Civile Penale Adm Janar 1563

PËRMBAJTJA
Çështje Civile
Nr.i vendimit Data PALËT Faqe
1 (00-2016-117) 13.01.2016 Përparim Jaupaj kundër Shoqëria Tregtare

“Armo” sh.a. Tiranë..........................................................10
2 (00-2016-118) 13.01.2016 Ariela Avdaj kundër “Regency Casino Tiranë” Sh.A.
18
3 (00-2016-119) 13.01.2016 E. A. kundër G. A.............................................................25
4 (00-2016-120) 13.01.2016 Medat Tafa, Shpresa Tafa, Elis Tafa kundër Bashkia
Peshkopi............................................................................31
5 (00-2016-121) 20.01.2016 Shegush Ballhysa kundër Nazmi Lipo, Xhavite Lipo
38
6 (00-2016-122) 20.01.2016 Kujtim Kale kundër Genci Vani, Nigjare Vani,
Shaban Vani......................................................................49
7 (00-2016-123) 20.01.2016 Mete Begaj kundër Shoqëria “Sigal Uniqa Group
Austria” Sh.A. Tiranë.......................................................54
8 (00-2016-124) 20.01.2016 Ermira Metani (Leno) në mungesë kundër
Vangjel Kostare në mungesë, Drejtoria e Administrimit
dhe Shitjes së Pronave Publike në Ministrinë e
Financave në mungesë, Zyra e Regjistrimit të Pasurive
të Paluajtshme Tiranë në mungesë....................................63
9 (00-2016-125) 20.01.2016 Shpresa Idrizi në mungesë kundër Sulejman Gjoci
në mungesë.......................................................................74
10 (00-2016-888) 20.01.2016 Shoqëria “Contrucion Mangment Alliance
Albania” sh.p.k. kundër Shoqëria “Inisiativa
Hidroelektrike Shqiptare” sh.p.k.......................................81
11 (00-2016-126) 20.01.2016 Shoqëria “Europa Building” sh.p.k kundër Komisioni i
Bashkimit Europian..........................................................89
12 (00-2016-236) 21.01.2016 Ylli Memetaj kundër Shoqëria “Albpetrol” Sha Patos
në mungesë.......................................................................94
13 (00-2016-237) 21.01.2016 Kozma Prifti në mungesë kundër Shoqëria “Çez
Shpërndarje” Sha Tiranë (“Operatori i Shpërndarjes së
Energjisë Elektrike” Sha) në mungesë............................102
14 (00-2016-238) 21.01.2016 Halil Kola në mungesë kundër Shoqëria “Çez
15 (00-2016-239) 21.01.2016 Helidon Bele kundër “Banka e Tiranës” Sha..................117
16 (00-2016-240) 21.01.2016 Kërkuese: Shoqëria “Vana Tallinn Line” Ltd
në mungesë.....................................................................126
17 (00-2016-241) 21.01.2016 Pashk Prendi në mungesë kundër Operatori i
Shpërndarjes së Energjisë Elektrike sh.a. (OSHEE),
ish-Çez Shpërndarje sh.a. në mungesë............................130
18 (00-2016-242) 21.01.2016 Sanije Vraja në mungesë kundër Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Tiranë në mungesë, Instituti i
Sigurimeve Shoqërore Tiranë në mungesë.....................135
19 (00-2016-297) 27.01.2016 Alida Llani kundër Gjergji Frashëri................................142
20 (00-2016-288) 27.01.2016 Shoqëria “Anxhela P.C. Konstruksion” sh.p.k. kundër
Shoqëria “47 Ek 79 & Iliriada Pks” sh.p.k.....................148
1
21 (00-2016-298) 27.01.2016 Eleni Zhonga kundër Dhimitër Zhonga..........................157
22 (00-2016-299) 27.01.2016 Andoneta Foti, Vasilika Foti kundër Meri Naço,

Sotiraq Foti.....................................................................164
23 (00-2016-289) 27.01.2016 Qendra Shëndetësore Velabisht kundër
ÇEZ Shpërndarje sh.a.....................................................174
24 (00-2016-290) 27.01.2016 Shpresa Haxhiu kundër Arben Cenaj në mungesë,
Hila Kripa në mungesë, Gjergji Rapi në mungesë,
Merjeme Turdiu në mungesë, Drita Bozgo në mungesë,
Lumturi Sorra në mungesë, Luela Gumbardhi (Sorra)
në mungesë, Arjana Strati (Sorra) në mungesë,
Saimira Taushani (Sorra) në mungesë,
Aldona Brahimucaj (Sorra) në mungesë, Admir Sorra
në mungesë, Agjencia Rajonale e Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Vlorë në mungesë,
Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë
në mungesë, Bashkia Vlorë në mungesë.........................181
25 (00-2016-291) 27.01.2016 Sanije Gjolla, Ferdinand Gjolla, Rajmonda Gjolla,
Leonard Gjolla në mungesë kundër Shoqëria e
Ndërtimit “Alb-Toronto Konstrucion” sh.p.k.................194
26 (00-2016-284) 28.01.2016 Aida Paralloj në mungesë kundër Shoqëria “Primo
Communications” Shpk..................................................205
27 (00-2016-285) 28.01.2016 Bujar Daja në mungesë kundër Shoqëria “Çez
28 (00-2016-286) 28.01.2016 Agron Zhupaj në mungesë kundër Shoqëria
“Ujësjellës Kanalizimi Fier” Sha në mungesë................220
29 (00-2016-287) 28.01.2016 Haki Arifi kundër Shoqëria “Çez Shpërndarje” Sha
Tiranë (“Operatori i Shpërndarjes së Energjisë
Elektrike” Sha) në mungesë............................................228
30 (00-2016-257) 28.01.2016 Arturo Verzeroli në mungesë kundër Mirbana Bilali
në mungesë, Shoqëria “Alb Security” sh.p.k.
në mungesë.....................................................................235
Çështje Penale
1 (00-2016-4) 13.01.2016 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë

I pandehur: Aurel Preni...................................................244
2 (00-2016-5) 13.01.2016 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë
E pandehur: Erjona Troplini në mungesë.......................254
3 (00-2016-6) 13.01.2016 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan
I pandehur: Petrit Çela....................................................272
4 (00-2016-3) 13.01.2016 Kërkuese: Klodiana Prishka në mungesë
Person i interesuar: Armand Bregu.................................277
5 (00-2016-2) 13.01.2016 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër
Të pandehur: Florjan Zilfe, Ervis Zilfe...........................280
6 (00-2016-1) 13.01.2016 Kërkues: Ani Begaj.........................................................287
Gjyqësor Fier
2
I pandehur: Fatmir (Altin) Hoxha...................................293
7/37 25.01.2016 I Dëmtuar/Akuzues: Abedin Oruçi në mungesë

Kundër: Edi Paloka në mungesë.....................................305
8 (00-2016-175) 27.01.2016 Të pandehur: Bledar Halilaj, Saimir Kolgjini,
Vullnet Spahiu................................................................308
9 (00-2016-59) 27.01.2016 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Durrës
Të pandehur: Aretina Arifaj, Margarita Kola.................323
Gjyqësor Gjirokastër
I pandehur: Ardian Braho...............................................336
3
Çështje Administrative
1 (00-2016-706) 14.01.2016 Shoqëria “Vodafone Albania” sh.a. kundër Zyra

Shqiptare për të Drejtat e Autorit, Sektori i Regjistrim-
Çertifikim dhe Inspektimit dhe Sektori i Gjykimit dhe
Administrimit të Ankimeve............................................344
2 (00-2016-1061) 14.01.2016 Valbona Pepa kundër Ministria e Drejtësisë,
Departamenti i Administratës Publike............................352
3 (00-2016-1165) 14.01.2016 Aneta Dhefto kundër Minstri i Drejtësisë Tiranë,
Gjykata e Apelit Vlorë....................................................363
4 (00-2016-582) 14.01.2016 Neritan Kalamishi kundër Mistria e Drejtësisë Tiranë,
Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Tiranë, Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Shkodër....................................368
5 (00-2016-36) 14.01.2016 Shoqëria e Rojeve Civile “A-2000” shpk kundër
Drejtoria e Përgjithshme e Doganave.............................373
6 (00-2016-21) 14.01.2016 Hektor Myftari kundër Inspektoriati Ndërtimor
Urbanistik Kombëtar, Inspektoriati Ndërtimor
Urbanistik Kombëtar Dega Sarandë...............................378
7 (00-2016-22) 14.01.2016 Luan Muçodemaj kundër Inspektoriati Ndërtimor
Urbanistik Kombëtar, Inspektoriati Ndërtimor
Urbanistik Kombëtar Dega Sarandë...............................381
8 (00-2016-17) 14.01.2016 Eqerem Memushaj kundër Agjencia e Legalizimit,
Urbanizimit dhe Integrimit të Zonave/Ndërtimeve
Informale Vlorë...............................................................384
9 (00-2016-1164) 15.01.2016 Nesli Alizoti kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Durrës............................................................388
10 (00-2016-223) 19.01.2016 Shoqëria Alpine Bau GmbH, Filiali Tiranë shpk
kundër Drejtoria Rajonale Tatimore Njësia e
Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë, Drejtoria e
Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të
Tatimeve.........................................................................393
11 (00-2016-1552) 19.01.2016 Luan Shehaj në mungesë kundër Drejtoria e Policisë së
Qarkut Gjirokastër, Drejtoria e Përgjithshme e Policisë
së Shtetit..........................................................................409
12 (00-2016-228) 19.01.2016 Patriot Hysi kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave Tiranë.............................................................418
13 (00-2016-226) 19.01.2016 Shoqëria “Lezi” sh.p.k kundër Inspektoriati Ndërtimor
Urbanistik Tiranë............................................................426
14 (00-2016-225) 19.01.2016 Edison Ahmetaj kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Policisë së Shtetit............................................................435
15 (00-2016-1470) 19.01.2016 Shoqëria “Trema Engineering 2” Sh.p.k kundër
Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve...............................444
16 (00-2016-224) 19.01.2016 Iljaz Ismaili kundër Bashkia Çorovodë,
Qendra Shëndetësore Çorovodë......................................462
17 (00-2016-227) 19.01.2016 Albert Bani kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave Tiranë.............................................................468
18 (00-2016-231) 19.01.2016 Petrit Qafa kundër Komuna Fushë – Kuqe, Z.R.P.P.
Kurbin.............................................................................475
4
19 (00-2016-1034) 21.01.2016 Katerina Stefani kundër Qendra Ekonomike e
Zhvillimit dhe Edukimit të Fëmijëve Tiranë..................481
20 (00-2016-1294) 21.01.2016 Gure Balla kundër Komuna Gjinar.................................490
21 (00-2016-1155) 21.01.2016 Xhemil Meçollari kundër Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Korçë..........................................499
22 (00-2016-1112) 21.01.2016 Zeqir Beqiraj kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Korçë.............................................................507
23 (00-2016-1392) 21.01.2016 Merqez Gaxha kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Tiranë, Instituti Sigurimeve Shoqërore
Tiranë..............................................................................513
24 (00-2016-1108) 21.01.2016 Fredi Shena kundër Dega Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Sarandë..........................................................520
25 (00-2016-1266) 21.01.2016 Redon Olldashi kundër Dega e Thesarit Pogradec
529
26 (00-2016-1263) 21.01.2016 Vasil Dako kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Tiranë.............................................................536
27 (00-2016-1265) 21.01.2016 Isen Samurri kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Elbasan..........................................................543
28 (00-2016-625) 21.01.2016 Gerond Berberi kundër Dega e Thesarit Pogradec
551
29 (00-2016-581) 21.01.2016 Afërdita Strazimiri, Enis Bala kundër Fatmir Bala,
“Gora” Shpk., Zyra Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Tiranë Zyra Vendore Tiranë.......................557
30 (00-2016-1171) 21.01.2016 Hanke Kokonozi (Matja) kundër Zyra Vendore e
Regjistrimit te Paluajtshme, Agim Kokonozi.................564
31 (00-2016-695) 21.01.2016 Qerim Rrokaj kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
32 (00-2016-696) 21.01.2016 Bedrie Doniku kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shkodër...........................................................................578
33 (00-2016-694) 21.01.2016 Sulejman Çela kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Vlorë........................................583
34 (00-2016-1126) 21.01.2016 Sicred sh.a kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Parandalimit të Pastrimit të Parave.................................588
35 (00-2016-1033) 21.01.2016 Metal Resources Company (MRC) sh.p.k kundër
Ministria e Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjetikës
Tiranë..............................................................................594
36 (00-2016-692) 21.01.2016 Lutfi Keraj kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
37 (00-2016-187) 26.01.2016 Xhemal Zylfo kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Burgjeve Tiranë, Instituti i Ekzekutimeve të Dënimeve
Penale Fushë-Krujë.........................................................611
38 (00-2016-188) 26.01.2016 Shoqëria “EDRI” sh.p.k kundër Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Sarandë
616
39 (00-2016-259) 26.01.2016 Perikli Kolagji në mungesë kundër Aurela Hysi, Zyra
Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Sarandë në mungesë, Bashkia Sarandë...........................623
40 (00-2016-189) 26.01.2016 Nasi Simoni kundër Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik
Kombëtar Tiranë në mungesë.........................................633
41 (00-2016-190) 26.01.2016 Valbona Troci kundër Zyra Qendrore e Regjistrimit të
5
Pasurive të Paluajtshme..................................................649
42 (00-2016-229) 26.01.2016 Komisioni Vendor i Vlerësimit të Titujve të Pronësisë

pranë Prefektit të Qarkut Durrës kundër Zihni Dama,
Komuna Ishëm................................................................654
43 (00-2016-191) 26.01.2016 Skënder Rama kundër Zyra e Regjistrimit të Pasurive
të Paluajtshme Vlorë, Zyra Qendrore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Tiranë, Avokatura e Shtetit
Zyra Vendore Vlorë........................................................666
44 (00-2016-258) 26.01.2016 Flamur Progonati kundër Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Sarandë në mungesë...................673
45 (00-2016-230) 28.01.2016 Henri Musaraj kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
46 (00-2016-1925) 28.01.2016 Spartak Turani kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Tiranë.............................................................689
47 (00-2016-838) 28.01.2016 Everest Arapi kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave........................................................................699
48 (00-2016-1385) 28.01.2016 Pëllumb Saliaj kundër Ministria e Mbrojtjes..................706
49 (00-2016-1386) 28.01.2016 Ahmet Bala kundër Drejtoria e Përgjithshme e Policisë
së Shtetit..........................................................................712
50 (00-2016-1391) 28.01.2016 Nako Ferracaku kundër Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Lezhë..........................................720
51 (00-2016-812) 28.01.2016 Shpëtim Pira kundër Drejtoria Rajonale e Bujqësisë
Dibër...............................................................................726
52 (00-2016-1201) 28.01.2016 Bardhyl Tahirllari kundër Zyra Vendore e Regjistrimit
të Pasurive të Paluajtshme Korçë....................................736
53 (00-2016-1885) 28.01.2016 Fatmir Zotaj kundër Zyra e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Vlorë...........................................................744
54 (00-2016-1198) 28.01.2016 Gëzim Besho kundër ZVRPP Sarandë, ZQRPP Tiranë
750
55 (00-2016-1092) 28.01.2016 Shoqëria “Gea Valle Verde” Sh.p.k kundër
Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik, Bashkia Tiranë
757
56 (00-2016-1200) 28.01.2016 Shoqëria “Joem” Sh.p.k kundër Dega e Doganës
Durrës..............................................................................764
57 (00-2016-1095) 28.01.2016 Hamit Dibra kundër Agron Çela, Zyra e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Mat...........................................776
58 (00-2016-1287) 28.01.2016 Albert Canaj kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Policisë së Shtetit............................................................782
59 (00-2016-206) 28.01.2016 Ali Marku kundër Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik
Kombëtar Tiranë, Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik
Kombëtar dega Sarandë..................................................793
60 (00-2016-205) 28.01.2016 Dallëndyshe Llanaj, Lulëzime Shehu, Bukurije Çeka,
Dhurata Nasufi, Xhuljeta Ramaj, Sude Isaku kundër
Qendra Spitalore Universitare “Nënë Tereza” Tiranë
796
61 (00-2016-207) 28.01.2016 Shoqëria “SINANI M” sh.p.k kundër Drejtoria
Rajonale Tatimore Fier, Drejtoria e Apelimit Tatimor
6
pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë
800
62 (00-2016-1167) 28.01.2016 Ani Hoxholli kundër Drejtoria e Shërbimit Spitalor
Pogradec..........................................................................804
63 (00-2016-1161) 28.01.2016 Vullnet Skëndaj kundër Agjensia për Mbrojtjen e
Konsumatorit, Bashkia e Tiranës....................................807
64 (00-2016-1163) 28.01.2016 Melita Laçi kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Dibër..............................................................811
65 (00-2016-1082) 28.01.2016 Vangjel Lili, Engjell Myftari, Ramazan Rama,
Shefit Rustemi kundër Ministria e Punëve të Jashtme e
Republikës së Shqipërisë................................................815
66 (00-2016-475) 28.01.2016 Alban Hoxha kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Policisë së Shtetit (DPPSh).............................................821
67 (00-2016-1153) 28.01.2016 Leonat Shestani kundër Zyra e Regjistrimit të Pasurive
të Paluajtshme (ZRPP) Shkodër.....................................827
68 (00-2016-1969) 28.01.2016 Shoqëria Alb-Impex sh.a kundër Drejtoria Rajonale
Tatimore, Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë,
Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së
Përgjithshme të Tatimeve...............................................833
69 (00-2016-638) 28.01.2016 Pali Marko kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Korçë.............................................................845
70 (00-2016-311) 28.01.2016 Shoqëria “Philip Morris Albania” shpk kundër Dega e
Doganës Tiranë, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave
Tiranë..............................................................................850
Moskompetenca Civile
00-2016-8 14.01.2016 Tefta Zaimi (Jakupi) kundër Zyra Vendore e

Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Fier,
Bashkia Patos, Ardian Gushi..........................................859
00-2016-28 14.01.2016 Drejtoria Rajonale e Kufirit dhe Migracionit Shkodër
kundër Nush Dreshaj, Haxhi Bajrakurtaj, Ndrekë Zyle,
Bashkim Çokaj, Vjollca Çokaj.......................................862
00-2016-29 14.01.2016 Bardhok Nokaj kundër Mark Molla, Bashkia Laç,
Këshilli i Rregullimit të Territorit pranë Bashkisë Laç
865
00-2016-37 14.01.2016 Artan Danaj, Arshi Danaj kundër Ministria e
Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjetikës, Zyra Vendore e
Regjistrimit te Pasurive te Paluajtshme Vlorë................868
00-2016-38 14.01.2016 Sulltane Vathi kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
00-2016-59 14.01.2016 Prene Brahe kundër Drejtoria Rajonale Sigurimeve
00-2016-62 14.01.2016 Halil Vathi kundër I.E.V.P. Fushë- Krujë, Drejtoria e
Përgjithshme e Burgjeve, Vesel Hoxha, Luan Curri,
Xhevrije Curri.................................................................890
00-2016-73 14.01.2016 Tasha Hoxha (Bogdani) kundër Zyra Vendore e
Regjistrimit e Pasurive të Paluajtshme Tiranë................897
00-2016-78 14.01.2016 Mantho Masho, Hajro Limaj, Leonard Peço kundër
Luan Bregasi...................................................................904
7
00-2016-89 14.01.2016 Xhevit Hamolli, Minije Hamolli, Manjola Hamolli
(Bajraktari), Florand Hamolli, Enerida Hamolli,
Aleksja Hamolli, Zinet Hamolli kundër Ministria e
Energjitikës dhe Industrisë,
Shoqëria “Albminiera” sh.a............................................912
00-2016-93 19.01.2016 Shoqëria “Edlora” sh.p.k. kundër Ministria e Kulturës
Tiranë..............................................................................919
00-2016-100 14.01.2016 Kërkues: Përmbaruesi Gjyqësor Privat
Pavli Pjetër Doda............................................................924
00-2016-116 21.01.2016 Drejtoria e Policisë së Qarkut Lezhë kundër
Fran Pergjoni, Flora Pergjoni..........................................928
00-2016-152 14.01.2016 Shoqëria “Cali” sh.p.k kundër Ministria e
Bujqësisë, Zhvillimit Rural dhe Administrimit
të Ujërave........................................................................932
00-2016-171 28.01.2016 Kërkues: Shoqëria “Euro Investment Group” sh.p.k.
935
00-2016-175 15.01.2016 Shoqëria “Mari” shpk kundër Drejtoria Rajonale
Tatimore Durrës, Drejtoria e Apelimit Tatimor Tiranë
940
00-2016-255 13.01.2016 Myhyrije Duka kundër Agjensia e Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Tiranë.....................................944
00-2016-295 28.01.2016 Kërkues: “Operatori i Shpërndarjes së Energjisë
Elektrike” Sha ................................................................950
00-2016-493 .1501.2016 Halil Turhani kundër Shoqëria “K.E.SH.” sh.a..............955
00-2016-693 14.01.2016 Meleq Shosha; Shazive Shosha; Shqipe Shosha;
Robert Shosha; Lirika (Elvira) Zifla kundër
Refije Muhaj; Zagoll Shosha; Zijan Shosha;
Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Gjirokastër......................................................................961
00-2016-704 14.01.2016 Suzana Balla kundër Ministria e Financave, Dega e
Thesarit Elbasan..............................................................966
00-2016-705 15.01.2016 Prefekti i Qarkut Dibër kundër Bashkia Dibër;
Sadi Dema; Artemisë (Dema) Përvizi; Ali Dema
973
00-2016-797 21.01.2016 Isuf Rubiku kundër Drejtoria Rajonale Tatimore
Durrës, Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë
së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë................................983
00-2016-809 28.01.2016 Qemal Tota kundër Bashkia Tiranë, Shoqëria “Egnatia
Konstruksion” sh.p.k.......................................................991
00-2016-1102 15.01.2016 Madalena Ljarja (Mjeda) kundër AKKP Tiranë.............996
00-2016-1174 15.01.2016 Altin Hoxhaj kundër Drejtoria Rajonale e Tatimeve
Fier, Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve Tiranë
1002
00-2016-1194 15.01.2016 Shoqëria “Y.Y. Albania Construksion Development” Ltd
kundër Drejtoria e Përgjithshme e Taksave dhe Tarifave
Vendore pranë Bashkisë Tiranë, Bashkia Tiranë
1005
00-2016-1235 21.01.2016 Elmas Busho kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Korçë......................................1012
00-2016-1285 15.01.2016 Kërkues: Erjon Maksutaj kundër Komisioni Mjekësor
8
Epror i Caktimit te Aftësisë për Punë pranë Shërbimit
Social Shtetëror.............................................................1021
00-2016-1289 28.01.2016 Endri Kotherja kundër Agjencia e Kthimit dhe e
Kompensimit të Pronave Tiranë, Avokatura e Shtetit
1026
00-2016-1325 21.01.2016 Elmas Busho kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Korçë......................................1032
00-2016-1473 21.01.2016 Klodian Çerpja kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Burgjeve Tiranë............................................................1041
9
ÇËSHTJE CIVILE
10
Nr. 11241-00401-00-2013 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2016-117 i Vendimit (1)
VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:
Majlinda Andrea Kryesuese

Admir Thanza Anëtar
Artan Broci Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 13.01.2016, mori në shqyrtim çështjen civile që u përket

palëve:
PADITËS: PËRPARIM JAUPAJ

I PADITUR: SHOQËRIA TREGTARE “ARMO” SH.A.”
TIRANË
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur “Armo” sh.a Tiranë,
të paguajë 19 paga mujore për vjetërsi në punë.
Detyrimin e palës së paditur “Armo” sh.a Tiranë të më paguajë
3 paga mujore për mosrespektim të afateve të njoftimit.
Detyrimin e palës së paditur “Armo” sh.a Tiranë të më paguajë 12 paga mujore
për pushim nga puna në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara.
Detyrimin e palës së paditur “Armo” sh.a Tiranë të më paguajë 2 paga mujore për
mosrespektim të procedurës të zgjidhjes së kontratës së punës.
Baza Ligjore: Nenet 143, 144, 145, pika 1,2,3, 153 dhe 155 të Kodit të Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.62-2011-3626 (1808), datë

23.11.2011, ka vendosur:
“Pranimin e pjesshëm të padisë.
Detyrimin e palës së paditur Shoqëria Tregtare “ARMO” sh.a, Tiranë, të
paguajë në favor të paditësit Përparim Jaupaj, një dëmshpërblim në masën 6.5
paga mujore, për zgjidhje të menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara të
kontratës së punës.
Rrëzimin e pjesës tjetër të këtij kërkimi.
paguajë në favor të paditësit Përparim Jaupaj, një dëmshpërblim në masën 3
paga mujore për mosrespektim të afateve të njoftimit.
paguajë në favor të paditësit Përparim Jaupaj, një dëmshpërblim në masën 2
paga mujore për mosrespektim të zgjidhjes së kontratës së punës nga ana e
punëdhënësit.
paguajë në favor të paditësit Përparim Jaupaj, shpërblimin për vjetërsi në punë
në masën 17.5 paga mujore.
11
Llogaritja e pagës së paditësit Përparim Jaupaj, të bëhet në bazë të pagës bruto
mujore prej 40 500 lekë, që merrte paditësi Përparim Jaupaj, në përfundim të
marrëdhënies së tij të punës.
Shpenzimet gjyqësore dhe shpërblimi për avokatin, i ngarkohen palës së
paditur.”
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.937, datë 23.10.2012, ka vendosur:

“Ndryshimin e vendimit nr.1808, datë 23.11.2011, të Gjykatës së Shkallës së
Parë Fier, në këtë mënyrë:
Rrëzimin e padisë.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen paditësit.”
Kundër vendimit nr.937, datë 23.10.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka

paraqitur rekurs pala paditëse Përparim Jaupaj, që kërkon ndryshimin e vendimit dhe
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, duke parashtruar ndër të tjera:
- Me vendimin e Gjykatës së Apelit nuk jam dakord pasi jemi në kushtet e zgjidhjes së
kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara. Nuk
është respektuar asnjë afat njoftimi dhe asnjë procedurë sipas nenit 143 dhe 144 të
K.Punës.
- Pala e paditur pretendoi se jam një punëtor i padisiplinuar, kjo nuk qëndron sepse në
të njëjtën ndërmarrje dhe repart, dhe në detyra të ndryshme, unë kam punuar për 38
vjet rresht.
- Pretendimi se më është dhënë vërejtje në datë 19.05.2010, me shkresën nr.579/1
prot., dhe unë nuk paskam firmosur nuk është i vërtetë dhe këto sajesa janë bërë muaj
më vonë kur unë isha paraqitur në gjykatë.
- Libri i dorëzimeve ka kolona bosh dhe në një nga to është shënuar emri i paditësit, e
duket me sy të lirë se boja është më e freskët dhe e plotësuar më vonë, por megjithëse
i kërkuar gjykatës së apelit që të sillte origjinalin, pala paditur nuk e solli.
- Edhe afishimi në repartin e mirëmbajtjes është një gënjeshtër dhe nuk u provua në
gjykim.
- Në lidhje me mungesën time për 5 ditë rresht nuk është faji im, pasi një ditë më parë
kisha debatuar me inspektorët e kontrollit dhe në datë 26.04.2011, rojet e sigurisë
nuk më lejuar të futem në kombinat, duke më thënë se duhet të takosh drejtorin. Për 5
ditë rresht drejtori ose nuk erdhi ose nuk më priste megjithëse kam ndenjur 8 orë tek
porta për ta takuar, sepse kam punuar për 38 vjet e nuk ma merrte mendja se mund të
pushohesha.
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; konstatoi mungesën e palës paditëse
Përparim Jaupaj; dëgjoi përfaqësuesen me autorizim të palës së paditur Shoqëria Tregtare
“ARMO” sh.a, Tiranë, av. Erinda Ballanca, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së
Apelit Tiranë; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
I. Rrethanat e çështjes
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Përparim Jaupaj, ka qenë në
marrëdhënie pune pranë palës së paditur, Shoqëria Tregtare “Armo” Sh.a.,Tiranë, që nga datë
23.02.1973 deri me datë 16.05.2011. Gjatë kësaj periudhe ai ka patur detyra të ndryshme, së
fundmi punëtor në mirëmbajtje, me një pagë mujore prej 40.500 lekësh në muaj.
12
2. Pala e paditur, në datë 03.05.2011, ka nxjerrë shkresën nr.297 prot, ku e njoftonte
se në bazë të nenit 144 të Kodit të Punës kishte nisur procedurën e zgjidhjes së kontratës së
punës për shkak se ai kishte munguar për 5 ditë rresht, dhe e ftonte në takim në datë
09.05.2011. Është mbajtur një procesverbal nr.9, datë 09.05.2011 dhe pas kësaj pala e paditur
me datë 16.05.2011 ka nxjerr shkresën nr.320 prot, për zgjidhjen e kontratës së punës, me
motivacionin “Për shkelje të rëndë të disiplinës në punë në mënyrë të përsëritur.”
3. Paditësi, duke pretenduar se zgjidhja e kontratës se punës ishte e menjëhershme dhe
për shkaqe të pajustifikuara ka paraqitur padi duke kërkuar të dëmshpërblehet sipas neneve
141, 143, 144, 145, 153 dhe 155/3 të Kodit të Punës. Ai ka pretenduar se: “Në datë
01.09.2009 jam transferuar në Repartit e mirëmbajtjes, vendi i cili nuk i përket profesionit
tim, pasi unë jam mekanik me kategori maksimale dhe nga 1 shtatori deri në 16 maj më
thoshin se do të më transferonin përsëri në vendin e mëparshëm të punës. Në 9 maj debatoj
me një inspektor në lidhje me punën dhe në 10 maj Policia private nuk më lejon më të futem
në vendin e punës, pasi kishte marrë urdhër për moslejimin tim deri sa të takoja drejtorin.
Për 5 ditë rresht ai nuk erdhi në uzinë ose erdhi dhe nuk më priti. Në 16 maj më vjen në
shtëpi në Fier një shkresë për t’u paraqitur në Uzinë për t’u shkëputur nga puna ....”.
4. Ndërkohë që pala e paditur ka pretenduar se zgjidhja e kontratës së punës së
paditësit ishte në kushtet e zgjidhjes së kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme dhe
për shkaqe të justifikuara në kuptim të nenit 154 të Kodit të Punës.
5. Në përfundim të gjykimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.62-
2011-3626 (1808), datë 23.11.2011, ka vendosur:
“- Pranimin e pjesshëm të padisë.
- Detyrimin e palës së paditur Shoqëria Tregtare “ARMO” sh.a, Tiranë, të paguajë
në favor të paditësit Përparim Jaupaj, një dëmshpërblim në masën 6.5 paga mujore, për
zgjidhje të menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara të kontratës së punës.
- Rrëzimin e pjesës tjetër të këtij kërkimi.
në favor të paditësit Përparim Jaupaj, një dëmshpërblim në masën 3 paga mujore për
mosrespektim të afateve të njoftimit.
në favor të paditësit Përparim Jaupaj, një dëmshpërblim në masën 2 paga mujore për
mosrespektim të zgjidhjes së kontratës së punës nga ana e punëdhënësit.
në favor të paditësit Përparim Jaupaj, shpërblimin për vjetërsi në punë në masën 17.5 paga
mujore.
- Llogaritja e pagës së paditësit Përparim Jaupaj, të bëhet në bazë të pagës bruto
mujore prej 40 500 lekë, që merrte paditësi Përparim Jaupaj, në përfundim të marrëdhënies
së tij të punës.
- Shpenzimet gjyqësore dhe shpërblimi për avokatin, i ngarkohen palës së paditur.”
5.1. Në marrjen e këtij vendimi gjykata arriti duke arsyetuar (ndër të tjera) se:
“...Ndodhemi përpara rastit të zgjidhjes së menjëhershme pa shkaqe të justifikuara
të kontratës së punës nga pala e paditur sipas nenit 153,155 të Kodit të Punës.
Gjykatës i rezultoi nga hetimi i plotë dhe i gjithanshëm i çështjes se paditësi për
periudhën 26.10.2004 deri më dt.01.09.2009 kishte qenë me detyrën “Difektoskop II” pranë
repartit të kontrollit teknik dhe nga data 01.09.2009 deri me 16.05.2011 me detyrën e
punëtorit të mirëmbajtjes.
... rezultuan e provuar që vërejtjet disiplinore të punëdhënësit ndaj punëmarrësit nuk
ishin pasqyruar në këtë regjistër në kuptim të nenit 36 të Kodit të Punës.
... ndryshimi i marrëdhënies së punës së paditësit për periudhën 26.10.2004 deri më
dt.01.09.2009 nga detyra “Difektoskop II” pranë repartit të kontrollit teknik në detyrën e
13
punëtorit të mirëmbajtjes nga data 01.09.2009 deri më 16.05.2011, nuk ishte ndryshuar me
marrëveshje me shkrim midis palëve. Pala e paditur në lidhje me këtë situatë mjaftohet me
prapësimin se paditësi e kishte pranuar këtë vend me veprime konkludente.
Ky prapsim i saj nuk gjen mbështetje ligjore, pasi ... duhej të përfundohej me shkrim,
pasi logjikisht atij i kanë ndryshuar të paktën dy elemente të rëndësishëm të kontratës së
punës ...
... përderisa nuk është përfunduar në kontratë me shkrim ndryshimi i vendit të punës
nga ana e punëdhënësit, nuk ka se çfarë angazhimesh të respektojë punëmarrësi në kuptim të
nenit 22,23 të Kodit të Punës ...
Ky fakt del edhe nga përmbajtja e proces-verbalit nr.9, dt.09.05.2011 mbajtur sipas
nenit 260 të K.P.C. Në këtë provë shkresore private fuqi të plotë provuese sipas nenit 263 të
K.P.C. e sjellë nga punëdhënësi në gjykim, punëmarrësi ka thënë: ‘Në komunale (repartin e
mirëmbajtjes ) nuk vete më se nuk e bëj dot, edhe ju sikur të më thoni nuk vete me atje.
Drejtori i mëparshëm më tha se do të më hiqte nga komunalja’.
Gjykata përballë faktit se paditësi është aktualisht i papunë dhe në gjendje të renduar
ekonomike, çmon se ai duhet të përfitojë 6.5 paga mujore.
Palës paditëse i takon edhe shpërblimi për vjetërsi në punë, pasi sipas nenit 152 të
Kodit të Punës, pasi ky shpërblim është i lidhur me zgjidhjen e kontratës së punës në mënyrë
të menjëhershme pa shkaqe të justifikuara. ... paditësit i takon shpërblimi për vjetërsi në punë
...
Në bazë të nenit 144, pika 5 të Kodit të Punës paditësit Përparim Jaupaj, i takon të
dëmshpërblehet për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës të punës ...
Paditësit, Përparim Jaupaj, sipas argumenteve sa më sipër i takon edhe
dëmshpërblimi për afatin e njoftimit në zgjidhjen e kontratës së punës ...”
6. Kundër vendimit të sipërcituar është bërë ankim nga pala e paditur dhe Gjykata e
Apelit Vlorë, me vendimin nr.937, datë 23.10.2012, ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.1808, datë 23.11.2011, të Gjykatës së Shkallës së Parë
Fier, në këtë mënyrë:
- Rrëzimin e padisë.
- Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen paditësit.”
6.1. Në marrjen e këtij vendimi gjykata arriti duke arsyetuar (ndër të tjera) se:
“... Nisur nga fakti që zgjidhja e kontratës është bërë në mënyrë të menjëhershme, me
të drejtë Gjykata e shkallës së parë ka marrë në analizë rrethanat e largimit nga puna, për të
vlerësuar nëse jemi përpara zgjidhjes së saj për shkaqe të justifikuara apo të
pajustifikuara ... përfundimi i gjykatës është i gabuar dhe në kundërshtim me provat e
administruara gjatë gjykimit. ...
... në datë 19.08.2010 pala e paditur nëpërmjet shkresës nr.579/1 Prot i ka dhënë
paditësit masën disiplinore “Vërejtje me Paralajmërim për pushim nga puna.” Gjykata e
Rrethit ... në mënyrë të gabuar e ka konsideruar Masën Disiplinore të pavlefshme ...
Gjykata e Apelit konstaton se në këtë dokument (Regjistri Themeltar i Punonjësve)
nuk ka asnjë rubrikë për regjistrimin e masave disiplinore, Ndërkohë që nga provat
shkresore ... masa disiplinore dhe të gjitha shkresat e tjera janë të protokolluara dhe të
regjistruara në Regjistrat e Protokollit të shoqërisë ARMO sha. ...Ndryshe nga sa pretendon
paditësi, u provua se kjo masë i është komunikuar paditësit ... por ka qenë ky i fundit që ka
refuzuar të nënshkruante ... fakti i refuzimit të nënshkrimit ... u provua gjyqësish nga ana e
shoqërisë ... me procesverbalin nr.3/1, datë 19.0.2010 ... është pasqyruar gjithashtu dhe në
Librin e dorëzimeve të viti 2010 të shoqërisë ... kjo shkresë është afishuar, në një vend të
dukshëm të Repartit të Mirëmbajtjes ... vetë paditësi ... nuk e ka kundërshtuar asnjëherë këtë
masë ...
14
Po ashtu është provuar gjatë gjykimit, se në datën 25.04.2011, paditësi ... nuk është
gjetur në vendimin e tij të punës, duke iu hequr ... dita e punës ... veç, të tjerash, paditësi ...
kishte munguar pa arsye në punë për 5 (pesë) ditë rresht ... si pasojë e kësaj shkelje,
punëdhënësi ka filluar procedurën për zgjidhjen e Kontratës së punës, duke respektuar me
rigorozitet afatin ... neni 144 i Kodit të punës ... në përmbajtjen e Procesverbalit nr.9, ...
rezulton se Përparim Jaupaj i janë bërë përsëri të njohura të 3 (tre) shkeljet e kryera prej tij
gjatë vitit të fundit ... Paditësi ka pretenduar se ... në datë 02.05.2011 ai kishte ardhur në
punë, por nuk e kishte lënë të hynte Polici ... pretendim për të cilin , ai nuk ka paraqitur asnjë
provë.
Gjykata e Apelit konstaton se zgjidhja e kontratës së punës ... është një zgjidhje e
ligjshme për shkaqe të justifikuara dhe në përputhje të plotë me nenin 153 dhe 154 të Kodit
të Punës. ... Paditësi është transferuar në datë 01.09.2009 dhe në heshtje ka vijuar punën në
Repartin e Mirëmbajtjes për gati 2 vjet. Ofrimi i punës në këtë Repart pa e kundërshtuar në
asnjë moment transferimin, ka bërë që vetë punëmarrësi të mos e ketë konsideruar në dëm të
tij këtë transferim, për pasojë nuk ka qenë e nevojshme një kontratë e përfunduar me shkrim.
... vendimi i gjykatës së shkallës së parë për ... dëmshpërblimin për mosrespektim të
procedurës ... është i pabazuar në prova dhe pasojë e zbatimit të gabuar të ligjit ... palë e
paditur e ka respektuar procedurën ... Dhe qenë se zgjidhja e kontratës së punës është një
zgjidhje për shkaqe të justifikuara dhe me efekt të menjëhershëm, paditësi nuk mund të
përfitojë dëmshpërblimin ... si pasojë e mosrespektimit të aftit të njoftimit ... nuk mund të
përfitojë as shpërblimin për vjetërsi në punë ...”
7. Kundër vendimit nr.937, datë 23.10.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka paraqitur
rekurs pala paditëse Përparim Jaupaj, që kërkon ndryshimin e vendimit dhe lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
II. Ligji i zbatueshëm
8. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, dhe Kodit të Punës, në të cilat është

parashikuar:
8.1. Neni 8 i K.Pr.Civile: “Palët kanë detyrimin të paraqesin faktet mbi të cilat
mbështesin pretendimet e tyre”.
8.2. Neni 12 i K.Pr.Civile: “Pala që pretendon një të drejtë, ka detyrim që, në
përputhje me ligjin, të provojë faktet mbi të cilët bazon pretendimin e saj”.
8.3. Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të
rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin”.
8.4. Neni 16§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të
zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që
lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të
propozojnë palët”.
8.5. Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura
nga palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.
Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të
brendshme, të formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të
çështjes”.
8.6. Neni 143/4 i K.Punës: “4) Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa
respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt
të menjëhershëm.”
15
8.7. Neni 144 i K.Punës: “1) Pas kohës së marrjes në provë, kur punëdhënësi
mendon të zgjidhë kontratën e punës, ai duhet të njoftojë me shkrim
punëmarrësin të paktën 72 orë para takimit dhe të bisedoj me të.
2) Punëdhënësi, gjatë kësaj bisede, i parashtron punëmarrësit arsyet e
vendimit të parashikuar për t’u marrë dhe i jep atij mundësi për t’u shprehur.
3) Zgjidhja njoftohet me shkrim, brenda një afati nga 48 orë deri në një javë
pas takimit.
4) Kjo procedurë zbatohet edhe në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të
kontratës.
5) Punëdhënësi, që nuk respekton procedurën e përcaktuar në këtë nen,
detyrohet t’i japë punëmarrësit një dëmshpërblim prej dy muajsh pagë, që i
shtohet dëmshpërblimeve të tjera të mundshme. Zgjidhja e kontratës në
kundërshtim me këtë dispozitë mbetet e vlefshme.
5/1. I takon punëdhënësit të vërtetojë që procedura e përcaktuar nga ky nen
është respektuar. …”
8.8. Neni 153 i K.Punës: “1) Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë, mund të
zgjidhin menjëherë kontratën për shkaqe të justifikuara.
2) Vlerësohen si shkaqe të justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk
lejojnë, sipas parimit të mirëbesimit, t’i kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën,
vazhdimin e marrëdhënieve të punës.
3) Gjykata vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e
menjëhershme të kontratës. Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur
punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të rëndë, si edhe rastet kur
punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të lehtë, në mënyrë të
përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit.”
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
9. Në shqyrtim e vlerësim të akteve që ndodhen në dosjen gjyqësore e të

administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve, vendimeve të
gjykatave dhe shkaqeve të rekursit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se vendimi
nr.937, datë 23.10.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë është i drejtë dhe i bazuar ndaj duhet të
lihet në fuqi.
10. Kolegji Civil çmon se rekursi i palës paditëse nuk përmban shkaqe ligjore nga ato
të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që të motivojnë cenimin e
vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë. Pretendimet që ngre pala paditëse në rekurs, se nuk
provohet shkaku i zgjidhjes së kontratës së punës (masë disiplinore të mëparshme apo
mungesën në punë), kanë të bëjnë me fakte e rrethana që i përkasin procesit të provuarit e që
janë në ekskluzivitetin e gjykatave të faktit. Provat nuk mund të jenë objekt vlerësimi nga
Gjykata e Lartë. Mund të përbëjë shkak ligjor për cenimin e vendimeve të gjykatave të faktit
evidentimi i pretendimeve për rrugët, mënyrat e marrjes së provave në një proces gjyqësor
dhe/apo pasqyrimin e tyre, por jo për mënyrën e vlerësimit.
10.1. Në bazë të ligjit procedural civil, Gjykata e Lartë nuk shqyrton faktet dhe
rrethanat e çështjes, por vetëm interpretimin dhe zbatimin e ligjit në dy shkallët e gjykimit.
Kontrolli rishikues i Gjykatës së Lartë nuk mund të zëvendësojë të drejtat kushtetuese e
ligjore të gjykatave të faktit (gjykatës së shkallës së parë dhe apelit) dhe aq më tepër të
analizojë provat e të vlerësojë bindjen e brendshme të këtyre gjykatave për çështje konkrete.
11. Në këtë kuptim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur
nga pala paditëse nuk është i mbështetur në ligj. Nga aktet procedurale rezulton se të gjitha
faktet e rrethanat e përfundimit të marrëdhënies së punës, si dhe pretendimet e palëve, i janë
16
nënshtruar debatit gjyqësor dhe janë vlerësuar nga gjykata e apelit në mënyrë të tërësore, e
cila ka dhënë arsyet ligjore se përse ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
12. Kolegj Civil vëren se Gjykata e Apelit Vlorë, në kuadër të zhvillimit të një hetimi
të plotë dhe të gjithanshëm (neni 14 i Kodit të Procedurës Civile) ka rihapur hetimin
gjyqësor; ka bërë një vlerësim e analizë tërësore dhe objektive të provave dhe fakteve (neni
126 i Kodit të Procedurës Civile); i ka çmuar ato, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të
formuar nga shqyrtimi në tërësinë e rrethanave të çështjes (neni 29 i Kodit të Procedurës
Civile). Ajo ka arsyetuar se duhet të rrëzohet padia e palës paditëse pasi jemi përpara rastit të
zgjidhjes së menjëhershme (ultima radio) të kontratës së punës nga ana e punëdhënësit, por
shkaqet që kanë çuar në këtë zgjidhje janë të justifikuara.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se të theksojë se në interpretim të frymës
së legjislacionit të punës (ratio legis), punëdhënësi ka të drejtë të zgjidhë në çdo kohë
kontratën e punës me punëmarrësin, por duke mbajtur në konsideratë se: “Dispozitat ligjore
të legjislacionit të punës ofrojnë mbrojtje për punëmarrësin dhe respektimi i tyre është
detyrim i punëdhënësit”.
13.1. Në këtë kuptim, sipas nenit 144/5/1 të Kodit të Punës, punëdhënësi ka si detyrim
në çdo rast të respektojë procedurën e zgjidhjes së kontratës së punës dhe barra e provës, për
të vërtetuar se kjo procedurë është respektuar, i takon atij.
13.2. Gjykata e apelit ka arsyetuar se procedura e zgjidhjes së kontratës së punës nga
pikëpamja formale dhe substanciale është respektuar, pasi janë përmbushur kërkesat ligjore
sikundër janë njoftimi me shkrim për zhvillimin e takimit, realizimi i takimit dhe njoftimi i
zgjidhjes1. Nga analiza e provave të administruara ajo me të drejtë ka konkluduar se “…
vendimi i gjykatës së Shkallës së Parë për ... dëmshpërblimin për mosrespektim të procedurës
... është i pabazuar në prova dhe pasojë e zbatimit të gabuar të ligjit ...”.
14. Referuar nenit 143 të Kodit të Punës: “Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa
respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të
menjëhershëm”. Në rastin de quo zgjidhja ka qenë e menjëhershme, ndaj me të drejtë gjykata
ka marrë në analizë nëse kjo zgjidhje e menjëhershme mbështetet në shkaqe të justifikuara në
respektim të nenit 153 të Kodit të Punës.
14.1. Gjykata e apelit në analizë të provave të paraqitura nga palët, ka vlerësuar se
pala e paditur gjatë gjykimit ka provuar se zgjidhja e marrëdhënies së punës është bërë për
shkak të shkeljes së rëndë të disiplinës në punë dhe në mënyrë të përsëritur. Në zbatim të
nenit 153 të Kodit të Punës, i takonte palës së paditur barra e provës për të vërtetuar se
paditësi kishte shkelur disiplinën në punë pasi ishte paralajmëruar me shkrim për të tilla
shkelje. Në vendimin e Gjykatës së Apelit janë marrë në analizë tërësore dhe të plotë faktet e
paraqitura nga palët (në përputhje me nenet 8, 12 të Kodit të Procedurës Civile), duke
konkluduar se paditësi gjatë kohëzgjatjes së marrëdhënies të punës kishte shkelur detyrimet
kontraktuale, kishte marrë masë disiplinore të mëparshme dhe në momentin e zgjidhjes së
marrëdhënies së punës ka munguar pa arsye. Ndërsa nga ana e palës paditëse kundërshtimi i
këtyre akteve ka mbetur në kuadrin e pretendimeve. Në këto kushte, gjykata e apelit ka arritur
në përfundimin se zgjidhja e marrëdhënies së punës, është një zgjidhje e ligjshme për shkaqe
të justifikuara dhe në përputhje me nenin 153 të Kodit të Punës, ndaj pala paditëse nuk mund
të përfitojë asnjë nga dëmshpërblimet që parashikojnë dispozitat e Kodit të Punës.
15. Në vijim të analizës së mësipërme rezulton se Gjykata e Apelit Vlorë ka bërë “një
cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen” dhe ka “zgjidhur
mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të
detyrueshme të zbatohen prej saj” (neni 16 i Kodit të Procedurës Civile).
1
Aktet e pasqyruara në faqet 50-53 e 26 të dosjes gjyqësore.
17
15.1. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendim nr.937,
datë 23.10.2012 i Gjykatës së Apelit Vlorë duhet të lihet në fuqi si një vendim i drejtë dhe i
bazuar në ligj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.937, datë 23.10.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë, më 13.01.2016
18
Nr. 00-2016-118 i Vendimit (2)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËSE: ARIELA AVDAJ

I PADITUR: “REGENCY CASINO TIRANË” SH.A.
OBJEKTI:
Detyrimi i të paditurit të më dëmshpërblejë për zgjidhje
të paarsyeshme të kontratës me pagën e një viti.
Baza Ligjore: Nenet, 153, 146/1, 3 të K.Punës.
Nenet 31, 32 , 153, 154/a të K.Pr.Civile
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.6009, datë 07.07.2011, ka

vendosur:
“Rrëzimin e padisë si të pambështetur në prova e në ligj.
Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.”
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.826, datë 09.04.2012, ka vendosur:

“Ndryshimin e vendimit nr.6009, datë 07.07.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Pranimin e padisë.
Detyrimin e palës së paditur “Regency Casino Tiranë” sh.a. të dëmshpërblejë
paditësen Ariela Avdaj për zgjidhjen e marrëdhënies së punës pa shkaqe të
arsyeshme me 8 muaj pagë.”
Kundër vendimit nr.826, datë 09.04.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka

paraqitur rekurs pala e paditur “Regency Casino Tirana” sh.a., që ka kërkuar prishjen e
këtij vendimi dhe lënien në fuqi të vendimit të shkallës së parë, duke parashtruar se:
- Gjykata e apelit ka zbatuar keq ligjin, si dhe ka kryer shkelje të rënda procedurale.
- Gjykata ka gabuar në interpretimin e ligjit, nenit 146 të K.Punës, duke mos patur
parasysh udhëzimet e Vendimit Unifikues të Gjykatës së Lartë, nr.19, datë
15.11.2007, i dalë në zbatim të vendimit të Gjykatës Kushtetuese nr.33, datë
13.09.2007.
- Ndryshe nga sa ka arsyetuar gjykata e apelit, ekzistenca e shkakut abuziv duhet të
provohet nga pala paditëse dhe duhet të jetë një nga shkaqet e përcaktuara në pikën 1
të nenit 146 të K.Punës, ndërkohë që gjykata nuk ka bërë asnjë referim në këtë pikë,
çka e bën vendimin e saj të paarsyetuar.
19
- Kur pretendohet zgjidhja për shkaqe abuzive, hetimi gjyqësor duhet të përqendrohet
në këtë pikë. Ndërkohë vetë pala paditëse jo vetëm nuk e provoi që zgjidhja është bërë
për shkaqe abuzive, por as e pretendoi atë, pasi nga padia del se ajo ka pretenduar
zgjidhje të menjëhershme për shkaqe të pajustifikuara, sipas nenit 153 të K.Punës,
megjithëse ka vendosur si bazë ligjore nenin 164 të K.Punës. Pra gjykata ka zgjidhur
mosmarrëveshjen në bazë të një shkaku ligjor të ndryshëm nga ai i kërkuar nga pala
paditëse, ndërkohë kur kjo është unifikuar nga vendimi unifikues nr/9/2006 i Gjykatës
së Lartë.
- Gjykata ka vazhduar gjykimin në shkelje të rëndë procedurale, në kuptim të neneve
154/a dhe 158/a të K.Pr.Civile, pasi padia ishte me të meta. Paditësja ka paguar në
mënyrë të gabuar si taksë gjyqësore shumën 12000 lekë, kur në rastin e shpërblimit të
dëmit për zgjidhjen e kontratës duhet të zbatohej pika 8/d e Udhëzimit nr.13, datë
12.02.2009 të Ministrit të Financave dhe Ministrit të Drejtësisë, që parashikon
pagimin e 3% të vlerës së padisë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea, konstatoi mungesën e palëve
ndërgjyqëse dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësja Ariela Avdaj ka filluar punë
pranë të paditurit “Regency Casino Tiranë” sh.a. në datën 01.11.2006, në pozicionin
“Krupiere” deri me 01.12.2009 dhe më pas në pozicionin e punës ‘Pit Boss’ me pagë bruto
1000 euro në muaj, sipas kontratave të punës datë 01.11.2006 dhe aneks kontratat nr.1, datë
01.10.2007, nr.2 datë 05.01.2010, nr.3, datë 15.03.2010 dhe nr.4, datë 15.03.2010, të lidhura
mes paditëses dhe të paditurit.
2. Marrëdhëniet e punës mes palëve ndërgjyqëse kanë vazhduar normalisht deri me
datën 10.01.2011, kohë kur, me shkresën e datës 08.11.2010 e të paditurit është vendosur
lirimi nga detyra të paditëses Ariela Avdaj, me motivacionin për sjellje neglizhente e të
pakujdesshme të paditëses gjatë kryerjes së punës, sjellje kjo në kundërshtim me disiplinën
dhe rregullat që drejtojnë veprimtarinë e punëdhënësit.
3. Duke mos qenë dakord me largimin nga puna, paditësja Ariela Avdaj, me datën
28.01.2011, ka paraqitur në gjykatë një kërkesëpadi, ndaj “Regency Casino Tiranë” sh.a,
duke kërkuar detyrimin e palës së paditur për ta dëmshpërblyer me pagën e 1 viti pune për
zgjidhjen e menjëhershme të pajustifikuar të marrëdhënies së punës. Në kërkesëpadi, si dhe
gjatë gjykimit të çështjes, paditësja ka pretenduar se zgjidhja është ne kundërshtim me
urdhërimet që parashikon neni 146/3 i Kodit të Punës, në rrethanat kur përgjatë gjithë
periudhës së punës nuk ka patur asnjë vërejtje, madje ka patur rritje në detyrë, si dhe shkaku i
zgjidhjes së kësaj marrëdhënie është pa shkaqe të arsyeshme.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.6009, datë 07.07.2011, ka
vendosur:
“- Rrëzimin e padisë si të pambështetur në prova e në ligj.
- Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.”
4.1. Në marrjen e këtij vendimi gjykata ka arsyetuar (ndër të tjera) se:
“... Në nenin 153 të punës përcaktohet se punëdhënësi dhe punëmarrësi në çdo kohë
mund të zgjidhin menjëherë kontratën për shkaqe të justifikuara ... Që zgjidhja e kontratës të
jetë e justifikuar duhet që elementet e nenit 153 të K.Punës të përmbushen njëkohësisht.
20
Gjykata çmon se nga analiza e fakteve dhe dispozitës së mësipërme zgjidhja e
marrëdhënies së punës është bërë në mënyrë të justifikuar nga ana e palës së paditur në
analizë të kushteve të nenit 153 të Kodit të Punës .
Kështu gjate hetimit gjyqësor dhe nga provat e administruara në dosje rezultoi se
paditësja ka kryer shkelje të detyrimeve kontraktuale që burojnë nga vete natyra e
marrëdhënies së punës dhe detyrimet që burojnë nga Kodi i Punës nenet 22-26 të tij. Rezultoi
se i padituri ka zbatuar procedurën e njoftimit dhe procedurën e zgjidhjes së marrëdhënieve
të punës parashikuar nga neni 143 e 144 të K.Punës.
Sipas nenit141 të K.Punës kontrata e punës me afat te pacaktuar përfundon kur
zgjidhet nga njëra pale dhe ka përfunduar afati i njoftimit. Provat e mara gjatë gjykimit
provojnë faktin se paditësja nuk është larguar nga puna për shkaqe abuzive por për sjelljen
neglizhente e të pakujdesshme të paditëses gjatë kryerjes së punës në kundërshtim me
disiplinën dhe rregullat që drejtojnë veprimtarinë e punëdhënësit çka ka bërë që i padituri të
ketë humbur besimin dhe nuk mund të besojë më në shërbimin e saj. ... Analiza e mësipërme
mbështetet edhe në vendimin Unifikues të Gjykatës së Lartë nr.19, datë 15.11.2007. ...”
5. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.826, datë 09.04.2012, ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.6009, datë 07.07.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
- Pranimin e padisë.
- Detyrimin e palës së paditur “Regency Casino Tiranë” sh.a. të dëmshpërblejë
paditësen Ariela Avdaj për zgjidhjen e marrëdhënies së punës pa shkaqe të arsyeshme
me 8 muaj pagë.”
5.1. Në marrjen e këtij vendimi gjykata ka arsyetuar (ndër të tjera) se:
"Gjatë vazhdimit të marrëdhënieve të punës, pala e paditur (punëdhënësi) ka
ndërprerë në mënyrë të njëanshme marrëdhëniet e punës me paditësin (punëmarrësin),
ndërkohë, ndërprerja e marrëdhënieve të punës nga punëdhënësi ka ardhur për shkak të
mosplotësimit nga punëmarrësi të “kritereve në punë”, pikërisht për sjellje neglizhente e të
pakujdesshme të paditëses gjatë kryerjes së punës, veprime, të cilat janë cilësuar nga i
padituri në kundërshtim me disiplinën dhe rregullat që drejtojnë veprimtarinë e
punëdhënësit.
Për sa më lart, gjykata e apelit çmon të jo të drejtë vendimin e gjykatës së shkallës së
parë ...
... gjykata e apelit vlerëson se në rastin konkret, nga deklarata e dt. 24.10.2010,
zgjidhja se kontratës së punës nga punëdhënësi, është bërë pa shkaqe të arsyeshme, shkaqe të
përcaktuara në mënyrë taksative në nenin 146 të Kodit të Punës, madje duhet theksuar se
motivi i argumentuar nga pala e paditur për zgjidhjen e njëanshme të kontratës së punës,
është motiv abuziv, pasi në rastin konkret, punëmarrësi ka përmbushur detyrimin në
respektimin të përshkrimit të kushteve të detyrës.
Në konsideratë të nenit 146 K.Punës kur zgjidhja e kontratës bëhet pa shkaqe të
arsyeshme (duke përcaktuar cilat shkaqe quhen të paarsyeshme në pikën 1), paditësja
punëmarrëse duhet të përfitojë një dëmshpërblim. ...
Është provuar se në rastin konkret paditësja në ushtrim të detyrës së saj funksionale
ka respektuar urdhërimet e parashtruara në rregulloren e përcaktuar duke informuar
organizmat funksionale në shkeljen e kushteve të saj, nga persona ushtrues të lojërave të
kazinosë, duke realizuar kështu detyrën.
Në kushtet e mësipërme, shkaku i largimit nga detyra përdorur nga pala e paditur
është i paarsyeshëm, madje abuziv dhe pala e paditur punëdhënësi duhet të detyrohet të
dëmshpërblejë palën paditëse për zgjidhjen e marrëdhënies së punës.
Këto parime janë të sanksionuar në mënyrë që të ekzistojë një garanci për
punëmarrësin për tù mbrojtur nga abuzimi (tejkalimi) i të drejtës së punëdhënësit për të
ndërprerë marrëdhënien e punës dhe dëmshpërblimi në këto raste vendoset vetëm kur
21
punëdhënësi, nisur nga pozita superiore, mund të abuzojë duke zgjidhur kontratën pa shkaqe
të arsyeshme. ...”
6. Kundër vendimit nr.826, datë 09.04.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka paraqitur
rekurs pala e paditur “Regency Casino Tirana” sh.a., që ka kërkuar prishjen e këtij vendimi
dhe lënien në fuqi të vendimit të shkallës së parë, për shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse
të këtij vendimi.
7. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, dhe Kodit të Punës, në të cilat është

parashikuar:
çështjes”.
7.4. Neni 472 i K.Pr.Civile: “Vendimet e shpallura nga gjykata e apelit dhe ato të
gjykatës së shkallës së parë, në rastet që përcaktohen nga ky Kod, mund të
ankimohen me rekurs në Gjykatën e Lartë vetëm kur: a) nuk është respektuar
ose është zbatuar keq ligji; b) ka shkelje të rënda të normave procedurale
(neni 467 i këtij Kodi); c) për shkelje procedurale që kanë ndikuar në dhënien
e vendimit.”
7.5. Neni 146 i K.Punës: “1) Zgjidhja e kontratës nga punëdhënësi, konsiderohet
pa shkaqe të arsyeshme kur:
a. punëmarrësi ka pretendime që rrjedhin nga kontrata e punës;
b. punëmarrësi ka përmbushur një detyrim ligjor;
c. bëhet për motive të pandashme nga personaliteti i punëmarrësit, por që nuk
kanë lidhje legjitime me raportet e punës. Konsiderohen si motive të tilla raca,
ngjyra, seksi, mosha, gjendja civile, detyrimet familjare, shtatzënia, besimi
fetar, bindjet politike, kombësia, gjendja shoqërore;
d. për motive që lidhen me ushtrimin nga punëmarrësi, të një të drejte
kushtetuese, por që nuk sjell shkeljen e detyrimeve që rrjedhin nga kontrata e
punës;
e. bëhet për motive të anëtarësimit ose jo të punëmarrësit në sindikatë të
krijuar në bazë të ligjit ose për shkak të pjesëmarrjes së tij në veprimtari
sindikale në bazë të ligjit;
2) Nëse kontrata zgjidhet pa shkaqe të arsyeshme, punëmarrësi ka të drejtë të
ngrejë padi kundër punëdhënësit në gjykatë, brenda 180 ditëve nga dita e
përfundimit të afatit të njoftimit. Në rastin kur motive abuziv është zbuluar pas
kalimit të këtij afati, punëmarrësi duhet të ngrejë padinë brenda 30 ditëve nga
dita e zbulimit të këtij motivi.
22
3) Zgjidhja e kontratës pa shkaqe të arsyeshme është e pavlefshme.
Punëdhënësi që ka zgjidhur kontratën pa shkaqe të arsyeshme, detyrohet t’i
japë punëmarrësit një dëmshpërblim deri në një vit pagë, që i shtohet pagës
që ai duhet të marrë gjatë afatit të njoftimit. Për punëmarrësit në
administratën publike, kur ka një vendim gjykate të formës së prerë për
kthimin në vendin e mëparshëm të punës, punëdhënësi është i detyruar të
zbatojë këtë vendim.”
8. Se rekursi i palës së paditur “Regency Casino Tirana” sh.a. nuk përmban shkaqe
ligjore nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që të motivojnë
cenimin e vendimit nr.826, datë 09.04.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
9. Në shqyrtim e vlerësim të akteve që ndodhen në dosjen gjyqësore e të
administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve, vendimeve të
gjykatave dhe shkaqeve të rekursit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se arsyetimi
dhe përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit Tiranë është rrjedhojë e respektimit dhe
zbatimit të kërkesave të ligjit material dhe procedural.
9.1. Gjykata e Lartë, në bazë të ligjit procedural civil, shqyrton vetëm interpretimin
dhe zbatimin e ligjit nga gjykata e shkallës së parë dhe apelit. Kontrolli rishikues i Gjykatës
së Lartë nuk mund të zëvendësojë të drejtat kushtetuese e ligjore të gjykatave të faktit dhe aq
më tepër të analizojë provat dhe të vlerësojë bindjen e brendshme të këtyre gjykatave për
çështje konkrete.
10. Referuar germës “a” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, që të pranohet
rekursi duhet që nga ana e gjykatave të faktit të mos jetë respektuar ose të jetë zbatuar keq
ligji. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, ndryshe nga sa paraqitet në rekurs vlerëson se nuk
qëndrojnë pretendimet për zbatim të keq të ligjit nga gjykata e apelit. Pretendimi se kjo
gjykatë ka zbatuar gabim dispozitat e Kodit të Punës që rregullojnë zgjidhjen e
marrëdhënieve të punës, nuk rezulton të gjejë mbështetje në vetë këto dispozita në raport me
të drejtën e pretenduar dhe gjendjen e faktit të vërtetuar gjatë gjykimit.
11. Nga aktet procedurale rezulton se të gjitha faktet e rrethanat e përfundimit të
marrëdhënies së punës së palës paditëse me palën e paditur, si dhe pretendimet e këtyre
palëve, i janë nënshtruar debatit gjyqësor dhe janë vlerësuar nga gjykata e apelit në mënyrë të
tërësore, e cila ka dhënë arsyet ligjore se përse ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës
së parë.
11.1. Gjykata e Apelit Tiranë, ka bërë një vlerësim e analizë tërësore dhe objektive të
provave dhe fakteve (neni 126 i Kodit të Procedurës Civile); i ka çmuar ato, në bazë të
bindjes së saj të brendshme, të formuar nga shqyrtimi në tërësinë e rrethanave të çështjes
(neni 29 i Kodit të Procedurës Civile), duke arsyetuar se duhet të pranohet padia e palës
paditëse pasi jemi përpara rastit të zgjidhjes së marrëdhënies së punës nga ana e
punëdhënësit, për shkaqe abuzive, referuar nenit 146 të Kodit të Punës.
11.2. Sipas kësaj gjykate “ ... në rastin konkret, nga deklarata e dt. 24.10.2010,
zgjidhja se kontratës së punës nga punëdhënësi, është bërë pa shkaqe të arsyeshme, shkaqe të
përcaktuara në mënyrë taksative në nenin 146 të Kodit të Punës, madje duhet theksuar se
motivi i argumentuar nga pala e paditur për zgjidhjen e njëanshme të kontratës së punës,
është motiv abuziv, pasi në rastin konkret, punëmarrësi ka përmbushur detyrimin në
respektimin të përshkrimit të kushteve të detyrës...
... shkaku i largimit nga detyra përdorur nga pala e paditur është i paarsyeshëm,
madje abuziv ...”
23
12. Kolegji Civil çmon të kujtojë se, në një marrëdhënie pune, të dy palët në parim
mund të zgjidhin kontratën për çdo lloj shkaku. Zgjidhja e kontratës individuale të punës për
një motiv çfarëdo që respekton procedurën (neni 144 i Kodit të Punës) dhe afatin e njoftimit
(neni 143 i Kodit të Punës) është e rregullt. Por ky parim ka dhe një përjashtim. Punëdhënësi
nuk mund të tejkalojë të drejtën e tij për të zgjidhur kontratën për çfarëdo lloj shkaku.
Konsiderohet tejkalim (abuzim me të drejtën) kur zgjidhja e kontratës është bërë nga
punëdhënësi për një motiv abuziv. Si të tilla motivet (shkaqet) abuzive në ndryshim nga
shkaqet justifikuese janë të përcaktuara shprehimisht në ligj (neni 146) dhe janë të vetmet në
llojin e tyre.
13. Në rastin në shqyrtim, paditësja ka pretenduar zgjidhjen e kontratës së punës në
ekzistencë të motivit apo shkakut abuziv nga ana e punëdhënësit, duke iu referuar germës “b”
të nenit 146 të Kodit të Punës që parashikon se është zgjidhja është pa shkaqe të arsyeshme
kur “punëmarrësi ka përmbushur një detyrim ligjor”. Ajo ka pretenduar se pikërisht zbatimi i
rregullores së punës (në mënyrë të njëllojtë kundrejt të gjithë klientëve), në mënyrë abuzive
është konsideruar nga punëdhënësi si neglizhencë e pakujdesi e saj, duke e lidhur këtë me
trajtimin e një klienti të veçantë që nuk ka dashur të respektojë rregullat e kazinosë.
14. Gjykata e apelit në analizë të fakteve e provave të paraqitura nga palët dhe
interpretimi i drejtë i nenit 146 të Kodit të Punës, ka konkluduar me të drejtë se pretendimi i
palës paditëse për zgjidhje të kontratës për motive abuzive, pra pa shkaqe të arsyeshme, është
i bazuar.
15. Referuar vendimit unifikues nr.17, datë 15.11.2007 të Gjykatës së Lartë është e
vërtetë, sikurse pretendon pala rekursuese, se kur pretendohet zgjidhja për shkaqe të
paarsyeshëm sipas nenit 146 të Kodit të Punës “ …. i takon punëmarrësit, i cili do të jetë në
rolin e paditësit, barra e provës për të provuar që kontrata është zgjidhur për një prej këtyre
shkaqeve të paarsyeshme që i kanë cenuar atij të drejtën për punë. Natyrshëm, gjatë gjykimit,
do t’i takojë punëdhënësit e drejta që të provojë të kundërtën, pra që ka pasur një shkak
tjetër të arsyeshëm për zgjidhjen e kontratës. …”
15.1. Pikërisht në këtë kuptim, duke analizuar provat e pretendimet e palëve, gjykata e
apelit ka arsyetuar se motivi i dhënë nga pala e paditur, për “neglizhencë të tepërt dhe sjellje
të pakujdesshme”, është motiv abuziv. Sipas arsyetimit të kësaj gjykate “... Është provuar se
në rastin konkret paditësja në ushtrim të detyrës së saj funksionale ka respektuar urdhërimet
e parashtruara në rregulloren e përcaktuar duke informuar organizmat funksionale në
shkeljen e kushteve të saj, nga persona ushtrues të lojërave të kazinosë, duke realizuar kështu
detyrën.”.
15.2. Si nga deklarata e datës 24.10.2010, dhënë prej një nga punonjësit e palës
punëdhënëse (fq. 45 e dosjes gjyqësore), por edhe nga aktet e mbajtura nga pala e paditur për
procedurën dhe njoftimin e zgjidhjes së marrëdhënies së punës (fq.49-51 të dosjes gjyqësore),
rezulton se pala paditëse ka provuar se zgjidhja e kontratës së punës ka ardhur pikërisht për
sjelljen e saj (që ka qenë në përmbushje të rregullave/rregullores së vetë palës së paditur) dhe
kjo e konstatuar vetëm në një rast të specifik (hyrjes në ambientet e kazinosë pa u regjistruar
të një klienti të caktuar në datë 24 tetor 2010), ndërsa pala e paditur nuk ka provuar nga ana e
saj se ka bërë një zgjidhje të natyrshme të kontratës (sipas nenit 141 të Kodit të Punës) apo se
ka pasur një shkak tjetër të justifikuar për zgjidhjen e kontratës (p.sh. ka humbur besimin tek
paditësja për shkelje nga ana e saj të detyrimeve kontraktore me faj të rëndë ose lehtë në
mënyrë të përsëritur). Pra rezulton se pala e paditur/punëdhënëse, megjithëse ka respektuar
procedurën dhe afatin e njoftimit në zgjidhjen e marrëdhënies së punës, ka patur një
shkak/motiv që me të drejtë është gjetur nga gjykata e apelit si abuziv, bazuar në nenin 146/b
të Kodit të Punës, pasi punëmarrësja është larguar nga puna për shkak se ka përmbushur një
detyrim ligjor.
24
16. Nga analiza e mësipërme rezulton se Gjykata e Apelit ka bërë “një cilësim të saktë
të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen” dhe ka “zgjidhur mosmarrëveshjen
në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të
zbatohen prej saj” (neni 16 i Kodit të Procedurës Civile).
17. Po ashtu, Kolegji Civil vëren se referuar vendimit unifikues të mësipërm
nr.17/2007 “…Vetëm kur vërtetohet zgjidhja e kontratës pa shkaqe të arsyeshme, siç janë
shkaqet e përcaktuara në mënyrë taksative në nenin 146 të Kodit të Punës punëmarrësi ka
të drejtën e përfitimit të dëmshpërblimit deri në një vit pagë. Pra, dëmshpërblimi deri në një
vit pagë vendoset vetëm në rastet kur punëdhënësi, nisur nga pozita superiore, mund të
abuzojë duke zgjidhur kontratën pa shkaqe të arsyeshme …, duke garantuar një mbrojtje të
nevojshme.” Në këto kushte, me të drejtë Gjykata e Apelit Tiranë ka çmuar se paditësja duhet
të përfitojë një vit pagë.
18. Nga ana tjetër, Kolegji Civil vëren se nuk qëndrojnë as pretendimet e ngritura në
rekurs për shkelje procedurale. Nga shqyrtimi i akteve nuk rezulton që gjykatat të kenë lejuar
shkelje nga ato të parashikuara në germën “b” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile.
Gjykatat nuk kanë lejuar shkelje të dispozitave mbi juridiksionin dhe kompetencën, që
përbërja e trupit gjykues të ketë qenë e parregullt apo vendimi të mos jetë nënshkruar nga
anëtarët e tij, që çështja të jetë gjykuar në mungesë të palëve pa respektuar dispozitat e
njoftimit për gjykimin në gjykatën e apelit, që të mos jetë formuar drejt ndërgjyqësia, apo të
mungojnë ose të jenë të pavlefshme aktet procedurale.
19. Në përfundim të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi
nr.826, datë 09.04.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.826, datë 09.04.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 13.01.2016
25
Nr. 00-2016-119 i Vendimit (3)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: E. A.
I PADITUR: G. A.
OBJEKTI:
Zgjidhje martese.
Baza Ligjore: Neni 132 e vijues i Kodit të Familjes.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.1301, datë 09.05.2012, ka

vendosur:
“- Pranimin e kërkesëpadisë me palë paditëse E. A., i paditur G. A.
Zgjidhjen e martesës midis palëve paditëse E. A. dhe i paditur G. A.
Lënien e fëmijës së mitur A. A. i datëlindjes 21.04.2005 për rritje dhe edukim
paditëses E. A.
Lënien e fëmijës së mitur A. A. e datëlindjes 29.03.2000 për rritje dhe edukim
të paditurit G. A.,
Të drejtën e takimit të paditëses E. A., me fëmijën A. A. te shtunën e parë dhe
të tretë të çdo muaji deri të dielën e parë dhe të tretë të çdo muaji, nga ora
15.00 deri në orën 17.00.
Të drejtën e takimit të paditurit G. A., me fëmijën A. A. të shtunën e dytë dhe
të katërt të çdo muaji deri të dielën e dytë dhe të katërt të çdo muaji, nga ora
15.00 deri në orën 17.00.
Paditësja E. A. të takojë fëmijët nga data 1-15 Korrik të çdo viti kalendarik
dhe i padituri G. A. të drejtën e takimit të fëmijëve nga data 1-15 Gusht të çdo
viti kalendarik.
Ndryshimin e mbiemrit të paditëses nga martesor A. në atë paramartesor G.
Urdhërohet Zyra e Gjendjes Civile të kryejë veprimet përkatëse në zbatim të
kёtij vendimi.”
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.590, datë 11.10.2012, ka vendosur:

“Lënien në fuqi të vendimit nr.1301, datë 09.05.2012, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë.”
26
Kundër këtij vendimi, në datë 09.11.2012, ka paraqitur rekurs paditësja E. A.
duke kërkuar: “Ndryshimin e vendimit nr.590, datë 11.10.2012, të Gjykatës së Apelit Korçë
dhe të Vendimit nr.1301, datë 09.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë”. Në shkaqet
e rekursit veçohen:
- Vajza e paditëses është 12 vjeç. Ajo është pyetur gjatë gjykimit edhe nga psikologu
dhe në mënyrë të prerë ka kërkuar që të rrijë me nënën e saj. Ajo është lindur dhe
rritur në shtetin Grek dhe aktualisht banon atje. Babai i saj nuk ka treguar interes për
fëmijën. Ai e ka braktisur familjen dhe banon në fshatin e lindjes në Shqipëri. Ai ka
këmbëngulur për të mbajtur një fëmijë ligjërisht për të mos paguar detyrimet pasi
edhe vetë është i bindur se asnjë prej fëmijëve nuk pranon të banojë me të. Në gjyq i
padituri pretendoi në kërkesën e tij duke shpifur e sajuar rrethana që cenojnë moralin
e paditëses, por pa kërkuar fajësi të saj, pa prova si dhe kërkesë padinë për braktisje
të familjes dhe sjelljen e tij jo normale e ka bërë paditësja E.
- Megjithatë sido që të jenë rrethanat në rastin konkret kemi të bëjmë me interesin e
fëmijëve të cilëve ju bëhet mirë të jetojnë me nënën. Ajo i ka të gjitha mundësitë për
rritjen dhe edukimin e fëmijëve. Aktualisht të dy fëmijët jetojnë me nënën e tyre. Edhe
pse në këto kushte babai i tyre nuk tregon asnjë interes për fëmijët. Vendimet e
gjykatës të sipërcituara kanë krijuar vështirësi për regjistrimin e fëmijëve në shkollë.
- Gjë që po ndikon shumë keq në shëndetin e tyre. Gjykata e Apelit pa të drejtë nuk
pranoi të pyeste vajzën e cila ishte prezent në gjyq dhe plotësisht e aftë të japë
mendime për vete dhe të gjithë familjen.
- Duke u nisur nga sa më sipër, duke i konsideruar vendimet e mësipërme jo rezultat i
një hetimi të plotë gjyqësor, nuk janë marrë parasysh interesat e fëmijëve, prandaj
kërkojmë ndryshim të vendimit duke vendosur lënien e fëmijëve nënës së tyre dhe
duke caktuar një pension ushqimor prej 200 euro në muaj.

VËREN
1. Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se palët kanë qenë bashkëshortë. Martesën e
tyre ligjore e kanë lidhur në datë 3.11.1998 dhe nga kjo martesë kanë lindur dy fëmijë A.
(datëlindja 29.03.2000) dhe A. A. (datëlindja 21.04.2005).
2. Martesa është lidhur me mblesëri, por vazhdimisht ka patur grindje, kjo më tepër
për arsye të pajustifikuara. Palët kanë punuar disa vite në Greqi, ku paditësja banon
aktualisht, dhe gjatë bashkëjetesës janë shfaqur shenja xhelozie dhe grindje, e i padituri është
larguar nga familja dhe ka shkuar në fshatin e tij në Plasë.
3. Në kushtet kur martesa ka humbur kuptimin e saj nga paditësja është kërkuar në
gjykatë: zgjidhja e martesës; lënia e fëmijëve për rritje dhe edukim asaj; i padituri të paguajë
për fëmijët e tij një detyrim ushqimor bindës; ndryshimin e mbiemrit të paditëses nga A. në
atë të vajzërisë G.
4. Në përfundim të gjykimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.1301,
datë 09.05.2012, ka vendosur:
“ - Pranimin e kërkesëpadisë me palë paditëse E. A., i paditur G. A.
- Zgjidhjen e martesës midis palëve paditëse E. A. dhe i paditur G. A.
- Lënien e fëmijës së mitur A. A. i datëlindjes 21.04.2005 për rritje dhe edukim
paditëses E. A.
27
- Lënien e fëmijës së mitur A A. e datëlindjes 29.03.2000 për rritje dhe edukim të
paditurit G. A.,
- Të drejtën e takimit të paditëses E. A., me fëmijën A A. të shtunën e parë dhe të tretë
të çdo muaji deri të dielën e parë dhe të tretë të çdo muaji, nga ora 15.00 deri në orën
17.00.
- Të drejtën e takimit të paditurit G. A., me fëmijën A. A. të shtunën e dytë dhe të katërt
të çdo muaji deri të dielën e dytë dhe të katërt të çdo muaji, nga ora 15.00 deri në
orën 17.00.
- Paditësja E A. të takojë fëmijët nga data 1-15 Korrik të çdo viti kalendarik dhe i
padituri G. A. të drejtën e takimit të fëmijëve nga data 1-15 Gusht të çdo viti
kalendarik.
- Ndryshimin e mbiemrit të paditëses nga martesor A. në atë paramartesor G.
- Urdhërohet Zyra e Gjendjes Civile të kryejë veprimet përkatëse në zbatim të kёtij
vendimi.”
4.1. Në marrjen e këtij vendimi gjykata ka arsyetuar (ndër të tjera) se: “... Gjykata, në
bazë të nenit 155 dhe 6 të K.Familjes dhe 225 të K.Pr.Civile para se të shprehet në lidhje me
lënien e fëmijëve të mitur A. dhe A. A. për rritje dhe edukim vendosi të thërrasë si psikologe,
psikologe Marinela Postoli dhe po në bazë të nenit 155 dhe 6 të K.Familjes i caktoi si detyrë
psikologes “të hartojë relacionin e vlerësimit psikologjik në të cilin të merrte të dhëna në
lidhje me gjendjen materiale dhe morale të palëve, kushtet në të cilat ata jetojnë, lidhjet e
tyre me fëmijët si dhe ku është më e përshtatshme të jetojë …
Psikologia Marinela Postoli në relacionin e saj parashtron se: “fëmijët është mirë të
qëndrojë pranë atit të tyre G. sepse jetesa me babanë ju plotëson nevojën për siguri. Vajza
është në moshën e adoleshencës morali i paqëndrueshëm i nënës si dhe lidhjet jashtë
martesore të saj për të cilat është kryer dhe divorci do të ndikojë negativisht në formimin e
personalitetit të fëmijëve sidomos të vajzës”.
Në lidhje me relacionin vlerësues psikologjik, e administroi atë në procesverbalin
gjyqësor. Gjykata vlerëson faktin se martesa është tronditur thellë me pasoja të pa
rikuperueshme nga qëndrimi i paditëses në lidhje me fëmijët bashkëshortin e saj. Pavarësisht
se nuk u provua fajësia për të cilën gjykata nuk mund të shprehet çmohet se paditësja është
bërë shkak që kjo martesë të mos funksionojë me dhe palët ti drejtohen gjykatës për zgjidhjen
e martesës. Ndaj për fëmijën e mitur për shkak të moshës së vogël të djalit A. ka nevojë për
përkujdesjen e nënës së tij ndërsa vajza A. në prag të adoleshencës së saj nisur nga
pretendimet e të paditurit për moral jo të mirë të paditëses(që është nëna e fëmijës) duhet të
qëndrojë me atin e saj të paditurin G. A., Gjykata çmon të lërë takime të shpeshta të
prindërve me fëmijët e tyre pasi fëmijët kanë lidhje midis tyre. ...”.
5. Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.590, datë 11.10.2012, me të njëjtin
arsyetim, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.1301, datë 09.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë.”
6. Kundër këtij vendimi, në datë 09.11.2012, ka paraqitur rekurs paditësja E. A. duke
kërkuar: “Ndryshimin e Vendimit nr.590, datë 11.10.2012 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe të
Vendimit nr.1301, datë 09.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë”, për shkaqet e
pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
7. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe Kodit të Familjes, në të cilat është

parashikuar:
28
çështjes”.
7.4. Neni 472 i K.Pr.Civile: “Vendimet e shpallura nga gjykata e apelit dhe ato të
ose është zbatuar keq ligji; b) ka shkelje të rënda të normave procedurale
(neni 467 i këtij Kodi); c) për shkelje procedurale që kanë ndikuar në dhënien
e vendimit.”
7.5. Neni 2 i K.Familjes: “Prindërit, organet kompetente dhe gjykatat, në
vendimet dhe veprimtarinë e tyre, duhet të kenë në konsideratë parësore
interesin më të lartë të fëmijës”.
7.6. Neni 215 i K.Familjes: “Përgjegjësia prindërore përfshin tërësinë e të
drejtave dhe detyrave që kanë për qëllim të sigurojnë mirëqenien emocionale,
sociale dhe materiale të fëmijës, duke u kujdesur për të, duke mbajtur raporte
vetjake me të, duke i siguruar atij mirërritjen, edukimin, arsimimin,
përfaqësimin ligjor dhe administrimin e pasurive të tij”.
7.7. Neni 216 i K.Familjes: “Fëmija ndodhet nën përgjegjësinë prindërore deri në
arritjen e moshës madhore.”
8. Se rekursi i paraqitur nga pala paditëse E. A. nuk përmban shkaqe ligjore nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që të motivojnë cenimin e vendimit
nr.590, datë 11.10.2012 të Gjykatës së Apelit Korçë.
9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen
në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve të paditëses të
paraqitura në rekurs, si dhe pjesës arsyetuese të vendimeve gjyqësore, arrin në përfundimin se
vendimi i gjykatës së apelit është rrjedhojë e respektimit të ligjit material dhe procedural dhe
duhet të lihet në fuqi.
10. Kolegji Civil vëren se gjykatat, pas zhvillimit të një hetimi gjyqësor të plotë dhe të
gjithanshëm, duke i nënshtruar debatit gjyqësor (analizë ligjore e mbështetur në prova)
çështje të rëndësishme ligjore dhe të faktit lidhur me këtë natyrë mosmarrëveshje, kanë
zgjidhur martesën mes palëve dhe kanë disponuar edhe mbi kërkimet e tjera të paditëse si
ushtrimin e përgjegjësisë prindërore, të drejtën e takimit dhe ndryshimin e mbiemrit të
paditëses.
11. Në analizë të pjesës arsyetuese të vendimeve, si dhe në tërësi të gjykimit të
çështjes, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon se përfundimi i arritur nga gjykatat është
rrjedhojë e zbatimit të parashikimeve ligjore të Kodit të Familjes dhe Kodit të Procedurës
Civile. Vendimet janë të drejtë dhe me përfundime të qarta të nxjerra nga provat dhe nga
29
relacioni i vlerësimit psikologjik, të cilat përkojnë me analizën e rrethanave të çështjes dhe
mënyrën e zgjidhjes së saj.
12. Nga rekursi, Kolegji Civil vëren se pretendimet e parashtruara nga paditësja si
shkaqe për ndryshimin e vendimeve të gjykatave kanë lidhje me ushtrimin e përgjegjësisë
prindërore, e konkretisht për shkak se vajza i është lënë për rritje e edukim të atit, në një kohë
që pala paditëse ka pretenduar gjatë gjithë gjykimit që t’i lihej asaj ushtrimi i përgjegjësisë
prindërore për të dy fëmijët duke pretenduar se është në interesin e tyre të jetojnë të dy me
nënën.
12.1. Kolegji Civil çmon se pretendimet e paditëses nuk qëndrojnë dhe nuk gjejnë
mbështetje në dispozitat ligjore, në raport me të drejtën e pretenduar dhe gjendjen e faktit të
vërtetuar gjatë gjykimit.
13. Së pari, ky Kolegj vëren se, lidhur me ushtrimin e përgjegjësisë prindërore,
gjykatat e faktit nuk rezulton të mos kenë respektuar apo të kenë zbatuar keq ligjin (germa
“a” e nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile). Ato kanë mbajtur në konsideratë çështje të
rëndësishme ligjore dhe të faktit lidhur me këtë natyrë mosmarrëveshje, si: (i) parimi i
“interesit më të lartë të fëmijës”; (ii) gjendja ekzistenciale, psikike, sociale e prindërve dhe
aftësitë e tyre prindërore; (iii) vlerësimi i gjendjes psikologjike dhe mirëqenia emocionale,
sociale e materiale e fëmijëve.
13.1. Gjykatat, në vlerësim të fakteve dhe provave, kanë arritur në përfundimin se
mënyra më e mirë e ushtrimit të përgjegjësisë prindërore është që vajza të qëndrojë me atin e
saj, duke qenë në moshë delikate, në adoleshencë (datëlindja e saj 29.03.2000), dhe në
kushtet kur ka patur pretendime nga i paditurit për moral jo të mirë të paditëses që ka çuar në
zgjidhjen e martesës, ndërsa djali (datëlindja 21.04.2005) për shkak të moshës së vogël ka
nevojë më shumë për përkujdesjen e nënës.
14. Së dyti, Kolegji Civil vëren se nuk rezulton që gjykatat të kenë lejuar shkelje nga
ato të parashikuara në germën “b” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, sikurse
pretendohet pa të drejtë në rekurs. Pretendimet e palës paditëse për hetim jo të plotë nuk janë
të bazuara, pasi nga aktet e dosjes gjyqësore dhe nga arsyetimi i vendimeve rezulton se: (i)
Faktet e rrethanat e mosmarrëveshjes, si dhe gjithë pretendimet e palëve i janë nënshtruar
debatit gjyqësor dhe janë vlerësuar në mënyrë të tërësore e objektive nga gjykatat (neni 126 i
Kodit të Procedurës Civile). (ii) Provat janë çmuar në bazë të bindjes së brendshme të
gjykatës, të formuar nga shqyrtimi në tërësinë e rrethanave të çështjes (neni 29 i Kodit të
Procedurës Civile). Për më tepër, vlerësimi i provave nuk mund të bëhet nga Gjykata e Lartë,
e cila nuk zëvendëson të drejtat kushtetuese e ligjore të gjykatave të faktit por, në bazë të
ligjit procedural civil, shqyrton vetëm interpretimin dhe zbatimin e ligjit nga ana e atyre
gjykatave. (iii) Gjykata e faktit, në respektim të neneve 6 e 155 të Kodit të Familjes dhe nenit
225 të Kodit të Procedurës Civile, para se të shprehej lidhur me lënien e fëmijëve për rritje
dhe edukim, ka thirrur psikologe, duke i caktuar si detyrë “... të hartojë relacionin e
vlerësimit psikologjik në të cilin të merrte të dhëna në lidhje me gjendjen materiale dhe
morale të palëve, kushtet në të cilat ata jetojnë, lidhjet e tyre me fëmijët si dhe ku është më e
përshtatshme të jetojnë …”.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon të theksojë se marrëdhënia prind-fëmijë
është një marrëdhënie e posaçme që, edhe pas zgjidhjes së martesës të prindërve, vazhdon të
ekzistojë dhe prindërit vazhdojnë të kenë detyra dhe të drejta për mirërritjen, zhvillimin,
mirëqenien, edukimin dhe arsimimin e fëmijëve të lindur nga martesa ose jashtë martese
(neni 3§1 i Kodit të Familjes). Ndaj, gjykatat kur vendosin lidhur me mënyrën e ushtrimit të
përgjegjësisë prindërore dhe për të drejtën e takimit, duhet të mbajnë parasysh rrethana të tilla
si: moshën e fëmijëve, dashurinë e tyre ndaj njërit ose tjetrit prind, gjendjen e tyre
psikologjike e sociale, afeksionet e tyre dhe nëse takimet e frekuenca e tyre do t’i shërbejnë
zhvillimit psiko-motor të fëmijëve.
30
15.1. Duke pasur parasysh sa më sipër, Kolegji Civil vëren se kuptimi i përmbajtjes së
parimit të “interesit më të lartë të fëmijës”, përfshin një problematikë mjaft komplekse.
Vlerësimi për respektimin ose jo të këtij parimi themeltar bëhet rast pas rast, në vartësi të
rrethanave konkrete të çështjes. Zbatimi i këtij parimi nuk do të thotë se gjykata do të arrijë
rezultatin ideal për fëmijën, por ajo ka për detyrë të respektojë kërkesat e ligjit procedural dhe
atij material dhe konkluzioni i saj duhet të jetë sintezë e analizës së të gjithë elementëve dhe
faktorëve që kanë të bëjnë me rritjen, zhvillimin, mirëqenien, edukimin dhe vlerësimin e
specialistit për gjendjen psikologjike të fëmijës. Në vendim, gjykata duhet të argumentojë
këto konsiderata dhe të zgjedhë alternativën që i përshtatet interesit më të lartë të fëmijës.
16. Kolegji çmon se në rastit në shqyrtim, gjykatat kanë mbajtur parasysh sa më sipër,
duke zgjedhur alternativën që kanë vlerësuar, edhe në bazë të bindjes së tyre të brendshme, se
i përshtatet interesit më të lartë të fëmijëve. Gjykatat edhe vlerësimin psikologjik, provë e
domosdoshme në shqyrtimet gjyqësore që lidhen me të mitur, e kanë vlerësuar në harmoni
me provat e tjera të administruara në gjykim dhe, në ndryshim nga rekomandimi i psikologes
sipas të cilës fëmijët duhet të jetojnë me të paditurin (babain), ka vendosur për ndarjen e tyre,
duke patur parasysh moshën e fëmijëve, zhvillimin psikologjik, mirërritjen e edukimin e tyre.
17. Kolegji çmon se situata në rastin në shqyrtim është delikate pasi kur zgjidhet një
martesë, fryt i së cilës janë dy fëmijë, është mirë që ata të mos ndahen nga njëri-tjetri, si për
të ruajtur raportet vëlla-motër, por edhe në kuptim të lehtësimit të kapërcimit të ndarjes së
prindërve. Megjithatë, sikurse u pasqyrua më lart, gjykata ka bërë një vlerësim të tillë duke u
nisur nga “interesi më i lartë të fëmijëve” dhe bazuar në provat, të cilat ajo i ka lejuar,
administruar e vlerësuar si të tilla, konform dispozitave përkatëse të Kodit të Procedurës
Civile.
17.1. Edhe në gjykimin në apel kur gjykata ka marrë shqyrtim ankimin e palës
paditëse për lënien e saj të dy fëmijëve, është argumentuar se: “…I padituri (babai) ka të
gjithë përkushtimin për mirërritjen dhe edukimin e vajzës së tij, e cila është në një moshë
kritike. Por, edhe gjendja e tij familjare dhe financiare është e tillë që i plotëson këto kushte.
Edhe raporti i psikologes është i tillë që flet për afrimitet të fëmijëve si me nënën dhe me
babain. ...”.
18. Nga ana tjetër, për të garantuar jo vetëm ruajtjen e marrëdhënieve me të dy
prindërit, por edhe të raportit të fëmijëve me njëri-tjetrin, gjykata ka çmuar: “... të lërë takime
të shpeshta të prindërve me fëmijët e tyre pasi fëmijët kanë lidhje midis tyre ...”, duke
vendosur të drejtën e takimit në mënyrë të tillë që rezulton se fëmijët do të kalojnë çdo
fundjavë së bashku (siç del nga alternimi i kohës së takimit të tyre me secilin prind), e po
ashtu do të kalojnë së bashku një muaj gjatë verës, duke u takuar nga dy javë tek secili prind.
19. Kolegji Civil vlerëson gjithashtu se, aktualisht në kohën e këtij gjykimi, vajza
është pothuaj 16 vjeç, pra për dy vjet arrin moshën madhore, e duke mbajtur në konsideratë
ruajtjen e stabilitetit psiko-emocional të saj dhe parashikimin ligjor se fëmija ndodhet nën
përgjegjësinë prindërore deri në arritjen e moshës madhore (nenin 216 të Kodit të Familjes),
nuk shihet e arsyeshme dhe efikase ndryshimi i ushtrimit të përgjegjësisë prindërore.
20. Në përfundim të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi
nr.590, datë 11.10.2012, të Gjykatës së Apelit Korçë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.590, datë 11.10.2012, të Gjykatës së Apelit Korçë.
Tiranë, më 13.01.2016
31
Nr. 00-2016-120 i Vendimit (4)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËSA: MEDAT TAFA

SHPRESA TAFA
ELIS TAFA
I PADITUR: BASHKIA PESHKOPI
PERSON I TRETË: SETKI ADEMI
OBJEKTI I PADISË:
“Detyrimi palës së paditur të lejojë krijimin e servitutit të kalimit
nga banesa e paditësave me nr.pasurie 13/27+1-1,
për në rrugën publike “Bulevardi Elez Isufi”.
Baza Ligjore e Padisë: Nenet 31, 32, 41, 106, 161, 300 të K.Pr.Civile.
Nenet 261, 165, 272, 277 202 të K.Civil.
Neni 3 i ligjit nr.8405, datë 17.09.1998.
NDËRHYRËS KRYESOR: SELIM SHEHU

I PADITUR NGA ND/KRYESOR: PADITËSI MEDAT TAFA
OBJEKTI I PADISË SË ND/KRYESOR:

Kundërshtim i kërkimit të servitutit të kalimit nga paditësi Medat Tafa.
Detyrimin e të paditurit të mos e cenojë në posedimin e pronës së tij.
Baza Ligjore e Padisë së Nd/Kryesor: Nenet 189, 190 të K.Pr.Civile
dhe nenet 304-311 të K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr.801/268, datë 17.05.2012, ka

vendosur:
“Rrëzimin e padisë së ngritur nga paditësat Medat Tafa, Shpresa Tafa e Elis
Tafa, kundër Bashkisë Peshkopi me objekt krijim servitut kalimi, si e pabazuar
në ligj e në prova.
Rrëzimin e padisë së ndërhyrësit kryesor Selim Shehu kundër paditësit Medat
Tafa me objekt pushimin e cenimit të posedimit si e pabazuar në prova.
Shpenzimet gjyqësore si të jenë kryer.”
32
“Prishjen e vendimit nr.801/268, datë 17.05.2012, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Dibër dhe pushimin e gjykimit të çështjes.”
Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs pala paditëse Medat, Shpresa e Elis
Tafa, duke kërkuar: “Prishjen e vendimit civil nr.548, datë 05.03.2013, të Gjykatës së Apelit
Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po këtë gjykatë”. Në shkaqet e rekursit
veçohen:
- Gjykata e Apelit Tiranë e ka prishur vendimin nr.801/268, datë 17.05.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër dhe e ka pushuar gjykimin e saj në kundërshtim
me sa parashikon neni 466/c i K.Pr.Civile për faktin se paditësit legjitimoheshin
aktivisht në ngritjen e padisë së tyre në kuptim të neneve 272 dhe 277 të K.Civil për të
kërkuar krijimin e servitutit të kalimit për pasurinë e tyre të paluajtshme me nr.13/27
+ 1-1, ndërsa pala e paditur Bashkia Peshkopi legjitimohej pasivisht në gjykimin e
kësaj padie pasi sipas shkresës nr.152/1 prot., datë 24.04.2009 të Zyrës Vendore të
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Dibër rezulton se ajo është pronare e
pasurisë së zonës kadastrale ku kërkohet krijimi i servitutit të kalimit.
- Arsyetimi i vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë është tërësisht i gabuar dhe vjen në
kundërshtim me provat që ndodhen në fashikullin e gjykimit dhe me sa parashikon e
kërkon neni 466/c i K.Pr.Civile.
- Sipas vërtetimit hipotekor të pasurisë nr.13/27+1-1 të lëshuar nga ZVRPP Dibër
rezulton e provuar se paditësit janë pronar të një pasurie të paluajtshme apartament
banimi.
- Sipas shkresës nr.152/1 prot., datë 24.04.2009 të ZVRPP Dibër ka rezultuar e
provuar se prona ku pretendohet të krijohet servituti i kalimit për paditësit aktualisht
është në funksion publik dhe shërben si lulishte e cila ka statusin shtet në pronësi të
palës së paditur Bashkia Peshkopi dhe se kjo e fundit gjatë gjykimit të çështjes me
pohimet e saj në gjykim dhe prapësimet rreth objektit të padisë ka luajtur një rol aktiv
për mbrojtjen e destinacionit të kësaj pasurie duke kundërshtuar krijimin e servitutit
të kalimit, prandaj në kuptim të nenit 31 të K.Pr.Civile kjo palë legjitimohet pasivisht
në gjykimin e padisë së paditësve (shih aktet e fashikullit).
- Paditësit legjitimohet aktivisht në ngritjen e padisë për faktin se kërkimet e tyre janë
kundërdrejtuar ndaj palës së paditur Bashkia Peshkopi për faktin se prona shërbyese
ku pretendohet të krijohet servituti i kalimit përfshihet brenda juridiksionit
administrativ të Bashkisë Peshkopi, e cila sipas nenit 3 të ligjit nr.8405, datë
17.09.1998 “Për urbanistikën” të ndryshuar është administratore e territorit që
ndodhet në juridiksionin e saj në përputhje me kompetencat e përcaktuara me ligj.
- Po ashtu, pala e paditur Bashkia Peshkopi sipas nenit 10 të ligjit nr.8652, datë
31.07.2000 “Për organizimin dhe funksionimin e qeverisjes vendore”, i ndryshuar, ka
detyrimin ligjor për të përmbushur funksionin e saj në fushën e planifikimit urban
brenda territorit të saj dhe në kuadrin e këtij funksioni kjo palë duhet të detyrohet që
tu krijojë servitut kalimi paditësve për të dal në rrugë publike.
- Gjykata e Apelit Tiranë e ka prishur vendimin e gjykatës së faktit dhe e ka pushuar
çështjen në zbatim të gabuar të nenit 468 të K.Pr.Civile për faktin se nuk ka ekzistuar
asnjeri prej rasteve që parashikon kjo dispozite për të disponuar me këtë
vendimmarrje.
33
- Vendimi i Gjykatës se Apelit Tiranë është rrjedhoje e shkeljeve procedurale, për
faktin se ajo në shqyrtimin e çështjes nuk ka mbajtur parasysh për aq sa ishin të
zbatueshme dispozitat mbi procedurën e gjykimit në shkallë të parë të parashikuara
në K.Pr.Civile e konkretisht nenet 6, 12, 183 dhe 213 të këtij Kodi, sepse nuk është
shprehur me vendim të ndërmjetëm lidhur me kërkesën e paditësve për përsëritjen
pjesërisht të hetimit gjyqësor dhe marrjen e provës kryerjen e akt ekspertimit teknik
për të cilën ishte kundërshtuar refuzimi i marrjes së saj dhe vendimi i ndërmjetëm i
shkallës së parë, së bashku me vendimin përfundimtar të kësaj gjykate ( shih proces-
verbalin e seancës gjyqësore datë 05.03.2013).
- Gjykata e faktit ka shkelur nenet 183/2 dhe 229 të K.Pr.Civile për faktin se ajo me
vendim të ndërmjetëm të paarsyetuar ka refuzuar kërkesën e paditësve për përsëritjen
e ekspertimit teknik, duke caktuar një grup tjetër ekspertesh, në kushtet kur ekspertët
e caktuar nuk përmbushën detyrën e caktuar me vendimin e datës 30.01.2012 dhe me
gjithë shtyrjen e disa seancave gjyqësore për plotësimin e të metave të akt ekspertimit
dhe shoqërimin e detyrueshëm të tyre, ata paraqiten të njëjtin akt të paqartë që nuk u
jepte përgjigje pyetjeve të parashtruara për sqarimin e fakteve me njohuri të
posaçme.
- Nisur nga natyra e mosmarrëveshjes midis palëve, si dhe nga detyrat lëna nga
Gjykata e Apelit Tirane në vendimin nr.1910, datë 27.09.2011, paditësit bazuar në
nenet 12 dhe 224/a të K.Pr.Civile i kërkuan Gjykatës që të vendoste thirrjen e një
grupi ekspertësh, me qëllim që të jepnin mendimin e tyre si specialist, duke ju
përgjigjur detyrave të ekspertimit që do ti jepte Gjykata pasi të merrte dhe mendimin
e palëve.
- Kjo kërkesë u pranua nga gjykata, e cila me vendim të ndërmjetëm vendosi të
thërrasë një grup ekspertësh. Mbi bazën e këtij vendimi ekspertëve ju caktua detyra
për kryerjen e aktit të ekspertimit teknik, duke ju parashtruar me shkrim pyetjet me
vendimin e seancës së datës 30.01.2012. Pas marrjes së detyrës, këta ekspertë për
disa muaj rresht nuk e kryen detyrën dhe pasi kishin kaluar 5 muaj, pas shoqërimit të
detyrueshëm të tyre nga ana e punonjësve të policisë sipas urdhërimit të gjykatës, në
seancën e datës 02.05.2012 u paraqiten duke i dhënë gjykatës një skicë hartë, e cila
nuk pasqyronte plan vendosjen e objekteve në terren sipas gjendjes faktike të tyre, por
kishin fotokopjuar një hartë të para vitit 1990.
- Duke qenë se ekspertët nuk kishin kryer detyrën gjykata vendosi shtyrjen e seancës
duke ju dhënë kohë që për plotësimin e aktit deri në seancën e datës 08.05.2012. Në
këtë seancë asnjeri prej eksperteve nuk u paraqit në gjykim, por kishin dërguar një
skicë tjetër, e cila kishte po të njëjtat të meta, pasi i mungonte planvendosja e
objekteve faktike sipas terrenit.
- Në këto kushte duke marrë shkak nga të metat e konstatuara të aktit të ekspertimit si,
mosdhënia e përgjigjeve të detyrës së ekspertimit, dhënies së konsideratave juridike
apo referimeve në fakte e prova që nuk ishin marrë në shqyrtim gjyqësor,
mospërcaktimit të kostos financiare të servitutit të kalimit, pasaktësinë dhe mungesën
e arsyetimit të aktit në pasqyrimin e të dhënave në raport me proces-verbalin e
këqyrjes së vendit etj., mbrojtja e paditësve, bazuar në nenin 229 të K.Pr.Civile, i
kërkoi gjykatës përsëritjen e ekspertimit teknik, duke urdhëruar kryerjen e një
ekspertimi të ri me një grup tjetër ekspertësh.
- Vendimi i ndërmjetëm i gjykatës për refuzimin e riekspertimit, vjen në kundërshtim
me nenet 183/2, 12 dhe 229 të K.Pr.Civile dhe ka ndikuar në dhënien e vendimit
përfundimtar, pasi Gjykata ka arritur në përfundime të gabuara në zgjidhjen e
themelit të çështjes duke u mbështetur ne të dhënat e një akt ekspertimi të metë dhe të
paqartë.
34
- Në rigjykimin e çështjes gjykata e faktit nuk ka zbatuar detyrat e lëna nga Gjykata e
Apelit Tiranë në vendimin nr.1910, datë 27.09.2011, për faktin se nuk i është
përmbajtur këtij vendimi në lidhje me saktësimin e pretendimeve të palëve për
servitutin e kalimit me caktimin e një grupi ekspertësh dhe marrjen e një mendimi të
posaçëm të fushës së inxhinierisë topografie dhe asaj urbanistike.
Ka paraqitur dhe kundra rekurs ndërhyrësi kryesor Selim Shehu, duke kërkuar
mospranimin e rekursit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit.

VËREN
1. Paditësit Medat, Shpresa dhe Elis Tafa, janë banore të Bashkisë Peshkopi dhe
pronarë për pasurinë e paluajtshme apartament banimi me nr.13/27 + 1-1 pasurie sipas gent
planit përkatës. Pasurinë e mësipërme e kanë fituar me kontratë shitblerje nr.1567 rep, nr.513
kol, datë 19.07.2009, regjistruar edhe në ZVRPP Dibër.
2. Ata pretendojnë se për arsye të keq administrimit të territorit nga pala e paditur,
Bashkia Peshkopi, nuk mund të ushtrojnë të drejtat e tyre të pronësisë mbi këtë pasuri, pasi
nuk kanë dalje për në rrugën publike, ndaj kanë kërkuar nga pala e paditur Bashkia Peshkopi
krijimin e servitutit të kalimit për në pronën e tyre.
3. Padia e tyre është gjykuar fillimisht nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, që me
vendimin nr.281, datë 18.05.2010 ka vendosur rrëzimin e padisë së paditësve. Pas ankimit të
tyre, Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1910, datë 27.09.2011, ka vendosur prishjen e
vendimit të nr.281, datë 18.05.2010 dhe kthimin e çështjes për rigjykim.
4. Në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër ka pranuar bashkimin e padisë me
atë të ndërhyrësit kryesor, shtetasit Selim Shehu, i cili ka paraqitur për gjykim padinë e tij në
cilësinë e ndërhyrësit kryesor, duke paditur paditësin Medat Tafa dhe kërkuar mospranimin e
servitutit dhe detyrimin e tij të mos e cenojë në posedimin e pronës së tij. Pala paditëse ka
thirrur në gjykim si person të tretë shtetasin Setki Ademi.
5. Në përfundim të gjykimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër me vendimin
nr.801/268, datë 17.05.2012 ka vendosur:
“- Rrëzimin e padisë së ngritur nga paditësat Medat Tafa, Shpresa Tafa e Elis Tafa,
kundër Bashkisë Peshkopi me objekt krijim servitut kalimi, si e pabazuar në ligj e në prova.
- Rrëzimin e padisë së ndërhyrësit kryesor Selim Shehu kundër paditësit Medat Tafa
me objekt pushimin e cenimit të posedimit si e pabazuar në prova.
- Shpenzimet gjyqësore si të jenë kryer.”
5.1. Në marrjen e këtij vendimi kjo gjykatë ka arsyetuar (ndër të tjera) se: “ ... u
provua në gjykim se pretendimi për të hapur rrugë kalimi të re është në kundërshtim me
rregullat urbanistike dhe planin rregullues të qytetit, dhe cenon rëndë interesat publike. ...
Sipas aktit të ekspertimit teknik rezulton se paditësat nuk mund të kalojnë nga banesa
e tyre për në bulevardin Elez Isufi në drejtimin që ata pretendojnë pasi ekziston rruga
tradicionale dhe funksionale e cila lidh banesën tyre me rrugën e lagjes dhe kjo rrugë është e
përbashkët për të gjitha banesat e së njëjtës vijë urbane. ...
Nga provat e shqyrtuara rezulton se hapësira ndërmjet banesës së paditësave dhe
bulevardit Elez Isufi është pronë publike dhe asnjëherë nuk ka shërbyer për rrugë kalimi. ...
Gjykata çmon se edhe pretendimi i ndërhyrësit kryesor se toka ku kërkon të kalojë
paditësi ... është pronë e tij nuk është i bazuar. Ndërhyrësi kryesor nuk paraqiti prova
35
bindëse për të vërtetuar të drejtën e posedimit mbi këtë pasuri dhe si i tillë të kërkojë
mbrojtjen e kësaj të drejte me padi. ...”
6. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.548, datë 05.03.2013, ka vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.801/268, datë 17.05.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Dibër dhe pushimin e gjykimit të çështjes.”
6.1. Në marrjen e këtij vendimi Gjykata e Apelit ka arsyetuar (ndër të tjera) se: “ ...
Gjatë gjykimit në shkallë të dytë Gjykata e Apelit konstatoi se paditësi nuk ka arritur të
provojë pronësinë e palës së paditur Bashkia Peshkopi mbi sipërfaqen objekt gjykimi. Pra
paditësi nuk legjitimohet të ngrejë padi kundër këtij të padituri përsa kohë nuk ka arritur të
provojë pronësinë e të paditurit mbi sipërfaqen e tokës objekt gjykimi. Në këto kushte
konstatohet se padia është në kushtet kur nuk mund të ngrihet dhe për këtë fakt Gjykata e
Apelit çmon dhe vendos të prishë vendimin e gjykatës së faktit dhe të vendos pushimin e
gjykimit.”
7. Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs pala paditëse Medat, Shpresa e Elis Tafa,
duke kërkuar: “Prishjen e vendimit civil nr.548, datë 05.03.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë
dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po këtë gjykatë”, për shkaqet e pasqyruara në
pjesën hyrëse të këtij vendimi.
7.1. Ndërsa ndërhyrësi kryesor Selim Shehu ka paraqitur kundër-rekurs, duke kërkuar
mospranimin e rekursit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit.
8. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe Kodit të Familjes, në të cilat është

parashikuar:
8.3. Neni 310/II i K.Pr.Civile: “Në pjesën përshkruese-arsyetuese duhet të
përmenden: 1) rrethanat e çështjes, ashtu siç janë konstatuar gjatë gjykimit,
dhe përfundimet e nxjerra nga gjykata, 2) provat dhe arsyet në të cilat
mbështetet vendimi, 3) dispozitat ligjore në të cilat bazohet vendimi”.
8.4. Neni 468: “Gjykata e apelit kur konstaton se çështja nuk hyn në juridiksionin
gjyqësor, si dhe kur padia nuk mund të ngrihej ose gjykimi nuk mund të
vazhdonte, prish vendimin edhe vendos vetë pushimin e gjykimit të çështjes.”
9. Se rekursi i paraqitur nga pala paditëse Medat, Shpresa e Elis Tafa përmban shkaqe
ligjore nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që të motivojnë
cenimin e vendimit nr.548, datë 05.03.2013, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve procedurale që ndodhen
në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të
palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të parashtruara në rekurs, arrin në
përfundimin se nr.548, datë 05.03.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e
mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për
36
rishqyrtim po pranë kësaj gjykate.
11. Ky Kolegj e gjen me vend të parashtrojë se vendimi i gjykatës së apelit nuk është i
arsyetuar dhe si i tillë as i bazuar në ligj.
12. Për rastin në shqyrtim evidentohet se paditësit kanë kërkuar krijim servitut kalimi,
duke thirrur si të paditur Bashkinë Peshkopi. Ndërkohë që ndërhyrësi kryesor Selim Shehu ka
pretenduar mospranimin e servitutit dhe pushimin e cenimit të posedimit.
13. Kolegji Civil vëren se gjykata e rrethit ka vendosur rrëzimin e padisë së palës
paditëse me arsyetimin se pretendimi i tyre nuk është i bazuar, pasi krijimi i një servituti
kalimi aty ku e pretendojnë paditësit është në kundërshtim me rregullat urbanistike dhe cenon
interesat publike, aq më tepër që ekziston rrugë funksionale që i lidh me rrugën e lagjes, rrugë
e përbashkët për të gjitha banesat e të njëjtës vijë urbane. Gjithashtu ka rrëzuar padinë e
ndërhyrësit kryesor me arsyetimin se ai nuk provon pretendimet se prona ku kërkohet kalimi
është e tij apo të vërtetonte të drejtën e posedimit mbi këtë pasuri.
14. Gjykata e apelit, në referim të nenit 468 të Kodit të Procedurës Civile, ndryshe
nga gjykata e shkallës së parë ka arritur në përfundimin se padia është një padi që nuk mund
të ngrihet duke vendosur prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pushimin e
gjykimit të çështjes, me arsyetimin se pala paditur Bashkia Peshkopi nuk provohet të jetë
pronare e pronës ku pretendohet servituti i kalimit.
15. Ky kolegj, në shqyrtim të vendimeve gjyqësore të mësipërme dhe në kuptim të
neneve 468, 127, 300 dhe 310/II të Kodit të Procedurës Civile, vlerëson se përfundimi i
arritur nga gjykata e apelit është rrjedhojë e shkeljeve procedurale. Ndër kërkesat themelore
që duhet të plotësojë një vendim gjyqësor është arsyetimi i tij dhe ligjshmëria, elementë që i
mungojnë vendimit të gjykatës së apelit.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje se në vështrim të nenit 468 të
Kodit të Procedurës Civile padia nuk mund të ngrihet në rastet e mungesës të parakushteve
procedurale, si ekzistenca e gjyqvarësisë (neni 58 i K.Pr.Civile); mungesa e zotësisë së palëve
(nenet 33 dhe 91 të K.Pr.Civile); dhe në raste të mungesës së kushteve themelore të padisë, të
tilla si mungesa e legjitimitetit formal dhe interesit për të ngritur padi (neni 184 i
K.Pr.Civile), si dhe kur e drejta e pretenduar të mbrohet nëpërmjet vendimit të gjykatës nuk
është parashikuar në një normë të së drejtës. Parakushtet procedurale janë kushte për krijimin
e marrëdhënies procedurale; mungesa e tyre nuk pengon inicimin e procesit, por përbën
pengesë për shqyrtimin e themelit të çështjes. Mungesa e legjitimitetit procedural (formal)
pas sjell pushimin e gjykimit të padisë, ndërsa mungesa e legjitimitetit substancial
(legitimatio ad causam) pas sjell rrëzimin e saj, pasi legjitimiteti formal gjen rregullim në
normat procedurale ndërkohë që pasja e legjitimitetit aktiv apo pasiv është një çështje që
zgjidhet nga normat materiale. Legjitimimi procedural është kusht për vazhdimin e gjykimit,
ndërsa legjitimimi aktiv dhe pasiv i takon shqyrtimit gjyqësor të themelit të çështjes, për të
cilin gjykata shprehet në vendimin përfundimtar.
16.1. Pra, gjykata përmes një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm analizon (bazuar mbi
prova) legitimatio ad causam të palëve, qenien identik të personit-paditës me personin që ligji
i njeh të drejtën për të ngritur padinë konkrete (legjitimimin aktiv), si dhe qenien identik të
personit të paditur me personin kundrejt të cilit ligji lejon ngritjen e padisë (legjitimimi
pasiv). Nga pikëpamja e ligjit procedural (neni 12 dhe 213 të Kodit të Procedurës Civile),
paditësi duhet të provojë legjitimitetin pasiv të të paditurit me mjetet provuese të lejueshme
që Kodi i Procedurës Civile parashikon. Ndërkohë që dhe i padituri, sipas nenit 31 të Kodit të
Procedurës Civile, ka të drejtë të diskutojë dhe prapësojë lidhur me legjitimimin aktiv dhe
pasiv. Por përcaktimi i tij bëhet mbi bazën e të drejtës materiale dhe konkretisht mbi bazën e
normës materiale të shkelur. Mungesa e legjitimitetit e bën pretendimin të pathemeltë dhe
për pasojë të papranueshëm për gjykatën. Ndaj në rastin në shqyrtim, gjykata e apelit ka
arsyetuar në mënyrë të gabuar se jemi para një padie që nuk mund të ngrihet.
37
17. Kolegji Civil vëren gjithashtu se nga vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë nuk ka
rezultuar të shtrohen për diskutim, tì nënshtrohen debatit gjyqësor dhe të sqarohen (analizë
ligjore e mbështetur në prova) disa momente të rëndësishme: nga pala paditëse në rekurs,
pretendohet se legjitimohet Bashkia Peshkopi, pasi sipas shkresës nr.152/1 prot., datë
24.04.2009 të Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Dibër (shih fq.11 të
dosjes gjyqësore) rezulton se ajo është pronare e pasurisë së zonës kadastrale ku kërkohet
krijimi i servitutit të kalimit, por edhe se Bashkia është administruese e këtij territori; gjatë
seancës gjyqësore në apel, por edhe nga aktet e tjera) rezulton se Bashkia Peshkopi pranon se
sipërfaqja ku kërkohet kalimi është lulishte (megjithëse ata shprehen se i është kthyer me
vendim KKKP ndërhyrësit kryesor); nga ana tjetër, me vendimin nr.1910, datë 27.09.2011,
Gjykata e Apelit Tiranë ka kthyer njëherë këtë çështje për rigjykim, si me qëllim rregullimin
e ndërgjyqësisë pikërisht për shkak të pretendimeve të ndërhyrësit kryesor për pronësisë e
pronës, edhe për shkak të ribërjes së aktit të ekspertimit; në vendimin e gjykatës së shkallës
së parë nr.801/268, datë 17.05.2012, arsyetohet se nuk është provuar pronësia apo posedimi i
ndërhyrësit kryesor. Në këto kushte, Kolegji çmon se gjykata e apelit duhej të merrte në
analizë sa më sipër dhe pastaj të dilte në një konkluzion të arsyetuar dhe përfundimtar, nëse
plotësohen kushtet substanciale për pranimin apo jo të padisë.
18. Në referim të nenit 485 të Kodit të Procedurës Civile, Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë vlerëson se duhet prishur nr.548, datë 05.03.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë, duke ja
dërguar çështjen për rishqyrtim asaj gjykatë, por me tjetër trup gjykues, si një gjykatë që i ka
të dy cilësitë, fakti dhe ligji, për të marrë në shqyrtim dhe të zgjidhur çështjen konkrete.
19. Kolegji Civil çmon të rikujtojë se në rigjykim, gjykata e apelit, për t’iu dhënë
zgjidhje problemeve të mësipërme, në respektim së të drejtave të palëve dhe detyrimeve të
tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor civil, ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt
ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin (neni 14), dhe, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që
lidhen me mosmarrëveshjen, ta zgjidhë atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi (neni 16).
20. Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në përputhje
me ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm e provojnë faktet mbi të cilat bazojnë
pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Po ashtu, në funksion të zgjidhjes së drejtë të çështjes
dhe për sqarim të plotë të situatës juridike të secilës palë ndërgjyqëse, gjykata të marrë në
vlerësim dhe sqarojë gjithë pretendimet e palëve dhe, nëse shihet e nevojshme, pa
paragjykuar zgjidhjen përfundimtare të çështjes edhe ato mbi ribërjen e aktit të ekspertimit.
21. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në përputhje me kërkesat e ligjit
procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me
zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.548, datë 05.03.2013, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 13.01.2016
38
Nr. 00-2016-121 i Vendimit (5)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: SHEGUSH BALLHYSA

I PADITUR: NAZMI LIPO
XHAVITE LIPO
OBJEKTI:
Njohja si bashkëtrashëgimtar,
duke konstatuar pavlefshmërinë e dëshmisë së trashëgimisë ligjore
sipas vendimit nr.11-2009-2478-1622, datë 03.06.2009, t
ë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
Sigurimin e padisë duke bllokuar dorëzimin e shumës
që rrjedh nga siguracioni tek të paditurit para përfundimit të këtij gjykimi.
Baza Ligjore: Neni 361, 363, i Kodit Civil.
Neni 202 e vijues i Kodit të Procedurës Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.11-2011-551 (294), datë

Pranimin e kërkesë padisë të paditëses Shegush Ballhysa.
Konstatimin e pavlefshëm, të vendimit nr.11-2009-2478-1622, datë
03.06.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, me të cilën është
vendosur: “Lëshimi i dëshmisë së trashëgimisë ligjore për trashëgimlënësit
Artan Lipo duke caktuar trashëgimtare ligjore të radhës së parë me pjesët
takuese si vijon: 1- Nazmi Lipo; 2- Xhavite Lipo që trashëgojnë nga 1/2 pjesë
të pasurisë së trashëgimlënësit dhe po në këto raporte mbartin dhe detyrimet
ndaj pasurisë së tij”, si i pa mbështetur në prova dhe ligj.
Detyrimin e të paditurve, Nazmi Lipo dhe Xhavite Lipo të njohin paditësen
Shegush Ballhysa bashkëtrashëgimtare ligjore të trashëgimlënësit Artan Lipo,
me pjesët takuese si vijon: 1- Shegush Ballhysa, trashëgon 1/2 pjesë të
pasurisë së trashëgimlënësit Artan Lipo dhe po në këto raport mbart dhe
detyrimet ndaj pasurisë së tij. 2- Nazmi Lipo dhe Xhavite Lipo trashëgojnë së
bashku 1/2 pjesë të pasurisë së trashëgimlënësit Artan Lipo dhe po në këto
raporte mbartin dhe detyrimet ndaj pasurisë së tij.
Pushimin e çështjes për pikën e dytë të objektit:“Sigurimi i padisë duke
bllokuar dorëzimin e shumës që rrjedh nga siguracioni i trashëgimlënësit
Artan Lipo tek të paditurit”, pasi paditësja hoqi dorë.
39
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2011-1368 (664), datë 09.11.2011, ka

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.11-2011-551 (294), datë 04.02.2011, të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Durrës.
Kundër vendimit nr.10-2011-1368 (664), datë 09.11.2011, të Gjykatës së Apelit

Durrës, në bazë të nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs i
padituri Nazmi Lipo, i cili kërkon prishjen e vendimit nr.10-2011-1368 (664), datë
09.11.2011, të Gjykatës së Apelit Durrës dhe të vendimit nr.11-2011-551 (294), datë
04.02.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, duke vendosur pushimin e çështjes, duke
parashtruar ndër të tjera se:
- Vendimet janë marrë në kundërshtim me faktet dhe provat dhe në shkelje të ligjit
material e procedural. Paditësja ka përdorur manovra të padrejta për të vetmin
qëllim, fitimin e parave të siguracionit nga vdekja e djalit tonë, të ndjerit Artan Lipo.
- Si me rivendosjen në afat dhe me prishjen e vendimit të zgjidhjes së martesës (për të
cilat nuk jemi njoftuar) rreth 6 vjet pas zgjidhjes së kësaj martese, në një kohë kur i
ndjeri ka qenë i martuar edhe një herë më pas në periudhën 2004-2008, qëllimi i
vetëm ka qenë marrja e pasurisë trashëgimore të ardhur nga sigurimi i të ndjerit.
- Vendimet e mësipërme janë marrë pa pasur një ankim formal brenda periudhës së
ankimit, dhe pse paditësja ka pasur dijeni të plotë për vendimin e zgjidhjes së
martesës.
- Ne nuk jemi thirrur në gjykimet e mësipërme dhe edhe në gjykimin objekt rekursi
gjykata e ka konsideruar mungesën e avokatit që ka shkuar vetëm në seancë
përgatitore e nuk ka qenë i zgjedhur as me prokurë as me deklarim si mungesë të të
paditurve.
- Në vendim nuk citohet baza ligjore që ka bindur gjykatën të shpallë të pavlefshëm
vendimin gjyqësor dëshminë e trashëgimisë në emrin tonë, dhe as bazën ligjore se ku
e mbështet vendimin e saj për njohje bashkëtrashëgimtarë me paditësen.
- Paditësja ka pretenduar se ka jetuar me të ndjerin deri në 2007, ndërkohë që ai ka
pasur një martesë tjetër ligjore me shtetasen Anila Seseri, e cila është zgjidhur në
vitin 2006. Kthimi i paditëses në gjendjen civile “e ve” nga “e divorcuar” përbën një
absurditet si interpretim ligjor.
- Gjykata e Apelit kur ka vendosur prishjen e vendimit të zgjidhjes së martesës dhe
pushimin e gjykimit, duhej të kishte vendosur mospranimin e ankimit.
- Gjithashtu, në interpretim me analogji të neneve 123 e 124, të Kodit të Familjes, edhe
pse është prishur dhe pushuar gjykimi në apel për vendimin e zgjidhjes së martesës,
martesa nuk mund të bëhet përsëri e vlefshme sepse i ndjeri kish lidhur martesë të re.
Pra pushimi i gjykimit mbetet i një efekti thjesht deklarativ pa asnjë pasojë juridike
pasi i ndjeri kish lidhur martesë të re.
- Nuk mund të konsiderohej i pavlefshëm vendimi i gjykatës për lëshimin e dëshmisë së
trashëgimisë, me një vendim tjetër themeli të dhënë nga gjykata e shkallës së parë,
pasi ndaj vendimit të dëshmisë së trashëgimisë nuk është ushtruar ankim brenda
afatit 15 ditor.
Kundër rekursit të paraqitur nga i padituri Nazmi Lipo në bazë të nenit 477, të
Kodit të Procedurës Civile, ka ushtruar kundër-rekurs, pala paditëse Shegush Ballhysa,
e cila kërkon mospranimin e rekursit të paraqitur, duke parashtruar ndër të tjera se:
40
- Në pretendimet e ngritura në rekurs i padituri kërkon të kundërshtojë vendimin për
rivendosjen në afat për të ankimuar vendimin e zgjidhjes së martesës dhe vendimin e
Gjykatës së Apelit për të prishur vendimin e zgjidhjes së martesës dhe pushimin e
gjykimit të çështjes.
- Këto vendime janë të formës së prerë e nuk mund të goditen tashmë nëpërmjet
rekursit të ushtruar nga i padituri.
- Vendimi i zgjidhjes së martesës ka qenë fiktiv e ndaj është goditur në mënyrë ligjore
me mjetet e duhura procedurale.
- Nuk ka asnjë shkelje ligjore materiale apo procedurale në vendimet e gjykatave dhe
këto vendime janë bazuar tërësisht në prova.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; përfaqësuesin e palës së paditur
Nazmi Lipo dhe Xhavite Lipo, av. Muhamet Hoxha, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.10-
2011-1368 (664), datë 09.11.2011, të Gjykatës së Apelit Durrës dhe të vendimit nr.11-2011-
551 (294), datë 04.02.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës; përfaqësuesin e palës
paditëse Shegush Ballhysa, av. Vangjel Muzina, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.10-
2011-1368 (664), datë 09.11.2011, të Gjykatës së Apelit Durrës; si dhe pasi e bisedoi çështjen
në tërësi,
VËREN
1. Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore rezulton se paditësja Shegush
Ballhysa ka qenë e martuar me djalin e të paditurve Nazmi e Xhavite Lipo, të ndjerin Artan
Lipo. Ajo ka lidhur martesë me Artan Lipon në datën 29.01.1996. Prej kësaj martese nuk
kanë lindur fëmijë, por paditësja ka tre fëmijë nga një martesë e mëparshme.
2. Me vendimin nr.1914, datë 10.11.2003, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, Durrës
është vendosur: “Zgjidhja e martesës midis bashkëshortëve Artan Lipo e Shegush Ballhysa
pa u përcaktuar fajësia.”
3. Artan Lipo bashkëshorti i paditëses Shegush Ballhysa dhe djali i të paditurve
Nazmi e Xhavite Lipo, ka vdekur aksidentalisht në datën 18.11.2008 në Francë, provuar me
certifikatën e vdekjes nr.072 164862, datë 10.02.2010, regjistri themeltar nr.170/2027, të vitit
1974, e lëshuar nga Zyra e Gjendjes Civile e Bashkisë Durrës Rajoni nr.3. Pas vdekjes së tij,
ai ka përfituar për efekt sigurimi një shumë rreth 200.000 Euro.
4. Për sa rezulton nga shënimet e bëra në certifikatën e vdekjes së të ndjerit Artan
Lipo, në intervalin kohor 2004-2006 ai ka qenë i martuar me shtetasen Anila Seseri. Kjo
martesë e dytë është zgjidhur me vendimin nr.2377, datë 17.10.2006.
5. Me kërkesën e paditëses me vendimin nr.(11-2009-1096) 26, datë 10.03.2009, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, Durrës është vendosur: “Rivendosja në afat e të drejtës së
ankimit të të paditurës Shegush Ballhysa, ndaj vendimit civil nr.1914, datë 10.11.2003, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës”, i cili kish zgjidhur martesën mes palëve.
5.1 Pas kësaj rivendosje në afat, me vendimin nr.11-2009-2478-1622, datë
03.06.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, Durrës është vendosur: “Lëshimi i dëshmisë së
trashëgimisë ligjore për trashëgimlënësit Artan Lipo duke caktuar trashëgimtare ligjore të
radhës së parë me pjesët takuese si vijon: 1- Nazmi Lipo, 2- Xhavite Lipo që trashëgojnë nga
1/2 pjesë të pasurisë së trashëgimlënësit dhe po në këto raporte mbartin dhe detyrimet ndaj
pasurisë së tij”. Ky vendim ka marrë formë të prerë.
6. Pas rivendosjes në afat të paditëses për ankim ndaj vendimit të zgjidhjes së
martesës dhe sërish pas lëshimit të dëshmisë së trashëgimisë si më sipër, me vendimin nr.11-
2009-557(258), datë 29.06.2009, të Gjykatës së Apelit Durrës është vendosur: “Prishja e
41
vendimit civil nr.1914, datë 10.11.2003, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe pushimin
e gjykimit të çështjes” me argumentimin se një çështje për zgjidhje martese nuk mund të
vazhdojë kur njëri prej bashkëshortëve ka vdekur.
7. Zyra e Gjendjes Civile, Bashkia Durrës, referuar vendimit të mësipërm, ka
vendosur, kthimin në gjendjen e mëparshme të bashkëshortëve Artan Lipo e Shegush
Ballhysa, (për të cilët kish bërë me parë ç`regjistrimin e Shegush Ballhysa, nga përbërja e
trungut familjar) dhe paditësja Shegush Ballhysa, nga e divorcuar, është kthyer me gjendjen
civile, “e ve”, provuar kjo me certifikatën e lindjes nr.072164853, datë 10.02.2010, regjistri
themeltar nr.170/3059, të vitit 1974, dhe me certifikatën nr.072177973, të datës 18.01.2011,
regjistri themeltar nr.170730-59, të vitit 1974, lëshuar nga Zyra e Gjendjes Civile e Bashkisë
Durrës, Rajoni nr.3.
8. I padituri Nazmi Lipo gjatë kësaj kohe ka bërë një kallëzim penal ndaj shtetases
Shegush Ballhysa për falsifikim dokumentesh të përdorura në gjykimin për rivendosjen në
afat për ankimin ndaj vendimit të zgjidhjes së martesës, duke pretenduar se paditësja ka pasur
dijeni të plotë për zgjidhjen e martesës mes palëve. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Durrës, mbi
kallëzimin e bërë në datën 23.10.2010, në mbështetje të nenit 34/4 dhe 328/1 germa “dh” të
Kodit Penal, ka vendosur pushimin e procedimit penal nr.1546/2009.
9. Paditësja Shegush Ballhysa duke pretenduar se dëshmia e trashëgimisë e lëshuar në
emër vetëm të dy të paditurve e përjashton atë nga ½ e trashëgimisë ligjore të të ndjerit Artan
Lipo, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës me kërkesëpadinë objekt gjykimi.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.11-2011-551 (294), datë
04.02.2011, ka vendosur: “Pranimin e kërkesë padisë të paditëses Shegush Ballhysa.
Konstatimin e pavlefshëm, të vendimit nr.11-2009-2478-1622, datë 03.06.2009, të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Durrës, me të cilën është vendosur: “Lëshimi i dëshmisë së trashëgimisë
ligjore për trashëgimlënësit Artan Lipo duke caktuar trashëgimtare ligjore të radhës së parë
me pjesët takuese si vijon: 1- Nazmi Lipo; 2- Xhavite Lipo që trashëgojnë nga 1/2 pjesë të
pasurisë së trashëgimlënësit dhe po në këto raporte mbartin dhe detyrimet ndaj pasurisë së
tij”, si i pa mbështetur në prova dhe ligj, si dhe detyrimin e të paditurve, Nazmi Lipo dhe
Xhavite Lipo të njohin paditësen Shegush Ballhysa bashkëtrashëgimtare ligjore të
trashëgimlënësit Artan Lipo, në 1/2 pjesë të pasurisë së trashëgimlënësit Artan Lipo...(...)”
10.1. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës arriti duke
arsyetuar (ndër të tjera) se: “...Vendimi nr.11-2009-2478-1622, datë 03.06.2009 i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor, Durrës me të cilën është lëshuar dëshmia e trashëgimisë ligjore për
trashëgimlënësin Artan Lipo, duke caktuar trashëgimtarë ligjorë të radhës së parë Nazmi
Lipo dhe Xhavite Lipo që trashëgojnë nga 1/2 pjesë të pasurisë së trashëgimlënësit është i
pavlefshëm për arsye se është bazuar në certifikatën e gjendjes civile ku paditësja Shegush
Ballhysa figuronte padrejtësisht si e divorcuara e të ndjerit Artan Lipo, para se vendimi
nr.1914, datë 10.11.2003 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, Durrës i zgjidhjes së martesës midis
bashkëshortëve Artan Lipo e Shegush Ballhysa të kishte marrë formë të prerë. Pra, është
krijuar padrejtësisht një gjendje civile e divorcuar midis të ndjerit Artan Lipo dhe paditëse
Shegush Ballhysa. Gjendja Civile e paditëses Shegush Ballhysa me Atësi - Fatmir dhe Amësi
- Shefikat, e ditëlindjes 23.10.1964 është e “ve”, referuar certifikatës së lindjes
nr.072164853, dhe Certifikatës familjare nr.072177973, dhe shënimeve të bëra në to nga
Zyra e Gjendjes Civile e Bashkisë Durrës, Rajoni nr.3. Pra, rezulton e provuar se paditësja
Shegush Ballhysa është e veja e të ndjerit Artan Lipo. Gjithashtu gjykata konkludon se,
njohja e paditëses Shegush Ballhysa si bashkëtrashëgimtare ligjore e bashkëshortit të saj,
trashëgimlënësit Artan Lipo nga të paditurit Nazmi Lipo dhe Xhavite Lipo është e
detyrueshme për ta, si pasojë e fakteve, provave, dhe vendimeve gjyqësore të administruara
gjatë këtij gjykimi...(...)”
42
11. Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.10-2011-1368 (664), datë 09.11.2011, ka
vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.11-2011-551 (294), datë 04.02.2011, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës.”
11.1. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Apelit Durrës arriti duke arsyetuar (ndër
të tjera) se:“...Referuar rrethanave të çështjes të sipërcituar në pjesën përshkuese e
arsyetuese, vendimeve të gjykatave të cilat kanë marrë formë të prerë konform legjislacionit
shqiptar, konkludohet se aktualisht paditësja Shegush Ballhysa është ish bashkëshortja e të
ndjerit trashëgimlënësit Artan Lipo, dhe për këtë fakt ajo aktualisht ka statusin në gjendjen
civile e “ve”...(...)...Gjykata e shkallës së parë me të drejtë ka deklaruar si trashëgimtare
ligjore të të ndjerit Artan Lipo, bashkëshorten Shegush Ballhysa dhe dy prindërit e tij Nazim
Lipo dhe Xhavite Lipo, me kushtin e parashikuar në nenin 361/4 K.Civil që bashkëshortja
Shegush Ballhysa të përfitojë ½ e pjesës së trashëgimisë...(...)...Lidhur me kërkesën ankimore
të paraqitur nga i padituri Nazmi Lipo konkludohet se pala e paditur kundërshton vendimin
gjyqësor të Rrethit Gjyqësor Durrës nr.26, datë 10.03.2009, në të cilën është vendosur
rivendosje në afat të se drejtës së ankimit të paditurës (paditëse në këtë gjykim) Shegush
Ballhysa, ndaj vendimit nr.1914, datë 10.11.2003, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
Për pasojë, nuk është dakord edhe më vendimin e Gjykatës së Apelit Durrës nr.258, datë
29.06.2009, me të cilën është prishur e pushuar gjykimi i çështjes me objekt zgjidhje martese.
Kjo gjykatë nuk e ka objekt shqyrtimi dhe nuk mundet të vlerësojë dhe të disponojë për këto
vendime gjyqësore të formës së prerë. Rruga dhe mënyra ligjore se si mund/duhet të goditen
këto vendime gjyqësore të formës së prerë është në vlerësim të palës së paditur, në një proces
tjetër gjyqësor. Edhe martesa e kryer nga i ndjeri Artan Lipo me shtetasen Anila Seseri, e
cila rezulton të jetë zgjidhur me vendimin nr.2377, datë 17.10.2006, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës, nuk është objekt shqyrtimi në këtë gjykim për vlefshmërinë, apo
pavlefshmërinë e saj...(...)”
12. Kundër vendimit nr.10-2011-1368 (664), datë 09.11.2011, të Gjykatës së Apelit
Durrës, në bazë të nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs i padituri
Nazmi Lipo, i cili kërkon prishjen e vendimit nr.10-2011-1368 (664), datë 09.11.2011, të
Gjykatës së Apelit Durrës dhe të vendimit nr.11-2011-551 (294), datë 04.02.2011, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, duke vendosur pushimin e çështjes.
13.Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të Kodit Civil në të cilat është
parashikuar:
13.1 Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të

13.2 Neni 16§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
13.3 Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura
nga palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore. Gjykata çmon
provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të formuar
nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të çështjes”.
13.4 Neni 310/II i K.Pr.Civile: “Në pjesën përshkruese-arsyetuese duhet të
43
13.5 Neni 349 i K.Civil: “Trashëgimtari mund të kërkojë me padi nga kushdo që
posedon tërësisht ose pjesërisht pasurinë trashëgimore, njohjen e tij si
trashëgimtar dhe dorëzimin e pasurisë trashëgimore dhe të pasurisë së fituar
me anë të saj, sipas rregullave mbi posedimin me mirëbesim dhe me
keqbesim”.
13.6 Neni 350 i K.Civil: “Padia për kërkimin e trashëgimit mund të ngrihet edhe
kundër personit që mban pasurinë trashëgimore në bazë të një dëshmie
trashëgimi, qoftë dhe kur ky është shteti. Personi që ka fituar me mirëbesim
ndonjë send të pasurisë trashëgimore nga një trashëgimtar i tillë, nuk është i
detyruar të kthejë sendin edhe sikur të jetë fituar me kundërshpërblim.
Poseduesi me mirëbesim që ka tjetërsuar po në mirëbesim sende nga pasuria
trashëgimore, është vetëm i detyruar që t'i kthejë trashëgimtarit paditës
çmimin e sendit të shoqëruar me faturën përkatëse. Kur këto të fundit nuk janë
shlyer, këtij i kalon e drejta për të kërkuar shlyerjen e tyre”.
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen në

dosjen gjyqësore dhe të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve, si
dhe të vendimeve gjyqësore, arrin në përfundimin se në marrjen e vendimit nr.10-2011-1368
(664), datë 09.11.2011, të Gjykatës së Apelit Durrës dhe të vendimit nr.11-2011-551 (294),
datë 04.02.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës nuk janë respektuar dispozitat e ligjit
material dhe procedural civil, për këtë arsye vendimi kësaj gjykate duhet të prishet dhe çështja
duhet të dërgohet për rishqyrtim.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se gjatë gjykimit në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Durrës, nuk ka rezultuar të shtrohen për diskutim, si dhe tì
nënshtrohen debatit gjyqësor (analizë ligjore e mbështetur në prova) çështjet të rëndësishme
ligjore lidhur me këtë natyrë mosmarrëveshje, si dhe kjo gjykatë nuk e ka zgjidhur çështjen
konform shkakut që rezulton nga shqyrtimi i kërkesëpadisë, duke bërë lidhjen midis fakteve
që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave apo interesave që ai pretendon se
i janë cenuar.
15.1. Kolegji Civil çmon se për të vlerësuar natyrën e mosmarrëveshjes, është e
nevojshme të shihet kërkesëpadia në përmbajtje të saj, të gjitha shtjellimet e kërkimet e
paditësit dhe jo vetëm pjesa hyrëse e kërkesëpadisë. Referuar dispozitave procedurale civile
[1], parashtrimi i kërkimeve dhe pretendimeve është në disponibilitetin e palës iniciuese të
procesit (paditësit), por njëkohësisht është detyrë e gjykatës që të zbulojë shkakun ligjor të
padisë së paditësit (causa petendi) duke e analizuar padinë në tërësinë e saj dhe jo duke u
kufizuar tek dispozitat ligjore të referuara nga paditësi në pjesën hyrëse të saj [2].
16. Në rastin në gjykim rezulton se, pala paditëse Shegush Ballhysa, i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës duke kërkuar sipas objektit të padisë (petitium) njohjen
si bashkëtrashëgimtare, duke konstatuar pavlefshmërinë e dëshmisë së trashëgimisë ligjore
sipas vendimit nr.11-2009-2478-1622, datë 03.06.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës. Në të njëjtën kohë, konstatohet se shkakun juridik të së drejtës të pretenduar paditësja
e referon në nenin 361 dhe 363, të Kodit Civil.
1
[] Neni 159 i Kodit të Procedurës Civile.
2
[] Qëndrim ky i mbajtur në vendimin unifikues nr.3/2012 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
44
16.1. Në analizë të pretendimeve të parashtruara gjatë procesit gjyqësor, pala paditëse
ka pretenduar në mënyrë të vazhduar faktin e pavlefshmërisë së vendimit nr.11-2009-2478-
1622, datë 03.06.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës me anë të të cilit është çelur
dëshmia e trashëgimisë për të ndjerin Artan Lipo, për shkak se pala paditëse nuk ka marrë
pjesë në këtë gjykim, si dhe paditësja nuk është përfshirë në rrethin e trashëgimtarëve të
trashëgimlënësit Artan Lipo.
17. Kolegji Civil në kuadër të ushtrimit të misionit të tij mbi dhënien e drejtësisë
çmon se veprimtaria gjyqësore konsiston në zbatimin e dispozitës ligjore në një çështje
specifike konkrete. Administrimi i mirë i drejtësisë nënkupton jo vetëm garancinë që një
individ të ketë akses në gjykatë për t’i siguruar atij të gjitha aspektet e një forme gjyqësore të
shqyrtimit të çështjes, por edhe ekzistencën e një “jurisprudence konstante”, “të
konsoliduar” mbi një dispozitë të caktuar ligjore.
18. Nisur nga arsyetimi dhe disponimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, si dhe
nga natyra e kërkimit të parashtruar në padinë objekt gjykimi, Kolegji Civil çmon se me
qëllim saktësimin e natyrës së mosmarrëveshjes, është vendi për të trajtuar disa çështje të
interpretimit dhe zbatimit të ligjit material procedural civil në lidhje: (i) me kuptimin, natyrën
e veçantë dhe pranueshmërinë për shqyrtim të kërkimit të pavlefshmërisë së vendimit
gjyqësor si një akt procedural (neni 123 i K.Pr.Civile); (ii) tiparet e dëshmisë së trashëgimisë
si një vendim gjyqësor për vërtetimin e faktit juridik; (iii) nëse padia objekt gjykimi,
pavarësisht nga referencat në nenet 361 dhe 362 të Kodit Civil, nga përmbajtja e saj, është
padi për kërkimin e pasurisë trashëgimore[1], apo padi njohjeje pozitive e së drejtës së
trashëgimisë (bashkëpronësisë në pasurinë trashëgimore)[2].
18.1. Kolegji Civil çmon të evidentojë se, përjashtimisht, pavlefshmëria e vendimit
gjyqësor si një akt procedural mund të kërkohet si në rrugën e ankimit, ashtu edhe me
kërkesëpadi (që ngrihet në çdo kohë), vetëm nëse pretendohet se vendimi gjyqësor është
inekzistent. Ky rast përjashtimor ndodh vetëm: (a) nëse vendimi gjyqësor në origjinal nuk
është nënshkruar nga gjyqtari monokratik, apo njëri nga anëtarët e trupës gjykuese kolegjiale;
(b) nëse çështja është gjykuar dhe vendimi është shpallur nga një organ, apo persona a
funksionarë që nuk bëjnë pjesë në pushtetin gjyqësor dhe nuk kanë asnjë atribut gjyqësor, pra
që nuk i përkasin juridiksionit gjyqësor; (c) nëse vendimi gjyqësor ka mangësi të dukshme e
të rënda të atilla, që janë thelbësore për t’i dhënë atij fuqi ekzekutive (zbatuese) dhe efektin e
gjësë së gjykuar, sikurse janë mungesa e dispozitivit (asaj që është vendosur), apo mungesa e
pjesës hyrëse të tij (veçanërisht kur nuk dihet kush gjykatë apo cili trup gjykues ka gjykuar
çështjen, nuk dihet kush janë palët ndërgjyqëse dhe objekti e shkaku ligjor i padisë), apo
mungesa tërësore e arsyetimit në pjesën përshkruese-arsyetuese të vendimit.
18.2. Në të njëjtën kohë, ky Kolegj vlerëson se dëshmia e trashëgimisë ka natyrën e
një vendimi gjyqësor të vërtetimit të faktit juridik. Sipas nenit 348, të Kodit Civil, “Cilësia si
trashëgimtar dhe pjesët takuese në trashëgim caktohen në dëshminë e trashëgimisë, të
lëshuar nga gjykata, sipas rregullave të caktuara në Kodin e Procedurës Civile.” Dispozita e
mësipërme e Kodit Civil, kur referon në Kodit të Procedurës Civile, ka parasysh nenet 388 e
vijues të këtij Kodi.[3] Si të gjitha vendimet e tjera me karakter gracioz (jo kontencioz) edhe
vendimi gjyqësor i lëshimit të dëshmisë së trashëgimisë nuk ka fuqi provuese, e jo më
1
[] Neni 349 i Kodit Civil parashikon shprehimisht se: “Trashëgimtari mund të kërkojë me padi nga kushdo që posedon
tërësisht ose pjesërisht pasurinë trashëgimore, njohjen e tij si trashëgimtar dhe dorëzimin e pasurisë trashëgimore dhe të
pasurisë së fituar me anë të saj, sipas rregullave mbi posedimin me mirëbesim dhe me keqbesim”.
2
[] Neni 32§b i K.Pr.Civile: “Padia mund të ngrihet: b) për vërtetimin e qenies ose mosqenies së një marrëdhënieje juridike
ose një të drejte;”
3
[] Neni 388/1 i Kodit të procedurës Civile parashikon shprehimisht se: “Kur nga një fakt varet lindja, ndryshimi ose shuarja
e të drejtave personale apo pasurore të një personi dhe akti që vërteton atë është zhdukur, ka humbur dhe nuk mund të bëhet
përsëri ose nuk mund të merret me ndonjë rrugë tjetër, personi i interesuar ka të drejtë të kërkojë që fakti të vërtetohet me
vendim të gjykatës së shkallës së parë.”
45
detyruese, ndaj të tretëve që nuk kanë marrë pjesë në gjykim dhe, si rrjedhojë, faktet e
pranuara në të mund të kundërshtohen në çdo kohë me një padi themeli të ngritur sipas
rregullave të përgjithshme. Kjo do të thotë se dëshmia e trashëgimisë konsiderohet e
vlefshme për aq kohë sa nuk kundërshtohet në një gjykim të filluar mbi bazën e një padie
themeli, dhe s`ka asnjë efekt provues, apo detyrues pas kundërshtimit të saj. [1]
18.3. Kolegji Civil vëren se në respektim të parimit iura novit curia, Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Durrës, pavarësisht mungesës së njohurive të paditëses në formulimin e kërkimeve
(i cili ka kërkuar konstatimin pavlefshmërisë së dëshmisë së trashëgimisë ligjore, vendimit
nr.11-2009-2478-1622, datë 03.06.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës), nuk duhet
tì merrte të mirëqena shpjegimet e palëve në lidhje me zbatimin e ligjit për çështjen
konkrete, por si njohëse e ligjit, duhet të zbulonte shkakun ligjor të këtyre kërkimeve dhe
duhet të zgjidhte vetë mosmarrëveshjen, sipas formimit dhe bindjes së saj të brendshme, të
bazuar në kriteret që parashikon Kodi Civil dhe Kodi i Procedurës Civile.
18.4. Në rastin konkret, pala paditëse Shegush Ballhysa nuk ka qenë palë në gjykimin
e zhvilluar pranë gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës për të cilin është dhënë vendimi nr.11-
2009-2478-1622, datë 03.06.2009, si dhe nga ana e saj nuk është pretenduar për asnjërin nga
shkaqet e shpërmendura në lidhje me pavlefshmërinë e vendimit gjyqësor si një akt
procedural. Nga ana tjetër, duke mbajtur në konsideratë efektet e vendimit të gjykatës për
vërtetimin e faktit juridik, Kolegji Civil vlerëson se kërkimi në kërkesë-padi për të vendosur
pavlefshmërinë absolute të dëshmisë së trashëgimisë ligjore, ashtu si dhe vendimi që e shpall
atë të pavlefshme, përbëjnë një non sens juridik.
19. Ky Kolegj vëren gjithashtu se nëpërmjet një gjykimi civil (si në rastin konkret)
me palë kundërshtare (gjykim kontencioz) nuk mund të kërkohet vetëm njohja e cilësisë si
trashëgimtar, pasi kjo cilësi dhe pjesa takuese në trashëgimi nga pikëpamja formale-juridike
realizohen nëpërmjet dëshmisë së trashëgimisë sipas nenit 348, të Kodit Civil, por duhet të
kërkohet edhe dorëzimi pjesërisht, apo tërësisht i pasurisë trashëgimore nëpërmjet padisë së
kërkimit të trashëgimit.
20. Në vështrim të dispozitave të Kodit Civil (nenet 349-352), që rregullojnë padinë e
kërkimit të trashëgimit (petitio hereditatis), rezulton se nëpërmjet kësaj padie paditësi synon:
(i) njohjen e cilësisë si trashëgimtar; (ii) dorëzimin pjesërisht apo tërësisht të pasurisë
trashëgimore, si dhe (iii) dorëzimin e pasurisë së fituar me anë të saj. Të tre këto kërkime janë
të lidhur e të ndërvarur nga njëri tjetri.
20.1. Paditësi ka barrën e provës të provojë: (i) se është trashëgimtar i vetëm apo një
prej trashëgimtarëve ligjorë apo testamentarë i trashëgimlënësit; (ii) faktin e vdekjes së
trashëgimlënësit; (iii) se padinë e ka ngritur kundër personit që i mohon cilësinë e
trashëgimtarit dhe se (iv) pasuria që kërkohet prej tij është pasuri trashëgimore
(individualizmi i saj) që mbahet/posedohet nga i padituri pa të drejtë.
20.2. Trashëgimtari në këtë padi kërkon pikësëpari “njohjen e tij si trashëgimtar”.
Pra, kjo padi ka vend atëherë kur paditësit i mohohet cilësia si trashëgimtar dhe pasuria
trashëgimore posedohet pa të drejtë. Pra, njohja si trashëgimtar e paditësit nga ana e të
paditurit është një kusht i domosdoshëm, dhe kundërshtimi i cilësisë së trashëgimtarit nga ana
e të paditurit është conditio sine qua non, pa të cilin nuk mund të ushtrohet padia e kërkimit
të trashëgimit.
20.3. Padia e kërkimit të trashëgimit është padi themeli dhe si e tillë gjatë shqyrtimit
të saj nuk mund të merren si prova, apo si fakte të vërtetuara me vendimet gjyqësore
deklarative, qofshin ato të lëshimit të dëshmive trashëgimore, apo edhe vërtetime fakti. Pala
që ngre pretendime lidhur me një vendim deklarativ siç janë vendimet për lëshim dëshmi
1
46
trashëgimie, duhet të provojë të kundërtën. Në këto gjykime nuk mund të përjashtohet parimi
fortissima evidence, apo nervus probanti.[1]
20.4. Gjithashtu paditësi nuk mund kërkojë me padinë e kërkimit të trashëgimit vetëm
njohjen e tij si trashëgimtar pa u kërkuar dorëzimi i pasurisë trashëgimore. Po kështu edhe
pasuria të cilën kërkon t’i dorëzohet paditësit duhet të jetë patjetër ajo masë që përbën
tërësinë e të drejtave pasurore të trashëgimlënësit dhe që kalojnë nga ai tek trashëgimtari apo
trashëgimtarët. Në të kundërt, paditësi nuk legjitimohet në ngritjen e kësaj padie.
20.5. Në rast se pasuria është e pandarë paditësi mund të kërkojë vetëm njohjen e tij si
trashëgimtar në një pjesë të pasurisë së tij (pjesë ideale) dhe nuk mund të kërkojë edhe
dorëzimin e pasurisë trashëgimore. Në këto raste paditësi nuk mund të ngre padinë e kërkimit
të trashëgimit, pasi në këtë padi nuk mund të kërkohet vetëm njohja si trashëgimtarë, por
edhe dorëzimi i pasurisë trashëgimore. Në këtë rast padia e paditësit do të ngrihet si një padi
njohje pozitive në bazë të nenit 32/b, të Kodit të Procedurës Civile. Nëpërmjet padisë për
vërtetimin e qenies së një marrëdhënie juridike ose një të drejte synohet të realizohet
marrja/nxjerrja e një vendimi gjyqësor nëpërmjet të cilit i padituri të njohë të drejtën
subjektive të paditësit (të drejtën e qenies së tij trashëgimtar).
21. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës krahas konstatimit të pavlefshmërisë absolute të
vendimit nr.11-2009-2478-1622, datë 03.06.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, ka
urdhëruar edhe detyrimin e të paditurve, Nazmi Lipo dhe Xhavite Lipo të njohin paditësen
Shegush Ballhysa bashkëtrashëgimtare ligjore të trashëgimlënësit Artan Lipo me pjesët takuese
përkatëse, por duke mos përcaktuar pasurinë trashëgimore që kërkohet, si dhe duke mos e
individualizuar atë. Për rrjedhojë kjo gjykatë nuk ka analizuar edhe faktin nëse pasuria
trashëgimore është e ndarë, apo pandarë dhe në varësi të këtij fakti, paditësja mund të kërkonte
vetëm njohjen si trashëgimtare në një pjesë të pasurisë (pjesë ideale) dhe nuk mund të kërkonte
edhe dorëzimin e pasurisë trashëgimore.
22. Sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i
arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës është rrjedhojë e një hetimi të pamjaftueshëm, bie
ndesh me provat që janë administruar në gjykim, si dhe vendimi është marrë në zbatim të gabuar
të ligjit të aplikueshëm për zgjidhjen e çështjes në gjykim.
23. Të njëjtin qëndrim ka mbajtur dhe Gjykata e Apelit Durrës, e cila ka arsyetuar në
mënyrë të njëjtë me Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Durrës, si dhe ka lënë në fuqi vendimin e kësaj
gjykate.
23.1. Gjykata e Apelit Durrës, ndonëse i ka pasur të gjitha mundësitë ligjore të
konstatonte të metat e gjykimit në shkallë të parë dhe t’i ndreqte ato, nuk ka mbajtur në
konsideratë, si dhe nuk kanë evidentuar elementë të rëndësishme të këtij lloj gjykimi lidhur me
sqarimin plotësisht të rrethanave ligjore që lidhen me gjykimin e çështjes dhe që kanë të bëjnë
me këtë natyrë mosmarrëveshje.
24. Kolegji Civil i Gjykatës së lartë vlerëson se në mbështetje të nenit 472, të Kodit të
Procedurës Civile, ky kolegj ka në kompetencë të shqyrtojë problemet që kanë të bëjnë me
mosrespektimin ose zbatimin e gabuar të ligjit material e procedural, por pa bërë një
rivlerësim të provave në të kundërt me atë që kanë bërë gjykatat e hallkave më të ulëta.[2]
24.1. Trajtimi dhe aplikimi i drejtë i ligjit në zgjidhjen e një mosmarrëveshjeje
gjyqësore është kompetencë e Gjykatës së Lartë (ajo mund ta bëjë dhe vetë direkt aplikimin e
drejtë të ligjit), por për sa kohë ky trajtim ligjor duhet të bëhet në harmoni me provat dhe
aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore, vlerësohet nga ky Kolegj domosdoshmëria e një hetimi
të plotë nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
1
[] Prova më e fortë apo argumenti, prova më bindëse, vendimtare, kryesore.
2
[] Shih vendimin nr.17, datë 30.04.2007 të Gjykatës Kushtetuese.
47
25. Për arsyet e mësipërme, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi
nr.10-2011-1368 (664), datë 09.11.2011, i Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimi nr.11-
2011-551 (294), datë 04.02.2011, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, duhet të prishet dhe
çështja të dërgohet për rishqyrtim pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
25.1. Në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, për t’iu dhënë zgjidhje
problemeve të mësipërme, në respektim të së drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që
rrjedhin nga procesi gjyqësor civil, ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor,
nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me
ligjin (neni 14) dhe, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, ta zgjidhë atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi
(neni 16).
25.2. Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në
përputhje me ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm e provojnë faktet mbi të cilat
bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të
mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime që rrjedhin prej këtij
procesi, në format dhe afatet e parashikuara në Kodin e Procedurës Civile (neni 3).
25.3. Gjithashtu gjykata e rigjykimit duhet të mbajë parasysh parimin e rëndësishëm se
gjatë gjykimit prevalon parimi i dhënies së drejtësisë. Kolegji e thekson ta nënvizojë këtë parim
për arsye se sipas pretendimeve të palës paditëse, se ndodhemi përpara një vendimi gjyqësor të
formës së prerë, siç është ai i zgjidhjes së martesës i dhënë në Gjykatën e Apelit Durrës me
nr.11-2009-557(258), datë 29.06.2009, me të cilin është vendosur: “Prishja e vendimit civil
nr.1914, datë 10.11.2003, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe pushimin e gjykimit të
çështjes” me argumentimin se një çështje për zgjidhje martese nuk mund të vazhdojë kur
njëri prej bashkëshortëve ka vdekur, ndërkohë që ajo gjykatë nuk mund të bënte gjykim në
lidhje me çështjen në kushtet kur njëra nga palët në gjykimin e zgjidhjes së martesës kishte
vdekur, duke pasur parasysh se gjykimi i zgjidhjes së martesës nuk është si gjykimet e tjera
me palë ndërgjyqëse, ku pala që vdes mund të zëvendësohet, por gjykimi i zgjidhjes së
martesës nuk mund të vazhdojë dhe nuk mund të kryhet asnjë vendimmarrje tjetër përveçse
pushimi i gjykimit.
25.4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës për të garantuar një proces të rregullt ligjor,
në mbështetje të nenit 486 të Kodit të Procedurës Civile, duke mbajtur parasysh konkluzionet
e mësipërme të këtij vendimi duhet të përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të cilit të
verifikojë e të identifikojë pretendimet e palëve. Po kështu, në rishqyrtimin e çështjes Gjykata
e Rrethit Gjyqësor Durrës duhet të sqarojë të gjitha rrethanat që lidhen me: (i) legjitimimin
aktiv të paditëses Shegush Ballhysa, e cila ka barrën e provës të provojë se është njëra prej
trashëgimtarëve të trashëgimlënësit Artan Lipo; (ii) faktin e vdekjes së trashëgimlënësit Artan
Lipo; (iii) legjitimin pasiv të palës së paditur Nazmi Lipo dhe Xhavite Lipo, të cilët i mohojnë
cilësinë e trashëgimtarit paditëses Shegush Ballhysa; (iv) pasurinë që kërkohet (individualizimi i
saj) dhe që mbahet/posedohet nga pala e paditur në mënyrë të pa të drejtë; (v) faktin nëse
pasuria trashëgimore është e ndarë, apo pandarë.
25.5. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
dalin gjatë rigjykimit dhe shqyrtimi sa më i plotë i provave që do të paraqesin palët, do të
lejojnë Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Durrës që, në përputhje me kërkesat e ligjit procedural e
atij material, të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur me zgjidhjen e
çështjes.
48
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/ç të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.10-2011-1368 (664), datë 09.11.2011, të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe të vendimit nr.11-2011-551 (294), datë 04.02.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Durrës, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 20.01.2016
49
Nr. 00-2016-122 i Vendimit (6)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: KUJTIM KALE

I PADITUR: GENCI VANI, NIGJARE VANI, SHABAN
VANI
OBJEKTI:
Detyrimin solidar të të paditurve për të shlyer detyrimet
sipas kontratës së huasë me nr.3153 Rep dhe nr.591 Kol, datë 06.10.2009,
duke i kthyer paditësit shumën e marrë hua prej 30.000 (tridhjetë mijë) Euro.
Detyrimin e të paditurve të paguajnë shpenzimet gjyqësore.
Baza Ligjore: Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë.
Neni 419, 420, 423 e vijues, 445, 446, 463, 560, 585 e vijues,
698, 1050-1055 e vijues të Kodit Civil.
Neni 31/a, 32, 36, 41, 42, 102 e vijues, 153 e vijues i Kodit të Procedurës Civile.
Kontrata e huasë me nr.3153 Rep dhe nr.591 Kol, datë 06.10.2009.

vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë.
Detyrimin e të paditurve Genci Vani, Nigjare Vani dhe Shaban Vani të
shlyejnë detyrimin që kanë ndaj paditësit Kujtim Kale në shumën 30.000
(tridhjetë mijë) Euro, sipas kontratës së huasë me nr.3153 Rep dhe nr.591 Kol,
datë 06.10.2009.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të paditurve.

Prishjen e vendimit civil nr.6989, datë 16.09.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë por me
tjetër trup gjykues.
50
Kundër vendimit nr.2415, datë 16.10.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë
të nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs pala paditëse Kujtim
Kale, e cila bazuar në nenin 485/b të Kodit të Procedurës Civile ka kërkuar prishjen e
vendimit nr.2415, datë 16.10.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.6989, datë 16.09.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar
ndër të tjera se:
- Vendimi i Gjykatës së Apelit është tërësisht i padrejtë.
- Megjithëse ka kaluar afati i përcaktuar në kontratën huasë, i padituri G.Vani nuk ka
përmbushur detyrimet e marra përsipër.
- Në vështrim të nenit 585, 589, 590 e vijues të Kodit Civil detyrimet e të paditurit
G.Vani janë detyrime solidare së bashku me dy të paditurit e tjerë në këtë gjykim.
- Referuar nenit 585 dhe 590, të Kodit Civil, në kontratën e huasë, dorëzanës për të
paditurin G.Vani janë bërë prindërit e tij, të paditurit e tjerë N.Vani dhe Sh.Vani, të
cilët sipas nenit 590 duhet të detyrohen solidarisht për ekzekutimin e detyrimit.
- Paditësi i ka njoftuar të paditurit me njoftim noterial për përmbushjen e detyrimeve
dhe në kushtet e mos përmbushjes i është drejtuar gjykatës.
- Duke qenë debitor ata kanë legjitimitetin për t’u thirrur në gjykim në cilësinë e të
paditurit, për më tepër që apartamenti i vënë si garanci në kontratë është në pronësi
të tyre, pra janë jo vetëm debitorë, por preken drejtpërdrejtë nga ky gjykim.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; konstatoi mungesën e palëve
ndërgjyqëse; si dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore rezulton se palët ndërgjyqëse, në
datën 06.10.2009, kanë lidhur midis tyre një kontratë huaje, me nr.3153 Rep dhe nr.591 Kol,
sipas të cilës huadhënësi i jep hua huamarrësit, shumën prej 30.000 (tridhjetë mijë) Euro, për
një periudhë 1 (një) vjeçare, nga data 06.10.2009 deri në datën 06.10.2010.
2. Si titull garancie për shlyerjen e huasë të marrë nga huamarrësi, kjo kontratë
parashikon si garanci në hipotekë: “Apartament nr.6, në katin e dytë,
Rr.”P.N.Luarasi”,Godina 6-kt, me sipërfaqe 120 m2. Kjo pronë është e regjistruar në
Z.R.P.P., në regjistrin hipotekor nr.30, datë 18.04.2007, në zonën kadastrale 8190, pasuria
me nr.7/78. Këtë pronë garanti e lë peng në hipotekë, deri në shlyerjen e plotë të huasë, pjesë
e kësaj kontratë nga ana e huamarrësit.”
3. Pala paditëse ka pretenduar se, nga të paditurit nuk është kryer asnjë veprim për të
bërë të mundur përmbushjen e kontratës, pasi shlyerja e huasë do të konfirmohej nëpërmjet
një akti noterial, akt i cili paditësi ka pretenduar se nuk ekziston, pasi huaja sipas tij, nuk
është kthyer. Ndodhur në këto kushte, paditësi i është drejtuar Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë me kërkesëpadinë objekt gjykimi.
vendosur: “Pranimin e kërkesë padisë. Detyrimin e të paditurve Genci Vani, Nigjare Vani
dhe Shaban Vani të shlyejnë detyrimin që kanë ndaj paditësit Kujtim Kale në shumën 30.000
(tridhjetë mijë) Euro, sipas kontratës së huasë me nr.3153 Rep dhe nr.591 Kol, datë
06.10.2009.”
4.1. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë arriti duke
arsyetuar (ndër të tjera) se: “....Gjatë gjykimit rezultoi e provuar se paditësi në cilësinë e
huadhënësit ka plotësuar detyrimin e tij, duke i dhënë të paditurve me cilësinë e huamarrësve
shumën e të hollave prej 30.000 (tridhjetë mijë) Euro, ndërkohë që huamarrësit nuk i kanë
51
kthyer atij këtë shumë brenda afatit një vjeçar të përcaktuar në kontratë, pa asnjë shkak
ligjor...(...)...Gjykata çmon se, i padituri Genci Vani, së bashku me të paditurit Nigjare dhe
Shaban Vani, detyrohen solidarisht për shumën prej 30.000 (tridhjetë mijë) Euro ndaj
paditësit Kujtim Kale, bazuar kjo në nenin 585 dhe 590 të K.Civil...(...)...Në kontratën e
huasë objekt gjykimi, dorëzanës për të paditurin Genci Vani, janë bërë prindërit e tij, dy të
paditurit e tjerë, Nigjare dhe Shaban Vani. Ndërkohë që pretendimi i paditësit për
përgjegjësinë solidare të të tre të paditurve sanksionohet në nenin 590 të K.Civil, sipas të
cilit: “Dorëzanësi është i detyruar solidarisht mbi debitorin kryesor për ekzekutimin e
detyrimit, përveç kur është parashikuar ndryshe me marrëveshje...(...)”
“Prishjen e vendimit civil nr.6989, datë 16.09.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë por me tjetër trup gjykues.”
5.1. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Apelit Tiranë arriti duke arsyetuar (ndër të
tjera) se: “...Gjykata e Apelit konstaton se paditësi kërkon detyrimin e të paditurit Genci Vani
që t’i kthejë atij paratë e marra me parë hua, për të cilën janë bërë garant prindërit e Genci
Vanit, të paditurit Shaban Vani dhe Nigjare Vani. Fakt për të cilin Gjykata e Apelit, çmon se
i paditur në këtë proces duhet të ishte vetëm i padituri Genci Vani, i cili ka legjitimitet pasiv
në këtë gjykim. Nga kjo rezulton se në gjykim janë thirrur persona të cilët nuk duhet të ishin
të paditur dhe nuk duhet të ishin pjesëmarrës të këtij gjykimi. Nisur nga sa më sipër Gjykata
e Apelit çmon dhe krijon bindjen e brendshme juridike se ky vendim duhet të prishet dhe
çështja të dërgohet për rigjykim...(...)”
6. Kundër vendimit nr.2415, datë 16.10.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë të
nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs pala paditëse Kujtim Kale, e cila
bazuar në nenin 485/b të Kodit të Procedurës Civile ka kërkuar prishjen e vendimit nr.2415,
datë 16.10.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.6989, datë
16.09.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
7. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:

7.3 Neni 466 i K.Pr.Civile: “Gjykata e apelit pasi shqyrton çështjen vendos: …ç)
prishjen e vendimit dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në gjykatën e shkallës
së parë në rastet e parashikuara nga neni 467 i këtij Kodi.”
7.4 Neni 467/d i K.Pr.Civile: “Gjykata e apelit prish vendimin e gjykatës së
shkallës së parë dhe e dërgon çështjen për rigjykim kur:... d) nuk është
formuar drejt ndërgjyqësia.”
8. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve procedurale që ndodhen në

dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve,
vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të parashtruara në rekurs arrin në përfundimin se
52
vendimi nr.2415, datë 16.10.2012, i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e
mosrespektimit të ligjit procedural civil dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet për rishqyrtim po pranë kësaj gjykate.
9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.2415, datë 16.10.2012, i
Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë duke mos pasur parasysh parashikimet e nenit 466/ç
dhe 467, të Kodit të Procedurës Civile, dispozitë në të cilën është bazuar kjo gjykatë në
vendimmarrjen e saj.
10. Gjykata e Apelit Tiranë, në analizë të fakteve dhe provave, ka arsyetuar se për
rastin konkret nuk ndodhemi përpara dorëzanisë, por përpara hipotekës, si mjet për sigurimin
e përmbushjes së detyrimeve të lindura nga kontrata e lidhur midis huadhënësit Kujtim Kale
dhe huamarrësit Genci Vani. Në këto kushte, të paditurit Shaban Vani dhe Nigjare Vani nuk
mund të përgjigjen solidarisht me të paditurin Genci Vani për mospërmbushjen e detyrimit
kontraktor, për mosshlyerjen e huasë së marrë prej tij në shumën prej 30.000 Euro.
11. Kolegji Civil vëren se Gjykata e Apelit Tiranë, ndonëse i ka pasur mundësitë
ligjore të konstatonte mangësitë dhe zbatimin e gabuar të ligjit nga ana e gjykatës së shkallës
së parë përsa i përket detyrimit solidar për të cilat janë detyruar për t’i paguar bashkë me të
paditurin Genci Vani Vani edhe të paditurit Shaban Vani dhe Nigjare Vani, si dhe të zgjidhte
çështjen në mënyrë përfundimtare, ka vendosur prishjen e vendimit civil nr.6989, datë
16.09.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në
po atë gjykatë, për shkak se nuk është formuar drejt ndërgjyqësia.
12. Gjykata e Apelit Tiranë në respektim të kompetencës së saj funksionale (gjykatë e
shkallës së dytë), si dhe natyrës së gjykimit (gjykatë fakti), mund ta kthente çështjen për
rigjykim vetëm në rast se kjo do të evidentonte se e ishte përpara kërkesave të nenit 467/d të
Kodit të Procedurës Civile, fakt i cili nuk ka rezultuar nga dosja gjyqësore, si dhe nuk është
argumentuar nga ana e kësaj gjykate.
12.1. Kolegji Civil vëren se në interpretim të nenit 467/d, të Kodit të Procedurës
Civile, gjykata e apelit duhet të prish vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe ta dërgojë
dërgon çështjen për rigjykim kur nuk është formuar drejt ndërgjyqësia në rastet kur efekti i
vendimit, që do të jepet, duhet të shtrihet në të gjithë bashkëndërgjyqësit
(bashkëndërgjyqësia e detyrueshme). [1]
12.2. Kolegji Civil çmon se, edhe pse krijimi i ndërgjyqësisë është në disponibilitet të
palës që investon gjykatën me padi, çka nënkupton se kjo e fundit mund të thërrasë si palë
apo pjesëmarrës në proces ata që do të çmojë vetë, gjykata ka detyrimin për të gjetur mjetet
ligjore të parashikuara në K.Pr.Civile për të zgjidhur drejt mosmarrëveshjen dhe për të bërë të
mundur që vendimi i saj, t’i kundërdrejtohet palës mbi të cilën duhet të bien pasojat e
gjykimit dhe jo personave të tjerë të cilët mund të jenë thirrur në gjykim, por që janë vënë në
një pozitë procedurale të gabuar.
12.3. Në të njëjtën kohë, interesi në gjykim përcakton edhe pozitën procedurale të
palëve në proces. Kështu, personi që, duke pretenduar se e drejta subjektive i takon atij, i
drejtohet gjykatës për të kërkuar njohjen ose rivendosjen e kësaj të drejte të shkelur nga një
person tjetër që e thërret në gjykim, quhet paditës (legjitimimi aktiv). Ndërsa, personi të cilit i
drejtohet kërkimi, duke pretenduar se është ky person që ka shkelur, cenuar apo mohuar të
drejtën e paditësit, quhet i paditur (legjitimimi pasiv).
12.4. Mosformimi i drejtë i ndërgjyqësisë, përbën në vetvete një shkelje të dispozitave
procedurale civile, që ve thelbësisht në dyshim vetë garantimin e parimit të
kontradiktorialitetit dhe barazisë së armëve në gjykim, sipas të cilave secilës palë ndërgjyqëse
duhet t’i jepet një mundësi e arsyeshme për të paraqitur pretendimet e veta, në kuadër të
respektimit të së drejtës së saj për një proces të rregullt ligjor [2].
1
2
[] Vendimet nr.34, datë 25.07.2011 dhe nr.16, datë 19.04.2013 të Gjykatës Kushtetuese.
53
12.5. Në rastin konkret në gjykim, nuk rezulton që për shkak të natyrës së
marrëdhënieve juridike që janë në konflikt ose për shkak të një dispozite ligjore, efekti i
vendimit, që do të jepet, duhet të shtrihet në të gjithë bashkëndërgjyqësit, apo veprimet
procedurale që janë kryer prej disa bashkëndërgjyqësve duhet të kenë efekt edhe për
bashkëndërgjyqësit e tjerë që nuk janë paraqitur në gjykatë, ose që nuk kanë kryer ndonjë
veprim në afatin e caktuar.
12.6. Në këtë kuadër, Gjykata e Apelit Tiranë, i ka pasur të gjitha mundësitë
procedurale e ligjore që të përfundonte vetë procesin gjyqësor dhe të zgjidhte në themel
çështjen duke mbajtur në konsideratë faktin se mungesa e legjitimitetit pasiv për të paditurit
Shaban Vani dhe Nigjare Vani pas sjell rrëzimin e padisë për këta të paditur.
13. Sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së
Apelit Tiranë duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj gjykate, me tjetër
trup gjykues.
13.1. Në rigjykim, Gjykata e Apelit Tiranë, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të
mësipërme, në respektim të së drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga
procesi gjyqësor civil, ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet
garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni
14) dhe, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, ta zgjidhë atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi
(neni 16).
13.2. Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në
përputhje me ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm e provojnë faktet mbi të cilat
bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të
mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime që rrjedhin prej këtij
procesi, në format dhe afatet e parashikuara në Kodin e Procedurës Civile (neni 3).
13.3. Në rigjykimin e çështjes Gjykata e Apelit Tiranë duhet të sqarojë të gjitha
rrethanat që lidhen me ligjin e zbatueshëm dhe që kanë rëndësi për zgjidhjen e drejtë të
çështjes. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin
gjatë rigjykimit, do të lejojnë Gjykatën e Apelit Tiranë që, në përputhje me kërkesat e ligjit
procedural e atij material, të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur me
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 20.01.2016
54
Nr. 00-2016-123 i Vendimit (7)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: METE BEGAJ

I PADITUR: SHOQËRIA “SIGAL UNIQA GROUP
AUSTRIA” SH.A. TIRANË
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit të dëmshpërblejë paditësin
për diferencën e papaguar dhe kamatëvonesat përkatëse për të gjitha dëmet,
moral, biologjik dhe ekzistencial, për shkak të dëmtimeve të përhershme
të shëndetit të tij të shkaktuar nga aksidenti automobilistik në shumën 8.000.000 lekë.
Baza Ligjore: Ligji nr.10076, datë 12.02.2009
“Për sigurimin e detyrueshëm në sektorin e transportit”,
neni 608, 625, 640 të Kodit Civil, V
endimi Unifikues i Gjykatës së Lartë nr.12, datë 14.09.2007,
Udhëzimi i Ministrisë së Financave nr.24, datë 15.11.2007,
“Mbi trajtimin e dëmeve të mbuluara nga kontrata e sigurimit
të mbajtësve të mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj palëve të treta”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.2780, datë 12.10.2012, ka

vendosur:
Pranimin e padisë.
Të detyrohet ana e paditur “Sigal Uniqa Grup Austria” sh.a. Tiranë të
shpërblejë paditësin Mete Begaj në masën 2.221.231 lekë.

Lënien në fuqi të vendimit nr.2780, datë 12.10.2012, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë.
Kundër vendimit nr.660, datë 24.10.2013, të Gjykatës së Apelit Vlorë, në bazë të

nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs pala e paditur Shoqëria
“Sigal Uniqa Grup Austria” sh.a, e cila kërkon prishjen nr.660, datë 24.10.2013, të
Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit nr.2780, datë 12.10.2012, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë, si dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë
me tjetër trup gjykues, duke parashtruar ndër të tjera se:
- Të dy gjykatat kanë shkelur ligjin procedural dhe atë material.
55
- Gjykimi në shkallë të parë dhe në apel është zhvilluar në mungesë të palës së paditur,
pavarësisht se përfaqësuesi i të paditurit ishte në pamundësi shëndetësore për tu
paraqitur në gjykim dhe ka paraqitur raportin përkatës për shtyrje, bazuar në nenin
175 të K.Pr.Civile, kërkesë, e cila nuk u mor parasysh nga gjykata e faktit dhe më pas
ajo e apelit.
- Kërkesë padia është nënshkruar dhe është ndjekur nga një person pa tagër. Kërkesë
padia e datës 04.06.2012 është firmosur nga avokat Delo Meçani (vetëm në faqen e
fundit) dhe jo nga paditësi Mete Begaj dhe prokura e përfaqësimit mban datën
20.01.2011.
- Prokura në kuptim të nenit 76, të Kodit Civil ka mbaruar pasi është përmbushur
funksioni për të cilën është lëshuar pasi jemi në kushtet kur çështja u zgjidh me
pajtim, pra kreu veprimet juridike për të cilat kjo prokurë ishte dhënë.
- Vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë i ka shtrembëruar faktet. Në fillim të vendimit
citohet se i padituri Shoqëria “Sigal” Sh.a përfaqësohet nga Dorian Demiri,
ndërkohë që ky person ka depozituar kërkesën për shtyrje bashkë me raportin
mjekësor në gjykatë.
- Detyrimi që shoqëria “Sigal Uniqa Group Austria” sh.a. kundrejt paditësit është
shuar nëpërmjet ekzekutimit të vlerës së dëmshpërblimit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; përfaqësuesin e palës së paditur
Shoqërisë “Sigal Unika Grup Austria” sh.a, juristin Abdyl Sarja, i cili kërkoi prishjen nr.660,
datë 24.10.2013, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit nr.2780, datë 12.10.2012, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, si dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Vlorë me tjetër trup gjykues; përfaqësuesin e palës paditëse, av. Delo
Meçani, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.660, datë 24.10.2013, të Gjykatës së Apelit
Vlorë; si dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Mete Begaj me
datën 19.08.2009 është aksidentuar nga automjeti i drejtuar nga shtetasi Silvan Ferunaj, mjet i
cili ishte i siguruar pranë palës së paditur Shoqërisë “Sigal Uniqa Grup Austria” sh.a.
2. Ka rezultuar gjithashtu se ndemjet palëve ndërgjyqëse është lidhur kontrata datë
05.02.2012, sipas të cilës pala e paditur Shoqëria “Sigal Uniqa Grup Austria” sh.a. ka
përcaktuar si vlerë dëmshpërblimi shumën prej 2.754.889 lekë, shumë të cilën paditësi Mete
Begaj e ka tërhequr.
3. Paditësi Mete Begaj ka pretenduar se dëmshpërblim nuk ka qenë i plotë ndaj dhe
me padinë drejtuar gjykatës ka kërkuar diferencën e tij në shumën 8.000.000 lekë.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.2780, datë 12.10.2012, ka
vendosur: “Pranimin e padisë. Të detyrohet ana e paditur “Sigal Uniqa Grup Austria” sh.a.
Tiranë të shpërblejë paditësin Mete Begaj në masën 2.221.231 lekë.”
4.1. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë arriti duke
arsyetuar (ndër të tjera) se: “...Në zgjidhjen e çështjes është pasur parasysh vendimi unifikues
nr.12/2007. Edhe në nenin 608 e vijues të Kodit Civil është parashikuar e drejta për
riparimin e plotë të çdo dëmi të pësuar në mënyrë të paligjshme, pra jo vetëm pasurinë në
kuptimin e ngushtë teorik, por edhe në të mirat jopasurore që mëshirojnë vlerat e vetë
njeriut. Dëmtimi i shëndetit vjen si pasojë e cenimit të integritetit fizik ose psikik të njeriut
dhe në nenin 625/a të K.Civil parashikohet se “personi që pëson një dem të ndryshëm nga ai
pasuror, ka të drejtë të kërkojë të dëmshpërblehet kur....a) ka pësuar një dëmtim të
56
shëndetit....(...)...Nga akti i ekspertimit për vlerësimin e dëmit rezulton se vlera e dëmit
përbëhet nga dëmi pasuror në masën 1.836.120 lekë, demi jopasuror në masën 3.060.000
lekë dhe shpenzimet mjekësore në masën 80.000 lekë, pra në total 4.976.120 lekë...(...)...Nga
kontrata rezulton se i padituri ka përcaktuar një dëmshpërblim në masën 2.754.889 lekë.
Provohet se i padituri nuk ka kryer riparimin e plotë të çdo dëmi. Në këtë kontratë është
parashikuar detyrimi i paditësit të heq dorë nga ngritja e ndonjë kërkesë për dëmshpërblim
në të ardhmen dhe të fal çdo detyrim tjetër që rrjedh nga shpërblimi i dëmit. Sipas nenit
686/2 të Kodit Civil “Janë të pavlefshme kushtet e përgjithshme që sjellin humbje ose dëmtim
të shpërpjesëtuar të interesave të palës kontraktuese, posaçërisht kur ato ndryshojnë në
mënyrë thelbësore nga parimet e barazisë e të anësisë të shprehura në dispozitat e këtij kodi
që rregullojnë marrëdhëniet kontraktuale”...(...)...Duke pasur parasysh masën e
dëmshpërblimit të pranuar nga paditësi dhe atë të llogaritur nga eksperti vlerësues, gjykata
konstaton se ka një dëmtim të shpërpjesëtuar të interesave të paditësit, pasi masa reale e
dëmshpërblimit është pothuajse dyfishi i shumës së përcaktuar nga i padituri...(...)”
5. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.660, datë 24.10.2013, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.2780, datë 12.10.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.”
5.1. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Apelit Vlorë arriti duke arsyetuar në të
njëjtën mënyrë si Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë.
6. Kundër vendimit nr.660, datë 24.10.2013, të Gjykatës së Apelit Vlorë, në bazë të
nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs pala e paditur Shoqëria “Sigal
Uniqa Grup Austria” sh.a, e cila kërkon prishjen nr.660, datë 24.10.2013, të Gjykatës së
Apelit Vlorë dhe vendimit nr.2780, datë 12.10.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, si
dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë me tjetër trup
gjykues.

7.3 Neni 472 i K.Pr.Civile: “Vendimet e shpallura nga gjykata e apelit dhe ato të
ose është zbatuar keq ligji; b) ka shkelje të rënda të normave procedurale (neni
467 i këtij Kodi); c) për shkelje procedurale që kanë ndikuar në dhënien e
vendimit.”

në dosjen gjyqësore dhe të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve të kërkuesit të
rekursi i paraqitur nga pala e paditur Shoqëria “Sigal Uniqa Grup Austria” sh.a, nuk përmban
57
shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472, të Kodit të Procedurës Civile që bëjnë të
cenueshëm vendimin nr.660, datë 24.10.2013, të Gjykatës së Apelit Vlorë.
9. Në juridiksionin rishikues të Gjykatës së Lartë përfshihen vetëm rastet rigorozisht
të përcaktuara në nenin 472, të Kodit të Procedurës Civile, që lidhen me mosrespektimin ose
zbatimin e gabuar të ligjit, si dhe me shkeljet e rënda të normave procedurale apo shkelje
procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit.
10. Sipas germës “a” të nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, kërkohet që nga ana
e gjykatave të faktit të mos jetë respektuar ose të jetë zbatuar keq ligji. Në rekursin e
paraqitur nga ana e palës së paditur nuk argumentohet një gjë e tillë.
10.1. Ky Kolegj, në shqyrtim të ligjshmërisë dhe bazueshmërisë të vendimeve të
gjykatave të faktit, evidenton se ato mbështeten në dispozitat ligjore të zbatueshme për
gjykimin e çështjes konkrete, në nenet 608 e vijues të Kodit Civil dhe në argumente të nxjerra
nga provat, të cilat janë marrë, administruar e vlerësuar si të tilla në pajtim me dispozitat e
Kodit të Procedurës Civile.
10.2. Ndryshe nga sa pretendohet në rekursin e paraqitur, nga aktet procedurale të
gjykimit të çështjes evidentohet se gjykatat kanë zhvilluar një proces të rregullt ligjor, duke
garantuar zhvillimin e një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes (neni 14 i
K.Pr.Civile). Ato kanë sqaruar plotësisht rrethanat dhe faktet që lidhen me mosmarrëveshjen
objekt gjykimi e që kanë të bëjnë me (i) ekzistencën e dëmit pasuror dhe jo pasuror të
shkaktuar paditësit Mete Begaj nga aksidenti automobilistik i datës 19.08.2009; (ii) shkakun e
këtij aksidenti; (iii) lidhjen shkakësore midis faktit të paligjshëm dhe pasojës, dëmit pasuror
dhe jo pasuror të shkaktuar (iv) fajësinë e drejtuesit të mjetit, duke bërë një cilësim të saktë të
fakteve dhe veprimeve që lidhen me të dhe (v) me përcaktimin e masës së dëmshpërblimit.
Konkluzioni i gjykatave të faktit është rrjedhojë e një analize tërësore dhe objektive të
provave (neni 126 i K.Pr.Civile). Gjithashtu, rezulton se akti i ekspertimit i është nënshtruar
debatit gjyqësor gjatë të cilit palët kanë dhënë opinionin e tyre dhe konkluzionet e tij, gjykatat
i kanë analizuar e vlerësuar në tërësinë e rrethanave të çështjes.
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, ndryshe nga sa pretendohet në rekurs se gjykimi
pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe Gjykatës së Apelit Vlorë është zhvilluar në
mungesë të palës së paditur, vlerëson se në rastin në shqyrtim, nga vetë rrethanat posaçërisht
të krijuara nga ky gjykim, gjykatat e faktit nuk i kanë mohuar ankuesit të drejtën për t’iu
drejtuar gjykatës dhe për të marrë një përgjigje përfundimtare prej saj për pretendimet e
ngritura, duke përbërë kështu një cenim të së drejtës themelore për një proces të rregullt
ligjor.[1]
11.1. Administrimi i mirë i drejtësisë fillon me garancinë që një individ të ketë akses
në gjykatë për t’i siguruar atij të gjitha aspektet e një forme gjyqësore të shqyrtimit të
çështjes. E drejta e aksesit në gjykatë nuk është absolute dhe se jo çdo shkelje e rregullave
procedurale e bën procesin të parregullt në kuptimin kushtetues.[2]
11.2. Në rastin në shqyrtim, në analizë të akteve të dosjes gjyqësore rezulton se
gjykatat e faktit kanë përmbushur detyrimet e saj ligjore për të njoftuar palën e paditur për
gjykimin e çështjes, si dhe pala e paditur Shoqëria “Sigal Uniqa Grup Austria” sh.a ka marrë
dijeni për zhvillimin e gjykimit pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe Gjykatës së
Apelit Vlorë. Pala e paditur ka marrë dijeni për procesin, njoftimet i janë bërë sipas
parashikimeve ligjore dhe gjykimi në mungesë të kësaj pale nuk ka ardhur si pasojë e
veprimeve, apo mosveprime të gjykatës.
11.3. Kolegji Civil çmon të theksojë se duhet mbajtur në konsideratë se, vërtet në
interpretim të parimeve juridike dhe frymës së legjislacionit procedural (ratio legis) njoftimi i
palëve në procesin civil është garanci për një proces të rregullt ligjor, por nga ana tjetër nuk
1
[] Shih vendimet nr.7, datë 11.03.2008; nr.14 datë 3.6.2009 ; nr.4, datë 23.02.2011 të Gjykatës Kushtetuese.
2
[] Vendim mos kalimi nr.115 datë 16.07.2015 i Gjykatës Kushtetuese.
58
mund të lejohet të përdoret thjesht si një mjet për të prishur apo zvarritur procesin gjyqësor.
Për sa i përket sjelljes së autoriteteve gjyqësore, edhe në ato sisteme ligjore, të cilat zbatojnë
parimin se iniciativat procedurale u takojnë palëve, përsëri gjykatat kanë detyrimin për të
siguruar progresin e gjykimeve me shpejtësi të mjaftueshme[1].
11.4. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se është detyrë e palës së paditur të
ushtrojë të drejtat dhe të përmbushë detyrimet në një proces gjyqësor, si dhe në të njëjtën
kohë, duhet të jetë i interesuar të ndjekë ecurinë e këtij procesi gjyqësor. Përfaqësuesi i palës
së paditur ka pasur detyrimin që të marrë të gjitha masat që varen nga vullneti dhe kontrolli i
tij për të mos munguar në seancat gjyqësore të cilat janë zhvilluar. Mungesa është e
justifikuar vetëm nëse ka pengesa apo gjendet në pamundësi për të realizuar përfaqësimin,
për shkaqe të pavarura prej tij, të tilla që e bëjnë objektivisht të pamundur të përmbushë
detyrën e përfaqësuesit.
11.5. Në rastin në shqyrtim, duke mbajtur në konsideratë sjelljen e vazhdueshme të
palës së paditur ndaj këtij procesi gjyqësor,[2] ky Kolegj vlerëson se, mosparaqitja e
përfaqësuesit të palës së paditur Shoqërisë “Sigal Uniqa Grup Austria” sh.a nuk ka ardhur si
pasojë e shkaqeve të cilat bëjnë të objektivisht të pamundur përfaqësimin e kësaj shoqërie.
11.6. Në rastin konkret, rezulton se mosparaqitja e përfaqësuesit të palës së paditur ka
ardhur si pasojë e gjendjes shëndetësore. Pala e paditur është vënë në dijeni të këtij fakti kohë
përpara zhvillimit të procesit gjyqësor pranë Gjykatës së Apelit Vlorë. Në këtë kushte pala e
paditur duke mbajtur në konsideratë natyrën e shpejt të gjykimit pranë Gjykatës së Apelit si
pasojë e kompetencës së saj funksionale (gjykatë e shkallës së dytë), si dhe strukturën e saj
organizative dhe të burimeve njerëzore, kishte të gjitha mundësitë objektive për të siguruar
përfaqësimin e saj në këtë proces gjyqësor.
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson gjithashtu jo të drejtë, pretendimin tjetër
të ngritur në rekurs nga pala e paditur se kërkesë padia është nënshkruar dhe është ndjekur
nga një person pa tagër.
12.1. Referuar nenit 97, të Kodit të Procedurës Civile, në kreun e veçantë të emërtuar
“Përfaqësuesit”, Kolegji Civil vëren se ky nen parashikon se aktet që sjellin disponim të një
të drejtë mund të kryhen vetëm në rast se përfaqësuesi ka fituar tagër në mënyrë të shprehur.
[3] Në analizë të akteve të dosjes gjyqësore, rezulton se pala paditëse Nozi Bardhi nëpërmjet
prokurës së posaçme nr.303 Rep dhe nr.200 Kol, datë 20.01.2011, ka autorizuar
përfaqësuesin e tij të ngrejë padi në gjykatën kompetente, si dhe ta përfaqësojë atë në të gjitha
shkallët e gjykimit për çështjen objekt gjykimi.
13. Për sa i përket pretendimit se detyrimi që Shoqëria “Sigal Uniqa Group Austria”
sh.a. ka kundrejt paditësit është shuar nëpërmjet ekzekutimit të vlerës së dëmshpërblimit,
Kolegji Civil vlerëson se edhe ky pretendim është i pambështetur në ligj.
13.1. Në vështrim të neneve 422, 455 të Kodit Civil, debitori duhet të përmbush
detyrimin e tij me korrektësi sipas përmbajtjes së tij. Nëse debitori nuk përmbush plotësisht
ose pjesërisht detyrimin e tij të lindur nga kontrata apo nga ligji pa asnjë shkak, ai nuk
shkarkohet nga përgjegjësia, pasi kreditori nuk ka realizuar në këtë mënyrë të drejtën e tij.
Prandaj debitori ka përgjegjësi civile për mospërmbushjen e detyrimit, qoftë dhe në rastet e
mospërmbushjes së pjesshme. Ky qëndrim gjen mbështetje në nenet 479 e 610 të po këtij
Kodi në të cilët është parashikuar se “Çdo marrëveshje që përjashton ose kufizon palët nga
përgjegjësia për mosekzekutimin e detyrimeve është e pavlefshme” dhe “Është e pavlefshme
1
[] Vendimi “Cravcenko kundër Moldavisë”, datë 15.04.2008, pagrafi 45 i GJ.E.D.NJ.
2
[] Gjykimi pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe Gjykatës së Apelit Vlorë është zhvilluar në mungesë të palës së
paditur pavarësisht dijenisë në lidhje me zhvillimin e procesit gjyqësor.
3
[] Neni 97 i Kodit të Procedurës Civile parashikon shprehimisht se: “Kur palët përfaqësohen në gjykim nga përfaqësuesi,
ky mund të kryejë dhe të marrë në interes të palës së vet të gjitha aktet që i nevojiten procesit, që ligji nuk e ndalon. Në çdo
rast nuk mund të kryejë akte që sjellin disponim të së drejtës, përveç rasteve kur ka fituar tagër në mënyrë të shprehur.”
59
marrëveshja që paraprakisht përjashton ose kufizon përgjegjësinë e personit që ka kryer dëm
me faj”.
14. Në argument si më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në rastin
konkret, nuk rezulton që gjykata e apelit: (i) të mos kenë respektuar ose zbatuar keq ligjin
(neni 472/a i K.Pr.Civile); (ii) të ketë shkelur dispozitat mbi juridiksionin dhe kompetencën,
që përbërja e trupit gjykues të ketë qenë e parregullt apo vendimi të mos jenë nënshkruar nga
anëtarët e tij, që çështja të jetë gjykuar në mungesë të palëve pa u njoftuar ato rregullisht, që
të mos jetë formuar drejt ndërgjyqësia apo të jetë cenuar parimi i paanësisë, të mungojnë ose
të jenë të pavlefshme aktet procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit. Në këtë
vlerësim Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë ka parasysh dhe ndryshimet e bëra në Kodin e
Procedurës Civile me ligjin nr.122/2013, datë 18.04.2013.[1]
15. Gjithashtu, në shqyrtim të përmbajtjes së akteve procedurale nuk konstatohen
shkelje të normave procedurale që të kenë ndikuar në dhënien e vendimit e që, sipas germës
“c” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile e cila ka qenë në fuqi në kohën e zhvillimit të
gjykimit në gjykatat e faktit, përbënin shkak ligjor për cenimin e vendimit të goditur me
rekurs.[2]
16. Për sa më sipër, Kolegji Civil arrin në konkluzionin se vendimi nr.660, datë
24.10.2013, i Gjykatës së Apelit Vlorë është i drejtë dhe duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.660, datë 24.10.2013, të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë, më 20.01.2016
1
[] Me ligjin nr.122/2013, datë 18.04.2013 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.8116, 29.03.1996 “Kodi i Procedurës
Civile i Republikës së Shqipërisë”, në nenin 467 paragrafi i parë janë bërë këto ndryshime: shkronja “b) përbërja e trupit
gjykues nuk ka qenë e rregullt apo vendimi nuk është nënshkruar nga anëtarët e tij, ose është cenuar parimi i paanësisë” ;
shkronja “ë) lind nevoja për marrjen e një prove vendimtare, marrja e së cilës është e vështirë në shkallë të dytë, ose gjykata
nuk është shprehur për të gjitha kërkesat e parashtruara nga palët në padi dhe që përbëjnë objektin e mosmarrëveshjes
midis palëve ndërgjyqëse”.
2
[] Me nenin 35 të ligjit nr.122/2013, datë 18.04.2013 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.8116, 29.03.1996 “Kodi i
Procedurës Civile i Republikës së Shqipërisë”, të ndryshuar” është shfuqizuar shkronja “c” e paragrafit të parë të nenit 472 të
Kodit të Procedurës Civile, sipas së cilës vendimet gjyqësore mund të ankimoheshin me rekurs në Gjykatën e Lartë edhe
“për shkelje procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit”.
60
MENDIM PAKICE
1. Unë, gjyqtari në pakicë Admir Thanza, lidhur me çështjen nr.11118-03581-00-2013 i
Regj. Themeltar, kam mendimin se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Shoqëria
“Sigal Uniqa Grup Austria” sh.a, përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin
472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e vendimit nr.660, datë
24.10.2013, të Gjykatës së Apelit Vlorë që ka lënë në fuqi vendimin nr.2780, datë
12.10.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.”
2. Vendimi i shumicës që ka vendosur lënien në fuqi të nr.660, datë 24.10.2013, të
Gjykatës së Apelit Vlorë, vlerësoj se është në marrë në zbatim të gabuar të ligjit
procedurial.
3. Referuar materialeve të çështjes rezulton se paditësi Mete Begaj me datën 19.08.2009
është aksidentuar nga automjeti i drejtuar nga shtetasi Silvan Ferunaj, mjet i cili ishte i
siguruar pranë palës së paditur Shoqërisë “Sigal Uniqa Grup Austria” sh.a.
4. Ka rezultuar gjithashtu se ndërmjet palëve ndërgjyqëse është lidhur kontrata datë
05.02.2012, sipas të cilës pala e paditur Shoqëria “Sigal Uniqa Grup Austria” sh.a. ka
përcaktuar si vlerë dëmshpërblimi shumën prej 2.754.889 lekë, shumë të cilën paditësi
Mete Begaj e ka tërhequr.
5. Paditësi Mete Begaj ka pretenduar se dëmshpërblim nuk ka qenë i plotë ndaj dhe me
padinë drejtuar gjykatës ka kërkuar diferencën e tij në shumën 8.000.000 lekë.
vendosur: “Pranimin e padisë. Të detyrohet ana e paditur “Sigal Uniqa Grup
Austria” sh.a. Tiranë të shpërblejë paditësin Mete Begaj në masën 2.221.231 lekë.”
7. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.660, datë 24.10.2013, ka vendosur: “Lënien
në fuqi të vendimit nr.2780, datë 12.10.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.”
8. Kundër vendimit nr.660, datë 24.10.2013, të Gjykatës së Apelit Vlorë, në bazë të
nenit 472, të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur rekurs pala e paditur Shoqëria
“Sigal Uniqa Grup Austria” sh.a, e cila kërkon prishjen nr.660, datë 24.10.2013, të
Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit nr.2780, datë 12.10.2012, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë, si dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Vlorë me tjetër trup gjykues.
9. Shumica në vendimin e saj ka vlerësuar se shkaqet në rekursin e paraqitur nga pala e
paditur nuk përbëjnë shkaqe ligjore në kuptim të Nenit 472 të Kodit të Procedurës
Civile që të motivojnë cenimin e vendimit vendimit nr.660, datë 24.10.2013, të
Gjykatës së Apelit Vlorë.
10. Si pakicë duke analizuar shkaqet e rekursit vlerësoj se pretendimi i ngritur nga pala e
paditur se të dy gjykatat kanë shkelur ligjin procedural dhe atë material, pasi gjykimi
në apel është zhvilluar në mungesë të palës së paditur, pavarësisht se përfaqësuesi i
të paditurit ishte në pamundësi shëndetësore për tu paraqitur në gjykim dhe ka
paraqitur raportin përkatës për shtyrje, bazuar në nenin 175 të K.Pr.Civile, kërkesë,
e cila nuk u mor parasysh nga gjykata, është i bazuar.
11. Në gjykimin në apel ka rezultuar se në seancën gjyqësore të datës 24.10.2013 nuk
është paraqitur pala e paditur Shoqëria “Sigal Uniqa Grup Austria” sh.a. dhe gjykata
e apelit ka zhvilluar gjykimin në mungesë të kësaj pale. Shkaku i mosparaqitjes së
palës së paditur ka ardhur si pasojë e gjendjes shëndetësore së përfaqësuesit të saj, i
cili ka paraqitur paraprakisht në sekretarinë e gjykatës autorizimin për përfaqësimin
ashtu dhe raportin mjekësor përkatës, duke kërkuar shtyrjen e seancës gjyqësore.
12. Lidhur me sa sipër shumica ka argumentuar inter alia se mosparaqitja e përfaqësuesit
të palës së paditur ka ardhur si pasojë e gjendjes shëndetësore. Pala e paditur është
vënë në dijeni të këtij fakti kohë përpara zhvillimit të procesit gjyqësor pranë
Gjykatës së Apelit Vlorë. Në këtë kushte pala e paditur, duke mbajtur në konsideratë
61
natyrën e shpejt të gjykimit pranë Gjykatës së Apelit si pasojë e kompetencës së saj
funksionale (gjykatë e shkallës së dytë), si dhe strukturën e saj organizative dhe të
burimeve njerëzore, kishte të gjitha mundësitë objektive për të siguruar përfaqësimin
e saj në këtë proces gjyqësor.
13. Si pakicë kam mendimin se vazhdimi i gjykimit në këto rrethana nga ana e gjykatës së
apelit përben një shkelje proceduriale dhe sjell njëkohësisht cenim të procesit të
rregullt ligjor si rrjedhojë e mohimit të së drejtës për të marrë pjesë në gjykim dhe
parimit të kontradiktorialitetit të garantuar nga neni 42/2 i Kushtetutës.
14. Në jurisprudencën e saj Gjykata Kushtetuese ka theksuar se ... E drejta për t’u
njoftuar për një gjykim dhe pjesëmarrja në të është e lidhur me vendimmarrjen e
gjykatës, e cila ndikon drejtpërsëdrejti mbi të drejtat subjektive ose interesat e
ligjshme të individit. Nga ana tjetër, e drejta për të marrë pjesë në gjykim krijon të
njëjtat mundësi, për të paraqitur prova dhe argumente në mbrojtje të interesave
vetjakë, në raport me palën kundërshtare.
E drejta për të marrë pjesë në gjykim nuk duhet konsideruar si një e drejtë formale,
ku palëve t’i garantohet thjesht prania fizike gjatë procesit civil, por përkundrazi
duhet që legjislacioni procedural në radhë të parë, dhe më pas gjyqtari gjatë
gjykimit, t’u japin mundësi të barabarta palëve, për të paraqitur argumente dhe
prova në mbrojtje të interesave të tyre.
... parimi i kontradiktorialitetit, i parë në këndvështrimin e barazisë së armëve në
procesin civil, është një evolucion logjik i të drejtës së palës për të marrë pjesë në
gjykim dhe për t’u trajtuar në mënyrë të drejtë dhe të barabartë nga një gjyqtar
(arbitër) i drejtë dhe i paanshëm, i cili u garanton të dyja palëve të njëjtat mundësi,
për të shpalosur provat dhe argumentet e tyre. Nëse nuk do të ekzistonte barazia e
armëve në gjykimin civil, atëherë argumentet e njërës palë do të prevalonin mbi
argumentet e palës së cenuar dhe, për rrjedhojë, e drejta për të marrë pjesë në gjykim
do të zhvishej nga funksioni i saj kushtetues, për të garantuar një proces të rregullt
ligjor1.
15. Gjithashtu një rol të veçantë ka luajtur edhe jurisprudenca e Gjykatës Europiane të të
Drejtave të Njeriut, e cila e ka ngritur parimin e kontradiktoritetit në nivelin e
Konventës Evropiane të të Drejtave të Njeriut, duke e konsideruar si një element të
domosdoshëm të një gjykimi të drejtë2.
16. Në këto rrethana si pakicë kam mendimin se nga gjykata e apelit nuk duhet të kishte
vazhduar gjykimi pa praninë e palës së paditur, përfaqësuesi i të cilës nuk ishte
paraqitur në seancë gjyqësore për shkaqe shëndetësore, të konsideruara nga ana
proceduriale si shkaqe të arsyeshme (Neni 175 parag.2-të i K.Pr.Civile).
17. Referuar nenit 461 parag.2-të të K.Pr.Civile që parashikon se: “Mosparaqitja e palëve,
për të cilat njoftimi është bërë me shpallje, nuk pengon shqyrtimin e çështjes, me
përjashtim të rastit kur janë njoftuar shkaqe të arsyeshme për mungesën”, gjykata e
apelit ishte e detyruar ligjërisht që të shtynte këtë seancë dhe t’i jepte mundësinë palës
së paditur për të marrë pjesë në gjykim dhe ti garantonte asaj të drejtën për t’u
dëgjuar, të drejtën e mbrojtjes si dhe të zbatimit të parimit të kontradiktoritetit.
1
(shih vendimet: nr.5, datë 17.02.2003; nr.33, datë 24.11.2003; nr.16, datë 08.06.2006; nr.13, datë 21.07.2008;
nr.23, datë 08.06.2007; nr.28, datë 02.10.2009; nr.30, datë 26.11.2009; nr 38, datë 30.12.2010; 34, datë
25.07.2011 të Gjykatës Kushtetuese).
2
(shih Vermeulen k. Belgjikës, vendimi i datës 20 shkurt 1996 § 33, Nideröst-Huber k. Zvicrës, vendimi i datës 18
shkurt 1997, § 24)
62
18. Si pakicë, në këto kushte vlerësoj se çështja duhet të kthehet për rigjykim në gjykatën
e apelit, e cila në rigjykim duhet të respektojë dhe të garantojë parimet e procesit të
rregullt ligjor.
19. Përfundimisht, si pakicë çmoj se vendimi nr.660, datë 24.10.2013, të Gjykatës së
Apelit Vlorë është rrjedhojë e zbatimit të keq të ligjit procedural me pasojë cenimin e
parimeve të procesit të rregullt ligjor, dhe për këtë shkak duhej të prishet dhe çështja
t’i kthehej për rigjykim asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
Admir Thanza
63
Nr. 00-2016-124 i Vendimit (8)
VENDIM

Admir Thanza Anëtare
Artan Broci Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 20.01.2016, mori në shqyrtim çështjen civile nr.11112-03237-

00-2012 akti që i përket:
PADITËS: ERMIRA METANI (LENO), në mungesë,

TË PADITUR: VANGJEL KOSTARE, në mungesë,
DREJTORIA E ADMINISTRIMIT DHE
SHITJES SË PRONAVE PUBLIKE NË
MINISTRINË E FINANCAVE, në mungesë,
ZYRA E REGJISTRIMIT TË PASURIVE
TË PALUAJTSHME TIRANË, në mungesë
OBJEKTI:
Pavlefshmëri absolute e kontratës së shitblerjes
me nr.1191 rep. dhe 387 kol. dt. 22/01/1996 të lidhur
midis Vangjel Kostare dhe të paditurit Agjencia Kombëtare e Privatizimit.
Fshirjen e shënimit hipotekor nr.490, dt 23/01/1996.
Detyrimin e të paditurit Agjencia Kombëtare e Privatizimit
të lidhë kontratën e shitblerjes me paditësen.
Sigurimin e padisë duke marrë si masë të përkohshme bllokimin
pranë ZRPP Tiranë te tjetërsimit të pasurisë nr.4/46 ndodhur
në Z.K. nr.8160 në Rr: “Qamil Guranjaku”
sipas regjistrit hipotekor nr.200/8160 dt. 09.06.2003
Dëmin e shkaktuar nga përdorimi i sendit
Baza Ligjore: Neni 32 i K.Pr.Civile.
Neni 92 e vijues i K.Civil.
Ligji nr.7512, dt.10.08.1991, “Për sanksionimin dhe mbrojtjen e pronës private,
nismës së lirë të veprimtarisë private dhe privatizimit”
Ligji nr.7930, dt.27.07.1995, “Për shitblerjen e Trojeve”
dhe V.K.M nr.562, dt.09.10.1995,
“Për mënyrën e shitjes së trojeve të ndërmarrjeve që privatizohen”.

vendosur:
Konstatimin e pavlefshmërisë së kontratës me nr.1191 rep., nr.387 kol.,
dt.22.01.1996 lidhur mes Vangjel Kostare dhe Agjencisë Kombëtare te
Privatizimit
64
Detyrimin e te paditurit, Drejtoria e Administrimit dhe Shitjes se Pronave
publike pranë Ministrisë së Financës që të nënshkruaj kontratën e shitblerjes
për truallin e mësipërm me paditësen Ermira Metani.
Fshirjen e shënimit hipotekor nr.490 dt 23.01.1996.
Ligjërimin e masës se sigurimit të marrë me vendimin e datës 27.03.2008.
Detyrimi i të paditurit Vangjel Kostare që te paguaj vlerën e përdorimit te
kësaj prone nga momenti i ngritjes së padisë deri në depozitimin e aktit te
ekspertimit në vlerën 4.445.000 leke.
Një kopje e këtij vendimi dërgohet ZVRPP Tiranë.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës paditëse.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.959, datë 19.04.2012, ka vendosur:

“Ndryshimin e vendimit nr.3981, datë 16.05.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë në këtë mënyrë: rrëzimin e padisë.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen paditëses.”
Kundër këtij vendimi, më datë 17.05.2012 ka paraqitur rekurs paditësja Ermira

Metani, duke kërkuar: “Prishjen e vendimit nr.959, datë 19.04.2012, të Gjykatës së Apelit
Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.3981, datë 16.05.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.”
Në shkaqet e rekursit veçohen:

- Sa me sipër arsyetimi i Gjykatës se Apelit Tiranë lidhur me goditjen më parë të
vendimit nr.3772, datë 10.06.2005 për pjesëtimin e sendit dhe më pas të konstatojë
pavlefshmërinë absolute të veprimeve të tjera juridike është i padrejte dhe i pa
bazuar. Ai vendim është nul pasi në një gjykim tjetër penal është konstatuar që ky
vendim gjykate është bazuar në dokumente të falsifikuara dhe si të tilla ato janë
asgjësuar në atë proces penal të gjykuar në të tre shkallet e gjyqësorit (Vendimi
nr.1168, datë 22.12.2009).
- Si mundet të konsiderohet pronar i lokalit Vangjel Kostare i dënuar nga drejtësia për
falsifìkim dokumentash, kur ndërkohe që në ZVRPP me vendim të formës së prere të
Gjykatës është asgjësuar regjistrimi hipotekor i origjinës?
- Kërkesë padia e paditëses Ermira Metani drejtuar Gjykatës bazohet në të drejtën
universale dhe kushtetuese të pronës, e cila i ishte marrë në mënyre të paligjshme nga
i padituri Vangjel Kostare. Regjistruar në fshehtësi në emër të tij lokali dhe trualli
mbi të cilin është ngritur ai. Nga zotërues i një pjese, në keqbesim i padituri
përfundimisht kishte marre të gjithë lokalin. Ai ishte në dijeni të qënies bashkëpronar
në këtë lokal dhe të shtetasit Luan Metani.
- Gjykata e Apelit gabon në vlerësimin e saj lidhur me "të drejtën e pronësisë" mbi
lokalin dhe truallin, pasi ka një vendim gjyqësor të formës se prere, një vendim i tille
nuk mund të anashkalohet dhe as të injorohet siç ka vepruar gjykata e shkallës së
parë".
- Paditësja Ermira Metani ka provuar se ky vendim është dhënë në baze të provave të
falsifikuara dhe në këto kushte është asgjësuar regjistrimi i pasurisë në Regjistrat e
ZVRPP konkretisht: Vërtetim pronësie i datës 10.05.2004. Nëse është asgjësuar një
regjistrim hipotekor që përben origjine prone, regjistrimi dhe certifikata e pronësisë
së lëshuar në bazë të tij në një transkriptim të mëpasshëm, është gjithashtu nul. Qenia
nul e tij është vërtetuar si rrjedhoje e një gjykimi penal me vendimin e formës së prerë
Vendimin nr.1168, datë 22.12.2009. Atëherë si mund te jete në fuqi dhe vendimi i
Gjykatës për pjesëtimin e sendit?
65
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË,
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; në mungesë të palëve ndërgjyqëse,
dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
I. Rrethanat e çështjes.
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se gjykatat e faktit në
gjykimin në themel të çështjes kanë pranuar të provuar se, me datë 17.09.1992, bazuar
ne Ligjin nr.7512, datë 10.08.1991, “Për sanksionimin dhe mbrojtjen e pronës private,
nismës së lirë dhe veprimtarive private të pavarura dhe privatizimit”, nëpërmjet një
Kontrate Shitje, paditësja ka privatizuar (blerë) nga Ndërmarrja Tregtare Ushqimore
nr.1, Tiranë një lokal “njësi bulmetore”, me sipërfaqe 62,3 m2, i ndodhur në Tiranë,
Rruga “Qamil Guranjaku”, kontratë e cila është vërtetuar rregullisht nga Zyra e
Noterisë Tiranë me Aktin nr.9369 rep., dhe nr.2529 kol., datë 18.09.1992, dhe
regjistruar në pas ne regjistrimin hipotekor nr.3039, datë 24.09.1992.
2. Nga ana tjetër, lidhur me truallin nën lokal, paditësja ka lidhur një Kontrate për dhënie
me qira trualli me Seksionin e Urbanistikës të Komitetit Ekzekutiv Pluralist të Rajonit
nr.1 Tiranë.
3. Në Shtator 1992, midis paditëses dhe te paditurit Vangjel Kostare është lidhur një Akt
Marrëveshje për Bashkëpronësi, vërtetuar rregullisht nga Zyra e Noterisë Tiranë me
aktin nr.9785 rep., dhe nr.2653 kol., datë 28.09.1992, e cila është regjistruar në
regjistrimin hipotekor nr.3170, datë 03.10.1992. Sipas kësaj akt marrëveshje,
paditësja, në cilësinë e pronares së lokalit “njësi bulmetore” si më lart, meqenëse ishte
regjistruar si person juridik dhe ishte pajisur me liçensë bashkë me te paditurin
Vangjel Kostare, ka rënë dakord që ta bëje këtë të fundit bashkëpronar mbi lokalin, ku
me nënshkrimin e akt marrëveshjes lokali i përkiste në bashkëpronësi paditëses dhe te
paditurit.
4. Në vijim, bazuar në Ligjin nr.7512, datë 10.08.1991, “Për sanksionimin dhe mbrojtjen
e pronës private, nismës së lire dhe veprimtarive private të pavarura dhe privatizimit”,
në Ligjin nr.7980, datë 27.07.1995, “Për shitblerjen e trojeve”, në Vendimin e
Këshillit të Ministrave nr.562, datë 09.10.1995, “Për shitjen e truallit të ndërmarrjeve
që privatizohen”, Agjencia Kombëtare e Privatizimit Tiranë ka lëshuar Autorizimin
nr.809, datë 18.01.1996, “Për shitjen e truallit”, në bazë të të cilit, nëpërmjet një
Kontrate Shitje “Për truallin sipërfaqe funksionale te ndërmarrjes/njësi tregtare”, Dega
e Agjencisë Kombëtare të Privatizimit Tiranë ka shitur në favor të pronareve të
objektit njësi tregtare, paditëses dhe te paditurit Vangjel Kostare, truallin me sipërfaqe
62,3 m2.
5. Me datë 22.01.1996, për shitjen (privatizimin) e truallit të njësisë tregtare, palët si më
lart kanë lidhur dhe Kontratën e Shitjes se Truallit nr.1191 rep. dhe nr.387 kol., datë
22.01.1996, para Noteres Shpresa Spahiu, kontrate e cila është regjistruar në
regjistrimin hipotekor nr.490, datë 23.01.1996.
6. Me datë 02.09.1996, nëpërmjet Kontratës së Qirasë nr.7959 rep. dhe nr.1939 kol.,
lidhur para Noteres Myrvete Përmeti, paditësja i ka dhëne të paditurit Vangjel Kostare
me qira pjesën e vetë të pandarë të lokalit në bashkëpronësi, për një afat 5-vjeçar, me
çmim qiraje 50.000 lekë në muaj.
7. Në vitin 2005, rezulton që i padituri Vangjel Kostare t’i jete drejtuar Gjykatës me një
kërkesëpadi, me të cilën duke paditur Ermira Lenën, ka kërkuar pjesëtimin e sendit në
bashkëpronësi, lokalit/dyqanit me sipërfaqe 62,3 m2.
66
8. Mbi këtë kërkesëpadi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, (ne mungese të të
paditurës Ermira Metani në të dy fazat e gjykimit), me Vendimin nr.3772, datë
10.06.2005, ka vendosur :
“Pjesëtimin në natyrë dhe zhdukjen e bashkëpronësisë midis ndërgjyqësave Vangjel
Josif Kostare dhe Ermira Vaskë Lena, për pasurinë nr.4/46 truall me sipërfaqe 62.3
m2 mbi të cilin ndodhet një Dyqan (njësi bulmeti) me sipërfaqe 62.3 m2 e ndodhur në
Rr.“Qamil Guranjaku” Tiranë me kufizimet sipas regjistrimit hipotekor nr.200/8160
dt.09.06.2003 të Z.R.P.P Tirana-1, duke i kaluar kjo pasuri në pronësi paditësit
Vangjel Josif Kostare.
Detyrimin e paditësit Vangjel Josif Kostare për të kompensuar të paditurën Ermira
Vaskë Lena për pjesën e saj takuese në pasurinë e sipërcituar në shumën 5.750.000
(pesë milion e shtatëqind e pesëdhjetë mijë) lekë”, vendim i cili ka marrë formë të
prerë me datë 10.07.2005 mbas komunikimit te tij me shpallje për të paditurën në
mungesë
9. Pas kësaj, i padituri në këtë gjykim Vangjel Kostare, mbi bazën e urdhrit të
ekzekutimit të lëshuar me Vendimin nr.959, datë 22.07.2005, të Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Tiranë, ka paraqitur kërkesë para Zyrës se Përmbarimit Tiranë për
ekzekutimin e vendimit gjyqësor të formës së prerë për pjesëtimin e pasurisë, ku ne
kuadër te ekzekutimit te këtij vendimi, ky i paditur, me mandat-pagesën e datës
07.09.2005, në përmbushje të detyrimit të vendimit gjyqësor/titull ekzekutiv, ka
derdhur në llogarinë e Zyrës së Përmbarimit Tiranë në Raiffeisen Bank shumën
5.750.000 lekë per t’iu kaluar paditëses në këtë gjykim Ermira Metani. Me datë
23.11.2011, kjo shumë është tërhequr nga paditësja mbi bazën e kërkesës që ajo ka
paraqitur para Zyrës së Përmbarimit Tiranë dhe urdhrit përkatës të përmbaruesit
gjyqësor.
10. Me tej, me datën 13.09.2005, vendimi gjyqësor si me lart në zbatim të ligjit 7843, datë
13.07.1994, “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, është regjistruar në Volumin
14, Faqe 163, Zona Kadastrale 8169, të Zyrës Vendore te Regjistrimit te Pasurive te
Paluajtshme Tiranë, ku i padituri Vangjel Kostare figuron pronar i vetëm i pasurisë
4/46-N1, ne adresën Rruga “Qamil Guranjaku” Tiranë, e llojit “njësi”, me sipërfaqe
62,3 m2, nga kjo truall me sipërfaqe 62,3 m2 dhe ndërtesë me sipërfaqe 62,3 m2. Në
bazë të këtij regjistrimi, me datën 13.09.2005, i padituri Vangjel Kostare është pajisur
nga ZVRPP Tiranë edhe me çertifikatën “Për vërtetim pronësie”.
11. Në rrethanat faktike sa sipër paditësja Ermira Metani i është drejtuar gjykatës së
shkallës së parë me kërkesëpadinë sipas objektit me sipër, duke pretenduar se i është
drejtuar Gjykatës nëpërmjet kësaj padie në bazë të të drejtës universale dhe
kushtetuese të pronës, e cila i ishte marrë në mënyre të paligjshme nga i padituri
Vangjel Kostare, i cili në mënyre të fshehtë kishte regjistruar në pronësi të tij të gjithë
lokalin dhe truallin e tij, mbasi ishte realizuar në mungesë të saj një gjykim për
pjesëtimin e pasurisë, në përfundim të cilit i padituri nga një përfitues me mirëbesim i
një pjesë të lokalit përfundimisht kishte marrë të gjithë lokalin; i padituri Vangjel
Kostare ka marrë në mënyrë te paligjshme nga Agjencia Kombëtare e Privatizimit një
Autorizim “Për shitje trualli”, ku në rubrikën për marrjen dijeni, nënshkrimi në
emrin e saj është falsifikuar nga i padituri, ndërkohë që ajo nuk ka pasur dijeni për
këtë fakt; edhe në kontratën e shitjes së truallit të lokalit, nënshkrimi në emrin e saj si
blerëse është falsifikuar nga i padituri Vangjel Kostare, duke vepruar ai në mënyre të
paligjshme dhe përfituar në kundërshtim me ligjin nga privatizimi i truallit të lokalit,
duke mos pasur një të drejtë të tillë, e drejtë kjo që i takon vetëm asaj, qe ka
privatizuar lokalin dhe ka pasur një kontratë qiraje për truallin.
67
12. Përkundër pretendimeve te paditëses, i padituri Vangjel Kostare ka prapësuar se:
Kontrata e shitjes së truallit të lokalit është ne përputhje me ligjin, Ligjin nr.7512,
datë 10.08.1991, “Për sanksionimin dhe mbrojtjen e pronës private, nismës së lirë
dhe veprimtarive private të pavarura dhe privatizimit”, në Ligjin nr.7980, datë
27.07.1995, “Për shitblerjen e trojeve”, në Vendimin e Këshillit të Ministrave nr.562,
datë 09.10.1995, “Për shitjen e truallit të ndërmarrjeve që privatizohen”, në
rrethanat kur trualli është privatizuar nga të dy bashkëpronarët e lokalit, paditësja
dhe ai, bashkëpronësi kjo e rrjedhur nga Akt Marrëveshja për bashkëpronësi e datës
28.09.1992, ndërkohe që nga ky privatizim i truallit paditëses nuk i është shkelur
asnjë e drejte, duke i munguar kështu asaj interesi i ligjshëm për ngritjen e padisë
objekt shqyrtimi; paditësja ka qenë në dijeni të privatizimit të truallit, te paktën prej
Shtatorit 1996, kohë kur ajo i kishte dhëne me qira pjesën e saj të pandarë të lokalit,
duke mos ngritur asnjëherë pretendime për një periudhe mbi 10 vjeçare, ç’ka bën që
padia e saj të jetë parashkruar referuar neneve 103, 114 dhe 140 te Kodit Civil; për
pasurinë objekt gjykimi ka një vendim gjyqësor të formës së prerë (pjesëtim pasurie),
vendim i cili është ekzekutuar, prandaj paditësja nuk mund të ngrejë një padi me të
tillë objekt, ndërkohë që, nëse ka pretendime për vendimin gjyqësor të formës së
prerë, paditësja duhet të ndjekë rrugën e parashikuar nga ligji për kundërshtimin e
tij; paditësja ngre pretendime vetëm për formën e kontratës së privatizimit të truallit,
lidhur me nënshkrimin në emrin e saj si blerëse, prandaj, referuar nenit 111 të Kodit
Civil, pa paragjykuar çështjen e faktit, pavlefshmëria e pretenduar nga paditësja prek
vetëm një pjesë të veprimit juridik, atë lidhur me paditësen, duke mbetur ai i vlefshëm
për pjesët e tjera të tij.
13. Gjatë gjykimit të çështjes, mbi kërkesën e paditëses, gjykata e shkallës së parë, bazuar
në nenin 224/a te Kodit të Procedurës Civile, me vendimin e ndërmjetëm të datës
17.01.2008, ka vendosur kryerjen e një ekspertimi grafik nënshkrimi, duke caktuar
për këtë ekspert të Institutit te Policisë Shkencore. Në Aktin e Ekspertimit nr.1694,
datë 17.03.2008, sipas te cilit eksperti ka arritur ne konkluzionin se: Nënshkrimi
(firma) gjendur tek rekuizita “BLERESI”, poshtë shtypshkrimit në emër, mbiemër
ERMIRA LENA, në Kontrate Shitje Trualli, me nr.1191 Rep dhe nr.87 Kol, datë
22.01.1996, përpiluar nga Notere Shpresa Spahiu, objekt ekspertimi, nuk është
nënshkrimi origjinal i shtetases Ermira Metani (Lena) krahasuar me modelet e
paraqitura”.
14. Mbi këtë fakt, me datën 02.06.2008, paditësja Ermira Metani ka paraqitur në
Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor Tiranë një kallëzim penal kundër të paditurit Vangjel
Kostare për falsifikim dhe përdorim të dokumenteve të falsifikuara, pikërisht për
kontratën e shitjes së truallit, kallëzim mbi të cilin organi i prokurorisë ka filluar
procedimin penal.
15. Mbi kërkesën e paditëses, me vendimin e datës 20.06.2008, gjykata e shkallës së parë,
bazuar ne nenin 297/a të Kodit të Procedurës Civile, ka vendosur pezullimin e
gjykimit të çështjes civile deri në zgjidhjen e çështjes penale të filluar nga Prokuroria
e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
vendosur: Deklarimin fajtor te pandehurit Vangjel Kostare për veprën penale
“Falsifikimit të dokumenteve” (në formën e përdorimit) të parashikuar nga neni
186/2 i Kodit Penal dhe në bazë të kësaj dispozite e ka dënuar atë me 6-të muaj
burgim dhe 300.000 lekë gjobë.
Asgjësimin e dokumenteve të falsifikuara objekt i këtij shqyrtimi gjyqësor si:
“Kontratën e shitblerjes së truallit nën objekt me nr.rep 1191, nr.kol 387, datë
68
22/01/1996; Kontratën e datës 09/09/1992 të Qerasë mbi Truallin; Vërtetim pronësie
i datës 10.05.2004 në lidhje me lokalin bulmetore.
Në zbatim të nenit 190 të K.Pr.Penale kthimin e provës materiale dosja civile me
objekt “Pjesëtim pasurie” në të cilën është marrë vendimi nr.3772, datë 10.06.2005”.
17. Gjykata e apelit Tiranë, mbi ankimin e të pandehurit, me Vendimin nr.1168, datë
22.12.2009, ka vendosur: Lënien në fuqi të Vendimit nr.620, datë 23.04.2009, të
Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë.
18. Gjykata e Lartë, mbi rekursin e të pandehurit, me vendimin nr.224, datë
10.03.2010, ka vendosur: Ndryshimin e vendimit nr.1168, datë 22.12.2009, të
Gjykatës së Apelit Tiranë. Deklarimin fajtor të të gjykuarit Vangjel Josif Kostare për
veprën penale të “falsifikimit të dokumenteve në formën e përdorimit” dhe në bazë të
nenit 186/1 të K.Penal e dënon me kohën e vuajtur të dënimit si dhe me 200.000
(dyqind mijë) lekë gjobë.
19. Mbas rifillimit të gjykimit të pezulluar, në përfundim të hetimit gjyqësor Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.3981, datë 16.05.2011, ka vendosur:
“Pranimin e kërkesë padisë.
Konstatimin e pavlefshmërisë së kontratës me nr.1191 rep., nr.387 kol., dt.22.01.1996
lidhur mes Vangjel Kostare dhe Agjencisë Kombëtare të Privatizimit.
Detyrimin e të paditurit, Drejtoria e Administrimit dhe Shitjes së Pronave Publike
pranë Ministrisë së Financës që të nënshkruaj kontratën e shitblerjes për truallin e
mësipërm me paditësen Ermira Metani.
Fshirjen e shënimit hipotekor nr.490, dt 23.01.1996.
Ligjërimin e masës së sigurimit të marrë me vendimin e datës 27.03.2008.
Detyrimi i të paditurit Vangjel Kostare që të paguaj vlerën e përdorimit të kësaj
prone nga momenti i ngritjes së padisë deri në depozitimin e aktit të ekspertimit në
vlerën 4.445.000 leke”.
19.1 Gjykata e shkallës së parë përgjithësisht ka arsyetuar se:
“...omissis...i padituri Vangjel Kostare ka kryer disa veprime të kundërligjshme me
qëllim fitimin e pronësisë së truallit poshtë këtij dyqani, për të cilin paditësja kishte të
drejtën për t’a privatizuar, dhe konkretisht:
i padituri ka falsifikuar nënshkrimin e paditëses dhe me datë 18.09.1996 ka marrë
Autorizimin nr.809 të Agjencisë Kombëtare të Privatizimit (sot DASHPP) “Për shitje
trualli”;
me datë 22.01.1996, i padituri Vangjel Kostare ka lidhur Kontratën nr.1191 rep. dhe
nr.387 kol. me të paditurin Agjencia Kombëtare e Privatizimit (sot DASHPP), për
shitjen e truallit të objektit dyqan të privatizuar nga paditësja, ndërkohë që nga aktet
e ekspertimit grafik të administruara si provë, si dhe nga një vendim penal i formës së
prerë, rezulton që të dy këto dokumente janë të falsifikuar pasi në rekuizitën blerësi
tek emri i Ermira Metanit nuk ka nënshkruar ajo por një person tjetër, ku sipas aktit
“duhet të ketë nënshkruar Vangjel Kostare”, ç’ka bën që kontrata për privatizimin e
truallit të jetë e falsifikuar dhe si e tillë përbën një veprim absolutisht të pavlefshëm
në kuptim të nenit 92 të Kodit Civil dhe si i tillë ky veprim është nul dhe nuk krijon
pasoja juridike, pra edhe veprimet e tjera që kanë ardhur si rrjedhim i këtij veprimi
janë të pavlefshëm;
i padituri, duke përdorur këto dokumente të falsifikuara, ka zhvilluar një gjykim me
objekt pjesëtimin e kësaj pasurie dhe, pas kësaj, ka regjistruar pronën në ZRPP
Tiranë, ndërkohë që, në kushtet kur provohet se Vendimi nr.3772, datë 10.06.2005, i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me objekt pjesëtim sendi, është marrë si
rrjedhim i provave të falsifikuara, ky vendim nuk ka asnjë vlerë juridike dhe nuk
mund të ketë pasoja për palët;
69
regjistrimi në ZRPP Tiranë i pasurisë nr.4/46-N1, në Zonën Kadastrale 8160, Volumi
14, Faqe 163, në emër te të paditurit Vangjel Kostare, është bërë mbi dokumente të
falsifikuara dhe si i tillë duhet të fshihet në përputhje me ligjin për regjistrimin e
pasurive të paluajtshme;
sipas ligjit, Ligjit nr.7980, datë 27.07.1995 dhe VKM nr.562, datë 09.10.1995, në
kushtet kur paditëses Ermira Metani i ka lindur e drejta për të blerë truallin poshtë
objektit, dyqanit të privatizuar prej saj si ish-punonjëse e ndërmarrjes përkatëse,
edhe kërkimi i paditëses për detyrimin e DASHPP që të lidhë kontratën e privatizimit
të këtij trualli me paditësen, është një kërkim i drejtë dhe i bazuar në këtë bazë
ligjore;
bazuar në nenin 608 të Kodit Civil, çmohet i drejtë dhe kërkimi i padisë për
shpërblimin e dëmit të shkaktuar nga përdorimi i sendit prej të paditurit, duke filluar
afati nga data e ngritjes së padisë, deri në dorëzimin e aktit të ekspertimit, ku në bazë
të ekspertimit të marrë si provë gjatë gjykimit, i padituri Vangjel Kostare duhet t’i
paguajë paditëses Ermira Metani vlerën 4.445.000 lekë si shkaktim dëmi nga veprime
të paligjshme për periudhën e kërkuar nga paditësja.(...)”.
20. Mbi ankimin e të paditurit Vangjel Kostare, Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin
nr.959, datë 19.04.2012, ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.3981, datë 16.05.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë në këtë mënyrë: rrëzimin e padisë”.
20.1 Në marrjen e këtij vendimi gjykata e apelit ka arsyetuar se:”...omissis... Nga
ana tjetër, gjykata e apelit çmon të drejta dhe të bazuara disa nga pretendimet e
ngritura në ankim që interferojnë rreth zbatimit të ligjit procedural dhe material dhe
konkretisht përsa i përket të drejtës për ngritjen e padisë dhe legjitimin aktiv të
paditëses, si dhe përsa i përket fuqisë së vendimeve gjyqësore të formës së prerë,
pretendime, të cilat janë ngritur nga i padituri edhe gjatë gjykimit të çështjes në
shkallë të parë, por të cilat nuk janë vënë në diskutim dhe as janë analizuar nga ana e
asaj gjykate. Konkretisht, sipas nenit 32/a të Kodit të Procedurës Civile, “Padia
mund të ngrihet për të kërkuar rivendosjen e një të drejte ose interesi të ligjshëm që
është shkelur”. Ndërkohë, në rastin konkret, e drejta që paditësja pretendon se i është
shkelur dhe në bazë të së cilës ka ngritur dhe padinë objekt gjykimi, është e drejta e
pronësisë mbi lokalin dhe truallin e tij, e drejtë kjo që me një vendim gjyqësor të
formës së prerë (Vendimin nr.3772, datë 10.06.2005, të Gjykatës se Rrethit Gjyqësor
Tiranë) i është njohur të paditurit Vangjel Kostare. Sipas nenit 451/a të Kodit të
Procedurës Civile, “Vendimi që ka marrë formë të prerë është i detyrueshëm për
palët, për trashëgimtarët e tyre, për personat që heqin të drejta nga palët, për
gjykatën që ka dhënë vendimin dhe për të gjitha gjykatat dhe institucionet e tjera.
Vendimi që ka marrë formë të prerë ka fuqi vetëm për çka është vendosur midis po
atyre palëve, për të njëjtin objekt dhe për të njëjtin shkak. Një konflikt që është
zgjidhur me vendim të formës së prerë nuk mund të gjykohet përsëri, përveç kur ligji
parashikon ndryshe”. Në rrethanat e rezultuara gjatë këtij gjykimi, përderisa
nëpërmjet një vendimi gjyqësor të formës së prerë e drejta e pronësisë mbi lokalin
dhe truallin e tij i janë njohur të paditurit Vangjel Kostare, një vendim i tillë është i
detyrueshëm edhe për gjykatën që shqyrton çështjen objekt gjykimi përsa kohë në
themel të saj është pikërisht kjo e drejtë, ku mungesa e të cilës për paditësen Ermira
Metani çon në mungesën e legjitimimit material të saj në ngritjen e padisë objekt
shqyrtimi. Gjykata e apelit vlerëson se përsa kohë lidhur me të drejtën e pronësisë
mbi lokalin dhe truallin ka një vendim gjyqësor të formës së prerë, një vendim i tillë
nuk mund të anashkalohet dhe as të injorohet siç ka vepruar gjykata e shkallës së
parë, e cila padrejtësisht dhe në kundërshtim me ligjin e ka konsideruar atë si pa
70
asnjë vlere juridike apo si një veprim juridik i pavlefshëm i rrjedhur nga një veprim
juridik i tillë (kontrata e shitjes së truallit). Nëse paditësja Ermira Metani ka
pretendime ndaj këtij vendimi gjyqësor, për goditjen e tij ajo mund të përdore vetëm
mjetet e njohura nga ligji.
Përveç sa më lart, lidhur me kërkimin e padisë për shpërblimin për përdorimin e
sendit, gjykata e apelit çmon se gjykata e shkallës së parë padrejtësisht dhe në
kundërshtim me ligjin ka transformuar natyrën e padisë së ngritur nga paditësja, nga
një padi pronësie ne një padi detyrimi dhe, për më tepër, duke mos vënë ne diskutim
dhe analizuar për asnjë moment ekzistencën e kushteve për lindjen e një detyrimi të
tille për të paditurin Vangjel Kostare. Gjykata e apelit çmon të theksoje se mes palëve
ekziston një mosmarrëveshje për të drejtën e pronësisë apo të drejtat e rrjedhura prej
saj, ç’ka nuk mund të trajtohen si të drejta në kuadër të një marrëdhënie detyrimi (e
drejta e shpërblimit nga fakti i paligjshëm) siç ka vepruar gjykata e shkallës së parë.
(...)”.
21. Kundër vendimit të gjykatës së apelit kanë ushtruar rekurs paditësja Ermira Metani
me të cilin kërkon prishjen e vendimit nr.959, datë 19.04.2012, të Gjykatës së Apelit
Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.3981, datë 16.05.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë me shkaqet e lartpërmendura.
II. Ligji i zbatueshëm.
22. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:

22.1 Neni 6 i K.Pr.Civile: “Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të
shprehet mbi gjithçka kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet”
22.2 Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces
të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
22.3 Neni 16§1 i K.Pr.Civile:“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje
me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të
22.4 Neni 32 i K.Pr.Civile: “Padia mund të ngrihet: a) për të kërkuar
rivendosjen e një të drejte ose interesi të ligjshëm që është shkelur;”
23. Dispozitat e Kodit Civil në të cilat është parashikuar:
23.1 Neni 92 i Kodit Civil: “Veprimet juridike të pavlefshme nuk krijojnë
asnjë pasojë juridike. Të tilla janë atë që: a) vijnë në kundërshtim me një
dispozitë urdhëruese të ligjit; b) kryhen për të mashtruar ligjin;
23.2 Neni 451/a i Kodit Civil: “Vendimi që ka marrë formë të prerë është i detyrueshëm
për palët, për trashëgimtarët e tyre, për personat që heqin të drejta nga
palët, për gjykatën që ka dhënë vendimin dhe për të gjitha gjykatat dhe
institucionet e tjera.
Vendimi që ka marrë formë të prerë ka fuqi vetëm për çka është vendosur
midis po atyre palëve, për të njëjtin objekt dhe për të njëjtin shkak. Një
konflikt që është zgjidhur me vendim të formës së prerë nuk mund të gjykohet
përsëri, përveç kur ligji parashikon ndryshe.”
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se:
71
24. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht paditësja Ermira Metani legjitimohet
ratione personae t’i drejtohen Gjykatës së Lartë lidhur sa më sipër.
25. Ankimi është paraqitur brenda afatit ligjor, ndaj edhe legjitimohet ratione temporis.
Gjithashtu rezulton se ankimi i është njoftuar palëve të tjera ndërgjyqëse.
26. Në lidhje me thelbin (legjitimimi ratione materiae), Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
vlerëson se rekursi i paraqitur nga paditësja Ermira Metani përmban shkaqe nga ato
të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e
vendimit nr.959, datë 19.04.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të
palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të parashtruara në rekurs arrin në
përfundimin se vendimi nr.959, datë 19.04.2012, i Gjykatës së Apelit Tiranë është
rrjedhojë e zbatimit jo të drejtë të ligjit procedural (neneve 32 dhe 451/a të
K.Pr.Civile) dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim
pranë kësaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
28. Për rastin në shqyrtim evidentohet se gjykata e shkallës së parë referuar objektit dhe
shkakut të padisë, ka arritur në përfundimin e pranimit të padisë me arsyetimin se: i
padituri Vangjel Kostare ka kryer disa veprime të kundërligjshme me qëllim fitimin e
pronësisë së truallit poshtë këtij dyqani, për të cilin paditësja kishte të drejtën për t’a
privatizuar,...i padituri ka falsifikuar nënshkrimin e paditëses dhe me datë 18.09.1996
ka marrë Autorizimin nr.809 të Agjencisë Kombëtare të Privatizimit (sot DASHPP)
“Për shitje trualli”,.... me datë 22.01.1996, i padituri Vangjel Kostare ka lidhur
Kontratën nr.1191 rep. dhe nr.387 kol. me te paditurin Agjencia Kombëtare e
Privatizimit (sot DASHPP), për shitjen e truallit të objektit dyqan të privatizuar nga
paditësja, ndërkohë që nga aktet e ekspertimit grafik të administruara si provë, si dhe
nga një vendim penal i formës se prerë, rezulton që të dy këto dokumente janë të
falsifikuara, pasi në rekuizitën blerësi tek emri i Ermira Metanit nuk ka nënshkruar
ajo por një person tjetër, ku sipas aktit “duhet të ketë nënshkruar Vangjel Kostare”,
ç’ka bën që kontrata për privatizimin e truallit të jetë e falsifikuar dhe si e tillë përbën
një veprim absolutisht të pavlefshëm në kuptim të nenit 92 të Kodit Civil.
29. Gjykata e apelit e cila ka marrë çështjen në shqyrtim mbi ankimin e të paditurit
Vangjel Kostare, mbi të njëjtat prova të administruara në gjykimin në shkallë të parë
ka arritur në përfundimin të kundërt me arsyetimin se: sipas nenit 32/a të Kodit të
Procedurës Civile, padia mund të ngrihet për të kërkuar rivendosjen e një të drejte
ose interesi të ligjshëm që është shkelur. Ndërkohë, në rastin konkret, e drejta që
paditësja pretendon se i është shkelur dhe në bazë të të cilës ka ngritur dhe padinë
objekt gjykimi, është e drejta e pronësisë mbi lokalin dhe truallin e tij, e drejtë kjo që
me një vendim gjyqësor të formës së prerë (Vendimin nr.3772, datë 10.06.2005, të
Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tiranë) i është njohur të paditurit Vangjel Kostare.
30. Lidhur me cenimin e parimit të “gjësë së gjykuar” gjykata e apelit ka arsyetuar
gjithashtu se në rrethanat e rezultuara gjatë këtij gjykimi, përderisa nëpërmjet një
vendimi gjyqësor të formës së prerë e drejta e pronësisë mbi lokalin dhe truallin e tij i
janë njohur të paditurit Vangjel Kostare, një vendim i tillë është i detyrueshëm edhe
për gjykatën që shqyrton çështjen objekt gjykimi përsa kohë në themel të saj është
pikërisht kjo e drejtë, ku mungesa e të cilës për paditësen Ermira Metani çon në
mungesën e legjitimimit material të saj në ngritjen e padisë objekt shqyrtimi. Gjykata
e apelit vlerëson se përsa kohë lidhur me të drejtën e pronësisë mbi lokalin dhe
truallin ka një vendim gjyqësor të formës së prerë, një vendim i tillë nuk mund të
anashkalohet dhe as të injorohet siç ka vepruar gjykata e shkallës së parë, e cila
padrejtësisht dhe në kundërshtim me ligjin e ka konsideruar atë si pa asnjë vlerë
72
juridike apo si një veprim juridik i pavlefshëm i rrjedhur nga një veprim juridik i tillë
(kontrata e shitjes së truallit). Nëse paditësja Ermira Metani ka pretendime ndaj këtij
vendimi gjyqësor, për goditjen e tij ajo mund të përdorë vetëm mjetet e njohura nga
ligji.
31. Kolegji vlerëson se një ndër kërkesat themelore që duhet të plotësojë vendimi
gjyqësor janë ligjshmëria dhe argumentimi i tij; elemente ligjore këto që i mungojnë
vendimit të gjykatës së apelit si rezultat i zbatimit të gabuar të ligjit.
32. Gjykata e apelit ndonëse ka administruar të njëjtat prova të marra dhe shqyrtuara në
gjykim në shkallë të parë ka arritur në konkluzionin sa sipër, duke evidentuar
mungesën e interesit të ligjshëm të paditëses në ngritjen e padisë si dhe të cenimit të
parimit të gjësë së gjykuar në vendimmarrjen e gjykatës së shkallës së parë.
33. Kolegji vlerëson se ky përfundim i gjykatës së apelit është në kundërshtim me provat
e administruara dhe të vlerësuara nga ajo gjykatë. Kështu Kolegji konstaton se
privatizimi i truallit objekt gjykimi është realizuar me kontratën e shitblerjes së truallit
me nr.1191 rep., nr.387 kol., datë 22 janar 1996 të lidhur ndërmjet Agjencisë
Kombëtare të privatizimit në cilësinë e shitësit dhe Ermira Lena (Metani) e Vangjel
Kostare në atë të blerësve. Ka rezultuar se në kontratën sa më sipër nënshkrimi i
paditëses Ermira Metani të ketë qenë i falsifikuar dhe mbi këtë fakt i padituri Vangjel
Kostare është dënuar me vendim penal të formës së prerë për veprën penale të
përdorimit të dokumenteve të falsifikuara të parashikuar nga neni 186/2 të Kodit
Penal.
34. Referuar fakteve sa sipër Kolegji e vlerëson të gabuar përfundimin e gjykatës së apelit
pasi:
- Së pari, paditësja legjitimohet në ngritjen e padisë për shkak të interesit të
ligjshëm për të goditur vendimin e pjesëtimit të formës së prerë të objektit dhe
truallit të privatizuar nga palët ndërgjyqëse. Kështu vendimi objekt rekursi bazuar
në nenin 494 të Kodit të Pr.Civile pas marrjes formë të prerë përbën shkak për
rishikimin e vendimit nr.3772, datë 10.06.2005, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë me objekt pjesëtim i pasurisë së paluajtshme, duke përfshirë dhe truallin
objekt i këtij gjykimi i blerë nga i padituri në mënyrë të kundërligjshme.
- Së dyti, Kolegji e vlerëson të gabuar përfundimin e arritur nga gjykata e apelit
për cenimin e parimit të gjësë së gjykuar, pasi vendimi i pjesëtimit të pasurisë së
paluajtshme megjithëse është për një çështje me të njëjtat palë ndërgjyqëse nuk ka
të njëjtin objekt dhe shkak të padisë. Në atë gjykim është kërkuar t’i jepet fund
bashkëpronësisë së palëve ndërgjyqëse në të kundërt me objektin dhe shkakun në
këtë padi ku është kërkuar pavlefshmëria e veprimit juridik të shitjes së truallit
duke pretenduar paditësja të drejtën e privatizimit të tij.
35. Kolegji çmon se vendimi gjyqësor i formës së prerë që përbën gjë të gjykuar është
shprehje e konkretizim i të drejtës mbi marrëdhënien juridike dhe ka qëllim t’i japë jo
vetëm qartësi, por dhe siguri kësaj marrëdhënie. Në rastin në gjykim vlerësohet se jo
vetëm nuk jemi në cenim të këtij parimi, por dhe të parimit të sigurisë juridike, për sa
kohë ajo e drejtë ka ardhur si rezultat i kundërligjshmërisë së veprimeve të të paditurit
për të cilat është dënuar dhe penalisht.
36. Në këto rrethana Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se çështja duhet të kthehet
për rigjykim në gjykatën e apelit, e cila për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të
mësipërme, në respektim së të drejtave dhe detyrimeve të palëve që rrjedhin nga
procesi gjyqësor civil ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor,
nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe
73
veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen ta zgjidhë atë në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni 16).
37. Në rigjykim, gjykata e apelit duhet të hetojë në mënyrë të gjithanshme ligjshmërinë e
fitimit të pronësisë së truallit nga i padituri Vangjel Kostare, dhe në përputhje me këtë
të drejtë t’i japë përgjigje pretendimit të paditëses, referuar objektit të padisë; lidhur
me pavlefshmërinë e veprimeve juridike dhe pasojat juridike që rrjedhin nga
pavlefshmëria.
38. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin
gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në përputhje me kërkesat e ligjit
procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive,
lidhur me zgjidhjen e çështjes.
39. Përfundimisht, sa më lart argumentuar, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konkludon se
vendimi nr.959, datë 19.04.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë duhet prishur dhe
çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Civile.
VENDOSI
dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 20.01.2016
74
Nr. 00-2016-125 i Vendimit (9)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËSE: SHPRESA IDRIZI, në mungesë

I PADITUR: SULEJMAN GJOCI, në mungesë
OBJEKTI:
Kërkimin e trashëgimit.
Detyrimin e të paditurit të njohë trashëgimtarë të të ndjerit Hamdi Ramadhi
për 1/2 e të gjithë pasurisë trashëgimore, motrat dhe vëllezerit e tij
Myrifet Kapedani, Xhemile Idrizi, Shyqyri Ramadhi,
Dhilos Ramadhi, Nakib Ramadhi.
Detyrimin e të paditurit të dorëzojë shumën 700.000 lekë të reja
pjesë e pasurisë trashëgimore.
Baza Ligjore: Nenet 32/a, 42, 46, 388 te Kodit te Procedurës Civile,
Nenet 316, 320, 348, 349, 350, 360, 361, 364 e vijues të Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, me vendimin nr.197, date 04.03.2010, ka

vendosur:
“Rrëzimin e padisë së palës paditëse Shpresa Idrizi kundër të paditurit
Sulejman Gjoci me objekt: Kërkimin e trashëgimit. Detyrimin e të paditurit të
njohë trashëgimtarë të të ndjerit Hamdi Ramadhi për ½ e të gjithë pasurisë
trashëgimore, motrat dhe vëllezërit e tij Myrifet Kapedani, Xhemile Idrizi,
Shyqyri Ramadhi, Dhilo Ramadhi, Nakib Ramadhi.
Detyrimin e të paditurit të dorëzojë shumën 700.000 lekë të reja pjesë e
pasurisë trashgimore. Si të pabazuar në prova edhe në ligj.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen paditëses.”
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.775, datë 30.10.2012, ka vendosur:

Gjyqësor Kavajë.”
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala Shpresa Idrizi në datën

26.11.2012 me anë të së cilit ka kërkuar: “Ndryshimin e vendimit nr.775, datë 30.10.2012, të
Gjykatës së Apelit Durrës, dhe të vendimit nr.197, datë 04.03.2010, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kavajë dhe pranimin e padisë.”
75
- Pala paditëse, Shpresa Idrizi kërkon pranimin e këtij rekursi, dhe ndryshimin e
vendimeve sepse gjykatat kanë gabuar në zbatimin e ligjit që ka kundërthënie.
- Vendimet e rekursuara kanë gjetur justifikim, jo në radhët pasardhëse të
trashëgimtarëve, por në orientimet e neneve të Kodit Civil.
- Vendimet e rekursuara janë të padrejta, dhe zgjidhja e konflikti është e gabuar për
shkakun se ato janë marrë në zbatim të gabuar të ligjit ( dhe në veçanti të koncepteve
ligjore-juridike të radhëve të trashëgimisë), duke iu mohuar trashëgimtarëve ligjorë
të radhës se 3-të, të drejtën për tu thirrur në trashëgim, në rastin kur përveç
bashkëshortit nuk ka trashëgimtarë të tjerë të radhës së parë dhe nuk ka
trashëgimtarë ligjorë të radhës së dytë.
- Sa i takon kërkimit të trashëgimit; Nga provat në dosje ka rezultuar se mosdorëzimi i
pasurisë trashëgimore, ka qenë rezultat i një procesi të gabuar nga ana procedurale,
dhe përveç gabimeve të moszbatimit të rregullt të ligjit ka edhe probleme të rënda
procedurale nga ata të parashikuara;
1-Si rrjedhojë e mohimit të së drejtës së trashëgimisë, së trashëgimtares së radhës së
tretë, në kushtet kur përveç bashkëshortit pasjetues nuk ka trashëgimtarë të radhës së
1-rë dhe të 2-të.
2-Për shkak të mos-ndërtimit të rregullt të ndërgjyqësisë, duke mos thirrur në gjykim
trashëgimtarët e tjerë.
3-Për shkak të mosrespektimit të rregullave, të pjesëtimit të trashëgimit, të
parashikuara nga neni 369 i Kodit të Procedurës Civile ( pavarësisht se nenet 355,
dhe 207 të KCivil, nuk kanë qenë baza ligjore e padisë-duke mbetur thjesht një padi
-vërtetim fakti juridik i njohjes trashëgimtar).

