk rezultuan të
provuara. Në lidhje me skualifikimin e kandidates Blerina Ago, e cila kishte aplikuar për
pozicionin e Drejtorit të Drejtorisë së Standarteve, Cilësisë dhe Jetësimit të Prioriteteve, ky
skualifikim nga ana ime është bërë në përputhje të plotë me ligjin, pasi kjo kandidate nuk
plotësonte kriterin 3-vjecar të eksperiencës në punë në administratën publike, në institucionet
kombëtare apo ndërkombëtare. Në lidhje me shkeljen e detyrës për rastin e kandidimit të
shtetases Brikena Janina, sipas akteve të administruara në dosje dhe të evidentuara edhe gjatë
procedimit disiplinor administrativ, për këtë kandidate nuk ka pasur asnjë vlerësim nga ana
ime për kualifikim apo skualifikim, pasi konkurrimi ku ka marrë pjesë kjo shtetase është
shtyrë për shkak të mospjesëmarrjes së numrit të mjaftueshëm për kryerjen e konkurimit. Në
lidhje me dy rastet e tjera të pretenduara nga ana e paditur, që janë kryer në shkelje të plotë të
detyrave funksionale të palës paditëse, konkretisht për aplikimin e shtetaseve Ilira Cako dhe
Arjola Manreka, praktikat e këtyre kandidateve nuk janë ndjekur nga pala paditëse, pasi
shkresa për testimin e tyre nuk mban nënshkrimin e paditëses dhe për më tepër në datat 06-
08.01.2014 kur është zhvilluar ky konkurs, paditësja ka qenë me raport mjeksor të
administruar në dosjen gjyqësore. Pra të gjitha pretendimet e ngritura nga pala e paditur se
paditësja nuk ka respektuar ligjin dhe ka kryer shkelje të detyrave të saj funksionale nuk
rezultuan të provuara në këtë gjykim. Për këtë arsye, paditësja ka pretenduar se akti i largimit
të saj nga shërbimi civil është nxjerrë në kundërshtim me ligjin dhe si i tillë duhet të
anullohet ose të konstatohet si i pavlefshëm nga gjykata.
17. Pala e paditur Departamenti i Administratës publike ka prapësuar në gjykim se,
nga ana e saj gjatë procedimit disiplinor është respektuar tërësisht dhe korrektësisht ligji i
zbatueshëm, që në rastin konkret ka qenë Ligji nr.8549/1999 “Për statusin e nëpunësit civil”.
Procedura disiplinore ndaj paditëses ka filluar përpara se Ligji nr.152/2013 të kishte hyrë në
fuqi dhe i referohet ligjit të zbatueshëm në momentin që janë kryer shkeljet administrative të
pretenduara, të cilat janë kryer në kohën që ka qenë në fuqi Ligji nr.8549/1999 “Për statusin
e nëpunësit civil”. Masa disiplinore ndaj paditëses është dhënë nga eprori i drejtpërdrejtë si
organi kompetent administrativ dhe brenda komptencave që i ka njohur Ligji nr.8549/1999
“Për statusin e nëpunësit civil”, mbi bazën e të cilit rregullohet mosmarrëveshja objekt i këtij
gjykimi.
18. Pala e paditur, ka pretenduar gjithashtu se, vetë pala paditëse i ka pranuar shkeljet
e kryera prej saj, të cilat janë pasqyruar qartësisht në procesverbalin e mbajtur gjatë
proçedurës administrative, i cili, në kuptim të neneve 81, 98 të K.Pr.Administrative dhe 253,
258 dhe 259 të K.Pr.Civile, përbëjnë provë të plotë dhe të pakundërshtueshme. Vendimi i
eprorit të drejtpërdrejtë për lirimin nga shërbimi civil të paditëses, ka ardhur pasi u
konstatuan dhe u verifikuan shkeljet e vazhdueshme qe paditësja kishte kryer gjatë kohës që

370
ushtronte detyrën. Shkak për nisjen e procedimit disiplinor kanë qenë shkeljet e vazhdueshme
të konstatuara përgjatë zhvillimit të procedurave të paraseleksionimit të kandidatëve që
paraqiten për konkurim në administratën publike. Drejtoria pranë së cilës punonte znj.
Shegani, për arsye të mospërmbushjes në mënyrë të vazhdueshme të detyrës nga ana e saj,
është bërë objekt i disa ankimeve të ndryshme nga konkurentët, të cilëve ju është mohuar e
drejta e konkurimit. Në të gjitha rastet, pala paditëse ka skualifikuar dhe kualifikuar
padrejtësisht sipas rastit, kandidatët në kundërshtim me kriteret specifike të shpallura për
konkurimin për pozicionet e lira të shpallura nga DAP. Në këtë mënyrë, paditësja me
veprimet e saj ka cënuar rëndë imazhin e DAP dhe besimin që qytetarët kanë kundrejt
institucionit. Veprimet e paditëses përbëjnë mospërmbushje të detyrës funksionale me pasoja
në ligjshmërinë, në paanësinë dhe besueshmërinë e veprimtarisë administrative në drejtim të
mosrespektimit të kërkesave urdhëruese ligjore që garantojnë zhvillimin e procedures së
konkurimit në përputhje me ligjin.
19. Bazuar në pretendimet dhe prapësimet e pasqyruara si më sipër, si dhe akteve
shkresore të administruara në dosje, ka rezultuar se Gjykata Administrative e Shkallës së
Parë Tiranë e ka pranuar pjesërisht padinë e paditësit, ndërsa Gjykata e Apelit Administrativ
Tiranë, e ka ndryshuar këtë vendim dhe ka vendosur pranimin e plotë të padisë duke
arsyetuar se: i) Gjykata e shkallës së parë, ka vlerësuar të aplikueshme në këtë rast, dispozitat
e Ligjit nr.8549/1999 dhe bazuar në këto dispozita ka konkluduar në pranimin e pjesshëm të
kërkesëpadisë. ii) në ndryshim nga gjykata e shkallës së parë, gjykata administrative e apelit
vlerëson se mosmarrëveshja objekt shqyrtimi rregullohet sipas përcaktimeve të Ligjit
nr.152/2013 “Për nëpunësin civil”, i cili ka hyrë në fuqi me datë 01.10.2013, qëndrim i cili
është mbajtura edhe në praktikën e Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë,. iii) aktet
objekt gjykimi datojnë pas hyrjes në fuqi të Ligjit nr.152/2013 dhe e gjithë procedura e
largimit të paditësit nga shërbimi civil, ka nisur dhe ka përfunduar pas hyrjes në fuqi të ligjit
të ri, ç’ka e bën të detyrueshme zbatimin e dispozitave të këtij të fundit; vi) largimi i
paditëses nga detyra, nuk rezulton të ketë qenë e drejtë e organit që e ka kryer atë; v)
Konstatimi i mosrespektimit të kompetencës dhe procedurës së largimit të paditëses nga
detyra, përbën shkak ligjor të mjaftueshëm për të konstatuar nga ana e gjykatës
pavlefshmërinë absolute të akteve objekt shqyrtimi, duke mos qenë i nevojshëm për me tej
analizimi i ekzistencës ose jo te shkaqeve te tjera që kanë diktuar për marrjen e vendimit të
largimit nga pala e paditur.
20. Konkluzionet e mësipërme të Gjykatës së Apelit Administrativ Tiranë, vlerësohen
nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, si të bazuara në prova dhe në ligj. Siç u
përshkrua në mënyrë më të detajuar më lart në këtë vendim, ka rezultuar e provuar se pala
paditëse ka qenë punonjëse pranë Departamentit të Administratës Publike, ku edhe ka gëzuar
statusin e nëpunësit civil. Me vendimin nr.1591/12 prot., datë 06.11.2013 të Drejtorit të
DAP, paditëses i është miratuar kalimi në pozicionin e specialistes për politikat e rekrutimit
dhe konfirmimit, në Sektorin e Zhvillimit dhe Menaxhimit të Burimeve Njerëzore, në
Njësinë e Zhvillimit, Menaxhimit të Burimeve Njerëzore dhe Inovacionit në DAP. Me
Vendimin nr.66/4 prot., datë 16.01.2014 të Drejtores së Drejtorisë së Zhvillimit, Menaxhimit
të Burimeve Njerëzore dhe Inovacionit në Departamentin e Administratës Publike, paditëses
i është dhënë masa disiplinore e largimit nga Shërbimi Civil, me motivacionin “për
moszbatimin e dispozitave ligjore në përmbushjen e detyrave funksionale, bazuar në nenin 1
pika “e” të VKM nr.306, datë 13.06.2000 “Për Disiplinën në Shërbimin Civil”. Kjo masë
disiplinore është miratuar nga drejtori i DAP me shkresën nr.66/5 prot., datë 07.02.2014.
21. Në vijim të sa më sipër, rezulton që paditësja është liruar nga shërbimi civil (po
në këtë kohë është aplikuar dhe procedura për lirimin e saj), në kohën kur kishte hyrë në fuqi
Ligji nr.152/2013 “Për nëpunësin civil”, i cili përcaktonte rregulla dhe parashikime ligjore
konkret se, kur një nëpunës civil mund të largohej nga shërbimi civil. Në kushtet që të gjitha

371
aktet administrative janë lëshuar nga ana e organeve të mësipërme pas hyrjes në fuqi të Ligjit
nr.152/2013 “Për nëpunësin civil” dhe lirimi i paditëses është bërë në këtë kohë, ky Kolegj
vlereson se trajtimi i kësaj çështje nga ana e gjykatës do të bëhet bazuar në këtë ligj dhe jo në
ligjin e vjetër, i cili tashmë ishte shfuqizuar. Kjo, pavarësisht pretendimit të anës së paditur se
shkeljet ligjore të paditëses i përkasin kohës kur ishte në fuqi ligji i vjetër. Është i njohur
parimi se në momentin e lindjes dhe të shqyrtimit të një konflikti, do te zbatohet ligji
procedural në momentin e shqyrtimit të tij dhe ligji material në momentin e kryerjes së
shkeljes.
22. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se kërkimi i palës
paditëse në këtë gjykim, është pikërisht shfuqizimi i dy akteve administrative, konkretisht
vendimit nr.66/4 prot., datë 16.01.2014 të Drejtores së Drejtorisë së Zhvillimit, Menaxhimit
të Burimeve Njerëzore dhe Inovacionit në Departamentin e Administratës Publike, si dhe
shkresës me nr.66/5 prot., datë 07.02.2014 të Drejtorit të Departamentit të Administratës
Publike, me të cilat paditësja është larguar nga shërbimi civil. Janë pikërisht këto akte
administrative të cilat kanë shënuar përfundimin e marrëdhënieve të punës mes palëve dhe të
cilat kanë sjellë dhe pasojat për të. Në këto kushte, ky Kolegj vlerëson se zgjidhja e
marrëdhënies së punës mes palëve si dhe zgjidhja e pasojave që vijnë nga kjo marrëdhënie
pune do të analizohet nën dritën e Ligjit nr.152/2013, i cili ka qenë në fuqi në datën e
lëshimit të këtyre akteve administrative. Kjo për faktin se, ligjvënësi kishte parashikuar që
Ligji nr.152/2013 do të hynte në fuqi në datën 01.10.2013, ndërsa me Aktin Normativ nr.5,
datë 30.09.2013 “Për disa ndryshime në ligjin nr.152/2013 “Për nëpunësin civil””; Këshilli i
Ministrave shtyu hyrjen në fuqi të këtij ligji edhe me 6 muaj të tjerë. Ky akt normativ është
miratuar nga Kuvendi me ligjin nr.161/2013 “Për miratimin e aktit normativ nr.5, datë
30.09.2013”. Këto akte normative (të përmendura më lart) rezultojnë të jenë bërë objekt
kundërshtimi në Gjykatën Kushtetuese, e cila me vendimin nr.5, datë 05.02.2014, i
konsideroi ato të papajtueshëm më Kushtetutën, duke urdhëruar shfuqizimin e tyre, duke
konfirmuar përfundimisht që ligji i mësipërm, hynte në fuqi në datën 01.10.2013.
23. Ka rezultuar e provuar se ky vendim i Gjykatës Kushtetuese është publikuar në
fletoren Zyrtare me nr.18, datë 26.02.2014 dhe sipas parashikimeve të nenit 132, pika 2 të
Kushtetutës, në të cilën pasqyrohet se: “2. Vendimet e Gjykatës Kushtetuese hyjnë në fuqi
ditën e botimit në Fletoren Zyrtare”, ky vendim i Gjykatës Kushtetuese ka hyrë në fuqi në
datën 26.02.2014, kohë në të cilën çështja objekt shqyrtimi nuk kishte përfunduar ende më
një vendim gjyqësor të formës së prerë. Për këtë arsye, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë vlerëson të theksojë se, në kushtet që Gjykata Kushtetuese ka shfuqizuar aktin normativ
që i jepte ligjit nr.152/2013 “Për nëpunësin civil” një datë tjetër të hyrjes në fuqi dhe çështja
nuk kishte përfunduar me një vendim gjyqësor të formës së prerë, me të drejtë Gjykata
Administrative e Apelit ka vlerësuar të zgjidhë çështjen objekt shqyrtimi, sipas
parashikimeve të ligjit nr.152/2013 “Për nëpunësin civil”, i cili kishte hyrë në fuqi që në
datën 01.10.2013, pra kohë përpara se të dilnin aktet objekt kundërshtimi në këtë gjykim. Për
sa u sqarua më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i çmon të pambështetura në
ligj dhe në prova pretendimet e ngritura në rekurs nga pala e paditur, në lidhje me ligjin e
zbatueshëm për zgjidhjen e mosmarrëveshjes objekt shqyrtimi.
24. Në nenin 63 të Ligjit nr.152/2013 “Për nëpunësin civil”, i titulluar “Përfundimi i
marrëdhënies në shërbimin civil“, është parashikuar se: “Marrëdhënia në shërbimin civil
përfundon nëpërmjet: a) lirimit nga shërbimi civil; b) largimit nga shërbimi civil, si masë
disiplinore; c) pranisë së një shkaku të parashikuar nga neni 65 i këtij ligji“, ndërsa në nenin
65 po të këtij ligji, i titulluar “Përfundimi i marrëdhënies në shërbimin civil për shkak të
ligjit“, parashikohet se: “1. Marrëdhënia në shërbimin civil përfundon për shkak të ligjit
kur: a) nëpunësi vdes apo kur merr formë të prerë vendimi për deklarimin e vdekjes së tij; b)
nëpunësi humbet shtetësinë shqiptare apo merr formë të prerë vendimi i gjykatës për

372
kufizimin apo heqjen e zotësisë për të vepruar; c) plotësohet mosha për pensionin e plotë të
pleqërisë; ç) konstatohet pavlefshmëria e aktit të emërimit; d) dënohet me vendim të formës
së prerë për kryerjen e një vepre penale. 2. Përfundimi i marrëdhënies në shërbimin civil, për
shkak të ligjit, konstatohet 5 ditë nga ndodhja apo njohja e tij nga: a) njësia e burimeve
njerëzore të institucionit, ku nëpunësi ushtron detyrën; b) DAP-i për anëtarët e TND-së“.
25. Në analizë të dispozitave të cituara më sipër, konstatohet qartësisht se, si lirimi
nga detyra i një nëpunësi civil, ashtu edhe largimi nga shërbimi civil në kuadrin e një mase
disiplinore, janë forma të ndërprerjes së marrëdhënies së punës në shërbimin civil. Ndryshimi
ndërmjet tyre, qëndron në faktin se lirimi nga shërbimi civil nuk jepet në kuadrin e një mase
disiplinore siç parashikohet në nenin 63/b të këtij ligji. Pra lirimi i një nëpunësi civil bëhet
për shkaqe të parashikuara shprehimisht në ligj, të cilat janë të ndryshme dhe të pavarura nga
shkeljet disiplinore. Ndërsa, përsa i përket largimit të nëpunësit civil nga shërbimi civil, vlen
të theksohet se ndërprerja e marrëdhënies së punës në këtë rast bëhet në kuadrin e dhënies së
një mase disiplinore të rëndë, e cila kjo e fundit merret ndaj nëpunësit civil vetëm në rastin
kur ky kryen veprime të kundraligjshme, të cilat cënojnë rëndë parimet e shërbimit civil.
26. Në rastin objekt shqyrtimi, referuar aktit administrativ, vendimit nr.66/4 prot.,
datë 16.01.2014 të Drejtores së Drejtorisë së Zhvillimit, Menaxhimit të Burimeve Njerëzore
dhe Inovacionit në Departamentin e Administratës Publike, si dhe shkresës me nr.66/5 prot.,
datë 07.02.2014 të Drejtorit të Departamentit të Administratës Publike, pala paditëse rezulton
të jetë larguar nga shërbimi civil, në kuadrin e dhënies së një mase disiplinore shumë të
rëndë, të parashikuar nga neni 57, pika 2, gërma “ç” të Ligjit nr.152/2013 “Për nëpunësin
civil”.
27. Kuptimi mbi shkeljet disiplinore dhe klasifikimi i tyre përcaktohet qartë në nenin
57 të Ligjit nr.152/2013 “Për nëpunësin civil”, i titulluar “Përgjegjësia për masat
disiplinore”, në të cilin është parashikuar se: “1. Nëpunësi civil është përgjegjës për shkeljen
me faj të detyrimeve të nëpunësit civil sipas ligjit. Shkeljet në shërbimin civil ndahen në: a)
shkelje shumë të rënda; b) shkelje të rënda; c) shkelje të lehta. 2. Janë shkelje shumë të
rënda: a) mospërmbushja e rëndë e detyrave; b) mosrespektimi i përsëritur i afateve të
caktuara në përmbushjen e detyrave, të cilat kanë sjellë pasoja shumë të rënda; c)
moszbatimi haptazi i dispozitave ligjore për përmbushjen e detyrave funksionale; ç) braktisja
e punës ose mungesa e pajustifikuar dhe e vijueshme për 7 ditë pune ose më shumë, kur
mungesa ka sjellë pasoja shumë të rënda në përmbushjen e detyrave të institucionit; d)
përfitimi në mënyrë të drejtpërdrejtë ose të tërthortë i dhuratave, favoreve, premtimeve ose
trajtimeve preferenciale, të cilat jepen për shkak të detyrës. 3. Janë shkelje të rënda: a)
mospërmbushja e detyrave; b) braktisja e punës ose mungesa e pajustifikuar dhe e vijueshme
për 3 ditë pune apo më shumë, kur mungesa ka sjellë pasoja të rënda; c) shkelje e përsëritur
e rregullave të etikës në shërbimin civil; ç) sjellja e parregullt, në mënyrë të përsëritur, gjatë
kohës së punës me eprorët, kolegët, vartësit dhe me publikun; d) dëmtimi i pronës shtetërore,
përdorimi i saj jashtë përcaktimit zyrtar apo keqpërdorimi i pronës shtetërore; dh) kryerja e
përsëritur, brenda ose jashtë orarit zyrtar, e veprimeve që cenojnë figurën e nëpunësit civil,
institucionin apo shërbimin civil në tërësi; e) shkelja e rregullave për ruajtjen e informacionit
të klasifikuar apo të mirëbesimit për të dhënat e klasifikuara si të tilla; ë) shkelja e
detyrimeve të përcaktuara në këtë ligj. 4. Janë shkelje të lehta: a) mungesa e pajustifikuar në
punë deri në 3 ditë pune; b) shkelja e rregullave të etikës; c) sjellja e parregullt, gjatë kohës
së punës, me eprorët, kolegët, vartësit dhe me publikun; ç) kryerja, brenda ose jashtë orarit
zyrtar, të veprimeve që cenojnë figurën e nëpunësit civil, institucionin apo shërbimin civil në
tërësi”. Ndërsa në nenin 58 të po këtij ligji, i titulluar “Llojet e masave disiplinore”, është
parashikuar se: “Masat disiplinore që mund të zbatohen ndaj nëpunësit civil janë: a) vërejtje;
b) mbajtja deri në 1/3 e pagës së plotë për një periudhë deri në gjashtë muaj; c) pezullim nga

373
e drejta e ngritjes në detyrë, përfshirë rritjen në shkallën e pagës për një periudhë deri në dy
vjet. ç) largim nga shërbimi civil”.
28. Në analizë të dispozitave ligjore të mësipërme, del qartë se ligjvënësi ka
parashikuar të gjitha rastet se kur një nëpunës civil mban përgjegjësi disiplinore, duke i
kategorizuar ato sipas shkallës së rëndësisë së shkeljes, në: i) shkelje shumë të rënda; ii)
shkelje të rënda dhe iii) shkelje të lehta. Për të gjitha këto shkelje, ligjvënësi ka përcaktuar në
mënyrë shteruese se cilat janë ato, si ndahen si dhe pasojat që vijnë prej kryerjes së tyre, duke
mos e lënë përcaktimin e tyre në dorë të organit administrativ konkret. Ligjvënësi jo pa
qëllim ka bërë një përcaktim të tillë të qartë, duke synuar shmangien e abuzivitetit në
përcaktimin e masave disiplinore, dhënien e tyre në përputhje me ligjin dhe me shkeljen e
kryer, si dhe dhënien e garancive të mjaftueshme për nëpunësin civil. Në varësi të natyrës së
shkeljeve, ligjvënësi ka përcaktuar edhe masën disiplinore që mund të merret ndaj nëpunësit
civil, ku si masa më ekstreme e parashikuar është ajo e largimit nga shërbimi civil.
29. Ky fakt parashikohet qartësisht edhe në nenin 60 të Ligjit nr.152/2013 “Për
nëpunësin civil”, i titulluar “Parimet për përshkallëzimin dhe individualizimin e masës
disiplinore”, në të cilën parashikohet se: “1. Për përcaktimin e masës disiplinore të
zbatueshme, eprori direkt ose komisioni disiplinor bazohet në: a) shkaqet, rrethanat e
kryerjes së shkeljes, rëndësinë dhe pasojat e ardhura prej saj; b) shkallën e fajësisë; c)
ekzistencën e masave të tjera disiplinore të mëparshme të pashuara, sipas nenit 61 të këtij
ligji. 2. Masat disiplinore jepen në raport të drejtë më shkeljen e kryer. 3. Për shkeljet shumë
të rënda, të parashikuara në pikën 2 të nenit 57 të këtij ligji, jepet masa disiplinore e
parashikuar në shkronjën "ç" të nenit 58 të këtij ligji. 4. Për shkeljet e rënda të parashikuara
në pikën 3 të nenit 57 jepet masa disiplinore e parashikuar në shkronjat "b" ose "c" të nenit
58 të këtij ligji. 5. Për shkeljet e lehta të parashikuara në pikën 4 të nenit 57 jepet masa
disiplinore e parashikuar në shkronjën "a" të nenit 58 të këtij ligji. 6. Për çdo shkelje jepet
vetëm një masë disiplinore”.
30. Përveç sa më sipër, ligjvënësi me qëllim respektimin dhe garantimin e një prej
parimeve më të rëndësishme të shërbimit civil, atë të “palëvizshmërisë nga detyra” të
nëpunësve publikë të cilët gëzojnë statusin e nëpunësit civil, ka parashikuar qartë dhe (a)
organin kompetent i cili duhet të ndjeke ecurinë disiplinore ndaj një nëpunësi civil, si dhe (b)
procedurën ligjore që duhet të respektojë ky i fundit me qëllim që largimi të jetë konform
ligjit.
31. Në nenin 59 të Ligjit nr.152/2013 “Për nëpunësin civil”, i titulluar “Kompetenca
dhe procedura për masat disiplinore”, është parashikuar shprehimisht se: “1. Masa disiplinore
e parashikuar në shkronjën "a" të nenit 58 të këtij ligji, merret nga eprori direkt. Eprori
direkt detyrohet të fillojë procedurën disiplinore mbi bazën e fakteve konkrete dhe të
provuara për shkeljen me faj të detyrimeve nga nëpunësi civil. 2. Masat disiplinore të
parashikuara në shkronjat "b", "c" dhe "ç" të nenit 58 të këtij ligji, janë në kompetencën e
komisionit disiplinor. 3. Komisioni disiplinor për anëtarët e TND-së është Komisioni
Kombëtar i Përzgjedhjes për TND-në, krijuar sipas nenit 31 të këtij ligji. Për nëpunësit e
tjerë, në çdo institucion krijohet një komision i përhershëm disiplinor, që përfshin të paktën
një përfaqësues të njësisë së burimeve njerëzore të institucionit dhe një përfaqësues të DAP-it
për institucionet e administratës shtetërore. 4. Komisioni disiplinor fillon procedimin: a) me
kërkesë të eprorit direkt të nëpunësit civil; b) me rekomandim të çdo organi tjetër publik ose
njësie me kompetenca kontrolli administrativ, inspektimi financiar apo auditi, ose të çdo
zyrtari tjetër me detyra kontrolli hierarkik mbi nëpunësin civil; c) me nismën e çdo anëtari të
komisionit, bazuar në fakte konkrete të provueshme për kryerjen e një shkeljeje disiplinore. 5.
Përveç sa parashikohet në pikën 4 të këtij neni, në rastin e një anëtari të TND-së, komisioni
disiplinor fillon procedimin disiplinor edhe me kërkesë të DAP-it. 6. Nëse ka arsye të besohet
se vazhdimi i ushtrimit të detyrës nga nëpunësi civil, ndaj të cilit ka filluar një procedim

374
disiplinor, pengon hetimin administrativ apo mund të cenojë ushtrimin e përshtatshëm të
detyrës së tij, komisioni disiplinor mund të vendosë pezullimin e nëpunësit civil ose të marrë
çdo masë tjetër të përshtatshme, deri në marrjen e vendimit përfundimtar. 7. Procedimi
administrativ disiplinor garanton të drejtën e nëpunësit për t'u njoftuar lidhur me fillimin e
procedimit, për t'u informuar lidhur me shkeljen faktike të pretenduar dhe provat për
kryerjen e saj, të drejtën për t'u dëgjuar, për të paraqitur prova, për mbrojtje juridike dhe të
drejtën për t'u asistuar, si dhe të drejtën për t'u ankuar ndaj vendimit përfundimtar. Nëpunësi
civil mund të asistohet gjatë procedimit disiplinor nga një përfaqësues i sindikatës ku bën
pjesë, një avokat apo një përfaqësues i nëpunësve civilë të institucionit, nëse nuk është anëtar
i një sindikate. 8. Procedimi disiplinor fillon pa vonesë, me marrjen dijeni për një shkelje
disiplinore, por jo më vonë se brenda një afati 2-vjeçar nga data e kryerjes së shkeljes. Në
rastin e shkeljeve të rënda, që mund të rezultojnë në marrjen e masës disiplinore të largimit
nga shërbimi civil, afati është 8 vjet. 9. Masat disiplinore regjistrohen në dosjen e personelit
të nëpunësit. 10. Këshilli i Ministrave miraton rregullat e hollësishme të procedurës
disiplinore, si dhe rregullat për krijimin, përbërjen dhe vendimmarrjen në komisionin
disiplinor, brenda rregullave të përgjithshme, të parashikuara nga Kodi i Procedurave
Administrative”.
32. Në analizë të dispozitës ligjore të mësipërme, ndaj një nëpunësi civil mund të
fillojë ecuria disiplinore, vetëm në rast se nga veprimet që ai ka kryer në ushtrim të detyrave
të tij funksionale janë konstatuar shkelje disiplinore, të cilat vetë ligji i ka zbërthyer në
mënyrë të qartë dhe pa asnjë lloj ekuivoku, duke përcaktuar se cilat do të konsiderohen
shkelje disiplinore, që mund të detyrojnë organin epror për të nisur një procedurë disiplinore
ndaj një nëpunësi civil. Gjithashtu, në varësi të shkeljes disiplinore të pretenduar të kryer nga
një nëpunës civil, ligjvënësi ka përcaktuar qartë si organin kompetent, ashtu edhe procedurën
që duhet ndjekur në çdo rast. Konkretisht, ligjvënësi ka përcaktuar se eprori i drejtpërdrejtë i
një nëpunësi civil mund të japë vetëm masën disiplinore “vërejtje”, e cila përbën edhe masën
disiplinore më të lehtë në hierarkinë e masave disiplinore. Ndërsa të gjitha llojet e tjera të
masave disiplinore, ligjvënësi ka përcaktuar se ato do te jepen nga Komisioni Disiplinor i cili
krijohet pranë çdo organi administrativ publik dhe që përfshihet brenda sferës së shërbimit
publik sipas përcaktimeve të këtij ligji.
33. Në vijim të analizës së bërë si më sipër në këtë vendim, Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se, në të dyja rastet, pra si në rastin e largimit të
nëpunësit civil nga shërbimi civil, ashtu edhe për lirimin e tij ligji, specifik parashikon në
mënyrë strikte një procedurë ligjore të mirëpërcaktuar, e cila është e detyrueshme për tu
zbatuar në çdo rast. Referuar dispozitave ligjore të cituara më lart, si dhe provave shkresore
që ndodhen në dosjen gjyqësore dhe që janë administruar nga gjykatat me të ulëta, rezulton
se pala e paditur në këtë gjykim, nuk ka respektuar procedurën që parashikon ligji për
largimin e nëpunësit civil. Kjo për faktin se, referuar nenit 59, pika 2 dhe 7 të Ligjit
nr.152/2013 “Për nëpunësin civil”, largimi nga shërbimi civil është masë disiplinore që
merret jo nga eprori i drejtpërdrejtë (që në rastin objekt shqyrtimi ka qenë Drejtori i
Drejtorisë së Zhvillimit, Menaxhimit të Burimeve Njerëzore dhe Inovacionit në
Departamentin e Administratës Publike, pasi paditësja mbante detyrën e specialistes për
politikat e rekrutimit dhe konfirmimit pranë kësaj drejtorie), por nga Komisioni Disiplinor i
ngritur pranë kësaj ministrie sipas parashikimeve të ligjit për nëpunësin civil. Për këtë arsye,
akti i largimit të paditëses nga shërbimi civil, është një akt absolutisht i pavlefshëm, pasi
është marrë nga një organ në kapërcim të kompetencave të tij ligjore, si dhe në kundërshtim
me procedurën që parashikon ligji. Mosrespektimi i procedurës së parashikuar në ligj, e bën
aktin tërësisht të pavlefshëm.
34. Jo pa qëllim ligjvënësi ka parashikuar që në rastet e largimit të një nëpunësi civil
nga shërbimi civil, duhet të zbatohet një procedurë strikte, pasi zbatimi i saj është baza e një

375
procesi administrativ të drejtë dhe të paanshëm. Në kushtet kur rezultoi tërësisht e provuar se
për paditësen nuk janë respektuar procedurat që duhen ndjekur për largimin e saj nga
shërbimi civil, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë e gjen tërësisht të drejtë
konkluzionin e arritur nga Gjykata Administrative e Apelit, për konstatimin e pavlefshmërisë
absolute të vendimit nr.66/4 prot., datë 16.01.2014 të Drejtores së Drejtorisë së Zhvillimit,
Menaxhimit të Burimeve Njerëzore dhe Inovacionit në Departamentin e Administratës
Publike; si dhe rregullimin e pasojave që vijnë nga ky akt, duke i njohur paditëses të drejtën
për rikthimin në detyrën e mëparshme dhe pagimin e pagës nga momenti i ndërprerjeve të
marrëdhënieve financiare deri në rikthimin e tij në detyrë. Gjithashtu, një akt absolutisht i
pavlefshme është edhe shkresa me nr.66/5 prot., datë 07.02.2014 të Drejtorit të
Departamentit të Administratës Publike, me të cilin është konfirmuar dhënia e masës
disiplinore ndaj palës paditëse, pasi është një akt administrativ i bazuar në një akt absolutisht
të pavlefshëm.
35. Referuar të gjitha dispozitave ligjore të cituara më lart në këtë vendim, si dhe
provave shkresore që ndodhen në dosjen gjyqësore dhe që janë administruar nga gjykatat me
të ulëta, rezulton se pala e paditur në këtë gjykim, në kundërshtim me ato që pretendon në
rekursin e paraqitur, nuk ka përmbushur kushtet dhe kritere ligjore që parashikon ligji, në
mënyrë që akti i nxjerrë prej tij për largimin e paditëses nga shërbimi civil të jetë marrë në
përputhje me procedurën dhe kërkesat e parashikuara në ligji. Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë, vlerëson se në kushtet kur akti i largimit të palës paditëse nga shërbimi
civil, është bërë në kundërshtim me ligjin dhe jo në përputhje me procedurën e parashikuar
prej tij, me të drejtë Gjykata Administrative e Apelit Tiranë ka vlerësuar konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të akteve të nxjerra nga pala e paditur, si dhe rikthimin e paditësit në
vendin e mëparshëm të punës dhe pagimin e pagës për të gjithë kohën e qëndrimit pa punë
deri në rikthimin në detyrë, duke rregulluar në këtë mënyrë edhe pasojat që vinin nga nxjerrja
e një akti absolutisht të pavlefshëm.
36. Për gjithë sa u pasqyrua më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon
se vendimi nr.1911, datë 21.09.2015 i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, është marrë
në zbatim të drejtë të ligjit procedural dhe atij material dhe për këtë arsye, bazuar në Ligjin
nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”, ky vendim duhet të lihet në fuqi.

376
 PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 63/e të Ligjit 49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.1911, datë 21.09.2015 të Gjykatës Administrative të
Apelit Tiranë.

Tiranë, më 11.07.2017

377
Nr. 31003-02539-00-2015 i Regj. Themeltar
Nr. 00 - 2017 - 1456 i Vendimit ( 762 )

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga :

Xhezair Zaganjori Kryesues

Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar

sot më datë 12.07.2017, mori në shqyrtim në dhomë këshillimi, çështjen që i përket:

PADITËS: GJOVALIN MARTICANAJ;

E PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E POLICISË

SË SHTETIT;

OBJEKTI:
1. Anulimi i vendimit nr.40, datë 03.05.2012, të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë
së Shtetit si të pabazuar në ligj, në prova dhe në fakt;
2. Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë paditësin për zgjidhjen pa shkaqe
të arsyeshme të kontratës së shërbimit publik;
3. Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë paditësin për zgjidhjen pa shkaqe
të arsyeshme të kontratës së shërbimit publik;
4. Përparësinë për rikthimin në detyrë;
Baza Ligjore: Neni 77/2 ne vazhdim i ligjit nr.9749, datë 04.06.2007 “Për policinë e shtetit”
Vendimi nr.804, datë 21.11.2007 “Për miratimin e rregullores së personelit të Policisë së
Shtetit”. Vendim nr.786, datë 04.06.2008 “Për miratimin e rregullores së disiplinës së
Policisë së Shtetit”. Neni 4/ë, 5/a, pika 3, 6të ligjit nr.8661, datë 18.09.2000 “Për sigurimin
shoqëror suplementar të punonjësve të Policisë së Shtetit”, neni 44 i Kushtetutës së
Republikës së Shqipërisë, neni 155 e në vazhdim i Kodit të Procedurave Administrative,
neni 8, 12, 213, 324, 328 i Kodit të Procedurës Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.8707, datë 27.09.2012, ka

vendosur:

Rrëzimin e padisë si të pambështetur në ligj e në prova.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.929, datë 18.04.2013, ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.8707, datë 27.09.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup
gjykues.

378
 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.12902, datë 23.12.2013, ka
vendosur:
Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
për gjykimin e çështjes administrative nr.Regj. Them. 15513, datë 08.07.2013
Regjistri, me palë paditëse Gjovalin Marticanaj, të paditur Drejtoria e
Përgjithshme e Policisë së Shtetit, me objekt: Anulimi i vendimit nr.40, datë
03.05.2012, të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit dhe
dëmshpërblimi i paditësit për zgjidhjen e kontratës pa shkaqe të
arsyeshme. Detyrimi i palës së paditur që t’i paguajë paditësit pagën
kalimtare dhe si përparësinë e rikthimit në punë.
Dërgimin e dosjes me nr.Regj. Them. 15513, datë 08.07.2013 Regjistri, me
palë paditëse Gjovalin Marticanaj, të paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Policisë së Shtetit, me objekt: Anulimi i vendimit nr.40, datë 03.05.2012, të
Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit dhe dëmshpërblimi i
paditësit për zgjidhjen e kontratës pa shkaqe të arsyeshme. Detyrimi i
palës së paditur që t’i paguajë paditësit pagën kalimtare dhe si
përparësinë e rikthimit në punë, me të gjitha aktet brenda saj, gjykatës
kompetente që është Gjykata Administrative Tiranë.

Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.447, datë

07.02.2014, ka vendosur:

Rrëzimin e padisë së paditësit Gjovalin Marticanaj, si të pabazuar në ligj dhe

në prova.

Kundër vendimit nr.447, datë 07.02.2014, të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë

Tiranë, ka bërë ankim paditësi i cili ka kërkuar ndryshimin e këtij vendimi dhe pranimin e
padisë.

Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.2551, datë 26.06.2014, ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.447, datë 07.02.2014, të Gjykatës Administrative të

Shkallës së Parë Tiranë;
Pranimin e pjesshëm të padisë;
Shfuqizimin e vendimit nr.40, datë 03.05.2012, të Drejtorit të Përgjithshëm të
Policisë së Shtetit;
Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë paditësin me pagën e 1 (një)
viti;
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të objektit si të pabazuar në ligj;
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur.

Kundër vendimit nr.2551, datë 26.06.2014, të Gjykatës Administrative të Apelit, ka

paraqitur rekurs pala e paditur, e cila ka kërkuar ndryshimin e këtij vendimi dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.447, datë 07.02.2014, të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë, duke parashtruar këto shkaqe:
Paditësi në mbrëmjen e datës 23.04.2012 ka qëndruar në shtëpinë e shtetasit Geg Rica, në
një gjendje të dehur, ai nuk ka qenë i aftë të kuptojë e të kontrollojë veprimet e tij,
duke krijuar pasiguri tek familjarët e shtetasit Geg Rica;
Paditësi, në gjendjen në të cilën ndodhej, ka abuzuar me funksionin e detyrat e tij, duke
bërë premtime para familjarëve të shtetasit Geg Rica, për të joshur ata;

379
 Paditësi, megjithëse ka pasur të qartë se një pjesë e banorëve në fshatin Bushkash, ishin
dërguar për ndjekje penale, ishin shoqëruar në polici për vepra penale si dhe kishte
persona me precedentë penalë, ka vajtur i vetëm dhe i pirë në zonë, duke rrezikuar
vetveten e duke u dhënë shkas ndoshta personave të tillë që të krijonin incidente, duke
përdhosur imazhin e punonjësit të policisë;
Paditësi në deklarimet e tij është përpjekur që të zbehë e mos të bëjë prezent të gjitha
rrethanat e ngjarjes;
Paditësi ka kryer shkelje të rënda disiplinore, parashikuar nga neni 11, pika “Kryerje e
veprimeve të pahijshme” dhe neni 11, pika 22 “Përdorimi i pijeve alkoolike gjatë
punës/shërbimit dhe në rastet kur është me uniformë”, të Rregullores së Disiplinës së
Policisë së Shtetit;
Nga relacioni i nxjerrë nga dosja personale e paditësit, rezulton se ky punonjës policie në
vitin 1995 është nxjerrë në lirim për ulje të figurës së ushtarakut dhe është përjashtuar
nga policia në vitin 2007, duke u parashikuar këto si rrethana rënduese nga neni 21,
pika 2, e Rregullores së Disiplinës së Policisë së Shtetit.

Kundër rekursit të paraqitur nga pala e paditur, ndaj vendimit nr.2551, datë
26.06.2014, të Gjykatës Administrative të Apelit, ka paraqitur kundër – rekurs paditësi, i cili
ka kërkuar mos pranimin e rekursit dhe lënien në fuqi të këtij vendimi. 

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori dhe si e shqyrtoi çështjen në tërësi;

V Ë R E N:
Paditësi Gjovalin Marticanaj, nga data 16.07.1989 deri në datë 22.05.2012 ka punuar
në strukturat e Policisë së Shtetit. Në datën e përjashtimit nga Policia e Shtetit ka qenë me
detyrë Shef Komisariati i Komisariatit të Policisë Mat, pranë Drejtorisë së Policisë së Qarkut
Dibër.
Në datën 23.04.2012 ka shkuar në banesën e shtetasit Geg Rica në fshatin Bushkash
të Matit. Ai ka hyrë në banesën e këtij të fundit dhe aty ka konsumuar pije të ndryshme dhe
ka bërë biseda të natyrës miqësore me personat e ndodhur në shtëpi, familjarë të shtëpisë.
Pas kësaj paditësi ka fjetur në banesën e Geg Ricës dhe më pas është nisur për tu
larguar nga banesa në fjalë për në Komisariatin e Policisë Mat, në qytetin e Burrelit. Në
Komisariatin e Burrelit paditësit i është kërkuar të bëjë testin e alkoolit, të cilin ai ka refuzuar
ta bëjë.
Nga deklarimet e dhëna nga shtetasi Geg Rica dhe familjarët e tij rezulton se paditësi,
gjatë qëndrimit në shtëpinë e këtij të fundit ka pasur një sjellje normale dhe kanë bërë biseda
normale, me tema të ndryshme që nuk kishin të bënin me funksionin ë paditësit në Policinë e
Shtetit dhe nuk rezulton se paditësi ka qenë i veshur me uniformën e Policisë së Shtetit.
Gjithashtu dhe nga deklarimet e punonjësve të policisë së Komisariatit të Burrelit, të cilët
kanë dhënë deklarime gjatë procedimit disiplinor të zhvilluar nga pala e paditur, nuk rezulton
se ka pasur ndonjë sjellje jo të zakonshme apo konfliktuale nga ana e paditësit, shtetasit Geg
Rica dhe familjarëve të tij si dhe aq më pak banorëve të fshatit Bushkash.
Rezulton se pala e paditur ka zhvilluar një hetim administrativ dhe në përfundim të të
cilit me shkresën nr.272 prot, datë 26.04.2012, Shërbimi i Kontrollit të Brendshëm i ka
raportuar Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit, duke sugjeruar fillimin e procedimit
disiplinor në ngarkim të paditësit.
Paditësi, me vendimin nr.34, datë 25.04.2012 është pezulluar nga detyra deri në
përfundim të ecurisë disiplinore, ndërsa me vendimin nr.40, datë 03.05.2012, paditësit i është

380
dhënë masa disiplinore e përjashtimit nga Policia e Shtetit, me motivacionin “Kryerja e
veprimeve të pahijshme” dhe “Përdorimi i pijeve alkoolike gjatë punës/shërbimit dhe në
rastet kur është me uniformë”, në bazë të neneve 11/5 dhe 11/22 të Rregullores mbi
Disiplinën, miratuar me Vendimin e Këshillit të Ministrave nr.786, datë 04.06.2008.
Drejtori i Përgjithshëm i Policisë së Shtetit me urdhrin nr.966, datë 22.05.2012, ka
përjashtuar paditësin nga Policia e Shtetit me motivacionin “Ndëshkuar me masë disiplinore
përjashtim nga policia”, duke i ndërprerë marrëdhëniet financiare në datën 22.05.2012.
Paditësi, duke mos qenë dakord me masën disiplinore dhe përjashtimin e tij nga
strukturat e Policisë së Shtetit, në datën 01.06.2012, i është drejtuar me padi Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.8707, datë 27.09.2012, ka
vendosur: Rrëzimin e padisë si të pambështetur në ligj e në prova.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.929, datë 18.04.2013, ka vendosur:
Prishjen e vendimit nr.8707, datë 27.09.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.12902, datë 23.12.2013, ka
vendosur:
Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për
gjykimin e çështjes administrative nr.Regj. Them. 15513, datë 08.07.2013 Regjistri, me palë
paditëse Gjovalin Marticanaj, të paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit, me
objekt: Anulimi i vendimit nr.40, datë 03.05.2012, të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë
së Shtetit dhe dëmshpërblimi i paditësit për zgjidhjen e kontratës pa shkaqe të arsyeshme.
Detyrimi i palës së paditur që t’i paguajë paditësit pagën kalimtare dhe si përparësinë e
rikthimit në punë.
Dërgimin e dosjes me nr.Regj. Them. 15513, datë 08.07.2013 Regjistri, me palë
paditëse Gjovalin Marticanaj, të paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit, me
objekt: Anulimi i vendimit nr.40, datë 03.05.2012, të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë
së Shtetit dhe dëmshpërblimi i paditësit për zgjidhjen e kontratës pa shkaqe të arsyeshme.
Detyrimi i palës së paditur që t’i paguajë paditësit pagën kalimtare dhe si përparësinë e
rikthimit në punë, me të gjitha aktet brenda saj, gjykatës kompetente që është Gjykata
Administrative Tiranë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.447, datë
07.02.2014, ka vendosur: Rrëzimin e padisë së paditësit Gjovalin Marticanaj, si të pabazuar
në ligj dhe në prova.
Në marrjen e këtij vendimi Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë ka
arsyetuar se paditësi ka shkuar me uniformë në banesën e shtetasit Geg Rica, ku ka
konsumuar alkool dhe ka kryer veprime të pahijshme, duke marrë përsipër punësimin e
vajzës së shtetasit Geg Rica në Komisariatin e Policisë Mat dhe transferimin e një të afërmi
tjetër të shtetasit Geg Rica. Këto sjellje përbëjnë shkelje të nenit 11, pika 5 dhe 22 të
Rregullores mbi Disiplinën, miratuar me Vendimin e Këshillit të Ministrave nr.786, datë
04.06.2008.
Kundër vendimit nr.447, datë 07.02.2014, të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë, ka bërë ankim paditësi i cili ka kërkuar ndryshimin e këtij vendimi dhe pranimin
e padisë.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.2551, datë 26.06.2014, ka
vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.447, datë 07.02.2014, të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë;
Pranimin e pjesshëm të padisë;

381
 Shfuqizimin e vendimit nr.40, datë 03.05.2012, të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë
së Shtetit;
Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë paditësin me pagën e 1 (një) viti;
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të objektit si të pabazuar në ligj;
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur.
Gjykata Administrative e Apelit, në marrjen e këtij vendimi ka arsyetuar se nuk u
provua ekzistenca e asnjë shkeljeje nga ana e paditësit, në kundërshtim me konstatimin e
fakteve të bëra nga shkalla e parë. Për këtë shkak, ajo e ka konsideruar të padrejtë
përjashtimin e paditësit nga radhët e Policisë së Shtetit, duke i akorduar dëmshpërblimin prej
një viti pagë. Për sa i përket kërkimeve të tjera, Gjykata Administrative e Apelit ka vlerësuar
se ato nuk gëzojnë mbrojte ligjore.
Kundër vendimit nr.2551, datë 26.06.2014, të Gjykatës Administrative të Apelit, ka
paraqitur rekurs pala e paditur, e cila ka kërkuar ndryshimin e këtij vendimi dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.447, datë 07.02.2014, të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë, duke parashtruar këto shkaqe:
Paditësi në mbrëmjen e datës 23.04.2012 ka qëndruar në shtëpinë e shtetasit Geg
Rica, në një gjendje të dehur, ai nuk ka qenë i aftë të kuptojë e të kontrollojë veprimet
e tij, duke krijuar pasiguri tek familjarët e shtetasit Geg Rica;
Paditësi, në gjendjen në të cilën ndodhej, ka abuzuar me funksionin e detyrat e tij,
duke bërë premtime para familjarëve të shtetasit Geg Rica, për të joshur ata;
Paditësi, megjithëse ka pasur të qartë se një pjesë e banorëve në fshatin Bushkash,
ishin dërguar për ndjekje penale, ishin shoqëruar në polici për vepra penale si dhe
kishte persona me precedentë penalë, ka vajtur i vetëm dhe i pirë në zonë, duke
rrezikuar vetveten e duke u dhënë shkas ndoshta personave të tillë që të krijonin
incidente, duke përdhosur imazhin e punonjësit të policisë;
Paditësi në deklarimet e tij është përpjekur që të zbehë e mos të bëjë prezent të gjitha
rrethanat e ngjarjes;
Paditësi ka kryer shkelje të rënda disiplinore, parashikuar nga neni 11, pika “Kryerje
e veprimeve të pahijshme” dhe neni 11, pika 22 “Përdorimi i pijeve alkoolike gjatë
punës/shërbimit dhe në rastet kur është me uniformë”, të Rregullores së Disiplinës së
Policisë së Shtetit;
Nga relacioni i nxjerrë nga dosja personale e paditësit, rezulton se ky punonjës policie
në vitin 1995 është nxjerrë në lirim për ulje të figurës së ushtarakut dhe është
përjashtuar nga policia në vitin 2007, duke u parashikuar këto si rrethana rënduese
nga neni 21, pika 2, e Rregullores së Disiplinës së Policisë së Shtetit.
Kundër rekursit të paraqitur nga pala e paditur, ndaj vendimit nr.2551, datë
26.06.2014, të Gjykatës Administrative të Apelit, ka paraqitur kundër – rekurs paditësi, i cili
ka kërkuar mos pranimin e rekursit dhe lënien në fuqi të këtij vendimi.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala e
paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit, përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 58 të të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, që e bëjnë të
cenueshëm vendimin e Gjykatës Administrative të Apelit.
Vendimi nr.2551, datë 26.06.2014, i Gjykatës Administrative të Apelit është marrë në
kundërshtim me rregullat procedurale që disiplinojnë një vendim të arsyetuar. Për këtë shkak
ky vendim do të prishet dhe çështja do të dërgohet për rishqyrtim në këtë gjykatë me tjetër
trup gjykues.
Arsyetimi i vendimit përbën një prej elementëve kryesorë të procesit të rregullt ligjor.
Nëpërmjet tij garantohet mbikëqyrja e publikun në lidhje me dhënien e drejtësisë por edhe
kontrolli i gjykatave më të larta ndaj vendimeve të gjykatave më të ulëta.

382
 Mos arsyetimi i vendimit përbën një shkelje të rëndë procedurale, e cila e bën të
pavlefshëm atë dhe, për këtë motiv, gjykata më e lartë ndodhet përpara pamundësisë për të
kontrolluar interpretimin dhe zbatimin e ligjit nga gjykata më e ulët. Rëndësia e këtij
elementi të procesit të rregullt ligjor pasqyrohet edhe në jurisprudencën e Gjykatës
Kushtetuese të Republikës së Shqipërisë.
Në jurisprudencën e saj, Gjykata ka theksuar domosdoshmërinë e arsyetimit të
vendimeve gjyqësore, penale apo civile, si një garanci për procesin ligjor. Vendimi duhet të
mbështetet vetëm mbi faktet që janë paraqitur gjatë procesit gjyqësor dhe duhet të përmbajë
bazën ligjore mbi të cilën bazohet zgjidhja e mosmarrëveshjes, analizën e provave dhe
mënyrën e zgjidhjes së mosmarrëveshjes. Arsyetimi i vendimeve është element thelbësor i një
vendimi të drejtë. Vendimi mund të kontrollohet nga një gjykatë më e lartë sipas procedurave
përkatëse dhe, që kjo të jetë e mundur, duhet bërë arsyetimi i vendimit, në të cilin gjyqtari
tregon me qartësi faktet dhe ligjin e zbatueshëm, të cilat e kanë çuar në bërjen e një
zgjedhjeje ndërmjet disa mundësive. Vendimet gjyqësore që japin gjykatat e të gjitha niveleve
në përfundim të gjykimit, përbëjnë aktin procedural kryesor të të gjithë procesit gjyqësor. Ato
përmbledhin dhe finalizojnë përfundimisht qëndrimet që mban gjykata lidhur me çështjen në
gjykim (shih vendimet nr.8, datë 16.03.2011; nr.23, datё 04.11.2008; nr.11, datë
02.04.2008 dhe nr.7, datë 09.03.2009 të Gjykatës Kushtetuese).
Vendimi gjyqësor në çdo rast duhet të jetë logjik, i rregullt në formë dhe i qartë në
përmbajtje. Në tërësinë e tij ai duhet konsideruar si një unitet, në të cilin pjesët përbërëse
janë të lidhura ngushtësisht mes tyre. Ato duhet të jenë në shërbim dhe funksion të njëra-
tjetrës. Argumentet e pjesës arsyetuese duhet të jenë të bazuara dhe të lidhura logjikisht,
duke respektuar rregullat e mendimit të drejtë. Ato duhet të formojnë një përmbajtje
koherente brenda vendimit, i cili përjashton çdo kundërthënie ose kontradiksion të hapur apo
të fshehtë. Këto argumente duhet të jenë gjithashtu të mjaftueshme për të mbështetur dhe
pranuar pjesën urdhëruese. Konkluzionet e pjesës arsyetuese duhet të bazohen jo vetëm në
aktet ligjore, por edhe në parimet dhe rregullat që karakterizojnë mendimin e shëndoshë e
logjik (shih vendimet nr.20, datë 13.04.2012 dhe nr.38, datë 30.12.2010 të Gjykatës
Kushtetuese).
Nga ana tjetër, edhe Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut, duke iu referuar
procesit të drejtë garantuar në nenin 6 të Konventës Evropiane të të Drejtave të Njeriut, ka
theksuar se: Shtetet gëzojnë liri të konsiderueshme në përzgjedhjen e mjeteve të përshtatshme,
të cilat do të garantonin që sistemi i tyre juridik të jetë në përputhje me kërkesat e nenit 6 të
Konventës. Megjithatë, gjykatat kombëtare duhet të tregojnë me qartësi të mjaftueshme
arsyet mbi të cilat mbështetet vendimi i tyre (shih çështjen Haxhianastasiu kundër Greqisë,
Apl. 12945, dt. 16.12.1992 si dhe çështjen Balani kundër Spanjës, Apl. 18064/91, dt. 9.12.
1994).
Në nenin 310 të Kodit të Procedurës Civile përcaktohet se, ndër të tjera, vendimi
duhet të përmbajë pjesën përshkruese arsyetuese. Në këtë pjesë të vendimit, gjykata, pasi
parashtron rrethanat e faktit, siç i kanë rezultuar të provuara në gjykim, bën vlerësimin e
provave, mbi bazën e të cilave ka pranuar të vërtetuara faktet e çështjes si dhe analizën e
dispozitave ligjore mbi të cilat mbështet zgjidhjen e saj, duke sqaruar mënyrën e interpretimit
dhe zbatimit të tyre mbi këto fakte. Për sa i përket provave, gjykata duhet të shprehet për
fuqinë provuese të secilës prej tyre si dhe duhet t’i vlerësojë individualisht dhe në tërësi.
Nga përmbajtja e vendimit nr.2551, datë 26.06.2014, të Gjykatës Administrative të
Apelit, konstatohet se kjo gjykatë nuk ka bërë analizimin e provave mbi të cilat ajo ka
konstatuar faktet e përmendura në pjesën përshkruese të tij. Edhe më i domosdoshëm bëhet
një standard i tillë në rastet kur gjykata e apelit mban një qëndrim të ndryshëm nga gjykata e
shkallës së parë për sa i përket zgjidhjes së çështjes.

383
 Në çështjen në shqyrtim vërehet se Gjykata Administrative e Apelit, në vendimin e
saj, ka bërë një konstatim krejt të ndryshëm të fakteve në raport me vendimin e gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë. Mbi faktet e konstatuar nga gjykata e shkallës së
parë ka rezultuar se paditësi kishte përgjegjësi disiplinore për veprimet e kryera prej tij dhe
për rrjedhojë padia rrëzohej, duke u gjetur e pabazuar në prova dhe në ligj. Nga ana tjetër,
mbi faktet e konstatuar nga gjykata e apelit, të cilat janë konstatuar të ndryshme nga ato në
gjykimin në shkallë të parë, paditësi nuk rezultonte të kishte përgjegjësi disiplinore dhe për
këtë shkak padia ishte pranuar.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon të theksojë se në rastin e lënies në
fuqi të vendimit të shkallës së parë arsyetimi i vendimit të gjykatës së apelit mund të
kufizohet në konfirmimin e vendimit të ankimuar, duke u dhënë përgjigje vetëm shkaqeve të
parashtruara në ankim. Por, kur nga gjykata e apelit ndryshohet vendimi i shkallës së parë,
sidomos kur faktet mbi të njëjtat prova të administruara konstatohen ndryshe, gjykata e apelit
duhet të veprojë si gjykatë e shkallës së parë, duke e arsyetuar rishtas vendimin për sa i
përket vlerësimit të fakteve dhe analizës së provave.
Në këtë rast, Gjykata Administrative e Apelit nuk ka bërë një analizë të provave në
mënyrë individuale si dhe në harmoni me njëra tjetrën, të cilat e kanë çuar në përfundime të
ndryshme nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, për sa i përket fakteve që
ngarkojnë me përgjegjësi paditësin. Kjo gjykatë duhet të jepte argumentet e saj bazuar në
prova se përse nuk i konsideron të provuara faktet që qëndrojnë në themel të vendimit të
shkallës së parë dhe që çojnë në përgjegjësinë disiplinore të paditësit.
Si një gjykatë fakti, gjykata e apelit mund të rikuperojë edhe mangësitë e vendimit të
gjykatës së shkallës së parë që lidhen me analizën e mjaftueshme të provave (jo mungesën e
arsyetimit). Një gjë të tillë nuk mund ta bëjë Gjykata e Lartë, e cila në shqyrtimin e
rekurseve, ka juridiksion vetëm për sa i përket çështjeve të ligjit (rishikimi për çështje ligji).
Megjithatë, Gjykata e Lartë mund të prishë vendimin e gjykatës së apelit dhe ta kthejë
çështjen për rigjykim kur konstaton të meta në arsyetimin e vendimit, sidomos kur faktet e
çështjes në vendimet e gjykatave më të ulëta rezultojnë krejtësisht të ndryshme nga njëra
tjetra. Por edhe në këtë rast i takon gjykatës së apelit për të bërë një rivlerësim të fakteve
bazuar në një analizë të hollësishme të provave, sipas orientimit ligjor të Gjykatës së Lartë.
Gjithashtu i gabuar është vendimi nr.2551, datë 26.06.2014, i Gjykatës
Administrative të Apelit edhe në pjesën që ka shfuqizuar vendimin e Drejtorit të
Përgjithshëm të Policisë së Shtetit, duke qenë në shkelje të Vendimit Unifikues nr.7, datë
01.06.2011, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, i cili shprehet se: Në rast të
zgjidhjes së kontratës së punës, pavarësisht se organi administrativ për rastet e administratës
publike shprehet me një akt të marrë nga drejtuesi i organit, kjo nuk do të thotë që jemi
përpara marrëdhënieve administrative pra shprehjes së vullnetit të organit në kuptim të
marrëdhënieve administrative por jemi përpara shprehjes së vullnetit të punëdhënësit për
zgjidhjen e kontratës së punës. Pra me këtë do të kuptojmë se kemi të bëjmë me një
marrëdhënie pune midis punëdhënësit dhe punëmarrësit dhe jo më me një marrëdhënie
administrative. Pra punëmarrësi nuk mund të ngrejë padi për goditjen e aktit administrativ
por mund të ngrejë padi për kërkimin e pasojave që rrjedhin nga zgjidhja e kontratës së
punës.
Në rigjykim, Gjykata Administrative e Apelit duhet të ketë në konsideratë
konstatimet e bëra nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë në lidhje me elementët që
duhet të përmbajë një vendim i arsyetuar, duke i kushtuar rëndësi analizimit të provave ku do
të mbështesë faktet e saj si dhe përse i konsideron të papranueshme provat e kundërta.

PËR KËTO ARSYE;

384
 Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 63, shkronja “c”, të Ligjit
nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”;

V E N D O S I:
Prishjen e vendimit nr.2551, datë 26.06.2014, të Gjykatës Administrative të Apelit,
dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në këtë gjykatë me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 12.07.2017

385
Nr. 31003-02012-00-2015 i Regj. Themeltar
Nr. 00 - 2017 - 1455 i Vendimit ( 763 )

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga :

Xhezair Zaganjori Kryesues

Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar

sot më datë 12.07.2017, mori në shqyrtim në dhomë këshillimi, çështjen që i përket:

PADITËS: RESHNIKO FECI;

E PADITUR: MINISTRIA E FINANCAVE;

OBJEKTI:
1. Konstatimin se akti administrativ nr.17699/3, datë 03.12.2013 i Ministrit të Financave që
ka zgjidhur kontratën e punës me paditësen si Përgjegjëse e Degës së Thesarit Kuçovë është
i
pabazuar në prova e ligj dhe është një zgjidhje e kontratës së punës
pa shkaqe të justifikuara dhe e menjëhershme;
2. Detyrimin e palës së paditur për zgjidhjen e menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara të
kontratës së punës, të dëmshpërblejë paditësen Reshniko Feci me 12 paga mujore;
3. Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë paditësen Reshniko Feci për mosrespektimin
e procedurave të zgjidhjes së kontratës së punës me 2 paga mujore;
4. Detyrimin e palës së paditur të kthejë paditësen Reshniko Feci në vendin e mëparshëm të
punës në detyrën Përgjegjëse e Degës së Thesarit Kuçovë;
BAZA LIGJORE: Kushtetuta E Republikës Së Shqipërisë, Nenet 26, 44, 107, 118 E Vijues.
Kodi i Punës, nenet 8, 11, 12, 21, 23, 93, 143, 144, 145, 153, 155 e vijues.
Kodi i Procedurës Civile, nenet 135 – 157, 310 e vijues.
Kontrata individuale e punës. Rregullorja e Brendshme e Degës së Thesarit.

Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.60, datë

14.01.2014, ka vendosur:

Të shpallë moskompetencën territoriale të Gjykatës Administrative të Shkallës

së Parë Tiranë për gjykimin e çështjes administrative me nr.476/303 Akti, me
datë ardhje 12.12.2013.
Dërgimin e akteve për gjykim gjykatës kompetente, Gjykatës Administrative
të Shkallës së Parë Vlorë.

386
 Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr.194, datë
27.02.2014, ka vendosur:

Pranimin e pjesshëm të padisë.

Detyrimin e palës së paditur Ministria e Financave të dëmshpërblejë paditësen
Reshmiko Feci me 10 (dhjetë) paga mujore prej 71.800 (shtatëdhjetë e një
mijë e tetëqind) lekë/muaj për shkak të zgjidhjes së kontratës së punës me
efekt të menjëhershëm pa shkaqe të justifikuara.
Detyrimin e palës së paditur Ministria e Financave të dëmshpërblejë paditësen
Reshmiko Feci me 2 (dy) paga mujore prej 71.800 (shtatëdhjetë e një mijë e
tetëqind) lekë/muaj për mosrespektim të procedurës për zgjidhje të kontratës
së punës.
Rrëzimin e padisë në lidhje me kërkimin për kthimin e saj në vendin e
mëparshëm të punës si Përgjegjëse e Degës së Thesarit Kuçovë dhe për
pavlefshmëri të Urdhrit të Ministrit të Financave si një kërkim i pabazuar në
ligj dhe në prova.
Pushimin e gjykimit për pjesën tjetër të kërkimit.

Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.927, datë 29.04.2015, ka

vendosur:

Ndryshimin e pjesshëm të vendimit nr.194, datë 27.02.2014 të Gjykatës

Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
Rrëzimin e padisë lidhur me kërkimin për dëmshpërblim të zgjidhjes së
menjëhershme pa shkaqe të justifikuara të kontratës së punës.
Lënien në fuqi të vendimit për pjesën tjetër.

Kundër vendimit nr.927, datë 29.04.2015, të Gjykatës Administrative të Apelit,

ka paraqitur rekurs pala e paditur, e cila ka kërkuar ndryshimin e këtij vendimi si dhe të
vendimit nr.194, datë 27.02.2014, të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë, dhe
rrëzimin e padisë, duke parashtruar këto shkaqe:

Gjykata Administrative e Apelit ka gabuar në arsyetimin e saj për sa i takon interpretimit

të nenit 144 të Kodit të Punës dhe detyrimit për respektimin e procedurës për
ndërprerjen e marrëdhënieve të punës;
Ministria e Financave e ka respektuar procedurën për zgjidhjen e kontratës së punës.
Mungesa e procesverbalit të takimit nuk mjafton për të konsideruar që procedura nuk
është respektuar.

Kundër vendimit nr.927, datë 29.04.2015, të Gjykatës Administrative të Apelit,

ka paraqitur rekurs paditësja, e cila ka kërkuar prishjen e këtij vendimi dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.194, datë 27.02.2014, të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë, duke
parashtruar këto shkaqe:

Nga vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit rezulton se nuk janë marrë në

konsideratë dhe nuk janë lexuar fare argumentet ligjore të dërguara nga ana e palës
paditëse. Ky fakt përbën shkelje të rëndë procedurale;

387
 Nga Gjykata Administrative e Apelit është gabuar kur është konstatuar se janë respektuar
afatet e njoftimit dhe se zgjidhja e kontratës së punës nuk është bërë e menjëhershme
për paditësen;
Nga Gjykata Administrative e Apelit është gabuar kur nuk është konsideruar zgjidhja e
kontratës së punës me paditësen pa shkaqe të justifikuara;

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori dhe si e shqyrtoi çështjen në tërësi;

V Ë R E N:
Paditësja Reshmiko Feci ka qenë në marrëdhënie pune me palën e paditur që nga data
25.01.1997, kur ka filluar punë fillimisht në detyrën e specialistes në Degën e Thesarit
Kuçovë, detyrë të cilën e ka kryer deri në vitin 2004.
Në vitin 2004 është emëruar në detyrën e Përgjegjëses së Degës së thesarit në
Kuçovë, me aktin administrativ nr.1256/1, datë 07.04.2007, të Ministrit të Financave, detyrë
të cilën e ka kryer deri në datën 03.12.2013.
Në datën 22.11.2013 njoftohet me përmbajtjen e aktit administrativ nr.17699, datë
21.11.2013, të Ministrit të Financave, nëpërmjet të cilës i është kërkuar takim paditëses më
datë 26.11.2013, ora 13:15, për të marrë dijeni për ndërprerjen e marrëdhënies së punës me
Ministrinë e Financave.
Më datë 26.11.2013 paditësja është paraqitur në ministri, por takimi nuk u zhvilluar
për shkak të mos paraqitjes së titullarit të institucionit, Ministrit të Financave, i cili rezulton
të jetë punëdhënësi i saj.
Në vijim, me urdhrin nr.17699/2 prot, datë 03.12.2013, të Ministrit të Financave,
paditëses i është zgjidhur kontrata e punës. Në këto rrethana, në datën 12.12.2013, paditësja i
është drejtuar Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë me padi.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.60, datë
14.01.2014, ka vendosur:
Të shpallë moskompetencën territoriale të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë për gjykimin e çështjes administrative me nr.476/303 Akti, me datë ardhje 12.12.2013.
Dërgimin e akteve për gjykim gjykatës kompetente, Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Vlorë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr.194, datë
27.02.2014, ka vendosur:
Pranimin e pjesshëm të padisë.
Detyrimin e palës së paditur Ministria e Financave të dëmshpërblejë paditësen
Reshmiko Feci me 10 (dhjetë) paga mujore prej 71.800 (shtatëdhjetë e një mijë e tetëqind)
lekë/muaj për shkak të zgjidhjes së kontratës së punës me efekt të menjëhershëm pa shkaqe të
justifikuara.
Detyrimin e palës së paditur Ministria e Financave të dëmshpërblejë paditësen
Reshmiko Feci me 2 (dy) paga mujore prej 71.800 (shtatëdhjetë e një mijë e tetëqind)
lekë/muaj për mosrespektim të procedurës për zgjidhje të kontratës së punës.
Rrëzimin e padisë në lidhje me kërkimin për kthimin e saj në vendin e mëparshëm të
punës si Përgjegjëse e Degës së Thesarit Kuçovë dhe për pavlefshmëri të Urdhrit të Ministrit
të Financave si një kërkim i pabazuar në ligj dhe në prova.
Pushimin e gjykimit për pjesën tjetër të kërkimit.
Në marrjen e këtij vendimi Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë ka
arsyetuar se ndërprerja e marrëdhënieve të punës me paditësen është bërë në mënyrë të
menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara pasi nga pala e paditur nuk u provua motivi i

388
ndërprerjes së marrëdhënieve të punës. Ristrukturimi, i pretenduar si shkak nga pala e
paditur, nuk u provua të kishte suprimuar vendin e punës së paditëses dhe në të njëjtën kohë
nuk përbën një shkak të vlefshëm. Gjithashtu nuk është respektuar procedura për zgjidhjen e
kontratës së punës. Paditësja fillimisht kishte kërkuar në padi edhe pagimin e tre pagave
mujore për afatin e njoftimit, por më pas e pakësoi objektin e padisë, duke hequr dorë nga ky
kërkim, për shkak se pala e paditur e kishte bërë në mënyrë vullnetare këtë pagesë.
Kundër vendimit nr.194, datë 27.02.2014, të Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Vlorë, ka bërë ankim pala e paditur, e cila ka kërkuar ndryshimin e këtij vendimi
dhe rrëzimin e padisë.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.927, datë 29.04.2015, ka
vendosur:
Ndryshimin e pjesshëm të vendimit nr.194, datë 27.02.2014 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
Rrëzimin e padisë lidhur me kërkimin për dëmshpërblim të zgjidhjes së menjëhershme
pa shkaqe të justifikuara të kontratës së punës.
Lënien në fuqi të vendimit për pjesën tjetër.
Gjykata Administrative e Apelit, në marrjen e vendimit të saj, për pjesën e lënë në
fuqi të vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë, ka mbajtur të njëjtën
arsyetim. Gjithsesi, Gjykata Administrative e Apelit ka arritur në përfundimin se, duke qenë
se pala e paditur e ka paguar paditësen me tre muaj pagë, që i korrespondon afatit të
njoftimit, pas zgjidhjes së kontratës, konsiderohet se e ka respektuar afatin e njoftimit.
Kundër vendimit nr.927, datë 29.04.2015, të Gjykatës Administrative të Apelit,
ka paraqitur rekurs pala e paditur, e cila ka kërkuar ndryshimin e këtij vendimi si dhe të
vendimit nr.194, datë 27.02.2014, të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë, dhe
rrëzimin e padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
Gjykata Administrative e Apelit ka gabuar në arsyetimin e saj për sa i takon
interpretimit të nenit 144 të Kodit të Punës dhe detyrimit për respektimin e procedurës për
ndërprerjen e marrëdhënieve të punës;
Ministria e Financave e ka respektuar procedurën për zgjidhjen e kontratës së punës.
Mungesa e procesverbalit të takimit nuk mjafton për të konsideruar që procedura nuk është
respektuar.
Kundër vendimit nr.927, datë 29.04.2015, të Gjykatës Administrative të Apelit,
ka paraqitur rekurs paditësja, e cila ka kërkuar prishjen e këtij vendimi dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.194, datë 27.02.2014, të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë, duke
parashtruar këto shkaqe:
Nga vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit rezulton se nuk janë marrë në
konsideratë dhe nuk janë lexuar fare argumentet ligjore të dërguara nga ana e palës paditëse.
Ky fakt përbën shkelje të rëndë procedurale;
Nga Gjykata Administrative e Apelit është gabuar kur është konstatuar se janë
respektuar afatet e njoftimit dhe se zgjidhja e kontratës së punës nuk është bërë e
menjëhershme për paditësen;
Nga Gjykata Administrative e Apelit është gabuar kur nuk është konsideruar zgjidhja
e kontratës së punës me paditësen pa shkaqe të justifikuara;
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga paditësja
përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin
dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”, të cilat e bëjnë të cenueshëm vendimin e Gjykatës Administrative të Apelit.
Vërehet se rekurset janë paraqitur brenda afatit prej 30 (tridhjetë) ditësh, të
parashikuar në nenin 443/2 të Kodit të Procedurës Civile. Gjithashtu rekurset i janë
komunikuar respektivisht palës tjetër dhe nuk rezulton të jetë paraqitur kundër – rekurs.

389
 Vendimi nr.927, datë 29.04.2015, i Gjykatës Administrative të Apelit është marrë në
interpretim të gabuar të ligjit dhe si i tillë duhet të prishet, duke u lënë në fuqi vendimi
nr.194, datë 27.02.2014, i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë, si një vendim i
drejtë dhe i bazuar në ligj.
Konstatohet se nga të dyja gjykatat është arritur në përfundime të ndryshme në lidhje
me faktin nëse është respektuar ose jo afati i njoftimit në lidhje me përfundimin e
marrëdhënieve të punës së paditëses.
Nga hetimi gjyqësor në gjykatat e faktit rezultoi e provuar se kontrata e punës së
paditëses pranë palës së paditur ka përfunduar më datë 03.12.2013 dhe se më pas paditëses i
janë paguar tre paga mujore që i korrespondojnë afatit të njoftimit.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon të theksojë se kontrata e punës mund
të përfundojë pas mbarimit të afatit të njoftimit, i cili, referuar nenit 143 të Kodit të Punës,
mund të jetë një, dy ose tre muaj, bazuar në kohëzgjatjen e marrëdhënieve të punës, ose
mund të zgjidhet në mënyrë të menjëhershme, pa u respektuar afatit të njoftimit. Situata e
parë, e parashikuar nga neni 141 i Kodit të Punës quhet zgjidhje e zakonshme e kontratës së
punës, ndërsa situata e dytë, e përcaktuar në nenin 153 të Kodit të Punës, konsiderohet si
zgjidhje e jashtëzakonshme.
Respektimi i afatit të njoftimit, i cili është një parakusht për zgjidhjen e zakonshme të
kontratës së punës, kërkon përmbushjen e disa modaliteteve nga ana e punëdhënësit. Gjatë
vazhdimit të afatit të njoftimit marrëdhënia e punës ndërmjet punëmarrësit dhe punëdhënësit
është ende efektive. Gjatë kësaj kohe punëmarrësi paguhet rregullisht, duke iu paguar edhe
kontributet e sigurimeve shoqërore dhe shëndetësore si dhe duke u konsideruar kjo kohë si
vjetërsi në punë. Megjithatë punëdhënësi nuk ka detyrimin që të zërë me punë punëmarrësin.
Në çështjen në shqyrtim vërejmë se pala e paditur, në rolin e punëdhënësit, nuk e ka
respektuar afatin e njoftimit pasi ka bërë një zgjidhje të menjëhershme të kontratës së punës
në datën 03.12.2013. Referuar kohëzgjatjes së marrëdhënieve të punës ndërmjet palëve
ndërgjyqëse afati i njoftimit që duhet të kishte respektuar pala e paditur është tre muaj.
Dhënia e pagesës për tre muaj pas zgjidhjes së kontratës së punës nuk mund të barazohet me
respektimin e afatit të njoftimit nga ana e palës së paditur, pasi siç u theksua, punëmarrësi
gëzon edhe privilegje të tjera gjatë afatit të njoftimit (pagimi i sigurimeve shoqërore e
shëndetësore, llogaritja si vjetërsi në punë e kësaj kohe), duke u llogaritur afati i njoftimit si
pjesë e kohëzgjatjes së marrëdhënieve të punës.
Një tjetër argument në këtë drejtim gjendet edhe në nenin 143/3 të Kodit të Punës, i
cili përcakton se afati i njoftimit zgjatet deri në fund të muajit. Kjo do të thotë se afati i
njoftimit për paditësen duhet të kishte përfunduar në datë 31.03.2014 dhe për rrjedhojë
paditësja duhet të kishte përfituar jo pagën e tre muajve por pagën e tre muajve e njëzet e tetë
ditëve, çka tregon edhe një here se pala e paditur nuk e ka respektuar afatin e njoftimit dhe
zgjidhja ka qenë e menjëhershme dhe e pajustifikuar.
Në lidhje me rekursin e paraqitur nga pala e paditur, Kolegji Administrativ i Gjykatës
së Lartë vlerëson se ai nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit
nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”, pasi lidhet me mënyrën e vlerësimit të provave nga
gjykatat më të ulëta, në lidhje me respektimin e procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës.

390
 PËR KËTO ARSYE;
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 63, shkronja “b”, të Ligjit
nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”;

V E N D O S I:
Prishjen e vendimit nr.927, datë 29.04.2015, të Gjykatës Administrative të Apelit dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.194, datë 27.02.2014, të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Vlorë.

Tiranë, më 12.07.2017

391
Nr. 31001-02005-00-2015 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1429 i Vendimit (764)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga :

Xhezair Zaganjori Kryesues

Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar

sot më datë 12.07.2017, mori në shqyrtim në dhomë këshillimi, çështjen që i përket:

PADITËS: LULIANA IKONOMI;

E PADITUR: SHTËPIA QENDRORE E USHTRISË;

OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë palën paditëse
për zgjidhje të kontratës së punës
pa shkaqe të arsyeshme në masën e pagës së një viti.
Detyrimi i palës së paditur të paguajë në favor të paditëses shpërblim
për vjetërsi në punë në masën e një page e gjysmë mujore.
Detyrimi i palës së paditur të paguajë një dëmshpërblim në masën e pagës
së dy muajve për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës;
Baza Ligjore: Neni 143, 144, 145, 146 i Kodit të Punës.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.11658, datë 04.12.2014, ka

vendosur:

Moskomptencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për gjykimin

e çështjes civile nr.Regjistri Themeltar 13476, datë regjistrimi 05.09.2014, me
palë paditëse Luliana Ikonomi dhe palë e paditur Shtëpia Qendrore e Ushtrisë,
me objekt “Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë palën paditëse për
zgjidhje të kontratës së punës pa shkaqe të arsyeshme në masën e pagës së një
viti. Detyrimi i palës së paditur të paguajë në favor të paditëses shpërblim për
vjetërsi në punë në masën e një page e gjysmë mujore. Detyrimi i palës së
paditur të paguajë një dëmshpërblim në masën e pagës së dy muajve për
mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës”.

Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.2283, datë

28.04.2015, ka vendosur:

Pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë.

392
 Detyrimin palës së paditur Shtëpia Qendrore e Ushtrisë Tiranë që t’i paguajë
paditëses Luliana Ikonomi pagën deri në fund të afatit të njoftimit, nga data
17.03.2014 – 31.05.2014.
Detyrimin palës së paditur Shtëpia Qendrore e Ushtrisë Tiranë që t’i paguajë
paditëses Luliana Ikonomi një dëmshpërblim në masën e 10 (dhjetë) muajve
pagë për zgjidhje të menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës.
Detyrimin palës së paditur Shtëpia Qendrore e Ushtrisë Tiranë që t’i paguajë
paditëses Luliana Ikonomi një dëmshpërblim në masën e 2 (dy) muajve pagë
për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës.
Detyrimin palës së paditur Shtëpia Qendrore e Ushtrisë Tiranë që t’i paguajë
paditëses Luliana Ikonomi shpërblim për vjetërsi në masën e 1 (një) muaj e 15
(pesëmbëdhjetë) ditë pagë.

Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.1593 (209), datë 02.07.2015, ka

vendosur:

Mospranimin e ankimit të paraqitur ndaj vendimit nr.2283, datë 28.04.2015,

të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.

Kundër vendimit nr.1593 (209), datë 02.07.2015, të Gjykatës Administrative të

Apelit, ka paraqitur rekurs pala e paditur, Shtëpia Qendrore e Ushtrisë, e cila ka kërkuar
prishjen e këtij vendimi, duke parashtruar këto shkaqe:

Në autorizimin që i është dhënë juristit ai ka pasur tagrin për ta përfaqësuar Shtëpinë

Qendrore të Ushtrisë edhe në vazhdimësi të procesit, që do të thotë se ka pasur tagër
edhe për të bërë ankim;
Me të njëjtin autorizim ky jurist e ka përfaqësuar Shtëpinë Qendrore të Ushtrisë edhe në
procese të tjera gjyqësore dhe në asnjë rast ky autorizim nuk është kundërshtuar;
Gjykata Administrative e Apelit është kontradiktore në arsyetimin e saj. Nëse pranojmë
arsyetimin e bërë prej kësaj gjykate se juristi i palës së paditur ka pasur tagra
përfaqësimi vetëm përpara Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë atëherë duhej të
prishej vendimi i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë dhe çështja të
kthehej për rishqyrtim për shkak të shkeljeve procedurale në lidhje me legjitimin e
përfaqësuesve të palëve.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori dhe si e shqyrtoi çështjen në tërësi;

V Ë R E N:
RRETHANAT E ÇËSHTJES

Në datën 30.06.2010 paditësja ka filluar punë pranë palës së paditur si zëvendës

drejtoreshë. Më datë 05.01.2013 mes palëve është lidhur një kontratë pune me afat një vjeçar,
deri më datë 31.12.2013.
Me shkresën nr.13 prot, datë 10.01.2014, pala e paditur ka vendosur që të njoftojë
palën paditëse për zhvillimin e një takimi për të diskutuar në lidhje me marrëdhënien e
punës. Takimi është caktuar që të zhvillohet më datë 13.01.2014, ora 10:00. Sipas kësaj
shkrese arsyeja është suprimimi i vendit të zëvendësdrejtorit.

393
 Me urdhrin nr.19, datë 17.03.2014 pala e paditur ka vendosur lirimin e paditëses nga
detyra. Paditëses t’i jepen 2 muaj shpërblim dhe leja e zakonshme e pakryer. Marrëdhëniet
financiare të paditëses janë ndërprerë më datë 08.04.2014.
Në këto kushte paditësja, në datën 05.09.2014, i është drejtuar gjykatës me padi, duke
pretenduar se zgjidhja a kontratës është kryer pa pasur shkak të ligjshëm dhe pa u respektuar
afati i njoftimit.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.11658, datë 04.12.2014, ka
vendosur: Moskomptencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për gjykimin e
çështjes civile nr.Regjistri Themeltar 13476, datë regjistrimi 05.09.2014, me palë paditëse
Luliana Ikonomi dhe palë e paditur Shtëpia Qendrore e Ushtrisë, me objekt “Detyrimin e
palës së paditur të dëmshpërblejë palën paditëse për zgjidhje të kontratës së punës pa shkaqe
të arsyeshme në masën e pagës së një viti. Detyrimi i palës së paditur të paguajë në favor të
paditëses shpërblim për vjetërsi në punë në masën e një page e gjysmë mujore. Detyrimi i
palës së paditur të paguajë një dëmshpërblim në masën e pagës së dy muajve për
mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.2283, datë
28.04.2015, ka vendosur:
Pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë.
Detyrimin palës së paditur Shtëpia Qendrore e Ushtrisë Tiranë që t’i paguajë
paditëses Luliana Ikonomi pagën deri në fund të afatit të njoftimit, nga data 17.03.2014 –
31.05.2014.
Detyrimin palës së paditur Shtëpia Qendrore e Ushtrisë Tiranë që t’i paguajë
paditëses Luliana Ikonomi një dëmshpërblim në masën e 10 (dhjetë) muajve pagë për
zgjidhje të menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës.
Detyrimin palës së paditur Shtëpia Qendrore e Ushtrisë Tiranë që t’i paguajë
paditëses Luliana Ikonomi një dëmshpërblim në masën e 2 (dy) muajve pagë për
mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës.
Detyrimin palës së paditur Shtëpia Qendrore e Ushtrisë Tiranë që t’i paguajë
paditëses Luliana Ikonomi shpërblim për vjetërsi në masën e 1 (një) muaj e 15
(pesëmbëdhjetë) ditë pagë.
Kundër vendimit nr.2283, datë 28.04.2015, të Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Tiranë, ka bërë ankim pala e paditur, Shtëpia Qendrore e Ushtrisë, e cila ka kërkuar
ndryshimin e këtij vendimi dhe rrëzimin e padisë.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.1593 (209), datë 02.07.2015, ka
vendosur: Mospranimin e ankimit të paraqitur ndaj vendimit nr.2283, datë 28.04.2015, të
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Në marrjen e këtij vendimi Gjykata Administrative e Apelit ka arsyetuar se juristi
Sokol Shazi përfaqësues i palës së paditur nuk ka pasur tagra për të bërë ankim ndaj vendimit
të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, pasi referuar autorizimit nr.18, datë
16.03.2015, ai ka pasur tagra përfaqësimi vetëm për gjykimin në shkallë të parë.
Kundër vendimit nr.1593 (209), datë 02.07.2015, të Gjykatës Administrative të
Apelit, ka paraqitur rekurs pala e paditur, Shtëpia Qendrore e Ushtrisë, e cila ka kërkuar
prishjen e këtij vendimi, duke parashtruar shkaqet e prezantuara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.

VLERËSIMI I GJYKATËS;
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i palës së paditur,
Shtëpia Qendrore e Ushtrisë, përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit
nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e

394
mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat do ta bënin të cenueshëm vendimin e Gjykatës
Administrative të Apelit.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se Gjykata Administrative e Apelit ka
bërë një interpretim të gabuar të dispozitave procedurale që lidhen me mospranimin e
ankimit, i cili e ka çuar këtë gjykatë në shkelje të rëndë të normave procedurale, me pasojë
mosshqyrtimin në themel të ankimit të palës së paditur.
Një gjykatë e investuar nga një prej subjekteve të së drejtës, të cilat pretendojnë
shkeljen e të drejtave dhe interesave të tyre të ligjshme, përpara se të marrë në shqyrtim
meritat e çështjes, pra tu japë përgjigje në themel pretendimeve dhe prapësimeve të palëve
ndërgjyqëse, duhet që fillimisht të verifikojë kushtet e pranueshmërisë së mjetit që e ka vënë
në lëvizje, i cili, sipas rastit, mund të jetë kërkesëpadia, ankimi ose rekursi.
Kushtet e pranueshmërisë së mjeteve juridiko – procedurale që vënë në lëvizje secilën
prej hallkave të pushtetit gjyqësor, përbëjnë ato që quhen prezumime procedurale, mungesa e
të cilave e pengon gjykatën që të bëjë një shqyrtim meritor të kërkimeve të parashtruara
përpara saj.
Ankimi, në kuptimin e ngushtë të tij, është mjeti me të cilin vihet në lëvizje gjykata e
apelit, për të shqyrtuar bazueshmërinë në prova dhe në ligj të vendimit të gjykatës së shkallës
së parë. Ai përbën një prej formave në të cilën shfaqet e realizuar e drejta kushtetuese e
sanksionuar në nenin 43 të saj, për tu ankuar kundër një vendimi gjyqësor, të një gjykate më
të ulët, në një gjykatë më të lartë.
Në jurisprudencën e kësaj Gjykate, e drejta e ankimit është vlerësuar si mundësi e çdo
individi për të pasur mjete të caktuara procedurale për të kundërshtuar vendimin e dhënë nga
një gjykatë më e ulët në një gjykatë më të lartë, duke i garantuar atij (individit) të drejtën për
t’u përballur me drejtësinë në të gjitha nivelet e saj (shih vendimet nr.5, datë 02.03.2010;
nr.12, datë 14.04.2010; nr.14, datë 26.03.2012, të Gjykatës Kushtetuese).
Me paraqitjen e ankimit, palët ia nënshtrojnë optikës vlerësuese të gjykatës së apelit
vendimin e gjykatës së shkallës së parë, duke riparashtruar pretendimet dhe prapësime e pa
marra parasysh prej kësaj gjykate. Megjithatë, përpara se gjykata e apelit të shprehet në lidhje
me thelbin e këtyre pretendimeve dhe prapësimeve, duhet që më parë, nga pala që ka
paraqitur ankimin, të respektohen disa parakushte, të cilat kanë të bëjnë me afatin dhe formën
e paraqitjes së tij.
Neni 443/1 i Kodit të Procedurës Civile disponon se afati për paraqitjen e ankimit
ndaj vendimit përfundimtar të gjykatës së shkallës së parë, në gjykatën e apelit, është 15 ditë.
Më tej, neni 46/1 i Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, përcakton modalitetet
formale të paraqitjes së ankimit, të lidhura me prokurën dhe dokumentet e tjera që e
shoqërojnë. Mungesa qoftë edhe e njërit prej këtyre elementëve sjell si pasojë mospranimin e
ankimit, pra mos shqyrtimin në themel të tij.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon të theksojë se respektimi me
rigorozitet i dispozitave procedurale që lidhen me disponimin mbi ankimin ka një rëndësi
themelore, pasi ka të bëjë me një prej të drejtave më të rëndësishme me natyrë vetjake, pjesë
e të drejtës për një proces të rregullt gjyqësor, aksesin në gjykatë.
Aksesi në gjykatë konsiston jo vetëm në të drejtën për t’iu drejtuar formalisht
gjykatës, por për tu dëgjuar themelisht në lidhje me çështjet e faktit dhe ato të ligjit. Ai
nënkupton marrjen e një vendimi përfundimtar nga pushteti gjyqësor, pasi të jenë shteruar të
gjitha mjetet e zakonshme të ankimit.
Në jurisprudencën e saj Gjykata është shprehur se e drejta për t’iu drejtuar gjykatës
është një nga elementet më të rëndësishme të procesit të rregullt ligjor, në kuptim të nenit 42
të Kushtetutës dhe nenit 6 të Konventës Evropiane të të Drejtave të Njeriut (KEDNJ). Kjo e
drejtë e individit nuk përfshin vetëm të drejtën për të filluar një proces, por edhe të drejtën

395
për të pasur, nga ana e gjykatës, një zgjidhje përfundimtare për mosmarrëveshjen objekt
gjykimi, pasi aksesi në gjykatë duhet të jetë substantiv dhe jo thjesht formal.
Në këtë këndvështrim, Gjykata ka theksuar se e drejta për t’iu drejtuar gjykatës
përbën një garanci për administrimin e mirë të drejtësisë prandaj çdo interpretim i ngushtë i
nenit 42 të Kushtetutës dhe i nenit 6 të KEDNJ-së nuk përputhet me qëllimet dhe objektin e
këtyre dispozitave (shih vendimet nr.14, datë 03.06.2009; nr.41, datë 28.09.2011; nr.21, datë
29.04.2013, të Gjykatës Kushtetuese).
Administrimi i mirë i drejtësisë fillon me garancinë që një individ të ketë akses në
gjykatë për t’i siguruar atij të gjitha aspektet e një forme gjyqësore të shqyrtimit të çështjes.
E drejta për t’iu drejtuar gjykatës është një nga aspektet e të drejtës për gjykim, e sanksionuar
në nenin 42 të Kushtetutës. Mohimi i të drejtës për t’iu drejtuar gjykatës dhe për të marrë një
përgjigje përfundimtare prej saj për pretendimet e ngritura, përbën cenim të së drejtës
themelore për një proces të rregullt ligjor (shih vendimet nr.7, datë 11.03.2008; nr .14, datë
03.06.2009, të Gjykatës Kushtetuese).
Duke iu rikthyer çështjes në shqyrtim, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
konstaton se nga Gjykata Administrative e Apelit nuk janë ndjekur të gjitha etapat
proceduralë përpara se të vendosej kthimi i ankimit. Në nenin 46/2 të Ligjit nr.49/2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative” sanksionohet se përpara se gjykata të vendosë për kthimin e ankimit dhe
rrjedhimisht mospranimin e tij, në rrethanat kur ky i fundit nuk i plotëson elementët formalë
për tu marrë në shqyrtim, duhet që më parë të njoftojë ankuesin në lidhje me këto të meta,
duke i lënë një afat prej 5 (pesë) ditësh për ndreqjen e tyre. Në rast se edhe pas këtij afati të
metat nuk ndreqen atëherë mund të disponohet si më sipër.
Edhe pse dispozita e sipërcituar bën fjalë për shqyrtimin e kushteve të pranueshmërisë
së ankimit nga gjyqtari i vetëm në shkallë të parë, e njëjta procedurë do të zbatohet edhe për
rastin kur këto të meta konstatohen nga trupi gjykues i gjykatës së apelit. Rregullimet e
procesit gjyqësor administrativ janë të njëjta për sa kohë bëhet fjalë për të njëjtat pasoja. Pra,
si kur disponohet nga gjyqtari i vetëm në shkallë të parë, ashtu edhe nga trupi gjykues në
gjykatën e apelit, individi ankues duhet të ketë të njëjtat garanci procedurale, në të kundërt do
të cenohej parimi kushtetues i barazisë së shtetasve përpara ligjit, ku një subjekti do t’i
ofrohej mundësia për të ndrequr të metat e ankimit, nëse këto të meta konstatoheshin nga
gjyqtari i vetëm në shkallë të parë, ndërsa subjekti tjetër do të privohej nga kjo mundësi, nëse
të metat e ankimit të tij do të konstatoheshin nga trupi gjykues në gjykatën e apelit.
Së fundi, e njëjta procedurë ndiqet universalisht si kur bëhet fjalë për të metat e
kërkesëpadisë, të konstatuara në gjykimin në shkallë të parë, si në rastin e të metave të
ankimit, pavarësisht fazës dhe shkallës në të cilën ndodhet procesi, ashtu edhe të metave të
rekursit.
Në këtë kontekst, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i tërheq vëmendjen edhe
gjykatës së shkallës së parë që të bëjë një shqyrtim efektiv të kushteve të pranueshmërisë së
ankimit dhe jo siç rëndom ndodh në praktikë që ankimet pranohen për shqyrtim pa u
verifikuar më parë të metat formale të tyre, edhe kur këto mund të jenë të dukshme.
Në rigjykim, Gjykata Administrative e Apelit, përveç se duhet të ftojë palën e paditur
ankuese për të ndrequr të metat e ankimit brenda afatit të caktuar nga ligji, nëse ende do të
konstatohen të meta të tilla, duhet të verifikojë edhe pretendimin e kësaj pale se “juristi ka
pasur tagrin për ta përfaqësuar Shtëpinë Qendrore të Ushtrisë edhe në vazhdimësi të
procesit, që do të thotë se ka pasur tagër edhe për të bërë ankim”, në përputhje me dispozitat
e Kodit Civil që rregullojnë institutin e përfaqësimit.

PËR KËTO ARSYE;

396
 Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 63, shkronja “c”, të Ligjit
nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”;

V E N D O S I:
Prishjen e vendimit nr.1593 (209), datë 02.07.2015, të Gjykatës Administrative të
Apelit dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në këtë gjykatë me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 12.07.2017

397
Nr. 31003-02557-00 - 2015 i Regjistrit Themeltar
Nr. 00 - 2017 - 1416 i Vendimit ( 765 )

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga :

Xhezair Zaganjori Kryesues

Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar

në dhomë këshillimi, më datë 12.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:

PADITËS: SHABAN KAPLLANI

TEFTA KAPLLANI

I PADITUR: ZYRA QENDRORE E REGJISTRIMIT

TË PASURIVE TË PALUAJTSHME
ZYRA VENDORE E
REGJISTRIMIT TË PASURIVE TË
PALUAJTSHME TIRANË
AVOKATURA E
SHTETIT

PERSON I TRETË: DREJTORIA E SHËNDETIT PUBLIK

OBJEKTI:
1. Shfuqizmin e Urdhërit nr. 1301, datë 17.04.2012 të kufizimit mbi pasurinë tonë me nr.
5/122, regjistruar hip 390, nr. rendor 365, datë 26.10.2000.
2. Shfuqizimin e Urdhërit nr. 809, datë 02.03.2012 të refuzimit të regjistrimit të regjistruesit
në ZVRPP Tiranë.
3. Detyrimin e palës së paditur për të bërë fshirjen e regjistrimit për pasurinë me nr. hip
2023, datë 20.05.1997, regjistruar në kartelën e pasurisë ZK 8250, vol 13, faqe 117, të
Ministrisë së Shëndetësisë (Drejtorisë së Shëndetit Publik).
4. Detyrimin e palës së paditur për të bërë pajisjen e dokument pronësie për pasurinë pronë
nr. 5/122, regjistruar me nr. hip. 390 dhe nr. rendor 365, datë 26.10.2000.

Baza ligjore: Neni 193 – 197 i Kodit Civil; Neni 32, 324, 325, 331 të Kodit të
Procedurës Civile; Neni 38, 43, 45, 52, 53 të Ligjit nr. 33/2012 “Për regjistrimin e pasurive
të paluajtshme”.

Me Vendimin nr. 10079, datë 09.10.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është
vendosur:

“Pranimin e kërkesëpadisë së ngritur nga paditësat Shaban e Tefta Kapllani.

Anullimi i Urdhërit nr. 1301, datë 17.04.2012 të kufizimit mbi pasurinë me

398
 nr. 5/122 regjistruar nr. hip 390, nr. rendor 356, datë 26.10.2000 të ZVRPP
Tiranë dhe urdhërit nr. 809, datë 02.03.2012 të refuzimit të regjistrimit të
regjistrit të regjistruesit të Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Tiranë, si akte administrative të nxjerra në kundërshtim me ligjin.
Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Tiranë për të hequr kufizimet e pasurisë
me nr. 5/122, regjistruar nr. hip. 390, nr. rendor 365, datë 26.10.2000 dhe të
bëjë fshirjen e regjistrimit për pasurinë nr. hip. 2023, datë 20.05.1997,
regjistruar në kartelën e pasurisë ZK 8250, vol. 13, faqe 117 të Ministrisë së
Shëndetësisë (Drejtorisë së Shëndetit Publik). Detyrimin e palës së paditur
ZVRPP Tiranë për të pajisur me dokument pronësie paditësat Shaban e Tefta
Kapllani për pasurinë nr. 5/2012, regjistruar me nr. hip. 390 dhe nr. rendor
365, datë 26.10.2000.”.

Me Vendimin nr. 1007, datë 25.03.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë është vendosur:

“Moskompetencën e shqyrtimit të çështjes, dërgimin e akteve Gjykatës

kompetente, Gjykatës së Apelit Administrativ.”.

Me Vendimin nr. 1747, datë 08.07.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit është

vendosur:

“1. Ndryshimin e Vendimit nr. 10079, datë 09.10.2013 të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Tiranë. 2 Rrëzimin e padisë së paditësave Shaban Kapllani dhe Tefta
Kapllani sa i përket kërkimit “Për shfuqizimin e urdhërit nr. 1301, datë
17.04.2012 të kufizimit të pasurisë me nr. 5/122 regjistruar në regjistrin
hipotekor nr. 365, datë 26.01.2000 të palës së paditur ZVRPP Tiranë. 3.
Pushimin e gjykimit për kërkimet e tjera të kërkesëpadisë.”.

Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë palët paditëse, z.

Shaban Kapllani dhe znj. Tefta Kapllani, me datë 07.08.2015. Në rekurs si shkaqe
parashtrohen se:

Vendimi i gjykatës së apelit është i padrejtë dhe në shkelje të ligjit;

Personi i tretë nuk ka asnjë titull pronësie dhe në këto kushte palët paditëse nuk kanë se
çfarë të kundërshtojnë;
Ekspertimi nuk ka nxjerrë mbivendosje ndërmjet pronave dhe se gjykata e apelit nuk ka
kryer një hetim të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes;
Gjykata gabon kur arsyeton se regjistrimi nuk prek dhe nuk cenon të drejtën e pronësisë,
pasi pronarëve të ligjshëm iu kufizohen të drejtat e disponimit dhe gëzimit të qetë të
pronës (neni 195 i Kodit Civil);
Kufizimi i pasurisë është akt i paligjshëm i palës së paditur e aq më tepër i marrë dhe i
lënë në fuqi në mënyrë të pakufizuar në kohë;
Vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe duhet të lihet në fuqi vendimi i gjykatës
së shkallës së parë.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit z. Xhezair Zaganjori, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

399
 VËREN:

I. RRETHANAT E ÇËSHTJES

1. Padia është paraqitur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë me datë 14.12.2012.

2. Nga aktet e fashikullit të gjykimit rezultoi se palët paditëse janë bashkëshortë dhe
banorë të qytetit të Tiranës. Ata kanë në pronësi një apartament, e ndodhur pranë çerdhes nr.
47, e përbërë nga një dhomë dhe kuzhinë, me sipërfaqe 80 m2. Pasuria rezulton të jetë e
regjistruar në regjistrat e pasurive të paluajtshme me nr. hipotekor 365, datë 26.10.2000.
Palët paditëse e kanë fituar këtë pasuri nga Kontrata e Shitjes nr. 1501 Rep., nr. 232 Kol.,
datë 25.10.2000, ku si palët shitëse ka qenë znj. Hatixhe Lukaj. Pronësia e shitësit është
përfituar nga Ndërmarrja Komunale Banesa, kontratë e vila ka qenë e regjistruar para
realizimit të kontratës së shitjes.
3. Me kërkesën e regjistruar me nr. 405 prot., datë 13.06.2011 palët paditëse i kanë
paraqitur kërkesë Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë për
regjistrimin e kontratës dhe pasurisë së blerë. Pas disa përgjigjesh administrative, pala e
paditur me Urdhërin nr. 809, datë 02.03.2012 ka vendosur refuzimin e kërkesës së palëve
paditëse për regjistrimin e pasurisë së paluajtshme dhe refuzimin e kërkesës së tyre për të
pajisur me dokument pronësie. Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme ka
udhëzuar zyrën vendore që në trajtimin e kërkesës së paditësave të mbahen parasysh
përcaktimet e ligjit.
4. Me Urdhërin nr. 1301, datë 17.04.2012 Regjistruesi i Zyrës Vendore të
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë ka vendosur kufizimin mbi pasurinë nr. 5/122
dhe pasurinë nr. 5/289. Shkaqe e kësaj vendimmarrja sqarohen të jetë fakti që pasuria e palës
paditëse krijon mbivendosje me pasurinë nr. 5/289, e regjistruar në vitin 1997 për llogari të
Drejtorisë së Shëndetit Publik. Ka rezultuar se në arkivën e palës së paditur nuk ka
dokumenta ligjor për të provuar se si kjo pronë është regjistruar edhe në emër të personit të
tretë. Sakaq palët paditëse kanë paraqitur padi në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
5. Me Vendimin nr. 10079, datë 09.10.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë është vendosur: “Pranimin e kërkesëpadisë së ngritur nga paditësat Shaban e Tefta
Kapllani. Anullimi i Urdhërit nr. 1301, datë 17.04.2012 të kufizimit mbi pasurinë me nr.
5/122 regjistruar nr. hip 390, nr. rendor 356, datë 26.10.2000 të ZVRPP Tiranë dhe urdhërit
nr. 809, datë 02.03.2012 të refuzimit të regjistrimit të regjistrit të regjistruesit të Zyrës
Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, si akte administrative të nxjerra
në kundërshtim me ligjin. Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Tiranë për të hequr kufizimet
e pasurisë me nr. 5/122, regjistruar nr. hip. 390, nr. rendor 365, datë 26.10.2000 dhe të bëjë
fshirjen e regjistrimit për pasurinë nr. hip. 2023, datë 20.05.1997, regjistruar në kartelën e
pasurisë ZK 8250, vol. 13, faqe 117 të Ministrisë së Shëndetësisë (Drejtorisë së Shëndetit
Publik). Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Tiranë për të pajisur me dokument pronësie
paditësat Shaban e Tefta Kapllani për pasurinë nr. 5/2012, regjistruar me nr. hip. 390 dhe
nr. rendor 365, datë 26.10.2000.”.
6. Gjykata e shkallës së parë ka arsyetuar se nuk provohet të ketë asnjë titull të
ligjshëm pronësie personi i tretë dhe për rrjedhojë regjistrimi në emër të personit të tretë dhe
kufizimi i pronës së palëve paditëse është bërë në kundërshtim me ligjin. Gjykata ka
vlerësuar se kufizimi administrativ merr fund kur çështja kalon në juridiksionin gjyqësor dhe
se asnjë e drejtë subjektive nuk mundet të cenohet pa proces të rregullt ligjor. Sakaq gjykata
e ka pranuar padinë si të bazuar në ligj dhe në prova.

400
 7. Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë ka ushtruar ankim Avokatura e
Shtetit. Në ankim është parashtruar se nuk mundet të kërkohet shfuqizimi i një projekturdhëri
dhe padia nuk ka objekt për këtë pjesë dhe baza ligjore nuk është e saktë. Në ankim
pretendohet se veprimtaria administrative e të paditurve është në bazë dhe për zbatim të ligjit
dhe se padia duhet të rrëzohet si e pabazuar në prova dhe në ligj, duke u ndryshuar sakaq
vendimi i gjykatës së shkallës së parë. Të njëjtat pretendime dhe kërkime ka parashtruar në
ankim edhe Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë.
8. Me Vendimin nr. 1007, datë 25.03.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë është
vendosur: “Moskompetencën e shqyrtimit të çështjes, dërgimin e akteve Gjykatës kompetente,
Gjykatës së Apelit Administrativ.”.
9. Me Vendimin nr. 1747, datë 08.07.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit
është vendosur: “1. Ndryshimin e Vendimit nr. 10079, datë 09.10.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë. 2 Rrëzimin e padisë së paditësave Shaban Kapplani dhe Tefta Kapllani sa i
përket kërkimit “Për shfuqizimin e urdhërit nr. 1301, datë 17.04.2012 të kufizimit të pasurisë
me nr. 5/122 regjistruar në regjistrin hipotekor nr. 365, datë 26.01.2000 të palës së paditur
ZVRPP Tiranë. 3. Pushimin e gjykimit për kërkimet e tjera të kërkesëpadisë.”.
10. Gjykata e apelit ka riçelur shqyrtimin gjyqësor me qëllim përsëritjen e aktit të
ekspertimit lidhur me mbivendosjen që shkaktojnë pronat pasuri të paluajtshme të
ndërgjyqësve. Gjykata e apelit ka konkluduar se mbivendosja që shkaktohet në këto dy prona
është 40 m2. Gjykata e apelit ka vlerësuar se vendimi i gjykatës së shkallës së parë është
marrë në zbatim të gabuar të ligjit, pasi është kompetencë e regjistruesit të propozojë
regjistrimin apo jo të një prone dhe më tej është kompetencë e Kryeregjistruesit që të
miratojë këtë propozim të regjistruesit. Gjykata ka konkluduar se projekturdhëri nuk është
akt administrativ dhe si i tillë nuk mundet të goditet gjyqësish me padi, pasi akti objekt
potencial padie është vetëm urdhëri i Kryeregjistruesit, ai akt që sjell pasoja. Gjykata e apelit
e ka pushuar gjykimin për këtë pjesë, si padi që nuk mundet të ngrihet. Gjykata e apelit ka
vlerësuar se nuk ka qenë objekt padie dhe objekt mosmarrëveshje ligjshmëria e regjistrimit të
titullit të pronësisë së personit të tretë dhe se kërkimi i paditësit për detyrimin për regjistrim,
pa anulluar më parë titullin e pronësisë së personit të tretë është i pabazuar, duke vlerësuar
sakaq se urdhëri i Kryeregjistruesit për mos regjistrim të titullit të pronësisë është i ligjshëm.
Gjykata e apelit ka vlerësuar se urdhëri i vendosjes së kufizimit është i ligjshëm, pasi ka dalë
e provuar se ka mbivendosje dhe se mos lëshimi i dokumentit të pronësisë dhe mos
regjistrimi i pasurisë është i ligjshëm, pasi nuk mundet të lëshohet dhe nuk mundet të
regjistrohet pasuria nëse ka në fuqi masë kufizimi.
11. Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë palët
paditëse, z. Shaban Kapllani dhe znj. Tefta Kapllani, me datë 07.08.2015. Në rekurs si
shkaqe parashtrohen se:
- Vendimi i gjykatës së apelit është i padrejtë dhe në shkelje të ligjit;
- Personi i tretë nuk ka asnjë titull pronësie dhe në këto kushte palët paditëse
nuk kanë se çfarë të kundërshtojnë;
- Ekspertimi nuk ka nxjerrë mbivendosje ndërmjet pronave dhe se gjykata e
apelit nuk ka kryer një hetim të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes;
- Gjykata gabon kur arsyeton se regjistrimi nuk prek dhe nuk cenon të drejtën e
pronësisë, pasi pronarëve të ligjshëm iu kufizohen të drejtat e disponimit dhe gëzimit të qetë
të pronës (neni 195 i Kodit Civil);
- Kufizimi i pasurisë është akt i paligjshëm i palës së paditur e aq më tepër i
marrë dhe i lënë në fuqi në mënyrë të pakufizuar në kohë;
- Vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe duhet të lihet në fuqi vendimi
i gjykatës së shkallës së parë.

401
 VLERËSIMI I KOLEGJIT ADMINISTRATIV TË GJYKATËS SË LARTË
12. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (në vijim Kolegji) vlerëson se vendimi i
gjykatës së apelit është i pabazuar në ligjin procedural dhe se ka shkelje të tilla procedurale
që e bëjnë të pavlefshëm të gjithë gjykimin në shkallë të dytë, pasi gjykimi është pushuar në
kundërshtim me ligjin.
13. Kolegji vlerëson se neni 50/d i Ligjit 49/2012, apo neni 468 i Kodit të Procedurës
Civile, është zbatuar në mënyrë të paligjshme. Për rrjedhojë, në bazë dhe për zbatim të nenit
467 shkronja “c” të Kodit të Procedurës Civile dhe nenit 63 shkronja “c” të Ligjit 49/2012,
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë duhet të vendosë prishjen e vendimit të gjykatës së
apelit dhe kthimin e çështjes për rigjykim me tjetër trup gjykues në këtë gjykatë.
14. Kolegji vlerëson se në momentin kur të gjithë prezumimet procedurale për
ekzistencën e padisë në aspektin formal përmbushen, atëherë gjykata ka detyrimin të
shqyrtojë çështjen në themel. Kolegji vlerëson se, nëse vendimi i gjykatës së shkallës së parë
është i bazuar në ligj, gjykata rishikuese ka vetëm një mundësi vendimmarrje, në bazë dhe
për zbatim të nenit 466 të Kodit të Procedurës Civile dhe nenit 50 të Ligjit 49/2012,
konkretisht lënien në fuqi të vendimit. Gjithashtu Kolegji vlerëson se, nëse ka një padi që
nuk mundet të ngrihet apo nëse ekzistojnë kushtet kur gjykimi nuk mundet të vazhdojë,
atëherë disponimet gjyqësore, pavarësisht shkallëve të gjykimit, duhet të jenë të njëjta,
vendime jopërfundimtare të gjykatës, që sipas nenit 127 të Kodit të Procedurës Civile i japin
fund gjykimit por çështjen nuk e zgjidhin në themel.
15. Në rastin objekt gjykimi vendimi i gjykatës së shkallës së dytë ka cenuar të
drejtën e aksesit në gjykatë të palëve ndërgjyqëse, pasi duke pushuar gjykimin e një çështje
në të cilën ekzistonin të gjitha prezumimet procedurale për të dhënë vendim meritor, i ka
hequr të drejtën atyre për të zgjidhur mosmarrëveshjen me një vendim gjyqësor të formës së
prerë, sikurse parashikohet në nenin 451/a të Kodit të Procedurës Civile. Sakaq Kolegji
vlerëson se kjo vendimmarrje vjen në kundërshtim me frymën e nenit 42 të Kushtetutës dhe
nenit 6 të KEDNj dhe ka shkaktuar për ndërgjyqësit proces të parregullt ligjor.
16. Kolegji vlerëson se interpretimet thellësisht formale të gjykatës së shkallës së
dytë kanë bërë që ajo t’i shmanget zgjidhjes në themel të mosmarrëveshjes, mosmarrëveshje
e cila ekziston në realitet ndërmjet palëve paditëse dhe një organi të administratës publike, që
bëhet pengesë për gëzimin e qetë të pronës. Kolegji vlerëson se gjykata e apelit ka gabuar në
arritjen e konkluzionit se në rastin konkret jemi para një padie që nuk mundet të ngrihet dhe
se akti i palës së paditur për refuzimin e regjistrimit të pronës nuk mundet të jetë objekt
padie. Kolegji vlerëson se mosmarrëveshje ndërmjet palëve ka dhe se pala e paditur ka
mbajtur një qëndrim pengues për realizimin e interesave të ligjshëm të palëve paditëse.
Pikërisht ky pretendim duhet të marrë zgjidhje meritore dhe jo gjykatat ta lënë konfliktin pa
një diskonim gjyqësor, sikurse bën gjykata e apelit. Është detyrë e Gjykatës Administrative të
Apelit, sikurse ka qenë edhe e Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, të marrë
në shqyrtim. sipas ankimit. nëse këto pretendime bazohen apo jo në ligj dhe të shprehet për
to me vendim përfundimtar. Kolegji sjell në vëmendje se gjykata ka për detyrë që të shprehet
për gjithçka që kërkohet nga pala paditëse në padi.
17. Për rrjedhojë Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se Vendimi nr.
465, dt. 09.03.2015 i Gjykatës Administrative të Apelit duhet të prishet dhe çështja duhet të
kthehet për rigjykim në një trup gjykues tjetër, i cili do të duhet të zgjidhë në themel
mosmarrëveshjen, duke patur parasysh detyrat e lëna më lart.

402
 PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63 të Ligjit 49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”,

VENDOSI:
Prishjen e Vendimit të Gjykatës së Apelit Administrativ nr. 1747, datë 08.07.2015
dhe kthimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë por me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 12.07.2017

403
Nr. 31003-2470-2015 i Regjistrit Themeltar
Nr. 00-2017- 1417 i Vendimit (766)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga :

Xhezair Zaganjori Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare

më datë 12.07.2017, mori në shqyrtim, që u përket palëve:

PADITËS: MEDIA VIZION SH.A.

I PADITUR: AUTORITETI I MEDIAVE AUDIOVIZIVE

OBJEKTI:
Konstatimi i pavlefshmërisë absolute si në kundërshtim me ligjin, formën dhe procedurën si
dhe shfuqizimin e akteve:
Akti i inspektimit nr.1775, datë 09.11.2011.
Vendimi nr.430, datë 16.12.2011 i Këshillit Kombëtar të Radios dhe Televizionit.
Vendimi nr.292, datë 30.12.2011 i Këshillit Kombëtar të Radios dhe Televizionit.
Pezullimi i ekzekutimit të akteve të sipërcituara.
Baza Ligjore: Nenet 324/a, 329 të Kodit të Procedurës Civile;
Nenet 12, 83, 92, 115/a, 116/b/c të Ligjit nr.10279, datë 20.05.2010 “Për kundravajtjet
administrative”,
Neni 106, 2 të Ligjit nr.9380, datë 28.04.2005 “Ligji mbi të drejtat e autorit dhe të drejtat e
tjera të lidhura me to”;
Ligji nr.8410, datë 30.09.1998 “Për radio dhe televizionin publik dhe privat”.

Me Vendimin nr.8036, datë 11.07.2013 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka

vendosur:

“-Pranimin e padisë. – Konstatimin e pavlefshmërisë absolute si në

kundërshtim me ligjin, formën dhe procedurën si dhe me shfuqizimin e
akteve: 1. Akti i inspektimit me nr.1775, datë 09.11.2011 i Këshillit Kombëtar
të Radios dhe Televizionit. 2. Vendimi me nr.430, datë 16.12.2011 i Këshillit
Kombëtar të Radios dhe Televizionit. 3. Vendimi me nr.292, datë 30.12.2011
të Këshillit Kombëtar të Radios dhe Televizionit.”.

Me Vendimin nr.320, datë 20.05.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë është

vendosur:

“Moskompetencën e shqyrtimit të çështjes, dërgimin e akteve Gjykatës

kompetente, Gjykatës së Apelit Administrativ.”.

404
 Me Vendimin nr.2000, datë 28.09.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit
është vendosur:

“Lënien në fuqi të Vendimit nr.8036, datë 11.07.2013 të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Tiranë.”.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, Zyra

Vendore e Avokaturës së Shtetit Tiranë, me datë 13.11.2015. Rekursi rezulton t’i jetë
njoftuar ndërgjyqësve dhe nuk rezulton të ketë kundërrekurs. Në rekurs kërkohet ndryshimi i
vendimeve të gjykatave të faktit dhe rrëzimin e padisë si i pabazuar në ligj.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit z. Xhezair Zaganjori, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N:
I. RRETHANAT E ÇËSHTJES

1. Padia është paraqitur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë me datë 16.01.2012.

2. Nga aktet e fashikullit të gjykimit rezultoi se nëpërmjet shkresës nr.1775, datë
09.11.2011 pala paditëse është njoftuar për nisjen e një hetimi administrativ nga pala e
paditur. Pala e paditur ka kërkuar nga paditëse paraqitjen e të gjitha kontratave dhe
marrëveshjeve me anën e së cilave ka fituar të drejtat e transmetimit të programeve me
muzikë të huaj. Akti i inspektimit nuk ka në përmbajtjen e tij as vulën e institucionit, as
emrat e inspektorëve dhe as të dhëna të tjera të domosdoshme për të përshkruar inspektimin.
3. Gjatë transmetimit media Vizion Plus rezulton se transmeton programet e
prodhuara vetë dhe programe të blera, të dhuruara apo të fituara sipas formave kontraktore
përkatëse. Për programet me muzikë të huaj Vizion Plus gëzon të drejtën e transmetimit
unitar të tyre, video dhe audio.
4. Pala paditëse, pas zhvillimit të inspektimit, ka marrë dijeni se me Vendimin nr.430,
datë 16.12.2011 është dënuar me gjobë në masën 400.000 Lekë. Arsyeja e vendosjes së
gjobës është transmetimi i programeve pa autorizimet respektive. Pala paditëse ka ushtruar
ankim administrativ ndaj këtij akti. Me Vendimin nr.292, datë 30.12.2011 Autoriteti i
Mediave Vizive ka vendosur të përgjysmojë vlerën e gjobës, duke e dënuar përfundimisht
palën paditëse për të njëjtën shkelje të konkluduar me 200.00 Lekë. Në këtë akt është
konstatuar si shkelje se gjatë emisionit “Next” Vizion Plus transmeton muzikë të huaj, për të
cilën nuk disponon kontrata. Duke mos qenë dakord me vendimmarrjet administrative, pala
paditëse ka paraqitur padi në gjykatë.
5. Me Vendimin nr.8036, datë 11.07.2013 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka
vendosur: “- Pranimin e padisë. – Konstatimin e pavlefshmërisë absolute si në kundërshtim
me ligjin, formën dhe procedurën si dhe me shfuqizimin e akteve: 1. Akti i inspektimit me
nr.1775, datë 09.11.2011 i Këshillit Kombëtar të Radios dhe Televizionit. 2. Vendimi me
nr.430, datë 16.12.2011 i Këshillit Kombëtar të Radios dhe Televizionit. 3. Vendimi me
nr.292, datë 30.12.2011 të Këshillit Kombëtar të Radios dhe Televizionit.”.
6. Kundër vendimit ka ushtruar ankim Zyra Vendore e Avokaturës së Shtetit, duke
kërkuar ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë si të
pabazuar në ligj.

405
 7. Me Vendimin nr.320, datë 20.05.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë është
vendosur: “Moskompetencën e shqyrtimit të çështjes, dërgimin e akteve Gjykatës kompetente,
Gjykatës së Apelit Administrativ.”.
8. Me Vendimin nr.2000, datë 28.09.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit
është vendosur: “Lënien në fuqi të Vendimit nr.8036, datë 11.07.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.”.
9. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, Zyra
Vendore e Avokaturës së Shtetit Tiranë, me datë 13.11.2015. Rekursi rezulton t’i jetë
njoftuar ndërgjyqësve dhe nuk rezulton të ketë kundërrekurs. Në rekurs kërkohet ndryshimi i
vendimeve të gjykatave të faktit dhe rrëzimin e padisë si i pabazuar në ligj.

VLERËSIMI I KOLEGJIT ADMINISTRATIV TË GJYKATËS SË LARTË

10. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (në vijim Kolegji) vlerëson se ndaj
vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit objekt gjykimi nuk lejohet të ushtrohet rekurs
sipas nenit 56 shkronja “a” të Ligjit nr.49/2012 për gjykimin administrativ. Kjo dispozitë
parashikon se: “Nuk lejohet rekurs ndaj vendimeve përfundimtare të Gjykatës Administrative
të Apelit për padi me objekt: a) kundërshtimin e dënimit për kryerjen e kundërvajtjeve
administrative, me vlerë më të vogël se dyzetfishi i pagës minimale, në shkallë vendi;”.
11. Kolegji sjell në vëmendje se vendimi objekt kontestimi është një akt administrativ
dënimi me gjobë për kundravajtje administrative me vlerë 200.000 Lekë. Për rrjedhojë
Kolegji Administrativ konstaton se rekursi është ushtruar ndaj një vendimi ndaj të cilit nuk
lejohet rekurs. Kolegji vlerëson se në këto rrethana nuk ka objekt për të gjykuar dhe duhet të
vendoset pushimi i çështjes në Gjykatën e Lartë.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63 të Ligjit 49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”,

V E N D O S I:
Pushimin e gjykimit në Gjykatën e Lartë.

Tiranë, më 12.07.2017

406
Nr. 11243-02734-00-2014 Regj.Themeltar
Nr. 00-2017- 1195 Vendimit (767)

VENDIM
NË EMËR TE REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Andi Çeliku Anëtar

në dhomën e këshillimit të datës 12.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që i përket:

PADITËS: QIBRA BARUNI

TË PADITUR: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË

PASURIVE
TË PALUAJTSHME DURRËS
PRANVERA GAZHELI
HANZE GJOSHI
IKBALE FICO
HIDAJETE BUSHATI
KUDRETE HALLVAXHIU
ZENEL ZENELI
IRMA ZENELI
ENKELEDA ZENELI
TEUTA FERRA
ARJANA LUMAJ (ZENELI)
ZELIHA QOSHJA
QEMAL MYSHKU
MEREME SHIMA
NURI MYSHONOVIQ

OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit ZVRPP Durrës të bëjë fshirjen e mbivendosjes së krijuar nga
regjistrimi i pasurisë së të paditurit Ahmet Myshku.
Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Durrës të më pajisë, me çertifikatë pronësie për këtë
sipërfaqe.

Baza Ligjore: Neni 31, 32, 43, 153 e vijues të K.Pr.Civile dhe
Ligjit nr. 7843, datë 13.7.1993 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i ndryshuar.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr. 587, datë 29.2.2012, ka vendosur:
-Të rrëzojë padinë e paditëses si të pabazuar në prova e ligj.
-Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen paditëses.

407
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr. 993, datë 24.03.2014, ka vendosur:

-Mospranimin e ankimit të paraqitur kundër vendimit nr. (l1-2012-1755)587,

datë 29.02.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
-Kundër këtij vendimi lejohet rekurs brenda 30 ditëve në Kolegjin
Administrativ të Gjykatës së Lartë, afat i cili fillon nga e nesërmja e
komunikimit të vendimit palëve në proces.

Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit, nr. 993, datë 24.03.2014, ka

paraqitur rekurs, pala paditëse Qibra Baruni, e cila ka kërkuar;

“Ndryshimin e vendimit nr. 587, date 29.02.2012, te Gjykatës se Rrethit

Gjyqësor Durrës dhe vendimit nr. 993, date 24.03.2014, te Gjykatës se Apelit
Administrativ Tirane dhe Pranimin e padisë se paditëses Qibra Baruni, duke
parashtruar këto shkaqe:

Kundër: Vendimit nr. 933, date 24.03.2014, te Gjykatës se Apelit Administrativ

Tirane dhe Vendimit nr. 587, date 29.02.2012, te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Durrës.

Brenda afatit procedural Civil dhe ligjit 49/2012 “Për Gjykatën Administrative”
ankimojmë Vendimet e Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Durrës nr. 587, date 29.02.2012 dhe
Vendimin nr. 993, date 24.03.2014, te Gjykatës se Apelit Administrativ Tirane, janë vendime
te dhëna ne kundërshtim me ligjin material dhe atë procedural si dhe provat e administruara
dhe te shqyrtuara ne ketë gjykim si dhe provave teknike me ekspert.

Si ne arsyetimin e tyre dhe ne dispozitivin e vendimit te dy gjykatat kane gabuar,

duke iu dhëne një vlere te paracaktuar te provave te paraqitura nga te paditurit e konkretisht
certifikata e pronësisë se tyre, ku nuk i përgjigjet sipërfaqes se origjinës se pronës se familjes
Myshku dhe trashëgimtareve te tjerë ku kjo sipërfaqe është 513.24 m2, kurse ne fakt është
563.24m2, kurse sipërfaqja e trashëgimtareve te paditëses është 282m2 dhe jo 232m2, siç
pretendohet nga te paditurit dhe është marre si e mirëqene dhe nga te dy gjykatat ne dhënien
e vendimit nga ana e tyre.

Vendimi i Gjykatës se Shkalles se Pare Durrës dhe asaj te Apelit Administrativ

Tirane, janë ne kundërshtim dhe me aktin e ekspertimit te ekspertit Gjeodet Vasi Gjoni dhe
kjo bie ne kundërshtim dhe me nenin 224/b, paragrafi i dyte i K.Pr.Civile ku ligjvënësi është
shprehur ne mënyre te qarte ne lidhje me ketë fakt. Mendimi i ekspertit nuk është i
detyrueshëm për gjykatën dhe kur kjo ka mendim te kundërt me ekspertin, duhet te arsyetoje
me hollësi ketë mendim ne vendimin përfundimtare ose një vendim qe jep gjate gjykimit.

Pra si gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës dhe e Apelit Administrativ, ne lidhje me

mendimin e ekspertit dhe shtesës se ekspertizës pavarësisht se kane dhëne vendim te kundër
nga sa është konstatuar nga eksperti ne pjesën arsyetuese te këtyre vendimeve, nuk ka asnjë
argument te kundërt ligjor për ketë ekspertize.

Gjithashtu Gjykata Administrative e Apelit Tirane, ne vendimin e saj ka ngritur disa

çeshtje si persë i përket ankimit kundër vendimit te gjykatës se shkalles se pare Durrës,
ne lidhje me çështjen te bere nga avokati Gjovalin Prenga, pasi nuk ka një tagër te tille
te dhëne përpara gjykatës sipas proces-verbalit, ku një gjë e tille është e parashikuar ne
baze te dispozitave te përgjithshme te titullit te përfaqësimit, ku pavarësisht se si dhe sa

408
janë pasqyruar ne proces-verbalin e seancës gjyqësore, paditësja i ka dhëne te gjitha
tagrat e përfaqësimit përderisa është shprehur ne prani dhe ne mungese si dhe ne te
gjitha shkallet e gjykimit....pra përfaqësuesi me deklarim avokat Gjovalin Prenga ka te
gjitha tagrat e përfaqësimit dhe te ankimit ndaj këtij vendimi pra akti i përfaqësimit
është ne përputhje me Kodin Civil, qe parashikon përfaqësimin përderisa akti i përfaqësimit
nuk është shfuqizuar sipas nenit 75, te K.Civil nga i përfaqësuari ose përfaqësuesi te ketë
hequr dore nëpërmjet një akti te shkruar si nenit 96/2 dhe 97, te K.Pr.Civile.

Ne lidhje me kushtet e pranueshmerise se ankimit Gjykata e Apelit Administrativ

konstaton se ankimi nuk është paraqitur konform nenit 44, 45 dhe 46 te ligjit 49/2012 dhe për
ketë arsyeje është vendosur mospranimi i ankimit fakt i cili bie ndesh me dispozitat e Kodit
Procedurës Civile e konkretisht me nenin 442, e vijues te K.Pr.Civile dhe vendimin unifikues
te Gjykatës se Larte nr. 3, date 06.12.2013, ku çështjet administrative për gjykim ne gjykatat
e shkalles se pare dhe ato te apelit iu kanë kaluar për kompetence gjykim Gjykatave
Administrative te shkalles se pare dhe Gjykatës se Apelit Administrativ.

Ne baza te nenit 49/2, te ligjit 49/2012, si ankues kundër vendimit te Gjykatës se

Rrethit Gjyqësor Durrës nr. 587, date 29.02.2012, nuk kemi patur parashtrime te tjera përveç
atyre te parashtruara ne ankim, prandaj dhe referencat e tjera ligjore qe iu është referuar
Gjykata e Apelit Administrativ, nuk kane vlerën për te cilën referohen pasi përfaqësimi është
pjese e fashikullit te gjykimit dhe është e bazuar ne nenin 96/2 dhe 97, te K.Pr.Civile.

Ndërsa referuar arsyetimit te gjykatës se Shkalles se pare se jemi përpara gjese se

gjykuar duke argumentuar se paditëses ne baze te vendimit nr. 2715, date 18.10.2007, i janë
dhëne 17m2, pra e gjithë sipërfaqja e paditëses është bere 129 m2, nuk është argumentim
ligjor pasi sa here qe unë konstatoje një mangësi ne pronën time nëpërmjet mjeteve ligjore
unë iu drejtohem organeve administrative dhe atyre gjyqësore për zgjidhjen e çështjes.

Përveç sa kam parashtruar ne ketë rekurs dhe sa do te parashtroje bazuar ne nenin

63/dh e ligjit 49/2012 Kerkojmë:
Ndryshimin e vendimit nr. 587, date 29.02.2012, te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor
Durrës dhe vendimit nr. 993, date 24.03.2014, te Gjykatës se Apelit Administrativ Tirane dhe
Pranimin e padisë se paditëses Qibra Baruni.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATES SE LARTE

pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtarit Andi Çeliku dhe diskutoi çështjen në
tërësi,

VËREN
I. RRETHANAT E ÇËSHTJES:

1. Paditësja është trashëgimtare ligjore e radhës së parë e babait të saj Haki Baruni, i
cili së bashku me vëllain e tij Haxhi Baruni kanë pasur në bashkëpronësi një shtëpi banimi
me sip.ndërtimore 140 m2 dhe sipërfaqe funksionale 92 m2, pra gjithsej 232 m2.
Pasuria e mësipërme është pjesëtuar midis dy vëllezërve me anë të pjesëtimit
vullnetar.
Nga ky pjesëtim babai i paditëses ka përfituar 74 m2, sipërfaqe ndërtimore dhe 55
m2, sipërfaqe funksionale, pra gjithsej 129 m2.

409
 Ndërsa xhaxhai i saj Haxhiu ka përfituar pjesën tjetër prej 103 m2.
Gjatë gjykimit në shkallë të parë, paditësja ka pretenduar se është pronare e sipërfaqes
282 m2 dhe jo e 232 m2, konfirmuar kjo sipas notës së traskiptimit nr. 40, datë 19.9.1957.
Ajo pretendon se përveç sipërfaqes 129 m2 është pronare edhe për 50 m2 truall që
figuron i regjistruar në emër të paditurës, 50 m2 posedohen padrejtësisht nga familja Myshku
e cila sipas aktit publik ka në pronësi 513,24 m2, kurse në fakt sipas aktit të ekspertimit
posedon 536,24 m2.
Duke qënë se nga tërësia e pronës prej 282 m2, ngelen të papërfshira dhe 50 m2, këto
janë në kufi me pronën e të paditurit dhe gjatë kohës kur nuk mund të kërkohej prona, ajo
ngeli si pasuri
Paditësja ka kërkuar që në përputhje me nenin 157/2 të bëjë të mundur përcaktimin e
këtij kufiri.

II.VENDIMI DHE ARSYETIMI I GJYKATËS:

2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr. 587, datë 29.2.2012, ka
vendosur:
-Të rrëzojë padinë e paditëses si të pabazuar në prova e ligj.
-Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen paditëses.
Me arsyetimin:
Duke i gjetur të pabazuara në prova dhe në ligj pjesërisht pretendimet e paditëses,
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës ka rrëzuar padinë me këtë arsyetim:
Nuk mund të kërkohet fshirja e pasurisë së të paditurve pa u kundërshtuar titull I
pronësisë mbi bazën e të cilit është regjistruar prona e familjes Myshku. Paditësja nuk
kundërshton atë titull pronësie të palës së paditur.
Paditësja pretendon se pala e paditur posedon 50 m2 truall më shumë nga sa ajo ka
regjistruar në ZVRPP Durrës. Pra pretendohet se pala e paditur sipas çertifikates së
pronësisë ka 513,24 m2, kurse në takt posedon 563,24 m2. Nga vetë ky pohim i paditëses dhe
ekspertit provohet se nuk ka vend për fshirje të sip.513.24 m2.
Pretendimi i palës paditëse përfaqëson gjë të gjykuar. Me vendimin nr. 2715, datë
18.10.2007 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës ka pranuar kërkesëpadinë e paditëses Qibra
Baruni kundër ZVRPP Durrës “duke njohur si të vërtetë regjistrimin e pasurisë me nr 1/312
në zonën kadastrale 8513, për sip.112 m2, duke u detyruar pala e paditur të korrigjojë
gahimin për diferencën 17 m2, duke regjistruar pasurinë nr. 1/312 me sip.129 m2”.
Në kuptim të nenit 451/a, të K.Pr.Civile, kjo padi nuk mund të paraqitet përsëri.
Sikurse u citua më sipër, gjykata në vitin 2007 ka shqyrtuar njëherë pretendimet e paditëses
për pasaktësinë e çertifikatës së saj të pronësisë dhe e ka ndryshuar atë nga 112 m2 në 129
m2.
Në gjykimin e sotëm paditësja kërkon që certifikata e saj të ndryshohet përsëri duke i
shtuar edhe 50 m2, të tjera pra që të bëhet 179 m2.
Nga ana tjetër vendimi gjyqësor i mësipërm nuk është kundërshtuar nga paditësja, ai
ka marrë formë të prerë e për rrjedhojë kërkimi i sotëm i paditëses përfaqëson gjë të gjykuar.
3. Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr. 993, datë 24.03.2014, ka
vendosur:
-Mospranimin e ankimit të paraqitur kundër vendimit nr. (l1-2012-1755)587, datë
29.02.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
-Kundër këtij vendimi lejohet rekurs brenda 30 ditëve në Kolegjin Administrativ të
Gjykatës së Lartë, afat i cili fillon nga e nesërmja e komunikimit të vendimit palëve në
proces.
Me arsyetimin:

410
 Gjykata kryesisht konstatoi se çështja përbën lëndë juridiksioni gjyqësor dhe se ajo ka
kompetencën lëndore dhe funksionale të gjykimit të saj bazuar në nenet 7 dhe 10 të ligjit nr.
49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative” dhe duke ju referuar për zbatim Vendimit Unifikues
Administrativ të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë me nr. 3 datë 06.12.2013.
Në lidhje me kushtet e pranueshmërisë së ankimit, Gjykata e Apelit konstaton se
ankimi nuk është paraqitur konform kërkesave ligjore të neneve 44, 45 dhe 46 të ligjit nr.
49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative” (më tej ligji 49/2012) dhe për këtë arsye duhet vendosur
mospranimi i tij për shqyrtim.
E drejta e ankimit ndaj një vendimi gjyqësor është një nga te drejtat themelore të
njeriut, e cila nga neni 43, i Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë kategorizohet në të
drejtat vetjake me këtë përmbajtje: Kushdo ka të drejtën të ankohet ndaj një vendimi gjyqësor
në një gjykatë më të lartë, përveç në Kushtetutë parashikohet ndryshe.
Referuar përmbajtjes së procesverbalit të seancës përgatitore të datës 25.11.2010,
rezulton që paditësja ka zgjedhur si përfaqësues me deklarim në këtë seancë avokatin
Gjovalin Prenga duke i dhënë tagrin që ta përfaqësojë në këtë gjykim, edhe në mungesë të
saj.1 Avokati i zgjedhur me deklarim në seancë ka vazhduar ta përfaqësojë paditësen në
gjykimin e shkallës së parë deri në shpalljen e vendimit përfundimtar.
Duke mos qenë dakord me këtë vendim, Avokati Gjovalin Prenga në datë 13.093.2012
ka paraqitur ankim ndaj këtij vendimi duke e nënshkruar atë.
Sipas nenit 44, të ligjit 49/2012, mjetet dhe afatet e ankimit të vendimeve të gjykatave
administrative janë të njëjta me ato të parashikuara në Kodin e Procedurës Civile, përveç
kur parashikohet ndryshe në këtë ligj. Pra Kodi i Procedurës Civile ka efekt plotësues në
lidhje me zbatimin e këtij ligji.2
Neni 453, i Kodit të Procedurës Civile parashikon shprehimisht: “Ankimi që i
drejtohet gjykatës së apelit duhet të nënshkruhet nga vetë pala, avokati ose përfaqësuesi i
pajisur me prokurë.”
Neni 97, po i këtij Kodi parashikon “Kur palët përfaqësohen në gjykim nga
përfaqësuesi, ky mund të kryejë dhe të marrë në interes të palës së vet të gjitha aktet që i
nevojiten procesit, që ligji nuk e ndalon. Në çdo rast nuk mund të kryejë akte që sjellin
disponim të së drejtës përveç rasteve kur ka fituar tagër në mënyrë të shprehur.
Neni 64, i Kodit Civil jep kuptimin e përfaqësimit sipas të cilit: “Me përfaqësim një
person (përfaqësuesi) kryen brenda tagrave që i janë dhënë nga ligji, nga prokura ose nga
gjykata, veprime juridike në emër dhe për llogari të një personi fizik ose juridik tjetër (i
përfaqësuari)”.
Në kuptim të nenit 96, të Kodit të Procedurës Civile:
“Si përfaqësues të palëve me prokurë mund të jenë:
a) avokatët...;”
Pra, përfaqësimi i personit kryhet nëpërmjet aktit të përfaqësimit të nënshkruar prej
tij, ku duhen të jenë të shprehura qartë në përmbajtje vullneti i të përfaqësuarit për çështjen
objekt gjykimi dhe tagrat konkrete që i jepen përfaqësuesit përfshire edhe tagrin për te
paraqitur ankim.
Ne rastin ne gjykim konstatohet se avokati Gjovalin Prenga duke nënshkruar ankimin
ne emër te paditëses Qibra Baruni, ka disponuar mbi një te drejte qe ligji (neni 453, i Kodi i
Procedurës Civile) ia njeh vetëm paditësit ose avokatit a përfaqësuesit te pajisur me prokure.
Pra, përfaqësimi në paraqitjen e ankimit ne gjykatën e apelit, behet nëpërmjet aktit të
përfaqësimit të nënshkruar nga pala e përfaqësuar, ku duhet të jenë të shprehura qartë në
përmbajtje vullneti i të përfaqësuarit për paraqitjen e ankimit dhe tagrat që i jepen
përfaqësuesit. Ne rastin konkret një akt i tille mungon.

411
 Sipas germës “a”, të nenit 50, të ligjit nr. 49/2012, Gjykata Administrative e Apelit
në dhomë këshillimi vendos mospranimin e ankimit ne rastet kur ankimi nuk plotëson kushtet
e pranueshmerise dhe gjykata administrative e shkalles se pare nuk e ka bere një gjë te tille.
Kurse ne nenin 46, pika 1, te ligjit ne fjale është parashikuar se “Bashke me ankimin
duhet te paraqiten: a) kopje te ankimit dhe dokumenteve te tjera ne numër aq sa janë
personat qe marrin pjese ne çeshtje si pale. b) aktin e përfaqësimit, nëse ky akt nuk është
pjese e dosjes se gjykimit.”
Ne rastin ne gjykim akti i përfaqësimit te përfaqësuesit te paditësit lidhur me te
drejtën e paraqitjes se ankimit, nuk është paraqitur.
Neni 450, germa “ç”, i K.Pr.Civile parashikon se “Gjykata që ka dhënë vendimin nuk
e pranon ankimin kur:
Ne keto kushte Gjykata Administrative e Apelit vlerëson se ankimi i paraqitur nga
pala paditëse nuk plotëson kushtet e pranueshmerise, e për pasoje referuar nenit 50, germa
“a”, te ligjit nr. 49/2012, kjo Gjykate duhet te vendoset mospranimi i ankimit.

III. LIGJI I ZBATUESHËM:

4. Ligji nr. 49/2012, neni 50

Kodin Civil, neni 75.
K.Pr.Civile. nenet 96/2 dhe 97.

IV. ARSYETIMI I KOLEGJIT ADMINISTRATIV DHE ZGJIDHJA E ÇËSHTJES:

5. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se rekursi është i bazuar në ligj
dhe se vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit, duhet të prishet dhe çështja të kthehet për
rigjykim në atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues. Kolegji vlerëson se vendimi i gjykatës së
apelit është i pabazuar në ligjin procedural dhe se ka shkelje të tilla procedurale që e bëjnë të
pavlefshëm të gjithë gjykimin në shkallë të dytë.
6. Vendimi nr. 993, datë 24.03.2014, i Gjykatës Administrative të Apelit është marrë
në zbatim të gabuar të nenit 50/a, të Ligjit nr. 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”. Kolegji vlerëson
se të metat e ankimit, në bazë dhe për zbatim të nenit 46, të Ligjit 49/2012, duhet të
konstatohen nga gjykata kryesisht në çdo fazë dhe shkallë gjykimi dhe duhet t’i
komunikohen palës, duke i lënë edhe një afat 5 ditor për ndreqjen e të metave, në mënyrë që
pala ankimuese të plotësojë detyrimet ligjore që mundësojnë realizimin e aksesit në gjykatë
apo realizimin e së drejtës së ankimit.
7. Në rastin objekt gjykimi, konstatohet se shkalla e parë nuk ka konstatuar të meta të
ankimit. Ndërkohë Gjykata Administrative e Apelit ka konstatuar të meta të ankimit dhe ka
vendosur në dhomë këshillimi mospranimin e ankimit, me arsyetimin se “ankimi nuk
plotëson kushtet e pranueshmërisë dhe referuar përmbajtjes së procesverbalit të seancës
përgatitore të datës 25.11.2010, rezulton që paditësja ka zgjedhur si përfaqësues me deklarim
në këtë seancë avokatin Gjovalin Prenga duke i dhënë tagrin që ta përfaqësojë në këtë
gjykim, edhe në mungesë të saj.1 Avokati i zgjedhur me deklarim në seancë ka vazhduar ta
përfaqësojë paditësen në gjykimin e shkallës së parë deri në shpalljen e vendimit
përfundimtar. Përfaqësimi i personit kryhet nëpërmjet aktit të përfaqësimit të nënshkruar prej
tij, ku duhen të jenë të shprehura qartë në përmbajtje vullneti i të përfaqësuarit për çështjen
objekt gjykimi dhe tagrat konkrete që i jepen përfaqësuesit përfshire edhe tagrin për te
paraqitur ankim”.
8. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se Gjykata Administrative e
Apelit Tiranë, në vendimin e saj ka gabuar në Mospranimin e ankimit, pasi sipas proces-

412
verbalit, të datës 22/07/2010, pasqyruar në seancë gjyqësore, paditësja i ka dhënë të
gjitha tagrat e perfaqësimit, duke shprehur vullnetin e saj se në prani, ose në mungesë
të saj përfaqësohet në të gjitha shkallët e gjykimit nga av.Gjovalin Prenga, pra
perfaqësuesi me deklarim avokat Gjovalin Prenga, ka të gjitha tagrat e përfaqesimit
dhe të ankimit ndaj këtij vendimi.
9. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton se akti i përfaqësimit është në
përputhje me Kodin Civil që parashikon përfaqësimin, përderisa akti i përfaqësimit nuk është
shfuqizuar sipas nenit 75, të K.Civil nga i përfaqësuesi, ose përfaqësuesi të ketë hequr dorë
nëpërmjet një akti të shkruar sipas neneve 96/2 dhe 97, të K.Pr.Civile.
10. Për rrjedhojë Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se vendimi i
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë nr. 993, datë 24.03.2014, duhet të prishet dhe
çështja të kthehet për rigjykim.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63, të Ligjit nr. 49,
datë 03.05.2012 të “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”.

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr. 993, datë 24.03.2014, të Gjykatës Administrative të Apelit
dhe dërgimin e çështjes në atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 12.07.2017

413
 MENDIMI I PAKICËS
Si gjyqtar në pakicë kam qëndrimin se Kolegji Administrativ, në dhomën e
këshillimit, në kuadër të shqyrtimit të pranueshmërisë sipas ligjit të shkaqeve të ngritura në
rekurs, nuk duhet të kishte vendosur prishjen e vendimit nr. 993 datë 24.03.2014 të Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim po në Gjykatën
Administrative të Apelit Tiranë, me tjetër trupë gjykuese, por duhet vetëm të dispononte
shqyrtimin e çështjes në seancë gjyqësore me praninë e palëve, për motivin e përcaktuar në
shkronjën “c” të nenit 62 të ligjit nr. 49/2012.
Si gjyqtar në pakicë, në parim, kam qëndrim të ndryshëm nga shumica e Kolegjit
Administrativ për mënyrën e disponimit pas shqyrtimit të çështjes në dhomë këshillimi nisur
nga përcaktimet kushtetuese dhe ligjore mbi natyrën e gjykimit dhe mënyrën e disponimit
nga Gjykata e Lartë, në dhomë këshillimi dhe në seancë gjyqësore.
Nisur nga interpretimi dhe zbatimi i dispozitave kushtetuese dhe atyre procedurale të
gjykimit, kam mendimin se, me hyrjen në fuqi të ligjit nr. 39/2017 “Për disa shtesa dhe
ndryshime në ligjin nr. 49/2012, “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë nuk e ka më kompetencën për të disponuar në dhomë këshillimin me
vendim të ndryshëm nga ai i mospranimit të rekursit apo shqyrtimit të çështjes në seancë
gjyqësore, madje mënyra e disponimit të këtij Kolegji ka ndryshuar edhe për sa i përket
vendimmarrjes së tij në seancë gjyqësore. Kështu, në nenin 58 parashikohet se:
“Neni 58 Shkaqet për rekurs
Vendimet e shpallura nga Gjykata Administrative e Apelit në rastet që parashikohen
në këtë ligj, mund të ankimohen me rekurs në Gjykatën e Lartë:
a) për zbatim të gabuar të ligjit material ose procedural, të një rëndësie themelore
për njehsimin, sigurinë dhe/ose zhvillimin e praktikës gjyqësore;
b) kur vendimi i ankimuar është i ndryshëm nga praktika e Kolegjit Administrativ ose
e Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë;
c) ka shkelje të rënda të normave procedurale, me pasojë pavlefshmërinë e vendimit
ose të procedurës së gjykimit.”.
Ndërsa, në nenin e ri 60/1 dhe 62 të ligjit nr. 49/2012, pas shtesave dhe ndryshimeve
me ligjin nr. 39/2017, përcaktohet se Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mund të
disponojë në dhomë këshillimi apo në seancë gjyqësore vetëm në këto mënyra:
“Neni 60/1
Gjykata vendos në dhomë këshillimi mospranimin e rekursit, në rastet kur është bërë
për shkaqe të ndryshme nga ato që parashikon neni 58 i këtij ligji.
Neni 62 Gjykimi në seancë gjyqësore
1. Gjykata, në dhomë këshillimi, vendos shqyrtimin e çështjes në seancë gjyqësore me
praninë e palëve në rast se:
a) rekursi është paraqitur ndaj një vendimi të apelit administrativ, lidhur me gjykimin
e aktit nënligjor normativ;
b) konstaton se vendimi i apelit administrativ është i ndryshëm nga praktika e kolegjit
administrativ ose edhe e kolegjeve të bashkuara të Gjykatës së Lartë;
c) vlerësohet e nevojshme nga kolegji administrativ thirrja dhe dëgjimi i palëve për
shkak të problematikës ose kompleksitetit të çështjes.
2. Vendimi i mësipërm, data dhe ora e seancës gjyqësore u njoftohen palëve nga
sekretaria gjyqësore, të paktën 15 ditë para datës së zhvillimit të seancës gjyqësore. »
Me përmbajtjen e mëparshme të dispozitës së nenit 63, jo vetëm në seancë
gjyqësore por madje edhe në dhomën e këshillimit, Kolegji Administrativ mund të
dispononte :

414
 “Neni 63 Vendimi i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrton çështjen në dhomë këshillimi
ose seancë gjyqësore, vendos:
“a) mospranimin e rekursit, në rastet kur është bërë për shkaqe të ndryshme
nga ato që parashikon neni 58 i këtij ligji;
b) prishjen e vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës administrative të shkallës së parë;
c) prishjen e vendimit të apelit dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën
Administrative të Apelit me tjetër trup gjykues;
ç) prishjen e vendimit dhe pushimin e gjykimit të çështjes;
d) prishjen e vendimeve të Gjykatës Administrative të Apelit dhe të gjykatës
administrative të shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në shkallë të parë me
tjetër trup gjykues;
dh) ndryshimin e vendimeve të shkallës së parë dhe të apelit;
e) lënien në fuqi të vendimit të apelit. »
Pra, në ndryshim nga përcaktimet e mëparshme, Kolegji Administrativ jo vetëm që
nuk ka më kompetencë të disponojë në dhomë këshillimi në mënyrë tjetër veçse për kalimin
e çështjen në seancë apo për mospranim rekursi, por gjithashtu nuk ka më kompetencë për të
disponuar, në seancë gjyqësore, prishjen e vendimeve të gjykatës së apelit dhe atij të shkallës
së parë duke e dërguar për rishqyrtim në gjykatën administrative të shkallës së parë, si edhe
kompetencën për të ndryshuar vendimet e gjykatës administrative të shkallës së parë dhe
gjykatës administrative të apelit duke disponuar vetë për pranimin a rrëzimin, tërësisht a
pjesërisht, të padisë.
Përsa i përket heqjes apo ndryshimit të kompetencës dhe mënyrës së disponimit në
dhomë këshillimi apo në seancë gjyqësore, kam mendimin se nuk kemi të bëjmë me një
ndryshim të zakonshëm të mënyrës së procedimit dhe të disponimit të Gjykatës së Lartë kur
ajo shqyrton mosmarrëveshjet administrative, por me një ndryshim të posaçëm, të cilin
ligjvënësi e ka votuar për të pajtuar natyrën e gjykimit administrativ në Gjykatën e Lartë me
rolin dhe misionin që kësaj gjykate i ka përcaktuar Kushtetuta pas ndryshimeve thelbësore të
bëra me ligjin kushtetues nr. 76/2016.
Në formulimin e mëparshëm të nenit 141 të Kushtetutës përcaktohej se:
“1.Gjykata e Lartë ka juridiksion fillestar dhe rishikues. Ajo ka juridiksion fillestar
kur gjykon akuzat penale kundër Presidentit të Republikës, Kryetarit dhe anëtarëve të
Këshillit të Ministrave, deputetëve, gjyqtarëve të Gjykatës së Lartë dhe gjyqtarëve të Gjykatës
Kushtetuese.
2. Për njësimin ose ndryshimin e praktikës gjyqësore, Gjykata e Lartë ka të drejtë të
tërheqë për shqyrtim në kolegjet e bashkuara çështje të caktuara gjyqësore.”.
Ndërsa, në përmbajtjen aktuale të nenit 141 të Kushtetutës parashikohet se:
“1. Gjykata e Lartë shqyrton çështje lidhur me kuptimin dhe zbatimin e ligjit për të
siguruar njësimin ose zhvillimin e praktikës gjyqësore, sipas ligjit.”.
2. Për ndryshimin e praktikës gjyqësore, Gjykata e Lartë tërheq për shqyrtim në
Kolegjet e Bashkuara çështje të caktuara gjyqësore të vendosura nga kolegjet, sipas ligjit.”.
Ndryshimet që ka pësuar neni 141 i Kushtetutës janë thelbësore, jo vetëm duke i
hequr Gjykatës së Lartë kompetencat e natyrës së juridiksionit fillestar, por edhe duke e
ngushtuar funksionin e saj të zakonshëm në atë të një gjykate ligji, klasike kasacioni, për të
mos pasur më funksionin e një gjykate ligji (e jo vetëm) me juridiksion të gjerë rishikues.
Madje, ligjvënësi, sipas interpretimit që vetë i ka bërë Kushtetutës, me ligjin nr. 39/2017 ka
shprehur vullnetin që Gjykata jonë e Lartë të ketë kompetenca edhe më të ngushtuara se
gjykatat klasike të tipit kasacionist në disa shtete të tjera, duke i hequr kompetencën e

415
ndryshimit të vendimeve të shkallës së parë dhe të apelit për të disponuar vetë për zgjidhjen e
çështjes.
Ky ndryshim thelbësor dhe aspak i zakonshëm në kompetencën e gjykimit dhe
mënyrën e disponimit të kolegjit administrativ të Gjykatës së Lartë, si në dhomë këshillimi
ashtu edhe në seancë gjyqësore, nuk është thjesht një zhvillim apo amendim normal i ligjit
procedural, lidhur me të cilin gjykatat administrative, pra kolegji administrativ i Gjykatës së
Lartë, mund të ketë hapsirë për të interpretuar dhe gjykuar se ka ende kompetencën për të
disponuar si më parë për të gjitha çështjet administrative që ishin dhe janë në gjykim pranë
Gjykatës së Lartë ditën e hyrjes në fuqi të ligjit nr. 39/2017. Kjo për motivin e thjeshtë se
kemi të bëjmë me ndryshimin thelbësor të natyrës së gjykimit dhe mënyrës së disponimit të
Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi dhe seancë gjyqësore, në interpretim dhe zbatim të
dispozitës së re kushtetuese.
Për rrjedhojë, veçanërisht lidhur me mënyrën e disponimit të kolegjit administrativ të
Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi apo në seancë gjyqësore, nuk gjen zbatim dispozita
kalimtare e nenit 11 të ligjit nr. 39/2017 ku parashikohet se: “Çështjet aktualisht në gjykim në
Gjykatën e Lartë do të vazhdojnë të gjykohen sipas ligjit në fuqi, përpara hyrjes në fuqi të
këtij ligji.”.
Për sa arsyetoj më sipër, natyra dhe objekti i gjykimit, si edhe natyra e disponimit nga
Gjykata e Lartë, nuk janë aspekte thjesht të një ndryshimi të tyre me ligj për të përmirësuar
apo riparuar ndonjë problematikë a synim të caktuar të ardhur nga zbatimi i ligjit të
mëparshëm dhe nevoja e zakonshme e mirëadministrimit të drejtësisë. Përkundrazi, kam
mendimin se kemi të bëjmë me një ndryshim të ligjit procedural që rrjedh drejtpërdrejt nga
ndryshimi i vetë Kushtetutës pikërisht mbi natyrën e çështjeve që shqyrton, objektin e
gjykimit dhe mënyrën se si mund të disponojë kolegji administrativ i Gjykatës së Lartë. Si e
tillë, si një rregullim që reflekton normën e re kushtetuese dhe interpretimin e saj, kam
qëndrimin se dispozita kalimtare e nenit 11 të ligjit nr. 39/2017 as nuk synon dhe as nuk e
shtrin efektin e saj mbi mënyrën e disponimit të kolegjit administrativ të Gjykatës së Lartë,
por vetëm mbi aspekte të tjera të procedurës së gjykimit të çështjeve në dorë. Aq më tepër
kur duhet të mbahet parasysh se kushtetuesbërësi, me amendimet e bëra me vetë ligjin
kushtetues nr. 76/2016, nuk ka përcaktuar ndonjë dispozitë kalimtare me të cilën të
urdhëronte a të lejonte Gjykatën e Lartë për të vijuar e disponuar mbi gjykimet e çështjeve në
dorë, në dhomë këshillimi a seancë gjyqësore, si një gjykatë ligji e mëparshme me funksion
rishikues. Nëse Kushtetuta nuk përmban dispozitë kalimtare të kësaj natyre nuk ka kuptim
juridik të pranohet se një zgjidhje e natyrës kalimtare mund të bëhet edhe me një dispozitë
kalimtare të parashikuar në ligjet e zakonshme procedurale.
Prandaj, me hyrjen në fuqi të ligjit nr. 39/2017, kolegji administrativ në dhomë
këshillimi mund të disponojë vetëm mospranimin e rekursit ose kalimin e çështjes në seancë
gjyqësore dhe, në seancë gjyqësore, vetëm në një nga mënyrat që përcakton formulimi aktual
i nenit 60/1 dhe 62 të ligjit nr. 49/2012.
Si përfundim, nisur nga ky motiv kushtetues dhe ligjor, kam mendimin se Kolegji
Administrativ duhet të kishte disponuar shqyrtimin e çështjes objekt i këtij gjykimi në seancë
gjyqësore me praninë e palëve, për motivin e përcaktuar në shkronjën “c” të nenit 62 të ligjit
nr. 49/2012.

GJYQTAR

Ardian Dvorani

416
Nr.31003-01272-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr.00-2017-1866 i Vendimit (768)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:

Ardian Dvorani Kryesues

Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar

Në datën 12.07.2017 mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen që ju përket palëve :

PADITËS: ADRIAN FULLANI

PADITUR: KUVENDI I SHQIPËRISË

BANKA QENDRORE E
SHQIPËRISË
AVOKATURA E SHTETIT

OBJEKTI:
Konstatimi i pavlefshmërisë absolute dhe / ose shfuqizimi tërësisht për shkak të
paligjshmërisë së shkarkimit nga detyra e Guvernatorit të Bankës së Shqipërisë
dhe Anëtarit të Këshillit Mbikëqyrës të Bankës së Shqipërisë, të akteve:
Vendimit nr.52 datë 06.09.2014 të Këshillit Mbikëqyrës të Bankës së Shqipërisë;
Vendimit nr.ska, datë 11.09.2014 dhe 18.09.2014 të Komisionit të Ekonomisë dhe Financave
të Kuvendit të Republikës së Shqipërisë në lidhje me dërgimin në mbledhje plenare të
propozimit për shkarkim të paditësit nga detyra e Guvernatorit
dhe Anëtarit të Këshillit Mbikëqyrës;
Vendimit nr.64 datë 18.09.2014 të Kuvendit të Republikës së Shqipërisë
dhe zgjidhjen e pasojave.
Shpërblimin e dëmit pasuror dhe jo pasuror të shkaktuar nga veprimet e
paligjshme të palëve të paditura;
Detyrimi i palëve të paditura të shpërblejnë paditësin duke i njohur atij të drejtën e
shpërblimit për detyrën e Guvernatorit të Bankës së Shqipërisë dhe/ose Anëtarit të Këshillit
Mbikëqyrës të Bankës së Republikës së Shqipërisë që prej datës së shkarkimit 18.09.2014
deri në datën e përfundimit të mandatit që është data 17.11.2018 në masën 35.448.650 lekë.
Detyrimin e të paditurve të shpërblejnë paditësin për dëmin jo pasuror
në masën 15.000.000 lekë.
Baza Ligjore: Neni 42/1, 44, 131, 134, 161 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë,
Konventa Evropiane për të Drejtat e Njeriut neni ; nenet 42, 43, 44, 45, 47, 53 të ligjit
nr.8269 datë 23.12.1997 “Për Bankën e Shqipërisë” i ndryshuar
; neni 1, 2, 4, 9, 10, 14, 46 e vijim, 105, 106, 107, 108, 109, 115, 116, 118, 119 të ligjit
nr.8485 datë 12.05.1999 “Kodi i Procedurave Administrative”; Nenet 608, 609, 625 e vijim
të Kodit Civil; nenet 2, 7 a, 11, 15 a, 16, 17, 17/1 a dhe c f, 21, 40 të ligjit nr.49/2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve

417
administrative”; Rregullorja e Kuvendit të Republikës së Shqipërisë, miratuar me vendimin
nr.166 datë 16.12.2004 i ndryshuar.

418
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin Nr.2777 (80-2016-
2776), datë 02.06.2016 ka vendosur:

1. Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë së paditësit Adrian Fullani.

2. Detyrimin e të paditurit Banka e Shqipërisë, që në cilësinë e punëdhënësit
të paguajë paditësin Adrian Fullani, me 12 (dymbëdhjetë) paga mujore në
funksionin e Guvernatorit të Bankës së Shqipërisë.
3. Rrëzimin për pjesën tjetër të objektit të padisë.

Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin Nr.843 (86-2017-829), datë

01.03.2017 ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit Nr.2777 (80-2016-2776), datë 02.06.2016 të Gjykatës

Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Pranimin e pjesshëm të padisë.
Shfuqizimin e vendimit nr.64 datë 18.09.2014 të Kuvendit të Shqipërisë.
Detyrimin e palës së paditur Banka e Shqipërisë t’i paguajë paditësit Adrian
Fullani pagat që do të përfitonte në detyrën e Guvernatorit të Bankës së
Shqipërisë, si dhe të Anëtarit të Këshillit të Mbikëqyrës të Bankës së
Shqipërisë nga data e ndërprerjes së marrëdhënieve financiare deri në datën që
ky mandat do të përfundonte sipas ligjit.
Rrëzimin e padisë në lidhje me kërkimet e tjera.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs pala e paditur Kuvendi i

Shqipërisë, duke parashtruar këto shkaqe:

Vendimi i Gjykatës së Apelit Administrativ është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit

material e procedural në zgjidhjen e drejtë të kësaj çështje.
Gjykata nuk ka marrë në konsideratë efektet e këtij shfuqizimi, gjithashtu nuk është
shprehur nëse ky akt hyn nën juridiksionin dhe kompetencën lëndore të gjykimit
administrativ dhe ka të meta të tilla të cilat e bëjnë një akt absolutisht të pavlefshëm
apo relativisht të pavlefshëm.
Ligjshmëria dhe themelësia e vendimit të Kuvendit objekt gjykimi nuk mund të
shqyrtohet nga gjykata në funksion dhe për qëllim të shfuqizimit të tij në vetvete,
ashtu siç ka bërë Gjykata Administrative e Apelit, por gjykata duhet të ishte
përmbajtur në analizën dhe dispozitivin e saj vetëm zgjidhjes së pasojave dhe
mbrojtjes së të drejtave dhe interesave materiale,ekonomike e financiare të paditësit,
si i vetmi interes i ligjshëm që paditësi mund të kërkojë.
Vendimi i Kuvendit nuk duhet të ishte pjesë e dispozitivit duke e shfuqizuar atë dhe kjo
vjen në kundërshtim me praktikën e Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë,
vendimi nr.7/2011 i tij.
Me shfuqizimin e vendimit të Kuvendit,Gjykata Administrative e Apelit de jure ka
rikthyer paditësin në funksionin e Guvernatorit dhe anëtarit të Këshillit Mbikëqyrës të
BSH. Zgjidhja e gabuar e gjykatës qëndron në faktin se megjithëse nuk e ka sqaruar
në asnjë moment natyrën e vendimit të Kuvendit si akt administrativ dhe kufijtë e
shqyrtimit gjyqësor të tij, në përfundim e ka shfuqizuar për shkak të shkeljes
thelbësore të ligjit.
Pala paditëse ka kërkuar rikthimin në punë dhe gjykata në kundërshtim me nenin 6 të
K.Pr.Civile as nuk e ka analizuar dhe as nuk është shprehur mbi këtë kërkim dhe
pasojat përkatëse të pranimit ose mospranimit të tij.

419
 Këto përfundime nuk janë të drejta dhe nuk i përgjigjen interpretimit dhe zbatimit të
drejtë të ligjit nr.8269 datë 23.12.1997 “Për Bankën e Shqipërisë”.
Gjykata Administrativ e Apelit nuk ka kryer një hetim të plotë e të gjithanshëm dhe nuk
ka bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen.
Vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit nuk ka respektuar detyrimin Kushtetues të
arsyetimit të vendimit, është kontradiktor në analizë dhe përmbajtje.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs edhe pala paditëse Adrian
Fullani, duke parashtruar këto shkaqe:

Padia është pranuar pjesërisht nga gjykatat dhe konkretisht në lidhje me kërkimin e
paditësit për shpërblimin që pala e paditur duhet ti paguajë në lidhje me përfundimin
e mandatit të tij të Guvernatorit dhe të anëtarit të Këshillit Mbikëqyrës të Bankës së
Shqipërisë. Gjykata e Apelit nuk ka zbatuar drejtë ligjin kur nuk ka pranuar kërkimin
e palës paditëse në lidhje me:
Detyrimin e palëve të paditura të shpërblejnë paditësin për dëmin jo pasuror që atij i është
shkaktuar në nderin dhe reputacionin e tij për shkak të veprimeve të paligjshme dhe
me faj të tyre në masën 15 milionë lekë;
Detyrimin e botimit të vendimit gjyqësor në të njëjtat mediume të shkruara dhe
elektronike në të cilat është botuar vendimi i shkarkimit e janë publikuar vendimet
nr.52 datë 05.09.2014 dhe vendimi 64 datë 18.09.2014 i Kuvendit të Shqipërisë;
Gjithashtu në kuadër të zgjidhjes së pasojave të pavlefshmërisë absolute gjykatat nuk
kanë pranuar kërkimin e padisë për riintegrim të plotë në të drejtat e paditësit e
konkretisht në të drejtën e tij për të vazhduar detyrën e tij si anëtar i Këshillit
Mbikëqyrës dhe si guvernator i Bankës së Shqipërisë, por ka njohur vetëm të drejtën
e shpërblimit që do të duhet të paguhej deri në përfundim të mandateve të mësipërme.
Po kështu vendimi i gjykatës administrative të apelit është dhënë në interpretim të gabuar
të ligjit edhe për këto arsye:Së pari, shkaqet dhe mundësitë për të ndërprerë mandatin
e guvernatorit janë të parashikuara shprehimisht në ligj dhe mungesa e besimit nuk
është vendosur nga legjislatori në këtë dispozitë si një shkak për ndërprerjen e
mandatit; theksojmë se shkaqet janë shteruese. Së dyti, organi administrativ, duke e
pasur të qartë sa më sipër nuk e ka shkarkuar nga detyra për shkak të humbjes së
besimit, por për një shkak të cilin formalisht e ka vënë si shkelje të etikës, por në të
vërtetë sikurse rezultoi në mënyrë të padiskutueshme nga provat gjatë hetimit
gjyqësor ka qenë për shkak të marrjes së masës së arrestit ndaj guvernatorit. Në këto
kushte nuk mund të zgjerojë gjykata shkaqe të tjera dhe as avokatët e palës së paditur.
Së treti, akti administrativ duhet të përmbajë të dhënat që palët e paditura kanë pasur
si qëllim të shprehin në të e ndaj edhe duhet të ketë të tërë elementët e parashikuar
nga ligji për të pasur të qartë vendimmarrjen dhe shkaqet e kësaj vendimmarrjeje;Së
katërti, ligji në mënyrë të shprehur parashikon pamundësinë e largimit të personit nga
detyra e Guvernatorit dhe ose anëtarit të Këshillit Mbikëqyrës të Bankës së Shqipërisë
për shkak apo procedurë tjetër!
Në këto kushte është e qartë se kërkimi i paditësit për tu integruar në mënyrë tërësore në
të drejtat e tij për shkak se aktet janë absolutisht të pavlefshme është tërësisht i bazuar
në prova dhe në ligj dhe gjykata e lartë duhet të ndryshojë vendimin në lidhje me sa
më sipër. Sa më sipër gjen edhe zbatim në praktikën e gjykatës së lartë, kolegji
administrativ i cili ka konkluduar se:“Referuar të drejtës sonë administrative
pavlefshmëria absolute e një akti administrativ është një nga format më të rënda të
pavlefshmërisë së aktit. Në kuptimin e së drejtës administrative, akte administrative
absolutisht te pavlefshme janë ato akte, të cilat për shkak të shkeljes thelbësore të

420
 ligjeve mbi bazën e të cilave janë nxjerrë nuk kanë fuqinë e një akti administrativ të
vlefshëm dhe objektivisht nuk konsiderohen që të kenë ekzistuar në asnjë çast. Një akt
administrativ absolutisht i pavlefshëm, që nga momenti i nxjerrjes së tij, nuk krijon
dhe as mund të krijojë pasojat juridike për të cilat ai është nxjerrë. Një akt absolutisht
i pavlefshëm nuk është akt, ai është një nulitet i plote, i cili konsiderohet se nuk ka
hyrë në fuqi asnjëherë. Për shkak te shkeljes se rëndë thelbësorë të ligjës,
pavlefshmëria absolute e një akti nuk mund të rregullohet në të ardhmen, as nga palët
dhe as nga organi që ka lëshuar aktin, pasi ky akt konsiderohet sikur nuk ka ekzistuar
asnjëherë. Si i tillë ai nuk mund të ketë fuqi detyruese, as ndaj personave apo
subjekteve të cilëve iu kundërdrejtohet dhe as ndaj organeve të tjera të administratës
shtetërore.
Parashikimi ligjor mbi dëmet që mund t’i shkaktohen punonjësit publik duhet të synojë
shmangien e pasigurisë juridike. Dëmet që mund t’i ndodhin punonjësit publik janë të
llojeve të ndryshme, siç mund të jenë dëme pasurore, dëme shëndetësore, dëme
biologjike, ku mund të përfshihen dëmi estetik dhe ai për të krijuar apo hyrë në
marrëdhënie juridike të ndryshme, dëmet ndaj lirisë, ndaj nderit, personalitetit, apo
reputacionit, dëmet ndaj imazhit, personalitetit, privatësisë, si dhe dëme ndaj moralit
profesional të personit.
Reagimi mbrojtës ndaj këtyre dëmeve, me qëllim shmangien e apo rëndimin e pasojave të
dëmit, mund të jetë paraprak dhe synon ruajtjen e marrëdhënies, nëpërmjet sigurimit
të padisë nëse marrëdhënia në fjalë e punonjësit publik nuk është ndërprerë. Në rastin
kur marrëdhënia e punës është e ndërprerë dhe nuk mund të realizohet vazhdimi i saj,
reagimi i vetëm mbrojtës që mbetet, është ai shpërblimit të dëmeve të ardhura, si
rezultat i ndërprerjes së saj në mënyrë të papërligjur e të padrejtë.
Respektimi i nderit, personalitetit të personit në tërësinë e tyre janë një vlerë kushtetuese,
shkelja e të cilëve, përbën premisën kryesore për lindjen e përgjegjësisë civile. Po
kështu, edhe cenimi i së drejtës së emrit të mirë, i krijuar me mund dhe me përpjekje,
i së drejtës për zhvillimin e një jete të qetë familjare e profesionale, si dhe i së drejtës
për të zhvilluar në mënyrë të lirë personalitetin e individit brenda shoqërisë, sipas
mënyrës dhe zakoneve të jetës së krijuara, përbëjnë bazën për aplikimin e
përgjegjësisë që rrjedh nga dëmi jopasuror. Ekzistenca e këtyre fakteve është e
provuar, me faktin që paditësi ka një jetëshkrim të shkëlqyer dhe një përvojë të gjatë
në profesion, arritjet dhe meritat e tij janë çertifikuar dhe besuar për të dytën herë nga
ana e ligjvënësit, duke i besuar atij mandatin e anëtarit të Këshillit Mbikëqyrës të
Bankës së Shqipërisë, dhe mandatin e Guvernatorit të Bankës së Shqipërisë për të
dytën herë. Në rastin e cilësive, nderit dhe personalitetit të paditësit, mund të thuhet
se këto fakte janë të provuara botërisht, apo që njihen publikisht. Hedhja baltë mbi,
ndershmërinë profesionale, duke aluduar për shkelje etike dhe cenimin e interesave të
Bankës së Shqipërisë nga paditësi, është fyese dhe poshtëruese, pasi dëmton në
mënyrë të vazhduar imazhin dhe personalitetin e figurës publike së paditësit Ardian
Fullani, i cili për shkak të disa akteve të paligjshme të organeve publike, nuk është më
në gjendje të ushtrojë mandatin e fituar në mënyrë të ligjshme nga ana e tij.
Të dyja gjykatat, pa mbështetje në ligj, kanë rrëzuar kërkesën tonë për botimin e vendimit
në të njëjtat mediume ku ndodhen të botuara edhe aktet e shkarkimit. Kjo është një
kërkesë, që mund të paraqitet në çdo kohë dhe nuk përbën domosdoshmëri nënshtrimi
i kësaj kërkese debatit gjyqësor.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs pala e paditur Banka e

Shqipërisë, duke parashtruar këto shkaqe:

421
 Vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit është marrë në kushtet e shkeljeve të rënda
procedurale, si dhe në kushtet e mosrespektimit, keqinterpretimit dhe keqzbatimit të
ligjit material që kanë ndikuar më pas në marrjen e një vendimi të gabuar, të padrejtë,
pabazuar në prova e në ligj.
Ankimi i palës paditëse kundër vendimit të gjykatës administrative të shkallës së parë
është paraqitur tej afatit të parashikuar nga ligji. Ankimi është regjistruar në gjykatë
me numër protokolli 7925 datë 20.06.2016, ndërsa vendimi gjyqësor i ankimuar është
shpallur në prani të paditësit në datën 02.06.2016, duke e paraqitur tej afatit prekluziv
prej 15 ditësh të parashikuara nga nenet 443 dhe 444 të K.Pr.Civile.
Gjykata Administrative e Apelit ka shqyrtuar çështjen në mungesë të palëve, pasi gjykata
është e detyruar të shqyrtojë çështjen në seancë gjyqësore nëse konstatohet ndonjë
prej rasteve të nenit 51 të ligjit nr.49/2012.
Mungon analiza e Gjykatës Administrative të Apelit lidhur me argumentet ligjore të
parashtruara nga pala e paditur Banka e Shqipërisë në kundër-ankimin e saj.
Mungon kompetenca lëndore të Gjykatës Administrative të Apelit lidhur me kërkimin për
pavlefshmëri/shfuqizim të vendimit nr.64 datë 18.09.2014 të Kuvendit të Shqipërisë,
pasi shkarkimi i një funksionari të lartë nuk mund të jenë pjesë e shqyrtimi të
juridiksionit të zakonshëm gjyqësor dhe nuk mund tu jepet as gjykatave
administrative. Edhe në nenin 17 të ligjit nr.49/2012 nuk parashikohet kjo
kompetencë, ndërkohë që Gjykata Kushtetuese në vendimet nr.76/2002 dhe
nr.21/2008 në rastet e shkarkimit të prokurorëve të përgjithshëm, si organ me rëndësi
kushtetuese, duke pranuar se kërkesat e tyre, përsa i përket themelit, është shprehur se
ato vendime nuk mund të shqyrtohen drejtpërdrejt nga gjykatat e sistemit gjyqësor
përderisa është organ kushtetues dhe është i lidhur me procedurat parlamentare.
Mungon interesi i ligjshëm në kërkimet e paditësit ndaj palës së paditur Banka e
Shqipërisë dhe mungon edhe legjitimiteti pasiv i palës së paditur Banka e Shqipërisë,
pasi ky institucion nuk ka kryer ndonjë veprim ose mosveprim me pasoja juridike për
të drejtat subjektive të palës paditëse, por është vendimi Kuvendit që ka krijuar
pasojat juridike shuese.
Ka shkelje të rënda procedurale në gjykim me pasojë mohimin e së drejtës për tu dëgjuar
dhe mbrojtur, si dhe është shkelur parimi i kontradiktoritetit, si edhe mungesë të
hetimit të plotë e të gjithanshëm të çështjes sipas ligjit nga ana e gjykatave.

Kundër Rekursit të palës së paditur Kuvendi i Shqipërisë dhe palës së paditur Banka e
Shqipërisë, ka ushtruar Kundër-Rekurs pala paditëse Adrian Fullani, duke parashtruar këto
shkaqe:

Është i pavërtetë pretendimi se ankimi i palës paditëse kundër vendimit të gjykatës

administrative të shkallës së parë është paraqitur jashtë afatit ligjor. Ankimi mban
datën 16.06.2016 dhe është paraqitur në sekretarinë e kësaj gjykate në datën
17.6.2016 dhe kopja jonë e ankimit mban vulën e gjykatës me datën në të cilën është
depozituar ky ankim.
Nenet 49 dhe 51 të ligjit 49/2012 parashikojnë shprehimisht se gjykimi në gjykatën e
apelit si rregull bëhet në dhomë këshillimi dhe se dërgimi i çështjes në seancë
gjyqësore nuk bëhet mbi bazën e kërkesës së palëve sikurse pretendon pala e paditur
por është në vlerësim të trupit gjykues, nëse verifikohen shkaqet e parashikuara në
nenin 51.
Në gjykimin tonë vendimi i gjykatës administrative të apelit ka analizuar në tërësi
pretendimet e palës së paditur të paraqitura në apel. Në tërësi në vendim kanë gjetur
përgjigje pretendimet e palës të cilat gjykata i ka konsideruar thelbësore në lidhje me

422
 shqyrtimin e mosmarrëveshjes dhe në vendim gjendet një sqarim i plotë i situatës
juridike faktike dhe zbatimit të ligjit material e procedural.
Edhe pretendimet e paraqitura në rekurs në lidhje me mungesën e interesit të ligjshëm të
paditësit dhe mungesën e legjitimitetit pasiv të palës së paditur Banka e Shqipërisë
janë pretendime tërësisht të pabazuara në ligj. Aktet objekt gjykimi janë akte që cilat
kanë dalë drejtpërdrejt ndaj palës paditëse. Në të dy këto akte është paditësi personi i
nominuar personalisht dhe nuk arrijmë të gjykojmë se mbi çfarë logjike juridike pala
e paditur pretendon se paditësi nuk ka interes të ligjshëm.
Për këto arsye mendojmë se rekursi i paraqitur nga e paditura Banka e Shqipërisë por
edhe nga pala e paditur Kuvendi i Shqipërisë nuk përmbajnë asnjë shkak të
parashikuar nga ligji për të paraqitur rekurs dhe për këtë arsye duhet të vendoset
mospranim rekursi.

Kundër Rekursit të palës paditëse Adrian Fullani, ka ushtruar Kundër-Rekurs pala e

paditur Banka e Shqipërisë, duke parashtruar këto shkaqe:

Ndryshe nga sa pretendon paditësi në rekurs, objekti i padisë nuk përmban as kërkimin
për rikthim në punë, si edhe nuk përmban as kërkimin botimin e vendimit gjyqësor
siç kërkohet në ankim, të cilat nuk i ka bërë në formën e kërkuar nga neni 185 i
K.Pr.Civile.
Nuk qëndrojnë argumentimet në Rekurs në lidhje me natyrën e pavlefshmërisë së
vendimeve objekt gjykimi dhe efekteve juridike të ardhura nga kjo pavlefshmëri.
Nuk qëndrojnë argumentimet në rekurs në lidhje me kërkimin e botimit të vendimit
gjyqësor, i cili nuk është përfshirë nga paditësi dhe se gjykata nuk mund të shprehet.
Rekursi i paraqitur nga pala paditëse nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuar në ligj.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani si dhe diskutoi çështjen në tërësi,

VËREN
Paditësi Adrian Fullani ka qenë me detyrë Guvernator dhe Anëtari Këshillit
Mbikëqyrës së Bankës së Shqipërisë.
Këtë detyrë e ka ushtruar për dy mandate të njëpasnjëshme. Mandati i parë ka filluar
në datë 28.10.2004 dhe mandati i dytë ka filluar në datë 17.11.2011 dhe duhet të përfundonte
në datë 17.11.2018.
Në vitin 2014, nga strukturat përgjegjëse përkatëse të palës së paditur Banka e
Shqipërisë është konstatuar vjedhja e një shume të konsiderueshme monetare dhe janë marrë
të gjitha masat për kallëzimin e vjedhësit, nxjerrjen e përgjegjësive dhe normalizimin e
situatës të punës në Bankën e Shqipërisë.
Rezulton se në datën 5 Shtator në mbrëmje, Adrian Fullani është arrestuar duke dalë
nga zyra, duke ekzekutuar vendimin e arrestit të marrë në mungesë me akuzën e shpërdorimit
të detyrës.
Me vendimin nr.52 datë 06.09.2014 të Këshillit Mbikëqyrës të Bankës së Shqipërisë,
i është propozuar palës së paditur Kuvendit të Shqipërisë, që pala paditëse të shkarkohet nga
detyra e Guvernatorit të Bankës së Shqipërisë.
Mbi bazën e propozimit të sipërcituar, pala e paditur Kuvendi i Shqipërisë, me
vendimin nr.64/2014, vendosi shkarkimin e palës paditëse nga funksioni i Anëtarit të
Këshillit Mbikëqyrës dhe Guvernatorit të Bankës së Shqipërisë.

423
 Paralelisht me procedurën administrative disiplinore të zhvilluar për palën paditëse,
kundër tij është zhvilluar dhe një proces penal me akuzën e “shpërdorimit të detyrës” ndaj të
cilit është vendosur nga gjykata deklarimi i pafajshëm . Ky vendim ka marrë formë të prerë.
Pala paditëse i është drejtuar me kërkesë padi Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë, duke pretenduar se pala e paditur ka vepruar në kundërshtim me ligjin për
shkarkimin e tij nga detyra dhe për këto shkaqe kërkon pranimin e padisë dhe rregullimin e
pasojave sipas objektit të padisë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, në vendimin e dhënë prej saj me
nr.843 (86-2017-829), datë 01.03.2017 ka vendosur pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë së
palës paditëse, duke arsyetuar se nuk u vërtetua ligjshmëria e shkarkimit të paditësit, për
shkak të mungesës së referencave ligjore të shkeljeve, prandaj gjykata çmon se paditësi
Adrian Fullani duhet të përfitojë pagën që ka pasur në pozicionin si Guvernator i Bankës së
Shqipërisë për 12 muaj.
Kjo gjykatë në thelb arsyeton se në këndvështrimin e nenit 140 të Kodit të Punës,
konsiderohet se marrëdhënia e paditësit ka qenë e rregulluar nga një kontratë me afat të
caktuar/mandat 5 vjeçar. Në kuptim të nenit 149 të Kodit të Punës kontrata me afat të caktuar
përfundon në fund të kohës së parashikuar, pa zgjidhje paraprake. Në kushtet kur nuk u
vërtetua ligjshmëria e shkarkimit të paditësit, për shkak të mungesës së referencave ligjore të
shkeljeve, gjykata çmon se paditësi A.Fullani duhet të përfitojë pagën që ka pasur në
pozicionin si Guvernator i Bankës së Shqipërisë për 12 muaj.
Gjykata arrin në këtë përfundim referuar përcaktimit të bërë në nenin 155, paragrafi
“1” në të cilin parashikohet si vijon: ‘1. Punëmarrësi ka të drejtën e pagës që do të kishte
përfituar, nëse marrëdhëniet e punës do të kishin përfunduar në përfundim të kontratës me
afat të përcaktuar”. Nisur nga rrethana e veçanta të paditësit të cilat janë të sipërtrajtuar,
gjykata çmon se paditësi duhet të përfitojë pagën e 12 muajve, pasi ka kualifikime tepër të
larta dhe një përvojë mbi 40 vjeçare në sistemin bankar që e bëjnë potencialisht mëse të lehtë
integrimin e tij në tregun bankar vendas dhe jo vetëm.
Nga ana tjetër gjykata vlerëson se pretendimet e paditësit për t’i akorduar veç pagës
edhe përfitimet e tjera të lidhura me ushtrimin e detyrës së anëtarit të KMBSh, si ato të
transportit, honorarëve për mbledhjet e zhvilluara etj, janë të pabazuara në ligj, pasi këto
përfitime janë të lidhura ngushtësisht dhe në funksion të ushtrimit faktik të detyrës/
funksionit.
Sa kohë që paditësi nuk e ushtron detyrën si Guvernator dhe anëtar i KMBSh, nuk
mund të përfitojë as pagesat për transport apo honorarë për mbledhjet, as dietat, pagesat e
telefonit etj, pasi këto nuk duhen konsideruar si pjesë e pagës, por janë më tepër rimbursim të
shpenzimeve të zyrtarit në funksion të përmbushjes së detyrës/ funksionit…”.
Gjithashtu nga ana e gjykatës është vendosur rrëzimi i kërkimeve të padisë në lidhje
me shpalljen pavlefshme të akteve të KMBSH, të Kuvendit të Shqipërisë, rikthimin në punë
si dhe në lidhje me shpërblimin e dëmit jo pasuror. Në lidhje me kërkimin për detyrimin për
botimin e vendimit gjykata ka vlerësuar se ky kërkim nuk ka qenë pjesë e kërkimeve të
padisë por është shtuar vetëm në konkluzionet përfundimtare të paraqitura nga pala paditëse.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, e vënë në lëvizje mbi ankimin e palës
paditëse dhe palëve të paditura, ka vendosur ndryshimin vendimit të Gjykatës Administrative
të Shkallës së Parë Tiranë, duke detyruar palën e paditur ti paguaj paditësit pagat deri në
përfundim të mandatit si Guvernator dhe shpërblimet si anëtar i Këshillit Mbikëqyrës së
Bankës së Shqipërisë, duke arsyetuar se nuk u vërtetua ekzistenca e ndonjërit nga kushteve të
shkarkimit të Guvernatorit të Bankës së Shqipërisë dhe anëtarit të Këshillit Mbikëqyrës.
Kjo gjykatë në thelb arsyeton se në këndvështrimin të nenit 140 të K.Punës kontrata e
paditësit ka qenë kontratë me afat të caktuar (me datë emërimi 03.11.2011 si anëtar i
KMBSH dhe me datë emërimi 17.11.2011 deri në datën 17.11.2018 si Guvernator i BSH).

424
Në kuptim të nenit 149 të K.Punës kontrata me afat të caktuar përfundon në fund të kohës së
parashikuar, pa zgjidhje paraprake. Pra në kushtet kur nuk u vërtetua ekzistenca e njërit nga
kushteve të shkarkimit të Guvernatorit të Bankës së Shqipërisë dhe anëtarit të Këshillit
Mbikëqyrës, gjykata çmon se paditësi duhet të përfitojë pagën që do të përfitonte gjatë
ushtrimit të detyrës, nga data e ndërprerjes së marrëdhënieve financiare deri në datën që ky
mandat do të përfundonte sipas ligjit.
Në nenin 155/1 të Kodit të Punës përcaktohet se “Punëmarrësi ka të drejtën e pagës
që do të kishte fituar, nëse marrëdhëniet e punës do të kishin përfunduar... në përfundim të
kontratës me afat të caktuar”.
Në këto kushte kërkimi i paditësi për pagimin e pagës për pozicionin e punës si
Guvernator i Bankës së Shqipërisë dhe anëtar i Këshillit Mbikëqyrës të Bankës së Shqipërisë,
nëse mandati nuk do të ishte ndërprerë në mënyrë të paligjshme, deri në përfundimin e afati
të tij është një kërkim i bazuar në prova dhe në ligj dhe si i tillë duhet të pranohet”.
Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, ka paraqitur rekurs në
Gjykatën e Lartë, pala paditëse Adrian Fullani, si edhe palët e paditura Kuvendi i Shqipërisë
dhe Banka e Shqipërisë, duke pretenduar me argumentet përkatëse se vendimi dhënë nga ajo
gjykatë është marrë në zbatim të gabuar të ligjit.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që
ndodhen në dosjen gjyqësore të cilat i janë nënshtruar hetimit gjyqësor nga gjykatat me te
ulta, pretendimeve e prapësimeve të palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve
të parashtruara në rekurs arrin në konkluzionin se vendimi i Gjykatës Administrative të
Apelit Tiranë është një vendim i cili duhet te ndryshohet pjesërisht. Bazuar në analizën
ligjore që do të bëjë më poshtë në këtë vendim ky kolegj, ky i fundit vlerëson se duhet të
pranohet kërkesa e paditësit për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit nr.64 datë
18.09.2014 të Kuvendit të Shqipërisë , duke u lënë ne fuqi vendimi i Gjykatës se apelit
administrativ Tiranë nr.843 (86-2017-829) datë 01.03.2017. ( të shprehura qartë në
dispozitivin e vendimit të kësaj gjykate)
Po perse ky kolegj arrin në këtë konkluzion?
Në rast se do të analizojmë kërkimet e paditësit të shprehura qartë në objektin e
padisë dhe më lart në këtë vendim do të konstatojmë se një nga kërkimet kryesore të paditësit
në këtë gjykim , që ka përbërë dhe thelbin e tij ka qenë: “Konstatimi i pavlefshmërisë
absolute dhe / ose shfuqizimi tërësisht për shkak të paligjshmërisë së shkarkimit nga detyra e
Guvernatorit të Bankës së Shqipërisë dhe Anëtarit të Këshillit Mbikëqyrës të Bankës së
Shqipërisë, të akteve: Vendimit nr.52 datë 06.09.2014 të Këshillit Mbikëqyrës të Bankës së
Shqipërisë; Vendimit nr.ska, të Komisionit të Ekonomisë dhe Financave të Kuvendit të
Republikës së Shqipërisë në lidhje me dërgimin në mbledhje plenare të propozimit për
shkarkim të paditësit nga detyra e Guvernatorit dhe Anëtarit të Këshillit Mbikëqyrës;
Vendimit nr.64 datë 18.09.2014 të Kuvendit të Republikës së Shqipërisë dhe zgjidhjen e
pasojave”.