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; në mungesë të palëve ndërgjyqëse,
dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Referuar akteve të administruara në gjykatat e faktit ka rezultuar se palët ndërgjyqëse janë
në konflikt midis tyre në lidhje me trashëgiminë ligjore të të ndjerit Hamdi Ramadhi, për
disa pasuri tokë truall kompensuar me Vendim të Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave dhe Gjykatës Europiane të të Drejtave të Njeriut, e cila ka
vendosur ndër të tjera që shteti shqiptar të paguajë në favor të trashëgimlënësve të Ali
Ramadhi shumën në lekë në masën 65000 euro për dëmin pasuror dhe jo pasuror përsa i
takon parcelës së tokës me sipërfaqe 5500 m2 dhe 150 m2 si kompensim të të drejtës së
pronësisë.
2. Me vendimin nr.11.2009-3798-4269, datë 17.09.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës është çelur dëshmia e trashëgimisë ligjore për trashëgimlënësin Ali Ramadhi sipas
të cilit janë përcaktuar si trashëgimtarë ligjor të tij Myrifet Kapidani (Ramadhi), Xhemile
Idrizi (Ramadhi), Hamdi Ramadhi, Nakib Ramadhi, Shyqyri Ramadhi dhe Dhilos
(Dilaver) Ramadhi.
3. Bazuar në këtë vendim trashëgimtarët e trashëgimtarëve të të ndjerit Ali Ramadhi kanë
çelur trashëgimitë ligjore për trashëgimtarët e vdekur të trashëgimlënësit Ali Ramadhi.
4. Sipas vendimit nr.1015, datë 22.08.1996, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë me
kërkesë të të ndjerës Rabije Ramadhi është çelur trashëgimia ligjore për bashkëshortin e
saj të ndjerin Hamdi Ramadhi sipas të cilit e ndjera Rabije Ramadhi është përcaktuar si
trashëgimtare e vetme ligjore për të ndjerin Hamdi Ramadhi.
76
5. Në lidhje me dispozitivin e këtij vendimi, i cili ka përcaktuar si trashëgimtare ligjore të
vetme të të ndjerit Hamdi Ramadhi bashkëshorten e tij të ndjerën Rabije Ramadhi kanë
filluar konfliktet midis palëve ndërgjyqëse, konflikt i cili u bë evident ndërmjet palëve
ndërgjyqëse me vdekjen e të ndjerës Rabije Ramadhi. (vdekur më datë 20.02.2009). si
rezultat i çeljes së trashëgiminë ligjore nga i padituri Sulejman Gjoci si trashëgimtarë i të
ndjerës Rabije Ramadhi, duke qenë i vëllai i saj.
6. I padituri Sulejman Gjoci me vendimin nr.612, datë 14.07.2009, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kavajë ka çelur trashëgiminë ligjore për motrën e tij të ndjerën Rabije Ramadhi
e cila është njëkohësisht dhe bashkëshortja e të ndjerit Hamdi Ramadhi, trashëgimtar i të
ndjerit Ali Ramadhi sipas vendimit të sipërcituar.
7. Pala paditëse Shpresa Idrizi pas vdekjes të ndjerës Rabije Ramadhi ka kërkuar pranë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë çeljen e trashëgimisë ligjore për të ndjerin Hamdi
Ramadhi, e cila me vendimin e saj nr.916, datë 12.11.2009, ka përcaktuar si trashëgimtare
ligjore Rabije Ramadhi me 1/2 pjesë takuese dhe Myrifet Kapidani (Ramadhi) 1/10 pjesë
takuese, Xhemile Idrizi (Ramadhi) 1/10 pjesë takuese, Shyqyri Ramadhi 1/10 pjesë
takuese Dhilos (Dilaver) Ramadhi 1/10 pjesë takuese dhe Nakib (Nakip) Ramadhi 1/10
pjesë takuese.
8. Në rrethanat faktike sa sipër paditësja Shpresa Idrizi i është drejtuar gjykatës së shkallës
së parë Kavajë me padinë me objektin dhe bazën ligjore si në pjesën hyrëse të vendimit.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, me vendimin nr.197, date 04.03.2010 ka vendosur:
 Rrëzimin e padisë së palës paditëse Shpresa Idrizi kundër të paditurit Sulejman Gjoci
me objekt: Kërkimin e trashëgimit. Detyrimin e të paditurit të njohë trashëgimtarë të të
ndjerit Hamdi Ramadhi për ½ e të gjithë pasurisë trashëgimore, motrat dhe vëllezërit e
tij Myrifet Kapedani, Xhemile Idrizi, Shyqyri Ramadhi, Dhilo Ramadhi, Nakib
Ramadhi.
 Detyrimin e të paditurit të dorëzojë shumën 700.000 lekë të reja pjesë e pasurisë
trashëgimore. Si të pabazuar në prova edhe në ligj.
 Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen paditëses.
9.1. Duke arsyetuar në mënyrë të përmbledhur se: ... “Bazuar në vendimin unifikues
nr.24, datë 13.03.2002, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë në të cilin thuhet
ndër të tjera:
Trashëgimia çelet në momentin e vdekjes së trashëgimlënësit, fizikisht të konstatuar ose
të përcaktuar me vendim gjyqësor të shpalljes së vdekjes. Përcaktimi i këtij momenti
është i një rëndësie të veçantë praktike, pasi në funksion të tij përcaktohet rrethi i
trashëgimtarëve që thirren në trashëgim, të drejtat e tyre dhe momenti i kalimit të së
drejtës së trashëgimisë. Është ky moment ai që përcakton dhe ligjin e aplikueshëm lidhur
me efektet që pasojnë çeljen e trashëgimisë duke u bazuar në parimin se ligji civil, si
rregull nuk ka fuqi prapavepruese dhe në rastin konkret as fuqi pasvepruese, arrin në
përfundim se ligji që i zbatohet marrëdhënies së trashëgimisë është ligji në fuqi në kohën
e çeljes së saj.
Trashëgimlënësi Hamdi Ramadhi rezulton të ketë vdekur me datë 06.03.1995, fakt që
përligj çeljen e trashëgimisë ligjore prej kësaj date. Bazuar në Kodin Civil të kohës të
miratuar me ligjin nr.7850, datë 29.07.1994, me të drejtë është çelur trashëgimia ligjore
e trashëgimlënësit Hamdi Ramadhi me vendimin nr.1015, datë 22.08.1996, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Kavajë, duke përcaktuar si trashëgimtare ligjore të vetme të tij
bashkëshorten pasjetuese Rabije Ramadhi.
Bazuar në nenin 361/3 të Kodit Civil të vitit 1994 përcaktohet se: Kur përveç
bashkëshortit nuk ka trashëgimtarë të tjerë të radhës së parë, në trashëgim thirren ato të
radhës pasardhëse të parashikuar në nenin 362 të këtij Kodi dhe kur nuk ka të tillë
thirren trashëgimtarët e tjerë të radhës pasardhëse parashikuar nga neni 363 i këtij Kodi.
77
Nisur nga zbatimi i kësaj dispozite të kohës, pala paditëse nuk mund të përfitoje si
trashëgimtare e të ndjerit Hamdi Ramadhi pavarësisht interpretimit që ajo i bën kësaj
dispozite dhe neneve 362, 363 të K.Civil.
Është fakt që neni 362 i K.Civil nuk përcakton trashëgimtarë të tjerë të radhës por
përcakton pozitën juridike të fëmijëve të lindur jashtë martese apo ato të birësuar në
lidhje me trashëgiminë e prindit natyral të tyre apo birësuesit si dhe për familjen e
origjinës së të birësuarit.
Sipas paragrafit të tretë të nenit 361 të Kodit Civil në pjesën ku bën fjalë se "thirren
trashëgimtarët e radhës tjetër pasardhëse parashikuar nga neni 363 të K.Civil" në
interpretim dhe zbatim të kësaj pjese të dispozitës e detyron gjykatën që ti referohet nenit
363 në të cilin thuhet: "Në radhë të dytë thirren në trashëgim prindërit e trashëgimlënësit
dhe personat e paaftë për punë të cilët të paktën një vit para vdekjes së trashëgimlënësit,
bashkëjetonin me atë si anëtarë të familjes dhe në ngarkim të tij".
Nisur nga kjo dispozitë në asnjë mënyrë nuk mund të futen trashëgimtarë të të ndjerit
Hamdi Ramadhi motrat dhe vëllezërit e tij siç pretendon pala paditëse në këtë gjykim,
pasi ai përcakton saktë se kush janë ata që përfitojnë në momentin e çeljes së
trashëgimisë përveç bashkëshortes që janë prindërit dhe personat e paaftë të cilët të
paktën një vit para vdekjes së trashëgimlënësit bashkëjetonin me atë si anëtarë të familjes
së tij.
Motrat dhe vëllezërit mund të thirreshin në trashëgim të të ndjerit Hamdi Ramadhi si
trashëgimtare të radhës së tretë në rast se nuk do të jetonte në momentin e çeljes së
trashëgimisë e ndjera Rabije Ramadhi si bashkëshorte pasjetuese e tij.
Ndryshimi i paragrafit të tretë të nenit 361 të K.Civil miratuar me ligjin nr.8781, datë
03.05.2001, nuk është thjesht interpretim siç pretendohet nga pala paditëse por është një
ndryshim esencial, i cili e ndryshon në thelb këtë paragraf të dispozitës në të cilën thuhet:
"Kur përveç bashkëshortit nuk ka trashëgimtarë të tjerë të radhës së parë në trashëgim
thirren ata të radhës pasardhëse, të parashikuar në nenin 363 të këtij Kodi dhe kur nuk
ka të tillë thirren trashëgimtarët të tjerë të radhës pasardhëse të parashikuar në nenin
364 të këtij Kodi''.
10. Mbi ankimin e bërë nga pala paditëse Shpresa Idrizi, Gjykata e Apelit Durrës, me
vendimin nr.775, datë 30.10.2012, ka vendosur, Lënien në fuqi të vendimit nr.197, datë
04.03.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë.
10.1. Duke arsyetuar në mënyrë të përmbledhur në të njëjtën mënyrë si gjykata e
shkallës së parë.
11. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, ka ushtruar rekurs pala e paditëse
Shpresa Idrizi, me shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
12. Dispozitat e K.Pr.Civile që parashikojnë:

12.1. Neni 6 i K.Pr.Civile:“Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të
shprehet mbi gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet”.
12.2 Neni 12 i K.Pr.Civile: “Pala që pretendon një të drejtë, ka detyrim që, në
përputhje me ligjin, të provojë faktet mbi të cilët bazon pretendimin e saj.”
rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe
të gjithanshëm, në përputhje me ligjin”.
12.4. Neni 16 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
78
propozojnë palët.”.
13. Dispozitat e K.Civil që parashikojnë:
13.1. Neni 318/2 i Kodit Civil : “Trashëgimia rregullohet sipas ligjit të kohës
kur është çelur.”
13.2. Neni 361 i Kodit Civil të vitit 1994: “Në rradhë të parë thirren në
trashëgim fëmijët dhe bashkëshorti i aftë ose i paaftë për punë, duke
trashëguar secili në pjesë të barabarta.
Kur një nga fëmijët ka vdekur para trashëgimlënësit, është bërë i padenjë
për të trashëguar, ka hequr dorë nga trashëgimi, në vend të tij hyjnë me
zëvendësim fëmijët e tij dhe kur për shkaqet e sipërme nuk mund të jenë
trashëgimtarë, vijnë në trashëgim të paslindurit e tyre pa kufizim. Në këtë
rast, pjesa e prindit që nuk trashëgon, ndahet ndërmjet të paslindurve në
pjesë të barabarta.
Kur përveç bashkëshortit nuk ka trashëgimtarë të tjerë të radhës së parë,
në trashëgim thirren ata të radhës pasardhëse të parashikuar në nenin
362 të këtij Kodi dhe kur nuk ka të tillë, thirren trashëgimtarët e radhës
tjetër pasardhëse të parashkruara prej nenit 363 të këtij Kodi.
Në çdo rast bashkëshorti merr 1/2 pjesë të trashëgimit.
Kur nuk ka trashëgimtarë të radhëve te sipërme, trashëgimi i mbetet
bashkëshortit pasjetues.”
13.3. Neni 363 i Kodit Civil : “Në radhë te dytë thirren në trashëgim prindërit
e trashëgimlënësit dhe personat e paaftë për punë, të cilët të paktën 1 vit
para vdekjes së trashëgimlënësit, bashkëjetonin me atë si anëtarë të
familjes dhe në ngarkim të tij.”
13.4. Neni 364 i Kodit Civil: “Në radhë të tretë thirren në trashëgim personat
e paaftë për punë në ngarkim të trashëgimlënësit që përmenden në nenin
363 të këtij Kodi, kur nuk ka trashëgimtarë të tjerë të radhës së dytë,
gjyshi e gjyshja, vëllezërit e motrat, si dhe fëmijët e vëllezërve e të motrave
të paravdekur. Të sipërmit trashëgojnë në pjesë të barabarta, pa u bërë
dallimi ndërmjet vëllezërve e motrave të një ati ose vetëm të një nëne,
ndërmjet gjyshit e gjyshes nga ana e babës ose e nënës.”
14. Dispozitat e K.Civil të ndryshuara me Ligjin nr.8781, datë 03.05.2001, që
parashikojnë:
14.1 Neni 23: Në nenin 361, paragrafi i tretë ndryshohet si vijon:“Kur përveç
bashkëshortit, nuk ka trashëgimtarë të tjerë, të radhës së parë, në
trashëgimi thirren ata të radhës pasardhëse, të parashikuar në nenin 363
të këtij Kodi dhe kur nuk ka të tillë, thirren trashëgimtarët e radhës tjetër
pasardhëse, të parashikuar në nenin 364 të këtij Kodi.”
15. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht pala paditëse Shpresa Idrizi, legjitimohen
ratione personae t’i drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur sa më sipër.
16. Ankimi është paraqitur brenda afatit ligjor, ndaj edhe legjitimohen ratione temporis.
Gjithashtu rezulton se ankimi i është njoftuar palës tjetër ndërgjyqëse.
vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala paditëse Shpresa Idrizi, nuk përmban shkaqe
ligjore nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë
79
cenimin e vendimit nr.775, datë 30.10.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës me të cilin është
lënë në fuqi vendimi nr.197, datë 04.03.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë.
18. Ky Kolegj vlerëson se gjykatat e faktit pasi kanë bërë një hetim të plotë dhe të
gjithanshëm në përputhje me çështjen dhe kanë analizuar në mënyrë të hollësishme
provat, kanë arritur në përfundimin e drejtë se padia duhet rrëzuar, dhe në të tilla rrethana
çmohet se nuk ka vend për cenimin e vendimeve të këtyre gjykatave.
19. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me Vendimin Unifikues nr.24, datë
13.03.2002, kanë unifikuar praktikën gjyqësore, në lidhje me kohën dhe ligjin që vepron
për çeljen e trashëgimisë ligjore, si vijon: “Trashëgimia çelet në momentin e vdekjes së
trashëgimlënësit, …. Përcaktimi i këtij momenti është i një rëndësie të veçantë praktike
pasi në funksion të tij përcaktohet rrethi i trashëgimtarëve që thirren në trashëgimi, të
drejtat e tyre dhe momenti i kalimit të së drejtës së trashëgimisë. Është ky moment, ai që
përcakton edhe ligjin e aplikueshëm lidhur me efektet që pasojnë çeljen e trashëgimisë.
Duke u bazuar në parimin ligji civil, si rregull, nuk ka fuqi prapavepruese (retroaktive)
dhe në rastin konkret, as fuqi pasvepruese (ultraktive), arrijmë në përfundimin se ligji që
i zbatohet marrëdhënies së trashëgimisë, është ligji në fuqi në kohën e çeljes së saj.”
20. Trashëgimlënësi Hamdi Ramadhi ka vdekur me datë 06.03.1996. Me vendimin nr.1015,
datë 22.08.1996 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë, me kërkesë të të ndjerës Rabije
Ramadhi është çelur trashëgimia ligjore për bashkëshortin e saj të ndjerin Hamdi
Ramadhi. Sipas këtij vendimi e ndjera Rabije Ramadhi është përcaktuar si trashëgimtare e
vetme ligjore e të ndjerit Hamdi Ramadhi pasi ky trashëgimlënës nuk kishte lënë
testament dhe gjatë jetës së tyre bashkëshortore nuk rezultoi të kishin pasur fëmijë.
21. Kolegji Civil vlerëson se ky vendim është marrë në zbatim të ligjit në fuqi të kohës kur
është çelur trashëgimia, pasi në nenin 361, paragrafi 3, të Kodit Civil të vitit 1994, i cili
ka qenë në fuqi në vitin 1996, është përcaktuar, se: “Kur përveç bashkëshortit nuk ka
trashëgimtarë të tjerë të radhës së parë, në trashëgim thirren ata të radhës pasardhëse të
parashikuar në nenin 362 të këtij Kodi dhe kur nuk ka të tillë, thirren trashëgimtarët e
radhës tjetër pasardhëse të parashikuara prej nenit 363 të këtij Kodi”, dhe referuar
akteve në gjykim nuk rezulton të ketë pasur trashëgimtarë të këtyre radhëve për të
konkurruar me bashkëshorten pasjetuese.
22. Ka rezultuar se ka vdekur me datë 20.02.2009 e ndjera Rabije Ramadhi, trashëgimtarja e
vetme ligjore e trashëgimlënësit Hamdi Ramadhi.
23. Mbi kërkesën e të paditurit Sulejman Gjoci, (vëllai i të ndjerës Rabije Ramadhi) me
vendimin nr.612, datë 14.07.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë, është çelur
trashëgimia ligjore, për trashëgimlënësen Rabije Ramadhi. Sipas këtij vendimi Sulejman
Gjoci është përcaktuar trashëgimtar i vetëm ligjor i trashëgimlënëses motrës së tij Rabije
Ramadhi në përputhje me parashikimin e nenit 364 të Kodit Civil.
24. Kolegji vlerëson se edhe ky vendim është marrë në zbatim të drejtë të ligjit në fuqi të
kohës kur është çelur trashëgimia, pasi në nenin 364 të Kodit Civil është përcaktuar, se:
“…thirren në trashëgim …kur nuk ka trashëgimtarë të tjerë të radhës së dytë, gjyshi e
gjyshja, vëllezërit e motrat, si dhe fëmijët e vëllezërve e të motrave të paravdekur…”
25. Në vijim të vlerësimeve dhe konstatimeve të mësipërme, Kolegji Civili e vlerëson të
drejtë përfundimin e arritur nga gjykatat e faktit sipas të cilave nuk mund të futen si
trashëgimtarë të të ndjerit Hamdi Ramadhi, motrat dhe vëllezërit e tij siç pretendon pala
paditëse në këtë gjykim pasi ne nenin 361 të Kodit Civil të kohës ka qenë i përcaktuar
ekzaktësisht rrethi i trashëgimtarëve ligjore që përfitojnë në momentin e çeljes së
trashëgimisë ligjore, ku përveç bashkëshortes, përfshiheshin prindërit dhe personat e
paaftë në ngarkim të trashëgimlënësit të cilët, të paktën një vit para vdekjes së
trashëgimlënësit, bashkëjetonin me atë si anëtarë të familjes së tij.
80
26. Kolegji konstaton se me Ligjin nr.8781, datë 03.05.2001, u ndryshua neni 361 i Kodit
Civil, ku në paragrafin e tretë të tij u përcaktua se kur përveç bashkëshortit, nuk ka
trashëgimtarë të tjerë, të radhës së parë, në trashëgimi thirren ata të radhës pasardhëse, të
parashikuar në nenin 363 të këtij Kodi dhe kur nuk ka të tillë, thirren trashëgimtarët e
radhës tjetër pasardhëse, të parashikuar në nenin 364 të këtij Kodi.
27. Kolegji vlerëson se motrat dhe vëllezërit e të ndjerit Hamdi të parashikuar në nenin 364
të Kodit Civil thirren në trashëgimi si trashëgimtarë të radhës të parashikuar nga neni 364
i Kodit Civil krahas bashkëshortes pasjetuese të të ndjerit vetëm pas ndryshimeve të ligjit
sa sipër.
28. Në përfundim Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, konkludon se vendimi nr.775, datë
30.10.2012, i Gjykatës së Apelit Durrës me të cilin është lënë në fuqi vendimi nr.197,
date 04.03.2010, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë, duhet lënë në fuqi si vendim i
marrë në zbatim të drejtë të ligjit të kohës së vdekjes (pra të çeljes së trashëgimit) të
trashëgimlënësit Hamdi Ramadhi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485 shkronja “a” të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.775/10-2012-1571, datë 30.10.2012, të Gjykatës së
Apelit Durrës.
Tiranë, më 20.01.2016
81
Nr. 00-2016-888 i Vendimit (10)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 20.01.2016, mori në shqyrtim çështjen civile me nr.11211-

03242-00-2012, që u përket palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “CONTRUCION MANGMENT

ALLIANCE ALBANIA” SH.P.K.
E PADITUR: SHOQËRIA “INISIATIVA
HIDROELEKTRIKE SHQIPTARE” SH.P.K.
OBJEKTI:
Zgjidhjen e kontratës së shitjes nr.182 rep. nr.38/6 kol. të lidhur
midis shoqërisë "Hidro Bushtrica" sh.p.k ku nga ortakët është
shoqëria “Contrucion Mangment Alliance Albania” sh.p.k.
e përfaqësuar nga administratori z.Admir Mulaj
dhe shoqëria "Inisiativa Hidroelektrike Shqiptare" sh.p.k.
e përfaqësuar nga përfaqësuesi i saj ligjor z.Silvio Allamandi.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32 154, 155 të K.Pr.Civile,
nenet 698, 704, 705, 736 të K.Civil.
Kontrata e shitjes nr.182 rep., nr.38/6 kol., datë 02.02.2010.

vendosur:
“Rrëzimin e kërkesëpadisë si të pabazuar në prova dhe në ligj”.

“Lënien në fuqi të vendimit nr.10022, datë 09.12.2011, të Gjykatës së Shkallës
së Parë Tiranë”.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala paditëse Shoqëria “Contrucion

Mangment Alliance Albania” sh.p.k, e cila kërkon prishjen e tij, duke parashtruar se:
 Në vendimin e saj gjykata e apelit ka arsyetuar si të provuar faktin e pagimit të
kaparit 205.000 euro, para lidhjes së kontratës, duke mos pasur asnjë provë
shkresore që është administruar në gjykim, të ketë provuar këtë fakt.
 Kontrata e shitjes së kuotave të konçensionit është nënshkruar tek noterja në
mirëbesim dhe pala e paditur nuk ka përmbushur detyrimin e saj kontraktror për
pagimin e çmimit të kontratës.
82
 Nga aktet shkresore të administruara në gjykim është provuar se, pala e paditur nuk
është përmbushur detyrimi kontraktor.
 Pala e paditur ka pretenduar se e ka shlyer detyrimin kontraktor, por se me prova
shkresore u provua se, shuma 100.000 euro është paguar në favor të Vladimir Mulaj,
si ndërmjetës për lidhjen e kontratës dhe jo në favor të palës paditëse, si shoqëri për
pagimin e çmimit të kontratës të lidhur midis palëve.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.1686, datë 27.06.2012, i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në
zbatim të gabuar të ligjit dhe si të tillë duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim
pranë Gjykatës së Apelit Durrës.
I. RRETHANAT E FAKTIT
Rezulton se, pala paditëse, së bashku me disa subjekte të tjera tregtare, kanë fituar
kontratën e koncesionit për ndërtimin e hidrocentraleve në lumin “Caje”, Kukës, duke krijuar
një subjekt të ri të bashkimit të shoqërive “Hidro Bushtrica”.
Me VKM-ne nr.767, datë 08.07.2009, është miratuar kontrata e koncesionit e firmës
BOT (Ndërtim-Operim Transferim) nr.2115 Rep, nr.259 Kol, datë 19.06.2009, e lidhur midis
Ministrisë së Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjetikës dhe bashkimit të përkohshëm të
shoqërive me përgjegjësi të kufizuar «Fatjon», «Spahiu-Gjane», «Ani», «Keanxho», «Avel»,
«IRZ», «Construction Managment Alliance Albania», «2 A Pawer», me objekt të kontratës,
ndërtimin e hidrocentraleve mbi lumin Caje, me emërtimet «Caje», «Reke», «Livadhe»,
«Shkinak”, «Lapaj 2», «Bushtrica 1», «Bushtrica 2», «Bushtrica 3».
Si rezultat i bashkimit të shoqërive të mësipërme është krijuar Shoqëria«Hidro
Bushtrica » sh.p.k, ku Shoqëria «Construction Managment Alliance Albania» zotëronte 20 %
të kuotave të saj në këtë shoqëri.
Mbasi kanë lidhur kontratën e konçesionit në emër të Shoqërisë “Hidrobushtrica”,
ortakët e saj me Kontratën e Shitjes nr.182 Rep, nr.38/6 Kol, datë 02.02.2010, i kanë kaluar
blerësit të gjitha aksionet e Shoqërisë «Hidro Bushtrica» sh.p.k, tek Shoqëria «Inisiativa
Hidroelektrike Shqiptare» sh.p.k, e përfaqësuar nga përfaqësuesi i saj ligjor z.Silvio
Allamandi.
Kësaj të fundit i janë shitur kuotat e shoqërive që kishin fituar koncesionin, sipas
përcaktimeve në kontratën e shitjes. Kështu, sipas kësaj kontrate, paditësi, Shoqëria
«Construction Managment Alliance Albania» sh.p.k, ka shitur 20% të kuotave të saj, në
vlerën 274.460 Euro.
Nga përmbajtja e kontratës del se blerësi i ka paguar paditësit shumën 205.000 Euro si
kapar para lidhjes së kontratës, që në muaj Korrik të vitit 2009. Kjo kontratë është lidhur para
noterit dhe palët kanë deklaruar vullnetin e tyre.
Pala paditëse ka pretenduar se, nuk është paguar shuma e mësipërme dhe për këtë
shkak ka kërkuar zgjidhjen e kontratës, për shkak të mospërmbushjes së detyrimit kontraktor.
vendosur:“Rrëzimin e kërkesëpadisë si të pabazuar në prova dhe në ligj”.
“Lënien në fuqi të vendimit nr.10022, datë 09.12.2011, të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë”.
83
Gjykata ndër të tjera ka arsyetuar se:”..., nëse paditësi kishte pretendime se shuma
205 mije Euro nuk ishte paguar, nuk kishte pse e pranonte si fakt të kryer. Paditësi, që në
këtë moment, duhet të kundërshtonte përmbajtjen e kontratës, duke i dhënë mundësi dhe anës
së paditur të mos pranonte firmosjen e kontratës dhe të zgjidhte problemet para kontraktore.
Mbas firmosjes së kontratës dhe pranimit të përmbushjes së saj, palët janë të detyruara të
përmbushin detyrimet që rrjedhin nga kontrata.
Në gjykim, ana e paditur, ka vërtetuar se ka likuiduar Shoqërinë “Euro Lines” në
shumën 105 mije Euro për llogari të paditësit. Këtë fakt paditësi e ka pranuar në gjykim dhe
nuk ka patur pretendime. Mbasi është rrëzuar ky pretendim, paditësi, nëpërmjet
përfaqësuesit të tij, ka pretenduar se ana e paditur nuk ka likuiduar shumën 100 mije Euro.
Paditësi pretendon se shuma 100 mije Euro që është kaluar në llogarinë e paditësit në
muajin Korrik 2009 ka qenë për llogari të Vladimir Mulajt, vëllait të paditësit, i cili ka patur
një kontratë ndërmjetësimi me anën e paditur. Sipas paditësit, ana e paditur, kishte lidhur
kontratë ndërmjetësimi me Vladimir Mulaj që ai të ndërmjetësonte tek ortaket e Shoqërisë
“Hidrobushtrica” për t’i shitur aksionet këtij të fundit. Për këtë kontratë, sipas paditësit, ana
e paditur ka derdhur për Vladimir Mulaj 100.000 Euro në llogarinë e paditësit dhe që pa të
drejtë janë pasqyruar si kapar për shitjen e aksioneve. Pra shuma 100 mije Euro, sipas
paditësit, nuk është paguar për blerjen e aksioneve, por për llogari të Vladimir Mulaj si
ndërmjetësues me anën e paditur. Por rezulton se shuma 100. 000 Euro është paguar nga
përfaqësuesi ligjor i palës së paditur në datë 10.07.2009 në emër të z.Admir Mulaj si
përfaqësues ligjor i shoqërisë CMAA.
Motivi i kësaj pagese, sipas ekstraktit të nxjerrjes së llogarisë, ka qenë si kapar për
koncensionin e lumit Bushtrica. Nisur nga kjo e dhënë, provohet se kjo shumë është derdhur
në emër të përfaqësuesit të shoqërisë CMAA dhe përbën një likuidim shume si kusht
paraprak për lidhjen e kontratës së mëvonshme të shitblerjes së HEC-it në lumin Caje të
Rrethit të Kukësit. Edhe nga korrespondenca që ndodhet në dosje dhe faturat e likuidimit në
bankë të datë 10.07.2009 del se shuma 100 mijë Euro është paguar si kapar për lidhjen e
kontratës së shitjes së aksioneve nga paditësi tek ana e paditur.
Nga sa më sipër, rezulton se paditësi nuk ka qenë i qartë në kërkimet e tij dhe janë
këto qëndrime kontradiktore që e bëjnë kërkesën e tij të paprovuar. Në fillim të kërkimit të tij,
paditësi ka kërkuar zgjidhjen e kontratës për faktin se ana e paditur nuk kishte likuiduar
shumën 69.464 Euro. Këtë qëndrim ka mbajtur përfaqësuesi i paditësit dhe në pretendimet e
tij në gjykatë, në faqen 406 të dosjes, ku ka pretenduar se ana e paditur nuk ka paguar
69.464 mije Euro. Por ne në këtë parashtrim, përfaqësuesi i tij ka cituar dhe faktin se 205
mije Euro janë paguar si kapar dhe janë cituar në kontratën e lidhur me datën 02.02.2010.
Në shpjegimin e tij, në faqen 407 të dosjes, përfaqësuesi ka theksuar se: “Rezulton se nga
data 02.02.2010 e deri më sot nga Shoqëria “Inisiativa Hidroelektrike Shqiptare”, e
përfaqësuar nga përfaqësuesi i saj ligjor, Silvio Allamandri, e deri më sot, nuk është
përmbushur detyrimi i pagimit të shumës së plotë të blerjes së kuotave dhe konkretisht të
diferencës së pashlyer në vlerën prej 69.464 mije Euro. Ju bëjmë me dije se shuma e
papaguar është më e madhe, por me marrjen e dokumenteve nga banka do të bëjmë të qartë
dhe shumën e detyrimit”.
Siç shihet, paditësi, edhe pse ka ngritur padi dhe kërkon zgjidhjen e kontratës, nuk ka
përcaktuar shumën e papaguar nga ana e paditur. Kur në gjykim, ana e paditur ka vërtetuar
se këtë shumë e ka paguar me datën 08.02.2010 në shumën 73.206 mije Euro, përfaqësuesi i
paditësit ka ngritur pretendimin se ana e paditur nuk ka paguar shumën 100.000 mije Euro.
Në pretendimet e tij, datë 04.11.2011, faqja 409 e dosjes, përfaqësuesi ka theksuar se shuma
205 mije Euro nuk është paguar, mbasi 100 mije Euro janë paguar për llogari të Vladimir
Mulaj si ndërmjetës për shitjen e aksioneve dhe jo për paditësin. Por nga akt marrëveshja e
datës 06.07.2009, lidhur midis shoqërisë “ETEA” shpk dhe Vladimit Mulaj, nuk del që të
84
ketë një marrëveshje për pagimin e një shume prej 100.000 Euro si kapar për këtë
ndërmjetësim. Përkundrazi, nga aktet e bankës, del se shuma 100 mijë Euro është derdhur si
kapar për blerje aksionesh. Po kështu, paditësi, në gjykim, ka patur pretendime dhe për
shumën 105 mijë Euro që i janë paguar Shoqërisë “Euro Lines” shpk për shlyerje detyrimi
që kishte paditësi.
Paditësi ka pretenduar se kjo shumë nuk duhej të kalonte tek “Euro Lines”, por tek
paditësi. Edhe ky pretendim në gjykim është rrëzuar dhe paditësi ka pranuar se shuma 105
mije Euro është paguar. Pra, sipas pretendimeve të paditësit, ka ngelur pa u paguar shuma
100 mije Euro. Siç shihet, objekti i padisë, ka filluar me 69.464 mije Euro dhe në përfundim
është pretenduar me 100.000 mije Euro. Ky pretendim i paditësit rrëzohet me faktin se
korrespondenca për shumën 100 mije Euro është e datës 10.07.2009 dhe del se është paguar
si shumë për kaparin e blerjes së aksioneve. Pra, paditësi, edhe pse e kishte marrë këtë
shumë nuk e ka kundërshtuar kur ka lidhur kontratën e shitjes. Paditësi, në kontratën
noteriale, ka pranuar se ka marrë nga ana e paditur 205 mije Euro.
Në kushtet kur një fakt i tillë pranohet në një veprim noterial dhe të nënshkruar nga
paditësi, duhet që të paraqitet një fakt tjetër, ku ana e paditur të pranojë se nuk e ka dhënë
këtë shumë. Një veprim juridik i kryer me shkrim dhe me akt noterial nuk mund të vërtetohet
me prova të tjera, pa u shpallur akti i pavlefshëm. Pra, meqenëse ana e paditur nuk kishte
paguar vlerën e padisë, paditësi ka kërkuar zgjidhjen e kontratës. Paditësi e ka patur
llogarinë e tij dhe duhet ta dinte se sa kishte paguar ana e paditur. Por, ai, një herë ka
kërkuar 69.464 Euro dhe më vonë 205 mijë Euro dhe në përfundim 100 mije Euro.
Megjithatë, edhe pse ka mbajtur këto qëndrime kontradiktore, në gjykim, është vërtetuar me
prova se ana e paditur e ka paguar gjithë shumën, si përshkruhet dhe më sipër.
Paditësi, në padinë e tij që në fillim, ka kërkuar zgjidhjen e kontratës për
mospërmbushje të detyrimeve të anës së paditur, mbasi sipas paditësit, ana e paditur nuk ka
paguar gjithë shumën e detyrimit. Por në kontratën e lidhur midis tyre, palët, nuk kanë
përcaktuar një afat të përmbushjes së detyrimit. Ky arsyetim ndoshta nuk është i nevojshëm
për shkak se në gjykim është vërtetuar ekzekutimi i detyrimit nga i padituri, por duhet të
pranohet se që të ngrihet padia e zgjidhjes së kontratës së shitjes për mos përmbushje të
detyrimit, duhet që kontrata të ketë një afat shlyerje, ose palët të kenë një marrëveshje të
veçantë, ose paditësi njofton me shkrim anën e paditur për plotësimin e detyrimit dhe kur ky i
fundit nuk e plotëson detyrimin sipas njoftimit, paditësit, i lind e drejta të kërkojë gjyqësisht,
ose përmbushjen e detyrimit, ose zgjidhjen e kontratës....”
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala paditëse, e cila kërkon prishjen e tij, për
shkaqet e përmendura në pjesën hyrëse të vendimit.
II. LIGJI I ZBATUESHËM
Nenet 31,32 154,155 të K.Pr.Civile,

Nenet 698, 704, 705,736 të K.Civil.
Kontrata e shitjes nr.182 rep, nr.38/6 kol., datë 02.02.2010
III. KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON
Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga pala paditëse, përbëjnë shkaqe

ligjore në kuptim të Nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë cenimin e
vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë të sipërcituar
Nga shqyrtimi në tërësi i kësaj çështje, të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore e të
administruara gjatë gjykimeve nga gjykatat e faktit, objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve
të palëve, të vendimeve të gjykatave, si dhe shkaqeve të rekursit, Kolegji Civil i Gjykatës së
85
Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit Durrës është rrjedhojë
e cenimit të procesit të rregullt ligjor, prandaj vendimi i kësaj gjykate duhet të prishet dhe çështja
të kthehet për rishqyrtim me trup tjetër gjykues.
Në këtë konkluzion Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arriti pasi rithekson se gjykata që
shqyrton mosmarrëveshjen duhet të shprehet mbi gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që
kërkohet, sipas nenit 6 i K.Pr.Civile, të kryejë një hetim të plotë e të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin sipas nenit 14 i K.Pr.Civile, të zgjidhë mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj sipas
nenit 16 i K.Pr.Civile, ndërsa në përputhje me përcaktimet e nenit 126 të Kodit të Procedurës
Civile duhet të bëjë një analizë tërësore dhe objektive të provave dhe të çmojë provat e
marra gjatë gjykimit të çështjes, sipas bindjes së brendshme, të formuar nga shqyrtimi i të
gjitha rrethanave të çështjes në tërësinë e tyre, sipas nenit 309 të po këtij Kodi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se Gjykata e Apelit Tiranë, në vendimin
objekt rekursi ka arsyetuar se:”... Në kushtet kur një fakt i tillë pranohet në një veprim noterial
dhe të nënshkruar nga paditësi, duhet që të paraqitet një fakt tjetër, ku ana e paditur të
pranojë se nuk e ka dhënë këtë shumë. Një veprim juridik i kryer me shkrim dhe me akt
noterial nuk mund të vërtetohet me prova të tjera, pa u shpallur akti i pavlefshëm. Pra,
meqenëse ana e paditur nuk kishte paguar vlerën e padisë, paditësi ka kërkuar zgjidhjen e
kontratës. Paditësi e ka patur llogarinë e tij dhe duhet ta dinte se sa kishte paguar ana e
paditur. Por, ai, një herë ka kërkuar 69.464 Euro dhe më vonë 205 mijë Euro dhe në
përfundim 100 mije Euro. Megjithatë, edhe pse ka mbajtur këto qëndrime kontradiktore, në
gjykim, është vërtetuar me prova se ana e paditur e ka paguar gjithë shumën, si përshkruhet
dhe më sipër...”, arsyetim i cili në vështrim të ligjit procedural civil nuk gjen mbështetje
ligjore.
Në dosje është administruar kontrata e shitjes së kuotave e datës 02.02.2010 njehsuar
me origjinalin me anë të Vërtetimit nr.2443 Rep, date 07.10.2010. Në faqen 2 të saj shitësit
deklarojnë se kanë marrë plotësisht shumën e mësipërme, parashikim i cili përbën një fakt
provues, dhe barrën e provës e ka pala që pretendon të kundërtën e saj.
Nga hetimi gjyqësor rezulton se paditësi ka pretenduar se ky parashikim i kontratës
nuk është i vërtetë, pasi pala blerëse nuk e ka shlyer të gjithë detyrimin. Po kështu nga
gjykata e shkallës së parë, si edhe nga ana e Gjykatës së Apelit me provat e administruara në
gjykim, rezultoi e provuar fakti se “...së treti faza përfundimtare e shlyerjes së shumës totale
të vlerës së kuotave (69.460 euro) u provua si e tillë se është kryer nga pala e paditur. Kështu
nëpërmjet nxjerrjes së llogarisë Bankës Credins është provuar se më datë 08.02.2010 në
llogarinë e shoqërisë CMAA është derdhur shuma...pjesë e detyrimit përfundimtar...”
Po kështu pala e paditur, nëpërmjet prapësimeve të saj ka shpjeguar mënyrën e
kryerjes së pagesës në lidhje me paditësin dhe ka pohuar në seancë se një pjesë të vlerës e ka
paguar pas lidhjes së kësaj kontrate.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se në kushtet e ndodhura, gjykatat kanë
interpretuar gabim barrën e provës pasi, kur vetë pala e paditur nëpërmjet pohimit gjyqësor
(para gjykatës) ka vënë në dyshim përmbajtjen e faktit formues (kontratë shitje) se “shitësit
deklarojnë se kanë marrë plotësisht shumën e mësipërme”. Gjykata e apelit gjatë rishqyrtimit
të kësaj çështje duhet të jetë e kujdesshme në lidhje me barrën e provës dhe objektin e të
provuarit, pasi për sa më sipër, ka ndryshuar barra e provës për të provuar përmbushjen e
detyrimit, dhe me prova të administruara në gjykim ka rezultuar i pavërtetë fakti formues,
parashikimi në kontratën e shitjes së kuotave e datës 02.02.2010 njehsuar me origjinalin me
anë të Vërtetimit nr.2443 Rep, date 07.10.2010, faqja 2 të saj ku shitësit deklarojnë se kanë
marrë plotësisht shumën e mësipërme (pra detyrimi nuk është përmbushur tërësisht në datën
02.02.2010, data e nënshkrimit të kontratës). Për sa më sipër, kësaj prove nga nxjerrja e
86
llogarisë Bankës Credins në datë 08.02.2010 dhe pohimi i palës së paditur, i ka rënë fuqia
provuese.
Gjithashtu pala paditëse ka paraqitur para gjykatës një provë shkresore “Akt
marrëveshje (paraprake) me objekt Përfaqësimi dhe Ndërmjetësimi e datës 06.07.2009 midis
Shoqërisë ETEA sh.p.k, me përfaqësues Silvio Allamandi dhe Vladimir Mulaj vërtetuar para
noterit me Vërtetimin nr.3316 rep, nr.776/1 dt.06.07.2009. Nga gjykatat e faktit janë
administruar në gjykim edhe një pagesë pranë Raiffeisen Bank, kryer prej perfaqësuesit të
palës së paditur në llogarinë e administratorit të palës paditëse, me objekt pagimi-Kapari në
lidhje me kontratën e firmosur pranë Noterit Frida Mucmata
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vështrim të nenit 12 të K.Pr.Civile, i cili parashikon
se “Pala që pretendon një të drejtë ka detyrim që, në përputhje me ligjin, të provojë faktet mbi të
cilët bazon pretendimin e saj”, konstaton se të dyja gjykatat e faktit kanë gabuar në lidhje me
përcaktimin e çështjes se, kur forma shkresore është element 1) për vlefshmërinë e veprimit
juridik, ose marrëdhënies juridike, si element përbërës (ad substantiam); dhe kur 2) për
provueshmërinë e veprimit juridik ose marrëdhënies juridike (ad probationem), dhe në këtë rast
duhet të kuptohet si një kufizim i provimit të këtij veprimi juridik ose marrëdhënie me
dëshmitarë. Në cilat veprime juridike shkresa/ apo forma shkresore konsiderohet si një element
përbërës i veprimit juridik (ad substantiam), dhe në cilat veprime të tjera forma shkresore
kërkohet vetëm për provimin e veprimit juridik (ad probationem), përmendet në dispozitat e
ligjeve material, sikurse është Kodi Civil apo ligje të tjerë.
Dallimi i mësipërm rregullohet nga normat e të drejtës materiale dhe jo nga normat e të
drejtës procedurale civile, e cila merret vetëm me kuptimin e përgjithshëm të dokumenteve-
shkresave, me fuqinë e tyre provuese (e drejta procedurale). Përcaktimi i saktë i dallimit të
sipërcituar, shërben për gjykatat në dy drejtime, së pari për të përcaktuar drejt barrën e provës në
lidhje me pretendimet e palëve në proces dhe së dyti duke vendosur kufijtë e lejimit të provave
me dëshmitarë.
Rezulton e pranuar se palët në një gjykim kanë detyrimin që të paraqesin pretendimet
lidhur me faktet mbi të cilat i mbështesin kërkesat e tyre dhe provat me anë të të cilave mund të
verifikohen pretendimet, rregulla këto që gjejnë zbatim si për kërkesë padinë ashtu edhe për
prapësimet. Këto detyrime që rezultojnë nga rregullat e mësipërme, në të drejtën procedurale
civile janë quajtur “barrë prove”.
Nisur nga interpretimi në tërësi i legjislacionit procedural civil, barra e provës nuk mund
të të trajtohet si detyrë ekskluzive e palëve, sepse rolin aktiv në zbulimin e të vërtetës materiale
objektive gjykata mund ta luajë vetëm në qoftë se ngarkohet me detyrë që saktësisht ta vërtetojë
gjendjen faktike, po qe nevoja edhe duke marrë prova të cilat nuk i kanë propozuar palët, detyrë
kjo e paraparë në aspektin e faktit dhe në aspektin e provave. Për sa më lart arrijmë në
konkluzionin se detyrimi i palëve për të provuar faktet ku i mbështesin kërkimet apo prapësimet
e tyre nuk e mënjanojnë kurrsesi gjykatën që të përcaktojë rrethin e atyre fakteve që përbëjnë
objektin e provës, të ndihmojë palët në paraqitjen e provave dhe kur është nevoja të investohet
kryesisht kur konstaton se provat e propozuara nuk janë të mjaftueshme.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se ka raste kur provat e paraqitura nga palët
apo qoftë edhe ato të marra kryesisht nga gjykata nuk janë të mjaftueshme për të vërtetuar
themelësinë e kërkesë padisë apo të prapësimit, dhe atëherë gjykimi nuk mund të përfundojë në
favor të palës pretendimi i të cilit nuk është vërtetuar. Kështu në qoftë se nuk provohen faktet në
të cilat bazohet prapësimi i të paditurit, kërkesa e tij do të rrëzohet, në qoftë se nuk provohen
faktet në të cilat bazohet prapësimi i të paditurit , prapësimi nuk mund të merret parasysh dhe
vendoset në favor të paditësit.
Në qoftë se gjykata me mjete provuese të cilat i ka pasur në dispozicion nuk ka mundur
ti sqarojë faktet e rëndësishme, ajo gjithsesi ka detyrimin për tu shprehur në lidhje me padinë.
Kur gjykata nuk e formon dot bindjen e saj të brendshme nga provat e paraqitura nga palët apo
87
të marra kryesisht, atëherë misionin e saj e realizon nëpërmjet barrës së provës, sipas rregullës se
gjykata duhet të shprehet se nuk është i saktë pretendimi për të cilën pala nuk ka propozuar
prova adekuate “idem est non aut non pronari”, (ajo që nuk provohet është e njëjtë me atë që
nuk ekziston).
Është e rëndësishme që të mbahet në vëmendje se ekziston një dallim i rëndësishëm
midis të drejtës së procedurës kontestimore dhe të drejtës penale, sipas të cilës i pandehuri
lirohet nga akuza kur nuk provohet se ai ka kryer veprën penale. E drejta procedurale civile nuk
përmban një dispozitë të tillë që do të lirohej nga përgjegjësia i padituri në rast të mos provimit
të saktësisë së pretendimeve të paditësit, dhe mosekzekutimin e përgjegjësisë të paditurit, kur
nuk provohen pretendimet e paditësit mund të nxirren nga rregullat e barrës së provës, që
paditësi ka detyrë të provojë faktet që mbështet kërkesën e tij, në të kundërt, padia e tij nuk
pranohet.
Rregullat e barrës së provës nga natyra e tyre janë materialo- juridike, por edhe
proceduralo- juridike.
Provat shkresore janë mjete të parashikuara nga ligji dhe që shërbejnë për të konstatuar
faktet dhe për të përcaktuar të vërtetën procesuale, duke zgjidhur konfliktin midis ndërgjyqësve
në respektim të ligjit. Një nga detyrat me të rëndësishme të forumit gjyqësor është çmuarja e
provave, duke përcaktuar vërtetësinë dhe fuqinë provuese të tyre.
Paraqitja e provave në një proces gjyqësor, i shërben hetimit të plotë dhe të
gjithanshëm, por njëkohësisht tregon nevojshmërinë për ndarjen dhe caktimin e objektit të të
provuarit kundrejt palëve ndërgjyqëse.
Ky Kolegj çmon të përmendë se gjykatat duhet të bënin një përcaktim të saktë të
barrës së provës, nëpërmjet ndarjes së fakteve sipas të drejtës procedurale civile, në fakte
formuese (ose konstituivë që janë ato fakte që sjellin lindjen e një të drejte, sikurse janë
kontrata e shitjes të pretenduara nga palët në proces, dhe për këto lloj faktesh, kryesisht
barrën e provës e ka pala paditëse), fakte pengues (janë ato fakte që pengojnë lindjen e një të
drejte) dhe fakte shues (janë fakte që sjellin shuarjen e një të drejte, sikurse është pagimi i
një detyrimi, në rastin në shqyrtim shlyerja e çmimit kundrejt njërës prej palëve
ndërgjyqëse).
Nga ana tjetër, hetimi i plotë dhe i gjithanshëm realizohet vetëm në rastet kur
provohen të gjitha faktet dhe pretendimet që janë të rëndësishme për dhënien e një vendimi të
arsyetuar.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, rithekson se e drejta për një proces të rregullt ligjor,
që i garantohet individit nga nenet 42 dhe 142/1 të Kushtetutës si dhe neni 6 i Konventës
Europiane për të Drejtat e Njeriut (KEDNJ), përfshin edhe të drejtën për të pasur një vendim
gjyqësor të arsyetuar. Funksioni i një vendimi të arsyetuar është t’u tregojë palëve që ato janë
dëgjuar, si dhe u jep mundësinë atyre ta kundërshtojnë atë. Përveç kësaj, duke dhënë një
vendim të arsyetuar, mund të realizohet vëzhgimi publik i administrimit të drejtësisë (shih
vendimet nr.55, datë 18.12.2012; nr.8, datë 28.02.2012; nr.8, datë 16.03.2011 dhe nr.25,
datë 10.06.2011 të Gjykatës Kushtetuese).
Në vijim të sa më sipër është vlerësuar, Gjykata Kushtetuese ka theksuar që edhe
mungesa e logjikës në arsyetimin e një vendimi dhe mospërputhja e arsyetimit me pjesën
urdhëruese, në thelb përbën cenim të procesit të rregullt në aspektin e mos arsyetimit të një
vendimi.
Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës së
apelit duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj gjykate, me tjetër trup
gjykues.
Për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme, në respektim të së drejtave të
palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor civil, gjykata“... ka për detyrë
që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të
88
plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin” (neni 14) dhe, duke bërë një “cilësim të
saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen” ta zgjidhë atë “në përputhje
me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” (neni 16).
Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në përputhje me
ligjin, të paraqesin aktet shkresore që vërtetojnë legjitimimin e tyre, të provojnë faktet mbi të
cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të
mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime “që rrjedhin prej këtij
procesi, në format dhe afatet e parashikuara” në Kodin e Procedurës Civile (neni 3).
Në rigjykim, gjykata e apelit duhet të çmojë provat në respektim të kritereve materiale
e procedurale që përmbajnë dispozitat ligjore e që lidhen me mosmarrëveshjen në gjykim,
sipas bindjes së saj të brendshme, të formuar nga shqyrtimi i të gjitha rrethanave të çështjes
në tërësinë e tyre.
Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin
gjatë rigjykimit, do ta lejojë gjykatën e apelit që, në përputhje me kërkesat e ligjit, të arrijë në
përfundime të drejta dhe objektive lidhur me zgjidhjen e çështjes. Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë thekson se nga ana e gjykatës duhet të mbahet parasysh edhe respektimi i afatit të
arsyeshëm të zgjidhjes së konfliktit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 pika “c” të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1686, datë 27.06.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin
e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me trup tjetër gjykues.
Tiranë, më 20.01.2016
89
Nr. 00-2016-126 i Vendimit (11)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “EUROPA BUILDING” SH.P.K

I PADITUR: KOMISIONI I BASHKIMIT EUROPIAN
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit tì shpërblejë paditësit dëmin kontraktor,
pasuror dhe jopasuror, të shkaktuar nga zgjidhja e parregullt
e kontratës së qirasë lidhur mes palëve më datë 04 qershor 2003,
me shtojcat e lidhura më datë 11 maj 2004 dhe 21 janar 2005.
Baza Ligjore: Nenet 476 e vijues, neni 686/3 të Kodit Civil.
Nenet 31, 154 e vijues të Kodit të Procedurës Civile.

vendosur:
Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me nr.12596. akti.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës paditëse.
Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë,
brenda 5 ditëve duke filluar ky afat nga e nesërmja e shpalljes së vendimit.
Kundër vendimit nr.8802, datë 12.11.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Tiranë, ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Shoqëria “Europa Building” Sh.p.k,
e cila kërkon prishjen e vendimit nr.8802, datë 12.11.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit të gjykatës, duke parashtruar ndër të tjera
se:
- Konventa e Vjenës “Mbi Marrëdhëniet Diplomatike”, të datës 18.04.1961, miratuar
me ligjin nr.7164, datë 10.10.1987 “Për Ratifikimin e Konventës së Vjenës “Për
Marrëdhëniet Diplomatike” i jep imunitet gjyqësor civil anëtarit të përfaqësisë
diplomatike (neni 31 i Konventës).
- Padia objekt gjykimi është ngritur kundër Komisionit të Bashkimit Evropian që është
një organizatë ndërkombëtare dhe jo personave fizik.
- Në rastin konkret padia përmban pretendime që rrjedhin nga një marrëdhënie
juridiko-civile (kontratë qiraje) për një pasuri e cila ndodhet në Republikën e
Shqipërisë.
90
- Në rastin konkret kërkesat e palës paditëse nuk i janë drejtuar anëtarit të përfaqësisë
diplomatike për sa ka arsyetuar Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, sipas kërkesave të
nenit 39 të Konventës.
- Parimi i Konventës i shprehur në preambulën e saj është se qëllimi i privilegjeve dhe
imuniteteve nuk është që tì mundësojë përfitime individëve personale por të sigurojë
kryerjen me efikasitet të funksione të misionit publik.
- Klauzola e arbitrazhit e përcaktuar në nenin 19 të Kontratës së Qirasë është e
pavlefshme.
- Drafti i kontratës së qirasë që përmban klauzolën e arbitrazhit i është dërguar palës
paditëse i firmosur pa i dhënë mundësi kësaj pale për mundësi negocimi.
- Fakti që pala paditëse ka tentuar të zgjidhë mosmarrëveshjen me mirëkuptim nuk ka
lidhje me klauzolën e arbitrazhit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; përfaqësuesin e palës paditëse av.
Dorant Ekmekçiu, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.8802, datë 12.11.2015, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit të gjykatës dhe kthimin e
çështjes për vazhdimin e gjykimit pranë Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë; konstatoi
mungesën e palës së paditur Komisioni i Bashkimit Europian; si dhe pasi e bisedoi çështjen në
tërësi,
VËREN
I. Rrethanat e çështjes:
1. Nga aktet e ndodhura në dosjen gjyqësore rezulton se, paditësi Shoqëria “Europa
Building” Sh.p.k, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me një kërkesë padi,
me objektin e sipërcituar.
vendosur: “Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me nr.12596. akti.”
2.1. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë arriti duke
arsyetuar (ndër të tjera) se: “....(omissis)...Duhet të konstatohet mungesa e juridiksionit të
gjykatave shqiptare për gjykimin e një mosmarrëveshje ku palë e paditur është një organ i
Bashkimit Europian (përfaqësuar nga selia e BE në Shqipëri). Ky përfundim arrihet po të
mbahet parasysh edhe paragrafi i dytë i nenit 414 të Kodit të Procedurës Civile, sipas të cilit
gjykata mban parasysh se kur procedura e arbitrazhit për shqyrtimin e mosmarrëveshjes
ende nuk ka filluar, juridiksioni tjetër (në këtë rast gjykata shtetërore) duhet gjithashtu të
deklarojë moskompetencën (kjo duhet kuptuar si juridiksion, pasi në këtë rast gjykata ad hoc
e arbitrazhit nuk është pjesë e sistemit gjyqësor shqiptar), përveç kur marrëveshja e
arbitrazhit është haptazi e pavlefshme. Në lidhje me pavlefshmërinë absolute të marrëveshjes
së arbitrazhit, të përcaktuar në nenin 19 të kontratës, gjykata nuk konstatoi ndonjë rrethanë
që të bëjë të mendohet se ajo është absolutisht e pavlefshme konform nenit 404 të Kodit të
Procedurës Civile apo 686(3) të Kodit Civil...(...)..Në vlerësimin e parakushtit procedural të
pasjes së juridiksionit gjyqësor për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje, gjykata mban
parasysh edhe frymën e vendimit njehsues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë,
nr.8/2011, sipas të cilit gjykatat shqiptare nuk kanë juridiksion për shqyrtimin e
mosmarrëveshjeve që lindin nga kontrata të lidhura nga subjekte që kanë imunitet nga
juridiksioni shtetëror i gjykatave shqiptare, nëse në këto kontrata nuk është përcaktuar
shprehimisht pëlqimi për t’ia nënshtruar zgjidhjen e këtyre mosmarrëveshjeve juridiksionit
shqiptar. Ndaj kjo gjykatë, vlerëson se, në nenin 19 të kontratës së qirasë të sjellë si provë
nga paditësit në seancën e datës 12.11.2015, rezulton qartë mos shprehja e pëlqimit të
Komunitetit Europian (sot Bashkimi Europian) për t’ia nënshtruar juridiksionit të gjykatave
91
shqiptare, mosmarrëveshjet që mund të lindin nga kontrata e datës 4 Qershor 2003 (dhe
shtojcat e saj). Palët janë marrë vesh që mosmarrëveshjet të zgjidhen me arbitrazh, i cili
është mënyrë alternative e zgjidhjes së mosmarrëveshjeve, që përjashton juridiksionin
gjyqësor. Ndaj as BE, e as ndonjë nga organet përfaqësuese të saj, nuk mund të thirret si i
paditur nga paditësi para gjykatave Shqiptare, për mosmarrëveshjen objekt gjykimi...(...)”.
3. Kundër vendimit nr.8802, datë 12.11.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Shoqëria “Europa Building” Sh.p.k, e cila kërkon
prishjen e vendimit nr.8802, datë 12.11.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit të gjykatës.
II. Ligji i zbatueshëm:

4.1. Neni 16§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje
4.2. Neni 36§1 i K.Pr.Civile: “Në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha
mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë
Kod e në ligje të veçanta”.
4.3. Neni 403 i K.Pr.Civile: “Mund të gjykohet me procedurë arbitrazhi vetëm
në qoftë se ekziston një marrëveshje e palëve, me anë të së cilës ato
pranojnë t’ia nënshtrojnë arbitrazhit mosmarrëveshjet që kanë lindur ose
mund të lindin nga një kontratë e lidhur ndërmjet tyre.”
4.4. Neni 404 i K.Pr.Civile: “Ёshtë i pavlefshëm kushti për gjykimin e
mosmarrëveshjes me arbitrazh, kur nuk pasqyrohet me shkrim në vet
marrëveshjen kryesore të palëve ose me një dokument tjetër të shkruar që i
referohet asaj, siç mund të jetë telegrami, teleksi e çdo mjet tjetër i saktë
që përbën provë shkresore. Marrëveshja e palëve, sipas paragrafit të
parë, është e pavlefshme, në rast se në atë nuk parashikohet mënyra e
caktimit të arbitrit apo arbitrave, si dhe objekti i mosmarrëveshjes, kur ajo
efektivisht ka lindur. Marrëveshja për gjykimin me procedurë arbitrazhi
shfuqizohet, kur një arbitër i caktuar sipas kësaj procedure nuk pranon
misionin e besuar”.
4.5. Neni 414 i K.Pr.Civile: “Kur një marrëveshje që është duke u shqyrtuar
nga një gjykatë arbitrazhi i dërgohet për gjykim një juridiksioni tjetër, ky i
fundit duhet të deklarojë moskompetencën”.
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson:

në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, pretendimeve të palës ankuese, si dhe
pjesës arsyetuese të vendimit gjyqësor, arrin në përfundimin se në marrjen e vendimit
nr.8802, datë 12.11.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë janë respektuar dispozitat e
ligjit procedural civil duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, si dhe duke e zgjidhur atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi (neni 16 i K.Pr.Civile).
6. Kolegji Civil vlerëson se gjykata në çdo shkallë gjykimi ka të drejtë të marrë në
shqyrtim, të analizojë dhe të vendosë në lidhje me juridiksionin e çështjes objekt gjykimi. Kjo
92
e drejtë e gjykatës për të vepruar edhe kryesisht është e lidhur drejtpërsëdrejti me zbatimin
dhe respektimin e parimit të një procesi të rregullt ligjor në mbështetje të nenit 42/1 të
Kushtetutës dhe nenit 6§1 të K.E.D.NJ.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka përcaktuar drejt natyrën juridike të
mosmarrëveshjes, si dhe ka bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për
rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e një parakushti të rëndësishëm procedural siç është
ai i verifikimit të juridiksionit të kësaj gjykate.
8. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se juridiksioni është
çështje që përcaktohet shprehimisht nga ligji dhe nuk mund të përcaktohet mbi interpretimet
apo qëndrimet që rrjedhin nga dispozitat me karakter lejues apo referues. Në mbështetje të
nenit 36§1 të Kodit të Procedurës Civile janë në juridiksionin gjyqësor të gjitha
mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të
veçanta, por ky juridiksion (i quajtur juridiksioni i zakonshëm) nuk mund të ushtrohet kur
çështja është duke u gjykuar nga një gjykatë arbitrazhi (neni 414 i K.Pr.Civile).
8.1. Referuar të drejtës sonë procedurale është e rëndësishme të kuptohet qartë që
shprehja e vullnetit të palëve për t’iu drejtuar procedurës së arbitrazhit për zgjidhjen e
mosmarrëveshjeve, do të thotë në të njëjtën kohë dhe heqje dorë nga procedura e zakonshme
e gjykimit, e cila kjo e fundit realizohet nga organet gjyqësore nëpërmjet ngritjes së padisë.
Kjo heqje dorë e palëve kontraktuese, nga juridiksioni gjyqësor, dhe dëshira për t’ia
nënshtruar gjykimin e mosmarrëveshjeve që lindin mes tyre arbitrazhit bëhet pasi ato besojnë
se procedura e arbitrazhit ofron për zgjidhjen e problemeve të krijuara mes tyre një zgjidhje
më të shpejtë, më efektive dhe më pak të kushtueshme.
8.2. Duke qenë se në rastin kur palët zgjedhin procedurën e arbitrazhit për të gjykuar
mosmarrëveshjet e tyre, kemi në të njëjtën kohë heqje dorë nga gjykimi i mosmarrëveshjeve
nga organet gjyqësore është mëse e domosdoshme që kjo klauzolë e arbitrazhit të jetë e
vlefshme. Kushtet për vlefshmërinë e klauzolës së arbitrazhit janë përcaktuar qartë në nenin
404, të Kodit të Procedurës Civile.
8.3. Në analizë të dispozitës së mësipërme konstatojmë se: (i) i parë nga pikëpamja
formale kushti për gjykimin e mosmarrëveshjes me arbitrazh duhet të jetë e shkruar; (ii) për
sa i përket përmbajtjes, kushti për gjykimin e mosmarrëveshjeve me procedurë arbitrazhi
duhet të ketë të përcaktuar qartë objektin e mosmarrëveshjes dhe kufijtë e saj; dhe (iii) në
marrëveshjen e arbitrazhit duhet të përcaktohet në mënyrë të qartë numri i arbitrave, si dhe
mënyra e caktimit të tyre. Mungesa qoftë edhe e njërit nga elementet e mësipërm e bën
klauzolën e arbitrazhit të parashikuar në marrëveshjen e palëve të pavlefshme.
8.4. Në analizë të parashikimeve të bëra nga palët kontraktuese del qartë se këto të
fundit në momentin e nënshkrimit të kontratës së qirasë së datës 04.06.2003, kanë shprehur
vullnetin e tyre që në rast të mosarritjes së zgjidhjes me mirëkuptim të mosmarrëveshjeve, do
të aplikohen rregullat e arbitrazhit (neni 19) [1]. Palët ndërgjyqëse nëpërmjet parashikimeve
kontraktrore kanë parashikuar objektin e mosmarrëveshjes, si dhe numrin e arbitrave dhe
mënyrën e caktimit të tyre. Në këto kushte arrihet në përfundimin se mënyra se si ata kanë
parashikuar kushtin e arbitrazhit ka qenë konform nenit 404, të Kodit të Procedurës Civile.
1
[] Në nenin 19, të kontratës së qirasë së datës 04.06.2003 është parashikuar shprehimisht se: “19.1. Ligji shqiptar do të jetë
i aplikueshëm në këtë kontratë. 19.2. Çdo mosmarrëveshje që ka si objekt interpretimin apo ekzekutimin e kësaj kontrate
qiradhënie do të zgjidhet me mirëkuptim. 19.3. Në rast mungese, Qiradhënësi dhe Qiramarrësi, do ta kalojnë çdo
mosmarrëveshje që rrjedh nga kjo kontratë te një kolegj arbitrazhi, i cili do të formohet nga tre arbitra, nga të cilët do të
përcaktohen nga palët dhe i treti do të përcaktohet bashkërisht nga avokatët, noterët ose ekspertët imobiliarë të vendit. 19.4.
Vendi i arbitrazhit do të jetë Tirana dhe gjuha e arbitrazhit do të jetë anglishtja. 19.5. Të tre arbitrat do të shprehen me votë
shumice sipas rregullave mbi arbitrazhin UNCITRAL. Vendimi i tyre, i cili nuk do të jetë i apelueshëm, do të lidhë palët në
mënyrë të parevokueshme. 19.6. Në rastin kur njëra nga palët nuk e përcakton arbitrin e vet, ky vendim do t’i kalojë
Kryetarit të Gjykatës së Tiranës, i cili, së bashku me arbitrin e palës tjetër, do të zgjedhë arbitrin e tretë.”
93
9. Për sa më sipër, Kolegji Civil arrin në konkluzionin se vendimi nr.8802, datë
12.11.2015, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është i drejtë dhe duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 59 dhe 485 të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.8802, datë 12.11.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Tiranë, më 20.01.2016
94
Nr. 00-2016 - 236 i Vendimit (12)
VENDIM
Ardian Nuni Kryesues

Aleksandër Muskaj Anëtar
Artan Broci Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 21.01.2016 mori në shqyrtim çështjen civile me nr.02469/12,

që u përket palëve:
PADITËS: YLLI MEMETAJ, i pranishëm, i pa përfaqësuar

me avokat.
E PADITUR: SHOQËRIA “ALBPETROL” SHA, PATOS (në
mungesë)
OBJEKTI:
Konstatimin e zgjidhjes së kontratës së punës pa shkaqe të arsyeshme
dhe detyrimin e shoqërisë për të dhënë: shpërblimin për vjetërsi në punë.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 153, 154, 154/a e vijues të K.Pr.Civile.
Nenet 145, 146 dhe 152 të Kodit të Punës.


Lënien në fuqi të vendimit nr.589, datë 11.04.2011 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Fier.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs, paditësi Ylli Memetaj, me të

cilin kërkon, ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe të vendimit të gjykatës
së apelit dhe pranimin e padisë, për këto shkaqe:
- Të dy vendimet janë rrjedhojë e zbatimit keq të ligjit material si të neneve 145,
148/2, 148/3, 148/4 dhe 148/5 të Kodit të Punës. Për zgjidhjen e njëanshme të
kontratës së punës nuk është respektuar afati i njoftimit parashikuar në nenin 143
të Kodit të Punës.
- Pushim kolektiv nga puna ka patur edhe nga “ARMO” SHA në vartësi nga
“ALBPETROLI” SHA dhe të gjithë punonjësit e përfituan vjetërsinë e punës.
- Edhe në ndërmarrjen tonë ata që u pushuan më parë për ristrukturim e përfituan
vjetërsinë punës, ndërsa me ne është vepruar në mënyre selektive kur ligji është i
barabarte për të gjithë.
- Për zgjidhjen e njëanshme të kontratës se punës nuk është respektuar afati i
njoftimit, parashikuar në nenin 143 të Kodit të Punës siç parashikohet në nenin
148/5 të K.Punës.
95
- Nga vetë arsyetimi i vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë thuhet se ky afat është
respektuar pa përcaktuar se si është respektuar, kur jam njoftuar dhe se sa është
afati i njoftimit, kur ka filluar ky afat dhe kur ka përfunduar. Këtë gjë kjo gjykatë
e ka bërë qëllimisht për të justifikuar dhënien e vendimit të saj.
- Kështu në dosje ndodhet një shkrese me nr.prot 118, datë 06.07.2010 e titulluar
“njoftim për zgjidhje kontrate pune”. Në këtë njoftim thuhet se me është zgjidhur
kontrata për shkak të mbylljes së vendit të punës. Ky njoftim me është dhënë ditën
që me ka larguar nga puna pala e paditur në datën 8 gusht 2010. Nga kjo datë e
komunikimit të saj fillojnë edhe afatet e njoftimit. Duke qenë se unë kam një
vjetërsi pune 35-vjet ky afat duhet të ishte 3 muaj. Ajo nuk me ka dhënë asnjë ditë
afat njoftimi për zgjidhjen në mënyre të njëanshme të kontratës së punës duke
shkelur nenin 143 të Kodit të Punës.
- Sipas nenit 153 të Kodit të Punës, zgjidhja e kontratës së punës bëhet vetëm në dy
raste, kur kemi të bëjmë me shkelje të rëndë të disiplinës në punë dhe kur kemi të
bëjmë me thyerje të lehtë në mënyrë të përsëritur te disiplinës në punë. Meqenëse
nuk jemi para asnjë rasti të tillë, zgjidhja e kontratës së punës është pa shkaqe te
arsyeshme dhe për pasojë, duke qenë se ajo është kryer pa shkaqe të arsyeshme,
pala e paditur detyrohet të paguajë edhe sanksionet që parashikohen nga Kodi i
Punës dhe konkretisht nga neni 145 dhe 152 i Kodit të Punës, që është shpërblimi
për vjetërsi. Meqenëse kam punuar 35-vite pune të pandërprerë me palën e paditur
më takon që ajo të më dëmshpërblejë me 17.5 paga.
- Kërkesën për dëmshpërblim për vjetërsi e kërkoj pasi sipas nenit 145 pika 1 dhe 2
të Kodit të Punës. Unë i plotësoj të gjitha kushtet për përfitimin e kësaj vjetërsie,
sepse marrëdhëniet e punës me palën e paditur kanë zgjatur mbi 3-vjet pune,
zgjidhja e kontratës së punës është me efekt të menjëhershëm dhe kjo zgjidhje
është bërë pa shkaqe te arsyeshme, pasi ristrukturimi sipas vendimeve të dhëna
nga Gjykata e Lartë konsiderohet shkak jo i arsyeshëm.
- Në dhënien e vendimit të dyja gjykatat kanë shkelur nenin 18 të Kushtetutës së
R.SH., pasi punonjësit e larguar më parë me procedurën e pushimit kolektiv e
kanë përfituar këtë shpërblim.
- Përfundimisht, për shkak të shkeljeve të dispozitave të sipërcituara, kërkoj prej
jush si organi që jepni vetëm drejtësi të ndryshoni të dy vendimet e dy gjykatave
dhe duke gjykuar çështjen në fakt të më pranoni padinë time duke me dhënë 17.5
paga me pagë 45.760 lekë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
RRETHANAT E ÇËSHTJES
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Ylli Memetaj ka qenë në
marrëdhënie pune pranë palës së paditur, shoqërisë “Albpetrol” SHA, Patos, me detyrën
përgjegjës turni në sektorin e dytë dhe së fundmi në pozicionin e shoferit.
2. Me shkresën nr.118 prot., datë 06.07.2010, të Drejtorit të Qendrës së Prodhimit të
Naftës Patos, paditësit i është komunikuar zgjidhja e kontratës së punës, “...për shkak të
mbylljes së vendit të punës”.
2.1. Sipas kësaj shkrese zgjidhja e kontratës së punës është bërë në bazë të Vendimit
të Këshillit të Ministrave nr.275, datë 26.04.2010 “Për ristrukturimin e shoqërive tregtare me
kapital shtetëror “Albpetrol” SHA, Patos, “Uzina Mekanike e Naftës Kuçovë” SHPK dhe
“Uzina Mekanike Patos” SHPK, si dhe vendimit nr.88, datë 08.06.2010 të Drejtorit të
96
Përgjithshëm të “Albpetrol” SHA, nenit 138 pika 3, nenit 144 të Kodit të Punës dhe nenit 24
pika 1 e Kontratës Kolektive të Punës.
3. Paditësi Ylli Memetaj, me pretendimin se me palën e paditur ka patur të lidhur një
kontratë pune pa afat të pacaktuar të cilën pala e paditur, punëdhënësi e ka zgjidhur pa shkaqe
të arsyeshme dhe jashtë kritereve që përcakton Vendimi nr.275, datë 26.04.2010 i Këshillit të
Ministrave; shkaku i pretenduar nga pala e paditur nuk është i vërtetë sepse sektori dhe vendi
i punës ku punonte jo vetëm që nuk është mbyllur, por pas largimit të tij nga puna është
emëruar një person tjetër, me padinë paraqitur para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, ka
kërkuar si në objektin e saj, pasqyruar në pjesët hyrëse të vendimeve të gjykatave të faktit dhe
në shtjellimin e padisë.
4. Nëpërmjet prapësimeve, pala e paditur, shoqëria “Albpetrol” SHA, Patos ka
parashtruar se zgjidhja e kontratës së punës me paditësin është kryer në kuadër të pushimit
kolektiv nga puna; struktura e sektorit të dytë Visokë, Q.P.N. Patos për shkak të ristrukutrimit
pësoi shkurtime të konsiderueshme, nga 588 punonjës në 370 punonjës; paditësi sipas akteve
nënligjore është trajtuar me një vit pagë, me pagesën që i përket afatit të njoftimit dhe se ai
nuk mund të përfitojë dëmshpërblimin sikurse kërkon në padi.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.62-2011-1007 (589), datë
11.04.2011, ka rrëzuar padinë.
5.1. Në rrëzimin e padisë, gjykata pasi citon dispozitat e Kodit të Punës, arsyeton: -
rezulton se pala e paditur “...ka pasur para ristrukturimit 4467 punonjës dhe pas këtij procesi
ky numër do të reduktohet në 3173 punonjës, duke u zgjidhur kontrata e punës për 1294
punonjës”; - “..., duke iu referuar numrit të punonjësve të larguar, si dhe përmbajtjes së
nenit 148/1 të K.Punës, çmon se zgjidhja e kontratës së punës së paditësit, Ylli Mehmetaj
është pjesë e një pushimi kolektiv nga puna”; - “Problemi që shtrohet për zgjidhje para
gjykatës është nëse mund të përfitojnë punëmarrësit shpërblimin për vjetërsi në punë në
rastin e pushimit kolektiv nga puna. Neni 148 i K. Punës parashikon pushimin kolektiv nga
puna duke normuar të gjithë procedurën e realizimit të tij, detyrimet e punëdhënësit ndaj
punëmarrësve, si dhe sanksionet përkatëse në rast të mosrespektimit të tyre. Nga përmbajtja
e këtij neni rezulton se detyrimet e punëdhënësit ndaj punëmarrësve në rastin e pushimit
kolektiv nga puna, si dhe sanksionet në rast të mosrespektimit të tyre, janë parashikuar në
mënyrë shteruese në të”; - kjo dispozitë “...mbyll në mënyrë të plotë dhe përfundimtare
rrethit e detyrimeve që punëdhënësi ka ndaj punëmarrësit në rastin e pushimit kolektiv nga
puna,...”; - “Shpërblimi për vjetërsi në punë përfitohet përkatësisht sipas neneve 145, 152
dhe 154/4 (tek ky i fundit me interpretim të kundërt) në rastet e zgjidhjes së kontratës me
kohëzgjatje të pacaktuar, të kontratës me afat të caktuar, si dhe në rastin e zgjidhjes së
menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës”; - “Ligjvënësi duke e konsideruar
si një shpërblim të veçantë, ka përcaktuar në mënyrë të shprehur rastet se kur punëmarrësi
përfiton shpërblimin për vjetërsi në punë me mbarimin e marrëdhënieve të punës. Mënyra e
mbarimit të marrëdhënieve të punës është pikërisht elementi që përcakton përfitimin ose jo të
shpërblimit për vjetërsi në punë. Nga mënyra sesi është ndërtuar Kreu XIV i K. Punës,
rezulton se shpërblimi për vjetërsi në punë është një e drejtë që përfitohet vetëm kur është
parashikuar shprehimisht në nenin përkatës dhe që lidhet në mënyre të drejtpërdrejtë me
llojin e kontratës së punës që do të zgjidhet dhe mënyrën e zgjidhjes së saj”; - “Po të
analizohen një nga një të gjitha rastet e parashikuara në K. Punës, kur punëmarrësi përfiton
shpërblimin për vjetërsi në punë me mbarimin e marrëdhënieve të punës, do të rezultonte se
në të gjitha këto raste kemi të bëjmë me zgjidhje individuale të kontratës së punës”; -
“Ligjvënësi, duke e konsideruar pushimin kolektiv nga puna si një rast të veçantë të
përfundimit të marrëdhënieve të punës, e ka rregulluar me një dispozitë të veçantë, sikurse
është neni 148 i K. Punës, në të cilin ka renditur në mënyre përfundimtare detyrimet e
punëdhënësit (që janë njëkohësisht të drejta për punëmarrësin) dhe aty nuk është
97
parashikuar detyrimi i pagimit të shpërblimit për vjetërsi në punë dhe nuk është bërë ndonjë
referencë në ndonjë dispozitë tjetër”; - çmohet “...se renditja e detyrimeve të punëdhënësit
në nenin 148 të K.Punës është shteruese dhe përfundimtare edhe për faktin e thjeshtë se kur
ka dashur të dalë jashtë kontureve të tij, ky nen në paragrafët 5 dhe 6 të tij, ka bërë referencë
të qartë në një nen tjetër, sikurse është neni 143 i po këtij Kodi. Në këtë rast punëdhënësi
detyrohet që, jo vetëm të respektojë afatin e njoftimit sipas vjetërsisë së gjithsecilit në punë,
por edhe të paguajë dëmshpërblimin si rezultat i mosrespektimit të tij”; - “Rregullat e
parashikuara në nenet e tjera të K.Punës për zgjidhjen e kontratës së punës nuk mund të
aplikohen edhe në rastin e pushimit kolektiv nga puna, pasi për këtë të fundit, vlejnë vetëm
rregullat e parashikuara në nenin 148 të po këtij Kodi. Neni 148 i K.Punës, kur ka dashur që
për pushimin kolektiv nga puna të zbatohen edhe rregulla të tjera, përveç atyre të
parashikuara në tekstin e tij, i është referuar në mënyrë të shprehur dispozitave që i
parashikojnë këto rregulla. Në asnjë rast ky nen nuk i referohet nenit 145 të K.Punës, madje
nga interpretimi logjik, gramatikor dhe sistematik i tij, rezulton se ai e përjashton zbatimin e
këtij neni në rastin e pushimit kolektiv nga puna”.
6. Mbi ankimin e paditësit, me të njëjtin arsyetim, Gjykata e Apelit Vlorë, me
vendimin nr.210, datë 01.03.2012, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
6.1. Lidhur me pretendimet e ankimit gjykata e apelit parashtron: - “Gjykata e
shkallës së parë me të drejtë e ka gjetur të pabazuar pretendimin e paditësit se nuk ndodhemi
para zgjidhjes kolektive, pasi sektori dhe vendi i punës së paditësit nuk janë mbyllur dhe
paditësi është zëvendësuar me një tjetër punonjës. Në gjykim janë administruar prova
shkresore që provojnë se numri i punonjësve në këtë sektor ka qenë 588 dhe pas
ristrukturimit ky numër është reduktuar ne 370 punonjës. Në ristrukturimin e fuqisë punëtore,
janë mbajtur parasysh nevojat ekonomike për reduktimin e fuqisë punëtore, pa u lidhur me
shkaqe konkrekte, kritere dhe procedura mbi përzgjedhjen e punëmarrësve konkrete të cilëve
do t’u ndërpriten marrëdhëniet e punës”; - “Duke qenë se jemi para një pushimi kolektiv
problemi që është shtruar për zgjidhje si në gjykim në shkallë të parë, ashtu dhe para
gjykatës se apelit, të investuar mbi bazën e ankimit e paditësit, është fakti nëse mund të
përfitojnë punëmarrësit shpërblimin për vjetërsi në punë në rastin e pushimit kolektiv nga
puna”; - “Pushimi kolektiv nga puna rregullohet nga neni 148 i K. Punës, në të cilin
normohet e gjithë procedura e realizimit të tij, detyrimet e punëdhënësit ndaj punëmarrësve,
si dhe sanksionet përkatëse në rast të mosrespektimit të tyre. Nga përmbajtja e këtij neni
rezulton se detyrimet e punëdhënësit ndaj punëmarrësve në rastin e pushimit kolektiv nga
puna, si dhe sanksionet në rast të mosrespektimit të tyre, janë parashikuar në mënyrë
shteruese në të. Në paragrafet 1, 2, 3, 4 dhe 5 të nenit 148 të Kodit te Punës parashikohet në
mënyrë të detajuar e gjithë procedura, duke përfshirë këtu edhe afatin e njoftimit (duke
referuar në nenin 143 të K.Punës), që duhet të ndjekë punëdhënësi në rastin e pushimit
kolektiv nga puna, ndërsa në paragrafin 6 të tij, parashikohen sanksionet që passjell
mosrespektimi i kësaj procedure nga punëdhënësi”; - “Gjykata e shkallës së parë, pasi ka
verifikuar procedurat e ndjekura nga pala e paditur për pushimin kolektiv dhe ka arritur në
përfundimin se në rastin e pushimit të paditësit janë respektuar të gjitha procedurat e
parashikuara nga neni 148 i K.Punës, me të drejtë ka arritur në përfundimin se paditësi nuk
mund të përfitojë asnjë shpërblim, përfshi këtu edhe dëmshpërblimin për vjetërsi në punë”; -
“..., mbështetur në parashikimet e bëra në nenin 145 dhe 148 të Kodit te Punës në rastet e
pushimit kolektiv nga puna, punëmarrësit nuk mund të përfitojnë shpërblim për vjetërsi në
punë. Kjo gjykatë arrin në përfundimin se në rast se ligjvënësi do të kishte parashikuar që
edhe për pushimet kolektive nga puna punëmarrësit do të përfitonin dëmshpërblimin për
vjetërsi në punë, do ta kishte bërë atë duke rregulluar në mënyrë eksplicite ashtu sikundër ka
bërë edhe për rastin e pushimit nga puna në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar,
parashikuar në nenet 145, 152 dhe 154 pika 4 të Kodit të Punës”; - “...çmon se në rastet e
98
pushimit kolektiv punëmarrësit nuk përfitojnë dëmshpërblim për vjetërsi në punë...Renditja e
detyrimeve të punëdhënësit në nenin 148 të Kodit te Punës është shteruese dhe përfundimtare
edhe për faktin e thjeshtë se kur ka dashur të dalë jashtë kontureve të tij, ky nen në
paragrafët 5 dhe 6 të tij, ka bërë referencë të qartë në një nen tjetër, sikurse është neni 143 i
po këtij Kodi”.
7. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs, paditësi Ylli Memetaj, me
të cilin kërkon, ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe të vendimit të
gjykatës së apelit dhe pranimin e padisë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
8. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të Kodit të Punës në të cilat është
parashikuar:
8.1. Neni 16§1 i K.Pr.Civile:“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
çështjes”.
8.3. Neni 145 i K.Punës: “1) Punëmarrësi përfiton shpërblim për vjetërsi, kur
kontrata është zgjidhur nga punëdhënësi dhe marrëdhëniet e punës kanë
zgjatur jo më pak se tre vjet. Punëmarrësi e humb të drejtën e shpërblimit për
vjetërsi, nëse është pushuar me efekt të menjëhershëm, për shkaqe të
arsyeshme. 2) Shpërblimi për vjetërsi është të paktën sa paga e një 15 ditëshi,
mbi çdo vit pune të plotë, që llogaritet në bazë të pagës që ekziston në
përfundim të marrëdhënieve të punës. Kur paga është e ndryshueshme,
shpërblimi llogaritet mbi mesataren e pagës të vitit paraardhës dhe
indeksohet. 3) Shpërblimit për vjetërsi i shtohet shpërblimi që jepet në rastin e
zgjidhjes së kontratës pa shkaqe të arsyeshme ose të zgjidhjes me efekt të
menjëhershëm pa shkaqe të arsyeshme”.
8.4. Neni 152 i K.Punës: “Në përfundim të marrëdhënieve të punës që kanë
zgjatur jo më pak se tre vjet, punëmarrësi përfiton shpërblim për vjetërsinë si
në rastin e zgjidhjes së kontratës me afat të pacaktuar nga punëdhënësi”.
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON
9. Se rekursi i paraqitur nga paditësi Ylli Memetaj, përsa ka të bëjë me shpërblimin

për vjetërsi në punë përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të
Procedurës Civile, që motivojnë cenimin e vendimit nr.210, datë 01.03.2012 të Gjykatës së
Apelit Vlorë me të cilin është lënë në fuqi vendimi nr.62-2011-1007 (589), datë 11.04.2011 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve,
vendimeve të gjykatave të faktit dhe shkaqeve të rekursit, arrin në përfundimin se, sikurse
gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit, lidhur me kërkimin për shpërblimin për vjetërsi në
99
punë, ka zbatuar gabim nenin 145 të Kodit të Punës dhe për këtë shkak vendimi është i
cenueshëm.
11. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të
dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e
faktit janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është
respektuar ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e
Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të
vendimeve të gjykatave të faktit.
12. Ky kolegj evidenton se me padinë në gjykim, paditësi ka kërkuar “Konstatimin e
zgjidhjes së kontratës së punës pa shkaqe të arsyeshme dhe detyrimin e Shoqërisë për të
dhënë shpërblimin për vjetërsi në punë”.
13. Gjykata e shkallës së parë ka rrëzuar padinë me arsyetimin se: (i) zgjidhja e
kontratës së punës së paditësit është bërë në kuadrin e një pushimi kolektiv nga puna;
(ii) Nga përmbajtja e nenit 148 të Kodit të Punës “...rezulton se detyrimet e punëdhënësit
ndaj punëmarrësve në rastin e pushimit kolektiv nga puna, si dhe sanksionet në rast të
mosrespektimit të tyre, janë parashikuar në mënyrë shteruese në të”; (iii) kjo dispozitë
“...mbyll në mënyrë të plotë dhe përfundimtare rrethit e detyrimeve që punëdhënësi ka ndaj
punëmarrësit në rastin e pushimit kolektiv nga puna,...”; (iv) “Rregullat e parashikuara në
nenet e tjera të K.Punës për zgjidhjen e kontratës së punës nuk mund të aplikohen edhe në
rastin e pushimit kolektiv nga puna, pasi për këtë të fundit, vlejnë vetëm rregullat e
parashikuara në nenin 148 të po këtij Kodi...Në asnjë rast ky nen nuk i referohet nenit 145 të
K.Punës, madje nga interpretimi logjik, gramatikor dhe sistematik i tij, rezulton se ai e
përjashton zbatimin e këtij neni në rastin e pushimit kolektiv nga puna”.
14. Arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e shkallës së parë është rrjedhojë e
keqinterpretimit të dispozitave të Kodit të Punës, neneve 145, 152 e 148 të Kodit të Punës, në
raport me faktet e pranuara të vërtetuara gjatë gjykimit, ç’ka e bën vendimin e gjykatës të
pambështetur në ligj.
15. Mbi ankimin e paditësit, çështja është marrë në shqyrtim nga gjykata e apelit, e
cila i ka pranuar të vërtetuara faktet dhe rrethanat sikurse gjykata e shkallës së parë dhe,
ndonëse i kishte mundësitë të konstatonte zbatimin e gabuar të ligjit lidhur me rrëzimin e
kërkimit të paditësit për vjetërsinë në punë, me të njëjtin arsyetim, lidhur me faktet në raport
me nenet 145, 152 dhe 148 të Kodit të Punës, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës.
16. Ky kolegj, në interpretim të harmonishëm të parimeve të përgjithshme që
rregullojnë marrëdhëniet e punës e të sanksionuara në Kodin e Punës me dispozitat e Kreut
XIV të po këtij Kodi, ku janë përcaktuar rregullimet ligjore të përfundimit të marrëdhënieve
të punës, nuk e vlerëson të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga gjykatat e faktit.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se fryma e
legjislacionit të punës (ratio legis) ve theksin tek parandalimet e largimeve nga puna, në
kriteret ligjore që duhet të plotësohen nga ana e punëdhënësve për të mos tejkaluar të drejtën
e tyre për të ndërprerë marrëdhënien e punës dhe, për rastet e këtyre largimeve, sanksionon
mbrojtjen ekonomike të punëmarrësve.
18. Ndryshe nga sa arsyetojnë gjykatat e faktit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë sjell
në vëmendje të tyre se pushimi kolektiv nga puna është një formë e përfundimit të
marrëdhënies së punës, që kryhet nga ana e punëdhënësit në mënyrë të njëanshme dhe jo për
shkaqe që kanë të bëjnë me punëmarrësin. Ai përfaqëson një rast të veçantë të ndërprerjes së
marrëdhënies së punës.
18.1. Neni 148 i Kodit të Punës, për kushtet dhe kriteret që vendos, përbën një garanci
plotësuese për punëmarrësit për t’u mbrojtur nga pushimet kolektive nga puna.
100
18.2. Nga përmbajtja e kësaj dispozite del se janë disiplinuar në mënyrë shteruese
tërësia e procedurave të zgjidhjes së marrëdhënieve të punës midis punëdhënësit dhe
punëmarrësve në rastet kur punëdhënësi bën pushime kolektive nga puna.
18.3. Procedura e caktuar në nenin 148 të Kodit të Punës është e detyrueshme për t’u
zbatuar nga punëdhënësi, që parashikon të bëjë pushime kolektive nga puna. Në të kundërt,
nëse punëdhënësi nuk respekton procedurën e pushimit kolektiv nga puna sipas
parashikimeve të pikave 1, 2, 3, 4 dhe 5 të kësaj dispozite, ai ngarkohet me përgjegjësi civile,
duke u detyruar të dëmshpërblejë punëmarrësit sipas parashikimeve të pikës 6. Pra,
dëmshpërblimet e parashikuara në pikën 6 të nenit 148 të Kodit të Punës janë sanksione civile
ndaj punëdhënësit që nuk ka respektuar procedurën e pushimit kolektiv nga puna.
19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se shpërblimi për vjetërsi në punë është
një institut juridik i ndryshëm në emërtim dhe në përmbajtje nga dëmshpërblimi si përgjegjësi
civile, përfshi këtu dhe dëmshpërblimin që rrjedh nga marrëdhëniet e punës.
19.1. Dëmshpërblimi i lindur nga marrëdhëniet e punës ka të bëjë me kompensimin e
dëmit të shkaktuar punëmarrësit nga ndërprerja e marrëdhënies së punës pa respektuar
kriteret e përcaktuara nga dispozitat e Kodit të Punës. Ky dëmshpërblim është sanksion ndaj
punëdhënësit dhe lidhet me vërtetimin ose jo të fakteve nëse punëdhënësi ka respektuar ose jo
procedurën e zgjidhjes së kontratës së punës, afatet e njoftimit dhe nëse zgjidhja e kontratës
së punës është bërë ose jo për shkaqe të justifikuara apo nga ato të parashikuara në nenin 146
19.2. Ndërsa, shpërblimi për vjetërsi në punë nuk është sanksion ndaj punëdhënësit,
por është një formë vlerësimi material për punëmarrësin. Ai është një përfitim që duhet t’i
paguhet punëmarrësit për kontributin që ka dhënë për punëdhënësin. Ky shpërblim nuk jepet
në rastet përjashtuese të parashikuara në nenin 145 të Kodit të Punës.
19.3. Kontributi ka të bëjë me pjesëmarrjen e punëmarrësit në aktivitetin e
punëdhënësit, duke dhënë ndihmën e tij në forma të ndryshme për të kryer një punë të
dobishme në favor të punëdhënësit, me vënien nga ana e punëmarrësit të aftësive të tij
profesionale, mendore e fizike në shërbim të punëdhënësit.
19.4. Në këtë vështrim, është e natyrshme që punëmarrësi të përfitojë shpërblimin për
vjetërsi në punë kur janë të qenësishme kushtet e parashikuara nga neni 145 i Kodit të Punës.
Në këtë drejtim shkon edhe rregullimi i bërë në nenin 152 të po këtij Kodi.
20. Pra, në koherencë me rregullimet ligjore të sipërcituara, shpërblimi për vjetërsi në
punë zbatohet në mënyrë subsidare. Ai ju shtohet dëmshpërblimeve të tjera nëse ka vend për
to dhe nuk kushtëzohet nga mënyra e zgjidhjes së marrëdhënies së punës, me përjashtim të
rastit kur punëmarrësi largohet nga puna në mënyrë të menjëhershme dhe të justifikuar apo
kur ai vetë, me vullnetin e tij i jep fund marrëdhënies së punës. Në këtë kuptim, në çdo rast
kur marrëdhënia e punës përfundon për arsye që kanë të bëjnë me punëdhënësin dhe
ekzistojnë kushtet e nenit 145 të Kodit të Punës, punëmarrësi përfiton shpërblimin për vjetërsi
në punë.
20.1. Përsa i përket masës të këtij shpërblimi, ai përcaktohet sipas kritereve të pikës 2
të nenit 145 të Kodit të Punës.
21. Duke iu kthyer rastit konkret, bazuar në dispozitat e sipërcituara të Kodit të Punës,
vlerësohen jo të drejtë vendimet e gjykatave të faktit, që kanë vendosur rrëzimin e kërkimit të
paditësit për shpërblimin për vjetërsi në punë.
22. Përsa më sipër dhe në rrethanat kur: (i) nuk është verifikuar kohëzgjatja e
marrëdhënies së punës midis paditësit, si punëmarrës dhe palës së paditur, si punëdhënëse,
fakt ky që iu përket gjykatave të faktit për ta analizuar dhe vlerësuar dhe jo Gjykatës së Lartë;
(ii) gjykata e apelit i ka të gjitha mundësitë ligjore të marrë në shqyrtim dhe të zgjidhë
mosmarrëveshjen objekt gjykimi përsa i përket kërkimit për shpërblimin për vjetërsi në punë,
101
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson të prishë vendimin e Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
të dërgojë çështjen për rishqyrtim në po atë gjykatë.
23. Gjykata e apelit për të garantuar një proces të rregullt ligjor, në mbështetje të
neneve 465, 486 e 493 të Kodit të Procedurës Civile, qoftë edhe kryesisht, duke mbajtur
parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, duhet të përsërisë hetimin gjyqësor
nëpërmjet të cilit të verifikojë e të identifikojë periudhën e vjetërsisë në punë të paditësit dhe
mbi faktet që do të rezultojnë të vërtetuar, në zbatim të pikës 2 të nenit 145 të Kodit të Punës,
të përcaktojë masën e shpërblimit për vjetërsi në punë të paditësit me të cilin ai duhet të
shpërblehet.
23.1. Gjykata t’u bëjë të qartë palëve në gjykim se është detyrë e secilit prej tyre, që
në përputhje me ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm e të provojnë faktet mbi të
cilat bazojnë pretendimet e tyre.
23.2. Gjithashtu, gjykata, bazuar në nenet 223 dhe 224 të Kodit të Procedurës Civile,
për verifikimin e fakteve, që kanë lidhje me evidentimin e periudhës së vjetërsisë në punë të
paditësit, mund të kërkojë zyrtarisht nga organet përkatëse, të dhëna me shkrim për akte dhe
dokumente që ndodhen pranë tyre dhe që vlerësohen të nevojshme të shqyrtohen në këtë
proces gjyqësor.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/c të Kodit të Procedurës
Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.210, datë 01.03.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 21.01.2016
102
Nr. 00-2016-237 i Vendimit (13)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS: KOZMA PRIFTI në mungesë

E PADITUR: SHOQËRIA “ÇEZ SHPËRNDARJE” SHA
TIRANË (“OPERATORI I SHPËRNDARJES
SË ENERGJISË ELEKTRIKE” SHA)
në mungesë)
OBJEKTI:
Rikthim në punë dhe shpërblim dëmi.
Baza Ligjore: Nenet 31 e 32 të K.Pr.Civile.
Nenet 143, 144, 145, 146, 154 të K.Punës.

vendosur:
Pranimin e padisë së paditësit Kozma Prifti.
Detyrimin e palës së paditur Çez Shpërndarje Tiranë t’i paguajë paditësit
Kozma Prifti dëmshpërblim për zgjidhje të menjëhershme në kundërshtim me
ligjin të kontratës së punës në masën e 12 muajve pagë.
Të paguajë 2 muaj pagë për mosrespektim të procedurës së njoftimit për
zgjidhjen e kontratës së punës. Për mosrespektim të afateve të njoftimit 2 muaj
pagë. Të paguajë 2 muaj e 1/2 muaj pagë si shpërblim për vjetërsinë në punë.
Gjithsej të paguajë pala e paditur në favor të paditësit Kozma Prifti 16 muaj e
½ muaj pagë.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.811 (60-2012-657), datë 13.09.2012, ka

vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.166, datë 24.01.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë dhe duke e gjykuar çështjen në fakt:
Rrëzimin e kërkesë padisë të paditësit Kozma Prifti, si të pabazuar në ligj.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi Kozma Prifti, me të

cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së shkallës së parë, për këto shkaqe:
103
- Në kushtet kur gjatë gjykimit dhe nga vendimi i gjykatës së shkallës së parë është
vërtetuar se pala e paditur nuk ka paraqitur kontratë kolektive në gjykim, arsyetimi i
gjykatës së apelit nuk është i mbështetur në provat që janë administruar në fashikullin
e gjykimit.
- Me palën e paditur kam patur të lidhur një kontratë pune individuale dhe nëse do të
kishte kontratë kolektive punëdhënësi nuk kishte arsye që të lidhte kontratë
individuale.
- Nuk gjen mbështetje në ligj arsyetimi i gjykatës së apelit se punëdhënësi nuk ka
pengesë ligjore që në rastin e pushimit kolektiv nga puna të largojë edhe punëmarrësit
me të cilët ka lidhur kontratë individuale.
- Gjithashtu, nuk rezulton që pala e paditur të ketë respektuar kërkesat e nenit 148/1 të
Kodit të Punës, pasi kjo dispozitë kërkon që brenda 90 ditëve pushimet nga puna
duhet të jenë të paktën 10 vetë për ndërmarrjen deri 100 punonjës, 15 vetë për
ndërmarrjet me mbi 100 deri 200 punonjës, 20 vetë për ndërmarrjet 200 deri 300
punonjës dhe 30 vetë për ndërmarrjet me mbi 300 punonjës.
- Nga ana e palës së paditur dhe nga sa vetë kjo palë pranon me shkresat e paraqitura në
gjykim se njoftimi i sindikatave është bërë më datë 14.07.2010 për të diskutuar lidhur
me strukturimin dhe më datën 15.07.2010 është arritur marrëveshja për fillimin e
procedurave për pushim kolektiv nga puna të 700 punonjësve deri në muajin Qershor
2011, duke shkelur kështu në mënyrë flagrante kërkesat e nenit 148/1 të Kodit të
Punës.
- Ka rezultuar e vërtetuar se pala e paditur nuk ka respektuar kërkesat e neneve 143 e
144 të Kodit të Punës, duke zgjidhur kontratën e punës në mënyrë të menjëhershme.
- Po kështu, ka rezultuar e vërtetuar se zgjidhja e kontratës së punës është bërë pa
ndonjë shkak të justifikuar, në kuptim të nenit 153 të Kodit të Punës.
- Pra, kur zgjidhja e kontratës individuale të punës është bërë në kundërshtim me ligjin
zgjidhja e dhënë mosmarrëveshjes në gjykim nga ana e gjykatës së shkallës së parë
është e drejtë.

VËREN
RRETHANAT E ÇËSHTJES:
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Kozma Prifti ka qenë në
marrëdhënie pune pranë palës së paditur, prej prillit 2006 me detyrë shef ekipi në zonën e
Llakatundit deri në vitin 2010 dhe prej qershorit 2010 është caktuar në sektorin e matjes së
energjisë elektrike, me detyrën e elektriçistit.
2. Nga ana tjetër, pala e paditur e këtij gjykimi, shoqëria “ÇEZ Shpërndarje” SHA
është person juridik privat e cila më parë ka patur emërtimin shoqëria “Operatori i Sistemit të
Shpërndarjes” SHA, shkurtimisht “OSSH” SHA dhe aktualisht “Operatori Shpërndarjes së
Energjisë Elektrike” SHA.
3. Nga ana e palës së paditur, me shkresën nr.3566 Prot., datë 29.06.2011, paditësit i
janë ndërprerë marrëdhëniet e punës, me parashtrimin se bazuar “...në nenet 141 dhe 148 të
Kodit të Punës, Ju komunikojmë:...” ndërprerjen e marrëdhënies së punës “...në datën
30.06.2011” dhe, bazuar “...në nenin 143 të Kodit të Punës, ju përfitoni 1 (një) muaj pagë e
cila korrespondon me afatet e njoftimit”, si dhe pagën për pushimet e pakryera.
4. Paditësi Kozma Prifti, me pretendimin se zgjidhja e kontratës së punës është bërë
në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara; pa respektuar procedurën e
104
zgjidhjes së kontratës së punës, me padi ka kërkuar si në objektin e saj, pasqyruar në pjesët
hyrëse të vendimeve të gjykatave të faktit.
5. Nëpërmjet prapësimeve pala e paditur ka parashtruar se zgjidhja e kontratës së
punës të paditësit është bërë për shkak të ristrukturimit dhe në kuadrin e pushimit kolektiv
nga puna.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.166, datë 24.01.2012, ka pranuar
padinë, duke detyruar palën e paditur t’i paguajë paditësit: (i) “...dëmshpërblim për zgjidhje
të menjëhershme në kundërshtim me ligjin të kontratës së punës në masën e 12 muajve
pagë”; (ii) “...2 muaj pagë për mosrespektim të procedurës së njoftimit për zgjidhjen e
kontratës së punës”; (iii) “Për mosrespektim të afateve të njoftimit 2 muaj pagë”; (iv) “...2
muaj e 1/2 muaj pagë si shpërblim për vjetërsinë në punë”.
6.1. Gjykata ka pranuar të vërtetuar se: - midis palëve ka qenë e lidhur kontrata e
punës me afat të pacaktuar; - pala e paditur nuk ka respektuar kërkesat e nenit 144 të
K.Punës; - kjo palë ka zgjidhur në zgjidhjen e marrëdhënieve të punës nuk ka “...respektuar
afatin e njoftimit të parashikuar nga neni 143 i K.P....”; - “Zgjidhja e kontratës së punës nga
pala e paditur si punëdhënës është bërë në kundërshtim nga kërkesat e nenit 153/3 të
K.Punës...U provua në gjykim se paditësi ka qenë i rregullt pa asnjë masë të mëparshme
disiplinore...”; - pretendimi “...se është largim nga puna për shkak të ndryshimeve të
strukturës organike, se është bërë pushim kolektiv nga puna, gjenden të pabazuara në ligj
dhe në provat e paraqitura nga pala e paditur, nuk u vërtetuan këto prapësime. Nuk u
paraqit ndonjë kontratë kolektive midis palëve, apo korrespodencë me ndonjë organizatë
sindikaliste...”.
7. Mbi ankimin e palës së paditur, Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.811 (60-
2012-657), datë 13.09.2012, ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe ka
rrëzuar padinë.
7.1. Në ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë, gjykata e apelit, pasi
citon dokumentacionin që pala e paditur ka emetuar në zbatim të nenit 148 të Kodit të Punës,
përfshi dhe listën e punonjësve që do të largohen nga puna për shkak ristrukturimi, në të cilën
ndodhet dhe emri i paditësit, ka pranuar të vërtetuar se për rastin ndodhemi përpara një
pushimi kolektiv nga puna dhe jo sikurse ka pranuar gjykata e shkallës së parë dhe
“...punëdhënësi, nuk ka pengesë ligjore që në rastet e pushimit kolektiv nga puna të largojë
dhe punëmarrësit me të cilët ka lidhur kontratë individuale, sepse në këtë rast thelbësore
është respektimi i dispozitave ligjore që kanë të bëjnë me këtë lloj marrëveshje pikërisht
nenin 148 të K.Punës të cilat siç dhe ka rezultuar nga administrimi i provave në gjykatën e
faktit janë zbatuar nga pala e paditur (njoftimi me shkrim i organizatës së punëmarrësve për
shkaqet e pushimit nga puna, këshillime, njoftimi i dikasterit përkatës dhe i punonjësve që do
të pushohen...etj)...Pra duke qenë se pala e paditur ka respektuar detyrimet ligjore, kërkesë
padia do të rrëzohet si e pabazuar në ligj”.
8. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi Kozma Prifti, me
të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së shkallës së parë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
parashikuar:
105
propozojnë palët.
çështjes”.
9.3. Neni 126§2 i K.Pr.Civile: “Vendimi përfundimtar, si dhe vendimet që i japin
fund procesit gjyqësor civil të parashikuara prej nenit 127 të këtij Kodi jepen
në “Emër të Republikës” dhe përkatësisht duhet të përmbajë bazën ligjore
mbi të cilën bazohet zgjidhja e mosmarrëveshjes, analizën e provave dhe
mënyrën e zgjidhjes të saj”.
9.6. Neni 148 i K.Punës: “1) Vlerësohet pushim kolektiv nga puna përfundimi i
marrëdhënieve të punës nga punëdhënësi për arsye që nuk kanë të bëjnë me
punëmarrësin, kur numri i pushimeve nga puna, brenda 90 ditëve, është të
paktën 10 për ndërmarrjet me deri në 100 punonjës; 15 për ndërmarrjet me
mbi 100 deri në 200 punonjës; 20 për ndërmarrjet me mbi 200 deri në 300
punonjës dhe 30 për ndërmarrjet me mbi 300 punonjës.
2) Kur punëdhënësi parashikon të bëjë pushime kolektive nga puna, ai duhet
të njoftojë me shkrim organizatën e punëmarrësve, e njohur si përfaqësuese e
punëmarrësve. Në mungesë të saj, punëdhënësi njofton punëmarrësit e tij
nëpërmjet afishimit në mënyrë të dukshme, në vendin e punës. Njoftimi duhet
të përmbajë veçanërisht arsyet e pushimit nga puna, numrin e punëmarrësve
që do të pushohen, numrin e punëmarrësve të punësuar normalisht, si dhe
kohën gjatë së cilës është parashikuar të kryhen këto pushime. Punëdhënësi i
dorëzon Ministrisë së Punës dhe të Çështjeve Sociale një kopje të këtij
njoftimi.
3) Punëdhënësi bën këshillime me organizatën e punëmarrësve, e njohur si
përfaqësuese e punëmarrësve, me qëllim që të arrihet një marrëveshje. Në
mungesë të saj, punëdhënësi u jep mundësi punëmarrësve të marrin pjesë në
këshillime. Ato bëhen për marrjen e masave për të shmangur ose pakësuar
pushimet kolektive nga puna dhe për të zbutur pasojat e tyre. Këshillimet
bëhen brenda 20 ditëve, duke filluar nga data e njoftimit, e parashikuar në
pikën 2 të këtij neni, përveç kur punëdhënësi pranon një kohëzgjatje më të
madhe.
106
4) Punëdhënësi njofton me shkrim Ministrinë e Punës dhe të Çështjeve Sociale
për përfundimin e këshillimeve. Ai i dërgon një kopje të këtij njoftimi palës së
interesuar. Nëse palët nuk kanë rënë dakord, Ministria e Punës dhe e
Çështjeve Sociale i ndihmon ato të arrijnë një marrëveshje, brenda 20 ditëve,
duke filluar nga data e njoftimit, e parashikuar në këtë pikë, përveç kur
punëdhënësi pranon një kohëzgjatje më të madhe. Ministria e Punës dhe e
Çështjeve Sociale nuk mund t’i ndalojë pushimet kolektive.
5) Pas përfundimit të afatit njëzetditor, të parashikuar në pikën 4 të këtij neni,
punëdhënësi njofton punëmarrësit që do të pushohen, si dhe për zgjidhjen e
kontratës, duke respektuar afatet e njoftimit të parashikuara në nenin 143.
6) Punëdhënësi, që nuk respekton procedurën e pushimit kolektiv nga puna, të
parashikuar në pikat 1, 2, 3 dhe 4 të këtij neni, detyrohet t’i japë punëmarrësit
një dëmshpërblim deri në gjashtë muaj pagë dëmshpërblim, i cili i shtohet
pagës gjatë afatit të njoftimit ose dëmshpërblimit që merret në rast
mosrespektimi të këtij afati, të parashikuar në nenin 143.
7. Punëdhënësi duhet t’u japë përparësi në rimarrjen në punë punëmarrësve
të pushuar nga puna për arsye që nuk kanë të bëjnë me punëmarrësit, nëse ai
punëson punëmarrës me kualifikim të krahasueshëm”.
10. Se rekursi i paraqitur nga paditësi Kozma Prifti përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që motivojnë cenimin e vendimit
nr.811 (60-2012-657), datë 13.09.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
vendimeve të gjykatave të faktit dhe shkaqeve të rekursit, arrin në përfundimin se vendimi
nr.811 (60-2012-657), datë 13.09.2012 i Gjykatës së Apelit Vlorë është rrjedhojë e
mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet.
13. Ky kolegj evidenton se me padinë në gjykim paditësi, duke pretenduar për
zgjidhjen e kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkak ligjor ka kërkuar
rikthimin “...në punë dhe shpërblim dëmi”.
13.1. Pala e paditur, nëpërmjet prapësimeve, ka kundërshtuar pretendimet e paditësit
me argumentet se: (i) zgjidhja e kontratës së punës me paditësin është kryer në kuadër të
pushimit kolektiv nga puna; (ii) janë respektuar kërkesat dhe procedura e parashikuar në
nenin 148 të Kodit të Punës; (iii) paditësit i është paguar paga si shpërblim për afatin e
njoftimit dhe për rrjedhojë, ai nuk mund të përfitojë dëmshpërblimet sikurse kërkon në padi.
14. Gjykata e shkallës së parë, ka pranuar padinë, duke detyruar palën e paditur të
dëmshpërblejë paditësin sikurse ka vendosur në dispozitiv të vendimit.
107
14.1. Në arsyetim të zgjidhjes së dhënë gjykata, në thelb, parashtron se për rastin në
shqyrtim rezulton se: (i) pala e paditur nuk ka “...respektuar afatin e njoftimit të parashikuar
nga neni 143 i K.P....”; (ii) “Zgjidhja e kontratës së punës nga pala e paditur si punëdhënës
është bërë në kundërshtim nga kërkesat e nenit 153/3 të K.Punës...”; (iii) prapësimet e palës
së paditur që kontrata e punës së paditësit është bërë në kuadrin e një pushimi kolektiv nga
puna nuk u provuan dhe se (iv) “Nuk u paraqit ndonjë kontratë kolektive midis palëve, apo
korrespodencë me ndonjë organizatë sindikaliste...”.
15. Arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e shkallës së parë, është rrjedhojë e
interpretimit jo të drejtë të dispozitave të Kodit të Punës, veçanërisht të nenit 148, lidhur me
argumentet e dhëna prej saj, nëse nga pala e paditur, punëdhënësi janë respektuar ose jo
kërkesat e pikave 1, 2, 3, 4 dhe 5 të kësaj dispozite.
15.1. Paraprakisht, gjykata e ndodhur në kushtet kur nga pala e paditur pretendohej se
zgjidhja e kontratës së punës të paditësit është bërë në kuadrin e një pushimi kolektiv, duhet
të jepte argumente ligjorë nëse zgjidhja e kontratës së punës të paditësit të këtij gjykimi është
bërë ose jo në kuadrin e një pushimi kolektiv dhe më pas, në varësi të përfundimit të arritur
për këtë çështje të verifikonte dhe të merrte për shqyrtim nëse punëdhënësi kishte respektuar
ose jo kërkesat e nenit 148 të Kodit të Punës.
15.2. Në të kundërt, nëse arrinte në përfundimin se zgjidhja e kontratës së punë të
paditësit nuk ishte bërë në kuadrin e një pushimi kolektiv të punës të verifikonte dhe të merrte
në shqyrtim pretendimet e palëve nëse ndodheshim ose jo përpara zgjidhjes së kontratës së
punës me efekt të menjëhershëm dhe me pas, nëse qëndronin ose jo pretendimet e palëve
lidhur me shkakun e zgjidhjes së kontratës, sipas rregullimeve të bëra në nenin 153 të Kodit
të Punës.
16. Mbi ankimin e palës së paditur, çështja është marrë në shqyrtim nga gjykata e
apelit, e cila, ndonëse rendit dokumentacionin që pala e paditur ka emetuar, sipas saj, në
zbatim të nenit 148 të Kodit të Punës, përfshi dhe listën e punonjësve që do të largohen nga
puna për shkak ristrukturimi në të cilën ndodhet dhe emri i paditësit, a’priori, pa bërë një
analizë juridike të provave në tërësinë e tyre, ka pranuar se për rastin zgjidhja e kontratës së
punës së paditësit është bërë në kuadrin e një pushimi kolektiv nga puna.
16.1. Në këtë vështrim vendimi i gjykatës së apelit është i paargumentuar dhe i
pambështetur në dispozitat e Kodit të Punës
17. Ky kolegj, në shqyrtim të bazueshmërisë në ligj e në argumente ligjorë të vendimit
të gjykatës së apelit, evidenton se këtij vendimi i mungon arsyetimi, ç’ka ka sjellë dhe
mosdhënien e arsyeve ligjore të ndryshimit të vendimit të gjykatës së shkallës së pare.
Arsyetimi i vendimit është detyrim i sanksionuar në nenin 142/1 të Kushtetutës dhe në
dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, mosrespektimi i të cilave passjell prishjen e tij.
17.1. Gjykata e apelit, në vendimin e saj, ka dhënë vetëm një renditje të shkurtuar të
provave shkresore në lidhje me faktin e pretenduar nga pala e paditur, ndërkohë që nuk ka
arsyetuar dhe as nuk ka dhënë ndonjë argument ligjor lidhur me pretendimin se ndërprerja e
marrëdhënieve të punës me paditësin është bërë në kuadrin e një pushimi kolektiv dhe
konform kërkesave të nenit 148 të Kodit të Punës. Ajo nuk ka bërë një analizë tërësore dhe
objektive të provave (126); po kështu nuk ka respektuar kërkesat e pikës 1 dhe 2 të nenit
310/II të Kodit të Procedurës Civile.
17.2. Për rrjedhojë, gjykata nuk ka respektuar dispozitat procedurale civile të
sipërcituara. Mosrespektimi i këtyre dispozitave e ka çuar gjykatën në anashkalimin e akteve
shkresore të cilat janë fashikulluar në dosjen gjyqësore dhe janë marrë me cilësinë e provave
shkresore, por nuk janë analizuar dhe as vlerësuar.
17.3. Ky qëndrim bie ndesh me nenet 10, 14, 20§2, 29 dhe 309 të Kodit të Procedurës
Civile dhe mangësitë ligjore në arsyetimin e vendimit e bëjnë atë të marrë në kundërshtim me
nenet 16, 126 dhe 310 të Kodit të Procedurës Civile.
108
18. Në argument sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në interpretim të
harmonishëm të parimeve të përgjithshme që rregullojnë marrëdhëniet e punës e të
sanksionuara në Kodin e Punës me dispozitat e Kreut XIV të po këtij Kodi, ku janë
përcaktuar rregullimet ligjore të përfundimit të marrëdhënieve të punës, e vlerëson jo të drejtë
përfundimin e arritur nga gjykata e apelit, si përfundim i paargumentuar dhe për rrjedhojë
edhe i pambështetur në ligj.
19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje të gjykatës së apelit se pushimi
kolektiv nga puna është një formë e përfundimit të marrëdhënies së punës, që kryhet nga ana
e punëdhënësit në mënyrë të njëanshme dhe jo për shkaqe që kanë të bëjnë me punëmarrësin.
Ai përfaqëson një rast të veçantë të ndërprerjes së marrëdhënies së punës.
19.1. Nga përmbajtja e nenit 148 të Kodit të Punës del se janë disiplinuar në mënyrë
shteruese tërësia e procedurave të zgjidhjes së marrëdhënieve të punës midis punëdhënësit
dhe punëmarrësve në rastet kur punëdhënësi bën pushime kolektive nga puna.
19.2. Procedura e caktuar në këtë dispozitë ligjore është e detyrueshme për t’u zbatuar
nga punëdhënësi, që parashikon të bëjë pushime kolektive nga puna. Në të kundërt, nëse
punëdhënësi nuk respekton procedurën e pushimit kolektiv nga puna sipas parashikimeve të
pikave 1, 2, 3, 4 dhe 5 të kësaj dispozite, ai ngarkohet me përgjegjësi civile, duke u detyruar
të dëmshpërblejë punëmarrësit sipas parashikimeve të pikës 6. Pra, dëmshpërblimet e
parashikuara në pikën 6 të nenit 148 të Kodit të Punës janë sanksione civile ndaj
punëdhënësit që nuk ka respektuar procedurën e pushimit kolektiv nga puna.
20. Lidhur me shpërblimin për vjetërsi në punë, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
vlerëson se ai është një institut juridik i ndryshëm në emërtim dhe në përmbajtje nga
dëmshpërblimi si përgjegjësi civile, përfshi këtu dhe dëmshpërblimin që rrjedh nga
marrëdhëniet e punës.
20.5. Pra, në koherencë me rregullimet ligjore të sipërcituara, shpërblimi për vjetërsi
në punë zbatohet në mënyrë subsidare. Ai ju shtohet dëmshpërblimeve të tjera nëse ka vend
për to dhe nuk kushtëzohet nga mënyra e zgjidhjes së marrëdhënies së punës, me përjashtim
të rastit kur punëmarrësi largohet nga puna në mënyrë të menjëhershme dhe të justifikuar apo
kur ai vetë, me vullnetin e tij i jep fund marrëdhënies së punës. Në këtë kuptim, në çdo rast
kur marrëdhënia e punës përfundon për arsye që kanë të bëjnë me punëdhënësin dhe
ekzistojnë kushtet e nenit 145 të Kodit të Punës, punëmarrësi përfiton shpërblimin për vjetërsi
në punë.
109
21. Përsa më sipër dhe në rrethanat kur gjykata e apelit i ka mundësitë ligjore të marrë
në shqyrtim dhe të zgjidhë drejt çështjen konkrete, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
se vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj
gjykate me tjetër trup gjykues.
22. Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj, në
mbështetje të neneve 465, 486 e 493 të Kodit të Procedurës Civile, gjykata e apelit, duke
mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, qoftë edhe kryesisht, duhet të
përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të cilit të verifikojë e të evidentojë situatën juridike dhe
atë të gjendjes së faktit të krijuar nga aktet shkresore të paraqitura nga palët ndërgjyqëse, pa
anashkaluar aktet e paraqitura nga pala e paditur në lidhje me zgjidhjen ose jo të kontratës së
punës të paditësit në kuadrin e një pushimi kolektiv.
22.1. Gjykata të japë argumente ligjorë nëse ekzistojnë ose jo kushtet e parashikuara
në nenin 148/6 të Kodit të Punës dhe në nenin 145/1 të po këtij Kodi. Respektivisht, nëse: (i)
kontrata e punës së paditësit është zgjidhur nga punëdhënësi në kuadrin e një pushimi
kolektiv; (ii) janë respektuar ose jo nga ana e palës së paditur (punëdhënësit) të gjitha
kërkesat e nenit 148 të Kodit të Punës për pushimin kolektiv nga puna të paditësit, në këtë
kontekst pa përjashtuar edhe respektimin ose jo të pikës 5 të po kësaj dispozite në lidhje me
nenin 143 të Kodit të Punës; (iii) marrëdhënia e punës midis palëve ka zgjatur ose jo mbi tre
vjet dhe në vartësi të përfundimeve ligjore që do të arrihen të zgjidhë mosmarrëveshjen.
22.2. Gjithashtu, gjykata e apelit të ketë në konsideratë nëse për rastin gjejnë ose jo
zbatim nenet 145 apo 152 të Kodit të Punës. Përfitimi ose jo i shpërblimit për vjetërsinë në
punë varet nga konkluzioni që do të arrihet lidhur me shkakun e zgjidhjes të kontratës së
punës të paditësit. Pra, nëse: (i) zgjidhja e kontratës së punës është bërë ose jo në kuadrin e
një pushimi kolektiv nga puna dhe në kushtet e respektimit ose jo të kërkesave të nenit 148 të
Kodit të Punës; (ii) zgjidhja e saj është bërë me efekt të menjëhershëm pa shkaqe të
justifikuara ose për shkaqe të justifikuar apo (iii) për ndonjë nga rastet e parashikuara në
nenin 146 të Kodit të Punës.
22.2.a) Lidhur me këtë çështje gjykata duhet të verifikojë, identifikojë dhe
argumentojë kohëzgjatjen e marrëdhënies së punës midis paditësit, si punëmarrës dhe palës
së paditur, si punëdhënëse dhe mbi faktet që do të rezultojnë të vërtetuar, nëse janë të
qenësishme kushtet e tjera ligjore të parashtruara ut supra, në zbatim të pikës 2 të nenit 145 të
Kodit të Punës, të përcaktojë masën e shpërblimit për vjetërsi në punë të paditësit me të cilin
ai duhet të shpërblehet.
22.3. Për të arritur në përfundime të argumentuara, në respektim të nenit 213 në lidhje
me nenet 11 e 12 të Kodit të Procedurës Civile, gjykata duhet të përcaktojë me vendim për
secilën palë faktet që duhet të provohen prej tyre, provat që lejohen të paraqiten nga secila
palë veçmas, vlerën provuese të secilës prove, si dhe barrën e provës për secilën palë, por
gjithnjë brenda kufijve të ankimit.
22.4. Në rigjykim, gjykata e apelit, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme,
në respektim të të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor
civil, ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të
zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke
bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen ta zgjidhë
atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni 16).
për verifikimin e fakteve, që kanë lidhje me zgjidhjen e mosmarrëveshjes në gjykim, mund të
kërkojë zyrtarisht nga organet përkatëse, të dhëna me shkrim për akte dhe dokumente që
ndodhen pranë tyre dhe që vlerësohen të nevojshme të shqyrtohen në këtë proces gjyqësor.
110
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/a/b të Kodit të Procedurës
Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.811 (60-2012-657), datë 13.09.2012 të Gjykatës së Apelit
Vlorë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 21.01.2016
111
Nr. 00-2016-238 i Vendimit (14)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS: HALIL KOLA, në mungesë

I PADITUR: SHOQËRIA “ÇEZ SHPËRNDARJE” SHA,
në mungesë
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur ta dëmshpërblejë paditësin
në masën e një viti page, nga zgjidhja e menjëhershme
dhe e pajustifikuar e kontratës së punës.
Detyrimin e të paditurit, ta dëmshpërblejë paditësin,
në masën e 2 pagave mujore për mosrespektim të procedurave
në zgjidhjen e kontratës.
Detyrimin e palës së paditur ta shpërblejë paditësin me 14 paga mujore,
si shpërblim për vjetërsi në punë.
Baza Ligjore: Nenet 143, 144, 145, 153, 155 të Kodit të Punës.
Nenet 153, 154 të K.Pr.Civile.

vendosur:
Pranimin e pjesshëm të padisë të ngritur nga paditësi Halil Kola.
Detyrimin e palës së paditur Shoqëria “ÇEZ Shpërndarje” SHA, t’i paguajë
paditësit Halil Kola, 9 (nëntë) paga mujore, në masën e pagës së fundit që
paditësi ka marrë pranë palës së paditur, si shpërblim për vjetërsi.
Rrëzimin për pjesën tjetër të kërkimit në padi.

Lënien në fuqi të vendimit nr.9355, datë 21.11.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimeve të gjykatave të faktit kanë ushtruar rekurse:

Paditësi Halil Kola, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës
së parë dhe të vendimit të gjykatës së apelit dhe pranimin e plotë të padisë, për këto shkaqe:
112
- I gabuar është konkluzioni gjykatave se kontrata e punës është zgjidhur konform nenit
148 të K.Punës dhe se nga ana e palës së paditur janë zbatuar procedurat e pushimit
kolektiv.
- Shkresa e ndërprerjes të marrëdhënies së punës nuk i referohet nenit 148 të K.Punës.
- Kontrata është zgjidhur në mënyrë të menjëhershme e për shkaqe të pajustifikuara.
- Nuk është thirrur punëmarrësi për t’i komunikuar vendimi për zgjidhjen e kontratës së
punës, gjë e cila e bën zgjidhjen e kontratës së punës të pa vlefshme.
- Meqenëse kontrata është zgjidhur konform nenin 141 të K.Punës punëdhënësi është i
detyruar që të zbatojë afatin e njoftimit konform nenit 143 të K.Punës, gjë e cila
rezulton të jetë kryer nga ana e punëdhënësit duke dhënë 3 paga mujore si
dëmshpërblim për zbatim të afatit të njoftimit konform nenit 143 të K.Punës.
- Punëdhënësi ka provuar se janë zbatuar procedurat e pushimit kolektiv nga puna pa
provuar faktin se ndodhemi rastit të pushimit kolektiv nga puna.
- Vendi im i punës nuk është shkurtuar, por vetëm është bërë ndryshimi i emërtesës.
- Gjykatat kanë llogaritur gabim shpërblimin për vjetërsi pasi unë nuk kam 18 vite pune
por 30 vite pune. Kam filluar punë pranë palës së paditur që më 10 janar 1981.
Pala e paditur, shoqëria “ÇEZ Shpërndarje” SHA (“OSHEE” SHA), me të cilin

kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe të vendimit të gjykatës së
apelit dhe rrëzimin e padisë, për këto shkaqe:
- Të dy gjykatat kanë gabuar në arsyetimin e tyre.
- Vendimi i gjykatës për shpërblimin e paditësit për vjetërsi është në kundërshtim me
dispozitën ligjore të nenit 145 të K.Punës, pasi në referim të pikës 1 të kësaj dispozite,
parashikohet se punëmarrësi humb të drejtën e shpërblimit për vjetërsi në rastin e
pushimit nga puna për shkaqe të arsyeshme dhe në rastin konkret zgjidhja e
marrëdhënies së punës së paditësit u vërtetua me prova e fakte se është bërë për shkak
të ristrukturimit të shoqërisë.
- Pala e paditur në cilinë e punëdhënësit ka respektuar në mënyrë rigoroze kërkesat dhe
procedurën që parashikon neni 148 i K.Punës “Pushimi kolektiv nga puna” për shkak
të ristrukturimit të shoqërisë.
- Në nenin 148 të K.Punës parashikohet se punëdhënësi që nuk respekton procedurën e
pushimit kolektiv nga puna të parashikuar në pikat 1, 2, 3 dhe 4 detyrohet t’i japë
punëmarrësit një dëmshpërblim deri në 6 muaj pagë i cili i shtohet pagës gjatë afatit të
njoftimit ose dëmshpërblimit që merret në rast mosrespektimi të këtij afati të
parashikuar në nenin 143 të K.Punës.
- Pushimi kolektiv përbën një rast të veçantë dhe situatë të re juridike që ka gjetur
rregullimin e vet në nenin 148 të K.Punës. Kjo mënyrë e përfundimit të
marrëdhënieve të punës nuk ka asnjëherë si shkak veprimet e punëmarrësit, por në
përgjithësi ajo vjen për shkak të pakësimit të aktivitetit të shoqërisë.
- Motivi që justifikon dhe njëkohësisht e bën të ligjshëm pushimin kolektiv nga puna
është situata ekonomike e ndërmarrjes e cila është e tillë që nuk lejon vazhdimin e
marrëdhënieve të punës me të gjithë punëmarrësit.
- Pala paditëse i është drejtuar gjykatës për kërkimet e saj duke mos paraqitur asnjë
shkak, provë apo fakt për të provuar pretendimet, në kundërshtim kjo me nenin 12 të
K.Pr.Civile.

113
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Halil Kola ka qenë në
marrëdhënie pune pranë palës së paditur, në pozicione të ndryshme pune, respektivisht në
pozicionin e elektricistit, shefit të grupit operativ të qytetit, shef sporteli, asistent i personelit,
për periudhën nga data 01.10.1991, deri në datë 29.03.2010.
3. Me shkresën nr.311/1 prot, datë 29.03.2010, pala e paditur, Shoqëria “ÇEZ
Shpërndarje” SHA i ka njoftuar paditësit Halil Kola, përfundimin e marrëdhënies së punës;
njoftim i cili rezulton të jetë bërë në bazë të vendimit të Këshillit Mbikqyrës të “OSSH” SHA
“Mbi miratimin e ndryshimeve organizative në kompani”. Në aktin e njoftimit të mësipërm,
konstatohet se si datë e ndërprerjes se marrëdhënies së punës do të jetë data 29.03.2010,
ndërkohë në përmbajtje të aktit, paditësit i është njohur e drejta për pagimin e pagës gjatë
afatit të njoftimit, si dhe shpërblimin për lejen vjetore të pakryer.
4. Paditësi Halil Kola, me pretendimin se ndërprerja e marrëdhënieve të punës është e
padrejtë dhe në kundërshtim me dispozitat e Kodit të Punës; pala e paditur nuk ka respektuar
kërkesat e neneve 143 dhe 144 të Kodit të Punës; zgjidhja e kontratës së punës është bërë pa
shkaqe të justifikuara në kuptim të nenit 153 të po këtij Kodi, me padi ka kërkuar si në
objektin e saj pasqyruar në kërkesë padi dhe në pjesët hyrëse të vendimeve të gjykatave të
faktit.
5. Nëpërmjet prapësimeve, pala e paditur ka parashtruar se zgjidhja e kontratës së
punës së paditësit është bërë në kuadrin e një pushimi kolektiv nga puna; vendimi për
ndërprerjen e marrëdhënieve të punës mes paditësit dhe palës së paditur është bazuar në
vendimin e organeve drejtuese të kompanisë, që në kuadër të riorganizimit, kanë ndërmarrë
veprimet për pushim kolektiv, ndër të cilët është dhe paditësi.
pranuar pjesërisht padinë, duke detyruar palën e paditur “...t’i paguajë paditësit Halil Kola, 9
(nëntë) paga mujore, në masën e pagës së fundit që paditësi ka marrë pranë palës së paditur,
si shpërblim për vjetërsi”.
6.1. Në pranimin e pjesshëm të padisë, gjykata, pasi citon dispozitat e Kodit të Punës
të zbatueshme për rastin konkret, arsyeton: - “Në rastin e ndërprerjes së marrëdhënies së
punës së paditësit me palën e paditur, kemi të bëjmë me pushim kolektiv nga puna”; - “Pala
e paditur..., paraqiti në gjykim prova të plota, që në rastin objekt gjykimi, janë respektuar
kërkesat ligjore dhe procedurale për pushimin kolektiv nga puna, të parashikuara në nenin
148 të Kodit të Punës”; - “Nga provat e marra në gjykim, rezultoi e provuar se: së pari
arsyet e pushimit kolektiv nga puna, janë bërë për nevoja të riorganizimit dhe jo për arsye që
kanë të bëjnë me punëmarrësin; së dyti numri i të pushuarve në këtë rast është negociuar nga
sindikata dhe përfshin rreth shumë më të madh të punësuarish nga ajo që përcakton si nivel
minimum, neni 148 i Kodit të Punës; së treti: periudha kohore e këtyre pushimeve, është
periudha Shkurt-Qershor, pra brenda limiteve të kërkuara nga ligji”; - “...në rastin objekt
gjykimi, kemi të bëjmë me pushim kolektiv nga puna dhe jo me zgjidhje individuale te
marrëdhënies së punës. Në rastin e pushimeve kolektive, siç parashikohet në nenin 144 të
Kodit të Punës, nuk ka detyrim për respektimin e procedurës të parashikuar në këtë nen. Në
rastin e paditësit, është respektuar afati 3 mujor i njoftimit, sipas nenit 143 dhe 148 të Kodit
të Punës. Nisur nga sa sipër, Gjykata, konkludon se pretendimi i paditësit, për dëmshpërblim
për zgjidhje të menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës, është i pabazuar dhe
duhet të rrëzohet”; - “Për sa i përket kërkimit të paditësit, për pagimin e vjetërsisë në punë,
114
Gjykata, mban parasysh kriteret e nenit 145 të Kodit të Punës...Siç edhe rezulton nga
interpretimi literal i dispozitës së mësipërme, që të përfitohet shpërblimi për vjetërsi, janë të
nevojshëm që të plotësohen 3 kushte: - Kohëzgjata mbi 3 vjet e marrëdhënieve të punës; -
Ndërprerja e marrëdhënies së punës, të jetë bërë nga punëdhënësi dhe jo nga punëmarrësi.
-Punëmarrësi nuk është larguar në mënyrë të menjëhershme (pra pa afat njoftimi) për
shkaqe të justifikuara”; - “Nisur nga sa arsyetuam më sipër, bazuar në nenin 145/2 të Kodit
të Punës, Gjykata, çmon se pala e paditur..., duhet të dëmshpërblejë “si shpërblim për
vjetërsi” paditësin Halil Kola, me 9 paga mujore, të llogaritura në bazë të pagës se fundit, që
paditësi ka marrë pranë palës së paditur, pagë e cila, nga vërtetimi nr.ekstra prot, i datës
01.02.2011, i lëshuar nga pala e paditur, ka qenë në masën 30.500 lekë”.
7. Mbi ankimin e palëve ndërgjyqëse, me të njëjtin arsyetim, Gjykata e Apelit Tiranë,
me vendimin nr.2413, datë 16.10.2012, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së
parë.
8. Kundër vendimeve të gjykatave të faktit kanë ushtruar rekurse:
8.1. Paditësi Halil Kola, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së
shkallës së parë dhe të vendimit të gjykatës së apelit dhe pranimin e plotë të padisë, për
shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
8.2. Pala e paditur, shoqëria “ÇEZ Shpërndarje” SHA (“OSHEE” SHA), me të cilin
kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe të vendimit të gjykatës së
apelit dhe rrëzimin e padisë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

propozojnë palët.
çështjes”.
10. Se rekurset e paraqitur nga paditësi Halil Kola dhe pala e paditur, shoqëria “ÇEZ
Shpërndarje” SHA (“OSHEE” SHA), nuk përmbajnë shkaqe nga ato të parashikuara në nenin
472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë cenimin e vendimit nr.2413, datë
16.10.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë me të cilin është lënë në fuqi vendimi nr.9355, datë
21.11.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
11. Në shqyrtim të tërësisë së gjykimit të kësaj çështje, të akteve që ndodhen në
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, objektit dhe shkakut të padisë,
pretendimeve e prapësimeve të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit dhe shkaqeve të
rekurseve të palëve ndërgjyqëse, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe
përfundimi i arritur nga gjykatat e faktit është rrjedhojë e respektimit dhe zbatimit të
kërkesave të ligjit material dhe atij procedural.
12. Evidentohet se gjykatat e faktit kanë zhvilluar një proces të rregullt ligjor, duke
garantuar zhvillimin e një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes (neni 14 i
115
K.Pr.Civile). Ato kanë sqaruar plotësisht rrethanat dhe faktet që lidhen me mosmarrëveshjen
objekt gjykimi, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me të.
Konkluzioni i gjykatave është rrjedhojë e një analize tërësore dhe objektive të provave (neni
126 i K.Pr.Civile).
13. Në zgjidhjen e çështjes, vendimet e gjykatave të faktit mbështeten: (i) në
dispozitat ligjore të zbatueshme për gjykimin e çështjes konkrete, në ato të Kodit të Punës;
(ii) në aktet shkresore të paraqitura nga palët me cilësinë e provave, në aktet e emetuara nga
pala e paditur, shoqëria “ÇEZ Shpërndarje” SHA (“OSHEE” SHA), për shkak të
ristrukturimit të kësaj shoqërie dhe (iii) në argumenta të nxjerra nga provat, të cilat janë
marrë, administruar e vlerësuar si të tilla në pajtim me dispozitat e Kodit të Procedurës
Civile.
14. Sipas germës “a” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, si shkak për cenimin
e vendimit, kërkohet që nga ana e gjykatave të faktit të mos jetë respektuar ose të jetë zbatuar
keq ligji. Në rekurset e paraqitur nga palët ndërgjyqëse nuk argumentohet një gjë e tillë.
14.1. Pretendimi i palës paditëse se, sikurse gjykata e shkallës së parë dhe ajo apelit
ka zbatuar gabim nenet 141, 143 dhe 148 të Kodit të Punës nuk rezulton të gjejë mbështetje
në vetë këto dispozita në raport me të drejtën e pretenduar dhe gjendjen e faktit të vërtetuar
gjatë gjykimit.
14.2. Po kështu edhe pretendimi i palës së paditur se në kushtet kur nga ana e
punëdhënësit janë respektuar kërkesat e nenit 148 të Kodit të Punës nuk ka vend për
shpërblim për vjetërsi në punë të paditësit, nuk gjen mbështetje në po këtë dispozitë dhe as në
nenet 145 e 152 të Kodit të Punës.
15. Ndryshe nga sa pretendohet në rekurset, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e
vlerëson të drejtë argumentimin dhe konkluzionin e arritur nga gjykatat se për rastin në
shqyrtim: (i) midis palëve ndërgjyqëse ka qenë e lidhur kontratë pune me afat të pacaktuar;
(ii) zgjidhja e kontratës së punës është bërë në mënyrë të njëanshme, për shkak të
ristrukturimit të palës së paditur, pra në kuadrin e një pushimi kolektiv nga puna; (iii)
përcaktimi i detyrimeve të mundshme të punëdhënësit ndaj punonjësve të cilëve i’u është
zgjidhur marrëdhënia e punës në kuadrin e pushimit kolektiv gjen rregullim në mënyrë
specifike nga Kodi i Punës (neni 148) dhe se (iv) në kushtet kur, sipas gjykatave të faktit, ka
rezultuar i vërtetuar respektimi i kërkesave të nenit 148 të Kodit të Punës nga ana e
punëdhënësit, paditësi përfiton vetëm shpërblimin për vjetërsi në punë.
15.1. Gjithashtu, nga aktet procedurale rezulton se këto fakte e rrethana janë vënë në
diskutim gjatë gjykimit dhe janë vlerësuar edhe nga gjykata e apelit e cila ka dhënë arsyet
ligjore se përse le në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
16. Në kontekstin e fakteve dhe rrethanave të pranuara të vërtetuara gjatë gjykimit nga
gjykatat e faktit, me të drejtë ato kanë vendosur detyrimin e palës së paditur të shpërblejë
paditësin për vjetërsinë në punë.
17. Pretendimet e tjera të rekurseve kanë të bëjnë me procesin e të provuarit, që janë
në ekskluzivitetin e gjykatave të faktit. Gjykata e Lartë mund të investohet, kur ndaj një
procesi gjyqësor ka pretendime për rrugët dhe mënyrat e marrjes së provave, pasqyrimit të
tyre, por jo për mënyrën e vlerësimit. Kontrolli rishikues i Gjykatës së Lartë nuk mund të
zëvendësojë të drejtat kushtetuese e ligjore të gjykatave të faktit (gjykatës së shkallës së parë
dhe apelit), dhe aq më tepër të vlerësojë bindjen e brendshme të këtyre gjykatave për çështje
konkrete, sikurse kërkohet në rastin në shqyrtim nga pala e paditur.
18. Po kështu, nuk rezulton që gjykatat e faktit të kenë lejuar shkelje nga ato të
parashikuara në gërmën “b” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile në lidhje me nenin 467
të po këtij Kodi. Kjo gjykatë nuk ka lejuar shkelje të dispozitave mbi juridiksionin dhe
kompetencën, që përbërja e trupit gjykues të ketë qenë e parregullt apo vendimi të mos jetë
nënshkruar nga anëtarët e tij, që të mos jetë formuar drejt ndërgjyqësia apo të mungojnë ose
116
të jenë të pavlefshme aktet procedurale. Në këtë vlerësim Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë ka
parasysh dhe ndryshimet e bëra në Kodin e Procedurës Civile me ligjin nr.122/2013, datë
18.04.2013.[1]
19. Gjithashtu, në rekurs nuk ngrihen dhe nuk evidentohen shkelje të tilla procedurale
që të kenë ndikuar në dhënien e vendimit që, sipas gërmës “c” të nenit 472 të Kodit të
Procedurës Civile, që ka qenë në fuqi në kohën e zhvillimit të gjykimit në gjykatat e faktit,
përbënin shkak ligjor për cenimin e vendimit të goditur me rekurs.[2]
20. Përsa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.2413, datë
16.10.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet lënë në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/a të Kodit të Procedurës
Civile.
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.2413, datë 16.10.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 21.01.2016
1
[] Neni 467§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata e apelit prish vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe e dërgon çështjen për
rigjykim kur: a. gjykata e shkallës së parë ka shkelur dispozitat mbi juridiksionin dhe kompetencën. përbërja e trupit gjykues
nuk ka qënë e rregullt apo vendimi nuk është nënshkruar nga anëtarët e tij. c. gjykata ka vendosur pushimin e çështjes në
kundërshtim me rregullat e përcaktuara nga ky Kod. ç. çështja është gjykuar në mungesë të pjesëmarrësve në proces, pa
pasur dijeni për ditën e gjykimit. d. nuk është formuar drejt ndërgjyqësia. e. kur mungojnë ose janë të pavlefshme padia,
procesverbali gjyqësor, ankimi, si dhe çdo document tjetër që ka ndikuar në dhënien e vendimit. ë. Kur lind nevoja për
marrjen e një prove vendimtare, marrja e së cilës është e vështirë në shkallë të dytë”. Me ligjin nr.122/2013, datë 18.04.2013
“Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.8116, 29.03.1996 “Kodi i Procedurës Civile i Republikës së Shqipërisë”, në
nenin 467 paragrafi i parë janë bërë këto ndryshime: shkronja “b) përbërja e trupit gjykues nuk ka qënë e rregullt apo
vendimi nuk është nënshkruar nga anëtarët e tij, ose është cenuar parimi i paanësisë”; shkronja “ë) lind nevoja për marrjen
e një prove vendimtare, marrja e së cilës është e vështirë në shkallë të dytë, ose gjykata nuk është shprehur pëtr të gjitha
kërkesat e parashtruara nga aplët në padi dhe që përbëjnë objektin e mosmarrëveshjes midis palëve ndërgjyqëse”.
2
“për shkelje proceduriale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit”.
117
Nr. 00-2016 - 239 i Vendimit (15)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS: HELIDON BELE, përfaqësuar nga

avokate Sonila Elezi
E PADITUR: “BANKA E TIRANËS” SHA, përfaqësuar nga
avokati Aranit Roshi dhe juristi Venian Mile.
OBJEKTI:
Shpalljen e pavlefshme të zgjidhjes së kontratës së punës
dhe pagimin e pagës së një viti si dëmshpërblim
për zgjidhjen e kontratës së punës pa shkaqe të arsyeshme.
Baza Ligjore: Nenet 120, 143, 144, 145 pika 1(a), pika 2 dhe 3,
153, 155 të Kodit të Punës.
Nenet 153, 154 të K.Pr.Civile.
Kontrata e punës datë 04.05.2010.

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë padisë.

Ndryshimin e vendimit civil nr.2631, datë 20.03.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë duke vendosur pranimin e kërkesë padisë.
Detyrimi i të paditurit "Banka e Tiranës" SHA Tiranë, t’i paguaj paditësit
Helidon Bele 12 muaj pagë mujore, si dëmshpërblim për zgjidhjen e
menjëhershme, të njëanshme e pa shkaqe të justifikuara të kontratës me afat të
papërcaktuar me paditësin.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur “Banka e

Tiranës” SHA, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi
të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit është dhënë në mungesë të respektimit të ligjit.
- Banka ka vepruar në bazë të ligjit duke respektuar plotësisht dispozitat e neneve 143
dhe 144 të K.Punës, në respektim të plotë të afateve të njoftimit dhe procedurave të
zgjidhjes së kontratës së punës.
118
- Pretendimi i paditësit nuk ka të bëjë në thelb me afatet dhe as me procedurën e
ndjekur në rastin konkret por me shkakun (ose motivin) mbi të cilin punëdhënësi ka
shprehur vullnetin për zgjidhje të kontratës.
- Paditësi nuk ka arritur rezultate të pritshme në detyrat e ngarkuara dhe gjithashtu ka
krijuar një klimë konfliktuale me kolegët e tij.
- Gjykata e apelit është shprehur përtej kërkimeve të objektit të padisë.
- Gjykata e apelit ka interpretuar kryesisht rrethanat e zhvillimit të marrëdhënieve midis
palëve ndërgjyqësore gjatë procedurave të zgjidhjes së çështjes pa ja kërkuar asnjë
nga palët.
- Paditësi nuk ka ngritur asnjëherë pretendimin në lidhje me mosparaqitjen e tij në pune
gjate afatit te njoftimit.
- Gjykata e apelit ka anashkaluar nenin 129/1 te K.Punës dhe ka orientuar situatën në
argumentimin e ndërprerjes së marrëdhënieve me mënyrë të menjëhershme,
pavarësisht se palët ishin në kushtet e zbatimit të përpiktë të procedurës që përcakton
ligji.
Paditësi Helidon Bele ka ushtruar kundër-rekurs me të cilin kërkon mospranimin e

rekursit, për këto shkaqe:
- Rekursi nuk përmban shkaqe të parashikuara nga neni 472 i K.Pr.Civile.
- Nuk përcaktohet qartë në rekurs se cilën dispozitë të ligjit material ka zbatuar gabim
gjykata e apelit, apo normë procedurale ka shkelur kjo gjykatë që ka ndikuar në
dhënien e vendimit.
- Nuk qëndron pretendimi i palës se paditur kur shprehet se gjykata e apelit ka vendosur
për diçka që ne s’e kemi kërkuar.
- Gjykata e apelit ka bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët. Kjo
gjykate konstatoi me të drejtë ndër të tjera se zgjidhja e njëanshme e kontratës jo
vetëm nuk ishte bërë as për shkaqe të arsyeshme e as për shkaqe të justifikuara, por
ishte dhe e menjëhershme (pa respektuar afatin e njoftimit neni 143 i K.Punës).
Punëdhënësi “...nuk ka respektuar në mënyrë substanciale nenin 143, të Kodit të
Punës, por thjesht mua më ka dhënë pagën për ata dy muaj, duke më zbuar të
nesërmen nga puna, çka përbën jo vetëm moszbatim të Kodit të Punës, por dhe sjellje
diskriminuese dhe arbitrare ndaj meje”.
- Jo vetëm gjatë procedurës se takimit me punëdhënësin, por dhe në gjykim në shkallë
të parë dhe të dytë kam shpjeguar me detaje se sjellja e punëdhënësit kishte të bënte
me anashkalimin tim, duke mos zbatuar kontratën e punës (neni 146/1 shkronja “a”
K.Punës). Nuk me është thënë se cilën dispozitë të kontratës së punës nuk kam
zbatuar.
- Kam provuar se pretendimet e palës së paditur nuk qëndrojnë. Në detyrën që kam
pasur kam njohur vetëm arritje dhe për këtë kam pasur ngritje në detyrë e promovim
brenda vetë bankës.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesit e palës së paditur,
avokatin Aranit Roshi dhe juristin Venian Mile, që kërkuan prishjen e vendimit të gjykatës së
apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë; përfaqësuesen e paditësit,
avokaten Sonila Elezi që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit, dhe si bisedoi
çështjen në tërësi,
119
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Helidon Bele ka qenë në
marrëdhënie pune pranë palës së paditur prej datës 04.05.2010, kohë në të cilën është lidhur
kontrata e punës me afat të pacaktuar.
1.1. Paditësi ka punuar në pozicione të ndryshme pune, respektivisht: (i) fillimisht në
detyrën e punonjësit në Departamentin e Zhvillimit të Produkteve me Pakicë dhe Zhvillimin e
Shitjeve; (ii) në qershor 2010 paditësi është emëruar si menaxher për Tiranën dhe
njëkohësisht përgjegjës i Departamentit të Shitjeve dhe pas dy muajve është emëruar edhe
menaxher për qytetin e Durrësit; (iii) nga dhjetori 2010, me vendimin nr.51, datë 09.12.2010,
paditësi është ngarkuar me detyrën e Drejtorit të Departamentit të Shitjeve.
2. Me shkresën nr.18955 Prot., datë 22.09.2011 të palës së paditur, paditësi është
njoftuar për zhvillimin e një takimi më datë 27.09.2011 për të diskutuar mbi kontratën e
punës.
2.1. Rezulton se më datën 27.09.2011 është zhvilluar takimi midis punëdhënësit dhe
punëmarrësit, palëve të këtij gjykimi, dhe sipas proces verbalit të takimit punëdhënësi ka
shprehur: - pakënaqësi lidhur me punën e paditësit; - ai ka konflikt të vazhdueshëm me
kolegët dhe se – departamenti, përgjegjës i të cilit ai është, nuk ka ndonjë progres për t’u venë
re. Paditësi ka kundërshtuar pretendimet e punëdhënësit, duke u shprehur se gjykimi i bërë
mbi punën e tij ashtu siç u paraqit në takim bazohet në opinione dhe jo në prova apo shifra
konkrete.
3. Me shkresën nr.19637 Prot, datë 30.09.2011 të palës së paditur, paditësi është
njoftuar për zgjidhjen e marrëdhënies së tij të punës e cila “do të përfundojë në fund të afatit
të njoftimit prej 2 (dy) muajsh, më 30 Nëntor, 2011, datë në të cilën gjithashtu do të
ndërpriten edhe marrëdhëniet financiare. Deri në atë moment, Banka do të paguajë të gjitha
detyrimet e saj bazuar në Kontratën e Punës”.
4. Paditësi Helidon Bele, me pretendimin se zgjidhja e marrëdhënies së punës është
bërë për shkaqe të paarsyeshme; nuk jemi në kushtet e nenit 141 që të gjejë zbatim vendimi
njësues i Gjykatës së Lartë; zgjidhja e kontratës është e pavlefshme në vështrim të nenit
146/3 të K.Punës; departamenti i tij gjatë kohës që është udhëhequr nga ai ka pasur rritje deri
në 40 % të shitjeve, ndërkohë që puna është zhvilluar në bazë të strategjisë së përcaktuar nga
Drejtori i Përgjithshëm, me padi ka kërkuar si në objektin e saj, pasqyruar në kërkesë padi
dhe në pjesët hyrëse të vendimeve të gjykatave të faktit.
5. Nëpërmjet prapësimeve, pala e paditur ka parashtruar se zgjidhja e marrëdhënies së
punës së paditësit është kryer në përputhje me ligjin, duke respektuar procedurën përkatëse
dhe afatin e njoftimit; një zgjidhje e tillë në vështrim të vendimit unifikues të Gjykatës së
Lartë nr.19, datë 15.11.2007 është e ligjshme dhe paditësi nuk legjitimohet në kërkimin e tij
për dhënien e dëmshpërblimit të kërkuar në padi.
rrëzuar padinë.
6.1. Në rrëzimin e padisë, gjykata arsyeton: - “...se në rastin objekt shqyrtimi
gjyqësor marrëdhënia e punës së paditësit është kryer duke respektuar procedurën e
zgjidhjes së saj dhe afatin e njoftimit”; - provohet se punëdhënësi “...ka njoftuar paditësin
Elidon Bele me shkresën nr.18955 Prot., datë 22.09.2011 në takimin punëdhënës
punëmarrës, i cili është caktuar që të zhvillohet me datë 27.09.2001 ora 1200. Ky takim është
zhvilluar me datë 27.09.2011 dhe është pasqyruar në shkresën nr.19295, datë 27.09.2011”; -
“Pas përfundimit të takimit punëdhënës punëmarrës paditësi Elidon Bele është njoftuar me
shkresën nr.19637 Prot, datë 30.09.2011 për zgjidhjen e marrëdhënies së tij të punës, e cila
do të përfundojë në fund të afatit 2 mujor të njoftimit”; - pra, “...gjykata çmon se zgjidhja e
marrëdhënies së punës së paditësit është bërë duke respektuar procedurën përkatëse të
120
përcaktuar në nenin 144 të K.Punës dhe afatin e njoftimit të përcaktuar në nenin 143 të
K.Punës...kjo zgjidhje si më sipër është në përputhje me ligjin dhe vendimin e Gjykatës
Kushtetuese nr.33, datë 12.09.2007 dhe vendimin Unifikues të Gjykatës së Lartë nr.19, datë
15.11.2007”; - “...pretendimet e paditësit, lidhur me shkaqet e përmendura në takimin
punëdhënës punëmarrës për realizimin e arritjeve dhe mospasjen e konflikteve nuk
qëndrojnë. Kështu nga përmbajtja e proces verbalit nr.19295, datë 27.09.2011 rezulton se
paditësi pranon se ka pasur konflikte të cilat kanë derivuar nga dhënia e një urdhëri për të
anashkaluar një urdhër të dhënë nga lart për të nisur e-mail-et drejt në Departamentin e tij.
Po kështu paditësi i paraqiti gjykatës disa shkresa për kryerjen e shitjeve të produkteve të
reja, me të cilat ai pretendon se ka rritur nivelin e shitjeve në 40%. Në asnjë nga këto prova
nuk përcaktohet nga vet Banka që të jetë arritur rritja e punës së departamentit me 40 %.
Kështu që ky pretendim i paditësit mbeti i pa provuar”; - sa “...më sipër gjykata arrin në
përfundimin se marrëdhënia e punës së paditësit Elidon Bele është bërë në mënyrë të
ligjshme duke respektuar procedurën dhe aftin e njoftimit”.
7. Mbi ankimin e paditësit, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.2701, datë
15.11.2012, ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë, duke pranuar padinë dhe
detyruar palën e paditur “...t’i paguajë paditësit Helidon Bele 12 muaj pagë mujore, si
dëmshpërblim për zgjidhjen e menjëhershme, të njëanshme e pa shkaqe të justifikuara të
kontratës me afat të papërcaktuar me paditësin”.
7.1. Në ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë, gjykata e apelit
parashtron: - “...pavarësisht se pala e paditur në vendimin e saj ka zbatuar formalisht afatin
e njoftimit, i padituri në zgjidhjen e kontratës së punës në mënyrë të njëanshme nuk ka
respektuar me rigorozitet kërkesat e nenit 143 të Kodit të Punës”, referuar nenit 141 të Kodit
të Punës dhe “...akteve të dosje dhe çfarë kanë pretenduar dhe prapësuar palët në gjykim,
Gjykata e Apelit vlerëson se duke ju referuar dispozitave të K. Punës e drejta e zgjidhjes së
kontratës së punës është si e punëmarrësit ashtu dhe e punëdhënësit, zgjidhja mund të bëhet
në kushte normale kur palët kanë zgjidhur kontratën pasi ka përfunduar afati i njoftimit dhe
në kushte të jashtëzakonshme, në çdo kohë për shkaqe të justifikuar, pasi të jetë zbatuar
procedurat sipas nenit 144 të K. Punës”; - “Përsa i përket respektimit të afatit të njoftimit të
pretenduar nga pala e paditur neni 143 i K. Punës, Gjykata e Apelit ka parasysh se
respektimi i këtij neni do të thotë që punëmarrësi, njoftohet paraprakisht për zgjidhjen e
kontratës së punës sipas afateve të përcaktuar nga ky nen në varësi të kohëzgjatjes së
marrëdhënieve të punës së punëmarrësit (për rastin konkret për paditësin 2 muaj), dhe gjatë
kësaj periudhe deri në përfundim të afatit të njoftimit kontrata e punës vazhdon normalisht,
pra punëmarrësi vazhdon të kryejë detyrën që ka patur. Në rastin konkret paditësi nuk ka
vazhduar të ushtrojë detyrën që ka patur deri në datë 30.09.2011 siç është pasqyruar me
shkresën nr.19637 Prot, datë 30.09.2011 për zgjidhjen e marrëdhënies së tij të punës”; - pra
“...në rastin objekt shqyrtimi gjyqësor marrëdhënia e punës së paditësit është kryer duke
respektuar procedurën e zgjidhjes së saj, por jo atë të afatit të njoftimit” dhe sipas paragrafit
4 të nenit 143 të Kodit të Punës “...kemi të bëjmë me një zgjidhje me efekt të menjëhershëm të
kontratës së punës”; - “Ligjvënësi e përjashton punëdhënësin nga përgjegjësia për pagesën e
dëmshpërblimit për zgjidhje të menjëhershme të kontratës së punës, vetëm në rastet kur ajo
kryhet për shkaqe të justifikuara, të parashikuara në dispozitën e nenit 153/2/3 të Kodit të
Punës”; - “Kontrata është zgjidhur pa u përmbushur kërkesat e nenit 143/1 në lidhje me
afatet e njoftimit, për rrjedhojë-në bazë të nenit 143/4 të K.Punës-zgjidhja e kontratës
trajtohet si zgjidhje me efekt të menjëhershëm, e cila nga ana e saj gjen rregullim ligjor në
nenet 153 e vijues të K.Punës”; - “Për zgjidhjen e kontratës së punës midis paditësit dhe të
paditurit nuk ka ekzistuar asnjë shkak i justifikuar, pasi në gjykim nuk është e provuar se,
paditësi ka patur thyerje të disiplinës qoftë të lehtë apo të rëndë në punë...Rezulton e provuar
nga hetimi gjyqësor se në rastin e zgjidhjes së marrëdhënieve të punës së paditësit,
121
punëdhënësi nuk është ndodhur në asnjërën prej situatave të parashikuara nga ligjvënësi për
zgjidhjen e kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme, në këto rrethana gjykata e Apelit
çmon të detyrojë palën e paditur të dëmshpërblejë paditësin me pagën e një viti sipas nenit
155 të K.Punës”.
8. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur “Banka e
Tiranës” SHA, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi
të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
9. Paditësi Helidon Bele ka ushtruar kundër-rekurs me të cilin kërkon mospranimin e
rekursit, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

propozojnë palët.
çështjes”.
11. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur “Banka e Tiranës” SHA përmban shkaqe
nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e
vendimit nr.2701, datë 15.11.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të rekursit dhe parashtrimeve në seancë gjyqësore
në Gjykatën e Lartë, arrin në përfundimin se vendimi nr.2701, datë 15.11.2012 i Gjykatës së
Apelit Tiranë, me të cilin është ndryshuar vendimi nr.2631, datë 20.03.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, dhe pranuar padia, është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për
këtë shkak duhet të prishet.
13. Ky kolegj e vlerëson të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga gjykata e
shkallës së parë në raport me rrethanat e faktit të pranuara të vërtetuara dhe situatën juridike
të krijuar nga veprimet dhe aktet shkresore të emetuara nga pala e paditur në plotësim të
kërkesave të Kodit të Punës lidhur me zgjidhjen e kontratës së punës me paditësin e këtij
gjykimi.
13.1. Gjykata e shkallës së parë, pasi ka pranuar të vërtetuar se nga ana e palës së
paditur, punëdhënësit janë respektuar kërkesat e Kodit të Punës (nenet 143 dhe 144), lidhur
me procedurën e zgjidhjes së kontratës së punës dhe pagesën e kryer paditësit për afatin e
njoftimit, referuar edhe praktikës gjyqësore të njësuar nga Gjykata e Lartë, ka arritur në
përfundimin se për rastin ndodhemi përpara një zgjidhje normale të kontratës. Për rrjedhojë
nuk ka vend për përgjegjësi civile të punëdhënësit, palës së paditur. Mbi këtë konkluzion me
të drejtë gjykata e shkallës së parë ka rrëzuar padinë e paditësit Helidon Bele.
122
13.2. Evidentohet se vendimi i gjykatës së shkallës së parë është mbështetur në
dispozitat ligjore të zbatueshme për gjykimin e çështjes konkrete dhe në argumenta të nxjerra
nga provat, të cilat janë marrë, administruar e vlerësuar si të tilla konform dispozitave të
Kodit të Procedurës Civile.
14. Ndryshe nga gjykata e shkallës së parë e cila në zbatim të drejtë të ligjit ka
zgjidhur mosmarrëveshjen në gjykim, gjykata e apelit, në vlerësim jo të drejtë të rrethanave të
faktit në zhvillimin e procedurës të zgjidhjes së marrëdhënies së punës së paditësit dhe
veçanërisht në interpretim dhe zbatim të gabuar të nenit 143 të Kodit të Punës ka arritur në
përfundim që, ndonëse punëmarrësit i është dhënë pagesa për periudhën e afatit të njoftimit,
punëdhënësi nuk ka respektuar afatin e njoftimit sipas dispozitës ligjore të sipër përmendur.
16. Ky kolegj, në shqyrtim të ligjshmërisë të vendimit të gjykatës së apelit, evidenton
se nga kjo gjykatë nuk janë respektuar kërkesat e ligjit material në zgjidhjen e çështjes
konkrete.
16.1. Arsyetimi dhe përfundimi i gjykatës së apelit është rrjedhojë e keqinterpretimit
të dispozitave të Kodit të Punës (nenit 143), ç’ka e bën vendimin e kësaj gjykate të
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se, në kushtet kur
të dy gjykatat pranojnë të vërtetuar që punëdhënësi i ka bërë paditësit pagesën për afatin e
njoftimit [1] dhe po kështu, edhe vetë paditësi në kundër-rekurs parashtron faktin e kësaj
pagese, [2] zgjidhja e kontratës së punës së paditësit konsiderohet e bërë në respektim të
kushteve ligjore, neneve 143 dhe 144 të Kodit të Punës.
17.1. Pra, respektimi i afatit të njoftimit nuk do të thotë domosdoshmërisht që
punëmarrësi të jetë i zënë me punë pranë punëdhënësit edhe gjatë kohës së ecjes të afatit të
njoftimit. Kjo, për arsye se punëdhënësi gëzon të drejtën të largojë në mënyrë të
menjëhershme nga puna punëmarrësin, në kushtet e humbjes së mirëbesimit, por me
detyrimin që t’i paguajë pagën deri në përfundim të afatit të njoftimit. Ky interpretim gjen
mbështetje në rastin konkret në nenet 129/1, 141/1, 155/1 të Kodit të Punës dhe si i tillë
pagimi i pagës gjatë dy muajve nga data 30.09.2011 deri në datë 30.11.2011, duke mos e
zënë me punë paditësin është plotësisht i ligjshëm. Gjithashtu, në këtë këndvështrim juridik
paditësit, si punëmarrës nuk i është cenuar as ndonjë e drejtë që buron nga Kodi i Punës
(Kreu V).
1
[] a) Vendimi nr.2631, datë 20.03.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë: “Pas përfundimit të takimit punëdhënës
punëmarrës paditësi Elidon Bele është njoftuar me shkresën nr.19637 Prot, datë 30.09.2011 për zgjidhjen e marrëdhënies së
tij të punës, e cila do të përfundojë në fund të afatit 2 mujor të njoftimit”; - pra, “...gjykata çmon se zgjidhja e marrëdhënies
së punës së paditësit është bërë duke respektuar procedurën përkatëse të përcaktuar në nenin 144 të K.Punës dhe afatin e
njoftimit të përcaktuar në nenin 143 të K.Punës...”. b) Vendimi nr.2701, datë 15.11.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë:
“...pavarësisht se pala e paditur në vendimin e saj ka zbatuar formalisht afatin e njoftimit, i padituri në zgjidhjen e kontratës
së punës në mënyrë të njëanshme nuk ka respektuar me rigorozitet kërkesat e nenit 143 të Kodit të Punës... respektimi i këtij
neni do të thotë që punëmarrësi, njoftohet paraprakisht për zgjidhjen e kontratës së punës sipas afateve të
përcaktuar nga ky nen në varësi të kohëzgjatjes së marrëdhënieve të punës së punëmarrësit (për rastin konkret
për paditësin 2 muaj), dhe gjatë kësaj periudhe deri në përfundim të afatit të njoftimit kontrata e punës vazhdon
normalisht, pra punëmarrësi vazhdon të kryejë detyrën që ka patur. Në rastin konkret paditësi nuk ka vazhdur të
ushtrojë detyrën që ka patur deri në datë 30.09.2011 siç është pasqyruar me shkresën nr.19637 Prot, datë
30.09.2011 për zgjidhjen e marrëdhënies së tij të punës”.
2
[] Kundërrekursi faqe 2§5: Punëdhënësi “...nuk ka respektuar në mënyrë substanciale nenin 143, të Kodit të Punës, por
thjesht mua më ka dhënë pagën për ata dy muaj, duke më zbuar të nesërmen nga puna, ç’ka përbën jo vetëm moszbatim të
Kodit të Punës, por dhe sjellje diskriminuese dhe arbitrare ndaj meje”.
123
17.2. Në vështrim të rregullimeve ligjore të sipërcituara për rastin konkret ndodhemi
përpara një padie të pambështetur në ligj, sikurse me të drejtë arsyeton gjykata e shkallës së
parë.[3]
18. Për arsyet e mësipërme dhe në rrethanat kur vendimi i gjykatës së apelit është
rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit përkundrejt vendimit të gjykatës së shkallës së parë e cila
ka zgjidhur drejt çështjen objekt gjykimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se
vendimi nr.2701, datë 15.11.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, duhet të prishet dhe të lihet në
fuqi vendimi nr.2631, datë 20.03.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/b të Kodit të Procedurës
Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2701, datë 15.11.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.2631, datë 20.03.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Tiranë, më 21.01.2016
3
[] Vendimi nr.2631, datë 20.03.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë:“...se në rastin objekt shyrtimi gjyqësor
marrëdhënia e punës së paditësit është kryer duke respektuar procedurën e zgjidhjes së saj dhe afatin e njoftimit”; -
provohet se punëdhënësi “...ka njoftuar paditësin Elidon Bele me shkresën nr.18955 Prot., datë 22.09.2011 në takimin
punëdhënës punëmarrës, i cili është caktuar që të zhvillohet me datë 27.09.2001 ora 1200. Ky takim është zhvilluar me datë
27.09.2011 dhe është pasqyruar në shkresën nr.19295, datë 27.09.2011”; - “Pas përfundimit të takimit punëdhënës
punëmarrës paditësi Elidon Bele është njoftuar me shkresën nr.19637 Prot, datë 30.09.2011 për zgjidhjen e marrëdhënies së
tij të punës, e cila do të përfundojë në fund të afatit 2 mujor të njoftimit”; - pra, “...gjykata çmon se zgjidhja e marrëdhënies
së punës së paditësit është bërë duke respektuar procedurën përkatëse të përcaktuar në nenin 144 të K.Punës dhe afatin e
njoftimit të përcaktuar në nenin 143 të K.Punës...kjo zgjidhje si më sipër është në përputhje me ligjin dhe vendimin e
Gjykatës Kushtetuese nr.33, datë 12.09.2007 dhe vendimin Unifikues të Gjykatës së Lartë nr.19, datë 15.11.2007”.
124
MENDIMI I PAKICËS
Unë, gjyqtari në pakicë, shpreh mendimin tim kundër vendimit të shumicës së
Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë në lidhje me çështjen civile nr.11241-00332-00-2013,
Regj. Themeltar, në lidhje me rekursin e paraqitur nga pala e paditur Banka e Tiranës.
Jam në pakicë në lidhje me interpretimin që i ka bërë Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
nenit 143 të Kodit të Punës.
Në nenin 143 të Kodit të Punës, në pikat 1, 3 dhe 4 parashikohet se:
“1. Pas kohës se marrjes ne prove, për te zgjidhur kontratën me periudhe te
pacaktuar, palët duhet te respektojnë një afat njoftimi prej një muaji, gjate vitit te pare te
punës, prej dy muajsh për dy deri ne pese vjet pune, prej tre muajsh për me shume se pese
vjet pune.
……………….
3. Afati i njoftimit për zgjidhjen e kontratës zgjatet, sipas rastit, deri ne fund te javës
ose deri ne fund te muajit. Zbatohet i njëjti rregull kur afati i njoftimit pezullohet gjate
periudhës se paaftësisë për pune, shtatzënisë ose pushimeve te dhëna nga punëdhënësi.
4. Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja
trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të menjëhershëm.”
Ndërsa në nenin 155, në pikat 1 dhe 3 parashikohet se:

“1. Punëmarrësi ka të drejtën e pagës që do të kish fituar, nëse marrëdhëniet e
punës do të kishin përfunduar në fund të afatit të njoftimit të parashikuar në ligj ose me
kontratë ose në përfundim të kontratës me afat të caktuar.
……………………
3.Në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës nga
punëdhënësi, gjykata, duke vlerësuar të gjitha rrethanat, vendos detyrimin e punëdhënësit
ndaj punëmarrësit me një dëmshpërblim jo më shumë se paga e një viti pune………..”.
Nga përmbajtja e dispozitave të sipërcituara evidentohet qartë se, ligjvënësi është
shprehur për të drejtën e punëmarrësit për të përfituar pagën gjatë periudhës së njoftimit për
zgjidhjen e kontratës së punës. Pra, në rastin e afatit të njoftimit, ligjvënësi ka konsideruar se
ky afat respektohet vetëm nëse punëmarrësi vijon të ushtrojë detyrën e tij dhe kontrata e
punës ende nuk është zgjidhur. Respektimi i afatit të njoftimit nuk mund të jetë i lidhur vetëm
me çështjen e njohjes e të shlyerjes së pagave të përfitueshme nga punëmarrësi për periudhën
e njoftimit. Gjatë periudhës së afatit të njoftimit marrëdhëniet e punës vazhdojnë me të gjitha
pasojat e tyre, të drejtat e detyrimet, si për punëdhënësin ashtu edhe për punëmarrësin,
përfshirë edhe ato të parashikuara nga nenet 23, 25, 26, 27, 28 e vijues, 143 pika 3 etj. të
Kodit të Punës. Ushtrimi apo përmbushja e këtyre të drejta e detyrimeve nuk është i
mundshëm e i garantuar nëse punëmarrësi nuk është duke ushtruar detyrën e tij sipas
kontratës së punës. Në rast të kundërt, nisur edhe nga dispozita e nenit 12 të këtij Kodi,
humbet kuptimin vetë ekzistenca, natyra, shkaku ligjor dhe qëllimi i kontratës së punës.
Prandaj, nisur nga sa arsyetohet mësipër, për respektimin nga punëdhënësi të
procedurës së njoftimit sipas nenit 143, nuk është e mjaftueshme që ky i fundit thjesht t’i bëjë
me dije punëmarrësit zgjidhjen e kontratës së punës në afatin sipas ligjës, ndërkohë që
përpara përfundimit të këtij afati, të deklaruar edhe në njoftim, de facto apo me njoftimin
tjetër përkatës, punëmarrësi urdhërohet e i ndalohet të vijojë të ushtrojë detyrën e tij sipas
kontratës së punës.
Kushtet e nenit 143 nuk konsiderohen të respektuara edhe nëse një sjellje e tillë e
punëdhënësit është shoqëruar prej tij me parapagimin përkatës të pagës së përfitueshme për
atë periudhë për punëmarrësin.
125
Sipas nenit 11 të Kodit të Punës në rregullimin e marrëdhënieve të punës respektimi i
kushteve dhe procedurave të parashikuara prej tij kanë përparësi kundrejt zgjidhjeve të tjera
mbi të drejtat e detyrimet në marrëdhëniet punëdhënës-punëmarrës, veçanërisht në rast
konflikti mes tyre dhe posaçërisht nëse zgjidhje të tilla imponohen nga punëdhënësi.
Artan Broci
126
Nr. 00-2016 - 240 i Vendimit (16)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

KËRKUESE: SHOQËRIA “VANA TALLINN LINE” LTD

(në mungesë)
OBJEKTI:
Njohjen e vendimit të Gjykatës së Arbitrazhit të Huaj.
“Për aderimin e RSH në Konventën për Njohjen
dhe Zbatimin e Vendimeve të Huaja të Arbitrazhit” (
Konventa e New York-ut 1958);
nenet 123 dhe veçanërisht nenet 4 dhe 5 të Konventës së sipërcituar.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin n r . 18, datë 29.04.2013, ka vendosur:

“Rrëzimin e kërkesës së kërkuesit Shoqëria Vana Tallinn Line Ltd”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, ka ushtruar rekurs shoqëria “Vana

Tallin Line” Ltd, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe
pranimin e kërkesës, për këto shkaqe:
- Vendimi nr . 18, datë 29.04.2013 i Gjykatës së Apelit Durrës ka shkelje të rënda të
ligjit procedural dhe material. Është kryer një interpretim i gabuar i Konventës për
Njohjen dhe Ekzekutimin e Vendimeve të Huaja të Arbitrazhit dhe i Kodit të
Procedurës Civile. Sipas këtyre akteve kusht për njohjen e vendimit të gjykatës së
arbitrazhit të huaj është që vendimi të jetë i formës së prerë dhe jo
domosdoshmërisht përfundimtar.
- Neni 5 i ligjit nr.8688, datë 09.11.2000 “Për aderimin e RSH në Konventën për
njohjen dhe zbatimin e vendimeve të huaja të Arbitrazhit”, përcakton rastet kur
njohja e vendimit të gjykatës së arbitrazhit mund të refuzohet nga gjykata dhe në
rastin konkret nuk jemi para ndonjërit prej këtyre rasteve.
- Neni 394 i K.Pr.Civile përcakton pengesat ligjore për zbatimin e vendimeve të
dhëna nga gjykatat e huaja dhe vetë gjykata e apelit në vendimin e saj nuk
përmend ndonjë prej rasteve për të cilat pengohet njohja e vendimit të arbitrazhit të
huaj.
127
- Vendimi i gjykatës së apelit nuk respekton standardin kushtetues të arsyetimit të
vendimeve gjyqësore. Në gjykim nga ana e kërkuesit janë ngritur një sërë
pretendimesh në lidhje me arsyet se përse kërkesa duhet pranuar dhe gjykata e
apelit në vendimin e saj nuk i është përgjigjur këtyre pretendimeve.
- Gjykata e Apelit Durrës në asnjë moment të vendimit nuk ka arsyetuar se përse
vendimi i Gjykatës së Arbitrazhit Londër nuk është përfundimtar në kuptim të ligjit
shqiptar.

VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se shoqëria “Vana Tallinn Line” LTD,
është një shoqëri tregtare e të drejtës qipriote, me seli në Nicosia, Qipro dhe e ushtron
aktivitetin e saj në fushën e transportit detar. Kjo shoqëri është pronare e tragetit
“Adriatica Queen”.
2. Në kuadër të ushtrimit të aktivitetit të saj, me datë 25.05.2011, kjo shoqëri ka
lidhur me shoqërinë “Allferries” sa, me seli në ishujt Marshall, kontratën “Bareboat Charter”
në lidhje me tragetin “Vana Tallinn”, i cili tashmë quhet “Adriantica Queen”.
3. Duke pretenduar mosfunksionimin e kësaj kontrate, rekursuesi e ka zgjidhur këtë
kontratë në mënyrë të njëanshme dhe me datë 07.12.2012 i është drejtuar Shoqatës së
Arbitrave Detarë në Londër, me një kërkesë për arbitrim, kundër shoqërisë “Allferries” sa.
3.1. Gjatë gjykimit të arbitrazhit, kërkuesi i ka kërkuar Gjykatës së Arbitrazhit
marrjen e masës së sigurimit të padisë, në mënyrë që të ketë të drejtën e marrjes në
posedim të anijes nga “Allferries” sa.
4. Gjykata e Arbitrazhit, me vendim të ndërmjetëm të datës 22.01.2013, ka vendosur:
“Deklarojmë vendimin për masën e sigurimit të formës së prerë si vijon: (i) Deklarojmë se
paditësit kanë të drejtë të rimarrin në dorëzim anijen Vana Tallinn tashmë të quajtur
“Adriatica Queen”, një traget për pasagjerë me Numër IMO 7329522, nga të paditurit në
portin në të cilin ndodhet aktualisht, pa pengesa apo ndërhyrje nga të paditurit, gjykatat
ose autoritetet vendase. (ii) Dhe kemi lënë për të shqyrtuar më tej të gjitha pyetjet që kanë
lindur lidhur me këtë çështje, përfshirë të gjitha pyetjet lidhur me detyrimin përfundImtar
për të gjitha shpenzimet në lidhje me këtë vendim të ndërmjetëm të formës së prerë që
është dhënë veçmas si dhe kostot e palëve lidhur me këtë vendim.”
5. Kërkuesi Shoqëria “Vana Tallinn Line” LTD, i është drejtuar Gjykatës së Apelit
Durrës për të njohur këtë vendim dhe për të siguruar ekzekutimin e tij në Republikën e
Shqipërisë, bazuar në legjislacionin shqiptar, me qëllim që të lejohej kërkuesi të merrte
fizikisht posedimin e anijes, e cila ndodhej e ankoruar në Portin Detar në Durrës.
6. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin n r . 18, datë 29.04.2013, ka rrëzuar
kërkesën e shoqërisë “Vana Tallinn Line” Ltd.
6.1. Në rrëzimin e kërkesës gjykata e apelit arsyeton: - “Gjykata e Arbitrazhit të
Huaj Londër, me datë 22.01.2013 ka shpallur vendimin e ndërmjetëm të formës së prerë
me kreditor kërkuesin “Vana Tallin Line” LTD”; - “Ky vendim i ndërmjetëm i Gjykatës
së Arbitrazhit të Huaj Londër, rezulton të mos jetë përfundimtar dhe si i tillë bazuar në
nenin 399 të K.Pr.Civile nuk mund të njihet nga gjykatat e apelit të Republikës së
Shqipërisë”; - “Njohja e vendimeve të arbitrazhit të një shteti të huaj bëhet vetëm për
vendimet përfundimtare sipas legjislacionit të brendshëm shqiptar. Gjithashtu edhe aktet
ndërkombëtare në të cilat rezulton të ketë aderuar Republika e Shqipërisë lejojnë njohjen
128
e vendimeve të një arbitrazhi të huaj i cili është përfundimtar, përfshirë edhe Konventën e
New York-ut vitit 1958, të përdorur si bazë ligjore nga kërkuesi në këtë kërkesë”.
7. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, ka ushtruar rekurs shoqëria
“Vana Tallin Line” Ltd, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe
pranimin e kërkesës, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

8.1. Neni 490 i K.Pr.Civile: “Pala mund të heq dorë nga rekursi derisa nuk është
filluar relatimi në seancë gjyqësore. Heqja dorë bëhet me shkrim, e
nënshkruar nga vetë pala apo avokati i saj, i pajisur me prokurë për këtë
qëllim.
Akti i heqjes dorë u njoftohet palëve që janë paraqitur ose u komunikohet
avokatëve të palëve.
Kur hiqet dorë nga rekursi dhe në gjykim kanë marrë pjesë të gjitha palët ose
përfaqësuesit e tyre, nuk ka vend për shpallje të veçantë të vendimit të
pushimit të gjykimit”.
9. Se ndodhemi përpara kushteve ligjore kur duhet të vendoset pushimi i gjykimit të

çështjes në Gjykatën e Lartë.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë evidenton se nga Avokati Alban Çaushi,
përfaqësues me prokurë i shoqërisë “Vana Tallin Line” Ltd të datës 09.01.2014, ka paraqitur
kërkesë më datën 16.01.2014 pranë Gjykatës së Lartë, protokolluar në nr.SH-20 Prot., datë
16.01.2014, në të cilën parashtrohet: (i) “Duke qenë se mosmarrëveshja ndërmjet palëve
është zgjidhur në themel të saj, Kërkuesi kërkon të heqë dorë nga Rekursi”; (ii) “Sa më sipër,
bazuar në Nenin 490 të K.Pr.Civile, Kërkojmë: - Pranimin e Kërkesës “mbi heqjen dorë”
nga Gjykimi i Çështjes Civile nr.11243-01664-00-2013; - Pushimin e Gjykimit në Gjykatë të
Lartë”.
10.1. Kërkesës i bashkëngjiten: (i) fotokopje e letërnjoftimit ID nr.026564647 të
nënshkruesit të kërkesës për heqje dorë nga rekursi, avokatit; (ii) licensa e avokatit Alban
Çaushi nr.891; (iii) origjinali i Prokurës së Përgjithshme datë 09.01.2014 me Apostille
(Konventa e Hagës e 01.10.1961), vulosur dhe nënshkruar në emër të shoqërisë “Vana
Tallinn Line” Ltd nga nga Katia Constantinou, Drejtore Zëvendësuese dhe Katerina Iosif,
Drejtore Zëvendësuese për Janek Stalmeister, në gjuhën angleze dhe të vërtetuar nënshkrimin
e përkthyeses me vërtetimin noterial nr.110 Rep. Janar 2014.
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e vlerëson kërkesën e sipërcituar në pajtim me
kushtet e parashikuara nga neni 490 i Kodit të Procedurës Civile, që përcakton se: “Pala
mund të heqë dorë nga rekursi derisa nuk është filluar relatimi në seancë gjyqësore. Heqja
dorë nga rekursi bëhet me shkrim e nënshkruar nga vetë pala ose avokati i saj i pajisur me
prokurë për këtë qëllim....”.
12. Rezulton që kjo kërkesë është paraqitur me shkrim, është nënshkruar nga avokati i
pajisur me prokurë dhe është paraqitur përpara se të fillojë relatimi i çështjes në seancë
gjyqësore. Nga përmbajtja e prokurës del se i përfaqësuar, shoqëria “Vana Tallin Line” Ltt, i
cilësuar “Autorizuesi”, me seli në 15, Them. Dervis Ave, Margarita House, 1066, Nikosia,
Qipro ka caktuar “Z. Alban Çaushi, Endri Jorgoni dhe Z.Terens Kurti, avokatë të zyrës
ligjore Kalo&Associates në Shqipëri, të cilët së bashku ose veçmas kanë të drejtë të
përfaqësojnë Autorizuesin në Shqipëri...kanë të drejtë të ngrenë dhe të nënshkruajnë kërkesa,
129
ankime, ankesa administrative, drejtuar..., Gjykatave Shqiptare në çdo shkallë,...ose të
ndërmarrin të gjitha hapat e nevojshme për të nënshkruar çdo kërkesë lidhur me tërheqjen e
Ankimit në Gjykatën e Lartë të Shqipërisë kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës
nr.18, datë 29.04.2013 “për njohjen e vendimit të gjykatës së huaj të arbitrazhit. Kjo Prokurë
e Përgjithshme është e kufizuar vetëm për qëllimin e mësipërm”.
13. Në vështrim të nenit 490 të Kodit të Procedurës Civile, ky kolegj vlerëson se këto
akte përbëjnë heqje dorë të kësaj pale nga rekursi që ka paraqitur kundër vendimit nr.18, datë
29.04.2013 të Gjykatës së Apelit Durrës.
14. Akti e heqjes dorë nga rekursi, është nënshkruar nga avokati i palës rekursuese i
pajisur me prokurë për këtë qëllim.
15. Në këto rrethana, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në kuptim të
dispozitave të sipërcituara, duhet të vendoset pushimi i gjykimit të çështjes civile nr.11243-
01664-00-2013 në këtë gjykatë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenet 490 dhe 491 të Kodit të
Procedurës Civile.
VENDOSI
Pushimin e gjykimit të çështjes civile nr.11243-01664-00-2013 në Gjykatën e Lartë.
Tiranë, më 21.01.2016
130
Nr.00-2016 - 241 i Vendimit (17)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në datën 21.01.2016 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen civile me palë :
PADITËS : PASHK PRENDI, (në mungesë)

I PADITUR: OPERATORI I SHPËRNDARJES SË
ENERGJISË ELEKTRIKE SH. A. (OSHEE),
ish-ÇEZ SHPËRNDARJE SH.A, (në mungesë)
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë me pagën e një viti pune
për zgjidhjen e menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës.
Pagimin e tre pagave mujore për mosrespektimin e afatit të njoftimit.
Pagimin e shpërblimit për vjetërsi në punë
nga një pesëmbëdhjetë ditësh për çdo vit pune.
Pagimin e shpenzimeve gjyqësore.
Baza Ligjore: Nenet 102, 106,153,154 të K.Pr.Civile.
Nenet 143/1, 144/5, 145, 155/3 të K. Punës.
Gjykata e Shkallës së Parë Pukë, me vendimin nr.90, datë 22.05.2012, ka

vendosur:
“Pranimin e kërkesë padisë.
Detyrimin e palës së paditur ÇEZ Shpërndarje Tiranë t’i paguajë paditësit
Pashk Prendi dëmshpërblim për zgjidhjen e kontratës së punës pa shkaqe të
justifikuara me 12 (dymbëdhjetë) muaj pagë bazë, t’i paguajë paditësit 3 (tre)
muaj pagën për mosrespektimin e afatit të njoftimit, si dhe 5.5 (pesë muaj e
gjysmë) shpërblim për vjetërsinë punë për vitet 2000-2011, në pagën bazë
mujore 27.600 lekë në muaj.
Shpenzimet gjyqësore (taksë padie) në shumën 12.000 lekë në ngarkim të
palës së paditur.”.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.395, datë 03.10.2012 ka vendosur:

“Ndryshimin e vendimit nr.90, datë 22.05.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Pukë dhe rrëzimin e padisë si të pabazuar në të gjitha pjesët e tij
duke detyruar anën e paditur t’i paguajë paditësit 3 muaj pagë për
mosrespektim të afateve të njoftimit.”.
131
Kundër vendimit nr.395, datë 03.10.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër më datë
26.10.2012, ka ushtruar rekurs pala e paditur ÇEZ Shpërndarje Sh.a, duke kërkuar:
“Ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe rrëzimin e padisë”.
Kundër vendimit nr.395, datë 03.10.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër, më datë

02.11.2012 ka ushtruar rekurs pala paditëse Pashk Prendi, duke kërkuar: “Prishjen e
vendimit të Gjykatës së Apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë
Pukë”.
KOLEGJI CIVIL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; në mungesë të palëve
pjesëmarrëse pjesëmarrëse, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
I. RRETHANAT E FAKTIT.
1. Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, nga aktet e dosjes gjyqësore i rezultojnë të

pranuara nga gjykatat e faktit rrethanat si vijon :
2. Paditësi Pashk Prendi është me banim në Fushë-Arrës të Rrethit Pukë me palën e paditur
ka qenë në marrëdhënie pune me detyrë elektricist nga muaji mars 2000 deri në datën
30.09.2011. Me vendimin nr.162, datë 30.09.2011 pala e paditur ka zgjidhur
marrëdhënien e punës me paditësin.
3. Gjatë periudhës së punës deri në muajin shtator 2011 pala e paditur nuk ka patur
pretendime për punën apo sjelljen e paditësit në kryerjen e detyrës.
4. Palët në kontratën individuale të punës datë 26.11.2009 të nënshkruar nga palët kanë
përcaktuar detyrimet reciproke.
5. Në muajin Qershor 2010 pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme ka hartuar një rregullore,
ku ka përcaktuar ndalimin e pirjes së duhanit, konsumin e alkoolit dhe substancave
narkotike gjatë orarit të punës, ndaj punonjësit do të merren masa disiplinore deri në
pushim nga puna.
6. Më datën 09.09.2011 pala e paditur ka konstatuar se paditësi kishte konsumuar alkool dhe
për këtë ka mbajtur procesverbalin datë 09.09.2011. Për këtë shkak pala e paditur ka
larguar menjëherë paditësin nga puna me vendimin nr.162, datë 30.09.2011.
7. Paditësi pretendon se largimi nga puna nuk është i drejtë dhe i bazuar , ai pranon se kishte
konsumuar alkool në datën 09.09.2011 në një masë të vogël në një rast gëzimi familjar,
por kjo masë e vogël nuk kishte ndikuar në sjelljen e tij në punë dhe në kryerjen e
detyrën.
8. Pala e paditur ka pretenduar se ka njoftuar paditësin për bisedim më datë 26.09.2011 dhe
më datë 30.09.2011 ka vendosur largimin nga puna pasi ka konstatuar se paditësi kishte
konsumuar alkool në datë 09.09.2011 duke bërë largimin e menjëhershëm nga puna.
II. PROCEDURAT GJYQËSORE.
9. Gjykata e Shkallës së Parë Pukë, me vendimin nr.90, datë 22.05.2012, ka vendosur:

“ Pranimin e kërkesë padisë.
Detyrimin e palës së paditur ÇEZ Shpërndarje Tiranë t’i paguajë paditësit Pashk Prendi
dëmshpërblim për zgjidhjen e kontratës së punës pa shkaqe të justifikuara me 12
(dymbëdhjetë) muaj pagë bazë, t’i paguajë paditësit 3(tre) muaj pagën për
mosrespektimin e afatit të njoftimit, si dhe 5.5 (pesë muaj e gjysmë) shpërblim për vjetërsi
në punë për vitet 2000-2011, në pagën bazë mujore 27.600 lekë në muaj.
132
Shpenzimet gjyqësore (taksë padie) në shumën 12.000 lekë në ngarkim të palës së
paditur.”.
10. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.395, datë 03.10.2012 ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.90, datë 22.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pukë dhe
rrëzimin e padisë si të pabazuar në të gjitha pjesët e tij duke detyruar anën e paditur t’i
paguajë paditësit 3 muaj pagë për mosrespektim të afateve të njoftimit.”.
11. Kundër vendimit nr.395, datë 03.10.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër më datë
26.10.2012, ka ushtruar rekurs pala e paditur ÇEZ Shpërndarje Sh.a, duke
kërkuar: “Ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe rrëzimin e padisë”.
 Vendimi i Gjykatës së Apelit është kontradiktor pasi nga njëra anë pranon shkaqet
e largimit nga puna si të menjëhershme dhe të justifikuara dhe nga ana tjetër
vendos shpërblimin e paditësit me tre muaj pagë për mosrespektim të afatit të
njoftimit.
12. Kundër vendimit nr.395, datë 03.10.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër, më datë
02.11.2012 ka ushtruar rekurs pala paditëse Pashk Prendi, duke kërkuar: “Prishjen
e vendimit të Gjykatës së Apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Shkallës së
Parë Pukë”. Në shkaqet e rekursit veçohen:
 Gjykata e apelit në dhënien e vendimit nuk ka vlerësuar anën time profesionale
dhe vjetërsinë në punë prej 11 vitesh pa pasur asnjë vërejtje, periudhë e
mjaftueshme për vjetërsinë në punë dhe në të tilla rrethana duhej aplikuar nga
punëdhënësi një masë disiplinore me e butë.
 Gjykata e Apelit Shkodër duhej të kishte parasysh se në kontratën e punës të datës
26.11.2009 janë parashikuar masat disiplinore të shkallëzuara dhe në rastin në
gjykim ka vlerësuar në mënyrë drastike masën e largimit nga puna.
 Masa e alkoolit e vlerësuar në 0.7% nuk ka qenë e tillë sa të humbë kontrollin nga
puna.
 Gjykata e apelit është bazuar në parashikimet e një rregulloreje dhe jo në Kodin e
Punës e cila mbron interesat e palëve kontraktuese.
III. ARSYETIMI LIGJOR I VENDIMIT TË ANKIMUAR.
13. Gjykata e Shkallës së Parë Pukë me vendimin nr.90, datë 22.05.2012, ndër të tjera
ka arsyetuar se: “…(…)…omissis… pala e paditur nuk pretendon se paditësi më parë
ka patur shkelje të lehtë apo të rëndë. Po kështu pala e paditur nuk pretendon për
shkallën e fajësisë së paditësit, por mjaftohet me faktin se nga verifikimi i zakonshëm që
ka bërë ka konstatuar se paditësi kishte konsumuar alkool. Gjykata rastin e largimit nga
puna të paditësit e vlerëson të pajustifikuar për një rast të vetëm ... (...).”
14. Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.756, datë 05.07.2012 ndër të tjera ka
arsyetuar se:“…(…)... omissis…Gjykata pa të drejtë ka konkluduar se paditësi
megjithëse ka konsumuar alkool gjatë orarit të punës është larguar pa shkak të ligjshëm
nga puna. Ky konkluzion i gjykatës është i gabuar mbasi vetë detyra e elektricistit nuk
justifikon përdorimin e alkoolit gjatë punës mbasi përbën rrezik për veten e tij dhe u
shkakton pasoja dhe të tjerëve sepse elektricisti gabon vetëm njëherë dhe sjell pasoja
shumë të rënda...”.
133
IV. NË LIDHJE ME REKURSIN E USHTRUAR
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga përmban shkaqe
ligjore nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që, motivojnë
cenimin e vendimit nr.395. datë 03.10.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
16. Nga shqyrtimi në tërësi i kësaj çështje, të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore e të
administruara gjatë gjykimeve nga gjykatat e faktit, objektit dhe shkakut të padisë,
pretendimeve të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të rekursit.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga
Gjykata e Apelit është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit, prandaj vendimi i kësaj
gjykate duhet të prishet.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, Gjykata e Apelit Shkodër është kontradiktore
në arsyetimin e saj, si dhe nuk ka parashtruar në vendim arsyet ligjore në të cilat e mbështet
vendimin e saj. Gjykata ndonëse i konsideron shkaqet e largimit nga puna, si shkaqe që
justifikojnë zgjidhjen e menjëhershme të marrëdhënieve të punës, ka vendosur shpërblimin e
paditësit me tre muaj pagë për mosrespektim të afatit të njoftimit, pa argumentuar se mbi
cilën bazë ligjore e ka dhënë këtë dëmshpërblim.
18. Ky Kolegj, vlerëson që arsyetimi i vendimit gjyqësor është një element thelbësor i vendimit.
Në nenin 310 të K.Pr.Civile përcaktohen elementët e vendimit, duke parashikuar
shprehimisht që vendimi duhet të përmbajë pjesën përshkruese - arsyetuese. Në pjesën
përshkruese-arsyetuese duhet të përmenden: 1) Rrethanat e çështjes, ashtu siç janë
konstatuar gjatë gjykimit dhe përfundimet e nxjerra nga gjykata. 2) Provat dhe arsyet në të
cilat mbështetet vendimi, si dhe 3) Dispozitat ligjore në të cilat bazohet vendimi.
19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, dhënia e shpërblimit për shkak të
mosrespektimit të aftit të njoftimit mund të akordohet prej gjykatës vetëm në rastet në të
cilat, gjykata arrin në përfundimin se, zgjidhja e menjëhershme e marrëdhënieve të punës
është e pajustifikuar.
20. Në pikën 4 të nenit 143 të K. Punës përcaktohet se: “Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën
pa respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja do të trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të
menjëhershëm ”.
21. Nga rrethanat e çështjes rezulton që, marrëdhënia e punës që ka ekzistuar mes palëve
ndërgjyqëse ka qenë një marrëdhënie pune me afat të pacaktuar e cila është zgjidhur në
mënyrë të menjëhershme.
22. Gjatë rigjykimit, Gjykata e Apelit duhet të çmojë nëse, shkeljet e vërejtura gjatë
marrëdhënieve të punës janë të tilla që të justifikojnë zgjidhjen e menjëhershme të
marrëdhënieve të punës.
23. Në nenin 153 të K.Punës ku trajtohet Zgjidhja e Menjëhershme e Kontratës së Punës,
përcaktohet shprehimisht se: “1) Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë, mund të zgjidhin
menjëherë kontratën për shkaqe të justifikuara. 2) Vlerësohen si shkaqe të justifikuara të
gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë, sipas parimit të mirëbesimit, t’i kërkohet atij që ka
zgjidhur kontratën, vazhdimin e marrëdhënies së punës. 3) Gjykata vendos nëse ekzistojnë
shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës. Konsiderohen shkaqe të
justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të rëndë, si dhe
rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur,
me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit”.
24. Nga interpretimi i dispozitës përcaktohet se, katër janë kushtet për t’u cilësuar zgjidhja e
menjëhershme e kontratës së punës në mënyrë të justifikuar. Konkretisht: a) punëmarrësi të
ketë shkelur një detyrim kontraktual, b) shkelja të jetë kryer me faj të rëndë ose të lehtë në
mënyrë të përsëritur pas paralajmërimit të punëdhënësit. c) ekzistenca e lidhjes shkakësore
midis shkeljes dhe zgjidhjes së menjëhershme të kontratës d) shkelja të këtë cenuar raportin
134
e besimit midis palëve kontraktuese. Që zgjidhja e kontratës të jetë e justifikuar duhet që
elementët e Nenit 153 të përmbushen njëkohësisht (në mënyrë kumulative).
25. Gjykata nëse arrin në përfundimin që, zgjidhja e marrëdhënieve të punës është bërë në
mënyrë të menjëhershme të pajustifikuar, duhet që gjykata të akordojë dëmshpërblimet
përkatëse në respektim të neneve 141, 145 dhe 153, 155 të Kodit të Punës.
26. Në nenin 155 të Kodit të Punës përcaktohen pasojat në rast të zgjidhjes së menjëhershme të
pajustifikuar të marrëdhënieve të punës dhe konkretisht: “1) Punëmarrësi ka të drejtën e
pagës që do të kish fituar, nëse marrëdhëniet e punës do të kishin përfunduar në fund të
afatit të njoftimit të parashikuar në ligj ose në kontratë ose në përfundim të kontratës me
afat të caktuar.
2)…
3) Në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës nga
punëdhënësi, gjykata, duke vlerësuar të gjitha rrethanat, vendos detyrimin e punëdhënësit
ndaj punëmarrësit me një dëmshpërblim jo më shumë se paga e një viti pune. Për
punëmarrësit në administratën publike, kur ka një vendim të formës së prerë për kthimin në
vendin e mëparshëm të punës, punëdhënësi është i detyruar të zbatojë këtë vendim”.
27. Në rigjykimin e çështjes, gjykata e apelit duhet të përsërisë hetimin gjyqësor, duke lejuar
palët të paraqesin provat mbi bazën e të cilave i mbështesin pretendimet dhe prapësimet e
tyre.
28. Në respektim të një procesi të rregullt ligjor, gjykata e apelit duhet t’iu japë përgjigje ligjore
të gjitha pretendimeve të pjesëmarrësve në proces, në përputhje me nenin 14 të Kodit të
Procedurës Civile, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë e të gjithanshëm,
në përputhje me ligjin, duke respektuar nenin 20 të K.Pr.C, për dokumentet e provat e sjella
nga palët, të cilat duhet të debatohen sipas parimit të kontradiktorialitetit, dhe t’u bëhet
analiza ligjore e tyre, sipas dispozitave të mësipërme.
29. Nga sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se, me qëllim
kryerjen e një hetimi të plotë në lidhje me rrethanat e çështjes, nëse zgjidhja e menjëhershme
e marrëdhënieve të punës ka qenë apo jo e justifikuar, si dhe për të korrigjuar të metat e
vërejtura gjatë gjykimit, vendimi nr.395. datë 03.10.2012 i Gjykatës së Apelit Shkodër do të
prishet dhe çështja do të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485, shkronja (c) të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.395, datë 03.10.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe
Tiranë, më 21.01.2016
135
Nr. 31001-00821-00-2013 Rregj. Themeltar
Nr.00-2016 – 242 i Vendimit (18)
VENDIM

Mirela Fana Anëtar
në datën 21.01.2016, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.31001-00821-

00-2013 Regj. Themeltar, që i përket palëve:
PADITËS: SANIJE VRAJA, (në mungesë).

E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE TIRANË, (në mungesë).
INSTITUTI I SIGURIMEVE SHOQËRORE
TIRANË, (në mungesë).
OBJEKTI:
1. Kundërshtim i kthim përgjigjes nr.5335 prot., datë 25.05.2010,
të palës së paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë.
2. Kundërshtim i akt pezullimit me nr.7/22, datë 15.10.2009,
i Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë.
3. Njohjen e vjetërsisë në punë sipas vërtetimit të datës 07.01.2010
lëshuar nga i padituri Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Durrës
për datat 01.06.1968 deri në datën 15.10.1971 në NBSHU Rep 7544 Rinas
dhe për datat 16.03.1972 deri në datën 31.08.1992
N.SH.Grumbullimit Fushë Krujë Tapizë sipas regjistrit themeltar me nr.2 faqe 657.
4. Detyrimin e palës së paditur për të më rilidhur pensionin nga momenti i pezullimit.
5. Kundërshtim i urdhër mbylljes datë 08.03.2010 me nr.80 prot.,
lëshuar nga Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë.
5. Kundërshtim i vendimit datë 29.03.2010
6. lëshuar nga Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë.
Baza Ligjore: Neni 32 i K.Pr.Civile.
Ligji nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në R.Sh”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.4101, datë 18.05.2011 ka

vendosur:
“Rrëzimin e kërkesëpadisë si të pambështetur në ligj e në prova.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës paditëse.”

“Lënien në fuqi të vendimit nr.4101, datë 18.05.2011 të Gjykatës së Rrethit
136
Kundër vendimit nr.631, datë 20.03.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka
paraqitur rekurs pala paditëse Sanije Vraja, me anë të të cilit ka kërkuar prishjen e vendimit
nr.631, datë 20.03.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.4101, datë
18.05.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, pushimin e gjykimit të çështjes, si dhe
akordimin ndaj paditëses të shpenzimeve gjyqësore mbi aktet dhe të shpenzimeve për avokat,
për këto shkaqe:
- Të dy vendimet i kundërshtoj për shkak se gjykata nuk ka marrë parasysh provat dhe
ka shkelur ligjin e zbatueshëm.
- Gjykata e apelit duhet të vendoste prishjen e vendimit dhe pushimin e gjykimit të
çështjes, pasi nuk jemi para vërtetimit të faktit juridik të vjetërsisë në punë e pala
paditëse duhet t’i ishte drejtuar gjykatës me padi sipas nenit 32/c të K.Pr.Civile.
- Paditësja duhet tì ishte drejtuar gjykatës me padi me objekt në lidhje me vërtetësinë e
të dhënave të ndodhura në regjistrin nr.2, fleta nr.657, sa i takon vitit të hyrjes në punë
të paditëses, si dhe në lidhje me vërtetësinë e dokumentit librezë pune origjinale.
Vërtetësia e këtyre dokumentave do të plotësonte kërkesat e paditëses për anullimin e
akteve të nxjerra nga ana e palës së paditur.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana, në mungesë të palëve ndërgjyqëse, si
diskutoi e analizoi çështjen në tërësi
VËREN
Rrethanat e Faktit
1. Paditësja Sanije Vraja është e datëlindjes 25.01.1952 dhe banore e fshatit Tapizë të
Krujës.
2. Paditësja i është drejtuar të paditurit Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore
Tiranë me kërkesë për t’u trajtuar me pension dhe me vendimin e kësaj të fundit
nr.2258, datë 05.06.1998, paditëses i është caktuar pension pleqërie duke i njohur si
periudhë sigurimi 19 vjet punë dhe 10 muaj, me të drejtë përfitimi që nga data
03.05.1997.
3. Sipas kërkesës së mësipërme të bërë nga vetë paditësja për të përfituar pension,
konstatohet se ajo ka pretenduar se ka punuar pranë NBSHU Rinas në periudhën prej
vitit 1968 deri në vitin 1972, si dhe në NBSHG Fushë Krujë nga viti 1972 deri në
vitin 1992, duke kryer detyrën e stalljeres.
4. Ndërkohë, nga verifikimi i kryer pranë NBSHU Rinas ka rezultuar se emri i paditëses
nuk figuron i regjistruar në dy regjistrat e ndërmarrjes, ndërsa nga verifikimi i kryer
pranë NSHG Fushë Krujë emri i paditëses del në regjistrin me nr.2 në fletën nr.657 të
këtij regjistri. Sipas të dhënave të pasqyruara në këtë akt, paditësja rezulton se ka
punuar si mjelëse pranë NBSHU Rinas nga data 01.06.1968 deri në datën 15.10.1972,
dhe si punëtore bujqësie, pranë NSH Grumbullimi Tapizë, nga data 16.03.1972 deri
në datën 31.08.1992. Ndërkohë në fletën e regjistrit është konstatuar se viti i hyrjes në
punë të paditëses është i korrigjuar dhe nuk ekziston borderoja përkatëse.
5. Bazuar në sa më sipër, i padituri Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë
me aktin e pezullimit me nr.7/22 datë 15.10.2009, ka vendosur pezullimin e trajtimit
të paditëses me pension, pezullim i cili është urdhëruar që tì fillojë efektet që nga
data 31.10.2009.
6. Më pas, me urdhër mbylljen e të paditurit Instituti i Sigurimeve Shoqërore Tiranë,
është urdhëruar ndërprerja e trajtimit të paditëses me pension, duke u përcaktuar ajo
edhe si debitore pranë Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë, për
shumën prej 1.109.051 lekë. Në këto akte pretendohet se, fillimisht pezullimi i
137
trajtimit të paditëses dhe më pas, ndërprerja e trajtimit të saj me pension është bërë,
pasi në dokumentacionin e saj janë vërejtur parregullsitë e cituara më lart, të cilat janë
evidentuar edhe nga Auditi i Institutit të Sigurimeve Shoqërore Tiranë.
7. Paditësja ka kërkuar t’i rilidhet pensioni i saj, duke pretenduar se ajo ka punuar si
mjelëse pranë NBSHU Reparti nr.7544, Rinas, nga data 01.06.1968 deri më datën
15.10.1971, si dhe në pozicionin e punonjëses së bujqësisë, nga data 16.03.1972 deri
në datën 31.08.1992 pranë NSH Grumbullimi Tapizë. Sipas paditëses, këto periudha
pune janë të vërtetuara nga vërtetimi i vjetërsisë në punë, lëshuar nga Arkiva e
DRSSH-së Durrës me datë 07.01.2010, pavarësisht konstatimit të bërë nga ana e të
paditurës DRSSH Tiranë dhe nuk ka arsye që të ndëshkohet paditësja, thjesht për
faktin se pala e paditur nuk konfirmon dot saktësisht periudhën e saj të punësimit. Në
të tilla rrethana, paditësja i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me
kërkesëpadinë objekt gjykimi.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.4101, datë 18.05.2011 ka
vendosur rrëzimin e kërkesëpadisë si të pambështetur në ligj e në prova.
9. Në marrjen e këtij vendimi, gjykata ka arsyetuar se: “...Nga verifikimet e bëra ka
rezultuar se nuk provohet fakti që paditësja të ketë punuar pranë NBSHU Reparti
nr.7544 Rinas nga data 01.06.1968 deri më datën 15.10.1971 si mjelëse, dhe nga
data 16.03.1972 deri në datën 31.08.1992 të ketë punuar si punonjëse bujqësie pranë
NSH Grumbullimi Tapizë.
Paditësja ka përfituar pension, si nënë me shumë fëmijë sipas parashikimit të bërë
nga neni 31 i ligjit nr.7703, datë 11.05.1993, sipas të cilit duhet që paditësja të kishte
vjetërsi të përgjithshme në punë prej 30 vitesh dhe të kishte mbushur moshën 50 vjeç.
Paditësja nuk plotëson asnjërin nga këto kushte pasi ajo nuk provon të ketë 30 vjet
vjetërsi në punë dhe se ka mbushur moshën 50 vjeç në vitin 2002, në kohën që ka
përfituar pension që në vitin 1997...”
10. Mbi ankim të palës paditëse, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.631, datë
20.03.2012, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.4101, datë 18.05.2011, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
11. Gjykata e Apelit ka arsyetuar se: “...Paditësja i ka mbështetur pretendimet e saj dhe
në të dhënat e marra nga fleta e regjistrit të punonjësve të ish NBSH Tapizë, me
nr.647. Por dhe sipas këtyre të dhënave ka rezultuar se kjo fletë regjistri i përket
punonjëses “Sanije Hamdi Malja (Vraja)”, e datëlindjes 01.01.1953, pra ka pasaktësi
në datën e lindjes me atë të paditëses. Po kështu në këtë fletë regjistri pretendohet se
punonjësja Sanije ka punuar pranë NBSHU Reparti 7544 Rinas si mjelëse për
periudhën nga data 01.06.1968 deri në datën 15.10.1971, dhe në NBSH Grumbullimi
Tapizë si punëtore, nga data 16 Mars, ndërkohë që viti i fillimit është i korrigjuar.
Pra dhe të dhënat e pasqyruara në këtë fletë regjistri kanë pasaktësi dhe
mospërputhje të dukshme. Pra këto pasaktësi sjellin për pasojë dyshimin nëse të
dhënat në këtë fletë regjistri i përkasin paditëses dhe cili është viti i fillimit të punës
pranë ish Ndërmarrjes BSH Grumbullimi Tapizë...”
12. Kundër vendimit nr.631, datë 20.03.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka paraqitur
rekurs pala paditëse Sanije Vraja me anë të të cilit ka kërkuar prishjen e vendimit
nr.631, datë 20.03.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, prishjen e vendimit nr.4101,
datë 18.05.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, pushimin e gjykimit të
çështjes, si dhe akordimin ndaj paditëses të shpenzimeve gjyqësore mbi aktet dhe të
shpenzimeve për avokat, për shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
138
LIGJI I ZBATUESHËM

13.1 Neni 16§1: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj.
Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët.”
13.2 Neni 32: “Padia mund të ngrihet: a) për të kërkuar rivendosjen e një të drejte
ose interesi të ligjshëm që është shkelur;
b) për vërtetimin e qenies ose mosqenies së një marrëdhënieje juridike ose një
të drejte;
c) për njohjen e vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja
juridike për paditësin.”
14 Se rekursi i paraqitur nga pala paditëse Sanije Vraja, përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që motivojnë cenimin e
vendimit nr.631, datë 20.03.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, i cili ka vendosur lënien
në fuqi të vendimit nr.4101, datë 18.05.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, mbi
rrëzimin e kërkesëpadisë.
15 Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon se vendimi nr.631, datë 20.03.2012 i Gjykatës së
Apelit Tiranë është rrjedhojë e moskryerjes së një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, çka
ka passjellë edhe zbatimin e gabuar të ligjit material, ndaj për këtë shkak ai duhet të
prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë.
16 Për çështjen objekt gjykimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka vendosur rrëzimin e
kërkesëpadisë, me argumentimin se, nga hetimi i kryer në atë gjykatë, nuk është arritur të
provohet pretendimi i paditëses se ajo ka punuar pranë NBSHU Reparti nr.7544 Rinas
nga data 01.06.1968 deri më datën 15.10.1971, si dhe pranë NSH Grumbullimi Tapizë,
nga data 16.03.1972 deri në datën 31.08.1992. Edhe pse paditësja ka paraqitur vërtetimin
e DRSSH Durrës, sipas së cilës vërtetohen periudhat e mësipërme të punësimit, gjykata
ka konkluduar se në vlerësimin e saj, korrigjimi sa i takon vitit të hyrjes në punë në
rreshtin e dytë të regjistrit themeltar në fletën nr.657 të tij, si dhe mungesa e borderosë
përkatëse, nuk mbështesin pretendimet e palës paditëse në gjykim.
17 Mbi ankim të palës paditëse, Gjykata e Apelit Tiranë ka vendosur lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor. Në marrjen e këtij vendimi, gjykata e apelit,
pavarësisht pretendimeve të ngritura në ankim, është mjaftuar me të njëjtin argumentim
sikurse dhe gjykata e shkallës së parë, duke konkluduar se, paditësja nuk ka arritur të
provojë periudhën e pretenduar të punësimit e për pasojë, padia e saj është e
pambështetur në ligj dhe në prova për të gjitha kërkimet e saj.
18 Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson fillimisht se, vendimi i gjykatës së apelit, i
bazuar në argumentimin e mësipërm, është marrë në mungesë të kryerjes së një hetimi të
plotë dhe të gjithanshëm, duke mos u kryer një cilësim i saktë i fakteve dhe veprimeve
që lidhen me mosmarrëveshjen objekt gjykimi, sa i takon vërtetimit të periudhës së
punësimit të pretenduar nga paditësja, për efekt të përfitimit prej saj të pensionit të
pleqërisë.
19 Konkretisht, ky Kolegj vlerëson se, sikurse është pranuar nga dy gjykatat e faktit, nga
ana e paditëses Sanije Vraja, është paraqitur shkresa vërtetim i Drejtorisë Rajonale të
Sigurimeve Shoqërore Durrës, datë 07.01.2010, e cila në përmbajtje të saj referon se
paditësja ka punuar respektivisht pranë NBSHU Reparti nr.7544 Rinas, nga data
139
01.06.1968 deri më datën 15.10.1971 dhe pranë NSH Grumbullimi Tapizë, nga data
16.03.1972 deri në datën 31.08.1992. Ndërkohë, nga ana e të dyja gjykatave të faktit
është konkluduar se për efekt të korrigjimeve të kryera në datën e fillimit të punës së
paditëses dhe për efekt të mungesës së borderosë përkatëse për të vërtetuar periudhat e
pretenduara, gjykatat gjenden përpara pamundësisë së pranimit të kërkimit të paditëses.
19.1 Në lidhje me sa më sipër, ky Kolegj çmon të theksojë se, në një kohë që
procesi i administrimit dhe vlerësimit të provave mbetet një atribut ekskluziv i
gjykatave të faktit, në çështjen objekt gjykimi, gjykata nuk ka krijuar
mundësinë e plotësimit të hetimit gjyqësor, qoftë në kuadrin e administrimit të
dokumentave të tjera provuese dhe atribuimit ndaj tyre të vlerës përkatëse
provuese, apo në alternativë, nëpërmjet lejimit të pyetjes së dëshmitarëve, nëse
do të konkludonte se vërtetimi i Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore
Durrës, datë 07.01.2010, përbën një fillim prove me shkresë në kuptim të nenit
233/b të K.Pr.Civile.
19.2 Në vijim të kësaj analize, Kolegji Civil vlerëson se moskryerja e një hetimi të
plotë dhe të gjithanshëm nga ana e Gjykatës së Apelit Tiranë, me qëllim
identifikimin e saktë të vjetërsisë në punë të palës paditëse përgjatë periudhës
së pretenduar, ka passjellë detyrimisht edhe pamundësinë e zbatimit të duhur
të ligjit material të aplikueshëm, e konkretisht dispozitave të ligjit nr.7703,
dt.11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, të
ndryshuar.
20 Veç sa më sipër, Kolegji Civil çmon të theksojë gjithashtu se, mangësitë në hetimin e
kryer në lidhje me periudhën e vjetërsisë në punë të paditëses, kanë diktuar edhe
pamundësinë e gjykatës për të zgjidhur drejt çështjen, duke i dhënë përgjigje të plotë e
përfundimtare të gjitha kërkimeve të parashtruara në kërkesëpadi. Sikurse rezulton nga
materialet e dosjes gjyqësore, konstatohet se pala paditëse Sanije Vraja, në formulimin e
objektit të kërkesëpadisë ka paraqitur disa kërkime, ndërmjet të cilave ekziston një
bashkim i ndërvarur, për shkak të faktit se zgjidhja e njërit prej kërkimeve, kushtëzon dhe
zgjidhjen e kërkimeve të tjera.
21 Referuar dispozitave procedurale civile, është në disponibilitetin e palës iniciuese të
procesit gjyqësor (palës paditëse) që të bashkojë në një padi disa kërkime, por
njëkohësisht është detyrë e gjykatës që të zbulojë shkakun e padisë, duke e analizuar
padinë në tërësinë e saj dhe jo duke u kufizuar tek dispozitat ligjore të referuara nga pala
paditëse në pjesën hyrëse të saj. Në këtë rast gjykata duhet të zgjidhë çështjen konform
shkakut që rezulton nga shqyrtimi në tërësi i kërkesëpadisë, duke bërë lidhjen midis
fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave apo interesave që ai
pretendon se i janë cenuar (Qëndrim ky i mbajtur në Vendimin Unifikues nr.3/2012 të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.)
21.1 Në rastin në shqyrtim, rezulton se pala paditëse Sanije Vraja, krahas
kërkimeve për rivendosjen në themel të një të drejte të shkelur (të drejtës së
pensionit), ka kërkuar edhe njohjen e vjetërsisë në punë pranë NBSHU Rep
7544 Rinas dhe N.SH.Grumbullimit Fushë Krujë Tapizë, për periudhat e
pretenduara në objektin e kërkesëpadisë. Në këtë kuadër ligjor, Kolegji Civil
vlerëson se është pikërisht vërtetimi i periudhës së pretenduar të punësimit,
kërkimi thelbësor prej të cilit varet zgjidhja e pretendimeve të tjera të ngritura
në kërkesëpadinë objekt gjykimi, ndaj dhe zgjidhja e drejtë e tij nëpërmjet
kryerjes së një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm dhe zbatimit të duhur të ligjit
material, do të ndikojë në zgjidhjen përfundimtare të mosmarrëveshjes objekt
gjykimi, për të gjitha kërkimet e ngritura.
140
21.2 Së fundmi, Kolegji Civil çmon të theksojë gjithashtu se, mangësitë e
sipërcituara në gjykimin e çështjes objekt rekursi, kanë vënë në dyshim vetë
garantimin e respektimit të së drejtës së palës paditëse për të përfituar pension
pleqërie, në rast të plotësimit të kritereve ligjore përkatëse, e drejtë kjo e cila
është e garantuar edhe në dimension kushtetues. Ashtu sikurse është
evidentuar edhe në jurisprudencën e konsoliduar të Gjykatës Kushtetuese, e
drejta për pension është një e drejtë që përfshihet në grupin e të drejtave
ekonomiko-sociale që për nga natyra janë të drejta pozitive, ndaj dhe
përmbajtja e tyre duhet interpretuar në lidhje të ngushtë me detyrimin e shtetit
për t’u bërë aktiv e për t’u garantuar shtetasve sigurimin e mjeteve të
përshtatshme për nevojat jetësore, në raste të tilla si fatkeqësi, sëmundje,
invaliditet, pleqëri apo papunësi të padëshiruar (Shih vendimin e Gjykatës
Kushtetuese nr.9, datë 26.02.2007, si dhe vendimin nr.33, datë 24.06.2010).
22 Për gjithë sa më sipër, Kolegj Civil konkludon se në çështjen objekt gjykimi, vendimit të
gjykatës së apelit, i mungojnë elementë ligjorë thelbësorë, siç janë, kryerja e një hetimi të
plotë dhe të gjithanshëm dhe analiza tërësore dhe objektive e provave, me qëllim
bazueshmërinë e vendimmarrjes në ligjin material të aplikueshëm.
22.1 Në këto rrethana, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të natyrës
juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj, në mbështetje të neneve
465, 486 e 493 të Kodit të Procedurës Civile, çmon se, në rishqyrtim, Gjykata
e Apelit Tiranë, duke mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij
vendimi, qoftë edhe kryesisht, duhet të përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të
cilit të verifikojë e të evidentojë plotësisht rrethanat ligjore që lidhen me
gjykimin e mosmarrëveshjes objekt rekursi.
22.2 Në rigjykim, Gjykata e Apelit Tiranë, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të
mësipërme, në respektim të të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që
rrjedhin nga procesi gjyqësor civil, ka për detyrë që të zhvillojë një proces të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke bërë një cilësim të
saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, ta zgjidhë atë
në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni 16).
22.3 Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në
përputhje me ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm e të provojnë
faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen
e drejtë e ligjore të mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe
detyrime që rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara në
Kodin e Procedurës Civile (Neni 3).
22.4 Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
dalin gjatë rishqyrtimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në përputhje me
kërkesat e ligjit procedural e atij material, të mund të arrijë në përfundime të
drejta dhe objektive, lidhur me zgjidhjen e konfliktit ndërmjet palëve
ndërgjyqëse.
23 Për gjithë sa më sipër, Kolegji Civil çmon se vendimi nr.631, datë 20.03.2012 i Gjykatës
së Apelit Tiranë, është rrjedhojë e moskryerjes së një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm
dhe e zbatimit të gabuar të ligjit material, ndaj për këtë shkak ai duhet të prishet dhe
çështja të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
141
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/c të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 21.01.2016.
142
Nr. 11112–00252-00-2013 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2016-297 i Vendimit (19)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: ALIDA LLANI

I PADITUR: GJERGJI FRASHËRI
OBJEKTI:
Pjesëtimi i pasurisë bashkëshortore
Baza Ligjore: Neni 207 i Kodit Civil,
Neni 369 e vijues i K.Pr.Civile,
Neni 73 e vijues i Kodit të Familjes.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1359 Akti, datë 02.03.2012,

ka vendosur:
“ - Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë.
Lejimin e pjesëtimit të një apartamenti, të ndodhur në Rr.“Mihal Grameno”
pall 4, shk.1 Kati i II-të, ap. 3, Tiranë, Zona Kadastrale 8160 nr.Pasurie
3/223+1-volumi, 4, faqe 58, duke përcaktuar si bashkëpjesëtare paditësen
Alida Llani dhe të paditurin Gjergj Frashëri, në nga ½ pjesë e apartamentit.
Rrëzimin e kërkesë padisë për pjesët e tjera të saj.”
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.532 datë 07.11.2012, ka vendosur:

“Lënien në fuqi të vendimit nr.1359 Akti, datë 02.03.2012, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë.”
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs pala paditëse Alida Llani e cila kërkon,
prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor tiranë dhe Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
kthimin e çështjes për rigjykim, ose pranimin e kërkesë padisë sipas objektit duke ndryshuar
vendimin dhe duke pjesëtuar edhe llogaritë bankare, për arsye se:
 Gjykata e shkallës së parë ka gabuar në lidhje me mos disponimin nga ana e saj të
vendimit për shtimin e objektit të padisë, si një kërkesë e palës e paraqitur në gjykim.
 Në lidhje me formimin e trupit gjykues në lidhje me vlerën e objektit të padisë është
konstatuar pas seancës përgatitore dhe në këtë mënyrë gjykata pavarësisht se e kam
marrë dijeni në seancë gjyqësore duhet të kishte pyetur palët në lidhje me ndonjë
kërkesë për sa i përket formimit të trupit gjykues.
143
 Gjykata e Apelit nuk ka dhënë përgjigje në lidhje me pretendimet e ngritura në ankim
dhe nuk i ka përmendur fare në përmbajtje të vendimit.
 Gjykata e ka mbështetur vendimin e saj mbi dokumente të cilat nuk janë në formën e
kërkuar nga ligji, janë të pa përkthyera dhe të pa legalizuara.
 Në lidhje me themelin u provua se llogaritë bankare kanë ekzistuar deri në momentin
e zgjidhjes së martesës dhe ato duhet ti nënshtrohen pjesëtimit duke prezumuar me
nga ½ pjesë secili.
 Pala e paditur dhe gjykata pa të drejtë ka marrë në konsideratë pasuri që ndodhen në
Gjermani dhe që i janë nënshtruar vendimit të formës së prerë.
 Nuk rezulton të jenë çmuar sipas ligjit provat shkresore.
 Nuk është mbajtur në vëmendje neni 74 i Kodit të familjes në lidhje me pasurinë
bashkëshortore.

VËREN
1. Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se me vendimin e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë nr.8975, datë 23.10.2008 është vendosur zgjidhja e martesës së palëve
ndërgjyqëse, martesë që ka zgjatur 30 vjet.
2. Nga ana e paditëse është kërkuar pjesëtimi i pasurisë bashkëshortore e cila
konsistonte në disa llogari bankare pranë Raiffeisen Bank dhe i një apartamenti të ndodhur në
Rr.“Mihal Grameno”, pall 4, shk.1, kati i II-të, apartamenti 3.
3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1359 Akti, datë 02.03.2012 ka
vendosur:
“Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë.
Lejimin e pjesëtimit të një apartamenti, të ndodhur në Rr”Mihal Grameno” pall 4,
shk.1 Kati i II-të, ap. 3, Tiranë, Zona Kadastrale 8160 nr.Pasurie 3/223+1-volumi, 4, faqe
58, duke përcaktuar si bashkëpjesëtare paditësen Alida Llani dhe të paditurin Gjergj
Frashëri, në nga ½ pjesë e apartamentit.
Rrëzimin e kërkesë padisë për pjesët e tjera të saj.”
3.1. Gjykata ka arsyetuar (ndër të tjera) se: “... Për apartamentin në fjalë ... palët
ndërgjyqëse ranë dakord të ndahet sipas përcaktimit në Kartelën e Pasurisë së paluajtshme
dt.03.06.2009, nga ½ pjesë secili. ...
Përsa i përket llogarive bankare, pala paditëse pretendon se është bashkëpronare e
disa llogarive .. në shumën totale prej 798.476 Euro ... për të vërtetuar këto fakte dhe
konkretisht sa është vlera në llogarinë bankare të palëve ndërgjyqëse pranë Raiffeisen
Bank, ... kërkohen njohuri të posaçme në fushën e shkencë dhe konkretisht të ekspertimit
kontabël. ...
Në përfundim të aktit të ekspertimit, ... sipas relacionit të dërguar nga Raiffeisen
Bank, dt.28.03.2011, gjendja e llogarive sot është “0” (zero). Siç pranon edhe pala paditëse
në proces, në momentin e ngritjes së padisë është i vërtetë fakti, që gjendja e llogarive ka
qenë zero. Në këto kushte, kur nuk ekziston objekti për tu pjesëtuar, Gjykata konkludon se
kërkimi i paditëses për pjesëtimin e vlerës ... është i pabazuar.
Pavarësisht nga ky fakt, nga hetimi gjyqësor ka rezultuar se pas zgjidhjes së
martesës, palët ndërgjyqëse kanë pjesëtuar depozitat, që ato kanë patur dhe konkretisht tek
Sparkasse Bank Bon, Gjermani, është pjesëtuar depozita, duke marrë paditësja Alida Llani
vlerën prej 224.232.00 euro. Ky fakt u vërtetua, si me dokumentacionin zyrtar shkresor, të
144
lëshuar nga banka përkatëse, ashtu edhe me vetë palëve ndërgjyqëse. Në vazhdim rezulton se
po pas zgjidhjes së martesës më dt. 27.10.2008, I padituri Gjergj Frashëri, i ka derdhur
paditëses Alida Llani në numrin e llogarisë së saj, që ka pranë Sparkasse Bank, Gjermani,
vlerën prej 90.000.00 euro, më dt. 12.11.2008, vlerën prej 127,569.00 euro, dhe po me këtë
date përsëri vlerën prej 65,000.00 euro, fakte këto të vërtetuara me dokumentin e dërguar
nga Sparkasse Bank Koln Gjermani, dhe të pa kundërshtuara nga paditësja.
Veç sa më sipër, gjatë seancës, i padituri deklaroi që më dt. 31,10.2008, ka paguar
nga llogaritë objekt konflikti vlerën prej l00,000.00 euro. si këst i fundit i banesës së madhe,
që ndodhet në Koln, të Gjermanisë, banesë kjo e blerë gjatë kohës së martesës. por që i është
lënë paditëses në pronësi. Këtë fakt, gjatë procesit gjyqësor, nuk e kundërshtoi pala paditëse.
Nga tërësia e provave të administruara gjatë procesit gjyqësor (dokumentacioni
shkresor provues), si dhe duke u bazuar në vetë pohimet e palëve ndërgjyqëse në proces,
gjykata ka bindjen se të gjitha vlerat monetare, që palët ndërgjyqëse kanë patur në
bashkëpronësi, i kanë ndarë vullnetarisht. ...”.
4. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.532 datë 07.11.2012, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.1359 Akti, datë 02.03.2012, të Gjykatës së Rrethit
4.1. Gjykata ka arsyetuar (ndër të tjera) se: “... Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes
rezulton se palët kanë patur lëvizje bankare nga bankat Shqiptare në drejtim të Bankës
Sparkasse Gjermani dhe pikërisht pas zgjidhjes se martesës. Kështu rezulton se palët
ndërgjyqëse kanë pjesëtuar depozitat, që ato kanë patur dhe konkretisht tek Sparkasse Bank
Bon, Gjemani, është pjesëtuar depozita, duke i dhënë palës paditëse Alida Llani vlerën prej
224.232.00 euro. Ky fakt u vërtetua, si me dokumentacionin zyrtar shkresor, të lëshuar nga
banka përkatëse, ashtu edhe me vetë palët ndërgjyqëse. Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes
rezulton pas zgjidhjes së martesës dt. 27.10.2008, i padituri Gjergji Frashëri, i ka derdhur
paditëses Alida Llani në numrin e llogarisë së saj, që ka pranë Spaarkasse Bank, Gjermani,
vlerën prej 90.000.00 euro, me dt. 12.11.2008, vlerën prej 127,569.00 euro, dhe po me kete
date prej 65,000.00 euro, fakte këto të vërtetuara me dokumentin e dërguar nga Sparkasse
Bank Koln Gjermani. Po kështu rezulton se me dt. 31.10.2008 i padituri ka paguar dhe këstin
e fundit prej 100,000,00 euro, si këstin i fundit i banesës së madhe, që ndodhet në Koln, të
Gjermanisë, banesë kjo e blerë gjatë kohës së martesës, por që i është lënë paditëses në
pronësi.
Ndodhur përpara këtyre rrethana dhe fakteve Gjykata e Apelit krijoi bindjen se dhe
për shumën e depozituar në Raiffeisen Bank palët ndërgjyqëse e kanë pjesëtuar në mënyrë
vullnetare gjë që vërtetohet me transfertat bankare që pala paditur ka bërë ndaj palës
paditur nga Raiffeisen Bank në Sparkasse Bank Koln Gjermani dhe konkretisht në shumën
282 mijë euro. Po kështu dhe 100 000 euro një transfertë për pagimin e këstit të fundit të
kredisë së banesës e cila i është lënë në pronësi palës paditëse duke pjesëtuar ne ketë mënyre
të gjithë shumën e depozitave që palët kanë patur në Shqipëri.
Gjykata e Apelit çmon se pretendimet e palës paditëse se ka shkelje procedurale dhe
çështja duhet të prishet se nuk është marrë vendim për shtesën e objektit të padisë nuk
qëndron dhe si i tillë duhet rrëzuar. Kjo për faktin se objekti i padisë është pjesëtim pasurie
bashkëshortore dhe hetimi gjyqësor siç dhe del nga vendimi gjyqësor i Gjykatës së Tiranës
është bërë për të gjithë numrat e llogarive që pala paditëse pretendon se nuk është realizuar
hetim gjyqësor.
Gjykata e Apelit çmon të pabazuar se pretendimin e palës paditur se çështja duhet
prishur për shkak të shkeljes procedurale të formimit të trupit gjykues pasi vlera e objektit të
padisë është më e madhe se 20 milion lekë. Kjo për faktin se në referim të nenit 35/a të
K.Pr.Civile paditë me vlerë me të madhe se 20 milion lekë gjykohen me tre gjyqtare vetëm
nëse një nga palët e kërkon në seancë përgatitore sipas nenit 158/a të K.Pr.Civile. Nga
145
shqyrtimi i procesverbaleve të seancës përgatitore rezulton se asnjëra nga palët nuk ka
kërkuar që seanca të gjykohet me tre gjyqtare dhe gjykata mos të këtë pranuar që të
konsiderohet shkelje procedurale sipas pretendimeve të palës paditëse.
Në këto rrethana Gjykata e Apelit çmon se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë duhet të lihet në fuqi pasi ankimi i paraqitur nga ana e palës paditëse nuk paraqiti
asnjë shkak ligjor apo rrethane të re që të krijojë bindjen që ky vendim duhet ndryshuar”.
5. Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs pala paditëse Alida Llani e cila kërkon,
prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor tiranë dhe Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
kthimin e çështjes për rigjykim, ose pranimin e kërkesë padisë sipas objektit duke ndryshuar
vendimin dhe duke pjesëtuar edhe llogaritë bankare, për shkaqet e pasqyruara në pjesën
hyrëse të këtij vendimi.

6.1. Neni 14: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor,
përputhje me ligjin”.
6.2. Neni 16§1: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët”.
6. 3. Neni 29: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga palët ose
nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.
çështjes”.
6.4. Neni 370: “Gjykimi për pjesëtimin e sendeve në bashkëpronësi dhe në
trashëgim, në fazën e parë të tij, ka për qëllim të hetojë e të përcaktojë të
drejtën e bashkëpronësisë së ndërgjyqësave, pjesët takuese të tyre, si dhe
sendet që do të pjesëtohen. Pasi të ketë marrë provat e nevojshme, gjykata, me
vendim të ndërmjetëm, lejon pjesëtimin dhe përcakton rrethin e
bashkëpjesëtarëve, sendet që do të pjesëtohen, si dhe pjesët takuese të secilit
prej tyre. Kundër këtij vendimi lejohet ankim i veçantë, paraqitja e të cilit
pezullon vazhdimin e mëtejshëm të gjykimit”.

në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve në rekurs, si dhe pjesës
arsyetuese të vendimeve gjyqësore, çmon se rekursi i paraqitur nga pala paditëse nuk
përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që e
bëjnë të cenueshëm vendimin nr.532, datë 07.11.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
8. Kolegji Civil çmon të theksojë se në juridiksionin rishikues të Gjykatës së Lartë
përfshihen vetëm rastet rigorozisht të përcaktuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile.
9. Sipas germës “a” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, kërkohet që nga ana e
gjykatave të faktit të mos jetë respektuar ose të jetë zbatuar keq ligji. Kolegj Civil vlerëson se
nga gjykatat nuk rezulton të mos jenë respektuar dispozitat ligjore që rregullojnë pjesëtimin
gjyqësor.
146
9.1. Në nenet 370 e 371 të Kodit të Procedurës Civile, ligjvënësi ka përcaktuar qartë
se gjykimi i pjesëtimit gjyqësor të sendit të paluajtshëm në bashkëpronësi kalon në dy faza:
Faza e parë, në të cilën gjykata duhet të përcaktojë qartë 3 (tre) elementë të rëndësishëm, që
janë: (i) Rrethi i bashkëpronarëve që do të marrin pjesë në pjesëtimin e sendit të paluajtshëm;
(ii) Rrethi i sendeve në bashkëpronësi që do t’i nënshtrohen pjesëtimit gjyqësor; (iii) Pjesët
ideale të secilit bashkëpronar mbi sendin e përbashkët. Faza e dytë është ajo në të cilën
gjykata merr në shqyrtim kërkesat që mund të kenë bashkëpronarët për pjesët takuese, si dhe
llogaritë që duhet të japin midis tyre, të cilat rrjedhin nga marrëdhëniet e bashkëpronësisë
mbi sendin objekt pjesëtimi gjyqësor.
9.2. Në rastin në shqyrtim, duke qenë në fazën e parë të pjesëtimit të pasurisë
bashkëshortore, me të drejtë gjykata, pasi ka vlerësuar provat e administruara, të cilat i janë
nënshtruar debatit gjyqësor, ka përcaktuar rrethin e bashkëpjesëtarëve, sendet që do të
pjesëtohen, si dhe pjesët takuese të secilit prej tyre. Në këtë fazë, në respektim të nenit 370 të
Kodit të Procedurës Civile, gjykata ka të drejtën dhe detyrimin, bazuar edhe mbi kërkimet e
palës paditëse, të hetojë lidhur me ekzistencën ose jo të sendeve (pasurive) që do t’i
nënshtrohen pjesëtimit. Në fazën e parë duhet të përcaktohet saktë se cilat janë sendet
(pasuritë) që do t’i nënshtrohen pjesëtimit që të mund në kalohej më pas në fazën e dytë, ku
do të sillte probleme konstatimi psh se sendi nuk ekziston më. Kjo pasi, kur vendimi i fazës
së parë merr formë të prerë, problemet e zgjidhura me të përbëjnë gjë të gjykuar dhe, për
rrjedhojë, ato nuk mund tì nënshtrohen një shqyrtimi të ri në fazën e dytë të pjestimit
(vendimi unifikues nr.628, date 15.05.2000, i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë).
10. Nga ana tjetër, Kolegji Civil vëren se pala paditëse në një pjesë të mirë të
shkaqeve të ngritura në rekurs, pretendon se vendimi i gjykatës është rezultat i interpretimit të
gabuar të provave të administruara në këtë proces, në një kohë që vlerësimi i provave nuk
është kompetencë të Gjykatës së Lartë.
10.1. Referuar nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, Gjykata e Lartë ka në
kompetencë të shqyrtojë problemet që kanë të bëjnë me mosrespektimin ose zbatimin e
gabuar të ligjit material e procedural, por pa bërë një rivlerësim të provave në të kundërt me
atë që kanë bërë gjykatat e hallkave më të ulëta (vendimi nr.17, datë 30.04.2007 i Gjykatës
Kushtetuese). Një kontroll i tillë konsiston në analizën e plotë të fakteve dhe të rrethanave, të
cilat janë pranuar më parë si të vërteta nga gjykata e faktit dhe e apelit dhe pa i ndryshuar ato.
Gjatë shqyrtimit të çështjeve, Gjykata e Lartë nuk merr prova, por shqyrton dhe analizon
çështjen në drejtim të kontrollit të ligjshmërisë dhe të bazueshmërisë së vendimeve të
ankimuara.
10.2. Në këtë kuptim, janë gjykatat e faktit ato që vlerësojnë nëse e drejta e pretenduar
nga pala paditëse gjen mbështetje në gjendjen e faktit të provuar gjatë gjykimit. Bazuar në
analizën dhe vlerësimin e provave, të çmuara në bazë të bindjes së brendshme, të formuar nga
shqyrtimi në tërësinë e tyre të rrethanave të çështjes (neni 29 i Kodit të Procedurës Civile),
gjykatat kanë arritur në përfundimin se kërkimi i palës paditëse për pjesëtimin e parave
(shumën e depozituar në Raiffeisen Bank) është i pabazuar, sepse nuk ekziston objekti për t’u
pjesëtuar dhe se palët ndërgjyqëse e kanë pjesëtuar në mënyrë vullnetare.
11. Në analizë të përmbajtjes së vendimeve, si dhe nga shqyrtimi i akteve të dosjes
gjyqësore nuk rezulton gjithashtu që gjykatat të kenë lejuar shkelje nga ato të parashikuara në
germën “b” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile.
11.1. Konkretisht, Kolegj Civil konstaton se pretendimet e palës paditëse se gjykata
ka lejuar shkelje procedurale, përsa i përket shtesës së objektit të padisë dhe formimit të
trupit gjykues, janë të pambështetura në ligj.
11.2. Sikundër ka analizuar dhe sqaruar edhe Gjykata e Apelit në vendimin e saj,
“ ... objekti i padisë është pjesëtim pasurie bashkëshortore ...”, që mund të përfshijë çdo
pasuri të pretenduar nga ish-bashkëshortët për t’u pjesëtuar mjaft që të konstatohet si e tillë,
147
dhe “ ... nga hetimi gjyqësor siç dhe del nga vendimi gjyqësor i Gjykatës së Tiranës është
bërë për të gjithë numrat e llogarive që pala paditëse pretendon se ...”, pra qartësisht gjykata
ka hetuar, analizuar dhe disponuar edhe mbi kërkimin e palës paditëse për pjesëtimin e
llogarive, pavarësisht se konkluzioni ka qenë rrëzim i kërkesës për këtë pjesë.
11.3. Gjithashtu, nuk qëndron pretendimi i palës paditur se çështja duhet prishur për
shkak të shkeljes procedurale të formimit të trupit gjykues, pasi vlera e objektit të padisë
është më e madhe se 20 milion lekë. Sipas nenit 35/a të Kodit të Procedurës Civile, paditë me
vlerë më të madhe se 20 milion lekë gjykohen me tre gjyqtare vetëm nëse një nga palët e
kërkon në seancë përgatitore, sipas nenit 158/a të K.Pr.Civile, pra ka qenë pala paditëse ajo
që duhet të kërkonte gjykimin me tre gjyqtarë. Sikundër ka pranuar edhe Gjykata e apelit “ ...
Nga shqyrtimi i procesverbaleve të seancës përgatitore rezulton se asnjëra nga palët nuk ka
kërkuar që seanca të gjykohet me tre gjyqtare dhe gjykata mos të këtë pranuar që të
konsiderohet shkelje procedurale sipas pretendimeve të palës paditëse.”. Mbështetur jo
vetëm tek neni 35 si më sipër, por edhe referuar parimeve themelore procedurale (neni 3, 4, 9,
14, 20, 28 të Kodit të Procedurës Civile), Gjykata ka për detyrë të zhvillojë një proces të
rregullt ligjor, por nuk luan një rol aktiv në gjykim ndaj pretendimi i palës paditëse se gjykata
“... duhet të kishte pyetur palët në lidhje me ndonjë kërkesë për sa i përket formimit të trupit
gjykues”, është dukshëm i pabazuar.
12. Në përfundim të sa më sipër, Kolegji Civil çmon se gjykatat më të ulëta, në
përputhje me kërkesat e normave procedurale, kanë kryer “një hetim gjyqësor të plotë dhe të
gjithanshëm në përputhje me ligjin”, në çështjen objekt gjykimi (neni 14 i K.Pr.Civile); kanë
ezauruar pretendimet e palëve, kanë bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (neni
126 i K.Pr.Civile), dhe si rezultat e kanë zgjidhur “mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj”
(neni 16 i K.Pr.Civile).
12.1. Në këto kushte, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.532,
datë 07.11.2012, i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 27.01.2016
148
Nr. 00-2016-288 i Vendimit (20)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “ANXHELA P.C.

KONSTRUKSION” SH.P.K.
I PADITUR: SHOQËRIA “47 EK 79 & ILIRIADA PKS”
SH.P.K.
OBJEKTI:
Kërkohet zbatimi i kontratës së bashkëpunimit
të lidhur midis palëve me datën 12.11.2007, duke u detyruar i padituri
t’i paguajë paditësit shumën 7.604.100 si dhe interesat bankare mbi këtë shumë,
si dhe t’i paguajë i padituri paditësit 17% të shumës së pa tërhequr prej tij
në momentin që do ti tërheqë nga Drejtoria e përgjithshme e rrugëve.
Baza Ligjore: Nenet 476-495 të Kodit Civil.
Neni 32 i K.Pr.Civile.

vendosur:
“Detyrimin e palës së paditur 47 EK 79 & Iliriada PKS. Sh.p.k., ti paguajë
paditësit Anxhela PC Konstruksion Sh.p.k. shumën 7.604.100 lekë në zbatim
të kontratës së bashkëpunimit nr.4848 rep. dhe nr.1186 kol. datë 12.11.2007,
1.162.260 lekë kamatëvonesa mbi shumën 7.604.100 lekë të llogaritura deri në
datën 23.01.2012, si dhe 1.424,53 lekë interesa në ditë mbi shumën 7.604.100
lekë, duke filluar nga data 23.01.2012 deri në momentin e ekzekutimit të
vendimit.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur.”
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.2198, datë 25.09.2012, ka vendosur:

“Ndryshimin e vendimit nr.2063 datë 05.03.2012, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Rrëzimin e kërkesë - padisë.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës paditëse.”
149
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs në datën 22.10.2012 paditësi “Anxhela P.C.
Konstruksion”, nëpërmjet të cilit ka kërkuar: “Prishjen e vendimit nr.2198, datë 25.09.2012,
të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.2063, datë 05.03.2012, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë”, duke parashtruar ndër të tjera:
 Gjykata e Apelit nuk ka respektuar ligjin procedural civil sepse në kundërshtim me
nenin 28 të Kodit të Procedurës Civile është investuar dhe është shprehur për kërkesa
të palës së paditur që nuk ishin të parashtruara në padinë tonë. Ndërkohë që ne
kërkonim detyrimin e të paditurit të zbatonte kontratën e bashkëpunimit, Gjykata e
Apelit kërkonte prova që të hidhnin poshtë pretendimin e palës së paditur se ne nuk
kishim zbatuar detyrimet tona kontraktore, ndërkohë që këtë pretendim kjo pale nuk e
kishte ngritur asnjëherë, as në paraqitjen e projektit të përbashkët të projektit fitues të
tenderit, as në diskutimet në këshillin mbikëqyrës të Këshillit Teknik të palës
porositëse dhe as në momentin që administratori i palës së paditur kishte tërhequr
paratë nga pala porositëse Drejtoria e Përgjithshme e Rrugëve si përfaqësues jo
vetëm i shoqërisë së tij, por dhe si përfaqësues i shoqërisë që unë administroj, pra si
përfaqësues i joint-venture të krijuar midis dy shoqërive.
 Megjithëse në dosjen gjyqësore ekzistojnë të gjitha provat që projekti është fituar,
është zbatuar dhe është financiar për të dy shoqëritë, përsëri nga Gjykata e Apelit në
mënyrë të çuditshme dhe madje të palogjikshme kërkoheshin prova nga pala paditëse
që të vërtetonin se shoqëria jonë kishte përmbushur detyrimin e saj, pra prova që të
hidhnin poshtë pretendimin e paditurit së shoqëria jonë nuk kishte dhënë asnjë
kontribut për hartimin e projektit dhe fitimin e tenderit. Në mënyrë persistente
kërkohej nga trupi gjykues që ne të paraqisnim “gjurmë”, ndërkohë që ne kishim
paraqitur si provë “ujkun” dhe jo gjurmët.
 Gjykata e Apelit ka interpretuar gabim ligjin dhe konkretisht nenin 31/2 të Kodit të
Procedurës Civile sipas të cilit “Padia i jep të drejtën palës kundërshtare për të
diskutuar mbi themelin dhe bazueshmërinë në ligj të këtij pretendimi”. Pra sipas
kësaj, Gjykate i padituri mund të kërkojë që të rrëzohet padia për mosplotësim të
detyrimit kontraktor të tij, sepse sipas tij pala tjetër nuk ka përmbushur detyrimin e
saj. Mirëpo rezulton se i padituri në këtë rast duhet të kishte kërkuar me padi të
veçantë ose dhe me kundërpadi në këtë proces prishjen e kontratës së bashkëpunimit.
Në këtë rast ai do të kishte barrën e provës për të vërtetuar pretendimet e tij.
Meqenëse ai nuk e ka ushtruar këtë të drejtë që pretendon, por ka firmosur të gjitha
dokumentet në emër dhe të shoqërisë tonë, është barra jonë që të provojmë se ai nuk
ka përmbushur detyrimin e tij, pra nuk na ka dhënë pjesën tonë takuese prej 17% të
shumave të tërhequra.
 Nga pala e paditur u paraqit si prove në Gjykatën e Apelit një deklarate noteriale e
Ing. Safet Saraçi, i cili deklaron se nuk ka marrë pjesë në projektin fítues të tenderit,
pasi është larguar nga shoqëria “Anxhela P.C Konstruksion” në muajin Tetor. Kjo
provë, e cila u kundërshtua nga pala jonë, ndryshe nga çfarë pretendon i padituri nuk
provon se paditësi nuk ka marrë pjesë në hartimin e projektit sepse emri i inxhinierit
më sipër nuk është palë në kontratë dhe pavarësisht se është larguar nga shoqëria
jonë kjo nuk do të thotë se ai është i pazëvendësueshëm, për më tepër ai nuk është
caktuar dhe nuk ka pasur tagrin të përfaqësojë shoqërinë tek të tretët. Këtë tagër e ka
pasur vetëm përfaqësuesi ligjor Edmond Demiraj, i cili ka dhe licencën për të
projektuar vepra të këtij lloji.
 Nga ana tjetër Gjykata e Apelit nuk pranoi kërkesën e avokatit të palës paditëse për
të shtyrë seancën me qëllim që administratori i palës paditëse që nuk ishte i
pranishëm, të mund të njihej me provat e reja të paraqitura nga i padituri dhe të
shprehej për këto prova. Për më tepër me gjithë insistimin e avokatit të paditësit, atij
150
ju dorëzua vetëm një provë, deklarata noteriale e ing. Safet Saraçi dhe nuk ju
dorëzuan provat e reja të paraqitura. Ndërkohë po kjo Gjykate e kishte shtyrë më
parë gjykimin me kërkesën e avokatit të palës së paditur me pretendimin se nuk ishte i
njohur me dosjen e këtij gjykimi.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; dëgjoi përfaqësuesin e palës paditëse,
av Ferdinand Caka që kërkoi prishjen e vendimit nr.2198, datë 25.09. 2012 të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.2063, datë 05.03.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë; dëgjoi përfaqësuesin e palës së paditur av. Arben Hakani që kërkoi lënien në
fuqi të vendimit nr.2198, datë 25.09. 2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë; si dhe e bisedoi
VËREN
1. Nga hetimi gjyqësor rezultoi se në datën 12.11.2007 midis palëve është lidhur një
kontratë bashkëpunimi me nr.4848 rep, 1186 kol. Në bazë të kësaj kontrate, palët kanë rënë
dakord për të marrë pjesë bashkërisht në një tender të organizuar nga ana e Drejtorisë së
Përgjithshme të Rrugëve dhe që kishte për objekt: “Studim Projektim Fizibilitet dhe Projekt
Zbatimi By Pass Plepa – Kavajë – Rrogozhinë”. Pra qëllimi i palëve ishte marrja pjesë në
tenderin e sipërcituar dhe më pas realizimin e projektit, në rast se tenderi do të fitohej.
2. Me qëllim që të krijoheshin lehtësira për pjesëmarrjen në tender, si dhe për të
plotësuar kërkesën e investitorit që të kishte vetëm një përfaqësues në procesin e tenderimit,
paditësi lëshoi një prokurë të posaçme për të paditurin me të njëjtën datë të kontratës së
bashkëpunimit. Në këtë prokurë në kushtet e mirëbesimit paditësi i dha kompetenca të plota
të paditurit në rast se do të fitohej tenderi me sipër. Një nga këto kompetenca ishte dhe e
drejta për të tërhequr shumat e likuiditeteve në zbatim të kontratës me Drejtorinë e
Përgjithshme të Rrugëve. Përveç faktit të mirëbesimit, paditësi ishte i detyruar që ta jepte këtë
prokurë sepse ishte kërkesë e autoritetit kontraktor që në rast bashkëpunimi shoqërish,
kontakti të ishte me një përfaqësues.
3. Me konkretisht disa nga parashikimet e kësaj kontrate ishin:
“Shoqëritë do të punojnë sipas raporteve të caktuara prej fillimit deri në përfundim të
objektit, të pasqyruara në situacionet e paraqitura prej tyre, punimet, shërbimet nga të tretët
si dhe të gjitha detyrimet e tjera ndaj shtetit.
Para investitorit mbajnë përgjegjësi teknike dhe ligjore të dyja shoqëritë.
Të ardhurat që do të realizohen nga projektimi i objekteve do të administrohen në
transparencë të plotë nga të dy shoqëritë. Në të ardhurat e realizuara do të zbriten të gjitha
shpenzimet e bëra dhe detyrimet ndaj shtetit.
Fitimi neto që do të realizohet do të ndahet midis shoqërive në raportet e caktuara 83
% shoqëria “Iliriada PKS” sh.p.k dhe 17% shoqëria “Anxhela P.C. Konstruksion” shpk.
4. Rezulton se në bazë të kontratës së bashkëpunimit paditësi dhe i padituri, u shpallën
fitues të tenderit të organizuar nga ana e Drejtorisë së Përgjithshme të Rrugëve dhe pranë
kësaj Drejtorie është paraqitur projekti, në faza të ndryshme, sipas zërave dhe
procesverbaleve të dorëzimit. Duke qenë se projekti është realizuan me sukses dhe nuk pati
asnjë vërejtje nga autoriteti kontraktues, nga ana e Drejtorisë së Përgjithshme të Rrugëve janë
disbursuar një pjesë e fondeve në favor të shoqërisë “Ilirjada P.K.S.” sh.p.k. (sipas faturave
tatimore të administruara në proces).
5. Me padinë objekt gjykimi, pala paditëse pretendon se ajo si palë në kontratën e
bashkëpunimit, ka kryer të gjithë detyrat e saj dhe nuk ka marrë pjesën e saj të të ardhurave.
Pagesa sipas kontratës do të ishte 17% e të gjithë vlerës së kontratës dhe rrjedhimisht pala e
151
paditur duhej ti jepte palës paditëse 17% të shumës së çdo kësti të tërhequr. Njëkohësisht pala
paditëse pretendoi dhe kamatat ligjore të çdo shumë që ajo duhej të merrte nga pala e paditur
nga momenti që kjo e fundit kishte tërhequr paratë nga Drejtoria e Përgjithshme e Rrugëve.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.2063, datë 05.03.2012 ka
vendosur:
“- Detyrimin e palës së paditur 47 EK 79 & Iliriada PKS. Sh.p.k., t’i paguajë paditësit
Anxhela PC Konstruksion Sh.p.k. shumën 7.604.100 lekë në zbatim të kontratës së
bashkëpunimit nr.4848 rep. dhe nr.1186 kol. datë 12.11.2007, 1.162.260 lekë kamatëvonesa
mbi shumën 7.604.100 lekë të llogaritura deri në datën 23.01.2012, si dhe 1.424,53 lekë
interesa në ditë mbi shumën 7.604.100 lekë, duke filluar nga data 23.01.2012 deri në
momentin e ekzekutimit të vendimit.
- Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur.”
6.1. Në marrjen e këtij vendimi kjo gjykatë ka arsyetuar (ndër të tjera) se:
“... Nga ana e palës së paditur u pretendua se pala paditëse nuk i ka përmbushur
detyrimet e marra përsipër në kontratën e bashkëpunimit pasi të gjitha projektet janë
përgatitur dhe nënshkruar nga inxhinieret e të paditurit, ndërkohë që gjykata çmon se nga dy
vendime të miratuara të Këshillit Teknik të Drejtorisë së Përgjithshme të Rrugëve,
përkatësisht të datës 08.11.2008 dhe 30.4.2009, ku thuhet se projekti i By- Pass Plepa-
Kavajë-Rrogozhinë është hartuar nga studiot projektuese “Iliriada P.K.S ” sh.p.k dhe nga
“Anxhela” sh.p.k., rezulton e qartë se projektet janë përgatitur edhe me kontributin e
paditësit.
Deri në momentin kur pala paditëse i është drejtuar palës së paditur në datën
15.02.2011 me kërkesë, duke i parashtruar pretendimet për shlyerjen e detyrimeve që kishte
ndaj tij dhe në datën 04.3.2011 ka marrë një përgjigje nga pala e paditur me disa argumente
të cilat ajo i ngriti dhe përpara Gjykatës, pala e paditur nuk është ankuar dhe nuk ka ngritur
asnjë pretendim për mospërmbushje të kontratës së bashkëpunimit nga ana e paditësit, apo të
kërkonte përjashtimin e paditësit nga kontrata, ose të kërkonte anulimin e kontratës së
bashkëpunimit. Pra kjo gjë nuk ka ndodhur deri në momentin që u ngritën pretendimet nga
ana e paditësit për pagesën që i takonte.
Përveç kësaj në kontratën e bashkëpunimit përcaktohet se të dy shoqëritë do mbajnë
përgjegjësi ligjore përpara investitorit për çdo të metë që mund të ketë projekti.
Ishte e drejta e palës së paditur si palë e kontratës së bashkëpunimit të kërkonte nga
pala paditëse përmbushjen e detyrave të saj në bazë të asaj kontrate dhe në kushtet kur kjo
nuk ka ndodhur, prezumohet dhe merret i mirëqenë fakti se pala paditëse i ka përmbushur
detyrimet e saj.
Argument tjetër i palës së paditur ishte se në kontratën e bashkëpunimit parashikohet
që: “Nga të ardhurat e realizuara do të zbriten të gjitha shpenzimet e bëra dhe detyrimet
ndaj shtetit. ... fitimi ... është zero dhe për këtë shkak i padituri pretendon se nuk ka çfarë ti
paguajë paditësit.”
Ndryshe nga pala e paditur, gjykata çmon se kjo nënkupton që nga shumat e
tërhequra palët do merrnin secila përqindjen e tyre, pra pala paditëse 17% dhe e paditura
83% dhe nga këto shuma secila do zbriste shpenzimet e sipërpërmendura dhe secila do
përfitonte fitim nëse do mbetej ndonjë gjë mbas heqjes së shpenzimeve. Nëse do pranonim
logjikën e palës së paditur, atëherë do pranonim se njëra nga palët mund të mbetej fare pa
asnjë pagesë, pasi pala tjetër mund të kishte shpenzuar me shumë se ç’duhet. Pra gjykata
çmon se edhe ndarja e shpenzimeve është parashikuar që do të jetë në raport me kontributin
dhe pagesën dhe ky raport është 17%. Madje dhe preventivi i veprës së përbashkët
parashikon vetëm shpenzime të cilat përputhen me shumën e akorduar nga Investitori. Në
këto shpenzime janë brenda rrogat, sigurimeve shoqërore dhe shëndetësore etj dhe nuk
mundet që meqë njëra nga palët i ka tejkaluar shpenzimet punonjësit e palës tjetër të mbeten
152
pa rroga. Në këtë kuptim, pagesat prej 17% për paditësin nga shumat e tërhequra nga i
padituri kanë brenda në pjesën më të madhe shpenzimet e kryera ku nuk ka fitim përveçse në
formën e mësipërme (rroga, sigurime shoqërore, shëndetësore etj).
Përfundimisht, Gjykata çmon se, padia ... është e bazuar në ligj dhe në prova dhe për
rrjedhojë duhet të pranohet ...”
“Ndryshimin e vendimit nr.2063, datë 05.03.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
- Rrëzimin e kërkesë – padisë.
- Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës paditëse.”
7.1. Në marrjen e këtij vendimi Gjykata e Apelit ka arsyetuar (ndër të tjera) se: “...
Nga aktet e ndodhura në dosjen gjyqësore dhe të shqyrtuara nga Gjykata e Rrethit nuk
rezulton që në gjykim, paditësi të këtë paraqitur situacione lidhur me projektimin e zërave që
Shoqëria “Anxhela P.C. Konstruksion” ka marrë përsipër në kontratën e bashkëpunimit të
realizojë Projektet e Veprave të artit deri në 10 m dhe shtresat rrugore njëkohësisht, për të
provuar faktin se janë pikërisht këto projekte sipas situacioneve të paraqitura prej saj, sipas
kërkesave të kontratës së bashkëpunimit të pasqyruara në projektin dërguar autoritetit
kontraktues ...
Kontrata e bashkëpunimit ka përcaktuar qartë se Shoqëritë do të punojnë sipas
raporteve te caktuara prej fillimit deri në përfundim të objektit, të pasqyruara në situacionet
e paraqitura prej tyre, punimet, shërbimet nga të tretët si dhe të gjitha detyrimet e tjera ndaj
shtetit. ...
Në një gjykim i padituri mund të përdorë për tù mbrojtur, sipas disponimit të tij,
mjete të caktuara të cilat i paraqet proceduralisht nëpërmjet prapësimeve. Prapësimi, ...
parashikohet në mënyrë implicite në nenin 31/2 të K.Pr.Civile ...
... referuar objektit të padisë shkakut ligjor të ngritjes së mosmarrëveshjes, bazës
juridike mbi të cilën është kërkuar zgjidhja objekt konflikti gjyqësor Gjykata e Apelit çmon se
kërkimet e palës paditëse gjenden të pabazuar në prova dhe në ligj ...”
8. Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs në datën 22.10.2012 paditësi “Anxhela P.C.
Konstruksion”, nëpërmjet të cilit ka kërkuar prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë
dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për shkaqet e
parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
9. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile:

9.3. Neni 29: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga palët ose
çështjes”.
10. Dispozitat e Kodit Civil, nenet 476-495 “Efektet e mosekzekutimit të
detyrimeve”.
153
11. Dispozitat e Ligji nr.9643, datë 20.11.2006, “Për prokurimin publik”, i ndryshuar.
12. Dispozitat e VKM nr.1, datë 10.01.2007, “Për rregullat e prokurimit publik”, i
ndryshuar, pika 2 “Bashkimi i operatorëve ekonomikë”:
12.1. “a) Oferta mund të paraqitet nga një grup operatorësh ekonomikë, ku njëri
prej të cilëve i përfaqëson të tjerët gjatë procedurës dhe, në rast
përzgjedhjeje, edhe gjatë zbatimit të kontratës. Në ofertë duhet të përcaktohet
pjesa e shërbimit, punës ose furnizimit, që do të kryejë secili nga anëtarët e
këtij grupi.
b) Para dorëzimit të ofertës, grupi duhet të krijohet zyrtarisht, me një
marrëveshje të noterizuar, ku të përcaktohen përfaqësuesi i grupit, përqindja
e pjesëmarrjes së punës/shërbimit/furnizimit dhe elementet konkrete, që do të
kryejë secili nga anëtarët e këtij grupi. Pas krijimit të Bashkimit të
Operatorëve Ekonomikë, anëtarët e grupit caktojnë, me prokurë,
përfaqësuesin e tyre, si për dorëzimin e ofertës, edhe për lidhjen e kontratës,
në rast se shpallet fitues. Kjo marrëveshje e shkruar dhe prokura duhet të
dërgohen së bashku me kualifikimet dhe ofertën ekonomike, e cila duhet të
nënshkruhet nga përfaqësuesi. Përfaqësuesi duhet të bëjë edhe sigurimin e
ofertës, duke specifikuar pjesëmarrjen në autoritetin e Bashkimit të
Operatorëve Ekonomikë.”1
c) Çdo operator ekonomik duhet të përmbushë kërkesat ligjore, të
parashikuara në nenin 45, të LPP-së, dhe ato të përcaktuara në dokumentet e
tenderit. “Kërkesat ekonomike, financiare, profesionale dhe ato teknike duhet
të përmbushen nga i gjithë grupi, i marrë së bashku, në përputhje me
përqindjen e pjesëmarrjes në punë, shërbim apo furnizim, të përcaktuara në
aktmarrëveshje.”2
ç) Operatori ekonomik, pjesëtar i një bashkimi, nuk mund të paraqesë
njëkohësisht dhe3 oferta individuale. Bashkimi i operatorëve ekonomikë nuk
ndryshon pas dorëzimit të ofertës, në të kundërt oferta e tij refuzohet.
d) Në rast falimentimi të përfaqësuesit të bashkimit të operatorëve ekonomikë
ose në rrethana të tjera, që ndërpresin veprimtarinë e tij gjatë zbatimit të
kontratës, autoriteti kontraktor mund të vazhdojë kontratën me një operator
tjetër ekonomik, i caktuar si përfaqësues i grupit dhe i propozuar nga anëtarët
e tjerë jopërfaqësues, me kusht që ai të zotërojë kapacitetet ligjore,
ekonomike, financiare dhe teknike për të zbatuar kontratën. Përndryshe,
autoriteti kontraktor mund të tërhiqet nga kontrata. Në rast se këto rrethana i
ndodhin operatorit tjetër ekonomik, nëse përfaqësuesi i grupit nuk cakton një
zëvendësues, atëherë detyrimet e operatorit të dështuar ekonomik mund të
merren përsipër nga përfaqësuesi ose nga një anëtar tjetër i grupit, me kusht
që ky të plotësojë kërkesat.”

në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve të kërkuesit të
në marrjen e vendimit nr.2198, datë 25.09.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, nuk është
respektuar ligji dhe për këtë arsye, vendimi i kësaj gjykate duhet të prishet, ndërsa vendimi
1
Ndryshuar me VKM nr.135, datë 03.02.2008.
2
Ndryshuar me VKM nr.135, date 03.02.2008.
3
Ndryshuar me VKM nr.135, date 03.02.2008.
154
nr.2063, datë 05.03.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është i drejtë dhe i
mbështetur në ligj dhe në prova, për këtë arsye duhet të lihet në fuqi.
14. Kolegji Civil çmon të parashtrojë se procesi gjyqësor civil ka për qëllim
zhvillimin e një gjykimi që konsiston në vlerësimin nga pikëpamja e së drejtës të një fakti ose
një grup faktesh që domosdoshmërisht para se të vlerësohen nga gjykata duhet të vërtetohen
(në formën e parashikuar nga Kodi i Procedurës Civile) dhe që përfundon me dhënien e një
vendimi i cili duhet t’u përgjigjet dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret. Po
ashtu, referuar dispozitave procedurale civile, parashtrimi i kërkimeve dhe pretendimeve
është në disponibilitetin e palës iniciuese të procesit (paditësit), por njëkohësisht është detyrë
e gjykatës që të zbulojë shkakun e padisë së paditësit duke e analizuar padinë në tërësinë e saj
dhe jo duke u kufizuar tek dispozitat ligjore të referuara nga paditësi në pjesën hyrëse të saj. 1
Në këtë këndvështrim, vendimi nr.2198, datë 25.09.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë nuk
është i drejtë dhe i bazuar në ligj.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, pavarësisht dispozitave ligjore të
cilat janë referuar nga pala paditëse në kërkesë padi, për rregullimin e mosmarrëveshjeve të
kësaj natyre përveç dispozitave të Kodit Civil (nenet 476-495), duhet të mbahej në
konsideratë edhe rregullimi i fushës së prokurimit publik konkretisht Ligji nr.9643, datë
20.11.2006, “Për prokurimin publik”, i ndryshuar, dhe vecanërisht dispozitat e VKM nr.1,
datë 10.01.2007 “Për rregullat e prokurimit publik”, i ndryshuar, që bëjnë fjalë për
pjesëmarrjen në tender të një bashkimi operatorësh.
16. Për sa rezulton nga kërkesë padia e paraqitur në këtë proces gjyqësor dhe kanë
pranuar gjykatat, palët ndërgjyqëse kanë marrë pjesë bashkërisht (si bashkim operatorësh) në
tenderin e organizuar nga ana e Drejtorisë së Përgjithshme të Rrugëve me objekt “Studim
Projektim Fizibilitet dhe Projekt Zbatimi By Pass Plepa-Kavajë-Rrogozhinë”. Paraqitja si
bashkim operatorësh ka patur qëllim të arrinin të përmbushnin kriteret ligjore dhe teknike që
kërkonte autoriteti kontraktues për pjesëmarrjen dhe fitimin e tenderit.
16.1. Për këtë, rezulton se palët ndërgjyqëse kanë lidhur një kontratë bashkëpunimi të
datës 12.11.2007, me nr.4848 rep, 1186 kol., ku është përcaktuar dhe pranuar me vullnet të
lirë nga palët se pala paditëse do të realizojë nga “Studim Projektim Fizibilitet dhe Projekt
Zbatimi By Pass Plepa-Kavajë-Rrogozhinë”, Projektet e Veprave të artit deri në 10 m dhe
shtresat rrugore, dhe në varësi të kontributit të saj është përcaktuar përfitimi i saj, në rast të
fitimit të tenderit, 17% e vlerës së kontratës së prokurimit. Duke qenë se kontrata është
përfituar, është realizuar projekti dhe kryer edhe pagesa nga enti prokurues Drejtoria e
Përgjithshme e Rrugëve, pala paditëse nëpërmjet padisë së paraqitur ka kërkuar përmbushjen
e detyrimit kontraktor të parashikuar në kontratën e bashkëpunimit, duke pretenduar se pala e
paditur, ka marrë pagesat si përfaqësuese e bashkimit të operatorëve, por nuk i ka dhënë
pjesën e saj të të ardhurave palës paditëse.
17. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë pas zhvillimit të një hetimi gjyqësor të plotë
dhe të gjithanshëm duke i nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor (analizë ligjore e
mbështetur në prova) çështje të rëndësishme ligjore lidhur me këtë natyrë mosmarrëveshje ka
vendosur pranimin e padisë. Ndërsa Gjykata e Apelit Tiranë, pasi ka përsëritur pjesërisht
hetimin gjyqësor sipas nenit 465 të Kodit të Procedurës Civile, ka ndryshuar vendimin e
gjykatës së rrethit duke vendosur rrëzimin e padisë.
18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se në analizë të pjesës arsyetuese të
vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, si dhe në tërësi gjykimin e çështjes, në kundërshtim
me kërkesat e nenit 126 të Kodit të Procedurës Civile, kjo gjykatë ka arritur në një
konkluzion të gabuar që nuk përkon me analizën e rrethanave të çështjes dhe nuk ka zgjidhur
mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni 16 të
K.Pr.Civile) të zbatueshme në rastin konkret.
1
Vendimi unifikues nr.3/2012 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
155
19. Gjykata e apelit, në kundërshtim me nenin 29 të Kodit të Procedurës Civile, nuk
ka çmuar në tërësi rrethanat e çështjes, duke analizuar në mënyrë të saktë mbi parashikimet e
kontratës së bashkëpunimit datë 12.11.2007 (lidhur me vullnet të lirë mes palëve), situacionet
e paraqitura para autoritetit kontraktues (në emër të dy shoqërive) dhe faktin se pagesat janë
kryer po ashtu në emër të bashkimit të dy shoqërive fituese të tenderit.
20. Veçanërisht, Gjykata e Apelit Tiranë nuk ka mbajtur në konsideratë parashikimet
ligjore të VKM nr.1, datë 10.01.2007, “Për rregullat e prokurimit publik”, ku në Kreun VII
“Kushte të përgjithshme për zbatim”, Pika 2 “Bashkimi i operatorëve ekonomikë”
parashikohet mënyra e rregullimit të paraqitjes në një procedurë prokurimi të një bashkimi
operatorësh (sikurse ka qenë rasti në shqyrtim). Në këtë pikë parashikohen qartësisht
detyrime për bashkimin e shoqërive kundrejt autoritetit kontraktues për të njoftuar prishjen e
bashkimit dhe/apo mosplotësimin e kushteve nga njëra shoqëri, të cilat çojnë deri në prishjen
e kontratës me entin prokurues (sipas germave “ç” dhe “d”) dhe që janë të lidhura pikërisht
me qëllimin pse kryhet një bashkim shoqërish: që palët të plotësojnë dhe zotërojnë
kapacitetet ligjore, ekonomike, financiare dhe teknike për të zbatuar kontratën (që
normalisht asnjëra palë nuk ka arritur t’i përmbushë e vetme).
20.1. Sikurse rezulton nga aktet e dosjes dhe është pranuar nga gjykatat, pala e
paditur, përveç se në pretendimet e ngritura në këtë gjykim, në asnjë moment gjatë zbatimit të
kontratës së projektimit, nuk ka paraqitur ndonjë pakënaqësi apo njoftuar mospërmbushje të
pjesës së shërbimit të marrë përsipër nga pala paditëse si kundrejt vetë kësaj të fundit apo, në
zbatim të dispozitave sa më sipër, kundrejt autoritetit kontraktues. Në këto kushte, nuk mund
të arrihet në konkluzionin se pala paditëse nuk ka përmbushur detyrimet e saj në realizimin e
projektit, i cili bazuar dhe në situacionet e paraqitura dhe projektin e miratuar nga enti
prokurues është paraqitur dhe miratuar si shërbim/punë e kryer nga të dy shoqëritë. Aq më
tepër kur pala paditur nuk plotësonte dot një nga kushtet e realizmit të projektit, “Projektet e
Veprave të artit deri në 10 m”, pasi nuk zotëronte licencën përkatëse (që ka qenë qëllimi pse
është lidhur kontrata e bashkëpunimit mes palëve).
21. Në këto rrethana bazuar në parimin civil pacta sunt servanda, me të drejtë pala
paditëse kërkon përmbushjen e detyrimit të pagimit sipas kontratës së bashkëpunimit, duke
qenë se ka qenë pala e paditur që ka përfaqësuar bashkimin operatorëve në konkurrim dhe
gjatë zbatimit të kontratës, si dhe po kësaj pale i është lëvruar edhe pagesa nga autoriteti
kontraktues, por e kryer në emër të bashkimit të shoqërive (referuar shkresave të Drejtorisë së
Përgjithshme të Rrugëve, faqe 59-61 e dosjes gjyqësore). Kjo pasi vetë dispozitat për
prokurimin publik, pika 2, germa “a” e VKM nr.1, datë 10.01.2007, parashikon se: “Oferta
mund të paraqitet nga një grup operatorësh ekonomikë, ku njëri prej të cilëve i përfaqëson të
tjerët gjatë procedurës dhe, në rast përzgjedhjeje, edhe gjatë zbatimit të kontratës. Në ofertë
duhet të përcaktohet pjesa e shërbimit, punës ose furnizimit, që do të kryejë secili nga
anëtarët e këtij grupi.”.
22. Kolegji Civil çmon se nuk qëndron arsyetimi i gjykatës së apelit se: “... nuk
rezulton që në gjykim, paditësi të ketë paraqitur situacione lidhur me projektimin e zërave që
Shoqëria “Anxhela P.C. Konstruksion” ka marrë përsipër në kontratën e bashkëpunimit ...”,
kur bazuar në pikën 2, germa “a” të VKM nr.1, datë 10.01.2007, si më sipër, ka qenë pala e
paditur që ka përfaqësuar bashkimin e shoqërive para autoritetit kontraktues dhe situacionet
nuk janë paraqitur të ndara, por si punë/shërbim i kryer nga bashkimi i shoqërive (sipas
projektit dhe situacionet).
23. Në përputhje të plotë me frymën dhe përmbajtjen e dispozitave sa më sipër dhe në
tërësi të gjykimit të çështjes, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon të drejtë arsyetimin e
gjykatës së rrethit që përkon me analizën e rrethanave të çështjes dhe mënyrën e zgjidhjes së
saj. Kjo gjykatë ka pranuar padinë, duke arsyetuar se: (i) nga dy vendime të miratuara të
Këshillit Teknik të Drejtorisë së Përgjithshme të Rrugëve, përkatësisht të datës 08.11.2008
156
dhe 30.4.2009, pranohet se projekti i By-Pass Plepa-Kavajë-Rrogozhinë është hartuar nga
studiot projektuese “Iliriada P.K.S ” sh.p.k dhe nga “Anxhela” sh.p.k.; (ii) pala e paditur nuk
është ankuar dhe nuk ka ngritur asnjë pretendim për mospërmbushje të kontratës së
bashkëpunimit nga ana e paditësit, apo të kërkonte përjashtimin e paditësit nga kontrata, ose
të kërkonte anulimin e kontratës së bashkëpunimit; (iii) në kontratën e bashkëpunimit
përcaktohet se të dy shoqëritë do të mbajnë përgjegjësi ligjore përpara investitorit për çdo të
metë që mund të ketë projekti; (iv) ishte e drejta e palës së paditur si palë e kontratës së
bashkëpunimit të kërkonte nga pala paditëse përmbushjen e detyrave të saj në bazë të asaj
kontrate (nëse do të kishte mospërmbushje) dhe në kushtet kur kjo nuk ka ndodhur,
prezumohet dhe merret i mirëqenë fakti se pala paditëse i ka përmbushur detyrimet e saj.
24. Gjithashtu, Kolegji Civil vëren se në rekurs ngrihen pretendime edhe për provat e
paraqitura në gjykatën e apelit lidhur me ikjen nga shoqëria “Anxhela PC Konstruksion”
sh.p.k. të një inxhinieri të licencuar që sipas palës së paditur do të realizonte pjesën e projektit
të palës paditëse. Ky Kolegj çmon të theksojë se, mbështetur në nenin 472 të Kodit të
Procedurës Civile, Gjykata e Lartë nuk bën vlerësim të provave, por nga ana tjetër konstaton
se në vendimin e gjykatës së apelit nuk bëhet ndonjë analizë e detajuar lidhur me këtë
moment apo provat e pretenduara nga pala e paditur, por vetëm referohet e drejta procedurale
e palës së paditur për të paraqitur prapësime, sipas nenit 31/2 të Kodit të Procedurës Civile.
Pavarësisht kësaj, Kolegji gjen me vend të sjellë në vëmendje se në çdo rast, sipas VKM nr.1
“Për rregullat e prokurimit publik” të sipërcituar, i takonte palës së paditur (si përfaqësuese e
bashkimit të operatorëve) të njoftonte apo bënte të njohur zëvendësimin e palës paditëse në
realizimin e projektit në ndonjë nga mënyrat që parashikon germa “d” e pikës 2 për shkak të
rrethanave që mund të kenë ndërprerë veprimtarinë e saj gjatë zbatimit të kontratës, që
sikundër rezulton nga faktet e pranuara gjatë gjykimit nuk ka ndodhur.
25. Duke pasur parasysh përfundimet e mësipërme të këtij vendimi, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë çmon se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në përputhje me kërkesat e
normave procedurale, ka kryer një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje
me ligjin, në çështjen objekt gjykimi (neni 14 i K.Pr.Civile); i ka dhënë përgjigje një sërë
pretendimeve të palëve, ka bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (neni 126 i
K.Pr.Civile), dhe si rezultat e ka zgjidhur “mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj” (neni 16 i
K.Pr.Civile).
25.1. Për sa më sipër, Kolegji Civil arrin në konkluzionin se duhet të prishet vendimi
nr.2198, datë 25.09.2012, i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lihet në fuqi vendimi nr.2063, datë
05.03.2012, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/b të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 27.01.2016
157
Nr. 00-2016-298 i Vendimit (21)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: ELENI ZHONGA

I PADITUR: DHIMITËR ZHONGA
OBJEKTI:
Pjesëtim të pasurisë së paluajtshme shtëpi banimi
me sipërfaqe 71.28 m2 me nr.pasurie 167, ZK 2574,
adresa lagja nr.11, Stacioni Xhafzotaj, Komuna Rashbull Durrës.
Pjesëtim të pasurisë së luajtshme të shumës 35.051 euro
të cilat janë të depozituara me nr.libreze 185530-40-061-01-1
në Bankën Kombëtare të Greqisë, shumën prej 15.000 euro
dhe shumën prej 540.000 lekësh shqiptare.
Pjesëtimin të pasurisë së luajtshme të dy makinave Citroen XSARA.
Baza Ligjore: Neni 32, 45, 369, 370 e vijues të K.Pr.Civile,
Neni 207 i K.Civil, neni 73 e vijues i K.Familjes.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.s’ka, datë 06.12.2010, ka

vendosur:
“Lejimin e pjesëtimit të pasurisë bashkëshortore të përbërë nga një shtëpi
banimi me sipërfaqe 71.8 m2, nr.pasurie 17, zona kadastrale nr.2574, e
ndodhur në lagjen nr.11, stacioni Xhafzotaj, Komuna Rrushbull, Durrës,
ndërmjet paditëses Eleni Zhonga dhe të paditurit Dhimitër Zhonga, të cilët do
të marrin nga ½ pjesë takuese të kësaj pasurie.
Rrëzimin e kërkesës për pjesën tjetër.”
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.(70/10-2013-102), datë 31.01.2013, ka

vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit civil nr.s’ka, datë 06.12.2010, të Gjykatës së
Shkallës së Parë Durrës.”
Kundër këtij vendimi, në datë 22.02.2013, ka paraqitur rekurs paditësja Eleni

Zhonga, që kërkon: “Ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe të
vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, për sa i përket pjesës së rrëzuar. Përveç pjesëtimit të
pasurisë e llojit apartament me sipërfaqe 71.8 m2 me nr.pasurie 17, ZK nr.2574, të lejohet
edhe pjesëtimi i të ardhurave monetare shuma 50.150,00 Euro në masën 1/2 secili
158
ish-bashkëshort duke u bëre kompensimi nga i padituri për paditësen”. Ndër shkaqet e
rekursit veçohen:
 Gjykata e Apelit Durrës, lidhur me rrëzimin e kërkimit të palës paditëse për
pjesëtimin e depozitave bankare në bashkëpronësi të palëve ndërgjyqëse ka arsyetuar
gabim dhe në kundërshtim me provat e dosjes si dhe në kundërshtim me dispozitat
ligjore që respektohen për pjesëtimin e pasurisë bashkëshortore.
 Së pari: Arsyetimi se shumat e tërhequra nga i padituri janë përdorur për blerjen e
apartamentit në bashkëpronësi të palëve, bie ndesh me provat që ndodhen në dosje.
Sipas kontratës së shitblerjes që është origjina e pasurisë ajo mban datën 03.12.2007
në vlerën prej 1.900.000 lekë. Ndërkohë që tërheqjet e shumave të depozitave bankare
nga i padituri janë bërë pas kësaj date.
 Shuma prej 81.464,33 Euro ka qenë e depozituar në Bankën Kombëtare të Greqisë
(Ethniki Trapeza Tis Eladhos) në shtetin Grek. Vërtetohet me librezën bankare
origjinale e cila është administruar në dosje ( kopje e noterizuar). Nga kjo provë
rezulton se në datën 31.12.2007 (pas blerjes së shtëpisë dhe kur palët kanë qenë
bashkëshort) në këtë bankë, me numrin e librezës përkatëse ka qenë e depozituar
shuma e mësipërme.
 Ndërkohë që ka rezultuar se i padituri në mashtrim të paditëses ka tërhequr
personalisht shumat e depozituara si më poshtë :
■ Janë tërhequr 2.000 Euro më datën 05.02.2008;
■ Janë tërhequr 2.000 Euro më datën 08.02.2008;
■ Po në këtë datë janë tërhequr 15.000 Euro;
■ Në datën 16.05.2008 janë tërhequr nga i padituri 12.460 Euro dhe në këtë
llogari kanë mbetur shuma prej 50.150 Euro.
 Me pas i padituri shumën e mbetur (50.150 Euro) e ka transferuar në llogarinë me
nr.Libreze 185530-40-016-01-1 në Bankën Kombëtare të Greqisë (NBG) me seli në
shtetin Shqiptar dhe kjo libreze depozite është hapur vetëm në emër të të paditurit
Dhimitër Zhonga . Provohet se nga kjo depozite janë bërë prej tij tërheqje të
ndryshme dhe pikërisht:
■ Më datë 10.11 2008 janë tërhequr nga i padituri (personalisht) shuma prej
15.043 Euro.
■ Më datë 13.03.2009 janë tërhequr 5.000 Euro.
 Këto shuma janë tërhequr nga i padituri gjatë kohës kur paditësja kishte filluar
procedurën ligjore për zgjidhjen e martesës. Padia është regjistruar më datë
18.03.2009 dhe në këtë kohë në librezë kishte mbetur teprica monetare prej 30.051.
Euro.
 Është provuar tërësisht se shumat e mësipërme i padituri nuk i ka përdorur për
mbulimin e detyrimeve të bashkësisë ligjore (neni 81 1 K Familjes), por me keqbesim
i ka shpenzuar ato dhe paditësja nuk është vënë fare në dijeni për këto tërheqje.
Paditësja është vënë në dijeni vetëm në momentin që ka marrë librezat bankare.
 Në seancat gjyqësore i padituri nuk ka bërë kundërshtime, por ka kërkuar, kohë për të
vërtetuar të kundërtën, por megjithatë në asnjë seance i padituri nuk ka paraqitur
asnjë provë për të vërtetuar nëse këto shuma të konsiderueshme të ishin përdorur në
rastet që parashikon neni 81/ a, b ,c dhe ç i K.Familjes. Në bazë të nenit 101 të
K.Familjes, secili nga bashkëshortët duhet të kompensojë shumat e marra nga
pasuria në bashkësi, që janë përdorur për qëllime të ndryshme nga ai i përmbushjes
së detyrimeve të parashikuara në nenin 81 të këtij Kodi. Pra i padituri i detyrohet
bashkësisë shumat e mësipërme dhe në rastin konkret duhet të bëhet kompensimi.
 Është i gabuar dhe i pambështetur në prova arsyetimi i gjykatës se paditësja nuk ka
kontribuar në pasurinë bashkëshortore. Përkundrazi siç rezultoi gjatë gjykimit është
159
provuar tërësisht se palët kanë jetuar familjarisht në Greqi që nga viti 1998 deri në
vitin 2009. Është provuar se gjatë kësaj periudhe paditësja ka punuar ashtu si i
padituri, por për të dy palët nuk ka dokumente.
 Paditësja ka pohuar se ka punuar tërë kohën si pastruese në familjet private. Këtë
fakt e ka pohuar edhe pala e paditur.
 Jo vetëm kaq, por gjykata në kundërshtim me dispozitat ligjore të K.Civil dhe
K.Familjes (mbi bashkëpronësinë dhe pasurinë bashkëshortore) ka përjashtuar
paditësen si bashkëpronare në 1/2 pjesë takuese për shumën 81.464,35 Euro të
depozituar në Bankën Greke.
 Gjykata ka arsyetuar në kundërshtim me nenin 74 të K. Familjes, Përbërja e
bashkësisë; nenin 76 të K. Familjes (Pasuria e bashkëshorteve prezumohet si e
përbashkët me përjashtim të rastit kur bashkëshorti provon karakterin e saj vetjak);
nenin 78 të K.Familjes (Bashkësia mund të përfitojë kompensim, pas mbarimit të saj
për të ardhurat dhe pasuritë që bashkëshorti ka neglizhuar të marrë ose për ato që ai
ka shpenzuar me keqbesim); nenin 85 të K.Familjes (Në rast se detyrimi vetjak i njërit
bashkëshort është shlyer nga bashkësia, ai detyrohet të bëjë kompensimin e
bashkësisë).

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; konstatoi mungesën e palës paditëse;
dëgjoi përfaqësuesin e palës së paditur Dhimitër Zhonga, av.Gjon Huli, që kërkoi lënien në fuqi
të vendimit nr.(70/10-2013-102), datë 31.01.2013 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimit
nr.s’ka, datë 06.12.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës; dhe e bisedoi çështjen në
tërësi,
VËREN
1. Palët ndërgjyqëse Eleni Zhonga dhe Dhimitër Zhonga kanë lidhur martesë ligjore
në datën 09.05.1997 dhe nga martesa kanë lindur dy fëmijë Emanuela Zhonga
(dtl.26.12.1999) dhe Mario Zhonga (dtl.08.02.2005).
2. Nëpërmjet Vendimit civil nr.848, datë 15.06.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Berat është zgjidhur martesa midis ndërgjyqësve Eleni Zhonga dhe Dhimitër Zhonga duke iu
lënë fëmijët Emanuela dhe Mario Zhonga për rritje e edukim palës paditëse Eleni Zhonga.
Vendimi gjyqësor ka marrë formë të prerë në datën 01.07.2009 pa u ankimuar nga palët
ndërgjyqëse.
3. Në datën 15.09.2009 Eleni Zhonga ka paraqitur padi në gjykatë, nëpërmjet të cilës
pretendon pjesëtimin e pasurisë bashkëshortore, të përbërë nga një shtëpi banimi në
Xhafzotaj të Komunës Rrushbull, në rrethin e Durrësit, sasinë prej 50150 Euro dhe dy
automjete. Padia bazohet në nenet 32, 45, 369, 370 e vijues të Kodit të Procedurës Civile dhe
207 të Kodit Civil e 73 e vijues të Kodit të Familjes.
3.1. Sipas paditëses, kemi të bëjmë me pasuri të fituar gjatë martesës së palëve
ndërgjyqëse dhe se duhet të pjesëtohet idealisht në raportin 1/2 pjesë secila palë, në fazën e
parë të pjesëtimit të sendeve në bashkëpronësi.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.s’ka, datë 06.12.2010, ka
vendosur:
“- Lejimin e pjesëtimit të pasurisë bashkëshortore të përbërë nga një shtëpi banimi
me sipërfaqe 71.8 m2, nr.pasurie 17, zona kadastrale nr.2574, e ndodhur në lagjen nr.11,
stacioni Xhafzotaj, Komuna Rrushbull, Durrës, ndërmjet paditëses Eleni Zhonga dhe të
paditurit Dhimitër Zhonga, të cilët do të marrin nga ½ pjesë takuese të kësaj pasurie.
- Rrëzimin e kërkesës për pjesën tjetër.”
160
5. Mbi ankimin e palës paditëse cështja ka shkuar në Gjykatën e Apelit Durrës, e cila
me vendimin nr.(70/10-2013-102), datë 31.01.2013 ka vendosur:
“Lënien në fuqi të Vendimit Civil nr.s’ka, datë 06.12.2010, të Gjykatës së Shkallës së
Parë Durrës.”
5.1. Në marrjen e këtij vendimi Gjykata e Apelit Durrës ka arsyetuar (ndër të tjera) se:
“ ... Gjykata e Apelit i çmon të drejta konkluzionet e gjykatës së shkallës së parë. …
Përsa i përket fazës së parë të pjesëtimit të sendit, gjykata duhet të hetojë e përcaktojë
drejt të drejtën e bashkëpronësisë së ndërgjyqësve, pjesët takuese të tyre dhe sendet që do të
pjesëtohen. Barrën e provës në këtë drejtim e kanë palët paditëse, sipas nenit 12 të Kodit të
Procedurës Civile, ndërsa gjykata duhet ta bazojë vendimmarrjen e saj në provat e
administruara në gjykim, siç parashikohet në nenin 309 të Kodit të Procedurës Civile. ...
i) referuar kontratës së shitblerjes nr.4617/1327, datë 03.12.2007 ...
Pavarësisht formalitetit të kontratës së mësipërme lidhur me paraqitjen në
cilësinë e blerësit vetëm të palës së paditur Dhimitër Zhonga, ky apartament banimi
konsiderohet në bashkëpronësi të palëve ndërgjyqëse, të cilët ishin bashkëshortë në
kohën e kryerjes së veprimit juridik të shitblerjes (tempus regit actum). Bazuar në
përcaktimet e nenit 73 të Kodit të Familjes, çdo gjë e fituar nga bashkëshortët gjatë
kohëzgjatjes së gjendjes juridike të martesës, është në bashkëpronësi të dy
bashkëshortëve, përveç sendeve të përdorimit personal. Nën këtë status ligjor
përfshihet edhe ky apartament banimi, i cili është aktualisht i regjistruar në ZVRPP
Durrës në emër të palës së paditur Dhimitër Zhonga.
Në këtë kuptim, Gjykata e Apelit e vlerëson të drejtë konkluzionin e gjykatës së
shkallës së pare se ky send i paluajtshëm duhet t’i nënshtrohet pjesëtimit duke
përcaktuar pjesët ideale në raportin 1/2 pjesë secili të palëve ndërgjyqëse Eleni
Zhonga dhe Dhimitër Zhonga.
ii) në lidhje me të drejtën e bashkëpronësisë së palëve ndërgjyqëse mbi dy
automjete të markës “Citroen” me targa greke, të blera nga pala e paditur Dhimitër
Zhonga kundrejt vlerës së pretenduar prej 7 500 euro, nuk u paraqit dokumentacioni
i pronësisë së automjeteve, ...
Në këtë kuptim, Gjykata e Apelit e vlerëson të drejtë konkluzionin e gjykatës së
shkallës së parë, sipas të cilit, nuk u provua e drejta e bashkëpronësisë mbi këto
automjete, sipas përcaktimeve të nenit 370 të Kodit të Procedurës Civile, çka përbën
dhe argumentin ligjor për rrëzimin e padisë për këtë pjesë të objektit të saj.
iii) në gjykimin e çështjes janë administruar akte me shkresë lidhur me një
llogari bankare të të dy bashkëshortëve “Zhonga” në bankën kombëtare të Greqisë
në shtetin grek, por që është tërhequr nga pala e paditur Dhimitër Zhonga gjatë
periudhës së kohëzgjatjes së martesës ligjore. Fjala është për një sasi prej 81 464
euro, e cila në ankim pretendohet të jetë 50 150 euro. Në lidhje me këtë kërkim të
palës paditëse Eleni Zhonga evidentohen dy momente thelbësore:
a) nga pohimet e palëve ndërgjyqëse ka rezultuar se kjo sasi parash është
kursyer nga të ardhurat nga paga të palës së paditur Dhimitër Zhonga nga puna në
shtetin grek si emigrant ekonomik, ndërkohë që pala paditëse Eleni Zhonga është
marrë si shtëpiake me rritjen e fëmijëve. Pala paditëse nuk kontestoi këtë fakt në
deklarimet e saj në gjykim. Pavarësisht këtij fakti, i cili në thelb nuk përjashton
statusin e bashkëpronësisë në kuptimin ligjor, u argumentua nga pala e paditur
Dhimitër Zhonga se kjo sasi parash është tërhequr pjesë-pjesë gjatë martesës për
nevoja të familjes dhe së fundi, për blerjen e apartamentit të banimit të cituar më
sipër. Nga ana e palës paditëse nuk u paraqit ndonjë prove, sipas së cilës, të
rezultonte një destinacion i ndryshëm i këtyre parave, tej atij të argumentuar prej
palës së paditur Dhimitër Zhonga në shpjegimet e tij në të dy shkallët e gjykimit.
161
b) nuk rezulton që vlera e parave të pretenduara nga pala paditëse për t’iu
nënshtruar pjesëtimit gjyqësor, të ketë ekzistuar në momentin e zgjidhjes së martesës
midis palëve ndërgjyqëse “Zhonga”. Ky fakt bën të besueshëm versionin e ngritur
nga pala e paditur Dhimiter Zhonga, se paratë janë tërhequr në kohë të ndryshme për
qëllime të ndryshme që lidhen me nevojat e familjes. ...”.
6. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs paditësja Eleni Zhonga, që kërkon
ndryshimin e vendimeve dhe lejimin edhe të pjesëtimit të të ardhurave monetare shuma
50.150,00 Euro në masën 1/2 secili ish-bashkëshort duke u bërë kompensimi nga i padituri
për paditësen, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

7. 3. Neni 29: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga palët ose
çështjes”.
7.4. Neni 370: “Gjykimi për pjesëtimin e sendeve në bashkëpronësi dhe në
trashëgim, në fazën e parë të tij, ka për qëllim të hetojë e të përcaktojë të
drejtën e bashkëpronësisë së ndërgjyqësave, pjesët takuese të tyre, si dhe
7.5. Neni 472: “Vendimet e shpallura nga gjykata e apelit dhe ato të gjykatës së
shkallës së parë, në rastet që përcaktohen nga ky Kod, mund të ankimohen me
rekurs në Gjykatën e Lartë vetëm kur: a) nuk është respektuar ose është
zbatuar keq ligji; b) ka shkelje të rënda të normave procedurale (neni 467 i
këtij Kodi); c) për shkelje procedurale që kanë ndikuar në dhënien e
vendimit.”

në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve në rekurs, si dhe pjesës
arsyetuese të vendimeve gjyqësore, çmon se rekursi i paraqitur nga pala paditëse Eleni
Zhonga nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës
Civile, që e bëjnë të cenueshëm vendimin të vendimit nr.(70/10-2013-102), datë 31.01.2013
të Gjykatës së Apelit Durrës
9. Nga rekursi i palës paditëse rezulton se kërkohet ndryshimi i pjesshëm i vendimeve
të gjykatave, duke lejuar edhe pjesëtimin e të ardhurave monetare (shumës 50.150,00 Euro),
162
me pretendimin se gjykatat kanë disponuar në kundërshtim me provat e dosjes dhe në
kundërshtim me dispozitat ligjore që respektohen për pjesëtimin e pasurisë bashkëshortore.
të përcaktuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që lidhen me mosrespektimin ose
zbatimin e gabuar të ligjit, si dhe me shkeljet e rënda të normave procedurale. Sipas germës
“a” të këtij neni, mund të rekursohen vendimet e gjykatave të faktit nëse nga ana e tyre nuk
është respektuar ose është zbatuar keq ligji.
10.1. Në rastin në shqyrtim, ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, Kolegj Civil
vlerëson se rezulton që gjykatat të mos kenë respektuar apo zbatuar gabim dispozitat ligjore
që rregullojnë pjesëtimin gjyqësor sipas Kodit Civil apo Kodit të Familjes. Referuar neneve
370 e 371 të Kodit të Procedurës Civile, gjykimi i pjesëtimit gjyqësor të sendit të paluajtshëm
në bashkëpronësi kalon në dy faza: Faza e parë, në të cilën gjykata duhet të përcaktojë qartë
3 (tre) elementë të rëndësishëm, që janë: (i) Rrethi i bashkëpronarëve që do të marrin pjesë në
pjesëtimin e sendit të paluajtshëm; (ii) Rrethi i sendeve në bashkëpronësi që do t’i
nënshtrohen pjesëtimit gjyqësor; (iii) Pjesët ideale të secilit bashkëpronar mbi sendin e
përbashkët. Faza e dytë është ajo në të cilën gjykata merr në shqyrtim kërkesat që mund të
kenë bashkëpronarët për pjesët takuese, si dhe llogaritë që duhet të japin midis tyre, të cilat
rrjedhin nga marrëdhëniet e bashkëpronësisë mbi sendin objekt pjesëtimi gjyqësor.
10.2. Duke qenë në fazën e parë të pjesëtimit të pasurisë bashkëshortore, me të drejtë
gjykatat e dy shkallëve, pasi kanë vlerësuar provat e administruara, të cilat i janë nënshtruar
debatit gjyqësor, kanë përcaktuar rrethin e bashkëpjesëtarëve, sendet që do të pjesëtohen, si
dhe pjesët takuese të secilit prej tyre.
10.3. Në këtë fazë, në respektim të nenit 370 të Kodit të Procedurës Civile, gjykata ka
të drejtën dhe detyrimin, bazuar edhe mbi kërkimet e palës paditëse, të hetojë lidhur me
ekzistencën ose jo të sendeve (pasurive) që do t’i nënshtrohen pjesëtimit, çka është bërë nga
gjykatat në përputhje me nenet 12 dhe 309 të Kodit të Procedurës Civile, të cilët parashikojnë
se barrën e provës për të provuar pretendimet e saj e ka pala paditëse, kurse gjykata vlerëson
dhe mbështet vendimmarrjen mbi provat e administruara në gjykim.
11. Kolegji Civil konstaton se pala paditëse, në një pjesë të mirë të shkaqeve të
ngritura në rekurs, kanë të bëjnë me fakte e rrethana që i përkasin procesit të provuarit, që
është në ekskluzivitetin e gjykatave të faktit dhe nuk është atribut i Gjykatës së Lartë. Mund
të përbëj shkak ligjor për cenimin e vendimeve të gjykatave të faktit, evidentimi i
pretendimeve ndaj një procesi të parregullt gjyqësor për rrugët dhe mënyrat e marrjes së
provave, por jo për mënyrën e vlerësimit.
11.1. Referuar nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, Gjykata e Lartë ka në
kompetencë të shqyrtojë problemet që kanë të bëjnë me mosrespektimin ose zbatimin e
gabuar të ligjit material e procedural, por pa bërë një rivlerësim të provave në të kundërt me
atë që kanë bërë gjykatat e hallkave më të ulëta (vendimi nr.17, datë 30.04.2007 i Gjykatës
Kushtetuese). Një kontroll i tillë konsiston në analizën e plotë të fakteve dhe të rrethanave, të
cilat janë pranuar më parë si të vërteta nga gjykata e faktit dhe e apelit dhe pa i ndryshuar ato.
Gjatë shqyrtimit të çështjeve, Gjykata e Lartë shqyrton dhe analizon çështjen në drejtim të
kontrollit të ligjshmërisë dhe të bazueshmërisë në ligj të vendimeve të ankimuara.
11.2. Në këtë kuptim, gjykatat e faktit vlerësojnë nëse e drejta e pretenduar nga pala
paditëse gjen mbështetje në gjendjen e faktit të provuar gjatë gjykimit. Nga arsyetimet e
vendimeve rezulton se provat janë analizuar e vlerësuar në mënyrë të plotë, dhe pasi i kanë
çmuar në bazë të bindjes së brendshme të formuar nga shqyrtimi në tërësi i rrethanave të
çështjes (neni 29 i Kodit të Procedurës Civile), gjykatat kanë arritur në përfundimin se
kërkimi i palës paditëse për pjesëtimin e shumës së parave është i pabazuar. Kjo pasi,
sikundër argumentohet në vendim, nga njëra anë “ ... kjo sasi parash është tërhequr pjesë-
pjesë gjatë martesës për nevoja të familjes dhe së fundi, për blerjen e apartamentit të banimit
163
të cituar më sipër. Nga ana e palës paditëse nuk u paraqit ndonjë prove, sipas së cilës, të
rezultonte një destinacion i ndryshëm i këtyre parave, ...” dhe nga ana tjetër “... nuk rezulton
që vlera e parave të pretenduara nga pala paditëse për t’iu nënshtruar pjesëtimit gjyqësor, të
ketë ekzistuar në momentin e zgjidhjes së martesës midis palëve ndërgjyqëse ...”.
11.3. Referuar sa sipër kanë pranuar të provuar gjykatat, se pala paditëse nuk ka
provuar përdorim apo destinacion të ndryshëm të parave të pretenduara jashtë bashkësisë dhe
se vlera e parave të pretenduara nuk ka ekzistuar në momentin e zgjidhjes së martesës midis
palëve ndërgjyqëse, pra nuk ka çfarë të pjesëtohet, pretendimet për moszbatim të neneve 74,
76, 85 të Kodit të Familjes mbeten të paargumentuara.
12. Kolegji Civil konstaton edhe se nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore nuk
rezulton gjithashtu që gjykatat të kenë lejuar shkelje nga ato të parashikuara në germën “b” të
nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile. 1 Në rastin konkret nuk ngrihen në rekurs dhe nuk
rezulton që, si gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit, të kenë shkelur dispozitat mbi
juridiksionin dhe kompetencën, që përbërja e trupit gjykues të ketë qenë e parregullt apo
vendimi të mos jetë nënshkruar nga anëtarët e tij, që çështja të jetë gjykuar në mungesë të
palëve, që të mos jetë formuar drejt ndërgjyqësia apo të mungojnë ose të jenë të pavlefshme
aktet procedurale.
13. Në përfundim të sa më sipër, Kolegji Civil çmon se gjykatat më të ulëta, në
përputhje me kërkesat e normave procedurale, kanë kryer “një hetim gjyqësor të plotë dhe të
13.1. Në këto kushte, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.(70/10-
2013-102), datë 31.01.2013 i Gjykatës së Apelit Durrës duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit të vendimit nr.(70/10-2013-102), datë 31.01.2013, të
Gjykatës së Apelit Durrës.
Tiranë, më 27.01.2016
1
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë ka parasysh edhe se nuk konstatohen shkelje të normave procedurale që të kenë ndikuar
në dhënien e vendimit, sipas germës “c” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, e cila ka qenë në fuqi në kohën e
paraqitjes së rekursit, por shfuqizuar me nenin 35 të ligjit nr.122/2013, datë 18.04.2013 “Për disa shtesa dhe ndryshime në
ligjin nr.8116, 29.03.1996 “Kodi i Procedurës Civile i Republikës së Shqipërisë”, të ndryshuar”.
164
Nr. 00-2016-299 i Vendimit (22)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËSA: ANDONETA FOTI

VASILIKA FOTI
TË PADITUR: MERI NAÇO
SOTIRAQ FOTI
OBJEKTI:
Pjesëtim i pasurisë së paluajtshme (shtëpi banimi)
me nr.pasurie 1/159, Zona kadastrale nr.8563, vol 21, fq.241.
Baza Ligjore: Nenet 32/a, 369 të K.Pr.Civile,
Neni 207 i Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.2957, datë 23.11.2012, ka

vendosur:
“Zgjidhjen e bashkëpronësisë mbi sendin, pasuri e paluajtshme, të
individualizuar me nr.pasurie 1/159, ndodhur në Zonën Kadastrale nr.8563,
me adresë të pasurisë: Rr. “Loni Grazhdani” me lloj pasurie Truall me
sipërfaqe totale 130.1 m2, nga kjo ndërtesa zë sipërfaqen 40.1 m2 me
kufizime:V-Pasuria me nr.1/397; L-pasuria me nr.1/158,1/298; J-pasuria me
nr.1/436,1/165 dhe P-pasuria me nr.1/160, ku paditësja Andoneta Foti zotëron
10/36 pjesë të pandarë të sendit, paditësja Vasilika Foti zotëron 10/36 të
sendit, e paditura Meri Naço zotëron 3/36 pjesë të pandarë të sendit dhe i
padituri Sotiraq Foti zotëron 13/36 pjesë të pandarë të sendit, sipas përmbajtjes
së kartelës së pasurisë së paluajtshme lëshuar zyrtarisht nga Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurisë së Paluajtshme Korçë, datë lëshimi 10.10.2012 dhe
vendimit të fazës së parë të pjesëtimit gjyqësor të sendit, si në vijim:
Të paditurit Sotiraq Foti, i lihet në pronësi sendi pasurie e paluajtshme duke u
bërë pronar i vetëm mbi sendin e individualizuar si: Pasuri e paluajtshme, me
nr.pasurie 1/159, ndodhur në Zonën Kadastrale nr.8563, me adresë të pasurise:
Rr. “Loni Grazhdani” me lloj pasurie Truall me sipërfaqe totale 130.1 m2, nga
kjo ndërtesa zë sipërfaqen 40.1 m2 me kufizime:V-Pasuria me nr.1/397; L-
pasuria me nr.1/158,1/298; J-pasuria me nr.1/436,1/165 dhe P-pasuria me
nr.1/160 regjistruar pranë Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurisë së
Paluajtshme Korçë në Volumi nr.21 Faqe 241.
165
I padituri Sotiraq Foti detyrohet të kompensojë paditëset Andoneta
Foti,Vasilika Foti dhe të paditurën Meri Naço, me këto shuma monetare si
kompensim për pjesën e bashkëpronësisë ligjore të lënë nga zgjidhja e
bashkëpronësisë mbi sendin:
Paditësen Andoneta Foti, në shumën monetare 805.555 lekë.
Paditësen Vasilika Foti në shumën monetare 805.555 lekë.
Të paditurën Meri Naço në shumën monetare 241.666 lekë.”

Gjyqësor Korçë.”
Kundër këtij vendimi, më datë 27.05.2013, ka paraqitur rekurs paditëset

Andoneta Foti e Vasilika Foti, duke kërkuar: “Ndryshimin e Vendimit nr.2957, datë
23.11.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, e të Vendimit nr.239, datë 29.04.2013, të
Gjykatës së Apelit Korçë dhe pranimin e plotë të padisë” . Në shkaqet e rekursit veçohen:
 Vendimet gjyqësore të sipërcituara nuk janë të mbështetura në ligj dhe në provat e
administruara gjatë gjykimit. Kërkimi i paditësve në gjykimin e çështjes në shkallë të
parë dhe ankimi pranë Gjykatës së Apelit Korçë nuk janë shoqëruar me marrjen e një
përgjigje të drejtë dhe ligjore ndaj vendimet gjyqësore duhet të ndryshohen.
 Së pari, vendimet gjyqësore kanë shkelur një nga detyrimet dhe një nga parimet
themelore të një gjykimi civil i cili ka të bëjë me hetimin e plotë dhe të gjithanshëm të
çështjes, në përputhje me ligjin të parashikuar nga neni 14 i K.Pr.Civile.
 Çmimi total i vendosur nga eksperti në vlerën prej 2.900.000 lekësh nuk është bazuar
tek tregu i lirë i shitblerjeve, por ato janë bazuar mbi referenca të cilat kanë të bëjnë
me vlerësimin e pasurisë për efekt të vlerësimit të taksës së shitblerjes, të cilat janë
fikse dhe të vendosura mbi bazë zonash banimi. Ky aspekt përbën çmimin dysheme të
vendosur nga Këshilli i Ministrave dhe jo çmimin sipas tregut të lirë të shitblerjes së
pasurive të paluajtshme.
 Së dyti, vendimet gjyqësore duhet të gjenden të marra në kundërshtim me përmbajtjen
e nenit 207 të K.Civil. Paragrafi i 4-të i nenit 207 të K.Civil, përcakton se “kur sendi
që nuk mund të ndahet në natyrë është shtëpi banimi, gjykata ia le në pjesë ... atij nga
bashkëpronarët që banon në atë shtëpi ose që ka nevojë më shumë se të tjerët për atë
sipërfaqe banimi”, pala paditëse çmon se shtëpia e banimit t’i lihet në pronësi
pikërisht kësaj pale. Me moshën e paditëseve, specifikisht Vasilika Foti 61 vjeç,
Antoneta Foti 69 vjeç, dhe me të ardhura mujore minimale, ku kjo e fundit me një të
ardhur pension pleqërie në masën mujore 13265 lekë, (shih vërtetimin nr.1160 prot,
datë 11.06.2012 të D.R.S.Sh Korçë) me vështirësi sigurojnë mbijetesën dhe jo më të
sigurojnë ambiente të tjera banimi nëpërmjet blerjes apo marrjes me qira të tyre.
 Ligjërimet që kryejnë gjykatat mbi të paditurin Sotiraq Foti mbi situatën
sanksionuese “banon në atë shtëpi” duke patur parasysh vërtetimin nr.1846, datë
05.07.2012 lëshuar nga rajoni administrativ nr.2, Bashkia Korçë, shkresën nr.23
prot, datë 08.02.2011 dhe vendimin gjyqësor me nr.2425, datë 25.10.2011 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Korçë nuk plotëson situatën ligjore faktike në lidhje me
përmbushjen e përcaktimit “banon në atë shtëpi’ i padituri Sotiraq Foti që prej vitit
1992 nuk jeton në mënyrë të vazhdueshme dhe të pandërprerë në këtë banesë. Ai
është larguar efektivisht nga kjo banese për në shtetin grek ku aktualisht, punon dhe
banon familjarisht me familjen e vet duke zgjidhur në këtë mënyrë edhe banimin e vet.
Në asnjë moment të gjykimit nuk është provuar ashtu sikurse pretendon gjykata se
familja e tij banon në këtë shtëpi. E drejta e lëvizjes së lirë të njerëzve në aspektin
166
kushtetues nuk duhet të ekzagjerohet sikurse ka analizuar gjykata dhe të bjerë ndesh
me kërkesën tjetër themelore kushtetuese të shtetasve atë të kërkesës për banim, i cili
në këto lloj gjykimi duhet të mbizotërojë.
 Nga ana tjetër, nuk është e vërtetë analiza që bën gjykata se paditëset nuk janë
banore të kësaj shtëpie. Pranë gjykatës së Apelit Korçë kemi depozituar në cilësinë e
provës shkresore vërtetimin e rajonit administrativ nga ku evidentohet pikërisht fakti i
të qenurit banor i kësaj shtëpie për paditëset. Mosbanimi aktualisht për paditëset në
këtë banese, apo i një ambienti të saj ka ardhur si rezultat i krijimit të pengesave
subjektive nga pala e paditur Sotiraq Foti. Ashtu sikurse ka konkluduar gjatë gjithë
zhvillimit të këtij gjykimi, ky subjekt procedural, për vite të tëra ka ndërhyrë në tagrat
e bashkëpronareve paditës për të poseduar dhe gëzuar lirisht pjesën që i takonte,
pavarësisht nevojës së tyre ekstreme për banim si dhe ka penguar në terren
vlerësimin e sendit gjatë fazës së dytë të pjesëtimit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; konstatoi mungesën e palëve
ndërgjyqëse; dhe e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet ka rezultuar se paditëset Andoneta Foti dhe Vasilika Foti i janë drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë me padi ku kanë kërkuar pjesëtimin në rrugë gjyqësore të
sendit në bashkëpronësi që përfaqëson një shtëpi banimi së bashku me truallin të identifikuar
si: Pasuri e paluajtshme, me nr.pasurie 1/159, ndodhur në Zonën Kadastrale nr.8563 me
adrese të pasurisë: Rr.“Loni Grazhdani” me lloj pasurie Truall, me sipërfaqe totale 130.1 m2,
nga kjo ndërtesa zë sipërfaqen 40.1 m2 me kufizime: V-Pasuria me nr.1/397; L-pasuria me
nr.1/158,1/298; J-pasuria me nr.1/436,1/165 dhe P-pasuria me nr.1/160, regjistruar pranë
Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurisë së Paluajtshme Korçë në Volumi nr.21 Faqe 241.
2. Me vendimin e datës 19.05.2010 për fazën e parë të pjesëtimit është vendosur:
“Lejimi i pjesëtimit gjyqësor të sendit mbi pasurinë 1/159, ndodhur në zonën kadastrale 8563,
me lloj pasurie truall, me sipërfaqe totale 130.1 m2 nga kjo ndërtesa zë 40.1 m2, ku paditësja
Andoneta Foti zotëron 10/36 pjesë të pandarë të sendit, paditësja Vasilika Foti 10/36 pjesë të
pandarë të sendit, e paditura Meri Naço 3/36 pjesë të pandarë të sendit, e paditura Liljana
Duro 3/36 pjesë të pandarë të sendit dhe i padituri Sotiraq Foti 10/36 pjesë të pandarë të
sendit.”
3. Ky vendim është bërë objekt shqyrtimi në Gjykatën e Apelit Korçë, e cila me
vendimin nr.21, datë 15.09.2010 ka vendosur “Lënien në fuqi të vendimit të fazës së parë të
pjesëtimit datë 19.05.2010 të Gjykatës së Rrethi Gjyqësor Korçë”.
4. Në vazhdim të gjykimit për fazën e dytë të pjesëtimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Korçë gjatë procesit ka rregulluar ndërgjyqësinë duke kryer disa zëvendësime procedurale
për shkak të disa ngjarjeve juridike, ka rregulluar raportet e bashkëpronësisë dhe është kryer
ekspertim teknik mbi sendin objekt pjesëtimi gjyqësor.
5. Në përfundim të gjykimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.2957,
datë 23.11.2012 ka vendosur:
 “Zgjidhjen e bashkëpronësisë mbi sendin, pasuri e paluajtshme, të individualizuar me
nr.pasurie 1/159, ndodhur në Zonën Kadastrale nr.8563, me adresë të pasurisë: Rr.
“Loni Grazhdani” me lloj pasurie Truall me sipërfaqe totale 130.1 m2, nga kjo
ndërtesa zë sipërfaqen 40.1 m2 me kufizime:V-Pasuria me nr.1/397; L-pasuria me
nr.1/158,1/298; J-pasuria me nr.1/436,1/165 dhe P-pasuria me nr.1/160, ku paditësja
Andoneta Foti zotëron 10/36 pjesë të pandarë të sendit, paditësja Vasilika Foti
167
zotëron 10/36 të sendit, e paditura Meri Naço zotëron 3/36 pjesë të pandarë të sendit
dhe i padituri Sotiraq Foti zotëron 13/36 pjesë të pandarë të sendit, sipas përmbajtjes
së kartelës së pasurisë së paluajtshme lëshuar zyrtarisht nga Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurisë së Paluajtshme Korçë, datë lëshimi 10.10.2012 dhe vendimit
të fazës së parë të pjesëtimit gjyqësor të sendit, si në vijim:
 Të paditurit Sotiraq Foti, i lihet në pronësi sendi pasurie e paluajtshme duke u bërë
pronar i vetëm mbi sendin e individualizuar si: Pasuri e paluajtshme, me nr.pasurie
1/159, ndodhur në Zonën Kadastrale nr.8563, me adresë të pasurise: Rr.“Loni
Grazhdani” me lloj pasurie Truall me sipërfaqe totale 130.1 m2, nga kjo ndërtesa zë
sipërfaqen 40.1m2 me kufizime:V-Pasuria me nr.1/397; L-pasuria me nr.1/158,1/298;
J-pasuria me nr.1/436,1/165 dhe P-pasuria me nr.1/160 regjistruar pranë Zyrës
Vendore të Regjistrimit të Pasurisë së Paluajtshme Korçë në Volumi nr.21 Faqe 241.
 I padituri Sotiraq Foti detyrohet të kompensojë paditëset Andoneta Foti,Vasilika Foti
dhe të paditurën Meri Naço, me këto shuma monetare si kompensim për pjesën e
bashkëpronësisë ligjore të lënë nga zgjidhja e bashkëpronësisë mbi sendin:
 Paditësen Andoneta Foti, në shumën monetare 805.555 lekë.
 Paditësen Vasilika Foti në shumën monetare 805.555 lekë.
 Të paditurën Meri Naço në shumën monetare 241.666 lekë.”
“... Në fazën e dytë të pjesëtimit gjyqësore...gjykata u mbështet në konkluzionet e Aktit
të ekspertimit teknik, të ri-kryer ... të pakontestuar për përmbajtjen konkluduese të tij, nga
asnjë prej palëve ndërgjyqëse prezent në gjykimin, ku konkludohet se:
... Sendi objekt pjesëtimi nuk ka mundësi ndarje në natyrë në grup raportet 10/36,
10/36, 3/36 dhe 13/36 .... as në raportet ligjore 20/36, 3/36 dhe 13/36 pjesë të pandarë të
sendit, duke marrë parasysh trajtimin si një të vetëm të pjesës që rezulton nga bashkimi i
pjesëve të paditëseve. ... nuk ka mundësi ndarje as në pakësim apo tejkalim të raporteve
ligjore ...
Argumentimi i dhënë është se për secilin prej këtyre grup raporteve ligjore, sendi nuk
ka mundësi pjesëtimi në natyrë, për shkak të specifikave të tij në konstruksion dhe në
mënyrën sesi ai është organizuar në kubaturën ndarëse dhe funksionale të tij, pozicionin e
banesës në raport me truallin, të gjitha këto të para në këndvështrim të rregullave të
urbanistikës ... për sa kohë nuk mund të krijohen hyrje dhe ambiente funksionale të posaçme
për funksionimin normal urbanistik të sendit, pikërisht për shkak të këtyre karakteristikave,
apo krijimin e një ambienti të ri sanitar (WC) etj.
Për sa i përket vlerësimit të sendit, gjykata nga shqyrtimi gjyqësor ...pavarësisht
moskontestimit të palëve ndërgjyqëse, konkludon se në raport me datimin e sendit (viti i
ndërtimit), pozicionin e tij (zona e vendndodhjes) etj, vlera e tij ... i përgjigjet realisht vlerës
së tregut.
Argumenti i paraqitur nga paditëset, i cili mbështet kërkimin për lënien e sendit në
pronësi të tyre ... referon vetëm në nevojat e tyre për banim.
Argumenti i paraqitur nga i padituri, i cili mbështet kërkimin për lënien e sendit në
pronësi të tij ... referon në nevojat për banim, por edhe si banues në të (Posedues efektiv i
sendit). ...
Nga aktet e administruara, të cilat referojnë në të dhënat e sistemit T.I.M.S. ...
pranuar nga vetë ky i paditur ... ai personalisht dhe familjarisht kryen lëvizje të
herëpashershme për në këtë shtet të huaj, për nevoja personale dhe të familjes. ...
Vendbanimi zyrtar ... provohet se është banesa ... objekt pjesëtimi ... Nuk rezulton e
provuar se ky i paditur të ketë banesa të tjera ...
Mbështetur në vendimin nr.41-201104477(2425), datë 25.10.2011 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Korçë, rezulton se gjykata ka rivendosur në posedim të sendit objekt
168
pjesëtimi gjyqësore, paditësen Andoneta Foti, duke detyruar të paditurin Sotiraq Foti të heqë
drynin e vendosur në këtë banesë. ... Situata procedurale ... referon në orientimin e gjykatës
drejtuar paditëseve ... për të kërkuar ushtrimin e të drejtave që lidhen me bashkëpronësinë
mbi sendin, vetëm në aspekt të bërjes të mundur kryerjen e aktit të ekspertimit teknik nga ana
e ekspertit të caktuar ...
Ekzistenca e këtij vendimi gjyqësore, ... provon plotësisht, se banues në sendin objekt
pjesëtimi gjyqësore gjendet juridikisht dhe faktikisht bashkëpronari i padituri Sotiraq Foti
dhe se bashkëpronarët e tjerë ... nuk individualizohen sipas përcaktimit të nenit 207/4 të
Kodit Civil, si banuese në këtë shtëpi për banim. ...
Në rastin konkret për gjykim, posedimi efektiv i sendit nga cilësia e banuesit në të, i
përket të paditurit Sotiraq Foti dhe ai rezulton si i vetmi bashkëpronar që banon në atë shtëpi
...
Paditëset Andoneta Foti e Vasilika Foti dhe e paditura Meri Naço, individualizohen
ligjërisht si bashkëpronare mbi sendin, të cilat kanë humbur, apo nuk gëzojnë, të drejtën e
banimit në sendin objekt pjesëtimi gjyqësor. ...
Nuk ekziston asnjë situatë prezente në këtë gjykim, në raport me sjelljen e
bashkëpronarit të paditur ... e cila konfigurohet nga lëvizja e lirë e tij dhe/ose e familjes duke
mos qenë prezent në mënyrë permanente në sendin objekt pjesëtimi ... për ta cilësuar atë dhe
familjen e tij si “jo banues” në këtë send.
Ekzistenca, shkaku, qëllimi, përmbajtja dhe vendimmarrja si në vendimin nr.41-
201104477(2425), datë 25.10.2011 ... sqaron dhe provon se së paku paditësja Andoneta Foti,
por edhe paditësja Vasilika Foti dhe e paditura Meri Naço, ....nuk ka qenë asnjëherë
poseduese e tërësisë së sendit, apo e ndonjë ambienti të veçantë në përbërje të tij dhe kjo
situatë ligjore është aktuale.
Gjykata vlerëson se nuk ekziston asnjë rrethanë specifike në këtë çështje, që të lidhë
nevojat e banimit të bashkëpronareve paditës, me mbajtjen në pronësi të këtij sendi. Sendi ...
është vlerësuar me çmimin e tregut dhe për më tepër ky vlerësim i pranuar pa debat nga
secili prej ndërgjyqësve.
I padituri Sotiraq Foti për këtë aspekt ... që lidhet me nevojat për banim të tij dhe
familjes, gjendet parimisht në të njëjtat kushte me paditëset ...por në raport me nevojat për
banim e drejta e tij prevalon mbi atë të paditëseve. ...
Argumentet e dhëna nga pala paditëse, se nevojat për banim lidhen me moshën apo të
ardhurat e pakta personale si pensioniste ... bie ndesh me kërkimin për të mbajtur në pronësi
sendin, duke kompensuar me vlerën 45% të çmimit të tregut të paditurin. ...
Mbështetur në raportet e bashkëpronësisë ... i padituri Sotiraq Foti rezulton ...
bashkëpronari që zotëron raportin më të lartë ligjor të bashkëpronësisë mbi këtë send në
13/36 pjesë të pandarë të sendit kundrejt paditëseve me nga 10/36 pjesë të pandarë të sendit
secila dhe të paditurës Meri Naço me 3/36 pjesë ...
... bashkimi i pjesëve ... nga ana e paditëseve Andoneta Foti dhe Vasilika Foti ... nuk
solli mundësinë e ndarjes në natyrë të sendit objekt pjesëtimi dhe nuk i përgjigjet objektivisht
vërtetimit të situatave ligjore procedurale të kërkuara nga neni 207, paragrafi i katërt i Kodit
Civil, në raport me bashkëpronarin tjetër, të paditurin Sotiraq Foti.”
6. Mbi ankimin e palës paditëse, çështja ka shkuar për shqyrtim në Gjykatën e Apelit
Korçë, e cila me vendimin nr.239, datë 29.04.2013, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.2957, datë 23.11.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë.”
“ ... Pretendimet e ... palës paditëse ngritur në kërkesën ankimore nuk qëndrojnë ...
...palët ndërgjyqëse nuk kanë patur asnjë kontestim për vlerësimin pasurisë në
gjykimin në shkallë të parë ...
169
I pabazuar është edhe pretendimi se: “Vendimi gjendet i marr në kundërshtim me
përmbajtjen e nenit 207 të Kodit Civil ...”. Gjykata e Apelit vlerëson se ky pretendim ka
marrë përgjigje në gjykimin dhe në arsyetimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë. Në
atë gjykim është provuar plotësisht se i padituri Sotiraq Foti është banor i vetëm i shtëpisë
objekt pjesëtimi. Në gjykim është administruar dhe vendimi Gjyqësor me nr.2425 datë
25.10.2011 nga ku ka rezultuar se Paditëset janë rivendosur në posedim të sendit objekt
pjesëtimi duke u detyruar i padituri Sotiraq Foti “të heqë drynin e vendosur në derë”. Nga
përmbajta e këtij vendimi rezulton se sendi objekt pjesëtimi, ka qenë dhe gjendet faktikisht në
përdorim të të paditurit Sotiraq Foti dhe se Paditëset Andoneta Foti dhe Vasilika Foti nuk
rezultojnë si banore të kësaj banese....
Gjykata e apelit vlerëson se dhe ky bashkim pjesësh nuk ndryshon rrethanat
thelbësore të rastit në gjykim, mbasi dhe me këtë bashkim nuk është e mundur ndarja në
natyrë e sendit dhe në këtë aspekt nuk ndryshon gjendja juridike e sendit dhe nevojat për
banim të bashkëpronarëve, madje ky bashkim pjesësh vështirëson zgjidhjen përfundimtare të
bashkëpronësisë dhe nuk i përgjigjet objektivisht kërkesave të nenit 207, paragrafi i 4-ët ... të
Kodit Civil.”
7. Kundër këtij vendimi, më datë 27.05.2013, ka paraqitur rekurs paditëset Andoneta
Foti e Vasilika Foti, që kërkojnë “Ndryshimin e Vendimit nr.2957, datë 23.11.2012, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, e të Vendimit nr.239, datë 29.04.2013, të Gjykatës së
Apelit Korçë dhe pranimin e plotë të padisë” , për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të
këtij vendimi.
7. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe Kodit Civil, në të cilat është

parashikuar:
çështjes”.
7.4. Neni 370 i K.Pr.Civile: “Gjykimi për pjesëtimin e sendeve në bashkëpronësi
dhe në trashëgim, në fazën e parë të tij, ka për qëllim të hetojë e të përcaktojë
të drejtën e bashkëpronësisë së ndërgjyqësave, pjesët takuese të tyre, si dhe
7.5. Neni 371 i K.Pr.Civile: “Kur palët deklarojnë se nuk kanë ankim ndaj
vendimit të ndërmjetëm të përmendur në nenin 370 të këtij Kodi, bëhet shënim
në procesverbalin gjyqësor, i cili nënshkruhet edhe nga palët ose
170
përfaqësuesit e tyre. Në një rast të tillë, si dhe në rastin kur vendimi i
ndërmjetëm, që ka lejuar pjesëtimin, ka marrë formën e prerë, gjykata
vazhdon gjykimin në fazën e dytë, duke marrë në shqyrtim kërkesat që mund të
kenë bashkëpronarët për llogaritë që duhet të japin midis tyre dhe që rrjedhin
nga marrëdhëniet e bashkëpronësisë”.
7.6. Neni 372 i K.Pr.Civile: “Gjykata bën vlerësimin e sendeve që do të
pjesëtohen, pasi më parë të ketë marrë mendimin e ekspertëve dhe, kur sendet
mund të ndahen në natyrë, formohen aq pjesë sa janë edhe bashkëpjesëtarët.
Në secilën nga këto pjesë duhet të përfshihen, me sa është e mundur, një sasi
nga sendet apo kreditë të po asaj natyre me vlerë të barabartë me pjesën
takuese. Pabarazia në natyrë e sendeve midis pjesëve kompensohet në para.
Gjykata vendos edhe për marrëdhëniet financiare të palëve për shkak të
bashkëpronësisë”.
7.7 Neni 207 paragrafi 3, 4 i K.Civil: “… Megjithatë, në vend të shitjes në
ankand, gjykata, kur disa nga bashkëpronarët e kërkojnë, mund të urdhërojë
që sendi t’u lihet këtyre, duke i detyruar që t’i paguajnë bashkëpronarit, i cili
kërkon pjesëtimin, vleftën e pjesës së tij, sipas mënyrës dhe brenda afateve të
caktuara në vendimin gjyqësor. Kur sendi që nuk mund të ndahet në natyrë
është shtëpi banimi, gjykata ia lë në pjesë, në kushtet e sipërtreguara, atij nga
bashkëpronarët që banon në atë shtëpi ose ka nevojë më shumë se të tjerët për
atë sipërfaqe banimi.
8. Se rekursi i paraqitur nga pala paditëse nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara
në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që e bëjnë të cenueshëm vendimin nr.239, datë
29.04.2013, të Gjykatës së Apelit Korçë, që ka lënë në fuqi vendimin nr.2957, datë
23.11.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
8.1. Në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen në dosjen gjyqësore e të
administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve në rekurs, si dhe pjesës arsyetuese të
vendimeve gjyqësore, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi
i arritur nga gjykatat e faktit është rrjedhojë e respektimit dhe zbatimit të kërkesave të ligjit.
zbatimin e gabuar të ligjit, si dhe me shkeljet e rënda të normave procedurale. Sipas germës
“a” të këtij neni, mund të rekursohen vendimet e gjykatave të faktit nëse nga ana e tyre nuk
është respektuar ose është zbatuar keq ligji.
10. Në rastin në shqyrtim, nga rekursi i palës paditëse rezulton se pretendohet lënia e
sendit për banim palëve paditëse Andoneta Foti e Vasilika Foti duke insistuar në nevojën e
tyre për banim (sikurse kanë kërkuar edhe gjatë gjykimit dhe në ankimin në apel), por edhe se
vlera e sendit nuk është e bazuar në tregun e lirë të shitblerjeve.
11. Kolegj Civil vlerëson se, ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, nga ana e
gjykatave nuk rezulton të mos jetë respektuar apo zbatuar gabim dispozitat ligjore që
rregullojnë pjesëtimin gjyqësor. Referuar neneve 370, 371, 372 të Kodit të Procedurës Civile,
gjykimi i pjesëtimit gjyqësor të sendit të paluajtshëm në bashkëpronësi kalon në dy faza:
Faza e parë, në të cilën gjykata përcakton: (i) Rrethin e bashkëpronarëve; (ii) Rrethin e
sendeve në bashkëpronësi që do t’i nënshtrohen pjesëtimit gjyqësor; (iii) Pjesët ideale të
secilit bashkëpronar; Faza e dytë është ajo në të cilën gjykata merr në shqyrtim kërkesat që
mund të kenë bashkëpronarët për pjesët takuese, si dhe llogaritë që duhet të japin midis tyre,
të cilat rrjedhin nga marrëdhëniet e bashkëpronësisë mbi sendin objekt pjesëtimi gjyqësor.
171
11.1. Duke qenë në fazën e dytë të pjesëtimit të pasurisë bashkëshortore, me të drejtë
gjykatat e dy shkallëve, pasi kanë vlerësuar provat e administruara, të cilat i janë nënshtruar
debatit gjyqësor, referuar nenit 207 të Kodit Civil, kanë marrë në shqyrtim mundësinë e
ndarjes në natyrë të sendit (që në rastin konkret sipas ekspertit ka qenë e pamundur), kërkesat
e secilit bashkëpronarët për lënien e sendit objekt pjesëtimi gjyqësor për banim dhe
kompensimin midis tyre.
11.2. Duke qenë se sendi shtëpi banimi ka qenë i pamundur të ndahet në natyrë,
mbështetur në paragrafin 4 të nenit 207 të Kodit Civil, gjykata për të vendosur se kujt nga
bashkëpronarët do t’i lihet sendi, ka hetuar dhe analizuar lidhur me plotësimin e kushteve
“banon në atë shtëpi ose ka nevojë më shumë se të tjetër për këtë sipërfaqe”. Për këtë gjykata
kanë vlerësuar në tërësi provat dhe pretendimet e palëve, në përputhje me nenet 12, 29 dhe
309 të Kodit të Procedurës Civile, që parashikojnë barrën e provës të secilës palë për të
provuar faktet ku bazon pretendimet e saj dhe detyrimin e gjykatës për të vlerësuar e
mbështetur vendimmarrjen mbi provat e administruara në gjykim, duke i vlerësuar ato “në
bazë të bindjes së saj të brendshme, të formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave
të çështjes”.
12. Kolegji Civil konstaton se pala paditëse, ngre në rekurs edhe shkaqe (fakte e
rrethana) që i përkasin procesit të provuarit, që është në ekskluzivitetin e gjykatave të faktit
dhe nuk është atribut i Gjykatës së Lartë. Referuar nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile,
Gjykata e Lartë ka në kompetencë të shqyrtojë problemet që kanë të bëjnë me
mosrespektimin ose zbatimin e gabuar të ligjit material e procedural, por pa bërë një
rivlerësim të provave në të kundërt me atë që kanë bërë gjykatat e hallkave më të ulëta
(vendimi nr.17, datë 30.04.2007 i Gjykatës Kushtetuese). Një kontroll i tillë konsiston në
analizën e plotë të fakteve dhe të rrethanave, të cilat janë pranuar më parë si të vërteta nga
gjykata e faktit dhe e apelit dhe pa i ndryshuar ato. Gjatë shqyrtimit të çështjeve, Gjykata e
Lartë shqyrton dhe analizon çështjen në drejtim të kontrollit të ligjshmërisë dhe të
bazueshmërisë në ligj të vendimeve të ankimuara.
13. Nga vendimet e gjykatave rezulton se janë marrë në shqyrtim gjithë pretendimet e
palëve, argumentet janë nxjerrë nga provat, e marra, administruara e vlerësuara si të tilla
konform dispozitave të Kodit të Procedurës Civile, dhe arsyetimi është i mbështetur në
dispozitat e zbatueshme për pjesëtimin gjyqësor. Në një analizë të hollësishme të kushteve që
parashikon neni 207 paragrafi 4 i Kodit Civil, gjykatat kanë arsyetuar në mënyrë të plotë
përfundimin e arritur se banesa objekt pjesëtimi gjyqësor duhet t’i lihet për banim të paditurit
Sotiraq Foti, pasi ai është bashkëpronari që ka pjesën më të madhe, banon në atë shtëpi së
bashku me familjen e tij dhe gjithashtu ka nevojë për banim, pasi nuk disponon banesë tjetër.
14. Në analizë të vendimet të gjykatave, Kolegji Civil vlerëson se nuk qëndron
pretendimi i paraqitur në rekurs nga pala paditëse se gjykatat kanë gabuar kur nuk i kanë lënë
për banim atyre sendin objekt pjesëtimi gjyqësor. Kjo pasi në kushtet kur ligji nuk parashikon
shprehimisht rastet se kujt i lihet sendi objekt pjesëtimi, kur kërkohet nga të dyja palët, është
gjykata ajo që bën vlerësimin e faktorëve objektivë dhe subjektivë që lidhen me natyrën e
sendit, me veprimet apo qëndrimet e palëve mbi sendin, si dhe duke e parë pjesëtimin në
raport me nevojat e palëve.
15. Gjykatat, në analizë të gjithë kushteve, rrethanave (analizë e bazuar në prova) dhe
pretendimeve të palëve, kanë konluduar se i padituri përkundrejt paditëseve plotëson të dy
kushtet e nenit 207, paragrafi 4 i Kodit Civil, pasi për sa ka rezultuar e provuar, i padituri
është bashkëpronari banues në sendin objekt pjesëtimi, ka nevojë për banim. Ato kanë
arsyetuar se: “... Posedimi efektiv i sendit i përket të paditurit Sotiraq Foti ... i cili rezulton si
i vetmi bashkëpronar që banon në atë shtëpi. ... Paditëset Andoneta Foti e Vasilika Foti dhe e
paditura Meri Naço, janë ligjërisht si bashkëpronare mbi sendin, por e kanë humbur, apo
nuk gëzojnë, të drejtën e banimit në sendin objekt pjesëtimi gjyqësor.” Banesa ka rezultuar
172
faktikisht në përdorim të të paditurit Sotiraq Foti edhe nga vendimi gjyqësor nr.2425 datë
25.10.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, sipas të cilit paditëset janë rivendosur në
posedim të sendit objekt pjesëtimi duke u detyruar i padituri Sotiraq Foti “të heqë drynin e
vendosur në derë”. Në këtë vendim jo vetëm pranohet se banues në sendin objekt pjesëtimi
është i padituri, por rezulton se ky vendim ka patur si qëllim kërkimin e ushtrimit të të
drejtave që lidhen me bashkëpronësinë mbi sendin, vetëm në aspekt të bërjes të mundur
kryerjen e aktit të ekspertimit teknik nga ana e ekspertit të caktuar nga gjykata pikërisht në
këtë gjykim (për të vlerësuar sendin për ndarjen në natyrë dhe realizuar detyrat e lënë nga
gjykata).
15.1. Gjithashtu Kolegji Civil vëren se gjykata ka marrë në analizë edhe pretendimin
e palës paditëse se nevojat për banim lidhen me moshën apo të ardhurat e pakta personale të
tyre si pensioniste, duke mos i gjetur bindëse në kushtet (i) kur nevojën për banim e kanë të
dy palët (paditëse dhe i paditur), dhe (ii) kur vetë pala paditëse duke kërkuar të mbajë në
pronësi sendin pranon se ka mundësi të kompensojë vlerën takuese prej 45% të çmimit për të
paditurin.
15.2. Në vendimmarrjen e tyre gjykatat me të drejtë kanë marrë në konsideratë edhe
raportet e bashkëpronësisë, ku i padituri Sotiraq Foti zotëron raportin më të lartë ligjor të
bashkëpronësisë mbi këtë send në 13/36 pjesë të pandarë të sendit kundrejt paditëseve me nga
10/36 pjesë të pandarë të sendit secila dhe të paditurës Meri Naço me 3/36 pjesë. Madje ato
kanë marrë në vlerësim edhe bashkimin e pjesëve të dy palëve paditëse, që paraqitet si
pretendim edhe në rekurs. Për këtë gjykatat kanë konkluduar se edhe me bashkimin e pjesëve
të këtyre palëve nuk është e mundur ndarja në natyrë e sendit (për të cilën ka vlerë një gjë e
tillë), “... në këtë aspekt nuk ndryshon gjendja juridike e sendit dhe nevojat për banim të
bashkëpronarëve, madje ky bashkim pjesësh vështirëson zgjidhjen përfundimtare të
bashkëpronësisë ...”.
16. Për sa arsyetohet më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së lartë çmon të drejtë
mënyrën e vlerësimit të gjykatave të faktit dhe nuk qëndron pretendimi se kërkimet e palës
paditëse nuk janë shoqëruar me marrjen e një përgjigje të drejtë dhe ligjore nga gjykatat.
17. Përsa i përket pretendimit për vlerën e sendin, pala rekursuese nuk paraqet ndonjë
argument ligjor dhe për më tepër, gjykata e apelit me të drejtë ka arsyetuar se në gjykimin në
shkallë të parë, kur është përcaktuar vlera, asnjëra palë nuk ka patur kontestime, por vetëm
kur sendi i është lënë të paditurit është ngritur ky pretendim. Ndërkohë gjykata e rrethit
arsyeton se megjithëse nuk ka patur debat nga palët “sendi... është vlerësuar me çmimin e
tregut...”.
18. Nga ana tjetër, nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore, Kolegji Civil konstaton
edhe se nuk rezulton që gjykatat të kenë lejuar shkelje nga ato të parashikuara në germën “b”
të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile. 1 Në rastin konkret nuk ngrihen në rekurs dhe nuk
rezulton që, si gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit, të kenë shkelur dispozitat mbi
juridiksionin dhe kompetencën, që përbërja e trupit gjykues të ketë qenë e parregullt apo
vendimi të mos jetë nënshkruar nga anëtarët e tij, që çështja të jetë gjykuar në mungesë të
palëve, që të mos jetë formuar drejt ndërgjyqësia apo të mungojnë ose të jenë të pavlefshme
aktet procedurale.
19. Në përfundim të më sipër, Kolegji Civil çmon se gjykatat më të ulëta, në përputhje
me kërkesat e normave procedurale, kanë kryer “një hetim gjyqësor të plotë dhe të
1
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë ka parasysh edhe se nuk konstatohen shkelje të normave procedurale që të
kenë ndikuar në dhënien e vendimit, sipas germës “c” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, e cila ka qenë
në fuqi në kohën e paraqitjes së rekursit, por shfuqizuar me nenin 35 të ligjit nr.122/2013, datë 18.04.2013 “Për
disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.8116, 29.03.1996 “Kodi i Procedurës Civile i Republikës së Shqipërisë”,
të ndryshuar”.
173
19.1. Në këto kushte, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.239,
datë 29.04.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit të vendimit nr.239, datë 29.04.2013, të Gjykatës së Apelit
Korçë.
Tiranë, më 27.01.2016
174
Nr. 00-2016-289 i Vendimit (23)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 27.01.2016, mori në shqyrtim çështjen civile me nr.11243-

001523-00-2013, që u përket palëve:
PADITËS: QENDRA SHËNDETËSORE VELABISHT.

E PADITUR: ÇEZ SHPËRNDARJE SH.A.
OBJEKTI:
Pavlefshmëri e titujve ekzekutive
“Faturë Tatimore Shitje e Energjisë elektrike”
nr.106892825, nr.106889391 për periudhën e faturimit qershor 2011
në rubrikën “Energji e pamatur”, si një detyrim që nuk ekziston.
Baza Ligjore: Nenet 32/a, 609, 615/a,të K.Pr.Civile,
ligji nr.9072, datë 22.05.2003, “Për sektorin e energjisë elektrike”,
vendimi nr.41, datë 31.08.2005, i ERE
“Për miratimin e kontratës së furnizimit me energji elektrike për klientë jo familjarë”
vendim nr.77, datë 15.10.2010, i ERE.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendim nr.149, datë 06.02.2012, ka

vendosur:
“Pranimin e padisë pjesërisht.
- Deklarimin pjesërisht të pavlefshëm të titujve ekzekutiv, faturë tatimore
shitje e energjisë elektrike me nr.106892825, nr.106889391 dhe nr.106882954
për rubrikën “energji e pamatur” duke u saktësuar vlera e dëmit ekonomik nga
336 000 (treqind e tridhjete e gjashtëmijë) lekë në 67 200 (gjashtëdhjetë e
shtatëmijë e dyqind) lekë në secilën fature.
- Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të objektit si të pabazuar në ligj dhe në
prova.
- Shpenzimet gjyqësore të parapaguara nga paditësi në masën 24 800 (njezet e
katërmijë e tetëqind) lekë i ngarkohen të paditurit”.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendim nr.87 (60-2013-118), datë 06.02.2013, ka

vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.149, datë 06.02.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Berat”
175
Kundër vendimit nr.87(60-2013-118), datë 06.02.2013, të Gjykatës së Apelit Vlorë ka
paraqitur rekurs pala paditëse Qendra Shëndetësore Velabisht me anë të të cilit kërkon
ndryshimin e vendimit nr.87(60-2013-118), datë 06.02.2013, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
të vendimit nr.149, datë 06.02.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat anulimin e
faturave për këto shkaqe:
 Gjykata në kundërshtim me ligjin merr të mirëqena të gjitha pretendimet e palës së
paditur CEZ Shpërndarje ndërkohë që procesverbalet nga grupi i kontrollit nuk janë
të firmosur nga përfaqësues të palës paditëse, duke u bërë kontrolli pa praninë e tyre.
Vendimi i ERE kërkon që procesverbalet të firmosen si nga furnizuesi ashtu dhe nga
klienti.
 Gjykata në interpretim të gabuar të pikës 7.1.4 të Kontratë së furnizimit e ngarkon
paditësin me detyrimin për të ruajtur matëset, ndërkohë që në këtë rast matësi është
vendosur pranë rrugës publike dhe mund të dëmtohej nga kushdo. Në bazë të kësaj
pikë klienti ka detyrim vetëm kur matësi është brenda pronës të tij ndërkohë që në
rastin objekt gjykim matëset janë jashtë pronës së paditësit.
 Gjykata shprehte se paditësi nuk ka bërë denoncim në CEZ por si mund të bënte
denoncim kur aparatet kanë qenë në rregull deri në momentin kur kanë ndërhyrë
inspektorët e palës së paditur.

VËREN
Se vendimi nr.87 (60-2013-118), datë 06.02.2013, i Gjykatës së Apelit Vlorë është
marrë në zbatim të ligjit e si tillë duhet të lihet në fuqi.
I. RRETHANAT E ÇËSHTJES
Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se: Pala e paditur “ÇEZ Shpërndarje” me
anë të grupit të kontrollit ka ushtruar kontroll në datat 13.12.2010 dhe 03.02.2011
përkatësisht në ambulancën e fshatit Starove, në qendrën shëndetësor Velabisht dhe në
ambulancën e fshatit Bilcë u konstatua se matësit ishin të cënuar. Të tre këto abonent varen
nga Qendra Shëndetësore Velabisht. Nga grupi i kontrollit janë mbajtur 3 procesverbale
konstatimi konkretisht në datën 13.12.2010 në qendrën shëndetësore Velabisht dhe në
ambulancën e fshatit Starovë, kurse në datën 03.02.2011 në ambulancën e fshatit Bilc me
numër kontrate 40806. Ky numër kontrate është pasqyruar si në procesverbal ashtu dhe në
faturën përkatëse, gjë që tregon se nuk ka asnjë gabim në plotësimin e faturës në ndryshim
nga sa pretendoi përfaqësuesi i paditësit. Po në datat e cituara mësipër është bërë heqja e
matësit, por nuk është ndërprerë energjia elektrike për shkak të vaksinave që mbaheshin në
këto ambulanca. Deri në muajin Qershor të vitit 2011 për të tre këta abonentë nuk është
faturuar energjia elektrike e konsumuar. Pikërisht në faturat e muajit Qershor 2011 me
nr.106892825, nr.106889391 dhe nr.106882954 pala e paditur ka faturuar si energji të
pamatur 20 000 kwh me vlerë totale 336 000 lekë për secilën ambulancë.
Për sa më sipër, pala paditëse Qëndra Shëndetsore Velabisht me pretendimin se titujtë
ekzekutiv, faturat e energjisë, janë absolutisht të pavlefshme pasi “dëmi ekonomik” nuk
ekziston në bazë të ligjit në fuqi për fushën e energjisë elektrike i është drejtuar gjykatës me
kërkesë padinë objekt gjykimi. Titujt ekzekutiv janë të pavlefshëm se në bazë të vendimit
nr.77, dt.15.10.2010, të ERE, që nga shtatori i vitit 2008 furnizuesit i është hequr e drejta e
zbatimit të masave administrative ndaj dëmit të shkaktuar nga marrja në mënyrë të
paligjshme të energjisë elektrike. Qendrat shëndetësore janë marrës së energjisë elektrike të
176
kategorisë njëfazore dhe jo trefazore siç ka aplikuar pala e paditur vlerën prej 20000 Kwh.
Edhe nga akti i ekspertimit rezultoi se edhe në rast se qendrat shëndetësore do të punonin me
ngarkesë maksimale për një vit konsumi mund të shkonte në 7200 Kwh dhe jo 20000 KËH
sipas faturës së ÇEZ.
Pala e paditur “ÇEZ Shpërndarje” sha duke prapësuar ka parashtruar faktin se sipas
kontratës për furnizimin me energjinë elektrike klienti është përgjegjës për ruajtjen dhe
mbrojtjen e sistemit matës. Nga kontrolli i ushtruar në aparatet matëse të qendrës dhe
ambulancave është konstatuar dëmtimi i tyre. Në bazë të nenit 8.1 të kontratës i padituri ka të
drejtë të bëjë përllogaritjen e dëmit ekonomik për energjinë elektrike të pamatur si pasojë e
ndërhyrjes në rrjet, ka kërkuar rrëzimin e kërkesë padisë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendim nr.149, datë 06.02.2012, ka
vendosur: “Pranimin e padisë pjesërisht.- Deklarimin pjesërisht të pavlefshëm të titujve
ekzekutiv, faturë tatimore shitje e energjisë elektrike me nr.106892825, nr.106889391 dhe
nr.106882954 për rubrikën “energji e pamatur” duke u saktësuar vlera e dëmit ekonomik
nga 336 000 (treqind e tridhjete e gjashtëmijë) lekë në 67 200 (gjashtëdhjetë e shtatëmijë e
dyqind) lekë në secilën fature.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të objektit si të pabazuar në ligj dhe në prova.
Shpenzimet gjyqësore të parapaguara nga paditësi në masën 24 800 (njëzet e
katërmijë e tetëqind) lekë i ngarkohen të paditurit”
Gjykata arsyeton se: “...Nga procesverbalet e kontrollit të datës 13.12.2010 e
03.02.2011 u konstatua se aparatet matëse konkretisht vulat e makinerisë ishin të cenuara.
Për këtë shkak është bërë heqja e aparateve. Qëllimi i vendosjes së këtyre vulave është të
sigurohet matja e rregullt e energjisë elektrike të konsumuar. 2-Sipas ligjit “Për energjinë
elektrike” dhe kontratës së furnizimit është detyrimi i klientit të ruajë sistemin matës të
vendosur brenda pronës së tij. Në rastin konkret matësit ishin vendosur në murin e
ndërtesave të ambulancave. Si pjesë e tërësisë së pasurisë së paluajtshme muret si në anën e
brendshme dhe të jashtme të tyre identifikojnë qartë sendin e paluajtshëm, objekt i të drejtës
së pronësisë. Kështu, që pretendimi i paditësit se matësit ishin vendosur jashtë pronës është i
pabazuar. 3- Gjykata vlerëson se fajësia e paditësit për shkelje të detyrimeve që ai ka marrë
përsipër sipas kontratës dhe ligjeve në fuqi është e provuar. Paditësi nuk ka bërë asnjë
denoncim pranë CEZ për dëmtimin e aparatit matës. Duke qenë se ai ndodhej brenda pronës
së tij ishte detyrimi i paditësit të konstatonte çdo ndryshim të pamjes së jashtme të tij duke
njoftuar të paditurin, gjë që nuk e ka bërë. Për sa më sipër gjykata çmon se paditësi ka
konsumuar energji elektrike pa u matur rregullisht nga matësi, duke i shkaktuar dëm palës së
paditur... Për sa i përket mënyrave të llogaritjes së dëmit ekonomik gjykata çmon se sipas
vendimi nr.101 dt. 26.08.2008 “ Kodi i matjes” përcaktohej se rregullimet e pasaktësive të
matjes do të kufizohen në periudhën e fundit 12 mujore. Këtë logjikë ndjek ERE dhe në
vendimin nr.42, datë 22.4.2011. - Sipas aktit të ekspertimit rezultoi se këta abonent
përfshihen në kategorinë e parë të konsumatorëve të vegjël me matës njëfazor. 2- Në
vendimin nr.42, dt.22.04.2011, të ERE përcaktohet se dëmi ekonomik për kategorinë e parë
të konsumatorëve është në masën 4000 kwh. ERE ka përcaktuar me vendimin e mësipërm një
vlera fikse të dëmit. Diferencimi i tyre bëhet vetëm mbi bazën e kategorizimit të klientit sipas
llojit të konsumatorit tip ku ai përfshihet. Përderisa abonentët objekt i faturimit përfshihen në
klientët e vegjël sasia e konsumit të energjisë elektrike të tyre është 4000. Duke qënë se kjo
vlerë është e përcaktuar paraprakisht nga ERE në bazë të llogaritjes së konsumit mesatar për
tipin e klientit, ku bën pjesë dhe këta abonent, gjykata nuk merr në konsideratë vlerat e
konsumit vjetor të përllogaritura nga eksperti në kushtet aktuale të pajisjeve elektrike të
gjetura gjëndje në këto ambulance.
Përfundimisht gjykata çmon se vlera prej 336 000 lekë e dëmit ekonomik e përcaktuar
në faturat nr.106892825, nr.106889391 dhe nr.106882954 është e pasaktë pasi dëmi realisht
177
i shkaktuar palës së paditur është në vlerën 67200 lekë për secilin abonent. Për sa më sipër
gjykata vendos të deklarojë të pavlefshëm faturat e energjisë elektrike të muajit Qershor për
pjesën e energjisë së pamatur duke u saktësuar vlera e dëmit ekonomik nga 336 000 lekë në
67200 lekë. Si rrjedhim për pjesën tjetër e cila ka të bëjë me pavlefshmërinë totale të vlerës
së dëmit ekonomik padia është e pabazuar. Pretendimi i palës paditëse se dëmi nuk ekziston
është i pabazuar jo vetëm nga fakti se aparatet matëse janë gjetur të cenuar, por edhe sepse
për gjithë periudhën Dhjetor 2010 deri në Qershor 2011 edhe pse ambulancat kanë
konsumuar energji elektrike ato nuk janë faturuar. Kjo sasi energji konsiderohet e pamatur
dhe është përfshirë nga pala e paditur në sasinë totale të energjisë së konsumuar si dëm
ekonomik....”
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendim nr.87(60-2013-118), datë 06.02.2013, ka
vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.149, datë 06.02.2012, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Berat”.
Gjykata arsyeton se: “..ndryshe nga sa pretendon paditësi .. është detyrim i klientit të
ruajë sistemin matë të vendosur brenda pronës së tij. Në rastin konkret matësit ishin
vendosur në muret e ndërtesave të ambulancave.. paditësi nuk ka bërë asnjë denoncim pranë
CEZ për dëmtimin e aparatit matës... nëpërmjet llogaritjes së dëmi ekonomik furnizuesi
synon të rikuperojë pasaktësitë në matje për shkak të ndërhyrjes në matës. Në këto kushte me
të drejtë edhe në rast të përllogaritjes së dëmit ekonomik duhet të zbatohet i njëjti rregull për
llogaritjen e dëmit ekonomik..”
Kundër vendimit nr.87 (60-2013-118), datë 06.02.2013, të Gjykatës së Apelit Vlorë
ka paraqitur rekurs pala paditëse Qendra Shëndetësore Velabisht me anë të të cilit kërkon
ndryshimin e vendimit nr.87 (60-2013-118), datë 06.02.2013, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
të vendimit nr.149, datë 06.02.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat anulimin e
faturave për shkaqet e sipërpërmendura në pjesën hyrëse të vendimit.
Neni 609 i K.Pr.Civile: “Debitori mund të kërkojë në gjykatën kompetente të vendit

të ekzekutimit që të deklarohet se titulli ekzekutiv është i pavlefshëm ose se detyrimi nuk
ekziston, ose ekziston në një masë më të vogël ose është shuar më pas.
Kur titulli ekzekutiv është një vendim gjyqësor ose vendim arbitrazhi, debitori mund
të kundërshtojë ekzekutimin e titullit vetëm për fakte të ngjara pas dhënies së këtyre
vendimeve.
Në këto raste, gjykata shqyrton çështjen brenda 5 ditëve dhe mund të vendosë
pezullimin e vendimit me ose pa garanci. Kundër vendimit të gjykatës mund të bëhet
ankim i veçantë”.
III.KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON
Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga pala paditëse, nuk përbëjnë

shkaqe ligjore në kuptim të Nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë cënimin e
vendimit nr.87(60-2013-118), datë 06.02.2013, të Gjykatës së Apelit Vlorë.
të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të rekursit, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit është
rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit, prandaj vendimi i kësaj gjykate duhet të lihet në fuqi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon të theksojë se përveç gjykimit deklarativ ose të
njohjes së një të drejte, kemi edhe ekzekutimin e detyrueshëm në bazë të një titulli ekzekutiv,
178
të rivendosjes në vend të së drejtës së pretenduar dhe të shkelur. Ekzekutimit të detyrueshëm
zhvillohet gjithmonë mbi bazën e një titulli ekzekutiv, të cilët janë parashikuar shprehimisht
në nenin 510 të Kodit të Procedurës Civile, ku ndër të tjera parashikohet se: “Ekzekutimi i
detyrueshëm mund të bëhet vetëm në bazë të një titulli ekzekutiv. Janë tituj ekzekutivë:
….....e) aktet e tjera që sipas ligjeve të veçanta quhen tituj ekzekutivë dhe ngarkohet zyra e
përmbarimit për ekzekutimin e tyre”.
Në procesin e ekzekutimit të titujve ekzekutiv, sikurse janë në rastin konkret
faturat e shitjes së energjisë elektrike, si rregull, marrin pjesë dy palë, njëra që kërkon
ekzekutimin e titullit ekzekutiv (kreditori) dhe tjetra e detyruar nga titulli ekzekutiv për
ekzekutimin (debitori). Kjo është arsyeja që ligjvënësi në nenin 609 të K.Pr.Civile, ka
parashikuar shprehimisht se:“Debitori mund të kërkojë në gjykatën kompetente të vendit të
ekzekutimit që të deklarohet se titulli ekzekutiv është i pavlefshëm ose se detyrimi nuk
ekziston, ose ekziston në një masë më të vogël ose është shuar më pas...”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, nisur nga faktet e provuara gjatë dy gjykimeve, arrin
në përfundimin se jemi para një padie e cila në thelb synon pavlefshmërinë e pjesshme të
faturave të energjisë elektrike. Në bazë të Ligjit nr.8662, datë 18.09.2000, “Për trajtimin si
tituj ekzekutiv të faturës së konsumit të energjisë elektrike”, si dhe ligjit nr.8735, datë
01.02.2001, ”Për një shtesë në Ligjin nr.8662, datë 18.09.2000, “Për trajtimin si tituj
ekzekutiv të faturës së konsumit të energjisë elektrike”, nga ku rezulton se “Fatura tatimore e
konsumit të energjisë elektrike, sipas modelit të caktuar nga Ministria e Financave, në
zbatim të nenit nr.36 të ligjit nr.7928, datë 27.4.1995, "Për tatimin mbi vlerën e shtuar",
është titull ekzekutiv dhe ngarkohen zyrat e përmbarimit me ekzekutimin e tyre”, arrihet në
përfundimin se fatura e konsumit të energjisë elektrike gëzon cilësinë e titullit ekzekutiv,
sipas nenit 510 pika “e” të K.Pr.Civile.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë së pari thekson se titulli ekzekutiv si koncept juridik
është krijuar për të treguar ekzistencën e një të drejtë subjektive materiale të cenuar, ose të
papërmbushur. Për këtë arsye titulli ekzekutiv është burim i menjëhershëm dhe i
drejtpërdrejt i legjitimimit të kreditorit për të iniciuar procesin e ekzekutimit të
detyrueshëm, legjitimitet që buron nga fakti që ai që ka titullin ekzekutiv ose në favor të të
cilit është lëshuar titulli ekzekutiv, ka dhe të drejtën e përfshirë në të.
Pavlefshmëria e titullit ekzekutiv qëndron pikërisht në mospërputhjen ndërmjet
realitetit që përfaqëson titulli ekzekutiv, me realitetin që ekziston efektivisht. Nëse
kundërshtohet titulli ekzekutiv nëpërmjet deklarimit të pavlefshëm të tij, kërkohet të
kundërshtohet plotësisht ose pjesërisht e drejta e përfshirë në të.
Nga interpretimi i mësipërm, legjislatori i ka dhënë një pozitë të posaçme vetëm
vlerës së energjisë së rezultuar efektivisht nga matësi, dhe jo edhe asaj që pala e paditur
pretendon se i është konsumuar, por pa mundur që të matet. Në lidhje me këtë pjesë të
energjisë e cila konsiderohet si e ”konsumuar, por e pa matur” ose si “dëm”, pala e paditur
nuk ka aspak ndonjë pozitë të ndryshme nga pala tjetër dhe për cdo pretendim për
përcaktimin e plotë të detyrimit duhet t’i drejtohet gjykatës për ta provuar atë, në bazë të
rregullave të përgjithshme nene 12 i K.Pr.Civile.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se sipas nenit 420 të K.Civil detyrimet
lindin nga kontrata ose nga ligji. Në lidhje me këtë sektor të rëndësishëm dhe që paraqet një
interes publik të shtuar kemi edhe një kuadër ligjor të miratuar dhe në fuqi, dhe në harmoni
më këtë kornizë ligjore kemi edhe miratimin e kontratës tip për furnizimin me energji
elektrike për abonentët familjarë dhe jo familjarë. Në dispozita të kësaj kontrate, palët kanë
parashikuar se ato do t’i zgjidhin me mirëkuptim mosmarrëveshjet mes tyre dhe në rast të
kundërt do t’i drejtohen ERE-se, ose gjykatës kompetente për zgjidhjen e tyre. Nga mos
marrëveshjet që mund të lindin mes palëve gjatë ekzekutimit të detyrimeve kontraktore janë
konstatimi i faktit se aparati matës i palës së paditur nuk funksionon në rregull, apo mungon.
179
Paditësi dhe i padituri kanë lidhur ndërmjet tyre një kontratë për furnizimin me
energji elektrike, në të cilën janë parashikuar të drejtat dhe detyrimet e palëve. Sipas parimit
të përgjithshëm, në rastin kur njëra nga palët kontraktore nuk përmbush detyrimet e saj, pala
tjetër ka të drejtë të kërkojë shpërblimin e dëmit të shkaktuar dhe në rast të lindjes së një
konflikti për këtë fakt, është gjykata, i vetmi organ i ngarkuar nga ligji për zgjidhjen e tij.
Në asnjë dispozitë ligjore në fuqi që rregullon zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshje nuk
parashikohet që një palë në një kontratë të lidhur rregullisht, të ketë paraprakisht avantazhin
që të mund të vendosë sanksione ndaj palës tjetër, të cilat të jenë drejtpërdrejtë të
ekzekutueshme, pa i dhënë asnjë mundësi palës tjetër kontraktore që jo vetëm të dëgjohet prej
saj, por edhe të thotë fjalën e saj përpara një autoriteti neutral në një gjykim të paanshëm, të
zhvilluar mbi bazën e parimit të kontradiktorialitetit.
I padituri, në qoftë se ka konstatuar se paditësi ka shkelur detyrimet kontraktore, duke
marre dhe konsumuar energji elektrike, e pa pasqyruar në aparatin matës, duhet t’i drejtohet
gjykatës me një padi për të kërkuar shpërblimin e dëmit të shkaktuar si rezultat i këtij
veprimi. Ai nuk ka të drejtë që të përcaktoje vetë se sa është vlera e dëmit të shkaktuar dhe
më pas ta përfshijë atë në faturën e shitjes së energjisë elektrike duke e bërë drejtpërdrejtë të
ekzekutueshëm, meqenëse kjo e fundit është titull ekzekutiv sipas ligjit. Në rastin e dëmit
kontraktor është gjykata që, mbi bazën e kërkesës së bërë nga pala që e pretendon atë, të
përcaktojë nëse ekziston dëmi, vlerën e tij dhe se kujt duhet t’i ngarkohet.
Të njëjtin qëndrim mban dhe Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.6, datë
10.01.2012, në të cilin thuhet shprehimisht se: “Kushtet e vlefshmërisë së titullit ekzekutiv
janë siguria, përcaktueshmëria dhe kërkueshmëria. Kushti i sigurisë nënkupton që e drejta
duhet të rezultojë në ekstremet e saj objektive dhe subjektive nga titulli ekzekutiv. Kushti i
përcaktueshmërisë është vlerësimi në para (në të holla), i sendit ose i të drejtës objekt
ekzekutimi. Kushti i kërkueshmërisë ka të bëjë me faktin se kërkimi i ekzekutimit të
detyrueshëm mund të kërkohet menjëherë, pa u lidhur me një afat të papërfunduar, apo me
një kusht pezullues që nuk ka ndodhur.
Në juridiksionin rishikues të Gjykatës së Lartë përfshihen vetëm rastet rigorozisht të
përcaktuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që lidhen me mosrespektimin ose
zbatimin e gabuar të ligjit, si dhe me shkeljet e rënda të normave proceduriale apo shkelje
proceduriale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit.
Në shqyrtim të tërësisë së gjykimit të kësaj çështje, të akteve që ndodhen në dosjen
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve e
prapësimeve të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të rekursit, si dhe
parashtrimeve në seancë gjyqësore, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi
dhe përfundimi i arritur nga gjykata e apelit është rrjedhojë e respektimit dhe zbatimit të
kërkesave të ligjit material dhe atij procedurial.
Ky Kolegj evidenton se gjykata e apelit ka zhvilluar një proces të rregullt ligjor, duke
garantuar zhvillimin e një hetimi të plotë e të gjithanshëm të mosmarrëveshjes objekt
gjykimi, si dhe iu ka dhënë përgjigje të gjitha kërkimeve dhe pretendimeve të palëve të
ngritura në gjykim dhe në ankim.
Gjykata e apelit ka bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (neni 126 i
K.Pr.Civile); i ka çmuar ato, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të formuar nga shqyrtimi
në tërësinë e rrethanave të çështjes duke zgjidhur mosmarrëveshjen konkrete në përputhje me
dispozitat ligjore në fuqi (neni 16 i K.Pr.Civile). Gjykata e apelit ka analizuar provat e
paraqitura nga paditësja të administruara në gjykimin në shkallë të parë.
Sipas gërmës “a” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, kërkohet që nga ana e
gjykatave të faktit të mos jetë respektuar ose të jetë zbatuar keq ligji. Në rekursin e paraqitur
nga ana e palës paditëse nuk argumentohet një gjë e tillë. Pretendimi se gjykata e apelit ka
180
zbatuar gabim nenin 609 të K.Pr.Civile, nuk rezulton të gjejë mbështetje në vetë këtë ligj e në
raport me të drejtën e pretenduar dhe gjendjen e faktit të vërtetuar gjatë gjykimit.
Rezulton se këto fakte e rrethana janë vënë në diskutim gjatë gjykimit dhe janë
vlerësuar nga gjykata e apelit në tërësinë e provave të administruara.
Sipas gërmës “b” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile kërkohet që nga ana e
gjykatës së shkallës së parë dhe ajo e apelit të ketë shkelje të rënda të normave proceduriale
(neni 467 i K.Pr.Civile). Në rastin konkret nuk ngrihen në rekurs dhe nuk rezulton që, si
gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit, të kenë shkelur dispozitat mbi juridiksionin dhe
nënshkruar nga anëtarët e tij, që çështja të jetë gjykuar në mungesë të palëve, që të mos jetë
formuar drejt ndërgjyqësia apo të mungojnë ose të jenë të pavlefshme aktet proceduriale që
kanë ndikuar në dhënien e vendimit.
Edhe në lidhje me këtë rast, sikurse rezulton nga gjykimi i çështjes në shkallë të parë,
nga ankimi, nga gjykimi në apel dhe nga rekursi, pala paditëse jo vetëm që nuk ka ngritur
pretendime të tilla, por edhe nga shqyrtimi e akteve proceduriale nuk konstatohen shkelje të
normave proceduriale.
Për sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se në përputhje me nenin 485/a të
K.Pr.Civile duhet të vendoset lënia në fuqi e vendimit nr.87 (60-2013-118), datë 06.02.2013, të
Gjykatës së Apelit Vlorë, si një vendim i drejtë dhe në përputhje me ligjin.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 pika “a’ të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.87 (60-2013-118), datë 06.02.2013, të Gjykatës së Apelit
Vlorë.
Tiranë, më 27.01.2016
181
Nr. 00-2016-290 i Vendimit (24)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 27.01.2016, mori në shqyrtim çështjen civile që i përket

palëve:
PADITËSE E K/PADITUR: SHPRESA HAXHIU, e përfaqësuar nga

av.Gentian Muçaj, (në mungesë në
shpalljen e vendimit)
TË PADITUR K/PADITËS. 1. ARBEN CENAJ, në mungesë,
2. HILA KRIPA, në mungesë,
3. GJERGJI RAPI, në mungesë,
TË KUNDËRPADITUR: 1. MERJEME TURDIU, në
mungesë,
2. DRITA BOZGO, në mungesë,
3. LUMTURI SORRA, në mungesë,
4. LUELA GUMBARDHI (SORRA),
në mungesë,
5. ARJANA STRATI (SORRA),
në mungesë,
6. SAIMIRA TAUSHANI (SORRA),
në mungesë,
7. ALDONA BRAHIMUCAJ (SORRA),
në mungesë,
8. ADMIR SORRA, në mungesë,
TË PADITUR: AGJENCIA RAJONALE E KTHIMIT
DHE KOMPENSIMIT TË PRONAVE
VLORË, në mungesë,
ZYRA E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME
VLORË, në mungesë.
BASHKIA VLORË, në mungesë,
PERSON I TRETË: ENTI KOMBËTAR I BANESAVE
VLORË, në mungesë
FADIL HOXHAJ, në mungesë,
VALBONA HOXHAJ, në mungesë,
SHOQËRIA “FAED”, në mungesë,
PERSONA TË TRETË
(NDËRHYRËS KRYESORË): MALLËNGJIM SKËNDERAJ,
në mungesë,
FLORA SKËNDERAJ, në mungesë,
182
OBJEKTI I PADISË:
Lirim dhe dorëzim sendi.
Anullimin e kontratave të privatizimit të lidhura
ndërmjet të paditurve dhe E.K.B Vlorë.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratave të shitjes
të lidhura ndërmjet të paditurit Hila Kripa
dhe personave të tretë Flora Skënderaj dhe Fadil Hoxha.
Baza Ligjore: Ligji nr 7698, dt.15.04.1993.
OBJEKTI I KUNDËRPADISË DHE I NDËRHYRËSVE KRYESORË:

Pavlefshmëri absolute e veprimeve juridike
të regjistrimit të pasurisë së paluajtshme nr.1568 dt 27.10.1998.
Goditje dokumenti për falsitet e vërtetimit të pronësisë nr 1568. dt 27.10.1998.
Detyrimin e Z.R.P.P. Vlorë të fshije këtë regjistrim.
Kundërshtimin e vendimit nr.94, dt.25.01.1996, të K.K.K.Pronave Vlore,
ndryshuar me vendimin 965, dt.29.05.1998 të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë,
korrigjuar me vendimin nr.183, dt 06.10.1998, të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë.
Detyrim njohje pronar.
Baza Ligjore: Nenet 31, 154, 160, 270 e vijues të K.Pr.Civile.
Neni 584 i K.Civil,
ligji 7843/1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”,
ligji 7698 datë 15.04.1993
“Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish-pronarëve”.

vendosur:
“Detyrimin e të paditurit Gjergji Rrapaj, Hilda Kripa e Arben Cenaj të paguajë
në favor të paditëses vlerën e qirasë në shumat respektive 3716 lekë, 2373 lekë
dhe 12930 lekë.
Të konstatojë pavlefshmërinë absolute të kontratave të privatizimit të banesës
së lidhur midis Ndërmarrjes Komunale Banesa dhe të paditurve Merfa Ceanj,,
Zihni Rrapi, Hilda Kripa, Elida Miti si dhe të çdo kontrate tjetër që rrjedh prej
tyre. Të urdhërojë kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme .
Të urdhërojë të paditurit Gjergji Rrapaj, Hilda Kripa e Arben Cenaj të lirojnë
dhe dorëzojnë banesat palës paditëse.
Të rrëzojë kundërpadinë si të pambështetur në prova dhe ligj.”

“Prishjen e vendimit nr.634, datë 08.04.2005, të Gjykatës së Shkallës së Parë
Vlorë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, por me tjetër
trup gjykues.”.
Kolegji Civil i Gjykatë së Lartë, me vendimin nr.00-2008-417 (165), datë

“Pushimin e gjykimit të çështjes civile me palë paditëse e kundërpaditur
Shpresa Haxhiu, të paditur Arben Cenaj etj, në Gjykatën e Lartë.”
183
vendosur:
“Rrëzimin e padisë së paraqitur nga paditësja Shpresa Haxhiu, si të pabazuar
në ligj dhe në prova. Rrëzimin e kundërpadive të paraqitura nga
kundërpaditësit Hila Kripa, Gjergji Rapi e Arben Cenaj, si të pabazuar në ligj
dhe në prova.”
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.717 Datë 07.07.2011, ka vendosur:

“Pranimin e padisë. Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratave të
privatizimit të lidhura ndërmjet Ndërmarrjes Komunale Banesa Vlorë dhe Hila
Kripa (Agaj), Merfa Cenaj dhe Zini Rrapit.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratave të shitjes nr.2266 Rep,
nr.1047 Kol, datë 18.12.2004 të lidhur ndërmjet Hila Kripës dhe Flora
Skenderaj dhe nr.1810 Rep, nr.1588 Kol, datë 16.11.2005 të lidhur ndërmjet
Flora Skenderaj dhe Fadil Hoxhës.
Detyrimin e Arben Cenaj, Gjergji Rrapi dhe Fadil Hoxhës t’i lirojnë dhe
dorëzojnë paditëses Shpresa Haxhiu banesat e privatizuar sipas kontratave të
mësipërme.
Rrëzimin e kundërpadisë si të pambështetur në prova dhe në ligj.
Rrëzimin e ndërhyrjes kryesore si të pambështetur në prova dhe në ligj. ”
Kundër këtij vendimi kanë ushtruar rekurs palët ndergjyqëse Arben Cenaj,
Gjergji Rrapi Hila Kripa, Fadil Hoxhaj, Valbona Hoxhaj, Flora Skënderaj, Mallëngjim
Skënderaj, të cilët kërkojnë, ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, duke
parashtruar këto shkaqe në rekurs:
- Gjykata e apelit ka vendosur si objekt padie edhe anulimin e kontratës së privatizimit,
kur një gjë e tillë nuk i është kërkuar në padi;
- Gjykata nëpërmjet këtij vendimi ka shtuar objektin e padisë;
- Tagrat e avokatit të paditëses së kundërpaditur Shpresa Haxhiu, kanë qenë vetëm në
lidhje me objektin e paraqitur në kërkesë padi dhe nuk ka tagër në lidhje me shtimin e
objektit të padisë edhe për pavlefshmërinë absolute të kontratës së shitjes;
- Në prokurën e avokatit nuk janë të parashikuara as tagrat e avokatit dhe për cilën
çështje atij i janë dhënë ato;
- Avokati nuk ka pasur tagra ta përfaqësojë në proces në lidhje me kundërpadinë që i
është paraqitur paditëses së kundër paditur Shpresa Haxhiu;
- Motrat dhe vëllezërit e të paditurës së kundërpaditur Shpresa Haxhiu i kanë dhënë
kësaj të fundit një prokurë për ti përfaqësuar si paditës por nuk në rastin e
kundërpadisë, në cilësinë e të paditurve nuk i kanë dhënë tagër të përfaqësimit;
- Nga ky fakt rezulton se të gjitha njoftimet për këto palë janë të pavlefshme;
- Këto palë nuk i kemi thirrur si kundër të paditur por si të paditur dhe prandaj gjykata
ka gabuar në lidhje me ndërgjyqësinë dhe parimin e disponibilitetit, dhe në
kundërshtim me nenin 310 të K. Pr. Civile;
- Gjykata e shkallës së parë ka gabuar në lidhje me parimin e barazisë së armëve;
- Gjykata e shkallës së parë nuk ka marrë në shqyrtim një sërë provash të paraqitura
nga ana jonë dhe konkretisht të Vendimit nr.965 dt. 29.05.1998 i cili është tërësisht i
falsifikuar pasi pala paditëse në këtë proces ka qenë i ndjeri Enver Sorra i cili ka
vdekur në dt. 03.03.1997 , dhe kemi një proces gjyqësor të iniciuar në thonjëza nga
pala paditëse e cila sipas provave të lartpërmendura rezulton të jetë i vdekur;
- Gjithashtu ky vendim gjyqësor është i pa përdorshëm dhe i pavlefshëm në bazë të
nenit 123 K.Pr.Civile.
184
- Po ashtu edhe vendimi gjyqësor nr.183 dt.06.10.1998 që ka dale gjoja për korrigjimin
e vendimit nr.965 dt.25.05.1998, jo vetëm që është nul dhe i pavlefshëm në bazë të
nenit 123 K.Pr.Civile, por dhe i pavërtete dhe i falsifikuar pasi vjen në vijim të
vendimit të parë i cili është i tillë dhe se përveç këtij vendimi në kërkuam dhe dosjen
gjyqësorë por gjykata nuk e administroje.
- Sipas dispozitave të nenit 312 K.Pr.Civile që është bërë ndreqja e gabimeve gjykata
vihet në lëvizje vetëm nga pala e cila në rastin tonë ka qenë e vdekur dhe se ky
vendim duhet që t’i bashkëngjitet vendimit që ndreqet, si dhe gjykata duhet të
thërrasë të gjitha pikët;
- Këto vendime gjithashtu janë të pa shoqëruara me skicën përkatës dhe plan
vendosjen e gjoja pronës se pretenduar dhe në rastin konkret janë të pavlefshëm dhe
të papërdorshëm, veç se janë të falsifikuara nga pikëpamja intelektuale dhe materiale
sepse janë bërë gjykime fals dhe pa palë.
- Gjykata nuk ka interpretuar dhe arsyetuar dhe mbi provën tjetër dhe konkretisht të
vendimit nr.1743 dt. 29.06.1994 të Gjykatës së Rrethit Vlorë i cili është një vërtetim
fakti, pra deklarativ dhe pa fuqi provuese kundër palëve tona.
- Sipas deklarimeve të paditësit Enver Sorra që përbejnë provë të pakontestuar, pohimi
i palëve në proces, pohimi gjyqësor (neni 214 K.Pr.Civile ) ku del qartë se godina nuk
ekziston ,pra nuk ka të drejtë dhe nuk ka palë që të mbajnë këtë të drejtë.
- I kemi kërkuar gjykatës që veç këtij vendimi të administrohet dhe dosja e K.K.K.P.
VIorë me nr.828, dt.29.08.1994 në emër të Osman Sorra dhe dosjen nr.314 dt.
21.12.1993 në emër të kishës ortodokse, por gjykata përsëri nuk e pranoi.
- Ne i kemi kërkuar edhe për falsitetin e këtyre shkresave ku del qartë nga pohimi i të
ndjerit Enver Sorra se shteti ka ndërtuar pallat dhe godina që ai pretendon nuk
ekziston, nuk ka akt shpronësimi.
- Gjykata ka gabuar kur ka konstatuar se kontratat e privatizimit janë të pavlefshme në
baze të neneve 14 të ligjit nr.7698, dt.15.04.1993, si dhe të neneve 21 të ligjit nr.7652,
dt.23.12.1992.
- Edhe përsa i përket bazës ligjore që pala paditëse e kundër paditur ka vendosur në
padi pra nenin 14 të ligjit nr.7698, dt.15.04.1993 si dhe gjoja shkakut ligjor të nenit
21 të ligjit nr.7652, dt.23.12.1992 për privatizimin e banesave shtetërore, kjo palë
asnjëherë nuk e ka fituar të drejtën e pronësisë në bazë të këtyre dispozitave se po ta
kishte fituar do të paraqiste padinë e rivendikimit të kthimit të sendit por në bazë të
neneve 296 të KC apo të nenit 349 e vijues të K.Civil. Por nuk përmbush asnjë nga
këto kërkesa të këtyre dispozitave ligjore e cila quhet ndryshe padia djallëzore pasi
paditësi duhet të provojë së është pronar i sendit jo posedues dhe ta ngre këtë padi
kundër personave që e kanë zhveshur nga posedimi, dhe që posedojnë sendin në
mënyrë të paligjshme.
- Për veç kësaj gjykata jo vetëm qe ka gabuar kur ka konstatuar te pavlefshme këto
kontrata ,por ka gabuar pasi nuk ka thirrur në gjykim dhe personat e tjerë që tërheqin
të drejta pasurore dhe të drejta reale mbi këto pasuri nëpërmjet këtyre kontratave të
lidhura në formën e kërkuar nga ligji. Kjo në kundërshtim me nenin 193 K.Pr.Civile
dhe të V.Gj.Lartë nr.512 dt.17.03.2005, të V.Gj.Lartë. nr.1238, dt.02.1 l.2006, përsa i
përket veprime që i përkasin subjekteve të tjera dhe përsa i përket formimit të drejtë
të ndërgjyqësisë.
- Pra të gjithë këta persona duhet të thirreshin nga gjykata e shkallës së parë e cila ka
shkelur parimet kryesore në lidhje me një proces të rregullt gjyqësor.
- Përfaqësuesi i paditëses së kundërpaditur Av.Deli Abili, nëpërmjet prokurës së
lartpërmendur ku nuk ka pasur tagër jo vetëm të përfaqësimit në shkallë të parë të
cilën e kemi trajtuar me lartë, por dhe se nuk ka pasur të drejtë të paraqesë ankim;
185
- Me tu deklaruar trupi gjykues kemi kërkuar përjashtimin e trupit gjykues, pasi
gjyqtari i çështjes, pra relatori Andi Civici është krushqi e afërt me të paditurën
Lumturi Sorra ( Zotaj) sepse kjo e fundit njihet dhe është fakt i njohur botërisht se
është kushërire e rendit të dytë me vjehrrin e gjyqtarit të atin e të shoqes së tij Eneida
(Abazi) Civici e cila ushtron detyrën e gjyqtares pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë, i cili është Av.Duke Abazi.
- Përsa i përket dy gjyqtareve të tjerë Alma Liçaj dhe Hysen Saliko kemi kërkuar
përjashtimin pasi në bazë të neneve 72/4-6 -74-75 K.Pr.C, kanë dhëne këshilla e kanë
shfaqur mendim për çështjen në gjykim pasi këta dy gjyqtar janë duke gjykuar përsëri
në gjykatën e apelit Vlorë paditësen kundërpaditur Shpresa Haxhiu, kundër Bashkim
Hoxha dhe kjo çështje është regjistruar më parë.
- Gjykata gjithashtu nuk ka thirrur në gjykim dhe nuk i ka kaluar aktet Avokatit të
Shtetit.
- Në gjykim në apel gjykata ka marrë prova të cilat nuk i janë nënshtruar shqyrtimit
gjyqësor.
- Të dy aktet e ekspertimit janë të pavërteta, e ekspertet në fjalë kanë realizuar dhe
detyra juridike dhe shpërblimin në këtë proces nuk e kanë marrë nëpërmjet zyrës së
financës së gjykatës por janë paguar në dorë duke ju shmangur dhe tatim fitimit prej
10%.
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË,

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; përfaqësuesin e paditëses së
kundërpaditur Shpresa Haxhiu, avokatin Gentian Muça, i cili përfundimisht kërkoi: lënien në
fuqi të vendimit nr.717, datë 07.07.2011, të Gjykatës së Apelit Vlorë; në mungesë të palëve të
tjera ndërgjyqëse, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Paditësja Shpresa Haxhiu është njëra prej trashëgimtareve ligjor të të ndjerit Osmen
Sorra. Trashëgimtarët e ish-pronarit Osmen Sorra, i janë drejtuar K.K.K.Pronave
Vlore për njohjen e të drejtës së pronësisë dhe kthimin e pronave të këtij ish-pronari.
2. Me vendimin nr.94, datë 25.01.1996, K.K.K.Pronave Vlore, midis të tjerash në pikën
2/1 të tij ka vendosur: Të mos njohë të drejtën e pronësisë së ish-pronarit Osmen
Sorra, mbi një shtëpi dykatëshe të ndodhur në lagjen Vrenez, të qytetit të Vlorës.
3. Nga vendimi i mësipërm i K.K.K.Pronave rezulton se, kjo pronësi nuk është njohur
për faktin se trashëgimtarët e ish-pronarit Osmen Sorra, nuk disponojnë akt
shpronësimi, si dhe për faktin se kjo banesë i është njohur dhe kthyer në pronësi
Kishës Katolike, me vendimin e datës 27.07.1995.
4. Trashëgimtaret e ish-pronarit Osmen Sorra, e kanë kundërshtuar në Gjykatë vendimin
e mësipërm të K.K.K.Pronave, pikërisht për pjesën e refuzuar. Në përfundim të këtij
procesi gjyqësor të zhvilluar midis palëve: Paditës Enver Sorra (trashëgimtar i ish-
pronarit Osmen Sorra), kundër të paditurit Kishës Ortodokse Vlorë, person i tretë
K.K.K.Pronat Vlorë, me vendimin nr.965, datë 09.05.1998, të Gjykata e Shkallës së
Parë Vlorë, ka vendosur ndër të tjera “Anulimin e pjesshëm të vendimit nr.94, datë
25.01.1995 të K.K.K.Pronave Vlorë, ndryshimin e tij në pikën 5/a dhe detyrimin e tij
të njohë pronar trashëgimtarët e Osmen Sorrës mbi një shtëpi dy katëshe, ndodhur në
lagjen Vrenez me kufizimet, V-vëllazëria Skrami, J-Demir Aliaj, L-Jani Skrame dhe
P-rrugë”.
5. Më pas me vendimin gjyqësor, nr.183, datë 06.10.1998, Gjykata e Shkallës së Parë
Vlorë, me kërkesë të Lumturi Sorrës (trashëgimtares së Enver Sorres), është bërë
186
korrigjimi i vendimit nr.965, datë 09.05.1998, duke u shprehur dhe për kthimin në
natyrë të banesës së ndodhur në lagjen Vrenez, Vlorë. Mbi bazën e këtij vendimi,
trashëgimtarët e Osmen Sorrës e kanë regjistruar objektin dykatësh, në Z.R.P.P.
Vlorë në regjistrin hipotekor nr.1568, datë 27.10.1998.
6. Nga ana tjetër banesa objekt konflikti, në bazë të ligjit nr.7652, datë 23.12.1992, “Për
privatizimin e banesave shtetërore”, nëpërmjet kontratave të privatizimit ka kaluar tek
persona të trete. Konkretisht nga ana e Ndërmarrjes Komunale Banesa me kontratë
privatizimi datë 10.12.1993, banesa nr.3 (e ndërtesës objekt gjykimi), është
privatizuar nga ana e të paditurës kundërpaditëse Hila Kripa (Agaj). Në gjykim
rezultoi se kjo banese, nga ana e Hila dhe Artan Kripës, me pas i është shitur shtetases
Flora Skenderaj. Shtetasit Flora dhe Mallëngjim Skenderaj ja kanë shitur shtetasit
Fadil Hoxhaj.
7. Po kështu N.K.Banesa apartamentin nr.1 rezulton ta ketë privatizuar në emër të
shtetasit Zini Rapi (aktualisht kjo pronë figuron në Z.R.P.P. Vlorë në emër të të
paditurit kundërpaditës Gjergji Rapi), ndërsa apartamentin e tretë e ka privatizuar
shtetasja Merfa Cenaj me kontratë privatizimi të vitit 1993 dhe pasi bashkëpërfituesit
e tjerë të familjes kanë hequr dorë nga pronësia, apartamenti është regjistruar në
Z.R.P.P. Vlorë në emër Arben Cenaj.
8. Më kërkesë padinë objekt gjykimi paditësja Shpresa Haxhiu, kërkon detyrimin e të
paditurve të paguajnë qiranë për përdorimin e apartamenteve në pronësi të
trashëgimtarëve Sorra, kërkon detyrimin e të paditurve të lirojnë dhe dorëzojnë
sendin, si dhe anullimin e kontratës së privatizimit të banesës, datë 10.12.1993, lidhur
midis N.K.Banesa dhe Hila Kripës. Po kështu gjatë gjykimit të çështjes paditësja i
kërkoi Gjykatës që të konstatojë kryesisht edhe pavlefshmërinë absolute të kontratave
të privatizimit edhe për dy apartamentet e tjerë në favor të Gjergji Rapit dhe Merfa
Cenajt. Paditësat i kërkuan Gjykatës të konstatojë pavlefshmërinë absolute edhe për
kontratat e shitjes në favor të shtetases Flora Skenderaj dhe Fadil Hoxhaj.
9. Nga ana e tyre, të paditurit-kundërpaditës, pretenduan se banesa që pretendojnë
paditësat, është një banesë e ndërtuar nga shteti dhe ajo nuk u takon trashëgimtarëve
të ish-pronarit Osman Sorra. Sipas tyre regjistrimi i objektit në Z.R.P.P. në emër të
trashëgimtarëve të Osmen Sorrës është një veprim në kundërshtim me ligjin dhe si
rrjedhojë ky regjistrim duhet të fshihet dhe të paditurit në kundër padi duhet t’i njohin
pronar, mbi apartamentet objekt gjykimi, pasi ato janë privatizuar nga shteti në
përputhje me ligjin.
vendosur: “Rrëzimin e padisë së paraqitur nga paditësja Shpresa Haxhiu, si të
pabazuar në ligj dhe në prova. Rrëzimin e kundërpadive të paraqitura nga
kundërpaditësit Hila Kripa, Gjergji Rapi e Arben Cenaj, si të pabazuar në ligj dhe në
prova.”
10.1. Gjykata në këtë vendim ka arsyetuar se: “...Përsa i përket kërkimeve në
kërkesë padi, Gjykata vlerëson se paditësja Shpresa Haxhiu, nuk legjitimohet në
ato kërkime, për arsye të mos disponimit të një titulli pronësie të bazuar në ligj.
Siç u parashtrua më sipër në sqarimin e fakteve dhe rrethanave të kësaj
mosmarrëveshje civile, rezulton se trashëgimtareve të Osmen Sorrës nga ana e
Komisionit të Kthimit të Pronave, u është rrëzuar kërkesa për njohjen e të
drejtës së pronësisë, mbi ndërtesën dykatëshe objekt gjykimi. Me pas me
vendimin gjyqësor nr.965, dt.09.05.1998, pika 2/1 e vendimit të Komisionit të
K.K.Pronave, është anuluar dhe është detyruar Komisioni i Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave, të njohë të drejtën e pronësisë së trashëgimtarëve të
Osmen Sorrës mbi ndërtesën dykatëshe. Si nga vendimi i K.K.K.Pronave ashtu
187
edhe nga vendimi gjyqësor rezulton se ndërtesa dykatëshe i është kthyer në
pronësi Kishës, me vendimin nr.84 të vitit 1995 dhe në gjykim rezulton se ky
vendim i K.K.K.Pronave në favor të Kishës është ende në fuqi (pasi nuk rezulton
të jetë anuluar). Paditësja pretendoi në gjykim se ndërtesa dy katëshe i është
kthyer në natyre më vendimin gjyqësor nr.183 të vitit 1998, por Gjykata
konstaton se ky vendim gjyqësor nuk ka fuqi detyruese për palët e tjera (pasi
është një vendim gjyqësor pa palë ndërgjyqës). Gjykata vlerëson se ky vendim
gjyqësor, nuk është në thelb, një korrigjim vendimi (ndreqje gabimi), pasi ai nuk
ka korrigjuar apo saktësuar ndonjë gabim material (në shifra apo në shkronja)
por ai është një plotësim vendimi. Në Kodin e Procedurës Civile parashikohet se
plotësimi i vendimit mund të behet brenda një afati 30 ditor, duke thirrur të
gjitha palët pjesëmarrëse në proces. Në rastin konkret Gjykata që ka vendosur
korrigjimin e vendimit, nuk i ka thirrur të gjitha palët ndërgjyqës në atë proces
(sipas cilësive të tyre ndërgjyqës), por korrigjimi i vendimit është bërë vetëm me
një kërkese nga bashkëshortja e të ndjerit Enver Sorra. Në këto kushte Gjykata
konstaton se ky vendim nuk mund të sjellë pasoja detyruese për palët ndërgjyqës
(në atë gjykim), gjithashtu nuk mund të ketë fuqi detyruese edhe për ketë gjykim.
Si përfundim, duke konstatuar, se ndërtesa dykatëshe objekt gjykimi, nuk i është
kthyer në natyrë trashëgimtarëve të ish-pronarit Osmen Sorra (në përputhje me
dispozitat ligjore), kjo Gjykatë arrin në konkluzionin se, paditësja Shpresa
Haxhiu, si trashëgimtare e të ndjerit Osmen Sorra, nuk mund të legjitimohet në
kërkesat e saj të paraqitura në padi.
Po kështu, gjatë shqyrtimit gjyqësor të kësaj çështje, Gjykata konstaton: se
ndërtesa objekt gjykimi, është një objekt, mbi të cilin i është njohur pronësia ish-
pronarit Osmen Sorra, Pretendimi i ngritur prej të paditurve kundër paditës se
kjo banesë është ndërtuar nga shteti dhe jo nga ish pronari Osmen Sorra,
rezulton të jetë një pretendim i paprovuar.
Në këto kushte duke qenë se ndërtesa dy katëshe (objekt gjykimi) nuk është e
ndërtuar nga shteti por është objekt me ish pronar, Gjykata, vlerëson se
kontratat e privatizimit të lidhur nga ana e Ndërmarrjes Komunale Banesa Vlorë
me shtetasit Hila Kripa, Merfa Cenaj, Zini Rapi, janë kontrata absolutisht të
pavlefshme, pasi ato bien në kundërshtim me ligjin 7698, dt.15.03.1993, “Për
Kthimin dhe Kompensimin e Pronave”, si dhe me ligjin nr.7652, dt.23.12.1992,
“Për privatizimin e banesave shtetërore”. Në nenin 21 të të cilit parashikohet se
banesat ish pronë private, nuk privatizohen në bazë të këtij ligji.
Si rrjedhojë Gjykata, duke konstatuar se kontratat e privatizimit të lidhura
ndërmjet N.K.Banesa Vlore dhe kundër paditësve Hila Kripa (Agaj), Merfa
Cenaj (Arben Cenaj), e Zini Rapi (Gjergji Rapi), për apartamentet e ndërtesës
dykatëshe, si dhe kontratat e mëpasme të rrjedhura prej tyre, janë absolutisht të
pavlefshme, çmon se edhe kundërpaditë e paraqitur prej tyre duhet të rrezohen
për shkak se këta nuk legjitimohen në ngritjen e tyre (nuk disponojnë titull
pronësie të ligjshëm)...”.
11. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.717 Datë 07.07.2011, ka vendosur:
“Pranimin e padisë. Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratave t ë
privatizimit të lidhura ndërmjet Ndërmarrjes Komunale Banesa Vlorë dhe Hila Kripa
(Agaj), Merfa Cenaj dhe Zini Rrapit.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratave të shitjes nr.2266 Rep, nr.1047
Kol, datë 18.12.2004 të lidhur ndërmjet Hila Kripës dhe Flora Skenderaj dhe nr.1810
Rep, nr.1588 Kol, datë 16.11.2005, të lidhur ndërmjet Flora Skenderaj dhe Fadil
Hoxhës.
188
Detyrimin e Arben Cenaj, Gjergji Rrapi dhe Fadil Hoxhës t’i lirojnë dhe dorëzojnë
paditëses Shpresa Haxhiu banesat e privatizuar sipas kontratave të mësipërme.
Rrëzimin e kundërpadisë si të pambështetur në prova dhe në ligj.
Rrëzimin e ndërhyrjes kryesore si të pambështetur në prova dhe në ligj. ”.
11.1 Gjykata e Apelit ka arsyetuar se: “...Gjykata e Apelit, për formimin e
drejtë të ndërgjyqësisë, ka vendosur të thërrasë në gjykim, bazuar në nenin 193
të Kodit të Procedurës Civile, si persona të tretë Mallëngjim Skenderaj, Flora
Skenderaj, Fadil Hoxhaj, Valbona Hoxhaj dhe Shoqëria “Faed”, pasi çmohet
se tërheqin interesa nga ky gjykim, për shkak se janë palë në kontratat që
kontestohen për pavlefshmëri. Më tej, nga personat e tretë Mallëngjim
Skenderaj dhe Flora Skenderaj është paraqitur kërkesë për ndërhyrje kryesore
në gjykim, duke ngritur padi kundër paditëses Shpresa Haxhiu, me objekt të
njëjtë si kundërpadia, konstatimin e pavlefshmërisë absolute të veprimeve
juridike të regjistrimit të pasurisë së paluajtshme nr.1568, datë 27.10.1998,
goditje dokumenti për falsitet të vërtetimit të pronësisë nr.1568, dt 27.10.1998,
detyrimin e Z.R.P.P. Vlorë të fshijë këtë regjistrim dhe kundërshtimin e vendimit
nr.94, datë 25.01.1996 të K.K.K.Pronavë Vlorë, ndryshuar me vendimin nr.965,
datë 29.05.1998, të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë, korrigjuar me vendimin
nr.l83, datë 06.10.1998, të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë, si dhe detyrim
për njohje pronar, kërkesë e cila u pranua nga Gjykata e Apelit, si e bazuar në
nenin 193 të Kodit të Procedurës Civile....Duke vlerësuar sa më sipër, Gjykata e
Apelit çmon se paditësja Shpresa Haxhiu ka legjitimitetin aktiv në ngritjen e
padisë, pasi paditësja është një nga pronaret e banesës që kërkon të rivendikojë,
si trashëgimtare ligjore e ish-pronarit Osmën Sorra.
Në lidhje me kushtin e dytë, i cili ka të bëjë me posedimin e ligjshëm ose jo të të
paditurit mbi sendin objekt gjykimi, Gjykata e Apelit çmon, se në referim të
nenit 305/2 të Kodit Civil, që të vlerësohet se poseduesi i një objekti është i
ligjshëm, duhet që në momentin që ky posedim i tij kundërshtohet nga një
person tjetër, që mund të jetë edhe pronari, poseduesi duhet ta ketë posedimin
tij mbi këtë truall në nivelin e një të drejte reale të ligjshme mbi sendin e
paluajtshëm, çka do të thotë se sundimi efektiv i tij mbi një send të jetë realizuar
dhe të vazhdojë të realizohet edhe në momentin e kundërshtimit të posedimit,
mbi bazën e një veprimi juridik nga pronari, në bazë të ligjit që ia jep këtë të
drejtë ose në bazë të një akti administrativ. Në rast se poseduesi i një sendi e ka
fituar posedimin e tij mbi këtë send në një prej këtyre mënyrave, atëherë ai është
mbajtës i të drejtës reale të posedimit të ligjshëm mbi këtë send, gjë që i jep të
drejtë atij të mbrohet edhe ndaj pretendimeve të pronarit të sendit për rifitimin e
këtij posedimi, për sa kohë që të vazhdojë ky posedim.
Në rastin konkret, për aq kohë sa posedimi i palëve të paditura është mbi bazën
e kontratave të privatizimit, të cilat janë konstatuar si veprime juridike në
kundërshtim me ligjin, pra absolutisht të pavlefshme, Gjykata arrin në
përfundimin se të paditurit janë posedues të paligjshëm të apartamenteve të
godinës nr.950, në pronësi të paditëses së kundër paditur Shpresa Haxhiu. Në
rrethana të tilla, padia e paditëses Shpresa Haxhiu gjendet e bazuar në ligj dhe
në prova dhe duhet pranuar. Në kushtet që titulli i pronësisë dhe origjina e
kësaj pronësie të paditëses është plotësisht e ligjshme, dhe posedimi i te
paditurve është pa shkak të ligjshëm, të paditurit duhet të detyrohet të lirojnë
dhe dorëzojnë banesën objekt gjykimi.
Përsa i përket shpenzimeve të domosdoshme që mund të jenë kryer nga të
paditurit për mirëmbajtjen apo me qëllim përmirësimin e sendit banesë, apo
189
vlerës së paguar për privatizimin e tyre, palët e paditura kanë të drejtë t’i
drejtohen gjykatës me padi të veçante, sipas rregullave të përcaktuara në Kodin
Civil, për të kërkuar këto shpenzime apo vlerën e privatizimit të indeksuar me
çmimet aktuale të tregut.
Në lidhje me kundërpadinë dhe ndërhyrjen kryesore, Gjykata e Apelit i gjen ato
të pambështetura në prova dhe në ligj.
Në kundërpadi dhe ndërhyrjen kryesore, nga pala e paditur dhe ndërhyrësit
kryesore është pretenduar pavlefshmëria absolute e regjistrimit të pasurisë se
paluajtshme nr.1568, datë 27.10.1998, për shkak se ky regjistrim bazohet në një
vërtetim fakti juridik, i cili nuk mund të regjistrohet, bazuar në përcaktimet e
nenit 193 të Kodit Civil. Në lidhje me këtë pretendim, Gjykata e Apelit e gjen atë
të pabazuar.
Nga aktet ne dosje dhe provat e marra edhe në gjykimet e mëparshme, të
administruara nga Gjykata e Apelit, rezulton se pala paditëse nuk ka regjistruar
vendimin gjyqësor nr.1743, datë 29.06.1994, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë për vërtetimin e faktit juridik të pronësisë, por vendimet gjyqësore nr.965,
datë 29.05.1998, të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë, korrigjuar me vendimin
nr.183, datë 06.10.1998, të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë, të cilat janë
vendime gjyqësorë detyruese me palë kundërshtarë.
I pabazuar gjendet edhe kërkimi i kundërpadisë se vendimi nr.965, datë
29.05.1998, i Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë, korrigjuar me vendimin
nr.183, datë 06.10.1998, të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë, janë akte te
falsifikuara, janë gjykuar pa palë kundërshtarë dhe nuk kanë efekte detyruese
mbi palët e paditura që nuk kanë qenë në këto gjykime. Ndryshe nga sa
pretendohet në kundërpadi dhe ndërhyrje kryesore, vendimi nr.965, datë
29.05.1998, i Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë është një vendim i gjykuar më
palë kundërshtarë, të paditur Kishën Ortodokse Vlorë, e cila, siç rezulton sipas
vendimit nr.94, datë 25.01.1996, të K.K.K.Pronave Vlorë është subjekti të cilit i
është njohur më parë kjo pronë dhe shkaku përse nuk mund të njihej në favor të
palës paditëse. Persë i përket vendimit nr.183, datë 06.10.1998, të Gjykatës së
Shkallës së Parë Vlorë, i cili ka korrigjuar vendimin e mësipërm, mos thirrja e
palëve në këtë gjykim, është një mangësi procedurale, e cila është rregulluar me
vendimin nr.544, datë 17.11.2003, të Gjykatës së Rrethit Vlorë, me të cilin pala
e paditur Kisha Ortodokse Vlorë është rivendosur në afat për të bërë ankim
kundër vendimit nr.183, datë 06.10.1998 dhe më tej, çështja është shqyrtuar nga
Gjykata e Apelit Vlorë, e cila me vendimin nr.438, datë 10.09.2004, ka vendosur
“Pushimin e gjykimit të çështjes”, pasi Kisha Ortodokse Vlorë ka hequr dorë
nga ankimi.
Përsa i përket pretendimeve të ngritura në lidhje me origjinën e pronës së
trashëgimlënësit Osmën Sorra dhe kohën e ndërtimit të banesës nr.950 objekt
konflikti, sipas akteve të administruara në dosje, rezulton së sipas vërtetimit
datë 08.02.1994 të lëshuar nga Arkivi Shtetëror, vërtetohet se “Me Dekret
Ligjën nr.801, datë 22.05.1950, Osmën Sorrës i janë shtetëzuar në Lagjen
“Vrenez” Rruga “Mitat Dautaj” numër 6, shtëpi dykatëshe me konstruksion
mur guri dhe qereç, çatia qeramidhe, me dimensione 6 x 18 x 5”. Po kështu,
mbi kërkesën e palëve për të vërtetuar gjendjen fizike të objektit dhe kohën e
ndërtimit të saj, nga Gjykatat, janë urdhëruar dhe kryer aktet e ekspertimit të
pronës objekt gjykimi.
Kështu, sipas aktit të ekspertimit datë 13.01.2005, ka rezultuar se prona objekt
vlerësimi është një godine me dy kate, e përdorur për banim, e përbëre nga 4
190
apartamente nga një dhomë dhe kuzhine, të ndodhura dy në katin përdhe dhe 2
në katin e dytë. Prona është banesë private e vjetër me dy kate dhe ka këtë
konstruksion: themele guri, mure guri, ndarje me tulle, çatia me konstruksion
druri me etemi, tavani me res kallami.
Nga konstruksioni prona si karabina është ndërtuar para vitit 1944, ndërsa
ndarjet dhe rifinitura pas këtij viti. Në të njëjtat konkluzione ka arritur edhe akti
i ekspertimit datë 23.03.2005, sipas të cilit ka rezultuar se banesa në konflikt
gjyqësor nr.950 ndodhur në Lagjen “Vrenez” i ka muret e karabinasë te vjetra
dhe të ndërtuara para vitit 1937, pra muret perimetrave të kësaj banese janë jo
më pak se 70 vjeçare. Të gjitha punimet e tjera si muret ndarës, suvatimet e
brendshme dhe e jashtme, etj, janë të një moshe 30-35 vjeçare... Sipas aktit të
ekspertimit të ekspertit Yzeir Muco, në mënyre kategorike është konkluduar se
referuar aplikimit të banesës sipas aktit të shtetëzimit, aktit të shitjes (kontrate
shitblerjeje) të banesës kufitare dy-kate datë 02.09.1951 në favor të shtetasit
Durim Aliaj, banesa e shtetëzuar në pronësi të trashëgimlënësit Osmen Sorra
është pikërisht banesa nr.950 objekt gjykimi, e privatizuar nga palët e paditura.
Në kushte të tilla, pretendimi i palëve të paditura apo cilësimet e bëra nga ish-
Ndërmarrja Komunale Banesa në kohën e privatizimit të apartamenteve, së
banesa është ndërtim i vitit 1970, janë të pabazuara, duke pohuar faktin se
banesa ka qenë e ndërtuar nga ish-pronari, ndërsa pas shtetëzimit të saj, nga
shteti i janë bërë punime të cilat datojnë rreth vitit 1970 e me pas nga
qiramarrësi….”
12. Kundër këtij vendimi kanë ushtruar rekurs të paditurit kundërpaditë: Arben
Cenaj, Gjergji Rrapi, Hila Kripa, personat e tretë: Fadil Hoxhaj, Valbona
Hoxhaj, personat e tretë, ndërhyrës kryesor Flora Skënderaj, Mallëngjim
Skënderaj, të cilët kanë kërkuar ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë,
duke parashtruar shkaqet e lartpërmendura.

13.1 Neni 6 i K.Pr. Civile: “Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të
shprehet mbi gjithçka kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet”
13.2 Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces
të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
13.3 Neni 16§1 i K.Pr.Civile:“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje
13.4 Neni 20 i K.Pr.Civile: “Gjykata duhet të ndjekë dhe të kërkojë të
zbatohet parimi i kontradiktorialitetit.
Ajo e mbështet vendimin e saj vetëm në mjetet, shpjegimet, dokumentet e
provat e tjera të treguara ose të sjella nga palët, kur këto të fundit kanë qenë
në gjendje të debatojnë sipas parimit të kontradiktorialitetit.”
13.5 Neni 467 /a i K.Pr.Civile: “Gjykata e Apelit kur prish vendimin nuk
mund të kthejë çështjen për rigjykim për të dytën herë por e shqyrton vetë si
gjykatë e shkallës së parë.”
191
14. Dispozitat e Kodit Civil në të cilat është parashikuar:
14.1 Neni 296 i Kodit Civil: “Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të
kërkuar sendin e tij nga çdo posedues ose mbajtës. Këtë të drejtë e ka edhe
çdo bashkëpronar për sendin e përbashkët, me qëllim që ai t’u dorëzohet
gjithë bashkëpronarëve.”
15. Dispozitat e ligjit nr.7652, datë 23.12.1992, “Për privatizimin e banesave shtetërore”,
në të cilat është parashikuar:
15.1. Neni 21 i ligjit: “Banesat shtetërore ish-pronë private nuk privatizohen
në bazë të këtij ligji”.
16. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht të paditurit kundërpaditë: Arben Cenaj,

Gjergji Rrapi, Hila Kripa, personat e tretë: Fadil Hoxhaj, Valbona Hoxhaj,
personat e tretë, ndërhyrës kryesor: Flora Skënderaj, Mallëngjim Skënderaj
legjitimohen ratione personae t’i drejtohen Gjykatës së Lartë lidhur sa më sipër.
17. Ankimet janë paraqitur brenda afatit ligjor, ndaj edhe legjitimohen ratione temporis.
Gjithashtu rezulton se ankimet i njoftuar palëve të tjera ndërgjyqëse.
vlerëson se rekursi i paraqitur nga të paditurit kundërpaditës, Arben Cenaj, etj.,
nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës
Civile që motivojnë cenimin e vendimit nr.717, datë 07.07.2011, të Gjykatës së Apelit
Vlorë.
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të
palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të parashtruara në rekurs arrin në
përfundimin se vendimi nr.717, datë 07.07.2011, i Gjykatës së Apelit Vlorë është
rrjedhojë e një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14 i
Kodit të Procedurës Civile) dhe zbatimit të drejtë të ligjit organik nr.7698, datë
15.04.1993 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish-pronarëve” i ndryshuar dhe
për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.
20. Për rastin në shqyrtim evidentohet se gjykata e shkallës së parë referuar objektit dhe
shkakut të padisë, ka arritur në përfundimin e rrëzimit të padisë dhe të kundërpadisë
me arsyetimin se ndërtesa dykatëshe objekt gjykimi, nuk i është kthyer në natyrë
trashëgimtarëve të ish-pronarit Osmen Sorra (në përputhje me dispozitat ligjore).....,
paditësja Shpresa Haxhiu, si trashëgimtare e të ndjerit Osmen Sorra, nuk mund të
legjitimohet në kërkesat e saj të paraqitura në padi. Gjithashtu gjykata ka rrëzuar dhe
kundërpadinë me arsyetimin se kontratat e privatizimit të lidhura ndërmjet
N.K.Banesa Vlorë dhe kundër paditësve Hila Kripa (Agaj), Merfa Cenaj (Arben
Cenaj), e Zini Rapi (Gjergji Rapi), për apartamentet e ndërtesës dykatëshe, si dhe
kontratat e mëpasshme të rrjedhura prej tyre, janë absolutisht të pavlefshme, çmon se
edhe kundërpaditë e paraqitur prej tyre duhet të rrëzohen për shkak se këta nuk
legjitimohen në ngritjen e tyre (nuk disponojnë titull pronësie të ligjshëm).
21. Gjykata e apelit e cila ka marrë çështjen në shqyrtim ( për të dytën herë) mbi ankimin
e paditëses të kundërpaditur Shpresa Haxhiu dhe të paditurve kundërpaditës
Arben Ceanj, etj, ka arritur në përfundimin e kundërt nga gjykata e shkallës së parë,
duke pranuar padinë e paditëses së kundërpaditur Shpresa Haxhiu për lirimin dhe
dorëzimin e pronës objekt gjykimi, pasi ka konstatuar pavlefshmërinë e veprimeve
juridike të tjetërsimit të pronës nga Ndërmarrja Komunale Banesa Vlorë në favor të të
paditurve kundërpaditës. Gjithashtu ajo gjykatë (si në shkallë të parë) në lënien në
192
fuqi të vendimit për rrëzimin e kundërpadisë dhe të ndërhyrësit kryesor ka arsyetuar
se të paditurit kundërpaditës, personat e tretë dhe ndërhyrësit kryesor, posedimin mbi
sendin objekt gjykimi e kanë mbi bazën e kontratave të privatizimit, të konstatuara si
veprime në kundërshtim me ligjin pasi nuk mund të jenë objekt privatizimi pronat e
ish-pronarëve.
22. Kolegji vlerëson se ky përfundim i gjykatës së apelit është në përputhje me ligjin.
Konkretisht duke ku referuar ligjit nr.7652, datë 23.12.1992. “Për privatizimin e
banesave shtetërore”, në nenin 21 të tij është parashikuar se: “Banesat shtetërore ish-
pronë private nuk privatizohen.
23. Gjithashtu Kolegji çmon të drejta dhe të bazuara argumentet e përdorura nga gjykata e
apelit lidhur me vlefshmërinë e titullit të pronësisë për të paditurit kundërpaditës,
personat e tretë si dhe ndërhyrësit kryesor, (këta të fundit me kontrata të prejardhura
nga e paditura Hila Kripa) tituj nga të cilët paditësja ka pretenduar të drejtën e cenuar.
24. Referuar shkaqeve thelbësore të pretenduara në rekurs nga të paditurit kundërpaditës
dhe personat e tretë (ndërhyrës kryesor) lidhur me formimin e gabuar të ndërgjyqësisë
(neni 467 i K.Pr.Civile), Kolegji konstaton se gjykatës së apelit i është paraqitur padia
e ndërhyrësit kryesor me të njëjtin objekt dhe bazë ligjore si kundërpadia kundër
paditëses të kundërpaditur Shpresa Haxhiu. Mosvendosja thjesht, si palë ndërgjyqëse
e paditëses së kundërpaditur vetëm si e paditur në padinë e ndërhyrësit kryesor nuk
mund të vlerësohet nga kjo gjykatë si formim i gabuar i ndërgjyqësish, pasi për sa më
lart arsyetoi ky Kolegj ashtu si gjykata e apelit ka njësuar kërkimet e ndërhyrësit
kryesor të njëjta me ato të kundërpaditësve dhe pozita procedurale e paditëses mbetet
e njëjtë referuar kërkimeve të subjekteve procedurale sa sipër.
25. Lidhur me shkakun e pretenduar në rekurs se vendimi nr.183, datë 06.10.1998, i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë (korrigjim i vendimit nr.965, datë 29.05.1998, të
asaj gjykate) është zhvilluar në zbatim të gabuar të ligjit procedural pasi nuk është
thirrur Kisha Ortodokse Vlorë palë në gjykimin e themelit, ky Kolegj e vlerëson të
drejtë përfundimin e arritur nga gjykata e apelit.
26. Ajo gjykatë ka arsyetuar se Kishës Ortodokse si palë ndërgjyqëse i është rivendosur
në afat e drejta e ankimit kundër vendimit nr.183/1998 dhe për shkak të heqjes dorë
nga ankuesi dhe gjykata e apelit ka vendosur pushimin e gjykimit të çështjes me
vendimin nr.544, datë 17.11.2003, vendim që sipas gjykatës së apelit ka ndrequr dhe
shkeljen procedurale të sipërcituar. Kjo shkelje cenonte vetëm interesat e palës në
gjykim Kishës Ortodokse që me heqjen dorë nga ankimi ka treguar mungesë interesi
për të drejtën e cenuar me vendimin e dhënë. Rekursuesit për sa sipër nuk mund të
pretendojnë të drejta të cenuara për të tretët kur këta të fundit nuk tërheqin më interesa
në gjykim.
27. Lidhur me pretendimin e ngritur në rekurs për njëanshmëri të trupit gjykues në apel,
për shkak se vjehrri i relatorit të çështjes A.C është krushqi e afërt me paditësen
Shpresa Haxhiu, Kolegji konstaton se këtij pretendimi i është dhënë përgjigje me
vendimin e ndërmjetëm të datës 21.04.2011 me arsyetimin se pretenduesit nuk
paraqitën asnjë provë lidhur me pretendimin e tyre.
Gjithashtu me vendim të ndërmjetëm të asaj date, gjykata e apelit i ka dhënë përgjigje
dhe çdo pretendimi tjetër procedural lidhur me tagrat e përfaqësimit të paditëses
dhenë avokatit të saj si dhe paraqitjes në afat të ankimit, vendim i cili gjendet i drejtë
nga ky Kolegj.
193
28. Përsa i përket shkaqeve të e tjera të ngritura në rekurs, (si vërtetimi i pronësisë së
banesës objekt gjykimi për paditësen etj.) Kolegji Civil çmon se janë jashtë objektit të
gjykimit të Gjykatës së Lartë. Ato lidhen thjesht me çmimin e provës sipas ligjit e
bindjes juridike nga ana e gjykatës së shkallës së parë dhe asaj të apelit, pretendime
që, në zbatim të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, nuk përbëjnë objekt
shqyrtimi nga Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji.
29. Përfundimisht, sa më lart argumentuar, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konkludon se
vendimi nr.717, datë 07.07.2011, i Gjykatës së Apelit Vlorë si vendim i marrë në
zbatim të drejtë të ligjit procedural dhe material duhet lënë në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Civile.
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.717, datë 07.07.2011, i Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë, më 27.01.2016
194
Nr. 00-2016-291 i Vendimit (25)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: SANIJE GJOLLA,

FERDINAND GJOLLA,
RAJMONDA GJOLLA,
LEONARD GJOLLA. (NË MUNGESË)
E PADITUR: SHOQËRIA E NDËRTIMIT “ALB-TORONTO
KONSTRUCION” SH.P.K.
OBJEKTI:
Zgjidhjen e kontratës së sipërmarrjes
me nr.760 Rep,dhe nr.56 Kol, datë 26/02/2002,
fshirjen e shënimeve të bëra në regjistrin hipotekor
si dhe pagimin e dëmshpërblimit për ditë vonesat.
Baza Ligjore: Neni 698 e vijues i K.Civil.
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.2448, datë 30.03.2011, ka

vendosur:
“Rrëzimin e kërkesë padisë.”