Rezulton nga vendimet e gjykatave më të ulta , si dhe nga trajtimet juridike që palët
kanë bërë në këtë proces, se këto gjykata kanë marrë në shqyrtim këtë kërkim të paditësit, e
kanë interpretuar këtë kërkim në mënyra të ndryshme dhe duke mos u bazuar në ligj dhe në
prova e kanë rrëzuar atë.
Rezulton se në lidhje me këtë kërkim Gjykata e shkallës së parë ka arritur në
konkluzionin se:
(i) Aktet e kuvendit të Shqipërisë nuk mund ti nënshtrohen rishikimit gjyqësor nga
gjykata administrative por vetëm nga gjykata kushtetuese.
(ii) Dhe ndërsa shprehet sa me lart, kjo gjykate merr në analizë, ligjshmërinë e
veprimeve të organeve të ngarkuara me ligj për shkarkimin e Guvernatorit të Bankës së

425
Shqipërisë dhe të dhe Anëtarit të Këshillit Mbikëqyrës të Bankës së Shqipërisë , si dhe
shkakun e largimit dhe arrin ne konkluzionin se largimi i paditësit është bërë në kundërshtim
me dispozitat ligjore. Rrjedhimisht sipas kësaj gjykate duke qenë se shkaku i largimit nuk
është i ligjshëm ai duhet të dëmshpërblehet në baze të Kodit të Punës me 12 paga mujore.
Gjykata e Apelit Administrativ Tirane
(i) ndërsa pranon faktin se “ shkarkimi i paditësit Ardian Fullani nga detyra si
Guvernator i Bankës së Shqipërisë dhe anëtar i Këshillit Mbikëqyrës të Bankës së Shqipërisë
është bërë në kundërshtim me urdhërimet e nenit 47/2/4 të ligjit 8269 datë 23.12.1997” ,
( duke ju referuar në këtë rast pavlefshmërisë relative të akteve administrative të nxjerra nga
organet administrative dhe konkretisht, Vendimit nr.64 datë 18.09.2014 të Kuvendit të
Republikës së Shqipërisë ) , arrin në konkluzionin se “pretendimi i palës paditëse për
pavlefshmëri absolute është i pabazuar pasi nuk jemi para rasteve të tilla të shkeljeve
procedurale të cilat e bëjnë nul aktin , por jemi në kushtet e një vendimi të marre në
kundërshtim me dispozitat e ligjit e konkretisht të pikës 2 dhe 4 të nenit 47 të ligjit 8269 datë
23.12.1997 ” Për Bankën e Shqipërisë”.
Pikërisht anashkalimi dhe analiza ligjore e përciptë që i bëjnë këtij kërkimi të
rëndësishëm të dyja gjykatat me të ulta , dhe konkluzionet e gabuara në të cilat ato kanë
arritur në lidhje me sa më sipër , detyrojnë këtë kolegj që të marrë fillimisht në shqyrtim këtë
kërkim të paditësit dhe pastaj ligjshmërinë e vendimeve në lidhje me kërkimet e tjera. Kjo
për faktin se pavlefshmëria absolute e akteve administrative ne rast se ajo ekziston prevalon
dhe përthith të gjitha pavlefshmëritë dhe shkeljet e tjera ( siç është ajo relative) të cilat mund
të ekzistojnë në nxjerrjen e një akti administrativ. S’do të kishte kuptim të flisnim dhe të
analizonim pavlefshmërinë relative të një akti administrativ në rast se ky akt do të ai ishte
absolutisht i pavlefshëm.
Në analizë të sa më sipër Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se akti
administrativ vendimi nr.64 datë 18.09.2014 i nxjerrë nga Kuvendi i Republikës së
Shqipërisë nuk është një akt i marre vetëm në kundërshtim me nenin 47 të ligjit nr.8269 datë
23.12.1997 “Për Bankën e Shqipërisë” , konkluzion ky i nxjerre nga gjykatat më të ulta por
dhe një akt i marrë në kundërshtim me kompetencën dhe procedurën e parashikuar në këtë
ligj si dhe në rregulloren e Kuvendit të Republikës së Shqipërisë.
Ky kolegj arrin në këtë konkluzion nga analiza që i bën të gjithë paketës ligjore që
rregullon këtë veprimtari dhe që do të jepet në mënyrë të detajuar me poshtë në këtë vendim
( veprimtarinë e Bankës së Shqipërisë, Guvernatorit, Këshillit Mbikëqyrës të Bankës ,
Kuvendit etj). Në rast se do të analizojmë këto ligje do të shohim se ato përmbajnë jo vetëm
dispozita me karakter material të cilat janë të detyrueshme për t’u zbatuar nga subjektet e
ligjit por përbëhet dhe nga një sërë dispozitash procedurale të cilat nisur nga rëndësia që ka
institucioni i Bankës së Shqipërisë , funksioni i Guvernatorit të Bankës , Këshilli Mbikëqyrës
i Bankës etj janë të detyrueshme për t’u zbatuar dhe respektuar me rigorozitet maksimal nga
ana e këtyre organeve. Janë midis të tjerash pikërisht këto dispozita të cilat shërbejnë si
garanci për të siguruar funksionimin normal të këtyre organeve si dhe te subjekteve që
punojnë në to, palëvizshmërinë dhe qëndrueshmërinë në detyrë të tyre si dhe shmangien e
abuzivitetit dhe të presionit që mund të ushtroje ekzekutivi dhe legjislativi mbi këto
institucione të pavarura .
Marrëdhënia e punës së paditësit me anën e paditur nuk mund të konsiderohet si një
marrëdhënie e thjeshtë pune në formën klasike mes një punëdhënësi dhe një të punësuari,
marrëdhënie kjo e cila rregullohet thjesht me Kodin e Punës . Kjo marrëdhënie pune ndryshe
nga sa shprehen gjykatat më të ulta ( të cilët mundohen ta thjeshtojnë dhe minimizojë për nga
rëndësia qe ajo ka në fakt , duke ju referuar thjesht Kodit të Punës, në mënyrë të veçantë
gjykata e shkallës së parë ) është një marrëdhënie pune e veçantë e cila gjen rregullim ligjor
direkt në aktin më të lartë të Republikës së Shqipërisë në Kushtetutë si dhe në Ligjin nr.8269

426
datë 23.12.1997 “Për Bankën e Shqipërisë”. Për rrjedhojë, edhe ligjshmëria e akteve të
nxjerra për zgjidhjen e kësaj marrëdhënie pune, procedura që duhet respektuar për nxjerrjen e
tyre , pasojat që vijnë prej saj, do të analizohen dhe zgjidhen bazuar në këto ligje të cilat kanë
qenë në fuqi në momentin e lindjes se mosmarrëveshjes.
Së pari : Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë gjen të pabazuar në ligjin material
dhe procedural arsyetimin e përdorur nga gjykata e shkallës së parë dhe pretendimin e ngritur
në rekurs nga palët e paditura se kërkimi i paditësit ne lidhje me “Shfuqizimin e vendimit
nr.64 datë 18.09.2014 të Kuvendit të Shqipërisë “ duhet të rrëzohet pasi ky i fundit është
marrë si rezultat i procedurave parlamentare, dhe ky kërkim nuk mund të ngrihet në gjykatat
e zakonshme. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë dhe të sqarojë
për gjykatat më të ulëta se mosmarrëveshja objekt gjykimi në momentin kur padia është
paraqitur pranë gjykatës së zakonshme për vetë natyrën që ka akti i cili kundërshtohet i
përkiste juridiksionit gjyqësor të zakonshëm. Përsa kohë paditësi ka pretenduar se nga
vendimi i Kuvendit të Shqipërisë atij i janë cenuar interesa te ligjshme themelore pasurore
(siç është e drejta e pagës) e cila buronte nga qenia e tij si Guvernator i Bankës së Shqipërisë
dhe shpërblimet si Anëtar i Këshillit Mbikëqyrës të Bankës së Shqipërisë, duke iu shkaktuar
edhe një dëm pasuror i caktuar, ai ka të drejtë t’i drejtohet gjykatës së zakonshme
(administrative) për mbrojtjen e interesave të tij të pretenduara të shkelura.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë në përfundim të analizës së mësipërme
vlerëson se “Vendimi nr.nr. 64 datë 18.09.2014 “Për shkarkimin nga detyra e Guvernatorit
dhe Anëtarit të Këshillit Mbikëqyrës së Bankës së Shqipërisë të paditësit Adrian Fullani”, i
Kuvendit te Republikës se Shqipërisë është një akt administrativ me natyrë individuale i
nxjerrë nga Kuvendi i Shqipërisë i cili i nënshtrohet gjykimit të juridiksionit të zakonshëm.
Ky akt ka dalë nga Kuvendi i Shqipërisë, jo në ushtrim te funksionit të tij si ligjvënës, por në
atributet e organit që shfaq një vullnet të administratës publike dhe që krijon pasoja në raste
individuale, nëpërmjet ushtrimit të funksionit kontrollues dhe nominues për ata funksionarë
të lartë që ushtrojnë veprimtari administrative. Në këtë konkluzion ka arritur edhe Gjykata
Kushtetuese në vendimin e saj nr.79 datë 18.07.2011 në të cilin shprehet se Vendimi i
Kuvendit të Shqipërisë për lirimin nga detyra të anëtarëve të organeve të krijuara me ligj
është akt individual dhe si i tillë duhet kundërshtuar në rrugën e juridiksionit të zakonshëm
gjyqësor.
Së dyti në lidhje me themelin e zgjidhjes së mosmarrëveshjes: Konkretisht neni 161 i
Kushtetutës parashikon se: “Banka Qendrore e Shtetit është Banka e Shqipërisë. Ajo ka të
drejtën ekskluzive të nxjerrjes në qarkullim të monedhës shqiptare, të zbatimit të pavarur të
politikës monetare dhe mbajtjes së administrimit të rezervave valutore të Republikës së
Shqipërisë. Banka e Shqipërisë drejtohet nga një Këshill, i cili kryesohet nga Guvernatori.
Guvernatori zgjidhet nga kuvendi me propozim të Presidentit të Republikës për 7 vjet, me
të drejtë rizgjedhjeje”.
Referuar detyrës së palës paditëse Adrian Fullani në funksionin e Guvernatorit të
Bankës së Shqipërisë dhe Anëtarit të Këshillit Mbikëqyrës, rezulton se kontrata e punës është
me afat të caktuar, pasi paditësi është emëruar në këto funksione për një mandat 7 vjeçar, nga
data 17.11.2011 deri në datë 17.11.2018 si Guvernator i Bankës së Shqipërisë dhe nga data
03.11.2011 deri ne datë 03.11.2018 si anëtar i Këshillit Mbikëqyrës së Bankës së Shqipërisë.
Ligji specifik ka parashikuar kushte specifike për mbarimin e mandatit të
Guvernatorit dhe anëtarit të Këshillit Mbikëqyrës duke përcaktuar vetëm disa raste të
posaçme dhe shteruese në të cilat ky mandat mund të përfundojë përpara afatit që
Kushtetuta ka parashikuar në mënyrë të shprehur.
Në këtë ligj do të gjejmë si dispozita me karakter material ashtu dhe dispozita me
karakter procedural në të cilat këto të fundit parashikojnë një procedure strikte dhe te

427
detyrueshme për tu zbatuar në rastet e shkarkimit të Guvernatorit të Bankës së Shqipërisë dhe
Anëtarit të Këshillit Mbikëqyrës. Konkretisht në nenin 47 të tij sanksionohet se:
1. Çdo anëtar i Këshillit Mbikëqyrës, duke përfshirë guvernatorin dhe
zëvendësguvernatorët pezullohet nga detyra nga Këshilli i Ministrave dhe shkarkohet nga
Kuvendi Popullor, në qoftë se ai ose ajo:
a) është në pamundësi për të shërbyer në Këshillin Mbikëqyrës të Bankës së
Shqipërisë, sipas nenit 46;
b) është dënuar nga gjykata për një vepër penale, për të cilën ligji parashikon
dënimin me burgim;
c) është në pamundësi për të paguar detyrimet monetare ose është deklaruar i
falimentuar dhe nuk është rehabilituar;
ç) është ndaluar ose pezulluar nga gjykata të ushtrojë detyrën si nëpunës shtetëror
apo në shërbimin publik ose të ushtrojë veprimtarinë apo mjeshtërinë;
d) gjatë ushtrimit të detyrës, në mënyrë aktive merr pjesë në veprimtari politike.
2. Guvernatori dhe zëvendësguvernatorët e Bankës së Shqipërisë, si dhe çdo anëtar
tjetër i Këshillit Mbikëqyrës, mund të shkarkohen nga Kuvendi me propozim të shumicës së
gjithë anëtarëve të Këshillit Mbikëqyrës, kur:
a) personi i propozuar për shkarkim ka munguar për dy ose më shumë herë në
vazhdimësi në mbledhjet e radhës të Këshillit Mbikëqyrës të Bankës së Shqipërisë, pa shkak
të arsyeshëm;
b) personi i propozuar për shkarkim është në pamundësi fizike ose mendore për të
mbuluar funksionet e ngarkuara; ose
c) personi i propozuar për shkarkim gjatë ushtrimit të detyrës ka shkelur rëndë etikën
e punës dhe ka cenuar thellë interesat e Bankës së Shqipërisë.
3. Në rast se anëtari i Këshillit Mbikëqyrës, duke përfshirë guvernatorin dhe
zëvendësguvernatorët, është pezulluar prej detyrës nga Këshilli i Ministrave dhe Kuvendi
Popullor nuk e ka shkarkuar brenda 30 ditëve nga pezullimi, atëherë ky pezullim shfuqizohet
dhe anëtari i pezulluar rifiton të drejtat dhe detyrimet menjëherë.
4. Asnjë anëtar i Këshillit Mbikëqyrës, duke përfshirë guvernatorin dhe
zëvendësguvernatorët nuk mund të largohet nga detyra për shkaqe ose procedura të tjera.
Në analizë të sa më sipër del qartë se për Guvernatorin, Zv/Guvernatorin dhe anëtaret
e Këshillit Mbikëqyrës , ligjvënësi në rast se plotësoheshin kriteret e kësaj dispozite ka
parashikuar dy situata ligjore, (i) pezullimin nga detyra dhe (ii) shkarkimin nga detyra.
Në rast se do të analizohen këto dy situata ligjore do të arrihet në konkluzionin se
secila prej tyre ka shkaqe të ndryshme për te cilat ato do të merren, zbatohen procedura të
ndryshme nga organe të ndryshme, dhe pasojat që vine prej secilës prej tyre janë të
ndryshme.
(i) Në rastin e pezullimit nga detyra kompetencën për të iniciuar procedurën për
pezullim e ka Këshilli i Ministrave, vendimi cili i nënshtrohet votimit në Kuvend.
(ii) Në rastin e shkarkimit nga detyra të Guvernatorit , Zv/Guvernatorit dhe të
anëtareve të Këshillit Mbikëqyrës kompetencën për të iniciuar procedurën për shkarkim e ka
Këshilli Mbikëqyrës i Bankës së Shqipërisë, vendimi cili i referuar rregullores së Kuvendit të
Republikës së Shqipërisë duhet të ndjekë një procedurë strikte siç parashikohet në mënyrë të
hollësishme në nenin 114 të kësaj rregullore e cituar më poshtë në vijim të këtij vendimi.
Rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore se Këshilli Mbikëqyrës i
Bankës së Shqipërisë në një mbledhje të zhvilluar në datën 14.08.2014 ka marre në shqyrtim
kërkesën e paraqitur prej anëtares së Këshillit Mbikëqyrës Znj. Ermelinda Meksi për
shkarkimin e Guvernatorit të Bankës së Shqipërisë Z. Adrian Fullani .Kërkesa paraqitej me
motivacionin “ Për shkelje të etikës dhe cenim të thellë të interesave të Bankës së Shqipërisë”
nga ana e paditësit. Në përfundim të mbledhjes Këshilli Mbikëqyrës i Bankës së Shqipërisë

428
në mbledhjen e datës 14.08.2014 arriti ne konkluzionin se “nga ana e paditësit Adrian
Fullani nuk është shkelur as etika e as janë cenuar interesat e Bankës së Shqipërisë.
Ndërkohë që rezulton që po ky organ në datën 06.09.2014,( pra pas 22 ditësh nga
mbledhja e përmendur me lartë në këtë vendim) është mbledhur përsëri me kërkesë të
Zëvendëskryetarit për të njëjtin shkak dhe rezulton qe me vendimin nr.52 datë 06.09.2014 i
ka propozuar Kuvendit të Republikës së Shqipërisë shkarkimin e palës paditëse Adrian
Fullani vetëm nga detyra e Guvernatorit, dhe jo si anëtar i Këshillit Mbikëqyrës në
mbështetje të nenit 47 pika 2 germa “c”, dhe konkretisht:
c) personi i propozuar për shkarkim gjatë ushtrimit të detyrës ka shkelur rëndë
etikën e punës dhe ka cenuar thellë interesat e Bankës së Shqipërisë".
Shkaku i vetëm ligjor i përdorur apo në debatin për marrjen e këtij vendimi pasqyruar
në procesverbalin e mbledhjes, vendimin e këtij organi për propozimin e bërë, është fakti se
paditësi në pozicionin e Guvernatorit të Bankës së Shqipërisë, ishte arrestuar dhe ky fakt
përbën shkelje të etikës dhe cenim të thellë të interesave të Bankës së Shqipërisë.
Mbi bazën e këtij propozimi, Kuvendi i Shqipërisë me vendimin nr.64 datë
18.09.2014 ka vendosur shkarkimin e palës paditëse Adrian Fullani nga detyra e
Guvernatorit të Bankës së Shqipërisë dhe Anëtarit të Këshillit Mbikëqyrës.
Në analizë të dispozitave ligjore të trajtuara më lart në këtë vendim , akteve të dala
nga organet kushtetuese , si dhe veprimet e kryera prej tyre arrihet në konkluzionin se
pozicioni i Guvernatorit të Bankës së Shqipërisë si dhe Anëtarit të Këshillit Mbikëqyrës të
kësaj Banke, Kushtetuta dhe ligjvënësi për shkak të rëndësisë se madhe që ato kanë, ka
vendosur ta rregullojë në mënyrë të drejtpërdrejtë në këto akte ( kushtetute dhe ligje), pa e
lënë rregullimin e tyre në diskrecionin e organeve të tjera me të ulta. Kjo për faktin se, si
pozicioni i Guvernatorit te Bankës së Shqipërisë dhe pozicioni i Anëtarit të Këshillit
Mbikëqyrës së Bankës së Shqipërisë, janë në nivele kushtetuese dhe drejtuese nga më të larta
në vend.
Gjithashtu në vijim të rëndësisë që ka pozicioni i Guvernatorit të Bankës së
Shqipërisë dhe Anëtarit të Këshillit Mbikëqyrës së Bankës së Shqipërisë në Rregulloren e
Kuvendit të Republikës së Shqipërisë është parashikuar një procedurë e hollësishme dhe
strikte si dhe organet e posaçme të cilat do të hetojnë dhe do të marrin në shqyrtim
ligjshmërinë e propozimeve për shkarkimin e tyre përpara se këto propozime ti kalojnë
kuvendit.
Konkretisht në nenin 114 të Rregullores së kuvendit të Shqipërisë parashikohet
shprehimisht se: 1. Kërkesa për shkarkimin e anëtarëve të organeve të parashikuara në
Kushtetutë i paraqitet Kryetarit të Kuvendit me shkrim dhe në mënyrë të motivuar e
konkrete për shkaqet e parashikuara në Kushtetutë dhe nga jo më pak se 28 deputetë, me
përjashtim të rasteve kur nuk është parashikuar ndryshe në Kushtetutë ose në ligj. Me
paraqitjen e kërkesës, Kryetari i Kuvendit vë menjëherë në dijeni Kuvendin dhe anëtarin e
organit kushtetues për të cilin kërkohet shkarkimi.
2. Kryetari i Kuvendit ia përcjell kërkesën me dokumentet shoqëruese të saj
Komisionit për Çështjet Ligjore, Administratën Publike dhe të Drejtat e Njeriut, i cili
brenda 15 ditëve i paraqet Kuvendit raportin dhe propozimin e tij për ngritjen ose
mosngritjen e një komisioni hetimor. Në rast se personi për të cilin kërkohet shkarkimi
dëshiron të shprehet në Komision, Komisioni është i detyruar ta dëgjojë atë, duke i lënë një
kohë të mjaftueshme për përgatitjen e mbrojtjes dhe dhënien e sqarimeve. Kuvendi zhvillon
debat në seancë plenare jo më vonë se 7 ditë nga data e paraqitjes së raportit të Komisionit
për Çështjet Ligjore, Administratën Publike dhe të Drejtat e Njeriut dhe në përputhje me
kohën e përcaktuar nga Konferenca e Kryetarëve, sipas nenit 48 të kësaj Rregulloreje. Në
rast se Kuvendi rrëzon nëpërmjet votimit raportin dhe propozimin e paraqitur nga ky
Komision, procedura për shkarkimin e anëtarit të organit kushtetues ndërpritet. Kuvendi për

429
të njëjtin motiv nuk mund të vendosë përsëri edhe nëse kërkesa paraqitet nga një grup tjetër
deputetësh. Në rast se Kuvendi pranon nëpërmjet votimit raportin dhe propozimin e
Komisionit, ngre brenda 2 ditëve një komision hetimor për këtë çështje. Komisioni hetimor
është i detyruar të thërrasë dhe të dëgjojë mendimin e anëtarit të organit kushtetues, për të
cilin kërkohet shkarkimi në lidhje me propozimin e paraqitur. Në rast se kërkohet shkarkimi i
anëtarit të organit kushtetues për paaftësi mendore ose fizike, komisioni hetimor cakton jo më
pak se 5 mjekë, specialistë në fushën përkatëse mjekësore, për t’u shprehur për gjendjen
shëndetësore të personit. Në përfundim të hetimit, komisioni hetimor duhet t’i paraqesë
Kuvendit në mënyrë të arsyetuar nëse ekzistojnë ose nuk ekzistojnë shkaqet për shkarkimin e
anëtarit të organit kushtetues.
3. Kuvendi shqyrton me debat dhe voton raportin e Komisionit Hetimor në një seancë
të veçantë brenda 20 ditëve nga paraqitja e tij. Konferenca e Kryetarëve përcakton datën e
debatit dhe të votimit në Kuvend të raportit, në të cilin kërkohet shkarkimi i anëtarit të
organit kushtetues, si dhe kohën e debatit, sipas nenit 48 të kësaj Rregulloreje. Në rast se
anëtari i organit kushtetues, për të cilin kërkohet shkarkimi, kërkon të dëgjohet në seancë
plenare, Kuvendi është i detyruar ta dëgjojë atë. Raporti i Komisionit Hetimor, që i propozon
Kuvendit shkarkimin e anëtarit të organit kushtetues, miratohet nga Kuvendi me shumicën e
parashikuar rast pas rasti në Kushtetutë. Kur raporti për shkarkimin e anëtarit të organit
kushtetues nuk merr numrin e kërkuar të votave, ai quhet i rrëzuar. Për ato raste që
parashikohen në Kushtetutë, vendimi i Kuvendit për miratimin e raportit të shkarkimit të
anëtarit të organit kushtetues i dërgohet brenda 5 ditëve, sipas rastit, Gjykatës Kushtetuese
ose Presidentit të Republikës.
4. Kërkesa për shkarkimin e Kryetarit të Kuvendit paraqitet sipas pikës 1 të këtij neni
dhe shqyrtohet nga Këshilli për Legjislacionin, i cili paraqet raportin përkatës në seancë
plenare. Në rast se kërkohet, Këshilli për Legjislacionin dhe Kuvendi në seancë plenare janë
të detyruar të dëgjojnë Kryetarin e Kuvendit. Në këtë rast seanca plenare drejtohet nga
Zëvendëskryetari që i përket shumicës parlamentare.
Në analizë të sa më sipër, rezulton qartësisht e provuar se, ekziston një procedure
strikte dhe e detyrueshme për tu respektuar nga organi me i lartë ligjvënës për shkarkimin e
subjekteve që kanë pozicione kushtetuese , mosrespektimi i të cilës të çon në pavlefshmëri
absolute të akteve që dalin nga këto organe.
Pikërisht këtë kërkim ( të pavlefshmërisë absolute të vendimit nr.64 datë 18.09.2014
të Kuvendit të Republikës së Shqipërisë) Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson
të vë në diskutim dhe ta analizojë, pasi përsa i përket pavlefshmërisë relative të këtyre akteve
ajo ndan të njëjtin qëndrim dhe mendim si gjykatat më të ulta.
Kjo pasi pavlefshmëria absolute e një akti administrativ është një nga format më të
rënda të pavlefshmërisë dhe në rast se ajo konstatohet e tillë nga gjykata konsiderohet sikur
akti nuk ka dale asnjëherë. Në kuptimin e së drejtës, akte administrative absolutisht të
pavlefshme janë ato akte, të cilat për shkak të shkeljes thelbësore të ligjeve mbi bazën e të
cilave janë nxjerrë nuk kane fuqinë e një akti administrativ të vlefshëm dhe objektivisht nuk
konsiderohen që të kenë ekzistuar në asnjë çast.
Një akt administrativ absolutisht i pavlefshëm, që nga momenti i nxjerrjes së tij, nuk
krijon dhe as mund të krijoje pasojat juridike për të cilat ai është nxjerrë. Një akt absolutisht i
pavlefshëm nuk është akt, ai është një nulitet i plotë, i cili konsiderohet se nuk ka hyrë në
fuqi asnjëherë. Për shkak të shkeljes së rëndë thelbësore të ligjit, pavlefshmëria absolute e një
akti nuk mund të rregullohet në të ardhmen, as nga palët dhe as nga organi që ka lëshuar
aktin, pasi ky akt konsiderohet sikur nuk ka ekzistuar asnjëherë. Si i tille ai nuk mund të këtë
fuqi detyruese, as ndaj personave apo subjekteve, të cilëve iu kundërdrejtohet dhe as ndaj
organeve të tjera të administratës shtetërore.

430
 Kur kërkohet konstatimi i pavlefshmërisë absolute të një akti administrativ gjykatat
duhet të hetojnë e gjykojnë vetëm ekzistencën e shkaqeve ligjore që i përkasin këtij lloj
kërkimi, të cilat janë të parashikuara shumë qartë në nenin 116 dhe 117 të
K.Pr.Administrative. Këto dispozita shprehimisht thonë: Neni 116: Aktet administrative
absolutisht të pavlefshme Aktet administrative do të quhen absolutisht të pavlefshme, në
kuptimin e këtij Kodi, në rastet e mëposhtme:
a) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ i paidentifikuar;
b) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të
kompetencave të tij ligjore;
c) kur akti është nxjerrë në kundërshtim me formën dhe procedurën e kërkuar
nga ligji.
Neni 117: Efektet e aktit administrativ absolutisht të pavlefshëm
1. Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk prodhojnë pasoja ligjore
pavarësisht nga fakti nëse janë deklaruar apo jo si të tillë.
2. Secila palë e interesuar mund të kërkojë që akti administrativ të shpallet
absolutisht i pavlefshëm. Kërkesa në fjalë mund të bëhet në çdo kohë. Organi administrativ
kompetent, me iniciativën e tij, mundet të deklarojë një akt administrativ absolutisht të
pavlefshëm në çdo kohë.
3. Në qoftë se vetëm një pjesë e aktit është absolutisht e pavlefshme, i gjithë akti do të
konsiderohet absolutisht i pavlefshëm në rast se pjesa që anulohet është aq e rëndësishme sa
që organi administrativ nuk do ta nxirrte aktin pa këtë pjesë.
Tre janë rastet që ligji ka parashikuar për të kuptuar nëse një akt është absolutisht i
pavlefshëm: i) aktet që nxirren nga një organ administrativ i paidentifikuar dhe që nuk njihet
si i tillë, ii) aktet që nxirren nga një organ administrativ në kapërcim të kufijve të
kompetencave të tij; iii) aktet me shkelje në mënyrë flagrante të formës dhe procedurës për
nxjerrjen e tij.
Një nga rastet e pavlefshmërisë absolute është rasti “ kur akti administrativ nxirret
nga një organ administrativ në kapërcim të kufijve të kompetencave të tij“. Çdo organ është
kompetent në fushën që ai mbulon dhe këtë veprimtari e ushtron vetëm brenda kompetencave
që i ka dhënë ligji dhe në respektim të parimit të ligjshmërisë. Ushtrimi i kompetencave
jashtë kufijve të ligjit përbën cenim të këtij parimi dhe si rrjedhim akti apo çdo veprim i
organit administrativ që mund të nxirren si pasojë e një veprimtarie të pakufizuar dhe
arbitrare shpie domosdoshmërisht në pavlefshmërinë juridike të tyre. Sa më sipër është
sanksionuar në ligjin tonë themeltar Kushtetutë, në nenin 118, nga ku del qarte disiplinimi i
veprimtarisë së organeve të administratës publike.
Një rast tjetër i pavlefshmërisë absolute është dhe rasti “kur akti administrativ nxirret
në kundërshtim me formën dhe procedurën e kërkuar nga ligji“. Pra në ushtrimin e
kompetencave organi administrativ është i detyruar që të respektojë procedurën e përcaktuar
nga ligji në nxjerrjen e aktit administrativ dhe gjithashtu ky akt duhet të ketë formën e tij të
përcaktuar qartë në Kodin e procedurave Administrative apo në ligjin specifik nëse ka
parashikuar një gjë të tillë.
Referuar te drejtës administrative respektimi i formës dhe i procedurës për nxjerrjen e
aktit administrativ përbën kusht të rëndësishëm për vlefshmërinë e tij. Shkelja e formës dhe e
procedurës mund të paraqitet në mënyra të ndryshme, por ajo qe është e rëndësishme të
theksohet është se jo të gjitha shkeljet që lidhen me formën dhe procedurën gjate daljes se
aktit mund të shpien detyrimisht në pavlefshmërinë e aktit. Mosrespektimi i këtyre
elementëve duhet të jetë i atij karakteri dhe asaj rëndësie që të ketë ndikuar drejtpërdrejt në
nxjerrjen e aktit administrativ. Një shkelje e parëndësishme e procedurës apo formës së aktit
nuk mund të shkaktojë pavlefshmëri absolute të aktit. Në lidhje me këtë lloj pavlefshmërie
është tashme qëndrim i konsoliduar i praktikes gjyqësore, qe jo çdo lloj shkelje e formës dhe

431
e procedurës, të shpie detyrimisht në pavlefshmëri absolute të aktit administrativ. Si rregull i
përgjithshëm, një akt administrativ nuk është i papranueshëm për mosrespektim të një kërkese
formale ose procedurale, në rast se një shkelje e tillë nuk do të sillte një ndryshim të aktit apo të
vendimit të marrë nga organi administrative, por një mosrespektim i tillë është i pafalshëm, nëse
shkelja e kryer çon drejt nulitetit të aktit.
Në vazhdim të analizës së mësipërme Para Kolegjit Administrativ të Gjykatës së
Lartë u shtrua për diskutim çështja : A është akti objekt kërkimi, vendimi nr.64 datë
18.09.2014 i Kuvendit të Shqipërisë i cili ka vendosur shkarkimin e Guvernatorit dhe
Anëtarit të këshillit Mbikëqyrës së Bankës së Shqipërisë nje akt absolutisht i pavlefshëm
(i) a është nxjerrë ky akt brenda kompetencave që ligji i ka dhënë këtij
organi dhe
(ii) a është respektuar procedura e parashikuar në ligj për nxjerrjen e këtyre
akteve
Sikurse u trajtuar edhe më lart në këtë vendim , neni 47/4 i Ligjit për Bankën e
Shqipërisë ka përcaktuar shprehimisht se “Asnjë anëtar i Këshillit Mbikëqyrës, duke
përfshirë guvernatorin dhe zëvendësguvernatorët nuk mund të largohet nga detyra për
shkaqe ose procedura të tjera”.
Qëllimi i ligjvënësit në këtë parashikim është garantimi në drejtim të
mirëfunksionimit dhe shmangien e shkaqeve abuzive në shkarkimin e anëtareve të organeve
kushtetuese. Sipas akteve ligjore të trajtuara në këtë gjykim dhe te cituara më sipër rezulton
qarte se procedura që duhet të ndiqet për shkarkimin e Guvernatorit është si me poshtë:
Fillimisht Këshilli Mbikëqyrës i Bankës së Shqipërisë nëse vlerëson se ekzistojnë
kushtet e përcaktuara në nenin 147 të ligjit nr.8269 datë 23.12.1997 “Për Bankën e
Shqipërisë” për shkarkimin e Guvernatorit të Bankës së Shqipërisë merr vendim për ti
propozuar Kuvendit te Shqipërisë shkarkimin e tij . Ky vendim i përcillet Kuvendit të
Republikës së Shqipërisë dhe më tej procedohet sipas nenit 114 të Rregullores së Kuvendit,
ku Kryetari i Kuvendit këtë propozim të Këshillit Mbikëqyrës ia dërgon Komisionit të
Ligjeve për shqyrtim i cili pasi informon dhe garanton pjesëmarrjen e anëtarit të organit
kushtetues që është propozuar të shkarkohet, duke i garantuar edhe të drejtat e tjera
kushtetuese në përfundim i propozon Kuvendit të Republikës se Shqipërisë shkarkimin ose jo
të funksionarit të lartë shtetëror. Ajo që është e rëndësishme të theksohet në këtë moment
procedural është fakti se është pikërisht Komisioni i Ligjeve ( pra asnjë komision tjetër) ai i
cili ka kompetencën dhe funksionin për të përmbushur dhe respektuar procedurën e
përmendur me lart dhe të parashikuar nga neni 114 i Rregullores së Kuvendit të Republikës
së Shqipërisë.
Në çdo rast Kuvendi duhet të ngrejë një komision hetimor i cili duhet të shqyrtoje në
themel pretendimin në lidhje me bazueshmërinë e propozimit për shkarkim dhe gjithashtu
gjatë kësaj procedure duhet të garantohet njoftimi i i anëtarit të organit kushtetues e më pas
edhe pjesëmarrja në komision për tu dëgjuar dhe për tu mbrojtur. Në përfundim Kuvendi
vendos në seancë plenare me votim për miratimin ose jo të shkarkimit të funksionarit sipas
raportit të dërguar, por për të garantuar edhe njëherë vendimmarrjen sa më të drejtë, nëse e
kërkon anëtari i organit kushtetues Kuvendi në seancë plenare ka detyrimin që ta dëgjojë në
lidhje me ligjshmërinë e shkarkimit .
Bazuar në dispozitat e mësipërme si dhe në analizën që u bëhet atyre ky kolegj
vlerëson se kompetenca për shqyrtimin e propozimit për shkarkimin e Guvernatorit ligji ia ka
dhënë Komisionit të Ligjeve të Kuvendit.
Rezulton nga Raporti i datës 11.09.2014 për Shkarkimin e paditësit Adrian Fullani si
Guvernator i Bankës së Shqipërisë dhe 18.09.2014 për Shkarkimin e paditësit Adrian Fullani
si Anëtar i Këshillit Mbikëqyrës i Bankës së Shqipërisë si dhe nga faktet e pranuara nga
gjykatat e faktit se pikërisht propozimi i dërguar nga Këshilli Mbikëqyrës i Bankës së

432
Shqipërisë për shkarkimin e guvernatorit të Bankës është marrë në shqyrtim nga Komisioni
për Ekonominë dhe Financat i Kuvendit, dhe jo nga Komisioni i Ligjeve , si autoriteti i
vetëm i caktuar me ligj për shqyrtimin e tij , sikurse përcakton në mënyrë urdhëruese
Rregullorja e Kuvendit. Pikërisht kjo veprimtari e Komisionit të Ekonomisë , si dhe raporti i
dale prej saj vlerësohen nga ky kolegj si veprime dhe akte absolutisht të pavlefshme pasi
kanë dalë nga një organ jashtë kompetencave dhe funksionit që vetë ligji i ka njohur dhe
caktuar atij . Komisioni ekonomisë ka në kompetencë shqyrtimin brenda fushave të
përgjegjësisë projektligjet, projektvendimet dhe çështjet e tjera që paraqiten në Kuvend,
kryen studime për efektivitetin e ligjeve në fuqi, ndjek zbatimin e ligjeve dhe kontrollon
veprimtarinë e ministrive dhe të organeve të tjera qendrore, duke i propozuar Kuvendit ose
Këshillit të Ministrave marrjen e masave përkatëse, si dhe propozon për miratim në Kuvend
projektligje, projektdeklarata ose projektrezoluta në këto fusha, Politikat ekonomike, Buxheti
i Shtetit dhe mbikëqyrja e zbatimit të tij, financat publike, privatizimet dhe sistemi bankar,
por në asnjë rast në Kushtetutë, ligj apo rregullore nuk thuhet që është ai organi kompetent
për të zbatuar procedurën e parashikuar në nenin 114 të rregullores së kuvendit apo për të
kontrolluar ligjshmërinë e propozimeve, për shkarkimin e anëtareve të organeve kushtetuese
sikurse është pozicioni i Guvernatorit të Bankës së Shqipërisë.
Gjithashtu ligji për Bankën e Shqipërisë dhe rregullorja e Kuvendit ka përcaktuar në
mënyrë të qartë dhe shteruese se në çdo fazë të këtij procedimi funksionari i lartë shtetëror
duhet të njoftohet për procedimin, të dëgjohet dhe ti garantohet një proces administrativ duke
respektuar të gjitha rregullat e një procesi të rregullt ligjor . Rregullorja e Kuvendit të
Shqipërisë shkon edhe më tej duke parashikuar se nëse raporti përfundimtar i Komisionit të
Ligjeve ka vendosur për shkarkimin e funksionarit kushtetues, nëse ai e kërkon fjalën në
seancë në Kuvend përpara votimit, Kuvendi është i detyruar ti japë fjalën dhe ta dëgjojë atë.
Sikurse ka rezultuar nga të gjitha provat që janë në dosje , si dhe nga hetimi gjyqësor
nga ana e palës së Paditur Banka e Shqipërisë dhe Kuvendi i Shqipërisë, paditësit Adrian
Fullani nuk i është garantuar asnjë nga këto të drejta që ligji ia njeh në mënyrë eksplicite dhe
të detyrueshme. Thuhet në mënyrë të detyrueshme pasi:
Së pari : bëhet fjale për shkarkimin e subjekteve kushtetuese;
Së dyti : vete kushtetuta ligji i posaçëm dhe rregullorja e Kuvendit të Shqipërisë ( si
organi më i lartë që shkarkon këto subjekte) japin në mënyrë të detajuar këtë procedurë për tu
respektuar .
Kolegji administrativ i Gjykatës së Larte vlerëson se pikërisht kjo lloj procedure e
parashikuar në Rregulloren e Kuvendit të Shqipërisë është një procedure detyruese,
mosrespektimi i së cilës të çon në nulitetin e aktit. Ligjvënësi për respektimin e këtyre
parimeve nuk është mjaftuar vetëm me parashikimin e tyre në K.Pr.Administrative ( në këtë
kod jepen parimet e përgjithshme të cilat duhet të respektohen nga organi administrativ si ai i
njoftimit, dëgjimit, kontradiktoritetit etj ), por i ka parashikuar ato në mënyrë të posaçme dhe
në Rregulloren e organit vendimmarrës, (po të mos kishte kaq rëndësi nuk do të kishte një
parashikim të posaçëm). Kjo nisur si nga rëndësia e madhe që kanë këto organe kushtetuese
siç është Banka e Shqipërisë por dhe për të garantuar qëndrueshmërinë në detyrë të anëtarëve
të zgjedhur në mënyrë që ata të mos bëhen pre e ndryshimeve dhe largimeve të pajustifikuara
siç ka ndodhur në rastin konkret. Janë pikërisht këto organe të larta ligjvënëse siç është
Kuvendi i Shqipërisë dhe komisionet e tij, të cilat duhet të respektojnë të parët ligjin si dhe
një proces të rregullt ligjor. Rëndësia dhe roli i Guvernatorit dhe Anëtarit të Këshillit
Mbikëqyrës së Bankës së Shqipërisë duket si nga mënyra e emërimit ashtu dhe nga mënyra e
lirimit ose shkarkimit të tyre këto të fundit bëhen vetëm për rastet e parashikuara në nenin 47
të ligjit nr.8269 datë 23.12.1997 “Për Bankën e Shqipërisë”. Në kushtet kur rezulton e
provuar se vendimi nr.64 datë 18.09.2014 “ Për lirimin nga detyra e Guvernatorit dhe
Anëtarit të Këshillit Mbikëqyrës së Bankës së Shqipërisë“ është marrë në kundërshtim me

433
kompetencën dhe procedurën e parashikuar në nenin 114 të Rregullores së Kuvendit të
Shqipërisë atëherë ky akt konstatohet nga ky kolegj si absolutisht i pavlefshëm.
Rezulton se të gjitha këto të drejta dhe detyrime procedurale nuk janë respektuar duke
u shkelur hapur të gjitha parashikimet ligjore të përmendura më lart në këtë vendim, duke
sjellë si pasoje pavlefshmërinë absolute të aktit të shkarkimit të paditësit nga pozicioni i
Guvernatorit si pasojë e shkeljes flagrante të procedurës së shkarkimit sipas neni 116/c të
Kodit të procedurave Administrative.
Po e njëjta situate juridike paraqitet edhe përsa i përket vendimit të Kuvendit të
Shqipërisë nr.64 datë 18.09.2014 për shkarkimin e paditësit në cilësinë e anëtarit të Këshillit
Mbikëqyrës së Bankës së Shqipërisë. Në rast se do të analizojmë ligjin funksional nr.8269
datë 23.12.1997 “Për Bankën e Shqipërisë”, nenin 47 të tij, do të shohim se në të janë
parashikuar qartë rastet se kur mund të shkarkohet apo largohet nga detyra para mbarimit të
afatit anëtari i Këshillit Mbikëqyrës të Bankës së Shqipërisë.
Kjo dispozitë e cila është dhe materiale dhe procedurale përcakton qartë “ që pasi
merr vendim Këshilli Mbikëqyrës i Bankës së Shqipërisë i propozon Kuvendit shkarkimin e
anëtarit të këshillit mbikëqyrës, “ dhe më tej procedura zhvillohet sipas nenit 114 të
Rregullores së Kuvendit, ku sikurse theksuam edhe më lart propozimi i bërë nga Këshilli
Mbikëqyrës i dërgohet Kuvendit të Shqipërisë i cili ia dërgon komisionit kompetent që është
Komisioni i Ligjeve. Pas krijimit të komisionit të hetimit, gjatë kësaj procedure njoftohet
anëtari i organit kushtetues në lidhje me procedurën e hapur ndaj tij si dhe i garantohet e
drejta për tu dëgjuar dhe për të paraqitur të gjithë mbrojtjen e nevojshme. Në përfundim të
kësaj faze komisioni i hetimit harton një raport në lidhje me dërgimin ose jo në seancë të
propozimit për shkarkim. Në rast se komisioni vendos që ti dërgojë seancës plenare
propozimin për shkarkim, në këtë rast nëse anëtari i organit kushtetues kërkon fjalën në
kuvend, pasi të jetë njoftuar, kuvendi ka detyrimin ta dëgjojë dhe më pas të votojë në seancë
plenare.
Nga faktet dhe rrethanat e pranuara nga gjykatat e faktit ka rezultuar se nga ana e
Këshillit Mbikëqyrës së Bankës së Shqipërisë nuk është marrë asnjë vendim për ti
propozuar Kuvendit shkarkimin e paditësit Adrian Fullani në cilësinë e anëtarit të
Këshillit Mbikëqyrës të Bankës së Shqipërisë, por është Kuvendi i Shqipërisë ai i cili pa
një propozim të tillë (parashikim ligjor ky i domosdoshëm, pasi pa propozim nuk mund të
ketë vendim të kuvendit) , ka marrë vendimin për shkarkimin e paditësit Adrian Fullani edhe
nga pozicioni i Anëtarit të Këshillit Mbikëqyrës së Bankës së Shqipërisë.
Ky vendim është marre me iniciativën e Komisionit të Ekonomisë në mbledhjen e
datës 18.09.2014 , jashtë te gjitha kompetencave që ligji dhe Kuvendi i kishte ngarkuar këtij
organi. Arrijmë në këtë konkluzion pasi :
(i) Ky komision nuk ishte organi kompetent për ta shqyrtuar një propozim të tillë
edhe sikur të ekzistonte në bazë të nenit 114 të rregullores.
(ii) Nuk ekzistonte propozim nga ana e Këshillit Mbikëqyrës së Bankës së
Shqipërisë për shkarkimin e paditësit si anëtar i këtij këshilli. Mungesa e këtij propozimi si
mjeti i vetëm i cili vë në lëvizje kuvendin për të marrë vendim në lidhje me sa më sipër, nuk
lejon këtë të fundit si dhe organet e tjera kompetente siç mund të jetë komisioni i ligjeve të
zgjerojnë rrethin e propozimeve , shkaqet ligjore për të cilat ato vine, si dhe të marrin
vendime në lidhje me to.
(iii) Ligji nuk parashikon që këto organe ( kuvendi apo komisioni i ligjeve , për
komisionin e ekonomisë as që bëhet fjalë) të iniciojnë këto procese si dhe të marrin vendime
kryesisht.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkarkimi i paditësit nga detyra
i Anëtarit të Këshillit Mbikëqyrës të Bankës së Shqipërisë i painiciuar / i pa propozuar nga
Këshilli Mbikëqyrës i Bankës së Shqipërisë ( organi i pare qe nis procedimin) si hallka e parë

434
e procedurës, dhe më pas i propozuar në Kuvend nga Komisioni i Ekonomisë ky i fundit siç
u analizua me lart nuk e ka ne kompetence funksionale një propozim të tillë e i votuar në
Kuvend është një veprimtari e kryer nga këto organe në shkelje flagrante të ligjit material dhe
procedural, për rrjedhoje dhe aktet administrative të dala nga kjo veprimtari plotësojnë të
gjitha parashikimet ligjore për t’u konsideruar absolutisht te pavlefshme si akte të dala në
kundërshtim flagrant me kompetencën dhe procedurën e parashikuar në ligj.
Ligji nuk i ka njohur palës së paditur, Kuvendit te Shqipërisë të drejtën për të iniciuar
procedurën e shkarkimit e Guvernatorit të Bankës së Shqipërisë, si dhe te anëtarit të Këshillit
Mbikëqyrës. Ky organ ka kompetencë që vetëm pasi është bere një propozim nga organi i
caktuar me ligj , dhe ky propozim ka kaluar në të gjitha hallkat e domosdoshme ligjore ( edhe
këto të fundit të caktuara me ligj) të cilat kane detyrimin e verifikimit të ligjshmërisë së
propozimit dhe të fakteve të ndodhura, të kontrollojë ligjshmërinë e propozimit dhe të
vendosë për të në përputhje me ligjin dhe në respektim të procedurës të caktuar për këtë
qëllim.
Në analizë të sa më sipër, rezulton se e gjithë procedura e shkarkimit të paditësit
Adrian Fullani nga detyra e Guvernatorit të Bankës së Shqipërisë dhe Anëtarit të Këshillit
Mbikëqyrës së Bankës së Shqipërisë është një procedurë e cila ka shkelur në mënyrë
thelbësore çdo normë materiale apo procedurale të vendosur si të detyrueshme për tu zbatuar
nga ana e këtyre organeve në rastin e shkarkimit të anëtarëve të organeve kushtetuese.
Në këto kushte jemi përpara faktit kur vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit
duhet të ndryshohet për këtë pjesë duke u pranuar kërkimi i padisë për konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të vendimit nr.64 datë 18.09.2014 të Kuvendit të Shqipërisë për
shkarkimin e paditësit Adrian Fullani nga detyra e Guvernatorit dhe Anëtarit të Këshillit
Mbikëqyrës së Bankës së Shqipërisë.
Në lidhje me pjesën tjetër të vendimit në lidhje me disponimin për pagimin e pagave
si Guvernator i Bankës së Shqipërisë dhe shpërblimet si Anëtar i Këshillit Mbikëqyrës së
Bankës së Shqipërisë deri në momentin e mbarimit të mandatit dhe rrëzimin e kërkimit për
shpërblimin e dëmit jo pasuror, Kolegji Administrativ i Gjykatës së lartë vlerëson se vendimi
i Gjykatës Administrative të Apelit duhet të lihet në fuqi.
Përsa i përket zgjidhjes së pasojave në çështjen objekt shqyrtimi, gjykata e apelit ka
vlerësuar që të detyrojnë palën e paditur Banka e Shqipërisë për ti dëmshpërblyer paditësit
pagat që do të përfitonte në detyrën e Guvernatorit të Bankës së Shqipërisë, si dhe
shpërblimet si Anëtar i Këshillit Mbikëqyrës të Bankës së Shqipërisë nga data e ndërprerjes
së marrëdhënieve financiare deri në datën që ky mandat do të përfundonte sipas ligjit, me
argumentin se: i) shkarkimi në rastin konkret është bërë nga pala e paditur pa shkak ligjor
dhe në kundërshtim me nenin 47 të Ligjit ii) shkaku i ndërprerjes së marrëdhënies së punës
është një shkak i pambështetur në ligj. iii) ligji parashikon një mandat shtatëvjeçar për
ushtrimin e detyrës, për të cilin dhe ky mandat është ndërprerë në mënyrë të paligjshme nga
ana e palës së paditur dhe gjykata çmon se paditësi duhet të përfitojë pagat që do të përfitonte
në detyrën e Guvernatorit të Bankës së Shqipërisë, si dhe pagesat si Anëtar i Këshillit
Mbikëqyrës të Bankës së Shqipërisë, deri në përfundim të mandatit të tij shtatëvjeçar.
Këtë arsyetim të gjykatës Administrative të Apelit, Kolegji Administrativ i Gjykatës
së Lartë e gjen të mbështetur në prova dhe në ligj. Në kushtet kur është konstatuar
pavlefshmëria absolute e aktit administrativ vendimit nr.64 datë 18.09.2014 të Kuvendit të
Shqipërisë nga ana e këtij kolegji si dhe fakti që lirimi i paditësit nga detyra nga detyra e
Guvernatorit dhe Anëtarit të Këshillit Mbikëqyrës së Bankës së Shqipërisë nuk është kryer
për asnjë nga rastet e parashikuara nga neni 47 i ligjit për bankën e Shqipërisë, ky i fundit ka
detyrimin që të shprehet për pasojat që vijnë nga kjo pavlefshmëri referuar nenit 149 të Kodit
të Punës duke i njohur paditësit të drejtën për të përfituar pagat dhe shpërblimet nga pjesa e
mbetur e mandatit 7 vjeçar i Guvernatorit dhe Anëtarit të Këshillit Mbikëqyrës së Bankës së

435
Shqipërisë, fakt ky i pranuar nga të dyja gjykatat më të ulëta që kanë marrë në shqyrtim
çështjen objekt gjykimi.
Rezulton se në rastin konkret jemi para një marrëdhënie pune me afat të caktuar 7
vjeçar, marrëdhënie e cila është krijuar mbi bazën e një akti administrativ, vendimit nr.142
datë 17.11.2011 dhe vendimit nr.134 datë 03.11.2011 të Kuvendit të Shqipërisë, midis
paditësit në cilësinë e punëmarrësit dhe Bankës së Shqipërisë në cilësinë e punëdhënësit dhe
kjo marrëdhënie është zgjidhur në mënyrë flagrantë në kundërshtim me dispozitat urdhëruese
të ligjit .Neni 155/1 i Kodit të Punës parashikon shprehimisht se “Punëmarrësi ka të drejtën e
pagës që do të kishte fituar,nëse marrëdhëniet e punës do të kishin përfunduar …në
përfundim të kontratës me afat të caktuar. Në zbatim të kësaj dispozite duke marrë parasysh
se marrëdhënia e punës së paditësit me të paditurin është ndërprerë para afatit 7 vjeçar,
paditësi legjitimohet të kërkojë për shkak të zgjidhjes së kësaj marrëdhënie në mënyrë të
paligjshme, shpërblimin e tij deri në përfundim të mandatit ligjor 7 vjeçar.
Në kushtet kur provohet nga provat shkresore të paraqitura në dosjen gjyqësore se
paditësit i janë cenuar interesat e tij pasurorë nga ndërprerja e paligjshme e marrëdhënies së
punës, detyrimi i palës së paditur për të paguar dëmshpërblimin me pagën që ai duhet të
merrte deri në fund të mandatit është e lidhur ngushtësisht me funksionet dhe privilegjet e tij
e si Guvernator dhe Anëtar i këshillit Mbikëqyrës së Bankës së Shqipërisë. Në momentin e
emërimit pala paditëse Adrian Fullani ka pranuar zgjedhjen në një funksion publik si
Guvernator dhe Anëtar i këshillit Mbikëqyrës së Bankës së Shqipërisë, duke hequr dorë nga
disa të drejta të tij, në mënyrë që të ushtronte këtë mandat duke kuptuar se ushtrimi i këtij
funksioni do të ishte garantuar nga Kushtetuta dhe ligji material në fuqi. Në analizë të sa më
sipër, çdo dëmshpërblim që rrjedh nga ndërprerja e mandatit në mënyrë të paligjshme, duhet
të jetë në përputhje me përfitimet që ai duhet të merrte gjatë ushtrimit të këtij funksioni deri
në datën e përfundimit të mandatit.
Për pjesën tjetër të kërkimeve të padisë në lidhje me rikthimin në pozicionin e
mëparshëm të punës, shpërblimin e dëmit jopasuror dhe detyrimin për botimin e vendimit
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson që duhet lënë në fuqi vendimi i Gjykatës
Administrative të Apelit.
Për arsyet e mësipërme dhe në rrethanat kur vendimi i gjykatës administrative të
apelit ka zgjidhur pjesërisht drejtë çështjen, Kolegji Administrativ vlerëson se vendimi
nr.843 (86-2017-829), datë 01.03.2017 i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, duhet të
lihet në fuqi me ndryshim përsa i përket konstatimit të pavlefshmërisë absolute të vendimit
nr.64 datë 18.09.2014 të Kuvendit të Shqipërisë.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të ligjit Nr.49, datë
03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative”

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit Nr.843 (86-2017-829), datë 01.03.2017 të Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë, në këtë ndryshim:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit nr.64 datë 18.09.2014 të Kuvendit të
Shqipërisë.

Tiranë, më 12.07.2017

436
 MENDIMI I PAKICËS
Si gjyqtar në pakicë kam qëndrimin se Kolegji Administrativ, në dhomën e
këshillimit, në kuadër të shqyrtimit të pranueshmërisë sipas ligjit të shkaqeve të ngritura në
rekurs, nuk duhet të kishte vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.843 (86-2017-829) datë
01.03.2017 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë me ndryshimin “Konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të vendimit nr.64 datë 18.09.2014 të Kuvendit të Shqipërisë”, por
duhet vetëm të dispononte shqyrtimin e çështjes në seancë gjyqësore me praninë e palëve, për
motivin e përcaktuar në shkronjën “c” të nenit 62 të ligjit nr.49/2012.
Si gjyqtar në pakicë, në parim, kam qëndrim të ndryshëm nga shumica e Kolegjit
Administrativ për mënyrën e disponimit pas shqyrtimit të çështjes në dhomë këshillimi nisur
nga përcaktimet kushtetuese dhe ligjore mbi natyrën e gjykimit dhe mënyrën e disponimit
nga Gjykata e Lartë, në dhomë këshillimi dhe në seancë gjyqësore.
Nisur nga interpretimi dhe zbatimi i dispozitave kushtetuese dhe atyre procedurale të
gjykimit, kam mendimin se, me hyrjen në fuqi të ligjit nr.39/2017 “Për disa shtesa dhe
ndryshime në ligjin nr.49/2012, “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë nuk e ka më kompetencën për të disponuar në dhomë këshillimin me
vendim të ndryshëm nga ai i mospranimit të rekursit apo shqyrtimit të çështjes në seancë
gjyqësore, madje mënyra e disponimit të këtij Kolegji ka ndryshuar edhe për sa i përket
vendimmarrjes së tij në seancë gjyqësore. Kështu, në nenin 58 parashikohet se:
“Neni 58 Shkaqet për rekurs
Vendimet e shpallura nga Gjykata Administrative e Apelit në rastet që parashikohen
në këtë ligj, mund të ankimohen me rekurs në Gjykatën e Lartë:
a) për zbatim të gabuar të ligjit material ose procedural, të një rëndësie themelore
për njehsimin, sigurinë dhe/ose zhvillimin e praktikës gjyqësore;
b) kur vendimi i ankimuar është i ndryshëm nga praktika e Kolegjit Administrativ ose
e Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë;
c) ka shkelje të rënda të normave procedurale, me pasojë pavlefshmërinë e vendimit
ose të procedurës së gjykimit.”.
Ndërsa, në nenin e ri 60/1 dhe 62 të ligjit nr.49/2012, pas shtesave dhe ndryshimeve
me ligjin nr.39/2017, përcaktohet se Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mund të
disponojë në dhomë këshillimi apo në seancë gjyqësore vetëm në këto mënyra:
“Neni 60/1
Gjykata vendos në dhomë këshillimi mospranimin e rekursit, në rastet kur është bërë
për shkaqe të ndryshme nga ato që parashikon neni 58 i këtij ligji.
Neni 62 Gjykimi në seancë gjyqësore
1. Gjykata, në dhomë këshillimi, vendos shqyrtimin e çështjes në seancë gjyqësore me
praninë e palëve në rast se:
a) rekursi është paraqitur ndaj një vendimi të apelit administrativ, lidhur me gjykimin
e aktit nënligjor normativ;
b) konstaton se vendimi i apelit administrativ është i ndryshëm nga praktika e kolegjit
administrativ ose edhe e kolegjeve të bashkuara të Gjykatës së Lartë;
c) vlerësohet e nevojshme nga kolegji administrativ thirrja dhe dëgjimi i palëve për
shkak të problematikës ose kompleksitetit të çështjes.
2. Vendimi i mësipërm, data dhe ora e seancës gjyqësore u njoftohen palëve nga
sekretaria gjyqësore, të paktën 15 ditë para datës së zhvillimit të seancës gjyqësore. »
Me përmbajtjen e mëparshme të dispozitës së nenit 63, jo vetëm në seancë gjyqësore
por madje edhe në dhomën e këshillimit, Kolegji Administrativ mund të dispononte :

437
 “Neni 63 Vendimi i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrton çështjen në dhomë këshillimi
ose seancë gjyqësore, vendos:
“a) mospranimin e rekursit, në rastet kur është bërë për shkaqe të ndryshme nga ato
që parashikon neni 58 i këtij ligji;
b) prishjen e vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës administrative të shkallës së parë;
c) prishjen e vendimit të apelit dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën
Administrative të Apelit me tjetër trup gjykues;
ç) prishjen e vendimit dhe pushimin e gjykimit të çështjes;
d) prishjen e vendimeve të Gjykatës Administrative të Apelit dhe të gjykatës
administrative të shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në shkallë të parë me
tjetër trup gjykues;
dh) ndryshimin e vendimeve të shkallës së parë dhe të apelit;
e) lënien në fuqi të vendimit të apelit. »
Pra, në ndryshim nga përcaktimet e mëparshme, Kolegji Administrativ jo vetëm që
nuk ka më kompetencë të disponojë në dhomë këshillimi në mënyrë tjetër veçse për kalimin
e çështjen në seancë apo për mospranim rekursi, por gjithashtu nuk ka më kompetencën për
të disponuar, në seancë gjyqësore, prishjen e vendimeve të gjykatës së apelit dhe të gjykatës
së shkallës së parë duke e dërguar për rishqyrtim në gjykatën administrative të shkallës së
parë, si edhe kompetencën për të ndryshuar vendimet e gjykatës administrative të shkallës së
parë dhe gjykatës administrative të apelit duke disponuar vetë për pranimin a rrëzimin,
tërësisht a pjesërisht, të padisë.
Përsa i përket heqjes apo ndryshimit të kompetencës dhe mënyrës së disponimit në
dhomë këshillimi apo në seancë gjyqësore, kam mendimin se nuk kemi të bëjmë me një
ndryshim të zakonshëm të mënyrës së procedimit dhe të disponimit të Gjykatës së Lartë kur
ajo shqyrton mosmarrëveshjet administrative, por me një ndryshim të posaçëm, të cilin
ligjvënësi e ka votuar për të pajtuar natyrën e gjykimit administrativ në Gjykatën e Lartë me
rolin dhe misionin që kësaj gjykate i ka përcaktuar Kushtetuta pas ndryshimeve thelbësore të
bëra me ligjin kushtetues nr.76/2016.
Në formulimin e mëparshëm të nenit 141 të Kushtetutës përcaktohej se:
“1.Gjykata e Lartë ka juridiksion fillestar dhe rishikues. Ajo ka juridiksion fillestar
kur gjykon akuzat penale kundër Presidentit të Republikës, Kryetarit dhe anëtarëve të
Këshillit të Ministrave, deputetëve, gjyqtarëve të Gjykatës së Lartë dhe gjyqtarëve të Gjykatës
Kushtetuese.
2. Për njësimin ose ndryshimin e praktikës gjyqësore, Gjykata e Lartë ka të drejtë të
tërheqë për shqyrtim në kolegjet e bashkuara çështje të caktuara gjyqësore.”.
Ndërsa, në përmbajtjen aktuale të nenit 141 të Kushtetutës parashikohet se:
“1. Gjykata e Lartë shqyrton çështje lidhur me kuptimin dhe zbatimin e ligjit për të
siguruar njësimin ose zhvillimin e praktikës gjyqësore, sipas ligjit.”.
2. Për ndryshimin e praktikës gjyqësore, Gjykata e Lartë tërheq për shqyrtim në
Kolegjet e Bashkuara çështje të caktuara gjyqësore të vendosura nga kolegjet, sipas ligjit.”.
Ndryshimet që ka pësuar neni 141 i Kushtetutës janë thelbësore, jo vetëm duke i
hequr Gjykatës së Lartë kompetencat e natyrës së juridiksionit fillestar, por edhe duke e
ngushtuar funksionin e saj të zakonshëm në atë të një gjykate ligji, klasike kasacioni, për të
mos pasur më funksionin e një gjykate ligji (e jo vetëm) me juridiksion të gjerë rishikues.
Madje, ligjvënësi, sipas interpretimit që vetë i ka bërë Kushtetutës, me ligjin nr.39/2017 ka
shprehur vullnetin që Gjykata jonë e Lartë të ketë kompetenca edhe më të ngushtuara se
gjykatat klasike të tipit kasacionist në disa shtete të tjera, duke i hequr kompetencën e

438
ndryshimit të vendimeve të shkallës së parë dhe të apelit për të disponuar vetë për zgjidhjen e
çështjes.
Ky ndryshim thelbësor dhe asapak i zakonshëm në kompetencën e gjykimit dhe
mënyrën e disponimit të kolegjit administrativ të Gjykatës së Lartë, si në dhomë këshillimi
ashtu edhe në seancë gjyqësore, nuk është thjesht një zhvillim apo amendim normal i ligjit
procedural, lidhur me të cilin gjykatat administrative, pra kolegji administrativ i Gjykatës së
Lartë, mund të ketë hapësirë për të interpretuar dhe gjykuar se ka ende kompetencën për të
disponuar si më parë për të gjitha çështjet administrative që ishin dhe janë në gjykim pranë
Gjykatës së Lartë ditën e hyrjes në fuqi të ligjit nr.39/2017. Kjo për motivin e thjeshtë se
kemi të bëjmë me ndryshimin thelbësor të natyrës së gjykimit dhe mënyrës së disponimit të
Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi dhe seancë gjyqësore, në interpretim dhe zbatim të
dispozitës së re kushtetuese.
Për rrjedhojë, veçanërisht lidhur me mënyrën e disponimit të kolegjit administrativ të
Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi apo në seancë gjyqësore, nuk gjen zbatim dispozita
kalimtare e nenit 11 të ligjit nr.39/2017 ku parashikohet se: “Çështjet aktualisht në gjykim në
Gjykatën e Lartë do të vazhdojnë të gjykohen sipas ligjit në fuqi, përpara hyrjes në fuqi të
këtij ligji.”.
Për sa arsyetoj më sipër, natyra dhe objekti i gjykimit, si edhe natyra e disponimit nga
Gjykata e Lartë, nuk janë aspekte thjesht të një ndryshimi të tyre me ligj për të përmirësuar
apo riparuar ndonjë problematikë a synim të caktuar të ardhur nga zbatimi i ligjit të
mëparshëm dhe nevoja e zakonshme e mirë administrimit të drejtësisë. Përkundrazi, kam
mendimin se kemi të bëjmë me një ndryshim të ligjit procedural që rrjedh drejtpërdrejt nga
ndryshimi i vetë Kushtetutës pikërisht mbi natyrën e çështjeve që shqyrton, objektin e
gjykimit dhe mënyrën se si mund të disponojë kolegji administrativ i Gjykatës së Lartë. Si e
tillë, si një rregullim që reflekton normën e re kushtetutese dhe interpretimin e saj, kam
qëndrimin se dispozita kalimtare e nenit 11 të ligjit nr.39/2017 as nuk synon dhe as nuk e
shtrin efektin e saj mbi mënyrën e disponimit të kolegjit administrativ të Gjykatës së Lartë,
por vetëm mbi aspekte të tjera të procedurës së gjykimit të çështjeve në dorë. Aq më tepër
kur duhet të mbahet parasysh se kushtetuesbërësi, me amendimet e bëra me vetë ligjin
kushtetues nr.76/2016, nuk ka përcaktuar ndonjë dispozitë kalimtare me të cilën të
urdhëronte a të lejonte Gjykatën e Lartë për të vijuar e disponuar mbi gjykimet e çështjeve në
dorë, në dhomë këshillimi a seancë gjyqësore, si një gjykatë ligji e mëparshme me funksion
rishikues. Nëse Kushtetuta nuk përmban dispozitë kalimtare të kësaj natyre nuk ka kuptim
juridik të pranohet se një zgjidhje e natyrës kalimtare mund të bëhet edhe me një dispozitë
kalimtare të parashikuar në ligjet e zakonshme procedurale.
Prandaj, me hyrjen në fuqi të ligjit nr.39/2017, kolegji administrativ në dhomë
këshillimi mund të disponojë vetëm mospranimin e rekursit ose kalimin e çështjes në seancë
gjyqësore dhe, në seancë gjyqësore, vetëm në një nga mënyrat që përcakton formulimi aktual
i nenit 60/1 dhe 62 të ligjit nr.49/2012.
Si përfundim, nisur nga këto motive kushtetuese dhe ligjore, kam mendimin se
Kolegji Administrativ duhet të kishte disponuar vetëm shqyrtimin e çështjes objekt i këtij
gjykimi në seancë gjyqësore me praninë e palëve, për motivin e përcaktuar në shkronjën “c”
të nenit 62 të ligjit nr.49/2012.

GJYQTARI

Ardian Dvorani

439
Nr. 31003-00465-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1562 i Vendimit (769)

VENDIM
NE EMER TE REPUBLIKES

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Andi Çeliku Anëtar

në dhomë këshillimi të datës 12.07.2017 mori në shqyrtim çështjen, që u përket:

PADITËS: PEMA KONSTRUKSION SH.P.K;

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE

LEZHË;
DREJTORIA E APELIMIT TATIMOR;

OBJEKTI:
Anulimin e aktit administrativ/shfuqizimin tërësisht të njoftim vlerësimit
të detyrimit tatimor nr. 5859 prot datë 27.11.2013 të drejtorisë rajonale Tatimore Lezhë.
Anulimin e aktit administrativ/shfuqizimin pjesërisht të vendimit nr. 22006/1
prot datë 04.03.2014 të Drejtorisë së Apelimit tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme
të tatimeve, Tiranë, për pjesën që lë në fuqi njoftim vlerësimin tatimor nr. 5859
prot datë 27.11.2013 të drejtorisë rajonale Tatimore Lezhë.
Zgjidhjen e pasojave duke detyruar të paditurin Drejtoria Rajonale Tatimore Lezhë
për kthimin e shumës së paguar për efekt ankimimi.

Baza Ligjore: Neni 31, 32/a, 43, 153, 154, 156 të Kodit të procedurës Civile.
Neni 7/a, 11/1, 15/a, 18/1/a të ligjit nr. 49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.
Neni 115, 118, 119 të K.P.Administrative.
Ligji nr. 9920 datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në RSH”,
i ndryshuar, neni 106-110.

Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr. 3920 datë

08.07.2014 vendosi:

” Rrëzimin e padisë si të pabazuar në ligj e në prova. Shpenzimet gjyqësore i

ngarkohen palës paditëse”.

440
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr. 3362 datë 20.10.2016 vendosi:

“Lënien në fuqi të vendimit nr. 3920 datë 08.07.2014 të Gjykatës

Administrative të Shkallës së Parë Tiranë”.

Kundër vendimit nr. 3362 datë 20.10.2016 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, ka
ushtruar rekurs, pala paditëse shoqëria “Pema Konstruksion” sh.p.k (transformuar në Klen
konstruksion sh.p.k) i cili kërkon ndryshmin e vendimeve dhe pranimin e padisë duke
parashtruar shkaqet e mëposhtme:

Masa administrative e marrë ndaj palës paditëse është një masë e padrejtë.
Pala e paditur duhet të orientojë subjektet për përmbushjen e detyrimeve dhe
dokumentacionit përkatës duke i dhënë kohën e mjaftueshme dhe njoftimin rregullisht
të palëve për vendimmarrjen konkrete.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Arjana Fullani, si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi;

VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse Pema
Konstruksion sh.p.k (transformuar në Klen konstruksion sh.p.k) ushtron aktivitetit e saj në
fushën e ndërtimit dhe ka marrë përsipër ndërtimin e një ndërtese 5 katëshe në Komunën Dajt
të Tiranës.
2. Nga ana e Inspektorëve të verifikimit në terren pranë DRT Tiranë është ushtruar
kontroll pranë këtijkantieri dhe është konstatuar prania e 16 punonjësve të pasiguruar. Mbi
këtë procesverbal nga pala e paditur është nxjerrë njoftim vlerësimi për detyrimet tatimore.
3. Duke mos qenë dakord me vendimin e DRT Tiranë pala paditëse ka ushtruar ankim
pranë DAT Tiranë e cila e pranuar pjesërisht ankimin e palës paditëse duke anuluar njoftim
vlerësimin për 9 punonjës të padeklaruar dhe duke e lënë në fuqi për 7 punonjës të tjerë pa
dokumentacion.
4. Ndodhur në këto kushte pala paditëse Pema Konstruksion sh.p.k (transformuar në
Klen konstruksion sh.p.k) i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.
5. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr. 3920 datë
08.07.2014 vendosi:” Rrëzimin e padisë si të pabazuar në ligj e në prova. Shpenzimet
gjyqësore i ngarkohen palës paditëse”.
5.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Detyrimet tatimore në lidhje me 7 punonjësit e
padeklaruar janë vendosur në përputhje me përcaktimet ligjore të nenit 119 të ligjit nr.
9920/2008 “Për Procedurat Tatimore ne R.SH”.
6. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr. 3362 datë
20.10.2016 vendosi: “Lënien në fuqi të vendimit nr. 3920 datë 08.07.2014 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë”.
6.1 Arsyetimi i gjykatës: “ I njëjtë me atë të faktit”.
7. Kundër vendimit nr. 3362 datë 20.10.2016 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë, ka ushtruar rekurs, pala paditëse shoqëria “Pema Konstruksion” sh.p.k (transformuar
në Klen konstruksion sh.p.k) i cili kërkon ndryshmin e vendimeve dhe pranimin e padisë,
duke parashtruar shkaqet në pjesën hyrëse të vendimit.
LIGJI I ZBATUESHËM

441
 8. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar;
8.1. Neni 490 i K.Pr.Civile: “Pala mund të heq dorë nga rekursi derisa nuk është
filluar
relatimi në seancë gjyqësore. Heqja dorë bëhet me shkrim, e nënshkruar nga vetë
pala apo avokati i saj, i pajisur me prokurë për këtë qëllim.
Akti i heqjes dorë u njoftohet palëve që janë paraqitur ose u komunikohet avokatëve
të palëve.
Kur hiqet dorë nga rekursi dhe në gjykim kanë marrë pjesë të gjitha palët ose
përfaqësuesit e tyre, nuk ka vend për shpallje të veçantë të vendimit të pushimit të gjykimit”.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON:

9. Se ndodhemi përpara kushteve ligjore kur duhet të vendoset pushimi i gjykimit të
çështjes në Gjykatën e Lartë.
10. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se pranë Gjykatës së Lartë
është depozituar me shkrim deklarata noteriale për heqje dorë nga rekursi nr. 1062 repertori,
nr. koleksioni, datë 08.06.2017 nga pala rekursuese, shoqëria “Pema Konstruksion” sh.p.k
(transformuar në Klen konstruksion sh.p.k), ka deklaruar heqjen dorë nga rekursi kundër
vendimit nr. 3362 datë 20.10.2016 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
11. Kolegji Administrativ pasi shqyrtoi aktet e mësipërme të heqjes dorë nga rekursi i
vlerësoi ato në pajtim me kërkesat e nenit 490 të Kodit të Procedurës Civile. Sipas kësaj
dispozite, pala mund të heqë dorë nga rekursi derisa nuk është filluar relatimi i çështjes në
seancë gjyqësore. Heqja dorë bëhet me shkrim, e nënshkruar nga vetë pala që ka ushtruar
rekursin ose nga avokati i saj, i pajisur me prokurë për këtë qëllim.
12. Në këto kushte ky Kolegj vlerëson se në kuptim të dispozitave të sipërcituara,
duhet të vendoset pushimi i gjykimit të çështjes administrative nr. 31003-00465-2017 në këtë
gjykatë.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrative i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenet 490 dhe 491 të Kodit
të Procedurës Civile.
VENDOSI
Pushimin e gjykimit të çështjes nr. 31003-00465-2017 në Gjykatën e Lartë.

Tiranë, më 12.07.2017

442
Nr. 31003-01459-00 - 2016 Regj.Themeltar
Nr. 00 - 2017 - 1410 i Vendimit ( 770 )

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Andi Çeliku Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Tom Ndreca Anëtar

në dhomën e këshillimit të datës 12.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që i përket:

PADITËS: SHOQËRIA
“TRANSOILGROUP”SH.A;

I PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E

DOGANAVE;
DEGA E DOGANËS, FIER;

OBJEKTI I PADISË:
Pavlefshmëri absolute e aktit administrativ:
Vendim nr.149 Dt.27.04.2015 të Degës së Doganës Fier.
Ankimin të gjitha detyrimeve debitore të lindura me Njoftimin
Vendim nr.944/2 Prot. Dt.27.04.2015.
Marrjen e masës së sigurimit të padisë, duke urdhëruar pezullimin e zbatimit të akteve
administrative si më sipër, konkretisht
Vendimin nr.149 Dt.27.04.2015 të Degës së Doganës Fier
si dhe Vendimin nr.150 Dt.27.04.2015 të Degës së Doganës Fier.
Rimbursimi i shumës së paguar
për efekt garancie datë 07.10.2014.
Baza Ligjore: Nenet 115, 116 e vijues të Kodit të Procedurës Administrative.
Nenet 15, 16, 17, 18, 21, 28,29 të Ligjit nr.49//2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”. Nenet 10/3, 57
te
Ligjit nr.61/2012 "Për akcizat në Republikën e Shqipërisë”, Ligji nr.10221Dt.04.02.2012
"'Për mbrojtjen nga diskriminimi”.

Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë me vendimin nr.1120 datë 23.07.2015

vendosi:

” Pranimin e pjesshëm të padisë.

Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ: Vendim nr.149,
datë 27.04.2015 të Degës së Doganës Fier,duke zgjidhur pasojat që rrjedhin
nga ky akt administrative Rimbursimi i shumës së paguar për efekt garancie

443
 datë 07.10.2014 dhe shuarjen e detyrimeve kundrejt paditësit që janë produkt i
këtij akti administrativ.
Rrëzimin e padisë ne lidhje me kërkimin për : Konstatimin e pavlefshmërisë
absolute të aktit administrativ Vendimit me nr.150, datë 27.04.2015 të Degës
së Doganës Fier. Ligjërimin e masës provizore të sigurimit të padisë të dhënë
nga kjo gjykate në lidhje me këtë gjykim më datë 25.06.2015. Shpenzimet
gjyqësore i ngarkohen palës së paditur në proporcion me masën e pranimit të
padisë”.

Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1063 datë 09.05.2016 vendosi:

“Ndryshimin e Vendimit nr.1120 Dt.23.07.2015 të Gjykatës Administrative të

Shkallës së Parë Vlorë.
Rrëzimin e kërkesëpadisë.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës paditëse”.

Kundër vendimit nr.1063 datë 09.05.2016 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, ka

ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, pala paditëse shoqëria “Transoilgroup” sh.a duke
kërkuar prishjen e vendimit të gjykatës së apelit administrativ dhe lënien në fuqi të vendimit
të gjykatës së shkallës së parë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
Në sasinë e përmendur në procesverbalin e mbajtur nga grupi i kontrollit, në mënyrë të
pashpjegueshme, është përfshirë sasia prej 697,54 ton hollues, që është blerë gjatë
muajve Shkurt-Mars 2014, për të cilat është përfituar, sipas përcaktimeve ligjore,
lehtësia fiskale mospagim akcize, gjë që e vërteton edhe autorizimi i lëshuar nga
Agjencia Kombëtare e Burimeve Natyrore nr.2154/2 Prot, datë 18.03.2014,
autorizim drejtuar Drejtorisë se Përgjithshme të Doganave për përjashtim nga
akciza të subjektit Transoilgroup Sh.A. për një sasi prej 700 ton hollues për nevoja
të operacioneve hidrokarbure në Vendburimin e Visokës.

Ashtu siç pasqyrohet edhe nga dokumentacioni i dorëzuar në Gjykatë, dokumentacion i

cili tregon përdorimin e holluesit në vendburim, sasia prej 697,54 ton është blerë
brenda afateve të përcaktuara nga autorizimi i Agjencisë Kombëtare të
Burimeve Natyrore, nr.132/1, Prot, datë 24.01.2013 dhe Autorizimi nr.2154
prot, date 18.03.2014 të miratuar me shkrim nga Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave. Si e tillë, kjo sasi është e përjashtuar me ligj automatikisht nga objekti i
kontrollit sikundër është bërë edhe me sasitë e blera dhe të përdorura para datës
31.12.2013.

Përsa i përket aktivitetit tonë në lidhje me përdorimin e holluesit duam të theksojmë se:
Kompania Transoilgroup Sh.A. ka për aktivitet të punës së saj nxjerrjen e naftës nga
vendburimi Visokë. Holluesin kjo kompani e përdor për procese teknologjike të
nxjerrjes së naftës nga shtresa, ose me hollësisht, duke qenë se nafta në shtrese është
me një densitet dhe viskozitet shumë të lartë, e klasifikuar në kategorinë e naftave
bituminoze, me qellim bërjen e saj të lëngshëm dhe të lëvizshme, kompania injekton
hollues, solar, i cili nisur nga vete emri “hollues”, hollon naftën duke e bere atë të
nxjerrshme; që do të thotë se holluesi që në përdorim ka për destinacion vetëm
injektimin në puse dhe asnjë destinacion tjetër. Për nevojat tona për lëndë djegëse për
makinat, gjeneratorët, sondat apo kaldajat, kompania përdor Diesel 10 ppm me të
cilin furnizohemi në tregun e karburanteve duke e blerë atë me çmimin e tregut i cili e
ka të paguar Akcizën.

444
 Gjykata e Apelit Administrativ ne ndryshim nga Gjykata Administrative e Shkallës së
Parë Vlorë gabon në arsyetimin e saj sepse; mos zbatimi i ligjit e ka flagrancën në
vetvete dhe nuk është Gjykata ajo që çmon shkallën e flagrancës. Mjafton që ajo të
konstatojë, shkeljen e ligjit e për rrjedhojë, nga ky konstatim i moszbatimit të ligjit
del dukshëm pavlefshmëria absolute e aktit, duke mos patur nevoje të bëjmë
komente të tjera të cilat në vetvete janë të gabuara.

Me Vendimin nr.00-2014-282 (10), datë 14.01.2014, edhe Kolegji Administrativ i

Gjykatës së Lartë e ka qartësuar rastin e pavlefshmërisë absolute duke u shprehur se:
tejkalimi i kompetencave nga organi administrativ tej kufijve që ligji ia ka njohur,
përbën në vetvete inkompetencë të këtij organi. Ushtrimi i kompetencave tej kufijve
të ligjit përbën cenim të parimit të ligjshmërisë dhe sjell si pasojë që veprimet apo
aktet administrative që nxirren nga kjo veprimtari e pakufizuar dhe arbitrare të jenë
absolutisht të pavlefshme.

Gjykata e Apelit Administrativ gabimisht shtrembëron faktin (atë për çka ne në fakt jemi
penalizuar) duke e konsideruar veprimin e autoriteteve doganore si mosaplikim i
lehtësirave fiskale dhe që sipas saj nuk përbën shkelje flagrante të ligjit por thjesht
reflekton mënyrë të gabuar interpretimi dhe zbatimi të ligjit.

Megjithëse është shfuqizuar pika “dh” e ligjit 180/2013, kjo përsëri nuk na prek dhe as na
cenon ne pasi neni 51 i ligjit 61/2012 “Për Akcizat në Republikën e Shqipërisë” edhe
sot që ne flasim na përjashton nga Akciza për sasitë e holluesit që ne përdorim për
proces teknologjik. Ndërkohë që në një moment tjetër vete Gjykata e Apelit arsyeton
se nga ana e palës paditëse është lejuar shkelje e ligjit doganor (pra pranon
mosaplikimin e përjashtimit nga akciza por se kjo nuk përbën shkelje flagrante te
ligjit), çka do të thotë që Gjykata pranon ekzistencën e dy fakteve të kundërta që do të
thotë se është kontradiktore në qëndrimin e saj.

Nga ana e Gjykatës së Apelit Administrativ janë lejuar shkelje të renda procedurale duke
lejuar të gjykojë çështjen gjyqtare B.H. e duke mos pranuar kërkesën tonë për
përjashtim te saj nga trupi gjykues (pasi motra e gjyqtares në fjalë punon pranë palës
së paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, në sektorin e Akcizës) gjë qe në
vështrim të nenit 72 e vijues të Kodit të Procedurës Civile kjo gjyqtare ka konflikt të
pastër interesi. Aq më tepër që kjo gjyqtare me Vendim nr.51, datë 30.10.2015, në
Dhomë Këshillimi ka gjykuar e rrezuar kërkesën tonë “Për Marrjen e Masës së
Sigurimit të Padisë.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtares Arjana Fullani si dhe diskutoi çështjen
në tërësi,

VËREN

I. RRETHANAT E ÇËSHTJES:

Nga aktet e ndodhura në dosjen gjyqësore rezulton se, pala paditëse shoqëria
transoilgroup” sh.a, ushtron aktivitet në fushën e nxjerrjes dhe prodhimit të naftës bruto, në

445
burimin e Visokes, duke pasur pjesë të aktivitetit të vet edhe importimin e nënprodukteve të
naftës për nevojat e saj.
Në funksion të këtij aktiviteti, shoqëria rezulton të ketë lidhur me “Albpetrol” sh.a,
një marrëveshje hidrokarburesh, miratuar me VKM-ne nr.90 Dt.27.01.2009.
Për shkak të natyrës së veprimtarisë tregtare, “Transoilgroup” sh.a rezulton të jetë
subjekt i ligjit nr.61/2012 “Për akcizat në Republikën e Shqipërisë”, duke përfituar prej
përjashtimeve të parashikuara ne Nenin 10/3,dh te tij (tashme i shfuqizuar), sipas
përmbajtjes se te cilit: Përfitojnë përjashtim nga pagesa e akcizës edhe: dh) importimi i
nënprodukteve të naftës, per nevojat e veta, nga subjektet e kërkimit të naftës dhe të vënies
në shfrytëzim lë zonave naftëmbajtëse, në rast të plotësimit të kushteve specifike, sipas
legjislacionit dhe marrëveshjeve për këtë qëllim...”.
Kjo dispozite rezulton të jetë shfuqizuar nëpërmjet Nenit 1 te Ligjit nr.180/2013
"'Për disa ndryshime dhe shtesa në ligjin nr.61/2012, “Për akcizat në Republikën e
Shqipërisë”. Ky shfuqizimin, në kuptim të Nenit 14 te Ligjit nr.180/2013, ka hyre në fuqi
më datë 01.04.2014.
Specialistet e Drejtorisë së Metodikave dhe Kontrollit, Sektori i Produkteve
Energjetike, në Departamentin e Akcizës, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave, në
bazë të Program- Kontrollit nr.4473 prot Dt. 19.02.2015 rezulton të kenë ushtruar kontroll në
magazinën fiskale nr.AL03421201685, të operatorit “Transoil Group” sh.a, me objekt:
Verifikim lidhur me përmbushjen e detyrimeve përkatëse, në varësi të statusit që ka operatori
fiskal; Verifikim i gjendjes fizike dhe kontabël të produkteve energjetike; Verifikim i
regjistrave për mbajtjen e kontabilitetit të stokut për mallrat e magazinës fiskale.
Në përfundim te kontrollit, referuar raporteve të gjeneruar nga sistemi ASYCUDA në
lidhje me operatorin “Transoilgroup” sh.a, është konkluduar se ky i fundit, gjatë periudhës
Shkurt 2014-Tetor 2014, ka ngarkuar/ka bërë hyrje në magazinë fiskale, sasinë prej
1.108.980 kg lendë djegëse, nga e cila ka hedhur për konsum sasinë 207.180 kg. Gjithashtu
është konstatuar se në datën e ushtrimit të kontrollit fizik, për operatorin “Transoilgroup”
sh.a, sistemi ASYCUDA konfirmonte si gjendje në magazine, sasinë e mbetur prej 901.796
kg (ndare ne dy kode të veçanta).Kontrolli ka konfirmuar mungesën fizike në magazinën
fiskale të këtij operatori të sasisë prej 901.796 kg lëndë djegëse. Gjithashtu, nëpërmjet
kontrollit rezulton të jetë konstatuar fakti i mosmbajtjes nga ana e operatorit "Transoilgroup”
sh.a të kontabilitetit të stokut për produktin “lende djegëse”, me kod tarifor të njëjtë me atë
që mungonte në magazinë.
Operatorit “Transoilgroup” sh.a rezulton t’i jete bere me dije nëpërmjet Shkresës
nr.720/1 Prot Dt.19.03.2015, e drejta e parashtrimit të observacioneve në lidhje me aktet e
mësipërme.
Nëpërmjet Shkresës nr.720/2 Prot Dt.27.03.2015, operatorit “Transoilgroup” sh.a
rezulton të ketë dërguar në adresë të palëve të paditura, observacionet në lidhje me aktet e
komunikuara nëpërmjet Shkresës nr.720/1 Prot Dt. 18.03.2015.
Në përfundim të kësaj procedure, Dega e Doganës Fier rezulton të ketë disponuar
Vendimin nr.149 Dt.27.04.2015, që konsiston ne cilësimin kundërvajtës të operatorit
“Transoilgroup” sh.a, për detyrime të papaguara akcize.
Gjithashtu, Dega e Doganës Fier rezulton të ketë disponuar edhe Vendimin nr.150
Dt.27.04.2015, që konsiston në ndëshkimin e këtij subjekti me gjobë në shumën 500.000
lekë, për mosmbajtje të regjistrave të kontabilitetit të stokut për produktet “lende djegëse”
dhe moskryerjes se rakordimeve me Departamentin e Akcizës në Drejtorinë e Përgjithshme
të Doganave.
Kërkesa Ankimore nr.11420 Prot Dt.12.05.2015 e subjektit “Transoilgroup” sh.a
kundër akteve të sipërcituara, rezulton të jetë kthyer pa veprime nga Drejtori i Përgjithshëm i
Doganave, nëpërmjet Shkresës nr.11420/1 prot. Dt.22.06.2015, me argumentin e mos

446
parapagimit të detyrimit të akcizës dhe mosgarantimit të shumës së përgjithshme të
sanksioneve të aplikuara në lidhje me shkeljen, në kuptim të Nenit 105/2 të Ligjit nr.61/2012
“Për akcizat në Republikën e Shqipërisë”.
Ndodhur në këto kushte pala paditëse shoqëria “Transoilgroup” sh.a i është
drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.
2.Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë me vendimin nr.1120 datë
23.07.2015 vendosi:” Pranimin e pjesshëm të padisë. Konstatimin e pavlefshmërisë absolute
të aktit administrativ: Vendim nr.149, datë 27.04.2015 të Degës së Doganës Fier,duke
zgjidhur pasojat që rrjedhin nga ky akt administrative Rimbursimi i shumës së paguar për
efekt garancie datë 07.10.2014 dhe shuarjen e detyrimeve kundrejt paditësit që janë produkt i
këtij akti administrativ. Rrëzimin e padisë ne lidhje me kërkimin për : Konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ Vendimit me nr.150, datë 27.04.2015 të Degës
së Doganës Fier. Ligjërimin e masës provizore të sigurimit të padisë të dhënë nga kjo gjykate
në lidhje me këtë gjykim më datë 25.06.2015. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së
paditur në proporcion me masën e pranimit të padisë”.
Arsyetimi i Gjykatës:“Gjykata çmon se ne lidhje me Vendimin nr.149, date
27.04.2015, duke qene se ky vendim i referohet sasive të holluesit të përdorur gjatë periudhës
01.01.2014 deri 09.03.2014 (date në të cilën u përpilua Procesverbali nr.000546), theksojmë
që brenda kësaj periudhe ka patur ndryshim në Ligjin nr.61/2012, date 24.05.2012 “Për
Akcizat në republikën e Shqipërisë” përkatësisht me Ligjin nr.180/2013, datë 29.12.2013
“Për disa ndryshime dhe shtesa në Ligjin me nr.61/2012 “Për Akcizat në Republikën e
Shqipërisë” i ndryshuar” i cili në nenin 1 të tij ka shfuqizuar shkronjën “dh” pika 3, neni 10
të Ligjit 61/2012. Bazuar në përcaktimet e nenit 14, paragrafi i dytë të Ligjit 180/2013, neni i
këtij ligji hynte në fuqi më datë 01.04.2014. Duke qene se kemi të bëjmë me një ndryshim në
legjislacionin brenda periudhës së kontrollit mbi të cilën është bazuar Vendimi nr.149, date
27.04.2015,gjykata do ta shtrije hetimin e saj gjyqësor fillimisht duke j’u referuar dy
periudhave veç e veç, pra para datës 01.04.2015 dhe pas datës 01.04.2015. Bazuar në
përcaktimet e Ligjit nr.61/2012 që kanë qenë në fuqi deri më datë 01.04.2014Transoilgroup
Sh.A. ka qenë përfituese e lehtësirave fiskale,e parashikuar në nenin 10, pika 3, germa “dh”
e Ligjit nr.61/2012 ka akorduar në atë kohë për kompanitë që zhvillonin operacione
hidrokarbure në fazën e zhvillimit në vendburimet e naftës. Në sasinë e përmendur në
procesverbalin e mbajtur nga grupi i kontrollit, në mënyrë të pa argumentuar është përfshirë
edhe sasia prej 697,54 tone, sasi e cila është blerë gjatë muajve Shkurt-Mars 2014, për të
cilat është përfituar, sipas përcaktimeve ligjore, lehtësia fiskale mospagim akcize, fakt ky i
cili vërtetohet edhe nëpërmjet autorizimi i lëshuar nga AKBN në drejtim të Drejtorisë së
Përgjithshme të Doganave, autorizim i cili autorizon kompaninë Transoilgroup Sh.A. të blejë
me përjashtim akcize një sasi prej 700 tone hollues për nevoja të operacioneve hidrokarbure
në Vendburimin e Visokes ,ku nga ana e Drejtorit Ekzekutiv të AKBN- se z.Dael Dervishi
nëpërmjet shkresave me nr.132/1.Prot,datë 24.01.2014; nr.l32/3,datë
31.01.2014154/2.Prot,datë 18.03.2014 është cituar se kompania Trans Oil Group sh.a është
e përjashtuar nga detyrimet doganore dhe akciza. Nëpërmjet akteve shkresore të paraqitur në
dobi të këtij gjykimi ne Gjykate, dokumentacion i cili tregon përdorimin e holluesit në
vendburim, sasia prej 697,54 tonë është blerë brenda afateve të përcaktuara nga autorizimi i
AKBN, nr.132/1, Prot, date 24.01.2013. Si e tillë, kjo sasi duhej të përjashtohej automatikisht
nga objekti i kontrollit sikundër është bërë edhe me sasitë e blera dhe të përdorura para
datës 31.12.2013. Fakti që këto sasi janë përfshirë në objektin e kontrollit në një kohë kur
DPD ka qene vetë autorizuesja e përjashtimit të tyre nga pagesa e akcizës, tregon se Dega e
Doganore Fier,nëpërmjet përfshirjes së sasisë së sipërcituar në vlerësim për pagim akcize
dhe me pasojë edhe pagimi i një gjobe sa trefishi i këtij detyrimi e bën këtë akt
administrativ,si një akt i nxjerrë në kundërshtim flagrant me ligjin. Në lidhje me sasinë e

447
mbetur pas heqjes se sasive të përjashtuara me autorizimin për përjashtim akcize e cila është
përdorur në vendburim pas datës 1.04.2014, datë në të cilën hyri në fuqi ligji i ri
180/2013,sasi e cila në total kap shifrën 204.256 kg hollues, gjykata vlerëson. Produktet që
paguajnë akcize:"Mallrat e akcizës të këtij seksioni përfshijnë produktet energjetike të
përdorura si karburant për motorët dhe lendet djegëse.” Përsa i përket aktivitetit të palës
paditëse në lidhje me përdorimin e holluesit theksojmë se: kompania Transoilgroup Sh.A. ka
për aktivitet të punës se saj nxjerrjen e naftës nga vendburimi Visokë. Holluesin kjo kompani
e përdor për procese teknologjike të nxjerrjes së naftës nga shtresa, ose me hollësisht, duke
qenë se nafta në shtrese është me një densitet dhe viskozitet shumë të lartë, e klasifikuar në
kategorinë e naftave bituminoze, me qëllim bërjen e saj të lëngshëm dhe të lëvizshme,
kompania injekton hollues, solar, i cili nisur nga vete emri “hollues”, hollon naftën duke e
bërë atë të nxjerrshme; që do të thotë se holluesi që në përdorim ka për destinacion vetëm
injektimin në shtrese dhe asnjë destinacion tjetër. Për nevojat e saj për lende djegëse për
makinat, gjeneratorët, sondat apo kaldajat, kompania përdor Diesel 10 ppm me të cilin
furnizohemi në tregun e karburanteve duke e blere atë me çmimin e tregut i cili e ka të
paguar Akcizën. Për sa më sipër, duke u bazuar në Ligjin 61/2012, neni 51, holluesi që në
përdorim për injektim në pus apo në shtrese nuk përfshihet në mallrat që paguhet Akcize pasi
ai nuk përdoret për karburant për motorë dhe as si lende djegëse,por përdoret vetëm për një
destinacion të caktuar që është vetëm një produkt i cili përdoret vetëm në teknologjinë e
injektimit të puseve të naftës. Është e vërtetë se është shfuqizuar nenin 10. pika 3. shkronja
“dh” e ligjit me nr.. 61/2012, “Për akcizat në Republikën e Shqipërisë”,por kjo dispozite I
referohet rasteve të importimit të nënprodukteve të naftës dhe jo te importimit të holluesit I
cili përdoret nga pala paditëse vetëm për një arsye teknologjike dhe jo si lëndë me efekt
prodhimin e një fuqie energjetike për motora apo lëndë djegëse. Pra edhe në këtë drejtim,
pretendimi I palës së paditur se shoqëria "Transoil Group" sh.a ishte e detyruar të kryente
pagesën e akcizës për sasinë prej 901 796 kg, ndërkohë qe kjo sasi është nxjerre nga
magazina fiskale pa paguar detyrimet e akcizës është një interpretim I gabuar I ligjit dhe si I
tillë dhe akti I nxjerre në zbatim të shkeljes së kësaj dispozite ligjore është një akt absolutisht
I pavlefshëm në vështrim të nenit në kuptim të nenit 115/a në lidhje me nenin 116/c tc
K.Pr.Administrative,pasi ai akte administrativ I palës së paditur është në referim të një
dispozite ligjore qe nuk I përgjigjet rrethanave te situatës konkrete objekt vlershmi ,pra është
një akt absolutisht I pavlefshëm dhe për rrjedhoje nuk mundte të sjellë pasoja. Në lidhje me
pretendimin e palës paditëse në lidhje me konstatimin e pavlefshmërisë absolute të akti
administrativ me nr.150, date 27.04.2014 të Degës së Doganës Fier është një pretendim i pa
mbështetur në ligj,pasi nuk provohet se ndodhemi përpara ndonjë nga rastet e pavlefshmërisë
absolute në nxjerrjen e këtij akti,por ndodhemi përpara pretendimeve të rasteve për
pavlefshmëri relative”.
3. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1063 datë 09.05.2016
vendosi: “Ndryshimin e Vendimit nr.1120 Dt.23.07.2015 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Vlorë. Rrëzimin e kërkesëpadisë. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës
paditëse”.
Arsyetimi i gjykatës:” Gjykata e Apelit Administrativ, referuar shkakut dhe objektit të
padisë, konstaton që paditësi ‘‘Transoilgroup” sh.a ta ketë orientuar shqyrtimin gjyqësor në
funksion të provueshmërisë së pavlefshmërisë absolute të veprimeve të palës së paditur për
shkak mosrespektimi prej saj të procedurës së parashikuar në ligj, në kuptim te Nenit 116/c të
K.Pr.Administrative. Për sa më sipër, Gjykata e Apelit Administrativ vëren se pretendimet e
palës paditëse për pavlefshmëri absolute, do të duhej të kishin reference ligjore ato dispozita
konkrete të Ligjit (të posaçëm) nr.61/2012 ‘‘Për akcizat në Republikën e Shqipërisë”, i
ndryshuar. nëpërmjet te cilave ligjvënësi ka synuar të disiplinoje sjelljen e organeve te
administratës doganore, sa i takon fazës që i paraprin dhe pason disponimin prej saj të një

448
akti administrativ individual, që përmban detyrime. Sikurse parashtruam në pjesën
përshkruese të vendimit tonë, rezulton që aktet objekt gjykimi të jenë paraprire nga një
shumësi veprimesh konkrete administrative të palës së paditur që kane nisur me vënien në
dijeni të operatorit "Transoilgroup” sh.a lidhur me kontrollin që do te ushtrohej në
ambientet e aktivitetit të tij (në magazinën fiskale), kanë vijuar me kryerjen efektivisht të
kontrollit në prani të subjektit të kontrolluar (paditësit). Për tu pasuar me përpilimin në bazë
të fakteve të konstatuara, të akt konstatimeve dhe procesverbaleve respektive duke i dhënë
njëherësh mundësi subjektit të kontrolluar të shprehte kundërshtitë e tij në lidhje me
përmbajtjen e këtyre akte, të nënshkruara rregullisht prej tij. Gjykata e Apelit Administrativ
konstaton se pavlefshmërinë absolute të akteve objekt gjykimi, pala paditëse e lidh me faktin
e përfshirjes padrejtësisht nga pala e paditur, në përllogaritjen e detyrimeve të akcizës, edhe
të sasisë së lëndës djegëse që nuk u gjet në magazinën fiskale të paditësit, megjithë detyrimin
për aplikimin e lehtësirave fiskale në lidhje me këtë sasi (përjashtimit të pagimit të akcizës).
Gjykata e Apelit Administrativ vëren se pretendimet e palës paditëse dhe argumentet e
gjykatës së shkalles së parë që konfirmojnë ligjshmërinë e tyre, sa i takon Vendimit
nr.149/27.04.2015, nuk lidhen aspak me vënien ligjërisht në diskutim të ndonjë shkaku që
passjell pavlefshmërinë absolute të akteve administrative të disponuara nga Dega e Doganës
Fier. Gjykata e Apelit Administrativ, ndryshe nga gjykata e shkallës se parë vlerëson se
përfshirja nga pala e paditur në përllogaritjen e detyrimeve të akcizës edhe e sasisë së lëndës
djegëse që nuk u gjet në magazinën fiskale të paditësit, megjithë detyrimin për aplikimin
sipas tij të lehtësirave fiskale (përjashtimit të pagimit të akcizës), nuk përbën asesi shkak për
t'i vlerësuar absolutisht të pavlefshme Vendimet nr.149 Dt.27.04.2015 dhe nr.150
Dt.27.04.2015 të Degës së Doganës Fier, përsa kohë që mosaplikimin i lehtësirave fiskale
nuk përbën shkelje flagrante të ligjit, por thjesht reflekton mënyrë të gabuar interpretimi dhe
zbatimi nga autoritetet doganore të dispozitave të Ligjit nr.61/2012 “Për Akcizat në
Republikën e Shqipërisë'' i ndryshuar. Gjykata e Apelit Administrativ vërën se autoritetet
doganore rezulton të kenë vepruar në përputhje me kompetencat për kryerjen e kontrollit mbi
akcizën, në përfundim të të cilit kanë vlerësuar shmangien nga pala paditëse të detyrimit të
pagimit te saj, materializuar në akte administrative të nxjerra në përputhje me procedurën e
parashikuar në ligj. Rrjedhimisht. konstatimi i këtyre fakteve, konfirmon njëherësh
pabazueshmerine e çdo pretendimi të palës paditëse për disponim nga Dega e Doganës Fier
të dy akteve administrative në kundërshtim flagrant me ligjin, përsa kohe qe termi akte të
nxjerra në kundërshtim flagrant me ligjin" nënkupton/është sinonim i një akti administrativ të
disponuar në kushtet e ekzistencës së një ose me shume elementëve të parashikuar
shprehimisht në Nenin 116 të Kodit të Procedurave Administrative. Përfundimisht, Gjykata e
Apelit Administrativ vlerëson se te gjitha shkaqet që parashtron pala paditëse në
kërkesëpadinë e saj, lidhen në fakt me pavlefshmërinë relative të dy vendimeve të Degës së
Doganës Fier. I papërligjur vlerësohet edhe disponimi sa i takon pranimit të kërkimit për
rimbursim të shumës së paguar për efekt garancie datë 07.10.2014, përsa kohë që pagesa e
kryer nga paditësi në këtë datë, në favor të palës së paditur, nuk lidhet aspak me dy aktet
objekt gjykimi, përsa kohë i ka paraprire në kohë disponimit të tyre e për më tepër që në
lidhje me këtë kërkim as paditësi, as gjykata e shkallës së parë, nuk parashtrojnë argumente
në funksion të përligjjes së tij”.

449
II. LIGJI I ZBATUESHËM:

4. Nenet 115, 116 e vijues të Kodit të Procedurës Administrative. Nenet 15, 16, 17,
18, 21, 28,29 të Ligjit nr.49//2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”. Nenet 10/3, 57 te Ligjit
nr.61/2012 "Për akcizat në Republikën e Shqipërisë”

III. ARSYETIMI I KOLEGJIT ADMINISTRATIV DHE ZGJIDHJA E ÇËSHTJES:

5. Kundër vendimit nr.1063 datë 09.05.2016, të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë, ka ushtruar rekurs pala paditëse shoqëria “Transoil Group”sh.a , i cili ka kërkuar
prishjen e vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së shkallës së parë, duke parashtruar shkaqet e përmendura në mënyrë të
përmbledhur në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
6. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë pasi u njoh me aktet e dosjes gjyqësore,
vendimet e gjykatave, shkaqet e parashtruara në rekurs vlerëson se vendimi i gjykatës së
shkallës së parë është marrë në zbatim të drejtë të ligjit material dhe procedural dhe si i tillë
duhet të prishet vednimi I gjykatës së apelit dhe të lihet në fuqi vendimi i gjykatës së shkallës
së parë.
7. Konkretisht, shkaku për të cilin paditësi i është drejtuar gjykatës kishte të bënte me
konstatimin e pavlefshmërisë absolute të akteve administrative për shkak të tejkalimit të
kompetencave që i ka dhënë ligji, organit administrativ dhe nxjerrjes së një akti administrativ
në kundërshtim flagrant me ligjin dhe rrethanat e faktit.
8. Sipas gjykatës së shkallës së parë, organi administrativ ka shkelur në mënyrë
flagrante ligjin pasi në kundërshtim me parashikimet ligjore e ka ngarkuar palën paditëse
me detyrim Akcize, për një produkt që ligji e perjasjton nga detyrimi për akcizë dhe
gjithashtu për pjesën tjetër të kërkimit ku ky produkt përdoret për qëllim të veprimtarisë së
palës paditëse dhe jo psi lëndë djegëse energjitike.
9. Sipas gjykatës së apelit, pavarësisht se organi administrativ e ka interpretuar
gabim ligjin, nuk jemi përpara shkaqeve për pavlefshmërinë absolute të aktiti administrativ
por përpara shkaqeve të pavlefshmërisë relative dhe padia duhet rrëzuar.

10. Kolegji Administrariv nisur nga shkaqet e kërkimit të palës paditëse dhe akteve të
ndodhur në dosjen gjyqësore, vlerëson se referuar të drejtës sonë administrative një akt
administrativ është absolutisht i pavlefshëm në ato raste kur shkelja e ligjit është kaq
thelbësore saqë akti nuk mund të ketë fuqinë juridike të një akti të vlefshëm dhe që
objektivisht konsiderohet sikur nuk ka ekzistuar në asnjë çast. Një akt administrativ
absolutisht i pavlefshëm, që në momentin e nxjerrjes së tij nuk krijon dhe nuk mund të
krijojë asnjë pasojë juridike, për të cilin ai është nxjerrë. Prandaj kur gjykata gjatë shqyrtimit
të një çështjeje konstaton se një akt administrativ është absolutisht i pavlefshëm, ajo nuk shpall
deklarimin e pavlefshmërisë, por përqëndrohet vetëm në konstatimin e pavlefshmërisë dhe duke
u nisur nga kjo zgjidh konfliktin dhe pasojat juridike të palëve rreth marrëdhënies përkatëse.
11. Një nga rastet e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ është dhe ai i
parashikuar në nenin 116/b të K.Pr.Administrative, ku shprehimisht thuhet: “...b). kur akti
është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të kompetencave të tij ligjore;”.
12. Kolegji vlerëson se me të drejtë gjykata e shkallës së parë i ka ndarë dy periudhat
për të cilat pretendohet pavlefshmëria absolute e aktit administrativ, pra për sasitë e holluesit
për të cilat ekzsiton autorizimi për përjashtim nga akciza sipas parashikimeve ligjore dhe për
sasitë e holluesit të përdorura nga shoqëria pas ndryshimeve ligjore.

450
 13. Drejtë ka arsyetuar Gjykata e Shkallës së Parë se jemi përpara pavlefshmërisë
absolute të aktit administrativ për sasinë holluesit të përdorur përpara shfuqizimit të
dispozitës që përjashtone pagimin e akcizës për këtë produkt nga pala paditëse. Përsa kohë
ligji e përjashtonte shoqërinë paditëse nga pagimi i akcizës atëherë me aktin administrativ
pala e paditur Dega e Doganës Fier ka vepruar në tejkalim të kompetencave, pasi ka vepruar
duke nxjerrë një detyrim që nuk kishte kompetencë të nxirrte duke vepruar tej kompetencave
dhe në kundërshtim flagrant me parashikimet e ligjit për subjektet dhe mallrat që i
nënshtrohen detyrimit të akcizës.
14. Përsa i përket sasisë së holluesit që është perdorur nga pala paditëse pas
ndryshimeve ligjore, Kolegji vëren se drejtë ka vlerësuar gjykata e shkallës së parë pasi në
këtë rast edhe sipas parashikimeve të ligjit të ri akciza paguhet vetëm për produktet
energjetike të përdorura si karburant për motorët dhe lendet djegëse, ndërsa holluesi që
përdor pala paditëse nuk përdoret si karburant për lëndët djegëse dhe për motorë, por
përdoret në procesin e nxjerrjes së naftës, duke u injektuar në nëntokë.
15. Duke i parë në tërësi dispozitat e ligjit “Për akcizën” del qartë se qëllimi i
ligjvënësit, lidhur me mallrat që i nënshtrohen akcizës është që të aplikohet vetëm ndaj atyre
mallrave që janë të përcaktuar nga vetë ligji si mallra për të cilat lind detyrimi i pagesës së
akcizës. Analiza e sipërtrajtuar duhet të interpretohet në harmoni më të gjithë dispozitat e
tjera të këtij ligjit, dhe jo në mënyrë të shkëputur nga to sikurse pretendohet nga pala e
paditur thjesht duke u nisur nga fakti se një fakt i tillë, pra përjashtimi nuk parashikohet nga
neni përkatës i ligjit për akcizat.
16. Duke u rikthyer në çështjen objekt gjykimi, ashtu sikurse është pranuar nga
gjykata e shkallës së parë gjenden referime mbi faktin se malli (lënda djegëse) është përdorur
për përpunimin e naftës, pasi këto mallra (hollues) përdoren për nxjerrjen e naftës sipas një
procesi të miratuar nga organet shtetërore.
17. Në këtë situatë, sipas dispozitave të ligjit për akcizat të sipërcituara, pala paditëse
shoqëria Transoil sh.a nuk mund të ngarkohet me detyrimin për pagesën e akcizës për këto
mallra, pasi këto mallra nuk përbëjnë produkte energjitike që përdoren si lëndë djegëse për
motorra dhe që të rëndojë detyrimi për pagimin e akcizës. Në kushtet kur mbi palën paditëse
nuk rezultoi të rëndojë detyrimi për pagimin e akcizës për produktet e përdorura për nxjerrjen
dhe prodhimin e naftës, me të drejtë kërkimi i pretenduar prej paditësit është gjendur i drejtë
nga gjykata e shkallës së parë.
18. Si rrjedhojë, pala e paditur është e detyruar të rimbursojë shumën e paguar për
efekt garancie dhe shuarjen e detyrimeve kundrejt paditësit që janë produkt i këtij akti
administrativ, sipas përfundimeve që ka arritur gjykata e shkallës së parë.
19. Nisur nga sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se
vendimi nr.1063 datë 09.05.2016, i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë duhet prishur
dhe duhet lënë në fuqi vendimi nr.1120 Dt.23.07.2015 të Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Vlorë.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63, të Ligjit nr.49,
datë 03.05.2012 të “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”.

451
 VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1063 datë 09.05.2016, të Gjykatës Administrative të Apelit dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.1120 datë 23.07.2015 të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Vlorë.

Tiranë, më 12.07.2017

452
 MENDIMI I PAKICËS

Si gjyqtare në pakicë kam qëndrimin se Kolegji Administrativ nuk duhet të kishte

vendosur prishjen e vendimit nr.1063 datë 09.05.2016, të Gjykatës Administrative të Apelit
dhe lënien në fuqi të vendimit nr.1120 datë 23.07.2015 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Vlorë, përsa i përket kërkimit të padisë për konstatimin e pavlefshmërisë
absolute të aktit administrativ për sasinë e holluesit të përdorur nga pala paditëse shoqëria
“Transoil Group”sh.p.k pas ndryshimeve ligjore, pra për sasinë e përdorur pas datës
01.04.2014, duhet të lihej në fuqi, pasi nuk jemi përpara kushteve të pavlefshmërisë absolute
të aktit administrativ por përpara pavlefshmërisë relative të aktit administrativ.
Nga vendimet e gjykatës së shkallës së parë dhe të gjykatës së apelit, rezulton e
pranuar e vërtetuar që shoqëria “Transoil Group”sh.p.k, me anë të padisë, ka kërkuar në
gjykatë, Pavlefshmëri absolute e aktit administrativ, vendim nr.149 Dt. 27.04.2015 të Degës
së Doganës Fier si dhe ankimin të gjitha detyrimeve debitore të lindura me Njoftimin
Vendim nr.944/2 Prot. Dt. 27.04.2015.
Gjykata e shkallës së parë e ka pranuar padinë, për konstatimin si absolutisht të
pavlefshëm të aktit administrativ vendimi nr.149 Dt. 27.04.2015 të Degës së Doganës Fier si
dhe ankimin të gjitha detyrimeve debitore të lindura me Njoftimin Vendim nr.944/2 Prot. Dt.
27.04.2015, duke i ndarë me të drejtë dy periudhat për të cilat pretendohet pavlefshmëria
absolute e aktit administrativ, pra për sasitë e holluesit për të cilat ekziston autorizimi për
përjashtim nga akciza sipas parashikimeve ligjore dhe për sasitë e holluesit të përdorura nga
shoqëria pas ndryshimeve ligjore.
E vënë në lëvizje mbi ankimin e palës së paditur, Gjykata Administrative e Apelit
Tiranë ka vendosur ndryshimin e vendimit dhe rrëzimin e padisë.
Pas shqyrtimit të shkaqeve të paraqitura në rekursin e palës paditëse, shumica e
Kolegjit Administrativ, ka ardhur në përfundimin se jemi përpara pavlefshmërisë absolute të
aktit administrativ për sasinë e holluesit të përdorur përpara shfuqizimit të dispozitës që
përjashtonte pagimin e akcizës për këtë produkt nga pala paditëse. Përsa kohë ligji e
përjashtonte shoqërinë paditëse nga pagimi i akcizës atëherë me aktin administrativ pala e
paditur Dega e Doganës Fier ka vepruar në tejkalim të kompetencave, pasi ka vepruar duke
nxjerrë një detyrim që nuk kishte kompetencë të nxirrte duke vepruar tej kompetencave dhe
në kundërshtim flagrant me parashikimet e ligjit për subjektet dhe mallrat që i nënshtrohen
detyrimit të akcizës.
Në lidhje me këtë pjesë të kërkimit të padisë, vlerësoj që me të drejtë Kolegji
Administrativ ka disponuar për pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ, si një akt i
nxjerrë nga organi administrativ në kapërcim të kompetencave ligjore.
Nga ana tjetër, shumica e Kolegjit Administrativ, ka ardhur në përfundimin se edhe
përsa i përket sasisë së holluesit që është përdorur nga pala paditëse pas ndryshimeve ligjore,
sipas parashikimeve të ligjit të ri akciza paguhet vetëm për produktet energjetike të përdorura
si karburant për motorët dhe lendet djegëse, ndërsa holluesi që përdor pala paditëse nuk
përdoret si karburant për lëndët djegëse dhe për motorë, por përdoret në procesin e nxjerrjes
së naftës, duke u injektuar në nëntokë dhe jemi në kushtet e pavlefshmërisë absolute të
akteve administrative, duke prishur vendimin e gjykatës së apelit që kishte rrëzuar padinë dhe
lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë, e cila kishte konstatuar pavlefshmërinë
absolute edhe për këtë pjesë të kërkimit të padisë.
Si gjyqtare në pakicë, në ndryshim nga shumica, për këtë pjesë të kërkimit të padisë,
pra për sasinë e holluesit të përdorur pas ndryshimeve ligjore, kam qëndrimin se, duhej të
lihej në fuqi vendimi i gjykatës së apelit i cili e kishte rrëzuar padinë, pasi nuk jemi përpara

453
pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ por përpara shkaqeve të pavlefshmërisë relative
të aktit administrativ.
Nga ana tjetër, përderisa pala paditëse i është drejtuar gjykatës me një kërkesëpadi me
objekt konstatimin e pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ, atëherë referuar objektit
dhe shkakut të padisë dhe pretendimeve të paditësit, gjykata është e detyruar të marrë në
shqyrtim e të verifikojë nëse akti administrativ është ose jo absolutisht i pavlefshëm dhe nuk
mund të refuzojë shqyrtimin e çështjes me arsyetimin se çështja nuk është shqyrtuar në
themel nga organi administrativ dhe se pala paditëse nuk ka respektuar kërkesat e ligjit dhe
rrjedhimisht ai legjitimohet të verë në lëvizje gjykatën për të kërkuar pavlefshmërinë absolute
të aktit administrativ.
Por gjithashtu gjatë gjykimit të çështjes, gjykata duhet të fokusohet vetëm në shkaqet
e ngritura në padi për pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ, dhe nëse në përfundim
të gjykimit vlerëson se nuk ekzistojnë shkaqet për pavlefshmërinë absolute të aktit
administrativ, atëherë duhet të vendosë rrëzimin e padisë, pasi rrjedhimisht pala që vë në
lëvizje gjykatën duhej të kishte ezauruar rrugën administrative të ankimit duke parapaguar
detyrimin doganor.
Nisur nga ky interpretim korrekt i ligjit të zbatueshëm, si gjyqtare në pakicë, kam
qëndrimin se vendimi i gjykatës së apelit e ka zgjidhur drejtë çështjen për këtë pjesë pasi nuk
jemi përpara shkaqeve të pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ por përpara shkaqeve
të pavlefshmërisë relative, shqyrtimi i të cilave është i lidhur me ezaurimin e rrugës
administrative të ankimit. Rrjedhimisht, kam qëndrim të ndryshëm nga shumica e Kolegjit
Administrativ që ka disponuar prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë për këtë pjesë të kërkimit të padisë.

GJYQTARE

Arjana Fullani

454
Nr. 31003-01537-00-2016 i Regj. Themeltar
Nr. 00 - 2017 - 1563 i Vendimit (771)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtar
Andi Çeliku Anëtar

në dhomë këshillimi të datës 12.07.2017 mori në shqyrtim çështjen, që u përket:

PADITËS: RENCI SH.P.K;

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE

DEGA BERAT;
DREJTORIA E APELIMIT TATIMOR PRANË
DREJTORISË SË PËRGJITHSHME TË TATIMEVE;

OBJEKTI:
Konstatimin absolutisht te pavlefshëm te aktit administrativ :
Njoftim vlerësimi për detyrimet Tatimore nr. 4340 prot. dt. 19.12.2013 te D.R.T. Berat .
Vendim i drejtorisë se Apelimit Tatimor nr. 1109/1 prot dt. 29.01.2013
për lënien ne fuqi te njoftim vlerësimeve për njoftim vlerësimin
për detyrimet Tatimore te D.R.T Berat nr. 4340 prot dt. 19.12.2013.
Marrjen e masës se sigurimit te padisë atë te pezullimit te ekzekutimit te
detyrimit ne baze te njoftim vlerësimit për detyrimet tatimore te
Drejtorisë Rajonale tatimore dhe të Drejtorisë së Apelimit tatimor Tiranë
deri në përfundim të procesit gjyqësor.

Baza Ligjore: Nenet31, 32/a, 36, 41, 43/2, 153, 154, 202/a, 203, 205, 324, 328, 329, 331,
K.Pr.Civile, nenet 115, 116, 117, 118 e vijues K.Pr.Administrative ligji 9920 e vijues, neni
106, 107 e vijues i këtij ligji i ndryshuar.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr. 728 datë 19.06.2013 vendosi:

” Pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë.

Konstatimin e pavlefshmërisë së pjesshme të aktit administrativ njoftim
vlerësimi për detyrimit tatimor me nr. 4340 datë 19.12.2013 të drejtorisë
Rajonale Tatimore Dega Berat si dhe vendimit të Drejtorisë së Apelimit
tatimor me nr. 1109/prot datë 29.01.2013.
Detyrimin e palës paditëse “Renci”sh.p.k të paguajë pranë palës së paditur
vlerën 174217 lekë. Drejtoria Rajonale tatimore Dega berat të bëjë ndryshimet
në çdo rast duke bërë sistemimin e tepricave dhe t'i pasqyrojë efektet e
ndryshimeve të detyrimeve tatimore në llogaritë e subjektit”.

455
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr. 1299 datë 10.07.2014 vendosi:

“Moskompetencën lëndore të Gjykatës së Apelit Vlorë për shqyrtimin e

çështjes civile me nr. 2461 regj datë 30.07.2013. Dërgimin e akteve Gjykatës
së Apelit Administrativ Tiranë”.

Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr. 2144 datë 07.07.2016 vendosi:

“Ndryshimin e vendimit nr. 728 datë 19.06.2013 të Gjykatës së rrethit

Gjyqësor berat dhe rrëzimin e padisë. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës
paditëse”.

Kundër vendimit nr. 2144 datë 07.07.2016 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, ka
ushtruar rekurs, pala paditëse shoqëria “Renci” sh.p.k i cili kërkon prishjen e vendimit të
gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë duke
parashtruar shkaqet e mëposhtme:

Paditësi përjashtohet nga pagimi i TVSH-së sepse është nënkontraktor i shoqërive

Bankers Petrolium dhe shoqërisë Sherwood.
Akti i ekspertimit ka përcaktuar se shoqëria ka një dokumentacion tatimor të rregullt dhe
për rastet e përjashtimit të TVSh-së kemi paraqitur autorizimin e AKBN.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Arjana Fullani, si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi;

VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse Renci
Sh.p.k ushtron aktivitetit e saj në fushën e karburanteve.
2. Nga ana e DRT Berat është nxjerrë njoftim vlerësimi për detyrimet tatimore ndaj
palës paditëse në vlerën 14.374.647, si detyrim për tatim fitimin dhe TVSH.

. Duke mos qenë dakord me vendimin e DRT Berat pala paditëse ka ushtruar ankim
pranë DAT Tiranë e cila ka refuzuar ankimin për shkak se nuk është parapaguar detyrimi
tatimor.
4. Ndodhur në këto kushte pala paditëse Renci sh.p.k i është drejtuar gjykatës me
padinë objekt gjykimi.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr. 728 datë 19.06.2013
vendosi:” Pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë. Konstatimin e pavlefshmërisë së pjesshme
të aktit administrativ njoftim vlerësimi për detyrimit tatimor me nr. 4340 datë 19.12.2013 të
drejtorisë Rajonale Tatimore Dega Berat si dhe vendimit të Drejtorisë së Apelimit tatimor me
nr. 1109/prot datë 29.01.2013. Detyrimin e palës paditëse “Renci”sh.p.k të paguajë pranë
palës së paditur vlerën 174217 lekë. Drejtoria Rajonale tatimore Dega berat të bëjë
ndryshimet në çdo rast duke bërë sistemimin e tepricave dh ti pasqyrojë efektet e ndryshimeve
të detyrimeve tatimore në llogaritë e subjektit”.

456
 5.1 Arsyetimi i Gjykatës: “ në total detyrimet për subjektin Renci sh.p.k sipas aktit të
ekspertimit janë ato të përcaktuara në aktin e ekspertimit nga eksperti i caktuar nga gjykata
dhe në bazë të këtyre përfundimeve DRT berat duhet të bëjë sistemimin e tepricave”.
6. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr. 1299 datë 10.07.2014 vendosi:
“Moskompetencën lëndore të Gjykatës së Apelit Vlorë për shqyrtimin e çështjes civile me nr.
2461 regj datë 30.07.2013. Dërgimin e akteve Gjykatës së Apelit Administrativ Tiranë”.
7. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr. 2144 datë 07.07.2016
vendosi: “Ndryshimin e vendimit nr. 728 datë 19.06.2013 të Gjykatës së rrethit Gjyqësor
berat dhe rrëzimin e padisë. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës paditëse”.
7.1 Arsyetimi i gjykatës: “ Gjykata e apelit arrin në konkluzionin se akti i palës
së paditur DRT Berat, njoftim vlerësimi tatimor, nuk është një akt absolutisht i
pavlefshëm duke qenë se ai është nxjerrë nga një organ kompetent në përputhje me
formën dhe procedurën e përcaktuar në ligj”.
8. Kundër vendimit nr. 2144 datë 07.07.2016 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë, ka ushtruar rekurs, pala paditëse shoqëria “Renci” sh.p.k i cili kërkon prishjen e
vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë,
duke parashtruar shkaqet në pjesën hyrëse të vendimit.

LIGJI I ZBATUESHËM

9. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar;

9.1. Neni 490 i K.Pr.Civile: “Pala mund të heq dorë nga rekursi derisa nuk është
filluar relatimi në seancë gjyqësore. Heqja dorë bëhet me shkrim, e nënshkruar nga vetë pala
apo avokati i saj, i pajisur me prokurë për këtë qëllim.
Akti i heqjes dorë u njoftohet palëve që janë paraqitur ose u komunikohet avokatëve
të palëve.
Kur hiqet dorë nga rekursi dhe në gjykim kanë marrë pjesë të gjitha palët ose
përfaqësuesit e tyre, nuk ka vend për shpallje të veçantë të vendimit të pushimit të gjykimit”.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON:

10. Se ndodhemi përpara kushteve ligjore kur duhet të vendoset pushimi i gjykimit të
çështjes në Gjykatën e Lartë.
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se pranë Gjykatës së Lartë
është depozituar me shkrim kërkesa për heqje dorë nga rekursi datë 08.06.2017 nga pala
rekursuese, shoqëria “Renci” sh.p.k, ka deklaruar heqjen dorë nga rekursi kundër vendimit
nr. 2144 datë 07.07.2016 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
12. Kolegji Administrativ pasi shqyrtoi aktet e mësipërme të heqjes dorë nga rekursi i
vlerësoi ato në pajtim me kërkesat e nenit 490 të Kodit të Procedurës Civile. Sipas kësaj
dispozite, pala mund të heqë dorë nga rekursi derisa nuk është filluar relatimi i çështjes në
seancë gjyqësore. Heqja dorë bëhet me shkrim, e nënshkruar nga vetë pala që ka ushtruar
rekursin ose nga avokati i saj, i pajisur me prokurë për këtë qëllim.
13. Në këto kushte ky Kolegj vlerëson se në kuptim të dispozitave të sipërcituara,
duhet të vendoset pushimi i gjykimit të çështjes administrative nr. 31003-01537-2016 në këtë
gjykatë.

457
 PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrative i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenet 490 dhe 491 të Kodit
të Procedurës Civile.

VENDOSI
Pushimin e gjykimit të çështjes nr. 31003-01537-2016 në Gjykatën e Lartë.

Tiranë, më 12.07.2017

458
Nr. 31003-00027-00 - 2016 i Regj. Themeltar
Nr. 00 - 2017 - 2736 i Vendimit ( 772 )

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:

Xhezair Zaganjori Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Andi Çeliku Anëtar
Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare

Mori në shqyrtim në seancë gjyqësore të datës 18.07.2017, çështjen që i përket:

PADITËS : SHOQËRIA TREGTARE

“QENDRA TREGTARE DHE E ZHVILLIMIT
KULTUROR” SH.P.K;

I PADITUR: ZVRPP TIRANË; ZQRPP TIRANË;

PERSON I TRETË: MINISTRIA E EKONOMISË TREGTISË

ZHVILLIMIT DHE SIPËRMARRJES;

OBJEKTI I PADISË:
Konstatimin si një akt absolutisht të pavlefshëm i Urdhrit të Regjistruesit të Zyrës Vendore të
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë. me nr. 2046. datë 04.06.2013 dhe »zgjidhjen
e pasojave të pavlefshmërisë duke detyruar ZVRPP Tiranë për fshirjen e "trualli në këtë
shoqëri është vendosur si kapital i shtetit në përdorim, shënim “ky i vendosur në seksionin
Kartela e Pasurisë. Rubrika Përshkrim i veçantë për pronën e regjistruar në regjistrin e
pasurisë së paluajtshme Zona Kadastrale nr. 8150: Pasuria nr. 1/441. volume 41, faqe 188.
Lloji i pasurisë truall. sipërfaqe 2700 m2. Pasuria me nr. 1/4 - N3. volume 41. faqe 149, lloji
i pasurisë njësi. sipërfaqe 2130 m2- Pasuria 1/4 -Bl. volumi 41. faqe 190. lloji i pasurisë
bodrum . sipërfaqe 800m2. Pasuria nr. 1/4 - B2. volume 41, faqe 191. lloji i pasurisë bodrum,
sipërfaqe 230m2. Pasuria nr. 1/4 - N2, volume 41. faqe 193, lloji i pasurisë /njësi. sipërfaqe
138. Pasuria me nr. 1/4 — Nl, volumi 41. faqe 192. Lloji i pasurisë njësi, sipërfaqe 1225m2.
Baza Ligjore: Ligji nr. 49/2012 date 03.05.2012 “Për Organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative". Neni 32 e vijues
i K.Pr.Civile. Neni 9, 10. 12, 13, 14, 18. neni 105 e vijues. neni 116 e vijues i
K.Pr.Administrative. Ligji 33/2012 “Për Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme”. neni
92,193 e vijues i K.Civil. Ligji 7512 date 10.08.1991 “ Për Sanksionimin dhe mbrojtjen e
pronës private*4. Ligji 7594 date 04.08.1992 ”Për Mbrojtjen e Investimeve të Huaja". Ligji
nr. 9901 date 10.04.1998 “Për Tregtarët e Shoqëritë Tregtare” , neni 3. 6. 10. 12, 14, 68 e
vijues. neni 81, neni 82 e vijues, neni 213. Neni 11, 41 e 42 i Kushtetutës së Republikës së
Shqipërisë. Neni .6 i Konventës Evropiane të të Drejtave të Njeriut.

459
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr. 1555 datë
24.03.2015 ka vendosur :

“ Rrëzimin e kërkesëpadisë si të pambështetur në prova dhe në ligj.

Shpenzimet gjyqësore të provuara ti të parapaguara i ngarkohen të total palës
paditëse”.

Gjykata Administrative e Apelit Tiranë me vendimin nr. 1597 (214) datë 02.07.2015 ka
vendosur:

“Lënien në fuqi të vendimit nr. 1555 datë 24.03.2015 të Gjykatës

Administrative të Shkallës së Parë Tiranë. Shpenzime gjyqësore nuk ka”.

Kundër vendimit nr. 1597 (214) datë 02.07.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë,
ka ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, pala paditëse Shoqëria Tregtare “Qendra Tregtare dhe
e Zhvillimit Kulturor” sh.p.k i cili kërkon ndryshimin e vendimeve dhe pranimin e padisë,
duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:

Gjykata ka gabuar në zbatimin e ligjit kur ka çmuar se ZVRPP Tiranë ka vepruar në bazë
të nenit 63 të ligjit nr. 33/2012 ku përcaktohet se regjistruesi korrigjon gabimet
materiale në certifikatën dhe/ose kartelën e pasurisë së paluajtshme me
kërkesë të pronarit, duke mos tejkaluar kështu kompetencat e dhëna nga ligji këtij
organi administrativ.
Urdhri 2046 i regjistruesit të ZVRPP Tiranë është nxjerrë në bazë të shkresës nr. prot.
4645, datë 17.05.2013 (më poshtë “Shkresa e METE”) e Ministrisë së Ekonomisë,
Tregtisë dhe Energjetikës, (më poshtë “METE) (provuar ky fakt me shkresën nr. prot.
13343, datë 05.06.2013 të ZVRPP) me anë të cilës kërkohet, citojmë, “marrja e
masave për çregjistrimin e truallit në pronësi të Shoqërisë “Qendra Tregtare e
Zhvillimit Kulturor Sh.p.k. dhe kryerjen e veprimeve përkatëse në regjistër, për arsye
se, është konstatuar që regjistrimi i truallit në pronësi të kësaj Shoqërie është bërë në
kundërshtim me kuadrin ligjor, pasi trualli në këtë shoqëri është vendosur si kapital i
shtetit me vlerë qiraje
a ka qoftë një dispozitë të vetme në ligjin material për regjistrimin e pasurive të
paluajtshme, që të parashikojë të drejtën e regjistruesit për lëshim urdhri e vendosjen
e shënimeve mbi pasuritë e paluajtshme të regjistruara rregullisht bazuar vetëm mbi
shkresën e një ortaku të subjektit juridik pronar të kësaj pasurie të paluajtshme?
Siç edhe e kemi shpjeguar në detaj gjatë procesit gjyqësor e nuk arrihet të kundërshtohet
apo arsyetohet në asnjë rresht as nga Gjykata e Apelit, kjo ndërhyrje në statusin
juridik të një pasurie të paluajtshme nga ZVRPP NUK parashikohet në asnjërin prej
neneve të Ligjit material nr. 33/2012 “Për Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme”
(“Ligji 33/2012”) duke rezultuar pa asnjë ekuivok në një veprim në i) kapërcim të
tagrave ligjore te akorduara me ligj organit administrativ të paditur duke përbërë
shkak për pavlefshmëri absolute të tij.
Gjykata ka gabuar në zbatimin e ligjit kur ka pranuar arsyetimin e ZVRPP Tiranë sipas të
cilit kjo e fundit ka bërë gabim në regjistrim duke proceduar me një korrigjim në
kuptim të nenit 63 të Ligjit 33/2012. E në fakt, ky është edhe argumenti i vetëm që
Gjykata përmend në Vendimin e saj 1597 si shkak të ligjshëm për ndërhyrjen e pa iu
referuar në asnjë rast pretendimeve të detajuara të Paditësit rekursues për këtë qëllim.
Porse, në rastin objekt gjykimi nuk ndodhemi: as përpara një kërkesë për korrigjim:
pasi ortaku METE ka kërkuar shprehimisht, citojmë, “marrja e masave për

460
 çregjistrimin e truallit në pronësi të Shoqërisë “Qendra Tregtare e Zhvillimit Kulturor
Sh.p.k. dhe kryerjen e veprimeve përkatëse në regjistër, për arsye se, është konstatuar
që regjistrimi i truallit në pronësi të kësaj Shoqërie është bërë në kundërshtim me
kuadrin ligjor, pasi trualli në këtë shoqëri është vendosur si kapital i shtetit me vlerë
qiraje.
Nuk jemi përpara kërkesës së pronarit të pasurisë së paluajtshme: Pronari i vetëm i
pasurive të paluajtshme objekt shënimi siç konfirmohet nga certifikatat e pasurisë së
paluajtshme dhe vetë Shkresa e METE, është person juridik QTZHK Sh.p.k. i cili nuk
ka paraqiture asnjë kërkesë pranë ZVRPP në kuptim të nenit 63 të Ligjit 33/2012. Në
të kundërt rezulton se, ndry shimi është kryer nga ZVRPP Tiranë, me anë të një
shkrese të Ministrit te METE, i cili aktualisht nuk është as pronar, as përfaqësues i
pronarit të Pasurisë për të cilin është bërë shënimi nga 'në pronësi. në përdorim”.
METE është përfaqësuese e ortakut shtet në kapitalin c QTZHK. Është QTZHK që e
ka fituar këtë Pasuri (truallin) me anë të një mënyre të ligjshme fitimi pronësie e është
regjistruar si pronare e këtyre pasurive pranë ZVRPP Tiranë qysh në vitin 1995 (në
dosje certifikatat/kartelat e pronësisë) dhe ka ushtruar të drejtat e pronarit, në mënyrë
të pandërprerë, prej më shumë se 20 vjetësh.
Nuk jemi as përpara një kërkese që nuk prek interesat e një pronari tjetër": pasi në
mënyrë të qartë shënimi i vendosur me Urdhrin 2046 shkel interesat e një pronari
tjetër të pasurive U5 paluajtshme QTZHK që mban dokumentin e vetëm të njohur nga
legjislacioni shqiptar për vërtetimin e titullit të pronësisë apo certifikatat e pronësisë
të lëshuara në vijim të regjistrimit fillestar po nga ZVRPP Tiranë.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin përkatës, përfaqësuesen e palës paditëse shoqëria Tregtare

“Qendra Tregtare dhe e Zhvillimit Kulturor” sh.p.k, Av. Enkeleda Muça, e cila kërkoi
ndryshimin e vendimeve dhe pranimin e padisë, përfaqësuesen e Avokaturës së Shtetit Av.
Lorana Kasapi e cila kërkoi lënien në fuqi të vendimit, si dhe diskutoi çështjen në tërësi,

RRETHANAT E ÇËSHTJES

1. Nga aktet e ndodhura në dosjen gjyqësore rezulton se pala paditëse Qendra

Kombëtare e Zhvillimit Kulturor (QTZHK) sh.p.k. është një shoqëri e së drejtës shqiptare e
themeluar si shoqëri e përbashkët me kapital shtetëror dhe privat dhe e regjistruar me
vendimin e Gjykatës të Rrethit Tiranë nr. 6730. date 15.09.1993.
2. Në statutin e themelimit të palës paditëse, në nenin 9, përcaktohet shprehimisht se
“kapitali i shoqërisë së përbashkët do të përbehet nga 291.500.000 leke. Pala shqiptare do të
marrë në kapitalin shoqëror të themelimit në masë 45 %.
3. Ministria e Ekonomisë Tregtisë dhe Energjetikës ( METE) personi i tretë i thirrur
në gjykim (sot MZHETS), me shkresën nr. 4645, date 17.05.2013 drejtuar ZVRPP Tiranë, i
ka kërkuar “Marrjen e masave për çregjistrimin e truallit në pronësi të Shoqërisë “Qendra
Tregtare e Zhvillimit Kulturor” sh.p.k. dhe kryerjen e veprimeve përkatëse në regjistër, me
argumentin se: “është konstatuar që regjistrimi i truallit në pronësi të kësaj Shoqërie është
bërë në kundërshtim me kuadrin ligjor, pasi trualli në këtë shoqëri është vendosur si kapital i
shtetit, me vlerë qiraje”.
4. Bazuar në shkresën e sipërcituar, regjistruesi i ZVRPP Tiranë me urdhrin nr. 2046,
datë 04.06.2013 për truallin në pronësi të QTZHK është bërë shënimi se “trualli në këtë

461
shoqëri është vendosur si kapital i shtetit në përdorim”. Ky urdhër i është njoftuar palës
paditëse nga ZVRPP Tiranë me shkresën me nr. 15432, datë 05.06.2013.
5. Pala paditëse më datë 11.06.2013 ka paraqitur ankim pranë palës së paditur Zyrës
Qendrore Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, duke kërkuar pavlefshmërinë absolute të
Urdhrit 2046 04/06/2013 të Regjistruesit të ZVRPP, Tiranë.
6. Më datë 03.07.2013 ZQRPP ka urdhëruar ZVRPP Tiranë të marrë në rishqyrtim
dhe të rishikojë urdhrin me nr. 2046, date 04.06.2013 e të rivlerësojë dokumentacionin
justifikues për nxjerrjen e tij. ZQRPP ka udhëzuar ZVRPP Tiranë edhe për mënyrën e
veprimit në përmbushje të detyrimeve të mësipërme. Në vijim të këtij urdhri, ZVRPP Tiranë
i ka kërkuar palës paditëse dokumentacionin përkatës ligjor i cili është vënë në
■
■
■
■
■
■

dispozicion.
7. Në situatën që nga ana e palës së paditur ZVRPP, Tiranë, nuk
rezulton të jetë revokuar urdhri me nr. 2046, datë 04.06.2013, pavarësisht
kërkesave të njëpasnjëshme, pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.
8. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr. 1555 datë
24.03.2015 ka vendosur:“ Rrëzimin e kërkesëpadisë si të pambështetur në prova dhe në ligj.
Shpenzimet gjyqësore të provuara ti të parapaguara i ngarkohen të total palës paditëse”.
8.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Gjykata vëren se ZVRPP, Tiranë, ka vepruar në bazë të
nenit 63 të ligjit me nr. 33/2012 regjistrimin e pasurive te paluajtshme" ku është parashikuar
kompetenca ligjore si vijon: Regjistruesi korrigjon gabimet materiale në certifikatë dhe/ose
kartelën e pasurisë së paluajtshme. Me kërkesë të pronarit në rastet e mëposhtme: a) në
rastin e gabimeve ose mungesave që nuk prekin interesat e një pronari tjetër; b) kur pas një
rilevimi. del se një sipërfaqe e treguar në kartelë nuk është në përputhje me aktin e fitimit të
pronësisë. Në këtë rast, regjistruesi njollon më parë të gjithë personat e shënuar në regjistër.
të cilët janë të interesuar /ose që preken nga ky korrigjim i propozuar; me vërtetimin e
ndryshimit të emrit ose adresës së një pronari dhe me kërkesën me shkrim të pronarit.
regjistruesi regjistron ndryshimin në kartelë. Kur regjistruesi vëren se në certifikatë ka
gabime materiale. lëshon certifikatë të re. Pasi I janë depozituar certifikatat e mëparshme të
pronësisë. Urdhri i regjistruesit për korrigjimi e kartelës, në rastet e parashikuara në pikën i
të këtij neni, mund të rishikohet nga Kryeregjistruesi. Në bazë të fakteve të rezultuar prej
tërësisë së akteve shkresore rezulton se shoqërisë, pra palës paditëse i ka kaluar në
administrim dhe jo në pronësi trualli dhe çdo kapital i vendosur prej Shtetit si ortak në
themelimin e saj. duke e vendosur si kapital themeltar neni 9 i statutit) dhe prej palës së
paditur ZVRPP është regjistruar në pronësi trualli në regjistrimin fillestar. Ky gabim i është
bërë me dije palës së paditur ZVRPP Tiranë. me anë të shkresës zyrtare me nr. 4645 prot. të
personit të tretë MZHETS, që është përfaqësuesi i pronarit shtet në shoqërinë tregtare të
themeluar me kapital të përbashkët, në këto kushte nuk konstatohet të jetë vepruar prej
Regjistruesit të ZVRPP Tiranë në kundërshtim apo në tejkalim të kompetencave të dhëna me
ligj pasi nuk vlerësohet se janë cenuar njëkohësisht interesat e një pronari tjetër”.
9. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë me vendimin nr. 1597 (214) datë
02.07.2015 ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr. 1555 datë 24.03.2015 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë. Shpenzime gjyqësore nuk ka”.
9.1 Arsyetimi i gjykatës:” I njëjtë me atë të faktit”.
10. Kundër vendimit nr. 1597 (214) datë 02.07.2015 të Gjykatës Administrative të
Apelit Tiranë, ka ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, pala paditëse Shoqëria Tregtare
“Qendra Tregtare dhe e Zhvillimit Kulturor” sh.p.k i cili kërkon ndryshimin e vendimeve dhe
pranimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

LIGJI I ZBATUESHËM

462
 11. Dispozitat e ligjit nr. 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” në të cilat parashikohet:
11.1. Neni 1/2: Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit të
Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky ligj nuk parashikon ndryshe.
11.2 Neni 17/2: Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo bën një cilësim të saktë të
fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund
të propozojnë palët.
12. Dispozitat e Kodit të Procedurave Administrative;
13. Dispozitat e ligjit nr. 33/2012 “Për Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme”;

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON:

14. Se rekursi i paraqitur nga pala paditëse Shoqëria Tregtare “Qendra Tregtare dhe e
Zhvillimit Kulturor” sh.p.k; përmban shkaqe ligjore që motivojnë cenimin e vendimit nr.
1597 (214) datë 02.07.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë i cili ka lënë në fuqi
vendimin nr. 1555 datë 24.03.2015 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve,
të vendimeve të gjykatave të faktit, të shkaqeve të rekurseve, arrin në përfundimin se
vendimi nr. 1597 (214) datë 02.07.2015 i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë është
rrjedhojë e mosrespektimit dhe zbatimit të gabuar të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet
dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
16. Referuar objektit të padisë, përmbajtjes dhe shkakut të saj, evidentohet se pala
paditëse ka kërkuar konstatimin e pavlefshmërisë absolute të urdhrit nr. 2046, datë
04.06.2013 të palës së paditur ZVRPP Tiranë, si një akt i nxjerrë nga një organ administrativ
në kapërcim të kompetencave të tij ligjore, me argumentin se ndërhyrja në gjendjen juridike
të një pasurie të paluajtshme nuk parashikohet në asnjë nga dispozitat e ligjit nr. 33/2012
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.
17. Kolegji Administrativ, pa i hyre analizës së provave, evidenton se pala e paditur
ZVRPP Tiranë, bazuar në shkresën e METE (sot METZH), si një nga ortakët (pronar shtet) i
shoqërisë paditëse, ka ndryshuar regjistrimin e gjendjes juridike të pasurisë nga “truall në
pronësi” të shoqëri paditëse në “truall në përdorim” të saj. Gjykata Administrative e Shkallës
së Parë, pas shqyrtimit të çështjes ka arritur në përfundimin se akti i nxjerrë nga ZVRPP
Tiranë është brenda kompetencave ligjore dhe funksionale pasi ka për qëllim korrigjimin e
gabimit material të regjistrimit e kësaj pasurie.
18. Të njëjtën qëndrim ka mbajtur edhe Gjykata Administrative e Apelit duke
argumentuar se: “ZVRPP Tiranë në mënyrë të gabuar ka bërë regjistrimin e truallit në
pronësi të shoqërisë paditëse në momentin e kryerjes së regjistrimit fillestar. Ky gabim është
konstatuar nga përfaqësuesi i pronarit shtet në këtë shoqëri me kapital të përbashkët dhe i
është vënë në dukje palës së paditur. Pala e paditur nga ana e saj ka bërë shënimin “truall
në këtë shoqëri është vendosur si kapital i shtetit në përdorim”.
19. Kolegji Administrativ çmon se gjykata e faktit si pasoje e zhvillimit të një hetimi
jo të plotë dhe të gjithanshëm, ka bërë një cilësim të gabuar të mosmarrëveshjes objekt
gjykimi duke arritur në konkluzione jo të drejta për zgjidhjen e saj.
20. Gjatë shqyrtimit të çështjes evidentohet se gjykata e faktit, pa qenë objekt
gjykimi, kanë analizuar titullin e pronësisë të palës paditëse. Në fakt ajo që këto gjykata
duhet të merrnin në analizë dhe t’iu jepnin përgjigje janë: Cilat janë detyrat e zyrave të
regjistrimit të pasurive të paluajtshme që parashikohen sipas ligjit? A munden këto zyra të

463
korrigjojnë regjistrimin e një pasurie të paluajtshme duke ndryshuar gjendje juridike të një
regjistrimi që në thelb përben ndryshimin e pronësisë?
21. Për ti dhënë përgjigje sa më sipër, dhe me qëllim zgjidhjen e drejtë dhe
përfundimtare të kësaj çështje, Kolegji e gjen me vend të parashtrojë se ligji nr. 33/2012 “Për
regjistrimin e pasurive të paluajtshme” ka parashikuar kushtet dhe procedurat për regjistrimin
e pasurive të paluajtshme. Nga dispozitat e këtij ligjit, del qarte se detyrat e zyrave të
regjistrimit të pasurive të paluajtshme, janë kryesisht të karakterit kontrollues mbi elementët
e formës së akteve te fitimit të pronësisë të përcaktuar nga neni 193 i Kodi Civil, që paraqiten
për regjistrim pranë tyre, kjo për arsye se sistemi i regjistrimit te pasurisë se paluajtshme
sipas legjislacionit shqiptar, nuk ka efekt krijues, por thjesht publikues, njohës, pasi janë
aktet baze mbi te drejtat reale te pronësisë qe krijojnë, ndryshojnë apo mbarojnë te drejtat
përkatëse dhe jo regjistrimi i akteve. Këtë përfundim kanë arritur edhe Kolegjet e Bashkuara
të Gjykatës së Lartë në vendimin e tyre unifikues nr. 1/2009.
22. Gjithashtu, në nenin 63 të ligjit nr. 33/2012, i njihet e drejta pronarit që në rast se
evidenton gabime materiale në regjistrimin e pasurisë, mund të kërkojë korrigjimin e tyre.
Rastet që parashikohen si gabime materiale janë taksative, konkretisht: (i) gabime ose
mungesa që nuk prekin interesat e një pronari tjetër; (ii) pas një rilevimi, del se një sipërfaqe
e treguar në kartelë nuk është në përputhje me aktin e fitimit të pronësisë, si dhe (iii) me
vërtetimin e ndryshimit të emrit ose të adresës së pronarit.
23. Në analizë të sa më sipër, del qartë se koncepti i korrigjimit të regjistrimit të
pasurisë përdoret për ato lloj gabimesh materiale të cilët nuk cenojnë thelbin titullit te
pronësisë (akteve të fitimit të pronësisë) pasi ZRPP nuk është autoriteti përgjegjës i krijimit,
shuarjes apo ndryshimit të këtyre titujve, por është përgjegjës vetëm për regjistrimin e tyre
për efekt publikimi dhe njohje. Në këtë logjikë, me të drejtë ligji ka parashikuar se
regjistruesi duhet të kryejë korrigjimin e regjistrimit vetëm pasi të verifikojë paraprakisht
plotësimin në mënyrë kumulative i këtyre kushteve: (i) nëse kërkesa është bërë nga pronari i
pasurisë si person i cili ka interes të ligjshëm për pasojat e krijuara nga pasaktësitë në
regjistrim e saj; si dhe (ii) nëse shkak për korrigjim përbën një nga rastet e përcaktuar
shprehimisht në këtë dispozitë. Vetëm kur regjistruesi verifikon se janë plotësuar kushtet e
mësipërme, ka të drejtë të pranojë ose jo kërkesën për korrigjim dhe të vijojë me nxjerrjen e
një certifikatë apo kartele pasurie të re, që reflekton korrigjimin e kryer.
24. Mbështetur sa më sipër, Kolegji Administrativ arrin në përfundimin së gjatë
procedurës së korrigjimit të regjistrimit të një pasurie, regjistruesi nuk i lejohet të kryej asnjë
veprimet përveç atyre te parashikuar shprehimisht në nenin 63 të ligjit nr. 33/2012. Çdo
veprime i kryer me qëllim korrigjimin e regjistrimit e pasurisë, i cili në thelb ndryshon
gjendjen juridike të saj, është i pavlefshëm. Sa më sipër është në qasje të plotë me nenin 34 të
këtij ligji i cili parashikon se në asnjë rast regjistruesi nuk lejon ndryshimin e pronësisë së
pasurisë së paluajtshme, që fshin të drejtat reale mbi të.
25. Duke u kthyer në çështjen objekt gjykimi, Kolegji Administrativ vëren se nga
përmbajtja e vendimeve gjyqësore, gjykatat e faktit janë kontradiktore, nga njëra anë ato
arsyetojnë se urdhri objekt gjykimi është nxjerrë si rezultat i korrigjimit të një gabimi
material në regjistrimin fillestar të pasurisë së llojit truall, në pronësi të palës paditëse, dhe
nga ana tjetër ato pranojnë se lloji i gabimit të korrigjuar ka të bëjë më ndryshimin e gjendjes
juridike të kësaj pasurie nga “truall në pronësi” në truall në përdorim”.
26. Kolegji Administrativ çmon të ritheksojë se karakteri dhe përmbajtja e së drejtës
së pronësisë në kuptimin juridiko-civil është sanksionuar në nenin 149 të Kodit Civil, sipas të
cilit “Pronësia është e drejta për të gëzuar dhe disponuar lirisht sendet, brenda kufijve të
caktuar nga ligji”. Nga kjo dispozitë, si dhe nga përmbajtja e neneve 296, 302, 304 të Kodit
Civil rezulton se posedimi, gëzimi dhe disponimi janë tre tagrat (pushtetet) kryesore të
pronarit( shih vendimin unifikues nr. 5/2011). Në rastin konkret pronar i truallit rezulton të

464
jetë shoqëria paditëse QTZHK, e cila e ka kryer më parë regjistrimin e truallit (viti 2010) dhe
vetëm me kërkesë të saj mund të bëhet korrigjimi i regjistrimit. Pra, kur pronari është person
juridik, kërkesa për korrigjim e regjistrimit të truallit, duhet të bëhej me vendim të asamblesë
së ortakëve, në ndryshe çdo pretendim i paraqitur nga një prej ortakeve duhet të gjejë rrugët e
duhura për rivendosjen e së drejtës së pretenduar të shkelur.
27. Në këtë kontekst, Kolegji arrin ne përfundimin se Gjykata Administrative e Apelit
Tiranë, në kundërshtim me kërkesat e normave procedurale, nuk ka kryer “një hetim gjyqësor
të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin” (neni 14 i K.Pr.Civile), nuk i ka dhënë
përgjigje një sëre pretendimeve dhe kërkimeve të ngritura nga palët si në gjykimin në shkallë
të parë, ashtu dhe në apel. Për rrjedhojë, gjykatat nuk kanë bërë një analize tërësore dhe
objektive të provave (neni 126 i K.Pr.Civile) dhe si rezultat nuk e kanë zgjidhur
“mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të
detyrueshme të zbatohen prej saj” (neni 17/2 i ligjit nr. 49/2012) .
28. Në rrethanat kur Gjykata Administrative e Apelit i ka të gjithë mundësitë ligjore
të marrë në shqyrtim dhe të zgjidhë drejt çështjen konkrete, Kolegji Administrativ i Gjykatës
së Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës administrative së apelit duhet të prishet dhe çështja t’i
dërgohet për rishqyrtim pranë Gjykatës Administrative të Apelit.
29. Në rigjykim, Gjykata Administrative e Apelit, duke mbajtur parasysh
konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi qoftë edhe kryesisht duhet të përsërisë hetimin
gjyqësore nëpërmjet të cilit të verifikojë e të evidentojë: nëse nxjerrja e urdhrit objekt
gjykimi, është në përputhje të plotë me kushtet e parashikuar në ligji për korrigjimin e
regjistrimit, më konkretisht: (i) në kushtet kur pronari është person juridik, a ka vendim
asambleje ortakesh për kërkesën për korrigjim regjistrimi është duke patur parasysh se
kërkesa për korrigjim është bërë nga ortaku shtet që zotëron vetëm 45 % të aksioneve, (ii)
shkresa nr prot 4645, date 17.05.2013 e lëshuar nga METE a i është paraqitur shoqëria
paditëse dhe asamblesë së ortakëve të kësaj shoqërie, dhe a ka vendim konkret për këtë
çështje nga kjo asamble? (iii) nëse shkaku për të cilin kërkohet korrigjimi i regjistrimit
përfshihet në rastet për të cilat ligji e lejon në nenin 63: sic janë mungesa që nuk cenojnë
interesat e një pronari tjetër, mospërputhje te sipërfaqes e treguar në kartelë me aktin e fitimit
të pronësisë apo ndryshime të adresës së pronarit;
30. Për sa më sipër, gjykata duhet t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej
tyre, që në përputhje me ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm e provojnë faktet
mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të
mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime “që rrjedhin prej këtij
procesi, në format dhe afatet e parashikuara” sipas ligjit.
31. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë Gjykatën Administrative të Apelit, që në përputhje me
kërkesat e ligjit procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe
objektive, lidhur me zgjidhjen e çështjes.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të ligjit 49/2012 “Për

organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”
VENDOSI

Prishjen e vendimit nr. 1597 (214) datë 02.07.2015 të Gjykatës Administrative të

Apelit Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.

465
 Tiranë, më 18.07.2017

466
 MENDIMI I PAKICËS
Si gjyqtar në pakicë kam qëndrimin se Kolegji Administrativ nuk duhet të kishte
vendosur prishjen e vendimit nr. 1597 (214) datë 02.07.2015 të Gjykatës Administrative të
Apelit Tiranë duke e dërguar çështjen për rishqyrtim po në atë Gjykatë, por duhet të
dispononte lënien në fuqi të vendimit të kësaj Gjykate.
Shumica e Kolegjit Administrativ, në arsyetimin e vendimit për prishjen e vendimit të
dhënë nga gjykata administrative e apelit pasi :
- shprehet se me veprimet e saj pala e paditur ZVRPP Tiranë ka ndryshuar gjendjen
juridike të pronës nga truall në pronësi në truall në përdorim, ndërkohë që nuk e ka këtë
kompetencë,
- konkludon që gjykatat e faktit kanë analizuar titullin e pronësisë dhe jo zbatimin e
ligjit nga pala e paditur,
- analizon rastet kur bëhet korrigjimi i regjistrimit të pasurisë nga pala e paditur sipas
nenit 63 të ligjit 33/2012,
vjen në përfundimin se kjo gjykatë administrative apeli nuk ka kryer një hetim
gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm sipas ligjit, nuk ka bërë analizë tërësore dhe objektive të
provave dhe nuk e ka zgjidhur mosmarrëveshjen sipas dispozitave të ligjit që janë të
detyrueshme për të. Si detyra për rigjykimin i ngarkohen gjykatës administrative të apelit të
verifikojë disa fakte e rrethana të cilat sipas shumicës së Kolegjit kanë rëndësi për zgjidhjen e
çështjes.
Por, në ndryshim nga shumica e Kolegjit Administrativ, si gjyqtar në pakicë kam
mendimin se vendimet e dhëna nga gjykata administrative e shkallës së parë dhe ajo e apelit
janë rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit procedural dhe atij material.
Në këtë gjykim, me anë të padisë i kërkohet gjykatës të konstatojë pavlefshmërinë
absolute të aktit administrativ dhe të zgjidhë pasojat e kësaj pavlefshmërie. Në padi dhe gjatë
gjykimit rezulton se këto kërkime motivohen nga pretendimi se, nisur nga rrethanat e rastit
në gjykim, pala e paditur ZVRPP Tiranë dhe ZQRPP kanë vepruar në tejkalim të
kompetencave që i njeh ligji nr. 33/2012 dhe në shkelje të procedurave për korrigjimin e
regjistrit të pasurive të paluajtshme sipas këtij ligji. Këtë kërkim të sajën, pala paditëse e
argumenton me veprimin e palëve të paditura jashtë rasteve të parashikuara nga neni 63 i
ligjit nr. 33/2012 dhe në procedurë me nxjerrjen e aktit administrativ pa kërkesë të pronarit.
Ndryshe nga shumica e Kolegjit Administrativ, si gjyqtar në pakicë gjej të mbështetur
në ligj qëndrimin e të dy gjykatave administrative, të cilat, në tërësi, kanë hetuar dhe
arsyetuar mjaftueshëm mbi vetë motivin thelbësor dhe të vetëm të ngritjes së padisë, atë të
pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ, pra nëse jemi apo jo përpara njërit prej tre
rasteve të përcaktuara nga neni 116 i Kodit të Procedurave Administrative.
Pala e paditur ZVRPP Tiranë ka nxjerrë aktin administrativ, urdhrin nr. 2046 datë
04.06.2013, për korrigjim në regjistrin e pasurisë së paluajtshme, duke u mbështetur në
shkronjën “a” të nenit 63 të ligjit nr. 33/2012 ku parashikohet ky veprim “në rastin e
gabimeve ose mungesave që nuk prekin interesat e një pronari tjetër;....”. Ky nen,
kompetencën për korrigjimin e regjistrit ia ka caktuar “regjistruesit” të zyrës vendore, kurse
në paragrafin e parë parashikon se “Regjistruesi korrigjon gabimet materiale në certifikatë
dhe/ose kartelën e pasurisë së paluajtshme,.......”.
Nisur nga natyra e mosmarrëveshjes që i është paraqitur për shqyrtim gjykatës dhe
kërkimi konkret dhe i qartë i bërë nga paditësi me anë të padisë, pra për konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ, si gjyqtar në pakicë gjej me vend prapësimin e
palës së paditur si edhe përfundimin e të dy gjykatave për rrëzimin e padisë përderisa nuk
vërtetohet asnjëri nga rastet e pavlefshmërisë absolute:

467
 - akti administrativ që kërkohet të bëhet nul është nxjerrë nga organi kompetent, pra
nga zyra vendore e regjistrimit të pasurive të paluajtshme, i cili është organi që t neni 63 e
ngarkon shprehimisht të shqyrtojë dhe vendosë për kërkesat për korrigjimin e regjistrit të
pasurive të paluajtshme;
- ky organ administrativ e ka bazuar motivimin dhe disponimin e tij me aktin
administrativ, urdhrin nr. 2046 datë 04.06.2013, në shkronjën “a” të nenit 63 të ligjit nr.
33/2012, pra në njërin nga raste kur atij organi i ngarkohet apo lejohet të vendosë korrigjimin
material të regjistrit të pasurive të paluajtshme;
- pala e paditur ZVRPP Tiranë është vënë në lëvizje, jo kryesisht, por mbi kërkesën e
subjektit që pretendon se është pronari i truallit dhe që nga veprimi i palës së paditur ka
ardhur një gabim material në regjistrin e pasurive ku në vend të shënohet gjendja në përdorim
të truallit për subjektin tregtar të cilit i është dhënë në përdorim sikurse tregohet nga aktet,
është shënuar gabimisht gjendja e truallit në pronësi.
Për këto shkaqe dhe rrethana të vërtetuara në gjykim, në këtë lloj padie dhe gjykimi
administrativ, detyra e gjykatës është të verifikojë vetëm nëse vërtetohet njëri nga tre rastet e
treguara në nenin 116 të Kodit të Procedurave Administrative. Nëse nuk rezulton asnjëri prej
tyre atëherë padia rrëzohet. Argumentet që mund të jenë ngritur nga paditësi në mbështetje të
kërkimit të padisë për pavlefshmërinë absolute të aktit, por që për nga natyra e tyre kanë të
bëjnë me elementë të pavlefshmërisë relative, edhe pse mund të ngrenë probleme
paligjshmërie të tij, nuk janë dhe nuk mund të jenë objekt i gjykimit të kësaj lloj padie.
Gjykata duhet të shprehet për atë që kërkohet dhe për aq sa kërkohet. Përderisa ligji e
parashikon padinë për pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ si një nga mjetet për
kundërshtimin e tij dhe padia e paraqitur ka vetëm këtë shkak ligjor, atëherë gjykata ka për
objekt hetimi gjyqësor dhe disponimi vetëm nulitetin e aktit.
Edhe në çështjen objekt gjykimi, pretendimet e ngritura në mbështetje të padisë e të
rekursit dhe të përkrahura nga shumica e Kolegjit Administrativ për zbatim të gabuar të ligjit
nga pala e paditur ZVRPP Tiranë në vlerësimin e rrethanave, në identifikimin e rastit tek
neni 63 i ligjit nr. 33/2012 etj. si dhe në nxjerrjen e aktit për korrigjimin material të regjistrit,
janë pretendime me të cilat gjykatës mund ti kërkohet pavlefshmëria relative e aktit
administrativ. Por, këto pretendime pala paditëse mund të ngrinte me një padi me natyrë
tjetër kërkimi, ose të parashtronte padi të dy këto lloj kërkimesh, pavlefshmëri relative dhe
absolute.
Gjithashtu, si gjyqtar në pakicë, vlerësoj të evidentoj edhe një moment të rëndësishëm
që rezulton nga rrethanat e faktit të pranuara si të vërtetuara në gjykim.
Me anë të padisë kërkohet pavlefshmëria absolute e urdhrit nr. 2046 datë 04.06.2013
të nxjerrë nga pala e paditur ZVRPP Tiranë për korrigjimin material të regjistrit të pasurive
të paluajtshme.
Këtë akt administrativ, duke pasur parasysh pikën 3 të nenit 63 të ligjit nr. 33/2012,
pala paditëse QTZHK shpk e ka ankimuar në rrugë administrative pranë palës tjetër të
paditur ZQRPP, pra tek Kryeregjistruesi. Ky i fundit, sipas dispozitës së sipërcituar ka
kompetencën ta shqyrtojë ankimin në funksion të rishikimit të aktit të korrigjimit të regjistrit
të bërë nga regjistruesi vendor.
Në përmbushje të kompetencave të tij rishikuese, pala e paditur ZQRPP, ku titullar
është Kryeregjistruesi, e ka marrë në shqyrtim ankesën e palës paditëse dhe, në datën
03.07.2013, ka urdhëruar palën tjetër të paditur ZVRPP Tiranë që të rishqyrtojë edhe njëherë
kërkesën për korrigjim material të regjistrit duke e udhëzuar edhe se si duhet të veprojë. Në
vijim, në përmbushje të detyrës së ngarkuar nga pala e paditur ZQRPP si organi epror
administrativ, pala tjetër e paditur ZVRPP Tiranë i ka kërkuar palës paditëse
dokumentacionin përkatës, i cili i është vënë në dispozicion. Por, në gjykim pretendohet se

468
deri në ditën e ngritjes së padisë në gjykatë nuk është nxjerrë akt administrativ për pranimin
apo rrëzimin e kërkesës për korrigjim të regjistrit të pasurive.
Pra, nisur nga vetë rrethanat e sipërcituara të pranuara në gjykim, si gjyqtar në pakicë
konstatoj se pala paditëse i është drejtuar gjykatës për të zgjidhur mosmarrëveshjen me palët
e paditura për pranimin ose rrëzimin e kërkesës për korrigjim të regjistrit të pasurive ende pa
u ezauruar procedura administrative e rishikimit të kësaj kërkese, ende pa u shprehur pala e
paditur ZVRPP Tiranë për pranimin apo rrëzimin e kërkesës.
Në një gjendje të tillë të procedimit administrativ, përderisa :
- në rrugën e procedimit administrativ dhe mbi ankimin e vetë paditësit, sipas
procedurës së parashikuar në ligjin nr. 33/2012, për këtë akt ishte urdhëruar rishikimi i aktit
nga organi epror,
- ky ligj i posaçëm nuk parashikon të drejtën e subjektit për të kundërshtuar direkt në
gjykatë aktin administrativ me objekt korrigjimin e regjistrit të pasurive sipas nenit 63 të tij,
- ky ligj i posaçëm nuk i njeh të drejtën subjektit të shmangë rrugën administrative të
shqyrtimit të kërkesave dhe ankimeve apo të zgjedhë vetë mes rrugës administrative dhe asaj
gjyqësore, atëherë paditësi QTZHK shpk nuk ka pasur mbështetje në ligj për të kërkuar me
padi në gjykatë pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ. Kushdo ka të drejtën të
kërkojë në gjykatë njohjen apo rivendosjen e së drejtës nga organi administrativ, por askush
nuk ka të drejtë të shmangë veprimin e organeve administrative si hallka të pushtetit
ekzekutiv në përmushjen e detyrimeve dhe kompetencave të tyre.
Nëse paditësi do të pretendonte se pala e paditur ZVRPP Tiranë ka zvarritur dhe
vonuar procedurën e hetimit administrativ dhe të nxjerrjes së aktit administrativ për pranimin
apo rrëzimin e kërkesës për korrigjim të regjistrit të pasurive, atëherë mund ti drejtohej
gjykatës me një lloj padie tjetër sikurse është ajo e detyrimit të organit administrativ “të
kryejë një veprim administrativ, që është refuzuar, apo për të cilin organi publik ka heshtur,
ndonëse ka pasur kërkesë” (neni 17 shkronja “ç” e ligjit nr. 49/2012).
Së fundi, si gjyqtar në pakicë kam mendimin edhe se të gjitha detyrat që shumica e
Kolegjit Administrativ i ka ngarkuar për ti zbatuar gjykatës administrative të apelit në
rishqyrtimin e çështjes, ose janë detyra të lidhura me vërtetimin apo jo të pavlefshmërisë
relative të aktit administrativ që nuk është objekt gjykimi dhe kërkimi në padi, ose nuk janë
detyra hetimore por pyetje të natyrës juridike mbi interpretimin e ligjit për të cilat gjykatës
më të ulët i kërkohet të japë përgjigje, pyetje të cilat vlerësoj se nuk mund ti bëhen një
gjykate nga gjykata tjetër, qoftë edhe më e lartë. Gjykata më e lartë e ligjit arsyeton vetë
interpretimin e saj mbi ligjin e zbatueshëm dhe mbi këtë interpretim udhëzon a detyron
gjykatën e faktit ta zgjidhë çështjen sipas provave që ato gjykata vlerësojnë e çmojnë lidhur
me rrethanat e faktit dhe natyrën e mosmarrëveshjes në gjykim.
Si përfundim, ndryshe nga sa arsyeton dhe disponon shumica e Kolegjit
Administrativ të Gjykatës së Lartë, si gjyqtar në pakicë kam ardhur në përfundimin dhe
qëndrimin se ky Kolegj duhet të kishte vendosur lënien në fuqi të vendimit nr. 1597 (214)
datë 02.07.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.

GJYQTARI

Ardian Dvorani

469
Nr. 31001-01038-00-2015 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017- 2051 i Vendimit (773)

VENDIM
NE EMER TE REPUBLIKES

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Xhezair Zaganjori Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Andi Çeliku Anëtar
Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare

në seancën gjyqësore të datës 18.07.2017 mori në shqyrtim çështjen administrative, që u

përket:

PADITËS: BEKIMI SH.P.K

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMEVE

SHKODËR
DREJTORIA E APELIMIT
TATIMOR TIRANË

OBJEKTI:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ, njoftim vlerësimi nr.10641/5
datë 28.02.2012 të DRT Shkodër, akt i cili së bashku me aktet e tjera të kontrollit janë
përgatitur dhe njoftuar shoqërisë jashtë afateve ligjore si dhe janë akte të cilat përmbajnë
vlerësime të kryera në kundërshtim me dispozitat tatimore.

Baza Ligjore: Neni 31, 32, 42 të K.Pr.Civile. Nenet 116, 117 e 137/3 të K.Pr.Administrative.
Nenet 23, 32, 33, 34, 68, 69, 70, 80, 81, 83, 84, 106, 107, 108, 111, 113, 114, 126 e vijues të
ligjit nr.9920 datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në RSH”, e udhëzimit nr.24 datë
02.09.2008 lëshuar në zbatim të tij. Nenet 16/a, 17/c, 18/8 të ligjit nr.49/2012.

Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër me vendimin nr.136 datë

04.03.2014 vendosi:

” Rrëzimin e kërkesëpadisë. Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë”.

5.1 Arsyetimi i Gjykatës: “ Në gjykim rezultoi se nga ana e administratës
tatimore nuk ka shkelje të afateve dhe procedurave që i bëjnë aktet
administrative absolutisht të pavlefshme”.

Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.3688 datë 08.10.2014 vendosi:

“Lënien në fuqi të vendimit nr.136 datë 04.03.2014 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Shkodër”.

470
Kundër vendimit nr.3688 datë 08.10.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, ka
ushtruar rekurs, pala paditëse shoqëria “Bekimi”sh.p.k i cili kërkon ndryshimin e vendimeve
dhe pranimin e padisë duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:

Vendimet e gjykatës janë në kundërshtim me praktikën e unifikuar të gjykatës së lartë.

Njoftim vlerësimi bashkëngjitur raportit përfundimtar është dërguar jashtë afatit ligjor.
Pala e paditur ka bërë interpretim të gabuar të dispozitave tatimore për vetëfurnizimin e
shërbimeve të ndërtimit.
Pala e paditur ka bërë interpretim të gabuar të dispozitave tatimore për aplikimin e
gjobave.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Arjana Fullani, me praninë e Avokatit të Shtetit, në
mungesë të palës paditëse shoqëria “Bekimi” sh.p.k, si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi;

VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse Shoqëria
“Bekimi” sh.p.k rezulton që të jetë regjistruar në organet tatimore, s’i dhe rezulton që të
ushtrojë aktivitet tregtar në fushën e ndërtimit …etj”.
2. Nga Drejtorisë Rajonale Tatimore Shkodër rezulton se është ushtruar kontroll
pranë shoqërisë “Bekimi” sh.p.k.
3. Me aktin administrativ “Njoftim vlerësimit për detyrimet tatimore” me nr 10641/5
prot, datë 28.02.2012 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Shkodër është vendosur që shoqëria të
detyrohet për shumën 2.312.474 lekë.
4. Me vendimin nr.7386/1, datë 03.05.2012 Drejtoria e Apelimit Tatimor pas
shqyrtimit të ankesës ankimore të paraqitur nga ana e shoqërisë “Bekimi” sh.p.k, ndaj aktit
administrativ të Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë, ka vendosur të refuzojë ankimin për
shkak se nuk është bërë parapagimi i detyrimit tatimor.
5. Ndodhur në këto kushte pala paditëse shoqëria “Bekimi” sh.p.k i është drejtuar
gjykatës me padinë objekt gjykimi.
6. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër me vendimin nr.136 datë
04.03.2014 vendosi:” Rrëzimin e kërkesëpadisë. Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë”.
5.1 Arsyetimi i Gjykatës: “ Në gjykim rezultoi se nga ana e administratës tatimore
nuk ka shkelje të afateve dhe procedurave që i bëjnë aktet administrative absolutisht të
pavlefshme”.
7. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.3688 datë 08.10.2014
vendosi: “Lënien në fuqi të vendimit nr.136 datë 04.03.2014 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Shkodër”.
7.1 Arsyetimi i gjykatës: “ I njëjtë me atë të faktit”.
8. Kundër vendimit nr.3688 datë 08.10.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë, ka ushtruar rekurs, pala paditëse shoqëria “Bekimi”sh.p.k i cili kërkon ndryshimin e
vendimeve dhe pranimin e padisë, duke parashtruar shkaqet në pjesën hyrëse të vendimit.
9. Me kërkesën noteriale për heqje dorë nga gjykimi i çështjes nga pala rekursuese,
shoqëria “Bekimi”sh.p.k, ka deklaruar heqjen dorë nga gjykimi i çështjes.

471
LIGJI I ZBATUESHËM

10. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar;

10.1. Neni 201 i K.Pr.Civile: “Paditësi në çdo fazë të gjykimit mund të heqë
dorë nga gjykimi i padisë. Në këtë rast gjykata vendos pushimin e gjykimit. Paditësi në çdo
fazë të gjykimit mund të heqë dorë krejtësisht ose pjesërisht nga e drejta e padisë. Në këtë
rast padia rrëzohet dhe paditësi nuk ka të drejtë të ngrejë përsëri po këtë padi. Heqja dorë
nga e drejta e padisë përpara gjykatës së apelit sjell si rrjedhojë prishjen e vendimit të
gjykatës të shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë”.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON:

11. Se ndodhemi përpara kushteve ligjore kur duhet të vendoset pushimi i gjykimit të
çështjes në Gjykatën e Lartë.
12. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se pranë Gjykatës së Lartë
është depozituar me shkrim kërkesa noteriale për heqje dorë nga gjykimi i çështjes nga pala
rekursuese, shoqëria “Bekimi”sh.p.k, duke deklaruar heqjen dorë nga gjykimi i çështjes.
13. Kolegji Administrativ pasi shqyrtoi aktet e mësipërme të heqjes dorë nga gjykimi
i çështjes i vlerësoi ato në pajtim me kërkesat e nenit 201 të Kodit të Procedurës Civile. Sipas
kësaj dispozite, pala mund të heqë dorë në çdo fazë të gjykimit nga gjykimi i padisë. Në këtë
rast gjykata vendos pushimin e gjykimit.
14. Në këto kushte ky Kolegj vlerëson se në kuptim të dispozitave të sipërcituara,
duhet të vendoset pushimi i gjykimit të çështjes administrative nr.31003-02538-2015 në këtë
gjykatë.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrative i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenet 490 dhe 491 të Kodit
të Procedurës Civile.

VENDOSI
Pushimin e gjykimit të çështjes nr.31001-01038-2015 në Gjykatën e Lartë.

Tiranë, më 18.07.2017

472
Nr. 31001-01355-00-2014 i Regj. Themeltar
Nr. 00 - 2017 - 1829 i Vendimit ( 774 )

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:

Xhezair Zaganjori Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Evelina Qirjako Anëtare
Arjana Fullani Anëtare
Andi Çeliku Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 18.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:

PADITËS: FAHRI SOVALLI

PADITUR: ZYRA RAJONALE E ALUIZNI-T

SHKODËR
KUJTIM HAMDI
ÇINARI

PERSONI I TRETË: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË

PASURIVE TË PALUAJTSHME SHKODËR

OBJEKTI:
Anullimin e lejes së legalizimi të objektit informal në pronësi të
shtetasit Kujtim Hamdi Çinari, të lëshuar nga pala e paditur për
ndërtimin informal mbi pasurinë me nr.7/664 volum 42, faqe 234, ZK 8591 Shkodër.

Baza Ligjore: Neni 154, 156 të K.Pr. Civile, neni 7, 11, 15, 17 të ligjit nr.49/2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e Gjykatave Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”, neni 3 pika g dhe neni 26 i ligjit nr.9482 datë 16.02.2006 “Për Legalizimin,
Urbanizimin, Integrimin e Ndërtimeve pa Leje”.

Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër, me vendimin nr.14 datë 20.12.2013

ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesë padisë.

Gjykata arsyeton se:

“Me VKM nr.760 datë 05.09.2013 është vendosur ndër të tjera dhe shpronësimi i pronave
mbi sip. takuese të pasurisë të paluajtshme, pronë private të zëna me ndërtime informale, ku
Fahri Sovalli dhe bashkëpronarët e tjerë do të shpronësohen për sip. 300 m2 në pasurin
7/664 në vlerë leku 2.465.000.

473
Me kontratën e kalimit të pronësisë të parcelës ndërtimore nr.560/398 datë 01.08.2013 mes
palëve shitësi Drejtoria Rajonale e Aluiznit Shkodër dhe blerës Kujtim Çinari, është bërë
kalimi i pronësisë me sipërfaqe 300 m2, me nr.7/744 pasurie, e ndodhur ZK 8591,
bashkëngjitur aktit dhe planrilevimi,si dhe duke u dhënë leja e legalizimit nr.92158 datë
07.08.2013 për objektin godinë banimi dy katëshe me sipërfaqe trualli 300 m2.
Të gjitha veprimet e kryera nga pala e paditur janë në përputhje të plotë të ligjit nr.9482 datë
03.04.2006, për faktin se leja e legalizimit nr.92158 datë 07.08.2013 ka ardhur si rrjedhojë e
miratimit me VKM nr.760 datë 05.09.2013, të listës së personave që do të shpronësohen ku
është edhe emër i paditësit”.

Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.154, datë 07.02.2014 ka

vendosur:

Lënien në fuqi të Vendimit nr.14 datë 20.12.2013 të Gjykatës Administrative

të Shkallës së Parë Shkodër.

Gjykata arsyeton se:

“Me të njëjtin arsyetim”.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs pala paditëse Fahri Sovalli,
duke parashtruar këto shkaqe:
Të dy vendimet janë rrjedhojë e kuptimit dhe e zbatimit të gabuar të ligjit material, i
interpretimi dhe zbatimit të keq të ligjit proçedurial, si dhe shkeljeve të rënda
proçeduriale me pasojë pavlefshmërinë e vendimit të parashikuara nga neni 58 të
ligjit nr.49/2012.
Gabimi i parë ligjor lidhet me mangësi teorike të pjesëtimit të sendit të përbashkët sipas
nenit 207 të Kodit Civil dhe të përfundimit të gjykimit të padisë së pjesëtimit nenet
373 dhe 374 të K.Pr.Civile dhe në këto rrethana të dy Gjykatat kanë interpretuar
gabim nenin 26 të ligjit nr.9482 datë 03.04.2006.
Është e pajustifikueshme për gjykatën të konkludojë se padia e pjesëtimit nuk mund dhe
nuk duhet të pengojë legalizimin.
Gabimi i dytë ligjor lidhet me kuptimin e drejtë teorik të akteve administrative absolutisht
të pavlefshëm, pasi unë kam propozuar shfuqizimin e këtij akti sipas pikës “1”
shkronja “a” të nenit 17 të ligjit nr.49/2012 dhe Gjykata nuk ka pse të lidhet me këtë
propozim kur vërtetohet shkronja “c” e pikës “1” të nenit 17 të ligjit nr.49/2012. Jemi
brenda objektit të padisë, nenit 17, jemi para së njëjtës bazë ligjore, prandaj gjykata
arsyeton gabim.
Gabimi i tretë ligjor lidhet me mungesën e arsyetimit të vendimit të Gjykatës së Apelit,
pasi në përputhje me nenin 55 pika 1 të ligjit nr.49/2012, jo vetëm që nuk e ka
shpallur vendimin e vet të arsyetuar, por edhe atë që më ka komunikuar mua në vend
që ti bënte arsyetimin e vetë, ka transplatuar arsyetimi e e shkallës së parë.
Gabimi katërt ligjor lidhet me interpretimin e gabuar të nenit 3 të ligjit nr.49/2012.
Gabimi i pestë ligjor lidhet me zbatimin e nenit 18 pika 8 e ligjit nr.49/2012, për paditë
për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ mund të ngrihen në
çdo kohë.
Arsyetimi i gjykatës së shkallës së parë dhe i miratuar nga Apelit është haptazi alogjik,
pasi unë kam njoftuar ALUIZNIn Shkodër për pezullimin e proçedurave të
legalizimit deri në përfundimin e gjykimit civil për pjesëtimin e pasurisë dhe nuk e
kam nxjerrë në shitje pronën.

474
 KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË
Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; mbrojtjen e përfaqësuesit të palës
paditëse Fahri Sovali, avokaten Marjana Jahaj, i cili kërkoj ndryshimin e vendimit të
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Shkodër dhe të vendimit të Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë duke e pranuar padinë; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi
në dhomën e këshillimit,

VËREN
Rekursi i paraqitur nga pala paditëse Fahri Sovali përmban shkaqe nga ato që i
parashikon ligji. Prandaj, vendimi nr.154 datë 07.02.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të
Apelit Tiranë, me tjetër trupë gjykuese.
Sipas vendimit të dhënë nga gjykata administrative e shkallës së parë dhe gjykata
administrative e apelit, për sa i përket rrethanave të faktit, rezulton se paditëst Fahri Sovalli,
është bashkëpronar mbi një pasuri të paluajtshme, sipërfaqe trualli prej 780 m2, e ndodhur në
zonën kadastrale 8591, me nr.7/664, volumi 47, faqe 234, të qytetit të Shkodërs.
Nga ana tjetër, mbi sipërfaqen e truallit të sipërcituar, për të cilin pretendon paditësi
Fahri Sovali pretendon se është bashkëpronar, pala e paditur Kujtim Hamdi Çinari ka
realizuar një ndërtim, pa leje, për të cilin ka aplikuar për legalizim pranë palës së paditur
Zyra vendore e ALUIZNI-t Shkodër.
Në rrethana të tilla, duke pretenduar se ndërtimi i të paditurit Kujtim Hamdi
Çinari është në shkelje të ligjit dhe se e cënon në të drejtat e tij të pronësisë, pala
paditëse Fahri Sovali, duke thirrur si të paditur Zyrën Rajonale ALUIZNI Shkodër dhe
shtetasin Kujtim Hamdi Çinari, i është drejtuar me kërkesëpadi Gjykatës Administrative
të Shkallës së Parë Shkodër, me shkak ligjor dhe objekt anullimin e lejes së legalizimi të
objektit informal në pronësi të shtetasit Kujtim Hamdi Çinari, të lëshuar nga pala e
paditur Zyra vendore e ALUIZNI Shkodër për ndërtimin informal mbi pasurinë me
nr.7/664 volum 42, faqe 234, ZK 8591 Shkodër.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër, me vendimin nr.14 datë
20.12.2013, ka vendosur rrëzimin e padisë.
Kjo gjykatë, në thelb, arsyeton se me vendimin nr.760 datë 05.09.2013 të Këshillit të
Ministrave është vendosur, ndër të tjera, edhe shpronësimi i pronave mbi sipërfaqet. takuese
të pasurisë të paluajtshme, pronë private të zëna me ndërtime informale, ku paditësi Fahri
Sovalli dhe bashkëpronarët e tjerë do të shpronësohen për një sipërfaqe prej. 300 m2, në
pasurinë me nr.7/664, kundrejt vlerës 2.465.000 Lekë.
Me kontratën e kalimit të pronësisë të parcelës ndërtimore me nr.560/398 datë
01.08.2013, të lidhur mes palëve kontraktore (të paditur në këtë gjykim), shitësit Drejtoria
Rajonale e ALUIZNI-t Shkodër dhe blerësit Kujtim Çinari, është bërë kalimi i pronësisë me
sipërfaqe 300 m2, me nr.7/744 pasurie, e ndodhur ZK 8591, ku bashkëngjitur aktit ndodhet
edhe planrilevimi, si dhe duke u dhënë leja e legalizimit nr.92158 datë 07.08.2013 për
objektin godinë banimi dy katëshe me sipërfaqe trualli 300 m2.
Të gjitha veprimet e kryera nga pala e paditur Zyra Rajonale e ALUIZNI-i Shkodër
janë në përputhje të plotë të ligjit nr.9482/2006 (i ndryshuar), për faktin se leja e legalizimit
nr.92158 datë 07.08.2013 ka ardhur si rrjedhojë e miratimit të listës së personave që do të
shpronësohen me vendimin nr.760 datë 05.09.2013 të Këshillit të Ministrave, ku është edhe
emëri i paditësit Fahri Sovali.
Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Shkodër, pala
paditëse Fahri Sovali ka paraqitur ankim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.

475
 Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, në përfundim të shqyrtimit të çështjes, me
vendimin nr.154 datë 07.02.2014, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të dhënë nga
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër.
Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, pala paditëse Fahri
Sovali ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë. Në rekurs parashtrohen, në thelb duke i
përsëritur, të njëjtat pretendime konkrete mbi zbatimin e gabuar të ligjit dhe për çmimin e
provave të cilat i ishin parashtruar njëherë edhe në ankimin paraqitur nga paditësi përpara
gjykatës administrative të apelit. Gjithashtu, në rekurs evidentohet dhe pretendohet se
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë nuk ka dhënë përgjigje mbi shkaqet konkrete të
paraqitura nga ana e tyre në ankim dhe në gjykimin para gjykatës së apelit, por ka
transplantuar thjesht arsyetimin e gjykatës administrative të shkallës së parë.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vëren se, Gjykata Administrative e Apelit
Tiranë, në vendimin e saj me të cilin ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të dhënë nga
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër, përshkruan dhe citon vetëm qëndrimin
që ka mbajtur gjykata administrative e shkallës së parë mbi faktin dhe ligjin e zbatueshëm,
duke u shprehur në fund të pjesës arsyetuese të vendimit të saj vetëm se i konsideron të sakta
konkluzionet e cituara nga vendimi i dhënë nga gjykata administrative e shkallës së parë.
Prandaj, sikurse ka arsyetuar dhe konkluduar edhe për rastet e tjera të kësaj natyre në
vendimet e tij, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë duhet të prishet dhe çështja të rishqyrtohet nga Gjykata
Administrative e Apelit Tiranë, me tjetër trupë gjykuese, për shkak se është dhënë në zbatim
të gabuar të ligjit procedural.
Ky Kolegj vlerëson të evidentojë se gjykata administrative e apelit vihet në lëvizje
mbi ankimin e palëve. Nga ana tjetër, Kushtetuta në pikën 1 të nenit 142 të Kushtetutës
parashikon detyrimin që vendimet gjyqësore duhet të jenë të arsyetuara. Pra, edhe gjykata
administrative e apelit ka detyrimin që të arsyetojë qartë qëndrimin e saj për të gjitha dhe për
aq sa janë pretendimet thelbësore e konkrete të parashtruara në ankim nga pala pjesëmarrëse
në gjykim, për sa i përket zbatimit të ligjit material e procedural si dhe çmimit të provave nga
ana e gjykatës administrative të shkallës së parë.
Por, vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë që kundërshtohet me rekurs
nga pala paditëse Fahri Sovali, përsërit, duke e cituar në thonjëza pjesën arsyetuese të
vendimit të dhënë nga gjykata administrative e shkallës së parë lidhur me zbatimin e ligjit për
faktet e pranuara, por pa shprehur ndonjë qëndrim konkret të vetë gjykatës administrative të
apelit mbi shkaqet e hollësishme dhe konkrete lidhur me pretendimet mbi zbatimin e ligjit
dhe çmimin e provave të ngritura nga pala paditëse Fahri Sovali në ankimin e saj drejtuar
gjykatës së apelit. Pra, në thelb, vendimit të gjykatës administrative të apelit i mungojnë
arsyet dhe përfundimet e vetë kësaj gjykate se përse nuk i gjen të mbështetura në ligj dhe
prova pretendimet konkrete të ngritura në ankim, si edhe ligjin përkatës ku e mbështet ajo
gjykatë apeli qëndrimin e saj.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson të rikonfirmojë qëndrimet e
mëparshme të saj se, në një vendim i tillë gjyqësor, nuk bëhet fjalë për mangësi që e bëjnë jo
të plotë e të gjithanshëm hetimin gjyqësor të çështjes apo për ndonjë mangësi në plotësinë e
cilësinë e arsyetimit të vendimit të dhënë nga gjykata e apelit. Nisur nga natyra e gjykimit në
shkallë të dytë, ky është një vendim gjyqësor i dhënë nga një gjykate apeli por që nuk mund
të konsiderohet si i arsyetuar.
Në një gjendje të tillë të gjykimit dhe arsyetimit të vendimit gjyqësor, palës
ndërgjyqëse i është mohuar efektivisht e drejta për t’iu drejtuar gjykatës dhe për të pasur një
gjykim të rregullt. Detyrimi kushtetues për arsyetimin e vendimit, për sa i përket gjykatës së
shkallës së dytë, nuk përmbushet thjesht me përshkrimin e vendimit të dhënë nga gjykata më
e ulët, nëse ajo vetë,si gjykatë më e lartë nuk parashtron në thelb qëndrimin e saj mbi shkaqet

476
e ngritura në ankimin e paraqitur nga palët ndërgjyqëse. Në varësi të natyrës së
mosmarrëveshjes, shkaqeve të ngritura në ankim dhe mënyrës së parashtrimit të tyre, gjykata
ka jo vetëm të drejtën por edhe detyrimin të gjejë, rast pas rasti, arsyetimin e duhur që të
krijojë bindjen se, në gjykim dhe në vendimin e saj, ajo gjykatë i ka dhënë përgjigje
ezauruese pretendimeve të ngritura mbi kërkesën dhe ankimin e palës pjesëmarrëse në
gjykim.
Në të tilla rrethana, Kolegji Administrativ vlerëson se nuk është ezauruar gjykimi në
apel dhe nuk është vendi që ky Kolegj të marrë në analizë dhe arsyetojë mbi shkaqet e
ngritura në rekursin e palës paditëse Fahri Sovali. Prandaj, në rigjykim, në funksion të
zgjidhjes së çështjes sipas ligjit dhe bindjes së saj të brendshme, Gjykata Administrative e
Apelit Tiranë duhet të marrë në shqyrtim e t’i japë përgjigje shkaqeve të ngritura në ankimin
e palës paditëse Fahri Sovali.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “c” të nenit 63
të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,

V E N D O S I:
Prishjen e vendimit nr.154 datë 07.02.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë,
me tjetër trupë gjykuese.

Tiranë, më 18.07.2017

477
Nr. 31001-00412-00-2014 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017- 2232 i Vendimit (775)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:

Xhezair Zaganjori Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar

Në datën 18.07.2017 mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen që ju përket palëve :

PADITËS: SUBI MATA

E PADITUR : INSPEKTORIATI NDËRTIMOR

URBANISTIK
KOMBËTAR
INSPEKTORIATI NDËRTIMOR URBANISTIK
KOMBËTAR, DEGA SARANDË
INSPEKTORIATI NDËRTIMOR URBANISTIK
VENDOR –KOMUNA KSAMIL

OBJEKTI:
Shfuqizimin si i pavlefshëm e aktit administrativ Vendimit nr.1, datë 22.09.2011 “Për Prishje
Objekti” me numër serial 00100 dhe Vendimit nr.2, datë 22.09.2011
“Për Prishje Objekti” me numër serial 00101.
Marrjen e masës së sigurimit të padisë duke vendosur pezullimin e zbatimit të aktit
administrativ Vendimit nr.1, datë 22.09.2011 “Për Prishje Objekti”
me numër serial 00100 dhe Vendimit nr.2, datë 22.09.2011 “Për Prishje Objekti”
me numër serial 00101, deri në zgjidhjen përfundimtare të çështjes.

Baza Ligjore: Neni 3, 5, 6, 7, 11, 16, 31, 32/a, 42, 43, 133,153,154,202/a,
325/1,327,329 i K.Pr.C, Neni 42 i Kushtetutës,
Neni 116 i K.Pr.A,
Neni 14 i ligjit 9780, datë 16.07.2007 “Për Inspektimin e Ndërtimit”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.23-2012-1947 (881), datë

02.07.2012 ka vendosur:

- Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë të paditësit Subi Mata.

- Shfuqizimin si i pavlefshëm të aktit administrativ Vendimit nr.1, datë
22.09.2011 “Për Prishje Objekti”, të nxjerr nga Inspektoriati Ndërtimor
Urbanistik Kombëtar Tiranë, si të nxjerrë në kundërshtim me ligjin.

478
 - Rrëzimin e kërkesë padisë së paditësit, për pjesën tjetër të kërkimit ligjor të
tij për shfuqizimin e vendimit të INUK Tiranë me nr.2, datë 22.09.2011 “Për
Prishje Objekti”.
- Ligjërimin e masës së sigurimit të padisë marrë me vendimin datë
18.11.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë. Në pezullimin e aktit
administrativ vendimit nr.1, datë 22.09.2011 të INUK Tiranë dhe heqjen e
masës së sigurimit të padisë të marrë për vendimin datë 18.11.2011 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, për pezullimin e aktit administrativ të
vendimin nr.2, datë 22.09.2011 të INUK Tiranë.

Gjykata arsyeton se:

“Siç del nga gjykimi, pala paditëse nuk është kundravajtëse, pasi ai ka ndërtuar një objekt
me dokumentacion të rregullt ligjor teknik me leje ndërtimi dhe për pasojë nuk ka kryer asnjë
shkelje të urbanistikës dhe e ka regjistruar në hipotekë në ZVRPP Sarandë, pra ka në pronësi
të plotë dhe nuk ka kryer asnjë kundravajtje administrative sipas ligjit “Për Urbanistikës”
neni 45 dhe 75 të tij, pasi në fakt paditësi ka leje ndërtimi për këtë objekt.
Ky akt është absolutisht i pavlefshëm dhe si i marrë në kundërshtim me ligjin “Për
inspektimin e ndërtimit”, dhe ligjin “për urbanistikën” dhe në këto kushte vendimi nr.1 datë
22.09.2011, në zbatim të nenit 105, 107, 115/a dhe 116/b të K.Pr.Administrative është një akt
i nxjerrë nga INUK në kapërcim të kompetencave të saj, pasi vërtetohet plotësisht se nuk
kemi nga subjekti i paindetifikuar një kundërvajtje dhe nuk ka kryer ndonjë ndërtim pa leje
ndërtim dhe në fakt nuk i është drejtuar palës që ka bërë ndërtimin, por një subjekti të
paidentifikuar.
Padia duhet pranuar pjesërisht për vendimin nr.1 datë 22.09.2011 dhe të rrëzohet për
vendimin nr.2, datë 22.09.2011, pasi nuk provohet që të jetë nxjerrë një akt i tillë ku të preket
ai”.

Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.310, datë 30.05.2013 ka vendosur:

Lënien në fuqi të Vendimit nr.23-2012-1947 (881), datë 02.07.2012 të

Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë.

Gjykata arsyeton se:

“Nuk vërtetohet që paditësi të ketë kryer ndonjë ndërtim të ri pa leje të organeve kompetente.
Nga ana e Gjykatës nuk rezulton që për aktet administrative,si vendim për dhënie shesh
ndërtimi dhe leje ndërtimi, studimi pjesor urbanistik mbi bazën e të cilave paditësi ka
ndërtuar objektin, të jetë kërkuar falsitet apo paligjshmëria e tyre”.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs pala e paditur Inspektoriati

Ndërtimor Urbanistik Kombëtar, duke parashtruar këto shkaqe:
Të vendimet e shkallëve më të ulta janë marrë në kundërshtim me ligjin dhe të pabazuara
në prova.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, për rrjedhojë as ajo e Apelit Gjirokastër nuk kanë
qenë kompetente për shqyrtimin e kësaj çështje, pasi vendimi nr.1, datë 22.09.2011
dhe nr.2, datë 22.09.2011 janë nxjerrë nga Kryeinspektori i INUK ku qendrën e vet e
ka në Tiranë, për pasojë këto gjykata nuk kanë kompetencë tokësore për gjykim.
Është i bazuar arsyetimi i gjykatës se ajo është kompetente meqenëse si i paditur është
thirrur edhe INUV Ksamil. Paditësi në padinë e tij mund të thërras çdo person që të
dëshirojë, por legjitimiteti si i paditur është i lidhur me objektin e padisë dhe këto
vendime janë nxjerrë nga INUK.

479
 Rezulton se INUK nuk është thirrur në gjykim si subjekt i së drejtës civile dhe për
rrjedhojë nuk është adeguate që për rastin në përcaktimin e kompetencës tokësore të
referohet në nenin 43 të K.Pr.Civile.
Gjykata në vendimin e saj i referohet INUK dega Sarandë si një organ i veçantë duke e
legjitimuar si të paditur të veçantë, por nuk ka paraqitur as edhe një dokumentacion
ose akt që të provojë legjitimitetin e tij pasiv.
Gjithashtu edhe INUV Ksamil nuk ka lidhje me objektin dhe me aktet administrative që
kundërshtohen.
Gjykata nuk ka thirrur në gjykim as avokaturën e shteti edhe pse në vendim shprehet se
ZVASH nuk është paraqitur, nuk kuptohet se pse dhe me çfarë cilësi është thirrur.
Gjykata nuk ka bërë një hetim të plotë dhe të gjithanshëm të fakteve.
Gjykata ka caktuar ekspert për marrjen e provës në kundërshtim me K.Pr.Civile.
Gjykata deklaron pavlefshmëri absolute të aktit administrativ, por i gjithë arsyetimi i saj i
përket pavlefshmërisë relative të një akti administrativ, madje edhe në fund, në
diapozitiv ajo vendos shfuqizimin e aktit.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani në seancë gjyqësore, mbrojtjen në
interes të palëve të paditura Inspektorati Urbanistik Kombëtar, Inspektorati Urbanistik
Kombëtar –Dega Sarandë dhe Inspektorati Urbanistik Vendor Ksamil, avokatin e shtetit
Abaz Deda, që kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë; si edhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi në dhomën
e këshillimit,

VËREN
Shkaqet e ngritura, në rekursin e paraqitur nga pala e paditur Inspektorati Urbanistik
Kombëtar, nuk janë të mbështetura në ligj. Vendimi nr.310 datë 30.05.2013 i Gjykatës së
Apelit Gjirokastër është dhënë në zbatim të drejtë të ligjit, prandaj duhet të mbetet në fuqi.
Sipas vendimit të dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe Gjykata e Apelit
Gjirokastër, për sa i përket rrethanave të faktit, rezulton se paditësi Subi Mata është pronari i
një trualli dhe një ndërtese të ndodhur në lagjen e Poshtme të Ksamilit, Sarandë.
Në datë 15.09.2011, inspektorët e palës së paditur Inspektorati Urbanistik Kombëtar
kanë ushtruar kontroll në territorin e Ksamilit, mes të tjerave edhe në vendin ku gjendet
ndërtimi i realizuar dhe në pronësi të paditësit Subi Mata.
Inspektorët e palës së paditur Inspektorati Urbanistik Kombëtar kanë konstatuar
realizimin e një objekti ndërtimi dy katësh, që sipas tyre është pa leje ndërtimi. Prandaj kanë
hartuar proçesverbalin nr.05, datë 15.09.2011, ku kanë pasqyruar gjetjet e tyre.
Mbi bazën të këtij proçesverbali, nga ana e Kryeispektorit të palës së paditur
Inspektorati Urbanistik Kombëtar janë nxjerrë aktet administrative për prishje ndërtimi,
vendimi nr.1, datë 22.09.2011 me numër serial 00100 dhe vendimit nr.2, datë 22.09.2011 me
numër serial 00101.
Në të tilla rrethana, pala paditëse Subi Mata, duke thirrur si të paditur Inspektoratin
Urbanistik Kombëtar, Inspektoratin Urbanistik Kombëtar –Dega Sarandë dhe Inspektoratin
Urbanistik Vendor Ksamil, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë me
kërkesëpadi me shkak ligjor dhe objekt shfuqizimin si i pavlefshëm të akteve administrative,
vendimi nr.1, datë 22.09.2011 me numër serial 00100 dhe vendimi nr.2, datë 22.09.2011 me
numër serial 00101, për prishje ndërtimi.

480
 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, në përfundim të shqyrtimit gjyqësor të çështjes,
me vendimin nr.23-2012-1947 (881) datë 02.07.2012, ka vendosur të pranojë pjesërisht
padinë, duke shfuqizuar si të pavlefshëm aktin administrativ, vendimi nr.1, datë 22.09.2011
“Për Prishje Objekti”, të nxjerrë nga pala e paditur Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik
Kombëtar Tiranë, si të nxjerrë në kundërshtim me ligjin. Kjo gjykatë ka rrëzuar
kërkesëpadinë për pjesën tjetër, kërkimin për shfuqizimin e vendimit nr.2, datë 22.09.2011
“Për Prishje Objekti”, të nxjerrë nga pala e paditur Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik
Kombëtar Tiranë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, pala e paditur Inspektorati
Urbanistik Kombëtar ka paraqitur ankim në Gjykatën e Apelit Gjirokastër.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, duke përsëritur pjesërisht edhe hetimin gjyqësor, pas
përfundimit të shqyrtimit të çështjes dhe shkaqeve të ngritura në ankim, me vendimin nr.310
datë 30.05.2013, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë me të cilin ishte pranuar pjesërisht padia.
Kjo gjykatë apeli, ashtu sikurse edhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, duke iu
përgjigjur edhe shkaqeve të ngritura në ankimin e palëve të paditura, në thelb, arsyeton se
mbi bazën e provave të çmuara dhe ligjit të zbatueshëm lidhur me to, pala paditëse Subi Mata
nuk ka kryer asnjë shkelje të legjislacionit urbanistik, përfshirë nenet 45 dhe 75 të ligjit
nr.8405/1998 “Pëe urbanistikën”(i ndryshuar), pra nuk konsumuar as kundërvajtje
administrative. Ndërtimi i objektit është realizuar prej tij me leje ndërtimi të dhënë nga
organet kompetente dhe bazuar në dokumentacion të rregullt ligjor dhe teknik. Pas ndërtimit
kjo pasuri rezulton me regjistrim hipotekor në pronësi të paditësit Subi Mata pranë ZVRPP
Sarandë. Gjithashtu, nuk rezulton që për aktet administrative, si vendim për dhënie shesh
ndërtimi dhe leje ndërtimi të dhënë paditësit Subi Mata, si edhe për studimin pjesor
urbanistik, mbi bazën e të cilave ky paditës ka ndërtuar objektin, të jetë kërkuar falsitet apo
paligjshmëria e tyre
Në zbatim të nenit 105, 107, 115/a dhe 116/b të Kodit të Procedurave Administrative,
akti administrativ, vendimi nr.1 datë 22.09.2011 “Për Prishje Objekti”, i palës së paditur
Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar Tiranë është absolutisht i pavlefshëm, si akt i
nxjerrë prej tij në kapërcim të kompetencave të caktuara nga ligji nr.9780/2007 “Për
inspektimin e ndërtimit” dhe ligji nr.8405/1998 “Për urbanistikën”. Rezulton nga përmbajtja
e aktit administrativ që ai nuk i drejtohet një subjekti konkret, pra as edhe paditësit që ka
realizuar ndërtimin por një subjekti të paindetifikuar. Gjithashtu, vërtetohet nga provat
shkresore dhe akti i ekspertimit se pala paditëse Subi Mata nuk ka kryer ndonjë ndërtim pa
leje.
Padia duhet pranuar pjesërisht, vetëm për aktin administrativ vendimi nr.1 datë
22.09.2011 palës së paditur Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar Tiranë dhe duhet të
rrëzohet për vendimin nr.2, datë 22.09.2011, pasi nuk provohet që ky i fundit të jetë nxjerrë
një akt i tillë ku të cenohen interesat e ligjshme të paditësit Subi Mata.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, ka paraqitur rekurs në Gjykatën e
Lartë pala e paditur Inspektorati Urbanistik Kombëtar.
Në thelb, në rekursin e palës së paditur Inspektorati Urbanistik Kombëtar parashtrohet
se vendimet e gjykatës së apelit dhe gjykatës së shkallës së parë, janë të pabazuara në ligj dhe
në prova. Për sa i përket ligjit të zbatueshëm procedural e material dhe zbatimit të tij, pala e
paditur pretendon se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, për rrjedhojë as edhe Gjykata e
Apelit Gjirokastër, nuk kanë qenë kompetente nga pikëpamja tokësore për shqyrtimin e kësaj
çështje. Vendimi nr.1, datë 22.09.2011 dhe vendimi nr.2, datë 22.09.2011 janë nxjerrë nga
Kryeinspektori i palës së paditur INUK Tiranë, i cili e ka qendrën e tij në Tiranë, për pasojë
kompetencën tokësore e ka pasur Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.

481
 Gjykatat nuk kanë thirrur në gjykim Avokaturën e Shtetit. Ndonëse gjykatat shprehen
se zyra vendore e avokatit të shtetit nuk është paraqitur, nuk kuptohet se pse dhe me çfarë
cilësi është thirrur në gjykim.
Gjykatat nuk kanë bërë një hetim të plotë dhe të gjithanshëm të fakteve dhe kanë
caktuar ekspert për marrjen e provës në kundërshtim me Kodin e Procedurës Civile.
Gjykatat kanë deklaruar pavlefshmëri absolute të aktit administrativ, por në vendimet
e tyre arsyetohet vetëm për pavlefshmërinë relative të një akti administrativ, madje edhe në
fund, në dispozitiv ka vendosur shfuqizimin e aktit.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet e ngritura në rekursin e
paraqitur nga pala e paditur Inspektorati Urbanistik Kombëtar, për sa i përket zbatimit të
ligjit procedural, nuk janë të mbështetura në ligj.
Për sa i përket pretendimit të palës së paditur Inspektorati Urbanistik Kombëtar lidhur
me mungesën e kompetencës tokësore për zgjidhjen e mosmarrëveshjes objekt gjykimi nga
ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, për rrjedhojë edhe të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër, Kolegji Administrativ vlerëson të evidentojë se, në interpretim dhe zbatim të
nenit 467/b të Kodit të Procedurës Civile, duke qenë se çështja është zgjidhur drejt në themel
nga gjykata e shkallës së parë dhe vendimi i gjykatës së apelit do të mbetet në fuqi, një
pretendim i tillë për shkelje të ligjit procedural nuk mund të pranohet si shkak për cenimin e
vendimeve të gjykatave të faktit.
Kolegji Administrativ gjen të pambështetur në ligj dhe në aktet procedurale që
gjenden në dosjen gjyqësore, edhe pretendimin e ngritur në rekurs se gjykimi është zhvilluar
pa njoftuar zyrën e Avokatit të Shtetit. Gjatë gjykimit në shkallë të parë ( faqet 140, 141 e
vijues të dosjes në shkallë të parë), rezulton se zyra vendore e Avokatit të Shtetit në
Gjirokastër është njoftuar disa herë me fletëthirrje, të cilat janë nënshkruar rregullisht për
marrjen dijeni. Ndërkohë që kjo zyrë nuk është paraqitur në asnjë seancë dhe nuk ka dërguar
gjykatës ndonjë shkresë a njoftim të saj lidhur me qëndrimin e saj për gjykimin.
Kolegji Administrativ gjen të pambështetur në ligj dhe në aktet procedurale që
gjenden në dosjen gjyqësore, pretendimin e ngritur në rekurs nga pala e paditur Inspektorati
Urbanistik Kombëtar se gjykatat kanë caktuar ekspert për marrjen e provës në kundërshtim
me Kodin e Procedurës Civile, sepse caktimi i ekspertit është bërë pa marrë mendimin e
palës së paditur Inspektorati Urbanistik Kombëtar dhe INUK-dega Sarandë.
Gjatë gjykimit në shkallë të parë (faqet 167 e vijuese të dosjes) rezulton që në seancën
gjyqësore të datës 13.04.2012 janë paraqitur paditësi Subi Mata dhe e paditura INUV Ksamil.
Palët e tjera pjesëmarrëse në gjykim nuk janë paraqitur, ndonëse kanë qenë të pranishme të
seancat e tjera dhe janë të njoftuara rregullisht. Në mungesë të ndonjë njoftimi justifikues për
mosparaqitjen, gjykata ka vendosur vijimin e gjykimit në mungesë të tyre. Më tej gjykata ka
vijuar me hetimin dhe debatin gjyqësor nga ku rezulton të jetë disponuar për kryerjen e
veprimit hetimor të ekspertimit, i kryer rregullisht prej saj. Nga dosja gjyqësore rezulton se
palët në mungesë nuk janë paraqitur më në seancat e tjera për gjykimin e çështjes në shkallë
të parë deri në përfundim të tij, ndonëse nga kjo gjykatë janë përsëritur njoftimet për seancat
vijuese, për të cilat është marrë dijeni rregullisht nga palët në mungesë. Në të tilla rrethana,
nuk është gjykata që ka cenuar të drejtën e palës për të marrë pjesë në seancë gjyqësore, për
të dhënë mendim për caktimin e ekspertit etj., por është vetë pala e paditur Inspektorati
Urbanistik Kombëtar dhe INUK-dega Sarandë të cilat nuk kanë shfaqur interes për të marrë
pjesë në gjykim ndonëse të njoftuar regullisht për seancat e zhvilluara.
Kolegji Administrativ gjen të pambështetur në ligj dhe në aktet procedurale që
gjenden në dosjen gjyqësore, edhe pretendimin se gjykatat kanë deklaruar pavlefshmëri
absolute të aktit administrativ, por në vendimet e tyre arsyetohet vetëm për pavlefshmërinë
relative të një akti administrativ. Në vendimet e arsyetuara, si të gjykatës së shkallës së parë
ashtu edhe të gjykatës së apelit, arsyetohet dhe mbahen qëndrimet përkatëse për shkelje

482
thelbësore të procedurës administrative në kryerjen e veprimeve dhe nxjerrjen e aktit
administrativ që kundërshtohet me padinë objekt gjykimi, si shkak për pavlefshmërinë
absolute të tijt. Fakti nëse në arsyetimet e vendimeve përmbahen ose jo edhe qëndrime të tyre
të lidhura edhe me elementë të pavlefshmërisë relative të aktit administrativ nuk e bën të
cenueshëm vendimin e dhënë nga të dy gjykatat.
Së fundi, Kolegji Administrativ gjen të pambështetur në ligj dhe në aktet procedurale
që gjenden në dosjen gjyqësore, pretendimin e ngritur në rekurs nga pala e paditur
Inspektorati Urbanistik Kombëtar se gjykatat nuk kanë bërë një hetim gjyqësor të plotë dhe të
gjithanshëm të fakteve. Së pari, ky pretendim është parashtruar në mënyrë gjenerike pa
treguar elementë thelbësore që do të evidentonin mungesën e hetimit gjyqësor të çështjes nga
gjykata e shkallës së parë, si veprime hetimore të pakryera prej saj kryesisht apo me kërkesë
të palëve, prova shkresore që nuk i janë nënshtruar kontradiktoritetit dhe debatit gjyqësor etj.
Në tërësi, në këtë aspekt, pretendimet e ngritura në rekurs nuk lidhen me shkeljen e këtyre
parimeve procedurale por janë pretendime mbi vlerësimin e fakteve dhe çmimin e provave
nga ana e gjykatës, çështje të cilat nuk lidhen me interpretimin dhe zbatimin e ligjit material
nga gjykata për të cilat ka kompetencën Gjykata e Lartë si gjykatë ligji e jo fakti.
Shkaqet e tjera të ngritura në rekurs nuk lidhen me interpretimin e zbatimin e ligjit
nga gjykatat por me çështje të faktit, të vlerësimit e të çmimit të provave prej tyre, çështje të
cilat nuk janë në objektin e gjykimit të Gjykatës së Lartë, si gjykatë ligji.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “e” të nenit 63
të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,

V E N D O S I:
Lënien në fuqi të vendimit nr.310 datë 30.05.2013 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.

Tiranë, më 18.07.2017

483
 MENDIM PAKICE

Jam kundër mënyrës se si ka disponuar me vendim Kolegji Administrativ i Gjykatës

së Lartë, në çështjen administrative nr.31001-00412-2014 Regjistri Themeltar, me Vendimin
nr.775, datë 18.07.2017, për arsyet e mëposhtme:
Së pari, sjellë në vëmendje se akti administrativ objekt padie është nxjerrë nga një
organ qendror i administratës publike, konkretisht, Inspektoriati Urbanistik Kombëtar, i cili e
ka selinë në Tiranë. Kjo do të thotë se kompetenca gjyqësore për të gjykuar çështjen në
momentin e ngritjes së padisë e ka patur Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë. Konstatohet se,
megjithë ushtrimin e prapësimit procedural gjatë gjykimit nga ana e palëve të paditura,
Inspektoriati Ndërtimor Kombëtar Urbanistik dhe Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik
Vendor, se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë nuk ka kompetencën tokësore për të gjykuar
çështjen dhe megjithëse ligji është i qartë në këtë çështje, sërish gjykata nuk ka marrë në
shqyrtim çështjen e kompetencës por e ka gjykuar edhe pse nuk ka qenë kompetente. Për më
tepër, po të ishte zbatuar drejtë ligji, edhe Gjykata e Apelit Gjirokastër nuk ka patur
kompetencë të shqyrtonte këtë çështje, pasi vendimi përfundimtar për zgjidhjen e saj do të
duhej të merrej në shkallë të parë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe më tej ankimi
kundër këtij vendimi do të duhej të shqyrtohej nga Gjykata e Apelit Tiranë. Në rastin objekt
gjykimi të dy shkallët e gjykimit, edhe juridiksioni fillestar dhe ai rishikues, kanë gjykuar një
çështje duke mos qenë gjykata të caktuara me ligj. Vlerësoj se neni 467/b i Kodit të
Procedurës Civile shërben për të konvaliduar gjykimin nga një gjykatë e pacaktuar me ligj
atëherë kur ka mëdyshje apo pasiguri për mënyrën se kush është gjykata kompetente. Në
rastin objekt gjykimi nuk ka asnjë dilemë rreth mënyrës se si ligji ka përcaktuar gjykatën
kompetente. Në këto kushte vlerësoj se nuk mundet që gjykata e shkallës së parë, të
moszbatojë ligjin për mënyrën se si atribuohet ushtrimi juridiksionit gjyqësor nëpërmjet
kriterit të kompetencës tokësore, me justifikimin e parashikimit ligjor të nenit 467/b të Kodit
të Procedurës Civile. Ndaj vlerësoj se në këto raste të qarta të mungesës së kompetencës
tokësore nuk mundet të mos vlerësohet nga gjykata e shkallës së parë apo ajo e apelit se
çështja është gjykuar nga një gjykatë e pacaktuar me ligj. Për rrjedhojë konkludoj se neni
467/b i Kodit të Procedurës Civile nuk mundet kurrsesi të shërbejë si justifikim për gjykatat
për të shmangur nga gjykimi gjykatën kompetente, të cilën ligji e ka përcaktuar qartësisht
dhe është lehtësisht e individualizueshme rast pas rasti nga të gjithë. Ky nuk ka qenë qëllimi i
ligjvënësit në momentin e miratimit të kësaj dispozite dhe se nuk mundet të jetë kurrsesi
qëllim i normës ligjore pas miratimit dhe hyrjes në fuqi.
Së dyti, vlerësoj se padia në parashtrimet e saj ka adresuar vetëm pretendime lidhur
me pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ dhe në të njëjtën kohë objekti i padisë
(petitium) individualizon si kërkim shfuqizimin e aktit administrativ, që do të thotë se
gjykatës i kërkohet që në fundin e gjykimit të disponojë me vendim përfundimtar mbi një akt
administrativ relativisht të pavlefshëm. Më tej konstatoj se gjykata e shkallës së parë ka
pranuar padinë, duke argumentuar pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ dhe në
dispozitiv ka vendosur shfuqizimin e aktit, sipas objektit të padisë. Gjykata e apelit e ka lënë
në fuqi në të njëjtën mënyrë. Nga ky konstatim konkludoj se objekt dhe shkaku ligjor i padisë
që nga fillimi i procesit gjyqësor ka qenë i paqartë dhe kontradiktor dhe se gjykata e shkallës
së pare nuk ka zbatuar nenin 154 dhe 154/a të Kodit të Procedurës Civile, që ta konstatonte të
metat e padisë dhe t’i linte një kohë të arsyeshme paditësit për këtë. Përkundrazi, as gjykata e
shkallës së parë nuk e ka zbatuar një detyrim ligjor të tillë dhe as gjykatat me juridiksion
rishikues nuk e kanë konstatuar këtë shkelje të procedurës së gjykimit (errores procedendo).
Kjo ka bërë që të mos ketë lidhje arsyetimi i vendimit përfundimtar me dispozitivin e tij. Më
tej kjo ka bërë që gjykatat e të treja shkallëve të shfuqizojnë një akt administrative që sipas

484
tyre është absolutisht i pavlefshëm, që do të thotë se nuk ka prodhuar pasoja të ligjshme dhe
nuk ka ekzistuar.
Së treti, duke gjykuar një padi e cila kishte të paqartë dhe kontradiktore objektin
(petitium) dhe shkakun ligjor (causa petendi) dhe duke e pranuar padinë në këto kushte
paprocedueshmërie, gjykatat kanë disponuar në kundërshtim me një dispozitë urdhëruese të
ligjit. Sjell në vëmendje nenin 121 pika 2 të Kodit të procedurave Administrative në fuqi në
kohën e gjykimit të mosmarrëveshjes, ku parashikohet se: “2. Aktet administrative
absolutisht te pavlefshme nuk mund te shfuqizohen apo revokohen.”. Kështu gjykatat kanë
shfuqizuar një akt që sipas tyre nuk ekziston dhe kjo ka ndodhur në kushtet kur ligji në
mënyrë eksplicite ndalon shfuqizimin e aktit administrativ absolutisht të pavlefshëm.
Së katërti, përsa i përket themelit të gjykimit vlerësoj se gjykatat e faktit dhe më tej
edhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë kanë zhvlerësuar fuqinë provuese të akteve
zyrtare në kundërshtim me nenin 253 dhe 254 të Kodit të Procedurës Civile. Gjykatat kanë
vlerësuar apriori se shkeljet e konstatuara nga inspektoriati urbanistik nuk qëndrojnë, në
kushtet kur aktet e palës së paditur kanë dale sipas formës që ligji parashikon dhe janë
nxjerrë nga organi kompetent dhe sipas procedurës përkatëse. Vlerësoj se relativizimi i fuqisë
së plotë provuese të një prove ligjore mundet të bëhet vetëm sipas procedurës që ligji
parashikon dhe jo duke e zhvleftësuar atë përballë provave me fuqi të zakonshme provuese,
sikurse është akti i ekspertimit, shkresat private apo edhe dëshmitarët. Kodi i Procedurës
Civile ka lejuar që aktit me fuqi ligjore provuese t’i hapet mundësia për t’iu relativizuar fuqia
provuese vetëm kur pretendohet falsiteti i tij. Në asnjë nga shkallët e gjykimit në fakt kjo gjë
nuk është pretenduar nga pala paditëse dhe asnjë nga këto gjykata nuk arsyeton se pse nuk
pranohen si e vërtetë ligjore faktet e pasqyruara në procesverbalin e konstatimit të shkeljes,
që është një shkresë zyrtare (neni 253 i Kodit të Procedurës Civile), dhe vendimin akt
administrativ objekt gjykimi, i cili është një akt zyrtar dispozitiv (shiko nenin 254 të Kodit të
Procedurës Civile). Ndaj vlerësoj se shqyrtimi gjyqësor nuk është zhvilluar sipas standartit të
parashikuar në nenin 14 të Kodit të Procedurës Civile dhe se gjykatat e faktit nuk kanë
mbajtur parasysh normat ligjore që disiplinojnë procesin e të provuarit dhe vlerësimin ligjor
të provave.
Për rrjedhojë vlerësoj se vendimet e dy gjykatave të faktit janë marrë në shkelje të
rregullave procedural (errores procedendo) dhe se për këtë arsye të dy vendimet duhet të
prisheshin dhe çështja duhet të ishte kthyer për rigjykim në gjykatën administrative të
shkallës së parë.

GJYQTAR

Xhezair Zaganjori

485
Nr. 31003-02365-00-2015 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1809 Vendimit (776)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:

Xhezair Zaganjori Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Andi Çeliku Anëtar
Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare

Mori në shqyrtim në seancë gjyqësore të datës 19.07.2017, çështjen që i përket:

PADITËS: DHOMA KOMBËTARE E

AVOKATISË
SË SHQIPËRISË;

TË PADITUR: KËSHILLI I MINISTRAVE TË

REPUBLIKËS
SË SHQIPËRISË;
ME PJESËMARRJEN E
AVOKATURËS
SË SHTETIT;

PERSON I TRETË: MINISTRIA E FINANCAVE

OBJEKTI:
Shfuqizimi pjesërisht i aktit administrativ,Vendimi i Këshillit të Ministrave nr.953,
datë 29.12.2014 “Për dispozitat zbatuese të ligjit nr.92/2014
“Për tatimin mbi vlerën e shtuar në Republikën e Shqipërisë”, neni 11, pika 2,
përcaktimi i kufirit minimal për tatimin mbi vlerën e shtuar (TVSH).
Baza Ligjore: Nenet 7/a, 10, 15/d, 16, 17/1/a, 18/1, 21 të ligjit nr.49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”; nenet 32/a, 106, 154
e vijues te Kodit të Procedurës Civile,
nenet 117, 118 dhe 120 të ligjit nr.92/104 , date 24.07.2014
“Për tatimin mbi vlerën e shtuar në Republikën e Shqipërisë”,
Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë, neni 11/3 si dhe
nenet 107, 108, 109, 116/b, 135 dhe 137
të Kodit të Procedurave Administrative.

Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.23 datë 28.09.2015 ka

vendosur:

486
 “Rrëzimin e kërkesë padisë së paditësit Dhoma Kombëtare e Avokatisë së
Shqipërisë si e pabazuar në ligj. Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës
paditëse”.

Kundër vendimit nr.23 datë 28.09.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, ka

ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, pala paditëse Dhoma Kombëtar e Avokatisë, të cilët kanë
kërkuar ndryshimin e vendimit dhe pranimin e kërkesëpadisë, duke parashtruar këto shkaqe:

Në padinë e depozituar nga ana jonë, por edhe në zhvillimin e seancave gjyqësore, në
asnjë rast nuk është vënë në dyshim identiteti i organit administrativ, në rastin konkret
Këshilli i Ministrave si dhe tagrat ligjore që ligji autorizon për nxjerrjen e aktit ligjor,
si në raport me nenin 117/2 ashtu edhe në referim të nenit 159 të ligjit nr.42/2014. Në
këto kushte e konsiderojmë të tepërt dhe të pavlerë referimin ndaj germës “b” të nenit
116 të K.Pr.Administrative.
Situata e shkeljes së ligjit në drejtim të kompetencave që ligji i jep Këshillit të Ministrave
është e tillë sa që ka prodhuar pasoja në vlerësim të gabuar të ligjit, pasoja këto të
cilat bien ndesh me parime themelore të Tvsh dhe që lidhen me aktivizimin e
subjekteve që detyrohen të regjistrohen, të deklarojnë dhe të paguajnë Tvsh.
Gjykata ka shpallur kërkesën tonë si të pabazuar në ligj, pasi përveç trajtimit doktrinar të
pavlefshmërisë absolute, nuk ka paraqitur asnjë fakt real që ti referohet ligjit material.
VKM nr 953 dt 29.12.2014 “Për dispozitat zbatuese të ligjit nr.92/2014 Për Tatimin mbi
vlerën e shtuar në Republikën e Shqipërisë”, neni 11, pika 2 është nxjerrë në tejkalim
të kompetencave ligjore që ligji material përcakton në nenin 117/2 të tij, është jo
vetëm rezultat i leximit linear të dispozitës, ku sigurisht të gjithë njohim
morfologjikisht kuptimin e fjalës “kufirit në dallim me fjalën “kufijtë” që tentohet të
interpretohet, por ajo që është më e rëndësishme është se ky VKM ka prodhuar pasoja
të cilat cenojnë në themel jo vetëm veprimtarinë e profesioneve të lira në përgjithësi
dhe të profesionit të avokatit në veçanti, por cenojnë edhe parime të rëndësishme të
objektit të Tvsh dhe të sjelljes së saj në raport me ligjin.
Duke mos marrë në konsideratë qarkullimin vjetor të xhiros për avokatët, si një
përjashtim që nuk parashikohet nga ligji, avokatët nuk përfitojnë të drejtën e
mospasqyrimit të Tvsh në xhiron e kryer nga ana e tyre. E thënë ndryshe, vetëm për
efekt të këtij vendimi, në kundërshtim me kërkesat që përcakton ligji, avokati duhet të
raportojë padrejtësisht 20 % më shumë se homologët e tij, subjekte të biznesit në
fusha që nuk përfshihen në profesionet e lira, duhet të ritë çmimin e shërbimit të
ofruar në masën 20 % dhe duhet të paguajë në formën e Tvsh po 20 % të xhiros së
realizuar.
Sjellim në vëmendje të Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë faktin se seancat
gjyqësore në Gjykatën e Apelit Administrativ janë drejtuar nga kryetari i kësaj
gjykate, njëkohësisht anëtar i trupit gjykues në marrjen e këtij vendimi, z. Kastriot
Selita, i cili ka për bashkëshorte një personalitet të lartë të fushës së tatimeve dhe si i
tillë nuk duhej të merrte pjesë në një gjykim prej të cilit mund të preken direkt ose
indirekt interesat e saj, fakt ky i cili ka ardhur në dijeninë tonë pas përfundimit të
procesit gjyqësor dhe shpalljes së vendimit.

Ka ushtruar kundër rekurs Avokatura e Shtetit duke parashtruar shkaqet e mëposhtme;

Rekursi i paraqitur prej palës paditëse nuk plotëson kriteret e nenit 58 të ligjit 49/2012
«Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe zgjidhjen e
mosmarrëveshjeve administrative », për faktin se në rast objekt gjykimi nuk jemi

487
 përpara rastit kur prej Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë me vendimin e dhënë
të mos jetë respektuar ligji material dhe procedural apo vendimi të jetë dhënë në
kundërshtim me një vendim të Kolegjit të Administrativ të Gjykatës së Lartë apo me
një vendim unifikues.
Prej palës paditëse nuk merret në konsiderate fakti se kërkimi për pavlefshmëri absolute
të aktit pasjellë pavlefshmëri absolute të të gjithë aktit dhe jo vetëm për një pjesë të tij
e në këto kushte pala paditëse nuk legjitimohet për të kërkuar pavlefshmërinë
absolute të gjithë aktit, i cili në vetvete krijon rregulla të përgjithshme të cilat janë të
detyrueshme për të dalë në zbatim të ligjit.
Është detyrim ligjor i Këshillit të Ministrave për të nxjerre aktet nën ligjore në zbatim të
ligjit e konkretisht të nenit 159 të ligjit 49/2014 që detyron Këshillin e Ministrave dhe
Ministrin e Financave për nxjerrjen e akteve nënligjore.
Vendimi i dhënë prej Gjykatës është i drejtë pasi kërkesë padia e ngritur prej palës
paditëse është e pabazuar pasi neni 11 i kësaj VKM nuk është marrë në tejkalim të
kompetencave që jep ligji pasi ky përcaktim është bërë për të gjithë tatimpaguesit, që
ofrojnë shërbime në veprimtarinë ekonomike, sipas profesioneve, të tilla si: avokat,
noter, mjek i specializuar, etj.
Tatimi mbi vlerën e shtuar është taksë, që në fund paguhet nga konsumatori dhe
përfshirja në skemën e TVSH, u lejon profesioneve të lira (mes tyre edhe avokatëve),
të rimbursojnë tepricën e TVSH se kreditueshme.
I pabazuar është edhe pretendimi i ngritur në rekurs i faktit se prezenca në gjykim dhe në
vendimmarrje i kryesuesit te trupit gjykues Z.Selita pas sjelle sipas palës paditëse në
referim të nenit 40 të ligjit 9367 dt.07.04.2005 “Për parandalimin e interesave në
ushtrimin e funksioneve publike” pavlefshmërinë e akteve në rastin konkret të
vendimmarrjes së Gjykatës, pasi bashkëshortja e tij është një personalitet i lartë në
fushën e tatimeve është i pabazuar.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Arjana Fullani, përfaqësuesin e palës paditëse
Dhoma Kombëtare e Avokatisë, Av. Fatmir Braka i cili kërkoi ndryshimin e vendimit dhe
pranimin padisë, përfaqësuesin e palëve të paditura, Këshilli i Ministrave dhe Ministria e
Financave Avokatin e Shtetit, Z. Abaz Deda i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit, si dhe
diskutoi çështjen në tërësi,

VËREN
1. Dhoma Kombëtare e Avokatisë është person juridik, që ushtron veprimtarinë e saj
në mënyrë të pavarur nga shteti dhe që përgjigjet për rregullimin dhe kontrollin e ushtrimit të
profesionit të avokatit në Republikën e Shqipërisë sipas dispozitave të ligjit nr.9190, datë
17.07.2003 “Për profesionin e avokatit në Republikën e Shqipërisë ”.
2. Ndër detyrat e saj të ngarkuara nga ky ligj është kontrolli i veprimtarisë ekonomike
në fushën e shërbimit të avokatisë që lidhet me regjistrimin e avokatit në organet tatimore
dhe shlyerjen e detyrimeve tatimore që lindin.
3. Këshilli i Ministrave i Republikës së Shqipërisë, bazuar në nenin 100 të
Kushtetutës dhe nenin 159 të ligjit nr.92/2014 “Për tatimin mbi vlerën e shtuar në Republikën
e Shqipërisë” me propozim të Ministrisë së Financave, ka miratuar Vendimin nr.953, datë
29.12.2014 “Për dispozitat zbatuese të ligjit nr.92/2014 “Për tatimin mbi vlerën e shtuar në
Republikën e Shqipërisë”.

488
 4. Neni 11, pika 1 e këtij Vendimi në zbatim të nenit 117 të ligjit nr.92/2014 “Për
tatimin mbi vlerën e shtuar në Republikën e Shqipërisë”, ka përcaktuar si kufi minimal të
qarkullimit vjetor për regjistrimin për TVSH shumën 5.000.000(pesë milion) lekë në një vit
kalendarik, përveç rasteve të përcaktuara në pikën 2 të këtij vendimi. Në pikën 2 të kësaj
dispozite është përcaktuar se: “Personat e tatueshëm që ofrojnë shërbime në veprimtari
ekonomike, sipas profesioneve të tilla si: avokatë, noter,...pavarësisht nga qarkullimi
vjetor, kufiri minimal i regjistrimit për TVSH-në është zero dhe të gjithë janë persona të
tatueshëm të regjistruar për TVSH-në, edhe nëse kryejnë veprimtari të përjashtuar sipas
ligjit”.
5. Ndodhur në këto kushte, pala paditëse Dhoma Kombëtare e Avokatisë duke mos qenë
dakord me pikën 2 të nenit 11 të VKM-së së sipërcituar, i është drejtuar Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë me padinë objekt gjykimi.
6. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.23 datë 28.09.2015
ka vendosur: “Rrëzimin e kërkesë padisë së paditësit Dhoma Kombëtare e Avokatisë së
Shqipërisë si e pabazuar në ligj. Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës paditëse”.
6.1 Arsyetimi i gjykatës: “Referuar përkufizimit të dhënë në nenin 2, pika 2 të ligjit
nr.49/2012 “Vendimi nr.953, datë 29.12.2014 “Për dispozitat zbatuese të ligjit nr.92/2014
“Për tatimin mbi vlerën e shtuar në Republikën e Shqipërisë " i Këshillit të Ministrave,
përbën akt nënligjor normative. Në këtë akt nënligjor janë përcaktuar rregulla të
përgjithshme, rregulla të cilat nuk shterojnë në zbatimin e tyre. Në lidhje me afatin e
kundërshtimit të aktit nënligjor normativ, neni 18, pika 3 e ligjit nr 49/2012 parashikon se
padia duhet të paraqitet në gjykatë brenda 3 vjetëve nga data e hyrjes në fuqi të aktit. Pala e
tretë në këtë gjykim ka prapësuar se padia është ngritur jashtë afatit 3-vjeçar me argumentin
se rregullimi nënligjor i kundërshtuar në këtë gjykim, ka ekzistuar në të njëjtën përmbajtje që
në vitin 2011 i përcaktuar si i tillë me Vendimin e Këshillit të Ministrave nr.18, datë
12.01.2011 dhe se miratimi i Vendimit të Këshillit të Ministrave nr.953, datë 29.12.2014 nuk
e ka prekur këtë rregullim. Gjykata Administrative e Apelit vëren se në këtë gjykim pala
paditëse nga pikëpamja formale pretendon shfuqizimin e nenit 11, pika 2 të VKM-së nr.953,
datë 29.12.2014, akt normativ që është miratuar si i tillë dhe ka hyrë në fuqi në datë
01.01.2015 sipas nenit 14 të VKM-së në fjalë. Pavarësisht formulimeve dhe riformulimeve të
ngjashme sipas ndryshimeve që ky rregull ka pësuar ndër vite, Këshilli i Ministrave në datë
29.12.2014 me vendimin nr.953, ka miratuar një Vendim të ri, akt i cili mund të goditet për
paligjshmërinë që nga data 01.01.2015, kohë në të cilën ky akt nënligjor normativ ka hyrë në
fuqi. Për këto arsye Gjykata konkludon se pala paditëse e ka ushtruar të drejtën e ngritjes së
padisë brenda afatit 3-vjeçar. Gjithsesi, padia mbi pavlefshmërinë absolute të aktit
administrativ, sipas nenit 18, pika 8 e ligjit nr.49/2012 mund të paraqitet në çdo kohë.
Referuar bazës juridike dhe shtjellimit të padisë së paraqitur me shkrim në datë 05.04.2015,
pretendimeve të palës paditëse gjatë gjykimit të çështjes dhe diskutimit përfundimtar me
shkrim, rezulton që pala paditëse ka ngritur pretendime mbi paligjshmërinë e aktit nënligjor
normativ objekt gjykimi në nivelin e pavlefshmërisë absolute, konkretisht nxjerrjes së aktit
administrativ në kapërcim të kompetencave që i janë dhënë Këshillit të Ministrave me ligjin
nr.92/2014 “Per tatimin mbi vlerën e shtuar në Republikën e Shqipërisë ” në përcaktimin e
rasteve përjashtuese të kufirit minimal të regjistrimit për tatimin mbi vlerën e shtuar. Në
kuptim të shkronjës “b” të nenit 116 të këtij Kodi, akti administrativ do të quhet absolutisht i
pavlefshëm kur organi administrativ merr dhe ushtron kompetencat e një organi tjetër
administrativ ose kur vepron në kapërcim të kompetencave të tij ligjore. Pala paditëse ka
pretenduar në gjykim se përcaktimi i shkallëzuar i kufirit të xhiros, në varësi të llojit të
aktivitetit nuk konstatohet në asnjë dispozitë të ligjit nr.92/2014 “Për tatimin mbi vlerën e
shtuar” apo të ndonjë ligji tjetër që ushtron ndikimin e vet në këtë fushë. Përkundrazi po ky
ligj, pasi përfundon kuptimin dhe kompetencat lidhur me përcaktimin e kufirit minimal të

489
xhiros, në nenin 118 të tij përcakton qartazi rastet përjashtimore të veprimtarive për të cilat
regjimi i bizneseve të vogla nuk aplikohet, të cilat janë: furnizimet e kryera në mënyrë
rastësore të pasurive të paluajtshme; aktivitetet e përfshira në skemën e prodhuesve
bujqësore; furnizimet e shërbimeve të kryera nga një person i tatueshëm që nuk është i
vendosur në Republikën e Shqipërisë, vend në të cilin lind detyrimi për TVSH-në. Sipas palës
paditëse ligji ka përcaktuar kompetencat e Këshillit të Ministrave për përcaktimin e kufirit të
xhiros për regjistrimin si subjekt i pagesës së TVSH-së në rang kombëtar dhe njëkohësisht ka
përcaktuar edhe llojet e veprimtarive të cilat lejojnë Këshillin e Ministrave të bëjnë
përjashtim nga rregulli i përgjithshëm i caktimit të këtij kufiri dhe për korrektësi, profesioni i
avokatit nuk klasifikohet në asnjë prej rasteve përjashtimore të përcaktuara në pikat a, b, c të
nenit 118 të ligjit nr.92/2014 dhe vetëm për të cilat do të lejohej Këshilli i Ministrave të bënte
përjashtime në përcaktimin e kufirit të xhiros. Në kushtet që ligji nuk e jep një kompetencë të
tillë, sipas palës paditëse Vendimi i Këshillit të Ministrave nr.953, datë 29.12.2014, neni 11 i
tij, është në tejkalim të kompetencave që ligji i jep Këshillit të Ministrave. Tatimit mbi vlerën
e shtuar i nënshtrohen ndër të tjera të gjitha furnizimet e mallrave dhe shërbimeve, të kryera
kundrejt pagesës, brenda territorit të Republikës së Shqipërisë, nga një person i tatueshëm që
vepron si i tillë. Person i tatueshëm konsiderohet çdo person, pavarësisht nga forma e
organizimit të tij, i cili në mënyrë të pavarur kryen veprimtari ekonomike, cilido qoftë vendi
dhe qëllimi ose rezultati i kësaj veprimtarie. Neni 118 i këtij ligji që citon pala paditëse bën
ijalë për veprimtaritë për të cilat nuk aplikohet regjimi i biznesit të vogël dhe nuk lidhet me
kompetencën ligjore të përcaktimit të nivelit minimal të regjistrimit për TVSH-në. Ndërkohë
rezulton që neni 117, pika 2 e këtij ligji i ka lënë në rezervë ligjore relative Këshillit të
Ministrave kompetencën e përcaktimit të kufirit minimal të regjistrimit për tatimin mbi vlerën
e shtuar, duke detajuar normat e zbatueshme në këtë drejtim, pa ndalim të shprehur në
përcaktimin e rasteve përjashtuese. Edhe neni 159 i ligjit në fjalë ka ngarkuar Këshillin e
Ministrave dhe Ministrinë e Financave për nxjerrjen e akteve nënligjore në zbatim të këtij
ligji, në funksion të përcaktimit të politikave ekonomike të shtetit. Në analizë të dispozitave
ligjore të lartëcituar Gjykata konstaton se në nxjerrjen e aktit nënligjor normativ, sa i takon
normës së kundërshtuar në këtë gjykim, Këshilli i Ministrave nuk ka kapërcyer kompetencat e
dhëna nga ligji. ”.
7. Kundër vendimit nr.23 datë 28.09.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë, ka ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, pala paditëse Dhoma Kombëtar e Avokatisë,
të cilët kanë kërkuar ndryshimin e vendimit dhe pranimin e kërkesëpadisë, duke parashtruar
shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON:

8. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala
paditëse Dhoma Kombëtare e Avokatisë përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 58
të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat e bëjnë të cenueshëm vendimin nr.23
datë 28.09.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
9. Ky kolegj në analizë të shkakut ligjor të kërkimeve të paditësit , provave të
administruara në dosjen gjyqësore, si dhe të vendimit të gjykatës arrin në konkluzionin se
Gjykata e Apelit Administrativ Tirane nuk e ka kuptuar drejtë natyrën e vërtetë të
mosmarrëveshjes objekt gjykimi, aplikimin e drejtë të ligjit dhe për rrjedhojë nuk e ka
zgjidhur atë në përputhje me ligjin dhe konkretisht me nenin 17/2 të ligjit nr.49/2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”, i cili parashikon shprehimisht se: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në
përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo bën

490
një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me
përcaktimin që mund të propozojnë palët”.
10. Ky kolegj vlerëson të evidentojë faktin se kjo çështje është duke u gjykuar nga
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë për faktin se natyra juridike e këtij gjykimi është
administrative. Konflikti ka lindur si pasojë e nxjerrjes nga ana e paditur Këshilli i
Ministrave të Vendimit nr.953, datë 29.12.2014 “Për dispozitat zbatuese të ligjit nr.92/2014
“Për tatimin mbi vlerën e shtuar në Republikën e Shqipërisë”.
11. Akti administrativ objekt gjykimi është akt nënligjor/akte administrative të cilat
në bazë të nenit 10/2/b të ligjit 49/2012 gjykohen nga Gjykata Administrative e Apelit. Në
këtë dispozite parashikohet shprehimisht se gjykata administrative e apelit shqyrton në
shkallë të parë mosmarrëveshjet me objekt aktet nënligjore normative si dhe rastet e tjera të
parashikuara nga ligji.
12. Do te jene objekt i gjykimit nga kjo gjykate pikërisht rastet kur këto akte goditen
për ligjshmërinë e tyre ( nëse ato kanë dalë në bazë dhe zbatim të ligjit ) fushe kjo zbatimi e
cila është përcaktuar qartë në nenin 37/4 të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
në të cilin thuhet se: “Në rastin e aktit nënligjor normativ, gjykata shqyrton ligjshmërinë e
aktit që kundërshtohet, duke vlerësuar të tre kriteret e përcaktuara në pikën 3 të këtij neni”.
13. Në analize të kësaj dispozite si dhe të shkakut ligjor të kërkimeve (nga ku rezulton
se kërkohet pavlefshmëria absolute e aktit administrativ) arrihet në konkluzionin se është
pikërisht Gjykata Administrative e Apelit ,gjykata kompetente që duhet të shqyrtojë
ligjshmërinë e këtyre akteve dhe jo një gjykatë tjetër . Është kjo gjykate që në rastin kur këto
akte kundërshtohen me shkakun ligjor që ato mund të mos kenë dalë në përputhje me ligjin
dhe mund të paraqesin kundërligjshmëri, të shqyrtoje ligjshmërinë e tyre në bazë të provave
të paraqitura nga palët dhe situatës ligjore e faktike që ekzistonte në kohën e daljes së akteve.
14. Ky parashikim vjen ne përputhje dhe me nenin 118/2 te Kushtetutës ( kushtetuta
që ka qenë në fuqi në momentin e daljes se akteve objekt shqyrtimi) në të cilën thuhet se: “ 1.
Aktet nënligjore nxirren në bazë dhe për zbatim të ligjeve nga organet e parashikuara në
Kushtetutë. 2. Ligji duhet të autorizojë nxjerrjen e akteve nënligjore, të përcaktojë organin
kompetent, çështjet që duhen rregulluar, si dhe parimet në bazë të cilave nxirren këto akte. 3.
Organi i autorizuar me ligj për të nxjerrë akte nënligjore, siç specifikohet në paragrafin 2 të
këtij neni, nuk mund t'ia delegojë kompetencën e tij një organi tjetër”.
15. Janë pikërisht këto parime baze dhe këto kritere të përcaktuara në kushtetutë cilat
jo vetëm ligji specifik por edhe organi kompetent shtetëror që nxjerr akte administrative
duhet ti zbatojë dhe nuk duhet ti kapërcejë apo ti shkelë. Sa më sipër përbën atë që quhet
respektimi i “parimit të ligjshmërisë “i cili qëndron në themel të veprimtarisë së organeve
administrative dhe që siç do të analizojmë më poshtë në këtë vendim nuk është respektuar
nga ana e paditur. Duke patur parasysh hierarkinë e normave ky kolegj evidenton faktin që
çdo organ në veprimtarinë e tij duhet të ketë parasysh normat kushtetuese dhe duhet ti
respektojë dhe ti zbatojë ato duke qenë se këto të fundit përbejnë aktin më të lartë të shtetit.
Rendi juridik është një sistem hierarkik ku secila nga aktet qe nga piramida dhe deri në bazë
kanë vlera të ndryshme. Nga vlefshmëria e këtyre akteve përcaktohet dhe fuqia e zbatimit të
tyre.
16. Rezulton që akti administrativ i nxjerrë nga pala e paditur dhe që është objekt
shqyrtimi rregullon një marrëdhënie konkrete të posaçme, një çështje specifike dhe që u
kundërdrejtohet një grupi të caktuar subjektesh pikërisht të gjithë subjekteve tregtar apo
personave fizik që ushtrojnë profesionin e avokatit. Me anë të këtij akti administrativ organi
administrativ synon të përcaktojë kufirin minimal të TVSH-se në zero lekë pavarësisht xhiros
vjetore të realizuar nga subjektet. Ardhja e pasojës së këtij akti direkt në veprimtarinë e këtij
grupi subjektesh e legjitimon DHKA në kërkimin e saj para gjykatës.

491
 17. Rezulton që paditësi në këtë gjykim, përkatësisht Dhoma Kombëtare e Avokatisë
kërkon: ”Shfuqizimi pjesërisht i aktit administrativ, Vendimi i Këshillit të Ministrave nr.953,
datë 29.12.2014 “Për dispozitat zbatuese të ligjit nr.92/2014 “Për tatimin mbi vlerën e
shtuar në Republikën e Shqipërisë”, neni 11, pika 2, përcaktimi i kufirit minimal për tatimin
mbi vlerën e shtuar”, vetëm për profesionin e Avokatit.
18. Pavarësisht mënyrës se si e kanë formuluar paditësit kërkimin e tyre , në analizë
të shkakut ligjor të kërkimeve të palëve , i cili del qartë nga kërkesë padia, debati gjyqësor,
konkluzionet e fundit, etj, rezulton qartë se palët në këtë gjykim kanë kërkuar pavlefshmërinë
absolute të aktit administrativ.
19. Ky qëndrim është konsoliduar tashmë dhe vjen në përputhje të plotë edhe me
vendimin unifikues nr.3/2012 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në të cilin
thuhet shprehimisht se: “Gjykata e zbulon shkakun e padisë së paditësit duke e analizuar
padinë në tërësinë e saj dhe jo duke u kufizuar tek dispozitat ligjore të referuara nga paditësi
në pjesën hyrëse të saj. Mund të ndodhë që paditësi të referojë gabimisht dispozitat ligjore,
porse nga leximi i kërkesëpadisë, del e qartë e drejta që ai kërkon të mbrojë. Në këtë rast,
gjykata duhet të zgjidhë çështjen konform shkakut që rezulton nga shqyrtimi në tërësi i
kërkesëpadisë, duke bërë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë
dhe të drejtave apo interesave që ai pretendon se i janë cenuar”.
20. Në kushtet që pala ka kërkuar pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ ky
kolegj vlerëson të vërë në diskutim vetëm kërkimin për pavlefshmërinë absolute të aktit.
Pavlefshmëria absolute e një akti administrativ është një nga format më të rënda të
pavlefshmërisë së aktit. Në kuptimin e së drejtës, akte administrative absolutisht të
pavlefshme janë ato akte, të cilat për shkak të shkeljes thelbësore të ligjeve mbi bazën e të
cilave janë nxjerrë nuk kanë fuqinë e një akti administrativ të vlefshëm dhe objektivisht nuk
konsiderohen që të kenë ekzistuar në asnjë çast.
21. Një akt administrativ absolutisht i pavlefshëm, që nga momenti i nxjerrjes së tij,
nuk krijon dhe as mund të krijoje pasojat juridike për të cilat ai është nxjerrë. Një akt
absolutisht i pavlefshëm nuk është akt, ai është një nulitet i plotë, i cili konsiderohet se nuk
ka hyrë në fuqi asnjëherë. Për shkak të shkeljes së rëndë thelbësore të ligjit, pavlefshmëria
absolute e një akti nuk mund të rregullohet në të ardhmen, as nga palët dhe as nga organi që
ka lëshuar aktin, pasi ky akt konsiderohet sikur nuk ka ekzistuar asnjëherë. Si i tille ai nuk
mund të këtë fuqi detyruese, as ndaj personave apo subjekteve, të cilëve iu kundërdrejtohet
dhe as ndaj organeve të tjera të administratës shtetërore.
22. Nisur nga analiza e bërë me lart, arrijmë në konkluzionin se dhe goditja e kësaj
pavlefshmërie mund të bëhet (i) në çdo kohë dhe (ii) direkt në gjykatë, në ndryshim nga
kërkimi për pavlefshmërinë relative të aktit ku subjekti është i detyruar që të respektojë afatet
ligjore të parashikuara shprehimisht në KPrA apo në ligjet specifike si dhe ka detyrimin që të
ezaurojë rrugën administrative, nëse një detyrim i tillë është parashikuar shprehimisht në
ligjin e posaçëm që rregullon marrëdhënien juridike nga ku buron akti. Sa më sipër është
parashikuar qartë në nenin 117 të K.Pr.Civile dhe në nenin 16 /2, pika b) të Ligjit 49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”, qe çdo person i interesuar, në çdo kohë, (pra nuk ka afat
si pavlefshmëria relative), ka të drejtë t’i drejtohet drejtpërsëdrejti gjykatës, për të kërkuar
konstatimin e kësaj pavlefshmërie.
23. Këtë qëndrim kane mbajtur edhe Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në
vendimin unifikues nr.3/2008, ku shprehimisht thuhet: “38.3. ... nëse pretendohet
pavlefshmëria absolute e akteve, kërkim që nuk është i ndërvarur nga ndonjë afat
parashkrimi, gjykata, nuk mund të nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor, por në
zbatim të nenit 121 të K.Pr.Administrative dhe 331 të K.Pr.Civile, konstaton pavlefshmërinë
për efekt të zgjidhjes së pasojave juridike që janë krijuar nga akti.

492
 24. Kur kërkohet konstatimi i pavlefshmërisë absolute të një akti administrativ
gjykatat duhet të hetojnë e gjykojnë vetëm ekzistencën e shkaqeve ligjore që i përkasin këtij
lloj kërkimi, të cilat janë të parashikuara shumë qartë në nenin 116 dhe 117 te
K.Pr.Administrative. Këto dispozita shprehimisht thonë: Neni 116: Aktet administrative
absolutisht të pavlefshme
Aktet administrative do të quhen absolutisht të pavlefshme, në kuptimin e këtij Kodi, në
rastet e mëposhtme:
d) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ i paidentifikuar;
e) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të
kompetencave të tij ligjore;
f) kur akti është nxjerrë në kundërshtim me formën dhe procedurën e kërkuar
nga ligji.

Neni 117: Efektet e aktit administrativ absolutisht të pavlefshëm

1. Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk prodhojnë pasoja ligjore
pavarësisht nga fakti nëse janë deklaruar apo jo si të tillë.
2. Secila palë e interesuar mund të kërkojë që akti administrativ të shpallet
absolutisht i pavlefshëm. Kërkesa në fjalë mund të bëhet në çdo kohë. Organi administrativ
kompetent, me iniciativën e tij, mundet të deklarojë një akt administrativ absolutisht të
pavlefshëm në çdo kohë.
3. Në qoftë se vetëm një pjesë e aktit është absolutisht e pavlefshme, i gjithë akti
do të konsiderohet absolutisht i pavlefshëm në rast se pjesa që anulohet është aq e
rëndësishme sa që organi administrativ nuk do ta nxirrte aktin pa këtë pjesë.

25. Ne analize të dispozitave të mësipërme, rezulton se si kriter kryesor për të dalluar

pavlefshmërinë absolute nga ajo relative është pikërisht shkalla e shkeljes së ligjit,
rrezikshmëria e aktit, shkalla e mundësisë së eliminimit të shkeljes nga vet organi që ka
nxjerrë aktin etj. Tre janë rastet qe ligji ka parashikuar për të kuptuar nëse një akt është
absolutisht i pavlefshëm: i) aktet që nxirren nga një organ administrativ i paidentifikuar dhe
që nuk njihet si i tillë, ii) aktet që nxirren nga një organ administrativ në kapërcim të kufijve
të kompetencave të tij; iii) aktet me shkelje në mënyrë flagrante të formës dhe procedurës për
nxjerrjen e tij.
26. Gjykata e Lartë ka tashme një praktikë të konsoliduar, përsa i përket trajtimit të
shkaqeve që çojnë në pavlefshmërinë absolute të një akti administrativ. Një nga rastet e
pavlefshmërisë absolute është dhe rasti “ kur akti administrativ nxirret nga një organ
administrativ në kapërcim të kufijve të kompetencave të tij“. Çdo organ është kompetent në
fushën që ai mbulon dhe këtë veprimtari e ushtron vetëm brenda kompetencave që i ka dhënë
ligji dhe në respektim të parimit të ligjshmërisë. Ushtrimi i kompetencave jashtë kufijve të
ligjit përbën cenim të këtij parimi dhe si rrjedhim akti apo çdo veprim i organit administrativ
që mund të nxirren si pasojë e një veprimtarie të pakufizuar dhe arbitrare shpie
domosdoshmërisht në pavlefshmërinë juridike të tyre .
27. Sa më sipër është sanksionuar në ligjin tonë themeltar Kushtetutë, në nenin 118,
nga ku del qarte disiplinimi i veprimtarisë se organeve të administratës publike. Kushtetuta jo
vetëm që i detyron këto organe që të veprojnë brenda hapësirave dhe kompetencave që u jep
ligji por edhe prevalon në çdo rast, në rast se këto organe nxjerrin akte të cilat nuk janë
konform pushtetit që ligji u ka dhënë. Këto organe janë të detyruara që në zbatim të
Kushtetutës të nxjerrin vetëm akte nënligjore në bazë dhe në zbatim të ligjit. Në rastet kur
ligji nuk parashikon gjë, ose nuk jep kompetenca të veçanta për organe apo subjekte të
veçanta për nxjerrjen e këtyre akteve atëherë është vetëm ligji ai i cili duhet të zbatohet. Në
asnjë rast organet e administratës (në rast se ligji nuk ja u jep këtë të drejtë që të nxjerrin një

493
akt normativ nënligjor siç mund të jepet shpesh me dispozita transitore) nuk mund të bëjnë
interpretime të ligjit, (atribut kjo i gjykatës kushtetuese) shtesa apo amendime të tij. Në rast
se do të ndodhte një gjë e tillë do të ndodheshim para abuzivizmit të organit administrativ
dhe një veprimtarie arbitrare nga ana e tij. Përveç sa më sipër akti i një organi më të ulet nuk
mund të ndryshoje ligjin apo aktin e një organi më të lartë. ( akti i një organi administrativ
nuk mund të ndryshoje ligjin me të cilin ky organ operon por duhet të jetë në bazë dhe në
zbatim të tij).
28. Sa më sipër është në koherencë dhe me qëndrimin që kanë mbajtur Kolegjet e
Bashkuara në vendimin e tyre Unifikues nr 8/2007 në të cilën kanë theksuar se : “ Kushtetuta
e Republikës së Shqipërisë përcakton në nenin 116 të saj hierarkinë e akteve normative që
kanë fuqi në gjithë territorin e Republikës dhe në këtë hierarki ligjet qëndrojnë mbi aktet
normative të Këshillit të Ministrave. Është detyrim kushtetues (buron nga neni 118/2 i saj) që
ligji duhet jo vetëm të autorizoje nxjerrjen e akteve nënligjore dhe organin kompetent që do
ta nxjerrë, por edhe të përcaktoje çështjet që duhet të rregullohen dhe parimet në bazë të të
cilave duhet të nxirren këto akte. Në fakt, dispozita kushtetuese e lartpërmendur e autorizon
Këshillin e Ministrave, ndër të tjera, me nxjerrjen e akteve në fushën e organizimit të
administratës doganore. Në mënyrë me konkrete këtë gjë e parashikon dhe paragrafi i pare i
nenit 13 të këtij kodi, sipas te cilit: ″Brenda 15 ditësh nga data e hyrjes në fuqi të këtij Kodi,
Këshilli i Ministrave, me propozim të Ministrit të Financave, përcakton organiken e
administratës doganore në mënyrë që të garantojë, nga njëra anë, mbrojtjen e interesave
fiskale të Republikës së Shqipërisë dhe nga ana tjetër, një organizim të përshtatshëm për
dinamizmin dhe veçantinë e veprimtarisë doganore…” Por vërehet se, aktet e nxjerra nga
Këshilli i Ministrave i kanë kaluar kufijtë e autorizimit të dhënë nga ligji, pasi janë shtrire
për çështje që ligji nuk i ka parashikuar dhe tej parimeve që vetë ligji ka pranuar.
29. Pikërisht nisur nga analiza e mësipërme si dhe kërkimet e paditësit Dhoma
Kombëtare e Avokatisë Kolegji administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson të marrë në analize
ligjshmërinë e aktit objekt kundërshtimi Vendimi i Këshillit të Ministrave nr.953, datë
29.12.2014 “Për dispozitat zbatuese të ligjit nr.92/2014 “Për tatimin mbi vlerën e shtuar në
Republikën e Shqipërisë”, neni 11, pika 2, vetëm për profesionin “Avokat”.
30. Në analize të përmbajtjes së vendimit nr.92/2014 “Për tatimin mbi vlerën e shtuar
në Republikën e Shqipërisë”, neni 11, pika 2 si dhe të efektit që ky akt ka pasur si qellim,
arrihet në përfundimin se me anë të këtij vendimi ky organ Këshilli i Ministrave nuk ka bërë
gjë tjetër veçse ka “përcaktuar se për profesionin e avokatit pavarësisht nga qarkullimi
vjetor, kufiri minimal i regjistrimit për TVSH-në është zero” .
31. Vendimi i mësipërm i nxjerrë nga Këshilli i Ministrave rezulton që ka dalë në
bazë dhe për zbatim të nenit 159 të ligjit nr.92/2014 “Për tatimin mbi vlerën e shtuar në
Republikën e Shqipërisë”.
32. Nisur nga analiza e mësipërme , si dhe marre shkas nga pretendimet e palëve në
proces, për t’u dhënë atyre një përgjigje përfundimtare si dhe për një zgjidhje të drejtë të
çështjes, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se duhet të analizoje dhe ti japë
përgjigje pyetjes: A është Vendimi i Këshillit të Ministrave nr.953, datë 29.12.2014 “Për
dispozitat zbatuese të ligjit nr.92/2014 “Për tatimin mbi vlerën e shtuar në Republikën e
Shqipërisë”, neni 11, pika 2 i nxjerrë nga ana e këtij organi në kapërcim të kufijve të
kompetencave të tij?
33. Për t’i dhënë përgjigje pyetjes së mësipërme ky kolegj vlerëson të marrë në
analizë dispozitat e ligjit nr.92/2014 “Për tatimin mbi vlerën e shtuar në Republikën e
Shqipërisë”.
34. Në nenin 117 të këtij ligji parashikohet se : “1. Personat e tatueshëm rezidentë në
Shqipëri, qarkullimi vjetor i të cilëve është nën kufirin minimal të regjistrimit për TVSH-në,
janë objekt i regjimit për bizneset e vogla, duke përfituar një përjashtim nga detyrimi për të

494
llogaritur TVSH-në në shitje për furnizimet e mallrave dhe shërbimeve të kryera prej tyre. 2.
Kufiri minimal i regjistrimit për TVSH-në përcaktohet me vendim të Këshillit të Ministrave...”
35. Po kështu në nenin 159 të këtij ligji parashikohet se: “Ngarkohen Këshilli i
Ministrave dhe Ministri i Financave për nxjerrjen e akteve nënligjore në zbatim të këtij ligji, jo
më vonë se 4 muaj nga data e botimit të këtij ligji në Fletoren Zyrtare”.
36. Vendimi i Këshillit të Ministrave nr.953, datë 29.12.2014 “Për dispozitat zbatuese
të ligjit nr.92/2014 “Për tatimin mbi vlerën e shtuar në Republikën e Shqipërisë”, neni 11,
pika 2 parashikon se: “Në zbatim të nenit 117, të ligjit, kufiri minimal i regjistrimit për
tatimin mbi vlerën e shtuar është qarkullimi prej 5 milionë (pesë milionë) lekë në një vit
kalendarik, përveç rasteve të përcaktuara në pikën 2, të këtij neni. Personat e tatueshëm, që
ofrojnë shërbime në veprimtari ekonomike, sipas profesioneve të tilla si: avokat, noter, mjek i
specializuar, dentist, dentist i specializuar, farmacist, infermier, veteriner, arkitekt, inxhinier,
mjek-laborant, projektues, ekonomist, agronom, ekspert kontabël i regjistruar, kontabilist i
miratuar dhe vlerësues i pasurisë, si dhe kryejnë veprimtari ekonomike në fushën e hotelerisë,
pavarësisht nga qarkullimi vjetor, kufiri minimal i regjistrimit për TVSH-në është zero dhe të
gjithë janë persona të tatueshëm të regjistruar për TVSH-në, edhe nëse kryejnë veprimtari të
përjashtuar sipas ligjit”.
37. Bazuar në dispozitat e mësipërme si dhe në analizën që u bëhet atyre ky kolegj
vlerëson se kompetencat e Këshillit të Ministrave shtrihen vetëm brenda parashikimit që ka
bërë neni 117/2 i ligjit dhe në mënyrë të veçantë duke ndalur tek ajo që i duhet këtij procesi
“Kufiri minimal i regjistrimit për TVSH-në përcaktohet me vendim të Këshillit të Ministrave;
38. Por si duhet të interpretohet dhe të zbatohet kjo dispozitë, a do të interpretohet që
Këshilli i Ministrave ka të drejtë të përcaktojë vetëm kufirin minimal të regjistrimit të TVSH-
së apo të bëjë edhe përjashtime nga kufiri minimal i përcaktuar?
39. Në analize të dispozitave të ligjit nr.92/2014 “Për tatimin mbi vlerën e shtuar në
Republikën e Shqipërisë” , dhe VKM nr.953, datë 29.12.2014 “Për dispozitat zbatuese të
ligjit nr.92/2014 “Për tatimin mbi vlerën e shtuar në Republikën e Shqipërisë”, neni 11,
konstatohet dhe kuptohet fakti qe ky organ (Këshilli i Ministrave) ka detyrimin që të
mblidhet për të nxjerrë dhe përcaktuar kufirin minimal të regjistrimit për TVSH-në dhe asnjë
përjashtim tjetër nga ky kufi i përcaktuar.
40. Marrë në analize sa më sipër dalin qartë faktet që Këshilli i Ministrave përcakton
vetëm kufirin minimal të regjistrimit për TVSH-në dhe nuk kryen asnjë rregullim tjetër që
ligji nuk ia ka dhënë shprehimisht, pasi të gjithë subjektet tregtare qofshin këta edhe avokatë
do të përfshihen në kufirin e përcaktuar nga KM që në rastin konkret është 5 Milion Lekë.
Ligjvënësi kur ka bërë këtë parashikim, pra dhënien e kompetencës për përcaktimin e kufirit
minimal të TVSH-së Këshillit të Ministrave ka patur parasysh si respektimin e parimit të “
sigurisë juridike “ i cili është shumë i rëndësishëm në një shtet demokratik ashtu dhe faktin
që të mos dëmtojë subjektet tregtare. Doktrina juridike e se drejtës kushtetuese ka pranuar se
siguria juridike është një ndër elementet thelbësore të shtetit të së drejtës. Në vendimet e saj
ajo shprehet se “ siguria juridike parakupton besueshmërinë e qytetarëve tek shteti dhe
pandryshueshmërinë e ligjit për marrëdhëniet e rregulluar. Besueshmëria ka të bëjë me faktin
që qytetari nuk duhet të shqetësohet vazhdimisht për ndryshueshmërinë dhe pasojat negative
të akteve normative që cenojnë dhe përkeqësojnë një gjendje të vendosur me akte të
mëparshme. Parimi kushtetues i shtetit të së drejtës do të konsiderohet i dhunuar nëse
mohohen ose shkelen siguria juridike , stabiliteti ligjor dhe mbrojtja e pritshmërie të ligjshme
. Ligjvënësi nuk mund të përkeqësoje në mënyrë të paarsyeshme gjendjen ligjore të
personave, të mohojë të drejtat e fituara ose të shpërfill interesat legjitime të tyre . Për këtë
qellim ligji duhet të ofroje siguri qartësi, vazhdimësi në mënyrë që individët ti drejtojnë
veprimet e tyre në mënyrë korrekte e në përputhje me të ( vendime të gjykatës kushtetuese nr
20 dt 29.9.2008, nr 9 datë 26.2.2007 nr 8 datë 2.5.2006 dhe 36/2007)

495
 41. Parë në këtë aspekt jo vetëm ligjet nuk duhet të jenë lehtësisht dhe shpeshtesisht
të ndryshueshme, por nga ana tjetër subjektet duhet të kenë garancinë që të drejtat e tyre (dhe
nga të drejtat më themelore është dhe ajo e pronës) do të mbrohen dhe garantohen nga shteti.
Shteti nuk mund të ndryshoje një situate të rregulluar më parë nga ai vetë. Rregullimet ligjore
duhet të kenë qëndrueshmëri të mjaftueshme në mënyrë që të sigurohet dhe vazhdimësia e të
drejtave. Është pikërisht detyrë e gjykatës (qoftë , administrative apo kushtetuese) ajo e cila
kontrollon zbatimin e këtij parimi nga ana e organeve shtetërore. Në vazhdim të kësaj
analize, si dhe të analizës së bërë me lart nga ky kolegj (për hierarkinë dhe rëndësinë e
normës), ky i fundit thekson dhe njëherë se nuk mundet në asnjë rast që organi administrativ
të ndryshoje me anë të akteve administrative /nënligjore atë çka ligji ka përcaktuar qartë.
42. Parashikimet e bëra në ligj janë të detyrueshme për t’u zbatuar nga ana e organit
administrativ, Këshilli i Ministrave. Kështu elementet e parashikuar më lart (përcaktimi i
kufirit minimal ) janë të domosdoshme jo vetëm nga ana formale por dhe se vete ligji në
mënyrë të shprehur i kërkon ato.
43. Në rast se ligjvënësi do t’i jepte të drejtë organit administrativ të përjashtonte disa
profesione nga kufiri minimal i regjistrimit për TVSh-në , ai patjetër , për shkak të rëndësisë
së madhe që ka ky fakt dhe pasojat që sjellin akte të tilla, do ta kishte bërë një parashikim të
tillë në ligj të shprehur në mënyrë të qartë dhe të saktë dhe nuk do ta linte këtë në dëshirën e
organit administrativ.
44. Ligjvënësi e ka parashikuar dhe është shprehur qartë në ligj duke i përcaktuar në
mënyrë shteruese kompetencat e organit administrativ, (Këshillit të Ministrave ). Ai duhet të
ushtrojë vullnetin e tij brenda kornizës ligjore dhe në interes të publikut. Kështu në analize të
nenit 117 të ligjit, e cila përcakton kompetencën që i është dhënë Këshillit të Ministrave, ky
organ ka të drejtë vetëm të përcaktojë kufirin minimal të regjistrimit për TVSH-në, por nga
ana e Këshillit të Ministrave me anë të VKM-së objekt gjykimi përveçse është përcaktuar
kufiri minimal i regjistrimit të TVSH-së, në pikën 2 të saj janë bërë edhe disa përjashtime ku
përfshihet edhe profesioni i avokatit, duke përcaktuar kufirin minimal “Zero” për regjistrimin
si subjekt i TVSH-së.
45. Në rastin objekt gjykimi rezulton se normat juridike të ligjit nr.92/2014 “Për
tatimin mbi vlerën e shtuar në Republikën e Shqipërisë” që rregullojnë këtë lloj veprimtarie
nuk kanë ndryshuar, ligji vazhdon të jetë po ai dhe kompetencat e organit administrativ po
ato. Pra nuk kemi interpretim të ri të normave të ligjit dhe zbatueshmëri të ndryshme në asnjë
rast pasi, normat dhe ligji interpretohen dhe zbatohen njësoj që në momentin që ligji ka hyrë
në fuqi.
46. Përfundimisht Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë në interpretim të
dispozitave të ligjit rezulton qartë që Këshilli i Ministrave duhet të përcaktojë vetëm kufirin
minimal të regjistrimit për TVSH-në por jo të përcaktojë ndonjë rregullim tjetër apo kufi
tjetër minimal regjistrimi për TVSH-në për subjekte të veçanta pasi në asnjë rast ligji nuk e
përcakton shprehimisht që Këshilli i Ministrave i ka kompetencat për të përcaktuar kufi
minimal të ndryshëm për subjekte të apo profesione të veçanta.
47. Nxjerrja e dispozitave të tilla nga Këshilli i Ministrave, duke përcaktuar kufi
minimal të ndryshëm regjistrimi për profesione të veçanta, pa qenë në asnjë nga kushtet e
parashikuara nga neni 117 i ligjit nr.92/2014 “Për tatimin mbi vlerën e shtuar në Republikën
e Shqipërisë” passjell faktin që pala e paditur ka vepruar jashtë kompetencave ligjore të
dhëna nga ligji organik dhe për rrjedhoje ky përcaktim i parashikuar në nenin 11/2 të VKM
nr.953, datë 29.12.2014 “Për dispozitat zbatuese të ligjit nr.92/2014 “Për tatimin mbi vlerën
e shtuar në Republikën e Shqipërisë”, për profesionin e avokatit, është absolutisht i
pavlefshëm.
48. Ky disponim në VKM nr.953, datë 29.12.2014 “Për dispozitat zbatuese të ligjit
nr.92/2014 “Për tatimin mbi vlerën e shtuar në Republikën e Shqipërisë” i këtij organi

496
administrativ është jashtë kompetencave që ligji i ka njohur pasi siç u tha dhe me lart KM
është kompetent vetëm për të vendosur kufizimin minimal të regjistrimit për TVSH-në.
49. Kolegji Administrativ e Gjykatës së Lartë, mbi argumentet e sipërcituara arrin në
përfundimin se Gjykata Administrative e Apelit, ka zbatuar gabim ligjin kur ka rrëzuar
padinë. Rrjedhimisht, jemi në kushtet kur vendimi i Gjykatës së Apelit Administrativ duhet
të ndryshohet dhe të pranohet kërkesëpadia duke u konstatuar neni 11/2 i VKM nr.953, datë
29.12.2014 “Për dispozitat zbatuese të ligjit nr.92/2014 “Për tatimin mbi vlerën e shtuar në
Republikën e Shqipërisë”, për profesionin e avokatit si akt absolutisht i pavlefshëm dhe duke
u shfuqizuar.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të ligjit nr.49/2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”

VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.23 datë 28.09.2015 të Gjykatës së Apelit Administrativ
Tiranë.
Shfuqizimin pjesërisht të aktit administrativ VKM nr.953, datë 29.12.2014 “Për
dispozitat zbatuese të ligjit nr.92/2014 “Për tatimin mbi vlerën e shtuar në Republikën e
Shqipërisë” në nenin 11, pika 2, për profesionin e avokatit.

Tiranë, më 19.07.2017

497
Nr. 31003-01587-00-2016 i Regj. Themeltar
Nr. 00 - 2017 - 1960 i Vendimit ( 777 )

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:

Xhezair Zaganjori Kryesues

Evelina Qirjako Anëtare
Ardian Dvorani Anëtar

në datën 19.07.2017, në dhomë këshillimi, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:

PADITËS: KADIME MANI

PALË E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE

SHOQËRORE TIRANË
INSTITUTI I SIGURIMEVE SHOQËRORE
TIRANË

OBJEKTI:
Shfuqizimin e vendimit të Degës së Përfitimeve të DRSSH Tiranë, lënë në fuqi me vendimin
nr.53, datë 15.11.2013 të Komisionit të Ankimit pranë DRSSH Tiranë,
lënë në fuqi me vendimin nr.117, datë 21.02.2014 të
Komisionit Qendror të Ankimit pranë ISSH Tiranë.
Lidhjen e pensionit të pleqërisë si nënë me shumë fëmijë
që nga momenti i depozitimit të kërkesës fillestare e në vazhdim.
Baza Ligjore:Neni 17, gërmat “a” e “b” e ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”;
neni 32, gërma “c” të Kodit të Procedurës Civile; Ligji nr.7703, datë 11.05.1993 “Për
sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”.

Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.1013, datë

02.03.2015, ka vendosur:

-Pranimin e kërkesëpadisë të paraqitur nga paditësja Kadime Mani.

-Shfuqizimin e vendimit të DRSSH Tiranë, Dega e Përfitimeve, datë
18.02.2013, lënë në fuqi me vendimin nr.53, datë 15.11.2013 të Komisionit
Rajonal të Ankimit pranë Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë
dhe vendimin nr.117, datë 21.02.2014 të Komisionit të Apelimit pranë
Institutit të Sigurimeve Shoqërore Tiranë.
-Detyrimin e palës së paditur DRSSH Tiranë që t’i lidhë pensionin si nënë me
shumë fëmijë paditëses Kadime Mani, që nga data e depozitimit të kërkesës
10.05.2012 e në vazhdim.
-Shpenzimet gjyqësore të parapaguara nga paditësja në shumën 43.000 lekë,
lihen në ngarkim të palëve të paditura.

498
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1989 (438), datë 04.07.2016,
ka vendosur:

-Ndryshimin e vendimit nr.1013, datë 02.03.2015 të Gjykatës Administrative

të Shkallës së Parë Tiranë.
-Rrëzimin e padisë së paditëses Kadime Mani si të pabazuar në ligj e prova.
-Shpenzimet gjyqësore palës paditëse.

Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Kadime Mani, e cila kërkon
ndryshimin e vendimit nr.1989 (438), datë 04.07.2016 të Gjykatës Administrative të
Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.1013, datë 02.03.2015 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, duke parashtruar këto shkaqe:

Vendimi i gjykatës së apelit është vendim i marrë në kundërshtim me ligjin dhe me

provat.
Dokumenti librezë pune me nr.1334, është akt zyrtar me fuqi të plotë provuese në lidhje
me sa përmbahet në të.
Origjinaliteti i këtij dokumenti nuk është vënë në diskutim nga asnjëra prej palëve
ndërgjyqëse në gjykim.
Vetëm fakti se të dhënat e pasqyruara në këtë librezë nuk mund të konfirmohen nga
regjistra të cilët janë të paplotë ose që nuk ekzistojnë më, nuk mund të përbëjë
argument të mjaftueshëm për ti mohuar paditëses pensionin e pleqërisë.
Ky ka qenë edhe qëllimi i ligjvënësit, i cili mori iniciativën ligjore për ti njohur të gjitha
vitet e punës para datës 01.01.1994 për efekt pensioni, pasi përgjatë periudhës së
tranzicionit dokumentacioni shtetëror për provimin e viteve të punës është prishur,
humbur dhe për këtë arsye nuk mund të provohen zyrtarisht këto vite.
Nga ana e gjykatës së apelit nuk janë hetuar regjistrat për vitet e punës pranë NB Laknas,
por është bazuar vetëm tek shkresat që ka vënë në dispozicion Drejtoria e Arkivave
pranë DRSSH Tiranë.
Parregullsia e këtyre rregjistrave qëndron në faktin se ato paraqiten me mangësi në
përmbajtje dhe me fletë të grisura.
Nga konfirmimi i fletësve të regjistrit gjatë gjykimit të kryer në Gjykatën e Apelit
Administrativ ka rezultuar fakti që me një numër libreze pune figuronin të ishin
regjistruar shumë emra që mund të kenë punuar në NB Laknas.
Të gjitha konfirmimet e ardhura ishin para vitit 1991 dhe jo në këtë vit apo pas tij. dhe
nuk japin të dhëna të plota për punonjësit që kanë punuar në NB Laknas, por japin të
dhëna për ish-NB Kamëz.
Pra gjykata ka gabuar në vlerësimin e këtyre provave, të cilat në thelb japin të dhëna për
një ndërmarrje tjetër bujqësore, si dhe për një periudhë tjetër kohore.
Nga ana e gjykatës së apelit nuk është marrë në konsideratë fakti se me vërtetimin e datës
15.12.2012 të DRSSH Tiranë, përsa i përket periudhës së asistencës, ku në librin 4,
faqe 44 figuron shtetasja Kadime Mani ka qenë në asistencë më datë 15.02.1993 nga
ish-NB Laknas.
Gjykata e Apelit Administrativ nuk ka bërë një vlerësim të plotë të fakteve dhe të
rrethanave, si dhe të gjitha provave që pala paditëse ka paraqitur në gjykim.
Në gjykim u provua qartësisht se libreza e paraqitur është në gjendje origjinale dhe jo
dublikatë. Ky fakt u konstatua nga gjykata edhe kur tërhoqi dosjen përkatëse për
verifikimin e këtij fakti.

499
 Ky dokument paditëses i është lëshuar vetëm njëherë në momentin që është larguar nga
puna dhe asnjë prej palëve ndërgjyqëse në gjykim, nuk e vuri në diskutim fallsitetin e
saj.
Nga ana e gjykatës së apelit nuk është përmendur fakti që pala paditëse ka përfituar
asistencë, fakt i cili konfimron faktin se ajo ka qenë në marrëdhënie pune. Ndryshe
pala paditëse nuk mund të përfitonte pagimin e saj.
Nuk është përgjegjësia e paditëses që të ruajë dokumentacionin shkresor zyrat dhe për
këtë arsye, ajo nuk mund të penalizohet duke ju mohuar e drejta e përfitimit të
pensionit.
Vendimi i dhënë nga gjykata e apelit është një vendim i marrë në kundërshtim me
dispozitat e ligjit procedurial dhe atij material dhe për këtë arsye duhet të ndryshohet
dhe të lihet në fuqi vendimi i dhënë nga gjykata e shkallës së parë.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin përkatës të gjyqtares Evelina Qirjako, verifikoi legjitimitetin e
palës rekursuese Kadime Mani, si dhe diskutoi çështjen në tërësi;

VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosje rezulton se paditësja Kadime Mani është i
datëlindjes 1962 dhe ka pretenduar se ka mbushur kriteret për të përfituar pension pleqërie si
nënë me shumë fëmijë. Për këtë arsye, i është drejtuar me kërkesë DRSSH Tiranë në vitin
2012, për ti caktuar pension shtetëror pleqërie, sipas parashikimeve të Ligjit nr.7703, datë
11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar.
2. Në përgjigje të kësaj kërkese, me shkresën e datës 17.11.2012 Dega e Përfitimeve
pranë Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë ka refuzuar kërkesën e paditëses
me arsyetimin se: “U bë verifikimi i vjetërsisë në punë dhe puna në KB Kamëz del me emrin
Kadime Demir Mani me datëlindje 1958 (Periudha 1979-1990). Në NB-të e Tiranës nuk del
emri. Duke llogaritur periudhat me sigurim keni vetëm 17 vite. Dhe po të jetë e saktë
periudha e KB-së nuk plotësoni 30 vite që është kushti minimal, për nënë me shumë fëmijë”.
3. Pala paditëse ka pretenduar se dokumentat që lidhen me vjetërsinë në punë të saj,
janë rimarrë në shqyrtim nga pala e paditur, si rezultat i kërkesës së inspektores përpunuese
për vjetërsinë në Ndërmarrjen Bujqësore Laknas.
4. Dega e Përfitimeve pranë Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë me
shkresën e datës 18.02.2013, pas rishqyrtimit të dokumentacionit që lidhet me paditësen, ka
vendosur sërisht refuzimin e kërkesës së saj për lidhjen e pensionit si nënë me shumë fëmijë,
duke argumentuar se nuk plotësohet kriteri lidhur me periudhën e vjetërsisë në punë, për
shkak se nga llogaritja e vjetërsisë në punë për të gjitha periudhat rezulton se në total
paditësja ka 27 vjet e një muaj vjetërsi në punë. Gjithashtu pala e paditur ka konkluduar se
periudha e punës në Kooperativën Bujqësore është llogaritur me Vendimin e Degës datë
15.02.2013 me përjashtim të vitit 1981 që është shkruar me laps plumbi.
5. Në kushtet kur pala paditëse nuk ka qenë dakord me vendimin e mësipërm, ka
ushtruar të drejtën e ankimit pranë Komisionit Rajonal të Ankimit pranë Drejtorisë Rajonale
të Sigurimeve Shoqërore Tiranë, i cili me vendimin nr.53, datë 15.11.2013 ka vendosur
lënien në fuqi të vendimit të Degës së Përfitimeve.
6. Pala paditëse ka ushtruar të drejtën e ankimit edhe ndaj këtij vendimi pranë
Komisionit Qendror të Ankimit, i cili me vendimin nr.117, datë 21.02.2014, ka lënë në fuqi
vendimin e KRA pranë DRSSH Tiranë, me argumentimin se: “Vulat në faqen 16 dhe 17 të
librezës për periudhën e punës në NB Laknas janë të palexueshme dhe DRSSH Tiranë nuk e
ka konsideruar të vlefshme librezën e punës për të provuar marrëdhëniet e punës… Sipas

500
vërtetimit të dt. 15.12.2012 të DRSSH Tiranë, rezulton se emri i Kadime Manaj nuk figuron
në projektin e NB-ve. Me nr.1334 të librezës së punës nga NB Laknas figuron emër tjetër…
Sipas vërtetimit të dt. 11.01.2013 të DRSSH Tiranë, në regjistrin e asistencës nr.4, faqe 44 të
NB Kamëz, rezulton: NB Kamëz (Laknas) asistencë 15.02.1993-pa datë mbylljeje. Janë
konsideruar të vlefshme ditët e punës në KB Surroj, periudha e kontributeve si e
vetëpunësuar në bujqësi 01.02.1994-31.05.2003 dhe 01.01.2008-16.05.2012, si dhe
periudhat e sigurimit si person fizik 01.06.2003-12.2004 dhe janar 2005-dhjetor 2007, por
duke përjashtuar nga llogaritja periudhën e pakonfirmuar të kërkueses në NB Laknas,
kërkuesja nuk plotëson 30 vjet periudhë sigurimi për të përfituar pension pleqërie si nënë me
shumë fëmijë”.
7. Në kushtet kur pala paditëse nuk ka qenë dakord me vendimet e dhëna ana e
paditur, në datën 13.06.2014 i është drejtuar Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë me padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar se ana e paditur ka vepruar në
kundërshtim me ligjin, duke i mos i njohur periudhat e punës që ajo ka pasur dhe
rrjedhimisht duke mos i njohur të drejtën e përfitimit të pensionit të pleqërisë si nënë me
shumë fëmijë.
8. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.1013, datë
02.03.2015, ka vendosur:
-Pranimin e kërkesëpadisë të paraqitur nga paditësja Kadime Mani.
-Shfuqizimin e vendimit të DRSSH Tiranë, Dega e Përfitimeve, datë 18.02.2013, lënë
në fuqi me vendimin nr.53, datë 15.11.2013 të Komisionit Rajonal të Ankimit pranë
Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë dhe vendimin nr.117, datë 21.02.2014 të
Komisionit të Apelimit pranë Institutit të Sigurimeve Shoqërore Tiranë.
-Detyrimin e palës së paditur DRSSH Tiranë që t’i lidhë pensionin si nënë me shumë
fëmijë paditëses Kadime Mani, që nga data e depozitimit të kërkesës 10.05.2012 e në
vazhdim.
-Shpenzimet gjyqësore të parapaguara nga paditësja në shumën 43.000 lekë, lihen në
ngarkim të palëve të paditura.
8/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...në rastin konkret kemi të bëjmë me akt
administrativ relativisht të pavlefshëm. Në bazë të nenit 246 të Kodit të Procedurës Civile,
libreza e punës, nr.1334 regjistri themeltar, datë 15.02.1993, lëshuar nga Ndërmarrja
Bujqësore Laknas Tiranë, paraqitur si provë nga paditësja, rezulton të jetë hartuar në formën
e kërkuar nga ligji, ka elementët e nevojshëm për vlefshmërinë e saj, nuk rezulton të jetë e
grisur apo e copëtuar ose të ketë shtesa midis rreshtave ose çrregullime të tjera që të
ndikojnë në përmbajtjen e saj, është me vulat origjinale të kohës kur ajo është lëshuar, si dhe
rezulton që të ketë një rrjedhë të saktë kronologjike lidhur me periudhën e punës së kryer nga
ana e paditëses. Ky dokument është akt zyrtar me fuqi të plotë provuese përsa i përket
vjetërsisë në punë dhe si i tillë ai është njëri prej dokumentave bazë që vërteton vjetërsinë në
punë të punonjësve në kuptim të ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në
Republikën e Shqipërisë”. Siç u theksua më sipër, libreza e punës është akt zyrtar me fuqi të
plotë provuese dhe si e tillë, mund të kundërshtohet vetëm për fallsitet... Në raport me
dispozitat proceduriale civile të sipërcituara, nga ana e palës së paditur në vendimet e tyre
nuk është pretenduar për fallsitet në lidhje me librezën e punës së paraqitur nga paditësja,
por janë mjaftuar me faktin se nga verifikimi i regjistrit themeltar të NB Laknas ka rezultuar
se emri i paditëses nuk figuron në projektin e NB-ve pranë arkivës së DRSSH Tiranë, si dhe
sipas vërtetimit të datës 11.01.2013 në regjistrin e asistencës nr.4, R4, faqe 44 i subjektit NB
Kamëz (Laknas) del vetëm emërimi i fillimit të asistencës 15.02.1993 dhe nuk ka datë
mbyllje, pa paraqitur asnjë provë tjetër që të provojë nëse në rastin konkret kemi të bëjmë me
fallsifikim të librezës së punës apo jo... Përvec sa më sipër, në kuadrin e paraqitjes së
provave për të vërtetuar që paditësja ka qenë banore e fshatit Domje, Komuna Bërxullë që në

501
vitin 1991..., nga ana e paditëses u paraqitën tre vërtetime datë 19.12.2014 të lëshuara nga
shkolla e mesme e bashkuar “Vajdin Lamaj” Domje, sipas të cilëve fëmijët e tyre ... janë
regjistruar për të vijuar mësimin në vitin shkollor 1991, si dhe nga libreza e punës së
bashkëshortit të saj demir Mani nr.211, 5/150, datë 10.01.1975, ku ndër të tjera në faqen 7-8
janë pasqyruar periudhat e punës së kryer prej tij në NB Laknas me datë fillimi 26.08.1991
me detyrë roje objekti, me datë 26.02.1992 NB Laknas sektori II “Punëtor blektorie” dhe në
datën 15.02.1993 del në asistencë deri më datë 15.02.1994. Po ashtu, sipas vërtetimit për
vjetërsi në punë datë 11.01.2013 të Degës së Arkivit, të Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve
Shoqërore Tiranë vërtetohet se paditësja Kadime Mani ka punuar në Ndërmarrjen Bujqësore
Laknas dhe se ka dalë në asistencë sociale me datë 15.02.2013, por nuk ka datë largimi. Pra,
nga ky vërtetim del qartë që paditësja ka punuar në këtë ndërmarrje dhe ka përfituar
asistencë sociale edhe pse nuk ka datë mbyllje. ...paditësja e ka tashmë të provuar periudhën
e asistencës sociale, ku siç dihet ajo merret pas përfundimit të punës dhe zgjatja e saj është
një vit. Sa më sipër, gjykata arrin në konkluzionion se vendimi i Degës së Përfitimeve të
Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë datë 18.02.2013, vendimi nr.53, datë
15.11.2013 i Komisionit Rajonal të Ankimit pranë Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve
Shoqërore Tiranë, si dhe vendimi nr.117, datë 21.02.2014 i Komisionit të Apelimit pranë
Institutit të Sigurimeve Shoqërore Tiranë, duhet të shfuqizohen si të pabazuara në ligj... Në
lidhje me të drejtën për të përfituar pension pleqërie si nënë me shumë fëmijë, gjykata çmon
se paditësja plotëson kriteret e parashikuara nga neni 93 i ligjit nr.7703, datë 11.05.1993
“Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, për të përfituar pension
pleqërie si nënë me shumë fëmijë. ...Në rastin e paditëses Kadime Mani, rezulton se ajo është
e datëlindjes 27.05.1962, pra 50 vjeç dhe sipas çertifikatës familjare të datës 24.04.2012, ajo
rezulton se ka 6 fëmijë që të gjithë mbi mbi 8 vjeç... Rezulton se paditësja ka 30 vjet punë,
duke përfshirë këtu dhe vitet e trajtimit me pagesë papunësie 1993-1994, vite këto të
mjaftueshme për të përfituar pension pleqërie si nënë me shumë fëmijë...”.
9. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1989 (438), datë
04.07.2016, ka vendosur:

-Ndryshimin e vendimit nr.1013, datë 02.03.2015 të Gjykatës Administrative të

Shkallës së Parë Tiranë.
-Rrëzimin e padisë së paditëses Kadime Mani si të pabazuar në ligj e prova.
-Shpenzimet gjyqësore palës paditëse.
9/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Gjykata Administrative e Apelit vlerëson se
vendimi i gjykatës së shkallës së parë, është marrë në vlerësim e zbatim të gabuar të ligjit dhe
në analizë jo të drejtë të provave të administruara e për këtë arsye duhet të
ndryshohet. ...Gjykata Administrative e Apelit vendosi shqyrtimin e çështjes në seancë
gjyqësore, duke urdhëruar marrjen e dosjes që i përket paditëses në Drejtorisë Rajonale të
Sigurimeve Shoqërore Tiranë dhe të regjistrit të punonjësve të Ndërmarrjes Bujqësore
Laknas me qëllim administrimin e tyre në gjykim. Nga përmbajtja e shkresës nr.3558/1 prot.,
datë 24.05.2016 “Kthim përgjigje” e Drejtorisë së Arkivit Qendor pranë Institutit të
Sigurimeve Shoqërore drejtuar Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore rezulton se: “Në
përgjigje të shkresës suaj nr.1341 prot., datë 09.05.2016 ku për sa i takon çështjes me
paditëse Kadime Mani, kërkoni verifikimin e fletës së regjistrimit nr.1334 të punonjësve të
Ndërmarrjes Bujqësore Kamëz Sektori 2, bëjmë me dije se nga verifikimet e kryera në bazën
e të dhënave të dixhitalizuara rezulton: Shtetase me gjeneralitete Kadime Mani në bazën e të
dhënave të dixhitalizuara që Drejtoria e Arkivit Qendror të ISSH disponon deri tani për
Ndërmarrjen Bujqësore Kamëz nuk figuron. Përfshihen te ky rezultat të gjithë sektorët që ne
disponojmë për këtë subjekt”. Gjithashtu në seancë gjyqësore u administruan në cilësinë e
provës rregjistrat themeltarë të Ndërmarrjes Bujqësore Laknas. Nga aktet që iu nënshtruan

502
debatit gjyqësor konkludohet se emri i paditëses Kadime Mani nuk figuron në regjistrat
themeltarë të Ndërmarrjes Bujqësore Laknas. Konkretisht në seancë gjyqësore u
administruan: faqet 130 dhe 146 të regjistrit nr.4 (1334 nr.I vjetër) për ish-Ndërmarjen
Bujqësore Kamëz, Sektori Laknas, në të cilat përkatësisht janë pasqyruar se shtetësja Hanme
Dervishi ka qënë në marrëdhënie pune pranë Ndërmarrjes Bujqësore Laknas që prej datës
02.12.1974, dhe shtetësja Suzana Xhija ka qënë në marrëdhënie pune pranë Ndërmarrjes
Bujqësore Laknas që prej datës 26.02.1988; si dhe faqet nr.190 e 54 nga regjistri me nr.13
(1394 nr.i vjetër), sipas të cilave rezulton përkatësisht se Froza Ziko ka qënë në marrëdhënie
pune pranë Ndërmarrjes Bujqësore Laknas që prej datës 12.05.1966 deri në datën
27.12.1985 dhe Islam Meta ka qënë në marrëdhënie pune pranë Ndërmarrjes Bujqësore
Laknas që prej datës 16.05.1989. Për sa më sipër, në përputhje me konkluzionin e arritur nga
pala e paditur, konstatohet se emri i paditëses nuk figuron në regjistrat themeltarë të
Ndërmarrjes Bujqësore Laknas. Në analizë të sa më sipër rezulton se, në të kundërt nga sa
është pretenduar nga paditësja Kadime Mani, kjo e fundit nuk ka qënë në marrëdhënie pune
pranë Ndërmarrjes Bujqësore Laknas. Në këto kushte konkludohet se paditësja ka si periudhë
vjetërsie në punë një periudhë prej 27 vjet e një muaj, duke mos plotësuar kështu kriterin
lidhur me vjetërsinë në punë prej 30 vitesh, që ligji kërkon në mënyrë që personi të përfitojë
pensionin si nënë me shumë fëmijë, në zbatim të nenit 31, pika 2 të ligjit nr.7703, datë
11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”... Për sa më sipër,
rezulton se gjykata e shkallës së parë në mënyrë të gabuar ka arritur në konkluzionin se
konstatimet e palës së paditur nuk përbëjnë bazë të mjaftueshme për refuzimin e kërkesës së
paditëses për caktimin e pensionit të plotë të pleqërisë me argumentimin se nuk plotëson vitet
e nevojshme të punës. Bazuar në konsideratat e mësipërme, Gjykata Administrative e Apelit
vlerëson se aktet administrative objekt gjykimi, përkatësisht vendimi i datës 18.02.2013 i
Degës së Përfitimeve të Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore, vendimi nr.53, datë
15.11.2013 i Komisionit Rajonal të Ankimit, pranë Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve
Shoqërore Tiranë, si dhe vendimi nr.117, datë 21.02.2014 i Komisionit Qendror të Ankimit,
pranë Institutit të Sigurimeve Shoqërore, janë akte administrative që janë nxjerrë në
përputhje të plotë me ligjin dhe rrethanat e faktit, duke qënë se nxjerrja e tyre është bërë
duke u vlerësuar në përputhje me ligjin provat e paraqitura nga pala paditëse. Argumentimi i
gjykatës së shkallës së parë se libreza e punës së paditesës është provë e plotë që provon
vjetërsinë në punë për paditësen rezulton të jetë i pabazuar. ...Nga këqyrja e librezës
përkatëse që i përket paditëses rezulton se në shënimet e kësaj libreze lidhur me periudhën e
punës të kontestuar nga pala e paditur, vulat janë të pakuptueshme se prej kujt ndërmarrjeje
apo institucioni janë vendosur. Ky element e bën librezën e punës të mos jetë në formën e
kërkuar. Për më tepër libreza e punës në të dhënat që përmban nuk rezulton të ketë përputhje
me të dhënat e pasqyruara në rregjistrin themeltar të punonjësve mbi bazën e të cilit duhej të
ishte plotësuar. Ky rregjister, në referim të kritereve të nenit 253 të Kodit të Procedurës
Civile përbën provë të plotë lidhur me të dhënat që janë pasqyruar në të përsa kohë nuk është
pretenduar për fallsitet...”.
10. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Kadime Mani, e cila
kërkon ndryshimin e vendimit nr.1989 (438), datë 04.07.2016 të Gjykatës Administrative të
Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.1013, datë 02.03.2015 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, duke parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në
pjesën hyrëse të këtij vendimi.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON:

11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala
paditëse Kadime Mani, përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58, të Ligjit

503
nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat e bëjnë të cënueshëm vendimin nr.1989 (438),
datë 04.07.2016 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
12. Ky Kolegj, vlerëson se, vendimi nr.1989 (438), datë 04.07.2016 i Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë, i cili ka vendosur: “Ndryshimin e vendimit nr.1013, datë
02.03.2015 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë. Rrëzimin e padisë së
paditëses Kadime Mani si të pabazuar në ligj e prova”, është një vendim i marrë në
mosrespektim të ligjit procedurial dhe material që rregullon këtë mosmarrëveshje, e për
rrjedhojë ai duhet prishur.
13. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton se Gjykata Administrative e
Apelit Tiranë, në çështjen objekt gjykimi, bazuar në të njëjtat fakte dhe prova që i janë
nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor edhe nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë
Tiranë, ka arritur në konkluzione të kundërta nga kjo e fundit, duke ndryshuar vendimin e saj
dhe duke i rrëzuar paditësit padinë.
14. Në çështjen objekt shqyrtimi, rezulton se kërkimet e palës paditëse janë: ”1)
Shfuqizimin e vendimit të Degës së Përfitimeve të DRSSH Tiranë, lënë në fuqi me vendimin
nr.53, datë 15.11.2013 të Komisionit të Ankimit pranë DRSSH Tiranë, lënë në fuqi me
vendimin nr.117, datë 21.02.2014 të Komisionit Qendror të Ankimit pranë ISSH Tiranë. 2)
Lidhjen e pensionit të pleqërisë si nënë me shumë fëmijë që nga momenti i depozitimit të
kërkesës fillestare e në vazhdim”. Këtë kërkim pala paditëse e ka mbështetur tek neni 17,
gërmat “a” e “b” të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”; tek neni 32, gërma “c” e
Kodit të Procedurës Civile; si dhe tek Ligji nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet
shoqërore në Republikën e Shqipërisë”.
15. Referuar kërkimit të palës paditëse si dhe shkakut ligjor të tyre, ky Kolegj,
vlerëson se mosmarrëveshja objekt shqyrtimi, ka lindur mes palëve si pasojë e nxjerrjes nga
ana e paditur të akteve administrative të përmendura më lart në këtë vendim, me anën e të
cilave kjo palë ka refuzuar ti lidhë paditëses pensionin e pleqërisë si nënë me shumë fëmijë
dhe ka refuzuar të njohë vitet e fundit te punës së paditëses. Kjo mosmarrëveshje rregullohet
drejtpërdrejtë dhe në mënyrë të posaçme nga Ligji nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet
shoqërore në Republikën e Shqipërisë’, i ndryshuar.
16. Pala paditëse në këtë gjykim, ka pretenduar se është e datëlindjes 1962 dhe se ka
mbushur kriteret për të përfituar pension pleqërie si nënë me shumë fëmijë. Për këtë arsye, i
është drejtuar me kërkesë DRSSH Tiranë për ti caktuar pension shtetëror pleqërie si nënë me
shumë fëmijë, sipas parashikimeve të Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet
shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar. Fillimisht, me shkresën e datës
17.11.2012, Dega e Përfitimeve pranë Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë i
ka refuzuar kërkesën e paditëses, duke pretenduar se kjo e fundit nuk plotëson kriterin e
pasjes së 30 viteve punë të mbuluara me sigurim, duke pasur gjithsej vetëm 17 vjet. Më pas,
sërisht paditësja i është drejtuar DRSSH Tiranë që të bëjë rivlerësimin e dokumentacionit
mbi bazën e të cilave, ka pretenduar përfitimin e pensionit të pleqërisë si nënë me shumë
fëmijë. Nga rivlerësimi i këtij dokumentacioni ka rezultuar se paditësja kishte vetëm 27 vite
pune të mbuluara me sigurim, kusht i cili sërisht nuk plotësohej prej saj, në mënyrë që të
përfitonte pensionin e pleqërisë si nënë me shumë fëmijë. Pala paditëse ka pretenduar
gjithashtu se ka paraqitur pranë anës së paditur Librezën e Punës, por të dhënat e pasqyruara
nga ana e DRSSH Tiranë, në kundërshtim me parashikimet ligjore në fuqi nuk i janë njohur.
Pasi ka ezauruar të drejtën e ankimit brenda juridiksionit administrativ, pala paditëse e ka
bërë çështjen objekt konflikti gjyqësor, duke pretenduar se të dhënat që pasqyron libreza e
punës janë të sakta dhe me pa të drejtë këto vite pune, nuk i janë njohur nga ana e paditur, gjë
e cila ka ndikuar në rrëzimin e kërkesës së saj, për të përfituar pension pleqërie.

504
 17. Pala e paditur në këtë gjykim, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë
ka prapësuar se, pala paditëse nuk plotëson kushtet dhe kriteret ligjore që parashikon ligji për
të përfituar pensionin e pleqërisë si nënë me shumë fëmijë. Rezulton e vërtetë se pala
paditëse ka depozituar librezën e punës, por ky dokument, vulat në faqen 16 dhe 17 të saj, që
kanë lidhje me periudhën e punës në NB Laknas janë të palexueshme. Për këtë arsye, ana e
paditur nuk e ka konsideruar të vlefshme librezën e punës për të provuar marrëdhëniet e
punës pranë NB Laknas. Ana e paditur ka bërë konfirmime pranë arkivës së saj, dhe sipas
vërtetimit të dt. 15.12.2012 të DRSSH Tiranë, rezulton se emri i Kadime Manaj nuk figuron
në projektin e NB-ve. Me nr.1334 të librezës së punës nga NB Laknas figuron një emër
tjetër. Gjithashtu, sipas vërtetimit të dt. 11.01.2013 të DRSSH Tiranë, në regjistrin e
asistencës nr.4, faqe 44 të NB Kamëz, rezulton se paditësja ka marrë asistencë pranë NB
Kamëz (Laknas) për periudhën 15.02.1993, por pa përcaktuar datën e mbylljes, pra deri në
cfarë kohe e ka përfituar këtë asistencë. Pala e paditur ka prapësuar se i ka njohur paditëses
ditët e punës në KB Surroj, periudha e kontributeve si e vetëpunësuar në bujqësi 01.02.1994-
31.05.2003 dhe 01.01.2008-16.05.2012, si dhe periudhat e sigurimit si person fizik
01.06.2003-12.2004 dhe janar 2005-dhjetor 2007, duke përjashtuar nga llogaritja, periudhën
e pakonfirmuar të kërkueses në NB Laknas. Nga përllogaritja e kryer ka rezultuar se pala
paditëse nuk plotëson 30 vjet periudhë sigurimi për të përfituar pension pleqërie si nënë me
shumë fëmijë. Për këtë arsye, aktet objekt kundërshtimi kanë dalë në përputhje me dispozitat
ligjore të zbatueshme, e si të tilla, duhet të lihen në fuqi.
18. Bazuar në pretendimet dhe prapësimet e mësipërme, si dhe akteve të
administruara në dosjen gjyqësore, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë ka
pranuar padinë e ngritur nga paditësja, duke arsyetuar se: i) libreza e punës, nr.1334 regjistri
themeltar, datë 15.02.1993, lëshuar nga Ndërmarrja Bujqësore Laknas Tiranë, është e hartuar
në formën e kërkuar nga ligji, dhe ka elementët e nevojshëm për vlefshmërinë e saj. Kjo
librezë nuk rezulton të jetë grisur apo copëtuar, ose të ketë shtesa midis rreshtave ose
çrregullime të tjera që të ndikojnë në përmbajtjen e saj. Kjo librezë është me vulat origjinale
të kohës kur ajo është lëshuar, si dhe rezulton që të ketë një rrjedhë të saktë kronologjike
lidhur me periudhën e punës së kryer nga ana e paditëses. ii) Ky dokument është akt zyrtar
me fuqi të plotë provuese përsa i përket vjetërsisë në punë dhe si i tillë ai është njëri prej
dokumentave bazë që vërteton vjetërsinë në punë të punonjësve në kuptim të ligjit nr.7703,
datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”. iii) libreza e punës
është akt zyrtar me fuqi të plotë provuese dhe si e tillë, mund të kundërshtohet vetëm për
fallsitet; iv) Pala e paditur nuk ka pretenduar fallsitetin e librezës së punës së palës paditëse;
v) gjatë gjykimit janë administruar prova shkresore të cilat kanë të dhëna të mjaftueshme për
të provuar dhe mbështetur të dhënat e librezës së punës, me të cilat provohen vitet e punës së
paditëses. vi) paditësja plotëson kriteret e parashikuara nga neni 93 i ligjit nr.7703, datë
11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, për të
përfituar pension pleqërie si nënë me shumë fëmijë. vii) paditësja është e vitlindjes 1962, pra
50 vjeç dhe sipas çertifikatës familjare të datës 24.04.2012, ajo rezulton të ketë 6 fëmijë, që
të gjithë mbi moshën 8 vjeç.
19. Ndërsa Gjykata e Apelit Administrativ Tiranë, bazuar në të njëjtat fakte dhe akte
shkresore, ka vendosur të ndryshojë vendimin e dhënë nga Gjykata Administrative e Shkallës së
Parë Tiranë dhe të rrëzojë tërësisht padinë objekt shqyrtimi, duke arsyetuar se: i) gjykata e
shkallës së parë e ka zgjidhur cështjen jo në përputhje me dispozitat ligjore të zbatueshme; ii)
gjatë gjykimit u administruar prova shkresore të cilat provojnë faktit se emri i paditëses Kadime
Mani, nuk figuron në regjistrat e Ndërmarrjes Bujqësore Kamëz; iii) nga shqyrtimi që ju bë
regjistrave themeltarë të Ndërmarrjes Bujqësore Laknas, emri i paditëses nuk figuronte i
regjistruar. vi) gjatë gjykimit rezultoi e provuar se paditësja ka pasur një periudhë vjetërsie në
punë prej 27 vjet e një muaj, duke mos plotësuar kështu kriterin ligjor lidhur me vjetërsinë në

505
punë (prej 30 vitesh, që ligji kërkon), në mënyrë që personi të përfitojë pensionin si nënë me
shumë fëmijë; v) Libreza e punës nuk është në formën e kërkuar nga ligji, pasi ajo përmban vula
të paqarta dhe nuk kuptohen se nga cili institucion janë vendosur; vi) të dhënat që pasqyrohen
në librezën e punës nuk përputhen me të dhënat që pasqyrojnë regjistrat themeltarë të
punonjësve, mbi bazën e të cilit duhej të ishte plotësuar. vii) regjistri themeltar i punonjësve në
referim të kritereve të nenit 253 të Kodit të Procedurës Civile, përbën provë të plotë lidhur me të
dhënat që janë pasqyruar në të, përsa kohë nuk është pretenduar për fallsitet.
20. Konklizionet e mësipërme të Gjykatës së Apelit Administrativ Tiranë, vlerësohen
nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë të pabazuara në ligjin material dhe në provat e
administruara në dosjen gjyqësore. Ndërsa konkluzionet e arritura nga Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, rezultojnë të bazuara në ligj dhe në prova dhe për
këtë arsye, ky Kolegj vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Administrativ duhet prishur
duke mbetur në fuqi vendimi i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
21. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në analizë të vendimit nr.1989 (438),
datë 04.07.2016 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, vlerëson se konkluzionet e
sipërcituara të kësaj gjykate, janë të pambështetura në provat e paraqitura nga paditesja si dhe
në ligj. Përfundimet e arritura nga kjo gjykatë, janë rezultat i një hetimi të paplote të provave
shkresore që janë administruar në dosje, dhe se kjo gjykatë nuk ka bërë vlerësimin e
gjithsecilës pre tyre në raport me çështjen e shtruar për zgjidhje, dhe si rezultat nuk e ka
zgjidhur konfliktin në përputhje me ligjin.
22. Nga analiza që i bëhet shkakut ligjor të kërkimeve të paditëses, rezulton se
paditësja në këtë gjykim ka ngritur pretendime me natyrë administrative., Kjo pasi, paditësja
në këtë gjykim ka kërkuar kundërshtimin e akteve administrative të nxjerra nga organi
administrativ në zbatim të Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në
Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, në ushtrim të kompetencave që ky ligj i ka ngarkuar
DRSSH Tiranë. Po kështu, paditësja ka kërkuar edhe detyrimin e anës së paditur që ti njohi
paditëses vitet e plota të punës, të cilat ajo i ka të vërtetuara me dokumenta shkresore dhe të
mbuluara me sigurim (pra ajo i disponon dokumentat shkresore).
23. Në çështjen objekt gjykimi, paditësja ka pretenduar se periudhën e punës që ajo
ka kryer pranë Ndërmarrjes Bujqësore Laknas, e provon nëpërmjet librezës së punës, të cilën
edhe e ka depozituar me cilësinë e provës shkresore. Në këtë librezë pune është pasqyruar
qartësisht se paditësja ka qenë e punësuar në Ndërmarrjen Bujqësore Laknas, nga data
13.03.1991 deri në datën 15.02.1993, kohë në të cilën ka kaluar në asistencë (referojuni faqes
50 të dosjes gjyqësore të shkallës së parë). Për të provuar pretendimet e saj në këtë gjykim,
pala paditëse ka depozituar me cilësinë e provës shkresore dhe vërtetimin e lëshuar nga
Komuna Bërxullë të datës 15.12.2014, me të cilën është vërtetuar fakti se: “...Znj. Kadime
Mani, banore e fshatit Domje, Komuna Bërxull, ka qenë banore në këtë fshat që nga viti
1991 dhe ka punuar në ish NB Kamëz që nga data 20 shtator 1991 së bashku me
bashkëshortin...”. (referojuni faqes 19 të dosjes gjyqësore). Gjithashtu, paditësja ka
depozituar edhe vërtetimet e lëshuara nga shkolla e mesme e bashkuar “Vajdin Lamaj”
Domje, me të cilat është pasqyruar se tre nga fëmijët e paditëses, kanë qenë të regjistruar
pranë kësaj shkolle për vitin mësimor 1991 dhe kanë përfunduar ciklin 8-vjeçar pranë kësaj
shkolle. Pra, paditësja ka pretenduar se ka pasur një vjetërsi në punë prej 30 vjtësh për të cilat
pretendon se disponon dokumentacion ligjor me anën e të cilit ajo i provon këto fakte (siç
është libreza origjinale e punës), por është ana e paditur ajo e cila nuk e merr në konsideratë
këtë dokument zyrtar, duke ju referuar akteve të tjera të cituara më lart në këtë vendim.
24. Në nenin 31 të Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në
Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, i titulluar “Kondita e Përfitimit” është parashikuar se:
“1. Personat e siguruar kanë të drejtën e një pensioni të plotë bazë në moshën 65 vjeç për
burrat dhe 60 vjeç për gratë, pasi ata: a) të kenë plotësuar 35 vjet sigurim; dhe b) të jenë

506
tërhequr nga veprimtaria ekonomike. 2. Nënat që kanë lindur 6 a me shumë fëmijë, të cilët
janë rritur më shumë se 8 vjeç, kanë të drejtë të dalin në pension kur mbushin moshën 50
vjeç dhe kanë 30 vjet sigurim”, ndërsa në nenin 32 të po këtij ligji, i titulluar “Pensioni i
pjesshëm pleqërie”, parashikohet se: “1. Personi i siguruar për një kohë më pak se 35 vjet
dhe më shumë se 15 vjet sigurimi, ka të drejtë të përfitojë pension të pjesshëm, kur të arrijë
burri moshën 65 vjeç dhe gruaja moshën 60 vjeç. 2. Pensioni i pjesshëm caktohet si pjesë e
pensionit të plotë. Ky pension llogaritet duke shumëzuar pensionin e plotë me vitet e
sigurimit dhe duke bërë pjestimin me 35 vjet”.
25. Në analizë të këtyre dispozitave ligjore, ligjvënësi ka përcaktuar saktësisht se cilët
janë subjektet që përfitojnë nga zbatimi i këtij ligji, si dhe kushtet që ata duhet të plotësojnë
për të përfituar pension të plotë pleqërie. Kështu, që një subjekt të përfitojë pension të plotë
pleqërie në bazë të Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në Republikën e
Shqipërisë”, i ndryshuar, ndahen në dy kategori. Kategoria e parë, futen ata subjekte të cilët
duhet të plotësojnë këto kritere dhe kushte ligjore: i) të ketë mbushur moshën 65 vjeç për
meshkujt dhe 60 vjeç për gratë; ii) të ketë një periudhë të përgjithshme sigurimi jo më pak se
35 vjet; si dhe iii) të jetë tërhequr nga veprimtaria ekonomike. Ndërsa në katëgorinë e dytë,
përfshihen të gjitha ato nëna, që plotësojnë këto kushte dhe kritere kritere ligjore: i) të ketë
lindur mbi gjashtë fëmijë, të cilët kanë një moshë mbi 8 vjeç; ii) të ketë mbushur moshën 50
vjeç; iii) si dhe të ketë një periudhë të përgjithshme sigurimi jo më pak se 30 vjet. Vetëm në
rast se subjektet pretendues, të të dyja kategorive që parashikon ligji, do të plotësojnë këto tre
kushte në mënyrë kumulative, do të mund të jenë subjekte përfitues të pensionit të plotë të
pleqërisë.
26. Referuar akteve të administruara në dosje, ka rezultuar e provuar se pala paditëse
disponon dokument shkresor i cili nuk rezulton të jetë goditur apo të jetë kundërshtuar si i
pavlefshëm apo i falsifikuar, sikundër është libreza e punës së paditëses me nr.1334 regjistri
themeltar (referojuni faqes 48-50 të dosjes gjyqësore të gjykatës së shkallës së parë). Kjo
librezë, pasqyron faktin se paditësja Kadime Manaj ka punuar pranë Ndërmarrjes Bujqësore
Laknas nga data 13.03.1991 deri në datën 15.02.1993, kohë në të cilën ka dalë në asistencë.
Ka rezultuar e provuar se asnjëra nga palët në këtë gjykim, nuk ka vënë në dyshim
vërtetësinë e origjinalitetit të këtij dokumenti, por ana e paditur ka pretenduar para gjykatës
se të dhënat që pasqyron ky dokument, nuk rezulton të konfirmohen nga dokumentat e tjerë
zyrtarë, dokumenta këto të fundit, që mbahen dhe administrohen jo nga paditësja por nga
autoritetet shtetërore.
27. Bazuar në pretendimet e mësipërme, nga ana e Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë është riçelur hetimi gjyqësor, dhe është këkuar pranë arkivës së anës së paditur që të
vihen në dispozicion regjistrat themeltarë të punonjësve për Ndërmarrjen Bujqësore Laknas,
ku paditësja ka pretenduar se ka punuar nga viti 1991 deri në vitin 1993. Në dosjen
gjyqësore, rezulton të jetë administruar shkresa me nr.3558/1 prot, datë 24.05.2016 lëshuar
nga Drejtoria e Arkivit Qendror të ISSH, me të cilën është pasqyruar se: “...Shtetase me
gjeneralitete Kadime Mani në bazën e të dhënave të dixhitalizuara që drejtoria e Arkivit
Qëndror të ISSH disponon deri tani për Ndërmarrjen Bujqësore Kamëz nuk figuron.
Përfshihen tek ky rezultat të gjithë sektorët që ne disponojmë për këtë subjekt. Nëse ka të
dhëna shtesë që mund të na dërgohen me kërkesë, mund të përdoren për të kryer një
hulumtim më të detajuar” (referojuni faqes 22 të dosjes gjyqësore të gjykatës së apelit).
28. Gjithashtu, në dosjen gjyqësore rezulton të jetë administruar edhe shkresa me
nr.4239/1 prot., datë 17.06.2016 lëshuar nga Drejtoria e Arkivit Qëndror të ISSH, me të cilën
është pasqyruar se: “....nga verifikimet e kryera në bazë të të dhënave të dixhitalizuara,
rezulton: 1) Drejtoria e Arkivit Qëndror të ISSH nuk administron bordero apo libër paga për
Ndërmarrjen Bujqësore Laknas sek 2, për vitet 1991-1993 deri tani. 2) Shtetase me
gjeneralitete Kadime Mani nuk figuron në bazën elektronike të të dhënave që disponon DAQ

507
deri tani. 3) Në faqen 190 (1394 nr.i vjetër) të regjistrit nr.4 të Ndërmarrjes Bujqësore
Kamëz, sektori Laknas figuron shtetësia Frosa Nasi Ziko; 4) Në faqen 54 (1394 nr.i vjetër) të
regjistrit nr.13 të Ndërmarrjes Bujqësore Kamëz, sektori Laknas, rajoni Tiranë figuron
shtetësi Islam Sinan Meta; 5) Në faqen 130 (1334 nr.i vjetër) të regjistrit nr.4 të Ndërmarrjes
Bujqësore Kamëz, sektori Laknas, rajoni Tiranë, figuron shtetësja Hanme Sulejman Dervishi
e datëlindjes 15.01.1958; 6) Në faqen 146 (1334 nr.i vjetër) figuron shtetësja Suzana Skënder
Xhija e datëlindjes 28.01.1968. Bashkëlidhur keni një vërtetim negativ si dhe 4 (katër)
fotokopje, nga një për secilën prej faqeve të regjistrave të lartpërmendur” (referojuni faqes
39-48 të dosjes gjyqësore të gjykatës së apelit).
29. Në analizë të akteve shkresore që u cituan si më sipër në këtë vendim, që janë
marrë në analizë nga dy gjykatat më të ulëta, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
vlerëson se, të dhënat që pasqyrojnë vërtetimet e lëshuara nga Drejtoria e Arkivit Qëndror të
ISSH, nuk përmbajnë të dhëna të sigurta, përfundimtare, të sakta dhe shteruese, që të
kundërshtojnë në mënyrë bindëse të dhënat që pasqyrohen në librezën e punës së palës
paditëse, për më tepër kur në këtë shkresë thuhet se: “1) Drejtoria e Arkivit Qëndror të ISSH
nuk administron bordero apo libër paga për Ndërmarrjen Bujqësore Laknas sek 2, për vitet
1991-1993 deri tani”. Drejtoria e Arkivit Qëndror të ISSH ka konfirmuar të dhënat e nxjerra
nga regjistri themeltar me nr.4 dhe nr.13, por nuk ka sqaruar dhe evidentuar faktin se sa
regjistra themeltarë punonjësish ka pasur kjo ndërmarrje, nga krijimi deri në mbylljen e saj.
Gjithashtu, vlen të theksohet fakti se në konfirmimin zyrtar të kësaj drejtorie, është përdorur
termi “deri tani”, duke vlerësuar se ky organ shtetëror nuk jep garanci që informacioni që ai
disponon aktualisht është përfundimtar dhe i padiskutueshëm, por është një informacion që
mund të përditësohet në vijim.
30. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartëm, referuar provave shkresore të cituara
më lart, konstaton se, nga konfirmimi i dhënë nga Drejtoria e Arkivit Qëndror të ISSH
rezultojnë të paktën edhe dy subjekte të tjera të cilat kanë si numër themeltar regjistrimi
nr.1334, i cili përkon me të njëjtin numër regjistri themeltar që ka edhe paditësja Kadime
Mani në librezën e saj të punës. Fakti që në të njëjtën ndërmarrje shtetërore, rezulton e
provuar që janë regjistruar dy punonjës të tjerë përveç paditëses me të njëjtin numër regjistri
themeltar, kur secili prej tyre duhet të kishte një numër unik regjistrimi, arrihet qartësisht në
konkluzionin se këto të dhëna zyrtare ligjërisht nuk janë mbajtur saktë nga institucioni
shtetëror i ngarkuar për krijimin dhe mbajtjen e tyre. Përsa kohë pala paditëse disponon një
librezë origjinale pune, dokument i cili nuk është goditur gjyqësisht as për falsitet dhe as për
pavlefshmëri, ky akt duhet të merret si provë nga ana e gjykatës dhe nuk mund të injorohet
për dhënien e një vendimi të drejtë dhe të bazuar në ligj. Për më tepër që, vetë institucionet
shtetërore me shkresat dhe dokumentat që kanë vënë në dispozicion, nuk japin informacione
të sakta dhe të plota.
31. Ky Kolegj, çmon të evidentojë faktin se, libreza e punës së paditëses është në
formë origjinale, rezulton të jenë plotësuar, firmosur dhe vulosur rregullisht nga institucioni
që e ka plotësuar dhe lëshuar. Nuk rezulton që kjo librezë të ketë korrigjime, shtime apo
saktësime, në mënyrë që të vihej në diskutim vlefshmëria e saj nga pikëpamja e formës apo e
përmbajtjes. Gjithashtu, në dosjen gjyqësore rezulton të jetë administruar edhe dokumenta të
tjerë shkresore të cilët konfirmojnë të dhënat që pasqyron libreza e punës së paditëses dhe
faktit që ajo do të provojë në këtë gjykim. Për këtë arsye, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë e gjen jo bindës dhe të plotë arsyetimin e dhënë nga Gjykata Administrative e Apelit,
për ti mohuar një shtetasi të drejtën për të pasur pension pleqërie.
32. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në ndryshim nga qëndrimi që ka
mbajtur Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, konstaton se Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë Tiranë ka respektuar normat procedurale gjyqësore që mund të çonin në
pavlefshmërinë e vendimit gjyqësor apo të procedurës së gjykimit. Kjo gjykatë ka respektuar

508
drejtë normat procedurale të gjykimit, si dhe ka respektuar dhe zbatuar drejtë dispozitat e
ligjit material. Kjo gjykatë, ka bërë një cilësim të drejtë të fakteve dhe rrethanave që lidhen
me mosmarrëveshjen, ka kryer një analizë juridike të plotë të provave, si dhe e ka zgjidhur
mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore në fuqi. Për këtë arsye, vlerëson se ky
vendim duhet të lihet në fuqi.
33. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se ka vend për
pranimin e rekursit të depozituar nga pala paditëse Kadime Mani, pasi vendimi nr.1989
(438), datë 04.07.2016 i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, është marrë në interpretim
dhe zbatim të gabuar të ligjit material e për rrjedhojë ai duhet prishur, duke u lënë në fuqi
vendimi nr.1013, datë 02.03.2015 i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63/b të Ligjit 49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”,

V E N D O SI
Prishjen e vendimit nr.1989 (438), datë 04.07.2016 të Gjykatës Administrative të
Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.1013, datë 02.03.2015 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.

Tiranë më 19.07.2017

509
 MENDIMI I PAKICËS
Si gjyqtar në pakicë kam qëndrimin se Kolegji Administrativ, në dhomën e
këshillimit, në kuadër të shqyrtimit të pranueshmërisë sipas ligjit të shkaqeve të ngritura në
rekurs, nuk duhet të kishte vendosur prishjen e vendimit nr.1989 (438) datë 04.07.2016 të
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.1013 datë
02.03.2015 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, por duhet vetëm të
dispononte shqyrtimin e çështjes në seancë gjyqësore me praninë e palëve, për motivin e
përcaktuar në shkronjën “c” të nenit 62 të ligjit nr.49/2012.
Si gjyqtar në pakicë, në parim, kam qëndrim të ndryshëm nga shumica e Kolegjit
Administrativ për mënyrën e disponimit pas shqyrtimit të çështjes në dhomë këshillimi nisur
nga përcaktimet kushtetuese dhe ligjore mbi natyrën e gjykimit dhe mënyrën e disponimit
nga Gjykata e Lartë, në dhomë këshillimi dhe në seancë gjyqësore.
Nisur nga interpretimi dhe zbatimi i dispozitave kushtetuese dhe atyre procedurale të
gjykimit, kam mendimin se, me hyrjen në fuqi të ligjit nr.39/2017 “Për disa shtesa dhe
ndryshime në ligjin nr.49/2012, “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë nuk e ka më kompetencën për të disponuar në dhomë këshillimin me
vendim të ndryshëm nga ai i mospranimit të rekursit apo shqyrtimit të çështjes në seancë
gjyqësore, madje mënyra e disponimit të këtij Kolegji ka ndryshuar edhe për sa i përket
vendimarrjes së tij në seancë gjyqësore. Kështu, në nenin 58 parashikohet se:
“Neni 58 Shkaqet për rekurs
Vendimet e shpallura nga Gjykata Administrative e Apelit në rastet që parashikohen
në këtë ligj, mund të ankimohen me rekurs në Gjykatën e Lartë:
a) për zbatim të gabuar të ligjit material ose procedural, të një rëndësie themelore
për njehsimin, sigurinë dhe/ose zhvillimin e praktikës gjyqësore;
b) kur vendimi i ankimuar është i ndryshëm nga praktika e Kolegjit Administrativ ose
e Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë;
c) ka shkelje të rënda të normave procedurale, me pasojë pavlefshmërinë e vendimit
ose të procedurës së gjykimit.”.
Ndërsa, në nenin e ri 60/1 dhe 62 të ligjit nr.49/2012, pas shtesave dhe ndryshimeve
me ligjin nr.39/2017, përcaktohet se Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mund të
disponojë në dhomë këshillimi apo në seancë gjyqësore vetëm në këto mënyra:
“Neni 60/1
Gjykata vendos në dhomë këshillimi mospranimin e rekursit, në rastet kur është bërë
për shkaqe të ndryshme nga ato që parashikon neni 58 i këtij ligji.
Neni 62 Gjykimi në seancë gjyqësore
1. Gjykata, në dhomë këshillimi, vendos shqyrtimin e çështjes në seancë gjyqësore me
praninë e palëve në rast se:
a) rekursi është paraqitur ndaj një vendimi të apelit administrativ, lidhur me gjykimin
e aktit nënligjor normativ;
b) konstaton se vendimi i apelit administrativ është i ndryshëm nga praktika e kolegjit
administrativ ose edhe e kolegjeve të bashkuara të Gjykatës së Lartë;
c) vlerësohet e nevojshme nga kolegji administrativ thirrja dhe dëgjimi i palëve për
shkak të problematikës ose kompleksitetit të çështjes.
2. Vendimi i mësipërm, data dhe ora e seancës gjyqësore u njoftohen palëve nga
sekretaria gjyqësore, të paktën 15 ditë para datës së zhvillimit të seancës gjyqësore. »

510
 Me përmbajtjen e mëparshme të dispozitës së nenit 63, jo vetëm në seancë
gjyqësore por madje edhe në dhomën e këshillimit, Kolegji Administrativ mund të
dispononte :
“Neni 63 Vendimi i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrton çështjen në dhomë këshillimi
ose seancë gjyqësore, vendos:
“a) mospranimin e rekursit, në rastet kur është bërë për shkaqe të ndryshme
nga ato që parashikon neni 58 i këtij ligji;
b) prishjen e vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës administrative të shkallës së parë;
c) prishjen e vendimit të apelit dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën
Administrative të Apelit me tjetër trup gjykues;
ç) prishjen e vendimit dhe pushimin e gjykimit të çështjes;
d) prishjen e vendimeve të Gjykatës Administrative të Apelit dhe të gjykatës
administrative të shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në shkallë të parë me
tjetër trup gjykues;
dh) ndryshimin e vendimeve të shkallës së parë dhe të apelit;
e) lënien në fuqi të vendimit të apelit. »
Pra, në ndryshim nga përcaktimet e mëparshme, Kolegji Administrativ jo vetëm që
nuk ka më kompetencë të disponojë në dhomë këshillimi në mënyrë tjetër veçse për kalimin
e çështjen në seancë apo për mospranim rekursi, por gjithashtu nuk ka më kompetencë për të
disponuar, në seancë gjyqësore, prishjen e vendimeve të gjykatës së apelit dhe atij të shkallës
së parë duke e dërguar për rishqyrtim në gjykatën administrative të shkallës së parë, si edhe
kompetencën për të ndryshuar vendimet e gjykatës administrative të shkallës së parë dhe
gjykatës administrative të apelit duke disponuar vetë për pranimin a rrëzimin, tërësisht a
pjesërisht, të padisë.
Përsa i përket heqjes apo ndryshimit të kompetencës dhe mënyrës së disponimit në
dhomë këshillimi apo në seancë gjyqësore, kam mendimin se nuk kemi të bëjmë me një
ndryshim të zakonshëm të mënyrës së procedimit dhe të disponimit të Gjykatës së Lartë kur
ajo shqyrton mosmarrëveshjet administrative, por me një ndryshim të posaçëm, të cilin
ligjvënësi e ka votuar për të pajtuar natyrën e gjykimit administrativ në Gjykatën e Lartë me
rolin dhe misionin që kësaj gjykate i ka përcaktuar Kushtetuta pas ndryshimeve thelbësore të
bëra me ligjin kushtetues nr.76/2016.
Në formulimin e mëparshëm të nenit 141 të Kushtetutës përcaktohej se:
“1.Gjykata e Lartë ka juridiksion fillestar dhe rishikues. Ajo ka juridiksion fillestar
kur gjykon akuzat penale kundër Presidentit të Republikës, Kryetarit dhe anëtarëve të
Këshillit të Ministrave, deputetëve, gjyqtarëve të Gjykatës së Lartë dhe gjyqtarëve të Gjykatës
Kushtetuese.
2. Për njësimin ose ndryshimin e praktikës gjyqësore, Gjykata e Lartë ka të drejtë të
tërheqë për shqyrtim në kolegjet e bashkuara çështje të caktuara gjyqësore.”.
Ndërsa, në përmbajtjen aktuale të nenit 141 të Kushtetutës parashikohet se:
“1. Gjykata e Lartë shqyrton çështje lidhur me kuptimin dhe zbatimin e ligjit për të
siguruar njësimin ose zhvillimin e praktikës gjyqësore, sipas ligjit.”.
2. Për ndryshimin e praktikës gjyqësore, Gjykata e Lartë tërheq për shqyrtim në
Kolegjet e Bashkuara çështje të caktuara gjyqësore të vendosura nga kolegjet, sipas ligjit.”.
Ndryshimet që ka pësuar neni 141 i Kushtetutës janë thelbësore, jo vetëm duke i
hequr Gjykatës së Lartë kompetencat e natyrës së juridiksionit fillestar, por edhe duke e
ngushtuar funksionin e saj të zakonshëm në atë të një gjykate ligji, klasike kasacioni, për të
mos pasur më funksionin e një gjykate ligji (e jo vetëm) me juridiksion të gjerë rishikues.
Madje, ligjvënësi, sipas interpretimit që vetë i ka bërë Kushtetutës, me ligjin nr.39/2017 ka

511
shprehur vullnetin që Gjykata jonë e Lartë të ketë kompetenca edhe më të ngushtuara se
gjykatat klasike të tipit kasacionist në disa shtete të tjera, duke i hequr kompetencën e
ndryshimit të vendimeve të shkallës së parë dhe të apelit për të disponuar vetë për zgjidhjen e
çështjes.
Ky ndryshim thelbësor dhe asapak i zakonshëm në kompetencën e gjykimit dhe
mënyrën e disponimit të kolegjit administrativ të Gjykatës së Lartë, si në dhomë këshillimi
ashtu edhe në seancë gjyqësore, nuk është thjesht një zhvillim apo amendim normal i ligjit
procedural, lidhur me të cilin gjykatat administrative, pra kolegji administrativ i Gjykatës së
Lartë, mund të ketë hapsirë për të interpretuar dhe gjykuar se ka ende kompetencën për të
disponuar si më parë për të gjitha çështjet administrative që ishin dhe janë në gjykim pranë
Gjykatës së Lartë ditën e hyrjes në fuqi të ligjit nr.39/2017. Kjo për motivin e thjeshtë se
kemi të bëjmë me ndryshimin thelbësor të natyrës së gjykimit dhe mënyrës së disponimit të
Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi dhe seancë gjyqësore, në interpretim dhe zbatim të
dispozitës së re kushtetuese.
Për rrjedhojë, veçanërisht lidhur me mënyrën e disponimit të kolegjit administrativ të
Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi apo në seancë gjyqësore, nuk gjen zbatim dispozita
kalimtare e nenit 11 të ligjit nr.39/2017 ku parashikohet se: “Çështjet aktualisht në gjykim në
Gjykatën e Lartë do të vazhdojnë të gjykohen sipas ligjit në fuqi, përpara hyrjes në fuqi të
këtij ligji.”.
Për sa arsyetoj më sipër, natyra dhe objekti i gjykimit, si edhe natyra e disponimit nga
Gjykata e Lartë, nuk janë aspekte thjesht të një ndryshimi të tyre me ligj për të përmirësuar
apo riparuar ndonjë problematikë a synim të caktuar të ardhur nga zbatimi i ligjit të
mëparshëm dhe nevoja e zakonshme e mirëadministrimit të drejtësisë. Përkundrazi, kam
mendimin se kemi të bëjmë me një ndryshim të ligjit procedural që rrjedh drejtpërdrejt nga
ndryshimi i vetë Kushtetutës pikërisht mbi natyrën e çështjeve që shqyrton, objektin e
gjykimit dhe mënyrën se si mund të disponojë kolegji administrativ i Gjykatës së Lartë. Si e
tillë, si një rregullim që reflekton normën e re kushtetutese dhe interpretimin e saj, kam
qëndrimin se dispozita kalimtare e nenit 11 të ligjit nr.39/2017 as nuk synon dhe as nuk e
shtrin efektin e saj mbi mënyrën e disponimit të kolegjit administrativ të Gjykatës së Lartë,
por vetëm mbi aspekte të tjera të procedurës së gjykimit të çështjeve në dorë. Aq më tepër
kur duhet të mbahet parasysh se kushtetuesbërësi, me amendimet e bëra me vetë ligjin
kushtetues nr.76/2016, nuk ka përcaktuar ndonjë dispozitë kalimtare me të cilën të
urdhëronte a të lejonte Gjykatën e Lartë për të vijuar e disponuar mbi gjykimet e çështjeve në
dorë, në dhomë këshillimi a seancë gjyqësore, si një gjykatë ligji e mëparshme me funksion
rishikues. Nëse Kushtetuta nuk përmban dispozitë kalimtare të kësaj natyre nuk ka kuptim
juridik të pranohet se një zgjidhje e natyrës kalimtare mund të bëhet edhe me një dispozitë
kalimtare të parashikuar në ligjet e zakonshme procedurale.
Prandaj, me hyrjen në fuqi të ligjit nr.39/2017, kolegji administrativ në dhomë
këshillimi mund të disponojë vetëm mospranimin e rekursit ose kalimin e çështjes në seancë
gjyqësore dhe, në seancë gjyqësore, vetëm në një nga mënyrat që përcakton formulimi aktual
i nenit 60/1 dhe 62 të ligjit nr.49/2012.
Si përfundim, nisur nga ky motiv kushtetues dhe ligjor, kam mendimin se Kolegji
Administrativ duhet të kishte disponuar shqyrtimin e çështjes objekt i këtij gjykimi në seancë
gjyqësore me praninë e palëve, për motivin e përcaktuar në shkronjën “c” të nenit 62 të ligjit
nr.49/2012.

GJYQTARI

Ardian Dvorani

512
Nr. 31003-00168-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017- 1981 i Vendimit (778)

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:

Xhezair Zaganjori Kryesues

Evelina Qirjako Anëtare
Ardian Dvorani Anëtar

në datën 19.07.2017, në dhomë këshillimi, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:

PADITËS: XHAVIT USHINA

PALË E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE

SHOQËRORE DURRËS
INSTITUTI I SIGURIMEVE SHOQËRORE
TIRANË
AVOKATURA E SHTETIT ZYRA VENDORE
DURRËS

OBJEKTI:
Anulimin e shkresës nr.5 Prot., datë 12.02.2014,
të Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore, Durrës,
Agjencia nr.2 “Mbi plotësimin e kushteve për pension”.
Anulimin e shkresës nr.209 Prot., datë 11.06.2014, të DRSSH- Durrës,
Agjencia nr.2 “Mbi plotësimin e kushteve për pension”.
Anulimin e vendimit nr.198, datë 11.06.2014, të Komisionit Rajonal të Ankimit,
pranë DRSSH (KRA) Durrës.
Anulimin e vendimit nr.847, datë 05.09.2014,
të Komisionit Qendror të Ankimit (KQA) Tiranë,
pranë Institutit të Sigurimeve Shoqërore (ISSH) Tiranë.
Detyrimin e të paditurit të më njoh punën e bërë në nëntokë si punonjës i kategorisë së parë,
bazuar në Vendimin e Këshillit të Ministrave nr.526,
datë 20.12.1958 “Për ndarjen e punëve në kategori”.
Detyrimin e DRSSH-Durrës për çelje të pensionit si punëtor nëntokë, që nga data e lindjes se
kësaj të drejte sipas kërkesës nr.1, datë 04.06.2011,
duke paguar pensionin që nga data e ne vazhdim.
Baza Ligjore: Nenet 32, 153 dhe 324, 338 e vijues të Kodit të Procedurës Civile Ligji
nr.7703, datë 11.05.1993 “Për Sigurimet Shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, i
ndryshuar, nr.1, 165, datë 15.10.2009, “Për përcaktimin e moshës së daljes në pension të
punonjësve të nëntokës”; Ligji nr.49 datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”; Vendimi i
Këshillit të Ministrave nr.526, datë 20.12.1958, “Për ndarjen e punëve në kategori për efekt
pensioni”.

513
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës me vendimin nr.269, datë 03.03.2015,
ka vendosur:

-Pranimin e padisë.
-Shfuqizimin e shkresës nr.5 Prot., datë 12.02.2014, dhe nr.209 Prot., datë
26.06.2014, të DRSSH Durrës, të vendimit nr.198, datë 11.06.2014, të
Komisionit Rajonal të Ankimit pranë DRSSH Durrës, si dhe të vendimit
nr.847, datë 05.09.2014 të Komisionit Qendror të Ankimit pranë ISSH Tiranë,
si akte relativisht të pavlefshëm.
-Detyrimin e palëve të paditura t’i lidhin paditësit pension pleqërie të
kategorisë së parë si punëtor nëntokë nga data e lindjes së të drejtës e në
vazhdim.
-Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur.
-Ky vendim përbën titull ekzekutiv dhe ngarkohen shërbimet përmbarimore
për ekzekutimin e tij me marrjen formë të prerë brenda një afati 60 ditë nga
dita e marrjes formë të prerë të vendimit.

Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.2928, datë 30.09.2016, ka

vendosur:

-Ndryshimin e vendimit nr.269, datë 03.03.2015 të Gjykatës Administrative të

Shkallës së Parë, Durrës.
-Rrëzimin e padisë së palës paditëse, Xhavit Ushina.
-Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës paditëse.

Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Xhavit Ushina (plotësuar edhe
me shkresën nr.2595 prot., datë 23.11.2016), i cili kërkon ndryshimin e vendimit
nr.2928, datë 30.09.2016 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi
të vendimit nr.269, datë 03.03.2015 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Durrës, duke parashtruar këto shkaqe:

Vendimi i gjykatës së apelit është vendim i marrë në kundërshtim me ligjin dhe me

provat.
Gjykata e Apelit Administrativ nuk ka analizuar drejt provat, duke marrë në shqyrtim
vetëm ato që ka paraqitur pala e paditur.
Listë pagesat e gjetura në arkivin e DRSSH Durrës të Ndërmarrjes Komunale Banesa
Durrës për periudhat dhjetor 1982, janar 1984, janar 1985, mars 1988, dhjetor 1989 e
mars 1990 kanë njoftuar faktin e pakonstestueshëm se paditësi ka punuar në Brigadën
e vendstrehimeve që sikurse tregon edhe listë pagesa e periudhës 16-30.11.1989 kjo
brigadë shërbente për mirëmbajtjen e vendstrehimeve.
Pra duket qartë që Gjykata e Apelit nuk ka analizuar provën “Listëpagesë datë
16.10.1993 Brigada e Vendstrehimeve”, duke dalë jashtë përcaktimeve të pikës III të
rregullores.
Kjo gjykatë nuk është marrë me thelbin e konfliktit, pra nëse puna që ka kryer paditësi
është kryer në nëntokë apo jo. Kjo gjykatë nuk ju ka dhënë përgjigje pyetjeve se çfarë
ishin vendstrehimet, cili ishte qëllimi i përdorimit të tyre dhe nga cili institucion
menaxhoheshin dhe administroheshin ato.
Vendimi i dhënë nga gjykata e apelit administrativ është kontradiktor. Gjithashtu, edhe
vetë vendimmarrja e cila ka pasur një gjyqtar në pakicë, tregon faktin se kjo gjykatë
nuk e ka analizuar drejtë çështjen si dhe nuk ju ka dhënë zgjidhjes çështjeve të

514
 rëndësishme se cili është ligji i zbatueshëm në rastin konkret, cilat janë provat që
paraqitën palët për të mbështetur pretendimet e tyre si dhe puna e kryer nga paditësi
është kryer në nëntokë apo mbi tokë?
Pala paditëse disponon një librezë origjinale pune, e cila është e plotësuar saktësisht dhe
nuk përmban asnjë korrigjim.
Në këtë librezë janë pasqyruar saktësisht edhe vitet e punës që paditësi ka kryer pranë
Ndërmarrjes së Komunale, Ndërtim Banesa në Sektorin e Mbrojtjes.
Gjykata nuk ka marrë parasysh faktin se, puna që kryhej në sektorin e mbrojtjes kishte
karakter sekret dhe për këtë arsye, nuk mund të mbaheshin regjistra, të cilët mund të
dekonspironin punën e kryer.
Paditësi provon qartësisht se ka një vjetërsi pune në nëntokë për një periudhë prej 17
vitesh. Ky fakt provohet qartësisht nga vërtetimi i lëshuar në datën 23.03.1995 nga
Ndërmarrja e Ndërtim Banesa Durrës. Në paragrafin e fundit të këtij vërtetimi, është
pasqyruar shprehimisht se ky vërtetim lëshohet për shkak të zëvendësimit të librezës,
pasi nuk ka libreza.
Gjykata nuk ka marrë fare në konsideratë faktin që pretendimet e ngritura nga ana e
paditur janë kontradiktore. Vetë DRSSH Durrës në aktet e nxjerra prej saj ka
pretenduar se nuk ka pasur listë-pagesa dhe as bordero, ndërsa në gjykim sjell listë
pagesa dhe bordero me të cilat pasqyrohet se paditësi ka punuar ne brigadën e vend-
strehimeve.
Sistemi i vendstrehimeve për mbrojtjen e popullsisë dhe sistemimi i vendkomandave
është i ndërtuar i gjithi në nëntokë dhe CD punim i kryer konsiderohet sipas VKM
nr.526, datë 20.12.1958 të Këshillit të Ministrave.
Pala e paditur nuk ka pasur asnjë lloj kontestimi për falsitetin e librezës së punës si dhe
vërtetimeve të lëshuara nga Ndërmarrja e Ndërtim Banesa Durrës. Në rast se ana e
paditur kishte dyshime se këto akte janë të falsifikuara, duhet tu ishte drejtuar
organeve kompetente për deklarimin e tyre.
Gjykata e Apelit Administrativ nuk ka kryer një analizë të plotë dhe të gjithanshëm të
çështjes objekt shqyrtimi.
Kjo gjykatë nuk ka hetuar dhe nuk ka vlerësuar se me çfarë niveli page është paguar
paditësi, në mënyrë që të provonte dhe vërtetonte faktin se ai ka punuar në nëntokë.
Kjo për faktin se puna e kryer në nëntokë, paguhej ndryshe nga ajo që kryhej mbi
tokë.
Në ndryshim nga Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë Durrës ka kryer një hetim të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes
duke e zgjidhur drejtë çështjen dhe për këtë arsye ky vendim duhet të lihet në fuqi.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin përkatës të gjyqtares Evelina Qirjako, verifikoi legjitimitetin e
palës rekursuese Xhavit Ushina, si dhe diskutoi çështjen në tërësi;

VËREN
1.Nga aktet e administruara në dosje rezulton se paditësi Xhavit Ushina është i
datëlindjes 1951 dhe ka pretenduar se ka plotësuar kushtet për të përfituar pension pleqërie të
kategorisë së parë si punonjës i nëntokës.
2. Për këtë arsye, pala paditëse i është drejtuar palës së paditur Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Durrës, me kërkesë për të përfituar pension pleqërie të kategorisë së
parë në përputhje me parashikimet e ligjit nr.10165, datë 15.10.2009 “Për përcaktimin e
moshës së daljes në pension të punonjësve të nëntokës”, neni 1, pasi ai kishte mbushur

515
moshën 60 vjeç, kishte periudhë sigurimi mbi 30 vjet, nga të cilat 17 vjet si karpentier
nëntokë, në Ndërmarrjen Ndërtim Banesa, Durrës, Sektori nr.1, Brigada e Vendstrehimeve.
3. Nga pala e paditur, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore (DRSSH), Durrës,
është bërë verifikimi i dokumenteve të vjetërsisë në punë të paditësit dhe ka rezultuar se,
sipas vërtetimit të datës 27.06.2011 të DRSSH Durrës, i cili është nxjerrë sipas të dhënave të
regjistrit themeltar të Ndërmarrjes Komunale Banesa Durrës, faqe 934, për paditësin Xhavit
Ushina ishin këto të dhëna: “-për periudhën 28.11.1970-24.11.1973 ka qenë ushtar në
Repartin Ushtarak nr.9115, Durrës; -për periudhën 25.01.1974-04.01.1975 ka punuar si
murator karpentier në N. N. Kantieri nr.4 Durrës; -për periudhën 23.01.1975-31.12.1977 ka
punuar si karpentier-murator në Sektorin Prodhim-Bonifikim, Durrës; -për periudhën
08.01.1978-01.11.1982, ka punuar në Kantierin e Ndërmarrjes së Mbrojtjes, Durrës; dhe -
për periudhën 02.11.1982, pa datë largimi, ka punuar në Ndërmarrjen Komunale Ndërtim
Banesa, Durrës, si murator”.
4. Me shkresën nr.209 Prot., datë 26.06.2014, Dega e Përftimeve e palës së paditur,
DRSSH Durrës, i ka kthyer përgjigje negative paditësit, pasi, sipas nenit 92 të ligjit nr.7703,
datë 11.05.1993, “Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, për të
përfituar pension pleqërie në kushtet e kategorisë së parë, meqenëse ka punuar deri më datë
30.05.2012 kërkohet vjetërsi pune 32 vjet gjithsej, nga të cilat gjysma punë kategori e parë,
nëntokë, 16 vjet.
5. Në kushtet kur paditësi nuk ka qenë dakord me vendimin e dhënë nga Dega e
Përfitimeve pranë DRSSH Durrës, ka ushtruar të drejtën e ankimit ndaj tij në Komisionin
Rajonal të Ankimit pranë DRSSH Durrës, i cili me vendimin nr.198, datë 11.06.2014, e ka
rrëzuar kërkesën e tij, me argumentin se “kërkuesi nuk provoi se kishte punën në nëntokë në
një vjetërsi prej 16 vitesh”.
6. Pala paditëse nuk ka qenë dakord me vendimin e dhënë nga Komisioni Rajonal i
Ankimit pranë DRSSh Durrës dhe për këtë arsye i është drejtuar Komisionit Qendror të
Ankimit pranë Institutit të Sigurimeve Shoqërore (ISSH) Tiranë, i cili me vendimin nr.847,
datë 05.09.2014, ka lënë në fuqi vendimin e Komisionit Rajonal të Ankimit, pranë DRSSH
Durrës, duke përdorur të njëjtin argumentim si edhe Komisioni Rajonal i Ankimit pranë
DRSSH Durrës.
7. Në kushtet kur pala paditëse nuk ka qenë dakord me vendimet e dhëna ana e
paditur, në datën 28.10.2014 i është drejtuar Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Durrës me padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar se ana e paditur ka vepruar në
kundërshtim me ligjin, duke i mos i njohur periudhat e punës në nëntokë dhe rrjedhimisht
duke mos i njohur të drejtën e përfitimit të pensionit të pleqërisë të kategorisë së parë.
8. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës me vendimin nr.269, datë
03.03.2015, ka vendosur:
-Pranimin e padisë.
-Shfuqizimin e shkresës nr.5 Prot., datë 12.02.2014, dhe nr.209 Prot., datë
26.06.2014, të DRSSH Durrës, të vendimit nr.198, datë 11.06.2014, të Komisionit Rajonal të
Ankimit pranë DRSSH Durrës, si dhe të vendimit nr.847, datë 05.09.2014 të Komisionit
Qendror të Ankimit pranë ISSH Tiranë, si akte relativisht të pavlefshëm.
-Detyrimin e palëve të paditura t’i lidhin paditësit pension pleqërie të kategorisë së
parë si punëtor nëntokë nga data e lindjes së të drejtës e në vazhdim.
-Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur.
-Ky vendim përbën titull ekzekutiv dhe ngarkohen shërbimet përmbarimore për
ekzekutimin e tij me marrjen formë të prerë brenda një afati 60 ditë nga dita e marrjes formë
të prerë të vendimit.
8/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Gjykata konkludon se pala e paditur nuk ka
bërë një hetim të plotë administrativ, duke i vlerësuar jo në mënyrë të drejtë të dhënat e

516
pasqyruara në dokumentet e vjetërsisë në punë të paditësit. Duke iu rikthyer përsëri analizës
së provave shkresore të paraqitura në gjykim rezulton se, paditësi disponon librezë pune të
lëshuar në datë 20.02.1974 me nr.527 regjistri themeltar NN Banesa në të cilën janë të
pasqyruara qendrat e punës,profesioni dhe nga të dhënat e përmbajtura nga kjo librezë pune
rezulton e provuar se paditësi ka kryer 30 vite e 9 muaj punë. Të dhënat e kësaj libreze
përputhen dhe me vërtetimin e datës 23.03.1995 të nxjerrë nga Ndërmarrje Komunale
Banesa Durrës për sa i përket periudhës së sigurimit. Sipas këtij vërtetimi rezulton ndër të
tjera se: “Nga data 28.11.1970 deri në datë 24.11.1973, Ushtar ne repartin nr.9115/A
Durrës; Nga data 25.01.1974 deri në datë 04.01.1975, në kantierin nr.4 Elbasan, si
“murator karpentier me kategori VI (gjashtë)”; Nga data 23.01.1975, deri në datë
31.12.1977, në kantierin Bonifikim Durrës me profesion, “murator karpentier”, me kategori
VI (gjashtë)”; Nga data 08.01.1978 deri në datë 20.12.1988, në kantierin e veprave të
mbrojtjes me profesion “karpentier-armator nën tokë”, në tunelet e veprave të mbrojtjes, me
kategori VI (gjashtë)”; Nga data 21.12.1988 deri në datë 23.01.1995, në Ndërmarrjen
Ndërtim Banesa, me profesion “murator”, me kategorinë e IV (katërt); Nga data 23.01.1995
del në asistencë dhe shkëputet nga Ndërmarrja e Ndërtim Banesave”. Në dokumentacionin e
paraqitur nga paditësi provohet se ai nga data 23.01.1995 deri më datë 23.01.1996 ka qenë
me pagesë papunësie/ ka dalë në asistencë duke u shkëputur nga Ndërmarrja Komunale
Banesa në datë 23.01.1995, dhe qenë pikërisht kjo datë data e fundit e marrëdhënies së
punës. Sa më sipër rezulton si nga libreza e punës ashtu dhe nga vërtetimi i lëshuar nga
punëdhënësi të cilat konfirmojnë pikërisht këtë fakt që është ai i largimit nga puna në datë
23.01.1996 nga NN Banesa- Durrës. Referuar viteve të punës të pasqyruara në dokumentet e
mësipërme vërtetohet se paditësi ka kryer 30 vite e 9 muaj periudhë sigurimi. Në vërtetimin e
sipërcituar është specifikuar edhe fakti se nga data 08.01.1978 deri në datë 20.12.1988 ka
punuar ne kantierin e veprave të mbrojtjes me profesion, “karpentier armator nëntokë në
tunelet e veprave të mbrojtjes me kategorinë e VI-të”. Si provë në gjykim janë administruar
dhe listëpagesat, borderotë e nxjerra nga Sektori i Banesave, Brigada e Vendstrehimeve, për
periudhat 1-16.12.1982; 1-15.10.1983; 16-31.03.1988; 16-30.11.1989 dhe 1-15.5.1990, të
cilat plotësojnë dhe janë në përputhje me pretendimin e paditësit se ai ka kryer punë nëntokë
në vijim në Ndërmarrjen Komunale Banesa, në brigadën e vendstrehimeve. Sistemi i
vendstrehimeve për mbrojtjen e popullsisë dhe sistemi i vendkomandave është ndërtuar i
gjithi nëntokë dhe çdo punim i kryer në të, sipas Vendimit nr.526. datë 20.12.1958, të
Këshillit të Ministrave “Për ndarjen e punës në kategori”, punë që hyjnë në kategorinë I (e
parë) quhen:“I. Puna në miniera nëntokë (dhe) në punimet e tjera në nëntokë, si punë e kryer
në minierë nëntokë dhe në punime të tjera të nëntokës quhet puna e punëtorit e kryer gjatë
gjithë ditës në miniera në nëntokë ose në punime të tjera të nëntokës...”. Referuar
dokumentacionit të paraqitur si më sipër gjykata vlerëson se paditësi ka kryer punën si
murator karpentier nën tokë. Për rrjedhojë ndaj tij do të aplikohen dispozitat e ligjit
nr.10165, datë 15.10.2009, “Për përcaktimin e moshës së daljes në pension të punonjësve të
nëntokës”, neni 1, sipas të cilit: “Punonjësit e nëntokës, me periudhë pune të klasifikuar në
kategorinë e parë, sipas dispozitave të kreut I të vendimit nr.526, datë 20.12.1958, të
Këshillit të Ministrave “Për ndarjen e punës në kategori, për efekt pensioni”, të ndryshuar,
kanë të drejtë të kërkojnë pension pleqërie kur: a) arrijnë moshën 60 vjeç; b) kanë periudhë
të përgjithshme sigurimi 30 vjet, nga të cilat jo më pak se 15 vjet punë në nëntokë. Në
parashtrimin e arsyetimit të mësipërm gjykata mban parasysh nenin 37 të ligjit nr.49/2012 ku
përcaktohen “Kufijtë e shqyrtimit të çështjes”, “1. Gjykata shqyrton ligjshmërinë e veprimit
administrativ që kundërshtohet, në bazë të provave të paraqitura nga palët dhe të situatës
ligjore dhe faktike që ekzistonte në kohën e kryerjes së veprimit konkret administrativ. 2. Në
rastet kur paditësi ose kur ligji material kërkojnë nxjerrjen e një akti administrativ, gjykata e
bazon vendimin e saj në situatën faktike dhe ligjore në kohën e marrjes së vendimit”.

517
Pikërisht referuar situatës së faktit, dokumenteve të vjetërsisë në punë të paditëses në
momentin e marrjes në shqyrtim të kërkesës së saj për të lidhur pension pleqërie dhe
nxjerrjes së akteve administrative, marrjes së vendimeve mbi këtë kërkesë, gjykata i gjen
vendimet e kundërshtuara jo të mbështetura në prova dhe në ligj, duke vlerësuar se nga ana e
organeve administrative respektive i është bërë vlerësimi jo i duhur të dhënave që rezultojnë
nga dokumentet e vjetërsisë në punë të pretenduara nga ana e paditësit,duke konkluduar, për
rrjedhojë, në anulimin e këtyre vendimeve si relativisht të pavlefshme , dhe u rregulluar
pasojat e kësaj vlefshmërie duke u detyruar pala e paditur të lidhë pensionin e pleqërisë për
paditësin nga dita e lindjes së të drejtës, dhe paguar pensionin e pamarrë qysh nga lindja e
të drejtës....”.
9. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.2928, datë
30.09.2016, ka vendosur:
-Ndryshimin e vendimit nr.269, datë 03.03.2015 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë, Durrës.
-Rrëzimin e padisë së palës paditëse, Xhavit Ushina.
-Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës paditëse.
9/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Gjykata e apelit, në dallim nga vlerësimi që i
ka bërë provave të mësipërme gjykata e shkallës së parë, çmon se palët e paditura, DRSSH
Durrës e ISSH, i kanë analizuar saktësisht dhe në mënyrë korrekte provat, duke arritur në
përfundimin e bazuar se, kërkimi i paditësit Xhavit Ushina për të përfituar pension të plotë
pleqërie si punonjës nëntokë është i pambështetur në prova. Kolegji i Gjykatës së Apelit
Administrativ, evidenton se i vetmi dokument ku përmendet se paditësi Xhavit Ushina ka
punuar si karpentier nëntokë për periudhën 08.01.1978-20.12.1988, është cituar vetëm në
vërtetimin e lëshuar nga Ndërmarrja Komunale Banesa Durrës, në datë 23.03.1995, sipas të
dhënave që i kanë rezultuar nga regjistri themeltar nr.175 i kësaj ndërmarrje. Në të kundërt
me sa ka pretenduar paditësi dhe ka arsyetuar e arritur në përfundim gjykata e shkallës së
parë, kjo e dhënë (puna si karpentier nëntokë për periudhën 08.01.1978-20.12.1988) nuk ka
fuqi provuese, pasi nuk konfirmohet si nga burimi (regjistri themeltar), ashtu edhe nga listë-
pagesat e Ndërmarrjes Komunale Banesa Durrës dhe libreza e punës së paditësit. Duhet
evidentuar se regjistri themeltar i punonjësve të Ndërmarrjes Komunale Banesa Durrës,
ekziston dhe ruhet në Arkivin e DRSSH-së Durrës, ku në faqen 934, (që është e rregullt, pa
korrigjime e shtesa), siç është cituar më lart (§ 26), paditësi nuk figuron të ketë punuar si
karpentier nëntokë në asnjë prej periudhave, përfshi edhe atë në Kantierin e Ndërmarrjes së
Mbrojtjes, Durrës, për vitet 1978-1982. Vërtetimi i datës 23.03.1995, i Ndërmarrjes
Komunale Banesa Durrës, tregon se paditësi ka punuar në Kantierin e Ndërmarrjes së
Mbrojtjes, Durrës, për periudhën 08.01.1978-20.12.1988, fakt që bien në kundërshtim, si nga
të dhënat e regjistrit themeltar të punonjësve të Ndërmarrjes Komunale Banesa Durrës dhe
shënimit të bërë në librezën e punës së paditësit, por edhe nga listëpagesat e Ndërmarrjes
Komunale Banesa, Durrës, që ruhen në arkiv, për periudhat dhjetor 1982, janar 1984, janar
1985, mars 1988. Në këto akte është provuar katërcipërisht se paditësi Xhavit Ushina ka
punuar në Kantierin e Ndërmarrjes së Mbrojtjes, Durrës vetëm në periudhën 08.01.1978-
01.11.1982. Të njëjtat prova shkresore vërtetojnë në mënyrë të padyshimtë se paditësi ka
punuar në Ndërmarrjen Komunale Banesa Durrës, që prej datës 02.11.1982 gjer në daljen e
tij në asistencë, më 23.01.1995. Në çmim në tërësi të provave të analizuara dhe të verifikuara
në gjykim, Gjykata e Apelit Administrativ, arrin në përfundimin se asnjë prej akteve që
merren parasysh nga palët e paditura DRSSH Durrës e ISSH, për të lidhur pensionin e
pleqërisë së kategorisë së parë, për punonjësit që kanë punuar nëntokë, në zbatim të ligjit
nr.10165, datë 15.10.2009 “Për përcaktimin e moshës së daljes në pension të punonjësve të
nëntokës”, nuk ka njoftuar faktin se paditësi Xhavit Ushina ka punuar nëntokë. Për më tepër,
këto prova nuk kanë vërtetuar që paditësi për të paktën 15 vjet ka punuar vazhdimisht

518
nëntokë (gjatë gjithë kohës), në kuptim të Vendimit nr.526. datë 20.12.1958, të Këshillit të
Ministrave “Për ndarjen e punës në kategori”, që parashikon se: “Punë që hyjnë në
kategorinë I (e parë) quhen: I. Puna në miniera nëntokë (dhe) në punimet e tjera në nëntokë,
si punë e kryer në minierë nëntokë dhe në punime të tjera të nëntokës quhet puna e punëtorit
e kryer gjatë gjithë ditës në miniera në nëntokë ose në punime të tjera të nëntokës...”. Edhe
listëpagesat e gjetura në arkivin e DRSSH Durrës, të Ndërmarrjes Komunale Banesa Durrës,
për periudhat dhjetor 1982, janar 1984, janar 1985, mars 1988, dhjetor 1989 e mars 1990,
kanë njoftuar vetëm faktin se paditësi ka punuar në Brigadën e Vendstrehimeve, që sikurse
tregon edhe listë-pagesa e periudhës 16-30.11.1989 (faqe 72 e dosjes), kjo brigadë shërbente
për mirëmbajtjen e Vend-strehimeve. Gjykata e Apelit vlerëson se, duke mos u provuar puna
në nëntokë e paditësit Xhavit Ushina, aktet administrative të nxjerra nga palët e paditura,
Dega e Përfitimeve e DRSSH Durrës (shkresat nr.5 Prot., datë 12.02.2014 e nr.209, datë
11.06.2014), Komisioni Rajonal i Ankimit, pranë DRSSH Durrës (vendimi nr.198, datë
11.06.2014) dhe Komisioni Qendror i Ankimit pranë ISSH (vendimi nr.847, datë
05.09.2014), janë akte të marra në zbatim të plotë të ligjit, ndaj duhen të mbeten në fuqi...”.
10. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Xhavit Ushina (plotësuar
edhe me shkresën nr.2595 prot., datë 23.11.2016), i cili kërkon ndryshimin e vendimit
nr.2928, datë 30.09.2016 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.269, datë 03.03.2015 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës, duke
parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON:

11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala
paditëse Xhavit Ushina, përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit
nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat e bëjnë të cenueshëm vendimin e Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë. Ky Kolegj, çmon se, vendimi nr.2928, datë 30.09.2016 i
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural
dhe atij material dhe për rrjedhojë, ky vendim duhet të prishet.
12. Ky Kolegj, në referim të akteve të administruara në dosjen gjyqësore, që janë
marrë në shqyrtim dhe janë analizuar nga gjykatat më të ulëta, vlerëson se, Gjykata
Administrative e Apelit Tiranë, e cila ka ndryshuar vendimin e dhënë nga Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Durrës dhe ka rrëzuar tërësisht padinë e paditësit, në
kundërshtim me kërkesat e normave procedurale, nuk ka kryer “një hetim gjyqësor të plotë
dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin” (neni 14 i K.Pr.Civile), duke mos ju dhënë
përgjigje pretendimeve dhe kërkimeve të palëve në proces. Ky fakt ka ndikuar ndjeshëm që
kjo gjykatë, të mos i ketë dhënë zgjidhje mosmarrëveshjes objekt shqyrtimi, në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej tyre
(neni 16 i K.Pr.Civile).
13. Në çështjen objekt shqyrtimi, rezulton se pala paditëse ka kërkuar: ”1) Anulimin e
shkresës nr.5 Prot., datë 12.02.2014, të Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore,
Durrës, Agjencia nr.2 “Mbi plotësimin e kushteve për pension”; 2) Anulimin e shkresës
nr.209 Prot., datë 11.06.2014, të DRSSH- Durrës, Agjencia nr.2 “Mbi plotësimin e kushteve
për pension”; 3) Anulimin e vendimit nr.198, datë 11.06.2014, të Komisionit Rajonal të
Ankimit, pranë DRSSH (KRA) Durrës; 4) Anulimin e vendimit nr.847, datë 05.09.2014, të
Komisionit Qendror të Ankimit (KQA) Tiranë, pranë Institutit të Sigurimeve Shoqërore
(ISSH) Tiranë; 5) Detyrimin e të paditurit të më njohin punën e bërë në nëntokë si punonjës i
kategorisë së parë, bazuar në Vendimin e Këshillit të Ministrave nr.526, datë 20.12.1958
“Për ndarjen e punëve në kategori”; 6) Detyrimin e DRSSH-Durrës për çelje të pensionit si

519
punëtor nëntokë, që nga data e lindjes se kësaj të drejte sipas kërkesës nr.1, datë 04.06.2011,
duke paguar pensionin që nga data e në vazhdim”. Këtë kërkim pala paditëse e ka
mbështetur tek nenet 32, 153 dhe 324, 338 e vijues të Kodit të Procedurës Civile; Ligji
nr.7703, datë 11.05.1993 “Për Sigurimet Shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, i
ndryshuar; Ligji nr.10165, datë 15.10.2009 “Për përcaktimin e moshës së daljes në pension të
punonjësve të nëntokës”; Ligji nr.49 datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”; Vendimi i
Këshillit të Ministrave nr.526, datë 20.12.1958, “Për ndarjen e punëve në kategori për efekt
pensioni”.
14. Referuar kërkimit të palës paditëse si dhe shkakut ligjor të tyre, ky Kolegj,
vlerëson se mosmarrëveshja objekt shqyrtimi, ka lidhje me kundërshtimin e akteve
administrative të nxjerra nga organi administrativ në lidhje me caktimin e masës së pensionit
të paditësit si punonjës i kategorisë së parë, punonjës nëntoke. Kjo mosmarrëveshje
rregullohet drejtpërdrejtë dhe në mënyrë të posaçme nga Ligji nr.7703, datë 11.05.1993 “Për
sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë’, i ndryshuar; Ligji nr.10165, datë
15.10.2009, “Për përcaktimin e moshës së daljes në pension të punonjësve të nëntokës” si
dhe VKM nr.526, datë 20.12.1958 “Për ndarjen e punëve në kategori për efekt pensioni”.
15. Pala paditëse në këtë gjykim, ka pretenduar se është e datëlindjes 1951 dhe ka
plotësuar kushtet për të përfituar pension pleqërie të kategorisë së parë. Për këtë arsye, i është
drejtuar me kërkesë DRSSH Durrës për ti caktuar pension shtetëror pleqërie të kategorisë së
parë, sipas parashikimeve të Ligjit nr.10165, datë 15.10.2009, “Për përcaktimin e moshës së
daljes në pension të punonjësve të nëntokës”, si dhe Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për
sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar. Me aktin nr.209 Prot., datë
26.06.2014 të Degës së Përftimeve pranë DRSSH Durrës, paditësit i është rrëzuar kërkesa për
të përfituar pension pleqërie të kategorisë së parë, pasi ky subjekt nuk provon se ka 16 vjet
punë të kryera si punonjës i kategorisë së parë në nëntokë. Për të provuar pretendimet e tij,
pala paditëse ka depozituar librezën e punës, si dhe listë pagesat e gjetura në arkivin e
DRSSH Durrës të Ndërmarrjes Komunale Banesa Durrës për periudhat dhjetor 1982, janar
1984, janar 1985, mars 1988, dhjetor 1989 e mars 1990, me të cilën provohet se paditësi ka
punuar në Brigadën e vendstrehimeve.
16. Gjithashtu, pala paditëse ka pretenduar se për dokumentacionin shkresor të
paraqitur prej tij, nuk ka pasur asnjë pretendim apo kundërshtim për falsitet dhe për këtë
arsye, ana e paditur në mënyrë të kundraligjshme dhe pa asnjë bazë ligjore nuk i ka pranuar
dhe nuk i ka njohur të dhënat që pasqyrojnë këto akte, duke i mohuar padrejtësisht paditësit
vjetërsinë prej 17 vitesh të punës që ai ka kryer si punonjës i kategorisë së parë në nëntokë.
Vjetërsia e punës së paditësit si punonjës nëntoke, provohet qartësisht edhe nga vërtetimi i
lëshuar në datën 23.03.1995 nga Ndërmarrja e Ndërtim Banesa Durrës. Ana e paditur nuk ka
marrë fare në konsideratë faktin se, sistemi i vendstrehimeve për mbrojtjen e popullsisë dhe
sistemimi i vendkomandave është i ndërtuar i gjithi në nëntokë dhe çdo punim i kryer
konsiderohet sipas VKM nr.526, datë 20.12.1958 të Këshillit të Ministrave. Në kushtet kur
paditësi ka ezauruar të drejtën e ankimit brenda juridiksionit administrativ dhe nuk ka qenë
dakord me zgjidhjen që i ka dhënë organi administrativ, e ka bërë çështjen objekt konflikti
gjyqësor, duke pretenduar se të dhënat që pasqyron libreza e punës si dhe të gjitha aktet e
tjera shkresore shoqëruese provojnë se ai ka kryer punë të kategorisë së parë në nëntokë për
një periudhë prej 17 vjetësh dhe me pa të drejtë këto vite pune nuk i janë njohur nga ana e
paditur, gjë e cila ka ndikuar në rrëzimin e kërkesës së tij për të përfituar pension pleqërie të
kategorisë së parë.
17. Pala e paditur në këtë gjykim, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Durrës
ka prapësuar në gjykim se, pasi ka verifikuar dokumentet e vjetërsisë në punë të paditësit ka
rezultuar se paditësi Xhavit Ushina rezulton të ketë qenë i regjistruar në regjistrin themeltar

520
të Ndërmarrjes Komunale Banesa Durrës, në faqen 934. Nga këto të dhëna ka rezultuar se
pala paditëse ka vjetërsi në pune prej 30 vjetësh e nëntë muaj. Paditësi ka paraqitur me
cilësinë e provës edhe librezën e punës të çelur nga NN Durrës, Kantieri nr.4 të datës
20.02.1974. Paditësi ka rezultuar që të ketë përfituar pagesë papunësie për periudhën
23.01.1995-23.01.1996. Gjithashtu, paditësi rezulton të ketë paguar kontribute si person fizik
për periudhën 01.07.2006 – 31.03.2011 dhe 01.04.2011 -30.05.2011. Profesioni i punës që
është paraqitur në librezën e punës nuk përfshihet në pasqyrën nr.1, të punëve që hyjnë në
kategorinë e parë, pasi kjo punë nuk është pasqyruar që është kryer në nëntokë. Punët e
kryera nga paditësi nuk përfshihen në VKM nr.526, datë 20.12.1958 “Për ndarjen e punëve
në kategori”. Gjithashtu, pala e paditur ka prapësuar se, në kushtet kur paditësi ka punuar
deri në datën 30.05.2012, ai duhet të plotësojë një vjetërsi totale në punë prej 32 vjetësh, nga
të cilat 16 vjet ti ketë si pune e kategorisë së parë në nëntokë. Në kushtet kur paditësi nuk
plotëson vitet e punës në nëntokë, me të drejtë Dega e Përfitimeve pranë DRSSH Durrës, si
dhe Komisioni rajonal dhe Qendror i Ankimit nuk i kanë njohur atij, pensionin e pleqërisë
për punë të kategorisë së parë në nëntokë.
18. Bazuar në pretendimet dhe prapësimet e mësipërme, si dhe akteve të
administruara në dosjen gjyqësore, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës ka
pranuar padinë e ngritur nga paditësi, duke arsyetuar se: i) pala e paditur nuk ka bërë një
hetim të plotë administrativ, duke i vlerësuar jo në mënyrë të drejtë të dhënat e pasqyruara në
dokumentet e vjetërsisë në punë të paditësit; ii) paditësi disponon librezë pune të lëshuar në
datë 20.02.1974 me nr.527 regjistri themeltar NN Banesa, në të cilën janë të pasqyruara
qendrat e punës, profesioni. Nga të dhënat e kësaj libreze pune rezulton se paditësi ka kryer
30 vite e 9 muaj punë. iii) Në dokumentacionin e paraqitur nga paditësi provohet se ai nga
data 23.01.1995 deri më datë 23.01.1996 ka qenë me pagesë papunësie/ ka dalë në asistencë
duke u shkëputur nga Ndërmarrja Komunale Banesa në datë 23.01.1995, dhe qenë pikërisht
kjo datë data e fundit e marrëdhënies së punës. iv) ka rezultuar e provuar fakti se paditësi,
nga data 08.01.1978 deri në datë 20.12.1988, ka punuar ne kantierin e veprave të mbrojtjes
me profesion, “karpentier armator nëntokë në tunelet e veprave të mbrojtjes me kategorinë e
VI-të, v) listëpagesat dhe borderotë e nxjerra nga Sektori i Banesave, Brigada e
Vendstrehimeve, për periudhat 1-16.12.1982; 1-15.10.1983; 16-31.03.1988; 16-30.11.1989
dhe 1-15.5.1990, provojnë qartësisht faktin që, paditësi ka kryer punë nëntokë në vijim në
Ndërmarrjen Komunale Banesa, në brigadën e vendstrehimeve. vi) Sistemi i vendstrehimeve
për mbrojtjen e popullsisë dhe sistemi i vendkomandave është ndërtuar i gjithi nëntokë dhe
çdo punim i kryer në të, sipas Vendimit nr.526. datë 20.12.1958, të Këshillit të Ministrave
“Për ndarjen e punës në kategori”, hyjnë si pune të kategorisë I (e parë); vii) Çështja objekt
shqyrtimi do të zgjidhet sipas dispozitave të ligjit nr.10165, datë 15.10.2009, “Për
përcaktimin e moshës së daljes në pension të punonjësve të nëntokës”; viii) në rastin konkret
pala paditëse plotëson kushtet e nenit 1 të ligjit nr.10165/2009 për të përfituar pension
pleqërie të kategorisë së parë si punonjës nëntoke, pasi: a) ka mbushur moshën 60 vjeç; b) ka
periudhë të përgjithshme sigurimi 30 vjet (konkretisht paditësi ka 30 vjet e 9 muaj), nga të
cilat 15 vjet punë i ka në nëntokë.
19. Ndërsa Gjykata e Apelit Administrativ Tiranë, bazuar në të njëjtat fakte dhe akte
shkresore, ka vendosur të ndryshojë vendimin e dhënë nga Gjykata Administrative e Shkallës
së Parë Durrës dhe të rrëzojë tërësisht padinë objekt shqyrtimi, duke arsyetuar se: i) Kolegji i
Gjykatës së Apelit Administrativ, evidenton se i vetmi dokument ku përmendet se paditësi
Xhavit Ushina ka punuar si karpentier nëntokë për periudhën 08.01.1978-20.12.1988, është
cituar vetëm në vërtetimin e lëshuar nga Ndërmarrja Komunale Banesa Durrës; ii) ky
dokument nuk ka fuqi provuese, pasi nuk konfirmohet si nga burimi (regjistri themeltar),
ashtu edhe nga listë-pagesat e Ndërmarrjes Komunale Banesa Durrës dhe libreza e punës së
paditësit. iii) Regjistri themeltar i punonjësve të Ndërmarrjes Komunale Banesa Durrës,

521
ekziston dhe ruhet në Arkivin e DRSSH-së Durrës, ku në faqen 934, (që është e rregullt, pa
korrigjime e shtesa), paditësi nuk figuron të ketë punuar si karpentier nëntokë në asnjë prej
periudhave, iv) sipas provave shkresore të administruara në dosje, ka rezultuar e provuar se
paditësi ka punuar në Ndërmarrjen Komunale Banesa Durrës, që prej datës 02.11.1982 gjer
në daljen e tij në asistencë, më 23.01.1995. v) Asnjë prej akteve shkresore të administruara në
dosje, nuk provon faktin që paditësi Xhavit Ushina, ka punuar nëntokë për një periudhë 15
vjeçare (në mënyrë të vazhdueshme) për tu trajtuar si punë e kategorisë së parë në kuptim të
Vendimit nr.526. datë 20.12.1958, të Këshillit të Ministrave “Për ndarjen e punës në
kategori”; vi). Në kushtet kur pala paditëse nuk arrin dot të provojë me prova shkresore se ka
kryer punë të kategorisë së parë për një periudhë prej 15 vjetësh, me të drejtë ana e paditur i
ka rrëzuar kërkesën për ta trajtuar me pension pleqërie për punë të kategorisë së parë në
nëntokë.
20. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në analizë të vendimit nr.2928, datë
30.09.2016 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, vlerëson se konkluzionet e
sipërcituara janë të pambështetura në prova dhe në ligj. Kjo gjykatë nuk rezulton që të ketë
kryer një hetim të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes, të ketë vlerësuar drejtë të gjitha provat
që janë administruar në dosjen gjyqësore, si dhe të ketë ballafaquar dhe vlerësuar rëndësinë e
secilës prej këtyre provave, duke vlerësuar më shumë njërën provë dhe duke zhvlerësuar pa
asnjë lloj argumentimi ligjor provat e tjera të paraqitura nga paditësi. Gjithashtu, kjo gjykatë
nuk i ka dhënë përgjigje të gjitha pretendimeve që kanë parashtruar palët në këtë gjykim,
sidomos pretendimeve të ngritura nga pala paditëse.
21. Nga analiza që i bëhet shkakut ligjor të kërkimeve të paditësit, rezulton se ky i
fundit në këtë gjykim ka ngritur pretendime me natyrë administrative. Kjo pasi, paditësi në
këtë gjykim ka kërkuar kundërshtimin e akteve administrative të nxjerra nga organi
administrativ në zbatim të Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në
Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, si dhe Ligjit nr.10165, datë 15.10.2009 “Për
përcaktimin e moshës së daljes në pension të punonjësve të nëntokës”, në ushtrim të
kompetencave që këto ligje i kanë ngarkuar DRSSH Durrës. Paditësi ka kërkuar detyrimin e
anës së paditur që ti njoh vitet e plota të punës, të cilat i ka kryer në nëntokë dhe ta cilësojë
atë si punë të kategorisë së parë në përputhje me përcaktimet e VKM nr.526, datë 20.12.1958
“Për ndarjen e punëve në kategori për efekt pensioni”.
22. Në analizë të sa më sipër, në kushtet kur pala paditëse kundërshton aktet me të
cilat i është refuzuar lidhja e të drejtës së pensionit, pasi pretendon se DRSSH Durrës nuk i
ka njohur vjetërsinë në punë që ka kryer pranë Ndërmarrjes Komunale Banesa Durrës,
Brigada e Vendstrehimeve si punë e kategorisë së parë në nëntokë, për të cilat pretendon se
disponon dokumentacionin e duhur ligjor, është e drejta e paditëses që ti drejtohet gjykatës
me padi, duke kërkuar zgjidhjen e këtij konflikti. Për sa më sipër, ky Kolegj, çmon se
mosmarrëveshja e krijuar mes këtyre palëve për të rivendosur në vend të drejtën e pretenduar
të shkelur nga paditësja, është gjykim tërësisht me natyrë administrative dhe si e tillë, duhet
gjykuar nga gjykatat administrative sipas parashikimeve të Ligjit nr.49/2012.
23. Në çështjen objekt gjykimi, paditësi ka pretenduar se periudhën e punës që ai ka
kryer e provon nëpërmjet librezës së punës (referojuni faqes 14-16 të dosjes gjyqësore), si
dhe akteve të tjera shkresore të depozituara në këtë gjykim, sikundër është vërtetimi i lëshuar
në datën 23.03.1995 nga Ndërmarrja e Ndërtim Banesa Durrës (referojuni faqes 48 të dosjes
gjyqësore). Në këtë vërtetim është pasqyruar se paditësi për periudhën 08.01.1978 deri në
datën 20.12.1988 ka punuar në kantierin e veprave të mbrojtjes karpentier-armator nëntoke
në tunelet e veprave mbrojtëse (kategoria VI-gjashtë). Gjithashtu, në dosje janë administruar
edhe listëpagesat dhe borderotë e nxjerra nga Sektori i Banesave, Brigada e Vendstrehimeve,
për periudhat 1-16.12.1982; 1-15.10.1983; 16-31.03.1988; 16-30.11.1989 dhe 1-15.5.1990
(referojuni faqes 71-76 të dosjes gjyqësore). Paditësi ka pretenduar se sistemi i

522
vendstrehimeve për mbrojtjen e popullsisë dhe sistemimi i vendkomandave është i ndërtuar i
gjithi në nëntokë dhe çdo punim i kryer në të, konsiderohet sipas VKM nr.526, datë
20.12.1958 të Këshillit të Ministrave “Për ndarjen e punëve në kategori për efekt pensioni”,
si punë e kryer në nëntokë. Për këtë arsye, puna që ai ka kryer pranë Brigadës së
Vendstrehimeve, duhet ti llogaritej atij si punë e kategorisë së parë si punonjës nëntoke, në
mënyrë që të përfitojë edhe pension pleqërie për këtë kategori.
24. Në nenin 1 të Ligjit nr.10165, datë 15.10.2009 “Për përcaktimin e moshës së
daljes në pension të punonjësve të nëntokës”, është parashikuar se: “Punonjësit e nëntokës,
me periudhë pune të klasifikuar në kategorinë e parë, sipas dispozitave të kreut I të vendimit
nr.526, datë 20.12.1958 të Këshillit të Ministrave "Për ndarjen e punës në kategori, për efekt
pensioni", të ndryshuar, kanë të drejtë të kërkojnë pension pleqërie kur: a) arrijnë moshën 60
vjeç; b) kanë periudhë të përgjithshme sigurimi 30 vjet, nga të cilat jo më pak se 15 vjet punë
në nëntokë”, ndërsa në nenin 2 të po këtij ligji është parashikuar se: “Pensioni llogaritet sipas
rregullave të përcaktuara për pensionet e pleqërisë në ligjin nr.7703, datë 11.5.1993 "Për
sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë", të ndryshuar”.
25. Në analizë të dispozitave ligjore të mësipërme, ligjvënësi ka përcaktuar saktësisht
se, cilët janë subjektet që përfitojnë nga zbatimi i këtij ligji, si dhe kushtet që ata duhet të
plotësojnë për të përfituar pension të plotë pleqërie. Kështu, që një subjekt të përfitojë
pension të plotë pleqërie në bazë të Ligjit nr.10165, datë 15.10.2009 “Për përcaktimin e
moshës së daljes në pension të punonjësve të nëntokës”, duhet të plotësojë këto kushte dhe
kritere thelbësore: a) të kenë kryer punë në nëntokë apo periudha pune të klasifikuar në
kategorinë e parë sipas kushteve dhe kritereve që parashikon VKM nr.526, datë 20.12.1958
të Këshillit të Ministrave "Për ndarjen e punës në kategori, për efekt pensioni"; b) të kenë
mbushur moshën 60 vjeç; si dhe c) të kenë një periudhë të përgjithshme sigurimi 30 vjet, nga
të cilat jo më pak se 15 vjet punë në nëntokë. Vetëm në rast se kjo kategori subjektesh, arrin
ti përmbushi të treja këto kushte në mënyrë kumulative, mund të përfitojë pension të plotë
pleqërie për punë të kategorisë së parë.
26. Në VKM nr.526, datë 20.12.1958 të Këshillit të Ministrave "Për ndarjen e punës
në kategori, për efekt pensioni", në pasqyrën nr.1 të punëve që hyjnë në kategorinë e parë të
punës, është pasqyruar se: “Punë që hyjnë në kategorinë I quhen: I. Puna në miniera nëntokë
(dhe) në punimet e tjera në nëntokë. Si punë e kryer në minierë nëntokë dhe në punime të
tjera të nëntokës quhet puna e punëtorit e kryer gjatë gjithë ditës në miniera në nëntokë ose
në punime të tjera të nëntokës si: 1. Minator në nëntokë; 2. Armator në nëntokë; 3. Vagonist
dhe transportues me skreper në nëntokë; 4. Zjarrmëtar në nëntokë; 5. Makinist i sharrave
prerëse në nëntokë; 6. Transportierist në nëntokë; 7. Elektrovozist në nëntokë; 8. Pompist i
brendshëm në nëntokë; 9. Turbist në nëntokë; 10. Arganist në nëntokë; 11. Shinashtrues në
nëntokë; 12. Punëtor i shërbimit gjeologjik në nëntokë; 13. Sondist në nëntokë; 14. Punëtor i
shpimit në nëntokë; 15. Punëtor i thjeshtë që punon në nëntokë; 16. Matës i gazit në nëntokë;
17. Karpentier në nëntokë; 18. Manovrues i makinerive dhe mekanizmave; shpuese,
ngarkuese, shkarkuese, ngritëse, gërryese dhe transportuese, që punon vazhdimisht në
nëntokë. Me punën e mësipërme barazohet edhe puna e inxhinierëve, teknikëve, brigadierëve,
përgjegjës edhe zëvendësve të reparteve ose të turneve në nëntokë, kur ajo kryhet gjatë gjithë
ditës në miniera në nëntokë ose në punime të tjera të nëntokës. Si punë e tillë quhet edhe
puna e kryer në sipërfaqe nga punëtorët dhe personat e tjerë të lartpërmendur për shkak të
ndërprerjes së punimeve në miniera nëntoke ose në punime të tjera nëntoke, me kusht që një
punë e tillë të mos zgjatë më tepër se 26 ditë pune”.
27. Në aktin e mësipërm normativ janë përcaktuar qartë se cilat janë punët që
konsiderohen si punë të kategorisë së parë (punë nëntoke). Në këtë kategori, Këshilli i
Ministrave ka përcaktuar qartësisht se punë të tilla, janë jo vetëm ato të cilat janë kryer në
miniera, por edhe të gjitha punët e tjera të kryera në nëntokë apo edhe në sipërfaqe, për shkak

523
të ndërprerjes së punimeve në nëntokë etj. Për sa më sipër, ka rezultuar e provuar se paditësi
ka punuar në Ndërmarrjen e Ndërtim Banesa Durrës, Sektori i Banesave, Brigada e
Vendstrehimeve, punë kjo për të cilën, Gjykata e Apelit Administrativ nuk ka bërë asnjë lloj
analize ligjore nëse puna e kryer në këtë sektor, përfshihet apo jo në kategorinë e parë të
punës të përcaktuar në VKM nr.526, datë 20.12.1958 të Këshillit të Ministrave "Për ndarjen e
punës në kategori, për efekt pensioni". Dihet që vendstrehimet janë të ndërtuara në nëntokë
dhe çdo lloj veprimtarie mirëmbajtjeje apo punimi të kryer prej tyre duhet të kryhet në
nëntokë. Për këtë arsye, kjo gjykatë kishte detyrimin që të hetonte ose të merrte mendim të
specializuar, nëse kjo lloj pune do të konsiderohej ose jo si punë nëntoke e kategorisë së parë.
28. Referuar akteve të administruara në dosje, ka rezultuar e provuar se pala paditëse
disponon një dokument shkresor i cili nuk rezulton të jetë goditur apo të jetë kundërshtuar si
pavlefshëm apo i falsifikuar, sikundër është libreza e punës me nr.527 regjistri themeltar,
datë 20.02.1974, si dhe listëpagesat apo borderotë e lëshuara nga institucionet zyrtare të cilat
konfirmojnë faktin se pala paditëse ka punuar pranë Sektorit të Banesave, Brigada e
Vendstrehimeve. Rezulton qartësisht e provuar se të dyja gjykatat më të ulëta kanë marrë në
shqyrtim dhe vlerësim të njëjtat prova shkresore, po i kanë analizuar ato në mënyra të
ndryshme, duke u dhënë vlerë provuese të ndryshme. Në kushtet që ekzistonin listëpagesat në
emër të paditësit pranë arkivës së Ndërmarrjes së Banesave Durrës, ishte detyrim i gjykatës
që të verifikonte nëse pagesa për punën e kryer nga paditësi në atë periudhë, i përkiste punës
si punonjës nëntoke apo mbitoke.
29. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, e gjen jo të bazuar në prova dhe në ligj
arsyetimin e dhënë nga Gjykata Administrative e Apelit se borderotë e paraqitura me cilësinë
e provës në këtë gjykim, nuk kanë vlerë të plotë provueshmërie për pretendimin e ngritur nga
pala paditëse në këtë gjykim dhe se nuk ka asnjë dokument tjetër që provon faktin se paditësi
ka punuar në nëntokë. Të gjitha provat shkresore të paraqitura në gjykim nga të dyja palët si:
listëpagesat, borderotë e lëshuara nga organi shtetëror kompetent, libreza e punës, vërtetime
etj, nuk janë goditur as për falsitet dhe as për pavlefshmëri. Ato janë akte me fuqi të plotë
provuese, me anë të së cilave, palët në këtë proces mundohen të provojnë pretendimet e tyre.
Ishte detyra e gjykatave më të ulëta që të hetonin dhe të vlerësonin të gjitha provat shkresore
që janë administruar në dosje, si dhe të vlerësonin rëndësinë dhe provueshmërinë që ato kanë
në lidhje me çështjen objekt shqyrtimi, duke argumentuar ligjërisht se përse disa prova
shkresore kanë fuqi provuese më të fortë ndaj disa të tjerave perse disa merren ne konsiderate
nga ana e gjykatës dhe perse te tjerat nuk janë te bazuara ne ligj dhe nuk mund te provojnë
pretendimet e palëve.
30. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, e cila ka ndryshuar vendimin e gjykatës
më të ulët dhe ka rrëzuar tërësisht padinë e paditësit, nuk rezulton të ketë analizuar dhe ti
ketë dhënë përgjigje pretendimit të ngritur nga paditësi se, si do te konsiderohet puna e kryer
prej tij gjatë periudhës që ka qenë i punësuar pranë Ndërmarrjes së Ndërtim Banesave
Durrës, Sektori i Banesave, Brigada e Vendstrehimeve. A do të konsiderohet kjo punë si
pune e kategorisë së parë nëntoke apo mbi toke? Në varësi të këtij konkluzioni, do të arrihet
dhe në përfundimin se në çfarë kategorie do të futen punonjësit që kanë kryer këtë lloj pune
dhe se çfarë pensioni përfitojnë ata.
31. Në varësi të trajtimit të këtyre çështjeve, si dhe për një zgjidhje të drejtë dhe
përfundimtar të çështjes, kjo gjykatë mund të kërkonte informacion ose prova pranë
institucioneve shtetërore përgjegjëse, apo mendim të specializuar me qëllim që të
provoheshin faktet dhe rrethanat e pretenduara nga palët ndërgjyqëse. Në këto kushte, pa u
kryer një hetim i plotë dhe të gjithanshëm i çështjes objekt gjykimi, si dhe pa ju dhënë
përgjigje pretendimeve të ngritura nga palët, pretendime të cilat kanë të bëjmë me thelbin e
konfliktit dhe që kanë të bëjnë me garancitë për një proces të rregullt ligjor, nuk mund të
pretendohet se çështja ka marrë zgjidhje të drejtë dhe përfundimtare. Për sa më sipër, Gjykata

524
Administrative e Apelit edhe pse ka pasur mundësi që të rregullojë të metat e gjykimit të
kryer në shkallë të parë, nuk e ka bërë atë, duke anashkaluar kryerjen e një hetimi gjyqësor të
plotë dhe të rregullt. Për këto arsye, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se
çështja duhet të prishet dhe të dërgohet për rigjykim në gjykatën Administrative të Apelit
Tiranë me një tjetër trup gjykues, në mënyrë që të hetohet dhe të vendoset për sa u
argumentua më lart në këtë vendim.
32. Gjykata e Lartë si gjykatë ligji, nuk i hyn analizës së provave, gjë që duhet ta
bëjnë dy gjykatat e tjera të niveleve me të ulëta, por ajo vetëm evidenton shkeljet ligjore që
kanë lejuar këto dy gjykata, qoftë të normave procedurale dhe atyre materiale duke kërkuar
respektimin e tyre. Për këtë arsye, Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, duhet të përsërisë
hetimin gjyqësor në bazë të nenit 465 të K.Pr.Civile ku parashikohet se “Në shqyrtimin e
çështjes në gjykatën e apelit mbahen parasysh për aq sa janë të zbatueshme dispozitat mbi
procedurën e gjykimit në shkallë të parë”, si dhe dispozitat ligjore të parashikuara nga Ligji
nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”, të hetojë dhe verifikojë të gjitha aktet shkresore që kanë
depozituar palët në lidhje me vlefshmërinë dhe provueshmërinë e tyre, në mënyrë që t’i japë
përgjigje kërkimeve të palës paditëse dhe prapësimeve të palës së paditur, të cilat janë ngritur
në këtë gjykim (neni 225 i K.Pr.Civile).
33. Kjo gjykatë, duhet t’u bëjë të qartë palëve që është detyrë e secilës prej tyre, që në
përputhje me ligjin të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që
kërkojnë. Palët ashtu siç kanë të drejta kanë dhe detyrime që rrjedhin prej këtij procesi, në
format dhe afatet e parashikuara me ligj. Gjykata duhet të lejojë palët që të paraqesin prova
shkresore me anën e të cilave, ato të provojnë pretendimet e tyre bazuar në nenin 12 dhe 19
të K.Pr.Civile dhe t’i lejojë palët që t’ia nënshtrojnë këto prova hetimit e debatit gjyqësor.
Kryerja e veprimeve të përmendura më sipër, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
lindin gjatë rigjykimit, do të lejojnë gjykatën të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive
lidhur me zgjidhjen e çështjes.
34. Për sa më sipër, ky Kolegj, çmon se, ka vend për pranimin e rekursit të depozituar
nga pala paditëse Xhavit Ushina, pasi vendimi nr.2928, datë 30.09.2016 i Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe atij
material dhe për këtë arsye, ky vendim duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rigjykim
pranë kësaj gjykate, me një tjetër trup gjykues.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63/c të ligjit nr.49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”,

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2928, datë 30.09.2016 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim pranë kësaj gjykate me një tjetër trup gjykues.