“Pranimin pjesërisht të padisë së ngritur në proces.
Zgjidhjen e kontratës së sipërmarrjes me nr.760 rep. dhe 56 kol. Datë
26.02.2002 të lidhur midis trashëgimlënësit Tefik Gjolla, (të paditësave Sanije
Gjolla, Ferdinand Gjolla, Rajmonda Gjolla, Leonard Gjolla) dhe të paditurit
Shoqëria e ndërtimit “Alb Toronto Konstruksion” sh.p.k.
Fshirjen e shënimeve të bëra në regjistrin hipotekor.
Rrëzimin e pjesës së padisë për kërkimin e shpërblimit të dëmit.”
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, nr.1735, datë 29.06.2012, në

mbështetje të nenit 472 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs pala e
paditur shoqëria “Alb Toronto Konstruksion” sh.p.k Ministria e Arsimit dhe Shkencës,
Avokatura e Shtetit, duke kërkuar prishjen e vendimit dhe lënien në fuqi të vendimit të
195
 Pala paditëse e mbështet kërkesë padinë me pretendim në mospërmbushje së
detyrimeve kontraktuale, nenet 8 dhe 9 në lidhje me afatin e nxjerrjes së lejes së
ndërtimit dhe përfundimin e ndërtimit. Ky ndërtim nuk është përfunduar pasi 2-3 nga
22 porositësit nuk kanë përmbushur detyrimin për vënien në posedim të pasurisë, mes
të tjerëve dhe pala paditëse.
 Nga ana e K.Rr.T Bashkia Tiranë, është nxjerre leja për prishje objektesh nr.42, datë
16.12.2002 dhe në shkurt 2003 leja e ndërtimit. Nëse pala paditëse pretendon të
prishë kontratën e sipërmarrjes, me parë duhet të godasë aktin administrativ të
mësipërm.
 Të gjitha konfliktet me porositësit e tjerë, janë zgjidhur në favor të shoqërisë së
ndërtimit. Mbi të njëjtat shkaqe dhe rrethana, gjykatat duhet të japin zgjidhje të
njëjta. Vendimet e dhëna në të njëjtat situate në favor të palës së paditur tashmë janë
ekzekutuar.
 Gjykata e apelit nuk mori në konsideratë një sërë kërkesash dhe njoftimesh për
bashkëpunim që kërkojnë vënien në dispozicion të pasurisë së palës paditëse për
fillimin e ndërtimit, por ata kanë refuzuar në dorëzimin e objektit.
 Nxjerrja e lejes së ndërtimit në datë 04.02.2003 ka përmbushur detyrimin kontraktual
për nxjerrjen e lejes brenda 4 muajsh nga përfundimi i kontratave. Në nenin 8 dhe 9
të kontratës, përdoret termi “kontratave”, pasi shoqëria kishte nevojë për lidhjen e
22 kontratave.
 Në lidhje me kohëzgjatjen e ndërtimit, në nenin 9 të kontratës është parashikuar një
afat 2 deri ne 2.5 vjet, por pa u vendosur pika e nisjes së ecjes së këtij afati. Nuk
qëndron arsyetimi i gjykatës së apelit për mos zbardhjen e lejes së ndërtimit, pasi në
dosje është administruar shkresa datë 31.03.2006 që provon se leja është zbardhur
me nr.10 prot., datë 20.02.2006.
 Në kundërshtim mesa parashikohet në kontratë, gjykata e konsideron të prishur atë,
teksa palët kanë shprehur vullnetin për të mos e zgjidhur atë, por kanë parashikuar
vetëm penalitete.
 Gjykata e apelit nuk mund ta trajtojë këtë kontratë si të shkëputur nga 21 kontratat e
tjera të lidhura për të njëjtin shesh ndërtimi.
 Duke rrëzuar kërkimin për dëmshpërblim, gjykata e apelit ka pranuar faktin se pala
paditëse jeton ende në objektin që duhej të kish vënë në dispozicion të palës së
paditur, duke penguar në këtë mënyrë vazhdimin e punimeve.

VËREN
Se vendimi nr.1735, datë 29.06.2012, i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë jo në
zbatim të ligjit e si tillë duhet të prishet dhe Kolegji vendos të lërë në fuqi vendimin e
gjykatës së shkallës së parë.
I. RRETHANAT E ÇËSHTJES
Paditesat Sanije Gjolla, etj, janë trashëgimtarët ligjorë të të ndjerit Tefik Gjolla.
Trashëgimlënësi Tefik Gjolla ka lidhur me palën e paditur Shoqëria e Ndërtimit Alb Toronto
Konstruksion Sh. P.K kontratën e sipërmarrjes me nr.760 Rep, 56 Kol datë 26.02.2002. Në
këtë kontratë janë parashikuar të drejtat dhe detyrimet respektive të palëve. Porositësi Tefik
Gjolla ka titull pronësie të regjistruar në ZVRPP me Nr 112 datë 28.03.1958 me numër
196
pasurie 6/61 në Zonën Kadastrale 8350 me kufizimet dhe vendndodhje të përcaktuar në aktin
e pronësisë e cila përbëhet nga truall dhe ndërtesë me 1 dhomë të madhe dhe nga një dhomë e
vogël në katin e sipërm dhe një dhomë e kuzhinë në katin e poshtëm me oborr përpara e hise
pusi, me sipërfaqe trualli 122 m2 dhe sipërfaqe ndërtese 54 m2. Titullari i pronës (sot
trashëgimtarët e tij,) ka deklaruar me vullnetin e tij të lirë dhe të plotë se e vë atë në
dispozicion të shoqërisë me qëllim që kjo e fundit të realizoje ndërtimin e një godine
shumëkatëshe sipas lejes së ndërtimit që do të miratohet nga urbanistika e Bashkisë Tiranë.
Me nënshkrimin e kësaj kontrate pjesëmarrësit në proces janë marrë vesh se shoqëria
sipërmarrëse do të ketë në posedim ekskluziv të gjithë sipërfaqen e truallit me të drejtat dhe
detyrimet e përcaktuara në ligj, si dhe kjo pronë do të qëndrojë e bllokuar në ZRPP Tiranë,
për llogari të shoqërisë ndërtuese. Shoqëria në shkëmbim të truallit i garanton pronarëve si
pasuri të paluajtshme: një garazh me sipërfaqe ndërtimi 15 m2, një dyqan me sipërfaqe 20
m2, me ball 5 ml nga dera e tutje, apartamente banimi me sipërfaqe ndërtimi 156 m2.
Apartamentet që përfiton pronari do të jenë në krahun ku ka aktualisht shtëpinë. Specifikimi i
apartamenteve dhe pozicioni ekzakt i tyre do të përcaktohen mbas miratimit të lejes së sheshit
të ndërtimit në një aneks kontrate e cila do ti bashkëngjitet kësaj kontrate.
Gjithashtu në kontratë është përcaktuar se pronari përfiton një qera mujore prej
20.000 lekësh e cila do ti jepet derisa të përfundojë ndërtimi i godinës. Zoti Tefik Gjolla do të
blejë edhe 80 m2 sipërfaqe ndërtimi apartamenti i cili do ti jepet me një çmim të arsyeshëm të
ndryshëm nga çmim i i shitjes, dhe Afati i nxjerrjes së lejes së ndërtimit do të jetë jo më
shumë se 4 muaj nga dita e nënshkrimit të kontratave. Dhe kohëzgjatja e ndërtimit të pallatit
do të jetë jo më shumë se 2 deri ne 2.5 vjet. Pronari deklaron se vë në hipotekë në favor të
palës ndërtuese tokën që ai ka në zotërim ku do të ndërtohet pallati si garanci që çdo gjë të
funksionojë normalisht, me mbarimin e objektit palët në këtë kontratë do të realizojnë
kontratën e shkëmbimit duke kaluar në pronësi të palës ndërtuese sipërfaqen e truallit që
është vënë në dispozicion të saj për ndërtim dhe kjo e fundit do të kalojë në pronësi të
pronarit të tokës apartamentet, dyqanet dhe garazhet si më lartë.
Në pikat 16 e 17 të kontratës është përcaktuar se “Me nënshkrimin e kësaj kontrate
asnjëra nga palët nuk ka të drejtën e prishjes së kësaj kontrate. Si dhe çdo mosmarrëveshje që
mund të lind midis palëve do të zgjidhet me mirëkuptim, në rast të kundërt palët i drejtohen
gjykatës.” Pala paditëse pretendon gjatë këtij gjykimi se kontrata nuk është respektuar dhe
nuk është përmbushur detyrimi nga ana e palës së paditur Shoqëria Alb Toronto
Konstruksion prandaj kërkon zgjidhjen e saj duke ju referuar nenit 698 të kodit civil. Në të
cilin parashikohet se: “Në kontrata me detyrime të ndërsjellta kur njëra nga palët
kontraktuese nuk përmbush detyrimet e veta, pala tjetër kontraktuese sipas rastit mund të
kërkojë përmbushjen e detyrimit, ose zgjidhjen e kontratës.“ Ndërsa pala e paditur në
prapësimet e saj u shpreh për rrëzimin e kërkesë padisë pasi kontrata e palës paditëse nuk
duhet marrë e shqyrtuar e veçantë, pasi shkaqet që lidhen me përmbushjen e detyrimeve të
kësaj kontrate nuk janë të lidhur vetëm me truallin e paditësve, por janë edhe me 21
porositësa të tjerë që përbëjnë sheshin e ndërtimit. Pavarësisht se kontratat me shoqërinë Alb
Toronto Konstruksion janë lidhur veç e veç të gjithë kontraktuesit kanë dhënë pëlqimin për
ndërtimin e pallatit. Gjykata në zgjidhjen e këtij konkflikti duhet të mbajë parasysh nenet 481
- 490 të Kodit Civil pasi mospërmbushja e detyrimit nuk është për fajin e shoqërisë, po nga
rrethana që nuk varen nga ajo.”
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.2448, datë 30.03.2011, ka
vendosur: “Rrëzimin e kërkesë padisë.”
Gjykata ka arsyetuar ndër të tjera se: “ (...) Gjykata si dëgjoi pretendimet e palës
paditëse, prapësimet e bëra nga pala e paditur si administroi e shqyrtoi provat e paraqitura
gjatë gjykimit çmon se kërkesë padia e palës paditëse është e mbështetur në ligj e prova e si e
tillë duhet të pranohet. Pasi: Kontrata e lidhur rregullisht me nr.760/56, datë 26.02.2002, ka
197
forcën e ligjit për palët. Ajo mund të prishet ose ndryshohet me pëlqimin e ndërsjelltë të
palëve ose për shkaqe të parashikuara në ligj, thuhet në nenin 690 të Kodit Civil.
Trashëgimlënësi Tefik Gjolla ka lidhur me palën e paditur Shoqëria e Ndërtimit Alb Toronto
Konstruksion Sh.P.K kontratën e sipërmarrjes me nr.760 Rep, nr.56 Kol, datë 26.02.2002.
Palët këtë kontratë e kanë përpiluar në pajtim të plotë me vullnetin e tyre, ajo është gjendur e
rregullt dhe është nënshkruar pa asnjë rezervë prej tyre dhe ky vullnet i shprehur është
legalizuar nga noteri. U provua gjatë gjykimit se pala e paditur Shoqëria Toronto
Konstruksion ka lidhur 22 kontrata me pronarët e truallit në rrugën Mine Peza dhe Sulejman
Pasha Tiranë për ndërtimin e një objekti me një sipërfaqe 3371 m2. Porositësi Tefik Gjolla
dhe më pas trashëgimtarët e tij kanë qenë në dijeni të kësaj marrëdhënie komplekse për
ndërtimin shumëkatësh që do të realizohej mbi truallin e tyre, dhe të 21 trojeve të tjera që në
total kapin sipërfaqen 3371 metër 2 për të cilin janë lidhur kontratat respektive. Pala e
paditur Shoqëria Alb Toronto Konstruksion në përputhje me ligjin nr.8405 datë 17.09.1998
“Për Urbanistiken” ka bërë kërkime pranë Bashkisë Tiranë, dhe kjo e fundit me vendimin
nr.42 datë 16.12.2002 ka miratuar sheshin e ndërtimit për dy objekte shumëkatëshe që do të
ndërtoheshin për të cilat ishin lidhur kontratat respektive dhe ishin regjistruar në hipotekë.
Pala e paditur për të bërë të mundur zbatimin e lejes për prishjen e banesave ekzistuese mbi
truallin ku do të bëheshin ndërtimet ka kërkuar ndihmën e policisë ndërtimore e cila me
vendimin nr.690/1 datë 28.03.2003 ka dhënë leje për fillimin e punimeve. Rezultoi e provuar
se kontratat e fundit me pronarët e truallit janë lidhur me datë 08.11.2002, kurse leja e
ndërtimit është miratuar me vendimin nr.41 datë 04.02.2003 nga KRT pranë Bashkisë
Tiranë. Pra kjo plotëson kushtin e parashikuar në pikën 8 të kontratës ku theksohet se: “Afati
i nxjerrjes së lejes së ndërtimit jo më shumë se 4 muaj nga dita e nënshkrimit të kontratave.”
Gjykata në këtë marrëdhënie juridike komplekse nuk mund ta marrë të shkëputur kontratën e
palës paditëse, pasi detyrimet e shoqërisë të cilat pranohen edhe në kontratë janë të lidhura
me 21 pronar të tjerë trojesh që në tërësi zënë sipërfaqen 3371 m2 pjesë e të cilës është edhe
trualli i palës porositëse. Afati 4 mujor i nxjerrjes së lejes së ndërtimit është respektuar me
rigorozitet nga pala e paditur dhe ky fakt gjen pasqyrim të plotë në vendimin e formës së
prerë ligjshmëria e të cilit është kontrolluar deri në Gjykatën Kushtetuese me nr.1107 datë
11.11.2005 i Gjykatës së Apelit i cili është lënë në fuqi dhe është i detyrueshëm për Gjykatën
e Shkallës së parë. Në lidhje me kohëzgjatjen e ndërtimit të pallatit jo me shumë se 2 deri ne
2.5 vjet parashikuar në pikën 9 të kontratës,kjo kontratë nuk ka përcaktim apo pikë referimi
lidhur me momentin se kur do të fillojë ndërtimi i pallatit. Kushti i përcaktuar aty është i
lidhur vetëm me kohëzgjatjen e ndërtimit, pasi të kenë filluar punimet për ndërtimin e
objektit. Duke iu referuar pikave 8 dhe 9 të kontratës bërë midis palëve dt. 27.02.2002 nga
vetë përmbajtja e tyre rezulton se afatet në këto pika janë caktuar në dobi të debitorit që
është shoqëria ndërtuese(e paditur)..Për këtë le ti referohemi pikës 8 të kontratës që
përcakton se: «afati i nxjerrjes së lejes së ndërtimit jo më shume se 4 muaj nga dita e
nënshkrimit të kontratave». Pra, del se në kontratë është përdorë termi shumës “Kontratave”
dhe jo njëjes “Kontratë”, pra që palët kanë patur parasysh faktin se, duke qënë para një
ndërtimi në një truall kompleks prej disa mijëra metra katrore, për rrjedhoje kemi edhe disa
nënshkrime dhe kontrata dhe jo një kontratë...dhe vetë tog fjalëshi «...jo më shumë se 4 muaj
nga dita e nënshkrimit të kontratave » tregon se angazhimi i sipërmarrësit kushtëzohet edhe
nga rrethana të tjera që nuk i referohen thjeshtë gjendjes faktike të një pale, ose vetëm të
palës paditëse , pasi vetë ndërtimi që do të bëhej edhe në truallin e tij, është një ndërtim
kompleks duke u shtrire edhe në truallin e shumë porositësave të tjerë. Pra, vetë palët nga
teksti i kësaj pike kontraktuale natyrshëm kanë pranuar marrëveshjen midis tyre, që të
marrin në konsideratë se në marrëdhëniet juridike të tyre që krijohen në këtë kontratë lidhur
me të drejtat dhe detyrimet, janë në koneksitet dhe ndërvarura edhe nga marrëdhëniet dhe
mbarëvajtja e sipërmarrësit me pronarët ose porositësat e tjerë të trojeve. Atëherë duke u
198
nisur nga ky fakt rezulton se afati i nxjerrjes së lejes së ndërtimit është i kushtëzuar nga vetë
përmbajtja e kësaj kontrate, me një afat prej 4 muaj, nga momenti kur janë të lidhura gjithë
kontratat me të gjithë pronarët e truallit (pasi trualli në pronësi si shesh ndërtimi është një
dhe i tërë si truall ndërtimi për 21 kontraktuesit si porositës), ose për ndryshe ky afat fillon
kur është lidhur kontrata e fundit me porositësat. Nga vetë faktet dhe kronologjia e ngjarjeve
rezulton se kontrata e fundit e sipërmarrjes është lidhur në 08 Nëntor 2002 dhe Leja e
ndërtimit ka dalë për llogari të shoqërisë ndërtuese me 04.02.2003 (për më pak se 4 muaj,
duke zbatuar i padituri këtë detyrim kontraktual), në ndryshim me kërkimin e gabuar dhe
antiligjorë që pretendojnë paditësat në padi. Në nenin 682 të K.Civil, parashikohet se:
«Kushtet e kontratës interpretohen njëri nëpërmjet tjetrit, duke i dhënë secilit kuptimin që del
nga akti…dhe se kontrata duhet të interpretohet në mirëbesim nga palët… » Në raport me
këtë dispozitë rezulton se pala e paditur në cilësinë e sipërmarrësit duke ndërtuar pallatin në
3371 m2, ka marrë përsipër një aktivitet kompleks që nënkupton hyrjen në një marrëdhënie
juridike të veçanta me shumë persona, që janë të gjithë pronarët e truallit…dhe elemente të
tjerë të detyrimeve të shoqërisë që janë sigurimi i strehimit të porositësave sipas pikës 6 të
kontratës deri në përfundim të ndërtimit. Pra, në objekt të kërkimit të palës paditëse jemi
para të njëjtit kërkim si në gjykimin e mëparshëm...kemi zgjidhje kontrate sipërmarrje,
kundër të njëjtës palë të paditur shoqërisë Alb Toronto sh.p.k. si sipërmarrëse dhe ka të bëjë
pikërisht me këtë vepër dhe jemi para të njëjtit tekst kontrate, të njëjtave kushteve dhe pikave
si në kontratën që porositësat kanë marrë përgjigje në disa vendime të tjera që janë bërë
pjesë e provave të kësaj dosje civile. Në vendimin e formës së prerë nr.3978, datë
04.07.2006, të Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tiranë, dhe vendimet e Gjykatës së Apelit
Tiranë, gjykatat janë shprehur qartë e kanë dhënë përgjigje përfundimisht se kontrata e
sipërmarrjes as nuk zgjidhen dhe as anullohen dhe as janë të pavlefshme. Nisur nga sa më
sipër, kontrata e sipërmarrjes është realizuar në të gjithë elementët e saj konform ligjit në
fuqi. Ndodhur para fakteve dhe rrethanave të tilla arrihet në përfundim se nga pala e paditur
nuk ka mosrespektim të kushteve të kontratës nr.760/56 datë 26.02.2002, pikave të saj, si dhe
neneve 698 e 850, - 876 të Kodit Civil. Për këtë arsye për të gjitha sa u parashtruan më lartë
gjykata arrin në konkluzion se kërkesë padia e palës paditëse duhet rrëzuar si e pa bazuar në
ligj e në prova.”
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1735, datë 29.06.2012, ka vendosur: “-
Pranimin pjesërisht të padisë së ngritur në proces.
- Zgjidhjen e kontratës së sipërmarrjes me nr.760 rep. dhe 56 kol. Datë 26.02.2002 të
lidhur midis trashëgimlënësit Tefik Gjolla, (të paditësave Sanije Gjolla, Ferdinand Gjolla,
Rajmonda Gjolla, Leonard Gjolla) dhe të paditurit Shoqëria e ndërtimit “Alb Toronto
Konstruksion” sh.p.k.
- Fshirjen e shënimeve të bëra në regjistrin hipotekor.
- Rrëzimin e pjesës së padisë për kërkimin e shpërblimit të dëmit.”
Gjykata ka arsyetuar ndër të tjera se: “ (...) Ky interpretim çmohet i gabuar nga
kolegji civil i kësaj gjykate, pasi vjen në kundërshtim me nenet 681,682 dhe 683 të Kodit
Civil. Në nenin 681 ligjvënësi ka përcaktuar;”Kur interpretohet një kontratë, duhet të
sqarohet se cili ka qenë qëllimi i vërtetë dhe i përbashkët i palëve,pa u ndalur në kuptimin
letrar të fjalëve,si dhe duke vlerësuar sjelljen e tyre në tërësi,para e pas përfundimit të
kontratës”. Në nenin 682 është përcaktuar: ”Kushtet e kontratës interpretohen njeri
nëpërmjet tjetrit,duke i dhënë secilit kuptimin që del nga tërësia e aktit. Kontrata duhet të
interpretohet në mirëbesim nga palët. Ndërsa në nenin 683 është sanksionuar:” Në rast
dyshimi, kontrata ose kushtet e saj interpretohen në kuptimin në të cilin mund të ketë ndonjë
efekt dhe jo në atë, sipas të cilit nuk do të kishte ndonjë efekt”. Siç është provuar në dy
shkallët e gjykimit, kontrata midis palëve ndërgjyqëse është nënshkruar e ndarë nga çdo lloj
akti tjetër dhe është një kontratë me detyrime të dyanshme pa asnjë lloj kushti qoftë ky
199
pezullues apo zgjidhës. Kjo kontratë ka përcaktuar objektin e saj si dhe kushtet, ku afati i saj
është një kusht thelbësor i parashikuar nga palët. Kjo kontratë plotëson të gjitha konditat e
nevojshme për vlefshmërinë e saj sipas kritereve të përcaktuara në nenin 663 të Kodit Civil.
Pala paditëse në proces provoi plotësisht para gjykatës se është shkelur tej çdo afati dhe
logjike të një marrëdhënie kontraktuale afati i përcaktuar në kontratë. Edhe gjatë gjykimit të
çështjes në gjykatën e apelit pala e paditur në proces nuk ka paraqitur lejen e zbardhur të
ndërtimit,pasi për disa vite kanë vazhduar konfliktet gjyqësore me disa palë të tjera të cilat
janë të lidhur me ndërtimin që do të kryente pala e paditur. Nga pohimet gjyqësore të palës
paditëse provohet se një nga 22 kontratat e nënshkruara nga kjo palë është deklaruar e
pavlefshme nga gjykata. Për kolegjin civil të kësaj gjykate është me rëndësi të theksohet se në
kontrate është parashikuar afati maksimal 2.5 vjet i ndërtimit si dhe katër muaj afati i
nxjerrjes së lejes së ndërtimit pasi të nënshkruhen kontratat dhe si afat i shtyrjes së dorëzimit
të ndërtimit të kryer do të merret parasysh vetëm rastet e fatkeqësive natyrore dhe luftës.
Megjithëse nuk kanë ndodhur asnjë nga këto raste dhe pasi kanë kaluar dhjetë vjet nuk është
zbardhur akoma leja e ndërtimit, pala e paditur ka dorëzuar një akt shkresor të Bashkisë së
vitit 2006 ku pohohet se është zbardhur, por kjo palë nuk e disponon dhe nuk e paraqet para
gjykatës. Pra ,kalimi i një afati dhjetë vjeçar pa zbardhur lejen e ndërtimit është shkak për të
zgjidhur kontratën e nënshkruar midis palëve. Në pikën 19 të kontratës është
parashikuar:’Palës ndërtuese i lejohet të zgjasë vonesën e ndërtimit të pallatit duke paguar
kamatën përkatëse deri në 10 muaj. Mbas këtij afati kohor firma ndërtuese quhet e
falimentuar” Megjithëse kanë kaluar jo dhjetë muaj por dhjetë vjet pala e paditur
këmbëngule në moszgjidhjen e kontratës”. Ky prapësim është sa i pabazuar aq dhe jo logjik.
Për kolegjin civil të kësaj gjykate interpretimi ligjor i kushteve të kontratës nuk lejojnë palët
në proces që të mbajnë të lidhur këtë kontratë. Arsyetimi i gjykatës së shkallës së parë,”se
fillimi i afatit është pas nënshkrimit të të gjitha kontratave”është sa i pabazuar dhe absurd.
Në qoftë se njëra nga palët nuk bie dakort të nënshkruajë kontratën atëherë dhe për sa vite
mund të qëndroj lidhur kjo kontratë. Afati i nënshkrimit të kontratave duhet të kishte
përfunduar së paku brenda një viti nga nënshkrimi i kontratës që është konflikt në këtë
proces gjyqësor. Me vendimin nr.1369 datë 24.02.2009 të gjykatës së shkallës së parë,i lënë
në fuqi me vendimin nr.1012 datë 02.06.2010 të Gjykatës së apelit provohet fakti se është
vërtetuar mosqënia e marrëdhënies juridike të kontratës së sipërmarrjes nr.4524 rep. dhe
nr.333 kol. dt.08.11.2002, të lidhur midis shoqërisë “Alb Toronto Konstruksion” sh.p.k dhe
shtetasit Florenco Rashko, çfarë e bën shumë më të vështirë dhe të komplikuar marrëdhënien
midis këtyre palëve, pasi sipas pohimeve gjyqësore të tyre kontratat janë të ndërvarura midis
tyre si dhe leja e ndërtimit është me kush pezullues deri në mospasjen e asnjë konflikti
gjyqësor me të gjitha palët që kanë nënshkruar kontratat. Nga interpretimi i zgjeruar i
kontratës konflikt gjyqësor del e qartë se dhe po të ishim përpara rastit te arsyetuar nga
gjykata e shkallës së parë,atëherë vetë paditësi ka marrë përsipër që të nënshkruaj kontratat
e tjera me të tretët që nuk janë pjesëmarrës në gjykim por që kanë lidhje me ndërtimin që do
të kryhej dhe ky afat do të ishte i arsyeshëm,por pas dhjetë vjetësh nuk mund të ngrihet një
prapësim i tillë. Nga ana e palës paditëse është provuar fakti që bazuar në pikën 15 të
Kontratës kanë vënë shënimin në hipotekë për truallin në pronësi të tyre, por nuk provuan
faktin që kanë vënë në dispozicion truallin,pasi vazhdojnë të jetojnë në shtëpinë që kanë në
pronësi të tyre. Në këto kushte nuk mund të ngarkohet me dëmshpërblim pala e paditur,mbi
të gjitha kur kërkohet për të gjithë kohën që nga nënshkrimi i kontratës, ndërsa në pikën e
sipërcituar është parashikuar vetëm 10 muaj tej afatit,pasi më pas e kanë quajtur firmën
ndërtuese të falimentuar.”
200
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, nr.1735, datë 29.06.2012, në
mbështetje të nenit 472 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs pala e paditur
shoqëria “Alb Toronto Konstruksion” sh.p.k Ministria e Arsimit dhe Shkencës, Avokatura e
Shtetit, duke kërkuar prishjen e vendimit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së
shkallës së parë, për shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të vendimi:
Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:

Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt
ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
Neni 16§1 i K.Pr.Civile:“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat
Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga palët
ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.
çështjes”.
Neni 126§2 i K.Pr.Civile: “Vendimi përfundimtar, si dhe vendimet që i japin fund
procesit gjyqësor civil të parashikuara prej nenit 127 të këtij Kodi jepen në
“Emër të Republikës” dhe përkatësisht duhet të përmbajë bazën ligjore mbi të
cilën bazohet zgjidhja e mosmarrëveshjes, analizën e provave dhe mënyrën e
zgjidhjes të saj”.
Neni 310/II i K.Pr.Civile: “Në pjesën përshkruese-arsyetuese duhet të përmenden: 1)
rrethanat e çështjes, ashtu siç janë konstatuar gjatë gjykimit, dhe përfundimet
e nxjerra nga gjykata, 2) provat dhe arsyet në të cilat mbështetet vendimi, 3)
dispozitat ligjore në të cilat bazohet vendimi”.
III. KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON
Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga pala e paditur përbëjnë shkaqe

ligjore në kuptim të Nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë cenimin e
vendimit të gjykatës së Apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë.
të palëve, të vendimeve të gjykatave, si dhe shkaqeve të rekursit, Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit Tiranë është rrjedhojë e
zbatimit të gabuar të ligjit, prandaj vendimi i kësaj gjykate duhet të prishet dhe duhet të lihet në
fuqi vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë .
Nga pretendimet e pjesëmarrësve në proces ka rezultuar se, jemi para një marrëdhënie
detyrimi, ku pala paditëse ka kërkuar përmbushjen e detyrimit dhe njëkohësisht shpërblimin e
dëmit të shkaktuar si pasojë e dorëzimit me vonesë të veprës, objekt i kontratës lidhur midis
palëve.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se marrëdhënia e detyrimit është një
marrëdhënie juridike me anë të së cilës një person (debitori) detyrohet të japë diçka ose të kryejë
ose të mos kryejë një veprim të caktuar në dobi të një personi të një personi tjetër (kreditori), i
cili, ka gjithashtu, të drejtën të kërkojë t’i jepet diçka, ose të kryhet apo të mos kryhet veprimi,
201
kuptim i dhënë sipas nenit 419 të Kodit Civil. Gjithashtu legjislacioni civil ka parashikuar si një
ndër burimeve të lindjes së detyrimeve përveç ligjit, edhe kontratat. Palët në kontratë
përcaktojnë lirisht përmbajtjen e saj, brenda kufijve të vendosura nga legjislacioni në fuqi.
Kontrata quhet e lidhur kur palët kanë shfaqur në mënyrë të ndërsjellë vullnetin e tyre, duke u
marrë vesh për të gjitha kushtet thelbësore të saj. Në të gjitha rastet, shkaku ligjor i kontratave
duhet të jetë i ligjshëm dhe të ketë si objekt sende, që tashmë janë bërë pjesë e qarkullimit civil,
që gëzojnë mbrojtjen e ligjit. Kontrata e lidhur rregullisht ka forcën e ligjit për palët. Ajo mund
të prishet dhe të ndryshohet me pëlqimin e ndërsjelltë të palëve ose për shkaqe të parashikuara
me ligj. Në kontratat me detyrime të ndërsjellta, kur njëra nga palët kontraktuese nuk përmbush
detyrimet e veta, pala tjetër kontraktuese, sipas rastit, mund të kërkojë përmbushjen e detyrimit
ose zgjidhjen e kontratës, përveç shpërblimit të dëmit.
Kolegji Civil vlerëson se përmbajtja e marrëdhënies juridike midis palëve
ndërgjyqëse, ka të bëjë me detyrimin e vënies në dispozicion të palës së paditur/sipërmarrësit
të sipërfaqes së tokës në pronësi të paditësve, sipas Kontratës nr.760 rep, nr.56 Kol, datë
26.002.2002.
Në këtë kontratë janë parashikuar të drejtat dhe detyrimet respektove të palëve.
Porositësi Tefik Gjolla ka titull pronësie të regjistruar në ZVRPP me Nr 112 datë 28.03.1958
me numër pasurie 6/61 në Zonën Kadastrale 8350 me kufizimet dhe vendndodhje të
përcaktuar në aktin e pronësisë e cila përbëhet nga truall dhe ndërtesë me 1 dhomë të madhe
dhe nga një dhomë e vogël në katin e sipërm dhe një dhomë e kuzhinë në katin e poshtëm me
oborr përpara e hise pusi, me sipërfaqe trualli 122 m2 dhe sipërfaqe ndërtese 54 m2.
Titullari i pronës (sot trashëgimtarët e tij) ka deklaruar me vullnetin e tij të lirë dhe të
plotë se e vë atë në dispozicion të shoqërisë me qëllim që kjo e fundit të realizoje ndërtimin e
një godine shumëkatëshe sipas lejes së ndërtimit që do të miratohet nga urbanistika e
Bashkisë Tiranë. Me nënshkrimin e kësaj kontrate pjesëmarrësit në proces janë marrë vesh se
shoqëria sipërmarrëse do të ketë në posedim ekskluziv të gjithë sipërfaqen e truallit me të
drejtat dhe detyrimet e përcaktuara në ligj, si dhe kjo pronë do të qëndrojë e bllokuar në
ZRPP Tiranë, për llogari të shoqërisë ndërtuese. Shoqëria në shkëmbim të truallit i garanton
pronarëve si pasuri të paluajtshme: një garazh me sipërfaqe ndërtimi 15 m2, një dyqan me
sipërfaqe 20 m2, me ballë 5 ml nga dera e tutje, apartamente banimi me sipërfaqe ndërtimi
156 m2. Apartamentet që përfiton pronari do të jenë në krahun ku ka aktualisht shtëpinë.
Specifikimi i apartamenteve dhe pozicioni ekzakt i tyre do të përcaktohen mbas miratimit të
lejes së sheshit të ndërtimit në një aneks kontrate e cila do ti bashkëngjitet kësaj kontrate.
Gjithashtu në kontratë është përcaktuar se pronari përfiton një qira mujore prej 20.000
lekësh e cila do ti jepet derisa të përfundojë ndërtimi i godinës. Zoti Tefik Gjolla do të blejë
edhe 80 m2 sipërfaqe ndërtimi apartamenti i cili do ti jepet me një çmim të arsyeshëm të
ndryshëm nga çmim i i shitjes, dhe Afati i nxjerrjes së lejes së ndërtimit sipas nenit 8 të
Kontratës objekt mosmarrëveshje, do të jetë jo më shumë se 4 muaj nga dita e nënshkrimit
të kontratave. Dhe kohëzgjatja e ndërtimit të pallatit do të jetë jo më shumë se 2 deri ne 2.5
vjet. Pronari deklaron se vë në hipotekë në favor të palës ndërtuese tokën që ai ka në zotërim
ku do të ndërtohet pallati si garanci që çdo gjë të funksionojë normalisht, me mbarimin e
objektit palët në këtë kontratë do të realizojnë kontratën e shkëmbimit duke kaluar në pronësi
të palës ndërtuese sipërfaqen e truallit që është vënë në dispozicion të saj për ndërtim dhe kjo
e fundit do të kalojë në pronësi të pronarit të tokës apartamentet, dyqanet dhe garazhet si më
lartë.
Në pikat 16 e 17 të kontratës është përcaktuar se “Me nënshkrimin e kësaj kontrate
asnjëra nga palët nuk ka të drejtën e prishjes së kësaj kontrate. Si dhe çdo mosmarrëveshje
që mund të lind midis palëve do të zgjidhet me mirëkuptim, në rast të kundërt palët i
drejtohen gjykatës.”
202
Gjithashtu ky Kolegj vëren se Bashkia Tiranë, dhe kjo e fundit me vendimin nr.42,
datë 16.12.2002, ka miratuar sheshin e ndërtimit për dy objekte shumëkatëshe që do të
ndërtoheshin për të cilat ishin lidhur kontratat respektive dhe ishin regjistruar në hipotekë.
Pala e paditur për të bërë të mundur zbatimin e lejes për prishjen e banesave ekzistuese mbi
truallin ku do të bëheshin ndërtimet ka kërkuar ndihmën e policisë ndërtimore e cila me
vendimin nr.690/1, datë 28.03.2003 ka dhënë leje për fillimin e punimeve.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se mosmarrëveshja objekt konflikti
gjyqësor ka ardhur si rezultat i interpretimit të gabuar të ligjit material. Neni 681 i Kodit Civil
parashikon se “Kur interpretohet një kontratë duhet të sqarohet se cili ka qenë qëllimi i
vërtetë dhe i përbashkët i palëve, pa u ndalur në kuptimin letrar të fjalëve, si dhe duke
vlerësuar sjelljen e tyre në tërësi, para dhe pas përfundimit të kontratës.”
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson të theksojë se kontratat, si marrëdhënie
juridike vullnetare nuk janë të heshtura, janë të formuara prej fjalëve të shkruara në një
dokument (kontratë e shkruar) ose të thëna me zë. Përdorimi i fjalëve, kuptimi i tyre që
rezulton qoftë nga përdorimi i fjalëve të veçanta apo i të gjithë tekstit mund të shkaktojë
mosmarrëveshje apo konflikt ndërmjet palëve. Ndodhur në këto kushte rezulton
domosdoshmëria e ekzistencës së kritereve ligjore për interpretimin e kontratave, kritere të
cilat duhet të detyrojnë palët, kur nga teksti kontraktor dalin të drejta dhe detyrime që rrjedhin
nga kontrata, por njëkohësisht detyrojnë edhe gjykatat kur mosmarrëveshja në lidhje me
interpretimin e kontratës është bërë konflikt gjyqësor.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se ekziston një ndarje midis kritereve
ligjore që shërbejnë në lidhje me interpretimin e kontratës dhe janë; interpretimi subjektiv që
bazohet mbi kërkimin e qëllimit të vërtetë e të përbashkët të palëve dhe kritere të
interpretimit objektiv që bazohen në kuptimin e mirëbesimit kontraktor ose në elementët të
tjerë objektivë.
Në lidhje me kriterin e interpretimit subjektiv, zbulimi i kuptimit të vërtetë, dhe të
qëllimit të përbashkët të palëve, niset nga parimi që, në interpretim të kontratës duhet të
hetohet cili ka qenë qëllimi i përbashkët i palëve dhe kurrsesi të kufizohet në kuptimin
letrar të fjalëve të përdorura, të cilat, në qoftë se mund të merren në mënyrë të shkëputur
mund t’i japin kontratës një qëllim të ndryshëm nga i cili ato kanë rënë dakord palët. Për
sa më sipër, rezulton se në mënyrë natyrale pala e paditur/sipërmarrësi ka parashikuar se afati
sipas nenit 8 të Kontratës për marrjen e lejes do të fillonte nga data e nënshkrimit të kontratës
së fundit për sipërfaqen e pasurisë së paluajtshme mbi të cilën do të realizohej vepra.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se qëllimi i vërtetë i palëve, pa u ndalur në
kuptimin letrar të tyre është një operacion intelektual por jo i pavarur nga kriteret që vendos
legjislatori. Për këtë shkak ligji ka parashikuar kriterin e karakterit historik, sipas të cilit është
e domosdoshme që të vlerësohet edhe sjellja e palëve pas lidhjes së kontratës dhe në të
njëjtën kohë kriteri i karakterit logjik që nënkupton se çdonjëri prej kushteve apo klauzolave
të kontratës të interpretohen me anë të kushteve apo klauzolave të tjera të veçanta, duke i
dhënë çdonjërës prej tyre kuptimin që del nga e gjithë kontrata (neni 682 i K.Civil). Nga sa
më sipër rezulton se pala e paditur, kundrejt palës paditëse është sjellë në përputhje me
kontratën e sipërmarrjes dhe nenin 8 të saj.
Arsyetimi i mësipërm i gjykatës së apelit, i cili interpreton nenin 8 të kontratës nr.760
rep, nr.56 kol, datë 26.02.2002, si të lidhur ekskluzivisht vetëm me palët që kanë rënë dakord,
gjendet jo në përputhje me sa më sipër është konkluduar nga ana e këtij Kolegji, kjo edhe për
faktin se fjalët duhet të interpretohen në mënyrë të veçantë por jo deri në atë pikë sa t’i jepet
marrëdhënies juridike midis palëve një kuptim i ndryshëm nga ai që kanë shprehur palët me
vullnet të lirë. Afati për marrjen e lejes së ndërtimit, për realizimin e veprës për të cilën palët
kanë rënë dakord në kontratën e sipërmarrjes është një element thelbësor, i cili afekton gjithë
marrëdhënien midis palëve. Duke qenë se neni 8 i Kontratës së sipërmarrjes parashikon afatin
203
e lindjes së një të drejtë, atëherë Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se jemi para një
veprimi juridik me afat, i cili tregon se me nënshkrimin e kontratës së fundit, me qëllim
realizimin e veprës, do të fillojë të llogaritet edhe afati i marrjes së lejes së ndërtimit nga ana
e palës së paditur. Ky arsyetim i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë gjen mbështetje në nenin
89 të Kodit Civil i cili parashikon se:” Afati i veprimit juridik është çasti i caktuar, nga i cili
fillon ose pushon fuqia juridike ose disa nga efektet e tij”, si dhe neni 90 i cili parashikon
se:”Afati është pezullues, kur në veprimin juridik është parashikuar se pasojat e tij fillojnë
nga një kohë e caktuar...”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në rastin e kriterit të dytë interpretimi
objektiv, kontrata duhet të interpretohet me mirëbesim nga palët (neni 682 prg. 2 i K.Civil),
dhe që imponon në të njëjtën kohë që kontratës duhet t’i jepet si kuptim, ai që i japin ose
duhet t’i japin kontraktuesit korrekt dhe të ndershëm, edhe në rastin se një palë apo të dyja
nuk duan me vullnet të tyre t’i japin një kuptim të tillë. Interpretimi i kontratës nëpërmjet
kriterit objektiv mund t’i japë kontratës një kuptim të ndryshëm nga kuptimi tekstual i
shprehjeve që përfshihen në të dhe shërben pikërisht për të ndaluar sjelljen e rremë që njëra
prej palëve parashtron në favor të saj (atë që kontrata thotë ose nuk e thotë).
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson gjithashtu se palët duhet të sillen ndaj njëra
tjetrës me mirëbesim i cili duhet të shfaqet që në momentin e parë të bisedimeve dhe duhet të
shoqërojë si lidhjen e saj (përputhjen e vullneteve) dhe fazën e ekzekutimit të kontratës.
Detyrimi i përgjithshëm i mirëbesimit kontraktor ashtu si kriteri i përgjithshëm i
korrektësisë midis debitorit dhe kreditorit ka për qëllim të përmbushë boshllëqet e
paevitueshme të legjislacionit, pasi ligji nuk mund të parashikojë të gjitha situatat konkrete
apo edhe nuk mund të parandalojë të gjitha abuzimet që palët mund t’i bëjnë njëra tjetrës.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vëren se mbi të gjitha mirëbesimi kontraktor
përcakton detyrimin që njëra palë duhet të informojë palën tjetër rreth rrethanave të
panjohura prej palës tjetër dhe që përcaktojnë vullnetin e saj, të tilla që pala tjetër duke i
ditur, nuk do t’a kishte lidhur kontratën ose do ta kishte lidhur në kushte të tjera, dhe nuk do
të kishte kryer shpenzime për të përballuar përmbushjen e detyrimeve kontraktore të marra
përsipër në kontratë. Në këtë kuptim ky Kolegj vlerëson se pala e paditur ka marrë të gjitha
masat për t’ia vënë në dijeni palës paditëse faktin se afati i marrjes së lejes së ndërtimit sipas
nenit 8 të Kontratës së Sipërmarrjes fillon nga nënshkrimi i kontratës së fundit me pronarët e
truallit mbi të cilin do të realizohej vepra objekt sipërmarrje.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mban në vëmendje gjithashtu se në ndryshim nga dy
gjykatat më të ulëta, Gjykata e Lartë ka për objekt vetëm zbatimin e ligjit material e
procedural nga ana e tyre, por pa patur të drejtën të zhvillojë hetimin gjyqësor në drejtim të
marrjes së provave, apo vlerësimit e çmimit të atyre që janë vënë në bisedim nga gjykatat më
të ulëta. Nga sa më sipër Gjykata e Lartë është e detyruar që të marrë të mirëqenë përcaktimin
e faktit ashtu sikurse është arritur nga ana e gjykatave më të ulëta, pas një hetimi të plotë dhe
të gjithanshëm.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se në ndryshim nga gjykata e shkallës së
parë, gjykata e apelit, në kundërshtim me nenet 126 dhe 310/II të Kodit të Procedurës Civile,
nuk ka marrë në analizë juridike kontratën e lidhur rregullisht, e cila sipas nenit 690 të Kodit
Civil ka forcën e ligjit për palët. Ndër kërkesat themelore që duhet të plotësojë vendimi
gjyqësor janë ligjshmëria dhe argumentimi i tij; elementë ligjorë këto që i mungojnë vendimit
të gjykatës së apelit.
Për këtë arsye vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të prishet dhe dhe të lihet në
fuqi vendimi i gjykatës së shkallës së parë si një vendim i ligjshëm, i bazuar.
204
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485 pika “b” të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Tiranë, më 27.01.2016
205
Nr. 00-2016 - 284 i Vendimit (26)
VENDIM

Mirela Fana Anëtare

PADITËSE: AIDA PARALLOJ (në mungesë)

E PADITUR: SHOQËRIA “PRIMO COMMUNICATIONS”
SHPK, përfaqësuar nga juristja Albjona Ajazi
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të më dëmshpërblejë
me pagën e një viti pune, tre muaj shpërblim për vjetërsi,
dy muaj për shkak të mosrespektimit të procedurës
së zgjidhjes së kontratës së punës
dhe tre muaj pagë që duhet të kisha marrë gjatë afatit të njoftimit.
Baza Ligjore: Nenet 143, 144, 145, 146, 149/2 152 të Kodit të Punës.
nenet 105 e vijues të K.Pr.Administrative.

vendosur:
Rrëzimin e padisë së paditëses Aida Paralloj si të pambështetur në ligj dhe në
prova.

Gjyqësor Tiranë në këtë mënyrë”
Detyrimin e palës së paditur shoqëria “Primo Communications” SHPK që t’i
paguajë palës paditëse Aida Paralloj për zgjidhje të kontratës së punës në
mënyrë të menjëhershme pa shkaqe të justifikuara dëmshpërblim me pagën e
10 muajve punë.
Detyrimin e palës së paditur shoqëria “Primo Communications” SHPK që për
mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës të
dëmshpërblejë paditësen Aida Paralloj me pagën e 2 muajve punë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, shoqëria

“Primo Communications” SHPK me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit
dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për këto shkaqe:
206
- Pala e paditur ka vepruar në përputhje me ligjin dhe praktikën gjyqësore në lidhje me
zgjidhjen e marrëdhënieve të punës së paditëses.
- Paditësja është një nga punonjësit e prekur nga riorganizimi i shoqërisë.
- Siç u pranua nga vetë paditësja në gjykim ajo ka ndërprerë menjëherë në mënyrë të
njëanshme marrëdhëniet e punës sapo ka marrë njoftimin për suprimimin e vendit të
saj dhe opsionin për të marrë një detyrë tjetër në shoqëri.
- Pavarësisht faktit që është paditësja ajo që ka ndërprerë në mënyrë të njëanshme dhe
të menjëhershme marrëdhënien e punës, i padituri ka aplikuar zbatimin e procedurave
të parashikuara në ligj lidhur me marrëdhëniet e punës.
- Duke qenë në kushtet e një kontrate pa afat të përcaktuar kontrata mund të zgjidhet në
çdo moment mjafton që plotësohen dy kushtet e përcaktuara nga K.Punës, neni 141
dhe vendimi unifikues i K.Bashkuara nr.19, date 15.11.2007 (1.shprehja e vullnetit te
njërës pale dhe 2) respektimi i afatit të njoftimit).
- Paditëses i është bërë njoftimi 72 orë për takimin, është bërë takimi dhe është
respektuar rregullisht afati i njoftimit, duke mos ju cenuar asnjë e drejtë dhe mbrojtje
që i jepet asaj nga Kodi i Punës.
- Vendimi i zgjidhjes përfundimtare nuk i është njoftuar paditëses për arsye të largimit
të saj nga puna dhe depozitimit të një adrese jo të saktë nga ana e saj. Pavarësisht nga
kjo nuk ka asnjë dispozitë të ligjit që përcakton që vetëm ky difekt i procedurës e bën
gjithë procedurën të pavlefshme.
- I gabuar është interpretimi dhe konkluzioni i gjykatës së apelit për ti dhënë paditëses
një dëmshpërblim për zgjidhje të kontratës në mënyrë të menjëhershme dhe për
shkaqe të pajustifikuara.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesen e palës së paditur,
juristen Albjona Ajazi, që kërkoi pushimin e gjykimit të çështjes, dhe si bisedoi çështjen në
tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësja Aida Paralloj ka qenë në
marrëdhënie pune pranë palës së paditur, shoqërisë “Primo Communications” SHPK, nga viti
2008, me kontrata pune një vjeçare. Kontrata e fundit është lidhur më datë 01.06.2010, me
detyrën e asistent kontabiliteti me Kod 7603.
2. Nga ana tjetër, pala e paditur e këtij gjykimi, shoqëria “Primo Communications”
SHPK është regjistruar si person juridik më datë 20.05.1998, me objekt veprimtarie, ndër të
tjera, zhvillimin dhe kryerjen e aktivitetit të shërbimeve, kërkimeve, konsulencës, projekteve,
menaxhimit dhe studimeve të të gjitha llojeve, regjistruar pranë organeve tatimore me
nr.NIPT-i J82229005F.
3. Sipas shkresës nr.520 Prot., datë 15.06.2011, në kuadër të strukturimit të shoqërisë,
departamentit të financës, është vendosur suprimimi i pozicionit të asistentit të kontabilitetit
dhe i është propozuar paditëses kalimi i saj në Departamentin e Burimeve Njerëzore.
3.1. Rezulton se paditësja nuk ka dhënë pëlqimin për ndryshimin e vendit të punës të
ofruar nga pala e paditur. Në këto rrethana pala e paditur ka nxjerrë shkresën nr.521 Prot.,
datë 15.06.2011 me të cilën njoftonte paditësen për takim më datë 22.06.2011, për bisedime
në lidhje me marrëdhënien e punës.
4. Me shkresën nr.520/1Prot., datë 06.07.2011 të palës së paditur, paditësja njoftohet
për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës, me parashtrimin se “1. Zgjidhjen e kontratës së
punës lidhur midis jush dhe Promo Communications më datë 10.03.2008, për shkak të
207
ristrukturimit të Departamentit të Financës, për pozicionin e asistentes së kontabilitetit. 2.
Marrëdhëniet e punës ndërpriten më datë 30.06.2011. 3. Marrëdhëniet financiare ndërpriten
më datë 30.08.2011, në përfundim të afatit ligjor të njoftimit (dy muaj) dhe kompensimit për
ditët e pushimit vjetor të pakonsumuar (totali 10 ditë punë)”.
5. Paditësja Aida Paralloj, me pretendimin se: (i) kalimi në një departament tjetër, në
kushte të tjera pune, me pagë shumë më të ulët, pa pëlqimin e saj do të thotë se “...më është
prishur kontrata në mënyrë të njëanshme,... propozimi i ofruar nga ana e tyre nuk është në
përputhje me profesionin që zotëroj”; - (ii) ky propozim është justifikim për të shmangur
arsyen e vërtetë të zgjidhjes së kontratës së punës që është bërë “...për shkaqe diskriminimi
duke aluduar se shkak për këtë ka qenë paraqitja e jashtme e saj”[1]; (iii) kontrata është
zgjidhur në mënyrë të njëanshme dhe në kundërshtim me nenet 143, 144, 145, 146, 149/2,
152 të Kodit të Punës, si dhe me kushtet kontraktore të përcaktuar në kontratën e punës, me
padi ka kërkuar si në objektin e saj, pasqyruar në kërkesë padi dhe në pjesët hyrëse të
6. Nëpërmjet prapësimeve, pala e paditur, shoqëria “Primo Communications” SHPK,
ka parashtruar: (i) është paditësja ajo që ka ndërprerë në mënyrë të njëanshme dhe të
menjëhershme kontratën e punës, sapo është njoftuar për suprimimin e vendit të saj të punës;
(ii) nga ana jonë, meqënëse u bë riorganizimi i brendshëm i shoqërisë, paditëses i ofruam një
detyrë tjetër brenda shoqërisë; (iii) kemi respektuar nenin 144 të Kodit të Punës, është
organizuar takimi midis punëdhënësit dhe punëmarrësit më 22.06.2011 dhe (iv) më datë
06.07.2011 është nxjerrë shkresa për zgjidhjen e marrëdhënieve të punës më datë 30.06.2011,
ndërsa ato financiare më datën 30.08.2011, duke respektuar kështu edhe nenin 143 të Kodit të
Punës.
rrëzuar padinë, si të pambështetur në ligj dhe në prova.
7.1. Në rrëzimin e padisë, gjykata, pasi ka pranuar të vërtetuar: (i) “...se: Midis palëve
ndërgjyqëse ka patur një marrëdhënie pune, që nga viti 2008 por me kontrata me afat një
vjeçar. Në vitin 2010 kontrata individuale e punës është rilidhur me datë 01.06.2010, përsëri
me kohëzgjatje të përcaktuar një vit, me kohë pune të plotë kundrejt pagës përkatëse e lidhur
në mbështetje të dispozitave të Kodit të Punës”; - (ii) “Midis palëve ndërgjyqëse ka patur
marrëdhënie pune përpara kësaj date me kontrata pune me afat një vjeçar. Edhe kontrata e
datës 01.06.2010 është lidhur me afat një vjeçar, deri me datë 31.05.2011, por duke qënë se
kjo marrëdhënie ka vazhduar edhe pas datës 31.05.20111, në mbështetje të nenit 149/2 të
Kodit të Punës, ajo konsiderohet si kontratë me afat të pacaktuar”; - (iii) “…pala e paditur e
ka njoftuar për takimin për bisedime në lidhje me marrëdhënien e punës, takim i cili është
caktuar me datë 22.06.2011. Fakti që paditësja është njoftuar për këtë takim, pasi shkresa
nuk është nënshkruar prej saj, provohet nga letërkëmbimi i palëve, ky takim është zhvilluar,
por nuk është arritur në një zgjidhje të pranueshme për të dy palët”; - (iv) “Pas datës
15.06.2011 paditësja nuk është paraqitur as në sektorin e financës, as në pozicionin e ri të
ofruar, megjithëse deri me datë 20.06.2011 ajo sipas vendimit duhet të ishte në
departamentin e financës”; - (v) “Në rrethanat sa sipër pala e paditur ka filluar procedurat
për zgjidhjen e kontratës së punës. Me vendimin nr.520/1 datë 06.07.2011, pas bisedimeve të
zhvilluara, është vendosur zgjidhja e kontratës së punës për shkak të ristrukturimit të
Departamentit të Financës, marrëdhëniet e punës janë ndërprerë me datë 30.06.2011, ndërsa
marrëdhëniet financiare për shkak të afatit të njoftimit janë ndërprerë me datë 30.08.2011.
Gjithashtu me këtë vendim është vendosur që paditëses ti kompensohet në vlerë, periudha e
pushimit vjetor të pakonsumuar 10 ditë. Si pagesa për afatet e njoftimit edhe ajo për
pushimet e pakonsumuara janë kaluar në llogarinë e paditëses”, arsyeton: - “U provua në
gjykim se pala e paditur ka respektuar procedurën për zgjidhjen e kontratës së punës të
1
[] Vendimi nr.10417, datë 19.12.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, faqe 4§4.
208
parashikuar nga neni 144 i Kodit të Punës, procedurë e cila është e detyrueshme të zbatohet
në të gjitha rastet e zgjidhjes së marrëdhënies së punës midis punëdhënësit dhe
punëmarrësit”; - “Pra zgjidhja e kontratës së punës është bërë në përputhje të plotë me
kërkesat e nenit 141 të Kodit të Punës dhe nenit 16 të kontratës individuale të punës lidhur
midis palëve. Kjo zgjidhje është në respektim të plotë edhe të përfundimeve të vendimit
unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.19 datë 15.11.2007 sipas të cilit :
“...Zgjidhja e kontratës mund të bëhet për çfarëdolloj shkaku, me përjashtim të rasteve që
parashikohen në pikën 1 të nenit 146 që konsiderohen shkaqe abuzive..”; - “Në rastin
konkret punëmarrësi (paditësja) Aida Paralloj ka qenë e punësuar pranë palës së paditur me
kontratë pa afat të caktuar. Në këto rrethana marrëdhënia e punës, si një marrëdhënie
kontraktore e një tipi të veçantë, mund të zgjidhet parimisht nga secila nga palët, për
çfarëdolloj shkaku, me kusht që të respektohet afati i njoftimit i përcaktuar nga palët në
kontratë apo në nenin 143, si dhe procedura e parashikuar në nenin 144 të Kodit të Punës. I
vetmi përjashtim nga ky rregull i përgjithshëm, ka të bëjë me rastin kur kontrata e punës
zgjidhet pa shkaqe të arsyeshme (për motive abuzive), konform parashikimit të nenit 146 të
Kodit të Punës”; - referuar pretendimeve “…se zgjidhja e kontratës së punës është bërë për
shkaqe diskriminimi duke aluduar se shkak për këtë ka qenë paraqitja e jashtme e saj…Në
gjykim paditësja nuk paraqiti asnjë provë për të provuar këtë motiv”; - “Pala e paditur
kishte mundësinë që me datë 01.06.2011 të ndërpriste marrëdhëniet e punës me paditësen
pasi përfundonte kontrata e punës e lidhur me datë 01.06.2010, por kjo nuk është bërë. Pala
e paditur ka qenë e kënaqur nga puna e paditëses dhe pikërisht për këtë shkak, asaj i është
ofruar një vend tjetër pune, por ka qenë dëshirë e paditëses të mos vazhdonte të punonte në
këtë shoqëri. Nga pala e paditur u paraqit struktura e shoqërisë përpara ristrukturimit dhe
pas saj. Sipas strukturës pozicioni asistent kontabiliteti është suprimuar. Pretendimi i
paditëses se në departamentin e financës ka patur punonjës me përvojë më të pakët se ajo
mbeti i paprovuar. Megjithatë është në diskrecionin e punëdhënësit për të zgjedhur
punonjësit me të cilët do të vazhdojë të punojë. Një zgjedhje e tillë nuk mund të quhet
diskriminim”; - “…gjykata…arrin në përfundimin se marrëdhënia e punës midis palëve është
ndërprerë me përfundimin e afatit të njoftimit sipas nenit 143 të Kodit të Punës, si dhe në
respektim të procedurës së parashikuar për zgjidhjen e kontratës së punës, konformë nenit
144 të këtij Kodi”; - “Në këto kushte referenca e palës paditëse tek neni 146 i Kodit të Punës,
është i pabazuar, pasi ajo nuk provoi se largimi i saj nga puna është bërë për shkaqet e
përmendura në këtë nen. Mbështetur në provat e paraqitura në gjykim me arsyetimin sa
sipër, gjykata çmon se pretendimi i paditëses nuk është provuar”.
8. Mbi ankimin e paditëses, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1651, datë
22.06.2012, ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe ka pranuar padinë,
duke detyruar palën e paditur që: (i) “...t’i paguajë palës paditëse Aida Paralloj për zgjidhje
të kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme pa shkaqe të justifikuara dëmshpërblim me
pagën e 10 muajve punë”; (ii) “...për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së
punës të dëmshpërblejë paditësen Aida Paralloj me pagën e 2 muajve punë”.
8.1. Në ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë, gjykata e apelit, duke
marrë në analizë juridike e vlerësuar në tërësi provat e administruara gjatë gjykimit,
parashtron: - “...çështja nuk është zgjidhur drejtë nga Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë dhe
se ankimi i paraqitur nga paditësja përmban shkaqe ligjore dhe provuese nga ato që e bëjnë
të cënueshëm vendimin dhe passjellin ndryshimin e tij”; - “...kalimi i paditëses Aida Paralloj
në një detyrë tjetër, pozicion tjetër pa marrë më parë pëlqimin e saj, çmohet nga Gjykata e
Apelit i pa bazuar në ligj, pasi është në kundërshtim me nenet 12, 21 dhe 23 të Kodit të Punës
dhe përfundimi i arritur nga gjykata e shkallës së parë i gabuar”; - “Referuar këtyre
dispozitave kontrata e punës mund të ndryshohej vetëm me marrëveshje të palëve,
marrëveshje e cila nuk ekziston. Për më tepër që sipas parashikimeve të nenit 23 të K.Punës i
209
padituri “Primo Communications” sh.p.k., nuk mund ta vinte paditësen Aida Paralloj në
kushte jo të njëjta pune se ato që ka patur, sikurse e ka vënë me kalimin në detyrën e Oficerit
të Shërbimeve të Përgjithshme pranë Burimeve Njerëzore. Me këtë emërim të ri kemi të
bëjmë me një kontratë të re pune dhe kushte tjera pune etj”; - “Nuk provohet nga aktet dhe
provat në dosje që pala e paditur “Primo Communications” sh.p.k., pra punëdhënësi, të këtë
arritur një marrëveshje me punëmarrësen Aida Paralloj, sipas parashikimeve të nenit 21 të
K.Punës, për ndryshimin e kontratës së punës dhe as të ketë përfunduar me shkrim ndonjë
ndryshim kontrate”; - “Veç sa më lart ndryshe nga sa ka konkluduar dhe pranuar gjykata e
shkallës së parë rezultuar e provuar se dhe motivacioni i pretenduar nga pala e paditur për
zgjidhje e marrëdhënies së punës me paditësen, “Në kuadër të ristrukturimit të shoqërisë”
nuk qëndron. Por edhe nëse do ishim përpara këtij shkaku lind pyetja cilat kanë qenë kriteret
e vlerësimit që të përzgjidhej paditësja dhe për më tepër nuk rezulton që nga pala e paditur
të jetë respektuar procedura dhe afati i njoftimit në zgjidhjen e marrëdhënieve të punës me
paditësen, sikurse parashikohet në dispozitat e K.Punës për raste të tilla të ristrukturimit të
ndërmarrjes”; - Gjykata “...çmon se bazuar në nenin 141 të Kodit të Punës ligjvënësi e ka
lënë në vullnetin e njëanshëm të secilës palë në marrëdhënien e punës, që të zgjidhë
kontratën e punës, duke u plotësuar në mënyrë kumulative dy kushtet e vendosura nga kjo
dispozitë: shprehja e vullnetit të njërës palë për të zgjidhur kontratën e punës, vullnet i cili në
referim të interpretimit që Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë i kanë bërë kësaj
dispozite në Vendimin Unifikues nr.19, datë 15.11.2007, duhet të jetë në formë shkresore;
respektimi i afatit të njoftimit. Në lidhje me këto dy kushte ndryshe nga gjykata e shkallës së
parë Gjykata e Apelit referuar akteve në dosje vlerëson se në rastin konkret vetëm njëri nga
këto dy kushte plotësohet dhe konkretisht shprehja e vullnetit të punëdhënësit, të paditur
“Primo Communications” sh.p.k.,për të zgjidhur kontratën e punës me punëmarrësen Aida
Paralloj (paditëse). Kështu i padituri si pala punëdhënëse në kontratën e punës, nëpërmjet
Shkresës datë 15.06.2011dhe 06.07.2011, ka shprehur vullnetin e saj për zgjidhjen e
kontratës së punës. Ndërsa afatin e njoftimit për zgjidhjen e kontratës së punës, të përcaktuar
në ligj dhe në nenin 16 të kontratës së punës të lidhur mes palëve më 01.06.2010, edhe pse në
dukje duket sikur i padituri e ka respektuar, nuk e ka respektuar atë”; - “Ndodhur edhe para
një shkaku të justifikuar pala e paditur mund të ndërmerrte çdo veprim për largimin e
paditëses nga puna por duke respektuar afatet ligjore të njoftimit dhe procedurën përkatëse,
si të drejta dhe garanci të sanksionuara nga Kodi i Punës”; - “Në rastin konkret, kur
paditësja Aida Paralloj kishte pak më shumë se 4 vjet pune me palën e paditur “Primo
Communications” sh.p.k, ky i fundit duhet ta njoftonte paditësen 3 muaj përpara se të
zgjidhte kontratën e punës me të. Mosrespektimi i këtij afati bën që zgjidhja e kontratës të
trajtohet si zgjidhje me efekt të menjëhershëm sipas nenit 143/4 të K.Punës”; - “Në vendimin
e ankimuar gjykata e shkallës së parë arsyeton se pala e paditur ka zgjidhur kontratën e
punës në mënyrë të njëanshme, pasi ka respektuar procedurës e cila është e detyrueshme për
zgjidhjen e kontratës së punës, të parashikuar nga neni 144 i K.Punës dhe afatin e njoftimit
të parashikuar në nenin 143 të Kodit të Punës. Ky arsyetim është i pa vërtetë, nuk i përgjigjet
realitetit, dhe jo në përputhje me aktet dhe provat shkresore të administruara në dosje”; -
“Gjykata e shkallës së parë është kontradiktore në arsyetimin e saj pasi nga njëra anë
pranon faktin se nuk kemi njoftim me shkrim për takimin e caktuar me datë 22.06.2011, të
nënshkruar nga paditësja por nga ana tjetër arsyeton se dijenia e saj provohet nga
letërkëmbimi i palëve dhe ktu e ka fjalën për komunikimin që paditësja ka patur me
administratorin e përgjithshëm të shoqërisë “Primo Communications” sh.p.k. në momentin e
kalimit të saj në një detyrë tjetër dhe jo kur asaj i janë ndërprerë marrëdhëniet e punës”; -
“...nuk është respektuar as procedura dhe as afati i njoftimit për zgjidhjen e kontratës së
punës me paditësen Aida Paralloj, afat i cili sikurse u tha dhe më lart duhej të ishte tre muaj.
Kjo provohet nga vetë shkresat dhe aktet e paraqitura si provë nga pala e paditur të cilat
210
ndodhen të administruara në dosje”; - “Në analizë dhe interpretim të kësaj shkrese [1]
përveçse të krijohet bindja që ky akt dhe aktet e tjera të paraqitura si provë nga pala e
paditur për të provuar respektimin e procedurës dhe afatit të njoftimit nga ana e kësaj pale,
jo vetëm që nuk i janë komunikuar paditëses por dhe se mund të jenë hartuar në një kohë të
mëvonshme për të justifikuar zgjidhjen e kontratës së punës me të. Kjo bindje të krijohet ndër
të tjera nisur dhe nga fakti që kjo shkresë ndërsa mban datën 06.07.2011, që i takon t’i jetë
njoftuar paditëses, ndërkohë paditësen e njofton për zgjidhjen e marrëdhënies së punës për
një datë të mëparshme për datën 30.06.2011. Mos respektimi i afatit të njoftimit konfirmohet
nga vetë pala e paditur nëpërmjet kësaj shkrese pasi ligji nuk ka parashikuar se mjafton që
punëmarrësit t’i paguhet paga për afat njoftimi dhe afati i parashikuar në ligj quhet se është
respektuar, por ka parashikuar që të mbahet në punë gjatë këtij afati njoftimi”; - “Në kushtet
kur pala e paditur nuk ka arritur të provoi se këtë procedurë e ka zbatuar, Gjykata e Apelit
çmon se i padituri duhet të dëmshpërblejë paditësen me pagën e dy muajve punë sikurse
parashikohet në nenin 144/5 të Kodit të Punës”; - “Në rrethanat kur pala e paditur nuk ka
respektuar dhe afatin e njoftimit për zgjidhjen e kontratës së punës, në kuptim të nenit 143
pika 4 të Kodit të Punës, zgjidhja e kontratës duhet të trajtohet si zgjidhje me efekt të
menjëhershëm”; - “Në lidhje me kërkimin për dëmshpërblim për ndërprerjen e
menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës, Gjykata e Apelit pavarësisht
përcaktimeve e pretendimeve të paditëses për zgjidhje të kontratës së punës pa shkaqe të
arsyeshme çmon të mbajë parasysh parashikimet e nenit 153 të Kodit të Punës”; - “Referuar
dispozitës si më lart në rastin konkret nuk ndodhemi para rastit të shkeljes së detyrimeve
kontraktuale me faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të
punëdhënësit, situatë e cila përbën shkak të justifikuar por nuk ndodhemi as përpara rastit
kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të rëndë, e cila gjithashtu përbën shkak
për zgjidhjen e menjëhershme të justifikuar të kontratës së punës. Shkaqe të justifikuara sipas
kësaj dispozite përbëjnë shkeljet e detyrimeve kontraktuale me faj të rëndë ose me faj të lehtë
në mënyrë të përsëritur me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit, shkaqe të cilat
nuk janë evidente dhe ekzistente në rastin konkret”; - Gjykata “...çmon se nga analiza e
fakteve dhe dispozitës së mësipërme zgjidhja e marrëdhënies së punës bërë në mënyrë të
menjëhershme nga ana e palës së paditur duhet konsideruar si zgjidhje e menjëhershme e
pajustifikuar pasi në analizë të kushteve të nenit 153 të Kodit të Punës asnjë prej tyre nuk
është shkelur nga ana e punëmarrësit, prandaj paditëses i njihet e drejta të përfitojë pagën
që do të përfitonte gjatë afatit një mujor të njoftimit si dhe e drejta për dëmshpërblim sipas
nenit 155/1/3 të K. Punës”.
9. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, shoqëria
“Primo Communications” SHPK me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit
dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për shkaqet e pasqyruara në
LIGJI I ZBATUESHËM

propozojnë palët.
1
[] Shkresa nr.520/1 prot., datë 06.07.2011
211
çështjes”.
11. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur, shoqëria “Primo Communications”

SHPK, nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës
Civile që të motivojnë cenimin e vendimit nr.1651, datë 22.06.2012 të Gjykatës së Apelit
Tiranë me të cilin është ndryshuar vendimi nr.10417, datë 19.12.2011 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe pranuar padia.
12. Në shqyrtim të tërësisë së gjykimit të kësaj çështje, të akteve që ndodhen në
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, objektit dhe shkakut të padisë,
pretendimeve e prapësimeve të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të
rekursit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga
gjykata e apelit është rrjedhojë e respektimit dhe zbatimit të kërkesave të ligjit material dhe
atij procedural.
zbatimin e gabuar të ligjit, si dhe me shkeljet e rënda të normave procedurale apo shkelje
14. Sipas gërmës “a” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, kërkohet që nga ana e
gjykatave të faktit të mos jetë respektuar ose të jetë zbatuar keq ligji. Në rekursin e paraqitur
nga pala e paditur nuk argumentohet një gjë e tillë. Pretendimi se gjykata e apelit ka zbatuar
gabim nenet 141 e vijues të Kodit të Punës nuk rezulton të gjejë mbështetje në vetë këto
dispozita në raport me të drejtën e pretenduar dhe gjendjen e faktit të vërtetuar gjatë gjykimit,
që kanë të bëjnë me zgjidhjen e kontratës së punës nga ana e punëdhënësit, palës së paditur.
15. Gjykata e apelit ka zhvilluar një proces të rregullt ligjor, duke garantuar zhvillimin
e një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes (neni 14 i K.Pr.Civile). Ajo ka sqaruar
plotësisht rrethanat dhe faktet që lidhen me mosmarrëveshjen objekt gjykimi, duke bërë një
cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me të. Konkluzioni i gjykatës së apelit
është rrjedhojë e një analize tërësore dhe objektive të provave (neni 126 i K.Pr.Civile).
16. Megjithëse në objektin e padisë janë parashtruar disa kërkime, evidentohet se në
thelb, paditësja Aida Paralloj pretendon që me kalimin e saj në një departament tjetër, me
ndryshim të kushteve thelbësore të kontratës së punës pa pëlqimin e saj, në fakt punëdhënësi,
pala e paditur ka zgjidhur në mënyrë të njëanshme kontratën e punës, me efekt të
menjëhershëm dhe pa shkaqe të justifikuara.
17. Gjykata e shkallës së parë, duke: (i) konfonduar dispozitat ligjore që rregullojnë
situata të ndryshme të zgjidhjes së marrëdhënieve të punës; (ii) mos përcaktuar drejt shkakun
e padisë; (iii) anashkaluar rregullimet e neneve 12, 21/1 dhe 23/2 të Kodit të Punës, sipas të
cilëve çdo ndryshim i kontratës së shkruar, në dëm të punëmarrësit, duhet të përfundohet me
shkrim, pra me pëlqimin e të dy palëve, në të kundërt ndodhemi përpara zgjidhjes së
kontratës në mënyrë të njëanshme, si dhe (iv) duke arsyetuar në kundërshtim me këto
dispozita ka arritur në përfundime të gabuara dhe për rrjedhojë edhe në zgjidhje jo të drejtë të
mosmarrëveshjes në gjykim.
18. Mbi ankimin e paditëses çështja është marrë në shqyrtim nga gjykata e apelit, e
cila, pasi ka bërë një analizë juridike në tërësi të fakteve dhe rrethanave të çështjes,
veçanërisht duke përcaktuar saktë momentin e zgjidhjes së kontratës së punës së paditëses
nga ana e palës së paditur në raport me dispozitat ligjore të zbatueshme për rastin konkret e
ka zgjidhur mosmarrëveshjen në gjykim në përputhje me këto dispozita ligjore.
212
18.1. Pra, në zgjidhjen e çështjes, vendimi i gjykatës së apelit mbështetet në dispozitat
e Kodit të Punës dhe në argumenta të nxjerra nga provat, të cilat janë marrë, administruar e
vlerësuar si të tilla në pajtim me dispozitat e Kodit të Procedurës Civile.
18.2. Gjatë gjykimit ka rezultuar e vërtetuar se me shkresën nr.520 Prot., datë
15.06.2011, në kuadër të strukturimit të shoqërisë, departamentit të financës, është vendosur
suprimimi i pozicionit të asistentit të kontabilitetit dhe i është propozuar paditëses kalimi i saj
në Departamentin e Burimeve Njerëzore.
18.2.a) Rezulton se paditësja nuk ka dhënë pëlqimin me shkrim për ndryshimin e
vendit të punës me vendin e ofruar nga pala e paditur për arsye se me ndryshimin e vendit të
punës kanë ndryshuar edhe kushtet e tjera thelbësore të kontratës së punës, veçanërisht paga.
18.2.b) Më pas, pala e paditur ka nisur formalisht zhvillimin e procedurave të
zgjidhjes së kontratës së punës me paditësen. Pikërisht gjykata e apelit, ndryshe nga ajo e
shkallës së parë, me të drejtë ka vlerësuar se zgjidhja e kontratës së punës së paditëses është
bërë me emetimin e aktit të ndryshimit të kushteve thelbësore të kontratës për të cilat ajo nuk
ka dhënë pëlqimin. Ndërsa, gjykata e shkallës së parë, në interpretim dhe zbatim të gabuar të
ligjit, e anashkalon këtë moment juridik dhe për zgjidhjen e çështjes referon në situatën e
krijuar nga zhvillimi i procedurave të pas datës 15.06.2011.
18.2.c) Pra, paditëses e drejta për të kërkuar gjyqësisht shpërblimet përkatëse nga
zgjidhja e njëanshme e kontratës së punës i ka lindur nga momenti kur ajo nuk ka dhënë
pëlqimin me shkrim për ndryshimin e vendit të punës që, në thelb, përbën zgjidhje të
njëanshme të kontratës së punës.
19. Pretendimet e tjera të rekursit kanë të bëjnë me procesin e të provuarit, që janë në
ekskluzivitetin e gjykatave të faktit. Gjykata e Lartë mund të investohet, kur ndaj një procesi
gjyqësor ka pretendime për rrugët dhe mënyrat e marrjes së provave, pasqyrimit të tyre, por
jo për mënyrën e vlerësimit. Kontrolli rishikues i Gjykatës së Lartë nuk mund të zëvendësojë
të drejtat kushtetuese e ligjore të gjykatave të faktit (gjykatës së shkallës së parë dhe apelit),
dhe aq më tepër të vlerësojë bindjen e brendshme të këtyre gjykatave për çështje konkrete,
sikurse kërkohet në rastin në shqyrtim nga pala e paditur.
19.1. Ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e
vlerëson të drejtë argumentimin dhe konkluzionin e arritur nga gjykata e apelit se për rastin
në shqyrtim: (i) midis palëve ndërgjyqëse ka qenë e lidhur kontratë pune me afat të pacaktuar,
pasi midis palëve kanë qenë lidhur disa kontrata të njëpasnjëshme me afat të caktuar dhe se
paditësja ka “pak më shumë se 4 vjet pune me palën e paditur...” (neni 151/1 i K.Punë); (ii)
zgjidhja e kontratës së punës është bërë në mënyrë të njëanshme dhe se “motivacioni i
pretenduar nga pala e paditur për zgjidhjen e marrëdhënies së punës me paditësen, “Në
kuadër të ristrukturimit të shoqërisë” nuk qëndron”; pasi nuk është provuar gjatë gjykimit.
20. Në këtë kontekst faktesh dhe ligji me të drejtë gjykata e apelit ka vendosur
detyrimin e palës së paditur të shpërblejë paditësen, sikurse urdhërohet në dispozitivin e
vendimit.
21. Nga aktet procedurale rezulton se këto fakte e rrethana janë vënë në diskutim gjatë
gjykimit dhe janë vlerësuar edhe nga gjykata e apelit e cila ka dhënë arsyet ligjore se përse ka
ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
22. Po kështu, nuk rezulton që gjykata e apelit të ketë lejuar shkelje të tjera nga ato të
parashikuara në gërmën “b” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile në lidhje me nenin 467
të po këtij Kodi. Kjo gjykatë nuk ka lejuar shkelje të dispozitave mbi juridiksionin dhe
nënshkruar nga anëtarët e tij, që të mos jetë formuar drejt ndërgjyqësia apo të mungojnë ose
të jenë të pavlefshme aktet procedurale. Në këtë vlerësim Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë ka
213
parasysh dhe ndryshimet e bëra në Kodin e Procedurës Civile me ligjin nr.122/2013, datë
18.04.2013.[1]
23. Gjithashtu, në rekurs nuk ngrihen dhe nuk evidentohen shkelje të tilla procedurale
që të kenë ndikuar në dhënien e vendimit që, sipas gërmës “c” të nenit 472 të Kodit të
Procedurës Civile, që ka qenë në fuqi në kohën e zhvillimit të gjykimit në gjykatat e faktit,
përbënin shkak ligjor për cenimin e vendimit të goditur me rekurs.[2]
24. Përsa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.1651, datë
PËR KËTO ARSYE

Civile.
VENDOSI
Tiranë, më 28.01.2016
1
[] Neni 467§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata e apelit prish vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe e dërgon çështjen për
rigjykim kur: a) gjykata e shkallës së parë ka shkelur dispozitat mbi juridiksionin dhe kompetencën. përbërja e trupit gjykues
nuk ka qënë e rregullt apo vendimi nuk është nënshkruar nga anëtarët e tij. c.) gjykata ka vendosur pushimin e çështjes në
kundërshtim me rregullat e përcaktuara nga ky Kod. ç) çështja është gjykuar në mungesë të pjesëmarrësve në proces, pa
pasur dijeni për ditën e gjykimit. d). nuk është formuar drejt ndërgjyqësia. e. kur mungojnë ose janë të pavlefshme padia,
procesverbali gjyqësor, ankimi, si dhe çdo document tjetër që ka ndikuar në dhënien e vendimit. ë.) Kur lind nevoja për
marrjen e një prove vendimtare, marrja e së cilës është e vështirë në shkallë të dytë”. Me ligjin nr.122/2013, datë 18.04.2013
“Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.8116, 29.03.1996 “Kodi i Procedurës Civile i Republikës së Shqipërisë”, në
nenin 467 paragrafi i parë janë bërë këto ndryshime: shkronja “b) përbërja e trupit gjykues nuk ka qënë e rregullt apo
vendimi nuk është nënshkruar nga anëtarët e tij, ose është cenuar parimi i paanësisë”; shkronja “ë) lind nevoja për marrjen
e një prove vendimtare, marrja e së cilës është e vështirë në shkallë të dytë, ose gjykata nuk është shprehur pëtr të gjitha
kërkesat e parashtruara nga aplët në padi dhe që përbëjnë objektin e mosmarrëveshjes midis palëve ndërgjyqëse”.
2
“për shkelje proceduriale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit”.
214
Nr. 00-2016 - 285 i Vendimit (27)
VENDIM


PADITËS: BUJAR DAJA (në mungesë)

E PADITUR: SHOQËRIA “ÇEZ SHPËRNDARJE” SHA,
(në mungesë)
OBJEKTI:
Rikthim në vendin e punës.
Shpërblimi e dëmit të shkaktuar nga zgjidhja e menjëhershme
dhe e pajustifikuar e kontratës së punës në masën e 12 muajve pagë.
Shpërblim për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes
së kontratës në masën e dy muajve pagë.
Shpërblim për vjetërsinë në punë.
Baza Ligjore: Nenet 141, 143, 144, 145, 146, 152 e 153 të K.Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.1344, datë 24.11.2011, ka

vendosur:
Pranimin e pjesshëm te padisë.
Detyrimin e të paditurit “ÇEZ Shpërndarje” SHA (ish “OSSH” SHA) të
shpërblejë paditësin Bujar Daja me 1/2 e pagës bruto në përfundimin e
marrëdhënieve të punës, për gjithë periudhën e viteve të punës 10.03.1971-
30.06.2011.
Rrëzimin e kërkesë-padisë për pjesën tjetër si të pambështetur në ligj e në
prova.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.843 (60-2012-703), datë 25.09.2012, ka

vendosur:
Gjyqësor Berat.
215
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, shoqëria “ÇEZ
Shpërndarje” SHA (ish “Operatori i Sistemit të Shpërndarjes” SHA dhe aktualisht “Operatori
Shpërndarjes së Energjisë Elektrike” SHA , me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës
së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pushimin e gjykimit, për këto
shkaqe:
- Nga ana e gjykatave nuk është respektuar ligji.
- Përfundimi i marrëdhënies së punës me paditësin i referohet pushimit kolektiv.
- Nga ana e punëdhënësit janë respektuar në mënyrë rigoroze kërkesat dhe procedura që
parashikon neni 148 i K.Punës “pushimi kolektiv nga puna”, detyrimet e punëdhënësit
ndaj punëmarrësve si dhe sanksionet përkatëse ne rast të mosrespektimit të tyre.
- Nga përmbajtja e nenit 148 të K.Punës rezulton se detyrimet e punëdhënësit ndaj
punëmarrësve ne rastin e pushimit kolektiv nga puna si dhe sanksionet ne rast të
mosrespektimit të tyre, janë parashikuar në mënyrë shteruese në të.
- Pushimi kolektiv nga puna përbën një rast të veçantë dhe një situate të re juridike qe
ka gjetur rregullimin e vet në nenin 148 të K.Punës. Kjo mënyrë e përfundimit të
marrëdhënieve të punës nuk ka asnjëherë si shkak veprimet e punëmarrësit, por në
përgjithësi ajo vjen për shkak të pakësimit të aktivitetit të ndërmarrjes.
- Punëdhënësi nuk mund të detyrohet që t’u paguajë punonjësve shpërblimin për
vjetërsi, pasi nëse situata ekonomike e ndërmarrjes do të lejonte një gjë të tille, ai i
mbante në pune këta punonjës, jo vetëm për shkak të interesit të tij ekonomik, por
edhe sepse pushimi kolektiv nga puna nuk do të mund të justifikohej.
- Në rast se ligjvënësi do të kishte parashikuar që edhe ne pushimet kolektive nga puna,
punëmarrësit do të përfitonin dëmshpërblimin për vjetërsi në punë, do ta kishte bërë
atë duke rregulluar në mënyrë eksplicite, ashtu sikundër ka bërë edhe për rastin e
pushimit nga puna në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar, pra sikundër ka
parashikuar në nenet 145, 152 dhe 154/4 të K.Punës.

VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Bujar Daja ka qenë në
marrëdhënie pune pranë ish-Ndërmarrjes Shtetërore Komunale Berat prej datës 17.11.1966,
me detyrën e elektricistit në sektorë të ndryshëm dhe më pas pranë palës së paditur.
3. Nga ana e palës së paditur, me shkresën nr.3513 Prot., datë 23.06.2011, paditësit i
janë ndërprerë marrëdhëniet e punës, me parashtrimin se, bazuar “...në nenet 141 dhe 148 të
Kodit të Punës, Ju komunikojmë:...” ndërprerjen e marrëdhënies së punës “...në datën
23.06.2011” dhe, bazuar “...në nenin 143 të Kodit të Punës, ju do të përfitoni 3 (tre) muaj
pagë e cila korrespondon me afatet e njoftimit”, si dhe pagën për pushimet e pakryera.
4. Paditësi, Bujar Daja, me pretendimin se zgjidhja e kontratës së punës është bërë në
mënyrë të menjëhershme, pa respektuar afatin e njoftimit, dhe pa shkaqe të justifikuara; pa
respektuar procedurën e zgjidhjes së kontratës së punës, me padi ka kërkuar si në objektin e
saj, pasqyruar në pjesët hyrëse të vendimeve të gjykatave të faktit.
punës të paditësit është bërë në kuadrin e një pushimi kolektiv për shkak të ristrukuturimit;
216
për rastin janë respektuar kërkesat e nenit 148 të Kodit të Punës, të parashikuara nga kjo
dispozitë për pushimet kolektive nga puna.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.1344, datë 24.11.2011, ka
pranuar pjesërisht padinë, duke detyruar palën e paditur “...të shpërblejë paditësin Bujar
Daja me 1/2 e pagës bruto në përfundimin e marrëdhënieve të punës, për gjithë periudhën e
viteve të punës 10.03.1971-30.06.2011”.
6.1. Në zgjidhjen e dhënë, Gjykata arsyeton: - “...përfundimi i marrëdhënieve të
punës së paditësit, është bërë në kuadrin e një pushimi kolektiv të ndërmarrë nga
punëdhënësi për arsye të ristrukturimit dhe riorganizimit të tij”; - “procedura e ndjekur nga
punëdhënësi është bërë në përputhje me përcaktimet që kërkon n.148, 1, 2, 3, 4 , 5 i
K.Punës”; - “nuk gjendemi në kushtet e përcaktuara nga n.148/6 e K.Punës, as për
mosrespektim të procedurës së ndjekur për pushimin kolektiv dhe as për mosrespektim të
afatit të njoftimit të parashikuar nga n.143 i K.Punës”; - “Është i vërtetë fakti, se
punëdhënësi ka hequr dorë nga përfitimi i shërbimit të ofruar nga ana e punëmarrësit, por
ai, punëdhënësi, e ka përmbushur detyrimin e tij, për dhënien e pagës deri në përfundim të
afatit të njoftimit, që duhej respektuar dhe që në rastin konkret është paga e tre muajve”; -
“Kjo procedurë nuk vjen në kundërshtim me ligjin dhe se nuk ve aspak në kushte të
pafavorshme punëmarrësin, pasi nuk ka cenuar të drejtat e tij”; - “Duke qenë se zgjidhja e
kontratës së punës nuk është e menjëhershme, Gjykata as nuk mund t’i hyjë më pas analizës
së shkaqeve të justifikuara apo të pajustifikuara, që përcakton n.153 i K.Punës, që çuan në
këtë zgjidhje, përveç rastit kur pretendohet se shkaku i largimit nga puna përfshihet në ato
shkaqe që përmenden në n.146 të K.Punës, gjë që nuk është pretenduar në rastin konkret dhe
as nuk ka rezultuar një gjë e tillë”; - Gjykata ka çmuar “...se paditësi nuk përfiton
dëmshpërblim sipas n.155/3. Ai duhet të përfitojë vetëm dëmshpërblimin për vjetërsi në punë.
Sipas n.145/2 të K.Punës, shpërblimi për vjetërsi në punë, është të paktën sa paga e një 15
ditëshi, mbi çdo vit pune të plotë, që llogaritet sipas kritereve që përcakton n.145/2 i
K.Punës, duke pasur parasysh pagën që paditësi ka pasur në përfundim të marrëdhënieve të
punës. Marrëdhëniet e punës kanë zgjatur edhe tre muaj me vonë, pavarësisht se ato janë
ndërprerë me 30.9.2010”; - “Për kërkimin e paditësit, për rikthim në punë, gjykata
konkludon në rrëzimin e saj, pasi largimi nga puna i paditësit bëhet për arsye të reformës,
gjë që do të thotë se vendimet përkatëse të nxjerra në këtë rast janë detyruese për palën
paditëse”.
7. Mbi ankimin e palëve ndërgjyqëse, Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.843
(60-2012-703), datë 25.09.2012, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
7.1. Në lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, gjykata e apelit,
lidhur me: (i) ankimin e paditësit, pasi citon dokumentacionin që pala e paditur ka emetuar në
zbatim të nenit 148 të Kodit të Punës, përfshi dhe listën e punonjësve që do të largohen nga
puna për shkak ristrukturimi, në të cilën ndodhet dhe emri i paditësit, ka pranuar të vërtetuar
se për rastin ndodhemi përpara një pushimi kolektiv nga puna dhe jo sikurse pretendohet nga
paditësi, arsyeton: - për rastin ndodhemi përpara një pushimi kolektiv dhe “...me të drejtë ka
argumentuar gjykata, janë zbatuar procedurat e pushimit kolektiv nga puna”; (ii) ankimin e
palës së paditur, pasi citon nenin 145 të Kodit të Punës dhe faktin e pranuar të vërtetuar të
vjetërsisë në punë të paditësit, arsyeton: - “Në rastin konkret rezultojnë se ekzistojnë
njëkohësisht të tria kushtet e mësipërme të parashikuara nga pika 1 e nenit 145 të Kodit të
Punës”. [1]
“CEZ Shpërndarje” SHA (ish “Operatori i Sistemit të Shpërndarjes” SHA dhe aktualisht
“Operatori Shpërndarjes së Energjisë Elektrike” SHA, me të cilin kërkon prishjen e vendimit
1
[] (i) kontrata e punës me paditësin është zgjidhur nga punëdhënësi; (ii) marrëdhënia e punës së paditësit ka zgjatur mbi tre
vjet; (iii) paditësi nuk është pushuar me efekt të menjëhershëm për shkaqe të “arsyeshme”.
217
të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pushimin e gjykimit,
për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
parashikuar:
çështjes”.
10. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur, shoqëria “ÇEZ Shpërndarje” SHA nuk
përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që
motivojnë cenimin e vendimit nr.843 (60-2012-703), datë 25.09.2012 të Gjykatës së Apelit
Vlorë, me të cilin është lënë në fuqi vendimi nr.1344, datë 24.11.2011 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Berat.
vendimeve të gjykatave të faktit dhe shkaqeve të rekursit, arrin në përfundimin se vendimi
nr.843 (60-2012-703), datë 25.09.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë me zgjidhjen e dhënë gjen
mbështetje në ligj dhe për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.
218
13. Ky kolegj evidenton se me padinë në gjykim, paditësi ka kërkuar: (i) “Rikthim në
vendin e punës”; (ii) “Shpërblimi e dëmit të shkaktuar nga zgjidhja e menjëhershme dhe e
pajustifikuar e kontratës së punës në masën e 12 muajve pagë”; (iii) “Shpërblim për
mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës në masën e dy muajve pagë”; (iv)
“Shpërblim për vjetërsinë në punë”.
14. Gjykata e shkallës së parë, ka pranuar pjesërisht padinë, vetëm përsa i përket
kërkimit për vjetërsinë në punë, me arsyetimin se për rastin konkret rezulton se ekzistojnë
kushtet e parashikuara nga pika 1 e nenit 145 të Kodit të Punës. Respektivisht: (i) kontrata e
punës së paditësit është zgjidhur nga punëdhënësi në kuadrin e një pushimi kolektiv; (ii)
marrëdhënia e punës midis palëve ka zgjatur mbi tre vjet dhe se (iii) paditësi nuk është
pushuar nga puna me efekt të menjëhershëm për shkak të arsyeshëm apo të justifikuar.
14.1. Arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e shkallës së parë është rrjedhojë
e interpretimit të drejtë të dispozitave të Kodit të Punës, neneve 138/3, 143, 145 e 148, ç’ka e
bën vendimin e gjykatës të mbështetur në ligj.
apelit, e cila, pasi i ka pranuar të vërtetuara faktet dhe rrethanat sikurse gjykata e shkallës së
parë, me të drejtë ka arritur në konkluzionin se, përderisa paditësit i është zgjidhur kontrata e
punës në kuadrin e një pushimi kolektiv dhe kur nga punëdhënësi janë respektuar kërkesat e
nenit 148 të Kodit të Punës, ai përfiton vjetërsi pune.
16. Në referencë të pretendimeve të rekursit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen
me vend të parashtrojë se fryma e legjislacionit të punës (ratio legis) ve theksin tek
parandalimet e largimeve nga puna, në kriteret ligjore që duhet të plotësohen nga ana e
punëdhënësve për të mos tejkaluar të drejtën e tyre për të ndërprerë marrëdhënien e punës
dhe, për rastet e këtyre largimeve, sanksionon mbrojtjen ekonomike të punëmarrësve.
17. Pushimi kolektiv nga puna është një formë e përfundimit të marrëdhënies së
punës, që kryhet nga ana e punëdhënësit në mënyrë të njëanshme dhe jo për shkaqe që kanë
të bëjnë me punëmarrësin. Ai përfaqëson një rast të veçantë të ndërprerjes së marrëdhënies së
punës.
18. Ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
se shpërblimi për vjetërsi në punë është një institut juridik i ndryshëm në emërtim dhe në
përmbajtje nga dëmshpërblimi si përgjegjësi civile, përfshi këtu dhe dëmshpërblimin që
rrjedh nga marrëdhëniet e punës.
219
punë zbatohet në mënyrë subsidare, ju shtohet dëmshpërblimeve të tjera nëse ka vend për to
dhe nuk kushtëzohet nga mënyra e zgjidhjes së marrëdhënies së punës, me përjashtim të rastit
kur punëmarrësi largohet nga puna në mënyrë të menjëhershme dhe të justifikuar apo kur ai
vetë, me vullnetin e tij i jep fund marrëdhënies së punës. Në këtë kuptim, në çdo rast kur
marrëdhënia e punës përfundon për arsye që kanë të bëjnë me punëdhënësin dhe ekzistojnë
kushtet e nenit 145 të Kodit të Punës, punëmarrësi përfiton shpërblimin për vjetërsi në punë.
20. Duke iu kthyer rastit konkret, ky kolegj vlerëson se me të drejtë gjykatat e faktit,
bazuar në nenin 145 të Kodit të Punës, kanë vendosur detyrimin e palës së paditur të
shpërblejë paditësin për vjetërsi në punë.
21. Gjithashtu, nga shqyrtimi i akteve procedurale rezulton se faktet dhe rrethanat e
pretenduara nga palët janë vënë në diskutim gjatë gjykimit dhe janë vlerësuar në tërësinë e
provave të administruara njëjtësisht nga gjykata e faktit.
22. Për arsyet e mësipërme, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi
nr.843 (60-2012-703), datë 25.09.2012 i Gjykatës së Apelit Vlorë duhet lënë në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Civile.
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.843 (60-2012-703), datë 25.09.2012 të Gjykatës së
Apelit Vlorë.
Tiranë, më 28.01.2016
220
Nr. 00-2016 - 286 i Vendimit (28)
VENDIM


PADITËS: AGRON ZHUPAJ (në mungesë)

E PADITUR: SHOQËRIA “UJËSJELLËS KANALIZIMI
FIER” SHA (në mungesë)
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit të më dëmshpërblejë me 13 paga
për zgjidhje të menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës.
Detyrimin e të paditurit që të me paguaj 2 paga mujore
për mosrespektim të procedurave për zgjidhjen e kontratës së punës.
Shpenzimet gjyqësore dhe ato të përfaqësimit me avokat.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 47, 105, 106, 153 të K.Pr.Civile.
Nenet 1, 2, 7, 11, 12, 21, 109, 110, 143, 144, 153, 155 të K.Punës.
Konventa nr.95 “Për mbrojtjen e pagave”.

“1. Pranimin e padisë së paditësit Agron Zhupa.
2. Detyrimin e të paditurit Sh.a. Ujësjellës Kanalizime Patos, të dëmshpërblejë
paditësin Agron Zhupa pagën e 11 (njëmbëdhjetë) muajve punë si
dëmshpërblim për "zgjidhjen e menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së
punës", parashikuar nga neni 155/3 i K.Punës.
3. Detyrimin e të paditurit Sh.a. Ujësjellës Kanalizime Patos të dëmshpërblejë
paditësin Agron Zhupa pagën e 2 (dy) muajve punë për “mosrespektimin e
procedurës së zgjidhjes së marrëdhënies së punës”, parashikuar nga neni 144/5
i K.Punës.
4. Detyrimin e të paditurit Sh.a. Ujësjellës Kanalizime Patos të dëmshpërblejë
paditësin Agron Zhupa pagën e 1 (një) muaji punë për “mosrespektimin e
afatit të njoftimit të zgjidhjes së marrëdhënies së punës”, parashikuar nga neni
143/2 i K.Punës.
5. Paga mujore për paditësin Agron Zhupa llogaritet 37.000 (tridhjetë e shtatë
mijë) lekë në muaj.
6. Shpenzimet gjyqësore e procedurale dhe ato për përfaqësues të palës
paditëse i ngarkohen palës së paditur”.
221
Parë Fier.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, shoqëria

“Ujësjellës Kanalizim Fier” SHA, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së
shkallës së parë dhe të vendimit të gjykatës së apelit dhe rrëzimin e padisë, për këto shkaqe:
- Nga ana e gjykatave nuk është respektuar ligji.
- Zgjidhja e kontratës është e bazuar në ligj dhe në prova, pasi kemi të bëjmë me
suprimimin e vendit të punës si pasojë e strukturimit të ndërmarrjes, bazuar kjo në
nenin 138/3 të K.Punës.
- Duke qenë se shoqëria jonë është duke kaluar një moment të vështirë ekonomiko-
financiar, e cila vjen si pasojë e kostos së lartë të prodhimit të ujit dhe paaftësisë
paguese të qytetarëve, janë marrë një sërë masash siç janë: ulja e shpenzimeve, ulja e
pagave si dhe reduktim i fuqisë punëtore me qëllim që të përballohet kriza
ekonomiko-financiare. Bazuar në vendimin e Këshillit Mbikqyrës datë 18.01.2012 me
nr, 16 prot. është bërë ristrukturimi i shoqërisë dhe konkretisht në këtë strukturë të re
pala paditëse nuk figuron të ketë një vend pune të tillë. Gjithsesi, palës paditëse i
është lënë një afat kohor i mjaftueshëm për tu përgatitur për këtë fakt dhe i kemi lënë
2 muaj kohe, duke e paguar palën paditëse jashtë buxhetit.
- Pala paditëse nuk ka bërë as përpjekjen më të vogël për të kryer me efikasitet punën e
tij duke paraqitur një paaftësi profesionale edhe pse ishte në dijeni që vazhdimi i
punës së tij ka qenë jashtë buxhetit të përcaktuar nga Këshilli Mbikqyrës.
- Të dyja gjykatat kanë zbatuar keq ligjin dhe kanë shkelur nenin 138/3, të Kodit të
Punës, duke e dëmshpërblyer palën paditëse dhe pse në ligj parashikohet se kur
punëmarrësi largohet nga puna për arsye të ristrukturim të shoqërisë gjykatat nuk
mund t’i njohin dy dëmshpërblime, pasi në këtë rast kemi një shkelje në mënyrë
flagrante të ligjit.
- Gjithashtu dhe një fakt tjetër i rëndësishëm që tregon se të dy gjykatat kanë zbatuar
keq ligjin është fakti që e kanë dëmshpërblyer palën paditëse me një muaj pagë për
mosrespektim të afatit të njoftimit duke parë se pala paditëse nuk i ka patur 6 muaj
punë pranë shoqërisë tonë dhe afati i njoftimit në rastin kur punëmarrësi nuk ka
mbushur 6 muaj punë afati i njoftimit në këtë rast është vetëm 2 javë.

VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Agron Zhupaj ka qenë në
marrëdhënie pune pranë palës së paditur shoqërisë “Ujësjellës-Kanalizimi Fier” SHA prej
datës 22.09.2011, me detyrë Inspektor Task-Force pranë Drejtorisë së Shitjes (libreza e punës
faqe 21 dhe shkresa e palës së paditur lëshuar 15.05.2012).
1.1. Më datën 25.11.2011 midis palës së paditur me cilësinë e punëdhënësit dhe
paditësit si punëmarrës është lidhur kontrata individuale e punës e cila ka hyrë në fuqi më
datën 23.12.2011, me afat një vjeçar, që përfundonte më datën 23.12.2012.
2. Nga ana e palës së paditur, me shkresën nr.507 Prot., datë 15.03.2012, paditësi
njoftohet se i ndërpriten marrëdhëniet e punës më datë 16.03.2012 dhe në po këtë datë i
ndërpriten dhe marrëdhëniet financiare.
222
4. Paditësi Agron Zhupaj, me pretendimin se nga pala e paditur nuk janë respektuar
procedura e zgjidhjes së kontratës së punës sipas nenit 144 të Kodit të Punës dhe as afati i
njoftimit sipas nenit 143 të po këtij Kodi; zgjidhja e kontratës është bërë pa shkak të
justifikuar; gjatë periudhës së punës nuk ka marrë asnjë vërejtje apo paralajmërim për pushim
nga puna që mund të lejonte zgjidhjen e kontratës së punës me efekt të menjëhershëm, me
padi ka kërkuar si në objektin e saj pasqyruar në pjesët hyrëse të vendimeve të gjykatave të
faktit.
punës të paditësit është bërë për shkak të suprimimit të vendit të tij të punës, në kuadrin e
strukturimit të shoqërisë dhe reduktimit të fuqisë punëtore për të përballuar krizën financiare
të shoqërisë, bazuar në nenin 138 të Kodit të Punës; paditësi nuk ka qenë efikas në detyrën e
tij, pasi nuk ka dhënë rezultate konkrete në punë, për rrjedhojë zgjidhja e kontratës së punës
të paditësit është bërë “...me efekt të menjëhershëm për shkaqe të justifikuara”.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.62-2012-4475 (1327), datë
25.06.2012, ka pranuar padinë, duke detyruar palën e paditur të dëmshpërblejë paditësin me:
(i) “...pagën e 11 (njëmbëdhjetë) muajve punë si dëmshpërblim për "zgjidhjen e
menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës", parashikuar nga neni 155/3 i
K.Punës”; (ii) “...pagën e 2 (dy) muajve punë për “mosrespektimin e procedurës së zgjidhjes
së marrëdhënies së punës”, parashikuar nga neni 144/5 i K.Punës”; (iii) “...pagën e 1 (një)
muaji punë për “mosrespektimin e afatit të njoftimit të zgjidhjes së marrëdhënies së punës”,
parashikuar nga neni 143/2 i K.Punës”.
6.1. Në zgjidhjen e dhënë, Gjykata arsyeton: - “Kontrata e punës midis punëmarrësit,
në rastin konkret paditësit dhe punëdhënësit është lidhur më dt. 25.11.2012 me afat 1 vjeçar
deri në dt.23.12.2012, pra me një afat të caktuar”; - “Neni 149 i K.Punës parashikon se
zgjidhja e kontratës së punës me kohëzgjatje të caktuar përfundon në fund të kohës së
parashikuar, pa njoftim paraprak”; - “Në rastin tonë kontrata është zgjidhur nga
punëdhënësi i cili duhet ta zgjidhte këtë kontratë në përfundim të afatit, në dt. 16.12.2011”; -
“Rezulton e provuar se në dt. 15.03.2012 punëdhënësi ka njoftuar dhe zgjidhur kontratën e
punës me punëmarrësin pa kryer njoftim tjetër ose zbatuar procedurën për zgjidhjen e
kontratës së punës me afat të caktuar”; - “Në rastin objekt gjykimi kontrata e punës është
zgjidhur në mënyrë të menjëhershme nga ana e punëmarrësit”; - “Zgjidhja e kontratës së
punës me afat të caktuar, në mungesë të njoftimit konform nenit 143 të K.Punës dhe
respektimit të procedurës përkatëse konform neni 144 të K.Punës është kryer në mënyrë të
menjëhershme, të pajustifikuar, nga ana e punëdhënësit”; - “Pala e paditur nuk ka
respektuar as kërkesat e nenit 144 të K.Punës...”; - referuar nenit 153 të Kodit të Punës
gjykata ka çmuar “Që të kemi një zgjidhje të menjëhershme të justifikuar të kontratës së
punës duhet që të 4 këta elemente të ekzistojnë së bashku”; - pretendimi i palës së paditur që
zgjidhja e kontratës së punës të paditësit është bërë në kuadrin e strukturimit të shoqërisë
sipas nenit 138 të Kodit të Punës “...nuk u vërtetua se si ishte organika përpara ndërprerjes
së marrëdhënies së punës së paditësit e pas saj dhe a cenohej vendi i punës së paditësit prej
këtij vendimi të Këshillit Mbikqyrës...Ndërsa shkaku se paditësi nuk ka qenë efikas në detyrë
është tërësisht i paprovuar”.
7. Mbi ankimin e palëve ndërgjyqëse, me të njëjtin arsyetim, Gjykata e Apelit Vlorë,
me vendimin nr.119, datë 19.02.2013, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
7.1. Lidhur me pretendimin e ankimit se zgjidhja e kontratës së paditësit është bërë
për shkak ristrukturimi të shoqërisë, gjykata e apelit parashtron: “...pala e paditur nuk e ka
provuar këtë pretendim me prova, sepse nga aktet e administruara...nuk ka asnjë ndryshim të
përbërjes së strukturës organizative të palës së paditur e megjithatë, më datë 15.03.2012
pala e paditur e ka larguar nga puna paditësin. Gjithashtu, edhe organograma e paraqitur
në gjykimin në shkallë të parë është e datës 28.10.2011, pra para lidhjes së kontratës datë
223
25.11.2011 dhe nuk ka vlerë provuese për pretendimin për ndryshime strukturore që e kanë
detyruar palën e paditur të largojë paditësin nga puna dhe për më tepër, nuk pasqyron
organikën përpara ndërprerjes së marrëdhënies së punës së paditësit e pas saj dhe as
rrethanat për të cilat paditësit duhej t’i cenohej vendi i punës”.
“Ujësjellës Kanalizim Fier” SHA, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së
shkallës së parë dhe të vendimit të gjykatës së apelit dhe rrëzimin e padisë, për shkaqet e
LIGJI I ZBATUESHËM
parashikuar:
propozojnë palët.
çështjes”.
9.3. Neni 126§2 i K.Pr.Civile: “Vendimi përfundimtar, si dhe vendimet që i japin
fund procesit gjyqësor civil të parashikuara prej nenit 127 të këtij Kodi jepen
në “Emër të Republikës” dhe përkatësisht duhet të përmbajë bazën ligjore
mbi të cilën bazohet zgjidhja e mosmarrëveshjes, analizën e provave dhe
mënyrën e zgjidhjes të saj”.
9.5. Neni 149/1 i Kodit të Punës: “Kontrata e afat të caktuar përfundon në fund të
kohës së parashikuar, pa zgjidhje paraprake”.
10. Se vendimi nr.119, datë 19.02.2013 i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimi nr.62-
2012-4475 (1327), datë 25.06.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier janë marrë në
interpretim dhe zbatim të gabuar të dispozitave të Kodit të Punës.
12. Ky kolegj evidenton se me padinë në gjykim paditësi, duke pretenduar se zgjidhja
e kontratës së punës është bërë pa respektuar kërkesat e neneve 143 dhe 144 të Kodit të Punës
dhe pa shkak të justifikuar me padinë në shqyrtim ka kërkuar: (i) “Detyrimin e të paditurit të
më dëmshpërblejë me 13 paga për zgjidhje të menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës
224
së punës”; (ii) “Detyrimin e të paditurit që të me paguaj 2 paga mujore për mosrespektim të
procedurave për zgjidhjen e kontratës së punës”.
12.1. Pala e paditur, nëpërmjet prapësimeve, ka kundërshtuar pretendimet e paditësit
me argumentet se: (i) zgjidhja e kontratës së punës me paditësin është kryer “...me efekt të
menjëhershëm për shkaqe të justifikuara”; (ii) shkak i zgjidhjes së kontratës ka qenë
suprimimi i vendit vendit të tij të punës, në kuadrin e strukturimit të shoqërisë dhe reduktimit
të fuqisë punëtore për të përballuar krizën financiare të shoqërisë, bazuar në nenin 138 të
Kodit të Punës, si dhe (iii) mungesa e efikasitetit në detyrën e tij, pasi nuk ka dhënë rezultate
konkrete në punë.
13. Gjykata e shkallës së parë, ka pranuar padinë, duke detyruar palën e paditur të
dëmshpërblejë paditësin sikurse ka vendosur në dispozitiv të vendimit.
13.1. Në arsyetim të zgjidhjes së dhënë gjykata, në thelb, parashtron se për rastin në
shqyrtim rezulton se: (i) midis palëve ndërgjyqëse “...është lidhur më dt. 25.11.2012 [1] me
afat 1 vjeçar deri në dt.23.12.2012, pra me një afat të caktuar”; (ii) “Në rastin tonë kontrata
është zgjidhur nga punëdhënësi i cili duhet ta zgjidhte këtë kontratë në përfundim të
afatit, ...”; (iii) “Rezulton e provuar se në dt. 15.03.2012 punëdhënësi ka njoftuar dhe
zgjidhur kontratën e punës me punëmarrësin pa kryer njoftim tjetër ose zbatuar procedurën
për zgjidhjen e kontratës së punës me afat të caktuar”; (iv) “Zgjidhja e kontratës së punës me
afat të caktuar, në mungesë të njoftimit konform nenit 143 të K.Punës dhe respektimit të
procedurës përkatëse konform neni 144 të K.Punës është kryer në mënyrë të menjëhershme,
të pajustifikuar, nga ana e punëdhënësit”.
14. Arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e shkallës së parë, është rrjedhojë e
interpretimit jo të drejtë të dispozitave të Kodit të Punës, në të cilat parashikohet zgjidhja e
kontratës me afat të caktuar.
14.1. Pra, gjykata ka zbatuar gabim dispozitat e Kodit të Punës kur, nga njëra anë,
pranon se midis palëve ndërgjyqëse ka qenë lidhur një kontratë pune me afat të caktuar dhe,
nga ana tjetër, del jashtë rregullimeve të bëra në nenet 149 dhe 155/1 të po këtij Kodi dhe
zgjidh çështjen sipas neneve 143, 144, 153 dhe 155/3 të Kodit të Punës, duke detyruar palën e
paditur të dëmshpërblejë me pagën e një viti pune për zgjidhje të kontratës së punës me efekt
të menjëhershëm dhe pa shkaqe të justifikuara.
apelit, e cila, ndonëse i kishte të gjitha mundësitë ligjore të konstatonte dhe të ndreqte
mangësit/të metat e vendimit të gjykatës së shkallës së parë, ka pranuar faktet dhe rrethanat e
çështjes sikurse gjykata e shkallës së parë dhe, a’priori, pa dhënë asnjë arsye ligjore ka lënë
në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
16. Ky kolegj, në shqyrtim të bazueshmërisë në ligj e në argumente ligjorë të vendimit
të gjykatës së apelit, evidenton se këtij vendimi i mungon arsyetimi, ç’ka ka sjellë dhe
mosdhënien e arsyeve ligjore të lënies në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së pare.
Arsyetimi i vendimit është detyrim i sanksionuar në nenin 142/1 të Kushtetutës dhe në
dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, mosrespektimi i të cilave passjell prishjen e tij.
16.1. Gjykata e apelit, në vendimin e saj, ka bërë vetëm një përsëritje të thjeshtuar të
arsyetimit të gjykatës së shkallës së parë dhe nuk ka arsyetuar dhe as nuk ka dhënë ndonjë
argument ligjor se përse le në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë. Ajo nuk ka bërë
një analizë tërësore dhe objektive të provave (126); po kështu nuk ka respektuar kërkesat e
pikës 1 dhe 2 të nenit 310/II të Kodit të Procedurës Civile.
16.2. Për rrjedhojë, gjykata nuk ka respektuar dispozitat procedurale civile të
sipërcituara. Mosrespektimi i këtyre dispozitave e ka çuar gjykatën në anashkalimin e akteve
1
[] Në fakt, kontrata nr.1784/1 prot., lidhur midis Agron Zhupaj dhe shoqërisë “Ujësjellës-Kanalizime Fier” SHA është e
datës 25.11.2011.
225
shkresore të cilat janë fashikulluar në dosjen gjyqësore dhe janë marrë me cilësinë e provave
shkresore, por nuk janë analizuar dhe as vlerësuar.
16.3. Ky qëndrim bie ndesh me nenet 10, 14, 20§2, 29 dhe 309 të Kodit të Procedurës
Civile dhe mangësitë ligjore në arsyetimin e vendimit e bëjnë atë të marrë në kundërshtim me
nenet 16, 126 dhe 310 të Kodit të Procedurës Civile.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje të gjykatave të faktit se për
rastin e kontratave me afat të caktuar, Kodi i Punës parashikon rregullime të posaçme në
nenet 149-152 dhe 155/1 të tij.
17.1. Në nenin 149 parashikohet se: “1. Kontrata me afat të caktuar përfundon në
fund të kohës së parashikuar, pa zgjidhje paraprake”. Kjo dispozitë dhe ato vijuese të Kodit
të Punës nuk parashikojnë as procedura dhe as afate njoftimi për zgjidhjen e kontratës së
punës me afat të caktuar. Rrjedhimisht, punëmarrësi nuk mund të pretendojë dhe përfitojë
dëmshpërblime për mosrespektim të afatit dhe/ose të procedurës së zgjidhjes së kontratës së
punës.
17.2. Në nenin 155/1 të Kodit të Punës parashikohet se: “1. Punëmarrësi ka të drejtën
e pagës që do të kishte fituar, nëse marrëdhëniet e punës do të kishin përfunduar në fund të
afatit të njoftimit të parashikuar në ligj ose me kontratë ose në përfundim të kontratës me afat
të caktuar”.
17.3. Në interpretim të harmonishëm të rregullimeve të bëra në nenet 149 dhe 155/1 të
Kodit të Punës, arrihet në konkluzionin se punëmarrësi ka të drejtën e pagës që ai do të kishte
fituar, nëse marrëdhënia e punës do të kishte përfunduar në afatin kontraktor. Kjo do të
kuptohet se, në rastet kur kontrata zgjidhet njëanshmërisht nga punëdhënësi, përpara
mbarimit të afatit të caktuar të kontratës, ai i shlyen punëmarrësit pagat që i takojnë t’i
përfitojë deri në përfundim të këtij afati kontraktor. Ky detyrim nuk ekziston vetëm nëse
vërtetohet që zgjidhja para afatit e kontratës së punës është bërë për “fajin” e punëmarrësit.
Nëse zgjidhja është bërë pa shkaqe të arsyeshme ose të justifikuara, punëmarrësi përfiton
pagat që i takojnë deri në përfundim të afatit të kontratës, por jo dëmshpërblimet apo
shpërblim për vjetërsi pune sikurse në rastet e kontratave pa afat të caktuar ose me “afat të
gjatë“ (neni 151 e 152).
17.4. Sipas dispozitave të Kodit të Punës në të cilat parashikohen shkaqet e zgjidhjes
së kontratës së punës, qoftë me afat të caktuar apo me afat të pacaktuar, edhe në rastet kur
kontrata e punës me afat të caktuar zgjidhet para afatit, palët ndërgjyqëse, në vartësi të barrës
së provës, duhet të vërtetojnë ekzistencën ose jo të shkakut të zgjidhjes së kontratës,
ligjshmërisë së tij.
17.5. Mungesa e shkakut të ligjshëm në zgjidhjen e kontratës së punës me afat të
caktuar passjell përgjegjësi civile për punëdhënësin ndaj punëmarrësit dhe/ose anasjelltas, në
vartësi të subjektit që zgjidh kontratën.
17.6. Në këtë drejtim, kur pranohet e vërtetuar mungesa e shkakut të ligjshëm për
zgjidhjen e kontratës së punës me afat të caktuar përgjegjësia civile e punëdhënësit kufizohet
apo shtrihet deri në masën e pagës që punëmarrësi do të përfitonte nëse kontrata e punës do të
përfundonte në afatin e caktuar në të dhe jo sikurse për rastin kanë vendosur gjykatat e faktit.
18. Duke iu kthyer rastit konkret, ky kolegj parashtron se paraprakisht, gjykatat të
ndodhura në kushtet kur nga pala e paditur pretendohej se zgjidhja e kontratës së punës të
paditësit është bërë në kuadrin e një ristrukturimit, duhet të jepte argumente ligjorë nëse
zgjidhja e kontratës së punës të paditësit të këtij gjykimi është bërë ose jo në kushtet e nenit
138/3 të Kodit të Punës dhe jo të mjaftohet, a’priori, vetëm me konstatimin se “...nuk u
vërtetua se si ishte organika përpara ndërprerjes së marrëdhënies së punës së paditësit e pas
saj dhe a cenohej vendi i punës së paditësit prej...” vendimit të Këshillit Mbikqyrës nr.13
prot., datë 28.10.2011
226
18.1. Nëse arrinte në përfundimin se zgjidhja e kontratës së punës të paditësit nuk
ishte bërë në kushtet e nenit 138/3 të Kodit të Punës, pra mungonte shkaku i ligjshëm, atëherë
gjykata duhej të verifikonte kohën e zgjidhjes së kontratës në raport me afatin e caktuar në të
dhe, nëse ishte zgjidhur para kohe duhej të përcaktonte ekzaktësisht këtë kohë, pasi koha e
mbetur deri në plotësimin e afatit përbën dhe masën në vlera monetare të përgjegjësisë civile
të punëdhënësit.
18.2. Pra, në kushtet e zgjidhjes së një kontrate pune me afat të caktuar pa shkak të
ligjshëm nuk gjen zbatim pika 3 e nenit 155 të Kodit të Punës, sikurse gabimisht kanë
vepruar gjykatat e faktit.
19. Përsa më sipër dhe në rrethanat kur gjykata e apelit i ka mundësitë ligjore të marrë
në shqyrtim dhe të zgjidhë drejt çështjen konkrete, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
se vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj
20. Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj, në
mbështetje të neneve 465, 486 e 493 të Kodit të Procedurës Civile, gjykata e apelit, duke
mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, qoftë edhe kryesisht, duhet të
përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të cilit të verifikojë e të evidentojë situatën juridike dhe
atë të gjendjes së faktit të krijuar nga aktet shkresore të paraqitura nga palët ndërgjyqëse dhe
nga veprimet e tyre lidhur me zgjidhjen e kontratës së punës të paditësit të këtij gjykimi.
20.1. Gjykata të japë argumente ligjorë nëse ekzistojnë ose jo kushtet e parashikuara
në nenet 138/3 dhe 149 të Kodit të Punës. Respektivisht: (i) nëse kontrata e punës së paditësit
është zgjidhur nga punëdhënësi në kuadrin ose jo të një ristrukturimi konform nenit 138/3 të
Kodit të Punës; (ii) të verifikojë, identifikojë dhe argumentojë kohëzgjatjen e marrëdhënies së
punës midis paditësit, si punëmarrës dhe palës së paditur, si punëdhënëse; (iii) nëse kontrata
është zgjidhur para afatit kontraktor të përcaktojë këtë periudhë dhe, (iv) mbi faktet që do të
rezultojnë të vërtetuar, nëse janë të qenësishme kushtet e tjera ligjore të parashtruara ut supra,
të përcaktojë masën e pagës që paditësi do të përfitonte nëse kontrata do të përfundonte në
afatin kontraktor dhe mbi këtë bazë edhe përgjegjësinë civile të punëdhënësit.
20.2. Për të arritur në përfundime të argumentuara, në respektim të nenit 213 në lidhje
me nenet 11 e 12 të Kodit të Procedurës Civile, gjykata duhet të përcaktojë me vendim për
secilën palë faktet që duhet të provohen prej tyre, provat që lejohen të paraqiten nga secila
palë veçmas, vlerën provuese të secilës prove, si dhe barrën e provës për secilën palë, por
gjithnjë brenda kufijve të ankimit.
20.3. Në rigjykim, gjykata e apelit, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme,
në respektim të të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor
civil, ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të
zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke
bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen ta zgjidhë
atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni 16).
për verifikimin e fakteve, që kanë lidhje me zgjidhjen e mosmarrëveshjes në gjykim, mund të
kërkojë zyrtarisht nga organet përkatëse, të dhëna me shkrim për akte dhe dokumente që
ndodhen pranë tyre dhe që vlerësohen të nevojshme të shqyrtohen në këtë proces gjyqësor.
227
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/c të Kodit të Procedurës
Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.119, datë 19.02.2013, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 28.01.2016
228
Nr. 00-2016-287 i Vendimit (29)
VENDIM


PADITËS: HAKI ARIFI, i pranishëm, i papërfaqësuar

me avokat
E PADITUR: SHOQËRIA “ÇEZ SHPËRNDARJE” SHA,
(në mungesë)
OBJEKTI:
Pavlefshmërinë e zgjidhjes së kontratës së punës.
Dëmshpërblimin për një vit pagesë, si pasojë e zgjidhjes
së menjëhershme e të pajustifikuar të kontratës së punës nga punëdhënësi.
Dëmshpërblim me tre muaj pagë si pasojë e mosrespektimit te afatit te njoftimit.
Dëmshpërblimin me dy muaj pagë për mosrespektim të procedurës
së zgjidhjes së marrëdhënies së punës
dhe dëmshpërblim për vjetërsi në punë me 13 muaj pagë
Baza Ligjore: Neni 32 i K.Pr.Civile,
neni 7, 141, 143, 144, 145, 155 dhe neni 203 i K.Punes.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.968 (1424), datë 26.04.2011,

ka vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë së paditësit Haki Arifi.
Dëmshpërblimin e paditësit Haki Arifi me 3 muaj pagë mujore si pasojë e
zgjidhjes së menjëhershme e të pa justifikuar të kontratës së punës nga
punëdhënësi.
Dëmshpërblimin e paditësit Haki Arifi, për vjetërsinë në punë me 13 muaj
pagë mujore.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.369, datë 08.07.2013 ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.968 (1424), datë 26.04.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër dhe rrëzimin e kërkesë padisë.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs paditësi Haki Arifi, me të cilin

kërkon “ndryshimin” e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të
229
- Vendimi i i Gjykatës së Apelit Shkodër është dhënë në keqinterpretim dhe në shkelje
të ligjit, duke dhënë një gjykim krejtësisht të njëanshëm te çështjes dhe duke mos
marrë parasysh asnjë nga pretendimet dhe provat tona.
- Veprimet e ndërmarra nga pala e paditur për largimin tim janë në kundërshtim me
nenin 155 të K.Punës (zgjidhje e menjëhershme e pajustifikuar e kontratës së punës
nga punëdhënësi).
- Neni 141 i K.Punës përcakton se “kontrata me kohëzgjatje të pacaktuar përfundon
kur zgjidhet nga njëra palë dhe ka përfunduar afati i njoftimit”. Pavarësisht se pala e
paditur i referohet kësaj dispozite në shkrese, nuk e ka respektuar këtë afat dhe nuk
provoi se kur paditësi ka marrë njoftim.
- Njoftimi për zgjidhjen e marrëdhënies së punës për paditësin, referuar vjetërsisë në
punë, duhej të ishte bërë tre muaj përpara vendimit të largimit, pra më datë
15.09.2010.
- Në bazë të nenin 143 të K.Punës duhej të ishte respektuar afati 3 mujor i njoftimit për
përfundimin e marrëdhënieve të punës. Në këto rrethana jemi para zgjidhjes së
kontratës me efekt të menjëhershëm.
- Pala e paditur nuk ka respektuar nenin 145 të K.Punës, shpërblimin për vjetërsi ku në
bazë te vjetërsisë në punë që kam pranë këtij institucioni duhej të kisha përfituar si
shpërblim pagën e një 15-ditëshi për çdo vit pune.

VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore, libreza e punës rezulton se paditësi Haki Arifi ka
qenë në marrëdhënie pune pranë ish-Ndërmarrjes Elektro-Ujësjellësit Shkodër si elektriçist
prej datës 07.11.1984 dhe më datë 01.01.1991 ka kaluar si elektriçist pranë ish-Ndërmarrjes
Komunale Elektrike Shkodër.
1.1. Me ndryshimin e emërtimit në “KESH” SHA, Zona Shkodër, paditësi ka punuar
si ndihmës i shitjes nga 01.03.2004 deri më datë 16.01.2007 dhe pas kësaj date ka kaluar në
pozicion tjetër pune. Nga data 01.05.2007 deri më 31.12.2007 ka punuar si shoqërues i shitjes
(arka). Me krijimin e “OSSH” SHA, me datën 01.01.2008 ka punuar shoqërues tregtar deri
më 01.10.2010, kur pala e paditur ka ndryshuar emërtimin në “ÇEZ Shpërndarje” SHA. dhe
nga kjo datë deri më datën 15.12 2010, kur i është zgjidhur kontrata e punës, paditësi ka
punuar si arkëtar.
3. Me shkresën nr.10167 Prot., datë 15.12.2010 të palës së paditur, paditësit i janë
ndërprerë marrëdhëniet e punës, me parashtrimin se bazuar “...në nenet 141 dhe 148 të Kodit
të Punës, Ju komunikojmë:...” ndërprerjen e marrëdhënies së punës “...në datën 15.12.2010”
dhe, bazuar “...në nenin 143 të Kodit të Punës, ju do të përfitoni 3 (tre) muaj pagë e cila
korrespondon me afatet e njoftimit”, si dhe pagën për pushimet e pakryera.
4. Sipas shkresës nr.5076 Prot., datë 14.07.2010 pala e paditur i’u është drejtuar
përfaqësuesve të sindikatave dhe për dijeni Ministrisë së Punëve të Çështjeve Sociale dhe
Shanseve të Barabarta me anë të së cilës i njofton se numri aktual i punonjësve është 5240
dhe në kuadër të ristrukturimit mendohet të shkurtohen 700 punonjës.
230
4.1. Referuar kësaj shkrese dhe akteve të mëpasme, si ai i takimit me përfaqësuesit e
strukturave sindikale dhe ai drejtuar Ministrisë së Punëve të Çështjeve Sociale dhe Shanseve
të Barabarta, pala e paditur ka parashtruar se periudha kohore në të cilën do të shtrihet
pushimi kolektiv nga puna është deri në muajin qërshor të vitit 2011 dhe afati tre muaj është
afati i njoftimit për pushim nga puna.
5. Paditësi Haki Arifi, me pretendimin se zgjidhja e kontratës së punës është bërë në
mënyrë të paligjshme; nuk qëndron si fakt ristrukturimi pasi nuk ka prekur të gjithë arkëtarët;
zgjidhja e kontratës së punës është e menjëhershme, pa respektuar afatin e njoftimit, dhe pa
shkaqe të justifikuara; pa respektuar procedurën e zgjidhjes së kontratës së punës, me padi ka
kërkuar si në objektin e saj, pasqyruar në pjesët hyrëse të vendimeve të gjykatave të faktit.
punës të paditësit është bërë në kuadrin e një pushimi kolektiv për shkak të ristrukuturimit;
për rastin janë respektuar kërkesat e nenit 148 të Kodit të Punës.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.968 (1424), datë 26.04.2011,
ka pranuar pjesërisht padinë, duke detyruar palën e paditur të dëmshpërblejë paditësin: (i)
“...me 3 muaj pagë mujore si pasojë e zgjidhjes së menjëhershme e të pa justifikuar të
kontratës së punës nga punëdhënësi”; (ii) “...për vjetërsinë në punë me 13 muaj pagë
mujore”.
7.1. Në pranimin pjesërisht të padisë, gjykata arsyeton: - “Nga pala e paditur,
konform nenit 148 të K.Punës, janë bërë pushime kolektive nga puna, pretenduar kjo në
kuadrin e ristrukturimit dhe riorganizimit të kompanisë”; - “Në rastin tonë, paditësi ka patur
26 vjet punë në këtë kompani”; - “Shkaku i largimit të tij nga puna në kuadër të
ristrukturimit dhe riorganizimit çmohet se nuk është bindës, pasi në rastin konkret paditësi ka
qenë në rolin e arkëtarit pranë kësaj kompanie dhe funksioni i tij në punë në këtë detyrë nuk
është shuar, por thjesht është zëvendësuar”; - “Sikurse u tha dhe më lart, paditësi ka 26 vjet
m/p në këtë kompani dhe kërkesa për shpërblim për vjetërsi pune paguhet duke përfituar
pagën e një 15 ditëshi për çdo vit pune pranë punëdhënësit, sipas nenit 145 pika 1, 2 të K.
Punës. Ai duhet të shpërblehet me 13 muaj pagë”.
8. Mbi ankimin e palës së paditur, Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.369,
datë 08.07.2013 ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe ka rrëzuar padinë.
8.1. Lidhur me pretendimet e ankimit gjykata e apelit, pasi rendit aktet shkresore të
nxjerra nga pala e paditur, parashtron: - “...vendimi i gjykatës së shkallës së parë është i
pambështetur në ligj dhe në prova, për arsyet e mëposhtme”: (i) “...midis dy palëve ka pasur
një kontratë pune pa afat të caktuar ...dhe sipas kësaj kontrate ana e paditur ka pasur
detyrimin të njoftonte ndërprerjen e marrëdhënieve të punës të paktën 90 ditë përpara
zgjidhjes së marrëdhënieve të punës”; - “...arrihet në përfundimin se kontrata e punës...është
zgjidhur duke u zbatuar ky afat i njoftimit, pasi paditësi ka marrë 3 muaj pagë...”; - (ii)
“Zgjidhja e marrëdhënieve të punës është bërë në kushtet e pushimit kolektiv nga puna, pasi
punëdhënësi ka zbatuar kriteret ligjore të parashikuar në nenin 148 të K.Punës,...”; - (iii)
“Meqenëse kontrata e punës është zgjidhur në përputhje me pikat 1, 2, 3, 4 , 5 të nenit 148 të
K.Punës atëherë punëdhënësi nuk ka detyrë t’i japë pagë punëmarrësit, përveç asaj të afatit
të njoftimit të cilën ja ka dhënë...”; - (iv) “Gjykata e shkallës së parë nuk ka patur parasysh
vendimin unifikues nr.19, datë 15.11.2007...”; - (v) “Në rastin konkret nuk jemi para
kritereve të zgjidhjes së kontratës në mënyrë abuzive siç parashikon neni 146/1 i K.Punës...”.
9. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs paditësi Haki Arifi, me të cilin
kërkon “ndryshimin” e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së shkallës së parë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
231
LIGJI I ZBATUESHËM
parashikuar:
çështjes”.
11. Se rekursi i paraqitur nga paditësi Haki Arifi, për aq sa pretendon për zbatim të
gabuar të ligjit lidhur me shpërblimin për vjetërsi në punë, përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që motivojnë cenimin e vendimit
nr.369, datë 08.07.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të rekursit, arrin në përfundimin se vendimi
nr.369, datë 08.07.2013 i Gjykatës së Apelit Shkodër përsa i përket rrëzimit të padisë për
kërkimin e shpërblimit të vjetërsisë në punë është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për
këtë shkak duhet të prishet për këtë pjesë.
12.1. Ndërsa, vendimi nr.968 (1424), datë 26.04.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër, përsa ka disponuar lidhur me vjetërsinë në punë, është marrë në zbatim të drejtë të
ligjit, prandaj për këtë pjesë duhet të lihet në fuqi.
12.2. Lidhur me pjesën tjetër që gjykata e apelit ka ndryshuar vendimin e gjykatës së
shkallës së parë dhe ka rrëzuar padinë, vendimmarrja e gjykatës së apelit gjen mbështetje në
ligj dhe në provat e administruara gjatë gjykimit. Për rrjedhojë nuk ka shkak ligjor për
cenimin e këtij vendimi për këtë pjesë.
232
14. Ky kolegj evidenton se me padinë në gjykim paditësi ka kërkuar: (i)
“Pavlefshmërinë e zgjidhjes së kontratës së punës”; (ii) “Dëmshpërblimin për një vit pagesë,
si pasojë e zgjidhjes së menjëhershme e të pajustifikuar të kontratës së punës nga
punëdhënësi”; (iii) “Dëmshpërblim me tre muaj pagë si pasojë e mosrespektimit te afatit te
njoftimit”; (iv) “Dëmshpërblimin me dy muaj pagë për mosrespektim të procedurës së
zgjidhjes së marrëdhënies së punës si dhe (v) dëmshpërblim për vjetërsi në punë me 13 muaj
page”.
15. Gjykata e shkallës së parë, ka pranuar pjesërisht padinë, duke e konsideruar
zgjidhjen e kontratës së punës të paditësit si zgjidhje të menjëhershme dhe të pajustifikuar
dhe ka detyruar palën e paditur të dëmshpërblejë paditësin me 3 paga mujore dhe me
shpërblimin për vjetërsinë në punë.
15.1. Në arsyetim të vendimmarrjes së mësipërme gjykata parashtron: (i) “Shkaku i
largimit të tij nga puna në kuadër të ristrukturimit dhe riorganizimit çmohet se nuk është
bindës, pasi në rastin konkret paditësi ka qenë në rolin e arkëtarit pranë kësaj kompanie dhe
funksioni i tij në punë në këtë detyrë nuk është shuar, por thjesht është zëvendësuar”; (ii) për
rastin konkret rezulton se ekzistojnë kushtet e parashikuara në nenin 145/1 të Kodit të Punës.
Respektivisht: (i) kontrata e punës së paditësit është zgjidhur nga punëdhënësi; (ii)
marrëdhënia e punës midis palëve ka zgjatur mbi tre vjet; (iii) për rastin zgjidhja e kontratës
së punës është bërë “pa shkaqe të arsyeshme”.
16. Arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e shkallës së parë, ndonëse jo
koherent me ligjin dhe me gjendjen e fakteve lidhur me shkakun e zgjidhjes së kontratës së
punës të paditësit, është rrjedhojë e interpretimit të drejtë të nenit 145 të Kodit të Punës,
lidhur me vjetërsinë në punë.
apelit, e cila, ndryshe nga gjykata e shkallës së parë, pasi rendit dhe citon përmbajtjen e
akteve shkresore të paraqituara nga palët me cilësinë e provave në mbështetje të
pretendimeve të tyre, ka arritur në konkluzionin se: (i) “...midis dy palëve ka pasur një
kontratë pune pa afat të caktuar...”; (ii) “Zgjidhja e marrëdhënieve të punës është bërë në
kushtet e pushimit kolektiv nga puna, pasi punëdhënësi ka zbatuar kriteret ligjore të
parashikuar në nenin 148 të K.Punës,...dhe...kontrata e punës...është zgjidhur duke u
zbatuar...afat i njoftimit, pasi paditësi ka marrë 3 muaj pagë...”; (iii) “Meqenëse kontrata e
punës është zgjidhur në përputhje me pikat 1, 2, 3, 4, 5 të nenit 148 të K.Punës atëherë
punëdhënësi nuk ka detyrë t’i japë pagë punëmarrësit, përveç asaj të afatit të njoftimit të
cilën ja ka dhënë...”.
18. Ky kolegj e vlerëson të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga gjykata e
apelit lidhur me shkakun e zgjidhjes së kontratës dhe me respektimin e kërkesave të nenit 148
të Kodit të Punës nga ana e punëdhënësit, palës së paditur të këtij gjykimi. Për rrjedhojë, me
të drejtë kjo gjykatë ka arritur në përfundimin se pala e paditur nuk mund të ngarkohet me
përgjegjësi civile, sikurse gabimisht ka vendosur gjykata e shkallës së parë, kur e detyron atë
të dëmshpërblejë paditësin me 3 paga mujore për “...si pasojë e zgjidhjes së menjëhershme e
të pa justifikuar të kontratës së punës nga punëdhënësi”
18.1. Ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë për
këtë pjesë nga ana e gjykatës së apelit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen të argumentuar
dhe të mbështetur në ligj.
233
19. Porse, ky kolegj, referuar neneve 145 dhe 148 të Kodit të Punës, e vlerëson të
pambështetur në këto dispozita vendimin e gjykatës së apelit lidhur me rrëzimin edhe të
kërkimit të paditësit për shpërblimin për vjetërsinë në punë.
20. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se fryma e
legjislacionit të punës (ratio legis) ve theksin tek parandalimet e largimeve nga puna, në
kriteret ligjore që duhet të plotësohen nga ana e punëdhënësve për të mos tejkaluar të drejtën
e tyre për të ndërprerë marrëdhënien e punës dhe, për rastet e këtyre largimeve, sanksionon
mbrojtjen ekonomike të punëmarrësve.
21. Pushimi kolektiv nga puna është një formë e përfundimit të marrëdhënies së
punës, që kryhet nga ana e punëdhënësit në mënyrë të njëanshme dhe jo për shkaqe që kanë
të bëjnë me punëmarrësin. Ai përfaqëson një rast të veçantë të ndërprerjes së marrëdhënies së
punës.
24. Shpërblimi për vjetërsi në punë është një institut juridik i ndryshëm në emërtim
dhe në përmbajtje nga dëmshpërblimi si përgjegjësi civile, përfshi këtu dhe dëmshpërblimin
që rrjedh nga marrëdhëniet e punës.
25. Ndërsa, shpërblimi për vjetërsi në punë nuk është sanksion ndaj punëdhënësit, por
është një formë vlerësimi material për punëmarrësin. Ai është një përfitim që duhet t’i
25.1.Kontributi ka të bëjë me pjesëmarrjen e punëmarrësit në aktivitetin e
punë zbatohet në mënyrë subsidare, ju shtohet dëmshpërblimeve të tjera nëse ka vend për to
dhe nuk kushtëzohet nga mënyra e zgjidhjes së marrëdhënies së punës, me përjashtim të rastit
kur punëmarrësi largohet nga puna në mënyrë të menjëhershme dhe të justifikuar apo kur ai
vetë, me vullnetin e tij i jep fund marrëdhënies së punës. Në këtë kuptim, në çdo rast kur
234
marrëdhënia e punës përfundon për arsye që kanë të bëjnë me punëdhënësin dhe ekzistojnë
kushtet e nenit 145 të Kodit të Punës, punëmarrësi përfiton shpërblimin për vjetërsi në punë.
27. Duke iu kthyer rastit konkret, me të drejtë gjykata e shkallës së parë, bazuar në
nenin 145 të Kodit të Punës, ka vendosur detyrimin e palës së paditur të shpërblejë paditësin
për vjetërsi në punë.
27.1. Për rastin në shqyrtim rezulton se janë plotësuar kushtet për zbatimin e nenit 145
të Kodit të Punës: (i) marrëdhënia e punës midis punëmarrësit, Haki Arifi dhe punëdhënësit,
“ÇEZ Shpërndarje” SHA (aktualisht- “OSHEE” SHA) është zgjidhur në kuadrin e një
pushimi kolektiv nga puna dhe jo për shkaqe që kanë të bëjnë me punëmarrësin apo për faj të
tij; (ii) kjo marrëdhënie ka zgjatur për më tepër se tre vjet.
27.2. Gjithashtu, nga shqyrtimi i akteve procedurale rezulton se këto fakte e rrethana
janë vënë në diskutim gjatë gjykimit dhe janë vlerësuar në tërësinë e provave të administruara
nga gjykata e apelit.
28. Për arsyet e mësipërme dhe në kushtet kur: (i) nga gjykatat e faktit janë analizuar
e vlerësuar tërësisht faktet dhe rrethanat që kanë të bëjnë me procesin e të provuarit; (ii)
vendimi i gjykatës së apelit lidhur me rrëzimin e kërkimit të vjetërsisë në punë është rrjedhojë
e zbatimit të gabuar të ligjit përkundrejt vendimit të gjykatës së shkallës së parë i cili gjendet
i mbështetur në ligj e në prova për këtë pjesë, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se
vendimi nr.369, datë 08.07.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër duhet lënë në fuqi për pjesën
që ka rrëzuar padinë për pagimin e 3 (tre) pagave mujore për zgjidhjen e menjëhershme të
pajustifikuar të marrëdhënieve të punës dhe duhet prishur për pjesën që ka të bëjë me
vjetërsinë në punë duke u lënë në fuqi vendimi nr.968 (1424), datë 26.04.2011 i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër që detyron palën e paditur të paguajë paditësin “...Haki Arifi, për
vjetërsinë në punë me 13 muaj pagë mujore”.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/a,b të Kodit të Procedurës
Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.369, datë 08.07.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër lidhur me
shpërblimin e paditësit Haki Arifi për vjetërsi në punë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.968
(1424), datë 26.04.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër për këtë pjesë.
Lënien në fuqi të vendimit nr.369, datë 08.07.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër për
pjesën tjetër.
Tiranë, më 28.01.2016
235
Nr.00-2016 - 257 i Vendimit (30)
VENDIM
Aleksandër Muskaj Kryesues

Tom Ndreca Anëtar
në datën 28.01.2016 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen civile me palë :
PADITËS: ARTURO VERZEROLI (në mungesë)

I PADITUR: MIRBANA BILALI (në mungesë)
SHOQËRIA “ALB SECURITY” SH.P.K.
(në mungesë)
OBJEKTI:
Fshirjen nga regjistri tregtari i regjistrimit të së paditurës
si ortake e vetme e shoqërisë “Alb Security” sh.p.k,
i cili është kryer në bazë të një marrëveshje absolutisht të pavlefshme.
Fshirja nga regjistri tregtar i regjistrimeve të të gjitha vendimeve
të marra nga e paditura në cilësinë e ortakes së vetme
dhe administratores së vetme të shoqërisë “Alb Security” sh.p.k.
Ligjërimi i masës së sigurimit të vendosur nga gjykata.
Baza Ligjore: Nenet 31, 153 të K.Pr.Civile;
nenet 92/a dhe 663 të Kodit Civil,
neni 45/3 i ligjit nr.7638, datë 19.11.1992.
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.8167, datë 20.10.2011 ka

vendosur:
“Pranimin e kërkesë padisë së paditësit Arturo Verzeroli. Fshirjen nga regjistri
tregtar të regjistrimit mbi bazën e aplikimit CN–377921–04–10 të datës
12.04.2010 të shoqërisë “Alb Security” sh.p.k.
Fshirjen nga regjistri tregtar të regjistrimeve të të gjitha vendimeve të marra
nga e paditura Mirbana Bilali në cilësinë e ortakes së vetme dhe
administratores së vetme të shoqërisë “Alb Security” sh.p.k.
Ligjërimin e masës së sigurimit të padisë dhënë nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë me vendimet nr.190 Akti datë 22.04.2010 dhe nr.8561 Akti
datë 03.06.2010.”.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1648, datë 05.04.2012 ka vendosur:

“Ndryshimin e vendimit civil nr.8167, datë 20.10.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësore Tiranë në këtë mënyrë: Rrëzimin e kërkesë-padisë.”.
236
Kundër këtij vendimit të Gjykatës së Apelit, ka paraqitur rekurs në datën
03.05.2012 pala Arturo Verzeroli duke kërkuar: “Prishjen e vendimit nr.1648, datë
05.04.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, e lënien në fuqi të vendimit nr.8167, datë
20.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë”.
KOLEGJI CIVIL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; në mungesë të palëve
pjesëmarrëse, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
I. RRETHANAT E FAKTIT
1. Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, nga aktet e dosjes gjyqësore i

rezultojnë të pranuara nga gjykatat e faktit rrethanat si vijon :
2. Sipas ekstrakteve të QKR – së dhe provave të tjera administruar në
gjykim, rezulton se shoqëria “Alb Security” sh.p.k. është një shoqëri tregtare e formës me
përgjegjësi të kufizuar, e cila është krijuar dhe regjistruar në gjykatë, konform ligjit të
kohës, me vendimin nr.20015, datë 11.09.1998 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë.
Me këtë vendim dhe në bazë të ligjit, ky subjekt ka fituar dhe personalitetin juridik,
aftësinë për të pasur të drejta, për të fituar të drejta e për të marrë përsipër detyrime.
3. Nga përmbajtja e vendimit të Gjykatës me nr.20015, datë 11.09.1998
rezulton se kjo shoqëri, që në fillim është krijuar nga dy ortakë: paditësi Arturo Verzeroli
dhe e paditura Mirbana Bilali, me një kapital themeltar prej 500.000 lekësh, i ndarë në
500 kuota. Kapitali themeltar zotërohet nga ortakët e shoqërisë, në masën 75% të kapitalit
themeltar ortaku Arturo Verzeroli dhe 25% ortaku Mirbana Bilali. Në vendim janë
përcaktuar gjithashtu kohëzgjatja e shoqërisë dhe administrimi, i cili do të bëhej nga një
administrator i vetëm duke u emëruar si i tillë njëri prej ortakëve të shoqërisë, pikërisht e
paditura Mirbana Bilali.
4. Në vite, në përputhje me aktet themeluese të shoqërisë si dhe me ligjet
në fuqi janë bërë ndryshime, në selinë e shoqërisë, kapitalin themeltar të saj etj, vendime
të cilat janë depozituar fillimisht në gjykatë dhe më pas në Qendrën Kombëtare të
Regjistrimit, me ndryshimet e bëra në ligjin për shoqëritë tregtare.
5. Nga viti 2000, në vijimësi janë depozituar në gjykatë vendimet e
organit drejtues më të lartë vendimmarrës të shoqërisë, asamblesë së ortakeve mbi
ndryshimet e mëtejshme të realizuara nga shoqëria.
6. Të gjitha këto vendime të administruara si prova në proces, janë marrë
nga asambleja e ortakëve, e përbërë nga të dy ortakët Arturo Verzeroli dhe Mirbana
Bilali. Me hyrjen në fuqi të ligjit nr.9723 datë 03.05.2007 “Për Qendrën Kombëtare të
Regjistrimit” dhe ligjit nr.9901, datë 14.04.2008 “Për tregtarët dhe shoqëritë tregtare”,
aktet e shoqërive tregtare depozitohen në QKR dhe në përputhje me sa më sipër,
depozitimi i akteve të shoqërisë “Alb Security” sh.p.k është bërë pranë këtij institucioni.
7. Nga provat e paraqitura në këtë gjykim, akte të lëshuara dhe të
vulosura me vulën e QKR– së, gjejnë pasqyrim kërkesat e shoqërisë drejtuar QKR – së,
nga viti 2007 e në vazhdim si dhe vendimet e organeve drejtuese të saj.
8. Mbështetur në këto prova, vendime të organit më të lartë
vendimmarrës të shoqërisë, del e qartë dhe e provuar se deri në vitin 2009 si organ
vendimmarrës i shoqërisë është paraqitur Asambleja e ortakëve, e përbërë nga dy ortakë:
237
paditësi Arturo Verzeroli me zotërimin e një pjese kapitali themeltar në masën 75% dhe e
paditura Mirbana Bilali me zotërimin e pjesës tjetër të kapitalit themeltar të shoqërisë në
masën 25% të tij. Gjithashtu nga aktet e administruara rezulton se paditësi Arturo
Verzeroli ka qenë administrator i shoqërisë deri në vitin 2010.
9. Sipas shpjegimeve të palëve në proces dhe ekstraktit historik të
regjistrit tregtar, të lëshuar nga QKR – ja me datë 12.04.2010 për shoqërinë “Alb
Security” sh.p.k, rezulton se me datë 12.04.2010 është depozituar, nga e paditura si ortake
e vetme dhe administratore e shoqërisë, pranë QKR – së aplikimi me nr.CN – 377921 –
04 – 10, për të pasqyruar ndryshimet që kanë ndodhur në shoqëri dhe pikërisht : “-
largimi i ortakut Arturo Verzeroli; - ndryshimi i të dhënave për ortaken Mirbana Bilali,
numri i aksioneve të saj ishte 25,00 dhe u bë 100,00 si dhe përqindja në kapital nga 25%
në 100%. - emërimi administratore i të paditurës Mirbana Bilali”.
10. Pra pas datës 12.04.2010 (sipas ekstratit) shoqëria “Alb Security”
sh.p.k., paraqitet tashmë si një shoqëri me ortak të vetëm, Mirbana Bilali, e cila zotëron
100% të kapitalit themeltar dhe kryen funksionin e administratorit të vetëm.
11. Pikërisht ky regjistrim i datës 12.04.2010 ka krijuar konfliktin midis
palëve dhe paditësi Arturo Verzeroli i është drejtuar gjykatës më padinë në gjykim.
II. PROCEDURAT GJYQËSORE
12. Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.8167, datë 20.10.2011 ka

vendosur: “Pranimin e kërkesë padisë së paditësit Arturo Verzeroli. Fshirjen nga
regjistri tregtar të regjistrimit mbi bazën e aplikimit CN–377921–04–10 të datës
12.04.2010 të shoqërisë “Alb Security” sh.p.k.
Fshirjen nga regjistri tregtar të regjistrimeve të të gjitha vendimeve të marra nga e
paditura Mirbana Bilali në cilësinë e ortakes së vetme dhe administratores së vetme të
shoqërisë “Alb Security” sh.p.k.
Ligjërimin e masës së sigurimit të padisë dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë
me vendimet nr.190 Akti datë 22.04.2010 dhe nr.8561 Akti datë 03.06.2010.”
13. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1648, datë 05.04.2012 ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit civil nr.8167, datë 20.10.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësore
Tiranë në këtë mënyrë: Rrëzimin e kërkesë-padisë.” Në shkaqet e rekursit veçohen:
 Nga ana e Gjykatës së Apelit është lejuar një shkelje e rëndë procedurale. Gjyqtari
G.L i cili ishte kryesues në gjykimin e çështjes civile me palët ndërgjyqëse të
mësipërme, më parë ka dhënë një vendim, që ka sjellë të gjitha pasojat e tjetërsimit të
kuotave nga unë tek Mirbana Bilali, për të cilën është kërkuar fshirja nga regjistri
tregtar i veprimeve të kryera nga zonja Mirbana Bilali.
 Konkretisht, me vendimin nr.114 datë 23.11.2010, Gjykata e Apelit, ku ka qenë anëtar
zoti G.L, ka dhënë fuqi vendimeve të gjykatës së huaj me anën e të cilit ka kaluar
kuotat nga Arturo Verzeroli tek Mirbana Bilali. Ky vendim siç mësojmë tani, është
marrë në mungesën dhe pa u thirrur Arturo Verzeroli dhe për më tepër u është dhënë
fuqi jo vendimeve të Gjykatës së Bergamos, por kërkesave të avokatit duke i
përkthyer si vendime gjykate.
 Ka qenë ky vendim që ka zhveshur nga kuotat e shoqërisë mua Arturo Verzerolin.
Pra, bazuar në nenin 72 të K.Pr.Civile ku thuhet: “Gjyqtari është i detyruar të heq dorë
nga gjykimi i një çështje konkretisht kur: Pika 4. “...Ka dhënë këshilla ose ka shfaqur
mendim për çështjen në gjykim apo ka marrë pjesë në gjykimin ...”.
238
 Vendimi nr.114, datë 23.11.2010 për dhënien fuqi të vendimeve të gjykatës së huaj ku
ka marrë pjesë në këtë gjykim zoti G.L, nuk është vetëm shfaqje mendimi, por dhënie
e një vendimi haptazi në kundërshtim me dispozitat ligjore, ky vendim i dhënë, ku ka
marrë pjesë zoti G.L, ka sjellë pasoja tepër të rënda dhe mbi bazën e këtij vendimi
është kërkuar fshirja nga regjistri i veprimeve të kryera nga zonja Bilali.
 Në kohën e hyrjes në fuqi të ligjit “Për shoqëritë tregtare”, ishte në fuqi Kodi Civil i
vitit 1981 prandaj për formën e veprimit juridik i referohemi nenit 13 të tij, i cili
parashikon: “Veprimi juridik mund të bëhet me gojë ose me shkresë. Kur veprimi
juridik bëhet me shkresë, kjo mund të jetë ose e thjeshtë, ose e vërtetuar ose e
përpiluar nga noteri ”.
 Neni 15 i këtij kodi zgjidh pasojat e mungesës së formës së një veprimi juridik, dhe
pikërisht: “Veprimi juridik, që nuk është bërë me shkresë, është i pavlefshëm vetëm
kur një pasojë e tillë parashikohet shprehimisht në ligj.... Kur një veprim juridik
duhet të bëhet sipas ligjit me akt noterial, veprimi juridik është i pavlefshëm në qoftë
se nuk është bërë në këtë formë”.
 Pra përdorimi i termit “akt noterial” në ligjin nr.7638, datë 19.11.1992 “Për shoqëritë
tregtare” është në konformitet të plotë me ligjet në fuqi dhe konkretisht me vetë Kodin
Civil të kohës.
 Sipas parashikimeve të ligjit, akt noterial, është një shkresë, akt, i përpiluar nga noteri
dhe për rrjedhojë duke qenë se ligj i tregtar parashikon këtë formë për transferimin e
pjesëve të kapitalit themeltar të shoqërisë me përgjegjësi të kufizuar, palët duhet të
ishin paraqitur tek një noter dhe të bënin kontratën e shitjes së kuotave.
 Mungesa e formës së kërkuar nga ligji e bën veprimin juridik të kryer midis palëve,
një veprim juridik të pavlefshëm.
III. ARSYETIMI LIGJOR I VENDIMIT TË ANKIMUAR
14. Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.8167, datë 20.10.2011, ndër të tjera
ka arsyetuar se: “…(…)…omissis… Pra ndodhemi përpara një marrëveshje për
transferim të pjesëve të kapitalit themeltar nëpërmjet të cilës është realizuar shitja e tyre,
kjo shitje është bërë me një shkresë të thjeshtë dhe jo me akt noterial të përpiluar nga
noteri. Kryerja e këtij transferimi nuk është bërë në përputhje me urdhërimet e ligjit
nr.7638, datë 19.11.1992, nenin 45/2, që rregullon formën e detyrueshme të transferimit
të pjesëve të kapitalit themeltar. Ky nen parashikon: “Pjesët e kapitalit themeltar nuk
mund të përfaqësohen nga letra me vlerë të tregtueshme. Transferimet e pjesëve të
kapitalit themeltar duhet të vërtetohen me një akt noterial. Shoqëria ose të tretët duhet të
respektojnë këto transferime sapo ti bëhen të ditura asaj”...
...Pra dhe vetë sjellja e palëve, ortakë të shoqërisë, ka qenë e tillë që nuk ka synuar në
vite ardhjen e pasojave të këtij veprimi juridik si një veprim juridik absolutisht i
pavlefshëm...
...Pavlefshmëria e veprimit juridik të shitjes dhe ekzistenca e pasojave faktike të ardhura
nga ky veprim përligj palën paditëse në ngritjen e padisë dhe në kërkimet e parashtruara
në padinë objekt gjykimi. Paditësi nuk mund të ndiqte ndonjë rrugë administrative për të
zgjidhur këtë konflikt pasi QKR – ja në funksionet që i jep ligji nr.9723 datë 03.05.2007,
nuk ka të drejtë të zgjidhë konflikte midis ortakëve, apo fshirjet me inisiativë të shënimeve
në regjistrin tregtar (neni 4 i ligjit)... (...).”
15. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1648, datë 05.04.2012 ndër të tjera ka
arsyetuar se:“…(…)... omissis… Kjo çështje është në rigjykim, që do të thotë se
konsiderohet se pala paditëse ka paraqitur të tëra provat dhe nga studimin e dosjes
rezulton se nuk kemi parë asnjë provë që pala paditëse të ketë bërë ndonjë ankim
239
administrativ ndaj vendimit të QKR për regjistrimin e kërkesës së shtetases Mirbana
Bilali të kalimit e të gjithë kuotave të shoqërisë "Alb Security" sh.p.k në favor të kësaj
shtetaseje.
Interpretimi i bërë nga gjykata e shkallës së parë në referencë të nenit 45 të ligjit
nr.7638, datë 19.11.1992 "Për shoqëritë tregtare" është i gabuar dhe në inkoherence me
konfliktin. Neni 45 i ligjit përcakton detyrimet midis palëve që nuk kanë asnjë lidhje midis
tyre, ndërsa është neni 46 ai që rregullon mënyrën e transferimit të aksioneve në
shoqëritë tregtare në rastet e ortakëve kur ata janë në gjini apo bashkëshortë siç është
rasti i ndërgjyqësave në këtë gjykim. Pra gjykata duhet t’i referohet atij neni të ligjit që
rregullon marrëdhëniet e posaçme dhe jo atij të përgjithshëm. Me fjalë të tjera përderisa
kemi shitje kuotash ndërmjet bashkëshortëve dhe ligji ka rregullim ligjor të saktë për këtë
rast, detyrimisht si bazë ligjore do të shërbejë pikërisht kjo dispozitë e ligjit.
Arsyetimi i gjykatës së shkallës së parë se edhe pas kësaj shitje kuotash palët kanë
vepruar njëlloj si më parë duke marrë vendime të përbashkëta dhe me këtë përpiqet të
justifikojë pavlefshmërinë e akt marrëveshjes për kalimin e kuotave.
Ky arsyetim i gjykatës nuk është ligjor për një arsye se në asnjë nen të ligjit "Për QKR"
apo "Për shoqëritë tregtare" nuk parashikohen afate të posaçme, me pasojë bërjen nul të
tyre, për detyrimin që kanë palët që kryejnë transaksione kuotash. Kjo vonesë justifikohet
me faktin që ndërgjyqësit kanë qenë në marrëdhënie bashkëshortore dhe për rrjedhojë
deri në përfundim të disa marrëdhënieve që kanë patur me njeri-tjetrin kanë vazhduar
bashkëpunimin. Kur ky bashkëpunim është bërë i pa mundur dhe kur marrëdhëniet
bashkëshortore kanë përfunduar është bërë dhe regjistrimi i kalimit të kuotave....”.
IV. NË LIDHJE ME REKURSIN E USHTRUAR
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen në

dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve të palëve, si dhe
pjesës arsyetuese të vendimeve gjyqësore, arrin në përfundimin se, rekursi i paraqitur nga
e paditur nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të
Procedurës Civile që, bëjnë të cenueshëm Vendimin nr.1648, datë 05.04.2012 të Gjykatës
së Apelit Tiranë.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vëren se, në marrjen e vendimit nr.1648, datë
05.04.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, janë respektuar dispozitat e ligjit material dhe
procedural civil, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, si dhe duke e zgjidhur atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe
normat e tjera në fuqi (neni 16 i K.Pr.Civile).
18. Në lidhje me pretendimin e parashtruar nga ana e paditësit në rekurs përsa i përket,
pjesëmarrjes në gjykimin e çështjes të gjyqtarit G.L.
19. Kolegji vlerëson se, në nenin 72 të Kodit të Procedurës Civile përcaktohet se: “Gjyqtari
është i detyruar të heqë dorë nga gjykimi i një çështje konkrete kur: “... 4. ka dhënë
këshilla ose ka shfaqur mendim për çështjen në gjykim apo ka marrë pjesë në gjykimin e
çështjes në një shkallë tjetër të procesit, është pyetur si dëshmitar, si ekspert ose si
përfaqësues i njërës apo tjetrës palë...”.
20. Parimi i paanshmërisë është një prej elementëve thelbësor të një procesi të rregullt
gjyqësor pasqyrohet në nenin 42 të Kushtetutës dhe gjithashtu në nenin 28 Kodit të
Procedurës Civile. Gjykata Europiane e të Drejtave të Njeriut është shprehur se:
“...Gjykata pohoi se ka rëndësi themelore, që në një shoqëri demokratike gjykata të
përcjellë besim tek qytetarët (shih Padovani v. Italy, vendimi i dt. 26 shkurt 1993, Seria A
nr.257-B p.20). Neni 6 kërkon, që një gjykatë brenda juridiksionit të saj të jetë e
paanshme. Paanshmëri do të thotë mungesë paragjykimi, apo anësie dhe ekzistenca e saj
240
mund të provohet në mënyra të ndryshme. Kështu, Gjykata ka evidentuar dallimin midis
kriterit subjektiv, i cili në thelb kërkon të provuarit e faktit, që bindja personale apo
interesi i një gjyqtari kanë ndikuar në vendimin e gjykatës, dhe kriterit objektiv, i cili
kërkon të provuarit nëse ai apo ajo ofruan garanci të mjaftueshme për të përjashtuar çdo
dyshim të arsyeshëm (shih Piersack v. Belgium, vendimi i datës 1 tetor 1982, Seria A
nr.53, § 30 dhe Kyprianou v. Cyprus [GC], nr.73797/01, § 118-119...”.1
21. Kolegji vlerëson se, në rrethanat e çështjes konkrete nuk jemi në kushtet e parashikuara
në nenin 72 të K.Pr.Civile, për shkak të të cilave gjyqtari G.L ishte i detyruar të hiqte dorë
nga gjykimi i çështjes.
22. Në radhë të parë ky pretendim nuk është ngritur gjatë shqyrtimit në gjykatën e apelit.
Gjykimi në Gjykatën e Apelit është gjykuar në praninë e palës paditëse, e cila ka pasur
mundësinë, që të kërkonte përjashtimin e gjyqtarit gjatë gjykimit të çështjes në këtë
shkallë, nëse vlerësonte se ky i fundit ka shkaqe si rrjedhojë e të cilave nuk është i
pajtueshëm me detyrën e gjyqtarit në çështjen konkrete.
23. Vendimi nr.114, datë 23.11.2010 është një vendim nëpërmjet të cilit i është dhënë fuqi
vendimit të Gjykatës së Huaj të Bergamos. Vendimi për njohjen e vendimeve të gjykatave
të huaja është një nga llojet e gjykimeve të posaçme, parashikuar nga dispozitat e Kreut
IX, Titulli III, Pjesa e Dytë e Kodit të Procedurës Civile, në të cilin, përveç rregullave të
përgjithshme të gjykimit, zbatohen edhe rregullat e posaçme të parashikuara nga këto
dispozita (nenet 393-399).
24. Veç kësaj Vendimi nr.114, datë 23.11.2010 i Gjykatës së Apelit Tiranë, për dhënien fuqi
të vendimeve të gjykatës së huaj, është një vendim në të cilën gjykata ka një rol të
kufizuar, në të cilin gjykata vlerëson faktin nëse ekzistojnë apo jo pengesat ligjore për
njohjen e vendimeve të dhëna nga gjykatat e huaja. Nëse nuk vërehen pengesa, gjykata i
jep fuqi juridike këtij vendimi që të mund të jetë i ekzekutueshëm. Në këtë vendim
gjykata nuk bën një vlerësim, në lidhje me themelin e çështjes, ndaj nuk konsiderohen se
janë të pranishme rrethanat e nenit 72 të K.Pr.Civile.
25. Përsa i përket pretendimeve të rekursuesit për bazueshmërinë e vendimit të njohjes,
paditësi ka pasur mundësi ligjore të kundërshtonte këtë vendim, në Gjykatën e Lartë,
nëpërmjet rekursit në bazë të nenit 472 të K.Pr.Civile brenda 30 ditëve nga marrja dijeni
për vendimin.
26. Në lidhje me themelin e çështjes, nga ana e Gjykatës së Apelit i është dhënë përgjigje,
pretendimeve të parashtruara nga paditësi.
27. Më datë 12.04.2010 është depozituar, nga e paditura si ortake e vetme dhe administratore e
shoqërisë, pranë QKR-së aplikimi me nr.CN–377921–04–10, për të pasqyruar ndryshimet
që kanë ndodhur në shoqëri dhe pikërisht:
- largimi i ortakut Arturo Verzeroli;
- ndryshimi i të dhënave për ortaken Mirbana Bilali, numri i aksioneve të saj ishte 25,00 dhe u
bë 100,00 si dhe përqindja në kapital nga 25% në 100%.
- emërimi administratore i të paditurës Mirbana Bilali.
28. Pra pas datës 12.04.2010 (sipas ekstraktit) shoqëria “Alb Security” sh.p.k., paraqitet tashmë
si një shoqëri me ortak të vetëm, Mirbana Bilali, e cila zotëron 100% të kapitalit themeltar
dhe kryen funksionin e administratorit të vetëm.
29. Pikërisht ky regjistrim i datës 12.04.2010 ka krijuar konfliktin midis palëve dhe paditësi
Arturo Verzeroli i është drejtuar gjykatës më padinë në gjykim. Me të drejtë Gjykata e
Apelit arsyeton se: Rezulton se kërkesëpadia është gjykuar në mungesë të juridiksionit dhe
për rrjedhojë të legjitimitetin aktiv, pasi kjo çështje me këtë objekt së pari duhet të kalonte në
juridiksionin administrativ dhe më pas, pasi paditësi të merrte përgjigje nga QKR, mund të
legjitimohej të ngrinte padi në gjykatë.
1
Vendim i GJEDNJ-së “Çështja Driza Kundër Shqipërisë”, Ankimi nr.33771/02, datë 13 Nëntor 2007.
241
30. Gjykata e shkallës së parë ka gabuar kur ka pranuar për gjykim këtë çështje, duke qenë se
objekti i padisë është “Fshirja nga regjistri tregtar i regjistrimit të të paditurës si ortake e
vetme e shoqërisë Alb Security” sh.p.k., kuptohet fare qartë që paditësi ka pretendime për
regjistrimin si ortake e vetme e shoqërisë “Alb Security” në QKR, pra kundërshton një akt
administrativ të këtij institucioni. Kjo çështje është në rigjykim, që do të thotë se
konsiderohet se pala paditëse ka paraqitur të tëra provat dhe nuk ka asnjë provë që pala
paditëse të ketë bërë ndonjë ankim administrativ ndaj vendimit të QKR për regjistrimin e
kërkesës së shtetases Mirbana Bilali të kalimit e të gjithë kuotave të shoqërisë “Alb
Security” sh.p.k në favor të kësaj shtetaseje.
31. Neni 328 i K.Pr.Civile është një dispozite, e cila pavarësisht se qëllim parësor të saj ka
rregullimin e afateve për kundërshtimin e aktit administrativ, sanksionon që ankimi në
Gjykatë kundër aktit administrativ paraqitet kundër vendimit të organit më të lartë
administrativ ose pas skadimit të afatit ligjor të këtij organi për shqyrtimin e ankimit.
32. Në nenin 137 të K.Pr.Administrative theksohet se: “Në parim, palët e interesuara mund ti
drejtohen gjykatës vetëm pasi të kenë ezauruar rekursin administrative”.
33. Duke iu referuar dispozitës së mësipërme në rastin e rekursit administrativ, është ligji i
posaçëm nr.9723, datë 03.05.2007 “Për Qendrën Kombëtare të Regjistrimit” që rregullon
marrëdhënien juridike të posaçme.
34. Në këtë ligj, në nenet 71/1 e 72/1, parashikohen mënyrat dhe afatet për paraqitjen e ankimit
administrativ kundrejt regjistrimeve të ndryshme që bëhen në këtë regjistër.
35. Në nenin 71 ligjvënësi parashikon se: “Çdo palë e interesuar ka të drejtë të ankohet në rrugë
administrative ndaj veprimeve apo mosveprimeve të QKR-së për regjistrimet dhe
publikimet, sipas dispozitave të këtij ligji. Ankimi bëhet brenda 30 ditëve nga data kur
ankuesi ka marrë njoftimin për pranimin apo refuzimin e regjistrimit, sipas këtij ligji, ose
nga data kur regjistrimi është publikuar në Buletinin e Njoftimeve Zyrtare të Regjistrimit”.
36. Ndërsa neni 72 parashikon se: “Ankimi administrativ, sipas nenit 71 të këtij ligji, i drejtohet
titullarit të QKR-së dhe paraqitet, sipas formave e procedurave të përcaktuara nga Kodi i
Procedurave Administrative, në selinë qendrore të QKR-së ose në çdo sportel shërbimi të
saj. Titullari i QKR-së shqyrton ankimin, merr vendim dhe ia njofton palës së interesuar
brenda 5 ditëve nga data e depozitimit të ankimit. Ndaj aktit të titullarit të QKR-së apo
mosveprimit të tij mund të bëhet ankim drejtpërdrejt në gjykatë, sipas nenit 328 të Kodit të
Procedurës Civile.”
37. Kjo është, rruga që duhet të kishte ndjekur paditësi në, zgjidhjen e konfliktit të pretenduar.
Moszbatimi i kësaj rruge nuk i jep mundësi atij për t’u ankimuar në gjykatë për kalimin e
kuotave që ka bërë pala e paditur sipas akt marrëveshjes së rënë dakord midis tyre.
38. Bazuar në sa më lartë në kushtet kur nuk është ezauruar rekursi administrativ, paditësi nuk
ka legjitimitet për të ngritur padi në gjykatë.
39. Paditësi me padinë objekt gjykimi kërkon që të bëhet fshirja e regjistrimit të shtetases
Mirbana Bilali si ortake e vetme e shoqërisë “Alb Security” sh.p.k, duke e bazuar këtë
pretendim në paligjshmërinë e kalimit të këtyre aksioneve.
40. Ky kalim aksionesh nga paditësi tek e paditura është në përputhje me ligjin, dhe në shprehje
të hapur të vullnetit të paditësit dhe ka ardhur si rezultat i një procedure të gjatë ligjore nga
një gjykatë italiane, në një proces falimentimi të një shoqërie që ishte në pronësi të paditësit
në Itali. Pala e paditur ka dorëzuar para gjykatës së shkallës së parë dhe administruar në
seancë gjyqësore gjithë praktikën e gjykatës italiane dhe dhënien fuqi të këtij vendimi nga
gjykata e apelit shqiptar, vendim që legjitimon këtë shitje aksionesh të bërë midis dy
bashkëshorteve.
41. Në Vendimin nr.159194, date 04.09.2001 të Gjykatës së Bergamos Itali, i cili ka vendosur
fillimin e procedurave të falimentimit të shoqërisë “Arver”, në pronësi të paditësit, ku ndër të
tjera si të mira të kësaj shoqërie, figurojnë dhe të ardhura nga shoqëria “Alb Security” në
242
R.SH, ku paditësi ka patur 75% të aksioneve. Me këtë vendim të Gjykatës së Bergamos
është dhënë autorizim për të proceduar me shitjen me marrëveshje të këtyre kuotave nga
Arturo Verzeroli tek Mirbana Bilali dhe kjo vlerë e shitjes do të depozitohet në një numër
llogarie në Bankën Popullore. Si rezultat është realizuar marrëveshja e autorizuar midis
Arturo Verzeroli dhe Mirbana Bilali për kalimin e aksioneve dhe është bërë depozitimi i të
ardhurave të shitjes në masën 10 milionë lireta italiane, të cilat kanë kaluar në llogari të
paditësit.
42. Me vendimin nr.159194, datë 06.02.2002 të Gjykatës së Bergamos është bërë nga likuidatori
ndarja e kapitaleve dhe të procedurave si dhe pjesët e kreditorëve, është vendosur depozitimi
në kancelari duke njoftuar kreditorët për një vendim të tillë.
43. Me vendimin nr.159194, datë 02.05.2002 vendim ky përfundimtar i Gjykatës së Bergamos,
deklarohet i mbyllur me të gjitha efektet e ligjit falimentimi i shoqërisë "Arver". Pra marrja e
këtij procesi formë të prerë, nënkupton se paditësi ka qenë dakord me gjithë veprimet e
kryera ku përfshihet dhe shitja e aksioneve të shoqërisë “Alb Security”.
44. Me vendimin nr.114, datë 23.11.2010 të Gjykatës së Apelit këtyre vendimeve të sipërcituara
të Gjykatës së Bergamos Itali u është dhënë fuqi, çka nënkupton se këto vendime kanë
forcën urdhëruese të njëjtë si vendimet shqiptare, çka do të thotë se këto vendime janë të
detyrueshme për palët dhe të gjitha institucionet për çka është vendosur në to.
45. Kjo do të thotë që, kjo shitje është bërë si rezultat i një detyrimi që vjen nga një vendim
gjykate, pra në përputhje me ligjin. Shitja e kuotave është bërë e plotë, me vullnet të plotë të
paditësit dhe në shkëmbim të çmimit të vendosur. Pretendimi i paditësit se kjo shitje është
bërë në kundërshtim me ligjin, nuk është i bazuar.
46. N.q.s, do ti referohemi ligjit nr.7638, datë 19.11.1992 “Për shoqëritë tregtare” në nenin 46
parashikohet se: “Pjesët e kapitalit themeltar janë lirisht të transferueshme me rrugë
trashëgimie. Ato janë lirisht të transferueshme edhe në rast ndarjeje pasurore mes
bashkëshortëve. Gjithashtu janë lirisht të transferueshme ndërmjet bashkëshortëve, si dhe
ndërmjet paraardhësve dhe pasardhësve”.
47. Pra janë lirisht të transferueshme, ligjvënësi nënkupton se në marrëdhënie të posaçme siç
janë marrëdhëniet bashkëshortore kalimi i kuotave mund të bëhet pa kërkesat e nenit 45 të
ligjit. Kjo do të thotë që në këto lloj marrëdhëniesh kalimi i kuotave mund të bëhet vetëm
me një marrëveshje midis bashkëshortëve pa pasur nevojë për vërtetim noterial. Kjo do të
thotë se meqë në periudhën kur është bërë kalimi i aksioneve midis ndërgjyqësve në gjykim
këta kanë qenë bashkëshortë çdo gjë është bërë në përputhje me ligjin.
48. Interpretimi i bërë nga gjykata e shkallës së parë në referencë të nenit 45 të ligjit nr.7638,
datë 19.11.1992 “Për shoqëritë tregtare” është i gabuar dhe në inkoherencë me konfliktin.
Neni 45 i ligjit përcakton detyrimet midis palëve që nuk kanë asnjë lidhje midis tyre, ndërsa
është neni 46 rregullon mënyrën e transferimit të aksioneve në shoqëritë tregtare në rastet e
ortakëve, kur ata janë në gjini apo bashkëshortë siç është rasti i ndërgjyqësve në këtë gjykim.
Përderisa kemi shitje kuotash ndërmjet bashkëshortëve dhe ligji ka rregullim ligjor të sakte
për këtë rast, detyrimisht si bazë ligjore do të shërbejë pikërisht kjo dispozitë e ligjit.
49. Sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi nr.1648, datë
05.04.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit material
e procedural civil dhe si rrjedhojë do të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485, shkronja “a” të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.252/1648, datë 05.04.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
243
Tiranë, më 28.01.2016
ÇËSHTJE PENALE
244
Nr. 61006-02412-00-2015 Regj. Themeltar
Nr. 00-2016-4 i Vendimit (1)
VENDIM
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë prej:
Edmond Islamaj Kryesues

Guxim Zenelaj Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Artan Zeneli Anëtar
Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 13.01.2016, mori në shqyrtim çështjen penale me palë:
KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR

TIRANË
KUNDËR: AUREL PRENI, përfaqësuar nga
av. Anastas Duro
A K U Z A:
Fshehje të ardhurave,
Mospagim i taksave, pastrimi i produkteve të veprës penale
ose i veprimtarisë kriminale,
të parashikuara nga nenet 180/3,181dhe 287 të Kodit Penal.
OBJEKTI:
Caktim i masës së sigurimit personal arrest në burg.
Baza Ligjore: Neni, 238, 244, 252 e 259, i Kodit të Procedurës Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.3892, akti datë 31.05.2015,

ka vendosur:
1. Pranimin e kërkesës.
2. Caktimin e masës se sigurimit “arrest në burg”, të parashikuar nga neni
238 i Kodit të Procedurës Penale, për personin nen hetim Aurel Preni.
3. Ngarkohet policia gjyqësore për ekzekutimin e këtij vendimi”.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1720 datë 25.11.2015, ka vendosur:

Miratimin e vendimit nr.3892 Akti, datë 31.10.2015, të Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit më datë 09.012.2015, ka paraqitur rekurs mbrojtja e personit

nën hetim, me anën e të cilit ka kërkuar: Shfuqizimin e vendimit nr.1720, datë 25.11.2015 të
Gjykatës së Apelit Tiranë, si dhe të vendimit me nr.3892 akti datë 02.11.2015, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe duke e gjykuar çështjen në fakt të vendoset heqja e masës së
sigurimit personal atë të "arrestit në burg" për personin nën hetim Aurel Preni.
245
Duke pretenduar edhe shkaqet përkatëse:
Vendimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me ligjin sepse:
- Sipas organit të prokurorisë shkaku i regjistrimit të personit nën hetim Aurel Preni për
veprat penale të sipërpërmendura dhe kërkesa për masën e sigurimit personal të
"arrestit në burg" është sepse ai dyshohet se "ka fshehur të ardhurat, nuk ka paguar
taksa ose tatime dhe se ka pastruar produktet e veprës penale.
- Caktimi i masës se sigurimit atë të "Arrestit në burg" ndaj personit nen hetim Aurel
Preni është i kundërligjshëm pasi vjen në kundërshtim me neni 228 e 254 të
K.P.Penale ku thuhet se "Arrestimi dhe ndalimi nuk lejohet kur ekziston një shkak
padënueshmërie.
- Nga kërkesa e prokurorisë, ashtu dhe nga vendimi i gjykatës dhe nga materialet e tjera
të prokurorisë, nuk vërtetohet dhe as dyshohet për asnjë element të veprës penale të
fshehjes së të ardhurave, të mospagim të taksave dhe as të pastrimit të produkteve të
veprës penale.
- Në kërkesën e prokurorisë "për caktimin e masës së sigurimit' dhe në vendimin e
gjykatës përshkruhen shkeljet që përmenden në Njoftim-Vlerësimet e Drejtorisë
Rajonale të Tatimeve, shkelje këto financiare dhe administrative, pasojat e të cilave
rregullohen nga ligji nr.9920 date 19.05.2008 "Për Procedurat Tatimore...".
Nga përmbajtja e këtyre materialeve të kontrollit tatimor rezulton se nga organet
tatimore janë konstatuar disa shkelje financiare nga shoqëria "FULLPET" sh.p.k. ku
janë evidentuar detyrimet që ka ky subjekt për të paguar në organet tatimore si dhe
pagimi i penaliteteve (gjobat e vendosura në masën 100% për shkeljet e konstatuara
sipas n. 116 të ligjit të sipërpërmendur) si dhe penalitete të me gjobë për TVSH-në
sipas n.128 të po këtij ligji.
- Në vendimin e gjykatës përmendet Akt-Marrëveshja e datës 4.7.2014 e lidhur midis
Drejtorit të Drejtorisë Rajonale të Tatimeve dhe Administratorit të shoqërisë
'FULLPET" për mënyrën e shlyerjes se detyrimeve tatimore që ky subjekt ka ndaj
shtetit nëpërmjet kësteve të përcaktuara nga të dy palët mbështetur kjo në Kreun IX,
neni 77, "Pagesa dhe Rimbursimi i tatimit" të ligjit "Për procedurat Tatimore". Në
këtë Akt-Marrëveshje përshkruhet edhe totali i detyrimit që shoqëria "FULLPET" ka
ndaj Drejtorisë së Tatimeve, që do të thotë se nuk ka asnjë element të fshehjes së të
ardhurave, pasi këto detyrime përllogariten nga gjithë dokumentacioni i pasqyrimit të
të ardhurave që ka shoqëria në një periudhe të caktuar kohe. Vetëkuptohet që në qoftë
se këto të ardhura do të ishin të fshehura, organet tatimore nuk do të kishin
mundësinë e përllogaritjes së detyrimit.
- Në paragrafin e fundit të kësaj Akt-Marrëveshjeje përmendet se "në rast të
moszbatimi i të likuidimeve sipas akt-marrëveshjes së lidhur midis Drejtorisë
Rajonale Tatimore, përfaqësuar nga Z. Androkli Kokthi dhe përfaqësuesit të subjektit
"FULPET", Z.Aurel Fatmir Preni zbatohen sanksionet sipas legjislacionit në fuqi për
vjeljen e detyrimit". Dhe sanksionet sipas legjislacionit në fuqi për vjeljen e
detyrimeve parashikohen në kreun XI, n.88 e vijuesa të ligjit me titull "Mbledhja me
forcë e detyrimit tatimor të papaguar", ku parashikohet procedura e mbledhjes se
detyrimit në rast mospagimi nga subjektet dhe në asnjë rast nuk parashikohet ndjekja
penale për pamundësi likuidimi të detyrimeve tatimore.
- Nëpërmjet këtij ligji është vendosur ndryshimi i n. 89 të ligjit, fillimisht administrata
tatimore duhet të këtë filluar mbledhjen me forcë të detyrimit tatimor që për rastin e
shoqërisë: "FULLPET", nuk ka ndonjë akt që të jetë vendosur mbledhja me force e
këtij detyrimi ( në qoftë se do të kishte kuptim që Banka CREDINS fillimisht do të
zbatonte aktet e Zyrave Tatimore për vjeljen e detyrimeve ndaj shtetit dhe pastaj
246
mund të lejonte transferimin e shumave tek personat e trete nëpërmjet kontratës së
huas).
- Ky detyrim është vendosur me këtë ndryshim ligji, ndryshim i cili ka hyrë në fuqi me
datën 12.11.2015,
- Vendimet gjyqësore janë të paligjshme edhe për faktin se në një kohe që shkeljet e
subjektit "FULLPET" sh.p.k. përshkruhen se kanë ndodhur në vitin 2012 gjer në Maj
2013, personi nën hetim Aurel Preni ka qenë administrator jashtë këtyre periudhave
dhe konkretisht Aurel Preni ka filluar si administrator në këtë funksion me datën
07.11.2013, siç rezulton dhe nga ekstrakti i QKR-së.
- Transaksionet e kryera nga subjekti "FULLPET" sh.p.k.me subjektin "A.K.F.
PETROLIUM" sh.p.k. si dhe me personin fizik Fabian Goci, janë veprime tregtare të
lejuara dhe të mbështetura nga ligjet në fuqi, ato janë kryer me transparence, me akte
noteriale publike, transaksione të kryera nëpërmjet bankave dhe jo fshehurazi si dhe
janë në funksion dhe sipas objektit të veprimtarisë së shoqërive tregtare.
KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Artan Zeneli; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë, A. Dollapaj, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit, pasi dëgjoi
mbrojtësin e personit të hetuar av. A. Duro, i cili kërkoi shfuqizimin e vendimit të gjykatës së
apelit dhe të gjykatës së rrethit dhe heqjen e masës së sigurimit arrest në burg, si dhe pasi
shqyrtoi në tërësi çështjen;
VЁREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit me të cilin është miratuar vendimi i gjykatës së
shkallës së parë që ka caktuar masën e sigurimit personal të arrestit në burg, për të hetuarin
Aurel Preni është marrë në kundërshtim me ligjin procedural penal dhe atë penal, e si i tillë ai
është i cenueshëm dhe duhet të ndryshohet për shkaqet dhe arsyet që vijojnë.
A. Rrethanat e faktit
Mbi bazën e materialit kallëzues, të dërguar me datë 22.04.2015, nga Drejtoria e

Hetimit Tatimor Rajoni Qendror, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me datë 22.06.2015,
ka regjistruar procedimin penal për veprat penale të fshehjes së të ardhurave dhe të
mospagimit të taksave dhe tatimeve, parashikuar nga nenet 180 dhe 181 të Kodit Penal.
Sipas materialit kallëzues dhe hetimeve paraprake të kryera, ka rezultuar se shtetasi
Aurel Preni është administrator i Shoqërisë “Fullpet”, me objekt veprimtarie në fushën e
tregtimit të karburanteve, e krijuar në dhjetor 2012.
Me datë 01.11.2013, ky subjekt ka aplikuar në QKR për mbylljen e 55 adresave
sekondare, duke bërë dhe çregjistrimin e kasave fiskale, ndërkohë që gjatë kësaj periudhe ka
patur lëvizje të shumta, shtesa dhe paketime të aseteve, duke ngritur përpara strukturës së
posaçme të hetimit tatimor dyshime për pronësinë e tyre, ku mbi këtë bazë, sipas ligjit
nr.9920, datë 19.05.2008, “Për procedurat tatimore”, kjo strukturë ka filluar mbledhjen e
informacionit në lidhje me këtë subjekt dhe ndjekjen e problematikave lidhur me të.
Nga informacioni i marrë ka rezultuar se subjekti “Fullpet”, ndërsa me datë 1 nëntor
2013 ka deklaruar çregjistrimin e kasave fiskale dhe mbylljen e aktivitetit, në librat e shitjeve
të muajit nëntor-dhjetor 2013 është deklaruar një faturë shitje nga Shoqëria “AKF Petroleum”
për Shoqërinë “Fullpet” për një vlerë të konsiderueshme (vlere të tatueshme 128.447.3 65
lekë dhe TVSH 25.689.473 lekë).
Në vijim, nga sistemi informatik tatimor, por dhe nga konfirmimet e marra nga
Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë (pranë të cilës “Fullpet” ishte regjistruar si subjekt
247
tatimpagues), ka rezultuar se ky subjekt në dhjetor 2013 kishte një borxh tatimor (detyrime
tatimore, penalitete dhe kamatëvonesa) në vlerën 80.379.479 leke, sipas njoftim vlerësimeve
të datave 24 dhe 25 nëntor 2013, ndërsa nga DRT Tiranë i ishte kërkuar, me datë 18.11.2013,
pagesa e këtij borxhi doganor, si dhe ishte bërë bllokimi i llogarive bankare.
Pavarësisht kësaj, ka rezultuar që ky subjekt nuk ka paguar borxhin tatimor, i cili në
mars 2014 ka arritur në vlerën 142.550.105 lekë.
Në këtë situatë, struktura e hetimit tatimor i ka kërkuar DRT Tiranë të fillojë
procedurat për mbledhjen me forcë të borxhit tatimor ndaj subjektit “Fullpet”, procedura
këto, sipas ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, “Për procedurat tatimore”, që kishin filluar nga
DRT Tiranë, prej dhjetorit 2013, duke u bllokuar llogaritë bankare dhe vendosur barrë
siguruese dhe hipotekore mbi pasuri të subjektit “Fullpet”.
Ndërkohë, me datë 04.07.2014, midis DRT Tiranë dhe subjektit tatimpagues
“Fullpet”, bazuar në ligjin nr.9920, datë 19.05.2008, “Për procedurat tatimore”, lidhet një
Akt- Marrëveshje për pagimin me këste të detyrimit tatimor, që në atë moment kapte vlerën
143.378.545 lekë, ku në këtë rast, subjekti kishte parapaguar shumën 15.534.775 lekë, ndërsa
pjesën tjetër, sipas akt-marrëveshjes, do ta paguante me këste mujore (8.522.918 lekë secili).
Në vijim, ka rezultuar që subjekti “Fullpet” të mos këtë respektuar marrëveshjen,
duke mos paguar këstet mujore sipas saj, shkak për të cilin kjo akt marrëveshjes është
zgjidhur nga organi tatimor, ndërkohë që kjo situatë ka shtyrë strukturën e hetimit tatimor të
mbledhë informacione të mëtejshme për këtë subjekt, si dhe t’i kërkojë DRT Tiranë kryerjen
e një kontrolli tatimor të thelluar për këtë tatimpagues.
Nga informacioni i marrë prej bankave të nivelit të dytë, ka rezultuar se, pikërisht
ditën e lidhjes se akt marrëveshjes për pagimin me këste të detyrimit të papaguar tatimor, pra
me datë 04.07.2014, subjekti “Fullpet” ka përfituar shumen 15.600.000 lekë nga subjekti
“AKF Petroleum” (me Administrator Fiqiri Hoxha) për shitje të aseteve në favor të këtij të
fundit, si dhe shumën 88.091.592,40 lekë për likuidim faturash, ndërkohë që, me datë
07.07.2014, ka bërë një pagesë si ndihmë financiare sipas kontratës në favor të shtetasit
Fabion Goçi në shumen 88.158.170 lekë.
Nga ana tjetër, nga kontrolli i thelluar tatimor, në përfundim të të cilit ka dalë dhe
njoftim vlerësimi tatimor në janar 2015, subjekti “Fullpet” ka rezultuar me një detyrim
tatimor në shumën 256.738.107 lekë.
Nga ky kontroll, ka rezultuar se ky subjekt: kishte fshehur të ardhurat e realizuara për
vitin 2012, duke mos deklaruar realitetin e pagesave të vitit 2012 ndaj furnitorit “Genklaus”
për blerje të karburanteve dhe shitje të tyre; për vitin 2013, kishte diferenca të
konsiderueshme në deklarimin e të ardhurave në kasë në raport me deklarimin në SIT për
qarkullimin, duke mos deklaruar shitje të tatueshme me vlerë të tatueshme 457.674.932 leke,
duke fshehur TVSH e pagueshme në shumën 91.534.986 lekë; nuk kishte pasqyruar drejt
komisionet e shitjes për shërbimin e kryer, duke ulur të ardhurat e deklaruara; nuk kishte
deklaruar fatura tatimore shitje me efekt TVSH në vlerën 3.987.313 lekë; nuk kishte
deklaruar blerje, duke mos deklaruar as shitje për vitin 2013 me efekt TVSH në vlerën
7.058.433 lekë; në vitin 2013 ka deklaruar blerje për të cilat mungojnë faturat origjinale me
efekt TVSH në vlerën 39.265.496 lekë; nuk ka deklaruar dhe dorëzuar në organet tatimore
pasqyrat financiare dhe formularin e deklarimit dhe të pagesës për tatimin mbi fitimin për
vitin 2013; nuk ka paguar detyrimet e deklaruara për vitin 2013, në zërat TVSH, kontribute të
sigurimeve shoqërore dhe shëndetësore, tatim mbi të ardhurat nga punësimi, etj, në vlerën
125.000.000 lekë.
Me tej, nga të dhënat e marra nga sistemi informatik tatimor ka rezultuar se 17
subjekte juridik të lidhur mes tyre, ku një grup personash shfaqet në pozicione të ndryshme,
administrator, drejtor ekzekutiv, drejtor shitjes, ekonomist, faturist dhe shitjes karburanti, mes
tyre dhe personi nën hetim Aurel Preni, sikundër dhe shtetasit Fiqiri Hoxha dhe Fabian Goçi,
248
ku këta të fundit, si përfaqësues ligjor personi juridik (Shoqërisë “AKP Petroleum”) apo si
person fizik, mbas evidentimit dhe kërkimit të borxhit tatimor ndaj Shoqërisë “Fullpet”, kanë
realizuar transaksione me shtetasin Aurel Preni, si përfaqësues ligjor të kësaj shoqërie, duke
përfituar nga kjo shoqëri pasuri (asete dhe para), ndërsa ajo rezulton të kishte fshehur të
ardhurat që i nënshtrohen tatimeve, si dhe të mos kishte paguar në afat detyrimet tatimore me
gjithë mundësinë e pagimit të tyre, ndërsa me parë ndaj saj janë marrë masa administrative
për këtë qëllim.
Në kuadër të procedimit penal, prokurori ka urdhëruar sekuestrimin e të gjithë
dokumentacionit tatimor, bankar dhe tjetër, që lidhet me faktet si më lart.
Po kështu, në këtë procedim penal, është urdhëruar kryerja e një ekspertimi kontabël,
që është realizuar nga eksperti kontabël i miratuar Sami Kapxhiu, sipas aktit të ekspertimit
datë 21.09.2015, nga rezulton se subjekti “Fullpet’, administrator i të cilit për periudhën
07.11.2013- 14.05.2015 ka qenë shtetasi Aurel Preni, ka një detyrim tatimor të papaguar, për
periudhën dhjetor 2012 dhe vitin 2013, në vlerën 256.738.107 lekë (detyrime tatimore,
kontribute të sigurimeve shoqërore dhe shëndetësore dhe gjoba), ndërsa vetëm për periudhën
gjatë të cilës ky shtetas ka qenë administrator i kësaj shoqërie detyrimi tatimor i papaguar
është në vlerën 57.955.668 lekë. Më tej, sipas aktit të ekspertimit, subjekti “Fullpet” ka patur
mundësi reale për pagimin e detyrimeve tatimore, kur në vitin 2013, ky subjekt është
kredituar nga 7 banka të nivelit të dytë për shumat 3.854.534.000 lekë, 1.655.000 euro dhe
747.000 dollarë.
Në vijim, sipas aktit të ekspertimit, në momentin e kalimit të aseteve në favor të
Shoqërisë “AKP Petroleum” me date 04.07.2014, (ndërsa shitja, sipas faturave tatimore të
shitjes, i përket fundit të nëntorit, 2013), subjekti “Fullpet’ ka përfituar shumat 15.600.000
lekë dhe 88.091.592,40 lekë, duke patur kështu aftësi paguese për të likuiduar një pjesë të
detyrimit tatimor. Po kështu, sipas aktit të ekspertimit, subjekti “Fullpet” për periudhën
Dhjetor 2012 - Dhjetor 2013 ka realizuar të ardhura dhe shuma e të ardhurave të padeklaruara
është 485.054.544.
Në vijim të hetimeve paraprake, për sqarimin e rrethanave objekt hetimi, oficeri i
policisë gjyqësore ka pyetur, si persona që kanë dijeni për rrethana të hetimit, ndër të tjerë,
edhe shtetasit Aurel Preni, Fiqiri Hoxha dhe Fabian Goçi.
Kështu, shtetasi Aurel Preni, në deklarimet e tij të datës 19.10.2015, ndërsa është
njohur dhe me rezultatet e aktit të ekspertimit, është shprehur se vlerësimet e ekspertimit
ishin të paqartë dhe të pasakta.
I pyetur se mbi çfarë të ardhurash kishte blerë kuotat e Shoqërisë “Fullpet”, duke u
bërë ortak i vetëm dhe administrator i saj, ky shtetas ka deklaruar se në momentin e blerjes
shoqëria kishte me tepër detyrime se asete dhe ai kishte marrë përsipër nga ish-ortaku për ta
sjellë shoqërinë në parametra normalë, gjë e cila do të ishte e barabartë me blerjen e
shoqërisë. I pyetur për asetet e Shoqërisë “Fullpet”, ky shtetas ka deklaruar se ato i janë shitur
Shoqërisë “AKF Petroleum” për vlerën 104.678.311 lekë, ku një pjesë e të ardhurave nga
shitja është përdorur për pagimin e një pjesë të detyrimit tatimor (15.600.000 lekë), ndërsa
pjesën tjetër (88.091.592 leke) ia ka dhënë në formë huaje shtetasit Fabian Goçi, i cili e ka
kthyer këtë hua, por se kjo shumë është përdorur më pas për shlyerjen e detyrimeve që
shoqëria kishte ndaj të tretëve, transaksione këto që nuk janë bërë nëpërmjet bankës, pasi në
atë periudhë llogaritë e shoqërisë kanë qenë të bllokuara.
Me tej, shtetasi Fiqiri Hoxha, në deklarimet e tij të datës 16.10.2015, ka sqaruar se ai,
si ortak i vetëm dhe administrator i Shoqërisë “AKF Petroleum”, krijuar me datë 26.09.2013,
kishte blerë asetet e Shoqërisë “Fullpet”, me administrator shtetasin Aurel Preni, të cilin e
njihte prej kohësh, ndërsa punonte si shitës karburanti në këtë shoqëri. Sipas këtij shtetasi, ai
kishte rënë dakord me Aurel Prenin që çmimin e shitjes së aseteve të shoqërisë t’i likuidonte
me këste duke punuar, gjë të cilën e kishte bërë, por pagesat nuk i kishte bërë nëpërmjet
249
bankës, por ia ka paguar në dorë. I pyetur për kuotat e tij në Shoqërinë “AKF Petroleum”, ky
shtetas ka sqaruar se i kishte shitur ato, por nuk i kujtohej çmimi i shitjes, sepse kishte kaluar
kohë.
Në vijim, shtetasi Fabian Goçi, në deklarimet e tij të datës 02.09.2015, ka sqaruar se
me datë 07.07.2014, kishte marrë nga Shoqëria “Fullpet”, si ndihmë financiare, një shumë
prej 88.158.170 lekë, nëpërmjet një kontrate huaje datë 05.07.2014, shumë të cilën e kishte
kthyer, ndërsa dispononte për këtë dhe një deklaratë nga shtetasi Aurel Preni, administrator i
Shoqërisë “Fullpet”, të cilin ai e kishte shok, ndërsa kishte punuar për pak kohë dhe tek kjo
shoqëri si faturist.
B. Procedurat gjyqësore
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.3892, akti datë 31.05.2015,

ka vendosur:
1. Pranimin e kërkesës.
2. Caktimin e masës se sigurimit “arrest në burg”, të parashikuar nga neni 238 i
Kodit të Procedurës Penale, për personin nen hetim Aurel Preni.
3. Ngarkohet policia gjyqësore për ekzekutimin e këtij vendimi”.
- Miratimin e vendimit nr.3892 Akti, datë 31.10.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
nën hetim, me anën e të cilit ka kërkuar: Shfuqizimin e vendimit nr.1720, datë 25.11.2015
të Gjykatës së Apelit Tiranë, si dhe të vendimit me nr.3892 akti datë 02.11.2015 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe duke e gjykuar çështjen në fakt të vendoset heqja e masës së
sigurimit personal atë të "arrestit në burg" për personin nën hetim Aurel Preni, me
shkaqet e parashtruara si më lart.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
Mbi këtë situatë të hetimit paraprak, me kërkesën e datës 30.10.2015, Prokuroria e

Rrethit Gjyqësor Tiranë i ka kërkuar gjykatës së shkallës së parë të caktojë ndaj personit nën
hetim Aurel Preni masën e sigurimit personal të “arrestit në burg”, si person i dyshuar për
kryerjen e veprave penale të fshehjes së të ardhurave, të mospagimit të taksave dhe tatimeve
dhe të pastrimit të produkteve të veprës penale, parashikuar nga nenet 180/3, 181 dhe 287/2
të Kodit Penal.
Mbi këtë kërkesë të organit të prokurorisë, gjykata e shkallës së parë, në mungesë të
personit nën hetim Aurel Preni, me vendimin nr.3892 Akti, datë 31.10.2015, ka pranuar
kërkesën e organit të prokurorisë, duke caktuar ndaj personit nën hetim masën e sigurimit të
“arrestit në burg”.
Në rastin konkret ekziston një dyshim i arsyeshëm, i bazuar në prova për kryerjen nga
personi nën hetim të tre veprave penale dhe, për shkak të rrethanave të faktit, ekziston rreziku
i largimit të personit nën hetim me qëllim për t’iu fshehur hetimit ose dhe gjykimit të
çështjes, sikundër dhe rreziku për kryerjen nga ai të veprave të njëjta penale me ato për të
cilat është proceduar penalisht.
Po kështu, në rastin konkret nuk ekzistojnë shkaqe padënueshmërie të apo të shuarjes
së veprës penale. Gjithashtu, masa e sigurimit e caktuar nga gjykata është në raport me
rëndësinë e faktit, rrezikshmërinë e veprave penale dhe sanksionin që ligji parashikon për to,
sikundër dhe me rrezikshmërinë e personit nën hetim, ndërsa garanton nevojat e sigurimit në
rastin konkret.
250
Gjykata e apelit e gjen të pabazuar pretendimin e ngritur në ankim, se në rastin
konkret nuk ekzistonin prova për ekzistencën e veprave penale apo që të bënin të arsyeshëm
dyshimin për kryerjen nga personi nen hetim të atyre veprave për të cilat ai është proceduar
penalisht. Ndryshe nga sa pretendohet, në hetimin paraprak, nëpërmjet provave dokumentare
dhe ekspertimit kontabël, janë siguruar të dhëna që tregojnë për ekzistencën në rastin konkret
të veprave penale objekt hetimi, sikundër ato sjellin njoftime edhe për autorin e tyre, duke
bërë kështu të bazuar dyshimin për autorësinë e personit nën hetim në kryerjen e veprave
penale të parashikuara nga nenet 180/3, 181 dhe 287/2 të Kodit Penal.
I pabazuar çmohet nga gjykata e apelit edhe pretendimi i ngritur në ankim se masa e
sigurimit e zbatuar ndaj personit nën hetim vjen në kundërshtim me nenin 254 të Kodit të
Procedurës Penale, në rrethanat kur kjo dispozite rregullon një situatë të ndryshme nga ajo në
rastin konkret, duke qenë ajo pjesë e institutit procedural të arrestimit në flagrancë dhe
ndalimit nga oficeri i policisë gjyqësore.
D. Në lidhje me rekursin
Shkaqet e parashtruara në rekursin e personit nën hetim janë të mbështetura në ligj,

prandaj ato gjenden të bazuara dhe vendimi i gjykatës së apelit është i cenueshëm, sepse është
marrë në shkelje të ligjit, konkretisht dispozitave lidhur me kushtet dhe kriteret për caktimin e
masës së sigurimit personal, standardit mbi arsyetimin e vendimit, dhe së drejtës penale
materiale, në mënyrën dhe në masën që vijon.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se faza e procedimit penal lidhur me
caktimin masave të sigurimit, konsiderohet si “proces në procesin penal”, dhe ka funksion
aksesor e incidental, në raport me procedimin kryesor mbi hetimin, e më pas ushtrimin e
ndjekjes penale për vërtetimin e themelit të akuzës që do të paraqitet për gjykim para gjykatës
së themelit.
Masat e sigurimit mund të caktohen vetëm kur ekzistojnë dhe provohen kushtet dhe
kriteret e përcaktuara me ligj. Në Kushtetutën e Republikës së Shqipërisë dhe në Kodin e
Procedurës Penale janë parashikuar dhe detajuar kushtet dhe kriteret për vendosjen e masave
të sigurimit. Në dispozitat e Kodit të Procedurës Penale, në kreun lidhur mbi masa personale,
parashikohet një listë taksative dhe shteruese të masave të sigurimit, si dhe të nevojave të
sigurimit që përligjin aplikimin e një masë siguruese, në rastin konkret, asaj personale.
Në kuptim të nenit 228/1 të Kodit të Procedurës Penale, për aplikimin e një mase
sigurimi kërkohet vërtetimi i një dyshim i arsyeshëm për kryerjen e një vepre penale; por, nga
ana tjetër, ky dyshim i arsyeshëm duhet të mbështetet në prova dhe nuk duhet të jetë i
supozuar. Në procesin penal, aplikimi i masave të sigurimit personal kërkon vërtetimin e
pranisë së elementit të “dyshimeve të arsyeshme” (neni 228 i K.Pr.Penale), të bazuar në
prova. Bëhet fjalë për ato “të dhëna provuese” që prokurori duhet të grumbullojë gjatë
zhvillimit të hetimeve paraprake, por të cilat formohen në gjendjen që janë aktet, pra të
bazuara në materialin provues të grumbulluar deri në atë çast të caktuar, e që mund të
ndryshojë duke evoluar apo involuar në bazë të pretendimeve dhe materialeve të sjella nga
prokuroria dhe nga mbrojtja.
Kusht tjetër i përgjithshëm, për caktimin e masave të sigurimit personal, është ekzistenca
e veprës penale, ku sipas secilës kërkohet që fakti i dhënë të jetë parashikuar nga Kodi Penal
dhe që vepra penale të mos jetë shuar për efekt të parashkrimit ose të shfuqizimit të dispozitës
përkatëse të Kodit Penal.
Kushti i tretë i përgjithshëm, për caktimin e masës së sigurimit, është mundësia për të
ndëshkuar të atij që u nënshtrohet masave të sigurimit. Në këtë kuptim, në bazë të nenit 228/2,
asnjë masë sigurimi nuk mund të zbatohet kur ka shkaqe padënueshmërie, siç janë mosha për
251
përgjegjësi penale, gjendja mendore ose çdo arsye tjetër ligjore që përjashton nga përgjegjësia
penale (mbrojtja e nevojshme, nevoja ekstreme, etj.).
Të tre kushtet e karakterit të përgjithshëm duhet të ekzistojnë dhe të vërtetohen
njëkohësisht dhe bashkërisht në çdo rast konkret. Nuk mjafton vetëm ekzistenca e dyshimit të
arsyeshëm të bazuar në prova, por duhet të vërtetohet që fakti përbën vepër penale dhe se ai
që dyshohet për kryerjen e saj të jetë i përgjegjshëm, të ketë moshën e përgjegjësisë penale, të
mos jetë i sëmurë psikik, të mos ketë vepruar në kushtet e mbrojtjes së nevojshme apo të
nevojës ekstreme.
Dyshimi i arsyeshëm, i bazuar në prova, si kusht i përgjithshëm përbën një element
shumë të rëndësishëm, është i domosdoshëm, por jo i mjaftueshëm. Së bashku me të kërkohet të
plotësimi edhe i një prej kushteve të veçanta, të parashikuara nga neni 27, germa “c’ i
Kushtetutës dhe neni 228, pika 3, i Kodit të Procedurës Penale, që janë:
- ekzistenca e shkaqeve të rëndësishme që vënë në rrezik marrjen ose vërtetësinë e
provës;
- largimi i të pandehurit ose rreziku që ai të largohet;
- rreziku që i pandehuri, për shkak të rrethanave të faktit dhe të personalitetit të tij, mund
të kryejë krime të rënda ose të të njëjtit lloj me atë për të cilin procedohet.
Nuk kërkohet të ekzistojnë të gjitha kushtet e veçanta, mjafton plotësimi qoftë edhe
njërit prej tyre. E rëndësishme është që shkaku të jetë real dhe të provohet rregullisht në
gjykim.
Sipas neni 244 të Kodit të Procedurës Penale, masat e sigurimit vendosen me
kërkesën e prokurorit, i cili i paraqet gjykatës kompetente arsyet ku bazohet kërkesa. Pra në
thelb, sipas këtij neni përveç paraqitjes së kërkesës është prokurori ai që duhet të paraqesë së
bashku me të edhe ‘arsyet’ në të cilat mbështet kërkesa, duke bashkëlidhur të dhënat e
nevojshme që sipas nenit 245/1/c, të K.Pr.Penale ‘përligjin masën e sigurimit’.
Ky Kolegj vlerëson se me konceptin ‘dyshim i arsyeshëm’, duhet të kuptohen të
dhëna të tilla provuese, të cilat duhet të jenë në raport me rëndësinë e faktit, që do të thotë se
ky element i referohet shkallës së konfirmimit të fakteve të veprës penale objekt të akuzës që
supozohet, të cilat, kur nuk janë shpjeguar apo arsyetuar nga gjykata e themelit nuk mund të
konsiderohen në mbështetje të një gjykimi rreth probabilitetit të kryerjes së veprës penale të
supozuar.
Në rastin objekt shqyrtimi, gjykata e apelit është mjaftuar vetëm në citimin e
dispozitave procedurale penale, konkretisht të nenit 228 të Kodit të procedurës penale.
Gjykata e apelit ka marrë të mirëqenë, duke mos verifikuar “dyshimin e arsyeshëm të bazuar
në prova”, si dhe nuk ka bërë një analizë të rrezikshmërisë së veçantë të autorit dhe rëndësisë
së veprës penale të supozuar se është kryer nga ana e autorit.
Kolegji Penal vëren se nga shqyrtimi i vendimit të gjykatës së apelit, dhe akteve të
paraqitura gjatë shqyrtimit të kërkesës së prokurorit për caktimin e masës së sigurimit,
personi nën hetim procedohet lidhur me veprat penale të fshehjes të ardhurave, mospagim i
taksave, dhe pastrimi i produkteve të veprës penale ose i veprimtarisë kriminale, të
parashikuara nga nenet 180/3, 181 dhe 287/2 të Kodit Penal. Vepra penale e pastrimit të
produkteve të veprës penale ose të veprimtarisë kriminale presupozon pastrimin e produkteve
që janë rrjedhojë e kryerjes së një vepre penale.
Në verifikimin e fakteve nga ana e gjykatës së apelit dhe në arsyetimin e vendimeve
të themelit nuk është marrë në shqyrtim përcaktimi dhe individualizimi i veprës penale bazë
(mëmë) që ka shërbyer për krijimin e të produkteve të ardhura, të cilat gjykata e apelit i ka
marrë të si të mirëqena në vendimin e saj, pa argumentuar rreth bazës së dyshimeve ku ajo
është mbështetur në arritjen e këtij përfundimi dhe të shkallës së indicjeve.
Kolegji Penal vlerëson se veprat penale: e fshehjes të ardhurave dhe e mospagimit të
taksave nuk mund të konsiderohen si vepra penale bazë, të cilat gjenerojnë produkte
252
kriminale, pasi këto vepra penale nuk sjellin produkte, por vetëm një kursim të padrejtë nga
pikëpamja ligjore dhe fiskale, nga një pasuri, e cila është prodhuar nga mënyra të tjera jo
kriminale, siç është kapitali i shoqërisë dhe ushtrimi i lirisë së sipërmarrjes. Lidhur me veprën
penale të pastrimit të produkteve të veprës penale, ky Kolegj çmon se vepra penale bazë nga
e cila gjenerojnë produktet, përbëhet vetëm nga ato vepra që prodhojnë një pasurim të
dukshëm e të prekshëm dhe që hyn në disponibilitetin e autorit.
Me veprën penale të pastrimit të produkteve të veprës penale ose të veprimtarisë
kriminale, dispozita penale parashikon në objektin e saj material të pastrimit, një shtim
pasurie prej të ardhurave që vijnë nga jashtë pasurisë së ligjshme dhe që prodhojnë një fluks
pasurie shtesë, cili fitohet dhe pastrohet nga ana e autorit të veprës penale. Fshehja e të
ardhurave dhe mospagimi i taksave dhe i tatimeve, në vetvete janë vepra penale, të cilat nuk
nënkuptojnë një pasurim të dukshëm të pronësisë, por e shumta një kursim të padrejtë që nuk
mund të jenë objekt i veprës penale të pastrimit të produkteve të veprës penale, sipas nenit
287 të Kodit Penal, për vetë autorin pasi nuk mund të hyjnë në konceptin e “fitimit të
pasurisë” dhe as në atë të “marrjes në dorëzim të saj” nga i njëjti subjekt.
Gjithashtu, elementi ligjor i “fshehjes së të ardhurave me qëllim fshehjen e një
detyrimi tatimor” me vlerë më lartë se tetë milion lekë, si vepër penale do të ishte gjithsesi i
përthithur në elementin e anës objektive të veprës penale të parashikuar nga neni 180/3 i
Kodit Penal në bazë të parimit të ne bis in idem, dhe nuk është arsyetuar nga ana e gjykatës
ndonjë shkak apo rrethanë se përse nuk ndodhemi përpara të njëjtit fakt objekt të supozuar që
nuk është i njëjtë për veprat që procedohet.
Gjithashtu, edhe në rastin e veprës penale të mospagimit të taksave dhe detyrimeve,
gjykatat e themelit nuk rezultojnë të kenë arsyetuar rreth faktit nëse, kjo vepër mund të
konsiderohet ose jo si vepra penale bazë për konfigurimin e veprës penale të pastrimit të
produkteve të veprës penale.
Për sa i përket ekzistencës së veprës penale të fshehjes së të ardhurave dhe të mos
pagimit të taksave dhe tatimeve si kusht për caktimin e masës së sigurimit, gjykatat e themelit
nuk kanë arsyetuar rreth konfigurimit konkret të këtyre veprave penale, pasi rezulton se
deklarimi i të ardhurave dhe angazhimi për pagimin e tyre është marrë përsipër nga i hetuari me
anën e akt-marrëveshjes me administratën tatimore dhe kjo marrëveshje nuk duhet dhe nuk
mund të përdoret kundër personit nën hetim. Akt-marrëveshja përbën një njohje dhe një
deklarim të plotë të detyrimit që shoqëria kishte ndaj administratës tatimore, që dëshmon
vullnetin e të personit nën hetim për të paguar këtë detyrim. Kundër këtij konteksti, nga ana e
gjykatave të themelit nuk është arsyetuar në mënyrë të mjaftueshme lidhur me praninë e
elementit ligjor të nevojshëm për konfigurimin e veprës penale, sipas nenit 180 të Kodit Penal,
të: “mosdorëzimit të dokumenteve ose mosdeklarimit të të dhënave të nevojshme, sipas
legjislacionit në fuqi, apo të “dorëzimit të dokumenteve të falsifikuara”, apo “deklaratave ose
informacioneve të rreme”.
Po ashtu, ana e gjykatave të themelit nuk është arsyetuar në mënyrë të mjaftueshme
lidhur me aspektin e pranisë së elementit ligjor të nevojshëm për konfigurimin e veprës penale
sipas nenit 181 të Kodit Penal, të “mundësisë për pagimin” e plotë të taksave dhe tatimeve nga
ana e personit nën hetim.
Në këto kushte, dyshimet për ekzistencën e kryerjes së veprave penale nuk janë të
konkretizuara dhe të pranishme në atë nivel sa të përligjin caktimin e masës më ekstreme për
lirinë personale.
Për interpretimin e “rrezikshmërisë” së personit nën hetim, është e nevojshme të
përmendim disa elementë orientues për t’u mbajtur parasysh, si: a) Gjendja sociale;
b) Profesioni; c) Arsimimi; d) Gjendja familjare; e) Gjendja gjyqësore, etj.
Kolegji Penal vlerëson se niveli i dyshimeve dhe gjendja e rrezikut nuk është e
pranishme në atë shkallë e rëndësi që të bëjë të zbatueshme masën e sigurimit “arrest në
253
burg”, pasi në rastin në gjykim, nuk rezulton një shkallë rrezikshmërie e theksuar shoqërore e
personit nën hetim: Aurel Preni, në ngarkim të të cilit, nuk rezultojnë të dhëna të rënda që do
të cenonin nevojat për sigurimin e procedimit penal. Interpretuar kjo edhe në harmoni të të
gjithë atyre treguesve objektivë që kanë lidhje të drejtpërdrejtë me personalitetin dhe
individualitetin që paraqet personi në fjalë. Kësisoj, arrihet në konkluzionin se personi në
hetim Aurel Preni, nuk paraqet rrezikshmëri shoqërore të theksuar - çka përligj përsëri
marrjen e një mase sigurimi personal më të butë se ajo e “arrestit me burg”, dhe se masa e
sigurimit personal detyrim paraqitjeje në policinë gjyqësore, është më se e përshtatshme me
nivelin e të dhënave në ngarkim dhe nuk do të pengonte hetimin e plotë, objektiv e të shpejtë
të çështjes.
Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut në jurisprudencën e saj ka theksuar në
mënyrë të vazhdueshme mjaftueshmërinë e një justifikimi dhe arsyetimi të përshtatshëm për
masën e arrestit në burg. GjEDNj-ja në praktikën e saj ka deklaruar se arsyetimi i gjykatave
vendëse do të konsiderohet gjithmonë i papërshtatshëm nëse është “abstrakt” ose “i bazuar në
stereotipe” (çështja “Clooth kundër Belgjikës”, GJEDNJ 12.12.1991; çështja Yagci dhe
Sargin kundër Turqisë; GJEDNJ 23.05.1995).
Në këto kushte, ky Kolegj arrin në konkluzionin se caktimi i masës së sigurimit
“detyrim paraqitje në policinë gjyqësore”, një herë në javë është në përputhje me ligjin, sepse
i përgjigjet rëndësisë së faktit dhe rrezikshmërisë shoqërore të autorit.
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
Në përfundim, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi rrethanat dhe faktet
sikundër janë pranuar dhe nga vetë gjykata e apelit, në vështrim të parimeve kushtetuese dhe
atyre të procedurës penale, vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit dhe ai gjykatës së shkallë
së parë, janë marrë në kundërshtim me ligjin, sa i takon përshtatshmërisë së llojit të masës së
sigurimit, pasi në gjendjen që janë aktet, edhe caktimi i një mase tjetër sigurimi do të ishte në
raport të drejtë me shkallën e nevojave të sigurimit për rastin konkret, rrjedhimisht vendimet
e gjykatave të themelit nuk janë në përputhje me ligjin procedural dhe atë material.
Meqenëse nuk është e nevojshme shqyrtimi i provave të tjera, çmohet se ka vend për
ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit, lidhur me llojin e masës së sigurimit personal,
dhe zbatimin e nenit 234 të Kodit të Procedurës Penale, duke u vendosur caktimi i masës së
detyrimit për paraqitje në policinë gjyqësore për personin nën hetim.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441 të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
- Ndryshimin e vendimit nr.1720, datë 25.11.2015, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
-Në bazë të nenit 234 të K.Pr.Penale, caktimin si masë sigurimi personal për personin
nën hetim Aurel Fatmir Preni, atë të detyrimit për t’u paraqitur në policinë gjyqësore çdo ditë të
hënë në orën 10.00.
-Urdhërohet lirimi i tij i menjëhershëm nëse nuk mbahet për ndonjë rast tjetër i ndaluar
apo dënim penal.
-Ngarkohet Prokurori pranë Prokurorisë së Përgjithshme për ekzekutimin e këtij
vendimi.
Tiranë, më 13.01.2016
254
Nr. 00-2016-5 i Vendimit (2)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 13.01.2016, mori në shqyrtim çështjen penale me palë:

TIRANË
KUNDËR: ERJONA TROPLINI, në mungesë.
A K U Z A:
Pastrimi i produkteve të veprës penale
ose veprimtarisë kriminale,e kryer në bashkëpunim,
e parashikuar nga neni 287/2 të K.Penal.
OBJEKTI:
Marrja në pyetje e personit të arrestuar
Baza Ligjore: Neni, 248 i Kodit të Procedurës Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1541/1, akti datë 09.06.2015,

ka vendosur:
Zëvendësimin e masës shtrënguese nga Arrest në burg në arrest në shtëpi, për
shtetasen Erjona Troplini, e dyshuar për kryerjen e veprës penale “Pastrimi i
produkteve të veprës penale ose veprimtarisë kriminale”, e kryer në
bashkëpunim, e parashikuar nga neni 287/2 i K.Penal.
Urdhërohet Policia Gjyqësore të ekzekutojë vendimin në banesën e të
dyshuarës të ndodhur në Unaza e Re, Rr.“Sotir Gurro”, pll. “A&M”, hyrja 1,
kati 4, Tiranë.
Urdhërohet e dyshuara të mos largohet nga vendi i saj i banimit.

Miratimin e vendimit nr.1545/1 akti, datë 09.06.2015 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.

nën hetim Erjona Troplini, me anën e të cilit ka kërkuar: Ndryshimin e vendimit objekt
rekursi duke mos caktuar asnjë masë sigurimi për shtetasen Erjona Troplini, ose ndryshimin
e vendimit të gjykatës që ka caktuar si masë sigurimi “arrest në shtëpi” duke caktuar një
masë sigurimi më të butë, konkretisht detyrim paraqitje në policinë gjyqësore.
255
Duke pretenduar edhe shkaqet përkatëse:
- Vendimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me ligjin sepse:
- Mungojnë elementet e figurës penale të veprës penale të pastrimit të parave.
- Mungon elementi i dyshimit të arsyeshëm në rastin konkret, pasi sipas prokurorisë
çdo shoqëri që financon një shoqëri të vetën jashtë shtetit, ngjall bindjen që prejardhja
e atyre parave të jetë nga veprimtari kriminale. Një arsyetim i tillë është absurd në
parim të përgjithshëm, por në rastin konkret, është krejtësisht i pabazuar në prova.
- Vetë gjykata, në vendimin e saj, pranon se nuk ka elementë konkretë që të mbështesin
tezën e saj të guximshme; në vendim, në fakt pohohet se, për sa i përket fondeve që
janë transferuar nga shoqëria Kalivac Green Energy Sh.p.k. dhe për të vërtetuar që
ortakët e kësaj shoqërie janë të përfshirë në veprimtari kriminale, janë dërguar
letërporosi ndërkombëtare në disa Shtete, por ende deri më sot Prokuroria nuk ka
marrë asnjë përgjigje.
- Prokuroria ka kërkuar mbledhjen e provave me letërporosi jashtë shtetit, të cilat
akoma nuk kanë ardhur, ky fakt nënkupton se hetimet e bëra deri më tani janë të
pamjaftueshme dhe nuk ka prova dhe do të mungonin verifikimet e nevojshme për sa i
përket çështjes së dëshmimit të fajësisë.
- Nuk ekziston prova e prejardhjes së paligjshme të të gjitha fondeve të investuara në
Shqipëri nga grupi. Në maj 2014, në fakt, grupi ngarkoi një konsulent financiar
ndërkombëtar, FTI Consulting, që të rindërtonte prejardhjen e të gjitha fondeve të
investuara në Shqipëri. FTI e përfundoi analizën e vet duke deklaruar se fondet, për
rreth 200.000.000,00 euro, kanë ardhur nga shoqëri italiane të grupit dhe për
10.000.000,00 euro kanë ardhur drejtpërdrejt nga Banka Deutsche Bank AG (Shtojca
1).
- Pabazueshmëria e çdo elementi konkret ku mbështetet akuza e pastrimit të parave, del
në pah në mënyrë krejtësisht të qartë nga teksti i vendimit për masën e sigurisë, në të
cilin nuk bëhet gjë tjetër veçse, përsëritet qartësisht ai që duket se është më tepër një
paragjykim, sesa përfundimi i një procedure hetimi. Shoqëria Energji Sh.p.k. nuk ka
asnjë llogari në Luksemburg dhe ky është një tregues i qartë i nivelit të pasaktësisë së
hetimeve të kryera nga Prokuroria. Energji kishte në fakt vetëm një llogari bankare
jashtë Shqipërisë, dhe ishte pranë Eximbank (Bankë e Grupit Veneto Banca) në
Moldavi, Drejtori i Përgjithshëm i së cilës është Lucio Gaita, ish-Drejtor i
Përgjithshëm i Veneto Bank në Shqipëri.
- Derdhjet janë quajtur në mënyrë të gabuar “transaksione Cash, të cilat realisht kanë
ndodhur nëpërmjet urdhërpagesave të rregullta, janë në shumën 12.001.500,00 euro
më datë 28/11/2014, nga llogaria e Kalivac Green Energy në Bankën Unicredit
Luxembourg, të mbërritura në llogarinë e shoqërisë Energji shpk.
- Vendimi nuk arsyeton dhe nuk kuptohet nga vendimi për masën e sigurisë, cila është
arsyeja pse këto parà qenkan të dyshimta, kur Kalivac Green Energy i ka përftuar ato
ose drejtpërdrejt nga Deutsche Bank, ose nga ortaku HYDRO S.r.l.
- Akuzat e prokurorisë janë krejtësisht të pajustifikuara.
- Prokuroi ka përdorur konkluzionet e ekspertit kontabël, si dhe të eksperteve shtetëror
të AKBN. Përfundimet e tyre jo vetëm që janë të pasakta, por ato nuk mund të
përdoren si provë për të mbështetur akuzat sepse:
- Si vendimi për kryerjen e aktit të ekspertimit, ashtu dhe akti i ekspertimit nuk i është
bërë i ditur personave ndaj të cilëve zhvilloheshin hetimet që ata të kishin mundësinë
e ushtrimit të të drejtave të tyre procedurale, siç parashikon neni 179/2 i KPP, duke
kërkuar përjashtimin e ekspertit apo caktimin e ndonjë eksperti tjetër, të bënin pyetje
shtesë si dhe pyetje sqaruese për konkluzionet e aktit. Një veprim i tillë, i bën këto dy
akte absolutisht të pavlefshme, sipas nenit 128/1/c të KPP.
256
- Prokurori nuk mund të justifikohet se personat ndaj të cilëve zhvillohen hetime, nuk e
kishin këtë cilësi në kohën e veprimeve të mësipërme procedurale se të drejtat që
parashikon neni 179/2 i KPP e gëzojnë vetëm të pandehurit apo personat nën hetim
dhe personat ndaj të cilët janë marra masa të sigurimit personal apo pasuror nuk mund
të pretendojnë një gjë të tillë.
- Ky qëndrim i prokurorisë është një shkelje flagrante e të drejtave të personave që
hetohen në këtë proces. Të gjitha rrethanat e çështjes janë të tilla që flasin se si
referimi i veprës penale, ashtu dhe hetimet kanë qenë drejtuar që në fillim, 1 vit e
gjysmë më parë në drejtim të personave që në datën 05.06.2015, u morën masa të
sigurimit personal dhe pasuror, siç është edhe e mbrojtura prej meje, e cila është
pyetur vetëm si dëshmitare tre muaj më parë nga prokuroria.
- Prova e vetme, ku prokuroria mbështet dyshimin e arsyeshëm për veprën penale që
heton është mendimi i ekspertit, i cili me domosdo duhej t’i nënshtrohej diskutimit me
qëllim që të merrte jetë parimi i kontradiktorialitetit.
- Nuk bëhet fjalë për mospagim punimesh të sajuara, por thjesht për dëme të shkaktuara
nga vonesat, siç njihet tashmë ndërkombëtarisht në mënyrë të konsoliduar, në terma të
veprave civile.
- Faturat që kanë të bëjnë me përgatitjen e materialit të seleksionuar dhe të gërmuar për
ndërtimin e digës, janë paguar dhe nuk kanë qenë kurrë objekt kundërshtimi mes
palëve.
- E dyshuara Erjona Troplini, ndonëse është aksionere në masën 20% në shoqëritë “400
KW” shpk dhe “ Cable system ” shpk, të cilat janë shoqëri të të njëjtit grup (“BEG
spa”) dhe kanë kryer transaksione me shoqërinë “ Energji ” shpk , rezulton se të gjitha
veprimet e kryera nga ana e saj janë veprime të ligjshme. Ajo i ka kryer veprimet në
cilësinë e administratores së shoqërisë në respektim të kontratave që shoqëria ka me te
tretët dhe në respekt të ligjit.
- Gjykata nuk ka mbajtur parasysh asnjë nga kriteret e përcaktuara në nenin 229 e 230
të K.Pr.Penale. Në kuptimin e nenit 229/1, 2 të K.Pr.Penale, si prokuroria ashtu dhe
gjykata, nuk kanë patur asnjë argument që të justifikojë praninë e rrethanave konkrete
që e bëjnë të papërshtatshme çdo masë tjetër sigurimi, veç asaj me arrest në shtëpi.
Karakteri i rrezikshëm i veprës penale, për të cilën shtetasja E. Troplini dyshohet se
ka kryer është i pamjaftueshëm për të justifikuar masën e rëndë të “ arrestit në shtëpi”.
- Nuk ka asnjë rrezik që ajo të largohet duke iu shmangur procedimit penal, pasi ajo
është nënë me dy fëmijë të mitur, 18 muaj dhe 4 vjeç, të cilët kanë nevojë për
përkujdesjen e saj dhe plotësimin e nevojave familjare dhe për këtë, është minimale
që ajo të jetë e lirë për të lëvizur. Erjona është intelektuale dhe e padënuar më parë.
Për më tepër, ajo ka qenë në dispozicion të organit të akuzës dhe është paraqitur sa
herë është kërkuar. Po kështu, nuk ka asnjë rrezik që ajo dëmtojë provat, pasi çdo gjë
është sekuestruar nga prokuroria. Nga ana tjetër, nuk ka asnjë të dhënë që ajo të
kryejë në të ardhmen vepra të njëjta apo më të rënda.

Lartë, A. Dollapaj, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit, si dhe pasi
shqyrtoi në tërësi çështjen;
257
VЁREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit me të cilin është miratuar vendimi i gjykatës së
shkallës së parë që ka ndryshuar masën e sigurimit personal nga ajo e arrestit në burg, në atë
të arrestit në shtëpi, është marrë në përputhje me ligjin procedural dhe atë penal, e si i tillë, ai
duhet të lihet në fuqi për shkaqet dhe arsyet që vijojnë.
Nga aktet e administruara në dosje rezulton e provuar se nga ana e Prokurorisë së

Rrethit Gjyqësor Tiranë është paraqitur për gjykim materiali në lidhje me ekzekutimin e
masës së sigurimit “Arrest në burg” për shtetasen Erjona Troplini dhënë me vendimin
nr.1545 akti, datë 05.06.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me qëllim marrjen në
pyetje të personit të arrestuar, akuzuar për kryerjen e veprës penale “Pastrimi i produkteve të
veprës penale ose veprimtarisë kriminale”, e kryer në bashkëpunim, e parashikuar nga neni
287/2 të K.Penal.
Rezultoi në gjykim nga aktet e fashikullit hetimor se Prokuroria e Rrethit Gjyqësor
Tiranë, ka regjistruar procedimin penal për veprën penale të pastrimit të produkteve të veprës
penale ose veprimtarisë kriminale, e kryer në bashkëpunim, e parashikuar nga neni 287/2 i
K.Penal.
Ky procedim penal është regjistruar mbi bazën e materialeve të dërguara nga Drejtoria
e Policisë së Qarkut Tiranë, nga të cilat rezulton se ndërmjet shoqërive “Kalivaç Green
Energy sh.p.k., Cable System sh.p.k.; “400 KV” sh.p.k.; “Energji” sh.p.k.; “Fuqi” sh.p.k.;
“Investime të Rinovueshme” sh.p.k. dhe “Agonset” sh.p.k., janë kryer transaksione financiare
të dyshimta dhe pa logjikë ekonomike. Gjithashtu, nga informacioni i dërguar nga Drejtoria e
Policisë së Qarkut Tiranë, rezulton se në drejtim të Shoqërisë “Kalivaç Green Energy” sh.p.k.
janë transferuar para nga jashtë vendit, për të cilat ka dyshime se burimi i tyre vjen nga
veprimtari të paligjshme kriminale.
Shtetasja Erjona Troplini, rezulton të jetë administratore dhe ortake në disa nga
shoqëritë e sipërcituara e konkretisht: Shoqëria “Cable System” shpk zotërohet nga ortakët:
Erjona Troplini me 20% të kuotave dhe nga Shoqëria italiane “Costruzioni” srl me 80% të
kuotave; Shoqëria “400 KV” shpk zotërohet nga ortakët: Erjona Troplini me 20% të kuotave
dhe nga Shoqëria italiane “Construzioni” srl me 80% të kuotave; Shoqëria “Fuqi” sh.p.k
zotërohet nga ortakët: Shoqëria “400 KV” shpk me 70% të kuotave; Mauro De Renzis me
15% të kuotave dhe Erjona Troplini me 15% të kuotave.
Shtetasit nën hetim Liliana Condomitti, Mauro De Renzis dhe Erjona Troplini,
zotërojnë në Shoqërinë “Agonset” shpk (nëpërmjet kuotave të tyre tek Shoqëria
“Costruzioni” shpk prej 40% dhe Shoqëria “Fuqi” shpk prej 20%) kuotat si më poshtë:
Liljana Condomiti -51%; Mauro De Renzis - 3%; Erjona Troplini – 5,8%.
Lidhur me këtë procedim, prokurori ka konkluduar se janë administruar të dhëna të
mjaftueshme për t’i atribuuar shtetasve në hetim Francesco Becchetti de Renzis, Erjona
Troplini, dhe Liliana Condomitti, elementët që tregojnë kryerjen e parave penale:
“Mospagimin e taksave dhe tatimeve”, “Falsifikimi i dokumenteve” dhe “Pastrimi i
produkteve të veprës penale ose veprimtarisë kriminale”, të parashikuara përkatësisht nga
nenet 181, 186 dhe 287 të Kodit Penal.
Nga ana e prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë është konkluduar se janë
administruar të dhëna të mjaftueshme që krijojnë bindjen apo dyshimin e arsyeshëm, se
shtetasja Erjona Troplini të ketë kryer veprën penale “Pastrimi i produkteve të veprës penale
ose veprimtarisë kriminale”, e kryer në bashkëpunim, e parashikuar nga neni 287/2 të
K.Penal, e në këto kushte, ka kërkuar caktimin e masës së sigurimit Arrest në burg për
personin në hetim Erjona Troplini.
258
Me vendimin nr.1545 akti, datë 05.06.2015, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka
caktuar ndaj personit nën hetim, Erjona Troplini, masën e sigurimit "Arrest në burg”, pasi
dyshohet se ka kryer veprën penale të “pastrimit të produkteve të veprës penale ose
veprimtarisë kriminale”, e kryer në bashkëpunim, e parashikuar nga neni 287/2 të KP.
Ky vendim është ekzekutuar nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë më datë
08.06.2015, ora 16.30 dhe në përputhje me përcaktimet e nenit 248 të K.Pr.Penale e dyshuara
është sjellë para gjykatës për t’u pyetur në lidhje me kushtet e zbatimit të masës së sigurimit
dhe të nevojave të sigurimit.
E dyshuara Erjona Troplini, ka deklaruar se ka patur dijeni për qarkullimin e parave
ndërmjet shoqërive dhe se për të gjitha veprimet e kryera prej saj apo urdhëresat e pagesave
që lëshonte, merrte më parë urdhra nga eprorët. Vendimet janë marrë nga asambletë apo nga
këshillat mbikëqyrës të shoqërive, ku vendosnin ortakët që kishin aksionet më të larta, pasi
ajo ka përqindje të ulët të kuotave dhe nuk mund të ndikonte në këto vendimmarrje. E pyetur
nga gjykata, ajo ka deklaruar gjithashtu, se ishte në dijeni të vendimeve që merreshin nga
organet drejtuese të shoqërive dhe se ka qenë dakord me to, duke mos i kundërshtuar
asnjëherë. Ajo ka deklaruar se nuk ka kryer asnjë veprim pa marrë më parë miratimin e
Francesco Becchetit.
Në mbështetje të kërkesës për zëvendësimin e masës së sigurimit, avokati mbrojtës
dhe e dyshuara kanë deklaruar se, duhet patur parasysh që e dyshuara është e padënuar më
parë nga gjykata, nuk ka rrezik ikje apo që t’i shmanget hetimit, ajo ka qenë bashkëpunuese
me organet e drejtësisë dhe nuk paraqet rrezikshmëri për sa i përket provave që lidhen me
hetimin. Në mënyrë të veçantë, avokati mbrojtës ka deklaruar se e dyshuara është nënë me dy
fëmijë të vegjël, përkatësisht 4 vjeç de 18 muajsh, duke e provuar këtë fakt me anë të
certifikatave personale të fëmijëve Ema Gruda e dtl. 30.03.2010 dhe Rejan Gruda i dtl.
24.09.2014, të lëshuara më dt.9.06.2015 nga Zyra e Gjendjes Civile njësia bashkiake nr.7,
Tiranë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1541/1, akti datë 09.06.2015,

ka vendosur:
-Zëvendësimin e masës shtrënguese nga Arrest në burg në arrest në shtëpi, për
shtetasen Erjona Troplini, e dyshuar për kryerjen e veprës penale “Pastrimi i produkteve të
veprës penale ose veprimtarisë kriminale”, e kryer në bashkëpunim, e parashikuar nga neni
287/2 i K.Penal.
-Urdhërohet Policia Gjyqësore të ekzekutojë vendimin në banesën e të dyshuarës të
ndodhur në Unaza e Re, Rr. “Sotir Gurro”, pll. “A&M”, hyrja 1, kati 4, Tiranë.
-Urdhërohet e dyshuara të mos largohet nga vendi i saj i banimit.
Duke arsyetuar:
Për të verifikuar këtë dyshim të ngritur gjatë hetimit të çështjes penale, u vendos
kryerja e një akti ekspertimi kontabël, me qëllim që të bëhej krahasimi i volumeve të
punimeve të blera nga Shoqëria “KGE” shpk nga kontraktori i vetëm “Energji” shpk, me
volumet e blera nga kjo e fundit nga nënkontraktorët e saj. Krahasimi u kërkua të bëhej jo
vetëm në vlerën e punimeve, por edhe në llojin dhe sasinë e punimeve. Punimet në ndërtimin
e H/C Kalivac, Shoqëria “Energji” shpk i ka bërë me shoqëri të treta nënkontraktore.
Nga Akti i Ekspertimit kontabël është arritur në konkluzionin se: Shoqëria ”Energji”
shpk rezulton se ka rritur çmimet e punimeve në shitje shumë-herë nga çmimet e blerjes, dhe
ka shitur volume punimesh në sasi më të madhe se sa volumet e punimeve të blera.
Gjithashtu, rezulton që shoqëria të ketë shitur edhe punime të cilat nuk i ka blerë fare.
259
Më poshtë paraqiten të dhënat e rezultuara nga akti i ekspertimit kontabël, i ndarë
sipas viteve të kryerjes së punimeve në Hidrocentralin e Kalivaçit nga Shoqëria “KGE” shpk.
Shoqëria ”Energji” shpk gjatë vitit 2009 ka paraqitur 2 situacione punimesh në
muajin Shkurt 2009: njerin të deklaruar me Faturën nr.28, datë 15.02.2009 dhe tjetrin e ka
deklaruar me Faturën nr.37, datë 29.10.2010 (paraqitur në arbitrazh). Gjithashtu, theksohet se
janë deklaruar punime të kryera në muajin Prill 2009 në vlerën 505.000 euro (sheshim
materiali deklaruar me Faturën nr.36, datë 29.10.2010) dhe në muajin Maj 2009 në vlerën
330.902 euro (ndërtim ujësjellësi Fshati Kalivac).
Të gjitha këto punime të deklaruara si të kryera në periudhën Shkurt 2009 deri Prill
2009, nuk vërtetohen me dokumentacion se kush i ka kryer, pasi shoqëria gjatë kësaj
periudhe ka blerje punimesh vetëm nga “CAE” shpk në vlerën 64.941 euro (ku gërmime janë
5.108 m3 të situacionuara në muajin Shkurt 2009) dhe nuk ka blerje të tjera punimesh nga
nënkontraktorë.
Punimet e situacionuara gjatë kësaj periudhe (korrik, gusht dhe tetor 2009) janë
deklaruar me Faturat nr.43, datë 28.03.2011 dhe nr.47, datë 06.12.2011). Nuk ka asnjë
dokumentacion të shoqërisë ku të vërtetojë kryerjen e punimeve nga ana e saj. Për këto
punime të pashoqëruara me dokumentacion, shoqëria ka kërkuar rimbursim të TVSh-së për
vlerën 45,393,878 lekë.
Nga hetimet e kryera ka rezultuar se procesi i punës: ”Përgatitje në këmbët e veprës e
materialit të seleksionuar dhe të shoshuar për ngritjen e trupit të digës” 1,705,470 m3 në
vlerën 3,410,940 euro, nuk është kryer fare si proçes, përmendim këtu deklarimet e shtetasve
Engjell Cici, Stavri Peçi. Sajmir Burba, Ardian Xhaferi etj.
Për sa më sipër, konstatohet se nga aktiviteti i Shoqërisë ”Energji" shpk rezulton se
Shoqëria përveçse ka rritur çmimet e punimeve në shitje shumë herë nga çmimet e blerjes,
konstatohet se ka shitur volume punimesh në sasi më të madhe se sa volumet e punimeve të
blera. Kjo diferencë volumesh e trajtuar më sipër, rezulton e paargumentuar me
dokumentacion. Si rrjedhojë, këto situacione janë fiktive, pra, të falsifikuara për shkak se në
këto situacione nuk pasqyrohen rrethana të vërteta.
Gjatë hetimit të çështjes është kryer edhe një akt ekspertimi teknik nga inxhinjerë dhe
ekonomistë të AKBN, nga i cili ka rezultuar se punimet faktike të kryera në Hidroçentralin e
Kalivaçit janë më të vogla se punimet e raportuara.
Shoqëria “Energji” Sh.p.k me NIPT K72020016P, me Administrator Z.Mauro De
Renzis rezulton se ka detyrime tatimore (borxh) deri me datë 30.12.2014 në shumën prej
770,423,159 lekë (përveç detyrimeve të tjera që janë në proces apelimi).
Ndaj subjektit janë marrë masa administrative dhe Shoqëria “Energji” sh.p.k. nuk i ka
paguar taksat dhe tatimet megjithë mundësinë që ka pasur për shlyerjen e detyrimeve.
Nga transaksionet bankare rezulton se pas lëshimit të Urdhërit të Bllokimit nr.16613
Prot., dt. 17.08.2012 nga Drejtoria Rajonale e Tatim Paguesve të Mëdhenj, në llogaritë e
shoqërisë kanë kaluar Miliona Euro dhe detyrimet tatimore nuk janë paguar.
Transaksionet financiare janë kryer në Bankën “Veneto” sh.a., e cila edhe pse ka
marrë dhe ka regjistruar në sistem urdhër bllokimin, ka kryer transaksionet në kundërshtim
me urdhrin e lëshuar nga tatimet, duke i shkaktuar një dëm të konsiderueshëm buxhetit të
shtetit.
Gjithashtu, për shmangien e detyrimeve tatimore nga Shoqëria “Energji” shpk,
Shoqëria “KGE” shpk ka kryer pagesat në llogaritë e Shoqërisë “Cable system”. Pagesat janë
kryer me përshkrimin “Pagesë për Shoqërinë “Cable system” në favor të Shoqërisë “Energji”
shpk për likuidim fature.
Nga hetimi ka rezultuar se gjykimi në ARBITRAZH është zhvilluar për një
mosmarrëveshje fiktive (të pavërtetë) dhe është bazuar në dokumenta të falsifikuara të
krijuara me marrëveshje midis dy shoqërive “Kalivaç Energy’ shpk dhe “Enerergji" shpk.
260
Nuk rezulton që Shoqëria “Energji” shpk të ketë blerë punime të këtij lloji nga
nënkontraktorët e saj, që më pas të kishte mundësi t’i shiste.
Situacionet e punimeve fotokopje, të cilat janë paraqitur në AKBN, apo pranë
tatimeve rezulton të jenë të firmosura nga mbikqyrësi i punimeve Engjëll Cici, ndërkohë që
ky i fundit deklaron se nuk ka qenë përpara vitit 2011, mbikqyrës i punimeve, por vetëm
inxhinier i Shoqërisë “Energji” shpk.
Në muajin maj të vitit 2009, shoqëria ka prerë një faturë me përshkrimin
“paradhënie” për punimet në HEC Kalivaç. (Sqarojmë se faturat paradhënie lëshohen për
punime që do të kryhen apo janë duke u kryer, por që nuk janë marrë akoma në dorëzim).
Kjo faturë paradhënie është bërë pjesë (është faturuar) e Faturës nr.36, datë 29.10.2010, të
cilës i korrespondon situacioni i muajit Shkurt të vitit 2009.
Pra, edhe vetëm nga analiza e këtyre dokumentave arrihet në konkluzionin se faturat
dhe situacionet e përmendura në këtë paragraf janë fiktive, sepse nëse punimet ishin marrë në
dorëzim në muajin Shkurt të vitit 2009, nuk kishte pse në muajin Maj të vitit 2009 të lëshohej
faturë paradhënie për këto punime. Kjo tregon se situacionet për këto punime janë krijuar
(janë prodhuar) me përmbajtje të falsifikuar, shumë kohë më pas dhe personat që i kanë
prodhuar këto situacione kanë bërë gabime logjike, duke dashur të realizojnë qëllimin e tyre.
Pra, është fare e qartë se Shoqëria “Kalivaç Green Energy” shpk për qëllime të saj të
kundraligjshme, ka kaluar paratë tek Shoqëria “Energji” shpk dhe në mënyrë fiktive ka prerë
një faturë paradhënie për të justifikuar transaksionin. Më pas, ka prerë situacione të
falsifikuara dhe ka lëshuar fatura fiktive.
Mbi bazën e vendimit gjyqësor të arbitrazhit Shoqëria “Energji” shpk ka përfituar nga
Shoqëria “Kalivaç Green Energy” shpk miliona Euro, të cilat janë transferuar në llogaritë
bankare të Shoqërisë “Energji” shpk nga muaji Tetor i vitit 2013 e në vazhdim.
Nga analiza e të dhënave të administruara në këtë proçedim penal rezulton se qëllimi i
“krijimit” të mosmarrëveshjes fiktive dhe gjykimit fiktiv në arbitrazh, rezulton të jenë
mosmarrëveshjet reale që Shoqëria konçensionare ka me shoqëritë e tjera si psh: “Deutche
Bank” si dhe transferimi i parave, të cilat dyshohet të vijnë nga veprimtari të paligjshme
kriminale.
Paratë e përfituara në këtë mënyrë nga Shoqëria “Energji” shpk, të cilat kanë si burim
Vendimin e Arbitrazhit datë 20.08.2013, janë para të cilat kanë rrjedhur nga vepra penale e
“Falsifikimit të dokumentave” e parashikuar nga neni 186 i K.Penal dhe përdorimit të këtyre
dokumentave të falsifikuara në Gjykatën e Arbitrazhit “Medart”.
Nga organi i Prokurorisë konkludohet se, paratë e transferuara në llogarinë e
Shoqërisë “Energji” shpk nga Shoqëria “KGE” shpk, të pasqyruara në bilancin e kësaj
shoqërie si të “ardhura gjyqësore”, në fakt janë para të cilat kjo shoqëri i ka përfituar
nëpërmjet një skeme fiktive dhe me dokumenta të falsifikuara të ndërtuara nga përfaqësues të
dy Shoqërive “KGE” shpk dhe “Energji” shpk për qëllimet e tyre të paligjshme kriminale. Si
rrjedhojë, këto para nuk janë para të një aktiviteti të ligjshëm tregtar, por minimalisht janë
rrjedhojë e veprës penale të falsifikimit të dokumentave.
Më pas, këto para Shoqëria “Energji” shpk i ka riinvestuar në Shoqëri të tjera si: “400
KV” shpk, “Cable system” shpk dhe “Costruzioni” shpk, të cilat janë shoqëri po të grupit
“BEG” SPA.
Nga sa u parashtrua e argumentua më sipër, Prokuroria konkludon se në dosjen
penale nr.1564 të vitit 2014, janë administruar të dhëna të mjaftueshme për t’i atribuar
shtetasve nën hetim Francesco Beccheti, Mauro De Renzis, Erjona Troplini dhe Liliana
Condomitti, elementët që tregojnë kryerjen e veprave penale: “Mospagimin e taksave dhe
tatimeve, Falsifikimi i dokumenteve” dhe “Pastrimi i produkteve të veprës penale ose
veprimtarisë kriminale”, të parashikuara përkatësisht nga nenet 181, 186 dhe 287 të Kodit
Penal.
261
Nga të dhënat e administruara nga regjistrimi si persona juridikë të shoqërive italiane,
të dhënat në QKR apo nga bankat e nivelit të dytë, aktualisht rezulton kjo përbërje e
shoqërive:
-Shoqëria “Kalivaç Green Energy” sh.p.k. zotërohet sot nga ortaku i vetëm Shoqëria
italiane “Hydro” Srl. me 100% të kuotave.
-Shoqëria italiane “Hydro” Srl. zotërohet nga ortaku i vetëm Shoqëria UBEG spa
(koncesionari për Hidrocentralin e Kalivacit) me 100% të kuotave.
-Shoqëria “BEG” spa zotërohet nga ortakët:
1. Francesco Beccheti - 20%
2. Liliana Condomitti - 20%
3. Celestino Beccheti - 20%
4. Manlio Cerroni - 20%
5. Stefania Grigolon - 10%
6. Donatela Cerroni - 5%
7. Donatela Cerroni - 5%
-Shoqëria “Energji” shpk, zotërohet nga ortakët: Mauro De Renzis me 20% të
kuotave dhe nga Shoqëria italiane “Construzioni” me 80% të kuotave. Kjo e fundit zotërohet
në masën 99,5 % nga shtetasia italiane Liliana Condomitti dhe në masën 0,5% nga shtetësia
italiane Stefania Grigolon.
-Shoqëria “Cable System” shpk, zotërohet nga ortakët: Erjona Troplini me 20% të
kuotave dhe nga Shoqëria italiane “Construzioni” srl me 80% të kuotave.
-Shoqëria “400 KV” shpk zotërohet nga ortakët: Erjona Troplini me 20% të kuotave
dhe nga Shoqëria italiane “Construzioni” srl me 80% të kuotave.
-Shoqëria “Fuqi” sh.p.k zotërohet nga ortakët: Shoqëria “400 KV” shpk me 70% të
kuotave; Mauro De Renzis me 15% të kuotave dhe Erjona Troplini me 15% të kuotave.
-Shoqëria “Agonset” shpk zotërohet nga ortakët: Shoqëria “Construzioni” srl (e cila
ka blerë së fundmi me datë 07.10.2014 kuotat e Shoqërisë “400 KV” shpk) me 40% të
kuotave; Shoqëria “Fuqi” shpk me 20% të kuotave dhe Shoqëria “Investime të rinovueshme”
shpk me 40% të kuotave.
-Shoqëria “Investime të rinovueshme” shpk, zotërohet nga ortakët: Celestino Beccheti
me 40% të kuotave; Fabiola Beccheti me 40% të kuotave dhe Stefania Grigolon me 20% të
kuotave.
Duke iu referuar të dhënave të përmendura më sipër, rezulton se shtetasit nën hetim
Liliana Condomitti, Mauro De Renzis dhe Erjona Troplini, zotërojnë në Shoqërinë
“Agonset” shpk (nëpërmjet kuotave të tyre tek Shoqëria “Costruzioni” shpk prej 40% dhe
Shoqëria “Fuqi” shpk prej 20%) kuotat si më poshtë:
-Liljana Condomitti - 51%
-Mauro De Renzis - 3%
-Erjona Troplini - 5.8%.
Nga hetimet paraprake ka rezultuar se një pjesë e konsiderueshme e parave të
përfituara nga Shoqëria “Energji” shpk, ku bëjnë pjesë paratë në lidhje me punimet e
përshkruara sa sipër për HC Kalivac, paratë që duhet të ishin paguar në tatime si edhe ato të
përfituara si të ardhura gjyqësore nëpërmjet procesit të arbitrazhit, kanë kaluar nga Shoqëria
“Energji” shpk tek Shoqëritë “Cable system” shpk, Shoqëria “400 KV” shpk dhe më pas, tek
Shoqëria “Agonset” shpk.
Nga organi i akuzës konkludohet se, nga të dhënat e deritanishme, rezulton se paratë
që rrjedhin nga vepra penale e “Mospagimit të taksave dhe tatimeve” e parashikuar nga neni
181 i K.Penal, dhe paratë që janë produkt i veprës penale “Falsifikimi i dokumentave” e
parashikuar nga neni 186 i K.Penal, kanë kaluar kryesisht së fundmi tek Shoqëria
“Costruzioni” shpk, Shoqëria “Agonset’’ shpk.
262
Siç është përmendur edhe më sipër, ka rezultuar se pas daljes së vendimit
dt.20.08.2013, të Qendrës Shqiptare të Ndërmjetësimit dhe Arbitrazhit Tregtar “Medart”,
Shoqëria “KGE” shpk, ka kaluar në favor të Shoqërisë “Energji” shpk në bankat shqiptare
miljona Euro (mbi 15.000.000 Euro), por edhe në llogari të tjera të kësaj shoqërie në shtetin e
Luksemburgut, para të cilat më pas, janë përfshirë në aktivitetin ekonomik.
Duke dyshuar se ekzistonte rreziku që shtetasja Erjona Troplini t’i shmangej hetimit
dhe gjykimit, për shkak të masës së lartë të dënimit të parashikuar nga vepra penale për të
cilën akuzohet kjo shtetase, si edhe për të parandaluar kryerjen e veprave të tjera apo të së
njëjtës natyrë, nga Prokuroria u kërkua në mungesë të saj caktimi i masës shtrënguese
“Arrest në burg”, e parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale.
Me Vendimin nr.1545 Akti, datë 05.06.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
është vendosur në mungesë masa e sigurimit personal “Arrest në burg” ndaj shtetases Erjona
Troplini, e dyshuar për kryerjen e veprës penale “Pastrimi i produkteve të veprës penale ose
veprimtarisë kriminale”, e kryer në bashkëpunim, e parashikuar nga neni 287/2 i K.Penal.
Ky vendim është ekzekutuar nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë me
dt.08.06.2015, ora 16.30, që rezulton sipas Procesverbalit për ekzekutimin e masës së
sigurimit dt.08.06.2015.
Gjatë gjykimit për marrjen në pyetje, avokati mbrojtës dhe e dyshuara kërkuan
zëvendësimin e masës së sigurimit “Arrest në burg” me një masë më të butë sigurimi atë të
parashikuar nga neni 234 i K.Pr.Penale, pasi mungon dyshimi i arësyeshëm, nuk provohet se
ka vepër penale dhe nuk janë kushtet e kriteret për caktimin e kësaj mase.
Veprimet e kryera nga e dyshuara në drejtim të shoqërive apo si ortake e tyre, kanë
qenë të ligjshme. Nuk është përgjegjësi e Erjonës nëse të tjerët kanë kryer veprimtari
kriminale.
E dyshuara Erjona Troplini, në përgjigje të pyetjeve të bëra nga Gjykata, deklaroi se
ka patur dijeni për qarkullimin e parave ndërmjet shoqërive dhe se për të gjitha veprimet e
kryera prej saj apo urdhrat e pagesave që lëshonte, merrte më parë urdhra nga eprorët.
Vendimet janë marrë nga asambletë apo këshillat mbikqyrës të shoqërive, ku vendosnin
ortakët që kishin aksionet më të larta, pasi ajo ka përqindje të ulët të kuotave dhe nuk mund
të ndikonte në këto vendimmarrje.
E pyetur nga Gjykata, e dyshuara deklaroi gjithashtu, se ajo ishte ne dijeni të
vendimeve që merreshin nga organet drejtuese të shoqërisë dhe se ka qenë dakord me to,
duke mos i kundërshtuar asnjëherë. Ajo deklaroi se nuk ka kryer asnjë veprim pa marrë më
parë miratimin e Francesco Becchetit.
Lidhur me sa më sipër, gjykata vëren se në rastin konkret, ekzistojnë kriteret dhe
kushtet ligjore për ndryshimin dhe zëvendësimin e masës së sigurimit.
Bazuar në provat dhe dispozitat sa sipër, Gjykata në lidhje me caktimin e masës së
sigurimit ndaj të dyshuarës, ka parasysh kushtet në të cilat hetimi paraprak, rrethanat e
kryerjes së veprës për të cilën dyshohet e dhe pasojat e ardhura prej saj, personalitetin e të
dyshuarës dhe faktin se është e padënuar më parë.
- Miratimin e vendimit nr.1545/1 akti, datë 09.06.2015 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
nën hetim Erjona Troplini, me anën e të cilit ka kërkuar: Ndryshimin e vendimit objekt
rekursi duke mos caktuar asnjë masë sigurimi për shtetasen Erjona Troplini, ose
ndryshimin e vendimit të gjykatës që ka caktuar si masë sigurimi “arrest në shtëpi” duke
caktuar një masë sigurimi më të butë, konkretisht detyrim paraqitje në policinë gjyqësore,
me shkaqet e parashtruara si më lart.
263
- Vendimi me nr.1545/1 akti, datë 09.06.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë

është i drejtë, i bazuar në ligj e prova, prandaj si i tillë duhet të miratohet.
Gjykata mban parasysh jurisprudencën e konsoliduar të Gjykatës së Lartë, e cila me
Vendimin Unifikues nr.1/2009, thekson se i përket gjykatës detyrimi që të sigurojë zbatimin
efektiv të garancive kushtetuese të lidhura me respektimin e të drejtës themelore të lirisë së
personit, në kuptimin që caktimi e zbatimi i masave të sigurimit, veçanërisht asaj të arrestit, të
mos kalojë kohën e arsyeshme. Për këtë qëllim, edhe pas caktimit të masës “arrest në burg”,
pavarësisht nga mënyra e vënies së saj në lëvizje, në çdo rast, gjykata duhet të shqyrtojë në
seancë gjyqësore të gjitha rrethanat e lidhura me ekzistencën ose jo të interesit publik real që
justifikon vazhdimin e zbatimit të kësaj mase.
Në këtë gjykim, gjykata mban parasysh edhe respektimin e parimit të prezumimit të
pafajësisë, si dhe natyrën e masës së arrestit si përjashtim nga rregulli kushtetues i respektimit
të lirisë individuale (shih V.U nr.1/2009).
Gjykata e Apelit Tiranë çmon se nevojat e sigurimit diktohen nga rreziku i ikjes së
personit nën hetim ndaj të cilit caktohet masa e sigurimit, rreziku i ndikimit në marrjen ose
vërtetësinë e provave gjatë fazës së hetimit ose rreziku i vazhdimësisë së veprimtarisë
kriminale. Nga provat e paraqitura rezulton që gjendja e rrezikut nuk është e pranishme në atë
shkallë e rëndësi që të bëjë të zbatueshme masën e sigurimit “arrest në burg”, pasi në rastin
në gjykim, nuk rezulton një rrezikshmëri e theksuar shoqërore e personit nën hetim Erjona
Troplini, në ngarkim të së cilës, nuk rezultojnë të dhëna negative.
Për interpretimin e “rrezikshmërisë” së personit nën hetim është e nevojshme të
përmendim disa elementë orientues për t’u mbajtur parasysh, si: a) Gjendja sociale; b)
Profesioni; c) Arsimimi; d) Gjendja familjare; e) Gjendja gjyqësore. Interpretuar në harmoni
të gjithë këto tregues objektivë që kanë lidhje të drejtpërdrejtë me personalitetin dhe
individualitetin që paraqet individi, arrihet në bindjen e brendshme juridike dhe konkluzionin
se personi në hetim Erjona Troplini, paraqet rrezikshmëri të pakët shoqërore - çka përligj
përsëri marrjen e një mase sigurimi personal më të butë se ajo e “arrestit me burg”.
Gjykata e Apelit çmon se ndaj personit nën hetim Erjona Troplini, duhet të caktohet si
masë sigurimi ajo e “Arrestit në shtëpi” - nisur edhe nga koncepti ligjor se në këtë fazë të
procedimit penal - masat e sigurimit personal nuk janë “dënime penale”, por janë masa që
lidhen me nevojat e sigurimit dhe jepen mbi disa kushte dhe kritere të përcaktuara saktësisht
në titullin e V të K.Pr.Penale. Nëse personi nën hetim është ose jo autor i veprës penale kjo
është një çështje që lidhet me “gjykimin e themelit” dhe me procesin e të provuarit; por nëse
ndaj tij duhet caktuar një masë sigurimi personal (aq më tepër ajo e arrestit në burg) - atëherë
- kjo është një çështje që lidhet me kushtet dhe kriteret e parashikuara në ligj dhe që janë të
ndryshme nga ato të gjykimit të “çështjes së themelit” dhe të dënimit përkatës penal.
Gjykata e Apelit Tiranë vlerëson e çmon se masa e sigurimit “arrest në shtëpi” nuk
pengon hetimin e plotë, objektiv e të shpejtë të çështjes.
Përsa i përket pretendimeve të ngritura në ankim nga ana e avokatit mbrojtës, Gjykata
e Apelit Tiranë, çmon të mos i marr parasysh, për shkak se masa e sigurimit “arrest në
shtëpi”, çmohet nga kjo gjykatë, se është në përputhje me kriteret e përgjithshme dhe të
veçanta të caktimit të masave përcaktuar nga neni 228 e vijues i K.Pr.Penale.
Gjykata e Apelit Tiranë çmon se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka vlerësuar drejt
kriteret dhe kushtet e caktimit të masës së sigurimit arrest në shtëpi, për shtetasen Erjona
Troplini. Caktimi i çdo mase tjetër sigurimit veç arrestit në shtëpi, për të hetuarën, do të ishte
e papërshtatshme për nevojat e sigurisë pasi në kundërshtim me sa pretendon mbrojtja, ndaj
të dyshuarës ekziston dyshimi i arsyeshëm që ajo e ka kryer veprën penale për të cilën
akuzohet.
264
Gjykata ka vlerësuar drejt rrezikshmërinë shoqërore të veprës penale, për të cilën
akuzohet e hetuara, si dhe përshtatshmërinë e masës së sigurimit “arrest në shtëpi” me
nevojat e sigurisë, janë mbajtur parasysh rrethanat familjare në të cilat ndodhet personi nën
hetim, fakti që ka dy fëmijë të mitur etj.
Vepra penale e parashikuar nga neni 287/2 i Kodit Penal parashikon dënimin vetëm
me burgim nga shtatë deri në 15 vjet burg. Siç del nga hetimet e deritanishme, personi nën
hetim ka patur një rol bashkëpunëtori në këtë vepër penale. Masa e arrestit në shtëpi është e
përshtatshme, pasi vepra është ende në fazën e hetimit dhe ekziston rreziku që të zhduken
provat.
Prandaj përsa më lart, Gjykata e Apelit Tiranë çmon se për shkaqet e ngritura në
ankim nuk ka vend të cënohet vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Shkaqet e parashtruara në rekursin e personit nën hetim nuk gjenden të mbështetura

në ligj, prandaj vendimi i gjykatës së apelit që ka miratuar masën e arrestit në shtëpi për
personin nën hetim: Erjona Troplini, është i drejtë dhe është marrë në përputhje me ligjin dhe
rekursi duhet të rrëzohet për arsyet e mëposhtme.
Kolegji Penal vlerëson se faza e procedimit penal lidhur me caktimin masave të
sigurimit, konsiderohet si “proces në procesin penal”, dhe ka funksion aksesor e incidental,
në raport me procedimin kryesor mbi hetimin, e më pas ushtrimin e ndjekjes penale për
vërtetimin e themelit të akuzës që do të paraqitet për gjykim para gjykatës së themelit.
Objekti i gjykimit të masës së sigurimit personal nuk është fajësia e personin nën hetim, por
respektimi i nevojave të procedimit penal lidhur me sigurimin dhe mbarëvajtjen e këtij
procedimi deri në çastin kur çështja të paraqitet në gjykatën që do të shqyrtojë themelin e saj.
Masat e sigurimit mund të caktohen vetëm kur ekzistojnë dhe provohen kushtet dhe
kriteret e përcaktuara me ligj. Në Kushtetutën e Republikës së Shqipërisë dhe në Kodin e
Procedurës Penale janë parashikuar dhe detajuar kushtet dhe kriteret për vendosjen e masave
të sigurimit.
Në kuptim të nenit 228/1 të Kodit të Procedurës Penale, për aplikimin e një mase
sigurimi kërkohet vërtetimi i një dyshim i arsyeshëm për kryerjen e një vepre penale; por, nga
ana tjetër, ky dyshim i arsyeshëm duhet të mbështetet në prova dhe nuk duhet të jetë i
supozuar. Në procesin penal, aplikimi i masave të sigurimit personal kërkon vërtetimin e
pranisë së elementit të “dyshimeve të arsyeshme” (neni 228 i K.Pr.Penale), të bazuar në
prova. Bëhet fjalë për ato “të dhëna provuese” që prokurori duhet të grumbullojë gjatë
zhvillimit të hetimeve paraprake, por të cilat formohen në gjendjen që janë aktet, pra të
bazuara në materialin provues të grumbulluar deri në atë çast të caktuar, e që mund të
ndryshojë duke evoluar apo involuar në bazë të pretendimeve dhe materialeve të sjella nga
prokuroria dhe nga mbrojtja. Në këtë fazë, nuk mund të pretendohet se ka prova të plota që
vërtetojnë akuzën, por aq prova mbi të cilat tërhiqet konkluzioni për nevojën e caktimit të
masës së sigurimit, duke u vendosur për llojin e saj në përputhje me kërkesat e tjera që
parashikohen në Kodin e Procedurës Penale.
Kushti tjetër i përgjithshëm, për caktimin e masave të sigurimit personal, është
ekzistenca e veprës penale. Kërkohet që fakti i dhënë të jetë parashikuar nga Kodi Penal dhe që
vepra penale të mos jetë shuar për efekt të parashkrimit ose të shfuqizimit të dispozitës përkatëse
të Kodit Penal.
Kushti i tretë i përgjithshëm, për caktimin e masës së sigurimit, është mundësia për të
ndëshkuar të atij që u nënshtrohet masave të sigurimit. Në këtë kuptim, në bazë të nenit 228/2,
asnjë masë sigurimi nuk mund të zbatohet kur ka shkaqe padënueshmërie, siç janë mosha për
265
përgjegjësi penale, gjendja mendore ose çdo arsye tjetër ligjore që përjashton nga përgjegjësia
penale (mbrojtja e nevojshme, nevoja ekstreme etj.).
Të tria kushtet e karakterit të përgjithshëm duhet të ekzistojnë dhe të vërtetohen
njëkohësisht dhe bashkërisht në çdo rast konkret. Nuk mjafton vetëm ekzistenca e dyshimit të
arsyeshëm të bazuar në prova, por duhet të vërtetohet që fakti përbën vepër penale dhe se ai
që dyshohet për kryerjen e saj të jetë i përgjegjshëm, të ketë moshën e përgjegjësisë penale, të
mos jetë i sëmurë psikik, të mos ketë vepruar në kushtet e mbrojtjes së nevojshme apo të
nevojës ekstreme.
Dyshimi i arsyeshëm, i bazuar në prova, si kusht i përgjithshëm përbën një element
shumë të rëndësishëm, është i domosdoshëm, por jo i mjaftueshëm. Së bashku me të kërkohet të
plotësimi edhe i një prej kushteve të veçanta, të parashikuara nga neni 27, germa “c’ i
Kushtetutës dhe neni 228, pika 3, i Kodit të Procedurës Penale, që janë:
- ekzistenca e shkaqeve të rëndësishme që vënë në rrezik marrjen ose vërtetësinë e
provës;
- largimi i të pandehurit ose rreziku që ai të largohet;
- rreziku që i pandehuri, për shkak të rrethanave të faktit dhe të personalitetit të tij, mund
të kryejë krime të rënda ose të të njëjtit lloj me atë për të cilin procedohet.
Nuk kërkohet të ekzistojnë të gjitha kushtet e veçanta, mjafton plotësimi qoftë edhe
njërit prej tyre. E rëndësishme është që shkaku të jetë real dhe të provohet rregullisht në
gjykim.
Duke iu kthyer rasti objekt shqyrtimi, Kolegji Penal vëren se nga shqyrtimi i vendimit
të gjykatës së apelit, dhe akteve të paraqitura gjatë shqyrtimit të kërkesës së prokurorit për
caktimin e masës së sigurimit, gjykata e apelit ka respektuar kushtin ligjor të pranisë së një
dyshimi se personi nën hetim, mund të ketë kryer veprën penale të pastrimit të produkteve të
veprës penale ose veprimtarisë kriminale, e kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni
287/2-25 i Kodit Penal. Ndryshe nga sa ka pretenduar mbrojtja, bëhet fjalë për një dyshim që
përligj kufizimin e lirisë personale, deri në zhvillimin e gjykimit të themelit, dhe ky dyshim
është arsyetuar nga ana e gjykatave të themelit se provohet nga një sërë aktesh procedurale
dhe provash të grumbulluara dhe të paraqitura nga prokurori gjatë gjykimit të kërkesave për
caktim mase sigurimi, prova këto që vërtetojnë ekzistencën një dyshimi të arsyeshëm mbi
kryerjen e mundshme të faktit penal.
Elementi ligjor i pranisë së dyshimit të arsyeshëm bazohet në dhënat sipas të cilave,
paratë që rrjedhin nga vepra penale e “mospagimit të taksave dhe tatimeve” e parashikuar nga
neni 181 i K.Penal, dhe paratë që janë produkt i veprës penale “falsifikimi i dokumenteve” i
parashikuar nga neni 186 i K.Penal, kanë kaluar kryesisht tek Shoqëria “Costruzioni” shpk,
dhe tek Shoqëria “Agonset’’ shpk, para të cilat më pas, janë përfshirë në aktivitetin
ekonomik. Në këto kushte, pretendimi i mbrojtjes se mungojnë elementet e figurës penale të
veprës penale të pastrimit të parave që dyshohet se mund të jetë kryer nuk është i bazuar.
Për sa i përket dyshimit nëse shtetasja Erjona Troplini mund të jetë autore e kryerjes
së veprës penale të parashikuar nga neni 287/2 i K.Penal, i drejtë është vendimi gjykatës së
themelit në arsyetimin se e hetuara ka deklaruar që ka patur dijeni për qarkullimin e parave
ndërmjet shoqërive dhe se për të gjitha veprimet e kryera prej saj, apo urdhrat e pagesave që
lëshonte, merrte më parë urdhra nga eprorët. Ajo ishte në dijeni të vendimeve që merreshin
nga organet drejtuese të shoqërisë dhe se ka qenë dakord me to, duke mos i kundërshtuar
asnjëherë, si dhe duke deklaruar se nuk ka kryer asnjë veprim pa marrë më parë miratimin e
Francesco Becchetit.
Përveç respektimit të kushtit të ekzistencës së nevojave të vendosjes së masës së
sigurimit arrest në shtëpi, ekzistojnë dhe kriteret e veçanta për caktimin e masës së sigurimit
të arsyetuara në vendimin e gjykatës së themelit. Drejt ka arsyetuar gjykata e themelit se
gjendja e rrezikut nuk është e pranishme në atë shkallë e rëndësi që të bëjë të zbatueshme
266
masën e sigurimit “arrest në burg”, pasi në rastin në gjykim, nuk rezulton një shkallë
rrezikshmërie e theksuar shoqërore e personit nën hetim: Erjona Troplini, në ngarkim të së
cilës, nuk rezultojnë të dhëna negative, si dhe që masa e sigurimit “arrest në shtëpi” nuk
pengon hetimin e plotë, objektiv e të shpejtë të çështjes.
Vepra penale e pastrimit të produkteve të veprës penale ose veprimtarisë kriminale, e
kryer në bashkëpunim, është vepër me rrezikshmëri të theksuar shoqërore, për shkak të
marrëdhënies juridike e cila cenohet, parashikimit të saj si krim, si dhe sanksionit penal me
marzhe të larta dënimi, nuk rezulton të jetë parashkruar, amnistuar apo depenalizuar.
Gjithashtu, ajo tregon për rrezikshmëri të theksuar të subjektit dhe mundësisë reale që personi
nën hetim të ndërhyjë në procesin e të provuarit dhe, në rast të një vendimi fajësie kundër saj,
të shmanget nga dënimi, apo edhe për të parandaluar kryerjen e veprave të tjera po të së
njëjtës natyrë.
Kolegji Penal vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit, që ka ndryshuar vendimin
penal të gjykatës së rrethit gjyqësor, në lidhje me masën e sigurimit ndaj personit nën hetim
Erjona Troplini, ka marrë parasysh të gjitha kriteret e përgjithshme për caktimin e masave të
sigurimit (neni 229 i Kodit të Procedurës Penale) dhe rrethanat konkrete që kanë ekzistuar, të
cilat bëjnë të aplikueshme kriteret e veçanta për caktimin e masës së sigurimit “arrest në
shtëpi”.
Gjykata e apelit ka respektuar detyrimin ligjor, duke arsyetuar rreth ekzistencës së
kushteve që parashikon neni 228 i K.Pr.Penale, njëkohësisht edhe mbi përshtatshmërinë e
masës së sigurimit personal me shkallën e nevojave të sigurimit që duhen marrë në rastin
konkret.
Në lidhje me pretendimin e parashtruar nga mbrojtja mbi pavlefshmërinë e vendimit
të prokurorit për kryerjen e ekspertimit dhe të aktit të ekspertimit për shkak të mos njoftimit
të mbrojtjes, Kolegji Penal vlerëson ky pretendim nuk është i mbështetur, për shkak se
vendimi për caktimin e ekspertit është marrë nga ana e prokurorit gjatë fazës së hetimeve
paraprake. Në këtë fazë, Kolegji vlerëson se ai është marrë në përputhje me nenin 314/1 të
Kodit të Procedurës Penale, i cili parashikon se kur procedon në veprime, për të cilat
kërkohen njohuri teknike, prokurori mund të caktojë ekspert, të cilit i jep detyra. Kolegji
çmon se vendimi i prokurorit dhe i akti i ekspertimit janë akte të hetimore, për të cilat në
ndryshim nga paragrafi i tretë i nenit 314 të Kodit të Procedurës Penale, nuk kërkojnë
domosdoshmërish lajmërimin dhe praninë e mbrojtësit, pasi në fazën e hetimeve paraprake
janë akte të nevojshme për vazhdimin e hetimeve, dhe nëse pala kërkonte domosdoshmërish
pjesëmarrjen mund të paraqesë kërkesë për sigurimin e provës, ku sipas shkronjës “d” të
nenit 316 të Kodit të Procedurës Penale, parashikohet shprehimisht e drejta për të pasur
ekspertim gjyqësor. Ndërsa në fazën e hetimit gjyqësor është e drejta e të pandehurit për të
kërkuar caktimin e një eksperti dhe kryerjen e një ekspertimi ku mbrojtja do të mund të
ushtrojë të gjitha e drejtat e saj procedurale, në përputhje me përcaktimet e nenit 179/2 i
Kodit të Procedurës Penale dhe në pajtimin me parimin e kontradiktorialitetit.
Në këto kushte, ky Kolegj arrin në konkluzionin se caktimi i masës së sigurimit
“arrest në shtëpi”, nga gjykata e themelit është në përputhje me ligjin, sepse i përgjigjet
rëndësisë së faktit dhe rrezikshmërisë shoqërore të autorit dhe se nuk ka vend që ndaj personit
nën hetim të caktohet një masë më e butë sigurimi, pasi ende ekzistojnë nevoja siguruese për
procedimin penal.
Në përfundim, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi rrethanat dhe faktet
sikundër janë pranuar dhe nga vetë gjykata e apelit, në vështrim të parimeve kushtetuese dhe
atyre të procedurës penale, vlerëson se rekursi i paraqitur nga ana e personit nën hetim nuk
267
është i bazuar në ligj, prandaj duhet të rrëzohet, pasi vendimi i gjykatës së apelit, është marrë
në përputhje me ligjin procedural dhe atë material. Për rrjedhojë, Kolegji Penal i Gjykatës së
Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit duhet të lihet në fuqi.
PЁR KЁTO ARSYE

Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të Vendimit nr.931, datë 26.06.2015, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 13.01.2016
268
MENDIM I PAKICËS
Si anëtar i Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë nuk pajtohem me vendimin e marrë nga
ana e shumicës, e cila duke rrëzuar rekursin e personit nën hetim ka lënë në fuqi vendimin e
gjykatës së apelit, që ka miratuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë, i cili kishte
ndryshuar masën e sigurimit personal nga ajo e arrestit në burg, në atë të arrestit në shtëpi,
për të hetuarën Erjona Troplini.
Dispozitat e Kodit të Procedurës Penale, në kreun lidhur mbi masa personale,
parashikojnë një listë taksative dhe shteruese të masave të sigurimit, si dhe të nevojave të
sigurimit që përligjin aplikimin e një masë siguruese, në rastin konkret, asaj personale.
Masat e sigurimit aplikohen për shkaqe dhe kritere të përcaktuara në mënyrë të qartë
nga nenet 229 dhe 230 të Kodit të Procedurës Penale. Është e vërtetë se masa e sigurimit
mund të caktohet në çdo fazë të procedimit penal, sa herë që nga hetimi del se kanë lindur
dhe qëndrojnë kushtet paraprake dhe kriteret e rrezikut të parashikuara nga nenet 228 e vijues
të Kodit të Procedurës Penale, por në përputhje me kushtet dhe kriteret ligjore.
Kësisoj, për caktimin e masës së sigurimit kërkohet respektimi i standardit të
vërtetimit të një dyshimi të arsyeshëm se personi nën hetim, mund të ketë kryer një vepre
penale. Shumica në vendimin e saj duhet të analizonte respektimin e përcaktimit ligjor mbi të
cilin bazohet dyshimi i arsyeshëm, dyshim i cili duhet të bazohet në prova.
Pra, pikësëpari, në mënyrë që të përligjet caktimi i një mase sigurimi personal me
karakter shtrëngues, kërkohet jo vetëm prania e një dyshimi rreth kryerjes së një vepre penale
të mundshme, por gjithashtu, kërkohet që dyshimi të mos jetë thjesht teorik dhe i supozuar,
por edhe i arsyeshëm.
E thënë ndryshe, nga të dhënat e mbledhura gjatë hetimeve paraprake, duhet të
krijohet jo thjeshtë përshtypja (gjasa), por realisht një lidhje e personit nën hetim me
mundësitë e kryerjes së veprës penale, bazuar në një mori rrethanash objektive dhe të rënda,
bashkërendimi i të cilave, të çon drejt përfundimit se me shumë probabilitet, personi do ishte
autor i veprës penale të dyshuar.
Me konceptin ‘dyshim i arsyeshëm’, duhet të kuptohen të dhëna të tilla provuese, të
cilat duhet të jenë në raport me rëndësinë e faktit, që do të thotë se ky element i referohet
shkallës së konfirmimit të fakteve të veprës penale objekt të akuzës që supozohet, të cilat, kur
nuk janë shpjeguar apo arsyetuar nga gjykata e themelit nuk mund të konsiderohen në
mbështetje të një gjykimi rreth probabilitetit të kryerjes së veprës penale të supozuar.
Nga shqyrtimi gjyqësor në Gjykatën e Lartë, por edhe nga aktet e fashikullit në rastin
konkret, çmoj se nga gjykatat e themelit nuk është respektuar detyrimi ligjor mbi praninë dhe
krijimin e një dyshimi, i cili të ishte i arsyeshëm dhe i bazuar në prova. Të vetmet dyshime
nëse mund të quhen të tilla, në fakt lidhen dhe kanë të bëjnë me sjelljen e shoqërive tregtare,
të cilat kanë personalitetet dhe veprimtari të ndryshme dhe të pavarur në raport me sjelljet
dhe veprimtarinë e të dyshuarës, e cila ka cilësinë e ortakes në disa prej shoqërive tregtare,
por me një përqindje kuotash të pandikueshme në vendimmarrjen e këtyre personave juridikë.
Vendimet janë marrë nga asambletë apo këshillat mbikëqyrës të shoqërive. E vetmja rrethanë
në të cilën bazohet vendimi i gjykatave të themelit, në krijimin dhe arritjen e një dyshimi të
arsyeshëm është vetëm masa e veprës penale të supozuar se është kryer nga ana e të
dyshuarës. Kësaj të dyshuare, masa e sigurimit i është caktuar vetëm për faktin se është
aksionere jo dominuese në disa prej shoqërive me personaliet juridik të pavarur.
Nga të dhënat e akteve ka rezultuar se hetimet për këtë vepër kanë filluar më parë dhe
fillimisht e hetuara është pyetur në cilësinë e personit që ka dijeni rreth rrethanave të veprës
penale, kjo mënyrë e të proceduarit nga ana e organit procedues nuk është në përputhje me
nenin 37 të Kodit të Procedurës Penale. Në bazë të cilit, kur para autoritetit procedues një
person, që nuk është marrë si i pandehur, bën deklarime, nga të cilat dalin të dhëna për
inkriminim në ngarkim të tij, autoriteti procedues ndërpret pyetjen, duke e paralajmëruar se
269
pas këtyre deklarimeve mund të zhvillohen hetime ndaj tij dhe e fton të caktojë një mbrojtës.
Deklarimet e mëparshme nuk mund të shfrytëzohen kundër personit që i ka bërë.
Edhe sa i takon kushtit të ekzistencës së veprës penale, vlerësoj se vepra penale e
pastrimit të produkteve të veprës penale ose të veprimtarisë kriminale; presupozon pastrimin
e produkteve që janë rrjedhojë e kryerjes së një vepre penale, por gjykatat e themelit nuk
kanë përmendur provat e faktit të veprës penale bazë të supozuar nga e cila mendohet të kenë
rrjedhur produktet e që më pas, akuza pretendon se janë bërë objekt i pastrimit. Po ashtu, në
lidhje me veprën penale të bashkëpunimit, janë të nevojshëm: pluraliteti i subjekteve aktivë,
realizimi i një vepre penale të parashikuar si e tillë nga ligji material penal, kontributi
objektivisht relevant i bashkëpunëtorit në veprën e përbashkët, dhe elementi subjektiv. Asnjë
nga gjykatat e themelit, as ajo e shkallës së parë dhe as ajo e apelit, nuk ka paraqitur anën
objektive të veprës penale bazë (mëmë) dhe as veprën penale të supozuar, duke përcaktuar
qartë sjelljen, mënyrën e realizimit të bashkëpunimit, datën, vendin, dhe elementet e
marrëveshjes dhe rolin e të hetuarës në veprën penale të menduar se është kryer, duke mos
krijuar një dyshim të arsyeshëm, pa u specifikuar më parë, kontributi bashkëpunues që ajo
supozohet se mund të ketë dhënë, duke e shndërruar masën e sigurimit të pa mbështetur në
ligj.
Në bazë të nenit 244 të Kodit të Procedurës Penale, për caktimin e masave prokurori
ka detyrimin ligjor për “paraqitjen e arsyeve” ku mbështetet kërkesa për caktimin e masës së
sigurimit. Sipas këtij neni, masat e sigurimit vendosen me kërkesën e prokurorit, i cili i
paraqet gjykatës kompetente arsyet ku bazohet kërkesa. Pra në thelb, sipas këtij neni përveç
paraqitjes së kërkesës, është prokurori ai që duhet të paraqesë së bashku me të edhe ‘arsyet’
në të cilat mbështet kërkesa, duke bashkëlidhur të dhënat e nevojshme që sipas nenit 245/1/c,
të K.Pr.Penale ‘përligjin masën e sigurimit’.
Në rastin objekt shqyrtimi, gjykata e apelit është mjaftuar vetëm në citimin e
dispozitave procedurale penale, konkretisht të nenit 228 të Kodit të procedurës penale.
Gjykata e apelit ka marrë të mirëqenë, duke mos verifikuar “dyshimin e arsyeshëm të bazuar
në prova”, si dhe nuk ka bërë një analizë të rrezikshmërisë së veçantë të autorit dhe rëndësisë
së veprës penale të supozuar nga prokurori.
Përveç mos respektimit të elementit ligjor të dyshimit të arsyeshëm, nga ana e
gjykatave të themelit nuk është respektuar as elementi i ‘arsyetimit’ rreth nevojave për
sigurimin e mbarëvajtjes së procedimit penal, sikundër kërkohet shprehimisht nga shkronja
“c” e paragrafit të parë të nenit 245 të K.Pr.Penale, e cila kërkon parashtrimin e shkaqeve të
posaçme dhe të të dhënave që përligjin masën e sigurimit. Arsyetimi i gjykatës së apelit, sipas
të cilit “caktimi i çdo mase tjetër sigurimit veç arrestit në shtëpi, për të hetuarën, do të ishte e
papërshtatshme për nevojat e sigurisë, pasi në kundërshtim me sa pretendon mbrojtja, ndaj të
dyshuarës ekziston dyshimi i arsyeshëm që ajo e ka kryer veprën penale për të cilën
akuzohet”, është tepër i përgjithshëm dhe nuk mund të konsiderohet i mjaftueshëm, pa
shpjeguar dhe arsyetuar më parë praninë e një dyshimi.
Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut në jurisprudencën e saj ka theksuar në
mënyrë të vazhdueshme mjaftueshmërinë e një justifikimi dhe arsyetimi të përshtatshëm për
masën e arrestit në burg. GjEDNj-ja në praktikën e saj ka deklaruar se arsyetimi i gjykatave
vendëse do të konsiderohet gjithmonë i papërshtatshëm nëse është “abstrakt” ose “i bazuar në
stereotipe” (çështja “Clooth kundër Belgjikës”, GjEDNj 12.12.1991; çështja Yagci dhe
Sargin kundër Turqisë; GJEDNJ 23.05.1995).
Në bazë të nenit 237 të K.Pr. Penale, masa shtrënguese e arrestit në shtëpi si masë që
privon lirinë e personit, zë vendin e dytë në shkallën graduale të masave shtrënguese
personale, pas asaj të paraburgimit, nisur nga shkalla dhe ndikimi që ajo ka në lirinë
personale të personit të prekur, por nga natyra ajo njehsohet me masën e paraburgimit.
270
Nga ana e gjykatave të themelit është konkluduar për caktimin e masës së arrestit në
shtëpi se “masa e arrestit në shtëpi është e përshtatshme, pasi vepra është ende në fazën e
hetimit dhe ekziston rreziku që të zhduken provat”, edhe ky konkluzion është në kundërshtim
me shkronjën “ç” të paragrafit të parë të nenit 245 të K.Pr.Penale, pasi nuk janë përmendur
dhe treguar nga ana e gjykatës së themelit, cilat prova, rrezikohen të zhduket apo të
dëmtohen, e që duhet akoma të merren. Për më tepër, kur bëhet fjalë sipas organit të akuzës të
dyshimeve që bazohen në të dhëna që merren me shkrim dhe që normalisht disponohen dhe
janë marrë në regjistrat publikë të administratës, pra, kurrsesi nuk mund të zhduken apo
ndikohen në raport me statusin e gjendjes personale të së hetuarës.
Sipas gjykatës së themelit, për shkak të masës së lartë të dënimit të parashikuar nga
vepra penale për të cilën akuzohet kjo shtetase, si edhe për të parandaluar kryerjen e veprave
të tjera apo të së njëjtës natyrë, ekzistojnë nevojat për sigurim, shpreh qëndrimin se caktimi i
masës së sigurimit sipas nenit 228, pika 1, shkronja “b” dhe “c” nuk mund të motivohet mbi
baza thjesht hipotetike, në prezumime të përgjithshme apo imagjinare mbi probabilitet të
ikjes së të hetuarës, pa pasur të dhëna provuese të konkretizuara në argumente dhe rrethana
që të çojnë të besosh se do të ndikohet mbarëvajtja e procedimit penal dhe jo gjasa se
procedimi do të mund të ndikohet.
Për sa i përket diskutimit të rrezikut të largimit, GjEDNj-ja gjithashtu ka deklaruar se
ai nuk mund të matet vetëm në bazë të ashpërsisë së dënimit të mundshëm që personi
rrezikon, por duhet të vlerësohet duke iu referuar disa faktorëve të tjerë të rëndësishëm, si
veçanërisht, karakteri i personit, morali i tij, shtëpia, profesioni, pasuria, lidhjet familjare dhe
të gjitha lidhjet e tij me shtetin ku ai po ndiqet penalisht, si dhe lidhjet e tij ndërkombëtare
(Çështja “Neumeister kundër Austrisë”, GjEDNj, 27 qershor 1968, para. 10; çështja
“Smirnova kundër Rusisë”; çështja “Letellier kundër Francës”, GjEDNj, 26 qershor 1991,
para. 43). Të dhënat të cilat, në rastin konkret shpreh bindjen se këta faktorë nuk janë marrë
në konsideratë sa duhet.
Nga aktet e hetimeve paraprake ka rezultuar se prokurori nga njëra anë ka kërkuar
caktimin e masës së sigurimit personal duke u zhvilluar gjykimi pa praninë e personit nën
hetim. Shpreh bindjen se kjo mënyrë e të proceduarit (pa praninë e personit nën hetim) mund
t’i përshtatet rasteve kur i dyshuari paraqet rrezikshmëri të theksuar shoqërore, ose ka të
dhëna se personi në fjalë, tenton të largohet jashtë vendit, ose provohet se personi në fjalë
është thirrur dhe nuk është paraqitur qëllimisht para organit të hetimit, ose personi në fjalë
është larguar apo ndodhet jashtë vendit ose nuk i dihet vendbanimi apo vendqëndrimi.
Në të kundërt, në rastin konkret nuk rezultojnë asnjë nga këto rrethana të cilat mund të
justifikonin marrjen e vendimit nga ana e gjykatës, për caktimin e masës së sigurimit ndaj të
hetuarës, e cila rezulton të ketë qenë bashkëpunuese me organin procedues. Konkretisht, nuk
provohet se personi nën hetim paraqet rrezikshmëri të lartë shoqërore, se është thirrur dhe
nuk është paraqitur, apo ka tentuar të largohet jashtë vendit. Kushtetuta e Republikës së
Shqipërisë dhe praktika e Gjykatës Kushtetuese e kanë shtrirë zbatimin e “garancive
kushtetuese” edhe në fazën e procedimit penal lidhur me caktimin masave të sigurimit, duke
përfshirë edhe zbatimin e “parimit të kontradiktorialitetit të plotë”, që përbën një prej
aspekteve kryesore të vetë juridiksionit gjyqësor. Prandaj as instituti i “marrjes në pyetje” dhe
as zhvillimi i gjykimit në apel mbi caktimin e masës së sigurimit nuk është një standard që
plotëson të drejtën e mbrojtjes për të pasur mundësinë e ushtrimit të së drejtës së
kontradiktorialitetit në prani të personit të dyshuar, para dhënies së masës së sigurimit sipas
nenit 244 të K.Pr.Penale.
271
Në përfundim, vlerësoj se në caktimin nga gjykata e apelit si masë sigurimi “arrest në
shtëpi”, ndaj shtetas Erjona Troplini nuk janë marrë parasysh as kriteret e përgjithshme për
caktimin e masave të sigurimit as to të posaçme (neni 229/1/2 i Kodit të Procedurës Penale)
në raport të drejtë edhe rrethanat konkrete të çështjes, në gjendje që janë aktet. Në këto
kushte, ndryshe nga vendimi i arritur nga ana e shumicës krijoj bindjen se rekursi i paraqitur
nga shtetasja në hetim ishte i bazuar në ligj dhe duhej të ishte pranuar.
Artan Zeneli
272
Nr. 00-2016-6 Vendimi (3)
VENDIM
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Dvorani Anëtar
Tom Ndreca Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 13/01/2016, mori në shqyrtim çështjen penale me nr.71006-

02255-00-2015 Regj.Them., që i përket:
KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË

RRETHIT GJYQËSOR ELBASAN
I PANDEHUR: PETRIT ÇELA
A K U Z A:
“Pastrimi i produkteve të veprës penale dhe veprimtarisë kriminale”,
parashikuar nga neni 287 i K.Penal.
OBJEKTI:
Revokimin e masës së sigurimit pasuror, sekuestros preventive
Baza Ligjore: Nenet 260/2 dhe 264 të K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.811, datë 10.09.2015, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesës.
Revokimin e vendimit Adm-Penal, nr.755, dt. 13.08.2015 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan, vetëm sa i përket vendosjes së masës së sigurimit
pasuror, sekuestros preventive, për llogarinë bankare
nr.902022203003828129, llogari bankare në Euro në emër të shtetasit Petrit
Ymer Çela, ndodhur në Bankën e Nivelit të Dytë në Republikën e Shqipërisë,
ALPHA BANK.
Urdhërohet heqja e masës së sigurimit si më sipër.

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.811 (13-2015-4907) date 10.09.2015 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs, më datë 30.10.2015, Prokuroria

pranë Gjykatës së Apelit Durrës, e cila kërkon:
273
Prishjen e vendimit nr.240 (10-2015-2018) datë 01.10.2015 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe
të vendimit nr.811 (13-2015-4907), dt. 10.09.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, si
të pabazuar në ligj e prova dhe rrëzimin e kërkesës së shtetasit Petrit Cela me objekt:
“Revokimin e masës së sigurimit pasuror, sekuestro preventive” neni 274 të KPPenale.
Duke parashtruar shkaqet si më poshtë vijon:

- Vendimi i dhënë nga të dyja gjykatat janë të pabazuar në prova, në zbatim të gabuar të
ligjit penal material dhe të atij procedural, janë të paarsyetuar dhe në kundërshtim me
kriteret e K.Pr.Penale dhe provat që janë administruar në gjykim;
- Vendimi është haptazi në kundërshtim me ligjin dhe provat, përse gjykata njeh si
kërkues të ligjshëm, shtetasin Petrit Cela, për sasinë e të hollave, në logjikën mbi të
cilën ajo ka konkluduar dhe jo për mjetin i cili është pala shitëse;
- Arsyetimi i Gjykatës së Apelit si një konflikt civil tregon se nuk ka kuptuar disa nga
pretendimet tona, se përse vendimi është haptazi në kundërshtim me kriteret e
KPPenale dhe nuk i është referuar kërkesave ligjore që parashikojnë kriteret e nenit
274, 275 e 276 të KPPenale;
- Gjykata e Apelit nuk ka arsyetuar pretendimet e organit të akuzës në ankim dhe përse
ato janë të papranueshme;
- Në rastin konkret është proceduar me masë sigurimi pasuror sipas kritereve të
përcaktuara në nenet 270-274 të K.Pr.Penale dhe jo përpara një mase sigurimi ndaluse
apo shtrënguese për të cilën duhet proceduar sipas nenit 260/2 të po këtij Kodi;
- Për sa kohë që vazhdojnë hetimet, duke respektuar kriteret e nenit 323/1 e 324 të
K.Pr.Penale, nuk mund të thuhet se kanë ndryshuar kushtet për caktimin e kësaj mase;
- Gjithashtu nuk jemi as përpara kushteve të përcaktuara në nenin 275 të K.Pr.Penale;
- Fakti se shuma nuk është origjinë e ligjshme e vetë kërkuesit, por e një pale tjetër e
cila nuk e justifikon atë, është në objekt hetimi dhe si e tillë, nuk mund të kërkohet për
sa kohë që është objekt hetimi. Kërkuesi në këtë rast mund të pretendojë mjetin e tij
por jo shumën e përfituar e cila është duke u hetuar pasi mund të ketë burime të
paligjshme;
- Nga interpretimi i nenit 276 i K.Pr.Penale rezulton se kjo masë sigurimi mund të
ankimohet në një gjykatë më të lartë por jo të revokohet.
KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca, prokurorin Arben Dollapaj, i cili kërkoi
prishjen e të dyja vendimeve dhe rrëzimin e kërkesës së kërkuesit Petrit Çela; mbrojtësen e
kërkuesit Petrit Çela, av. Sonila Çekrezi, e cila kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës
së Apelit dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
V Ë R E N:
Vendimi nr.240, datë 01.10.2015 i Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimi nr.811, datë
10.09.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, janë rezultat i zbatimit të gabuar të ligjit
procedural penal e si të tillë duhet të prishen, duke u vendosur rrëzimi i kërkesës së kërkuesit
Petrit Çela.
Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, ka regjistruar procedimin

penal nr.1965 të vitit 2015 për veprën penale “Pastrimi i produkteve të veprës penale dhe
veprimtarisë kriminale” ndaj shtetasit Arben Toli.
274
Ka rezultuar se më datë 06.08.2015, personi nën hetim Arben Toli ka depozituar në
bankë 100.000 euro, shumë të cilën më pas e ka transferuar në llogarinë bankare të kërkuesit
Petrit Çela në Alpha Bank me përshkrimin si pasojë e shlyerjes së kontratës së shitjes nr.144
Rep., nr.776 Kol., dt. 06.08.2015, sipas së cilës personi nën hetim Arben Toli i ka blerë
kërkuesit Petrit Çela automjetin Ferrari tipi LJ65 me targa AA 001 KZ, kundrejt shumës
100.000 euro.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.755, dt. 13.08.2015 ka vendosur:
Pranimin e kërkesës së Prokurorisë Elbasan.
Vendosjen e masës së sigurimit pasuror, sekuestros preventive si vijon:
Për llogarinë bankare nr.902022203003828129, llogari bankare në Euro, në emër të
shtetasit Petrit Ymer Çela, ndodhur në Bankën e nivelit të dytë në Republikën e Shqipërisë
Alpha Bank.
Për mjetet motorike (automjete etj) të regjistruara pranë Drejtorisë së Përgjithshme të
Shërbimit të Transportit Rrugar dhe të Drejtorisë Rajonale në Rrethe, në emër të shtetasit
Arben Sokrat Toli i datl. 24/09/1961.
Kërkuesi ka kërkuar revokimin e kësaj mase vetëm përsa i takon vënies sekuestro
preventive mbi llogarinë e tij bankare.
II. Procedurat gjyqësore dhe arsyetimi i gjykatave.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.811, datë 10.09.2015, ka

vendosur pranimin e kërkesës së kërkuesit Petrit Çela dhe revokimin e vendimit Adm-Penal,
nr.755, dt. 13.08.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, vetëm sa i përket vendosjes
së masës së sigurimit pasuror, sekuestros preventive, për llogarinë bankare
nr.902022203003828129, llogari bankare në Euro në emër të shtetasit Petrit Ymer Çela,
ndodhur në Bankën e Nivelit të Dytë në Republikën e Shqipërisë, ALPHA BANK, duke
urdhëruar heqjen e masës së sigurimit si më sipër.
vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.811 (13-2015-4907) date 10.09.2015 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan.
Në vendimin e saj kjo gjykatë ka arsyetuar: “…Gjykata e Shkallës së Parë ka zbatuar
përcaktimet e bëra në këto nene duke i pasqyruar ato se masa e sekuestros në llogarinë
bankare të kërkuesit nuk i përgjigjet më rëndësisë së faktit. Ka dalë e provuar me provat e
administruara në dosjen gjyqësore se kërkuesi Petrit Çela, është ortak i vetëm i subjektit
tregtar “CELA P” i regjistruar që në vitin 1996, veprimtari që vazhdon dhe sot. Gjatë gjithë
periudhës së ushtrimit të aktivitetit tregtar rezulton me bilanc pozitiv në vitet 1999-2014.
Transaksioni banker, i kryer nga alfa bank, në shumën 100.000 euro, me përshkrimin si
pasojë e një veprimi juridik, të kryer në bazë të kontratës së shitjes nr.144 rep., nr.776 kol.,
dt. 06.08.2015 ku shtetasi Arben Toli i ka blerë kërkuesit Petrit Cela një automjet të markës
“Ferrari” dhe ka transferuar shumën e lartëpërmendur është nji veprim i rregullt juridik i
kryer para noterit. Në momentin e kryerjes së këtij veprimi dhe transaksioni banker kërkuesi
Petrit Cela nuk ka patur dijeni në lidhje me burimin e të ardhurave të shtetasit Arben Toli
dhe as ishte në dijeni se ndaj shtetasit Arben Toli të kishte filluar procedim penal për ndonjë
vepër penale dhe as nuk ka qenë i detyruar të dijë….. Po ashtu, deri në këtë moment të
gjykimit në apel, sipas akteve të procedimit penal të administruara në dosjen gjyqësore,
rezulton se ndaj kërkuesit Petrit Cela, nuk ka asnji procedim penal dhe në asnjë moment ndaj
tij të jenë ngritur dyshime në lidhje me burimin e të ardhurave për më tepër të jenë ngritur
dyshime për kryerjen e veprës penale të parashikuar nga nenmi 287 të K.Penal ….”.
275
III.Qëndrimi i Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë.
Në lidhje me rekursin e paraqitur Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se:

Vendimi nr.240, datë 01.10.2015 i Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimi nr.811, dt.
10.09.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, janë rezultat i zbatimit të gabuar të
ligjit procedural penal e si të tillë duhet të prishen, duke u vendosur rrëzimi i kërkesës së
kërkuesit Petrit Çela.
Siç ka rezultuar nga rrethanat e faktit të pranuara nga të dyja gjykatat, Prokuroria
pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, ka regjistruar procedimin penal nr.1965 të vitit
2015 për veprën penale “Pastrimi i produkteve të veprës penale dhe veprimtarisë kriminale”
ndaj shtetasit Arben Toli. Nga veprimet hetimore të kryera në kuadër të këtij procedimi ka
rezultuar se më datë 06.08.2015, personi nën hetim Arben Toli ka depozituar në bankë
100.000 euro, shumë të cilën më pas e ka transferuar në llogarinë bankare të kërkuesit Petrit
Çela në Alpha Bank me përshkrimin si pasojë e shlyerjes së kontratës së shitjes nr.144 Rep.,
nr.776 Kol., dt. 06.08.2015, sipas së cilës personi nën hetim Arben Toli i ka blerë kërkuesit
Petrit Çela automjetin Ferrari tipi LJ65 me targa AA 001 KZ, kundrejt shumës 100.000 euro.
Ka rezultuar se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.755, dt.
13.08.2015 ka vendosur: Vendosjen e masës së sigurimit pasuror, sekuestros preventive si
vijon: Për llogarinë bankare nr.902022203003828129, llogari bankare në Euro, në emër të
shtetasit Petrit Ymer Çela, ndodhur në Bankën e nivelit të dytë në Republikën e Shqipërisë
Alpha Bank. Për mjetet motorike (automjete etj) të regjistruara pranë Drejtorisë së
Përgjithshme të Shërbimit të Transportit Rrugar dhe të Drejtorisë Rajonale në Rrethe, në
emër të shtetasit Arben Sokrat Toli i datl. 24/09/1961.
Kërkuesi Petrit Çela ka kërkuar revokimin e kësaj mase vetëm përsa i takon vënies
sekuestro preventive mbi llogarinë e tij bankare dhe të dyja gjykatat kanë vendosur pranimin
e kësaj kërkese.
Ky Kolegj vëren se, qëndrimi i mbajtur nga të dyja gjykatat, në lidhje me pranimin e
kërkesës së kërkuesit Petrit Çela me objekt revokimin e masës së sigurimit pasuror, sekuestro
preventive, është i pabazuar në prova e në ligj.
Në përgjigje të shkaqeve të parashtruara në rekurs nga Prokuroria pranë Gjykatës së
Apelit Durrës, ky Kolegj vëren se, Kodi ynë i Procedurës Penale parashikon dy lloje masash
sigurimi: 1) masa sigurimi personale dhe 2) masa sigurimi pasurore.
Nga ndërtimi i Kodit tonë të Procedurës Penale vihet re se, në Titullin V, Kreu I,
Seksioni I, përcaktohen kushtet e përgjithshme për caktimin e masave të sigurimit personal,
duke i ndarë ato në masa shtrënguese dhe masa ndaluese (nenet 227-243 të K.Pr.Penale),
ndërkohë që në kreun IV trajtohet revokimi dhe shuarja e masave të sigurimit. Neni 260 të
cilit i janë referuar Gjykatat parashikon: “Masat shtrënguese dhe ndaluese revokohen
menjëherë kur del se mungojnë kushtet dhe kriteret e zbatimit të tyre”, pra kjo dispozitë
shprehimisht i referohet masave të sigurimit personal dhe jo atyre me karakter pasuror.
Referimi që i kanë bërë gjykatat është i gabuar, kjo dispozitë nuk zbatohet për masat e
sigurimit pasuror.
Masat e sigurimit pasuror parashikohen në një kre të veçantë të K.Pr.Penale, Kreu VI,
nenet 270-276 të tij, i ndarë në dy Seksione, Seksioni I mbi sekuestron konservative dhe
Seksioni II mbi sekuestron preventive, masë e cila është vendosur ndaj kërkuesit Petrit Çela
në çështjen objekt shqyrtimi.
Pikërisht për këtë shkak, duke qenë se në rastin konkret, me vendim të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan, ndaj kërkuesit është vendosur sekuestroja preventive sipas nenit
274 të këtij Kodi, nuk mund të revokohet ajo bazuar në nenin 260 të K.Pr.Penale. Rastet se
kur e humbet fuqinë kjo masë, kur shfuqizohet apo ndryshohet ajo, janë të përcaktuar
literalisht në nenet 275 dhe 276 të K.Pr.Penale. Përkatësisht; Sekuestroja preventive e humbet
276
fuqinë (neni 275 i K.Pr.Penale) kur ka marrë formë të prerë vendimi i pafajësisë apo i
pushimit të çështjes. Pra, Gjykata në vendimin përfundimtar që e zgjidh çështjen penale
përkatëse disponon dhe mbi këtë masë duke urdhëruar konfiskimin ose kthimin atij që i
takojnë; Sekuestroja preventive e vënë nga shkalla e parë mund të shfuqizohet, ndryshohet
(neni 276 i K.Pr.Penale) vetëm nga Gjykata e Apelit kur ajo është vënë në lëvizje me ankim
ndaj vendimit dhe jo me kërkesë për revokim apo zëvendësim mase.
Pra në rastin e masës së sigurimit pasuror, sekuestro preventive, Kodi i Procedurës
Penale nuk njeh konceptin e revokimit, por atë të heqjes së saj, sipas nenit 274/3 të tij, i cili
parashikon se: “Kur ndryshojnë kushtet e zbatimit, gjykata, me kërkesë të prokurorit ose të
interesuarit, e heq sekuestron.”. Çka do të thotë se, gjykata në këto raste mund të disponojë
heqjen e masës së sigurimit, bazuar në nenin 274/3 të K.Pr.Penale dhe jo revokimin e masës
së sigurimi në bazë të nenit 260 të po këtij Kodi.
Ky Kolegj vëren se, pretendimi i organit të akuzës se për sa kohë që vazhdojnë
hetimet, duke respektuar kriteret e nenit 323/1 e 324 të K.Pr.Penale, nuk mund të thuhet se
kanë ndryshuar kushtet për caktimin e kësaj mase si dhe se fakti se shuma nuk është origjinë
e ligjshme e vetë kërkuesit, por e një pale tjetër e cila nuk e justifikon atë, është në objekt
hetimi dhe si e tillë, nuk mund të kërkohet për sa kohë që është objekt hetimi pasi mund të
ketë burime të paligjshme, është i drejtë dhe i bazuar në prova dhe në ligj. Shuma e
pretenduar nga kërkuesi, për të cilën është vendosur sekuestroja preventive, është sekuestruar
në kuadër të procedimit penal nr.1965 të vitit 2015 për veprën penale “Pastrimi i produkteve
të veprës penale dhe veprimtarisë kriminale” të parashikuar nga neni 287 i K.Penal, formë e
kryerjes së të cilës është edhe këmbimi ose trasferimi, ndaj shtetasit Arben Toli, si para të
paguara dhe të pajustifikuara prej këtij të fundit dhe si të tilla ato janë ende objekt hetimi. Në
këto kushte, ndryshe nga çkanë konstatuar të dyja gjykatat më të ulëta se masa e sekuestros
në llogarinë bankare të kërkuesit nuk i përgjigjet më rëndësisë së faktit, rezulton se fakti nuk
ka ndryshuar, për sa kohë që vazhdojnë hetimet.
Përsa është arsyetuar më lart, Vendimi nr.240, datë 01.10.2015 i Gjykatës së Apelit
Durrës me të cilin është lënë në fuqi vendimi nr.811, dt. 10.09.2015 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan, duhet prishur, duke u vendosur rrëzimi i kërkesës së kërkuesit Petrit Çela.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1/c të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.240 (10-2015-2018) datë 01.10.2015 të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe të vendimit nr.811 (13-2015-4907), datë 10.09.2015 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan, dhe rrëzimin e kërkesës se kërkuesit Petrit Çela.
Tiranë, më 13.01.2016
277
Nr. 71008-01751-00-2015 i Regj.Themeltar
Nr. 00-2016-3 i Vendimit (4)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në séancën gjyqësore të datës 13.01.2016 mori në shqyrtim çështjen penale me:
KËRKUESE: KLODIANA PRISHKA, në mungesë
OBJEKTI:
Kundërshtim i vendimit te prokurorisë
pranë Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Durrës
“Për mosfillimin e procedimit penal nr.350/2012”.
PERSON I INTERESUAR: ARMAND BREGU
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.11-2013-547(2/312),

Rrëzimin e kërkesës së kërkueses Klodiana Prishka me objekt “Prishjen e
vendimit të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Durrës për mosfillimin e
procedimit penal nr.350/2012”, si të pabazuar në ligj e në prova.

Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.10-2014-2856/126, datë 21.10.2014 ka
vendosur:
Mospranimin e ankimit.
Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs kërkuesja Klodiana Prishka, nëpërmjet

përfaqësuesit të saj, kërkon prishjen e tij, duke parashtruar se:
- Nisur nga interpretimi i neneve 413 e 144 të KPP, del qarte se ne datën kur mbaronte
afati për dorëzimin e ankimit, pra data 10.02.2013 ka qene dite e diele dhe
rrjedhimisht ky afat sipas paragrafit te 3-te te nenit 144 shtyhet një dite me pas, pra
me date 11.02.2013.
- Pikërisht ne këtë date është nisur ankimi nga Posta Shqiptare Shkodër dhe konkretisht
ne këtë date lidhet edhe mbarimi i afatit 10 ditor pasi data 10.02.2011 duke qene dite
pushimi zyrtar nuk mund te konsiderohet si përfundimi i afatit normal për dorëzimin e
ankimit.
- Ankimi është paraqitur brenda afatit te përcaktuar ne ligj dhe si i tille duhet te merrej
ne konsiderate nga Gjykata e Apelit, pasi është paraqitur te nesërmen e mbarimit te
pushimit zyrtar.

278
KOLEGJI PENAL I GJYKATES SË LARTË
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Guxim Zenelaj, prokurorin Madrid Kullolli, i cili
kërkoi lënien ne fuqi te vendimit te Gjykatës se Apelit Durrës, dhe pasi bisedoi çështjen në
tërësi,
VËREN
Se, rekursi i paraqitur nga kërkuesja Klodiana Prishka, nuk përmban shkaqe ligjore qe
motivojnë cenimin vendimit te Gjykatës se Apelit Durrës.
Rezulton se, ne ngarkim te shtetasit Armand Bregu ka filluar procedimi penal për
kryerjen e veprës penale te “Shkeljes se rregullave te qarkullimit rrugor“ parashikuar nga
neni 290/1 i KP, pasi me date 17.2.2012, duke drejtuar automjetin e tij ka goditur shtetasen
Klodiana Prishka, e cila me pas është dërguar ne spitalin rajonal Durrës.
Pas kryerjes se veprimeve hetimore, prokuroria pranë Gjykatës se Rrethit Gjyqësor
Durrës me vendimin date 10.10.2012 ka vendosur, pushimin e çështjes, pasi fakti i plagosjes
se lehtë te kërkueses nga shkelja e rregullave te qarkullimit rrugor, nuk përbën vepër penale.
Kërkuesja ka paraqitur ankim kundër këtij vendimi, pranë Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Durrës, e cila me vendimin nr.11-2013-547(2/312), datë 31.01.2013 ka rrezuar
kërkesën, si të pabazuar në ligj e në prova. Ndërsa, Gjykata e Apelit Durrës me vendimin
nr.10-2014-2856/126, datë 21.10.2014 ka vendosur mospranimin e ankimit, te paraqitur prej
saj, si te paraqitur jashtë afatit ligjor. Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs kërkuesja
Klodiana Prishka, duke kërkuar prishjen e tij.
Kolegji Penal, pasi shqyrtoi shkaqet e rekursit të paraqitur, në analizë të rrethanave të
çështjes, argumenteve të vendimit gjyqësor objekt rekursi dhe në interpretim të dispozitave
procedurale penale në të cilat gjen referim çështja në shqyrtim, arrin në përfundimin se
vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës është i bazuar ne ligjin procedural.
Nga aktet e dosjes penale, rezulton se, mbrojtësi i kërkueses ka qene i pranishëm ne
seancën gjyqësore datë 31.01.2013 ne Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Durrës, seance kur është
shpallur vendimi i gjykatës. Kërkuesja ka dërguar ankimin kundër vendimit te gjykatës së
shkalles se pare me date 11.02.2014, nëpërmjet shërbimit postar.
Ne baze te nenit 415 te KPP, afati për te bere ankim kundër vendimit te gjykatës se
shkalles se pare është dhjetë ditë dhe ky afat fillon nga dita e nesërme e shpalljes ose
njoftimit të vendimit.
Me te drejte, Gjykata e Apelit Durrës e ka konsideruar ankimin te paraqitur jashtë
afatit 10 ditor te parashikuar nga neni 415 te KPP dhe ne përfundim është shprehur për
mospranimin e tij, ne bazë te nenit 420 te KPP.
Ndryshe, nga sa pretendon kërkuesja ne rekursin e saj, ankimi i dërguar prej saj,
nëpërmjet shërbimit postar, nuk mund te konsiderohet i paraqitur ne afat, duke ju referuar
nenit 144 te KPP.
Sipas kësaj dispozite:

1. Afatet procedurale caktohen në orë, në ditë, në muaj ose në vite.
2. Afatet llogariten sipas kalendarit të zakonshëm.
3. Afati i caktuar në ditë, kur ai mbaron në ditë pushimi ose feste, shtyhet deri në
ditën pasardhëse të punës ose jofestive.
4. Me përjashtim të rasteve kur ligji disponon ndryshe, në afatin e caktuar nuk
llogaritet ora ose dita në të cilën fillon të ecë afati. Llogariten ora e fundit ose dita e fundit.
5. Afati për bërjen e deklaratave, depozitimin e dokumenteve ose për kryerjen e
veprimeve të tjera në gjykatë konsiderohet i mbaruar në momentin kur, sipas rregullit, zyrat
mbyllen për publikun.
279
Kjo dispozite përgjithshme, për llogaritjen e afateve, ne lidhje me afatet për
depozitimin e akteve ose për kryerjen e veprimeve të tjera pranë sekretarisë se gjykatave, i
referohet orareve zyrtare kur këto zyra janë te hapura për publikun.
Prandaj, edhe parashikon, gjithmonë në respektim te drejtës se palëve, për mos
humbjen e afatit, që kur këto zyra janë te mbyllura për shkak te ditëve te pushimit zyrtar (e
shtunë dhe diele), ose për shkak te festave zyrtare, shtyrjen e afatit ne ditën pasardhëse te
punës.
Kërkuesja nuk e ka paraqitur ankimin e saj pranë sekretarisë se gjykatës, ditën e hënë,
pas mbarimit te afatit 10 ditor te parashikuar ne nenin 415 te KPP, meqenëse ky afat
mbaronte me date 10.02.2013, qe ishte dite e diele.
Kërkuesja e ka dërguar ankimin ditën e hënë nëpërmjet shërbimit postar te Postes
Shqiptare, i cili ndryshe nga zyrat e tjera shtetërore, kryen pranime te dërgesave postare, çdo
ditë të javës (edhe ditën e diele dhe te shtune).
Prandaj, duke qene se kërkuesja ka zgjedhur te dërgojë me poste ankimin, sipas nenit
413 te KPP, duhet ta kishte dërguar atë brenda afatit ligjor 10 ditor te parashikuar ne ligjin
procedural dhe ky afat nuk shtyhet ne ditën pasardhëse te punës, si për zyrat pranë gjykatave.
Sa me sipër, ky Kolegj vlerëson te drejte vendimin e Gjykatës se Apelit Durrës, i cili
ka vendosur mospranimin e ankimit, pasi është paraqitur jashtë afatit ligjor.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441/a të KPP
VENDOSI
Lënien ne fuqi te vendimit nr.10-2014-2856/126, datë 21.10.2014 të Gjykatës së
Apelit Durrës.
Tiranë, më 13.01.2016
280
Nr. 00-2016-2 i Vendimit (5)
VENDIM
NЁ EMЁR TЁ REPUBLIKЁS

Tom Ndreca Anëtar
më datë 13.01.2016 mori në shqyrtim, çështjen penale, që i përket:

GJIROKASTËR.
TË GJYKUARIT: FLORJAN ZILFE, ERVIS ZILFE
A K U Z U A R:
Për veprën penale
“Goditje për shkak të detyrës”, kryer në bashkëpunim,
parashikuar nga neni 237 e 25 të Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.243, datë 17.07.2014, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Florjan Zilfe për veprën penale të “Goditje
për shkak të detyrës” dhe bazuar në nenin 237 e 25 të K.Penal dënimin e tij me
4 muaj e 15 ditë burgim .
Në aplikim të nenit 406 te K.Pr.Penale uljen e dënimit me 1/3 dhe dënimin e të
pandehurit Florjan Zilfe me tre muaj burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ervis Zilfe për veprën penale të “Goditje për
shkak të detyrës” dhe bazuar në nenin 237 e 25 të K.Penal dënimin e tij me 4
muaj e 15 ditë burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale uljen e dënimit me 1/3 dhe dënimin e të
pandehurit Ervis Zilfe me tre muaj burgim.
Në aplikim të nenit 59 të K.Penal pezullimin e ekzekutimit të dënimit me
burgim për të pandehurin Ervis Zilfe për një kohe prove prej dy vjetësh.
Urdhërohet të mbajë kontakte me Shërbimin e Provës dhe të mos shoqërohet
me persona të dënuar.
Urdhërohet lirimi i të pandehurit Ervis Zilfe nëse nuk mbahet për ndonjë vepër
tjetër penale.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Florjan Zilfe të kryhet në një burg të
sigurisë së zakonshme.
Shpenzimet procedurale hetimore dhe ato gjyqësore u ngarkohen të
pandehurve.
Kundër vendimit lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Gjirokastër, brenda 10
ditëve duke filluar nga e nesërmja e shpalljes së vendimit.
281
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.189/669, datë 17.09.2014, ka
vendosur: Ndryshimin e pjesshëm të vendimit nr.243, datë 17.07.2014 të Gjykatës së rrethit
gjyqësor Gjirokastër sa i takon të pandehurit Ervis Zifle si më poshtë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ervis Zifle për veprën penale të
“Kundërshtim i punonjësit të rendit publik”, parashikuar nga neni 236/2 të
K.Penal dhe dënimin me 9 muaj burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale uljen e dënimit me 1/3 dhe dënimin
përfundimtar me 6 muaj burgim.
Vuajtja e dënimit do të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
Kundër vendimit të mësipërm, ka ushtruar rekurs i gjykuari Ervis Zilfe, nëpërmjet

përfaqësuesit të tij, me anën e të cilit ka kërkuar: Prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe
kthimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën e apelit me tjetër trup gjykues.
Shkaqet që parashtrohen në rekurs janë:

- Vendimi i gjykatës së apelit është i padrejtë dhe i marrë në zbatim të gabuar të ligjit.
- Vendimi i mësipërm i gjykatës së apelit është në kundërshtim të hapur me vendimin
nr.4, datë 10.02.2012 të Gjykatës Kushtetuese.
- Në rastin konkret janë dy çështje analoge; gjykata e apelit ka ndryshuar kualifikimin
ligjor të veprës nga ajo e parashikuar nga neni 237 e 25 të K.Penal në nenin 236/2 të
K.Penal dhe në përfundim e ka dënuar me 6 muaj burgim.
- Vendimi i gjykatës së apelit vjen në kundërshtim me pikën 33 të vendimit të Gjykatës
Kushtetuese.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj; Prokurorin S. Stojani, i cili kërkoi
prishjen e vendimit të gjykatës së Apelit dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim; e si e analizoi
VËREN
Se vendimi i gjykatës së apelit, më të cilin është vendosur ndryshimin e pjesshëm të
vendimit nr.243, datë 17.07.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër sa i takon të
pandehurit Ervis Zifle, është marrë në kundërshtim me ligjin procedural penal dhe, për
rrjedhojë ai është i cenueshëm për shkaqet dhe arsyet që vijojnë.
A. Rrethanat e çështjes.
1. Më datë 31.03.2014 rreth ore 12:15 punonjësi i policisë rrugore Akten Hoxha ka qenë
me shërbim ne vendin e quajtur “Qafa e Pazarit” Gjirokastër. Ka konstatuar dy automjete të
parkuar përballë zyrës se Aluiznit. I ka vendosur gjobë njërit prej automjeteve dhe është
drejtuar automjetit tip FORD me targe AA029GD.
2. Në moment që plotësonte fletën e gjobës janë afruar Ervis dhe Florian Zirfe dhe i
kane thënë “pse vendos gjobë” e kane ofenduar, kane ndezur makinën duke e shtyre me
parakolb dhe duke e goditur punonjësin e policisë. Pas kësaj Ervisi ka zbritur nga makina dhe
e ka goditur me grusht ne fytyre ndërsa drejtuesi i mjetit e ka goditur me shkelma. Te
gjykuarit janë larguar ndërsa i gjykuari ka njoftuar grupin e gatshëm.
3. Sipas aktit te ekspertimit mjeko-ligjor me nr.40, datë 31.03.2014 ka rezultuar se
dëmtimet e shtetasit Akten Hoxha shkaktojnë paaftësi në punë deri në nëntë ditë. I dëmtuari
Akten Hoxha ka lëshuar një deklaratë se: “i ka falur të dy djemtë”
282
B. Procedura gjyqësore.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.243, datë 17.07.2014, ka

vendosur:
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Florjan Zilfe për veprën penale të “Goditje për
shkak të detyrës” dhe bazuar në nenin 237 e 25 të K.Penal dënimin e tij me 4 muaj e 15 ditë
burgim .
- Në aplikim të nenit 406 te K.Pr.Penale uljen e dënimit me 1/3 dhe dënimin e të
pandehurit Florjan Zilfe me tre muaj burgim.
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Ervis Zilfe për veprën penale të “Goditje për shkak
të detyrës” dhe bazuar në nenin 237 e 25 të K.Penal dënimin e tij me 4 muaj e 15 ditë burgim.
- Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale uljen e dënimit me 1/3 dhe dënimin e të
pandehurit Ervis Zilfe me tre muaj burgim.
- Në aplikim të nenit 59 të K.Penal pezullimin e ekzekutimit të dënimit me burgim për
te pandehurin Ervis Zilfe për një kohe prove prej dy vjetësh.
- Urdhërohet të mbajë kontakte me Shërbimin e Provës dhe të mos shoqërohet me
persona të dënuar.
- Urdhërohet lirimi i të pandehurit Ervis Zilfe nëse nuk mbahet për ndonjë vepër tjetër
penale.
- Vuajtja e dënimit për të pandehurin Florjan Zilfe të kryhet në një burg të sigurisë së
zakonshme.
- Shpenzimet procedurale hetimore dhe ato gjyqësore u ngarkohen të pandehurve.
- Kundër vendimit lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Gjirokastër, brenda 10 ditëve
duke filluar nga e nesërmja e shpalljes së vendimit.
5. Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.189/669, datë 17.09.2014, ka
vendosur: Ndryshimin e pjesshëm të vendimit nr.243, datë 17.07.2014 të Gjykatës së rrethit
gjyqësor Gjirokastër sa i takon të pandehurit Ervis Zifle si më poshtë:
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Ervis Zifle për veprën penale të “Kundërshtim i
punonjësit të rendit publik”, parashikuar nga neni 236/2 të K.Penal dhe dënimin me 9 muaj
burgim.
- Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale uljen e dënimit me 1/3 dhe dënimin
përfundimtar me 6 muaj burgim.
- Vuajtja e dënimit do të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
6. Kundër vendimit të mësipërm, ka ushtruar rekurs i gjykuari Ervis Zilfe, nëpërmjet
përfaqësuesit të tij, me anën e të cilit ka kërkuar: Prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe
kthimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën e apelit me tjetër trup gjykues, duke parashtruar
dhe shkaqet ligjore të cituara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar.
Gjykata e Apelit Gjirokastër vlerëson se:

“... në rastin në shqyrtim kualifikimi i veprës penale te kryer ndaj te pandehurit, është
haptazi në kundërshtim me ligjin, përmbajtjen e nenit 236 dhe 237 të K.Penal. Të
pandehurit duhet te akuzoheshin për veprën penale te parashikuar nga neni 236/2 të
K.Penal “Kundërshtimi i punonjësit te policisë së rendit publik".
Në nenin 425 te K.Pr.Penale përcaktohet se: "Gjykata e Apelit e shqyrton çështjen ne
tërësi dhe nuk kufizohet vetëm me : shkaqet e paraqitura...."
Kur apelues është prokuroria, gjykata e apelit a) mund t'i japë faktit një cilësim juridik
tjetër me te rende, te ndryshoje llojin ose te rrisë masën e dënimit...". i pandehuri është
283
akuzuar dhe pranon se ka goditur, kundërshtuar me dhune punonjësin e policisë se rendit
publik.
Te pandehurit e kane pranuar këtë akuze dhe për këtë akuze kane realizuar mbrojtjen me
gjendjen qe janë aktet te cilat nuk kane asnjë nevoje për kryerjen e një gjykimi te
zakonshëm.
Gjykata e Apelit vlerëson se te pandehurit kane realizuar mbrojtjen efektive duke u
garantuar te gjitha garancitë themelore për realizimin e se drejtës për një proces te rregullt
ligjor ( neni 42 I Kushtetutës).
Gjykata e Apelit vlerëson se çështja zgjidhet ne gjendjen qe janë aktet. Vendimi
Unifikues nr.2, date 29.01.2003, përveç disa konkluzioneve te tjera, ka arritur edhe ne
këto konkluzione.
Gjykimi i shkurtuar ka vlere për ekonomi gjyqësore,sepse thjeshton dhe shkurton
procedurat, rrit shpejtësinë dhe efektivitetin e gjykimit dhe sjell si pasoje një përfitim për
te pandehurin ne uljen e 1/3 e masës se dënimit
Ky përfitim nuk duhet kurrsesi te shkoj ne dem te dhënies se drejtësisë.
Ne rastin ne shqyrtim me ndryshimin e akuzës nga neni 237 i K.Penal ne 236/2 i K.Penal,
te pandehurit, nuk i cenohet e drejta e mbrojtjes pasi ne thelb mbrojtësi mbrojtjen e ka
realizuar për veprën (veprimet) me dhune fizike ndaj punonjësit te policisë se rendit.
Akuza për rastin, nuk person ndryshim substancional, pavarësisht se i rendohet pozita.
Gjykata e Rrethit ka zgjidhur çështjen ne gjendjen që janë aktet pa pasur dyshime se te
pandehurit kane kundërshtuar me dhune fizike punonjësin e policisë te rendit publik.
Ne këtë këndvështrim është realizuar barazia e armeve, kontradiktorialiteti, realizmi i
mbrojtjes, është garantuar konform nenit 31 te Kushtetutës dhe nenit 6 te KEDNJ.
I pandehuri Ervis Zilfe si gjate hetimit dhe ne gjykatën e apelit pranoi se është ai qe ka
goditur me grusht punonjësin e policisë Akten Hoxha dhe i është fshehur hetimit.
Gjykata e Apelit ne caktimin e llojit dhe te masës se dënimit, ka parasysh rrezikshmërinë
shoqërore te veprës penale parashikuar nga neni 236/2 i K.Penal, rrezikshmërinë e te
pandehurit, faktin qe vepra është kryer ne bashkëpunim, qe kjo vepër penale shënon rritje,
qëndrimin pohues e pendues te te pandehurit.
Ne nenin 375 te K.Pr.Penale përcaktohet: "Vendimin përfundimtar gjykata mund t’i japë
faktit një përcaktim te ndryshëm nga ai qe ka bere prokurori ose i dëmtuari akuzues...
Ne mbështetje te kësaj dispozite dhe ne analize te gjendjes qe janë aktet, gjykata e apelit
vlerëson se i pandehuri Ervin Zilfe duhet te akuzohet e dënohet për veprën penale
parashikuar nga neni 236/2 i K.Penal dhe i pandehuri te dënohet me 9 muaj burgim.
Ne aplikim te nenit 406 te K.Pr.Penale uljen e dënimit me 1/3 duke u dënuar
përfundimisht me 6 muaj burgim.
D. Në lidhje me rekursin e paraqitur.
7. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit

Gjirokastër 189/669, datë 17.09.2014 duhet të prishet si pasojë e një procesi të
parregullt gjyqësor.
8. Gjykata e Apelit Gjirokastër ka cenuar të drejtën e mbrojtjes të të gjykuarit Ervis Zifle
duke i rënduar pozitën në kushtet kur i kanë dhënë faktit penal një cilësim ligjor më të rëndë
nga ai i paraqitur në akuzë nga prokurori në kushtet kur procesi gjyqësor është zhvilluar me
gjykim të posaçëm, atë të gjykimit të shkurtuar.
9. Në bazë të akteve të fashikullit të gjykimit, në kërkesën për gjykim rezulton se të
gjykuarit Ervis Zifle dhe Florjan Zilfe janë akuzuar për veprën penale “Goditje për shkak të
detyrës”, kryer në bashkëpunim, parashikuar nga nenet 237 e 25 të Kodit Penal. Mbi bazën e
këtyre akuzave dhe duke mos pasur kontestim për aktet e hetimit paraprak të gjykuarit kanë
284
kërkuar përpara fillimit të shqyrtimit gjyqësor që të procedohet me formën e gjykimit të
posaçëm, atë të shkurtuar.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër ka konstatuar se çështja mund të zgjidhet në
gjendjen në të cilën ndodhen aktet, me vendim të ndërmjetëm ka pranuar kërkesën dhe ka
zhvilluar gjykimin me procedurën e gjykimit të shkurtuar. Në përfundim të shqyrtimit
gjyqësor pasi ka administruar aktet e hetimit, të cilat në këtë formë gjykimi marrin vlerën e
provës pa debat gjyqësor dhe ka dëgjuar konkluzionet e palëve, ka vendosur të deklarojë
fajtorë të gjykuarit Ervis dhe Florjan Zilfe për veprën penale “Goditje për shkak të detyrës”,
kryer në bashkëpunim, parashikuar nga nenet 237 e 25 të Kodit Penal 1 dhe dënimin e tyre
përfundimisht me 3 muaj burgim.
11. Për të gjykuarin Ervis Zilfe, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër ka vendosur dhe
aplikimin e nenit 59 të Kodit Penal, duke urdhëruar pezullimin e ekzekutimit të vendimit me
burgim dhe për këtë shkak, prokuroria e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër ka paraqitur ankim
pranë gjykatës së apelit, duke kërkuar mos pezullimin e ekzekutimit të vendimit me burgim.
12. Gjykata e Apelit Gjirokastër në kushtet që procedohej me gjykim të shkurtuar, dhe pa
prishur vendimin e ndërmjetëm të gjykatës së shkallës së parë që kishte pranuar gjykimin e
shkurtuar, dhe pa i dhënë kohë të gjykuarve që të njihen me akuzën e re dhe të mbrohen, ka
shpallur vendimin, duke i dhënë faktit penal një cilësim ligjor më të rëndë dhe duke i
deklaruar dhe dënuar të gjykuarit për veprën penale “Kundërshtimi i punonjësit të policisë së
rendit publik”, parashikuar nga neni 236/2 të kodit Penal2.
13. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se nga gjykata e apelit Gjirokastër, në
kushtet kur ka pasur dyshime në lidhje me kualifikimin ligjor të faktit penal për të gjykuarit
Zilfe është aplikuar gabim gjykimi i posaçëm, ai i shkurtuar, duke iu ndryshuar kualifikimin
ligjor tej akuzës fillestare dhe rënduar pozitën me një vepër penale më të rëndë. Në këtë
mënyrë janë shkelur dy parimet themelore të procesit penal: i) parimi i dhënies së drejtësisë
nga ana e gjykatës dhe ii) parimi i mbrojtjes i të gjykuarit dhe informimit nga akuzat e reja.
14. Instituti i gjykimit të shkurtuar ka në themel të tij parimin e ekonomisë gjyqësore në
aspektin kohor duke thjeshtëzuar procedurat duke shmangur debatin gjyqësor mbi provat
duke i dhënë këtë vlerë akteve të hetimit paraprak. Ai ka karakter “shpërblyes” pasi me
aplikimin e tij i gjykuari në rast të një vendimi fajësie përfiton një ulje fikse të masës së
dënimit në 1/3.
15. Në K.Pr.Penale ka një dallim midis: i) të drejtës për të kërkuar gjykimin e shkurtuar
(neni 403/1 i K.Pr.Penale) e cila është e drejtë ekskluzive e të pandehurit ose përfaqësuesit të
tij kur i është njohur kjo e drejtë me një akt përfaqësimi dhe ii) të drejtës për të disponuar me
vendim me këtë formë të posaçme të gjykimit, e cila i takon gjykatës (neni 404 i K.Pr.
Penale). Ky dallim të çon në logjikën që i pandehuri ka të drejtë të “sugjerojë për llojin e
procesit” por jo të “vendosi llojin e procesit”.
16. Në këtë kërkim, dhënia e konsensusit nga ana e prokurorit nuk është detyrues
(Vendimi unifikues nr.2, datë 29.01.2003 i Gjykatës së Lartë). Paraqitja e kërkesës nuk çon
automatikisht në procedimin me këtë formë gjykimi dhe nuk është as detyruese për gjykatën
për ta pranuar. Siç përcaktohet në ligj, gjykimi i shkurtuar si afat kohor mund të kërkohet: i)
me kërkesë paraprake në momentin e depozitimit të akteve të fashikullit të gjykimit nga
prokurori në gjykate dhe ii) përpara fillimit të shqyrtimit gjyqësor në kërkesat paraprake.
1
Kodi Penal, neni 237 “Goditjet për shkak të detyrës”
Goditjet ose vepra të tjera dhune që i bëhen punonjësit që kryen një detyrë shtetërore apo një shërbim publik, për shkak të
veprimtarisë së tij shtetërore apo të shërbimit, dënohen me gjobë ose me burgim gjer në tre vjet.
2
Kodi Penal, neni 236/2“Kundërshtimi i punonjësit të policisë së rendit publik”
Po kjo vepër, kur kryhet në bashkëpunim ose duke ushtruar dhunë fizike ose më shumë se një herë, dënohet me gjobë ose me
burgim gjer në shtatë vjet.
285
17. Pas paraqitjes së kërkesës për gjykim të shkurtuar ajo duhet të kalojë në proces
vlerësimi nga ana e trupit gjykues në bazë të një vlerësimi paraprak të akteve të fashikullit të
gjykimit. Në nenin 404 të K.Pr.Penale përcaktohet se: “Kur gjykata çmon se çështja mund të
zgjidhet në gjendjen në të cilën janë aktet, vendos gjykimin e shkurtuar”.
18. Siç rezulton nga përmbajtja e kësaj dispozite duhet interpretuar termi “në gjendjen në
të cilën ndodhen aktet”. Në interpretim logjik në nenet përkatëse që rregullojnë gjykimin e
shkurtuar në vlerësimin e momentit procedural kur mund të kërkohet nga i pandehuri, pra në
çdo rast para fillimit të shqyrtimit gjyqësor (neni 355 i K.Pr.Penale) gjendja e akteve është
ajo e paraqitur nga prokurori në momentin e dorëzimit të fashikullit për gjykim, si dhe çdo
akt të kryer prej tij gjatë fazës së hetimit paraprak. Në bazë të këtij arsyetimi në mënyrën se si
është rregulluar në ligjin procedural gjykimi i posaçëm, për sa i përket gjykimit të shkurtuar,
“gjendja në të cilën ndodhen aktet” për të arritur në konkluzionin se çështja mund të zgjidhet
në gjendjen në të cilën ndodhen aktet duhet të interpretohet stricto sensu vetëm si vlerësim i
akteve të hetimit paraprak, çka i jep gjerësisht mundësi gjykatës të vlerësojë kërkesën e të
pandehurit me vendim të motivuar për ta pranuar ose jo.
19. Gjendja në të cilën ndodhen aktet pavarësisht se ligjvënësi i referohet një faze
fillestare të vlerësimit nga ana e gjykatës në lidhje jo vetëm me vlefshmërinë e akteve të
hetimit paraprak, por edhe pa nevojshmërinë e shqyrtimit të provave në vetvete përmban dhe
mundësinë e gjykatës për t’i dhënë zgjidhje çështjes me vendim përfundimtar me vendim
fajësie apo pafajësie. Në rastin e vendimit të fajësisë mundësia e gjykatës në vendim-marrje
kufizohet në bazë të marrëveshjes që palët kanë arritur për t’u gjykuar jo vetëm mbi bazën e
akteve të hetimit paraprak, por edhe të akuzës së ngritur nga prokurori. Ky kufizim që vjen
nga lloji i gjykimit dhe veçoritë që ka nuk duhet ta çojë gjykatën që për hir të ekonomisë
gjyqësore të cenojë thelbin e drejtë të vendim-marrjes. Në këtë kuptim duhet kuptuar dhe e
drejta e gjykatës për të disponuar në lidhje me kërkesën për të vendosur gjykim të shkurtuar.
20. Gjykata e shkallës së parë përpara se të pranojë kërkesën për gjykim të shkurtuar me
vendim të ndërmjetëm duhet që në bazë të vlerësimit paraprak të akteve, të vlerësojë nëse
mund të zgjidhë çështjen, pra të japë drejtësi. Në lidhje me këtë çështje Gjykata Kushtetuese
në vendimin nr.4, datë 10.02.2012 është shprehur se: “31. Në këtë këndvështrim, Gjykata
Kushtetuese rithekson qëndrimin e saj se ndonëse, gjatë gjykimit të zakonshëm, është
kompetencë ekskluzive e gjykatave të juridiksionit të zakonshëm të bëjnë ndryshimin e
cilësimit juridik të veprës penale, në gjykimet e posaçme, siç konsiderohet dhe gjykimi i
shkurtuar, kjo e drejtë duhet të ushtrohet në përputhje me veçoritë e këtij gjykimi e, në
veçanti me faktin se për të proceduar me këtë lloj gjykimi, përveç kërkesës së të pandehurit
kërkohet detyrimisht edhe vendimi/miratimi i gjyqtarit (shih paragrafin 18 të këtij vendimi).
E thënë ndryshe, gjyqtari në momentin e marrjes së vendimit, në lidhje me pranimin ose jo të
kërkesës për gjykim të shkurtuar të të pandehurit, duhet të udhëhiqet jo vetëm nga parimi i
ekonomisë gjyqësore (shih paragrafin 19 të këtij vendimi), por duhet të vendosë, kryesisht, në
përputhje me parimin e drejtësisë efektive. Kjo do të thotë që ai, ndër të tjera, duhet të marrë
në konsideratë edhe cilësimin juridik të veprës penale të përcaktuar nga prokurori. Si pasojë,
nëse ka dyshime mbi këtë cilësim, ky element mjafton që gjyqtari të rrëzojë kërkesën e të
pandehurit për të proceduar me gjykim të posaçëm dhe të vazhdojë gjykimin me procedurën
e zakonshme duke respektuar kështu të gjitha parimet e procesit të rregullt ligjor, si
kontradiktorialiteti, e drejta e mbrojtjes, etj.”.
21. Gjykata e Apelit Gjirokastër duke pasur mendim të ndryshëm me atë të prokurorit në
lidhje me akuzën e ngritur ndaj të gjykuarve Ervis dhe Florian Zilfe ka gabuar në kushtet që
procedohej me gjykim të shkurtuar, dhe pa prishur vendimin e ndërmjetëm të gjykatës së
rrethit gjyqësor që kishte pranuar gjykimin e shkurtuar, dhe pa i dhënë kohë të gjykuarve që
të njihen me akuzën e re dhe të mbrohen, ka shpallur vendimin, duke i dhënë faktit penal një
cilësim ligjor më të rëndë, duke cenuar kështu të drejtat e të gjykuarve dhe rënduar pozitën
286
procedurale duke i dhënë faktit penal një kualifikim tjetër më të rëndë. Gjykata e apelit duke
vepruar në këtë mënyrë ka cenuar të drejtën e mbrojtjes, pasi i gjykuari nuk është informuar
paraprakisht për akuzën si dhe nuk i është dhënë mundësia të mbrohet për veprën penale për
të cilën ai është deklaruar fajtor.
22. Gjykata pavarësisht se në bazë të nenit 375 të K.Pr.Penale 1 ka të drejtë t’i japë faktit
penal një kualifikim tjetër ligjor të ndryshëm nga prokurori duke u nisur nga lloji i posaçëm i
gjykimit, është e kufizuar ta zbatojë këtë të drejtë. Ky kufizim bazohet në veçoritë e gjykimit
të shkurtuar në të cilin i gjykuari ka hequr dorë nga disa të drejta që i takon si pjesë e
marrëveshjes për t’u gjykuar mbi gjendjen në të cilën ndodhen aktet dhe akuzën e ngritur
kundër tij.
23. Gjykata Kushtetuese e Republikës së Shqipërisë 2 e ka konsideruar një veprim të tillë
nga gjykatat e zakonshme si një veprim që bie ndesh me interpretimin që jurisprudenca
shqiptare dhe GJEDNJ-ja i kanë bërë institutit të gjykimit të shkurtuar dhe në kuptim të nenit
6 të KEDNJ, si proces të parregullt, pasi shkelet e drejta e mbrojtjes nga një akuzë më e
rëndë, ndërsa në paragrafin 27-28, po të vendimit të sipërcituar, Gjykata Kushtetuese
shprehet se: “instituti tjetër që duhet të shqyrtohet për t’u dhënë përgjigje përfundimtare
pretendimeve të palëve është ai i ndryshimit të cilësimit juridik të veprës penale. Duke qenë
se akt-akuza ka një rol të rëndësishëm në procedimin penal, neni 6, paragrafi 3 i njeh të
pandehurit të drejtën që të informohet jo vetëm me motivin e akuzës, pra me faktet materiale
që i atribuohen dhe mbi të cilat bazohet akuza, por edhe, dhe në mënyrë të detajuar, me
kualifikimin juridik të dhënë këtyre fakteve (shih vendimin e GJEDNJ-së në çështjen Pélissier
dhe Sassi kundër Francës, nr.25444/94, § 51) dhe se “... një informacion i saktë dhe i plotë i
akuzave në ngarkim të një të pandehuri, pra dhe i kualifikimit juridik të veprës penale që
autoritetet mund të konsiderojnë në ngarkim të tij, është një kusht i rëndësishëm për procesin
e rregullt ligjor” (shih vendimin e GJEDNJ-së në çështjen Drassich kundër Italisë, kërkesa
nr.25575/04).
24. Gjykata e Apelit Gjirokastër, duke i dhënë faktit penal një cilësim ligjor më të rëndë
ndërkohë që gjykimi në shkallë të parë është zhvilluar me gjykim të shkurtuar dhe e pa e
revokuar më parë vendimin e ndërmjetëm që ka pranuar gjykimit e posaçëm, ka zhvilluar një
proces të parregullt me pasojë pavlefshmërinë e tij.
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
25. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.189/669, datë 17.09.2014 i
Gjykatës së Apelit Gjirokastër për të gjykuarin Ervis Zilfe është marrë në zbatim të gabuar të
ligjit procedural dhe për pasojë vendimet duhet të prishen dhe çështja të kthehet për
rishqyrtim në po atë gjykatë, duke i garantuar të gjykuarit një gjykim të drejtë dhe në
përputhje me normat procedurale penale.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441, paragrafi i parë, germa (ç)
të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.189/669, datë 17.09.2014, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
kthimin e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 13.01.2016
1
Neni 375 i K.Pr.Penale “Ndryshimi i cilësimit juridik të veprës”
Me vendimin përfundimtar gjykata mund t’i japë faktit një përcaktim të ndryshëm nga ai që ka bërë prokurori ose i dëmtuari
akuzues, më të lehtë ose më të rëndë, me kusht që vepra penale të jetë në kompetencën e saj.
2
Vendimi nr.4, datë 10.02.2012 i Gjykatës Kushtetuese, paragrafi 30.
287
Nr. 00-2016-1 i Vendimit (6)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në datën 13.01.2016 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen penale nr.71006-02074-

00-2015 akti me palë:
KËRKUES: ANI BEGAJ
OBJEKTI:
Kërkohet zëvendësimi i masës së sigurimit personal arrest në burg
vendosur ndaj shtetasit Ani Begaj me vendimin nr.175 datë 10.04.2015
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
Baza Ligjore: Nenet 246/6, 260/2 të K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.400 Akti, datë 15/07/2015, ka

vendosur:
Zëvendësimin e masës së sigurimit personal "Arrest në burg” ndaj të dyshuarit
Ani Begaj dhe caktimin e masës së sigurimit personal të “detyrimit për
paraqitje në policinë gjyqësore” cdo ditë të hënë , ora 14. 00 si dhe ndalimin e
daljes jashtë shtetit, duke urdhëruar të hetuarin Ani Begaj të mos largohet nga
territori shqiptar pa autorizimin e gjykatës.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të arrestuarit nga dhomat e paraburgimit.
Urdhërohet policia gjyqësore për zbatimin e këtij vendimi.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.380 datë 10. 08. 2015 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.400 datë 15. 07. 2015 të Gjykatës së rrethit
gjyqësor Vlorë.
Kundër vendimit nr.380 datë 10. 08. 2015 të Gjykatës së Apelit Vlorë ka
ushtruar rekurs Prokuroria e Apelit Vlorë e cila kërkon:
Ndryshimin e Vendimit nr.380 datë 10. 08.2015, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të vendimit
nr.400 datë 15. 07. 2015 të Gjykatës së Shkallës Parë Vlorë, për të dyshuarin Ani Begaj dhe
rrëzimin e kërkesës së tij.
Urdhërimin e arrestimit të menjëhershëm të shtetasit Ani Begaj.
Shkaqet e Rekursit:
 Që nga momenti i arrestimit deri kur është kërkuar zëvëndësimi i masës nuk ka
ndryshuar asnjë rrethanë nga ato që parashikohen në nenin 260 të K.Pr.Penale.
288
 Nuk ka ndryshuar akuza vazhdon të mbetet e njëjta akuzë.
 Asnjë nga rrethanat e përmendura nga gjykatat për ndryshimin e masës së sigurimit ,
nuk janë ato që parashikon neni 260/2 i K.Pr.Penale.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Edmond Islamaj, dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë Sokol Stojani i cili kërkoi pushimin e shqyrtimit të çështjes dhe, si shqyrtoi në tërësi
çështjen,
VЁREN
Se, shqyrtimi i çështjes penale me objekt: “Zëvendësim masë sigurimi ndaj personit
nën hetim Ani Begaj” duhet të pushohet.
A. Rrethanat e faktit.
Rrethanat e faktit mbi bazën e të cilave është vendosur masa e sigurimit.

Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë mbi bazën e informacionit të
drejtuar Drejtuesit te Prokurorisë pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë ka regjistruar
materialin si kallëzim penal nr 1009 dt 07.04.2015. Mbi këtë bazë, më dt 07.04.2015 është
regjistruar procedimi penal nr 697 për hetimin e veprave penale të "Vrasjes në rrethana
cilësuese" të parashikuar nga neni 79 (gërma "dh") e Kodit Penal dhe "Mbajtjes pa leje të
armëve luftarake në ambiente publike" të parashikuar nga neni 278/4 i Kodit Penal. Nga
hetimi i kryer ka rezultuar se: Policia gjyqësore ka ardhur në dijeni të faktit se pranë tregut të
Çoles, në ambientet e lokalit "Coffee Adore", janë dëgjuar të shtëna. Me marrjen e këtij
njoftimi, është shkuar në vendin e ngjarjes dhe është konstatuar fillimisht se në verandën e
lokalit, gjenden të shtrirë dy shtetas. Po kështu, është bërë rrethimi i vendit të ngjarjes dhe
është bërë këqyrja e tij. Në vendin e ngjarjes nga konstatimet e bëra paraprakisht nga oficerë
të policisë gjyqësore rezultojnë këto të dhëna: dy persona të vdekur (shtetasit Haki Rakipi dhe
Ardi Velaj), gëzhoja, armë zjarri luftarake, vrima si ato që shkaktohen nga goditja me armë
zjarri në xhamin e lokalit etj. Po kështu, sipas informacionit të referuar nga policia gjyqësore,
rezulton se në spital është dërguar një person i plagosur që është me gjeneralitetet Aleksandër
Llanaj, ndërkohë që i vdekur është edhe shtetasi Arbër Limaj.
Nga këqyrja ka rezultuar se vendi i ngjarjes ndodhet në lagjen "24 Maji" të qytetit të
Vlorës dhe është pikërisht lokali "Ador". Lokali ka një fasadë vetratë duro alumini dhe xhami
transparent. Në anën perëndimore të lokalit, gjendet një pistë shërbimi e kufizuar me profile
të tjera druri dhe bimës dekorative dhe që komunikon me trotuarin me dy shkallë. Në verandë
gjendet një kufomë që i përket shtetasit Ardi Velaj dhe që është i shtrirë me shpinë në
dysheme. Në anën jugore të kufomës, gjendet një armë, e kalibrit 9 mm me nr 152175, e cila
ka të vendosur krëhër me katërmbëdhjetë fishekë. Në xhepin e pantallonave të shtetasit Ardi
Velaj gjenden katër fishekë. Pranë kufomës gjenden tre gëzhoja dhe një predhë. Në distancën
2.6 metra nga dera perëndimore e lokalit gjendet një tjetër kufomë që i përket shtetasit Haki
Rakipi. Kufoma është e mbështetur në shpinë. Në anën e djathtë të kësaj kufome, në një
distancë 30 cm gjendet një armë zjarri e kalibrit 9 mm, e tipit pistoletë me nr 6826997.
Brenda në pistoletë gjendet një krëhër me shtatë fishekë të kalibrit 9 mm. Në anën e majtë të
kokës së kufomës ka rrjedhje gjaku. Brenda rrethimit të pistës gjenden tre gëzhoja me
kapsollë të goditur që merren me cilësinë e provave materiale. Në trotuarin e anës jugore të
rrugës "Mis Durham" gjendet një predhë arme zjarri. Jashtë pistës, në rrethimin dekorativ
gjenden 2 gëzhoja të tjera. Në vetratën e xhamit të dyqanit vihen re tre vrima tejshpuese, me
drejtimin jasht-brenda. Brenda në lokal, në dysheme gjenden dy copë si ato të këmishës së
289
predhave. Mbi banak, vihet re në sipërfaqen e murit një vrimë me formë të rregullt me
drejtimin jasht-brenda.
Eshtë marrë vendim për të përcaktuar nëse në armën me nr 152175 dhe njëmbëdhjetë
gëzhojat e gjetura në vendngjarje, ka apo jo gjurmë papilare të vlefshme për identifikim, dhe
nëse po a i përkasin këto gjurmë shtetasve Albi Limaj, Ardi Velaj dhe Akil Hasanaj.
Eshtë marrë vendim për kryerjen e ekspertimit teknik për të përcaktuar nëse
katërmbëdhjetë fishekët e gjetur në pistoletën nr 152175 dhe krëhërin e saj, 4 fishekë 9 mm të
gjetur në xhepin e kufomës së shtetasit Ardi Velaj, shtatë fishekët e gjetur në armën me nr
6826997 dhe një fishek i gjetur në folenë e kësaj arme, a janë në gjendje të rregullt teknike
dhe në po, a realizohet qitje me ta.
Po kështu, është marrë vendim për kryerjen e ekspertimit teknik për dy armët e
gjetura në vendin e ngjarjes, 13 (trembëdhjetë) gëzhojave të gjetura në vendin e ngjarjes, dy
copë metalike si ato të këmishave, 2 (dy) predha.
Është bërë këqyrja e automjetit BMV X5, me targa AA 323 AO, që është i parkuar në
Spitalin Rajonal të Vlorës. Automjeti ka numër shasie ËJAKF41050L101788.
Është bërë këqyrja e kufomës së shtetasit Albi Limaj, fakt ky i dokumentuar me
procesverbalin e këqyrjes së kufomës. Rezulton se midis brinjës së pestë dhe të gjashtë
kufoma ka një plagë, me brez dërmishtje rreth saj me ngjyrë të errët. Pak mbi kockën e
legenit, vërehet një plagë lehtësisht e çrregullt. Në bark, në pjesën e poshtme, vërehen tre
ekimoza me ngjyrë vishnje të zbehtë, në gju vërehen tre dërmishje të vogla. Gjatë heqjes së
rrobave të kufomës, vërehet të bjerë përtokë një predhë arme zjarri, e cila merret me cilësinë
e provës materiale. Ky fakt është i dokumentuar me procesverbalin e marrjes së provës
materiale.
Është bërë këqyrja e kufomës së shtetasit Feridian Velaj, fakt ky i dokumentuar me
procesverbalin e këqyrjes së kufomës. Nga këqyrja, rezulton se në kokë, në anën e majtë,
vërehet një plagë e rrumbullakët, me buzë të futura nga brenda. Po në kokë, në anën e djathtë
vërehet një plagë e çrregullt, me buzë të përveshura nga jashtë. Tek kufoma e shtetasit
Feridian Velaj nuk janë konstatuar dëmtime të tjera.
Është bërë këqyrja e kufomës së shtetasit Haki Rakipi, fakt ky i dokumentuar me
procesverbalin e këqyrjes së kufomës. Nga këqyrja ka rezultuar se në kokë, në regjionin e
djathtë, vërehet një plagë e rrumbullakët, me brez dërmishtjeje dhe me buzë të futura nga
brenda. Po në kokë, vërehet një tjetër plagë që ka buzë të përveshura nga jashtë. Në pjesën e
sipërme të gjoksit, në anën e majtë, vërehet një plagë me brez dërmishtje që del në kurriz në
nivelin e brinjës së tretë. Kjo plagë rrjedh gjak dhe i ka buzët e përveshura nga jasht. Në
krahun e majtë, faqja e jashtme, poshtë muskulit deltoid, vërehet një plagë pak e stërzgjatur.
Lëkura midis dy plagëve është mavi. Në kofshën e majtë, në 1/3 të mesit, vërehet një tjetër
plagë.
Janë marrë vendimet përkatëse për kryerjen e ekspertimit mjeko-ligjor për të
përcaktuar dëmtimet që vihen re tek kufomat, mjeti me të cilin janë shkaktuar dhe shkakun e
vdekjes. Po kështu, është marrë vendim për kryerjen e ekspertimit mjeko-ligjor për të
përcaktuar se çfarë dëmtimesh vihen re tek trupi i shtetasit Aleksandër Llanaj, mjeti me të
cilin janë shkaktuar, kategoria e tyre dhe nëse këto dëmtime kanë qenë të rrezikshme për
jetën në çastin e shkaktimit të tyre.
Janë marrë faktor plotësues nga duart e shtetasve Akil Hasanaj (Haki Rakipi), Albi
Limaj, Ferdianant Llanaj, Ani Begaj, Aleksandër Llanaj, Ardi Velaj, Bertil Alliaj, fakte këto
të dokumentuar me procesverbalët përkatës të marrjes së faktorëve plotësues të qitjes.
Është marrë vendime për kryerjen e ekspertimit kimik për të përcaktuar nëse në
mostrat e marra për faktor plotësues të qitjes nga duart e shtetasve Akil Hasanaj (Haki
Rakipi), Albi Limaj, Ferdinant Llanaj, Ani Begaj, Aleksandër Llanaj, Ardi Velaj, Bertil
Alliaj, ka apo jo faktorë plotësues të qitjes.
290
Janë këqyrur dhe marrë me cilësinë e provës materiale shtetasit Aleksandër Llanaj
këto sende: Një predhë plumbi e shtypur; Një bluzë sporti me zinxhir me mbishkrimin
"Adidas"; Një bluzë sportive me mbishkrimin "adidas"; Një kanatjere e bardhë e ndotur me
gjak; Një palë atlete me mbishkrimin "adidas.
Këto sende janë sekuestruar me cilësinë e provës materiale, fakt ky i dokumentuar me
procesverbalin përkatës për sekuestrimin e tyre.
Janë këqyrur dhe marrë me cilësinë e provës materiale pamje filmike nga banesa
personi apo lokale që janë pajisur me kamera, fakte këto të dokumentuar me procesverbalet
përkatës të marrjes së pamjeve.
Provat materiale të gjetura në vendngjarje dhe prova të tjera si aparatë telefonik,
automjet BMV, një shumë parash në masën 15.000 (pesëmbëdhjetë mijë) euro etj, janë
sekuestruar fakte këto të dokumentuar me procesverbalët përkatës të sekuestrimit.
Është ushtruar kontroll në banesat e shtetave Bruno Alliaj, Neim Maskaj, Akil
Hasanaj (Haki Rakipi), Aleksandër Llanaj, Feridian Velaj, Arjan Limaj, fakte këto të
dokumentuar me procesverbalin përkatës të kontrollit të ambienteve të mbajtur nga oficerë të
policisë gjyqësore.
I janë marrë deklarime shtetasit Xhuljano Lutaj, i cili është shprehur se më dt
06.04.2015 ka pasur ditëlindjen të cilën e ka festuar tek lokal "Amantia" në lagjen "Uji i
ftohtë". Pjesëmarrës në këtë festë ka qenë edhe shoku i tij Albi Limaj. Më pas, kanë shkuar të
luajnë poker tek internet "Endri". Në momentin që ishte vetëm në internet pasi Albi Limaj
doli të merrte një paketë cigare, është takuar me Dushin (shtetasin Ardi Velaj) që ishte aty me
një shtetas i quajtur Haki dhe dy persona të tjerë. Ai shprehet se i është afruar Dushit
(shtetasit Ardi Velaj) dhe i ka kërkuar të dalin pak jashtë. Jashtë lokalit, i ka thënë se përse e
shante dhe Dushi (Ardi Velaj) e ka qëlluar dhe sharë sërish. Më pas, jasht kanë dalë edhe
Hakiu dhe personat e tjerë dhe e kanë goditur të gjithë sëbashku. Pasi ka mundur të ikë, ka
marrë në telefon Albi Limën në numrin e tij të telefonit dhe pasi janë takuar i ka thënë se
çfarë kishte ngjarë. Në orën 04.00 të mëngjesit, teksa po bënin xhiro me Albi Limaj, kanë
parë Dushin dhe Hakiun në një automjet tip Smart. Ata i kanë bërë shenjë të ndalnin dhe ata
kanë ndalur automjetin e tyre ndërkohë që nga automjeti smart ka dalë vetëm Dushi (Ardi
Velaj) ndërsa nga automjeti i tyre ka dalë vetëm Albi Limaj. Aty kanë biseduar rreth tridhjetë
minuta. Më pas, secili (Dushi dhe Albi Limaj) janë futur secili në automjetin e vet dhe janë
nisur. Ai shprehet se rreth orës 06.40 është larguar për në shtëpi ku ka qëndruar deri sa dy
shokë i kanë ardhur dhe i kanë thënë se Albi Limaj ishte vrarë.
Rezulton se shtetasit Ani Begaj i është sekuestruar automjeti tip BMV dhe një shumë
prej 15.000 (pesëmbëdhjetë mijë euro). BMV- ja ka qenë e përkuar në Spitalin Rajonal të
Vlorës. Nga pamjet filmike, rezulton se nga automjeti tip BMV, del shtetasi Bertil Alliaj dhe
futet sërish në automjet ku futet edhe shtetasi Aleksandër Llanaj.
Nga sa më sipër, rezulton se policia gjyqësore ka bërë arrestimin e shtetasit Ani
Begaj, Bertil Alliaj dhe Aleksandër Llanaj.
Mbi bazën e këtyre rrethanave të faktit Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin
nr.175 datë 10. 04. 2015 ka caktuar ndaj personit nën hetim masën e sigurimit arrest në burg.
Me datë 02. 07. 2015 personi nën hetim i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë me kërkesë për zëvëndësimin e masës së sigurimit duke parashtruar
këto shkaqe:
Të katër personat Albi, Aleksandri, Bertili dhe Ani nuk kanë qenë objekt i konfliktit
me shtetasit Akil Hasanaj dhe Ardi Veraj, por ka qenë shtetasi Xhuliano Lutaj, lidhje
shoqërore e shtetasit Albi Limaj.
Personat nën hetim dhe Albi Limaj, kur janë ngritur nga lokali dhe kanë shkuar te Bar
Coofe Ador, kanë qenë të qetë dhe kjo për faktin e thjeshtë se atje kanë shkuar për të
291
shoqëruar Albin, i cili do të bisedonte me viktimat në lidhje me debatin që kishin patur me
Xhuliano Lutaj, për të cilin rezulton se kishin biseduar edhe gjatë orëve të para të mëngjesit.
Rrethanat e mësipërme të faktit, të përfituar nga deklarimet e personave nën hetim të
marra si gjatë momentit të arrestimit ashtu edhe gjatë fazës së hetimeve , mbi bazën e të
cilave po tentohet të rindërtohet dinamika e ngjarjes, rezultojnë të konfirmuara edhe nga
pamjet filmike të një kamere sigurie të ndodhur në një banesë në katin e tretë të pallatit ku
ndodhet “Bar Coofe ador’, pamje ë cilat janë sekuestruar në cilësinë e provës materiale nga
ana e organit të akuzës.
Duke ju referuar pamjeve filmike si personi nën hetim është personat e sipërcituar nuk
rezulton të kenë patur në duar armë zjarri, në momentin që janë kapur nga kamerat.
Duke ju referuar pamjeve filmike personi nën hetim Ani Begaj, nuk ka hyrë në lokal,
në momentin e shkëmbimit të zjarrit, ku ngelen të vrarë tre persona.
Mbas largimit të foristradës së Llojit BMW X5 për në spital e cila drejtohej nga
shtetasi Ani Begaj dhe kishte me vete shtetasin e plagosur Aleksandër Llanaj, menjëherë pas
saj në spital kanë mbërritur patrullat e policisë, të cilat kanë gjetur foristradën të hapur me
çelësa në vend dhe me çantën e krahut me një sasi ë madhe lekësh dhe 6 copë telefona në
brendësi të saj, përpara shkallëve të hyrjes së spitalit dhe në ambjentet e brendshme të spitalit
kanë gjetur shtetasin Ani Begaj që me ndihmën e mjekëve po i jepnin ndihmën e parë
Aleksandër Llanaj.
Nga kontrolli i ushtruar nga policia janë gjetur vetëm sendet e cituara në
procesverbalin e sekuestrimit datë 07. 04. 2015 mbajtur nga OPGJ Olgert Thomai.
Nga aktet e ekspertimit daktiloskopik në armët e gjetura në vendngjarje nuk ka
rezultuar të ketë gjurmë të gishtave të personit nën hetim.
B. Procedurat gjyqësore.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.400 Akti, datë 15/07/2015, ka

vendosur:
Zëvëndësimin e masës së sigurimit personal "Arrest në burg” ndaj të dyshuarit Ani
Begaj dhe caktimin e masës së sigurimit personal të “detyrimit për paraqitje në policinë
gjyqësore” çdo ditë të hënë , ora 14. 00 si dhe ndalimin e daljes jashtë shtetit, duke urdhëruar
të hetuarin Ani Begaj të mos largohet nga territori shqiptar pa autorizimin e gjykatës.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të arrestuarit nga dhomat e paraburgimit.
Urdhërohet policia gjyqësore për zbatimin e këtij vendimi.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.380 datë 10. 08. 2015 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.400 datë 15. 07. 2015 të Gjykatës së rrethit gjyqësor
Vlorë.
Kundër vendimit nr.380 datë 10. 08. 2015 të Gjykatës së Apelit Vlorë ka
ushtruar rekurs Prokuroria e Apelit Vlorë e cila kërkon:
Ndryshimin e Vendimit nr.380 datë 10. 08.2015, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të
vendimit nr.400 datë 15. 07. 2015 të Gjykatës së Shkallës Parë Vlorë, për të dyshuarin Ani
Begaj dhe rrëzimin e kërkesës së tij.
Urdhërimin e arrestimit të menjëhershëm të shtetasit Ani Begaj.
Shkaqet e Rekursit:
Që nga momenti i arrestimit deri kur është kërkuar zëvëndësimi i masës nuk ka
ndryshuar asnjë rrethanë nga ato që parashikohen në nenin 260 të K.Pr.Penale.
Nuk ka ndryshuar akuza vazhdon të mbetet e njëjta akuzë.
Asnjë nga rrethanat e përmendura nga gjykatat për ndryshimin e masës së sigurimit,
nuk janë ato që parashikon neni 260/2 i K.Pr.Penale.
292
C. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
Gjatë seancës gjyqësore të zhvilluar përpara Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë,

prokurori pranë Gjykatës së Lartë Sokol Stojani , parashtroi para gjykatës faktin e ri se,
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë ka përfunduar hetimet dhe ka dërguar çështjen ndaj tij
për gjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë, dhe hetimi gjyqësor është në fazën e
konkluzioneve të palëve në gjykim.
Gjithashtu nga verifikimi i bërë nga ana e organit të akuzës ka rezultuar se me kërkesë
të prokurorit për zëvendësimin e masës së sigurimit, Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë është
zëvendësuar përsëri masa e sigurimit personal e “detyrimit për paraqitje në policinë
gjyqësore” si dhe e ndalimit për të dalë jashtë shtetit, me atë të arrestit në burg, parashikuar
nga neni 238 i Kodit të Procedurës Penale, masë e cila nuk është ekzekutuar akoma, enë këto
rrethana është bërë shpallja në kërkim e personit nën hetim.
Në këto kushte organi i akuzës kërkoi pushimin e çështjes pasi mungon objekti i
shqyrtimit të saj.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen të bazuar kërkesën e prokurorit dhe vlerëson
se ajo është bërë në përputhje me ligjin procedural penal, pasi ndaj personit nën hetim është
caktuar masa e sigurimit Arrest në burg që kërkohet në rekursin e organit të akuzës.
Duke qenë si më sipër, vlerësohet me vend mos shqyrtimi i mëtejshëm i kësaj çështje
dhe pushimi i shqyrtimit të saj.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 249 pika “8” të Kodit
të Procedurës Penale,
VENDOSI
Pushimin e shqyrtimit të çështjes me nr.71006-02074-00-2015 Akti, në Gjykatën e
Lartë.
Tiranë, më 13.01.2016
293
Nr. 53200-00070-00-2014 Regj.Themeltar
Nr. 00-2016-58 i Vendimit (7)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 27.01.2016, mori në shqyrtim çështjen penale nr.53200-00070

– 00 - 2014, që i përket:

RRETHIT GJYQËSOR FIER
I PANDEHUR: FATMIR (ALTIN) HOXHA, i dtl. 1973
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të “Mashtrimit”, kryer më shume se një herë,
“Fshehja e të ardhurave”, “Mospagimi i taksave dhe tatimeve”,
“Falsifikimi i dokumentave”, kryer më shumë se një herë
dhe “Falsifikimi i vulave, stampave ose formularëve”, kryer më shumë së një herë,
parashikuar nga nenet 143/2, 180, 181, 186/2 dhe 190/2 të Kodit Penal.
Gjykata Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.195, datë 08.07.2013 ka

vendosur:
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Fatmir Hoxha, për veprën penale
“Mashtrimi”, kryer më shumë se një herë, parashikuar nga neni 143/2 i
K.Penal, në bazë të nenit 388/b të K.Pr.Penale, pasi fakti nuk përbën vepër
penale.
Pushimin e akuzës, për të pandehurin Fatmir Hoxha, për veprën penale
“Fshehje e të ardhurave”, parashikuar nga neni 180 i K.Penal, për shkak të
Ligjit nr.107/2012 “Për dhënie amnistie”.
Deklarimin fajtor të pandehurit Fatmir Hoxha, për veprën penale “Mospagimi
i taksave dhe tatimeve”, parashikuar nga neni 181 i K.Penal dhe dënimin e tij
me 5 muaj burgim
Deklarimin fajtor të pandehurit Fatmir Hoxha, për veprën penale “Falsifikimi i
dokumentave”, kryer më shumë se një herë, parashikuar nga neni 186/2 i
K.Penal dhe dënimin e tij me 6 gjashtë muaj burgim.
Deklarimin e pafajshëm të pandehurit Fatmir Hoxha, për veprën penale
“Falsifikim i vulave, stampave ose formularëve”, kryer më shumë se një herë,
parashikuar nga neni 190/2 i K.Penal, në bazë te nenit 388/b të K.Pr.Penale,
pasi fakti nuk përbën vepër penale.
294
Në bazë të nenit 55 të K.Penal, në bashkim të veprave penale, në përfundim i
pandehuri Fatmir Hoxha dënohet me 10 muaj burgim.
Vuajtja e dënimit te pandehurit Fatmir Hoxha, i fillon nga dita e ekzekutimit te
masës se sigurimit arrest ne burg, date 27.12.2012 .
Ne bazë të përllogaritjeve të bëra, rezulton se i pandehuri Fatmir Hoxha
dënimin e dhënë prej 10 muaj burgim, e kryen tërësisht më datë 16.07.2013.
Në bazë të nenit 261/1/c të K.Pr.Penale, shuhet masa e sigurimit “arrest në
burg” për të pandehurin Fatmir Hoxha dhënë me vendimin nr.14, datë
04.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, më datë 17.07.2013.
Urdhërohet lirimi i të pandehurit Fatmir Hoxha, më datë 17.07.2013 nga IEVP
Berat, nëqoftëse ndaj tij nuk ka masë tjetër sigurimi ose vendim dënimi penal.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.361/60-2013-1048, datë 24.10.2013 ka

vendosur:
Parë Berat përsa i përket deklarimit fajtor të pandehurit Fatmir (Altin) Hoxha
për veprat penale të “mospagimit të taksave dhe tatimeve”, të “falsifikimit të
dokumentave, të kryer më shumë se një herë”, cilësimit juridik të këtyre
veprave, masave të dënimit për këto vepra penale si dhe për pushimin e akuzës
për veprën penale të “fshehjes së të ardhurave”, parashikuar nga neni 180 i
Kodit Penal.
Ndryshimin e vendimit të mësipërm për pjesën tjetër në këtë mënyrë:
Deklarimin fajtor të pandehurit Fatmir Hoxha për veprën penale të
“Mashtrimit” dhe në bazë të nenit 143/2 të Kodit Penal, dënimin e tij me 5 vjet
burgim.
Deklarimin fajtor të pandehurit Fatmir Hoxha për veprën penale të
“Falsifikimit të vulave, stampave ose formularëve”, të kryer më shumë se një
herë dhe në bazë të nenit 190/2 të Kodit Penal dënimin e tij me 2 vjet burgim.
Në bazë të nenit 55 të Kodit Penal, në bashkim të dënimeve, dënimin
përfundimisht të pandehurit Fatmir Hoxha me 5 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga data 27.12.2012 dhe të kryhet në një burg të
sigurisë së zakonshme.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit ka bërë rekurs rekurs i gjykuari Fatmir

(Altin) Hoxha, fillimisht më datë 22.11.2013 nëpërmjet mbrojtësit të caktuar kryesisht, dhe
më pas më datë 06.12.2013 nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon prishjen e këtij
vendimi dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë,
Duke parashtruar këto shkaqe:

- Vendimi i Gjykatës së Apelit na është komunikuar më datë 08.11.2013. Ky është një
vendim jo i drejtë e i marrë në kundërshtim flagrant me parashikimet e ligjit
procedural penal dhe atij material e si i tillë duhet të prishet.
- Të pandehurit nuk i është komunikuar ankimi i prokurorit, ҫka përbën shkelje të rëndë
të nenit 414 të K.Pr.Penale, i cili parashikon se: “Akti i ankimit u njoftohet prokurorit,
të pandehurit dhe palëve private nga sekretaria e gjykatës që ka dhënë vendimin”.
- Ai nuk është njoftuar në lidhje me seancën gjyqësore që po zhvillohej ndaj tij, në
Gjykatën e Apelit Vlorë dhe për rrjedhojë ky gjykim është zhvilluar në mungesë të tij,
gjë që vjen në kundërshtim me nenet 140, 349 dhe 350 të K.Pr.Penale.
295
- Përfaqësimi i tij në këtë gjykim është bërë nga një mbrojtës i caktuar kryesisht nga
gjykata. Të pandehurit jo vetëm i është mohuar mundësia për të realizuar mbrojtjen e
tij, duke mos i komunikuar një kopje të ankimit por i është mohuar edhe e drejta për të
qenë prezent në gjykim, çka përbën garancinë më minimale në një proces gjyqësor.
- Nga aktet e dosjes gjyqesore, rezulton se nuk është bërë as përpjekja më e vogël për të
vënë në dijeni të pandehurin në lidhje me gjykimin e ҫështjes në Gjykatën e Apelit, e
cila pasi të kishte konstatuar se nuk ishte realizuar njoftimi i të pandehurit, konform
nenit 140 të K.Pr.Penale, të mos kishte marrë vendimin për gjykimin e ҫështjes në
mungesë, por domosdoshmërisht të kishte përsëritur njoftimin me qëllim krijimin e
një mundësie reale që i pandehuri të ishte prezent në gjykim.
- Në rastin konkret, mbrojtja e caktuar kryesisht nuk ka qenë efektive, kjo edhe për
faktin se mbrojtësi nuk ka kërkuar fare kohë për t’u njohur me aktet e ndodhura në
dosjen gjyqesore, e cila ishte shumë e nevojshme, duke gjykuar kompleksitetin e
çështjes.
- Në lidhje me veprën penale të “Mashtrimit”, parashikuar nga neni 143/2 i K.Penal,
nuk ekzistojnë elementët e figurës së kësaj vepre penale dhe më konkretisht, nuk
ekziston ana objektive e veprës penale, e cila kryhet me anë të veprimeve konkrete që
kanë për qëllim paraqitjen e rreme të rrethanave ose fakteve duke krijuar një
parafytyrim të gabuar tek subjekti i mashtruar. Në rastin në gjykim, vepra penale e
mashtrimit nuk mund të kryhet në një marrëdhënie si kjo objekt gjykimi.
- Subjekt pasiv i kësaj vepre penale nuk mund të jete shteti dhe aq më pak institucionet
shtetërore, pasi vullneti i tyre në realizimin e funksioneve përcaktohet nga ligji dhe
nuk le hapësirë për marrëdhënie besimi. Për rrjedhojë në secilin rast ku subjekt pasiv
është shteti, nje institucion shteteror, ligjvënësi është kujdesur që rrethanat e faktit
penal që për nga natyra kanë ngjashmëri me veprën penale të mashtrimit, të mbulohen
nga një figurë tjetër penale, e cila konkuron me atë të mashtrimit, dhe që në rastin
konkret është “Mospagimi i taksave dhe tatimeve”.
- Vendimi i Gjykatës së Apelit është i pabazuar edhe në pjesën që deklaron fajtor për
veprën penale të “Falsifikimi i vulave, stampave ose i formularëve” kryer më shumë
se një herë, parashikuar nga neni 190 i K.Penal, pasi me të drejtë Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Berat, ka arritur në përfundimin se fakti nuk përbën vepër penale, pasi në
asnjë moment nuk ka rezultuar e provuar se kush kanë qenë formularët, të cilët ishin
falsifikuar nga i pandehuri apo ishin përdorur prej tij.

Pasi dëgjoi relatorin e çështjes Edmond Islamaj, prokurorin Sokol Stojani, i cili
kërkoi, prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim
në atë gjykatë me një tjetër trup gjykues, dhe mbrojtësin e të gjykuarit av.Arianit Roshi i cili
kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, e pasi analizoi dhe diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
Se vendimi nr.361/60-2013-1048, datë 24.10.2013 i Gjykatës të Apelit Vlorë është
rezultat i zbatimit të gabuar të ligjit procedural penal, e si i tillë duhet prishur duke kthyer
çështjen për rishqyrtim në këtë gjykatë me një tjetër trup gjykues.
296
A. Rrethanat e çështjes
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Fier, mbi bazën e materialeve të dërguara nga Drejtoria
Rajonale Tatimore Fier, më datë 07.07.2011 ka regjistruar procedimin penal nr.428, për
veprat penale të parashikuara nga nenet 143/2, 180, 181, 186/2 dhe 190/2 të K.Penal.
Me vendimin datë 04.05.2012, Prokurori i Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Fier, në
bazë të neneve 76, 78 dhe 84 të K.Pr.Penale ka vendosur “Shpalljen e moskompetencës
tokësore për hetimin e procedimit penal nr.428, datë 07.07.2011 dhe kalimin e akteve
Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Berat”.
Kjo e fundit ka regjistruar më datë procedimin penal nr.296, në ngarkim të pandehurit
Fatmir (Altin) Hoxha, duke e akuzuar për veprat penale te “Mashtrimit”, kryer më shumë se
një herë, parashikuar nga neni 143/2 i K.Penal; “Fshehja e të ardhurave”, parashikuar nga
neni 180 i K.Penal, “Mospagimi i taksave dhe tatimeve”, parashikuar nga neni 181 i K.Penal,
“Falsifikimi i dokumentave”, kryer më shumë se një herë, parashikuar nga neni 186/2 i
K.Penal dhe “Falsifikimi i vulave, i stampave ose i formularëve”, kryer më shumë se një
herë, parashikuar nga neni 190/2 i K.Penal.
Nga aktet e administruara në dosje ka rezultuar e vërtetuar se, më datë 06.01.2011,
Drejtoria Rajonale Tatimore Berat ka urdhëruar kryerjen e kontrollit tatimor në subjektin “Al-
Oil” shpk, me administrator dhe ortak të vetëm shtetasin Altin Hoxha, me vendodhje
Çorovodë-Skrapar, në lidhje me zbatimin e Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Per procedurat
tatimore në R.Shqipërisë”. Subjekti “Al-Oil” shpk, është regjistruar në DRT-Berat, e paisur
me numër NIPT-i K89614402D, ku objekti i veprimtarisë së tij është “tregtimi me pakicë i
karburanteve dhe vajrave lubrifikante”, me seli lagja “Çlirimi”, Çorovodë.
Nga kontrolli i ushtruar nga dëshmitarët Erigert Cullaj, Eduard Kolonja dhe Fatjon
Gega, me detyrë inspektor terreni, pranë Drejtorisë Rajonale Tatimore Berat, është konstatuar
se subjekti nuk kishte aktivitet në adresën e deklaruar nga administratori e ortaku i vetëm
Altin Hoxha dhe nuk gjetën asnjë person, as aparate dhe as automjete bot. Për këtë konstatim,
nga grupi i kontrollit është mbajtur dhe akt-konstatimi nr.0127950, datë 06.01.2011. Vendi i
pretenduar, për ushtrim aktiviteti për karburant, ishte një godinë e prishur, ca goma makine të
vjetra, të dalë jashtë përdorimit. Ata, kanë kërkuar informacion nga përgjegjësi i tyre në
Skrapar për subjektin “Al-Oil” dhe kjo e fundit u ka deklaruar se aty nuk kryhej aktivitet.
Nga grupi i inspektorëve është aplikuar masë administrative, duke gjobitur subjektin e
mësipërm me 1,000,000 lekë.
Nga të dhënat e sistemit informatik, rezulton se subjekti “Al-Oil” shpk, ka qenë i
regjistruar në Drejtorinë Tatimore Skrapar dhe është transferuar më pas në DRT Berat. Nga
momenti i transferimit të dosjes së këtij subjekti nga Skrapari në Berat, subjekti “Al-Oil”
shpk nuk ka deklaruar asnjë periudhë tatimore si tatim mbi vlerën e shtuar (TVSH) në masën
20%, tatim fitimi (TF) në masën 10%.
Nga të dhënat dokumentare, të DPT Tiranë, rezulton se subjekti “AI-Oil” shpk, ka
kryer transaksione shitje-blerje të naftës bruto, për periudhën që ky subjekt nuk ka deklaruar
veprimtarinë në DRT Berat.
Dhe konkretisht, rezulton se:
Për periudhën qershor-gusht 2010 subjekti “Al-Oil” Corovode, ka blerë tek shoqëria
“Stream Oil & Gaz LTD” Fier, sasinë 3.843.24 m³ ose 3.843.240 litra naftë bruto, me vlerë të
tatueshme 9,923,460 lekë. Kjo blerje nuk është deklaruar nga subjekt “Al-Oil”, në DRT
Berat.
Subjekti “AI-Oil” Çorovodë, ka blerë tek subjekti “Keli” sh.p.k. Durrës, naftë bruto
në sasinë 1006,26 m³, me ҫmim 27,879 lekë/m³, me vlerë të tatueshme 28,053,020 lekë;
1.129.540 kg/ҫmimi 24, vlera e tatueshme 27,377,580 lekë, shuma e tatueshme 55,430,600
lekë. Kjo blerje nuk është deklaruar nga subjekti "Al-Oil", në DRT Berat.
297
Subjekti “Al-Oil” për periudhën 01.07.2010-15.07.2010, i ka rishitur naftë bruto,
subjektit “Keli” shpk. Durrës; 495 ton ose 495.000 litra, naftë bruto, me vlerë të tatueshme
26,399,984 lekë. Kjo shitje nuk është deklaruar nga subjekti “Al-Oil”, në DRT Berat.
Subjekti "Al-Oil" Corvode, ka shitur naftë bruto, në periudhën korrik-shtator 2010,
tek shoqëria “Genklaudis” shpk Shkodër, me vlerë të tatueshme 8.273.000 lekë, tvsh
1.654.600 lekë. Kjo sasi shitje nuk është deklaruar nga subjekti "Al-Oil", në DRT Berat.
Subjekti “Al-Oil” Çorovodë, ka blerë naftë bruto, në periudhën korrik-shtator 2010,
tek shoqëria “Genklaudis” shpk Shkodër, me vlerë të tatueshme 86.545.833 lekë, tvsh
17.309.166 lekë. Kjo sasi blerje nuk është deklaruar nga subjekti “Al-Oil” në DRT Berat.
Në përfundim të kontrollit të shoqërisë “Al-Oil”, i rezultojnë këto detyrime:
Për muajin qershor 2010: tvsh 6,969,978 lekë, penalitet 100% për 6,969,978 lekë.
Për muajin korrik 2010: tvsh 14,615,570 lek, penalitet 100% për 14,615,570 lekë.
Për muajin gusht 2010: tvsh 2,242,540 lek, penalitet 100% për 2,242,540 lekë.
Për muajin korrik 2010: tvsh 18,488,064 leke, penalitet 100% për 18,488,064 lekë.
Tatim fitimi gjobë 10% 21.158.076 lekë akcizën 192.162.000 lekë, gjobë sa dyfishi i
detyrimit 384.324.000 lekë, gjobë 25.000 lekë.
Totali i detyrimit 682.301.380 lekë.
Nga dokumentacioni shkresor, rezulton se subjekti “Al-Oil” Çorovodë ka kryer
transaksione vetëm me Bankën Intesa San Paolo, Albania.
Në lidhje me pasuritë e paluajtshme të subjektit “Al-Oil” Çorovodë nuk figuron e
regjistruar asnjë pasuri e paluajtshme në R.Shqipërisë.
Me shkresat nr.931 prot., datë 15.03.2011 dhe nr.1182 prot., datë 17.03.2011 DRT
Berat, ka dërguar njoftimet e vlerësimit tatimor, për subjektin “AI-Oil” shpk Çorovodë.
Në lidhje me këto njoftime, rezulton se:
Nga shkresa nr.118, datë 09.02.2012, Filiali i Postës Berat, del se njoftimet e
vlerësimeve tatimore të sipërcituara i janë dorëzuar; njëri, bashkëshortes së shtetasit Altin
Hoxha; tjetri, vetë administratorit të subjektit “Al-Oil”, shtetasit Altin Hoxha.
Nga dokumentacioni shkresor (procesverbali këqyrje-marrje, datë 16.04.2012) i
ndodhur në DRT Berat, nuk rezulton që subjekti “Al-Oil” shpk Çorovodë, pasi ka marrë
njoftimet e vlerësimit tatimor, të jetë ankuar në Drejtorinë e Apelit të DPT Tiranë.
Subjekti “AI-Oil” shpk Çorovodë, ka lidhur disa kontrata shitje për periudhën
01.06.2010 - gusht 2010, të cilat janë midis “Al-Oil” shpk Çorovodë dhe shoqërisë “Stream
Oil & Gaz LTD” Fier, për naftë bruto.
Nga procesverbali këqyrje-marrje datë 27.01.2012, rezulton se pranë shoqërisë
“Stream Oil & Gaz LTD” Fier, gjatë këqyrjes janë marrë dhe këto dokumenta:
Autorizim, datë 01.06.2010 i Altin Hoxha, i cili autorizon të gjithë shoferat që do të
kryejnë transportin e naftës bruto, nga kompania “Stream Oil&Gaz LTD Fier në subjektin
“Al-Oil” Skrapar, të firmosin në rubrikën blerësi dhe transportuesi, për emër të
administratorit Altin Hoxha.
Në fletën e dytë janë emrat dhe mbiemrat e 38 shoferave, që duhet të nënshkruajnë në
emër të tij.
Me qëllim, verifikimin e faktit nëse sasia e naftës bruto, e blerë nga subjekti "Al-Oil"
shpk Skrapar është shitur në shoqërinë tregtare ARMO (si e vetmja shoqëri shqiptare e
liҫensuar nga QLB për përpunimin industrial të naftës bruto në R.Shqipërisë) apo është
eksportuar jashtë shtetit (vendit), janë pyetur transportuesit e sasisë së naftës bruto, të
autorizuar nga administratori i subjektit “Al-Oil” shpk Çorovodë, shtetasi Altin Hoxha, ku
rezulton se:
dëshmitarët Agron Gega, Jani Dashi dhe Luan Plaka në seancë gjyqësore kanë
shpjeguar se kanë punuar shofere, në shoqërinë “Trans-Petrol”, me administrator Beshir
Dervishi, Ura Vajgurore, “Silvi” me administrator Eduard Muho, Patos, “Stream Oil” &Gaz
298
LTD” Fier. Ata, me automjetet e tyre (bote), me targa të ndryshme, kanë bërë transport të
naftës bruto, për llogari të këtyre shoqërive dhe nuk kanë dëgjuar asnjëherë për subjektin “Al-
Oil” dhe shtetasin Altin Hoxha, nuk e njohin dhe nuk e dinë se kush është. Ata, nuk kanë ҫuar
ndonjëherë naftë bruto në Çorovodë dhe nuk kanë qenë asnjëherë në Skrapar.
Nga shkresa nr.2853/1 prot., datë 13.09.2011 e QKL Tirane, rezulton se,
në bazë të Ligjit nr.10081, datë 23.02.2009 “Për liҫensat, autorizimet dhe lejet në
R.Shqipërisë”, QKL trajton procedurat e liҫensimit/autorizimit/lejeve,ndryshimit dhe
revokimit të tyre sipas ligjit nr.10081 dhe jo regjistrimin e subjekteve tregtare. Nuk kanë
aplikuar pranë QKL, në cilësinë e përfaqësuesit ligjor, personit fizik ose personit të autorizuar
shtetasi Altin Kudret Hoxha, lindur më 02.10.1973; nuk është paisur nga QKL me liҫencë,
subjekti “Al-Oil”.
Nga shkresa nr.13058/1 prot., datë 19.09.2011 e QKR Tiranë, rezulton se:
“Nga verifikimi në QKR Tiranë, rezulton se subjekti “Al-Oil” shpk, me datë
themelimi 14.10.2008, i regjistruar në QKR Tiranë me datë 14.10.2008, me NUIS (NIPT)
K89614402D, si dhe bashkëngjitur ndodhen: Akti i themelimit të shoqërisë “Ai-Oil" shpk,
datë 14.10.2008, shoqëria e themeluar nga Altin Hoxha, shoqëria ka selinë në Çorovodë,
Skrapar, lagja Çlirimi, pika e shitjes së karburantit përballë Fabrikës së prodhimit të pijeve
alkolike, me objekt: tregtim me pakicë të karburanteve dhe vajrave lubrifikante; Statuti i
shoqërisë: shoqëria “AI-Oil” shpk; Ekstrakti i regjistrimit tregtar: numri unik i identifikimit të
subjektit (NIPT): K 89614402 D, emri i subjektit: “Al-Oil”, shpk, me datë themelimi
14.10.2008, me seli lagja Çlirimi, Çorovodë-Skrapar, pika e shitjes së karburantit, përballë
Fabrikes së Prodhimit të Pijeve Alkolike, me objekt tregëti me pakicë të karburanteve dhe
vajrave lubrifikante, përfaqësues ligjor dhe ortakët: Altin Hoxha.
Me shkresën nr.10558 prot., datë 30.06.2011, Drejtoria e Hetimit Tatimor pranë
Drejtorisë Rajonale Tatimore Fier rezulton se, sipas njoftim vlerësimi për detyrimet tatimore,
për personin juridik “Al-Oil”, me administrator Altin Hoxha, me adresë lagja Çlirimi,
Çorovodë-Skrapar, rezulton se ka detyrime tatimore të papaguara: për periudhën shkurt 2011,
gjobë në vlerën 1.000.000 lekë, gjobë e vendosur, sepse subjekti nuk kryen veprimtari dhe
nuk ekziston objekt për kryerjen e veprimtarisë së tij, gjë e cila është verifikuar nga
inspektorët e terrenit, të DRT Berat dhe se subjekti nga momenti i transferimit të dosjes nga
Skrapari në Berat, nuk ka deklaruar asnjë periudhe tatimore, si për TVSH dhe TF.
Nga hetimi ka rezultuar se, Drejtoria Tatimore Berat pas kontrollit të kryer ka hartuar
njoftimet e vlerësimit tatimor për subjektin “Al-oil” sh.p.k, përkatësisht me nr. 931, datë
15.03.2011, si dhe nr.1182, datë 17.03.2011. Me shkresën nr.118, datë 09.02.2012, filiali i
Postës Berat, konfirmon faktin se, njoftimet e vlerësimeve tatimore të sipërcituara, i janë
dorëzuar njëri bashkëshortes se shtetasit Altin Hoxha dhe tjetri vetë personit, administratorit
te shoqërisë “Al-oil” sh.p.k.
Nga dokumentacioni i këqyrur në Drejtorinë Tatimore Berat në lidhje me të gjithë
korrespondencën për subjektin “Al Oil” sh.p.k. rezulton se, nuk ka të dhëna që subjekti objekt
hetimi pasi ka marrë njoftim vlerësimet tatimore të ketë kryer procedurën e ankimimit në
Drejtorinë e Apelimit në Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve Tiranë, pasqyruar kjo me
procesverbalin këqyrje-marrje të datës 16.04.2012. Pra, ndaj subjektit “Al-oil” sh.p.k. janë
ezauruar masat administrative.
Rezulton se shoqëria “Al-oil” sh.p.k., ka lidhur disa kontrata në kohë dhe data të
ndryshme, të cilat fillojnë në datën 01.06.2010 dhe përfundojnë me kontratën e fundit, e cila
daton në muajin Gusht të vitit 2010. Ka rezultuar se shoqëria “Al-oil” sh.p.k. ka lidhur tre
kontrata të njëpasnjëshme, të cilat në thelb kanë të njëjtën përmbajtje “Shitje të “Al-Oil”
sh.p.k. naftë bruto” që i përket kompanisë “Stream” sipas marrëveshjes së naftës qe ajo ka
nënshkruar me kompaninë “Albpetrol”.
299
Nga dokumentacioni i administruar nga shoqëria “Stream Oil & Gas LTD”, në lidhje
me subjektin “Al-oil” sh.p.k. rezulton se administratori i kësaj shoqërie ka lëshuar një
autorizim, në përmbajtje të cilit evidentohet fakti se shoferat që do të kryejnë transportin e
naftës bruto nga shoqëria Stream Oil gas te shoqëria "Aloil" sh.p.k., autorizohen që të
tërheqin dhe të nënshkruajnë në emër dhe për llogari të tij si te rubrika blerësi, po ashtu edhe
te rubrika transportuesi te fatura tatimore e shitjes. Në këtë autorizim u jepet e drejta 38
transportuesve të kryejnë një veprim të tillë, pasqyruar nëpërmjet procesverbalit këqyrje
-marrje të datës 27.01.2012.
Me qëllim verifikimin e faktit nëse kjo sasi nafte bruto e blerë nga shoqëria “Al-oil”
sh.p.k. është shitur në shoqërinë tregtare ARMO, (si e vetmja në Republikën e Shqipërisë e
Liҫensuar nga Qendra e Liҫensimit të Bizneseve për përpunimin industrial të naftës bruto)
apo është eksportuar jashtë vendit, janë pyetur në cilësinë e deklaruesit transportuesit e sasisë
së naftës bruto të autorizuar nga i pandehuri Altin Hoxha. I pyetur në cilësinë e personit që
tregon rrethana të dobishme për qëllimet e hetimit, shtetasi Beshir Dervishi deklaron se është
administrator i shoqërisë “Transpetrol”, shoqëri kjo e liҫensuar për transport të lëndëve të
lëngëta dhe kryesisht të naftës, bitumit dhe ka transportuar lëndë të tilla edhe në rrethin e
Fierit. Referuar deklarimit të tij, rezulton se ai ka në zotërim disa autobote, por se dhe ka pas
marrë me qera dhe mjete të tjera kundrejt pagesës së detyrimeve. Njëkohësisht deklaron se e
njeh dhe e ka takuar dy herë shtetasin Altin Hoxha duke i thënë këtij të fundit se ai kishte
mjete dhe se mund ta ndihmonte atë me transportin e naftës bruto. Pasi kanë rënë dakord ai
ka transportuar naftë bruto për llogari të këtij shtetasi dhe se e ka shkarkuar atë poshtë Qafës
së Lalarit në Patos.
Në deklarimin e tij shtetasi Zija Sina, (transportues i shoqërisë “Al-oil”) pohon faktin
se ka punuar si shofer te firma “Gjyzeli” me seli në Shijak të Durrësit. Ai deklaron se ka
transportuar naftë bruto, por nuk mbante mend se ku e ka ҫuar këtë naftë pasi kanë kaluar dy
vjet, se shtetasin Altin Hoxha nuk e ka njohur dhe nuk e ka takuar ndonjëherë dhe në Skrapar
nuk ka dërguar asnjëherë naftë bruto.
Shtetasi Vasil Dhëmbi në deklarimin e tij pohon faktin se ka transportuar naftë bruto
për llogari të firmës “Al-oil” sh.p.k. dhe se ai këtë naftë pasi e ngarkonte në pikat e furnizimit
dhe pasi merrte faturën tatimore e shkarkonte poshtë Qafës së Lalarit, në hyrje të Patosit në
vendin ku më parë kjo pikë ka qenë e drejtorisë së asfaltimit dhe qe ka qenë në posedim të
shtetasit Baki Agalliu, por që ja ka dhënë me qera shtetasit Eduard Muhaj administrator i
shoqërisë “Silvi Konstruksion”.
Po kështu shtetasi Jani Dashi në deklarimet e tij konfirmon faktin se ka transportuar
naftë bruto për llogari të shoqërisë “Al-oil” sh.p.k.
Shtetasi Leandri Tole, deklaron se ka pasur një mjet të cilin nuk e ka drejtuar vetë për
arsyen se nuk ka leje drejtimi por ja ka dhënë me qera një shtetasi që quhej Zenel Leshi nga
Ura Vajgurore, përkundrejt pagesës. Ai ka takuar te “Stream Oil” një person që i ka thënë se
ishte administrator i “Al-oil” dhe që prej tij ka marrë dy herë lekë të futur në një zarf, që ishin
lekët e qerasë së mjeteve që kishin transportuar naftë bruto për llogari të kësaj shoqërie.
Agron Gega, deklaron se në vitin 2010, ka drejtuar një mjet tip autobot që ishte i
firmës “Transpetrol” nga Ura-Vajgurore. Ky shtetas ka qene i punësuar te kjo shoqëri dhe ka
transportuar për llogari të shoqërisë “Al-oil” naftë bruto dhe qe e ka shkarkuar atë në Ndroq
të Tiranës.
B. Procedurat Gjyqësore
Gjykata Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.195, datë 08.07.2013 ka

vendosur:
300
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Fatmir Hoxha, për veprën penale
“Mashtrimi”, kryer më shumë se një herë, parashikuar nga neni 143/2 i K.Penal, në bazë të
nenit 388/b të K.Pr.Penale, pasi fakti nuk përbën vepër penale.
Pushimin e akuzës, për të pandehurin Fatmir Hoxha, për veprën penale “Fshehje e të
ardhurave”, parashikuar nga neni 180 i K.Penal, për shkak të Ligjit nr.107/2012 “Për dhënie
amnistie”.
Deklarimin fajtor të pandehurit Fatmir Hoxha, për veprën penale “Mospagimi i
taksave dhe tatimeve”, parashikuar nga neni 181 i K.Penal dhe dënimin e tij me 5 muaj
burgim
Deklarimin fajtor të pandehurit Fatmir Hoxha, për veprën penale “Falsifikimi i
dokumentave”, kryer më shumë se një herë, parashikuar nga neni 186/2 i K.Penal dhe
dënimin e tij me 6 gjashtë muaj burgim.
Deklarimin e pafajshëm të pandehurit Fatmir Hoxha, për veprën penale “Falsifikim i
vulave, stampave ose formularëve”, kryer më shumë se një herë, parashikuar nga neni 190/2 i
K.Penal, në bazë te nenit 388/b të K.Pr.Penale, pasi fakti nuk përbën vepër penale.
Në bazë të nenit 55 të K.Penal, në bashkim të veprave penale, në përfundim i
pandehuri Fatmir Hoxha dënohet me 10 muaj burgim.
Vuajtja e dënimit te pandehurit Fatmir Hoxha, i fillon nga dita e ekzekutimit te masës
se sigurimit arrest ne burg, date 27.12.2012 .
Ne bazë të përllogaritjeve të bëra, rezulton se i pandehuri Fatmir Hoxha dënimin e
dhënë prej 10 muaj burgim, e kryen tërësisht më datë 16.07.2013.
Në bazë të nenit 261/1/c të K.Pr.Penale, shuhet masa e sigurimit “arrest në burg” për
të pandehurin Fatmir Hoxha dhënë me vendimin nr.14, datë 04.10.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Berat, më datë 17.07.2013.
Urdhërohet lirimi i të pandehurit Fatmir Hoxha, më datë 17.07.2013 nga IEVP Berat,
nëqoftëse ndaj tij nuk ka masë tjetër sigurimi ose vendim dënimi penal.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.361/60-2013-1048, datë 24.10.2013 ka
vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.195, datë 08.07.2013 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Berat përsa i përket deklarimit fajtor të pandehurit Fatmir (Altin) Hoxha për veprat penale të
“mospagimit të taksave dhe tatimeve”, të “falsifikimit të dokumentave, të kryer më shumë se
një herë”, cilësimit juridik të këtyre veprave, masave të dënimit për këto vepra penale si dhe
për pushimin e akuzës për veprën penale të “fshehjes së të ardhurave”, parashikuar nga neni
180 i Kodit Penal.
Ndryshimin e vendimit të mësipërm për pjesën tjetër në këtë mënyrë:
Deklarimin fajtor të pandehurit Fatmir Hoxha për veprën penale të “Mashtrimit” dhe
në bazë të nenit 143/2 të Kodit Penal, dënimin e tij me 5 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të pandehurit Fatmir Hoxha për veprën penale të “Falsifikimit të
vulave, stampave ose formularëve”, të kryer më shumë se një herë dhe në bazë të nenit 190/2
të Kodit Penal dënimin e tij me 2 vjet burgim.
Në bazë të nenit 55 të Kodit Penal, në bashkim të dënimeve, dënimin përfundimisht të
pandehurit Fatmir Hoxha me 5 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga data 27.12.2012 dhe të kryhet në një burg të sigurisë së
zakonshme.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.361/60-2013-1048, datë 24.10.2013, ka

arsyetuara ndër të tjera se:
301
“…Gjykata e Apelit e gjen te drejte pretendimin e ngritur ne ankim nga Prokuroria
Berat, duke konkluduar se i pandehuri me veprimet e tij ka konsumuar plotësisht elementet e
figurës se veprave penale te “Mashtrimit” parashikuar nga neni 143/2 i Kodit Penal,
“Fshehjes se te ardhurave” parashikuar nga neni 180 i Kodit Penal, “Mospagimit te taksave
dhe tatimeve” parashikuar nga neni 181 i Kodit Penal, “Falsifikimit te dokumenteve” kryer
me shume se një here te parashikuar nga neni 186/2 i Kodit Penal si dhe “Falsifikimit te
formularëve”, parashikuar nga neni 190/2 i Kodit Penal...
…Gjykata e Shkalles se Pare ka vendosur deklarimin e pafajshëm te pandehurit
Fatmir Hoxha, per veprën penale “Mashtrimi”, kryer me shume se një here, te parashikuar
nga neni 143/2 i K.Penal, ne baze te nenit 388/b te K.Pr.Penale, pasi fakti nuk përben vepër
penale si dhe deklarimin e pafajshëm te pandehurit Fatmir Hoxha, për veprën penale
“Falsifikim i vulave, i stampave ose i formularëve”, kryer me shume se një here, te
parashikuar nga neni 190/2 i K.Penal, ne baze te nenit 388/b te K.Pr.Penale, pasi fakti nuk
përben vepër penale...
…Ne lidhje me veprën penale "Mashtrimi" kryer me shume se një here, parashikuara
nga neni 143/2 i K.Penal gjykata ka arsyetuar se prokuroria nuk vërtetoi faktin se i
pandehuri ka ngritur një skeme, e cila ka funksionuar sipas tij, ne mënyre te sakte e me
qellim te vetëm përvetësimin e te ardhurave nga tregtimi ne mënyre te paligjshme, te një
produkti, siç është nafta dhe si rrjedhim te jene përvetësuar shuma te mëdha, qe i përkasin
shtetit, siç janë tatimi i vlerës shtuar (TVSH ) 20% dhe Tatim Fitimi (TF) 10 %. Vërtet qe nga
verifikimi ne regjistrin elektronik dhe dokumentacioni shkresor del se shtetasi Altin Kudret
Hoxha figuron te jete ortak i vetëm dhe administrator ne shoqërinë “Al-Oil” shpk, subjekt i
regjistruar pranë QKR me date 14.10.2008, me NUIS (NIPT) K89614402D dhe DRT Berat,
si dhe shoqëria ka selinë ne Çorovode-Skrapar, lagja Çlirimi, pika e shitjes se karburantit,
përballe Fabrikës se Prodhimit te Pijeve Alkolike, me objekt: tregtim me pakice te
karburanteve dhe vajrave lubrifikante... Nga shkresa nr.2853/1 prot., date 13.09.2011 e QKL
Tirane, rezulton se: “Ne baze te Ligjit nr.10081, date 23.02.2009 “Per licensat, autorizimet
dhe lejet ne R.Shqiperise” dhe Ligjit nr.8450, date 24.02.1999 “Per përpunimin,
transportimin dhe tregtimin e naftës, gazit e nënprodukteve te saj”, i pandehuri Altin Hoxha
dhe subjekti “Al-Oil”, nuk janë pajisur me license nga QKL, pranë METE. Për sa sipër del
qarte se i pandehuri dhe subjekti “Al-Oil”, kane kryer një veprimtari ne mungese te lejeve
dhe autorizimeve dhe si rrjedhim veprimtaria e tij tregtare mund te konsiderohet si e
paligjshme. I pandehuri ka qene i regjistruar ne QKR Tirane dhe DRT Berat si subjekt
tregtar me objekt: “tregtim me pakice te karburanteve dhe vajrave lubrifikante”, por ne fakt
ai ka rezultuar me objekt: “tregtim me shumice i karburanteve ....”.
…Organet shtetërore si DRT Berat etj., kane patur kohen e nevojshme dhe mjetet e
duhura ligjore te ndalonin veprimtarinë tregtare te paligjshme te te pandehurit, gjë te cilën
nuk e kane bere. Por nga te gjitha provat e administruara e te analizuara ne tërësi
konkludohet se qëllimi i vetëm i te pandehurit ka qene ushtrimi i aktivitetit tregtar ne
mungese te plote te kontrollit e lejeve përkatëse, duke ngritur një skeme, e cila ka
funksionuar ne mënyre te sakte e me qellim te vetëm përvetësimin e te ardhurave nga tregtimi
ne mënyre te paligjshme te një produkti, siç është nafta, e cila ne radhe te pare është një mall
qe gjeneron te ardhura te konsiderueshme per buxhetin e shtetit. Pra ne ketë mënyre rezulton
te jene përvetësuar shuma te mëdha te cilat i përkisnin shtetit.
Nisur nga fakti se i pandehuri ne mënyre te menjëhershme nga themelimi i shoqërisë
ka kryer një volum shume te madh shitjeblerjesh, tregon qarte se shoqëria e krijuar nga i
pandehuri ka patur kapacitetet qe te sillte fitime, duke mashtruar aparatin shtetëror te
ngarkuar me vjeljen e detyrimeve qe rrjedhin nga ushtrimi i një aktiviteti te tille...
Ne lidhje me veprën penale “Falsifikimi i vulave, stampave ose formularëve” kryer
me shume se një here, te parashikuar nga neni 190/2 i K.Penal, gjykata ka arsyetuar se gjate
302
gjykimit, me provat e shqyrtuara dhe administruara doli se fakti nuk përben vepër penale,
pasi sipas gjykatës se faktit, ne ketë gjykim nuk u vërtetuan dhe nuk u provuan se cilet ishin
formularët qe i pandehuri Fatmir Hoxha kishte falsifikuar ose formularët e kujt, te cilit
person juridik publik, privat ose personi fizik kishte falsifikuar. Po kështu, nuk u vërtetua dhe
nuk u provua se ne cilet formularë, i pandehuri ka paraqitur te dhëna te rreme dhe cilit
organ shtetëror u janë dërguar këto formularë me te dhëne te rreme. Ndërkohe nga provat e
administruara rezulton plotësisht e provuar se formulari i ekstrakteve te Q.K.R.-se përmban
te dhëna te rreme mbi selinë, objektin etj. Po ashtu faturat tatimore te shitjeve përmbajnë te
dhëna te rreme qe nuk përputhen me provat e administruara gjate gjykimit e qe u janë
paraqitur organeve tatimore...”.
D. Në lidhje me ankimin (rekursin)
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit ka bërë rekurs rekurs i gjykuari Fatmir

(Altin) Hoxha, fillimisht më datë 22.11.2013 nëpërmjet mbrojtësit të caktuar kryesisht, dhe
më pas më datë 06.12.2013 nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon prishjen e këtij
vendimi dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, duke parashtruar
shkaqet e cituara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se rekursi i ushtruar nga i gjykuari është
pjesërisht i bazuar në ligj e si i tillë duhet pranuar pjesërisht.
Në rekursin e tij, ndër të tjera i gjykuari ka pretenduar në lidhje me mungesën e
njoftimit të tij për procesin e zhvilluar në Gjykatën e Apelit. Sipas fletëthirrjes nr.916 akti,
datë 27.09.2013 rezulton se, është njoftuar me telefon nëna e tij, e cila ka konfirmuar se ai do
të vijë në seancën e datës 08.10.2013. Këtë lloj njoftimi Gjykata e ka konsideruar të kryer dhe
ka deklaruar mungesën e tij në seancën e datës 08.10.2013, duke i caktuar edhe mbrojtës
kryesisht.
Referuar këtij rasti, në vlerësimin e Kolegjit Penal, nga Gjykata e Apelit nuk janë
respektuar rregullat për njoftimin e të pandehurit sipas nenit 140 të K.Pr.Penale, i cili
parashikon se:
1. Njoftimi i të pandehurit në gjendje të lirë bëhet duke i dorëzuar atij kopjen
e aktit. Kur nuk mund t’i dorëzohet personalisht, njoftimi bëhet në banesën e tij ose
në vendin e punës, duke ia dorëzuar aktin një personi që bashkëjeton me të ose një
fqinji, ose një personi që punon me të.
2. Kur vendet e treguara në paragrafin 1 nuk dihen, njoftimi bëhet në vendin
ku i pandehuri ka banimin e përkohshëm ose vendin ku qëndron më shpesh, duke ia
dorëzuar atë njërit prej personave të treguar në paragrafin 1.
3. Kopja e njoftimit nuk mund t’i dorëzohet një të mituri nën 14 vjeç ose një
personi me paaftësi të dukshme intelektuale.
4. Kur personat e treguar në paragrafin 1 mungojnë ose nuk janë të
përshtatshëm, ose refuzojnë të marrin aktin atëherë procedohet me kërkimin e të
pandehurit në vende të tjera. Në rast se edhe në këtë mënyrë nuk mund të bëhet
njoftimi, akti depozitohet në qendrën administrative të lagjes ose të fshatit ku i
pandehuri banon ose punon. Lajmërimi i depozitimit afishohet në portën e shtëpisë së
të pandehurit ose të vendit ku punon. Ftuesi gjyqësor e lajmëron atë për depozitimin
me letër rekomande me lajmërim marrje. Efektet e njoftimit rrjedhin që nga marrja e
rekomandesë...”
Pra këto janë format e njoftimit për të pandehurin e lirë sipas ligjit të cilat duhet të
respektohen rigorozisht për të garantuar procesin e rregullt ligjor pasi në të kundërt njoftimi i
të pandehurit në bazë të nenit 143 të K.Pr.Penale sjell për pasojë pavlefshmërinë jo vetëm të
këtij akti por dhe të gjithë procesit penal, sepse sipas nenit 131 të K.Pr.Penale, Pavlefshmëria
303
e një akti i bën të pavlefshme aktet e mëpasme që varen nga ai që është deklaruar i
pavlefshëm.
Nga aktet ne dosje rezulton se Gjykata e Apelit ka kryer njoftimin me telefon, sipas
nenit 133 të K.Pr.Penale, i cili parashikon se:
1. Gjykata në raste të ngutshme mund të urdhërojë që personat e kërkuar nga
palët, përveç të pandehurit, të lajmërohen me telefon nga sekretaria e gjykatës ose
nga policia gjyqësore. Në origjinalin e lajmërimit shënohet numri i telefonit të
kërkuar, emri dhe detyra që kryen personi që merr njoftimin, marrëdhëniet e tij me
atë që njoftohet, data dhe ora e telefonatës.
2. Njoftimi me telefon ka vlerë nga çasti kur është bërë, por gjithnjë kur është
marrë edhe konfirmimi i marrësit me anë telegrami.
3. Njoftimi mund të bëhet edhe nëpërmjet telegramit dhe faksit.
4. Gjykata, në rrethana të veçanta, mund të disponojë, me urdhër të arsyetuar
në fund të aktit, që njoftimi i një personi, përveç të pandehurit, të bëhet duke përdorur
mjete teknike të përshtatshme që garantojnë njoftimin.”
Sikurse rezulton nga përmbajtja e kësaj dispozite, njoftimet urgjente me telefon,
telegraf dhe faks bëhen nga gjykata për personat e kërkuat nga palët, përveҫ të pandehurit,
pasi për këtë të fundit ligji procedural penal ka parashikuar forma të tjera njoftimi të cilat
gjykatat janë të detyruara t’i zbatojnë në mënyrë rigoroze, në të kundërt njoftimet
konsiderohen të pavlefshme.
Gjykata e Lartë në jurisprudencën e saj, në referim edhe të vendimmarrjes së Gjykatës
Kushtetuese dhe GJEDNJ-së, ka rikonfirmuar vazhdimisht qëndrimin se të informosh dikë
për një proces të hapur kundër tij, është një akt gjyqësor i një rëndësie të veçantë, që duhet
bërë në përputhje me kërkesat procedurale dhe thelbësore, të cilat garantojnë ushtrimin
efektiv të të drejtave nga ana e të pandehurit.
Neni 6 i KEDNJ-së nuk e ndalon një person të heqë dorë nga të drejtat e tij. E drejta e
një personi të akuzuar për të qenë i pranishëm në seancën dëgjimore të akuzave të ngritura
kundër tij, është thelbësore për një proces të drejtë. Kjo përfshin jo vetëm praninë fizike, por
edhe aftësinë për të dëgjuar dhe ndjekur procedimet, për të kuptuar provat dhe argumentet,
për të orientuar përfaqësuesit ligjorë dhe për të dhënë fakte. Kjo është veçanërisht e
rëndësishme kur procedimet kanë natyrë kontradiktore.
Shteti ka detyrimin për t’i dhënë të pandehurit një njoftim efektiv dhe të përshtatshëm
për seancën dhe të marrë masa për të siguruar praninë e tij. Është e një rëndësie thelbësore që
i akuzuari të jetë i pranishëm në seancë, sepse ai ka të drejtën të dëgjohet, por edhe sepse ai
ka nevojë t’i verifikojë gjykatës vërtetësinë e thënieve të tij dhe t’i krahasojë këto me të palës
tjetër ose të dëshmitarëve (vendimet nr.26, datë 08.05.2012; nr.5, datë 25.02.2013 të
Gjykatës Kushtetuese).
Dispozitat procedurale për njoftimet vendosin një rend të caktuar për mënyrën e
njoftimit të akteve për të pandehurin, prandaj duhet respektuar rendi sipas preferencës ligjore
për këtë qëllim. Me këtë detyrim të organeve përkatëse shtetërore, për të njoftuar në mënyrë
rigoroze të pandehurin dhe për të provuar se ai i fshihet drejtësisë, është e lidhur e drejta e tij
për të marrë pjesë në gjykim, si dhe kompetenca e gjykatës për të vendosur për gjykimin e tij
në mungesë kur janë respektuar në mënyrë rigoroze dispozitat për njoftimin.
Në çështjen objekt gjykimi, rezulton se i gjykuari Fatmir Hoxha nuk është njoftuar
konform nenit 140 të K.Pr.Penale. Nga materialet e administruara në dosjen gjyqësore
rezulton se në adresë të gjykuarit nuk është dërguar asnjë njoftim për zhvillimin e procesit
gjyqësor në Gjykatën e Apelit Vlorës. Njoftimi sipas fletëthirrjes së datës 27.09.2013, për
zhvillimin e gjykimit në këtë Gjykatën, dërguar të gjykuarit nuk i është komunikuar atij dhe
asnjë prej familjarëve të tij, por këto të fundit (nëna e tij) sipas shënimit të bërë nga ftuesi, ka
marrë dijeni në telefon.
304
Ndonëse gjykata nuk ka zbatuar rregullat procedurale mbi njoftimin e të pandehurit
për zhvillimin e procesit gjyqësor, në seancën e datës 04.04.2011 ka deklaruar mungesën e të
pandehurit dhe i ka caktuar atij mbrojtës kryesisht. Gjykata e Apelit Vlorës ka lejuar një
proces të parregullt në aspektin kushtetues dhe, për pasojë, vendimi duhet të shfuqizohet.
Gjatë procesit të zhvilluar në Gjykatën e Apelit të gjykuarit i është cënuar e drejta për
një proces të rregullt ligjor në drejtim të mos garantimit të së drejtës së mbrojtjes dhe të
drejtës për t’u dëgjuar, në kuptim të nenit 42 të Kushtetutës dhe nenit 6 të KEDNJ-së.
Për sa u parashtrua më lart, vendimi i Gjykatës së Apelit duhet prishur dhe çështja
duhet të kthehet për rigjykim po në këtë gjykatë me një tjetër trup gjykues.
Gjykata e Apelit Vlorë, ka zbatuar gabim ligjin procedural penal në lidhje me

njoftimin e të pandehurit të lirë, gjë që e bën këtë vendim të pavlefshëm.
Në kushtet e parashtruara, vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë, do të prishet, duke e kthyer
çështjen për rigjykim po në këtë gjykatë me një tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 441/ç të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.361/60-2013-1048, datë 24.10.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë
dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë me një tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 27.01.2016
305
Nr.7/37 i Regj. Themeltar
Nr.7/37 i Vendimit
VENDIM
Aleksandër Muskaj Kryesues

Edmond Islamaj Anëtar
Artan Broci Anëtar
Andi Çeliku Anëtar
në datën 25.01.2016 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen penale me palë:
I DËMTUAR/AKUZUES: ABEDIN ORUÇI (në mungesë)

KUNDËR: EDI PALOKA (në mungesë)
OBJEKTI:
Deklarimin fajtor për kryerjen e veprës penale të “Shpifjes” të kryer botërisht
parashikuar nga neni 120 i K.Penal.
Baza Ligjore: Neni 59, 60 i Kodit të Procedurës Penale.

në mungesë të të dëmtuarit akuzues ; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se gjykimi duhet të pushohet, për shkak të mosparaqitjes së të dëmtuarit akuzues Abedin
Oruçi.
I. RRETHANAT E FAKTIT DHE PROCEDURAT GJYQËSORE.
1. I Dëmtuari/Akuzues Abedin Oruçi ka paraqitur kërkesë pranë Gjykatës së Lartë me

objektin e parashtruar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
2. I dëmtuari/ akuzues ka parashtruar në kërkesën e paraqitur prej tij se është Kryetar i
Këshillit të Qarkut Kukës dhe pikërisht më datë 12.09.2015 i akuzuari Edi Paloka nga
selia e Partisë Demokratike ka bërë deklaratë për shtyp ku është shprehur ndër të tjera se:
“... Edi Rama ka dërguar në krye të Këshillit të Qarkut Kukës një person me të shkuar
problematike si Abedin Oruçi. Vazhdon më tej personazh i kronikave të zeza i cili është i
përfshirë disa herë nga aktivitetet e paligjshme, mjafton të fusni në Google emrin e tij për
të parë sa të pasur e ka CV-në , dhe pikërisht për shkak të aktiviteteve të paligjshme u
shkarkua nga qeveria e mëparshme nga detyra e Kryetarit të Komunës Kolsh... Abedin
Oruci ushtroi edhe dje dhunë ndaj sekretarit të Këshillit të Qarkut e po ashtu mori me
dhunë zyrën e kreut të Këshillit të Qarkut, pas një mbledhje të paligjshme... Qytetarët e
Kukësit nuk mund ta pranojnë këtë model të Edi Ramës dhe Partia Demokratike bashkë
me qytetarët e Kukësit dhe të vendit do ta çlirojnë njëherë e mirë politikën dhe qeverisjen
nga krimi i lidhur me pushtetin.”.
306
3. Kjo deklaratë është transmetuar e plotë më datën 12.09.2015 nga mediat vizive.
4. Si rrjedhojë e këtij deklarimi i dëmtuari / akuzues i është drejtuar Gjykatës së Lartë duke
pretenduar se i akuzuari Edi Paloka ka konsumuar elementët e veprës penale të shpifjes,
të parashikuar nga neni 120 i K.Penal dhe duhet të dënohet sipas kësaj dispozite.
5. Për shqyrtimin e kërkesës, nga Gjykata e Lartë u caktua seanca gjyqësore e datës
07.12.2015 ora 10.00. Në këtë seancë u thirr dhe u paraqit i dëmtuari akuzues Abedin
Oruçi, personalisht i pa përfaqësuar me avokat, nuk u paraqit i akuzuari Edi Paloka.
Gjykata në referim të nenit 333 dhe 338 të Kodit të Procedurës Penale, duke qënë se
ndodhej në seancën e pajtimit shtyu seancën, me qëllim zhvillimin e rregullt të seancës së
pajtimit.
6. Në seancën e datës 25.01.2015, nuk u paraqit i dëmtuar/akuzues Abedin Oruçi.
II. VLERËSIMI I GJYKATËS.
7. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se kërkesa e paraqitur përbën një çështje për
shqyrtimin e së cilës Gjykata e Lartë në referim të nenit 141 të Kushtetutës dhe nenit 75
shkronja “b” të Kodit të Procedurës Penale ushtron juridiksion fillestar.
8. Në nenin 141 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë përcaktohet se “Gjykata e Lartë
ka juridiksion fillestar dhe rishikues. Ajo ka juridiksion fillestar kur gjykon akuzat penale
kundër Presidentit të Republikës, Kryetarit dhe anëtarëve të Këshillit të Ministrave,
deputetëve, gjyqtarëve të Gjykatës së Lartë dhe gjyqtarëve të Gjykatës Kushtetuese”. Ky
parashikim Kushtetues gjen shprehje më tej në nenin 75 të Kodit të Procedurës Penale.
9. Në nenin 75, shkronja (b), paragrafi i dytë i Kodit të Procedurës Penale gjithashtu
përcaktohet se: “Gjykata e Lartë gjykon në shkallë të parë, me trup gjykues të përbërë
nga 5 gjyqtarë të përcaktuar me short, veprat penale të kryera nga Presidenti i
Republikës, Kryetari dhe anëtarët e Këshillit të Ministrave, deputetët, gjyqtarët e
Gjykatës së Lartë dhe gjyqtarët e Gjykatës Kushtetuese, kur këta janë në këto funksione
në kohën e gjykimit”.
10. Në rastin objekt gjykimi, shtetasi Edi Paloka është deputet i Kuvendit të Shqipërisë dhe
Gjykata e Lartë në këtë rast ka juridiksionin fillestar.
11. Në nenin 59 të Kodit të Procedurës Penale përcaktohet: “1. Ai që është dëmtuar nga
veprat penale të parashikuara nga nenet 90, 91, 92, 112 paragrafi i parë, 119,119/b, 120,
121, 122, 125, 127, 148, 149 dhe 254 të Kodit Penal ka të drejtë të paraqesë kërkesë në
gjykatë dhe të marrë pjesë në gjykim si palë për të vërtetuar akuzën dhe për të kërkuar
shpërblimin e dëmit...”.
12. Përpara hyrjes në fuqi të ndryshimeve kushtetuese të vitit 2012 për gjykatën që
procedonte ekzistonte detyrimi për të marrë autorizimin nga Kuvendi për ushtrimin e
ndjekjes penale.
13. Në zbatim të parashikimeve të nenit 73 të Kushtetutës, deputetët nuk gëzojnë imunitet
nga ndjekja penale për veprën penale të “Shpifjes” të parashikuar në nenin 120 të Kodit
Penal.
14. Pas hyrjes në fuqi të ndryshimeve kushtetuese nëpërmjet ligjit nr.88/2012 deputetët
mund të procedohen penalisht, pa qenë e nevojshme marrja e autorizimit nga organi
procedues prej Kuvendit. Imuniteti penal i deputetit pas ndryshimeve të ligjit nr.88/2012
është imunitet i kufizuar i cili është i kufizuar vetëm në lidhje me zbatimin e masave të
sigurimit kontrollin personal dhe të banesës, por nuk është një imunitet ndaj ndjekjes
penale. Ndaj për çështjen objekt gjykimi nuk është e nevojshme marrja e autorizimit për
vazhdimin e gjykimit.
307
15. Në nenin 73/1 të Kushtetutës përcaktohet se: “Deputeti nuk mban përgjegjësi për
mendimet e shprehura në Kuvend dhe votat e dhëna prej tij në ushtrim të funksionit. Kjo
dispozitë nuk zbatohet në rastin e shpifjes. 2. Deputeti nuk mund të arrestohet ose t’i
hiqet liria në çfarëdo lloj forme apo ndaj tij të ushtrohet kontroll personal ose i banesës,
pa autorizimin e Kuvendit. 3. Deputeti mund të ndalohet ose të arrestohet pa
autorizim kur kapet në kryerje e sipër ose menjëherë pas kryerjes së një krimi. Në këto
raste, Prokurori i Përgjithshëm njofton menjëherë Kuvendin, i cili, kur konstaton se nuk
ka vend për procedim, vendos për heqjen e masës. 4. Për çështjet e parashikuara në
paragrafët 2 dhe 3 të këtij neni, Kuvendi mund të diskutojë në seancë me dyer të
mbyllura, për arsye të mbrojtjes së të dhënave. Vendimi merret me votim të hapur.”.
16. Për shqyrtimin e kërkesës, nga Gjykata e Lartë u caktua seanca gjyqësore e datës
07.12.2015 ora 10.00. Në këtë seancë u thirr dhe u paraqit i dëmtuari akuzues Abedin
Oruçi, personalisht i pa përfaqësuar me avokat, nuk u paraqit i akuzuari Edi Paloka i cili
kishte marrë dijeni rregullisht për gjykimin. Gjykata në referim të nenit 333 dhe 338 të
Kodit të Procedurës Penale, duke qenë se ndodhej në seancën e pajtimit shtyu seancën,
me qëllim për të verifikuar nëse ekzistonte mundësi pajtimi mes palëve.
17. Në nenin 338 të Kodit të Procedurës Penale i emërtuar “Përpjekja për pajtim”
parashikohet: “1. Në rastin e veprave që ndiqen me kërkesën e të dëmtuarit akuzues,
gjykata thërret të dëmtuarin dhe atë kundër të cilit është bërë kërkesa për gjykim dhe u
propozon zgjidhjen e çështjes me pajtim. Në qoftë se i dëmtuari e tërheq kërkesën dhe ai
që akuzohet e pranon tërheqjen, gjykata vendos pushimin e çështjes. Në të kundërtën ajo
cakton datën e seancës dhe u bën të njohur atyre se mund të ndihmohen nga mbrojtës”.
18. Në seancën e datës 25.01.2015, nuk u paraqit i dëmtuar/akuzues Abedin Oruçi, gjithashtu
nga ana e tij nuk u paraqit ndonjë kërkesë ku të parashtroheshin shkaqe të justifikuara për
mospjesëmarrjen në gjykim. Neni 59, paragrafi i tretë i Kodit të Procedurës Penale,
shprehet se: “Nëse i dëmtuari akuzues ose mbrojtësi i caktuar prej tij nuk paraqitet në
seancë pa shkaqe të arsyeshme, gjykata vendos pushimin e çështjes”.
19. Kolegji Penal, në bazë të nenit 59/3 të Kodit të Procedurës Penale vlerëson se, çështja në
ngarkim të të akuzuarit Edi Paloka, të akuzuar për veprën penale të “Shpifjes”,
parashikuar nga neni 120/2 të Kodit Penal, duhet të pushohet për shkak të mosparaqitjes
të të dëmtuarit akuzues, shtetasit Abedin Oruçi.
20. Mbështetur për sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, është i
pamundur vazhdimi i mëtejshëm i gjykimit të kësaj çështjeje, për të shqyrtuar në themel
pretendimet e kërkuesit Abedin Oruçi.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë bazuar në përcaktimet e nenit 59/3 të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Pushimin e gjykimit të çështjes penale me nr.37 Regjistri Themeltar, që i përket të
dëmtuarit akuzues Abedin Oruçi, kundër të akuzuarit Edi Paloka.
Tiranë, më 25.01.2016
308
Nr. 00-2016-175 i Vendimit (8)
VENDIM

në seancën gjyqësore të datës 27.01.2016 mori në shqyrtim çështjen penale me palë:
TË GJYKUARIT: BLEDAR HALILAJ, përfaqësuar nga

Av. Sonila Çekrezi, caktuar kryesisht
SAIMIR KOLGJINI, përfaqësuar nga
Av. Sonila Çekrezi, caktuar kryesisht,
VULLNET SPAHIU, përfaqësuar nga
Av. Sonila Çekrezi, caktuar kryesisht,
OBJEKTI:
Për veprën penale “Rrëmbimi mbajtje peng e personit”
Baza Ligjore: Neni 109 i K.Penal.
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda, me vendimin nr.20, datë

05.02.2014 ka vendosur:
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Bledar Halilaj për kryerje të veprës
penale të: “Rrëmbimit ose mbajtjes peng të personit”, kryer në
bashkëpunim, parashikuar nga neni 109, paragrafi i parë, e 25 i Kodit
Penal dhe dënimin e tij me 11 (njëmbëdhjetë) vjet burgim.
-Në aplikim të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale, t’i zbritet 1/3 e
dënimit dhe të dënohet, përfundimisht, me 7 (shtatë) vjet e 4 (katër)
muaj burgim.
-Vuajtja e dënimit t‘i fillojë nga dita e arrestimit, data 15.11.2012 dhe te
kryhet në burg të sigurisë së zakonshme.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Vullnet Spahiu për kryerje të veprës
Penal dhe dënimin e tij dhe dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim.
-Në aplikim të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale, t’i zbritet 1/3 e
dënimit dhe të dënohet, përfundimisht, me 6 (gjashtë) vjet e 8 (tetë)
muaj burgim.
Vuajtja e dënimit t’i fillojë nga dita e arrestimit, 13.04.2013 dhe të kryhet
në burg të sigurisë së zakonshme.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Saimir Kolgjini për kryerje të veprës
309
Penal dhe dënimin e tij dhe dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale, t’i zbritet 1/3 e
dënimit dhe të dënohet, përfundimisht, me 6 (gjashtë) vjet e 8 (tetë) muaj
burgim.
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, me vendimin nr.47, datë 13.05.2014 ka

vendosur:
-Ndryshimin e vendimit nr.20, datë 05.02.2014 të Gjykatës së shkallës së
parë për Krime të Rënda, Tiranë, si më poshtë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Bledar Halilaj për kryerjen e veprës
penale të “Heqjes së paligjshme të lirisë”, kryer në bashkëpunim,
parashikuar nga neni 110 paragrafi i dytë i Kodit Penal dhe në bazë të
kësaj dispozite dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Bledar Halilaj për veprën penale të
“Shtrëngimit ose pengimit për të bashkëjetuar ose për të zgjidhur
martesë”parashikuar nga neni 130 i Kodit Penal dhe në bazë të kësaj
dispozite dënimin e tij me 3 (tre) muaj burgim.
Në aplikim të nenit 55 paragrafi i dytë i Kodit Penal dënimin e të
pandehurit Bledar Halilaj me 7 (shtatë) vjet burgim, për të dy veprat
penale.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale, t’i zbritet 1/3 e dënimit dhe i
pandehuri Bledar Halilaj dënohet përfundimisht me 4 (katër) vjet e 8
(tetë) muaj burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Vullnet Spahiu për kryerjen e veprës
penale të “Heqje e paligjshme e lirisë”, parashikuar nga neni 110
paragrafi i dytë të Kodit Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij
me 4 (katër) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale, t’i zbritet 1/3 e dënimit duke u
dënuar përfundimisht i pandehuri Vullnet Spahiu me 3 (tre) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Saimir Kolgjini për kryerjen e veprës
penale të “Heqje e paligjshme e lirisë”, parashikuar nga neni 110 paragrafi i
dytë i Kodit Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 4 (katër)
vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale, t’i zbritet 1/3 e dënimit duke u
dënuar përfundimisht i pandehuri Saimir Kolgjini me 3 (tre) vjet burgim.
Lënien në fuqi të vendimit nr.20 datë 05.02.2014 të Gjykatës së Shkallës së
Parë për Krime të Rënda Tiranë në pjesët e tjera të tij.
-Shpenzimet gjyqësore edhe në këtë shkallë gjykimi i ngarkohen
solidarisht të pandehurve.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori pranë

Prokurorisë së Apelit për Krime të Rënda, i cili kërkon: prishjen e vendimit të
gjykatës së apelit për krime të rënda dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës
së parë,
Duke parashtruar këto pretendime:

- Duke iu referuar faktit penal dhe provave të shqyrtuara, rezulton se, të pandehurit
e këtij gjykimi e kanë kryer veprën penale për të cilën akuzohen sipas rastit të
dytë, të formës së pestë, të kryerjes së kësaj vepre penale qe parashikon që, vetë
310
personi i marrë peng, të detyrohet qe te realizojë kërkesa ose kushte të caktuara,
kërkesa dhe kushte të cilat, dihet të jenë po ashtu, të paligjshme ose të padrejta.
- Në këto kushte vendimi i gjykatës së apelit që ka ndryshuar kualifikimin ligjor të
veprës është krejtësisht i gabuar dhe i pambështetur në ligj me këtë arsyetim.
- Të gjykuarit me anë të rrëmbimit ose mbajtjes peng të personit nuk kanë pasur si
qëllim realizimin e një interesi të ligjshëm, për të qenë para veprës penale të:
"Heqjes së paligjshme të lirisë”, të parashikuar nga neni 110 i Kodit Penal.
- Kjo për faktin se, për të qenë para veprës penale "Heqjes së paligjshme të lirisë" të
parashikuar nga neni 110 i Kodit Penal, nga pikëpamja e anës objektive, kërkohet
që, personit t’i hiqet liria, pa patur si qëllim subjekti që kryen veprën, realizimin e
asnjë qëllimi tjetër, të ligjshëm apo të paligjshëm.
- Nga ana tjetër, në qoftë se, subjekti i veprës penale, veprën penale të heqjes së
paligjshme të lirisë, e kryen për të realizuar një qëllim të paligjshëm, siç është
edhe detyrimi me forcë për të lidhur martesë, atëherë, nuk jemi më para veprës
penale të: “Heqjes së paligjshme të lirisë”, të parashikuar nga neni 110 i Kodit
Penal, por, jemi para veprës penale të:“Rrëmbimit të personit”, të parashikuar nga
neni 109 i Kodit Penal, ku, siç dihet, vepra penale e "Rrëmbimit të personit ”, të
parashikuar nga neni 109 i Kodit Penal, nuk mund të konkurrojë me veprën
penale të: "Heqjes së paligjshme të lirisë”, të parashikuar nga neni 110 i Kodit
Penal, pasi e thith, në çdo rast, këtë të fundit.
- Nuk konkurrojnë me njëri tjetrin as neni 109/1 dhe neni 110 i Kodit Penal, për
arsye se në rastin e parë kemi të bëjmë me veprime a mosveprime të autorit të
veprës me motiv sigurimin e përfitimeve të padrejta, por pa i hequr lirinë viktimës
së tij. Ndërsa në rastin e nenit 110, edhe pse motivi i kryerjes së veprës është i
pakonkretizuar (raste që nuk përfshihen në nenin 109), thelbësore është kryerja e
saj duke i hequr në mënyrë të paligjshme lirinë viktimës. Megjithatë në rastin
konkret, rrëmbimi ose mbajtje peng e personit, me qëllim për ta detyruar atë me
forcë që të martohet me subjektin e veprës penale, përmbush, në mënyrë të plotë,
kërkesat e ligjit, në kuptim të nenit 109/b, që rrëmbimi është kryer për çdo qëllim
tjetër, ku, qëllimi tjetër, në këtë rast, është i paligjshëm, sepse, shtrëngimi me
forcë për martesë, ashtu, siç u citua më lart, përbën vepër penale, dhe për pasojë,
përbën edhe realizimin e një qëllimi të paligjshëm.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Artan Zeneli, dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë, Sokol Stojani, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi
të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, mbrojtësin e të gjykuarve, Bledar Halilaj, Saimir
Kolegjini, Vullnet Spahiu: Av. Sonila Çekrezi, e cila kërkoi lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së apelit, si dhe pasi e shqyrtoi në tërësi çështjen;
VЁREN
Se vendimi i gjykatës së apelit, me të cilin, janë deklaruar fajtorë për kryerjen e
veprës penale të heqjes së paligjshme e lirisë në bashkëpunim, përkatësisht të pandehurit:
Bledar Halilaj, Vullnet Spahiu e Saimir Kolgjini, dhe i dënuar ata, përkatësisht me 4.8 vjet, 3
vjet, 3 vjet burgim, duke ndryshuar cilësimin ligjor të vendimit të gjykatës së shkallës së parë,
që i kishte deklaruar fajtorë ata për veprën penale të rrëmbimit ose mbajtjes peng të personit
në bashkëpunim, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit material, prandaj ai është i
cenueshëm në mënyrën dhe për shkaqet që vijojnë.
311
Të gjykuarit Bledar Halilaj, Vullnet Spahiu e Saimir Kolgjini, janë të gjithë

banues të rrethit Kukës dhe të njohur e shokë mes tyre. Edhe e dëmtuara S.C., është
banore e rrethit Kukës, fshati Osmanaj, beqare dhe punon si mësuese në fshatin
Kolesjan, Kukës.
Të gjykuarit Vullnet e Saimir, më parë, ishin vënë në dijeni nga i gjykuari Bledar,
se ai kishte çuar njerëz në shtëpi të S., për t’i thënë se, ai kërkonte të martohej me atë. Ky
fakt i dërgimit të njerëzve për martesë, rezultoi i provuar në gjykim, të paktën në një rast
dhe përgjigja nga S. dhe familja e saj, ndaj kërkesës së të gjykuarit Bledar Halilaj, kishte
qenë negative, që ajo nuk pranonte të martohej me atë.
Veç kësaj, i gjykuari Bledar, nga ana e tij, nuk e kishte takuar, asnjëherë, nga afër
S. për të folur për martesë. Ngaqë ajo dhe familjarët e saj, i kishin kthyer atij përgjigje
negative, përmes personave të tjerë, ai u mor vesh dhe ra dakord me dy të gjykuarit e
tjerë, Vullnet Spahiu dhe Saimir Kolgjini, që ta rrëmbente atë, kur ajo të dilte në
mëngjes, për të shkuar në shkollë, dhe me këtë veprim ta detyronte atë të martohej me të.
Tre të gjykuarit e këtij gjykimi, që një natë më parë, planifikuan se si do të
realizonin rrëmbimin e të dëmtuarës S.C. Këtë natë, ata ndenjën dhe folën për rrëmbimin
e S., në lokalin e shtetasit Kapllan Rata, i cili, ndodhet në vendin e quajtur, Qafa e
Kolesjanit.
Të gjykuarit Vullnet e Saimir, e njihnin për fytyrë S.. Të nesërmen me datë
14.11.2012, rreth orës 07:40 minuta, kur S. kishte dalë në rrugë, në pritje të furgonit që e
transportonte për në shkollë, të tre gjykuarit, si dhe një person i katër i paidentifikuar
ende, me një furgon të drejtuar nga i gjykuari Vullnet Spahiu, iu afruan asaj në rrugë,
hapën derën e pasme të furgonit, e kapën për krahësh dhe me forcë e futën në furgon, në
sediljen e pasme, me fytyrë poshtë. Një veprim i tillë ka zgjatur pak çaste dhe megjithëse
S., thirri me zë të lartë, kërkoi ndihmë, e kundërshtoi, të gjykuarit arritën dhe me forcë e
futën në furgon.
Futjen me forcë të të dëmtuarës S. në furgon e bënë të gjykuarit Bledar e Saimir,
të cilët, e mbajtën atë, pa lëvizur aty, ngaqë ajo kundërshtonte me forcë, dhe me shpejtësi
lëvizën rrugës së Kolosjanit. Në furgon, gjatë rrugës, i gjykuari Bledar e kërcënoi atë, për
përgjigjen negative që ajo i kishte kthyer kërkesës së tij për t’u martuar, dhe kaq mjaftoi
për të dëmtuarën, për të kuptuar se, përse Bledari e kishte bërë këtë veprim.
Në futjen e saj me forcë në furgon, përveç Bledarit, të gjykuarit e tjerë kishin
mbuluar fytyrat, për të mos u njohur nga e dëmtuara. Furgoni ishte me perde, anësore
dhe prapa. Rrugës në furgon e dëmtuara S. i tha të gjykuarit Bledar dhe të tjerëve se,
vdiste dhe atë nuk e merrte. Ndërkohë që, lëviznin me furgon, të gjykuarit Bledar e
Sajmir e goditën atë, me grushte e shqelma. Aty, ndërsa, lëviznin me shpejtësi me
makinë, atë e mbajtën shtrënguar fort për krahësh. Rrugës, prej të gjykuarve, e dëmtuara
S., u bë objekt i sharjeve, fyerjeve e goditjeve.
Të gjykuarit me të dëmtuarën në furgon, shkuan në vendin e quajtur Bjeshkët e
Lusnit dhe për të shkuar atje, ata bënë rreth një orë me furgon. Këtu, 100 metra, pasi e
zbritën nga furgoni, të dëmtuarës si pasojë e stresit dhe goditjeve i ka rënë të fikët, dhe
kur është përmendur, ka parë që të gjykuarit po e mbanin në kurriz dhe e kanë çuar në
një vend tjetër, zonë të pyllëzuar. Më pas, asaj, përsëri, i ka rënë të fikët, dhe e kanë
përmendur të gjykuarit, duke i rënë në fytyrë.
Pasi e dëmtuara S., është përmendur, i ka parë, përsëri, aty të gjykuarit Vullnet e
Sajmir, dhe në këtë moment, këta dy të gjykuar, janë ndarë me të gjykuarin Bledar, i cili,
312
pas largimit të tyre, ka filluar t’i shajë ata, pasi e lanë vetëm atë, dhe braktisën edhe
furgoni në një cep të rrugës.
I gjykuari Bledar me të dëmtuarën S., të shtrënguar për krahu prej tij, vazhdoi të
ecte nëpër mal. Lëvizja e të gjykuarit Bledar me të dëmtuarën S., për krahu, nëpër mal,
vazhdoi, për orë të tëra. Gjatë gjithë kësaj kohe, ai kërkonte që ajo t’i pranonte të
martoheshin, por, përgjigja e saj ishte negative. Për këtë, i gjykuari Bledar e godiste dhe
e rrihte vazhdimisht. Madje, i gjykuari Bledar, tentoi edhe të kryente marrëdhënie
seksuale me të, por, nuk ia arriti qëllimit, si pasojë e kundërshtimit të fortë që e dëmtuara
i bëri. I gjykuari Bledar kishte vendosur të mos zbriste nga mali, së bashku me të
dëmtuarën S., pa i pranuar e dëmtuara që të martohej me të.
Ndërkohë që, e gjithë familja dhe fisi i të dëmtuarës S., ishin të shqetësuar për të,
dhe bënin përpjekje me telefonata, për të mësuar prej të gjykuarit Bledar ose të
dëmtuarës S., të dinin se ku gjendeshin, në mënyrë që të kthenin të dëmtuarën në shtëpi.
Të dhënat e përgjimeve telefonike tregojnë se, kanë qenë komunikimet e vazhdueshme
me telefon, të vëllait të të gjykuarit Bledar, me këtë të fundit, që kanë bërë që i gjykuari
Bledar, të zbriste së bashku me të dëmtuarën S. nga mali, dhe të shkonin drejt shtëpisë së
tij, “për t’u sqaruar” .
Rreth orës 23:30, të datës 14.11.2014, i gjykuari Bledar është nisur me të
dëmtuarën S., për të zbritur tek shtëpia e tij. Në orën 02:24:11, të datës 15.11.2012, e
dëmtuara S. ka qenë në shtëpinë e të gjykuarit Bledar, nga ku, njoftoi kushërinjtë e saj
që, aty të sillnin policinë. Pas njoftimit të policisë nga të afërmit e të dëmtuarës S.,
policia ka shkuar, pas pak dhe ka bërë arrestimin në flagrancë të të gjykuarit Bledar
Halilaj, ndërsa, dy të gjykuarit e tjerë, Vullnet Spahiu dhe Saimir Kolgjini, janë ndaluar
disa muaj më pas.
Në këto rrethana Prokuroria për Krime të Rënda, ka përcjellë në gjykatë çështjen
penale në ngarkim të të gjykuarve, duke i akuzuar ata për kryerjen e veprës penale të:
“Rrëmbimit ose mbajtjes peng të personit”, në bashkëpunim, të parashikuar nga neni
109, paragrafi i parë e 25 të Kodit Penal.
I gjykuari Bledar Halilaj nëpërmjet mbrojtësit të tij, kërkoi ndryshimin e cilësimit
ligjor të veprës penale dhe cilësimin e faktit penal si vepër penale, e “Shtrëngimit apo
pengimit për të bashkëjetuar ose për të lidhur apo zgjidhur martesë”, të parashikuar nga
neni 130, paragrafi i parë i Kodit Penal;
Të gjykuarit Vullnet Spahiu dhe Saimir Kolgjini, si dhe mbrojtësi i tyre, kanë
kërkuar, ndryshimin e cilësimit ligjor të veprës penale dhe cilësimin e faktit penal, si
vepër penale e “Shtrëngimit apo pengimit për të bashkëjetuar ose për të lidhur apo
zgjidhur martesë”, të parashikuar nga neni 130, paragrafi i parë i Kodit Penal, si dhe
vepra penale e “Heqjes së paligjshme të lirisë”, të parashikuar nga neni 110, paragrafi i
dytë i Kodit Penal.
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda, me vendimin nr.20, datë