Tiranë më 19.07.2017

525
 MENDIMI I PAKICËS
Si gjyqtar në pakicë kam qëndrimin se Kolegji Administrativ, në dhomën e
këshillimit, në kuadër të shqyrtimit të pranueshmërisë sipas ligjit të shkaqeve të ngritura në
rekurs, nuk duhet të kishte vendosur prishjen e vendimit nr.2928 datë 30.09.2016 të Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim po në Gjykatën
Administrative të Apelit Tiranë, me tjetër trupë gjykuese, por duhet vetëm të dispononte
shqyrtimin e çështjes në seancë gjyqësore me praninë e palëve, për motivin e përcaktuar në
shkronjën “c” të nenit 62 të ligjit nr.49/2012.
Si gjyqtar në pakicë, në parim, kam qëndrim të ndryshëm nga shumica e Kolegjit
Administrativ për mënyrën e disponimit pas shqyrtimit të çështjes në dhomë këshillimi nisur
nga përcaktimet kushtetuese dhe ligjore mbi natyrën e gjykimit dhe mënyrën e disponimit
nga Gjykata e Lartë, në dhomë këshillimi dhe në seancë gjyqësore.
Nisur nga interpretimi dhe zbatimi i dispozitave kushtetuese dhe atyre procedurale të
gjykimit, kam mendimin se, me hyrjen në fuqi të ligjit nr.39/2017 “Për disa shtesa dhe
ndryshime në ligjin nr.49/2012, “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë nuk e ka më kompetencën për të disponuar në dhomë këshillimin me
vendim të ndryshëm nga ai i mospranimit të rekursit apo shqyrtimit të çështjes në seancë
gjyqësore, madje mënyra e disponimit të këtij Kolegji ka ndryshuar edhe për sa i përket
vendimmarrjes së tij në seancë gjyqësore. Kështu, në nenin 58 parashikohet se:
“Neni 58 Shkaqet për rekurs
Vendimet e shpallura nga Gjykata Administrative e Apelit në rastet që parashikohen
në këtë ligj, mund të ankimohen me rekurs në Gjykatën e Lartë:
a) për zbatim të gabuar të ligjit material ose procedural, të një rëndësie themelore
për njehsimin, sigurinë dhe/ose zhvillimin e praktikës gjyqësore;
b) kur vendimi i ankimuar është i ndryshëm nga praktika e Kolegjit Administrativ ose
e Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë;
c) ka shkelje të rënda të normave procedurale, me pasojë pavlefshmërinë e vendimit
ose të procedurës së gjykimit.”.
Ndërsa, në nenin e ri 60/1 dhe 62 të ligjit nr.49/2012, pas shtesave dhe ndryshimeve
me ligjin nr.39/2017, përcaktohet se Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mund të
disponojë në dhomë këshillimi apo në seancë gjyqësore vetëm në këto mënyra:
“Neni 60/1
Gjykata vendos në dhomë këshillimi mospranimin e rekursit, në rastet kur është bërë
për shkaqe të ndryshme nga ato që parashikon neni 58 i këtij ligji.
Neni 62 Gjykimi në seancë gjyqësore
1. Gjykata, në dhomë këshillimi, vendos shqyrtimin e çështjes në seancë gjyqësore me
praninë e palëve në rast se:
a) rekursi është paraqitur ndaj një vendimi të apelit administrativ, lidhur me gjykimin
e aktit nënligjor normativ;
b) konstaton se vendimi i apelit administrativ është i ndryshëm nga praktika e kolegjit
administrativ ose edhe e kolegjeve të bashkuara të Gjykatës së Lartë;
c) vlerësohet e nevojshme nga kolegji administrativ thirrja dhe dëgjimi i palëve për
shkak të problematikës ose kompleksitetit të çështjes.
2. Vendimi i mësipërm, data dhe ora e seancës gjyqësore u njoftohen palëve nga
sekretaria gjyqësore, të paktën 15 ditë para datës së zhvillimit të seancës gjyqësore. »

526
 Me përmbajtjen e mëparshme të dispozitës së nenit 63, jo vetëm në seancë
gjyqësore por madje edhe në dhomën e këshillimit, Kolegji Administrativ mund të
dispononte :
“Neni 63 Vendimi i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrton çështjen në dhomë këshillimi
ose seancë gjyqësore, vendos:
“a) mospranimin e rekursit, në rastet kur është bërë për shkaqe të ndryshme
nga ato që parashikon neni 58 i këtij ligji;
b) prishjen e vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës administrative të shkallës së parë;
c) prishjen e vendimit të apelit dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën
Administrative të Apelit me tjetër trup gjykues;
ç) prishjen e vendimit dhe pushimin e gjykimit të çështjes;
d) prishjen e vendimeve të Gjykatës Administrative të Apelit dhe të gjykatës
administrative të shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në shkallë të parë me
tjetër trup gjykues;
dh) ndryshimin e vendimeve të shkallës së parë dhe të apelit;
e) lënien në fuqi të vendimit të apelit. »
Pra, në ndryshim nga përcaktimet e mëparshme, Kolegji Administrativ jo vetëm që
nuk ka më kompetencë të disponojë në dhomë këshillimi në mënyrë tjetër veçse për kalimin
e çështjen në seancë apo për mospranim rekursi, por gjithashtu nuk ka më kompetencë për të
disponuar, në seancë gjyqësore, prishjen e vendimeve të gjykatës së apelit dhe atij të shkallës
së parë duke e dërguar për rishqyrtim në gjykatën administrative të shkallës së parë, si edhe
kompetencën për të ndryshuar vendimet e gjykatës administrative të shkallës së parë dhe
gjykatës administrative të apelit duke disponuar vetë për pranimin a rrëzimin, tërësisht a
pjesërisht, të padisë.
Përsa i përket heqjes apo ndryshimit të kompetencës dhe mënyrës së disponimit në
dhomë këshillimi apo në seancë gjyqësore, kam mendimin se nuk kemi të bëjmë me një
ndryshim të zakonshëm të mënyrës së procedimit dhe të disponimit të Gjykatës së Lartë kur
ajo shqyrton mosmarrëveshjet administrative, por me një ndryshim të posaçëm, të cilin
ligjvënësi e ka votuar për të pajtuar natyrën e gjykimit administrativ në Gjykatën e Lartë me
rolin dhe misionin që kësaj gjykate i ka përcaktuar Kushtetuta pas ndryshimeve thelbësore të
bëra me ligjin kushtetues nr.76/2016.
Në formulimin e mëparshëm të nenit 141 të Kushtetutës përcaktohej se:
“1.Gjykata e Lartë ka juridiksion fillestar dhe rishikues. Ajo ka juridiksion fillestar
kur gjykon akuzat penale kundër Presidentit të Republikës, Kryetarit dhe anëtarëve të
Këshillit të Ministrave, deputetëve, gjyqtarëve të Gjykatës së Lartë dhe gjyqtarëve të Gjykatës
Kushtetuese.
2. Për njësimin ose ndryshimin e praktikës gjyqësore, Gjykata e Lartë ka të drejtë të
tërheqë për shqyrtim në kolegjet e bashkuara çështje të caktuara gjyqësore.”.
Ndërsa, në përmbajtjen aktuale të nenit 141 të Kushtetutës parashikohet se:
“1. Gjykata e Lartë shqyrton çështje lidhur me kuptimin dhe zbatimin e ligjit për të
siguruar njësimin ose zhvillimin e praktikës gjyqësore, sipas ligjit.”.
2. Për ndryshimin e praktikës gjyqësore, Gjykata e Lartë tërheq për shqyrtim në
Kolegjet e Bashkuara çështje të caktuara gjyqësore të vendosura nga kolegjet, sipas ligjit.”.
Ndryshimet që ka pësuar neni 141 i Kushtetutës janë thelbësore, jo vetëm duke i
hequr Gjykatës së Lartë kompetencat e natyrës së juridiksionit fillestar, por edhe duke e
ngushtuar funksionin e saj të zakonshëm në atë të një gjykate ligji, klasike kasacioni, për të
mos pasur më funksionin e një gjykate ligji (e jo vetëm) me juridiksion të gjerë rishikues.
Madje, ligjvënësi, sipas interpretimit që vetë i ka bërë Kushtetutës, me ligjin nr.39/2017 ka

527
shprehur vullnetin që Gjykata jonë e Lartë të ketë kompetenca edhe më të ngushtuara se
gjykatat klasike të tipit kasacionist në disa shtete të tjera, duke i hequr kompetencën e
ndryshimit të vendimeve të shkallës së parë dhe të apelit për të disponuar vetë për zgjidhjen e
çështjes.
Ky ndryshim thelbësor dhe aspak i zakonshëm në kompetencën e gjykimit dhe
mënyrën e disponimit të kolegjit administrativ të Gjykatës së Lartë, si në dhomë këshillimi
ashtu edhe në seancë gjyqësore, nuk është thjesht një zhvillim apo amendim normal i ligjit
procedural, lidhur me të cilin gjykatat administrative, pra kolegji administrativ i Gjykatës së
Lartë, mund të ketë hapësirë për të interpretuar dhe gjykuar se ka ende kompetencën për të
disponuar si më parë për të gjitha çështjet administrative që ishin dhe janë në gjykim pranë
Gjykatës së Lartë ditën e hyrjes në fuqi të ligjit nr.39/2017. Kjo për motivin e thjeshtë se
kemi të bëjmë me ndryshimin thelbësor të natyrës së gjykimit dhe mënyrës së disponimit të
Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi dhe seancë gjyqësore, në interpretim dhe zbatim të
dispozitës së re kushtetuese.
Për rrjedhojë, veçanërisht lidhur me mënyrën e disponimit të kolegjit administrativ të
Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi apo në seancë gjyqësore, nuk gjen zbatim dispozita
kalimtare e nenit 11 të ligjit nr.39/2017 ku parashikohet se: “Çështjet aktualisht në gjykim në
Gjykatën e Lartë do të vazhdojnë të gjykohen sipas ligjit në fuqi, përpara hyrjes në fuqi të
këtij ligji.”.
Për sa arsyetoj më sipër, natyra dhe objekti i gjykimit, si edhe natyra e disponimit nga
Gjykata e Lartë, nuk janë aspekte thjesht të një ndryshimi të tyre me ligj për të përmirësuar
apo riparuar ndonjë problematikë a synim të caktuar të ardhur nga zbatimi i ligjit të
mëparshëm dhe nevoja e zakonshme e miradministrimit të drejtësisë. Përkundrazi, kam
mendimin se kemi të bëjmë me një ndryshim të ligjit procedural që rrjedh drejtpërdrejt nga
ndryshimi i vetë Kushtetutës pikërisht mbi natyrën e çështjeve që shqyrton, objektin e
gjykimit dhe mënyrën se si mund të disponojë kolegji administrativ i Gjykatës së Lartë. Si e
tillë, si një rregullim që reflekton normën e re kushtetuese dhe interpretimin e saj, kam
qëndrimin se dispozita kalimtare e nenit 11 të ligjit nr.39/2017 as nuk synon dhe as nuk e
shtrin efektin e saj mbi mënyrën e disponimit të kolegjit administrativ të Gjykatës së Lartë,
por vetëm mbi aspekte të tjera të procedurës së gjykimit të çështjeve në dorë. Aq më tepër
kur duhet të mbahet parasysh se kushtetuesbërësi, me amendimet e bëra me vetë ligjin
kushtetues nr.76/2016, nuk ka përcaktuar ndonjë dispozitë kalimtare me të cilën të
urdhëronte a të lejonte Gjykatën e Lartë për të vijuar e disponuar mbi gjykimet e çështjeve në
dorë, në dhomë këshillimi a seancë gjyqësore, si një gjykatë ligji e mëparshme me funksion
rishikues. Nëse Kushtetuta nuk përmban dispozitë kalimtare të kësaj natyre nuk ka kuptim
juridik të pranohet se një zgjidhje e natyrës kalimtare mund të bëhet edhe me një dispozitë
kalimtare të parashikuar në ligjet e zakonshme procedurale.
Prandaj, me hyrjen në fuqi të ligjit nr.39/2017, kolegji administrativ në dhomë
këshillimi mund të disponojë vetëm mospranimin e rekursit ose kalimin e çështjes në seancë
gjyqësore dhe, në seancë gjyqësore, vetëm në një nga mënyrat që përcakton formulimi aktual
i nenit 60/1 dhe 62 të ligjit nr.49/2012.
Si përfundim, nisur nga ky motiv kushtetues dhe ligjor, kam mendimin se Kolegji
Administrativ duhet të kishte disponuar shqyrtimin e çështjes objekt i këtij gjykimi në seancë
gjyqësore me praninë e palëve, për motivin e përcaktuar në shkronjën “c” të nenit 62 të ligjit
nr.49/2012.

GJYQTARI

Ardian Dvorani

528
Nr. 31003-02804-00-2014 i Regj. Themeltar
Nr.00-2017- 1830 i Vendimit (779)

VENDIM
NE EMER TE REPUBLIKES

Kolegji Administrative i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Andi Çeliku Anëtar

Në datën 20.07.2017, mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen që ju përket palëve:

PADITËS: ALBAN KARABASHI

PADITUR: DREJTORIA ARSIMORE RAJONALE

E QYTETIT TIRANË
MINISTRIA E ARSIMIT
DHE E SHKENCËS

PERSON I TRETË: LICEU ARTISTIK ‘’JORDAN MISJA’’

TIRANË

OBJEKTI:
Konstatimin e largimit nga puna, të paditësit, në mënyrë të menjëherë,
në kohë të papërshtatshme dhe pa shkaqe.
Rikthimin në vendin e mëparshëm të punës,
mësues për piano, i Liceut Artistik “Jordan Misja”, Tiranë.
Detyrimin e palës së paditur për pagimin e pagës
për periudhën e raportit mjekësor.
Detyrimin e të paditurit, për pagimin e pagave që nga momenti i largimit
deri në momentin e rikthimit të paditësit në punën e mëparshme.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32 të K.Pr.Civile.
Nenet 143 - 156 të Kodit të Punës.Nenet 23, 93 e vijues, 116/c dhe 117 të
Kodit të Proçedurave Adminsitrative.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.8453, datë 21.10.2009 ka vendosur:

Pranimin e pjesshëm të padisë së ngritur nga paditësi Alban Karabashi.

Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Arsimore Rajonale e Qytetit Tiranë ti
paguajë paditësit Alban Karabashi, pagën e 13.5 muajve punë, në masën e
pagës së fundit që paditësi ka marrë pranë palës së paditur.
Rrëzimin për pjesën tjetër të kërkimit në padi.
Rrëzimin e padisë në lidhje me kërkimet e paditësit, përsa i përket të paditurit
Ministria e Arsimit dhe e Shkencës.

529
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1680, datë 23.09.2010, ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.8453, datë 21.10.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, por me një
tjetër trup gjykues.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.10541, datë 05.11.2012, ka vendosur:

Pranimin e pjesshëm të padisë.

Konstatimin e largimit nga puna të paditësit Alban Karabashi në mënyrë të
menjëhershme, në kohë të papërshtatshme dhe pa shkaqe të arsyeshme.
Detyrimin e palës së paditur dhe personit të tretë, Drejtoria Arsimore Rajonale
e Qytetit Tiranë, dhe Liceut Artistik ‘’Jordan Misja’’, ti paguajë solidarisht
paditësit Alban Karabashi, pagën për raportet mjekësore për 45 ditë.
Rrëzimin për pjesën tjetër të kërkimit në padi.
Rrëzimin e padisë në lidhje me kërkimet e paditësit, përsa i përket të paditurit
Ministria e Arsimit dhe e Shkencës.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.198, datë 29.01.2014 ka vendosur:

Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Apelit për gjykimin e

çështjes nr.2428/297 Regjistri Themeltar, datë 08.02.2013.
Dërgimin e kësaj çështje për gjykim në Gjykatën Administrative të Apelit
Tiranë.

Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.998, datë 24.03.2014, ka

vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.10541, datë 05.11.2012 të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Tiranë.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs pala paditëse Alban Karabashi,
duke parashtruar këto shkaqe:

Vendimet janë marrë në kundërshtim me ligjin material e proçedurial.

Mungesa e përgjigjeve apo mungesa e arsyetimit të rrëzimit të kërkimeve të kërkesë
padisë, duke spekuluar me çmuarjen e disa kërkimeve kryesore dhe të tjera aksesore
në kundërshtim me dispozitat materiale dhe proçeduriale.
Paragjykimin e çështjes që në fillim të gjykimi nga ana e gjyqtarit të çështjes.
Përdorimi në mënyrë spekulative të vendimeve unifikuese të Gjykatës së Lartë që
orientojnë për moskthim në vendin e punës kur punëdhënësi është institucion
shtetëror.
Në vendimin e Gjykatës ka shkelje proçeduriale të nenit 16, të K.Pr.Civile si dhe shkelje
të ligjit Kodit Civil, që kanë ndikuar në dhënien e vendimit, duke shkelur rëndë
parimin e radhës së zbatimit të normës ligjore sipas llojit dhe fuqisë së saj mbi
subjektin dhe objektin konkret, si dhe duke shkelur rëndë parimin e sigurisë juridike
që ka çuar gjykatën në zhvillimin e një proçesi të parregullt ligjor.
Pala paditëse prej vitit 1995 punon pranë palës së paditur, pa ndërprerje si mësues i
lëndës së pianos në Liceun Artistik “Jordan Misja” Tiranë.

530
 Në fillim të vitit mësimor 2006-2007 ka patur probleme me shëndetin dhe më është
rekomanduar pushim i plotë, sipas raportet përkatëse për paaftësinë e përkohshme në
punë. Në fillim këto raporte mjekësore për paaftësinë time të përkohshme në punë
paguheshin rregullisht, por më pas ato u ndërprenë.
Pavarësisht faktit të paaftësisë së përkohshme në punë, pala e paditur vendosi ndryshimet
e kushteve të marrëdhënies së punës, me arsyetimin për mungesa të paarsyeshme.
Zgjidhja e kontratës së punës së paditësit apo varianti i fundit i pranuar nga palët e
paditura në seancë gjyqësore “kalim në dispozicion të palës së paditur DAR,
nëpërmjet akteve administrative absolutisht të pavlefshëm si dh në kohë të
papërshtatshme u mungon vlefshmëria juridike e kështu ato nuk mund të prodhojnë
pasoja.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SE LARTË

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Ardian Dvorani dhe diskutoi çështjen në tërësi,

VËREN
I. RRETHANAT E ÇËSHTJES:

1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se, paditësi Alban Karabashi, prej disa
vitesh punon si mësues pianoje në Liceun Artistik “Jordan Misja”, Tiranë, institucion i cili
është në varësi të të paditurit Drejtoria Arismore Rajonale e Qytetit Tiranë.
Në vitin mësimor, 2006 - 2007, paditësi Alban Karabashi, ka patur probleme
shëndetësore dhe për këtë fakt, gjatë këtij viti shkollor, për një kohë të gjatë nuk është
paraqitur në punë, duke qënë i pajisur me raporte mjekësore. Nisur nga fakti i mësipërm, për
shkak të mungesave të zgjatura me raport mjekësor të paditësit Alban Karabashi, i padituri
Drejtoria Arsimore Rajonale e Qytetit Tiranë, i është drejtuar të paditurit Ministria e Arsimit
dhe e Shkencës, me shkresën nr.202 Prot., dt.25.01.2008, duke i kërkuar miratimin për
largimin nga kjo shkollë të mësuesit Alban Karabashi.
Nga ana e Ministrisë së Arsimit dhe Shkencës, me shkresën nr.753/1 Prot.,
dt.22.02.2008, është miratuar kërkesa e Drejtorisë Arsimore Rajonale të Qytetit Tiranë, për
lëvizjen e paditësit Alban Karabashi nga pozicioni i punës që ai kishte si mësues piano
efektiv pranë Liceut Artistik “Jordan Misja”, Tiranë dhe kalimin e tij si mësues në
dispozicion të Drejtorisë Arsimore Rajonale të qytetit Tiranë.
Pas kësaj, pala e paditur Drejtoria Arsimore Rajonale e Qytetit Tiranë, me shkresën
nr.561 Prot., dt.05.03.2008, ka njoftuar paditësin Alban Karabashi për zgjidhjen e njëanshme
të kontratës së punës, duke u bazuar në nenet 144 dhe 153 të Kodit të Punës.
Në këto kushte paditësi i është drejtuar gjykatës, me padinë objekt gjykimi, duke
pretenduar, se pala e paditur ka zgjidhur kontratën e punës në mënyrë të menjëhershme dhe
të pajustifikuar dhe nuk ka respektuar K.Punës, për këto shkaqe kërkon dëmshpërblimin
përkatës.
Kërkesë padia është mbështetur në nenet 31, 32 të K.Pr.Civile, Nenet 143 - 156 të
Kodit të Punës.Nenet 23, 93 e vijues, 116/c dhe 117 të Kodit të Proçedurave Adminsitrative.

531
II. VENDIMET DHE ARSYETIMI I GJYKATAVE:

2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.8453, datë 21.10.2009 ka

vendosur:
Pranimin e pjesshëm të padisë së ngritur nga paditësi Alban Karabashi.
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Arsimore Rajonale e Qytetit Tiranë ti paguajë
paditësit Alban Karabashi, pagën e 13.5 muajve punë, në masën e pagës së fundit që paditësi
ka marrë pranë palës së paditur.
Rrëzimin për pjesën tjetër të kërkimit në padi.
Rrëzimin e padisë në lidhje me kërkimet e paditësit, përsa i përket të paditurit
Ministria e Arsimit dhe e Shkencës.
3. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1680, datë 23.09.2010 ka vendosur:
Prishjen e vendimit nr.8453, datë 21.10.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, por me një tjetër trup gjykues.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.10541, datë 05.11.2012 ka
vendosur:
Pranimin e pjesshëm të padisë.
Konstatimin e largimit nga puna të paditësit Alban Karabashi në mënyrë të
menjëhershme, në kohë të papërshtatshme dhe pa shkaqe të arsyeshme.
Detyrimin e palës së paditur dhe personit të tretë, Drejtoria Arsimore Rajonale e
Qytetit Tiranë, dhe Liceut Artistik ‘’Jordan Misja’’, ti paguajë solidarisht paditësit Alban
Karabashi, pagën për raportet mjeksore për 45 ditë.
Rrëzimin për pjesën tjetër të kërkimit në padi.
Rrëzimin e padisë në lidhje me kërkimet e paditësit, përsa i përket të paditurit
Ministria e Arsimit dhe e Shkencës.
Gjykata arsyeton se:
“Bazuar mbi provat dhe faktet të cilat analizuam me sipër, Gjykata çmon se zgjidhja
e kontratës së punës që pala e paditur Drejtoria Arsimore Rajonale e Qytetit Tiranë, i ka
bërë paditësit Alban Karabashi, është zgjidhje kontrate e menjëhershme, pa shkaqe të
justifikuara dhe në kundërshtim me kriteret e nenit 153 të Kodit të Punës, pasi nuk u vërtetua
në gjykim, se paditësi gjatë kryerjes së detyrës së tij si mësues piano në Liceun artistik
“Jordan Misja”, Tiranë, të ketë shkelur detyrimet kontraktore me faj të rëndë apo me faj të
lehtë në mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit. Nisur
nga sa sipër, Gjykata çmon se pala e paditur, duhet ta dëmshpërblejë paditësin, sipas
kritereve të nenit 155/3 të Kodit të Punës. Po kështu Gjykata çmon se në zgjidhjen e
marrëdhënies së punës së paditësit Alban Karabashi, pala e paditur Drejtoria Arsimore
Rajonale e Qytetit Tiranë, nuk ka respektuar dispozitat ligjore të neneve 143 dhe 144 të
Kodit të Punës, në lidhje me afatin e njoftimit dhe procedurën e largimit nga puna.
Po kështu të drejtë e quan Gjykata kërkimin e paditësit Alban Karabashi, për pagimin
e pagës për periudhën e raportit mjekësor. Nga provat e marra në gjykim, Gjykata çmon se
pala e paditur Drejtoria Arsimore Rajonale e Qytetit Tiranë, nuk i ka paguar paditësit Alban
Karabashi, raportet mjekësore të dt.07.01.2008 (5 ditë); dt.15.01.2008 (4 ditë);
dt.22.01.2008 (3ditë); dt.25.01.2008 (1 ditë); 28.01.2008 (3 ditë); 31.01.2008 (14 ditë);
14.02.2008 (15 ditë).
Duke e pasur parasysh kriteret e nenit 130 të Kodit të Punës, Gjykata çmon që i
padituri Drejtoria Arsimore Rajonale e Qytetit Tiranë, duhet ti paguajë paditësit Alban
Karabashi për periudhën e raportit mjekësor, 1.5 paga mujore (5 ditë+ 4 ditë+3 ditë+1
ditë+3 ditë+ 14 ditë +15 ditë) gjithsej 45 dite.
Po kështu paditësi në padinë drejtuar Gjykatës, ka kërkuar edhe rikthimin në vendin e
mëparshëm të punës, si mësues piano në Liceun Artistik “Jordan Misja”, Tiranë. Gjykata,

532
duke pasur parasysh pozicionin e punës së paditësit pranë palës së paditur, dispozitat e Kodit
të Punës, dispozita të cilat, e ngarkojnë punëdhënësin me detyrim për dëmshpërblim në rast
të zgjidhjes së kontratës së punës së punëmarrësit pa shkaqe të arsyeshme, çmon se ky kërkim
i paditësit, është i pabazuar në ligj dhe si i tillë, duhet të rrëzohet.
Bazuar mbi provat e marra gjatë shqyrtimit gjyqësor dhe faktet të cilat i analizuam
më sipër, Gjykata cmon se pala e paditur Drejtoria Arsimore Rajonale e Qytetit Tiranë dhei
Liceut Artistik “Jordan Misja”, duhet ti paguajë paditësit Alban Karabashi solidarisht
raportet e papaguara”.
5. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.198, datë 29.01.2014 ka vendosur:
Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Apelit për gjykimin e çështjes
nr.2428/297 Regjistri Themeltar, datë 08.02.2013.
Dërgimin e kësaj çështje për gjykim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
6. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.998, datë 24.03.2014
ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.10541, datë 05.11.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Gjykata arsyeton se:
“Sipas parimit civil të sanksionuar në nenin 6 të Kodit të Proçedurës Civile, gjykata
që gjykon mosmarrëveshjen duhet të shprehet për gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që
kërkohet.
Gjykata e Shkallë së Parë Tiranë në zbatim të këtij parimi dhe detyrave të lëna nga
Gjykata e Apelit Tiranë në rigjykimin e çështjes sipas vendimit nr.1680, datë 23.09.2010 i ka
dhënë çështjes një zgjidhje të drejtë dhe ligjore. Shkaqet e ngritura në ankim nuk kanë bazë
ligjore ”.

III. LIGJI I ZBATUESHËM:

7. Dispozitat e ligj nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave

Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”;
Neni 1/2: Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit të Procedurës
Civile, me përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky ligj nuk parashikon ndryshe.
Neni 17/2: Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat ligjore dhe
normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe
veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të
propozojnë palët.
Dispozitat e Kodit të Punës, në të cilat është parashikuar:
Neni 147/2: Kur zgjidhja e kontratës bëhet para se punëmarrësi të thirret në shërbimin
ushtarak, të jetë me paaftësi të përkohshme në punë ose të jetë me pushime të dhëna nga
punëdhënësi dhe afati i njoftimit nuk ka përfunduar, ky afat pezullohet për periudhën e
kryerjes së shërbimit ushtarak, të paaftësisë së përkohshme në punë ose të pushimeve të
dhëna nga punëdhënësi dhe rifillon pas përfundimit të kësaj periudhe.

IV. ARSYETIMI I KOLEGJIT ADMINISTRATIV DHE ZGJIDHJA E ÇËSHTJES:

8. Vendimi nr.998, datë 24.03.2014, i Gjykatës Administrative të Apelit, me të cilin

është lënë në fuqi vendimi nr.10541, datë 05.11.2012, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
është marrë në zbatim të gabuar të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet.
9. Kolegji Administrativ, nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore, të cilat i janë
nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor konkludon se kërkimi i paditësit në këtë gjykim është:
“Konstatimin e largimit nga puna, të paditësit, në mënyrë të menjëherë, në kohë të

533
papërshtatshme dhe pa shkaqe. Rikthimin në vendin e mëparshëm të punës, mësues për
piano, i Liceut Artistik “Jordan Misja”, Tiranë. Detyrimin e palës së paditur për pagimin e
pagës për periudhën e raportit mjekësor. Detyrimin e të paditurit, për pagimin e pagave që
nga momenti i largimit deri në momentin e rikthimit të paditësit në punën e mëparshme”,
bazuar në nenet 143-147-156, të K.Punës.
10. Pavarësisht mënyrës së formulimit të kërkimit të paditësit në objektin e padisë, si
dhe në referim të shkakut ligjor dhe kërkimeve në tërësi të parashtruara nga paditësi në këtë
gjykim (si në kërkesëpadi, ashtu dhe gjatë shqyrtimit gjyqësor), ky Kolegj vlerëson se
ndodhemi përpara një mosmarrëveshje që rrjedh nga zgjidhja e marrëdhënies së punës mes
palëve ndërgjygjëse. Në këto kushte, palët do të realizojnë të drejtat e tyre të pretenduara
duke iu referuar pikërisht Kodit të Punës me qëllim zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshje si dhe
të pasojave që rrjedhin prej saj.
11. Në këto lloj gjykimesh, kërkimet e paditësit për sa i takon pretendimeve për
zgjidhjen e kontratës së punës nga ana e punëdhënësit duhet të lidhen domosdoshmërish me
pasojat që rrjedhin nga zgjidhja e kontratës së punës dhe nuk mund të konsistojnë në
kërkimin për pavlefshmërinë e aktit, me të cilin është zgjidhur marrëdhënia e punës nga ana e
punëdhënësit apo për kthim në vendin e punës.
12. Sa më sipër është tashmë qëndrim i konsoliduar i praktikës së Gjykatës së Lartë,
sanksionuar edhe me Vendimin Unifikues të Kolegjeve te Bashkuara me nr.7, datë
01.06.2011, në të cilin shprehimisht thuhet:
“... Është shtruar midis të tjerave për unifikim dhe fakti që e trajtojnë zgjidhjen e
kontratës së punës si konflikt administrativ apo si konflikt që rrjedh nga marrëdhëniet e
punës. Në rast të zgjidhjes së kontratës së punës pavarësisht se organi administrativ për
rastet e administratës publike shprehet me një akt të marrë nga drejtuesi i organit kjo nuk do
të thotë që jemi përpara marrëdhënieve administrative pra shprehjes së vullnetit të organit në
kuptim të marrëdhënieve administrative por jemi përpara shprehjes së vullnetit të
punëdhënësit për zgjidhjen e kontratës së punës. Pra me këtë do të kuptojmë se kemi të bëjmë
me një marrëdhënie pune midis punëdhënësit dhe punëmarrësit dhe jo më me një
marrëdhënie administrative. Pra punëmarrësi nuk mund të ngrejë padi për goditjen e aktit
administrativ por mund të ngrejë padi për kërkimin e pasojave që rrjedhin nga zgjidhja e
kontratës së punës...”.
13. Sikurse evidentohet e vërtetuar dhe pranuar nga gjykatat e faktit, zgjidhja e
kontratës së punës nga ana e palës së paditur është kryer gjatë kohës kur paditësi Alban
Karabashi, ka qenë me raport mjekësor për paaftësie në punë. Në referim të nenit 147, të
Kodit të Punës, punëdhënësi nuk mund të zgjidhë kontratën e punës kur punëmarrësi përfiton
pagesë paaftësie të përkohshme në punë nga punëdhënësi apo sigurimet shoqërore. Në këto
kushte zgjidhja e kontratës së punës nga ana e palës së paditur është e pavlefshme, pasi vjen
në kundërshtim me nenin 147, të K.Punës.
14. Gjykata e faktit, në vend që të zgjidhnin pasojat ekonomike të ardhura për shkak
të paligjshmërisë të urdhrit/vendimit që ka zgjidhur kontratën e punës në një kohë të
papërshtatshme, i kanë kthyer paditësit vetëm pagën për raportet mjekësore 45 ditë. Në
analizë të sa më sipër, Kolegji Administrativ vlerëson se vendimet e gjykatave të faktit janë
dhënë në kundërshtim me rregullimet ligjore dhe praktikën njësuese të Gjykatës së Lartë.
15. Në interpretim të dispozitave të Kodit të Punës, dhe qëndrimit me frymën e Kodit
të Punës, që kanë mbajtur Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin unifikues
me nr.7, datë 01.06.2011, ku shprehimisht thuhet: “…Pra me këtë do të kuptojmë se kemi të
bëjmë me një marrëdhënie pune midis punëdhënësit dhe punëmarrësit dhe jo më me një
marrëdhënie administrative. Pra punëmarrësi nuk mund të ngrejë padi për goditjen e aktit
administrativ por mund të ngrejë padi për kërkimin e pasojave që rrjedhin nga zgjidhja e

534
kontratës së punës...E drejta e rikthimit në pune nuk gëzon mbrojtje ligjore, ndërsa e drejta e
dëmshpërblimit është një e drejte që gëzon mbrojtje”.
16. Në analize të sa me sipër është i qarte fakti se në këto lloj gjykimesh, kërkimet e
paditësit për sa i takon pretendimeve për zgjidhjen e kontratës se punës nga ana e
punëdhënësit duhet te lidhen domosdoshmërish vetëm me pasojat qe rrjedhin nga
zgjidhja e kontratës se punës.
17. Në këtë kuptim, pala që dëmtohet nga një pushim i padrejtë nga puna gëzon të
drejtën e dëmshpërblimit, duke e realizuar këtë të drejtë në rrugë gjyqësore. Kjo e drejtë
gëzon mbrojtje nga Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë, (neni 44), ku shprehimisht thuhet:
“Kushdo ka të drejtë të rehabilitohet dhe / ose të zhdëmtohet në përputhje me ligjin, në rast
se është dëmtuar për shkak të një akti, veprimi ose mosveprimi të organeve shtetërore”.
18. Në kushtet kur gjykata e faktit ka vlerësuar se zgjidhja e marrëdhënies së punës
ndaj palës paditëse është bërë pa shkaqe të përligjura, e drejta e dëmshpërblimit është një e
drejtë që gëzon mbrojtje dhe pala që dëmtohet nga një pushim i padrejtë nga puna gëzon të
drejtën e dëmshpërblimit në rrugë gjyqësore.
19. Mbështetur sa më sipër, Kolegji Administrativ arrin në përfundimin se vendimi i
gjykatës administrative të apelit është i cënueshëm dhe për rrjedhojë ai duhet të prishet. Duke
pasur parasysh se Gjykata e Lartë është gjykatë ligji, çështja duhet t’i dërgohet për rishqyrtim
Gjykatës Administrative të Apelit për sa i përket masës së dëmshpërblimit.
20. Në rigjykim gjykata, bazuar në provat që do të administrojë duhet të përcaktojë
masën e shpërblimit që i takon paditësit nga zgjidhja e marrëdhënieve të punës e lidhur kjo
me kohën që ai ka qëndruar në detyrë dhe pagën që ka marrë gjatë qëndrimit në detyrë, si
dhe të hetojë nëse qëndrojnë kërkimet e tjera të paditësit lidhur me shpërblimin për mos
respektim të afatit të njoftimit apo të procedurave të njoftimit.
21. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën, që në përputhje me kërkesat e ligjit procedural e
atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me zgjidhjen e
çështjes.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të ligjit nr.49, datë
03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative”

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.998, datë 24.03.2014, të Gjykatës Administrative të Apelit dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues

Tiranë, më 20/07/2017

535
 MENDIMI I PAKICËS

Si gjyqtar në pakicë kam qëndrimin se Kolegji Administrativ, në dhomën e

këshillimit, në kuadër të shqyrtimit të pranueshmërisë sipas ligjit të shkaqeve të ngritura në
rekurs, nuk duhet të kishte vendosur prishjen e vendimit nr.998 datë 24.03.2014 të Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën
Administrative të Apelit Tiranë, por duhet vetëm të dispononte shqyrtimin e çështjes në
seancë gjyqësore me praninë e palëve, për motivin e përcaktuar në shkronjën “c” të nenit 62
të ligjit nr.49/2012.
Si gjyqtar në pakicë, në parim, kam qëndrim të ndryshëm nga shumica e Kolegjit
Administrativ për mënyrën e disponimit pas shqyrtimit të çështjes në dhomë këshillimi nisur
nga përcaktimet kushtetuese dhe ligjore mbi natyrën e gjykimit dhe mënyrën e disponimit
nga Gjykata e Lartë, në dhomë këshillimi dhe në seancë gjyqësore.
Nisur nga interpretimi dhe zbatimi i dispozitave kushtetuese dhe atyre procedurale të
gjykimit, kam mendimin se, me hyrjen në fuqi të ligjit nr.39/2017 “Për disa shtesa dhe
ndryshime në ligjin nr.49/2012, “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë nuk e ka më kompetencën për të disponuar në dhomë këshillimin me
vendim të ndryshëm nga ai i mospranimit të rekursit apo shqyrtimit të çështjes në seancë
gjyqësore, madje mënyra e disponimit të këtij Kolegji ka ndryshuar edhe për sa i përket
vendimmarrjes së tij në seancë gjyqësore. Kështu, në nenin 58 parashikohet se:
“Neni 58 Shkaqet për rekurs
Vendimet e shpallura nga Gjykata Administrative e Apelit në rastet që parashikohen
në këtë ligj, mund të ankimohen me rekurs në Gjykatën e Lartë:
a) për zbatim të gabuar të ligjit material ose procedural, të një rëndësie themelore për
njehsimin, sigurinë dhe/ose zhvillimin e praktikës gjyqësore;
b) kur vendimi i ankimuar është i ndryshëm nga praktika e Kolegjit Administrativ ose
e Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë;
c) ka shkelje të rënda të normave procedurale, me pasojë pavlefshmërinë e vendimit
ose të procedurës së gjykimit.”.
Ndërsa, në nenin e ri 60/1 dhe 62 të ligjit nr.49/2012, pas shtesave dhe ndryshimeve
me ligjin nr.39/2017, përcaktohet se Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mund të
disponojë në dhomë këshillimi apo në seancë gjyqësore vetëm në këto mënyra:
“Neni 60/1
Gjykata vendos në dhomë këshillimi mospranimin e rekursit, në rastet kur është bërë
për shkaqe të ndryshme nga ato që parashikon neni 58 i këtij ligji.
Neni 62 Gjykimi në seancë gjyqësore
1. Gjykata, në dhomë këshillimi, vendos shqyrtimin e çështjes në seancë gjyqësore
me praninë e palëve në rast se:
a) rekursi është paraqitur ndaj një vendimi të apelit administrativ, lidhur me gjykimin
e aktit nënligjor normativ;
b) konstaton se vendimi i apelit administrativ është i ndryshëm nga praktika e kolegjit
administrativ ose edhe e kolegjeve të bashkuara të Gjykatës së Lartë;
c) vlerësohet e nevojshme nga kolegji administrativ thirrja dhe dëgjimi i palëve për
shkak të problematikës ose kompleksitetit të çështjes.
2. Vendimi i mësipërm, data dhe ora e seancës gjyqësore u njoftohen palëve nga
sekretaria gjyqësore, të paktën 15 ditë para datës së zhvillimit të seancës gjyqësore. »
Me përmbajtjen e mëparshme të dispozitës së nenit 63, jo vetëm në seancë gjyqësore
por madje edhe në dhomën e këshillimit, Kolegji Administrativ mund të dispononte :

536
 “Neni 63 Vendimi i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrton çështjen në dhomë këshillimi
ose seancë gjyqësore, vendos:
“a) mospranimin e rekursit, në rastet kur është bërë për shkaqe të ndryshme nga ato
që parashikon neni 58 i këtij ligji;
b) prishjen e vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës administrative të shkallës së parë;
c) prishjen e vendimit të apelit dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën
Administrative të Apelit me tjetër trup gjykues;
ç) prishjen e vendimit dhe pushimin e gjykimit të çështjes;
d) prishjen e vendimeve të Gjykatës Administrative të Apelit dhe të gjykatës
administrative të shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në shkallë të parë me
tjetër trup gjykues;
dh) ndryshimin e vendimeve të shkallës së parë dhe të apelit;
e) lënien në fuqi të vendimit të apelit. »
Pra, në ndryshim nga përcaktimet e mëparshme, Kolegji Administrativ jo vetëm që
nuk ka më kompetencë të disponojë në dhomë këshillimi në mënyrë tjetër veçse për kalimin
e çështjen në seancë apo për mospranim rekursi, por gjithashtu nuk ka më kompetencë për të
disponuar, në seancë gjyqësore, prishjen e vendimeve të gjykatës së apelit dhe atij të shkallës
së parë duke e dërguar për rishqyrtim në gjykatën administrative të shkallës së parë, si edhe
kompetencën për të ndryshuar vendimet e gjykatës administrative të shkallës së parë dhe
gjykatës administrative të apelit duke disponuar vetë për pranimin a rrëzimin, tërësisht a
pjesërisht, të padisë.
Përsa i përket heqjes apo ndryshimit të kompetencës dhe mënyrës së disponimit në
dhomë këshillimi apo në seancë gjyqësore, kam mendimin se nuk kemi të bëjmë me një
ndryshim të zakonshëm të mënyrës së procedimit dhe të disponimit të Gjykatës së Lartë kur
ajo shqyrton mosmarrëveshjet administrative, por me një ndryshim të posaçëm, të cilin
ligjvënësi e ka votuar për të pajtuar natyrën e gjykimit administrativ në Gjykatën e Lartë me
rolin dhe misionin që kësaj gjykate i ka përcaktuar Kushtetuta pas ndryshimeve thelbësore të
bëra me ligjin kushtetues nr.76/2016.
Në formulimin e mëparshëm të nenit 141 të Kushtetutës përcaktohej se:
“1.Gjykata e Lartë ka juridiksion fillestar dhe rishikues. Ajo ka juridiksion fillestar
kur gjykon akuzat penale kundër Presidentit të Republikës, Kryetarit dhe anëtarëve të
Këshillit të Ministrave, deputetëve, gjyqtarëve të Gjykatës së Lartë dhe gjyqtarëve të
Gjykatës Kushtetuese.
2. Për njësimin ose ndryshimin e praktikës gjyqësore, Gjykata e Lartë ka të drejtë të
tërheqë për shqyrtim në kolegjet e bashkuara çështje të caktuara gjyqësore.”.
Ndërsa, në përmbajtjen aktuale të nenit 141 të Kushtetutës parashikohet se:
“1. Gjykata e Lartë shqyrton çështje lidhur me kuptimin dhe zbatimin e ligjit për të
siguruar njësimin ose zhvillimin e praktikës gjyqësore, sipas ligjit.”.
2. Për ndryshimin e praktikës gjyqësore, Gjykata e Lartë tërheq për shqyrtim në
Kolegjet e Bashkuara çështje të caktuara gjyqësore të vendosura nga kolegjet, sipas ligjit.”.
Ndryshimet që ka pësuar neni 141 i Kushtetutës janë thelbësore, jo vetëm duke i
hequr Gjykatës së Lartë kompetencat e natyrës së juridiksionit fillestar, por edhe duke e
ngushtuar funksionin e saj të zakonshëm në atë të një gjykate ligji, klasike kasacioni, për të
mos pasur më funksionin e një gjykate ligji (e jo vetëm) me juridiksion të gjerë rishikues.
Madje, ligjvënësi, sipas interpretimit që vetë i ka bërë Kushtetutës, me ligjin nr.39/2017 ka
shprehur vullnetin që Gjykata jonë e Lartë të ketë kompetenca edhe më të ngushtuara se
gjykatat klasike të tipit kasacionist në disa shtete të tjera, duke i hequr kompetencën e

537
ndryshimit të vendimeve të shkallës së parë dhe të apelit për të disponuar vetë për zgjidhjen e
çështjes.
Ky ndryshim thelbësor dhe aspak i zakonshëm në kompetencën e gjykimit dhe
mënyrën e disponimit të kolegjit administrativ të Gjykatës së Lartë, si në dhomë këshillimi
ashtu edhe në seancë gjyqësore, nuk është thjesht një zhvillim apo amendim normal i ligjit
procedural, lidhur me të cilin gjykatat administrative, pra kolegji administrativ i Gjykatës së
Lartë, mund të ketë hapësirë për të interpretuar dhe gjykuar se ka ende kompetencën për të
disponuar si më parë për të gjitha çështjet administrative që ishin dhe janë në gjykim pranë
Gjykatës së Lartë ditën e hyrjes në fuqi të ligjit nr.39/2017. Kjo për motivin e thjeshtë se
kemi të bëjmë me ndryshimin thelbësor të natyrës së gjykimit dhe mënyrës së disponimit të
Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi dhe seancë gjyqësore, në interpretim dhe zbatim të
dispozitës së re kushtetuese.
Për rrjedhojë, veçanërisht lidhur me mënyrën e disponimit të kolegjit administrativ të
Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi apo në seancë gjyqësore, nuk gjen zbatim dispozita
kalimtare e nenit 11 të ligjit nr.39/2017 ku parashikohet se: “Çështjet aktualisht në gjykim në
Gjykatën e Lartë do të vazhdojnë të gjykohen sipas ligjit në fuqi, përpara hyrjes në fuqi të
këtij ligji.”.
Për sa arsyetoj më sipër, natyra dhe objekti i gjykimit, si edhe natyra e disponimit nga
Gjykata e Lartë, nuk janë aspekte thjesht të një ndryshimi të tyre me ligj për të përmirësuar
apo riparuar ndonjë problematikë a synim të caktuar të ardhur nga zbatimi i ligjit të
mëparshëm dhe nevoja e zakonshme e miradministrimit të drejtësisë. Përkundrazi, kam
mendimin se kemi të bëjmë me një ndryshim të ligjit procedural që rrjedh drejtpërdrejt nga
ndryshimi i vetë Kushtetutës pikërisht mbi natyrën e çështjeve që shqyrton, objektin e
gjykimit dhe mënyrën se si mund të disponojë kolegji administrativ i Gjykatës së Lartë. Si e
tillë, si një rregullim që reflekton normën e re kushtetutese dhe interpretimin e saj, kam
qëndrimin se dispozita kalimtare e nenit 11 të ligjit nr.39/2017 as nuk synon dhe as nuk e
shtrin efektin e saj mbi mënyrën e disponimit të kolegjit administrativ të Gjykatës së Lartë,
por vetëm mbi aspekte të tjera të procedurës së gjykimit të çështjeve në dorë. Aq më tepër
kur duhet të mbahet parasysh se kushtetuesbërësi, me amendimet e bëra me vetë ligjin
kushtetues nr.76/2016, nuk ka përcaktuar ndonjë dispozitë kalimtare me të cilën të
urdhëronte a të lejonte Gjykatën e Lartë për të vijuar e disponuar mbi gjykimet e çështjeve në
dorë, në dhomë këshillimi a seancë gjyqësore, si një gjykatë ligji e mëparshme me funksion
rishikues. Nëse Kushtetuta nuk përmban dispozitë kalimtare të kësaj natyre nuk ka kuptim
juridik të pranohet se një zgjidhje e natyrës kalimtare mund të bëhet edhe me një dispozitë
kalimtare të parashikuar në ligjet e zakonshme procedurale.
Prandaj, me hyrjen në fuqi të ligjit nr.39/2017, kolegji administrativ në dhomë
këshillimi mund të disponojë vetëm mospranimin e rekursit ose kalimin e çështjes në seancë
gjyqësore dhe, në seancë gjyqësore, vetëm në një nga mënyrat që përcakton formulimi aktual
i nenit 60/1 dhe 62 të ligjit nr.49/2012.

Si përfundim, nisur nga ky motiv kushtetues dhe ligjor, kam mendimin se Kolegji
Administrativ duhet të kishte disponuar shqyrtimin e çështjes objekt i këtij gjykimi në seancë
gjyqësore me praninë e palëve, për motivin e përcaktuar në shkronjën “c” të nenit 62 të ligjit
nr.49/2012.

GJYQTARI

Ardian Dvorani

538
Nr. 31003-01418-00 - 2016 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1534 i Vendimit ( 780 )

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej anëtarëve të Gjykatës së Lartë:

Arjana Fullani Kryesuese

Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar

Mori në shqyrtim në dhomë këshillimi të datës 19.07.2017, çështjen që i përket:

PADITËS: VOJSAVA KOTE;

I PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E

TATIMEVE;

PERSON I TRETË: DREJTORIA RAJONALE E TATIMEVE

TIRANË

OBJEKTI I PADISË:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrative ,Vendimit Nr. 719, datë
25.02.2014 për :Revokimin e Aktit Administrativ, Vendimit Nr. l datë 06.01.2014 “Për
Emërimin në detyrë “ të Znj. Vojsava Kote. Dëmshpërblimin për zgjidhje të menjëhershme e
të pa justifikuar të kontratës së punës ,rikthimin në punën e mëparshme dhe pagimin e pagës
nga data 01.03.2014 e në vijim. Dëmshpërblimin për mosrespektim të procedurës së largimit
nga puna të paditëses me 2 muaj page. Dëmshpërblimin për mosrespektim të afateve të
njoftimit ,të largimit nga puna të paditëses me 1 muaj pagë pune.

Baza Ligjore: Neni 17/g e vijues i ligjit nr. 49/2012, date 03.05.2012. Neni 31, 32, 154 e
vijues të K.Pr.Civile. Neni 116/c e vijues të K.Pr.Administrative, Neni 141, 143, 144, 155/3
e vijues të ligjit Nr.7961 dt 12.07.1995 Kodi i Punës.

Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr. 4951 datë

22.09.2014 vendosi:

” Rrëzimin e padisë si te pabazuar ne ligj dhe ne prova. Shpenzimet

gjyqësore siç janë bere”.

Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr. 1755 datë 22.06.2016 vendosi:

” Lënien në fuqi të Vendimit Nr. 4951 datë 22.09.2014 të Gjykatës

Administrative të Shkallës së Parë Tiranë”.

539
Kundër vendimit nr. 1755 datë 22.06.2016 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, ka
ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, pala paditëse Vojsava Kote e cila kërkon prishjen e
vendimeve të gjykatave të faktit dhe kthimin për rigjykim në gjykatën e shkallës së parë,
duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:

Paditësja Statusin e Nëpunësit civil e kishte fituar me hyrjen ne fuqi të ligjit nr. 8549 dt.
11.11.1999 “Statusi I Nëpunësit civil “ ajo ka qene punonjëse në Administratën
Tatimore nga viti 1990 -2006 dhe është larguar nga Shërbimi Civil me vendimin
Nr.624 dt. 14.04.2006 dhe është rikthyer me vendimin Nr.467/2 prot. dt.29.06.2006
nga Komisioni Shërbimit Civil ka fituar të drejtën për tu rikthyer në punë, ne
pozicionin e mëparshëm të punës.
Paditësja Vojsava Kota në momentin paraqitjes së aplikimit për punë në Administratën e
re , ka kërkuar ekzekutimin e vendimit gjyqësore Vendimin Nr. 446 dt. 16.06.2006 të
Komisionit të Shërbimit Civil për pjesën e pa ekzekutuar dhe Rivendosjen e një të
drejte të shkelur nga Drejtoria Përgjithshme Tatimeve, ku përveç kërkesës ka
parashtruar arsyet mbi të cilën ka të drejtën të Rikthehet në punën e mëparshme , pasi
ajo kishte patur statusin e “Nëpunësit Civil” dhe ishte larguar jo për thyerje
disiplinore.
Paditësja ka pranuar që t’i jepet paga për kohen e qëndrimit pa punë nga dt. 114.04.2006
e në vijim, në fakt nuk është ekzekutuar plotësisht vendimi si për Rikthimin në punën
e mëparshme ( në Deklarate ka pranuar se heq dore vetëm për momentin “ duke lënë
të nënkuptojë mosbesimin nga përfaqësuesit e institucionit në kohën e ekzekutimit të
vendimit ) dhe pjesën e detyrimit monetare në shumën prej 403 697 lekë e në vijim ,
qe i takon pagesës periodike sipas pagave për periudhën Maj 2006 - Maj 2008.
Nga pala e paditur DPT-ja në momentin e paraqitjes së kërkesës në muajin Nëntor 2013
për Rifillimin e punës i është kërkuar paditëses që nëse kërkon të rikthehesh në punën
e mëparshme duhet të deklarosh me shkrim se Heq dorë nga pagat e papaguara , kjo
sipas Deklaratës dt. 07.11. 2013.
Në rast se DPT-ja ka konstatuar Pavlefshmërinë e aktit të emërimit të paditëses Vojsava
Kote vendimit Nr. 1 dt.06.01.2014 në referim të nenit 65 germa “ç” të ligjit nr.
152/2013 dhe sipas pikës 2/a të nenit të cituar përcakton shprehimisht se: “
Përfundimi i marrëdhënies në shërbimin civil për shkak të ligjit , konstatohet 5 dite
nga ndodhja apo njohja e tij nga : a) Njësia e burimeve njerëzore të institucionit, ku
nëpunësi ushton detyrën”. Konstatimi nga DPT-ja është bere në dhjetëditëshin e dytë
të muajit të dytë të punës së paditëses Vojsava Kota , për pasoje çdo gjë ka ardhur për
shkaqe që varen nga pala e paditur të cilëve i ka kaluar afati 5 ditor dhe jo për
punëmarrësen Vojsava Kote.
Në rastin konkret Revokimi i Aktit Administrativ i vendimit Nr. 1 dt.06.01.2014 nga
DPT-ja është bërë jashtë afatit të caktuar në ankimin gjyqësor ( 30 dite ) për pasoje
është nxjerrë në kundërshtim me përcaktimet e nenit 116 të Kodit procedurës
Administrative ai duhet te konsiderohet si një Akt Absolutisht i Pavlefshëm.
Nuk mundet të revokohet Aktit Administrativ vendimi Nr. 1 dt.719 dt.06.01.2014 dhe t’i
Ripërtërihen fuqitë e një Akti te Absolutisht të Pavlefshëm një shkrese Nr. 4198/1 dt.
03.06.2008 te DPT-se , me anë të cilës është rregulluar pjesërisht mënyra e pagesës së
paditëses për periudhën pas largimit nga puna dt. 14.04.2006 e në vijim dhe pjesa
tjetër e tij rikthimi në punën e mëparshme, nuk është ekzekutuar qoftë edhe për një
ditë, që të konsiderohej më pas nga pala e paditur heqje dore nga Shërbimi Civil.

540
 KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin përkatës të gjyqtares Arjana Fullani, si dhe diskutoi çështjen në tërësi,

VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse Vojsava
Kote ka qenë e punësuar pranë Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Tiranë.
2. Rezulton se me vendimin nr.624 dt. 14.04.2006 te Drejtorit të Përgjithshëm të
Tatimeve, bazuar në Vendimin e Komisionit të Disiplinës të Administratës Tatimore është
larguar nga shërbimi civil.
3. Pas ankimimit të këtij vendimi nga ana e palës paditëse Vojsava Kote pranë
Komisionit të Shërbimit Civil ky i fundit me vendimin nr.446 dt. 16.06.2006 ka vendosur:
“Pranimin e ankesës së zj. Vojsava Kote, duke Shfuqizuar aktin administrativ nr.624 dt.
14.04.2006 te Drejtorit të Përgjithshëm të Tatimeve për marrje mase disiplinore “Largim
nga Shërbimi Civil” ndaj ankueses, për shkak të moszbatimit të procedurave administrative
disiplinore. Kthimin e ankueses në pozicionin e mëparshëm të punës, inspektore në Sektorin e
Regjistrimit në Degën e tatimeve Tiranë dhe pagimin e pagës për të gjithë kohën e qëndrimit
padrejtësisht pa punë, duke filluar nga moment i ndërprerjes së marrëdhënieve financiare
deri në ekzekutimin e këtij vendimi...”. Ky vendim pas ankimimit ne rruge gjyqësore është
lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Tirane me vendim nr. 192 dt.09.11.2006. Gjykata e lartë
me vendimin nr. 269 datë 22.02.2008 ka vendosur mospranimin e rekursit të palës së paditur.
4. Bazuar ne vendimin e gjykatës së formës së prerë, paditësja ka kërkuar lëshimin e
urdhrit të ekzekutimit me anë të vendimit gjyqësor nr 176 dt. 10.05.2007 të Gjykatës së
Apelit Tiranë, dhe ka filluar procedurën e ekzekutimit të titullit ekzekutiv.
5. Gjatë fazës së ekzekutimit të këtij vendimi pala paditëse Vojsava Kote ka deklaruar
se heq dore nga rikthimi në punë dhe të zbatohet vendimi për ta dëmshpërblyer për kohën e
qëndrimit pa punë.
6. Ky titull ekzekutiv rezulton të jetë ekzekutuar tërësisht nga administrata tatimore
sipas shkresës nr.4198 dt.03.06.2008 të Drejtorisë se Përgjithshme te Tatimeve duke paguar
në favor të paditëses shumën 939.060 lekë.
7. Me ane të shkresës nr 18723 prot dt.24.10.2013 paditësja ka depozituar një kërkesë
për rikthim në punë në zbatim të vendimeve të gjykatës së formës së prerë duke hequr dorë
nga pretendimet materiale të saj lidhur me pagat (ndërkohë që kishte përfituar pagat dhe
kishte hequr dorë me anë të një deklarate që në vitin 2008 nga rikthimi në Punë).
8. Me vendimin nr. 1 datë 06.01.2014 (Për emërim në detyrë) të Drejtorit të
Përgjithshëm të Tatimeve është vendosur: “Zj. Vojsava Kote emërohet Inspektore e dytë në
sektorin e përpunimit të deklaratave, vlerësimit dhe rimbursimit në Drejtorinë Rajonale
Tatimore Tiranë në zbatim të vendimit nr. 192 datë 09.11.2006 të Gjykatës së Apelit Tiranë si
dhe vendimit nr. 269 datë 22.02.2008 të Gjykatës së Lartë...”.
9. Më tej , me vendimin nr. 719 datë 25.02.2014 (Për revokim të aktit administrativ)
të Drejtorit të Përgjithshëm të Tatimeve është vendosur: “Revokimin e aktit administrativ,
vendimit nr. l dt.06.01.2014 (Për emërim në detyrë) të Zj. Vojsava Kote dalë në zbatim të
urdhrit të ekzekutimit nr. 176 datë 10.05.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë, pasi ky urdhër
ekzekutimi është ekzekutuar tërësisht sipas shkresës nr. 4198/1 prot., datë 03.06.2008 të
Drejtorisë së Përgjithshme të tatimeve. Në këto kushte, vendimi nr. 1 datë 06.01.2014 i
Drejtorit të Përgjithshëm të Tatimeve është i pavlefshëm dhe i pazbatueshëm si dhe bie ndesh
me dispozitat ligjore të sipërcituara. Me revokimin e këtij vendimi përtërihen fuqitë ligjore të
aktit nr. 4198/1 prot., datë 03.06.2008 “pagesë dëmshpërblimi, ekzekutim vendime

541
gjyqësore”. Zj. Vojsava Kote ti kthejë Drejtorisë së Përgjithshme të tatimeve shumën e
përfituar me të padrejtë nga data 06.01.2014 deri më sot”.
10. Ndodhur në këto kushte pala paditëse, Vojsava Kote i është drejtuar gjykatës me
padinë objekt gjykimi.
11. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr. 4951 datë
22.09.2014 vendosi:” Rrëzimin e padisë si te pabazuar ne ligj dhe ne prova. Shpenzimet
gjyqësore siç janë bere”.
11.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Sa i përket referimit që paditësi, në shpjegimet e dhëna
para gjykatës, i bën kërkimit për pavlefshmëri absolute, duke kërkuar që akti administrativ
për largimin nga puna Vendimi Nr.719, dt.25.02.2014 për :Revokimin e Aktit Administrativ.
Në analize të këtij akti administrativ, rezulton se ai përmbush kriteret e një akti administrativ
të vlefshëm e të bazuar në ligj pasi e nuk jemi përpara asnjërit prej rasteve të parashikuara
nga neni 116 i Kodit te Procedurave Administrative. Gjykata vlerëson në rastin konkret se
akti administrativ për largimin nga puna Vendimi Nr.719, dt.25.02.2014 për :Revokimin e
Aktit Administrativ, Vendimit Nr. 1 ,dt.06.01.2014 “Për Emërimin në detyrë “ te Znj.
Vojsava Kote në situatën ligjore e faktike të kohës së nxjerrjes së tij ka qenë një akt i
mirëfilltë administrativ për revokimin e një akti administrativ të lëshuar në kundërshtim me
procedure e rregullt. Pozicioni në të cilin është punësuar paditësja në administratën
tatimore, i përket një pozicioni të nëpunësit civil, në të cilin ajo mund të emërohej vetëm për
një procedure të rregullt konkurrimi konform ligjit nr. 152/2013 “Për Nëpunësin Civil” ose
në ligjin nr. 8549 date 11.11.1999 dhe jo duke u mjaftuar me nxjerrjen e një akti
administrative sikurse është lëshuar vendimi nr.1 dt.06.01.2014 “Për emërimin në detyrë të
znj.Vojsave Kote” në kuadër të ekzekutimit të një titulli ekzekutiv që sikurse provohet me ane
të vendimit “Për pushimin e urdhrit të ekzekutimit të ekzekutuar tërësisht” dt. 15.09.2008 të
përmbaruesit gjyqësor Anastas Kote është pushuar pas kërkesës së paditëses për ta
ekzekutuar atë në lidhje me pagesën e qëndrimit pa punë duke hequr dorë nga ekzekutimi për
kthimin në punë sipas kërkesës se depozituar pranë përmbaruesit gjyqësor prej vete paditëses
Vojsava Kote në datën 13.09.2007. Për sa i përket kërkimeve të paditëses për
dëmshpërblimet përkatëse që burojnë nga marrëdhënia e punës, gjykata vlerëson se në rastin
konkret nuk jemi përpara një marrëdhënie pune të zakonshme por një situate kur pozicioni i
paditëses Vojsava Kote ka gjetur rregullim nga Ligji nr. 8549 date 11.11.1999 “Statusi i
nëpunësit civil” dhe ligji nr. 152/2013 “Për Nëpunësin Civil” duke mos qenë marrëdhënia e
shërbimit publik krijuar midis saj dhe palës së paditur ajo e një punëdhënësi të thjeshtë dhe
një Punëmarrësi të thjeshtë. Me ane të kërkesës së datës 13.09.2007 për heqjen dore nga
ekzekutimi i titullit ekzekutiv vendimit nr.446 dt. 16.06.2006 të Komisionit të Shërbimit Civil,
paditësja ka hequr dorë nga statusi i saj si punonjëse e shërbimit civil duke kërkuar dhe
përfituar vetëm pagat për qëndrimin e saj pa pune. Vullneti i organit administrativ, Drejtorit
të Përgjithshëm të Tatimeve ka qenë që të kthejë në pozitat e një nëpunëseje civile
znj .Vojsava Kote, paçka se ky vullnet ka qenë i vesuar me një pavlefshmëri absolute që është
konstatuar prej vetë organit administrativ që ka lëshuar aktin duke e revokuar atë. Nisur nga
sa me sipër gjykata vlerëson se paditësja nuk mund të përfitojë pozitat një punëmarrësi të
zakonshëm dhe të përfitojë në çastin e nxjerrjes së aktit me të cilin revokohet akti i
pavlefshëm i emërimit të saj nga dëmshpërblimet që përfiton një punëmarrës i zakonshëm siç
është procedura për largimin nga puna apo afati i njoftimit, pasi rregullimi ligjor i pozitave
të saj ka qene ai i një nëpunësi civil(status nga i cili rezulton të ketë hequr dorë sikurse pamë
më lart që në datë 13.09.2007 me anë të një kërkese paçka se ka paraqitur të dhëna të rreme
në çastin e rimarrjes në detyrë duke kërkuar ekzekutimin dhe hequr dore nga pagat e
papërfituara ndërkohë që më parë ato paga i kishte përfituar duke hequr dorë nga rikthimi në
punë)”.

542
 12. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr. 1755 datë
22.06.2016 vendosi:” Lënien në fuqi të Vendimit Nr. 4951 datë 22.09.2014 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë”.
12.1 Arsyetimi i gjykatës:“ I njëjtë me atë të faktit”.
13. Kundër vendimit nr. 1755 datë 22.06.2016 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë, ka ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, pala paditëse Vojsava Kote e cila kërkon
prishjen e vendimeve të gjykatave të faktit dhe kthimin për rigjykim në gjykatën e shkallës së
parë, duke parashtruar shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

LIGJI I ZBATUESHËM

14. Dispozitat e ligjit nr. 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”;
14.1 Neni 1/2: Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit të
Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky ligj nuk parashikon ndryshe.
14.2 Neni 14 i KPC Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt
ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin.
15. Dispozitat e ligjit nr. 152/2013 “Për nëpunësin Civil”;

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON:

16. Se rekursi i paraqitur nga pala paditëse Vojsava Kote përmban shkaqe që
motivojnë cenimin e vendimit nr. 1755 datë 22.06.2016 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë.
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve,
vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të rekursit, arrin në përfundimin se vendimi nr.
1755 datë 22.06.2016 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, është rrjedhojë e
mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak ky vendim duhet të prishet dhe të dërgohet çështja
për rigjykim pranë po kësaj gjykate.
18. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të
dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e
faktit janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është
respektuar ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e
Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të
vendimeve të gjykatave të faktit.
19. Arsyetimi dhe përfundimi i gjykatave të faktit është rrjedhojë e keqinterpretimit të
dispozitave ligjore që rregullojnë mosmarrëveshjen që i është paraqitur për shqyrtim, ç’ka e
bën vendimin e Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë të pambështetur në ligj. Ky Kolegj
konstaton se gjykatat nuk kanë kuptuar drejtë shkakun ligjor te kërkimit dhe si rezultat nuk e
kanë zgjidhur mosmarrëveshjen objekt gjykimi në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat
e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej tyre.
20. Nga gjykatat e faktit është pranuar se paditësja ka gëzuar statusin e nëpunësit civil
dhe ka ushtruar detyrën e saj deri në momentin që është larguar në vitin 2006. Pas ndjekjes së
proceduravë gjyqësore asaj i është njohur rikthimi në punën e mëparshme dhe pagat për të
gjithë periudhën e qëndrimit pa punë. Nga pala e paditur janë ekzekutuar pagat e
prapambetura dhe përsa i përket rikthimit në punë nuk e kanë ekzekutuar pas me anë të një
shkrese paditësja Vojsava Kote ka deklaruar heqjen dore nga ky kërkim. Më tej paditësja në
vitin 2013 i është drejtuar palës së paditur për tu rikthyer në punë në bazë të vendimeve të

543
formës së prerë të gjykatës. Në këto kushte pala paditëse Vojsava Kote është emëruar
specialiste pranë palës së paditur. Pas emërimit si specialiste, pala e paditur rreth 2 muaj më
pas ka revokuar aktin e emërimit në detyrë të paditëses duke e larguar atë nga shërbimi civil.
Paditësja ka pretenduar se në bazë të ligjit, duke qenë se ajo gëzonte statusin e nëpunësit
civil, nuk mund të largohej nga detyra, dhe në këto kushte i është drejtuar gjykatës për të
realizuar gjyqësisht të drejtën e pretenduar prej saj.
21. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, në analizë të provave të
administruara gjatë gjykimit ka arritur në konkluzionin se padia duhet rrëzuar si e pabazuar
në prova dhe në ligj duke argumentuar se: “Në analize të këtij akti administrativ, rezulton se
ai përmbush kriteret e një akti administrativ të vlefshëm e të bazuar në ligj pasi e nuk jemi
përpara asnjërit prej rasteve të parashikuara nga neni 116 i Kodit te Procedurave
Administrative. Gjykata vlerëson në rastin konkret se akti administrativ për largimin nga
puna Vendimi Nr.719, dt.25.02.2014 për: Revokimin e Aktit Administrativ, Vendimit Nr. 1,
dt.06.01.2014 “Për Emërimin në detyrë “ te Znj. Vojsava Kote në situatën ligjore e faktike të
kohës së nxjerrjes së tij ka qenë një akt i mirëfilltë administrativ për revokimin e një akti
administrativ të lëshuar në kundërshtim me procedure e rregullt. Pozicioni në të cilin është
punësuar paditësja në administratën tatimore, i përket një pozicioni të nëpunësit civil, në të
cilin ajo mund të emërohej vetëm për një procedure të rregullt konkurrimi konform ligjit nr.
152/2013 “Për Nëpunësin Civil” ose në ligjin nr. 8549 date 11.11.1999 dhe jo duke u
mjaftuar me nxjerrjen e një akti administrative sikurse është lëshuar vendimi nr.1
dt.06.01.2014 “Për emërimin në detyrë të znj.Vojsave Kote” në kuadër të ekzekutimit të një
titulli ekzekutiv që sikurse provohet me ane të vendimit “Për pushimin e urdhrit të
ekzekutimit të ekzekutuar tërësisht” dt. 15.09.2008 të përmbaruesit gjyqësor”.
22. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, pasi ka shqyrtuar çështjen, duke
parashtruar në thelb të njëjtin arsyetim mbi provat dhe ligjin e zbatueshëm, ka ardhur në
përfundimin se vendimi i duhet të lihet në fuqi për arsye se është i bazuar në prova dhe është
dhënë në zbatim të drejtë të ligjit.
23. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë thekson se për të vlerësuar objektin e
padisë është e nevojshme të shihet kërkesëpadia në përmbajtje të saj, të gjitha shtjellimet e
kërkimet e paditësit dhe jo vetëm pjesa hyrëse e kërkesëpadisë. Natyrisht që palët kanë
detyrimin që të paraqesin pretendime të qarta dhe të kuptueshme për palën tjetër dhe
gjykatën, por jo domosdoshmërisht objekti i padisë gjendet gjithnjë vetëm në pjesën hyrëse të
kërkesëpadisë. Në këtë kuptim, Kolegji Administrativ sqaron se objekti i padisë përmbledh
në vetvete të gjitha pretendimet e palës të parashtruara në aktin procedural të kërkesëpadisë, i
cili mund të përmbajë një kërkim ose disa të tillë, ndaj kur vlerësohet se çfarë lloj padie është
paraqitur për gjykim, gjykatat nuk duhet të kufizohen vetëm tek pjesa hyrëse e
kërkesëpadisë, por duhet të shohin tërësinë e përmbajtjes së saj.
24. Qëndrimi i mësipërm është në qasje të plotë me vendimin unifikues nr.3/2012 të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë në të cilin theksohet se:”... gjykata duhet të
zgjidhë çështjen konform shkakut që rezulton nga shqyrtimi në tërësi i kërkesëpadisë, duke
bërë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave apo
interesave që ai pretendon se i janë cenuar”.
25. Pavarësisht se objekti i padisë së parashtruar është formuluar pavlefshmëri
absolute e aktit administrativ dhe gjithashtu edhe zgjidhje e pasojave duke vendosur
rikthimin në punën e mëparshme gjykata e apelit duhet të mbante parasysh që kërkimi
thelbësor është rivendosja në vend e së drejtës së cenuar ndaj palës paditëse (e drejta për
rikthimin në punë si nëpunës civil që në bazë të ligjit e gëzon këtë status).
26. Ky qëndrim i gjykatës së apelit është në zbatim të gabuar të ligjit. Kjo gjykatë
kishte detyrimin të verifikonte të gjitha rrethanat e faktit që do të shërbenin për zgjidhjen sa
me të drejtë të çështjes. Në këtë kuptim Kolegji Administrativ, duke parë tërësinë e çështjes,

544
konkludon se vendimi i gjykatës së apelit nuk e ka zgjidhur drejtë çështjen objekt gjykimi, në
kushtet kur nuk ka trajtuar dhe nuk ka argumentuar në lidhje me ligjin e zbatueshëm për
zgjidhjen e drejtë të mosmarrëveshjes duke arritur në një përfundim i cili nuk gjen mbështetje
ligjore.
27. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë e vlerëson të gabuar arsyetimin dhe
konkluzionin e arritur nga Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, sipas së cilës, ligji i
zbatueshëm për zgjidhjen e çështjes është ligji nr. 152/2013 “Për nëpunësin Civil” dhe ligji
nr. 8549/1999, por vetëm përsa i përket fazës së pranimit në shërbimin civil dhe jo përsa i
përket rasteve të tjera që parashikon ligji sic mund të jenë pezullimi, transferimi apo lirimi
nga shërbimi civil.
28. Kolegj Administrativ i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se
miratimi i ligjit nr. 152/2013 “Për nëpunësin Civil” krijoi një situatë juridike specifike e cila
nuk mund të mos merret në konsideratë në mosmarrëveshjet e kësaj natyre, sikurse është rasti
në shqyrtim.
29. Administrimi i shërbimit civil udhëhiqet nga ligji dhe bazohet në parimin e
shanseve të barabarta, mosdiskriminimit, meritës, transparencës, profesionalizmit dhe
paanësisë politike, si dhe garanton qëndrueshmërinë në detyrë të nëpunësit civil dhe
vazhdimësinë e shërbimit civil. Qëndrueshmëria në detyrë është një prej elementëve
thelbësore të legjislacionit që rregullon statusin e nëpunësve civile, si dhe të subjekteve që
gëzojnë këtë status, për arsye se, ka lidhje të drejtpërdrejtë me zbatimin dhe respektimin e
parimit të një administrate të përgjegjshme, e cila gjatë kryerjes së detyrave të saj, zbaton me
profesionalizëm, integritet dhe korrektësi kuadrin ligjor në mbrojtje të interesave publikë dhe
atyre privatë. Për të garantuar një administratë të përgjegjshme publike, është e rëndësishme
që të krijohen garancitë e nevojshme me qëllim palëvizshmërinë nga detyra të nëpunësve
publikë të specializuar në fushën përkatëse, përveç rasteve të shkeljeve, të parashikuara
shprehimisht në ligj.
30. Në interpretim të frymës së ligjit nr. 152/2013 “Për nëpunësin Civil”, procedimi
disiplinor ndaj nëpunësve civilë ka në themel të tij respektimin e procedurës së parashikuar
nga ligji dhe aktet normative të cilat shërbejnë si garanci që ky procedim të respektojë
procesin e rregullt ligjor, të cilat burojnë nga parimet dhe normat kushtetuese dhe të KEDNJ,
praktika jonë gjyqësore dhe e GJEDNJ, lidhur me ndjekjen dhe respektimin e afateve dhe
procedurave thelbësore në një praktikë hetimore dhe gjykimi, përfshirë atë disiplinor ndaj
nëpunësve civilë. Nuk mund të ketë proces të rregullt ligjor nëse procedimi disiplinor ndaj
nëpunësit civil nuk fillon me aktin fillestar të tij, që duhet të jetë me shkrim, pra me
vendimin për fillimin e ecurisë (procedimit) disiplinor. Në këtë mënyrë garantohet respektimi
i parimeve të së drejtës për tu informuar dhe për tu mbrojtur. Gjykimi disiplinor duhet të
realizohet në afatet e caktuara nga norma e zbatueshme në respektim të së drejtës së
nëpunësit për tu dëgjuar, për tu njohur me prova, për të paraqitur prova etj. në mbrojtje të
pozicionit të tij. Ky gjykim disiplinor, jo vetëm formalisht, por efektivisht, duhet të
respektojë këto garanci.
31. Nisur nga sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se
Gjykata Administrative e Apelit kishte detyrimin të verifikonte të gjitha rrethanat e faktit që
do të shërbenin për zgjidhjen sa me të drejtë të çështjes dhe të hetonte faktet dhe provat në
përputhje me parashikimet e ligjit në lidhje me largimin e nëpunësve nga shërbimi civil. Nga
ana e gjykatës gjatë hetimit të çështjes nuk është sqaruar dhe as është verifikuar pretendimi i
paditëses Vojsava Kote se tashmë me rikthimin në punë për shkak të zbatimit të vendimeve
gjyqësore të formës së prerë dhe në zbatim të ligjit ajo gëzon statusin e nëpunësit civil dhe
rrjedhimisht edhe largimi i saj nga shërbimi civil me anë të një akti administrativ “revokim
Akti”, nuk i përgjigjet parashikimeve ligjore në lidhje me përfundimin e marrëdhënieve të
punës në shërbimin civil.

545
 32. Në kushtet kur ligji mbi të cilin do të zgjidhet mosmarrëveshja është ligji nr.
152/2013 “Për statusin e nëpunësit Civil”, atëherë gjykatat detyrimisht duhej ta fokusonin
hetimin e tyre gjyqësor në përputhje me parashikimet ligjore të këtij ligji dhe jo thjesht duke
e trajtuar këtë si mosmarrëveshje që rrjedh nga revokimi i një akti administrativ. Në situatën
kur akti administrativ që kundërshtohet ka krijuar pasoja në fushën e marrëdhënieve të punës
në shërbimin civil atëherë është e detyrueshme për gjykatën që ta zgjidhë mosmarrëveshjen
në përputhje me dispozitat e këtij ligji në lidhje me përfundimin e marrëdhënies së punës apo
largimin nga shërbimi civil.
33. Ishte detyrim i Gjykatës Administrative së Apelit, të hetonte dhe të vlerësonte të
gjitha rrethanat e pretenduara nga palët ndërgjyqëse bazuar në prova , duke marrë parasysh
faktin se palët por edhe gjykata kryesisht nuk kanë pasur asnjë pengesë për administrimin
dhe analizimin e tyre. Ky fakt ka vlerë thelbësore në zgjidhjen e çështjes pasi përcakton në
mënyrë të qartë llojin e marrëdhënies që krijohet mes palëve ndërgjyqëse, mbi bazën e së cilës
do zgjidhen edhe pasojat që e shoqërojnë nëse do të ketë të tilla.
34. Duke marrë në konsideratë vlerësimet e mësipërme, Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë konkludon se në gjykimin e kësaj çështje, gjykatat e faktit nuk kanë
realizuar “një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin” (neni 14 i
K.Pr.Civile), nuk kanë bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe rrethanave në këtë
mosmarrëveshje; nuk i kanë dhënë përgjigje pretendimeve të palës paditëse dhe nuk kanë
realizuar një analizë tërësore dhe objektive të provave (neni 126 i K.Pr.Civile), për ta
zgjidhur mosmarrëveshjen ne përputhje me ligjin dhe normat e tjera në fuqi, që janë të
detyrueshme të zbatohen prej saj (neni 16 i K.Pr.Civile).
35. Përsa më sipër, Kolegji Administrativ vlerëson se vendimi i gjykatës
administrative të apelit duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po pranë
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, por me tjetër trup gjykues, e cila i ka mundësitë
ligjore të marrë në shqyrtim dhe të zgjidhë drejt çështjen.
36. Ndodhur në këtë situatë Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se
Gjykata Administrative të Apelit Tiranë në rigjykim për një zgjidhje të drejtë të këtij
konflikti gjyqësor të kryejë këto veprime: (i) të përcaktojë dispozitat ligjore në fuqi në kohën
e lindjes së mosmarrëveshjes të cilat janë të zbatueshme në rastin në gjykim për përfundimin
e marrëdhënieve në shërbimin civil (ii) Në varësi të parashikimeve ligjore sipas pikës (i) të
cituar më sipër, të hetojë dhe të arsyetojë situatën faktike dhe ligjore në kushtet e largimit të
saj nga shërbimi civil;
37. Mbështetur sa më sipër, Kolegji Administrativ çmon se në rigjykim, Gjykata
Administrative e Apelit Tiranë, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme, në
respektim të të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor, “...
ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të
një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin dhe, duke bërë një “cilësim të
saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen” ta zgjidhë atë “në përputhje
me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” .
38. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë Gjykatën Administrative Apelit Tiranë, që në përputhje
me kërkesat e ligjit procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe
objektive, lidhur me zgjidhjen e çështjes.

546
 PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të ligjit nr. 49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr. 1755 datë 22.06.2016 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim po asaj gjykate me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 19.07.2017

547
 KOMPETENCA

548
Nr.11243-02242-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr.00-2017-1050 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Artan Broci Kryesues

Aleksandër Muskaj Anëtar
Medi Bici Anëtar

Në dhomën e këshillimit të datës 14.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:

PADITËSA: MYRTEZA MURTHI,

MAJLINDA GEGA,
BASHKIM PINARI,
KLEA PINARI,
FATBARDHA MURTHI,
FATMIR MURTHI,
LEJLA OGRAMAJA,

TË PADITUR: AGJENSIA E TRAJTIMIT TË PRONAVE,

TIRANË
IKBAL MËNIKU,
LULZIM HYSEN VORPSI,
RIGERS XHEVAHIR KALEMI,
ARMAND XHEVAHIR KALEMI,
ELDA XHEVAHIR CUKO,
BLENDI EQEREM SHEHI;
TRASHGIMTARËT LIGJORË TË SUZANA
SPAHIU,
FAHRI SPAHIU DHE ELIRA KALEMI;
LINDITA DUSHMANI
GANI SINA,
ILMA BULKU,
TOMORR SINA,
SULEJMAN SULA
SHABAN SULAJ,
MEDIHA BARDHI,
MEREME SULAJ (DOMI),
LIRIJE TUGU,
BLEDAR MËNIKU,
ARJAN MËNIKU,
BEBEKA MËNIKU,
LINDA MËNIKU,
AFËRDITA MËNIKU,
ILIRA SADO,
TRASHGIMTARËT LIGJORË TË RUZHDI SINA:

549
 ALIDA SINA, NEVILA DHOJNIKU,
TRASHGIMTARËT LIGJORË TË FAHRIE
MENIKU:
DIANA MËNIKU,
KEDI MENIKU,
BESJON MENIKU,
SUADA MENIKU,
ZHULJETA HARASANI,
ARBEN SINA,
GËZIM DERSHA,
KUJTIM MËNIKU,
SADIK MËNIKU,
RESHAT SINA,

OBJEKTI:
1- Shfuqizimin si të pa bazuar në ligj e në prova të
Vendimit nr.16 datë 26.04.1995 të ish KKKP ish Pronave Rajoni nr.3,Tiranë.
2- Detyrimin e të paditurve të njohin pronarë paditësit dhe trashëgimtarët
e tjerë të Myrteza Murthit, mbi sipërfaqen e tokës prej 10433.5 m2,
trajtuar me vendimin e ish KKKP ish Pronarëve Rajoni nr.3 Tiranë objekt padie,
në favor të palës së paditur.
3- Kthimin në natyrë aty ku kjo sipërfaqe toke është e lirë trashëgimtarëve
të Myrteza Murthit dhe kompensimin e kësaj sipërfaqe aty ku prona është e zëne
në kuptim të ligjit.
4- Detyrimin e ZVRPP Tiranë të regjistroj në emër të trashëgimtarëve
të Myrteza Murthit pronën e trajtuar me kthim sipas këtij procesi gjyqësor.

Baza ligjore: Neni 31, 32/a, 36, 42, 153,154, 324-332 të KPRC,
nenet 18, 105,106, 115,116/b, 118, 119, 121, 135; 136/2, 139, 141 të KPRA,
nenet 162, 163, 192, 196, 584 të Kodit Civil, ligji nr.9325, datë 29 korrik 2004
”Për kthimin dhe kompensimit e pronës”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.3156, datë 14.04.2017 ka vendosur:

“1.Moskompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë të

gjykimit të çështjes civile me nr.Akti 3093, datë regjistrimi 29 Shtator 2016.
2.Dërgimin e akteve Gjykatës së Apelit Tiranë per vazhdimin e mëtejshëm të
këtij gjykimi, si gjykatë kompetente.”

Kundër vendimit nr.3156, datë 14.04.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, kanë bërë
ankim të veçantë paditësat të cilët kanë kërkuar: “Prishjen e vendimit nr.3156, datë
14.04.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë e vazhdimin e gjykimit nga ana e kësaj
gjykate”;

Paditësat parashtrojnë mes të tjerave këto shkaqe:

550
 Objekti i kërkesë padisë është: Shfuqizimin si të pabazuar në ligj dhe në prova te
vendimit nr.16 datë 26.04.1995 të ish KKKP ish Pronarve Rajoni nr.3 Tiranë dal në
favor të palës së paditur.
Gjykata e Shkallës së Parë arsyeton se në kushtet kur në fuqi është ligji aktual
nr.133/2016 “Për trajtimin e pronës...etj” dhe kur sipas këtij ligji, komptente për
ankimet ndaj vendimeve të kësaj angjecie janë Gjykatat e Apelit respektive, edhe kjo
çështje duhet të gjykohet nga ana e Gjykatës së Apelit Tiranë.

Ky vendim nuk është aspak i drejtë pasi ligji aktual nr.133/2016 “Për trajtimin e
pronës...etj” sqaron në mënyrë të qartë se.... ndaj vendimit të angjencisë të marrë në
zbatim të këtij ligji për njohjen e së drejtës së pronësisë bëhet ankim në gjykatën e
apelit..etj,
Pra ligji është i qartë që ndaj vendimit të angjencisë marrë në zbatim të këtij ligji, kurse
çështja dhe vendimi objekt gjykimi është marrë nën zbatimin e një ligji tjetër dhe për
pasojë ligji aktual për rregullimin e kompetencës lëndore nuk ka fuqi prapavepruese.

Gjykata e Shkallës së Parë arsyeton se në kushtet kur në zbatim të ligjit aktual:

nr.133/2016 “Për trajtimin e pronës...etj”, ka një paqartësi vendimesh qofte edhe të
Gjykatës së Lartë në lidhje me përcaktimin e kompetencës lëndore, kjo gjykatë
vendos shpalljen e moskompetencës lëndore. Ky vendim nuk është i arsyetuar drejtë
pasi ka një sërë çështjesh kur vet Gjykata e Lartë ka deklaruar kompetente nga
pikëpamja lëndore gjykatat e shkallëve të para dhe për pasojë nuk ka pse të merret
referencë, ndonjë vendim që përcakton gjykatë kompetente, gjykatat e apelit
respektive.

Objekti i kërkesë padisë është: Shfuqizimin si të pabazuar në ligj dhe ne prova te

vendimit nr.16, datë 26.04.1995 të ish KKKP ish Pronarëve Rajoni nr.3 Tiranë dal në
favor të palës së paditur. Në këto kushte Gjykata e Shkallës së Pare nuk duhet të
marrë për bazë ligjin aktual nr.133/2016 “Për trajtimin e pronës...etj”, si referencë për
kompetencën e çështjes, por ligjin që ka qenë në fuqi në kohën e dhënies së vendimit
objekt padie dhe gjykatën kompetente në momentin e dhënies së vendimit objekt
padie.
Sipas parimit të mosfuqisë prapavepruese të ligjit, ne mendojmë se ligji aktual i
sipërcituar për trajtimin e pronës nuk ka shtrirje në paditë për vendime të
komisioneve të pronave të marra në regjime të tjera dhe mbi shkak tjetër ligjor.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
I. RRETHANAT E FAKTIT DHE PROCEDURA

Paditësit në date 04.10.2016 i janë drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me

padinë me objekt si në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.3156, datë 14.04.2017 ka
vendosur: “1.Moskompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë të gjykimit të
çështjes civile me nr.Akti 3093, datë regjistrimi 29 Shtator 2016.
2.Dërgimin e akteve Gjykatës së Apelit Tiranë për vazhdimin e mëtejshëm të këtij
gjykimi, si gjykatë kompetente.”

551
 Me arsyetimin mes të tjerave se:

“..Në ligjin e ri e vetmja gjykatë që vepron sipas rregullave të Kodit të Procedurës

Civile, pra gjykatë civile janë Gjykatat e Apelit. Ato nuk gjykojnë çështje te akteve
administrative për kompensim financiar, por rregullojnë njohjen e pronësisë, kthimin fizik
etj. sipas nenit 29 të ligjit nr.133/2015. Duke qenë se kemi të bëjmë me gjykime pronësore, ku
kundërshtohen nga ana e shtetasve vendimet e AKKP, për shkak te mbivendosjes së pronave
që kanë fituar nëpërmjet ligjeve të tjera themi se kompetente lëndore është Gjykata e Apelit.
…duke qenë se palët paditëse kundërshtojnë pjesërisht vendimin e K.K.K.P Bashkia
Tiranë për kthimin e pronës trashëgimtarëve të ish-pronarëve Spahia, Vorpsi, Shehi etj.
kompetente lëndore për tu gjykuar sipas ligjit nr.133/2015 që ka hyrë në fuqi që në shkurt
2016 dhe ka shfuqizuar ligjin nr.9235/2004 është Gjykata e Apelit Tiranë, në territorin e së
cilës ndodhet prona e paluajtshme objekt gjykimi…”
Kundër vendimit nr.3156, datë 14.04.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
kanë bërë ankim të veçantë paditësat të cilët kanë kërkuar: “Prishjen e vendimit nr.3156, datë
14.04.2017 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë e vazhdimin e gjykimit nga ana e kësaj gjykate”;
duke parashtruar shkaqet e lartpërmendura.

II. LIGJI I ZBATUESHËM.

Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:

Neni 16§1 i K.Pr.Civile që parashikon se:
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj....”.
Neni 61 i K.Pr.Civile parashikon se:
“Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.”
Neni 62 i K.Pr.Civile parashikon se:
“Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë”.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON SE:

Vendimi nr.3156, datë 14.04.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ka
shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes duke i dërguar aktet për
vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Apelit Tiranë, është pjesërisht rrjedhojë e zbatimit të drejtë
të normave procedurale dhe materiale dhe për këtë shkak duhet të lihet pjesërisht në fuqi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të akteve të dosjes gjyqësore, objektit
dhe shkakut të padisë, e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në lidhje me kompetencën lëndore të shqyrtimit të çështjes
objekt gjykimi përsa i përket kërkimeve në pikën 1 të padisë dhe e gjen të pabazuar
përfundimin e arritur për kërkimet e tjera të padisë.
Në këtë frymë, ankimi i veçantë i paraqitur përmban shkaqe për cënimin e vendimit
nr.3156, datë 14.04.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kolegji Civil vlerëson se, Gjykata ka përcaktuar drejt natyrën juridike të
mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi duke bërë një identifikim të

552
elementeve dhe kritereve ligjore që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e
kompetencës lëndore përsa i përket objektit të padisë (pika 1) që i përket kërkimit për: 1-
Shfuqizimin si të pa bazuar në ligj e në prova të Vendimit nr.16, datë 26.04.1995 të ish
KKKP ish Pronave Rajoni nr.3, Tiranë.
Ky vlerësim rrjedh në vështrim të nenit 29 të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e
pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave” në të cilin është parashikuar
se: “Kundër vendimit të ATP-së për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e
Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi,
pranë Gjykatës së Apelit, sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile të Republikës së
Shqipërisë”.
Duke qenë se ligji në fuqi, ka parashikuar kompetencën e Gjykatës së Apelit për
shqyrtimin e padive me objekt kundërshtimin e vendimeve të ATP-së dhe ka shfuqizuar ligjet
mbi bazën e të cilave do të zgjidheshin këto konflikte, Kolegji konkludon se, nuk është në
kompetencën e saj lëndore gjykimi i kësaj mosmarrëveshjeje por i përket Gjykatës së Apelit
së cilës i është caktuar me ligjin nr.133/2015.
Në kohën e ngritjes së padisë (data 04.10.2016), kishte hyrë në fuqi, ligji
nr.133/2015, datë 05.12.2015, “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronave”.
Pra, kjo dispozitë duhet zbatuar për ato raste kur paditë paraqiten për shqyrtim para
gjykatave, mbas hyrjes në fuqi të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin
e procesit të kompensimit të pronave” siç është rasti objekt shqyrtimi.
Në rastet sikundër është dhe rasti konkret megjithëse marrëdhënia juridike ka lindur
mbi bazën e ligjit të vjetër, por nuk ka patur mosmarrëveshje gjyqësore deri në hyrjen në fuqi
të ligjit nr.133/2015 (pra nuk është paraqitur padi në gjykatë për të kundërshtuar vendimin e
ish komisionit të kthimit dhe kompensimit të pronave), juridiksioni është përcaktuar dhe i
takon organit administrativ dhe ankimi për pasojë do të drejtohet në Agjencinë e Trajtimit të
Pronave Tiranë dhe më pas vendimet që merr kjo agjenci mund të ankohen me padi në
Gjykatën e Apelit në territorin e së cilës ndodhet prona që kërkohet të kthehet ose të
kompensohet, sipas rregullave të K.Pr.Civile të Republikës së Shqipërisë, duke i dhënë
Agjencisë së Trajtimit të Pronave cilësinë e një quasi gjykate, në përputhje edhe me
qëndrimin e mbajtur nga Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin nr.04/2013.
Në lidhje me kërkimet e pikave 2, 3, 4 të padisë:
“2- Detyrimin e të paditurve të njohin pronarë paditësit dhe trashëgimtarët e tjerë të
Myrteza Murthit, mbi sipërfaqen e tokës prej 10433.5 m2, trajtuar me vendimin e ish KKKP
ish Pronarëve Rajoni nr.3 Tiranë objekt padie, në favor të palës së paditur.
3- Kthimin në natyrë aty ku kjo sipërfaqe toke është e lirë trashëgimtarëve të Myrteza
Murthit dhe kompensimin e kësaj sipërfaqe aty ku prona është e zëne në kuptim të ligjit.
4- Detyrimin e ZVRPP Tiranë të regjistroj në emër të trashëgimtarëve të Myrteza
Murthit pronën e trajtuar me kthim sipas këtij procesi gjyqësor.”
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se këto janë kërkime të pastra me natyrë
civile dhe janë në kompetencën lëndore të gjykatës së shkallës së pare për tu gjykuar. Për
këto kërkime çështja duhet të prishet e duhet të vazhdoj shqyrtimi i tyre nga gjykata e
Shkallës së Parë Tiranë.
Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi nr.3156, datë
14.04.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është shpallur moskompetenca
lëndore për gjykimin e çështjes civile përkatëse, duhet të lihet pjesërisht në fuqi dhe çështja
t’i dërgohet pjesërisht Gjykatës së Apelit Tiranë, për të vazhduar gjykimin si gjykatë
kompetente.

553
 PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 62 të K.Pr.Civile.

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.3156, datë 14.04.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë në lidhje me kërkimin e parë të objektit të padisë.
Prishjen e vendimit në lidhje me kërkimet e tjera e vazhdimin e gjykimit nga po kjo
gjykatë.

Tiranë, më 14.07.2017

554
Nr. 31003-01459-00-2017 Regj.Themeltar
Nr.00-2017- 1190 Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej,

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Andi Çeliku Anëtar

Në datën 05.07.2017, mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit, që u përket palëve:

PADITES: BRAHIM BAKAJ

TE PADITURA: ZYRA E GJENDJES CIVILE TË

RRETHIT PRANË PREFEKTURËS VLORË
ZYRA E GJENDJES
CIVILE RAJONI 1, BASHKIA VLORË

OBJEKT:
Konstatimin si të pasaktë pjesërisht të akteve të lindjes nr.139, datë 11.02.2001 dhe nr.124,
datë 07.06.2003, respektivisht për fëmijët Kristela dhe Jorgjija Bakaj,
mbajtur nga Zyra e Gjendjes Civile Rajoni nr.1, Vlorë përsa i përket “vendlindjes”
në të dy aktet dhe përsa i përket emrit “Jorgjija” të akti i dytë.
Detyrimin e palës së paditur Zyra e Gjendjes Civile të Rrethit të bëjë
korrigjimin e akteve të lindjes nr.139, datë 11.02.2001,
mbajtur në emër të fëmijës Kristela Bakaj, në rubrikën “vendlindja”
nga PIRGU NILIAS në atë të saktë “PYRGOS ILEIAS” GREQI,
të aktit nr.124, datë 07.06.2003, mbajtur në emër të fëmijës Jorgjija Bakaj
në rubrikat “emri” dhe “vendlindja”, nga “JORGJIJA” ne atë te sakte “JORGJIA”
dhe nga “ATHINE” ne atë te saktin “ATHINA GREQI” si dhe detyrimin e ZGJC Rajoni 1,
te pasqyroje këto ndryshime ne regjistrin themeltar te shtetasve.
Konstatimin si te pasakte te regjistrimit te dhënave te fëmijës
Emanuela Bakaj nga ZGJC Rajoni nr.I, ne rubriken “vendlindje”,
detyrimin e saj te beje korrigjimet ne rubriken “vendlindje” nga “ATHINE”
ne atë te sakte “ATHINA GREQI”.
Baza Ligjore: Ligj i “Për Gjendjen Civile” nr.10129, date 11.05.2009,
neni 30, 36, 43/2, 3, 44 i tij, neni 32 I K.Pr.Civile.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.548, date 23.04.2015,

ka shpallur moskompetencen lëndore te gjykimit te çështjes dhe dërgimin e

akteve për kompetencë në Gjykatën Administrative të Apelit, duke dërguar në
Gjykatën Administrative të Apelit, ankimin së bashku me aktet e njoftimit, si
dhe dosjen e gjykimit për shqyrtim.

555
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin e datës 12.05.2017, ka vendosur:

“Mbi ngritjen e mosmarrëveshjes se kompetencës lëndore para Gjykatës se

Lartë”
-Te ngrejë para Gjykatës se Larte çështjen e mosmarrëveshjes se kompetencës
lëndore midis Gjykatës se Apelit Vlore dhe Gjykatës Administrative te Apelit
për gjykimin e çështjes civile me pale padites Brahim Bakaj, te paditur lyra e
Gjendjes Civile te Rrethit prane Prefektures Vlore dhe Zyra e Gjendjes Civile
Rajoni 1, Bashkia Vlore, dhe objekt "Konstatimin si te pasakte pjesërisht te
akteve te lindjeve nr.139, date 11.02.2001 dhe nr.124, date 07.06.2003,
respektivisht për femijet Kristela dhe Jorgjija Bakaj mbajtur nga Zyra e
Gjendjes Civile Rajoni nr.1, Vlore persa i përket “vendlindjes” ne te dy aktet
dhe persa i përket emrit “Jorgjija” te akti i dyte”.
-Dërgimin e kopjeve te akteve Kolegjit Administrativ te Gjykatës se Larte, me
qellim zgjidhjen e
çështjes se mosmarrëveshjes se kompetencës lëndore midis Gjykatës se Apelit
Vlore dhe Gjykatës Administrative te Apelit.
Një kopje e këtij vendimi t'i njoftohet menjëherë Gjykatës se Apelit Vlore.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

pasi degjoi relacionin përkatës të gjyqtarit Andi Çeliku dhe diskutoi çështjen në tërësi,

VËREN
I. RRETHANAT E ÇËSHTJES:

1. Nga provat e administruara ka rezultuar se, shtetaset Kristela Bakaj, Jorgjia Bakaj e
Emanuela
Bakaj janë fëmijët e mitur te prindërve Dhurata e Brahim Bakaj.
Nga certifikata e aktit te lindjes se fëmijës Kristela Bakaj, e datëlindjes 08.05.2001,
lëshuar me date 16.01.2013 nga Zyra e Gjendjes Civile Qarku Vlore, rezulton si vendlindje e
saj "Pirgu Nilias". Nga akti rezulton qe deklaruesi i lindjes te ketë qene nena e fëmijës,
Dhurata Bakaj.
Sipas akt lindjes se gjendjes civile mbajtur nga Gjendja Civile Pyrgos Greqi, me nr
57, vellimi A, viti 2001, rezulton qe me date 10.05.2001 te jete deklaruar lindja e fëmijës
Kristela Bakaj, bije e Brahim dhe Dhurata Bakaj. Sipas këtij akti, ky femije ka lindur me date
08.05.2001 dhe vendlindje e tij rezulton te ketë qene Pyrgos I1eias Greqi.
Nga certifikata e aktit te lindjes se fëmijës Jorgjija Bakaj, e datëlindjes 13.12.2002,
lëshuar me date 16.01.2013 nga Zyra e Gjendjes Civile Qarku Vlore, rezulton si vendlindje e
saj “Athine”.
Nga akti rezulton qe deklaruesi i lindjes te ketë qene gjyshi i fëmijës, Tajar Bakaj.
Nga ekstrakti i aktit te lindjes se fëmijës Jorgjia Bakaj, e datëlindjes 13.12.2002,
lëshuar nga Zyra e Gjendjes Civile Qarku Vlore, rezulton emri i saj “Jorgjia” dhe jo
“Jorgjija” dhe si vendlindje e saj “Athina, Greqi” dhe jo “Athine”.
Nga certifikata familjare lëshuar me date 12.04.2013 nga Zyra e Gjendjes Civile nr.1,
Vlore femija Emanuela Bakaj, bije e Brahim dhe Dhurata, e datëlindjes 02.08.2011 rezulton
ne vendlindje Athine, Greqi.

556
 Nga akti i lindjes nr.124, vellimi 47, viti 2011, mbajtur nga Seksioni i Regjistrimit te
Lindjeve pranë Drejtorisë se Gjendjes Civile, Athine rezulton qe femija Emanuela Bakaj, e
bija e Brahim
Bakaj dhe Dhurata Bakaj, e datëlindjes 02.08.2011 te ketë vendlindjen “Athina” dhe
jo “Athine”.
Sa me sipër, paditësi i është drejtuar gjykatës me kërkese padi, duke kërkuar sipas
objektit te saj.

II. VENDIMI DHE ARSYETIMI I GJYKATAVE NË MOSMARRËVESHJE:

2. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.548, datë 23.04.2015, ka shpallur

moskompetencën lëndore të gjykimit të çështjes dhe dërgimin e akteve për kompetencë në
Gjykatën Administrative të Apelit, duke dërguar në Gjykatën Administrative të Apelit,
ankimin së bashku me aktet e njoftimit, si dhe dosjen e gjykimit për shqyrtim.
Me arsyetimin:
Ne analize te pretendimeve te parashtruara ne kërkese padi, te provave e akteve
shkresore te administruara dhe rrethanave te faktit e te ligjit, Gjykata ka vlerësuar se, padia
e paraqitur prej palës paditëse është bazuar ne prova dhe ne ligj, ndaj ka disponuar me
pranimin e saj, duke arsyetuar se:
“Gjykata bazuar ne nenin 32 te ligjit nr.10129 date 11.05.2009 “Për gjendjen civile
konstaton se dokumentet e mësipërme te kundërshtuar ne ketë gjykim nga ati i fëmijëve,
Kristela e Jorgjija Brakaj, aktet e lindjes mbajtur nga Zyra e Gjendjes Civile Rajoni nr.1
Vlore Janë dokumente arkivore.
Sipas ligjit nr.8950, date 10.10.2002 “Për Gjendjen Civile”, i cili ka qene ne fuqi ne
vitin 2001 qe është regjistruar lindja e fëmijës Kristela Bakaj dhe ne vitin 2003 qe është
regjistruar fëmija Jorgjija Bakaj, librat e akteve mbylleshin me 31 dhjetor dhe dorezoheshin
ne arkivin e degës se gjendjes civile te qarkut jo me vone se data 10 janar e vitit pasardhës,
ku edhe dhe ruhen përgjithmonë.
Bazuar ne nenin 30, te ligjit nr.10129, date 11.05.2009 “Për gjendjen civile”,
korrigjimi i këtyre akteve behet vetëm me vendim gjyqësor.
Kështu, neni 30 i ligjit te mësipërm parashikon:
“1.Korrigjimet dhe plotësimet ne dokumentet e arkivuara bëhen vetëm me vendim
gjyqësor te formës se prere. Kopja e vendimit gjyqësor i bashkëlidhet dokumentit dhe çdo
dokument i lëshuar ne baze te tij përmban elementet përcaktuara ne vendimin gjyqësor.
2.Korrigjimet, si gabime materiale, përcaktohen me rregullore nga Drejtoria e
Përgjithshme e Gjendjes Civile.
3. Përmbajtja e jetës familjare te regjistrit themeltar është e pavlefshme kur perberesi
i përket periudhës para krijimit te regjistrit dhe nuk ka dorëshkrimin e plotësuesit te pare te
asaj flete ose pavarësisht nga periudha qe i përket, nuk mbështetet ne një libër aktesh apo
dokument baze, te pasqyruar si burim edhe ne faqen përkatëse te fletës familjare”.
Po kështu, neni 13/2i ligjit nr.10129, date 11.05.2009 “Për gjendjen civile”,
parashikon se nuk mund te konfirmohet përmbajtje tjetër nga ajo e aktit te lindjes pa u
vërtetuar pavlefshmëria absolute ose relative, pasaktësia ose falsiteti i pretenduar për aktin
përkatës dhe se pretendimet për pasaktësi mund te parashtrohen nga kujdestari, apo
përfaqësuesi ligjor me ane te padisë duke thirrur si te paditur Zyrën e Gjendjes Civile.
Pra, ne rastin objekt gjykimi, paditësi Brahim Bakaj, ne cilësinë e përfaqësuesit ligjor
te fëmijëve te mitur Kristela Bakaj, Jorgjija Bakaj e Emanuela Bakaj legjitimohet ne ngritjen
e padisë objekt gjykimi, duke kërkuar gjyqesisht deklarimin e pasakte te rubrikes
“vendlindja” apo “emir” ne aktet e lindjes se fëmijëve te tij te mitur.

557
 Neni 38, i ligjit nr.10129, date 11.05.2009 “Për gjendjen civile”, parashikon ne
lidhje me dokumentet baze te lindjes
"1.Lindjet si fakt, kohe, vend, gjinia dhe amësia vërtetohen me certifikaten e
asistencës se lindjes, me raport mjekësor ose procesverbal, te hartuar ne kohen e lindjes, i
cili vërtetohet nga personeli mjekësor i pranishëm, si dhe përgjegjësi i trenit, kapiteni i anijes
ose i avionit ne udhëtim, drejtuesi i burgut ose i repartit ushtarak, organi i rendit publik, apo
zyrtare te përfaqësive diplomatike jashtë shtetit, ne mungese te personelit mjekësor.
2.Ne mungese te dokumentacionit te përmendur ne piken 1 te këtij neni, vërtetimi i
faktit te lindjes mund te provohet edhe nëpërmjet gjykatës.
3.Dokumentet e mësipërme shërbejnë përplotësimin e aktit te lindjes”.
Sipas akt lindjes se gjendjes civile mbajtur nga Gjendja Civile Pyrgos Greqi, me
nr.57, vellimi A, viti 2001, rezulton qe me date 10.05.2001 te jete deklaruar lindja e fëmijës
Kristela Bakaj, bije e Brahim dhe Dhurata Bakaj. Sipas këtij akti, ky femije ka lindur me date
08.05.2001 dhe vendlindje e tij rezulton te ketë qene "Pyrgos Ileias Greqi" dhe jo "Pirgu
Nilias" sic; rezulton ne
aktin e lindjes mbajtur nga Zyra e Gjendjes Civile Rajoni 1, Vlore.
Nga ekstrakti i aktit te lindjes se fëmijës Jorgjia Bakaj, e datëlindjes 13.12.2002,
lëshuar nga Zyra e Gjendjes Civile Qarku Vlore, rezulton emri i saj "Jorgjia" dhe jo
"Jorgjija'' dhe si vendlindje e saj "Athina, Greqi" dhe jo "Athine " siç rezulton ne aktin e
lindjes mbajtur nga Zyra e Gjendjes Civile Rajoni 1, Vlore.
Nga akti i lindjes nr 124, vellimi 47, viti 2011, mbajtur nga Seksioni i Regjistrimit te
Lindjeve pranë Drejtorisë se Gjendjes Civile, Athine rezulton qe fëmija Emanuela Bakaj, e
bija e Brahim Bakaj e Dhurata Bakaj, e datëlindjes 02.08.2011 te ketë vendlindjen "Athina"
dhe jo "Athine ",siç rezulton ne regjistrat e gjendjes civile te Zyres se Gjendjes Civile Rajoni
nr 1 Vlore.
Ne kushtet kur aktet e mësipërme, te mbajtura ne shtetin grek me rastin e lindjes se tre
fëmijëve te paditesit Brahim Bakaj, përkthyer ne shqip nga përkthyes zyrtare Janë
procesverbale te hartuara ne kohen e lindjes se secilit fëmije, këto akte duhet te ishin
përdorur për hartimin e aktit
te lindjes nga Zyra e Gjendjes Civile nr.1, Vlore. Ne kushtet kur ne aktin e lindjes
mbajtur nga Zyra e Gjendjes Civile Rajoni Vlore, për fëmijët Kristela e Jorgjija Bakaj,
perberesit e gjendjes civile.
Janë shkruar ndryshe nga procesverbali i mbajtur me rastin e lindjes se këtyre
fëmijëve ne e shtetin grek, ato duhen korrigjuar.
Kështu, ne procesverbalin e mbajtur me rastin e lindjes se fëmijës Kristela Bakaj, si
vendlindje e saj rezulton "Pyrgos Ileias Greqi" dhe është kjo vendlindja e sakte, e cila duhet
te ishte shenuar si e tille edhe nga Zyra e Gjendjes Civile Rajoni 1, me rastin e deklarimit te
lindjes se këtij fëmije.
Po kështu, ne procesverbalin e mbajtur me rastin e lindjes se fëmijës Jorgjia Bakaj, si
emër i saj ne procesverbal rezulton ai “Jorgjija” dhe si vendlindje e saj rezulton “Athina,
Greqi” e cila duhet te ishte shenuar si e tille edhe nga Zyra e Gjendjes Civile Rajoni 1me
rastin e deklarimit te lindjes se këtij fëmije.
Sa i përket fëmijës Emanuela Bakaj, ky fëmije është regjistruar drejtperdrejt ne
regjistrat e gjendjes civile te Rajonit nr 1, Vlore ne baze te aktit te lindjes mbajtur nga
Drejtoria e Gjendjes Civile, ne shtetin grek.
Nga ky akt lindje rezulton si vendlindje e këtij fëmije “Athina” dhe jo “Athine”, siç
rezulton te jete shënuar ne regjistrat e gjendjes civile te Zyrës se Gjendjes Civile Rajoni nr 1,
Vlore.
Ne rrethanat e mësipërme, gjykata e gjen te bazuar ne ligj e ne prova padinë e
paditësit Brahim

558
 Bakaj, për deklarimin e pasakte te akteve te mësipërme ne elementet e
sipërpërmendur dhe korrigjimin e tyre nga ana e te paditurve ne ketë gjykim.
E paditura Zyra e Gjendjes Civile te Rrethit pranë Prefekturës Vlore pretendoi ne
gjykim se për fëmijën Jorgjija Bakaj, ky emër është bazuar ne një vendim gjyqësor, ndaj ai
duhet respektuar, gjykata çmon se sa kohe qe lindjet si fakt, kohe, vend, etj vërtetohen me
certifikatën e asistencës se lindjes, me raport mjekësor ose procesverbal, te hartuar ne kohen
e lindjes, Janë te dhënat ne to qe kane epërsi e qe duhet te jene perberes te gjendjes civile për
shtetasin shqiptar.
Po kështu, sa i përket pretendimit te paditurës Zyra e Gjendjes Civile pranë
Prefekturës Vlore, se korrigjimi qe paditësi kërkon ne ketë gjykim do te vinte ne kundërshtim
me udhëzimin dale me date 31.08.2012, ndaj padia e tij nuk duhet pranuar, gjykata çmon se
ne kushtet kur përkthimi i perberesve te gjendjes civile ne procesverbalin e lindjes se fëmijëve
te paditësit është zyrtar dhe i legalizuar, ne aktet dhe regjistrat tona te gjendjes civile këto
perberes duhen shënuar ne përputhje me atë përkthim. Kjo edhe për faktin se nuk pati
pretendime nga palët ne lidhje me përkthimin.
3. Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin e datës 12.05.2017, ka vendosur:
“Mbi ngritjen e mosmarrëveshjes se kompetencës lëndore para Gjykatës se Lartë”
-Te ngrejë para Gjykatës se Larte heshtjen e mosmarrëveshjes se kompetencës
lëndore midis Gjykatës se Apelit Vlore dhe Gjykatës Administrative te Apelit për gjykimin e
çështjes civile me pale paditës Brahim Bakaj, te paditur lyra e Gjendjes Civile te Rrethit
pranë Prefekturës Vlore dhe Zyra e Gjendjes Civile Rajoni 1, Bashkia Vlore, dhe objekt
"Konstatimin si te pasakte pjesërisht te akteve te lindjeve nr.139, date 11.02.2001 dhe nr.124,
date 07.06.2003, respektivisht për fëmijët Kristela dhe Jorgjija Bakaj mbajtur nga lyra e
Gjendjes Civile Rajoni nr.1, Vlore persa i përket "vendlindjes" ne te dy aktet dhe persa i
përket emrit "Jorgjija" te akti i dyte”.
-Dërgimin e kopjeve te akteve Kolegjit Administrativ te Gjykatës se Larte, me qellim
zgjidhjen e çështjes se mosmarrëveshjes se kompetencës lëndore midis Gjykatës se Apelit
Vlore dhe Gjykatës Administrative te Apelit.
Një kopje e këtij vendimi t'i njoftohet menjëherë Gjykatës se Apelit Vlore.
Me arsyetimin:
Se ne Gjykatën Administrative te Apelit ne datën 26.05.2015, është regjistruar ankimi
i paraqitur nga pala e paditur Prefekti i Qarkut Vlore, kundër vendimit nr.1063, datë
24.04.2013, të Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Vlore, bazuar ne nenet 442, 443, te K.Pr.Civile.
Ankimi është paraqitur nga palë a e paditur ne Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlore, ne
datën 08.05.2013.
Se pari, kjo Gjykate vlerëson me rendësi për zgjidhjen e çështjes, përcaktimin e faktit
nëse mosmarrëveshja ne gjykim është e natyrës administrative apo civile.
Për te arritur ne një konkluzion te sakte lidhur me ketë çeshtje, referuar edhe
Vendimit Unifikues nr.3/2014, te Kolegjeve te Bashkuara te Gjykatës se Larte, gjykata
vlerëson objektin dhe shkakun ligjor te padisë. Ne analize te këtyre elementeve dhe te fakteve
qe pretendohen nga pala paditëse ne kërkese padinë objekt gjykimi, konstatohet se çështja
është e natyrës civile dhe kompetencën lëndore për gjykimin e saj e ka Gjykata e Apelit
Vlore, ne zbatim te vendimit unifikues nr.3, date 28.04.2014 te Kolegjeve te Bashkuara te
Gjykatës se Larte.
Nga kërkese padia e paraqitur ne Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlore, rezulton se
kërkimi i paditësit ne ketë gjykim është: “Konstatimin si te pasakte pjesërisht te akteve te
lindjeve nr.139, date 11.02.2001 dhe nr.124, date 07.06.2003, respektivisht për fëmijët
Kristela dhe Jorgjija Bakaj mbajtur nga Zyra e Gjendjes Civile Rajoni nr.I, Vlore persa i
përket ‘vendlindjes” ne te dy aktet dhe persa i përket emrit "Jorgjija" te akti i dyte ...etj”.

559
 Gjykata Administrative e Apelit vlerëson se këto kërkime janë me natyre civile dhe
çështja përben mosmarrëveshje te natyrës civile.
çështjet ne kompetence lëndore te Gjykatave Administrative janë përcaktuar ne nenin
7, te ligjit nr.49/2012“Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative” sipas te cilit:
“Gjykatat administrative Janë kompetente për:
a) mosmarrëveshjet qe lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore
normative dhe kontratat administrative publike, te nxjerra gjate ushtrimit te veprimtarisë
administrative nga organi publik;
b) mosmarrëveshjet qe lindin për shkak te ndërhyrjes se paligjshme ose te
mosveprimit te organit publik;
c) mosmarrëveshjet e kompetencave ndërmjet organeve te ndryshme administrative ne
rastet e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative ...etj.”
Ne analize te kësaj dispozite përcaktohet qarte se lënda e shqyrtimit nga gjykatat
administrative janë mosmarrëveshjet qe lindin nga aktet administrative individuale, aktet
nënligjore normative, kontratat administrative publike, veprimet e paligjshme apo
mosveprimet e organit publik.
Konstatohet lehtësisht se padia ne gjykim nuk bën pjese ne asnjë prej këtyre rasteve.
Pra ne asnjë prej rasteve te përcaktuara me sipër nuk parashikohet mundësia për t'iu
drejtuar gjykatës qe shqyrton mosmarrëveshjet administrative me padi me objekt njohje te një
fakti juridik te caktuar, siç është edhe vendlindja ne aktet e lindjes.
Ne analize te kërkimeve te palës paditëse ne padi si dhe shkakut ligjor ku bazon
kërkimin, rezulton se jemi përpara një padie për njohjen e pavertetesise se te dhënave te
përshkruara ne regjistër themeltar ne lidhje me vendlindjen e fëmijëve te paditësit.
Ne aktin e lindjes nr.139, date 11.02.2001, mbajtur ne emër te fëmijës Kristela Bakaj,
ne rubriken “vendlindja” nga PIRGU NILIAS ne atë te sakte “PYRGOS ILEIAS GREQI”,
dhe aktit nr.124, date 07.06.2003 mbajtur ne emër te fëmijës Jorgjija Bakaj ne rubrikat
“emir” dhe “vendlindja”, nga “JORGJIJA” ne atë te sakte “JORGJIA” dhe nga “ATHINE”
ne atë te saktin “ATHINA GREQI”.
Këto lloj konfliktesh përbejnë mosmarrëveshje qe rregullohen nga dispozitat e
K.Pr.Civile e konkretisht neni 32/c i tij, ku shprehimisht thuhet: “Padia mund te ngrihet: ...
c- për njohjen e vertetesise ose pavertetesise se një dokumenti me pasoja juridike për
paditësin".
Referuar kësaj dispozite procedurale civile, padia për vertetesise e dokumentit është
një padi njohje qe i përket te drejtës civile. Me anën e kësaj padie, subjekti qe ka
legjitimitetin aktiv kërkon te deklarohet I vërtete një akt apo një ose disa te dhëna te cilat
sjellin direkt pasoja juridike për paditësin.
Për sa me sipër, konstatohet se kërkimi i palës paditëse ne ketë gjykim, është i natyrës
civile, pasi ai me ane te kësaj padie, synon te deklaroje si te vërteta te dhëna te cilat kane
pasoje juridike për te.
Kërkimi objekt gjykimi, nuk mund te jete i natyrës administrative dhe te gjykohet nga
gjykatat administrative ne përputhje me ligjin nr.49/20l2 për faktin se e drejta qe paditësi
pretendon qe i është cenuar, nuk ka ardhur nga një veprim apo mosveprim i një organi
publik, por ka te beje me mospërputhje te dhënash ne mbajtjen e regjistrave te punonjësve
nga ana e organit kompetent.
Sa me sipër ne analize te kërkimeve te padisë te paraqitur nga pala paditëse Brahim
Bakaj dhe shkakut ligjor ku mbështetet padia, rezulton se jemi përpara një padie për njohjen
e vertetesise ose pavertetesise se një dokumenti me pasoja juridike për paditësin, konkretisht
konstatimin e pasaktësisë se akteve te lindjes për fëmijët e paditësit mbajtur nga Zyra e

560
Gjendjes Civile Rajoni nr.1, Vlore persë i përket “vendlindjes” ne te dy aktet dhe persë i
përket emrit ne njërin prej tyre.
Ky kolegj konstaton se ne kërkese padinë objekt gjykimi kemi te bëjmë me kërkime te
natyrës civile neni 8 germa "b" i ligjit nr.49/2012 parashikon se: "Gjykata administrative nuk
shqyrton mosmarrëveshjet: b) shqyrtimi i te cilave, sipas legjislacionit ne fuqi, është ne
kompetencën e një
gjykatë tjetër. “Kurse neni 41, i K.Pr.Civile parashikon se kompetenca lëndore për
gjykimin e mosmarrëveshjeve civile i përket gjykatave civile.
Ne këto rrethana, Gjykata Administrative e Apelit, vlerëson se Gjykata e cila ka
kompetencën lëndore për gjykimin e çështjes është Gjykata e Apelit Vlore,
Për te gjitha arsyet e mësipërme, Gjykata Administrative e Apelit, kryesisht çmon se
kjo çeshtje nuk hyn ne kompetencën e saj lëndore për shqyrtim, ndaj dhe gjykimi i saj duhet
te vazhdoje nga Gjykata e Apelit Vlore.
Sipas nenit 13, te ligjit nr.49/2012 moskompetenca lëndore ngrihet edhe kryesisht ne
çdo gjendje dhe shkalle te shqyrtimit.
Ka mosmarrëveshje për kompetencën, kur dy ose me shume gjykata, ne te njëjtën
kohe, marrin ose nuk pranojnë te marrin për shqyrtim te njëjtën çeshtje administrative.
Gjykata edhe kryesisht mund te ngrejë heshtjen e mosmarrëveshjes me vendim te
arsyetuar, me te cilin i paraqet Gjykatës se Larte kopjen e akteve te nevojshme për zgjidhjen
e saj.

III. LIGJI I ZBATUESHËM

4. Ligji nr.10129, datë 11.05.2009 “Për Gjendjen Civile” përcakton se: “Korrigjimet
dhe plotësimet në dokumentet e arkivuara: 1. Korrigjimet dhe plotësimet në dokumentet e
arkivuara bëhen vetëm me vendim gjyqësor të formës së prerë. Kopja e vendimit gjyqësor i
bashkëlidhet dokumentit dhe çdo dokument i lëshuar në bazë të tij përmban elementet e
përcaktuara në vendimin gjyqësor. 2. Korrigjimet, si gabime materiale, përcaktohen me
rregullore nga Drejtoria e Përgjithshme e Gjendjes Civile. 3. Përmbajtja e fletës familjare të
regjistrit themeltar është e pavlefshme, kur përbërësi i përket periudhës para krijimit të
regjistrit dhe nuk ka dorëshkrimin e plotësuesit të parë të asaj fletë ose, pavarësisht nga
periudha që i përket, nuk mbështetet në një libër aktesh apo dokument bazë, të pasqyruar si
burim edhe në faqen përkatëse të fletës familjare”.
Vendimi Unifikues i Gjykatës së Lartë nr.3, datë 06.12.2013, në të cilin ndërmjet të
tjerave thuhet se:
“Gjykata Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për
organizmin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7, të
këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së
gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për çështjet administrative për të cilat, padia, ankimi
ose rekursi është depozituar përpara datës 04.11.2013, respektivisht në gjykatat e shkallës së
parë të apelit, apo në Gjykatën e Lartë, dhe deri në këtë datë shqyrtimi në këto gjykata nuk
ka përfunduar akoma.....”.

IV.ARSYETIMI I KOLEGJIT ADMINISTRATIV DHE ZGJIDHJA E ÇËSHTJES:

561
 5. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se shkaqet që ngrihen nga
Gjykata Administrative e Apelit, nuk janë të bazuara në ligj, prandaj nuk ka asnjë shkak
ligjor që vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit Vlorë, të cënohet.
6. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve të ndodhura në
dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut ligjor të padisë, vlerëson se çështja objekt gjykimi bën
pjesë në juridiksionin gjyqësor administrativ.
7. Sipas nenit 10/1, të ligjit nr.49, datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe
Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve
Administrative”, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë, shqyrton mosmarrëveshjet
administrative të parashikuar në nenin 7, të këtij ligji, me përjashtim të atyre që lidhen me
aktin nënligjor normativ”. Neni 10/1, është një dispozitë referuese, i cili të referon tek neni 7,
i ligjit 49/2012, që përcakton se cilat mosmarrëveshje do të konsiderohen administrative,
zgjidhja e të cilave mundet të kërkohet në gjykatën administrative. Në pikën a), të nenit 7,
përcaktohet se janë në kompetencë të gjykatës administrative të shkallës së parë
“mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore normative
dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative
nga organi publik”.
8. Neni 32, pika c), e Kodit te Procedurës Civile, parashikon se: “Padia mund të
ngrihet: a) për të kërkuar rivendosjen e një të drejte ose interesi të ligjshëm që është shkelur;
b) për vërtetimin e qenies ose mosqenies së një marrëdhënieje juridike ose një të drejte; c)
për njohjen e vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për
paditësin”.
9. Referuar kërkesëpadisë, paditësi kërkon në bazë të nenit 32, të Kodit të Procedurës
Civile, detyrimin e një organi administrativ që është konkretisht Zyra e Gjendjes Civile,
Bashkia Vlorë,
“Konstatimin si të pasaktë pjesërisht të akteve të lindjes nr.139, datë 11.02.2001 dhe
nr.124,datë 07.06.2003, respektivisht për fëmijët Kristela dhe Jorgjija Bakaj, mbajtur nga
Zyra e Gjendjes Civile Rajoni nr.1, Vlorë përsa i përket “vendlindjes” në të dy aktet dhe
përsa i përket emrit “Jorgjija” të akti i dytë.
Detyrimin e palës së paditur Zyra e Gjendjes Civile të Rrethit të bëjë korrigjimin e
akteve të lindjes nr.139, datë 11.02.2001, mbajtur në emër të fëmijës Kristela Bakaj, në
rubrikën “vendlindja” nga PIRGU NILIAS në atë të saktë “PYRGOS ILEIAS” GREQI, të
aktit nr.124, datë 07.06.2003, mbajtur në emër të fëmijës Jorgjija Bakaj në rubrikat “emir”
dhe “vendlindja”, nga “JORGJIJA” ne atë te sakte “JORGJIA” dhe nga “ATHINE” ne atë
te saktin “ATHINA GREQI” si dhe detyrimin e ZGJC Rajoni 1, te pasqyroje këto ndryshime
ne regjistrin themeltar te shtetasve.
Konstatimin si te pasakte te regjistrimit te dhënave te fëmijës Emanuela Bakaj nga
ZGJC Rajoni nr.I, ne rubrikën “vendlindje”, detyrimin e saj te beje korrigjimet ne rubrikën
“vendlindje” nga “ATHINE” ne atë te sakte “ATHINA GREQI”.
10. Pavarësisht se kërkesëpadia është ngritur në bazë të nenit 32, të Kodit të
Procedurës Civile, objekti i saj është i lidhur me njohjen, ndryshimin dhe saktësimin e
pjesshëm të shënimeve në regjistrin themeltar të shtetasve të Zyrës së Gjendjes Civile Vlorë,
për të saktësuar Vendlindjen nga e pasakta “JORGJIJA” ne atë te sakte “JORGJIA”, dhe nga
“ATHINE” ne atë te saktin “ATHINA GREQI”, si një akt administrativ i cili do të trajtohet
nga ana e këtij organi administrativ, përkatësisht Zyra e Gjendjes Civile, në procedurën
administrative që ligji i ngarkon asaj si veprimtari e posaçme publike administrative.
11. Për rrjedhim, mosmarrëveshja është me një organ administrativ publik, lidhur me
aktivitetin publik administrativ të tij, për një akt administrativ vërtetësia ose jo e të cilit
krijon të drejta dhe detyrime në fushën administrative për palët pjesëmarrëse në çështjen
gjyqësore.

562
 12. Për të përcaktuar kompetencën në lëndë, të gjykatave në mosmarrëveshje, Kolegji
Administrativ, e gjen me vend të sqarojë se, nëse zyrat e gjendjes civile bëjnë ose jo pjesë në
organet publike që ushtrojnë veprimtari administrative. Sipas ligjit nr.10129, datë 11.05.2009
“Për Gjendjen Civile” këto zyra janë të detyruara që të plotësojnë regjistrat themeltar të
shtetasve me të dhënat e shtetasve në lidhje me përbërësit që kanë të bëjnë me emrat,
mbiemrat, lindjet dhe vdekjet e shtetasve, etj dhe në bazë të këtyre dhënave të lëshojnë
çertifikatat e lindjeve, familjare dhe të vdekjeve.
13. Kolegji Administrativ vlerëson se, veprimet, ose mosveprimet e zyrave të
gjendjeve civile janë veprime, ose mosveprime të administratës shtetërore, të cilat në vetvete
përbëjnë një shprehje të vullnetit të saj, pasi Zyra e Gjendjes Civile, është e detyruar që të
pasqyrojë në regjistrat e gjendjes civile përbërës të saktë, dhe kur janë rastet e parashikuara
në ligj, të bëjë ndryshimin e tyre, prandaj në këtë kuptim këto veprime, ose mosveprime,
kanë karakter administrativ dhe parashikohen në nenin 2, të ligjit nr.49/2012, që kurrsesi nuk
mund të kenë natyrë civile, prandaj përfundimi që ka arritur Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier,
është i bazuar në ligj.
14. Vendimi unifikues nr.3, datë 06.12.2013, i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë, ndërmjet të tjerave thotë se: Gjykata Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e
Apelit Administrativ dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin
nr.49, datë 03.05.2012, “Për organizmin dhe funksionimin e gjykatave administrativ dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha
çështjeve, të cilat sipas nenit 7, të këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative,
pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për
çështjet administrative për të cilat, padia, ankimi ose rekursi është depozituar përpara datës
04.11.2013, respektivisht në Gjykatat e Shkallës së Parë, të Apelit apo në Gjykatën e Lartë
dhe deri në këtë datë shqyrtimi në këto gjykata nuk ka përfunduar akoma.
15. Për sa sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, arrin në konkluzionin se
Vendimi nr.548, date 23.04.2015, i Gjykatës së Apelit Vlorë, për shpalljen e
moskompetencës lëndore të saj dhe dërgimin e akteve për kompetencë Gjykatës
Administrative të Apelit, është i drejtë dhe i bazuar në ligj.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 10, të ligjit nr.49, datë
03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative”,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.548, datë 23.04.2015, të Gjykatës së Apelit Vlorë.

Tiranë, më 05.07.2017

563
Nr. 90200-02090-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1310 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Artan Broci Kryesues

Medi Bici Anëtar
Admir Thanza Anëtar

Në dhomën e këshillimit të datës 12.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:

KËRKUES: SHOQËRIA TREGTARE “BANKA E

TIRANËS”
SH.A.

OBJEKTI:
Lëshimi i urdhrit të ekzekutimit për kontratën e kredisë bankare
me llogari rrjedhëse (Overdraft), datë 29.04.2014 lidhur me midis Bankës Tirana
dhe individit Liljana Keqi, ku të parashikohet edhe detyrimi i pagesës së kamatave ligjore
që do të llogariten në përputhje me parashikimet e nenit 5 të ligjit nr.48/2014
“Për pagesat e vonuara në detyrimet kontraktore tregtare” nga data e lëshimit
të urdhrit të ekzekutimit deri në ekzekutimin e plotë të detyrimit.
Baza Ligjore: Neni 510/d dhe 511 paragrafi i parë, germa “ç”
dhe paragrafi i fundit i K.Pr.Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.205, datë 11.05.2017, ka

vendosur:

“Të shpallë moskompetencën tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë

për gjykimin e çështjes dhe dërgimin e akteve për shqyrtim Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë si gjykatë kompetente”.

Pas dërgimit të çështjes në gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, kjo e fundit i është
drejtuar Gjykatës së Lartë me parashtrimin, që të vendosë për rregullimin e kompetencës.
- Gjykata bazuar në nenin 511 të K.Pr.Civile, vlerëson se kompetenca tokësore për
lëshimin e urdhrit të ekzekutimit përcaktohet nga vendi i ekzekutimit të detyrimit. Sipas nenit
516 të K.Pr.Civile vendi i ekzekutimit të detyrimit është pikërisht vendbanimi i debitorit, apo
vendi ku ndodhet pasuria e luajtshme apo e paluajtshme e debitorit.
- Nisur nga fakti që debitori për të cilin kërkohet lëshimi i urdhrit të ekzekutimit e ka
vendbanimin në Krujë, gjykata vlerëson se në zbatim të nenit 511 gërma “ç” të K.Pr.Civile,
vendi ku do të bëhet ekzekutimi i titullit ekzekutiv është pikërisht në Krujë ne vendbanimin e
debitorit. Nga kontrata e kredisë, është vërtetuar se debitori nuk ka vënë ndonjë send të
paluajtshëm në hipotekë në rrethin e Tiranës për të siguruar përmbushjen e detyrimit të kësaj
kontrate kredie.

564
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë vlerëson se neni 21 i kontratës së kredisë bankare
datë 15.01.2015 për përcaktimin e kompetencës nga palët kontraktuese është absolutisht i
pavlefshëm, pasi bie në kundërshtim me nenin 511 germa “ç” të K.Pr.Civile, ku kompetenca
tokësore është ekskluzive për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit për aktet e dhënies së kredisë
bankare në gjykatën ku do të përmbushet detyrimi. Në rastin konkret rezulton se debitori e ka
vendbanimin në Krujë, dhe nuk mundet që me marrëveshje të palëve kontraktuese të
ndryshohet kompetenca tokësore e cila është ekskluzive e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Kërkuesi shoqëria Banka e Tiranës sh.a., ka paraqitur për gjykim pranë gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Krujë, kërkesën për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit për kontratën e
kredisë bankare (Overdraft), të lidhur më datë 29.04.2014, ndërmjet kërkuesit Bankës së
Tiranës me kredimarrësen Liljana Keqi.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.205, datë 11.05.2017, ka
vendosur: “Të shpallë moskompetencën tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë për
gjykimin e çështjes dhe dërgimin e akteve për shqyrtim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë si
gjykatë kompetente”.
Me arsyetimin se, në kontratën e kredisë bankare datë 29.04.2014 në nenin 21 të saj
ku janë parashikuar dhe dispozitat e fundit është përcaktuar ndër të tjera se: “Gjykata
kompetente për shqyrtimin e çdo mosmarrëveshjeje ose çështje të lidhur me interpretimin,
përmbushjen dhe vënien në ekzekutim të detyrueshëm të kësaj kontrate është Gjykata e rrethit
gjyqësor Tiranë.”
Në rastin konkret referuar nenit 511/ç të K.Pr.Civile gjykata kompetente për gjykimin
e kësaj çështje është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Për sa më lartë meqenëse palët kanë parashikuar kompetencën e gjykimit të çështjeve
që lidhen në këtë kontratë, atëherë gjykata çmon se gjykata kompetente është ajo e Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke ju referuar dhe nenit 42 e vijues, nenit 59 e vijues të
K.Pr.Civile.
Pas dërgimit të çështjes në gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, kjo e fundit i është
drejtuar Gjykatës së Lartë që të vendosë për rregullimin e kompetencës, duke parashtruar
shkaqet e lartpërmendura.

II. LIGJI I ZBATUESHËM.

Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:

Neni 16§1 i K.Pr.Civile që parashikon se:
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj....”.
Neni 61 i K.Pr.Civile parashikon se:
“Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.”
Neni 62 i K.Pr.Civile parashikon se:
“Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të

565
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë”.

III. KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON SE:

1. Vendimi nr.205, datë 11.05.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë, që ka
shpallur moskompetencën tokësore për shqyrtimin e çështjes duke i dërguar aktet për
vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është rrjedhojë e moszbatimit të
normave proceduriale dhe për këtë shkak duhet të prishet e çështja të kthehet në po atë
gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
2. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të akteve të dosjes gjyqësore, objektit
dhe shkakut të padisë, e gjen të pabazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë në lidhje me kompetencën tokësore të shqyrtimit të çështjes
objekt gjykimi.
3. Se në analizë të akteve të dosjes gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë,
arsyetimit të gjykatës, si dhe legjislacionit të zbatueshëm për rastin konkret, parashtrimi i
paraqitur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, përmban shkaqe për cënimin e vendimit
nr.205, datë 11.05.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë.
4. Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se kompetenca e gjykatës
për gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja tokësore dhe lëndore është shumë e
rëndësishme si element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural.
5. Duke u kthyer te çështja objekt shqyrtimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
konstaton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë nuk ka arsyetuar drejtë në lidhje me zbatimin
e ligjit procedural dhe material përsa i përket përcaktimit të kompetencës tokësore.
6. Ligjvënësi, në rregullimin e kompetencën territoriale dhe tokësore të gjykatave për
shqyrtimin e mosmarrëveshjeve civile të parashikuara në K.Pr.Civile dhe në ligje të tjera të
veçanta, ka pasur parasysh midis të tjerave dhe lehtësimin dhe komoditetin që duhet t’u
krijohet palëve në proces. Veç kësaj, për kategori të caktuara mosmarrëveshjesh procesi
duhet të zhvillohet përpara një gjykate, vendndodhja e së cilës të ndihmojë që procesi të
zhvillohet në mënyrë sa më efektiv dhe brenda një afati të arsyeshëm në respektim edhe të
nenit 6 të KEDNJ, nenit 42 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe nenit 4 të
K.Pr.Civile.
7. Ky Kolegj vlerëson se, vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë nuk ka
interpretuar drejtë neni 511, germa “ç”, i K.Pr.Civile, në të cilin parashikohet shprehimisht
se: “Titulli ekzekutiv vihet në ekzekutim me kërkesën e kreditorit. Për këtë qëllim lëshohet
urdhri i ekzekutimit, brenda 5 ditëve nga data e paraqitjes së kërkesës së kreditorit, i cili
jepet: … ç) për rastet e parashikuara nga shkronjat “d”, “dh” dhe “e” nga gjykata e vendit
ku është caktuar të bëhet ekzekutimi.”; si dhe neni 510 i K.Pr.Civile, në të cilin parashikohet
se: “Ekzekutimi i detyrueshëm mund të bëhet vetëm në bazë të një titulli ekzekutiv. Janë tituj
ekzekutivë: ...d) aktet noteriale që përmbajnë detyrim në të holla, si dhe aktet për dhënien e
kredive bankare ose aktet për dhënien e kredive nga institucionet financiare jobankare”.
Kjo kompetencë është karakterit ekskluziv, sepse është vet ligji që përcakton nga
pikëpamja tokësore gjykatën e cila ka kompetencë të lëshojë urdhrin ekzekutiv.
8. Kolegji vlerëson se në përcaktimin e kompetencës tokësore për shqyrtimin e saj
duhet referuar në nenin 510/d të K.Pr.Civile. Në rastin konkret kontrata e për dhënien e
kredisë bankare (Overdraft) në ngarkim të subjektit Liljana Keqi nga Shoqëria “Banka e
Tiranës” sh.a, është titull ekzekutiv. Referuar natyrës juridike të objektit dhe shkakut të
kërkesës, përmbajtjes të titullit ekzekutiv për të cilin kërkohet lëshimi i urdhrit të

566
ekzekutimit, rezulton se kompetenca tokësore për shqyrtimin e kërkesës për lëshimin e
urdhrit të ekzekutimit, të titujve ekzekutivë, aktet për dhënien e kredive bankare, përcaktohet
nga vendi ku do të përmbushen detyrimet që përmban titulli ekzekutiv.
Sipas këtyre dispozitave ligjore kriteri që përcakton kompetencën tokësore të gjykatës
është “vendi i përmbushjes” së detyrimit që përmban titulli ekzekutiv. Me togfjalëshin “vend
i përmbushjes së detyrimit” kuptohet vendi ku përmbushet diçka apo zbatohet një urdhërim
ose një vendim, pra për rastin, një titull ekzekutiv.
9. Kolegji vlerëson se ky titull ekzekutiv sipas nenit 511/ç ekzekutohet në
vendbanimin e debitorit Liljana Keqi, (rezulton se kredinë e ka marrë në degën e kësaj banke
në qytetin e Krujës) që sipas kontratës ndodhet në Lagjen Seser, Krujë dhe kompetente për
lëshimin e urdhrit të ekzekutimit është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, siç me të drejtë ka
parashtruar Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
10. Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.205, datë
11.05.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë, me të cilin është shpallur moskompetenca
tokësore për gjykimin e çështjes civile nr.205 akti, datë 10.05.2017, duhet të prishet e të
kthehet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 62 të K.Pr.Civile.

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.205, datë 11.05.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë
dhe kthimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

Tiranë, më 12.07.2017

567
Nr. 11243-02047-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1311 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përberë nga:

Artan Broci Kryesues

Medi Bici Anëtar
Admir Thanza Anëtar

Në dhomën e këshillimit të datës 19.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:

PADITËS: KËSHILLI I MINISTRAVE,

AVOKATURA E SHTETIT.

E PADITUR: AGJENSIA E TRAJTIMIT TË

PRONAVE TIRANË.
THALIA STATHA MUZINA,
SPIRO MUZINA,
NAXHI ÇOÇOLI,
PELLUMB ÇOÇOLI
LEONORA ÇOÇOLI
REZARGJENDA ÇOÇOLI,
DIANA ÇOÇOLI,
NILDA HAMZARI,
MALVA HAMZARI,
SADETE ÇOÇOLI,
ARTUR ÇOÇOLI,
GENC ÇOÇOLI,
AGIM ÇOÇOLI,
SKENDER ÇOÇOLI,
FLORIDA KOVACI,
ILIRJANA NAZMI DEMIRAJ ÇOÇOLI,
(SELO)
LELA SINO, NEZAQET SHEHU,
JONUZ SHEHU,
AFERDITA SHEHU,
ARMAND SHEHU,
DORIAN SHEHU,
VLADIMIR SHEHU,
ERVEHE BEKTASH TORO CELIBASHI,
AGIM BEKTASH TORO,
LINDITA BEKTASH TORO (KAPAJ),
DIANA HYSENJ TORO,
AFRIM HYSENJ TORO,
ADELINA HYSENJ TORO BAKIRI,
ADRIATIK HYSENJ TORO,

568
HANUSHE TORO SHEMAHO,
TEUTA HASIM TORO (MAMANI),
PERPARIM TORO,
ILIRJAN SINO,
JULIAN SINO,
DANIEL SINO,
MIMOZA HASIM TORO (KAÇI),
LUMTURI TORO (QEMO),
NEDRET MYRTEZA TORO (HYSAJ),
BESNIK MYRTEZA TORO,
SUZANA AQIF TORO,
FATBARDHA XHAFER TORO (HAKANI)
ROZETA XHAFER TORO (ANGJELI),
GENCI XHAFER TORO,
MAKBULE TOPULLI,
NAMIK TOPULLI,
GAZMENT TOPULLI,
AGIM TOPULLI,
MIRELA SINO,
GJERGJ TOPULLI,
IRFAN LAMAJ,
DASHNOR LAMAJ,
ALBERT LAMAJ,
ILIR LAMAJ,
ETLEVA GJERASI (LAMAJ),
FERUZE TOPULLI,
ANILA TOPULLI,
JONI TOPULLI,
VILSON TOPULLI,
HASIME ÇELA,
KUJTIM TOPULLI,
MINERVA TOPULLI,
HEKTOR TOPULLI ,
SUZANA GJEBERO,
ENTELA TOPULLI ,
ENGJELL ZEJNATI,
KUJTIM ZEJNATI,
ELMAZ ZEJNATI,
KADRI ZEJNATI,
OMER PIRO,
MEZAN PIRO,
HANIFE RESUL TAIPI,
ALIME BEBRI MAHMUTI PIRO,
SANIJE MAMKO,
FATBARDHA FEIM XHAFERRI (MEMKO),
VLADIMIR MEMKO,
AGIM MEMKO,
PËLLUMB MEMKO,
QAZIM MEMKO,
SHKELQIM MEMKO,

569
 NAKIJE QILIMI,
ASTRIT ISMAILI,
TEFIK ISMAILI,
REXHEP ISMAILI,
NADIRE ISMAILI (NATASHA HAVIERI),
HAJREDIN ISMAILI,
SHAHIN ISMAILI,
MUKAJETE ISMAILI (PIRO),
PRANVERA ISMAILI(OSMANI),
XHELADIN ISMAILI, MICHAIL, ANGELOS
PAPAS,
EVRYDIKI PRAPOPOULO.

OBJEKTI:
Shfuqizimin si në kundërshtim me ligjin të vendimeve:
nr.43, datë 30.07.2007 të ish-KKP Qarku Vlorë, dhënë në emër të subjektit Isuf Çoçoli;
nr.322, datë 09.08.1996 të ish-KKP Qarku Vlorë në emër të subjektit Isuf Çoçoli;
nr.308, datë 26.04.1996, nr.167, datë 19.12.2003, nr.261, datë 31.07.2006,
nr.103, datë 31.03.2008, që ndryshon vendimi nr.1, datë 26.02.1997, t
ë ish-KKKP Bashkia Sarandë, dhënë në emër të subjektit Bido Toro;
nr.104, datë 31.03.2008, të ish-ZRKKP Qarku Vlorë,
dhënë në emër të subjektit Miho dhe Ilia Muzina;
Detyrimin e palëve të paditura të njohin bashkëpronar shtetin shqiptar
me 12/96 (ose 1/8) pjesë ideale të pronës të ndodhur në Ksamil.
Njohjen e bashkëpronësisë në pjesë ideale përcaktuar sipas secilit bashkëpronar
sipas dokumentit të vitit 1926 konfirmuar nga A.Q.Sh të pronës të ndodhur në Ksamil
(Isuf Çoçoli 1/96 pjesë ideale, Bido Toro 4/96 pjesë ideale,
Miho dhe Ilia Muzina 4/96 pjesë ideale).
Anullimin e vendimeve: nr.259, datë 31.07.2006 të ish-ZRKKP Qarku Vlorë,
dhënë në emër të subjektit Jonuz Topulli;
nr.264, datë 31.07.2006 të ish-ZRKKP Qarku Vlorë, dhënë në emër të subjektit Jonuz Zenati;
nr.109, datë 23.11.2007 të ish-ZRKKP Qarku Vlorë, dhënë në emër të subjektit Resul Piro;
nr.260, datë 31.07.2006 të ish-ZRKKP Qarku Vorë,
dhënë në emër të subjektit Andon Muzina e Vasiliqi Papa;
nr.24, datë 19.01.2006, të ish-ZRKKP Vlorë, dhënë në emër të subjektit Meme Ismaili;
nr.188 date 14.05.2008 i ZRKKP Qarku Vlore dhënë në emër t
ë subjektit Komunitetit Bektashian (Teqeja e Zallit).
Detyrimin e palëve të paditura trashëgimtarët ligjore te subjekteve,
Jonuz Topulli; Jonuz Zenati,Resul Piro Andon Muzina e Vasiliqi Papa,
Meme Ismaili dhe Komunitetit Bektashian, të njohin pronar Shtetin Shqiptar
me 12/96 ose 1/8 pjesë ideale në pronën e ndodhur në Ksamil.
Baza Ligjore: Nenet 5, germa "e" dhe ligji nr.10018, datë 13.11.2008,
"Për Avokaturën e Shtetit", ligji nr.9235, datë 15.04.1993,
"Për kthimin dhe kompensimin e pronës, me ndryshimet përkatëse
deri në daljen e vendimeve që kundërshtohen, aktet nënligjore përkatëse
të dala në zbatim të ligjit nr.9235 neni 31, 32, 154 e vijues, 202 e 206 të K.Pr.Civile.

570
 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.529, datë 17.03.2017, ka
vendosur:

“1. Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Sarandë për shqyrtimin e çështjes nr.21239-01334-23-2015/134/29, datë
08.09.2015 regjistrimi.
2. Dërgimin e akteve në Gjykatën e Apelit Gjirokastër, si gjykatë kompetente
për shqyrtimin e çështjes”.

Kundër vendimit të gjykatës, ka bërë ankim të veçantë pala paditëse Avokatura e

Shtetit, e cila parashtron këto shkaqe:
- Së pari, padia e Këshillit të Ministrave nuk është me objekt “anullimin e vendimit të
komisionit” por me objekt “detyrim për njohje pronar” dhe “Pavlefshmëri absolute të
vendimit të komisionit të pronave” e cila gjen mbështetje në nenin 296 të Kodit Civil,
i cili ka të bëjë me padinë e Rivendikimit në të cilin citohet “Pronari ka të drejtë të
ngrejë padi nga çdo posedues ose mbajtës. Këtë të drejtë e ka dhe çdo bashkëpronar
për sendin e përbashkët me qëllim që ai ti dorëzohet gjithë bashkëpronarëve .
Këtë qëndrim ka mbajtur edhe Gjykata e Lartë me vendimin Unifikues nr.4, datë
10.12.2013 i cili citon se:
“Ku nga objekti dhe shkaku ligjor i padisë mosmarrëveshja objekt gjykimi rezulton të
jetë i natyrës civile dhe si rezultat i zgjidhjes së pasojave të çështjes me natyrë civile
mund të urdhërohet kryerja e disa veprimeve administrative, si p.sh. urdhërimi i
ZVRPP për të kryer fshirjen apo regjistrimin e një prone të caktuar atëherë shqyrtimi
i këtyre çështjeve do të jetë në kompetencë të gjykatës që shqyrton mosmarrëveshjen
civile.”
- Së dyti, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë ka gabuar në arsyetimin e saj duke
vlerësuar gabim nenin 28 , 29, të ligjit 133/2015 “Për Trajtimin e pronës “ i cili citon
se :
“Kundër vendimit të ATP për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura
e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij
vendimi , pranë gjykatës së Apelit, sipas rregullave të K.Procedurës Civile”
Në kuptim të kësaj dispozite, të gjitha vendimet që do të dalin nga Agjensia e
Trajtimit të Pronës pas hyrjes në fuqi të këtij ligji, do të bëhet ankim pranë gjykatave
të Apelit .

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Sarandë është regjistruar çështja me nr.21239-01334-
23- 2015/134-29 Rregj.Them. që i përket palëve ndërgjyqëse të sipërcituara dhe me objekt të
përshkruar në pjesën hyrëse.
Në seancën e datës 17.03.2017 gjykata kryesisht, vendosi të shpallë moskompetencën
lëndore për këtë çështje dhe ti dërgojë aktet pranë Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.529, datë 17.03.2017, ka
vendosur:
“1. Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë për
shqyrtimin e çështjes nr.21239-01334-23-2015/134/29, datë 08.09.2015 regjistrimi.

571
 2. Dërgimin e akteve në Gjykatën e Apelit Gjirokastër, si gjykatë kompetente për
shqyrtimin e çështjes”.
Me arsyetimin se, Gjykata vlerëson se shqyrtimi paraprakisht i kompetencës së saj për
gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja lëndore është shume e rëndësishme si element
që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka juridiksion/kompetencë për të
gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat që zbatohen sipas legjislacionit
përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural.
Në vështrim të nenit 29 të ligjit nr.133/2015 "Për trajtimin e pronës dhe përfundimin
e procesit të kompensimit të pronave" në të cilin është parashikuar se: "Kundër vendimit të
ATP-se për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të
bëjnë ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit,
sipas rregullave të K.Pr.Civile".
Në vijim të sa më sipër, dispozita nuk ka parashikuar zgjidhjen e çështjeve që janë në
gjykim apo që paraqiten për gjykim në lidhje me vendimet e marra përpara hyrjes në fuqi të
këtij ligji. Por, me nenin 38 të ligjit, me titull “Shfuqizime”, janë shfuqizuar ligji nr.9235,
datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës” i ndryshuar, ligji nr.10239, datë
25.02.2010 “Për krijimin e fondit special të kompensimit të pronave”.
Për rrjedhojë duke qenë se ligji ka parashikuar kompetencën e Gjykatës së Apelit për
shqyrtimin e padive me objekt kundërshtimin e vendimeve të A.T.P.-së dhe ka shfuqizuar
ligjet mbi bazën e të cilave do të zgjidheshin këto konflikte, Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Sarandë konkludon se nuk është në kompetencën e saj lëndore gjykimi i kësaj
mosmarrëveshjeje, por i përket Gjykatës së Apelit Gjirokastër, se cilës i është caktuar me
ligjin nr.133/2015.
Kundër vendimit të gjykatës, ka bërë ankim të veçantë pala paditëse Avokatura e
Shtetit, duke parashtruar shkaqet e lartpërmendura.

II. LIGJI I ZBATUESHËM.

Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:

Neni 16§1 i K.Pr.Civile që parashikon se:
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj....”.
Neni 61 i K.Pr.Civile parashikon se :
“Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.”
Neni 62 i K.Pr.Civile parashikon se:
“Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë”.

III. KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON SE:

1. Vendimi nr.529, datë 17.03.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, që ka
shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes duke i dërguar aktet për
vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Apelit Gjirokastër, është rrjedhojë e moszbatimit të
normave proceduriale civile dhe për këtë shkak vendimi duhet të prishet e çështja të kthehet
në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

572
 2. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të akteve të dosjes gjyqësore, objektit
dhe shkakut të padisë, e gjen të pabazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, në lidhje me kompetencën lëndore të shqyrtimit të
çështjes objekt gjykimi.
3. Se në analizë të akteve të dosjes gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë,
arsyetimit të gjykatës, si dhe legjislacionit të zbatueshëm për rastin konkret, ankimi veçantë i
palës paditëse Avokatura e Shtetit, përmban shkaqe për cënimin e vendimit nr.529, datë
17.03.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë.
4. Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se kompetenca e gjykatës
për gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja lëndore është shumë e rëndësishme si
element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural.
5. Kolegji Civil në përcaktimin e kompetencës lëndore i referohet identifikimit të
natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative. Kolegji e vlerëson
jo të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë.
Gjykata nuk ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të
këtij gjykimi duke mos bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për
rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
6. Duke u kthyer te çështja objekt shqyrtimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
konstaton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, nuk ka arsyetuar drejtë në lidhje me
zbatimin e ligjit procedural dhe material përsa i përket përcaktimit të kompetencës lëndore.
7. Kolegji Civil vlerëson se, pala paditëse ka depozituar kërkesë padinë për gjykim
me datë 01.07.2013 me objektin të përshkruar në pjesën hyrëse dhe është e rëndësishme të
mbahet në vëmendje dhe neni 29 i ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin
e procesit të kompensimit të pronave” në të cilin është parashikuar se: “Kundër vendimit të
ATP-së për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të
bëjnë ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit,
sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile të Republikës së Shqipërisë”. Pra kjo dispozitë
duhet zbatuar vetëm për ato raste kur paditë paraqiten për shqyrtim para gjykatave mbas
hyrjes në fuqi të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronave” dhe jo për paditë që janë në trajtim nga gjykatat për shumë vite siç
është rasti konkret objekt gjykimi.
8. Gjithashtu Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë sjell edhe njëherë në vëmendje të
Gjykatave të Shkallës së parë se Kolegjet e Bashkuara me Vendimin nr.7, dt.24.03.2005 kanë
pranuar se, fuqia prapavepruese e ligjit është e lidhur kryesisht me ligjin material dhe ajo nuk
është në natyrën e ligjit procedural.
Palët citohet në Vendimin Unifikues të mësipërm nuk mund të parashikonin se ligji
do të ndryshonte dhe se rregullat e vendosura do të ndryshonin. Të pranosh të kundërtën
është me pasoja të rënda jo vetëm për palët të cilat, gjatë apo në përfundim të ndjekjes së
procedurave ligjore, të detyrohen të ndjekin të tjera. Derisa çështja është regjistruar në
gjykatën e shkallës së parë, para se të hynte në fuqi ligji i ri, automatikisht e drejta e ankimit
kundër vendimeve të komisioneve të kthimit e kompensimit të pronave mund të bëhej në
gjykatën e shkallës së parë, tregon se për këto çështje ishte përcaktuar juridiksioni dhe
kompetenca gjyqësore e këtyre gjykatave. Në rastet e tjera edhe se marrëdhënia juridike ka
lindur mbi bazën e ligjit të vjetër, por nuk ka patur mosmarrëveshje deri në hyrjen në fuqi të
ligjit të ri (pra nuk është paraqitur padi në gjykatë për të kundërshtuar vendimin e
komisionit), juridiksioni është përcaktuar ai administrativ dhe ankimi për pasojë do të
drejtohet në Agjencinë e Trajtimit të Pronave dhe më pas në Gjykatën e Apelit, sipas
rregullave të K.Pr.Civile të Republikës së Shqipërisë.

573
 9. Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.529, datë
17.03.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, me të cilin është shpallur
moskompetenca lëndore për gjykimin e çështjes civile, duhet të prishet e çështja të kthehet në
po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 62 të K.Pr.Civile.

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.23-2017-529, datë 17.03.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë dhe kthimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

Tiranë, më 19.07.2017

574
Nr. 90200-02072-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1312 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Artan Broci Kryesues

Medi Bici Anëtar
Admir Thanza Anëtar

Në dhomën e këshillimit të datës 12.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:

KËRKUES: SHOQËRIA “MICRO CREDIT

ALBANIA” SH.A. (MCA).

OBJEKTI:
Lëshimin e urdhrit të ekzekutimit për kontratën e kredisë bankare
lidhur me datë 12.04.2011 me kredimarrës Ëngjëll Vogli.
Baza Ligjore: Neni 510/d dhe 511 paragrafi i parë, germa ‘ç’
dhe paragrafi i fundit i K.Pr.Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.181, datë 02.05.2017, ka

vendosur:

“Shpalljen e moskompetencës për gjykimin e çështjes civile me nr.181 Akti.

Dërgimin e akteve të çështjes civile pranë gjykatës kompetente Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë”.

Pas dërgimit të çështjes në gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, kjo e fundit i është
drejtuar Gjykatës së Lartë me parashtrimin, që të vendosë për rregullimin e kompetencës.
- Gjykata bazuar në nenin 511 të K.Pr.Civile, vlerëson se kompetenca tokësore për
lëshimin e urdhrit të ekzekutimit përcaktohet nga vendi i ekzekutimit të detyrimit. Sipas nenit
516 të K.Pr.Civile vendi i ekzekutimit të detyrimit është pikërisht vendbanimi i debitorit, apo
vendi ku ndodhet pasuria e luajtshme apo e paluajtshme e debitorit.
- Nisur nga fakti që debitori për të cilin kërkohet lëshimi i urdhërit të ekzekutimit e ka
vendbanimin në Krujë, gjykata vlerëson se në zbatim të nenit 511 gërma “ç” të K.Pr.Civile,
vendi ku do të bëhet ekzekutimi i titullit ekzekutiv është pikërisht në Krujë ne vendbanimin e
debitorit. Nga kontrata e kredisë, është vërtetuar se debitori nuk ka vënë ndonjë send të
paluajtshëm në hipotekë në rrethin e Tiranës për të siguruar përmbushjen e detyrimit të kësaj
kontrate kredie.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë vlerëson se neni 10 pika 10.3 e kontratës së kredisë
bankare për përcaktimin e kompetencës nga palët kontraktuese është absolutisht i
pavlefshëm, pasi bie në kundërshtim me nenin 511 germa “ç” të K.Pr.Civile, ku kompetenca
tokësore është ekskluzive për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit për aktet e dhënies së kredisë
bankare në gjykatën ku do të përmbushet detyrimi. Në rastin konkret rezulton se debitori e ka

575
vendbanimin në Krujë, dhe nuk mundet që me marrëveshje të palëve kontraktuese të
ndryshohet kompetenca tokësore e cila është ekskluzive e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Kërkuesi shoqëria Shoqëria “Micro Credit Albania” sh.a. (MCA) ka paraqitur për
gjykim pranë gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë, kërkesën për lëshimin e urdhërit të
ekzekutimit për kontratën e kredisë bankare (Overdraft), të lidhur më datë 29.04.2014,
ndërmjet kërkuesit Bankës së Tiranës me kredimarrësen Liljana Keqi.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.181, datë 02.05.2017, ka
vendosur: “Të shpallë moskompetencën tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë për
gjykimin e çështjes dhe dërgimin e akteve për shqyrtim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë si
gjykatë kompetente”.
Me arsyetimin se, në kontratën e kredisë bankare datë 12.04.2014 në nenin 14.4 të saj
ku janë parashikuar dhe dispozitat e fundit është përcaktuar ndër të tjera se:
“Mosmarrëveshjet që mund të lindin midis palëve do të zgjidhen me mirëkuptim në të kundërt
palët do ti drejtohen Gjykatës së rrethit gjyqësor Tiranë.”
Në rastin konkret referuar nenit 511/ç të K.Pr.Civile gjykata kompetente për gjykimin
e kësaj çështje është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Për sa më lartë meqenëse palët kanë parashikuar kompetencën e gjykimit të çështjeve
që lidhen në këtë kontratë, atëherë gjykata çmon se gjykata kompetente është ajo e Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke ju referuar dhe nenit 52 të K.Pr.Civile.
Pas dërgimit të çështjes në gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, kjo e fundit i është
drejtuar Gjykatës së Lartë që të vendosë për rregullimin e kompetencës, duke parashtruar
shkaqet e lartpërmendura.

II. LIGJI I ZBATUESHËM.

Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:

Neni 16§1 i K.Pr.Civile që parashikon se:
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj....”.
Neni 61 i K.Pr.Civile parashikon se:
“Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.”
Neni 62 i K.Pr.Civile parashikon se:
“Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë”.

576
 III. KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON SE:
1. Vendimi nr.181, datë 02.05.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë, që ka
shpallur moskompetencën tokësore për shqyrtimin e çështjes duke i dërguar aktet për
vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është rrjedhojë e moszbatimit të
normave proceduriale dhe për këtë shkak duhet të prishet e çështja të kthehet në po atë
gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
2. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të akteve të dosjes gjyqësore, objektit
dhe shkakut të padisë, e gjen të pabazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë në lidhje me kompetencën tokësore të shqyrtimit të çështjes
objekt gjykimi.
3. Se në analizë të akteve të dosjes gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë,
arsyetimit të gjykatës, si dhe legjislacionit të zbatueshëm për rastin konkret, parashtrimi i
paraqitur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, përmban shkaqe për cënimin e vendimit
nr.181, datë 02.05.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë.
4. Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se kompetenca e gjykatës
për gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja tokësore dhe lëndore është shumë e
rëndësishme si element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural.
5. Duke u kthyer te çështja objekt shqyrtimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
konstaton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë nuk ka arsyetuar drejtë në lidhje me zbatimin
e ligjit procedural dhe material përsa i përket përcaktimit të kompetencës tokësore.
6. Ligjvënësi, në rregullimin e kompetencën territoriale dhe tokësore të gjykatave për
shqyrtimin e mosmarrëveshjeve civile të parashikuara në K.Pr.Civile dhe në ligje të tjera të
veçanta, ka pasur parasysh midis të tjerave dhe lehtësimin dhe komoditetin që duhet t’u
krijohet palëve në proces. Veç kësaj, për kategori të caktuara mosmarrëveshjesh procesi
duhet të zhvillohet përpara një gjykate, vendndodhja e së cilës të ndihmojë që procesi të
zhvillohet në mënyrë sa më efektiv dhe brenda një afati të arsyeshëm në respektim edhe të
nenit 6 të KEDNJ, nenit 42 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe nenit 4 të
K.Pr.Civile.
7. Ky Kolegj vlerëson se, vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë nuk ka
interpretuar drejtë neni 511, germa “ç”, i K.Pr.Civile, në të cilin parashikohet shprehimisht
se: “Titulli ekzekutiv vihet në ekzekutim me kërkesën e kreditorit. Për këtë qëllim lëshohet
urdhri i ekzekutimit, brenda 5 ditëve nga data e paraqitjes së kërkesës së kreditorit, i cili
jepet: … ç) për rastet e parashikuara nga shkronjat “d”, “dh” dhe “e” nga gjykata e vendit
ku është caktuar të bëhet ekzekutimi.”; si dhe neni 510 i K.Pr.Civile, në të cilin parashikohet
se: “Ekzekutimi i detyrueshëm mund të bëhet vetëm në bazë të një titulli ekzekutiv. Janë tituj
ekzekutivë: ...d) aktet noteriale që përmbajnë detyrim në të holla, si dhe aktet për dhënien e
kredive bankare ose aktet për dhënien e kredive nga institucionet financiare jobankare”.
Kjo kompetencë është karakterit ekskluziv, sepse është vetë ligji që përcakton nga
pikëpamja tokësore gjykatën e cila ka kompetencë të lëshojë urdhrin ekzekutiv.
8. Kolegji vlerëson se në përcaktimin e kompetencës tokësore për shqyrtimin e saj
duhet referuar në nenin 510/d të K.Pr.Civile. Në rastin konkret kontrata e për dhënien e
kredisë bankare në ngarkim të subjektit Ëngjëll Vogli nga Shoqëria “Micro Credit Albania”
sh.a. (MCA) është titull ekzekutiv. Referuar natyrës juridike të objektit dhe shkakut të
kërkesës, përmbajtjes të titullit ekzekutiv për të cilin kërkohet lëshimi i urdhrit të
ekzekutimit, rezulton se kompetenca tokësore për shqyrtimin e kërkesës për lëshimin e
urdhrit të ekzekutimit, të titujve ekzekutivë, aktet për dhënien e kredive bankare, përcaktohet
nga vendi ku do të përmbushen detyrimet që përmban titulli ekzekutiv.

577
 Sipas këtyre dispozitave ligjore kriteri që përcakton kompetencën tokësore të gjykatës
është “vendi i përmbushjes” së detyrimit që përmban titulli ekzekutiv. Me togfjalëshin “vend
i përmbushjes së detyrimit” kuptohet vendi ku përmbushet diçka apo zbatohet një urdhërim
ose një vendim, pra për rastin, një titull ekzekutiv.
9. Kolegji vlerëson se ky titull ekzekutiv sipas nenit 511/ç ekzekutohet në
vendbanimin e debitorit Ëngjëll Vogli, që sipas kontratës ndodhet në Lagjen nr.2 Rruga
“Berberaj”, Krujë dhe kompetente për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit është Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Krujë, siç me të drejtë ka parashtruar Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
10. Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.181, datë
02.05.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë, me të cilin është shpallur moskompetenca
tokësore për gjykimin e çështjes civile nr.181 akti, datë 27.04.2017, duhet të prishet e të
kthehet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 62 të K.Pr.Civile.

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.181, datë 02.05.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë
dhe kthimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

Tiranë, më 12.07.2017

578
Nr. 43000-02164-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1313 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Artan Broci Kryesues

Medi Bici Anëtar
Admir Thanza Anëtar

Në dhomën e këshillimit të datës 12.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:

PADITËSE: SHOQËRIA “GJO SPA POWER” SH.P.K.

E PADITUR: SHOQËRIA “FATJON” SH.P.K.

OBJEKTI:
1. Përjashtimi nga shoqëria “Gjo-Spa Power” sh.p.k të ortakut “Fatjon” sh.p.k.
2. Sigurimin e padisë duke pezulluar të drejtën e votës së ortakut “Fatjon” sh.p.k,
si dhe të gjitha të drejtat e tjera të këtij ortaku deri në përfundimin e shqyrtimit gjyqësor.
Detyrimin e ortakut si dhe të punonjësve të “Must Security” shrsf Bashkim Gjoka,
Kujtim Gjoka, Ilir Gjoka, Deli Shehu, Jemin Shehu Durim Shehu, Gezim Mici,
Ramiz Seferi, Liman Billa, Jonuz Hoxha, që të mos afrohen ambienteve të HC Lapaj
në një distancë prej 500 metra.
3. Detyrimin e palës së paditur për ti paguar Shoqërisë “Gjo Spa Power” sh.p.k
dëmin e shkaktuar nga veprimet e paligjshme që kanë dëmtuar
dhe penguar veprimtarinë tregtare të shoqërisë, në shumën prej 600 000 Euro.
Baza Ligjore: Neni 31-32,153, 202 të K.Pr.Civile;
neni 608 e vijues të K.Civil;
Ligji nr.9901, datë 14.04.2008
“Për tregtarët dhe shoqëritë tregtare”, neni 16, neni 102/1/2/3/4/6.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.4446, datë 19.05.2017, ka

vendosur:

“Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë

për gjykimin e çështjes civile nr.9311 akti që i përket palës paditëse Shoqëria
“GJO-SPA POWER” sh.p.k.
-Dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës”.

Kundër vendimit të gjykatës, ka bërë ankim të veçantë pala paditëse Shoqëria

“Gjo Spa Power” sh.p.k. e cila parashtron këto shkaqe:
Vendimi i Gjykatës së Rrethit Tiranë është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural.
Gjykata e Rrethit Tiranë nuk ka vlerësuar si duhet provat e depozituara nga paditësi.

579
 Për shkak të mosmarrëveshjeve paditësi po pëson dëm nga njëri prej ortakëve të saj dhe
konkretisht i padituri shoqëria “Fatjon” sh.p.k., e në këto kushte i është drejtuar
gjykatës për përjashtimin e këtij ortaku.
Në statusin e shoqërisë “Gjo Spa Power” sh.p.k. nr.659 rep. dhe nr.101 kol., datë 31 maj
2011 në pikën 19.2. të nenit parashikohet shprehimisht:
“Çdo konflikt, divergjencë, mosmarrëveshje apo pretendim i çfarëdo lloji, si do që të ketë
lindur nga apo në lidhje me këtë Statut, di ti drejtohet dhe zgjidhet nga Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë”.
Konform parashikimit të këtij, çdo konflikt do të shqyrtohet nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Gjykata e Rrethit Tiranë nuk ka marrë në konsideratë nenin 52 të K.Pr.Civile në të cilin
parashikohet shprehimisht se palët me marrëveshje me shkrim mund të ndryshojnë
kompetencën tokësore, me përjashtim të rasteve të përcaktuara në nenin 45 e 46 të K.
Pr.Civile dhe kur ligji e ndalon këtë mosmarrëveshje.
Përfundimisht kërkojmë prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për vazhdimin e
gjykimit në po atë gjykatë.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Paditësi Shoqëria “Gjo Spa Power” sh.p.k, i është drejtuar gjykatës me kërkesë
padinë me objekt të përshkruar në pjesën hyrëse.
Për gjykimin e kësaj çështje është zhvilluar seanca përgatitore e datës 19.05.2017, ora
11.00, në të cilën u paraqit pala e paditëse nëpërmjet përfaqësuesit të saj me Autorizim, si
dhe pala e paditur nëpërmjet përfaqësuesit të saj ligjor.
Në këtë seancë, gjykata kryesisht mori në shqyrtim kompetencën tokësore dhe
konstatoi se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk ka kompetencë tokësore për gjykimin e
kësaj padie.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.4446, datë 19.05.2017, ka
vendosur:
“Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për
gjykimin e çështjes civile nr.9311 akti që i përket palës paditëse Shoqëria “GJO-SPA
POWER” sh.p.k.
-Dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës”.
Me arsyetimin se, bazuar në nenin 43 të Kodit të Procedurës Civile, kur i padituri
është person juridik, paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku personi juridik ka qendrën e tij.
Në këto kushte, kjo padi paraqitet në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Kukës, si gjykata e vendit
ku pala e paditur, si person juridik, ka adresën e selisë të saj.
Në këto kushte, bazuar në nenet 43/1, 61, 62 të K.Pr.Civile, Gjykata vendos të shpallë
moskompetencën tokësore për të gjykuar këtë çështje dhe dërgimin e saj në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Kukës.
Kundër vendimit të gjykatës, ka bërë ankim të veçantë pala paditëse pala paditëse
Shoqëria “Gjo Spa Power” sh.p.k., duke parashtruar shkaqet e lartëpërmendura.

II. LIGJI I ZBATUESHËM.

Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:

Neni 16§1 i K.Pr.Civile që parashikon se:

580
 “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj....”.
Neni 61 i K.Pr.Civile parashikon se:
“Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.”
Neni 62 i K.Pr.Civile parashikon se :
“Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë”.

III. KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON SE:

1. Vendimi nr.4446, datë 19.05.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ka
shpallur moskompetencën tokësore për shqyrtimin e çështjes duke i dërguar aktet për
vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës, është rrjedhojë e zbatimit të drejtë
të normave proceduriale dhe për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.
2. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të akteve të dosjes gjyqësore, objektit
dhe shkakut të padisë, e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në lidhje me kompetencën tokësore të shqyrtimit të
çështjes objekt gjykimi.
3. Se në analizë të akteve të dosjes gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë,
arsyetimit të gjykatës, si dhe legjislacionit të zbatueshëm për rastin konkret, ankimi i
paraqitur nga pala paditëse “Gjo Spa Power” sh.p.k, nuk përmban shkaqe për cënimin e
vendimit nr.4446, datë 19.05.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
4. Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se kompetenca e gjykatës
për gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja tokësore dhe lëndore është shumë e
rëndësishme si element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural.
5. Duke u kthyer te çështja objekt shqyrtimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
konstaton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka arsyetuar drejtë në lidhje me zbatimin e
ligjit procedural dhe material përsa i përket përcaktimit të kompetencës tokësore.
6. Kolegji vlerëson se, ndodhemi para kushteve të nenit 42/1 të K.Pr.Civile ku
parashikohet se:“Paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku i padituri ka vendbanimin ose
vendqëndrimin e tij dhe kur këto nuk dihen, në gjykatën e vendit ku ai ka banesën e
përkohshme....”.
Neni 43 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se: “kur i padituri është person
juridik, paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku personi juridik ka qendrën e tij.”
Ky është rregulli i përgjithshëm dhe vetë K.Pr.Civile nuk ka kryer ndonjë rregullim
specifik lidhur me paditë e kësaj lloj natyre. Në këto kushte, në mungesë të një rregullimi të
posaçëm lidhur me një lloj të tillë padie, vlen rregulli i përgjithshëm. Sa më sipër, gjykata
kompetente për shqyrtimin e padisë është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës, si gjykata e
vendit ku pala e paditur, si person juridik, ka adresën e selisë së saj.
7. Nga shqyrtimi i dokumentacionit në dosje rezulton se pala e paditur Shoqëria
“Fatjon” sh.p.k. selinë e saj e ka në lagjen nr.4 të qytetit të Kukësit, e për rrjedhojë dhe
shqyrtimi i çështjes do të bëhet në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Kukës.
8. Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.4446, datë
19.05.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është shpallur moskompetenca

581
tokësore për gjykimin e çështjes civile nr.regj. them. 9311, datë 12.05.2017, duhet të lihet në
fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 62 të K.Pr.Civile.

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.4446, datë 19.05.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.

Tiranë, më 12.07.2017

582
Nr. 11241-02341-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1314 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përberë nga:

Artan Broci Kryesues

Aleksandër Muskaj Anëtar
Medi Bici Anëtar

Në dhomën e këshillimit të datës 14.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:

PADITËS: PETRIT KOSHAJ.

E PADITUR: MINISTRIA E DREJTËSISË,

DREJTORIA E PËRGJITHSHME E BURGJEVE.

OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur për t’i paguar paditësit një dëmshpërblim
në masën e pagës së një viti, si pasojë e zgjidhjes së menjëhershme
dhe të pajustifikuar të kontratës së punës:
Detyrimin e palës së paditur për t'i paguar paditësit një dëmshpërblim
në masën e pagës së dy pagave mujore, si pasojë e mosrespektimit
të procedurës së zgjidhjes së kontratës:
Detyrimin e palës së paditur për t'i paguar paditësit një dëmshpërblim
në masën e pagës së një muaji, për mosrespektim të afatit të njoftimit;
Baza Ligjore: Nenet 92, 143, 144, 147, 154, 155 të K.Punës
dhe nenet 1, 2, 12, 13, 18, 19, 19/a, dhe 23 të ligjit nr.10032, datë 11.12.2008
“Për Policinë e Shtetit” i ndryshuar.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.5107, datë 07.06.2017, ka

vendosur:

“1. Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Tiranë për shqyrtimin e çështjes civile nr.9222 Regj. Themeltar.
2. Dërgimin për shqyrtim të kërkesë-padisë, Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë, si gjykatë kompetente nga pikëpamja e kompetencës
lëndore për shqyrtimin e kësaj kërkesë-padie”.

Kundër vendimit të gjykatës, ka bërë ankim të veçantë pala paditëse Petrit Koshaj,
i cili parashtron këto shkaqe:
Vendimi i marrë nga Gjykata është në kundërshtim me legjislacionin procedural civil në
fuqi.
Në rastin konkret urdhri i Ministrit të Drejtësisë nr.1945/1, datë 27.03.2017, “Për largim
nga detyra”, edhe pse mund të konsiderohet akt administrativ zgjidh një marrëdhënie

583
 pune në mënyrë të njëanshme, pra ka efektet e çdo urdhri tjetër në referim të pikës 3
të nenit 144 të K.Punës.
Pika 1 e nenit 13 te ligjit nr.10032, datë 11.12.2008 “Për Policinë e Burgjeve” i
ndryshuar, parashikon se “Marrëdhëniet e punës në Policinë e Burgjeve për çështje, të
cilat nuk parashikohen në këtë ligj, rregullohen në përputhje me dispozitat e ligjit
nr.7961, datë 12.07.1995 “K.Punës”
Në elementë të dytë i referohemi njëanshmërisë së këtij akti administrativ të nxjerrë nga
një organ publik, i cili i jep Urdhrit të Ministrit formën e një “veprimi tjetër
administrativ”. Është pikërisht Gjykata Administrative që në jurisprudencën e saj e ka
trajtuar aktin administrativ të titullarit të organit publik në rastin e emërimeve apo
largimeve nga puna të punëmarrësve në këto organe si veprim tjetër administrativ, pra
jo si akt administrativ në kuptimin klasik që i jep K.Pr.Administrative.
Sipas ligjit 49/2012 “Për gjykatat administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”, neni 2, pika 8 konsiderohet si një Veprim tjetër administrativ “çdo
formë e njëanshme e veprimtarisë së organit publik, në kryerjen e funksionit publik
dhe që nuk plotëson kushtet për të qenë akt administrativ apo kontratë dhe që krijon
pasoja juridike mbi të drejtat subjektive apo interesat e ligjshëm”.
Ekziston edhe një element i tretë që ka të bëjë me karakterin nënligjor të aktit
administrativ.
Urdhri “Për largim nga detyra” ka një natyrë specifike që zgjidh një marrëdhënie të
caktuar pune, e cila e referon zgjidhjen tek Kodi i Punës, ku ky i fundit në hierarkinë
e normave qëndron mbi një akt administrativ që ka karakter nënligjor.
Ligji 49/2012 “Për gjykatat administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”, në nenin 7, shkronja V, parashikon se:
“Gjykatat administrative janë kompetente për:
Mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës te nëpunësve civile, nëpunësve
civile gjyqësore, nëpunësve civilë të prokurorisë dhe të nëpunësve shtetërorë që sipas
ligjit organik kanë një rregullim të posaçëm. Përjashtohen nga ky rregull punonjësit
në administratë publike, në gjykatë ose prokurori, marrëdhënia e punës e të cilëve
bazohet në Kodin e Punës”.
Kërkoj prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Se, pala paditëse, Petrit Koshaj i është drejtuar kësaj Gjykate me kërkesë-padinë me
objekt të përshkruar në pjesën hyrëse.
Në seancën e veprimeve përgatitore të datë 07.06.2017 pala e paditur kërkoi për
shpalljen e moskompetencës lëndore për shqyrtimin e kësaj çështjeje dhe dërgimi i saj për
shqyrtim pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, si gjykatë kompetente
nga pikëpamja e kompetencës lëndore për shqyrtimin e kësaj çështjeje.
Këtë kërkim kjo palë e mbështeste në faktin se çështja për nga natyra e saj është
konflikt administrativ dhe se konflikti ka të bëjë me ligjin e posaçëm për Policinë e Burgjeve.
Pala paditëse në lidhje me këtë kërkesë e la në çmim të gjykatës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.5107, datë 07.06.2017, ka
vendosur:
“1. Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për
shqyrtimin e çështjes civile nr.9222 Regj. Themeltar.

584
 2. Dërgimin për shqyrtim të kërkesë-padisë, Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë, si gjykatë kompetente nga pikëpamja e kompetencës lëndore për shqyrtimin e
kësaj kërkesë-padie”.
Me arsyetimin se, Neni 7 i Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” Kompetenca
lëndore, përcakton se: “Gjykatat administrative janë kompetente për: a) mosmarrëveshjet që
lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat
administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi
publik; b) mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të
mosveprimit të organit publik...”.
Neni 3 i K.Pr.Administrative përcakton se: “ Në kuptim të këtij kodi organe të
administratës publike janë…. Organet e enteve publike në masën që kryejnë funksione
administrative”.
Neni 6 i K.Pr.Administrative përcakton se: “Kontrata administrative do të quhen ato
marrëveshje,ku të paktën njëra nga palët, është organ i administratës publike dhe të cilat
synojnë të krijojnë, të ndryshojnë ose të anullojnë marrëdhënie juridike në fushën e së drejtës
publike”.
Nisur nga tërësia e kuadrit ligjor të sipërpërmendur si dhe të Vendimit Unifikues nr.3,
datë 06.12.2013 të Kolegjeve ë Bashkuara të Gjykatës së Lartë i cili në interpretimin
unifikues të saj shprehet se; “Gjykatat administrative të shkallës së parë, Gjykata e Apelit
Administrativ dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr.49,
datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, janë kompetente për çështjet administrative
për të cilat, padia, ankimi ose rekursi është depozituar përpara datës 04.11.2013,
respektivisht në gjykatat e shkallës së parë, të apelit apo në Gjykatë të Larte dhe deri në
këtë datë, shqyrtimi në këto gjykata nuk ka përfunduar akoma”, parë në raport dhe me
objektin e kërkesë-padisë gjykata vlerëson se në rastin konkret jemi përpara moskompetencës
së kësaj gjykate nga pikëpamja lëndore për vazhdimin e shqyrtimit të kësaj çështjeje, pasi në
thelb të padisë kemi të bëjmë me një konflikt me natyrë administrative, pasi marrëdhënia
midis palëve rregullohet me ligjin e posaçëm të Policisë së Burgjeve. Kjo marrëdhënie është
e karakterit administrativ dhe për rrjedhojë nga pikëpamja lëndore, mosmarrëveshjet që
lindin për shkak të saj janë në kompetencën administrative.
Kundër vendimit të gjykatës, ka bërë ankim të veçantë pala paditëse Petrit Koshaj,
duke parashtruar shkaqet e lartpërmendura.

II. LIGJI I ZBATUESHËM.

Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:

Neni 16§1 i K.Pr.Civile që parashikon se:

“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj....”.
Neni 61 i K.Pr.Civile parashikon se:
“Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.”
Neni 62 i K.Pr.Civile parashikon se:
“Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të

585
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë”.

III. KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON SE:

1. Vendimi nr.5107, datë 07.06.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ka
shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes duke i dërguar aktet për
vazhdimin e gjykimit Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, është rrjedhojë e
zbatimit të normave proceduriale dhe për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.
2. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të akteve të dosjes gjyqësore, objektit
dhe shkakut të padisë, e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në lidhje me kompetencën lëndore të shqyrtimit të çështjes
objekt gjykimi.
3. Se në analizë të akteve të dosjes gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë,
arsyetimit të gjykatës, si dhe legjislacionit të zbatueshëm për rastin konkret, ankimi i veçantë
i palës paditëse Petrit Koshaj, nuk përmban shkaqe për cënimin e vendimit nr.5107, datë
07.06.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
4. Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se kompetenca e gjykatës
për gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja tokësore dhe lëndore është shumë e
rëndësishme si element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural.
5. Duke u kthyer te çështja objekt shqyrtimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
konstaton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka arsyetuar drejtë në lidhje me zbatimin e
ligjit procedural dhe material përsa i përket përcaktimit të kompetencës lëndore.
6. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke iu referuar përmbajtjes së dispozitave të
neneve 41, 61 dhe 62 të K.Pr.Civile, nenit 7 të ligjit nr.49/2012, datë 03/5/2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e Gjykatave Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative“ si dhe Vendimit Unifikues nr.3, datë 06.12.2013 të Gjykatës së Lartë i cili
parashikon se:
“Gjykatat Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me Ligjin nr.49, datë 03.05.2012, “Për
organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”, janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të
këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së
gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për çështjet administrative për të cilat padia, ankimi
ose rekursi është depozituar përpara datës 04.11.2013, respektivisht në gjykatat e shkallës së
parë, të apelit apo në Gjykatë të Lartë dhe deri në këtë datë shqyrtimi në këto gjykata nuk ka
përfunduar akoma”, e në këto kushte arrin në konkluzionin se vendimi i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë për shpalljen e moskompetencës lëndore është i drejtë.
7. Kolegji Civil vlerëson se gjykimi i mosmarrëveshjeve të marrëdhënieve të punës
ku punëdhënësi është organ i administratës publike është kompetencë lëndore e gjykatave
administrative në bazë të nenit 7/ç të Ligjit nr.49/2012, datë 03.05.2012 “Për organizimin
dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative” i cili përcakton kompetencën lëndore parashikon se:
“ç) mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës, kur punëdhënësi është
organ i administratës publike”.
8. Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.5107, datë
07.06.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është shpallur moskompetenca
lëndore për gjykimin e çështjes civile nr.9222 akti, datë 10.05.2017, duhet të lihet në fuqi.

586
 PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 62 të K.Pr.Civile.

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.5107, datë 07.06.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.

Tiranë, më 14.07.2017

587
Nr. 11243-02052-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1321 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Artan Broci Kryesues

Medi Bici Anëtar
Admir Thanza Anëtar

Në dhomën e këshillimit të datës 12.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:

PADITËS: KOMUNITETI MYSLIMAN I

SHQIPËRISË, MYFTINIA DURRËS.

TË PADITUR: AGJENSIA E TRAJTIMIT TË

PRONËS TIRANË.
GENTIAN SPIRU,
TEODOR SPIRU,
FILLORETI SPIRU,
ILONA SPIRU,
NIRVANA DOVANA,
MATILDA DOVANA,
ALFONS DOVANA,
NIKOLLA DOVANA.
DREJTORIA E DREJTIMIT DHE
ADMINISTRIMIT PRONËS SHTETËRORE.
ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME DURRËS

OBJEKTI:
Ndryshimin pjesërisht të vendimit nr.186, datë 29.09.2009 të ZRKKKP Durrës
në pikën 7 që trajton sipërfaqen prej 10.000 m2 (fusha e shehideve)
Lagja nr.12, Rr.“Dëshmorët” ZK 8513 Durrës duke na i njohur pronën dhe kthyer
si dhe të drejtën e parablerjes për objektet e ndërtuara nga shteti mbi këtë pronë.
-Ndryshimin e vendimit Nr. 186 datë 29.06.2009 të ZRKKKP Durrës në pikën 8 të tij
që trajton sipërfaqen 238.4 m2 truall Lagja nr.12, Rr.“Dëshmorët”
ZK 8513 Durrës duke na njohur dhe kthyer pronë.
Baza Ligjore: Nenet 32/a, 36, 324/a, 325 e vijim të K.Pr.Civile,
Ligji nr.9235 datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e Pronave” i ndryshuar,
neni 8, 8/1, 14, 18 e në vijim, neni 18 i Ligjit nr.9283, datë 17.07.2006
“Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.9235, datë 29.07.2004”
Ligji nr.7698, datë 15.04.1993, “Për kthimin dhe kompensimin e Pronave”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.361, datë 06.03.2017, ka

588
vendosur:

“Të shpallë moskompetencën lëndore të kësaj gjykate për të shqyrtuar kërkesë

padinë e paditësit Komuniteti Mysliman i Shqipërisë Myftinia Durrës me të
paditur Gentjan Spiru, Teodor Spiru, Alfons Dovana, Ilona Spiru, Matilda
Dovana, Nikolla Dovana, Nirvana Dovana, Filloreti Spiru, Zyrë e Regjistrimit
të Pasurive të Paluajtshme Durrës, Agjensia e Trajtimit të Pronës Tiranë,
Drejtoria e Drejtimit dhe Administrimit pronës Shtetërore Tiranë, Zyra
Vendore Durrës dhe pjesëmarrëse Avokatura e Shtetit, me objektin e shënuar
në pjesën hyrëse të vendimit.
-Urdhërohet sekretaria e Gjykatës që t’ia përcjellë dosjen Gjykatës Apelit
Durrës.
-Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë”.

Me arsyetimin se, në seancën e sotme Gjykata kryesisht shqyrtoi kompetencën lëndore

në zbatim të nenit 29 të ligjit nr.133/2015 të ndryshuar si dhe të vendimit të Gjykatës
Kushtetuese nr.1, datë 16.01.2017, vendimit të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë nr.3310, data
19.12.2016 dhe disa vendime të tjera të këtij Kolegji.
Në burimet e së drejtës dhe në jurisprudencën e sipërpërmendur është konkluduar se
vendimet e Agjensisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave dhe kundërshtohen
drejtpërsëdrejti në Gjykatën e Apelit.
Në kushte të tilla Gjykata vlerëson se duhet të shpallë moskompetencën dhe t’ia dërgojë
çështjen Gjykatës së Apelit Durrës e cila ka kompetencën lëndore dhe për shqyrtimin e kësaj
çështje.

Kundër vendimit të gjykatës, ka bërë ankim të veçantë pala paditëse Komuniteti

Mysliman i Shqipërisë, Myftinia Durrës, i cili parashtron këto shkaqe:
Çështja për shqyrtim është një mosmarrëveshje tërësisht civile ku paditësi kërkon të
njihet pronarë nga të paditurit, të cilët titullin e pronësisë e kanë gjithashtu një vendim
të KKKP Durrës.
Konform nenit 163 të Kodit Civil pala paditëse kërkon të fitoj titullin e pronësisë
duke ndryshuar vendimin e saj të AKP dhe duke anulluar vendimin e palës së paditur.
Pra aktualisht gjykata ka për shqyrtim një mosmarrëveshje të natyrës tërësisht civile.
Asnjëra nga palët nuk është më në marrëdhënie me AKKP (ATP) sepse të drejtat e
pronësisë në orgjinë e paditësit është në ballafaqim me të drejtën e pronësisë të palës
së paditur dhe vendimin e dhënë në favor të tyre.
Në rastin konkret jemi tërësisht para një çështje klasike civile si këto qe parashikon ne
vendimin unifikues i Gjykatës se Larte.
Neni 465 i K.Pr.Civile përcakton: “Në shqyrtimin e çështjes në apel mbahen parasysh për
aq sa janë të zbatueshme, dispozitat mbi procedurën e gjykimit të shkallës së pare të
parashikuar në këtë Kod. Me kërkesën e palëve ose edhe kryesisht gjykata e apelit
përsërit tërësisht apo pjesërisht të hetimit gjyqësor. Në shqyrtimin gjyqësor mund të
lexohen aktet gjykimit të shkallës së parë ”
Pra është e qartë se vendimmarrja e Gjykatës së Apelit është mbi bazën e kësaj dispozite
dhe mbi bazën e ankimi ndaj një vendimi të Gjykatës së Shkallës së Parë për një
çështje civile.
Në kompetencën lëndore të Gjykatës së Apelit nuk është regjistrimi aty i një padie
themeli dhe shqyrtimi i një padie themeli për herë të parë por vetëm shqyrtimi mbi
bazën e një ankimi me një vendim të Gjykatës së Shkallës së parë.

589
 Edhe Gjykata Kushtetuese në vendimin e saj nr.1, datë 16.01.2017, ka sqaruar se nuk ka
cënim të të drejtës se palëve nga neni 29 sepse bazuar në këtë nen mund të ankohet në
Gjykatën e Apelit vendimi i ATP por gjithmonë brenda fushës së tij të zbatimit të
caktuar ne nenin 3 të Ligjit 133/2015 ku rasti ynë nuk përfshihet fare. Gjithashtu
Gjykata e Lartë në vendimin unifikues nr.4/2013 citon shprehimisht se: Në
përcaktimin e kompetencës tokësore për shqyrtimin e vendimeve të KKKP duhet të
zbatohen parashikimet e nenit 45 të K.Pr.Civile lidhur me kompetencën tokësore dhe
parashikimet e nenit 327 të K.Pr.Civile.
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në këtë vendim përfundimisht kanë unifikuar
praktikën gjyqësore se: Kur në objektin e gjykimit kundërshtohet vendimi i
Komisionit Kthimit dhe Kompensimit të Pronave apo Agjencisë Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave, kjo çështje do të konsiderohet si mosmarrëveshje civile dhe
do të shqyrtohet nga gjykata që ka kompetencë gjykimin e mosmarrëveshjeve civile.
Duke qenë se gjykimin e mosmarrëveshjeve civile bazuar në 41 të K.Pr.Civile e Gjykata
e Shkallës së parë, kjo çështje me paditës duhet të gjykohet nga Gjykata e Shkallës
Parë Durrës si gjykatë kompetente.
Përfundimisht kërkojmë prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për vazhdimin e
gjykimit.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Pala paditëse i është drejtuar gjykatës me kërkesë padi me objekt të përshkruar në
pjesën hyrëse.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.361, datë 06.03.2017, ka
vendosur:
“Të shpallë moskompetencën lëndore të kësaj gjykate për të shqyrtuar kërkesë
padinë e paditësit Komuniteti Mysliman i Shqipërisë Myftinia Durrës me të paditur Gentjan
Spiru,Teodor Spiru, Alfons Dovana, Ilona Spiru, Matilda Dovana, Nikolla Dovana, Nirvana
Dovana,Filloreti Spiru, Zyrë e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Durrës, Agjensia e
Trajtimit të Pronës Tiranë, Drejtoria e Drejtimit dhe Administrimit pronës Shtetërore Tiranë,
Zyra Vendore Durrës dhe pjesëmarrëse Avokatura e Shtetit, me objektin e shënuar në pjesën
hyrëse të vendimit.
-Urdhërohet sekretaria e Gjykatës që t’ia përcjellë dosjen Gjykatës Apelit Durrës.
-Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë”.
Me arsyetimin se, në seancën e sotme Gjykata kryesisht shqyrtoi kompetencën lëndore
në zbatim të nenit 29 të ligjit nr.133/2015 të ndryshuar si dhe të vendimit të Gjykatës
Kushtetuese nr.1, datë 16.01.2017, vendimit të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë nr.3310, data
19.12.2016 dhe disa vendime të tjera të këtij Kolegji.
Në burimet e së drejtës dhe në jurisprudencën e sipërpërmendur është konkluduar se
vendimet e Agjensisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave dhe kundërshtohen
drejtpërsëdrejti në Gjykatën e Apelit.
Në kushte të tilla Gjykata vlerëson se duhet të shpallë moskompetencën dhe t’ia
dërgojë çështjen Gjykatës së Apelit Durrës e cila ka kompetencën lëndore dhe për shqyrtimin
e kësaj çështje.
Kundër vendimit të gjykatës, ka bërë ankim të veçantë pala paditëse Komuniteti
Mysliman i Shqipërisë, Myftinia Durrës, duke parashtruar shkaqet e lartpërmendura.

590
II. LIGJI I ZBATUESHËM.

Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:

Neni 16§1 i K.Pr.Civile që parashikon se:
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj....”.
Neni 61 i K.Pr.Civile parashikon se :
“Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.”
Neni 62 i K.Pr.Civile parashikon se :
“Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë”.

III. KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON SE:

1. Vendimi nr.361, datë 06.03.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, që ka
shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes duke i dërguar aktet për
vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Apelit Durrës, është rrjedhojë e moszbatimit të normave
proceduriale civile dhe për këtë shkak vendimi duhet të prishet e çështja të kthehet në po atë
gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
2. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të akteve të dosjes gjyqësore, objektit
dhe shkakut të padisë, e gjen të pabazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, në lidhje me kompetencën lëndore të shqyrtimit të
çështjes objekt gjykimi.
3. Se në analizë të akteve të dosjes gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë,
arsyetimit të gjykatës, si dhe legjislacionit të zbatueshëm për rastin konkret, ankimi i veçantë
i palës paditëse Komunitetit Mysliman, Myftynia Durrës, përmban shkaqe për cënimin e
vendimit nr.361, datë 06.03.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
4. Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se kompetenca e gjykatës
për gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja lëndore është shumë e rëndësishme si
element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural.
5. Kolegji Civil në përcaktimin e kompetencës lëndore i referohet identifikimit të
natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative. Kolegji e vlerëson
jo të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës.
Gjykata nuk ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të
këtij gjykimi duke mos bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për
rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
6. Duke u kthyer te çështja objekt shqyrtimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
konstaton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, nuk ka arsyetuar drejtë në lidhje me
zbatimin e ligjit procedural dhe material përsa i përket përcaktimit të kompetencës lëndore.
7. Kolegji Civil vlerëson se, pala paditëse ka depozituar kërkesë padinë për gjykim
me datë regjistrimi në gjykatë 14.04.2015 me objektin të përshkruar në pjesën hyrëse dhe
është e rëndësishme të mbahet në vëmendje dhe neni 29 i ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e
pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave” në të cilin është parashikuar
se: “Kundër vendimit të ATP-së për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e

591
Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi,
pranë Gjykatës së Apelit, sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile të Republikës së
Shqipërisë”. Pra kjo dispozitë duhet zbatuar vetëm për ato raste kur paditë paraqiten për
shqyrtim para gjykatave mbas hyrjes në fuqi të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe
përfundimin e procesit të kompensimit të pronave” dhe jo për paditë që janë në trajtim nga
gjykatat për shumë vite siç është rasti konkret objekt gjykimi.
8. Gjithashtu Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë sjell edhe njëherë në vëmendje të
Gjykatave të Shkallës së parë se Kolegjet e Bashkuara me Vendimin Nr.7, datë 24.03.2005,
kanë pranuar se, fuqia prapavepruese e ligjit është e lidhur kryesisht me ligjin material dhe
ajo nuk është në natyrën e ligjit procedural.
Palët citohet në Vendimin Unifikues të mësipërm nuk mund të parashikonin se ligji
do të ndryshonte dhe se rregullat e vendosura do të ndryshonin. Të pranosh të kundërtën
është me pasoja të rënda jo vetëm për palët të cilat, gjatë apo në përfundim të ndjekjes së
procedurave ligjore, të detyrohen të ndjekin të tjera. Derisa çështja është regjistruar në
gjykatën e shkallës së parë, para se të hynte në fuqi ligji i ri, automatikisht e drejta e ankimit
kundër vendimeve të komisioneve të kthimit e kompensimit të pronave mund të bëhej në
gjykatën e shkallës së parë, tregon se për këto çështje ishte përcaktuar juridiksioni dhe
kompetenca gjyqësore e këtyre gjykatave. Në rastet e tjera edhe se marrëdhënia juridike ka
lindur mbi bazën e ligjit të vjetër, por nuk ka patur mosmarrëveshje deri në hyrjen në fuqi të
ligjit të ri (pra nuk është paraqitur padi në gjykatë për të kundërshtuar vendimin e
komisionit), juridiksioni është përcaktuar ai administrativ dhe ankimi për pasojë do të
drejtohet në Agjencinë e Trajtimit të Pronave dhe më pas në Gjykatën e Apelit, sipas
rregullave të K.Pr.Civile të Republikës së Shqipërisë.
9. Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.361, datë
06.03.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, me të cilin është shpallur moskompetenca
lëndore për gjykimin e çështjes civile, duhet të prishet e çështja të kthehet në po atë gjykatë
për vazhdimin e gjykimit.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 62 të K.Pr.Civile.

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.361, datë 06.03.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës
dhe kthimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

Tiranë, më 12.07.2017

592
Nr. 11243-02050-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1322 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Artan Broci Kryesues

Medi Bici Anëtar
Admir Thanza Anëtar

Në dhomën e këshillimit të datës 12.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:

PADITËSE E PADITUR
NGA ND/KRYESORË: MINISTRIA E ZHVILLIMIT
EKONOMIK, TREGTISË DHE
SIPËRMARRJES

PERSONA TË TRETË
ND/KRYESORË: SABRI PLLOÇI,
SKËNDER
BYKU DHE EDMOND
AGOLLI,
HAJRI MALAJ.

PALË TË PADITURA: AGJENSIA E TRAJTIMIT TË

PRONAVE TIRANË.

NGA PADIA
DHE ND/KRYESORE. ZYRA REGJISTRIMIT PASURIVE TË
PALUAJTSHME DURRËS.

TË PADITUR NGA PADIA

DHE ND/KRYESORE: ARBEN TABAKU,
XHAFERR TABAKU,
SALIH TABAKU,
SHEQERE TABAKU,
VATH TABAKU,
GENTJAN TABAKU,
MIMOZA TABAKU (DAMSI),
DRITAN TABAKU,
SERVETE SPAHIU,
DRITA KOKTHI.

PERSONA TË TRETË: SHOQËRIA “ILIRIA KONFEKS”

SH.A.
SHOQËRIA NPV
SH.A,

593
 SHOQËRIA TOP
CONTRUKSION SH.P.K.
ARDIT DAMSI,
ALTIN LALA,
SELIM VRIONI.

OBJEKTI I PADISË:
1. Pavlefshmëri e vendimit me nr.725, datë 18.04.2003, të K.K.K.P Durrës,
si dhe të çdo veprimi tjetër juridik mbi pronën.
2. Kthim sendi shtetit Shqiptar të pronës me sipërfaqe 5500 m2
me vendndodhje në Lagjen nr.18 Durrës me kufizimet
Veriu-NVP e Re (Shteti), Lindje-Rrugë, Perëndim-Pallat 6 kat etj.
3. Çregjistrimin e pronës prej 5500 m2 të regjistruar në emër të subjekteve të tjera
dhe regjistrimin përfundimtar të saj në emër të shtetit shqiptar.
Baza Ligjore e Padisë: Nenet 31, 32, 202, 206, 310 të K.Pr.Civile,
nenet 154, 324, 325, 326 e vijues të K.Pr.Civile,
neni 92, 296, 297 e vijues të K.Civile,
Ligji nr.7698, datë 15.04.1993 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve”,
Vendimi Unifikues i Gjykatës së Lartë nr.2, datë 21.01.2011,
Vendimi i Gjykatës Kushtetuese nr.27, datë 26.05.2010.

OBJEKTI I NDËRHYRJES KRYESORE:

1. Pavlefshmëri e Vendimit me nr.725, datë 18.04.2003 të K.K.K.P Durrës.
2. Detyrimin e të paditurve të njohin paditësat, ndërhyrës kryesor të pasurive të paluajtshme.
3. Detyrimin e Z.V.R.P.P Durrës të heqë kufizimin e pronës.
Baza Ligjore e Nd/Kryesore: Nenet 32, 161, 189 të K.Pr.Civile, Ligji për Kthimin dhe
Kompensimin e Pronës, Ligji për Rregjistrimin e Pasurive të Paluajtshme.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.330, datë 02.03.2017, ka

vendosur:

“1. Të deklarojë mungesën e kompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Durrës për gjykimin e çështjes civile me nr.528/80/143/431 /1197
akti, datë 05.02.2013 regjistrimi.
2. T’ia dërgojë aktet e kësaj çështje gjyqësore civile për kompetencë lëndore
dhe tokësore gjykimi, Gjykatës së Apelit Durrës”.

Kundër vendimit të gjykatës, kanë bërë ankim të veçantë ndërhyrësit kryesorë dhe
Avokatura e Shtetit, të cilët parashtrojnë këto shkaqe:

Ankuesit (Ndërhyrësat Kryesor), nuk janë dakord me vendimin e gjykatës dhe

vlerësojnë se ai është marrë në aplikim dhe interpretim të gabuar të ligjit, për shkaqet
e mëposhtme:
Nëpërmjet padive të paraqitura në gjykatë është kundërshtuar vendimi nr.725, datë
18.04.2003 i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, ish Prefektura e
Qarkut Durrës, vendim i cili është marrë nga KKKP, Qarku Durrës në bazë të
dispozitave ligjore në fuqi në momentin e dhënies së këtij vendimi.

594
Ndryshe nga sa arsyeton gjykata, në nenin 38 të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e
pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave” vërtet janë shfuqizuar
ligjet e mëparshme që kanë trajtuar kthimin dhe kompensimin e pronës, por
shfuqizimi ka efekt vetëm për çështjet që do të trajtoheshin në vazhdim nga Agjencia e
Trajtimit të Pronës.
Në nenin 3 të sipërcituar është rregulluar dhe përcaktuar qartë se cilat janë çështjet të
cilat do të shqyrtohen nga ATP dhe gjykatat bazuar në ligjin nr.133/2015 “Për
trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”.
Çështja jonë civile është regjistruar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Durrës në muajin
shkurt 2013, kohë në të cilën nuk ishte miratuar dhe as nuk kishte hyrë në fuqi
nr.133/2015.
Në asnjë dispozitë të këtij ligji nuk parashikohet fuqia prapavepruese e tij, përveç
çështjeve të cilat janë në shqyrtim në gjykata vetëm përsa i përket vlerësimit financiar
të tyre. Çështja objekt gjykimi, nuk bën pjesë në këto lloj gjykimesh të cilat përmenden
në nenin 3 të ligjit.
Lidhur me arsyetimin e gjykatës, se në bazë të nenit 29 të ligjit nr.133/2015 “Për
trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”, se kjo
çështje është në kompetencë të Gjykatës së Apelit Durrës, ky konkluzion është i
gabuar.
Në asnjë rast kjo dispozitë nuk ka shprehur dhe nuk ka përcaktuar Gjykatën e Apelit si
gjykatë kompetente për çështjet që i referohen kundërshtimit të vendimeve të marra
nga ish Komisionet e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave apo të përcaktojë Gjykatën
e Apelit si gjykatë kompetente për shqyrtimin e çështjeve kundër vendimeve të KKKP,
të cilat janë aktualisht në gjykim në gjykatat e shkallës së parë.
Përfundimisht kërkojmë prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për vazhdimin e
gjykimit.

Avokatura e Shtetit. 
Nisur nga përmbajtja e dispozitave ligjore konstatohet se kërkesë padia është paraqitur në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Durrës në 01.02.2013 ndërkohë që ligji nr.133/2015,
“Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave” ka
hyrë në fuqi në vitin 2016.
Siç shihet dhe nga përmbajtja e dispozitave të mësipërme janë vendimet e Agjencisë së
Trajtimit të Pronës ato te cilat do të ankimohen pranë gjykatave të Apelit dhe jo të
gjitha ankimet e vendimeve të dhëna nga ish- KKKPronave apo ish Agjencia e
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave pasi duke ju referuar dispozitave ligjore të
mëparshme kompetente për shqyrtimin e ankimeve ndaj këtyre vendimeve kanë qenë
Gjykata e Rrethit Gjyqësor pra gjykatat e shkallës së parë.
Paditësi në padinë e ngritur prej tij ka disa kërkesa ndër të cilat është edhe Kthimi i sendit
shtetit Shqiptar dhe në lidhje me këtë kërkim të paditësit sipas Dispozitave të
K.Pr.Civile kompetente është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës dhe jo Gjykata e
Apelit Durrës ashtu siç ka vendosur gjykata me vendimin objekt ankimi.
Vendimi i gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës është marrë në një moment procedurial
kur kjo gjykatë ka qenë në përfundim të gjykimit të kësaj çështje gjyqësore dhe një
vendimmarrje për ekonomi gjyqësore nuk mund të merrej në një faze të tillë gjykimi
duke pasur parasysh dhe momentin e hyrjes në fuqi të ligjit nr.133/2015, “Për
trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës ka marrë një vendim në shkelje të parimeve të
përcaktuar në K.Pr.Civile pasi kjo gjykatë duhej të kishte marrë dhe mendimin e

595
 palëve ndërgjyqëse për të dhënë qëndrimin e tyre në lidhje me problemin e
kompetencës.
Përfundimisht kërkojmë prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për vazhdimin e
gjykimit.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Se pala paditëse dhe ndërhyrësat kryesorë i janë drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës me kërkesë padi kundër familjes Tabaku, nëpërmjet të cilave kanë kërkuar
Pavlefshmërinë e Vendimit me nr.725, datë 18.04.2003, të K.K.K.P Durrës, në emër të
Familjes Tabaku, kanë ngritur pretendimet e tyre në lidhje me të drejta pronësie për pronat e
trajtuara nëpërmjet këtij vendimi komisioni në emër të Familjes Tabaku, si dhe kanë kërkuar
prej Z.V.R.P.P Durrës që të kryejë veprimet përkatëse për çregjistrimin e pronës së
regjistruar në bazë të këtij vendimi komisioni.
Në seancën gjyqësore të datës 02.03.2017, në përputhje me përcaktimet e nenit 61 të
K.Pr.Civile, gjykata ngriti kryesisht çështjen e kompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës për vazhdimin e gjykimit të kësaj çështje civile.
Gjatë analizimit të kësaj çështje, gjykata ka parasysh përcaktimet e nenit 61 të
K.Pr.Civile, në të cilin është parashikuar shprehimisht se:
“Gjykata kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes,
kryesisht ose me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet
në gjykatën kompetente”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.330, datë 02.03.2017, ka
vendosur:
“1. Të deklarojë mungesën e kompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës për gjykimin e çështjes civile me nr.528/80/143/431 /1197 akti, datë 05.02.2013
regjistrimi.
2. T’ia dërgojë aktet e kësaj çështje gjyqësore civile për kompetencë lëndore dhe
tokësore gjykimi, Gjykatës së Apelit Durrës”.
Me arsyetimin së pari: Kemi të bëjmë me një padi dhe një ndërhyrje kryesore,
nëpërmjet të cilave është kërkuar pavlefshmëria e Vendimit me nr.725, datë 18.04.2003, të
K.K.K.P Durrës, në emër të Familjes Tabaku.
Dhe së dyti: Kemi të bëjmë me një padi dhe me një ndërhyrje kryesore, që kanë qenë
për gjykim në kohën e hyrjes në fuqi të Ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe
përfundimin e procesit të kompensimit të pronave” dhe se, Vendimi i Komisionit që
kundërshtohet gjyqësisht është vendim i dhënë para hyrjes në fuqi të këtij ligji, në bazë të
ligjeve të mëparshme, të cilat janë shfuqizuar me hyrjen në fuqi të tij.
Përsa më lart, në kushtet kur rezulton se, dispozita nuk ka parashikuar zgjidhjen e
çështjeve që janë në gjykim apo që paraqiten për gjykim në lidhje me vendimet e marra
përpara hyrjes në fuqi të këtij ligji, por, me nenin 38 të Ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e
pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”, me titull “Shfuqizime”, janë
shfuqizuar Ligjet e mëparshme, mbi bazën e të cilave do të zgjidhej konflikti në gjykim dhe
duke qenë se, ligji në fuqi ka parashikuar kompetencën e Gjykatës së Apelit për shqyrtimin e
padive me objekt kundërshtimin e vendimeve të ATP-se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës
vlerëson se, nuk është në kompetencën e saj lëndore vazhdimi i gjykimit të kësaj
mosmarrëveshjeje, por i përket Gjykatës së Apelit, së cilës i është përcaktuar kjo kompetencë
me Ligjin nr.133/2015.

596
 Në kushtet kur rezulton se, sendet e paluajtshme, të cilat janë trajtuar në bazë të
vendimit të Komisionit të Kthimit të Pronës që kundërshtohet gjyqësisht, ndodhen në qytetin
e Durrësit, në përputhje me përcaktimet e nenit 45 të K.Pr.Civile, gjykata vlerëson se,
Gjykata e Apelit Durrës ka kompetencë lëndore dhe tokësore për gjykimin e kësaj çështje
civile.
Kundër vendimit të gjykatës, kanë bërë ankim të veçantë personat e tretë
(ndërhyrësa kryesorë) dhe Avokatura e Shtetit, duke parashtruar shkaqet e lartpërmendura.

II. LIGJI I ZBATUESHËM.

Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:

Neni 16§1 i K.Pr.Civile që parashikon se:
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj....”.
Neni 61 i K.Pr.Civile parashikon se :
“Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.”
Neni 62 i K.Pr.Civile parashikon se :
“Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë”.

III. KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON SE:

1. Vendimi nr.330, datë 02.03.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, që ka
shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes duke i dërguar aktet për
vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Apelit Durrës, është rrjedhojë e moszbatimit të normave
proceduriale civile dhe për këtë shkak vendimi duhet të prishet e çështja të kthehet në po atë
gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
2. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të akteve të dosjes gjyqësore, objektit
dhe shkakut të padisë, e gjen të pabazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, në lidhje me kompetencën lëndore të shqyrtimit të
çështjes objekt gjykimi.
3. Se në analizë të akteve të dosjes gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë,
arsyetimit të gjykatës, si dhe legjislacionit të zbatueshëm për rastin konkret, ankimet veçanta
të nga personat e tretë dhe Avokatura e Shtetit, përmbajnë shkaqe për cënimin e vendimit
nr.330, datë 02.03.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
4. Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se kompetenca e gjykatës
për gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja lëndore është shumë e rëndësishme si
element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural.
5. Kolegji Civil në përcaktimin e kompetencës lëndore i referohet identifikimit të
natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative. Kolegji e vlerëson
jo të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës.
Gjykata nuk ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të
këtij gjykimi duke mos bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për
rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.

597
 6. Duke u kthyer te çështja objekt shqyrtimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
konstaton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, nuk ka arsyetuar drejtë në lidhje me
zbatimin e ligjit procedural dhe material përsa i përket përcaktimit të kompetencës lëndore.
7. Kolegji Civil vlerëson se, pala paditëse ka depozituar kërkesë padinë për gjykim
me datë regjistrimi në gjykatë 05.02.2013 me objektin të përshkruar në pjesën hyrëse dhe
është e rëndësishme të mbahet në vëmendje dhe neni 29 i ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e
pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave” në të cilin është parashikuar
se: “Kundër vendimit të ATP-së për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e
Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi,
pranë Gjykatës së Apelit, sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile të Republikës së
Shqipërisë”. Pra kjo dispozitë duhet zbatuar vetëm për ato raste kur paditë paraqiten për
shqyrtim para gjykatave mbas hyrjes në fuqi të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe
përfundimin e procesit të kompensimit të pronave” dhe jo për paditë që janë në trajtim nga
gjykatat për shumë vite siç është rasti konkret objekt gjykimi.
8. Gjithashtu Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë sjell edhe njëherë në vëmendje të
Gjykatave të Shkallës së parë se Kolegjet e Bashkuara me Vendimin nr.7 datë 24.03.2005
kanë pranuar se, fuqia prapavepruese e ligjit është e lidhur kryesisht me ligjin material dhe
ajo nuk është në natyrën e ligjit procedural.
Palët citohet në Vendimin Unifikues të mësipërm nuk mund të parashikonin se ligji
do të ndryshonte dhe se rregullat e vendosura do të ndryshonin. Të pranosh të kundërtën
është me pasoja të rënda jo vetëm për palët të cilat, gjatë apo në përfundim të ndjekjes së
procedurave ligjore, të detyrohen të ndjekin të tjera. Derisa çështja është regjistruar në
gjykatën e shkallës së parë, para se të hynte në fuqi ligji i ri, automatikisht e drejta e ankimit
kundër vendimeve të komisioneve të kthimit e kompensimit të pronave mund të bëhej në
gjykatën e shkallës së parë, tregon se për këto çështje ishte përcaktuar juridiksioni dhe
kompetenca gjyqësore e këtyre gjykatave. Në rastet e tjera edhe se marrëdhënia juridike ka
lindur mbi bazën e ligjit të vjetër, por nuk ka patur mosmarrëveshje deri në hyrjen në fuqi të
ligjit të ri (pra nuk është paraqitur padi në gjykatë për të kundërshtuar vendimin e
komisionit), juridiksioni është përcaktuar ai administrativ dhe ankimi për pasojë do të
drejtohet në Agjencinë e Trajtimit të Pronave dhe më pas në Gjykatën e Apelit, sipas
rregullave të K.Pr.Civile të Republikës së Shqipërisë.
9. Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.330 datë
02.03.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, me të cilin është shpallur moskompetenca
lëndore për gjykimin e çështjes civile, duhet të prishet e çështja të kthehet në po atë gjykatë
për vazhdimin e gjykimit.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 62 të K.Pr.Civile.

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.330, datë 02.03.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës
dhe kthimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

Tiranë, më 12.07.2017

598
Nr. 11243-02088-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1365 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përberë nga:

Artan Broci Kryesues

Medi Bici Anëtar
Admir Thanza Anëtar

Në dhomën e këshillimit të datës 12.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:

PADITËS: KASTRIOT GURRA.

E PADITUR: INSPEKTORIATI SHTETËROR I MJEDISIT

DHE
PYJEVE QENDROR TIRANË.
INSPEKTORIATI SHTETËROR I MJEDISIT DHE
PYJEVE DEGA RAJONALE ELBASAN.

OBJEKTI:
l. Anulimin e vendimit nr.7360, datë 04.11.2016, të Komisionit Ankesave
pranë Inspektoriatit Shtetëror të Mjedisit dhe Pyjeve Tiranë.
2. Shfuqizimin e aktit administrativ, vendimit për dënim administrativ
nr.19, datë 18.08.2016, nr.serie 0004354 të grupit të inspektimit të Inspektoriatit të Mjedisit
të Degës Rajonale të ISHMP Elbasan.
Baza Ligjore: Neni 32, 153 e vijues, 202 e vijues të K.Pr.Civile, neni 31, 32, 62, 92, 86 e
vijues të Ligjit nr.7703 datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në Republikën e
Shqipërisë” i ndryshuar Ligji nr.49/2012 “Për riorganizimin dhe funksionimin e gjykatave
Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” (nenet 7,11, 15, 16, 17 e
vijues). Ligji nr.10297 datë 20.05.2010 “Për kundravajtjet administrative”, Ligji nr.10448,
datë 14.07.2011 “Për lejen mjedisore”, Ligji nr.10433, datë 16.06.2011 “Për inspektimin në
RSH\VKM nr.103, datë 04.02.2015 Për krijimin dhe mënyrën e organizimit dhe funksionimit
të ISHMP’.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.16, datë 10.01.2017, ka vendosur:

“Të shpallë moskompetencën lëndore për gjykimin e çështjes nr.2308/673

Akti datë 30.11.2016 Regjistrimi me objekt: “1. Anullimin e vendimit nr.7360
datë 04.11.2016 të Komisionit Ankesave pranë Inspektoriatit Shtetëror të
Mjedisit dhe Pyjeve Tiranë.
2. Shfuqizimin e aktit administrativ, vendimit për dënim administrativ nr.19
datë 18.08.2016, nr.serie 0004354 të grupit të inspektimit të Inspektoriatit të
Mjedisit të Degës Rajonale të ISHMP Elbasan”.

599
 2. Dërgimin e akteve Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë, Durrës si
gjykatë kompetente”.

Kundër vendimit të gjykatës, ka bërë ankim të veçantë pala paditëse Kastriot Gurra, i cili
parashtron këto shkaqe:
Gjykata ka interpretuar në mënyrë të gabuar K.Pr.Civile për shpalljen e moskompetencës
për gjykimin e mosmarrëveshjes.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, ka gabuar ne arsyetimin e saj pasi:
Bazuar në nenin 609 i K.Pr.Civile: “Debitori mund të kërkojë në gjykatën kompetente të
vendit të ekzekutimit, që të deklarohet se titulli ekzekutiv është i pavlefshëm ose se
detyrimi nuk ekziston, ose ekziston në një masë më të vogël ose është shuar më pas” .
Vendimi për Dënimin Administrativ nr.19, datë 18/08/2016 nr.serie 0004354 i grupit të
inspektimit të Inspektoriatit të Mjedisit të degës rajonale të ISHMP Elbasan, kundrejt
paditësit Z. Kastriot Gurra, i cili është lënë në fuqi nga Inpektoriati Shtetëror i
Mjedisit dhe Pyjeve, Qendror Tiranë, pas ankimit administrativ me vendimin nr.7360,
datë 04.11.2016, të Komisionit të Ankesave pranë Inspektoriatit Qendror Shtetëror të
Mjedisit dhe Pyjeve,Tiranë.
Ky vendim për dënim administrativ me gjobë përbën titull ekzekutiv në zbatim të ligjit
nr.10279, datë 20.05.2010, “Për kundërvajtjet administrative”, neni 22, ku
parashikohet se :Vendimi për kundërvajtjen administrative, që parashikon dënimin
me gjobë, i vendosur nga organet administrative të përmendura në nenin 20 të këtij
ligji, si dhe vendimet e parashikuara në nenin 21 të këtij ligji, përbëjnë titull
ekzekutiv dhe për ekzekutimin e tyre ngarkohet shërbimi përmbarimor ose/dhe
organet e përcaktuara në kreun V të këtij ligji. Për zbatimin e këtij neni duhet të
mbahen parasysh dispozitat e neneve 23 e 27 të këtij ligji.
Pra nxjerrja e vendimit përfundimtar nga organi administrativ që ka kompetencën për
shqyrtimin përfundimtar të kundërvajtjes administrative, e shndërron këtë masë
administrative si titull ekzekutiv dhe si e tillë hyn në zbatim neni 609 i K.Pr.Civile.
Përfundimisht kërkojmë prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për vazhdimin e
gjykimit në po atë gjykatë.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Paditësi Kastriot Gurra ka paraqitur për gjykim pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan, padinë me objekt të përshkruar në pjesën hyrëse.
Paditësi pretendon se nga pala e paditur ISHMPU - Qëndror i është vendosur dënimi
me gjobë me vendimin nr.19, datë 18.08.2016 me nr.serie 0004354 në masën 500,000 lekë
për shkak të hedhjes dhe grumbullimit të plehrave të qytetit të Librazhdit në kundërshtim me
lejen mjedisore. Për këtë shkelje është mbajtur edhe procesverbali i konstatimit të
kundërvajtjes administrative me nr.serie 0002974 në datë 18.08.2016.
Pala paditëse pretendon se gjoba e vënë kundrejt Bashkisë Librazhd është në
kundërshtim me ligjin pasi nuk është lënë kohë e mjaftueshme për plotësimin e detyrave të
lëna nga ISHMP sipas procesverbalit të inspektimit, procesverbali i konstatimit të
kundravajtjes administrative me nr.serie 0002974 datë 18.08.2016, i është dhënë pa njoftim
paraprak duke shkelur ligjin për inspektimin e si rrjedhim është i pavlefshëm. Për këtë arsye
paditësi nuk është dakord me vendimin e gjobës dhe ka ankimuar atë në Komisionin e
Ankimit pranë ISHMP e cila me vendimin nr.7360 Prot, datë 04.11.2016 ka vendosur lënien

600
në fuqi të vendimit të gjobës nr.19, datë 18.08.2016 të ISHMP Dega Rajonale Elbasan. Pala
paditëse nuk është dakord me këto vendime të cilat kërkon ti kundërshtojë gjyqësisht në këtë
gjykim.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.16, datë 10.01.2017, ka
vendosur:
“Të shpall moskompetencën lëndore për gjykimin e çështjes nr.2308/673 Akti datë
30.11.2016 Regjistrimi me objekt: “1. Anullimin e vendimit nr.7360, datë 04.11.2016, të
Komisionit Ankesave pranë Inspektoriatit Shtetëror të Mjedisit dhe Pyjeve Tiranë.
2. Shfuqizimin e aktit administrativ, vendimit për dënim administrativ nr.19, datë
18.08.2016, nr.serie 0004354 të grupit të inspektimit të Inspektoriatit të Mjedisit të Degës
Rajonale të ISHMP Elbasan”.
2. Dërgimin e akteve Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë, Durrës si gjykatë
kompetente”.
Me arsyetimin se, kompetenca nuk është gjë tjetër veçse sasia e juridiksionit ose masa
e juridiksionit që i është dhënë në ushtrimin e funksioneve të saj çdo gjykate. Në kuptimin e
së drejtës, kompetenca është një kusht i domosdoshëm procedural, që bën të vlefshëm
procesin gjyqësor, si dhe të gjitha aktet e marra në administrim gjatë zhvillimit të tij, në
kuptimin që një gjykatë jo kompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari procedurale. Pra,
në kuptimin e së drejtës, kompetenca lëndore është një kusht i domosdoshëm procedurial, që
bën të vlefshëm procesin gjyqësor si dhe të gjitha aktet e marra në administrim gjatë
zhvillimit të tij, në kuptimin që një gjykatë jokompetente nga pikëpamja lëndore nuk mund të
kryejë asnjë veprimtari.
Ndarja e kompetencës është përcaktuar qartë në ligjin nr.9877, datë 18.02.2008, “Për
organizimin e pushtetit gjyqësor në Republikën e Shqipërisë” dhe në K.Pr.Civile, ku
parashikohet që kompetenca e Gjykatave ndahet në tokësore dhe lëndore. (Shih vendimin
nr.13, datë 08.01.2013, të ne Gjykatës së Lartë.)
Gjykata vëren se, në rastin objekt gjykimi paditësi i është drejtuar Gjykatës për
anullimin e aktit administrativ të nxjerrë nga Komisioni i Ankesave pranë Inspektoriatit
Shtetëror të Mjedisit dhe Pyjeve Tiranë dhe aktit administrativ të nxjerrë Inspektoriati i
Mjedisit të Degës Rajonale të ISHMP Elbasan me anë të së cilit paditëses i është vendosur
një gjobë në masën 500,000 lekë për shkak të shkeljes së lejes mjedisore nga Institucioni i
Bashkisë vendim i cili edhe pas ankimimit është lënë në fuqi nga organi qëndror. Për sa më
sipër jemi para një konflikti me natyrë administrative dhe kompetente për shqyrtimin e
anullimin e këtyre vendimeve është vetëm gjykata administrative.
Në cilësinë e palës së paditur paraqitet Inspektoriati Shtetëror i Mjedisit dhe Pyjeve
Qendror Tiranë dhe Inspektoriati Shtetëror i Mjedisit dhe Pyjeve dega Rajonale Elbasan, të
cilët janë organe administrative. Funksioni që kryen ISHMP Qëndrore dhe ISHMP Rajonale
është më karakter shoqëror dhe publik, pasi, ka për qëllim mbrojtjen e mjedisit publik nga
veprimet arbitrare të subjekteve të caktuara si dhe faktin nëse këta subjekte veprojnë apo jo
në përputhje me lejen mjedisore të dhënë atyre. Fakti që ISSH është organ i administratës
publike mbështetet edhe nga Pjesën e I pika 1 e Vendimit nr.46, datë 29.01.2014 “Për
krijimin dhe mënyrën e organizimit e të funksionimit të inspektoratit shtetëror të mjedisit,
pyjeve dhe ujërave’7 i cili parashikon se: “1. Krijohet Inspektorati Shtetëror i Mjedisit,
Pyjeve dhe Ujërave (në vijim “ISHMPU”), si institucion qendror publik, buxhetor, në varësi
të ministrit përgjegjës për mjedisin. ” Në pjesën IV pika 3 përcaktohet se: “Përbërja nominale
e komisionit të ankimit, procedurat për shqyrtimin e ankimeve dhe mënyra e vendimmarrjes
përcaktohen me vendim të Këshillit të Ministrave,” i cili është organi më i lartë i
administratës publike. Për sa kohë veprimtaria e Komisionit Ankimit të ISHMP rregullohet
nga organi më i lartë administrativ në vend do të thotë se ai ka karakter administrativ. Në
këto kushte, Gjykata vlerëson se, nga analiza ligjore rezulton se Inspektoriati Shtetëror i

601
Mjedisit dhe Pyjeve Qendror Tiranë dhe Inspektoriati Shtetëror i Mjedisit dhe Pyjeve Dega
Rajonale Elbasan, janë organe administrative dhe se padia është ngritur kundër një organi
administrativ.
Gjykata merr në analizë edhe bazën ligjore e cila së bashku me faktet që i
kundërvihen së drejtës subjektive përbëjnë shkakun ligjor të padisë. Kërkimi i paditësit
bazohet në Ligjin nr.10448, datë 14.07.2011, ligjin nr.10433, datë 10.06.2011, ligji nr.10297,
datë 20.05.2010, të cilët kanë karakter administrativ pasi përmbajnë norma të së drejtës
administrative pasi rregullon një fushë me karakter shoqëror, publik, dhe Rajonal si person
juridik publik. Për sa më sipër, Gjykata vlerëson se fusha ligjore që rregullon marrëdhënien
juridike që ka lindur për shkak të ushtrimit të veprimtarisë së palëve të paditura përmban
norma të së drejtës administrative.
Me ligjin nr.49/2012, “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” (në vijim ligji nr.49/2012), janë krijuar
dhe funksionojnë Gjykatat Administrative të Shkallës së Parë. Në kompetencën lëndore të
këtyre gjykatave sipas nenit 7, pika “a”, të ligjit të sipërcituar, janë paditë: (a)
mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore normative
dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative
nga organi publik;”. Referuar objektit të padisë jemi para një mosmarrëveshje që ka lindur
nga një akt administrativ individual i cili është nxjerr nga organi publik gjatë ushtrimit të
veprimtarisë administrative. Pala paditëse kërkon të ndryshoje vendimet e marra nga këto
organe duke e anulluar gjobën e dhënë. Në kushtet kur kërkimi ka në themel shqyrtimin e një
akti administrativ, shqyrtimi i këtij kërkimi është në kompetencën e Gjykatave
Administrative të Shkallës së Parë.
Sa më sipër, gjykata vlerëson se çështja objekt gjykimi është në kompetencën lëndore
të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë. Pasi gjykata përcaktoi se nuk është
kompetente
nga pikëpamje lëndore, është detyrë e kësaj gjykate të marrë në konsideratë
kompetencën tokësore, në mënyrë që kërkesë padia dhe aktet shoqëruese të saj ti dërgohen
gjykatës kompetente nga pikëpamja tokësore. Në përcaktimin e kompetencës tokësore,
gjykatat duhet ta mbështetin qëndrimin dhe disponimin e tyre në dispozitën e posaçme që
rregullon kompetencën tokësore të mosmarrëveshjes konkrete objekt gjykimi. Për sa më
sipër, kompetente nga pikëpamja tokësore është Gjykata Administrative të Shkallës së Parë
Durrës.
Kundër vendimit të gjykatës, ka bërë ankim të veçantë pala paditëse Kastriot Gurra,
duke parashtruar shkaqet e lartëpërmendura.

II. LIGJI I ZBATUESHËM

Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:

Neni 16§1 i K.Pr.Civile që parashikon se:
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj....”.
Neni 61 i K.Pr.Civile parashikon se:
“Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.”
Neni 62 i K.Pr.Civile parashikon se:
“Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të

602
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë”.

III. KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON SE:

1. Vendimi nr.16, datë 10.01.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, që ka
shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes duke i dërguar aktet për
vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Shkallës së Parë Administrative Durrës, është rrjedhojë e
zbatimit të drejtë të normave proceduriale administrative dhe për këtë shkak duhet të lihet në
fuqi.
2. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të akteve të dosjes gjyqësore, objektit
dhe shkakut të padisë, e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, në lidhje me kompetencën lëndore të shqyrtimit të
çështjes objekt gjykimi.
3. Se në analizë të akteve të dosjes gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë,
arsyetimit të gjykatës, si dhe legjislacionit të zbatueshëm për rastin konkret, ankimi i veçantë
i paraqitur nga pala paditëse Kastriot Gurra, nuk përmban shkaqe për cënimin e vendimit
nr.16, datë 10.01.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
4. Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se kompetenca e gjykatës
për gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja lëndore është shumë e rëndësishme si
element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural.
5. Kolegji Civil në përcaktimin e kompetencës lëndore i referohet identifikimit të
natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative. Kolegji e vlerëson
të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan.
Gjykata ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të
këtij gjykimi duke bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për rastin
konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
6. Duke u kthyer te çështja objekt shqyrtimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
konstaton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan ka arsyetuar drejtë në lidhje me zbatimin e
ligjit procedural dhe material përsa i përket përcaktimit të kompetencës lëndore.
7. Me ligjin nr.49/2012, “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, janë krijuar dhe
funksionojnë Gjykatat Administrative të Shkallës së Parë. Në kompetencën lëndore të këtyre
gjykatave sipas nenit 7, pika “a”, të ligjit të sipërcituar, janë paditë: (a) mosmarrëveshjet që
lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat
administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi
publik”. Referuar objektit të padisë jemi para një mosmarrëveshje që ka lindur nga një akt
administrativ individual i cili është nxjerr nga organi publik gjatë ushtrimit të veprimtarisë
administrative. Pala paditëse kërkon të ndryshoje vendimet e marra nga këto organe duke e
anulluar gjobën e dhënë. Në kushtet kur kërkimi ka në themel shqyrtimin e një akti
administrativ, shqyrtimi i këtij kërkimi është në kompetencën e Gjykatave Administrative të
Shkallës së Parë.
Për rastin konkret, rezulton se pala paditëse kërkon 1.Anullimin e vendimit nr.7360,
datë 04.11.2016, të Komisionit Ankesave pranë Inspektoriatit Shtetëror të Mjedisit dhe
Pyjeve Tiranë.
2. Shfuqizimin e aktit administrativ, vendimit për dënim administrativ nr.19, datë
18.08.2016, nr.serie 0004354 të grupit të inspektimit të Inspektoriatit të Mjedisit të Degës
Rajonale të ISHMP Elbasan.

603
 Në këto kushte, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, nuk ka kompetencë lëndore për
të interpretuar apo gjykuar vendimet e nxjerra nga ISHMP Tiranë dhe ISHMP dega Rajonale
Elbasan. Kolegji vlerëson se çështja objekt gjykimi është në kompetencën lëndore të
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës.
8. Në vijim të sa më sipër, pasi lënda është administrative dhe nuk mund të jetë e
natyrës civile, pasi vetë natyra e mosmarrëveshjes e cila shërben për të përcaktuar
kompetencën nga pikëpamja lëndore për shqyrtimin e çështjes, është administrative.
9. Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.16, datë
10.01.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, me të cilin është shpallur moskompetenca
lëndore për gjykimin e çështjes civile nr.regj. them. 673, datë 27.06.2016, duhet të lihet në
fuqi dhe çështja t’i dërgohet Gjykatës së Shkallës së Parë Administrative Durrës, për të
vazhduar gjykimin si gjykatë kompetente.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 62 të K.Pr.Civile.

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.16, datë 10.01.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan.

Tiranë, më 12.07.2017

604
Nr. 11243-02337-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1366 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përberë nga:

Artan Broci Kryesues

Aleksandër Muskaj Anëtar
Medi Bici Anëtar

Në dhomën e këshillimit të datës 14.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:

PADITËS: DHIMITËR DINAKU.

E PADITUR: AGJENSIA E TRAJTIMIT TË

PRONAVE TIRANË.

PERSONA TË TRETË: LEFTERI SHKËMBI,

SIKA CIKO,
THOMA DINAKU,
DAFINA NUSHI,
LILI DINAKU,
JORGJI DINAKU,
SPIRO DINAKU,
STEFANI PECINI.

OBJEKTI:
Anullimin pjesërisht dhe ndryshimi i vendimit nr.94, datë 15.07.1998,
të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Berat.
Kthimin si të lirë të sipërfaqes së tokës prej 101.000 m2
trashëgimtarëve ligjorë të subjektit të shpronësuar.
Baza Ligjore: Neni 32 të K.Pr.Civile, Ligji nr.8485 datë 12.05.1999,
të K.Pr.Administrative, ligji nr.7698, datë 15.04.1993,
ligjit nr.9235, datë 29.07.2004, “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronës”
dhe akteve nënligjore të dala në zbatim të tyre.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.449, datë 15.05.2017, ka

vendosur:

Deklarimin e mospasjes së kompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Berat për shqyrtimin e mëtejshëm të çështjes civile me
Nr.1795/408/70 Akti, datë 15.12.2015 që i përket:
Paditës: Dhimitër Dinaku
I Paditur: Agjensia e Trajtimit të Pronave Tiranë.
Persona te Trete:Lefteri Shkëmbi etj,

605
 Objekti: Anullimin dhe ndryshimin pjesërisht të vendimit nr 94 datë
15.07.1998 të K.K.K.P ish pronarëve Berat.
Kthimin si të lirë të sipërfaqes prej 101 000 m2.
2.Dërgimin për shqyrtim të kësaj çështjeje dhe akteve shoqëruese, në Gjykatën
e Apelit Vlorë si gjykatë kompetente për shqyrtimin e çështjes”.

Kundër vendimit të gjykatës, ka bërë ankim të veçantë pala paditëse Dhimitër

Dinaku, duke parashtruar këto shkaqe:

Në nenin 22 të ligjit Nr.9235, datë 29/07/2004, “Për Kthimin dhe Kompensimin e

Pronës”
parashikohet:
1.Në rast se në dosjet e depozituara në komisionet e kthimit dhe kompensim të pronave,
të
ngritura sipas ligjit nr.7698, datë 15.04.1993, “Për kthimin dhe kompensimin e pronave
ish-pronarëve”, ekziston dokumentacioni i nevojshëm për vërtetimin e pronësisë për
pronën që do të përfitohet sipas këtij ligji, subjekti i shpronësuar paraqet vetëm
kërkesën me shkrim për njohjen, kthimin ose kompensimin e pjesës së mbetur të
pronës së paluajtshme. Vendimet e dhëna në bazë të ligjit nr.7699, datë 21.4.1993
“Për kompensimin në vlerë ose me troje të ish-pronarëve të tokave bujqësore,
livadheve, kullotave, tokave pyjore dhe pyjeve” që nuk janë realizuar, konsiderohen
të vlefshme për njohjen e se drejtës se pronësisë dhe komisioni përcakton nëse është i
mundur kthimi i pronës se paluajtshme apo kompensimi i saj. 2.Procesi i kthimit dhe
kompensimit të pronave rifillon ne mënyrën, formën dhe kushtet e parashikuar nga ky
ligj.
Aktualisht AKKP nuk ka kompetencë të shqyrtojë vendimin e sipërcituar referuar
vendimit nr.43, datë 06.10.2011, të Gjykatës Kushtetuese, me anë të të cilit është
konstatuar se organi administrativ AKKP, nuk ka juridiksion dhe kompetencë të
shqyrtojë dhe të verifikojë ligjshmërinë e vendimeve të formës së prerë të ish Zyrave
Rajonale të AKKP-se në qark, të ish- komisioneve vendore për kthimin dhe
kompensimin e pronave, si dhe ish komisioneve të rretheve ose bashkive për kthimin
ose kompensimin e pronave ish pronarëve. Gjykata Kushtetuese e Republikës së
Shqipërisë me vendimin nr.43, datë 06.11.2011, ka vendosur:
Shfuqizimin, si të papajtueshëm me Kushtetutën e Republikës së Shqipërisë, të
neneve 2, 3 dhe 5 të ligjit nr.10308, datë 22.07.2010, “Për disa shtesa dhe ndryshime
në ligjin nr.9235, datë 29.07.2004, “Për kthimin dhe kompensimin pronës, i
ndryshuar”.
Në kuptimin e ndarjes së bërë nga neni 32 i K.Pr.Civile, gjykata vlerëson edhe faktin
se gjykatat e Republikës së Shqipërisë, në momentin që investoheshin për të zgjidhur
ankimet në lidhje me vendimet e K.K.K.P. e zgjidhnin çështjen në themel njësoj sikur
të ndodheshin para një konflikti të mirëfilltë pronësie.
Në këtë mënyrë duke arsyetuar mutatits mutandis, edhe vendimi i KKKP, i cili nuk
është ankimuar brenda afateve ligjore merr formën e prerë. Në këtë konkluzion ka
arritur edhe Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut në çështjen Ramadhi dhe të
tjerët kundër Shqipërisë duke cilësuar vendimet e pa ankimuara të Komisioneve të
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave si “të formës së prerë dhe të ekzekutueshme.
Duke pasur parasysh këto cilësi të tyre, edhe në lidhje me vendimet e formës së prerë
të Komisioneve të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, Gjykata mban të njëjtin
qëndrim si të GJEDNJ në rastin e çështjes Brumarescu, të cituar shprehimisht në
çështjen Driza kundër Shqipërisë, ku sipas saj një palë e cila ka humbur në bazë të një

606
 vendimi të formës së prerë nuk mund të pretendojë rishikimin e vendimit vetëm për
arse se është e pakënaqur me përmbajtjen e tij.
Nga sa më sipër Gjykata Kushtetuese ka theksuar se janë në juridiksionin gjyqësor
ankimet në lidhje me vendimet e K.K.K.P, pra në rastin konkret çështja civile është
në juridiksionin gjyqësor të gjykatës së rrethit gjyqësor Berat. AKKP është shprehur
në lidhje dhe ka deklaruar që janë të zënë kur në fakt këto prona rezultojnë të lira.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat ka kompetencën lëndore dhe tokësore për
shqyrtimin e çështjes objekt gjykimi, pasi paditësi: (i) ka banimin në Berat; (ii) ai ka
zgjedhur si kompetente për të shqyrtuar padinë e tij në bazë të ligjit pikërisht
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Berat (neni 47 dhe 54 i K.Pr.Civile).
Pra, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat është kompetente për gjykimin e kësaj kërkesë
padie. Vendimi i gjykatës është marrë në zbatim të gabuar edhe të ligjit material dhe
të ligjit procedurial dhe vjen në kundërshtim me interpretimin e unifikuar të praktikës
Gjyqësorë të bërë nga Gjykata e Lartë.
Në vendimin e ndërmjetëm për shpalljen e moskompetencës lëndore në shqyrtimin e
çështjes gjykata është referuar tek neni 29 i ligjit 133/2015 “Për Trajtimin e Pronës
dhe Përfundimin e Procesit të Kompensimit të Pronave”, i cili përcakton se, “ Kundër
vendimit të ATP-së për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e
Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij
vendimi, pranë Gjykatës së Apelit, sipas rregullave të K.Pr.Civile të R.Shqipërisë.”
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, duke u referuar tek shkaku ligjor i padisë, duhej të
kishte parasysh se, paditësi nuk kërkonte kundërshtimin e një vendimi të palës së
paditur të marrë në referim të ligjit nr. 133/2015 “Për Trajtimin e Pronës dhe
Përfundimin e Procesit të Kompensimit të Pronave”, por duke u referuar tek fusha e
zbatimit të ligjit të sipërcituar, të përcaktonte nëse edhe ankimet ndaj vendimeve të
marra në zbatim të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 “Për kthimin dhe kompensimin e
pronave ish-pronarëve”, përfshiheshin në fushën e zbatimit të këtij ligji.
Siç përcaktohet qartësisht edhe në nenin 3 të ligjit nr. 133/2015 “Për Trajtimin e
Pronës dhe Përfundimin e Procesit të Kompensimit të Pronave”, ankimet e vendimeve
që janë shqyrtuar më parë referohen tek ligji i kohës që janë marrë, madje neni 3 i
ligjit të posaçëm, në mënyrë shteruese, ka përcaktuar fushën e zbatimit të ligjit, si
vijon;
Ky ligj vepron për të gjitha kërkesat, të cilat janë në shqyrtim në AKKP, në ditën e
hyrjes në fuqi të tij, si edhe mbi të gjitha ato kërkesa, të cilat do të paraqiten brenda
afateve të këtij ligji, sa i takon njohjes së të drejtës së pronës.
Gjithashtu, ky ligj i shtrin efektet, sa i takon vlerësimit financiar, për:
a)ekzekutimin e të gjitha vendimeve, të cilat nuk janë zbatuar, për njohjen e së drejtës së
kompensimit, të dhëna nga organet administrative ose gjyqësore në vendin tonë;
b)çështjet që janë në shqyrtim në gjykatat e të gjitha niveleve, në Gjykatën e Lartë, si
edhe në Gjykatën Europiane të të Drejtave të Njeriut, sa i takon vlerësimit financiar të
tyre.
Në koherencë të plotë me interpretimin e mësipërm është edhe praktika, tashmë e
konsoliduar e Gjykatës së Lartë, e shprehur nëpërmjet disa Vendimeve Unifikuese,
konkretisht në vendimin nr.4, datë 24 Mars 2005 të Gjykatës së Lartë, ku thuhet se:
“Pavarësisht nga momenti i rregjistrimit të çështjes për gjykim (para apo pas hyrjes
në fuqi të ligjit të ri) në të gjithë rastet kur padia për kundërshtimin e vendimit të
komisionit të kthimit të pronave është ngritur nga persona te tjerë që kanë fituar të
drejta pronësie mbi pronat e trajtuara nga ky vendim, është gjykata ajo që ka
juridiksionin për shqyrtimin e këtyre çështjeve..."

607
 Përfundimisht kërkoj prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për vazhdimin e
gjykimit.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Paditësi Dhimitër Dinaku i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat me
kërkesë padinë me objektin e cituar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Gjykata kryesisht në seancën gjyqësore të datës 15.05.2017 çmoi të diskutojë çështjen
e kompetencës lëndore në shqyrtimin e mëtejshëm të kësaj çështjeje dhe kjo duke patur
parasysh përmbajtjen e nenit 29 të ligjit Nr. 133/ 2015 datë 05.12.2015 “Për trajtimin e
pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”.
Në lidhje me këtë çështje pala paditëse e pranishme në seancë gjyqësore kërkoi
vazhdimin e gjykimit edhe në shikim të qëndrimit të mbajtur nga gjykatat e niveleve të
ndryshme në lidhje me çështje të ngjashme me çështjen në gjykim.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.449, datë 15.05.2017, ka
vendosur:
Deklarimin e mospasjes së kompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat për
shqyrtimin e mëtejshëm të cështjes civile me Nr.1795/408/70 Akti, datë 15.12.2015 që i
përket:
Paditës: Dhimitër Dinaku
I Paditur: Agjensia e Trajtimit të Pronave Tiranë.
Persona të Tretë: Lefteri Shkëmbi etj,
Objekti: Anullimin dhe ndryshimin pjesërisht të vendimit nr.94, datë 15.07.1998, të K.K.K.P
ish pronarëve Berat.
Kthimin si të lirë të sipërfaqes prej 101 000 m2.
2.Dërgimin për shqyrtim të kësaj çështjeje dhe akteve shoqëruese, në Gjykatën e Apelit Vlorë
si gjykatë kompetente për shqyrtimin e çështjes”.
Me arsyetimin se, gjykata arrin duke iu referuar nenit 29 të ligjit Nr.133/2015 "Për
trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave" me të cilin është
sanksionuar “Kundër vendimit të ATP - së për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe
Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të
këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit, sipas rregullave të K.Pr.Civile të Republikës së
Shqipërisë”.
Kjo dispozitë nuk ka parashikuar zgjidhjen e çështjeve që janë në gjykim apo që
paraqiten për gjykim në lidhje me vendimet e marra përpara hyrjes në fuqi të këtijligji. Por,
me nenin 38 të ligjit, me titull “Shfuqizime”, janë shfuqizuar ligji nr.9235, datë 29.07.2004
“Për kthimin dhe kompensimin e pronës” i ndryshuar, ligji Nr.10239, datë 25.02.2010 “Për
krijimin e fondit special të kompensimit të pronave”, mbi bazën e të cilëve do të zgjidhej
konflikti në gjykim. Për rrjedhojë duke qenë se ligji në fuqi, ka parashikuar kompetencën e
Gjykatës së Apelit për shqyrtimin e padive me objekt kundërshtimin e vendimeve të ATP - së
dhe ka shfuqizuar ligjet mbi bazën e të cilave do të zgjidheshin këto konflikte, gjykata
konkludon se nuk është në kompentencën e saj lëndore gjykimi i mosmarrëveshjeve objekt
gjykimi i padisë dhe i kundërpadisë.
Në mbështetje të nenit 41 të K.Pr.Civile, “Në kompetencë të gjykatës së shkallës së
parë janë të gjitha mosmarrëveshjet civile dhe mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në
këtë Kod e në ligje të tjera”. Pra kompetenca lëndore e gjykatës mund të caktohet edhe me

608
ligj dhe në rastin konkret ligji Nr. 133/2015 ka përcaktuar Gjykatën e Apelit si gjykatë
kompetente për shqyrtimin e këtyre padive, kompetente për shqyrtimin e këtyre padive.
Kundër vendimit të gjykatës, ka bërë ankim të veçantë pala paditëse Dhimitër
Dinaku, duke parashtruar shkaqet e lartëpërmendura.

II. LIGJI I ZBATUESHËM

Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:

Neni 16§1 i K.Pr.Civile që parashikon se:
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në
fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj....”.
Neni 61 i K.Pr.Civile parashikon se :
“Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose me
kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente.”
Neni 62 i K.Pr.Civile parashikon se :
“Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë”.

III. KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON SE:

1. Vendimi nr.449, datë 15.05.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, që ka
shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes duke i dërguar aktet për
vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Apelit Vlorë, është rrjedhojë e moszbatimit të normave
proceduriale civile dhe për këtë shkak vendimi duhet të prishet e çështja të kthehet në po atë
gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
2. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të akteve të dosjes gjyqësore, objektit
dhe shkakut të padisë, e gjen të pabazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, në lidhje me kompetencën lëndore të shqyrtimit të çështjes
objekt gjykimi.
3. Se në analizë të akteve të dosjes gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë,
arsyetimit të gjykatës, si dhe legjislacionit të zbatueshëm për rastin konkret, ankimi i veçantë
i palës paditëse Dhimitër Dinaku, përmban shkaqe për cënimin e vendimit nr. 449 datë
15.05.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.
4. Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se kompetenca e gjykatës
për gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja lëndore është shumë e rëndësishme si
element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural.
5. Kolegji Civil në përcaktimin e kompetencës lëndore i referohet identifikimit të
natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative. Kolegji e vlerëson
jo të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat.
Gjykata nuk ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të
këtij gjykimi duke mos bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për
rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
6. Duke u kthyer te çështja objekt shqyrtimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
konstaton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, nuk ka arsyetuar drejtë në lidhje me zbatimin
e ligjit procedural dhe material përsa i përket përcaktimit të kompetencës lëndore.

609
 7. Kolegji Civil vlerëson se, pala paditëse ka depozituar kërkesë padinë për gjykim
me datë 15.12.2015 me objektin të përshkruar në pjesën hyrëse dhe është e rëndësishme të
mbahet në vëmendje dhe neni 29 i ligjit Nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin
e procesit të kompensimit të pronave” në të cilin është parashikuar se: “Kundër vendimit të
ATP-së për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të
bëjnë ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit,
sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile të Republikës së Shqipërisë”. Pra kjo dispozitë
duhet zbatuar vetëm për ato raste kur paditë paraqiten për shqyrtim para gjykatave mbas
hyrjes në fuqi të ligjit Nr. 133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronave” dhe jo për paditë që janë në trajtim nga gjykatat para hyrjes në fuqi
të ligjit, siç është rasti konkret objekt gjykimi.
8. Gjithashtu Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë sjell edhe njëherë në vëmendje të
Gjykatave të Shkallës së parë se Kolegjet e Bashkuara me Vendimin Nr.7 datë 24.03.2005
kanë pranuar se, fuqia prapavepruese e ligjit është e lidhur kryesisht me ligjin material dhe
ajo nuk është në natyrën e ligjit procedural.
Palët citohet në Vendimin Unifikues të mësipërm nuk mund të parashikonin se ligji do të
ndryshonte dhe se rregullat e vendosura do të ndryshonin. Të pranosh të kundërtën është me
pasoja të rënda jo vetëm për palët të cilat, gjatë apo në përfundim të ndjekjes së proçedurave
ligjore, të detyrohen të ndjekin të tjera. Derisa çështja është rregjistruar në gjykatën e shkallës
së parë, para se të hynte në fuqi ligji i ri, automatikisht e drejta e ankimit kundër vendimeve
të komisioneve të kthimit e kompensimit të pronave mund të bëhej në gjykatën e shkallës së
parë, tregon se për këto çështje ishte përcaktuar juridiksioni dhe kompetenca gjyqësore e
këtyre gjykatave. Në rastet e tjera edhe se marrëdhënia juridike ka lindur mbi bazën e ligjit të
vjetër, por nuk ka patur mosmarrëveshje deri në hyrjen në fuqi të ligjit të ri (pra nuk është
paraqitur padi në gjykatë për të kundërshtuar vendimin e komisionit), juridiksioni është
përcaktuar ai administrativ dhe ankimi për pasojë do të drejtohet në Agjencinë e Trajtimit të
Pronave dhe më pas në Gjykatën e Apelit, sipas rregullave të K.Pr.Civile të Republikës së
Shqipërisë.
9. Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.449, datë
15.05.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, me të cilin është shpallur moskompetenca
lëndore për gjykimin e çështjes civile, duhet të prishet e çështja të kthehet në po atë gjykatë
për vazhdimin e gjykimit.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 62 të K.Pr.Civile.

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.449, datë 15.05.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat
dhe kthimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

Tiranë, më 14.07.2017

610
Nr. 11243-02057-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1367 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përberë nga:

Artan Broci Kryesues

Medi Bici Anëtar
Admir Thanza Anëtar

Në dhomën e këshillimit të datës 12.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:

PADITËS: AGRON MOTRO

E PADITUR: ZYRA E PËRMBARIMIT GJYQËSOR

ERION BEJKO DHE VALTER LAPA

OBJEKTI:
Kundërshtim të veprimeve përmbarimore për vendimin e gjykatës
nr.840 (399), datë 29.03.2012.
Baza Ligjore: Neni 610 i Kodit të Proçedures Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.388, datë 24.04.2017, ka

vendosur:

"Të shpallë moskompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë,

për gjykimin e çështjes civile Numër 21274-00430-23-2017/598 Regjistri
Themeltar, datë 30.03.2017 regjistrimi të paditësit Agron Motro.
Dërgimin e akteve për gjykim, gjykatës kompetente, Gjykatës Administrative
të Shkallës së Parë Gjirokastër”.

Kundër vendimit të gjykatës, ka bërë ankim të veçantë pala paditëse Agron Motro,
i cili parashtron këto shkaqe:

Këtë vendim të Gjykatës duke e konsideruar një vendim të padrejtë, në shkelje të

Kushtetutës, dhe të ligjit procedurial, pjesërisht të paarsyetuar në bazë të nenit 43 të
Kushtetutës, dhe neneve 442,442/b,443,472 të K.Pr.Civile po e kundërshtojmë për
shkak se mosmarrëveshja i përket një mosmarrëveshje civile dhe jo administrative që
rregullohet nga neni 510 e vijues i K.Pr.Civile.
Nga Përmbaruesi Gjyqësor Privat Erjon P.Bejko është filluar procedura përmbarimore
për vënien në ekzekutim të vendimit nr.8540 (399), datë 29.03.2012.
Në bazë të këtij vendimi gjykata ka vendosur fshirjen nga rregjistri të pasurive teë cilat
janë përfituar nga një proces privatizimi.
Duke qenë se nga ana jonë, ne nuk mund të kryenim asnjë nga këto veprime brenda afatit
ligjor ju drejtova gjykatës me padi nëpërmjet të cilës kundërshtoja veprimet
përmbarimore.

611
 Veprimet përmbarimore kryhen në përputhje me K.Pr.Civile dhe për rrjedhojë është
gjykata civile ajo që duhet të shqyrtojë çështjen si gjykatë kompetente pasi
mosmarrëveshja jonë është një mosmarrëveshje civile dhe jo administrative siç
arsyeton gjykata në vendimin e saj.
Përfundimisht kërkojmë prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për vazhdimin e
gjykimit në po atë gjykatë.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Paditësi Agron Motro në cilësinë e një prej debitorëve duke mos qenë dakord me këtë
veprim të zyrës përmbarimore private, ka vendosur t'i drejtohet Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë me kërkesë padinë e tij për kundërshtim veprimesh përmbarimore, bazuar në nenin
610 të K.Pr.Civile. Gjykata, nga ana e saj, në një analizë të thjeshtë se pretendimeve të palës
paditëse, provave shkresore të depozituara prej saj, interpretimit dhe zbatimit të dispozitave
ligjore të përcaktuara prej saj si bazë ligjore të kërkesë padisë, kryesisht, çmon se Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Sarande nuk ka kompetencë lëndore për marrjen në shqyrtim të kësaj
kërkesë padie.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.388, datë 24.04.2017, ka
vendosur:
“Të shpallë moskompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, për gjykimin
e çështjes civile Numër 21274-00430-23-2017/598 Regjistri Themeltar, datë 30.03.2017
regjistrimi të paditësit Agron Motro.
Dërgimin e akteve për gjykim, gjykatës kompetente, Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Gjirokastër”.
Me arsyetimin se, Gjykata, në përcaktimin e kompetencës lëndore, i referohet
pikërisht identifikimit të natyrës së mosmarrëveshjes që i shtrohet për gjykim, nëse ajo është
e natyrës civile apo administrative. Për këtë qëllim, gjykata i referohet shkakut ligjor të
kërkimeve të paditësit të parashtruara, si në kërkesë padi ashtu dhe gjatë gjykimit, natyrës së
mosmarrëveshjes, si dhe statusit juridik të palëve që marrin pjesë në këtë gjykim, si dhe bën
lidhjen midis fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë, dhe të drejtave apo
interesave që ai pretendon se i janë cënuar.
Ky qëndrim i gjykatës në rastin konkret, është në përputhje të plotë dhe me qëndrimin
Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin e tyre nr.3, datë
06.12.2013, kur arsyetojnë se:
“Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë arrijnë në interpretimin unifikues se: Gjykatat
administrative të shkallës së parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të këtij ligji
përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit.
Këto gjykata janë kompetente për çështjet administrative për të cilat, padia, ankimi ose
rekursi është depozituar përpara datës 04.11.2013, respektivisht në gjykatat e shkallës së
parë, të apelit apo në Gjykatë të Lartë dhe deri në këtë datë, shqyrtimi në këto gjykata nuk ka
përfunduar akoma.”
Në këtë mënyrë në rastin konkret, pala paditëse kërkon kundërshtimin e veprimeve
përmbarimore të kryer për ekzekutimin e titullit ekzekutiv, vendimit nr.840 (399), datë
29.03.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë të lënë në fuqi me vendimin numër 71

612
datë 01.02.2013 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, dhe vendimin nr. 584 datë 20.12.2016 të
Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë.
Gjykata, çmon se duke qenë se titulli ekzekutiv, i cili po ekzekutohet nga zyra
përmbarimore private është një vendim i gjykatës administrative, atëherë kompetente për
shqyrtimin e mosmarrëveshjeve që kanë lindur gjatë ekzekutimit të tij, do të jetë sërish
gjykata administrative.
Kundër vendimit të gjykatës, ka bërë ankim të veçantë pala paditëse Agron Motro,
duke parashtruar shkaqet e lartëpërmendura.

II. LIGJI I ZBATUESHËM.

Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:

Neni 16§1 i K.Pr.Civile që parashikon se:
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj....”.
Neni 61 i K.Pr.Civile parashikon se :
“Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.”
Neni 62 i K.Pr.Civile parashikon se :
“Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë”.

III. KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON SE:

1. Vendimi nr.388, datë 24.04.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, që ka
shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes duke i dërguar aktet për
vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Shkallës së Parë Administrative Gjirokastër, është
rrjedhojë e zbatimit të drejtë të normave proceduriale administrative dhe për këtë shkak duhet
të lihet në fuqi.
2. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të akteve të dosjes gjyqësore, objektit
dhe shkakut të padisë, e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë në lidhje me kompetencën lëndore të shqyrtimit të
çështjes objekt gjykimi.
3. Se në analizë të akteve të dosjes gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë,
arsyetimit të gjykatës, si dhe legjislacionit të zbatueshëm për rastin konkret, ankimi i veçantë
i paraqitur nga pala paditëse Agron Motro, nuk përmban shkaqe për cënimin e vendimit
nr.388, datë 24.04.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë.
4. Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se kompetenca e gjykatës
për gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja lëndore është shumë e rëndësishme si
element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural.
5. Kolegji Civil në përcaktimin e kompetencës lëndore i referohet identifikimit të
natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative. Kolegji e vlerëson
të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë.
Gjykata ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të

613
këtij gjykimi duke bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për rastin
konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
6. Duke u kthyer te çështja objekt shqyrtimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
konstaton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë ka arsyetuar drejtë në lidhje me zbatimin e
ligjit procedural dhe material përsa i përket përcaktimit të kompetencës lëndore.
7. Në vështrim të nenit 7 të ligjit nr. 49/2012 është parashikuar se gjykatat
administrative janë kompetente për mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative
individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë
ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik si dhe mosmarrëveshjet që lindin
për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të mosveprimit të organit publik.
Për rastin konkret, rezulton se pala paditëse kërkon kundërshtim të veprimeve
përmbarimore për vendimin e gjykatës nr.840 (399), datë 29.03.2012, pra fshirjen nga
rregjistri hipotekor dhe detyrimin e Drejtorisë së Administrimit të Shitjes së Pronave të bëjë
privatizimin e objektit të Ofiçinës së Automjeteve.
Në këto kushte, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, nuk ka kompetencë
lëndore për të interpretuar apo gjykuar këtë titull në kuadër të kundërshtimit të veprimeve
përmbarimore që kryen për ekzekutimin e tij. Parimisht, gjykata që ka qenë kompetente për
shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshjeve administrative (për të cilin është lëshuar dhe urdhëri i
ekzekutimit), duhet të jetë kompetente dhe për shqyrtimin e të gjitha mosmarrëveshjeve që
lindin gjatë fazës së ekzekutimit të tij.
8. Në vijim të sa më sipër, në rastin e kundërshtimit të veprimeve përmbarimore dhe
pezullimin e këtyre veprimeve ka natyrë administrative, pasi lënda është administrative dhe
nuk mund të jetë e natyrës civile, pasi vetë natyra e mosmarrëveshjes e cila shërben për të
përcaktuar kompetencën nga pikëpamja lëndore për shqyrtimin e çështjes, është
administrative.
9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vijim të qëndrimeve të tij të mëparshme,
konfirmon se, për kërkimet e palëve dhe mosmarrëveshjet eventuale që mund të lindin mes
tyre në fazat e mëvonshme, siç mund të jetë rivendosja në afat, pavlefshmëria e titullit
ekzekutiv, kundërshtim i veprimeve përmbarimore, që buron nga përmbushja e vullnetit
administrativ apo mosmarrëveshja gjyqësore ka në themel konflikt administrativ,
kompetenca lëndore për shqyrtimin e tyre i përket gjykatave administrative. Në çdo rast, kur
ndodhemi përpara gjykimit të një kërkese me objekt kundërshtim veprimesh përmbarimore,
nëse ai buron nga një mosmarrëveshje me natyrë administrative për pasojë edhe gjykimi i saj
do të duhet të ndjekë të njëjtin fat, duke diktuar dhe gjykatën që duhet të shqyrtojë çështjen, e
cila në rastin në shqyrtim është Gjykata Administrative.
10. Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.388, datë
24.04.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, me të cilin është shpallur
moskompetenca lëndore për gjykimin e çështjes civile nr. regj. them. 598, datë 30.03.2017,
duhet të lihet në fuqi dhe çështja t’i dërgohet Gjykatës së Shkallës së Parë Administrative
Gjirokastër, për të vazhduar gjykimin si gjykatë kompetente.

614
 PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 62 të K.Pr.Civile.

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.388, datë 24.04.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë.

Tiranë, më 12.07.2017

615
Nr. 11243-02106-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1368 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përberë nga:

Artan Broci Kryesues

Medi Bici Anëtar
Admir Thanza Anëtar

Në dhomën e këshillimit të datës 12.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:

PADITËS: HYSEN VAROSHI

E PADITUR: AGJENCIA E TRAJTIMIT TË

PRONAVE TIRANË

OBJEKTI:
Shfuqizimin e vendimit nr.260, datë 28.02.2017,
“Për mbylljen e Procedimit Administrativ për shqyrtimin e dosjes Nr.2778,
datë 17.12.2014, të subjektit kërkues Hysen Varoshi, për pronën e pretenduar
me sipërfaqe prej 125 dynym, të ndodhur në fshatin Zezë, Krujë, të nxjerrë
nga pala e paditur, njoftuar me shkresën nr.2778/5, datë 28.02.2017,
(marrë në dorëzim nga posta me datë 27.03.2017) dhe njohjen e së drejtës së pronësisë,
kompensimin fizik brenda kufijve të pronës ose kompensimin financiar
të pronës të subjektit të shpronësuar Gani Hysen Varoshi, në emër të trashëgimtarëve
ligjore të tij, me sipërfaqe prej 125 dynym, të ndodhur në fshatin Zezë, Krujë.
Baza Ligjore: Nenet 26-29 e vijim te ligjit nr.133/2015,
“Për trajtimin e Pronës dhe përfundimin e Procesit të Kompensimit të Pronave”,
aktet nën/ligjore ne zbatim dhe nenet 31; 32;154 e vijues të K.Pr.Civile.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.405, datë 01.06. 2017, ka vendosur:

“Shpalljen e moskompetencës lëndore për shqyrtimin e çështjes dhe dërgimin

e çështjes për kompetencë, Gjykatës Administrative Durrës“.

Kundër vendimit të gjykatës, ka bërë ankim të veçantë pala paditëse Hysen

Varoshi, i cili parashtron këto shkaqe:

-Nga pala e paditur Agjencia e Trajtimit të Pronës jemi njoftuar me shkresën Nr.2778/5,
datë 28.02.2017 për vendimin nr.260 datë 28.02.2017, “Për mbylljen e Proçedimit
Administrativ për shqyrtimin e dosjes nr.2778, datë 17.12.2014, të subjektit kërkues
Hysen Varoshi.
Nga pjesa përshkruese arsyetuese e vendimit nr.260, datë 28.02.2017, të ATP-së sipas
pikës dy, rezulton se:

616
 Si në pikëpamje të së drejtës proceduriale ashtu dhe në kuptim të së drejtës materiale,
subjekti Hysen Varoshi, nuk legjitimohet në kërkimin e tij në cilësinë e trashëgimtarit
të subjektit pretendues Gani Varoshi. Mungon dëshmia e trashëgimisë”.
Ndërsa nga shqyrtimi i dokumentacionit tekniko - ligjore të administruar në dosjen e
shqyrtimit me nr.2778, datë 17.12.2014, sikurse është konstatuar nga vlerësimi i
grupit të punës në vlerësimin ligjor konstatohet se ai nuk është i plotë dhe në
përputhje me kërkesat e ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e Pronës dhe përfundimin e
Procesit të Kompensimit të pronave“; VKM nr.222, datë 23.03.2016, “Për Trajtimin e
kërkesave për njohje të pronës e të kompensimit të saj dhe K.Pr.Administrative”.
Kundërshtimi i paditësit Hysen Varoshi qëndron në faktin se është trashëgimtarë ligjorë i
Ferid Gani Varoshi sipas Dëshmisë së trashëgimisë ligjore vendimit Nr. 16. datë
17.01.2008, ka depozituar pranë Gjykatës së Apelit Tiranë edhe Dëshminë e
trashëgimisë Ligjore për ish-pronarin Gani Varoshi ndërsa babai tij sipas akteve të
gjendjes civile të viteve 1930-1945 -1950 është fëmija i Gani Hysen Varoshi. Në
aktet depozituar pranë palës së paditur ATP kemi provuar në mënyrë të plotë gjendjen
e faktit mbi të drejtat trashëgimore, por gjithsesi të gjithë trashëgimtarët ligjorë të
subjektit të shpronësuar më kanë dhënë të drejtat përfaqësimi në emër dhe për llogari
të tyre, deri në zgjidhjen përfundimtare në lidhje pronën me sipërfaqe 125 dynym në
fshatin Zezë të Krujës.
Në lidhje me Kompetencën Gjykatës së Apelit është përcaktuar taksativisht në nenet 29 e
vijim të ligjit nr. 133/2015 “Për trajtimin e Pronës dhe përfundimin e Procesit të
Kompensimit të pronave“, e cila ka caktuar si gjykatë Kompetente Gjykatën e Apelit
Civil. Përfundimisht kërkojmë prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes në po atë
gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Paditësi i është drejtuar gjykatës me kërkesë padi me objekt të përshkruar në pjesën
hyrëse.
Në seancën përgatitore, në fazën e verifikimit të paraqitjes dhe të legjitimimit të
palëve, kolegji gjyqësor vëren se paditësi Hysen Varoshi, me cilësinë e trashëgimtarit ligjor
të subjektit të shpronësuar Gani Varoshi, me daljen e ligjit Nr.9235, datë 29.07.2004 “Për
kthimin dhe kompensimin e pronës”, ka paraqitur pranë AKKP Tiranë, (sot ATP), praktikën
e plotë të dosjes administrative Nr.2778, datë 17.12.2014, duke kërkuar njohjen e së drejtës
së pronësisë, kompensimin e një sipërfaqe toke prej 125 dynym, e ndodhur në fshatin Zezë,
Krujë, në emër të subjektit Gani Varoshi.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.405, datë 01.06.2017, ka vendosur:
“Shpalljen e moskompetencës lëndore për shqyrtimin e çështjes dhe dërgimin e çështjes për
kompetencë, Gjykatës Administrative Durrës“.
Me arsyetimin se, Gjykata e Apelit Tiranë, vlerëson se pala e paditur ATP ka vendosur
mbylljen e procedimit administrativ, pra, jemi përpara një vendimi jopërfundimtar, fakt që ka
çuar atë edhe në një vlerësim, lidhur me kompetencën lëndore për gjykimin e kësaj çështje
nga kjo gjykatë.
Ky Kolegj gjyqësor çmon se në çështjen në gjykim, referuar kërkimit të paditësit, por
edhe shkakut ligjor të padisë së tij, rezulton se gjendemi përpara një mosmarrëveshje, të
natyrës administrative, mes paditësit Hysen Varoshi dhe të paditurit ATP, si organi publik i
ngarkuar nga ligji për shqyrtimin e kërkimit të tij.

617
 Rezulton se, ndërsa subjekti i shpronësuar ka kërkuar njohjen e të drejtës së pronësisë
së pretenduar, ATP, si organi publik i ngarkuar nga ligji, pa e shqyrtuar në themel kërkimin
dhe pa u shprehur me vendim për bazueshmërinë ose jo të tij, ka mbyllur procedimin
administrativ, duke kthyer kërkesën e kërkuesit Hysen Varoshi.
Në referim të nenit 28 të Ligjit Nr.133/2015, “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin
e procesit të kompensimit të pronave”, parashikohet se:
Mbledhja, përpunimi dhe administrimi i akteve të subjekteve të shpronësuara, gjatë
procesit të trajtimit të kërkesave, bëhen sipas këtyre procedurave: b) për kërkesat e paraqitura
për trajtim, para hyrjes në fuqi të këtij ligji dhe të patrajtuara me vendim, ATP-ja fillon
menjëherë shqyrtimin e tyre si më poshtë iii) procedurat e mbledhjes, përpunimit dhe
administrimit të akteve nga subjektet e shpronësuara, gjatë trajtimit të kërkesave, u
nënshtrohen dispozitave të K.Pr.Administrative”.
Neni 30 i ligjit nr.133/2015, përcakton se :“Kundër vendimit të ATP për njohjen e së
drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim brenda 30
ditësh pranë Gjykatës së Apelit...”.
Është e qartë se në çështjen në gjykim, nuk ka një vendim të të paditurit ATP, për
njohjen ose jo të së drejtës së pronësisë, apo për kompensimin e pronës për subjektin e
shpronësuar dhe për kundërshtimin e të cilit ligji ka bërë kompetente Gjykatën e Apelit.
Po kështu, Gjykata e Apelit Tiranë, vlerëson se vendimi i ATP, vjen në kundërshtim
në tërësi me qëllimin e ligjit nr.133/2015, “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit
të kompensimit te pronave”, përfshirë dhe mënyrën e ankimimeve të vendimeve te ATP,
marrë në zbatim të këtij ligji.
Kështu, në një farë mënyre, ligji nr.133/2015, formalizoi përcaktimin e praktikës
gjyqësore edhe me vendime unifikuese të Gjykatës së Lartë, të konsiderimit të Agjensisë së
Trajtimit të Pronave si “quasi gjykatë”.
Tashmë, duke i dhënë juridiksion fillestar gjyqësor, Gjykatës së Apelit Civil, për
vendimet e njohjes apo mosnjohjes së pronësisë (neni 29) dhe Gjykatës Administrative të
Apelit, për kundërshtimin e vlerësimit financiar, (neni 19), ligji ka formalizuar Agjensinë e
Trajtimit të Pronave, si “quasi gjykatë”, duke përcaktuar nisjen e kontrollit gjyqësor në
gjykata të shkallës së dytë.
Në të kundërt, në çështjen në gjykim, nuk kemi një vendim me të cilin i padituri ATP,
të ketë ushtruar funksionin e tij ligjor, si “quasi gjykatë”, kontrolli gjyqësor i të cilit, sipas
ligjit, të bëhej në shkallë të dytë.
Në të kundërt, në çështjen në gjykim, nuk kemi një vendim me të cilin i padituri ATP,
të ketë ushtruar funksionin e saj ligjor, si “quasi gjykatë”, kontrolli gjyqësor i të cilit, sipas
ligjit, të bëhej në shkallë të dytë.
Gjykata e Apelit Tirane, vlerëson se në çështjen në gjykim, nga i padituri ATP, kemi
një vendimmarrje me të cilën ai vetëm ka mbyllur një fazë të procesit administrativ, duke
refuzuar në një farë mënyrë përfundimin e këtij procesi dhe disponimin me vendim.
Kështu, neni 26 i ligjit nr.133/2015, “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e
procesit të kompensimit të pronave”, nuk njeh si vendime të ATP, në procesin e trajtimit të
pronave, vendime për kthimin e praktikës, apo mbyllje të procesit administrativ.
Kundër vendimit të gjykatës, ka bërë ankim të veçantë pala paditëse Hysen Varoshi,
duke parashtruar shkaqet e lartpërmendura.

618
II. LIGJI I ZBATUESHËM.

Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:

Neni 16§1 i K.Pr.Civile që parashikon se:
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj....”.
Neni 61 i K.Pr.Civile parashikon se :
“Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.”
Neni 62 i K.Pr.Civile parashikon se:
“Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë”

III. KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON SE:

1. Vendimi nr.405, datë 01.06.2017, i Gjykatës së Apelit Tiranë, që ka shpallur
moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes duke i dërguar aktet për vazhdimin e
gjykimit Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës, është rrjedhojë e moszbatimit të
normave proceduriale dhe për këtë shkak duhet të prishet e çështja duhet të kthehet në po atë
gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
2. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të akteve të dosjes gjyqësore, objektit
dhe shkakut të padisë, e gjen të pabazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata e Apelit Tiranë, në lidhje me kompetencën lëndore të shqyrtimit të çështjes objekt
gjykimi.
3. Se në analizë të akteve të dosjes gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë,
arsyetimit të gjykatës, si dhe legjislacionit të zbatueshëm për rastin konkret, ankimi i
paraqitur nga pala paditëse Hysen Varoshi, përmban shkaqe për cënimin e vendimit nr.405 ,
datë 01.06.2017, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
4. Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se kompetenca e gjykatës
për gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja lëndore është shumë e rëndësishme si
element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural.
5. Kolegji Civil në përcaktimin e kompetencës lëndore i referohet identifikimit të
natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative. Kolegji e vlerëson
jo të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Apelit Tiranë. Gjykata nuk ka
përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi
duke mos bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për rastin konkret
shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
6. Duke u kthyer te çështja objekt shqyrtimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
konstaton se Gjykata e Apelit Tiranë, nuk ka arsyetuar drejtë në lidhje me zbatimin e ligjit
procedural dhe material përsa i përket përcaktimit të kompetencës lëndore.
7. Kolegji Civil vlerëson se, Gjykata Apelit Tiranë ka gabuar në lidhje me
interpretimin e nenin 29 të Ligjit nr.133/2015, “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e
procesit të kompensimit të pronave”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë , vë në dukje faktin se me Ligjin Nr.133/2015
ligjvënësi, Kuvendi i Shqipërisë referuar dhe praktikës së konsoliduar të Gj.E.D.Nj-së por

619
dhe doktrinës kushtetuese të elaboruar nga Gjykata Kushtetuese e R.SH. në disa vendime të
saj mbi çështjen e pronave ka barazuar fuqinë e vendimeve të K.K.K.Pronave me atë të
Gjykatave të shkallëve të para duke i quajtur vendimet e dhëna prej tyre si “ quazi
gjyqësore”, pikërisht kjo praktikë e konsoliduar ka çuar që në hartimin e ligjit Nr.
133/2015,“Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave” në
Nenin 29 të tij të parashikohej e drejta e ankimit në Gjykatën e Apelit si shkallë e dytë për
kontrollin e ligjshmërisë të vendimit të dhënë nga “shkalla e parë” Agjensia e Trajtimit të
Pronës.
Në rastin objekt gjykimi paditësi ka pretenduar se vendimi i dhënë nga shkalla e parë
A.T.Pronave është dhënë në kundërshtim me ligjin.
8. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, referuar kërkimeve në padi dhe
shkakut ligjor të saj, si dhe interpretimit të mësipërm, rezulton në mënyrë të qartë se
mosmarrëveshja e paraqitur për shqyrtim përpara Gjykatës së Apelit është në kompetencën e
saj si në referim të Ligjit Nr.133/2015, “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronave”, ashtu dhe të Neneve 452, 466 e 467 të K.Pr.Civile.
9. Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.405, datë
01.06.2017, i Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është shpallur moskompetenca lëndore
për gjykimin e çështjes, duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë, për të
vazhduar gjykimin si gjykatë kompetente.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 62 të K.Pr.Civile.

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.405, datë 01.06.2017, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin
e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

Tiranë, më 12.07.2017

620
Nr.11243-02034-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1369 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përberë nga:

Artan Broci Kryesues

Medi Bici Anëtar
Admir Thanza Anëtar

Në dhomën e këshillimit të datës 12.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:

PADITËS: SYRIJA KRUJA

E PADITUR: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË

PASURIVE
TË PALUAJTSHME
DREJTORIA E
ADMINISTRIMIT DHE MBROJTJES
SË TOKËS, SHKODËR

OBJEKTI:
Pasaktësi e pjesshme e dokumenteve notë transkriptimi dhe
listë e pronësisë tokësore përsa i përket gjeneraliteteve,
duke i saktësuar nga Ymer Krues, Ymer Kraja,
Omer Kraja në ato të sakta Ymer Kruja.
Baza Ligjore: Neni 32 i K.Pr.Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.528, datë 24.04.2017, ka

vendosur:

“Deklarimin e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor,

Shkodër, në gjykimin e çështjes që i përket: paditëse - Syrija Kruja; i paditur -
DAMT, Shkodër; ZVRPP, Shkodër; me objekt: Pasaktësi e pjesshme e
dokumenteve notë transkriptimi dhe listë e pronësisë tokësore përsa i përket
gjeneraliteteve duke i saktësuar nga Ymer Krues, Ymer Kraja, Omer Kruja në
ato të sakta Ymer Kruja dhe dërgimin e çështjes në gjykatën kompetente,
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë, Shkodër.”

Kundër vendimit nr.528, datë 24.04.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër,

ka bërë ankim të veçantë pala paditëse Syrija Kruja, e cila parashtron këto shkaqe:

Në rastin konkret duke vlerësuar shkakun ligjor të kërkimit, ndodhemi përpara një
gjykimi që përbën mosmarrëveshje e cila rregullohet nga dispozitat e K.Pr.Civile, siç
është vërtetësia apo pavërtetësia e një dokumenti. Kjo del qartë nga përmbajtja e nenit
32 të K.Pr.Civile, sipas të cilit:
“Padia mund të ngrihet:

621
 (i) për të kërkuar rivendosjen e një të drejte ose interesi të ligjshëm që është shkelur;
(ii) për vërtetimin e qenies ose mosqenies së një marrëdhënieje juridike ose një të drejte;
(iii) për njohjen e vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për
paditësin”.
Sa më sipër në analizë të kërkimit tonë dhe shkakut ligjor ku mbështetet kërkimi, rezulton
se jemi përpara një padie për njohjen e pavërtetësisë së dokumentit.
Me padinë objekt shqyrtimi unë kërkoj të vërtetojë gjyqësisht pasaktësinë e pjesshme te
dokumenteve Notë Transkriptimi dhe Listë e pronësisë tokësore përsa i përket
gjeneraliteteve duke i saktësuar nga Ymer Krues, Ymer Kraja, Omer Kruja në ato të
sakta Ymer Kruja
Pavarësisht, se në zgjidhjen e mosmarrëveshjes, gjykata mund të urdhërojë kryerjen e
disa veprimeve nga ana e organeve administrative, (palës së paditur), duke patur
parasysh se kërkimi kryesor në këtë gjykim ka të bëjë me të drejta që rregullohen nga
dispozitat procedurale civile, është pikërisht gjykata që shqyrton mosmarrëveshjet
civile, ajo që ka kompetencën lëndore për gjykimin e çështjes.
Në kushtet në të cilat, kërkimi i objektit të padisë së paraqitur nga unë, pala paditëse,
është i natyrës civile dhe baza ligjore ku kam bazuar kërkimet është bazuar në
K.Pr.Civile, e çmoj se çështja është në kompetencë lëndore të gjykatës civile dhe jo
asaj administrative.
E drejta që synoj të realizoj në këtë gjykim, lidhet me saktësimin e gjeneraliteteve të
titullarit të pronës, të drejtat pronësore të të cilit, janë rregulluar nëpërmjet akteve
objekt të këtij shqyrtimi gjyqësor. Në kushtet kur këto akte përmbajnë pasaktësi në
lidhje me gjeneralitetin e subjektit pronar sipas ligjit të kohës, saktësimi i këtyre të
dhënave duhet të kryhet nga gjykata e zakonshme civile, pasi në thelb, e drejta që
synon të realizojë pala paditëse nuk lidhet vetëm me korrigjimin e këtyre pasaktësive,
por edhe me realizimin e të drejtave të pronësisë që burojnë prej këtyre akteve.
Përfundimisht kërkojmë prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për vazhdimin e
gjykimit.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Duke iu referuar kërkesë-padisë, rezulton se paditësja kërkon t’i drejtohet Agjensisë
së Trajtimit të Pronave, Tiranë për trajtimin e pronës së trashëguar prej të ndjerit Ymer
Kruja. Por nga notat e transkriptimit dhe listat e pronësisë, rezulton se gjeneralitetet e
pronarit janë shënuar gabim nga i vërtetë “Ymer Kruja” në atë të gabuar “Ymer Krua”,
“Ymer Kraja” dhe “Omer Kraja”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.528, datë 24.04.2017, ka
vendosur: “Deklarimin e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, Shkodër,
në gjykimin e çështjes që i përket: paditëse - Syrija Kruja; i paditur - DAMT, Shkodër;
ZVRPP, Shkodër; me objekt: Pasaktësi e pjesshme e dokumenteve notë transkriptimi dhe listë
e pronësisë tokësore përsa i përket gjeneraliteteve duke i saktësuar nga Ymer Krues, Ymer
Kraja, Omer Kruja në ato të sakta Ymer Kruja dhe dërgimin e çështjes në gjykatën
kompetente, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë, Shkodër.”
Me arsyetimin se, shqyrtimi i çështjes së kompetencës përfshihet që në veprimet
përgatitore të procesit gjyqësor që duhet të kryejë gjykata (neni 158 /a i K.Pr.Civile). Në
nenin 7 dhe 17 pika “b” të Ligjit Nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, është parashikuar:

622
“Gjykatat administrative janë kompetente për: a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet
administrative individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat administrative publike,
të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik;... ” (neni 7)
"l.Padia ngrihet:
b) për ndryshimin, pjesërisht apo tërësisht, të aktit administrativ apo detyrimin e
organit publik për të ndryshuar një akt administrativ”.
Gjykata vëren se në rastin konkret pala paditëse Syrija Kruja, kërkon që i padituri të
bëjë ndryshime në aktin administrativ, duke u bazuar në ligjin e posaçëm me nr.7843, datë
13.07.1994, “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.
Prandaj në lidhje me këtë kërkim gjykata vlerëson se çështja objekt gjykimi është e
natyrës administrative dhe kompetencë lëndore për gjykimin e saj ka gjykata administrative,
sepse konflikti në gjykim vjen si rezultat i kërkimit për te ndryshuar një fletë regjistri, nga
një organ administrativ siç është pala e paditur, ZVRPP, Shkodër dhe DAMT, Shkodër, duke
u bazuar në një ligj të posaçëm.
Në këto kushte gjykata çmon se nuk ka kompetence lëndore, për gjykimin e kësaj
çështjeje dhe se duhet t’ia kalojë aktet gjykatës kompetente, Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë, Shkodër.
Kundër vendimit nr.528, datë 24.04.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër,
ka bërë ankim të veçantë pala paditëse Syrija Kruja, duke parashtruar shkaqet e
lartpërmendura.

II. LIGJI I ZBATUESHËM.

Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:

Neni 16§1 i K.Pr.Civile që parashikon se:
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj....”.
Neni 61 i K.Pr.Civile parashikon se :
“Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.”
Neni 62 i K.Pr.Civile parashikon se :
“Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë”.

III. KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON SE:

1. Vendimi nr.528, datë 24.04.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, që ka
shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes duke i dërguar aktet për
vazhdimin e gjykimit Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Shkodër, është rrjedhojë e
moszbatimit të normave proceduriale civile dhe për këtë shkak duhet të prishet.
2. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të akteve të dosjes gjyqësore, objektit
dhe shkakut të padisë, e gjen të pabazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër në lidhje me kompetencën lëndore të shqyrtimit të
çështjes objekt gjykimi.
3. Se në analizë të akteve të dosjes gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë,
arsyetimit të gjykatës, si dhe legjislacionit të zbatueshëm për rastin konkret, ankimi i veçantë

623
i paraqitur nga pala paditëse, përmban shkaqe për cënimin e vendimit Nr.528, datë
24.04.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
4. Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se kompetenca e gjykatës
për gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja lëndore është shumë e rëndësishme si
element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural.
5. Kolegji Civil në përcaktimin e kompetencës lëndore i referohet identifikimit të
natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative. Kolegji e vlerëson
jo të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Gjykata nuk ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të
këtij gjykimi duke mos bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për
rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
6. Duke u kthyer te çështja objekt shqyrtimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
konstaton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, nuk ka arsyetuar drejtë në lidhje me
zbatimin e ligjit procedural dhe material përsa i përket përcaktimit të kompetencës lëndore.
Nga kërkesë padia rezulton se kërkimi i paditëses në këtë gjykim është “Pasaktësi e pjesshme
e dokumenteve notë transkriptimi dhe listë e pronësisë tokësore përsa i përket gjeneraliteteve
duke i saktësuar nga Ymer Krues, Ymer Kraja, Omer Kraja në ato të sakta Ymer Kruja,
bazuar në nenin 32 të Kodit të procedurës Civile.
7. Kolegji çmon se duke vlerësuar shkakun ligjor të kërkimit ndodhemi përpara një
gjykimi që përbën mosmarrëveshje civile e cila rregullohet nga dispozitat e Kodit të
Procedurës Civile, siç është njohja e vërtetësisë së një dokumenti apo pasaktësisë së pjesshme
nga emri i gabuar në atë të saktë. Ky fakt rezulton nga përmbajtja e nenit 32 të K.Pr.Civile
sipas të cilit:“Padia mund të ngrihet:(a) për të kërkuar rivendosjen e një të drejte ose interesi
të ligjshëm që është shkelur; (b) për vërtetimin e qenies ose mosqenies së një marrëdhënieje
juridike ose një të drejte; (c) për njohjen e vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti me
pasoja juridike për paditësin”.
Sa më sipër në analizë të kërkimit të palës paditëse Syrija Kruja dhe shkakut ligjor ku
mbështetet kërkimi, rezulton se jemi përpara një padie për vërtetimin pasaktësisë së pjesshme
të regjistrit në lidhje me emrin dhe mbiemrin nga ajo e gabuara në atë të saktë, konkretisht
nga Ymer Krues, Ymer Kraja, Omer Kraja në ato të sakta Ymer Kruja.
8. Në vijim të sa më sipër, lënda është civile dhe nuk mund të jetë e natyrës
administrative, pasi vetë natyra e mosmarrëveshjes e cila shërben për të përcaktuar
kompetencën nga pikëpamja lëndore për shqyrtimin e çështjes, është civile.
9. Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.528, datë
24.04.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, me të cilin është shpallur
moskompetenca lëndore për gjykimin e çështjes civile nr. regj. them. 966, datë 03.04.2017,
duhet prishet dhe çështja t’i dërgohet në po atë gjykatë për të vazhduar gjykimin si gjykatë
kompetente.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 62 të K.Pr.Civile.

624
 VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.528, datë 24.04.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër
dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit në po atë gjykatë.

Tiranë, më 12.07.2017

625
Nr. 11243-02501-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1370 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përberë nga:

Artan Broci Kryesues

Medi Bici Anëtar
Admir Thanza Anëtar

Në dhomën e këshillimit të datës 20.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:

PADITËS: AVOKATURA E SHTETIT,

ZYRA VENDORE GJIROKASTËR

E PADITUR: AGJENSIA E TRAJTIMIT TË PRONAVE

TIRANË
HASAN GABA,
MUIME GABA (BEJKO),
HASIME MAHMUTI (GABA),
MANUSHAQE GABA,
XHEVAHIR GABA,
BEQIR GABA,
SAME GJYLI (GABA),
HAMZA GABA

OBJEKTI:
Kërkohet anullimi i vendimit nr.57, datë 01.04.2009, të ZRKKP Gjirokastër.
Baza Ligjore: Neni 5/e dhe 14 i ligjit nr.10018, datë 13.11.2008,
“Për Avokaturën e Shtetit”, Ligji 9235, datë 29.07.2004,
“Për kthimin dhe kompensimin e pronës”,
aktet nënligjore të dala në zbatim të tij.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.51, datë 30.01.2017, ka

vendosur:

“1.Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Gjirokastër, për gjykimin e çështjes civile me nr.Rregj.Them. 42/518/21233-
00452-21-2016, datë rregjistrimi 16.05.2016, që u përket palëve ndërgjyqëse:
Paditës: Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Gjirokastër.
Të paditur: Agjencia e Trajtimit të Pronave, Hasan Gaba, Muime Gaba
(Bejko) Hasime Mahmuti (Gaba),Manushaqe Gaba, Xhevahir Gaba, Beqir
Gaba, Same Gjyli ( Gaba),Hamza Gaba.
Me objekt: Kërkohet anullimi i vendimit nr.57, datë 01.04.2009, të ZRKKP
Gjirokastër.
2. Dërgimin e akteve, Gjykatës Kompetente, Gjykatës së Apelit Gjirokastër”.

626
 Pas dërgimit të çështjes në Gjykatën e Apelit Gjirokastër, kjo e fundit i është drejtuar
Gjykatës së Lartë që të vendosë për rregullimin e kompetencës.
Në kohën e depozitimit të padisë në Gjykatë ka qenë në fuqi dhe prodhonte
efekte neni 18 i ligjit 9235/2004, sipas të cilit: Kundër vendimit të AKKP-së
subjekti i shpronësuar ose Avokati i Shtetit ka të drejtë të bëjë ankim, brenda
30 ditëve nga njoftimi i këtij vendimi, pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, sipas rregullave të K.Pr.Civile të Republikës së Shqipërisë.
Në rastin në shqyrtim kompetenca lëndore përcaktohet nga dispozitat në fuqi
në momentin e depozitimit të padisë dhe sipas nenit 18 të ligjit 9235/2004 dhe
vendimit unifikues të Kolegjeve të Bashkuara nr.4/2013, kompetente paraqitet
Gjykata e Shkallës së Parë Gjirokastër dhe jo Gjykata e Apelit Gjirokastër.
Po ashtu neni 29 i ligjit 133/2015 në mënyrë të shprehur e lidh kompetencën
lëndore të Gjykatës së Apelit edhe me organin e dhënies së vendimit, duke
specifikuar si objekt shqyrtimi në apel, vendimet e dhëna nga Agjencia e
Trajtimit të Pronës dhe jo nga komisionet e mëparshme të kthimit të pronave,
sikurse është rasti konkret.
Sa më sipër Gjykata e Apelit Gjirokastër çmon se nuk është kompetente nga
pikëpamja lëndore për gjykimin e çështjes dhe si rrjedhojë e bazuar në nenin
64 të K.Pr.Civile, duhet t’i parashtrojë Gjykatës së Lartë për zgjidhje
konfliktin në lidhje me kompetencën.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Nga aktet e ndodhura në dosjen gjyqësore konstatohet se padia e paditësit Avokatura
e Shtetit me objekt kundërshtimin e vendimit nr.57, datë 01.04.2009, të ZRKKPronave
Qarku Gjirokastër, është depozituar në datën 11.10.2012 në Gjykatën e (Rrethit Gjyqësor
Tiranë).
Me vendimin nr.903, datë 10.02.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është vendosur
shpallja e moskompetencës tokësore për gjykimin e çështjes, kjo në zbatim dhe të vendimit
unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.4/2013 dhe dërgimin e akteve
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.51, datë 30.01.2017, ka
vendosur:
“1.Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër,
për gjykimin e çështjes civile me nr. Rregj. Them. 42/518/21233-00452-21-2016, datë
rregjistrimi 16.05.2016, që u përket palëve ndërgjyqëse:
-Paditës: Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Gjirokastër.
Tëpaditur: Agjencia e Trajtimit të Pronave, Hasan Gaba, Muime Gaba (Bejko)
Hasime Mahmuti (Gaba), Manushaqe Gaba, Xhevahir Gaba, Beqir Gaba, Same Gjyli
( Gaba), Hamza Gaba.
-Me objekt: Kërkohet anullimi i vendimit nr.57, datë 01.04.2009, të ZRKKP
Gjirokastër.
2. Dërgimin e akteve, Gjykatës Kompetente, Gjykatës së Apelit Gjirokastër”.
Me arsyetimin se, Kushtetutshmëria e nenit 29 të ligjit nr.133/2015, është shqyrtuar
nga Gjykata Kushtetuese, e cila me vendimin nr.l, datë 16.01.2017, ka rrëzuar kërkesën për
shfuqizimin e tij pasi ka vlerësuar së ankimi i drejtpërdrejtë në Gjykatën e Apelit, nuk cënon
parimin e “shkallëve të gjykimit” dhe as cënon në thelb të drejtën e ankimit.

627
 Sipas parashtrimeve të subjekteve të interesuara, “ankimi në gjykatën e apelit bën të
mundur mos zgjatjen e procedurave dhe mbylljen sa më të shpejtë të procesit. Shteti Shqiptar
i ka qëndruar asaj që kjo gjykatë dhe GJEDNJ-ja ka thënë: këto vendime janë quazi
gjyqësore dhe duhen ekzekutuar. Nuk ka kompetencë asnjë organ administrativ ti rishikojë
ato, prandaj nuk ka një rishikim por vetëm një plotësim të vendimit. “Qëllimi i ligjit
nr.133/2015, është përfundimi në përputhje me këtë ligj, i procesit të trajtimit nëpërmjet
njohjes dhe kompensimit të pronave të subjekteve, të cilave u janë shpronësuar, shtetëzuar
ose konfiskuar pronat. Sa më sipër, nga interpretimi i dispozitave të ligjit nr. 133/2015,
arrihet në përfundimin se dispozitat materiale dhe procedurale të tij do të gjejnë zbatim,
pavarësisht kohës se kur është paraqitur padia dhe fazës në të cilin ndodhet gjykimi (në
gjykatën e shkallës së parë), edhe në rastet e kundërshtimit të vendimeve të ish-Agjencisë së
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, apo komisioneve përkatëse, që kanë vepruar mbi
bazën e ligjeve të mëparshme me objekt “njohjen dhe kthimin ose kompensimin e pronave”,
të cilat janë shfuqizuar.
Neni 29 i ligjit nr.133/2015, përdor termin “personi i interesuar”, duke mos bërë
dallim për sa i përket subjektit që e kundërshton vendimin përkatës të “komisionit”,
konkretisht nëse është pala pjesëmarrëse në vendimin e “gjykimi i çështjes si shkallë e parë
nga Gjykata e Apelit, me një vendim që është i formës së prerë, do e shpejtonte dhënien e
drejtësisë dhe përfundimin e procesit të njohjes dhe kthimit ose kompensimit të pronave,
përfundimi sa më shpejt i të cilit, siç arsyetohet në vendimin e sipërcituar të Gjykatës
Kushtetuese, paraqet interes publik.
Sa më sipër, gjykata vlerëson se gjykimi i kësaj çështje, nuk është në kompetencën e
saj, por në kompetencën lëndore dhe tokësore të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
Pas dërgimit të çështjes në Gjykatën e Apelit Gjirokastër, kjo e fundit i është drejtuar
Gjykatës së Lartë që të vendosë për rregullimin e kompetencës, duke parashtruar shkaqet e
lartëpërmendura.

II. LIGJI I ZBATUESHËM

Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:

Neni 16§1 i K.Pr.Civile që parashikon se:
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj....”.
Neni 61 i K.Pr.Civile parashikon se:
“Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.”
Neni 62 i K.Pr.Civile parashikon se:
“Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë”.

III. KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON SE:

1. Vendimi nr.51, datë 31.01.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, që ka
shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes duke i dërguar aktet për
vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Apelit Gjirokastër, është rrjedhojë e moszbatimit të
normave proceduriale civile dhe për këtë shkak vendimi duhet të prishet e çështja të kthehet
në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

628
 2. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të akteve të dosjes gjyqësore, objektit
dhe shkakut të padisë, e gjen të pabazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, në lidhje me kompetencën lëndore të shqyrtimit të
çështjes objekt gjykimi.
3. Se në analizë të akteve të dosjes gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë,
arsyetimit të gjykatës, si dhe legjislacionit të zbatueshëm për rastin konkret, parashtrimet e
bëra nga Gjykata e Apelit Gjirokastër, përmban shkaqe për cënimin e vendimit nr.51, datë
30.01.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.
4. Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se kompetenca e gjykatës
për gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja lëndore është shumë e rëndësishme si
element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural.
5. Kolegji Civil në përcaktimin e kompetencës lëndore i referohet identifikimit të
natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative. Kolegji e vlerëson
jo të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.
Gjykata nuk ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të
këtij gjykimi duke mos bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për
rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
6. Duke u kthyer te çështja objekt shqyrtimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
konstaton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, nuk ka arsyetuar drejtë në lidhje me
zbatimin e ligjit procedural dhe material përsa i përket përcaktimit të kompetencës lëndore.
7. Kolegji Civil vlerëson se, pala paditëse ka depozituar kërkesë padinë për gjykim
me datë 15.03.2012 me objektin të përshkruar në pjesën hyrëse dhe është e rëndësishme të
mbahet në vëmendje dhe neni 29 i ligjit Nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin
e procesit të kompensimit të pronave” në të cilin është parashikuar se: “Kundër vendimit të
ATP-së për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të
bëjnë ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit,
sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile të Republikës së Shqipërisë”. Pra kjo dispozitë
duhet zbatuar vetëm për ato raste kur paditë paraqiten për shqyrtim para gjykatave mbas
hyrjes në fuqi të ligjit Nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronave” dhe jo për paditë që janë në trajtim nga gjykatat për shumë vite siç
është rasti konkret objekt gjykimi.
8. Gjithashtu Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë sjell edhe njëherë në vëmendje të
Gjykatave të Shkallës së parë se Kolegjet e Bashkuara me Vendimin Nr.7, datë 24.03.2005
kanë pranuar se, fuqia prapavepruese e ligjit është e lidhur kryesisht me ligjin material dhe
ajo nuk është në natyrën e ligjit procedural.
Palët citohet në Vendimin Unifikues të mësipërm nuk mund të parashikonin se ligji
do të ndryshonte dhe se rregullat e vendosura do të ndryshonin. Të pranosh të kundërtën
është me pasoja të rënda jo vetëm për palët të cilat, gjatë apo në përfundim të ndjekjes së
proçedurave ligjore, të detyrohen të ndjekin të tjera. Derisa çështja është rregjistruar në
gjykatën e shkallës së parë, para se të hynte në fuqi ligji i ri, automatikisht e drejta e ankimit
kundër vendimeve të komisioneve të kthimit e kompensimit të pronave mund të bëhej në
gjykatën e shkallës së parë, tregon se për këto çështje ishte përcaktuar juridiksioni dhe
kompetenca gjyqësore e këtyre gjykatave. Në rastet e tjera edhe se marrëdhënia juridike ka
lindur mbi bazën e ligjit të vjetër, por nuk ka patur mosmarrëveshje deri në hyrjen në fuqi të
ligjit të ri (pra nuk është paraqitur padi në gjykatë për të kundërshtuar vendimin e
komisionit), juridiksioni është përcaktuar ai administrativ dhe ankimi për pasojë do të
drejtohet në Agjencinë e Trajtimit të Pronave dhe më pas në Gjykatën e Apelit, sipas
rregullave të K.Pr.Civile të Republikës së Shqipërisë.

629
 9. Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr. 51 datë
30.01.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me të cilin është shpallur
moskompetenca lëndore për gjykimin e çështjes civile, duhet të prishet e çështja të kthehet në
po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 62 të K.Pr.Civile.

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.51, datë 30.01.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër dhe kthimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

Tiranë, më 20.07.2017

630
Nr. 11243-02066-00-2017 Regj. Themeltar
Nr. 00-2017 - 1411 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga gjyqtarët:

Artan Broci Kryesues

Admir Thanza Anëtar
Medi Bici Anëtar

Në datën 05.07.2017 mori në shqyrtim çështjen civile që iu përket palëve të mëposhtme:

PADITËS: HIQMET VELESHNJA

I PADITUR: RAIFFEISEN BANK SH.A

ALBAN TEPSHI
SHOQËRIA PËRMBARIMORE PRIVATE
“PETANI BAILIFF’S OFFICE”
LIRI KACANI
SYRIH BASHA
RAMAZAN BASHA
ZYHRA SHËNGJERGJI
FERJAL SEVDARAJ
DHURATA HUQI
FERDINAND CËRRIKU
MAJLINDA JAHO
AGJENCIA E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE TIRANË

PERSON I TRETË: ZVRPP DURRËS

OBJEKTI:
Përjashtimi i pasurisë nr.14/6, ZK 8516 me sipërfaqe 100 m2 e regjistruar në regjistrin
hipotekor nr.12597, datë 06.05.1999 nga sekuestrimi dhe shitja në ankand.
Përjashtimi i pasurisë nr.14/15-11 ZK 8516 me sipërfaqe 428 m 2 e regjistruar në regjistrin
hipotekor nr.24, datë 23.03.2004 nga sekuestrimi dhe shitja në ankand.
Detyrimi i të paditurve Raiffessen Bank Sh.a dhe Alban Tepshi të njohin paditësin Hiqmet
Veleshnja pronar të pasurisë me nr.14/6 ZK 8516 me sip. 1.000 m2 e regjistruar në regjistrin
hipotekor nr.12597, datë 06.05.1999 dhe pasurisë nr.14/15-ZK 8516 me sipërfaqe 428 m 2, e
regjistruar në regjistrin hipotekor nr.24, datë 23.03.2004.
Ndryshimin e vendimit nr.1269, datë 02.04.1996 të ish-KK Pronave Bashkia Durrës vetëm
për atë pjesë të tij që cënon të drejtën time të pronësisë për sipërfaqen 100 m2 sipas
kufizimeve të përcaktuara në vërtetimin hipotekor që i ka njohur dhe kthyer trashëgimtarëve
të Jusuf Bashës, si dhe detyrimin e trashëgimtarëve të Jusuf Bashës të më njohin pronar mua
paditësin për sipërfaqen prej 1.000 m2.

631
 Konstatimin pjesërisht të pavlefshëm të kontratës së shitjes së datës 05.04.2007 me nr.245
rep. dhe nr.245/1 kol, lidhur midis shitësve Myrteza Cërriku, Liri Kacani, Syrih Basha,
Ramazan Basha, Zyra Shëngjergji, Ferial Sevdaraj, Dhurata Huqi (Cërriku), Ferdinand
Cërriku, Majlinda Jaho dhe Alban Tepshi me cilësinë e palës blerëse për shkak se prona
objekt shitje (1.000 m2) është prona e paditësit Hiqmet Veleshnja.
Konstatimin pjesërisht të pavlefshëm të kontratës së hipotekimit me nr.1222 rep dhe nr.726
kol, datë 01.08.2008 lidhur midis të paditurit Alban Tepshi hipotekues dhe Raiffeisen Bank,
duke u detyruar këto të fundit të njohin pronar paditësin për sipërfaqen 1.000 m2 .
Detyrimin e ZVRPP-së Durrës të fshijë nga regjistri, regjistrimin e pronësisë të sipërfaqes
1.000 m2 të bërë në favor të të paditurve Alban Tepshi e Raiffeisen Bank, duke mbetur e
drejta e pronësisë në favor të paditësit Hiqmet Veleshnja.
Baza Ligjore: Nenet 32, 202, 612, 614, 615 të K.Pr.Civile, nenet 32, 92/a, 153 ,254 të
K.Civil, ligji nr.7698, datë 15.04.1993 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave”, i
ndryshuar dhe Udhëzimi nr.03, datë 21.06.1993.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.45, datë 05.04.2017 ka

vendosur:

Të shpallë moskompetencën lëndore për gjykimin e çështjes, përsa i përket

objektit: Ndryshimin e vendimit nr.1269, datë 02.04.1996 të ish-KK Pronave,
Bashkia Durrës vetëm për atë pjesë të tij që cënon të drejtën time të pronësisë
për sipërfaqen 100 m2 sipas kufizimeve të përcaktuara në vërtetimin hipotekor
që i ka njohur dhe kthyer trashëgimtarëve të Jusuf Bashës, si dhe detyrimin e
trashëgimtarëve të Jusuf Bashës të më njohin pronar mua paditësin për
sipërfaqen prej 1.000 m2. Duke bërë dhe veçimin e kësaj çështje nga pjesa
tjetër e objektit të padisë, duke e dërguar për kompetencë Gjykatës së Apelit
Durrës.

Kundër vendimit të sipërcituar, ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse

Hiqmet Veleshnja, i cili kërkon:

Prishjen e vendimit për shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së

Rrethit Gjyqësor Durrës.

Pala paditëse Hiqmet Veleshnja, në ankimin e veçantë parashtron këto shkaqe:

Në nenin 38 të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të

kompensimit të pronave”, ligjvënësi është shprehur: Me hyrjen në fuqi të këtij ligji,
ligji nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, i ndryshuar
nga ligji nr.10239, datë 25.02.2010 “Për krijimin e fondit special të kompensimit të
pronave”, i ndryshuar, si dhe çdo dispozitë tjetër nënligjore, që është në kundërshtim
me këtë ligj, shfuqizohen.
Referuar nenit 29 të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit
të kompensimit të pronave”, ligjvënësi ka përcaktuar se ankimi ndaj vendimeve të
ATP bëhet në gjykatën e apelit. Jam i mendimit se kjo vendimmarrje është e gabuar,
pasi duhet të zbatohet ligji i kohës kur është dorëzuar padia.

632
 KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe e bisedoi në tërësi çështjen në Dhomën
e Këshillimit, në përfundim;

VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë me datë 15.06.2007 është regjistruar çështja civile nr.11243-
2066-00-2017 regj. them, që iu përket palëve: paditës Hiqmet Veleshnja, të paditur:
Raiffeisen Bank Sh.a, Alban Tepshi, etj.. dhe person i tretë ZVRPP Durrës, me objekt:
Përjashtimi i pasurisë nr.14/6, ZK 8516 me sipërfaqe 100 m2, i regjistruar në regjistrin
hipotekor nr.12597, datë 06.05.1999 nga sekuestrimi dhe shitja me ankand, etj…..
2. Vendimi nr.45, datë 05.04.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës është
rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit procedural, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe
çështja të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

I. RRETHANAT:

3. Paditësi Hiqmet Veleshnja i është drejtuar gjykatës me kërkesëpadi me objekt:

Përjashtimi i pasurisë nr.14/6, ZK 8516 me sipërfaqe 1.000 m 2 e regjistruar në regjistrin
hipotekor nr.12597, datë 06.05.1999 nga sekuestrimi dhe shitja në ankand, etj….
4. Me vendimin nr.811, datë 25.03.2013, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës ka
vendosur pranimin e kërkesëpadisë, por Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.273, datë
30.05.2015 ka vendosur prishjen e vendimit nr.811, datë 25,03.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës dhe kthimin ë çështjes për rishqyrtim, etj….

II. PROCEDURA:

5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.45, datë 05.04.2017 ka

vendosur:
Të shpall moskompetencën lëndore për gjykimin e çështjes, përsa i përket objektit:
Ndryshimin e vendimit nr.1269, datë 02.04.1996 të ish-KK Pronave, Bashkia Durrës vetëm
për atë pjesë të tij që cënon të drejtën time të pronësisë për sipërfaqen 100 m 2 sipas
kufizimeve të përcaktuara në vërtetimin hipotekor që i ka njohur dhe kthyer trashëgimtarëve
të Jusuf Bashës, si dhe detyrimin e trashëgimtarëve të Jusuf Bashës të më njohin pronar mua
paditësin për sipërfaqen prej 1.000 m2. Duke bërë dhe veçimin e kësaj çështje nga pjesa tjetër
e objektit të padisë, duke e dërguar për kompetencë Gjykatës së Apelit Durrës.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës ndër të tjera arsyeton se:
...... Në vështrim të nenit 29 të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe
përfundimin e procesit të kompensimit të pronave” në të cilin është parashikuar se: Kundër
vendimit të ATP-së për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë
të drejtë të bëjnë ankim brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi, pranë Gjykatës
së Apelit sipas rregullave të K.Pr.Civile të Republikës së Shqipërisë. Në vijim të sa më sipër
dispozita nuk ka parashikuar zgjidhjen e çështjeve që janë në gjykim apo që paraqiten për
gjykim në lidhje me vendimet e marra përpara hyrjes në fuqi të këtij ligji. Por me nenin 38 të
ligjit me titull “Shfuqizime” janë shfuqizuar ligji nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe
kompensimin e pronës”, i ndryshuar , ligji nr.10239, datë 25.02.2010 “Për krijimin e fondit
special të kompensimit të pronave” mbi bazën e të cilëve do të zgjidhej konflikti në gjykim.
Për rrjedhojë, duke qenë se ligji në fuqi ka parashikuar kompetencën e Gjykatës së Apelit për
shqyrtimin e padive me objekt kundërshtimin e vendimeve të ATP-së dhe ka shfuqizuar ligjet
mbi bazën e të cilave do të zgjidheshin këto konflikte, Kolegji konkludon se nuk është në

633
kompetencën e saj lëndore gjykimi i kësaj mosmarrëveshje, por i përket Gjykatës së Apelit së
cilës i është caktuar me ligjin nr.133/20115……

III. LIGJI I ZBATUESHËM:

7. Neni 42/1 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se:

Paditë ngrihen në gjykatën e vendit, ku i padituri ka vendbanimin ose vendqëndrimin
e tij dhe kur këto nuk dihen, në gjykatën e vendit, ku ai ka banesën e përkohshme.
8. Neni 61 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se:
Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.
9. Neni 62 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se:
Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë.
10. Në nenin 29 të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e
procesit të kompensimit të pronave” është parashikuar se:
Kundër vendimit të ATP-së për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe
Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të
këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit, sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile të
Republikës së Shqipërisë.

IV. VLERËSIMI I KOLEGJIT CIVIL:

11. Vendimi nr.45, datë 05.04.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, me anën e
të cilit, kjo gjykatë ka vendosur shpalljen e moskompetencës funksionale të saj për
shqyrtimin e çështjes objekt shqyrtimi dhe dërgimin e saj për gjykim, Gjykatës së Apelit
Durrës, është një vendim i marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural, ndaj për këtë shkak,
ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë, për vazhdimin e gjykimit.
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se,
kompetenca e gjykatës për gjykimin e një mosmarrëveshje është shumë e rëndësishme si
element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural. Në
përcaktimin e kompetencës lëndore/tokësore ose funksionale, gjykata i referohet identifikimit
të natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative, përfshihet ose jo
në territorin ku shtrin veprimtarinë e saj gjykata në fjalë, ose gjykimi i çështjes i përket
gjykatës së shkallës së parë, ose një gjykatë më të lartë, që në rastin në shqyrtim është gjykata
e apelit në territorin e së cilës ndodhet resi (sendi). Kolegji Civil e vlerëson jo të bazuar në
ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, sepse kjo
gjykatë nuk ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të
ligjit, duke mos bërë një identifikim të elementëve dhe/ose kritereve ligjore që për rastin
konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës.
13. Kolegji Civil sjell edhe njëherë në vëmendje të gjykatave të shkallës së parë se,
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin nr.07, datë 24.03.2005 kanë pranuar
se: Fuqia prapavepruese e ligjit është e lidhur kryesisht me ligjin material dhe ajo nuk është
në natyrën e ligjit procedural. Palët citohet në vendimin unifikues të mësipërm nuk mund të
parashikonin se ligji do të ndryshonte dhe se rregullat e vendosura do të ndryshonin. Të

634
pranosh të kundërtën është me pasoja të rënda jo vetëm për palët të cilat, gjatë apo në
përfundim të ndjekjes së procedurave ligjore, të detyrohen të ndjekin të tjera.
14. Pala paditëse e ka depozituar kërkesëpadinë në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Durrës në datën 26.12.2011 me objektin të përshkruar në pjesën hyrëse dhe kjo çështje është
shqyrtuar një herë në themel nga kjo gjykatë, por më pas vendimi i saj është prishur nga
Gjykata e Apelit Durrës dhe çështja është kthyer për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së
parë. Në nenin 29 të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronave” është parashikuar se: Kundër vendimit të ATP-së për njohjen e së
drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30
ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit, sipas rregullave të
Kodit të Procedurës Civile të Republikës së Shqipërisë. Në rastin në shqyrtim çështja është
regjistruar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Durrës shumë kohë përpara se të hynte në fuqi
ligji nr.133/2015, i cili duhet të zbatohet vetëm për ato raste kur paditë paraqiten për
shqyrtim para gjykatave të shkallës së parë pas hyrjes në fuqi të tij dhe jo për paditë që kanë
qenë në shqyrtim në gjykatën e shkallës para momentit të hyrjes së tij në fuqi, prandaj
kompetenca funksionale në këtë rast i përket Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
15. Për këto që u thanë më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se, ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse Hiqmet Veleshnja është i
bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë, për
vazhdimin e gjykimit.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 61 të Kodit të Procedurës
Civile;

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.45, datë 05.04.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës
dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

Tiranë, më 05.07.2017

635
Nr. 11243-02002-00-2017 Regj. Themeltar
Nr. 00-2017 – 1412 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga gjyqtarët:

Artan Broci Kryesues

Admir Thanza Anëtar
Medi Bici Anëtar

Në datën 05.07.2017 mori në shqyrtim çështjen civile që iu përket palëve:

PADITËS: SHOQËRIA “MICRO CREDIT

ALBANIA” SH.A

I PADITUR: SHËRBIMI PËRMBARIMOR

“FLASH” SHPK

PERSON I TRETË: ARMANDO LEKA

OBJEKTI:
Kundërshtimin dhe anulimin si të paligjshëm të veprimit të përmbarimit “Urdhër për Heqjen
e Sekuestros Konservative në ZVRPP Vlorë” nr.03307, datë 28.03.2017 mbi pasurinë
apartament me nr.pasurie 8/39, Zona kadastrale 8603, Vol 22, Faqe 144, me sip. totale 414
m2 në referim të vendimit nr.1025, datë 23.12.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Marrjen e masës së sigurimit të padisë, duke urdhëruar ZVRPP-në Vlorë për mostjetërsimin e
pasurisë së debitorit solidar me nr.pasurie 8/39, duke e lejuar debitorin që ta gëzojë dhe
posedojë lirisht këtë pasuri të paluajtshme pa pasur të drejtën e tjetërsimit të saj, deri në
shlyerjen totale të detyrimit të kredisë sipas titullit ekzekutiv Kontratë Huaje nr.1-6041, datë
11.11.2016.
Baza Ligjore: Nenet 610 dhe 202 të Kodit të Procedurës Civile dhe vendimi nr.10125, datë
23.12.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.3046, datë 11.04.2017 ka

vendosur:

Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë

për gjykimin e çështjes civile me nr.8150 akti.
Dërgimin e akteve në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë si gjykatë
kompetente për shqyrtimin e çështjes.

Kundër vendimit të sipërcituar, ka paraqitur ankim të veçantë, pala e paditur

Shërbimi Përmbarimor “Flash” Sh.p.k, i cili kërkon:

636
 Ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.3046, datë
11.04.2017.

Pala e paditur Shërbimi Përmbarimor “Flash” Sh.p.k në ankimin e veçantë

parashtron këto shkaqe:
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në këtë vendim ka anashkaluar kërkesat e nenit 43 të
K.Pr.Civile, i cili parashikon: Kur i padituri është person juridik, paditë ngrihen në
gjykatën e vendit ku personi juridik ka qendrën e tij. Paditë që rrjedhin nga
marrëdhënia juridike me një degë ose agjenci lokale të personit juridik mund të
ngrihen edhe në gjykatën ku ka qendrën dega ose agjencia, si edhe në gjykatën e
rrethit ku personi juridik ka një ndërtesë me aktivitet ose një përfaqësues të autorizuar
që paraqitet në gjykim për objektin e padisë.
Duke qenë se pala paditëse Shoqëria “Micro Credit Albania” Sh.a është regjistruar si
person juridik me nr.NIPT L 61329012 E, gjykimi duhet të kishte vazhduar të ndiqej
në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Në nenin 15.2 të Kontratës së huasë së datës 11.11.2006 është përcaktuar nga vetë palët
se, kompetente për këtë titull ekzekutiv do të jetë Gjykata e Tiranës, në referim të
nenit 52 të K.Pr.Civile.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe e bisedoi në tërësi çështjen në Dhomën
e Këshillimit, në përfundim;

VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë me datë 14.06.2017 është regjistruar çështja civile nr.11243-
2002-00-2017 regj. them, që iu përket palëve: paditëse Shoqëria “Micro Credit Albania”
Sh.a, i paditur Shërbimi Përmbarimor “Flash” Shpk dhe person i tretë Armando Leka, me
objekt: Kundërshtimin dhe anulimin si të paligjshëm të veprimit përmbarimor “Urdhër për
Heqjen e Sekuestros Konservative në ZVRPP-në Vlorë”, etj....
2. Vendimi nr.3046, datë 11.04.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është
rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit procedural, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi nga
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë.

I. RRETHANAT:

3. Pala paditëse Shoqëria “Micro Credit Albania” Sh.a i është drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë me kërkesëpadi, me palë të paditur Shërbimin Përmbarimor “Flash”
Sh.p.k dhe person të tretë Armando Leka, me objekt: Kundërshtimin dhe anulimin si të
paligjshëm të veprimit përmbarimor “Urdhër për Heqjen e Sekuestros Konservative në
ZVRPP-në Vlorë, mbi pasurinë apartament me nr.pasurie 8/39 Zona kadastrale 8603, Vol 22,
Faqe 144, me Sip. totale prej 414 m2, në referim të vendimit nr.1025, datë 23.12.2015 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

II. PROCEDURA:

4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.3046, datë 11.04.2017 ka

vendosur:
Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për
gjykimin e çështjes civile nr.8150 akti.

637
 Dërgimin e akteve në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë, si gjykatë kompetente për
shqyrtimin e çështjes.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ndër të tjera arsyeton se:
..... Pas fillimit të gjykimit të kërkesëpadisë, gjykata konstatoi se pronat mbi të cilën
janë vënë sekuestrot janë në Vlorë. Në këtë rast gjykata ka parasysh dispozitat që rregullojnë
kompetencën tokësore në Kodin e Procedurës Civile. Meqenëse pasuria e vënë në sekuestro
është në Vlorë dhe këtu do të përmbushet edhe detyrimi, gjykata çmon se kompetente për
gjykimin e kësaj kërkese është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë. Në lidhje me sa më sipër
gjykata ka parasysh kërkesat e nenit 61 të K.Pr. Civile, i cili parashikon: Gjykata kur
konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose me kërkesën e palëve
vendos moskompetencën e saj dhe ia dërgon aktet gjykatës kompetente.......

III. LIGJI I ZBATUESHËM:

6. Neni 42/1 i Kodit Procedurës Civile parashikon se:

Paditë ngrihen në gjykatën e vendit, ku i padituri ka vendbanimin ose vendqëndrimin
e tij dhe kur këto nuk dihen, në gjykatën e vendit, ku ai ka banesën e përkohshme.
7. Neni 50 i Kodit Procedurës Civile parashikon se:
Paditë që kanë për objekt kundërshtimin e veprimeve të kryera nga përmbaruesi për
ekzekutimin e detyruar, ngrihen në gjykatën e vendit të ekzekutimit.
8. Neni 52 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se:
Kompetenca tokësore mund të ndryshohet me marrëveshje me shkrim të palëve,
përveç rasteve të parashikuara në nenet 45 dhe 46 të këtij Kodi dhe kur ligji e ndalon këtë
marrëveshje.
9. Neni 61 i Kodit Procedurës Civile parashikon se:
Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.
10. Neni 62 i Kodit Procedurës Civile parashikon se:
Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë.

IV. VLERËSIMI I KOLEGJIT CIVIL:

11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, ankimi i veçantë i paraqitur nga pala
e paditur Shërbimi Përmbarimor “Flash” Sh.p.k nuk përmban shkaqe nga ato që
parashikohen në ligj, prandaj nuk ka arsye që të cënohet vendimi i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
12. Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin e tij se, kompetenca e
gjykatës për gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja tokësore/funksionale dhe lëndore
është shumë e rëndësishme si element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë
nuk ka juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me
dispozitat që zbatohen sipas legjislacionit përkatës ajo nuk mund të kryejë asnjë veprim
procedural.
13. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka arsyetuar drejtë në lidhje me zbatimin e
ligjit procedural, përsa i përket përcaktimit të moskompetencës tokësore të saj, pasi
ndodhemi përpara kushteve të kërkuara nga neni 50 i K.Pr.Civile në të cilin është parashikuar
se: Paditë që kanë për objekt kundërshtimin e veprimeve të kryera nga përmbaruesi për

638
ekzekutimin e detyruar, ngrihen në gjykatën e vendit të ekzekutimit. Nenet 49 e 50 të
K.Pr.Civile janë dispozita urdhëruese në përcaktimin e kompetencës tokësore, dhe referuar
këtyre urdhërimeve Kolegji Civil vlerëson se, kompetente në gjykimin e kësaj çështjeje është
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, si gjykata e vendit të ekzekutimit të vendimit, pasi pasuria
e debitorit ndodhet në qytetin e Vlorës.
14. Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes ka rezultuar se, në këtë procedurë përmbarimore
të zhvilluar nga pala e paditur, në përmbushje të detyrimeve të debitorëve janë ndërmarrë
disa veprime përmbarimore që synojnë ekzekutimin e detyrueshëm të titullit ekzekutiv,
kontratë huaje. Pra, përsa kohë kërkohet të realizohet nga përmbaruesi ekzekutimi i
detyrueshëm i titullit ekzekutiv sipas nenit 50 të K.Pr.Civile, paditë për këto raste duhet të
ngrihen në gjykatën e vendit të ekzekutimit të detyrimit, pra në rastin konkret kompetente
nga pikëpamja territoriale është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë.
15. Në ankimin e veçantë pala e paditur ka pretenduar se palët e kanë përcaktuar në
kontratë vendin e ekzekutimit të detyrimit që është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë (neni
15/2 i kontratës së huasë së datës 11.11.2006). Në nenin 52 të Kodit të Procedurës Civile
është parashikuar se: Kompetenca tokësore mund të ndryshohet me marrëveshje me shkrim të
palëve, përveç rasteve të parashikuara në nenet 45 dhe 46 të këtij Kodi dhe kur ligji e ndalon
këtë marrëveshje. Gjykata e shkallës së parë ka arsyetuar se edhe neni 610 Kodit të
Procedurës Civile ka parashikuar se, ankimi kundër vendimeve të përmbaruesit gjyqësor
bëhet në gjykatën që ekzekuton vendimin.
16. Kolegji Civil vlerëson se, përfundimi që ka arritur Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë është i bazuar në ligj, sepse në zbatim të nenit 52 të Kodit Procedurës Civil kur ligji e
ndalon marrëveshjen e palëve për të ndryshuar me shkrim kompetencën tokësore të gjykatës
kjo marrëveshje nuk mund të bëhet. Në zbatim të kësaj dispozite ligjore marrëveshja me
shkrim e bërë ndërmjet palëve që kompetente të jetë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë është
në kundërshtim me nenin 52 të K.Pr.Civile, sepse në nenin 461 të Kodit Civil është
parashikuar se në rast se vendi ku duhet të ekzekutohet detyrimi nuk caktohet në kontratë nga
ligji ose nuk kuptohet nga vetë natyra e detyrimit ekzekutimi për detyrimet në para bëhet
sipas rregullave të përcaktuara në kreun e V të pjesës së IV të këtij Kodi. Po të shikohen
dispozitat ligjore të Kodit Civil në të cilat referon neni 461 i Kodit Civil del se detyrimi
duhet të përmbushet në vendin ku ndodhet pasuria e debitorit, prandaj me të drejtë Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë ka vendosur moskompetencën e saj tokësore, duke ia dërguar aktet
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
17. Në nenin 15/2 i kontratës së huasë së datës 11.11.2006 është parashikuar se,
gjykatë kompetente është Gjykata e Rrethit Tiranë. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
se, marrëveshja me shkrim e palëve ka të bëjë me mosmarrëveshjet që lindin ndërmjet palëve
gjatë zbatimit të kontratës së huasë dhe jo me fazën e ekzekutimit të detyrueshëm, të cilin me
patjetër duhet ta kontrollojë gjykata e vendit të ekzekutimit të detyrimit, që në këtë rast është
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, si gjykata ku ndodhen sendet që sekuestrohen.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 61 të Kodit Procedurës
Civile;

639
 VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.3046, datë 11.04.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.

Tiranë, më 05.07.2017

640
Nr. 90200-02073-00-2017 Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1413 i Vendimit

VENDIM
NE EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga gjyqtarët:

Artan Broci Kryesues

Admir Thanza Anëtar
Medi Bici Anëtar

Në datën 05.07.2017 mori në shqyrtim në Dhomën e Këshillimit, çështjen që iu përket palëve

të mëposhtme:

KERKUES: SHOQËRIA TREGTARE “BANKA E

TIRANËS” SH.A.

OBJEKTI:
Lëshimin e urdhërit të ekzekutimit për kontratën e kredisë bankare (overdraft)
lidhur në datën 09.10.2014 me kredimarrës Sokol Halili.
Baza Ligjore: Nenet 510 germa “d” dhe 511 të K.Pr.Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.198, datë 11.05.2017 ka vendosur:

Shpalljen e moskompetencës për gjykimin e çështjes civile nr.198 Akti.

Dërgimin e akteve të çështjes civile, pranë gjykatës kompetente, Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.s’ka, datë 02.06.2017 ka

vendosur:

Dërgimin e çështjes civile nr.Regj. Them. 4631, datë regjistrimi 25.05.2017

me palë kërkuese “Banka e Tiranës” Sh.a me objekt: Lëshimin e urdhërit të
ekzekutimit, për shqyrtim nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në Gjykatën
e Rrethit Gjyqësor Krujë (tek i njëjti trup gjykues) si gjykatë kompetente nga
pikëpamja tokësore për gjykimin e kësaj çështje.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë parashtron para Gjykatës së Lartë:


Në rastin konkret rezultoi se kredimarrësi e ka vendbanimin e tij në Krujë dhe kështu
vendi ku do të ekzekutohet detyrimi që ka lindur nga ky titull ekzekutiv është në
Krujë, prandaj gjykata që ka kompetencën tokësore për dhënien e vendimit për
lëshimin e urdhërit të ekzekutimit është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë.
Palët në kontratë, konkretisht në pikën 21 kanë përcaktuar si gjykatë kompetente për
zgjidhjen e konflikteve që lindin nga kontrata e kredisë bankare Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Tiranë.

641
 Mbi bazën e këtij neni të kontratës, si dhe referuar neni 52 të K.Pr.Civile, Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Krujë e ka nxjerrë këtë çështje jashtë juridiksionit, duke ia dërguar
aktet Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Kjo gjykatë çmon të arsyetoj se, Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Krujë ka gabuar me përcaktimin e kësaj gjykate si kompetente për
shqyrtimin e kërkesës për lëshimin e urdhërit të ekzekutimit, bazuar në nenin 52 të
K.Pr.Civile.
Në rastin konkret ndodhemi në kompetencën e gjykatës për lëshimin e urdhërit të
ekzekutimit që ka të bëjë me fazën e ekzekutimit të detyrueshëm dhe nuk ka të bëjë
me zgjidhjen e konflikteve që kanë të bëjnë me kontratën e kredisë bankare apo për
interpretimin e saj.
Kompetenca tokësore për lëshimin e urdhërit të ekzekutimit ka karakter ekskluziv, pasi
është përcaktuar në ligj (konkretisht në nenin 511/ç të K.Pr.Civile) dhe nuk mund të
ndryshohet me marrëveshjen e palëve.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe e bisedoi në tërësi çështjen në Dhomën
e Këshillimit, në përfundim;

VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë me datë 16.06.2017 është regjistruar çështja civile nr.90200-
2073-00-2017 regj. them, që iu përket palëve: kërkuese Shoqëria Tregtare “Banka e Tiranës”
Sh.a. me objekt: Lëshimin e urdhërit të ekzekutimit për kontratën e kredisë bankare
(overdraft) lidhur në datën 09.10.2014 me kredimarrës Sokol Halili.
2. Vendimi nr.198, datë 11.05.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë është
rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit procedural, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe
çështja të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

I. RRETHANAT:
3. Pala kërkuese Shoqëria tregëtare “Banka e Tiranës” Sh.a i është drejtuar me një
kërkesë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë në të cilën kërkon: Lëshimin e urdhërit të
ekzekutimit për kontratën e kredisë bankare (overdraft ) të lidhur në datën 09.10.2014 me
kredimarrësin Sokol Halili.
4. Ndërmjet palëve kërkuese Shoqëria Tregëtare “Bankare e Tiranës” Sh.a dhe
shtetasit Sokol Halili është lidhur një kontratë kredie (overdraft) në datën 09.10.2014. Në
nenin 21 të kësaj kontrate palët kanë parashikuar se kompetente është Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë.

II. PROCEDURA:
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.198, datë 11.05.2017 ka
vendosur:
Shpalljen e moskompetencës për gjykimin e çështjes civile nr.198 Akti.
Dërgimin e akteve të çështjes civile, pranë gjykatës kompetente, Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë ndër të tjera arsyeton se:
....... Gjykata kompetente për shqyrtimin e çdo mosmarrëveshjeje ose çështje lidhur
me interpretiminn përmbushjen dhe vënien në ekzekutim të detyrueshëm të kësaj kontrate
është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë. Përsa u relatua më lart meqenëse palët kanë
parashikuar kompetencën e gjykimit të çështjeve që lidhen me këtë kontratë kredie bankare e
lidhur në datën 09.10.2014 dhe që do të jetë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në këto

642
kushte bazuar në nenin 52 të K.Pr.Civile gjykata vendos të shpall moskompetencën për
gjykimin e çështjes civile nr.198 Akti......
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.s’ka, datë 02.06.2017 ka
vendosur:
Dërgimin e çështjes civile nr.Regj. Them. 4631, datë regjistrimi 25.05.2017 me palë
kërkuese “Banka e Tiranës” Sh.a me objekt: Lëshimin e urdhërit të ekzekutimit, për shqyrtim
nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Krujë.....
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë parashtron para Gjykatës së Lartë:
Në rastin konkret rezultoi se kredimarrësi e ka vendbanimin e tij në Krujë dhe kështu
vendi ku do të ekzekutohet detyrimi që ka lindur nga ky titull ekzekutiv është në Krujë,
prandaj gjykata që ka kompetencën tokësore për dhënien e vendimit për lëshimin e urdhërit
të ekzekutimit është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë.
Palët në kontratë, konkretisht në pikën 21 kanë përcaktuar si gjykatë kompetente për
zgjidhjen e konflikteve që lindin nga kontrata e kredisë bankare Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Mbi bazën e këtij neni të kontratës, si dhe referuar neni 52 të K.Pr.Civile, Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Krujë e ka nxjerrë këtë çështje jashtë juridiksionit, duke ia dërguar aktet
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Kjo gjykatë çmon të arsyetoj se, Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Krujë ka gabuar me përcaktimin e kësaj gjykate si kompetente për shqyrtimin e
kërkesës për lëshimin e urdhërit të ekzekutimit, bazuar në nenin 52 të K.Pr.Civile.
Në rastin konkret ndodhemi në kompetencën e gjykatës për lëshimin e urdhërit të
ekzekutimit që ka të bëjë me fazën e ekzekutimit të detyrueshëm dhe nuk ka të bëjë me
zgjidhjen e konflikteve që kanë të bëjnë me kontratën e kredisë bankare apo për interpretimin
e saj.
Kompetenca tokësore për lëshimin e urdhërit të ekzekutimit ka karakter ekskluziv, pasi
është përcaktuar në ligj (konkretisht në nenin 511/ç të K.Pr.Civile) dhe nuk mund të
ndryshohet me marrëveshjen e palëve.

III. LIGJI I ZBATUESHËM:

9. Neni 42/1 i Kodit Procedurës Civile parashikon se:
Paditë ngrihen në gjykatën e vendit, ku i padituri ka vendbanimin ose vendqëndrimin
e tij dhe kur këto nuk dihen, në gjykatën e vendit, ku ai ka banesën e përkohshme.
10. Neni 50 i Kodit Procedurës Civile parashikon se:
Paditë që kanë për objekt kundërshtimin e veprimeve të kryera nga përmbaruesi për
ekzekutimin e detyruar, ngrihen në gjykatën e vendit të ekzekutimit.
11. Në nenin 52 të Kodit të Procedurës Civile është parashikuar se:
Kompetenca tokësore mund të ndryshohet me marrëveshje me shkrim të palëve,
përveç rasteve të parashikuara në nenet 45 dhe 46 të këtij Kodi dhe kur ligji e ndalon këtë
marrëveshje.
12. Neni 61 i Kodit Procedurës Civile parashikon se:
Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.
13. Neni 62 i Kodit Procedurës Civile parashikon se:
Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë.

643
 14. Në nenin 511 të Kodit të Procedurës Civile, të ndryshuar me ligjin nr.122/2013
“Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.8116, datë 29.03.1996 Kodi i Procedurës Civile i
Republikës së Shqipërisë”, i ndryshuar parashikohet se:
Titulli ekzekutiv vihet në ekzekutim nëpërmjet lëshimit të urdhrit të ekzekutimit, i
cili:... ç) për rastet e parashikuara nga shkronjat “d” e “dh” dhe “e” lëshohet nga gjykata e
vendit ku detyrimet që përmban titulli ekzekutiv do të përmbushen, brenda 5 ditëve nga data e
paraqitjes se kërkesës se kreditorit.

IV. VLERËSIMI I KOLEGJIT CIVIL:

15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, parashtrimet e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë për konfliktin e kompetencave ndërmjet dy gjykatave, përmbajnë shkaqe
nga ato që parashikohen në ligj, prandaj ka arsye që të cënohet vendimi i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Krujë.
16. Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin e tij se, kompetenca e
gjykatës për gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja tokësore/funksionale dhe lëndore
është shumë e rëndësishme si element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë
nuk ka juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me
dispozitat që zbatohen sipas legjislacionit përkatës ajo nuk mund të kryejë asnjë veprim
procedural.
17. Neni 510/d i Kodit të Procedurës Civile parashikon se: Ekzekutimi i detyrueshëm
mund të bëhet vetëm në bazë të një titulli ekzekutiv, ndërsa në paragrafin e dytë, germa e) të
po këtij neni parashikohet se: Janë tituj ekzekutiv: ... aktet noteriale që përmbajnë detyrim në
të holla si dhe aktet për dhënien e kredive bankare. Ndërsa në nenin 511 të Kodit të
Procedurës Civile, të ndryshuar me ligjin nr.122/2013 “Për disa shtesa dhe ndryshime në
ligjin nr.8116, datë 29.03.1996 Kodi i Procedurës Civile i Republikës së Shqipërisë, i
ndryshuar”, parashikohet se: Titulli ekzekutiv vihet në ekzekutim nëpërmjet lëshimit të
urdhrit të ekzekutimit, i cili:... ç) për rastet e parashikuara nga shkronjat “d” e “dh” dhe “e”
lëshohet nga gjykata e vendit ku detyrimet që përmban titulli ekzekutiv do të përmbushen,
brenda 5 ditëve nga data e paraqitjes se kërkesës se kreditorit.
18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, për përcaktimin e kompetencës
tokësore Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë duhej ti referohej nenit 510/d të Kodit të
Procedurës Civile, pasi duke u bazuar në dispozitat ligjore që cituam më sipër rezulton se,
kompetenca tokësore për shqyrtimin e kërkesës për lëshimin e urdhërit të ekzekutimit të
titujve ekzekutiv, për aktet për dhënien e kredive bankare përcaktohen nga vendi ku do të
përmbushen detyrimet që përmban titulli ekzekutiv, i cili është edhe vendi i banimit të
debitorit. Meqenëse kërkohet të lëshohet urdhëri i ekzekutimit dhe gjykata që e lëshon një akt
të tillë parashikohet shprehimisht në ligj, atëherëë nuk ka vend që të zbatohet neni i 52 i
Kodit Procedurës Civile për ndryshimin e kompetencës territoriale me marrëveshje me
shkrim të palëve, prandaj vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë është i pabazuar në
ligj dhe për rrjedhojë ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë për
vazhdimin e gjykimit.

644
 PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 61 të Kodit të Procedurës
Civile;

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.198, datë 11.05.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë
dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

Tiranë, më 05.07.2017

645
Nr. 90400-02427-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1415 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përberë nga:

Artan Broci Kryesues

Medi Bici Anëtar
Admir Thanza Anëtar

Në dhomën e këshillimit të datës 19.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:

KËRKUES: DREJTORIA E POLICISË SË SHTETIT

OBJEKTI:
Sqarim dhe interpretim i vendimit nr.1728,
datë 29.06.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë.
Baza Ligjore: Neni 314 i K.Pr.Civile.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.574, datë 31.10.2016, ka vendosur:

“Deklarimin e moskompetencës së Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin e

çështjes për shqyrtim në gjykatën kompetente, Gjykatën Administrative të
Apelit Tiranë”.

Kundër vendimit të gjykatës, ka bërë ankim të veçantë pala kërkuese Drejtoria e Policisë
së Shtetit, e cila parashtron këto shkaqe:

Në referim të praktikës së ndjekur nga ana Juaj, (konkretisht me vendimin nr.00-2013-

872 (197) datë 29.01.2013 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë) sanksionohet qartazi
qëllimi i këtij mjeti ligjor sikurse është kërkesa për interpretim vendimi, të cilin çdo
palë e interesuar ka të drejtë të ushtrojë në përputhje të plotë me kushtet e përcaktuara
në nenin 314 të K.Pr.Civile.
Më konkretisht referuar vendimit të sipërcituar, përcaktohet qartësisht se:
Neni 314 të K.Pr.Civile, parashikon se interpretimi dhe sqarimi i vendimit bëhet nga
gjykata, kur ky i fundit është i errët dhe kërkohet nga palët. Në interpretim të kësaj
dispozite, një vendim i dhënë nga gjykata është i errët kur në të (veçanërisht në pjesën
urdhëruese) janë përdorur shprehje të paqarta, me dy kuptime, që nuk zbërthejnë mirë
qëllimin e gjykatës në momentin e dhënies së vendimit ose që mund të lënë shteg për
interpretime të ndryshme në fazën e ekzekutimit. Për të bërë sqarimin dhe
interpretimin e vendimit është e domosdoshme të zbatohen jo vetëm rregullat dhe
interpretimet juridike, por edhe ato logjike. Për të garantuar që interpretimi dhe
sqarimi i një vendimi gjyqësor të bëhet në përputhje të plotë me qëllimin dhe bindjen
e brendshme të gjykatës në momentin e shpalljes se vendimit është e domosdoshme të
zbatohen në mënyrë kumulative disa kushte që përcakton neni 314 i K.Pr.Civile: së

646
 pari, kërkesa për sqarim dhe interpretim i një vendimi gjyqësor të shqyrtohet nga
gjykata që ka dhënë vendimin përfundimtar (mundësisht nga po ai trup gjykues); së
dyti, kërkesa të bëhet nga palët ndërgjyqëse dhe në prani të tyre; së treti, kërkesa
mund të paraqitet në çdo kohë mjafton që ky vendim të mos jetë i ekzekutuar.
Por në kundërshtim me kushtet e përcaktuara në nenin 314 të K.Pr.Civile si dhe me
qëllimin që ka në thelb kërkesa jonë për interpretim vendimi me nr.1728, datë
29.06.2012, të Gjykatë së Apelit Tiranë, gjykata e apelit Tiranë vendos se nuk është
kompetente të sqarojë (qëllimin) e bindjen e brendshme që ka patur ajo në momentin
e shpalljes së një vendimi nga ana e saj, por përkundrazi analizën e kësaj “bindjeje të
brendshme” të saj e gjykon se duhet ta vlerësojë Gjykata Administrative e Apelit?!
Në kuptimin e së drejtës procedurale, kompetenca lëndore është një kusht i domosdoshëm
procedural, që bën të vlefshëm procesin gjyqësor, si dhe të gjitha aktet e marra në
administrim gjatë zhvillimit të tij, në kuptimin që një gjykatë jokompetente nuk mund
të kryejë asnjë veprimtari procedurale dhe një gjykatë jokompetente duhet të
deklarojë moskompetencën e saj, (neni 61 K.Pr.Civile, neni 7 i Ligjit 49/2012)
Kompetenca lëndore, përcakton për çdo gjykatë të veçantë, se në çfarë rastesh dhe në
lidhje me çfarë mosmarrëveshjesh ajo ka pushtet për të gjykuar, duke përcaktuar qartë
rrethin e mosmarrëveshjeve që i është njohur e dhënë asaj për ta gjykuar. Ndarja e
kompetencës, është përcaktuar qartë në Ligjin nr.9877, datë 18.02.2008 “Për
organizimin e pushtetit gjyqësor në Republikën e Shqipërisë”. Në Ligjin nr.49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative” dhe në K.Pr.Civile.
Referuar argumentave të parashtruara më sipër, njëkohësisht çështjes objekt gjykimi, e
konkretisht objektit dhe shkakut të kërkimeve nga ana jonë, të parashtruara në këtë
kërkesë për interpretim vendimi, në analizë të dispozitave të K.Pr.Civile gjykojmë se
Gjykata e Apelit Tiranë, duke mos e kuptuar drejtë natyrën e vërtetë të kësaj
mosmarrëveshje, si dhe natyrën e vërtetë të këtij gjykimi, nuk ka respektuar apo ka
zbatuar keq ligjin.
Përfundimisht kërkojmë prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për vazhdimin e
gjykimit në po atë gjykatë.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Lidhur me çështjen me palë paditëse Edmond Koseni, të paditur Ministria e
Brendshme e Drejtoria e Përgjithshme e Policisë, Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin
nr.1728, datë 29.06.2012, ka vendosur për ndryshimin e vendimit nr.1618, datë 25.02.2008,
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë e saktësisht:
“Pranimin e padisë. Detyrimin e palëve të paditura, Ministria e Brendshme dhe
Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit, të sistemojnë në punë paditësin Edmond
Koseni, në funksionin e punonjësit të Policisë së Shtetit, si dhe t'i paguajnë pagën nga data
01.12.2005”.
Sa më sipër, Z.Edmond Koseni i është drejtuar me shkresë - kërkesë Drejtorit të
Policisë së Shtetit për rikthimin e tij në strukturat e policisë dhe përfitimin e të gjitha
efekteve financiare të përcaktuara në vendimin gjyqësor me nr.1728, datë 29.06.2012, të
Gjykatës së Apelit Tiranë.
Në përgjigje të kësaj kërkese, si dhe me qëllim shmangien e çdo lloj keqinterpretimi
të ligjit, Drejtoria e Policisë së Shtetit iu drejtua Gjykatës së Apelit Tiranë me kërkesën për të

647
bërë interpretimin e vendimit të dhënë nga ana e kësaj të fundit lidhur me këtë çështje
gjyqësore, pasi dispozitivi i tij “për t'i paguar pagën nga data 01.12.2005” është ekuivok dhe i
paqartë lidhur me faktin se cili është afati maksimal (i pagimit të pagës) që do të duhet të
merret për bazë nga ana jonë për të përmbushur detyrimin monetar të përcaktuar në këtë
vendim.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.574, datë 31.01.2016, ka vendosur:
“Deklarimin e moskompetencës së Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin e çështjes
për shqyrtim në gjykatën kompetente, Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë”.
Me arsyetimin se, mosmarrëveshja për të cilën është dhënë vendimi nr.1728, datë
29.06.2012, ka në bazë të saj marrëdhëniet e punës që kanë ekzistuar mes shtetasit Edmond
Koseni dhe të paditurës Drejtoria e Policisë së Shtetit (në atë kohë, Drejtoria e Përgjithshme
e Policisë së Shtetit). Çështja ka qenë, në kohën e shqyrtimit të saj, në kompetencën e
Gjykatës së Apelit Tiranë, ndërkohë që aktualisht këto mosmarrëveshje janë në kompetencën
lëndore të gjykatës administrative, referuar për këtë nenit 7, shkronja “ç” të ligjit nr.49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”. Nisur nga ndarja në lëndë e këtyre çështjeve, gjykata e
apelit vuri diskutim nëse ka kompetencën për të sqaruar a interpretuar vendimin gjyqësor
nr.1728, datë 29.06.2012.
Sipas nenit 314 të K.Pr.Civile lejon gjykatën e juridiksionit të zakonshëm të japë
sqarime ose të bëjë interpretimin e vendimit që ajo ka dhënë për rastin në shqyrtim, kërkuesi
duke i’u referuar faktit se vendimi për të cilin kërkohet interpretimi, është dhënë nga Gjykata
e Apelit Tiranë, është kjo e fundit gjykata kompetente që duhet të bëjë edhe sqarimin dhe
interpretimin e tij.
Gjykata e Apelit Tiranë vlerëson se neni 314 i K.Pr.Civile nuk mjafton për ta
përfshirë kërkesën për sqarim dhe interpretim të vendimit, në kompetencën lëndore të kësaj
gjykate. Lidhur me këtë çështje, ndarja e juridiksionit gjyqësor të mosmarrëveshjeve
prevalon kundrejt rregullit bazë sipas të është gjykata që ka dhënë vendimin, ajo e cila mund
të bëjë sqarimin apo interpretimin e tij. Aktualisht Gjykata e Apelit Tiranë nuk ka
kompetencën të shqyrtojë çështjet që janë në kompetencën lëndore të gjykatës administrative,
çka nënkupton që kjo kompetencë i është hequr me ligj edhe për çështje që lidhen me fazën e
ekzekutimit të vendimeve të dhëna më parë prej saj.
Në kushtet kur mosmarrëveshja e zgjidhur me vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë
është aktualisht në kompetencë të gjykatës administrative, edhe kërkesa për sqarim dhe
interpretim të vendimit, vlerësohet të jetë në kompetencën e kësaj gjykate dhe jo në atë të
Gjykatës së Apelit Tiranë.
Kundër vendimit të gjykatës, ka bërë ankim të veçantë pala kërkuese Drejtoria e
Policisë së Shtetit, duke parashtruar shkaqet e lartëpërmendura.

II. LIGJI I ZBATUESHËM.

Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:
Neni 16§1 i K.Pr.Civile që parashikon se:
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj....”.
Neni 61 i K.Pr.Civile parashikon se :
“Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.”
Neni 62 i K.Pr.Civile parashikon se :
“Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të

648
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë”.

III. KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON SE:

1. Vendimi nr.574, datë 31.10.2016, i Gjykatës së Apelit Tiranë, që ka shpallur
moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes duke i dërguar aktet për vazhdimin e
gjykimit Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të
normave proceduriale administrative dhe për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.
2. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të akteve të dosjes gjyqësore, objektit
dhe shkakut të padisë, e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata e Apelit Tiranë, në lidhje me kompetencën lëndore të shqyrtimit të çështjes objekt
gjykimi.
3. Se në analizë të akteve të dosjes gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë,
arsyetimit të gjykatës, si dhe legjislacionit të zbatueshëm për rastin konkret, ankimi i veçantë
i paraqitur nga pala kërkuese Drejtoria e Policisë së Shtetit, nuk përmban shkaqe për cënimin
e vendimit nr.574, datë 31.10.2016, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
4. Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se kompetenca e gjykatës
për gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja lëndore është shumë e rëndësishme si
element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural.
5. Kolegji Civil në përcaktimin e kompetencës lëndore i referohet identifikimit të
natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative. Kolegji e vlerëson
të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Apelit Tiranë. Gjykata ka
përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi
duke bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për rastin konkret
shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
6. Duke u kthyer te çështja objekt shqyrtimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
konstaton se Gjykata e Apelit Tiranë, ka arsyetuar drejtë në lidhje me zbatimin e ligjit
procedural dhe material përsa i përket përcaktimit të kompetencës lëndore. Kolegjet e
Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin unifikues nr.3, datë 06.12.2013 kanë arritur në
interpretimin unifikues se: “Gjykatat Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e Apelit
Administrativ dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me Ligjin nr.49, datë
03.05.2012, “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”, janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të
cilat sipas nenit 7 të këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes,
fazës apo shkallës së gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për çështjet administrative për të
cilat padia, ankimi ose rekursi është depozituar përpara datës 04.11.2013, respektivisht në
gjykatat e shkallës së parë, të apelit apo në Gjykatë të Lartë dhe deri në këtë datë shqyrtimi
në këto gjykata nuk ka përfunduar akoma.”
7. Me ligjin nr.49/2012, “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, janë krijuar dhe
funksionojnë Gjykatat Administrative të Shkallës së Parë. Në kompetencën lëndore të këtyre
gjykatave sipas nenit 7, pika “ç”, mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës, kur
punëdhënësi është organ i administratës publike;
Referuar objektit të padisë jemi para një mosmarrëveshje që ka lindur nga një akt
administrativ individual i cili është nxjerrë nga organi publik gjatë ushtrimit të veprimtarisë
administrative.

649
 Për rastin konkret, rezulton se pala kërkuese kërkon: Sqarim dhe interpretim i
vendimit nr.1728, datë 29.06.2012, i Gjykatës së Apelit Tiranë.
Me vendimin unifikues nr.4, datë 10.12.2013, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës
së Lartë është arritur në konkluzionin se: kur në objektin e gjykimit pala paditëse, ndër të
tjera, ka për objekt kundërshtimin e një akti administrativ dhe nga pasojat e aktit prodhohen
pasoja civile, në çdo rast kompetente është gjykata administrative.
Në këto kushte, Gjykata e Apelit Tiranë, nuk ka kompetencë lëndore për të sqaruar
apo interpretuar këtë vendim gjyqësor. Kolegji vlerëson se çështja objekt gjykimi është në
kompetencën lëndore të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
8. Në vijim të sa më sipër, pasi lënda është administrative dhe nuk mund të jetë e
natyrës civile, pasi vetë natyra e mosmarrëveshjes e cila shërben për të përcaktuar
kompetencën nga pikëpamja lëndore për shqyrtimin e çështjes, është administrative.
9. Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.574, datë
31.10.2016, i Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është shpallur moskompetenca lëndore
për gjykimin e çështjes civile nr.regj. them. 1468, datë 29.09.2016, duhet të lihet në fuqi dhe
çështja t’i dërgohet Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, për të vazhduar gjykimin si
gjykatë kompetente.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 62 të K.Pr.Civile.

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.574, datë 31.10.2016, të Gjykatës së Apelit Tiranë.

Tiranë, më 19.07.2017

650
Nr. 11243-02048-2017 Regj. Themeltar
Nr. 00-2017 - 1418 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej gjyqtarëve:

Artan Broci Kryesues

Admir Thanza Anëtar
Medi Bici Anëtar

Në dhomën e këshillimit të datës 05.07.2017 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: KËSHILLI I MINISTRAVE I

REPUBLIKËS
SË SHQIPËRISË

I PADITUR: AGJENCIA E TRAJTIMIT TË PRONAVE

DIANA ESAT RESO
MERITA ESAT RODRIGUEZ RESO
SHQIPE HOXHA
KUJTIM LAMI
FATMIR LAMI
BAHRI LAMI
LILJANA TELHA
FATBARDHA RESO
BLEND RESO
ARTAN RESO
PRANVERA RESO
ELTON RESO
LATIFE BUDIN BARAJ
LIDA VEIS EVANGJELI MUSTA
EVEREST VEIS MUSTA
BRIXHIDA VEIS MUSTA
ELIRA VESEL ALITE
BESIANA ALITE
DENISA SHIKO
EQREM AZMI HARXHI
VALIT KADRI KAVO
ILIR EQREM HARXHI
FLUTURA EQREM DUSHKU
VALIT KADRI KAVO
QERIME KADRI FEJZO
SEZAR KADRI KAVO
VJOSA XHANGOLLI
DHURATA FEJZO KAMBERI
ZANA ÇOÇOLI
VENERA SULEJMAN ÇOÇOLI

651
 EDLIRA SULEJMAN BARBULLUSHI
SKËNDER MURATAJ
FLUTURA MURATAJ
HIDAJET NESHAT ÇOÇOLI
BUKURIJE NESHAT PUMO
HEKTOR NESHAT ÇOÇOLI
ARBEN BASHKIM ÇOÇOLI
BLEDAR BASHKIM ÇOÇOLI
LUMTURI NEKI PETRELA
TRITAN KALO
RAJMONDA KALO
AGRON KALO
NEVINA GAMI
LORAN GAMI
EANDA GAMI
FATBARDHA SADEDIN BRATKO
AURORA SADEDIN PRIFTI
VITORI EQEREM GAMI
BOREL KASEM GAMI
ENTELA KASEM GAMI
LATIF ISA ÇOÇOLI
VEDAT ISA ÇOÇOLI
LAVDËRIM ISA ÇOÇOLI
KUJTIM ISA ÇOÇOLI
VASKE EMINE OMARI
SHEFIKAT EMINE OMARI
MIMOZA MUSARAJ
ELVIRA GJASHTA
MAJLINDA MARKU
FATJON DIBRA
SADIK ÇOÇOLI
EDMOND HILMI ÇOÇOLI
ORION ZAVALANI
VEDIHA HAMIT DOMI
FLOBENS XHAFER ÇINI
SHPRESA HASAN ÇINI
FLORIAN BEQIR ÇINI
DORIDA BEQIR ISMAILI (ÇINI)
FATOS SHABAN STRAZIMIRI
SHQIPE SHABAN BIMI
RILINDJE ÇIPI
SENIJE SAFET MEMKO
FATBARDHE FEIM XHAFERRI (MEMKO)
VLADIMIR FEIM MEMKO
AGIM FEIM MEMKO
PËLLUMB FEIM MEMKO
QAZIM FEIM MEMKO
SHKËLQIM FEIM MEMKO
HYSEN ALI HYSI
HAVA KASMAKU

652
 LUAN KASMAKU
ASTRIT KASMAKU
ILIA KASMAKU
FERUZE KASMAKU
PARISE KASËMI
ETLEVA KASËMI
FERDI KASËMI

OBJEKTI:
1. Shfuqizimin si në kundërshtim me ligjin të vendimeve:
Vendimi nr.323, datë 9.8.1996, i KKKP-së, pranë Bashkisë Sarandë,
në favor të subjektit Xhemal Çoçoli;
Vendimi nr.325, datë 9.8.1996, i KKKP ish-pronarëve,
pranë Bashkisë Sarandë në favor të Qazime Çoçoli dhe Selime Çoçoli
Vendimi nr.324, datë 9.8.1996, i KKKP ish-pronarëve,
pranë Bashkisë Sarandë në favor të subjektit Sulo Çoçoli;
Vendimi nr.321, datë 9.8.1996, i KKKP ish-pronarëve,
pranë Bashkisë Sarandë në favor të subjektit Selfo Çoçoli;
Vendimi nr.168 datë 19.12.2003 të ish KKKP-së në emër të
subjektit të shpronësuar Hamit Çini.
2. Detyrimin e palëve të paditura, trashëgimtarët ligjorë të subjekteve Xhemal Çoçoli,
Qazime Çoçoli dhe Selime Çoçoli, Sulo Çoçoli, Selfo Çoçoli,
Hamit Çini përfitues sipas vendimeve nr.323, datë 9.8.1996, nr.325, datë 9.8.1996,
nr.324, datë 9.8.1996, nr.321, datë 9.8.1996, nr.168 datë 19.12.2003,
të njohin bashkëpronar shtetin shqiptar me 12/96 (ose 1/8) pjesë ideale të pronës
të ndodhur në Ksamil me kufij të përgjithshëm V-Kullota e Manastirit të Shëngjergjit, J-
Lumi i quajtur Vivar ose kanali i Butrintit, L-Liqeni Dalanit ose Liqeni Butrintit, P-Deti Jon.
Njohjen e bashkëpronësisë në pjesë ideale përcaktuar sipas secilit bashkëpronar
(subjektit Xhemal Çoçoli 4/96 pjesë ideale të pandarë, Qazime dhe Selime Çoçoli
2/96 pjesë ideale të pandarë, Sulo Çoçoli 1.5/96 pjese ideale te pandare,
Selfo Çoçoli ½ e 10½ / 96 pjesë ideale, Hamit Çini 8/96 pjesë ideale e pandarë)
sipas dokumentit te vitit 1926 konfirmuar nga A.Q.Sh të pronës të ndodhur në Ksamil
me kufij të përgjithshëm V-Kullota e Manastirit të Shëngjergjit,
J-Lumi i quajtur Vivar ose kanali i Butrintit, L-Liqeni Dalanit ose Liqeni Butrintit,
P-Deti Jon.
3. Anullimin e vendimeve:
Vendimi nr.189, datë 14.5.2008, i ZRKKP-së së Qarkut Vlorë,
në emër të subjektit të shpronësuar Ali Husi;
Vendimi nr.181, datë 13.12.2000, i KKKP-së së Qarkut Vlorë,
për njohje dhe kompensim pronësie subjektit Dushan Kazma;
Vendimi nr.23, datë 7. 5.2007, i ZRKKP-së së Qarkut Vlorë,
në emër të subjektit të shpronësuar Dushan Kazma;
Vendimi nr.60, datë 2.2.2001, i KVKKP-së së Qarkut Vlorë,
dhënë në emër të subjektit Feim Memko;
Vendimi nr.324, datë 10.9.2008, i ZRKKP-së së Qarkut Vlorë,
në emër të subjektit Feim Memko;
4. Detyrimin e palëve të paditura trashëgimtarët ligjor të subjekteve, Ali Husi,
Dushan Kazma, Feim Memko përfitues sipas vendimeve të sipërcituara të njohin pronar
shtetin shqiptar me 12/96 (ose 1/8) pjesë ideale në pronën e ndodhur në Ksamil

653
 me kufij të përgjithshëm V-Kullota e Manastirit të Shëngjergjit,
J-Lumi i quajtur Vivar ose kanali i Butrintit, L-Liqeni Dalanit o
se Liqeni Butrintit, P-Deti Jon.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 33, 270 e vijues , 310, të KPr. Civile,
nenet 92/a/b, 106, 199, 200, 202, 296, e vijues i KC,
Ligji nr.7698, datë 15.04.1993 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve”,
Ligji nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”,
me ndryshimet përkatëse deri në momentin e daljes së vendimit të pronave,
Vendimi Unifikues i Gjykatës së Lartë nr.2, datë 21.01.2011 dhe
Vendimi i Gjykatës Kushtetuese nr.27, datë 26.05.2010.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.23-2017-345 (161), datë

23.02.2017 ka vendosur:

Të shpallë moskompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë,

për gjykimin e çështjes civile nr.21314-01634-23-2016/1599/253 regjistri
themeltar, datë 21.12.2016 regjistrimi të paditëses Këshilli i Ministrave.
Dërgimin e akteve për gjykim lidhur me këtë pikë, gjykatës kompetente,
Gjykatës së Apelit Gjirokastër.

Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur ankim të veçantë Avokatura e

Shtetit, Zyra Vendore Gjirokastër, e cila kërkon:

Prishjen e vendimit nr.23-2017-345 (161), datë 23.02.2017 të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Sarandë dhe kthimin e çështjes për gjykim në po atë gjykatë.

Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Gjirokastër në ankimin e veçantë parashtron

këto shkaqe:

Vendimi nr.23-2017-345, datë 23/02/2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë është i

pabazuar në ligj dhe në prova dhe është marrë në zbatim të gabuar të ligjit
procedurial, prandaj më poshtë po paraqesim arsyet pse duhet prishur vendimi i
shkallës së parë, duke vendosur vazhdimin e gjykimit te çështjes.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, në arsyetimin e vendimit për shpalljen e
moskompetencës lëndore, është bazuar në vendimin e Kolegjit Civil të Gjykatës së
Lartë nr.00-2016-3310, datë 19.12.2016 i cili me arsyetimin e tij citon se: duke qenë
se ka hyrë në fuqi ligj i ri i pronave nr.133/2015, i cili ka shfuqizuar ligjin nr.9235,
datë 29.07.2004 si dhe ligjin 10239, datë 25.02.2010 “Për krijimin e fondit special të
kompensimit të pronave” mbi bazën e të cilave do të zgjidhej konflikti në gjykim,
Gjykata e Lartë ka konkluduar se çështjet me objekt anullim vendimi komisioni
pronash, referuar dhe ligjit të pronave, gjykimi i këtyre mosmarrëveshjeve nuk është
në kompetencë lëndore të shkallës së parë, por në kompetencë lëndore të Gjykatës së
Apelit.
Së pari, padia e Këshillit të Ministrave nuk është me objekt “anullimin e vendimit të
komisionit” por me objekt “detyrim për njohje pronar” dhe “Pavlefshmëri absolute të
vendimit te komisionit të pronave” e cila gjen mbështetje në nenin 296 të Kodit Civil,
i cili ka të bëjë me padinë e rivendikimit.

654
 Këtë qëndrim ka mbajtur edhe Gjykata e Lartë me vendimin Unifikues nr.4, datë
10.12.2013 i cili citon se: “Kur nga objekti dhe shkaku ligjor i padisë
mosmarrëveshja objekt gjykimi rezulton të jetë e natyrës civile dhe si rezultat i
zgjidhjes së pasojave të çështjes me natyrë civile mund të urdhërohet kryerja e disa
veprimeve administrative, si psh. urdhërimi i ZVRPP për të kryer fshirjen apo
rregjistrimin e një prone të caktuar atëhere shqyrtimi i këtyre çështjeve do të jetë në
kompetencë të gjykatës që shqyrton mosmarrëveshjen civile”.
Në rastin konkret duke qenë përpara faktit se objekti i padisë është pika 3 zgjidhja e
pasojave të pavlefshmërisë së vendimit, duke fshirë rregjistrimin hipotekor të kryer në
emër të palëve të paditura dhe detyrimin e ZVRPP Sarandë të bëjë rregjistrimin e
pronës në emër të Shtetit Shqiptar, gjykate kompetente për shqyrtimin e kësaj
çështjeje duhet të jetë Gjykata e Shkallës së Parë Sarandë.
Së dyti, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë ka gabuar në arsyetimin e saj duke vlerësuar
gabim nenet 28, 29, të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës ...” i cili citon se:
“Kundër vendimit të ATP për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura
e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij
vendimi , pranë gjykatës së apelit, sipas rregullave të K.Pr. Civile”.
Në kuptim të kësaj dispozite, të gjitha vendimet që do të dalin nga Agjencia e Trajtimit të
Pronës pas hyrjes në fuqi të këtij ligji, do të bëhet ankim pranë gjykatave të apelit.
Në rastin tonë çështja është regjistruar pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë në
vitin 2015, para hyrjes në fuqi të ligjit të ri të pronave.
Për të gjitha sa parashtruam më sipër vlerësojmë se vendimi i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë është dhënë në kundërshtim me ligjin nr.133/2015 “Për Trajtimin e
Pronës ...”, neni 29 i tij dhe me vendimin unifikues nr.4 të vitit 2013 të Gjykatës së
Lartë.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe e bisedoi në tërësi çështjen në Dhomën
e Këshillimit, në përfundim;

VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë është regjistruar çështja civile nr.11243-02048-2017 regj.
them, që u përket palëve: paditës Këshilli i Ministrave dhe të paditur: Agjencia e Trajtimit të
Pronave Tiranë, Diana Esat Reso, etj, me objektin e sipërcituar.
2. Vendimi nr.23-2017-345 (161), datë 23.02.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë është rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit procedural, përsa i përket kërkimit për
kundërshtimin e vendimeve të KKP Vlorë dhe ZRKKP Qarku Vlorë dhe për këtë pjesë ai
duhet të lihet në fuqi. Ndërsa për kërkimet tjera që ndodhen në objektin e padisë vendimi i
mësipërm është i pabazuar në ligj, prandaj në këtë pjesë ai duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

I. RRETHANAT E ÇËSHTJES:

3. Pala paditëse Këshilli i Ministrave përfaqësuar nga Avokatura e Shtetit i është

drejtuar gjykatës nëpërmjet padisë me objekt: 1. Shfuqizimin si në kundërshtim me ligjin të
vendimeve: Vendimi nr.323, datë 9.8.1996, i KKKP-së, pranë Bashkisë Sarandë, në favor të
subjektit Xhemal Çoçoli; Vendimi nr.325, datë 9.8.1996, i KKKP ish-pronarëve, pranë
Bashkisë Sarandë në favor të Qazime Çoçoli dhe Selime Çoçoli, Vendimi nr.324, datë
9.8.1996, i KKKP ish-pronarëve, pranë Bashkisë Sarandë në favor të subjektit Sulo Çoçoli;

655
Vendimi nr.321, datë 9.8.1996, i KKKP ish-pronarëve, pranë Bashkisë Sarandë në favor të
subjektit Selfo Çoçoli; Vendimi nr.168 datë 19.12.2003 të ish KKKP-së në emër të subjektit
të shpronësuar Hamit Çini. 2. Detyrimin e palëve të paditura, trashëgimtarët ligjorë të
subjekteve Xhemal Çoçoli, Qazime Çoçoli dhe Selime Çoçoli, Sulo Çoçoli, Selfo Çoçoli,
Hamit Çini përfitues sipas vendimeve nr.323, datë 9.8.1996, nr.325, datë 9.8.1996, nr.324,
datë 9.8.1996, nr.321, datë 9.8.1996, nr.168 datë 19.12.2003, të njohin bashkëpronar shtetin
shqiptar me 12/96 (ose 1/8) pjesë ideale të pronës të ndodhur në Ksamil me kufij të
përgjithshëm V-Kullota e Manastirit të Shëngjergjit, J-Lumi i quajtur Vivar ose kanali i
Butrintit, L-Liqeni Dalanit ose Liqeni Butrintit, P-Deti Jon. Njohjen e bashkëpronësisë në
pjesë ideale përcaktuar sipas secilit bashkëpronar (subjektit Xhemal Çoçoli 4/96 pjesë ideale
të pandarë, Qazime dhe Selime Çoçoli 2/96 pjesë ideale të pandarë, Sulo Çoçoli 1.5/96 pjesë
ideale të pandarë, Selfo Çoçoli ½ e 10½ / 96 pjesë ideale, Hamit Çini 8/96 pjesë ideale e
pandarë) sipas dokumentit te vitit 1926 konfirmuar nga A.Q.Sh të pronës të ndodhur në
Ksamil me kufij të përgjithshëm V-Kullota e Manastirit të Shëngjergjit, J-Lumi i quajtur
Vivar ose kanali i Butrintit, L-Liqeni Dalanit ose Liqeni Butrintit, P-Deti Jon, 3. Anullimin e
vendimeve: Vendimi nr.189, datë 14.5.2008, i ZRKKP-së së Qarkut Vlorë, në emër të
subjektit të shpronësuar Ali Husi; Vendimi nr.181, datë 13.12.2000, i KKKP-së së Qarkut
Vlorë, për njohje dhe kompensim pronësie subjektit Dushan Kazma; Vendimi nr.23, datë 7.
5.2007, i ZRKKP-së së Qarkut Vlorë, në emër të subjektit të shpronësuar Dushan Kazma;
Vendimi nr.60, datë 2.2.2001, i KVKKP-së së Qarkut Vlorë, dhënë në emër të subjektit Feim
Memko; Vendimi nr.324, datë 10.9.2008, i ZRKKP-së së Qarkut Vlorë, në emër të subjektit
Feim Memko; 4. Detyrimin e palëve të paditura trashëgimtarët ligjore te subjekteve, Ali
Husi, Dushan Kazma, Feim Memko përfitues sipas vendimeve të sipërcituara të njohin
pronar shtetin shqiptar me 12/96 (ose 1/8) pjesë ideale në pronën e ndodhur në Ksamil
me kufij të përgjithshëm V-Kullota e Manastirit të Shëngjergjit, J-Lumi i quajtur Vivar ose
kanali i Butrintit, L-Liqeni Dalanit ose Liqeni Butrintit, P-Deti Jon. ..

II. PROCEDURA:

4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.23-2017-345 (161), datë

23.02.2017 ka vendosur:
Të shpallë moskompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, për
gjykimin e çështjes civile nr.21314-01634-23-2016/1599/253 regjistri themeltar datë
21.12.2016 regjistrimi të paditëses Këshilli i Ministrave.
Dërgimin e akteve për gjykim lidhur me këtë pikë, gjykatës kompetente, Gjykatës së
Apelit Gjirokastër.
5. Gjykata e rrethit gjyqësor ndër të tjera arsyeton se:
Në kohën e ngritjes së padisë (data 21.12.2016), kishte hyrë në fuqi, ligji nr.133/2015,
datë 05.12.2015, “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të
pronave” (në vijim ligji nr.133/2015). Në nenin 29 të këtij të fundit, parashikohet
shprehimisht se: “Kundër vendimit të ATP-së për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe
Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të
këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit, sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile të
Republikës së Shqipërisë.
Kështu, gjykata kryesisht analizoi juridiksionin dhe kompetencën e saj për gjykimin e
kësaj çështje. Sipas të drejtës procedurale civile, gjykata ka për detyrë, fillimisht, të shqyrtojë
nëse mosmarrëveshja që i shtrohet për zgjidhje hyn në juridiksionin gjyqësor dhe më pas të
vlerësojë nëse është apo jo kompetente ta shqyrtojë atë, pasi këto janë kushte që duhet të
plotësohen .....