-Deklarimin fajtor të të pandehurit Bledar Halilaj për kryerje të veprës penale të:
“Rrëmbimit ose mbajtjes peng të personit”, kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni
109, paragrafi i parë, e 25 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 11 (njëmbëdhjetë) vjet
burgim.
-Në aplikim të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale, t’i zbritet 1/3 e dënimit
dhe të dënohet, përfundimisht, me 7 (shtatë) vjet e 4 (katër) muaj burgim.
313
-Vuajtja e dënimit t‘i fillojë nga dita e arrestimit, data 15.11.2012 dhe te kryhet në
burg të sigurisë së zakonshme.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Vullnet Spahiu për kryerje të veprës penale
të: “Rrëmbimit ose mbajtjes peng të personit”, kryer në bashkëpunim, parashikuar nga
neni 109, paragrafi i parë, e 25 i Kodit Penal dhe dënimin e tij dhe dënimin e tij me 10
(dhjetë) vjet burgim.
-Në aplikim të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale, t’i zbritet 1/3 e dënimit
dhe të dënohet, përfundimisht, me 6 (gjashtë) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
Vuajtja e dënimit t’i fillojë nga dita e arrestimit, 13.04.2013 dhe të kryhet në burg
të sigurisë së zakonshme.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Saimir Kolgjini për kryerje të veprës penale
të: “Rrëmbimit ose mbajtjes peng të personit”, kryer në bashkëpunim, parashikuar nga
neni 109, paragrafi i parë, e 25 i Kodit Penal dhe dënimin e tij dhe dënimin e tij me 10
(dhjetë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale, t’i zbritet 1/3 e dënimit dhe
të dënohet, përfundimisht, me 6 (gjashtë) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
Me arsyetimin se:
Duke u rikthyer tek analiza juridike e figurës së veprës penale të: “Rrëmbimit ose
mbajtjes peng të personit” të parashikuar nga neni 109 i Kodit Penal, nga pikëpamja e
anës objektive, rezulton se, kjo vepër penale, kryhet, në një ose disa nga këto forma:
a) Me anë të rrëmbimit ose mbajtjes peng të personit me qëllim për të fituar pasuri
ose çdo përfitim tjetër. Kjo është edhe forma kryesore dhe më e përhapur e kryerjes së
kësaj vepre penale, ku, në këtë rast, personi i rrëmbyer, shndërrohet në “vegël” ose
“objekt” ose “mjet”, për realizimin e qëllimit të përfitimit të pasurisë ose çdo përfitimi
tjetër, me karakter pasuror.
Sipas kësaj forme të kryerjes së veprës penale, personi, mbahet peng dhe shërben
si “mjet” për realizimin e qëllimit të paligjshëm të subjektit, për të fituar pasuri ose çdo
përfitim tjetër pasuror dhe lirimi i personit, nga subjekti i veprës penale, bëhet vetëm pas
realizimit të qëllimit të paligjshëm, fitimit të pasurisë ose të çdo përfitimi tjetër pasuror.
Në lidhje me këtë formë të kryerjes së veprës penale të mësipërme, ashtu si edhe
për të gjitha format e tjera të kryerjes së saj, të cilat do të analizohen më poshtë, në këtë
vendim nga gjykata, vlen të theksohet fakti, se, vepra penale e “Rrëmbimit ose mbajtjes
peng të personit”, është një vepër penale formale, pra, në mënyrë që të konsiderohet si
plotësisht e kryer, mjafton që të provohet rrëmbimi ose mbajtja peng e personit, për të
realizuar një nga qëllimet e paligjshme të parashikuara në vetë dispozitën përkatëse, dhe
nuk kërkohet ardhja e pasojës, dhe mos realizimi i qëllimit të paligjshëm nga i
pandehurit, mbahet nga gjykata parasysh, në caktimin e llojit dhe masës së dënimit.
Po ashtu, së fundmi, në lidhje me këtë formë të kryerjes së veprës penale, gjykata
çmon të sqarojë se, pavarësisht nga fakti se, kjo është forma kryesore dhe më e përhapur
e kryerjes së kësaj vepre, nga subjekti i veprës penale, vepra penale e “Rrëmbimit ose
mbajtjes peng të personit”, ashtu siç do të sqarohet më poshtë, kryhet edhe forma të tjera,
disa prej të cilave, nga pikëpamja e anës objektive, janë të ngjashme, në thelb, me këtë
formë dhe, disa të tjera, janë të ndryshme nga kjo formë.
Duke iu referuar rrethanave të faktit, si dhe provave të shqyrtuara, rezulton se, të
pandehurit e këtij gjykimi, nuk e kanë kryer veprën penale, sipas kësaj forme, çka ka
çuar, në vlerësim të kësaj gjykate, që mbrojtësit, të ngatërrohen dhe të kenë pretendime,
në lidhje me cilësimin ligjor të veprës penale, sepse, ata arsyetojnë se, vepra penale e
“Rrëmbimit ose mbajtjes peng të personit”, mund të kryhet vetëm në këtë formë ose
format të tjera të ngjashme dhe jo në një ose disa forma të tjera, të cilat, ndryshojnë nga
forma kryesore dhe më e përhapur e kryerjes së kësaj vepre penale.
314
b) Forma e dytë e kryerjes së kësaj vepre penale, nga pikëpamja e anës objektive,
është rrëmbimi ose mbajtja peng e personit, me qëllim për të përgatitur krijimin e
kushteve lehtësuese, për kryerjen e një krimi. Edhe kjo formë e kryerjes së veprës penale,
është e ngjashme me formën e parë, që është edhe forma kryesore dhe më e përhapur, si
dhe më e lehtë për t’u kuptuar, nga ana juridike. Edhe sipas kësaj forme, personi i
rrëmbyer shndërrohet në “vegël” ose “mjet”, me qëllim që subjekti i kësaj vepre penale,
të realizojë një qëllim të paligjshëm, të përgatisë kushtet lehtësuese për kryerjen e një
krimi. Edhe sipas kësaj forme, subjekti i veprës penale, lirimi i personit të marrë peng,
bëhet nga subjekti, vetëm pas realizimit të qëllimit të paligjshëm, krijimin e kushteve
lehtësuese për kryerjen e një krimi.
Duke iu referuar faktit penal dhe provave të shqyrtuara, rezulton se, të pandehurit
e këtij gjykimi, nuk e kanë kryer veprën penale për të cilën akuzohen, as sipas kësaj
forme.
c) Forma e tretë e kryerjes së veprës penale të: “Rrëmbimit ose mbajtjes peng të
personit”, nga pikëpamja e anës objektive, është rrëmbimi ose mbajtja peng e personit,
me qëllim për të ndihmuar fshehjen ose largimin e autorëve ose bashkëpunëtorëve në
kryerjen e një krimi. Edhe kjo formë e kryerjes së veprës penale, është e ngjashme me dy
format e para. Edhe sipas kësaj forme, personi i rrëmbyer, shndërrohet në “mjet” ose
“objekt” dhe do të lirohet nga subjekti i veprës penale, vetëm pas realizimit të qëllimit të
paligjshëm që është, ndihma për fshehjen ose largimin e autorëve ose bashkëpunëtorëve
në kryerjen e një krimi.
forme.
ç) Forma e katërt e kryerjes së veprës penale të: “Rrëmbimit ose mbajtjes peng të
me qëllim për t’u shmangur dënimit. Edhe kjo formë e kryerjes së veprës penale të
mësipërme, është e ngjashme me tre format e para. Edhe në këtë rast, personi i rrëmbyer,
shndërrohet në “mjet” ose “objekt” dhe do të lirohet nga subjekti i veprës penale, vetëm
pas realizimit të qëllimit të paligjshëm, që është shmangia nga dënimi penal.
forme.
Forma e pestë e kryerjes së veprës penale të: “Rrëmbimit ose mbajtjes peng të
me qëllim për të detyruar personin për realizimin e kërkesave dhe kushteve të caktuara.
Gjykata çmon se, kjo formë e kryerjes së veprës penale, është e ndryshme nga
katër format e para, të analizuara nga gjykata, në mënyrë të përmbledhur, më lart.
Kjo formë e kryerjes së veprës penale, ndahet në vetvete, në dy raste. Rasti i parë,
është kur rrëmbimi ose mbajtja peng e personit bëhet me qëllim që persona të tretë, të
ndryshëm nga personi i marrë peng, të realizojnë kërkesa ose kushte të caktuara, të cilat
në çdo rast, duhet të jenë të paligjshme ose të padrejta.
Ky rast, i kësaj forme të rrëmbimit ose mbajtjes peng të personit, është e
ngjashëm, me format e para të trajtuara më lart, sepse, edhe sipas këtij rasti, personi i
rrëmbyer, shndërrohet në “mjet” ose “objekt” dhe subjekti i veprës penale, do ta lirojë
personin e rrëmbyer, vetëm pasi personat të tretë, që mund të jenë të afërm të tij, ose çdo
person fizik apo juridik, si dhe institucion publik ose shtetëror, të kenë plotësuar kushtet
ose kërkesat e paligjshme të subjektit të veprës penale.
315
e këtij gjykimi, nuk e kanë kryer veprën penale për të cilën akuzohen, as sipas rastit të
parë, të formës së pestë, të kryerjes së kësaj vepre penale.
Rasti i dytë, i kryerjes së kësaj vepre penale sipas kësaj forme, është që, vetë
personi i marrë peng, të detyrohet që të realizojë kërkesa ose kushte të caktuara, kërkesa
dhe kushte të cilat, duhet të jenë po ashtu, të paligjshme ose të padrejta. Ky rast dhe kjo
formë e kryerjes së veprës penale të: “Rrëmbimit ose mbajtjes peng të personit”, është
një rast që haset rrallë në praktikën gjyqësore, por, që, duke iu referuar faktit penal të
pranuar nga vetë të pandehurit dhe mbrojtësit e tyre, si dhe provave të shqyrtuara dhe të
analizuara, gjykata çmon se, është, pikërisht, kjo, forma e kryerjes së veprës penale nga
të pandehurit e këtij gjykimi.
Kryerja e veprës penale të: “Rrëmbimit ose mbajtjes peng të personit”, sipas kësaj
forme, ndryshon nga të gjitha format e tjera të trajtuara më lart, sepse, sipas kësaj forme,
personi i rrëmbyer, nuk shndërrohet në “mjet” apo “objekt”, duke i shërbyer personit për
të fituar pasuri, apo çdo përfitim tjetër, apo për të realizuar kërkesa apo kushte të
caktuara, të cilat, do të realizohen nga persona të tretë, të ndryshëm nga personi i marrë
peng dhe lirimi i personit të marrë peng do të bëhet nga personi, vetëm, pasi personat e
tretë të plotësojnë qëllimin e tij të paligjshëm.
Sipas kësaj forme, personi rrëmbehet dhe mbahet peng, me qëllimin e paligjshëm,
që, vetë ai dhe jo persona të tretë, të detyrohet që të realizojë kërkesa ose kushte të
caktuara, të cilat duhet të jenë të paligjshme ose të padrejta. Në rastin e këtij gjykimi, të
pandehurit Bledar Halilaj, Vullnet Spahiu dhe Saimir Kolgjini, e kanë rrëmbyer shtetasen
S.C., me qëllim që ajo të plotësojë një kërkesë të caktuar që është, detyrimi me forcë që,
ajo të martohet me të pandehurin Bledar Halilaj.
Gjykata çmon dhe vlerëson se, detyrimi i një personi me forcë që të martohet, nuk
përbën realizimin e një interesi të ligjshëm, ashtu siç me të pa të drejtë, pretendon
mbrojtja. Përkundrazi, detyrimi i një personi me forcë për të lidhur martesë, përbën vepër
penale, që është, konkretisht, vepra penale e “Shtrëngimit apo pengimit për të
bashkëjetuar ose për të lidhur apo zgjidhur martesë”, të parashikuar nga neni 130,
paragrafi i parë i Kodit Penal.
Nga ana tjetër, në qoftë se, të pandehurit e këtij gjykimi, me anë të rrëmbimit ose
mbajtjes peng të personit, do të kishin pasur si qëllim realizimin e një interesi të
ligjshëm, atëherë, do të ishim para veprës penale të: “Heqjes së paligjshme të lirisë”, të
parashikuar nga neni 110 i Kodit Penal, si dhe para veprës penale të: “Vetëgjyqësisë”, të
parashikuar nga neni 277, të po këtij Kodi, gjë që rezulton e qartë, se, nuk jemi para këtij
rasti.
Në të njëjtën kohë, gjykata çmon të sqarojë se, pretendimi i mbrojtësit të të
pandehurve Vullnet Spahiu dhe Saimir Kolgjini, për cilësimin e faktit penal si vepra
penale të: “Heqjes së paligjshme të lirisë”, të parashikuar nga neni 110 i Kodit Penal dhe
të: “Shtrëngimit apo pengimit për të bashkëjetuar ose për të lidhur apo zgjidhur martesë”,
të parashikuar nga neni 130, paragrafi i parë i Kodit Penal, është i pabazuar, sepse, këto
dy vepra, nga ana logjike dhe juridike, nuk mund të ekzistojnë, në të njëjtën kohë, si dhe
të konkurrojnë me njëra-tjetrën.
Kjo për faktin se, për të qenë para veprës penale “Heqjes së paligjshme të lirisë”,
të parashikuar nga neni 110 i Kodit Penal, nga pikëpamja e anës objektive, kërkohet që,
personit t’i hiqet liria, pa patur si qëllim subjekti që kryen veprën, realizimin e asnjë
qëllimi tjetër, të ligjshëm apo të paligjshëm. Në rastet kur, subjekti, heqjen e paligjshme
të lirisë, e bën, me qëllim të ligjshëm, atëherë, kemi konkurrim të kësaj vepre penale, me
veprën penale të: “Vetëgjyqësisë”, të parashikuar nga neni 277 i Kodit Penal.
316
Nga ana tjetër, në qoftë se, subjekti i veprës penale, veprën penale të heqjes së
paligjshme të lirisë, e kryen për të realizuar një qëllim të paligjshëm, siç është edhe
detyrimi me forcë për të lidhur martesë, atëherë, nuk jemi më para veprës penale të:
“Heqjes së paligjshme të lirisë”, të parashikuar nga neni 110 i Kodit Penal, por, jemi para
veprës penale të: “Rrëmbimit të personit”, të parashikuar nga neni 109 i Kodit Penal, ku,
siç dihet, vepra penale e “Rrëmbimit të personit”, të parashikuar nga neni 109 i Kodit
Penal, nuk mund të konkurrojë me veprën penale të: “Heqjes së paligjshme të lirisë”, të
parashikuar nga neni 110 i Kodit Penal, pasi e thith, në çdo rast, këtë të fundit.
Në vijim të këtij arsyetimi, vepra penale e “Shtrëngimit apo pengimit për të
bashkëjetuar ose për të lidhur apo zgjidhur martesë”, të parashikuar nga neni 130,
paragrafi i parë i Kodit Penal, nuk mund të konkurrojë, asnjëherë, me veprën penale të:
“Heqjes së paligjshme të lirisë”, të parashikuar nga neni 110 i Kodit Penal, kjo për faktin
e thjeshtë, se, në qoftë se, heqja e paligjshme lirisë, shoqërohet me detyrimin me forcë
për të lidhur martesë, pra, shoqërohet me detyrimin e të dëmtuarit për të plotësuar kushte
ose kërkesa të caktuara, të paligjshme, nuk jemi më para këtyre dy veprave penale, por,
jemi para veprës penale të: “Rrëmbimit të personit”, të parashikuar nga neni 109 i Kodit
Penal.
Nga ana subjektive të pandehurit e kanë kryer veprën penale me dashje direkte
dhe me qëllimin e posaçëm (të paligjshëm), për ta detyruar të dëmtuarën S.C., që të
realizojë kërkesa ose kushte të caktuara të paligjshme dhe që kanë qenë në rastin konkret,
për ta detyruar të dëmtuarën, me forcë, që të martohej me të pandehurin Bledar Halilaj.
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, me vendimin nr.47, datë 13.05.2014 ka
vendosur:
-Ndryshimin e vendimit nr.20, datë 05.02.2014 të Gjykatës së shkallës së parë për
Krime të Rënda, Tiranë, si më poshtë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Bledar Halilaj për kryerjen e veprës penale të
“Heqjes së paligjshme të lirisë”, kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 110
paragrafi i dytë i Kodit Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 7 (shtatë)
vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Bledar Halilaj për veprën penale të “Shtrëngimit
ose pengimit për të bashkëjetuar ose për të zgjidhur martesë”parashikuar nga neni 130 i
Kodit Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 3 (tre) muaj burgim.
Në aplikim të nenit 55 paragrafi i dytë i Kodit Penal dënimin e të pandehurit
Bledar Halilaj me 7 (shtatë) vjet burgim, për të dy veprat penale.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale, ti zbritet 1/3 e dënimit dhe i pandehuri
Bledar Halilaj dënohet përfundimisht me 4 (katër) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Vullnet Spahiu për kryerjen e veprës penale të
“Heqje e paligjshme e lirisë”, parashikuar nga neni 110 paragrafi i dytë të Kodit Penal
dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 4 (katër) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale, t’i zbritet 1/3 e dënimit duke u dënuar
përfundimisht i pandehuri Vullnet Spahiu me 3 (tre) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Saimir Kolgjini për kryerjen e veprës penale të
“Heqje e paligjshme e lirisë”, parashikuar nga neni 110 paragrafi i dytë i Kodit Penal dhe
në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 4 (katër) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale, t’i zbritet 1/3 e dënimit duke u dënuar
përfundimisht i pandehuri Saimir Kolgjini me 3 (tre) vjet burgim.
Lënien në fuqi të vendimit nr.20 datë 05.02.2014 të Gjykatës së Shkallës së Parë
për Krime të Rënda Tiranë në pjesët e tjera të tij.
-Shpenzimet gjyqësore edhe në këtë shkallë gjykimi i ngarkohen solidarisht të
pandehurve.
317
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori pranë
Prokurorisë së Apelit për Krime të Rënda, i cili kërkon: prishjen e vendimit të
gjykatës së apelit për krime të rënda dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës
së parë, me shkaqet e parashtruara si më lart.
Nga Gjykata e faktit është vlerësuar se, detyrimi i një personi me forcë që të martohet,
nuk përbën realizimin e një interesi të ligjshëm, ashtu siç me të pa të drejtë, pretendon
mbrojtja, por kjo përbën vepër penale, që është, ajo e “Shtrëngimit apo pengimit për të
bashkëjetuar ose për të lidhur apo zgjidhur martesë”, të parashikuar nga neni 130/1 i Kodit
Penal.
Këtë konkluzion të gjykatës së faktit, Gjykata e Apelit për Krime të Rënda e quan të
pasaktë, pasi neni 109 i K. Penal nuk bën fjalë vetëm për realizimin e një interesi të ligjshëm,
por edhe për çdo lloj përfitimi tjetër (të ligjshëm apo jo). Pavarësisht se i pandehuri Bledar ka
kryer veprën penale të “Shtrëngimit apo pengimit për të bashkëjetuar ose për të lidhur apo
zgjidhur martesë”, të parashikuar nga neni 130/l Kodit Penal, për të cilën do të përgjigjet
penalisht, qëllimi i tij për t'u martuar është i ligjshëm dhe kurrsesi nuk mund të konsiderohet
“çdo lloj përfitimi tjetër”, në kuptim të nenit 109 të K.Penal. Realizimi i një martese nuk
është e nuk mund të jetë përfitim, në kuptim të këtij ligji penal, për asnjërin nga bashkëshortet
e mundshëm. Ndërsa kur ka përpjekjet e dhunshme e veprime të tjera, sipas rastit, për të
marrë pëlqimin për martesë apo për fillimin e konsumimit të saj pa pëlqimin e njërit
bashkëshort, mund të kemi të bëjmë, rast pas rasti me veprat penale të “Shtrëngimit apo
pengimit për të bashkëjetuar ose për të lidhur apo zgjidhur martesë”, të parashikuar nga neni
130/l i Kodit Penal, te ‘Heqjes së paligjshme të lirisë”, e parashikuar nga neni 110 te K.Penal,
apo përpara krimeve të tjera kundër personit si marrëdhënie seksuale me dhunë, plagosje të
rënda apo të lehta, etj, sipas rrethanave të rastit përkatës dhe provave për to.
Në rastin konkret, qëllimi i të pandehurit Bledar për t'u martuar me të dëmtuarën është
i ligjshëm, por zgjedhja e tij si mjet për t'u martuar atë të rrëmbimit ose mbajtjes peng të saj,
bën që në këtë rast të jemi para veprës penale “Heqjes së paligjshme të lirisë”, e shoqëruar me
vuajtje të rënda fizike, e kryer bashkëpunim, e parashikuar nga neni 110, paragrafi i dytë i
Kodit Penal, si dhe para veprës penale të: “Shtrëngimit apo pengimit për të bashkëjetuar ose
për të lidhur apo zgjidhur martesë ”, të parashikuar nga neni 130/1 e Kodit Penal.
Sipas gjykatës së faktit nuk mund të ekzistojnë në të njëjtën kohë vepra penale e
parashikuar nga neni 110 i Kodit Penal dhe ajo e parashikuar nga neni 130/1 i Kodit Penal, si
nuk konkurrojnë me njëra-tjetrën se, për të qenë para veprës penale “Heqjes së paligjshme të
lirisë”, të parashikuar nga N.110 i K.Penal, kërkohet që personit t’i hiqet liria, pa patur si
qëllim subjekti që kryen veprën, realizimin e asnjë qëllimi tjetër të ligjshëm apo të
paligjshëm. Nqs subjekti i veprës penale, veprën penale të heqjes së paligjshme të lirisë e
kryen për të realizuar një qëllim të paligjshëm, siç është edhe detyrimi me forcë për të lidhur
martesë, atëherë, nuk jemi më para veprës penale të: “Heqjes së paligjshme të lirisë”, të
parashikuar nga neni 110 i K.Penal, por, jemi para veprës penale të “Rrëmbimit të personit”,
të parashikuar nga neni 109 i K. Penal, e cila nuk mund të konkurrojë me veprën penale të:
“Heqjes së paligjshme të lirisë”, të parashikuar nga neni 110 i Kodit Penal, pasi e thith, në
çdo rast, këtë të fundit.
Edhe këtë konkluzion të gjykatës së faktit, Gjykata e Apelit për Krime të Rënda e
quan të pasaktë, pasi, në analizë të dispozitivit të figurës së veprës penale të neni 110 të K.
Penal konkludojmë se mjafton qe subjekti t'i heqë të dëmtuarit në mënyrë të paligjshme
fizikisht lirinë (e lëvizjes, komunikimit, etj) dhe nuk behët fjalë dhe nuk duhet ta
318
konsiderojmë si të tillë (“Heqjes së paligjshme të lirisë” sipas nenit 110 te K. Penal) vetëm
kur subjekti nuk ka patur si qëllim tjetër të ligjshëm apo të paligjshëm, si p.sh. që të kryejë
ndonjë vepër tjetër penale, siç ka qenë në rastin konkret ajo e Shtrëngimit.. për të lidhur ..
martesë”, sipas nenit 130/1 të Kodit Penal. Pra, vepra penale e parashikuar nga neni 110 i K.
Penal konkurron edhe në plot vepra të tjera penale, mes të cilave edhe me atë të parashikuar
nga neni l30/l i Kodit Penal.
Nga gjykata e faktit në argumentim dhe ilustrim të qëndrimit te saj mbi cilësimin
ligjor, është cituar në një pjesë e konsiderueshme nga arsyetimi i Vendimit Unifikues nr.1,
datë 23.05.2005, të Gjykatës së Lartë, në lidhje me veprën penale të parashikuar nga neni 109
i K.Penal, ku është përcaktuar se, jemi para kësaj vepre penale, kur rrëmbimi ose mbajtja
peng e personit, bëhet për realizimin e çfarëdo qëllimi të paligjshëm, nga ana e subjektit të
veprës penale. Edhe për Gjykatën e Apelit është e qartë sa më sipër, por po ashtu është e qartë
se në rastin në gjykim nuk është i paligjshëm qëllimi i martesës, por është i paligjshëm mjeti i
përdorur, izolimi i të dëmtuarës dhe dhuna ndaj saj, si mjet për të arritur këtë qëllim të
ligjshëm (martesën), gjë që sipas kësaj gjykatë përbën elementet e veprës penale të “Heqjes
së paligjshme të lirisë”, sipas nenit 110 të K. Penal.
Në veprimet e të pandehurve nuk gjenden elementët e figurës se veprës penale të
Rrëmbimit të personit”,të parashikuar nga neni 109 i K. Penal. Përveç marrjes me dhunë të të
dëmtuarës dhe izolimit të saj për gjysëm dite, (gjë që nga ana objektive është element i
përbashkët si i “Heqjes së paligjshme të lirisë edhe “Rrëmbimit të personit”), në rastin
konkret nuk vërtetohet:
-nuk vërtetohet qëllimi i autoreve “për të përfituar pasuri”,
-as nuk vërtetohet qëllimi i autoreve “për çdo lloj përfitimi tjetër,
- as nuk vërtetohet qëllimi i autoreve “për të ndihmuar fshehjen ose largimin e autorëve
ose bashkëpunëtorëve në kryerjen e një krimi.
D. Në lidhje me rekursin dhe me çështjen
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i prokurorit është i mbështetur
në ligjin penal material prandaj duhet të pranohet dhe vendimi i gjykatës së apelit me anën e
të cilit është bërë ndryshimi i cilësimit të veprës penale nga ajo e rrëmbimit ose mbajtjes peng
të personit në bashkëpunim në atë të heqjes të paligjshme të lirisë, po në bashkëpunim, duhet
të prishet, duke u lënë në fuqi vendimi i gjykatës së shkallës së parë ndaj të tre të gjykuarve,
për shkaqet që vijojnë.
Në rekursin e prokurorit është pretenduar se gjykata e apelit ka zbatuar në mënyrë të
gabuar nenin 110 të Kodit Penal që parashikon veprën penale të heqjes së paligjshme të lirisë,
duke bërë një cilësim të gabuar të faktit penal. Të gjykuarit me anë të rrëmbimit ose mbajtjes
peng të personit nuk kanë pasur si qëllim realizimin e një interesi të ligjshëm, për të qenë para
veprës penale të: "Heqjes së paligjshme të lirisë” të parashikuar nga neni 110 i Kodit Penal
dhe konkurrimin e saj me veprën penale të shtrëngimit ose pengimit për të bashkëjetuar ose
për të zgjidhur martesë, sipas nenit 130 të Kodit Penal.
Me qëllim zgjidhjen e çështjes në fjalë dhe përgjigjen e shkakut të rekursit, Kolegji
vërën se vërtetimi dhe plotësimi i saktë i elementeve përbërëse të figurës së veprës penale, si
dhe zbatimi në bazë të tyre, i dispozitës përkatëse, të arritura nëpërmjet interpretimit, janë të
rëndësishme për kualifikimin ligjor të veprimit penal që përbën vepër penale. Kësisoj,
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon të analizojë elementet e figurës së veprës penale të
rrëmbimit a mbajtjes peng të personit, në raport me ato të figurës së veprës penale të heqjes
së paligjshme të lirisë, duke mos u ndalur në rrethanën cilësuese të bashkëpunimit, e cila nuk
është e kundërshtuar nga palët dhe që do të ndjekë cilësimin e veprës penale bazë të kryer nga
të gjykuarit.
319
Edhe pse është e vendosur ne seksionin VII “veprat penale kundër lirisë se personit”,
neni 109 i Kodit Penal, ka për objekt kryesor mbrojtjen e lirisë personale, por gjithashtu atë të
paprekshmërisë dhe mbrojtjen e pasurisë. Dinjiteti i njeriut, të drejtat dhe liritë e tij
themelore, janë baza e shtetit, i cili ka për detyrë t’i respektojë dhe t’i mbrojë këto të drejta
themelore. Të drejtat dhe liritë themelore të njeriut janë të pandashme, të patjetërsueshme e të
padhunueshme dhe qëndrojnë në themel të të gjithë rendit juridik.
Askujt nuk mund t’i hiqet liria, përveçse në rastet dhe sipas procedurave të
parashikuara me ligj. Organet, shkaqet dhe procedura e parashikuar për heqjen e lirisë janë,
shprehimisht dhe në mënyrë shteruese parashikuar me ligj, prandaj ato nuk mund të jenë
kurrsesi, objekt i interpretimit analogjik apo interpretimit të zgjeruar. Liria dhe prona nuk
mund të cenohen pa një proces të rregullt ligjor.
Në këtë kuadër, Kolegji vlerëson se në konceptin e lirisë së personit përfshihen si, lira
personale, në kuptimin e lirisë fizike, ashtu edhe liria e lëvizjes dhe e qarkullimit në hapësirë
në përputhje me vullnetin e lirë të personit dhe pa iu nënshtruar ndonjë kufizimi apo detyrimi
të paligjshëm dhe të padrejtë që e pengon atë të realizojë qëllimet dhe të ndjekë zhvillimin e
personalitetit të tij në shoqëri.
Subjekti pasiv i veprës penale të sekuestrimit apo mbajtjes peng, është personi, pra
individi fizik, pavarësisht moshës, kushteve psikike apo fizike apo gjendjes sociale të tij.
Veprimet dhe motivet e autoreve të veprës penale e kthejnë viktimën në një instrument,
“send” të cenuar si qenie njerëzore dhe në interesat e tij pasurore e jopasurore (Vendim
Unifikues i Kolegjeve të Bashkuara nr.1, datë 25.03.2005).
Për konfigurimin e veprës penale të rrëmbimit apo marrjes peng të personit, dispozita
e posaçme e Kodit Penale ka përcaktuar dy format nëpërmjet të cilave kryhet kjo figurë krimi
nga ana objektive, përkatësisht : a) rrëmbimi i personit dhe b) mbajtja peng e tij. Mjafton
ekzistenca e njërës prej tyre, për të patur të plotësuar anën objektive të saj.
Vepra penale e rrëmbimit a mbajtjes peng më tepër sesa një vepër penale formale
është një vepër penale që kryhet në formë të lirë, ku është parashikuar ardhja e pasojës dhe
çdo veprim a mosveprim që e ka shkaktuar atë me çfarëdolloj mënyre, veprim a mos veprim,
dhe me çfarëdolloj modaliteti që shkakton pasojën e rrëmbimit të personit, apo të mbajtjes
peng të tij, plotëson këtë figurë të veprës penale. Prandaj për konfigurimin e veprës penale
nuk ka rëndësi mjeti dhe mënyra e përdorur, qoftë me forcë, me dhunë, kanosje, mashtrim,
detyrim, etj. Pasoja e veprës penale të mbajtjes peng të personit, sipas neni 109 të Kodit
Penal, është një pasojë e qëndrueshme, sepse kjo dispozitë përmban një lloj veprimi dhe pret
një lloj rezultati (mbajtjen peng), e cila duke iu referuar definicionit, nuk mund të
konceptohet ndryshe pa kohëzgjatjen e pasojës. Në paragrafët e tjerë të nenit 109 të Kodit
Penal janë parashikuar edhe rrethanat rëndësuese në raport me rëndësinë dhe gravitetin e
pasojës në krahasim me kushtet dhe gjendjen e viktimës.
Nga ana tjetër, figura e veprës penale të heqjes së paligjshme e lirisë, sipas nenit 110
të Kodit Penal, parashikon mbrojtjen e përgjithshme të lirisë së personit kundrejt çdo lloj
privimi të saj, dhunimit dhe nënshtrimit të detyrueshëm fizik nga cilido, veprime këto që nuk
janë të autorizuara apo lejuara nga ligji. Motivi, veprimet a mosveprimet e autorit të kësaj
vepre penale nuk janë të një natyre të përcaktuar shprehimisht prej saj. Heqja e paligjshme e
lirisë mund të realizohet nëpërmjet veprimeve (aktive) duke përfshirë, por pa u kufizuar
vetëm me ushtrimin e dhunës mbi personin, duke e rrëmbyer, mbajtur peng, e shoqëruar me
bllokimin, prangosjen, etj., ose në forma të tilla si: injektimi i substancave narkotike që
pamundësojnë reagimin dhe sjelljen normale të viktimës, dhunës psikike dhe kanosjeve
nëpërmjet përdorimit dhe drejtimit të armeve ndaj viktimës. Nuk përjashtohen në heqjen e
paligjshme të lirisë edhe përdorimi i formave të mashtrimit dhe gënjeshtrës me synim
dhunimin e lirisë apo vetë-privimin e viktimës nga liria personale për gjendjen e tij në situata
320
të një sëmundje të pashërueshme, të rëndë, ngjitëse, etj., në situata të një rreziku (që në fakt
nuk ekziston), vendosjen në gjendje sugjestionimi a supersticioziteti, etj.
Figura e veprës së rrëmbimit ose mbajtjes peng dhe ajo e heqjes së paligjshme të
lirisë, janë forma të ushtrimit të dhunës fizike të shoqëruara ose jo me elemente të tjerë të
natyrës së dhunës psikike dhe që synojnë e sjellin si pasojë një rezultat të vetëm: heqjen e
paligjshme të lirisë personale. Për këto arsye, pavarësisht nga dallimi për sa i përket anës
subjektive, këto dy vepra penale nuk konkurrojnë me njëra tjetrën. Neni 109 i Kodit Penal,
duhet të konsiderohet si i konsumuar me, rrëmbimin a mbajtjen peng të viktimës, pavarësisht
nëse autori ka arritur ose jo të realizojë përfitimet dhe qëllimet e parashikuara në vepër dhe
përkundrejt, të cilave ai do ta lironte viktimën. (Vendim Unifikues i Kolegjeve të Bashkuara
nr.1, datë 25.03.2005). Pra, qëllimi i përfitimit dhe lirimi i viktimës, përkundrejt realizimit të
qëllimit, përbëjnë në mënyrë të njëkohshme elementë thelbësorë të kësaj vepre penale dhe
dallimin e saj me figurën e veprës penale të heqjes së paligjshme të lirisë. Pasi kjo e fundit
nuk kërkon ndonjë qëllim të paligjshëm të caktuar.
Nëse vërtetohet natyra e padrejtë e përfitimit apo qëllimit tjetër si motiv për
rrëmbimin a mbajtjen peng, jemi përpara rastit kur një person privohet nga liria, pra,
rrëmbehet a mbahet peng dhe i kërkohet një përfitim i padrejtë përkundrejt lirimit të tij. Në
këtë rast, është evidente lidhja e ngushtë ndërmjet veprimeve të kryera, qëllimit të përfitimit
të padrejtë dhe kërkesës për të dhënë përfitimin përkundrejt lirimit të viktimës. Prandaj në
këto raste, Kolegji çmon se figura e veprës penale që duhet të gjejë zbatim është ajo e
rrëmbimit ose marrjes peng të personit, sipas nenit 109 të K.P.
Duke iu kthyer rastit objekt rekursi, në zbatim të parimeve të mësipërme, Kolegji
Penal vlerëson të ndalet në analizën e ligjshmërisë së qëllimit, të rrëmbimit me qëllim për të
lidhur martesë të subjektit pasiv të veprës penale me subjektin aktiv të veprës penale.
Në nenin 109 të Kodit Penal, parashikohet si element alternativ prania e një përfitimi
të caktuar apo të një qëllimi të caktuar, siç janë: qëllimi për të përgatitur krijimin e kushteve
lehtësuese për kryerjen e një krimi, ai për të ndihmuar fshehjen ose largimin e autorëve ose
bashkëpunëtorëve në kryerjen e një krimi, ai për t’iu shmangur dënimit, ai për të detyruar
realizimin e kërkesave a kushteve të caktuara, për qëllime politike ose çdo qëllim tjetër. Ky
element i përfitimit apo edhe ai qëllimeve të caktuara mund të jetë i ligjshëm apo i
paligjshëm. Neni 109 i Kodit Penal ka parashikuar vetëm qëllime të paligjshme, dhe ashtu
sikurse edhe neni 110, duhet të konsiderohet i kryer me heqjen e paligjshme të lirisë,
rrëmbimin a mbajtjen peng të viktimës, pavarësisht nëse autori ka arritur ose jo të realizojë
përfitimet dhe qëllimet e parashikuara në vepër dhe përkundrejt të cilave ai do të lironte
viktimën.
Për sa i takon paligjshmërisë së qëllimit për të lidhur martesë me personin e dëmtuar
të veprës penale, ky Kolegj vlerëson se për lidhjen e martesës midis dy personave, është
thelbësore dhe parakusht prania e pëlqimit të personave të interesuar. Në nenin 8 të Kodit të
Familjes, miratuar me ligjin nr.9062, datë 08.05.2003, është e parashikuar në mënyrë të
shprehur se martesa lidhet para nëpunësit të gjendjes civile, me “pëlqimin e lirë” të dy
bashkëshortëve të ardhshëm. Në këto kushte, mund të flitet për ekzistencën dhe për praninë e
një “lirie” të personit për të lidhur martesë me personin tjetër që dëshiron, pa patur kurrfarë
detyrimi apo shtrëngimi në këtë zgjedhje.
Liria për të lidhur martesë me personin e dëshiruar edhe pse nuk është e parashikuar
shprehimisht në Kushtetutën e Republikës së Shqipërisë është e parashikuar si një e drejtë
themelore nga një sërë marrëveshjesh ndërkombëtare si: neni 16, paragrafi “2”, i Deklaratës
Universale të të Drejtave të Njeriut, duke parashikuar se: “Martesa duhet të lidhet vetëm me
pëlqimin plotësisht të lirë të personave që do të martohen”; neni 23, paragrafi “3”, i Paktit për
të Drejtat Civile dhe Politike, aderuar me ligjin nr.7510, datë 08.08.1991, i cili parashikon
shprehimisht se: “Asnjё martesё nuk duhet tё lidhet pa pёlqimin e lirё dhe tё plotё tё
321
bashkёshortёve tё ardhshёm.”; neni 10, fjalia e fundit e Paktit Ndërkombëtar për të Drejtat
Ekonomike, Shoqërore dhe Kulturore, aderuar me ligjin nr.7511, datë 08.08.1991, i cili
parashikon se: “Martesa duhet të bëhet me pëlqimin e lirë të bashkëshortëve të ardhshëm.”;
neni 1, dhe neni 2, i Konventës shtesë për Heqjen e Skllavërisë, Tregtisë së Skllevërve dhe
Institucioneve dhe Praktikave të ngjashme me skllavërinë, bërë në Gjenevë, më 7 shtator
1956, aderuar më 06.11.1958; neni 16, paragrafi “1”, shkronja “b”, e Konventës për
eliminimin e të gjitha formave të diskriminimit ndaj grave, ratifikuar më 11.05.1994, me të
cilin shprehimisht parashikon: “Të drejtёn e njëjtё për tё zgjedhur lirisht bashkёshortin dhe
për tё lidhur martesё vetёm me pёlqimin e vet të lirё dhe të plotё”, etj.
Në kuadër të këtij kontesti, dhe ndryshe nga sa ka prapësuar mbrojtja e të gjykuarve,
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se detyrimi i një personi me forcë që të martohet,
nuk përbën realizimin e një interesi të ligjshëm. Përkundrazi, në kuadrin ligjor kombëtar dhe
atë ndërkombëtar, evidentohet liria e personit për të lidhur martesë, ndërsa detyrimi i një
personi me forcë për të lidhur martesë, jo vetëm që është e ndaluar nga drejta ndërkombëtare
dhe nga zakoni ndërkombëtar, por është e ndaluar edhe nga neni 8 i Kodit të Familjes, si dhe
nga neni 33 të po këtij kodi, i cili parashikon shprehimisht si shkak pavlefshmërie absolute të
martesës që është lidhur pa “pëlqimin e lirë” dhe pa vese të të dy bashkëshortëve ose të njërit
prej tyre. Ndalimi i detyrimit të një personi me forcë për t’u martuar, duhet të konsiderohet si
një detyrim ndërkombëtar i parashikuar nga zakoni ndërkombëtar, që është i detyrueshëm për
gjykatat shqiptare si organe të Republikës, në bazë të nenit 5 të Kushtetutës së Republikës së
Shqipërisë.
Kolegji Penal vlerëson se liria për të lidhur martesë, përbën një të drejtë themelore që
përfshihet në nenin 53/1 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë si pjesë përbërëse e së
drejtës për t’u martuar dhe krijuar familje me personin e dëshiruar.
Gjithashtu, edhe konkluzioni i gjykatës së apelit, sipas të cilit “qëllimi i tij për t'u
martuar është i ligjshëm dhe kurrsesi nuk mund të konsiderohet “çdo lloj përfitimi tjetër”, në
kuptim të nenit 109 të K.Penal. Realizimi i një martese nuk është e nuk mund të jetë përfitim,
në kuptim të këtij ligji penal, për asnjërin nga bashkëshortet e mundshëm”, nuk është në
përputhje me ligjin material, pasi në bazë të fakteve të vërtetuara nga gjykatat e themelit, në
rastin objekt rekursi nuk kemi të bëjmë me “qëllimin për të lidhur martesë”, qëllim ky që
është jo vetëm i ligjshëm por edhe një e drejtë kushtetuese themelore. Përkundrazi, qëllimi që
është analizuar nga gjykatat e themelit është “detyrimi me forcë për të lidhur martesë”, qëllim
ky që nuk gjen kurrsesi mbështetje ligjore apo bazë për të cilësuar qëllimin e të gjykuarve si
të ligjshëm dhe rrjedhimisht, veprimet e të gjykuarve sipas nenit 110 dhe 130 të Kodit Penal.
I pabazuar në ligjin material është edhe përfundimi që arrin gjykata e apelit, sipas të
cilës nuk plotësohet qëllimi tjetër nuk gjendet i bazuar. Të gjykuarit në bashkëpunim kanë
“detyruar të dëmtuarën dhe kushtëzuar atë për të pranuar që të martohet duke e kushtëzuar që
të qëndrojë të dëmtuarën me të gjykuarin Bledar Hilaj, ky veprim është parashikuar
shprehimisht nga neni 109 i Kodit Penal, cili parashikon se “rrëmbimi ose mbajtja peng e
personit (...) për të detyruar realizimin e kërkesave a kushteve të caktuara (...) ose çdo qëllim
tjetër dënohet (...).
Detyrimi i të dëmtuarës me forcë që të martohet me autorin e veprës penale, përbën
një kusht, realizimi i të cilit do të ndërpriste mbajtjen peng të dëmtuarës duke përfituar
martesën në mënyrë të padrejtë.
Për më tepër, paligjshmëria e qëllimit e detyrimit për të lidhur martesë është e
parashikuar shprehimisht edhe nga neni 130 i Kodit Penal nga ku rezulton se detyrimi për “të
lidhur martesë” është i parashikuar në nenin 130 të Kodit Penal, si vepër penale.
Për sa më sipër Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se cilësimi ligjor i bërë nga
gjykata e apelit është në kundërshtim me ligjin material, ndërsa cilësimi ligjor i bërë nga
gjykata e shkallës së parë është në përputhje me ligjin material penal, duke plotësuar veprimi
322
penal i kryer nga të gjykuarit , veprën penale të rrëmbimit ose mbajtjes peng të parashikuar
nga neni 109, paragrafi i parë i Kodit Penal, në bashkëpunim.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi i gjykatës së apelit me anën e
të cilit është bërë ndryshimi i cilësimit të veprës penale: nga ajo e rrëmbimit ose mbajtjes
peng të personit në bashkëpunim, në atë të heqjes të paligjshme të lirisë po në bashkëpunim,
është rrjedhojë zbatimit të gabuar të ligjit penal, pasi është marrë në shkelje të nenit 109,
paragrafi i parë, nenin 110 i Kodit Penal, duke mos bërë një cilësim të drejtë të veprës penale,
dhe si i tillë duhet të prishet dhe të lihet në fuqi vendimi i gjykatës së shkallës së parë ndaj të
tre të gjykuarve.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.47, datë 13.05.2014 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda
dhe lënien në fuqi të vendimit nr.20, datë 05.02.2014 të Gjykatës së Shkallës së Parë për
Krime të Rënda.
Tiranë, më 27.01.2016
323
Nr. 00-2016-59 i Vendimit (9)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 27.01.2016 mori në shqyrtim çështjen penale me palë:

DURRËS
TË GJYKUARIT: ARETINA ARIFAJ, përfaqësuar me prokurë
nga Av. Agron Xhedija;
MARGARITA KOLA, përfaqësuar me prokurë
nga Av. Brahim Lahi.
OBJEKTI:
Për veprën penale “Shpërdorim detyre”.
Baza Ligjore: Neni 248 i K.Penal.

vendosur:
1. Deklarimin fajtor të të pandehurës Margarita Kola për kryerjen e veprës
penale të “Shpërdorimit të detyrës”, e parashikuar nga neni 248 i K.Penal
dhe në bazë të këtij neni, dënimin e të pandehurës me 1 (një) vit burgim.
2. Në aplikim të nenit 59 të K.Penal urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të
dënimit me burgim ndaj të pandehurës Margarita Kola, duke e vënë
në provë të pandehurën për një periudhë kohe prej 18 (tetëmbëdhjetë)
muajsh, me kusht që gjatë kësaj kohe e pandehura të mos kryejë vepër
tjetër penale dhe të mbajë kontakte me shërbimin e provës.
3. Deklarimin fajtor të të pandehurës Aretina Arifaj për kryerjen e veprës
penale të “Shpërdorimit të detyrës”, e parashikuar nga neni 248 i K.Penal
dhe në bazë të këtij neni, dënimin e të pandehurës me 1 (një) vit burgim.
dënimit me burgim ndaj të pandehurës Aretina Arifaj, duke e vënë në
provë të pandehurën për një periudhë kohe prej 18 (tetëmbëdhjetë) muajsh,
me kusht që gjatë kësaj kohe e pandehura të mos kryejë vepër tjetër penale
dhe të mbajë kontakte me shërbimin e provës.
324
Prishjen e vendimit nr.1822, datë 26.12.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë me tjetër trup
gjykues.
A. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs, më datë 14.07.2014, në

emër të të gjykuarës Margerita Kola, av. Brahim Lahi, e cili kërkon: Ndryshimin e
vendimit nr.707, dt. 09.07.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe pushimin e çështjes bazuar
në nenin 442/1/a të K.Pr.Penale.
B. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs, më datë 31.07.2014,
Prokurori pranë Gjykatës së Apelit Tiranë, e cila kërkon: 1. Prishjen e vendimit penal
nr.707, dt. 09.07.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë. 2. Lënien në fuqi të vendimit nr.1822, dt.
26.12.2013 të gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë për të pandehurat Margarita Kola dhe
Aretina Arifaj duke revokuar aplikimin e nenit 59 të K.Penal.
A. Mbrojtja e të gjykuarës Margarita Kola ka parashtruar këto shkaqe:

- Vepra penale e shpërdorimit të detyrës është një vepër subjekti i së cilës është i
posaçëm, duke përcaktuar si të tillë, personin që ushtron funksione publike. As në
vendimin e gjykatës dhe as në aktet e prokurorit nuk arsyetohet se si farmacistja e
spitalit është person që ushtron funksione publike dhe se cili ligj e rregullon këtë.
Termi “person që ushtron funksione publike”, i përdorur në nenin 248 të K.Pr.Penale,
përfshin personat e administratës publike sipas përcaktimit që jep neni 3 i
K.Pr.Administrative, si dhe çdo person fizik ose juridik të ngarkuar me ligj që të
ushtrojë funksione publike, pra për të përpiluar akte publike, ndaj e pandehura nuk
është subjekt i kësaj vepre penale pasi farmacistja e pavijonit të spitalit onkologjik
nuk është funksion publik.
- Duke qenë se e gjykuara nuk është subjekt i veprës penale të parashikuar nga neni
248 i K.Pr.Penale, Gjykata e Apelit, në bazë të nenit 290/ç të K.Pr.Penale, duhet të
kishte vendosur pushimin e çështjes dhe jo kthimin për rigjykim.
B. Prokuroria ka parashtruar shkaqet si më poshtë vijon:

- Gjykata e Shkallës së Parë, në caktimin e llojit dhe masës së dënimit për të
pandehurat, nuk ka patur parasysh rrethana si:
1. Rrezikshmërinë shoqërore të lartë të veprës penale “Shpërdorimi i detyrës” për të
cilën ligjvënësi ka parashikuar një dënim me burgim nga gjashtë muaj deri në shtatë
vjet;
2. Faktin se dëmi ekonomik është i konsiderueshëm dhe ende nuk është zëvendësuar;
3. Mosha, kushtet shëndetësore dhe mendore, mënyra e jetesës apo ndonjë nevojë që
lidhet me familjen, shkollimin apo punën, nuk justifikon aplikimin e nenit 59 të
K.Penal;
4. Nuk duhet të ishte aplikuar neni 59 i K.Penal në kushtet kur fakti penal, pra
abuzimi me medikamentet në spitale, është kthyer në një fenomen mjaft të ndjeshëm
për shoqërinë shqiptare;
- Vendimi i Gjykatës së Apelit nuk është i drejtë, sepse të pandehurat kanë qenë
prezente gjatë gjithë gjykimit dhe kanë munguar në seancat e konkluzioneve
përfundimtare edhe pse kanë patur dijeni për seancën dhe nuk kanë patur asnjë arsye
ligjore për shtyrjen e saj dhe si të pandehurat, ashtu edhe mbrojtësit e tyre, në
ankimin drejtuar gjykatës së apelit kanë pretenduar pafajësi dhe në asnjë rast nuk
kanë kërkuar prishjen dhe kthimin për rigjykim për shkelje procedurale.
325
Lartë, Arben Dollapi, i cili kërkoi: prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi
të vendimit të gjykatës së shkallës së parë me ndryshimin duke hequr aplikimin e nenit 59 të
K.P., mbrojtësin e të pandehurës Aretina Arifaj, Av. A. Xhedija, mbrojtësin e të pandehurës
Margarita Kola, Av. B. Lahi, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe
pushimin e çështjes, si dhe pasi shqyrtoi në tërësi çështjen;
VЁREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit, i cili ka prishur vendimin e gjykatës së shkallës së
parë, që kishte deklaruar fajtore për veprën penale të shpërdorimit të detyrës, të pandehurat:
Margarita Kola dhe Arentina Arifaj, duke i dënuar ato, përkatësisht me nga një vit burgim
dhe pezulluar vendimin e ekzekutimit të dënimit, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit
procedural, prandaj ai është i cenueshëm dhe duhet të prishet, duke u kthyer çështja rigjykim
pranë gjykatës së apelit, në mënyrën dhe për shkaqet që vijojnë.
Inspektorë të Kontrollit të Lartë të Shtetit kanë kryer kontroll në repartin e

Onkologjisë, të spitalit “Nënë Tereza“, Tiranë.
Bazuar në akt-kontrollin e përpiluar prej tyre, pasqyrohet edhe kontrolli i kryer në
administrimin e barnave të shtrenjta, që përdoren kryesisht për trajtimin mjekësor të
pacientëve, që i nënshtrohen kimioterapisë. Kontrolli është shtirë në periudhën 01.09.2008-
30.09.2008.
Për muajin shtator 2008 janë shqyrtuar të gjitha kartelat e pacientëve, që ishin
mjekuar me barnat citostatike, prej të cilave janë konstatuar 153 kartela, nga të cilat 68
kartela të pavijonit të Kimioterapisë dhe 85 kartela të spitalit ditor, të cilat u përkasin
pacienteve të mjekuar me barnat objekt kontrolli.
Kontrolli është kryer në zyrën e statistikës, në prani të kryeinfermieres së repartit dhe
infermierëve të repartit ditor, të cilat administrojnë këto barna. Për çdo kartelë është
verifikuar nga inspektorët e KLSH-së, llojet e barnave dhe sasitë e tyre, recetat bashkangjitur
kartelave, regjistrat e repartit ku regjistrohen të gjithë pacientët, që bëjnë ciklin e
kimioterapisë dhe dokumentet e furnizimit me këto barna.
Nga kontrolli i ushtruar janë konstatuar diferenca, për të cilat është mbajtur dhe një
procesverbal me të gjithë numrat e kartelave, mjekimet përkatëse dhe dokumentacioni i
furnizimit. Në përfundim të kontrollit inspektorët e KLSH kanë konstatuar diferenca,
ndërmjet tërheqjes së barnave të kryer nga farmacia e repartit onkologjik dhe medikamenteve
të përshkruara në kartelat mjekësore.
Në raportin e kontrollit është theksuar se kontrolli është kryer në prani të
kryeinfermieres, e gjykuara Arentina Arifaj dhe kartelat mjekësore janë kontrolluar katër herë
me kërkesë të kryeinfermieres. Gjithashtu, në akt-kontrollin theksohet se, për repartin e
kimioterapisë për muajin shtator 2008, kartelat janë dorëzuar pa asnjë mungesë dhe
konstatohet se, diferenca ndërmjet medikamenteve të tërhequra nga farmacia dhe atyre të
përshkruara në kartelë është në vlerën 1.044.280 lekë.
Në vijim të raportit të kontrollit renditen shkeljet në mbajtjen e dokumentacionit. Më
konkretisht këto shkelje janë si më poshtë vijon:
- Flete-kërkesë daljet nuk kanë numër rendor progresiv;
- I njëjti numër fletë-kërkesë dalje përsëritet në disa prej tyre;
- Në një fletë-kërkesë dalje mungon numri rendor;
326
- Nuk janë dhënë barnat e kërkuar në lloj dhe në sasi nga ana e farmacisë ndërkohë
që, farmacia ka patur gjendje për këto barna;
- Ndryshimi i sasisë së barnave brenda të njëjtës ditë, kur nuk ka ndryshuar terapia
e përshkruar në kartelat klinike tregon se, barnat nuk janë tërhequr nga pacientët
ose, këta pacientë janë detyruar t’i blejnë barnat, ndërkohë që këto barna kanë
qarkulluar në spital, duke lënë shteg për abuzime.
Sipas aktit të ekspertimit kontabël të parë dt. 31.01.2011, është arritur në përfundimin
se, konstatohen diferenca ndërmjet sasisë së barnave të përshkruara në kartelat mjekësore, si
dhe sasisë së barnave të dala (të tërhequra) nga farmacia.
Akti i ekspertimit kontabël i datës 31.01.2011 ka nxjerre këto përfundime: Sipas
dokumentacionit të sekuestruar në farmacinë e Spitalit, konstatohen diferenca ndërmjet sasive
të përshkruara në fletë-dalje dhe sasisë së përshkruar në recetat bashkëlidhur këtyre fletë-
dalje (në sasinë 5 taxoter dhe 5 herceprin në vlerën totale 886,500 lek); kështu në akt
përshkruhet se në farmaci mungojnë recetat për fletë-daljen me nr.816, 822, 812 dhe 791. Të
gjitha këto fleta dalje mbajnë datën 29.09.2008.
Sipas përshkrimeve të bëra në të gjitha kartelat mjekësore konstatohen diferenca
ndërmjet sasisë së barnave të përshkruara në kartelat klinike si dhe sasisë së barnave të dala
sipas fletë-kërkesave dhe fletë-daljeve nga farmacia në vlerën totale 1.455.070 lekë.
Akti i dytë i ekspertimit kontabël i datës 24.03.2011 ka përshkruar diferencat ndërmjet
sasive të përshkruara në fletë-kërkesat dhe sasisë së përshkruar në recetat bashkëlidhur këtyre
fletë-kërkesave, duke i ndarë sipas periudhave kohore (01.09.2008-12.09.2008; 13.09.2008-
19.09.2008 dhe 20.09.2008-30.09.2008). Kjo ndarje është bërë me qëllim për të përcaktuar
diferencën, sipas kohës së qëndrimit në punë të farmacistëve në qendrën spitalore “Nënë
Tereza“, që në këtë periudhë kanë qenë tre (Blerina Kasa, Hysni Bajrami dhe Margarita
Kola).
Diferencat në periudhat e sipërcituara janë përkatësisht në shumat:
-0 lekë për periudhën kur ka qenë në punë shtetasja Blerina Kasa;
-354.600 lekë për periudhën kur ka qenë në punë shtetasi Hysni Bajrami dhe
-531.900 lekë për periudhën kur ka qenë në punë e pandehura Margarita Kola.
Gjithsej në shumën totale 886.500 lekë.
Nga evidentimi i të dhënave në aktet e ekspertimit kontabël, si dhe nga
dokumentacioni i sekuestruar i paraqitur si provë materiale gjatë shqyrtimit të seancave
gjyqësore vlen të theksohet fakti se, në datën 29.09.2008 nga farmacia e spitalit janë bërë
dalje shumica e medikamenteve të domosdoshme për pacientët gjatë muajit shtator. Në këtë
datë farmacistja ka lëshuar 19 fletë-dalje, të cilat përkojnë me fletë-kërkesa dhe receta të
datave të ndryshme duke filluar që prej datës 15.09.2008. Kjo situatë që rezulton nga
dokumentet e sipërcituara do të thotë se, edhe pse pacienti është shtruar në spital në datën
15.09.2008 dhe ka filluar të bëje trajtimin përkatës që prej datës 15, ai medikamentin e ka
tërhequr në datën 29.09.2008?!
Sipas Prokurorisë, ky fakt tregon situatën tërësisht fiktive në administrimin e
medikamente në repartin e onkologjik si dhe ne farmacinë e Qendrës Spitalore «Nënë
Tereza». Konkluzioni i nxjerrë në bazë të fakteve të sipërcituara bëhet edhe me evident po të
kishte parasysh inventari i kryer në farmaci, nga i cili rezulton mjaft qartë se, në farmaci nuk
kanë munguar medikamentet nga data 15.09.2008-29.09.2008.
Në ligjin nr.6942 “Për administrimin, ruajtjen, dokumentimin dhe qarkullimin e
vlerave materiale e monetare“, dhe “Ligjin për kontabilitetin“ si dhe aktet nënligjore të dala
në zbatim të tyre përcaktohet se, personi i ngarkuar me vlerat materiale dhe monetare
shkarkon mallrat gjendje në magazinën e tij me anë të fletë-daljes, të cilës i bashkëngjit
dokumentin justifikues. Në rastin konkret, dokumenti justifikues është receta.
327
Nga ana e të gjykuarave nuk është respektuar kuadri ligjor i sipërcituar, si dhe aktet
nënligjore të dala, për qarkullimin e medikamenteve citostatike në repartin e onkologjisë.
(Udhëzimi nr.134, datë 10.09.2007, lëshuar nga Drejtori i Përgjithshëm i Qendrës Spitalore
“Nënë Tereza“ Tiranë; Udhëzimi nr.148, datë 02.10.2007, “Për plotësimin e dokumentacionit
në farmacitë periferike”; Rregullorja e datës 21.11.2007, “Mbi ruajtjen e kartelave dhe
organizimin e arshivës së statistikës”; Urdhër i brendshëm i datës 08.09.2008 i Shefit të
Shërbimit Onkologjik, Agim Sallaku).

vendosur:
1. Deklarimin fajtor të të pandehurës Margarita Kola për kryerjen e veprës
penale të “Shpërdorimit të detyrës”, e parashikuar nga neni 248 i K.Penal dhe në bazë
të këtij neni, dënimin e të pandehurës me 1 (një) vit burgim.
dënimit me burgim ndaj të pandehurës Margarita Kola, duke e vënë në provë të
pandehurën për një periudhë kohe prej 18 (tetëmbëdhjetë) muajsh, me kusht që gjatë
kësaj kohe e pandehura të mos kryejë vepër tjetër penale dhe të mbajë kontakte me
shërbimin e provës.
3. Deklarimin fajtor të të pandehurës Aretina Arifaj për kryerjen e veprës
penale të “Shpërdorimit të detyrës”, e parashikuar nga neni 248 i K.Penal dhe në bazë
të këtij neni, dënimin e të pandehurës me 1 (një) vit burgim.
dënimit me burgim ndaj të pandehurës Aretina Arifaj, duke e vënë në provë të
pandehurën për një periudhë kohe prej 18 (tetëmbëdhjetë) muajsh, me kusht që gjatë
kësaj kohe e pandehura të mos kryejë vepër tjetër penale dhe të mbajë kontakte me
shërbimin e provës.
Duke arsyetuar:
Këto veprime, në rastin e të pandehurave duhet të jenë në kundërshtim me rregullat që
normojnë kryerjen e detyrës e parashikuara nga ligjit nr.6942/1984 dhe akteve nënligjore të
dala për qarkullimin e medikamenteve citostatike në Repartin e Onkologjisë e konkretisht:
Udhëzimi nr.134, datë 10.09.2007, lëshuar nga Drejtori i Përgjithshëm i Qendrës Spitalore
“Nënë Tereza”,Tiranë; Udhëzimi nr.148, datë 02.10.2007 “Për plotësimin e dokumentacionit
në farmacitë periferike“; Rregullorja e datës 21.11.2007 “Mbi ruajtjen e kartelave dhe
organizimin e arshivës së statistikës”; Urdhër i brendshëm i datës 08.09.2008 i Shefit të
Shërbimit Onkologjik, Agim Sallaku.
Nga raporti i kontrollit konstatohet se, diferenca ndërmjet medikamenteve të
tërhequra nga farmacia dhe atyre të përshkruara në kartelë është në vlerën 1 044 280 (një
milionë e dyzetekatërmijë dyqindetetëdhjetë) lekë.
Në vijim të raportit të kontrollit renditen shkeljet në mbajtjen e dokumentacionit.
Me konkretisht këto shkelje janë si më poshtë vijon:
Fletë-kërkesë daljet nuk kanë numër rendor progresiv;
I njëjti numër fletë-kërkese dalje përsëritet në disa prej tyre;
Në një fletë-kërkese dalje mungon numri rendor;
Nuk janë dhënë barnat e kërkuar në lloj dhe në sasi nga ana e farmacisë ndërkohë që,
farmacia ka patur gjendje për këto barna;
Ndryshimi i sasisë së barnave brenda të njëjtës dite, kur nuk ka ndryshuar terapia e
përshkruar në kartelat klinike tregon se, barnat nuk janë tërhequr nga pacientet ose këta
328
pacientë janë detyruar t’i blejnë barnat, ndërkohë që këto barna kanë qarkulluar në spital,
duke lënë shteg për abuzime.
Gjykata vëren se, janë sekuestruar të gjitha kartelat mjekësore të muajit shtator të vitit
2008 të repartit Onkologjik; për repartin e kimioterapisë për muajin shtator 2008 kartelat janë
dorëzuar pa asnjë mungese (fakt i pasqyruar jo veten në projekt raport, por edhe në
procesverbalin e datës 12.01.2009, të mbajtur nga përfaqësuesit e autorizuar të KLSH-së, i
cili është firmosur edhe nga kryeinfermierja Aretina Arifaj); janë sekuestruar fletë-kërkesë
për medikamentet drejtuar farmacisë të reparti onkologjik; fletë daljet e lëshuara nga
farmacia, si dhe recetat përkatëse bashkëlidhur këtyre fletëdalje (në farmaci). Mbi bazën e
dokumentacionit të sekuestruar nga OPGj me proces-verbalet përkatës të administruar në
dosje, për llogari të këtij procedimi penal janë kryer dy akte ekspertimi kontabël.
Sipas aktit të ekspertimit kontabël të parë dt.31.01.2011, është arritur në përfundimin
se, konstatohen diferenca ndërmjet sasisë së barnave të përshkruara në kartelat mjekësore, si
dhe sasisë së barnave të dala (të tërhequra) nga Farmacia.
Akti i ekspertimit kontabël i datës 31.01.2011, ka nxjerrë këto përfundime të
rëndësishme: Sipas dokumentacionit të sekuestruar në farmacinë e Spitalit, konstatohen
diferenca ndërmjet sasive të përshkruara në fletë-dalje dhe sasisë së përshkruar në recetat
bashkëlidhur këtyre fletëdaljeve (në sasinë 5 taxoter dhe 5 herceprin në vlerën totale 886 500
lekë); kështu në akt përshkruhet se në farmaci mungojnë recetat për fletë-daljen me nr.816,
822 812 dhe 791. Të gjitha këto fleta dalje mbajnë datën 29.09.2008; Sipas përshkrimeve të
bëra në të gjitha kartelat mjekësore konstatohen diferenca ndërmjet sasisë së barnave të
përshkruara në kartelat klinike si dhe sasisë së barnave te dala sipas fletë-kërkesave dhe fletë-
daljeve nga farmacia në vlerën totale 1 455 070 (një milion e katërqind e pesëdhjetepesëmijë
e shtatëdhjetë) lek.
Akti i dytë i ekspertimit kontabël i datës 24.03.2011 ka përshkruar diferencat ndërmjet
sasive të përshkruara në fletë-kërkesat dhe sasisë së përshkruar në recetat bashkëlidhur këtyre
fletë-kërkesave, duke i ndarë sipas periudhave kohore (01.09.2008-12.09.2008; 13.09.2008-
19.09.2008 dhe 20.09.2008-30.09.2008). Kjo ndarje është bërë me qëllim për të përcaktuar
diferencën sipas kohës së qëndrimit në punë të farmacistëve në Qendrën Spitalore “Nënë
Tereza“, që në këtë periudhe kanë qenë tre (Blerina Kasa, Hysni Bajrami dhe Margarita
Kola).
Diferencat ne periudhat e sipërcituara janë përkatësisht në shumat:
0 lekë për periudhën kur ka qenë në pune shtetasja Blerina Kasa;
354 600 lekë për periudhën kur ka qenë në punë shtetasi Hysni Bajrami dhe
531 900 lekë për periudhën kur ka qenë në punë e pandehura Margarita Kola.
Gjithsej diferenca është në shumën totale 886 500 lekë.
Kjo situatë që rezulton nga dokumentet e sipërcituara do të thotë se, edhe pse pacienti
është shtruar në spital në datën 15.09.2008 dhe ka filluar të bëjë trajtimin përkatës që prej
datës 15, ai medikamentin e ka tërhequr në datën 29.09.2008!. Një situatë e tillë është
alogjike. Por, nëse analizohen veprimet e të pandehurave arrihet në përfundimin se, kjo
parregullsi ka ardhur si pasojë e veprimeve me dashje, në kundërshtim me ligjin
nr.6942/1984 dhe aktet e tjera nënligjore të nxjerra nga Drejtoria e QSUT dhe shefat e repartit
të onkologjisë, nga ana e dy të pandehurave.
Nisur nga sa më sipër, Gjykata e gjen të drejtë përfundimin e akuzës se, veprimi i
mësipërm farmacistes Margarita Kola me dt.29.09.2008, tregon situatë tërësisht fiktive në
administrimin e medikamente në repartin e onkologjik si dhe në farmacinë e Qendrës
Spitalore «Nënë Tereza». Konkluzioni i nxjerrë në bazë të fakteve të sipërcituara bëhet edhe
me evident po të kihet parasysh inventari i kryer në farmaci, nga i cili rezulton mjaft qartë se,
në farmaci nuk kanë munguar medikamentet nga data 15.09.2008-29.09.2008.
329
Bazuar në sa më sipër, Gjykata arrin në përfundimin se, të pandehurat kanë kryer
veprime në kundërshtim me ligjin nr.6942 “Për administrimin, ruajtjen, dokumentimin dhe
qarkullimin e vlerave materiale e monetare”, dhe Ligjin “Për kontabilitetin” dhe aktet
nënligjore të sipërcituara të nxjerra në bazë e për zbatim të tyre, të dala për qarkullimin e
medikamenteve citostatike në repartin e onkologjisë. (Udhëzimi nr.134 date 10.09.2007
lëshuar nga Drejtori i Përgjithshëm i Qendrës Spitalore “Nënë Tereza“ Tiranë; Udhëzimi
nr.148 date 02.10.2007 “Për plotësimin e dokumentacionit në farmacitë periferike“;
Rregullorja e datës 21.11.2007, Mbi ruajtjen e kartelave dhe organizimin e arshivës së
statistikës“; Urdhër i brendshëm i datës 08.09.2008, i Shefit të shërbimit Onkologjik Agim
Sallaku).
Gjykata vëren se, këto akte nënligjore janë nxjerrë nga persona kompetentë (drejtori
dhe shefi pavijonit apo repartit), të ngarkuar nga ligji dhe Statuti i QSU Tiranë për nxjerrjen e
akteve të tilla, që normojnë punën në këtë Qendër Spitalore dhe spitalet/repartet konkrete. Në
këto aktet ligjore të sipërcituara përcaktohet se, personi i ngarkuar me vlerat materiale dhe
monetare shkarkon mallrat gjendje në magazinën e tij me anë të fletë-daljes, të cilës i
bashkëngjit dokumentin justifikues. Në rastin konkret dokumenti justifikues janë recetat e
lëshuara nga mjekët e repartit onkologjik dhe të nënshkruara nga pacienti apo një familjar i
tij, të cilat në mjaft raste, të konstatuara nga kontrolli i KLSH dhe nga dy aktet e ekspertimit
mungojnë. Në këtë mënyrë, të pandehurat, duke vepruar me dashje direkte, duke sjellë si
pasojë cenimin e interesave te ligjshme të shtetit si dhe të shtetasve pacientë të spitalit
onkologjik, në vlerat monetare të lartpërmendura. Përveç mungesës së identifikimit të saktë të
bazës ligjore të shkelur nga të pandehurat (pretendim i cili nga arsyetimi i mësipërm rezultoi i
pabazuar), gjatë shqyrtimit gjyqësor të pandehurat dhe mbrojtësit e tyre kanë pretenduar se
mungesat janë konstatuar për shkak të pasaktësisë së mbajtjes së dokumentacionit nga mjekët
dhe jo per faj të të pandehurave. Ashtu sikundër edhe Prokuroria, edhe Gjykata verën se, këto
argumente të parashtruar prej tyre nuk qëndrojnë për arsye se:
Inspektorët e Kontrollit të Lartë të Shtetit kanë kontrolluar regjistrin e statistikës dhe
të gjitha kartelat mjekësore dhe nga krahasimi i kryer është arritur në konkluzionin se të
gjitha kartelat janë dorëzuar në arshivë;Oficeri i Policisë Gjyqësore ka sekuestruar të gjitha
kartelat, si dhe regjistrat pasi i janë dorëzuar vetë nga e pandehura Aretina Arifaj:
Gjatë pyetjes si dëshmitare arshivistja e institucionit shtetësja Sabire Bllacaj deklaroi
se, gjatë kontrollit ajo u ka dorëzuar inspektorëve të KLSH-se të gjitha kartelat mjekësore të
muajit shtator dhe për muajin shtator nuk ka pasur mungesa të kartelave;
Gjatë kontrollit kryeinfermierja e pandehura Aretina Arifaj ka qenë prezente dhe nuk
ka pretenduar mungesën e kartelave apo arsye të tjera që të justifikojnë diferencën e
medikamenteve;
Konstatohen diferenca jo vetëm midis sasisë së dalë nga farmacia dhe medikamenteve
të përshkruara në kartelat mjekësore, por edhe duke i krahasuar fletë-daljet me recetat
bashkëlidhur këtyre fletë-daljeve që janë sekuestruar në farmaci.
Nëse për një moment do ta konsideronin të mirëqenë mungesën e kartelave për shkak
të keqadministrimit të tyre, atëherë kopje të recetave do të gjendeshin në farmaci. Fakti që
recetat nuk janë as në farmaci dhe as nuk gjenden kartelat mjekësore tregon se, medikamentet
janë tërhequr (janë bërë dalje) nga farmacia pa dokumentin justifikues, që në rastin konkret
është receta e mjekut e firmosur edhe nga pacienti apo një familjar i tij;
Fakti që ka një tërësi pasaktësish në dokumentet e administrimit të medikamenteve
tregon se këto dokumente janë prodhuar në mënyrë fiktive;
Konkluzione i arritur në pikën 5 bëhet akoma edhe më evident po të kemi parasysh
faktin që në datën 29.09.2008 nga Farmacia e Spitalit janë bërë dalje shumica e
medikamenteve sipas fletë kërkesave të disa ditëve më parë (dy javë para). Ndërkohë që sipas
330
akteve të administruara në këtë procedim penal rezultoi se trajtimi me medikamente shkonte
deri në pesë ditë (kimioterapia).
Nisur nga sa më sipër, Gjykata çmon se, të pandehurat Margarita Kola e Aretina
Arifaj (Hysaj) kanë kryer secila më vete, veprën penale të “Shpërdorimit të detyrës”,
parashikuar nga neni 248 i KP për shkak se, me dashje kanë lejuar lëvizjen e medikamenteve
citostatike, etj…, në përdorim nga pacientet e repartit onkologjik në QSUT, mbi bazën e
dokumentacionit të parregullt, duke i shkaktuar shtetit një humbje të konsiderueshme në mbi
një milion lekë. Për pasojë, Gjykata i deklaron fajtore të pandehurat për kryerjen e veprës
penale të “Shpërdorimit të detyrës”, parashikuar nga neni 248 i K.Penal.
Për sa i përket llojit dhe masës së dënimit, Gjykata çmon se duhen mbajtur parasysh
këto rrethana të vërtetuara gjatë gjykimit:
Rrezikshmërinë shoqërore të lartë të veprës penale të “Shpërdorimit të detyrës”, për të
cilën ligjvënësi ka parashikuar një dënim me burgim nga gjashtë muaj deri në shtatë vjet.
Faktin se, të pandehurat janë paraqitur pranë organit procedues, si gjatë hetimit ashtu
edhe gjatë gjykimit, duke dhënë shpjegime të hollësishme lidhur me akuzën në ngarkim të
tyre. Faktin se, dënimi ekonomik është i konsiderueshëm dhe ende nuk është zëvendësuar.
Faktin se, në kryerjen e veprës penale ka ndikuar edhe mbarëvajtja jo e mirë e punës
nga drejtuesit e QSUT dhe Repartit Onkologjik, të cilët nuk kanë punuar si duhet për
standardizimin e dokumentacionit përkatës, për lëvizjen e medikamenteve.
Faktin se, të pandehurat janë hetuar dhe gjykuar në gjendje të lirë dhe pa masë
sigurimi, çka tregon se, Prokuroria ka vlerësuar se, këto të pandehura paraqesin rrezikshmëri
shoqërore të ulët.
Faktin se, të pandehurat nuk kanë qenë penalisht të dënuara më parë.
Faktin se, të pandehurat janë kryefamiljare, me fëmije dhe në gjendje të vështirë
social-ekonomike.
Faktin se, ka kaluar një kohë e gjatë që nga moment i kryerjes së veprës penale, çka
passjell zvogëlimin e interesit të shoqërisë, për ndëshkimin e kësaj vepre penale.
Nisur nga sa më sipër, Gjykata vëren se, të pandehurat nuk paraqesin rrezikshmëri të
lartë shoqërore dhe izolimi i tyre nga shoqëria është i panevojshëm dhe jo i domosdoshëm.
Për pasojë, bazuar në nenet 47-50 dhe 248 të K.Penal çmon se: e pandehura Margarita Kola
duhet të dënohet me 1 (një) vit burgim. Për shkak të rrezikshmërisë së pakët që paraqet e
pandehura, rrethanave të kryerjes së veprës penale; sjelljes së të pandehurës gjatë hetimit dhe
gjykimit si dhe detyrimeve të saja karshi familjes Gjykata çmon se, ka vend të aplikohet neni
59 i KP, duke urdhëruar pezullimin e ekzekutimit të dënimit me burgim ndaj të pandehurës
Margarita Kola, duke e vënë në provë të pandehurën për një periudhë kohe prej 18
(tetëmbëdhjetë) muajsh, me kusht që gjatë kësaj kohe e pandehura të mos kryejë vepër tjetër
penale dhe të mbaje kontakte me shërbimin e provës. E pandehura Margarita Kola duhet të
dënohet me 1 (një) vit burgim.
Për shkak të rrezikshmërisë së pakët që paraqet e pandehura, rrethanave të kryerjes së
veprës penale; sjelljes së të pandehurës gjatë hetimit dhe gjykimit si dhe detyrimeve të saja
karshi familjes Gjykata çmon se, ka vend të aplikohet neni 59 i KP, duke urdhëruar
pezullimin e ekzekutimit të dënimit me burgim ndaj të pandehurës Aretina Arifaj, duke e
vënë në provë të pandehurën për një periudhë kohe prej 18 (tetëmbëdhjetë) muajsh, me kusht
që gjatë kësaj kohe e pandehura të mos kryejë vepër tjetër penale dhe të mbajë kontakte me
shërbimin e provës. Gjykata çmon se, ky lloj dhe kjo mase dënimi është në përshtatje me
rrezikshmërinë e veprës penale konkrete, të autoreve te saj, si dhe rrethanat e tjera, në të cilat
është kryer kjo vepër penale nga secila nga të pandehurat.
Gjithashtu, Gjykata çmon se, dënimi do t’i shërbejë edukimit të të pandehurave,
parandalimit të kryerjes së veprave penale nga të pandehurat, rehabilitimit të tyre, si dhe
parandalimit të përgjithshëm të kësaj vepre penale në shoqëri. Duke qenë se, të pandehurit u
331
deklaruan fajtore dhe u dënuan për veprën penale, për të cilën akuzohen, bazuar ne nenin 485
të K.Pr.Penale, detyrohet të paguajnë shpenzimet procedurale të parapaguara nga shteti si në
fazën e hetimeve paraprake, ashtu edhe shpenzimet gjyqësore”.
- Prishjen e vendimit nr.1822, datë 26.12.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe kthimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
A. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs, më datë 14.07.2014, në
emër të të gjykuarës Margerita Kola, av. Brahim Lahi, e cila kërkon: Ndryshimin e
vendimit nr.707, dt. 09.07.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe pushimin e çështjes bazuar
në nenin 442/1/a të K.Pr.Penale.
B. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs, më datë 31.07.2014,
Prokurori pranë Gjykatës së Apelit Tiranë, e cila kërkon: 1. Prishjen e vendimit penal
nr.707, dt. 09.07.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë. 2. Lënien në fuqi të vendimit nr.1822, dt.
26.12.2013 të gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë për të pandehurat Margarita Kola dhe
Aretina Arifaj duke revokuar aplikimin e nenit 59 të K.Penal, me shkaqet e parashtruara si
më lart.
C. Arsyetimi i vendimit të ankimuar
Disa seanca janë zhvilluar në mungesë të të pandehurave Margarita Kola e Arentina

Arifaj dhe pa u njoftuar të pandehurat, sipas kërkesave të nenit 140, 141 e vijues të
K.Pr.Penale (...) në datat 05.03.2012 ora 13.05 e pandehura Margarita Kola nuk ka qenë
prezent në seancë dhe gjykata për shkak të mosparaqitjes së prokurorit në gjykim ka shtyrë
seancën gjyqësore. Po kështu, në seancën e datës 16.03.2012 ora 10.05, në gjykim nuk është
paraqitur e pandehura Margarita Kola dhe avokati i saj Ibrahim Lahi, njëkohësisht nuk është
paraqitur dhe e pandehura Aretina Arifaj (...) në seancën e datës 16.04.2012 ora 09.00, nuk
janë paraqitur të pandehurat por kanë qenë prezent mbrojtësit e tyre.
Ndonëse për të pandehurat nuk ka patur njoftim për këtë seancë, me vendim të
ndërmjetëm gjykata ka deklaruar mungesën e tyre, duke pranuar përfaqësimin e tyre nga
avokatë dhe më pas, ka vazhduar seancën me pyetjen e dëshmitarëve të thirrur. Në seancën e
datës 22.06.2012 rezulton se të pandehurat nuk kanë qenë në seancë dhe për to nuk ka patur
ndonjë justifikim për mungesën apo ndonjë komunikim zyrtar që ato kishin dijeni për datën
dhe orën e gjykimit (nuk ka fletëthirrje të administruara në dosje).
Gjykata pa deklaruar mungesën e të pandehurave në gjykim, dhe pa verifikuar
shkaqet e mungesës ka vazhduar gjykimin dhe pyetur dëshmitaren Merita Sako”.
Shkaqet e parashtruara në rekursin e prokurorit janë të mbështetura në ligj në

mënyrën dhe në masën që vijon, prandaj ato gjenden të bazuara dhe vendimi i gjykatës së
apelit, i cili ka prishur vendimin e gjykatës së shkallës së parë, që kishte deklaruar fajtore për
veprën penale të shpërdorimit të detyrës, të pandehurat: Margarita Kola dhe Aretina Arifaj,
duke i dënuar ato, përkatësisht me nga një vit burgim dhe pezulluar vendimin e ekzekutimit të
dënimit, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural, prandaj ai është i cenueshëm
dhe duhet të prishet, duke u kthyer çështja rigjykim pranë gjykatës së apelit. Ndërsa
pretendimet e rekursit të së pandehurës Kola, duke qenë se çështja do të kthehet për
rishqyrtim në gjykatën e apelit për shkaqe procedurale, duhet të parashtrohen dhe të trajtohen
në gjykimin në apel.
332
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, në bazë të nenit 1 të Kodit të Procedurës
Penale, legjislacioni procedural penal ka për detyrë të sigurojë një procedim të drejtë, të
barabartë e të rregullt ligjor, të mbrojë liritë personale dhe të drejtat e interesat e ligjshme të
shtetasve, po ashtu, sipas nenit 2 të Kodit të Procedurës Penale, respektimi i normave
procedurale është i detyrueshëm për subjektet e procedimit penal, për organet shtetërore,
personat juridikë dhe shtetasit. Është detyrë e legjislacionit procedural që të sigurojë një
procedim të drejtë, të barabartë e të rregullt ligjor për të gjithë personat ndaj të cilëve ka
filluar një procedim penal. Veçanërisht, në procesin penal, barazia e armëve,
kontradiktorialiteti dhe lidhur ngushtë me këto, realizimi i mbrojtjes së të pandehurit, është e
garantuar shprehimisht në nenin 31 të Kushtetutës, nenin 6 të KEDNJ-së dhe nenin 14 të
Paktit për të Drejtat Civile dhe Politike, këto parime përbëjnë në vetvete elementët më
thelbësorë të procesit të rregullt ligjor, të cilët duhet të kihen parasysh nga ana e gjykatave
gjatë zbatimit dhe interpretimit të ligjit.
Në rekursin e prokurorit pretendohet zbatimi i gabuar i së drejtës procedurale, në
rastin e shkaqeve e dijenisë së zhvillimit të seancës, nga ana e gjykatës së apelit. Në
arsyetimin e saj gjykata e apelit ka arsyetuar se disa seanca janë zhvilluar në mungesë së të
pandehurave Margarita Kola e Aretina Arifaj, pa u njoftuar ato sipas kërkesave të nenit 140,
141 e vijues të K.Pr.Penale (...) në datat 05.03.2012 ora 13.05 e pandehura Margarita Kola
nuk ka qenë prezent në seancë dhe gjykata për shkak të mosparaqitjes së prokurorit në gjykim
ka shtyrë seancën gjyqësore. Po kështu, në seancën e datës 16.03.2012 ora 10.05, në gjykim
nuk është paraqitur e pandehura Margarita Kola dhe avokati i saj Ibrahim Lahi, njëkohësisht
nuk është paraqitur dhe e pandehura Aretina Arifaj (...) në seancën e datës 16.04.2012 ora
09.00, nuk janë paraqitur të pandehurat por kanë qenë prezent mbrojtësit e tyre. Ndonëse për
të pandehurat nuk ka patur njoftim për këtë seancë, me vendim të ndërmjetëm gjykata ka
deklaruar mungesën e tyre, duke pranuar përfaqësimin e tyre nga avokatë dhe më pas, ka
vazhduar seancën me pyetjen e dëshmitarëve të thirrur. Në seancën e datës 22.06.2012
rezulton se të pandehurat nuk kanë qenë në seancë dhe për to nuk ka patur ndonjë justifikim
për mungesën apo ndonjë komunikim zyrtar që ato kishin dijeni për datën dhe orën e gjykimit
(nuk ka fletëthirrje të administruara në dosje). Gjykata pa deklaruar mungesën e të
pandehurave në gjykim, dhe pa verifikuar shkaqet e mungesës ka vazhduar gjykimin dhe
pyetur dëshmitaren Merita Sako.
Me qëllim zgjidhjen e rastit objekt shqyrtimi, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, do të
analizojë çështjen e natyrës së mungesës së të pandehurave Aretina Arifaj dhe Margarita
Kola, pra nëse kemi të bëjmë me mungesë të pavullnetshme që shkakton pavlefshmërinë e
gjykimit në shkallë të parë, apo me mungesë të vullnetshme, domethënë me dijeninë e të
pandehurave, që si i tillë nuk ndikon në zhvillimin e gjykimit.
Kolegji vëren se njoftimi i të pandehurit në gjendje të lirë (neni 140 i Kodit të
Procedurës Penale), bëhet duke i dorëzuar atij kopjen e aktit, dorëzimi i drejtpërdrejtë i aktit
objekt njoftimi, është forma më efikase që siguron më shumë dijeninë efektive të përmbajtjes
së aktit. Vetëm nëse kjo mënyrë nuk rezulton të jetë e mundur, ligjvënësi ka parashikuar
mënyra të tjera alternative të njoftimit të aktit. Bëhet fjalë, për mënyra alternative të
nënrenditura, sipas një rendi zbritës të shkallëzuar, të cilat do të zbatohen radhë pas radhe,
nga ana e gjykatave, të cilat duhet të ndjekin respektimin rigoroz të të procedurës së
njoftimeve.
Kur njoftimi nuk është e mundur t’i dorëzohet personalisht të pandehurit në gjendje të
lirë, njoftimi duhet të kryhet sipas procedurës pranë: I) banesës së të pandehurit, duke ia
dorëzuar aktin: I.a.) personit që bashkëjeton me të, ose I.b.) fqinjit të tij; II) vendit të punës,
duke ia dorëzuar personit që punon me të pandehurin; III.a.) vendbanimit të përkohshëm ose
III.b.) vendqëndrimit, kur banesa e përhershme dhe kur adresa e punës nuk njihen, duke ia
dorëzuar aktin, përkatësisht, ose: a) personit që banon me të edhe përkohësisht në
333
vendbanimin ose vendqëndrimin e përkohshëm, ose b) fqinjit të vendbanimit ose
vendqëndrimit të përkohshëm; ose c) personit që punon me të (neni 140/2 i Kodit të
Procedurës Penale).
Kolegji Penal vëren se dhënia e mundësisë për të marrë pjesë dhe për të qenë i
pranishëm, është një e drejtë e personit të gjykuar në mungesë (in absentia) dhe një detyrim i
gjykatës, kur nuk ka rezultuar se ai nuk ka hequr dorë në mënyrë shprehur, pra të qartë nga e
drejta e tij për të qenë i pranishëm në gjykim, dhe pasur një vendim të ri mbi akuzat e ngritura
ndaj tij.
Kështu, edhe GjEDNj-ja, në rastet Sejdoviç (10 nëntor 2004) dhe Somogyi (18 maj
2004), GJEDNJ-a ka deklaruar se: “Përbën një mohim të drejtësisë kur një individi të dënuar
në mungesë”, nuk i garantohet e drejta që një gjykatë të mund të vendosë përsëri, pasi dëgjon
atë në përputhje me kërkesat e nenit 6 të Konventës mbi themelësinë e akuzës penale, në fakt
dhe në ligj, përveç kur konstatohet në mënyrë të qartë se ai ka hequr dorë nga e drejta e tij për
të qenë i pranishëm dhe mbrojtur veten”.
GjEDNj-ja, ka theksuar se, përpara se të vlerësohet që i pandehuri, nëpërmjet sjelljes
së tij, ka hequr dorë në mënyrë eksplicite nga një e drejtë e rëndësishme e nenit 6 të KEDNj-
së, është e nevojshme që më parë të vërtetohet në mënyrë të arsyeshme, nëse ai i kishte
parashikuar pasojat e zgjedhjes së tij.
Nё vendimin e unifikues nr.1 datё 10.03.2014, Kolegjet e Bashkuara tё Gjykatёs sё
Lartё kanë identifikuar katёr raste nё tё cilat legjislacioni procedural penal shqiptar
parashikon gjykimin nё mungesё. Rasti i parë (mungesa dhe largimi i vullnetshëm i të
pandehurit) ka të bëjë me situatën e parashikuar nga neni 352/1 i Kodit të Procedurës Penale.
Në këtë rast, i pandehuri, me dijeni dhe vullnet të plotë heq dorë nga e drejta e tij për të qenë i
pranishëm në gjykim, duke u përfaqësuar nga mbrojtësi. Rasti i dytë (i pandehuri i fshehur)
lidhet me situatën kur i pandehuri arratiset ose kur provohet se ai i fshihet drejtësisë. Rasti i
tretë (i pandehuri që nuk paraqitet), ka të bëjë me situatën e parashikuar nga neni 351 i Kodit
të Procedurës Penale, i cili parashikon deklarimin e mungesës në rastin kur i pandehuri i lirë
ose i paraburgosur nuk paraqitet në seancë, edhe pse është njoftuar rregullisht. Rasti i katërt (i
pandehuri që nuk gjendet) lidhet me të pandehurin, njoftimi i të cilit rregullohet nga pjesa
vazhduese e nenit 140 si dhe 141 të Kodit të Procedurës Penale.
Në nenin 351 të Kodit të Procedurës Penale, parashikohet instituti i deklarimit të
mungesës së të pandehurit në procesin që do të zhvillohet ndaj tij. Në bazë të kësaj dispozite,
kur i pandehuri i lirë ose i paraburgosur nuk paraqitet në seancë ndonëse është njoftuar dhe
nuk ka patur shkaqe të ligjshme për mos t’u paraqitur, gjykata, pasi dëgjon palët, deklaron
mungesën e tij. Nëse gjykata konstaton mospjesëmarrjen e të pandehurit në seancë, përpara
deklarimit të mungesës, ajo kryen një sërë verifikimesh për të hetuar natyrën dhe shkakun e
mungesës, kur konstaton pavlefshmërinë e njoftimit, ajo urdhëron përsëritjen e njoftimit,
duke shtyrë seancën apo e pezulluar atë. Një kusht i mëtejshëm procedural është edhe ai
“dëgjimit” të palëve, domethënë, dëgjimi i prokurorit dhe i mbrojtësit të të pandehurit lidhur
me vendimmarrjen e gjykatës mbi procedimin ose jo në mungesë.
Deklarimi i mungesës bëhet vetëm pasi të jenë shteruar dhe të jenë bërë të gjitha
përpjekjet e mundshme për njoftimin e të pandehurit, të parashikuara nga Kodi i Procedurës
Penale, duke synuar sa më shumë të jetë e mundur praninë e të pandehurit dhe bindjen se ai
është vënë në dijeni për gjykimin që po zhvillohet në ngarkim të tij. Vendimi për deklarimin
e mungesës është një vendim i ndërmjetëm, i cili nuk është i ankimueshëm në mënyrë të
mëvetësishme, ai është vetëm i revokueshëm nga gjykata që e ka dhënë atë, dhe i
ankimueshëm, vetëm nëpërmjet animimit të vendimit të themelit.
Në bazë të nenit 351/2 të Kodit të Procedurës Penale, vendimi që deklaron mungesën
është i pavlefshëm kur provohet se ky fakt ka ardhur nga mosmarrja e njoftimit (sipas
procedurës së njoftimeve) ose nga pamundësia absolute për t’u paraqitur (në rastet e
334
parashikuara nga neni 350, pra, për rast fator apo forcë madhore, pengesa që nuk varen nga
faji i të pandehurit).
Në këtë kuadër, vendimi që deklaron mungesën konsiderohet i pavlefshëm nëse nuk
janë respektuar nga gjykata rregullat e parashikuara nga nenet 349, 350/1 dhe 350/4 të Kodit
të Procedurës Penale. Rastet e pavlefshmërisë së njoftimit janë parashikuar në nenin 143 të
Kodit të Procedurës Penale.
Kolegji vëren se çështja e vërtetimit të shkakut të mungesës dhe arritja e një
konkluzioni të sigurt lidhur me ekzistencën e një vullneti për të hequr dorë në mënyrë të lirë
është një çështje tepër e rëndësishme që duhet të mbahet në konsideratën e duhur nga ana e
gjykatave të themelit. I pandehuri i deklaruar në mungesë, përfaqësohet nga mbrojtësi i tij.
Ky përfaqësim në sistemin procedural shqiptar është i kufizuar vetëm një shkallë gjykimi,
përveçse kur rezulton një vullnet i shprehur personalisht ndryshe nga i pandehuri. Në këtë
rast, gjykimi zhvillohet në mungesë por me pëlqimin e vetë të pandehurit.
Duke iu kthyer çështjes objekt rekursi, në zbatim të parimeve të mësipërme, Kolegji
Penal vëren se, nga rrethanat pranuara nga gjykata rezulton se e pandehura Margarita Kola,
ka qenë e pranishme në seancën e datës 08.02.2012, para gjykatës së shkallës së parë, duke
deklaruar se ajo kërkon të mbrohet edhe në mungesë të saj nga mbrojtësi i saj Av. Brahim
Lahi, po ashtu edhe e pandehura Aretina Arifaj, ka qenë e pranishme në seancën e datës
08.02.2012, para gjykatës së shkallës së parë, duke deklaruar se ajo kërkon të mbrohet edhe
në mungesë të saj nga mbrojtësi i saj Av. Agron Xhedia. Pra, në këtë seancë ato kanë qenë të
pranishme, kanë shprehur vullnetin e tyre të lirë për t’u mbrojtur në vijim qoftë edhe në
mungesë nëpërmjet mbrojtësve të tyre. Seanca e datës 20.02.2102, është shtyrë për shkak të
një gjykimi tjetër të gjyqtarit, dhe seanca e datës 05.03.2012, është zhvilluar me praninë e të
pandehurës Aretina Arifaj, dhe mbrojtësit të saj, ndërsa e pandehura Margarita Kola nuk
është paraqitur. Në këto kushte, e pandehura Kola duhet ta dinte se seanca ishte caktuar për
me datë 20.02.2012 dhe do të zhvillohej, ajo vetë ka deklaruar se do të mbrohej nëpërmjet
mbrojtësit të zgjedhur prej saj. Në seancën e datës 16.03.2012, ka rezultuar se nuk marrë
pjesë as e pandehura Arifaj as e pandehura Kola, ka marrë pjesë mbrojtësi i të pandehurës
Arifaj dhe nuk ka marrë pjesë mbrojtësi i të pandehurës Kola. Gjykata e rrethit gjyqësor, ka
ndërprerë shqyrtimin e nisur me qëllim që të lajmërohej mbrojtësi dhe e pandehura Kola. Në
seancën e datës 30.02.2012, gjykata ka ndërprerë shqyrtimin e nisur me qëllim që të
lajmërohej mbrojtësi dhe e pandehura Kolaj. Në seancën e datës 16.04.2012, ka rezultuar se
të pandehura nuk kanë qenë të pranishme, por janë përfaqësuar nga ana e mbrojtësve të tyre
përkatës. Në këto kushte, gjykata e themelit ka deklaruar mungesën e tyre, bazuar edhe në
faktin se këto dy të pandehura kur kishin qenë të pranishme para gjykatës, kishin zgjedhur për
t’u mbrojtur qoftë edhe në mungesë, nga mbrojtësit e tyre përkatës. Nuk ka rezultuar që
mbrojtësit përkatës të të pandehurave ta kenë kundërshtuar këtë zgjedhje të të pandehurave
dhe vendimmarrjen e gjykatës. Në këto kushte, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vlerëson se
për nga mënyra se si janë zhvilluar seancat dhe nisur nga veprimet e të pandehurave, natyra e
të mungesës së të pandehurave nuk ka qenë objektive, por subjektive, domethënë mungesa e
pranisë së tyre në gjykim është e natyrës vullnetare dhe se të pandehurat kanë qenë në dijeni
se seancat për gjykimin e akuzës së ngritur kundër tyre kishin filluar dhe se me dijeni dhe
zgjedhje vullnetare kanë vendosur për të mos marrë pjesë. Në këto kushte, vendimi i gjykatës
së apelit nuk është marrë në përputhje me ligjin procedural dhe si i tillë duhet të prishet. Më
konkretisht, vendimi i gjykatës së apelit që ka prishur vendimin gjykatës së shkallës së parë,
nuk është ndalur në çështjen e deklarimit me gojë që përkatësisht të pandehurat kanë bërë
para gjykatës së shkallës së parë, duke zgjedhur edhe gjykimin me praninë e vetëm
mbrojtësve të tyre. Në këtë aspekt, vendimi i gjykatës së apelit është i paarsyetuar në mënyrë
të mjaftueshme. Nga të gjitha aktet e dosjes Kolegji Penal vlerëson se të pandehurat kanë
335
pasur dijeni si për akuzat në ngarkim të tyre dhe me vullnet të plotë ato kanë zgjedhur të mos
jenë të pranishëm në gjykimin e zhvilluar ndaj tyre.
Në këto kushte, vendimi i ndërmjetëm i gjykatës së shkallës së parë për deklarimin e
mungesës, ndryshe nga sa arsyeton vendimi i gjykatës së apelit, është marrë në përputhje me
ligjin procedural. Në këtë rast të pandehurat kanë qenë përfaqësuar nga ana e mbrojtësit
përkatës të tyre, dhe nisur nga tërësia e rrethanave të çështjes, Kolegji Penal arrin në
konkluzionin se mungesa e të pandehurave Arifaj dhe Kola, ka qenë e vullnetshme dhe
vetëdijshme, ndaj për këtë shkak rekursi prokurorit gjendet i bazuar në ligj, dhe për pasojë,
vendimi i gjykatës së apelit është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe si i tillë
duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rigjykim.
Për sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se, vendimi i
Gjykatës së Apelit, i cili ka prishur vendimin e gjykatës së shkallës së parë, që kishte
deklaruar fajtore për veprën penale të shpërdorimit të detyrës, të pandehurat: Margarita Kola
dhe Aretina Arifaj, duke i dënuar ato, përkatësisht me nga një vit burgim dhe pezulluar
vendimin e ekzekutimit të dënimit, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural,
prandaj ai është i dhe duhet të prishet, duke u kthyer çështja rigjykim pranë gjykatës së apelit.
Ndërsa pretendimet e rekursit të së pandehurës Kola, duke qenë se çështja do të kthehet për
rishqyrtim në gjykatën e apelit për shkaqe procedurale, duhet të parashtrohen dhe të trajtohen
në gjykimin në apel, duke u respektuar parimet e zhvillimit të procesit të rregullt e të drejtë
gjatë zhvillimit të gjykimit në atë gjykatë, sipas konkluzioneve të këtij vendimi.
PЁR KЁTO ARSYE

Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.707, datë 09.07.2014, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin
e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 27.01.2016
336
Nr. 00-2016-60 Vendimi (10)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 27/01/2016, mori në shqyrtim çështjen penale me nr.71001-

01120-00-2015 Regj.Them., që i përket:

RRETHIT GJYQËSOR GJIROKASTËR
I PANDEHURI: ARDIAN BRAHO
OBJEKTI:
Rivendosje në afat të së drejtës së ankimit në Gjykatën e Apelit
ndaj vendimit penal nr.39, dt. 05.05.2005
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.
Baza Ligjore: Neni 147 pika 2 dhe 3 dhe 476 i K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin penal nr.106, datë

Rrëzimin e kërkesës së kërkuesit Ardian Braho si të pabazuar në prova dhe në
ligj.
Shpenzimet gjyqësore siç janë kryer.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.98, datë 03.04.2015 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit penal nr.106, datë 13.10.2014 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka bërë rekurs nëpërmjet avokatit mbrojtës, i

gjykuari Ardian Braho, i cili kërkon nga Gjykata e Lartë:
Prishjen e vendimeve dhe kthimin e akteve Gjykatës së Shkallës së Parë Gjirokastër, për t’u
gjykuar me tjetër trup gjykues, duke parashtruar këto shkaqe:
- I dënuari është futur në territorin e Republikës së Shqipërisë me ekstradim më dt.
11.08.2014, për këtë qëllim është mbajtur proces-verbali mbi dorëzimin e të
ekstraduarit dhe është marrë në dorëzim nga ana e përfaqësuesit të Drejtorisë së
Përgjithshme të Burgjeve;
337
- Avokati i ka drejtuar kërkesë zyrtare IEVP-së 302 “Mine Peza” dhe pas interesimit të
vazhdueshëm ka arritur që më datë 20.08.2014, të marrë nga ky institucion - shkresën
nr.1599/1 Prot., datë 18.08.2014 dhe proces-verbalin e datë 11.08.2014, mbi
dorëzimin e të ekstraduarit, përfaqësuesit të Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve Z.
Luan Pashaj;
- Më dt. 20.08.2014, ditën e 9 (nëntë) pas futjes në territorin e Shqipërisë, ka përcjellë
në rrugë postare kërkesat për rivendosjen në afat të të drejtës së ankimit kundër
vendimit të gjykatës (gjykatave);
- Kërkesa për rivendosjen në afat të së drejtës së ankimit për në Gjykatën e Shkallës së
Parë Gjirokastër është nisur me letër rekomande me KOD-BAR RR 993186443 AA,
dt. 20.08.2014, Zyra Postare Tiranë nënshkruar nga Klodiana Pojani;
- Gjykatat nuk kanë marrë parasysh kërkesat dhe përcaktimet për këto raste të Ligjit
nr.7905, datë 21.03.1995, K.Pr.Penale R.Sh, nenet 147, 148, germa ç, e pikës 1, të
nenit 476, pika 2 e nenit 476 dhe “vendimi nr.354, dt.28.7.1999 i Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë”. -Vendimi unifikues nr.2 dt.2012, i Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë. -Vendimi nr.31 dt.17.05.2012, i Gjykatës Kushtetuese
të R.Sh. -Vendimi unifikues nr.1 dt.19.06.2013, i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës
së Lartë të R.Shqipërisë;
- Në përbërjen e trupit gjykues, kryesuese Znj. Mirela Ilopolli, e cila lidhur me këtë
çështje e ka gjykuar edhe më parë, njëanshmëria e saj vjen për arsye se ajo është e
pirur që vendimet e saj të mos atakohen në asnjërën nga format e mundshme, prandaj
edhe ka vendosur për mos pranimin e kërkesës për rivendosjen në afat;
- Gjyqtarja Mirela Ilopolli është i njëjti person më Mirela Korën, e cila lidhur më këtë
çështje është shprehur edhe më parë përmes vendimeve nr.43, dt.29.05.2001, përmes
të cilit ka vendosur “Kalimin e akteve prokurorit të dosjes penale me nr.24, akti, për të
kryer veprimet e nevojshme procedurale” dhe më pas ka marrë pjesë edhe në marrjen
e vendimit tjetër nr.64, (Nr. 55, Akti), dt. 30.09.2002, (në të dyja rastet kryesuese) që
këtë bëjë me themelin e çështjes dhe dënimin e kërkuesit;
- Pjesëmarrja e Znj. Mirela Ilopolli në shqyrtimin e kësaj kërkesë ka qenë dhe është në
kundërshtim flagrant me kërkesat e pikës 1 të nenit 15 të K.Pr.C. Gjykata e Apelit
Gjirokastër nuk është se ka marrë në shqyrtim shkeljet e Gjykatës së Shkallës së Parë,
por duke përjashtuar nga analiza rastet e pjesëmarrjes së gjyqtares në procedim, e cila
ishte e papajtueshme për ne këtë proces dhe jo vetëm kaq, por, edhe duke ngritur
pretendimin e pabazuar të gjoja paraqitjes së kërkesës për rivendosje në afat jashtë
afatit 10 ditorë;
- Përveç provave të cilat i kemi referuar më lart që kanë të bëjnë më kohën se kur është
njohur efektivisht Ardian Braho me vendimet e gjykatës, i kemi drejtuar kërkesë me
shkrim Gjykatës së Apelit Gjirokastër që të marrin dosjen penale të çështjes që ka
dënuar kërkuesin me qëllim që të bindet se në asnjë provë apo shkresë të asaj dosje
nuk figuron që kërkuesi të ketë marrë ndonjë dijeni efektive;
- Për sa i përket afatit të paraqitjes së kërkesës përveçse kemi paraqitur faturën e letrës
rekomande, është edhe zarfi përmes të cilit është paraqitur kërkesa që ka marrë
përmes vulës edhe datën e dorëzimit në postë, e cila ligjërisht është ashtu sikurse ajo
të ishte paraqitur në gjykatë;
- Vendimet nuk janë arsyetuar në kontekst me provat e paraqitura nga ana jonë, dhe
qëndrimi karshi tyre është sikurse ato të mos ishin paraqitur fare. Vendimi në
Gjykatën e Apelit Gjirokastër është marrë nga një trupë gjykuese që nuk duhej ta
merrte në shqyrtim çështjen gjyqësore në fjalë sepse, ka shqyrtuar edhe më parë
çështjen në ngarkim të kërkuesit në fjalë.
338
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca, prokurorin Madrid Kullolli, i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit, mbrojtësin e kërkuesit Ardian Braho,
av. Agron Xhedia, i cili kërkoi prishjen e vendimeve dhe kthimin e akteve për rishqyrtim në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
V Ë R E N:
Vendimi nr.98, datë 03.04.2015 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër, është rezultat i
zbatimit të drejtë të ligjit procedural penal e si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Kërkuesi Adrian Braho ka qenë i akuzuar nga Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër për kryerjen e veprave penale të parashikuara nga neni 141 e 25 i
K.Penal, si dhe nga neni 278/2 i po këtij Kodi.
Më dt. 05.05.2005, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.39, ndër
të tjera, ka vendosur të deklarojë fajtor të pandehurin Ardian Braho për kryerjen e veprës
penale të “Vjedhjes me armë me pasojë vdekjen”, të kryer në bashkëpunim, të parashikuar
nga nenet 141 e 25 të K.Penal, si dhe për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të armëve
luftarake”, të parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal dhe në bashkim të dënimeve, dënimin e tij
me 20 vjet burgim.
Kundër këtij vendimi kanë bërë ankim të pandehurit Ardian Braho e Karafil Beqiri,
dhe mbi këtë bazë, Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.123, dt. 21.12.2005 ka
vendosur: Prishjen e vendimit nr.39, dt. 05.05.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër dhe kthimin e akteve për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Gjykata e Lartë, me vendimin nr.489, dt. 23.05.2008 ka vendosur: Prishjen e vendimit
nr.123, dt. 21.11.2005 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe kthimin e akteve për rishqyrtim
në atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Në vijim, Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.151, dt. 19.05.2008 ka
vendosur: Lënien në fuqi të vendimit nr.39, dt. 05.05.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër me saktësimin e pikës 1 të dispozitivit të këtij vendimi që i përket të pandehurit
Karafil Beqiri, përsa i përket masës së dënimit. .... me 20 vjet burgim.
Kundër vendimit kanë bërë rekurs të pandehurit Ardian Braho dhe Karafil Beqiri dhe
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin e dt. 19.05.2008, ka vendosur mospranimin e
rekursit.
Më datë 11.08.2014, i dënuari Ardian Braho, pas ekstradimit të tij nga shteti Grek ku
ishte arrestuar për këtë qëllim që më dt. 27.02.2014, u është dorëzuar për të vuajtur dënimin
në territorin e Republikës së Shqipërisë, punonjësve të Drejtorisë së Përgjithshme të
Burgjeve.
Më dt. 22.08.2014 i dënuari ka paraqitur kërkesën për t'u rivendosur në afat për të
ushtruar ankim ndaj vendimit nr.39, dt. 05.05.2005, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër, lënë në fuqi me vendimin nr.151, dt.19.05.2008 të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër, kërkesë e cila është rrëzuar me vendimet objekt rekursi.
Në këto rrethana, kërkuesi Ardian Braho, duke mos qenë dakord me vendimin e
Gjykatës së Apelit Gjirokastër, ka vendosur të realizojë mbrojtjen e tij nëpërmjet depozitimit
të rekursit në Gjykatën e Lartë.
339
II. Procedurat gjyqësore dhe arsyetimi i gjykatave.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin penal nr.106, datë

Rrëzimin e kërkesës së kërkuesit Ardian Braho si të pabazuar në prova dhe në ligj.
Shpenzimet gjyqësore siç janë kryer.
Lënien në fuqi të vendimit penal nr.106, datë 13.10.2014 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër.
Në vendimin e saj kjo Gjykatë ka arsyetuar: “..., Kërkuesi nëpërmjet avokatit të tij
pretendoi se gjykimi në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, është zhvilluar në mungesë
të tij, për arsye objektive duke mos patur dijeni për zhvillimin e seancës gjyqësore në atë
gjykatë, shkak për të cilin, ai bazuar në nenin 147/2 të K.Pr.P, kërkon të rivendoset në afat
për të ushtruar ankim në Gjykatën e Apelit. ...në analizë të akteve, pretendimeve të kërkuesit,
prokurorit, çmon se kërkesa e të dënuarit, nuk është e bazuar në prova dhe në ligj ...:Neni
147 K.Pr.Penale përcakton ... Në interpretim të dispozitës së mësipërme, Kolegjet e
Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin unifikues nr.1, datë 20.01.2011 kanë mbajtur
qëndrim unifikues se: Pasi çështja është shqyrtuar në Kolegjin Penal të Gjykatës së Lartë, në
mungesë të të pandehurit, ky i fundit ose mbrojtësi i tij nuk mund të kërkojë rivendosjen në
afat të të drejtës për të ushtruar rekurs ndaj të njejtit vendim për të cilin Kolegji është
shprehur njëherë, me pretendimin se i pandehuri nuk është vënë në dijeni të vendimit, i njejti
qëndrim mbahet edhe ne rastin e kërkesës për rivendosje në afat të të drejtës për të bërë apel
pasi çështja është shqyrtuar në Gjykatën e Apelit. Nga zbatimi i nenit 147 të K.Pr.Penale dhe
nga zbatimi i vendimit të mësipërm unifikues në raport me provat e marra gjatë këtij gjykimi
rezulton se: 1. I dënuari Adrian Braho ka ushtruar ... rekursit, pas shqyrtimit të të cilit
Gjykata e Lartë me anën e vendimit nr.00-2010-1391, dt. 08.11.2010 ka vendosur
mospranimin e rekursit. 2. Nga pohimet e avokatit të kërkuesit në seancë gjyqësore pranohet
se Gjykata e Lartë ka vendosur për mospranimin e rekursit, jo për shkak të kalimit të afatit
ligjor të së drejtës për të ushtruar rekurs, por për shkak se i ka vlerësuar në themel si të
pabazuara shkaqet e rekursit. 3. Pavarësisht se kërkuesi rezulton të ketë marrë dijeni që më
datë 11.08.2014 për vendimin e dënimit të dhënë ndaj tij, ai e ka paraqitur kërkesën për
rivendosje në afat vetëm më datë 22.08.2014, pra në tejkalim të afatit 10 ditor të
parashikuar nga neni 147/3 i K.Pr.Penale.... pretendimit se një nga anëtarët e trupit gjykues,
ka marrë pjesë në një gjykim të mëparshëm për këtë të pandehur, vlerësojmë se është i
pabazuar. Gjyqtarja Mirela Ilopolli, ka marrë pjesë në shqyrtimin e çështjes, ku është dhënë
vendimi nr.43, datë 29.05.2001. Me këtë vendim është vendosur: Kalimi i akteve prokurorit
të dosjes penale me nr.24 Akti. Ky vendim, nuk ndikon dhe s'ka asnjë lidhje me çështjen
konkrete, pasi çështja i është nënshtruar hetimit dhe gjykimit për disa herë nga Gjykatat e të
gjitha shkallëve.... ”.
III.Qëndrimi i Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë.
Në lidhje me rekursin e paraqitur Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se:

Vendimi nr.98, datë 03.04.2015 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër, është rezultat i
zbatimit të drejtë të ligjit procedural penal e si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Siç ka rezultuar nga rrethanat e faktit të pranuara nga të dyja gjykatat, kërkuesi Ardian
Braho është deklaruar fajtor me vendimin nr.39, dt. 05.05.2005 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër, për kryerjen e veprave penale të “Vjedhja me armë me pasojë vdekjen”
e kryer në bashkëpunim dhe “Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe
340
municionit”, të parashikuara nga neni 141-25 dhe 278/2 të K.Penal, dhe është dënuar me 20
vjet burgim.
Gjithashtu ka rezultuar se ky vendim ka kaluar në të treja shkallët e gjykimit. Kështu,
mbi bazën e ankimit të paraqitur nga të pandehurit Ardian Braho e Karafil Beqiri, Gjykata e
Apelit Gjirokastër me vendimin nr.123, dt. 21.12.2005 ka vendosur: Prishjen e vendimit
nr.39, dt. 05.05.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër dhe kthimin e akteve për
rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues, e më pas, Gjykata e Lartë, me vendimin
nr.489, dt. 23.05.2008 ka vendosur: Prishjen e vendimit nr.123, dt. 21.11.2005 të Gjykatës së
Apelit Gjirokastër dhe kthimin e akteve për rishqyrtim në atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Në vijim, Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.151, dt. 19.05.2008 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.39, dt. 05.05.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër
me saktësimin e pikës 1 të dispozitivit të këtij vendimi që i përket të pandehurit Karafil
Beqiri, përsa i përket masës së dënimit. .... me 20 vjet burgim dhe mbi bazën e rekursit të
ushtruar nga të pandehurit Ardian Braho dhe Karafil Beqiri, Kolegji Penal i Gjykatës së
Lartë, me vendimin e dt. 19.05.2008, ka vendosur mospranimin e rekursit.
Kërkuesi është dorëzuar në territorin e Republikës së Shqipërisë më dt. 11.08.2014,
pas ekstradimit nga shteti grek dhe më dt. 20.08.2014 ka paraqitur kërkesën për rivendosje në
afat objekt gjykimi.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vëren se, ndryshe nga ç’pretendohet nga kërkuesi
në rekursin e parashtruar prej tij, vendimi nr.98, dt. 03.04.2015 i Gjykatës së Apelit
Gjirokastër, i cili ka lënë në fuqi vendimin nr.106, dt. 13.04.2014 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër, është i drejtë e në përputhje me ligjin procedural penal dhe vendimin
unifikues nr.1, dt. 20.01.2011 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
Kështu, në vendimin e saj Gjykata e Apelit Gjirokastër ka arsyetuar se: “... Nga
zbatimi i nenit 147 të K.Pr.Penale dhe nga zbatimi i vendimit të mësipërm unifikues në raport
me provat e marra gjatë këtij gjykimi rezulton se: 1. I dënuari Adrian Braho ka ushtruar ...
rekursit, pas shqyrtimit të të cilit Gjykata e Lartë me anën e vendimit nr.00-2010-1391, dt.
08.11.2010 ka vendosur mospranimin e rekursit. 2. Nga pohimet e avokatit të kërkuesit në
seancë gjyqësore pranohet se Gjykata e Lartë ka vendosur për mospranimin e rekursit, jo për
shkak të kalimit të afatit ligjor të së drejtës për të ushtruar rekurs, por për shkak se i ka
vlerësuar në themel si të pabazuara shkaqet e rekursit....”, arsyetim ky i cili gjen plotësisht
mbështetje në vendimin unifikues të sipërcituar, ku Kolegjet e bashkuara kanë mbajtur
qëndrimin unifikues: “Pasi çështja është shqyrtuar në Kolegjin Penal të Gjykatës së Lartë, në
mungesë të të pandehurit, ky i fundit ose mbrojtësi i tij nuk mund të kërkojë rivendosjen në
afat të të drejtës për të ushtruar rekurs ndaj të njëjtit vendim për të cilin Kolegji është
shprehur njëherë, me pretendimin se i pandehuri nuk është vënë në dijeni të vendimit, i njëjti
qëndrim mbahet edhe ne rastin e kërkesës për rivendosje në afat të të drejtës për të bërë apel
pasi çështja është shqyrtuar në Gjykatën e Apelit.
Në rastin objekt gjykimi, ky Kolegj vëren se, ka rezultuar se Kolegji Penal i Gjykatës
së Lartë dhe po ashtu edhe Gjykata e Apelit Gjirokastër, është shprehur dy herë për vendimin
nr.39, dt. 05.05.2005 për të cilin kërkuesi kërkon të rivendoset në afat të ankimit, duke u
shprehur përfundimisht në themel për mosekzistencën e shkaqeve të cënimit të tij sipas nenit
432 të K.Pr.Penale.
Në lidhje me pretendimin e parashtruar në rekurs se pjesëmarrja e Zj. Mirela Ilopolli
në shqyrtimin e kësaj kërkesë ka qenë dhe është në kundërshtim flagrant me kërkesat e pikës
1 të nenit 15 të K.Pr.C, ky Kolegj vëren se këtij pretendimi i është dhënë përgjigje nga
Gjykata e Apelit Gjirokastër, e cila në vendimin e saj, me të drejtë ka arsyetuar:
“...pretendimit se një nga anëtarët e trupit gjykues, ka marrë pjesë në një gjykim të
mëparshëm për këtë të pandehur, vlerësojmë se është i pabazuar. Gjyqtarja Mirela Ilopolli,
ka marrë pjesë në shqyrtimin e çështjes, ku është dhënë vendimi nr.43, datë 29.05.2001. Me
341
këtë vendim është vendosur: Kalimi i akteve prokurorit të dosjes penale me nr.24 Akti. Ky
vendim, nuk ndikon dhe s'ka asnjë lidhje me çështjen konkrete, pasi çështja i është
nënshtruar hetimit dhe gjykimit për disa herë nga Gjykatat e të gjitha shkallëve.... ”. Në
vijim të sa më sipër ky Kolegj vëren se, edhe pse të pranishëm gjatë gjykimit në shkallë të
parë, në seancën gjyqësore të datës 13.10.2014, as vetë kërkuesi Ardian Braho dhe as
mbrojtësi i zgjedhur me prokurë të posaçme prej tij nuk kanë kërkuar përjashtimin e
gjyqtares. Veç kësaj, ka rezultuar se gjyqtarja Mirela Ilopolli ka marrë pjesë në dhënien e
vendimeve nr.43, dt. 29.05.2001 me të cilin ka disponuar kalimin e akteve prokurorit, duke
mos u shprehur për themelin e çështjes, si dhe të vendimit nr.64, dt. 30.09.2002, i cili, nuk
është vendimi ndaj të cilit kërkohet rivendosja në afat e së drejtës së ankimit dhe edhe sikur të
ishte, ky Kolegj ka tashmë një praktikë të konsoliduar në qëndrimin e tij se gjykimi i themelit
të çështjes prej gjyqtarit që shqyrton kërkesën për rivendosje në afat të ankimit ndaj tij, nuk
përbën shkak përjashtimi apo papajtueshmërie, kjo pasi, shqyrtimi i kërkesës për rivendosjen
në afat nuk është dhe nuk mund të konsiderohet si një shkallë procedimi në kuadër të
gjykimit të themelit, pra nuk jemi përpara rastit të parashikuar nga neni 15/1 i K.Pr.Penale.
I njëjti arsyetim vlen dhe për pretendimin e kërkuesit në lidhje me përbërjen e trupës
gjyqësore në Gjykatën e Apelit Gjirokastër.
Në lidhje me pretendimin e kërkuesit se kërkesa e tij për rivendosjen në afat të së
drejtës së ankimit është paraqitur brenda afatit të parashikuar nga ligji, ky Kolegj vëren se, në
ndryshim me çka konstatuar në vendimin e saj Gjykata e Apelit Gjirokastër, kjo kërkesë është
paraqitur në afat.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, neni 147/2/3 i K.Pr.Penale parashikon se:
“…2. Në qoftë se është dhënë vendimi në mungesë, i pandehuri mund të kërkojë rivendosjen
në afat për të bërë ankim kur provon se nuk ka marrë dijeni për vendimin. 3. Kërkesa për
rivendosje në afat paraqitet brenda dhjetë ditëve nga… , kurse në rastet e parashikuara në
paragrafin 2, nga dita kur i pandehuri ka marrë dijeni efektivisht për aktin….”.
Dispozita procedurale e sipërcituar parashikon në mënyrë eksplicite se kur fillon të
llogaritet afati dhjetë ditor i paraqitjes së kërkesës së rivendosjes në afat të së drejtës për të
bërë ankim/rekurs, duke përcaktuar si të tillë ditën kur kërkuesi, i pandehuri, ka marrë dijeni
efektivisht për vendimin për të cilin ai kërkon të rivendoset në afat për të bërë ankim/rekurs.
Nisur nga sa më sipër, elementi i parë që duhet të verifikohet nga gjykata për të arritur më pas
në konkluzionin nëse është respektuar apo jo afati i përcaktuar nga ligji për të bërë këtë
kërkesë, është dita kur kërkuesi ka marrë dijeni efektivisht për vendimin, pra kur është njohur
me vendimin dhe përmbajtjen e tij.
Në çështjen objekt gjykimi, Gjykata e Apelit Gjirokastër, ka cituar në arsyetimin e saj
se i pandehuri Ardian Braho kish marrë dijeni për vendimin ndaj të cilit ai kërkon të
rivendoset në afat të së drejtës për të bërë ankim ditën e dorëzimit autoriteteve shqiptare pas
ekstradimit të tij nga shteti grek, më dt. 11.08.2014, çka çmohet si i tillë edhe nga ky Kolegj,
por ka gabuar në përcaktimin e depozitimit të kërkesës për rivendosje në afat duke evidentuar
si të tillë datën 22.08.2014 kur kjo kërkesë ka mbërritur në sekretarinë e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër.
Në ndryshim nga Gjykata e Apelit, ky Kolegj vëren se data e depozitimit të kërkesës
nga ana e kërkuesit Ardian Braho, ashtu siç me të drejtë është pretenduar prej tij, është data
20.08.2014, fakt ky që rezulton i provuar nga zarfi me të cilin është nisur kjo kërkesë me
postë, i cili ka të vendosura vulat postare që mbajnë dt. 20.08.2014 dhe dëftesa për pranimin e
objekteve postare, pra brenda afatit 10 ditor të përcaktuar nga neni 147 i K.Pr.Penale.
342
Megjithatë, pavarësisht sa më sipër, ky element nuk mjafton për cënimin e vendimit
objekt rekursi të dhënë nga Gjykata e Apelit Gjirokastër, pasi gjykata, pavarësisht
konsiderimit si të paraqitur jashtë afatit të kërkesës, i ka dhënë përgjigje të gjitha
pretendimeve të parashtruara nga palët dhe është shprehur për themelin e çështjes njësoj si ta
kishte konsideruar atë në afat.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1/a të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.98, datë 03.04.2015 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
Tiranë, më 27.01.2016
343
ÇËSHTJE ADMINISTRATIVE
344
Nr. 00 - 2016 - 706 i Vendimit (1)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:
Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit të datës 14.01.2016, çështjen administrative që i

përket:
PADITËSE: SHOQËRIA “VODAFONE ALBANIA” SH.A.

E PADITUR: ZYRA SHQIPTARE PËR TË DREJTAT E
AUTORIT, SEKTORI I REGJISTRIM-
ÇERTIFIKIM DHE INSPEKTIMIT DHE
SEKTORI I GJYKIMIT DHE
ADMINISTRIMIT TË ANKIMEVE
OBJEKTI:
Shfuqizimin si relativisht të pavlefshëm të gjobës nr.000103 datë 11.09.2008,
të Zyrës Shqiptare për të Drejtat e Autorit, Sektori i Regjistrim-Çertifikim
dhe Inspektimit bazuar në Shpjegimin Përfundimtar nr.456 Prot datë 21.08.2008
të Seksionit të Gjykimeve Administrative në ZSHDA;
Shfuqizimin si relativisht të pavlefshëm të vendimit nr.538 Prot datë 29.09.2008,
që ka lënë në fuqi gjobën nr.000103 datë 11.09.2008,
të Zyrës Shqiptare për të Drejtat e Autorit, Sektori i Administrimit të Ankimeve.
Baza Ligjore: Nenet 118, 123, 137, neni 139 e vijues i K.Pr.Administrative,
neni 324 i Kodit të Procedurës Civile,
Ligji nr.7564 datë 19.05.1992 “Për të drejtën e autorit” nenet 35, 36, 41 e vijues;
Ligji Nr 9380 datë 28.04.2005 “Për të drejten e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me të”,
nenet 30/6, 59 e vijues, 104, 106 e vijues neni 130/1/a e vijues;
Marrëveshja midis Vodafone Albania dhe
Fitotel Ada Hoding- Ada Air Sh.P.K datë 1 dhjetor 2004.
Marrëveshja midis Albautor dhe Fitotel Ada Hoding- Ada Air Sh.P.K datë 13.09.2004,
Kodi Civil, neni 608.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.301 datë 23.01.2012, ka

vendosur:
“Pranimin e kërkesë - padisë. Anullimin tërësisht të vendimit nr.538 prot datë
29.09.2008 të Zyrës Shqiptare Për të Drejtat e Autorit dhe të Fletë-gjobës
përkatëse nr.000103 datë 11.09.2008”.

“Prishjen e vendimit civil nr.301 datë 23.01.2012 të Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe pushimin e gjykimit të çështjes pranë kësaj gjykate”.
345
Kundër vendimit nr.2716 datë 16.11.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar
rekurs, brenda afatit ligjor, pala paditëse Shoqëria “Vodafone Albania”, sh.a, e cila kërkon
prishjen e vendimit nr.2716 datë 16.11.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.301 datë 23.01.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar
shkaqet e mëposhtme:
- Nga përmbajtja e ligjit nr.9986 datë 11.09.2008 "Për faljen e detyrimeve doganore
dhe tatimore, të detyrimeve të prapambetura, të taksës vjetore të qarkullimit rrugor të
mjeteve e të taksës së rregjistrimit të mjeteve si dhe të gjobave dhe kamatëvonesave të
papaguara të kontributeve të sigurimeve të detyrueshme shoqërore dhe shëndetësore"
konstatohet se objekt i këtij ligji janë vetëm detyrimet tatimore, doganore, detyrimet e
prapambetura lidhur me taksën e qarkullimit rrugor të mjeteve si dhe gjobat dhe
kamatëvonesat e papaguara të kontributeve të sigurimeve të detyrueshme shoqërore
dhe shëndetësore.
- Gjoba nr.000103, datë 11.09.2008 në masën 100,000 Lekë e vendosur ndaj
“Vodafone Albania” sh.a, nga ZSHDA/Sektori i Regjistrim-Certifikim dhe
Inspektimit nuk është as detyrim tatimor apo doganor dhe as kontribut për sigurime
shoqërore apo shëndetësore apo detyrim i prapambetur lidhur me taksën e qarkullimit
rrugor të mjeteve.
- Gjykata e Apelit Tiranë në arsyetimin e vendimit të saj për pushimin e gjykimit është
referuar në mënyrë të gabuar në pikën 2/3 gërma c) të Udhëzimit nr.33 datë
27.10.2008 "Për faljen e detyrimeve doganore dhe tatimore si dhe të gjobave dhe të
kamatëvonesave të papaguara të kontributeve të sigurimeve të detyrueshme shoqërore
dhe shëndetësore". Kjo pikë nuk i referohet çdo lloj gjobe të vendosur nga
institucionet e ndryshme, por i referohet çdo lloj gjobe të vendosur nga autoritetet
tatimore ose doganore në sferën e detyrimeve tatimore dhe doganore me akte
administrative, duke iu referuar titullit të Pikës 2 të Udhëzimit”.
- Gjoba nr.000103, datë 11.09.2008 nuk përbën një detyrim tatimor apo doganor dhe as
është një gjobë e vendosur nga autoritetet tatimore apo doganore, por një gjobë e
vendosur nga ZSHDA si një institucion i krijuar me VKM.
- Gjithashtu gjoba nr.000103, datë 11.09.2008 e vendosur nga ZSHDA/Sektori i
Rregjistrim-Certifikim dhe Inspektimit nuk është objekt as i Ligjit nr.10418 datë
21.04.2011 "Për legalizimin e kapitalit dhe faljen e një pjese të borxhit tatimor dhe
doganor".
- Ligjet e nxjerra nga legjislatori me objekt amnistinë e detyrimeve tatimore dhe
doganore, nuk parashikojnë faljen e të gjitha gjobave. Këto ligje kanë karakter
shterues në listimin e kategorive të detyrimeve të cilat falen (detyrime tatimore dhe
doganore, detyrime lidhur me kontributet e sigurimeve shoqërore dhe shëndetësore si
edhe kategori të tjera detyrimesh të përcaktuara në mënyrë të qartë dhe shteruese) dhe
nuk lënë vend për interpretim tjetër.
- Gjoba mund të kërkohet të ekzekutohet në çdo kohë nga Drejtoria e Përgjithshme e
Tatimeve si agjent i ZSHDA në bazë të Memorandumit të Bashkëpunimit.
- Nuk rezultoi e provuar nga pala e paditur (ZSHDA) që të ekzistojë një akt
administrativ i nxjerrë qoftë nga organi që ka lëshuar aktet e mësipërme apo i nxjerrë
nga ndonjë organ tjetër epror që të ketë shfuqizuar apo revokuar aktet administrative
të mësipërme me te cilat është vendosur dhe është lënë në fuqi gjoba në masën
100,000 Lekë ndaj Vodafone Albania Sha. Duke qenë se aktet e mësipërme janë
akoma në fuqi, as gjoba nuk mund të konsiderohet e falur sikurse pretendon pala e
paditur.
346
KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË
Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Arjana Fullani, si dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se, pala paditëse Shoqëria
“Vodafon Albania” Sh.a, është themeluar si person juridik me vendimin nr.25766 datë
10.05.2001 të Gjykatës së Rrethit Tiranë, me objekt të aktivitetit te saj ushtrimin e
veprimtarisë në fushën e sistemeve të radiotelefonisë së lëvizshme celulare.
2. Zyra Shqiptare për të Drejtat e Autorit ka filluar proçedimin administrativ ndaj
Shoqërisë “Vodafone Albania”, sh.a, në muajin mars 2008, nisur nga kërkesa e bërë nga
ankuesit z.Ilirjan Mihali dhe z.Ardian Trebicka të cilët kanë pretenduar se nga ana e
“Vodafon Albania”, është përdorur kënga e tyre “Trendafile” si rington në kodin 50112.
3. Me vendimin, “shpjegimin përfundimtar” nr.456 prot datë 21.07.2008, Zyra
Shqiptare për të Drejtat e Autorit, Sektori i Gjykimit dhe i Administrimit të Ankimeve, nisur
nga kërkesat ankimore të bëra nga z.Ilirjan Mihali dhe z.Ardjan Trebicka të cilët kanë
pretenduar se Shoqëria “Vodafone Albania”, sh.a kishte cënuar të drejtat e tyre si
bashkëprodhues të këngës “Trëndafile” si dhe të drejtat e autorit (z.Ilirjan Mihali –
kompozitor i kengës dhe orkestrues) dhe të drejtat e interpretuesit (z.Ardian Trebicka), në
përfundim ka vendosur:
- “Pranimin e kërkesave ankimore të paraqitura nga ankimuesit z.Ilirjan Mihali dhe
z.Ardian Trebicka në cilësinë e prodhuesve të këngës “Trendafile”, të z.Ilirjan Mihali
si autor si dhe të z.Ardian Trebicka, kundër palës së ankimuar “Vodafone Albania”
Sh.a.
- Konstatimin e cënimit nga pala e ankimuar “Vodafone Albania” Sh.a ”të të drejtës
së:
- Autorit të këngës “Trëndafile”: z.Ilirjan Mihali kompozitor dhe orkestrues i kësaj
vepre muzikore në bazë të nenit 5 të L.D.A-së.
- Prodhuesve (të dy ankimuesit) të fonogramit “Trendafile” në bazë të nenit 59/2 të
L.D.A-së ,
- Interpretuesit z. A.Trebicka në bazë të nenit 55 të L.DA-së,
- Detyrimi i palës së ankimuar “Vodafone Albania”, Sh.a, që sipas Ligjit nr.9380 datë
28.04.2005, të pushojë në mënyrë të menjëhershme cënimin e të drejtës së autorit dhe
të drejtave të tjera të lidhura me të si ajo e prodhimit dhe interpretimit të veprës
muzikore “Trëndafile” si dhe të dëmshpërblejë ankimuesit për dëmin e shkaktuar që
vjen si rezultat i shfrytëzimit pa titull të kësaj vepre.
- Detyrimi i palës së tretë “Albautor” t’u lëvrojë ankimuesve shumën përkatëse të
derdhur nga “Fitotel” ndaj kësaj agjencie për përdorimin e veprës muzikore, objekt
ankimi.
- Ankimuesit për saktësimin e masës së shpërblimit të dëmit moral dhe material të
pretenduar ‘t’i drejtohen gjykatës sipas nenit 608, 609, 640 të K.Civil.
- Depozitimin e një kopje të këtij shpjegimi përfundimtar pranë Sektorit të Regjistrimit,
Çertifikimit, dhe Inspektimit të ZDSHA-së, për ezaurimin e kompetencave që
përcaktojnë nenet 130, dhe 131 të Ligjit nr.9380 datë 28.04.2005”
4. Nisur nga sa më sipër, Sektori i Regjistrim Çertifikim dhe Inspektimit pranë
ZDSHA ka vendosur ndaj palës paditëse gjobën me nr.000103 datë 11.09.2008, sipas së cilës
pala paditëse është gjobitur në masën 100.000 lekë, për shkak se ka konsumuar shkelje
administrative të parashikuar nga neni 130 pika a e ligjit nr.9380 datë 28.04.2005 “Për të
drejtën e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me të”, “pasi ka riprodhuar me qëllime fitimi
produktin artistik në formën e ringtoneve pa u pajisur me titull të ligjshëm për këngën
347
“Trëndafile” bazuar në shpjegimin përfundimtar nr.456 prot, datë 21.08.2008, të Seksionit të
Gjykimeve administrative, në ZSHDA .
5. Kundër vendimit të dënimit me gjobë pala paditëse ka ezauruar rrugën e ankimit
administrativ duke paraqitur ankim në Sektorin e Gjykimit dhe Administrimit të Ankimeve
pranë ZDSHA.
6. Me vendimin nr.538 prot datë 29.09.2008, Sektori i Gjykimit dhe Administrimit të
Ankimeve pranë ZDSHA, ka vendosur: “Rrëzimin e kërkesës së palës ankimuese “Vodafone
Albania” sh.a kundër gjobës së vendosur nga inspektori i ZSHDA në konstatim të
kundravajtjes administrative. Lënien në fuqi të gjobës në masën e caktuar”.
7. Pala paditëse me padinë objekt gjykimi kundërshton gjyqësisht vendimet e
sipërcituara si relativisht të pavlefshme.
8. Gjatë gjykimit në shkallë të parë, në seancën gjyqësore të datës 18.11.2009, me
kërkesë të palës paditëse, gjykata ka vendosur pezullimin e gjykimit të çështjes, për shkak se
nga ana e shoqërisë “Vodafone Albania” sh.a., me cilësinë e palës paditëse, ishte paraqitur
padi pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me të paditur: Zyra Shqiptare për të drejtat e
autorit , me persona të tretë: Fitotel Ada Holding, Ada Air(Fitotel) Sh.P.K, Agjensia
Albautor, Ilirjan Mihali, Adrian Trebicka me objekt: Shfuqizimin/anullimin si absolutisht të
pavlefshëm të vendimit “shpjegim përfundimtar” nr.456 prot datë 21.08.2008 të Zyrës
Shqiptare për të Drejtat e Autorit (Seksioni i Gjykimit të Administrimit të Ankimeve). Në
momentin e pezullimit kjo padi ishte në gjykim pranë Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kishte
lidhje me zgjidhjen e themelit të konfliktit gjyqësor të çështjes objekt gjykimi.
9. Për gjykimin e mësipërm për të cilin ishte vendosur pezullimi, Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.5205 datë 15.06.2009, ka vendosur: “Rrëzimin e
padisë”.
10. Ndërsa Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.2257 datë 01.12.2010, ka
vendosur: “Ndryshimin e vendimit civil nr.5205 datë 15.06.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë. Pranimin e kërkesë padisë. Shfuqizimin si relativisht të pavlefshëm të aktit
administrativ “Shpjegim përfundimtar” nr.456 prot datë 21.02.2008 i të paditurit Zyra
Shqiptare për të Drejtat e Autorit”.
11. Me vendimin nr.2087, datë 25.1.2013 Gjykata e Lartë, ka vendosur:
“Mospranimin e rekursit”.
12. Në përfundim të këtij gjykimi çështja ka rifilluar përsëri meqënëse kishte rënë
shkaku për të cilin ishte vendosur pezullimi.
13. Me padinë në gjykim pala paditëse kërkon gjyqësisht shfuqizimin si relativisht të
pavlefshëm të gjobës nr.000103 datë 11.09.2008, të Zyrës Shqiptare për të Drejtat e
Autorit, /Sektori i Regjistrim- Çertifikim dhe Inspektimit bazuar në Shpjegimin Përfundimtar
nr.456 Prot datë 21.08.2008 të Seksionit të Gjykimeve Administrative në ZSHDA si dhe
shfuqizimin si relativisht të pavlefshëm të vendimit nr.538 Prot datë 29.09.2008, që ka lënë
në fuqi gjobën nr.000103 datë 11.09.2008, të Zyrës Shqiptare për të Drejtat e Autorit, Sektori
i Administrimit të Ankimeve.
14. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.301 datë 23.01.2012, ka
vendosur: “Pranimin e kërkesë - padisë. Anullimin tërësisht të vendimit nr.538 prot datë
29.09.2008 të Zyrës Shqiptare Për të Drejtat e Autorit dhe të Fletë-gjobës përkatëse
nr.000103 datë 11.09.2008”.
14.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Nga aktet e administruara në seancë gjyqësore, nga
shpjegimet e palëve, gjykata konstaton se pala paditëse mbron një interes të ligjshëm, të
drejtpërdrejtë aktual, pasi aktet administrative objekt gjykimi, cënojnë të drejtat e ligjshme të
paditësit, ç’ka e legjitimon atë të ngrejë padi në kuptim të neneve 324 e 325 të K.Pr.Civile.
Ligji nuk jep në mënyrë të shprehur kushtet e pavlefshmërisë relative se një akti
administrativ, por ligji nr.8485 datë 12.05.1999 “Për Kodin e Procedurave Administrative”
348
ka trajtuar vetëm rastet e pavlefshmërisë absolute së aktit administrativ dhe konkretisht në
nenin 116 të Kodit të Procedurave Administrative, për pasojë aktet që nuk përfshihen në një
nga rastet e dispozitës së mësipërme mbeten të jenë relativisht të pavlefshme. Akti
administrativ “Shpjegim përfundimtar” nr.456 prot datë 21.02.2008, i të paditurit Zyra
Shqiptare për të Drejtat e Autorit”, është një akt i cili është shfuqizuar si një akt relativisht i
pavlefshëm, nga Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin civil, nr.2257 datë 01.12.2010, i cili në
vështrim të nenit 451/ç të K.Pr.Civile është një vendim i formës së prerë. Ky akt që nga
momenti i shfuqizimit nga gjykata, nuk mund të shkaktojë më pasoja juridike pasi ai ka
pushuar së ekzistuari si akt. Në këtë kontest, Gjykata konkudon që gjoba nr.000103 datë
11.09.2008, e cila është vendosur në zbatim të urdhërimeve të Aktit administrativ “Shpjegim
përfundimtar” nr.456 prot datë 21.02.2008, si edhe vendimi nr.538 Prot datë 29.09.2008, që
ka lënë në fuqi gjobën nr.000103 datë 11.09.2008, të Zyrës Shqiptare për të Drejtat e
Autorit/Sektori i Administrimit të Ankimeve, janë akte të nxjerra në kundërshtim me ligjin,
dhe si të tilla ato janë relativisht të pavlefshme, dhe për pasojë duhen shfuqizuar. Në lidhje
me kërkimin e palës së paditur se gjoba e vendosur në masën 100.000 lekë me vendimin
nr.000103 datë 11.09.2008 nuk ekziston më pasi është falur në bazë të ligjit nr.10 418 datë
21.04.2011, “Për legalizimin e kapitalit dhe faljen e një pjese të borxhit tatimor dhe
doganor”, nga një interpretim logjik e sistematik të dispozitave të ligjit të mësiperm, gjykata
konkludon se nuk jemi para kushteve ligjore të përcaktuara nga ky ligj dhe se ky detyrim nuk
është i përfshirë në gamën e detyrimeve tatimore që falen pa pagesa në favor të buxhetit të
shtetit, e për pasojë, gjykata çmon se ky kërkim është i pabazuar ne ligj”.
15. Kundër këtij vendimi, pala e paditur ka ushtruar ankim në Gjykatën e Apelit
Tiranë.
“Prishjen e vendimit civil nr.301 datë 23.01.2012 të Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
pushimin e gjykimit të çështjes pranë kësaj gjykate”.
16.1 Arsyetimi i gjykatës: “Nga ana e këtij kolegji çmohet se gjykata e shkallës së
parë nuk duhet të ishte investuar në lidhje me padinë e ngritur në gjykim, pasi gjoba është
falur nga ligji, ndaj vendimi i dhënë duhet të prishet dhe të pushohet gjykimi i çështjes.
Gjykata e shkallës së parë duke e zvarritur gjykimin për mbi tre vjet nuk është orientuar drejt
në zbatimin e ligjeve të kohës rreth faljes së detyrimeve tatimore si dhe të gjobave të çfarëdo
lloj qofshin si akte të veçanta administrative ndëshkuese ndaj subjekteve fizike apo juridike.
Ndryshe sa orienton dhe pala paditëse në proces gjoba objekt i padisë nuk i nënshtrohet ligjit
nr.10 418 datë 21.04.2011, “Për legalizimin e kapitalit dhe faljen e një pjese të borxhit
tatimor dhe doganor”, por ligjit nr.9986, datë 11.09.2008 “Për faljen e një pjese të borxhit
tatimor dhe doganor” si dhe udhëzimit të Ministrit të Financave nr.33 datë 27.10.2008 neni
2/3 pika c. Në pikën c të nenit 2/3 është përcaktuar: “falen dhe të gjitha gjobat e tjera”.
Udhëzimi i Ministrit është një akt nënligjor i dalë në zbatim të ligjit, ndaj si i tillë ka fuqi
juridike në të gjithë territorin si dhe për lëndën e përcaktuar në të kur nuk vjen në
kundërshtim me ligjin. Nga interpretimi i ligjit dhe frymës së tij konstatohet se ligjvënësi ka
patur si qëllim faljen e gjithë këtyre gjobave të cilat përveç kritereve shteruese të vendosura
në ligj i ka detajuar në mënyrë më të plotë udhëzimi i sipërcituar i Ministrit. Gjoba mban
nr.000103 datë 11.09.2008 e cila është falur nga aktet e sipërcituara. Ligji ka hyrë në fuqi në
muajin Tetor të vitit 2008. Meqënëse kjo gjobë është e falur nuk mundej të investohej gjykata
në themelin e gjykimit administrativ të çështjes, ndaj vendimi duhet të prishet dhe të pushohet
gjykimi i çështjes pranë kësaj gjykate, bazuar kjo në nenin 468 të Kodit Procedurës Civile”.
349
17. Kundër vendimit vendimin nr.2716 datë 16.11.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë,
ka ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, pala paditëse Shoqëria “Vodafone Albania”, sh.a, e
cila kërkon prishjen e vendimit nr.2716 datë 16.11.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.301 datë 23.01.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
duke parashtruar shkaqet e pasqyruar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
18. Dispozitat e ligj nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave

Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”;
18.1 Neni 1/2: “Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit të
Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky ligj nuk parashikon
ndryshe”.
18.2 Neni 17/2: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo bën një cilësim të saktë të
fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që
mund të propozojnë palët”.
KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON:
19. Se rekursi i paraqitur nga pala paditëse Shoqëria “Vodafone Albania”, sh.a
përmban shkaqe ligjore që motivojnë cënimin e vendimit nr.2716 datë 16.11.2012 të
Gjykatës së Apelit Tiranë.
20. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të
padisë, pretendimeve të palëve të parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës dhe
parashtrimeve të rekursit, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në interpretim të
dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret, arrin në konkluzionin se vendimi i dhënë
nga Gjykata e Apelit Tiranë është dhënë në zbatim të gabuar të ligjit, prandaj duhet të prishet
dhe çështja të kthehet për rishqyrtim.
respektuar drejtë ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit,
Gjykata e Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo
në ligj të vendimeve të gjykatave të faktit.
22. Kolegji Administrativ konstaton se Gjykata e Apelit Tiranë nuk ka zbatuar drejtë
dispozitat procedurale dhe materiale si rezultat nuk e ka zgjidhur mosmarrëveshjen objekt
gjykimi në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme
të zbatohen prej saj.
23. Ky Kolegj nuk e gjen të mbështetur në ligj dhe në aktet proceduriale të dosjes
gjyqësore qëndrimin dhe vendimmarrjen e Gjykatës së Apelit Tiranë për pushimin e çështjes
bazuar në nenin 468 të Kodit Procedurës Civile, me arsyetimin se: “gjykata e shkallës së
parë nuk duhet të ishte investuar në lidhje me padinë e ngritur në gjykim, pasi gjoba është
falur sipas ligjit nr.9986, datë 11.09.2008 “Për faljen e një pjese të borxhit tatimor dhe
doganor” si dhe udhëzimit të Ministrit të Financave nr.33 datë 27.10.2008 neni 2/3 pika c”.
24. Kolegji Administrativ çmon se arsyetimi dhe përfundimi i Gjykatës së Apelit
Tiranë është dhënë në interpretim dhe zbatim të gabuar të ligjit nr.9986, datë 11.09.2008
"Për faljen e detyrimeve doganore dhe tatimore, të detyrimeve të prapambetura, të taksës
vjetore të qarkullimit rrugor të mjeteve e të taksës së regjistrimit të mjeteve si dhe të gjobave
dhe kamatëvonesave të papaguara të kontributeve të sigurimeve të detyrueshme shoqërore
350
dhe shëndetësore" dhe udhëzimit nr.33 datë 27.10.2008 të Ministrit të Financave të dalë në
bazë dhe për zbatim të tij.
25. Nga interpretimi gramatikor dhe logjik i përmbajtjes së ligjit dhe udhëzimit të
sipërcituar rezulton se objekt i këtij ligji janë vetëm detyrimet tatimore, doganore, detyrimet e
prapambetura lidhur me taksën e qarkullimit rrugor të mjeteve si dhe gjobat dhe
kamatëvonesat e papaguara të kontributeve të sigurimeve të detyrueshme shoqërore dhe
shëndetësore.
26. Ligji nr.9986 datë 11.09.2008 "Për faljen e detyrimeve doganore dhe tatimore, të
detyrimeve të prapambetura, të taksës vjetore të qarkullimit rrugor të mjeteve e të taksës së
regjistrimit të mjeteve si dhe të gjobave dhe kamatëvonesave të papaguara të kontributeve të
sigurimeve të detyrueshme shoqërore dhe shëndetësore" ka parashikuar në mënyrë shteruese
të gjitha llojet e detyrimeve apo të gjobave të cilat falen për personat fizikë apo juridikë.
Gjithashtu dhe udhëzimi nr.33 datë 27.10.2008 "Për faljen e detyrimeve doganore dhe
tatimore si dhe të gjobave dhe të kamatëvonesave të papaguara të kontributeve të sigurimeve
të detyrueshme shoqërore dhe shëndetësore" i Ministrit të Financave ka detajuar dhe
specifikuar kategoritë e detyrimeve që falen sipas ligjit por pa zgjeruar llojet e tyre.
27. Gjoba nr.000103, datë 11.09.2008, në masën 100,000 Lekë, e vendosur ndaj
Vodafone Albania Sh.A, nga ZSHDA/Sektori i Regjistrim-Certifikim dhe Inspektimit nuk
është as detyrim tatimor apo doganor dhe as kontribut për sigurime shoqërore apo
shëndetësore apo detyrim i prapambetur lidhur me taksën e qarkullimit rrugor të mjeteve. Kjo
gjobë nuk është as gjobë e vendosur nga autoritetet tatimore apo doganore. Për rrjedhim nuk
përfshihet në kategorinë e gjobave të cilat falen nga ligji i mësipërm.
28. Gjykata e Apelit Tiranë në arsyetimin e vendimit të saj për pushimin e gjykimit
është referuar në mënyrë të gabuar në pikën 2/3 gërma c) të Udhëzimit nr.33 datë 27.10.2008
"Për faljen e detyrimeve doganore dhe tatimore si dhe të gjobave dhe të kamatëvonesave të
papaguara të kontributeve të sigurimeve të detyrueshme shoqërore dhe shëndetësore", në të
cilën parashikohet se: “Falen të gjitha gjobat që nuk lidhen me detyrimet tatimore, ku
përfshihen: c) çdo gjobë tjetër e vendosur për çfarëdo arsye tjetër”. Kjo pikë nuk i referohet
çdo lloj gjobe të vendosur nga institucionet e ndryshme, por i referohet çdo lloj gjobe të
vendosur nga autoritetet tatimore ose doganore. Kjo rezulton dhe referuar titullit të pikës 2 të
udhëzimit "Detyrimet tatimore dhe doganore me akte administrative”.
29. Kolegji Administrativ çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është i
pabazuar në ligj, pasi nuk jemi përpara rasteve të parashikuara nga neni 468 i K.Pr.Civile, në
kushtet e një padie që nuk mund të ngrihej apo që gjykimi nuk duhet të vazhdonte.
30. Kolegji thekson se Gjykata e Apelit Tiranë në kundërshtim me kërkesat e normave
procedurale, nuk ka kryer “një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me
ligjin” (neni 14 i K.Pr.Civile), nuk i ka kthyer përgjigje kërkimit të paditësit, si dhe nuk ka
shqyrtuar nëse vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë, që ka pranuar padinë, ka qenë apo jo
në përputhje me ligjin dhe provat.. Gjykata nuk kanë bërë një analizë tërësore dhe objektive
të provave (neni 126 i K.Pr.Civile) dhe si rezultat nuk e kanë zgjidhur “mosmarrëveshjen në
përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen
prej tyre” (neni 16 i K.Pr.Civile).
31. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.2716 datë
16.11.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet prishur dhe çështja duhet kthyer për rigjykim,
me qëllim shqyrtimin e themelit të çështjes dhe për tì dhënë përgjigje pretendimeve të
parashtruara në ankim nëse vendimi i gjykatës së shkallës së parë është i bazuar në ligj dhe në
prova.
32. Në rigjykim, gjykata do t’u bëjë të qartë palëve që është detyrë e secilës prej tyre,
që në përputhje me ligjin të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që
kërkojnë. Palët ashtu siç kanë të drejta kanë dhe detyrime që rrjedhin prej këtij procesi, në
351
format dhe afatet e parashikuara me ligj. Gjykata duhet të lejojë palët që të paraqesin prova
shkresore me anën e të cilave ato të provojnë pretendimet e tyre bazuar në nenin 12 dhe 19 të
K.Pr.Civile dhe t’i lejojnë palët që t’ia nënshtrojnë këto prova hetimit e debatit gjyqësor, si
dhe të kërkojë nëse nevojitet zyrtarisht nga organet kompetente (neni 224 i K.Pr.Civile)
paraqitjen e provave dhe të dhënave të cilat ndihmojnë në zgjidhjen e drejtë dhe
përfundimtare të çështjes.
33. Kryerja e veprimeve si më sipër, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të lindin
gjatë rigjykimit, do të lejojnë gjykatën qe të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive
lidhur me zgjidhjen e çështjes objekt shqyrtimi.
34. Kolegji Administrativ vlerëson të mos marrë në analizë pretendimet e ngritura në
rekurs për shkelje të tjera ligjit nga gjykatat e faktit në shqyrtimin gjyqësor dhe në zgjidhjen e
çështjes, pretendime të cilat, sipas diskrecionit dhe disponimit të palëve, mund të paraqiten
prej tyre përpara Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë që do të rishqyrtojë çështjen.
35. Gjykata e Administrative e Apelit Tiranë është kompetente nga pikëpamja lëndore
dhe tokësore për gjykimin e çështjes bazuar në vendimin unifikues nr.3, datë 06.12.2013
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë si dhe në bazë të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin
dhe funksionimin e Gjykatave Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative” dhe Dekretit të Presidentit të Republikës nr.7818, datë 16.11.2012.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të Ligjit 49/2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2716, datë 16.11.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për shqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
Tiranë, më 14.01.2016
352
Nr. 00-2016-1061 i Vendimit (2)
VENDIM

Mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit të datës 14.01.2016, çështjen administrative me

nr.akti 31001-02781-00-2013 që i përket:
PADITËS: VALBONA PEPA

I PADITUR: MINISTRIA E DREJTËSISË
DEPARTAMENTI I ADMINISTRATËS
PUBLIKE
OBJEKTI:
Anullimi i vendimit të Sekretarit të Përgjithshëm të Ministrit të Drejtësisë
nr.1810 datë 22.02.2010 “Për lirim nga detyra” si akt administrativ i pavlefshëm.
Konstatimin si absolutisht i pavlefshë të pjesës së aktit
nr.287/1 prot, datë 18.02.2010 të Departamentit të Administratës Publike,
ku vendoset kalimi i personit tim në list pritje.
Anullimin e vendimit nr.157, datë 07.12.2010 të Komisionit të Shërbimit Civil
si akt i administrativ i paligjshëm.
Kthimin në detyrën e mëparshme ose detyrimin e Ministrisë së Drejtësisë d
he Departamentit të Administratës Publike të më ofrojë një vend pune
të të njejtit nivel në Ministrinë e Drejtësisë apo në institucionet
e administrates qëndrore, duke gëzuar të drejtat e vendit të mëparshëm të punës.
Detyrimin për të kryer pagesën deri në momentin e kthimit në detyrën e mëparshme
ose në emërimin e personit tim si nëpunës civil në një detyrë të të njëjtit nivel.
Baza Ligjore: Neni 32, 33, 36, 324 e vijues i K.Pr.Civile,
neni 115 e vijues i K.Pr.Administrative,
neni 8 pika 2 e ligjit nr.8549 datë 11.11.1999 “Statusi i nëpunësit civil”,
VKM nr.360 datë 14.07.2000 “Për lirimin nga shërbimi civil”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.3305 datë 06.04.2012, ka

vendosur:
“Rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazuar në prova dhe në ligj”.

Gjyqësor Tiranë, si më poshtë:
Anullimin e vendimit të Sekretarit të Përgjithshëm të Ministrisë së Drejtësisë
nr.1810 datë 22.10.2010 “Për lirimin nga detyra” si akt administrativ i
pavlefshëm.
353
Konstatimi si absolutisht të pavlefshëm i pjesës së aktit nr.287/1 Prot datë
18.02.2010 të Departamentit të Administratës Publike ku vendoset kalimi i
personit në listë pritje.
Anullimin e vendimit nr.157 datë 07.12.2010 të Komisionit të Shërbimit Civil
si akt administrativ i paligjshëm.
Pushimin e gjykimit për kthimin e saj në punën e mëparshme.
Detyrimin e palës së paditur Ministrisë së Drejtësisë për pagimin e paditëses
dëmshpërblimin nga 22.02.2011 deri në 07.01.2013 me pagën që ka patur në
momentin e shkëputjes nga puna”.
Kundër vendimit nr.942, datë 19.04.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar

rekurs, brenda afatit ligjor, Avokatura e Shetit pranë Ministrisë së Drejtësisë, e cila kërkon
ndryshimin e vendimit nr.942, datë 19.04.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.3305 datë 06.04.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke
parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Paditësja kërkon konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit të Sekretarit të
Përgjithshëm, me nr.1810 datë 22.02.2010, konstatimin absolutisht të pavlefshëm të
pjesës së aktit administrativ nr.287/1.Prot., datë 8.02.2010, të D.A.Publike “Për
kalimin në listë pritje”si dhe konstatimin e pavlefshëm të vendimit nr.157, datë
07.12.2010 të K.Sh.Civil bazuar kjo në nenin 115 dhe 116 të K.Pr.Civile. Aktet
Administrative objekt gjykimi, janë tërësisht legjitime, ndërsa pretendimet sipas
pasqyrimit në kërkesë padi, të pamotivuar në ligj dhe në prova.
- Akti - Administrativ i Sekretarit të Përgjithshëm, nuk harmonizohet me asnjë nga
rrethanat e parashikuara në nenin 115, gërma “a” dhe “b”, dhe me përmbajtjen e nenit
116 gërma “a”, “b” dhe “c” të K.Pr.Administrative, të pretenduar nga paditësja për t’u
konsideruar si një akt absolutisht i pavlefshëm,
- Kalimi në listë pritje i paditëses është bërë për shkak të ligjshëm të ristrukturimit të
organikës së Ministrisë së Drejtësisë në zbatim të Urdhrit nr.29, datë 05.02.2010, të
Kryeministrit të Republikës së Shqipërisë dhe me miratimin e Departamentit të
Administratës Publike.
- Akti administrativ i Sekretarit të Përgjithshëm, është i ligjshëm dhe nuk mund të
cënohet në asnjë aspekt, pasi bazohet në nenet 21 dhe 23 të Ligjit nr.8549 datë
11.11.1999 “Statusi i Nëpunesit Civil”, në pikat 7, 8, 9 dhe 10 të V.K.M. nr.360 datë
14.07.2000 “Për lirimin nga shërbimi civil”, në Urdhrin e Kryeministrit të Republikës
së Shqipërisë nr.29, datë 05.02.2010, “Për miratimin e strukturës dhe të organikës së
Ministrisë së Drejtësisë”.
- Në zbatim të Urdhrit të sipërcituar të Kryeministrit, për veprimet e kryera lidhur me
strukturën e re, në përputhje me detyrimet ligjore, Sekretari i Përgjithshëm i ka
propozuar Departamentit të Administratës Publike emrat e punonjësve për të kaluar
në listë pritje, për ato pozicione që suprimoheshin nga ristrukturimi (pasi kemi të
bëjmë me ulje të numrit të vendeve të punës nga 136 në 122), në respektim të
procedurave të parashikuara në Ligjin nr.8549, datë 11.11.1999 “Për statusin e
nëpunësit civil”.
- Departament i Administratës Publike nga ana e tij, në përmbushje të funksioneve të
dhëna me ligj, pasi ka shqyrtuar propozimet e paraqitura nga Ministria e Drejtësisë, ka
miratuar kalimin në listë pritje të nëpunësve të Ministrisë së Drejtësisë.
- Paditësja Valbona Pepa ka gëzuar statusin dhe të gjitha të drejtat e nëpunësit civil
sipas ligjit për 1 vit.
354
Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani dhe diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, paditësja Valbona Pepa
ka qënë në marrëdhënie pune pranë palës së paditur Ministria e Drejtësisë, nga data
04.11.2004 deri më 22.02.2010. Fillimisht është emëruar si Specialiste në Drejtorinë e
Profesioneve të Lira, më pas ka punuar si Inspektore në Drejtorinë e Inspektimit
Administrativ, në Drejtorinë e Përgjithshme të Çështjeve të Drejtësisë.
2. Me urdhrin nr.29, datë 05.02.2010 “Për miratimin e strukturës dhe të organikës së
Ministrisë së Drejtësisë”, ka ndryshuar struktura e cila në krahasim me strukturën e
mëparshme ka një shkurtim të vendeve të punës nga 136 në 122 vende. Pjesë e ristrukturimit
ka qënë dhe Drejtoria e Inspektimit Administrativ. Me strukturën e re të Ministrisë së
Drejtësisë, kjo drejtori u riorganizua në tre sektore, konkretisht: 1.Sektori i Inspektimit të
Ҫështjeve të Pronësisë 2.Sektori i Inspektimit të Zbatimit të Drejtësisë. 3.Sektori i
Organizimit dhe Trajnimit Gjyqësor. Me strukturën e re të Ministrisë së Drejtësisë, Drejtoria
e Inspektimit Administrativ është suprimuar tërësisht.
3. Me vendimin nr.1810, datë 22.02.2010 “Për lirim nga detyra”, Sekretari i
Përgjithshëm të Ministrisë së Drejtësisë, ka vendosur: “1. Znj.Valbona Pepa, aktualisht në
pozicionin Inspektore në Drejtorinë e Inspektimit Administrativ, lirohet nga detyra dhe kalon
në listën e pritjes, si pasojë e ristrukturimit. 2. Znj.Valbona Pepa të kompesohet në pagë për
lejen vjetore të pakryer për 14 ditë kalendarike. 3. Dalja në listë pritje fillon në datën
22.02.2010. 4. Të bëhet dorëzimi i detyrës dhe bazës materiale, brenda datës 25.02.2010.
Mardhëniet finaciare rregullohen sipas legjislacionit në fuqi..”.
4. Kundër vendimit nr.1810, datë 22.02.2010, të Sekretarit të Përgjithshëm paditësja
ka paraqitur ankim administrativ në Komisionin e Shërbimit Civil, i cili në bazë të neneve 5 e
8 të Ligjit nr.8549, datë 11.11.1999 “Statusi i Nëpunësit Civil”, është organi i jashtëm
administrativ kompetent për zgjidhjen e ankimit.
5. Me vendimin nr.157, data 07.12.2010 Komisioni i Shërbimit Civil, ka vendosur:
“Të konstatojë pamundësinë e marrjes së vendimit përfundimtar për zgjidhjen e ankesës me
palë Valbona Pepa kundër Ministrisë së Drejtësisë, për shkak se nuk u arrit kuorumi i
nevojshëm ligjor për vendim marrje”.
6. Në kushtet kur ankimi i paditëses nuk është shqyrtuar nga Komisioni i Shërbimit
Civil, paditësja brenda afatit ligjor 30-ditor sipas nenit 8/2 të ligjit nr.8549, datë 11.11.1999,
“Statusi i nëpunësit civil” i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.
7. Pala paditëse me padinë në gjykim ka pretenduar se vendimi i Sekretarit të
Përgjithshëm është një akt administrativ në kundërshtim me ligjin dhe aktet nënligjore të cilat
rregullojnë institutin e ristrukturimit në shërbimin civil dhe pasojat e tij dhe si i tillë, duhet të
anullohet nga gjykata. Për nxjerrjen e këtyre akteve nuk është zbatuar procedura e kërkuar
nga ligji. Rikrijimi i 3 sektorëve pa varësi nga nje drejtori, por në varësi të drejtpërdrejtë nga
Drejtoria e Përgjithshme, nuk ndryshon nga natyra e detyrës funksionale që kishte Drejtoria e
Inspektimit Administrativ si strukturë. Në kundërshtim flagrant me ligjin në datë 23.02.2010
merren me kontratë vetëm për këto sektorë 6 persona, në një kohë që për gjithë ministrinë
janë marrë 22 persona pa konkurim dhe jashtë shërbimit civil. Sekretari i Përgjithshëm për
kalimin në listë pritje të nëpunësit civil nuk ka zbatuar kriteret ligjore. Akti administrativ
nr.287/1, datë 18.02.2010 i DAP-it për pikën 10 të tij ku flitet për miratim të “kalimit tim në
listë pritje”, është një akt absolutisht i pavlefshëm pasi është marrë në kapërcim të
kompetencave të këtij organi administrativ, në bazë të nenit 116, pika “b” të
K.Pr.Administrative prandaj kërkoj konstatimin e këtij akti si akt administrativ absolutisht i
pavlefshëm nga ana e gjykatës.
355
8. Palët e paditura kanë prapsuar se në rastet kur në një institucion që përfshihet në
fushën e veprimit të këtij legjislacioni, ndodhin ndryshime strukturore, realizohet procesi i
sistemimit të nëpunësve civile në kuadër të ristrukturimit. Kalimi në listë pritje i paditëses
është bërë për shkak të ligjshëm të ristrukturimit të organikës së Ministrisë së Drejtësisë në
zbatim të Urdhrit nr.29, datë 05.02.2010, të Kryeministrit të Republikës së Shqipërisë dhe me
miratimin e Departamentit të Administratës Publike. Departamenti i Administrates Publike,
në përmbushje të funksioneve të dhëna me ligj, me shkresën nr.287/1.Prot., datë 18.02.2010
pasi ka shqyrtuar propozimet e paraqitura nga Ministria e Drejtësisë, ka miratuar kalimin në
listë pritje të nëpunësve përfshi edhe paditësen, Valbona Pepa. Paditësja Valbona Pepa ka
gëzuar statusin dhe të gjitha të drejtat e nëpunësit civil sipas ligjit për 1 vit.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.3305 datë 06.04.2012, ka
vendosur: “Rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazuar në prova dhe në ligj”.
9.1. Arsyetimi i gjykatës: “Gjykata konstatoi se pala paditëse ka kërkuar anullimin e
akteve administrativ si absolutisht të pavlefshëm. Aktet administrative janë nxjerrë nga një
organ administrativ i identifikuar. Nuk rezulton se këto akte administrative të jenë nxjerrë në
kapërcim të kompetencave të dhëna me ligj, por provohet se është nxjerrë në përputhje me të
gjitha aktet ligjore dhe nënligjore të mëposhtme dhe në respektim korrekt me procedurat
ligjore përkatëse.
Kalimi në listë pritje i paditëses është bërë për shkak të ligjshëm të ristrukturimit të
organikës së Ministrisë së Drejtësisë në zbatim të Urdhrit nr.29, datë 05.02.2010, të
Kryeministrit të Republikës së Shqipërisë dhe me miratimin e Departamentit të Administratës
Publike. Sekretari i Përgjithshem i ka propozuar Departamentit të Administratës Publike
emrat e punonjësve për të kaluar në listë pritje, për ato pozicione që suprimoheshin nga
ristrukturimi (pasi kemi të bëjmë me ulje të numrit të vendeve të punës nga 136 në 122), në
respektim të proceduarave të parashikuara në Ligjin nr.8549, datë 11.11.1999 “Për statusin
e nëpunësit civil”. Departamenti i Administrates Publike, në përmbushje të funksioneve të
dhëna me ligj, me shkresën nr.287/1.Prot., datë 18.02.2010 pasi ka shqyrtuar propozimet e
paraqitura nga Ministria e Drejtësisë, ka miratuar kalimin në listë pritje të nëpunësve përfshi
edhe paditësen, Valbona Pepa.
Përsa i përket kërkimit në lidhje me “Detyrimin për të kryer pagesën deri në
momentin e kthimit në detyrën e mëparshme ose në emërimin e paditëses si nënpunës civil në
një detyrë të të njëjtit nivel”, nuk qëndron dhe është i pabazuar pasi, në kushtet kur gjykata e
gjeti të pabazuar pavlefshmërinë e aktit të largimit të paditëses nuk mund të vendosë në
lidhje me pasojat e aktit. Të gjithë nëpunësit në listë pritje, përfshi këtu dhe paditësen
Valbona Pepa, kanë përfituar nga e drejta e pagesës, sigurimeve shoqërore, shëndetësore
për nje vit pune siç e parashikon dhe legjislacioni i shërbimit civil. Paditësja nuk mund të
përfitojë pagë për qëndrim pa punë pasi ka plotësuar përfitim vetëm për 1 vit me listë pritje,
në respektim të parashikimeve ligjore të parashikuara në nenin 23/2 të Ligjit nr.8549, datë
11.11.1999 “Për statusin e nënpunësit civil”.
“Ndryshimin e vendimit nr.3305, datë 06.04.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si
më poshtë:
Anullimin e vendimit të Sekretarit të Përgjithshëm të Ministrisë së Drejtësisë nr.1810
datë 22.10.2010 “Për lirimin nga detyra” si akt administrativ i pavlefshëm.
Konstatimi si absolutisht të pavlefshëm i pjesës së aktit nr.287/1 Prot datë 18.02.2010
të Departamentit të Administratës Publike ku vendoset kalimi i personit në listë pritje.
Anullimin e vendimit nr.157 datë 07.12.2010 të Komisionit të Shërbimit Civil si akt
administrativ i paligjshëm.
Pushimin e gjykimit për kthimin e saj në punën e mëparshme.
356
Detyrimin e palës së paditur Ministrisë së Drejtësisë për pagimin e paditëses
dëmshpërblimin nga 22.02.2011 deri në 07.01.2013 me pagën që ka patur në momentin e
shkëputjes nga puna”.
10.1. Arsyetimi i gjykatës:“Gjykata e Apelit në vështrim të kërkesave të nenit 116 të
K.Pr.Administrative çmon se akti i nxjerrë nga ana e palës së paditur është i parregullt dhe
duhet konsideruar i pavlefshëm pasi nuk ka respektuar asnjë procedurë për nxjerrjen e tij.
Vendimi i Sekretarit të Përgjithshëm është një akt administrativ në kundërshtim me ligjin dhe
aktet nënligjore të cilat rregullojnë institutin e ristrukturimit në shërbimin civil dhe pasojat e
tij dhe si i tillë, duhet të anullohet nga gjykata. Ligji dhe akti nënligjor që rregullojnë
marrëdhëniet ndërmjet nëpunësit civil dhe institucionit përkatës të administratës publike të
nivelit qëndror në rastin e ristrukturimit të tij i japin përparësi mbajtjes në punë të nëpunësve
civile ekzistues, duke zbatuar procedura të mirëpërcaktuara e duke parashikuar edhe kohë
përshtatshmërie 6 muaj, në rastin e ndryshimit të kërkesave të vendit të punës për shkak të
ndryshimit të përshkrimit të punës.
Për Gjykatën e Apelit rikrijimi i 3 sektorëve pa varësi nga një drejtori, por në varësi
të drejtpërdrejtë nga Drejtoria e Përgjithshme, është një rikthim në strukturën e Ministrisë së
Drejtësisë para urdhrit nr.30, datë 25.02.2009 të Kryeministrit dhe nuk ndryshon nga natyra
e detyrës funksionale që kishte Drejtoria e Inspektimit Administrativ si strukturë. Rezulton se
qëllimi, objektivi dhe puna është e njëjtë me Drejtorinë e Inspektimit Administrativ. Pra
drejtoria që nuk kishte sektorë, tashmë janë 3 sektorë pa drejtori, por me të njëjten detyrë
funksionale, pamvarësisht nga lloji i strukturës organizative të zgjedhur, drejtori apo sektor.
Nga shqyrtimi i akteve dhe provave rezulton se nga ana e palës paditëse janë
paraqitur një sërë kontratash pune që pala paditur ka lidhur me punonjës të ri njëvjeçare
rreth 32 të tilla, kontrata të cilat u administruan në dosje. Në kundërshtim flagrant me ligjin
në datë 23.02.2010 merren me kontratë vetëm për këto sektorë 6 persona, në një kohë që për
gjithë ministrinë janë marrë 22 persona pa konkurim dhe jashtë shërbimit civil, kur paditësja
i plotësonte të gjitha kriteret ligjore për të vazhduar punën apo për tu rimarrë meqënëse
ishte në listë pritjeje.
Gjykata e Apelit çmon se Sekretari i Përgjithshëm për kalimin në listë pritje të
nëpunësit civil duhej të mbështetej në krahasimin e përshkrimit të punës që ka kryer nëpunësi
deri në momentin e ristrukturimit me përshkrimin e punës për vendet e mbetura, të
ristrukturuara, apo me vendet e reja të krijuara. Në vlerësimin e rezultateve individuale në
punë të 2 viteve të fundit.
Gjykata e Apelit çmon se Departamenti i Administratës Publike ka vepruar në
kundërshtim me ligjin dhe kompetencat e tij kur ka miratuar kalimin në listë pritje, dhe
gjithashtu ka miratuar kontrata të përkohshme në kundërshtim me ligjin. Akti administrativ
nr.287/1, datë 18.02.2010 i DAP-it është akt absolutisht i pavlefshëm pasi është marrë në
kapërcim të kompetencave të këtij organi administrativ, në bazë të nenit 116, pika "b" të
K.Pr.Administrative dhe nuk prodhon pasoja ligjore, pavarësisht nga fakti nëse janë
deklaruar apo jo si të tillë.
Rezulton që në kohën që pala paditëse ka qënë në listë pritje pala e paditur ka lidhur
rreth 22 kontrata për punonjës jashtë shërbimit civil duke mos tërhequr punonjësit që ishin
në listë pritje megjithëse kalimi në listë pritje për paditësen mban datë 18.02.2010 dhe
marrja në punë e punonjësve të rinj mban datë 23.02.2010 pra pesë ditë më vonë nga
nxjerrja e tyre në listë pritje.
Gjykata e Apelit përsa i përket kërkimit në lidhje me "Detyrimin për të kryer pagesën
deri në momentin e kthimit në detyrën e mëparshme ose në emërimin e paditëses si nënpunës
civil në një detyrë të të njëjtit nivel", e gjen të mbështeur përsa i përket detyrimit për të
paguar pagesën deri më datë 07.01.2013 kjo për faktin se largimi i palës paditëse dhe
nxjerrja në listë priteje është bërë në kundërshtim të hapur me ligjin. Nga shqyrtimi gjyqësor
357
rezulton se pala paditëse është pranuar në shërbimin civil pranë Avokaturës së Popullit nga
data 08.01.2013 prandaj dhe kërkimi i saj për tu kthyer në vendim e mëparshëm është një
kërkim i cili nuk mund të përmbushet dhe duhet pushuar pasi pala nuk mund të ketë dy
funksione brenda shërbimit civil”.
11. Kundër vendimit nr.942, datë 19.04.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar
rekurs, brenda afatit ligjor, Avokatura e Shetit, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.942,
datë 19.04.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.3305 datë
06.04.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për shkaqet e parashtruara në pjesën
LIGJI I ZBATUESHËM

12.1 Neni 17: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat ligjore
dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo bën një cilësim të
saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me
përcaktimin që mund të propozojnë palët”.
13. Dispozitat e ligjit nr.8549/1999 “Për statusin e nëpunësit civil”, i ndryshuar;

13.1. Neni 21 “Lirimi nga shërbimi civil”: “1. Nëpunësit civilë largohen nga
shërbimi civil:
a) kur japin dorëheqjen;
b) kur mbushin moshën e pensionit;
c) kur bëhen të paaftë përgjithmonë për të kryer detyrat e tyre zyrtare, për
shkak të kushteve shëndetësore;
ç) kur dënohen me vendim të formës të prerë të gjykatës me heqje lirie;
d) kur konkludohet paaftësia për të kryer detyrat e tyre, të paktën, pas dy
vlerësimeve negative të njëpasnjëshme të rezultateve në punë;
dh) në rastet e parashikuara nga neni 23 i këtij ligji;
e) kur konstatohet papërshtatshmëria me vendin e punës, sipas nenit 24 të
këtij ligji;
ë) kur merret ndaj tyre masa disiplinore e largimit nga shërbimi civil, nga
organi kompetent, sipas procedurave të parashikuara në nenin 25 të këtij
ligji”.
13.2. Neni 23 “Mbyllja dhe ristrukturimi”: “1. Në rastet mbylljes së institucioneve
të administratës publike, nëpunësi civil, vendi i të cilit është deklaruar i tepërt,
largohet nga shërbimi civil.
2. Në rastet e ristrukturimit të institucioneve të administratës publike,
nëpunësve civilë, vendet e të cilëve janë deklaruar të tepërt, do t'u ofrohet një
vend i të njëjtit nivel në një ministri apo institucion tjetër të administratës
publike qendrore apo vendore ose në pamundësi, një vend i një niveli më të
ulët. Nëpunësi civil vazhdon të gëzojë të drejtat e vendit të tij të mëparshëm
deri sa atij t'i ofrohet një vend tjetër, por jo për më tepër se një vit. Në rastet
kur nëpunësi civil refuzon të pranojë vendin e ofruar, ai humbet të drejtat që i
takojnë si nëpunës civil.
3. Nëpunësit civilë që deklarohen të tepërt kanë të drejtë të përfitojnë nga
trajtimi si të papunë, sipas legjislacionit në fuqi.
358
14. VKM. nr.360 datë 14.07.2000 “Për lirimin nga shërbimi civil”.
Pika 7. “Vendimi për kalimin e nëpunësit në listën e pritjes, për shkak të
ristrukturimit të institucionit, merret nga sekretari i përgjithshëm i këtij
institucioni”.
Pika 8. “Vendimi i sekretarit të përgjithshëm, për kalimin e nëpunësit në listën
e pritjes, (sipas pikës 10 të këtij vendimi), për shkak të ristrukturimit të
institucionit, mbështetet në krahasimin e përshkrimit të punës që ka kryer
nëpunësi deri në çastin e ristrukturimit me përshkrimin e punës për vendet e
mbetura, të ristrukturuara, apo me vendet e reja, të krijuara, si dhe në
vlerësimin e rezultateve individuale në punë, dy viteve të fundit”.
Pika 9. “Nëpunësit, të cilët kanë kryer punë me përshkrim të njëjtë apo të
ngjashëm, me përshkrimin e vendeve të reja, të krijuara apo të mbetura, dhe
të ristrukturuara dhe që janë vlerësuar pozitivisht në dy vitet e fundit, do të
mbahen në punë në kufirin e përgjithshëm të vendeve të miratuara”.
Pika 10. “Nëpunësit e larguar, në kuadër të ristrukturimit të institucionit
regjistrohen në një listë pritjeje, që mbahet nga Departamenti i Administratës
Publike, për institucionet e administratës qendrore dhe nga departamenti,
drejtoria apo seksioni i personelit, drejtoria e personelit e institucioneve të
pavarura, të cilët, në rastin e parë, kur rezulton një vend i lirë dhe nëse
kandidati plotëson kërkesat e veçanta për vendin e lirë, e emërojnë në atë
vend, pa konkurrim”.
15. Se rekursi i paraqitur nga Avokatura e Shetit pranë Mnistrisë së Drejtësisë, nuk
përmban shkaqe ligjore që të motivojnë cënimin e vendimit nr.942 datë 19.04.2013 të
Gjykatës së Apelit Tiranë, për rrjedhojë ky vendim duhet të lihet në fuqi por me një
ndryshim.
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në
të vendimeve të gjykatave të faktit dhe shkaqeve të rekursit, vlerëson se arsyetimi dhe
përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit Tiranë është pjesërisht i bazuar në respektimin dhe
zbatimin e drejtë të ligjit material dhe procedural.
18. Kolegji Administrativ çmon se referuar shkakut ligjor të kërkimeve të palëve në
proces, rezulton se jemi para një mosmarrëveshjeje që ka lindur si pasojë e ndërprerjes së
marrëdhënieve së punës midis paditëses dhe të paditurit, mosmarrëveshje kjo e cila do të
rregullohet nga ligji i posaçëm nr.8549, datë 11.11.1999 “Për statusin e nëpunësit civil” dhe
V.K.M nr.360 datë 14.07.2000 “Për lirimin nga shërbimi civil”.
19. Rezulton se me urdhrit nr.29, datë 05.02.2010 “Për miratimin e strukturës dhe të
organikës së Ministrisë së Drejtësisë” është realizuar ristrukturimi i palës së paditur. Si pasojë
e ristrukturimit paditësja me vendimin nr.1810 datë 22.10.2010 “Për lirimin nga detyra” të
Sekretarit të Përgjithshëm të Ministrisë së Drejtësisë, është liruar nga shërbimi civil.
359
20. Ky kolegj ashtu sikurse edhe Gjykata e Apelit Tiranë, duke iu referuar akteve që
ndodhen në dosjen gjyqësore, si dhe aktit administrativ vendim nr.1810 datë 22.10.2010 “Për
lirimin nga detyra” të Sekretarit të Përgjithshëm të Ministrisë së Drejtësisë, arrin në
konkluzionin se, vendimi i marrë ndaj paditëses për lirimin e saj nga shërbimi civil, është
marrë në kundërshtim me procedurën e parashikuar nga ligji dhe aktet nënligjore që
rregullojnë marrëdhëniet e punës në shërbimin civil.
21. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, jemi para rastit të zbatimit
të gabuar të ligjit nga ana e palës së paditur, Ministria e Drejtësisë. Nga interpretimi i neneve
21 e 23 të ligjit nr.8549, datë 11.11.1999 “Statusi i Nëpunësit Civil”, rezulton se ligjvënësi ka
parashikuar në mënyrë të posaçme institutin e “ristrukturimit dhe lirimit në shërbimin civil”.
22. Në nenin 21, parashikohet shprehimisht se: “1. Nëpunësit civilë largohen nga
shërbimi civil: a) kur japin dorëheqjen; b) kur mbushin moshën e pensionit; c) kur bëhen të
paaftë përgjithmonë për të kryer detyrat e tyre zyrtare, për shkak të kushteve shëndetësore; ç)
kur dënohen me vendim të formës të prerë të gjykatës me heqje lirie; d) kur konkludohet
paaftësia për të kryer detyrat e tyre, të paktën, pas dy vlerësimeve negative të njëpasnjëshme
të rezultateve në punë; dh) në rastet e parashikuara nga neni 23 i këtij ligji; e) kur
konstatohet papërshtatshmëria me vendin e punës, sipas nenit 24 të këtij ligji; ë) kur merret
ndaj tyre masa disiplinore e largimit nga shërbimi civil, nga organi kompetent, sipas
procedurave të parashikuara në nenin 25 të këtij ligji”.
23. Referuar nenit 23 të Ligjit nr.8549, datë 11.11.1999 “Statusi i nëpunësit civil”,
nëpunësi civil lirohet nga detyra për shkak të ristrukturimit të institucionit dhe të suprimimit
të vendit të punës dhe kalohet në listë pritjeje. Ristrukturimi i institucionit që sjell si pasojë
suprimimin e vendit të punës, është shkak ligjor për mbarimin e marrëdhënies së punës midis
shtetit dhe punonjësit civil në formën e lirimit nga shërbimi civil. Provohet ekzistenca e
ristrukturimit si shkak për lirimin nga shërbimi civil dhe kalimin e paditëses në listë pritjeje.
Ristrukturi është bërë sipas urdhrit nr.29, datë 05.02.2010 “Për miratimin e strukturës dhe të
organikës së Ministrisë së Drejtësisë”.
24. Vendimi për lirimin nga shërbimi civil merret nga organi kompetent sipas një
procedure administrative të përcaktuar nga V.K.M-se nr.360, datë 14.07.2000, “Për lirimin
nga shërbimi civil”. Vendimi nr.1810 datë 22.02.2010 “Për lirim nga detyra” është marrë nga
Sekretari i Përgjithshëm i Ministrisë së Drejtësisë, si organ kompetent, në bazë të nenit 7 të
V.K.M-se nr.360, datë 14.07.2000 Kjo vendimmarrje e Sekretarit të Përgjithshëm nuk është
një e drejtë e pakufizuar por e zbatueshme sipas kritereve, përcaktimeve e kufizimeve ligjore.
Lirimi nga shërbimi civil i parashikuar në këtë ligj, jepet sipas një procedure të caktuar, e cila
garanton të drejtën e nëpunësit civil për t’u njohur dhe garantuar të drejta që rrjedhin nga
statusi i nëpunësit, për t’u sistemuar në një vend të të njëjtit nivel apo të një niveli më të ulët
në të njëjtin institucion.
25. Kolegji Administrativ konstaton se procedurat që duhen ndjekur për lirimin nga
shërbimi civil dhe kalimin në listë pritjeje të nëpunësit civil, përcaktohen në nenin 23/2 të
Ligjit nr.8549, datë 11.11.1999 “Statusi i nëpunësit civil” i cili përcakton se: “2. Në rastet e
ristrukturimit të institucioneve të administratës publike, nëpunësve civilë, vendet e të cilëve
janë deklaruar të tepërt, do t'u ofrohet një vend i të njëjtit nivel në një ministri apo institucion
tjetër të administratës publike qendrore apo vendore ose në pamundësi, një vend i një niveli
më të ulët. Nëpunësi civil vazhdon të gëzojë të drejtat e vendit të tij të mëparshëm deri sa atij
t'i ofrohet një vend tjetër, por jo për më tepër se një vit. Në rastet kur nëpunësi civil refuzon
të pranojë vendin e ofruar, ai humbet të drejtat që i takojnë si nëpunës civil”. Në rastin
konkret paditëses në varësi të rrethanave të reja të krijuara, pas ristrukturimit, duhet t’i
ofrohej një vend punë i të njëjtit nivel me atë të mëparshmin, apo në pamundësi një vend
pune i një pozicioni më të ulët, brenda institucionit ku ajo kryente punën e saj ose në një
institucion tjetër publik. Nga momenti i largimit nga detyra për shkak ristrukturimi e deri sa
360
punonjësi civil të sistemohet në një detyrë tjetër, ai gëzon të drejtat e statusit (paga, vjetërsia),
por jo më shumë se një vit.
26. Procedura që duhet ndjekur për lirimin nga shërbimi civil detajohet në VKM.
nr.360 datë 14.07.2000 “Për lirimin nga shërbimi civil”, e konkretisht në pikën 8, 9 e 10 të
saj, në të cilën parashikohet se: “8. Vendimi i sekretarit të përgjithshëm, për kalimin e
nëpunësit në listën e pritjes, (sipas pikës 10 të këtij vendimi), për shkak të ristrukturimit të
institucionit, mbështetet në krahasimin e përshkrimit të punës që ka kryer nëpunësi deri në
çastin e ristrukturimit me përshkrimin e punës për vendet e mbetura, të ristrukturuara, apo
me vendet e reja, të krijuara, si dhe në vlerësimin e rezultateve individuale në punë, dy viteve
të fundit. 9. Nëpunësit, të cilët kanë kryer punë me përshkrim të njëjtë apo të ngjashëm, me
përshkrimin e vendeve të reja, të krijuara apo të mbetura, dhe të ristrukturuara dhe që janë
vlerësuar pozitivisht në dy vitet e fundit, do të mbahen në punë në kufirin e përgjithshëm të
vendeve të miratuara. 10. Nëpunësit e larguar, në kuadër të ristrukturimit të institucionit
regjistrohen në një listë pritjeje, që mbahet nga Departamenti i Administratës Publike, për
institucionet e administratës qëndrore dhe nga departamenti, drejtoria apo seksioni i
personelit, drejtoria e personelit e institucioneve të pavarura, të cilët, në rastin e parë, kur
rezulton një vend i lirë dhe nëse kandidati plotëson kërkesat e veçanta për vendin e lirë, e
emërojnë në atë vend, pa konkurrim.
27. Sekretari i Përgjithshëm, në marrjen e vendimi nr.1810 datë 22.02.2010 “Për lirim
nga detyra”, nuk ka respektuar procedurën e mësipërme, duke mos kryer asnjë veprim sipas
neneve 8 dhe 9 të VKM nr.360 datë 14.07.2000 “Për lirimin nga shërbimi civil”. Sekretari i
Përgjithshëm për kalimin në listë pritje të nëpunësit civil duhet të mbështetet në tre kushte: (i)
Në krahasimin e përshkrimit të punës që ka kryer nëpunësi deri në çastin e ristrukturimit me
përshkrimin e punës për vendet e mbetura, të ristrukturuara, apo me vendet e reja të krijuara.
(ii) Në vlerësimin e rezultateve individuale në punë të 2 viteve të fundit. (iii) Nëpunësit civil
që kanë kryer punë me përshkrim të njëjtë apo të ngjashëm me përshkrimin e vendeve të reja,
të krijuara apo të mbetura dhe të ristrukturuara dhe që janë vlerësuar pozitivisht në 2 vitet e
fundit, do të mbahen në punë në kufirin e përgjithshëm të vendeve të miratuara.
28. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se në zbatim të legjislacionit të
shërbimit civil, në rastet kur në një institucion që përfshihet në fushën e veprimit të këtij
legjislacioni, ndodhin ndryshime strukturore, realizohet procesi i sistemimit të nëpunësve
civile në kuadër të ristrukturimit. nevojitet të bëhet ripozicionimi i tyre në pozicionet e
ndryshuara, ose në pamundësi kalimi i tyre në listë pritjeje.
29. Në çështjen objekt gjykimi, siç me të drejtë ka arsyetuar Gjykata e Apelit Tiranë
përbën detyrim ligjor për palën e paditur Ministria e Drejtësisë që, në momentin e konstatimit
të pozicioneve të lira, për sistemimin e punonjësve të dalë në listë pritjeje të emëronte në
njërën prej tyre paditësen Valbona Pepa. Rezulton se paditëses nuk i është ofruar asnjë
mundësi për t’u sistemuar në një vend pune të njëjtë apo më të ulët pranë Ministrisë së
Drejtësisë apo në ndonjë institucion tjetër, gjatë periudhës një vjeçare kur ajo ishte në listë
pritje. Ndërkohë që siç rezulton nga aktet e dosjes gjyqësore, ka pasur vende të lira, për të
cilat paditësja plotësonte kriteret dhe mund të ishte sistemuar në punë pasi është provuar që
një ditë më pas janë lidhur kontrata të reja pune jashtë shërbimit civil. Pra, rezulton qartë se
palët e paditura kanë patur mundësi të emëronin paditësen në një detyrë të re, që përbën dhe
një detyrim ligjor për ta në kuptim të nenit 23 të Ligjit nr.8549, date 11.11.1999 “Statusi i
nëpunësit civil”, gjë të cilën ata nuk e kanë bërë.
30. Gjithashtu Departamenti i Administratës Publike, në përmbushje të funksioneve të
dhëna me ligj, me shkresën nr.287/1.Prot., datë 18.02.2010 pasi ka shqyrtuar propozimet e
paraqitura nga Ministria e Drejtësisë, ka miratuar kalimin në listë pritje të nëpunësve përfshi
edhe paditësen, Valbona Pepa, por pa respektuar parashikimet e pikës 10 të VKM 360, datë
14.07.2000 “Për lirimin nga shërbimi civil”. Departamenti i Administratës Publike, mban
361
"listën e pritjes së nëpunësve civilë", ku përfshihen nëpunësit civilë që gëzojnë statusin e
nëpunësit civil, por që nuk punojnë efektivisht në një pozicion të shërbimit civil për arsye
objektive (ristrukturime, ndryshime të kërkesave të vendit të punës). Brenda afatit 1 vjeçar të
qëndrimit në listën e pritjes ekziston dhe detyrimi i DAP si organ përgjegjës për të sistemuar
palën paditëse në një pozicion punë të të njëjtit nivel ose me të ulët.
31. Referuar dispozitave ligjore të cituara më lart, si dhe provave shkresore që
ndodhen në dosjen gjyqësore dhe që janë administruar nga gjykatat me të ulëta, rezulton se
pala e paditur në këtë gjykim, në kundërshtim me ato që pretendon në rekursin e paraqitur,
nuk ka përmbushur dhe plotësuar asnjë nga këto kushte dhe kritere ligjore që parashikon ligji.
Ky Kolegj, vlerëson të theksojë se, procedura e parashikuar në ligjin nr.8549, datë
11.11.1999 “Statusi i nëpunësit civil” dhe VKM nr.360, datë 14.07.2000 është një procedurë
e detyrueshme për tu respektuar dhe përmbushur nga ana e punëdhënësit. Mosrespektimi i saj
e bën aktin e nxjerrë nga punëdhënësi të pavlefshëm.
32. Në kuptim të sa më sipër, rezulton qartë se për paditësen nuk janë respektuar
procedurat që duhen ndjekur për lirim nga shërbimi civil për shkak ristrukturimi në bazë të
nenit 23 të ligjit nr.8549, datë 11.11.1999 “Statusi i nëpunësit civil” si dhe pikës 7, 8, 9 dhe
10 të VKM. nr.360 datë 14.07.2000 “Për lirimin nga shërbimi civil”. Për këto arsye,
konkluzionet e nxjerra nga Gjykata e Apelit Tiranë, gjenden të drejta dhe të bazuara në ligj
pasi mosrespektimi i procedurës së parashikuara në ligj për largimin e nëpunësit civil, e bën
largimin e tij si dhe aktin e nxjerrë për këtë qëllim të pavlefshëm.
33. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se drejt ka vendosur Gjykata e
Apelit Tiranë përsa i përket kërkimit në lidhje me "Detyrimin për të kryer pagesën deri në
momentin e kthimit në detyrën e mëparshme ose në emërimin e paditëses si nënpunës civil në
një detyrë të të njëjtit nivel", por e gjen të mbështeur këtë vendim përsa i përket detyrimit për
të paguar pagesën deri më 07.01.2013 datë kur rezulton se paditësja është ripranuar në
shërbimin civil pranë Avokatit të Popullit në datë 08.01.2013.
34. Në rastin konkret, Kolegji e vlerëson si të drejtë zgjidhjen e dhënë nga Gjykata e
Apelit Tiranë, e cila ka pranuar padinë objekt gjykimi por Gjykata e Apelit Tiranë ka gabuar
kur ka vendosur Anullimin e vendimit nr.157 datë 07.12.2010 të Komisionit të Shërbimit
Civil si akt administrativ i paligjshëm. Rezulton se në rastin konkret KSHC është shprehur
për pamundësinë e marrjes së vendimit. Gjykata e Apelit ka gabuar kur ka konkluduar se
duhet anulluar vendimi i KSHC, pavrësisht se këtë fakt nuk e ka përmendur fare në arsyetim.
Vendimit nr.157, datë 07.12.2010 i Komisionit të Shërbimit Civil nuk është akt administrativ
që mund të anullohet sikurse ka vendosur Gjykata e Apelit Tiranë pasi KSHC është quasi
gjykatë dhe vendimet e saj barazohen me vendimet gjyqësore dhe nuk janë akte
administrative, sipas parashikimeve të vendimeve unifikues nr.3, datë 24.01.2007 dhe nr.1,
datë 17.01.2011 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë. Për më tepër që KSHC nuk
disponon për zgjidhjen e çështjes në themel por konstaton pamundësinë e marrjes së
vendimit.
35. Për gjithë sa më sipër u arsyetua, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë ҫmon
se vendimi nr.92, datë 14.10.2011 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është marrë në zbatim të drejtë
të ligjit procedurial dhe atij material dhe për këtë arsye, bazuar në Ligjin nr.49/2012 “Për
administrative” si dhe Dekretit nr.7818, datë 16.11.2012 të Presidentit të Republikës së
Shqipërisë, ky vendim duhet të lihet në fuqi me ndryshim.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 63 të Ligjit 49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”,
362
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.942 datë 19.04.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.3305, datë 06.04.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për
kërkimin e padisë “anullim i vendimit nr.157, datë 07.12.2010 të KSHC si akt administrativ i
paligjshëm”.
Lënien në fuqi të vendimit nr.942, datë 19.04.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë për
pjesën tjetër.
Tiranë, më 14.01.2016
363
Nr. 00 - 2016 - 1165 i Vendimit (3)
VENDIM
Xhezair Zaganjori Kryesues

Medi Bici Anëtar
Mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit të datës 14.01.2016, çështjen administrative që i

përket:
PADITËSE: ANETA DHEFTO

TË PADITUR : MINSTRI I DREJTËSISË TIRANË
GJYKATA E APELIT VLORË
OBJEKTI:
Shfuqizim i Urdhërit nr.8275 datë 04.10.2010
dhe nr.8275/1 datë 04.10.2010.
Rikthimin në vendin e mëparshëm të punës.
Detyrimi i të paditurit të më paguajë dëmshpërblim në masën
e pagës së një viti për zgjidhje të menjëhershme dhe të pajustifikuar
të kontratës së punës, të më paguajë pagën e tre muajve për mosrespektim
të afatit të njoftimit të zgjidhjes së kontratës,
të më paguajë pagën e dy muajve si dëmshpërblim
për mosrespektim të proçedurës së zgjidhjes së kontratës
dhe të më shpërblejë me pagën e 5 pesëmbëdhjetë ditëshave
si shpërblim për vjetërsi në punë.
Baza Ligjore: Nenet 143/1/4, 144, 145, 155/1/3 të K.Punës,
Ligji nr.8678 datë 15.04.2001 dhe ligji 9877 datë 18.02.2008.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.8649, datë 23.07.2013 ka

vendosur:
Pranimin e pjesshem të kërkesë – padisë.
-Anullimin e Urdhërit nr.8275 datë 04.10.2010.
-Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë paditësen me 17,5 paga
mujore.
-Rrëzimin e kërkesë padisë për kërkimet e tjera të saj.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë me vendimin nr.2841, datë 08.07.2014 ka

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.8649 datë 23.07.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë përsa i përket detyrimit të palës së paditur të dëmshpërblejë
paditësen me 17,5 paga mujore dhe rrëzimin për kërkimet e tjera.
364
Ndryshimin e vendimit në lidhje me “Anulimin e urdhrit nr.8275 datë
04.10.2010, duke vendosur rrëzimin e padisë për këtë kërkim.
Kundër vendimit nr.2841 datë 08.07.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë, ka ushtruar rekurs pala e paditur Gjykata e Apelit Vlorë, e cila ka kërkuar prishjen e
vendimeve të gjykatave dhe rrëzimin e padisë ose kthimin për rigjykim, duke parashtruar
këto shkaqe:
 Vendimi i Gjykatës së Apelit është marrë në shkelje të rënda të dispozitave
procedurale që kanë të bëjnë me formimin e ndërgjyqësisë. Kalimi i Gjykatës së
Apelit Vlorë si palë e paditur është i pabazuar. Emërimi e shkarkimi i kancelarit
kryhet nga Ministri i Drejtësisë, ndërsa Gjykata e Apelit Vlorë nuk ka asnjë
kompetencë, prandaj nuk duhej të ishte palë e paditur. Në këto kushte, padia ndaj
Gjykatës së Apelit Vlorë duhej rrëzuar për mungesë legjitimimi pasiv.
 Edhe në themelin e tij, vendimi i gjykatës është marrë në kundërshtim me ligjin dhe
vendimet unifikuese. Paditësja nuk mund të kërkojë dhe gjykata të disponojë me
dëmshpërblimin maksimal, 12 muaj pagë, pasi paditësja ka kohëzgjatje relativisht të
shkurtër në detyrë, menjëherë pas ndërprerjes së marrëdhënieve të punës ka filluar
ushtrimin e detyrës si avokate. Në kushte të tilla dëmshpërblimi duhej të ishte
minimal.

Tiranë, ka ushtruar rekurs Zyra Vendore Tiranë e Avokaturës së Shtetit, e cila ka kërkuar
prishjen e vendimeve të gjykatave dhe rrëzimin e padisë ose kthimin për rigjykim, duke
parashtruar këto shkaqe:
 Paditësja nuk ka ushtruar kompetencat ligjore të parashikuara me ligj dhe aktet ligjore
lidhur me drejtimin dhe organizimin e punës në administratën gjyqësore të Gjykatës
së Apelit, duke pasqyruar pamjaftueshmëri profesionale. Si rrjedhojë zgjidhja e
marrëdhënies së punës është kryer për shkaqe të justifikuara.
 Akti i lirimit nga detyra është i mbështetur në ligjin nr.9877/2008 “Për organizimin e
pushtetit gjyqësor në RSH” dhe si i tillë nuk mund të anulohet.
 Gjykata ka gabuar të detyrimin për dëmshpërblim për Ministrinë e Drejtësisë. Në
referim të Ligjit 8363 datë 01.07.1998 “Për krijimin e zyrës së administrimit të
Buxhetit Gjyqësor” është krijuar kjo zyrë e cila është person juridik më vete dhe
administron buxhetet e destinuara për gjykatat. Detyrimet mbulohen nga kjo zyrë dhe
jo nga llogaritë e Ministrisë së Drejtësisë, pavarësisht se kancelarët emërohen dhe
shkarkohen nga Ministri i Drejtësisë.

pasi dëgjoi relacionin e Gjyqtarit Xhezair Zaganjori, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Rrethanat e çështjes
1. Paditësja Aneta Dhefto është emëruar në detyrën e Kancelares pranë Gjykatës
së Apelit Vlorë me Urdhrin nr.3729 datë 27.05.2005 të Ministrit të Drejtësisë dhe është
liruar nga kjo detyrë me Urdhrin e Ministrit nr.8725 datë 04.10.2010.
Paditësja ka ngritur padi në gjykatë, duke pretenduar zgjidhjen e menjëhershme dhe pa
shkaqe të justifikuara të marrëdhënies së punës nga ana e të paditurit. Pala e paditur ka
prapësuar në gjykim se largimi nga puna i paditëses është kryer për shkak se ajo nuk ka
ushtruar kompetencat ligjore lidhur me drejtimin dhe organizimin e punës në
administratën gjyqësore të Gjykatës së Apelit, duke pasqyruar pamjaftueshmëri
profesionale.
365
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.8649 datë 23.07.2013
ka vendosur pranimin e pjesshëm të kërkesë – padisë dhe anullimin e Urdhrit nr.8275
datë 04.10.2010. Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë paditësen me 17,5 paga
mujore, si dhe rrëzimin e padisë për kërkimet e tjera. Në këtë vendim, gjykata e shkallës
së parë ka arsyetuar se lirimi nga detyra i paditëses është kryer pa respektuar afatin e
njoftimit të parashikuar nga neni 143/1 i K.Punës. Nuk u provua që zgjidhja e kontratës së
punës nga punëdhënësi, të jetë bërë për shkaqe të justifikuara nga ato të parashikuara në
nenin 153/2 të K.Punës. Gjykata në vlerësimin e masës së dëmshpërblimit ka parasysh
përvojën e paditëses në punë, faktin qe është familjare dhe në këto kushte çmon që masa e
dëmshpërblimit duhet të jetë në masën e 12 pagave mujore, plus afatin e njoftimit
parashikuar nga neni 143/1 i K.Punës, plus 2,5 paga për vjetërsinë në punë në bazë të
nenit 145 te K.P. Në lidhje me kërkimet e tjera të paditëses gjykata arsyeton se ato janë të
pabazuara në ligj dhe për këtë shkak duhen rrëzuar.
3. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë me vendimin nr.2841 datë
08.07.2014 ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.8649 datë 23.07.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë përsa i përket detyrimit të palës së paditur të dëmshpërblejë
paditësen me 17,5 paga mujore dhe ndryshimin e vendimit në lidhje me “Anulimin e
urdhrit nr.8275 datë 04.10.2010”, duke vendosur rrëzimin e padisë për këtë kërkim. Në
këtë vendim Gjykata Administrative e Apelit ka argumentuar se lirimi nga detyra i
paditëses është kryer pa u respektuar afati i njoftimit. Në gjykim u provua se paditëses me
urdhrin përkatës i është zgjidhur kontrata pa përcaktuar asnjë motiv. Në prapësimet e
Avokaturës së Shtetit janë paraqitur shkaqe që kanë të bëjnë me pamjaftueshmërinë
profesionale dhe shkeljen e detyrimeve kontraktore, të cilat kanë mbetur të paprovuara në
gjykim. Në përcaktimin e masës konkrete të dëmshpërblimit, Gjykata Administrative e
Apelit ka parasysh që ta caktojë atë në zbatim të parimit të drejtësisë dhe nisur nga tërësia
e rrethanave të faktit, që lidhen me motivin e pretenduar të zgjidhjes së kontratës së
punës, sjelljen e punëmarrësit dhe punëdhënësit, kohëzgjatjen e marrëdhënies së punës,
rrethanat e ndryshme profesionale, personale, familjare e financiare të punëmarrësit,
mundësitë e punëmarrëses për punësim, pasur parasysh moshën e saj dtl. 1963, faktin që
është familjare me një fëmijë dhe fajin e palës së paditur në cenimi e sigurisë juridike të
marrëdhënies së punës, çmon se drejtë është vlerësuar nga gjykata që tì jepet një
dëmshpërblim prej 12 muajve pagë.
Lidhur me urdhrin e largimit nga puna, Gjykata Administrative e Apelit ka arsyetuar se,
ai nuk është akt administrativ dhe nuk mund të diskutohet vlefshmëria e tij, pasur
parasysh edhe vendimin Unifikues të Gj.Lartë nr.7/2012.
4. Kundër vendimit nr.2841 datë 08.07.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë, ka ushtruar rekurs pala e paditur Gjykata e Apelit Vlorë, e cila ka kërkuar prishjen
e vendimeve të gjykatave dhe rrëzimin e padisë ose kthimin për rigjykim, duke
parashtruar se Gjykata e Apelit Vlorë është kaluar gabimisht si palë e paditur, pasi
emërimi dhe shkarkimi i Kancelarit të gjykatave kryhet nga ana e Ministrit të Drejtësisë.
Po kështu pala e paditur Gjykata e Apelit Vlorë ka kundërshtuar vlerën e dëmshpërblimit
maksimal dhënë paditëses.
Tiranë, ka ushtruar rekurs Zyra Vendore Tiranë e Avokaturës së Shtetit, e cila ka kërkuar
prishjen e vendimeve të gjykatave dhe rrëzimin e padisë ose kthimin për rigjykim, duke
parashtruar ndër të tjera se pavarësisht se Kancelarët e gjykatave emërohen dhe
shkarkohen nga Ministri i Drejtësisë, është Zyra e Administrimit të Buxhetit Gjyqësor, që
administron fondet e gjykatave.
366
Vlerësimi i Kolegjit Administrativ
6. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë pasi u njoh me aktet e dosjes

gjyqësore, pretendimet e parashtruara në rekurse, vëren se vendimi i gjykatës së apelit
duhet të prishet dhe çështja duhet kthyer për rigjykim.
7. Konkretisht, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë është marrë pa pasur parasysh nenet 10, 12 14 të
K.Pr.Civile, shkelje e cila ka ndikuar në dhënien e vendimeve. Një shkelje e tillë është
kryer edhe nga gjykata e shkallës së parë, megjithatë, pasur parasysh faktin se këto të
meta të hetimit gjyqësor mund të rikuperohen edhe nga gjykata e apelit, Kolegji vendos
se duhet të prishet vetëm vendimi i gjykatës së apelit dhe çështja të kthehet për rigjykim
në po këtë gjykatë.
8. Konkretisht, gjykatat e faktit kanë interpretuar se pala e paditur ka zgjidhur
marrëdhënien e punës me paditësin, pa u respektuar procedura e kësaj zgjidhje, në
mënyrë të menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara. Sipas gjykatave, kontrata e punës
është zgjidhur pa asnjë motiv dhe pretendimet e parashtruara nga Avokatura e Shtetit se
shkak i largimit ka qenë pamjaftueshmëria profesionale dhe shkelja e detyrimeve
kontraktore të paditëses, kanë mbetur të paprovuara në gjykim. Kolegji vëren se shkeljet
që pala e paditur pretendon se ka kryer paditësja janë të përgjithshme, pa ndonjë
përcaktim konkret të shkeljeve të detyrimeve prej saj. Në këtë drejtim, gjykatat, me
qëllim kryerjen e një hetimi të plotë e të gjithanshëm gjyqësor, duhej fillimisht të
sqaronin se cilat ishin shkeljet konkrete që paditësja pretendohej se kishte kryer. Nëse
pala e paditur nuk ishte në gjendje tì përcaktonte këto shkelje konkrete, atëherë gjykatat
me të drejtë do të arrinin në përfundimin se shkeljet e pretenduara janë të paprovuara. Në
të kundërt, nëse pala e paditur parashtronte rastet dhe rrethanat e kryerjes së çdo shkelje të
vërejtur, për të cilat paditësja është larguar nga detyra, atëherë gjykata ishte e detyruar të
merrte në analizë nëse këto shkelje përbënin shkak të justifikuar për të ndërprerë
marrëdhënien e punës në mënyrë të menjëhershme, në kuptim të nenit 153 të K.Punës.
9. Po kështu, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vëren se gjykatat kanë
gabuar në zbatimin e nenit 155 të K.Punës, kur kanë caktuar masën e dëmshpërblimit për
paditësen. Konkretisht pg. i tretë i nenit 155 të K.Punës parashikon se në rastet e zgjidhjes
së menjëhershme të pajustifikuar të marrëdhënies së punës, gjykata duke vlerësuar të
gjitha rrethanat mund të vendosë detyrimin e punëdhënësit ndaj punëmarrësit me një
dëmshpërblim jo më shumë se paga e një viti punë. Në vlerësimin e masës së
dëmshpërblimit, gjykata nuk duhet të ketë parasysh vetëm moshën e paditësit, gjendjen e
tij ekonomike dhe sociale, por edhe kohëzgjatjen e marrëdhënieve të punës. Kjo e fundit,
në një farë mënyrë tregon edhe besnikërinë dhe korrektesën në punë të punëmarrësit ndaj
punëdhënësit. Po kështu, gjykata duhet të mbajë parasysh edhe shkeljet e pretenduara nga
punëdhënësi dhe të vërtetuara në gjykim se janë kryer nga punëmarrësi. Në rast se në
gjykim vërtetohet se punëmarrësi ka kryer shkelje në ushtrimin e detyrës, pavarësisht se
ato nuk plotësojnë kushtet e nenit 153 të K.Punës dhe nuk janë të tilla që justifikojnë
zgjidhjen e menjëhershme të marrëdhënies së punës, përsëri, gjykata është e detyruar që
këto shkelje tì mbajë parasysh në caktimin e masës së dëmshpërblimit.
10. Po kështu, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vëren se gjykata e
shkallës së parë nuk ka përcaktuar se cila është pala e paditur që ngarkohet me detyrimin
ndaj paditëses. Ndërkohë, Gjykata Administrative e Apelit e ka lënë në fuqi vendimin e
gjykatës së shkallës së parë. Kolegji vë në dukje se gjykatat duhej të saktësonin se cila
ishte pala ndaj të cilës paditësja i kishte drejtuar kërkimet e saj, si dhe në përfundim të
367
hetimit gjyqësor, të evidetonin palën e cila kishte legjitimitetin aktiv, nisur nga kërkimet e
padisë.
11. Sa më sipër, Kolegji çmon se çështja duhet kthyer për rigjykim në Gjykatën
Administrative të Apelit Tiranë, e cila në funksion të kryerjes së një hetimi të plotë e të
gjithanshëm gjyqësor, duhet të mbajë parasysh: 1) sqarimin dhe analizimin e shkeljeve
konkrete të pretenduara se janë kryer nga ana e paditëses; 2) analizimin e caktimit të
masës së dëmshpërbimit për paditësen, në përputhje me kriteret ligjore; 3) sipas rastit,
përcaktimin e palës që ka legjitimimin pasiv në gjykim.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të ligjit 49/2012 “Për organizimin
dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative” i ndryshuar.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2841 datë 08.07.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 14.01.2016
368
Nr. 00-2016-582 i Vendimit (4)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket:
PADITËS: NERITAN KALAMISHI

TË PADITUR: MISTRIA E DREJTËSISË TIRANE
ZYRA QENDRORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME TIRANË
ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME SHKODËR
OBJEKTI:
Zgjidhjen e mosmarrëveshjeve të punës të shkaktuar nga organi i administratës publike
me Urdhërin nr.489/1 datë 10.10.2013 të Ministrit të Drejtësisë.
Detyrimin e palës së paditur të më dëmshpërblejë me pagën e dy muajve
për mosrespektim të afatit të njoftimit në zgjidhjen e marrëdhënieve të punës,
sipas nenit 143 të K.Punës, dy muajve si rrjedhojë e mosrespektimit të procedurës;
pagën e një viti punë si dëmshpërblim i përcaktuar në nenin 146/3 të K.Punës,
për zgjidhjen e kontratës së punës pa shkaqe të arsyeshme; shpërblim për vjetërsi në punë
në pagën e tre pesëmbëdhjetëditëshave, për tre vite të plota pune me palën e paditur.
Detyrimin e palës së paditur që në llogaritjen e dëmshpërblimeve të mësipërme
tì referohet pagës bazë si dhe shtesave të saj me karakter të përhershëm,
që unë kam përfituar muajt e fundit të punës.
Detyrimin e palës së paditur të më paguajë interesat dhe indeksimet e inflacionit
në rast se do të jetë ë vonesë në pagim e shpërblimeve të lartpërmendura.
Baza Ligjore: Neni 154 dhe 156 i K.Pr.Civile,
Nenet 12, 109, 120, 141, 143, 144, 145, 146,
nenet 109 e vijues të K.Pr.Administrative.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër me vendimin nr.63 datë

Pranimin e pjesshëm të padisë.
Deklarimi e zgjidhjes së kontratës së punës të lidhur midis palës paditëse dhe
palës së paditur si zgjidhje me efekt të menjëhershëm e të pajustifikuar.
Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Shkodër, për tì dhënë palës paditëse
pagë e shpërblim për dëmin si më poshtë:
1. Pagën që do të kish fituar nëse marrëdhënia e punës do të përfundonte në
369
fund të afatit të njoftimit, për afatin legjitim dymujor.
2. Dëmshpërblim prej 2 paga mujore për mosrespektim të procedurës së
zgjidhjes së kontratës së punës;
3. Dëmshpërblim prej 3 paga pesëmbëdhjetë ditore për vjetërsinë në punë.
4. Rrëzimin e kërkesëpadisë për pjesët e tjera si të pabazuar në ligj e në
prova.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë me vendimin nr.2495 datë 24.06.2014 ka

vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.63 datë 30.01.2014 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Shkodër.
Pranimin e padisë së paditësit Neritan Kalamishi.
Detyrimin e palës së paditur ZQRPP tì paguaj paditësit dëmshpërblim në
masën e 8 (tetë) pagave mujore, për shkak të zgjidhjes së menjëhershme dhe të
pajustifikuar të kontratës së punës.
Detyrimin e palës së paditur ZQRPP tì paguaj paditësit 2 (dy) paga mujore
për mosrespektim të afatit të njoftimit; 2 (dy) paga mujore për mosrespektim
të procedurës në zgjidhjen e kontratës së punës;1,5 paga mujore si shpërblim
për vjetërsi në punë.
Llogaritja e shpërblimeve të bëhet sipas pagës bazë dhe shtesave me karakter
të përhershëm, që paditësi ka përfituar në momentin e ndërprerjes së
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të objektit të saj.

Tiranë, ka ushtruar rekurs Avokatura e Shtetit, e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimeve dhe
rrëzimin e padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
 Paditësi ka qenë i komanduar në detyrën e tij, pavarësisht se këtë detyrë e ka kryer për
tre vite me radhë. Emërimi dhe shkarkimi i këtij funksionari është në diskrecionin e
Ministrit të Drejtësisë konform nenit 7/2 të ligjit 8678 datë 14.05.2011 sipas të cilit:
“… në zbatim të kompetencave të tij nxjerr urdhëra dhe udhëzime”. Duke qenë akt
diskrecionar ligji e lë në vullnetin e njëanshëm të palës për të zgjidhur kontratën,
prandaj argument se ndërprerja e marrëdhënieve të punës pa asnjë shkak apo motiv
bie poshtë. Referuar natyrën e marrëdhënieve të punës nuk është detyrim i organit
administrativ tì referohet ndonjë shkaku konkret për ndërprerjen e marrëdhënieve të
punës. Shkaku kanë qenë parregullsitë e evidentuara nga KLSH.
 Gjykata gabon kur i jep palës paditëse shpërblim për vjetërsinë në punë.
 Gjykata nuk ka përcaktuar se dëmshpërblimi duhet të jetë në pagën bruto apo neto.

Tiranë, ka ushtruar rekurs Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Shkodër, e
cila ka kërkuar ndryshimin e vendimeve të gjykatave dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar
këto shkaqe:
 Urdhëri për lirim nga detyra është në kompetencën e Ministrit të Drejtësisë, me
propozim të Kryeregjistruesit, i mbështetur në raportin e KLSH-së.
 Akti i largimit nga puna është i ligjshëm dhe i arsyetuar. Sipas nenit 109 të
K.Pr.Administrative aktet edhe mund të mos arsyetohen dhe ato mbështeten në
informacione apo propozime të mëparshme nga hallkat që përgatisin
dokumentacionin përkatës. Në këto raste është i mjaftueshëm vetëm pranimi i këtyre
370
propozimeve nga organi që nxjerr aktin që të konsiderohet e zbatuar kjo kërkesë e
ligjit.
 Nga ana e ZQRPP u konstatua se në vitin 2012 ndaj ZVRPP Shkodër është ushtruar
kontroll nga KLSH dhe janë konstatuar shkelje nga ana e regjistruesit Neritan
Kalamishi. Në këto kushte kërkesa për lirimin nga detyra pa shkaqe të arsyeshme nuk
qëndron.
 Kundërshtojmë vendimet gjyqësore edhe lidhur me ngarkimin e të paditurit me
shpenzimet gjyqësore. Sipas nenit 107/2 shpenzimet i ngarkohen paditësit, nëse me
sjelljen e tij i padituri nuk i ka dhënë shkas paditësit për ngritjen e padisë.

Tiranë, ka ushtruar rekurs Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Shkodër, e
cila ka kërkuar ndryshimin e vendimeve të gjykatave dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar
këto shkaqe:
 Nga ana e ZQRPP u konstatua se në vitin 2012 ndaj ZVRPP Shkodër është ushtruar
kontroll nga KLSH dhe janë konstatuar shkelje nga ana e regjistruesit Neritan
Kalamishi. Në këto kushte, kërkesa për lirimin nga detyra pa shkaqe të arsyeshme nuk
qëndron. Ai ka pajisur me certifikatë pronësie kur nuk kanë qenë rastet e kërkuara nga
ligji.
 Me shkresën nr.5006/6 datë 29.07.2010 ndaj paditësit është marrë masë disiplinore,
që tregon mungesën e profesionalizmit të paditësit.
 Ndërprerja e marrëdhënieve të punës është kryer mbi bazën e Urdhërit të Ministrit, i
cili e ka kompetencë një emërimin dhe lirimin nga detyra të regjistruesve të zyrave
vendore të regjistrimit të pasurive.

VËREN
Paditësi ka qenë i punësuar pranë palës së paditur ZVRPP Shkodër, me detyrën e
regjistruesit, për periudhën 05.03.2010 – 12.10.2013. Me urdhërin nr.489/1 datë 10.10.2013
të Ministrit të Drejtësisë, ai është liruar nga detyra. Ky urdhër është nxjerrë me propozim të
Kryeregjistruesit të ZQRPP Tiranë, me shkresën nr.5137 datë 09.10.2013. Në urdhërin e
Ministrit për lirimin e paditësit nuk përmbahet ndonjë arsye për lirimin e tij nga detyra. Duke
pretenduar se largimi i tij është kryer në kundërshtim me ligjin, paditësi i është drejtuar
gjykatës, duke pretenduar dëmshpërblimet e përcaktuara në objektin e padisë.
Gjykata Administrative e Rrethit Shkodër me vendimin nr.63 datë 30.01.2014 ka
vendosur pranimin e pjesshëm të padisë dhe detyrimin e palës së paditur ZVRPP Shkodër,
për tì dhënë palës paditëse dy muaj pagë si rrjedhojë e mosrespektimit të afatit të njoftimit;
dy muaj pagë si rrjedhojë e mosrespektimit të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës;
tre paga pesëmbëdhjetë ditore si shpërblim për vjetërsinë në punë dhe rrëzimin e padisë për
pjesët e tjera të saj. Në këtë vendim, gjykata ka arsyetuar se marrëdhënia e punës është
zgjidhur në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara.
vendosur ndryshimin e vendimit nr.63 datë 30.01.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Shkodër dhe pranimin e padisë së paditësit Neritan Kalamishi. Detyrimin e palës së
paditur ZQRPP tì paguaj paditësit dëmshpërblim në masën e 8 (tetë) pagave mujore, për
shkak të zgjidhjes së menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës; dy muaj pagë
si rrjedhojë e mosrespektimit të afatit të njoftimit; dy muaj pagë si rrjedhojë e mosrespektimit
371
të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës; 1,5 paga mujore si shpërblim për vjetërsi në
punë dhe rrëzimin e padisë për pjesën tjetër.
Në këtë vendim, Gjykata Administrative e Apelit ka argumentuar se është pala e
paditur ajo që ka detyrimin për të provuar shkaqet dhe bazueshmërinë në ligj të largimit nga
puna të paditësit. Sipas kësaj gjykate, pretendimet e paraqitura në seancë lidhur me shkaqet e
ndërprerjes së punës janë tërësisht të pabazuara. Është jo logjik pretendimi se largimi nga
puna i paditësit është kryer për shkaqe që në fakt janë konstatuar pas largimit të tij nga detyra.
Sipas gjykatës së apelit, gjykata e shkallës së parë megjithëse ka vlerësuar zgjidhjen e
menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara të marrëdhënieve të punës, pa analizuar asnjë
shkak apo rrethanë ka konkluduar se pretendimi i paditësit për dëmshpërblim është i pabazuar
në ligj e në prova. Lidhur me masën e dëmshpërblimit, Gjykata Administrative e Apelit
vlerëson se duhet të mbajë parasysh kohën e qëndrimit në marrëdhënie pune të paditësit,
qëndrimin e punëmarrësit ndaj punëdhënësit, mundësinë e punëmarrësit për gjetjen e një
pune të re, gjendjen familjare e rrethana të tjera personale të punëmarrësit si mosha, gjendja
ekonomike, etj.
Tiranë, ka ushtruar rekurs Avokatura e Shtetit, e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimeve dhe
rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e parashtruara në mënyrë të përmbledhur në
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë pasi u njoh me aktet e dosjes gjyqësore,

vendimet e gjykatave, shkaqet e parashtruara në rekurs vlerëson se vendimi i Gjykatës
Administrative të Apelit duhet prishur dhe çështja duhet kthyer për rigjykim po në këtë
gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Sipas Gjykatës Administrative të Apelit, pretendimet e palës së paditur lidhur me
shkaqet e ndërprerjes së punës janë tërësisht të pabazuara. Sipas kësaj gjykate, largimi nga
puna i paditësit është kryer për shkaqe që në fakt janë konstatuar pas largimit të tij nga detyra.
Paditësi është larguar nga detyra me datë 10.10.2013. Ndërkohë, që në vitin 2012 nga ana e
KLSH ishin konstatuar shkelje pas auditimit të kryer në Zyrën Vendore të Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Shkodër. Në këtë akt përmenden edhe shkelje të paditësit në kryerjen
e detyrës së tij. Ky akt nuk është përmendur nga ana e gjykatave në arsyetimin e tyre,
megjithëse është administruar si provë në gjykim. Ndërkohë, pala e paditur ka pretenduar se
urdhëri për lirim nga detyra është nxjerrë nga ana e Ministrit të Drejtësisë, me propozim të
Kryeregjistruesit, i mbështetur në raportin e KLSH-së.
Sa më sipër, Kolegji vlerëson se çështja duhet kthyer për rigjykim, me qëllim që
provat e administruara në gjykim të çmohen në tërësi dhe në raport me njëra tjetrën. Në
rigjykim Gjykata Administrative e Apelit duhet të vlerësojë shkaqet e largimit nga puna të
paditësit mbështetur në të gjitha provat e administruara, ose që mund të paraqiten nga palët,
me qëllim sqarimin e shkaqeve të largimit nga puna të paditësit dhe arritjen e përfundimit
nëse këto shkaqe kanë qenë të justifikuara në kuptim të nenit 153 të K.Punës.
Sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.2495 datë
24.06.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë duhet prishur dhe çështja duhet kthyer
për rigjykim në po këtë gjykatë.
PËR KËTO ARSYE

372
VENDOSI
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në po këtë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 14.01.2016
373
Nr. 00 - 2016 - 36 i Vendimit (5)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga :

Në datën 14.01.2016 mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen administrative me

nr.11120-03424-00-2012 akti që ju përket palëve :
PADITËS : SHOQËRIA E ROJEVE CIVILE

“A-2000” SHPK
E PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
DOGANAVE.
OBJEKTI:
Pagimi i detyrimit në vlerën 19 048 360 lekë.
Baza Ligjore: Neni 419 i K.Civil
dhe nenet 640, 648, 653 e vijues të K.Civil,
neni 6 i ligjit nr.8770, datë 19.04.2001
“Për shërbimin e ruajtjes dhe të sigurisë fizike”
dhe Ligji nr.9643, datë 20.11.2006 “ Për prokurimin publik”.

vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë.
Detyrimin e palës së paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave të paguajë
në favor të palës paditëse Shoqëria e Rojeve Civile “ A-2000” shpk shumën
prej 19 048 360 lekë.
Shpenzimet gjyqësore proceduriale i ngarkohen palës së paditur.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.2274, datë 03.10.2012 ka vendosur:

Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar rekurs pala e paditur,

Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, e cila kërkon ndryshimin e këtij vendimi dhe vendimin
e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.1645, datë 23.02.2012 e vendosjen e rrëzimit të
padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Në bazë të nenit 420 të K.Civil detyrimet lindin nga kontrata ose ligji. Pra në rastin
konkret paditësi pretendon shlyerjen e një detyrimi kontraktor, ndërkohë që kontrata
mes palëve për periudhat objekt gjykimi nuk ekziston. Kontrata konsiderohet e
vlefshme kur ekziston pëlqimi kontraktor i palëve dhe vullneti i shprehur prej tyre nuk
bie në kundërshtim me ligjin.
374
- Vullneti i shprehur nga subjekti kontraktues, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave për
lidhjen e kontratës duhet të respektojë urdhërimet e sanksionuara në ligjin “Për
prokurimin publik “ dhe aktet e dala në zbatim të tij. DPD si një organ i administratës
publike i nënshtrohet ligjit “Mbi prokurimin publik”, siç mund të konstatohet
lehtësisht edhe në bazën ligjore të kontratave që janë lidhur midis nesh dhe shoqërisë
Rojet Civile A 2000. Duke patur për qëllim nxitjen e përdorimit ekonomik të fondeve
publike dhe garantimin efektiv të tyre, ligji ka sanksionuar dispozita urdhëruese të
detyrueshme për t’u zbatuar nga Enti Prokurues në lidhjen e kontratës.
- Në nenin 33 të ligjit nr.9643, datë 20.11.2006 “ Mbi prokurimin publik” parashikohet
se për punime apo shërbime shtesë që nuk janë të përfshira në kontratën fillestare dhe
që janë të domosdoshme mund ti jepen operatorit ekonomik me të cilin ka qenë lidhur
kontrata dhe që kryhen këto shërbime shtesë por kur vlera e punës ose shërbimit
shtesë nuk kalon 20 % të vlerës së kontratës fillestare. Pra lidhja e kontratës është e
kushtëzuar nga dispozitat e ligjit “Mbi prokurimin publik”.Vullneti i shprehur qoftë
edhe në heshtje bie në kundërshtim me ligjin e nuk pranon asnjë pasojë juridike dhe e
bënë absolutisht të pavlefshëm në kuptim të nenit 92 të K.Civil.
- Në lidhje me formën e lidhjes së kontratës, shfaqjen e vullnetit, nuk qëndron
pretendimi i paditësit se jemi përpara një kontrate të lidhur në mënyrë të heshtur.
Parimi i përgjithshëm i të drejtës civile thotë: ”Kush hesht nuk thotë asgjë”, heshtja
nuk është manifestim vullneti e aftë të krijojë veprim juridik. E kundërta mund të
ndodhë kur një marrëveshje e mëparshme e palëve i atribuon heshtjes një kuptim
pozitiv ose negativ, por që në rastin konkret, kontratat e sipërcituara kanë specifikuar
shumë qartë afatin e fillimit dhe të mbarimit të tyre dhe si rrjedhim duke mos i lënë
kështu vend për të interpretuar heshtjen.
- Periudhat 01.07.2009- 18.11.2009, 18.01.2010- 18.10.2010 dhe 15.01.2011 deri
20.06.2011 që pretendon pala paditëse janë të pambuluara me kontrata dhe gjithashtu
dhe pretendimi mbi ekzistencën heshtësore të kontratave nuk gjen mbështetje ligjore.
- Të dy gjykatat kanë arsyetuar në kuptim dhe zbatim të gabuar të ligjit duke
konsideruar periudhat e pretenduara nga paditësi në objektin e padisë të mbuluara nga
kontrata. Është elementi i përfundimit të fondit financiar i cili determinon edhe
përfundimin e kontratës.
- Gjatë zhvillimit të gjykimit në seancën e datës 22.11.2011, gjykata ka marrë vendim
të ndërmjetëm për thirrjen e ekspertit kontabël, vendim të cilin e kemi kundërshtuar
sepse nuk mundet të llogaritet një detyrim kontraktor ndërkohë që vet kontrata
mungon. Po ti referohemi aktit të ekspertimit të paraqitur në këtë gjykim, nga ana e
ekspertes kontabël është llogaritur detyrimi jo vetëm për DPD, por edhe për Degën
Doganore Tiranë dhe në mënyrë të gabuar i janë faturuar së bashku DPD-së.
- Të dy gjykatat kanë lejuar edhe shkelje proceduriale të cilat kanë ndikuar në marrjen e
vendimit dhe që i bëjnë ato të pavlefshme. Në kundërshtim me nenin 304 të
K.Pr.Civile ka pranuar marrjen e provave nga paditësi edhe pse kishte përfunduar
hetimi gjyqësor dhe pa riçelur hetimin gjyqësor. Kjo shkelje proceduriale e cila ka
ndikuar në marrjen e vendimit kryer nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, vendim i
cili është lënë në fuqi nga gjykata e apelit i bënë këto dy vendime gjyqësore të
pavlefshme.