656
 Sipas nenit 41 të K.Pr.Civile “Në kompetencë të gjykatës së shkallës së parë janë të
gjitha mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në
ligje të tjera.
Në të kundërt, nëse me ligj shqyrtimi i një mosmarrëveshjeje i përket një gjykate tjetër,
atëhere gjykatat e rretheve gjyqësore, nuk janë kompetente nga pikëpamja lëndore për
shqyrtimin e tyre dhe në bazë të nenit 61 të K.Pr.Civile, duhet të shpallet moskompetenca dhe
t’i dërgohen aktet gjykatës kompetente.
Sa më sipër, në kushtet që së pari, ligji nr.133/2015, parashikon se vendimet e
Agjencisë së Trajtimit të Pronave, për njohjen e së drejtës, mund të kundërshtohen nga
personat e interesuar dhe/ose Avokatura e Shtetit, drejtpërdrejtë në Gjykatën e Apelit, dhe së
dyti, ligji përkatës “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, që përbënte bazën juridike për
zgjidhjen e mosmarrëveshjes, është shfuqizuar, në këtë çështje diskutohet nëse kjo gjykatë
është ose jo më kompetente nga pikëpamja lëndore, për gjykimin e saj (çështjes).
Nga interpretimi literal i nenit 3 të ligjit nr.133/2015, i titulluar “fusha e zbatimit”,
vërehet se ligji shprehimisht parashikon fuqinë e tij prapavepruese, sa i takon vlerësimit
financiar, ndërsa nuk shprehet ne lidhje me kundërshtimin e vendimeve të ish-Agjencisë se
Kthimit e Kompensimit të Pronave, apo komisioneve përkatëse, që kanë vepruar mbi bazën e
ligjeve të mëparshme me objekt “njohjen dhe kthimin ose kompensimin e pronave”, të cilat
janë shfuqizuar.
Kështu, duhet mbajtur parasysh se kushtetutshmëria e nenit 29 të ligjit nr.133/2015.
është shqyrtuar nga Gjykata Kushtetuese, e cila me vendimin nr.1, datë 16.01.2017, ka
rrëzuar kërkesën për shfuqizimin e tij (nenit 29) si antikushtetues, pasi në thelb ka vlerësuar
së ankimi i drejtpërdrejtë në Gjykatën e Apelit, nuk cënon parimin e “shkallëve të gjykimit”
dhe as cënon në thelb të drejtën e ankimit.
Kështu, edhe Gjykata e Lartë, në vendimin nr.00-2016-3310, datë 19.12.2016,
arsyeton se: Në vështrim të nenit 29 të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe
përfundimin e procesit të kompensimit të pronave...”. Në vijim të sa më sipër, dispozita nuk
ka parashikuar zgjidhjen e çështjeve që janë në gjykim apo që paraqiten për gjykim në lidhje
me vendimet e marra përpara hyrjes në fuqi të këtij ligji. Por, me nenin 38 të ligjit, me titull
“Shfuqizime”, janë shfuqizuar ligji nr.9235, datë 29.07.2004 "Për kthimin dhe kompensimin
e pronës”, i ndryshuar, ligji nr.10239, datë 25.02.2010 “Për krijimin e fondit special të
kompensimit të pronave”, mbi bazën e të cilëve do të zgjidhej konflikti në gjykim. Për
rrjedhojë duke qenë se ligji në fuqi, ka parashikuar kompetencën e Gjykatës së Apelit për
shqyrtimin e padive me objekt kundërshtimin e vendimeve të ATP-së dhe ka shfuqizuar ligjet
mbi bazën e të cilave do të zgjidheshin këto konflikte, Kolegji konkludon se nuk është në
kompetencën e saj lëndore gjykimi i kësaj mosmarrëveshjeje por i përket gjykatës së apelit së
cilës i është caktuar me ligjin nr.133/2015.
Dërgimi për shqyrtim në gjykatën e apelit të çështjeve të regjistruara në gjykatën e
shkallës së parë, para ose pas hyrjes në fuqi të ligjit nr.133/2015 nuk vjen ndesh apo cënon
interesat e drejtësisë dhe të qytetarëve në drejtim të dhënies së një vendimi brenda një afati të
arsyeshëm kohor, përkundrazi, gjykimi i çështjes si shkallë e parë nga gjykata e apelit, me
një vendim që është i formës së prerë, do e shpejtonte dhënien e drejtësisë dhe përfundimin e
procesit të njohjes dhe kthimit ose kompensimit të pronave, përfundimi sa më shpejt i të cilit,
siç arsyetohet në vendimin e sipërcituar të Gjykatës Kushtetuese, paraqet interes publik.
Po ashtu, parimi i sigurisë juridike dhe i barazisë para ligjit, kërkon uniformitet,
qëndrueshmëri dhe parashikueshmëri në zbatimin e së drejtës. Në këtë kontekst, nuk ka asnjë
arsye objektive që të përligj shqyrtimin në shkallë të ndryshme të vendimeve të ish
komisioneve “ dhe atyre të Agjencisë së Trajtimit të Pronave, konkretisht të parat në gjykatat
e rretheve gjyqësore dhe të dytat drejtpërdrejtë në gjykatat e apelit. Kjo pasi kanë të njëjtën
natyrë dhe për më tepër që Agjencisë së Trajtimit të Pronave, i kanë kaluar të drejtat dhe

657
detyrimet e ish-Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave dhe “komisioneve” të
mëparshme.
Sa më sipër, përfundimisht gjykata vlerëson se gjykimi i kësaj çështje, nuk është në
kompetencën e saj, por në kompetencën lëndore dhe tokësore të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër.

III. LIGJI I ZBATUESHËM:

6. Neni 42/1 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se:

Paditë ngrihen në gjykatën e vendit, ku i padituri ka vendbanimin ose vendqëndrimin
e tij dhe kur këto nuk dihen, në gjykatën e vendit, ku ai ka banesën e përkohshme.
7. Neni 61 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se:
Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.
8. Neni 62 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se:
Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë.

IV. VLERËSIMI I KOLEGJIT CIVIL:

9. Vendimi nr.23-2017-345 (161), datë 23.02.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë është rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit procedural, përsa i përket kërkimit nr.1
dhe 3 të objektit të kërkesëpadisë për konstatimin absolutisht të pavlefshëm të vendimeve të
K.K.K.P. Vlorë, prandaj për këtë pjesë ai duhet të lihet në fuqi. Ndërsa për kërkimet tjera të
objektit të padisë, vendimi i mësipërm i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë është i
pabazuar në ligj, prandaj në këtë pjesë ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në po atë
gjykatë për vazhdimin e gjykimit për këto kërkime.
10. Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se, kompetenca e gjykatës
për gjykimin e një mosmarrëveshje është shumë e rëndësishme si element që garanton
procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka juridiksion/kompetencë për të gjykuar
çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat që zbatohen sipas legjislacionit përkatës
nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural. Në përcaktimin e kompetencës lëndore/tokësore
ose funksionale, gjykata i referohet identifikimit të natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e
natyrës civile apo administrative, përfshihet ose jo në territorin ku shtrin veprimtarinë e saj
gjykata në fjalë, ose gjykimi i çështjes i përket gjykatës së shkallës së parë, ose një gjykatë
më të lartë, që në rastin në shqyrtim është gjykata e apelit në territorin e së cilës ndodhet resi
(sendi). Kolegji Civil e vlerëson të bazuar në ligj përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Sarandë, për pikën 1 dhe 3 të objektit të padisë, sepse për këtë kërkim kjo
gjykatë ka përcaktuar drejtë natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të
ligjit, duke bërë një identifikim të elementëve dhe/ose kritereve ligjore që për rastin konkret
shërbejnë për përcaktimin e kompetencës.
11. Kolegji Civil sjell edhe njëherë në vëmendje të gjykatave të shkallës së parë se,
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin nr.07, datë 24.03.2005 kanë pranuar
se: Fuqia prapavepruese e ligjit është e lidhur kryesisht me ligjin material dhe ajo nuk është
në natyrën e ligjit procedural. Palët citohet në vendimin unifikues të mësipërm nuk mund të
parashikonin se ligji do të ndryshonte dhe se rregullat e vendosura do të ndryshonin. Të

658
pranosh të kundërtën është me pasoja të rënda jo vetëm për palët të cilat, gjatë apo në
përfundim të ndjekjes së procedurave ligjore, të detyrohen të ndjekin të tjera.
12. Pala paditëse e ka depozituar kërkesëpadinë në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Sarandë në datën 21.12.2016 (pas datës 23 shkurt 2016) me objektin të përshkruar në pjesën
hyrëse. Në nenin 29 të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit
të kompensimit të pronave” është parashikuar se: Kundër vendimit të ATP-së për njohjen e
së drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim, brenda
30 ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit, sipas rregullave të
Kodit të Procedurës Civile të Republikës së Shqipërisë. Duke qenë se ligji i mësipërm ka
shfuqizuar ligjet e mëparshme që kanë të bëjnë me kthimin dhe kompensimin e pronave, këto
të fundit nuk kanë më kurs ligjor në Republikën e Shqipërisë, prandaj çdo ankim që bëhet pas
hyrjes në fuqi të ligjit nr.133/2015 ndaj vendimeve të ATP-së, ose vendimeve të mëparshme
të ish KKKP-ve apo AKKP-së do të bëhen në gjykatat e apeleve ku ndodhet pasuria e
paluajtshme, ndërsa për kundërshtimin e masës së kompensimit financiar në Gjykatën
Administrative të Apelit.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, për kërkimet e tjera të kërkesëpadisë
gjykimi duhet të vazhdojë në gjykatën e shkallës së parë, pasi në gjykatën e apelit
kundërshtohet vetëm vendimi i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave. Nëse
këto kërkime të natyrave të ndryshme parashtrohen në një kërkesëpadi, në kuptim të
dispozitave ligjore, rregullimit ligjor të ndryshëm, parimeve të ndryshme të gjykimit civil,
gjykata ku këto kërkime paraqiten nuk mund ti gjykojë të gjitha. Në këto kushte, pavarësisht
faktit nëse këto kërkime janë një bashkim i thjeshtë apo i ndërvarur i tyre, gjykata ku ato janë
paraqitur është e detyruar që ti ndajë dhe të shpallë moskompetencën e saj vetëm për ato
kërkime, për të cilat ligji ka përcaktuar shprehimisht se janë në kompetencën
lëndore/funksionale të një gjykate tjetër. Ligji nr.133/2015 ka parashikuar se në kompetencë
të Gjykatës së Apelit janë vetëm kundërshtimi i vendimeve të A.T.P-së dhe jo pavlefshmëritë
apo anulimi i kontratave të shitjeve, të cilat pavarësisht se janë pasoja apo derivat të kërkimit
të parë duhet të ndjekin të tre shkallët e gjykimit, në mënyrë që të garantohet një proces i
rregullt ligjor. Në këto raste gjykatat e shkallëve të para duhet të veçojnë kërkimet, duke
mbajtur për vete ato kërkime që janë në kompetencën e tyre dhe të pezullojnë gjykimin
derisa të përfundojë me vendim të formës së prerë, gjykimi i çështjes për kërkimin kryesor.
14. Për këto që u thanë më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se, ankimi i veçantë i paraqitur nga Avokatura e Shtetit, nuk është i bazuar në
ligj në pjesën e kundërshtimit të vendimeve të KKKP Vlorë, prandaj si i tillë në këtë pjesë ai
nuk duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë
duhet të lihet në fuqi, përsa i përket kërkimit të parë dhe të tretë të objektit të padisë, ndërsa
për kërkimet tjera ankimi i veçantë i paraqitur nga Avokatura e Shtetit është i bazuar në ligj
dhe në këtë pjesë ai duhet të pranohet, duke u prishur vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë, e cila është kompetente për këto kërkime.

659
 PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 61 të Kodit të Procedurës
Civile;

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.23-2017-345 (161), datë 23.02.2017 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë për pikën 1 (një) dhe 3 (tre) të objektit të kërkesëpadisë, përsa i
takon kundërshtimit të vendimeve të K.K.Pronave Vlorë.
Prishjen e vendimit nr.23-2017-345 (161), datë 23.02.2017 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit për
kërkimet e tjera të kërkesëpadisë.

Tiranë, më 05.07.2017

660
Nr. 31003-1804-00- 2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00 - 2017 - 1422 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Andi Çeliku Anëtar

Në datën 05.07.2017 mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen që ju përket palëve :

PADITËS: KËSHILLI I QARKUT VLORË

E PADITUR: ANESTI DHIMOJANI

RENATO XHINDOLE

OBJEKTI:
Kthim shume në vlerën 315.000 lekë nga i padituri Anesti Dhimojani me detyrë
ish Kryetar i Këshillit të Qarkut Vlorë përfituar padrejtësisht trajtim financiar në formën e
bonusit për shërbimin e transportit.
Kthimin e shumës nga të paditurit Anesti Dhimojani dhe Renato Xhindole me detyrë shofer i
kryetarit të Këshillit të Qarkut Vlorë në vlerën 948.721 lekë për konsumimin e 5226 litrave
karburant pa u shoqëruar me dokumentin përkatës.
Baza Ligjore: Neni 31, 153 e vijues të K.Pr.Civile, neni 442 e vijues të K.Civil,
ligji nr.139 datë 17.12.2015 “Për vetëqeverisjen vendore”, ligji nr.10160 datë 15.10.2009
“për rregullimin e shërbimit të transportit për funksionarët publik dhe nëpunësit civil”
dhe ligji nr.154/2014 “Për organizimin dhe funksionimin e Kontrollit të Lartë të Shtetit”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.2191, datë 16.12.2016 ka

vendosur:

Deklarimin e moskompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë

për shqyrtimin e çështjes nr.2689 akti, datë 13.10.2016.
Dërgimin e akteve Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë, si
gjykatë kompetente.
Gjykata arsyeton se:
“Pavarësisht se objekti i kërkimit të padisë është kthim i shumës së pretenduar të përfituar
padrejtësisht, në analizën e kërkesë padisë, mosmarrëveshja objekt gjykimi lind nga aktet
administrative individuale, të nxjerra nën autoritetin e një organi të administratës publike, që
pasjellin lindjen e të drejtave dhe detyrimeve në fushën administrative për palët subjekt
gjykimi”.

Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr.439, datë

30.03.2017 ka vendosur:

661
 Të konstatojë mosmarrëveshjen për kompetencën lëndore të çështjes civile
nr.585 akti datë 05.02.2017 me palë paditëse Këshilli i Qarkut Vlorë, me
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë duke urdhëruar kancelarinë e kësaj gjykate
të dërgojë brenda 5 ditëve nga dhënia e këtij vendimi kopje të kërkesë padisë
së bashku me aktet që e shoqërojnë pranë Kolegjit Administrativ pranë
Gjykatës së Lartë.

Gjykata arsyeton se:

“Nuk jemi përpara rastit të paligjshmërisë apo veprimeve apo vendimeve të organit
administrativ që ka shkaktuar mosmarrëveshjen mes palëve ndërgjyqëse, e cila të
konsiderohet e natyrës administrative.
Kërkimi për shpërblim dëmi i një organi të administratës publike i kundrejtohet një personi
konkret dhe organi i administratës në këtë rast është subjekt i së drejtës civile, pasi nuk sillet
si një organ administrativ në kuptim të ushtrimit të autoritetit të tij.
Të njëjtin qëndrim ka mbajtur dhe Kolegji i Gjykatës së Lartë në vendimin nr.2964 datë
28.09.2016”.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Ardian Dvorani dhe diskutoi çështjen në tërësi,

VËREN
Vendimi nr.2191, datë 16.12.2016 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë është i
pabazuar në ligj, prandaj duhet të prishet.
Nga aktet e çështjes rezulton se paditësi Këshilli i Qarkut Vlorë kërkon me padinë
objekt gjykimi detyrimin e palëve të paditura tu kthej shumat përkatëse të përfituara
padrejtësisht gjatë ushtrimit të detyrës.
Në këto kushte paditësi i është drejtuar gjykatës, me padinë objekt gjykimi, duke
pretenduar, se pala e paditur i ka zbatuar gabim ligjin dhe kërkon pranimin e padisë sipas
objektit të saj.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.2191, datë 16.12.2016 ka
vendosur:
Deklarimin e moskompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë për
shqyrtimin e çështjes nr.2689 akti, datë 13.10.2016.
Dërgimin e akteve Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë, si gjykatë
kompetente.
Në thelb kjo Gjykatë, arsyeton se pavarësisht se objekti i kërkimit të padisë është
kthim i shumës së pretenduar të përfituar padrejtësisht, në analizën e kërkesë padisë,
mosmarrëveshja objekt gjykimi lind nga aktet administrative individuale, të nxjerra nën
autoritetin e një organi të administratës publike, që pasjellin lindjen e të drejtave dhe
detyrimeve në fushën administrative për palët subjekt gjykimi.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr.439, datë
30.03.2017 ka vendosur:
Të konstatojë mosmarrëveshjen për kompetencën lëndore të çështjes civile nr.585 akti
datë 05.02.2017 me palë paditëse Këshilli i Qarkut Vlorë, me Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Vlorë duke urdhëruar kancelarinë e kësaj gjykate të dërgojë brenda 5 ditëve nga dhënia e
këtij vendimi kopje të kërkesë padisë së bashku me aktet që e shoqërojnë pranë Kolegjit
Administrativ pranë Gjykatës së Lartë.

662
 Gjykata Administrative në thelb, ka arsyetuar në vendimin e saj se nuk jemi përpara
rastit të paligjshmërisë apo veprimeve apo vendimeve të organit administrativ që ka
shkaktuar mosmarrëveshjen mes palëve ndërgjyqëse, e cila të konsiderohet e natyrës
administrative. Kërkimi për shpërblim dëmi i një organi të administratës publike i
kundrejtohet një personi konkret dhe organi i administratës në këtë rast është subjekt i së
drejtës civile, pasi nuk sillet si një organ administrativ në kuptim të ushtrimit të autoritetit të
tij.
Në këto kushte, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vëren se Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Vlorë në qëndrimin e saj ka interpretuar dhe zbatuar jo drejtë ligjin, pasi bazuar në
nenin 7 të Ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative
dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, përcaktohet kompetenca lëndore e
gjykatave administrative:
a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore
normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë
administrative nga organi publik;
b) mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të
mosveprimit të organit publik;
c) mosmarrëveshjet e kompetencave ndërmjet organeve të ndryshme administrative në
rastet e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative;
ç) mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës, kur punëdhënësi është organ
i administratës publike;
d) kërkesat e paraqitura nga organet administrative për shqyrtimin e kundërvajtjeve
administrative, për të cilat ligji parashikon heqjen e lirisë deri në 30 ditë, si një lloj të
dënimit administrativ për kundërvajtësin;
dh) kërkesat e paraqitura nga kundërvajtësit për zëvendësimin e dënimit administrativ
me heqje lirie deri në 30 ditë me dënimin me gjobë.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të nënvizojë se, në kuptimin e së
drejtës proceduriale, kompetenca lëndore është një kusht i domosdoshëm procedurial që bën
të vlefshëm procesin gjyqësor, si dhe të gjitha aktet e marra në administrim gjatë zhvillimit të
tij, në kuptimin që një gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari
proceduriale dhe një gjykatë jokompetente duhet të deklarojë moskompetencën e saj (neni 61
K.Pr.Civile, neni 7 i Ligjit nr.49/2012).
Gjykata, në përcaktimin e kompetencës lëndore, i referohet pikërisht identifikimit të
natyrës së mosmarrëveshjes që i shtrohet për gjykim, nëse ajo është e natyrës civile apo
administrative. Për këtë qëllim, gjykata i referohet shkakut ligjor të kërkimeve të paditësit të
parashtruara si në kërkesë padi, ashtu dhe gjatë gjykimit, natyrës së mosmarrëveshjes, si dhe
statusit juridik të palëve që kjo padi i kundrejtohet, si dhe bën lidhjen midis fakteve që
pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave apo interesave që ai pretendon se i
janë cënuar.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në lidhje me çështjen objekt gjykimi, në
shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut ligjor të kërkimeve
të paditësit, pretendimeve të parashtruara prej tij në aktet proceduriale, qëndrimit të ngritur
nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë dhe në interpretim të dispozitave të
Ligjit nr.49/2012, të zbatueshme, çmon se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, nuk e ka
kuptuar drejtë natyrën e vërtetë të mosmarrëveshjes, shkakun ligjor të kërkimeve të paditësit,
si dhe qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi.
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, pala paditëse me padinë
objekt shqyrtimi ka kërkuar konkretisht: “Kthim shume në vlerën 315.000 lekë të përfituar
padrejtësisht trajtim financiar në formën e bonusit për shërbimin e transportit dhe shumës në
vlerën 948.721 lekë për konsumimin e 5226 litrave karburant pa u shoqëruar me dokumentin

663
përkatës”. Pra në thelb, Këshilli i Qarkut Vlorë në cilësinë e palës paditëse, ka kërkuar nga
ana e të paditurit Anesti Dhimojani dhe Renato Xhindole shpërblimin e dëmit
jashtëkontraktor, kërkim i cili, gjen referim dhe zgjidhje në dispozitat e K.Civil, si dhe në
ligjet specifike që rregullojnë këtë mosmarrëveshje.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton se, pavarësisht faktit që Këshilli
i Qarkut Vlorë (palë paditëse në këtë gjykim) është një organ publik shtetëror, me padinë
objekt shqyrtimi kjo palë ka kërkuar shpërblimin e dëmit jashtëkontraktor që i është
shkaktuar nga një punonjës i administratës shtetërore/person fizik, i cili ka pasur cilësinë e të
punësuarit pranë tij. Pala paditëse në këtë gjykim, nuk sillet si një organ administrativ në
kuptim të ushtrimit të autoritetit të tij, por si një subjekt i së drejtës civile, i cili kërkon
shpërblimin e dëmit nga personi që pretendon se i ka shkaktuar dëm dhe për këtë arsye,
kërkimet e tij referohen dhe gjejnë bazueshmëri në Kodin Civil (dispozitat mbi dëmin e
shkaktuar) dhe K.Pr.Civile.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë gjen të bazuar në ligj, argumentat e
paraqitura nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë kur thotë se në çështjen
objekt gjykimi, nuk jemi përpara rastit të paligjshmërisë, veprimeve apo vendimeve të
organit administrativ, të cilat këto të fundit të kenë shkaktuar mosmarrëveshjen mes palëve
ndërgjyqëse. Në rastin konkret, paditësi me kërkimet që ai ka paraqitur është subjekt i së
drejtës civile dhe aktet e tij duhen kuptuar dhe trajtuar në gjykimin civil si akte shkresore, të
cilat i nënshtrohen debatit gjyqësor në lidhje me faktet që provojnë, si dhe te analizohen në
lidhje me provat e tjera në këtë gjykim.
Siç konstatohet, nga gjykimi i kësaj çështje, e drejta që kërkohet të rivendoset
nëpërmjet këtij gjykimi, lidhet me shpërblimin e dëmit jashtëkontraktor që Këshilli i Qarkut
Vlorë në cilësinë e palës paditëse në këtë gjykim, pretendon se i është shkaktuar prej palës së
paditur Anesti Dhimojani dhe Renato Xhindole, pretendim i cili është mbështetur në
dispozitat e Kodit Civil, konkretisht nenit 608 e vijues të tij. Është fakt i gjithë pranuar në të
drejtën civile se, personi i cili në mënyrë të paligjshme dhe me faj i ka shkaktuar dëm një
personi tjetër (qoftë ky person juridik shtetëror apo privat), në shëndet ose në pasurinë e tij,
detyrohet të shpërblejë dëmin e shkaktuar dhe se çdo marrëveshje që paraprakisht përjashton
ose kufizon përgjegjësinë e personit që ka kryer dëm, është e pavlefshme. Pra, në rastin
konkret, organi shtetëror po kërkon dëmshpërblimin e dëmit jashtëkontraktor që pretendon se
i është shkaktuar nga një ish-punonjës i tij, në kohën që ushtronte detyrën e ngarkuar prej tij,
sipas parimeve të Kodit Civil.
Sa më sipër, është në përputhje edhe me qëndrimin unifikues të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë më vendimin nr.3 datë 06.12.2013, ku shprehimisht thuhet:
“Gjykatat administrative të shkallës së parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me Ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”, janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të
këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së
gjykimit....”. Çështja objekt shqyrtimi, është e natyrës civile, pasi ka si objekt të saj,
mosmarrëveshjet që kanë lindur në fushën e marrëdhënieve të detyrimeve, të cilat
rregullohen drejtpërdrejtë nga Kodi Civil dhe është një mosmarrëveshje e lindur midis
subjekteve, që në këtë rast nuk veprojnë si subjekte të së drejtës administrative, por si
subjekte të së drejtës civile. Për këtë arsye, kjo çështje duhet të shqyrtohet nga gjykatat civile.
Për sa më sipër Kolegji Administrative i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi
nr.2191, datë 16.12.2016 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, i cili ka shpallur
moskompetencë lëndore për gjykimin e kësaj çështje, duke e dërguar në Gjykatën
Administrative të Shkallës së Parë Vlorë, si Gjykatë kompetente, duhet të prishet dhe të
dërgohet në po atë gjykatë për të vazhduar gjykimin si gjykatë kompetente.

664
 PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 7-17 të ligjit nr.49, datë
03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative”

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2191, datë 16.12.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë
dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.

Tiranë, më 05.07.2017

665
Nr. 31003-1760-00 - 2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00 - 2017 - 1424 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej :

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Andi Çeliku Anëtar

Në datën 05.07.2017 mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit që i përket palëve :

PADITËS- KUNDËRPADITUR: TAFIL TAFILI

PADITUR- KUNDËRPADITËS: ALBERT PJETRI

PADITUR në KUNDËRPADI: TAFIL TAFILI,

NEXHMIJE TAFILI,
EDMOND TAFILI,
VALBONA TAFILI,
RUDINA TAFILI,
FESTIM TAFILI.
ZYRA E REGJISTRIMIT
TË PASURIVE TË
PALUAJTSHME KURBIN

PERSON I TRETË: ZYRA E ADMINISTRIMIT

DHE MBROJTJES SË TOKËS
KOMISIONI I VERIFIKIMIT
TË TITUJVE TË PRONËSISË
LEZHË, PRANË
PREFEKTURËS SË QARKUT
LEZHË.

OBJEKTI I PADISË:
Detyrimin e të paditurit të më njohë pronar mbi pronën e llojit
tokë arë me sipërfaqe 7200 m2,
regjistruar në regjistrat publik të ZVRPP Kurbin me nr.8/2 pasurie,
volum 3, faqe 98, ZK 3441.
Detyrimin e të paditurit të lirojë dhe të dorëzojë pronën e llojit
tokë arë me sipërfaqe 7200 m2,
regjistruar në regjistrat publik të ZVRPP Kurbin me nr.8/2 pasurie,
volum 3, faqe 98, ZK 3441,
duke urdhëruar ta kthejë atë në gjendjen e mëparshme,
sipas destinacionit ekonomiko-shoqëror.
Baza Ligjore:Neni 1 i Koventës Europiane për të Drejtat e Njeriut,

666
 neni41 i Kushtetutës së RSH, nenet 16, 31, 32, 153 tëK.Pr.Civile,
nenet 296, 298 të Kodit Civil.

OBJEKTI I KUNDËRPADISË:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të Aktit të Marrjes së Tokës në Pronësi me nr.189
datë 20.08.1994, në emër tëkryefamiljarit Tafil Tafili.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të Çertifikatës së Pronësisë me nr.8/2 pasurie,volum
3,
f 98, ZK 3441, adresa Shullaz Kurbin, lloji i pasurisë Arë, me sipërfaqe 7200 m2,
në emër të Tafil Mustafa Tafili.
Çregjistrimi i kësaj pasurie nga ZVRPP Kurbin.
Detyrimin e palës së paditur për fitimin e pasurisë objektgjykimi me parashkrim fitues.
Baza Ligjore:Neni 160 i K.Pr.Civile dhe neni 92 i K.Civil dhe neni 168 i
K.Civil, ligji “për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” i
ndryshuar, ligji nr.7501 datë 19.07.1991 ‘Për tokën”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin, me vendimin nr.regj. themeltar 309-310-56,

datë 27.01.2017 ka vendosur:

Të veçojë gjykimin e kundërpadisë me objekt “Konstatimin e pavlefshmërisë

absolute të Aktit të Marrjes së Tokës në Pronësi me nr.189 datë 20.08.1994,
në emër të kryefamiljarit Tafil Tafili. Konstatimin e pavlefshmërisë absolute
të Çertifikatës së Pronësisë me nr.8/2 pasurie,volum 3, f 98, ZK 3441, adresa
Shullaz Kurbin, lloji i pasurisë Arë, me sipërfaqe 7200 m2, në emër të Tafil
Mustafa Tafili. Çregjistrimi i kësaj pasurie nga ZVRPP Kurbin. Detyrimin e
palës së paditur për fitimin e pasurisë objekt gjykimi me parashkrim fitues”.
Të shpallë moskompetencën lëndore për gjykimin e kundërpadisë me objekt si
më sipër e dërgimin e akteve gjykatës kompetente, Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë.
Vazhdimin e gjykimit nga kjo gjykatë për padinë me paditës Tafil Tafili dhe i
paditur Albert Pjetri me objekt “Detyrimin e të paditurit të më njohë pronar
mbi pronën e llojit tokë arë me sipërfaqe 7200 m2, regjistruar në regjistrat
publik të ZVRPP Kurbin me nr.8/2 pasurie, volum 3, faqe 98, ZK
3441.Detyrimin e të paditurit të lirojë dhe të dorëzojë pronën e llojit tokë arë
me sipërfaqe 7200 m2, regjistruar në regjistrat publik të ZVRPP Kurbin me
nr.8/2 pasurie, volum 3, faqe 98, ZK 3441, duke urdhëruar ta kthejë atë në
gjendjen e mëparshme, sipas destinacionit ekonomiko-shoqëror”.

Gjykata arsyeton se:

“Çështja objekt gjykimi nuk plotëson kushtet e kërkuara nga neni 159 dhe 55 i K.Pr.Civile,
për bashkimin e kërkimeve dhe shqyrtimin e njëkohshëm si të padisë dhe të kundërpadisë.
Konkretisht nuk mund të shqyrtohet në të njëjtin gjykim “Konstatimi i pavlefshmërisë
absolute të AMTP, duke rregulluar të gjitha pasojat për Albert Pjetrit,e cila është
kompetencë lëndore e Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, ndërsa padia për
njohje pronar, lirim e dorëzim sendi është kompetencë e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Kurbin”.

667
 Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.regj. Them
2664 (2043), datë 24.05.2017 ka vendosur:
Ngritjen e mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore lidhur me gjykimin e
çështjes me nr.regj.them 2664 (2043), datë 29.03.2017.
Një kopje të akteve të dërgohet menjëherë pranë Gjykatës së Lartë Tiranë.

Gjykata arsyeton se:

“Referuar akteve të dosjes rezulton se çështja e kompetencës në lidhje me gjykimin e
kundërpadisë është bërë objekt konflikti me Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin dhe
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë dhe konflikti është zgjidhur nga Gjykata e Lartë
me vendimin nr.1646 datë 29.05.2014.
Kjo gjykatë vlerëson se përsa kohë Gjykata e Lartë ka zgjidhur një herë konfliktin e
kompetencës mes gjykatave me të ulta, këto të fundit nuk mund të bëjnë një vlerësim tjetër të
kompetencës lëndore” .

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Ardian Dvorani dhe diskutoi çështjen në tërësi,

VËREN
Vendimi nr.regj. themeltar 309-310-56, datë 27.01.2017 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kurbin është i pabazuar në ligj, prandaj duhet të prishet.
Nga aktet e çështjes rezulton se paditësi kundërpaditur Tafil Tafili kërkon detyrimin e
të paditurëve të njihet si pronar dhe ti lirohet dhe dorëzohet prona objekt gjykimi.
Të paditurit kundërpaditës kërkon pavlefshmërinë e ATMP-së dhe Çertifikatës së
Pronësisë në pronësi të paditësit kundërpaditur Tafil Tafili, si dhe kërkon detyrimin e palës së
paditur për fitimin e pronësisë me parashkrim fitues.
Në këto kushte paditësi i janë drejtuar gjykatës, me padinë dhe kundërpadinë objekt
gjykimi, duke pretenduar pranimin sipas objektit të tyre.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin, me vendimin nr.regj. themeltar 309-310-56,
datë 27.01.2017 ka vendosur:
Të veçoj gjykimin e kundërpadisë me objekt “Konstatimin e pavlefshmërisë absolute
të Aktit të Marrjes së Tokës në Pronësi me nr.189 datë 20.08.1994, në emër të kryefamiljarit
Tafil Tafili. Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të Çertifikatës së Pronësisë me nr.8/2
pasurie,volum 3, f 98, ZK 3441, adresa Shullaz Kurbin, lloji i pasurisë Arë, me sipërfaqe
7200 m2, në emër të Tafil Mustafa Tafili. Çregjistrimi i kësaj pasurie nga ZVRPP Kurbin.
Detyrimin e palës së paditur për fitimin e pasurisë objekt gjykimi me parashkrim fitues”.
Të shpallë moskompetencën lëndore për gjykimin e kundërpadisë me objekt si më
sipër e dërgimin e akteve gjykatës kompetente, Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë.
Vazhdimin e gjykimit nga kjo gjykatë për padinë me paditës Tafil Tafili dhe i paditur
Albert Pjetri me objekt “Detyrimin e të paditurit të më njohë pronar mbi pronën e llojit tokë
arë me sipërfaqe 7200 m2, regjistruar në regjistrat publik të ZVRPP Kurbin me nr.8/2
pasurie, volum 3, faqe 98, ZK 3441. Detyrimin e të paditurit të lirojë dhe të dorëzojë pronën
e llojit tokë arë me sipërfaqe 7200 m2, regjistruar në regjistrat publik të ZVRPP Kurbin me
nr.8/2 pasurie, volum 3, faqe 98, ZK 3441, duke urdhëruar ta kthejë atë në gjendjen e
mëparshme, sipas destinacionit ekonomiko-shoqëror”.
Në thelb kjo Gjykatë, arsyeton se çështja objekt gjykimi nuk plotëson kushtet e
kërkuara nga neni 159 dhe 55 i K.Pr.Civile, për bashkimin e kërkimeve dhe shqyrtimin e
njëkohshëm si të padisë dhe të kundërpadisë. Konkretisht nuk mund të shqyrtohet në të

668
njëjtin gjykim “Konstatimi i pavlefshmërisë absolute të AMTP, duke rregulluar të gjitha
pasojat për Albert Pjetrit,e cila është kompetencë lëndore e Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë, ndërsa padia për njohje pronar, lirim e dorëzim sendi është
kompetencë e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.regj. Them
2664 (2043), datë 24.05.2017 ka vendosur:
Ngritjen e mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore lidhur me gjykimin e çështjes
me nr.regj.them 2664 (2043), datë 29.03.2017. Një kopje të akteve të dërgohet menjëherë
pranë Gjykatës së Lartë Tiranë.
Gjykata Administrative në thelb, ka arsyetuar në vendimin e saj se referuar akteve të
dosjes rezulton se çështja e kompetencës në lidhje me gjykimin e kundërpadisë është bërë
objekt konflikti me Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin dhe Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë dhe konflikti është zgjidhur nga Gjykata e Lartë me vendimin nr.1646 datë
29.05.2014.
Nga shqyrtimi që Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i bëri çështjes objekt
shqyrtimi, konstaton se vendimi nr.regj. themeltar 309-310-56, datë 27.01.2017 i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Kurbin, me anën e të cilit, kjo gjykatë ka vendosur të veçojë çështjen dhe të
shpall moskompetencës lëndore për shqyrtimin e kundërpadisë dhe dërgimin e saj për gjykim
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, si gjykata kompetente, është një vendim i
marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedurial, ndaj për këtë shkak, ai duhet të prishet dhe
çështja duhet të dërgohet në po këtë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në lidhje me çështjen objekt gjykimi, në
shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut ligjor të kërkimeve
të paditësit, pretendimeve të parashtruara prej tij në aktet proceduriale, qëndrimit të ngritur
nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë dhe në interpretim të dispozitave të
Ligjit nr.49/2012, të zbatueshme, çmon se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin, ka gabuar
duke veçuar çështjen për mungesën e kompetencës lëndore.
Ky Kolegji, pa i hyrë çështjes në themel, thekson se çështja objekt gjykimi është
shqyrtuar një herë përsa i përket kompetencës lëndore dhe me vendimin nr.1646 datë
29.05.2014 të Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, është përcaktuar se për këtë shkak
ligjore dhe këtë objekt kompetente nga pikëpamja lëndore është Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Kurbin.
Në këto kushte çështja objekt gjykim, për këtë shkak ligjore dhe për këtë objekt nuk
duhet të ishte ngritur përsëri, pasi jemi përpara rastit që çështja është shqyrtuar njëherë na
Gjykata e Lartë. Për sa kohë palët ndërgjyqëse nuk kanë pretendimet të tjera dhe nuk kanë
ndryshuar objektin e padisë dhe kundërpadisë, atëherë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin
nuk duhet të kishte veçuar çështjen dhe nuk duhet të ishte ngritur konflikti i kompetencës
lëndore.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Kurbin, në veçimin e çështjes objekt gjykimi dhe deklarimin e moskompetencës lëndore për
kundërpadinë, nuk ka pasur në konsideratë nenin 64 pika 1 të Kodit të Proçedurës Civile, i
cili sanksionon se:
“Çështja që dërgohet për shqyrtim nga një gjykatë në një gjykatë tjetër të së njëjtës
kategori ose nga një gjykatë më e lartë, duhet të pranohet dhe të shqyrtohet nga gjykata së
cilës i dërgohet....”.
Referuar dispozitës së sipërcituar dhe në tërësi dispozitave të K.Pr.Civile dhe të Ligjit
nr.49/2012 mbi kompetencën/juridiksionin, ligjvënësi ka pasur parasysh faktin që të pengojë
zvarritjet e panevojshme që mund të bëhen si në rastin konkret, të konflikteve mbi
kompetencën /juridiksionin, sa herë që një gjykatë mund të çmojë ose të ndryshojë trupën
gjykuese. Prandaj gjykatës së cilës i dërgohet çështja për shqyrtim nga një gjykatë më e lartë

669
ka detyrimin imperativ të marrë dhe të shqyrtojë çështjen dhe jo të ngrejë përsëri konfliktin e
kompetencës/juridiksionit.
Duke u kthyer te çështja objekt shqyrtimi, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i
tërheq vëmendjen gjyqtarit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin, pasi disponimi në lidhje
me kompetencën lëndore i përsëritur, pasi është zgjidhur si konflikt nga Gjykata e Lartë,
është në tejkalim të parimit mbi të cilat është ndërtuar K.Pr.Civile dhe parimit kryesor për
zhvillimin/shqyrtimin e një procesi gjyqësor, brenda një afati sa më të arsyeshëm.
Për sa më sipër Kolegji Administrative i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi
nr.regj. themeltar 309-310-56, datë 27.01.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin, i cili
ka shpallur moskompetencë lëndore për gjykimin e kësaj çështje, duke e dërguar në Gjykatën
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, si Gjykatë kompetente, duhet të prishet dhe të
dërgohet në po atë gjykatë për të vazhduar gjykimin si gjykatë kompetente.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 7-17 të ligjit nr.49, datë
03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative”

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.regj. themeltar 309-310-56, datë 27.01.2017 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Kurbin dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.

Tiranë, më 05.07.2017

670
Nr. 31001-01581-00-2015 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1425 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga :

Xhezair Zaganjori Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Andi Çeliku Anëtar

sot më datë 05.07.2017, mori në shqyrtim në dhomë këshillimi, çështjen që i përket:

PADITËS: SHOQËRIA “ARPIKO TRADE”

SH.P.K;

TË PADITUR: 1. DREJTORIA RAJONALE TATIMORE

TIRANË;
2. DREJTORIA E APELIMIT
TATIMOR, PRANË
DREJTORISË SË
PËRGJITHSHME TË TATIMEVE;

OBJEKTI:
Anulimin e aktit administrativ "Vendim" të Drejtorisë së Apelimit Tatimor,
komunikuar me shkresën nr.12492/3 prot, datë 03.10.2012.
Anulimin e njoftim - vlerësimit tatimor nr.73391/5 prot, datë 30.04.2012,
të Drejtorisë Rajonale Tatimore Tirane.
Baza Ligjore:Nenet 324/a, 325, 327, 328, 331 të K.Pr.Civile,
137/3 të K.Pr.Administrative, Ligji 9920, datë 19/05/2008 “Për Procedurat Tatimore në
RSH”, i ndryshuar, Udhëzimi nr.24, datë 02/09/2008,
“Për Procedurat Tatimore në RSH”, i ndryshuar.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.6564, datë 12.06.2013, ka

vendosur:

Rrëzimin e kërkesëpadisë.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1881, datë 06.05.2014, ka vendosur:

Moskompetencën e shqyrtimit të çështjes, dërgimin e akteve gjykatës

kompetente, Gjykatës së Apelit Administrativ.

Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.2579, datë 30.06.2014, ka

vendosur:

671
 Lënien në fuqi të vendimit nr.6564, datë 12.06.2013, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.

Kundër vendimit nr.2579, datë 30.06.2014, të Gjykatës Administrative të Apelit, ka

paraqitur rekurs pala paditëse, Shoqëria “ARPIKO TRADE” sh.p.k, e cila ka kërkuar
ndryshimin e këtij vendimi si dhe të vendimit nr.6564, datë 12.06.2013, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pranimin e padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
Të dy vendimet e gjykatave janë dhënë në zbatim të gabuar të ligjit material dhe
konkretisht të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën
e Shqipërisë”, i ndryshuar dhe Udhëzimit të Ministrit të Financave nr.24, datë
02.09.2008;
Njoftim vlerësimi tatimor nr.73391/5, datë 30/04/2012, na është dorëzuar në datën
02.05.2012, ndërsa ankimin e kemi paraqitur në datën 05.06.2012 dhe për rrjedhojë
kemi konsumuar vetëm 33 ditë nga data e marrjes njoftim. Gjykata në interpretim të
gabuar të ligjit konkludon se afati i ankimit është vetëm 30 ditë;
Referuar përmbajtjes së Udhëzimit të Ministrit të Financave nr.24, datë 02.09.2008, afati
në dispozicion për të bërë ankimin është 47 ditë.
Vendimet e gjykatave janë marrë në kundërshtim me ligjin edhe për sa shprehen për
bazueshmërinë e përfundimeve të kontrollit të pasqyruara në njoftim vlerësimin e
detyrimeve tatimore.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori dhe si e shqyrtoi çështjen në tërësi;

V Ë R E N:
Me shkresën nr.73391/5, datë 30/04/2012, të nxjerrë nga pala e paditur, është njoftuar
për një vlerësim tatimor që buronte nga një kontroll i ushtruar prej Drejtorisë Rajonale
Tatimore Tiranë, në shumën prej 3.915.255 (tre milion e nëntëqind e pesëmbëdhjetë mijë e
dyqind e pesëdhjetë e pesë) lekë. Ky njoftim vlerësimi është kryer pas kontrollit të ushtruar
pranë palës paditëse nga Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë.
Sipas palës paditëse, vlerësimi tatimor, në faqen 32 të tij trajton një diferencë prej
187.811 lekë, shifër kjo e padeklaruar në librat e shitjes dhe FDP, fakt i cili sipas raport
kontrollit passjell detyrimin për palën paditëse për TVSH në shumën 37.562 lekë si dhe
gjobë në të njëjtën vlerë.
Sipas palës paditëse, ndryshe nga sa prapëson pala e paditur, kjo shumë nuk është
deklaruar në Janar të vitit 2008 por, në respektim të ligjit është deklaruar në Tetor të të njëjtit
vit.
Sipas palës paditëse, deklarimi i FDP në muajin tetor të vitit 2008 ka shkuar
automatikisht tek pala e paditur nëpërmjet bankës dhe nuk ka rëndësi nëse shkresa dërguar të
paditurve ka mbërritur apo jo tek pala e paditur.
Pala paditëse pretendoi gjithashtu se, nga pikëpamja e ligjit tatimor, vonesa e
deklarimit të shumës së detyrimit tatimor si më lart, nuk ka të bëjë me fshehje të të ardhurave
apo pengimin e vjeljes së TVSH pasi pozicioni i kësaj pale në raport me shtetin është
pozicioni i një kreditori.
Shteti shqiptar, sipas paditësit, i detyrohet këtij të fundit për një shumë të madhe në
formën e rimbursimit të TVSH. Pala paditëse ngriti pretendime gjithashtu gjatë gjykimi në
lidhje me analizën e bërë në raport kontrollin dhe vlerësimin tatimor për një softuer, për të
cilën pala e paditur ka përcaktuar detyrimin e TVSH në shumën 633.824 lekë dhe në të
njëjtën shumë gjobë.

672
 Sipas palës paditëse ky qëndrim i palës së paditur vjen ndesh me ligjin pasi, ky
softuer punoi vetëm 3 ditë dhe për shkak të një konflikti civil me Alb-Telecom, ky softuer
nuk ka më vlera.
Sipas paditësit, Softueri është përdorur vetëm në vitin 2001 dhe mospërdorimi i tij
deri në vitin 2008 ka sjellë një amortizim për të cilin pala paditëse pretendon se e ka
pasqyruar në aktet provuese dhe korrespondencën me palën e paditur.
Pala paditëse ngriti pretendime në kërkesë padi dhe gjatë parashtrimeve e
pretendimeve përfundimtare në gjykim, në lidhje me rivlerësimin e të ardhurave të vitit 2008
nga ana e palës së paditur.
Sipas palës paditëse, rivlerësimi në formën e bërë nga ana e Drejtorisë Rajonale
Tatimore Tiranë nuk ka asnjë logjikë ekonomike e juridike pasi, përcaktimi i masës prej 5%
nuk gjen arsyetim dhe nuk është bindës në kuptim të ligjit për procedurat tatimore.
Pala paditëse ngriti pretendime gjithashtu në gjykim edhe në lidhje me heqjen nga
inventari të një sasie kartash telefonike. Këtë pretendim pala paditëse e mbështet në
argumentin se, në mbështetje të një kontrate të lidhur me Alb-Telekom në vitin 2001, si
softueri edhe kjo sasi kartash i shërbenin zbatimit të kësaj kontrate dhe është punuar vetëm
tre ditë në një kohë që si kartat ashtu edhe softueri nga viti 2001 janë të pavlefshme pasi u
ndërpre kontrata nga Alb-Telekom në mënyrë të njëanshme.
Kundër njoftim vlerësimit për detyrimet tatimore nr.73391/5, datë 30/04/2012, pala
paditëse ka bërë ankim pranë Drejtorisë së Apelimit Tatimor, e cila me vendimin nr.12492/3
prot, datë 03.10.2012, vendosi refuzimin e ankimit ndaj aktit administrativ, për shkak se e
konsideron ankimin të papranueshëm, pasi nuk është respektuar afati ligjor për bërjen e
ankimit.
Në këto rrethana, paditësi, në datën 05.11.2012 i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë me kërkesëpadi, duke kërkuar shfuqizimin e njoftim vlerësimit për
detyrimet tatimore si dhe vendimin e Drejtorisë së Apelimit Tatimor.
Në seancën gjyqësore të datës 03/04/2013, nga ana e palës së paditur u kërkua
nxjerrja e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, me arsyetimin se nuk ishte objekt i shqyrtimit
nga ana e Gjykatës pasi nuk ishte ezuruar ende shqyrtimi i kësaj çështjeje në rrugë
administrative. Gjykata pasi shqyrtoi këtë kërkesë paraprake, duke iu referuar neneve 36 dhe
59 të K.Pr.Civile, çmoi dhe disponoi me vendim të ndërmjetëm për rrëzimin e kërkesës si të
pambështetur në ligj, duke vazhduar më pas shqyrtimin gjyqësor të çështjes.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në përfundim të gjykimit të çështjes, me
vendimin nr.6564, datë 12.06.2013, ka vendosur: Rrëzimin e kërkesëpadisë.
Në marrjen e këtij vendimi gjykata ka arsyetuar se ankimi administrativ ndaj njoftim
vlerësimit për detyrimet tatimore nr.73391/5, datë 30/04/2012, ishte paraqitur jashtë afatit
prej 30 ditësh të parashikuar në nenet 106 e 108 të ligjit nr.9920, datë 19.5.2008 “Procedurat
tatimore në Republikën e Shqipërisë” (i ndryshuar), në koneksion me dispozitat e Udhëzimit
nr.24, datë 02/09/2008 “Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”. Në të njëjtën
kohë gjykata e ka gjetur të pabazuar edhe në ligj padinë.
Kundër vendimit nr.6564, datë 12.06.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
ka bërë ankim pala paditëse, Shoqëria “ARPIKO TRADE” sh.p.k, e cila ka kërkuar
ndryshimin e këtij vendimi dhe pranimin e padisë si të pambështetur në prova dhe në ligj.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1881, datë 06.05.2014, ka vendosur:
Moskompetencën e shqyrtimit të çështjes, dërgimin e akteve gjykatës kompetente, Gjykatës së
Apelit Administrativ.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.2579, datë 30.06.2014, ka
vendosur: Lënien në fuqi të vendimit nr.6564, datë 12.06.2013, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.

673
 Në marrjen e këtij vendimi Gjykata Administrative e Apelit ka mbajtur të njëjtin
qëndrim si Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në vendimin nr.6564, datë 12.06.2013.
Kundër vendimit nr.2579, datë 30.06.2014, të Gjykatës Administrative të Apelit, ka
paraqitur rekurs pala paditëse, Shoqëria “ARPIKO TRADE” sh.p.k, e cila ka kërkuar
ndryshimin e këtij vendimi si dhe të vendimit nr.6564, datë 12.06.2013, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pranimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e prezantuara në
pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi nuk përmban shkaqe
nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.

PËR KËTO ARSYE;

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 63, shkronja “a”, të Ligjit
nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”;

V E N D O S I:
Mospranimin e rekursit të palës paditëse, Shoqëria “ARPIKO TRADE” sh.p.k,
kundër vendimit nr.2579, datë 30.06.2014, të Gjykatës Administrative të Apelit.

Tiranë, më 05.07.2017

674
Nr. 31001-01157-00-2015 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1427 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga :

Xhezair Zaganjori Kryesues

Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar

sot më datë 12.07.2017, mori në shqyrtim në dhomë këshillimi, çështjen që i përket:

PADITËS: KUJTIM PELIVANI;

TË PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E ALUIZNI-

T
TIRANË;
DREJTORIA RAJONALE E ALUIZNI-T BERAT;

OBJEKTI:
Kthim në vendin e punës;
Dëmshpërblimin e dëmit të shkaktuar nga ndërprerja e marrëdhënieve të punës;
Shpenzimet gjyqësore.
Baza Ligjore:Neni 143, 144, 145, 146, 152, 153/3 të
Ligjit nr,7961, datë 12.07.1995
Kodi i Punës së Republikës së Shqipërisë, i ndryshuar.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr,1417, datë 24.12.2013, ka

vendosur:

Moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, për gjykimin e kësaj

çështjeje gjyqësore.
Dërgimin e akteve gjykatës kompetente, Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Vlorë.

Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr,279, datë

11.03.2014, ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesëpadisë si të pabazuar në prova dhe në ligj.

Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr,198, datë 09.02.2015, ka

vendosur:

675
 Ndryshimin e vendimit nr,279, datë 11.03.2014, të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Vlorë.
Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë.
Detyrimin e ALUIZNI-t të dëmshpërblejë dhe shpërblejë paditësin Kujtim
Pelivani, me:
Pagën e 2 (dy) muajve për mosrespektim të procedurës së ndërprerjes së
marrëdhënieve të punës;
Pagën e 2 (dy) muajve për mosrespektim të afatit të ndërprerjes së
marrëdhënieve të punës;
Pagën e 4 (katër) muajve për ndërprerje të menjëhershme e të pajustifikuar të
marrëdhënieve të punës;
Pagën e 3 (tre) pesëmbëdhjetë ditëshave, për tre vite të plota vjetërsi në punë;
Rrëzimin e padisë për kërkimet e tjera;
Pushimin e gjykimit të çështjes për të paditurin Drejtoria Rajonale e
ALUIZNI-t Berat.

Kundër vendimit nr,198, datë 09.02.2015, të Gjykatës Administrative të Apelit, ka

paraqitur rekurs pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e ALUIZNI-t Tiranë, e cila ka
kërkuar prishjen e këtij vendimi dhe lënien në fuqi të vendimit nr,279, datë 11.03.2014, të
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë, duke parashtruar këto shkaqe:
Vendimi nr,198, datë 09.02.2015, i Gjykatës Administrative të Apelit është dhënë në
kundërshtim me ligjin dhe provat e administruara gjatë procesit gjyqësor;
Paditësi është liruar nga detyra e Drejtorit të ALUIZNI-t Berat për shkak se është
emëruar në një detyrë tjetër, në Drejtorinë Rajonale të Bujqësisë Berat, në pozicionin
Inspektor Bimësh;
Nga verifikimi i dosjes personale të paditësit nuk rezulton të jetë bërë ankim
administrativ ndaj nesh.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori dhe si e shqyrtoi çështjen në tërësi;

V Ë R E N:
Paditësi Kujtim Pelivani, përgjatë periudhës 08.12.2009 – 01.05.2013, ka drejtuar
Drejtorinë Rajonale të ALUIZNI-t Berat. Marrëdhëniet e punës nuk rezulton të jenë
formalizuar me nënshkrimin nga palët të kontratës individuale të punës.
Me urdhrin nr,225, datë 29.04.2013, të Drejtorit të Përgjithshëm të ALUIZNI-t
paditësit rezulton t’i jenë ndërprerë marrëdhëniet e punës me efekte nga data 01.05.2014, me
motivacionin: “Lirohet nga kjo detyrë për shkak se emërohet në një detyre tjetër”.
Duke mos qenë dakord me sa më sipër, paditësi Kujtim Pelivani e ka bërë çështjen
konflikt gjyqësor, duke kërkuar nëpërmjet kërkesëpadisë së tij, kthimin në vendin e punës si
edhe pagimin nga palët e paditura të dëmshpërblimin në masën e pagës së një viti për
ndërprerje të menjëhershme e të pajustifikuar të marrëdhënies së punës, me pagën e 3 muajve
për mosrespektim të afatit të njoftimit me pagën e 2 muajve për mosrespektim të procedurës
si edhe pagimin e shpërblimit për vjetërsi në punë me 1.5 muaj pagë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr,1417, datë 24.12.2013, ka
vendosur:
Moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, për gjykimin e kësaj çështjeje
gjyqësore.

676
 Dërgimin e akteve gjykatës kompetente, Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Vlorë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr,279, datë
11.03.2014, ka vendosur: Rrëzimin e kërkesëpadisë si të pabazuar në prova dhe në ligj.
Në marrjen e këtij vendimi Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë ka
arsyetuar se marrëdhëniet e punës së paditësit janë ndërprerë për shkak të tërheqjes së kuadrit
drejtues në disa institucione nga ana e forcës politike Lëvizja Socialiste për Integrim dhe se
paditësi ka filluar punë pranë Drejtorisë Rajonale të Bujqësisë Berat, në detyrën e Inspektorit
për Bimët.
Kundër vendimit nr,279, datë 11.03.2014, të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Vlorë, ka bërë ankim paditësi, i cili ka kërkuar prishjen e këtij vendimi dhe dërgimin e
çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Vlorë ose ndryshimin e
vendimit dhe pranimin e padisë.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr,198, datë 09.02.2015, ka
vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr,279, datë 11.03.2014, të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Vlorë.
Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë.
Detyrimin e ALUIZNI-t të dëmshpërblejë dhe shpërblejë paditësin Kujtim Pelivani,
me:
 Pagën e 2 (dy) muajve për mosrespektim të procedurës së ndërprerjes së
marrëdhënieve të punës;
 Pagën e 2 (dy) muajve për mosrespektim të afatit të ndërprerjes së
marrëdhënieve të punës;
 Pagën e 4 (katër) muajve për ndërprerje të menjëhershme e të pajustifikuar të
marrëdhënieve të punës;
 Pagën e 3 (tre) pesëmbëdhjetë ditëshave, për tre vite të plota vjetërsi në punë;
Rrëzimin e padisë për kërkimet e tjera;
Pushimin e gjykimit të çështjes për të paditurin Drejtoria Rajonale e
ALUIZNI-t Berat.
Në marrjen e këtij vendimi Gjykata Administrative e Apelit ka arsyetuar se në rastin
konkret kemi të bëjmë me një zgjidhje të menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së
punës. Marrëdhëniet e punës ndërmjet palëve kanë qenë pa afat dhe kanë zgjatur afërsisht tre
vjet e gjashtë muaj. Gjithashtu, shkaku i vendosur në themel të vendimit të gjykatës së
shkallës së parë se paditësi është emëruar në një detyrë tjetër ka rezultuar të jetë inekzistent.
Së fundi, Gjykata Administrative e Apelit ka arsyetuar se nuk është respektuar as procedura
në zgjidhjen e kontratës së punës. Për sa i përket palës së paditur Drejtoria Rajonale e
ALUIZNI-t Berat, gjykata ka arsyetuar se i mungon legjitimiteti pasiv.
Kundër vendimit nr,198, datë 09.02.2015, të Gjykatës Administrative të Apelit, ka
paraqitur rekurs pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e ALUIZNI-t Tiranë, e cila ka
kërkuar prishjen e këtij vendimi dhe lënien në fuqi të vendimit nr,279, datë 11.03.2014, të
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë, duke parashtruar shkaqet e prezantuara në
pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi nuk përmban shkaqe
nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr,49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.

677
 PËR KËTO ARSYE;
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 63, shkronja “a”, të Ligjit
nr,49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”;

V E N D O S I:
Mospranimin e rekursit të palës së paditur, Drejtoria e Përgjithshme e ALUIZNI-t
Tiranë, kundër vendimit nr,198, datë 09.02.2015, të Gjykatës Administrative të Apelit.

Tiranë, më 12.07.2017

678
Nr. 31001-01231-00-2015 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1431 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga :

Xhezair Zaganjori Kryesues

Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar

sot më datë 12.07.2017, mori në shqyrtim në dhomë këshillimi, çështjen që i përket:

PADITËS: ANILA TRIFONI;

E PADITUR: AUTORITETI SHËNDETËSOR RAJONAL

TIRANË;

OBJEKTI:
Detyrimin për dëmshpërblimin nga ndërprerja e marrëdhënieve të punës me:
një vit pagë për ndërprerje të marrëdhënies së punës pa shkaqe të arsyeshme;
3 (tre) muaj pagë për moszbatim të procedurës; 2 (dy) muaj pagë për mosrespektim të afatit
të njoftimit; detyrimin për pagimin e 6 muajve për vjetërsi në punë;
rikthimin në vendin e mëparshëm të punës;
Baza Ligjore:Nenet 143, 144, 145, 146/1, 153, 155 të Kodit të Punës
dhe neni 32 i Kodit të Procedurës Civile.
Ligji nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.

Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.1072, datë

18.03.2014, ka vendosur:

Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë së paditëses Anila Trifoni;

Detyrimin e palës së paditur Autoriteti Rajonal Shëndetësor Tiranë t’i paguajë
paditëses Anila Trifoni 12 muaj pagë x 62460 lekë = 749520 lekë
dëmshpërblim për shkak të zgjidhjes së kontratës së punës me afat të
pacaktuar, në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkak të justifikuar;
Detyrimin e palës së paditur Autoriteti Rajonal Shëndetësor Tiranë t’i paguajë
paditëses Anila Trifoni 2 muaj pagë x 62460 lekë = 124920 lekë
dëmshpërblim për mosrespektim të afatit të njoftimit për zgjidhjen e kontratës
së punës pa afat të caktuar, në mënyrë të menjëhershme e pa shkak të
justifikuar;
Detyrimin e palës së paditur Autoriteti Rajonal Shëndetësor Tiranë t’i paguajë
paditëses Anila Trifoni 2 muaj pagë x 62460 lekë = 124920 lekë
dëmshpërblim për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së
punës pa afat të caktuar në mënyrë të menjëhershme e pa shkak të justifikuar;

679
 Detyrimin e të paditurit Autoriteti Rajonal Shëndetësor Tiranë t’i paguajë
paditëses Anila Trifoni 1.5 muaj pagë x 62460 lekë = 93690 lekë shpërblim
për vjetërsi në punë;
Rrëzimin për sa u përket kërkimeve të tjera si të pabazuara në ligj dhe në
prova.

Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.211, datë 11.02.2015, ka

vendosur:

Ndryshimin e pjesshëm të vendimit nr.1072, datë 18.03.2014, të Gjykatës

Administrative të Shkallës së Parë Tiranë;
Detyrimin e palës së paditur Autoriteti Shëndetësor Rajonal të dëmshpërblejë
paditësen Anila Trifoni me 8 (tetë) paga mujore për shkak të zgjidhjes së
menjëhershme të kontratës së punës pa shkaqe të justifikuara;
Llogaritja e pagesës në ngarkim të të paditurit të kryhet në bazë të pagës
mujore neto të paditëses, në datën e përfundimit të marrëdhënieve të punës;
Lënien në fuqi të vendimit për urdhërimet e tjera;

Kundër vendimit nr.211, datë 11.02.2015, të Gjykatës Administrative të Apelit, ka

paraqitur rekurs pala e paditur, Autoriteti Shëndetësor Rajonal Tiranë, e cila ka kërkuar
ndryshimin e këtij vendimi si dhe të vendimit nr.1072, datë 18.03.2014, të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar këto
shkaqe:
Vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit është i pabazuar në ligj;
Gjykatat respektive nuk e kanë konsideruar shkak të justifikuar performancën e dobët në
punë;
Është respektuar procedura për zgjidhjen e kontratës së punës, e parashikuar në nenin 144
të Kodit të Punës. Gjithashtu paditëses i janë dhënë dy paga me zgjidhjen e kontratës
së punës, që i korrespondojnë afatit të njoftimit;
Zgjidhja e kontratës së punës është bërë për shkaqe të justifikuara. Gjykatat nuk i kanë
konsideruar me rëndësi provat e depozituara pranë sekretarisë gjyqësore;
Gjykatat nuk kanë respektuar marzhet e dëmshpërblimit të diktuara nga ligji.

Kundër rekursit të palës së paditur, Autoriteti Shëndetësor Rajonal Tiranë, ndaj

vendimit nr.211, datë 11.02.2015, të Gjykatës Administrative të Apelit, ka bërë kundër –
rekurs paditësja Anila Trifoni, e cila ka kërkuar mospranimin e rekursit dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.211, datë 11.02.2015, të Gjykatës Administrative të Apelit.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori dhe si e shqyrtoi çështjen në tërësi;

V Ë R E N:
Paditësja Anila Trifoni rezulton të jetë punësuar pranë Autoritetit Shëndetësor
Rajonal Tiranë nga data 14.04.2010, në pozicionin e psikologes, në Qendrën e Zhvillimit dhe
Testimit Vullnetar të HIV AIDS.
Referuar shkresës nr.1608/1 prot, datë 26.12.2013, të palës së paditur, rezulton se
paditëses i janë ndërprerë marrëdhëniet e punës në datën 17.12.2013, me motivacionin “për
performancë të dobët në punë”. Në këtë akt përmbahet se paditësja është njoftuar me
shkresën nr.1608 prot, datë 10.12.2013, për ndërprerjen e marrëdhënies së punës.

680
 Në lidhje me procedurën për zgjidhjen e kontratës së punës me paditësen, në gjykim
është administruar si provë shkresa nr.1608 prot, datë 10.12.2013, me lëndë “njoftim mbi
përfundimin e marrëdhënies së punës”, në të cilin i bëhej me dije se në bazë të nenit 143 të
Kodit të Punë do të përfitonte 2 (muaj) pagë, e cila korrespondon me afatin e njoftimit si dhe,
që në bazë të nenit 144 të Kodit të Punës, të paraqitej brenda 72 orëve për t’i komunikuar
arsyet e vendimit të marrë për zgjidhjen e kontratës së punës.
Gjithashtu, në lidhje me procedurën, është paraqitur si provë edhe procesverbali i
datës 13.12.2013, i takimit të caktuar për tu zhvilluar ndërmjet punëdhënësit dhe
punëmarrësit, për parashtrimin e shkaqeve për zgjidhjen e kontratës së punës, ku përmbahet
se paditësja nuk u paraqit.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.1072, datë
18.03.2014, ka vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë së paditëses Anila Trifoni;
Detyrimin e palës së paditur Autoriteti Rajonal Shëndetësor Tiranë t’i paguajë
paditëses Anila Trifoni 12 muaj pagë x 62460 lekë = 749520 lekë dëmshpërblim për shkak të
zgjidhjes së kontratës së punës me afat të pacaktuar, në mënyrë të menjëhershme dhe pa
shkak të justifikuar;
Detyrimin e palës së paditur Autoriteti Rajonal Shëndetësor Tiranë t’i paguajë
paditëses Anila Trifoni 2 muaj pagë x 62460 lekë = 124920 lekë dëmshpërblim për
mosrespektim të afatit të njoftimit për zgjidhjen e kontratës së punës pa afat të caktuar, në
mënyrë të menjëhershme e pa shkak të justifikuar;
Detyrimin e palës së paditur Autoriteti Rajonal Shëndetësor Tiranë t’i paguajë
paditëses Anila Trifoni 2 muaj pagë x 62460 lekë = 124920 lekë dëmshpërblim për
mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës pa afat të caktuar në mënyrë të
menjëhershme e pa shkak të justifikuar;
Detyrimin e të paditurit Autoriteti Rajonal Shëndetësor Tiranë t’i paguajë paditëses
Anila Trifoni 1.5 muaj pagë x 62460 lekë = 93690 lekë shpërblim për vjetërsi në punë;
Rrëzimin për sa u përket kërkimeve të tjera si të pabazuara në ligj dhe në prova.
Në marrjen e këtij vendimi Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë ka
arsyetuar se marrëdhëniet e punës ndërmjet palëve kanë qenë me afat të pacaktuar dhe kanë
zgjatur më tepër se tre vjet. Zgjidhja e kontratës së punës është bërë në mënyrë të
menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara. Pala e paditur punëdhënëse, e cila kishte barrën
e provës për të provuar shkaqet e largimit nga puna të paditëses nuk arriti t’i provonte dhe
nuk rezulton të ketë respektuar afatin e njoftimit prej dy muajsh, në këtë rast. Në të njëjtën
kohë, pala e paditur nuk arriti të provonte zbatimin e procedurës për zgjidhjen e kontratës së
punës.
Paditësja do të përfitojë edhe shpërblimin për vjetërsi pasi ka mbi tre vjet punë pranë
palës së paditur dhe zgjidhja e kontratës është bërë nga kjo e fundit, për shkaqe që nuk lidhen
me paditësen.
Së fundi, referuar Vendimit Unifikues nr.7, datë 01.06.2011, paditësja nuk mund të
rikthehet në punë, pasi marrëdhëniet e saj janë rregulluar në bazë të Kodit të Punës dhe një e
drejtë e tillë nuk gëzon mbrojtje ligjore për këto marrëdhënie.
Kundër vendimit nr.1072, datë 18.03.2014, të Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Tiranë, ka bërë ankim pala e paditur, Autoriteti Shëndetësor Rajonal Tiranë, e cila ka
kërkuar ndryshimin e këtij vendimi dhe rrëzimin e padisë.
Kundër ankimit të palës së paditur, Autoriteti Shëndetësor Rajonal Tiranë, ndaj
vendimit nr.1072, datë 18.03.2014, të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, ka
bërë apel kundërshtues paditësja Anila Trifoni, e cila ka kërkuar mospranimin e ankimit dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.1072, datë 18.03.2014, të Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Tiranë.

681
 Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.211, datë 11.02.2015, ka
vendosur:
Ndryshimin e pjesshëm të vendimit nr.1072, datë 18.03.2014, të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë;
Detyrimin e palës së paditur Autoriteti Shëndetësor Rajonal të dëmshpërblejë
paditësen Anila Trifoni me 8 (tetë) paga mujore për shkak të zgjidhjes së menjëhershme të
kontratës së punës pa shkaqe të justifikuara;
Llogaritja e pagesës në ngarkim të të paditurit të kryhet në bazë të pagës mujore neto
të paditëses, në datën e përfundimit të marrëdhënieve të punës;
Lënien në fuqi të vendimit për urdhërimet e tjera;
Gjykata Administrative e Apelit, në marrjen e vendimit të saj, për pjesën e lënë në
fuqi të vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, ka mbajtur të njëjtën
arsyetim. Gjithsesi, Gjykata Administrative e Apelit ka arritur në përfundimin se, në analizë
të rrethanave të faktit, paditëses duhet t’i jepet një dëmshpërblim prej 8 (tetë) pagash mujore
për zgjidhje të menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës. Në të njëjtën kohë,
kjo gjykata ka vlerësuar se dëmshpërblimi duhet të llogaritet mbi pagën neto dhe jo atë bruto
të paditëses.
Kundër vendimit nr.211, datë 11.02.2015, të Gjykatës Administrative të Apelit, ka
paraqitur rekurs pala e paditur, Autoriteti Shëndetësor Rajonal Tiranë, e cila ka kërkuar
ndryshimin e këtij vendimi si dhe të vendimit nr.1072, datë 18.03.2014, të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e
prezantuara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kundër rekursit të palës së paditur, Autoriteti Shëndetësor Rajonal Tiranë, ndaj
vendimit nr.211, datë 11.02.2015, të Gjykatës Administrative të Apelit, ka bërë kundër –
rekurs paditësja Anila Trifoni, e cila ka kërkuar mospranimin e rekursit dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.211, datë 11.02.2015, të Gjykatës Administrative të Apelit.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi nuk përmban shkaqe
nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.

PËR KËTO ARSYE;

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 63, shkronja “a”, të Ligjit
nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”;

V E N D O S I:
Mospranimin e rekursit të palës së paditur, Autoriteti Shëndetësor Rajonal Tiranë,
kundër vendimit nr.211, datë 11.02.2015, të Gjykatës Administrative të Apelit.

Tiranë, më 12.07.2017

682
Nr. 11243-01759-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00 - 2017 - 1433 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga :

Xhezair Zaganjori Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Andi Çeliku Anëtar

sot më datë 05.07.2017, mori në shqyrtim në dhomë këshillimi, çështjen që i përket:

KËRKUES: FADIL PARLESHA;

PERSON I TRETË: ZYRA E GJENDJES CIVILE BURREL;

OBJEKTI:
Vërtetimin e faktit juridik se Bukurije Fadil Perlesha
ka vdekur në datën 22.01.2017, në shtetin Anglez;
Baza Ligjore: Neni 388 i Kodit të Procedurës Civile.
Ligji nr.10129, datë 11.05.2009, neni 53 “Për gjendjen civile”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin nr.48, datë 21.03.2017, ka vendosur:

Të shpallë moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat për gjykimin

e çështjes civile nr.101 regj. Themeltar, datë 14.02.2017:
Kërkues: Fadil Parlesha;
Person I Tretë: Zyra e Gjendjes Civile Burrel;
Objekti: Vërtetimin e faktit juridik se Bukurije Fadil Perlesha ka vdekur në
datën 22.01.2017, në shtetin Anglez;
Baza Ligjore: Neni 388 i Kodit të Procedurës Civile. Ligji nr.10129,
datë 11.05.2009, neni 53 “Për gjendjen civile”.
Dërgimin e akteve për kompetencë gjykimi në gjykatën kompetente që
është Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë.

Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin e ndërmjetëm të

datës 02.05.2017, ka vendosur:

Ngritjen e mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore lidhur me gjykimin e

çështjes me nr.Regj. Them. 2739 (2177), datë 03.04.2017.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori dhe si e shqyrtoi çështjen në tërësi;

V Ë R E N:

683
 Kërkuesi Fadil Perlesha i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat me kërkesë
për vërtetimin e faktit juridik se Bukurije Fadil Perlesha ka vdekur më datë 22.01.2017, në
shtetin Anglez.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin nr.48, datë 21.03.2017, ka vendosur:
Të shpallë moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat për gjykimin e
çështjes civile nr.101 regj. Themeltar, datë 14.02.2017:
Kërkues: Fadil Parlesha;
Person I Tretë: Zyra e Gjendjes Civile Burrel;
Objekti: Vërtetimin e faktit juridik se Bukurije Fadil Perlesha ka vdekur në datën
22.01.2017, në shtetin Anglez;
Baza Ligjore: Neni 388 i Kodit të Procedurës Civile. Ligji nr.10129, datë
11.05.2009, neni 53 “Për gjendjen civile”.
Dërgimin e akteve për kompetencë gjykimi në gjykatën kompetente që është Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Tiranë.
Nga kjo gjykatë është arsyetuar se mosmarrëveshja objekt gjykimi bën pjesë në
kategorinë e mosmarrëveshjeve të natyrës administrative për shkak se investimi i gjykatës
nga ana e kërkuesit është bërë për shkak të refuzimit nga ana e personit të tretë Zyrës së
Gjendjes Civile Burrel për regjistrimin e faktit juridik të vdekjes së shtetases Bukurije Fadil
Perlesha ka vdekur në datën 22.01.2017, në shtetin Anglez.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin e ndërmjetëm të
datës 02.05.2017, ka vendosur:
Ngritjen e mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore lidhur me gjykimin e çështjes me
nr.Regj. Them. 2739 (2177), datë 03.04.2017.
Në marrjen e këtij vendimi Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë ka
arsyetuar se mjeti procedural që ka vendosur të përdorë kërkuesi për realizimin e të drejtës së
tij është i natyrës civile dhe për këtë shkak çështja bën pjesë në kategorinë e çështjeve civile,
duke e përjashtuar kompetencën e gjykatave administrative.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se përfundimi në të cilin ka arritur
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë është i drejtë dhe për rrjedhojë vendimi
nr.48, datë 21.03.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat, do të prishet, si një vendim i
marrë në kundërshtim me dispozitat ligjore që rregullojnë kompetencën lëndore dhe çështja
do të kthehet për vazhdimin e gjykimit pranë kësaj gjykate, me të njëjtin trup gjykues.
Ky Kolegj thekson se kompetenca lëndore përbën një nga parakushtet procedurale me
qëllim që gjykata të marrë në shqyrtim themelin e pretendimeve dhe të prapësimeve të
palëve. Mungesa e kompetencës lëndore për një forum gjyqësor bën që çdo veprimtari
procedurale e kryer prej tij të konsiderohet nul. Shkelja e dispozitave që normojnë këtë lloj
kompetence është e tillë që nuk mund të anashkalohet nga gjykata e shkallës së parë që
shqyrton çështjen dhe as të vleftësohet nga shkallët më të larta të pushtetit gjyqësor, edhe
sikur çështja të jetë zgjidhur drejt.
Për të përcaktuar kompetencën lëndore në gjykimin e një mosmarrëveshje duhet që
fillimisht të identifikojmë natyrën e mosmarrëveshjes. Me hyrjen në fuqi të ligjit nr.49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”, u krijuan gjykatat administrative, si gjykata të
specializuara, duke u abroguar sakaq kompetenca e gjykatave të rretheve gjyqësore për
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative, nëpërmjet seksioneve administrative.
Në nenin 7 të ligjit të sipërcituar përcaktohet se:
Gjykatat administrative janë kompetente për:
a)mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore
normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë
administrative nga organi publik;

684
 b)mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të mosveprimit
të organit publik;
c)mosmarrëveshjet e kompetencave ndërmjet organeve të ndryshme administrative në
rastet e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative;
ç)mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës, kur punëdhënësi është organ
i administratës publike;
d)kërkesat e paraqitura nga organet administrative për shqyrtimin e kundërvajtjeve
administrative, për të cilat ligji parashikon heqjen e lirisë deri në 30 ditë, si një lloj të
dënimit administrativ për kundërvajtësin;
dh)kërkesat e paraqitura nga kundërvajtësit për zëvendësimin e dënimit administrativ
me heqje lirie deri në 30 ditë me dënimin me gjobë.
Kjo dispozitë përcakton kompetencën lëndore të gjykatave administrative. Nga
përmbajtja e tij por edhe nisur nga fakti se gjykatat administrative janë gjykata të
specializuara, arrihet në përfundimin se në kompetencë të këtyre gjykatave nuk mund të jenë
mosmarrëveshje të tjera përveç atyre të renditura më sipër.
Nga ana tjetër, në nenin 41 të Kodit të Procedurës Civile parashikohet se: Në
kompetencë të gjykatës së shkallës së parë janë të gjitha mosmarrëveshjet civile e
mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të tjera. Pra, në kompetencën
e gjykatave të rretheve gjyqësore (gjykatat me kompetencë të përgjithshme) janë të gjitha ato
mosmarëveshjeve që nuk përfshihen në kompetencën e gjykatave të specializuara.
Në çështjen në shqyrtim konstatohet se kërkuesi, nëpërmjet kërkesës së tij ka kërkuar
vërtetimin e faktit juridik se Bukurije Fadil Perlesha ka vdekur në datën 22.01.2017, në
shtetin Anglez, referuar nenit 388 të Kodit të Procedurës Civile. Një gjykim i tillë, duke qenë
i natyrës gracioze nuk përfshihet në kompetencën lëndore të gjykatave administrative pasi
nuk përcaktohet në rrethin e çështjeve që gjykon kjo gjykatë, sipas nenit 7 të ligjit nr.49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat ka arsyetuar se mosmarrëveshja ka lindur si pasojë e
mosveprimit nga ana e organit publik, Zyrës së Gjendjes Civile Burrel. Ky konkluzion është i
gabuar pasi përcaktimi i mosmarrëveshjes përcaktohet nga natyra e padisë/kërkimit që
parashtron paditësi/kërkuesi dhe jo faktet që e kanë shtyrë në investimin e gjykatës.
Në këtë rast kërkuesi nuk ka kundërshtuar veprimin/mosveprimin e organit publik,
çka do ta bënte mosmarrëveshjen administrative por ka zgjedhur një mjet tjetër procedural
siç është vërtetimi i faktit juridik, për rivendosjen e të drejtës së tij të cenuar. Referuar nenit 5
të Kodit të Procedurës Civile objekti i mosmarrëveshjes përcaktohet në pretendimet e palëve
dhe pretendimet parashtrohen në aktin për fillimin e procesit gjyqësor, si dhe gjatë ushtrimit
të të drejtave që rrjedhin nga ky proces. Pra objekti i çështjes së përcaktuar nga kërkuesi
është vërtetimi i faktit juridik dhe jo kundërshtimi i veprimit/mosveprimit administrativ.

PËR KËTO ARSYE;

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 13, paragrafi VI, të Ligjit
nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”;

685
 V E N D O S I:
Prishjen e vendimit nr.48, datë 21.03.2017, te Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat dhe
dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit pranë kësaj gjykate, me të njëjtin trup gjykues;
Një kopje e këtij vendimi t’i komunikohet Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat, kërkuesit Fadil Perlesha dhe personit të tretë
Zyra e Gjendjes Burrel.

Tiranë, më 05.07.2017

686
Nr.11243-02152-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr.00-2017-1435 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Artan Broci Kryesues

Aleksandër Muskaj Anëtar
Medi Bici Anëtar

në dhomën e këshillimit datë 05.07.2017 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket:

PADITËS: GËZIM VASJARI

E PADITUR: AGJENSIA E TRAJTIMIT TË PRONAVE

TIRANË
MERUSHE KATIRAJ (HALILI)
MUSA KATIRAJ
ERSUIN KATIRAJ
AVOKATURA SHTETIT

OBJEKTI:
-Kundërshtim i vendimit nr.51 datë 18.07.1997 të K.K.K.P-së
pranë Këshillit të Rrethit Tepelenë.
-Shfuqizimin e pikës katër të Vendimit nr.91 datë 05.05. 2009 të
Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave,
Zyra Rajonale e Qarkut Gjirokastër.
-Njohjen e të drejtës së pronësisë trashëgimtarëve të ish pronarëve
Halil Vasjari dhe Hava Vasjari për parcelën me sip. prej 14,900 m2
nga Murova dhe Bregu i Murovës, Komuna fshat Memaliaj me pasuri nr.517/25 truall
si dhe kthimin e kësaj sipërfaqe palës paditëse.
-Njohjen e të drejtës së parablerjes së objekteve shtetërore (magazinë, ofiçina)
në momentin që ato do të privatizohen, ish pronarëve të trashëgimlënësit Halil Vasjari.
Baza Ligjore: Nenet 32, 154, 324, 329 e vijues të K.Pr.Civile.
Ligji nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës” të ndryshuar.
Ligji nr.7699 datë 21.04.1993. Ligji nr.7698, datë 15.04.1993,
VKM nr.747, datë 09.11.2006. VKM nr.255, datë 13.04.2010.
VKM nr.256, datë 13.04. 2010.
Nenet 115, 116, 117 e vijues të K.Pr.Administrative. Neni 163 i Kodit Civil.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1886 datë 11.03.2015 ka vendosur:

“1. Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Tiranë për shqyrtimin e çështjes me nr.420.akti

687
 2. Dërgimin e akteve për kompetencë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër.
3. Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim në Gjykatën e Lartë, brenda 5
ditëve, duke filluar ky afat nga e nesërmja e shpalljes së vendimit. Për palën
në mungesë ky afat fillon nga e nesërmja e njoftimit të këtij vendimi...”

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.00-2015-2075, datë 03.06.2015 ka

vendosur:

“Lënien në fuqi të vendimit nr.1886, datë 11.03.2015, të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Tiranë.”

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me vendimin nr.180, datë 13.03.2017 ka

vendosur:

“Të shpallë moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes civile me

nr.33/720 (21314-00735-21-2015) me datë regjistrimi 27.08.2015.
Dërgimin e akteve në Gjykatën e Apelit Gjirokastër si gjykatë kompetente për
shqyrtimin e çështjes. Shpenzimet gjyqësore siç janë kryer.”

Kundër vendimit nr.180, datë 13.03.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër,

ka ushtruar ankim të veçantë, i padituri Ersuin Katiraj, me anë të të cilit kërkon:

Prishjen e vendimit nr.180, datë 13.03.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Gjirokastër dhe vazhdimin e gjykimit të themelit të çështjes në po atë gjykatë, për
këto shkaqe:

Në interpretim të nenit 59 të K.Pr.Civile është vërtetë detyrë e Gjykatës që kur çmon se

çështja, të cilën shqyrton, vlerësohet se nuk ka kompetencë për gjykimin e saj, ne
gjykim, ta dërgojë atë për gjykim pranë Gjykatës Kompetente, por në rastin konkret
Gjykata ka gabuar në arsyetimin e saj duke thënë se me hyrjen në fuqi të ligjit
133/2015 cilado çështje që gjykohet me objekt Kundërshtim Vendimi të ATP do të
gjykohet pranë Gjykatës së Apelit.

Vet Gjykata ne arsyetimin e Vendimit të saj thotë se “në kohen e regjistrimit të padisë
(data 27.08.20015), kishte hyre në fuqi, ligji nr.133/2015 ”Për trajtimin e pronës dhe
përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”

Pra në rastin konkret ky arsyetim është absolutisht i pasaktë sepse Ligji 133/2015 është
miratuar në datën 5.12.2015 dhe nuk ka qenë miratuar para datës 27.08,2015 sikurse
arsyeton Gjykata.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin përkatës dhe diskutoi çështjen në tërësi në dhomën e këshillimit,

688
 VËREN

RRETHANAT E ÇËSHTJES

1. Paditësi Gëzim Vasjari është trashëgimtar i ish-pronarëve Halil Vasjari dhe

Hava Veizaj (Vasjari).
2. Me vendimin nr.91, datë 05.05.2009, Zyra Rajonale e Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Gjirokastër, e investuar mbi kërkesën e paditësit, ka vendosur ndër
të tjera, në pikën 4 të saj: “Të mos njohë të drejtën e pronësisë për parcelën me sipërfaqe
14900 metër katror, nga parcela Murova dhe Bregu i Murovës, trashëgimtarëve të subjektit
Halil Vasjari dhe Hava Veizaj (Vasjari).” Në argumentimin e qëndrimit të saj në këtë pikë,
ZRKKP Gjirokastër ka arsyetuar se, për parcelën prej 14.900 m2 të ndodhur në komunën
fshat Memaliaj, është disponuar me vendimin nr.51 datë 18.07.1997 në favor të subjektit
Katiraj, palë e paditur në këtë gjykim.
3. Pas ankimimit të këtij vendimi administrativisht dhe në mungesë të një
vendimi nga AKKP Tiranë në favor të paditësit, ky i fundit i është drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë me kërkesëpadi, me anë të së cilës kërkon shfuqizimin e vendimit
nr.51 datë 18.07.1997 të K.K.K.P-së pranë Këshillit të Rrethit Tepelenë, i cili ka disponuar
në favor të subjektit Katiraj, shfuqizimin e pikës katër të Vendimit nr.91 datë 05.05.2009 të
Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave të Qarkut Gjirokastër, njohjen e së
drejtës së pronësisë trashëgimtarëve të ish pronarëve Halil Vasjari dhe Hava Vasjari për
parcelën me sipërfaqe prej 14,900 m2 nga Murova dhe Bregu i Murovës, Komuna fshat
Memaliaj me pasuri nr.517/25 truall, kthimin e kësaj sipërfaqeje palës paditëse dhe njohjen e
së drejtës së parablerjes së objekteve shtetërore (magazinë, ofiçina) në momentin që ato do të
privatizohen.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me vendimin nr.180, datë
13.03.2017 ka vendosur:
“Të shpallë moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes civile me nr.33/720
(21314-00735-21-2015) me datë regjistrimi 27.08.2015.
Dërgimin e akteve në Gjykatën e Apelit Gjirokastër si gjykatë kompetente për
shqyrtimin e çështjes. Shpenzimet gjyqësore siç janë kryer.”
5. Në marrjen e vendimit për mungesën e kompetencës tokësore, Gjykata ka
arsyetuar se:
Në kohën e regjistrimit të padisë (data 27.08.2015), kishte hyrë në fuqi, ligji
nr.133/2015, datë 05.12.2015, “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronave.” Në nenin 29 të këtij të fundit, parashikohet shprehimisht se:
“Kundër vendimit te ATP-së për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e
Shtetit kane të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi,
pranë Gjykatës së Apelit, sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile të Republikës së
Shqipërisë.”
Sa më sipër, në kushtet kur ligji nr.133/2015, parashikon se vendimet e Agjencisë së
Trajtimit të Pronave, për njohjen e së drejtës, mund të kundërshtohen nga personat e
interesuar dhe/ose Avokatura e Shtetit, drejtpërdrejtë në Gjykatën e Apelit, dhe së dyti, ligji
përkatës “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, që përbente bazën juridike për zgjidhjen
e mosmarrëveshjes, është shfuqizuar, në këtë çështje diskutohet nëse kjo gjykatë është ose jo
më kompetente nga pikëpamja lëndore, për gjykimin e kësaj çështje.
Kështu, edhe Gjykata e Lartë, në vendimin nr.00-2016-3310, datë 19.12.2016,
arsyeton se: “Ne vështrim të nenit 29 të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe

689
përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”.., duke qenë se ligji në fuqi, ka
parashikuar kompetencën e Gjykatës së Apelit për shqyrtimin e padive me objekt
kundërshtimin e vendimeve te ATP-së dhe ka shfuqizuar ligjet mbi bazën e të cilave do të
zgjidheshin këto konflikte, Kolegji konkludon se nuk është në kompentencën e saj lëndore
gjykimi i kësaj mosmarrëveshje por i përket Gjykatës së Apelit së cilës i është caktuar me
ligjin nr.133/2015… ”
6. Kundër vendimit nr.180, datë 13.03.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër, ka ushtruar ankim të veçantë, i padituri Ersuin Katiraj, me anë të të cilit kërkon:
Prishjen e vendimit nr.180, datë 13.03.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër dhe
vazhdimin e gjykimit të themelit të çështjes në po atë gjykatë për shkaqet e parashtruara në
pjesën hyrëse të këtij vendimi.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON

7. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga i padituri, Ersuin Katiraj, përmban shkaqe
ligjore që të motivojnë cënimin e vendimit nr.180, datë 13.03.2017 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër.
8. Vendimi nr.180, datë 13.03.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër,
që ka shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes civile duke i dërguar aktet
Gjykatës së Apelit Gjirokastër, është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të normave procedurale
civile dhe për këtë shkak duhet të prishet duke u kthyer çështja për tu vazhduar gjykimi nga
po ajo gjykatë.
9. Nga shqyrtimi i akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, në vlerësim tërësor të
objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte, vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër dhe ankimit të veçantë, Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë, në interpretim të dispozitave të Kodit të Procedurës Civile të zbatueshme për rastin
konkret, arrin në konkluzionin se kompetente për gjykimin e çështjes nr.33/720 (21314-
00735-21-2015) me datë regjistrimi 27.08.2015, është Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër.
10. Ky kolegj e vlerëson jo të drejtë përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër, e cila nuk ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe
shkakun e lindjes së saj.
11. Në përcaktimin e gjykatës kompetente për shqyrtimin e çështjes konkrete nga
pikëpamja lëndore, ky kolegj, bazuar në dispozitat e Kodit të Procedurës Civile të
zbatueshme për rastin, merr në konsideratë objektin e shkakun e padisë, karakterin dhe
natyrën juridike të mosmarrëveshjes, si dhe natyrën juridike të sendit mbi të cilin janë
drejtuar të drejtat e pretenduara nga palët.
12. Nga shqyrtimi i përmbajtjes së padisë, objektit dhe shkakut të saj, evidentohet
se me anë të kësaj padie, pala paditëse kërkon: (i) Shfuqizimin e vendimit nr.51, datë
18.07.1997, të K.K.K.P-së pranë Këshillit të Rrethit Tepelenë; (ii) Shfuqizimin e pikës katër
të Vendimit nr.91 datë 05.05.2009 të Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave,
Zyra Rajonale e Qarkut Gjirokastër; (iii) Njohjen e së drejtës së pronësisë trashëgimtarëve të
ish pronarëve Halil Vasjari dhe Hava Vasjari për parcelën me sipërfaqe prej 14,900 m2 nga
Murova dhe Bregu i Murovës, Komuna fshat Memaliaj me pasuri nr.517/25 truall si dhe
kthimin e kësaj sipërfaqe palës paditëse; (iv) njohjen e së drejtës së parablerjes të objekteve
shtetërore (magazinë, ofiçina) në momentin që ato do të privatizohen, ish pronarëve të
trashëgimlënësit Halil Vasjari.
13. Padia në shqyrtim ka për shkak të drejtën e pronësisë së pretenduar nga ana e
palës paditëse mbi një sipërfaqe toke të ndodhur në fshatin Vasjar të Komunës fshat
Memaliaj në Rrethin Gjirokastër. Nëpërmjet kësaj padie, pala paditëse kërkon të realizojë në

690
rrugë gjyqësore të drejtën e pronësisë mbi këtë pronë, kthimin fizik të saj në pjesët ku prona
është e lirë nga ndërtimet dhe njohjen e së drejtës së parablerjes së objekteve të ndërtuara mbi
të, të drejta këto që sipas pretendimeve të palës paditëse janë cenuar me vendimet e
sipërcituara të Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave.
14. Neni 29 i ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit
të kompensimit të pronave” parashikon se: “Kundër vendimit të ATP-së për njohjen e së
drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30
ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit, sipas rregullave të
Kodit të Procedurës Civile të Republikës së Shqipërisë”.
15. Por, referuar çështjes konkrete në gjykim, objekt ankimi, në kohën e ngritjes
së padisë (data 22.02.2013 dhe jo data që ka gjeneruar sistemi kur ka ardhur dosja nga Tirana
në Gjirokastër), nuk kishte hyrë në fuqi, ligji nr.133/2015, datë 05.12.2015, “Për trajtimin e
pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave.”.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konkludon se kjo dispozitë (neni 29 i ligjit
nr.133/2015) duhet zbatuar për ato raste kur paditë paraqiten për shqyrtim para gjykatave
mbas hyrjes në fuqi të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit
të kompensimit të pronave” dhe jo siç është rasti objekt shqyrtimi.
17. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin nr.07, datë
24.03.2005 kanë pranuar se: Fuqia prapavepruese e ligjit është e lidhur kryesisht me ligjin
material dhe ajo nuk është në natyrën e ligjit procedural. Palët citohet në vendimin unifikues
të mësipërm nuk mund të parashikonin se ligji do të ndryshonte dhe se rregullat e vendosura
do të ndryshonin. Të pranosh të kundërtën është me pasoja të rënda jo vetëm për palët të
cilat, gjatë apo në përfundim të ndjekjes së procedurave ligjore, të detyrohen të ndjekin të
tjera.
18. Për çështje të regjistruara në gjykatën e shkallës së parë, para se të hynte në
fuqi ligji i ri, automatikisht e drejta e ankimit kundër vendimeve të komisioneve të kthimit e
kompensimit të pronave mund të bëhet vetëm në gjykatën e shkallës së parë, e për këto
çështje është përcaktuar juridiksioni dhe kompetenca gjyqësore e këtyre gjykatave.
Rrjedhimisht, për padinë objekt gjykimi e cila është ngritur (datë 22.02.2013) para
hyrjes në fuqi të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronave” dhe ka për objekt kundërshtimin e vendimeve të AKKP Tiranë do ti
referohemi ligjit nr.9235/2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës” aktualisht i
shfuqizuar i cili ka qenë në fuqi në momentin e lindjes së marrëdhënies juridike, duke u
përcaktuar në këtë mënyrë dhe kompetenca tokësore dhe lëndore për shqyrtimin e çështjes
objekt gjykimi e cila i përket Gjykatës së Shkallës së Parë Gjirokastër dhe jo sikundër ka
arsyetuar dhe disponuar gabimisht Gjykata e Shkallës së Parë Gjirokastër e cila pasi i është
referuar gabimisht nenit 29 të ligjit nr.133/2015, ia ka dërguar aktet për kompetencë Gjykatës
së Apelit Gjirokastër.
19. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, që ka shpallur moskompetencën për shqyrtimin e
çështjes civile, duke i dërguar aktet Gjykatës së Apelit Gjirokastër, është marrë në zbatim të
gabuar të ligjit procedural e për pasojë, duhet të prishet.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63§2 të Kodit të Procedurës
Civile.

VENDOSI

691
 Prishjen e vendimit nr.180, datë 13.03.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

Tiranë, më 05.07.2017

692
Nr.11243-01890-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr.00-2017- 1447 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përberë nga:

Artan Broci Kryesues

Aleksandër Muskaj Anëtar
Medi Bici Anëtar

Në dhomën e këshillimit të datës 05.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:

PADITËS: SHOQËRIA MIKRO CREDIT

ALBANIA SH.P.K.

I PADITUR: SHËRBIMI PËRMBARIMOR

“FLASH” SH.P.K.

PERSON I TRETE: ARMANDO TIMOLEO LEKA

OBJEKTI:
Kundërshtimin dhe anulimin si të paligjshëm të veprimit përmbarimor
"Urdhër Për Heqjen e Sekuestros Konservative ZVRPP,Vlorë”
nr.Prot 02638 datë07.03.2017 mbi pasurinë Apartament me
nr.Pasurie 8/74+ 1-9, Zona kadastrale 8603, Vol. 56, Faq 64, S
ip Tot 96.68 m2 në referim të Vendimit nr.1025 Datë 23.12.2015 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Marrjen e masës së sigurimit të padisë duke urdhëruar ZVRPP Vlorë
për mostjetërsimin e Pasurisë së debitorit solidar me nr.8/74+1-9,
Zona kadastrale 8603, Vol. 56, Faq 64, Sip Tot 96.68 m2 por lejimin e debitorit
që të gëzojë dhe posedojë lirisht këtë pasuri të paluajtshme pa pasur të drejtën
e tjetërsimit deri ne shlyerjen totale të detyrimit të kredisë sipas
titullit ekzekutiv Kontratë Huaje nr.1-6041 datë 11.11. 2016;

Baza Ligjore: Nenet 610/1-2, neni 202 të K.Pr.Civile,

Vendim nr.10125, datë 23.12.2015.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.3188, datë 18.04.2017, ka vendosur:

“Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë

për gjykimin e çështjes civile me nr.7604 Akti....
Dërgimin e akteve në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë si gjykatë
kompetente për shqyrtimin e çështjes”.

Kundër vendimit të gjykatës, ka bërë ankim të veçantë pala paditëse MCA shpk. duke
kërkuar ndryshimin e vendimit dhe vazhdimin e gjykimit nga ana e kësaj gjykate,

693
duke parashtruar këto shkaqe:

Në padinë objekt gjykimi nuk ishte ekzekutimi i detyrueshëm mbi sende as për të kërkuar
ekzekutimin e detyrueshëm për kryerjen ose moskryerjen e një veprimi të caktuar, në
këtë padi objekti i gjykimit ishte “Shfuqizimi i Urdhërit të përmbaruesit Gjyqësor”
dhe konkretisht Urdhër për Heqjen e sekuestros konservative 02638 dt 07.03.2017,
padi e cila në kuptim të nenit 42 paragrafi 1 të Kodit të Procedurës Civile, ishte
ngritur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë duke qene se pala e paditur Shërbimi
Përmbarimor Flash e ka selinë e tij në Tiranë.

Gjithashtu Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në këtë vendim ka anashkaluar edhe nenin
43 të Kodit të Procedurës Civile i cili po ashtu parashikon “Kur i padituri është
person juridik, paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku personi juridik ka qendrën e tij.

Paditë që rrjedhin nga marrëdhënie juridike me një degë ose agjenci lokale të personit
juridik, mund të ngrihen edhe në gjykatën ku ka qendrën dega ose agjencia, si dhe në
gjykatën e rrethit ku personi juridik ka një ndërtesë me aktivitet ose një përfaqësues të
autorizuar që paraqitet në gjykim për objektin e padisë”, duke qene se Micro Credit
Albania sh.a është regjistruar si person juridik gjykimi duhet të kishte vazhduar të
ndiqej në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Në nenin 15.2 të kontratës së huasë datë 11.11.2006 është përcaktuar nga vetë palët se
kompetente për këtë titull ekzekutiv do të jetë gjykata e Tiranës dhe në referim të
nenit 52 të K.Pr.C i cili parashikon se:
“Kompetenca tokësore mund të ndryshohet me marrëveshje me shkrim të palëve, përveç
rasteve të parashikuara në nenet 45 e 46 të këtij Kodi dhe kur ligji e ndalon këtë
marrëveshje" dhe në rastin konkret nuk jemi para faktit të ndalimit të ligjit.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
I. RRETHANAT E FAKTIT DHE PROCEDURA

Paditësi i është drejtuar gjykatës me kërkesë padi me objekt të përshkruar në pjesën

hyrëse.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.3188, datë 18.04.2017, ka
vendosur:
“Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për
gjykimin e çështjes civile me nr.7604 Akti....
Dërgimin e akteve në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë si gjykatë kompetente për
shqyrtimin e çështjes”.
Me arsyetimin se:
Neni 49 paragrafi i dytë i K.Pr.C parashikon: “...Paditë për të kërkuar ekzekutimin e
detyrueshëm për kryerjen ose moskryerjen e një veprimi të caktuar ngrihen në gjykaten e
vendit ku do të përmbushet detyrimi.”

694
 Meqenëse pasuria e vënë në sekuestro është në Vlorë dhe këtu do të përmbushet
detyrimi, gjykata çmon se kompetente për gjykimin e kësaj kërkesë është Gjykata e Rrethit
Vlorë.
Në lidhje me sa sipër gjykata ka parasysh kërkesat e nenit 61 të Kodit te Procedurës
Civile i cili parashikon: “Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e
çështjes kryesisht ose me kërkesën e palëve, vendos moskompetencen e saj dhe ia dërgon
çështjen gjykatës kompetente.
Kundër vendimit të gjykatës, ka bërë ankim të veçantë pala paditëse MCA sh.p.k.
duke kërkuar ndryshimin e vendimit dhe vazhdimin e gjykimit nga ana e kësaj gjykate duke
parashtruar shkaqet e lartëpërmendura

II. LIGJI I ZBATUESHËM.

Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:

Neni 16§1 i K.Pr.Civile që parashikon se:
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj....”.
Neni 61 i K.Pr.Civile parashikon se :
“Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.”
Neni 62 i K.Pr.Civile parashikon se :
“Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë”.

III. KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON SE:

Vendimi nr.3188, datë 18.04.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ka
shpallur moskompetencën tokësore për shqyrtimin e çështjes duke i dërguar aktet për
vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, është rrjedhojë e zbatimit të drejtë
të normave procedurale dhe për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të akteve të dosjes gjyqësore, objektit
dhe shkakut të padisë, e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në lidhje me kompetencën tokësore të shqyrtimit të
çështjes objekt gjykimi.
Në analizë të akteve të dosjes gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë, arsyetimit të
gjykatës, si dhe legjislacionit të zbatueshëm për rastin konkret, ankimi i paraqitur nuk
përmban shkaqe për cënimin e vendimit nr.3188, datë 18.04.2017, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kompetenca e gjykatës për gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja tokësore
dhe lëndore është shumë e rëndësishme si element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse
një gjykatë nuk ka juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në
përputhje me dispozitat që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë
veprim procedural.
Duke u kthyer te çështja objekt shqyrtimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton
se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka arsyetuar drejtë në lidhje me zbatimin e ligjit
procedural dhe material përsa i përket përcaktimit të kompetencës tokësore.

695
 Kolegji vlerëson se, ndodhemi para kushteve të Nenit 50 të K.Pr.Civile nga ku është
parashikuar se:“Paditë që kanë për objekt kundërshtimin e veprimeve të kryera nga
përmbaruesi për ekzekutimin e detyruar, ngrihen në gjykatën e vendit të ekzekutimit”.
Nenet 49 e 50 të K.Pr.Civile janë dispozita urdhëruese në përcaktimin e kompetencës
tokësore, dhe referuar këtyre urdhërimeve Kolegji vlerëson se kompetente në gjykimin e
kësaj çështjeje është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë.
Kjo kompetencë është e karakterit ekskluziv, sepse është vetë ligji që përcakton nga
pikëpamja tokësore gjykatën, e cila ka kompetencë shqyrtimin e kundërshtimeve të
veprimeve përmbarimore.
Sipas nenit 49, 50 të K.Pr.C po edhe neneve të tjera si 609, 610, 522, 612 të K.Pr.C
me togfjalëshin “vend i ekzekutimit" të detyrueshëm kuptohet vendi ku përmbushet diçka
apo zbatohet një urdhërim ose një vendim, pra një titull ekzekutiv. Ky vend i përgjigjet
vendit të banimit të debitorit kur ky është person fizik ose selisë së debitorit kur ky është
person juridik ose vendit ku kryhen veprimtarinë e tij dhe ka pasuri te luajtshme apo te
paluajtshme mbi te cilat do te shtrihen veprimet përmbarimore gjatë procesit të ekzekutimit.
Në vijim të sa më sipër, rezultoi se në këtë procedurë përmbarimore të zhvilluar nga i
padituri, në përmbushje të detyrimeve të debitorëve janë ndërmarrë disa veprime
përmbarimore që synojnë ekzekutimin e detyrueshëm të titullit ekzekutiv kontratë kredie
bankare me nr.I-6041, datë 11.11.2006.
Pra për sa kohë kërkohet të realizohet nga përmbaruesi ekzekutimi i detyrueshëm i
titullit ekzekutiv sipas nenit 50 të K.Pr.Civile, paditë për këto raste “ngrihen në gjykatën e
vendit të ekzekutimit”, pra në rastin konkret është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, pasi
veprimet e përmbaruesit për vijimin e procedurës përmbarimore shtrihen mbi heqjen e
sekuestros mbi pasurinë e debitorit solidar Armando Leka, nr.8/74+1-9 ZK 8603, vol 56 me
sipërfaqe 96.68 m2 e cila ndodhet në Vlorë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë tërheq vëmendjen e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë si gjykatë që do ketë kompetencën për gjykimin e çështjes në vijim se, ekziston edhe
një çështje tjetër me të njëjtin objekt, shkak ligjor e me të njëjtat palë për të cilën ka patur
konflikt kompetence dhe i është dërguar po Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe duhen
patur parasysh dispozitat procedurale për gjykimin e tyre.
Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.3188, datë
18.04.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është shpallur moskompetenca
tokësore për gjykimin e çështjes civile nr.7604 akti është i bazuar në ligj e si tillë duhet të
lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 62 të K.Pr.Civile.

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.3188, datë 18.04.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.

Tiranë, më 05.07.2017

696
Nr.11243-02163-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr.00-2017- 1487 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Artan Broci Kryesues

Aleksandër Muskaj Anëtar
Medi Bici Anëtar

Në dhomën e këshillimit të datës 05.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:

PADITËS: AGRON METAJ

I PADITUR: 1.AGJENSIA E TRAJTIMIT TË PRONAVE

TIRANË
2.LILI ÇIBUKU
3.ZYRA E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË
PALUAJTSHME KUÇOVË.

OBJEKTI:
1. Konstatimin pjesërisht të pavlefshëm të vendimit nr.140,
datë 26.06.2002 të KKPronave pranë Këshillit të Rrethit Berat,
ndryshuar me vendimin nr.930, datë 22.11.2002 të Gjykatës së Shkallës së Parë Berat,
për sipërfaqen prej 352 m2 të kthyer të paditurit sipas vendimit të gjykatës.
3. Detyrimin e të paditurit Lili Çibuku, të njohë paditësin pronar
mbi këtë sipërfaqe dhe ta lirojnë dhe dorëzojnë atë paditësit.
3. Kthimin në gjendjen e mëparshme duke urdhëruar fshirjen nga
regjistri i pasurive të paluajtshme pranë ZVRPP Kuçovë,
regjistruar me nr.9/442 pas, në vol. 23, faqe 107, ZK 2310 në emër
të të paditurit Lili Çibuku dhe regjistrimin e saj në emër te paditësit
dhe trashëgimtarëve të tjerë të trashëgimëlënësit Jakup Shalsi.
4. Marrjen e masës së sigurimit duke urdhëruar moskryerjen e veprimeve
që do të tjetërsonin këtë pasuri tek të tretët.
Baza ligjore: Neni 42 i Kushtetutes, Neni 1 Prot 1, KEDNJ,
neni 31, 32/a dhe 153 e vijues te K.Pr.Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.298, datë 03.04.2017 ka vendosur:

1. Deklarimin e mospasjes së kompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Berat për shqyrtimin e mëtejshëm të çështjes civile me Nr 703/90
Akti, datë 24.02.2016 …

697
 2. Dërgimin për shqyrtim të kësaj çështje dhe akteve shoqëruese, në Gjykatën
e Apelit Vlorë si gjykatë kompetente për shqyrtimin e çështjes.

Kundër vendimit nr.298, datë 03.04.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, ka

paraqitur Ankim të veçantë i padituri Lili Çibuku i cili ka kërkuar:
“Prishjen e vendimit nr.298, datë 03.04.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Berat dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.”

I padituri Lili Çibuku parashtron mes të tjerave këto shkaqe:

Sipas jurisprudencës së Gjykatës së Lartë kompetenca është sasia e juridiksionit ose masa
e juridiksionit që i është dhënë në ushtrimin e funksioneve të saj çdo gjykate.
Kompetenca përcakton për çdo gjykatë të veçante se në çfarë rastesh dhe në lidhje me
çfarë mosmarrë veshjesh ajo ka pushtet për të gjykuar dhe për çdo rast dhe për çdo
mosmarrëveshje të mundshme ka së paku një gjykatë kompetente, që në rastin
konkret është Gjykata e Shkallës së Parë Berat, pasi në këtë rast nuk është i
aplikueshëm ligji nr.133/2015 dhe neni 29 i tij në të cilin parashikohen rastet e
kompetencës së Gjykatës së Apelit në gjykimin e çështjeve me objekt kundërshimin e
vendimeve të nxjerra nga ATP-ja për njohjen apo mos njohjen e së drejtës së
pronësisë, palëve të interesuara që janë në fushën e veprimit të këtij ligji, madje në
nenin 19 të ligjit është parashikuar kompetenca e Gjykatës së Apelit Administrativ në
rastet e kundërshtimit të vlerësimit financiar të kryer nga ATP-ja. Pra në tërësi ligji ka
përcaktuar si gjykatë kompetente Gjykatat e Apelit në rastet e kundërshtimit të akteve
të nxjerra nga ATP-ja.

Në rastin konkret duke qenë se objekt i mosmarrëveshjes nuk është kundërshtimi i

vendimit të ATP-së nga subjekti i interesuar, ligji nuk ka parashikime në nenin 2 e 3
të ligjit nr.133/2015 Për shtrirjen e efekteve në fushën e tij të zbatimit edhe për
VKKKP-ve, kur është disponuar për kthimin e pronës ndryshe qëndron situata ne
lidhje me vlerësimin financiar mbi ekzekutimin e vendimeve për njohjen e së drejtës
së kompensimit.

Nëse për një moment do të pranojmë se në rast se do të ish i aplikueshëm neni 29 i ligjit
nr.133/2015, padia objekt gjykimi duhet të ishte konstatuar si e pa pranueshme pasi
është paraqitur jashte afatit 30 ditor, por ky argument i joni nuk qëndron pasi objekti
kryesor i gjykimit është padia e rivendikimit e cila nuk parashkruhet dhe kjo
mosmaveshje që ka të bëjë në thelb me (mos) kthimin fizik të një prone të njohur e
kthyer palës së paditur e që duhet të gjykohet nga Gjykata e Shkallës së Parë Berat.

Në rastin konkret Gjykata e Shkallës së Parë Berat duke aplikuar nenin 29 të ligjit
nr.133/2015, nen i cili vjen në kundërshtim me nenin 41 të K.Pr.CiviIe, dispozitë me
fuqi më të lartë, ka vepruar në kundërshtim me kushtetutën. Duke qenë se vetë ligji
material i aplikueshëm konkretisht ligji nr.7698/1993, në nenin 27 të tij ka
parashikuar Gjykatën e Shkallës së Parë si Gjykatë Kompetente, shmangia nga
rregulli dhe praktika e deri tanishme krijon për këto lloj konfliktesh një situatë
pasigurie në kundërshtim me jurisprudencën e konsoliduar të gjykimit të tyre në
gjykatën e shkallës së parë.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

698
 pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
I. RRETHANAT E FAKTIT DHE PROCEDURA.
Pala paditëse, Agron Metaj, ka investuar Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Berat, me
kërkesë padinë si më lart parashtruar duke ia kundërdrejtuar kërkimin e tij të paditurve me
objekt dhe bazë ligjore si më lart parashtruar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.298, datë 03.04.2017 ka
vendosur:
1. Deklarimin e mospasjes së kompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Berat për shqyrtimin e mëtejshëm të çështjes civile me Nr 703/90 Akti, datë 24.02.2016 …
2. Dërgimin për shqyrtim të kësaj çështje dhe akteve shoqëruese, në Gjykatën e Apelit
Vlorë si gjykatë kompetente për shqyrtimin e çështjes.
Me arsyetimin se:
Gjykata, çmon se kjo gjykatë nuk është kompetente nga pikëpamja lëndore dhe si e
tillë ajo duhet të shpallë moskompetencën lëndore të kësaj gjykate për shqyrtimin e
mëtejshëm të kërkesë padisë dhe dërgimin e çështjes për shqyrtim në Gjykatën e Apelit Vlorë,
duke e gjetur të bazuar kërkesën e paditësit.
Në këtë konkluzion gjykata arrin duke iu referuar nenit 29 të ligjit nr.133/2015 “Për
trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave” me të cilin është
sanksionuar “Kundër vendimit të ATP- së për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe
Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të
këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit, sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile të
Republikës së Shqipërisë”.
Kjo dispozitë nuk ka parashikuar zgjidhjen e çështjeve që janë në gjykim apo që
paraqiten për gjykim në lidhje me vendimet e marra përpara hyrjes në fuqi të këtij ligji. Por,
me nenin 38 të ligjit, me titull “Shfuqizime”, janë shfuqizuar ligji nr.9235 datë 29.07.2004
“Për kthimin dhe kompensimin e pronës” i ndryshuar, ligji nr.10239, datë 25.02.2010 “Për
krijimin e fondit special të kompensimit të pronave”, mbi bazën e të cilave do të zgjidhej
konflikti në gjykim. Për rrjedhojë duke qënë se ligji në fuqi, ka parashikuar kompetencën e
Gjykatës së Apelit për shqyrtimin e padive me objekt kundërshtimin e vendimeve të ATP — së
dhe ka shfuqizuar ligjet mbi bazën e të cilave do të zgjidheshin këto konflikte, gjykata
konkludon se nuk është në kompentencën e saj lëndore gjykimi i mosmarrëveshjeve objekt
gjykimi i padisë.
Në mbështetje të nenit 41 të K.Pr.Civile “Në kompetencë të gjykatës së shkallës së
parë janë të gjitha mosmarrëveshjet civile dhe mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara ne
këtë Kod e në ligje të tjera”. Pra kompetenca lëndore e gjykatës mund të caktohet edhe me
ligj dhe në rastin konkret ligji nr.133/2015 ka përcaktuar Gjykatën e Apelit si gjykatë
kompetente për shqyrtimin e këtyre padive.
Kundër vendimit nr.298, datë 03.04.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat,
ka paraqitur Ankim të veçantë i padituri Lili Çibuku i cili ka kërkuar: “Prishjen e
vendimit nr.298, datë 03.04.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat dhe dërgimin e
çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.” dhe ka parashtruar shkaqet e
lartpërmendura.

II. LIGJI I ZBATUESHËM.

Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:
Neni 16§1 i K.Pr.Civile që parashikon se:

699
 “…Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj....”.
Neni 61 i K.Pr.Civile parashikon se:
“...Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht
ose me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente...”
Neni 62 i K.Pr.Civile parashikon se:
“...Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë”...

III. KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON SE:

Vendimi nr.298, datë 03.04.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, që ka shpallur
moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes duke i dërguar aktet për vazhdimin e
gjykimit Gjykatës së Apelit Vlorë, është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të normave procedurale
dhe materiale dhe për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të akteve të dosjes gjyqësore, objektit
dhe shkakut të padisë, e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat në lidhje me kompetencën lëndore të shqyrtimit të çështjes
objekt gjykimi.
Ankimi i veçantë i paraqitur nga i padituri Lili Çibuku nuk përmban shkaqe për
cënimin e vendimit nr.298, datë 03.04. 2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.
Kompetenca e gjykatës për gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja lëndore
është shumë e rëndësishme si element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë
nuk ka juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me
dispozitat që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim
procedural.
Kolegji Civil në përcaktimin e kompetencës lëndore i referohet identifikimit të
natyrës së mosmarrëveshjes. Kolegji e vlerëson të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur
nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat. Gjykata ka përcaktuar drejt natyrën juridike të
mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi duke bërë një identifikim të
elementeve dhe kritereve ligjore që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e
kompetencës lëndore.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat ka
arsyetuar drejtë në lidhje me zbatimin e ligjit procedural dhe material përsa i përket
përcaktimit të kompetencës lëndore.
Neni 29 i ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronave” parashikon se: “Kundër vendimit të ATP-së për njohjen e së
drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30
ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit, sipas rregullave të
Kodit të Procedurës Civile të Republikës së Shqipërisë”.
Në vijim të sa më sipër, dispozita nuk ka parashikuar zgjidhjen e çështjeve që janë në
gjykim apo që paraqiten për gjykim në lidhje me vendimet e marra përpara hyrjes në fuqi të
këtij ligji. Por, me nenin 38 të ligjit, me titull “Shfuqizime”, janë shfuqizuar ligji nr.9235,
datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës” i ndryshuar, ligji nr.10239, datë
25.02.2010 “Për krijimin e fondit special të kompensimit të pronave”, mbi bazën e të cilëve
do të zgjidhej konflikti në gjykim.

700
 Për rrjedhojë duke qenë se ligji në fuqi, ka parashikuar kompetencën e Gjykatës së
Apelit për shqyrtimin e padive me objekt kundërshtimin e vendimeve të ATP-së dhe ka
shfuqizuar ligjet mbi bazën e të cilave do të zgjidheshin këto konflikte, Kolegji konkludon
se, nuk është në kompetencën lëndore të gjykatës së shkallës së parë gjykimi i kësaj
mosmarrëveshjeje por i përket Gjykatës së Apelit së cilës i është caktuar me ligjin
nr.133/2015.
Pra, kjo dispozitë duhet zbatuar për ato raste kur paditë paraqiten për shqyrtim para
gjykatave mbas hyrjes në fuqi të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e
procesit të kompensimit të pronave” siç është rasti objekt shqyrtimi.
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin nr.07, datë 24.03.2005 kanë
pranuar se: Fuqia prapavepruese e ligjit është e lidhur kryesisht me ligjin material dhe ajo
nuk është në natyrën e ligjit procedural. Palët citohet në vendimin unifikues të mësipërm nuk
mund të parashikonin se ligji do të ndryshonte dhe se rregullat e vendosura do të ndryshonin.
Të pranosh të kundërtën është me pasoja të rënda jo vetëm për palët të cilat, gjatë apo në
përfundim të ndjekjes së procedurave ligjore, të detyrohen të ndjekin të tjera. Kështu për
çështje të regjistruara në gjykatën e shkallës së parë, para se të hynte në fuqi ligji i ri,
automatikisht e drejta e ankimit kundër vendimeve të komisioneve të kthimit e kompensimit
të pronave mund të bëhet vetëm në gjykatën e shkallës së parë, e për këto çështje është
përcaktuar juridiksioni dhe kompetenca gjyqësore e këtyre gjykatave.
Në rastet e tjera, (sikundër është dhe rasti konkret) megjithëse marrëdhënia juridike
ka lindur mbi bazën e ligjit të vjetër, por nuk ka patur mosmarrëveshje gjyqësore deri në
hyrjen në fuqi të ligjit nr.133/2015 (pra nuk është paraqitur padi në gjykatë për të
kundërshtuar vendimin e ish komisionit të kthimit dhe kompensimit të pronave), juridiksioni
është përcaktuar dhe i takon organit administrativ dhe ankimi për pasojë do të drejtohet në
Agjencinë e Trajtimit të Pronave Tiranë dhe më pas vendimet që merr kjo agjenci mund të
ankohen me padi në Gjykatën e Apelit në territorin e së cilës ndodhet prona që kërkohet të
kthehet ose të kompensohet, sipas rregullave të K.Pr.Civile të Republikës së Shqipërisë, duke
i dhënë Agjencisë së Trajtimit të Pronave cilësinë e një quasi gjykate, në përputhje edhe me
qëndrimin e mbajtur nga Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin nr.04/2013.
Nga interpretimi i dispozitave të ligjit nr.133/2015, arrihet në përfundimin se,
dispozitat materiale dhe procedurale të tij do të gjejnë zbatim, pavarësisht kohës se kur është
paraqitur padia dhe faza në të cilin ndodhet gjykimi edhe në rastet e kundërshtimit të
vendimeve të ish-Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, apo komisioneve
përkatëse, që kanë vepruar mbi bazën e ligjeve të mëparshme me objekt “njohjen dhe kthimin
ose kompensimin e pronave”, të cilat janë shfuqizuar.
Në kohën e ngritjes së padisë (data 24.02.2016), kishte hyrë në fuqi, ligji
nr.133/2015, datë 05.12.2015, “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronave”.
Padia objekt gjykimi është ngritur pas hyrjes në fuqi të ligjit nr.133/2015 “Për
trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave” dhe ka për objekt
kundërshtimin e vendimeve të AKKP Kuçovë duke u përcaktuar në këtë mënyrë dhe
kompetenca tokësore dhe lëndore për shqyrtimin e çështjes objekt gjykimi e cila i përket
Gjykatës së Apelit Vlorë.
Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi nr.298, datë
03.04.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, me të cilin është shpallur moskompetenca
lëndore për gjykimin e çështjes civile konkrete, dhe çështja t’i dërgohet Gjykatës së Apelit
Vlorë, për të vazhduar gjykimin si gjykatë kompetente, duhet të lihet në fuqi.

701
 PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 62 të K.Pr.Civile.

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.298, datë 03.04.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Berat

Tiranë, më 05.07.2017

702
Nr. 11243-02500-00-2017 Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1496 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej gjyqtarëve:

Andi Çeliku Kryesues

Tom Ndreca Anëtar
Medi Bici Anëtar

Në dhomën e këshillimit të datës 21.07.2017 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: BASHKIA SARANDË

I PADITUR: AGJENCIA E TRAJTIMIT TË

PRONËS TIRANË
ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME SARANDË
BELUL IBRAHIMI

OBJEKTI:
Anulimin e vendimit nr.33, datë 23.08.1994 të K.K.K.Pronave Sarandë.
Anulimin e kontratës së shitblerjes nr.986 rep. nr.98 kol, datë 10.08.2000
të lidhur ndërmjet Petref Ibrahimi dhe Belul Ibrahimit.
Fshirjen nga regjistri hipotekor të pasurisë truall prej 324 m2
të përfituar me vendimin e mësipërm.
Baza Ligjore: Nenet 153, 154 e vijues të KPr.Civile,
ligji nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”;
ligji 33/2012 “Për Regjistrimin e Pasurive Të Paluajtshme” dhe
ligji nr.139/2015 “Për vetëqeverisjen vendore”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.s’ka, datë 03.03.2017 ka

vendosur:

Të shpallë moskompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë,

për gjykimin e çështjes civile të paditëses Bashkia Sarandë vetëm lidhur me
pikën parë të objektit të padisë atë për: Anulimin e vendimit nr.33, datë
23.08.1994 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Sarandë.
Dërgimin e akteve për gjykim lidhur me këtë pikë, gjykatës kompetente,
Gjykatës së Apelit Gjirokastër.

Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.s’ka, datë 04.07.2017 ka vendosur:

703
 Të parashtrojë përpara Gjykatës së Lartë për zgjidhje, konfliktin në lidhje me
kompetencën lëndore për çështjen civile të regjistruar në Gjykatën e Apelit
Gjirokastër me nr.345/21233-00219-20-2017 Regjistri.

Gjykata e Apelit Gjirokastër parashtron këto shkaqe:

Nga aktet e ndodhura në dosjen gjyqësore konstatohet se padia e paditësit Bashkia

Sarandë me objekt kundërshtimin e vendimit nr.33, datë 23.08.1994 të KKK Pronave
Sarandë, është depozituar në datën 21.11.2016 në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Sarandë.
Me vendim të datës 03.03.2017, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë ka shpallur
moskompetencën lëndore, duke ia dërguar aktet për shqyrtim Gjykatës së Apelit
Gjirokastër, si gjykatë kompetente.
Gjykata e Apelit Gjirokastër vlerëson se, Gjykata e Shkallës së Parë Sarandë ka
interpretuar dhe zbatuar gabim nenin 29 të ligjit nr.133/2015 sipas të cilit: Kundër
vendimit të ATP-së për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e
Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij
vendimi, pranë Gjykatës së Apelit, sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile të
Republikës së Shqipërisë.
Neni 29 i ligjit nr.133/2015 në mënyrë të shprehur e lidh kompetencën lëndore të
Gjykatës së Apelit me organin e dhënies së vendimit, duke e specifikuar si objekt
shqyrtimi në apel, vendimet e dhëna nga Agjencia e Trajtimit të Pronës dhe jo nga
komisionet e mëparshme të kthimit të pronave, sikurse është rasti konkret.
Sa më sipër, Gjykata e Apelit Gjirokastër çmon se nuk është kompetente nga pikëpamja
lëndore për gjykimin e çështjes dhe si rrjedhojë, duke u bazuar në nenin 64 të KPr.
Civile, duhet ti parashtrojë Gjykatës së Lartë për zgjidhje konfliktin në lidhje me
kompetencën.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe e bisedoi në tërësi çështjen në Dhomën
e Këshillimit, në përfundim;

VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë është regjistruar çështja civile nr.11243-02500-2017 regj.
them, që u përket palëve: paditëse Bashkia Sarandë dhe të paditur: Agjencia e Trajtimit të
Pronave Tiranë, Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Sarandë dhe Belul
Ibrahimi, me objekt: Anulimin e vendimit nr.33, datë 23.08.1994 të KKK Pronave Sarandë.
Anulimin kontratës së shitblerjes nr.986 rep. nr.98 kol, datë 10.08.2000 të lidhur ndërmjet
Petref Ibrahimit dhe Belul Ibrahimit. Fshirjen nga regjistri hipotekor te pasurisë truall prej
324 m2 te përfituar me vendimin e mësipërm.
2. Vendimi nr.s’ka, datë 03.03.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë është
rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit procedural, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi nga
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë.

I. RRETHANAT:
3. Paditësja Bashkia Sarandë, ka paraqitur për gjykim, pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë, kërkesëpadinë me objekt: Anulimin e vendimit nr.33, datë 23.08.1994 të
Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Sarandë. Anulimin kontratës së
shitblerjes nr.986 rep. nr.98 kol, datë 10.08.2000 të lidhur ndërmjet Petref Ibrahimit dhe

704
Belul Ibrahimit. Fshirjen nga regjistri hipotekor të pasurisë truall prej 324 m2 të përfituar me
vendimin e mësipërm.
4. Paditësja Bashkia Sarandë, kundërshton vendimin nr.33, datë 23.08.1994 të ish
KKK Pronave Sarandë, në cilësinë e personit të tretë, duke pretenduar se preket
drejtpërsëdrejti nga një vendim i tillë, pasi në pronën truall me sipërfaqe 324 m 2 të njohur
dhe kthyer me këtë vendim nga komisioni i pronave në favor të Petref Ibrahimit, i cili me
kontratën e shitblerjes së datës 10.08.2000 ia ka transferuar të drejtën e pronësisë mbi këtë
pronë të paditurit Belul Ibrahimit. Prej 25 vitesh rresht, tregtarë të shumtë të qytetit të
Sarandës janë duke ushtruar aktivitetin e tyre industrial në këtë pronë dhe për këtë qëllim
kanë lidhur edhe kontratë qiraje me Bashkinë Sarandë.

II. PROCEDURA:

5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.s’ka, datë 03.03.2017 ka

vendosur:
Të shpallë moskompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, për
gjykimin e çështjes civile të paditëses Bashkia Sarandë vetëm lidhur me pikën parë të
objektit të padisë atë për: Anulimin e vendimit nr.33, datë 23.08.1994 të Komisionit të
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Sarandë.
Dërgimin e akteve për gjykim lidhur me këtë pikë, gjykatës kompetente, Gjykatës së
Apelit Gjirokastër.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë ndër të tjera arsyeton se:
......Se paditësja Bashkia Sarandë, ka paraqitur për gjykim, pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë, kërkesëpadinë me objekt: Anulimin e vendimit nr.33, datë 23.08.1994 të
Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Sarandë. Anulimin kontratës së
shitblerjes nr.986 rep. nr.98 kol, datë 10.08.2000 të lidhur ndërmjet Petref Ibrahimit dhe
Belul Ibrahimit. Fshirjen nga regjistri hipotekor të pasurisë truall prej 324 m2 të përfituar me
vendimin e mësipërm. Paditësja Bashkia Sarandë, kundërshton vendimin nr.33, datë
23.08.1994 të ish KKK Pronave Sarandë, në cilësinë e personit të tretë, duke pretenduar se
preket drejtpërsëdrejti nga një vendim i tillë, pasi në pronën truall me sipërfaqe 324 m 2 të
njohur dhe kthyer me këtë vendim nga komisioni i pronave në favor të Petref Ibrahimit, i cili
me kontratën e shitblerjes së datës 10.08.2000 ka transferuar të drejtën e pronësisë mbi këtë
pronë të paditurit Belul Ibrahimi dhe prej 25 vitesh rresht, tregtarë të shumtë të qytetit të
Sarandës janë duke ushtruar aktivitetin e tyre industrial në këtë pronë dhe për këtë qëllim
kanë lidhur edhe kontratë qiraje me Bashkinë Sarandë.
Në kohën e ngritjes së padisë (data 22.11.2016), kishte hyrë në fuqi ligji nr.133/2015
“Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”. Sipas nenit
41 të K.Pr.Civile: Në kompetencë të gjykatës së shkallës së parë janë të gjitha
mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të
tjera. Në të kundërt, nëse me ligj shqyrtimi i një mosmarrëveshjeje i përket një gjykate tjetër,
atëhere gjykatat e rretheve gjyqësore, nuk janë kompetente nga pikëpamja lëndore për
shqyrtimin e tyre dhe në bazë të nenit 61 të K.Pr.Civile, duhet të shpallet moskompetenca dhe
ti dërgohen aktet gjykatës kompetente. Sa më sipër në kushtet që së pari, ligji nr.133/2015,
parashikon se vendimet e Agjencisë së Trajtimit të Pronave, për njohjen e së drejtës, mund të
kundërshtohen nga personat e interesuar dhe/ose Avokatura e Shtetit, drejtpërdrejtë në
Gjykatën e Apelit, dhe së dyti, ligji përkatës “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, që
përbënte bazën juridike për zgjidhjen e mosmarrëveshjes, është shfuqizuar, në këtë çështje
diskutohet nëse kjo gjykatë është ose jo më kompetente nga pikëpamja lëndore, për gjykimin e
saj (çështjes).

705
 Gjykata vëren se, neni 3 i ligjit nr.133/2015, i titulluar “fusha e zbatimit”,
parashikon se: 1. Ky ligj vepron për të gjitha kërkesat, të cilat janë në shqyrtim në AKKP, në
ditën e hyrjes në fuqi të tij, si edhe mbi të gjitha ato kërkesa, të cilat do të paraqiten brenda
afateve të këtij ligji, sa i takon njohjes së të drejtës së pronës. 2. Gjithashtu, ky ligj i shtrin
efektet, sa i takon vlerësimit financiar, për: a) ekzekutimin e të gjitha vendimeve, të cilat nuk
janë zbatuar, për njohjen e së drejtës së kompensimit, të dhëna nga organet administrative
ose gjyqësore në vendin tonë; b) çështjet që janë në shqyrtim në gjykatat e të gjitha niveleve,
në Gjykatën e Lartë, si edhe në Gjykatën Europiane të të Drejtave të Njeriut, sa i takon
vlerësimit financiar të tyre. Nga interpretimi literal i kësaj dispozite, vërehet se ligji
shprehimisht parashikon fuqinë e tij prapavepruese, sa i takon vlerësimit financiar, ndërsa
nuk shprehet në lidhje me kundërshtimin e vendimeve të ish-Agjencisë së Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave, apo komisioneve përkatëse, që kanë vepruar mbi bazën e ligjeve te
mëparshme me objekt njohjen dhe kthimin ose kompensimin e pronave të cilat janë
shfuqizuar.
Kështu, duhet mbajtur parasysh se kushtetutshmëria e nenit 29 të ligjit nr.133/2015,
është shqyrtuar nga Gjykata Kushtetuese, e cila me vendimin nr.1, datë 16.01.2017, ka
rrëzuar kërkesën për shfuqizimin e tij (nenit 29) si antikushtetues, pasi në thelb ka vlerësuar
se ankimi i drejtpërdrejtë në Gjykatën e Apelit, nuk cënon parimin e shkallëve të gjykimit dhe
as cënon në thelb të drejtën e ankimit.
Sa më sipër, nga interpretimi teleologjik dhe sistematik i dispozitave të ligjit
nr.133/2015, arrihet në përfundimin se dispozitat materiale dhe procedurale të tij do të
gjejnë zbatim, pavarësisht kohës se kur është paraqitur padia dhe fazës në të cilin ndodhet
gjykimi (në gjykatën e shkallës së parë), edhe në rastet e kundërshtimit të vendimeve të ish-
Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, apo komisioneve përkatëse, që kanë
vepruar mbi bazën e ligjeve të mëparshme me objekt “njohjen dhe kthimin ose kompensimin
e pronave”, të cilat janë shfuqizuar. Neni 29 i ligjit nr.133/2015, përdor termin “personi i
interesuar”, duke mos bërë dallim përsa i përket subjektit që e kundërshton vendimin
përkatës të “komisionit”, konkretisht nëse është pala pjesëmarrëse në vendimin e
“komisionit”, apo personi i tretë që është cënuar nga ai vendim. Kështu, edhe Gjykata e
Lartë, në vendimin nr.00-2016-3310, datë 19.12.2016, arsyeton se: Në vështrim të nenit 29 të
ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të
pronave”... Në vijim të sa më sipër, dispozita nuk ka parashikuar zgjidhjen e çështjeve që
janë në gjykim apo që paraqiten për gjykim në lidhje me vendimet e marra përpara hyrjes në
fuqi të këtij ligji. Por, me nenin 38 të ligjit, me titull “Shfuqizime”, janë shfuqizuar ligji
nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, i ndryshuar, ligji
nr.10239, datë 25.02.2010 “Për krijimin e fondit special të kompensimit të pronave”, mbi
bazën e të cilëve do të zgjidhej konflikti në gjykim. Për rrjedhojë, duke qenë se ligji në fuqi,
ka parashikuar kompetencën e Gjykatës së Apelit për shqyrtimin e padive me objekt
kundërshtimin e vendimeve të ATP-së dhe ka shfuqizuar ligjet mbi bazën e të cilave do të
zgjidheshin këto konflikte, Kolegji konkludon se nuk është në kompetencën e saj lëndore
gjykimi i kësaj mosmarrëveshjeje, por i përket Gjykatës së Apelit së cilës i është caktuar me
ligjin nr.133/2015. Dërgimi për shqyrtim në gjykatën e apelit të çështjeve të regjistruara në
gjykatën e shkallës së parë, para ose pas hyrjes në fuqi të ligjit nr.133/2015, nuk vjen ndesh
apo cënon interesat e drejtësisë dhe të qytetarëve, në drejtim të dhënies së një vendimi
brenda një afati të arsyeshëm kohor, përkundrazi, si shkallë e parë nga Gjykata e Apelit, me
një vendim që një vendim të formës së prerë, do e shpejtonte dhënien e drejtësisë dhe
përfundimin e procesit të njohjes dhe kthimit ose kompensimit të pronave, përfundimi sa më
shpejt i të cilit, siç arsyetohet ne vendimin e sipërcituar të Gjykatës Kushtetuese, paraqet
interes publik. Po ashtu, parimi i sigurisë juridike dhe i barazisë para ligjit, kërkon
uniformitet, qëndrueshmëri dhe parashikueshmëri në zbatimin e së drejtës. Në këtë kontekst,

706
nuk ka asnjë arsye objektive që të përligji shqyrtimin në shkallë të ndryshme të vendimeve të
ish-“komisioneve” dhe atyre të Agjencisë së Trajtimit të Pronave, konkretisht të parat në
gjykatat e rretheve gjyqësore dhe të dytat drejtpërdrejtë në gjykatat e apelit. Kjo pasi kanë të
njëjtën natyrë dhe për më tepër që Agjencisë së Trajtimit të Pronave, i kanë kaluar të drejtat
dhe detyrimet e ish-Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave dhe “komisioneve” të
mëparshme.
Sa më sipër, përfundimisht gjykata vlerëson se gjykimi i kësaj çështje, lidhur me
kërkimin e parë të objektit të padisë, atë për anullimin e vendimit nr.33, datë 23.08.1994 të
Komisionit te Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Sarandë nuk është në kompetencën e saj,
por në kompetencën lëndore dhe tokësore të Gjykatës së Apelit Gjirokastër. Ndërkohë që kjo
gjykatë është kompetente nga pikëpamja lëndore dhe tokësore për shqyrtimin e dy kërkimeve
të tjera të padisë, ato për anulimin e kontratës së shitblerjes nr.986 rep. nr.98 kol. datë
10.08.2000 dhe fshirjen nga regjistri hipotekor të pasurisë truall prej 324 m 2, por duke qenë
se zgjidhja e këtyre dy kërkimeve varet nga mënyra se si do të zgjidhet kërkimi i parë i
objektit të padisë për anulimin e vendimit nr.33 ,datë 23.08.1994 të KKK Pronave Sarandë,
gjykata konform nenit 297/a të K.Pr. Civile vendosi pezullimin e gjykimit të çështjes për këto
dy kërkime......
7. Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.s’ka, datë 04.07.2017 ka vendosur:
Të parashtrojë përpara Gjykatës së Lartë për zgjidhje, konfliktin në lidhje me
kompetencën lëndore për çështjen civile të regjistruar në Gjykatën e Apelit Gjirokastër me
nr.345/21233-00219-20-2017 Regjistri.
8. Gjykata e Apelit Gjirokastër ndër të tjera arsyeton se:
.....Nga aktet e ndodhura në dosjen gjyqësore konstatohet se padia e paditësit Bashkia
Sarandë me objekt kundërshtimin e vendimit nr.33, datë 23.08.1994 të KKK Pronave
Sarandë ,është depozituar në datën 21.11.2016 në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Sarandë.
Me vendim të datës 03.03.2017 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë ka shpallur
moskompetencën lëndore, duke ia dërguar aktet për shqyrtim Gjykatës së Apelit Gjirokastër
si gjykatë kompetente. Gjykata e Apelit Gjirokastër vlerëson se Gjykata e Shkallës së Parë
Sarandë ka interpretuar dhe zbatuar gabim nenin 29 të ligjit 133/2015 sipas të cilit: Kundër
vendimit të ATP-së për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë
të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi, pranë
Gjykatës së Apelit, sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile të Republikës së Shqipërisë.
Neni 29 i ligjit 133/2015 në mënyrë të shprehur e lidh kompetencën lëndore të
Gjykatës së Apelit me organin e dhënies së vendimit, duke e specifikuar si objekt shqyrtimi në
apel, vendimet e dhëna nga Agjencia e Trajtimit të Pronës dhe jo nga komisionet e
mëparshme të kthimit të pronave, sikurse është rasti konkret.
Sa më sipër Gjykata e Apelit Gjirokastër çmon se nuk është kompetente nga
pikëpamja lëndore për gjykimin e çështjes dhe si rrjedhojë e bazuar në nenin 64 të KPr.
Civile, duhet t’i parashtrojë Gjykatës së Lartë për zgjidhje konfliktin në lidhje me
kompetencën......

III. LIGJI I ZBATUESHËM:

9. Neni 42/1 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se:

Paditë ngrihen në gjykatën e vendit, ku i padituri ka vendbanimin ose vendqëndrimin
e tij dhe kur këto nuk dihen, në gjykatën e vendit, ku ai ka banesën e përkohshme.”
10. Neni 61 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se:
Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.

707
 11. Neni 62 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se:
Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë.

IV. VLERËSIMI I KOLEGJIT CIVIL:

12. Vendimi nr.s’ka, datë 03.03.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, me
anën e të cilit, kjo gjykatë ka vendosur shpalljen e moskompetencës funksionale së saj për
shqyrtimin e çështjes, vetëm për pikën e parë të objektit të padisë dhe dërgimin e saj për
gjykim, Gjykatës së Apelit Gjirokastër, është një vendim i marrë në zbatim të drejtë të ligjit
procedural, ndaj për këtë shkak, ai duhet të lihet në fuqi.
13. Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se, kompetenca e gjykatës
për gjykimin e një mosmarrëveshje është shumë e rëndësishme si element që garanton
procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka juridiksion/kompetencë për të gjykuar
çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat që zbatohen sipas legjislacionit përkatës
nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural. Në përcaktimin e kompetencës lëndore/tokësore
ose funksionale, gjykata i referohet identifikimit të natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e
natyrës civile apo administrative, përfshihet ose jo në territorin ku shtrin veprimtarinë e saj
gjykata në fjalë, ose gjykimi i çështjes i përket gjykatës së shkallës së parë, ose një gjykatë
më të lartë, që në rastin në shqyrtim është gjykata e apelit në territorin e së cilës ndodhet resi
(sendi). Kolegji Civil e vlerëson të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, sepse kjo gjykatë ka përcaktuar drejtë natyrën juridike të
mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të ligjit, duke bërë një identifikim të elementëve
dhe/ose kritereve ligjore që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës.
14. Kolegji Civil sjell edhe njëherë në vëmendje të gjykatave të shkallës së parë se,
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin nr.07, datë 24.03.2005 kanë pranuar
se: Fuqia prapavepruese e ligjit është e lidhur kryesisht me ligjin material dhe ajo nuk është
në natyrën e ligjit procedural. Palët citohet në vendimin unifikues të mësipërm nuk mund të
parashikonin se ligji do të ndryshonte dhe se rregullat e vendosura do të ndryshonin. Të
pranosh të kundërtën është me pasoja të rënda jo vetëm për palët të cilat, gjatë apo në
përfundim të ndjekjes së procedurave ligjore, të detyrohen të ndjekin të tjera.
15. Pala paditëse e ka depozituar kërkesëpadinë në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Sarandë në me datë 22.11.2016 (pas datës 23 shkurt 2016, kohë kur ka hyrë në fuqi ligji
nr.133/2015) me objektin e përshkruar në pjesën hyrëse. Në nenin 29 të ligjit nr.133/2015
“Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave” është
parashikuar se: Kundër vendimit të ATP-së për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe
Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të
këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit, sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile të
Republikës së Shqipërisë. Në zbatim të kësaj dispozite ligjore për çështjet që janë regjistruar
në gjykatën e shkallës së parë pas hyrjes në fuqi të ligjit nr.133/2015 nuk mund të zbatohen
ligjet e mëparshme, pasi ato janë shfuqizuar pikërisht nga ky ligj dhe për rrjedhojë
kompetenca funksionale në këtë rast i takon Gjykatës së Apelit Gjirokastër, e cila ka nën
juridiksionin e saj edhe Rrethin e Sarandës, i cili është vendi ku ndodhet sendi.
16. Për këto që u thanë më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se, parashtrimet e paraqitura nga Gjykata e Apelit Gjirokastër, nuk janë të
bazuara në ligj, prandaj si të tilla ato nuk duhet të pranohen dhe për rrjedhojë vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë duhet të lihet në fuqi.

708
 PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 61 të Kodit të Procedurës
Civile;

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.s’ka, datë 03.03.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë.

Tiranë, më 21.07.2017

709
Nr. 11243-02084-00-2017 Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1499 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej gjyqtarëve:

Artan Broci Kryesues

Admir Thanza Anëtar
Medi Bici Anëtar

Në dhomën e këshillimit të datës 05.07.2017 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: VERA ÇAÇI

I PADITUR: AGJENCIA E TRAJTIMIT TË

PRONAVE TIRANË

OBJEKTI:
1. Konstatimin si akt absolutisht të pavlefshëm të vendimit nr.499, datë 07.05.2008 të
Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave dhe lënien në fuqi të vendimit nr.73,
datë 07.02.2008 të ZRKPP Qarku Gjirokastër.
2. Lëshimin e titullit ekzekutiv për vendimin nr.73, datë 07.02.2008 të ZRKKP Qarku
Gjirokastër.
3. Pagimin e shpenzimeve gjyqësore dhe avokatore.
Baza Ligjore: Nenet 32 dhe 154 të K.Pr.Civile, ligji nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin
dhe kompensimin e pronës”, i ndryshuar me ligjin nr.10207, datë 23.12.2009, vendimet
nr.27, datë 26.05.2010 dhe nr.43, datë 06.10.2011 të Gjykatës Kushtetuese, nenet 510/e dhe
511/ç të K.Pr.Civile, ligji nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronave” dhe vendimi unifikues nr.04, datë 10.12.2013 i Gjykatës së Lartë.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet, me vendimin nr.s’ka datë 03.03.2017 ka vendosur:

1. Deklarimin e moskompetencës lëndore për shqyrtimin e çështjes civile

nr.65/21262-00026-22-2016, datë 20.02.2017, që i përket paditëses Vera Çaçi.
2. Dërgimin e kërkesëpadisë dhe akteve bashkëngjitur në Gjykatën e Apelit
Gjirokastër, si gjykatë kompetente nga pikëpamja lëndore për shqyrtimin e
çështjes.

Gjykata e Apelit Gjirokastër me parashtrim qëndrimi për rregullim kompetence lëndore të

datës 08.06.2017 kërkon:

Të parashtrojë përpara Gjykatës së Lartë për zgjidhje, konfliktin në lidhje me

kompetencën lëndore për çështjen civile të regjistruar në Gjykatën e Apelit
Gjirokastër me nr.65/21262-00026-22-2016 Regjistri.

710
Gjykata e Apelit Gjirokastër parashtron këto shkaqe:
Ky arsyetim i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet vlerësojmë se është i pabazuar për
këto arsye: Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet e ka interpretuar në mënyrë të gabuar
nenin 29 të ligjit nr.133/2015 përsa i përket përcaktimit të kompetencës lëndore për
shqyrtimin e çështjes objekt gjykimi. Neni 29 i ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e
pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave” përcakton
shprehimisht se: Kundër vendimit të ATP-së për njohjen e së drejtës, palët e
interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30 ditëve
nga data e njoftimit të këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit, sipas rregullave të
Kodit të Procedurës Civile të Republikës së Shqipërisë.
Nga interpretimi gramatikor i kësaj dispozite, si dhe nga interpretimi sistematik i saj me
nenet 20, 26, 27 dhe 28 të këtij ligji, rezulton se, Gjykata e Apelit ka kompetencën
lëndore për shqyrtimin e çështjeve me objekt kundërshtimin e vendimeve të
Agjencisë së Trajtimit të Pronave, të dhëna në bazë dhe në zbatim të ligjit të ri
nr.133/2015 dhe jo për shqyrtimin e çështjeve me objekt kundërshtimin e vendimeve
të dhëna nga ish-Agjencia e Kthimit apo Kompensimit të Pronave apo ish-komisionet
e kthimit dhe kompensimit të pronave mbi bazën e ligjit të mëparshëm nr.9235, datë
29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”.
Në dispozitat kalimtare të ligjit nr.133/2015 nuk rezulton që të ketë ndonjë parashikim
për fuqinë prapavepruese të këtij ligji në lidhje me gjykimin e çështjeve me objekt
kundërshtimin e vendimeve të ish-Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
apo ish-komisioneve të kthimit dhe kompensimit të pronave të dhëna në bazë të
ligjeve të mëparshme që kanë qenë në fuqi përpara hyrjes në fuqi të ligjit
nr.133/2015. Fuqia prapavepruese e ligjit ka vend për t’u zbatuar në rastin e
dispozitave materiale, ndërkohë që ligji nr.133/2015, ka në përmbajtje të tij, dispozita
të përziera, të karakterit material dhe atij procedurial.
Ky qëndrim në lidhje me karakterin e përzier të ligjeve të mëparshme për kthimin dhe
kompensimin e pronës dhe për fuqinë prapavepruese të këtij ligji është mbajtur edhe
nga Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin nr.07, datë 24.03.2005, në
të cilin ndër të tjera rezulton të jenë dhënë edhe këto konkluzione unifikuese:
Kolegjet e Bashkuara pranojnë se, fuqia prapavepruese e ligjit është lidhur kryesisht
me ligjin material dhe ajo nuk është në natyrën e ligjit procedural. Është vetë ligji
procedurial ai që duhet të përcaktojë se si duhet vepruar me rastin e hyrjes ne fuqi të
tij. Nisur nga fakti që nuk ka një dispozitë kalimtare në ligjin nr.9235, datë
29.07.2004, i cili në vetvete është një ligj që përmban dispozita materiale dhe
procedurale, si dhe fakti që marrëdhëniet juridike dhe mosmarrëveshjet për to kanë
lindur para hyrjes ne fuqi të tij, ligji i aplikueshëm duhet të jetë ligji i kohës.
Për rrjedhojë, një interpretim i tillë i nenit 29 të ligjit nr.133/2015, ashtu sikundër ka
vepruar Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet në rastin konkret, do të ishte me pasoja të
rënda për palët e gjykimeve ku kundërshtohen vendimet e ish-komisionit të kthimit
dhe kompensimit të pronave, pasi ashtu sikundër përcaktohet në vendimin unifikues
nr.07, datë 24.03.2005, ato nuk mund të parashikonin se ligji do të ndryshonte,
rregullat e vendosura do të ndryshonin, dhe se për një shkak të tillë, gjatë apo në
përfundim të ndjekjes së procedurave ligjore, do të detyroheshin të kryenin të tjera
procedura.
Arsyetimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet se me shfuqizimin e dispozitave të ligjit
të mëparshëm nr.9235, datë 29.07.2004, gjykata e shkallës së parë nuk kanë
kompetencën lëndore për të shqyrtuar çështjet me objekt kundërshtimin e vendimeve
të ish-komisioneve të pronave të mara përpara hyrjes në fuqi të ligjit të ri
nr.133/2015, është i gabuar, pasi vetë neni 29 i ligjit nr.133/2015, ku referon gjykata

711
 e shkallës së parë, përcakton kompetencën lëndore të gjykatave të apelit vetëm për
shqyrtimin e çështjeve me objekt kundërshtimin e vendimeve të Agjencisë së
Trajtimit të Pronave (ATP-së), të marra sipas këtij ligji të ri. Në një situatë të tillë,
rezulton se në kushtet kur marrëdhënia juridike ka lindur mbi bazën e ligjit të vjetër,
por nuk rezulton që padia kundër vendimit të ish-komisionit të kthimit dhe
kompensimit të pronave të jetë paraqitur në gjykatë deri në hyrjen në fuqi të ligjit
nr.133/2015, çështja fillimisht duhet të çështja fillimisht duhet të trajtohet brenda
juridiksionit administrativ në formën e shqyrtimit të ankimit paraprak në Agjencinë e
Trajtimit të Pronave Tiranë dhe vetëm vendimi që duhet të marrë ky organ i ri
administrativ pas shqyrtimit të këtij ankimi, mund të kundërshtohet me padi në
Gjykatën e Apelit, në territorin e së cilës ndodhet prona që kërkohet të kthehet ose të
kompensohet, sipas rregullave të K.Pr.Civile të Republikës së Shqipërisë.
Në vështrim të vendimit unifikues nr.04, datë 10.12.2013 të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë, gjykimet me objekt kundërshtimin e vendimeve të ish-komisioneve
të kthimit dhe kompensimit të pronave apo të ish-Agjencisë së Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave nuk janë gjykime që përfshihen në rrethin e atyre çështjeve
që i përkasin fushës administrative, por mosmarrëveshje të natyrës civile, në të cilat
subjekti pretendues kërkon të drejtën e pronës mbi një send të paluajtshëm. Për
rrjedhojë, duke qenë se çështja objekt gjykimi për kundërshtimin e një vendimi të ish-
Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, në zbatim të këtij vendimi
unifikues, ka karakter civil dhe jo administrativ, atëhere për përcaktimin e
kompetencës lëndore për gjykimin e kësaj çështjeje nuk mund të jetë i zbatueshëm
neni 29 i ligjit nr.133/2015, por neni 41 i Kodit të Procedurës Civile, që përcakton se
kompetencën lëndore për gjykimin e të gjitha mosmarrëveshjeve civile, duke
përfshirë edhe ato për të drejtat reale mbi sendet e paluajtshme e kanë gjykatat e
shkallës së parë.
Edhe pse padia objekt shqyrtimi ka dy kërkime, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet, nuk
ka dhënë asnjë argument se përse nuk është kompetente për shqyrtimin e kërkimit të
dytë për lëshimin e urdhërit të ekzekutimit, kërkim, i cili qartazi, në kuptim të neneve
510/e dhe 511/ç të K.Pr.Civile, është në kompetencën lëndore të gjykatave të shkallës
së parë, dhe jo të gjykatave të apelit.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe e bisedoi në tërësi çështjen në Dhomën
e Këshillimit, në përfundim;

VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë është regjistruar çështja civile nr.11243-02084-2017 regj.
them, që u përket palëve: paditëse Vera Çaçi dhe e paditur: Agjencia e Trajtimit të Pronave
Tiranë, me objekt: Konstatimin si akt absolutisht të pavlefshëm të vendimit nr.499, datë
07.05.2008 të Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, etj.......
2. Vendimi nr.34/22-2017-63, datë 06.03.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet
është rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit procedural, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi
nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë.

712
I. RRETHANAT:

3. Paditësja Vera Çaçi ka paraqitur përpara kësaj gjykate padinë me objekt:

Konstatimin si akt absolutisht të pavlefshëm të vendimit nr.499, datë 07.05.2008 të Agjencisë
së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave dhe lënien në fuqi të vendimit nr.73, datë
07.02.2008 të ZRKKP, Qarku Gjirokastër, etj....
4. Kërkuesja është një nga trashëgimtarët ligjor të trashëgimlënësit Zenel Çaçi dhe
përfaqësuese me prokurë të posaçme e trashëgimtarëve ligjor të subjektit të shpronësuar, e
cila ka kërkuar kthimin për pronat e ish pronarit trashëgimlënësit Zenel Çaçi. Në zbatim të
ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 , i ndryshuar, duke plotësuar dokumentacionin ligjor ne
zbatim të VKM nr.747, datë 9.11.2006 dhe VKM nr.566, datë 23.08.2006 duke paraqitur
kërkesën përkatëse në ZRKKP Gjirokastër.
5. Në vitin 2006 trashëgimtarët e subjektit Zenel Çaçi i janë drejtuar ish-ZR.
AKKKP, Qarku Gjirokastër, për njohjen dhe kthimin e një sipërfaqeje prej 56 ha tokë
bujqësore dhe kullotë, tokë truall dhe tokë shkurre. Kërkesë e cila është shqyrtuar dhe në
përfundim Ish-ZR. AKKP, Qarku Gjirokastër me vendimin nr.73, datë 07.02.2008 ka
vendosur:
1. Të njohë të drejtën e pronësisë për sipërfaqen prej 283.586 m 2, nga këto 15.218 m2
kullotë dhe 268.368 m2 tokë bujqësore, të ndodhur pranë fshatit Çarçovë, Komuna Çarcovë
Përmet, brenda kufijve të pronës së njohur sipas parcelave me kufijtë përkatës....
2. Të kthejë pronën me sipërfaqe 15.218 m2 kullotë dhe 28393 m2 tokë bujqësore, të
ndodhur pranë fshatit Çarçovë, Komuna Çarçovë, Përmet, brenda kufijve të pronës së njohur
sipas parcelave me kufijtë përkatës.....
3. Të njohë të drejtën e pronës dhe të kompensimit për sipërfaqen prej 239.975 m 2,
tokë buke të ndodhur pranë fshatit Çarçovë, Komuna Çarçovë, Përmet, me një nga format e
kompensimit të parashikuar në nenin 11, të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004, “Për kthimin dhe
kompensimin e pronave”, të ndryshuar, trashëgimtarëve të subjektit Zenel Çaçi.......
6. Pas kalimit të një afati 3 mujor, Drejtori i Përgjithshëm i AKKP-së Tiranë ka marrë
në shqyrtim kryesisht vendimin nr.73, datë 07.02.1009 të ZR. AKKKP, Qarku Gjirokastër
dhe ka vendosur shfuqizimin e vendimit nr.73, datë 07.02.1009. Në këto rrethana pala
paditëse i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.

II. PROCEDURA:

7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet, me vendimin nr.s’ka, datë 03.03.2017 ka

vendosur:
Deklarimin e moskompetencës lëndore për shqyrtimin e çështjes civile nr.65/21262-
00026-22-2016, datë 20.02.2017, që i përket paditëses Vera Çaçi.
Dërgimin e kërkesëpadisë dhe akteve bashkëngjitur në Gjykatën e Apelit Gjirokastër
si gjykatë kompetente nga pikëpamja lëndore për shqyrtimin e çështjes.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet ndër të tjera arsyeton se:
.....Gjykata, bazuar në nenin 61 të Kodit të Procedurës Civile, në seancën e caktuar
për kryerjen e veprimeve përgatitore, verifikoi kryesisht kompetencën e saj lëndore në lidhje
me gjykimin e çështjes civile me nr.65/21262-00026-22-2017 Regjistri Themeltar.
Paditësja në objektin dhe përmbajtjen e padisë parashtron dhe kërkon konstatimin si
akt absolutisht të pavlefshëm të vendimit nr.499, datë 07.05.2008 të Agjencisë së Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave, dhe lënien në fuqi të vendimit nr.73, datë 07.02.2008 të ZRKKP
Qarku Gjirokastër, lëshimin e urdhërit për titullin ekzekutiv për vendimin nr.73, datë
07.02.2008 të ZRKKP, Qarku Gjirokastër. Gjykata, pasi shqyrtoi kryesisht kompetencën
lëndore të saj, arriti në përfundimin se nuk është kompetente për shqyrtimin e padisë me

713
objekt si më sipër. Gjykata, duke vlerësuar objektin dhe shkakun e padisë, si dhe natyrën e
mosmarrëveshjes çmon se çështja është në kompetencën lëndore të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër dhe jo të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet.
Kodi i Procedurës Civile, në nenin 41 parashikon se në kompetencën lëndore të
gjykatës së shkallës së parë, janë të gjitha mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera
të parashikuara në këtë Kod e në ligje të tjera. Me hyrjen në fuqi të ligjit të ligjit nr.133/2015
“Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave” është
përcaktuar edhe kompetenca lëndore e gjykatës që do të shqyrtojë çështjet mbi ankimet ndaj
vendimeve të ATK (Agjencisë së Trajtimit të Pronave), e cila trajton ankesat dhe kërkesat e
subjekteve të shpronësuar. Neni 29 i ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe
përfundimin e procesit të kompensimit të pronave” parashikon se: Kundër vendimit të ATP-
së për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë
ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit, sipas
rregullave të Kodit të Procedurës Civile të Republikës së Shqipërisë. Në vijim të sa më sipër,
dispozita nuk ka parashikuar zgjidhjen e çështjeve që janë në gjykim apo që paraqiten për
gjykim në lidhje me vendimet e marra përpara hyrjes në fuqi të këtij ligji, por në nenin 38 të
ligjit, me titull “Shfuqizime”, janë shfuqizuar ligji nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin
dhe kompensimin e pronës”, i ndryshuar, ligji nr.10239, datë 25.02.2010 “Për krijimin e
fondit special të kompensimit të pronave”, mbi bazën e të cilëve do të zgjidhej konflikti në
gjykim. Për rrjedhojë, duke qenë se ligji në fuqi ka parashikuar kompetencën e Gjykatës së
Apelit për shqyrtimin e padive me objekt kundërshtimin e vendimeve të ATP-së dhe ka
shfuqizuar ligjet mbi bazën e të cilave do të zgjidheshin këto konflikte, gjykata konkludon se i
(nuk është në kompetencën e saj lëndore gjykimi i kësaj mosmarrëveshjeje por i përket
Gjykatës së Apelit sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile të Republikës së Shqipërisë,
së cilës i është caktuar me ligjin nr.133/2015. Gjykata çmon se duke qenë se sendi i
paluajtshëm mbi të cilin kërkohen të drejtat e pretenduara nga pala paditëse në objektin e
padisë ndodhet në Rrethin e Përmetit, atëhere kompetencën lëndore për shqyrtimin e kësaj
çështjeje e ka Gjykata e Apelit Gjirokastër në zbatim të parashikimeve të nenit 45 të
K.Pr.Civile. Përfundimisht, gjykata bazuar në arsyetimin e mësipërm, vlerëson se shqyrtimi i
padisë nuk është në kompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet, por është
në kompetencën lëndore të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.......
9. Gjykata e Apelit Gjirokastër me parashtrim qëndrimi për rregullim kompetence të
datës 08.06.2017 kërkon:
Të parashtrojë përpara Gjykatës së Lartë për zgjidhje, konfliktin në lidhje me
kompetencën lëndore për çështjen civile të regjistruar në Gjykatën e Apelit Gjirokastër me
nr.65/21262-00026-22-2016 Regjistri.
10. Gjykata e Apelit Gjirokastër ndër të tjera arsyeton se:
....Ky arsyetim i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet vlerësojmë se është i pabazuar
për këto arsye: Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet e ka interpretuar në mënyrë të gabuar
nenin 29 të ligjit nr.133/2015 përsa i përket përcaktimit të kompetencës lëndore për
shqyrtimin e çështjes objekt gjykimi. Neni 29 të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës
dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave” përcakton shprehimisht se: Kundër
vendimit të ATP-së vër njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë
të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi, pranë
Gjykatës së Apelit, sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile të Republikës së Shqipërisë.
Nga interpretimi gramatikor i kësaj dispozite si dhe nga interpretimi sistematik i saj me nenet
20, 26, 27 dhe 28 të këtij ligji, rezulton se Gjykata e Apelit ka kompetencën lëndore për
shqyrtimin e çështjeve me objekt kundërshtimin e vendimeve të Agjencisë së Trajtimit të
Pronave, të dhëna në bazë dhe në zbatim të ligjit të ri nr.133/2015. dhe jo për shqyrtimin e
çështjeve me objekt kundërshtimin e vendimeve të dhëna nga ish-Agjencia e Kthimit apo

714
Kompensimit të Pronave apo ish-komisionet e kthimit dhe kompensimit të pronave mbi bazën
e ligjit të mëparshëm nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”. Në
dispozitat kalimtare të ligjit nr.133/2015 nuk rezulton që të ketë ndonjë parashikim për fuqinë
prapavepruese të këtij ligji në lidhje me gjykimin e çështjeve me objekt kundërshtimin e
vendimeve të ish-Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave apo ish-komisioneve të
kthimit dhe kompensimit të pronave të dhëna në bazë të ligjeve të mëparshme që kanë qenë
në fuqi përpara hyrjes në fuqi të ligjit nr.133/2015. Fuqia prapavepruese e ligjit ka vend për
t’u zbatuar në rastin e dispozitave materiale, ndërkohë që ligji nr.133/2015, ka në përmbajtje
të tij, dispozita të përziera, të karakterit material dhe atij procedurial.
Ky qëndrim në lidhje me karakterin e përzier të ligjeve të mëparshme për kthimin dhe
kompensimin e pronës dhe për fuqinë prapavepruese të këtij ligji është mbajtur edhe nga
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin nr.07, datë 24.03.2005, në të cilin
ndër të tjera rezulton të jenë dhënë edhe këto konkluzione unifikuese: Kolegjet e Bashkuara
pranojnë se, fuqia prapavepruese e ligjit është lidhur kryesisht me ligjin material dhe ajo nuk
është në natyrën e ligjit procedural. Është vetë ligji procedurial ai që duhet të përcaktojë se
si duhet vepruar me rastin e hyrjes ne fuqi të tij. Nisur nga fakti që nuk ka një dispozite
kalimtare në ligjin nr.9235, datë 29.07.2004, i cili ne vetvete është një ligj që përmban
dispozita materiale dhe procedurale, si dhe fakti që marrëdhëniet juridike dhe
mosmarrëveshjet për to kanë lindur para hyrjes ne fuqi të tij, ligji i aplikueshëm duhet të jetë
ligji i kohës. Për rrjedhojë, një interpretim i tillë i nenit 29 të ligjit nr.133/2015, ashtu
sikundër ka vepruar Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet në rastin konkret, do të ishte me
pasoja të rënda për palët e gjykimeve ku kundërshtohen vendimet e ish-komisionit të kthimit
dhe kompensimit të pronave, pasi ashtu sikundër përcaktohet në vendimin unifikues nr.07,
datë 24.03.2005, ato nuk mund të parashikonin se ligji do të ndryshonte, rregullat e
vendosura do të ndryshonin, dhe se për një shkak të tillë, gjatë apo në përfundim të ndjekjes
së procedurave ligjore, do të detyroheshin të kryenin të tjera procedura. Arsyetimi i Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Përmet se me shfuqizimin e dispozitave të ligjit të mëparshëm nr.9235,
datë 29.07.2004, gjykata e shkallës së parë nuk kanë kompetencën lëndore për të shqyrtuar
çështjet me objekt kundërshtimin e vendimeve të ish-komisioneve të pronave të mara përpara
hyrjes në fuqi të ligjit të ri nr.133/2015, është i gabuar, pasi vetë neni 29 i ligjit nr.133/2015,
ku referon gjykata e shkallës së parë, përcakton kompetencën lëndore të gjykatave të apelit
vetëm për shqyrtimin e çështjeve me objekt kundërshtimin e vendimeve të Agjencisë së
Trajtimit të Pronave (ATP-së), të marra sipas këtij ligji të ri. Në një situatë të tillë, rezulton
se në kushtet kur marrëdhënia juridike ka lindur mbi bazën e ligjit të vjetër, por nuk rezulton
që padia kundër vendimit të ish-komisionit të kthimit dhe kompensimit të pronave të jetë
paraqitur në gjykatë deri në hyrjen në fuqi të ligjit nr.133/2015, çështja fillimisht duhet të
çështja fillimisht duhet të trajtohet brenda juridiksionit administrativ në formën e shqyrtimit
të ankimit paraprak në Agjencinë e Trajtimit të Pronave Tiranë, dhe vetëm vendimi që duhet
të marrë ky organ i ri administrativ pas shqyrtimit të këtij ankimi, mund të kundërshtohet me
padi në Gjykatën e Apelit, në territorin e së cilës ndodhet prona që kërkohet të kthehet ose të
kompensohet, sipas rregullave të K.Pr.Civile të Republikës së Shqipërisë. Në vështrim të
vendimit unifikues nr.04, datë 10.12.2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë,
gjykimet me objekt kundërshtimin e vendimeve të ish-komisioneve të kthimit dhe kompensimit
të pronave apo të ish-Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave nuk janë gjykime që
përfshihen në rrethin e atyre çështjeve që i përkasin fushës administrative, por
mosmarrëveshje të natyrës civile, në të cilat subjekti pretendues kërkon të drejtën e pronës
mbi një send të paluajtshëm. Për rrjedhojë, duke qenë se çështja objekt gjykimi për
kundërshtimin e një vendimi të ish-Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, në
zbatim të këtij vendimi unifikues, ka karakter civil dhe jo administrativ, atëherë për
përcaktimin e kompetencës lëndore për gjykimin e kësaj çështjeje nuk mund të jetë i

715
zbatueshëm neni 29 i ligjit nr.133/2015, por neni 41 i Kodit të Procedurës Civile, që
përcakton se kompetencën lëndore për gjykimin e të gjitha mosmarrëveshjeve civile, duke
përfshirë edhe ato për të drejtat reale mbi sendet e paluajtshme e kanë gjykatat e shkallës së
parë. Edhe pse padia objekt shqyrtimi ka dy kërkime, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet, nuk
ka dhënë asnjë argument se përse nuk është kompetente për shqyrtimin e kërkimit të dytë për
lëshimin e urdhërit të ekzekutimit, kërkim i cili qartazi, në kuptim të neneve 510/e dhe 511/ç
të K.Pr.Civile, është në kompetencën lëndore të gjykatave të shkallës së parë, dhe jo të
gjykatave të apelit........

III. LIGJI I ZBATUESHËM:

11. Neni 42/1 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se:

Paditë ngrihen në gjykatën e vendit, ku i padituri ka vendbanimin ose vendqëndrimin
e tij dhe kur këto nuk dihen, në gjykatën e vendit, ku ai ka banesën e përkohshme.”
12. Neni 61 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se:
Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.
13. Neni 62 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se:
Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë.

IV. VLERËSIMI I KOLEGJIT CIVIL:

14. Vendimi nr.34/22-2017-63, datë 06.03.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Përmet, me anën e të cilit, kjo gjykatë ka vendosur shpalljen e moskompetencës funksionale
të saj për shqyrtimin e çështjes objekt shqyrtimi dhe dërgimin e saj për gjykim, Gjykatës së
Apelit Gjirokastër, është një vendim i marrë në zbatim të drejtë të ligjit procedural, ndaj për
këtë shkak, ai duhet të lihet në fuqi.
15. Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se, kompetenca e gjykatës
për gjykimin e një mosmarrëveshje është shumë e rëndësishme si element që garanton
procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka juridiksion/kompetencë për të gjykuar
çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat që zbatohen sipas legjislacionit përkatës
nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural. Në përcaktimin e kompetencës lëndore/tokësore
ose funksionale, gjykata i referohet identifikimit të natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e
natyrës civile apo administrative, përfshihet ose jo në territorin ku shtrin veprimtarinë e saj
gjykata në fjalë, ose gjykimi i çështjes i përket gjykatës së shkallës së parë, ose një gjykatë
më të lartë, që në rastin në shqyrtim është gjykata e apelit në territorin e së cilës ndodhet resi
(sendi). Kolegji Civil e vlerëson të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet, sepse kjo gjykatë ka përcaktuar drejtë natyrën juridike të
mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të ligjit, duke bërë një identifikim të elementëve
dhe/ose kritereve ligjore që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës.
16. Kolegji Civil sjell edhe njëherë në vëmendje të gjykatave të shkallës së parë se,
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin nr.07, datë 24.03.2005 kanë pranuar
se: Fuqia prapavepruese e ligjit është e lidhur kryesisht me ligjin material dhe ajo nuk është
në natyrën e ligjit procedural. Palët citohet në vendimin unifikues të mësipërm nuk mund të
parashikonin se ligji do të ndryshonte dhe se rregullat e vendosura do të ndryshonin. Të

716
pranosh të kundërtën është me pasoja të rënda jo vetëm për palët të cilat, gjatë apo në
përfundim të ndjekjes së procedurave ligjore, të detyrohen të ndjekin të tjera.
17. Pala paditëse e ka depozituar kërkesëpadinë në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Përmet në vitin 2017 (pas datës 23 shkurt 2016, kohë kur ka hyrë në fuqi ligji nr.133/2015)
me objektin e përshkruar në pjesën hyrëse. Në nenin 29 të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e
pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave” është parashikuar se: Kundër
vendimit të ATP-së për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë
të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi, pranë
Gjykatës së Apelit, sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile të Republikës së Shqipërisë.
Në zbatim të kësaj dispozite ligjore për çështjet që janë regjistruar në gjykatën e shkallës së
parë pas hyrjes në fuqi të ligjit nr.133/2015 nuk mund të zbatohen ligjet e mëparshme, pasi
ato janë shfuqizuar pikërisht nga ky ligj dhe për rrjedhojë kompetenca funksionale në këtë
rast i takon Gjykatës së Apelit Gjirokastër, e cila ka nën juridiksionin e saj edhe Rrethin e
Përmetit, i cili është vendi ku ndodhet sendi.
18. Për këto që u thanë më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se, parashtrimet e paraqitura nga Gjykata e Apelit Gjirokastër, nuk janë të
bazuara në ligj, prandaj si të tilla ato nuk duhet të pranohen dhe për rrjedhojë vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet duhet të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 61 të Kodit të Procedurës
Civile;

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.34/22-2017-63, datë 06.03.2017 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Përmet.

Tiranë, më 05.07.2017

717
Nr.11243-02244-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr.00-2017-1517 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Artan Broci Kryesues

Aleksandër Muskaj Anëtar
Medi Bici Anëtar

në dhomën e këshillimit datë 14.07.2017 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket:

PADITËS: AVNI LIKA

TË PADITUR: AGJENSIA E LEGALIZIMIT,

URBANIZIMIT DHE INTEGRIMIT TË
NDËRTIMEVE INFORMALE, TIRANA-
VERI.
FLORJAN SULA
ALBANA SULA

OBJEKTI :
Njohjen e së drejtës së përfshirjes së paditësit Avni Lika në legalizimin e një objekti,
ndërtesë tre katëshe, me sipërfaqe ndërtimore 151,251 m2, me sipërfaqe të
përgjithshme 449 m2, e ndodhur në Tiranë rruga Et’hem Tabaku,
i vetdeklaruar pranë ALUIZNIT nga i padituri Florjan Sula në
formularin e vetdeklarimit për legalizim nr.800 prot, datë 14.11.2006
duke zëvendësuar emrin einvestitorit (vetdeklaruesit) me emrin e paditësit Avni Lika.

Baza Ligjore: Neni 42 i Kushtetutes, Nenet 31, 32/c, 153, 154 të K.Pr.C,
Ligji nr.9482, datë 03.04.2006 “Për legalizimin, urbanizimin dhe
integrimin e zonave informale” neni 26.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.3733, datë 02.05.2017 ka vendosur:

“Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, Tiranë,

për gjykimin e çështjes nr.4394 akti, datë regjistrimi 22.11.2016.
Dërgimin e çështjes për gjykim pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë.”

Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar ankim të veçantë pala paditëse Avni Lika
me të cilin kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e
çështjes po pranë kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit,

për këto shkaqe:

718
 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk ka përcaktuar drejtë shkakun ligjor të padisë.
Shkaku i padisë është kombinimi i faktit cënues dhe i së drejtës subjektive mbi të
cilën bazohet padia e që ka lidhje me marrëdhënien juridike që është themeli i
pretendimit të paraqitur me kërkesë padi në gjykatë. Shkaku i padisë nuk duhet
ngatërruar me të ashtuquajturën “bazë ligjore” apo referenca ligjore që ndeshet në
kërkesëpadi.

Gjykimi i iniciuar nga pala paditëse lidhet me të drejta subjektive dhe synon njohjen e të
drejtës së pronës (si pritshmëri e ligjshme) mbi sendin e caktuar, mund të bëhet vetëm
nga gjykatat e zakonshme civile në përputhje me dispozitat e K.Civil dhe të
K.Pr.Civile dhe ligjit specifik.

I njëjti qëndrim është mbajtur edhe nga Gjykata e Larte me vendimin nr.1710 datë
21.05.2015, ku në pjesën arsyetuese të vendimit shprehet si më poshtë:
Referuar objektit dhe shkakut të padisë, Kolegji konstaton se në rastin në gjykim paditësit
kërkojnë përfshirjen e tyre në legalizimin e objektit “shtëpi banimi” me cilësinë e
bashkëpronarit, vlerësimi i ndërtimit dhe truallit mbi të cilin është ngritur ndërtimi,
caktimi i pjesëve takuese (vlerën) sipas kontributit të secilit bashkëpronar, kërkime të
cilat kanë si bazë ligjore parashikimet e dispozitave të Kodit Civil për
bashkëpronësinë. Bazuar në vetë bazën ligjore referuar në kërkesë padi nga vetë
paditësit, neni 26 i Ligjit 9482/2006 “Për Legalizimin, Urbanizimin dhe Integrimin e
Ndërtimeve pa Leje”, në të cilin parashikohet se nëse gjatë legalizimit ka
mosmarrëveshje për raportet e pronësisë në objektin që legalizohet kjo
mosmarrëveshje zgjidhet nga gjykata, duke ndërprerë procedurat për legalizim, dhe
që rifillojnë pasi vendimi gjyqësor të marrë formë të prerë. Pra sipas kërkimeve të
paditësve në çështjen në gjykim, në referim të dispozitave të sipërcituara, gjykata
duhet të zgjidhë në themel konfliktin e bashkëpronësisë ndërmjet palëve në pasurinë e
paluajtshme, objekt legalizimi për të disponuar organi administrativ më pas me një
vendim.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin përkatës dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
RRETHANAT E ÇËSHTJES

Paditësi ka hapur procesin civil me objekt si me sipër dhe aktualisht:

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.3733, datë 02.05.2017 ka
vendosur:
“Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, Tiranë, për
gjykimin e çështjes nr.4394 akti, datë regjistrimi 22.11.2016.
Dërgimin e çështjes për gjykim pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë.”
Në shpalljen e moskompetencës lëndore, gjykata mes të tjerave ka arsyetuar:
“...Vijueshmëria e procedurave hetimore administrative nga pala e paditur Agjensia
e Legalizimit, Urbanizimit dhe Integrimit të Ndërtimeve Informale diktohet paraprakisht nga
evidentimi i subjektit që legjitimohet në pjesëmarrjen në procesin e legalizimit, çështje që

719
tashmë përbën objektin e këtij konflikti gjyqësor, në kushtet e pretendimeve të ndërsjellta të
palëve mbi sendin objekt legalizimi.
Përcaktimi i subjektit që në kuptim të ligjit “Për legalizimin, urbanizimin dhe
integrimin e zonave informale “gëzon të drejtën e legalizimit të objektit, pra fitimit të
pronësisë mbi sendin e vetdeklaruar për legalizim, është qartësisht i lidhur me kontributin
vetjak, monetar ose material, të ofruar prej tij në krijimin e sendit. Provueshmëria e këtij
fakti, që përbën dhe objektin e mosmarrëveshjes gjyqësore, determinon dhe vendimmarrjen
përfundimtare të gjykatës, e cila në themel të saj orienton vijueshmërinë e procesit tp
legalizimit - kundrejt subjektit të vërtetuar gjyqësisht si ndërtuesi i sendit ne legalizim. Në
këtë kontekst pavarësisht se hetimi gjyqësor orientohet drejt fakteve të lidhura me ndërtimin e
objektit, disponimi përfundimtar gjyqësor imponon përfshirjen në procesin e legalizimit të një
subjekti tj përjashtuar padrejtësisht nga procedura hetimore administrative. Pasojat e
urdhërimit gjyqësor i kundërdrejtohen organit administrativ, i cili në eventualitet të pranimit
të padisë detyrohet të zhvillojë dhe përfundojë hetimin administrativ në raport me sendin
objekt legalizimi dhe subjektin e legjitimuar si ndërtues i tij përmes vendimit gjyqësor. Në
këtë kontekst ndonëse gjykimi në fjalë iniciohet nga subjekti pretendues i të drejtave
pronësore mbi sendin në legalizim, qëllimi i gjykimit është detyrimi i organit administrativ të
përfshirë në procedurën administrative paditësin e përjashtuar padrejtësisht.
Gjykimet për mosmarrëveshjet mbi përkatësinë e sendit të përfshirë në legalizim
zgjidhin një element determinant të procesit hetimor administrativ, që legjitimohet të jetë
marrë pjesë në procedurën administrative të zhvilluar nga organi kompetente me qëllim
përfitimin e të njohura nga ligjit Kodi i Procedurave Administrative i RSH...”
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar ankim të veçantë pala paditëse Avni
Lika me të cilin kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
dërgimin e çështjes po pranë kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit, për shkaqet e
pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON

Se, ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse, nuk përmban shkaqe ligjore që të
cënojnë vendimin nr.3733, datë 02.05.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Vendimi nr.3733, datë 02.05.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ka
shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e kësaj çështje civile duke i dërguar aktet
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të
normave procedurale civile dhe për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.
Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të
padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte, vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe ankimit të veçantë, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në interpretim të dispozitave
të Kodit të Procedurës Civile të zbatueshme për rastin konkret, arrin në konkluzionin se,
kompetente për gjykimin e çështjes konkrete është Gjykata Administrative e të Shkallës së
Parë Tiranë.
Ndryshe nga sa pretendohet në ankim, ky Kolegj e vlerëson të drejtë arsyetimin dhe
përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila ka përcaktuar drejtë
natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe shkakun e lindjes së saj.
Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se, përmes padisë objekt gjykimi paditësi Avni
Lika kërkon përfshirjen në procedurat e legalizimit të banesës nga organi administrativ,
Agjensia e Legalizimit, Urbanizimit dhe Integrimit të Ndërtimeve Informale, Tirana Veri.
Nga sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konkludon se, kemi të bëjmë me një
vendimmarrje me karakter administrativ, nëpërmjet të cilës kërkohet të rregullohen
procedurat e legalizimit. Konkretisht kjo është një vendimmarrje e një organi administrativ

720
që është edhe pala e paditur në këtë gjykim, ç’ka bën të lindë një mosmarrëveshje
administrative.
Në zbatim të nenit Neni 7 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” Kompetenca
lëndore, përcakton se:“: “Gjykatat administrative janë kompetente për: “a) mos marrë
veshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore normative dhe
kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative
nga organi publik...”.
Gjithashtu, në vendimin Unifikues nr.3, datë 06.12.2013 të Gjykatës së Lartë është
unifikuar se: “Gjykatat administrative të Rrethit Gjyqësor, Gjykata e Apelit Administrativ dhe
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”, janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të
këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së
gjykimit...”.
Pavarësisht bazueshmërisë apo jo në ligj të një kërkesë-padie të tillë, Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk mund të shprehet për themelin e saj, sa kohë që ai lidhet me
zbatueshmërinë dhe korrigjimin e akteve që nxirren nga organet administrative. Për rrjedhojë
çdo aspekt i kundërshtimit të këtyre lloj akteve (siç është çështja objekt gjykimi), është në
kompetencën e gjykatës administrative, e për këtë shkak, gjykata civile çmon se, duhet të
shpallet moskompetenca e saj për gjykimin e çështjes.
Përsa më sipër, referuar objektit dhe shkakut ligjor të kësaj padie, neneve 41, 61, 62
të Kodit të Procedurës Civile, nenit 1 pika 2, nenit 7/ç, d dhe nenit 17/g të ligjit nr.49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave Administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative’’, Dekretit të Presidentit të Republikës nr.8349, datë
14.10.2013 “Për fillimin e funksionimit të gjykatave administrative” si dhe Vendimit
Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.3 datë 06.12.2013, ky Kolegj
çmon se, Gjykata kompetente për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje është Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, si gjykata që ka kompetencën nga pikëpamja
lëndore dhe tokësore për shqyrtimin e kësaj çështjeje.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi nr.3733, datë 02.05.2017 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ka shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin
e çështjes civile konkrete, duke i dërguar aktet Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë, duhet të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenet 63§2 të Kodit të Procedurës
Civile.

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.3733, datë 02.05.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.

Tiranë, më 14.07.2017

721
Nr. 31003-01624-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1530 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:

Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Andi Celiku Anëtar

Mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit të datës 19.07.2017, çështjen që i përket:

PADITËS: BENULA LAME;

TË PADITUR: SHKOLLA E MAGJISTRATURËS E

REPUBLIKËS
SË SHQIPËRISË;

OBJEKTI:
Konstatimi i pavlefshmërisë absolute te vendimeve vijues te
Këshillit Drejtues te Shkollës se Magjistraturës.
Vendimit nr 8 date 01.09.2016 Për ndryshimin e datës se konkursit
te pranimit për vitin akademik 2016- 2017.
Vendimit nr 9 date 26.09.2016 Për caktimin e datës se zhvillimit te
fazës se te provimit te pranimit për vitin akademik 2016- 2017.

Baza Ligjore: Nenet 154 dhe 156 Kodi i Procedurës civile.

Nenet 7/a dhe 17/c te Ligjit nr 49/201 "Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative", i ndryshuar.
Nenet 107-118 te Kodit te Procedurave Administrative,
Neni 16 i ligjit nr 8136 date 31.07.1996 "Për Shkollën e magjistraturës".

Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr. 2009 datë

11.05.2017 ka vendosur:

“Shpalljen e moskompetencës funksionale te Gjykatës Administrative te

Shkalles se Pare Tirane për shqyrtimin e çështjes administrative me nr. 3076
datë 27.04.2017. Dërgimin e akteve Gjykatës së Apelit Administrativ për
gjykimin e kësaj çështje si gjykatë e shkallës së parë”.

Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, bazuar në nenin 25 pika 1/ç, neni 13 pika 1 dhe 5 , të
ligjit nr. 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, i është drejtuar Gjykatës së Lartë duke ngritur
çështjen e mosmarrëveshjes në lidhje me kompetencën funksionale të shqyrtimit të çështjes,
duke pasqyruar shkaqet e mëposhtme:

722
 Nisur nga analiza e dispozitave të ligjit dhe aktet administrativ objekt gjykimi konstatohet
se aktet objekt gjykimi vendimi nr 8 date 01.09.2016 dhe vendimi nr 9 date
26.09.2016 te Këshillit drejtues të shkollës së magjistraturës nuk kanë karakter të një
akti “nënligjor normativ" pasi në rastin konkret nuk kane vendosur rregulla të
përgjithshme sjelljeje dhe nuk shteron ne zbatimin e tyre.
Përkundrazi, këto vendime sikundër del nga përmbajtja e tyre ka përcaktuar në mënyrë
konkrete vendimi nr 8 datë 01.09.2016 që të mos zhvillohet në datën 5 shtator 2016
konkursi për vitin akademik 2016-2017 por në një datë tjetër brenda muajit tetor 2016
dhe vendimi tjetër nr 9 date 20.09.2016 ka vendosur të caktojë datën 10.10.2016 për
zhvillimin e fazës së parë të provimit të pranimit për vitin akademik 2016-2017 në
shkollën e Magjistraturës.
Pra është një akt individual ku organi publik, Këshilli drejtues i Shkollës së
Magjistraturës, në ushtrim të funksionit të tij publik, ka shprehur vullnetin ndaj një
ose disa subjekteve individualisht të përcaktuara të së drejtës, duke krijuar, ndryshuar
ose shuar një marrëdhënie juridike konkrete, pikërisht nëpërmjet përcaktimit të datës
së fazës së parë të provimit të pranimit për vitin akademik 2016-2017 në shkollën e
Magjistraturës nga i cili është cenuar në mënyrë të drejtpërdrejtë interesi i paditëses.
Shtyrja e një datë provimi dhe caktimi i një datë provimi nuk mund të përbëjë akt
nënligjor me fuqi normative si i tillë ai nuk mund të jetë akt objekt shqyrtimi në
Gjykatën Administrative të Apelit në kuptim të nenit 10/2/b të ligjit nr 49/2012.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Arjana Fullani si dhe diskutoi çështjen në tërësi,

VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse Benula
Lame sipas njoftimit date 01.08.2016 te Shkollës se Magjistraturës për 5(pese) vende te lira
për magjistratë ( profili prokuror ) për vitin akademik 2016-2017, është regjistruar për te
marre pjese në konkursin e pranimit ne Shkollën e Magjistraturës. Periudha e regjistrimit të
konkurrenteve përfundonte me 25 gusht 2016 dhe provimi do të zhvillohej me date
05.09.2016. Në përfundim të afatit te regjistrimit u regjistruan gjithsej 50 kandidate.
2. Me vendimin nr 8 dt 01.09.2016 te Këshillit Drejtues të Shkollës se Magjistraturës
është vendosur : 1.Të mos zhvilloje me date 5 shtator 2016 konkursin për vitin akademik
2016-2017 por ne një date tjetër brenda muajit tetor 2016 që do të caktohet me vendim te
këtij këshilli pas përfundimit të procedurës se paraqitjes së dokumentacionit nga kandidat
konkurrues. 2. Të zgjasë afatin për paraqitjen e dokumentacionit nga kandidatet konkurrues
deri ne datën 23 shtator 2016.
3. Me vendimin nr 9 dt 26.09.2016 te Këshillit Drejtues të Shkollës së Magjistraturës
është vendosur : të caktojë datën 10.10.2016 për zhvillimin e fazës se parë të provimit të
pranimit për vitin akademik 2016 -2017 në Shkollën e Magjistraturës.
4. Paditësja pretendon se Këshilli Drejtues i Shkollës se Magjistraturës nuk ka
zbatuar dhe ka shkelur ligjin nr 8136 date 31.07.1996 "Për shkollën e magjistraturës". Me
vendimet e marra Këshilli Drejtues i Shkollës se Magjistraturës vendosi ne pozite me pak të
favorshme kandidatet e regjistruar me pare duke zgjatur periudhën e regjistrimeve e cila
solli rritjen e numrit te kandidatëve te regjistruar dhe pakësimin ne mënyrë te paligjshme te
mundësive për te fituar te kandidateve te regjistruar rregullisht sipas njoftimit fillestar.
5. Ndodhur në këto kushte pala paditëse Benula Lame i është drejtuar gjykatës me
padinë objekt shqyrtimi.

723
 6. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr. 2009 datë
11.05.2017 ka vendosur: “Shpalljen e moskompetencës funksionale te Gjykatës
Administrative te Shkalles se Pare Tirane për shqyrtimin e çështjes administrative me nr.
3076 datë 27.04.2017. Dërgimin e akteve Gjykatës së Apelit Administrativ për gjykimin e
kësaj çështje si gjykatë e shkallës së parë”.
6.1 Arsyetimi i gjykatës: “Referuar objektit dhe bazës juridike te kërkesëpadisë, pala
paditëse e ka orientuar shqyrtimin gjyqësor ne analizën e ekzistencës ose jo te shkaqeve te
pavlefshmërisë absolute te vendimeve nr 8 date 01.09.2016 "Për ndryshimin e datës se
konkursit te pranimit ne vitin akademik 2016-2017 dhe konstatimin e pavlefshmërisë për
vendimit nr 9 date 26.09.2016 "Për caktimin e datës se zhvillimit te fazës se pare re provimit
te pranimit për vitin akademik 2016-2017 - objekt gjykimi. Referuar përmbajtjes se nenit 2 te
ligjit nr.49/2012, praktikes gjyqësore te Gjykatës Kushtetuese (vendimet nr. 14 date nr. 63
date 21.03.2014) si dhe doktrinës juridike rezulton se ekzistojnë tri kritere qe përcaktojnë
ndarjen e aktit nënligjor në individual ose normativ: (1) Subjektet të cilave akti u drejtohet-
subjekte individualisht të përcaktuara të së drejtës/një grup personash të përcaktueshëm në
bazë të karakteristikave të përgjithshme, ose subjekte të papërcaktuara të së drejtës; (2)
Objekti- krijimi, ndryshimi ose shuarja e një marrëdhënieje juridike konkrete të së drejtës
administrative, ose përcaktimi i normave të përgjithshme të sjelljes, me karakter abstrakt; (3)
Karakteri shterues/jo shterues-efektet shtrihen tek subjekte të përcaktuara dhe në mënyrë të
njëhershme, ose tek subjekte të papërcaktuara të së drejtës, në mënyrë të vazhdueshme dhe jo
të njëhershme. Nga analiza e ligjit dhe e përmbajtës se vendimeve objekt gjykimi gjykata
çmon se këto akt administrativ kane karakter normativ, për shkak se ndonëse këto akte i
drejtohen një grupi subjektesh deri diku te përcaktueshëm, qe janë personat konkurrues ne
Shkollën e magjistraturës , këto akte janë vullnet i shprehur nga organi publik, në ushtrim të
funksionit të tij publik, që rregullon marrëdhënie të përcaktuara me ligj duke vendosur
rregulla të përgjithshme sjelljeje dhe që nuk shteron në zbatimin e tij”.
7. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, bazuar në nenin 25 pika 1/ç, neni 13 pika 1
dhe 5 , të ligjit nr. 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, i është drejtuar Gjykatës së Lartë duke
ngritur çështjen e mosmarrëveshjes në lidhje me kompetencën funksionale të shqyrtimit të
çështjes, duke pasqyruar shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

LIGJI I ZBATUESHËM

8. Dispozitat e Kushtetutës në të cilat është parashikuar:

8.1 Neni 42/2 i Kushtetutës: “Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe të
interesave të tij kushtetuese dhe ligjore ose në rastin e akuzave të ngritura kundër tij, ka të
drejtën e një gjykimi të drejtë dhe publik brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e
pavarur dhe e paanshme e caktuar me ligj”.
8.2 Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile;
8.3 Dispozitat e ligjit nr. 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” ;

724
 KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON SE:
9. Se vendimi nr. 2009 datë 11.05.2017 i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë, që ka shpallur moskompetencën funksionale për shqyrtimin e çështjes, duke i dërguar
aktet për vazhdimin e gjykimit Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, është rrjedhojë e
zbatimit të gabuar të ligjit.
10. Kolegji Administrativ e gjen me vend të konfirmojë qëndrimin se kompetenca e
gjykatës për gjykimin e një çështje, nga pikëpamja funksionale, është shumë e rëndësishme si
element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural.
11. Në çështjen konkrete, Kolegji Administrativ në përcaktimin e kompetencës
funksionale i referohet identifikimit të natyrës së aktit nënligjor nëse është akt individual apo
normativ. Kolegji e vlerëson të gabuar arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Tiranë. Kjo gjykatë nuk ka përcaktuar drejtë natyrën
juridike të aktit administrativ dhe qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi që për rastin konkret
shërbejnë për përcaktimin e kompetencës funksionale.
12. Kolegji çmon se duke vlerësuar shkakun ligjor të kërkimit ndodhemi përpara një
gjykimi me anën e së cilit kërkohet pavlefshmëria absolute e Vendimit nr 8 date 01.09.2016
Për ndryshimin e datës së konkursit të pranimit për vitin akademik 2016- 2017 dhe të
Vendimit nr 9 datë 26.09.2016 Për caktimin e datës se zhvillimit të fazës së parë te provimit
te pranimit për vitin akademik 2016- 2017 të Këshillit Drejtues të Shkollës së Magjistraturës.
13. Në analizë të sa më sipër çështja që shtrohet për shqyrtim përpara Kolegjit
Administrativ të Gjykatës së Lartë lidhet me përcaktimin e natyrës së akteve nënligjore,
vendimit nr. 8 dhe 9 të Këshillit Drejtues te Shkollës se Magjistraturës, pra nëse kemi të
bëjmë me një akt më natyrë individuale apo akt me natyrë normative, dhe në varësi të natyrës
së këtij akti përcaktohet se cila gjykatë ka kompetencën funksionale për gjykimin e çështjes.
14. Në referim të nenit 2.3 të ligjit nr. 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” , është dhënë
përcaktimi i aktit nënligjor normativ“ duke përcaktuar se: “Akt nënligjor normativ” është çdo
vullnet i shprehur nga organi publik, në ushtrim të funksionit të tij publik, që rregullon
marrëdhënie të përcaktuara me ligj, duke vendosur rregulla të përgjithshme sjelljeje dhe që
nuk shteron në zbatimin e tij.
15. Gjykata Kushtetuese ka interpretuar tri kritere që përcaktojnë ndarjen e aktit
nënligjor në individual ose normativ: (i) Subjektet të cilave akti u drejtohet - subjekte
individualisht të përcaktuara të së drejtës/një grup personash të përcaktueshëm në bazë të
karakteristikave të përgjithshme, ose subjekte të papërcaktuara të së drejtës; (ii) Objekti -
krijimi, ndryshimi ose shuarja e një marrëdhënieje juridike konkrete të së drejtës
administrative, ose përcaktimi i normave të përgjithshme të sjelljes, me karakter abstrakt;
(iii) Karakteri shterues/jo shterues- efektet shtrihen tek subjekte të përcaktuara dhe në mënyrë
të njëhershme, ose tek subjekte të papërcaktuara të së drejtës, në mënyrë të vazhdueshme dhe
jo të njëhershme. (shih vendimin nr. 14 datë 21.03.2014 i Gjykatës Kushtetuese)
16. Kolegji vlerëson se në përputhje të plotë me përcaktimet e sipërcituara vendimi
nr.8 “Për ndryshimin e datës se konkursit te pranimit për vitin akademik 2016- 2017” dhe
vendimi nr. 9 “Për caktimin e datës se zhvillimit te fazës se te provimit te pranimit për vitin
akademik 2016- 2017” të Këshillit Drejtues te Shkollës se Magjistraturës nuk përbëjnë akte
nënligjor normative pasi ky akt i drejtohet një grup personash të përcaktueshëm në bazë të
karakteristikave të përgjithshme, ka për objekt krijimin, ndryshimin ose shuarjen e një
marrëdhënieje juridike konkrete të së drejtës administrative dhe ka karakter shterues pasi
efektet shtrihen tek subjekte të përcaktuara dhe në mënyrë të njëhershme.

725
 17. Ligji nr. 49/2012:“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” në nenin 10 të tij ka përcaktuar
kompetencën funksionale të gjykatave administrative sipas të cilit: “1. Gjykata administrative
e shkallës së parë shqyrton mosmarrëveshjet administrative të parashikuara në nenin 7 të
këtij ligji, me përjashtim të atyre që lidhen me aktin nënligjor normativ. 2. Gjykata
Administrative e Apelit shqyrton: b)në shkallë të parë, mosmarrëveshjet me objekt aktet
nënligjore normative, si dhe raste të tjera të parashikuara me ligj.”
18. Sa më sipër, Kolegji administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se përsa kohë nuk
jemi përpara një akti nënligjor normativ dhe kompetencën funksionale për shqyrtimin e kësaj
mosmarrëveshje e ka Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tirane.
19. Mbështetur sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se vendimi nr. 2009 datë 11.05.2017 i Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë, me të cilin është shpallur moskompetenca funksionale për gjykimin e çështjes,
duhet të prishet dhe të dërgohet çështja pranë kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të ligjit nr. 49/2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”.

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr. 2009 datë 11.05.2017 i Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

Tiranë, më 19.07.2017

726
Nr. 31001-01674-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1531 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:

Xhezair Zaganjori Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar

mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit të datës 13.07.2017, çështjen që i përket:

PADITES : SHOQËRIA "A&A OIL 10"SH.A

I PADITUR: DREJTORISË SE DOGANËS DEGA FIER

OBJEKTI:
Shfuqizimin tërësisht te aktit administrativ vendim nr.72 date 19.05.2016
të Drejtorisë së Doganës Dega Fier.
Baza Ligjore: Kodi i Procedurave Administrative", Ligji nr.8450, date 24.02.1999"Për
Përpunimin, transportimin dhe tregtimin e naftës, gazit dhe nënprodukteve te tij", i
ndryshuar,Ligji nr.8449 date 27.01.1999"Kodi doganor ne Republikën e Shqipërisë",VKM
nr.205 date 13.04.1999"Për dispozitat zbatuese te Kodit Doganor, Ligji nr.61/2012"Për
akcizat ne Republikën e Shqipërisë" VKM nr.612, date 05.09.2012 "Për dispozitat zbatuese
te ligjit Për Akcizat" (i ndryshuar), si dhe aktet nënligjore te dala ne baze dhe për zbatim te
këtij ligji.

Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë me vendimin nr.1715 datë 24.10.2016

ka vendosur:

“Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor te çështjes administrative me

nr.akti.2110 date regjistrimi 22.09.2016 qe i përket palëve ndërgjyqëse:
PADITES: Shoqëria "A&A OIL 10"sh.a, regjistruar pranë Qendrës
Kombëtare te Regjistrimit(QKR) me NIPT L03408405S me seli,
Lagja"Konferenca e Pezës"Rruga"Dervish Hekali",Fier, me administrator
Z.Agim Cako.I PADITUR : Drejtorisë se Doganës Dega Fier . Objekti
Shfuqizimin tërësisht te aktit administrativ vendim nr.72 date 19.05.2016 te
Drejtorisë se Doganës dega Fier; për shkak te moskonsumimit te rrugës
administrative”.

Në këto kushte, pala paditëse shoqëria “A&A Oil 10”sh.a brenda afatit ligjor, ka ushtruar
ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë kundër vendimit nr.1715 datë 24.10.2016 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Vlorë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:

727
 Gjykata me vendim nr.1715 date 24.10.2016 çuditërisht pa bere një hetim te
çështjes,vendosi nxjerrjen jashtë juridiksionit te çështjes objekt gjykimi.
Objekt gjykimi ne këtë mosmarrëveshje është vendimi nr.72 date 19.05.2016 i Drejtorisë
se Doganës dega Fier, vendim i cili është plotësisht ne kundërshtim me ligjin.
Vendimi nr.72 date 19.05.2016 i Drejtorisë se Doganës Dega Fier, i cili është edhe objekt
ankimi është një vendim ne zbatim te gabuar te ligjit 61/2012 “Për Akcizat ne
Republikën e Shqipërisë ”.
Akti administrativ qe është edhe objekt ankimi, vendimit nr.72 date 19.05.2016 te
Drejtorisë se Doganës dega Fier është një akt qe nuk ka një baze ligjore qe është
mbështetur, pasi nafta bruto nuk i nënshtrohet akcizës, pra si rrjedhoje ky akt është
absolutisht i pavlefshëm.
Ky është një përfundim i gabuar pasi referuar dispozitave qe lidhen me pavlefshmërinë
absolute apo relative, kur një akt është absolutisht i pavlefshëm ai nuk prodhon pasoja
juridike,atëherë subjekti qe është prekur nga ky akt nuk ka detyrim ligjor qe te ndjeke
rrugën administrative për gjykimin e tij, por mund ti drejtohet Gjykatës drejtpërdrejte.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Arjana Fullani, si dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
1. Nga shqyrtimi i akteve në dosje gjyqësore rezulton se pala paditëse Shoqëria
"A&A OIL 10"sh.a, regjistruar pranë Qendrës Kombëtare te Regjistrimit(QKR) me NIPT
L03408405S me seli, Lagja"Konferenca e Pezës"Rruga"Dervish Hekali",Fier, ushtron
aktivitetin e saj tregtar ne fushën tregtimit te hidrokarbureve.
2. Ne datën 09.05.2016 ne ambientet e kësaj shoqërie është ushtruar kontroll nga
specialist te departamentit te akcizës si dhe hetues Doganor ku është mbajtur procesverbali
nr.000988 date 09.05.2016.
3. Dega e Doganës Fier mbështetur tek ky procesverbal, këto verifikime i ka cilësuar
si kundërvajtje administrative dhe për këtë arsye është shprehur me vendimin nr.72 date
19.05.2016 ku konkretisht citohet: " Nga hetimet dhe verifikimet e kryera nga Hetues
Doganor dhe specialist te Akcizës pranë Departamentit te Akcizës ne D.P te Doganave ka
rezultuar dhe provuar se subjekti"A&A OIL 10"" sh.a Fier, Lagja"Konferenca e
Pezës"Rruga"Dervish Hekali", me NIPT L03408405S, ka hedhur ne qarkullim dhe ka
konsumuar një sasi prej 5183,19 ton Nafte Bruto, e pashoqëruar me dokumentacionin
përkatës te Akcizës apo fatura tatimore me TVSh si dhe ka mbajtur te gjithë këtë sasi ne
mënyrë te parregullt, sipas ligjit 61/2012 "Për Akcizat ne R.SH" Kështu gjate periudhës
31.12.2013 deri ne 28 Mars 2016 subjekti"A&A Oil 10"sh.a, ka shitur/konsumuar një sasi
prej 50183,19 ton Nafte Bruto(5.241.89 ton minus 64.10 ton), por pa fature tatimore shitjeje
me TVSh dhe pa DSHA, pra ky subjekt nuk ka paguar detyrimet e akcizës prej 19.594.750
leke plus detyrimet tatimore përkatëse. Konstatimet e mësipërme përbejnë shkelje te ligjit
61/2012 "Për akcizat ne Republikën e Shqipërisë ", duke konsumuar elementet e shkeljes
administrative te parashikuara nga nenet fa, 19,85/2,86/2 dhe 96 te ligjit 61/2012 "Për akcizat
ne Republikën e Shqipërisë " Për këtë është propozuar qe subjekti "A&A OIL 10"" sh.a Fier
te paguaj detyrimet e akcizës ne vlerën prej 129.594.750 leke dhe te dënohet me gjobe ne
shumën 259 289 500 leke.
4. Mbështetur ne procesverbali nr.000988 date 09.05.2016 dhe materialit
bashkëlidhur ardhur me shkresën nr.7649/5 date 12.05.2016"informacion për marrje
vendimi" I protokolluar me shkresën me nr.2117 date 18.05.2016 për verifikimin e shkeljes
doganore te cilësuar si kundërvajtje administrative, autoriteti vendimmarrës i Doganës Fier e

728
ka gjetur te drejte zbatimin e nenit te mësipërm dhe e baze te nenit 109/1 te K.Pr.A nenit 7/a,
19, 85/1 a,85/2 dhe 96 te ligjit 61/2012 "Për Akcizat ne Republikën e Shqipërisë,ka vendosur
: Detyrimin e palës paditëse te paguaj detyrimin e akcizës ne shumën 129.594.750, gjobë
në shumën 259 289 500 leke, në total 388. 784.500 leke.
5. Kundër vendimit të mësipërm pala paditëse është ankuar tek Drejtori I
Përgjithshëm I Doganave. Me shkresën nr. 15582/1 prot., date 19.07.2016 të Drejtorit të
Përgjithshëm të Doganave është vendosur kthimi I ankesës pa veprim për shkak se nuk është
paguar detyrimi I akcizës dhe garancia bankare që duhet lëshuar për shumën 100% të
penalitetit.
6. Në këto rrethana pala paditëse shoqëria "A&A OIL 10"” sh.a i është drejtuar
Gjykatës me padinë objekt gjykimi.
7. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë me vendimin nr.1715 datë
24.10.2016 ka vendosur: “Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor te çështjes administrative
me nr.akti.2110 date regjistrimi 22.09.2016 qe i përket palëve ndergjyqese: PADITES :
Shoqëria "A&A OIL 10"sh.a, regjistruar pranë Qendrës Kombëtare te Regjistrimit(QKR) me
NIPT L03408405S me seli, Lagja"Konferenca e Pezës"Rruga"Dervish Hekali",Fier, me
administrator Z.Agim Cako.I PADITUR: Drejtorisë se Doganës Dega Fier . Objekti
Shfuqizimin tërësisht te aktit administrativ vendim nr.72 date 19.05.2016 te Drejtorisë se
Doganës dega Fier; për shkak te moskonsumimit te rrugës administrative”.
7.1 Arsyetimi i gjykatës: “Gjatë shqyrtimit të çështjes është provuar se, pala paditëse
në momentin e dorëzimit të ankimit administrativ ndaj vendimit nr.72, datë 19.05.2016 të
Degës Doganore Fier pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave, nuk ka paguar shumën
e përgjithshme të detyrimit të akcizës, prandaj në këtë rast nuk përmbushen në mënyrë
kumulative kërkesat e parashikuara në 105 të ligjit nr.61/2012 dhe kjo për neglizhencë të
palës paditëse, prandaj rruga administrative e ankimit në këtë rast nuk është e ezauruar.
Përderisa pala paditëse nuk ka ezauruar rrugën administrative të ankimit, pasi ajo në
momentin kur i është drejtuar organit më të lartë administrativ nuk kishte përmbushur
detyrimin e përcaktuar në pikën 2 të nenit 105 të ligjit 61/2012, dhe në rastin në gjykim në
lidhje me këtë kërkim të objektit të padisë nuk ndodhemi përpara një rasti të kërkimit për
pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ, çështja në gjykim nuk i përket juridiksionit
gjyqësor. Si rrjedhojë e analizës sa më sipër, gjykata çmon se pala paditëse nuk ka ezauruar
ankimin administrative dhe për rrjedhojë nuk janë kushtet për ushtrimin e kontrollit gjyqësor
të aktit administrativ”.
8. Kundër vendimit nr.1715 datë 24.10.2016 të Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Vlorë, brenda afatit ligjor, pala paditëse shoqëria "A&A OIL 10" sh.a ka ushtruar
ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë, duke parashtruar shkaqet e pasqyruar në pjesën hyrëse
të këtij vendimi.

LIGJI I ZBATUESHËM

9. Dispozitat e ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave

administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” në të cilat është
parashikuar:
9.1. Neni 9 i ligjit 49/2012: 1. Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë
edhe kryesisht, kur konstaton se çështja nuk bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, merr vendim
për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit dhe dërgimin e akteve organit kompetent.
2. Kundër vendimit të gjykatës mund të bëhet ankim i veçantë në Kolegjin Administrativ të
Gjykatës së Lartë. Kolegji vendos në dhomë këshillimi brenda 10 ditëve nga data e marrjes
së akteve, nëse çështja përfshihet ose jo në juridiksionin gjyqësor. Gjykimi i filluar
pezullohet derisa të jepet vendimi për zgjidhjen e mosmarrëveshjes për juridiksionin. Gjykata

729
mund të marrë vetëm masa për sigurimin e padisë dhe të kryejë veprime procedurale që nuk
presin.
3. Kur Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se çështja është brenda
juridiksionit gjyqësor, prish vendimin dhe e dërgon çështjen për vazhdimin e gjykimit me të
njëjtin trup gjykues në gjykatën që kishte vendosur nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit.
9.2 Neni 16 i ligjit nr.49/2012 Padia ndaj veprimit administrativ mund të
ngrihet vetëm pas shterimit të ankimit administrativ;
10. Dispozitat e Kodit të Procedurës Administrative në të cilat është parashikuar:
10. 1 Neni 116 i K.Pr.A Aktet administrative do të quhen absolutisht të
pavlefshme, në kuptimin e këtij Kodi, në rastet e mëposhtme: a) kur akti është nxjerrë nga një
organ administrativ i paidentifikuar; b) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ në
kapërcim të kompetencave të tij ligjore; c) kur akti është nxjerrë në kundërshtim me formën dhe
procedurën e kërkuar nga ligji.
10. 2 Neni 117 i K.Pr.A
1. Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk prodhojnë pasoja ligjore
pavarësisht nga fakti nëse janë deklaruar apo jo si të tillë.
2. Secila palë e interesuar mund të kërkojë që akti administrativ të shpallet
absolutisht i pavlefshëm. Kërkesa në fjalë mund të bëhet në çdo kohë. Organi
administrativ kompetent, me iniciativën e tij, mundet të deklarojë një akt
administrativ absolutisht të pavlefshëm në çdo kohë.
3. Në qoftë se vetëm një pjesë e aktit është absolutisht e pavlefshme, i gjithë
akti do të konsiderohet absolutisht i pavlefshëm në rast se pjesa që anulohet
është aq e rëndësishme sa që organi administrativ nuk do ta nxirrte aktin pa
këtë pjesë.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON:

11. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse shoqëria "A&A OIL 10" sh.a ,
përmban shkaqe ligjore që të motivojnë cenimin e vendimit nr.1715 datë 24.10.2016 të
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë, me të cilin është vendosur për nxjerrjen
jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes objekt gjykimi.
12. Kolegj Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë Vlorë, ka konkluduar se pala paditëse nuk e ka ndjekur rrugën e
detyrueshme të ankimit, si dhe përsa kohë ajo ne objektin e padisë nuk pretendon
pavlefshmërinë absolute të akteve administrative, çështjen objekt gjykimi nuk bën pjese në
juridiksion gjyqësor.
13. Ky Kolegj e gjen të pambështetur në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
gjykata e shkallës së parë pasi pala paditëse ne themel te kërkimit te saj kërkon
pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ për shkak të tejkalimit te kompetencës sipas
nenit 116/b të Kodit të procedurave Administrative, dhe ne këto kushte gjykata nuk ka
pengesë ligjore ta marrë në shqyrtim padinë.
14. Pala paditëse, me padinë objekt shqyrtimi ka kërkuar konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ, me pretendimin se organi i administratës
doganore ka marrë këtë vendim në tejkalim te kompetencës e për këtë shkak ai është një akt
administrativ absolutisht i pavlefshëm.
15 Sa me sipër konstatohet nga përmbajtja e kërkesë padisë se paraqitur për gjykim
dhe ne mbështetje të vendimit unifikues nr.3/2012 te Kolegjeve te Bashkuara te Gjykatës së
Lartë të cilat kane arritur ne përfundimin: “gjykata e zbulon shkakun e padisë së paditësit
duke e analizuar padinë në tërësinë e saj dhe jo duke u kufizuar tek dispozitat ligjore të
referuara nga paditësi në pjesën hyrëse të saj. Mund të ndodhë që paditësi të referojë

730
gabimisht dispozitat ligjore, porse nga leximi i kërkesëpadisë del e qartë e drejta që ai
kërkon të mbrojë. Në këtë rast gjykata duhet të zgjidhë çështjen konform shkakut që rezulton
nga shqyrtimi në tërësi i kërkesëpadisë, duke bërë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej
paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave apo interesave që ai pretendon se i janë cenuar”.
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se në të gjitha rastet kur
pretendohet pavlefshmëria absolute e aktit administrativ, gjykata ka juridiksion gjyqësor për
shqyrtimin e çështjes.
17. Sipas nenit 117 të Kodit të Procedurave Administrative “Aktet administrative
absolutisht të pavlefshme nuk prodhojnë pasoja ligjore pavarësisht nga fakti nëse janë
deklaruar apo jo si të tilla. Secila palë e interesuar mund të kërkojnë që akti administrativ të
shpallet absolutisht i pavlefshëm. Kërkesa në fjalë mund të behet në çdo kohë. Organi
administrativ kompetent me nismën e tij mund të deklarojë një akt administrativ absolutisht
të pavlefshëm në çdo kohë”.
18. Në analizë të dispozitës së sipërcituar, Kolegji vlerëson për rastet kur pretendohet
për pavlefshmëri absolute të aktit administrativ, çdo person i interesuar ka të drejtë t’i
drejtohet drejtpërsëdrejti gjykatës. Këtë gjë mund ta bëjë edhe organi që ka nxjerre aktin me
nismën e tij pa ia kërkuar askush, mjafton që ta konstatojë pavlefshmërinë e aktit. Por kjo
nuk pengon personin e interesuar t’i drejtohet gjykatës për konstatimin e pavlefshmërisë së
aktit administrativ. Një akt absolutisht i pavlefshëm nuk ka fuqi detyruese ndaj subjektit që i
drejtohet.
19. Gjykata që shqyrton çështjen nuk i hyn shqyrtimit të themelit të vendimmarrjes
administrative, por shqyrton vetëm shkaqet e pavlefshmërisë absolute që mund të jenë:
nxjerrja e aktit “në kundërshtim flagrant me ligjin; kur akti është nxjerrë nga një organ
administrativ i paidentifikuar, kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim
të kompetencave të tij ligjore, apo kur akti është nxjerrë në kundërshtim me formën dhe
procedurën e kërkuar nga ligji” (nenet 115/a dhe 116 të Kodit të Procedurës Administrative).
20. Për rastin në shqyrtim pretendohet se veprimet e inspektorëve të organeve
doganore janë në kundërshtim flagrant me ligjin dhe akti administrativ i nxjerrë prej tyre
është absolutisht i pavlefshëm. Për pasojë paditësi legjitimohet t’i drejtohet gjykatës.
Legjitimimi i këtij subjekti konsiston në kuptimin që ai ka të drejtën për të vënë në lëvizje
një proces gjyqësor kundër një akti administrativ për të cilin pretendon pavlefshmërinë
absolute. Gjithashtu, kërkimi për pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ nuk është i
ndërvarur nga ndonjë afat parashkrimi.
21. Gjykata që shqyrton çështjen, referuar objektit dhe shkakut të padisë,
pretendimeve të paditësit, është e detyruar të marrë në shqyrtim e të verifikojë nëse akti
administrativ është ose jo absolutisht i pavlefshëm dhe nëse padia është e bazuar në faktet
dhe rrethanat përkatëse të pretenduara nga pala paditëse dhe me shkakun juridik të përcaktuar
prej saj.
22. Gjate shqyrtimit të çështjes gjykata duhet ti qëndrojë vetëm kërkimit për
pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ dhe ta shqyrtojë çështjen mbi ketë kërkim, dhe
në çdo rast nëse pala ndryshon qëndrimin e saj duke pretenduar pavlefshmërinë relative të
aktit administrativ atëherë gjykata duhet të vlerësojë pikësëpari nëse çështja bën pjese ose jo
në juridiksionin gjyqësor.

731
 PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 9 të ligjit 49/2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1715 datë 24.10.2016 të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Vlorë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim pranë kësaj gjykate për vazhdimin
gjykimit.

Tiranë, më 13.07.2017

732
Nr. 31003-01746-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017- 1533 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:

Xhezair Zaganjori Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Evelina Qirjako Anëtare
Arjana Fullani Anëtare
Admir Thanza Anëtar

mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit të datës 27.07.2017, çështjen që i përket:

KËRKUES : PËRMBARUES GJYQËSOR PRIVAT

DORIAN SKËNDI;

OBJEKTI:
Kërkesë(për marrjen e masave pas veprimeve të kryera).
Baza Ligjore: Neni 68 të Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin
e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.

Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër me vendimin nr.891 datë

29.05.2017 ka vendosur:

“Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes administrative nr.891 Akti,

datë regjistrimi 24.05.2017”.

Pala paditëse Përmbarues Gjyqësor Privat Dorian Skëndi brenda afatit ligjor, ka ushtruar
ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë kundër vendimit nr.891 datë 29.05.2017 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:

Nga Përmbaruesi Gjyqësor janë kryer veprimet e parashikuara ne ligj,ku palës debitore
Ministria e Mjedisit i është dërguar lajmërimi për ekzekutim vullnetar dhe nuk e ka
shlyer detyrimin brenda afatit 1 mujor te caktuar nga gjykata. Në kushtet kur afati për
ekzekutimin e detyrimit ka kaluar me vendimin nr.37 prot dt.16.01.2017 është kaluar
ne ekzekutim te detyrueshëm dhe është urdhëruar sekuestrimi i llogarisë se debitorit
Ministria e Mjedisit ne Degën e Thesarit Tiranë por përsëri nuk u shlye detyrimi.

Me kërkesën nr.460 dt.15.05.2017 ju drejtua Gjykatës Administrative se Shkalles se Pare

Gjirokastër ne baze te nenit 68 te Ligjit 49/2012 ‘Për organizimin dhe funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe Gjykimin Mosmarrëveshjeve Administrative” për
marrjen e sanksioneve për moszbatimin nga institucioni debitor te titullit ekzekutiv
vendimi nr.593 dt.06.10.2014 i Gj.Adm. Shk.1 Gjirokastër.

733
 Gjykata arsyeton që çështja te jetë në juridiksion gjyqësor duhet të ekzistojë sanksioni i
vendosur nga Përmbaruesi Gjyqësor ndaj debitorit qer refuzon ekzekutimin e titullit
ekzekutiv.

Pra neni 68 i ligjit thotë qartë që Përmbaruesi Gjyqësor njofton me shkrim gjyqtarin për
veprimet e kryera nga organi publik debitor. Në këtë rast Gjyqtari që ka dhënë
vendimin është Gjyqtari i Gjykatës Administrative së Shkallës së parë Gjirokastër.

Nuk kemi një çështje të re për marrëdhëniet e punës por kemi të bëjmë me vazhdimin e
çështjes gjyqësore sepse ligji nr.49/2012 detyron Gjyqtarin që ka dhënë vendimin të
japë sanksione pas njoftimit shkresor nga Përmbaruesi Gjyqësor.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Arjana Fullani, si dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
1. Gjykata nga përmbajtja e kërkesës dhe provave që e shoqërojnë atë konstaton se
kërkuesi nëpërmjet saj kërkon të vendosen sanksione gjobë ndaj titullarit të organit
administrativ të parashikuar në nenin 68 të ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin
e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.
2. Nëpërmjet vendimit nr.593, datë 06.10.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Gjirokastër, është urdhëruar: Detyrimin e palës së paditur Ministria e Mjedisit ti
paguajë palës paditëse Petrit Lici 16 paga mujore dëmshpërblim për zgjidhjen e kontratës së
punës. Afati i përmbushjes së detyrimit është 1 muaj dhe është i ekzekutueshëm nga shërbimi
përmbarimor pasi te marrë formë të prerë. Vendimi Gjyqësor i mësipërm është formësuar në
titull ekzekutiv më datë 24.10.2016. datë në të cilën Gjykata Administrative e Apelit Tiranë
nëpërmjet vendimit nr.3386, datë 24.10.2016 ka vendosur lënien në fuqi të vendimit.
3. Kërkimin e mësipërm pala kërkuese e bazon në faktin se nga ana e Ministrisë së
Mjedisit nuk është ekzekutuar titulli ekzekutiv vendimi Gjyqësor nr.593, datë 06.10.2014 i
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër.
4. Në këto rrethana pala kërkuese Përmbarues Gjyqësor Privat Dorian Skëndi i është
drejtuar Gjykatës me padinë objekt gjykimi.
5. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër me vendimin nr.891
datë 29.05.2017 ka vendosur: “Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes
administrative nr.891 Akti, datë regjistrimi 24.05.2017”.
5.1 Arsyetimi i gjykatës: “Në bazë të ligjit nr.39/2017 “Për disa Ndryshime në ligjin
nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative", mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës që
rregullohen në bazë të dispozitave ligjore të Kodit të Punës, nuk janë në kompetencën
lëndore të Gjykatës Administrative, për rrjedhojë dhe kërkesa e kërkuesit që ka të bëjë me
ekzekutimin e titullit ekzekutiv, vendimit gjyqësor i cili ka zgjidhur mosmarrëveshjen në
fushën e marrëdhënieve të punës që rregullohen në bazë të dispozitave ligjore të Kodit të
Punës, nuk ekzekutohen në bazë të dispozitave ligjore neni 65 e vijues të ligjit 49/2012, por
në zbatim të dispozitave ligjore neni 510 e vijues të K.Pr.Civile. Në zbatim të dispozitës
ligjore neni 606 të K.Pr.Civile, kompetent për ekzekutimin e detyrueshëm I të titullit ekzekutiv
dhe për vendosje sanksioni për moskryerjen e veprimeve të debitorit. është Përmbaruesi
Gjyqësor. Në bazë të kësaj dispozite ligjore përmbaruesi gjyqësor ka të drejtën e gjobitjes
deri në 50000 lekë në çdo rast deri në ekzekutimin e detyrimit. Kundër vendimit të

734
përmbaruesit gjyqësor mund të bëhet ankim në gjykatë brenda afatit 5 ditor. Që çështja të
jetë nën juridiksionin gjyqësor. duhet të ekzistojë sanksioni i vendosur nga Përmbaruesi
gjyqësor ndaj debitorit që refuzon ekzekutimin e titullit ekzekutiv. Në rastin konkret nuk
ekziston një sanksion i tillë që çështja të jetë në juridiksionin gjyqësor dhe për këtë fakt
gjykata çmon se duhet të vendosë nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes
administrative, objekt shqyrtimi gjyqësor”.
6. Në këto kushte, pala paditëse Përmbarues Gjyqësor Privat Dorian Skëndi brenda
afatit ligjor, ka ushtruar ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë kundër vendimit nr.891 datë
29.05.2017 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër, duke parashtruar
shkaqet e pasqyruar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

LIGJI I ZBATUESHËM

7. Dispozitat e ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave

administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” në të cilat është
parashikuar:
7.1. Neni 9:
1. Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe kryesisht, kur
konstaton se çështja nuk bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, merr vendim për
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit dhe dërgimin e akteve organit
kompetent.
2. Kundër vendimit të gjykatës mund të bëhet ankim i veçantë në Kolegjin
Administrativ të Gjykatës së Lartë. Kolegji vendos në dhomë këshillimi
brenda 10 ditëve nga data e marrjes së akteve, nëse çështja përfshihet ose jo në
juridiksionin gjyqësor. Gjykimi i filluar pezullohet derisa të jepet vendimi për
zgjidhjen e mosmarrëveshjes për juridiksionin. Gjykata mund të marrë vetëm
masa për sigurimin e padisë dhe të kryejë veprime procedurale që nuk presin.
3. Kur Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se çështja është
brenda juridiksionit gjyqësor, prish vendimin dhe e dërgon çështjen për
vazhdimin e gjykimit me të njëjtin trup gjykues në gjykatën që kishte
vendosur nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit.
7.2. Neni 68:
1. Përmbaruesi gjyqësor, në përfundim të afatit të ekzekutimit të detyrueshëm
të caktuar nga gjyqtari, njofton me shkrim gjyqtarin për veprimet e kryera nga
organi publik debitor.
2. Në rast të moskryerjes me faj të detyrimeve, sipas vendimit apo urdhrave të
gjykatës, pa shkaqe të përligjura, gjyqtari edhe kryesisht vendos gjobë ndaj
titullarit të organit publik debitor. Masa e gjobës është e barabartë me 20 për
qind të pagës minimale, në shkallë vendi, për çdo ditë vonesë në ekzekutim.

3. Në rastet e konstatimit të mosekzekutimit të vendimeve, pa shkaqe të

përligjura, gjyqtari kërkon marrjen e masave disiplinore dhe, kur është rasti,
paraqet edhe kallëzim penal ndaj personave përgjegjës.

735
 KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON:
8. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse Përmbarues Gjyqësor Privat
Dorian Skëndi, përmban shkaqe ligjore që motivojnë cenimin e vendimit nr.891 datë
29.05.2017 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër, me të cilin është
nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor çështja objekt gjykimi.
9. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë Gjirokastër, pasi ka dëgjuar pretendimet e palëve në lidhje me juridiksionin
dhe pasi ka verifikuar pretendimet e palëve në lidhje me arsyet për të cilat është kërkuar
nxjerrja e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, si dhe pasi ka shqyrtuar nëse për rastin
konkret pala paditëse ka plotësuar ose jo kushtet ligjore për t’ju drejtuar gjykatës, ka
konkluduar së pari se në bazë të ndryshimeve ligjore çështja duhet të paraqitet në gjykatën
civile pasi gjykata administrative nuk është më kompetente dhe së dyti në bazë të dispozitave
të Kodit të Procedurës Civile duhet të ekzistojë sanksioni nga përmbaruesi gjyqësor ndaj
debitorit që refuzon ekzekutimin e titullit dhe më pas ti drejtohesh gjykatës.
10. Ky Kolegj e gjen të pambështetur në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
gjykata e shkallës së parë, pasi arsyetimi i saj nuk mbështetet në dispozitat e ligjit nr.49/2012
të detyrueshme për tu zbatuar nga gjykatat.
11. Pala paditëse Përmbarues Gjyqësor Privat Dorian Skëndi, me padinë objekt
shqyrtimi ka kërkuar marrjen e masave nga gjykata pasi organi administrativ nuk ekzekuton
titullin ekzekutiv, bazuar në nenin 68 të ligjit nr.49/2012.
12. Neni 68 të ligjit nr.49/2012, parashikon se: “1. Përmbaruesi gjyqësor, në
përfundim të afatit të ekzekutimit të detyrueshëm të caktuar nga gjyqtari, njofton me shkrim
gjyqtarin për veprimet e kryera nga organi publik debitor. 2. Në rast të moskryerjes me faj të
detyrimeve, sipas vendimit apo urdhrave të gjykatës, pa shkaqe të përligjura, gjyqtari edhe
kryesisht vendos gjobë ndaj titullarit të organit publik debitor. Masa e gjobës është e
barabartë me 20 për qind të pagës minimale, në shkallë vendi, për çdo ditë vonesë në
ekzekutim. 3. Në rastet e konstatimit të mosekzekutimit të vendimeve, pa shkaqe të përligjura,
gjyqtari kërkon marrjen e masave disiplinore dhe, kur është rasti, paraqet edhe kallëzim
penal ndaj personave përgjegjës”.
13. Në analizë të dispozitës së sipërcituar, Kolegji vlerëson se kërkesa për marrjen e
masave sipas mënyrës së ekzekutimit që ai vetë ka përcaktuar në vendim i drejtohet gjyqtarit
që ka dhënë vendimin. Në rast të mospërmbushjes së detyrimeve të titullit ekzekutiv vetë
gjyqtari edhe kryesisht mund të vendosë gjobë ndaj debitorit. Gjithashtu kolegji vlerëson se
ky proces, me qëllim që të garantohet mbarëvajtja e një procesi të drejtë, duhet të zhvillohet
me praninë e vetë debitorit i cili duhet dëgjuar në lidhje me themelin e mosmarrëveshjes.
14. Nisur nga sa më sipër , gjykata e vlerëson të gabuar qëndrimin e Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër sipas së cilës me ndryshimin e ligjit ajo nuk
mund ta shqyrtojë çështjen dhe ajo nuk bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, pasi sikurse u
analizua kërkesa i drejtohet gjyqtarit që ka dhënë vendimin dhe në këto kushte përsa kohë
vendimi është dhënë nga gjykata administrative edhe kërkesa rrjedhimisht duhet të paraqitet
në gjykatën administrative. Për më tepër ky arsyetim i gjykatës nuk ka lidhje me përcaktimin
e juridiksionit të çështjes por me kompetencën lëndore për shqyrtimin e kërkesës.
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykata administrative ka
gabuar kur ka zbatuar dispozitat e Kodit të Procedurës Civile për nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksionit gjyqësor, pasi kërkesa nuk i drejtohet gjykatës mbi këtë bazë ligjore, por ajo
bazohet në nenin 68 të ligjit nr.49/2012 dhe gjykata duhej ta fokusonte arsyetimin e saj mbi
këtë shkak të përcaktuar nga pala paditëse.
16. Përfundimisht Gjykata që i është paraqitur çështja, referuar objektit dhe shkakut
të kërkesës, pretendimeve të kërkuesit, është e detyruar të marrë në shqyrtim e të verifikojë

736
nëse kërkesa është apo jo e bazuar duke i garantuar pjesëmarrjen edhe palës debitore mbi
shkakun ligjor të përcaktuar nga pala kërkuese.
17. Në këto rrethana, Kolegji Administrativ arrin në përfundimin se Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër, në mënyrë të gabuar ka vendosur të nxjerrë
çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 9 të ligjit 49/2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.891 datë 29.05.2017 të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Gjirokastër dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

Tiranë, më 27.07.2017

737
Nr. 11243-02212-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1588 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përberë nga:

Artan Broci Kryesues

Medi Bici Anëtar
Admir Thanza Anëtar

Në dhomën e këshillimit të datës 12.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:

PADITËS: DONIKA GOLECI

TË PADITUR: BUJAR GOLECI

ZYRA VENDORE E
REGJISTRIMIT TË PASURIVE
TË PALUAJTËSHME DIBËR

OBJEKTI:
1. Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit të regjistrimit nga pala e paditur
të pasurisë me nr 29/72+1-10, zona kadastrale me nr.2932, vol 5, fq 4 e
llojit Apartament banimi me sipërfaqe 54 m2 e ndodhur në qytetin Peshkopi.
2. Ç’regjistrimin nga regjistrat e palës së paditur ZVRPP Dibër të kësaj pasurie
për shkakun e mësipërm.
3. Regjistrimin nga pala e paditur, ZVRPP Dibër, të kësaj pasurie
si bashkëpronësi ndërmjet meje dhe ish bashkëshortit tim të paditurit Bujar Goleci.
4. Pjesëtimin e pasurisë (likuidimin e regjimit pasuror martesor përkatës) pas zgjidhjes së
martesës midis meje dhe palës së paditur Bujar Goleci, për pasurinë Apartament banimi
ndodhur në zonën kadastrale me nr 2932 me sipërfaqe 54 m2
e ndodhur në qytetin Peshkopi, lagja “Vehbi Dibra”.
Baza Ligjore: Nenet 106, 153 e vijues, 225 e vijues, 192, 324 e vijues, 369-373 i K.Pr.Civile.
Neni 92/b, 93 e vijues, 207, 231 i K.Civil, nenet 74, 76, e vijues, 81 e vijues, 96, 98, 99 e
vijues, 103 e vijues 138 e vijues të K.Familjes, nenet 115/a e 116 e vijues të
K.Pr.Administrative.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr.178 Akti, datë 04.05.2017, ka

vendosur:

“1. Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Dibër, për shqyrtimin e çështjes civile me nr.178 akti, për pikën e parë, të dytë
dhe të tretë të objektit të padisë.
2. Dërgimin e akteve për kompetencë Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë”.

738
Kundër vendimit të gjykatës, ka bërë ankim të veçantë pala paditëse Donika Goleci, e cila
parashtron këto shkaqe:

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër me vendimin e saj ka shkelur rëndë ligjin procedurial
civil dhe se ajo në arsyetimin e vendimit të saj nuk i referohet asnjë dispozite të plotë
e konkrete proceduriale për të përligjur vendim marrjen e sajë.
Së pari: Sjell në vëmendje të Gjykatës Tuaj se çështja civile e mësipërme e iniciuar prej
meje nuk është rregjistruar për gjykim rishtas në këto ditë por ajo ka më se dy vite që
sorrollatet në Gjykatën Dibër pa dhënë ende ajo një vendim përfundimtar për
zgjidhjen e saj në themel.
Duke qenë se unë jam një grua e divorcuar, me tre fëmijë të mitur, Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Dibër më ka sorollatur gjatë gjithë kësaj periudhe me idenë se ndoshta unë
do të mërzitem dhe të mos kërkoj të drejtën time për pjesën takuese të banesës
bashkëshortore që kemi patur para divorcit me të paditurin, duke u bërë kështu në
kundërshtim me ligjin palë me të paditurin.
Në datë 04.05.2017 unë paraqitem para Gjykatës Dibër duke pritur që ajo të vazhdonte
shqyrtimin e kësaj çështje kur befasisht ky gjyqtarë doli menjëherë me vendim duke
shpallur moskompetencën e kësaj Gjykate për shqyrtimin e kësaj çështje dhe dërgimin
e çështjes për gjykim Gjykatës administrative të shkallës parë Tiranë.
Përse Gjykata e Apelit Tiranë që shqyrtoi ankimin tim për pushimin e çështjes nga
Gjykata Dibër nuk e konstatoi këtë moskompetencë dhe ose ta dërgonte ajo për
kompetencë në Gjykatën Administrative të shkallës parë Tiranë ose së paku të linte si
detyrë për Gjykatën Dibër që ajo të kryente këtë transferim nëse me të vërtetë Gjykata
Dibër ka qenë jo kompetente?
Por me sa duket këto veprime nuk janë kryer pasi është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër
ajo që ka në fakt kompetencën e duhur tokësore dhe lëndore për gjykimin e kësaj
mosmarrëveshje me një natyrë të tillë konflikti gjyqësor.
Së dyti: Duke u bazuar në procedurën civile kompetenca e gjykatave ndahet në tokësore
dhe lëndore. Po ti referohemi kompetencën lëndore vërejmë se Gjykata Dibër ka
gabuar duke adresuar Gjykatën administrative të shkallës parë Tiranë si Gjykata
kompetente për një gjykim të tillë. Dihet që Gjykatat Administrative në vendin tonë
janë krijuar me ligj të veçantë për gjykimin e disa mosmarrëveshjeve kryesisht me
natyrë administrative vetëm para 4 apo 5 viteve. Objekti i gjykimit të çështjeve prej
tyre janë përcaktuar në ligjin organik për krijimin e këtyre gjykatave. Kështu po ti
referohesh nenit 7 Kompetenca lëndore. të Ligjit nr.49/2012 Për organizimin dhe
funksionimin e Gjykatave Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative vëren se në asnjë pikë të këtij neni që përcakton kopetencën lëndore
nuk përfshihet çështja e ime konflikt gjyqësor me atë objekt që unë kam përcaktuar
për të (si e drejtë eskluzive e imja dhe vetëm e imja për të përcaktuar atë).
Së treti: Ajo ka shkelur dhe nuk ka patur në konsideratë as kapitullin mbi kompetencën
gjyqësore të përcaktuar nga ligjvënësi në K.Pr.Civile. Kështu po ti referohesh nenit
45 të K.Pr.Civile vëren se ligjvënësi shprehet në të se : “Paditë për të drejta reale
mbi sende të paluajtëshme, për pjesëtimin e sendeve të përbashkët dhe për posedimin
ngrihen në gjykatën e vendit ku ndodhen sendet ose pjesa më e madhe e tyre..... Pra
siç shikohet ligjvënësi shprehet shumë qartë se këto padi si e imja ngrihen aty ku
ndodhet sendi që duhet pjesëtuar, pra në Peshkopi dhe jo në Tiranë ku thotë Gjykata
Dibër.
Në këtë rast unë jam në cilësinë e paditëses në proces ndaj unë jam personi që kam
“investuar” Gjykatën për ta zgjidhur këtë çështje natyrisht duke kërkuar gjykatën për
zgjidhjen më të shpejtë dhe me sa më pak kosto. Në këto kushte theksoj se është e

739
 drejta po e ime që unë ti jap kompetencën në një farë mënyre Gjykatës Dibër për
zgjidhjen e kësaj çështje ndaj kjo Gjykatë në mënyrë të njëanshme nuk ka se si ta
refuzoj këtë kompetencë që ajo ka në rastin konkretë dhe të shmang gjykimin e
çështjes prej saj duke mos kryer kështu detyrën që i ngarkon ligji.
Nisur nga një arsyetim i tillë ligjvënësi për ti prerë rrugën abuzivizmit të qëllimshëm të
Gjykatave të ulëta siç është rasti konkretë përsa i përket kompetencës shprehet në
nenin 54 të K.Pr.Civile se: “E drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave
kompetente i takon paditësit e cila ushtrohet me ngritjen e padisë” Pra kuptohet sa si
e ka shkelur ligjin gjykata Dibër e cila për arsye që vetëm ajo i dinë ka shmangur
gjykimin e kësaj çështje prej saj megjithëse e ka detyrë funksionale e kushtetuese pasi
e ka mbajtur në dorë për rreth dy vjet këtë çështje.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Se paditësja Donika Goleci i është drejtuar Gjykatë së Rrethit Gjyqësor Dibër me
kërkesë-padi, duke kërkuar sipas objektit të përshkruar në pjesën hyrëse.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr.178 Akti, datë 04.05.2017, ka
vendosur:
“1. Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, për
shqyrtimin e çështjes civile me nr.178 akti, për pikën e parë, të dytë dhe të tretë të objektit të
padisë.
2. Dërgimin e akteve për kompetencë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë”.
Me arsyetimin se, Referuar përmbajtjes së dispozitës të nenit 7 të ligjit nr.49/2012
“Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykata Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative”, dispozitë kjo e emërtuar: “Kompetenca lëndore”
rezulton se në kompetencë lëndore të Gjykatës Administrative ndër të tjera të jenë edhe
mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të mosveprimit të
organit publik.
Pikërisht kërkimi i sipërcituar si dhe shkaku ligjor i kërkesë - padisë së paraqitur për
shqyrtim të shpien në përfundimin se mosmarrëveshja objekt gjykimi duhet të konsiderohet
si mosmarrëveshje e natyrës administrative dhe jo e natyrës civile, për arsye se pretendimet e
palës paditëse në këtë gjykim rezulton që të drejtohen ndaj një organi të administratës
publikë sikurse rezulton të jetë pala e paditur në këtë gjykim Zyra Vendore e Regjistrimit te
Pasurive të Paluajtshme Dibër.
Kështu siç rezulton nga pretendimet e parashtruara në kërkesëpadi pala paditëse ka
iniciuar procesin gjyqësor me anë të të cilit kërkon konstatimin e pavlefshmërisë absolute të
aktit të rregjistrimit nga pala e paditur të pasurisë me nr 29/72+1-10, zona kadastrale me
nr.2932, vol 5, e llojit Apartament banimi me sipërfaqe 54 m2 e ndodhur në qytetin
Peshkopi, ç’rregjistrimin nga regjistrat e palës së paditur ZVRPP Dibër të kësaj pasurie për
shkakun e mësipërm dhe detyrimin e palës së paditur të regjistrojë këtë pasuri në
bashkëpronësi ndërmjet paditëses dhe të paditurit Bujar Goleci. Në analizë të kërkimit të
palës paditëse dhe shkakut ligjor ku mbështeten kërkimet rezulton se jemi përpara një padie
me kërkime që janë të lidhura me nxjerrjen e akteve administrative nga ana e organit
administrativ.

740
 Gjykata vlerëson se Ligji nr.49/2012 ka përcaktuar shprehimisht në nenin 7, natyrën e
mosmarrëveshjes që gjykon gjykata administrative, që janë ndër të tjera, mosmarrëveshjet që
lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat
administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi
Publik, si dhe mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të
mosveprimit të organit publik.
Gjykata vlerëson se Ligji nr.49/2012 ka përcaktuar shprehimisht në nenin 7, natyrën e
mosmarrëveshjes që gjykon gjykata administrative, që janë ndër të tjera, mosmarrëveshjet që
lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat;
administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi
publik, si dhe mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të
mosveprimit të organit publik, ku çdo subjekt, qe pretendon se i është cenuar një e drejtë apo
një interes i ligjshëm, nga një veprim apo mosveprim i organit publik (Neni 16), mund të
paraqesë padi për kërkime lidhur me ndryshimin, pjesërisht apo tërësisht, të aktit
administrativ apo detyrimin e organit publik për të ndryshuar një akt administrative (Neni
17/b).
Kështu, në interpretim e zbatim të Ligjit nr.49/2012 gjykata administrative ka në
kompetencë për shqyrtim paditë, të cilat kanë për objekt mbrojtjen e interesave juridike të të
drejtave dhe lirive të subjekteve që mund të cënohen nga ushtrimi ose jo i funksioneve
publike nga ana e organeve të administratës publike, dhe zgjidhin mosmarrëveshjet që lindin
nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat administrative
publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik, si dhe
mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të mosveprimit të
organit publik (nenet 1 3 7,14,16,17).
Për sa më sipër, Gjykata çmon se në kushtet kur pretendimi i paditëses lidhet me
detyrimin e organit publik, ZVRPP Dibër, për të nxjerrë një akt administrative,
mosmarrëveshja objekt gjykimi është e natyrës administrative.
Gjithashtu gjykata bazohet edhe në Vendimin Unifikues nr.3, datë 28.04.2014, të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë në të cilin përcaktohet se: “Kur në objektin e
gjykimit të një çështje ka disa kërkime si të natyrës civile dhe administrative, këto kërkime
pavarësisht faktit nëse kanë një lidhje të thjeshtë në mes tyre apo janë edhe të ndërvarura nga
njëra tjetra, referuar nenit 61 dhe 159 të K.Pr.Civile dhe 13 dhe 23 të ligjit 49/2012, gjykata
duhet të veçojë kërkimet që nuk janë në kompetencën e saj lëndore duke ia kaluar ato
gjykatës kompetente.
Për gjithë sa më sipër, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër nuk është kompetente për
gjykimin e kërkimit të parë, të dytë dhe të tretë të kërkesë padisë. Për këtë shkak çështja
duhet të dërgohet për gjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, si
gjykata kompetente për gjykimin e saj.
Kundër vendimit të gjykatës, ka bërë ankim të veçantë pala paditëse Donika Goleci,
duke parashtruar shkaqet e lartpërmendura.

II. LIGJI I ZBATUESHËM.

Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:

Neni 16§1 i K.Pr.Civile që parashikon se:
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj....”.
Neni 61 i K.Pr.Civile parashikon se :

741
 “Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.”
Neni 62 i K.Pr.Civile parashikon se :
“Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë”.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON SE:

1. Vendimi nr.178 Akti, datë 04.05.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, që ka
shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes për pikat 1, 2, 3 të kërkimit në
objekt padie duke i dërguar aktet për vazhdimin e gjykimit Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë dhe mbajtjen për shqyrtim të pikës 4 të objektit të padisë, është
rrjedhojë e zbatimit të normave proceduriale dhe për këtë shkak çështja duhet të lihet në fuqi.
2. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të akteve të dosjes gjyqësore, objektit
dhe shkakut të padisë, e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër në lidhje me kompetencën lëndore të shqyrtimit të çështjes
objekt gjykimi.
3. Se në analizë të akteve të dosjes gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë,
arsyetimit të gjykatës, si dhe legjislacionit të zbatueshëm për rastin konkret, ankimi i veçantë
i paraqitur nga pala paditëse Donika Goleci, nuk përmban shkaqe për cënimin e vendimit
nr.178 Akti, datë 04.05.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër.
4. Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se kompetenca e gjykatës
për gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja lëndore është shumë e rëndësishme si
element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural.
5. Kolegji Civil në përcaktimin e kompetencës lëndore i referohet identifikimit të
natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative. Kolegji e vlerëson
të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër. Gjykata
ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të këtij
gjykimi duke bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për rastin
konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
6. Duke u kthyer te çështja objekt shqyrtimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
konstaton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, ka arsyetuar drejtë në lidhje me zbatimin e
ligjit procedural dhe material përsa i përket përcaktimit të kompetencës lëndore.
7. Nga kërkesë padia rezulton se kërkimi i paditëses në këtë gjykim është: “ (i)
1.Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit të regjistrimit nga pala e paditur të
pasurisë me nr 29/72+1-10, zona kadastrale me nr.2932, vol 5, fq 4 e llojit Apartament
banimi me sipërfaqe 54 m2 e ndodhur në qytetin Peshkopi.
(ii)Ç’regjistrimin nga regjistrat e palës së paditur ZVRPP Dibër të kësaj pasurie për
shkakun e mësipërm.
(iii).Regjistrimin nga pala e paditur, ZVRPP Dibër, të kësaj pasurie si bashkëpronësi
ndërmjet meje dhe ish bashkëshortit tim të paditurit Bujar Goleci.
(iiii).Pjesëtimin e pasurisë (likuidimin e regjimit pasuror martesor përkatës) pas
zgjidhjes së martesës midis meje dhe palës së paditur Bujar Goleci, për pasurinë Apartament
banimi ndodhur në zonën kadastrale me nr 2932 me sipërfaqe 54 m2 e ndodhur në qytetin
Peshkopi, lagja “Vehbi Dibra”.

742
 8. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin unifikues nr.3, datë
28.04.2014, kanë vendosur të njehsojnë praktikën në lidhje me gjykatën kompetente për
shqyrtimin e padisë, që përmban kërkime mikse, qofshin këto një bashkim i thjeshtë apo i
ndërvarur.
9. Kolegji, vëren se qëndrimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër vjen në interpretim
të drejtë të vendimit unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin
nr.3, datë 28.04.2014, i cili ka njehsuar praktikën gjyqësore sa më poshtë:
 Kur në objektin e gjykimit të një çështje ka disa kërkime si të natyrës civile
dhe administrative, këto kërkime pavarësisht faktit nëse kanë një lidhje të thjeshtë në mes
tyre, apo janë edhe të ndërvarura nga njëra tjetra, referuar nenit 61 dhe 159 të K.Pr.Civile
dhe 13 dhe 23 të ligjit 49/2012, gjykata duhet të veçojë kërkimet që nuk janë në
kompetencën e saj lëndore, duke ia kaluar ato gjykatës kompetente.
 Çështjet të cilat në objektin e tyre kanë disa kërkime si të natyrës civile dhe
administrative, kërkime të cilat janë paraqitur përpara datës 04.11.2013, do të vazhdojnë të
gjykohen nga gjykata ku ato janë paraqitur”.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se padia e cila është paraqitur për
shqyrtimin përmban kërkime mikse të përbëra nga kërkime civile siç është pika e katërt e
objektit të padisë e konkretisht; Pjesëtimin e pasurisë (likuidimin e regjimit pasuror martesor
përkatës) pas zgjidhjes së martesës midis meje dhe palës së paditur Bujar Goleci, për
pasurinë Apartament banimi ndodhur në zonën kadastrale me nr 2932 me sipërfaqe 54 m2 e
ndodhur në qytetin Peshkopi, lagja “Vehbi Dibra” dhe kërkime administrative siç janë tre
kërkimet e para në objekt padie; 1.Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit të
regjistrimit nga pala e paditur të pasurisë me nr 29/72+1-10, zona kadastrale me nr.2932,
vol 5, fq 4 e llojit Apartament banimi me sipërfaqe 54 m2 e ndodhur në qytetin Peshkopi.
2.Ç’regjistrimin nga regjistrat e palës së paditur ZVRPP Dibër të kësaj pasurie për
shkakun e mësipërm.
3.Regjistrimin nga pala e paditur, ZVRPP Dibër, të kësaj pasurie si bashkëpronësi
ndërmjet meje dhe ish bashkëshortit tim të paditurit Bujar Goleci.
11. Kolegji Civil vlerëson se, Ligji nr.49/2012 ka përcaktuar shprehimisht në nenin 7,
natyrën e mosmarrëveshjes që gjykon gjykata administrative, që janë ndër të tjera,
mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore normative
dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative
nga organi Publik, si dhe mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme
ose të mosveprimit të organit publik. Ligji nr.49/2012 ka përcaktuar shprehimisht në nenin 7,
natyrën e mosmarrëveshjes që gjykon gjykata administrative, që janë ndër të tjera,
mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore normative
dhe kontratat; administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative
nga organi publik, si dhe mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme
ose të mosveprimit të organit publik, ku çdo subjekt, qe pretendon se i është cenuar një e
drejtë apo një interes i ligjshëm, nga një veprim apo mosveprim i organit publik, mund të
paraqesë padi për kërkime lidhur me ndryshimin, pjesërisht apo tërësisht, të aktit
administrativ apo detyrimin e organit publik për të ndryshuar një akt administrative.
12. Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.178 akti,
datë 04.05.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, me të cilin është shpallur
moskompetenca lëndore për gjykimin e çështjes civile me nr.178 akti, datë 23.03.2017, për
tre kërkimet e para në objekt padie, duhet të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 62 të K.Pr.Civile.

743
 VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.178 Akti, datë 04.05.2017, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Dibër.

Tiranë, më 12.07.2017

744
Nr. 31003-01910-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017- 1756 i Vendimit

VENDIM
NE EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës se Lartë i përbërë nga:

Xhezair Zaganjori Kryesues

Evelina Qirjako Anëtare
Ardian Dvorani Anëtar

në datën 19.07.2017, në dhomë këshillimi, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:

PADITËS: DITAR BERBERI

PALË E PADITUR: “TIRANA PARKING”

OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur ti paguajë paditësit pagën e 6 muajve e 15 ditëve
si pasojë e zgjidhjes së parakohshme të kontratës së punës me afat të përcaktuar,
bazuar në nenin 155/1 të K.Punës.
Detyrimin e palës së paditur ti paguajë paditësit dëmshpërblim në masën e
një viti pagë si pasojë e zgjidhjes së menjëhershme
të pajustifikuar të kontratës së punës.
Baza Ligjore: Neni 149, 153, 155 të të Kodit të Punës.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.5196, datë 09.06.2017, ka

vendosur:

Moskompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për gjykimin

e çështjes civile me nr.regj them 9138 regjistri, datë regjistrimi 08.05.2017,
me palë paditëse Ditar Berberi dhe me palë të paditur Tirana Parking, me
objekt: “Detyrimin e palës së paditur ti paguajë paditësit pagën e 6 muajve e
15 ditëve si pasojë e zgjidhjes së parakohshme të kontratës së punës me afat të
përcaktuar, bazuar në nenin 155/1 të K.Punës. Detyrimin e palës së paditur ti
paguajë paditësit dëmshpërblim në masën e një viti pagë si pasojë e zgjidhjes
së menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës” dhe dërgimin e
çështjes për kompetencë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.

Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.3112-04170-80 Akti,

datë 03.07.2017 ka vendosur:

Të ngrejë çështjen e mosmarrëveshjes për kompetencë para Gjykatës së Lartë

për/në gjykimin e çështjes administrative me nr.3112-04170-2015, me paditës
Ditar Berberi, me palë të paditur Tirana Parking, me objekt “Detyrimin e
palës së paditur ti paguajë paditësit pagën e 6 muajve e 15 ditëve si pasojë e

745
 zgjidhjes së parakohshme të kontratës së punës me afat të përcaktuar, bazuar
në nenin 155/1 të K.Punës. Detyrimin e palës së paditur ti paguajë paditësit
dëmshpërblim në masën e një viti pagë si pasojë e zgjidhjes së menjëhershme
të pajustifikuar të kontratës së punës”.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
1.Pala paditëse ka filluar punë pranë anës së paditur në datën 23.05.2016.
2. Pas përfundimit të periudhës tre mujore të provës, mes palëve është lidhur kontrata
e punës e datës 23.08.2016 dhe marrëdhënia e punës mes palëve ka qenë e përcaktuar për një
periudhë prej një viti.
3. Në datën 02.02.2017, pala e paditur ka zhvilluar takimin me palën paditëse për
zgjidhjen e marrëdhënies së punës, ndërsa me vendimin e datës 07.07.2017 ka njoftuar
paditësin për zgjidhjen përfundimtare të marrëdhënies së punës.
4. Pala paditëse ka pretenduar se ana e paditur i ka bërë një zgjidhje të menjëhershme
dhe pa shkaqe të justifikuara të kontratës së punës, pavarësisht se kjo e fundit përfundonte në
datën 22.08.2017.
5. Në kushtet kur paditësi nuk ka qenë dakord me zgjidhjen e marrëdhënies së punës,
me pretendimin se nuk janë zbatuar afatet e njoftimit si dhe procedura e zgjidhjes së
marrëdhënies së punës, në datën 10.05.2017 i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë me padinë me objekt të sipërcituar.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.5196, datë 09.06.2017, ka
vendosur:
Moskompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për gjykimin e
çështjes civile me nr.regj them 9138 regjistri, datë regjistrimi 08.05.2017, me palë paditëse
Ditar Berberi dhe me palë të paditur Tirana Parking, me objekt: “Detyrimin e palës së
paditur ti paguajë paditësit pagën e 6 muajve e 15 ditëve si pasojë e zgjidhjes së
parakohshme të kontratës së punës me afat të përcaktuar, bazuar në nenin 155/1 të K.Punës.
Detyrimin e palës së paditur ti paguajë paditësit dëmshpërblim në masën e një viti pagë si
pasojë e zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës” dhe dërgimin e
çështjes për kompetencë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
6/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “... Në rastin objekt gjykimi kemi të bëjmë me një
mosmarrëveshje që ka lindur nga një marrëdhënie pune midis paditësit dhe një organi të
administratës publike, siç është “Tirana Parking”. Që “Tirana Parking” është një organ i
administratës publike i referohemi vendimit të Këshillit të Bashkisë Tiranë nr.48, datë
11.11.2015, ku është vendosur: “Krijimi i Tirana Parking si institucion në varësi të Bashkisë
Tiranë për administrimin e shërbimit të parkimit publik me pagesë”... Në këto kushte,
referuar nenit 7/c të Ligjit nr.49/2012..., si dhe vendimit unifikues të Gjykatës së Lartë nr.3,
datë 06.12.2013, kjo gjykatë ...nuk ka kompetencën lëndore për të gjykuar këtë çështje...”.
7. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.3112-
04170-80 Akti, datë 03.07.2017 ka vendosur:
Të ngrejë çështjen e mosmarrëveshjes për kompetencë para Gjykatës së Lartë për/në
gjykimin e çështjes administrative me nr.3112-04170-2015, me paditës Ditar Berberi, me
palë të paditur Tirana Parking, me objekt “Detyrimin e palës së paditur ti paguajë paditësit
pagën e 6 muajve e 15 ditëve si pasojë e zgjidhjes së parakohshme të kontratës së punës me
afat të përcaktuar, bazuar në nenin 155/1 të K.Punës. Detyrimin e palës së paditur ti paguajë

746
paditësit dëmshpërblim në masën e një viti pagë si pasojë e zgjidhjes së menjëhershme të
pajustifikuar të kontratës së punës”.
7/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...gjykata vlerëson se mosmarrëveshja objekt
gjykimi në rastin konkret, është një mosmarrëveshje që rrjedh nga marrëdhënia e punës në
administratën publike, e cila ka si shkak ligjor padie Kodin e Punës. Në këto kushte, duke
mbajtur parasysh përcaktimet e bëra në ligj dhe faktet që i përkasin rastit konkret, gjykata
vlerëson se nuk është më kompetente nga pikëpamja lëndore për gjykimin e kësaj çështje. Ky
kohezion ka ardhur për shkak të ndryshimeve në kuadrin ligjor ku tashmë jo çdo marrëdhënie
pune më palë punëdhënëse organ publik është në kompetencë të kësaj gjykate. Por tashmë në
kompetencë të kësaj gjykate janë vetëm mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës
të nëpunësve civilë, të nëpunësve civil gjyqësor, të nëpunësve civil të prokurorisë dhe të
nëpunësve shtetëror që sipas ligjit organik kanë një rregullim të posaçëm. Përjashtohen nga
ky rregull, punonjësit në administratën publike, në administratë, në gjykatë ose prokurori
marrëdhënia e punës e të cilëve bazohet në Kodin e Punës....”.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON:

8. Se vendimi nr.5196, datë 09.06.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me
anën e të cilit, kjo gjykatë ka vendosur shpalljen e moskompetencës së saj për shqyrtimin e
çështjes objekt shqyrtimi dhe dërgimin e saj për gjykim, Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Tiranë, është një vendim i marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedurial dhe për këtë
shkak, ai duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet në po këtë gjykatë, për vazhdimin e
gjykimit.
9. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të nënvizojë se, në kuptimin e
së drejtës proceduriale, kompetenca lëndore është një kusht i domosdoshëm procedurial, që
bën të vlefshëm procesin gjyqësor, si dhe të gjitha aktet e marra në administrim gjatë
zhvillimit të tij, në kuptimin që një gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë asnjë
veprimtari proceduriale dhe një gjykatë jokompetente duhet të deklarojë moskompetencën e
saj, (neni 61 K.Pr.Civile, neni 7 i Ligjit 49/2012).
10. Kompetenca lëndore, përcakton për çdo gjykatë të veçantë se, në çfarë rastesh dhe
në lidhje me çfarë mosmarrëveshjesh ajo ka pushtet për të gjykuar, duke përcaktuar qartë
rrethin e mosmarrëveshjeve që i është njohur e dhënë asaj për ta gjykuar. Ndarja e
kompetencës, është përcaktuar qartë në Ligjin nr.9877, datë 18.02.2008 “Për organizimin e
pushtetit gjyqësor në Republikën e Shqipërisë”, në Ligjin nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykata administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe
në K.Pr.Civile.
11.Gjykata, në përcaktimin e kompetencës lëndore, i referohet pikërisht identifikimit
të natyrës së mosmarrëveshjes që i shtrohet për gjykim, nëse ajo është e natyrës civile apo
administrative. Për këtë qëllim, gjykata i referohet shkakut ligjor të kërkimeve të paditësit të
parashtruara, si në kërkesë padi ashtu dhe gjatë gjykimit, natyrës së mosmarrëveshjes, si dhe
statusit juridik të palëve që kjo padi i kundrejtohet, si dhe bën lidhjen midis fakteve që
pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë, dhe të drejtave apo interesave që ai pretendon se i
janë cënuar.
12. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në lidhje me çështjen objekt gjykimi,
në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të kërkimeve të
paditësit, pretendimeve dhe kërkimeve të parashtruara prej tij në aktet proceduriale,
qëndrimit të ngritur nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, dhe në interpretim
të dispozitave të Ligjit nr.49/2012, të zbatueshme, çmon se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë, nuk e ka kuptuar drejtë natyrën e vërtetë të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të
këtij gjykimi.

747
 13. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se paditësi në këtë gjykim
ka kërkuar: “1) Detyrimin e palës së paditur ti paguajë paditësit pagën e 6 muajve e 15
ditëve si pasojë e zgjidhjes së parakohshme të kontratës së punës me afat të përcaktuar,
bazuar në nenin 155/1 të K.Punës. 2) Detyrimin e palës së paditur ti paguajë paditësit
dëmshpërblim në masën e një viti pagë si pasojë e zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar
të kontratës së punës”, kërkime të cilat i ka mbështetur tek neni 149, 153 dhe 155 të të Kodit
të Punës.
14. Në analizë të shkakut ligjor të kërkimeve të paraqitura në padi, rezulton se
konflikti mes palëve është krijuar si pasojë e zgjidhjes së marrëdhënies së punës përpara
afatit të përcaktuar në kontratën individuale të punës datë 23.08.2016, që është lidhur midis
paditësit në cilësinë e punëmarrësit dhe palës së paditur “Tirana Parking”, në cilësinë e
punëdhënësit. Ky i fundit, rezulton të jetë subjekt juridik publik, në varësinë e Bashkisë
Tiranë dhe është krijuar me vendimin nr.48, datë 11.11.2015 të Këshillit të Bashkisë Tiranë,
në të cilin është vendosur: “Krijimi i Tirana Parking si institucion në varësi të Bashkisë
Tiranë për administrimin e shërbimit të parkimit publik me pagesë...”. Ka rezultuar e provuar
se marrëdhëniet e punës në këtë institucion janë rregulluar sipas parashikimeve të Kodit të
Punës.
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton se padia objekt shqyrtimi,
është depozituar pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në datën 10.05.2017, kohë në të
cilin kishte hyrë në fuqi Ligji nr.39/2017 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin
nr.49/2012, “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”, të ndryshuar”. Ky ligj është botuar në Fletoren Zyrtare
nr.85, datë 21 Prill 2017 dhe ka hyrë në fuqi 15 ditë pas publikimit të tij, pra në datën 6 Maj
2017, përpara se pala paditëse të depozitonte padinë objekt të këtij gjykimi (padia është
depozituar në datën 10 Maj 2017).
16. Në nenin 7 gërma “ç” të Ligjit nr.49/2012, ishte parashikuar se: “Gjykatat
administrative janë kompetente për: ç) mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës
të nëpunësve civilë, nëpunësve civilë gjyqësorë, nëpunësve civilë të prokurorisë dhe të
nëpunësve shtetërorë që sipas ligjit organik kanë një rregullim të posaçëm. Përjashtohen nga
ky rregull punonjësit në administratën publike, në gjykatë ose prokurori, marrëdhënia e
punës e të cilëve bazohet në Kodin e Punës; ....”. Ndërsa me ndryshimet që ju bënë këtij ligji,
me Ligjin nr.39/2017 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.49/2012 “Për organizimin
dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”, të ndryshuar, është ndryshuar neni 7, gërma “ç”, duke u parashikuar se: “ç)
mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës të nëpunësve civilë, nëpunësve civilë
gjyqësorë, nëpunësve civilë të prokurorisë dhe të nëpunësve shtetërorë që sipas ligjit organik
kanë një rregullim të posaçëm. Përjashtohen nga ky rregull punonjësit në administratën
publike, në gjykatë ose prokurori, marrëdhënia e punës e të cilëve bazohet në Kodin e
Punës”.
17. Në analizë të sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se
pavarësisht faktit që ana e paditur në këtë mosmarrëveshje është një ent publik, kjo
mosmarrëveshje do të gjykohet nga gjykata e zakonshme civile, përsa kohë kjo marrëdhënie
pune i nënshtrohet regjimit juridik të parashikuar dhe të rregulluar nga Kodi i Punës. Kjo pasi
vetë ligjvënësi në dispozitat ligjore të sipërcituara, ka parashikuar shprehimisht se këto lloj
mosmarrëveshjes tashmë nuk do të shqyrtohen më nga gjykatat administrative, por do të jenë
në kompetencën lëndore të gjykatave të zakonshme civile.
18. Për sa kohë konstatohet se padia objekt shqyrtimi është depozituar në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Tiranë në datën 10.05.20017, kohë në të cilën kishin hyrë në fuqi dispozitat
ligjore të Ligjit nr.39/2017 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.49/2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve

748
administrative”, të ndryshuar (me të cilin është vendosur që mosmarrëveshjet në fushën e
marrëdhënieve të punës së punonjësve të administratës publike, sikundër është rasti në këtë
gjykim, marrëdhënia e punës së të cilëve bazohet në Kodin e Punës, nuk do të jenë më objekt
shqyrtimi nga gjykatat administrative), kjo mosmarrëveshje do te jetë në kompetencën
lëndore të gjykatës së zakonshme civile. Për sa më sipër, referuar nenit 7 gërma “ç”, si dhe
nenit 8 gërma “b” të Ligjit nr.49/2013 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, kjo çështje nuk është e
natyrës administrative dhe si e tillë, nuk është në kompetencën lëndore të Gjykatave
Administrative.
19. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të prishë
vendimin nr.5196, datë 09.06.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke e dërguar
këtë ҫështje pranë kësaj të fundit, për vazhdimin e gjykimit.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63 të Ligjit 49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”

V E N D O S I:
Prishjen e vendimit nr.5196, datë 09.06.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit pranë kësaj gjykate.

Tiranë, më 19.07.2017

749
Nr. 11243-01463-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1763 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga gjyqtarët:

Artan Broci Kryesues

Admir Thanza Anëtar
Medi Bici Anëtar

Në datën 05.07.2017 mori në shqyrtim në Dhomën e Këshillimit, çështjen që iu përket palëve

të mëposhtme:

PADITËS: MUHAMET DEDJA

TË PADITUR: AGJENCIA E TRAJTIMIT TË PRONAVE

ZYRA VENDORE E
RREGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË
PALUAJTSHME, TIRANË

OBJEKTI:
Pavlefshmëria e aktit administrativ nr.6303/3 prot, datë 29.12.2016,
i Agjencisë së Trajtimit të Pronave.
Detyrimin e të paditurit ATP, të më njohë pronar dhe të kthejë pasurinë e paluajtshme për
sipërfaqen prej 46, 5 dynym, në fshatin Pezë e Vogël, Tiranë.
Baza Ligjore: Nenet 32 e vijues të Kodit të Procedurës Civile; ligji nr.49/2012, “Për
organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”; ligji nr.133/2015, “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronave”; VKM nr.222, datë 23.03.2016, “Për trajtimin e kerkesave për
njohje të pronës e të kompensimit të saj”.

Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.996 (80-2017-1016),

datë 15.03.2017 ka vendosur:

Shpalljen e moskompetencës lëndore dhe dërgimin e akteve Gjykatës së

Apelit Tiranë.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.293, datë 19.04.2017 për parashtrim qëndrimi për
rregullim kompetence kërkon:

Të parashtrojë para Gjykatës së Lartë konfliktin lidhur me kompetencën

lëndore për çështjen nr.1215 regjistri, datë 28.03.2017, me paditës Muhamed
Dedja e objekt “pavlefshmërinë e aktit administrativ nr.6303/3, datë

750
 29.12.2016, të Agjencisë së Trajtimit të Pronës dhe detyrimin e saj të më
njohë pronar”.

Gjykata e Apelit Tiranë parashtron këto shkaqe:

Në të tilla rrethana pas këtij komunikimi të shkresës si më lart, paditësi Muhamet Dedja,
duke e konsideruar atë shkresë si një akt administrativ të marrë në kundërshtim me
ligjin, në datë 07.02.2017, ka paraqitur në Gjykatën Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë, padinë në gjykim me të cilën kërkon: “Pavlefshmëria e aktit
administrativ nr.6303/3 prot, datë 29.12.2016, i Agjencisë së Trajtimit të Pronave.
Detyrimin e të paditurit ATP, të me njohë pronar...
Nga ana tjetër, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë, Tiranë, kryesisht, me vendimin
nr.996, datë 15.03.2017, ka disponuar për “shpalljen e moskompetencës së saj lëndore
dhe dërgimin e akteve në Gjykatën e Apelit Tiranë.
Mbi bazën e këtij vendimi të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, çështja
është regjistruar për gjykim përpara Gjykatës së Apelit Tiranë.
Gjykata e Apelit Tiranë, duke marrë në konsiderate se në formalisht jemi para një çështje
të regjistruar në Gjykatën e Apelit Tiranë, si gjykate e shkallës së parë, (pa ankim ), si
dhe duke vlerësuar se kësaj gjykate i mungon kompetenca funksionale për shqyrtimin
e vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, njëkohësisht gjen të
gabuar e në mosrespektim të ligjit vendimin e asaj gjykate lidhur me vlerësimin e
kompetencës lëndore.
Kështu, Gjykata e Apelit Tiranë, vlerëson se Gjykata Administrative e Shkallës së Parë
Tiranë ka gabuar në përcaktimin e natyrës juridike të mosmarrëveshjes, fakt që ka
çuar edhe në vlerësim jo të drejtë lidhur me kompetencën lëndore për gjykimin e saj.
Kjo gjykatë çmon se në çështjen në gjykim, referuar kërkimit të paditësit, por edhe
shkakut ligjor të padisë së tij, rezulton qarte se gjendemi përpara një mosmarrëveshje
të natyrës administrative mes paditësit dhe të paditurit ATP, si organi publik i
ngarkuar nga ligji për shqyrtimin e kërkimit të tij.
Rezulton se ndërsa subjekti i shpronësuar ka kërkuar njohjen e të drejtës së pronësisë së
pretenduar, ATP, si organi publik i ngarkuar nga ligji, pa e shqyrtuar në themel
kërkimin dhe pa u shprehur me vendim për bazueshmërinë ose jo të tij, ka kthyer
kërkesën.
Pikërisht në këto kushte, edhe para gjykatës, subjekti i shpronësuar kërkon
pavlefshmërinë e aktit administrativ me të cilin i është kthyer kërkesa duke i kërkuar
organit publik të përmbushe detyrimin ligjor për të shqyrtuar kërkesën e tij dhe për tu
shprehur me vendim për pranimin ose rrezimin e saj.
Gjykata e Apelit Tiranë, vlerëson gjithashtu se Gjykata Administrative e Shkallës së Parë
Tiranë, nuk ka mundur të saktësojë fazën në të cilën ndodhej procesi administrativ
pranë ATP, dhe ka vlerësuar në mënyrë të gabuar kompetencën lendore për një akt
me të cilin i padituri ATP, ka përfunduar pikërisht këtë fazë të këtij procesi.
Neni 28 i ligjit nr.133/2015, “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronave”, parashikon se: “ 1. Mbledhja, përpunimi dhe administrimi i
akteve të subjekteve të shpronësuara, gjatë procesit të trajtimit të kërkesave, bëhen
sipas këtyre procedurave:...; b) për kërkesat e paraqitura për trajtim, para hyrjes në
fuqi të këtij ligji, dhe të patrajtuara me vendim, ATP-ja fillon menjëherë shqyrtimin e
tyre si më poshtë:...; iii) procedurat e mbledhjes, përpunimit dhe administrimit të
akteve nga subjektet e shpronësuara, gjatë trajtimit të kërkesave, u nënshtrohen
dispozitave të Kodit të Procedurave Administrative .

751
 Edhe vete i padituri ATP, me shkresën nr.6303/3 prot. datë 29.12.2016, që është dhe
objekt kundërshtimi në këtë vendim, në mënyrë të shprehur i referohet Kreut II, të
VKM nr.222, datë 23.03.2016, “Administrimi i Akteve”, si dhe Kodit të Procedurave
Administrative.
Me paqartësinë si më lart, Gjykata Administrative e Shkallës së parë Tiranë, ka gabuar në
referencat që ben si me Vendimin Unifikues të Gjykatës së Lartë nr.4, datë
10.12.2013, ashtu dhe me nenin 29 të Ligjit nr.133/2015, “Për trajtimin e pronës dhe
përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”, pasi mosmarrëveshja objekt
gjykimi nuk është as e njejte e as e ngjashme me sa trajtohet në to.
Neni 30 i ligjit nr.l33/2015, përcakton se: “Kundër vendimit të ATP për njohjen e së
drejtes, palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim
brenda 30 ditësh pranë gjykatës së apelit...”.
Është e qarte se në çështjen në gjykim nuk ka një vendim të te paditurit ATP, për njohjen
ose jo të të drejtës së pronësisë apo për kompensimin e pronës për subjektin e
shpronësuar Muhamet Dedja, për kundërshtimin e të cilit ligji ka bërë kompetente
gjykatën e apelit.
Po kështu, Gjykata e Apelit Tiranë, vlerëson se vendimi i Gjykatës Administrative të
Shkallës së parë Tiranë, vjen në kundërshtim në tërësi me qëllimin e ligjit
nr.133/2015, “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të
pronave”, përfshirë dhe mënyrën e ankimimeve të vendimeve të ATP, marrë në
zbatim të këtij ligji.
Në çështjen në gjykim nuk kemi një vendim me të cilin i padituri ATP, ka ushtruar
funksionin e tij ligjor, si “quasi gjykate”, kontrolli gjyqësor i të cilit sipas ligjit të
bëhej në shkallë të dytë.
Gjykata e Apelit Tiranë, vlerëson se në çështjen në gjykim, nga i padituri ATP, kemi një
vendimmarrje me të cilën ai vetëm ka mbyllur një faze të procesit administrativ, duke
refuzuar në një fare mënyrë përfundimin e këtij procesi dhe disponimin me vendim.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza dhe e bisedoi në tërësi çështjen në
Dhomën e Këshillimit, në përfundim;

VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë është regjistruar çështja civile nr.11243-01463-2017 regj.
them, që u përket palëve: paditës Muhamet Dedja dhe të paditur: Agjensia e Trajtimit të
Pronave Tiranë, Zyra Vendore e Rregjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, Tiranë, me objekt
Pavlefshmëria e aktit administrativ nr.6303/3 prot, datë 29.12.2016, i Agjencisë së Trajtimit
të Pronave. Detyrimin e të paditurit ATP, të më njohë pronar dhe të kthejë pasurinë e
paluajtshme për sipërfaqen prej 46, 5 dynym, në fshatin Pezë e Vogël, Tiranë.
2. Vendimi nr.996, datë 15.03.2017 i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë është rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit procedural, prandaj si i tillë ai duhet të
prishet dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

I. RRETHANAT E ÇËSHTJES:

3. Paditësi Muhamet Dedja, me pretendimin se trashëgimlënësi i tij Ramazan Dedja,

ka qenë pronar i një pasurie, toke bujqësore me sipërfaqe 46,4 dynym, ndodhur në fshatin
Pezë e Vogël, Tiranë ka paraqitur një kërkesë pranë të paditurit Agjencia e Trajtimit të

752
Pronës, duke kërkuar njohjen e pronësisë në favor të subjektit të shpronësuar dhe kthimin e
saj.
4. Rezulton se gjatë shqyrtimit administrativ të kërkesës së paditësit, i padituri ATP,
referuar ligjit nr.133/2015, dhe Kodit të Procedurave Administrative, e mbështetur në VKM
nr.222, datë 23.03.2016, “Për trajtimin e kërkesave për njohje të pronës e të kompensimit të
saj, ka arritur në përfundimin se “dokumentacioni tekniko ligjor i subjektit nga pikëpamja
formale/materiale nuk ka vlere provuese duke mos përbërë dokumentacion në përputhje me
ligjin.
5. Mbi këtë vlerësim, rezulton se ATP, me shkresën nr.6303/1 prot, datë 14.10.2016, i
ka komunikuar subjektit Dedja “njoftim subjektit për plotësim dokumentacioni. Paditësi
pretendon se ka plotësuar dokumentacionin mbi të cilin mbështet pretendimin e tij.
6. Nga ana tjetër, me kalimin e afatit 30 ditor, ATP, me të njëjtin vlerësim, me
shkresën nr.6303/3 prot, datë 29.12.2016, i ka komunikuar subjektit Muhamet Dedja se “...
kur kërkesa dhe dokumentacioni bashkëlidhur praktikes nuk janë nga ana formale në
përputhje me kriteret e përcaktuara dhe pas njoftimit për plotësimin e mangësive i kthehen
kërkuesit në adresë aktet e praktikës.

II. PROCEDURA:

7. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.996 (80-2017-

1016), datë 15.03.2017, ka vendosur:
Shpalljen e moskompetencës lëndore dhe dërgimin e akteve Gjykatës së Apelit
Tiranë.
8. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë ndër të tjera arsyeton se:
Në lidhje me çështjen objekt gjykimi gjykata referohet vendimit unifikues nr.3, datë
29.03.2012 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
Në vendimin unifikues nr.3, datë 29.03.2012, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës
së Lartë, është arsyetuar se: Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë vlerësojnë se
përgatitja dhe gjykimi e zgjidhja e çështjes nuk mund të bazohet vetëm mbi atë që formalisht
shkruhet në pjesën hyrëse të kërkesëpadisë e që emërtohen “objekti i padisë” dhe baza
ligjore, e saj. Gjykata kur zgjidh mosmarrëveshjen merr në shqyrtim pretendimet e paditësit
të cilat parashtrohen në kërkesëpadi si dhe gjatë ushtrimit të së drejtave që rrjedhin nga
procesi, duke mbajtur parasysh se konform neneve 5, 31, 154 e 185 të K.Pr.Civile objekti i
padisë dhe shkaku i saj nuk përmblidhen domosdoshmërisht vetëm në pjesën hyrëse të
kërkesëpadisë. Gjykata ka detyrimin të vlerësojë dhe të marrë parasysh të gjithë përmbajtjen
e padisë dhe të identifikojë kërkimet e paditësit në mënyrë që të mund të japë një vendim për
to. Pala paditëse ka të drejtë të ngrejë pretendime për mbrojtjen e të drejtave dhe interesave
që i njeh Kushtetuta apo ligji, ndërsa gjykata, në zbatim të parimit iura novit curia, analizon
ligjërisht në mënyrë të pavarur këto pretendime, pa u lidhur me përcaktimin e palëve. Nëse
gjykata konstaton se pretendimet e paditësit, d.m.th objekti i padisë dhe shkaku i saj, gjejnë
mbrojtje ligjore atëherë e pranon padinë, në rast të kundërt padia rrëzohet.
Në këndvështrim të këtij vendimi unifikues, duke marrë parasysh përmbajtjen e
kërkesëpadisë, gjykata identifikon kërkimin e palës paditëse. Në thelb kërkimi i palës paditëse
ka të bëjë me shfuqizimin e aktit administrativ nr.6303/3 prot, datë 29.12.2016 të Agjencisë
së Trajtimit të Pronës si dhe detyrimin e kësaj pale që ta njohë pronar duke bërë kthimin në
pronësinë të tij, pasurinë e paluajtshme për sipërfaqen prej 46.5 dynym të ndodhura në
fshatin Pezë e vogël, Tiranë.
Pra, shqyrtimi i kësaj mosmarrëveshje lidhet me të drejta subjektive dhe synon
njohjen e të drejtës së pronës mbi sende të caktuara. Si e tillë kjo mosmarrëveshje duhet të
shqyrtohet nga gjykata që ka kompetencë lëndore gjykimin e mosmarrëveshjeve civile. Këtë

753
konkludim gjykata e mbështet dhe në vendimin unifikues nr.4, datë 10.12.2013 të Kolegjeve
të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, me të cilin është unifikuar praktika gjyqësore si vijon: Kur
në objektin e gjykimit kundërshtohet vendimi i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave apo Agjencisë Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, kjo çështje do të konsiderohet
si mosmarrëveshje civile dhe do të shqyrtohet nga gjykata që ka kompetencë gjykimin e
mosmarrëveshjeve civile.
Po kështu, në nenin 29 të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin
e procesit të kompensimit të pronave” është parashikuar se: “Kundër vendimit të ATP-së për
njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim,
brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit, sipas
rregullave të Kodit të Procedurës Civile të Republikës së Shqipërisë
Kjo dispozitë nuk ka parashikuar zgjidhjen e çështjeve që janë në gjykim apo që
paraqiten për gjykim në lidhje me vendimet e marra përpara hyrjes në fuqi të këtij ligji. Por,
me nenin 38 të ligjit, me titull “Shfuqizime”, janë shfuqizuar ligji nr.9235, datë 29.07.2004
“Për kthimin dhe kompensimin e pronës” i ndryshuar, ligji nr.10239, datë 25.02.2010 “Për
krijimin e fondit special të kompensimit të pronave”, mbi bazën e të cilëve do të zgjidhej
konflikti në gjykim. Për rrjedhojë duke qenë se ligji në fuqi, ka parashikuar kompetencën e
Gjykatës së Apelit për shqyrtimin e padive me objekt kundërshtimin e vendimeve të ATP-së
dhe ka shfuqizuar ligjet mbi bazën e të cilave do të zgjidheshin këto konflikte, kjo gjykatë
vlerëson nuk është në kompetencën e saj lëndore gjykimi i kësaj mosmarrëveshjeje por i
përket Gjykatës së Apelit së cilës, gjykatë e caktuar me ligjin nr.133/2015. Këtë konkludim
gjykata e mbështet dhe në vendimin nr.00-2016-3310, datë 19.12.2016 të Kolegjit Civil, i cili
në një rast të ngjashëm ka përcaktuar Gjykatën e Apelit Civil si gjykatë kompetente nga
pikëpamja lëndore për shqyrtimin e çështjeve gjyqësore të kësaj natyre juridike.
Ndodhur para këtij fakti, gjykata çmon se duhet shpallur moskompetenca lëndore dhe
dërgimi i akteve gjykatës kompetente, Gjykatës së Apelit Tiranë, kjo, në përputhje me nenin
13 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, ...
9. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.293, datë 19.04.2017 për parashtrim
qëndrimi për rregullim kompetence kërkon:
Të parashtrojë para Gjykatës së Lartë konfliktin lidhur me kompetencën lëndore për
çështjen nr.1215 regjistri, datë 28.03.2017, me paditës Muhamed Dedja e objekt
“pavlefshmërinë e aktit administrativ nr.6303/3, datë 29.12.2016, të Agjencisë së Trajtimit të
Pronës dhe detyrimin e saj të më njohë pronar”.
10. Gjykata e Apelit Tiranë parashtron këto shkaqe:
Në të tilla rrethana pas këtij komunikimi të shkresës si më lart, paditësi Muhamet
Dedja, duke e konsideruar atë shkresë si një akt administrativ të marrë në kundërshtim me
ligjin, në datë 07.02.2017, ka paraqitur në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë, padine në gjykim me të cilën kërkon: “ Pavlefshmëria e aktit administrativ nr.6303/3
prot, datë 29.12.2016, i Agjencisë së Trajtimit të Pronave. Detyrimin e të paditurit ATP, të
me njohë pronar...
Nga ana tjetër, Gjykata Administrative e Shkalles se Pare, Tiranë, kryesisht, me
vendimin nr.996, datë 15.03.2017, ka disponuar për “shpalljen e moskompetencës se saj
lëndore dhe dërgimin e akteve në Gjykatën e Apelit Tiranë.
Mbi bazën e këtij vendimi të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë,
çështja është regjistruar për gjykim përpara Gjykatës së Apelit Tiranë.
Gjykata e Apelit Tiranë, duke marrë në konsiderate se në formalisht jemi para një
çështje të regjistruar në Gjykatën e Apelit Tiranë, si gjykatë e shkallës së parë, (pa ankim), si
dhe duke vlerësuar se kësaj gjykate i mungon kompetenca funksionale për shqyrtimin e

754
vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, njëkohësisht gjen të gabuar e
në mosrespektim të ligjit vendimin e asaj gjykate lidhur me vlerësimin e kompetencës lëndore.
Kështu, Gjykata e Apelit Tiranë, vlerëson se Gjykata Administrative e Shkallës së
Parë Tiranë ka gabuar në përcaktimin e natyrës juridike të mosmarrëveshjes, fakt që ka çuar
edhe në vlerësim jo të drejtë lidhur me kompetencën lëndore për gjykimin e saj.
Kjo gjykate çmon se në çështjen në gjykim, referuar kërkimit të paditësit, por edhe
shkakut ligjor të padisë së tij, rezulton qarte se gjendemi përpara një mosmarrëveshje të
natyrës administrative mes paditësit dhe të paditurit ATP, si organi publik i ngarkuar nga
ligji për shqyrtimin e kërkimit të tij.
Rezulton se ndërsa subjekti i shpronësuar ka kërkuar njohjen e të drejtës së pronësisë
së pretenduar, ATP, si organi publik i ngarkuar nga ligji, pa e shqyrtuar në themel kërkimin
dhe pa u shprehur me vendim për bazueshmërinë ose jo të tij, ka kthyer kërkesën.
Pikërisht në këto kushte, edhe para gjykatës, subjekti i shpronësuar kërkon
pavlefshmërinë e aktit administrativ me të cilin i është kthyer kërkesa duke i kërkuar organit
publik të përmbushe detyrimin ligjor për të shqyrtuar kërkesën e tij dhe për tu shprehur me
vendim për pranimin ose rrëzimin e saj.
Gjykata e Apelit Tiranë, vlerëson gjithashtu se Gjykata Administrative e Shkallës së
Parë Tiranë, nuk ka mundur të saktësojë fazën në të cilën ndodhej procesi administrativ
pranë ATP, dhe ka vlerësuar në mënyrë të gabuar kompetencën lëndore për një akt me të
cilin i padituri ATP, ka përfunduar pikërisht këtë fazë të këtij procesi.
Neni 28 i ligjit nr.133/2015, “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronave”, parashikon se: “ 1. Mbledhja, përpunimi dhe administrimi i akteve
të subjekteve të shpronësuara, gjatë procesit të trajtimit të kërkesave, bëhen sipas këtyre
procedurave:...; b) për kërkesat e paraqitura për trajtim, para hyrjes në fuqi të këtij ligji, dhe
të patrajtuara me vendim, ATP-ja fillon menjëherë shqyrtimin e tyre si më poshtë:...; iii)
procedurat e mbledhjes, përpunimit dhe administrimit të akteve nga subjektet e
shpronësuara, gjatë trajtimit të kërkesave, u nënshtrohen dispozitave të Kodit të Procedurave
Administrative .
Edhe vete i padituri ATP, me shkresën nr.6303/3 prot., datë 29.12.2016, që është dhe
objekt kundërshtimi në kete vendim, në mënyrë të shprehur i referohet Kreut II, të VKM
nr.222, datë 23.03.2016, “Administrimi i Akteve”, si dhe Kodit të Procedurave
Administrative.
Me pa qartësinë si më lart, Gjykata Administrative e Shkallës së parë Tiranë, ka
gabuar në referencat që ben si me Vendimin Unifikues të Gjykatës së Larte nr.4, datë
10.12.2013, ashtu dhe me nenin 29 të Ligjit nr.133/2015, “Për trajtimin e pronës dhe
përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”, pasi mosmarrëveshja objekt gjykimi nuk
është as e njëjtë e as e ngjashme me sa trajtohet në to.
Neni 30 i ligjit nr.l33/2015, përcakton se: “Kundër vendimit të ATP për njohjen e së
drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim brenda 30
ditësh pranë gjykatës së apelit...”.
Është e qartë se në çështjen në gjykim nuk ka një vendim të te paditurit ATP, për
njohjen ose jo të të drejtës së pronësisë apo për kompensimin e pronës për subjektin e
shpronësuar Muhamet Dedja, për kundërshtimin e të cilit ligji ka bërë kompetente gjykatën e
apelit.
Po kështu, Gjykata e Apelit Tiranë, vlerëson se vendimi i Gjykatës Administrative të
Shkallës së parë Tiranë, vjen në kundërshtim në tërësi me qëllimin e ligjit nr.133/2015, “Për
trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”, përfshirë dhe
mënyrën e ankimimeve të vendimeve të ATP, marrë në zbatim të këtij ligji.

755
 Në çështjen në gjykim nuk kemi një vendim me të cilin i padituri ATP, ka ushtruar
funksionin e tij ligjor, si “quasi gjykate”, kontrolli gjyqësor i të cilit sipas ligjit të bëhej në
shkallë të dytë.
Gjykata e Apelit Tiranë, vlerëson se në çështjen në gjykim, nga i padituri ATP, kemi
një vendimmarrje me të cilën ai vetëm ka mbyllur një faze të procesit administrartiv, duke
refuzuar në një fare mënyrë përfundimin e këtij procesi dhe disponimin me vendim.

III. LIGJI I ZBATUESHËM:

11. Neni 42/1 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se:

Paditë ngrihen në gjykatën e vendit, ku i padituri ka vendbanimin ose vendqëndrimin
e tij dhe kur këto nuk dihen, në gjykatën e vendit, ku ai ka banesën e përkohshme.
12. Neni 61 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se:
Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.
13. Neni 62 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se:
Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë.
14. Në nenin 29 të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e
procesit të kompensimit të pronave” është parashikuar se:
Kundër vendimit të ATP-së për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe
Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të
këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit, sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile të
Republikës së Shqipërisë.

IV. VLERËSIMI I KOLEGJIT CIVIL:

15. Vendimi nr.996 (80-2017-1016), datë 15.03.2017, i Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë, që ka shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes
duke i dërguar aktet për vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Apelit Tiranë, është rrjedhojë e
moszbatimit të normave proceduriale dhe për këtë shkak duhet të prishet e çështja duhet të
kthehet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të akteve të dosjes gjyqësore,
objektit dhe shkakut të padisë, e gjen të pabazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur
nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, në lidhje me kompetencën lëndore të
shqyrtimit të çështjes objekt gjykimi.
17. Në analizë të akteve të dosjes gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë, arsyetimit
të gjykatës, si dhe legjislacionit të zbatueshëm për rastin konkret, parashtrimi i paraqitur nga
Gjykata Apelit Tiranë, përmban shkaqe për cënimin e vendimit të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë.
18. Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se kompetenca e gjykatës
për gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja lëndore është shumë e rëndësishme si
element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural. Kolegji
Civil në përcaktimin e kompetencës lëndore i referohet identifikimit të natyrës së
mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative. Kolegji e vlerëson jo të

756
drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë
Tiranë. Gjykata nuk ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e
vërtetë të këtij gjykimi duke mos bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore
që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
19. Në çështjen objekt shqyrtimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, nuk ka arsyetuar drejtë në lidhje me
zbatimin e ligjit procedural dhe material përsa i përket përcaktimit të kompetencës lëndore,
kjo gjykatë ka gabuar në referencat e bëra në Vendimin e Gjykatës Kushtetuese nr.27, datë
26.05.2010 dhe Vendimin Unifikues të Gjykatës së Lartë nr.4, datë 10.12.2013, sikundër dhe
në nenin 29 të ligjit nr.133/2015, “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronave”, pasi rasti objekt gjykimi nuk është i njëjtë apo i ngjashëm me sa
trajtohet në këto referenca, ndërsa ato bëjnë fjalë dhe trajtojnë raste të vendimmarrjeve të
organit publik të ngarkuar nga ligji, pozitive apo negative, sa i përket njohjes së të drejtës së
pronësisë dhe rivendosjes se saj.
20. Paditësi ka depozituar kërkesëpadinë për gjykim me datë 07.02.2017 me objektin
të përshkruar në pjesën hyrëse dhe është e rëndësishme të mbahet në vëmendje dhe neni 29 i
ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të
pronave” në të cilin është parashikuar se: “Kundër vendimit të ATP-së për njohjen e së
drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30
ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit, sipas rregullave të
Kodit të Procedurës Civile të Republikës së Shqipërisë”. Në rastin konkret ka një vendim të
ATP, por ky vendim nuk është as për njohjen ose jo të së drejtës së pronësisë dhe as për
kompensimin e pronës për subjektin e pretenduar të shpronësuar Ramazan Dedja, (për
kontrollin gjyqësor të të cilit ligji ngarkon gjykatën e apelit), përkundrazi është pikërisht
mungesa dhe refuzimi për të marrë një vendim të tillë nga ATP ajo që ka çuar në lindjen e
mosmarrëveshjes mes palëve ndërgjyqëse dhe që paditësi ka kërkuar të zgjidhet nëpërmjet
gjykatës.
21. Gjithashtu Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, referuar kërkimeve në
padi dhe shkakut ligjor të saj, rezulton në mënyrë të qartë se është një mosmarrëveshje e
natyrës administrative mes paditësit dhe organit publik të ngarkuar nga ligji (ATP) për
shqyrtimin e kërkesave të subjekteve të shpronësuara për trajtimin e pronës, ndërsa në rastin
objekt shqyrtimi, organi publik ka kthyer kërkesën e paditësit pa e shqyrtuar atë në themel
dhe shprehur me vendim për bazueshmërinë ose jo të saj, ndërkohë që nga paditësi kërkohet
pikërisht kjo, pra detyrimi i organit publik të përmbushë detyrimin ligjor për të shqyrtuar
kërkesën e tij dhe të shprehet me vendim për pranimin ose jo të saj.
22. Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.996 (80-
2017-1016), datë 15.03.2017, i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, me të
cilin është shpallur moskompetenca lëndore për gjykimin e çështjes, duhet të prishet dhe
çështja të dërgohet në po atë gjykatë, për të vazhduar gjykimin si gjykatë kompetente.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 61 të Kodit të Procedurës
Civile;

V E N D O S I:
Prishjen e vendimit nr.996 (80-2017-1016), datë 15.03.2017 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë dhe kthimin e çështjes në po atë gjykatë për
vazhdimin e gjykimit.

757
 Tiranë, më 05.07.2017

758
Nr. 31003-01911-00-2017 i Regjistrit Themeltar
Nr. 00 - 2017 - 1805 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga :

Xhezair Zaganjori Kryesues

Evelina Qirjako Anëtare
Ardian Dvorani Anëtar

në dhomë këshillimi, më datë 19.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:

PADITËS: ORSID PIRANI

I PADITUR: VITRINA SH.P.K.

MINISTRIA E ARSIMIT DHE
E SPORTIT

OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurve të paguajnë solidarisht në favor të palës paditëse
dëmin pasuror në masën 445.500 Lekë dhe dëmin jopasuror të ardhur,
si pasojë e veprimeve të kryera me faj të palës së paditur,
që konsiston në moszbatimin e kontratave të shërbimit të datës 29.09.2012,
kontratës 04.11.2013, kontratës datë 23.04.2015
të nënshkruara midis Universitetit Vitrina, Fakultetit të Inxhinierisë dhe Orsid Pirani.
Baza Ligjore: Neni 32, 48, 154 të Kodit të Procedurës Civile;
Neni 419, 608, 640, 641 të Kodit Civil,
Kontrata e Shërbimit me Vitrina, neni 1, 4, 6.2, 6.5, 6.6.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me Vendimin nr.3468, datë 24.04.2017 ka vendosur:

“- Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
për shqyrtimin e çështjes me nr.1372 Akti, regjistruar në gjykatë 15.04.2016.
– Dërgimin e akteve për kompetencë Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë.”

Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me Vendimin nr.3577 (31025-03646-

80-2017) Regjistri Themeltar, datë 29.06.2017 ka vendosur:

“- Të ngrejë përpara Gjykatës së Lartë çështjen e mosmarrëveshjes së

kompetencës...T’i kërkojë Gjykatës së Lartë që të vendosë se kompetente nga
pikëpamja lëndore për gjykimin e kësaj çështje (mosmarrëveshje) është
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe jo Gjykata Administrative e Shkallës së
Parë Tiranë.”.

759
 KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË
Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit z. Xhezair Zaganjori, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N:

I. RRETHANAT ÇËSHTJES

1. Padia është paraqitur para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me datë 18.04.2016,
me objekt dhe shkak ligjor sikur tregohet në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
2. Nga fashikulli i gjykimit rezulton se gjatë gjykimit në shkallë të parë në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Tiranë janë kryer disa transformime procedurale mbi ndërgjyqësin.
Fillimisht është bërë zëvendësimi procedural i palës së paditur, nga Shkolla e Lartë Vitrina
në Vitrina sh.p.k. dhe është thërritur me cilësinë procedurale të personit të tretë Ministria e
Arsimit dhe e Sporteve. Më tej Ministria e Arsimit dhe e Sporteve është thërritur me cilësinë
e palës së paditur, sipas nenit 161/c të Kodit të Procedurës Civile. Pas këtyre ndryshimeve në
ndërgjyqësi gjykata ka vendosur shpalljen e mungesës së kompetencës lëndore dhe dërgimin
e çështjes për gjykim në Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
3. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë ka vendosur të ngrejë konfliktin e
kompetencës në Gjykatën e Lartë, duke vlerësuar se çështja është lëndë gjykimi civil dhe se
vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për
gjykim në atë gjykatë. Në kërkesën për thirrjen si palë të paditur të Ministrisë së Arsimit dhe
Sporteve nuk rezulton të ketë asnjë kërkim që i kundrejtohet këtij ndërgjyqësi, e megjithatë
gjykata e ka pranuar kërkesën, pa qartësuar më parë kërkimet e paditësit mbi të paditurin e
thërritur rishtazi. Në vendimin e saj mbi shpalljen e moskompetencës gjykata arsyeton se
dëmshpërblimi kërkohet solidarisht bashkë për personin juridik publik të thërritur rishtazi në
gjykim.

VLERËSIMI I KOLEGJIT ADMINISTRATIV TË GJYKATËS SË LARTË

4. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (në vijim Kolegji), pasi shqyrtoi
dokumentacionin e administruar në dosje dhe analizoi objektin dhe shkakun ligjor të padisë
dhe vendimet e gjykatave në mosmarrëveshje për kompetencën lëndore, në zbatim të
dispozitave të Ligjit nr.49/2012, çmon se parashtresa e Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Tiranë është e bazuar në ligj dhe se Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
është zbatim i gabuar i ligjit. Për rrjedhojë Kolegji Administrativ vlerëson se vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rigjykim në
atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
5. Kolegji tërheq vëmendjen e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për mënyrën se si
ka vendosur të pranojë si ndërgjyqës të paditur, të thërritur rishtazi në gjykim sipas nenit
161/c të Kodit të Procedurës Civile, Ministrinë e Arsimit dhe të Shkencës. Nga kërkesa e
palës paditëse nuk rezulton asnjë sqarim se çfarë kërkimesh të padisë do t’i kundrejtohen
këtij ndërgjyqësi person juridik publik dhe në këto kushte ngjan se pala paditëse nuk e ka të
qartë kërkimin dhe padinë për këtë pjesë dhe gjykata që ka pranuar kërkesën aq më pak.
6. Kolegji sjell në vëmendje se kërkimi i thirrjes së një palë të paditur gjatë gjykimit
rishtazi, sipas nenit 161/c të Kodit të Procedurës Civile, nuk e automatizon vendimin pranues
të gjykatës. Përkundrazi pala paditëse, ashtu sikurse ka detyrimin të përmbushë të gjitha
kërkesat procedurale për pranimin e padisë për gjykim, në kuptimin e aspektit formal të
përmbajtjes së kërkesëpadisë (neni 154 i Kodit të Procedurës Civile), ashtu ka detyrimin që
të formalizojë edhe kërkesën për thirrjen e një të padituri rishtazi në gjykim. Kështu pala

760
paditëse në kërkesën me shkrim duhet të artikulojë dhe sqarojë kërkimet që i kundrejtohen
palës së paditur të thërritur rishtazi në gjykim, në mënyrë që edhe kjo palë të ketë të qartë
pretendimet që i kundrejtohen nga pala paditëse dhe nga ana tjetër dhe gjykata të ketë
parasysh kufijtë e zbatimit të parimit të disponibilitetit dhe përmbajtjen e objektit të
mosmarrëveshjes.
7. Në rastin konkret pala paditëse nuk ka plotësuar asnjë nga këto kërkesa dhe
pavarësisht këtij fakti gjykata e ka pranuar kërkesën. Kolegji sjell në vëmendje se, në mënyrë
që të bëhej i mundur zbatimi i Vendimit Unifikues Administrativ nr.3/2014 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë, mbi zbatimin e nenit 159 të Kodit të Procedurës Civile, do të
duhej, që më parë se të pranonte kërkesën për shtimin e ndërgjyqësish pasive, të kërkonte nga
pala paditëse të qartësonte kërkimet nga subjektit të paditur person juridik publik. Kjo pasi,
nëse kërkimet për dëmshpërblim jashtëkontraktor shtrihen ndaj një subjekti të së drejtës
publike, pavarësisht konteksitetit të objektit të padisë, në bazë dhe për zbatim të nenit 7 dhe
17 të Ligjit nr.49/2012 për gjykimin administrativ, çështja apo kjo padi e re do të duhet të
gjykohej nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë. Kjo do të thotë se gjykata e
rrethit gjyqësor nuk mundet të pranojë apriori kërkesa për shtimin e ndërgjyqësish pasive në
një gjykim civil, kur transformime të tilla të elementëve të mosmarrëveshjes sjellin
aktivizimin ekskluziv të kompetencës lëndore të një gjykate të posaçme.
8. Kolegji vlerëson se vendimi i Gjykatës së rrethit Gjyqësor Tiranë duhet të prishet
dhe çështja duhet të dërgohet në po atë gjykatë dhe trup gjykues për të vazhduar gjykimin.
Gjykata në vazhdimin e gjykimit duhet të mbajë parasysh pikërisht atë çka u sqarua më lart
mbi kompetencën lëndore të gjykatave të posaçme dhe sentencat njësuese të Vendimit
nr.3/2014 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63 të Ligjit 49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”,

V E N D O S I:
Prishjen e vendimit nr.3468, datë 24.04.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe dërgimin e çështjes në po këtë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

Tiranë, më 19.07.2017

761
Nr. 31003-01897-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00 - 2017 - 1816 i Vendimit

VENDIM
NE EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës se Lartë i përbërë nga:

Xhezair Zaganjori Kryesues

Evelina Qirjako Anëtare
Ardian Dvorani Anëtar

në datën 19.07.2017, në dhomë këshillimi, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:

PADITËS: MEHMET MERLIKA

TË PADITUR: AGJENCIA E TRAJTIMIT TË PRONAVE

TIRANË
AVOKATURA E SHTETIT,
ZYRA VENDORE
TIRANË

OBJEKTI:
Ndryshimin e vendimit nr. 404 datë 28.12.2016 të Agjencisë së Trajtimit të pronave,
si i padrejtë, i pabazuar në prova dhe në ligj, përsa i përket mbylljes së
procedimit administrativ për shqyrtimin e dosjes nr. 2748, datë 17.12.2014
të subjektit kërkues Mehmet Merlika për pronën e pretenduar me sipërfaqe 67 dy,
të ndodhura në fshatin Zallë, Krujë si pronë e të ndjerit Qazim Merlika.
Baza Ligjore: Neni 31 e vijues të K.Pr.Civile;
Ligji nr. 9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, i ndryshuar;
Ligji nr. 133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit
të kompensimit të pronave”; Ligji nr. 44/2015 “Kodi i Procedurave
Administrative të Republikës së Shqipërisë”; VKM nr. 222, datë 23.03.2016
“Për trajtimin e kërkesave për njohje të pronës dhe kompensimit të saj”.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr. 116, datë 07.03.2017, ka vendosur:

Shpalljen e moskompetencës lëndore për gjykimin e çështjes civile me nr.

1091 Akti, datë 20.02.2017 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin e
çështjes për gjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, si
gjykatë kompetente.

Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr. 2544 Akti, datë
28.03.2017, ka vendosur:

762
 Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë për shqyrtimin e çështjes civile me nr. 2644 Akti, datë 28.03.2017
që i përket palës paditëse Mehmet Merlika.
Dërgimin e vendimit dhe kopjeve të akteve të nevojshme së bashku me dosjen
gjyqësore të ardhur nga Gjykata e Apelit Tiranë për zgjidhjen e saj Gjykatës
së Lartë.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, paditësi në këtë gjykim,
është një ndër trashëgimtarët ligjorë të subjektit të Qazim Merlika dhe është caktuar me
prokurë të përgjithshme si përfaqësues ligjor i të gjithë trashëgimtarëve të tjerë të tij.
2. Paditësi bazuar në cilësinë e përfaqësuesve ligjore të subjektit Qazim Merlika, i
është drejtuar Agjencisë së Trajtimit të Pronës Tiranë për tu trajtuar në kuadrin e trajtimit të
pronave që i janë shpronësuar këtij subjekti nga pushteti i kohës, pas datës 29.11.1944.
2. Me vendimin nr. 404, datë 28.12.2016 të Agjencisë së Trajtimit të Pronës Tiranë
është vendosur mbyllja e procedimit administrativ për shqyrtimin e dosjes nr. 2748, datë
17.12.2014 të subjektit kërkues Mehmet Merlika për pronën e pretenduar me sipërfaqe 67 dy,
të ndodhura në fshatin Zallë, Krujë si pronë e të ndjerit Qazim Merlika, me arsyetimin se:
“...Nga shqyrtimi i dokumentacionit tekniko-ligjor të administruar në dosjen e shqyrtimit me
nr. 2748, datë 17.12.2014, sikurse është konstatuar nga vlerësimi i grupit të punës,
konstatohet se ai nuk është i plotë dhe në përputhje me kërkesat e Ligjit nr. 133/2015 “Për
trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave” si dhe VKM nr.
222, datë 23.03.2016 “Për trajtimin e kërkesave për njohje të pronës dhe kompensimit të
saj”...”.
3. Në kushtet kur pala paditëse nuk ka qenë dakord me vendimin e marrë nga
Agjencia e Trajtimit të Pronës Tiranë, në datën 13.02.2017 i është drejtuar Gjykatës së Apelit
Tiranë me padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar anullimin e vendimit, si dhe
njohjen e të drejtës së pronësisë dhe disponimin e saj sipas mënyrave të parashikuara në ligj.
4. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr. 116, datë 07.03.2017, ka vendosur:
-Shpalljen e moskompetencës lëndore për gjykimin e çështjes civile me nr. 1091 Akti,
datë 20.02.2017 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin e çështjes për gjykim në Gjykatën
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, si gjykatë kompetente.
4/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Referuar vendimit nr. 404, datë 28.12.2016
është shprehur se: “Subjekti nuk legjitimohet në kërkimin e tij në cilësinë e trashëgimtarit të
subjektit pretendues si i shpronësuar, pasi në dosje mungon dëshmia e trashëgimisë së
trashëgimlënësit”, ATP në këtë vendimmarrje është mbështetur në nenin 23 të Ligjit nr.
44/2015..., pasi kemi të bëjmë me një procedurë administrative. Ligji specifik 133/2015 nuk
përcakton në asnjë dispozitë të tij një vendimmarrje të tillë... Refuzimi i formalizimit të aktit,
konform iter procedurale, është e barasvlefshme me institutin e heshtjes dhe vjen në
kundërshtim me parimet e përgjegjshmërisë (neni 15 i K.Pr.A) të marrjes së vendimeve (neni
16 i K.Pr.A) duke u bërë një burim i paaftësisë për vlerësuar dhe trajtuar në kohë kërkesat e
subjekteve të cilët kërkojnë vendimmarrjen e të paditurit për restituimin e së drejtës së
pronësisë ose refuzimin e saj. ...Si rrjedhojë e kësaj analize juridike, Gjykata e Apelit Tiranë
çmon se natyra juridike e konfliktit gjyqësor..., është një mosmarrëveshje juridiko-
administrative dhe për këtë shkak çmon të shpallë moskompetencën lëndore të kësaj gjykate
dhe në vështrim të nenit 61 të K.Pr.Civile...”.

763
 5. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr. 2544 Akti,
datë 28.03.2017, ka vendosur:
-Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë për shqyrtimin e çështjes civile me nr. 2644 Akti, datë 28.03.2017 që i përket palës
paditëse Mehmet Merlika.
-Dërgimin e vendimit dhe kopjeve të akteve të nevojshme së bashku me dosjen
gjyqësore të ardhur nga Gjykata e Apelit Tiranë për zgjidhjen e saj Gjykatës së Lartë.
5/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Në rastin konkret ATP nuk rezulton të ketë
njoftuar ndonjë plotësim të mangësive dhe nuk ka disponuar me kthimin e kateve. Gjykata
është e mendimit se dy format e përcaktuara nga vetë ligji 133/205 për disponimin mbi
thelbin e kërkesës për pronësi të kërkuesit nga ATP, kanë të bëjnë me njohjen e të drejtës së
pronësisë dhe kompensimin e saj, apo me rrëzimin e kërkesës dhe ligjshmërinë e disponimit e
kryen Gjykata e Apelit Tiranë. ...kjo gjykatë, në zbatim të ligjit specifik 133/2015, deklaron
moskompetencën lëndore të saj për çështjen e prezantuar në gjykim, pasi nuk përfshihet në
gamën e natyrës së çështjeve të parashikuara nga neni 15 i ligjit, i cili bën kompetente këtë
gjykatë. Sa i takon referimit në vendimin unifikues nr. 4, datë 10.12.2013 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë, ky i fundit është nxjerrë përpara hyrjes në fuqi të ligjit
133/2015, ndaj nuk ka mbajtur në konsideratë përcaktimet e këtij ligji. Vendimi për mbylljen
e procedimit, nuk i ka njohur kërkuesit pronën e pretenduar prej tij dhe ligji ka zgjedhur
gjykatën e shkallës së dytë si organin kompetent gjyqësor për zgjidhjen e çështjes së
pronësisë në mënyrë përfundimtare, duke i dhënë prioritet shpejtësisë në trajtimin e saj...”.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON:

6. Se vendimi nr. 116, datë 07.03.2017 i Gjykatës Apelit Tiranë, me anën e të cilit,
kjo gjykatë ka vendosur shpalljen e moskompetencës së saj për shqyrtimin e çështjes objekt
shqyrtimi dhe dërgimin e saj për gjykim Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë,
është një vendim i marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedurial dhe atij material, ndaj për
këtë shkak ai duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet në po këtë gjykatë për vazhdimin
e gjykimit.
7. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të nënvizojë se në kuptimin e së
drejtës proceduriale, kompetenca lëndore është një kusht i domosdoshëm procedurial që bën
të vlefshëm procesin gjyqësor, si dhe të gjitha aktet e marra në administrim gjatë zhvillimit të
tij. Kjo në kuptimin që, një gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari
proceduriale dhe një gjykatë jokompetente duhet të deklarojë moskompetencën e saj (neni 61
K.Pr.Civile, neni 7 i Ligjit 49/2012).
8. Kompetenca lëndore përcakton për çdo gjykatë të veçantë se, në çfarë rastesh dhe
në lidhje me çfarë mosmarrëveshjesh ajo ka pushtet për të gjykuar, duke përcaktuar qartë
rrethin e mosmarrëveshjeve që i është njohur e dhënë asaj për ta gjykuar. Ndarja e
kompetencës është përcaktuar qartë në Ligjin nr. 9877, datë 18.02.2008 “Për organizimin e
pushtetit gjyqësor në Republikën e Shqipërisë”, në Ligjin nr. 49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykata administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, si
dhe në K.Pr.Civile.
9. Gjykata, në përcaktimin e kompetencës lëndore, i referohet pikërisht identifikimit
të natyrës së mosmarrëveshjes që i shtrohet për gjykim, nëse ajo është e natyrës civile apo
administrative. Për këtë qëllim, gjykata i referohet shkakut ligjor të kërkimeve të paditësit të
parashtruara si në kërkesë padi ashtu dhe gjatë gjykimit, natyrës së mosmarrëveshjes, si dhe
statusit juridik të palëve që kjo padi i kundrejtohet. Gjithashtu, gjykata ka detyrimin që të
bëjë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë, dhe të drejtave apo
interesave që ai pretendon se i janë cënuar.

764
 10. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në lidhje me çështjen objekt gjykimi,
në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut ligjor të
kërkimeve të paditësit, pretendimeve të parashtruara prej tij në aktet proceduriale, qëndrimit
të ngritur nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë dhe në interpretim të
dispozitave të Ligjit nr. 49/2012 që janë të zbatueshme në këtë gjykim, çmon se Gjykata e
Apelit Tiranë nuk e ka kuptuar drejt natyrën e vërtetë të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e
vërtetë të këtij gjykimi.
11. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se paditësit në këtë
gjykim kanë kërkuar: “Ndryshimin e vendimit nr. 404 datë 28.12.2016 të Agjencisë së
Trajtimit të pronave, si i padrejtë, i pabazuar në prova dhe në ligj, përsa i përket mbylljes së
procedimit administrativ për shqyrtimin e dosjes nr. 2748, datë 17.12.2014 të subjektit
kërkues Mehmet Merlika për pronën e pretenduar me sipërfaqe 67 dy, të ndodhura në fshatin
Zallë, Krujë si pronë e të ndjerit Qazim Merlika”, kërkime të cilat i kanë mbështetur tek
nenet 31 e vijues të K.Pr.Civile; Ligji nr. 9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe
kompensimin e pronës”, i ndryshuar; Ligji nr. 133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe
përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”; Ligji nr. 44/2015 “Kodi i Procedurave
Administrative të Republikës së Shqipërisë”; VKM nr. 222, datë 23.03.2016 “Për trajtimin e
kërkesave për njohje të pronës dhe kompensimit të saj”.
12. Në analizë të shkakut ligjor të kërkimeve të paraqitura në padi, rezulton se
konflikti mes palëve është krijuar si pasojë e nxjerrjes nga ana e paditur të vendimit nr. 404,
datë 28.12.2016, ku sipas paditësit i është mohuar e drejta e tij në cilësinë e trashëgimtarit
ligjor të Qazim Merlika, për tu njohur pronar mbi pasurinë me sipërfaqe 67 dy, të ndodhura
në fshatin Zallë, Krujë, si dhe kompensimin fizik të saj sipas njërës nga mënyrat e
parashikuara në ligj. Sa më sipër, kjo e drejtë rregullohet në mënyrë të posaçme nga
parashikimet e Ligjit nr. 133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronave”.
13. Referuar përmbajtjes së akteve të administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se
pala paditëse në këtë gjykim e ka kundërshtuar vendimin nr. 404, datë 28.12.2016 të nxjerrë
nga Agjencia e Trajtimit të Pronës, pasi kjo e fundit nuk e ka trajtuar dhe shqyrtuar në themel
kërkesën e këtyre subjekteve, kërkesë e cila konsistonte në njohjen dhe kthimin e pronës,
duke mos marrë një zgjidhje përfundimtare në lidhje me të. Rezulton që me vendimin e
sipërcituar, Agjencia e Trajtimit të Pronës nuk është shprehur në mënyrë shteruese nëse
pretendimi i paditësave në lidhje me njohjen e të drejtës së pronësisë për pasurinë e
paluajtshme tokë me zë kadastal të papërcaktuar dhe me sipërfaqe 67 dy, si dhe kthimin fizik
apo kompensimin e saj në një nga format që parashikon ligji, është në përputhje me kushtet
dhe kriteret e parashikuara në ligjin e zbatueshëm nr. 133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe
përfundimin e procesit të kompensimit të pronave” apo jo. Kjo Agjenci, me vendimin objekt
kundërshtimi në këtë gjykim, është shprehur për mbylljen e procedimit administrativ për
shqyrtimin e të drejtës së pronësisë të pretenduar nga subjekti i shpronësuar Qazim Merlika
(trashëgimtarët e tij ligjorë), me arsyetimin se: “...dokumentacioni tekniko-ligjor i
administruar në dosjen e shqyrtimit me nr. 4806, datë 29.12.2014, nuk është i plotë dhe në
përputhje me kërkesat e Ligjit nr. 133/2015 dhe VKM nr. 222, datë 23.03.2016 “Për
trajtimin e kërkesave për njohje të pronës dhe kompensimit të saj”...”.
14. Referuar nenit 26 të Ligjit nr. 133/2015, i titulluar Agjencia e Trajtimit të Pronës
është parashikuar se: “1. Për zbatimin e këtij ligji ngarkohet Agjencia e Trajtimit të Pronave,
në vijim ATP-ja, person juridik publik, në varësi të Ministrit të Drejtësisë, me seli në Tiranë.
ATP-ja kryen këto detyra dhe përmbush këto përgjegjësi: a) përfundon brenda afatit ligjor
shqyrtimin e kërkesave të subjekteve të shpronësuara për trajtimin e pronës, për të cilat nuk
është marrë vendim, duke kontrolluar, vlerësuar e konfirmuar: i) tërësinë e dokumentacionit
të paraqitur nga subjektet e shpronësuara dhe përputhshmërinë e tij me kriteret e

765
përcaktuara në këtë ligj; ii) vërtetësinë e dokumentacionit të paraqitur nga subjektet e
shpronësuara, përmes ballafaqimit me aktet ligjore e nënligjore ose vendimet gjyqësore, në
përputhje me nenin 2, të këtij ligji, të cilat kanë shërbyer si bazë për shpronësimin,
shtetëzimin, konfiskimin ose marrjen e padrejtë të pronës nga shteti. Pas kontrollit, vlerësimit
dhe shqyrtimit të kërkesave, sipas përcaktimeve të bëra në shkronjën "a", të pikës 1, të këtij
neni, Drejtori i Përgjithshëm i ATP-së shprehet me vendim brenda afatit të përcaktuar në
nenin 33, të këtij ligji, për: - rrëzimin e kërkesës; - njohjen, sipas rastit, të së drejtës së
pronësisë, kompensimin fizik brenda kufijve të pronës së njohur apo kompensimin nga fondi i
tokës ose kompensimin financiar të pasurisë dhe të të drejtave të tjera reale, sipas
përcaktimeve në këtë ligj;…”.
15. Në rastin objekt shqyrtimi, ka rezultuar e provuar se Agjencia e Trajtimit të
Pronës e ka marrë në shqyrtim dosjen e palës paditëse dhe ka vlerësuar se dokumentacioni
nuk është i plotë dhe në përputhje me kushtet dhe kriteret e ligjit. Në kushtet që pala paditëse
nuk ka qenë dakord me vendimin e mësipërm, me të drejtë e ka bërë çështjen objekt konflikti
gjyqësor, duke pretenduar nëpërmjet tij, që jo vetëm të godasë aktin e nxjerrë nga pala e
paditur, por njëkohësisht nëpërmjet këtij procesi gjyqësor, ai synon që të realizojë në themel
edhe të drejtën e pretenduar prej saj (në rast se ajo qëndron, pasi këtë do ta vendosë gjykata
pasi të realizojë hetimin gjyqësor), që ka lidhje me njohjen e të drejtës së pronësisë dhe
trajtimin e saj sipas parashikimeve të ligjit. Për këtë arsye, në themel të kërkimit të palës
paditëse qëndron e drejta e pronësisë si një e drejtë reale dhe si e tillë është një
mosmarrëveshje me natyrë civile e cila duhet të gjykohet nga gjykatat e zakonshme civile.
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, e shikon të arsyeshme që të arsyetojë
se, pavarësisht që Agjencia e Trajtimit të Pronave është person juridik publik nën varësinë e
ekzekutivit (Ministrisë së Drejtësisë), kjo nuk e bën aktin e dalë prej saj të një natyre
administrative, si dhe gjykimin për kundërshtimin e këtyre akteve të natyrës administrative.
Kjo pasi, natyra e veprimtarisë së ATP-së është e njëjtë me atë që kanë pasur më përpara dhe
KKKP apo KVKKP, institucione këto të cilat në veprimtarinë e tyre, në ushtrim të
kompetencave që u dha Ligji nr. 7698/1993 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës ish-
pronarëve”, i ndryshuar, si dhe Ligji nr. 9235/2004 “Për kthimin dhe kompensimin e
pronës”, i ndryshuar, u morën me trajtimin dhe zgjidhjen e të gjitha problemeve të pronësisë
që u krijuan si pasojë e shpronësimit, shtetëzimit apo edhe konfiskimit të pronave të
paluajtshme nga shteti i kohës pas datës 29.11.1944
17. Në këtë kuptim, çdo kundërshtim, ndryshim, modifikim apo saktësim i këtyre lloj
akteve, të cilat lidhen me të drejtën e pronësisë së subjekteve, të drejta këto që rregullohen
nga e drejta civile, mund të bëhet vetëm në rrugë gjyqësore sipas parimeve të përcaktuara nga
K.Pr.Civile. Ky fakt është shprehur mjaftë qartë në vendimin nr. 27, datë 26.05.2010 të
Gjykatës Kushtetuese, në të cilin, kjo gjykatë është shprehur se: “...vendimet e organeve
administrative, që kanë pasur si kompetencë kthimin dhe kompensimin e pronave, në vite, nuk
mund të konsiderohen akte administrative, në kuptimin normal juridik të termit (strictu
sensu), por akte sui generis të nxjerra nga një organ sui generis, për të cilin Gjykata
Evropiane e të Drejtave të Njeriut ka përdorur termin e ri leksikor, quasi gjykatë...”.
18. Qëndrimi i mësipërm është konsoliduar edhe në vendimin e Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr. 4, datë 10.12.2013, e cila ka unifikuar praktikën gjyqësore
duke u shprehur se: “Kur në objektin e gjykimit kundërshtohet vendimi i Komisionit të
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave apo Agjencisë Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, kjo
çështje do të konsiderohet si mosmarrëveshje civile dhe do të shqyrtohet nga gjykata që ka
kompetencë gjykimin e mosmarrëveshjeve civile. ...Në këto lloj gjykimesh nuk kemi të bëjmë
me një kontroll të thjeshtë të një veprimtarie administrative. Kontrolli gjyqësor në këto
gjykime i kalon caqet e kontrollit të një veprimtarie administrative. Nga ana e gjykatës
merret në analizë jo vetëm e drejta e pronësisë, por edhe mënyra e fitimit të pronësisë, duke

766
iu referuar për këtë qëllim instituteve të së drejtës civile që kanë rregulluar të drejtën e
pronësisë në kohë të ndryshme.... gjykimet me objekt kundërshtim të vendimit të Komisionit të
Kthimit dhe Kompensimit të Pronës apo të Agjencisë Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
nuk janë gjykime që përfshihen në rrethin e atyre çështjeve që i përkasin fushës
administrative, por mosmarrëveshje të natyrës civile, në të cilat subjekti pretendues kërkon të
drejtën e pronës mbi një send të paluajtshëm, duke paraqitur për këtë qëllim prova në
mbështetje të kësaj të drejte. në gjykimet me objekt kundërshtim të vendimit të K.K.K.Pronave
apo A.K.K.Pronave kemi të bëjmë me të drejta subjektive, edhe pse enti shtetëror publik
K.K.K.P. (sot A.K.K.Pronave) shpreh vullnetin e tij nëpërmjet vendimeve të marra pas
kërkesës së bërë nga subjektet e përkatëse. Vendimet e tyre nuk trajtohen dhe nuk goditen në
gjykatë si akte të mirëfillta administrative. Subjekti kërkues në një gjykim të zakonshëm
kundërshton vendimin e K.K.K.Pronave apo A.K.K.Pronave dhe kërkon të drejtën e pronës
duke paraqitur prova në mbështetje të së drejtë së tij të pronësisë...”.
19. Në rastin konkret, paditësi kërkon të kundërshtojë ligjshmërinë e një vendimi të
dhënë nga ana e Agjencisë së Trajtimit të Pronave, me të cilin, efektivisht kësaj pale i është
rrëzuar kërkesa për njohjen e të drejtës së pronësisë, si dhe të rregullojë pasojat që rrjedhin
prej saj. Në kushtet kur vendimet e marra nga Agjencia e Trajtimit të Pronës, kanë lidhje me
të drejta pronësie dhe përbëjnë titull pronësie, në respektim kjo edhe të nenit 163 të Kodit
Civil, në të cilin thuhet se: “Pronësia fitohet nëpërmjet mënyrave të caktuara në këtë Kod dhe
mënyrave të tjera të caktuara me ligj te veçantë”, këto akte do të konsiderohen me natyrë
civile, dhe për rrjedhojë edhe mosmarrëveshjet e lindura për kundërshtimin e këtyre akteve
do te rregullohen nga ligji specifik Kodi Civil, si dhe do të trajtohen si konflikte civile.
20. Përsa i përket gjykatës kompetente (qoftë nga pikëpamja lëndore dhe qoftë nga
pikëpamja funksionale) që do të marrë në shqyrtim mosmarrëveshjet që krijohen si pasojë e
kundërshtimit të këtyre akteve, ky Kolegj, konstaton se sa më sipër e ka zgjidhur vetë
ligjvënësi, i cili në nenin 29 të Ligjit nr. 133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e
procesit të kompensimit të pronave”, të titulluar “Ankimi”, ka parashikuar se: “Kundër
vendimit të ATP-së për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë
të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi, pranë
Gjykatës së Apelit, sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile të Republikës së
Shqipërisë”. Në analizë të kësaj dispozite ligjore, ligjvënësi ka parashikuar në mënyrë
shteruese pa lënë asnjë lloj mundësie për të bërë një interpretim ndryshe, se palët e
interesuara (individët e prekur dhe Avokatura e Shtetit) kanë të drejtë të bëjnë ankim kundër
vendimit të njohjes/ose mosnjohjes së të drejtës së pronësisë direkt në gjykatën civile dhe
konkretisht në Gjykatën e Apelit, sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile.
21. Ky parashikim i bërë nga ligjvënësi, nuk është bërë pa qëllim dhe në asnjë rast ai
nuk cënon parimet bazë të një procesi të rregullt gjyqësor, apo shkelje të të drejtave të
subjekteve që marrin pjesë në këtë proçes, duke evituar një shkallë gjykimi. Qëllimi i
ligjvënësit që këto çështje të shqyrtohen drejtpërdrejtë në Gjykatën e Apelit, ka konsistuar në
faktin që të mos kemi më zgjatje të procedurave të shqyrtimit për këtë kategori çështjes, si
dhe mbylljen sa më të shpejtë të këtij procesi, i cili ka një historik të tej zgjatur të tij prej
rreth 22 vjetësh. Ky qëndrim është pohuar qartësisht edhe në vendimin nr. 1/2007 të Gjykatës
Kushtetuese, e cila është shprehur se: “...Shteti i së drejtës presupozon që çdo ndërhyrje e
autoriteteve ekzekutive në të drejtat e individit apo të personave juridikë duhet të jetë objekt i
një kontrolli efektiv nga një organ që ofron garantimin e pavarësisë dhe paanësisë gjatë
procesit të shqyrtimit të procesit (shih vendimin nr.10, datë 29.02.2016 të Gjykatës
Kushtetuese). ...shteti nuk ka detyrim të parashikojë më shumë se një shkallë ankimi, për sa
kohë që ka një ankim në një gjykatë të parashikuar me ligj, në kuptim të nenit 43 të
Kushtetutës si dhe nenit 13 të KEDNJ-së...”.

767
 22. Në kushtet kur çështja objekt shqyrtimi, nuk i përket asnjë prej parashikimeve
ligjore të përcaktuara në nenin 7 të Ligjit nr. 49/2013 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, por gjen
mbështetje tek neni 8 gërma “b” të po këtij ligji, në të cilën pasqyrohet se: “Gjykata
Administrative nuk shqyrton mosmarrëveshjet:... b) shqyrtimi i të cilave, sipas legjislacionit
në fuqi, është në kompetencën e një gjykate tjetër”, ky Kolegj vlerëson se kjo çështje nuk
është e natyrës administrative dhe si e tillë, nuk është në kompetencën lëndore të gjykatave
administrative.
23. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të prishë
vendimin nr. 116, datë 07.03.2017 të Gjykatës së Apelit Tiranë, duke e dërguar këtë çështje
pranë kësaj të fundit për vazhdimin e gjykimit.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63 të Ligjit 49/2012
“Per organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”,

V E N D O S I:

Prishjen e vendimit nr. 116, datë 07.03.2017 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit pranë kësaj gjykate.

Tiranë, më 19.07.2017

768
Nr. 11243-00739-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1846 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përberë nga:

Artan Broci Kryesues

Medi Bici Anëtar
Admir Thanza Anëtar

Në dhomën e këshillimit të datës 05.07.2017, mori në shqyrtim çështjen civile që u përket

palëve:

PADITËS: BASHKIA SARANDË

KËSHILLI I BASHKISË
SARANDË

I PADITUR: KRYEGJYSHATA BOTËRORE

BEKTASHIANE
GJYSHATA
GJIROKASTËR
AGJENCIA E
TRAJTIMIT TË PRONAVE,

PERSONA TE TRETE: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË

PASURIVE TË PALUAJTSHME SARANDË.
DREJTORIA E
ALIUZNI-T DEGA SARANDË

OBJEKTI:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit nr.188, datë 14.05.2008, të Agjencisë
Rajonale të K.K.Pronave Vlorë, “Për njohjen e së drejtës së pronësisë, kthimin dhe
Kompensimin e pronës në emër të subjektit Kryegjyshata Botërore Betashiane, Gjyshata
Gjirokastër, Teqeja Hajderie” pasi është marrë në kundërshtim me ligjin nr.9235, datë
29.07.2004, i ndryshuar dhe akteve nënligjore në zbatim të tij.
Baza Ligjore: Nenet 32/a, 45, 270 e vijues të K.Pr.Civile,

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.46, datë 25.01.2017, ka vendosur:

“Shpalljen e moskompetencës lëndore për gjykimin e çështjes civile me

nr.21238-00469-23-2016/733/52, datë 29.03.2016, që i përket palëve: paditës
Bashkia Sarandë, Këshilli i Bashkisë Sarandë; i paditur Kryegjyshata Botërore
Bektashiane, Gjyshata Gjirokastër. Agjencia e Trajtimit të Pronave Tiranë;
person i tretë ZVRPP Sarandë, Drejtoria e ALUIZI-t dega Sarandë; objekti

769
 konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit nr.188, datë 14.05.2008 të
Agjencisë Rajonale të Kthimit Kompensimit te Pronave Vlorë (...).
Dërgimin e akteve Gjykatës së Apelit Gjirokastër, si gjykatë kompetente.”

Kundër vendimit të mësipërm kanë paraqitur ankim të veçantë Bashkia dhe Këshilli i
Bashkisë Sarandë të cilët kërkojnë:

“Prishjen e vendimit nr.46, datë 25.01.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Sarandë dhe kthimin e çështjes për gjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Sarandë.”

Në ankimin e veçantë parashtrohen këto shkaqe:

Në bazë të nenit 45 dhe 46 të Kodit të Procedurës Civile gjykimi duhet të bëhet nga gjykata e
rrethit ku ndodhet pasuria. Është shkelur norma procedurale pasi seancat gjyqësore kishin
filluar dhe gjykimi ishte duke përfunduar. Pasuria është nën juridiksionin teritorial të Rrethit
Sarandë dhe Zyra vendore e regjistrimit të pasurive të paluajtëshme është me qendër në
Sarandë.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza dhe e bisedoi në tërësi çështjen në
Dhomën e Këshillimit, në përfundim;

VËREN

I. RRETHANAT E ÇËSHTJES:

Paditësit Bashkia Sarandë dhe Këshilli i Bashkisë Sarandë kanë ngritur padi kundër të
paditurve Kryegjyshata Botërore Bektashiane, Gjyshata Gjirokastër dhe Agjencisë së
Trajtimit të Pronave Tiranë, me objekt të përcaktuar në pjesën hyrëse të këtij vendimi. Pala
paditëse ka thirrur në gjykim si persona të tretë, Zyrën Vendore të Rregjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Sarandë (ZVRPP Sarandë) dhe Drejtoria e ALUIZNI-t dega Sarandë. Gjykata,
në seancën e datës 25.1.2017, kryesisht mori në shqyrtim kompetencën lëndore për gjykimin
e padisë.

II. PROCEDURA:

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.46, datë 25.01.2017 ka

vendosur: “Shpalljen e moskompetencës lëndore për gjykimin e çështjes civile me nr.21238-
00469-23-2016/733/52, datë 29.03.2016, që i përket palëve: paditës Bashkia Sarandë,
Këshilli i Bashkisë Sarandë; i paditur Kryegjyshata Botërore Bektashiane, Gjyshata
Gjirokastër. Agjencia e Trajtimit të Pronave Tiranë; person i tretë ZVRPP Sarandë,
Drejtoria e ALUIZI-t dega Sarandë; objekti konstatimin e pavlefshmërisë absolute të
vendimit nr.188, datë 14.05.2008 të Agjencisë Rajonale të Kthimit Kompensimit të Pronave
Vlorë (...).
Dërgimin e akteve Gjykatës së Apelit Gjirokastër, si gjykatë kompetente.”
Gjykata e rrethit gjyqësor ndër të tjera arsyeton se:
“…Objekti i padisë lidhet me kundërshtimin e vendimit për njohjen, kthimin dhe/ose
kompensimin e pronës. Paditësit kërkojnë konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit

770
të ZRAKKP Vlorë, me të cilin i është njohur, kthyer apo kompensuar prona të paditurit
Kryegjyshata Botërore Bektashiane, Gjyshata Gjirokastër. Paditësit pretendojnë se prona e
njohur dhe kthyer të paditurit, ka qenë dhe në pronësi (administrim) të njësisë së qeverisjes
vendore paditëse. Për pasojë, ZRAKKP Vlorë ka njohur të drejtën e pronës për një subjekt që
nuk ka qenë pronar. Shkaku i padisë lidhet me të drejtën e administrimit të pronës nga njësi e
qeverisjes vendore, që i kundërvihet fakti i paligjshëm i kthimit të kësaj prone tek subjekti që
nuk ka qenë pronar (subjekt i shpronësuar). Mosmarrëveshja në gjykim lidhet me
vlefshmërinë e vendimit nr.188, datë 14.05.2008, të ZRAKKP Vlorë.
Gjykata e Lartë në vendimin njësues nr.4, datë 10.12.2013, ka interpretuar se
kundërshtimi i vendimeve të AKKP-së përbën mosmarrëveshje civile dhe kompetente është
gjykata që ka kompetencën për gjykimin e mosmarrëveshjes civile, bazuar nga nenin 45 të
Kodit të Procedurës Civile. Pra kompetencën lëndore dhe tokësore për gjykimin e padisë me
objekt kundërshtimin e vendimit të AKKP-së, e kishte gjykata e vendit ku ndodhej prona e
njohur, kthyer apo kompensuar.
“...Në nenin 29 të këtij të fundit, parashikohet shprehimisht se: “Kundër vendimit të
ATP-së për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të
bëjnë ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit,
sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile të Republikës së Shqipërisë...”

III. LIGJI I ZBATUESHËM:

Neni 42/1 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se:

Paditë ngrihen në gjykatën e vendit, ku i padituri ka vendbanimin ose vendqëndrimin
e tij dhe kur këto nuk dihen, në gjykatën e vendit, ku ai ka banesën e përkohshme.
Neni 61 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se:
Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.
Neni 62 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se:
Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë.

VLERËSIMI I KOLEGJIT CIVIL:

Vendimi nr.46, datë 25.01.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë është
rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit procedural, prandaj ai duhet të lihet në fuqi.
Kolegji Civil rikonfirmon qëndrimin se, kompetenca e gjykatës për gjykimin e një
mosmarrëveshje është shumë e rëndësishme si element që garanton procesin e rregullt ligjor.
Nëse një gjykatë nuk ka juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në
përputhje me dispozitat që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë
veprim procedural.
Në përcaktimin e kompetencës lëndore/tokësore ose funksionale, gjykata i referohet
identifikimit të natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative,
përfshihet ose jo në territorin ku shtrin veprimtarinë e saj gjykata në fjalë, ose gjykimi i
çështjes i përket gjykatës së shkallës së parë, ose një gjykatë më të lartë, që në rastin në
shqyrtim është gjykata e apelit në territorin e së cilës ndodhet resi (sendi).
Kolegji Civil e vlerëson të bazuar në ligj përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Sarandë, sepse kjo gjykatë ka përcaktuar drejtë natyrën juridike të mosmarrëveshjes

771
dhe qëllimin e vërtetë të ligjit, duke bërë një identifikim të elementëve dhe/ose kritereve
ligjore që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës, duke parë objektin
konkret të mosmarrëveshjes që ka të bëjë me “Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të
vendimit nr.188, datë 14.05.2008, të Agjencisë Rajonale të K.K.Pronave Vlorë.”
Kolegji Civil sjell referon se, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin
nr.07, datë 24.03.2005 kanë pranuar se: “Fuqia prapavepruese e ligjit është e lidhur kryesisht
me ligjin material dhe ajo nuk është në natyrën e ligjit procedural. Palët citohet në vendimin
unifikues të mësipërm nuk mund të parashikonin se ligji do të ndryshonte dhe se rregullat e
vendosura do të ndryshonin. Të pranosh të kundërtën është me pasoja të rënda jo vetëm për
palët të cilat, gjatë apo në përfundim të ndjekjes së procedurave ligjore, të detyrohen të
ndjekin të tjera.”
Pala paditëse e ka depozituar kërkesëpadinë në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Sarandë
në datën 18.05.2015 (pas bashkimeve të dy çështjeve) me objektin të përshkruar në pjesën
hyrëse. Në vështrim të nenit 29 të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin
e procesit të kompensimit të pronave...”, dispozita nuk ka parashikuar zgjidhjen e çështjeve
që janë në gjykim apo që paraqiten për gjykim në lidhje me vendimet e marra përpara hyrjes
në fuqi të këtij ligji. Por, me nenin 38 të ligjit, me titull “Shfuqizime”, janë shfuqizuar ligji
nr.9235, datë 29.07.2004, "Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, i ndryshuar, ligji
nr.10239, datë 25.02.2010, “Për krijimin e fondit special të kompensimit të pronave”, mbi
bazën e të cilëve do të zgjidhej konflikti në gjykim. Për rrjedhojë duke qenë se ligji në fuqi,
ka parashikuar kompetencën e Gjykatës së Apelit për shqyrtimin e padive me objekt
kundërshtimin e vendimeve të ATP-së dhe ka shfuqizuar ligjet mbi bazën e të cilave do të
zgjidheshin këto konflikte, Kolegji konkludon se nuk është në kompetencën e saj lëndore
gjykimi i kësaj mosmarrëveshjeje por i përket gjykatës së apelit së cilës i është caktuar me
ligjin nr.133/2015.
Për këto që u thanë më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin
se, ankimi i veçantë i paraqitur, nuk është i bazuar në ligj prandaj si i tillë ai nuk duhet të
pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë duhet të lihet në
fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 62 të Kodit të Procedurës
Civile;

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.46, datë 25.01.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë.

Tiranë, më 05.07.2017

772
Nr. 11243-01819-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1847 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përberë nga:

Artan Broci Kryesues

Medi Bici Anëtar
Admir Thanza Anëtar
Në dhomën e këshillimit të datës 05.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:

PADITËS: DIANA DAKO (HOXHA)

ROBERT DAKO
VIKTORIA DAKO (RULI)

I PADITUR: AGJENCIA E TRAJTIMIT TË PRONAVE

TIRANË.

OBJEKTI:
Ndryshimin e pjesshëm të vendimit nr.577, datë 24.05.1996
të ish Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, Bashkia Tiranë.

Baza Ligjore: Nenet 31, 32, të K.Pr. Civile,

Ligji nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës..”

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.300, datë 19.04.2017, ka vendosur:

“Shpalljen e moskompetencës funksionale për shqyrtimin e padisë me nr.1181

dhe dërgimin e akteve për kompetencë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.”

Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse, e cila

kërkon:

“Prishjen e vendimit nr.300, datë 19.04.2017, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe

kthimin e çështjes për gjykim në Gjykatën e Apelit Tiranë.”

Në ankimin e veçantë parashtrohen këto shkaqe:

Vendimi i gjykatës është i gabuar për shkak se bazuar në Ligjin 133/2015 “Për trajtimin e
pronës dhe përfundimin e kompensimit të pronarëve” Neni 29 i këtij ligji parashikon
se “Kundër vendimit të ATP-së për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe
Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30 ditëve nga data e
njoftimit të këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit, sipas rregullave të Kodit të
Proçedurës Civile të Republikës së Shqipërisë”. Ndërsa parashikimet e nenit 338 të
ligjit me titull “Shfuqizime” janë shfuqizuar ligji nr.9235 datë 29.07.2004 “Për

773
 kthimin e Pronës”, i ndryshuar, ligji 10239 datë 25.02.2010. Në kuptim të dispozitave
ligjore të sipërcituara rezulton se kundër vendimeve të ATP-së bëhet ankim në
Gjykatën e Apelit ndërsa dispozitat ligjore në lidhje me ankimin kundër vendimeve të
AKKP-së dhe ish-zyrave rajonale janë shfuqizuar dhe nuk ka një dispozite tranzitore
në lidhje me gjykatën kompetente në rast ankimi ndaj vendimeve të AKKP, ish-
zyrave rajonale për çështje që janë në gjykim apo që do të paraqiten në gjykatë pas
hyrjes në fuqi të ligjit 133/2015, prandaj dhe në këtë rast çështja duhet të zgjidhet nga
Gjykata e Apelit.
Me miratimin e ligjit 133/2015 janë shfuqizuar ligjet e mëparshme dhe është përcaktuar
si gjykatë kompetente për shqyrtimin e ligjshmërisë së vendimeve të ATP-së gjykata
e apelit bazuar në (nenet 29 dhe 38 të ligjit) dhe jemi para rastit kur kompetenca
lëndore është e parashikuar nga ligji i posaçëm.
Për të gjitha sa parashtruam më sipër kërkojmë prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes
për shqyrtim pranë Gjykatës së Apelit Tiranë.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza dhe e bisedoi në tërësi çështjen në
Dhomën e Këshillimit, në përfundim;

VËREN

I. RRETHANAT E ÇËSHTJES:

Pala paditëse i është drejtuar Gjykatës së Apelit Tiranë me padinë me objekt:

Ndryshimin e pjesshëm të vendimit nr.577, datë 24.05.1996 të ish Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave, Bashkia Tiranë.

II. PROCEDURA:

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.300, datë 19.04.2017 ka vendosur:

“Shpalljen e moskompetencës funksionale për shqyrtimin e padisë me nr.1181 dhe dërgimin e
akteve për kompetencë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.”
Gjykata e Apelit Tiranë ndër të tjera arsyeton se:
“...Gjykata e Apelit vlerëson se para se të shqyrtojë bazueshmërinë në ligj dhe në
prova të pretendimeve të paditësve, është e nevojshme të vlerësojë kompetencën funksionale
të saj, për shqyrtimin e padisë së paraqitur nga paditësi. Konkretisht, paditësit ngrenë
pretendime në vitin 2017, për pasaktësi të një vendimi të marrë 21 vjet më parë nga ish
Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish Pronarëve pranë Bashkisë Tiranë. Ata
pretendojnë se padinë e kanë paraqitur në gjykatën kompetente, mbështetur në nenin 29 të
ligjit nr.133/2015. Ky vlerësim i paditësve është i gabuar, pasi nga kjo palë nuk është
mbajtur parasysh se në nenin 29 thuhet shprehimisht se “kundër vendimit të ATP-së për
njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë
ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit, sipas
rregullave të Kodit të Proçedurës Civile të Republikës së Shqipërisë”. Pra, kjo dispozitë
zbatohet vetëm për vendimet që jep Agjencia e Trajtimit të Pronave (ATP) (organ i krijuar
rishtazi në vitin 2016) dhe jo edhe për vendimet që mund të jenë dhënë para hyrjes në fuqi të
ligjit nr.133/2015, nga AKKP Tiranë, ish ZRKKP të qarqeve, apo ish Komisioni I Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave ish Pronarëve pranë Bashkive përkatëse. Vetëm vendimet e

774
nxjerra nga ATP, pas hyrjes në fuqi të ligjit dhe që kanë të bëjnë me aspekte të njohjes së të
drejtës së pronës, mund të kundërshtohen në gjykatën e apelit, pasi ky është parashikimi i
shprehur ligjor. Ky ligj nuk ka fuqi prapavepruese për çdo akt që është nxjerrë për 24 vjet në
Republikën e Shqipërisë, e që ka lidhje me njohjen e pronësisë…”
Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse, e
cila kërkon: “Prishjen e vendimit nr.300, datë 19.04.2017, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
kthimin e çështjes për gjykim në Gjykatën e Apelit Tiranë.”sipas shkaqeve të parashtruara më
sipër.

III. LIGJI I ZBATUESHËM:

Neni 61 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se:

Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.
Neni 62 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se:
Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë.

VLERËSIMI I KOLEGJIT CIVIL:

Vendimi nr.300, datë 19.04.2017, i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë i
zbatimit jo të drejtë të ligjit procedural, prandaj ai duhet të prishet e çështja të dërgohet po
asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Kolegji Civil rikonfirmon qëndrimin se, kompetenca e gjykatës për gjykimin e një
mosmarrëveshje është shumë e rëndësishme si element që garanton procesin e rregullt ligjor.
Nëse një gjykatë nuk ka juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në
përputhje me dispozitat që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë
veprim procedural.
Në përcaktimin e kompetencës lëndore/tokësore ose funksionale, gjykata i referohet
identifikimit të natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative,
përfshihet ose jo në territorin ku shtrin veprimtarinë e saj gjykata në fjalë, ose gjykimi i
çështjes i përket gjykatës së shkallës së parë, ose një gjykatë më të lartë, që në rastin në
shqyrtim është gjykata e apelit në territorin e së cilës ndodhet resi (sendi).
Kolegji Civil e vlerëson të pabazuar në ligj përfundimin e arritur nga Gjykata e Apelit
Tiranë, sepse kjo gjykatë nuk ka përcaktuar drejtë natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe
qëllimin e vërtetë të ligjit, duke mos bërë një identifikim të elementëve dhe/ose kritereve
ligjore që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës.
Kolegji Civil sjell referon se, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin
nr.07, datë 24.03.2005 kanë pranuar se: “Fuqia prapavepruese e ligjit është e lidhur kryesisht
me ligjin material dhe ajo nuk është në natyrën e ligjit procedural. Palët citohet në vendimin
unifikues të mësipërm nuk mund të parashikonin se ligji do të ndryshonte dhe se rregullat e
vendosura do të ndryshonin. Të pranosh të kundërtën është me pasoja të rënda jo vetëm për
palët të cilat, gjatë apo në përfundim të ndjekjes së procedurave ligjore, të detyrohen të
ndjekin të tjera.”
Pala paditëse e ka depozituar kërkesëpadinë në Gjykatën e Apelit Tiranë në datën
17.03.2017 (pas datës 23 shkurt 2016) me objektin të përshkruar në pjesën hyrëse. Në nenin
29 të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të

775
pronave” është parashikuar se: Kundër vendimit të ATP-së për njohjen e së drejtës, palët e
interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30 ditëve nga data
e njoftimit të këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit, sipas rregullave të Kodit të Procedurës
Civile të Republikës së Shqipërisë. Duke qenë se ligji i mësipërm ka shfuqizuar ligjet e
mëparshme që kanë të bëjnë me kthimin dhe kompensimin e pronave, këto të fundit nuk kanë
më kurs ligjor në Republikën e Shqipërisë, prandaj çdo ankim që bëhet pas hyrjes në fuqi të
ligjit nr.133/2015 ndaj vendimeve të ATP-së, ose vendimeve të mëparshme të ish KKKP-ve
apo AKKP-së do të bëhen në gjykatat e apeleve ku ndodhet pasuria e paluajtshme, ndërsa
për kundërshtimin e masës së kompensimit financiar në Gjykatën Administrative të Apelit.
Për këto që u thanë më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se,
ankimi i veçantë i paraqitur është i bazuar në ligj prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe për
rrjedhojë vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të prishet e çështja të dërgohet po asaj
gjykate për vazhdimin e gjykimit.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 62 të Kodit të Procedurës
Civile;

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.300, datë 19.04.2017, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

Tiranë, më 05.07.2017

776
Nr. 11243-01889-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1849 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përberë nga:

Artan Broci Kryesues

Medi Bici Anëtar
Admir Thanza Anëtar

Në dhomën e këshillimit të datës 05.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:

PADITËS: “MICRO CREDIT ALBANIA” SH.A,

(MCA)

E PADITUR: SHËRBIMI PËRMBARIMOR

“FLASH” SHPK,

OBJEKTI:
Kundërshtim veprimi përmbarimor “Vendim për refuzimin e kërkesës së kreditorit nr.03266,
datë 27.03.2017” për titullin ekzekutiv, kontratë kredie datë 30.12.2015.
Vijimin e procedurës përmbarimore për shlyerjen e detyrimit mbi tërësinë e pasurisë së të dy
bashkëshortëve Nasibe Muska dhe Meleq Muska.
Baza Ligjore: Neni 310/1-2 të K.Pr.Civile, neni 73, 81 Kodit të Familjes.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.3875, datë 03.05.2017, ka vendosur:

“Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë

për gjykimin e çështjes civile nr.8359 akti.
Dërgimin e çështjes civile nr.8359 akti për kompetencë gjykimi, Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Korçë.
Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë, afat
i cili për palën në mungesë fillon nga e nesërmja e komunikimit të vendimit.”

Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar ankim të veçantë pala paditëse “Micro

Credit Albania” sh.a, (MCA), e cila kërkon:

Prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin për

rigjykim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë si gjykata kompetente; duke
parashtruar këto pretendime:

Gjykata në vendimin e saj për shpalljen e moskompetencës territoriale i është referuar

nenit 610 të Kodit të Procedurës Civile, duke patur parasysh faktin që vendbanimi i
debitorit dhe pasuria ndodhet në Korçë.

777
 Por në padinë objekt gjykimi nuk ishte ekzekutimi i detyrueshëm mbi sende as për të
kërkuar ekzekutimin e detyrueshëm për kryerjen ose moskryerjen e një veprimi të
caktuar, në këtë padi objekti i gjykimit ishte “Kundërshtimi i veprimit përmbarimor;
Vendim refuzimi i kërkesës së kreditorit nr.03266, datë 27.03.2017 dhe vijimi i
procedurës përmbarimore mbi tërësinë e pasurisë së të dy bashkëshortëve dhe jo mbi
një pasuri të caktuar, padi e cila në kuptim të nenit 42 paragrafi 1 të Kodit të
Procedurës Civile i cili parashikon “Paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku i padituri
ka vendbanimin ose vendqëndrimin e tij dhe kur këto nuk dihen, në gjykatën e vendit
ku ai ka banesën e përkohshme. Kur i padituri nuk ka vendbanim, as vendqëndrim
dhe as banese të përkohshme në Republikën e Shqipërisë, paditë ngrihen në gjykatën
ku banon paditësi”, pra në mbështetje të këtij neni padia ishte ngritur në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Tiranë duke qenë se pala e paditur Shërbimi Përmbarimor Flash e ka
selinë e tij në Tiranë.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Admir Thanza dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
RRETHANAT E ÇËSHTJES

Pala paditëse i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë më datë 29.03.2017
(regjistruar në gjykatë më datë 11.04.2017) me padi me objekt për kundërshtimin e
veprimeve përmbarimore të shërbimit përmbarimor “FLASH” shpk dhe konkretisht
vendimin nr.0657-16 regj., nr.03266 prot., datë 27.03.2017 “Për refuzimin e kërkesës së
kreditorit për vijimin e procedurës përmbarimore për ekzekutimin e urdhrit ekzekutiv
nr.6149 akt, datë 12.10.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për titullin ekzekutiv
kontratë kredie datë 15.02.2016 dhe vijimin e procedurës përmbarimore për shlyerjen e
detyrimit mbi tërësinë e pasurisë së të dy bashkëshortëve Meleq Muska dhe Nasibe Muska.

PROCEDURA GJYQËSORE

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.3875, datë 03.05.2017, ka

vendosur:
“Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për
gjykimin e çështjes civile nr.8359 akti.
Dërgimin e çështjes civile nr.8359 akti për kompetencë gjykimi, Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë.
Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë, afat i cili
për palën në mungesë fillon nga e nesërmja e komunikimit të vendimit.”
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar ankim të veçantë pala paditëse
“Micro Credit Albania” sh.a, (MCA), e cila kërkon: Prishjen e vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin për rigjykim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë si
gjykata kompetente; duke parashtruar pretendimet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.

ARSYETIMI LIGJOR I VENDIMIT TË ANKIMUAR

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në vendimin nr.3875, datë 03.05.2017, ndër të

tjera ka arsyetuar se: “...në rastin konkret gjykata kompetente ose e thënë ndryshe gjykata e
ekzekutimit të titullit ekzekutiv, vënë në ekzekutim të detyrueshëm nga shoqëria përmbarimore

778
“Flash” sh.p.k, është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, pasi aty është vendbanimi i palës
debitore. Mes palëve ndërgjyqëse, nuk rezulton të jetë nënshkruar ndonjë marrëveshje me
shkrim për ndryshimin e kompetencës tokësore, konform N.52 të Kodit të Procedurës
Civile...”

LIGJI I ZBATUESHËM.
Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:
Neni 16§1 i K.Pr.Civile që parashikon se:
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj....”.
Neni 61 i K.Pr.Civile parashikon se :
“Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.”
Neni 62 i K.Pr.Civile parashikon se :
“Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë”.

VLERËSIMI I KOLEGJIT CIVIL TË GJYKATËS SË LARTË

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se vendimi nr.3875, datë
03.05.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ka shpallur moskompetencën për
shqyrtimin e çështjes duke i dërguar aktet për vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë, është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të normave procedurale dhe për këtë
shkak duhet të lihet në fuqi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të akteve të dosjes gjyqësore, objektit
dhe shkakut të padisë, e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në lidhje me kompetencën tokësore të shqyrtimit të
çështjes objekt gjykimi.
Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se kompetenca e gjykatës për
gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja tokësore dhe lëndore është shumë e
rëndësishme si element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural.
Duke u kthyer te çështja objekt shqyrtimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton
se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka arsyetuar drejtë në lidhje me zbatimin e ligjit
procedural dhe material përsa i përket përcaktimit të kompetencës tokësore.
Ligjvënësi, në rregullimin e kompetencën territoriale dhe tokësore të gjykatave për
shqyrtimin e mosmarrëveshjeve civile të parashikuara në K.Pr.Civile dhe në ligje të tjera të
veçanta, ka pasur parasysh midis të tjerave dhe lehtësimin që duhet t’u krijohet palëve në
proces. Veç kësaj, për kategori të caktuara mosmarrëveshjesh procesi duhet të zhvillohet
përpara një gjykate, vendndodhja e së cilës të ndihmojë që procesi të zhvillohet në mënyrë sa
më efektiv dhe brenda një afati të arsyeshëm në respektim edhe të nenit 6 të KEDNJ 2, nenit
42 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë3 dhe nenit 4 të K.Pr.Civile4.

2
Çdo person ka të drejtë që çështja e tij të dëgjohet drejtësisht, publikisht dhe brenda një afati të arsyeshëm nga një
gjykatë e pavarur dhe e paanshme, e krijuar me ligj, e cila do të vendosë si për mosmarrëveshjet në lidhje me të drejtat
dhe detyrimet e tij të natyrës civile, ashtu edhe për bazueshmërinë e çdo akuze penale në ngarkim të tij.

779
 Kolegji vlerëson se, ndodhemi para kushteve të Nenit 50 të K.Pr.Civile nga ku është
parashikuar se:“Paditë që kanë për objekt kundërshtimin e veprimeve të kryera nga
përmbaruesi për ekzekutimin e detyruar, ngrihen në gjykatën e vendit të ekzekutimit”.
Nenet 49 e 50 të K.Pr.Civile janë dispozita urdhëruese në përcaktimin e kompetencës
tokësore, dhe referuar këtyre urdhërimeve Kolegji vlerëson se kompetente në gjykimin e
kësaj çështje është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë.
Kjo kompetencë është e karakterit ekskluziv, sepse është vetë ligji që përcakton nga
pikëpamja tokësore gjykatën, e cila ka kompetencë shqyrtimin e kundërshtimeve të
veprimeve përmbarimore.
Sipas nenit 49, 50 të K.Pr.Civile po edhe neneve të tjera si 609, 610, 522, 612 të
K.Pr.Civile me togfjalëshin “vend i ekzekutimit” të detyrueshëm kuptohet vendi ku
përmbushet diçka apo zbatohet një urdhërim ose një vendim, pra një titull ekzekutiv. Ky
vend i përgjigjet vendit të banimit të debitorit kur ky është person fizik ose selisë së debitorit
kur ky është person juridik ose vendit ku kryhen veprimtarinë e tij dhe ka pasuri të luajtshme
apo të paluajtshme mbi të cilat do të shtrihen veprimet përmbarimore gjatë procesit të
ekzekutimit.
Në vijim të sa më sipër, rezultoi se në këtë procedurë përmbarimore të zhvilluar nga i
padituri, në përmbushje të detyrimeve të debitorëve janë ndërmarrë disa veprime
përmbarimore që synojnë ekzekutimin e detyrueshëm të titullit ekzekutiv kontratë kredie
bankare me datë 15.02.2016.
Pra për sa kohë kërkohet të realizohet nga përmbaruesi ekzekutimi i detyrueshëm i
titullit ekzekutiv sipas nenit 50 të K.Pr.Civile, paditë për këto raste “ngrihen në gjykatën e
vendit të ekzekutimit”, pra në rastin konkret është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, pasi
pasuria e debitorit dhe vendi ku ai ushtron aktivitetin e tij është pikërisht qyteti i Korçës.
Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.3875, datë
03.05.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është shpallur moskompetenca
tokësore për gjykimin e çështjes civile nr.8359 akti është i bazuar në ligj e si tillë duhet të
lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 62 të K.Pr.Civile.

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.3875, datë 03.05.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Tiranë, më 05.07.2017

3
Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe të interesave të tij kushtetues dhe ligjorë, ose në rastin e akuzave të
ngritura kundër tij, ka të drejtën e një gjykimi të drejtë dhe publik brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e pavarur
dhe e paanshme e caktuar me ligj.

4
Gjykata kujdeset për zhvillimin e rregullt të procesit gjyqësor. Për këtë qëllim, në bazë të kompetencave që i jepen nga
ky Kod, vendos për afatet dhe urdhëron marrjen e masave të nevojshme.

780
Nr. 11243-01845-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1850 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përberë nga:

Artan Broci Kryesues

Medi Bici Anëtar
Admir Thanza Anëtar

Në dhomën e këshillimit të datës 05.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:

PADITËS: DHORI GJEÇI

TË PADITUR: MYRTIAN RAMAJ

ILIRJANA
RAMAJ
ANISA RAMAJ
BASHKIA FIER

PERSON I INTERESUAR: AVOKATURA E SHTETIT

ZYRA
VENDORE VLORË

OBJEKTI I KUNDËRPADISË:
Detyrimin e palës së paditur Bashkia Fier, t’i paguaj trashëgimtarëve ligjor të Kilo Gjeçi
“vlerën” e truallit të shpronësuar me vendimin mr nr.76, datë 30.10.2014 të Këshillit të
Bashkisë Fier, pika “1, Pasuria nr.5/177, Zona Kadastrale nr.8532, e llojit Truall, Adresa:
Lagja “Konferenca e Pezës”, Fier. Vlera e caktuar nga shpronësimi i truallit,
vendosur në favor të Ilirjana Ramaj.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të veprimit juridik “Kontratë shitblerje”,
me nr.4334 rep., dhe nr.738 Kol., me palë shitëse Bashkia Fier dhe palë blerëse Dilaver
Myrteza Ramaj, objekti shitje trualli sipërfaqe prej 120 m2.
Baza Ligjore: Neni 31, 32, 160 i K.Pr.Civile.
Neni 106 e vijues, 163 e vijues, 419 e vijues, 445 e vijues i K.Pr.Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.527, datë 25.04.2017, ka vendosur:

“Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier për

shqyrtimin çështjes me nr.regj.then. 21314-01544-62-2015 (1610)/416/527)
dhe datë regjistrimi 30.06.2015/2017/2017.
Dërgimin për shqyrtim të kërkesë padisë dhe akteve shoqëruese të saj,
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë, si gjykatë kompetente nga
pikëpamja e kompetencës lëndore dhe tokësore për për shqyrtimin çështjes me

781
 nr.regj.them. 21314-01544-62-2015 (1610)/416/527) dhe datë regjistrimi
30.06.2015/2017/2017.”

Kundër këtij vendimi ka ushtruar ankim të veçantë në datën 27.04.2017 në Gjykatën e

Lartë paditësi i kundërpaditur Myrtian Ramaj me të cilin kërkon kërkon prishjen e
vendimit nr.527, datë 25.04.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe dërgimin e
çështjes pranë asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit me shkaqet:

Gjykata ka zbatuar në mënyrë të gabuar nenin 55 të Kodit të Procedurës Civile sipas të

cilit, gjykata që shqyrton kërkesë padinë është kompetentë dhe për shqyrtimin e
kundërpadisë.
Kushtet kumulative të ekzistencës së kundërpadisë janë krejtësisht të qarta të përcaktuara
në nenin 160 të Kodit të Procedurës Civile: së pari: kundërpadia ngrihet nga i
padituri kundërpaditës brenda të njëjtit gjykim ku shqyrtohet padia, pa përfunduar
faza e hetimit gjyqësor; së dyti: kërkimi i padisë të lidhet me atë të padisë, apo mes
tyre të kryhet kompensimi. Në asnjë dispozitë ligjore nuk përcaktohet që objekti i
kundërpadisë të ketë të njëjtën natyrë lëndore si e padisë.
Në rastin në gjykim objekt padie nuk është objekt konflikti akti administrativ, por
veprimi juridik kontrata e shitjes nr.480, datë 15.03.1994.
Veçimi i kundërpadisë cënon parimin e gjykatës së caktuar me ligj duke e bërë procesin
të parregullt si dhe sigurinë juridike pasi krijon ekzistencën e procedurave gjyqësore
paralele për të njëjtën çështje ligjore.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza dhe e bisedoi në tërësi çështjen në
Dhomën e Këshillimit, në përfundim;

VËREN
I. RRETHANAT E ÇËSHTJES.

1. Në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Fier është regjistruar kundërpadia me

ndërgjyqësinë, objektin dhe bazën ligjore si në pjesën hyrëse të vendimit.
2. Ka rezultuar se në të njëjtën gjykatë është regjistruar me datë 30.06.2015
kërkesë padia me palë ndërgjyqëse: paditës Myrtian Ramaj, të paditur Agjencia e Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave Tiranë (ATP), Niko Gjeçi etj, me objekt: Shfuqizimi i vendimit
nr.30, datë 06.04.1995 të K.K.K.Pronave të ish pronarëve Bashkia Fier. Detyrimin e të
paditurve të më njohin pronar për sipërfaqen 120 m2.
3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.527, datë 25.04.2017, ka
vendosur: “Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier për
shqyrtimin çështjes me nr.regj.then. 21314-01544-62-2015 (1610)/416/527) dhe datë
regjistrimi 30.06.2015/2017/2017.
Dërgimin për shqyrtim të kërkesë padisë dhe akteve shoqëruese të saj, Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Vlorë, si gjykatë kompetente nga pikëpamja e kompetencës
lëndore dhe tokësore për për shqyrtimin çështjes me nr.regj.then. 21314-01544-62-2015
(1610)/416/527) dhe datë regjistrimi 30.06.2015/2017/2017.”
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier ndër të tjera arsyeton se: “....omissis...
Natyra e mosmarrëveshjes objekt shqyrtimi është administrative, pasi lind nga një akt
administrativ i nxjerrë nga një organ publik. Konkrektisht, gjykata konstaton se
mosmarrëveshja objekt gjykimi, buron nga vendimi nr.76, datë 30.10.2014 i Këshillit të

782
Bashkisë Fier “Për shpronësimin e objekteve të preken nga realizimi i projektit me objekt
“rikonstruksioni i Bulevardit “Jakov Xoxa”....(...).”
5. Kundër këtij vendimi ka ushtruar ankim të veçantë në datën 27.04.2017 në
Gjykatën e Lartë paditësi i kundërpaditur Myrtian Ramaj me të cilin kërkon kërkon prishjen
e vendimit nr.527, datë 25.04.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe dërgimin e
çështjes pranë asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit me shkaqet e lartpërmendura.

II. LIGJI I ZBATUESHËM

6. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile:

Neni 42/1: “Paditë ngrihen në gjykatën e vendit, ku i padituri ka vendbanimin ose
vendqëndrimin e tij dhe kur këto nuk dihen, në gjykatën e vendit, ku ai ka banesën e
përkohshme.”
Neni 61: “Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes
kryesisht ose me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në
gjykatën kompetente.”
Neni 62: “Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin
e mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund
të bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë
në gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë.”
Vendimi unfikues nr.3, datë 04.04.2014, i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON:

7. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala ankuese Myrtian Ramaj nuk përmban
shkaqe ligjore që motivojnë cenimin e vendimit nr.527, datë 25.04.2017, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier.
8. Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se, kompetenca e
gjykatës për gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja funksionale është shumë e
rëndësishme si element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
juridiksion/kompetencë funksionale për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me
dispozitat që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim
procedural.
9. Në përcaktimin e kompetencës lëndore/tokësore ose funksionale, gjykata i
referohet identifikimit të natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo
administrative, përfshihet ose jo në territorin ku shtrin veprimtarinë e saj gjykata në fjalë, ose
gjykimi i çështjes i përket gjykatës së shkallës së parë, ose një gjykatë më të lartë.
10. Referuar objekti të kundërpadisë në veçanti kërkimit kryesor të saj, Kolegji
çmon të evidentojë faktin se, pavarësisht që pala paditëse kërkimin për konstatimin e
pavlefshmërisë së kontratës së shitblerjes, të lidhur në përfundim të procedurës
administrative dhe kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme e ka mbështetur në dispozitat e
K.Pr.Civile, mosmarrëveshja objekt shqyrtimi në thelb të saj, përbën një mosmarrëveshje
administrative në fushën e procedurave të shitjes së pronës shtetërore.
11. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin unifikues nr.3, datë
04.04. 2014 kanë arsyetuar se: “...omissis... Nëse në një gjykim civil paraqitet një
kundërpadi e natyrës administrative, gjykata që po shqyrton padinë nuk mund të shqyrtojë
këtë kërkim të të paditurit për shkak të mungesës së kompetencës lëndore të gjykatës që po
shqyrton padinë. Nëse në një gjykim administrativ paraqitet një kundërpadi e natyrës
civile, gjykata që po shqyrton padinë nuk mund të marrë në shqyrtim edhe kundërpadinë,

783
për shkak se i mungon kompetenca lëndore e saj..... Çështjet në të cilat gjatë gjykimit është
paraqitur një kundërpadi, e cila ka natyrë të ndryshme nga ajo e padisë (respektivisht
administrative ose civile), në rast se kundërpadia është paraqitur në gjykatë para datës
04.11.2013, do të vazhdojnë të gjykohen në gjykatën kompetente për shqyrtimin e padisë, si
në gjykimin në shkallë të parë, gjykatë të apelit, apo Gjykatë të Lartë. ..”
12. Referuar vendimit unifikues sa sipër dhe në vlerësim të akteve procedurale në
gjykim (kundërpadisë), Kolegji konstaton se kundërpadia është paraqitur në gjykatë pas datës
04.11.2013 dhe se kërkimi duke qenë me natyrë administrative (nenet 7, 17 të ligjit 49/2012)
nuk është në kompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier por të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Vlorë si gjykatë që përfshin territorin në të cilin organi
publik ka kryer veprimin administrativ që kundërshtohet.
13. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se
vendimi nr.527, datë 25.04.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, i marrë në zbatim të
drejtë të ligjit duhet të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 62 të Kodit të Procedurës
Civile,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.527, datë 25.04.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier.

Tiranë, më 05.07.2017

784
Nr. 11243-01702-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1851 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përberë nga:

Artan Broci Kryesues

Medi Bici Anëtar
Admir Thanza Anëtar

Në dhomën e këshillimit të datës 05.07.2017, mori në shqyrtim çështjen civile që u përket

palëve:

PADITËS: KËSHILLI I MINISTRAVE I

REPUBLIKËS SË SHQIPËRISË

I PADITUR: AGJENCIA E TRAJTIMIT TË

PRONAVE
ERVEHE DAUTI
(SINANI)
ZYRA VENDORE E
REGJISTRIMIT TË PASURIVE TË
PALUAJTSHME VLORË

OBJEKTI:
1. Detyrimin për njohje pronar të shtetit shqiptar dhe kthimin e pronës prej 15 ha kullotë ne
vendin e quajtur “Isak” regjistruar me nr.Kadastrale 88, 88/1,89,89/1 me këto kufizime: V-
Kullote shtetërore, J- Kanali Vaditës, L dhe P-Përrua të ndodhur në fshatin Palavli Delvinë.
2.Deklarimi i pavlefshmërisë së vendimit nr.57, datë 31.07.2000 te KKKP-së Rrethi Delvinë,
në emër të trashëgimtares Ervehe Dauti e subjektit të shpronësuar Xhevdet Sinani.
3. Zgjidhjen e pasojave të pavlefshmërisë së vendimit nr.57, datë 31.07.2000, KKKP-ja e
Këshillit të Rrethit Delvinë, duke fshirë regjistrimin hipotekor të pronësisë të kryer në emër
të palëve të paditura dhe regjistrimin e pronës në emër të Shtetit Shqiptar.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 33, 270 e vijues , 310, të K.Pr. Civile, nenet 92/a/b, 106, 199,
200, 202, 296, e vijues i KC, Ligji nr.7698, datë 15.04.1993 “Për kthimin dhe kompensimin
e pronave ish pronarëve”, Ligji nr.9235, datë 29.07.2004,“Për kthimin dhe kompensimin e
pronës”, me ndryshimet përkatëse deri në momentin e daljes së vendimit të pronave,
Vendimi Unifikues i Gjykatës së Lartë nr.2, datë 21.01.2011 dhe Vendimi i Gjykatës
Kushtetuese nr.27, datë 26.05.2010.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.162, datë 23.02.2017, ka vendosur:

“Të deklarojë moskompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Sarandë, për shqyrtimin gjyqësor të çështjes civile me nr.11232-01295-23-
2016/1352/134 regjistri themeltar, datë 04.10. 2016 regjistrimi, me palë

785
 ndërgjyqëse: paditës: Këshilli i Ministrave, të paditur: Agjencia e Trajtimit të
Pronës Tiranë, Ervehe Dauti, ZVRPP Sarandë me objekt: Konstatimin e
pavlefshmërisë së vendimit nr.57, datë 31.07.2000 të ish KKK Pronave
Rrethit Delvinë, etj.
Dërgimin e akteve për gjykim të kësaj çështjeje civile, gjykatës Kompetente,
Gjykatës së Apelit Gjirokastër.”

Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur ankim të veçantë Avokatura e Shtetit, Zyra

Vendore Gjirokastër, e cila kërkon:

“Prishjen e vendimit nr.162, datë 23.02.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Sarandë dhe kthimin e çështjes për gjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Sarandë.”

Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Gjirokastër në ankimin e veçantë parashtron këto

shkaqe:

Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë është i pabazuar në ligj dhe në prova dhe
është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedurial, prandaj më poshtë po paraqesim
arsyet pse duhet prishur vendimi i shkallës së parë, duke vendosur vazhdimin e
gjykimit te çështjes.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, në arsyetimin e vendimit për shpalljen e
moskompetencës lëndore, është bazuar në vendimin e Kolegjit Civil të Gjykatës së
Lartë nr.00-2016-3310, datë 19.12.2016 i cili me arsyetimin e tij citon se: duke qenë
se ka hyrë në fuqi ligj i ri i pronave nr.133/2015, i cili ka shfuqizuar ligjin nr.9235,
datë 29.07.2004 si dhe ligjin 10239, datë 25.02.2010 “Për krijimin e fondit special të
kompensimit të pronave” mbi bazën e të cilave do të zgjidhej konflikti në gjykim,
Gjykata e Lartë ka konkluduar se çështjet me objekt anullim vendimi komisioni
pronash, referuar dhe ligjit të pronave, gjykimi i këtyre mosmarrëveshjeve nuk është
në kompetencë lëndore të shkallës së parë, por në kompetencë lëndore të Gjykatës së
Apelit.
Së pari, padia e Këshillit të Ministrave nuk është me objekt “anullimin e vendimit të
komisionit” por me objekt “detyrim për njohje pronar” dhe “Pavlefshmëri absolute të
vendimit te komisionit të pronave” e cila gjen mbështetje në nenin 296 të Kodit Civil,
i cili ka të bëjë me padinë e rivendikimit.
Këtë qëndrim ka mbajtur edhe Gjykata e Lartë me vendimin Unifikues nr.4, datë
10.12.2013 i cili citon se: “Kur nga objekti dhe shkaku ligjor i padisë mosmarrëveshja
objekt gjykimi rezulton të jetë e natyrës civile dhe si rezultat i zgjidhjes së pasojave të
çështjes me natyrë civile mund të urdhërohet kryerja e disa veprimeve administrative,
si p.sh. urdhërimi i ZVRPP për të kryer fshirjen apo rregjistrimin e një prone të
caktuar atëherë shqyrtimi i këtyre çështjeve do të jetë në kompetencë të gjykatës që
shqyrton mosmarrëveshjen civile”.
Në rastin konkret duke qenë përpara faktit se objekti i padisë është pika 3 zgjidhja e
pasojave të pavlefshmërisë së vendimit, duke fshirë rregjistrimin hipotekor të kryer në
emër të palëve të paditura dhe detyrimin e ZVRPP Sarandë të bëjë rregjistrimin e
pronës në emër të Shtetit Shqiptar, gjykate kompetente për shqyrtimin e kësaj
çështjeje duhet të jetë Gjykata e Shkallës së Parë Sarandë.
Së dyti, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë ka gabuar në arsyetimin e saj duke vlerësuar
gabim nenet 28, 29, të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës ...” i cili citon se:
“Kundër vendimit të ATP për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e

786
 Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij
vendimi , pranë gjykatës së apelit, sipas rregullave të K.Pr.Civile”.
Në kuptim të kësaj dispozite, të gjitha vendimet që do të dalin nga Agjencia e Trajtimit të
Pronës pas hyrjes në fuqi të këtij ligji, do të bëhet ankim pranë gjykatave të apelit.
Në rastin tonë çështja është regjistruar pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë në
vitin 2015, para hyrjes në fuqi të ligjit të ri të pronave.
Për të gjitha sa parashtruam më sipër vlerësojmë se vendimi i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë është dhënë në kundërshtim me ligjin nr.133/2015 “Për Trajtimin e
Pronës ...”, neni 29 i tij dhe me vendimin unifikues nr.4 të vitit 2013 të Gjykatës së
Lartë.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza dhe e bisedoi në tërësi çështjen në
Dhomën e Këshillimit, në përfundim;

VËREN
I. RRETHANAT E ÇËSHTJES:

Paditësi, Këshilli i Ministrave nëpërmjet Avokaturës së Shtetit, me objektin: 1.

Detyrimin për njohje pronar te shtetit shqiptar dhe kthimin e pronës prej 15 ha kullotë ne vendin
e quajtur “Isak” regjistruar me nr.Kadastrale 88, 88/1,89,89/1 me këto kufizime: V-Kullote
shtetërore, J- Kanali Vaditës, L dhe P-Përrua të ndodhur në fshatin Palavli Delvinë.
2.Deklarimi i pavlefshmërisë së vendimit nr.57, datë 31.07.2000 te KKKP-së Rrethi Delvinë, në
emër të trashëgimtares Ervehe Dauti e subjektit të shpronësuar Xhevdet Sinani. 3.Zgjidhjen e
pasojave të pavlefshmërisë së vendimit nr.57, datë 31.07.2000, KKKP-ja e Këshillit të Rrethit
Delvinë, duke fshirë regjistrimin hipotekorë të pronësisë të kryer në emër të palëve të paditura
dhe regjistrimin e pronës në emër të Shtetit Shqiptar, kundërshton një vendim i ZRKKP, Qarku
Vlorë, që ka njohur dhe kthyer në favor të trashëgimtarëve ligjor të subjektit të shpronësuar
Xhevdet Sinani, të paditurës Ervehe Dauti, në këtë gjykim, disa sipërfaqe kullote prej 15 ha etj.
Në këtë gjykim pala paditëse kërkon edhe zgjidhjen e pasojave ligjore që ka sjellë ky vendim
Komisioni objekt kundërshtimi gjyqësor, që pasqyrohen në pikën 1 dhe 3 të objektit të kërkimit
ligjor në padi dhe në pjesën hyrëse të këtij vendimi gjyqësor.

II. PROCEDURA:

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.162, datë 23.02.2017 ka

vendosur:
“Të deklarojë moskompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, për
shqyrtimin gjyqësor të çështjes civile me nr.11232-01295-23-2016/1352/134 regjistri
themeltar, datë 04.10. 2016 regjistrimi, me palë ndërgjyqëse: paditës: Këshilli i Ministrave,
të paditur: Agjencia e Trajtimit të Pronës Tiranë, Ervehe Dauti, ZVRPP Sarandë me objekt:
Konstatimin e pavlefshmërisë së vendimit nr.57, datë 31.07.2000, të ish KKK Pronave Rrethit
Delvinë, etj.
Dërgimin e akteve për gjykim të kësaj çështjeje civile, gjykatës Kompetente, Gjykatës
së Apelit Gjirokastër.”
5. Gjykata e rrethit gjyqësor ndër të tjera arsyeton se:
“...Në nenin 29 të këtij të fundit, parashikohet shprehimisht se: “Kundër vendimit të
ATP-së për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të

787
bëjnë ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit,
sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile të Republikës së Shqipërisë.
Sipas të drejtës procedurale civile, gjykata ka për detyrë, fillimisht, të shqyrtojë nëse
mosmarrëveshja që i shtrohet për zgjidhje hyn në juridiksionin gjyqësor dhe më pas të
vlerësojë nëse është apo jo kompetente ta shqyrtojë atë, pasi këto janë kushte që duhet të
plotësohen .....
Sipas nenit 41 të K.Pr.Civile “Në kompetencë të gjykatës së shkallës së parë janë të
gjitha mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në
ligje të tjera.
Në të kundërt, nëse me ligj shqyrtimi i një mosmarrëveshjeje i përket një gjykate
tjetër, atëherë gjykatat e rretheve gjyqësore, nuk janë kompetente nga pikëpamja lëndore për
shqyrtimin e tyre dhe në bazë të nenit 61 të K.Pr.Civile, duhet të shpallet moskompetenca dhe
t’i dërgohen aktet gjykatës kompetente.
Sa më sipër, në kushtet që së pari, ligji nr.133/2015, parashikon se vendimet e
Agjencisë së Trajtimit të Pronave, për njohjen e së drejtës, mund të kundërshtohen nga
personat e interesuar dhe/ose Avokatura e Shtetit, drejtpërdrejtë në Gjykatën e Apelit, dhe së
dyti, ligji përkatës “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, që përbënte bazën juridike për
zgjidhjen e mosmarrëveshjes, është shfuqizuar, në këtë çështje diskutohet nëse kjo gjykatë
është ose jo më kompetente nga pikëpamja lëndore, për gjykimin e saj (çështjes).
Nga interpretimi literal i nenit 3 të ligjit nr.133/2015, i titulluar “fusha e zbatimit”,
vërehet se ligji shprehimisht parashikon fuqinë e tij prapavepruese, sa i takon vlerësimit
financiar, ndërsa nuk shprehet në lidhje me kundërshtimin e vendimeve të ish-Agjencisë së
Kthimit e Kompensimit të Pronave, apo komisioneve përkatëse, që kanë vepruar mbi bazën e
ligjeve të mëparshme me objekt “njohjen dhe kthimin ose kompensimin e pronave”, të cilat
janë shfuqizuar. Kështu, duhet mbajtur parasysh se kushtetutshmëria e nenit 29 të ligjit
nr.133/2015. është shqyrtuar nga Gjykata Kushtetuese, e cila me vendimin nr.1, datë
16.01.2017, ka rrëzuar kërkesën për shfuqizimin e tij (nenit 29) si antikushtetues, pasi në
thelb ka vlerësuar së ankimi i drejtpërdrejtë në Gjykatën e Apelit, nuk cënon parimin e
“shkallëve të gjykimit” dhe as cënon në thelb të drejtën e ankimit.
Kështu, edhe Gjykata e Lartë, në vendimin nr.00-2016-3310, datë 19.12.2016,
arsyeton se: Në vështrim të nenit 29 të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe
përfundimin e procesit të kompensimit të pronave...”. Në vijim të sa më sipër, dispozita nuk
ka parashikuar zgjidhjen e çështjeve që janë në gjykim apo që paraqiten për gjykim në lidhje
me vendimet e marra përpara hyrjes në fuqi të këtij ligji. Por, me nenin 38 të ligjit, me titull
“Shfuqizime”, janë shfuqizuar ligji nr.9235, datë 29.07.2004 "Për kthimin dhe kompensimin
e pronës”, i ndryshuar, ligji nr.10239, datë 25.02.2010 “Për krijimin e fondit special të
kompensimit të pronave”, mbi bazën e të cilëve do të zgjidhej konflikti në gjykim. Për
rrjedhojë duke qenë se ligji në fuqi, ka parashikuar kompetencën e Gjykatës së Apelit për
shqyrtimin e padive me objekt kundërshtimin e vendimeve të ATP-së dhe ka shfuqizuar ligjet
mbi bazën e të cilave do të zgjidheshin këto konflikte, Kolegji konkludon se nuk është në
kompetencën e saj lëndore gjykimi i kësaj mosmarrëveshjeje por i përket gjykatës së apelit së
cilës i është caktuar me ligjin nr.133/2015.
Dërgimi për shqyrtim në gjykatën e apelit të çështjeve të regjistruara në gjykatën e
shkallës së parë, para ose pas hyrjes në fuqi të ligjit nr.133/2015 nuk vjen ndesh apo cënon
interesat e drejtësisë dhe të qytetarëve në drejtim të dhënies së një vendimi brenda një afati të
arsyeshëm kohor, përkundrazi, gjykimi i çështjes si shkallë e parë nga gjykata e apelit, me
një vendim që është i formës së prerë, do e shpejtonte dhënien e drejtësisë dhe përfundimin e
procesit të njohjes dhe kthimit ose kompensimit të pronave, përfundimi sa më shpejt i të cilit,
siç arsyetohet në vendimin e sipërcituar të Gjykatës Kushtetuese, paraqet interes publik.

788
 Po ashtu, parimi i sigurisë juridike dhe i barazisë para ligjit, kërkon uniformitet,
qëndrueshmëri dhe parashikueshmëri në zbatimin e së drejtës. Në këtë kontekst, nuk ka asnjë
arsye objektive që të përligj shqyrtimin në shkallë të ndryshme të vendimeve të ish
komisioneve “ dhe atyre të Agjencisë së Trajtimit të Pronave, konkretisht të parat në gjykatat
e rretheve gjyqësore dhe të dytat drejtpërdrejtë në gjykatat e apelit. Kjo pasi kanë të njëjtën
natyrë dhe për më tepër që Agjencisë së Trajtimit të Pronave, i kanë kaluar të drejtat dhe
detyrimet e ish-Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave dhe “komisioneve” të
mëparshme.
Sa më sipër, përfundimisht gjykata vlerëson se gjykimi i kësaj çështje, nuk është në
kompetencën e saj, por në kompetencën lëndore dhe tokësore të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër...”