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Ardian Dvorani dhe diskutoi çështjen në tërësi në
dhomën e këshillimit,
375
VËREN
Rekursi i paraqitur nga pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave,
përmbanë shkaqe që bëjnë të cënueshëm vendimin nr.2274, datë 03.10.2012 të Gjykatës së
Apelit Tiranë, i cili ka lënë në fuqi vendimin nr.1645, datë 23.02.2012 të Gjykatës Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Sipas vendimit të dhënë nga gjykata e rrethit gjyqësor dhe ajo e apelit, përsa i përket
rrethanave të faktit rezulton se pala paditëse, Shoqëria e Rojeve Civile “ A-2000 “ shpk, është
person juridik privat i të drejtës shqiptare me administrator dhe ortak të vetëm Krenar Agushi
që ushtron aktivitet në përputhje me ligjin nr.8770, datë 19.04.2001 “ Për shërbimin e
ruajtjes dhe Sigurisë Fizike” dhe ku objekti është sigurimi i objekteve publike e private në
pronësi ose në përdorim të personave fizik e juridik që ushtrojnë veprimtarinë në territorin e
R.Sh-së. Sigurimin dhe mbrojtjen e jetës dhe të shëndetit të personave fizikë shtetas shqiptar
ose të huaj.
Më datë 01.04.2009 midis palës paditëse dhe palës së paditur është lidhur kontrata me
nr.3438/3 prot. me objekt”Shërbimin e ruajtjes dhe sigurinë e objekteve, sigurimin dhe
mbrojtjen e jetës dhe shëndetit të punonjësve dhe shoqërimin e vlerave monetare me roje
civile të armatosura”. Kontrata ka të parashikuar ndarjen në grupe të objekteve ku ruan
objekte të Drejtorisë së Përgjithshme si dhe të Degës së Doganës Laprakë.
Afati i kësaj kontrate do të ishte nga momenti i përfundimit të shtesës së kontratës
prej 20 % me nr.632/1 prot, datë 19.01.2009 deri në lidhjen e kontratës që do të realizohej
nga tenderi që do të zhvillohej pranë Ministrisë së Brendshme. Mirëpo me VKM nr.785, datë
29.07.2009 (përjashtimisht për vitin 2009) procedurat e prokurimit do të kryheshin nga vet
autoritet kontraktore.
Kontrata e re nr.9769/5 është lidhur me palën paditëse më datë 18.11.2009 me afat
vlefshmërie deri më datë 31.12.2009, mirëpo për periudhën 01.07.2009-18.11.2009 për
shërbimin e ofruar nuk është paguar. Në këtë mënyrë janë lidhur disa kontrata midis palëve si
dhe shtesa kontratash, por duke qenë se tenderat e zhvilluar me vonesë kanë ngelur disa muaj
ndërmjet kontratave të vjetra (dhe shtesave të tyre) dhe deri në lidhjen e kontratave të reja pa
u paguar.
Kështu pala paditëse pretendon se megjithëse ka ofruar shërbimin për ruajtjen e
objekteve për periudhat 01.07.2009 - 18.11.2009; 18.01.2010 – 18.10.2010 dhe 15.01.2011 –
20.06.2011 nuk është paguar i është drejtuar me kërkesëpadi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë duke kërkuar detyrimin e palës së paditur për ti paguar këto periudha.
Në përfundim të gjykimit të çështjes, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin
nr.1645, datë 23.02.2012, ka vendosur të pranojë padinë e palës paditëse, Shoqëria e Rojeve
Civile “A-2000” shpk, duke detyruar palën e paditur, Drejtorinë e Përgjithshme të Doganave,
që të paguajë në favor të palës paditëse shumën 19 048 360 lekë. Kjo gjykatë, në thelb, ka
arsyetuar se pala paditëse e ka kryer realisht shërbimin, por disa muaj kanë ngelur pa u
mbuluar me kontratë për shkak të vonesës së tenderimit, ndonëse vazhdimi i punës dhe pas
mbarimit të kontratës ka qënë në marrëveshje midis palëve, pasi për shkak të natyrës së
veçantë të objektit nuk mund të lihej pa ruajtje.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka ushtruar ankim, pala e
paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave.
Gjykata e Apelit Tiranë, pasi ka shqyrtuar çështjen, duke parashtruar në thelb të
njëjtin arsyetim, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të vendimit të dhënë nga gjykata e
rrethit gjyqësor.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka paraqitur rekurs në Gjykatë të Lartë,
pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave. Në rekursin e paraqitur, duke përsëritur
shkaqet ligjore të ngritura dhe në ankim, pretendohet se gjykata e rrethit gjyqësor dhe gjykata
e apelit e kanë zbatuar gabim ligjin.
376
Në thelb, në rekurs parashtrohet se periudhat 01.07.2009- 18.11.2009, 18.01.2010-
18.10.2010 dhe 15.01.2011 deri 20.06.2011, që pretendon pala paditëse, janë të pambuluara
me kontrata dhe gjithashtu dhe pretendimi mbi ekzistencën heshtësore të kontratave nuk gjen
mbështetje ligjore, pasi duhej të ishte kryer tenderimi.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen
gjyqësore, të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve,
vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të rekursit, arrin në përfundimin se vendimet e
faktit, janë rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak këto vendime duhet të
ndryshohen dhe të rrëzohet padia.
Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj, Kolegji
Administrativ, çmon se çështja objekt shqyrtimi përbënë mosmarrëveshje administrative dhe
nga pikëpamja lëndore, në referim të nenit 7 të ligjit nr.49, datë 03.05.2012, është kompetent
për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje.
Ky Kolegj konstaton se gjykatat nuk kanë zbatuar drejtë ligjin material e për rrjedhojë
nuk e kanë zgjidhur mosmarrëveshjen, objekt gjykimi, në përputhje me dispozitat ligjore dhe
normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej tyre.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, referuar dispozitave të Kodit Civil e pikërisht nenit
663 që parashikon:
“Konditat e nevojshme për qenien e kontratës janë: pëlqimi i palës që merr përsipër
detyrimin, shkaku i ligjshëm në të cilin mbështet detyrimi, objekti që formon lëndën e
kontratës dhe forma e saj e kërkuar nga ligji”,
Nenit 690 të K.Civil që parashikon: ”Kontrata e lidhur rregullisht ka forcën e ligjit
për palët. Ajo mund të prishet ose të ndryshohet me pëlqimin e ndërsjelltë të të dy palëve ose
për shkaqe të parashikuara në ligj”, ka arritur në konkluzionin që pala paditëse e ka kryer
detyrën, ndonëse në mungesë të kontratës për efekt të përfundimit të mbulimit financiar, por
që marrëdhënia juridike midis tyre ka ekzistuar.
njëjtin arsyetim, ka ardhur në përfundimin se vendimi i gjykatës së rrethit gjyqësor duhet të
lihet në fuqi.
Referuar objektit e shkakut të kërkesëpadisë, gjykatat nuk kanë përcaktuar saktë
natyrën e mosmarrëveshjes së krijuar midis palëve dhe kanë gabuar në zgjidhjen e drejtë të
konfliktit. Mosmarrëveshja objekt shqyrtimi, nuk duhet të ishte trajtuar si një marrëdhënie
kontraktore që ka lindur nga një kontratë e thjeshtë shërbimi midis dy palëve kontraktuese,
por si një marrëdhënie kontraktore me natyrë administrative, zgjidhja e së cilës, përveçse
referimit në dispozitat e posaçme të Kodit Civil, duhet referuar dhe ligjit specifik e
konkretisht atij me nr.9643, datë 20.11.2006 “ Për prokurimin publik “.
Ky Kolegj e gjen me vend të parashtrojë se ligji “ Për Prokurimin Publik”, i ndryshuar
ka për qëllim përcaktimin e rregullave për prokurimin e mallrave, të ndërtimeve dhe të
shërbimeve me synim nxitjen e përdorimit efektiv të fondeve publike nga entet prokuruese,
nxitjen e pjesëmarrjes së kandidatëve, të konkurrencës duke siguruar një trajtim të barabartë,
jodiskriminues të pjesëmarrësve në prokurim, ndershmëri, besim publik dhe transparencë në
prokurimin publik. Në kontrata të kësaj natyre autonomia e vullnetit të palëve nuk është e
pakufizuar në kuptimin e të drejtës private, por ka rregullime specifike, të cilat rregullojnë
marrëdhëniet juridike që krijohen dhe funksionojnë në bazë të fondeve publike.
Në respektim të akteve ligjore, pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave
Tiranë, nuk mund të paguajë një palë private për shërbimin e kryer pa zbatuar më parë
rregullat e parashikuara nga ligji për prokurimin publik si dhe pa lidhur një kontratë me të.
Legjislacioni në fuqi për prokurimin publik jo vetëm që e ndalon një organ që administron
fonde publike të kryejë pagesa pa zbatuar rregullat e prokurimit publik dhe pa nënshkruar
kontratat përkatëse, por parashikon edhe kufizime për organin publik, i cili nuk mund të
377
tejkalojë në mënyrë të njëanshme kufirin e vlerës së kontratës të përcaktuar në mënyrë të
detajuar në termat e prokurimit publik.
Pala e paditur, nuk mund të veprojë si palë private në një marrëdhënie kontraktuale,
për aq kohë sa shërbimet apo mallrat e tyre prokurohen dhe paguhen me fonde publike. Në
këto raste, liria kontraktuale e palës publike është e kufizuar nga respektimi dhe zbatimi i një
sërë rregullash të vendosura me ligj, të cilat kanë për qëllim transparencën dhe efektivitetin
maksimal të shpenzimeve të fondeve publike.
Ligji nr.9643, datë 20.11.2006 “ Për prokurimin publik” parashikon rregulla të
detajuara e të detyrueshme për t’u respektuar, nga të gjitha entet dhe organet shtetërore që
prokurojnë shërbime dhe mallra me fonde publike, për të zbatuar procedura specifike që
lidhen me planifikimin e fondeve për prokurim mallrash apo shërbimesh, publikimin e
kërkesave të enteve publike për prokurime mallrash apo shërbimesh, vlerësimin e ofertave të
paraqitura, shpalljen e fituesit të procedurës prokuruese, lidhjen e kontratës përkatëse, termat
dhe kushtet e pagesës etj.( nenet 2,4,23,25,28 e vijues 35/1, 43, 63 etj.)
Në analizë sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se kjo
marrëdhënie juridike e krijuar mes palëve ndërgjyqëse duhet analizuar në bazë të ligjit
nr.9643, datë 20.11.2006 “ Për prokurimin publik “, të ndryshuar. Nga provat shkresore të
administruara në dosjen gjyqësore rezulton se për periudhat 01.07.2009 - 18.11.2009;
18.01.2010 – 18.10.2010 dhe 15.01.2011 – 20.06.2011 pala e paditëse pretendon se nuk është
paguar për shërbimin e ruajtjes së objekteve. Mos pagesa për këto periudha nuk është kryer,
pasi midis palëve nuk ka patur kontrata dhe nuk ishin kryer procedurat e prokurimit, ndonëse
pala paditëse ka vazhduar të kryej shërbimin.
Pra, në kushtet kur ligji i posaçëm dhe kontrata detyron entet publike të zbatojnë në
mënyrë rigoroze dispozitat e prokurimit publik, vazhdimi i shërbimit nga ana e palës
paditëse, pa u zbatuar më parë rregullat e prokurimit publik dhe pa u lidhur një kontratë midis
tyre, nuk e detyron palën e paditur të përgjigjet financiarisht për kryerjen e këtij shërbimi,
përsa kohë këto shërbime rezulton të jenë të pa prokuruara dhe të pa kontraktuara. Vetëm një
kontratë e lidhur në zbatim të këtij ligji mund të sjellë pasoja juridike për palët.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, mbi argumentet e sipërcituara arrin në
përfundimin se si Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ashtu dhe Gjykata e Apelit Vlorë, mbi
provat e çmuara dhe rrethanat e faktit të vërtetuara prej tyre, kanë zbatuar gabim ligjin kur
kanë pranuar padinë. Rrjedhimisht, jemi në kushtet kur vendimet e të dy gjykatave duhet të
ndryshohen dhe të rrëzohet padia.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të ligjit nr.49, datë
03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative”
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.1645, datë 23.02.2012 të Gjykatës Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe vendimit nr.2274, datë 03.10.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e padisë.
Tiranë, më 14.01.2016
378
Nr. 00 - 2016 - 21 i Vendimit (6)
VENDIM

Në datën 14.01.2016 mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen Administrative me

PADITËS: HEKTOR MYFTARI

E PADITUR: INSPEKTORIATI NDËRTIMOR
URBANISTIK KOMBËTAR.
INSPEKTORIATI NDËRTIMOR
URBANISTIK KOMBËTAR, DEGA
SARANDË
OBJEKTI:
Konstatimi i pavlefshmërisë absolute i aktit administrativ
Vendimit për dënim me gjobë nr.03, datë 09.04.2012
Baza Ligjore: Ligji nr.9780, datë 16.07.2007 “Për Inspektoriatin Ndërtimor”,
Ligji nr.7693 datë 15.03.1994 dhe nr.8405 datë 17.09.1998 “Për Urbanistikën”,
Ligji nr.10119 datë 23.04.2009 “Për Planifikim e Territorit”,
Neni 43, 324, 325 i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.23-2012-3276 (1476), datë

Pranimin e kërkesë padisë të paditësit Hektor Myftari.
Shfuqizimi i aktit administrativ të INUK Tiranë, “Vendim për Dënim me
Gjobë” nr.03, datë 09.04.2012, në shumën 400,000 lekë në ngarkim të
paditësit Hektor Myftari.

Lënien në fuqi të Vendimit nr.23-2012-3276 (1476), datë 16.11.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs pala e paditur

Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor nuk ka bërë një hetim të plotë dhe të gjithanshëm të
fakteve.
- Gjykata nuk ka qenë kompetente për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje, pasi
kompetente ka qenë seksioni administrativ i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
- Vendimi i INUK është i drejtë, në përputhje të plotë me ligjin, qoftë ky material ashtu
dhe proçedural.
379
- Gjykata nuk ka thirrur në gjykim as Avokaturën e Shtetit sipas kërkesave të nenit 79/a
të K.Pr.Civile.
Gjykata ka keqinterpretuar provat dhe nuk i është përmbajtur faktit të konstatuar nga
inspektorët e INUK.
Ananliza e saj mbi provat e paraqitura gjatë gjykimit është sipërfaqësore dhe nuk i përshtatet
realitetit.

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Ardian Dvorani dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Pala paditëse, Hektor Myftari është pronari i një trualli 5000 m2 në vendin e quajtur
Vrion, në territorin e të cilit ka ndërtuar një pikë karburanti dhe ambiente shërbimi.
Sipas vendimit nr.03 datë 09.04.2012 “Me dënim me gjobë” pala paditëse është
dënuar me 400 000 lekë nga Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar. Në këtë vendim
në mënyrë të përmbledhur janë përshkruar mangësitë në dokumentacionin e nevojshëm në
ndërtim si dhe të metat e konstatuara gjatë kontrollit në objektin që ndërton në Ksamil
Sarandë.
Pala paditëse Hektor Myftari, ka ngritur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Sarandë padi
me shkak ligjor dhe objekt Shfuqizimin si i pavlefshëm të aktit administrativ Vendimit nr.03
datë 09.04.2012 “Me dënim me gjobë”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, pas shqyrtimit të çështjes, ka vendosur pranimin
e padisë dhe konstatimin e pavlefshmërisë së aktit administrativ Vendimit nr.03, datë
09.04.2012 “Me dënim me gjobë”, ku ka arsyetuar se pala e paditur ka vepruar në
kundërshtim me ligjin, pasi nuk e ka njoftuar palën paditëse në kundërshtim me nenin 56 të
K.Pr.Administrative e nenin 12 të ligjit nr.9780. Palët e paditura nuk paraqitën asnjë provë,
për të provuar ligjshmërinë e vendimit të tyre”.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, e vënë në lëvizje mbi ankimin e palës së paditur
Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, pala e paditur Inspektoriati
Ndërtimor Urbanistik Kombëtar ka paraqitur rekurs në Gjykatë të Lartë, ku në thelb
pretendohet se vendimi i gjykatës së apelit është i pambështetur në ligj dhe prova.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi, para se të shqyrtonte
shkaqet e ngritura në rekursin e palës së paditur Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik
Kombëtar, në përmbushje të detyrës së saj si gjykatë ligji, kryesisht, verifikoi aktet
proçeduriale që gjënden në dosjen gjyqësore, nga ku konstatoi se gjykimi si në shkallë të parë
dhe atë të apelit është zhvilluar në shkelje të rëndë të normave proçeduriale. Prandaj, është
vëndi që vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit Gjirokastër të prishet dhe çështja të
rishqyrtohet nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë.
Ky Kolegj, vëren se me anë të padisë, pala paditëse Hektor Myftari, ka kërkuar
kundërshtimin e aktit administrativ nr.03, datë 09.04.2012 “Me dënim me gjobë”, të
Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar Tiranë duke pretenduar se gjoba e vendosur
është e pambështetur në ligj.
Në rrethana të tilla, mosmarrëveshja e krijuar midis palës paditëses Hektor Myftari,
nuk është e lidhur vetëm me të drejta subjektive por dhe me pretendime që kërkojnë
realizimin e tyre kundrejt shtetit dhe nëpërmjet organeve shtetërore, pra është i dukshëm
interesi që ka shteti për të mbrojtur në këtë gjykim.
Mirëpo, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe ajo e Apelit Gjirokastër kanë shkelur
në mënyrë flagrante ligjin proçedurial, duke mos iu garantuar palëve të paditura, si organe
380
administrative mbrojtjen e interesave të shtetit sipas kushteve dhe mënyrës që parashikon
shprehimisht ligji.
Në nenin 79/a të Kodit të Procedurës Civile thuhet: ”Avokatura e Shtetit ushtron
përfaqësimin në rastet e parashikuara me ligj. Gjykata, që shqyrton çështje për të cilat me
ligj përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga avokatura e Shtetit, urdhëron njoftimin e akteve
kësaj të fundit, me qëllim që ajo të ketë mundësi të marrë pjesë në gjykim”.
Një interpretim të ligjit kanë bërë edhe Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, ku
midis të tjerave, në vendimin unifikues nr.13, datë 23.03.2004 janë shprehur se: “...Nga
përmbajtja e kësaj dispozite( nenit 79/a të K.Pr.Civile), del se, kur shqyrton çështje për të
cilat përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, gjykata është e detyruar që të
urdhërojë njoftimin e akteve kësaj të fundit. Vetëm këtu mund t,i krijohet mundësia reale
Avokaturës së Shtetit që të marrë pjesë në gjykim me qëllim përfaqësimi dhe mbrojtje të
interesave të shtetit, në rastet e parashikuara nga ligji...”
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, kryesisht shqyrtoi kompetencën lëndore
dhe tokësore për të përcaktuar se cila gjykatë është kompetente për shqyrtimin e kësaj
çështje. Bazuar në nenin 7 të ligjit nr.49/2012 kompetente nga pikëpamja lëndore janë
gjykatat administrative.
Përsa i përket kompetencës tokësore kompetente për shqyrtimin e çështjes është
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, bazuar në nenin 11/1 të ligjit 49/2012, ku
thuhet: ”...Në rastet kur organi administrativ më i lartë, pas ankimit administrativ, e
ndryshon aktin administrativ të organit vartës, padija ngrihet në gjykatën që përfshin
territorin ku ka qendrën organi administrativ më i lartë...”.
Në këtë rast akti administrativ është nxjerrë direkt nga organi administrativ më i lartë,
Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar, qendra e të cilit është në Tiranë.
Për sa më sipër, ky Kolegj, në dhomë këshillimi, arrin në përfundimin se vendimi i
Gjykatës së Apelit Gjirokastër, duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet për vazhdimin e
gjykimit në Gjykatën Administrative të Shkallës Parë Tiranë, si gjykatë kompetente nga
pikëpamja lëndore dhe tokësore, bazuar në ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “ Për Organizimin
dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve
Administrative”,
PËR KËTO ARSYE

Kolegji administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të ligjit nr.49, datë
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.104, datë 19.02.2013 të Gjykatës Apelit Gjirokastër dhe
vendimin nr.23-2012-3276 (1476), datë 16.11.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë
dhe dërgimin e çështjes në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Tiranë për vazhdimin
e gjykimit.
Tiranë, më 14.01.2016
381
Nr. 00-2016-22 i Vendimit (7)
VENDIM

Arjana Fullani Anëtar

nr.11243-01397-2013 akti që ju përket palëve :
PADITËS: LUAN MUÇODEMAJ

E PADITUR : INSPEKTORIATI NDËRTIMOR
URBANISTIK KOMBËTAR.
SARANDË
OBJEKTI :
Pavlefshmëria e aktit administrativ i dhënë nga INUK
me nr.20, datë 27.04.2012
Baza Ligjore: Nenet 15, 32, 153, 154, 161, 253, 609 të K.Pr.Civile
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.3214/1448, datë 12.11.2012

ka vendosur:
Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë.
Deklarimin e pavlefshmërisë relative të aktit administrativ të INUK Tiranë,
“Vendim për Dënim me Gjobë” nr.20 datë 27.04.2012, në shumën 400,000
lekë në ngarkim të paditësit Luan Muçodemaj.

Lënien në fuqi të Vendimit nr.3214/1448, datë 12.11.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë.

Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar, duke parashtruar këto shkaqe:
fakteve.
- Vendimi i INUK është i drejtë, në përputhje të plotë me ligjin, qoftë ky matërial ashtu
dhe proçedural.
- Gjykata nuk ka thirrur në gjykim as Avokaturën e Shtetit sipas kërkesave të nenit 79/a
të K.Pr.Civile.
382
- Gjykata ka keqinterpretuar provat dhe nuk i është përmbajtur faktit të konstatuar nga
- Analiza e saj mbi provat e paraqitura gjatë gjykimit është sipërfaqësore dhe nuk i
përshtatet realitetit.
Gjithashtu ka ushtruar Kundër-Rrekurs pala paditëse Luan Muçodemaj, i cili

kërkon të lihet në fuqi vendimi nr.3214/1448, datë 12.11.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë dhe vendimin nr.116, datë 21.02.2013 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.

VËREN
Pala paditëse, Luan Muçodemaj ushtron një aktivitet privatë sezonal në territorin e
Komunës Ksamil.
Sipas vendimit nr.20, datë 27.04.2012 “Me dënim me gjobë” pala paditëse është
dënuar me 400 000 lekë nga Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar. Në këtë vendim
në mënyrë të përmbledhur janë përshkruar mangësitë në dokumentacionin e nevojshëm në
ndërtim si dhe të metat e konstatuara gjatë kontrollit në objektin që ndërton në Ksamil
Sarandë.
Pala paditëse Luan Muçodemaj, ka ngritur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Sarandë
padi me shkak ligjor dhe objekt Shfuqizimin si i pavlefshëm të aktit administrativ Vendimit
nr.20, datë 27.04.2012 “Me dënim me gjobë”.
e padisë dhe konstatimin e pavlefshmërisë së aktit administrativ Vendimit nr.20, datë
27.04.2012 “Me dënim me gjobë”, ku ka arsyetuar se pala e paditur bazuar në nenin 71/3 të
ligjit nr.10119 datë 23.04.2009 “për planifikimin e territorit”, çmon se paditësi është i
përjashtuar nga kriteri për leje ndërtimi, pasi është ndërtim provizor dhe çmon se akti është në
kundërshtim me ligjin dhe si i tillë duhet të deklarohet relativisht i pavlefshëm.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, pala e paditur Inspektoriati
shkaqet e ngritura në rekursin e palës së paditur Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik
Kombëtar, në përmbushje të detyrës së saj si gjykatë ligji, kryesisht, verifikoi aktet
vëndi që vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit Gjirokastër të prishet dhe çështja të
rishqyrtohet nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë.
Ky Kolegj, vëren se me anë të padisë, pala paditëse Luan Muçodemaj, ka kërkuar
kundërshtimin e aktit administrativ nr.20, datë 27.04.2012 “Me dënim me gjobë”, të
Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar Tiranë duke pretenduar se gjoba e vendosur
Në rrethana të tilla, mosmarrëveshja e krijuar midis palës paditëses Luan Muçodemaj,
nuk është e lidhur vetëm me të drejta subjektive por dhe me pretendime që kërkojnë
realizimin e tyre kundrejt shtetit dhe nëpërmjet organeve shtetërore, pra është i dukshëm
interesi që ka shteti për të mbrojtur në këtë gjykim.
383
në mënyrë flagrante ligjin proçedurial, duke mos i,u garantuar palëve të paditura, si organe
shprehimisht ligji.
urdhërojë njoftimin e akteve kësaj të fundit.Vetëm këtu mund t,i krijohet mundësia reale
thuhet: ”...Në rastet kur organi administrativ më i lartë, pas ankimit administrativ, e
ndryshon aktin administrativ të organit vartës, padija ngrihet në gjykatën që përfshin
territorin ku ka qëndrën organi administrativ më i lartë...”.
Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar, qëndra e të cilit është në Tiranë.
Administrative”,
PËR KËTO ARSYE

03.05.2012 “ Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
VENDOSI
vendimin nr.3214/1448, datë 12.11.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe
dërgimin e çështjes në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Tiranë për vazhdimin e
gjykimit.
Tiranë, më 14.01.2016
384
Nr. 00 - 2016 - 17 i Vendimit (8)
VENDIM


PADITËS: EQEREM MEMUSHAJ

E PADITUR: AGJENCIA E LEGALIZIMIT, URBANIZIMIT
DHE INTEGRIMIT TË
ZONAVE/NDËRTIMEVE INFORMALE
VLORË.
PERSON I TRETË: DEVOLL MARA, ARTUR MARA,
APOSTOL SIMONI, EDMOND GUMA.
OBJEKTI:
Detyrimin për përjashtim nga procesi i legalizimit disa ndërtime informale
që u përkasin disa parcelave nr.704/2, 7023/2, 705/2, 180/2, në lagjen Uji i Ftohtë.
Baza Ligjore: Ligji nr.9482 datë 16.02.2006 “Për legalizimin e ndërtimeve pa leje”,
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.250 datë 04.02.2010 ka

vendosur:
Pranimin e padisë.
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Rajonale e Agjencisë së Legalizimit,
Urbanizimit dhe Integrimit të Ndërtimeve në Zonat Informale Vlorë, për të
përjashtuar nga procedura e mëtejshme të legalizimit, objektet e
vetëdeklaruara nga personat e tretë Devoll Mara, Apostol Simoni, Artur Mara
dhe Edmond Guma.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.424, datë 21.04.2011 ka vendosur:

Lënien në fuqi të Vendimit nr.250 datë 04.02.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs pala e paditur Drejtoria

Rajonale e Agjencisë së Legalizimit, Urbanizimit dhe Integrimit të Ndërtimeve në Zonat
Informale Vlorë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Të dyja gjykatat nuk kanë marrë parasysh faktin se kjo marrëveshje bënë pjesë në
llojin e gjykimeve të posaçme, pasi është një mosmarrëveshje administrative.
- Të dyja gjykatat kanë shkelur dhe nuk kanë zbatuar dispozitat e K.Pr.Civile, për
kompetencën lëndore, kompetencën territoriale për kufijtë dhe llojet e vendimeve të
385
gjykatës si dhe për mënyrën e zgjidhjes së këtyre mosmarrëveshjeve prej saj dhe kjo e
bënë procesin gjyqësor të parregullt dhe jo ligjor, e me shkelje proçeduriale.
- Ndërgjyqësia është e gabuar, pasi thelbësore është prishja e VKM, nga i cili rrjedhin
kontratat, leja e legalizimit dhe regjistrimi i pronës në ZVRPP. Një padi e mundshme
do të ishte kundërshtimi i VKM nr.677, me palë të paditur KM, Drejtoria Qëndrore e
ALUIZNI-t dhe Drejtoria Rajonale e ALUIZNI-t.
- Në këtë proçes gjyqësor dhe me dispozitivin e vendimit të dhënë, çështja nuk është
zgjidhur, pasi VKM nr.677 nga i cili burojnë veprimet e tjera administrative ka
mbetur i pacënuar
- Padisë i mungojnë tre element bazë për identifikimin e saj, palët, shkaku dhe objekti
dhe padia është pranuar nga gjykata me të meta.
- Moszbatimi i këtyre kërkesave thelbësore të dispozitave ligjore të K.Pr.Civile janë
parakushte proçedurial që e bëjnë tërë proçesin gjyqësor të zhvilluar në të dyja
shkallët e gjykimit të pavlefshëm dhe vendimet e të dyja gjykatave të pabazuara në
ligj.
- Vendimet e gjykatës nuk janë marrë mbi bazën e provave të paraqitura nga pala e
paditur dhe personat e tretë dhe konkretisht:
- Dy përgjigje të ZVRPP për statusin juridik të pronësisë të pretenduar nga paditësi në
zonën kadastrale 8602 Uji i Ftohtë.
- Paditësi nuk ka paraqitur dhe nuk disponon Çertifikatë Pronësie, por vetëm Vërtetim
Hipotekor.
- Nuk kanë vlerësuar dhe nuk kanë marrë në konsideratë shkresën ZQRPP nr.4100/4.
- Nuk kanë vlerësuar dhe nuk kanë marrë në konsideratë vërtetimin gjyqësor që paditësi
është në proces gjyqësor për pronën e pretenduar.
Gjithashtu kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs personi i tretë

Devoll Mara, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i mësipërm është i padrejtë e i pambështetur në ligj.
- Nuk vërtetohet fakti se paditësi është pronar i pasurisë, pasi ka sjell dy Vërtetim
Hipotekore të ndryshme.
- Gjykatat kanë interpretuar keq provat dhe ka dalë jashtë kërkimeve dhe parashtrimeve
të bëra nga palët gjatë procesit gjyqësor.
- Nga ana e të dy gjykatave nuk merret parasysh fakti se personat e tretë janë bërë
tashmë pronar të ndërtimeve të tyre me një akt të ligjshëm dhe legalizimi i ndërtimeve
ka përfunduar.
- Ashtu sikundër është provuar në të dy shkallët e gjykimi personat e tretë kanë lidhur
kontrata të rregullta para noterit për kalimin në pronësi të parcelave ndërtimore
respektive dhe në zbatim të Vendimit Unifikues të Gjykatës së Lartë nr.1 datë
06.01.2009, ku kanë konkluduar:
“Veprimi juridik për kalimin e pronësisë së sendeve të paluajtshme është i vlefshëm
në rast se plotësohen të gjitha kushtet e parashikuar në nenet 79, 663, 659 të K.Civil”
apo ku theksohet se:
“Pronësia mbi një pasuri të paluajtshme kalon në çastin e lidhjes së kontratës së
tjetërsimit të kësaj pasurie. Blerësi ose përfituesi i kësaj pasurie bëhet pronar i
ligjshëm i saj që në momentin e nënshkrimit të kontratës duke fituar dhe të gjitha të
drejtat dhe detyrimet që lidhen me qënien e tij si pronar mbi këtë pasuri”.

386
VËREN
Paditësi Eqerem Memushaj së bashku me shtetasin Xhemil Memushaj, janë pronar të
një sipërfaqe toke 2484 m2, të ndodhur në lagjen “Uji i Ftohtë”, të regjistruar pranë ZVRPp
me nr.3 regjistri datë 05.02.2008, të përfituar me vendimin nr.96 datë 22.02.1996 të
K.K.K.Pronave pranë Bashkisë Vlorë.
Pala paditëse ka konstatuar se brenda pronës së tij janë ndërtuar disa objekte pa leje
ndërtimi dhe kërkon nga ana e ALUIZNI-t Vlorë që të ndërpresë procedurën e legalizimit për
këto objekte, pasi janë në kundërshtim me nenin 2 pika 4 të ligjit nr.9482 datë 03.04.2006
“Për Legalizimin”, parashikon se ky ligj nuk shtrihet për ndërtimet e ngritura mbi trojet
private brenda vijës së verdhë, kur planet rregulluese urbanistike parashikojnë ndërtime mbi 5
kate nga niveli zero.
Pala paditëse iu drejtua me kërkesë padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, duke
pretenduar se pala e paditur ALUIZNI Vlorë duhet të ndërpresë procedurën e legalizimit për
këto prona.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, në vendimin e dhënë prej saj, ka vendosur pranimin
e kërkesë padisë së palës paditëse, duke arsyetuar se kalimi në pronësi i parcelës ndërtimore
të zënë nga objektet me vetëdeklarimet e personave të tretë janë në kundërshtim me
procedurën për legalizimin të parashikuar nga neni 2 pika 4 e ligjit nr.9482 datë 03.04.2006,
sipas të cilit parashikohet se fusha e veprimit te këtij ligji nuk shtrihet për ndërtime të ngritura
mbi troje private brenda vijës së verdhë, kur planet rregulluese urbanistike parashikojnë
ndërtime mbi 5 katëshe nga niveli zero.
Gjykata e Apelit Vlorë,e vënë në lëvizje mbi ankimin e palës së paditur ALUIZNI-t
Vlorë dhe personit të tretë Devoll Mara, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Vlorë, duke arsyetuar se objektet me vetëdeklarimet e personave të tretë
janë në kundërshtim me procedurën për legalizimin.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë,
pala e paditur ALUIZNI-t Vlorë dhe personit të tretë Devoll Mara, të cilët kanë pretenduar se
plotësohen kriteret sipas ligjit për legalizimin e këtyre objekteve.
shkaqet e ngritura në rekursin e palës së paditur ALUIZNI-t Vlorë dhe personit të tretë
Devoll Mara, në përmbushje të detyrës së saj si gjykatë ligji, kryesisht, verifikoi aktet
vëndi që vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit Vlorë të prishet dhe çështja të rishqyrtohet nga
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe ajo e Vlorë kanë shkelur në mënyrë flagrante
ligjin proçedurial, duke mos i,u garantuar palëve të paditura, si organe administrative
mbrojtjen e interesave të shtetit sipas kushteve dhe mënyrës që parashikon shprehimisht ligji.
urdhërojë njoftimin e akteve kësaj të fundit. Vetëm këtu mund t,i krijohet mundësia reale
387
Gjykatës së Apelit Vlorë dhe Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, duhet të prishet dhe çështja
duhet të dërgohet për vazhdimin e gjykimit në Gjykatën Administrative të Shkallës Parë
Vlorë, si gjykatë kompetente nga pikëpamja lëndore dhe tokësore, bazuar në ligjin nr.49, datë
Mosmarrëveshjeve Administrative”,
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.424, datë 21.04.2011 të Gjykatës Apelit Vlorë dhe vendimin
nr.250 datë 04.02.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe dërgimin e çështjes në
Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Vlorë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 14.01.2016
388
Nr. 00 - 2016 - 1164 i Vendimit (9)
VENDIM

Evelina Qirjako Anëtare
Medi Bici Anëtar

përket:
PADITËS: NESLI ALIZOTI

TË PADITUR : DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE DURRËS
OBJEKTI:
Anulimin e vendimit nr.247 datë 18.07.2012
të Degës së Përfitimeve të DRSSH Durrës,
vendimit nr.419 datë 28.09.2013 të KRA Durrës,
vendimit nr.733 datë 23.11.2012 të KQA Tiranë.
Detyrimin e palës së paditur të më njohë vjetërsinë në punë
sipas librezës së punës nr.210, 306 lëshuar nga SMT Skrapar,
në emër të Nesli Alizoti dhe Nexhi ose Nexhmije Alizoti,
për periudhat: SMT Skrapar 16.07.1971-15.08.1974 motoriste;
Ushqimi Social Durrës nga data 28.06.1976-31.08.1976 pjatalarëse;
Fabrika e Verës Durrës nga data 02.04.1977-15.01.2001 punëtore;
Zyra e Punës Durrës nga data 15.01.2001-15.01.2002 pagesë papunësie.
Detyrimin e palës së paditur tì lidhë pension
që nga moment që i ka lindur kjo e drejtë.
neni 86/3 i ligjit 7703 datë 11.05.1993
“Për sigurimet shoqërore”, i ndryshuar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.1168 datë 29.04.2013 ka

vendosur:
Pranimin e padisë.
Anulimin e vendimit nr.247 datë 1807.2012 të Degës së Përfitimeve të
DRSSH Durrës, vendimit nr.419 datë 28.09.2013 të KRA Durrës, vendimit
nr.733 datë 23.11.2012 të KQA Tiranë dhe vendimit të rishikimit.
Detyrimin e palës së paditur të më njohë vjetërsinë e punës sipas librezës së
punës nr.210, 306 lëshuar nga SMT Skrapar në emër të Nesli Alizoti dhe
Nexhi ose Nexhmije Alizoti për periudhat: SMT Skrapar 16.07.1971-
15.08.1974 motoriste; Ushqimi Social Durrës nga data 28.06.1976-31.08.1976
389
pjatalarëse; Fabrika e verës Durrës nga data 02.04.1977-15.01.2001 punëtore;
Zyra e Punës Durrës nga data 15.01.2001-15.01.2002 pagesë papunësie.
Detyrimin e palës së paditur tì lidhë pension që nga moment që i ka lindur kjo
e drejtë.

vendosur:
Prishjen e vendimit nr.1168 datë 29.04.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës.
Pushimin e gjykimit të çështjes.

Tiranë, ka ushtruar rekurs pala paditëse Nesli Alizoti, e cila ka kërkuar prishjen e vendimit të
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës, duke parashtruar këto shkaqe:
 Pala e paditur edhe pse kërkesa e paditëses ishte kthyer për rishqyrtim, nuk i ka
zbatuar detyrat e lëna, duke kthyer përgjigje negative me argumentin se paditësja ka
pasaktësi në identitet. Në këto kushte, paditësja i është drejtuar gjykatës për
rivendosjen e të drejtave të shkelura nga administrata shtetërore. Kjo pasi ajo nuk ka
gjetur zgjidhje nga ana e administratës dhe brenda afatit ligjor të drejtën e saj e ka
kërkuar në gjykatë.
 Organi më i lartë administrative e ka marrë në shqyrtim një herë ankimi e paditëses
dhe I ka lënë palës së paditur detyrat përkatëse, të cilat nuk janë kryer prej saj, por
është shprehur direkt me vendim refuzimi. Në këto kushte, paditësja e ka mbyllur
ciklin e rrugës administrative, kur për më tepër bëhet fjalë për lidhjen e pensionit të
pleqërisë.
 As në gjykimin në shkallë të parë dhe as në ankim, pala e paditur nuk e ka pretenduar
mosezaurimin e ankimit administrativ. Për më tepër, vendimi është dhënë pa praninë e
palëve dhe pa u dëgjuar pretendimet tona.

VËREN
1. Paditësja ka paraqitur pranë palës së paditur me datë 20.06.2012 kërkesën për përfitim
pensioni pleqërie. Pala e paditur, e ka rrëzuar kërkesën e paditëses për arsye të mosplotësimit
të vjetërsisë në punë, pasi mes shënimeve në librezën e punës dhe të dhënave të regjistrimit,
kishte mospërputhje identiteti. Pas ankimit të paditëses në Komisionin Rajonal të Ankimit
( më poshtë KRA) me vendimin nr.419 datë 28.09.2012 ka lënë në fuqi vendimin e Degës së
Përfitimeve. Më pas, Komisioni Qendror i Ankimit (më poshtë KQA) pranë Institutit të
sigurimeve Shoqërore ( më poshtë ISSH), ka vendosur të kthejë për rishqyrtim kërkesën e
palës paditëse, me vendimin nr.733 datë 23.11.2012, duke lënë si detyrë verifikimin nëse në
regjistrin e pensioneve të atij rajoni ekziston person tjetër me emrin Nexhmije Sadik Alizoti
dhe nëse përfiton pension ndonjëri nga personat me emrat e mësipërm. Në rishikim, DRSH
me shkresën nr.41 datë 07.02.2013 ka rrëzuar kërkesën e paditëses, duke e informuar se sipas
nenit 86/3 të ligjit 7703 datë 11.05.1993 mund tì drejtohej gjykatës për zgjidhjen e çështjes.
Paditësja nuk është drejtuar më me ankim KRA të DRSSH Durrës dhe KAQ në ISSH, por me
padinë objekt gjykimi i është drejtuar gjykatës.
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.1168 datë 29.04.2013 ka
390
vendosur pranimin e padisë dhe anulimin e vendimit nr.247 datë 1807.2012 të Degës së
Përfitimeve të DRSSH Durrës, vendimit nr.419 datë 28.09.2013 të KRA Durrës, vendimit
nr.733 datë 23.11.2012 të KQA Tiranë dhe vendimit të rishikimit. Detyrimin e palës së
paditur tì njohë paditëses vjetërsinë e saj në punë, sipas kërkimeve në objektin e padisë dhe
detyrimin e palës së paditur tì lidhë pension paditëses që nga momenti i lindjes së të drejtës.
Në këtë vendim gjykata e shkallës së parë ka arsyetuar se libreza e punës është një
dokument zyrtar origjinal me fuqi të plotë provuese. Ajo pasqyron vitet që paditësja
pretendon se ka punuar, të cilat rezultojnë të shënuara me emrin Nexhmije Alizoti. Në librezë
është pasqyruar edhe periudha e asistencës. Sipas gjykatës së shkallës së parë, pala e paditur
duhej të kishte marrë në konsideratë të gjithë elementët përbërës të fletës së regjistrit si dhe
vërtetimet nga Zyra e Gjendjes Civile se Nexhmije Saik Alizoti nuk figuron e regjistruar në
regjistrat e kësaj zyre. Fakti që në regjistra rezultojnë të pasqyruar atësia, mbiemri i vajzërisë,
datëlindja, vendlindja, periudhat e pretenduara nga paditësja, të cilat janë në përputhje të
plotë me periudhat e pasqyruara në librezën e punës, tregojnë se periudhat e pretenduara i
përkasin paditëses.
3. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë me vendimin nr.3401 datë 15.09.2014 ka
vendosur prishjen e vendimit nr.1168 datë 29.04.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës
dhe pushimin e gjykimit të çështjes. Në këtë vendim është arsyetuar se paditësja i është
drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës duke mos ezauruar rrugën administrative të
ankimit. Vendimi i cili ka rrëzuar kërkesën (pas kthimit administrativisht për rishqyrtim) nuk
është ankimuar në rrugë administrative. Po kështu Gjykata Administrative e Apelit, lidhur me
kërkimin për anulimin e vendimit të KAQ dhe të ISSH, ka vlerësuar se paditësja nuk i ka
ankimuar në gjykatë këto vendime brenda afatit ligjor (neni 141/2 i K.Pr.Administrative), por
i ka pranuar ato dhe ka pritur vendimin e DRSSH-së. Pasi DRSSH ka dalë përsëri me vendim
rrëzimi të kërkesës, paditësja është drejtuar me kërkesëpadi, e cila është paraqitur jashtë afatit
30 ditor për ankimin në gjykatë ndaj vendimit të organit administrativ.
Tiranë, ka ushtruar rekurs pala paditëse Nesli Alizoti, e cila ka kërkuar prishjen e vendimit të
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës, duke parashtruar shkaqet e përmendura në mënyrë të përmbledhur në
5. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë pasi u njoh me aktet e dosjes gjyqësore,

vendimet e gjykatave dhe shkaqet e parashtruara në rekurs vëren se vendimi nr.3401 datë
15.09.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, duhet prishur dhe çështja duhet kthyer
për rigjykim me tjetër trup gjykues.
6. Gjykata e shkallës së parë në vlerësim të provave të administruara ka argumentuar se
pala e paditur duhet tì njohë paditëses vjetërsinë e pasqyruar në librezën e punës. Ndërkohë,
Gjykata Administrative e Apelit ka pushuar çështjen pa e shqyrtuar atë në themel, me
arsyetimin e mosezaurimit të ankimit administrativ nga paditësja dhe të kalimit të afatit të
parashkrimi për ngritjen e padisë.
7. Lidhur me çështjen e mosezaurimit të ankimit administrativ, Kolegji vëren se pas
ankimit të paditëses në KRA, kjo e fundit me vendimin nr.419 datë 28.09.2012 ka lënë në
fuqi vendimin e Degës së Përfitimeve. Më pas, Komisioni Qendror i Ankimit pranë Institutit
të Sigurimeve Shoqërore ka kthyer administrativisht për rishqyrtim kërkesën e palës paditëse,
duke lënë si detyrë verifikimin nëse në regjistrin e pensioneve të atij rajoni ekziston person
tjetër me emrin Nexhmije Sadik Alizoti dhe nëse përfiton pension ndonjëri nga personat me
emrat e mësipërm. Në rishikimin e kërkesës së paditëses, pala e paditur DRSSH nuk ka kryer
391
asnjë veprim në përmbushje të detyrave të lëna nga Komisioni Qendror i Ankimit dhe me
shkresën nr.41 datë 07.02.2013 ka rrëzuar kërkesën e paditëses. Me anë të kësaj shkrese,
paditësja është informuar se sipas nenit 86/3 të ligjit 7703 datë 11.05.1993 mund tì drejtohej
gjykatës për zgjidhjen e çështjes. Paditësja nuk është drejtuar më me ankim KRA të DRSSH
Durrës dhe KAQ në ISSH, por me padinë objekt gjykimi i është drejtuar gjykatës.
8. Kolegji çmon se paditësja e ka plotësuar detyrimin ligjor për ezaurimin e ankimit
administrativ. Ajo e ka ndjekur radhën e shkallëve të ankimit administrativ dhe secili prej
organeve administrative përkatëse ka mbajtur qëndrimin e tij lidhur me kërkesën e paditëses.
Komisioni Qendror i Ankimit e ka kthyer kërkesën e paditëses për rishqyrtim në Degën e
Përfitimeve në DRSSH Tiranë, me qëllim kryerjen e disa verifikimeve nga kjo e fundit. Këto
veprime nuk janë kryer, por është refuzuar kërkesa e paditëses. Në këtë drejtim, Kolegji
thekson se paditësja e ka përmbushur detyrimin e saj për tìu drejtuar organeve
administrative, me qëllim që të konsiderohet e ezauruar rruga administrative. Në kushtet kur
kërkesa u kthye për rishqyrtim dhe Dega e Përfitimeve të palës së paditur nuk kreu detyrat e
lëna nga organi epror, por mori përsëri të njëjtin vendim të mëparshëm, nuk kishte më kuptim
që paditësja të ushtronte ankim administrativ. Në rastin konkret, në vendimin e Degës së
përfitimeve të palës së paditur, kjo e fundit nuk i ishte bindur organit epror në kryerjen e
detyrave të lëna, e po kështu ky vendim nuk kishte asnjë rrethanë të re, e cila do të shqyrtohej
nga organi epror.
9. Kolegji vëren se apelimi administrativ, si një mjet juridik i plotë për të kërkuar
shfuqizimin a ndryshimin e aktit administrativ, përbën një mjet ankimi me natyrë shteruese
dhe njëkohësisht të detyrueshme për t’u ezauruar me qëllim që më pas t’i drejtohesh gjykatës.
Ky kontroll i shërben ecurisë normale të veprimtarisë administrative dhe mbi të gjitha përbën
një garanci për moscënimin e të drejtave të individëve dhe subjekteve juridike. Në Vendimin
Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara nr.1/2010 është përmendur se ligji ka parashikuar
detyrimin e palëve për të ndjekur rrugën administrative, jo vetëm për efekt të respektimit të
uniformitetit të veprimtarisë administrative dhe sigurisë juridike, por, mbi të gjitha, i garanton
individëve dhe subjekteve të tjerë një proces të rregullt ligjor dhe një mjet efektiv juridik, pasi
pretendimi i tyre për cënimin e një të drejte a interesi kushtetues dhe ligjor detyrimisht do të
merret në shqyrtim dhe do të zgjidhet nga organi administrativ. Në rastin konkret, organi
administrativ më i ulët, është shprehur thjesht formalisht për kërkesën e paditëses pasi çështja
i ishte kthyer për rishqyrtim, duke mos e shqyrtuar në thelb këtë kërkesë, në kundërshtim me
vendimin e organit epror. Në këto kushte, ankimi në organin më të lartë administrativ nuk do
të ishte më një mjet ankimi efektiv për paditësen, i tillë që do ta detyronte atë të ndiqte atë
rrugë. Për këto arsye, paditësja legjitimohej tì drejtohej gjykatës për të kërkuar drejtën që ajo
pretendonte se ishte cenuar nga ana e organit të administratës publike.
10. Kolegji thekson se ka krijuar një praktikë konstante lidhur me çështjen e parashkrimit
të padisë, kur bëhet fjalë për çështje që lidhen me pensionet e pleqërisë. Afati prej 30 ditësh
që përmend gjykata e apelit nuk gjen zbatim në këto raste, kur ligji i posaçëm qartazi
parashikon se e drejta për pension nuk parashkruhet. Në rastet kur kundërshtohen vendimet e
DRSSh për caktimin apo llogaritjen e pensioneve, nuk duhet interpretuar se gjen zbatim afati
30 ditor, i cili vë kufizime të së drejtës për të paraqitur padi për kundërshtimin e vendimit të
organit administrativ në gjykatë. Në këtë mënyrë, do cenohej rregullimi i ligjit të posaçëm që
parashikon se e drejta e pensionit nuk është e parashkrueshme.
11. Lidhur me pretendimin në rekursin e paditëses se Gjykata Administrative e Apelit e
ka shqyrtuar çështjen në dhomë këshillimi pa u dhënë të drejtën palëve të dëgjohen, Kolegji
thekson se Gjykata Administrative e Apelit nuk ka ndonjë shkelje në drejtim të zbatimit prej
saj të ligjit procedural. Ligji 49/2012 në nenin 49 të tij parashikon se Shqyrtimi i ankimit në
Gjykatën Administrative të Apelit si rregull bëhet mbi bazë dokumentesh në dhomën e
këshillimit. Jo më kot, në nenin 49/2 të ligjit 49/2012 është parashikuar e drejta e palëve që të
392
paraqesin deri 5 ditë para seancës së shqyrtimit të çështjes ( në dhomë këshillimi) parashtrime
me shkrim lidhur me shkaqet e ngritura në ankim dhe kundër ankim. Në rastet kur Kolegji i
Gjykatës Administrative të Apelit çmon se ekziston ndonjë prej kritereve të parashikuara në
nenin 51 të këtij ligji, e kalon çështjen në seancë gjyqësore me praninë e palëve. Në këtë
drejtim, e drejta e palëve për tu dëgjuar nga Gjykata Administrative e Apelit nuk është as e
detyrueshme për këtë të fundit dhe as nuk varet nga dëshirat e palëve. Sa më sipër, Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paditëses lidhur me këtë pretendim
është i pambështetur në ligj.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 15.01.2016
393
Nr. 31001-02918 – 00- 2013 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2016-223 i Vendimit (10)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga :

Medi Bici Anëtar
në seancë gjyqësore më datë 19.01.2016, mori në shqyrtim çështjen administrative

nr.02918/2013, që u përket palëve:
PADITËS: SHOQËRIA ALPINE BAU GMBH, FILIALI

TIRANË SHPK
E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE
NJËSIA E TATIMPAGUESVE TË MËDHENJ
TIRANË
DREJTORIA E APELIMIT TATIMOR PRANË
DREJTORISË SË PËRGJITHSHME TË
TATIMEVE
OBJEKTI:
Anulim i pjesshëm i vendimit të Njoftim Vlerësimit të Detyrimeve Tatimore
nr.27287/8 Prot., datë 31.03.2011, për sa i takon detyrimeve tatimore përkatëse
të lëna në fuqi nga Drejtoria e Apelimit Tatimor,
në shumën 604,918,013 (gjashtëqind e katër milion e dyqind
e nëntëqind e tetëmbëdhjetë mijë e trembëdhjetë) lekë;
Anullim i pjesshëm i vendimit nr.9992/3 Prot, datë 02.09.2011
i Drejtorisë së Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve
përsa i takon detyrimeve tatimore dhe gjobat përkatëse të lëna në fuqi
në shumën 604,918,013 (gjashtëqind e katër milion e dyqind e nëntëqind
e tetëmbëdhjetë mijë e trembëdhjetë) lekë.
Baza Ligjore: Neni 31, 32/a, 153, 154, 324, 327, 328, 331 të K.Pr.Civile,
neni 137 të K.Pr.Administrative, ligji nr.9920, datë 19.05.2008
“Për Procedurat Tatimore në RSh” i ndryshuar,
udhëzimi nr.24, datë 02.09.2008 i ndryshuar
ligji nr.7928, datë 27.04.1995 “Për Tatimin mbi vlerën e shtuar ” i ndryshuar
dhe udhëzimi përkatës nr.17, datë 13.05.2008 i ndryshuar .

vendosur:
Pranimin e kërkesë-padisë së ngritur nga paditësi Shoqëria “Alpine Bau
GmbH”Sh a .
394
Anulimi i pjesshëm i Njoftim Vlerësimit të Detyrimeve Tatimore nr.27287/8
prot., datë 31.03.2011, përsa i takon detyrimeve tatimore përkatëse të lëna në
fuqi nga Drejtoria e Apelimit Tatimor, në shumën 604,918,013 (gjashtëqind e
katër milion e dyqind e nëntëqind e tetëmbëdhjetë mijë e trembëdhjetë) lekë.
Anulimi i pjesshëm i vendimit nr.9992/3 Prot, datë 02.09.2011 i Drejtorisë së
Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve përsa i takon
detyrimeve tatimore dhe gjobat përkatëse të lëna në fuqi në shumën
604,918,013 (gjashtëqind e katër milion e dyqind e nëntëqind e tetëmbëdhjetë
mijë e trembëdhjetë) lekë.

Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit nr.979, datë 23.04.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka

paraqitur rekurs pala paditëse, shoqëria Alpine Bau GmbH, Filiali Tiranë, shpk, e cila ka
kërkuar prishjen e vendimit nr.979, datë 23.04.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.5035, datë 17.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke
- Gjykata e Apelit ka vendosur në kundërshtim me mendimin e ekspertëve, por nuk e ka
arsyetuar këtë qëndrim, sipas detyrimit ligjor të nenit 224/b të K.Pr.C.
- Pala paditëse nuk ka kryer shitje të karburantit dhe nuk ka kaluar pronësi të
karburantit ndaj shoqërive nënkontraktore gjatë periudhës së kontrollit tatimor, pasi
nuk e ka objekt të veprimtarisë së saj. Për pasojë nga organet tatimore është
interpretuar gabim neni 8 i ligjit nr.7928/1995 “Për TVSh”-në, pasi për karburantin
shoqëria nuk kalon asnjë të drejtë pronësie. Me nënkontraktorin “Çobaj Co ‘90”
shpk në kontratë është parashikuar se në rast furnizimi me karburant shoqëria e
furnizon nënkontraktorin në ndihmë për përmbushjen e programit të punimeve, por
nuk e lehtëson nga detyrimi kontraktual për të proceduar me furnizimet e veta.
Shoqëria nuk ka kryer shitje karburanti ndaj shoqërive “Cobaj Co’90” shpk dhe
“IEG AL” shpk gjatë periudhës së kontrollit tatimor. Sipas aktit të ekspertimit ka
rezultuar se nga situacionet e përpiluara nga nënkontraktoret karburanti është
konsumuar për realizimin e punimeve të ndërtimit. Sipas ekspertizës kjo nuk ka
ndikuar në vlerën e TVSh-së së kreditueshme.
- Sa i takon, rivlerësim të punimeve të kryera, diferencës së gjendjes së materialeve të
konstruksioneve metalike për vitin 2010, ka rezultuar se sipas kontratës me
Drejtorinë e Përgjithshme të Rrugëve pala paditëse ka lëshuar faturë tatimore të
rregullt për vlerën 80% të çmimit të kontratës në momentin e arritjes në objekt të
mallrave të ndërtimit. Inspektorët pas kontrollit dhe vlerësimit kanë konsideruar
pjesën 20% të çmimit të kontratës si vlerë të tatueshme të padeklaruar. Drejtoria e
Apelimit Tatimor e ka konsideruar pagesën prej 80% të çmimit të kontratës si
furnizim pagese të reduktuar të mallrave, por nuk jemi para uljes së çmimit të blerjes,
pra furnizimit të reduktuar, pasi diferenca në vlerë në regjistrimet kontabël për
çmimin e kontratës me Drejtorinë e Përgjithshme të Rrugëve vjen si rezultat i
faturimit të pjesës së mbetur prej 20% të çmimit të kontratës. Procesi për
identifikimin e materialeve të shitura, por të padeklaruara pa bërë inventarizimin në
vend gjatë ushtrimit të kontrollit tatimor, si dhe pa aplikuar bilancin e lëvizjeve
materiale në sasi ka sjellë konkluzione të gabuara. Jemi para një faturimi në formë
parapagimi, pasi shoqëria duke qenë se realizon marrjen e 80% të vlerës së tyre nuk
395
transferon të drejtën mbi materialet që ajo ka në pronësi tek Drejtoria e Përgjithshme
e Rrugëve, sipas neneve 13.3, 13.5 të ligjit nr.79328/1995 “Për TVSh”-në.
- Lidhur me mënyrën e matjes dhe faturimit të punimeve dhe materialeve dhe mënyrën
e pagesës për punimet e kryera nuk ka TVSh të paguar me vonesë apo të papaguar
për periudhën janar-gusht 2010. Inspektori tatimor ka konstatuar një diferencë në
blerje të padeklaruar me shitjet dhe totalin e diferencës e quan të padeklaruar dhe të
pafaturuar. Inspektori tatimor nuk ka marrë parasysh një sërë faktorësh, situacionet
fizike, faktin kohor të faturimit të blerjeve. Inspektori tatimor nuk ka bërë
inventarizimin e gjendjes faktike të materialeve, por është bazuar vetëm në pasqyrat
financiare të shoqërisë. Inspektorët në formulën që kanë përllogaritur koston nuk
kanë marrë parasysh punimet e kryera nga vetë shoqëria apo nënkontaktorët e saj
dhe të pafaturuara tek Drejtoria e Përgjithshme e Rrugëve, nëse ka të tilla; si dhe
paradhëniet e paguara nga Drejtoria e Përgjithshme e Rrugëve, në advance, të cilat
kalojnë në shumën e të ardhurave në proporcion me volumin e punimeve të kryera
dhe shumave të faturuar. Drejtoria e Apelimit Tatimor ka pranuar një pjesë të
parregullsisë në llogaritje të inspektorit që për rrjedhojë është konsideruar e gabuar
dhe ka bërë vlerësim tjetër.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori; pretendimet e palës paditëse
përfaqësuar nga juristja Zj. Enida Sena, e cila kërkoi pranimin e rekursit dhe prishjen e
vendimit nr.979, datë 23.04.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit
nr.5035, datë 17.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; pretendimet e Avokaturës
së Shtetit përfaqësuar nga Avokati i Shteti Z. Abaz Deda, i cili kërkoi lënien në fuqi të
vendimit nr.979, datë 23.04.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë; konstatoi mosparaqitjen e
palëve të tjera ndërgjyqëse pa ndonjë shkak; si dhe bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Pala paditëse, Alpine Bau GmbH, Filiali Tiranë (tashmë në falimentim) është
regjistruar si shoqëri me përgjegjësi të kufizuara dhe ushtron aktivitet në fushën e ndërtimit.
Kjo shoqëri është themeluar me ortak të vetëm shoqërinë Aplin Bau GmbH, entitet juridik
austriak. Në kuadër të aktivitetit të saj tregtar ka lidhur një kontratë datë 31.05.2007 me
Drejtorinë e Përgjithshme të Rrugëve (DPRr) për kryerjen e punimeve të ndërtimit në aksin e
autostradës Levan-Vlorë.
2. Pranë palës paditëse është ushtruar kontroll nga inspektorët e Drejtorisë Rajonale
Tatimore të Njësisë së Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë (DRTNjTM) për periudhën maj
2009-gusht 2010 në lidhje me respektimin e ligjit nr.7928/1995 “Për TVSh-në”, ligjit
nr.8438/1998 “Për tatimin mbi të ardhurat” dhe ligjit nr.9136.2003 “Për mbledhjen e
detyrueshme të sigurimeve shoqërore dhe shëndetësore”. Në përfundim të kontrollit është
përpiluar nga pala e paditur raport kontrolli datë 30.03.2011, mbi bazën e të cilit ka dalë
Njoftim Vlerësim për Detyrimet Tatimore (NjVDT) nr.27287/2 prot., datë 31.03.2011, sipas
të cilit janë vendosur detyrime dhe gjobat që kanë të bëjnë me kreditin të gabuar të TVSh-së
dhe rritje të ardhurash.
3. Kundër Njoftim Vlerësimi për Detyrimet Tatimore nr.27287/2 prot., datë
31.03.2011 pala paditëse ka paraqitur ankim administrativ në Drejtorinë e Apelimit Tatimor
(DAT), pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve. DAT pas shqyrtimit të ankimit me
vendimin nr.9923/3 datë 02.09.2011 ka pranuar pjesërisht apelimin e palës paditëse duke
shfuqizuar një pjesë të detyrimeve tatimore dhe gjobave të parashikuara në njoftim vlerësimin
tatimor.
396
4. Pala paditëse ka kundërshtuar në gjykatë, pas saktësimit të bërë gjatë gjykimit në
shkallë të parë, shumën prej 604,918,013 lekë të detyrimit tatimor dhe gjobave përkatëse të
vendosur nga DRTNjTM me Njoftim Vlerësimin për Detyrimin Tatimor nr.27287/2 prot.,
datë 31.03.2011 dhe lënë në fuqi me vendimin nr.9923/3 datë 02.09.2011 të DAT.
5. Detyrimet tatimore dhe gjobat përkatëse të lëna në fuqi pas apelimit tatimor sipas
akteve të mësipërme dhe të ankimuara në gjykatë, si dhe objekt shqyrtimi gjyqësor janë si më
poshtë:
 Ulje e Tvsh-së për vitin 2009 si rezultat i karburantit -----------------28,950,437
lekë;
 100% penalitet per Tvsh-në e vitit 2009 si rezultat i karburantit------28,950,437
lekë;
 Rritje e te ardhurave për vitin 2009 si rezultat i karburantit-----------144,752,186
lekë;
 Ulje e Tvsh-se për vitin 2010 për konstruksionet metalike ----------- 24,916,728
lekë ;
 50% penalitet për Tvsh-ne e vitit 2010 për konstruksionet metalike
-------12,458,364 lekë;
 Rritje e te ardhurave për vitin 2010 për konstruksionet metalike
--------124,583,640 lekë;
 Ulje e Tvsh-se për vitin 2010 si rezultat i diferencës shitje-blerje --32,040,829
lekë;
 100% penalitet për vitin 2010 si rezultat i diferencës shitje-blerje--32,040,829
lekë;
 Rritje e te ardhurave për vitin 2010 si rezultat i diferencës shitje-blerje-
160,204,148 lekë;
 10% penalitet tatim fitimi viti 2010 si rezultat i diferencës shitje-blerje-16,020,415
lekë
Në total --------------- 604,918,013 Lekë

pranuar kërkesë padinë duke anuluar pjesërisht njoftim vlerësimin e detyrimeve tatimor
nr.27287/8 Prot., datë 31.03.2011, përsa i takon detyrimeve tatimore përkatëse të lëna në fuqi
nga DAT, në shumën 604,918,013 (gjashtëqind e katër milion e dyqind e nëntëqind e
tetëmbëdhjetë mijë e trembëdhjetë) lekë; si dhe anuluar pjesërisht vendimin nr.9992/3 Prot,
datë 02.09.2011 i Drejtorisë së Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të
Tatimeve përsa i takon detyrimeve tatimore dhe gjobat përkatëse të lëna në fuqi në shumën
604,918,013 (gjashtëqind e katër milion e dyqind e nëntëqind e tetëmbëdhjetë mijë e
trembëdhjetë) lekë.
Arsyetimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
Çështjet e pretenduara dhe të ngritura për shqyrtim në gjykim janë analizuar nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor si më poshtë:
A. Në lidhje me rivlerësimin prej organeve tatimore të punimeve të kryera nga

pala paditëse, sa i takon diferencës së gjendjes së materialeve të
konstruksioneve metalike për vitin 2010.
397
7. Sipas Gjykatës së Rrethit Gjyqësor gjatë shqyrtimit gjyqësor ka rezultuar se pala
paditëse në kuadër të aktivitetit të saj tregtar ka nënshkruar kontratë me Drejtorinë e
Përgjithshme të Rrugëve (DPRr) për kryerjen e punimeve të ndërtimit në aksin e autostradës
Levan-Vlorë. Sipas kësaj kontrate një pjesë e çmimit, në masën 80% duhet të paguhej në
momentin e importimit dhe arritjes në objekt të mallrave të ndërtimit, kurse pjesa tjetër në
masën 20% duhet të paguhej me realizimin e objektit. Shoqëria Alpine Bau ka lëshuar faturë
tatimore të rregullt për vlerën që përfaqëson 80% të çmimit të kontratës në momentin e
arritjes në objekt të mallrave të ndërtimit.
8. Inspektori tatimor që ka nxjerrë NjVDT, pas kontrollit dhe vlerësimeve ka
konsideruar pjesën prej 20% të çmimit të kontratës si vlerë e tatueshme e padeklaruar duke
dënuar shoqërinë Alpinë Bau GmbH për mos lëshim të faturës tatimore me detyrimin tatimor
përkatës, gjobën për TVSh në masën 100% të detyrimit tatimor. DAT në vendimin e saj
nr.9923/3 datë 02.09.2011 ka rivlerësuar dënimet e dhëna nga inspektori tatimor duke e
konsideruar pagesën prej 80% të çmimit të kontratës si furnizim pagese të reduktuar të
mallrave, pasi shoqëria ka lëshuar faturë tatimore në masën 80% të çmimit të pasqyruar në
kontratë.
9. Pala paditëse e ka kundërshtuar detyrimin e vendosur duke pretenduar se në këtë
rast nuk jemi përpara uljes së çmimit të blerjes nga shitësi pra, furnizimit për pagesë të
reduktuar siç ka konkluduar DAT, pasi pjesa tjetër e mbetur e çmimit të kontratës prej 20%
do të faturohet në momentin e përfundimit të punimeve sipas kontratës.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor argumenton se sipas neni 13/1 të ligjit “Për TVSh”
furnizimi quhet i kryer në momentin kur është e detyrueshme të lëshohet fatura. Më tej, në
nenin 13/5 të këtij ligji parashikohet se për qëllimet e këtij neni, kur kryhen ose do të kryhen
dy a më shumë pagesa për furnizimet e marra, atëherë çdo pagesë konsiderohet për një
furnizim të veçantë, për aq sa është shuma e asaj pagese. Pra, sipas kësaj gjykate, momenti i
lëshimit të faturës është i lidhur ngushtë me momentin e kryerjes së pagesës për furnizimin
përkatës.
11. Sa më sipër, Gjykata e Rrethit Gjyqësor konkludon se arsyetimi dhe
argumentimi i inspektorit tatimor është i pa bazuar në ligj. Diferenca në vlerë në
regjistrimet kontabël për çmimin e kontratës me Drejtorinë e Përgjithshme të Rrugëve
vjen si rezultat i faturimit të pjesës së mbetur prej 20% të çmimit të kontratës në
momentin e përfundimit të projektit, sipas parashikimeve në kontratën në fjalë. Kështu
vlerësimi i kryer nga inspektori tatimor duke krahasuar diferencën në vlerë me
gjendjen inventare të mallrave në regjistrimet kontabël nuk qëndron dhe është i
pabazuar në ligj. Sipas kësaj gjykate, në këtë përfundim arrin dhe eksperti i caktuar në
gjykim. Në këto kushte, Gjykata e Rrethit Gjyqësor thekson se dënimi administrativ i
caktuar nga organet tatimore mbetet i pabazuar në ligj, sipas nenit 124 të ligjit nr.9920,
datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë” dhe duhet të
anulohet.
B. Në lidhje me detyrimin tatimor të vendosur nga organet tatimore ndaj palës

paditëse për diferencën e konstatuar midis blerjeve dhe shitjeve në total për
periudhën janar- gusht 2010.
12. Sipas Gjykatës së Rrethit Gjyqësor gjatë gjykimit ka rezultuar se inspektori

tatimor gjatë kontrollit të krahasimit të totalit të shitjeve dhe totalit të blerjeve të deklaruara
nga pala paditëse për periudhën janar-gusht 2010, ka konstatuar se ka një diferencë në blerje,
të padeklaruar, nga shoqëria Alpine Bau, duke qenë se shitjet janë më të vogla në vlerë për
këtë periudhë. Inspektori tatimor e ka konsideruar totalin e diferencës në blerje si të
padeklaruar dhe pafaturuar duke dënuar palën paditëse për moslëshim të faturës tatimore
398
konform nenit 124 të ligjit “Për procedurat tatimore” në masën e detyrimit të TVSh për t’u
paguar prej 66.574.760 lekë, gjobë për TVSh në masën 100% të këtij detyrimi; si dhe gjobë
në masën 10% të vlerës së tatueshme prej 33.287.380 lekë bazuar në pikën 124/1 të
udhëzimit nr.24 datë 02.09.2008 “Për Procedurat Tatimore”.
13. Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka theksuar se inspektori tatimor në rivlerësimin e tij
nuk ka konsideruar një sërë faktesh ekonomike (të tilla si argumentat teknikë, situacionet
fizike të punimeve dhe mallrave, faktin kohor të faturimit të blerjeve) që ndikojnë në shumën
e të ardhurave që shoqëria Alpine Bau deklaron dhe faturon rregullisht në periudhën
raportuese përkatëse. Gjykata e Rrethit Gjyqësor sqaron se DAT në vendimin e saj nr.9923/3
datë 02.09.2011 ka pranuar faktin e parregullsisë në vlerësimin e kryer nga inspektori tatimor
për të njëjtën periudhë vetëm për një pjesë të detyrimeve tatimore duke konstatuar se provat
janë vlerësuar në mënyrë të gabuar nga inspektori tatimor dhe faktet janë përcaktuar me
mungesa. Pavarësisht sa më sipër, DAT ka lënë në fuqi dënimet si vijon: detyrim tatimor në
shumën 32.040,829 lekë, gjobë për TVSh në masën 100% të këtij detyrimi prej 32.040,829
lekë, dhe gjobë 10% mbi vlerën e tatueshme 16.020,415 lekë.
14. Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka analizuar se vlerësimi i inspektorit tatimor dhe lënia
në fuqi pjesërisht e dënimeve nga DAT është e pabazuar në ligj dhe prova. Konkretisht, sipas
kësaj gjykate, në bazë të nenit 81/1 të Kodit të Procedurave Administrative të Republikës së
Shqipërisë, organi administrativ ka detyrimin të kërkojë dhe të njihet me të gjitha faktet,
provat, të cilat janë të nevojshme për marrjen e vendimit përfundimtar duke përdorur për këtë
qëllim të gjitha metodat e të provuarit të lejuara nga ligji. Në NjVDT inspektori tatimor nuk
ka marrë parasysh të gjitha faktet dhe provat e paraqitura nga pala paditëse duke rritur në
vlera të mëdha dhe mënyrë të padrejtë e të pabazuar në ligj të ardhurat e këtij subjekti për
periudhën Janar – Gusht 2010. Sipas neni 13/6 të ligjit “Për TVSh” kur shërbimet furnizohen
në mënyrë të rregullt e të vazhdueshme, furnizimi i shërbimeve quhet i kryer në çdo rast për
të cilin lëshohet faturë në lidhje me çdo pjesë të atij furnizimi. Në ndërtim fatura tatimore
duhet lëshuar çdo muaj. Pra, nga natyra e aktivitetit të palë paditëse (ndërtimi) nuk mund të
mos merren parasysh gjatë vlerësimit të shitjeve dhe blerjeve të kryera për një periudhë
kohore nga shoqëria, gjendja e inventarit të materialeve të blera dhe situacionet e punimeve të
kryera me këto materiale, pasi momenti i faturimit dhe pagesa në lidhje me furnizimet e
kryera nga shoqëria është e lidhur ngushtë me punimet e kryera prej saj në periudha të
caktuara të aktivitetit. Sipas neni 32 i ligjit “Për TVSh”, TVSh e pagueshme nga personi i
tatueshëm është diferenca ndërmjet TVSh të zbatuar mbi vlerën totale të tatueshme të gjitha
furnizimeve të tatueshme të bëra nga ky person gjatë periudhës minus çdo kreditim tatimi të
lejuar për atë person për atë periudhë. Pra, kreditimi i TVSh në blerje të cilat janë të lidhura
me veprimtarinë ekonomike dhe mbështeten me faturë të rregullt tatimore, është i lejuar me
ligj.
15. Në këto kushte sipas Gjykatës së Rrethit Gjyqësor pala paditëse ka zbatuar dhe
llogaritur rregullisht TVSh në shitjet dhe blerjet e saj për periudhën Janar – Gusht 2010 dhe i
ka paraqitur inspektorit te kontrollit të gjithë dokumentacionin dhe faturat tatimore përkatëse
në lidhje me këto furnizime. Konstatimi i inspektorit të kontrollit tatimor dhe vlerësimi i
DAT se shoqëria ka diferencë në blerje të padeklaruara është i pambështetur në prova dhe
fakte. Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka argumentuar se edhe sipas aktit të ekspertimit është i
gabuar konkluzioni i nxjerrë prej inspektorit tatimor në lidhje me shitje të padeklaruara nga
ana e shoqërisë pasi është nisur thjesht nga gjendja e materialeve siç paraqitet në pasqyrat
financiare të shoqërisë dhe pa kryer inventarizimin fizik të materialeve. Po ashtu sipas kësaj
gjykate, konstatohet fakti se inspektori tatimor në NjVDT i referohet në mënyrë të gabuar
neneve përkatëse ligjore. Konkretisht në vend të neni 124 i bëhet reference nenit 128 apo
duke përmendur nenin124/1 të ligjit “Për Procedurat Tatimore”, kur një nen i tillë nuk
ekziston fare në ligj, por sipas masës dhe llojit të gjobës i bëhet referencë pikës 124/1 të
399
udhëzimit përkatës “Për Procedurat Tatimore” duke shkaktuar konfuzion gjatë leximit dhe
interpretimit tek Shoqëria të Njoftim Vlerësimit.
C. Në lidhje me detyrimin tatimor për karburantin e blerë nga pala paditëse në

vitin 2009, por të konsumuar nga nënkontraktorët e saj.
16. Gjykata e Rrethit Gjyqësor analizon se nga gjykimi ka rezultuar që inspektori

tatimor pas verifikimeve të kryera ka konsideruar përdorimin e karburantit, me të cilin pala
paditëse ka furnizuar disa prej nënkontraktorët e saj për periudhën Maj–Dhjetor 2009, si
shitje të karburantit duke e dënuar shoqërinë Alpine Bau për mosdeklarim të TVSH dhe
moslëshim fature tatimore në shumat, respektivisht, 28.950,437 lekë dhe gjobë për TVSH në
masën 100% prej 28.950,437 lekë, duke rritur të ardhurat e shoqërisë në vlerën 144.752,186
lekë. DAT në vendimin e saj nr.9923/3 datë 02.09.2011 ka vendosur lënien në fuqi të dënimit
të vlerësuar nga inspektori tatimor duke e konsideruar gjithashtu përdorimin e karburantit nga
nënkontraktorët e palës paditëse si shitje dhe furnizim të tatueshëm.
17. Sipas Gjykatës së Rrethit Gjyqësor qëndron pretendimi i palës paditëse se nuk ka
kryer shitje të karburantit tek nënkontraktorët e saj, por se ka kryer furnizim për nevojat e
aktivitetit të saj ekonomik. Sipas kësaj gjykate, shitja e karburantit nuk është objekt i
aktivitetit të palës paditëse. Gjykata e Rrethit Gjyqësor analizon se ka rezultuar që pala
paditëse ka blerë karburant bazuar në fatura të rregullta tatimore duke kredituar rregullisht
TVSH në blerje dhe më pas nënkontraktori përkatës e ka zbritur vlerën e karburantit të
përdorur nga situacioni i punimeve përkatëse duke faturuar shoqërinë për diferencën e
punimeve. Kështu sipas gjykatës, pala paditëse në këtë mënyre nuk ka rritur vlerën e TVSh-
së së kreditueshme. Gjykata konkludon se në këtë rast përdorimi i karburantit nga
nënkontraktorët e shoqërisë Alpine Bau në kantierin e ndërtimit të saj për nevojat ekonomike
të vetë shoqërisë nuk është një veprim që sjell efekt në pagesën e detyrimeve tatimore.
Konkretisht sipas nenit 17 të ligjit nr.7928, datë 27.04.1995 “Për tatimin mbi vlerën e shtuar”
furnizimi është pjesë e veprimtarisë ekonomike të një personi të tatueshëm, nëse furnizimi
është kryer prej tij si pjesë e, ose e lidhur me, çdo veprimtari të tij ekonomike të pavarur,
kushdo qoftë qëllimi apo rezultati i saj. Pra, sipas kësaj gjykate, pala paditëse ka kryer
furnizimin me karburant për të plotësuar nevojat e aktivitetit të saj, përfshirë edhe përdorimin
e një pjese të këtij karburanti për kryerjen e punimeve nga nënkontraktorët e saj. Po ashtu
gjykata argumenton se neni 8 i ligjit “Për TVSh” përcakton se me furnizim mallrash kuptohet
transferimi i së drejtës për të zotëruar si pronar pasurinë e luajtshme ose të paluajtshme,
përveç rasteve kur në ligj parashikohet ndryshe. Kështu sipas Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
interpretimi i DAT në vendimin e saj nr.9923/3 datë 02.09.2011 të këtij neni është i gabuar,
pasi në këtë rast pala paditëse nuk ka kaluar asnjë të drejtë pronësie mbi karburantit tek
nënkontraktorët e saj dhe nënkontraktorët nuk janë sjellë në asnjë moment si pronarë të
karburantit. Nënkontraktorët e përdorin karburantin në momentin e kryerjes së punimeve në
kantierin e ndërtimit të palës paditëse për realizimin e veprimtarisë ekonomike të saj. Sipas
gjykatës në këtë përfundim arrin edhe akti i ekspertimit, sipas të cilit mënyra e deklarimit në
faturat fiskale dhe situacionet që mbështesin faturat fiskale, librat e TVSh-së në blerje dhe në
shitje dhe llogaritja e TVSh-së në blerje dhe shitje e karburantit të përdorur, nuk ka ndikuar
në vlerën e TVSh-së të kreditueshme vjetore të palës paditëse.
18. Sa më sipër, Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka konkluduar se konstatimi i inspektorit
tatimor, që është lënë në fuqi nga DAT, se pala paditëse i ka kryer shitje të padeklaruara të
karburantit nënkontraktorëve të saj mbetet i pabazuar në ligj dhe si i tillë dënimi që rrjedh nga
ky konsiderim është i pabazuar në ligj dhe prova dhe duhet anuluar.
19. Kundër vendimit nr.5035, datë 17.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
ka paraqitur ankim pala e paditur dhe avokatura e shtetit në Gjykatën e Apelit Tiranë.
400
20. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.979, datë 23.04.2013 ka ndryshuar
vendimin nr.5035, datë 17.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duke rrëzuar
padinë si të pabazuar në prova dhe ligj.
Arsyetimi i Gjykatës së Apelit Tiranë

pala paditëse, sa i takon diferencës së gjendjes së materialeve të konstruksioneve
metalike për vitin 2010.
21. Gjykata e Apelit ka konstatuar se pala paditëse ka kryer shitjen e materialeve të

para, konstruksioneve metalike, Drejtorisë së Përgjithshme të Rrugëve sipas kontratës së
lidhur midis tyre. Kontrata mes palëve ka parashikuar se në momentin e mbërritjes së
materialeve në kantier shoqëria duhet t’i faturojë DPRr 80% të vlerës së materialit, ndërsa
pjesa e mbetur faturohet vetëm pas çertifikimit të punimeve nga supervizori i pavarur.
22. Gjykata e Apelit, në ndryshim nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor, ka vlerësuar të
drejtë arsyetimin e palës së paditur, DAT se diferenca e konstatuar gjatë kryerjes së kontrollit
ka ardhur për shkak se materialet e para janë blerë në sasi të plotë, ndërsa në vlerë u është
bërë dalje në masën 80% të vlerës së tyre. Në këto kushte, sipas Gjykatës së Apelit, pala
paditëse ka kryer furnizime kundrejt pagesës së reduktuar, pasi çmimi i aplikuar prej saj është
në masën 80% të vlerës së materialeve të blera, shkak i të cilës është dhe diferenca ne vlerë e
konstatuar gjatë kontrollit.
23. Sa më sipër, Gjykata e Apelit e ka çmuar të drejtë vlerësimin e kryer në lidhje me
detyrimin e TVSh për periudhën gusht 2010 në shumën 24,916,728 lekë, si dhe rritje e te
ardhurave për vitin 2010 në shumën 124,583,640 lekë. Gjykata e Apelit ka sqaruar se nga
gjykimi ka rezultuar se pala paditëse nuk ka hartuar bilanc material ku të pasqyrohej e
specifikuar në sasi, çmim dhe vlerë gjendja e mallrave dhe materialeve të blera, por vetëm
bilanc në vlerë. Në këto kushte vlerësimi tatimor është bërë mbi bazën e blerjeve nga
furnitorët vendas dhe importet në vlerë që i takojnë veprimtarisë kryesore të palës paditëse
duke i krahasuar me vlerën e punimeve të pasqyruara nga shoqëria.
24. Gjykata e Apelit ka konkluduar se DAT me të drejtë ka arritur në përfundimin se
pala paditëse ka kryer shkelje për lëshimin të pasaktë të faturës tatimore dhe jo për
moslëshim të faturës tatimore, pasi ka një diferenca në inventar vetëm në vlerë dhe jo në sasi
të materialeve. Për këtë shkak, sipas kësaj gjykate, mbështetur në nenin 128/1 të ligjit
nr.9920/2008 “Për procedurat tatimore në RSH”, dënimi në masën 50% të detyrimit tatimor
është në përputhje me ligjin.
B. Në lidhje me detyrimin tatimor të vendosur nga organet tatimore ndaj

palës paditëse për diferencën e konstatuar midis blerjeve dhe shitjeve në total
për periudhën janar- gusht 2010.
25. Gjykata e Apelit ka analizuar se inspektori tatimor gjatë kontrollit të totalit të

shitjeve dhe totalit të blerjeve të deklaruara nga pala paditëse për periudhën janar-gusht 2010,
ka konstatuar diferencë në blerjet e padeklaruara nga shoqëria Alpine Bau duke qenë se
shitjet kanë qënë më të vogla në vlerë. Në këto kushte inspektori tatimor e ka konsideruar
totalin e diferencës në blerje si të padeklaruar dhe pafaturuar duke dënuar shoqërinë për
moslëshim të faturës tatimore sipas nenit 124 të ligjit 9920/2008 “Për procedurat tatimore” në
masën e detyrimit tatimor, gjobë për TVSh në masën 100% dhe në masën 10% të vlerës së
tatueshme.
401
26. Gjykata e Apelit në lidhje me këtë detyrim tatimor ka argumentuar se pala e
paditur ka kryer një analizë të drejtë përsa i përket të ardhurave dhe shpenzimeve të palës
paditëse, pra shitjeve dhe blerjeve të realizuara prej saj. Në këtë analizë janë marr parasysh
shitjet e shoqërisë referuar faturave të lëshuara prej saj në momentin e furnizimit, si dhe
blerjet e saj, referuar faturave të deklaruara në librat e blerjeve dhe shitjeve dhe në formularët
e deklarimit dhe pagesës së TVSh sipas muajve përkatës. Ka rezultuar se ato nuk përputhen
edhe pas përfshirjes në analizë të vlerësimeve të kryera nga inspektori, siç janë paradhëniet
apo diferenca në vlerë e konstatuar. Shitjet e kryera nga pala paditëse në këtë periudhë kanë
rezultuar dukshëm më të vogla sesa blerjet e saj. Diferenca e konstatuar midis të ardhurave të
deklaruara nga shoqëria dhe shpenzimeve të kryera gjatë periudhës janar –gusht 2010 (duke
pasur parasysh natyrën e aktivitetit të shoqërisë, i cili është ndërtim, dhe procedurën që ndiqet
për dokumentimin e mallrave dhe momentin e lëshimit të faturës tatimore nga shoqëritë e
ndërtimit) konsiderohet si mosdeklarim i shitjeve të shoqërisë, pra moslëshim i faturës
tatimore për furnizimet e kryera. Gjykata e Apelit ka konkluduar se kjo përbën shkelje në
bazë të nenit 124 të ligjit nr.9920/2008 “Për procedurat tatimore në RSh ”, sipas të cilit
moslëshimi i faturës tatimore apo i faturës tatimore me TVSh dënohet me gjobë të barabartë
me 100% të detyrimit tatimor, të padeklaruar ose të papaguar, si rezultat i moslëshimit të
faturës, përveç detyrimeve tatimore dhe interesave, që llogariten dhe paguhen në përputhje
me dispozitat e këtij ligji dhe të ligjeve specifike tatimore. Në nenin 124/1 të udhëzimit
nr.24/2008 “Për procedurat tatimore në RSh” parashikohet se përveç këtij penalitetit, do të
aplikohet dhe një gjobë në masën 10% të vlerës së faturës pa TVSh ose (ose 100% e tatimit
mbi të ardhurat që lidhen me atë faturë). Sa më sipër, Gjykata e Apelit e ka çmuar të drejtë
vlerësimin e kryer në lidhje me detyrimin e mësipërm tatimor të vendosur nga organet
tatimore.
C. Në lidhje me detyrimin tatimor për karburantin e blerë nga pala paditëse në

vitin 2009, por të konsumuar nga nënkontraktorët e saj.
27. Gjykata e Apelit ka analizuar se nga kontrolli i inspektorëve tatimor ka rezultuar

se shoqëria për periudhën maj 2009-dhjetor 2009 ka realizuar blerje karburanti nga furnitorët
vendas në sasi 1,725,399 litra me vlerë të tatueshme në shumën 165,418,365 lekë dhe TVSh
në shumën 33,083,673 lekë. Pala paditëse ka përdorur për nevojat e veta për makineri të
rënda për ndërtim dhe asfaltim rrugësh sasinë e karburantit prej 216.358 litra në vlerë të
tatueshme në shumën 20,666,179 lekë dhe TVSh në shumën 4,133,235 lekë, të cilën e ka
pasqyruar në situacionet e punimeve. Diferencën në sasi prej 1,509,401 litra me vlerë të
tatueshme 144,752,186 lekë dhe TVSh në shumën 28,950,437 lekë pala paditëse ua ka dhënë
nënkontraktorëve të saj pa faturë tatimore, por duke u mjaftuar me kartela të brendshme të
tyre. Në këto kushte për moslëshim të faturës tatimore të shitjes shoqëria ka kryer shitje të
padeklaruar dhe është dënuar për moslëshim të faturës tatimore gjobë për TVSh 100% të
detyrimit tatimor dhe gjobë në masën 10% të vlerës së faturës.
28. Sipas Gjykatës së Apelit nuk qëndron pretendimi i palës paditëse se në rastin
konkret nuk kemi të bëjmë me shitje të karburantit të blerë, pasi shoqëria e ka blerë atë dhe
është përdorur nga nënkontraktori që ka kryer punime dhe kostoja e këtyre shërbimeve është
llogaritur duke zbritur koston e karburantit. Gjykata e Apelit ka theksuar se nga faturat e
karburantit ka rezultuar shitës shoqëria “Flabens Oil” ndërsa blerës pala paditëse, shoqëria
“Alpine Bau”. Pra, sipas kësaj gjykate, të drejtën e zotërimit të mallit e ka pala paditëse dhe
jonënkontraktorët e saj. Transferimi i kësaj të drejtë nga shoqëria tek nënkontraktorët, pra
përdorimi i karburantit të blerë nga nënkontraktorët e saj konsiderohet furnizim mallrash në
bazë të nenit 8 të ligjit nr.7928/1995 “Për TVSh-së” dhe në këtë rast është i detyruar të
paguajë TVSh. Në këto kushte me të drejtë, sipas Gjykatës së Apelit, organet tatimore kanë
402
konsideruar në kuptim të nenit 36 të ligjit nr.7928/1995 “Për TVSh” se duhet të lëshohet
faturë tatimore në momentin e furnizimit. Gjykata e Apelit argumenton se pala paditëse ka
kryer blerje të karburantit duke kredituar në këtë mënyrë TVSh në blerje. Për konsumimin e
karburantit për nevojat e saj shoqëria ka hartuar situacion në shitje, ndërsa për
nënkontraktorët, të cilët kanë kryer punime për llogari të saj nuk ka lëshuar faturë tatimore në
shitje duke pasqyruar TVSh vetëm në blerje e duke ndikuar kështu në TVSh kreditore. Po
ashtu, sipas Gjykatës së Apelit rezulton se sasia e karburantit nuk është pasqyruar në
inventarin gjendje në fund të periudhës duke rënduar padrejtësisht shpenzimet e ushtrimit.
Gjykata e Apelit sqaron se fatura tatimore e shitjes është dokument që njeh ligji ku bazohen
regjistrimet e mëtejshme për llogaritjen e detyrimeve tatimore, si dhe është dokumenti i
vetëm ligjor që lëshohet në momentin e transferimit të mallrave sipas neneve 49 dhe 50/1 të
ligjit nr.9920/2008. Pra, sipas rregullimeve të mësipërme ligjore rezulton se për çdo shitje
mallrash të drejtat si dhe çdo kryerje punimi apo shërbimi që është pjesë e veprimtarisë
tregtare është objekt faturimi, si dhe tatimpaguesi që i nënshtrohet TVSh-së sa herë që ofron
mallra apo shërbime për një person tjetër duhet të lëshojë faturë tatimore me TVSh në
përputhje me ligjin nr.7928/1995 “Për TVSh”. Kështu sipas Gjykatës së Apelit kartelat dhe
rakordimet e brendshme të përdorura nga shoqëria me nënkontraktorët nuk janë të
parashikuara në aktet ligjore, si dokument ligjor për të justifikuar furnizimin dhe bien ndesh
me ligjin.
29. Sa më sipër, Gjykata e Apelit e ka gjetur të drejtë vendimin nr.9992/3 datë
02.09.2011 të DAT përsa i takon lënies në fuqi të detyrimit tatimor dhe gjobës, lidhur me
blerjet e karburantit të përdorur nga nënkontraktorët.
30. Kundër vendimit nr.979, datë 23.04.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka paraqitur
rekurs pala paditëse Alpine Bau GmbH, Filiali Tiranë, Shpk (tashmë në falimentim) e cila ka
kërkuar, prishjen e vendimit nr.979, datë 23.04.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.5035, datë 17.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke
parashtruar pretendimet e cituara në pjesën hyrëse.
31. Në seancë gjyqësore në Gjykatën e Lartë, u paraqitën pala paditëse, shoqëria
Alpine Bau GmbH, Filiali Tiranë shpk, në likuidim dhe Avokatura e Shteti. Përfaqësuesja e
palës paditëse sqaroi se shoqëria Alpine Bau GmbH, Filiali Tiranë shpk është në falimentim
sipas procedurës së hapur me vendimin nr.5069, datë 23.04.2014 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë pasi ka rezultuar me humbje tre vjet rresht. Përfaqësuesja e palës së paditur
iu përmbajt argumentimeve të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë (të trajtuara më lartë në
pikat 6-18) duke ritheksuar se vlerësimi tatimor i kundërshtuar në gjykatë është i pabazuar në
ligj dhe prova dhe për pasojë më të drejtë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë e ka anuluar.
Ndërkohë Avokatura e Shtetit në gjykimi iu përmbajt argumentimeve të Gjykatës së Apelit
Tiranë (të trajtuara më lart në pikat 20-29) duke e konsideruar padinë të pambështetur në ligj
dhe prova dhe kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.979, datë 23.04.2013 të Gjykatës së Apelit
Tiranë.
II. Vlerësimi i Kolegjit Administrativ i Gjykatës së Lartë.
32. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (më tej Kolegji), pasi analizoi aktet e
ndodhura në dosjen gjyqësore, të cilat janë administruar e shqyrtuar nga gjykatat, vendimet e
tyre, shkaqet e parashtruara në rekurs dhe qëndrimet e palës paditëse dhe Avokaturës së
Shtetit në seancë gjyqësore, arrin në përfundimin se vendimi i Gjykatës së Apelit është e
bazuar në ligj dhe duhet lënë në fuqi.
33. Kolegji në vijim do të analizojë vendimmarrjen e gjykatave të faktit në lidhje me
detyrimet tatimore, objekt shqyrtimi gjyqësor dhe rekursi në Gjykatën e Lartë.
403
pala paditëse, sa i takon diferencës së gjendjes së materialeve të
konstruksioneve metalike për vitin 2010.
34. Detyrimet tatimore të llogaritura nga organet tatimore sa i takon këtij rivlerësimi,
siç janë pasqyruar në pikën 5 të këtij vendimi, janë si më poshtë:
Ulje e Tvsh-së për vitin 2010 për konstruksionet metalike ----------- 24,916,728 lekë ;
50% penalitet për Tvsh-në e vitit 2010 për konstruksionet metalike -------12,458,364
lekë;
Rritje e të ardhurave për vitin 2010 për konstruksionet metalike --------124,583,640
lekë;
35. Pala paditëse ka pretenduar se ka faturuar vlerën e 80% të materialeve të para të
blera për kryerjen e punimeve referuar kontratës me DPRr, pasi sipas saj çmimi do të paguhej
në dy këste. Konkretisht fillimisht do të paguhej 80% e vlerës kur të bliheshin materialet dhe
më pas 20% e vlerës së tyre në përfundim të punimeve, të cilat do të çertifikoheshin nga
supervizori. Kështu sipas palës paditëse nuk qëndron detyrimi tatimor për faturim në vlerë të
reduktuar të materialeve.
36. Kolegji thekson se në lidhje me zgjidhjen e kësaj çështje gjykatat e faktit kanë
mbajtur qëndrime të ndryshme. Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka pranuar pretendimet e palës
paditëse, ndërsa Gjykata e Apelit ka mbështetur vlerësimin e organeve tatimore në vendosjen
e detyrimin tatimor.
36/i. Sipas Gjykatës së Rrethit Gjyqësor (shih më lart pikat 7-11) është vlerësuar i
gabuar qëndrimin i organit tatimor që ka konsideruar shkelje të ligjit “Për TVSh” dhe ligjit
“Për Procedurat tatimore në RSh” – mosfaturimin e saktë apo të redukurtuar (siç ka
konkluduar DAT) prej palës paditëse duke përfshinë në faturën tatimore vetëm 80% të vlerës
së materialeve konstruksione metalike dhe pa përfshirë dhe vlerën tjetër prej 20% të tyre.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka arritur në këtë përfundim duke analizuar se sipas nenit 13/1/5
të ligjit “Për TVSh” furnizimi quhet i kryer në momentin kur është e detyrueshme të lëshohet
fatura dhe kur kryhen ose do të kryhen dy a më shumë pagesa për furnizimet e marra, atëherë
çdo pagesë konsiderohet për një furnizim të veçantë, për aq sa është shuma e asaj pagese. Pra,
sipas Gjykatës së Rrethit Gjyqësor momenti i lëshimit të faturës është i lidhur ngushtë me
momentin e kryerjes së pagesës për furnizimin përkatës. Gjykata e Rrethit Gjyqësor sqaron se
pala paditëse dhe DPRr kanë rënë dakord për të kryer pagesën në dy këste, konkretisht njëra
në 80% të vlerës së materialeve në momentin e blerjes së tyre dhe kësti i dytë prej 20% të
vlerës së tyre në momentin e përfundimit të punimeve. Në këto kushte, sipas Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor pala paditëse nuk ka shkelur ligjin për TVSh-në duke mos përpiluar faturë
tatimore për 20% të vlerës së materialeve. Përsa më sipër, Gjykata e Rrethit Gjyqësor thekson
se arsyetimi dhe argumentimi i inspektorit tatimor, si dhe vlerësimi i kryer prej tij, duke
krahasuar diferencën në vlerë me gjendjen inventare të mallrave në regjistrimet kontabël, nuk
qëndron dhe është i pabazuar në ligj. Kjo, pasi diferenca në vlerë në regjistrimet kontabël për
çmimin e kontratës me Drejtorinë e Përgjithshme të Rrugëve ka ardhur si rezultat i faturimit
të pjesës së mbetur prej 20% të çmimit të kontratës në momentin e përfundimit të projektit,
sipas parashikimeve në kontratën në fjalë.
36/ii. Në ndryshim Gjykata e Apelit (shih më lart pikat 21-23) ka theksuar se siç
rezulton nga kontrolli i palës së paditur diferenca e konstatuar ka ardhur për shkak se
materialet e para janë blerë në sasi të plotë, ndërsa u është bërë dalje në vlerë në masën 80%
të tyre. Në këto kushte, sipas Gjykatës së Apelit, pala paditëse ka kryer furnizime kundrejt
pagesës së reduktuar, pasi çmimi i aplikuar prej saj është në masën 80% të vlerës së
materialeve të blera, shkak i të cilës është dhe diferenca në vlerë e konstatuar gjatë kontrollit.
404
Gjykata e Apelit ka sqaruar se nga gjykimi ka rezultuar që pala paditëse nuk ka hartuar bilanc
material ku të pasqyrohej e specifikuar në sasi, çmim dhe vlerë gjendja e mallrave dhe
materialeve të blera, por vetëm bilanc në vlerë. Në këto kushte vlerësimi tatimor është bërë
mbi bazën e blerjeve nga furnitorët vendas dhe importet, në vlerë që i takojnë veprimtarisë
kryesore të palës paditëse, duke i krahasuar me vlerën e punimeve të pasqyruara nga
shoqëria.
36/iii. Kolegji thekson se gjen qëndrimin e Gjykatës së Apelit në interpretim të drejtë
të ligjit nr, 7928/1995 “Për TVSh-në. Konkretisht jemi para rastit të furnizimit me mallra dhe
në kuptim të nenit 13 të ligjit “Për TVSh-në, personi që kryen furnizim të mallrave të
tatueshme detyrohet të lëshojë një faturë për atë furnizim në momentin kur mallrat janë
lëvruar. Nëse pagesa arkëtohet përpara lëvrimit të mallrave subjekti detyrohet të lëshojë
faturën në momentin që bëhet kjo pagesë. Nëse kryhen dy ose më shumë pagesa për
furnizimet e marra atëherë çdo pagesë konsiderohet për një furnizim të veçantë për aq sa
është shuma e asaj pagese. Furnizimi quhet i kryer në momentin kur është e detyrueshme të
lëshohet fatura tatimore. Pra, ligji parashikon se kur mallrat lëvrohen apo kur bëhet pagesa
para lëvrimit të mallrave duhet të lëshohet fatura tatimore dhe furnizimi në këto kushte quhet
i kryer për efekt të ligjit tatimor. Në rastin konkret me të drejtë Gjykata e Apelit ka theksuar
se pala paditëse ka kryer furnizime kundrejt pagesës së reduktuar, pasi ka lëshuar faturë për
80% të vlerës së konstruksione metalike, ndërkohë që materialet e para janë blerë në sasi të
plotë. Për pasojë dhe fatura tatimore duhej lëshuar në vlerë të plotë ndaj DPRr pavarësisht
mënyrës që kanë gjetur palët në kontratë për shlyerjen e pagesës.
36/iv. Sa më sipër Kolegji thekson se detyrimet tatimore të sipërcituara në pikën 34,
janë të drejta dhe të bazuara në ligj dhe vendimi i Gjykatës së Apelit duhet lënë në fuqi në
lidhje me to.
B. Në lidhje me detyrimin tatimor të vendosur nga organet tatimore ndaj

palës paditëse për diferencën e konstatuar midis blerjeve dhe shitjeve në total
për periudhën janar- gusht 2010.
Ulje e Tvsh-së për vitin 2010 si rezultat i diferencës shitje-blerje --32,040,829 lekë;
100% penalitet të vlerës së TVSH-së për vitin 2010 si rezultat i diferencës shitje-
blerje--32,040,829 lekë;
Rritje e te ardhurave për vitin 2010 si rezultat i diferencës shitje-blerje-160,204,148
lekë;
10% penalitet tatim fitimi viti 2010 si rezultat i diferencës shitje-blerje-16,020,415
lekë
38. Pala paditëse ka pretenduar se lidhur me mënyrën e matjes dhe faturimit të
punimeve dhe materialeve si dhe mënyrën e pagesës për punimet e kryera nuk ka TVSh të
paguar me vonesë apo të papaguar për periudhën janar- gusht 2010. Sipas kësaj pale
inspektori tatimor ka konstatuar diferencë në blerje të padeklaruar me shitjet dhe totalin e
diferencës e quan të padeklaruar dhe të pafaturuar. Por sipas palës paditëse inspektori tatimor
nuk ka marrë parasysh një sërë faktorësh, situacionet fizike, faktin kohor të faturimit të
blerjeve, nuk ka bërë inventarizimin e gjendjes faktike të materialeve, por është bazuar vetëm
në pasqyrat financiare të shoqërisë. Madje DAT ka pranuar një pjesë të parregullsisë në
llogaritje të inspektorit që për rrjedhojë është konsideruar e gabuar dhe ka kryer vlerësim
tjetër. Pala paditëse pretendon se inspektori tatimor në formulën që ka përllogaritur koston
nuk ka marrë parasysh punimet e kryera nga vetë shoqëria apo nënkontraktorët e saj dhe të
pafaturuara tek Drejtoria e Përgjithshme e Rrugëve, nëse ka të tilla; si dhe paradhëniet e
405
paguara nga Drejtoria e Përgjithshme e Rrugëve, në advancë, të cilat kalojnë në shumën e të
ardhurave në proporcion me volumin e punimeve të kryera dhe shumave të faturuar. Kështu
sipas palës paditëse nuk qëndron detyrimi tatimor për TVSh e papaguar.
39. Kolegji thekson se edhe në lidhje me zgjidhjen të kësaj çështje gjykatat e faktit
kanë mbajtur qëndrime të ndryshme. Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka pranuar pretendimet e
palës paditëse, ndërsa Gjykata e Apelit ka mbështetur vlerësimin e organeve tatimore në
vendosjen e detyrimin tatimor.
39/i. Sipas Gjykatës së Rrethit Gjyqësor (shih më lart pikat 12-15) është vlerësuar i
gabuar qëndrimin i organit tatimor që ka konstatuar shkelje të ligjit “Për TVSh” dhe ligjit
“Për Procedurat tatimore në RSh” – diferencën në blerje të padeklaruar dhe të pafaturuar nga
pala paditëse pas krahasimit në total të shitjeve dhe blerjeve për periudhën janar - gusht 2010.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka analizuar se inspektori tatimor- vlerësimi i të cilit është lënë
pjesërisht në fuqi dhe nga DAT- ka vepruar në kundërshtim me nenin 81/1 të KPrA, pasi ai
ka pasur detyrimin që të kërkojë dhe njihet me të gjitha faktet dhe provat për marrjen e
vendimit. Sipas Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, inspektori tatimor nuk i ka marrë parasysh
faktet dhe provat e paraqitura nga pala paditëse duke rritur në mënyrë të padrejtë të ardhurat e
palës paditëse për periudhën e kontrolluar. Gjykata e Rrethit Gjyqësor argumenton se në
fushën e ndërtimit fatura tatimore lëshohet çdo muaj dhe duke pasur parasysh natyrën e këtij
aktiviteti nuk mund të mos merren parasysh në vlerësimin e shitjeve dhe blerjeve të kryera
nga shoqëri për një periudhë kohe, gjendja e inventarit të materialeve të blera dhe situacionet
e punimeve të kryera me to. Kjo, pasi faturimi dhe pagesa me furnizimet e kryera nga
shoqëria është e lidhur ngushtë me punimet e kryera për periudhën e caktuar. Gjykata e
Rrethit Gjyqësor analizon se sipas nenit 32 të ligjit “Për TVSh”-në, kreditimi i TVSh-së në
blerje, kur këto të fundit janë të lidhura me veprimtarinë ekonomike dhe të mbështetura me
faturë të rregullt tatimore, është i lejuar nga ligji. Në këto kushte, sipas Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor detyrimi tatimor i vendosur nga organet tatimore nuk qëndron.
39/ii. Në ndryshim Gjykata e Apelit (shih më lart pikat 25-26) ka argumentuar se pala
e paditur ka kryer një analizë të drejtë përsa i përket diferencës së konstatuar midis të
ardhurave dhe shpenzimeve gjatë periudhës janar –gusht 2010 të palës paditëse, pra shitjeve
dhe blerjeve të realizuara prej saj. Sipas kësaj gjykate, në këtë analizë inspektori tatimor ka
marrë parasysh shitjet e shoqërisë referuar faturave të lëshuara prej saj në momentin e
furnizimit, si dhe blerjet e saj, referuar faturave të deklaruara në librat e blerjeve dhe shitjeve
dhe në formularët e deklarimit dhe pagesës së TVSh-së sipas muajve përkatës. Shitjet e
kryera nga pala paditëse në këtë periudhë kanë rezultuar dukshëm më të vogla sesa blerjet e
saj. Sipas Gjykatës së Apelit diferenca e konstatuar midis të ardhurave të deklaruara nga
shoqëria dhe shpenzimeve të kryera konsiderohet si mosdeklarim i shitjeve të shoqërisë, pra
moslëshim i faturës tatimore për furnizimet e kryera. Kjo, duke pasur parasysh natyrën e
aktivitetit të shoqërisë, i cili është ndërtim, dhe procedurën që ndiqet për dokumentimin e
mallrave dhe momentin e lëshimit të faturës tatimore nga shoqëritë e ndërtimit. Sa më sipër,
Gjykata e Apelit e ka çmuar të drejtë vlerësimin e kryer në lidhje me detyrimin tatimor të
vendosur nga organet tatimore.
39/iii. Kolegji thekson se e gjen qëndrimin e Gjykatës së Apelit në interpretim të
drejtë të ligjit nr.7928/1995 “Për TVSh-në dhe ligjit nr.9920/2008 “Për procedurat tatimore
në RSh”. Konkretisht Kolegji analizon se diferenca e konstatuar midis të ardhurave të
deklaruara nga shoqëria dhe shpenzimeve të kryera gjatë periudhës janar –gusht 2010 (duke
pasur parasysh natyrën e aktivitetit të shoqërisë, i cili është ndërtim, dhe procedurën që ndiqet
për dokumentimin e mallrave dhe momentin e lëshimit të faturës tatimore nga shoqëritë e
ndërtimit) konsiderohet si mosdeklarim i shitjeve të shoqërisë, pra moslëshim i faturës
tatimore për furnizimet e kryera. Kolegji e gjen të drejtë konkluzionin organeve tatimore dhe
të Gjykatës së Apelit se veprimi i palës paditëse në këto kushte përbën shkelje në bazë të
406
nenit 124 të ligjit nr.9920/2008 “Për procedurat tatimore në RSh ”, sipas të cilit moslëshimi i
faturës tatimore apo i faturës tatimore me TVSh dënohet me gjobë të barabartë me 100% të
detyrimit tatimor, të padeklaruar ose të papaguar, si rezultat i moslëshimit të faturës, përveç
detyrimeve tatimore dhe interesave, që llogariten dhe paguhen në përputhje me dispozitat e
këtij ligji dhe të ligjeve specifike tatimore. Po ashtu i bazuar në ligj është gjetur dhe penaliteti
për aplikimin e gjobës në masën 10% të vlerës së faturës pa TVSh ose 100% e tatimit mbi të
ardhurat që lidhen me atë faturë.
lidhje me to.
C. Në lidhje me detyrimin tatimor për karburantin e blerë nga pala paditëse

në vitin 2009, por të konsumuar nga nënkontraktorët e saj.
Uljen e Tvsh-së për vitin 2009 si rezultat i karburantit -----28,950,437 lekë;
100% penalitet për Tvsh-në e vitit 2009 si rezultat i karburantit------28,950,437 lekë;
Rritje e të ardhurave për vitin 2009 si rezultat i karburantit-----------144,752,186
lekë;
41. Pala paditëse pretendon se nuk ka kryer shitje të karburantit tek nënkontraktorët e
saj shoqëritë “Cobaj Co’90” shpk dhe “IEG AL” shpk, pasi nuk ushtron veprimtari të shitjes
së karburantit. Sipas kësaj pale ajo nuk i ka kaluar nënkontraktorëve në pronësi karburantin,
pasi ata e kanë përdorur atë për punimet e ndërtimit, për të cilat kishin kontratë me palën
paditëse. Si dhe furnizimi me karburant i bërë nënkontraktorëve është njësoj si furnizimi që
ka ndodhur me materialet e tjera të ndërtimit që kanë përdorur kontraktorët.
42. Kolegji thekson se në lidhje me zgjidhjen të kësaj çështje gjykatat e faktit kanë
mbajtur sërish qëndrime të ndryshme. Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka pranuar pretendimet e
palës paditëse, ndërsa Gjykata e Apelit ka mbështetur vlerësimin e organeve tatimore në
vendosjen e detyrimin tatimor.
42.i. Sipas Gjykatës së Rrethit Gjyqësor (shih më lart pikat 16-18) është vlerësuar i
gabuar qëndrimin i organit tatimor që ka konstatuar palën paditëse në shkelje të ligjit “Për
TVSh” dhe ligjit “Për Procedurat tatimore në RSh” për moslëshim të faturës tatimore për
karburantin e dhënë nënkontraktorëve të saj. Sipas Gjykatës së Rrethit Gjyqësor pala paditëse
nuk ka kryer shitje karburanti tek nënkontraktorët, por i ka furnizuar me karburant për të
kryer punimet për nevojat e aktivitetit të saj në kantierin e ndërtimit. Kështu sipas kësaj
gjykate në kuptim të nenit 17 të ligjit nr.7928, datë 27.04.1995 “Për tatimin mbi vlerën e
shtuar” pala paditëse ka kryer furnizimin me karburant për të plotësuar nevojat e aktivitetit të
saj, përfshirë edhe përdorimin e një pjese të këtij karburanti për kryerjen e punimeve nga
nënkontraktorët. Po ashtu Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka analizuar se në kuptim të nenit 8 të
ligjit “Për TVSh” pala paditëse nuk ka kaluar asnjë të drejtë pronësie mbi karburantin tek
nënkontraktorët e saj dhe ata nuk janë sjellë në asnjë moment si pronarë të karburantit. Sipas
kësaj gjykate, mënyra e deklarimit në faturat fiskale dhe situacionet që mbështesin faturat
fiskale, librat e TVSh-së në blerje dhe në shitje, llogaritja e TVSh-së në blerje dhe shitje e
karburantit të përdorur, nuk kanë ndikuar në vlerën e TVSh-së së kreditueshme vjetore të
palës paditëse.
42/ii. Në ndryshim Gjykata e Apelit (shih më lart pikat 27-29) ka theksuar se nga
faturat e karburantit ka rezultuar shitës shoqëria “Flabens Oil” ndërsa blerës pala paditëse,
shoqëria “Alpine Bau”. Pra, sipas kësaj gjykate, të drejtën e zotërimit të mallit e ka pala
paditëse dhe jonënkontraktorët e saj. Transferimi i kësaj të drejtë nga shoqëria tek
407
nënkontraktorët, pra përdorimi i karburantit të blerë nga nënkontraktorët e palës paditëse,
sipas Gjykatës së Apelit konsiderohet furnizim mallrash në bazë të nenit 8 të ligjit
nr.7928/1995 “Për TVSh-së” dhe në këtë rast subjekti është i detyruar të paguajë TVSh. Në
këto kushte, sipas Gjykatës së Apelit, në kuptim të nenit 36 të ligjit nr.7928/1995 “Për TVSh”
-në duhet të lëshohej faturë tatimore në momentin e furnizimit. Gjykata e Apelit argumenton
se pala paditëse ka kryer blerje të karburantit duke kredituar në këtë mënyrë TVSh në blerje.
Për konsumimin e karburantit për nevojat e saj shoqëria ka hartuar situacion në shitje, ndërsa
për nënkontraktorët, të cilët kanë kryer punime për llogari të saj nuk ka lëshuar faturë
tatimore në shitje duke pasqyruar TVSh vetëm në blerje e duke ndikuar kështu në TVSh
kreditore. Po ashtu, sipas Gjykatës së Apelit rezulton se sasia e karburantit nuk është
pasqyruar në inventarin gjendje në fund të periudhës duke rënduar padrejtësisht shpenzimet.
Gjykata e Apelit ka theksuar se fatura tatimore e shitjes është dokument ligjor që njeh ligji ku
bazohen regjistrimet e mëtejshme për llogaritjen e detyrimeve tatimore, si dhe është
dokumenti i vetëm ligjor që lëshohet në momentin e transferimit të mallrave sipas neneve 49
dhe 50/1 të ligjit nr.9920/2008. Sipas Gjykatës së Apelit kartelat dhe rakordimet e brendshme
të përdorura nga shoqëria me nënkontraktorët nuk janë të parashikuara në aktet ligjore, si
dokument ligjor për të justifikuar furnizimin dhe bien ndesh me ligjin. Sa më sipër Gjykata e
Apelit ka konkluduar se duke qenë që pala paditëse nuk ka lëshuar faturën tatimore të shitjes
për sasinë e karburantit të dhënë nënkontraktorëve, ajo ka shkelur ligjin tatimor dhe organet
tatimore me të drejtë kanë vendosur detyrimet përkatëse.
42/iii. Kolegji thekson se e gjen qëndrimin e Gjykatës së Apelit në interpretim të
drejtë të ligjit 7928/1995 “Për TVSh-në dhe ligjit nr.9920/2008 “Për procedurat tatimore në
RSh” dhe mbështet argumentimin ligjor të kësaj gjykate. Konkretisht ka rezultuar se pala
paditëse ka blerë karburant të cilin një pjesë e ka përdorur vetë për nevojat e saj, ndërsa
pjesën tjetër ia ka kaluar nënkontraktorëve për punimet që do të kryenin sipas kontratave që
ata kanë lidhur me këtë palë. Kalimi i karburantit është kryer pa faturë të rregullt tatimore
shitje dhe nuk është pasqyruar në inventarin gjendje në fund të periudhës duke rënduar
padrejtësisht shpenzimet. Kolegji thekson se me të drejtë Gjykata e Apelit sqaron se fatura
tatimore e shitjes është dokumenti që njeh ligji ku bazohen regjistrimet e mëtejshme për
llogaritjen e detyrimeve tatimore, si dhe është dokumenti i vetëm ligjor që lëshohet në
momentin e transferimit të mallrave sipas neneve 49 dhe 50/1 të ligjit nr.9920/2008. Pra,
sipas rregullimeve të mësipërme ligjore rezulton se për çdo shitje mallrash të drejtat si dhe
çdo kryerje punimi apo shërbimi që është pjesë e veprimtarisë tregtare është objekt faturimi,
si dhe tatimpaguesi që i nënshtrohet TVSh-së sa herë që ofron mallra apo shërbime për një
person tjetër duhet të lëshojë faturë tatimore me TVSh në përputhje me ligjin nr.7928/1995
“Për TVSh”. Në këto kushte, Kolegji thekson se me të drejtë Gjykata e Apelit ka
argumentuar që në kuptim të nenit 36 të ligjit nr.7928/1995 “Për TVSh” -në pala paditëse
duhet të lëshonte faturë tatimore në momentin e furnizimit të nënkontraktorëve me karburant.
Kolegji analizon se siç ka rezultuar në gjykim pala paditëse ka kryer blerje të karburantit
duke kredituar në këtë mënyrë TVSh në blerje. Për konsumimin e karburantit për nevojat e
saj shoqëria ka hartuar situacion në shitje, ndërsa për nënkontraktorët, të cilët kanë kryer
punime për llogari të saj nuk ka lëshuar faturë tatimore në shitje duke pasqyruar TVSh vetëm
në blerje e duke ndikuar kështu në TVSh kreditore, siç ka konkluduar Gjykata e Apelit.
lidhje me to.
408
PËR KËTO ARSYE
administrative”.
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.979, datë 23.04.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë
Tiranë, më 19.01.2016
409
Nr. 00-2016-1552 Vendimi (11)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Tom Ndreca Anëtar
Medi Bici Anëtar
me datë 19.01.2016 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen administrative që u përket

palëve:
PADITËS: LUAN SHEHAJ (në mungesë).

I PADITUR: DREJTORIA E POLICISË SË QARKUT
GJIROKASTËR, përfaqësuar në gjykim
me autorizim nga juristi Julian Veizi.
DREJTORIA E PËRGJITHSHME E POLICISË
SË SHTETIT, përfaqësuar në gjykim me
autorizim nga juristi Julian Veizi.
OBJEKTI:
Anullimin e aktit administrativ, Urdhrit nr.53, pika 42, datë 18.06.2008
të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit për dhënien e gradës madhore
punonjësit të policisë, për pjesën që bën fjalë për paditësin.
Detyrimin e palës së paditur të më njohë gradën për shkak të VKM- së
nr.803, datë 21.11.2007 “Për përcaktimin e funksioneve korresponduese
për gradat në policinë e shtetit dhe ekuivalentimin e tyre”,
duke mu dhënë grada “Drejtues”.
Detyrimin e palës së paditur të më njohë çdo të drejtë që më lind
nga marrja e gradës së mësipërme, që nga momenti i implementimit
të gradave të reja policore, datë 18.06.2008
e deri në momentin e njohjes së kësaj grade
nëpërmjet diferencës së pagës nga “Kryekomisar” në “Drejtues”.
Baza Ligjore: Nenet 44, 49 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë;
nenet 31, 324 të K.Pr.Civile;
neni i 116/b i K.Pr.Administrative;
ligji nr.9749, datë 04.06.2007“Për Policinë e Shtetit”;
pika 3, gërma d e VKM-së nr.803, datë 21.11.2007
“Për gradat në Policinë e Shtetit dhe ekuivalentimin e tyre”
dhe neni 7/2 i Kodit Punës.
410
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.21-2013-888/446, datë
Anullimin e pjesshëm të Urdhrit nr.53, datë 18.06.2008 të Drejtorit të
Përgjithshëm të Policisë: “Për dhënien e gradës madhore punonjësit të
policisë” vetëm në pikën “42” të tij ku bën fjalë për paditësin.
Detyrimin e të paditurve ti njohin paditësit, prej datës 19.04.2010 e më pas
gradën policore “Drejtues”.
Detyrimin e të paditurve që ti japin paditësit, prej datës 19.04.2010 e më pas
pagën që i përket gradës policore “Drejtues” që përbëhet nga diferenca mes
pagave “Drejtues” dhe “Kryekomisar”.
Detyrimin e të paditurve që për periudhën 11.06.2008-18.04.2010 ti njohin
paditësit vjetërsinë e gradës “Kryekomisar”.
Refuzimin e pjesshëm të padisë për kërkesat e papranuara.

Lënien në fuqi të vendimit nr.21-2013-888/446, datë 17.05.2013 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs pala e paditur

Drejtoria e Policisë së Qarkut Gjirokastër, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.334, datë 12.06.2013 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
vendimit nr.21-2013-888/446, datë 17.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.
Shkaqet që pala e paditur, Drejtoria e Policisë së Qarkut Gjirokastër paraqet në

rekurs, janë:
- Urdhri nr.53, pika 42, datë 18.06.2008 i Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit
është një akt i mbështetur në dispozitat ligjore përkatëse. Paditësit Luan Shehaj nuk i
është dhënë grada “Drejtues”, sepse ai është ripranuar në policinë e shtetit me datë
27.05. 2008 dhe kryente detyrën e Shefit të Sektorit, në Sektorin e Policisë Rrugore, në
Drejtorinë e Policisë së Qarkut Lezhë dhe mbante gradën “N/Komisar”.
- Me hyrjen në fuqi të ligjit nr.9749, datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit”, Drejtoria
e Përgjithshme e Policisë së Shtetit ka filluar procesin administrativ për
ekuivalentimin e gradave policore.
- Ndër punonjësit e policisë që i është ekuivalentuar grada është dhe paditësi, i cili me
Urdhrin nr.53, pika 42, datë 18.06.2008 “Për dhënien e gradës policore punonjësve të
policisë”, Drejtori i Përgjithshëm i Policisë së Shtetit, ndër të tjera ka vendosur:
“Nënkomisar” Luan Shehaj Shef Sektori, në Sektorin e Policisë Rrugore, në
Drejtorinë e Policisë së Qarkut Lezhë, t’i jepet grada policore “Kryekomisar”.
411
- Në bazë të nenit 126 të ligjit “Për Policinë e Shtetit”, Drejtoria e Policisë së Qarkut
Lezhë ka bërë propozimin nr.1523 prot, datë 29.05.2008, ku i ka propozuar Drejtorisë së
Personelit në Drejtorinë e Përgjithshme të Policisë së Shtetit që “Nënkomisar” Luan
Shehaj me detyrë Shef Sektori në DPQ Lezhë ti jepet grada policore “Kryekomisar”.
- Paditësi nuk ka marrë gradën “Drejtues”, pasi nuk plotësonte kriterin e vendit të
punës, për shkak të funksionit që kryente, në rastin konkret ishte me detyrë Shef
Sektori në DPQ Lezhë dhe ky funksion përfshinte gradën “Kryekomisar”.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër dhe Gjykata e Apelit Gjirokastër nuk janë
kompetente për këtë kërkesëpadi, sepse Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit
e ka selinë qëndrore në Tiranë, prandaj kompetente për gjykimin e çështjes është
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
- Ekuivalentimi i gradës policore “Nënkomisar” është bërë në përputhje me ligjin
nr.9749, datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit” dhe në zbatim të ligjit të sipërcituar
ka dalë dhe VKM-ja nr.803, datë 21.11.2007 “Për përcaktimin e funksioneve
korresponduese për gradat në policinë e shtetit dhe ekuivalentimin e tyre”. Në këtë
vendim është bërë ekuivalentimi i gradave, i shoqëruar dhe me një tabelë shoqëruese
ku përbri ish gradës së vjetër është vënë grada ekuivalente që do të marrë punonjësi i
policisë si dhe funksionet përkatëse.
- Përsa i përket dëmshpërblimin që kërkohet nga DPQ Gjirokastër e kundërshtojmë,
sepse kjo drejtori nuk ka kryer asnjë veprim në dhënien e gradës policore, por këto
akte i ka nxjerrë Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit dhe DPQ Lezhë.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesin e palëve të paditura juristin
Julian Veizi, i cili kërkoi pranimin e rekursit, ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e
kërkesëpadisë, në përfundim;
VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë me datë 09.09.2013 është regjistruar çështja administrative
nr.31001-02390-00-2013 regj. them, që u përket palëve: paditës Luan Shehaj dhe të paditur
Drejtoria e Policisë së Qarkut Gjirokastër e Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit, me
objekt anullimin e aktit administrativ, Urdhrit nr.53, pika 42, datë 18.06.2008 të Drejtorit të
Përgjithshëm të Policisë së Shtetit “Për dhënien e gradës madhore punonjësit të policisë”, për
pjesën që bën fjalë për paditësin, etj.
2. Vendimi nr.334, datë 12.06.2013 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është marrë në
zbatim të drejtë të ligjit procedurial dhe material, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi nga
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë.
I.Rrethanat e çështjes:
3. Paditësi, me gradën “Kryekomisar”, që prej datës 18.11.2012 e në vazhdim, ushtron

detyrën e Shefit të Komisariatit të Policisë së Trafikut Gjirokastër në Drejtorinë e Policisë
Gjirokastër, i emëruar me Urdhrin nr.999/4, datë 18.11.2012 të Drejtorit të Drejtorisë së
Policisë së Qarkut Gjirokastër.
4. Atij i është dhënë grada “Kryekomisar” me Urdhrin nr.53, datë 18.06.2008 të
Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit. Në pikën nr.42 të këtij urdhri është
parashikuar: Nënkomisar Luan Shehaj, me detyrë Shef Sektori, në Sektorin e Policisë
Rrugore, në Drejtorinë e Policisë së Qarkut Lezhë, i jepet grada policore “Kryekomisar”. Në
zbatim të urdhrit të mësipërm, Drejtori i Policisë së Qarkut Lezhë ka nxjerrë Urdhrin
nr.1710/42, datë 20.06.2008.
412
5. Urdhri nr.53, datë 18.06.2008 ka dalë, pasi në nenet 42, 126, 127, 129 të ligjit
nr.9749, datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit”, dhe në VKM-në nr.803, datë 21.11.2007
“Për përcaktimin e funksioneve korresponduese për gradat në Policinë e Shtetit dhe
ekuivalentimin e tyre”, si dhe në aktet e tjera nënligjore të linjës janë parashikuar që të gjithë
punonjësit e policisë, të të gjitha niveleve dhe gradave, në kohën e hyrjes në fuqi të ligjit të
mësipërm, do të ekuivalentoheshin në gradat e parashikuara në VKM-në nr.803, datë
21.11.2007.
6. Paditësi ka një vjetërsi të pandërprerë në policinë e shtetit që prej datës 20.07.1978
dhe deri në datën 08.11.2003 kur është përjashtuar nga policia. Me Urdhrin e Ministrit të
Brendshëm nr.775/1 prot, datë 27.05.2008 është ripranuar në policinë e shtetit me gradën
“Nënkomisar”. Ai pretendon që është njohur efektivisht me Urdhrin nr.53, datë 18.06.2008
në datën 15.04.2013.
7. Paditësi nuk është dakort me këtë akt, pasi pretendon se duhet ti ishte dhënë grada
policore “Drejtues” dhe jo “Kryekomisar”. Në momentin e ekuivalentimit të gradave ai ka
patur gradën policore “Nënkomisar” dhe mbështetur në tabelën korresponduese të VKM-së
nr.803/2007, Lidhja nr.1, duhet që ti jepej grada “Drejtues”. Grada policore “Kryekomisar”,
po në bazë të kësaj tabele, jepet për ata punonjës policie që në momentin e ekuivalentimit
kanë patur gradën “Kryeinspektor”.
8. Në momentin që ka marrë dijeni, paditësi kërkon rregullimin e pasojave të aktit,
duke iu dhënë grada “Drejtues”, pasi pretendon se ka edhe vjetërsinë e duhur mbi 10 vjet
punë për këtë gradë. Përveç gradës, paditësi kërkon edhe pagimin e pagës që do të merrte
nëse gjykata do pranojë dhënien e gradës “Drejtues”.
II. Vendimet e gjykatave dhe arsyetimi i tyre:
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.21-2013-888/446, datë

Anullimin e pjesshëm të Urdhrit nr.53, datë 18.06.2008 të Drejtorit të Përgjithshëm të
Policisë së Shtetit “Për dhënien e gradës madhore punonjësit të policisë” vetëm në pikën “42”
të tij ku bën fjalë për paditësin.
Detyrimin e të paditurve ti njohin paditësit, prej datës 19.04.2010 e më pas, gradën
policore “Drejtues”.
Detyrimin e të paditurve që ti japin paditësit, prej datës 19.04.2010 e më pas, pagën
që i përket gradës policore “Drejtues” që përbëhet nga diferenca mes pagave “Drejtues” dhe
“Kryekomisar”.
Detyrimin e të paditurve që për periudhën 11.06.2008-18.04.2010 ti njohin paditësit
vjetërsinë e gradës “Kryekomisar”.
Refuzimin e pjesshëm të padisë për kërkesat e papranuara.
10. Gjykata e rrethit gjyqësor ndër të tjera arsyeton se:
....Gjykata çmon se afati i ngritjes së padisë, në kundërshtim nga sa prapësoi pala e
paditur, nuk është parashkruar, pasi kërkesëpadia është ngritur brenda afatit 30 ditor nga
njoftimi efektiv i aktit administrativ. Në këtë rast, afati do të konsiderohej i parashkruar nëse
padia do të ngrihej pas datës 15.05.2013 ose do të provohej se ai do të kishte marrë dijeni
efektive në momentin e nxjerrjes së Urdhrit nr.53, datë 18.06.2008. Nëse paditësit do ti ishte
njoftuar akti ku të ishte parashikuar e drejta e ankimit, afati i ankimit dhe autoriteti
përgjegjës i shqyrtimit të ankimit vetëm atëhere, nëse padia nuk ngrihej brenda 30 ditëve, do
të konsiderohej parashkrimi i plotësuar.
Me hyrjen në fuqi të ligjit nr.9749/ 2007 “Për Policinë e Shtetit”, ana e paditur ka
filluar procesin administrativ për ekuivalentimin e gradave policore sipas ligjit të
413
sipërcituar. Ndër punonjësit e policisë që i është ekuivalentuar grada është dhe paditësi. Në
zbatim të ligjit të sipërcituar ka dalë dhe VKM-ja nr.803, datë 21.11.2007 “Për përcaktimin
e funksioneve korresponduese për gradat në policinë e shtetit dhe ekuivalentimin e tyre”. Në
këtë vendim është bërë ekuivalentimi i gradave, i shoqëruar dhe me një tabelë shoqëruese ku
përbri ish gradës së vjetër është vënë grada ekuivalente që do të marrë punonjësi i policisë.
Nga aktet del se paditësi ka patur gradën “Nënkomisar” dhe sipas tabelës ekuivalente, kjo
gradë barazohet me gradën “Drejtues”. Ana e paditur në vendimin e saj nuk i ka dhënë
gradën “Drejtues” paditësit, por “Kryekomisar”, e cila sipas tabelës ekuivalentohet me
gradën “Kryeinspektor”. Fakti që vendi i punës së paditësit mbante gradën “Nënkomisar”
dhe se kjo gradë sipas ligjit dhe vendimit të K.M. ekuivalentohet me gradën “Kryekomisar”,
do të thotë se ka një interpretim të gabuar nga ana e paditur. Paditësi ka vjetërsinë në punë
sipas ligjit për gradën që pretendon, si dhe vendi i punës nuk e përjashton një gradë të tillë
për sa kohë dhe ekuivalentimi është i tillë. Ekuivalentimi i gradës së paditësit është bërë në
kundërshtim me ligjin nr.9749/2007 “Për Policinë e Shtetit”, pasi paditësit nuk i takon grada
“Kryekomisar”, por “Drejtues”. Akti administrativ Urdhër nr.53, datë 18.06.2008 është një
akt relativisht i pavlefshëm pjesërisht, vetëm për pikën 42 të tij që lidhet me paditësin. Urdhri
i DPP Shtetit është relativisht i pavlefshëm pjesërisht, pasi urdhërimi i tij për paditësin nuk
është në përputhje me urdhërimet e ligjit, d.m.th. përmbajtja e tij bie ndesh dhe nuk
respekton jo vetëm përmbajtjen, por edhe qëllimin e vetë ligjit. Nëpërmjet këtij akti paditësit
nuk i jepet një e drejtë që lejohet nga ligji. Akti administrativ relativisht i pavlefshëm është
një gjendje e tillë e pavlefshmërisë së aktit, që përsa kohë ai nuk është bërë objekt i ankimit
administrativ apo gjyqësor brenda afateve ose nuk është revokuar apo shfuqizuar nga organi
kompetent, ai prodhon efektet e një akti administrativ të vlefshëm dhe të rregullt.
Kjo nuk nënkupton vlefshmërinë e aktit, por ky lloj akti arrin të sjellë dhe të prodhojë
pasoja juridike deri në momentin që deklarohet i pavlefshëm apo anullohet nga organi
kompetent.
Që nga ky çast, ky lloj akti pushon se ekzistuari. Kjo do të thotë se ai tashmë është i
njëjtë me një akt që konsiderohet absolutisht i pavlefshëm. Si rrjedhojë, ai nuk mund të
shkaktojë më pasoja juridike, por edhe ato që janë shkaktuar deri në dhënien e vendimit, si
rregull bien apo shuhen.
Urdhri nr.53, datë 18.06.2008 i të paditurit DPP së Shtetit që nga çasti i hyrjes në
fuqi të tij në datën 11.06.2008 ka mundur të krijojë pasoja juridike për paditësin, duke
cënuar interesat e tij faktike, të cilat paditësi nuk ka mundur ti parashikojë dhe as ti
dëshirojë.
Në këtë rast, gjykata ka detyrimin që jo vetëm të shprehet për anën formale të
çështjes, por njëkohësisht ka dhe detyrimin ligjor për të vendosur edhe për pasojat juridike të
krijuara. Në kuptim të këtij parimi, palët duhet që të rivendosen në gjëndjen e mëparshme
dhe kur kjo është e pamundur atëhere të rikuperohen apo të saktësohen të drejtat materiale
apo morale të palës së dëmtuar nga akti relativisht i pavlefshëm.
Në kuptim të nenit 331 të K.Pr.Civile, duhet që të anullohet pjesërisht Urdhri nr.53,
datë 18.06.2008 i Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë “Për dhënien e gradës madhore
punonjësit të policisë”, për pjesën që bën fjalë për paditësin.
Në lidhje me rregullimin e pasojave të krijuara si dhe me saktësimin apo rikuperimin
e të drejtave të palës së dëmtuar gjykata çmon se pala e paditur duhet që ti njohë paditësit
gradën policore “Drejtues” si punonjës policie i nivelit të mesëm drejtues. Së bashku me
gradën, padia e paditur duhet që paditësit ti njohë dhe japë pagën sipas gradës “Drejtues”,
duke i dhënë diferencën në pagë mes gradave “Drejtues” dhe “Kryekomisar”.
414
Duke qenë se grada e re dhe paga përkatëse janë të drejta që paditësi/punëmarrësi ia
kërkon të paditurit/punëdhënësit, në kuptim të nenit 203 të Kodit Punës, këto të drejta të
paditësit kundrejt të paditurit parashkruhen për 3 vjet.....
11. Gjykata e Apelit Gjirokastër (me të njëjtin arsyetim) me vendimin nr.334, datë
Lënien në fuqi të vendimit nr.21-2013-888/446, datë 17.05.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.
III. Ligji i zbatueshëm:
12. Neni 32 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se:

Padia mund të ngrihet:
a) për të kërkuar rivendosjen e një të drejte ose interesi të ligjshëm që është shkelur;
b) për vërtetimin e qënies ose mosqënies së një marrëdhënieje juridike ose një të
drejte;
c) për njohjen e vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për
paditësin.
13. Në nenin 126/1 të ligjit nr.9749, datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit” është
parashikuar se:
Për kalimin nga sistemi i gradave të dhëna me ligjin nr.8643, datë 20.07.2000 “Për
gradat në Policinë e Shtetit”, në sistemin e gradave sipas këtij ligji, Këshilli i Ministrave
nxjerrë vendimin për përcaktimin e tabelës së funksioneve korresponduese për çdo gradë, si
dhe ekuivalentimin e tyre, në bazë të nenit 39 të këtij ligji.
14. VKM-ja nr.803 datë 21.11.2007 “Për Përcaktimin e Funksioneve Korresponduese

për Gradat në Policinë e Shtetit dhe ekuivalentimin e tyre” parashikon se:
1. Funksionet korresponduese, për çdo gradë, sipas ligjit nr.9749, datë 4.6.2007 “Për
Policinë e Shtetit”, si dhe ekuivalentimi i tyre me gradat e marra, sipas ligjit nr.9643, datë
20.7.2000 “Për gradat në Policinë e Shtetit”, përcaktohen në lidhjen nr.1, që i bashkëlidhet
këtij vendimi.
2. Në funksionet e këshilltarit të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit,
oficerit ndërlidhës ose pranë organizmave policore ndërkombëtare, mund të caktohet çdo
punonjës policie, pavarësisht gradës, që mban. Gjatë periudhës në këto funksione, punonjësi
i policisë ka të drejtë të fitojë gradën pasardhëse, sipas kritereve e procedurave të
përcaktuara, i pakushtëzuar nga ekzistenca e funksioneve të lira për gradë.
3. Punonjësi personel i policisë merr gradën, që i korrespondon funksionit që kryen,
vetëm nëse në çastin e kalimit në këtë sistem gradash, ka vjetërsi shërbimi jo më pak se:
a) 1 vit e 4 muaj për gradën “Inspektor”, përfshirë edhe periudhën e shkollimit
policor, me përjashtim të punonjësve të policisë, që janë në periudhën e provës;
b) 2 vjet e 8 muaj për gradën “Kryeinspektor”;
c) 4 vjet për gradën “Nënkomisar”, përfshirë edhe periudhën e shkollimit policor.
Specialistëve të lartë të policisë në detyrë, u jepet grada “Nënkomisar” edhe, nëse nga
përllogaritja nuk plotësojnë vjetërsinë e shërbimit, përcaktuar në këtë shkronjë;
ç) 6 vjet për gradën “Komisar”;
d) 8 vjet për gradën “Kryekomisar”;
dh) 10 vjet për gradën “Drejtues”;
e) 12 vjet e 8 muaj për gradën “Drejtues i parë”;
415
ë) 15 vjet e 4 muaj për gradën “Zëvendësdrejtor i Përgjithshëm”.
3.1 Pas kalimit në sistemin e ri të gradave, ngritja në gradë bëhet sipas afateve dhe
kritereve të përcaktuara në nenin 41 të ligjit nr.9749, datë 4.6.2007 “Për Policinë e Shtetit”.
4. Ministri i Brendshëm merr masa për përfundimin e procesit të kalimit në sistemin e
ri të gradave, sipas përcaktimeve të bëra në nenin 126 të ligjit nr.9749, datë 4.6.2007 “Për
Policinë e Shtetit” dhe në këtë vendim, brenda 6 muajve nga hyrja në fuqi e këtij vendimi.
5. Zbatimi i këtij vendimi nuk passjell efekte financiare në Buxhetin e Shtetit.
6. Vendimi nr.64, datë 2.2.2001 i Këshillit të Ministrave “Për inkuadrimin e gradave
ushtarake, në gradat e Policisë së Shtetit, dhe për përcaktimin e funksioneve, që do të
ushtrohen sipas tyre”, të ndryshuar, nuk zbatohet për punonjësit e Policisë së Shtetit.
IV. Arsyetimi i Kolegjit Administrativ:
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala
e paditur Drejtoria e Policisë së Qarkut Gjirokastër nuk përmban shkaqe nga ato që
parashikohen në ligj, prandaj vendimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër nuk bëhet i
cënueshëm.
16. Pala paditëse me gradën “Kryekomisar”, që prej datës 12.11.2012 e në vazhdim,
ushtron detyrën e Shefit të Komisariatit të Policisë së Trafikut Gjirokastër në Drejtorinë e
Policisë Gjirokastër, i emëruar me Urdhrin nr.999/4, datë 18.11.2012 të Drejtorit të Drejtorisë
së Policisë së Qarkut Gjirokastër. Atij i është dhënë grada “Kryekomisar” me Urdhrin nr.53,
datë 18.06.2008 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit. Në pikën nr.42 të këtij
urdhëri është thuhet se: Nënkomisar Luan Shehaj, me detyrë Shef Sektori, në Sektorin e
Policisë Rrugore, në Drejtorinë e Policisë së Qarkut Lezhë, i jepet grada policore
“Kryekomisar”. Në zbatim të urdhrit të mësipërm, Drejtori i Policisë së Qarkut Lezhë ka
nxjerrë Urdhrin nr.1710/42, datë 20.06.2008 për implementimin e kësaj grade të
ekuivalentuar.
17. Urdhri nr.53, datë 18.06.2008 i Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit ka
dalë, pasi në nenet 42, 126, 127, 129 të ligjit nr.9749, datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit”
dhe në VKM-në nr.803, datë 21.11.2007 “Për përcaktimin e funksioneve korresponduese për
gradat në Policinë e Shtetit dhe ekuivalentimin e tyre”, si dhe në aktet e tjera nënligjore të
linjës janë parashikuar që të gjithë punonjësve të policisë, të të gjitha niveleve dhe gradave,
në kohën e hyrjes në fuqi të ligjit të mësipërm, do tu ekuivalentoheshin gradat që mbanin me
gradat e parashikuara në tabelën bashkëngjitur VKM-së nr.803, datë 21.11.2007.
18. Pala paditëse ka punuar në policinë e shtetit prej datës 20.07.1978 dhe deri në
datën 08.11.2003, kur është përjashtuar nga policia. Me Urdhrin e Ministrit të Brendshëm
nr.775/1 prot, datë 27.05.2008 ai është ripranuar në policinë e shtetit me gradën
“Nënkomisar”, duke u emëruar në detyrën e Shefit të Sektorit në Sektorin e Policisë Rrugore
në Drejtorinë e Policisë së Qarkut Lezhë. Paditësi pretendon se i takonte që të merrte gradën
policore “Drejtues” dhe jo “Kryekomisar”, pasi në momentin e ekuivalentimit të gradave,
mbante gradën policore “Nënkomisar” dhe mbështetur në tabelën korresponduese të VKM-së
nr.803/2007, Lidhja nr.l, atij i takonte grada “Drejtues”.
19. Në rekurs pala e paditur, Drejtoria e Policisë së Qarkut Gjirokastër pretendon se,
kërkesëpadia është paraqitur në gjykatë jashtë afatit 30 ditor të parashikuar në ligj. Gjykata e
shkallës së parë dhe ajo e apelit arsyetojnë se marrja dijeni duhet të jetë efektive, pasi nuk
është provuar se paditësi ka marrë efektivisht dijeni për nxjerrjen e Urdhrit nr.53, datë
18.06.2008. Kolegji Administrativ vlerëson se përfundimi që kanë arritur gjykata e shkallës
së parë dhe ajo e apelit në lidhje me parashkrimin e të drejtës për të ngritur padi është i
bazuar në ligj, sepse i takonte palës së paditur që të provonte para gjykatës se, e ka njoftuar
me shkrim kundrejt nënshkrimit palën paditëse për aktin administrativ me të cilin është
416
ekuivalentuar grada.
20. Me hyrjen në fuqi të ligjit nr.9749/ 2007 “Për Policinë e Shtetit”, pala e paditur
Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit ka filluar procesin administrativ për
ekuivalentimin e gradave policore. Ndër punonjësit e policisë që i është ekuivalentuar grada
është dhe paditësi. Në zbatim të ligjit të sipërcituar ka dalë dhe VKM-ja nr.803, datë
21.11.2007 “Për përcaktimin e funksioneve korresponduese për gradat në policinë e shtetit
dhe ekuivalentimin e tyre”. Në këtë vendim është bërë ekuivalentimi i gradave, i shoqëruar
dhe me një tabelë shoqëruese ku përbri ish gradës së vjetër është vënë grada ekuivalente që
do të marrë punonjësi i policisë. Në momentin e hyrjes në fuqi të ligjit rezulton që paditësi ka
patur gradën “Nënkomisar” dhe sipas tabelës ekuivalente, kjo gradë barazohet me gradën
“Drejtues”.
21. Pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit nuk i ka dhënë
paditësit gradën “Drejtues”, por “Kryekomisar”, e cila sipas tabelës ekuivalentohet me gradën
“Kryeinspektor”. Fakti që vendi i punës së paditësit mbante gradën “Nënkomisar” dhe se kjo
gradë sipas ligjit dhe VKM-së ekuivalentohet me gradën “Kryekomisar”, do të thotë se ka një
interpretim të gabuar nga ana e paditur. Paditësi ka vjetërsinë në punë sipas ligjit për gradën
që pretendon, si dhe vendi i punës nuk e përjashton një gradë të tillë, përsa kohë dhe
ekuivalentimi është i tillë. Ekuivalentimi i gradës së paditësit është bërë në kundërshtim me
ligjin nr.9749/2007 “Për Policinë e Shtetit”, pasi paditësit nuk i takon grada “Kryekomisar”,
por “Drejtues”.
22. Duhet theksuar se paditësi është ripranuar në policinë e shtetit me datë
27.05.2008, pra vetëm njëzet e dy ditë përpara se ka dalë Urdhri nr.53, datë 18.06.2008 i
Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit dhe në këtë moment si grada “Nënkomisar” që
mbante ashtu edhe vendi i punës së tij si Shef Sektori në Sektorin e Qarkullimit Rrugor në
Drejtorinë e Policë së Qarkut Lezhë përputheshin me njëra tjetrën, ndërsa në sistemin e ri të
gradave, sipas palës së paditur përputhet grada që mbante paditësi “Nënkomisar” me gradën
“Drejtues” të pasqyruar në tabelë, ndërsa vendi i punës që mbante paditësi i korrespondon një
grade më të ulët në tabelë, që është “Kryekomisar”, në një kohë që vetë ligji bën fjalë për
ekuivalentimin (barazinë) e gradave dhe ai kishte hyrë në fuqi në kohën kur paditësit i ishte
dhënë grada “Nënkomisar” me datë 27.05.2008.
23. Duke patur parasysh ato që u thanë, Kolegji Administrativ vlerëson se, akti
administrativ Urdhër nr.53, datë 18.06.2008 është një akt relativisht i pavlefshëm (vetëm për
pikën 42 të tij që lidhet me paditësin), pasi urdhërimi për paditësin nuk është në përputhje me
urdhërimet e ligjit, d.m.th. përmbajtja e tij bie ndesh dhe nuk respekton jo vetëm përmbajtjen,
por edhe qëllimin e vetë ligjit. Nëpërmjet këtij akti paditësit nuk i jepet një e drejtë që lejohet
nga ligji, prandaj me të drejtë gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit kanë arritur në
konkluzionin se akti administrativ objekt shqyrtimi duhet të shfuqizohet dhe paditësi duhet të
trajtohet sipas gradës që i takonte, duke marrë edhe diferencat e pagesave ndërmjet gradave.
24. Arsyetimi i mësipërm e çon Kolegjin Administrativ të Gjykatës së Lartë në
përfundimin se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur, Drejtoria e Policisë së Qarkut
Gjirokastër nuk është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai nuk duhet të pranohet dhe për
rrjedhojë vendimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63/e të ligjit 49/2012
417
VENDOSI
Tiranë, më 19.01.2016
418
Nr. 00 - 2016 - 228 i Vendimit (12)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Mori në shqyrtim në seancë gjyqësore të datës 19.01.2016, çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: PATRIOT HYSI

I PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
DOGANAVE TIRANË
OBJEKTI:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ
si absolutisht i pavlefshëm shkresa nr.1217/24 datë 29.8.2011
të Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave.
Detyrimin e palës së paditur të më shpërblejë me pagën e 12 muajve
për zgjidhje në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara
të marrëdhënieve të punës.
Detyrimin e palës së paditur të trajtojë paditësin me pagë
nga momenti i pezullimit nga detyra datë 22.2.2011 deri më datë 4.9.2011.
Detyrimin e të paditurit të shpërblejë paditësin me pagën e 3 muajve
për mosrespektimi të afateve të njoftimit për zgjidhjen e marrëdhënieve të punës.
Detyrimin e të paditurit të shpërblejë paditësin me pagën e dy muajve
për mosrespektim të procedurave të zgjidhjes së marrëdhënieve të punës.
Detyrimin e palës së paditur të shpërblejë paditësin
me pagën e 1 muaji për lejen e zakonshme.
Baza Ligjore: Nenet 32, 36, 41, 43, 45, 324 të K.Pr.Civile.
VKM nr.686 date 2.11 .2005 i ndryshuar,
nenet 92,143,144, 146, 147, 153, 155 të Kodit të Punës,
Neni 115, 116, 117, 121 pika 2 i K.Pr.Administrative.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.4703 datë 10.05.2012

vendosi:
“Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë. Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave Tiranë , të dëmshpërblejë paditësin Patriot Hysi me
2 muaj pagë për mosrespektim të procedurës për zgjidhjen e kontratës së
punës si dhe me 1 pagë mujore për mos respektim të afatit të njoftimit.
Detyrimin e palës së paditur , Drejtoria e Përgjithshme e Doganave Tiranë të
dëmshpërblejë paditësin Patriot Hysi me pagën e 6 muajve për zgjidhjen e
419
menjëhershme e të pa justifikuar të kontratës së punës. Detyrimin e palës së
paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave Tiranë t’i paguajë paditësit
Patriot Hysi pagën nga moment i pezullimit nga detyra datë 22.2.2011, deri
më datë 4.9.2011, si dhe lejen vjetore korresponduese të vitit 2011.
(Dëmshpërblimi i mësipërm të llogaritet në bazë të pagës që paditësi ka patur
në momentin e zgjidhjes së marrëdhënies së punës.) Shpenzimet gjyqësore në
ngarkim të palës së paditur”.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.2580 datë 01.11.2012 vendosi:

“Lënien në fuqi të vendimit nr.4703 datë 10.05.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë”.

rekurs, brenda afati ligjor, pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave e cila kërkon
prishjen e vendimeve të gjykatave të faktit duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Akti i largimi i Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave është nxjerrë në formën e
kërkuar nga ligji si dhe është i ligjshëm edhe nga ana thelbësore.
- Procedurat për marrjen e masës disiplinore janë zbatuar në përputhje me Ligjin si dhe
VKM nr.686 datë 02.11.2005. Për disa ndryshime në VKM nr.205, datë 13.03.1999
“Për Dispozitat Zbatuese”.
- Gjykata duhet të mbante parasysh dispozitat e kodit doganor edhe për atë pjesë që nuk
rregullohet prej tyre, dispozitat e Kodit të Punës
- Nuk kemi të bëjmë me zgjidhje të pajustifikuar të marrëdhënies e punës nga
punëdhënësi, në rastin konkret kemi largim për thyerje të dispozitave të Kodit
Doganor dhe të dispozitave zbatuese, urdhrave dhe urdhëresave në zbatim të tij, i cili
përbën shkak ligjor të justifikuar.
- Në përputhje me nenin 144 të Kodit të Punës, për procedurën e zgjidhjes së kontratës
së punës, pala paditëse është njoftuar për largimin nga puna, pasi ai është thirrur në
Komitetin Disiplinor, është pyetur për shkeljet e konstatuara dhe ka dhënë shpjegimet
e tij.
- Referuar nenit 154/4, 145/2 të Kodit të Punës, paditësi për shkaqet e zgjidhjes se
menjëhershme dhe të justifikuar të marrëdhënieve të punës, nuk përfiton nga
shpërblimi për vjetërsi pune.

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani, përfaqësuesen e palës paditëse
Patriot Hysi, Av. Enkeleda Kambo, e cila kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së
apelit, në mungesë të palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, si dhe diskutoi
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse Patriot
Hysi ka filluar pune pranë Drejtorisë Përgjithshme të Doganave si doganier në zyrën e
operacioneve doganore në degën e Doganës Kakavijë Gjirokastër në datën 17.05.2010 në
pozicionin e doganier pranim/peshoreje/pikë kontrolli kategoria C3. Më pas është komanduar
për një periudhë tre mujore nga data 17.01.2011 deri më datë 17.04.2011 në detyrën e
doganier klasifikim, vlerësim kontrolli fizik po në këtë degë doganore, me kategorinë C2.
2. Nga Drejtoria e Hetimit është kryer një kontroll për veprimtarinë e kësaj dogane
dhe me shkresën nr.2994 prot., datë 14.02.2011 i është dërguar Drejtorit të Përgjithshëm të
DPD informacioni i kontrollit i cili shprehet se: “Në datën 15.12.2010 ka hyrë nga Greqia
420
për në Shqipëri mjeti me targë Gj 3067 A/Gj 0976B, i cili nuk rezulton të jetë regjistruar nga
pika e hyrjes me asnjë të dhënë, tek regjistri i pikës së hyrjes së zyrës doganore Kakavijë. Ka
rezultuar se në detyrë në pikën e hyrjes kanë qenë doganierët e kontrollit fizik Patriot
Hysi...”.
3. Me shkresën nr.3111/1 date 22.2.2011 Drejtori i Përgjithshëm i Doganave ka
vendosur pezullimin e paditësit nga detyra deri në një urdhër të dytë dhe çështja të kalojë në
komitetin Disiplinor.
4. Me shkresën nr.1217/5 prot., datë 23.08.2011, të Komitetit Disiplinor në DPD
“Propozime për masa disiplinore”, drejtuar Drejtorit të Përgjithshëm, Komiteti ka dhënë
mendimin që të mos propozohet asnjë masë për Z. Patriot Hysi.
5. Sa më sipër me shkresën nr.1217/24 prot., datë 29.08.2011, Drejtori i Përgjithshëm
i Doganave, ka vendosur: “Z. Patriot Hysi, emëruar me detyrë Doganier, pranim, peshore,
pikë kontrolli në Zyrën e operacioneve Doganore pranë Degës së Doganës Kakavijë
(pezulluar nga puna duke filluar nga data 22.02.2011)... të largohet nga puna për thyerje të
dispozitave të Kodit Doganor dhe të urdhrave dhe urdhëresave në zbatim të tij. Vendimi i
largimit të jetë data 04.09.2011...”
6. Kundër kësaj mase paditësi Patriot Hysi ka paraqitur një ankim administrativ pranë
drejtorit të Përgjithshëm të Doganave bazuar ne VKM 686 datë 2.11.2005. Për këtë ankim
paditësi nuk ka marrë asnjë përgjigje.
7. Ndodhur në këto kushte pala paditëse Patriot Hysi i është drejtuar gjykatës me
padinë objekt gjykimi.
vendosi:” Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë . Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave Tiranë , të dëmshpërblejë paditësin Patriot Hysi me 2 muaj pagë
për mosrespektim të procedurës për zgjidhjen e kontratës së punës si dhe me 1 pagë mujore
për mos respektim të afatit të njoftimit. Detyrimin e palës së paditur , Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave Tiranë të dëmshpërblejë paditësin Patriot Hysi me pagën e 6
muajve për zgjidhjen e menjëhershme e të pa justifikuar të kontratës së punës. Detyrimin e
palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave Tiranë ti paguaj paditësit Patriot Hysi
pagën nga moment i pezullimit nga detyra datë 22.2.2011, deri më datë 4.9.2011, si dhe lejen
vjetore korresponduese të vitit 2011.( Dëmshpërblimi i mësipërm të llogaritet në bazë të
pagës që paditësi ka patur në momentin e zgjidhjes së marrëdhënies së punës. ) Shpenzimet
gjyqësore në ngarkim të palës së paditur”.
8.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Masa disiplinore e largimit të paditësit nga puna është
marrë nga drejtori i Përgjithshëm i Doganave në kundërshtim me VKM 686 date 2.11.2005
pasi drejtori nuk mund të marre një mase administrative në kundërshtim me propozimin e
Komisionit Disiplinor. Vendimi i drejtorit është marre në kundërshtim me piken 18.2. te VKM
686 që përcakton se drejtori ka të drejte që brenda 10 ditëve të pranoje rekomandimin e
Komisionit Disiplinor dhe të marre një vendim përfundimtar ose të mos pranoje
rekomandimin dhe ta ktheje çështjen për rishqyrtim në Komision për arsye të dokumentuara
të mungesës së provave të të dhënave apo të hetimit të kërkuar ose të mos pranoje
rekomandimin e Komitetit Disiplinor pas shqyrtimit kur arsyet në këtë vendim mbështeten në
një raport me shkrim. Në rastin objekt shqyrtimi Drejtori i përgjithshëm i Doganave e ka
marrë vendimin e largimit të paditësit nga puna pas rreth afro 5 muajsh. Drejtori i
Përgjithshëm i Doganave duke kapërcyer kompetencat e tij ka vendosur largimin nga puna të
paditësit në kundërshtim me propozimin e komisionit Disiplinor i cili nuk ka propozuar asnjë
masë. Kështu duke patur parasysh për sa me sipër gjykata çmon se pala e paditur nuk ka
zbatuar kriteret e kodit të punës në lidhje me afatet dhe procedurën e zgjidhjes së
marrëdhënieve të punës. Gjykata arrin në konkluzion se kontrata e punës së paditësit është
zgjidhur në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara. Duke qene se paditësi ka
421
me palën e paditur me shume se 1 vit pune duhej të njoftohej për zgjidhjen e kontratës të
paktën 1 muaj para zgjidhjes së saj. Pala e paditur nuk paraqiti asnjë prove për të vërtetuar
se procedura është respektuar. Duke patur parasysh faktin që marrëdhënia e punës së
paditësit është zgjidhur pa shkak të justifikuar gjykata çmon se edhe pezullimi i tij nga puna
ka qenë bërë pa asnjë shkak të ligjshëm dhe pa përcaktuar asnjë shkelje të kryer nga
paditësi. Për rrjedhoje gjykata çmon se paditësit duhet ti paguhet edhe paga për periudhën e
pezullimit të tij nga detyra nga data 22.2.2011 deri me date 4.9.2011. Paditësi I ka
përmbushur me përpikmëri të gjitha detyrimet e tij ligjore. Nuk rezultoi që të ketë shkelur
ndonjë detyrim kontraktual si me faj të rëndë ashtu dhe me faj të lehtë. Me padinë në gjykim
paditësi ka kërkuar ti paguhet edhe një muaj leje vjetore për vitin 2011. Gjykata çmon se kjo
kërkesë e paditësit në vështrim të neneve 92 e vijues të Kodit të Punës është e drejtë dhe
duhet pranuar”.
9. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.2580 datë 01.11.2012 vendosi:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.4703 datë 10.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë”.
9.1 Arsyetimi i gjykatës:“ I njëjtë me atë të faktit”.
10. Kundër vendimit nr.2580 datë 01.11.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka
ushtruar rekurs, brenda afati ligjor, pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave e cila
kërkon prishjen e vendimeve të gjykatave të faktit, duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në
LIGJI I ZBATUESHËM
11. Dispozitat e ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave

administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” në të cilat parashikohet:
11.1 Neni 17/2: Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të
detyrueshme. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe
veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur
me përcaktimin që mund të propozojnë palët.
12. Dispozitat e Kodit të Punës së Republikës së Shqipërisë;
12.1 Neni 141 Kontrata me kohëzgjatje të pacaktuar përfundon kur
zgjidhet nga njëra palë dhe ka përfunduar afati i
njoftimit.
12.2 Neni 143 Pas kohës së marrjes në provë, për të zgjidhur kontratën
me periudhë të pacaktuar, palët duhet të respektojnë një
afat njoftimi prej një muaji, gjatë vitit të parë të punës,
prej dy muajsh për dy deri në pesë vjet pune, prej tre
muajsh për më shumë se pesë vjet pune. Kur njëra nga
palët e zgjidh kontratën pa respektuar afatin e njoftimit,
zgjidhja trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të
menjëhershëm.
12.3 Neni 144 1) Pas kohës së marrjes në provë, kur punëdhënësi
mendon të zgjidhë kontratën e punës, ai duhet të njoftojë
me shkrim punëmarrësin të paktën 72 orë para takimit
dhe të bisedoj me të.
2) Punëdhënësi, gjatë kësaj bisede, i parashtron
punëmarrësit arsyet e vendimit të parashikuar për t’u
marrë dhe i jep atij mundësi për t’u shprehur.
422
3) Zgjidhja njoftohet me shkrim, brenda një afati nga 48
orë deri në një javë pas takimit.
4) Kjo procedurë zbatohet edhe në rastet e zgjidhjes së
menjëhershme të kontratës.
5) Punëdhënësi, që nuk respekton procedurën e
përcaktuar në këtë nen, detyrohet t’i japë punëmarrësit
një dëmshpërblim prej dy muajsh pagë, që i shtohet
dëmshpërblimeve të tjera të mundshme. Zgjidhja e
kontratës në kundërshtim me këtë dispozitë mbetet e
vlefshme.
5/1. I takon punëdhënësit të vërtetojë që procedura e
përcaktuar nga ky nen është respektuar.
6) Kjo dispozitë nuk zbatohet në rastet e pushimeve
kolektive nga puna.
12.4 Neni 153 1) Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë, mund të
2) Vlerësohen si shkaqe të justifikuara të gjitha rrethanat
e rënda që nuk lejojnë, sipas parimit të mirëbesimit, t’i
kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e
3) Gjykata vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara
për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës.
Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur
punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të
rëndë, si edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet
kontraktuale me faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur, me
gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit.
13. Vendimi unifikues nr.19/2007 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë;
14. Vendimi unifikues nr.3/2007 dhe 8/2007 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë;
15. VKM nr.205, datë 13.4.1999 “Për Miratimin e Dispozitave Zbatuese të Kodit
Doganor të Republikës Së Shqipërisë", ndryshuar me VKM nr.686, datë 2.11.2005;
16. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave nuk
përmban shkaqe ligjore që motivojnë cenimin e vendimit nr.2580 datë 01.11.2012 të
Gjykatës së Apelit Tiranë.
vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të rekursit, arrin në përfundimin se vendimi i
gjykatës së apelit, është rrjedhojë e respektimit të ligjit dhe për këtë shkak ky vendim duhet të
lihet në fuqi.
423
19. Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj,
Kolegji Administrativ, çmon se çështja objekt shqyrtimi përbën mosmarrëveshje
administrative, dhe nga pikëpamja lëndore, në referim të nenit 7 të ligjit nr.42/2012, ky
Kolegj është kompetent për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje.
20. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, referuar dispozitave të Kodit të Punës në
analizë të provave të administruara gjatë gjykimit ka arritur në konkluzionin se padia duhet
pranuar pjesërisht si e bazuar në prova dhe në ligj duke argumentuar se: “Masa disiplinore e
largimit të paditësit nga puna është marrë nga drejtori i Përgjithshëm i Doganave në
kundërshtim me VKM 686 date 2.11.2005 pasi drejtori nuk mund të marre një mase
administrative në kundërshtim me propozimin e Komisionit Disiplinor. Zgjidhja e kontratës
së punës e paditëses është bërë në mënyrë të menjëhershme nga ana e palës së paditur është
e pajustifikuar pasi në analizë të katër kushteve të nenit 153 asnjë prej tyre nuk është shkelur
nga ana e punëmarrësit”.
21. Gjykata e Apelit Tiranë, pasi ka shqyrtuar çështjen, duke parashtruar në thelb të
njëjtin arsyetim mbi provat dhe ligjin e zbatueshëm, ka ardhur në përfundimin se vendimi i
gjykatës së rrethit gjyqësor duhet të lihet në fuqi për arsye se është i bazuar në prova dhe
është dhënë në zbatim të drejtë të ligjit.
22. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i
gjykatave të faktit është rrjedhojë interpretimit të drejtë dispozitave të Kodit të Punës, Kodit
Doganor dhe akteve nënligjore të dala në zbatim të tij si dhe të praktikës së njësuar të
Gjykatës së Lartë, ç’ka i bën vendimet të bazuar në ligj.
23. Në gjykimin e kësaj çështje, ky Kolegj merr në konsideratë vendimet unifikuese
nr.3 datë 24.01.2007 dhe nr.8 datë 12.09.2007 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë, në të cilat përcaktohet se punonjësit e doganave nuk janë punonjës të shërbimit civil
dhe për pasojë në zgjidhjen e mosmarrëveshjeve të kësaj natyre do të zbatohen dispozitat e
Kodit të Punës.
24. Kolegji Administrativ e gjen me vend të parashtrojë se në rast se kërkimi i
paditësit, ka lidhje me pretendime që burojnë nga marrëdhënia e punës, është detyrë e
gjykatës të hetojë, nëse kjo marrëdhënie konsiderohet e zgjidhur apo jo në përputhje me ligjin
dhe në bazë të një shkaku të arsyeshëm, si dhe të rregullojë pasojat e zgjidhjes së kësaj
marrëdhënie (nëse është zgjidhur pa shkak të arsyeshëm), sipas parashikimeve ligjore në fuqi,
duke sjellë si pasojë përgjegjësinë e punëdhënësit të zhdëmtojë punëmarrësin për dëmet e
pësuara nga zgjidhja e kontratës.
25. Në vështrim të rregullimeve ligjore, mosmarrëveshja e lindur midis palëve
ndërgjyqëse, e parë edhe nga vetë shkaku i lindjes së saj, është një marrëveshje e natyrës
juridike të punës, dhe për këtë shkak, gjykatat në zbatim të ligjit kishin të drejtën dhe
detyrimin të përcaktonin saktë nëse zgjidhja e marrëdhënies së punës ishte bërë në mënyrë të
menjëhershme dhe të pajustifikuar apo kishte përfunduar në mënyrë të natyrshme për shkaqe
të arsyeshme dhe më pas në varësi të mënyrës së zgjidhjes të zgjidhin pasojat që rrjedhin nga
zgjidhja e kontratës së punës, nëse kishte të tilla.
26. Nisur nga sa më sipër, në çështjen në shqyrtim, Kolegji, pa i hyrë analizës së
provave, nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore dhe shkaqeve të rekursit, konstaton
se, zgjidhja e kontratës së punës së paditësit është bërë nga pala e paditur në mënyre të
menjëhershme, pasi sikurse rezulton nga provat e administruara në dosjen gjyqësore dhe të
pranuara dhe analizuara nga gjykatat e faktit, pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave, nuk ka respektuar kërkesat e nenit 143 të Kodit të Punës, për sa i takon
respektimit të afatit të njoftimit për zgjidhjen e kontratës me afat të pacaktuar.
27. Sipas nenit 141 të Kodit të Punës , kontrata me kohëzgjatje të pacaktuar përfundon
kur zgjidhet nga njëra palë dhe ka përfunduar afati i njoftimit. Për këtë arsye, në Kodin e
Punës janë parashikuar rregullat që duhet të respektohen, në mënyrë që në të njëjtën kohë të
424
realizohet e drejta për të zgjidhur kontratën nga njëra anë dhe, mbrojtja e palës që ndodhet
përpara kësaj zgjidhje, nga ana tjetër. Këto rregulla nuk janë patur në konsideratë nga pala e
paditur gjatë zgjidhjes së marrëdhënies së punës. Sikurse është pranuar nga gjykatat pala e
paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave në respektim të parashikimit të nenit 141 dhe
143 të Kodit të Punës nuk e ka respektuar afatin e zgjidhjes së marrëdhënieve të punës dhe në
këto kushte në kuptim të nenit 143, i cili e lidh zgjidhjen e menjëhershme me mosrespektimin
e afatit e njoftimit, vlerësohet se ndodhemi përpara zgjidhjes së menjëhershme të
marrëdhënieve të punës dhe rrjedhimisht zbatohet neni 153 i Kodit të Punës.
28. Në analizë të nenit 153 të Kodit të Punës, punëmarrësi ose punëdhënësi në çdo
kohë mund të zgjidhin kontratën e punës, me kusht që të provohet se shkaku i zgjidhjes së
kontratës së punës është i justifikuar. Shkaku i zgjidhjes së kontratës së punës është i
justifikuar nëse: punëmarrësi shkel një detyrim kontraktual që rrjedh nga ligji, kontrata e
punës, kontrata kolektive; shkelja të jetë kryer me faj; ekzistenca e lidhjes shkakësore midis
shkeljes me faj dhe pushimit të menjëhershëm nga puna; shkelja të ketë krijuar një situatë të
rëndë që nuk lejon sipas parimit të mirëbesimit t’i kërkohet punëdhënësit vazhdimi i
29. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Apelit Tiranë, ka
vlerësuar drejtë kur ka arritur në përfundimin se nuk ndodhemi përpara shkaqeve të
justifikuara të cilat janë të domosdoshme për të zgjidhur kontratën në mënyrë të
menjëhershme për shkaqe të justifikuara. Shkaku i zgjidhjes së kontratës së punës nga ana e
palës së paditur është për thyerje të dispozitave të Kodit Doganor. Sikurse ka rezultuar gjatë
gjykimit dhe është analizuar nga gjykatat nuk rezulton të jetë provuar nga pala e paditur
ekzistenca e fakteve që ngarkojnë me përgjegjësi paditësin Patriot Hysi. Madje sikurse ka
rezultuar nga hetimi administrativ i kryer nga përfaqësuesit e palës së paditur, Komisioni i
Disiplinës nuk ka gjetur asnjë shkelje të kryer nga paditësi Patriot Hysi gjatë ushtrimit të
detyrave të tij.
30. Gjithashtu, në analizë të nenit 144/4 të Kodit të Punës, dhe nga provat e
administruara në dosjen gjyqësore dhe faktet e pranuara nga palët, rezulton se pala e paditur
nuk ka respektuar kërkesat e nenit 144 të Kodit të Punës, për sa i takon procedurës së
zgjidhjes së kontratës së punës. Nuk rezulton që paditësi të jetë ftuar në takim nga ana e
punëdhënësit për të diskutuar në lidhje me arsyet e ndërprerjes së marrëdhënies së punës dhe
nuk rezulton që atij t’i jetë dërguar ndonjë njoftim për zbatimin e procedurës së parashikuar
në nenin 144 të Kodit të Punës. Në këto kushte, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
vlerëson se gjykata e apelit ka vlerësuar drejtë kur i ka akorduar paditësit dy muaj pagë për
mosrespektimin e procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës.
31. Sa më sipër është shprehur qartë edhe në qëndrimin e Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë në vendimin unifikues nr.19/2007 ku shprehimisht thuhet se: “kur
punëdhënësi, referuar e në zbatim të nenit 141 e vijues të Kodit të Punës, zgjidh në mënyrë të
njëanshme kontratën e punës me afat të pacaktuar, punëmarrësi jo në mënyrë të
domosdoshme ka të drejtë të përfitojë edhe dëmshpërblimin deri në një vit pagë. Në vijim të
këtij konkluzioni, respektimi i kërkesave të nenit 141, 143, 144, 145 të Kodit të Punës nga
punëdhënësi, si rregull, passjell përfundimin në mënyrë të natyrshme të kontratës së punës
dhe respektimin e të gjitha të drejtave të punëmarrësit”.
32. Parë në këtë këndvështrim, ky Kolegj konkludon se vendimi i dhënë nga Gjykata
e Apelit Tiranë është i drejtë, pasi kjo gjykatë e ka zgjidhur mosmarrëveshjen “në përputhje
me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi që janë të detyrueshme”( neni 17/2 i ligjit
49/2012) duke realizuar një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin
duke i dhënë përgjigje pretendimeve të palëve, nëpërmjet një analizë të plotë dhe objektive të
provave.
425
33. Për sa më sipër ky Kolegj arrin në përfundimin se vendimi nr.2580 datë
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.2580 datë 01.11.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 19.01.2016
426
Nr. 00-2016-226 Vendimit (13)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë:

Medi Bici Anëtar
Mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 19.01.2016, çështjen administrative me

PADITËS: SHOQËRIA “LEZI” SH.P.K,

I PADITUR: INSPEKTORIATI NDËRTIMOR
URBANISTIK TIRANË
OBJEKTI:
Shfuqizimin e akteve administrative: vendim nr.10, datë 09.12.2010
“Për dënim me gjobë për mjetet dhe makineritë” e INUK;
Vendimit nr.10, datë 09.12.2010,
“Për sekuestrimin e mjeteve dhe makinerive” të INUK.
Pezullimin e ekzekutimit të tyre deri në përfundim të gjykimit.
Marrjen e masës së sigurimit të padisë
për pezullimin e zbatimit të aktit administrativ.
Baza Ligjore: Nenet 202, 324, 325, 327 të K.Pr.Civile, etj.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.10202 datë 14.12.201 ka

vendosur:
“Rrëzimin e padisë si të pabazuar në prova e në ligj. Heqjen e pezullimit të
zbatimit të aktit administrativ vendimit nr.10, datë 09.12.2010 “Për dënimin
me gjobë për mjetet dhe makineritë” dhe vendimit nr.10, datë 09.12.2010 “Për
sekuestrimin e mjeteve dhe makinerive” të Inspektoratit Ndërtimor Urbanistik
Kombëtar”.

Gjyqësor Tiranë dhe duke e gjykuar çështjen në fakt: Pranimin e padisë së
paditësit shoqërisë “Lezi” shpk. Anullimin e akteve administrative nr.10, datë
09.12.2010 të lëshuar nga INUK- Tiranë, për vënie gjobe dhe sekuestrimin e
mjeteve”.
427
Kundër vendimit nr.46 datë 15.01.2013 të Gjykatës Apelit Tiranë, ka ushtruar rekurs,
brenda afatit ligjor, Avokatura e Shtetit dhe pala e paditur INUK Tiranë, të cilat kërkojnë
ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë nr.46 datë 15.01.2013 dhe lënien në fuqi
të vendimit nr.10202 datë 14.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duke
Rekursi i Avokaturës së Shtetit:

- Nga kontrolli i inspektorëve të INUK, është konstatuar se disa mjete të shoqërisë
paditëse po ofronin shërbimin në një objekt pa leje ndërtimi, konkretisht mjetet
pompë për hedhje betoni me targë LU 1637C dhe Betoniere me targë LU 1152C.
- Kundravajtja në fjalë është regjistruar në procesverbalin për sekuestrimin e mjeteve
dhe makinerive datë 01.12.2010 (me nr.serie 000137) dhe Procesverbalin për
konstatimin e kundravajtjes për mjetet dhe makineritë datë 01.12.2010 (me nr.serie
000137), dhe brenda 10 ditëve nga mbajtja e tyre, INUK ka dalë me vendimin për
dënim me gjobë nr.10, datë 09.12.2010, në masën 20 000 000 lekë dhe vendimin për
sekuestrimin e mjeteve dhe makinerive nr.10, datë 09.12.2010, ndaj shoqërisë “Lezi”
sh.p.k.
- Aktet e nxjerra nga ana e paditur kanë dalë konform ligjit dhe në përputhje të plotë me
dispozitat ligjore të ligjit nr.9780, datë 01.07.2008 “Për inspektimin e ndërtimit”, i
ndryshuar dhe jo sikundër padrejtësisht pretendon pala paditëse në këtë gjykim.
- Brenda 10 ditëve nga mbajtja e këtyre procesverbaleve, në përputhje me nenin 13 të
Ligjit të sipërcituar, INUK ka dalë me vendimin për dënim me gjobë nr.10, datë
09.12.2010, në masën 20 000 000 lekë dhe vendimin për sekuestrimin e mjeteve dhe
makinerive nr.10, datë 09.12.2010 ndaj shoqërisë “Lezi” sh.p.k. Për më tepër, Gjykata
konstaton se këto akte janë lëshuar në përputhje të plotë me procedurën dhe formën e
parashikuar në pikat 1/a/i, 3/i dhe 4, 20 dhe 20/1 të Vendimit të Këshillit të Ministrave
nr.862, datë 05.12.2007 “Për unifikimin e procedurave të kontrollit të territorit nga
inspektoriati ndërtimor e urbanistik kombëtar e ai vendor”, prova shkresore të
administruara në dosjen gjyqësore.
- Aktet janë nxjerrë konform ligjit dhe i janë komunikuar paditësit brenda afatit ligjor të
kërkuar nga ligji. Veprimet e paditësit nuk shmangin përgjegjësinë e tij në kryerjen e
kundravajtjes, që do të thotë: 1. Leja e ndërtimit KRRT Bashkia Divjakë, është
lëshuar në emër të subjektit ndërtues “Toshkëzi”, dhe jo në emër të shoqërisë “Lezi”
sh.p.k. 2.Faturat tatimore të shitjes nr.42 dhe 43, datë 01.12.2010, nga ku rezultojne se
shitësi “Lezi” SH.P.K, i shet blerësit Artur Ndini një sasi betoni, nuk kanë të bëjnë me
thelbin e çështjes dhe nuk mund të justifikoj veprimet e kundraligjshme të paditësit.
Rekursi i Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik Tiranë (INUK Tiranë):

- Pala paditëse mjetet dhe makineritë i kishte vënë në shërbim të ndërtimit të objektit të
kundraligjshëm, pa leje ndërtimi. Leja e ndërtimit KRRT Bashkia Divjakë, është
lëshuar në emër të subjektit ndërtues “Toshkëzi”, dhe jo në emër të shoqërisë “Lezi”
SH.P.K. Nuk ka ndonjë dokument që pala paditëse të ketë qënë në ndonjë
marrëdhënie juridike me këtë subjekt juridik i cili do të bënte ndërtimin e objektit të
shtetasit Artur Ndini.
- Faturat tatimore të shitjes nr.42 dhe 43, datë 01.12.2010, nga ku rezultojnë se shitësi
“Lezi” SH.P.K, i shet blerësit Artur Ndini një sasi betoni, nuk mund të justifikojnë
veprimet e kundraligjshme të paditësit. Shitblerja është një marrëdhënie e caktuar
juridiko civile ndërsa ofrimi i shërbimit për ndërtimin e objektit është një tjetër.
428
- Pretendimi i palës paditëse se ka marrë dijeni një muaj më vonë për vendimet dhe për
rrjedhojë këta janë të pavlefshëm, është i pabazuar në ligj. Ligji për inspektimin e
ndërtimit i ndryshuar në nenin 13 rregullon procedurialisht afatin maksimal kur duhet
të merret vendimi nga kryeinspektori dhe jo se kur bëhet komunikimi i vendimit.
Vendimet janë marrë në datë 09.12.2010, pra brenda 10 ditëve nga mbajtja e
procesverbaleve, që janë mbajtur në datë 01.12.2010. Ndërsa paditësi është vënë në
dijeni në datën 24.12.2010 kjo është brenda afatit maksimal 30 ditor që parashikon
Kodi i Procedurave Administrative.
- Objekti i kontrollit ka qenë subjekti juridik që ka ofruar shërbimin e tij me mjetet dhe
makineri në ndërtimin e objektit dhe jo vet objekti. Objekti pa leje ndërtimi i është
nënshtruar një procesi të veçantë administrativ, i cili jo detyrimisht duhet të lidhet me
procesin administrativ të ushtruar nga subjekti palë në këtë gjykim.
- Gjatë kontrollit të ushtruar pala paditëse nuk paraqiti asnjë leje ndërtimi për objektin
të cilit ishte duke i ofruar shërbimin me mjetet e tij.
- Përsa i përket masës së gjobës që sipas gjykatës së Apelit tejkalimi i masës së
parashikuar nga ligji e bën aktin absolutisht të pavlefshëm, vlerësojmë se nuk e bën
aktin tërësisht të pavlefshëm, por pjesërisht të pavlefshëm vetëm për masën e
tejkaluar.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Arjana Fullani; Avokatin e Shtetit z.Abaz Deda, që
kërkoi prishjen e vendimit nr.46 datë 15.01.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.10202 datë 14.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, në masën
10.000.000 (dhjetë milion) lekë dhe sekuestrimin e pajisjeve, diskutoi çështjen në tërësi në
seancë gjyqësore,
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse shoqëria
“Lezi“ SH.P.K, është regjistruar konform legjislacionit shqiptar në formën e një shoqërie me
përgjegjësi të kufizuar. Ajo ushtron aktivitet tregtar në fushën e shitjes së betonit me NIPTI
K34203412U.
2. Inspektorët e INUK në datën 01.12.2010 kanë ushtruar kontroll pranë një objekti që
ishte në proces ndërtimi, në territorin e Bashkisë së Divjakës. Nga kontrolli është konstatuar
se disa mjete të palës paditëse po ofronin shërbimin në një objekt që ishte duke u ndërtuar,
përkatësisht mjetet pompe për hedhje betoni me targë LU 1637C dhe Betoniere me targë LU
1152C.
3. Inspektorët e INUK kanë pretenduar se pala paditëse ka kryer kundërvajtjen
administrative të parashikuar nga neni 76/1 i ligjit nr.8405, datë 17.09.1998 “Për
Urbanistikën”, i ndryshuar pasi ka ofruar shërbimin e tij, hedhje betoni, në një ndërtim pa
leje.
4. Pala e paditur ka përpiluar “Procesverbalin për konstatimin e kundravajtjes për
mjetet dhe makineritë” datë 01.12.2010 (me nr.serie 000137) dhe “Procesverbalin për
sekuestrimin e mjeteve dhe makinerive” datë 01.12.2010 (me nr serie 000137). INUK Tiranë
brenda 10 diteve nga mbajtja e procesverbaleve të konstatimit, ka dalë me vendimin për
dënim me gjobe nr.10, datë 09.12.2010, në masën 20 000 000 lekë dhe vendimin për
sekuestrimin e mjeteve dhe makinerive nr.10, datë 09.12.2010, ndaj shoqërisë “Lezi” Sh.P.K.
5. Pala paditëse shoqëria “Lezi” sh.p.k nuk ka qënë dakord me aktet e palës së paditur
dhe i ka kundërshtuar në rrugë gjyqësore me kërkimin për anullimin e akteve administrative
të palës së paditur, me pretendimin se janë nxjerrë në kundërshtim me ligjin duke kërkuar dhe
pezullimin e zbatimit të tyre.
429
6. Për të provuar pretendimet e saj ka paraqitur prova edhe gjatë gjykimit në Gjykatën
e Apelit Tiranë ku ka rezultuar se me Formularin nr.4, jepet leje ndërtimi për z.Artur Ndini
me subjekt ndërtues shoqëria “Toshkëzi 2006” sh.p.k, me nr.license 5509/1, si dhe afat kohor
deri më datë 13.12.2011.
7. Në Formularin nr.2, Vendim i KRRT të Bashkisë Divjakë, nr.2, datë 21.06.2010
“Për miratimin e destinacionit të sheshit të ndërtimit dhe kondicioneve urbane të tij”
përcaktohet se jepen në favor të shtetasit Artur Ndini me objekt shtëpi banimi 3 kat në
Divjakë. Bashkëlidhur kësaj leje, pasqyrohet planimetria e sheshit të ndërtimit për objektin
shtëpi banimi 3 kat+bodrum në qytetin e Divjakës e z.Artur Ndini, miratuar nga Kryetari i
KRRT së Bashkisë Divjakë, si dhe plan- rilevimi, regjistrim ndërtese 3kt, ku identifikohet
pasuria nr.697/1, vol 33, fq.112, zona kadastrale 1492, me kufizimet V-697/22, 697/31; L-
697/32, 697/33; J-700/10; P-700/10, me pronar Artur Gori Ndini. Këto të dhëna mbi pronën
në ndërtim përputhen plotësisht me të dhënat e pasqyruara në Certifikatën për Vërtetim
Pronësie nr.serie 012646, datë 11.01.2013, lëshuar nga ZRPP Lushnjë.
8. Gjithashtu ka paraqitur dhe Faturat tatimore të shitjes nr.42 dhe 43, datë
01.12.2010, nga ku rezultojnë se shitësi “Lezi” sh.p.k, i shet blerësit Artur Ndini një sasi
betoni.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë me vendimin nr.54(102) datë 21.01.2011 ka
vendosur: “Të pezullojë zbatimin e akteve administrative vendimi nr.10, datë 09.12.2010
“Për dënimin me gjobë për mjetet dhe makineritë” të INUK dhe vendimit nr.10, datë
09.12.2010 “Për sekuestrimin e mjeteve dhe makinerive” të INUK, deri në përfundim të
gjykimit. Ndaj këtij vendimi lejohet ankim së bashku me vendimin përfundimtar. Të shpall
moskompetencën tokësore për gjykimin e padisë civile me nr.224/1229 akti dhe dërgimin e
saj dhe akteve bashkëlidhur gjykatës kompetente Seksioni Administrativ i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë”.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.10202 datë 14.12.2011 ka
vendosur: “Rrëzimin e padisë si të pabazuar në prova e në ligj. Heqjen e pezullimit të
zbatimit të aktit administrativ vendimit nr.10, datë 09.12.2010 “Për dënimin me gjobë për
mjetet dhe makineritë” dhe vendimit nr.10, datë 09.12.2010 “Për sekuestrimin e mjeteve dhe
makinerive” të Inspektoriatit Ndërtimor Urbanistik Kombëtar”.
10.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Gjykata, nga ana e saj, duke ju referuar akteve të
administruara gjatë këtij gjykimi vlerëson e çmon se aktet e nxjerra nga ana e paditur kanë
dalë konform ligji dhe në përputhje të plotë me nenin 12 të Ligjit nr.9780, datë 01.07.2008
“Për inspektimin e ndërtimit“. Gjykata ka parasysh faktin se brenda 10 ditëve nga mbajtja e
këtyre procesverbaleve, në përputhje me nenin 13 të Ligjit të sipërcituar, INUK ka dalë me
vendimin për dënim me gjobë nr.10, datë 09.12.2010, në masën 20 000 000 lekë dhe
vendimin për sekuestrimin e mjeteve dhe makinerive nr.10, datë 09.12.2010 ndaj shoqërisë
“Lezi” Sh.P.K. Për më tepër, Gjykata konstaton se këto akte janë lëshuar në përputhje të
plotë me procedurën dhe formën e parashikuar në pikat 1/a/i, 3/i dhe 4, 20 dhe 20/1 të
Vendimit të Këshillit të Ministrave nr.862, datë 05.12.2007 “Për unifikimin e procedurave të
kontrollit të territorit nga inspektoriati ndërtimor e urbanistik kombëtar e ai vendor“, prova
shkresore të administruara në dosjen gjyqësore. Në këtë situatë, kur konstatohet se aktet janë
nxjerrë konform ligjit dhe i janë komunikuar paditësit brenda afatit ligjor të kërkuar nga
ligji, Gjykata konkludon se veprimet e paditësit nuk shmangin përgjegjësinë e tij në kryerjen
e kundravajtjes, që do të thotë: 1. Leja e ndërtimit e KRRT Bashkia Divjakë, është lëshuar në
emër të subjektit ndërtues “Toshkëzi”, dhe jo në emër të shoqërisë “Lezi” sh.p.k. 2. Faturat
tatimore të shitjes nr.42 dhe 43, datë 01.12.2010, nga ku rezultojnë se shitësi “Lezi” sh.p.k, i
shet blerësit Artur Ndini një sasi betoni, nuk kanë të bëjnë me thelbin e çështjes dhe nuk
mund të justifikojnë veprimet e kundraligjshme të paditësit. Gjykata vlerëson e çmon se ligji
nuk ndalon shitjen e një produkti ndërtimi një subjekti apo individi pa leje ndërtimi, por
430
ndalon ofrimin e shërbimit për të bërë këtë ndërtim, kur ky i fundit rezulton të jetë pa leje
ndërtimi”.
“Ndryshimin e vendimit nr.10202, datë 14.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe duke e gjykuar çështjen në fakt: Pranimin e padisë së paditësit shoqërisë “Lezi” shpk.
Anullimin e akteve administrative nr.10, datë 09.12.2010 të lëshuar nga INUK- Tiranë, për
vënie gjobe dhe sekuestrimin e mjeteve”.
11.1 Arsyetimi i gjykatës: “Gjykata e Apelit Tiranë çmon se në kushtet kur objekti në
ndërtim rezulton se ka qenë i pajisur rregullisht me leje ndërtimi, paditësi shoqëria “Lezi”
shpk, rezulton të ketë ofruar shërbimin e tij konform ligjit dhe konkretisht në përputhje me
urdhërimet e nenit 76/1 të ligjit nr.8405, datë 17.09.1998 “Për Urbanistikën”, i ndryshuar.
Prandaj Gjykata e Apelit Tiranë, ndryshe nga sa ka vendosur Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë, çmon se pala paditëse nuk ka konsumuar asnjë kundërvajtje administrative e për
rrjedhojë konstatimet e palës së paditur kanë qenë të gabuara duke konkluduar në vijim në
nxjerrjen e akteve administrative vendimin për dënim me gjobë nr.10, datë 09.12.2010, në
masën 20 000 000 lekë dhe Vendimin për sekuestrimin e mjeteve dhe makinerive. Këto akte të
nxjerra ndaj shoqërisë “Lezi” shpk, rezultojnë të jenë nxjerrë në kundërshtim me ligjin dhe si
të tilla duhet të anullohen.
Gjithashtu Gjykata e Apelit vëren se masa e gjobës së caktuar në shumën 20.000.000
(njëzet milion lekë) është tej kufirit ligjor të parashikuar në nenin 81 të ligjit nr.8405, datë
17.09.1998 “Për Urbanistikën”, i ndryshuar. Pretendimi i përfaqësuesit të palës së paditur,
gjatë gjykimit në apel, se janë konsideruar me shkelje dy mjete dhe prandaj është vendosur
një gjobë prej 20.000.000 lekë, është i pabazuar dhe në kundërshtim me parashikimin ligjor.
Ligjvënësi ka parashikuar vendosjen e dënimit për kundravajtjen përkatëse dhe jo për çdo
mjet apo makineri të vënë në dispozicion nga ofruesi i shërbimit, në rastin konkret nga pala
paditëse shoqëria “Lezi” shpk.
Gjykata e Apelit Tiranë çmon se pala paditëse nuk ka konsumuar asnjë kundërvajtje
administrative si dhe është dënuar me një gjobë që i kapërcen kufijtë e përcaktuar nga ligji.
Në këto kushte, në kuptim të nenit 118 dhe 119 të Kodit të Procedurave Administrative, aktet
administrative të palës së paditur INUK, konkretisht Vendimi për dënim me gjobë nr.10, datë
09.12.2010, në masën 20 000 000 lekë dhe Vendimi për sekuestrimin e mjeteve dhe
makinerive nr.10, datë 09.12.2010, ndaj shoqërisë “Lezi” shpk, janë nxjerrë në kundërshtim
me ligjin si të tilla duhet të anullohen.”
12. Kundër vendimit nr.46 datë 15.01.2013 të Gjykatës Apelit Tiranë, ka ushtruar
rekurs, brenda afatit ligjor, Avokatura e Shtetit dhe pala e paditur INUK Tiranë, të cilat
kërkojnë ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë nr.46 datë 15.01.2013 dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.10202 datë 14.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
për shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

13.1 Neni 17: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat ligjore
dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo bën një cilësim të
saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me
përcaktimin që mund të propozojnë palët”.
431
14. Dispozitat e ligjit nr.8405, datë 17.09.1998 “Për urbanistikën”, i ndryshuar;
14.1. Neni 76/1: “1. Subjekti që disponon mjete apo makineri që përdoren në
fushën e ndërtimit është i detyruar të mos ofrojë shërbimin e tij, për persona
fizikë apo juridikë, të cilët nuk janë të pajisur me leje ndërtimi. Për këtë
qëllim, subjekti që disponon mjete apo makineri që përdoren në fushën e
ndërtimit, kërkon paraprakisht, nga ndërtuesi, paraqitjen e lejes së ndërtimit.
2. Shkelja e detyrimit të parashikuar në pikën 1 të këtij neni, kur nuk përbën
vepër penale, përbën kundërvajtje administrative dhe dënohet sipas nenit 81
të këtij ligji”.
14.2. Neni 81: “...Për shkelje të nenit 76/1, inspektorati ndërtimor e urbanistik i
komunës/bashkisë/qarkut vepron si më poshtë:
1. Vendos dënimin me gjobë:
a) në masën 10 000 000 (dhjetë milionë) lekë, për vënien në dispozicion të
mjeteve dhe makinerive vetëlëvizëse (transportierë të çdo tipi, makineri të çdo
tipi për përgatitjen e betonit, makineri të çdo tipi për pompimin e llaçit e
betonit, si dhe makineritë e çdo tipi që përdoren në procesin e gërmimit);
b) në masën 100 (njëqind) lekë/m2, për vënien në dispozicion të skelave, në
varësi të
sipërfaqes së mbulimit;
c) në masën 5 000 (pesë mijë) lekë, për vënien në dispozicion të veglave të
punës.
2. Vendos sekuestrimin e mjeteve dhe të makinerive për një afat deri në 6
muaj”.
15. Dispozitat e Kodit të Procedurave Administrative:

15.1. Neni 115: “Pavlefshmëria e akteve administrative, në kuptimin e këtij Kodi,
paraqitet në format e mëposhtme:
a) akte administrative absolutisht të pavlefshme (akte të nxjerra në
kundërshtim flagrant me ligjin);
b) akte administrative relativisht të pavlefshme (akte të nxjerra në
kundërshtim me ligjin).
15.2. Neni 116: “Aktet administrative do të quhen absolutisht të pavlefshme, në

kuptimin e këtij Kodi, në rastet e mëposhtme:
a) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ i paidentifikuar;
b) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të
kompetencave të tij ligjore;
c) kur akti është nxjerrë në kundërshtim me formën dhe procedurën e kërkuar
nga ligji.
15.3. Neni 118: “1. Aktet administrative do të quhen relativisht të pavlefshme, në
kuptimin e këtij Kodi, kur ato janë nxjerrë në kundërshtim me ligjin, por
megjithatë nuk janë absolutisht të pavlefshme.
2. Një akt administrativ relativisht i pavlefshëm është i ankueshëm në rrugë
administrative dhe gjyqësore përkatësisht mbi bazën e dispozitave të këtij
Kodi dhe të Kodit të Procedurës Civile”.
16. Dispozitat e ligjit nr.9780, datë 16.7.2007 “Për inspektimin e ndërtimit”, i

ndryshuar;
16.1. Neni 9: “Inspektorati Ndërtimor e Urbanistik Kombëtar, nëpërmjet
Kryeinspektorit dhe inspektorëve, ushtron këto përgjegjësi:
432
a) ushtron përgjegjësitë e inspektoratit ndërtimor e urbanistik të
bashkisë/komunës/qarkut për ndërtimet në zonat dhe objektet me rëndësi
kombëtare, kur konstaton shkelje të ligjshmërisë në fushën e urbanistikës dhe
kur ato nuk janë ushtruar nga inspektorati ndërtimor e urbanistik i
bashkisë/komunës/qarkut.
Zonat dhe objektet me rëndësi kombëtare, në kuptim të këtij ligji, janë zonat
që kanë përparësi zhvillimin e turizmit, zonat/ndërtimet me vlera të
trashëgimisë kulturore, parqet dhe zonat arkeologjike, të cilat gëzojnë
mbrojtje, sipas dispozitave ligjore dhe nënligjore në fuqi, zonat e mbrojtura
mjedisore, monumentet e natyrës, rrugët kombëtare, linjat hekurudhore dhe
instalimet e infrastrukturës kombëtare, aeroportet, zonat bregdetare, liqenore,
lagunat, lumenjtë, zonat me rrezik natyror;
b) kontrollon zbatimin e dispozitave të këtij ligji nga inspektorati ndërtimor e
urbanistik i bashkisë/komunës/qarkut...;
17. Se rekursi i paraqitur nga Avokatura e Shtetit dhe Inspektorati Ndërtimor

Urbanistik Tiranë, nuk përmban shkaqe ligjore që të motivojnë cenimin e vendimit nr.46 datë
15.01.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë, për rrjedhojë ky vendim duhet të lihet në fuqi.
përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit Tiranë është marrë në respektim dhe zbatim të drejtë
të ligjit material dhe procedural.
proces, rezulton se jemi para një mosmarrëveshjeje administrative e cila do të rregullohet nga
ligji i posaçëm nr.8405, datë 17.09.1998 “Për urbanistikën”, i ndryshuar, ligji nr.9780, datë
16.7.2007 “Për inspektimin e ndërtimit”, i ndryshuar dhe Kodi i Procedurave Administrative.
21. Rezulton se me vendimin nr.10, datë 09.12.2010 “Për dënim me gjobë për mjetet
dhe makineritë” dhe vendimin nr.10, datë 09.12.2010, “Për sekuestrimin e mjeteve dhe
makinerive” pala e paditur INUK, ka penalizuar shoqërinë për shkelje të konstatuara mbi
bazën e procesverbaleve për konstatimin e kundravajtjes dhe për sekuestrimin e mjeteve dhe
makinerive të datës 01.12.2010.
22. Ky kolegj ashtu sikurse edhe Gjykata e Apelit Tiranë, duke iu referuar akteve që
ndodhen në dosjen gjyqësore, si dhe akteve administrative vendimi nr.10, datë 09.12.2010
“Për dënim me gjobë për mjetet dhe makineritë” dhe vendimi nr.10, datë 09.12.2010, “Për
sekuestrimin e mjeteve dhe makinerive”, arrin në konkluzionin se, vendimet e marra ndaj
palës paditëse janë marrë në kundërshtim me parashikimet e ligjit dhe janë relativisht të
pavlefshme në kuptim të nenit 115/b dhe 118 të K.Pr.Administrative.
23. Kolegji Administrativ çmon se aktet administrative nuk janë të cënueshëm për
pavlefshmëri absolute në kuptim të nenit 116 të K.Pr.Administrative. Organi
administrativ(INUK) që ka konstatuar dhe ka vendosur për kundravajtjen administrative është
i identifikuar dhe ka qenë kompetent. Kjo rezulton nga interpretimi i nenit 81 të ligjit
433
8405/17.09.1998 “Për Urbanistikën” dhe nenit 9 të ligjit nr.9780, datë 16.7.2007“Për
inspektimin e ndërtimit”. Referuar nenit 81 të ligjit nr.8405, datë 17.09.1998 “Për
Urbanistikën”, kompetencën për konstatimin dhe dënimin me gjobë për shkelje të nenit 76/1
e ka inspektorati ndërtimor e urbanistik i komunës/bashkisë/qarkut, i cili vendos për dënimin
me gjobë dhe sekuestrimin e mjeteve dhe të makinerive. Por në nenin 9 të ligjit të ligjit
nr.9780/16.07.2007 me titull “Përgjegjësitë e Inspektoratit Ndërtimor e Urbanistik Kombëtar”
përcaktohet se Inspektorati Ndërtimor e Urbanistik Kombëtar, nëpërmjet Kryeinspektorit dhe
inspektorëve, ushtron përgjegjësitë e inspektoratit ndërtimor e urbanistik të
bashkisë/komunës/qarkut për ndërtimet në zonat dhe objektet me rëndësi kombëtare, ku në
këtë përcaktim përfshihen dhe zonat që kanë përparësi zhvillimin e turizmit. Gjithashtu
INUK kontrollon zbatimin e dispozitave të këtij ligji nga inspektorati ndërtimor e urbanistik i
bashkisë/komunës/qarkut”. Në rastin konkret kundravajtja është konstatuar në Divjakë si
zonë me përparësi turizmin.
24. Organi administrativ ka respektuar procedurën dhe formën në nxjerrjen e aktit.
Afati i marrjes së vendimeve të INUK është i parashikuar nga Ligji "Për inspektimin e
ndërtimit", i sipërcituar, neni 13. Sipas tij afati 10 ditor është i lidhur me kohën nga data e
konstatimit të kundërvajtjes deri në datën e marrjes së vendimeve. Ky afat është respektuar
plotësisht, proces verbalet e konstatimeve janë të datës 01.12.2010, kurse vendimet e dënimit
janë të datës 09.12.2010 pra brenda këtij afati 10 ditor.
25. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, jemi para rastit të zbatimit
të gabuar të ligjit nga ana e palës së paditur, INUK Tiranë. Përmbajtja e aktit nuk përputhet
me përmbajtjen e ligjit në kuptim të pavlefshmërisë relative sipas përcaktimeve të nenit 118
dhe 119 të K.Pr.Administrative.
26. Ligji nr.8405, datë 17.09.1998 “Për Urbanistikën” në nenin 76/1 parashikon se
subjekti që disponon mjete apo makineri që përdoren në fushën e ndërtimit është i detyruar të
mos ofrojë shërbimin e tij, për persona fizikë apo juridikë, të cilët nuk janë të pajisur me leje
ndërtimi. Për këtë qëllim, subjekti që disponon mjete apo makineri që përdoren në fushën e
ndërtimit, kërkon paraprakisht, nga ndërtuesi, paraqitjen e lejes së ndërtimit. Në rastin
konkret paditësi ka shitur beton dhe për këtë veprim ka lëshuar faturat tatimore të shitjes
nr.42 dhe 43, datë 01.12.2010, nga ku rezultojnë se shitësi “Lezi” sh.p.k, i shet blerësit Artur
Ndini pronar i ndërtimit me leje këtë produkt. Gjatë gjykimit ka rezultuar se ndërtimi ku po
ofrohej shërbimi ishte i pajisur me dokumentacionin e plotë të lejes së ndërtimit.
27. Kolegji Administrativ konstatoi se objekti ku po ofronte shërbimin pala paditëse
ishte i pajisur me leje ndërtimi. Për rrjedhim nuk mund të penalizohet pala paditëse me
pretendimin se ka ofruar shërbim ndërtimi në një objekt me leje ndërtimi. Shkelja e
parashikuar nga neni 76/1 i ligjit nr.8405, datë 17.09.1998 “Për Urbanistikën” është e lidhur
me mospasjen e lejes së ndërtimit për objektin që është në proces ndërtimi.
28. Kolegji çmon gjithashtu se masa e gjobës së caktuar në shumën 20.000.000
(njëzet milion lekë) është tej kufirit ligjor të parashikuar në nenin 81 të ligjit nr.8405, datë
17.09.1998 “Për Urbanistikën”, i ndryshuar, i cili parashikon si masë maksimale gjobe
10.000.000 lekë “për vënien në dispozicion të mjeteve dhe makinerive vetëlëvizëse”.
Pretendimi i përfaqësuesit të palës së paditur në rekurs se janë konsideruar me shkelje dy
mjete dhe prandaj është vendosur një gjobë prej 20.000.000(njëzetë milion) lekë, është i
pabazuar dhe në kundërshtim me parashikimin ligjor. Ligjvënësi ka parashikuar vendosjen e
dënimit për kundravajtjen përkatëse dhe jo për çdo mjet apo makineri të vënë në dispozicion
nga ofruesi i shërbimit, në rastin konkret nga pala paditëse shoqëria “Lezi” shpk. Në gjykim
dhe avokati i shtetit ka kërkuar anullimin e pjesshëm të këtij vendimi përsa i përket masës së
gjobës.
434
29. Kolegji Administrativ vlerëson se edhe vendimi për vendosjen e sekuestros është i
pabazuar në ligj. Sekuestroja mbi mjetet duhej të vendosej me afat 6 muaj. Në nenin 76/1,2
parashikohet se përveç dënimit me gjobë vendoset për sekuestrimin e mjeteve dhe të
makinerive për një afat deri në 6 muaj”. Në rastin konkret INUK në vendimin për
sekuestrimin e mjeteve dhe makinerive nr.10, datë 09.12.2010, nuk ka përcaktuar afatin për
rrjedhim sekuestroja ka rënë për efekt të zbatimit të ligjit.
30. Për gjithë sa më sipër u arsyetua, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon
se vendimi nr.46, datë 14.10.2011 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është marrë në zbatim të drejtë
të ligjit procedurial dhe atij material dhe për këtë arsye, bazuar në Ligjin nr.49/2012 “Për
administrative” si dhe Dekretit nr.7818, datë 16.11.2012 të Presidentit të Republikës së
Shqipërisë, ky vendim duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.46, datë 15.01.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë
Tiranë, më 19.01.2016
435
Nr. 00-2016-225 i Vendimit (14)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 19.01.2016, çështjen administrative me

PADITËS: EDISON AHMETAJ

E PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E POLICISË
SË SHTETIT
OBJEKTI:
Konstatimin e pavlefshmërisë së masës disiplinore,
si masë e dhënë në kundërshtim me ligjin dhe aktet nënligjore në fuqi,
të dhënë nga Drejtoria e Standardeve Profesionale
pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit
me Vendimin nr.22, datë 18.04.2012, lënë në fuqi
nga Komisioni i Apelimit pranë Drejtorisë së Përgjithshme
të Policisë së Shtetit me Vendimin nr.46, datë 18.05.2012;
Detyrimin e të paditurit që të dëmshpërblejë paditësin me 12 muaj pagë
për zgjidhje të menjëhershme pa shkaqe të justifikuara të kontratës së punës
nga punëdhënësi duke i shtuar edhe shpërblimin për vjetërsi pune;
Detyrimin e të paditurit t’i paguajë paditësit pagën e dy muajve
për mosrespektim të procedurës nga punëdhënësi.
Baza Ligjore: Neni 31 e vijues i Kodit të Procedurës Civile,
në lidhje me nenet 153 dhe 154 të këtij Kodi,
nenet 77 të ligji nr.9749, datë 4.6.2007 “Për Policinë e Shtetit”,
nenet 8 e vijues, 20 e vijues të Rregullores së Disiplinës së Policisë së Shtetit
miratuar me VKM nr.786, datë 4.6.2008,
Nenet 143, 144, 153, 154 dhe 155 të Kodi të Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.10291 datë 31.10.2012, ka

vendosur:
“Pranimin e kërkesë-padisë. Deklarimin e zgjidhjes pa shkaqe të arsyeshme të
kontratës së punës (me vendimin nr.22 datë 18 04 2012 në mes Drejtorisë së
Përgjithshme të Policisë së Shtetit dhe paditësit Edison Ahmetaj. Detyrimin e
palës së paditur Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit që të
dëmshpërblejë paditësin me 8 (tetë) muaj pagë për zgjidhje të menjëhershme
pa shkaqe të arsyeshme të kontratës së punës”.
436
Gjyqësor Tiranë me këtë ndryshim: Lidhur me pikën 2 të vendimit.
Konstatimin e pavlefshëm të vendimeve nr.22 datë 18.04.2012 dhe vendimit
nr.46 datë 18.05.2012 të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit dhe të
Komisionit të Apelimit pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit
në lidhje me largimin nga Policia e Shtetit e paditësit Edison Ahmetaj”.
Kundër vendimit nr.1484, datë 21.06.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar

rekurs, brenda afatit ligjor, pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë, e cila kërkon
prishjen e vendimit nr.10291 datë 31.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
vendimit nr.1484 datë 21.06.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e padisë, duke
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe Gjykata e Apelit në dhënin e vendimit
përfundimtar nuk ka marrë në konsideratë të gjitha provat e paraqitura nga pala e
paditur. Ka pasur një zbatim të keq të ligjit material dhe këto vendime nuk janë të
bazuara në ligj dhe në prova.
- Masa disiplinore “Përjashtim nga Strukturat e Policisë së Shtetit” është tërësisht e
motivuar dhe është dhënë pas shkeljes së rëndë disiplinore të kryer nga paditësi gjatë
punës. Mbas shkeljes së rëndë disiplinore ka nisur procesi disiplinor. Me datë
28.01.2012 janë kthyer në kategorinë INAD shtetasit kosovar Sabri Krasniqi, Besim
Bedalla, Berat Mehmetaj. Kalimi i tyre në shtetin Italian është bërë pa u kontrolluar
dhe verifikuar dokumentacioni përkatës. Pasi këta shtetas kanë mbërritur janë kthyer
mbrapsht nga policia e shtetit Italian.
- Paditësi nuk ka kryer procedurat standade për regjistrimin e shtetasve që janë kthyer.
Pretendimet se nuk punonte sistemi TIMS nuk qëndrojnë pasi atë ditë janë regjistruar
dhe shumë shtetas të tjerë në sistem.
- Paditësi ka përsëritje të mosrespektimit të procedurave standarde duke mos regjistruar
në sistem më datën 20.01.2012 shtetasin Alban Hamiti, i cili ka udhëtuar nëpërmjet
Pikës së Kalim Kufirit Rinas pa u regjisruar në sistemin ‘TIMS’, fakt i provuar me
shkresën nr.1036, datë 02.03.2012 të Kompanisë ajrore “Belleair”.
- Vendimi nr.22, datë 18.04.2012 i Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit është
në përputhje me ligjin dhe është lënë në fuqi nga Komisioni i Apelimit pranë DPPSH.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Arjana Fullani; mbrojtjen e përfaqësueses së palëve
të paditura Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit, juristen Boriana Nikolla, që kërkoi
prishjen e vendimit nr.10291 datë 31.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
vendimit nr.1484 datë 21.06.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e padisë dhe
diskutoi çështjen në tërësi në seancë gjyqësore,
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, paditësi Edison
Ahmetaj ka qenë në marrëdhënie pune, pranë palës së paditur, Drejtoria e Përgjithshme e
Policisë së Shtetit, prej vitit 2008. Nga muaji Dhjetor i vitit 2010 ai ushtronte detyrën e
“Specialistit Kontrollor” në Komisariatin e Policisë Kufitare Rinas, pranë Drejtorisë
Rajonale të Kufirit dhe Migracionit Tiranë.
2. Referuar raportit të Drejtorisë së Standardeve Profesionale nr.529/8, datë
18.04.2012, në datën 30.01.2012, ndaj paditësit ka filluar procesi i ecurisë disipinore pasi në
datën 28.01.2012 janë kthyer në kategorinë INAD nga Italia në Portin e Durrësit me linjën e
437
trageteve “Bari-Durrës”, shtetasit kosovarë Sabri Krasniqi, Besim Badallaj dhe Berat
Mehmetaj. Shtetasit Kosovarë janë kthyer nga autoritetet e policisë kufitare italiane duke i
shoqëruar me aktet e refuzimit përkatës, për të mos hyrë në shtetin e Italisë.
3. Këta shtetas janë ndaluar në datën 27.01.2012 nga autoritetet e policisë kufitare
italiane në aeroportin e qytetit të Peskarës, Itali pasi kishin mbërritur nga aeroporti
ndërkombëtar “Nënë Tereza” i Rinasit, Tiranë, të pa regjistruar në sistemin TIMS duke
paraqitur si dokumente për kalimin në këtë shtet, leje qëndrimi të shtetit Zvicerian. Nga
verifikimet e autoriteteve të policisë kufitare italiane dhe sipas dokumentacionit të refuzimit
të hyrjes, dokumentet e mësipërme kanë rezultuar të falsifikuara.
4. Në datë 27.01.2012 me detyrë përpunimin e dokumentacionit në dalje nga
Republika e Shqipërisë, në pikën e Kalimit Kufitar të Rinasit Tiranë, ka qenë në shërbim
paditësi. Shërbimin në këtë detyrë, ai e ka marrë nga ora 7:00 e mëngjesit deri në orën 15:00
të pasdites, në kabinën me nr.9 e cila ka qenë në shërbim për shtetasit e huaj dhe për shërbime
diplomatike.
5. Në lidhje me imbarkimin e datës 27.01.2012 të linjës ajrore Belleair nga Rinasi për
në qytetin e Peskarës, Itali dhe në veçanti me përpunimin e dokumentacionit të shtetasve
kosovarë Sabri Krasniqi, Besim Badallaj dhe Berat Mehmetaj, paditësi pretendon se nuk
mban mend hollësi e detaje, sepse dita ka qenë shumë e ngarkuar për shkak të funksionimit të
disa linjave ajrore të udhëtimit. Në lidhje me faktin që në sistemin TIMS nuk pasqyrohen
veprimet e kryera nga ana e tij, paditësi pretendon se kanë qenë problemet e vetë sistemit, të
cilat ato kohë kanë qenë të shpeshta.
6. Drejtoria e Policisë së Qarkut Tiranë, pas konstatimit të këtij rasti, e ka kallëzuar
paditësin pranë Prokurorisë së Rrethit Tiranë, me pretendimin e konsumimit të elementëve të
veprës penale: “Shpërdorim Detyre”. Në të njëjtën kohë kjo drejtori vendosi të merrte ndaj
paditësit masën e “Pezullimit nga ushtrimi i detyrës”.
7. Në përfundim të hetimit të kësaj çështjeje, Prokuroria e Rrethit Tiranë, me
vendimin e saj të datës 26.02.2012 ka vendosur “Mosfillimin e procedimit penal” në lidhje
me kallëzimin e bërë nga Drejtoria e Policisë së Qarkut Tiranë. Me daljen e Vendimit të
Prokurorisë së Rrethit Tiranë për “Mosfillimin e procedimit penal”, paditësi është rikthyer në
punë.
8. Më tej, më datë 23.03.2012 Drejtoria Rajonale e Kufirit dhe Migracionit Tiranë ka
filluar ecurinë e procesit disiplinor ndaj paditësit, pasi më datën 20.01.2012 shtetasi Alban
Hamiti ka udhëtuar nëpërmjet Pikës së Kalim Kufirit Rinas pa u rregjisruar në sistemin
TIMS, fakt i provuar me shkresën nr.1036, datë 02.03.2012 të Kompanisë ajrore “Belleair”.
9. Së bashku me paditësin, kanë qenë duke ushtruar detyrën e tyre në turnin përkatës
dhe 7 punonjës të tjerë, konkretisht: Bekim Lika, Etleva Kadillari, Erkan Reci, Aleksandër
Gjinaj, Florian Dabulla, Jonida Burba dhe Albana Hilaj. Pala e paditur nuk ka mundur qe të
përcaktojë personin konkret i cili kishte realizuar shkeljen e mosrregjistrimit në Sistemin
TIMS të shtetasit Alban Hamiti, ndaj ka vendosur një “masë kolektive” për fillimin e procesit
të ecurisë disiplinore, për të shtatë punonjësit e sipërcituar.
10. Në raportin e Drejtorisë së Standardeve Profesionale nr.529/8, datë 18.04.2012,
për këto dy raste, përcaktohet se paditësi ka kryer shkelje të nenit 11 pika 6 “Moszbatimi i
urdhrave të ligjshëm që ka sjellë pasoja” dhe pika 12 “Shkelje ose mosushtrimi i
kompetencave të Policisë” të Rregullores së Disiplinës.
11. Me vendimin nr.22, datë 18.04.2012 Drejtori i Përgjithshëm i Policisë së Shtetit,
bazuar në raportin e Drejtorisë së Standardeve Profesionale, ka vendosur: “Nënkomisar
Edison Ahmetaj me detyrë specialist kontrollor në Komisariatin e Policisë Kufitare Rinas, në
Drejtorisë Rajonale të Kufirit dhe Migracionit Tiranë, i jap masën disiplinore “Përjashtim
nga Policia..”.
438
12. Kundër këtij vendimi paditësi është ankuar në Komisionin e Apelimit në
Drejtorinë e Përgjithshme të Policisë së Shtetit.
13. Me vendimin nr.46, datë 18.05.2012, Komisioni i Apelimit pranë Drejtorisë së
Përgjithshme të Policisë së Shtetit ka vendosur: “Ta vlerësoj si të motivuar masën disiplinore
“Përjashtim nga policia” të dhënë ndaj Nënkomisar Edison Ahmetaj...” me arsyetimin se
masa disiplinore i është dhënë pasi është konstatuar se më datë 20.01.2012 shtetasi kosovar
Alban Hamiti, më datë 27.01.2012 shtetasit kosovar Sabri Krasniqi, Besim Badellaj dhe Berat
Mehmetaj kanë kaluar nëpërmjet PKK Rinas, pa u regjistruar në sistemin TIMS dhe pa u
kontrolluar prej tij.
14. Paditësi i është drejtuar gjykatës brenda afateve ligjore duke kërkuar konstatimin e
pavlefshmërisë së masës disiplinore; detyrimin e palës së paditur Drejtorisë së Përgjithshme
të Policisë së Shtetit që t’a dëmshpërblejë paditësin me 12(dymbëdhjetë) muaj page për
zgjidhje të menjëhershme pa shkaqe të justifikuara të kontratës së punës duke i shtuar
shpërblimin për vjetërsi dhe pagën e dy muajve për mosrespektim të procedurës nga
punëdhënësi.
15. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.10291 datë 31.10.2012, ka
vendosur: “Pranimin e kërkesë-padisë. Deklarimin e zgjidhjes pa shkaqe të arsyeshme të
kontratës së punës (me vendimin nr.22 datë 18 04 2012 në mes Drejtorisë së Përgjithshme të
Policisë së Shtetit dhe paditësit Edison Ahmetaj. Detyrimin e palës së paditur Drejtorisë së
Përgjithshme të Policisë së Shtetit që të dëmshpërblejë paditësin me 8 (tetë) muaj pagë për
zgjidhje të menjëhershme pa shkaqe të aryeshme të kontratës së punës”.
15.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Bazuar në provat e marra në gjykim dhe faktet, në
rastin objekt gjykimi, duke pasur parasysh veprimet e kryera nga paditësi, duke pasur
parasysh vendimin e datës 26.02.2012, të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ku ka
vendosur: “Mosfillimin e procedimit penal në lidhje me kallëzimin penal nr.742 datë
02.02.2012”, duke pasur parasysh përcaktimet e bëra, në dispozitat ligjore të neneve 74 dhe
75, të ligjit nr.9749, datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit”, e cila sanksionon masat
disiplinore, që mund të merren ndaj punonjësit të policisë, në rastin e shkeljeve disiplinore;
nga analiza në tërësi, e provave të mësipërme, në raport me ligjin material të zbatueshëm,
Gjykata, arrin në përfundimin, se nuk vërtetohet ekzistenca e faktit, se paditësi Edison
Ahmetaj të ketë kryer veprime që të përligjin motivimin e masës disiplinore “Përjashtim nga
policia”, që pala e paditur, i ka dhënë paditësit. Përfundimet e mësipërme, vijnë në harmoni
edhe me konkluzionet e nxjerra nga organi i akuzës, në vendimin e datës 26.02.2012, të
Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ku ka vendosur: “Mosfillimin e procedimit penal në
lidhje me kallëzimin penal nr.742 datë 02.02.2012”. Për rastin e datës 27.01.2012, provohet
qartë se nuk kemi veprime në kundërshtim me rregulloren apo ndonjë veprim tjetër
antiligjor, të paditësit Edison Ahmetaj. Edhe prokuroria gjatë hetimeve ka konstatuar se
veprimet e kryera prej paditësit Edison Ahmetaj kanë qenë në përputhje me procedurat
standarte. Për rastin e datës 20.01.2012, pala e paditur nuk solli asnjë provë që të
individualizonte përgjegjësinë e paditësit në këtë shkelje administrative dhe për rrjedhoje nuk
mund të penalizohet paditësi si pjesë e një përgjegjësie kolektive. Nisur nga sa sipër,
Gjykata, e cilëson zgjidhjen e marrëdhënies së punës midis paditësit Edison Ahmetaj dhe
palës së paditur (zgjidhje kjo e materializuar me vendimin e Drejtorisë së Standardeve
Profesionale nr.22, datë 18.04.2012, vendim i cili është lënë në fuqi nga Komisioni i Apelimit
pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit me vendimin nr.46, datë 18.05.2012),
si zgjidhje pa shkaqe të arsyeshme. Në lidhje me zgjidhjen e pasojave, të ardhura nga aktet
administrative të sipërcituar, Gjykata, ka parasysh qëndrimin që është mbajtur nga Gjykata e
Lartë, me vendimin unifikues nr.31, datë 14.04.2003. Në referim të dispozitave ligjore të
mësipërme, Gjykata, çmon se masa e dëmshpërblimit të punonjësit të policisë, duhet të jetë e
plotë dhe rrjedhojë e vlerësimit të një raporti të drejtë mes gjendjes pasurore para dhe pas
439
zgjidhjes së kontratës së shërbimit publik, në referim të kritereve që lidhen me kohëzjatjen e
marrëdhënies së punës, kushtet materiale e familjare të jetesës, mundësinë për të rifilluar një
marrëdhënie të re pune, me qëllim që masa e dëmshpërblimit të vendos punëmarrësin në
gjendjen pasurore që kishte para përjashtimit nga Policia e Shtetit. Duke marrë në
konsideratë kohëzgjatjen e marrëdhënies së punës mes palëve ndërgjyqëse (rreth katër vjet),
paditësit dhe palës së paditur, gjendjen familjare të paditësit, Gjykata, çmon se pala e
paditur duhet të dëmshpërblejë paditësin Edison Ahmetaj, me 8 paga mujore, sipas nenit
155/3 të Kodit të Punës, për zgjidhjen e marrëdhënies së punës, pa shkaqe të arsyeshme si
dhe shpërblimin për vjetërsi, sipas nenit 145 të Kodit të Punës.
“Lënien në fuqi të vendimit nr.10291 datë 31.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
me këtë ndryshim: Lidhur me pikën 2 të vendimit. Konstatimin e pavlefshëm të vendimeve
nr.22 datë 18.04.2012 dhe vendimit nr.46 datë 18.05.2012 të Drejtorisë së Përgjithshme të
Policisë së Shtetit dhe të Komisionit të Apelimit pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë
së Shtetit në lidhje me largimin nga Policia e Shtetit e paditësit Edison Ahmetaj”.
16.1 Arsyetimi i gjykatës: “Gjykata e Apelit Tiranë, arrin në përfundimin se vendimi
civil nr.10291, datë 31.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet të lihet në fuqi
për të gjitha ato rrethana dhe fakte që u përmendën më sipër si dhe ato që janë analizuar në
mënyrë të hollësishme nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në atë vendim me ndryshimin e
vetëm në pikën dy të vendimit të gjykatës duke vendosur konstatimin e pavlefshëm të
vendimeve nr.22, datë 18.04.2012 dhe vendimit nr.46 datë 18.05.2012 të Drejtorisë së
Përgjithshme të Policisë së Shtetit dhe të Komisionit të Apelimit pranë Drejtorisë së
Përgjithshme të Policisë së Shtetit në lidhje me largimin nga Policia e Shtetit e paditësit
Edison Ahmetaj dhe jo siç është shprehur gjykata e faktit në vendimin e saj “Deklarimin e
zgjidhjes pa shkaqe të arsyeshme të kontratës së punës (me vendimin nr.22 datë 18 04 2012
në mes Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit dhe paditësit Edison Ahmetaj”.
17. Kundër vendimit nr.1484, datë 21.06.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka
ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë, e cila
kërkon prishjen e vendimit nr.10291 datë 31.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe vendimit nr.1484 datë 21.06.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e padisë, për
shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

18.1 Neni 17. Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo bën një
cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë
palët.
19. Dispozitat e ligjit ligjit 9749 datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit”:
19.1. Neni 74 me titull “Shkelja disiplinore”, përcakton: “Kur nuk përbën
vepër penale, vlerësohet shkelje disiplinore çdo veprim ose mosveprim
i punonjësit të Policisë, që bie në kundërshtim me Rregulloren e
Disiplinës, të miratuar me vendim të Këshillit të Ministrave”.
19.2. Neni 75: “Masat disiplinore” përcakton: “1.Masat që mund të merren
ndaj punonjësit të Policisë në rastet e shkeljeve disiplinore janë:
a) vërejtje;
440
b) vërejtje me paralajmërim;
c) gjobë në masën sa paga e punonjësit për pesë ditë pune;
ç) shtyrje e afatit të gradimit nga një muaj deri në një vit;
d) pezullim pa pagesë nga pesë ditë deri në tridhjetë ditë;
dh) ulje jo më shumë se një gradë deri në 12 muaj;
e) përjashtim nga Policia.
2. Masa disiplinore e dhënë duhet të jetë në përshtatje me shkeljen e
kryer dhe me pasojat e ardhura prej saj.
3. Efektet e masës disiplinore fillojnë pasi të ketë përfunduar procesi
disiplinor, ku përfshihen procedurat përkatëse të apelimit dhe pasi të
jetë dhënë vendimi përfundimtar”.
20. VKM nr.786 datë 04.06.2008 “Për miratimin e rregullores së disiplinës së policisë
së Shtetit”
KOLEGJI ADMINISGTRATIV I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON:
e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë, përmban shkaqe ligjore, që motivojnë cenimin e
vendimit nr.1484 datë 21.06.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është lënë në fuqi
me një ndryshim vendimi nr.10291 datë 31.10.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit Tiranë është rrjedhojë e interpretimit dhe zbatimit të
gabuar të ligjit material.
24. Nga aktet e dosjes gjyqësore që janë marrë në shqyrtim nga Gjykata e Apelit
Tiranë rezulton se për paditësin Edison Ahmetaj është marrë masa disiplinore “Përjashtim
nga policia e shtetit” me vendimin nr.22, datë 18.04.2012 të Drejtorit të Përgjithshëm të
Policisë së Shtetit me motivacionin për shkelje të nenit 11 pika 6 “Moszbatimi i urdhrave të
ligjshëm që ka sjellë pasoja”dhe pika 12 “Shkelje ose mosushtrimi i kompetencave të
Policisë” të Rregullores së Disiplinës. Paditësi e ka ankimuar këtë masë disiplinore fillimisht
në rrugë administrative sipas parashikimeve të nenit 77 të ligjit të posaçëm nr.9749, datë
04.06.2007 “Për policinë e shtetit”. Në kushtet kur pas apelimit administrativ është lënë në
fuqi kjo masë ai i është drejtuar gjykatës me padinë për anullimin e aktit që ka caktuar masën
disiplinore përjashtim nga policia dhe rregullimin e pasojave. Gjykatat e faktit e kanë pranuar
këtë kërkim.
proces, rezulton se jemi para një mosmarrëveshje që ka lindur si pasojë e ndërprerjes së
marrëdhënieve të punës midis paditësit dhe palës së paditur. Vendimi i palës së paditur
mbështetet në ligjin nr.9749 datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit” dhe Rregulloren e
Disiplinës së Policisë së Shtetit miratuar me vendimin e Këshillit të Ministrave nr.786, datë
4.6.2008, prandaj është e nevojshme të analizohen dispozitat ku mbështetet ky vendim për të
konkluduar për bazueshmërinë ligjore të masës disiplinore të dhënë.
441
26. Në nenin 57 të Ligjit nr.9749, datë 04.06.2007 “Për policinë e shtetit”, i
ndryshuar, i titulluar “Lirimi dhe Përjashtimi nga Policia”, parashikohet se: “...3.Një
punonjës i Policisë largohet nga Policia nëse dënohet me burgim me vendim gjyqësor të
formës së prerë, si dhe kur ndaj tij merret masa disiplinore e përjashtimit nga Policia.
4.Lirimi dhe përjashtimi i punonjësit të Policisë bëhen me urdhër të titullarit kompetent për
emërimin e tij, sipas nenit 42 të këtij ligji”.
27. Nga interpretimi i nenit 57/3 të ligjit të sipërcituar rezulton se largimi nga policia
bëhet në dy raste: (i) Nëse punonjësi i policisë dënohet me burgim me vendim gjyqësor të
formës së prerë, (ii). Kur ndaj punonjësit të policisë merret masa disiplinore e përjashtimit
nga Policia. Këto dy raste janë përjashtuese e alternative ndaj njëra tjetrës në kuptimin që
nuk duhet të ekzistoj domosdoshmërish një vendim me burgim i formës së prerë për t’u marrë
ndaj punonjësit të policisë masa disiplinore e përjashtimit nga policia e shtetit. Në rastin
konkret pavarësisht se Prokuroria e Rrethit Tiranë, me vendimin e datës 26.02.2012 ka
vendosur “Mosfillimin e procedimit penal” për njërën prej shkeljeve të evidentuara si të kryer
nga paditësi, kjo nuk përbën shkak për përjashtimin e tij nga përgjegjësia disiplinore dhe
marrjen e masës disiplinore të përjashtimit nga policia.
28. Në vijim të analizës së nenit 57 të Ligjit nr.9749, datë 04.06.2007 “Për policinë e
shtetit”, si dhe nenit 74 të po këtij ligji në të cilën pasqyrohet se: “Kur nuk përbën vepër
penale, vlerësohet shkelje disiplinore çdo veprim ose mosveprim i punonjësit të Policisë, që
bie në kundërshtim me Rregulloren e Disiplinës, të miratuar me vendim të Këshillit të
Ministrave”. Pra përgjegjësia e punonjësit të policisë për efekte të procedimit disiplinor është
e ndryshme dhe jodomosdoshmërisht e lidhur me përgjegjësinë penale. Zgjidhja e çështjes
penale nuk mund të determinojë zgjidhjen e një çështje administrative, pasi në gjykimin penal
zgjidhet problemi i fajësisë apo pafajësisë së personit që akuzohet. Në këtë aspekt gjykatat e
faktit kanë gabuar kur e kanë arsyetuar vendimin vetëm bazuar në vendimin e mosfillimit të
procedimit penal. Masa disiplinore “përjashtim nga policia e shtetit” ndaj paditësit është
marrë për shkak të shkeljes administrative(disiplinore) dhe jo për shkak të procedimit penal.
29. Marrëdhënia e punës e një punonjësi të Policisë së Shtetit, e cila në vetvete përbën
një kontratë shërbimi publik, mund të ndërpritet vetëm në rastin kur plotësohen kushtet dhe
rrethanat që përcaktohen në nenin 74 të ligjit. Një ndër rastet që parashikon ligji për
ndërprerjen e kësaj kontrate shërbimi, është rasti kur punonjësi i Policisë së Shtetit
procedohet nga pikëpamja disiplinore, pasi veprimet ose mosveprimet e tij bien ndesh me
rregullat e parashikuara nga VKM nr.786, datë 04.06.2008 “Për miratimin e Rregullores së
Disiplinës së Policisë së Shtetit”, të cilat duhet të vlerësohen sipas një procedure disiplinore
të përcaktuar qartësisht në ligj.
30. Ndërsa në nenin 75 të po këtij ligji, jepen llojet e masave displinore, në të cilën
përcaktohet se: “Masat që mund të merren ndaj punonjësit të Policisë në rastet e shkeljeve
disiplinore janë: a) vërejtje; b) vërejtje me paralajmërim; c) gjobë në masën sa paga e
punonjësit për pesë ditë pune; ç) shtyrje e afatit të gradimit nga një muaj deri në një vit; d)
pezullim pa pagesë nga pesë ditë deri në tridhjetë ditë; dh) ulje jo më shumë se një gradë
deri në 12 muaj; e) përjashtim nga policia. 2. Masa disiplinore e dhënë duhet të jetë në
përshtatje me shkeljen e kryer dhe me pasojat e ardhura prej saj. 3.Efektet e masës
disiplinore fillojnë pasi të ketë përfunduar procesi disiplinor, ku përfshihen procedurat
përkatëse të apelimit dhe pasi të jetë dhënë vendimi përfundimtar”.
31. Ky parashikim detajohet në nenin 10, pika 1 dhe 2 të VKM nr.786, datë
04.06.2008 “Për miratimin e Rregullores së Disiplinës së Policisë së Shtetit”, ku jepen
kategoritë e shkeljeve disiplinore. Shkeljet disiplinore kategorizohen në shkelje të rënda dhe
shkelje të lehta disiplinore. Shkeljet e rënda që kryen punonjësi i Policisë mund ndëshkohen
me të gjitha masat disiplinore përfshirë dhe "Përjashtim nga Policia". Ndërsa në nenin 11 të
po kësaj VKM, përcaktohen se cilat raste përbëjnë shkelje të rëndë disiplinore. Shkelje e
442
rëndë disiplinore në kuptim të kësaj dispozite mund të konsiderohet ndër të tjera veprimi ose
mosveprimi i punonjësit të Policisë, punonjësit që bashkëpunon me të ose atij që nxit
kryerjen e shkeljeve. Në rastin konkret paditësi është përjashtuar për shkelje të nenit 11, pika
6 “Moszbatimi i urdhrave të ligjshëm që ka sjellë pasoja” dhe pika 12 “Shkelje ose
mosushtrimi i kompetencave të Policisë” të Rregullores së Disiplinës.
32. Shkelje disiplinore vlerësohet, çdo veprim, mosveprim, sjellje ose qëndrim qe bie
ne kundërshtim me ligjin “Për Policinë e Shtetit”, Rregulloren e Disiplinës, aktet normative
që parashikojnë kryerjen e detyrave nga punonjësi i Policisë së Shtetit, si dhe rregullat e
etikës. Detyrat e paditësit në cilësinë e punonjësit të policisë të pikës së kalimit kufitar janë të
parashikuara në urdhrat e Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit “Për miratimin e
procedurave standarde të punës për kufirin dhe migracionin”.
33. Referuar provave shkresore që ndodhen në dosjen gjyqësore dhe që janë
administruar nga gjykatat më të ulëta, ka rezultuar e provuar se, pala paditëse e ka kryer
shkeljen e parë në rastin e msorregjistrimit të tre shtetasve kosovar në sistemin TIMS në dalje
të pikës kufitare në datën 27.01.2012, pavarësisht se për këtë rast paditësi nuk është marrë në
përgjegjësi penale. Ndërsa për sa i përket rastit të kalimit pa u regjistruar në sistem të shtetasit
Alban Hamiti në datën 20.01.2012 provohet të ekzistoj një shkelje më e lehtë ajo e
mosushtrimit të kompetencave të policisë për të parandaluar shkeljen ligjore të mos
regjistrimit në sistem të shtetasit që kalon kufirin shtetëror. Për këtë fakt janë marrë në
përgjegjësi të gjithë punonjësit e shërbimit të ditës në të cilën është evidentuar të jetë kryer
shkelja. Kjo shkelje mund të mos jetë e një natyre të tillë që të përligj masën e përjashtimit
nga policia por e në kushtet kur janë evidentuar dy shkelje të përsëritura për paditësin është
marrë masa disiplinore e përjashtimit nga policia.
34. Masa disiplinore e “Përjashtimit nga policia e shtetit”, nënkupton largimin
përgjithmonë të punonjësit të policisë nga ushtrimi i funksioneve dhe detyrave në policinë e
shtetit dhe zgjidhjen e kontratës së shërbimit publik me Policinë e Shtetit. Kjo masë zbatohet
vetëm në rastin e konstatimit të shkeljeve të rënda disiplinore, pra kryerjes së veprimeve ose
mos ndërmarrjes së masave që në thelb konsistojnë në cenimin e rëndë të funksionit dhe
detyrave të policisë së shtetit. Motivacioni i ngritur ndaj paditësit Edison Ahmetaj dhe
përjashtimi i tij përgjithmonë nga Policia e Shtetit, mbështetur në ligjin nr.9749 datë
04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit” dhe Rregulloren e Disiplinës së Policisë së Shtetit, është i
bazuar.
35. Masa disiplinore është marrë nga organi kompetent për dhënien e kësaj mase sipas
nenit 30 të Rregullores së Disiplinës që është Drejtori i Përgjithshëm i Policisë. Organi
kompetent ka respektuar procedurën për dhënien e masës disiplinore. Për paditësin është
zhvilluar procedimi disiplinor nga Drejtoria e Standardeve Profesionale është marrë masa
disiplinore nga Drejtori i Përgjithëm i Policisë, i është komunikuar paditësit dhe ai e ka
ankimuar pranë Komisionit të Apelimit.
36. Në përfundim të analizës së mësipërme, Kolegji thekson se Gjykata e Apelit ka
zbatuar gabim ligjin material kur ka pranuar padinë pa analizuar në tërësi rrethanat e çështjes
të provuara gjatë gjykimit në raport me ligjin material të zbatueshëm për çështjen konkrete.
37. Për gjithë sa u pasqyrua më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon
se vendimi nr.1484 datë 21.06.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është lënë në
fuqi vendimi nr.10291 datë 31.10.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet të prishen
dhe ët vendoset rrëzimi i padisë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të ligjit nr.49/2012 “Për
administrative”
443
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.10291 datë 31.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe vendimit nr.1484 datë 21.06.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e
padisë.
Tiranë, më 19.01.2016
444
Nr. 00 - 2016 - 1470 i Vendimit (15)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancë gjyqësore datë 19.01.2016 mori në shqyrtim çështjen administrative nr.02987/2013

Akti, që u përket:
PADITËS: SHOQËRIA “TREMA ENGINEERING 2”

SH.P.K, përfaqësuar në gjykim nga avokat
Bledar Fejzo.
BURGJEVE, përfaqësuar në gjykim nga avokat
i shtetit Abaz Deda.
PERSON I TRETË: MINISTRIA E DREJTËSISË, përfaqësuar në
gjykim nga avokat i shtetit Abaz Deda.
OBJEKTI:
Përmbushje detyrimi kontraktor në shumën prej 45 896 327 lekë
nga ana e të paditurit si dhe shpërblimin e dëmit.
Baza Ligjore: Neni 31, 32 i Kodit të Procedurës Civile,
neni 698 si dhe neni 850 e vijues i Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.5048, date 18.05.2012, ka

vendosur :
Detyrimin e të paditurit Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve që të përmbushe
detyrimin kontraktor, duke i paguar palës paditëse Shoqëria “Trema
Engineering 2” Sh.p.k shumën 64 369 307 lekë (gjashtëdhjetë e katër milion e
treqind e gjashtëdhjetë e nëntë mijë e treqind e shtatë) lekë; shumë kjo, që
përbëhet nga vlera e punimeve në shumën 45 411 434.40 (dyzet e pesë milion
e katërqind e njëmbëdhjetë mijë e katërqind e tridhjetë e katër pikë dyzet) lekë
dhe 18 957 873 (tetëmbëdhjetë milion e nëntëqind e pesëdhjetë e shtatë mijë e
tetëqind e shtatëdhjetë e tre) lekë kamate vonesa.