III. LIGJI I ZBATUESHËM:

6. Neni 42/1 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se:

Paditë ngrihen në gjykatën e vendit, ku i padituri ka vendbanimin ose vendqëndrimin
e tij dhe kur këto nuk dihen, në gjykatën e vendit, ku ai ka banesën e përkohshme.
7. Neni 61 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se:
Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.
8. Neni 62 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se:
Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë.

VLERËSIMI I KOLEGJIT CIVIL:

Vendimi nr.162, datë 23.02.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë është
rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit procedural, prandaj ai duhet të lihet në fuqi.
Kolegji Civil rikonfirmon qëndrimin se, kompetenca e gjykatës për gjykimin e një
mosmarrëveshje është shumë e rëndësishme si element që garanton procesin e rregullt ligjor.
Nëse një gjykatë nuk ka juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në
përputhje me dispozitat që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë
veprim procedural.
Në përcaktimin e kompetencës lëndore/tokësore ose funksionale, gjykata i referohet
identifikimit të natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative,
përfshihet ose jo në territorin ku shtrin veprimtarinë e saj gjykata në fjalë, ose gjykimi i
çështjes i përket gjykatës së shkallës së parë, ose një gjykatë më të lartë, që në rastin në
shqyrtim është gjykata e apelit në territorin e së cilës ndodhet resi (sendi).
Kolegji Civil e vlerëson të bazuar në ligj përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Sarandë, sepse kjo gjykatë ka përcaktuar drejtë natyrën juridike të mosmarrëveshjes
dhe qëllimin e vërtetë të ligjit, duke bërë një identifikim të elementëve dhe/ose kritereve
ligjore që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës.
Kolegji Civil sjell referon se, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin
nr.07, datë 24.03.2005 kanë pranuar se: “Fuqia prapavepruese e ligjit është e lidhur kryesisht
me ligjin material dhe ajo nuk është në natyrën e ligjit procedural. Palët citohet në vendimin
unifikues të mësipërm nuk mund të parashikonin se ligji do të ndryshonte dhe se rregullat e
vendosura do të ndryshonin. Të pranosh të kundërtën është me pasoja të rënda jo vetëm për

789
palët të cilat, gjatë apo në përfundim të ndjekjes së procedurave ligjore, të detyrohen të
ndjekin të tjera.”
Pala paditëse e ka depozituar kërkesëpadinë në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Sarandë
në datën 30.09.2016 (pas datës 23 shkurt 2016) me objektin të përshkruar në pjesën hyrëse.
Në nenin 29 të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronave” është parashikuar se: Kundër vendimit të ATP-së për njohjen e së
drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30
ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit, sipas rregullave të
Kodit të Procedurës Civile të Republikës së Shqipërisë. Duke qenë se ligji i mësipërm ka
shfuqizuar ligjet e mëparshme që kanë të bëjnë me kthimin dhe kompensimin e pronave, këto
të fundit nuk kanë më kurs ligjor në Republikën e Shqipërisë, prandaj çdo ankim që bëhet pas
hyrjes në fuqi të ligjit nr.133/2015 ndaj vendimeve të ATP-së, ose vendimeve të mëparshme të
ish KKKP-ve apo AKKP-së do të bëhen në gjykatat e apeleve ku ndodhet pasuria e
paluajtshme, ndërsa për kundërshtimin e masës së kompensimit financiar në Gjykatën
Administrative të Apelit.
Për këto që u thanë më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin
se, ankimi i veçantë i paraqitur nga Avokatura e Shtetit, nuk është i bazuar në ligj prandaj si i
tillë ai nuk duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë duhet të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 62 të Kodit të Procedurës
Civile;

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.162, datë 23.02.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë.

Tiranë, më 05.07.2017

790
Nr. 11243-01735-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1852 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përberë nga:

Artan Broci Kryesues

Medi Bici Anëtar
Admir Thanza Anëtar

Në dhomën e këshillimit të datës 05.07.2017, mori në shqyrtim çështjen civile që u përket

palëve:

PADITËS: “MICRO CREDIT ALBANIA” SH.A,

(MCA)

E PADITUR: SHËRBIMI PËRMBARIMOR

“FLASH” SHPK

OBJEKTI:
Kundërshtim veprimi përmbarimor “Vendim për refuzimin e kërkesës së kreditorit nr.03266,
datë 27.03.2017” për titullin ekzekutiv, kontratë kredie datë 30.12.2015.
Vijimin e procedurës përmbarimore për shlyerjen e detyrimit mbi tërësinë e pasurisë së të dy
bashkëshortëve Ermal Muska dhe Evisa Muska.
Baza Ligjore: Neni 610/1-2 të K.Pr.Civile, neni 73, 81 Kodit të Familjes.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.3320, datë 20.04.2017, ka vendosur:

“Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë

për gjykimin e çështjes civile nr.8242 regjistri themeltar, datë regjistrimi
05.04.2017.
Dërgimin çështjes civile nr.8242 regjistri themeltar, datë regjistrimi
05.04.2017, gjykatës civile kompetente që është Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Korçë.
Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë,
brenda 5 ditëve nga dita e shpalljes së vendimit. Për palën e paditur në
mungesë ky afat fillon nga e nesërmja e njoftimit të vendimit.”

Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar ankim të veçantë pala paditëse “Micro

Credit Albania” sh.a, (MCA), e cila kërkon:

Prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin për

rigjykim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë si gjykata kompetente; duke
parashtruar këto pretendime:

791
 Gjykata në vendimin e saj për shpalljen e moskompetencës territoriale i është referuar
nenit 610 të Kodit të Procedurës Civile, duke patur parasysh faktin që vendbanimi i
debitorit dhe pasuria ndodhet në Korçë.
Por në padinë objekt gjykimi nuk ishte ekzekutimi i detyrueshëm mbi sende as për të
kërkuar ekzekutimin e detyrueshëm për kryerjen ose moskryerjen e një veprimi të
caktuar, në këtë padi objekti i gjykimit ishte “Kundërshtimi i veprimit përmbarimor;
Vendim refuzimi i kërkesës së kreditorit nr.03266, datë 27.03.2017 dhe vijimi i
procedurës përmbarimore mbi tërësinë e pasurisë së të dy bashkëshortëve dhe jo mbi
një pasuri të caktuar, padi e cila në kuptim të nenit 42 paragrafi 1 të Kodit të
Procedurës Civile i cili parashikon “Paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku i padituri
ka vendbanimin ose vendqëndrimin e tij dhe kur këto nuk dihen, në gjykatën e vendit
ku ai ka banesën e përkohshme. Kur i padituri nuk ka vendbanim, as vendqëndrim
dhe as banese të përkohshme në Republikën e Shqipërisë, paditë ngrihen në gjykatën
ku banon paditësi”, pra në mbështetje të këtij neni padia ishte ngritur në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Tiranë duke qenë se pala e paditur Shërbimi Përmbarimor Flash e ka
selinë e tij në Tiranë.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Admir Thanza dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
RRETHANAT E ÇËSHTJES

Pala paditëse i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë më datë 29.03.2017
(regjistruar në gjykatë më datë 05.04.2017) me padi me objekt për kundërshtimin e
veprimeve përmbarimore të shërbimit përmbarimor “FLASH” sh.p.k dhe konkretisht
vendimin nr.065716 regj., nr.03266 prot., datë 27.03.2017 “Për refuzimin e kërkesës së
kreditorit për vijimin e procedurës përmbarimore për ekzekutimin e urdhrit ekzekutiv
nr.6149 akt, datë 12.10.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për titullin ekzekutiv
kontratë kredie datë 15.02.2016 dhe vijimin e procedurës përmbarimore për shlyerjen e
detyrimit mbi tërësinë e pasurisë së të dy bashkëshortëve Ermal Muska dhe Evisa Muska.
Titulli ekzekutiv që kërkohet të vihet në ekzekutim është kontrata e kredisë datë
15.02.2016 e lidhur mes palës kredidhënëse Micro Credit Albania shpk (MCA) dhe
kredimarrësit Ermal Muska dhe bashkëkredimarrëses Nasibe Muska për një shumë të lëvruar
në favor të tyre nga MCA prej 241,900 lekë sipas kushteve kontraktore. Sipas kontratës së
mësipërme kredimarrësit rezultojnë me banim në adresën rruga Symiz, Komuna Libonik
Korçë. Po ashtu në dispozitat e fundit të kontratës është parashikuar se për zgjidhjen e
mosmarrëveshjeve që burojnë nga kontrata, kompetente është gjykata e shkallës së parë
Tiranë.
Në kushtet e mopërmbushjes së kontratës së kredisë datë 15.02.2016, titull ekzekutiv,
pala kreditore MCA, ka kërkuar dhe është lëshuar urdhri i ekzekutimit të këtij titulli me
vendimin nr.6149 regj themeltar, datë 12.10.2016 nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë. Më
tej ka filluar procedura përmbarimore me kërkesën e palës kreditore MCA. Përmbaruesi
gjyqësor Suana Anamadhi pranë Shërbimit Përmbarimor Flash shpk ka kryer më datë
28.10.2016 lajmërimin për ekzekutim vullnetar duke njoftuar debitorët Ermal dhe Nasibe
Muska në Komunën Lubonik, Korçë, ku sipas lajmërim -marrjes datë 31.10.2016 rezulton të
kenë marrë dijeni, pasi është nënshkruar nga Ermal Muska. Më tej duke qenë se ekzekutimi
vullnetar nuk është kryer përmbaruesi gjyqësor ka vijuar me procedurën e ekzekutimit të
detyrueshëm duke marrë vendimin datë 14.11.2016, nr.0657-16 regj., nr.02635 prot. për

792
fillimin e ekzekutimit të detyrueshëm, të cilin po ashtu ia ka njoftuar debitorëve në
vendbanimin e tyre Lubonik Korçë përmes lajmërim- marrjes përkatëse, sipas së cilës
rezultojnë se kanë marrë dijeni pasi është nënshkruar nga Ermal Muska.
Më tej është lëshuar urdhri për vënien e sekuestros konservative datë 14.11.2016 prej
përmbaruesit gjyqësor, drejtuar DRSHTR Korçë për bllokimin e çdo dokumentacioni të
pronësisë së automjeteve që rezultojnë të regjistruar në emër të debitorëve. Nga ana e palës
kreditore në kërkesën datë 10.02.2017 i është kërkuar përmbaruesit gjyqësor informacion në
lidhje me regjimin martesor të kreditorëve. Nga ana tjetër zyra përmbarimore ka bërë kërkesa
për verifikime nëse palët debitore, bashkëshortë mes tyre, kanë zgjedhur regjim martesor në
bazë të K.Familjes duke iu drejtuar atyre me shkresën datë 21.02.2017, si dhe Zyrës së
Gjendjes Civile Vlorë me shkresën 01.03.2017. Më tej me vendimin nr.0657-16 regj.
nr.03266 prot., datë 27.03.2017 përmbaruesja gjyqësore ka vendosur refuzimin e kërkesës së
kreditorit për vijimin e procedurës përmbarimore për ekzekutimin e urdhrit të ekzekutimit
nr.6149 vendimi datë 12.10.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Sipas këtij vendimi
rezulton se pala kreditore kërkon ekzekutimin e detyrimit mbi tërësinë e pasurisë së të dy
bashkëshortëve të palëve debitore Ermal dhe dhe Nasibe Muska. Përmbaruesi gjyqësor ka
refuzuar të bëj këtë ekzekutim, por ndërkohë të ndërmerren veprime të mëtejshme të
procedurës përmbarimore për shlyerjen e detyrimit kundrejt palës kreditore.
Kundër këtij vendimi pala kreditore ka paraqitur padinë objekt gjykimi duke
pretenduar se debitorët nuk kanë zgjedhur regjim të ndarë martesor dhe janë të dy debitorë
ndaj palës kreditore, për pasojë përmbaruesi duhet të vijonte procedurën përmbarimore ndaj
çdo pasurie të tyre martesore në kuptim të neneve 73 dhe 81 të K.Familjes.

PROCEDURA GJYQËSORE

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.3320, datë 20.04.2017, ka

vendosur:
“Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për
gjykimin e çështjes civile nr.8242 regjistri themeltar, datë regjistrimi 05.04.2017.
Dërgimin çështjes civile nr.8242 regjistri themeltar, datë regjistrimi 05.04.2017,
gjykatës civile kompetente që është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë.
Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë, brenda 5
ditëve nga dita e shpalljes së vendimit. Për palën e paditur në mungesë ky afat fillon nga e
nesërmja e njoftimit të vendimit.”
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar ankim të veçantë pala paditëse
“Micro Credit Albania” sh.a, (MCA), e cila kërkon: Prishjen e vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin për rigjykim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë si
gjykata kompetente; duke parashtruar pretendimet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
Gjykata e rrethit gjyqësor Tiranë në vendimin nr.3320, datë 20.04.2017 ndër të tjera
ka arsyetuar se:
“...gjykata konkludon se gjykata kompetente nga pikëpamja tokësore është ajo ku
kanë vendbanimin debitorët, ku dhe do të shlyhet detyrimi monetar, që në rastin konkret është
Libonik Korçë, (siç rezulton nga aktet në gjykim dhe u pohua dhe nga pala paditëse). Kështu
nuk qëndron pretendim i palës paditëse se palët e kanë zgjedhur gjykatën kompetente me
marrëveshje pasi kompetenca për gjykimin e mosmarrëveshjes objekt gjykimi, siç u trajtua
më lart, është e përcaktuar sipas ligjit dhe jo nga marrëveshja e palëve. Për pasojë
pavarësisht se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka lëshuar urdhërin e ekzekutimit, gjykata
vë në dukje se mosmarrëveshjet në fazën e ekzekutimit duhet të gjykohen nga gjykata
kompetente që është ajo e vendbanimit të debitorit, përveç në rastin kur ekzekutimi duhet

793
bërë mbi pasurinë e paluajtshme dhe në këtë rast po sipas ligjit kompetente bëhet gjykata, që
ka juridiksion në territorin ku ndodhet pasuria. Në çështjen objekt gjykimi nuk jemi para këtij
rasti, pasi nuk provohet që në territorin e Tiranës ka ndonjë pasuri të paluajtshme mbi të
cilën duhet të ekzekutohet detyrimi monetar që përbën titull ekzekutiv.
Si përfundim, Gjykata çmon se nuk mund të gjykojë çështjen në themel për shkak të
mungesës së kompetencës tokësore për shqyrtimin e saj, pasi kompetente nga ana tokësore
është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë (në mbështetje të Dekretit të Presidentit nr.6201, datë
08.06.2009 “Për caktimin e kompetencave tokësore të gjykatave të rretheve gjyqësore dhe të
qendrës së ushtrimit të veprimtarisë të secilës prej tyre”)...”

LIGJI I ZBATUESHËM.

Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:

Neni 16§1 i K.Pr.Civile që parashikon se:
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj....”.
Neni 61 i K.Pr.Civile parashikon se:
“Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.”
Neni 62 i K.Pr.Civile parashikon se:
“Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrë veshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund
të bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë
në gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë”.

VLERËSIMI I KOLEGJIT CIVIL TË GJYKATËS SË LARTË

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se vendimi nr.3320, datë
20.04.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ka shpallur moskompetencën për
shqyrtimin e çështjes duke i dërguar aktet për vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Shkallës së
Parë Korçë, është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të normave procedurale dhe për këtë shkak
duhet të lihet në fuqi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të akteve të dosjes gjyqësore, objektit
dhe shkakut të padisë, e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në lidhje me kompetencën tokësore të shqyrtimit të
çështjes objekt gjykimi.
Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se kompetenca e gjykatës për
gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja tokësore dhe lëndore është shumë e
rëndësishme si element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural.
Duke u kthyer te çështja objekt shqyrtimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton
se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka arsyetuar drejtë në lidhje me zbatimin e ligjit
procedural dhe material përsa i përket përcaktimit të kompetencës tokësore.
Ligjvënësi, në rregullimin e kompetencën territoriale dhe tokësore të gjykatave për
shqyrtimin e mosmarrëveshjeve civile të parashikuara në K.Pr.Civile dhe në ligje të tjera të
veçanta, ka pasur parasysh midis të tjerave dhe lehtësimin që duhet t’u krijohet palëve në
proces. Veç kësaj, për kategori të caktuara mosmarrëveshjesh procesi duhet të zhvillohet
përpara një gjykate, vendndodhja e së cilës të ndihmojë që procesi të zhvillohet në mënyrë sa

794
më efektiv dhe brenda një afati të arsyeshëm në respektim edhe të nenit 6 të KEDNJ 5, nenit
42 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë6 dhe nenit 4 të K.Pr.Civile7.
Kolegji vlerëson se, ndodhemi para kushteve të Nenit 50 të K.Pr.Civile nga ku është
parashikuar se:“Paditë që kanë për objekt kundërshtimin e veprimeve të kryera nga
përmbaruesi për ekzekutimin e detyruar, ngrihen në gjykatën e vendit të ekzekutimit”.
Nenet 49 e 50 të K.Pr.Civile janë dispozita urdhëruese në përcaktimin e kompetencës
tokësore, dhe referuar këtyre urdhërimeve Kolegji vlerëson se kompetente në gjykimin e
kësaj çështjeje është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë.
Kjo kompetencë është e karakterit ekskluziv, sepse është vetë ligji që përcakton nga
pikëpamja tokësore gjykatën, e cila ka kompetencë shqyrtimin e kundërshtimeve të
veprimeve përmbarimore.
Sipas nenit 49, 50 të K.Pr.Civile po edhe neneve të tjera si 609, 610, 522, 612 të
K.Pr.Civile me togfjalëshin “vend i ekzekutimit” të detyrueshëm kuptohet vendi ku
përmbushet diçka apo zbatohet një urdhërim ose një vendim, pra një titull ekzekutiv. Ky
vend i përgjigjet vendit të banimit të debitorit kur ky është person fizik ose selisë së debitorit
kur ky është person juridik ose vendit ku kryhen veprimtarinë e tij dhe ka pasuri të luajtshme
apo të paluajtshme mbi të cilat do të shtrihen veprimet përmbarimore gjatë procesit të
ekzekutimit.
Në vijim të sa më sipër, rezultoi se në këtë procedurë përmbarimore të zhvilluar nga i
padituri, në përmbushje të detyrimeve të debitorëve janë ndërmarrë disa veprime
përmbarimore që synojnë ekzekutimin e detyrueshëm të titullit ekzekutiv kontratë kredie
bankare me nr.datë 15.02.2016.
Pra për sa kohë kërkohet të realizohet nga përmbaruesi ekzekutimi i detyrueshëm i
titullit ekzekutiv sipas nenit 50 të K.Pr.Civile, paditë për këto raste “ngrihen në gjykatën e
vendit të ekzekutimit”, pra në rastin konkret është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, pasi
pasuria e debitorit dhe vendi ku ai ushtron aktivitetin e tij është pikërisht qyteti i Korçës.
Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.3320, datë
20.04.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është shpallur moskompetenca
tokësore për gjykimin e çështjes civile nr.8242 regjistri themeltar, datë regjistrimi 05.04.2017
është i bazuar në ligj e si tillë duhet të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 62 të K.Pr.Civile.

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.3320, datë 20.04.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Tiranë, më 05.07.2017

5
Çdo person ka të drejtë që çështja e tij të dëgjohet drejtësisht, publikisht dhe brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e pavarur dhe e paanshme, e
krijuar me ligj, e cila do të vendosë si për mosmarrëveshjet në lidhje me të drejtat dhe detyrimet e tij të natyrës civile, ashtu edhe për bazueshmërinë e çdo akuze
penale në ngarkim të tij.

6
Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe të interesave të tij kushtetues dhe ligjorë, ose në rastin e akuzave të ngritura kundër tij, ka të drejtën e një
gjykimi të drejtë dhe publik brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e pavarur dhe e paanshme e caktuar me ligj.

7
Gjykata kujdeset për zhvillimin e rregullt të procesit gjyqësor. Për këtë qëllim, në bazë të kompetencave që i jepen nga ky Kod, vendos për afatet dhe urdhëron
marrjen e masave të nevojshme.

795
Nr. 11243-01760-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1854 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përberë nga:

Artan Broci Kryesues

Medi Bici Anëtar
Admir Thanza Anëtar

Në dhomën e këshillimit të datës 05.07.2017, mori në shqyrtim çështjen civile që u përket

palëve:

PADITES: MURAT ZIRI

E PADITUR: ZVRPP KRUJË

PERSON I TRETË: BASHKIA KRUJË

OBJEKTI:
Saktësimi i sipërfaqes dhe kufijve të pronës sipas Aktit të marrjes së tokës në pronësi të
Fatbardh Murat Ziri nr.94 datë 15.081995 për pasurinë nr.78/14 me sip. 1536 m2
.Ç’regjistrimin e çdo pasurie tjetër pranë ZVRPP Krujë që është e regjistruar mbi pronën
nr.78/14 dhe 88/4. Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Krujë të bëjë regjistrimin e kësaj
pasurie sipas të dhënave që përmban ky akt.
Baza Ligjore: Neni 31 i K.Pr.Civile, nenet 149, 157/2, 192 etj. të K.Civil.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.199, datë 13.04.2017, ka vendosur:

“Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë

për shqyrtimin e çështjes me nr.205/828 akti.
Dërgimin e akteve për kompetence Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë.”

Kundër vendimit nr.199, datë 13.04.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë ka

ushtruar ankim të veçantë pala paditëse Murat Ziri me të cilin kërkon prishjen e
vendimit të gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë dhe dërgimin e çështjes po pranë kësaj
gjykate për vazhdimin e gjykimit, për këto shkaqe:

Kur nga objekti shkaku ligjorë i padisë mosmarrëveshja objekt gjykimi rezulton të jetë i e
natyrës civile dhe si rezultat i zgjidhjes së pasojave me natyrë civile mund të
urdhërohet kryerja e disa veprimeve administrative, si për shëmbull; urdhërimi i
Z.V.RR.P.P Krujë, për të kryer fshirjen apo rregjistrimin e pronës së caktuar, atëherë

796
 shqyrtimi i këtyre çështjeve do të jetë kompetencë lëndore, Gjykata që shqyrton
mosmarrëveshjet civile.

Qëllimi kryesor i objektit të padisë është përcaktimi i kufijve mes kufitarëve dhe rezulton
të jetë i natyrës civile e si rezultat i zgjidhjes së pasojave të çështjes me natyrë civile
mund të urdhërohet kryerja e disa veprimeve administrative.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin përkatës dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
A. RRETHANAT E ÇËSHTJES

Paditësi pretendon për saktësim të sipërfaqes dhe kufijve të pronës sipas Aktit të
marrjes së tokës në pronësi të Fatbardh Murat Ziri nr.94 datë 15.081995 për pasurinë
nr.78/14 me sip. 1536 m2 . Ç’regjistrıimin e çdo pasurie tjetër pranë ZVRPP Krujë që është e
regjistruar mbi pronën nr.78/14 dhe 88/4. Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Krujë të bëjë
regjistrimin e kësaj pasurie sipas të dhënave që përmban ky akt.
Paditësi ka hapur procesin civil me objekt si me sipër dhe aktualisht: Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.199, datë 13.04.2017 ka vendosur: “Shpalljen e
moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë për shqyrtimin e çështjes me
nr.205/828 akti. Dërgimin e akteve për kompetencë Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë.”
Në shpalljen e moskompetencës lëndore, gjykata ka arsyetuar: “...Në rastin konkret
referuar neneve 1(b), 7, 8(b), 11, 69, 72, të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe
Funksionimin e Gjykatave Administrative”, si dhe Dekretit të Presidentit të Republikës
nr.8349, datë 14.10.2013 “Për fillimin e funksionit të gjykatave administrative”, gjykata
kompetente për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje është Gjykata Administrative e Rrethit
Gjyqësor Tiranë, si gjykata që ka kompetencën lëndore dhe tokësore për shqyrtimin e të
gjitha aspekteve që lidhen me nxjerrjen, zbatimin, ekzekutimin e akteve administrative
individuale.
Gjykata arrin në këtë përfundim pasi mban parasysh se objekti i këtij gjykimi lidhet
me të drejtat që paditësi pretendon se i rrjedhin nga një proçedurë administrative dhe nga
veprimi i organit administrativ…”
Kundër vendimit nr.199, datë 13.04.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë ka
ushtruar ankim të veçantë pala paditëse Murat Ziri, me anë të të cilit kërkon prishjen e këtij
vendimi dhe dërgimin e çështjes po pranë kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit, për
shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON

Se, ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse, nuk përmban shkaqe ligjore që të
cënojnë vendimin nr.199, datë 13.04.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë.
Vendimi nr.199, datë 13.04.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë, që ka
shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e kësaj çështje civile duke i dërguar aktet
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të
normave procedurale civile dhe për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.
Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të
padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte, vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

797
Krujë dhe ankimit të veçantë, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në interpretim të dispozitave
të Kodit të Procedurës Civile të zbatueshme për rastin konkret, arrin në konkluzionin se,
kompetente për gjykimin e çështjes konkrete është Gjykata Administrative e Shkallës së Parë
Tiranë.
Ndryshe nga sa pretendohet në ankim, ky Kolegj e vlerëson të drejtë arsyetimin dhe
përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, e cila ka përcaktuar drejtë
natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe shkakun e lindjes së saj.
Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se, në proces nga pala paditëse kërkohet
saktësim të sipërfaqes dhe kufijve të pronës sipas Aktit të marrjes së tokës në pronësi të
Fatbardh Murat Ziri. Pra ky proces fillon dhe mbaron ne zyrën e administratës publike
sikundër është ZVRPP Krujë. Nga sa më sipër kemi të bëjmë me një vendimmarrje me
karakter administrativ, nëpërmjet të cilës rregullohen pasaktësitë në rregjistrat e ZVRPP-së.
Konkretisht kjo është një vendimmarrje e Drejtuesit të institucionit shtetëror dhe konkretisht
ZVRPP Krujë që është edhe pala e paditur në këtë gjykim, ç’ka bën të lindë një
mosmarrëveshje administrative.
Në zbatim të nenit Neni 7 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” Kompetenca
lëndore, përcakton se: “Gjykatat administrative janë kompetente për:
“a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore
normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë
administrative nga organi publik...”.
Gjithashtu, në vendimin Unifikues nr.3, datë 06.12.2013 të Gjykatës së Lartë është
unifikuar se: “Gjykatat administrative të Rrethit Gjyqësor, Gjykata e Apelit Administrativ dhe
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”, janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të
këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së
gjykimit...”.
Pavarësisht bazueshmërisë apo jo në ligj të një kërkesë-padie të tillë, Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Krujë nuk mund të shprehet për themelin e saj, sa kohë që ai lidhet me
zbatueshmërinë dhe korrigjimin e akteve që nxirren nga organet administrative. Për rrjedhojë
çdo aspekt i kundërshtimit të këtyre lloj akteve (siç është çështja objekt gjykimi), është në
kompetencën e gjykatës administrative, e për këtë shkak, gjykata civile me të drejtë ka
shpallur moskompetencën e saj për gjykimin e çështjes.
Përsa më sipër, referuar objektit dhe shkakut ligjor të kësaj padie, neneve 41, 61, 62
të Kodit të Procedurës Civile, nenit 1 pika 2, nenit 7/ç, d dhe nenit 17/g të ligjit nr.49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave Administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative’’, Dekretit të Presidentit të Republikës nr.8349, datë
14.10.2013 “Për fillimin e funksionimit të gjykatave administrative” si dhe Vendimit
Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.3, datë 06.12.2013, ky Kolegj
çmon se, Gjykata kompetente për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje është Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, si gjykata që ka kompetencën nga pikëpamja
lëndore dhe tokësore për shqyrtimin e kësaj çështjeje.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi nr.199, datë 13.04.2017 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë, që ka shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e
çështjes civile me nr.205/828 Regjistri themeltar, duke i dërguar aktet Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, duhet të lihet në fuqi.

798
 PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenet 63§2 të Kodit të Procedurës
Civile.

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.199, datë 13.04.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Krujë.

Tiranë, më 05.07.2017

799
Nr. 11243-01761-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-1855 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përberë nga:

Artan Broci Kryesues

Medi Bici Anëtar
Admir Thanza Anëtar

Në dhomën e këshillimit të datës 05.07.2017, mori në shqyrtim çështjen civile që u përket

palëve:

PADITËS: MYRVETE LIKA

TRASHGIMTARËT
LIGJORË TË QANIJE SEFA,
FATMIR GRUDA,
ALI SEFA DHE BESNIK SEFA

TË PADITUR: AGJENCIA E KTHIMIT DHE

KOMPENSIMIT TË PRONAVE TIRANË
TRASHGIMTARËT
LIGJORË TË EGON GJADRI,
IKBALE GJADRI,
ERVIN GJADRI,
TRASHGIMTARËT
LIGJORË TË VERA DERVISHI,
LEJLA MUÇA (DERVISHI)

PALË E TRETË: VATH ZENUNI;

GENT ZENUNI;
DHURATA ZENUNI;
ERION ZENUNI;
ALTIN LUSHA;
EGLANTINA KODHONI (LUSHA);
ARIAN ZENUNI;
VIDE ZENUNI;
ADELINA KAZAFERI (ZENUNI);
RAIMONDA BARDHI (ZENUNI)

OBJEKTI:
Ndryshimin e pjesshëm të vendimit administrativ nr.399, datë 15.01.2008 i A.K.K.Pronave
Qarku Durrës që e konsideron pronën e zënë në kuptim të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 i
ndryshuar duke kërkuar ndryshimin e vendimit për pjesën e sipërfaqes prej 53,750 m2 që
ndodhet brenda aeroportit të Rinasit, duke njohur si bashkëaksioner në objektin e Aeroporti i

800
Rinasit ose duke na njohur të drejtën e shpërblimit për kompensim sipas nenit 78/1 dhe nenit
11 të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 i ndryshuar.
Anullimin e vendimit nr.20, datë 27.12.2015, i K.K.Pronave Qarku Durrës që ka njohur
pronare trashëgimtarët e trashëgimlënësve Zejnepe Toptani (Gjadri) dhe Hiqmete Toptani
dhe të njohë dhe të kthejë pronën sipas dokumenteve që ndodhen në dosje.
Kundërshtimin dhe shfuqizimin e vendimit nr.140, datë 18.01. 2013 i A.K.K.Pronave për
deklarimin e mungesës së juridiksionit të shqyrtimit të kërkesave të ushtruara nga ana jonë
kundër vendimeve të sipërcituara dhe detyrimin e anës së paditur të njohë dhe kthejë pronën
konform ligjit sipas provave që ndodhen në dosje.

Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 153 dhe 154 të K.Pr.Civile; ligji nr.9235, datë 29.04.2004 ‘Për
kthimin dhe kompensimin e pronës” vendimi nr.2, 7 datë 02.03.2011 i Gjykatës Kushtetuese.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.111, datë 27.02.2017, ka vendosur:

“Shpalljen e moskompetencës lëndore për gjykimin e çështjes civile

nr.18/39/390 Akti me paditëse Mirvete Lika etj. Dërgimin e akteve të çështjes
civile nr.18/39/390 Akti në Gjykatën e Apelit Tiranë si gjykatë kompetente
për shqyrtimin e çështjes.”

Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar ankim të veçantë, pala e paditur Ervin

Gjadri e Ikbale Gjadri, e cila kërkon

prishjen e vendimit nr.111, datë 27.02.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Krujë dhe dërgimin e kësaj çështjeje për shqyrtim po në atë gjykatë si gjykatë
kompetente për shqyrtimin e kësaj çështjeje,

Me shkaqet si më poshtë:

Rasti konkret, nuk gjen mbështetje në dispozitën e sipërcituar pasi nuk kemi të bëjmë me
vendime të ATP (agjencisë së trajtimit të pronave) por të Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave, çka nënkupton se me këtë vendim janë shkelur rëndë
parimet e së drejtës, sikundër është parimi i “Interpretimit të ligjit në kohë dhe në
hapësirë”, si dhe parimi i “Sigurisë juridike”. Thelbi: në rastin konkret duhet të
zbatohen dispozitat e ligjit që kanë qenë në fuqi në momentin e lindjes së konfliktit.

Kundër vendimit të ATP-së për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e
Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij
vendimi, pranë Gjykatës së Apelit, sipas rregullave të K.Pr.Civile të R.Shqipërisë.”
Këto afate nuk janë respektuar.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, duke u referuar tek shkaku ligjor i padisë, duhej të
kishte parasysh se pala paditëse nuk kërkon kundërshtimin e një vendimi të palës së
paditur të marrë në referim të ligjit nr.133/2015 "Për Trajtimin e Pronës dhe
Përfundimin e Procesit të Kompensimit të Pronave", por u referohet vendimeve të
marra në zbatim të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 dhe 9235 datë 29.07.2004 “Për
kthimin dhe kompensimin e pronave ish-pronarëve"..

801
 Siç përcaktohet qartësisht edhe ne nenin 3 të ligjit nr.133/2015, "Për Trajtimin e Pronës
dhe Përfundimin e Procesit të Kompensimit të Pronave", ankimet e vendimeve që
janë shqyrtuar më parë referohen tek ligji i kohës që janë marrë, madje neni 3 i ligjit
te posaçëm, në mënyrë shteruese, ka përcaktuar fushën e zbatimit të ligjit,

Në koherencë të plotë me interpretimin e mësipërm është edhe praktika, tashmë e

konsoliduar e Gjykatës së Lartë, e shprehur nëpërmjet disa Vendimeve Unifikuese,
konkretisht në vendimin nr.4, datë 24 Mars 2005 të Gjykatës së Lartë, unifikohet
praktika gjyqësore, si vijon: "...Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, marrë
shkas nga çështja në shqyrtim, çmojnë se është e nevojshme të unifikohet praktika
gjyqësore si më poshtë: Pavarësisht nga momenti i rregjistrimit të çështjes për gjykim
(para apo pas hyrjes në fuqi të ligjit te ri) në të gjithë rastet kur padia për
kundërshtimin e vendimit të komisionit të kthimit të pronave është ngritur nga
persona të tjerë që kanë fituar të drejta pronësie mbi pronat e trajtuara nga ky vendim,
është gjykata ajo që ka juridiksionin për shqyrtimin e këtyre çështjeve..."

Të njëjtin qëndrim mban edhe vendimi nr.27, datë 27 Korrik 2009 i Gjykatës Kushtetuese
ku thuhet “..Njohja, kthimi dhe kompensimi i pronës bëhet nëpërmjet organit
administrativ mbi kërkesën që ish-pronari i drejton organeve përkatëse të
administratës publike. Sipas nenit 27/a të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 “Për kthimin
dhe kompensimin e pronave ish pronarëve ”, nëse individi kërkues nuk është dakord
me vendimin e Komisionit, ai ka të drejtë ta kundërshtojë këtë vendim drejtpërdrejt
në gjykatë. Vendimet e organeve të administratës ka të drejtë t’i kundërshtojë në
gjykatë, përveç kërkuesve, edhe çdo person tjetër që pretendon për vete të drejta
pronësie.

Rikujtojmë se po në të njëjtin qëndrim ka mbajtur Gjykata e Lartë me Vendimet

Unifikuese nr.11 datë 02 Tetor 2009 dhe 06 Dhjetor 2013, ku thuhet "...Kur n
objektin e gjykimit kundërshtohet Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
apo Agjencisë Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, kjo çështje do të konsiderohet si
mosmarrëveshje civile dhe do të shqyrtohet nga gjykata që ka kompetencë gjykimin e
mosmarrëveshjeve civile..."

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin përkatës dhe diskutoi çështjen në tërësi,

VËREN
RRETHANAT E FAKTIT DHE PROCEDURA

Paditësit i janë drejtuar gjykatës me padinë me objektin si më lart.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.111, datë 27.02.2017, ka
vendosur: “Shpalljen e moskompetencës lëndore për gjykimin e çështjes civile nr.18/39/390
Akti me paditëse Mirvete Lika etj. Dërgimin e akteve të çështjes civile nr.18/39/390 Akti në
Gjykatën e Apelit Tiranë si gjykatë kompetente për shqyrtimin e çështjes.”
Duke arsyetuar:
“... omissis... Kështu, edhe Gjykata e Lartë, në vendimin nr.00-2016-3310, datë
19.12.2016, arsyeton se: “Në vështrim të nenit 29 të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e
pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”...Në vijim të sa më sipër,
dispozita nuk ka parashikuar zgjidhjen e çështjeve që janë në gjykim apo që paraqiten për

802
gjykim në lidhje me vendimet e marra përpara hyrjes në fuqi të këtij ligji. Por, me nenin 38 të
ligjit, me titull “Shfuqizime”, janë shfuqizuar ligji nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin
dhe kompensimin e pronës” i ndryshuar, ligji nr.10239, datë 25.02.2010 “Për krijimin e
fondit special të kompensimit të pronave”, mbi bazën e të cilëve do të zgjidhej konflikti në
gjykim. Për rrjedhojë duke qenë se ligji ne fuqi, ka parashikuar kompetencen e Gjykatës së
Apelit për shqyrtimin e padive me objekt kundërshtimin e vendimeve të ATP-së dhe ka
shfuqizuar ligjet mbi bazën e të cilave do të zgjidheshin këto konflikte, Kolegji konkludon se
nuk është në kompentencën e saj lëndore gjykimi i kësaj mosmarrëveshje por i përket
Gjykatës së Apelit Tiranë së cilës i është caktuar me ligjin nr.133/2015.”..
....Po ashtu, parimi i sigurisë juridike dhe i barazisë para ligjit, kërkon uniformitet,
qëndrueshmëri dhe parashikueshmëri në zbatimin e së drejtës. Në këtë kontekst, nuk ka asnjë
arsye objektive që të përligj shqyrtimin në shkallë të ndryshme të vendimeve të
ish-“komisioneve” dhe atyre të Agjencisë së Trajtimit të Pronave, konkretisht të parat në
gjykatat e rretheve gjyqësore dhe të dytat drejtpërdrejtë në gjykatat e apelit. Kjo pasi kanë të
njëjtën natyrë dhe për më tepër që Agjencisë së Trajtimit të Pronave, i kanë kaluar të drejtat
dhe detyrimet e ish-Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave dhe “komisioneve” të
mëparshme.. .(...).”.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar ankim të veçantë, pala e paditur
Ervin Gjadri e Ikbale Gjadri, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.111, datë 27.02.2017, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë dhe dërgimin e kësaj çështjeje për shqyrtim po në atë
gjykatë si gjykatë kompetente për shqyrtimin e kësaj çështjeje, me shkaqet sa më lart.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konkludon se ankimi i veçantë i paraqitur nga të

paditurit përmban shkaqe ligjore që të motivojnë cënimin e vendimit nr.111, datë
27.02.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë.
Vendimi nr.111, datë 27.02.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë, që ka
shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes civile duke i dërguar aktet
Gjykatës së Apelit Tiranë, është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të normave procedurale civile
dhe për këtë shkak duhet të prishet duke u kthyer çështja për tu vazhduar gjykimi nga po ajo
gjykatë.
Nga shqyrtimi i akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, në vlerësim tërësor të
objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte, vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë dhe ankimit të veçantë, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë,
në interpretim të dispozitave të Kodit të Procedurës Civile të zbatueshme për rastin konkret,
arrin në konkluzionin se kompetente për gjykimin e çështjes konkrete është Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Krujë.
Ky Kolegj e vlerëson jo të drejtë përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Krujë, e cila nuk ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe shkakun e
lindjes së saj.
Në përcaktimin e gjykatës kompetente për shqyrtimin e çështjes konkrete nga
pikëpamja lëndore, ky kolegj, bazuar në dispozitat e Kodit të Procedurës Civile të
zbatueshme për rastin, merr në konsideratë objektin e shkakun e padisë, karakterin dhe
natyrën juridike të mosmarrëveshjes, si dhe natyrën juridike të sendit mbi të cilin janë
drejtuar të drejtat e pretenduara nga palët.
Nga shqyrtimi i përmbajtjes së padisë, objektit dhe shkakut të saj, evidentohet se me
anë të kësaj padie, pala paditëse kërkon: Ndryshimin e pjesshëm të vendimit administrativ
nr.399, datë 15.01.2008 i A.K.K.Pronave Qarku Durrës që e konsideron pronën e zënë në

803
kuptim të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 i ndryshuar, duke kërkuar ndryshimin e vendimit
për pjesën e sipërfaqes prej 53,750 m2 që ndodhet brenda Aeroportit të Rinasit, duke njohur
si bashkëaksioner në objektin e Aeroporti i Rinasit ose duke na njohur të drejtën e
shpërblimit për kompensim sipas nenit 78/1 dhe nenit 11 të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 i
ndryshuar.
Anullimin e vendimit nr.20, datë 27.12.2015 i K.K.Pronave Qarku Durrës që ka
njohur pronare trashëgimtarët e trashëgimlënësve Zejnepe Toptani (Gjadri) dhe Hiqmete
Toptani dhe të njohë dhe të kthejë pronën sipas dokumenteve që ndodhen në dosje.
Kundërshtimin dhe shfuqizimin e vendimit nr.140, datë 18.01. 2013 i A.K.K.Pronave
për deklarimin e mungesës së juridiksionit të shqyrtimit të kërkesave të ushtruara nga ana
jonë kundër vendimeve të sipërcituara dhe detyrimin e anës së paditur të njohë dhe kthejë
pronën konform ligjit sipas provave që ndodhen në dosje.
Padia në shqyrtim ka për shkak të drejtën e pronësisë së pretenduar nga ana e palës
paditëse mbi një sipërfaqe toke të ndodhur në Aeroportin Rinas. Nëpërmjet kësaj padie, pala
paditëse kërkon të realizojë në rrugë gjyqësore të drejtën e pronësisë mbi këtë pronë, kthimin
fizik të saj në pjesët ku prona është e lirë, etj, të drejta këto që sipas pretendimeve të palës
paditëse janë cenuar me vendimet e sipërcituara të Zyrës Rajonale të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave.
Neni 29 i ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronave” parashikon se: “Kundër vendimit të ATP-së për njohjen e së drejtës,
palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30 ditëve
nga data e njoftimit të këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit, sipas rregullave të Kodit të
Procedurës Civile të Republikës së Shqipërisë”.
Por, referuar çështjes konkrete në gjykim, objekt ankimi, në kohën e ngritjes së
padisë (data 27.02.2013), nuk kishte hyrë në fuqi, ligji nr.133/2015, datë 05.12.2015, “Për
trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave.”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konkludon se kjo dispozitë (neni 29 i ligjit
nr.133/2015) duhet zbatuar për ato raste kur paditë paraqiten për shqyrtim para gjykatave,
mbas hyrjes në fuqi të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit
të kompensimit të pronave” dhe jo siç është rasti objekt shqyrtimi.
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.07, datë 24.03.2005, kanë
pranuar se: “ Fuqia prapavepruese e ligjit është e lidhur kryesisht me ligjin material dhe ajo
nuk është në natyrën e ligjit procedural. Palët citohet në vendimin unifikues të mësipërm nuk
mund të parashikonin se ligji do të ndryshonte dhe se rregullat e vendosura do të ndryshonin.
Të pranosh të kundërtën është me pasoja të rënda jo vetëm për palët të cilat, gjatë apo në
përfundim të ndjekjes së procedurave ligjore, të detyrohen të ndjekin të tjera.”
Për çështje të regjistruara në gjykatën e Rrethit Gjyqësor, para se të hynte në fuqi ligji
i ri, automatikisht e drejta e ankimit kundër vendimeve të komisioneve të kthimit e
kompensimit të pronave mund të bëhet vetëm në gjykatën e Rrethit Gjyqësor, e për këto
çështje është përcaktuar juridiksioni dhe kompetenca gjyqësore e këtyre gjykatave.
Rrjedhimisht, për padinë objekt gjykimi e cila është ngritur (datë 27.02.2013) para
hyrjes në fuqi të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronave” dhe ka për objekt kundërshtimin e vendimeve të AKKP Tiranë do ti
referohemi ligjit nr.9235/2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës” aktualisht i
shfuqizuar i cili ka qenë në fuqi në momentin e lindjes së marrëdhënies juridike, duke u
përcaktuar në këtë mënyrë dhe kompetenca tokësore dhe lëndore për shqyrtimin e çështjes
objekt gjykimi e cila i përket Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë dhe jo sikundër ka arsyetuar
dhe disponuar gabimisht Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë e cila pasi i është referuar
gabimisht nenit 29 të ligjit nr.133/2015, ia ka dërguar aktet për kompetencë Gjykatës së
Apelit Tiranë.

804
 Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Krujë, që ka shpallur moskompetencën për shqyrtimin e çështjes civile,
duke i dërguar aktet Gjykatës së Apelit Tiranë, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit
procedural e për pasojë, duhet të prishet.
Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.111, datë
27.02.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë, me të cilin është shpallur moskompetenca
lëndore për gjykimin e çështjes civile, duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet po asaj gjykate
për të vazhduar gjykimin

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 63 dhe 64 tё K.Pr.Civile

VENDOSI

Prishjen e vendimit nr.111, datë 27.02.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë

dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.

Tiranë, më 05.07.2017

805
Nr. 11243-02349-00-2017 Regj. Themeltar
Nr. 00-2017 - 1856 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga gjyqtarët:

Artan Broci Kryesues

Admir Thanza Anëtar
Medi Bici Anëtar

Në datën 20.07.2017 mori në shqyrtim në Dhomën e Këshillimit, çështjen civile që iu përket:

PADITËS: SHOQËRIA “AUTO FRANCË

LUBRICANTS” SH.A TIRANË

I PADITUR: SHOQËRIA “AREN 2003” SH.P.K

VLORË

OBJEKTI:
Detyrimi i palës së paditur të shlyej detyrimin prej 2.863.184 lekë që i lind nga marrëdhënia
e furnizimit i përcaktuar në faturat e lëshuara nga Shoqëria “Auto Francë Lubricants” Sh.a:
Fatura nr.199, datë 10.10.2012 me vlerë 1.723 ALL; Fatura nr.216, datë 19.10.2012 me vlerë
168.000 ALL; Fatura nr.228, datë 07.11.2012 me vlerë 168.000 ALL; Fatura nr.23, datë
10.11.2012 me vlerë 42. 000 ALL;
Fatura nr.235, datë 12.11.2012 me vlerë 98. 841 ALL; Fatura nr.237, datë 12.11.2012 me
vlerë 25.200 ALL; Fatura nr.269, datë 11.12.2012 me vlerë 258.984 ALL; Fatura nr.289,
datë 09.01.2013 me vlerë 388.148 ALL;
Fatura nr.301, datë 21.01.2013 me vlerë 160.143 ALL; Fatura nr.330, datë 20.02.2013 dhe
vlerë 25.9084 ALL; Fatura nr.338, datë 04.03.2013 me vlerë 608.950 ALL; Fatura nr.342,
datë 07.03.2013 me vlerë 67.200 ALL;
Fatura nr.346, datë 13.03.2013 me vlerë 357.926 ALL dhe Fatura nr.416, datë 10.05.2013
me vlerë 258.985 ALL.
Baza Ligjore:
Nenet 419 dhe 772 e vijues të Kodit Civil.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.2800, datë 05.04.2017 ka vendosur:

Të shpallë moskompetencën tokësore për çështjen civile nr.6590 Regj., datë

09.02.2017 me palë paditëse “Auto Francë Lubricants” Sh.a. Dërgimin e
kërkesëpadisë dhe akteve shoqëruese të saj Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë, e cila është gjykata kompetente për gjykimin e saj.

Kundër vendimit të sipërcituar, ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Shoqëria

“Auto Francë Lubricants” Sh.a Tiranë, e cila kërkon:

806
 Ndryshimin e vendimit nr.2800, datë 05.04.2017 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.

Pala paditëse Shoqëria “Auto Francë Lubricants” Sh.a Tiranë, në ankimin e veçantë
parashtron këto shkaqe:

Gjykata pretendon se, përderisa debitori e ka qendrën në Vlorë, atëherë edhe gjykata
kompetente është në Vlorë. Lidhur me kompetencën tokësore, parashikohet se, paditë
që lidhen me ekzekutimin e detyrueshëm bëhen në vendin ku ekzekutohet detyrimi,
që është qartësisht Tirana, i cili është dhe vendi i lëshimit të faturës dhe si i tillë ku
bëhet ekzekutimi. Kjo praktikë është ndjekur edhe nga gjykatat, në rastet e kredive
bankare, në të cilat vërtetë debitori mund të jetë në vendbanime të ndryshme, por
procesi zhvillohet në Tiranë.
Për më tepër, ne si paditës kemi patur marrëdhënie vetëm me selinë e shoqërisë në qytetin
e Tiranës, e cila është një adresë zyrtare e vendosur në ekstraktin e QKB-së së palës
së paditur. Neni 43 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se, paditë mund të
ngrihen edhe në vendin ku personi juridik ka aktivitet, dhe nga ekstrakti i QKB
rezulton se personi juridik ka një adresë të deklaruar në qytetin e Tiranës. Neni 54 i
Kodit të Procedures Civile parashikon se, e drejta e zgjedhjes midis shumë gjykatave
i takon paditësit, i cili e ushtron nëpërmjet depozitimit të padisë në gjykatën që ka
zgjedhur.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe e bisedoi në tërësi çështjen në Dhomën
e Këshillimit, në përfundim;

VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë me datë 10.07.2017 është regjistruar çështja civile nr.11243-
2349-00-2017 regj. them, që u përket palëve: paditëse Shoqëria “Auto Francë Lubricants”
Sh.a Tiranë dhe e paditur Shoqëria “Aren 2003” Sh.p.k, me objekt: Detyrimi i palës së
paditur të shlyej detyrimin prej 2.863.184 lekë që i lind nga marrëdhënia e furnizimit e
përcaktuar në faturat e lëshuara nga Shoqëria “Auto Francë Lubricants” Sh.a, etj....
2. Vendimi nr.2800, datë 05.04.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është
rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit procedural, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi nga
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë.

I.RRETHANAT:

3. Pala paditëse Shoqëria “Auto Francë Lubricant” Sh.a i është drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë për të zgjidhur konflilktin e saj të lindur nga mospërmbushja e
detyrimit nga ana e palës paditur Shoqëria “Aren 2003” Sh.p.k për likujdimin e faturave
tatimore të furnizimit me vajra lubrifikante.
4. Pala e paditur herë pas here ka kërkuar kohë për shlyerjen e një pjese faturash dhe
për shkak të marrëdhënies së krijuar midis operatorësh tregëtar nga ana e palës paditëse është
lejuar furnizimi i mëtejshëm i palës së paditur edhe pasi nuk ka shlyer një pjesë të faturave
me premtimin se do ti shlyej së shpejti.
5. Pasi ka kaluar shumë kohë dhe nuk janë shlyer faturat, pala paditëse i ka kërkuar
palës së paditur të shlyejë detyrimet, por pas premtimeve të shumta, përfundimisht palët nuk

807
kanë patur më komunikime mes tyre dhe pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padinë
objekt shqyrtimi.

II. PROCEDURA:

6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.2800, datë 05.04.2017 ka

vendosur:
Të shpall moskompetencën tokësore për çështjen civile nr.6590 Regj., datë
09.02.2017 me palë paditëse “Auto France Lubricants” Sh.a. Dërgimin e kërkesëpadisë dhe
akteve shoqëruese të saj, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, e cila është gjykata kompetente
për gjykimin e saj.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ndër të tjera arsyeton se:
......Paditë që rrjedhin nga marrëdhënie juridike me një degë ose agjenci lokale të
personit juridik, mund të ngrihen edhe në gjykatën ku ka qendrën dega ose agjencia, si dhe
në gjykatën e rrethit ku personi juridik ka një ndërtesë me aktivitet ose një përfaqësues të
autorizuar që të paraqitet në gjykim për objektin e padisë. Në gjykim u vërtetua se qendra e
palës së paditur Shoqëria “Aren 2003” Sh.p.k është në Vlorë në lagjen “Pavarsia”, fakt ky
që u vërtetua nga të dhënat në ekstraktin e QKR-së për palën e paditur. Patur parasysh këtë
dispozitë kjo gjykatë konstatoi edhe se nga palët nuk ka një marrëveshje me shkrim, e cila të
ndryshojë parashikimin e mësipërm ligjor (neni 43 i K.Pr.Civile). Në kushtet e mungesës së
një parashikimi të tillë kontraktor, gjykata çmon se gjykatë kompetente është Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Vlorë, pasi Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk ka kompetencë tokësore
në këtë shqyrtim gjyqësor. Në bazë të nenit 61 të K.Pr.Civile aktet e kërkesëpadisë duhet ti
dërgohen kësaj gjykate për kompetencë gjykimi. Përsa më lart kjo gjykatë pati parasysh aktet
shkresore të paraqitura nga palët deri në këtë fazë të gjykimit.......

III. LIGJI I ZBATUESHËM:

8. Neni 42/1 i Kodit Procedurës Civile parashikon se:

Paditë ngrihen në gjykatën e vendit, ku i padituri ka vendbanimin ose vendqëndrimin
e tij dhe kur këto nuk dihen, në gjykatën e vendit, ku ai ka banesën e përkohshme.
9. Në nenin 43 të K.Pr.Civile është parashikuar se:
Kur i padituri është person juridik, paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku personi
juridik ka qendrën e tij. Paditë që rrjedhin nga marrëdhënie juridike me një degë ose agjenci
lokale të personit juridik, paditë mund të ngrihen edhe në gjykatën ku ka qendrën dega ose
agjencia, si dhe gjykatën e shkallës së parë ku personi juridik ka një ndërtesë me aktivitet ose
një përfaqësues të autorizuar që të paraqitet në gjykim për objektin e padisë.
10. Në nenin 52 të Kodit të Procedurës Civile është parashikuar se:
Kompetenca tokësore mund të ndryshohet me marrëveshje me shkrim të palëve,
përveç rasteve të parashikuara në nenet 45 dhe 46 të këtij Kodi dhe kur ligji e ndalon këtë
marrëveshje.
11. Neni 61 i Kodit Procedurës Civile parashikon se:
Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.
12. Neni 62 i Kodit Procedurës Civile parashikon se:
Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë.

808
 IV. VLERËSIMI I KOLEGJIT CIVIL:
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, ankimi i veçantë i paraqitur nga pala
paditëse Shoqëria “Auto Francë Lubricants” Sh.a Tiranë, nuk përmban shkaqe nga ato që
parashikohen në ligj, prandaj nuk ka arsye ligjore që të cënohet vendimi i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
14. Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin e tij se, kompetenca e
gjykatës për gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja tokësore/funksionale dhe lëndore
është shumë e rëndësishme si element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë
nuk ka juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me
dispozitat që zbatohen sipas legjislacionit përkatës ajo nuk mund të kryejë asnjë veprim
procedural.
15. Në përcaktimin e kompetencës lëndore/tokësore/funksionale, gjykata i referohet
identifikimit të natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative,
përfshihet ose jo në territorin ku shtrin veprimtarinë e saj gjykata në fjalë, ose gjykimi i
çështjes i përket gjykatës së shkallës së parë, ose një gjykate më të lartë, që në rastin në
shqyrtim është gjykata e apelit në territorin e së cilës ndodhet resi (sendi). Kolegji Civil e
vlerëson të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin që ka arritur Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë, sepse kjo gjykatë ka përcaktuar drejtë natyrën juridike të mosmarrëveshjes
dhe qëllimin e vërtetë të ligjit, duke bërë identifikimin e elementëve dhe/ose kritereve ligjore
që shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
16. Paditë që rrjedhin nga marrëdhënie juridike me një degë ose agjenci lokale të
personit juridik, mund të ngrihen edhe në gjykatën ku ka qendrën dega ose agjencia, si dhe
në gjykatën e rrethit ku personi juridik ka një ndërtesë me aktivitet ose një përfaqësues të
autorizuar që të paraqitet në gjykim për objekti e padisë. Në gjykim u vërtetua se qendra e
palës të paditur Shoqëria “Aren 2003” Sh.p.k është në Vlorë. Në ekstraktin e QKR-së së
datës 25.04.2016 që ndodhet në dosje thuhet që përveç qendrës së saj në Vlorë, pala e paditur
ka edhe disa vende të tjera të ushtrimit të aktivitetit të saj dhe një nga këto është edhe në
Kashar Tiranë (Autostrada Tiranë-Durrës) kilometri 11, prandaj pala e paditëse, duke u
bazuar në nenin 43/2 të K.Pr.Cvile pretendon se, kompetenca tokësore në rastin në shqyrtim
është alternative, pasi i përket më shumë se një gjykate dhe të drejtën e zgjedhjes në bazë të
nenit 54 të K.Pr.Civile e ka pala paditëse, të cilën e ka ushtruar me ngritjen e padisë. Kolegji
Civil vlerëson se, në rastin në shqyrtim nuk del që pala e paditur ka degë të saj në Tiranë, ose
që të ketë një person të autorizuar që të marrë pjesë në gjykim, prandaj me të drejtë Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë ka arritur në përfundimin se kompetenca tokësore i takon Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
17. Për këto që u thanë më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se, ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse Shoqëria “Auto France
Lubricants” Sh.a Tiranë nuk është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai nuk duhet të pranohet
dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 61 të Kodit Procedurës
Civile;

809
 VENDOSI

Lënien në fuqi të vendimit nr.2800, datë 05.04.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Tiranë.

Tiranë, më 20.07.2017

810
Nr. 11243-02343-00-2017 Regj. Themeltar
Nr. 00-2017 - 1857 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga gjyqtarët:

Artan Broci Kryesues

Admir Thanza Anëtar
Medi Bici Anëtar

Në datën 20.07.2017 mori në shqyrtim në Dhomën e Këshillimit, çështjen që iu përket:

PADITËS: MAKBULE HUTA

ORNELA HUTA
MIMOZA BEQIRI
IRMA KULHEKU
QANIE HUTA
LULZIM HUTA
MUSTAFAHUTA
LINDITA PEZA
GËZIM HUTA
SADIK BEJLERI
SAJMIR HUTA
BEDRIJE HUTA
GAZMEND HUTA
YLLI HUTA
BUJAR HUTA
ADRIJAN BOLETINI
MELISA HUQI (BOLETINI)
NAFIJE SESERI (SPAHIU)
DËSHIRA KOMTI (SPAHIU)
MYZEJEN KOÇI (SPAHIU)

I PADITUR: AGJENCIA E TRAJTIMIT TË PRONAVE

OBJEKTI:
Anulimin e shkresës nr.2079/2 prot, datë 30.12.2016 të Agjencisë së Trajtimit të Pronave.
Detyrimin e Agjencisë së Trajtimit të Pronave që të shprehet me vendim si organ kompetent
për kërkesën për njohje pronësie subjektit të shpronësuar Shaqir Huta (trashëgimtarëve të tij
ligjor).
Baza Ligjore:
Nenet 153, 154 të K.Pr.Civile, neni 29 i ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe
përfundimin e procesit të kompensimit të pronave” dhe VKM-ja nr.222, datë 23.3.2016
“Për trajtimin e kërkesave për njohje të pronës”.

811
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.313, datë 21.04.2017 ka vendosur :

Shpalljen e moskompetencës së Gjykatës së Apelit Tiranë për gjykimin e

çështjes nr.1040 Akti, datë 03.02.2017 dhe dërgimin e akteve, pranë Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.

Kundër vendimit të sipërcituar, ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Makbule

Huta, Ornela Huta, Mimoza Beqiri, Irma Kulheku, Qanie Huta, Lulzim Huta, Mustafa
Huta, Lindita Peza, Gëzim Huta, Sadik Bejleri, Sajmir Huta, Bedrije Huta, Gazmend
Huta, Ylli Huta, Bujar Huta, Adrijan Boletini, Melisa Huqi (Boletini), Nafije Seseri
(Spahiu), Dëshira Komti (Spahiu) dhe Myzejen Koçi (Spahiu), të cilët kërkojnë:

Ndryshimin e vendimit nr.313, datë 21.04.2017 të Gjykatës së Apelit Tiranë.

Pala paditëse Makbule Huta, etj, në ankimin e veçantë parashtrojnë këto shkaqe:

Në ligjin e posaçëm është përcaktuar kompetenca për shqyrtimin e këtyre çështjeve në

Gjykatën e Apelit. Kjo është përcaktuar në nenin 29 të ligjit nr.133/2015 “Për
trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”. Agjencia e
Trajtimit të Pronave, duke kthyer dokumentacionin ka mbyllur procedimin
administrativ dhe na ka mohuar të drejtën për njohjen dhe kthimin e pronës.
Në vetvete kemi të bëjmë me mosnjohjen e së drejtës së pronës. Provat që kemi paraqitur
vërtetojnë plotësisht të drejtën e pronësisë mbi pronën që është kërkuar nga ana jonë
që të njihet dhe të kthehet. Dërgimi i çështjes për kompetencë gjykatës administrative
zvarrit shqyrtimin e kërkesës.
Në gjykatën e apelit çështja mund të gjykohej më shpejt dhe më lehtë, ndërsa dërgimi në
gjykatën administrative bën që çështja të shqyrtohet më vonë dhe më me vështirësi.
Kompetenca që i është dhënë gjykatës së apelit në bazë të nenit 29 të ligjit
nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të
pronave” është një kompetencë për gjykimin e padive kryesore dhe në kuptim të nenit
55 të K.Pr.Civile ajo është kompetente për të gjykuar të gjitha kërkesat dytësore.
Duke qenë para faktit të mbylljes së procedimit administrativ kjo është një kërkesë
dytësore që në kuptim të nenit 55 të K.Pr.Civile shqyrtohet me padinë kryesore që ka
lidhje me njohjen e së drejtës së pronësisë.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe e bisedoi në tërësi çështjen në Dhomën
e Këshillimit, në përfundim;

VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë është regjistruar çështja civile nr.11243-2343-00-2017 regj.
them, që iu përket palëve: paditëse Makbule Huta, etj dhe e paditur Agjencia e Trajtimit të
Pronave, me objekt: Anulimin e shkresës nr.2079/2 prot, datë 30.12.2016 të Agjencisë së
Trajtimit të Pronave, etj....
2. Vendimi nr. 313, datë 21.04.2017 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë i
zbatimit të gabuar të ligjit procedural, prandaj si i tillë ai duhet të prishet nga Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë, për vazhdimin e gjykimit.

I. RRETHANAT:

812
 3. Nga aktet e ndodhura në dosje ka rezultuar se paditësat Makbule Huta, etj, janë
trashëgimtarë ligjorë të trashëgimlënësve Xhaferr, Shaqir dhe Selim Huta. Me këtë cilësi ata i
janë drejtuar palës së paditur Agjencisë së Trajtimit të Pronave për njohjen e pronësisë dhe
kthimin e një toke me sipërfaqe 25.272 m 2, e ndodhur në lagjen “Abdulla Bej” të qytetit të
Tiranës.
4. Sipas paditësave kjo tokë është regjistruar në vitin 1920 në bashkëpronësi të
trashëgimlënësve të tyre në regjistrat e pasurive të paluajtshme si shtëpi dhe kopësht me
kufizime nga veriu me Shaban Fagun, nga lindja me Islam Fagun dhe Xhavit Beun, nga jugu
me çunat e Mulla Hysen Toskut dhe nga perëndimi me rrugë pa krye.
5. Pala e paditur Agjencia e Trajtimit të Pronave me shkresën nr.2079/2, datë
30.12.2016 i ka njoftuar paditësat për kthimin e kërkesës, pasi praktika nga ana formale nuk
ishte në përputhje me kriteret e përcaktuara në VKM-në nr.222, datë 23.03.2016 “Për
trajtimin e kërkesave për njohje të pronës e të kompensimit të saj”. Me marrjen dijeni të sa
më sipër, brenda afatit ligjor, paditësat i janë drejtuar Gjykates së Apelit Tiranë me padinë
objekt gjykimi.

II. PROCEDURA:

6. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.313, datë 21.04.2017 ka vendosur:

Shpalljen e moskompetencës së Gjykatës së Apelit Tiranë për gjykimin e çështjes
nr.1040 Akti, datë 03.02.2017 dhe dërgimin e akteve, pranë Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë.
7. Gjykata e apelit ndër të tjera arsyeton se:
.....Gjykata e Apelit Tiranë, vlerëson se paraqitja e padisë për shqyrtim para kësaj
gjykate në këtë fazë të procesit, vjen në kundërshtim me qëllimin e ligjit nr.133/2015 “Për
trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”, përfshirë dhe
mënyrën e ankimimeve të vendimeve të ATP-së, marrë në zbatim të këtij ligji. Kështu, në një
farë mënyre ligji nr.133/2015 formalizoi përcaktimin e praktikës gjyqësore edhe me vendime
unifikuese të Gjykatës së Lartë, të konsiderimit të Agjencisë së Trajtimit të Pronave si “quasi
gjykatë”. Tashmë, duke i dhënë juridiksion fillestar gjyqësor Gjykatës së Apelit Tiranë, për
vendimet e njohjes apo mosnjohjes së pronësisë (neni 29) dhe Gjykatës Administrative të
Apelit për kundërshtimin e vlerësimit financiar (neni 19), ligji ka formalizuar Agjencinë e
Trajtimit të Pronave si “quasi gjykatë”, duke përcaktuar nisjen e kontrollit gjyqësor në
gjykata të shkallës së dytë. Në të kundërt, në çështjen në gjykim nuk kemi një vendim me të
cilin i padituri ATP, ka ushtruar funksionin e tij ligjor si “quasi gjykatë”, kontrolli gjyqësor i
të cilit sipas ligjit të bëhej në shkallë të dytë. Gjykata e Apelit Tiranë, vlerëson se, në çështjen
në gjykim nga i padituri i ATP, kemi një vendimmarrje me të cilën ai vetëm ka mbyllur një
fazë të procesit administrativ, duke refuzuar në një farë mënyre përfundimin e këtij procesi
dhe disponimin me vendim........

III. LIGJI I ZBATUESHËM:

8. Neni 42/1 i Kodit Procedurës Civile parashikon se:

Paditë ngrihen në gjykatën e vendit, ku i padituri ka vendbanimin ose vendqëndrimin
e tij dhe kur këto nuk dihen, në gjykatën e vendit, ku ai ka banesën e përkohshme.
9. Neni 61 i Kodit Procedurës Civile parashikon se:

813
 Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.
10. Neni 62 i Kodit Procedurës Civile parashikon se:
Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë.
11. Në nenin 29 të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e
procesit të kompensimit të pronave” është parashikuar se:
Kundër vendimit të ATP-së për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe
Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të
këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit, sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile të
Republikës së Shqipërisë.

IV. VLERËSIMI I KOLEGJIT CIVIL:

12. Vendimi nr.313, datë 21.04.2017 i Gjykatës së Apelit Tiranë, me anën e të cilit,
kjo gjykatë ka vendosur shpalljen e moskompetencës lëndore të saj dhe dërgimin e çështjes
për kompetencë në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Tiranë është marrë në zbatim
të gabuar të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë
për vazhdimin e gjykimit.
13. Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin e tij se, kompetenca e
gjykatës për gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja lëndore/tokësore/funksionale
është shumë e rëndësishme, pasi ajo është një element që garanton procesin e rregullt ligjor.
Nëse një gjykatë nuk ka juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen, në përputhje me
dispozitat që zbatohen sipas legjislacionit përkatës në fuqi, ajo nuk ka të drejtë që të kryejë
asnjë veprim procedural të mëtejshëm.
14. Në përcaktimin e kompetencës lëndore/tokësore/funksionale, gjykata i referohet
identifikimit të natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative,
përfshihet ose jo në territorin ku shtrin veprimtarinë e saj gjykata në fjalë, ose gjykimi i
çështjes i përket gjykatës së shkallës së parë, ose një gjykate më të lartë, që në rastin në
shqyrtim është gjykata e apelit në territorin e së cilës ndodhet resi (sendi). Kolegji Civil nuk e
vlerëson të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin që ka arritur Gjykata e Apelit Tiranë,
pasi kjo gjykatë nuk ka përcaktuar drejtë natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e
vërtetë të ligjit, duke mos bërë identifikimin e elementëve dhe/ose kritereve ligjore që
shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
15. Nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore rezulton se, pala paditëse Makbule
Huta, etj e ka depozituar kërkesëpadinë në Gjykatën e Apelit Tiranë me datë 03.02.2017. Në
nenin 29 të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronave” është parashikuar se: Kundër vendimit të ATP-së për njohjen e së
drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30
ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit, sipas rregullave të
Kodit të Procedurës Civile të Republikës së Shqipërisë. Pra në rastin në shqyrtim çështja
është regjistruar në Gjykatën e Apelit Tiranë pas hyrjes në fuqi të ligjit nr.133/2015, i cili ka
hyrë në fuqi me datë 23.02.2016, prandaj në kundërshtim me ligjin Gjykata e Apelit Tiranë
ka shpallur moskompetencën lëndore të saj, duke ia dërguar aktet për kompetencë Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.

814
 16. Gjykata e Apelit Tiranë, ndërmjet të tjerave arsyeton se: ......Paraqitja e padisë për
shqyrtim para kësaj gjykate në këtë fazë të procesit, vjen në kundërshtim me qëllimin e ligjit
nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”,
përfshirë dhe mënyrën e ankimimeve të vendimeve të ATP-së, marrë në zbatim të këtij ligji.
Kështu, në një farë mënyre ligji nr.133/2015 formalizoi përcaktimin e praktikës gjyqësore
edhe me vendime unifikuese të Gjykatës së Lartë, duke e konsideruar Agjencisë së Trajtimit
të Pronave si “quasi gjykatë”. Tashmë, duke i dhënë juridiksion fillestar gjyqësor Gjykatës së
Apelit, për vendimet e njohjes apo mosnjohjes së pronësisë (neni 29) dhe Gjykatës
Administrative të Apelit për kundërshtimin e vlerësimit financiar (neni 19), ligji ka
formalizuar Agjencinë e Trajtimit të Pronave si “quasi gjykatë”, duke përcaktuar nisjen e
kontrollit gjyqësor në gjykata të shkallës së dytë. Në të kundërt, në çështjen në gjykim nuk
kemi një vendim me të cilin i padituri ATP-ja, ka ushtruar funksionin e tij ligjor si “quasi
gjykatë”, kontrolli gjyqësor i të cilit sipas ligjit të bëhej në shkallë të dytë. Gjykata e Apelit
Tiranë, vlerëson se në çështjen në gjykim, nga i padituri ATP, kemi një vendimmarrje me të
cilën ai vetëm ka mbyllur një fazë të procesit administrativ, duke refuzuar në një farë mënyre
përfundimin e këtij procesi dhe disponimin me vendim........
17. Kolegji Civil vlerëson se, megjithëse Gjykata e Apelit Tiranë me të drejtë e
konsideron palën e paditur Agjencinë e Trajtimit të Pronave si një “quasi gjykatë”,
përfundimet e tjera që ka arritur ajo janë të pabazuara në ligj, sepse për çdo vendim që merr
kjo agjenci, ankimi për çështjet e pronësisë sipas nenit 29 të ligjit nr.133/2015 bëhet në
gjykatën e apelit civil ku ndodhet resi (sendi) dhe vetëm për të kundërshtuar masën e
kompensimit, duke u bazuar në nenin 19 të ligjit të mësipërm, ankimi bëhet në Gjykatën
Administrative të Apelit. Në rastin në shqyrtim, Agjencia e Trajtimit të Pronave ka vendosur
mbylljen e procedimit, por gjykata e apelit duhet të kishte parasysh se përderisa Agjencia e
Trajtimit të Pronave është konsideruar si “quasi” gjykatë ajo nuk mund të konsiderohet
njëkohësisht edhe si një organ administrativ që kryen funksione publike, prandaj vendimet e
saj do të kontrollohen vetëm nga gjykata e apelit e vendit ku ndodhet sendi. Meqenëse përsa i
përket çështjes në shqyrtim sendi ndodhet në Tiranë, atëhere për të gjitha vendimet që do të
marrë pala e paditur Agjencia e Trajtimit të Pronave në lidhje me këtë çështje kompetenca në
lëndë i përket vetëm Gjykatës së Apelit Tiranë.
18. Për këto që u thanë më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se, ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse Makbule Huta, etj është i
bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës së
Apelit Tiranë duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e
gjykimit.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 61 të Kodit Procedurës
Civile;

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.313, datë 21.04.2017 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

Tiranë, më 20.07.2017

815
Nr. 11243-02411-00-2017 Regj. Themeltar
Nr. 00-2017 - 1858 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga gjyqtarët:

Artan Broci Kryesues

Admir Thanza Anëtar
Medi Bici Anëtar

Në datën 20.07.2017 mori në shqyrtim në Dhomën e Këshillimit, çështjen që iu përket

palëve:

PADITËS: KATE DEVIJA

PIRO DEVIJA
ARISTIR DEVIJA
MIRANDA PRIFTI (DEVIJA)
THEMI DEVIJA
NAUNKE DIMO (DEVIJA)
SOFIJE KOLA (DEVIJA)
RAPI DEVIJA
ANA SEMEA (DEVIJA)
ARQILE DEVIJA
THOMA DEVIJA
PANDELI DEVIJA
FREDI PLAKU

I PADITUR: AGJENCIA E TRAJTIMIT TË

PRONËS

PERSON I TRETË: AVOKATURA E SHTETIT, ZYRA

VENDORE VLORË
LAME SHKURTI
FLORIKA GJIKA (SHKURTI)
MARJAN MEÇO (SHKURTI)
YLLI SHKURTI
GËZIM SHKURTI

OBJEKTI:
Kundërshtimin e vendimit nr.774, datë 15.05.2013 të A.K.K.P Tiranë.
Kthimin fizik brenda sipërfaqes prej 30 dy, sipërfaqe kjo e njohur me vendimin nr.148, datë
07.09.1995, si dhe njohjen e pronësisë apo kthimin fizik apo kompensimin e pronës tokë arë
e kthyer në truall, e përbërë nga dy parcela me sipërfaqe 13 dy dhe 10 dy, e ndodhur në
Lagjen “Sheq i Madh” Fier.
Baza Ligjore:

816
Nenet 31, 32 dhe 328 e vijues të K.Pr.Civile, neni 115 e vijues i K.Pr.Administrative, ligji
nr.9235, datë 29.07.2004 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave”, i ndryshuar.

817
 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.159, datë 16.02.2017 ka vendosur:

Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier për

shqyrtimin e çështjes nr.regj. them. 21239-00095-62-2016 (1100/177) dhe
datë regjistrimi 27.04.2016/2017.
Dërgimin për shqyrtim të kërkesëpadisë dhe akteve shoqëruese të saj Gjykatës
së Apelit Vlorë, si gjykatë kompetente nga pikëpamja e kompetencës lëndore
dhe tokësore për shqyrtimin e çështjes nr.regj. them. 21239-00095-62-2016
(1100/177) dhe datë regjistrimi 27.04.2016/2017.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.55, datë 03.05.2017 ka vendosur:

Ngritjen e mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore, pranë Gjykatës së Lartë,

në lidhje me gjykimin e çështjes me palë paditëse Kate Devija, etj, e paditur
A.K.K Pronave Tiranë dhe persona të tretë Lame Shkurti, etj, me objekt
kundërshtim vendimi, pasi kjo çështje nuk i përket kompetencës lëndore të
Gjykatës së Apelit Vlorë, por asaj të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
Dërgimin e akteve të dosjes Gjykatës së Lartë për tu shprehur në lidhje me
mosmarrëveshjen e kompetencës.

Gjykata e Apelit Vlorë në parashtresën e saj për mosmarrëveshjen për kompetencën

me Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë parashtron këto shkaqe:

Nga pala paditëse është kundërshtuar vendimmarrja e Agjencisë së Kthimit dhe

Kompensimit të Pronave, sipas vendimit nr.774, datë 15.05.2013 të A.K.K.P Tiranë,
duke kërkuar nëpërmjet kësaj padie, kthimin fizik brenda sipërfaqes prej 30 dy,
sipërfaqe kjo e njohur me vendimin nr.148, datë 07.09.1995, si dhe njohjen e
pronësisë apo kthimin fizik apo kompensimin e pronës tokë arë e kthyer në truall, e
përbërë nga dy parcela me sipërfaqe 13 dy dhe 10 dy, ndodhur në Lagjen “Sheq i
Madh” Fier.
Gjykata e Apelit Vlorë vlerëson se, pavarësisht nga formulimi që i bëhet objektit të
padisë, kërkimi i palës për kundërshtimin e vendimeve të komisionit nuk është
kërkimi kryesor i padisë, pasi shkaku i padisë është i lidhur pazgjidhshmërisht me të
drejta pronësie të pretenduara, të cilat zgjidhen vetëm në rrugë gjyqësore, pra
nëpërmjet juridiksionit gjyqësor.
Padia në shqyrtim ka për shkak të drejtën e pronësisë së pretenduar nga ana e palës
paditëse. Duke qenë para një konflikti pronësie, kompetencën lëndore për shqyrtimin
e çështjes në kuadrin e një padie rivendikimi e ka Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë në
këndvështrim të nenit 41 të K.Pr.Civile, i cili parashikon: Në kompetencë të gjykatës
së shkallës së parë janë të gjitha mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera, të
parashikuara në këtë Kod dhe ligje të tjera.
Gjykata e Apelit Vlorë e çmon të rëndësishme të analizojë në vazhdim efektet e nenit 29
dhe dispozitave të tjera të ligjit nr.133/2015, mbi kompetencën lëndore të gjykatës në
rastin konkret, duke qenë se kërkesëpadia është paraqitur përpara hyrjes në fuqi të
ligjit nr.133/2015. Në rastin konkret midis ish subjektit që ka përfituar nga vendimi
nr.774, datë 15.05.2013 i A.K.K.P Tiranë është krijuar një konflikt që nuk mund të
trajtohet nga ATP-ja, e cila referuar kompetencave të dhëna me ligj, përsa kohë
vendimi i ish/KKK Pronave është ekzekutuar në favor të trashëgimtarëve të
ish/pronarëve, mund të trajtojë vetëm çështje të kompensimit financiar që nuk vihen
në diskutim në rastin konkret, sepse vendimi nr.774, datë 15.05.2013 i A.K.K.P-së

818
 Tiranë, nuk ka trajtuar çështje të tilla. Pra ky vendim i A.K.K Pronave nuk përfshihet
në fushën e zbatimit të ligjit nr.133/2015 dhe kompetencat e trajtimit të ATP-së.
Në kushtet kur paditësit Kate Devija, etj, me padinë objekt gjykimi kanë kundërshtuar
vendimin nr.774, datë 15.05.2013 të A.K.K.P Tiranë, duke kërkuar kthimin fizik
brenda sipërfaqes prej 30 dy, sipërfaqe kjo e njohur me vendimin nr.148, datë
07.09.1995, si dhe njohjen e pronësisë apo kthimin fizik apo kompensimin e pronës
tokë arë e kthyer në truall, e përbërë nga dy parcela me sipërfaqe 13 dy dhe 10 dy,
ndodhur në Lagjen “Sheq i Madh” Fier, çështja jo vetëm nuk mund të përbëjë objekt
shqyrtimi nga ATP-ja, por as nga Gjykata e Apelit Vlorë, e cila shqyrton vetëm
çështjet e referuara nga neni 29 i ligjit, e që vihet në lëvizje vetëm nga pala e
interesuar, që preket nga ky vendim i ATP-së.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe e bisedoi në tërësi çështjen në Dhomën
e Këshillimit, në përfundim;

VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë me datë 13.07.2017 është regjistruar çështja civile nr.11243-
2411-002-017 regj.them, që u përket palëve: paditësa Kate Devija, etj, e paditur Agjencia e
Trajtimit të Pronës dhe persona të tretë Lame Shkurti, etj, me objekt: Kundërshtimin e
vendimit nr.774, datë 15.05.2013 të A.K.K.P Tiranë, etj.....
2. Vendimi nr. 159, datë 16.02.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier është
rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit procedural, prandaj si i tillë ai duhet të prishet nga
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e
gjykimit.

I. RRETHANAT:

3. Në datën 17.06.2013 në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë është regjistruar për

gjykim çështja civile, që iu përket: paditësa Kate Devija, etj, e paditur Agjencia e Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave dhe persona të tretë Lame Shkurti, etj, me objekt:
Kundërshtimin e vendimit nr.774, datë 15.05.2013 të A.K.K.P Tiranë, etj. Me vendimin
nr.8938, datë 18.09.2014 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka vendosur rrëzimin e padisë.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.2368, datë 24.11.2015 ka vendosur prishjen e
vendimit nr.8938, datë 18.09.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
4. Në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.2497, datë
25.03.2016 ka vendosur shpalljen e moskompetencës tokësore dhe dërgimin e akteve
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, e cila me vendimin nr.62-2017-665 (159), datë 16.02.2017
ka vendosur shpalljen e moskompetencës lëndore dhe dërgimin e akteve Gjykatës së Apelit
Vlorë, e cila ka paraqitur para Gjykatës së Lartë parashtrimin e saj për mosmarrëveshjen në
lidhje me kompetencën, e cila në këtë rast nuk është lëndore, por funksionale.

II. PROCEDURA:

5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.159, datë 16.02.2017 ka

vendosur:

819
 Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier për
shqyrtimin e çështjes me nr.regj. them 21239-00095-62-2016 (1100/177) dhe datë regjistrimi
27.04.2016/2017.
Dërgimin për shqyrtim të kërkesëpadisë dhe akteve shoqëruese të saj Gjykatës së
Apelit Vlorë, si gjykatë kompetente nga pikëpamja e kompetencës lëndore dhe tokësore për
shqyrtimin e çështjes nr.regj. them. 21239-00095-62-2016 (1100/177) dhe datë regjistrimi
27.04.2016/2017.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier ndër të tjera arsyeton se:
.....Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, ka marrë në shqyrtim kryesisht çështjen e
kompetencës lëndore në shqyrtimin e çështjes së mësipërme civile, duke arsyetuar se në
zbatim të nenit 29 të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronave”, kompetencën lëndore për gjykimin e palëve të themelit me objekt
kundërshtimin e vendimeve të ATP-së, ose ish K.K.K.Pronave, e kanë Gjykatat e Apelit, e cila
në këtë rast është Gjykata e Apelit Vlorë, që shtrin juridiksionin e saj në territorin ku ndodhet
pasuria e paluajtshme objekt gjykimi, prandaj aktet i janë përcjellë për shqyrtim kësaj
gjykate.......
7. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.55, datë 03.05.2017 ka vendosur:
Ngritjen e mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore pranë Gjykatës së Lartë, në
lidhje me gjykimin e çështjes me palë paditëse Kate Devija, etj, e paditur A.K.K Pronave
Tiranë dhe persona të tretë Lame Shkurti, etj, me objekt: Kundërshtim vendimi, pasi kjo
çështje nuk i përket kompetencës lëndore të Gjykatës së Apelit Vlorë, por asaj të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë.
Dërgimin e akteve të dosjes Gjykatës së Lartë për tu shprehur në lidhje me
mosmarrëveshjen e kompetencës.
8. Gjykata e Apelit Vlorë ndërmjet të tjerave arsyeton se:
......Nga pala paditëse është kundërshtuar vendimmarrja e Agjencisë së Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Tiranë, sipas vendimit nr.774, datë 15.05.2013 të A.K.K.P Tiranë,
duke kërkuar nëpërmjet kësaj padie, kthimin fizik brenda sipërfaqes prej 30 dy, sipërfaqe kjo
e njohur me vendimin nr.148, datë 07.09.1995, si dhe njohjen e pronësisë apo kthimin fizik
apo kompensimin e pronës tokë arë e kthyer në truall, e përbërë nga dy parcela me sipërfaqe
13 dy dhe 10 dy, ndodhur në Lagjen “Sheq i Madh” të Rrethit Fier. Gjykata e Apelit Vlorë
vlerëson se, pavarësisht nga formulimi që i bëhet objektit të padisë, kërkimi i palës për
kundërshtimin e vendimeve të komisionit nuk është kërkimi kryesor i padisë, pasi shkaku i
padisë është i lidhur pazgjidhshmërisht me të drejta pronësie të pretenduara, të cilat zgjidhen
vetëm në rrugë gjyqësore, pra nëpërmjet juridiksionit gjyqësor. Padia në shqyrtim ka për
shkak të drejtën e pronësisë së pretenduar nga ana e palës paditëse. Duke qenë para një
konflikti pronësie, kompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes në kuadrin e një padie
rivendikimi e ka Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë në këndvështrim të nenit 41 të K.Pr.Civile,
i cili parashikon: Në kompetencë të gjykatës së shkallës së parë janë të gjitha
mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera, të parashikuara në këtë Kod dhe ligje të
tjera. Gjykata e Apelit Vlorë e çmon të rëndësishme të analizojë në vazhdim efektet e nenit 29
dhe dispozitave të tjera të ligjit nr.133/2015, mbi kompetencën lëndore të gjykatës në rastin
konkret, duke qenë se kërkesëpadia është paraqitur përpara hyrjes në fuqi të ligjit
nr.133/2015. Në rastin konkret midis ish subjektit që ka përfituar nga vendimi nr.774, datë
15.05.2013 i A.K.K.P. Tiranë është krijuar një konflikt që nuk mund të trajtohet nga A.T.P-
ja, e cila referuar kompetencave të dhëna me ligj, përsa kohë vendimi i ish/K.K.K Pronave
është ekzekutuar në favor të trashëgimtarëve të ish/pronarëve, mund të trajtojë vetëm çështje
të kompensimit financiar që nuk vihen në diskutim në rastin konkret, sepse vendimi nr.774,
datë 15.05.2013 i A.K.K.P-së Tiranë, nuk ka trajtuar çështje të tilla. Pra ky vendim i A.K.K

820
Pronave nuk përfshihet në fushën e zbatimit të ligjit nr.133/2015 dhe kompetencat e trajtimit
të A.T.P-së....…..

III. LIGJI I ZBATUESHËM:

9. Neni 42/1 i Kodit Procedurës Civile parashikon se:

Paditë ngrihen në gjykatën e vendit, ku i padituri ka vendbanimin ose vendqëndrimin
e tij dhe kur këto nuk dihen, në gjykatën e vendit, ku ai ka banesën e përkohshme.
10. Neni 61 i Kodit Procedurës Civile parashikon se:
Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.
11. Neni 62 i Kodit Procedurës Civile parashikon se:
Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
bëhet ankim i veçantë nga palët
dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në gjykimin e
mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë.

IV. VLERËSIMI I KOLEGJIT CIVIL:

12. Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, me anën e të cilit, kjo gjykatë ka
vendosur shpalljen e moskompetencës funksionale të saj për shqyrtimin e çështjes dhe
dërgimin e saj për gjykim, Gjykatës së Apelit Vlorë është një vendim i marrë në zbatim të
gabuar të ligjit procedural, ndaj për këtë shkak, ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në
po atë gjykatë, për vazhdimin e gjykimit.
13. Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se, kompetenca e gjykatës
për gjykimin e një mosmarrëveshje është shumë e rëndësishme si element që garanton
procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka juridiksion/kompetencë për të gjykuar
çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat që zbatohen sipas legjislacionit përkatës
nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural. Në përcaktimin e kompetencës lëndore/tokësore
ose funksionale, gjykata i referohet identifikimit të natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e
natyrës civile apo administrative, përfshihet ose jo në territorin ku shtrin veprimtarinë e saj
gjykata në fjalë, ose gjykimi i çështjes i përket gjykatës së shkallës së parë, ose një gjykatë
më të lartë, që në rastin në shqyrtim është gjykata e apelit në territorin e së cilës ndodhet resi
(sendi). Kolegji Civil e vlerëson jo të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, sepse kjo gjykatë nuk ka përcaktuar drejt natyrën juridike të
mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të ligjit, duke mos bërë një identifikim të elementëve
dhe/ose kritereve ligjore që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës.
14. Kolegji Civil sjell edhe njëherë në vëmendje të gjykatave të shkallës së parë se,
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin nr.07, datë 24.03.2005 kanë pranuar
se: Fuqia prapavepruese e ligjit është e lidhur kryesisht me ligjin material dhe ajo nuk është
në natyrën e ligjit procedural. Palët citohet në vendimin unifikues të mësipërm nuk mund të
parashikonin se ligji do të ndryshonte dhe se rregullat e vendosura do të ndryshonin. Të
pranosh të kundërtën është me pasoja të rënda jo vetëm për palët të cilat, gjatë apo në
përfundim të ndjekjes së procedurave ligjore, të detyrohen të ndjekin të tjera.....
15. Pala paditëse e ka depozituar kërkesëpadinë fillimisht në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Tiranë me datë 17.06.2013 me objektin të përshkruar në pjesën hyrëse të padisë dhe
kjo gjykatë e ka gjykuar çështjen në themel, duke vendosur rrëzimin e padisë. Mbi ankimin e
palës paditëse, Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.2368, datë 24.11.2015 ka vendosur

821
prishjen e vendimit nr.8938, datë 18.09.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues. Në rigjykim,
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.2497, datë 25.03.2016 ka vendosur
shpalljen e moskompetencës tokësore dhe dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier, e cila me vendimin nr.62-2017-665 (159), datë 16.02.2017 ka vendosur shpalljen e
moskompetencës lëndore dhe dërgimin e akteve Gjykatës së Apelit Vlorë, e cila ka paraqitur
para Gjykatës së Lartë parashtrimin e saj për mosmarrëveshjen në lidhje me kompetencën, e
cila në këtë rast nuk është lëndore, por funksionale. Në nenin 29 të ligjit nr.133/2015 “Për
trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave” është parashikuar
se: Kundër vendimit të ATP-së për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e
Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi,
pranë Gjykatës së Apelit, sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile të Republikës së
Shqipërisë. Në rastin në shqyrtim çështja është regjistruar në gjykatën e shkallës së parë
shumë kohë përpara se të hynte në fuqi ligji nr.133/2015, i cili duhet të zbatohet vetëm për
ato raste kur paditë paraqiten për shqyrtim para gjykatave të shkallës së parë pas hyrjes në
fuqi të tij dhe jo për paditë që kanë qenë në shqyrtim në momentin e hyrjes në fuqi të ligjit.
16. Për këto që u thanë më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se, parashtrimi i paraqitur nga Gjykata e Apelit Vlorë në lidhje me
mosmarrëveshjen e gjykatave në lidhje me kompetencën funksionale të tyre është i bazuar në
ligj, prandaj vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet në po atë gjykatë, për vazhdimin e gjykimit.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 61 të Kodit Procedurës
Civile;

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.62-2017-665 (159), datë 16.02.2017 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

Tiranë, më 20.07.2017

822
Nr. 31003-02170-00- 2017 i Regjistrit Themeltar
Nr. 00 - 2017 - 2032 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga :

Xhezair Zaganjori Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar

në dhomë këshillimi, më datë 28.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:

PADITËS: ARTA BEGOLLI

I PADITUR: BASHKIA ELBASAN

OBJEKTI:
1. Detyrimin e të paditurës për njohjen e marrëdhënieve juridike të qiramarrjes së objektit, i
cili ndodhet në lagjen “Shënkoll”, banesa 23, ku paditësja banon që nga viti 1991.
2. Detyrimin e të paditurës Bashkia Elbasan të më privatizojë banesën nr.23, lagje
“Shënkoll”, Rruga “Fetah Cankja”, ku banoj që nga viti 1991.
Baza ligjore: Ligji nr.7652, datë 23.12.1992 “Për privatizimin e banesa shtetërore”; Ligji
nr.9321, datë 25.11.2004 “Për privatizimin e banesave dhe objekteve të kthyera në banesa me
fondet e shoqërive dhe ndërmarrjeve shtetërore; Ligji nr.9232, datë 13.05.2004 “Për
programet sociale për strehimin e banorëve të zonave urbane”; Vendimi i Këshillit të
Ministrave nr.97, datë 03.02.2008; Neni 32/b dhe 153 i Kodit të Procedurës Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me Vendimin nr.286, datë 10.03.2017 ka vendosur:

“1. Të shpallë moskompetencën lëndore për gjykimin e çështjes nr.2230/609

Akti, datë 10.11.2016 regjistrimi, me objekt:...2. Dërgimin e akteve Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Durrës, si gjykatë kompetente.”.

Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës me Vendimin nr.62, datë 14.07.2017

ka vendosur:

“Ngritjen e mosmarrëveshjes së kompetencës, duke i paraqitur Kolegjit

Administrativ të Gjykatës së Lartë kopjen e akteve të nevojshme.”.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit z. Xhezair Zaganjori, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

823
 V Ë R E N:

I. RRETHANAT ÇËSHTJES

1. Padia është paraqitur para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan me datë

14.11.2016, me objekt dhe shkak ligjor sikur tregohet në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
2. Nga fashikulli i gjykimit rezulton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me
Vendimin nr.286, datë 10.03.2017 ka vendosur: “1. Të shpallë moskompetencën lëndore për
gjykimin e çështjes nr.2230/609 Akti, datë 10.11.2016 regjistrimi, me objekt:...2. Dërgimin e
akteve Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës, si gjykatë kompetente.”.
3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan ka arsyetuar se çështja objekt gjykimi është
lëndë gjykimi administrativ dhe se kërkimi i parë është i ndërvarur me kërkimin e dytë. Ajo
ka individualizuar si gjykatë kompetente Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Durrës.
4. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës me Vendimin nr.62, datë
14.07.2017 ka vendosur: “Ngritjen e mosmarrëveshjes së kompetencës, duke i paraqitur
Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë kopjen e akteve të nevojshme.”.
5. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës ka arsyetuar se, sipas Vendimit
Unifikues nr.3/2014 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, kërkimet administrative
duhet të gjykohen në gjykatat administrative dhe se kërkimet civile do të gjykohen nga
gjykatat civile, pavarësisht ndërlidhjes ndërmjet objekteve. Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë Durrës ka vlerësuar se kërkimi i parë nuk është lëndë gjykimi administrativ,
pasi paditë e njohjes, sipas nenit 32/b të Kodit të Procedurës Civile, nuk mundet të jenë lëndë
gjykimi administrativ por janë ekskluzivisht lëndë gjykimi civil. Gjykata vlerëson se pika e
parë e objektit të mosmarrëveshjes duhet të mbetej për gjykim në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Elbasan.

VLERËSIMI I KOLEGJIT ADMINISTRATIV TË GJYKATËS SË LARTË

6. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (në vijim Kolegji), pasi shqyrtoi
dokumentacionin e administruar në dosje dhe analizoi objektin dhe shkakun ligjor të padisë
dhe vendimet e gjykatave në mosmarrëveshje për kompetencën lëndore, në zbatim të
dispozitave të Ligjit nr.49/2012, çmon se parashtresa e Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Durrës është e pabazuar në ligj dhe në Vendimin Unifikues nr.3/2014 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë. Kolegji vlerëson se Vendimi nr.286, datë 10.03.2017 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan është marrë në zbatim të nenit 41 dhe 61 të Kodit të
Procedurës Civile dhe Vendimit Unifikues nr.4/2013 dhe nr.3/2014 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë dhe se për rrjedhojë ky vendim duhet të lihet në fuqi, duke u
kthyer çështja për vazhdimin e gjykimit në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë
Durrës.
7. Kolegji sjell në vëmendje se arsyetimi i Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Durrës, në pjesën që konkludon se paditë e njohjes sipas nenit 32/b të Kodit të
Procedurës Civile janë ekskluzivisht lëndë gjykimi civil, është i pabazuar në ligj. Neni 32 i
Kodit të Procedurës Civile është një dispozitë kuadër dhe e përgjithshme, e cila kategorizon
proceduralisht llojet e padive. Ky kategorizim juridik është i vlefshëm për të gjitha llojet e
padive dhe nuk lidhet me natyrën e kompetencës lëndore të gjykatave të cilat ato aktivizojnë.
8. Kjo do të thotë se edhe gjykatat administrative edhe gjykatat civile mundet të
gjykojnë padi detyrimi, padi njohje apo padi me objekt vërtetësinë apo jo të një dokumenti.
Ajo çka ndan dhe përcakton ligjërisht kompetencën lëndore të padive civile dhe
administrative nuk është kategorizimi procedural i nenit 32 të Kodit të Procedurës Civile, por
natyra juridike e kërkimeve të përfshira në të.

824
 9. Për rrjedhojë Kolegji vlerëson se gjykatat duhet të përqëndrojnë hulumtimin e tyre
mbi natyrën juridike të shkakut dhe objektit të kërkimeve apo padisë. Në rastin konkret pala
paditëse ka pretendime mbi ekzistencën apo jo të një marrëdhënie juridike administrative,
konkretisht qeratë e banesave shtetërore, dhe më tej ka pretendime mbi detyrimin ligjor që ka
pala e paditur, si organ i administratës publike, për të realizuar kontratën administrative të
privatizimit të banesave shtetërore.
10. Për rrjedhojë, në zbatim të nenit 7 dhe 17 të Ligjit nr.49/2012, Kolegji vlerëson se
kompetencën lëndore për gjykimin e kësaj çështje e ka Gjykata Administrative e Shkallës së
Parë Durrës. Sakaq Kolegji vlerëson se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan është
i drejtë dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63 të Ligjit 49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”,

V E N D O S I:
Lënien në fuqi të Vendimit nr.286, datë 10.03.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan.

Tiranë, më 28.07.2017

825
Nr. 31003-01896-00 - 2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00 - 2017 - 2033 i Vendimit

VENDIM
NE EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës se Lartë i përbërë nga:

Xhezair Zaganjori Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Evelina Qirjako Anëtare
Arjana Fullani Anëtare
Andi Çeliku Anëtar

në datën 19.07.2017, në dhomë këshillimi, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:

PADITËS: ZANE LLAZI

PALË E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE

SHOQËRORE TIRANË
INSTITUTI I
SIGURIMEVE SHOQËRORE TIRANË
AVOKATURA E
SHTETIT

OBJEKTI:
Detyrimin e DRSSH Tiranë të më paguajë diferencën e papaguar në shumën totale 754,692
lekë ku përfshihen dhe interesat bankare të pensionit të plotë të pleqërisë nga data e lindjes së
të drejtës për pension datë 05.06.2013
deri në ditën e caktimit të pensionit nga DRSSH Tiranë.
Baza Ligjore: Neni 31, 32, 153, 154, 154/a, 156 të K.Pr.Civile; neni 62 i Ligjit nr.7703, datë
11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, neni 15, 16, 17, 18, 21,
23, 25, 26, 17, 34, 35, 36, 37, 39, 40, 41 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
Kodi i Procedurës Administrative.

Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.1874-31025-00953-

80, datë 29.05.2017, ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesës së palëve të paditura Drejtoria Rajonale e Sigurimeve

Shoqërore Tiranë dhe Instituti i Sigurimeve Shoqërore për nxjerrjen e çështjes
jashtë juridiksionit gjyqësor.

Kundër këtij vendimi, ka ushtruar të drejtën e ankimit të veçantë pala e paditur

Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, nëpërmjet të cilit, ka kërkuar
prishjen e vendimit nr.1874-31025-00953-80, datë 29.05.2017 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, duke paraqitur këto shkaqe:

826
 Vendimi i dhënë nga gjykata nuk është i bazuar në ligj.
Ana e paditur ka dalë me një vendim konkret për caktimin e masës së pensionit të
paditësit dhe më përcaktimin e datës nga kur fillojnë efektet e pagimit të tij.
Ka rezultuar e provuar se, pala paditëse ka paraqitur pranë Komisionit Rajonal të Ankimit
në datën 20.03.2017, e cila është në procedurë shqyrtimi administrativ.
Këtë fakt pala paditëse nuk e ka relatuar para gjykatës.
Referuar parashikimeve të K.Pr.Administrative dhe Ligjit nr.7703/1993 në rastin objekt
shqyrtimi është i detyrueshëm për tu ezauruar rruga administrative.
Ezaurimi i rrugës administrative përpara se palët ti drejtohen gjykatës, është e
parashikuar edhe në ligjin nr.49/2012.
Ka tashmë një praktikë të konsoliduar gjyqësore në lidhje me këtë çështje, ku edhe
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës se Lartë, në vendimin nr.1, datë 26.11.2010 janë
shprehur se: “Ndjekja e rrugës administrative për zgjidhjen e mosmarrëveshjes
administrative përpara se subjekti ti drejtohet gjykatës, është e detyrueshme vetëm
nëse ligji që rregullon marrëdhënien juridike parashikon shprehimisht se ndaj aktit
administrativ mund të ushtrohet ankim administrativ sipas hierarkisë”.
Referuar nenit 86 të Ligjit nr.7703, datë 11.03.1993 është shprehur qartë se duhet të
ndiqet rruga administrative.
Për sa më sipër, vendimi i dhënë nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë është i
gabuar dhe si i tillë duhet të ndryshohet, duke u vendosur nxjerrja jashtë juridiksionit
gjyqësor të çështjes objekt shqyrtimi.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
1.Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, pala paditëse pasi ka
pretenduar se ka plotësuar kërkesat e Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet
shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, i është drejtuar palës së paditur DRSSH Tiranë, për ti
lidhur pension të plotë pleqërie, duke depozituar edhe dokumentacionin shkresor
bashkëlidhur.
2. Pasi ka bërë verifikimin e dokumentacionit ligjor, ana e paditur DRSSH Tiranë i ka
kthyer paditëses përgjigje negative, duke i arsyetuar se: “...nuk plotëson kushtet dhe kriteret
ligjore për të përfituar pension pleqërie të kategorisë së parë si punonjës në minierë në
nëntokë”.
3. Bazuar në këtë përgjigje të anës së paditur, pala paditëse ka iniciuar një proces
gjyqësor për vërtetimin e faktit juridik të viteve të punës pranë Minierës së Valiasit për
periudhën 16.08.1978-15.04.1979 si stazhier i lartë në nëntokë.
4. Me vendimin nr.3081, datë 10.06.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë është vendosur: “Pranimin e kërkesë-padisë. Detyrimin e palës së paditur
DRSSH Tiranë që të njohë vërtetësinë e shënimeve të librezës së punës nr.1165/594 lëshuar
nga Miniera e Qymyrit Valias në emër të paditësit Zane Llazi. Saktësimin e shënimit në këtë
librezë përsa i përket llojit të punës të kryer nga paditësi Zane Llazi në periudhën
16.08.1978-15.04.1979 si stazhier i lartë në nëntokë...”. Ky vendim është lënë në fuqi me
vendimin nr.1834, datë 23.06.2016 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë
5. Bazuar në vendimet gjyqësore të mësipërme, me kërkesën e datës 09.08.2016, pala
paditëse i është drejtuar sërisht DRSSH Tiranë për ti lidhur pensionin e pleqërisë të
kategorisë së parë si punonjës nëntoke.

827
 6. Me vendimin nr.3085, datë 01.09.2016 DRSSH Tiranë i ka caktuar paditësit
pension pleqërie me datë fillimi pagese 09.08.2016 e përherë.
7. Pala paditëse duke mos qenë dakord me datën nga kur duhet ti fillojnë efektet e
pensionit të pleqërisë, i është drejtuar me shkresë DRSSH Tiranë, duke i kërkuar pagimin e
pensionit edhe për periudhën 05.06.2013 deri më datë 09.08.2016.
8. Me shkresën nr.295 prot, datë 30.01.2017, DRSSH Tiranë i ka kthyer përgjigje
palës paditëse, duke i bërë me dije se: “...pensioni i është caktuar nga data kur vendimi
gjyqësor ka marrë formë të prerë...”.
9. Ndodhur në këto kushte, pala paditëse në datën 13.02.2017 i është drejtuar
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, me padinë me objekt të sipërcituar, duke
pretenduar pagimin e pensionit të pleqërisë nga data kur i ka lindur kjo e drejtë e në vijim, si
dhe pagimin e interesave bankare për këtë periudhë.
10. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.1874-
31025-00953-80, datë 29.05.2017, ka vendosur:
Rrëzimin e kërkesës së palëve të paditura Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore
Tiranë
dhe Instituti i Sigurimeve Shoqërore për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit
gjyqësor.
10/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....Në rastin konkret, duke pasur parasysh
objektin e gjykimit, nuk jemi në kushtet e parashikuara në nenin 86 të Ligjit nr.7703, datë
11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”... Paditësi nuk
kundërshton aktin e caktimit të pensionit që e bën të domosdoshëm ezaurimin e rekursit
administrativ për kundërshtimin e tij pranë Komisionit Rajonal të Ankimit pranë DRSSH
Tiranë dhe më pas Komisionit Qendror pranë ISSH Tiranë. Në këto kushte kjo kërkesë është e
pabazuar dhe duhet rrëzuar”.
11. Kundër këtij vendimi, ka ushtruar të drejtën e ankimit të veçantë pala e paditur
Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, nëpërmjet të cilit ka kërkuar prishjen e
vendimit nr.1874-31025-00953-80, datë 29.05.2017 të Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Tiranë, duke paraqitur ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON:

12. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se vendimi nr.1874-31025-
00953-80, datë 29.05.2017 i Gjykatës Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, është marrë
në përputhje me dispozitat e ligjit procedurial dhe atij material, e për rrjedhojë, ai duhet lënë
në fuqi.
13. Fillimisht, ky Kolegj e vlerëson të arsyeshme që të evidentojë faktin se, sipas të
drejtës sonë proceduriale çështja e juridiksionit është një nga çështjet më të rëndësishme
proceduriale, mosrespektimi dhe moszgjidhja e drejtë e së cilës, sjell automatikisht prishjen e
vendimit. Kjo është dhe arsyeja se përse në nenin 9 të Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
parashikohet shprehimisht se: “1. Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe
kryesisht, kur konstaton se çështja nuk bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, merr vendim për
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit dhe dërgimin e akteve organit kompetent. 2. Kundër
vendimit të gjykatës mund të bëhet ankim i veçantë në Kolegjin Administrativ të Gjykatës së
Lartë...”.
14. Në analizë të dispozitës së mësipërme, konstatohet se çdo lloj gjykate dhe në çdo
shkallë gjykimi, ka të drejtë të marrë në shqyrtim, të analizojë dhe të vendosë në lidhje me
juridiksionin e çështjes objekt gjykimi. Kjo e drejtë e gjykatës për të vepruar edhe kryesisht,

828
është e lidhur drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit të një proçesi të rregullt
ligjor, të sanksionuar në nenin 6 të KEDNJ.
15. Nisur nga rëndësia e madhe, që ka përcaktimi i drejtë i juridiksionit, në nenin 9 të
Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin
e mosmarrëveshjeve administrative”, është përcaktuar qartë raporti dhe marrëdhënia midis dy
juridiksioneve, atij administrativ dhe atij gjyqësor “Gjykatat nuk mund të shqyrtojnë një
çështje që ligji ka përcaktuar më parë ndjekjen e një rruge të detyrueshme administrative”.
16. Në analizë të dispozitave të mësipërme, juridiksioni administrativ pengon
gjykatën në shqyrtimin e themelit të çështjes. Në bazë të nenit 129 të K.Pr.Administrative, i
titulluar “Shterimi i mjeteve ligjore administrative”, është parashikuar shprehimisht
se:“Shterimi i ankimit administrativ, është kusht paraprak për ngritjen e padisë në gjykatën
kompetente për çështjet administrative, përveç rasteve kur: a) ligji nuk parashikon organ më
të lartë për paraqitjen e ankimit administrativ, ose kur organi më i lartë administrativ nuk
është konstatuar; b) ligji parashikon shprehimisht të drejtën për t'u ankuar drejtpërdrejt në
gjykatë; c) organi më i lartë në shqyrtimin e ankimit administrativ ka cenuar, me vendimin e
tij, të drejtat apo interesat personalë të ligjshëm të një personi, i cili nuk ka qenë palë në
procedurën administrative”. Pra, kontrolli gjyqësor vjen pasi është konsumuar ankimi në
rrugë administrative.
17. Siç rezulton nga provat e administruara në dosjen gjyqësore dhe siç përshkruhet
në mënyrë analitike në pjesën faktet dhe rrethanat e çështjes (më lart në këtë vendim), pala
paditëse ka investuar Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Tiranë me kërkimin për:
“Detyrimin e DRSSH Tiranë të më paguajë diferencën e papaguar në shumën totale 754,692
lekë ku përfshihen dhe interesat bankare të pensionit të plotë të pleqërisë nga data e lindjes
së të drejtës për pension datë 05.06.2013 deri në ditën e caktimit të pensionit nga DRSSH
Tiranë”. Këto kërkime, pala paditëse i ka mbështetur në nenin 62 të Ligjit nr.7703, datë
11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, nenin 15, 16, 17, 18, 21,
23, 25, 26, 17, 34, 35, 36, 37, 39, 40, 41 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
Kodi i Procedurës Administrative.
18. Siç rezulton nga provat e administruara në dosjen gjyqësore, fillimisht paditësi i
është drejtuar DRSSH Tiranë për ti caktuar pensionin e pleqërisë. Pala e paditur ka orientuar
palën paditëse se ka mangësi të dokumentacionit ligjor për të përfituar këtë të drejtë dhe i ka
sugjeruar kësaj të fundit, që të ndjek rrugën ligjore për plotësimin e këtij dokumentacioni.
Pasi ka ndjekur rrugën gjyqësore dhe vendimi i gjykatës ka qenë i formës së prerë, paditësi i
është drejtuar sërisht Degës së Përfitimeve pranë DRSSH Tiranë, e cila i ka njohur të drejtën
e pensionit, por ja ka kufizuar dhënien e përfitimeve të kësaj të drejte nga data që vendimi
gjyqësor ka marrë formë të prerë e në vijim. Në këto kushte, pala paditëse e ka bërë çështjen
objekt konflikti gjyqësor, pasi ka pretenduar se, ana e paditur kishte detyrimin që ti paguante
atij masën e pensionit nga data që i ka lindur kjo e drejtë dhe jo nga momenti që ka marrë
formë të prerë, vendimi gjyqësor që i ka njohur dokumentacionin që provon vjetërsinë e tij
në punë.
19. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në analizë të shkakut ligjor të kërkimit
të paditësit, konstaton se konflikti tashmë mes palëve nuk qëndron në goditjen e aktit
administrativ (akti me anën e të cilit është caktuar pensioni i pleqërisë), por në mohimin që i
bëhet paditësit nga ana e paditur për t’ia dhënë këtë pension nga momenti që i ka lindur e
drejta dhe jo nga momenti kur ka marrë vendimi formë të prerë. Për këtë arsye, nuk
ndodhemi para kushteve dhe kritereve të përcaktuara nga neni 86 i ligjit nr.7703, datë
03.06.1993 “Për sigurimet shoqërore në republikën e Shqipërisë”, në të cilën parashikohet se:
“1. Apelet kundër vendimeve të përfitimeve bëhen ne zyrat rajonale. 2. Apelet kundër
vendimeve te zyrave rajonale bëhen ne zyrën qendrore te Institutit te Sigurimeve Shoqërore.

829
3. Apelet e zgjedhura ne mënyrë te pafavorshme bëhen në gjykatë, nga e cila çështja zgjidhet
përfundimisht”.
20. Në rastin konkret, mosmarrëveshja objekt shqyrtimi rregullohet sipas
parashikimeve të nenit 62, të Ligjit nr.7703/1993, i titulluar “E drejta e pensionit”, në të cilin
pasqyrohet se: “1. Personat që kanë të drejtë për më shumë se 1 lloj pensioni, mund të
zgjedhin vetëm një prej tyre. Kjo e drejtë mund të ushtrohet jo më shumë se tri herë. 2. E
drejta e pensionit nuk parashkruhet. E drejta për të ardhurat e tjera, si dhe për këstin
individual mujor te një pensioni, parashkruhen pas një viti nga data e fillimit të së drejtës. 3.
Personi që ka përfituar me tepër te ardhura nga sigurimet shoqërore nga sa i takonin,
detyrohet t'i kthejë ato për gjithë kohën, por jo më shumë se një vit nga data e fundit e
pagesës së bërë tepër. Kthimi i shumave të marra tepër kërkohet jo më vonë se 3 vjet nga
marrja e tyre dhe jo më vonë se 6 muaj nga data e konstatimit dhe masa e ndalesës për çdo
muaj është 20 për qind e këstit mujor të pensionit. Personi që ka përfituar të ardhura me
mjete të paligjshme si dhe kur nuk njofton ndryshimin ose heqjen e masës se tyre, pavarësisht
nga ndjekja penale, detyrohet të kthejë të gjitha shumat e marra tepër. Personi, që ka
përfituar pension ose të ardhura të tjera nga sigurimet shoqërore, me mënyra e mjete në
kundërshtim me ligjin, detyrohet ta kthejë të gjithë shumën e marrë tepër, të cilën e shlyen
duke iu mbajtur çdo muaj 50 për qind e këstit mujor të përfitimit. Gjithashtu, personi dënohet
me gjobë në masën katërfish të dëmit të shkaktuar, pavarësisht nga dënimi i parashikuar në
dispozitën përkatëse të Kodit Penal. 4. Pensioni i invaliditetit do te ndërpritet për periudhat
që pensionisti refuzon të vizitohet te komisioni i mjekëve eksperte kompetente. Gjithashtu,
pensioni i invaliditetit ndërpritet edhe për periudhat kur ai refuzon të marrë pjesë në kurset e
kualifikimit e të rikualifikimit, në ripërtëritjen mjekësore dhe në trajtimin kundër alkoolit e
drogës, që synojnë te reduktojnë paaftësinë e tij për punë”.
21. Duke analizuar dispozitat e Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet
shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar dhe nisur nga kërkimi konkret i paditësit,
ky Kolegj arrin në përfundimin se, pala paditëse nuk ka detyrimin që të ezaurojë paraprakisht
rrugën e detyrueshme administrative para se ti drejtohej gjykatës. Në kushtet kur palës
paditëse i është njohur e drejta e pensionit dhe i është caktuar masa e tij nga DRSSH Tiranë
me një akt administrativ, por kjo e drejtë nuk i është paguar sipas këtij akti nga momenti që i
ka lindur e drejta, ky veprim i kryer nga ana e organit administrativ i nënshtrohet tashmë
kontrollit gjyqësor, pa e lidhur kundërshtimin e tij me ezaurimin e një rruge të detyrueshme
administrative.
22. Referuar nenit 86 të Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në
Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, në të cilën parashikohet se: “1. Apelet Kundër
vendimeve të përfitimeve bëhen në zyrat rajonale. 2. Apelet kundër vendimeve të zyrave
rajonale bëhen në zyrën qendrore të Institutit të Sigurimeve Shoqërore. 3. Apelet e zgjedhura
në mënyrë të pafavorshme bëhen në gjykatë, nga e cila çështja zgjidhet përfundimisht”. Në
analizë të kësaj dispozite ligjore, e cila është e vetmja dispozitë e ligjit specifik që parashikon
detyrimin për ezaurimin e rrugës administrative, konstatohet qartësisht se subjekti mund të
ndjekë një rrugë të tillë, vetëm në ato raste kur i është refuzuar/ose njohur pjesërisht e drejta
për të përfituar pension. Në çështjen objekti gjykimi, siç u tha dhe më lart në këtë vendim, e
drejta e pensionit të pleqërisë i është njohur paditësit me vendimin nr.3085, datë 01.09.2016
të DRSSH Tiranë, në të cilin i është caktuar edhe masa e pensionit. Por, koha nga ka filluar
pagesa e këtij pensioni (data) nuk është ajo që pretendon paditësi, konflikt ky, që nuk mund
të futet tek parashikimi i mësipërm, përsa i përket detyrueshmërisë së rrugës administrative.
23. Përsa kohë që në ligjin specifik nuk ka asnjë dispozitë që të përcaktojë në mënyrë
të shprehur detyrueshmërinë e ndjekjes së rrugës administrative për këtë lloj kërkimi, ky
Kolegj vlereson se pala paditëse nuk ka detyrimin që këto kërkime t’ia drejtojë njëherë
Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë apo ndonjë organi tjetër administrativ

830
hierarkik, sikundër është Komisioni Rajonal i Ankimit apo Komisionit Qëndror të Ankimit,
para se t’ia nënshtrojë atë juridiksionit gjyqësor. Për këtë arsye, ky Kolegj çmon se, mungesa
e ezaurimit të një rruge të tillë administrative, nuk e pengon në asnjë rast paditësin që t’i
drejtohet direkt gjykatës me të njëjtin kërkim, si ai i parashtruar në padi.
24. Edhe nëse pala paditëse, do ti drejtohej anës së paditur dhe organit hierarkik të saj
për ti kërkuar pagimin e pensionit të pleqërisë nga dita që i ka lindur kjo e drejtë, kjo kërkesë
në referim të legjislacionit të zbatueshëm do të kishte të njëjtin karakter si kërkesa joformale
që njihet në të drejtën tonë publike. E drejta jonë publike dhe konkretisht, Kodi i
Procedurave Administrative, njeh ushtrimin e ankimit administrativ të detyrueshëm
nëpërmjet apelimit administrativ dhe kërkesës joformale. Qëllimi dhe dallimi ndërmjet këtyre
mjeteve të ankimit, ndikon në përcaktimin e juridiksionit që i shqyrton ato, në procedurat,
rrugën dhe rradhën e detyrueshme të investimit të juridiksionit administrativ e atij gjyqësor.
25. Ushtrimi i ankimit administrativ nëpërmjet kërkesës joformale, nuk përbën një
detyrim për subjektin, por një të drejtë të tij për t’iu drejtuar organit administrativ, me qëllim
shqyrtimin e ankimit si dhe zgjidhjen e problemit. Në rastet e kërkesës joformale, duke
mbetur një opsion, një mundësi që ligji i njeh individit për t’i paraqitur organit administrativ
pretendimin e tij, gjykata nuk ka pengesë të investohet direkt për ta marrë atë në shqyrtim.
26. Ndërsa apelimi administrativ i parashikuar shprehimisht në ligj, si një mjet juridik
i plotë për të kërkuar shfuqizimin ose ndryshimin e aktit administrativ, përbën një mjet
ankimi me natyrë shteruese, dhe njëkohësisht të detyrueshme për t’u ezauruar, me qëllim që
më pas ti drejtohesh juridiksionit gjyqësor. Apelimi administrativ kërkon respektimin e disa
kushteve formale, pa të cilat nuk mund të pretendohet të kryhet një proces i rregullt
administrativ. Këto kushte formale janë të parashikuara jo vetëm në Kodin e Procedurave
Administrative, por edhe në ligje të veçanta. Në këto ligje të veçanta, të cilat rregullojnë
fushat e veçanta të veprimtarisë administrative parashikojnë jo vetëm të drejtën dhe
detyrimin e subjektit për të paraqitur apelim administrativ, por dhe të drejtën dhe detyrimin e
organit konkret administrativ për ta marrë në shqyrtim ankimin administrativ me efekt
shterues.
27. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në vendimin e tyre unifikues nr.1, datë
26.11.2010, kanë arritur në konkluzionin unifikues se: “Ndekja e rrugës administrative (të
apelimit administrativ) për zgjidhjen e mosmarrëveshjes administrative përpara se subjekti
t’i drejtohet gjykatës, është e detyrueshme vetëm nëse ligji që rregullon marrëdhëniet juridike
dhe veprimtarinë administrative të fushës përkatëse, parashikon shprehimisht se ndaj aktit
administrativ mund të ushtrohet ankim administrativ, si dhe tregon organin apo organet
konkrete administrative tek të cilët eventualisht, sipas hierarkisë, duhet të drejtohet apelimi
administrativ...Ligji i posaçëm mund të parashikojë edhe modalitete konkrete mbi afatet,
kushtet e procedurat që duhen respektuar për të bërë të pranueshëm për shqyrtim në themel
ankimin administrativ, për procedurat e shqyrtimit dhe natyrën e vendimmarrjes nga organi
administrative, etj. Nëse rregulla të tilla eventuale nuk janë parashikuar, gjejnë zbatim
afatet, kushtet e procedurat e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative”.
28. Në analizë të sa më sipër dhe duke u bazuar në sa arsyetojnë Kolegjet e
Bashkuara, në vendimin unifikues nr.1, datë 26.11.2010, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë, vlerëson se, për sa kohë sipas parashikimeve të Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për
sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, pala paditëse nuk ka pasur
detyrimin ligjor që të ezaurojë paraprakisht rrugën e detyrueshme administrative, paditësi ka
të drejtë që të rivendosë të drejtat e tij të shkelura duke ju drejtuar direkt juridiksionit
gjyqësor. Në këto kushte, paditësi ka të drejtë që t’i drejtohet direkt gjykatës nëpërmjet
padisë si mjet i vetëm procedural, nëpërmjet të cilës të mund të rivendosë në vend të drejtat e
tij, të pretenduara si të shkelura nga pala e paditur. Padia është e drejta e personit që bën
pretendimin, për t’u dëgjuar, mbi themelin e këtij pretendimi, në mënyrë që gjykata ta

831
shpallë atë të bazuar ose jo. Pala kundërshtare ka të drejtë të diskutojë dhe të ngrejë
prapësime mbi themelin dhe bazueshmërinë në ligj të këtij pretendimi (neni 31 i K.Pr.Civile).
29. Që padia të jetë e vlefshme, duhet të plotësojë dy kushte themelore: (a) interesi i
ligjshëm për të ngritur padi; dhe (b) legjitimiteti për të vepruar. Në rast se ekzistojnë këto dy
kushte, mund të konsiderohet që padia ekziston, në kuptimin që gjykata është e detyruar të
marrë vendim mbi themelin e saj, pra për ta pranuar ose rrëzuar atë. Interesi për të ngritur
padi, parashikohet qartë në nenin 32 të K.Pr.Civile, dhe është një element i së drejtës së
padisë, që konsiston në interesin për të marrë nga gjykata, vendimin e kërkuar.
30. Në çështjen objekt gjykimi, paditësi ka disponuar të drejtën e tij për të ngritur
padinë me kërkimet e paraqitura më lart, në mënyrën që ai e ka çmuar me të drejtë për
mbrojtjen dhe rivendosjen e interesave të tij të pretenduara si të shkelura. Gjykata ka për
detyrë të zgjidhë mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në
fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe
veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të
propozojnë palët (neni 16 i K.Pr.Civile).
31. Për të gjitha arsyet e përmendura më sipër, ky Kolegj, çmon se mosmarrëveshja
objekt shqyrtimi, është brenda juridiksionit gjyqësor dhe vendimi nr.1874-31025-00953-80,
datë 29.05.2017 i Gjykatës Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, është rrjedhojë e
zbatimit të drejtë të ligjit material dhe atij procedurial dhe si i tillë, duhet të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 63 të Ligjit 49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.1874-31025-00953-80, datë 29.05.2017 të Gjykatës
Administrative e Shkallës së Parë Tiranë.

Tiranë, më 19.07.2017

832
Nr. 11243-02078-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-2091 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përberë nga:

Artan Broci Kryesues

Medi Bici Anëtar
Admir Thanza Anëtar

Në dhomën e këshillimit të datës 19.07.2017, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:

PADITËS: MEHDI BERBERI

E PADITUR: AGJENSIA E TRAJTIMIT TË

PRONËS TIRANË,
DASHAMIR QESJA,
KASTRIOT QESJA

PERSON I TRETË: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË

PASURIVE TË PALUAJTSHME KRUJË

OBJEKTI:
1. Anullimin e pjesshëm të vendimit nr.260 datë 19.04.1996 të KKKP pranë Bashkisë Krujë
sa i takon pasurisë nr.602/3. 2. Njohjen dhe kthimin e pronës trashëgimtarëve të Hasan
Ismaila ja sipas notës së transkriptimit nr.618/634 viti 1939 për një sipërfaqe prej 1 dynym.
3. Detyrimin e ZVRPP Krujë të fshijë regjistrimin në emër të të paditurve Dashamir dhe
Kastriot Qesja për pjesën që mbivendoset me pasurinë e Hasan Ismalaja.
4. Detyrimin e ZVRPP Krujë të regjistrojë pronën në emër të trashëgimtarëve të Hasan
Ismalaja sipas notës së transkriptimit nr.618/634 viti 1939.
Baza Ligjore: Nenet 31, 153, 154 i K.Pr.Civile,
neni 149, 169, 296 i K.Civil , ligji nr.7698 i ndryshuar.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.234, datë 08.05.2017, ka vendosur:

“1. Shpalljen e moskompetencës lëndore për gjykimin e çështjes civile nr.375

Akti.
2. Dërgimin e akteve Gjykatës së Apelit Tiranë së cilës i përket edhe
kompetenca lëndore për gjykimin e kësaj çështjeje”.

Kundër vendimit të gjykatës, ka bërë ankim të veçantë pala paditëse Mehdi Berberi, i cili
parashtron këto shkaqe:

Ligji i ri për “Trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”

nr.133/2015 në nenin 3 te tij “Fusha e zbatimit” shkruhet se ky ligj zbatohet vetëm

833
 për kërkesat që paraqiten pranë ATP pas daljes së këtij ligji dhe çështjet që kanë të
bëjnë me ekzekutimin e vendimeve apo me vlerësimin financiar. Ne kundërshtojmë
vendimin e KKP të vitit 1996 jo si subjekt kërkues që i është drejtuar njëherë KKP
por si subjekt tjetër që pretendon të drejta pronësisë dhe kërkojmë njohjen dhe
regjistrimin e pronës.
Në nenin 29 të ligjit të ri shkruhet se kundër vendimit të ATP palët mund të bëjnë ankim
brenda 30 ditëve në Gjykatën e Apelit dhe nuk shprehet për vendimet e marra në kohë
nga KKKP pranë bashkive. Pra ligji i ri parashikon ankim në Gjykatën e Apelit
kundër vendimit të ATP ndërsa në nuk kemi detyrim ti drejtohemi ATP.
Me poshtë vendimit të Gjykatës së Lartë dhe Kushtetuese që kanë të bëjnë me këtë
çështje: Në Vendimin Unifikues të Gjykatës së Lartë me nr.7, datë 24.03.2005 është
përcaktuar që: Kolegjet e Bashkuara pranojnë se fuqia prapavepruese e ligjit është e
lidhur kryesisht me ligjin material dhe ajo nuk është në natyrën e ligjit procedurial.
Është vetë ligji procedurial ai i cili duhet të përcaktojë se si duhet të veprohet me
rastin e hyrjes në fuqi të ligjit të ri. Nisur nga fakti që nuk ka një dispozitë kalimtare
në Ligjin nr.9235, datë 29.07.2004, i cili në vetvete është një ligj i cili përmban
dispozita materiale dhe proceduriale, si dhe fakti që marrëdhëniet juridike dhe
mosmarrëveshjet kanë lindur para hyrjes në fuqi të këtij ligji, ligji i aplikueshëm do të
jetë ligji i kohës........
Gjykata Kushtetuese në vendimin nr.27, datë 27.07.2009, pasi arsyeton lidhur me
standartin kushtetues “ të gjykatës së krijuar me ligj” detyrimet që rrjedhin nga parimi
i shtetit të së drejtës dhe ai i ndarjes e balancimit të pushteteve, qartazi është shprehur
se: “Njohja, kthimi dhe kompensimi i pronës bëhet nëpërmjet një organi administrativ
mbi kërkesën që ish-pronari i drejton organeve përkatëse të administratës publike.
Sipas nenit 27/a të Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 “Për kthimin dhe kompensimin e
pronave ish-pronarëve”, nëse individi kërkues nuk është dakord me vendimin e
Komisionit ai ka të drejtë ta kundërshtojë këtë vendim drejtpërdrejtë në gjykatë.
Vendimet e organeve të administratës ka të drejtë t’i kundërshtojë në gjykatë, përveç
kërkuesve, edhe çdo person tjetër që pretendon për vete të drejta pronësie.....Gjatë
gjykimit të iniciuar prej subjekteve të mësipërme, përveç të tjerave, hetohet dhe
vërtetohet dhe fakti nëse këtyre subjekteve iu është cënuar apo jo e drejta e pronësisë
dhe çdo vendim gjykate që do të anulonte pjesërisht ose plotësisht vendimet e organit
përkatës së administratës, duhet të konfirmojë njëkohësisht edhe të drejtën e tyre të
pronësisë. Prandaj, Gjykata Kushtetuese çmon se kur shqyrtohet një mosmarrëveshje
e iniciuar nga të tilla subjekte, gjykata ka juridiksion dhe kompetencë jo vetëm që të
anullojë pjesërisht ose plotësisht vendimet e organit administrativ, por njëkohësisht
edhe të njohë e të kthejë pjesërisht ose plotësisht pronën në favor të tyre.
Vendimi i Gjykatës së Lartë 105/2011 Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në shqyrtimin e
kësaj çështje mban parasysh edhe përfundimet unifikuese të Kolegjeve të Bashkuara
të Gjykatës së Lartë, të cilat, me vendimin nr.2, datë 21.01.2011, kanë rikonsideruar
dhe rishikuar praktikën e mëparshme të unifikuar me vendimin e tyre nr.2, datë
06.01.2009, pas qëndrimeve të sipërcituara të mbajtura nga Gjykata Kushtetuese dhe
ato të Gjykatës Evropiane për të Drejtat e Njeriut në lidhje me Shqipërinë.
Kështu, me Vendimin Unifikues nr.2, datë 21.01.2011, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës
së Lartë kanë arritur në përfundimin se subjektet e shpronësuara kanë detyrimin që t’i
drejtohen organit administrativ, pra AKKP-së, vetëm në dy situata.
Së pari, në rastin kur subjektet e shpronësuara paraqesin për herë të parë kërkesë për
njohjen dhe kthimin e pronës në cilësinë e ish pronarit.

834
 Së dyti, në rastin e ankimit ndaj vendimit të dhënë në emër të tyre e mbi kërkesën e tyre
nga (ish) Zyra Rajonale e AKKKP-së, pra pas hyrjes në fuqi të Ligjit nr.9235, datë
29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës” (i ndryshuar).
Gjithsesi, edhe në këto dy raste, çështja do të bëjë pjesë në juridiksionin gjyqësor (pra
detyrimi për t’iu drejtuar rrugës përkatëse administrative me kërkesë dhe ankesë nuk
ekziston), nëse nga subjekti i shpronësuar pretendohet që, për të njëjtën pronë, ish
KKKP-te apo AKKP-ja, kanë disponuar më parë për njohjen e kthimin e pronës një
subjekti tjetër të shpronësuar.
Vendimi Unifikues Gjykatës së Lartë nr.4 datë 10.12.2013, “Kur në objektin e gjykimit
kundërshtohet vendimi i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave apo
Agjencisë Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, kjo çështje do të konsiderohet si
mosmarrëveshje civile dhe do të shqyrtohet nga gjykata që ka kompetencë gjykimin e
mosmarrëveshjeve civile”.
Përfundimisht kërkojmë prishjen e vendimit dhe vazhdimin e gjykimit në po atë gjykatë.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

VËREN
Pala paditëse i është drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë duke
pretenduar se është trashëgimtar ligjor i të ndjerit Hasan Ismalaja, duke kërkuar sipas objektit
të përshkruar në pjesën hyrëse.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.234, datë 08.05.2017, ka
vendosur:
“1. Shpalljen e moskompetencës lëndore për gjykimin e çështjes civile nr.375 Akti.
2. Dërgimin e akteve Gjykatës së Apelit Tiranë së cilës i përket edhe kompetenca
lëndore për gjykimin e kësaj çështjeje”.
Me arsyetimin se, përmes kësaj padie pala nuk kërkon kompensim për pasurinë e
pretenduar, çka në respektim të ligjit nr.133 viti 2015 do të prezumonte paraqitje e një
kërkese drejtuar ATP-së Tiranë vendimmarrja e së cilës ankimohet në Gjykatën
Administrative të Apelit Tiranë. Në kushtet kur pala paditëse kërkon njohjen dhe kthimin
fizik të pasurisë së pretenduar mosmarrëveshja ka natyrë civile dhe kompetenca lëndore i
takon Gjykatës së Apelit Tiranë nisur nga fakti që pasuria ndodhet në Rrethin Krujë si dhe
faktit se padia është regjistruar pas hyrjes në fuqi të ligjit nr.133 viti 2015 (padia regjistruar
në datën 15.03.2017).
Në referim të ligjit nr.133 viti 2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e
procesit të kompensimit” nenit 29 të tij, kundër vendimit të ATP-së për njohjen e së drejtës
palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30 ditëve
nga data e njoftimit të këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit, sipas rregullave të K.Pr.Civile
të Republikës së Shqipërisë.
Praktika gjyqësore, ashtu edhe literatura juridike, në këto raste nuk kanë vënë kurrë
në dyshim ekzistencën e së drejtës së pronësisë të pronarit joposedues mbi sendin objekt të
padisë së rivendikimit. Pronari joposedues nuk ka humbur për asnjë moment titullin e së
drejtës së pronësisë, por vetëm posedimin e sendit. Pikërisht kjo është arsyeja pse ligji e
kthen atë në situatën e mëparshme duke i njohur të drejtën e kthimit edhe të frutave të sendit
(restitutio in integrum), dhe kur kjo nuk është e mundur, pranon vetëm kthimin e sendit
(restitutio in parte).
Gjykata ka në vëmendje faktin se subjekti kërkues kërkon me anë të një gjykim të
zakonshëm, të drejtën e pronës (pronësisë) duke paraqitur prova në mbështetje të së drejtë së

835
tij të subjektive civile, e cila pretendohet se i është cenuar dhe se ky lloj gjykimi mund të
bëhet vetëm nga gjykatat e zakonshme civile në përputhje me dispozitat e K.Civil dhe të
K.Pr.Civile. Gjykata zhvillon një gjykim themeli lidhur me titullin e pronësisë duke
ndryshuar apo shfuqizuar vendimin e K.K.K.Pronave apo A.K.K.Pronave, si dhe duke
zgjidhur në themel këtë konflikt që në esencë është një konflikt pronësie, pra i natyrës civile.
Nga pikëpamja e ligjit procedural (neni 12 dhe 213 të K.Pr.Civile), paditësi duhet ta provojë
këtë fakt me mjetet provuese të lejueshme që K.Pr.Civile parashikon.
Gjykata ka në vëmendje edhe vendimin nr.11243-00130-00-2017 i Regj. Themeltar,
nr.00-2017-5 i Vendimit (3) datë 02.02.2017 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë që është
shprehur se: “Në nenin 29 të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e
procesit të kompensimit të pronave ” në të cilin është parashikuar se: “Kundër vendimit të
ATP-së për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të
bëjnë ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit,
sipas rregullave të K.Pr.Civile të Republikës së Shqipërisë”.Në rrethanat kur çështja është
rregjistruar në gjykatën e shkallës së parë, pasi ka hyrë në fuqi Ligji nr.133/2015 “Për
trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”, e drejta e ankimit
kundër vendimeve të komisioneve të kthimit e kompensimit të pronave mund të bëhej në
gjykatën e apelit.
Në kushtet kur pala paditëse kërkon njohjen dhe kthimin fizik të pasurisë së
pretenduar mosmarrëveshja ka natyrë civile dhe kompetenca lëndore i takon Gjykatës së
Apelit Tiranë nisur nga fakti që pasuria ndodhet në Rrethin Krujë si dhe faktit se padia është
regjistruar pas hyrjes në fuqi të ligjit nr.133 viti 2015 (padia regjistruar në datën 15.03.2017).
Kundër vendimit të gjykatës, ka bërë ankim të veçantë pala paditëse Mehdi Berberi,
duke parashtruar shkaqet e lartpërmendura.

II. LIGJI I ZBATUESHËM.

Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:

Neni 16§1 i K.Pr.Civile që parashikon se:
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj....”.
Neni 61 i K.Pr.Civile parashikon se :
“Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.”
Neni 62 i K.Pr.Civile parashikon se :
“Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë”.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON SE:

1. Vendimi nr.234, datë 08.05.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë, që ka
shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes duke i dërguar aktet për
vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Apelit Tiranë, është rrjedhojë e moszbatimit të normave
proceduriale dhe për këtë shkak duhet të prishet e çështja të kthehet për vazhdimin e gjykimit
në po atë gjykatë.
2. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të akteve të dosjes gjyqësore, objektit
dhe shkakut të padisë, e gjen të pabazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga

836
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë në lidhje me kompetencën lëndore të shqyrtimit të çështjes
objekt gjykimi.
3. Se në analizë të akteve të dosjes gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë,
arsyetimit të gjykatës, si dhe legjislacionit të zbatueshëm për rastin konkret, ankimi i veçantë
i palës paditëse Mehdi Berberi, përmban shkaqe për cënimin e vendimit nr.234, datë
08.05.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë.
4. Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se kompetenca e gjykatës
për gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja tokësore dhe lëndore është shumë e
rëndësishme si element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural.
5. Duke u kthyer te çështja objekt shqyrtimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
konstaton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë nuk ka arsyetuar drejtë në lidhje me zbatimin
e ligjit procedural dhe material përsa i përket përcaktimit të kompetencës lëndore.
6. Në përcaktimin e gjykatës kompetente për shqyrtimin e çështjes konkrete nga
pikëpamja tokësore dhe lëndore, ky kolegj, bazuar në dispozitat e zbatueshme për rastin,
merr në konsideratë jo thjesht objektin e padisë, por shkakun e saj, karakterin dhe natyrën
juridike të mosmarrëveshjes, si dhe natyrën juridike të sendit mbi të cilin janë drejtuar të
drejtat e pretenduara nga palët.
7. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të përmbajtjes së padisë, objektit dhe
shkakut të saj, evidenton se në padi janë formuluar kërkime mbi bazën e së cilës pala paditëse
Mehdi Berberi me pretendimin se është pronare e pasurisë dhe me padi ka kërkuar: “1.
Anullimin e pjesshëm të vendimit nr.260, datë 19.04.1996 të KKKP pranë Bashkisë Krujë sa i
takon pasurisë nr.602/3.
2. Njohjen dhe kthimin e pronës trashëgimtarëve të Hasan Ismailaja sipas notës së
transkriptimit nr.618/634 viti 1939 për një sipërfaqe prej 1 dynym.
3. Detyrimin e ZVRPP Krujë të fshijë regjistrimin… »
8. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, pavarësisht nga formulimi që i është
bërë objektit të padisë, kërkimi i palës paditëse për konstatimin e pavlefshmërisë së vendimit
të komisionit nuk është kërkimi kryesor i padisë, pasi shkaku i padisë është i lidhur
pazgjidhshmërisht me të drejta pronësie të pretenduara. Padia në shqyrtim ka për shkak të
drejtën e pronësisë së pretenduar nga ana e palës paditëse mbi sipërfaqen prej 1 dynym sipas
notës së transkriptimit nr.618/634 viti 1939 pronë e trashëgimtarëve të trashëgimlënësit
Hasan Ismailaja (për pjesën e mbivendosur), që iu është kthyer me vendimin nr.260, datë
19.04.1996, të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave të paditurve Dashamir
dhe Kastriot Qesja.
9. Në këtë vështrim, fakti juridik që paditësi ka vënë në themel të kërkimit përbën
shkakun e padisë. Për këtë arsye ai është fakti nga i cili rrjedh e drejta materiale që paditësi e
pretendon si të shkelur. Kolegji vlerëson se konflikti midis palëve, që duhet të marrë zgjidhje
nga gjykimi, është konflikt lidhur me pronësinë mbi sendin.
10. Në argument sa më sipër dhe në rrethanat kur marrëdhënia juridike për shkak të
së cilës ka lindur konflikti ka në themel probleme që kanë të bëjnë me të drejta reale mbi
sende të paluajtshme, ky Kolegj vlerëson se në përcaktimin e kompetencës lëndore gjykata
duhet ti referohet dispozitave të Kodit Civil të zbatueshme për çështjen konkrete për njohjen
e së drejtës së pronësisë të pretenduar nga paditësi.
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë duke pasur kompetencë tokësore e përcaktuar në
nenin 45 të K.Pr.Civile e cila është një nga rastet e kompetencës tokësore ekskluzive referuar
dhe vendimit unifikues nr.4, datë 10.12.2013, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë
sipas të cilit gjykimet me objekt kundërshtimin e vendimeve të ish Komisioneve të Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave në Bashki apo Rrethe, si dhe kundërshtimin e vendimeve të ish

837
Zyrave Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave në Qarqe dhe të Agjencisë së
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave rezulton të jenë konsideruar si mosmarrëveshje të
natyrës civile ka dhe kompetencën lëndore për zgjidhjen përfundimisht në themel të të drejtës
së pasurisë objekt gjykimi ndërmjet palëve në gjykim pasi në fund të fundit kemi të bëjmë
me rivendikim të pronës nëse pranohet padia e paditësit.
12. Kolegji për sa më lart arsyeton, vlerëson se Gjykata e Apelit nuk mund të ketë
kompetencë lëndore për gjykimin në shkallë e parë të çështjes objekt gjykimi, referuar
shkakut dhe objektit të padisë pasi në të kundërtën palëve, do ti mohohej e drejta e gjykimit
në një shkallë të gjyqësorit për çështjet me të njëjtën natyrë duke e bërë procesin të parregullt
ligjërisht.
13. Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.234 datë
08.05.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë, me të cilin është shpallur moskompetenca
lëndore për gjykimin e çështjes civile nr.375 akti, datë 15.03.2017, duhet të prishet e kthimin
e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 62 të K.Pr.Civile.

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.234, datë 08.05.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë
dhe kthimin çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

Tiranë, më 19.07.2017

838
Nr. 31003-01761-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017- 2243 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:

Xhezair Zaganjori Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar

Në datën 19.07.2017 mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen akti që ju përket

palëve :

PADITËS: SHOQËRIA “BANKERS

PETROLEUM ALBANIA LTD”

PADITUR: DEGA E DOGANËS DURRËS

OBJEKTI:
Detyrimi i Degës së Doganës Durrës të kryej veprimi administrativ, korrigjimin e deklaratave
doganore dhe të njohë si detyrime të përjashtuara, taksën e karbonit dhe taksën e qarkullimit.
Rimbursimin e shumave të paguara, që nuk përbënin detyrim, për periudhën Shkurt 2014 -
Qershor 2014 në shumën 622.686.180 lekë.
Baza Ligjore: Marrëveshja Hidrokarbure e datës 19.06.2004, Licencë -Marrëveshja e datës
07.06.2004, ligji nr.61/2012 datë 24.05.2012 "Për Akcizat në RSH"; VKM 612 datë
05.09.2012; Ligji nr.7746 "Për hidrokarburet (prodhimi dhe kërkimi)" Ligji nr.7853, datë
29.7.1994 për disa shtesa në ligjin nr.7746, datë 28.7.1993 "Për hidrokarburet (kërkimi dhe
prodhimi)", Kodit të Procedurave Administrative, Kodi Doganor i Republikës së Shqipërisë,
neni 15 e në vijim të ligjit nr.49/2012 "Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative...".

Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin nr.42, datë 01.06.2017

ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesës së të paditurës Dega e Doganës Durrës, për nxjerrjen e

çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile, administrative nr.
(00474) 1103 regj., dhe datë rregjistrimi 28.03.2017, me palë paditëse
Shoqëria “Bankers Petroleum Albania LTD”.

Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës, ka paraqitur

ankim të veçantë pala e paditur Dega e Doganës Durrës, me anë të të cilit kërkon prishjen e
vendimit nr.42, datë 01.06.2017 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës dhe
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, për këto shkaqe:

839
 Pala paditëse ka kërkuar përjashtimin nga taksa e karbonit dhe taksa e qarkullimit për
produktin gazoil, kërkesë e cila është refuzuar nga pala e paditur.
Kundër aktit administrativ të refuzimit të kërkesës për rimbursim pala paditëse nuk ka
ndjekur rrugën administrative të ankimit në Drejtorinë e Përgjithshme të Doganave
për të kërkuar shfuqizimin e tij dhe rimbursimin e shumave që nuk përbënin detyrim,
procedurë kjo e detyrueshme e parashikuar nga Kodi Doganor.
Pala paditëse i është drejtuar drejtpërdrejt gjykatës me padinë objekt gjykimi në kushtet
kur nuk ka plotësuar kushtet ligjore për t’iu drejtuar gjykatës sepse nuk ka shteruar
rrugën e ankimit administrativ.
Prandaj, çështja duhet të nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor, kjo edhe nisur nga
përfundimet e vendimit unifikues nr.4/2011 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë.

Gjithashtu pala paditëse shoqëria tregtare “Bankers Petroleum Albania LTD”, ka

paraqitur kundër-ankim, duke parashtruar këto shkaqe:

Pretendimet që ka ngritur në ankimin e veçantë pala e paditur i janë paraqitur dhe

shqyrtuar edhe në seancë gjyqësore dhe me të drejtë gjykata i çmoi të pambështetura
në ligj dhe në prova.
Taksat e sipërpërmendura janë deklaruar dhe janë paguar, edhe pse pala jonë si subjekt
doganor nuk kishte detyrimin ti paguante për shkak se destinimi i këtij artikulli ishte
si hollues dhe jo për përdorim tek të tretët apo për qëllime të ndryshme nga ato të
prodhimit.
Nisur nga natyra e padisë, pala paditëse nuk ka detyrim për të ndjekur rrugën
administrative të ankimit për shkak se ligji nuk parashikon detyrimin për ndjekjen e
kësaj rruge.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Ardian Dvorani dhe diskutoi çështjen në tërësi,

VËREN
Nga aktet e dosjes gjyqësore dhe vendimi i Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Durrës rezulton se pala paditëse Bankers Petroleum Albania LTD ushtron veprimtarinë
e saj në fushën e operacioneve në hidrokarbureve.
Pala paditëse Bankers Petroleum Albania LTD është paraqitur pranë palës së paditur
Dega e Doganës Durrës për të deklaruar veprimet e saj tregtare lidhur me artikullin gazoil
sipas deklaratave doganore përkatëse, për periudhën 01.02.2014-30.06.2014, duke paguar
edhe taksën e karbonit dhe taksën e qarkullimit.
Pala paditëse Bankers Petroleum Albania LTD, me shkresën kërkesë nr.3568 prot.
datë 08.03.2017, duke ripërsëritur kërkesat e saj të mëparshme, i ka kërkuar palës së paditur
Dega e Doganës Durrës përjashtimin nga taksa e karbonit dhe taksa e qarkullimit për
produktin gazoil dhe rimbursimin e shumave të paguara prej saj për këtë qëllim për vitin
2014.
Pala e paditur Dega e Doganës Durrës, me shkresën nr.3568/1 datë 10.03.2017, ka
refuzuar rimbursimin e vlerës së paguar të taksës së qarkullimit dhe taksës së karbonit, për
këto motive:

840
 - nga ana e subjektit nuk janë dhënë arsyet mbi të cilat bazohet kërkesa për
rimbursim dhe nuk është argumentuar përse në çastin e pagimit të shumës së pretenduar për
rimbursim ajo nuk përbënte detyrim në bazë të nenit 249 të Kodit Doganor;
- pretendimet tuaja për rimbursimin e dy taksave janë konstatuar të pabazuara
në prova dhe ligj edhe për periudha të mëparshme me vendimin nr.1485 datë 03.11.2014 të
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës;
- për të njëjtën kërkesë të paraqitur edhe në vitin 2016, i ka dhënë përgjigje
refuzuese me shkresën nr.8060/1 datë 12.05.2016.
Në të tilla rrethana, pala paditëse Bankers Petroleum Albania LTD, duke thirrur si të
paditur Degën e Doganës Durrës i është drejtuar Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
me padinë objekt gjykimi, me shkak ligjor dhe objekt detyrimin e të paditurës Dega e
Doganës Durrës të kryejë veprimin administrativ, korrigjimin e deklaratave doganore dhe të
njohë si detyrime të përjashtuara, taksën e karbonit dhe taksën e qarkullimit, si edhe
rimbursimin e shumave të paguara, që nuk përbënin detyrim, për periudhën Shkurt 2014 -
Qershor 2014, në shumën 622.686.180 lekë.
Në seancë gjyqësore, pala e paditur Dega e Doganës Durrës ka kërkuar nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, duke parashtruar argumentet e saj mbi faktin dhe ligjin
sipas të cilave gjen mbështetje pretendimi i saj se nga ana e palës paditëse Bankers Petroleum
Albania LTD nuk është ndjekur dhe ezauruar rruga e ankimit administrativ.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin nr.42, datë
01.06.2017 ka vendosur:
Rrëzimin e kërkesës së të paditurës Dega e Doganës Durrës, për nxjerrjen e çështjes
jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile, administrative nr.(00474) 1103 regj., dhe datë
rregjistrimi 28.03.2017, me palë paditëse Shoqëria “Bankers Petroleum Albania LTD”.
Kjo gjykatë, në thelb, arsyeton se në çështjen objekt gjykimi kemi të bëjmë me një
kërkim për rimbursim, kthim shume, kërkesë për të cilin nuk është i detyrueshëm ndjekja e
rrugës së ankimit administrativ. Po kështu, nuk jemi përpara rastit të një akti administrativ të
nxjerrë nga pala e paditur Dega e Doganës Durrës për të cilin ushtrohet në një organ më të
lartë administrativ por përpara një kërkese të palës paditëse dhe kthimit të një përgjigje nga
pala e paditur. Kemi të bëjmë me një kërkim kthim shume për të cilën nuk është i
detyrueshëm rekursi administrativ. Ankimi administrativ ushtrohet në një organ më të lartë
administrativ vetëm në rastin kur këtë rrugë të detyrueshme e parashikon ligji, por në Kodin
Doganor nuk parashikohet në ndonjë dispozitë ndjekja e kësaj rruge kur subjekti doganor
kërkon rimbursimin, kthim shumave të paguara si detyrime doganore.
Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës ka ushtruar
ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë pala e paditur Dega e Doganës Durrës, me të cilën
kërkon prishjen e këtij vendimi dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
Në thelb, me anë të ankimit të veçantë, ndërmjet të tjerave, pala e paditur Dega e
Doganës Durrës parashtron se pala paditëse Bankers Petroleum Albania LTD ka kërkuar
përjashtimin nga taksa e karbonit dhe taksa e qarkullimit dhe rimbursimin e shumës së
paguar për këtë qëllim për produktin gazoil, kërkesë e cila është refuzuar më parë nga pala e
paditur.
Kundër aktit administrativ të refuzimit të kërkesës për rimbursim pala paditëse nuk ka
ndjekur rrugën administrative të ankimit në Drejtorinë e Përgjithshme të Doganave për të
kërkuar shfuqizimin e tij dhe rimbursimin e shumave që nuk përbënin detyrim, procedurë kjo
e detyrueshme e parashikuar nga Kodi Doganor, në referim të neneve 18-20 të tij.
Pala paditëse i është drejtuar drejtpërdrejt gjykatës me padinë objekt gjykimi në
kushtet kur nuk ka plotësuar kushtet ligjore për t’iu drejtuar gjykatës sepse nuk ka shteruar,
për fajin e saj, rrugën e ankimit administrativ, kjo edhe nisur nga përfundimet e vendimit
unifikues nr.4/2011 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.

841
 Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se ankimi i veçantë i paraqitur nga
pala e paditur Dega e Doganës Durrës është i mbështetur në ligj. Pala paditëse Bankers
Petroleum Albania LTD nuk ka ndjekur rrugën administrative të ankimit të parashikuar nga
Kodi Doganor. Për rrjedhojë, vendimi nr.42 datë 01.06.2017 i Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Durrës është dhënë në zbatim të gabuar të ligjit procedural, ky vendim duhet
të prishet dhe çështja objekt gjykimi duhet të nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor.
Ndryshe nga sa arsyeton dhe konkludon gjykata administrative e shkallës së
parë, ligji i posaçëm, Kodi Doganor i miratuar me ligjin nr.8447/1999, i zbatueshëm në
çështjen objekt gjykimi, lidhur me procedurën e kërkesës për rimbursim të subjekteve
doganore, parashikon rrugën administrative të ankimit ndaj aktit të degës doganore që
refuzon kërkesën për rimbursim.
Kodi Doganor, në nenet 248-255, të Pjesës 6 Kreu 5, në aspektin material,
përcaktohen rastet dhe kushtet kur mund të paraqitet dhe autoriteti doganor mund të miratojë
kërkesën e subjekteve doganore për rimburisimin, pra për rikthimin e plotë a të pjesshëm të
detyrimeve të importit ose eksportit që janë paguar. Përsa i përket, aspektit procedural, ky
kapitull përcakton vetëm se rimbursimi bëhet kundrejt një kërkese të subjektit doganor, si
edhe afatin maksimal 3 vjeçar për paraqitjen e saj, afat që fillon nga data kur subjekti ka
marrë dijeni lidhur me këto shuma detyrimesh të paguara. Ky kapitull vetëm tregon, në
mënyrë gjenerike, se kërkesa paraqitet në zyrën doganore kompetente dhe nuk shprehet në
ndonjë dispozitë të tij se ka rrugë administrative ankimi ndaj vendimit të “zyrës doganore
komptente” që refuzon kërkesën për rimbursim.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës, nisur nga këto përcaktime
të Kreut 5 (nenet 248-255) të Kodit Doganor ka arsyetuar dhe ardhur në pëfundimin se ligji i
posaçëm nuk parashikon shprehimisht rrugën administrative për ankimimin e aktit të degës
doganore për refuzimin e një kërkese të subjektit dogamor për rimbursim.
Por, Kolegji Administrativ vlerëson të evidentojë se gjykata administrative e
shkallës së parë nuk ka mbajtur parasysh dhe nuk ka analizuar dispozitat e tjera me natyrë
procedurale të Kodit Doganor, të parashikuara nga nenet 18-20 të Kodit Doganor, të
ndodhura në Pjesën 1 Kreu 3 i tij, të cilat, përcaktojnë rrugën administrative që duhet ndjekur
për ankimim, pikërisht për rastet e kërkesave të subjekteve doganore me nismën e tyre
drejtuar autoritetit doganor për dhënien e vendimeve në favor të tyre sipas kërkesës e në
zbatim të legjislacionit doganor, ku bën pjesë konkretisht edhe kërkesa për rimbursim.
Kështu, Kodi Doganor, në Pjesën 1 “Dispozita të Përgjithshme”, në Kreun 3
“Dispozita të përgjithshme, që kanë të bëjnë posaçërisht me të drejtat dhe detyrimet e
personave lidhur me legjislacionin doganor”, në Seksionin 2 “Vendime lidhur me zbatimin e
legjislacionit doganor”, parashikon qartë se:
“Neni 18
1. Kur një person kërkon qe autoritetet doganore te marrin një vendim ne zbatim te
rregullave doganore, ai duhet te vere ne dispozicion gjithë informacionin dhe te gjitha
dokumentet e kërkuara nga autoritetet doganore për marrjen e vendimit.
2. Vendimi merret dhe i njoftohet kërkuesit brenda 30 ditësh nga data e paraqitjes se
kërkesës.
3. Kur vendimet qe janë marre dhe i janë njoftuar kërkuesit me shkrim nga autoritetet
doganore hedhin poshtë kërkesën e tij ose janë ne dem te tij, duhet te shpjegohen arsyet ne te
cilat janë bazuar këto vendime. Ne to duhet te vihet ne dukje e drejta e kërkuesit për t'u
ankuar siç parashikohet ne nenet 19 dhe 20 te këtij Kodi........
Neni 19
.............
4. Personi i interesuar mund te ankohet kundër vendimit te anulimit te autorizimit
pranë Drejtorisë se Përgjithshme te Doganave brenda 10 ditëve qe nga data e njoftimit.

842
Drejtori i Përgjithshëm i Doganave kthen përgjigje brenda 20 ditëve për pranimin ose jo te
ankesës. Ne rast se Drejtori i Përgjithshëm i Doganave nuk kthen përgjigje brenda këtij afati
kohor, kërkesa quhet e pranuar.”.
Të njëjtin parashikim përmban edhe pika 4 e nenit 20 të Kodit Doganor.
Sikurse përcaktohet nga vetë Kodi Doganor (Pjesa 6, Kreu 5, nenet 248-255),
kërkesa e subjekteve doganore për rimburisim është njëra nga llojet e kërkesave që mund ti
drejtohen autoritetit doganor për të marrë një vendim në favor të subjektit doganor, pra
kërkesa për rikthimin e plotë a të pjesshëm të detyrimeve të importit ose eksportit që janë
paguar prej këtij të fundit por që sipas ligjit nuk përbënin detyrim doganor në kohën e
pagesës.
Pikërisht, duke qenë njëri nga rastet e kërkesave drejtuar autoritetit doganor që
ky i fundit të nxjerrë një vendim në favor të subjektit doganor, për sa i përket procedurave
administrative, të drejtave dhe detyrimeve që duhet të përmbushin si subjekti doganor ashtu
edhe autoritetet doganore, duhet të gjejnë zbatim ato të parashikuara posaçërisht për këto lloj
kërkesash nga Pjesa 1, Kreu 3, Seksioni 2, nenet 18-20, të Kodit Doganor.
Nga interpretimi dhe zbatimi i këtyre dispozitave të Kodit Doganor rezulton
qartë se, përveç sa përcaktohet më hollësisht në dispozita të tjera të këtij Kodi, është
parashikuar kushtet dhe rruga administrative që duhet të ndiqet nga subjekti doganor për të
kundërshtuar vendimin për refuzimin e kërkesës së favorshme përpara se ai subjekt të mund
ti drejtohet me padi gjykatës, si edhe detyrimet që duhet të përmbushë autoriteti doganor në
shqyrtimin e ankimit administrativ:
- elementët që duhet të përmbushë kërkesa e subjektit doganor për tu marrë në
shqyrtim (të vërë në dispozicion gjithë informacionin dhe të gjitha dokumentet e kërkuara
nga autoritetet doganore për marrjen e vendimit);
- Afati brenda të cilit duhet që kërkesa të shqyrtohet dhe të jepet vendim nga
autoriteti doganor (Vendimi merret dhe i njoftohet kërkuesit brenda 30 ditësh nga data e
paraqitjes së kërkesës);
- elementë që duhet të përmbajë vendimi i autoritetit doganor që hedh poshtë,
pra refuzon kërkesën (duhet të shpjegohen arsyet në të cilat janë bazuar këto vendime) (të
vihet në dukje e drejta e kërkuesit për t'u ankuar siç parashikohet në nenet 19 dhe 20 të këtij
Kodi);
- e drejta e subjektit doganor që ndaj vendimit për refuzimin e kërkesës të
ankohet në organin epror së bashku me disa modalitete e kushte procedurale specifike
(Personi i interesuar mund të ankohet kundër vendimit të anulimit të autorizimit pranë
Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave brenda 10 ditëve që nga data e njoftimit. Drejtori i
Përgjithshëm i Doganave kthen përgjigje brenda 20 ditëve për pranimin ose jo të ankesës. Në
rast se Drejtori i Përgjithshëm i Doganave nuk kthen përgjigje brenda këtij afati kohor,
kërkesa quhet e pranuar.).
Nisur nga këto përcaktime konkrete të kushteve dhe rrugës administrative që duhet
ndjekur për të ankuar vendimin e degës doganore për refuzimin e kërkesës së subjektit për
rimbursim detyrimesh të paguara kur sipas ligjit nuk përbëjnë detyrim, Kolegji Administrativ
i Gjykatës së Lartë konstaton se, në çështjen objekt gjykimi, pala paditëse Bankers Petroleum
Albania LTD nuk ka ushtruar ankim administrativ ndaj vendimit (shkresës) nr.3568/1 datë
10.03.2017 të palës së paditur Dega e Doganës Durrës me të cilën ky autoritet refuzon
kërkesën për rimbursim nr.3568 prot. datë 08.03.2017 të palës paditëse Bankers Petroleum
Albania LTD, por i është drejtuar drejtpërdrejt me padi gjykatës administrative të shkallës së
parë. Të kundërtën nuk e ka pretenduar as pala paditëse dhe as nuk e ka pranuar ndryshe
gjykata administrative e shkallës së parë. Madje, nga aktet procedurale dhe provat shkresore
të administruara në gjykim, përfshirë edhe vendimi (shkresa) nr.3568/1 datë 10.03.2017 e
palës së paditur Dega e Doganës Durrës që ka refuzuar të fundit kërkesë, rezulton se kjo

843
është një kërkesë e përsëritur pas atyre të paraqitura në vitin 2015 dhe 2016 për të njëjtin
detyrim doganor që pretendohet për tu rimbursuar.
Kolegji Administrativ vlerëson se në kushtet kur ligji i posaçëm, Kodi
Doganor, parashikon rrugën administrative që duhet të ndiqet nga subjekti doganor për të
kundërshtuar aktin e autoritetit doganor të refuzimit të kërkesës për marrje vendimi në favor
të atij subjekti (sikurse është edhe kërkesa për rimbursim), padia e paraqitur drejtpërdrejt në
gjykatën administrative pa ushtruar ankim përpara Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave, për
fajin e vetë subjektit doganor, nuk mund të shqyrtohet në themel nga gjykata sepse nuk bën
pjesë në juridiksionin gjyqësor.
Këto përfundime të Kolegjit Administrativ janë në përputhje me praktikën e
unifikuar gjyqësore sipas vendimeve nr.1 datë 26.11.2010 dhe nr.4 datë 30.05.2011 të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
Në vendimin nr.1 datë 26.11.2010, ndër të tjera, Kolegjet e Bashkuara janë
shprehur me sentencë unifikuese se:
“Ndekja e rrugës administrative (të apelimit administrativ) për zgjidhjen e
mosmarrëveshjes administrative përpara se subjekti t’i drejtohet gjykatës, është e
detyrueshme vetëm nëse ligji që rregullon marrëdhëniet juridike dhe veprimtarinë
administrative të fushës përkatëse, parashikon shprehimisht se ndaj aktit administrativ mund
të ushtrohet ankim administrativ, si dhe tregon organin apo organet konkrete administrative
tek të cilët eventualisht, sipas hierarkisë, duhet të drejtohet apelimi administrativ.
...... ligji i posaçëm mund të parashikojë ose jo edhe modalitete konkrete mbi afatet,
kushtet e procedurat që duhen respektuar për të bërë të pranueshëm për shqyrtim në themel
ankimin administrativ, për procedurat e shqyrtimit dhe natyrën e vendimmarrjes nga organi
administrative, etj. Nëse rregulla të tilla eventuale nuk janë parashikuar, gjejnë zbatim
afatet, kushtet e procedurat e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative.
Kjo mënyrë e shprehjes së vullnetit të ligjvënësit, nga njëra anë autorizon dhe
legjitimon organin administrativ të pranojë, marrë në shqyrtim dhe vendosë lidhur me
ankimin administrativ. Nga ana tjetër, jo vetëm i detyron të ndjekin rrugën administrative për
efekt të respektimit të uniformitetit të veprimtarisë administrative dhe sigurisë juridike, por,
mbi të gjitha, i garanton individëve dhe subjekteve të tjerë një proces të rregullt ligjor dhe
një mjet efektiv juridik, pasi pretendimi i tyre për cënimin e një të drejte a interesi kushtetues
dhe ligjor detyrimisht do të merret në shqyrtim dhe do të zgjidhet nga organi administrativ.
Në çdo rast, pavarësisht nëse parashikohet apo jo shprehimisht në ligjin e posaçëm,
pas dhënies së vendimit nga organi a organet administrative të ngarkuar nga ligji, pala që
kishte ushtruar ankimin administrativ ka të drejtën t’i drejtohet rrugës gjyqësore për
zgjidhjen e mosmarrëveshjes administrative. Nëse ligji i posaçëm nuk parashikon
shprehimisht ndryshe, zbatohen afatet dhe procedurat e parashikuara për këtë qëllim nga
Kodi i Procedurës Civile dhe Kodi i Procedurave Administrative.”
Ndërsa në vendimin nr.4 datë 30.05.2011 Kolegjet e Bashkuara janë shprehur me
sentencë unifikuese se:
“Gjykata e nxjerr çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor vetëm kur paditësi, për faj të
tij, nuk e ka paraqitur ankimin administrativ në afat ose nuk ka kompletuar dokumentet
shoqëruese sipas ligjit...”.
Edhe në çështjen objekt gjykimi, sikurse i pranon faktet vetë gjykata administrative e
shkallës së parë, për sa i përket ligjit procedural të zbatueshëm, rezulton se Kodi Doganor
përcakton jo vetëm të drejtën por edhe rrugën administrative që duhet të ndiqet për të
kundërshtuar pranë organit epror (Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave) vendimin e
autoritetit doganor për refuzimin e kërkesës së subjektit doganor për rimbursim, përfshirë
kushtet, afatet dhe madje edhe çfarë ndodh nëse organi epror nuk i përgjigjet ankimit në
afatin e posaçëm të caktuar nga ky Kod.

844
 Përdorimi në dispozitën e nenit 19 dhe 20 të Kodit Doganor të shprehjes “mund te
ankohet”, nuk tregon për ndonjë të drejtë a fakultet të subjektit doganor apo thënë ndryshe
për mungesë të detyrimit të tij për të ndjekur rrugën administrative të ankimit. Kodi
Doganor, në të gjitha dispozitat e tij që rregullojnë rastet, kushtet dhe procedurat e ankimit
administrativ ndaj akteve të organeve doganore, përfshirë edhe ato të ankimeve për aktet
administrative në ngarkim të subjekteve për shkelje doganore (Pjesa 7 – p.sh. neni 289 pika 2
e vijues të tij), përdor gjithnjë vetëm shprehjen subjekti “mund të ankimohet” apo “mund të
ankohet”. Përdorimi i termit “mund” në kontekstin konkret të rregullimeve që përmban Kodi
Doganor nuk duhet kurrsesi të kuptohet se ankimi administrativ, për të gjitha apo çfarëdo lloj
akti të nxjerrë nga autoritetet doganore,kryesisht apo mbi kërkesën e vetë subjekteve, është
vetëm një e drejtë, pra jo një detyrim që duhet ndjekur, përpara se subjekti doganor të mund
ti drejtohet me padi gjykatës.
Sipas interpretimit të drejtë të legjislacionit administrativ dhe në ndjekje të arsyetimit
dhe qëndrimit të mbajtur nga Kolegjet e Bashkuara me vendimin unifikues të sipërcituar,
qenia vetëm si e drejtë apo si një detyrim, i ndjekjes së rrugës administrative të ankimit
përcaktohet rast pas rasti, në varësi të specifikave që përmban ligji i posaçëm që rregullon
fushën e marrëdhënieve juridike objekt mosmarrëveshjeve mes palëve në gjykim.
Në rastin më konkret, ushtrimi i ankimit mund të ishte e drejtë dhe jo detyrim për
subjektin doganor vetëm nëse Kodi Doganor nuk do të parashikonte asnjë lloj rregulli apo
nuk do të përmbante asnjë referim të shprehur për të zbatuar në ligje të tjera procedurale, për
aspekte të caktuara të procedimit administrativ, si p.sh. lidhur me afatin brenda të cilit organi
doganor duhet ti përgjigjet kërkesës, elementët që duhet të përmbajë akti, afatin e posaçëm
brenda të cilit subjekti mund të ankohet administrativisht, organin administrativ qoftë edhe
atë epror konkret pranë të cilit paraqitet ankimi, kushte, afate dhe modalitete konkrete për
shqyrtimin e ankimit nga ky organ administrativ dhe për vendimin që jep ky i fundit. Por,
nëse ligji i posaçëm i përcakton elementë të tillë, sikurse ndodh me Kodin Doganor, përfshirë
edhe rastin e kërkesave për rimbursim, nuk mbetet më vend për të vënë në diskutim nëse
ekziston apo jo rrugë administrative ankimimi dhe nëse ajo është apo jo e detyrueshme për tu
respektuar nga subjekti ankues i interesuar dhe organet administrative.
Nisur nga arsyetimi e parashtruar më sipër, në kushtet kur nga pala paditëse Bankers
Petroleum Albania LTD nuk është paraqitur asnjë lloj pretendimi se ka qenë në pamundësi
objektive për të ndjekur rrugën administrative të ankimit apo të jetë penguar në ushtrimin e
kësaj të drejtë nga organi administrativ, Kolegji Administrativ vjen në përfundimin që
vendimi nr.42, datë 01.06.2017 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës duhet
të prishet dhe çështja të nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor.

845
 PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 9 të ligjit nr.49, datë
03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative”

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.42, datë 01.06.2017, të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Durrës dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.

Tiranë, më 19.07.2017

846
 MENDIM PAKICE
Ne gjyqtaret e Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, Evelina Qirjako dhe
Arjana Fullani, të mbetura në pakicë, në çështjen objekt shqyrtimi gjyqësor, vlerësojmë se:
Pala e paditur në këtë gjykim, Dega e Doganës Durrës ka paraqitur ankim të veçantë
ndaj vendimit nr.42, datë 01.06.2017 të dhënë nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë
Durrës, me të cilën është vendosur: “Rrëzimin e kërkesës së të paditurës Dega e Doganës
Durrës, për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile, administrative
nr.(00474) 1103 regj., dhe datë regjistrimi 28.03.2017, me palë paditëse Shoqëria “Bankers
Petroleum Albania LTD”.
Në analizë të shkaqeve të ngritura në ankimin e veçantë dhe në shqyrtimin e çështjes
në tërësi të saj, ne si gjyqtare në pakicë në ndryshim nga shumica e Kolegjit Administrativ,
çmojmë se ankimi i veçantë nuk përmban shkaqe që te cenoje vendimin e dhënë nga Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Durrës.
Shumica e Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, në shqyrtimin e kësaj çështje,
vendosi: “Prishjen e vendimit nr.42, datë 01.06.2017, të Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Durrës dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor”.
Pakica e këtij Kolegji, vlerëson se vendimi i marrë nga shumica e Kolegjit
Administrativ është i pabazuar në ligj, për arsyet e mëposhtme.
1. Fillimisht, pakica e vlerëson të arsyeshme që të evidentojë faktin se, sipas të
drejtës sonë proceduriale çështja e juridiksionit është një nga çështjet më të rëndësishme
proceduriale, mosrespektimi dhe moszgjidhja e drejtë e së cilës, sjell automatikisht prishjen e
vendimit. Kjo është dhe arsyeja se përse në nenin 9 të Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
parashikohet shprehimisht se: “1. Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe
kryesisht, kur konstaton se çështja nuk bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, merr vendim për
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit dhe dërgimin e akteve organit kompetent. 2. Kundër
vendimit të gjykatës mund të bëhet ankim i veçantë në Kolegjin Administrativ të Gjykatës së
Lartë...”.
2. Në analizë të dispozitës së mësipërme, konstatohet se çdo lloj gjykate dhe në
çdo shkallë gjykimi, ka të drejtë të marrë në shqyrtim, të analizojë dhe të vendosë në lidhje
me juridiksionin e çështjes objekt gjykimi. Kjo e drejtë e gjykatës për të vepruar edhe
kryesisht, është e lidhur drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit të një proçesi
të rregullt ligjor, të sanksionuar në nenin 6 të KEDNJ.
3. Nisur nga rëndësia e madhe, që ka përcaktimi i drejtë i juridiksionit, në nenin
9 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, është përcaktuar qartë raporti dhe marrëdhënia
midis dy juridiksioneve, atij administrativ dhe atij gjyqësor “Gjykatat nuk mund të shqyrtojnë
një çështje që ligji ka përcaktuar më parë ndjekjen e një rruge të detyrueshme
administrative”.
4. Në analizë të dispozitave të mësipërme, juridiksioni administrativ pengon
gjykatën në shqyrtimin e themelit të çështjes. Në bazë të nenit 129 të K.Pr.Administrative, i
titulluar “Shterimi i mjeteve ligjore administrative”, është parashikuar shprehimisht
se:“Shterimi i ankimit administrativ, është kusht paraprak për ngritjen e padisë në gjykatën
kompetente për çështjet administrative, përveç rasteve kur: a) ligji nuk parashikon organ më
të lartë për paraqitjen e ankimit administrativ, ose kur organi më i lartë administrativ nuk
është konstituuar; b) ligji parashikon shprehimisht të drejtën për t'u ankuar drejtpërdrejt në
gjykatë; c) organi më i lartë në shqyrtimin e ankimit administrativ ka cenuar, me vendimin e
tij, të drejtat apo interesat personalë të ligjshëm të një personi, i cili nuk ka qenë palë në

847
procedurën administrative”. Pra, kontrolli gjyqësor vjen pasi është konsumuar ankimi në
rrugë administrative.
5. Siç rezulton nga provat e administruara në dosjen gjyqësore dhe siç
përshkruhet në mënyrë analitike në pjesën faktet dhe rrethanat e çështjes (më lart në këtë
vendim), pala paditëse ka investuar Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Durrës me
kërkimin për: “a) Detyrimi i Degës së Doganës Durrës të kryej veprimin administrativ,
korrigjimin e deklaratave doganore dhe të njohë si detyrime të përjashtuara, taksën e
karbonit dhe taksën e qarkullimit. B) Rimbursimin e shumave të paguara, që nuk përbënin
detyrim, për periudhën Shkurt 2014 - Qershor 2014 në shumën 622.686.180 lekë”. Këto
kërkime, pala paditëse i ka mbështetur në Marrëveshjen e Hidrokarbure të datës 19.06.2004,
Licencë -Marrëveshjen e datës 07.06.2004, ligjin nr.61/2012 datë 24.05.2012 "Për Akcizat në
RSH"; VKM 612 datë 05.09.2012; Ligji nr.7746 "Për hidrokarburet (prodhimi dhe kërkimi)"
Ligji nr.7853, datë 29.7.1994 për disa shtesa në ligjin nr.7746, datë 28.7.1993 "Për
hidrokarburet (kërkimi dhe prodhimi)", Kodit të Procedurave Administrative, Kodi Doganor
i Republikës së Shqipërisë, neni 15 e në vijim të ligjit nr.49/2012 "Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative...".
6. Në analizë të objekti dhe shkakut ligjor të padisë, rezulton se pala paditëse
nëpërmjet kërkimeve që ka paraqitur, kërkon që të kryhet një veprim i caktuar administrativ
nga Dega e Doganës Durrës, veprim ky që ka lidhje me korrigjimin e deklaratave doganore,
duke njohur kjo e fundit si detyrime të përjashtuara, taksën e karbonit dhe taksën e
qarkullimit. Për pasojë (që do të vinte nga korrigjimi i këtyre deklaratave), subjekti kërkonte
kthimin e shumave që nuk përbënin detyrim për periudhën Shkurt 2014 - Qershor 2014
7. Shumica e këtij Kolegji ka vlerësuar se, paditësi para se ti drejtohej gjykatës
për shqyrtimin e kërkimeve të paraqitura sa më lart, duhet të kishte ndjekur rrugën e
detyrueshme administrative dhe detyrueshmërinë e ndjekjes së rrugës administrative, të cilën
kjo shumicë e nxjerr nga përmbajtja e nenit 18 dhe 19 të Kodit Doganor. Në nenin 18 të
Kodit Doganor, thuhet shprehimisht se: “1. Kur një person kërkon qe autoritetet doganore te
marrin një vendim ne zbatim te rregullave doganore, ai duhet të vërë në dispozicion gjithë
informacionin dhe te gjitha dokumentet e kërkuara nga autoritetet doganore për marrjen e
vendimit. 2. Vendimi merret dhe i njoftohet kërkuesit brenda 30 ditësh nga data e paraqitjes
se kërkesës. 3. Kur vendimet që janë marrë dhe i janë njoftuar kërkuesit me shkrim nga
autoritetet doganore hedhin poshtë kërkesën e tij ose janë në dëm të tij, duhet të shpjegohen
arsyet në të cilat janë bazuar këto vendime. Në to duhet të vihet në dukje e drejta e kërkuesit
për t'u ankuar siç parashikohet në nenet 19 dhe 20 të këtij Kodi...”. Ndërsa në nenin 19,
pika 4 po të këtij Kodi, parashikohet se: “....4. Personi i interesuar mund të ankohet kundër
vendimit te anulimit te autorizimit pranë Drejtorisë se Përgjithshme te Doganave brenda 10
ditëve qe nga data e njoftimit. Drejtori i Përgjithshëm i Doganave kthen përgjigje brenda 20
ditëve për pranimin ose jo te ankesës. Ne rast se Drejtori i Përgjithshëm i Doganave nuk
kthen përgjigje brenda këtij afati kohor, kërkesa quhet e pranuar”.
8. Rezulton e provuar nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore se, fillimisht
paditësi në lidhje me këtë kërkim, i është drejtuar Degës së Doganës Durrës me kërkesën me
nr.204 prot, datë 13.01.2017 për tu përjashtuar nga taksa e karbonit dhe taksa e qarkullimit
për produktin gazoil, kërkesë e cila është refuzuar nga pala e paditur. Pas këtij refuzimi
paditësi i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi me bazë ligjore të sipërcituar.
9. Referuar të drejtës sonë administrative, si dhe praktikës gjyqësore tashmë të
konsoliduar, kur flasim për rrugë të detyrueshme administrative është mese e domosdoshme
zbatimi dhe respektimi i disa parimeve dhe kushteve bazë, të cilat duhet të jenë të shprehura
në mënyrë të detyrueshme në ligj. Apelimi administrativ kërkon respektimin e disa kushteve
formale, pa të cilat nuk mund të pretendohet të kryhet një proces i rregullt administrativ.
Këto kushte formale janë të parashikuara jo vetëm në Kodin e Procedurave Administrative,

848
por edhe në ligje të veçanta. Ligjet specifike, të cilat rregullojnë fushat e veçanta të
veprimtarisë administrative parashikojnë jo vetëm të drejtën dhe detyrimin e subjektit për të
paraqitur apelim administrativ, por dhe të drejtën dhe detyrimin e organit konkret
administrativ për ta marrë në shqyrtim ankimin administrativ me efekt shterues.
10. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në vendimin e tyre unifikues nr.1,
datë 26.11.2010, kanë arritur në konkluzionin unifikues se: “Ndjekja e rrugës administrative
(të apelimit administrativ) për zgjidhjen e mosmarrëveshjes administrative përpara se
subjekti t’i drejtohet gjykatës, është e detyrueshme vetëm nëse ligji që rregullon marrëdhëniet
juridike dhe veprimtarinë administrative të fushës përkatëse, parashikon shprehimisht se ndaj
aktit administrativ mund të ushtrohet ankim administrativ, si dhe tregon organin apo organet
konkrete administrative tek të cilët eventualisht, sipas hierarkisë, duhet të drejtohet apelimi
administrativ...Ligji i posaçëm mund të parashikojë edhe modalitete konkrete mbi afatet,
kushtet e procedurat që duhen respektuar për të bërë të pranueshëm për shqyrtim në themel
ankimin administrativ, për procedurat e shqyrtimit dhe natyrën e vendimmarrjes nga organi
administrative, etj. Nëse rregulla të tilla eventuale nuk janë parashikuar, gjejnë zbatim
afatet, kushtet e procedurat e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative”.
11. Në çështjen objekt gjykimi, në rast se do të analizojmë natyrën e kërkimit të
paditësit, do të arrimë në konkluzionin që në asnjë dispozitë të KD, nuk parashikohet
detyrueshmëria e ndjekjes së rrugës administrative për këtë lloj kërkimi. Po kështu, nuk ka
një parashikim të tillë as në marrëveshjen e lidhur mes palëve për këtë lloj takse dhe as në
ligjin “Për hidrokarburet”.
12. Në rast se do të analizojmë nenin 18 dhe 19 të KD (të cilat futen në parimet e
përgjithshme që kanë të bëjnë me të drejtat dhe detyrimet e personave lidhur me
legjislacionin doganor), do të konstatojmë se çdo subjekt i cili kërkon një te drejte nga
autoritetet doganore ose kërkon te merret një vendim ne favor te tij, do ti drejtohet me një
kërkese autoritetit doganor për realizimin e saj duke i vene ne dispozicion dhe
dokumentacioni përkatës. Sa me sipër nuk është gjë tjetër veçse një e drejte e subjektit për te
realizuar te drejtën e tij fillimisht ne rruge administrative dhe ne rast se ai nuk arrin a
realizoje ketë te drejte t’ia nënshtroje kërkimin e tij juridiksionit gjyqësor. Por në analizë të
kësaj dispozite, del qartë që nuk ka ndonjë rrugë të detyrueshme administrative, pasi subjekti
merr një përgjigje nga autoriteti doganor. Është në diskrecionin e subjektit që, ankimin (pas
vendimit të autoritetit doganor) ta çoj në organin me të larte siç është Drejtori i Përgjithshëm
i Doganave, apo ta çojë direkt në gjykatë. Dhe sa më sipër, del qartë nga parashikimi që
bëhet në nenin 19 të KD, ku ligjvënësi përdor shprehjen se subjekti “mund të ankohet” dhe
jo “kanë detyrimin që të ankohen” pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave brenda 10
ditëve që nga data e njoftimit. Përdorimi i shprehjes “mund të ankohet”, nuk përbën një
detyrim për subjektin, por një të drejtë të tij për t’iu drejtuar organit administrativ më të lartë,
me qëllim shqyrtimin e ankimit si dhe zgjidhjen e problemit. Në rastet e kërkesës joformale,
duke mbetur një opsion, një mundësi që ligji i njeh individit për t’i paraqitur organit
administrativ pretendimin e tij, gjykata nuk ka pengesë të investohet direkt për ta marrë atë
në shqyrtim.
13. Përveç sa më sipër, në rast se do të analizojmë paragrafin e dytë të nenin 19/4
do të shohim se ai bën fjalë që subjekti mund të ankohet pranë Drejtorisë së Përgjithshme të
Doganave kundër vendimit të anulimit të autorizimit. Në çështjen objekt gjykimi nuk jemi
përpara rastit që subjekti ishte i pajisur me një autorizim dhe ky i fundit u anullua. Paditësi në
këtë proces kërkon që të kryhet një veprim i caktuar administrativ nga Dega e Doganës
Durrës dhe konkretisht, korrigjimi i deklaratave doganore duke njohur kjo e fundit si
detyrime të përjashtuara, taksën e karbonit dhe taksën e qarkullimit. Për pasojë (që do të
vinte nga korrigjimi i këtyre deklaratave) subjekti kërkonte kthimin e shumave që nuk
përbënin detyrim, për periudhën Shkurt 2014 - Qershor 2014.

849
 14. Korrigjimi i deklaratës doganore rregullohet shprehimisht në nenin 90 të KD,
në të cilën thuhet shprehimisht se: “1. Me kërkesën e tij, deklaruesi mund te lejohet nga
autoritetet doganore te korrigjoje një ose me shume te dhëna te deklaratës, pasi ajo te jete
pranuar nga dogana. Korrigjimi nuk duhet të bëjë deklaratën të zbatueshme për mallra të
ndryshme nga ato që janë deklaruar fillimisht në të. 2. Megjithatë, asnjë korrigjim nuk
lejohet, kur autorizimi kërkohet pasi autoritetet doganore: a) kanë njoftuar deklaruesin që do
të kontrollojnë mallrat; ose b) kanë arritur në përfundimin që të dhënat në fjalë janë të
pasakta; ose c) kanë çliruar mallrat”. Në analizë të kësaj dispozite del qartë se, deklarata
doganore korrigjohet me kërkesën e subjektit brenda kushteve të parashikuara shprehimisht
në ligj. Pra, është subjekti ai i cili vë në lëvizje autoritetin doganor dhe kërkon që të
korrigjojë atë deklarim që ka bërë ai vetë. Autoriteti në përputhje me kushtet e parashikuara
në ligj pranon ose refuzon këtë kërkesë. Në asnjë rresht të kësaj dispozite nuk parashikohet
që subjekti pas vendimit të autoritetit doganor duhet të shkojë në një organ më të lartë para se
të shkoj në gjykatë.
15. Po kështu, rimbusimi i shumës që mund të vijë nga korrigjimi i deklaratës apo
nga fakti që në momentin e pagimit të saj, kjo shumë nuk përbënte detyrim parashikohet
shprehimisht në nenin 249 të KD, në të cilën thuhet shprehimisht se: “Detyrimet e importit
ose detyrimet e eksportit rimbursohen kur konstatohet se në Çastin e pagimit kjo shumë
ligjërisht nuk përbënte detyrim ose se shuma ishte kontabilizuar në kundërshtim me nenin
235(2). Detyrimet e importit ose detyrimet e eksportit shuhen kur konstatohet se ne Çastin e
kontabilizimit te këtyre detyrimeve, ato sipas ligjit nuk përbënin detyrim, ose se kontabilizimi
është bërë në kundërshtim me nenin 235(2). Nuk jepet rimbursim ose shuarje detyrimesh në
rast se faktet që çojnë në përfundimin se detyrimet nuk përbënin ligjërisht detyrim, ose se
kontabilizimi është gabuar, janë pasoje e një veprimi te qëllimshëm nga personi i interesuar.
2. Detyrimet e importit ose detyrimet e eksportit rimbursohen ose shuhen me paraqitjen e një
kërkesë ne zyrën e doganore kompetente, brenda një periudhë trevjeçare, që fillon nga data
kur shuma e këtyre detyrimeve i është njoftuar debitorit. Kjo periudhë zgjatet, nëse ky person
i interesuar jep prova se mosparaqitja e kërkesës brenda afatit të caktuar është pasojë e
rrethanave të jashtëzakonshme ose fuqie madhore. Kur autoritetet doganore nga ana e tyre,
zbulojnë se brenda këtij afati janë krijuar një ose me shumë situata të cilave i referohet
nënparagrafi i parë dhe i dytë i paragrafit të parë, ato rimbursojnë ose shuajnë detyrimet e
importit me nismën e tyre”. Edhe në analizë të kësaj dispozite, del qartë që është subjekti ai i
cili brenda një afati tre vjeçar i drejtohet autoritetit doganor për rimbursimin e kësaj shume,
duke treguar shkaqet dhe arsyet se përse nuk duhet ta paguante këtë shumë. Në asnjë rresht të
kësaj dispozite, nuk parashikohet që subjekti pas vendimit të autoritetit doganor duhet të
shkojë në një organ më të lartë, para se të shkojë në gjykatë.
16. Siç u tha dhe më lartë në këtë vendim, subjekti i është drejtuar me kërkesë
autoritetit doganor Degës së Doganës Durrës me nr.204 prot, datë 13.01.2017 me anën e së
cilës ka kërkuar: “1) Përjashtimin e shoqërisë nga pagesa e taksës së karbonit dhe qarkullimit.
Mospërfshirjen e taksës së karbonit dhe qarkullimit në Gazoil-in që është importuar për tu
përdorur për qëllime teknologjike. Rimbursimin e shumës prej 1,355,903,479 Lekë dhe
211,346,871 Lekë, që është paguar respektivisht për Taksën e Qarkullimit dhe Taksën e
Karbonit, si kusht për vendosjen e mallrave në qarkullim të lirë për periudhën 1 shkurt 2014
– 30 qershor 2015, sipas deklaratave doganore të përfshira në tabelat mëposhtme...”. Në
kushtet që autoriteti doganor nuk e ka pranuar kërkesën e subjektit, duke kthyer një përgjigje
negative dhe në kushtet që ligji nuk parashikon ndjekjen e një rruge të detyrueshme
administrative, vlerësojmë se me të drejtë paditësi i është drejtuar gjykatës për të zgjidhur
konfliktin.
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, për sa kohë sipas
parashikimeve të Ligjit nr.8449, datë 27.01.1999 “Kodi Doganor i RSH”, i ndryshuar, pala

850
paditëse nuk ka pasur detyrimin ligjor që të ezaurojë paraprakisht rrugën e detyrueshme
administrative, paditësi ka të drejtë që të rivendosë të drejtat e tij të shkelura duke ju drejtuar
direkt juridiksionit gjyqësor. Në këto kushte, paditësi ka të drejtë që t’i drejtohet direkt
gjykatës nëpërmjet padisë si mjet i vetëm procedural, nëpërmjet të cilës të mund të rivendosë
në vend të drejtat e tij, të pretenduara si të shkelura nga pala e paditur. Sa më sipër, ky
qëndrim vjen në përputhje edhe me vendimin e Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë
nr.1, datë 26.11.2010,
18. Padia është e drejta e personit që bën pretendimin, për t’u dëgjuar, mbi
themelin e këtij pretendimi, në mënyrë që gjykata ta shpallë atë të bazuar ose jo. Pala
kundërshtare ka të drejtë të diskutojë dhe të ngrejë prapësime mbi themelin dhe
bazueshmërinë në ligj të këtij pretendimi (neni 31 i K.Pr.Civile).
19. Që padia të jetë e vlefshme, duhet të plotësojë dy kushte themelore: (a)
interesi i ligjshëm për të ngritur padi; dhe (b) legjitimiteti për të vepruar. Në rast se
ekzistojnë këto dy kushte, mund të konsiderohet që padia ekziston, në kuptimin që gjykata
është e detyruar të marrë vendim mbi themelin e saj, pra për ta pranuar ose rrëzuar atë.
Interesi për të ngritur padi, parashikohet qartë në nenin 32 të K.Pr.Civile, dhe është një
element i së drejtës së padisë, që konsiston në interesin për të marrë nga gjykata, vendimin e
kërkuar.
20. Në çështjen objekt gjykimi, paditësi ka disponuar të drejtën e tij për të ngritur
padinë me kërkimet e paraqitura më lart, në mënyrën që ai e ka çmuar me të drejtë për
mbrojtjen dhe rivendosjen e interesave të tij të pretenduara si të shkelura. Gjykata ka për
detyrë të zgjidhë mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në
fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe
veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të
propozojnë palët (neni 16 i K.Pr.Civile).
Në përfundim të analizës së mësipërme, ne gjyqtaret e Kolegjit Administrativ të
Gjykatës së Lartë të mbetura në pakicë, vlerësojmë se, zgjidhja e drejtë e këtij konflikti do të
ishte: “Lënia në fuqi e vendimit nr.42, datë 01.06.2017 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Durrës”.

GJYQTARE GJYQTARE

Evelina Qirjako Arjana Fullani

851