Gjyqësor Tiranë.
445
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka paraqitur rekurs pala e paditur
Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve, duke kërkuar prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës
së parë dhe të gjykatës së apelit dhe rrëzimin e padisë si të pabazuar në ligj, duke parashtruar
këto shkaqe:
 Padia nuk ka bazë ligjore ku të mbështetet dhe gjithçka që kërkohet është në
kundërshtim më atë që kërkohet e me ligjin.
 Ka qenë paditësi i cili nuk e ka përmbushur kontratën gjë që ka sjellë mos
ekzekutimin e plotë të kontratës, prandaj nuk mund të kërkohen interesat apo
shpërblimi i dëmit.
 Në përfundim të objektit kontraktuesi duhej tì kërkonte supervizorit dhënien e
çertifikatës së përfundimit të punimeve, çertifikatë e cila mungon gjë që do të thotë se
vepra nuk është kryer në afat.
 Paditësi ka filluar kryerjen e punimeve pa e pasur lejen e ndërtimit, sigurimi i së cilës
ishte kusht kontraktor dhe që duhej të përmbushej nga pala paditëse, e cila duhej të
merrte lejen e ndërtimit. Kjo leje i është vënë në dispozicion palës së paditur me datë
08.03.2011.
 Sipas kontratës pas përfundimit të secilit situacioni, investitori duhej të bënte pagesat,
ndërkohë që vihet re se investitorit nuk i është kryer asnjë pagesë dhe shoqëria ka
vazhduar të punojë edhe pse nuk i janë paguar tre situacionet e para. Në këto kushte,
pala paditëse nuk duhet të kishte përfunduar punimet në vlerën e plotë të kontratës.
 Akti i ekspertimit i kryer nga gjykata është i pavlefshëm dhe i pasaktë, e në
kundërshtim me dokumentet ligjore.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori në seancë gjyqësore; mbrojtjen e
përfaqësuesit të paditësit Shoqëria “Trema Engineering 2” Sh.p.k, avokatin Bledar Fejzo, që
kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; mbrojtjen e përfaqësuesit të
palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve, dhe personit të tretë Ministria e
Drejtësisë avokatin e shtetit Z. Abaz Deda, që kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së
shkallës së parë dhe të gjykatës së apelit dhe rrëzimin e padisë; si edhe pasi e bisedoi çështjen
në tërësi në dhomën e këshillimit,
VËREN
1. Me datë 21.06.2005 midis Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve në cilësinë e

investitorit/porositësit dhe Shoqërisë “Trema Engineering 2” Sh.P.K. në cilësinë e
sipërmarrësit është lidhur një kontratë sipërmarrjeje. Kjo kontratë është lidhur pas zhvillimit
të procedurës së prokurimit publik të drejtpërdrejtë nga Ministria e Drejtësisë, “Për adaptimin
e hotelit të punëtorëve Pojskë, Pogradec dhe përshtatjen e tyre në institucion të vuajtjes së
dënimit për të Miturit”. Objekt i kësaj kontrate ka qenë rikonstruksioni i hotelit të punëtorëve
të Kromit Pojskë, Pogradec dhe adaptimi i tij në “Institut të vuajtjes së dënimit për të mitur”.
Vlera e punimeve sipas kontratës ishte në shumën 46 854 957 lekë dhe objekti i
rikonstruktuar duhej të fillonte në datë 21.06.2005 dhe të përfundonte deri me datë
21.12.2005.
2. Sipas palës paditëse, puna në objekt ka filluar pas pajisjes nga Drejtoria e
Përgjithshme e Burgjeve me projektin dhe preventivin e objektit, të hartuara nga studio e
projektimit “PNI-2001”, studio projektuese kjo e përzgjedhur nga i padituri Drejtoria e
Përgjithshme e Burgjeve. Po kështu sipas palës paditëse punimet janë kryer në afat dhe në
cilësinë e kërkuar, megjithatë pala e paditur nuk e ka paguar paditësin për punën e kryer.
446
Paditësi pretendon se në periudhën qershor 2005 - dhjetor 2005, i ka dërguar të paditurit
Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve 7 situacione (çertifikata) të punimeve të kryera. Këto
situacione në përputhje me nenet 4.1 dhe 4.2 të kontratës, janë firmosur edhe nga supervizori
i objektit dhe më pas janë miratuar e firmosur edhe nga Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve
pa paraqitur asnjë pretendim. Vlera e tyre kap shifrën 45 896 327 lekë. Për këtë arsye pala
paditëse i është drejtuar gjykatës me padi duke kërkuar prej palës së paditur përmbushjen e
detyrimit kontraktor, e po kështu shpërblimin e dëmit të shkaktuar nga vonesa në ekzekutim.
3. Ndërkohë në gjykim pala e paditur ka pretenduar se paditësi në kundërshtim me nenin
5.2 të kontratës, i cili e detyron që të sigurojë të gjithë dokumentacioni ligjor e teknik për
realizimin e veprës, ka filluar punimet me datë 21.06.2005 pa pasur leje ndërtimi. Paditësi
konform nenit 5.1 të Kontratës nuk ka relatuar asnjëherë me shkrim për pasjen e ndonjë
divergjence dhe nuk ka kërkuar asnjëherë mbështetje administrative lidhur me
dokumentacioni leje ndërtimi tek autoriteti kontraktor apo organi qendror. Ky fakt provohet
me shkresën e Drejtorit të Përgjithshëm të Burgjeve nr.7235, datë 29.12.2005 ku ai kërkon
pezullimin e punimeve dhe paraqitjen në Institucion të të gjithë dokumentacionit të
nevojshëm të projektit të zbatuar. Vënia në dispozicion e dokumentacionit është kërkuar edhe
me shkresën nr.6988, datë 20.12.2005. Ky detyrim nuk është përmbushur nga paditësi dhe
kjo mospërmbushje përbën mospërmbushje të rëndësishme të kontratës, që ka cenuar
mirëbesimin e investitorit për vazhdimin e mëtejshëm të procedurave. Po kështu, sipas palës
së paditur, në kundërshtim me nenin 858 të K.Civil janë kryer punime shtesë pa pasur
marrëveshje me porositësin. Kështu në procesverbalet e firmosura nga mbikëqyrësja e
punimeve është vënë shënim që do të përdoret fondi rezervë etj. Nuk është zbatuar procedura
e rregullt e prokurimit, pasi ky i fundit ka qenë i drejtpërdrejtë, kur duhej një procedurë e
rregullt tenderimi (tender i hapur), për faktin se nuk kemi të bëjmë me sigurinë e burgjeve
(me të dënuar brenda). Nuk disponohet në arkivin e Ministrisë së Drejtësisë dhe DP Burgjeve
dokumentacioni i marrjes së objektit në dorëzim. Në kundërshtim me ligjin "Për
urbanistikën” nuk është marrë miratimi paraprak i KRTSh-së si dhe nuk është miratuar sheshi
i ndërtimit, si objekt jashtë vijave kufizuese. Kontrata e nënshkruar nuk ka preventivin e
tenderit por një preventiv tjetër hartuar po nga Firma projektuese PNI-2001. Po kështu, i
padituri prapësoi se për këtë objekt është ngritur një grup tjetër për kryerjen e verifikimeve
dhe në përfundim është bërë kallëzim në Prokurorinë e Rrethit Tiranë, ku është filluar
procedimi penal nr.1702, datë 08.05.2006 për veprën penale të 'Shpërdorimit të detyrës', të
parashikuar nga neni 248 i K.Penal. Po kështu sipas të paditurit në kundërshtim me ligjin
nr.8402, datë 10.09.1998 'Për kontrollin dhe disiplinimin e punimeve të ndërtimit', (neni 11)
mbikëqyrësi i punimeve ka dorëzuar tek investitorët dosjen teknike të paplotë. Në dosje nuk
ka patur leje ndërtimi. Ky dokument është depozituar në D.P.Burgjeve me datë 08.03.2011.
4. Gjykata e shkallës së parë ka kryer një ekspertim, nga i cili ka rezultuar se
dimensionet e godinës janë në përputhje me ato të vendosura në lejen e ndërtimit. Objekti nuk
ka përfunduar plotësisht sepse vlera e përfundimit të plotë të të gjithë objektit ka qenë 137
083 211.0 lekë, ndërkohë që kontrata është lidhur për një pjesë të punimeve në shumën 46
854 957.0 lekë. Kurse për pjesën tjetër është hartuar një preventiv tjetër paraprak në vlerën 46
854 957 lekë. Sipas aktit të ekspertimit rezulton gjithashtu se sipas verifikimit në vend
punimet janë realizuar në vlerën 45 411 434.40 lekë. Mbi këtë shumë janë përllogaritur edhe
kamat vonesat të cilat kapin shumën 18 957 873 lekë. Në total detyrimi plus kamat vonesat
kap shumën 64 369 307 lekë.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.5048, date 18.05.2012, ka
vendosur pranimin e kërkesë padisë. Detyrimin e të paditurit Drejtoria e Përgjithshme e
Burgjeve që të përmbushë detyrimin kontraktor, duke i paguar palës paditëse Shoqëria
“Trema Engineering 2” Sh.p.k shumën 64 369 307 lekë, shumë kjo që përbëhet nga vlera e
punimeve në shumën 45 411 434.40 (dyzet e pesë milion e katërqind e njëmbëdhjetë mijë e
447
katërqind e tridhjetë e katër pikë dyzet) lekë dhe 18 957 873 lekë kamatë vonesa. Në këtë
vendim gjykata ka arsyetuar se pretendimi se kontrata nuk është zbatuar brenda afatit gjatë
shqyrtimit gjyqësor mbeti i paprovuar, pasi nuk u paraqit asnjë provë që të vërtetojë një
pretendim të tillë. Po kështu, gjykata e gjen të pambështetur edhe pretendimin për
mosdorëzimin e çertifikatave, pasi të paditurit Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve i janë
dorëzuar 7 situacione (çertifikata) të punimeve të kryera, të cilat në përputhje me nenet 4.1
dhe 4.2 të kontratës, janë firmosur nga supervizori i objektit, e më pas janë miratuar e
firmosur edhe nga Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve pa paraqitur asnjë pretendim.
Gjykatës nuk iu paraqit asnjë provë që të provojë fillimin e punimeve nga paditësi pa pasur
lejen e ndërtimit. Në dosje është administruar me cilësinë e provës leja e ndërtimit të KRRT-
së nr.3, datë 24.09.2007. Po kështu pas përfundimit të objektit dhe kryerjes së kolaudimit me
procesverbalin datë 02.03.2009 është lëshuar edhe leja e shfrytëzimit datë 30.06.2009. Kështu
që sipas gjykatës, pretendimet e palës së paditur për mungesë dokumentacioni teknik e ligjor
mbeten të paprovuara. Po kështu, gjykata ka vlerësuar të pambështetur edhe prapësimin e
palës së paditur për kryerje punimesh shtesë pa pasur marrëveshje me porositësin. Në bazë të
dokumentacionit të administruar dhe aktit të ekspertimit rezulton se punimet janë kryer sipas
përcaktimeve kontraktore.
6. Gjykata ka çmuar gjithashtu se edhe prapësimi për moszbatimin e rregullt të
procedurës së tenderimit është i pabazuar në ligj. Në rastin objekt shqyrtimi gjyqësor është
zgjedhur procedura e tenderit të drejtpërdrejtë, pasi Drejtoria e Burgjeve dhe specialistët e
Ministrisë së Drejtësisë kanë kërkuar zhvillimin e investimit me procedurë të përshpejtuar.
Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve ka propozuar zhvillimin e tenderit të drejtpërdrejtë duke
caktuar paditësin shoqëria Trema Enginereeing 2” Sh.P.K. bazuar në eksperiencën e
suksesshme që enti prokurues ka patur në prokurimet e saj të mëparshme, për Gjykatën e
Krimeve të Rënda. Nga Agjencia dhe Ministria e Financave është kthyer përgjigje se është e
drejtë e vetë entit prokurës që të zgjedhë formën e prokurimit të drejtpërdrejtë pasi ligji 7971,
datë 27.06.1995 "Për prokurimin Publik' kishte pësuar ndryshim me ligjin 9372, datë
14.04.2005 'Për disa ndryshime e shtesa në ligjin 7971, datë 27.06.1995 "Për Prokurimin
Publik'. Në nenin 19 është shtuar gërma 'g' e cila lejon zhvillimin e tenderit të drejtpërdrejtë
për investime, projekte dhe sisteme të teknologjisë së informacionit, që lidhen drejtpërdrejt
me çështjen e sigurisë në burgje. Në zbatim të kësaj baze ligjore është zhvilluar procedura e
tenderit të drejtpërdrejtë. Për lidhjen e kontratës nga Ministri i Drejtësisë Fatmir Xhafa është
autorizuar Drejtori i Përgjithshëm i Burgjeve që të lidhë kontratën me paditësin Shoqëria
“Trema Engineering 2” Sh.P.K. Duke e konsideruar zhvillimin e tenderit si veprim në
kundërshtim me ligjin i padituri ka bërë kallëzim penal në Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor
Tiranë, për kryerjen e veprave penale ndaj disa punonjësve lidhur me këtë tender për kryerjen
e veprave penale të shpërdorimit të detyrës të parashikuar nga neni 248 i K.Penal. Kjo çështje
është pushuar me vendimin e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë për pushimin e çështjes
penale nr.1702, datë 13.11.2006. Kundër këtij vendimi është bërë ankim në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Tiranë. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.244 akti, datë
21.03.2007 ka vendosur rrëzimin e ankimit. Duke pasur parasysh sa është argumentuar më
sipër gjykata e gjen të pabazuar në ligj, prapësimin e palës së paditur për paligjshmëri në
zhvillimin e tenderit për shkak të zgjedhjes së zhvillimit të tenderit të drejtpërdrejtë. Për
rrjedhojë ky prapësim është i pabazuar në ligj dhe prova.
7. Po kështu, gjykata e shkallës së parë e ka konsideruar të pabazuar edhe pretendimin e
palës së paditur se ka pasur shkelje për shkak të mos kalimit të objektit në administrim të
Ministrisë së Drejtësisë nga Ministria e Ekonomisë. Në dosje është administruar e gjithë
praktika e kalimit të pronësisë së hotelit të punëtorëve të kromit nga Ministria e Ekonomisë
në atë të Drejtësisë mbështetur në VKM 153, datë 03.04.1993. Kjo praktikë i është dorëzuar
Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve me shkresën nr.512 Prot, datë 22.12.2005. Në rastin
448
në gjykim prona ka qenë e administruar nga shoqëria Albkrom sha. në likuidim e sipër,
kështu që kalimi kapital i saj nuk është kompetencë e Këshillit të Ministrave. Në dosje është
administruar procesverbali mbi dorëzimin e objektit datë 17.03.2005 i grupit të përbashkët të
Ministrisë së Drejtësisë nga njëra anë dhe Albkrom sh.a. nga ana tjetër për marrjen në
dorëzim të objektit.
8. Gjykata e gjen të pabazuar në ligj edhe prapësimin për kryerje punimesh shtesë pa
pasur marrëveshje me porositësin. Ky fakt nuk provohet me provat në gjykim. Sipas aktit të
ekspertimit rezulton se nuk është kryer asnjë punim jashtë projektit dhe preventivave
përkatës. Kështu që ky prapësim rrëzohet si pabazuar në prova.
9. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1679, datë 23.07.2013 ka vendosur lënien në
fuqi të vendimit nr.5048, datë 18.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Në këtë
vendim është arsyetuar në të njëjtën mënyrë si gjykata e shkallës së parë.
10. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka paraqitur rekurs pala e paditur
Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve, duke kërkuar prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës
së parë dhe të gjykatës së apelit dhe rrëzimin e padisë si të pabazuar në ligj, duke parashtruar
shkaqet e përmendura në mënyrë të përmbledhur në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
vendimet e gjykatave dhe shkaqet e parashtruara në rekurs vëren se vendimet e gjykatave
janë marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural, si rrjedhojë e një hetimi të mangët
gjyqësor, në kundërshtim me nenin 14 të K.Pr.Civile. Si rrjedhojë, vendimi i gjykatës së
apelit duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rigjykim, me qëllim kryerjen e një hetimi të
plotë e të gjithanshëm gjyqësor, në funksion të zgjidhjes së drejtë të çështjes.
12. Konkretisht, mes palëve ndërgjyqëse është lidhur një kontratë prokurimi publik, me
qëllim adaptimin e hotelit të punëtorëve në Pojskë Pogradec, në institucion të vuajtjes së
dënimit për të miturit, në një vlerë kontrate prej 46 854 957 lekë. Afati i fillimit të punimeve
ishte data 21.06.2005 ndërsa punimet duhej të përfundonin me datë 21.12.2005. Paditësi ka
pretenduar se ka përfunduar në afat punimet dhe se për periudhën Qershor –Dhjetor 2005 i ka
dërguar palës së paditur 7 situacione punimesh, të nënshkruara nga supervizori i punimeve.
Sipas palës së paditur, këto situacione janë miratuar nga pala e paditur pa asnjë pretendim,
megjithatë kjo e fundit nuk ka kryer asnjë pagesë për palës paditëse, për disa arsye të
parashtruara prej saj.
13. Konkretisht, pala e paditur ka pretenduar se pala paditëse ka filluar punimet pa pasur
leje ndërtimi, si dokumenti bazë që legjitimon ndërtimin e ligjshëm të një objekti, në
përputhje me ligjin 8402 datë 10.09.1998 “Për kontrollin dhe disiplinimin e punimeve të
ndërtimit” si dhe Udhëzimit nr.2 datë 13.05.2005 “Për zbatimin e punimeve të ndërtimit”. Në
këto kushte, pala e paditur duke konsideruar se paditësi ka shkelur dispozitat kontrakore, nuk
ka kryer pagesën, me argumentin se sendi objekt kontrate ishte i paligjshëm dhe si i tillë, nuk
legjitimohej pagimi i shumës së kërkuar. Kështu, sipas nenit 5. 2 të kontratës së lidhur mes
palëve, pala paditëse duhej të siguronte dokumentacionin teknik e ligjor për realizimin e
veprës. Ndërkohë në nenin 5.1 të saj parashikohej se: “Në qoftë se kontraktuesi gjen ndonjë
divergjencë midis kërkesave ligjore dhe dokumenteve të kontratës ose midis kërkesave ligjore
dhe çdo institucioni, atëherë, ai menjëherë do të japë një njoftim me shkrim që specifikon
divergjencën”. Sipas kontratës, nëse për ndonjë arsye jashtë kontrollit të kontraktuesit, ai nuk
është në gjendje të marrë lejen për të filluar punimet në kohë, data për fillimin dhe
përfundimin e punimeve do të shtyhej sipas gjykimit të supervizorit dhe në këtë rast,
kontraktuesi, pra pala paditëse, nuk do të kishte të drejtën për kompensim. Sipas palës së
paditur, pala paditëse asnjëherë nuk ka relatuar me shkrim pasjen e ndonjë problematike dhe
449
nuk ka kërkuar asnjëherë mbështetje lidhur me dokumentacionin “leje ndërtimi”. Po kështu
Drejtori i Përgjithshëm i Burgjeve ka kërkuar dy herë dokumentacionin ligjor të punimeve të
palës paditëse dhe nga aktet e dosjes rezulton se ai nuk i është vënë në dispozicion. Në këto
kushte, me shkresën nr.7235 datë 29.12.2005 nga pala e paditur është kërkuar pezullimi i
punimeve në objekt. Po kështu, pala e paditur me shkresën e datës 20.12.2005, e ka vënë në
dijeni palën paditëse se mospasja e kësaj të fundit me leje ndërtimi, konsiderohej shmangie
nga detyrimet kontraktore dhe do të përbënte pengesë në të ardhmen për likuidimin financiar
të shoqërisë.
14. Gjykatat kanë arsyetuar se nuk u paraqit asnjë provë që të provojë fillimin e punimeve
nga paditësi pa pasur lejen e ndërtimit, ndërkohë që në dosje është administruar leja e
ndërtimit e KRRT-së nr.3 datë 24. 09.2007. Kolegji vëren se vetëm duke marrë për bazë
datën e lëshimit të lejes së ndërtimit, arrihet në përfundimin se pala paditëse ka filluar
punimet pa u pajisur me leje ndërtimi. Jo vetëm kaq, por edhe pasi këto punime sipas
kontratës duhej të kishin përfunduar me datë 21.12.2005, paditësi nuk ishte pajisur akoma me
leje ndërtimi për punimet e kryera. Në këtë drejtim, gjykatat duhej të kishin hetuar në drejtim
të faktit se kur kishte aplikuar pala paditëse për leje ndërtimi, cila ka qenë arsyeja që ajo nuk
është lëshuar apo është lëshuar me aq vonesë dhe nëse këto arsye lidheshin me parregullsi në
plotësimin e dokumentacionit nga pala paditëse, apo kishin të bënin me mosushtrimin e
detyrës nga ana e organeve të qeverisjes vendore. Po kështu, gjykatat duhej të sqaronin, nëse
është pasur parasysh klauzola kontraktore, që parashikonte se në rast vështirësish lidhur me
dokumentacionin “leje ndërtimi” në organet e qeverisjes vendore, pala paditëse mund të
kërkonte ndihmën e Ministrisë së Drejtësisë. Nga dosja gjyqësore nuk rezulton që pala e
paditur apo Ministria e Drejtësisë, të jenë vënë në dijeni të mospasjes së lejes së ndërtimit dhe
moslëshimit të saj nga organet vendore, e po kështu nuk rezulton të jetë kërkuar ndërhyrja e
tyre, në funksion të ekzekutimit të kontratës, siç ishte parashikuar në këtë të fundit. Pra, në
këto kushte, gjykatat duhej të kishin hetuar nëse pala paditëse kishte faj lidhur me mungesën
e dokumentacionit ligjor “leje ndërtimi” gjatë kryerjes së punimeve dhe të sqarohet se përse
ajo ka filluar dhe përfunduar punimet pa e pasur këtë leje, në kundërshtim me kontratën, etj.
15. Po kështu, pala e paditur ka pretenduar në rekurs se gjykatat nuk kanë hetuar në
drejtim të fakteve të parashtruara nga ajo, për kryerjen nga ana e palës paditëse e punimeve
jashtë afatit ligjor. Kolegji vëren se gjykatat kanë arsyetuar se punimet kanë përfunduar në
kohë, megjithatë konkludon se në kushtet kur atyre u janë parashtruar pretendime lidhur me
kryerjen në kohë të punimeve, ato duhej të kishin zgjeruar hetimin gjyqësor dhe të
administronin prova të tjera në drejtim të faktit se kur kanë përfunduar punimet. Në këtë
mënyrë, gjykatat e faktit kanë vlerësuar një provë në mënyrë të përciptë dhe jo në lidhje me
provat e tjera. Nga dosja rezulton se, pala e paditur me shkresën nr.7235 datë 29.12.2005, ka
kërkuar pezullimin e punimeve në objekt. Kjo do të thotë se edhe pse kishte kaluar afati për
përfundimin e punimeve (i cili sipas kontratës ishte data 21.12.2005) në objekt vazhdohej të
kryheshin punime, të cilat u kërkuan të pezulloheshin me shkresën e mësipërme. Sa më sipër,
Kolegji arrin në përfundimin se gjykatat duhej të hetonin lidhur me faktin se: a) kur kanë
përfunduar realisht punimet në objekt; b) a ka pasur zgjatje të afatit të përfundimit të tyre; c)
përse me datë 29.12.2005 u vendos pezullimi i punimeve; d) kur është lëshuar situacioni i
fundit i punimeve; e) kur është kryer dorëzimi i punimeve, etj.
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vëren se sipas aktit të ekspertimit, mbi të
cilin gjykatat janë mbështetur në vendimmarrjen e tyre, rezulton se pala paditëse ka kryer
punimet sipas projektit dhe preventivit. Ndërkohë, pala e paditur ka pretenduar se pala
paditëse ka kryer jo të gjithë punimet e brendshme e të jashtme, por ato më të domosdoshmet.
Në këtë drejtim, Kolegji thekson se gjykatat nuk kanë hetuar lidhur me pretendimet e palës së
paditur. Në vendime dhe në gjykim nuk është sqaruar se çfarë punimesh janë kryer. A është e
vërtetë që janë kryer punimet më të domosdoshme dhe nëse punimet e kryera ishin ato të
450
përcaktuara në preventiv apo ishin përzgjedhur punimet më të domosdoshme dhe nëse kjo e
fundit ka ndodhur, kush i ka përcaktuar punimet që do të kryheshin. Nuk është sqaruar se
çfarë punimesh janë kryer në raport me ato që parashikoheshin në preventiv dhe projektin e
studios. A janë kryer punimet sipas këtij projekti, apo ka pasur lëvizje prej tyre dhe janë
përzgjedhur punimet më të domosdoshme. Në dosje dhe në pretendimet e palës së paditur
flitet për një projekt të parë dhe më pas një të dytë, pa u sqaruar se kush e kërkoi projektin e
dytë, për çfarë arsyesh u projektua, çfarë mangësish kishte projekti i parë, çfarë nuk ishte
parashikuar qartë dhe për çfarë arsyesh. Po kështu nuk ka rezultuar e qartë nëse ka ndikuar
projekti i dytë në afatin dhe në volumin e punimeve të kryera, e po kështu dhe në vlerën e
tyre. Të gjitha këto çështje mbesin të paqarta në vendimet gjyqësore, pasi gjykatat nuk janë
thelluar në hetimin e tyre.
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vëren se nga vendimet e gjykatave dhe as
nga hetimi gjyqësor i tyre nuk rezulton e qartë nëse preventivi mbi bazën e të cilit janë kryer
punimet ka qenë ai mbi bazën e të cilit është lidhur kontrata apo është ndryshuar më vonë.
Nga pala e paditur është pretenduar se kontrata është lidhur pa pasur preventivin e tenderuar,
por një preventiv tjetër të hartuar po nga e njëjta shoqëri, në të njëjtën datë dhe vlerë, por që
nuk kishte miratimin e investitorit. Gjykatat duhej të hetonin nëse këto pretendime të palës së
paditur kishin mbështetje faktike dhe nëse po, duhej të sqaronin nëse ato preventiva kishin
ndonjë ndryshim dhe nëse kanë ndikuar në kryerjen e punimeve siç ka pretenduar pala e
paditur.
18. Po kështu, pala e paditur ka pretenduar se pala paditëse ka kryer punime shtesë, pa
marrë konfirmimin me shkrim të palës së paditur. Nga ana e gjykatave është arritur në
përfundimin se bazuar në aktin e ekspertimit punimet janë kryer mbi preventivin. Megjithatë,
pala e paditur ka pretenduar se në procesverbalet e firmosura nga mbikëqyrësja e punimeve
është vënë shënimi se do të përdorej fondi shtesë. Kolegji vëren se gjykatat pa u mbështetur
në një argument ligjor, por në mënyrë të përciptë, i kanë kthyer përgjigje palës së paditur se
nuk ka pasur punime shtesë. Ndërkohë, ato nuk kanë hetuar se a është përdorur ndonjë fond
shtesë apo jo, nëse kanë rezultuar nevoja të lidhura me punime të paparashikuara dhe nëse po
ku konsistonin ato, cila ishte vlera e tyre, deri në çfarë përqindje në raport me vlerën e
kontratës shkonte përdorimi i fondit rezervë, etj. Në vendimet e tyre gjykatat kanë arsyetuar
se nga akti i ekspertimit rezulton se nuk është kryer asnjë punim jashtë projektit dhe
preventivave, megjithatë ky argument nuk i jep përgjigje pretendimeve të palës së paditur
lidhur me kryerjen e punimeve shtesë. Kolegji vëren se punimet shtesë jo domosdoshmërisht
janë të lidhura me daljen jashtë projektit. Ato kanë të bëjnë me punime të paparashikuara në
projekt, të cilat gjatë ekzekutimit të kontratës rezultojnë të nevojshme të kryhen për efekt të
cilësisë së veprës.
18. Po kështu, gjykatat duhej të përcaktonin edhe punimet e kryera nga pala paditëse dhe
ato mbetur pa u kryer në raport me preventivin dhe gjendjen e faktit. Edhe në këtë çështje
gjykatat nuk janë thelluar në hetimin e tyre. Gjithashtu, pala e paditur ka pretenduar se
situacionet e paraqitura nga pala paditëse nuk kanë qenë të rregullta. Gjykatat i kanë kthyer
një përgjigje sipërfaqësore këtij pretendimi, pa sqaruar se ku qëndronte parregullsia e
pretenduar dhe sesi rezultonte gjendja faktike. Nga ana tjetër, pala e paditur ka pretenduar se
pala paditëse nuk ka marrë çertifikatën përfundimtare të punimeve. Kolegji thekson se
gjykatat nuk kanë hetuar së pari nëse është marrë kjo çertifikatë dhe nëse jo, cila ka qenë
arsyeja. Po kështu, pala e paditur ka pretenduar se objekti nuk është marrë në dorëzim. Edhe
ky fakt rezulton i paqartë nga dosja gjyqësore. Gjykatat duhej të verifikonin nëse objekti
është marrë në dorëzim dhe nëse po, kur është kryer ky veprim në raport me afatin e
përfundimit të kontratës. Nëse objekti nuk është marrë në dorëzim, gjykatat duhej të sqaronin
se cila ka qenë arsyeja, etj.
451
19. Në vendimet e gjykatave arsyetohet se pas përfundimit të objektit dhe kryerjes së
kolaudimit me procesverbalin datë 02.03.2009 është lëshuar leja e shfrytëzimit datë
30.06.2009. Nga ana tjetër as nga hetimi gjyqësor dhe as nga arsyetimi i gjykatave nuk
sqarohet nëse objekti ka përfunduar tërësisht apo jo. Një çështje e tillë shtrohet nisur nga fakti
se është lëshuar leja e shfrytëzimit. A janë kryer punime të tjera përveç atyre për të cilat është
rënë dakord në kontratë, pasur parasysh faktin se vlera e kontratës nuk mbulonte gjithë
punimet që ishin të nevojshme. Nëse punimet janë kryer plotësisht a ka pasur kontratë tjetër
të lidhur mes palëve, ndryshime në projekt, ndryshim në çmim, etj.
20. Po kështu pala e paditur ka pretenduar se nuk janë zbatuar sipas ligjit procedurat
tenderuese, me tender të hapur, por është kryer zhvillimi i procedurës së përshpejtuar. Sipas
saj, si rrjedhojë e kësaj parregullsie, pala e paditur nuk detyrohet me kryerjen e pagesave.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se ky qëndrim i palës së paditur është i
pambështetur në ligj. Konkretisht, nga gjykatat është pranuar se Drejtoria e Përgjithshme e
Burgjeve ka propozuar zhvillimin e tenderit të drejtpërdrejtë duke caktuar paditësin shoqëria
Trema Enginereeing 2' Sh.P.K. bazuar në eksperiencën e suksesshme që enti prokurues ka
patur në prokurimet e saj të mëparshme, për Gjykatën e Krimeve të Rënda. Nga Agjencia dhe
Ministria e Financave është kthyer përgjigje se është e drejtë e vetë entit prokurës që të
zgjedhë formën e prokurimit të drejtpërdrejtë pasi ligji 7971, datë 27.06.1995 "Për
prokurimin Publik' , ndryshuar me ligjin 9372, datë 14.04.2005 'Për disa ndryshime e shtesa
në ligjin 7971, datë 27.06.1995 "Për Prokurimin Publik'. Në nenin 19 është shtuar gërma 'g' e
cila lejon zhvillimin e tenderit të drejtpërdrejtë për investime, projekte dhe sisteme të
teknologjisë së informacionit, që lidhen drejtpërdrejt me çështjen e sigurisë në burgje. Duke e
konsideruar zhvillimin e tenderit si veprim në kundërshtim me ligjin i padituri ka bërë
kallëzim penal në Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor Tiranë, për kryerjen e veprave penale ndaj
disa punonjësve lidhur me këtë tender për kryerjen e veprave penale të shpërdorimit të
detyrës të parashikuar nga neni 248 i K.Penal. Kjo çështje është pushuar me vendimin e
Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë për pushimin e çështjes penale nr.1702, datë
13.11.2006. Kundër këtij vendimi është bërë ankim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.244 akti, datë 21.03.2007 ka vendosur
rrëzimin e ankimit.
21. Gjykatat kanë argumentuar se pretendimi i palës së paditur për paligjshmëri të tenderit
është i pambështetur në ligj, ndërkohë Kolegji vlerëson se nuk ka lidhje me rastin konkret. Së
pari, vetë Ligji 9372 datë 14.04.2005 “Për disa ndryshime e shtesa në ligjin 7971 datë
27.06.1995 “Për prokurimin Publik” ka përcaktuar si një formë të mundshme tenderimi edhe
prokurimin e drejtpërdrejtë. Pavarësisht nëse kjo formë është caktuar në respektim të ligjit
ose jo, ajo është vendosur nga organi kontraktor përkatës, i cili mban edhe përgjegjësi në rast
të zbatimit të gabuar të ligjit, lidhur me formën e gabuar të prokurimit të zgjedhur. Në rastin
konkret, nuk ka pse të penalizohet pala paditëse për formën e prokurimit të zgjedhur nga
organi kontraktor. Ajo është përzgjedhur nga ky i fundit për kryerjen e një pune publike dhe
më pas është lidhur edhe kontrata me të.
22. Kolegji vëren se arsyeja që pagesat nuk janë kryer, kishte të bënte me mënyrën e
gabuar dhe me faj të ekzekutimit të kontratës nga pala paditëse. Pikërisht, në këtë drejtim
gjykatat e faktit duhej ta kishin zgjeruar hetimin e tyre. Po kështu, gjykatat duhej të
përcaktonin edhe rëndësinë dhe lidhjen e çdo pretendimi të palës së paditur në raport me
zgjidhjen e çështjes. Në varësi të kësaj, duhej të përcaktonin dhe nevojat lidhur me zgjerimin
e hetimit gjyqësor. Konkretisht, gjykatat duhej të arrinin në një përfundim se cilat nga
veprimet që pala e paditur pretendonte se përbënin mospërmbushje të detyrimeve
kontraktore, ishin të tilla që justifikonin palën e paditur të mos paguante çmimin e kontratës.
Ndërkohë, lidhur me pretendimin e parashtruar se ka pasur shkelje në kalimin e objektit në
452
administrim të Ministrisë së Drejtësisë nga Ministria e Ekonomisë, gjykatat i kanë dhënë
përgjigje, mbështetur në praktikën e kalimit të pronësisë, e administruar në gjykim.
23. Sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se çështja duhet
kthyer për rigjykim, me qëllim që të sqarohen problemet e paqarta në mosmarrëveshjen mes
palëve dhe që kanë rëndësi për çështjen. Nisur nga fakti se kompetente nga pikëpamja
lëndore për gjykimin e kësaj çështje është gjykata administrative, çështja duhet kthyer për
rigjykim në Gjykatën Administrative të Apelit. Në rigjykim, kjo e fundit duhet të mbajë
parasysh sqarimin e të gjithë problemeve dhe paqartësive të ngritura në këtë vendim, dhënien
përgjigje të gjithë pretendimeve dhe prapësimeve të palëve, dhënien mundësi të këtyre të
fundit të paraqesin provat që i vërtetojnë këto pretendime apo prapësime, kryerjen e një
hetimi sa më të plotë e të gjithanshëm gjyqësor, me qëllim zgjidhjen e drejtë të çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63/a të Ligjit 49/2012
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1679, datë 23.07.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin
e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
Tiranë, më 19.01.2016
453
MENDIM PAKICE
1. Ne gjyqtarët në pakicë, Arjana Fullani dhe Andi Çeliku, jemi të mendimit se
rekursi i paraqitur nga ana e palës së paditur, Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve, nuk
përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 63 të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”
që motivojnë cenimin e vendimit nr.1679, datë 23.07.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
2. Pakica vlerëson se vendimi nr.1679, datë 23.07.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë,
me të cilin është lënë në fuqi vendimi nr.5048, datë 18.05.2012 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, që ka pranuar padinë e palës paditëse, shoqërisë “Trema Engineering 2”
SHPK, është marrë në zbatim të drejtë të ligjit dhe për rrjedhojë duhej të lihej në fuqi.
3. Referuar gjendjes së fakteve të pranuara të vërtetuara gjatë gjykimit, arsyetimit dhe
zgjidhjes që jepet në vendimet e gjykatave të faktit dhe në vendimin e Kolegjit Administrativ
të Gjykatës së Lartë, me të cilin është prishur vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë, pakica
vlerëson se vendimi i Kolegjit Administrativ i Gjykatës së Lartë është marrë në zbatim jo të
drejtë të dispozitave të ligjit procedurial.
4. Nisur nga qëndrimi i mbajtur nga ana e Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë,
nga zgjidhja që i është dhënë mosmarrëveshjes në gjykim nga gjykata e shkallës së parë dhe
gjykata e apelit, gjendet me vend të parashtrohen ut infra: (i) gjendja e fakteve të pranuara të
vërtetuara gjatë gjykimit në shkallë të parë dhe në apel; (ii) arsyetimi në thelb i gjykatave të
faktit dhe (iii) ai i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë.
5. Rezulton se midis Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve në cilësinë e
investitorit/porositësit dhe shoqërisë “Trema Engineering 2” SHPK, në cilësinë e
sipërmarrësit, pas zhvillimit të procedurës së prokurimit publik të drejtpërdrejtë, është lidhur
kontrata e sipërmarrjes me objekt rikonstruksioni i hotelit të punëtorëve të Kromit Pojskë,
Pogradec dhe përshtatja e tij në “Institut të vuajtjes së dënimit për të mitur”. Vlera e
punimeve sipas kontratës ka qenë në shumën 46.854.957 lekë dhe punimet e rikonstruksionit
duhej të fillonin në datë 21.06.2005 dhe të përfundonin deri më datë 21.12.2005.
5.1. Në kontratë janë përcaktuar të drejtat dhe detyrimet e secilës pale nënshkruese ku,
ndër të tjera, është përcaktuar se sipërmarrësi do të realizonte punimet e ndërtimit dhe
rikonstruksionit të objektit të mësipërm në përputhje me specifikimet teknike dhe afatet e
parashikuara në projektin përkatës dhe kontratë. Ndërsa Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve,
në cilësinë e porositësit, detyrohej të paguante sipërmarrësin për realizimin e punimeve për
objektin e sipërcituar, sipas përcaktimeve të kontratës.
6. Pala paditëse, shoqëria “Trema Engineering 2” SHPK, pretendon se ka përmbushur
detyrimet e rrjedhura nga kontrata e sipërtreguar, porse nga pala e paditur, Drejtoria e
Përgjithshme e Burgjeve, nuk është përmbushur detyrimi i pagesës së parashikuar në
kontratën e sipërmarrjes, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke kërkuar
“Përmbushje detyrimi kontraktor në shumën prej 45 896 327 lekë nga ana e të paditurit si
dhe shpërblimin e dëmit”.
7. Nëpërmjet prapësimeve, pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve, në
thelb, ka parashtruar se nga pala paditëse nuk janë përmbushur kushtet e përcaktuara në
kontratën e sipërmarrjes dhe për rrjedhojë nuk ka kryer pagesën.
8. Në pranimin e padisë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, pasi ka administruar dhe
akt ekspertimin të kryer nga grup ekspertësh, arsyeton: (i) “Puna në objektin e kontraktuar
ka filluar pas pajisjes nga Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve me projektin dhe preventivin
e objektit. Vlera është përcaktuar në bazë të preventivave të hartuara nga studio e projektimit
“PNI-2001”, studio projektuese kjo e përzgjedhur nga i padituri Drejtoria e Përgjithshme e
Burgjeve”; (ii) “Punimet për realizimin e objektit sipas kontratës dhe anekseve të saj
(projektit) u kryen…brenda afatit kontraktor, në përputhje me cilësinë e përcaktuar në
454
kontratë dhe vlerave të përcaktuara në preventivat përkatës” dhe “Në këtë mënyrë paditësi…
ka përmbushur detyrimet e veta në lidhje me përmbushjen e detyrimeve të saj që kishin të
bënin me këtë kontratë”; (iii) “Pavarësisht këtij fakti i padituri Drejtoria e Përgjithshme e
Burgjeve nuk ka përmbushur detyrimin e vet kontraktor në lidhje me pagimin e shoqërisë
“Trema Engineering 2” Sh.P.K. për punën e kryer”; (iv) Më tej, gjykata rendit prapësimet e
palës së paditur duke dhënë për secilin prapësim arsyet ligjore të mospranimit; (iv-a) “…
marrëdhënia juridike e palëve rregullohet edhe në bazë të kontratës së sipërmarjes, e cila në
bazë të nenit 690 të K.Civil ka forcën e ligjit…prapësimi i të paditurit për pambështetje të
padisë në bazën ligjore është i pambështetur në ligj”; (iv-b) gjatë gjykimit nuk u “…paraqit
asnjë provë që të provojë se kontrata nuk është zbatuar brenda afatit të përcaktuar në
kontratë”, kështu ky pretendim ka mbetur i paprovuar, palës së paditur “…i janë dorëzuar 7
situacione (certifikata) të punimeve të kryera. Këto situacione në përputhje me nenet 4.1 dhe
4.2 të kontratës, janë firmosur edhe nga supervizori i objektit…Më pas janë miratuar e
firmosur edhe nga Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve pa paraqitur asnjë pretendim. Për
rrjedhojë edhe ky prapësim i të paditurit mbetet i paprovuar”; (iv-c) “…nuk iu paraqit asnjë
provë që të provojë fillim e punimeve pa pasur paditësi lejen e ndërtimit…është administruar
me cilësinë e provës leja e ndërtimit të KRRT-së nr.3, datë 24.09.2007…pas përfundimit të
objektit dhe kryerjes së kolaudimit me proces verbalin datë 02.03.2009 është lëshuar edhe
leja e shfrytëzimit datë 30.06.2009. Kështu që pretendimet e palës së paditur për mungesë
dokumentacioni teknik e ligjor mbeten të paprovuara”; (iv-ç) lidhur me prapësimin se janë
kryer punime shtesë gjykata parashtron se “Në bazë të dokumentacionit të administruar dhe
aktit të ekspertimit rezulton se punimet janë kryer sipas përcaktimeve kontraktore. Kështu që
ky prapësim i të paditurit duhet të rrëzohet si i pabazuar në prova”; (iv-d) Gjykata e ka gjetur
“…të pabazuar në ligj, prapësimin e palës së paditur për paligjshmëri në zhvillimit të
tenderit për shkak të zgjedhjes së zhvillimit të tenderit të drejtpërdrejtë”; (iv-e) përsa i përket
kalimit kapital të objektit ka rezultuar e vërtetuar se ai është realizuar nga shoqëria
“Albkrom” SHA tek Ministria e Drejtësisë; (v) gjykata e ka gjetur “…të pabazuar në ligj
edhe prapësimin e palës së paditur për paligjshmëri të aktit të ekspertimit për shkak të
mbështetjes së ekspertëve në dokumente fotokopje dhe situacionet pjesore te punimeve, e
dokumente të administruara më vonë nga gjykata”. Në këtë drejtim gjykata ka parashtruar
“…se provat mbi të cilat është mbështetur akti i ekspertimit kanë qenë në përputhje me
përcaktimet e K.Pr.Civile dhe ato janë administruar rregullisht nga gjykata (Shih më
hollësisht administrimin e provave në proces verbalin gjyqësor)”.
9. Mbi ankimin e palës së paditur çështja është marrë në shqyrtim nga Gjykata e
Apelit Tiranë e cila, bazuar nenit 465 të Kodit të Procedurës Civile, ka përsëritur pjesërisht
hetimin gjyqësor, duke marrë dhe prova të reja, ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, pasi ka
marrë në analizë tërësinë e akteve shkresore, faktet dhe rrethanat e parashtruara nga palët, ka
lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë, duke dhënë dhe arsyet ligjore të
vendimmarrjes së saj.
9.1. Në lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe në përgjigje të
ankimit, gjykata e apelit, në thelb, ka parashtruar: (i) pretendimet e ngritura në ankim nuk
qëndrojnë sepse “...vendimi i gjykatës së shkallës së parë është marrë në interpretim dhe
zbatim të drejtë të ligjit material, si dhe është në përputhje me provat e administruara në
gjykim”; (ii) sikurse gjykata e shkallës së parë edhe gjykata e apelit ka pranuar të vërtetuar se
pala paditëse “…ka përmbushur në mënyrë korrekte detyrimet, që rrjedhin nga kontrata,
duke provuar kështu faktin krijues të së drejtës së saj për të kërkuar nga pala e paditur
përmbushjen e detyrimit për pagimin e çmimit të plotë të kontratës, ndërkohë që pala e
paditur, në përputhje me barrën e saj të provës, nuk provoi faktin shues të detyrimit të saj,
pra, pagimin e çmimit të plotë të kontratës”; (iii) “…si në shkallën e parë ashtu dhe në apel
nuk rezultoi e provuar ekzistenca e ndonjë rrethane apo fakti që çojnë në faj palën paditëse
455
duke mos lejuar ekzekutimin e detyrimit nga pala e paditur, apo rrethana të atilla, që mos
ekzekutimi të jetë rrjedhim i rrethanave që kanë lidhje me fajin e paditësit”; (iv) është çmuar i
pathemeltë pretendimi i “…palës së paditur për mospërmbushjen e detyrimit kontraktor të
palës paditëse, për shkak të mospërfundimit të punimeve të objektit të kontratës apo të
mosparaqitjes së një akti kolaudimi përfundimtar në kohën e përcaktuar në kontratë, kur nga
aktet e depozituara gjatë gjykimit ka rezultuar e provuar tërësisht se sipas objektit të
kontratës,…se puna në objekt ka filluar nga pala paditëse pas pajisjes nga Drejtoria e
Përgjithshme e Burgjeve me projektin dhe preventivin e objektit të hartuara nga studio e
projektimit “PNI-2001”, studio projektuese kjo, e përzgjedhur nga i padituri... Gjithashtu,…
është provuar se pala paditëse…ka përmbushur detyrimet kontraktore, duke realizuar
punimet e objektit sipas kontratës dhe anekseve të saj (projektit), brenda afatit kontraktor,
datë 21.12.2005, në përputhje me cilësinë e përcaktuar në kontratë dhe vlerave të
përcaktuara në preventivat përkatëse, fakt, i cili provohet katërcipërisht me 7 situacione
(çertifikata) të punimeve të kryera të periudhës Qershor 2005-Dhjetor 2005, situacione, te
cilat janë në përputhje me nenet 4.1 dhe 4.2 të kontratës, te firmosur nga supervizori i
objektit…(supervizor i caktuar nga pala e paditur), miratuar e firmosur edhe nga Drejtoria e
Përgjithshme e Burgjeve pa paraqitur asnjë pretendim si edhe nga akti i ekspertimit datë
31.01.2012 i kryer nga gjykata e faktit”; (v) “Është i pabazuar pretendimi i ngritur në
ankim…për mungesën e një raporti përfundimtar të supervizorit/mbikëqyrësit të caktuar,
lidhur me volumin e punimeve dhe cilësinë e tyre bazuar në projektin përkatës, kur një gjë e
tillë, jo vetëm ka rezultuar e përpiluar por njëkohësisht dhe firmosur nga pala e paditur”;
(vi) “Gjithashtu, gjykata e apelit çmon të pabazuar pretendimin e ngritur në ankim,…se
fillimi i punimeve nga pala paditëse është kryer pa u pajisur me leje ndërtimi dhe
mosplotësim të dosjes me këto dokumentacione, kur në vështrim të akteve të depozituara dhe
administruara në dosjen gjyqësore,…” rezulton se pala paditëse është pajisur me leje
ndërtimi “…dhe pas përfundimit të objektit dhe kryerjes së kolaudimit, sipas procesverbalit,
datë 02.03.2009 është lëshuar edhe leja e shfrytëzimit”; (vii) të pabazuara në ligj janë gjendur
edhe pretendimet në lidhje me procedurën e tenderimit dhe me kalimin kapital të objektit në
favor të Ministrisë së Drejtësisë, me argumentin se (vii-a) e drejta e formës së prokurimit “…
i përket Entit prokurues, i cili zgjedh formën e prokurimit të drejtpërdrejtë, konform ligjit
7971, datë 27.06.1995…ndryshuar me ligjin 9372, datë 14.04.2005 “Për disa ndryshime e
shtesa në ligjin 7971, datë 27.06.1995 "Për Prokurimin Publik” dhe se (vii-b) kalimi kapital i
objektit konflikt gjykimi është realizuar konform legjislacionit përkatës; (viii) “Mbi
pabazueshmërinë e pretendimeve si më lart të palës së paditur, gjykata e apelit çmon të
pabazuar edhe shkakun e ankimit të kësaj pale, kur ndryshe nga sa ajo pretendon, gjykata e
apelit vlerëson se vendimi i gjykatës është rrjedhojë e një hetimi gjyqësor të plotë”.
10. Mbi rekursin e palës së paditur, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë ka
prishur vendimin e gjykatës së apelit dhe ka dërguar çështjen për rishqyrtim në Gjykatën
Administrative të Apelit.
11. Pakica vlerëson se vendimmarrja e Kolegjit Administrativ (shumica) është në
mosrespektim të nenit 63/c të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” i cili lejon
Gjykatën e Lartë të vendosë për prishjen e vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues vetëm për rastet e
parashikuara në nenin 58 të po këtij Ligji dhe nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile
(dispozitë që gjente zbatim në momentin e shqyrtimit të çështjes nga Gjykata e Apelit Tiranë
dhe të ushtrimit të rekursit).
12. Vendimmarrja e Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë është rrjedhojë e
konfondimit të dispozitave kushtetuese dhe proceduriale në të cilat parashikohet juridiksioni
456
rishikues i Gjykatës së Lartë dhe roli i saj në shqyrtimin e bazueshmërisë në ligj të vendimeve
të gjykatave të faktit të atakuar/goditur me rekurs.
12.1. Në vështrim të nenit 141 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë [ 1] dhe
dispozitave të legjislacionin procedurial kontrolli i Gjykatës së Lartë duhet të përqëndrohet
vetëm në drejtim të ligjshmërisë dhe bazueshmërisë së vendimeve të ankimuara, pra mbi
mënyrën e zbatimit të ligjit nga gjykatat më të ulëta.[2]
13. Për rastin konkret, konfondohen të drejtat e detyrimet palëve ndërgjyqëse me ato
të gjykatës/gjykatave si subjekte të procesit gjyqësor, roli i tyre në zhvillimin e këtij procesi, i
cili është i ndryshëm, veçanërisht lidhur me faktet e rrethanat që i përkasin procesit të të
provuarit, që është në ekskluzivitetin e gjykatave të faktit.
14. Gjykata e Lartë mund të investohet dhe shprehet, kur ndaj një procesi gjyqësor ka
pretendime për rrugët dhe mënyrat e marrjes së provave, pasqyrimit të tyre, por jo për
mënyrën e vlerësimit. Kontrolli rishikues i Gjykatës së Lartë nuk mund të zëvendësojë të
drejtat kushtetuese e ligjore të gjykatave të faktit (gjykatës së shkallës së parë dhe apelit), dhe
aq më tepër të vlerësojë bindjen e brendshme të këtyre gjykatave për çështje konkrete, sikurse
është vepruar në rastin në shqyrtim nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë.
14.1. Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji, gjatë shqyrtimit të çështjeve, nuk merr prova,
por shqyrton dhe analizon çështjen në drejtim të kontrollit të ligjshmërisë dhe të
bazueshmërisë së vendimeve të ankimuara. Një kontroll i tillë konsiston në analizën e plotë të
fakteve dhe të rrethanave, të cilat janë pranuar më parë si të vërteta nga gjykata e faktit dhe e
apelit, por pa i ndryshuar ato.[3]
14.2. Në këtë kuptim, përcaktimi nëse fakti (ngjarja apo veprimi) ka ndodhur apo jo,
ka sjellë apo jo pasojë të caktuar, apo nëse ekziston lidhja shkakësore ndërmjet veprimit
(mosveprimit) dhe pasojës së ardhur etj, këto janë çështje fakti, të cilat duhet të pranohen dhe
vlerësohen nga gjykatat e faktit dhe për rrjedhojë Gjykata e Lartë nuk mund t’ju bëjë
vlerësim të ndryshëm.
14.3. Ky qëndrim gjen mbështetje edhe në jurisprudencën e Gjykatës Kushtetuese,[ 4]
sipas së cilës: “Funksioni rishikues i Gjykatës së Lartë, i sanksionuar në nenin 141 të
Kushtetutës, kërkon që Gjykata e Lartë, së pari, të aplikojë të drejtën mbi faktet e
konstatuara e të vlerësuara në mënyrë të pavarur nga gjykatat e rrethit dhe apelit dhe, së
dyti, të njësojë praktikën gjyqësore, në bazë të interpretimit që u jep problemeve juridike,
pra, të interpretojë ligjin për t’u zbatuar në mënyrë të njëjtë në të gjithë territorin. Vendimet
për zgjidhjen e çështjeve konkrete, ndonëse nuk kanë efekte jashtë kufijve objektivë të
çështjes në gjykim, ndihmojnë për një funksionim harmonik të së drejtës dhe marrin vlera të
veçanta përsa i përket koherencës dhe vazhdueshmërisë së orientimeve jurisprudenciale”.
15. Në këtë vështrim juridik, në juridiksionin rishikues të Gjykatës së Lartë përfshihen
vetëm rastet rigorozisht të përcaktuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile dhe në
nenin 58 të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, që lidhen me mosrespektimin ose
zbatimin e gabuar të ligjit, si dhe me shkeljet e rënda të normave procedurale apo shkeljet
1
[] Neni 141 i Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë: “1. Gjykata e Lartë ka juridiksion fillestar dhe rishikues. Ajo ka
juridiksion fillestar kur gjykon akuzat penale kundër Presidentit të Republikës, Kryetarit dhe anëtarëve të Këshillit të
Ministrave, deputetëve, gjyqtarëve të Gjykatës së Lartë dhe gjyqtarëve të Gjykatës Kushtetuese. 2. Për njësimin ose
ndryshimin e praktikës gjyqësore, Gjykata e Lartë ka të drejtë të tërheqë për shqyrtim në Kolegjet e Bashkuara çështje të
caktuara gjyqësore”.
2
[] Vendimi nr.2, datë 22.01.2014 i Gjykatës Kushtetuese.
3
[] Vendimin nr.7, datë 09.03.2009 i Gjykatës Kushtetuese.
4
[] Vendimi nr.31, datë 2005 i Gjykatës Kushtetuese.
457
15.1. Në këto raste, Gjykata e Lartë realizon dy detyra kryesore: (i) korrigjon gabimet
e gjykatave të faktit lidhur me interpretimin dhe zbatimin e ligjit në gjykimin e çështjes
konkrete dhe (ii) nëpërmjet orientimeve që jep, kur dërgon çështjen për rishqyrtim, rast pas
rasti, drejton praktikën gjyqësore për zbatimin e njëllojtë të normave të së drejtës materiale
dhe asaj proceduriale.
15.2. Pra, Gjykata e Lartë kontrollon/verifikon ligjshmërinë dhe argumentueshmërinë
e vendimeve të gjykatave të faktit brenda kufijve të ankimit apo rekursit, me përjashtim të
rasteve të parashikuara shprehimisht në ligj kur kjo gjykatë, gjithnjë pasi është venë në
lëvizje, vepron edhe ex officio, si p.sh. në rastet e juridiksionit, kompetencës lëndore e
funksionale dhe atyre të parashikuara në nenin 467 të Kodit të Procedurës Civile dhe në nenin
18/7 të ligjit nr.49/2012.
16. Duke iu kthyer rastit në shqyrtim, Gjykata e Lartë është venë në lëvizje mbi
rekursin e palës së paditur, Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve, dhe pas shqyrtimit në
seancë gjyqësore, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë ka vendosur sikurse pasqyrohet
në dispozitivin e vendimit.
17. Pakica mban qëndrim të ndryshëm nga shumica për arsye se vendimmarrja e këtij
kolegji ka anashkaluar një sërë dispozitash të legjislacionit procedurial që, në thelb, përbëjnë
tejkalim të funksionit rishikues të Gjykatës së Lartë dhe njëherit cenim të normave
proceduriale mbi bazën e të cilave zhvillohet gjykimi civil dhe ai administrativ në gjykatat e
shkallës së parë, në gjykatat e apelit dhe në vetë Gjykatën e Lartë.
18. Në themel të vendimmarrjes Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë referon në
nenin 14 të Kodit të Procedurës Civile, duke arritur në konkluzionin se “...vendimet e
gjykatave janë marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedurial, si rrjedhojë e një hetimi të
mangët gjyqësor,...”. [1]
18.1. Kolegji Administrativ të Gjykatës së Lartë, megjithëse parashtron faktet dhe
rrethanat ashtu sikurse janë vërtetuar gjatë gjykimit të zhvilluar në gjykatën e shkallës së parë
dhe në apel, duke dalë tej përmbajtjes së kësaj dispozite, arrin në përfundime të kundërta nga
gjykatat e faktit lidhur me vlerësimin e këtyre fakteve e rrethanave.
19. Në këto rrethana, pakica, për të treguar vlerësimin e kundërt dhe jo të drejtë që
shumica ju ka bërë fakteve dhe rrethanave të çështjes, e gjen me vend të parashtrojë në
mënyrë të përmbledhur konstatimet e shumicës të cilat vlerësohen prej saj si mungesë hetimi
gjyqësor nga gjykatat e faktit.
19.1. Respektivisht, lidhur me: (i) ekzistencën ose jo të fajit të palës paditëse përsa i
përket mungesës së dokumentacionit ligjor e teknik të pretenduar nëpërmjet prrrapësimeve,
lejen e ndërtimit, kohën kur ajo është marrë në raport me fillimin e punimeve për ndërtimin e
veprës, nëse pala paditëse ka patur parasysh “klauzolën kontraktore”, sipas së cilës nëse
sipërmarrësi haste vështirësi lidhur me lejen e ndërtimit mund të kërkonte ndihmën e
Ministrisë së Drejtësisë që, sipas shumicës, nuk rezulton të jetë kërkuar ndërhyrja e kësaj të
fundit dhe orienton që gjatë rishqyrtimit gjykata e apelit të sqarojë “...se përse ajo ka filluar
dhe përfunduar punimet pa pasur këtë leje, në kundërshtim me kontratën, etj.” (pika 14 e
vendimit); (i-a) Pakica, përkundrejt qëndrimit të shumicës, referuar përmbajtjes së vendimeve
të gjykatave të faktit, evidenton se këto gjykata pasi kanë analizuar e vlerësuar provat
shkresore të paraqitura nga palët kanë arritur në përfundimin se “...pretendimet e palës së
paditur për mungesë dokumentacioni teknik e ligjor mbeten të paprovuara”, pasi vërtetohet e
kundërta nga aktet shkresore që janë administruar me cilësinë e provave si leja e ndërtimit,
proces verbali i kolaudimit dhe leja e shfrytëzimit;[ 2] (ii) kryerjen ose jo të punimeve jashtë
afatit ligjor për të cilën gjykatat nuk kanë zgjeruar hetimin gjyqësor lidhur me faktet se kur
kanë përfunduar realisht punimet në objekt, a ka patur zgjatje të afatit të punimeve, përse
1
[] Vendimi nr.15, datë 19.01.2016 i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, pika 11, faqe 5.
2
[] Vendimi nr.5048, datë 18.05.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, faqe 7 paragrafi i fundit.
458
është vendosur pezullimi i punimeve, kur është lëshuar situacioni i fundit i punimeve dhe kur
është kryer dorëzimi i punimeve, duke orientuar që të hetohet në këto drejtime (në sqarimin e
këtyre fakteve). Më tej shumica ka venë në diskutim se nuk është hetuar nëse janë kryer ose
jo të gjitha punimet apo vetëm ato më të domosdoshmet, a ka ndikuar projekti i dytë në afatin
dhe volumin e punimeve të kryera (pikat 15, 16 e 17 të vendimit); (ii-a) Pakica vlerëson se
për këto fakte e rrethana gjykatat e faktit kanë dhënë argumentet e tyre se përse nuk
qëndrojnë pretendimet e palës së paditur (veçmas për çdo pretendim), pasi ka rezultuar e
vërtetuar se nuk ka patur zgjatje të afatit të punimeve, situacionet përfundimtare të paraqitur
janë në përputhje me nenet 4.1. dhe 4.2 të kontratës, janë të nënshkruara edhe nga supervizori
dhe miratuar e firmosur edhe nga Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve;[ 1] (iii) faktin nëse janë
kryer ose jo punime shtesë, nëse kanë qenë në rregull ose jo situacionet përfundimtare, nëse
është marrë ose jo çertifikata përfundimtare dhe nëse vepra është marrë ose jo në dorëzim
(pikat 18-19); (iii-a) Edhe përsa iu përket këtyre fakteve gjykatat kanë analizuar e vlerësuar
provat e paraqitura nga palët dhe janë po vetë palët që nuk kanë paraqitur ndonjë provë tjetër,
dhe mbi vlerësimin e bërë kanë dalë në përfundimin se nuk ka punime shtesë, situacionet janë
të rregullt, përsa kontrata e sipërmarrjes është lidhur vetëm për një pjesë të punimeve në
shqyrtim është përfunduar ajo pjesë që i përket vlerës së kërkuar nga pala paditëse dhe që ka
qenë objekt i kontratës së sipërmarrjes.[2]
19.2. Në vështrim juridik të kësaj situate fakti të parashtruar nga shumica, pakica ka
mendimin se çështjet që paraqiten në vendimin e Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë
janë çështje fakti dhe jo ligji të cilat i përkasin procesit të të provuarit që është në
ekskluzivitetin e gjykatave të faktit.
20. Po kështu, vlerësohet se qëndrimi i shumicës është rrjedhojë e konfondimit të
nenit 14 të Kodit të Procedurës Civile, sipas të cilit “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një
proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin”, me përmbajtjen e po kësaj dispozitë, para ndryshimeve
të bëra me ligjin nr.10052, datë 29.12.2008, ku parashikohej se “Gjykata ka për detyrë të
kryejë një hetim të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin”.
20.1. Ndryshimi që i është bërë kësaj dispozite, ka ndryshuar thelbësisht rolin e
gjykatës, duke kufizuar më tej ndërhyrjet e gjykatës ex officio, rolin aktiv të saj gjatë procesit
gjyqësor. Nga përmbajtja e kësaj dispozite del se gjykata detyrohet të zhvillojë një proces të
rregullt ligjor, në mënyrë që që të realizohet një hetim i plotë dhe i gjithanshëm, por jo të
veprojë duke marrë përsipër të drejtat dhe detyrimet e palëve. Gjykata është garantuesja jo
vetëm e procesit të rregullt ligjor, por edhe garantuesja e një hetimi të plotë e të gjithanshëm
që realizohet, ndër të tjera, në respektim të neneve 2, 3, 4, 5, 8, 10, 11, 12, 18-20, 23, 29, 31,
171/a, 177, 180, 183, 213, 309 të Kodit të Procedurës Civile, si dhe në respektim të neneve 3,
14, 17/2, 26, 34, 35, 37/1 të ligjit nr.49/2012. Dispozita ligjore këto në të cilat janë përcaktuar
parimet e përgjithshme dhe rregullimet specifike për zhvillimin e procesit gjyqësor.
20.2. Kjo dispozitë, interpretuar në harmoni me dispozitat e sipërtreguara
proceduriale, nënkupton: (i) një sërë detyrimesh me karakter juridiko-procedurial të gjykatës
gjatë procesit gjyqësor; (ii) jo një rol aktiv të gjykatës, sikundër parashikohej në legjislacionin
e mëparshëm, por një detyrë të saj për t’iu dhënë mundësi palëve të parashtrojnë kërkimet ose
prapësimet, të paraqesin provat për vërtetimin e tyre dhe të debatojnë lidhur me to.
20.2.a) Në këtë vështrim gjykata zë një pozitë të veçantë në procesin gjyqësor dhe ka
një rol kryesisht pasiv. Ajo kryen veprime proceduriale vendosëse dhe përgatitore. Të parat
janë veprime proceduriale që kanë për qëllim të japin zgjidhjen e një çështje të kontestuar.[3]
1
[] Vendimi nr.5048, datë 18.05.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, faqe 7, paragrafi i dytë.
2
[] Vendimi nr.5048, datë 18.05.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, faqe 7-8.
3
[] Si në rastin për juridiksionin, për kompetencën, për zgjidhjen në themel të çështjes, etj.
459
Ndërsa veprimet përgatitore janë ato që kanë për qëllim përgatitjen e materialit të nevojshëm
për dhënien e vendimit përfundimtar.[1]
20.3. Në të kundërt sa parashtrohet nga shumica, gjykatat e faktit për zhvillimin e
rregullt të procesit gjyqësor u kanë siguruar palëve mundësitë dhe mjetet e nevojshme
juridike për të parashtruar faktet, për të paraqitur provat në vërtetim të pretendimeve dhe
prapësimeve të tyre dhe ndërkohë, ato kanë zhvilluar debatin gjyqësor rreth tyre e më tej kanë
dhënë opinionin/mendimin e vet. Pra, palët kanë marrë pjesë në përcaktimin e çështjes nga
pikëpamja e faktit si subjekte aktive në shqyrtimin e çështjes, duke respektuar kështu edhe
parimin e kontradiktorialitetit dhe atë të barrës së provës.
21. Ndërkohë, evidentohet se gjykatat kanë marrë provat në formën e parashikuar në
Kodin e Procedurës Civile dhe pas analizës në tërësi të tyre, duke bërë një cilësim të saktë të
fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen de quo (në fjalë), i kanë çmuar ato në
bazë të bindjes së tyre të brendshme, të formuar nga shqyrtimi i të gjitha rrethanave të
çështjes në tërësinë e tyre, si dhe duke u shprehur për të gjitha kërkimet dhe pretendimet e
palëve dhe brenda kufijve të asaj që është kërkuar, kanë zgjidhur mosmarrëveshjen në
përputhje me dispozita ligjore të zbatueshme për rastin konkret.
21.1. Nga përmbajtja e akteve proceduriale rezulton se veprimtaria e gjykatave të
faktit ka shkuar në funksion të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të saktë konform ligjit.
21.2. Në rastin konkret nuk rezulton që nga gjykata e shkallës së parë apo gjykata e
apelit, të kenë shkelur dispozitat mbi juridiksionin dhe kompetencën, që përbërja e trupit
gjykues të ketë qenë e parregullt apo vendimet të mos jenë nënshkruar nga anëtarët e tij, që
çështja të jetë gjykuar në mungesë të pjesëmarrësve në proces pa respektuar dispozitat mbi
njoftimin e tyre, që të mos jetë formuar drejt ndërgjyqësia apo të jetë cenuar parimi i
paanësisë, të mungojnë ose të jenë të pavlefshme aktet procedurale që kanë ndikuar në
dhënien e vendimit (shkronja “b” e nenit 472 të K.Pr.Civile në lidhje me nenin 467[ 2] të po
këtij Kodi).
21.3. Edhe përsa i përket shkronjës “c” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile[ 3],
dispozitë që ka qenë në fuqi në kohën e gjykimit, rezulton se, gjatë gjykimit të çështjes në
shkallë të parë nuk janë lejuar shkelje të normave procedurale që të kenë ndikuar në dhënien
e vendimit.
21.4. Gjithashtu, edhe gjykata e apelit, në respektim të nenit 465 të Kodit të
Procedurës Civile, pasi ka përsëritur pjesërisht hetimin gjyqësor, duke marrë dhe prova të
reja, ka dhënë arsyet ligjore se përse ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
22. Mbi këto argumente ligjorë, pakica vlerëson se vendimet e gjykatave të faktit janë
të bazuar në ligj dhe të argumentuar. Përfundimet e arritura nga gjykatat e faktit përputhen
plotësisht me të dhënat objektive të çështjes. Ato mbështeten në të dhënat që ndodhen në
aktet dhe që janë shqyrtuar në seancë gjyqësore.
1
[] Veprime të tilla konsiderohen ato që kanë të bëjnë me nxjerrjen në pah të fakteve mbi të cilat do të zhvillohet gjykimi dhe
që kanë nevojë të vërtetohen nga palët, me cilësimin e saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, si dhe
me vërtetimin e tyre duke respektuar iniciativën e palës në paraqitjen e provave; përcaktimin e normave ligjore që duhen
zbatuar (iura novit curia) në çështjen konkrete, në raport me shkakun e padisë, të përcaktuar nga paditësi.
2
[] Me ligjin nr.122/2013, datë 18.04.2013 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.8116, 29.03.1996 “Kodi i Procedurës
Civile i Republikës së Shqipërisë”, të ndryshuar”, hyrë në fuqi më datë 1 shtator 2013, në nenin 467 paragrafi i parë janë
bërë këto ndryshime: shkronja “b) përbërja e trupit gjykues nuk ka qenë e rregullt apo vendimi nuk është nënshkruar nga
anëtarët e tij, ose është cenuar parimi i paanësisë”; shkronja “ë) lind nevoja për marrjen e një prove vendimtare, marrja e
së cilës është e vështirë në shkallë të dytë, ose gjykata nuk është shprehur për të gjitha kërkesat e parashtruara nga palët në
padi dhe që përbëjnë objektin e mosmarrëveshjes midis palëve ndërgjyqëse”.
3
Procedurës Civile i Republikës së Shqipërisë”, të ndryshuar”, hyrë në fuqi më datë 1 shtator 2013, është shfuqizuar shkronja
“c” e paragrafit të parë të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, sipas së cilës vendimet gjyqësore mund të ankimoheshin
me rekurs në Gjykatën e Lartë edhe “për shkelje proceduriale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit”.
460
23. Në kuadër të ligjit procedurial në fuqi, si në kohën e zhvillimit të gjykimit në
gjykatën e shkallës së parë dhe në atë të apelit, në raport me përmbajtjen e vendimeve të
gjykatave të faktit për rastit konkret, pakica vlerëson se hetimi gjyqësor nuk është i
pamjaftueshëm dhe as i parregullt, pasi: (i) gjatë gjykimit në shkallë të parë apo në apel nuk
kanë mbetur të pasqaruara ato rrethana sqarimi i të cilave mund të ndikonte në dhënien e
vendimit; (ii) nuk janë lejuar shkelje të rënda të rregullave proceduriale që të kenë passjellë
heqjen dhe kufizimin e të drejtave të palëve të siguruara me ligj.[1]
23.1. Gjithashtu, nuk ndodhem përpara vendimeve gjyqësore me mungesë
argumentueshmërie dhe pathemelsie, pasi vendimmarrja e gjykatave vërtetohet me provat e
marra gjatë shqyrtimit gjyqësor dhe kjo vendimmarrje nuk është në kundërshtim me
përmbajtjen e tyre. Ndërkohë gjykatat kanë treguar edhe provat dhe arsyet mbi të cilat
mbështesin vendimet.
23.1.a). Pra, vendimet e gjykatave të faktit, objekt shqyrtimi nga Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë, nuk paraqesin mungesë argumentimi dhe themelsie në
zgjidhjen që i kanë dhënë mosmarrëveshjes objekt gjykimi. Përkundrazi, nga sa është
parashtruar ut supra, ato janë rrjedhojë e respektimit të ligjit procedurail dhe atij material dhe,
nga ana tjetër, rekursi i paraqitur nuk përmban asnjë shkak ligjor që të motivojë cenimin e
tyre. Pretendimet e parashtruara në rekurs dhe të marra në konsideratë nga Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë kanë të bëjnë me fakte e rrethana që i përkasin procesit të të
provuarit, analizës dhe vlerësimit të provave, por që në kundërshtim me ligjin janë vlerësuar
si shkaqe për cenimin e vendimit të gjykatës së apelit.
23.1.b) Kjo për arsye se nga aktet procedurale të gjykimit të çështjes evidentohet se
gjykatat e faktit kanë zhvilluar një proces të rregullt ligjor, duke garantuar zhvillimin e një
hetimi të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes. Ato kanë sqaruar plotësisht rrethanat dhe faktet
që lidhen me mosmarrëveshjen objekt gjykimi, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe
veprimeve që lidhen me të, në zbatim të drejtë të ligjit të aplikueshëm për mosmarrëveshjen
objekt gjykimi.
23.1.c) Pra, pa marrë në analizë dhe pa vlerësuar provat e marra gjatë gjykimit të
zhvilluar në Gjykatën e Lartë, por referuar analizës dhe vlerësimit të tyre të bëra nga gjykata
e shkallës së parë dhe ajo e apelit, arrihet në përfundimin se vendimmarrja e shumicës nuk i
përgjigjet gjendjes së faktit në raport me ligjin procedurial.
24. Edhe përsa i përket themelit të çështjes, ndryshe nga shumica, vlerësohet se
interpretimi dhe zbatimi i ligjit nga gjykatat e faktit është i drejtë dhe në përputhje me natyrën
e marrëdhënies së krijuar midis palëve ndërgjyqëse dhe mosmarrëveshjes së lindur për shkak
të kësaj marrëdhënie.
25. Sikurse u parashtrua ut supra, pakica mendon se shumica ngatërron
këndvështrimin juridik prej të cilit duhet të shqyrtojë analizën, vlerësimin dhe interpretimin e
fakteve dhe rrethanave të pretenduara nga palët në kuptimin rishikues të vendimeve të
gjykatave të faktit me procesin e të provuarit, që është në ekskluzivitetin e këtyre të fundit.
26. Jo i gjetur nga pikëpamja e së drejtës vlerësohet orientimi i Kolegjit Administrativ
të Gjykatës së Lartë, sipas të cilit, “...gjykatat duhej të arrinin në një përfundim se cilat nga
veprimet që pala e paditur pretendonte se përbënin mospërmbushje të detyrimeve
kontraktore, ishin të tilla që justifikonin palën e paditur të mospaguante çmimin e kontratës”,
sepse ky orientim paragjykon zgjidhjen e çështjes drejt një justifikimi të mosplotësimit të
detyrimeve kontraktore nga ana e palës së paditur, pavarësisht nga gjendja e faktit që mund të
rezultojë gjatë rigjykimit.
1
[] Për rastet e parashikuara shprehimisht në nenin 467 të Kodit të Procedurës Civile apo të atyre dispozitave proceduriale që
passjellin proces të parregullt ligjor (Nenet...).
461
27. Për sa më sipër dhe në rrethanat kur vendimi i gjykatës së apelit është rrjedhojë e
respektimit të ligjit, pakica vlerëson se vendimi nr.1679, datë 23.07.2013 i Gjykatës së Apelit
Tiranë duhej të lihej në fuqi.
Andi Çeliku Arjana Fullani
462
Nr.00-2016-224 i Vendimit (16)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 19.01.2016 mori në shqyrtim në seance gjyqësore çështjen administrative me

nr.11241-00413-00-2013 akti që ju përket palëve:
PADITËS: ILJAZ ISMAILI

TË PADITUR: BASHKIA ÇOROVODË
QENDRA SHËNDETËSORE ÇOROVODË.
OBJEKTI:
Rikthim në vendin e mëparshëm të punës në Bashkinë Çorovodë.
Detyrimin e të paditurit Bashkia Çorovodë me dëmshpërblim
për mosrespektim të procedurës për zgjidhjen e kontratës së punës me dy muaj pagë.
Detyrimin e të paditurit Bashkia Çorovodë me dëmshpërblim për mosrespektim
të afatit të njoftimit për zgjidhjen e kontratës së punës me tre muaj pagë.
Detyrimin e të paditurit Bashkia Çorovodë me dëmshpërblim për zgjidhje
të menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës me një vit pagë.
Detyrimin e të paditurit e të paditurit, Bashkia Çorovodë
me dëmshpërblim për vjetërsi të punës.
Detyrimin e të paditurit, Qendra Shëndetësore Çorovodë të dëmshpërblejë paditësin
me dy muaj pagë për mosrespektim të procedurës për zgjidhjen e kontratës së punës.
me dy muaj pagë për mosrespektim të afatit të njoftimit për zgjidhjen kontratës së punës.
me një vit pagë për zgjidhje të menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës.
Baza Ligjore: Neni 32 i K.Pr.Civile, 14, 140, 141, 143, 144, 145,
151, 153, 154, 155, 203 të Kodit të Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.1361, datë 25.11.2011 ka

vendosur:
Detyrimin e të paditurës, Bashkia Çorovodë, t’i paguajë paditësit Iljaz Ismaili
sipas nenit 143 të K.Punës 3 muaj pagë për mos respektim të afateve të
njoftimit; t’i paguajë edhe 2 muaj pagë për
mosrespektim të procedurës sipas nenit 144, pika 5 e K.Punës; sipas nenit
155/3 t,i paguajë paditësit edhe 8 muaj pagë. Sipas nenit 145 të K.Punës t’i
paguajë dëmshpërblimin për vjetërsi në ½ pagës mbi çdo vit pune të plotë
463
(paga në përfundim të marrëdhënieve të punës), për periudhën kohore
01.03.2006-21.07.2011.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër.

Gjyqësor Berat.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, kanë ushtruar rekurs pala e paditur
Bashkia Çorovodë, e cila kërkon prishjen e këtij vendimi dhe vendimin e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Berat nr.1361, datë 25.11.2011 e vendosjen e rrëzimit të padisë,si dhe pala paditëse
Iljaz Ismaili i cili kërkon ndryshimin e vendimeve dhe vendosjen pranimit të plotë të padisë,
duke parashtruar këto shkaqe;
Shkaqet e parashtruara në rekursin e palës së paditur Bashkia Çorovodë:

- Paditësi ka qenë punonjës në detyrën e përgjegjësit të bibliotekës pranë Qëndrës
Kulturore të Bashkisë Çorovodë dhe me vendimin nr.30, datë 13.07.2011 të Kryetarit
të Bashkisë është liruar nga detyra me motivacionin për thyerje të rëndë të disiplinës
në punë më shumë se njëherë. Ky vendim është marrë në zbatim të nenit 44 gërma “f”
e ligjit nr.8682, datë 31.07.2000 “Për organizimin dhe funksionimin e qeverisjes
vendore”.
- Vendimi i mësipërm i Kryetarit të Bashkisë ka ardhur si rezultat i relacioneve dhe
kontrolleve të vazhdueshme të ushtruara në zbatim të urdhërit për kontrollin dhe
disiplinën në punë, për të gjithë punonjësit e aparatit të Bashkisë dhe për punonjësit e
institucioneve në varësi të kësaj bashkie. Edhe për këtë punonjës si për gjithë të tjerët
më datë 28.06.2011 është ushtruar kontroll dhe u konstatua se paditësi nuk u gjend në
ambientet e punës dhe për këtë i është dhënë vërejtje me paralajmërim.
- Po të njëjtën shkelje paditësi e ka përsëritur dhe më datë 12.07.2011 dhe duke qenë se
shkelja ishte e përsëritur u largua nga puna me vendimin nr.30, dt.13.07.2011.
- Nga analiza e provave të paraqitura gjykatës rezulton se ndaj paditësit është ndërprerë
marrëdhënie e punës për shkaqe të justifikuara siç e parashikon dhe neni 153/3 të
K.Punës, por gjykatat nuk i kanë vlerësuar drejtë provat duke marrë vendim me të
gabuara.
Shkaqet e parashtruara në rekursin e palës paditëse, Iljaz Ismaili:

- Zgjidhja e marrëdhënieve të punës nga pala e paditur Qendra Shëndetësore Çorovodë
është bërë në mënyrë të menjëhershme pa respektuar afatin e njoftimit dhe procedurën
dhe të pajustifikuar.
- Në nenin 153 të Kodit të Punës i jepet e drejta punëdhënësit të zgjidhi kontratën për
shkelje të përsëritur të disiplinës në punë. Por gjykata duhet të hetonte nëse këto masa
disiplinore i janë komunikuar rregullisht punëmarrësit.
- Në rastin konkret nuk provohet paralajmërimi me shkrim i punëdhënësit drejtuar
punëmarrësit , pra nuk ekziston lidhja shkakësore midis shkeljes së pretenduar dhe
zgjidhjes së menjëhershme të kontratës së punës. Nuk ka shkelje të detyrimeve
kontraktore me faj të rëndë apo me faj të lehtë në mënyrë të përsëritur nga paditësi
Iljaz Ismaili. Mosparaqitja në punë më datë 06.05.2011 nuk është shkak i justifikuar
për zgjidhjen e marrëdhënieve të punës.
- Gjykata e Apelit Vlorë në kundërshtim me nenet 6, 10. 14, 20, 21, 28, 442/a e 464 të
K.Pr.Civile, nuk ka shqyrtuar ankimin tim. Ajo nuk i jep përgjigje në arsyetimin e saj
asnjë prej kërkimeve të mija.
464
Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani dhe e diskutoi çështjen në tërësi në
seancë gjyqësore,
VËREN
Kolegji Administrativ vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Bashkia
Çorovodë përmban shkaqe nga ato që i parashikon ligji, për rrjedhojë të të cilave vendimi
nr.1361 datë 25.11.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat dhe vendimi nr.569 datë
31.05.2012 i Gjykatës së Apelit Vlorë duhet të ndryshohen pjesërisht. Nga ana tjetër, ky
Kolegj, vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala paditëse Iljaz Ismaili nuk përmban shkaqe nga
ato që i parashikon ligji për cenimin e këtyre vendimeve dhe pranimin në tërësi të padisë së
ngritur prej tij.
Sipas vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit, për sa i
përket rrethanave të faktit, rezulton se paditësi Iljaz Ismaili, nga data 01.03.2006, ka qenë në
marrëdhënie punësimi, pa afat të caktuar, me palën e paditur Bashkia Çorovodë, në detyrën e
përgjegjësit të bibliotekës.
Ndërkohë që vijonte marrëdhënien e punës me palën e paditur Bashkia Çorovodë, në
datën 03.01.2010, pala paditëse Iljaz Ismaili ka lidhur kontratë punë pa afat të caktuar, me
kohë të pjesshme 36 orë në javë, edhe me palën e paditur Qendra Shëndetësore Çorovodë, në
detyrën e ekonomistit.
Por, me motivin e mosparaqitjes së përsëritur në punë dhe mospërmbushje të detyrës,
në datën 06.05.2011, pala e paditur Qendra Shëndetësore Çorovodë, ka zgjidhur në mënyrë të
njëanshme të menjëhershme kontratën e punës me paditësin Iljaz Ismaili.
Gjithashtu, me motivin e shkeljes së përsëritur të disiplinës në punë, mungesave në
punë dhe mospërmbushjes së detyrës, në datën 21.07.2011, edhe pala e paditur Bashkia
Çorovodë ka zgjidhur në mënyrë të njëanshme të menjëhershme kontratën e punës me
paditësin Iljaz Ismaili.
Në rrethana të tilla, paditësi Iljaz Ismaili i është drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Berat, me shkak ligjor dhe objekt detyrimin e secilit të paditur, ta dëmshpërblejnë
me pagën e një viti për zgjidhje të menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës, me
nga 2 paga mujore për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës, me
pagat për mosrespektim të afatit të njoftimit për zgjidhjen e kontratës së punës, si edhe
detyrimin e palës së paditur Bashkia Çorovodë t’i paguajë dëmshpërblimin për vjetërsinë në
punë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.1361 datë 25.11.2011, ka vendosur
pranim pjesërisht të padisë, duke detyruar vetëm palën e paditur Bashkia Çorovodë, t’i
paguajë paditësit Iljaz Ismaili dëmshpërblimet që parashikon Kodi i Punës për zgjidhjen e
menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës, duke e rrëzuar padinë për kërkimet
drejtuar palës së paditur Qendra Shëndetësore Çorovodë.
Kjo gjykatë, në thelb, arsyeton se paditësi Iljaz Ismaili më shumë se një herë nuk
është gjendur në vendin e tij të punës pa shkaqe të justifikuara, por pala e paditur Bashkia
Çorovodë nuk i ka komunikuar me shkrim paditësit këtë shkelje disiplinore apo vërejtjet e
dhëna për këtë qëllim. Gjithashtu, titullari i mëparshëm e palës së paditur Bashkia Çorovodë
ka çmuar se, megjithë shkeljet dhe vërejtjet e dhëna paditësit Iljaz Ismaili, të vazhdojë
marrëdhënien e punës me të. Prandaj kjo gjykatë, ka ardhur në përfundimin se nuk kemi
shkelje të përsëritura me faj të lehtë të detyrimeve të kontratës së punës nga paditësi Iljaz
Ismaili. Gjykata nuk shprehet lidhur me ligjin e zbatueshëm mbi faktin e pranuar si të provuar
prej saj që paditësi Iljaz Ismaili ka munguar përsëri në punë pa asnjë shkak, perfshire edhe
rastin e datës 12.07.2011, për shkak të të cilit, punëdhënësi Bashkia Çorovodë ka dhënë
masën disiplinore të largimit nga detyra, pra të zgjidhjes së menjëhershme të kontratës së
465
punës. Nga ana tjetër, gjykata ka vlerësuar të mbështetur në ligj zgjidhjen e njëanshme e të
menjëhershme të kontratës së punës me paditësin Iljaz Ismaili nga ana e palës tjetër të paditur
Qendra Shëndetësore Çorovodë, për shkakun se në mënyrë të përsëritur nuk gjendej në
vendin e punës, si edhe për mospërmbushje të detyrës me pasoja të rënda në përpilimin dhe
zbatimin e buxhetit të këtij institucioni.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, pala paditëse Iljaz Ismaili dhe
pala e paditur Bashkia Çorovodë kanë paraqitur ankim në Gjykatën e Apelit Vlorë.
Gjykata e Apelit Vlorë, pasi ka shqyrtuar çështjen, duke parashtruar të njëjtat motive
dhe përfundime mbi faktin e ligjin sikurse gjykata e shkallës së parë, ka vendosur lënien në
fuqi të vendimit nr.1361 datë 25.11.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë,kanë paraqitur rekurs në Gjykatën e
Lartë, si pala paditëse Iljaz Ismaili, ashtu edhe pala e paditur Bashkia Çorovodë.
Në thelb, në rekursin e palës paditëse Iljaz Ismaili parashtrohet se zgjidhja e
marrëdhënieve të punës nga pala e paditur Qendra Shëndetësore Çorovodë është bërë në
mënyrë të menjëhershme pa respektuar afatin e njoftimit dhe procedurën dhe të pajustifikuar.
Sipas nenit 153 të Kodit të Punës i jepet e drejta punëdhënësit të zgjidhi kontratën për shkelje
të përsëritur të disiplinës në punë, por gjykatat nuk mbajnë parasysh se masat disiplinore të
dhëna më parë nuk i janë komunikuar rregullisht paditësit si punëmarrës. Gjithashtu nuk ka
pasur shkelje të detyrimeve kontraktore me faj të rëndë apo me faj të lehtë në mënyrë të
përsëritur nga paditësi Iljaz Ismaili.
Ndërsa në rekursin e palës së paditur Bashkia Çorovodë, në thelb, parashtrohet se
paditësi Iljaz Ismaili është larguar nga detyra me motivacionin për thyerje të rëndë të
disiplinës në punë më shumë se një herë, duke pasur parasysh relacionet dhe kontrollet e
vazhdueshme të ushtruara për disiplinën në punë, të cilat janë administruar dhe pranuar nga
ana e gjykatave. Marrëdhënia e punës me paditësin Iljaz Ismaili është ndërprerë për shkaqe të
justifikuara nga ato që parashikon neni 153/3 i Kodit të Punës.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, lidhur me zbatimin e ligjit nga
gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit, rekursi i palës së paditur Bashkia Çorovodë
përmban shkaqe të tilla që i bëjnë të cenueshme vendimet gjyqësore të dhëna prej tyre për
zgjidhjen e çështjes objekt i këtij gjykimi. Ndërsa shkaqet e ngritura në rekursin e paraqitur
nga paditësi Iljaz Ismaili nuk gjejnë mbështetje në ligj.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vëren se, gjykata e shkallës së parë dhe
gjykata e apelit, pranojnë se paditësi Iljaz Ismaili, në mënyrë të përsëritur, shumë herë dhe në
shtrirje në kohë, ka munguar në punë, pa parashtruar asnjë justifikim, si pranë palës së paditur
Bashkia Çorovodë ashtu edhe të paditurës Qendra Shëndetësore Çorovodë. Këto fakte janë të
vërtetuara me veprimet e rregullta të kryera nga palët e paditura, me shkresa, procesverbale
dhe protokolle të mbledhjeve përkatëse, për konstatimin e mungesës në punë dhe, më tej, me
gjetjen e mungesës së ndonjë shkaku për këto mungesa nga ana e paditësit Iljaz Ismaili.
Po kështu, gjykatat pranojnë të vërtetuar faktin se paditësi Iljaz Ismaili rezulton të jetë
i punësuar, njëkohësisht, pranë të dyja këtyre palëve të paditura. Marrëdhënia e punës së
paditësit Iljaz Ismaili me palën e paditur Bashkia Çorovodë ka qenë pa afat të caktuar, me
kohë të plotë 8 orë në ditë për 5 ditë në javë (40 orë). Ndërsa marrëdhënia e punës së këtij
paditësi me palën e paditur Qendra Shëndetësore Çorovodë ka qenë me kohë të pjesshme, për
18 ditë pune në muaj, ose 36 ore pune në javë, pra mesatarisht 7 orë pune në ditë.
Nga këto rrethana të vërtetuara në gjykim, ashtu si i kanë pranuar e vlerësuar provat
gjykatat e faktit, Kolegji Administrativ vëren se, duke qenë në kontratë punësimi me kohë të
plotë dhe me kohë të pjesshme njëkohësisht me dy punëdhënës, njëra me kohë të plotë e
tjetra me kohë të pjesshme, pra jo me kontratë punësimi në shtëpi (neni 15 i Kodit të Punës),
jo vetëm në shkelje permanente të Kodit të Punës, por edhe objektivisht, paditësi Iljaz Ismaili
nuk mund të gjendej edhe fizikisht në vendet përkatëse të punës, për përmbushjen e
466
detyrimeve kontraktore, si përgjegjës i bibliotekës pranë të paditurës Bashkia Çorovodë dhe
si nëpunës ekonomist pranë palës së paditur Qendra Shëndetësore Çorovodë. Kjo edhe për
faktin se, nga rrethanat e pranuara nga gjykatat e faktit, nuk rezultoi që paditësi Iljaz Ismaili,
të ushtronte detyrën e tij pranë këtyre dy punëdhënësve në orare të ndryshme apo “turne”të
ndryshme, por ka punuar me orarin e zakonshëm ditor të institucioneve publike.
Një gjendje të tillë të marrëdhënies juridike të punësimit, të kushteve të punës që
duhet të ketë një punëmarrës nuk e lejon as vetë Kodi i Punës, i cili, në nenin 78 parashikon
se kohëzgjatja ditore normale e punës është jo më shumë se 8 orë dhe, në çdo rast, pushimi
ditor është të paktën 11 orë pa ndërprerje brenda ditës ose në rast nevoje për dy ditë rresht.
Edhe neni 83 parashikon se kohëzgjatja normale e javës së punës është jo më shumë se 40
orë. Me anë të shprehjen “kohëzgjatje normale” ligjvënësi parashikon se, në ditë të caktuara,
apo në raste të caktuara, punëmarrësi mund të punojë edhe përtej kohëzgjatjes së zakonshme
8 orëshe të punës, por këto përbëjnë një përjashtim nga rregulli dhe nuk mund të zgjasin në
mënyrë permanente e të pandërprerë, si në rastin e dypunësimeve të paditësit Iljaz Ismaili.
Secili punëdhënës, pra palët e paditura në këtë gjykim, ka kërkuar prej paditësit Iljaz Ismaili
respektimin e kontratës së punës, ku përfshihen respektimi i orarit të punës dhe përmbushja e
detyrës, gjë të cilën, objektivisht, ky paditës, si punëmarrës, nuk mund ta realizonte. Nga
rrethanat e faktit të pranuara nga gjykatat, Kolegjit Administrativ nuk i rezulton që, së paku
formalisht, palët e paditura të ishin në dijeni të dypunësimit të paditësit në kushte të tilla
pune, as edhe që ky i fundit të jetë detyruar nga të paditurit për të lidhur kontrata pune me ta,
shkaqe për të cilat ky Kolegj nuk mund të shprehet për efektet që parashikon Kodi i Punës
ndaj palëve në raste të lejimit marrëdhënieve të tilla të punës.
Për arsyet e parashtruara më sipër, Kolegji Administrativ, duke zbatuar ligjin mbi
rrethanat e pranuara nga gjykatat e faktit, vjen në përfundimin se, duke munguar vijëmësisht
në punë, paditësi Iljaz Ismaili ka shkelur rëndë dhe në mënyrë të përsëritur kontratat e punës
të lidhura, njëkohësisht, me të dy punëdhënësit, palët e paditura Bashkia Çorovodë dhe
Qendra Shëndetësore Çorovodë, gjendje e cila ka sjellë edhe pamundësinë e të paditurve
që””..... nuk lejojnë, sipas parimit të mirëbesimit, t'i kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën,
vazhdimin e marrëdhënieve të punës” (neni 153 i Kodit të Punës).
Prandaj, vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat dhe vendimi i Gjykatës së
Apelit Vlorë duhet të ndryshohen për shkak se janë dhënë në zbatim të gabuar të ligjit. Padia
duhet të rrëzohet në të gjitha kërkimet e saj, me përjashtim të kërkimeve të dëmshpërblimit
me 2 (dy) paga mujore për mosrespektim të procedurës së bisedimit për zgjidhjen e kontratës
së punës të parashikuar nga neni 144 i Kodit të Punës, nga të dy palët e paditura, Bashkia
Çorovodë dhe Qendra Shëndetësore Çorovodë. Pavarësisht ekzistencës së shkaqeve të
arsyeshme apo shkaqeve të justifikuara, procedura e parashikuar nga kjo dispozitë e Kodit të
Punës duhet të respektohet nga punëdhënësi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “e” të nenit 63
të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
467
V E N D O S I:
Ndryshimin e vendimin nr.1361 datë 25.11.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Berat dhe të vendimit nr.569 datë 31.05.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë në këtë mënyrë:
Detyrimin e palës së paditur Bashkia Çorovodë t’i paguajë paditësit Iljaz Ismaili 2
paga mujore si dëmshpërblim për mosrespektimin e procedurës për zgjidhjen e kontratës së
punës sipas nenit 144 të Kodit të Punës.
Detyrimin e palës së paditur Qendra Shëndetësore Çorovodë t’i paguajë paditësit Iljaz
Ismaili 2 paga mujore si dëmshpërblim për mosrespektimin e procedurës për zgjidhjen e
kontratës së punës sipas nenit 144 të Kodit të Punës.
Rrëzimin e padisë për kërkimet e tjera.
Tiranë, më 19.01.2016
468
Nr. 00 - 2016 - 227 i Vendimit (17)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket:
PADITËS: ALBERT BANI

I PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME
E DOGANAVE TIRANË
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të paguajë dëmshpërblimin me 23 paga,
për mosrespektim të afatit të njoftimit, për mosrespektim procedure,
shpërblimin për vjetërsi, dëmshpërblimin për zgjidhje të menjëhershme
të pajustifikuar të kontratës së punës, për ditët e pushimit vjetor,
që rrjedhin nga vendimi nr.11102/14 datë 23.08.2011 i
Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave.
Baza Ligjore: Neni 47/1 të Kodit të Procedurës Civile,
nenet 141, 143/1/4, 144, 145/1/2, 155/1/3 dhe 94/5 të Kodit të Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.2138 datë 11.07.2012 vendosi:

“Pranimin e pjesshëm të kërkesë-padisë. Detyrimin e palës së paditur për të
dëmshpërblyer palën paditëse me 3 muaj pagë për mosrespektim të afatit të
njoftimit për zgjidhjen e kontratës në masën 148.050 lekë. Detyrimin e palës
së paditur për të dëmshpërblyer palën paditëse me 2 paga për mosrespektim të
procedurës për zgjidhjen e kontratës së punës, në masën 98.700 lekë.
Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë palën paditëse me 6 muaj pagë
për zgjidhjen e kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme pa shkaqe të
justifikuara në masën 296.100 lekë. Detyrimin e palës së paditur të
dëmshpërblejë palën paditëse me 9-të pesëmbëdhjetë ditsha pagë për
shpërblim vjetërsie në punë, në masën 222.075 lekë. Rrëzimin e kërkimeve të
tjera si të pabazuar në ligj e në prova. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës
së paditur”.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.1018 datë 15.11.2012 vendosi:

“Lënien në fuqi të vendimit nr.2138 datë 11.07.2012 të Gjykatës së Shkallës
së Parë ”.
469
Kundër vendimit nr.1018 datë 15.11.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka ushtruar
prishjen e vendimeve të gjykatave të faktit duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Në marrjen e masës disiplinore largim nga puna nuk ka patur asnjë shkelje
procedurale nga autoriteti vendimmarrës.
- Procedurat për marrjen e masës disiplinore janë zbatuar në përputhje me Ligjin si dhe
VKM nr.686 datë 02.11.2005. Për disa ndryshime në VKM nr.205, datë 13.03.1999
“Për Dispozitat Zbatuese”.
- Nuk kemi të bëjmë me zgjidhje të pajustifikuar të marrëdhënies e punës nga
punëdhënësi, në rastin konkret kemi largim për thyerje të dispozitave të Kodit
Doganor dhe të dispozitave zbatuese, urdhrave dhe urdhëresave në zbatim të tij, i cili
përbën shkak ligjor të justifikuar.
- Në përputhje me nenin 144 të Kodit të Punës, për procedurën e zgjidhjes së kontratës
së punës, pala paditëse është njoftuar për largimin nga puna, pasi ai është thirrur në
Komitetin Disiplinor, është pyetur për shkeljet e konstatuara dhe ka dhënë shpjegimet
e tij.
- Gjatë seancës dëgjimore në Komitetin Disiplinor, janë paraqitur prova të
pakontestueshme të cilat provojnë për shkeljet e konstatuara nga paditësi të
lartpërmendura.
- Në bazë të nenit 141 të Kodit të Punës “Kontrata me kohëzgjatje të pacaktuar
përfundon kur zgjidhet nga njëra palë dhe ka përfunduar afati i njoftimit” dhe në bazë
pas respektimit të procedurave të sipërpërmendura ka zgjidhur kontratën, për shkaqe
të justifikuara ose të arsyeshme.
- Të dyja gjykatat kanë gabuar në nenin 144/5 dhe në nenin 155 të Kodit të Punës, duke
i konsideruar procedurat e ndjekura nga Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, në
anashkalim të ligjit.
- Referuar nenit 154/4, 145/2 të Kodit të Punës, paditësi për shkaqet e zgjidhjes se
menjëhershme dhe të justifikuar të marrëdhënieve të punës, nuk përfiton nga
shpërblimi për vjetërsi pune.

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani, në mungesë të palëve ndërgjyqëse,
si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse Albert
Bani ka qenë në marrëdhënie pune me palën e paditur pranë Degës së Doganës Vlorë nga
data 01.03.2002 duke kryer detyra të ndryshme dhe së fundi ka ushtruar detyrën e doganierit
pranues.
2. Me shkresën nr.11102 prot., datë 28.06.2011, të palës së paditur DPD është njoftuar
kontrolli në lidhje me verifikimin e disa praktikave doganore të ndjekura për eksportet e
naftës “VIRGINE”.
3. Pas kryerjes së kontrollit nga Drejtoria e Hetimit me shkresën nr.11102/5 datë
08.07.2011 i është dërguar Drejtorit të Përgjithshëm të DPD informacioni i kontrollit i cili në
pikën “g”shprehet se: “Doganierët e pranimit në Degën e Doganës Vlorë Albert Bani mban
përgjegjësi pasi: nuk kanë administruar gjatë pranimit të dokumentacionit faturë tatimore
shitje nga subjekti “EUROIL”... nuk kanë administruar fletët e peshoreve për çdo autobot...
mungon njoftimi nga agjencia detare, leje nga autoritet portuale... certifikata e origjinës
duhej ti lëshohej subjektit prodhues dhe jo subjektit tregtar... nuk kanë firmosur dhe vulosur
për të gjitha llojet e deklaratave”.
470
4. Me shkresën nr.11102/12 prot., datë 23.08.2011, të Komitetit Disiplinor në DPD
“Propozime për masa disiplinore”, drejtuar Drejtorit të Përgjithshëm, Komiteti propozon
marrjen e masës disiplinore “largim nga puna”për Z. Albert Bani.
5. Sa më sipër me shkresën nr.11102/14 prot., datë 2308.2011, Drejtori i Përgjithshëm
i Doganave, ka vendosur: “Z. Albert Bani, emëruar me detyrë Doganier, pranim, peshore,
pikë kontrolli në Zyrën e operacioneve Doganore pranë Degës së Doganës Vlorë... të
largohet nga puna për thyerje të dispozitave të Kodit Doganor dhe të urdhrave dhe
urdhëresave në zbatim të tij. Vendimi i largimit të jetë data 28.08.2011...”
6. Ndodhur në këto kushte pala paditëse Albert Bani i është drejtuar gjykatës me
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.2138 datë 11.07.2012
vendosi:” Pranimin e pjesshëm të kërkesë-padisë. Detyrimin e palës së paditur për të
dëmshpërblyer palën paditëse me 3 muaj pagë për mosrespektim të afatit të njoftimit për
zgjidhjen e kontratës në masën 148.050 lekë. Detyrimin e palës së paditur për të
dëmshpërblyer palën paditëse me 2 paga për mosrespektim të procedurës për zgjidhjen e
kontratës së punës, në masën 98.700 lekë. Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë
palën paditëse me 6 muaj pagë për zgjidhjen e kontratës së punës në mënyrë të
menjëhershme pa shkaqe të justifikuara në masën 296.100 lekë. Detyrimin e palës së paditur
të dëmshpërblejë palën paditëse me 9-të pesëmbëdhjetë ditsha pagë për shpërblim vjetërsie
në punë, në masën 222.075 lekë. Rrëzimin e kërkimeve të tjera si të pabazuar në ligj e në
prova. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur”.
7.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Pala e paditur nuk ka respektuar afatin e njoftimit 3 mujor
deri në shkëputjen e marrëdhënieve financiare për paditësin Albert Bani. Në këtë mënyrë ajo
ka zgjidhur e kontratën e punës, duke mosrespektuar afatin e njoftimit, sipas të cilit afati i
njoftimit duhet të përfundonte në fund të muajit 30.11.2011. Për të zgjidhur kontratën me
kohëzgjatje të pacaktuar, palët duhet të respektojnë procedurën e parashikuar nga neni 144
te Kodit të Punës. Më shqyrtimin gjyqësor pala e paditur, nuk arriti të paraqesë asnjë provë
para gjykatës, për të provuar se ka respektuar procedurën për zgjidhjen e kontratës së punës.
Ai nuk arriti të provonte se ka njoftuar me shkrim punëmarrësin të paktën 72 orë para për t'u
takuar. Gjithashtu nga i padituri nuk u provua që të jetë bërë ndonjë takim midis tij dhe
paditësit me qëllim që t'i jepej mundësia këtij të fundit për t'u shprehur në lidhje me punën e
kryer prej tij. Pas hetimit në lidhje me këtë objekt kontrolli, Komisioni Disiplinor, ka vërejtur
shkelje nga një numër punonjësish të Degës së Doganës Vlorë, midis tyre edhe paditësi
Albert Bani me detyrë doganier pranues. Të metat e sipërcituara në raportin e kontrollit
rezulton se kanë të bëjnë me detyrën funksionale të doganierëve të kontrollit fizik,
doganierëve të verifikimit dokumentar dhe doganierëve të peshimit. Detyrat e kategorisë C3,
për doganierin e pranimit, janë të përcaktuara në pasqyrën e sistemit informatik. Gjykata
vlerëson se zgjidhja e kontratës së punës në rastin konkret, përveçse është e menjëhershme
është bërë pa shkaqe të justifikuara. Nuk rezultoi e provuar që paditësi të këtë shkelur
detyrimet kontraktuale me faj të rëndë apo të lehtë në mënyrë të përsëritur, apo të jetë
paralajmëruar ndonjëherë me shkrim nga ana e punëdhënësit për shkelje të detyrimeve
kontraktuale”.
8. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.1018 datë 15.11.2012 vendosi: “Lënien
në fuqi të vendimit nr.2138 datë 11.07.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë”.
8.1 Arsyetimi i gjykatës:“I njëjtë me atë të faktit”.
9. Kundër vendimit nr.1018 datë 15.11.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka ushtruar
prishjen e vendimeve të gjykatave të faktit, duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën
471
LIGJI I ZBATUESHËM

administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” në të cilat parashikohet:
10.1 Neni 17/2: Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të
detyrueshme. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe
veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur
me përcaktimin që mund të propozojnë palët.
11. Dispozitat e Kodit të Punës së Republikës së Shqipërisë;
11.1 Neni 141 Kontrata me kohëzgjatje të pacaktuar përfundon kur
zgjidhet nga njëra palë dhe ka përfunduar afati i
njoftimit.
11.2 Neni 143 Pas kohës së marrjes në provë, për të zgjidhur kontratën
me periudhë të pacaktuar, palët duhet të respektojnë një
afat njoftimi prej një muaji, gjatë vitit të parë të punës,
prej dy muajsh për dy deri në pesë vjet pune, prej tre
muajsh për më shumë se pesë vjet pune. Kur njëra nga
palët e zgjidh kontratën pa respektuar afatin e njoftimit,
zgjidhja trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të
menjëhershëm.
11.3 Neni 144 1) Pas kohës së marrjes në provë, kur punëdhënësi
mendon të zgjidhë kontratën e punës, ai duhet të njoftojë
me shkrim punëmarrësin të paktën 72 orë para takimit
dhe të bisedoj me të.
2) Punëdhënësi, gjatë kësaj bisede, i parashtron
punëmarrësit arsyet e vendimit të parashikuar për t’u
marrë dhe i jep atij mundësi për t’u shprehur.
3) Zgjidhja njoftohet me shkrim, brenda një afati nga 48
orë deri në një javë pas takimit.
4) Kjo procedurë zbatohet edhe në rastet e zgjidhjes së
menjëhershme të kontratës.
5) Punëdhënësi, që nuk respekton procedurën e
përcaktuar në këtë nen, detyrohet t’i japë punëmarrësit
një dëmshpërblim prej dy muajsh pagë, që i shtohet
dëmshpërblimeve të tjera të mundshme. Zgjidhja e
kontratës në kundërshtim me këtë dispozitë mbetet e
vlefshme.
5/1. I takon punëdhënësit të vërtetojë që procedura e
përcaktuar nga ky nen është respektuar.
6) Kjo dispozitë nuk zbatohet në rastet e pushimeve
kolektive nga puna.
11.4 Neni 153 1) Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë, mund të
2) Vlerësohen si shkaqe të justifikuara të gjitha rrethanat
e rënda që nuk lejojnë, sipas parimit të mirëbesimit, t’i
kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e
3) Gjykata vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara
për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës.
472
Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur
punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të
rëndë, si edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet
kontraktuale me faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur, me
gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit.
12. Vendimi unifikues nr.19/2007 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë;
13. Vendimi unifikues nr.3/2007 dhe 8/2007 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë;
14. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave nuk
përmban shkaqe ligjore që motivojnë cenimin e vendimit nr.1018 datë 15.11.2012 të
Gjykatës së Apelit Vlorë.
gjykatës së apelit, është rrjedhojë e respektimit të ligjit dhe për këtë shkak ky vendim duhet të
lihet në fuqi.
18. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, referuar dispozitave të Kodit të Punës në analizë
të provave të administruara gjatë gjykimit ka arritur në konkluzionin se padia duhet pranuar
pjesërisht si e bazuar në prova dhe në ligj duke argumentuar se: “Zgjidhja e kontratës së
punës e paditëses është bërë në mënyrë të menjëhershme nga ana e palës së paditur është e
pajustifikuar pasi në analizë të katër kushteve të nenit 153 asnjë prej tyre nuk është shkelur
nga ana e punëmarrësit”.
19. Gjykata e Apelit Vlorë, pasi ka shqyrtuar çështjen, duke parashtruar në thelb të
gjykatës së rrethit gjyqësor duhet të lihet në fuqi për arsye se është i bazuar në prova dhe
20. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i
gjykatave të faktit është rrjedhojë interpretimit të drejtë dispozitave të Kodit të Punës, si dhe
të praktikës së njësuar të Gjykatës së Lartë, ç’ka i bën vendimet e tyre të bazuar në ligj.
21. Në gjykimin e kësaj çështje, ky Kolegj merr në konsideratë vendimet unifikuese
nr.3 datë 24.01.2007 dhe nr.8 datë 12.09.2007 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë, në të cilat përcaktohet se punonjësit e doganave nuk janë punonjës të shërbimit civil
dhe për pasojë në zgjidhjen e mosmarrëveshjeve të kësaj natyre do të zbatohen dispozitat e
Kodit të Punës.
22. Kolegji Administrativ e gjen me vend të parashtrojë se në rast se kërkimi i
paditësit, ka lidhje me pretendime që burojnë nga marrëdhënia e punës, është detyrë e
gjykatës të hetojë, nëse kjo marrëdhënie konsiderohet e zgjidhur apo jo në përputhje me ligjin
473
dhe në bazë të një shkaku të arsyeshëm, si dhe të rregullojë pasojat e zgjidhjes së kësaj
marrëdhënie (nëse është zgjidhur pa shkak të arsyeshëm), sipas parashikimeve ligjore në fuqi,
duke sjellë si pasojë përgjegjësinë e punëdhënësit të zhdëmtojë punëmarrësin për dëmet e
pësuara nga zgjidhja e kontratës.
23. Në vështrim të rregullimeve ligjore, mosmarrëveshja e lindur midis palëve
ndërgjyqëse, e parë edhe nga vetë shkaku i lindjes së saj, është një marrëveshje e natyrës
juridike të punës, dhe për këtë shkak, gjykatat në zbatim të ligjit kishin të drejtën dhe
detyrimin të përcaktonin saktë nëse zgjidhja e marrëdhënies së punës ishte bërë në mënyrë të
menjëhershme dhe të pajustifikuar apo kishte përfunduar në mënyrë të natyrshme për shkaqe
të arsyeshme dhe më pas në varësi të mënyrës së zgjidhjes të zgjidhin pasojat që rrjedhin nga
zgjidhja e kontratës së punës, nëse kishte të tilla.
24. Nisur nga sa më sipër, në çështjen në shqyrtim, Kolegji, pa i hyrë analizës së
provave, nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore dhe shkaqeve të rekursit, konstaton
se, zgjidhja e kontratës së punës së paditësit është bërë nga pala e paditur në mënyre të
menjëhershme, pasi sikurse rezulton nga provat e administruara në dosjen gjyqësore dhe të
pranuara dhe analizuara nga gjykatat e faktit, pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave, nuk ka respektuar kërkesat e nenit 143 të Kodit të Punës, për sa i takon
respektimit të afatit të njoftimit për zgjidhjen e kontratës me afat të pacaktuar.
25. Sipas nenit 141 të Kodit të Punës , kontrata me kohëzgjatje të pacaktuar përfundon
kur zgjidhet nga njëra palë dhe ka përfunduar afati i njoftimit. Për këtë arsye, në Kodin e
Punës janë parashikuar rregullat që duhet të respektohen, në mënyrë që në të njëjtën kohë të
realizohet e drejta për të zgjidhur kontratën nga njëra anë dhe, mbrojtja e palës që ndodhet
përpara kësaj zgjidhje, nga ana tjetër. Këto rregulla nuk janë patur në konsideratë nga pala e
paditur gjatë zgjidhjes së marrëdhënies së punës. Sikurse është pranuar nga gjykatat pala e
paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave në respektim të parashikimit të nenit 141 dhe
143 të Kodit të Punës nuk e ka respektuar afatin e zgjidhjes së marrëdhënieve të punës dhe në
këto kushte në kuptim të nenit 143, i cili e lidh zgjidhjen e menjëhershme me mosrespektimin
e afatit e njoftimit, vlerësohet se ndodhemi përpara zgjidhjes së menjëhershme të
marrëdhënieve të punës dhe rrjedhimisht zbatohet neni 153 i Kodit të Punës.
26. Në analizë të nenit 153 të Kodit të Punës, punëmarrësi ose punëdhënësi në çdo
kohë mund të zgjidhin kontratën e punës, me kusht që të provohet se shkaku i zgjidhjes së
kontratës së punës është i justifikuar. Shkaku i zgjidhjes së kontratës së punës është i
justifikuar nëse: punëmarrësi shkel një detyrim kontraktual që rrjedh nga ligji, kontrata e
punës, kontrata kolektive; shkelja të jetë kryer me faj; ekzistenca e lidhjes shkakësore midis
shkeljes me faj dhe pushimit të menjëhershëm nga puna; shkelja të ketë krijuar një situatë të
rëndë që nuk lejon sipas parimit të mirëbesimit t’i kërkohet punëdhënësit vazhdimi i
27. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Apelit Vlorë, ka
vlerësuar drejtë kur ka arritur në përfundimin se nuk ndodhemi përpara shkaqeve të
justifikuara të cilat janë të domosdoshme për të zgjidhur kontratën në mënyrë të
menjëhershme për shkaqe të justifikuara. Shkaku i zgjidhjes së kontratës së punës nga ana e
palës së paditur është për thyerje të dispozitave të Kodit Doganor. Sikurse ka rezultuar gjatë
gjykimit dhe është analizuar nga gjykatat nuk rezulton të jetë provuar nga pala e paditur
ekzistenca e fakteve që ngarkojnë me përgjegjësi paditësin Albert Bani për shkeljet e
atribuara atij.
28. Gjithashtu, në analizë të nenit 144/4 të Kodit të Punës, dhe nga provat e
administruara në dosjen gjyqësore dhe faktet e pranuara nga palët, rezulton se pala e paditur
nuk ka respektuar kërkesat e nenit 144 të Kodit të Punës, për sa i takon procedurës së
zgjidhjes së kontratës së punës. Nuk rezulton që paditësi të jetë ftuar në takim nga ana e
punëdhënësit për të diskutuar në lidhje me arsyet e ndërprerjes së marrëdhënies së punës dhe
474
nuk rezulton që atij t’i jetë dërguar ndonjë njoftim për zbatimin e procedurës së parashikuar
në nenin 144 të Kodit të Punës. Në këto kushte, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
vlerëson se gjykata e apelit ka vlerësuar drejtë kur i ka akorduar paditësit dy muaj pagë për
29. Sa më sipër është shprehur qartë edhe në qëndrimin e Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë në vendimin unifikues nr.19/2007 ku shprehimisht thuhet se: “kur
punëdhënësi, referuar e në zbatim të nenit 141 e vijues të Kodit të Punës, zgjidh në mënyrë të
njëanshme kontratën e punës me afat të pacaktuar, punëmarrësi jo në mënyrë të
domosdoshme ka të drejtë të përfitojë edhe dëmshpërblimin deri në një vit pagë. Në vijim të
këtij konkluzioni, respektimi i kërkesave të nenit 141, 143, 144, 145 të Kodit të Punës nga
punëdhënësi, si rregull, passjell përfundimin në mënyrë të natyrshme të kontratës së punës
dhe respektimin e të gjitha të drejtave të punëmarrësit”.
30. Parë në këtë këndvështrim, ky Kolegj konkludon se vendimi i dhënë nga Gjykata
e Apelit Vlorë është i drejtë, pasi kjo gjykatë e ka zgjidhur mosmarrëveshjen “në përputhje
me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi që janë të detyrueshme”( neni 17/2 i ligjit
49/2012) duke realizuar një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin
duke i dhënë përgjigje pretendimeve të palëve, nëpërmjet një analizë të plotë dhe objektive të
provave.
31. Për sa më sipër ky Kolegj arrin në përfundimin se vendimi nr.1018 datë
15.11.2012 i Gjykatës së Apelit Vlorë duhet lënë në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.1018 datë 15.11.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë, më 19.01.2016
475
Nr.11111-02060-00-2013 i Regj. Themeltar
Nr.00-2016-231 i Vendimit (18)
VENDIM
NË EMËR Të REPUBLIKËS

Medi Bici Anëtar
Në seancën e datës 19.01.2016, mori ne shqyrtim çështjen administrative që i përket palëve

ndergjyqëse:
PADITËS: PETRIT QAFA

I PADITUR: KOMUNA FUSHË – KUQE,
Z.R.P.P. KURBIN
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur, Komuna Fushë Kuqe,
të konfirmojë aktin me nr.13, datë 15.07.1998, lëshuar nga ana e saj.
Detyrimin e ZRPP Kurbin, të regjistrojë pronën time
sipas aktit nr.13, datë 15.07.1998.
Baza Ligjore: Neni 32 /c, K.Pr.C,
nenet 192, 193 të Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin me vendimin nr.1012-903, datë 26.06.2012, ka

vendosur si vijon:
Pranimin e padisë se paditësit Petrit Qafa.
Detyrimin e palës se paditur Komuna Fushe-Kuqe te konfirmoje aktin e
marrjes së tokës në pronësi te tokës në pronësi me nr.13, dt.15.07.1998, në
emër të paditësit Petrit Llesh Qafa.
Detyrimin e palës se paditur Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Kurbin të regjistrojë pronën sipas aktit te marrjes së tokës në pronësi me
nr.13, dt.15.07.1998, ne emër të paditësit Petrit Llesh Qafa (sipas plan
rilevimit bashkangjitur të teknikut topograf Elez Hidri të dt.22.06.2012).

Lënien në fuqi te vendimit civil nr.1012-903, dt.26.06.2012, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Kurbin.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala e paditur, Komuna Fushë-Kuqe, si dhe
kundër ankim paditësi, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i Gjykatës është i pabazuar ne ligj dhe ne prova.
- Gjykata ka gjykuar çështjen ne mungesën tone dhe neve nuk kemi pasur mundësi për
te pasqyruar pretendimet tone, ne lidhje me çështjen objekt gjykimi.
476
- Gjate gjykimit ne provuam se pala paditëse z.Petrit Qafa nuk është banor i fshatrave
te Komunës Fushë Kuqe. Sipas ligjit nr.7501, date 19.07.1991 “Për tokën” si dhe
akteve nënligjore ne mbështetje te këtij ligji pala paditëse nuk përfiton toke ne
përdorim apo ne pronësi.
- Akti qe paditësi e disponon nuk ekziston ne Komunën Fushë-Kuqe.
- Sipërfaqja e tokës qe ka akt marrja ne pronësi nuk ka qenë dhe nuk është ne subjektin
për tu ndare.
- Komisioni qe e ka pajisur me këtë akt nuk ka pasur tagër ligjor qe te ndajë tokë dhe te
plotësojë dokumentacionin përkatës.
- Përfundimisht kërkojmë prishjen e vendimit nr.1012/9-3, date 26.06.2012, te
Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Kurbin dhe rrëzimin e kërkese padisë se paditësit Petrit
Qafa.

pasi dëgjoi relacionin përkatës te gjyqtarit Andi Çeliku dhe diskutoi çështjen ne tërësi,
VËREN
1. Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes rezultoi se: Paditësi Petrit Qafa është pajisur me
Aktin e Marrjes se Tokës ne Pronësisë me nr.13 dt. 15.07.1998 sipas Ligjit nr.7501,
dt.19.07.1991 “Për token” duke përfituar një sipërfaqe toke prej 10000 m2.
Këtë sipërfaqe toke ai e ka përfituar ne baze te kritereve te përcaktuara ne ligjin
nr.7501, dt.19.07.1991 “Për token” pasi ka qene i përndjekur politik dhe pasi ka paraqitur
dokumentacionin përkatës pranë Komunës Fushe – Kuqe, kjo e fundit ka dale me vendim për
pajisjen e tij me toke bujqësore. Si rrjedhim Komisioni i Ndarjes se Tokës i Komunës Fushe–
Kuqe ka lëshuar aktin e marrjes se tokës ne pronësi me nr.13, dt.15.07.1998, ne emër te
paditësit Petrit Qafa.
Nga ana e tij paditësi pas pajisjes së tij me aktin e marrjes se tokës ne pronësi është
paraqitur pranë palës se paditur Komuna Fushe – Kuqe për të marre vërtetim për pronësinë e
tij por pala e paditur ka refuzuar duke parashtruar si argument faktin se janë bere gabime si
rrjedhoje e neglizhencës ne plotësimin e regjistrave nga punonjësit që kane hartuar aktin e
pronësisë.
Mungesa e saktësisë ne dokumentacion ka ndikuar ne mosregjistrimin e kësaj prone
pranë ZRPP Kurbin dhe përfundimin e procedurave të tjera që lidhen me përfitimin e
sipërfaqes përkatëse tokësore.
Po kështu pala paditëse është paraqitur pranë palës së paditur ZRPP Kurbin, për
regjistrimin e pronës, ku sipas pretendimeve të palës paditëse në gjykim kjo e fundit është
shprehur se Akti i Marrjes se Tokës ne Pronësi, duhet të shoqërohet me një vërtetim te
lëshuar nga Kryetari aktual i Komunës, dhe me pas te behet regjistrimi i kësaj pasurie pranë
ZRPP Kurbin.
Paditësi gjate gjykimit u shpreh përpara gjykatës se përfaqësuesit e Komunës Fushe-
Kuqe, i kane sugjeruar ne mënyre verbale se duhet ti drejtoheni gjykatës për zgjidhjen e kësaj
çështje.
Paditësi gjithashtu deklaroi përpara gjykatës se ketë sipërfaqe toke qe prej vitit 1998 e
disponon me mirëbesim dhe deri ne këto momente dhe nuk ka pasur asnjë person fizik,
juridik, apo shteti qe te ketë pasur konflikt lidhur me ketë sipërfaqe toke.
477
II. Vendimi dhe arsyetimi i gjykatës:
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin me vendimin nr.1012-903, date 26.06.2012,

ka vendosur si vijon:
-Pranimin e padisë se paditësit Petrit Qafa.
-Detyrimin e palës se paditur Komuna Fushe-Kuqe te konfirmoje aktin e marrjes se
tokës ne pronësi te tokës ne pronësi me nr.13, dt.15.07.1998n ne emër te paditësit Petrit
Llesh Qafa.
-Detyrimin e palës se paditur Zyra e Regjistrimit te Pasurive te Paluajtshme Kurbin
te regjistroje pronën sipas aktit te marrjes se tokës ne pronësi me nr.13, dt.15.07.1998, ne
emër te paditësit Petrit Llesh Qafa (sipas plan rilevimit bashkangjitur te teknikut topograf
Elez Hidri të dt.22.06.2012).
...........Gjykata relaton se me kërkese te palës paditëse, bazuar ne nenin 231 te
K.Pr.Civile, ka vendosur te thërrasë me cilësinë e dyshimtarit shtetasin Marash Vata, i cili ka
lëshuar Aktin e Marrjes se Tokës ne Pronësi me nr.13 date 15.07.1998. Gjykata relaton se
dëshmitari Marash Vata deklaroi përpara gjykatës se: Kam qene Kryetar i Komunës Fushe-
Kuqe ne periudhën 1996-2000, dhe se akti i marrjes se tokës ne pronësi me nr.13 date
15.07.1998 ne emër te paditësit Petrit Qafa është lëshuar nga ana e tij, me cilësinë e
Kryetarit te Komisionit te Ndarjes se Tokës për Komunën Fushe-Kuqe. Gjithashtu dëshmitari
deklaroi përpara gjykatës se akti i pronësisë është lëshuar ne baze te Ligjit 7501 dhe ne baze
te një vendimi te Këshillit te Ministrave, i cili përcaktonte se tokat qe janë ne varësi pyjore
dhe kullotat qe janë ne territorin e Komunave te ndahen dhe t’iu jepeshin ish te
përndjekurve, ishte shpronësuarave nga sistemi,etj... Dëshmitari deklaroi se ne baze te këtij
vendimi ka lëshuar aktin e marrjes se tokës ne pronësi ne emër te Petrit Qafës, dhe se kjo
pasuri ka qene toke shtet pa pronar te vjetër dhe për ketë nuk ka asnjë konflikt dhe asnjë lloj
pretendimi nga persona te tjerë, (referuar procesverbalit te seancës gjyqësore).
Paditësi Petrit Qafa paraqiti përpara gjykatës me cilësinë e provës shkresore Planin
e Rilevimit te datës 22.06.2012 te ekspertit Elez Hidri, ku është përcaktuar sipërfaqja takuese
e pasurisë qe pretendon paditësi Petrit Qafa për regjistrim, si dhe një Plan Rilevimi te datës
23.11.2011 te ekspertit Bardhok Bardhi, ku përcakton sipërfaqen e pronësisë prej 10.000 m2,
ne emër te paditësit.
Ne përfundim te shqyrtimit gjyqësor, pas administrimit dhe verifikimit gjyqësish te
akteve shkresore, dëgjimit te parashtrimeve te palës paditëse, dhe deklarimit te dëshmitarit
Marash Vata përpara gjykatës, gjykata krijon bindjen se kërkese-padia e paditësit Petrit
Qafa duhet te pranohet si e bazuar ne prova dhe ne ligj.
Persa i përket pretendimeve te përfaqësuesit te palës se paditur ne gjykim për
rrëzimin e kërkese-padisë se paditësit pasi aktin e marrjes se tokës me arsyetimin se aktin e
ka marre ne kundërshtim me ligjin 7501. Gjykata konstaton se pretendimet e përfaqësuesit te
palës se paditur Komuna Fushe-Kuqe nuk janë te bazuara për faktin se u provua përpara
gjykatës se kërkese-padia e paditësit është e mbështetur ne prova dhe ne ligje si dhe nga
deklarimi i dëshmitarit Marash Vata se “Akti i Marrjes se Tokës ne Pronësi” ne emër te
Petrit Qafës është përfituar konform ligjit.
Sikunder theksuam edhe ne paragrafët e mësipërm, rezulton se provuar fakti se
paditësi Petrit Qafa qe ne vitin 1998 ku është pajisur me Aktin e Marrjes se Tokës ne Pronësi
dhe e ka poseduar ne vazhdimësi pa ndërprerje dhe ne mirëbesim, si dhe faktin se nuk ka
pasur asnjë konflikt lidhur me ketë pasuri me ndonjë person fizik apo juridik.
Ne rrethanat kur paditësi Petrit Qafa padrejtësisht dhe aspak për fajin e tij është vene
ne pamundësi te regjistroje pronën pranë ZVRPP Kurbin, është i legjitimuar (legjitimimi
aktiv) t’i drejtohet gjykatës, duke e parashtruar mosmarrëveshjen me palën e paditur objekt
shqyrtimi gjyqësor.
478
Gjykata gjithashtu gjen te drejte e te bazuar pretendimin e paditësit se pronësinë për
sipërfaqen e tokës prej 10.000 m2 përveçse me Aktin e Marrjes se Tokës ne Pronësi, e ka
fituar edhe me parashkrim fitues. Sipas nenit 168/1 te Kodit Civil “ Personi qe ka fituar me
mirëbesim një send, ne baze te një veprimi juridik për kalimin e pronësisë dhe qe nuk është i
ndaluar nga ligji, behet pronar i këtij sendi, pas një posedimi te pandërprere prej pese
vjetësh kur sendi është i luajtshëm dhe prej dhjete vjetësh kur ai është i paluajtshëm”.
Gjate gjykimit është provuar se paditësi Petrit Qafa e posedon ne mënyre te
pandërprere ne kushtet e mirëbesimit dhe qetësisht pronën, pa pasur pretendime dhe pa u
bezdisur nga askush.
Sikundër cituam ne paragrafët e mësipërm, pronësinë e ka fituar mbi bazën e një
shkaku juridik te ligjshëm me ane te “Aktit te Marrjes se Tokës ne Përdorim” te lëshuar nga
Komisioni i Ndarjes se Tokës pranë Komunës Fushe-Kuqe. Gjithashtu posedimi ne mënyre te
qete dhe te pandërprere mbi pronën ka zgjatur rreth katermbedhjete vjet. Pra gjykata krijon
bindjen se për rastin ne analize ndodhemi ne praninë e kritereve ligjore dhe rrethanave
faktike qe pronësia përpos te tjerave është fituar ne kushtet e parashkrimit fitues.
Si përfundim, duke çmuar se provat e administruara ne gjykim për nga natyra dhe
fuqia provuese janë te tilla qe vërtetojnë ne mënyre te plote dhe bindëse pretendimet e
paditësit, gjykata ka mendimin te pranoje kërkese - padinë duke konstatuar fitimin e
pronësisë për sipërfaqen e tokës prej 10.000 m2 me kufij dhe vendndodhje sipas “Aktit te
Marrjes se Tokës ne Pronësi” ne veri- zone e lire, lindje- lagune, juge- Alfred Paci dhe ne
perëndim- rruge kryesore, duke detyruar palën e paditur – Zyrën e Regjistrimit te Pasurive te
Paluajtshme Kurbin te kryeje veprimet e duhura për regjistrimin e kësaj prone ne regjistrat
publik te administruar prej saj, si dhe duke detyruar palën e paditur Komuna Fushe – Kuqe
te konfirmoje aktin e marrjes se tokës ne pronësi me nr.13 dt.15.07.1998 ne emër te paditësit
Petrit Llesh Qafa.
- Lënien në fuqi te vendimit civil nr.1012-903, dt.26.06.2012, të Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Kurbin
.... me të njëjtin arsyetim.
4. Ligji nr.7501, datë 19.7.1991 “Për tokën”.

Ligji nr.8053, datë 21.12.1995 “Për kalimin në pronësi pa shpërblim të tokës
bujqësore”.
VKM nr.452, datë 17.10.1992 “Për Ristrukturimin e Ndërmarrjeve Bujqësore”.
IV. Arsyetimi i Kolegjit Administrativ dhe zgjidhja e çështjes:
5. Vendimi nr.193, date 29.01.2013, i Gjykatës së Apelit Tiranë, është marrë në

interpretim dhe zbatim të drejtë të ligjës, prandaj si i tillë duhet lënë në fuqi.
6. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, është gjykata kompetente për shqyrtimin
e kësaj çështjeje gjyqësore. Në pikën a), të nenit 7, të Ligjit nr.49/2012, datë 03.05.2012 “Për
Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative” përcaktohet se janë në kompetencë të gjykatës
administrative …….. “mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet
nënligjore normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të
veprimtarisë administrative nga organi publik”.
479
7. Nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore, rezulton se paditësi Petrit Qafa, është
pajisur me Aktin e Marrjes se Tokës në Pronësi (AMTP) me nr.13, dt.15.07.1998, nga
Komisioni i Ndarjes së Tokës të Komunës Fushë–Kuqe, sipas Ligjit nr.7501, dt.19.07.1991
“Për token”, duke përfituar një sipërfaqe toke prej 10000 m2”.
Për shkak të kërkesës së ZVRPP, për të rikonfirmuar AMTP nr.13, dt.15.07.1998,
pranë Komunës Fushë–Kuqe, me efekt regjistrimin e sipërfaqes së tokës të përfituar, paditësi
ka ngritur padinë me objekt; “Detyrimin e palës së paditur Komuna Fushë Kuqe, të
konfirmojë aktin me nr13, datë 15.07.1998, lëshuar nga ana e saj. Detyrimin e ZRPP Kurbin,
të regjistrojë pronën time sipas aktit nr.13, datë 15.07.1998”.Për procedurat ligjore, për
ndarjen e tokës është krijuar baza ligjore në Ligjin nr.7501, datë 19.07.1991 “Për tokën”,
Ligji nr.8053, datë 21.12.1995 “Për kalimin në pronësi pa shpërblim të tokës bujqësore”, si
dhe ligji nr.8337, datë 30.04.1998 “Për kalimin në pronësi të tokës bujqësore, pyjore
livadheve dhe kullotave”.
8. Struktura përgjegjëse për ndarjen e tokës, ligji nr.7501, datë 19.07.1991,
përcaktonte Komisionet e tokës të katër niveleve; Komisioni Qeveritar, Komisioni i Qarkut,
Komisioni i Komunës, dhe/ose Bashkitë dhe Komisioni i Fshatit.
Ndarja faktike e tokës dhe pajisja e familjeve bujqësore me “aktin e marrjes së tokës
në pronësi”, pra për krijimin e titujve të pronësisë, i ishte ngarkuar komisionit të fshatit.
Në mbështetje të këtyre dispozitave ligjore, ka dalë akti i marrjes së tokës në pronësi
nr.13, datë 15.07.1998.
Pretendimi i ngritur nga pala e paditur, lidhur me vlefshmërinë e aktit të marrjes së
tokës në pronësi nr.13, datë 15.07.1998, në emër të paditësit Petrit Qafa, nuk qëndron, sepse
akti është nxjerrë nga një komision i ngritur me ligj, për lëshimin e tij. VKM nr.531, datë
21.08.1998 “Për tokat bujqësore të pandara”, neni 3, pika c, hedh poshtë pretendimin e
ngritur nga pala e paditur se në vitin 1998, kur është lëshuar akti nr.13, datë 15.07.1998, nuk
ka pasur komisione për ndarjen e tokës bujqësore, ndërkohë kjo VKM nr.531, datë
21.08.1998, ka dalë pas 36 ditëve nga dhënia e aktit.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin, me të drejtë ka thirrur në cilësinë e dëshmitarit
shtetasin Marash Vata, i cili ka lëshuar Aktin e Marrjes së Tokës në Pronësi nr.13, datë
15.07.1998.
Pala paditëse konform ligjit, është pajisur me një akt administrativ, akt i cili nga pala
e paditur është hequr nga regjistrat pa shpjeguar arsye.
9. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se aktet e marrjes së tokës në
pronësi, janë akte administrative të një natyre individuale. Këto akte pavarësisht se në thelb
krijojnë pasoja që kanë të bëjnë me të drejta civile, siç është edhe e drejta e pronësisë, janë
akte të nxjerra nga organe të përcaktuar me ligj, për të ushtruar në interesin publik pushtetin e
tyre të dhënë nga ligji, në lidhje me ndarjen e tokës bujqësore. Në këtë rast këto organe
(komisionet), disponojnë mbi të drejta pronësie për pronën publike, duke ndryshuar statusin
juridik të saj në pronë private.
10. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, Akti marrjes së tokës në
pronësi (AMTP) nr.13, datë 15.07.1998, në emër të paditësit, është lëshuar nga një komision
i ngritur me ligj për lëshimin e tyre dhe i konfirmuar në seancë gjyqësore nga kryetari i
komisionit që e ka lëshuar, i cili ka qenë dhe Kryetari i Komunës Fushë-Kuqe.
11. Duke u nisur nga sa më sipër, rezulton se vendimi nr.1012-903, datë 26.06.2012, i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin dhe vendimi nr.193, date 29.01.2013, i Gjykatës së
Apelit Tiranë, janë marrë në interpretim të drejtë të ligjit dhe për rrjedhojë kanë zgjidhur drejt
çështjen gjyqësore.
480
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës se Larte, duke u bazuar në nenin 63 të Ligjit nr.49,
datë 03.05.2012 të “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”.
VENDOSI
Tiranë, më 19.01.2016
481
Nr. 00-2016-1034 i Vendimit (19)
VENDIM
Evelina Qirjako Kryesues

Medi Bici Anëtar
në datën 21.01.2016, në dhomë këshillimi, mori në shqyrtim çështjen administrative me

nr.02502/2013 akti, që u përket palëve:
PADITËS: KATERINA STEFANI

PALË E PADITUR: QENDRA EKONOMIKE E ZHVILLIMIT
DHE EDUKIMIT TË FËMIJËVE TIRANË
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të më paguajë dëmshpërblimin
1 vit pagë shpërblimin për vjetërsi në punë, si dhe çdo dëmshpërblim tjetër
që rrjedh nga mosrespektimi i procedurave të zgjidhjes së kontratës së punës.
Baza Ligjore : Nenet 144/5, 152, 155 të K.Punës.

vendosur:
Detyrimin e të paditurit Qendra Ekonomike e Zhvillimit dhe Edukimit
Fëmijëve që të dëmshpërblejë paditësen Katerina Stefani me 4 (katër) paga
mujore, nga të cilat 2 (dy) paga mujore për shkak të mosrespektimit të afatit të
njoftimit dhe 2 (dy) paga mujore për shkak të mosrespektimit të procedurës së
zgjidhjes së marrëdhënies së punës. (Dëmshpërblimi i mësipërm të llogaritet
në bazë të pagës që paditësi ka pasur në momentin e zgjidhjes së marrëdhënies
së punës).
Rrëzimin e kërkesëpadisë për pjesën tjetër te saj.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të të paditurit.

Parë Tiranë.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Katerina Stefani, e cila
kërkon ndryshimin e vendimit nr.363, datë 14.02.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë si
dhe dërgimin e çështjes për rigjykim, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
 Gjykata e Apelit në kundërshtim me nenin 149/2 të K.Pr.Civile e ka konsideruar
ankimin e depozituar nga pala paditëse si jashtë afatit 15 ditor të përcaktuar, duke
mos e marrë atë në shqyrtim, por duke gjykuar vetëm mbi bazën e ankimit të
depozituar nga pala e paditur.
482
 Vendimi nr.363, datë 14.02.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë më është njoftuar me
dëftesën e komunikimit të datës 11.04.2013, të cilën ja bashkëlidh kopjen
origjinale këtij rekursi.
 Të dyja vendimet janë marrë në zbatim të gabuar të ligjit dhe me shkelje
proceduriale që kanë ndikuar në dhënien e këtyre vendimeve.
 Në rrafshin procedurial gjykata e apelit i ka cënuar të drejtën kushtetuese
paditëses për të drejtën e ankimit kundër një vendimi, në një gjykatë më të lartë.
 Në kushtet kur gjykata e apelit nuk ka marrë në shqyrtim ankimin e paditëses ndaj
vendimit të shkallës së parë, ajo nuk ka analizuar asnjë shkak të pasqyruar prej saj,
duke kryer shkelje proceduriale në vendimin e saj (neni 472/c i K.Pr.Civile).
 Kjo shkelje rëndohet edhe më shumë, kur edhe gjykata e faktit në pjesën
arsyetuese të saj, nuk jep asnjë argument ligjor në lidhje me faktet dhe provat që
kam depozituar unë në cilësinë e paditëses.
 Edhe në rrafshin material gjykatat nuk kanë respektuar dhe e kanë zbatuar keq
ligjin.
 Gjykata ka gabuar në vendimin e saj, mbasi urdhri i palës së paditur për zgjidhjen
e marrëdhënies së punës është i padrejtë dhe në rastin objekt shqyrtimi gjyqësor,
nuk kemi të bëjmë me shkelje të detyrimeve kontraktuale nga ana e paditëses.
 Po kështu, nuk qëndron argumenti se paditësja është e paaftë nga pikëpamja
profesionale, pasi paditësja është e diplomuar në psikologji dhe aktiviteti i saj
profesional është në përputhje me detyrën.
 Pala e paditur nuk paraqiti asnjë provë që të vërtetojë se e ka paralajmëruar me
shkrim paditësen për rastet e pretenduara si shkelje apo rreth peticioneve dhe
ankesave të stafit të çerdhes, në mënyrë që të provohej fakti se ajo kishte
mangësitë e pretenduara apo që kishte bërë mungesa të përsëritura. Kështu që
zgjidhja e marrëdhënies së punës është bërë pa shkaqe të justifikuara.
 Pala paditëse, jo vetëm që nuk është ndëshkuar asnjëherë administrativisht gjatë
kohës që ka ushtruar detyrën pranë palës së paditur, por edhe është shpërblyer
administrativisht për punë të mirë (konkretisht në muajin Dhjetor 2008).
 Gjatë gjykimit u vërtetua se zgjidhja e marrëdhënies së punës së paditëses është
bërë pa respektuar proçedurën përkatëse dhe pa ju dhënë mundësia që të japë
argumentet e saj.
 Të dyja gjykatat e kanë mbështetur arsyetimin e tyre vetëm në disa shkresa të pa
protokolluara, të pakomunikuara asnjëherë, të cilat janë intriguar dhe përpiluar
privatisht për arsye tepër meskine, ku spikat “Notë proteste e Nd/guzhinieres”.
 Këto lloj shkresash nuk mund të konsiderohen prova në kuptimin që kërkon neni
11 dhe 258 e vijues i K.Pr.Civile.
 Qartazi të dyja gjykatat nuk i referohen provave që parashikon ligji si të tilla, si
dhe Kodi i Punës, por i referohet vetëm zërit të masës, reminishencë e një kohe të
shkuar.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, ka paraqitur rekurs edhe pala e paditur

Qendra Ekonomike e Zhvillimit dhe e Edukimit të Fëmijëve Tiranë, e cila kërkon
ndryshimin e vendimit nr.363, datë 14.02.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
vendimit nr.3621, datë 16.04.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si dhe
pushimin e çështjes, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
 Vendimi i gjykatës së apelit nuk është i bazuar në prova dhe në ligj.
483
 Paditësja është njoftuar 72 orë para takimit rreth zgjidhjes së kontratës së punës,
fakt i cili provohet me shkresën e datës 26.02.2010, si dhe i është lënë kohë për të
paraqitur pretendimet e saj ditë të hëne datë 01.03.2010.
 Paditësja nuk është paraqitur në këtë datë dhe për këtë arsye, është njoftuar për
zgjidhjen e kontratës së punës, 48 orë më vonë, e konkretisht me shkresën e datës
03.03.2010.
 Në këto kushte nga ana e paditur janë plotësuar kërkesat e nenit 144 të K.Punës.
 Zgjidhja e marrëdhënieve të punës midis palës së paditur dhe palës paditëse janë
bërë në mënyrë të menjëhershme dhe për shkaqe të justifikuara.
 Zgjidhja e marrëdhënies së punës me paditësen është kryer për shkak të shkeljes
së disiplinës në punë, mungesës së mbajtjes së një dokumentacioni të plotë,
sjelljes jo korrekte në lidhje me stafin e çerdhes, etj, duke shkelur kështu etikën në
punë, por dhe duke ushtruar dhunë psikike e fizike ndaj punonjëseve.
 Duke qenë se kontrata është zgjidhur në mënyrë të menjëhershme dhe për shkaqe
të justifikuara, në bazë të nenit 143, pika 4 e K.Punës, nga ana e palës së paditur
është respektuar procedura e zgjidhjes së marrëdhënies së punës.

Pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtares Evelina Qirjako, verifikoi legjitimitetin e
palëve rekursuese Katerina Stefani (palë paditëse) dhe Qendra Ekonomike e Zhvillimit dhe e
Edukimit të Fëmijëve Tiranë (palë e paditur), si dhe e diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, paditësja Katerina
Stefani ka filluar punë pranë të paditurit Qendra Ekonomike e Zhvillimit dhe Edukimit të
Fëmijëve Tiranë më datë 03.10.2007, në detyrën e Përgjegjëses së Çerdhes nr.11, Laprakë,
Tiranë, marrëdhënie e cila ka përfunduar në datën 03.03.2010, kohë në të cilën paditësja është
larguar nga puna.
2. Midis palëve ndërgjyqëse është lidhur edhe kontrata individuale e punës pa afat, me
nr.272/1 prot, datë 03.10.2007, me të cilin pala paditëse merrte përsipër detyrën kundrejt
pagës mujore bruto prej 35. 720 lekë.
3. Me shkresën nr.P-2133 prot, datë 15.02.2010, një grup edukatoresh të Çerdhes
nr.11, Laprakë, i janë drejtuar Bashkisë Tiranë me ankesë, duke i parashtruar se: “...Duam
t’ju bëjmë me dije për sjelljet jashtë çdo norme etike të përgjegjëses së kësaj çerdhe. Znj.
Katerina Stefani që nga momenti që është në krye të kësaj çerdheje ka shfaqur dhe vazhdon
të shfaqë një frymë jo bashkëpunuese, arrogante dhe një komunikim terrorizues me
punonjësit e këtij institucioni. Falë komunikimit dhe sjelljes fyese, ofenduese, jashtë etikës
njerëzore dhe profesionale nuk kanë qenë të pakta konfliktet me prindërit dhe me stafin. Jemi
të detyruar të kërkojmë ndihmën tuaj, pasi peticionet e shumta që kemi bërë nuk na kanë
dhënë asnjë zgjidhje....”.
4. Me shkresën nr.110 prot., datë 26.02.2010 të Drejtorit të Përgjithshëm të Qëndrës
Ekonomike të Zhvillimit dhe Edukimit të Fëmijëve (QEZHEF) Tiranë, ky i fundit i është
drejtuar paditëses për ta njoftuar për ndërprerjen e kontratës së punës, duke i cilësuar
saktësisht të gjitha ankesat që ishin kryer ndaj punës së kryer nga paditësja, si dhe duke e
ftuar atë që të paraqitej pranë Drejtorisë së Përgjithshme për të diskutuar rreth zgjidhjes së
marrëdhënies së punës. Në këtë shkresë, nuk përcaktohet data dhe ora e zhvillimit të takimit.
5. Me vendimin nr.120 prot., datë 03.03.2010 të Drejtorit të Përgjithshëm të QEZHEF
Tiranë, paditësja Katerina Stefani është njoftuar për ndërprerjen e marrëdhënies së punës, me
motivacionin: “Thyerje e disiplinës në punë në mënyrë të përsëritur nga ana e paditëses.
Thyerja e disiplinës konsiston në mospasjen e plotë të dokumentacionit, shkelje të etikës dhe
484
ushtrimit të dhunës psikike dhe fizike ndaj punonjëseve të çerdhes, sjelljes në mënyrë
arrogante me punonjësit. Mosgjetjen e saj në vendin e punës”. Marrëdhëniet e punës i janë
ndërprerë më datë 03.03.2010.
6. Në kushtet kur pala paditëse nuk ka qenë dakord me ndërprerjen e marrëdhënieve
të punës në mënyrë të njëanshme dhe të menjëhershme nga ana e paditur , në datën
01.04.2010 i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me padinë me objekt të
sipërcituar, duke pretenduar se është larguar nga puna pa shkaqe të arsyeshme dhe në mënyrë
të menjëhershme, duke mos u respektuar afatet e njoftimit, si dhe procedura e zgjidhjes së
vendosur:
-Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë.
-Detyrimin e të paditurit Qendra Ekonomike e Zhvillimit dhe Edukimit Fëmijëve që të
dëmshpërblejë paditësen Katerina Stefani me 4 (katër) paga mujore, nga të cilat 2 (dy) paga
mujore për shkak të mosrespektimit të afatit të njoftimit dhe 2 (dy) paga mujore për shkak të
mosrespektimit të procedurës së zgjidhjes së marrëdhënies së punës. (Dëmshpërblimi i
mësipërm të llogaritet në bazë të pagës që paditësi ka pasur në momentin e zgjidhjes së
marrëdhënies së punës).
-Rrëzimin e kërkesëpadisë për pjesën tjetër te saj.
-Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të të paditurit.
7/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “......Gjykata çmon se në rastin objekt shqyrtimi
gjyqësor, zgjidhja e marrëdhënies së punës së paditëses është kryer për shkak të justifikuar,
thyerjes së disiplinës në punë në mënyrë të përsëritur nga ana e paditëses. Thyerja e
disiplinës konsiston në mospasjen e plotë të dokumentacionit, shkelje të etikës dhe ushtrimit
të dhunës psikike dhe fizike ndaj punonjëseve të çerdhes, sjelljes në mënyrë arrogante me
punonjësit. Mosgjetjen e saj në vendin e punës. Këto fakte provohen me provat shkresore të
administruar në dosje. Vlen të theksohet se fakti i mosgjetjes së paditëses në vendin e punës
pranohet edhe nga vetë paditësja. Kështu që zgjidhja e marrëdhënies së punës së paditëses
Katerina Stefani është kryer për shkak të justifikuar. Për rrjedhojë kërkimi i saj për
dëmshpërblimin me një vit pagë duhet të rrëzohet si i pabazuar në ligj dhe në prova. Zgjidhja
e marrëdhënies së punës së paditëses është bërë pa respektuar procedurën e zgjidhjes së
marrëdhënies së punës të përcaktuar në nenin 144 të K.Punës. Paditësja Katerina Stefani
është njoftuar për zgjidhjen e marrëdhënies së punës me urdhrin nr.110 Prot., datë
26.02.2010. Në këtë urdhër nuk i është caktuar ndonjë orar për zhvillimin e bisedimeve
punëdhënës punëmarrës dhe ky takim nuk është zhvilluar. ....Kështu që në rastin në shqyrtim,
procedura e përcaktuar në nenin 144 të K.Punës nuk është respektuar. Për rrjedhojë
paditësja duhet të dëmshpërblehet konform nenit 144 të K.Punës me dy paga mujore.
Zgjidhja e marrëdhënies së punës së paditëses është kryer pa respektuar afatin e njoftimit
paraprak. Marrëdhënia e punës së paditëses është zgjidhur me urdhrin nr.120, datë
03.03.2010 ndërkohë që marrëdhëniet financiare janë ndërprerë po me datë 03.03.2010.
Kështu që paditësja duhet të dëmshpërblehet me 2 paga mujore për shkak të mosrespektimit
të afatit të njoftimit....”.
-Lënien në fuqi të vendimit nr.3621, datë 16.04.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë.
8/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “ .... Që në fillim duhet nënvizuar fakti se, ankimi i
ushtruar nga pala paditëse Katerina Stefani është jashtë afatit ligjor, të parashikuar nga neni
443/1 të K.Pr.Civile. Kështu, rezulton se pala paditëse ka qenë e pranishme në datën
16.04.2012, kur është shpallur vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë dhe ankimi i saj është
depozituar pranë sekretarisë së kësaj Gjykate në datën 03.05.2012. Duke parë datën e
485
depozitimit në raport me atë të shpalljes së vendimit, del qartë se ankimi është paraqitur
jashtë afatit 15 ditor nga e nesërmja e shpalljes. Në këto kushte ka vend për mospranimin e
ankimit të ushtruar nga Katerina Stefani, sipas kërkesave të nenit 450/1 të K.Pr.Civile. Nga
sa më sipër, Gjykata e Apelit shqyrton vetëm ankimin e ushtruar nga pala e paditur, i cili
është depozituar brenda afateve ligjore. ...Në analizë sa u përmend, çmohet i drejtë arsyetimi
dhe përfundimi që arrin Gjykata e Shkallës së parë në vendimin e saj, se në rastin konkret
pala e paditur rezulton të ketë zgjidhur kontratën e punës me paditësen për shkaqe të
parashikuara nga neni 153 i K.Punës. Pra, në veprimet e paditëses Katerina Stefani në
cilësinë e punëmarrësit, janë evidentuar kriteret e parashikuara në dispozitën e përmendur,
sikundër janë shkelje të detyrimeve kontraktore me faj të rëndë, apo shkelje të detyrimeve
kontraktore me faj të lehtë e në mënyrë të përsëritur. Në këto kushte, mbetet i pamotivuar në
fakt dhe në ligj, kërkimi i palës paditëse për të detyruar palën e paditur t’a shpërblejë me
pagën e një viti për zgjidhje të kontratës së punës për shkaqe të pajustifikuara…. Efektivisht,
në kundërshtim me sa pretendon pala e paditur në ankimin e ushtruar, pavarësisht se ka
paraqitur një shkresë për njoftimin (shiko faqen 14 te dosjes), ajo në cilësinë e punëdhënësit
nuk vërtetoi gjatë gjykimit njoftimin e palës paditëse, për caktimin e datës dhe orës së
takimit, si dhe realizimin e këtij takimi. Në këto kushte, rezulton se pala e paditur Qendra
Ekonomike e Zhvillimit dhe Edukimit të Fëmijëve Tiranë nuk i ka respektuar kërkesat ligjore
e për rrjedhojë, në vështrim të pikës "5" të nenit 144 të Kodit të Punës, detyrohet t'i japë
punëmarrëses një dëmshpërblim prej dy paga mujore. Po ashtu, duke qenë se marrëdhënia e
punës konsiderohet si me afat të pacaktuar, për zgjidhjen e kontratës duhet të ishte
respektuar afati ligjor i njoftimit. Në bazë të nenit 143/1 të Kodit të Punës, “Për
punëmarrësin gjatë vitit të parë të punës afati i njoftimit për zgjidhjen e kontratës është 1
muaj, për 2 deri në 5 vjet punë afati është 2 muaj, për më shumë se 5 vjet punë afati është 3
muaj”. Në rastin konkret, paditësja Katerina Stefani, në cilësinë e punëmarrësit duhet të
njoftohej 2 muaj më parë për zgjidhjen e kontratës së punës, mbasi ajo kishte mbi 2 vjet në
marrëdhënie pune. Efektivisht, sikundër drejtë arsyeton Gjykata në vendimin e saj dhe në
kundërshtim me sa pretendon pala e paditur në ankimin e ushtruar, rezulton se nuk është
dhënë asnjë afat për zgjidhjen e kontratës së punës. Përsa më sipër, Gjykata e Shkallës së
Parë objektivisht konkludon se pala e paditur duhet të shpërblejë palën paditëse me dy paga
mujore për efekte njoftimi… ».
9. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Katerina Stefani, e cila
kërkon ndryshimin e vendimit nr.363, datë 14.02.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë si dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim, duke parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse
të këtij vendimi.
10. Kundër vendimit të gjykatës së apelit, ka paraqitur rekurs edhe pala e paditur
Qendra Ekonomike e Zhvillimit dhe e Edukimit të Fëmijëve Tiranë, e cila kërkon ndryshimin
e vendimit nr.363, datë 14.02.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit nr.3621, datë
16.04.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si dhe pushimin e çështjes, duke
parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, rekursi i paraqitur nga ana
e palës paditëse Katerina Stefani, nuk përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në
nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat i bëjnë të cënueshme vendimet e
gjykatave më të ulëta. Ky Kolegj, çmon të theksojë se, pretendimi i ngritur nga ana e palës
paditëse se, Gjykata e Apelit Tiranë ka kryer shkelje proceduriale duke mos e marrë në
trajtim ankimin e saj, nuk qëndron dhe me të drejtë kjo gjykatë ka vazhduar gjykimin në
486
shkallë të dytë vetëm mbi bazën e ankimit të bërë nga pala e paditur Qendra Ekonomike e
Zhvillimit dhe e Edukimit të Fëmijve Tiranë (QEZHEF), pasi ankimi i palës paditëse
Katerina Stefani është depozituar jashtë afateve ligjore të përcaktuara.
12. Referuar akteve të administruara në dosje, rezulton e provuar se, vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është dhënë në datën 16.04.2012, në prezencë të palës
paditëse dhe për këtë arsye, paditësja ankimin ndaj këtij vendimi duhet ta bënte brenda 15
ditëve, duke filluar ecja e afatit nga e nesërmja e shpalljes. Për këtë arsye, paditëses i takonte
të depozitonte ankimin në datë 01.05.2012 (ditë e martë) dhe në kushtet kur kjo datë ka qenë
ditë pushimi zyrtar, ankimi duhej të ishte depozituar nga paditësja të nesërmen e asaj date,
pra në datën 02.05.2012 (ditë e mërkurë). Ankimi është depozituar në datën 03.05.2012 (ditë
e enjte), pra jashtë afatit ligjor (15 ditor) të përcaktuar në ligj.
13. Për sa më sipër, në kushtet kur pala paditëse nuk ka ushtruar të drejtën e ankimit
brenda afatit ligjor të përcaktuar, ndaj vendimit nr.3621, datë 16.04.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, lënë në fuqi me vendimin nr.363, datë 14.02.2013 të Gjykatës së
Apelit Tiranë, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, paditësja nuk mund të
ushtrojë të drejtën e rekursit në Gjykatën e Lartë, pasi ka rënë në dekadencë. Për këto arsye,
kjo gjykatë do të vazhdojë trajtimin e çështjes vetëm mbi bazën e rekursit të paraqitur nga
pala e paditur në këtë gjykim, QEZHEF Tiranë.
14. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala
e paditur Qendra Ekonomike e Zhvillimit dhe e Edukimit të Fëmijëve Tiranë (QEZHEF),
përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për
administrative”, të cilat i bëjnë të cënueshme vendimet e gjykatave më të ulëta. Ky Kolegj,
konstaton se në gjykimin e kësaj çështje, të dyja gjykatat më të ulëta kanë interpretuar
pjesërisht gabim ligjin material që zbatohet për zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshje dhe si
rezultat, nuk e kanë zgjidhur atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi,
që janë të detyrueshme të zbatohen prej tyre.
15. Në analizë të kërkimeve të palës paditëse dhe shkakut ligjor në të cilat mbështeten
këto kërkime, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, në rastin objekt
shqyrtimi jemi përpara një mosmarrëveshje që rrjedh nga marrëdhëniet e punës për zgjidhjen
e të cilës, referim duhet bërë në dispozitat e Kodit të Punës.
16. Nga aktet e dosjes gjyqësore, rezulton se, paditësja ka qenë në marrëdhënie pune
me palën e paditur, me afat të pacaktuar. Paditësja ka filluar punë pranë palës së paditur më
datë 03.10.2007, në detyrën e Përgjegjëses së Çerdhes nr.11, Laprakë, Tiranë. Marrëdhënia e
punës midis palëve ndërgjyqëse edhe është formalizuar nëpërmjet lidhjes së kontratës së
punës pa afat të caktuar me nr.272/1 prot, datë 03.10.2007. Kontrata e punës është zgjidhur
në mënyrë të menjëhershme nga pala e paditur me vendimin nr.120 prot., datë 03.03.2010 të
Drejtorit të Përgjithshëm të QEZHEF Tiranë. Rezulton se, pala e paditur nuk ka zbatuar
afatin për zgjidhjen e kontratës së punës, ndaj në kuptim të nenit 143 të K.Punës, që
shprehimisht thotë “Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa respektuar afatin e njoftimit,
zgjidhja e kontratës trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të menjëhershëm”, kjo zgjidhje
është e njëanshme dhe e menjëhershme.
17. Në kushtet e zgjidhjes së kontratës në mënyrë të njëanshme dhe të menjëhershme,
është mëse e domosdoshme për gjykatën që të hetojë në mënyrë të plotë dhe të gjithanshme
nëse kjo zgjidhje e kontratës së punës nga ana e punëdhënësit, Qendra Ekonomike e
Zhvillimit dhe e Edukimit të Fëmijëve Tiranë (pala e paditur), është bërë për shkak të
justifikuar apo jo, sikundër e parashikon neni 153 të K.Punës.
18. Neni 153 i K.Punës parashikon se:“1) Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë,
mund të zgjidhin menjëherë kontratën për shkaqe të justifikuara. 2) Vlerësohen si shkaqe të
justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë, sipas parimit të mirëbesimit, t’i
487
kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e marrëdhënieve të punës. 3) Gjykata
vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës.
Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me
faj të rëndë, si edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të lehtë, në
mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit.
19. Në analizë të kësaj dispozite, punëmarrësi dhe/ose punëdhënësi në çdo kohë mund
ta zgjidhin kontratën e punës që do të thotë se, zgjidhja e kontratës së punës në mënyrë të
menjëhershme prej secilës palë është ligjshme, vetëm me kushtin që të provohet se shkaku i
zgjidhjes së kontratës së punës është i justifikuar (pra që të jemi para kushteve të
parashikuara në nenin 153/2 të K.Punës). Kushtet kumulative për të pranuar ekzistencën e
shkakut të justifikuar janë: a – punëmarrësi të ketë shkelur një detyrim kontraktual që rrjedh
nga ligji, kontrata e punës, kontrata kolektive; b – kjo shkelje të jetë kryer me faj; c –
ekzistenca e lidhjes shkakësore midis shkeljes me faj dhe pushimit të menjëhershëm nga
puna; d – kjo shkelje të ketë krijuar një situatë të rëndë që, nuk lejon sipas parimit të
mirëbesimit t’i kërkohet punëdhënësit vazhdimi i marrëdhënieve të punës.
20. Në çështjen objekt gjykimi, ka rezultuar qartë që, shkaku i zgjidhjes së kontratës
së punës nga ana e palës së paditur, është bërë me motivacionin: “...Thyerje e disiplinës në
punë në mënyrë të përsëritur nga ana e paditëses. Thyerja e disiplinës konsiston në
mospasjen e plotë të dokumentacionit, shkelje të etikës dhe ushtrimit të dhunës psikike dhe
fizike ndaj punonjëseve të çerdhes, sjelljes në mënyrë arrogante me punonjësit. Mosgjetjen e
saj në vendin e punës”. Në referim të akteve të administruara në dosjen gjyqësore, të cilat
janë marrë në shqyrtim nga gjykatat më të ulëta, rezulton se, ana e paditur ka arritur në këtë
konkluzion, pasi ka konstatuar se: a) paditësja ka kryer shkelje të etikës dhe ushtrimit të
dhunës psikike dhe fizike ndaj punonjëseve të çerdhes, sjelljes në mënyrë arrogante me
punonjësit, si dhe nuk ka arritur të krijojë një frymë bashkëpunimi me punonjësit e tjerë në
varësi të saj, duke krijuar konflikte me ta, fakt i cili është evidentuar në relacionin me nr.108
prot, datë 25.02.2010 të përpiluar nga Z. Vasil Dhamo me detyrën e Përgjegjësit të Sektorit të
Çerdheve dhe Znj. Lumturi Xhezo me detyrën e Drejtores së Edukimit (referojuni faqes 46 të
dosjes gjyqësore) si dhe notave të protestave të punonjësve të çerdhes të bëra në mënyrë të
përsëritur gjatë periudhës 2007-2010 (referojuni faqes 27-38 të dosjes gjyqësore); b)
mospasjen e plotë të dokumentacionit, fakt i cili pasqyrohet në informacionin e datë
18.01.2010 të kryer nga Z. Vasil Dhamo me detyrën e Përgjegjësit të Sektorit të Çerdheve
(referojuni faqes 45 të dosjes gjyqësore); si dhe c) mosgjetjen e saj në vendin e punës, fakt i
cili provohet nëpërmjet procesverbalit të datës 06.01.2010 të mbajtur midis Z. Vasil Dhamo
me detyrën e Përgjegjësit të Sektorit të Çerdheve dhe z. Florian Kulla me detyrën e
Psikollogut të QEZHEF (referojuni faqes 12 të dosjes gjyqësore).
21. Pas konstatimit të këtyre fakteve, Drejtoria e Qendrës Ekonomike të Zhvillimit
dhe e Edukimit të Fëmijëve Tiranë, ka njoftuar palën paditëse me shkresën nr.110 prot., datë
26.02.2010, me të cilën e ka bërë me dije për fillimin e procedurave të ndërprerjes së
kontratës së punës. Përfundimisht, me vendimin nr.120 prot., datë 03.03.2010 të Drejtorit të
Përgjithshëm të QEZHEF Tiranë, paditësja Katerina Stefani është larguar nga detyra për
shkaqet e cituara si më sipër.
22. Pala paditëse në këtë gjykim, ka pretenduar se zgjidhja e marrëdhënieve të punës
është bërë pa shkaqe të justifikuara, pasi nuk është provuar që ajo është e paaftë nga
pikëpamja profesionale, pasi paditësja është e diplomuar në psikologji dhe aktiviteti i saj
profesional është në përputhje me detyrën. Paditësja ka pretenduar se, jo vetëm që nuk është
ndëshkuar asnjëherë administrativisht gjatë kohës që ka ushtruar detyrën pranë palës së
paditur, por edhe është shpërblyer për punë të mirë (konkretisht në muajin Dhjetor 2008).
Gjithashtu, pala paditëse ka pretenduar se, nuk është paralajmëruar me shkrim për rastet e
pretenduara si shkelje, apo rreth peticioneve dhe ankesave të stafit të çerdhes, në mënyrë që
488
të provohej fakti se ajo kishte mangësitë e pretenduara apo që kishte bërë mungesa të
përsëritura. Kështu, zgjidhja e marrëdhënies së punës është bërë pa shkaqe të justifikuara dhe
pa u respektuar procedura përkatëse, në mënyrë që ti jepej mundësia që të jepte argumentet e
saj.
23. Referuar akteve të administruara në dosjen gjyqësore, të cilat janë marrë në
shqyrtim nga gjykatat më të ulëta, pretendimi i paditëses se marrëdhënia e punës është
zgjidhur pa shkaqe të justifikuara nuk qëndron dhe është i pabazuar. Referuar akteve
shkresore të administruara në dosje, rezulton e provuar se, në mënyrë vijuese nënpunësit e
Çerdhes nr.11, Laprakë, Tiranë, janë ankuar shkresërisht pranë anës së paditur, duke
pretenduar se komunikimi i paditëses, e cila mbante edhe detyrën e Përgjegjëses në këtë
institucion, ka qenë i papërshtatshëm, fyes dhe terrorizues. Ky fakt provohet nga një sërë
shkresash të kryera nga këta punonjës (referojuni faqes 27-38 të dosjes gjyqësore), ku ankesat
nuk rezultojnë të jenë paraqitur vetëm nga një punonjës i veçantë, por edhe nga shumë
punonjës të tjerë të këtij institucioni. Në lidhje me mungesën në punë, rezulton se, pala
paditëse jo vetëm që nuk e kundërshtuar atë, por edhe e ka pranuar atë si fakt, e cila është
marrë në shqyrtim nga gjykatat më të ulëta.
24. Nisur nga sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se
shkeljet e konstatuara nga pala e paditur, përbëjnë shkak të justifikuar për zgjidhjen e
marrëdhënies së punës. Nga analiza e mësipërme e shkaqeve për të cilat paditësja është
larguar nga puna, rezulton se, paditësja ka thyer rëndë dhe në mënyrë të përsëritur disiplinën
në punë, duke bërë të pamundur vazhdimin e mëtejshëm të marrëdhënies së punës me
punëdhënësin. Thyerja e disiplinës në punë ka konsistuar jo vetëm në mënyrën e sjelljes së
paditëses me vartësit e saj, por edhe në mënyrën e përmbushjes së detyrave të saj funksionale,
si në mbajtjen e dokumentacionit shkresor apo lëvizjes së saj nga orari zyrtar i punës, pa
shkaqe të arsyeshme dhe të justifikuara. Si pasojë e këtyre shkeljeve, pala e paditur ka
humbur besimin tek ajo. Kjo situatë e krijuar nuk lejon sipas parimit të mirëbesimit që të
vazhdojë marrëdhënia e punës e krijuar mes palëve. Është detyrim i punëmarrësit të njoftojë
punëdhënësin për mungesat në punë dhe mospërmbushja e këtij detyrimi përbën shkelje të
detyrimeve kontraktuale me faj të rëndë
25. Referuar akteve të administruara në dosjen gjyqësore, ky Kolegj, vlerëson se, pala
e paditur nuk e ka zbatuar procedurën për zgjidhjen e kontratës së punës parashikuar nga neni
144 i K.Punës. Në kuptim të kësaj dispozite, procedura për zgjidhjen e kontratës së punës,
duhet të zbatohet edhe në rastin e zgjidhjes së menjëhershme të kontratës së punës. Në rast të
kundërt, punëdhënësi detyrohet të dëmshpërblejë punëmarrësin me pagën e dy muajve.
Referuar shkresës me nr.110 prot., datë 26.02.2010 të Drejtorit të Përgjithshëm të Qendrës
Ekonomike të Zhvillimit dhe Edukimit të Fëmijëve (QEZHEF) Tiranë, me të cilin paditësja
është njoftuar për fillimin e procedurave për zgjidhjen e kontratës së punës, konstatohet se në
këtë shkresë, nuk përcaktohet as data dhe as ora e zhvillimit të takimit, si dhe nuk provohet
që ky takim të jetë zhvilluar mes palëve, në mënyrë që të kemi të bëjmë me zbatimin e saktë
të procedurës që parashikon neni 144 i Kodit të Punës. Për këtë arsye, duke qenë se pala e
paditur nuk ka respektuar parashikimet e nenit 144 të K.Punës, vlerëson se, vendimi i
Gjykatës së Apelit Tiranë, për këtë kërkim duhet të lihet në fuqi. Ndërsa sa i takon kërkimeve
të tjera të padisë, vendimet e të dyja gjykatave duhet të ndryshohen duke u rrëzuar padia edhe
për kërkimet e tjera.
26. Në përfundim të analizës sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
vlerëson se, shkaku për zgjidhjen e kontratës së punës është një shkak i justifikuar dhe i
bazuar në ligj dhe për këtë arsye ndërprerja e marrëdhënieve të punës është bërë në mënyrë të
menjëhershme. Për këtë arsye, paditësja nuk ka të drejtë të përfitojë dëmshpërblim për
mosrespektimin e afatit të njoftimit, sipas parashikimeve të nenit 153/2 të Kodit të Punës, si
489
dhe shpërblimet e tjera që rrjedhin nga zgjidhja e marrëdhënies së punës (neni 143, 153, 145 i
K.Punës), pasi kërkimet e saj janë të pabazuara në prova dhe në ligj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63 të Ligjit 49/2012
V E N D O SI
Lënien në fuqi të vendimit nr.363, datë 14.02.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë, përsa
i përket kërkimit të paditëses Katerina Stefani për dëmshpërblimin në lidhje me
Ndryshimin e vendimit nr.3621, datë 16.04.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe të vendimit nr.363, datë 14.02.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e
kërkesë padisë së paditëses Katerina Stefani, për kërkimet e tjera të padisë.
Tiranë më 21.01.2016
490
Nr. 00 - 2016 - 1294 i Vendimit (20)
VENDIM
Evelina Qirjako Kryesuese

Medi Bici Anëtar

PADITËS: GURE BALLA

PALË E PADITUR: KOMUNA GJINAR
OBJEKTI:
Dëmshpërblim për largim të padrejtë nga puna.
Dëmshpërblim për efekt të efekt vjetërsie në punë.
Dëmshpërblim për mosnjoftim të ndërprerjes së marrëdhënies së punës.
Dëmshpërblim për mosrespktim të procedurës së punës.
Dëmshpërblim për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës.
Baza Ligjore : Nenet 143, 144, 145 dhe 155 të K.Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.178 (13-2011-356), datë

Rrëzimin e kërkesë-padisë së paditëses Gure Balla si të pabazuar në prova dhe
në ligj.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të paditëses.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.502, datë 02.07.2013, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.178 (13-2011-356), datë 28.01.2011 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Gure Balla, e cila
kërkon ndryshimin e vendimit nr.502, datë 02.07.2013 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe
vendimit nr.178 (13-2011-356), datë 28.01.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan, si dhe pranimin e padisë sipas objektit të saj, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
 Vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit Durrës është i pabazuar dhe është marrë në
zbatim të gabuar të ligjit. Për këtë arsye ai duhet ndryshuar.
 Pala e paditur nuk ka arritur që të provojë me asnjë provë shkresore, as në
gjykimin e çështjes në shkallë të parë dhe as në shkallën e dytë, pretendimet e saj
për të justifikuar ndërprerjen e menjëhershme dhe të justifikuar të marrëdhënies së
punës ndërmjet punëdhënësit dhe punëmarrësit.
491
 Midis palëve ndërgjyqëse nuk ka qenë e lidhur një kontratë individuale punë, në
mënyrë që të ishin të përcaktuar qartë detyrat e paditëses, e cila, gjatë kohës që ka
qenë e punësuar pranë të paditurit, ka kryer disa detyra të ndryshme.
 Me urdhrin nr.7, datë 19.04.2007 të Kryetarit të Komunës Gjinar, paditësja është
emëruar në detyrën e Punonjëses së Ndihmës Ekonomike.
 Me urdhrin nr.2, datë 09.04.2007 paditësja është emëruar inspektore e buxhetit të
komunës.
 Pra, në bazë të akteve shkresore të paraqitura në gjykatë nga palët, rezulton se
paditësja deri në Janar të vitit 2008, nuk ka patur detyrën e inspektores së
tatimeve. Vlen për t’u sqaruar se, detyra e inspektorit të tatim-taksave është i
ndryshëm nga pozicioni i inspektorit të buxhetit.
 Pas lëvizjeve që janë bërë pas viti 2008, është e vërtetë që paditësja ka kaluar në
një pozicion tjetër pune e konkretisht në atë të inspektores së tatim-taksave për
shkak se ajo kishte arsimin e lartë ekonomik, me qëllim që të rritej performanca e
këtij sektori në mbledhjen e të ardhurave.
 Viti 2007 ishte viti i parë që aplikohej një sistem i tillë, si dhe nga fakti që në
Komunën Gjinar, mungonte tërësisht eksperienca në mbledhjen e këtyre taksave,
nuk është bërë i mundur realizimi i mbledhjes së këtyre taksave, pavarësisht se
paditësja nuk ka qenë fare punonjëse e këtij sektori.
 Pikërisht, kjo performancë e dobët në mbledhjen e taksave e ka detyruar Kryetarin
e Komunës që të kalonte paditësen në këtë detyrë, nisur edhe nga fakti që ajo ishte
e punonjëse me arsim të lartë ekonomik. Por, ai ishte vetëm faji i paditëses që nuk
janë regjistruar dhe vjelur 100% detyrimet e planifikuara nga tatim-paguesit?
 Referuar legjislacionit në fuqi për regjistrimin e tatimpaguesve dhe vjeljen e
detyrimeve tatimore, rezulton se regjistrimi i tatimpaguesve bëhet mbi bazën e
vetëdeklarimit të secilit subjekt tatimor, brenda datës 31 mars të çdo viti dhe
ushtruesit e aktiviteteve të paregjistruara pas kësaj date, marrin masa ndëshkimore
administrative deri në mbylljen e aktivitetit.
 Në këtë kuptim, me çfarë akti u provua në gjykim ekzistenca e aktiviteteve të
paregjistruara dhe të penalizuara në vitet 2008-2009? Asnjë rast i vetëm nuk u
paraqit si ushtrues i aktiviteteve fitimprurës i paligjshëm në Komunën Gjinar për
këtë periudhë.
 Vjelja e detyrimeve tatimore është një proces kompleks, i cili nuk realizohet
vetëm nga një punonjës i tatim-taksave. Ky proces realizohet nëpërmjet shumë
strukturave ndihmëse si Zyra e Ndihmës Ekonomike (ku përfituesit e kësaj
ndihme përjashtohen nga pagimi i disa taksave), nga Zyra e Gjendjes Civile, nga
Policia Komunale, të cilat ose nuk u ofrojnë shërbime taksapaguesve debitor, ose
bëjnë vjeljen e detyruar të detyrimeve deri në sekuestrime.
 Pretendimi se vjelja e të ardhurave të parashikuara është bërë në masën prej 25%
si rezultat i punës së kryer nga paditësja është i pabazë dhe i pavërtetë.
 Të dyja gjykatat nuk kanë kryer një hetim gjyqësor të plotë, që të analizonin
qartësisht se, cila ishte detyra e paditëses; cili ishte bashkëpunimi me institucionet
e tjera që parashikon ligji për kryerjen e regjistrimit dhe vjeljes së të ardhurave; si
ka qenë bashkëpunimi midis këtyre institucioneve dhe a ka pasur një të tillë? A
kishte forcë paditësja që të ushtonte atë dhe të realizonte vjeljen e detyruar të
detyrimeve të tatimpaguesve, nëse ata nuk i paguanin ato vullnetarisht? Cili ka
qenë akti që ka planifikuar realizimin e mbledhjes së këtyre të dhënave dhe cili ai
që ka përcaktuar se sa është realizuar ky plan? Në cilën njësi të qeverisjes vendore
realizohet vjelja 100% e detyrimeve, kur as qeveria, e cila edhe pse ka të gjitha
492
strukturat e specializuara për realizimin e këtij qëllimi nuk arrin masën 100%, si
mund ta arrijë një punonjëse e vetme, në një zonë kaq të varfër:
 Sipas nenit 153 të Kodit të Punës, legjislatori ka parashikuar shprehimisht se cilat
janë rastet kur kemi të bëjmë me zgjidhje të menjëhershme dhe të justifikuar të
marrëdhënies së punës. Në rastin konkret, nuk ekziston asnjë rast i parashikuar në
këtë dispozitë ligjore, për ta konsideruar zgjidhjen e marrëdhënies së punës në
mënyrë të menjëhershme dhe të justifikuar.
 Urdhri nr.4, datë 02.03.2010 për dhënien e masës disiplinore është fiktiv dhe i
pavërtetë. Si ka mundësi që akti i largimit nga puna të paditëses mban nr.1, datë
08.04.2010, ndërsa urdhri për dhënien e masës disiplinore mban një numër më të
madh (pra atë 4), kur është nxjerrë nga i njëjti organ që është kryetari i Komunës.
 Fiktiviteti i këtij urdhri, lidhet edhe me faktin se ai asnjëherë nuk i është
komunikuar paditëses.
 Nëse i referohemi kopjeve të librit të protokollit, u provua në gjykim nga dëshmia
e dhënë në gjykatë të mbajtëses së këtij libri, se rasti me emërtimin “shënim”, ku
për paditësen pretendohet për moskryerje detyre nuk është shkrimi i saj dhe se ky
fakt nuk është diskutuar në mbledhjen e kësaj date.
 Fabrikimi i akteve për të paraqitur paditësen si punëmarrëse, e cila ka shkelur në
mënyrë të vazhdueshme detyrimet e ngarkuara ndaj saj, është tepër i rëndomtë dhe
i padrejtë.
 Nëse i referohemi Akt-Verifikimit të auditit financiar të Prefektit të Qarkut
Elbasan, aty vërtetë konstatohen mosarkëtime taksash dhe detyrimesh të tjera, por
nga ana e këtij auditi nuk është propozuar asnjë masë disiplinore dhe asnjë emër
konkret ndaj cilit punonjës duhej që të jepej masa disiplinore.
 Nga sa më sipër, provohet qartësisht, jo vetëm fakti i ekzistencës së shkaqeve të
pajustifikuara të zgjidhjes së kontratës së punës, por edhe mosrespektimi i afatit të
njoftimit, si dhe i procedurës së zgjidhjes së marrëdhënies së punës.
 Për këto arsye, vendimi i gjykatës së apelit nuk është i arsyetuar dhe vjen në
kundërshtim me dispozitat e ligjit material, pasi nuk përcakton qartë dhe në
mënyrë të provuar dhe arsyetuar se, kjo marrëdhënie pune është zgjidhur në
mënyrë të menjëhershme me shkaqe të justifikuara, konform nenit 153 të Kodit të
Punës.

palës rekursuese Gure Balla, si dhe e diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, e konkretisht dokumentit “Librezë
Pune”, rezulton se paditësja Gure Balla, ka filluar punë pranë Komunës Gjinar që nga data
16.12.1993 dhe ka ushtruar disa lloj detyrash pranë anës së paditur. Paditësja ka vazhduar
marrëdhëniet e punës me këtë institucion deri në datën 08.04.2010, kohë në të cilën është
larguar nga puna. Në momentin e largimit nga puna, paditësja mbante detyrën e inspektores
së tatimeve.
2. Me Urdhrin nr.7, datë 19.04.2004 ”Për emërim në detyrë të një punonjësi” të
Kryetarit të Komunës Gjinar, paditësja është emëruar në detyrën e punonjëses së ndihmës
ekonomike, detyrë të cilën e ka mbajtur deri në datën 01.04.2007, kohë në të cilën është
emëruar në pozicionin e inspektores së tatim-taksave pranë Komunës Gjinar.
3. Me urdhrin nr.4, datë 02.03.2010 ”Për dhënie mase disiplinore”, Kryetari i
Komunës Gjinar i ka dhënë paditëses Gure Balla, e cila mbante detyrën e inspektores së
493
Zyrës së Tatim-Taksave pranë anës së paditur, masën disiplinore ”vërejtje me shkrim”, me
motivacionin: ”moskryerje e detyrës”.
4. Me urdhrin nr.1, datë 08.04.2010, Kryetari i Komunës Gjinar ka vendosur të
zgjidhë marrëdhënien e punës me paditësen, e cila mbante detyrën e inspektores së tatimeve
me motivacionin: ”...për disiplinë të dobët në punë, në oraret e fillimit dhe mbarimit, për
mosrealizim të detyrave të grumbullimit të taksave vendore, ku realizimi arrin vetëm 25% për
paaftësi profesionale në detyrën e saj, për krijim konfliktesh me bizneset dhe administratën e
komunës, etj...”.
të punës, të cilën ajo e konsideron të kryer në mënyrë të njëanshme dhe të menjëhershme, në
datën 06.10.2010 i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan me padinë me objekt
të sipërcituar, duke pretenduar se është larguar nga puna pa shkaqe të arsyeshme dhe në
mënyrë të menjëhershme, duke mos u respektuar afatet e njoftimit, si dhe procedura e
zgjidhjes së marrëdhënies së punës.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.178 (13-2011-356), datë
-Rrëzimin e kërkesë-padisë së paditëses Gure Balla si të pabazuar në prova dhe në
ligj.
-Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të paditëses.
6/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “......rezulton se paditësja nuk ka përmbushur të
gjitha detyrimet që i rrjedhin nga marrëdhëniet e punës. Megjithëse për shkak të detyrës
funksionale paditësja ka qenë e detyruar të kontrollojë dhe zbatojë vjeljen e taksave vendore,
në akt-verifikimin e datës 18.12.2008, analizën e datës 09.07.2010 dhe informacionin mbi
analizën e projekt-raportit të auditit datë 11.04.2007, janë konstatuar mospërmbushje të
theksuara të detyrimeve në të gjitha llojet e taksave, përfshirë mbledhjen e taksave të tokës
bujqësore, mbledhjen e taksave mbi ndërtesat e banimit etj. Konkretisht nga pala e paditur
Komuna Gjinar, në mënyrë periodike janë kryer verifikimet përkatëse ndaj paditëses për
shkak të problematikës që ishte krijuar nga mosmbledhja e taksave vendore, fakte këto të
pasqyruara në akt verifikimin e datës 18.12.2008, proces-verbalin e datës 27.09.2010,
analizën e datës 09.07.2010, informacionin dërguar Prefekturës Elbasan datë 11.04.2007, si
dhe fletëve të proces-verbaleve të mbajtura gjatë mbledhjeve të kryera nga ana e Komunës
Gjinar. Mbi këtë bazë paditëses i është dhënë vërejtje për rezultate të dobëta gjatë zbatimit të
detyrës së saj funksionale, fillimisht më datë 28.08.2008 (për moszbatim të orarit zyrtar të
punës dhe moszbatim të detyrave), duke përcaktuar edhe detyrat për të ardhmen, detyrim që
buron nga neni 23/1 i K.Punës dhe së fundi më datë 02.03.2010 sipas të cilit paditëses i është
komunikuar urdhëri nr.4, datë 02.03.2010 për dhënie mase disiplinore “vërejtje me shkrim”,
me motivacionin “moskryerje të detyrës”. ......Nga ana tjetër, paditësja gjatë gjykimit nuk
paraqiti asnjë provë për të kundërshtuar dhe provuar pretendimet e saj lidhur me faktet e
lartpërmendura. Në të tilla rrethana, gjykata çmon se zgjidhja e marrëdhënieve të punës nga
pala e paditur Komuna Gjinar me cilësinë e punëdhënësit, me paditësen në cilësinë e
punëmarrëses, është bërë për shkaqe të justifikuara, për arsye të moszbatimit nga ana e
paditëses, të detyrës funksionale e parë kjo në raport me kërkesat e nenit 153/3 të
K.Punës....”.
7. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.502, datë 02.07.2013, ka vendosur:
- Lënien në fuqi të vendimit nr.178 (13-2011-356), datë 28.01.2011 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan.
7/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....gjatë gjykimit të çështjes u provua
mospërmbushja e e detyrimeve për shkak të detyrës funksionale që kishte si mbledhje të
taksave të tokës bujqësore, të ndërtesave të banimit, fakte këto të pasqyruara në akt
verifikimin e datë 18.12.2008, proces-verbalit të datës 27.09.2010 etj dhe me urdhrin nr.4,
494
datë 02.03.3010 i është komunikuar masa disiplinore “vërejtje me shkrim”, me motivacionin
“moskryerje të detyrës”. Në këto kushte moskryerja e detyrave funksionale të saj, pala e
paditur e ka konsideruar shkelje të rënda të disiplinës në punë, duke e konsideruar si zgjidhej
të kontratës së punës për shkaqe të justifikuara.... Gjykata e Apelit konstaton se, gjykata e
faktit në dhënien e vendimit ka zbatuar paragrafin 3, të nenit 145, nenin 146 dhe 155 të Kodit
të Punës, pasi shpërblimi që kërkon paditësja për mosrespektimin e afatit të njoftimit dhe
procedurave të afateve të njoftimit, jepet vetëm në rastin e zgjidhjes së kontratës së punës pa
shkaqe të arsyeshme dhe të zgjidhjes së kontratës së punës me efekt të menjëhershëm e të
pajustifikuar... Në këto kushte, vendimi i gjykatës duhet të lihet në fuqi, pasi nuk ka asnjë
shkak ligjor për cënimin e tij”.
8. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Gure Balla, e cila kërkon
ndryshimin e vendimit nr.502, datë 02.07.2013 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimit
nr.178 (13-2011-356), datë 28.01.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, si dhe
pranimin e padisë sipas objektit të saj, duke parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën
paditëse Gure Balla, përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit
nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat e bëjnë të cënueshëm vendimin e Gjykatës së
Apelit Durrës. Ky Kolegj, ҫmon se vendimi nr.502, datë 02.07.2013 i Gjykatës së Apelit
Durrës, i cili ka lënë në fuqi vendimin nr.178 (13-2011-356), datë 28.01.2011 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit material e procedurial, e
për rrjedhojë ai duhet të prishet dhe çështja duhet të kthehet për rigjykim pranë Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë.
10. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në referim të akteve të administruara në
dosjen gjyqësore, të cilat janë marrë në shqyrtim dhe janë analizuar nga gjykatat më të ulëta,
vlerëson se Gjykata e Apelit Durrës, në kundërshtim me kërkesat e normave proceduriale nuk
ka kryer “një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin” (neni 14 i
K.Pr.Civile), duke mos i dhënë përgjigje pretendimeve dhe kërkimeve të palëve në proces në
mënyrë të veçantë kërkimeve të anës së paditur. Gjithashtu, kjo gjykatë nuk ka bërë një
analizë tërësore dhe objektive të provave (neni 12 i K.Pr.Civile) dhe si rezultat, nuk e ka
zgjidhur “mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që
janë të detyrueshme të zbatohen prej tyre“ (neni 16 i K.Pr.Civile).
11. Në çështjen objekt shqyrtimi, rezulton se kërkimet e palës paditëse janë:
”Dëmshpërblim për largim të padrejtë nga puna. Dëmshpërblim për efekt vjetërsie në punë.
Dëmshpërblim për mosnjoftim të ndërprerjes së marrëdhënies së punës. Dëmshpërblim për
mosrespktim të procedurës së punës. Dëmshpërblim për mosrespektim të procedurës së
zgjidhjes së kontratës së punës”. Këto kërkime, pala paditëse i ka mbështetur në nenet 143,
144, 145 dhe 155 të K.Punës.
12. Në analizë të kërkimeve të palës paditëse dhe shkakut ligjor në të cilat mbështet
e të cilës, referim duhet bërë në dispozitat e Kodit të Punës.
13. Nga aktet e dosjes gjyqësore, rezulton se, paditësja Gure Balla ka qenë në
marrëdhënie pune me palën e paditur, me afat të pacaktuar. Paditësja ka filluar punë pranë
palës së paditur më datë 16.12.1993 dhe ka mbajtur disa lloj detyrash, ku më së fundmi ka
pasur detyrën e inspektores së tatimeve. Ajo ka vazhduar marrëdhëniet e punës me Komunën
495
Gjinar deri në datën 08.04.2010, kohë në të cilën është larguar nga puna. Kontrata e punës
është zgjidhur në mënyrë të menjëhershme nga pala e paditur me urdhrin nr.1, datë
08.04.2010. Rezulton se, pala e paditur nuk ka zbatuar afatin për zgjidhjen e kontratës së
punës, ndaj në kuptim të nenit 143 të K.Punës, që shprehimisht thotë “Kur njëra nga palët e
zgjidh kontratën pa respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja e kontratës trajtohet si zgjidhje e
kontratës me efekt të menjëhershëm”, kjo zgjidhje është e njëanshme dhe e menjëhershme.
Në kushtet kur arrihet në konkluzionin se jemi para zgjidhjes së kontratës së punës në mënyrë
të menjëhershme, është mëse e domosdoshme për gjykatën të hetojë në mënyrë të plotë dhe të
gjithanshme nëse zgjidhja e menjëhershme dhe e njëanshme e kontratës së punës nga ana e
punëdhënësit Komuna Gjinar (pala e paditur), është bërë për shkak të justifikuar apo jo,
sikundër e parashikon neni 153 të K.Punës.
ta zgjidhin kontratën e punës, me kushtin që të provohet se shkaku i zgjidhjes së kontratës së
punës është i justifikuar, domethënë të jemi para kushteve të parashikuara nga neni 153/2 të
K.Punës. Kushtet kumulative për të pranuar ekzistencën e shkakut të justifikuar janë: a –
punëmarrësi të ketë shkelur një detyrim kontraktual që rrjedh nga ligji, kontrata e punës,
kontrata kolektive; b – kjo shkelje të jetë kryer me faj; c – ekzistenca e lidhjes shkakësore
midis shkeljes me faj dhe pushimit të menjëhershëm nga puna; d – kjo shkelje të ketë krijuar
një situatë të rëndë që, nuk lejon sipas parimit të mirëbesimit t’i kërkohet punëdhënësit
vazhdimi i marrëdhënieve të punës.
16. Në çështjen objekt gjykimi, ka rezultuar që, shkaku i zgjidhjes së kontratës së
punës nga ana e palës së paditur, është bërë “për disiplinë të dobët në punë, në oraret e
fillimit dhe mbarimit, për mosrealizim të detyrave të grumbullimit të taksave vendore, ku
realizimi arrin vetëm 25% për paaftësi profesionale në detyrën e saj, për krijim konfliktesh
me bizneset dhe administratën e komunës, etj...”.
17. Bazuar në sa më sipër, si dhe në bazë të provave shkresore të sjella nga ana e
paditur në këtë gjykim, Gjykata e Apelit Durrës sikurse edhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Elbasan, kanë rrëzuar padinë e paditësit me arsyetimin se: “...gjatë gjykimit të çështjes u
provua mospërmbushja e e detyrimeve për shkak të detyrës funksionale që kishte si mbledhje
të taksave të tokës bujqësore, të ndërtesave të banimit, fakte këto të pasqyruara në akt
verifikimin e datë 18.12.2008, proces-verbalit të datës 27.09.2010 etj dhe me urdhërin nr.4,
datë 02.03.3010 i është komunikuar masa disiplinore “vërejtje me shkrim”, me motivacionin
“moskryerje të detyrës”. Në këto kushte moskryerja e detyrave funksionale të saj, pala e
paditur e ka konsideruar shkelje të rënda të disiplinës në punë, duke e konsideruar si zgjidhje
të kontratës së punës për shkaqe të justifikuara....”. Këtë arsyetim të gjykatave më të ulëta,
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, e gjen të pabazuar në provat e administruara në
dosjen gjyqësore, si dhe në ligj.
18. Referuar akteve të administruara në dosje, rezulton se pala paditëse ka qenë në
marrëdhënie pune pranë anës e paditur për një periudhë gati 17 vjeçare, pa asnjë lloj
shkëputje. Nga këto akte, si dhe nga arsyetimi i gjykatave më të ulëta, nuk del se cili ka qenë
shkaku ligjor që ka shërbyer për zgjidhjen e kësaj marrëdhënie pune në momentin e zgjidhjes.
496
19. Pala e paditur, referuar prapësimeve të dhëna në gjykim, si dhe provave shkresore
të administruara në dosje, i është referuar si shkak ligjor për zgjidhjen e kësaj marrëdhënie,
fakteve që pasqyrojnë aktet shkresore që i përkasin vitit 2007, 2008, 2009 (pra kohë përpara
se paditësja të largohej nga detyra), si dhe akteve të krijuara pas zgjidhjes së kontratës së
punës, e konkretisht atyre të datës 27.09.2010, dhe 09.07.2010. Ka rezultuar e provuar se,
paditësja është larguar nga puna në datën 08.04.2010, ndërsa aktet shkresore mbi bazën e të
cilës ana e paditur është mbështetur për ta larguar atë nga puna, ose datojnë shumë kohë para
largimit të saj, ose datojnë disa muaj pasi ajo ishte larguar nga detyra.
20. Në vijim të sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, të
dyja gjykatat nuk kanë kryer një hetim te plotë e të gjithanshëm për ti dhënë përgjigje
pretendimeve të ngritura nga paditësja në proces. Këto gjykata, nuk kanë arsyetuar dhe nuk
kanë evidentuar se, cili ka qenë shkaku ligjor që e ka detyruar anën e paditur që të zgjidhë në
mënyrë të menjëhershme dhe me shkak të justifikuar këtë marrëdhënie pune, si dhe cilat kanë
qenë provat që kanë shërbyer për dhënien e një vendimi të tillë. Të dyja gjykatat, nuk
rezulton të kenë mbajtur në vëmendje frymën që përcjell Kodi i Punës, e cila lidhet me faktin
që, është detyrim i punëdhënësit (në rastin konkret Komunës Gjinar), që të provojë se e ka
larguar nga puna punëmarrësen (paditësen Gure Balla) për shkaqe të justifikuara, referuar
nenit 153 të Kodit të Punës.
21. Në pjesën arsyetuese të vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, nuk kemi një
analizë të qartë në lidhje me faktin se, cilat janë detyrat funksionale të inspektorit të tatimeve
në Komunë dhe cilat kanë qenë veprimet ose mosveprimet e paditëses në ushtrimin e kësaj
detyre, të cilat kanë cënuar rëndë marrëdhënien e punës në momentin që pala e paditur e ka
larguar atë nga puna, si dhe kanë bërë që të shkelet parimi i mirëbesimit punëdhënës
punëmarrës.
22. Në Ligjin nr.9632, datë 30.10.2006, "Për sistemin e taksave vendore", i ndryshuar,
në nenin 4 të tij, i titulluar “Zbatimi i sistemit tatimor në Republikën e Shqipërisë”,
pasqyrohet se: “1. Bashkitë, komunat dhe organet tatimore të pushtetit qendror i ushtrojnë të
drejtat dhe përgjegjësitë e tyre fiskale për taksat vendore, në përputhje me ligjin nr.8560,
datë 22.12.1999 "Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë", të ndryshuar, e çdo
akt tjetër detyrues për sistemin tatimor në Republikën e Shqipërisë, për aq sa këto të fundit
nuk bien në kundërshtim me këtë ligj dhe me ligjin nr.8652, datë 31.7.2000 "Për organizimin
dhe funksionimin e qeverisjes vendore". 2. Zyra e taksave të bashkisë apo komunës vendos e
zbaton sanksione për shkelje të procedurave e të detyrimeve fiskale vendore, të përcaktuara
në Ligjin nr.8560, datë 22.12.1999 "Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë", të
ndryshuar. 3. Policia bashkiake ose e komunës mbështet inspektorët e taksave të bashkisë ose
komunës në veprimtarinë e tyre, kur gjykohet e nevojshme dhe në përputhje me rregullat e
përcaktuara nga këshilli i bashkisë ose i komunës, sipas nenit 5 të këtij ligji. 4. Organet
tatimore të pushtetit qendror, për administrimin në tërësi të sistemit tatimor, ndërmarrin
edhe veprime vlerësimi dhe kontrolli për çështje që lidhen ose ndikojnë në administrimin e
tatimeve ose të taksave kombëtare. Zyrat e taksave të bashkive dhe të komunave njoftojnë dhe
mbështesin organet tatimore të pushtetit qendror, kur u kërkohet prej këtyre të fundit. 5.
Organet tatimore të pushtetit qendror, me kërkesë të bashkisë ose komunës, mbështesin
veprimtarinë e tyre për administrimin e taksave vendore. Palët mund të bashkëpunojnë mbi
bazën e mirëkuptimit ose bazuar në një marrëveshje tip të miratuar me udhëzim të Ministrit
të Financave. ...”.
23. Ndërsa në nenin 5, pika “ç” po të ligjit të sipërcituar, i titulluar “Rregulla të
përbashkëta për taksat vendore”, parashikohet se: “Me përjashtim të rasteve kur në këtë ligj
përcaktohet shprehimisht ndryshe, këshilli i bashkisë ose i komunës: a) bën edhe
kategorizime më të hollësishme, në përputhje me kushtet dhe interesat vendorë, brenda
kategorive minimale të bazës së taksës, të përcaktuar në këtë ligj; b) vendos për nivelin e
497
taksës, brenda kufijve të përcaktuar në këtë ligj, për çdo kategori e nënkategori të bazës së
taksës; c) përcakton numrin e kësteve të pagimit të taksës dhe afatet e kryerjes së tyre, si dhe
kushtet lehtësuese në rastet e pagesës së plotë dhe përpara afateve të detyrimeve fiskale; ç)
përcakton: i) detyrat dhe përgjegjësitë e zyrës së taksave; ii) mënyrën e mbledhjes së taksës,
përfshirë zgjedhjen e agjentit fiskal dhe detyrimet e ndërsjella; iii) rastet e ndërhyrjes së
policisë bashkiake e të komunës, në mbështetje të administrimit të taksave vendore; iv)
rregullat e raportimit, të dokumentimit e kontrollit të taksave vendore; v) kriteret dhe
procedurat e marrëdhënieve me taksapaguesit, përfshirë të drejtën e tyre të ankimimit; vi)
mënyrat e zbatimit të sanksioneve për kundërvajtje administrative”.
24. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, referuar përcaktimeve të
nenit 5, pika “ç” të Ligjit nr.9632, datë 30.10.2006, "Për sistemin e taksave vendore", i
ndryshuar, nuk parashikohet konkretisht se, cilat janë detyrat dhe përgjegjësitë e zyrës së
taksave, gjë të cilën, legjislatori për shkak të decentralizimit të pushtetit vendor, si dhe
karakterit specifik që ato kanë, ja ka deleguar për përcaktim këto përgjegjësi organeve
drejtuese të pushtetit vendor, të organizuara në formën e Bashkisë dhe Komunave (pra
Këshillave Bashkiakë ose Komunar). Në këto kushte, është detyrë e anës së paditur, Komuna
Gjinar që të vërtetojë se cilat kanë qenë detyrat funksionale të paditëses dhe cilat nga këto
detyra ka shkelur apo nuk ka përmbushur ajo.
25. Përveç sa është parashtruar më sipër, ky Kolegj, vlerëson të theksojë se, sqarimi i
një sërë faktesh dhe rrethanash të cilat do të parashtrohen nga palët, do të ndihmonin gjykatën
për një zgjidhje të drejtë dhe përfundimtare të çështjes. Gjykata Administrative e Apelit
Tiranë, në rigjykim duhet të sqarojë se: i) cila është detyra funksionale e inspektorit të
tatimeve, i cili përkon edhe më pozicionin e punës së paditëses; ii) si e ka kryer paditësja këtë
detyrë?; iii) ku konsistojnë veprimet dhe mosveprimet e saj, të cilat kanë shkaktuar zgjidhjen
e marrëdhënies së punës në raport me këto detyra funksionale?; iv) a ekziston një lidhje
midis shkakut dhe pasojës së ardhur nga veprimi apo mosveprimi i paditëses në raport me
detyrat funksionale të saj; v) a janë veprimet apo mosveprimet e paditëses në ushtrimin e
detyrës së saj, në kundërshtim me dispozitat ligjore në fuqi; vi) Cilat janë masat disiplinore
të marra ndaj paditëses?A ka pasur ajo dijeni për to dhe a kanë qenë ato në fuqi, në
momentin e zgjidhjes së marrëdhënies së punës?
26. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon të theksojë se, vetëm pasi të
sqarohen çështjet e mësipërme, do të mund të arrihet në një konkluzion të qartë nëse, largimi
i paditëses nga detyra është kryer për shkaqe të justifikuara apo jo, referuar dispozitave të
Kodit të Punës që rregullojnë këtë mosmarrëveshje. Sqarimi i këtyre fakteve dhe rrethanave
është mëse i domosdoshëm për zgjidhjen sa më të drejtë dhe përfundimtare të çështjes, në
kushtet kur pala e paditur pretendon se, paditësja ka kryer shkelje të rëndë dhe të përsëritur të
kontratës së punës, duke e larguar atë në mënyrë të menjëhershme nga puna, ndërsa paditësja
pretendon të kundërtën.
27. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon të theksojë se, referuar të drejtës
proceduriale civile, vendimi gjyqësor duhet të jetë rrjedhojë e një analize të qartë, të plotë e të
gjithanshme të pretendimeve të palëve ndërgjyqëse, në përputhje me provat e administruara
gjatë procesit gjyqësor për këtë qëllim, si dhe në përputhje me ligjin e zbatueshëm.
28. Gjykata e Apelit Durrës, ndonëse i ka pasur të gjitha mundësitë ligjore që të
konstatonte të metat e shqyrtimit të çështjes pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, si
dhe t’i ndreqte ato, ka vepruar në kundërshtim me dispozitat proceduriale dhe materiale për
zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshje, duke anashkaluar sqarimin plotësisht të rrethanave ligjore
që lidhen me gjykimin e çështjes, si dhe nuk ka analizuar dhe kthyer përgjigje pretendimeve
të paraqitura nga palët në proces. Pra, nuk ka analizuar vlerën e provueshmërisë së të gjitha
provave që janë paraqitur, si dhe nuk ju ka dhënë zgjidhje pretendimeve që kanë ngritur palët
498
në gjykim. Për këtë arsye, vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës, duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet për t’u rishqyrtuar në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
29. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, duhet të përsërisë hetimin gjyqësor në
bazë të nenit 465 të K.Pr.Civile ku parashikohet se “Në shqyrtimin e çështjes në gjykatën e
apelit mbahen parasysh për aq sa janë të zbatueshme dispozitat mbi procedurën e gjykimit në
shkallë të parë”, si dhe dispozitat ligjore të parashikuara nga Ligji nr.49/2012 “Për
administrative”, të vlerësojë dhe verifikojë të gjitha aktet shkresore që kanë depozituar palët
në lidhje më vlerën e tyre të provueshmërisë, në mënyrë që t’i japë përgjigje kërkimeve të
palës paditëse dhe prapësimeve të palës së paditur, të cilat janë ngritur në këtë gjykim (neni
225 i K.Pr.Civile).
30. Kjo Gjykatë do t’u bëjë të qartë palëve që është detyrë e secilës prej tyre që, në
përputhje me ligjin të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që
kërkojnë. Palët, ashtu siç kanë të drejta kanë dhe detyrime që rrjedhin prej këtij procesi, në
format dhe afatet e parashikuara me ligj. Gjykata duhet të lejojë palët që të paraqesin prova
shkresore me anën e të cilave, ato të provojnë pretendimet e tyre bazuar në nenin 12 dhe 19 të
K.Pr.Civile dhe t’i lejojë palët që t’ia nënshtrojnë këto prova hetimit e debatit gjyqësor.
Kryerja e veprimeve të përmendura më sipër, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
lindin gjatë rigjykimit, do të lejojnë gjykatën të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive
lidhur me zgjidhjen e çështjes.
31. Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji, nuk i hyn analizës së provave, gjë që duhet ta
bëjnë gjykatat e tjera të niveleve me të ulëta, por ajo vetëm evidenton shkeljet ligjore që kanë
lejuar këto gjykata, qoftë të normave proceduriale dhe atyre materiale duke kërkuar
respektimin e tyre.
32. Për sa më sipër, ky Kolegj, çmon se, ka vend për pranimin e rekursit të depozituar
nga pala paditëse në këtë gjykim, pasi vendimi nr.502, datë 02.07.2013 të Gjykatës së Apelit
Durrës, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedurial dhe atij material dhe për këtë
arsye, ky vendim duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rigjykim pranë Gjykatës
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.502, datë 02.07.2013 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe kthimin
e çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
499
Nr. 00-2016-1155 i Vendimit (21)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: XHEMIL MEÇOLLARI

PALË E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE KORÇË
OBJEKTI:
Anullimin e vendimit nr.61, datë 03.10.2007 të D.R.S.SH Korçë.
Detyrimin e palës së paditur për të më caktuar pension të parakohshëm
në bazë të Ligjit nr.8521, datë 30.07.1999, neni 6.
Detyrimin e palës së paditur të më paguajë diferencat
që rezultojnë nga moszbatimi i ligjit të mësipërm.
“Për sigurimin shoqëror e suplementar të ushtarakëve të forcave të armatosura”,
i ndryshuar me Ligjin nr.8521, datë 30.07.1999
“Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.8087, datë 13.03.1996 ...”, neni 6 i tij;
neni 86 i Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993
“Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.236, datë 31.01.2013 ka

vendosur:
-Pranimin e kërkesë-padisë, duke anulluar vendimin nr.61, datë 03.10.2007 të
D.R.S.SH Korçë.
-Detyrimin e palës së paditur D.R.S.SH. Korçë, t’i rillogarisë dhe t’i caktojë
paditësit Xhemil Meçollari pension të parakohshëm për vjetërsi shërbimi, duke
iu llogaritur si më poshtë: 50% të pagës referuese (58.179 lekë) mbi të cilën
është derdhur kontributi (29.090 lekë), plus 2% të pagës referuese për çdo vit
për 10 vjet vjetërsi shërbimi (mbi 15 vjet) (11.636 lekë), gjithsej 40.726 lekë
(sipas fletë përllogaritjes në dosjen e pensionit të parakohshëm të paditësit).
-Detyrimin e palës së paditur DRSSH Korçë t’i rillogarisë dhe paguajë
paditësit Xhemil Meçollari diferencat e pensionit të llogaritur sipas pikës 2 të
dispozitivit të vendimit dhe shumës së përfituar në fakt prej tij (17.300 lekë +
shtesat eventuale) prej datës 01.02.2008 deri në datën 29.06.2009, së bashku
me rritjet dhe shtesat eventuale.
-Shpenzimet gjyqësore në masën 12.000 lekë (taksa gjyqësore) i ngarkohen
palës së paditur DRSSH Korçë (parapaguar nga paditësi).
500
-Ndryshimin e vendimit nr.236, datë 31.01.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë, që i përket paditësit Xhemil Meçollari me objekt anullimi
vendimi, si më poshtë:
-Rrëzimin e padisë si të pabazuar në prova dhe në ligj.
-Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen paditësit.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Xhemil Meçollari, i cili
kërkon prishjen e vendimit nr.379, datë 11.07.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe
lënien ne fuqi të vendimit nr.236, datë 31.01.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
 Vendimi i Gjykatës së Apelit është marrë në zbatim të gabuar të ligjit.
 Gjykata e Apelit ka keqzbatuar ligjin material.
 Vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë pa i hyrë në themel pretendimeve të palës
paditëse si dhe provave të administruara dhe marrë në trajtim nga gjykata e faktit,
ka arsyetuar se vendimi objekt kundërshtimi është ankimuar në gjykatë jashtë
afatit 30 ditor të përcaktuar në nenin 328 të K.Pr.Civile.
 Vetë paditësi ka marrë dijeni në datë 01.02.2008 në lidhje me aktin objekt
kundërshtimi, pra 4 muaj pasi është marrë ky vendim.
 Paditësi nuk është thirrur për të marrë pjesë në hetimin administrativ sikundër e
kërkon neni 57 i K.Pr.Administrative, në kohën kur DRSSH Korçë ka nxjerrë
vendimin për caktimin e pensionit suplementar.
 DRSSH Korçë nuk rezulton të ketë bërë njoftimin palës paditëse sipas mënyrave
dhe afateve që përcaktohen në nenin 60 të K.Pr.Administrative.
 Vetëm fakti që, paditësi ka tërhequr rregullisht masën e pensionit të parakohshëm,
nuk përbën njoftim sipas dispozitave të K.Pr.Administrative.
 Arsyetimi i aktit administrativ si dhe njoftimi i tij, ka qenë detyrim ligjor i
DRSSH Korçë, kërkesë e cila vjen në përputhje me nenin 109, pika 1 e
K.Pr.Administrative.
 Në këto kushte, paditësi vlerësohet se ka qenë në afat në paraqitjen e padisë objekt
shqyrtimi.
 Gjithashtu, ka praktika të Gjykatës së Lartë, e konkretisht vendimi nr.62, datë
20.01.2012 i kësaj Gjykate, që ka lënë në fuqi vendimet e shkallës së parë dhe ka
rrëzuar vendimet e Gjykatës së Apelit Korçë.
 Për sa më sipër, kërkoj prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë dhe lënien
në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.

Pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtares Evelina Qirjako, si dhe diskutoi çështjen
në tërësi;
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, paditësi Xhemil
Meçollari ka punuar si oficer dhe inspektor pranë strukturave të Ministrisë së Punëve të
Brendshme, që nga Korriku 1975.
2. Paditësi, në vitin 1998 ka kaluar si punonjës i SHISH, detyrë të cilën e ka kryer deri
në datën 01.02.2006, kohë në të cilën ka dalë në rezervë.
3. Pas daljes në rezervë, paditësi është trajtuar me pagë kalimtare për një periudhë 2-
vjeçare, në zbatim të nenit 10 të Ligjit nr.8087, datë 13.03.1996, “Për Sigurimin Shoqëror
501
Suplementar të Ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”, i
ndryshuar, duke e përfituar këtë pagesë nga data 01.02.2006 deri në datën 01.02.2008.
4. Pas përfundimit të pagesës kalimtare, pala paditëse i është drejtuar Drejtorisë
Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Korçë, për të përfituar të drejtën e pensionit suplementar
për vjetërsi shërbimi, në kushtet kur kishte mbi 25 vjet shërbim në policinë e shtetit, si dhe
nuk kishte mbushur moshën për të përfituar pension pleqërie.
5. Me vendim nr.61, datë 30.10.2007 të D.R.S.SH. Korçë, është konstatuar se paditësi
ka pasur një periudhë sigurimi prej 25 vjet e 4 muaj dhe për këtë arsye, i është njohur e drejta
e pensionit të parakohshëm në masën 17.300 lekë/muaj, me të drejtë fillimi pagese nga data
01.02.2008 deri në datën 18.07.2019, bazuar në dispozitat e Ligjit nr.8087, datë 13.03.1996
“Për sigurimin shoqëror e suplementar të ushtarakëve të forcave të armatosura”, i ndryshuar
me Ligjin nr.8521, datë 30.07.1999. Si pagë referuese mbi bazën e të cilit është llogaritur
pensioni i parakohshëm, është marrë paga prej 58.179 lekë.
6. Me hyrjen në fuqi të Ligjit nr.10142, datë 15.05.2009, nëpërmjet vendimit nr.61/1
datë 01.06.2010 “Për rishqyrtimin e të ardhurave”, DRSSH Korçë ka kryer rivlerësimin e
pensionit të paditësit Xhemil Meçollari, duke i përcaktuar atij pensionin e parakohshëm në
masën prej 18.892 lekë, me të drejtë pagese nga data 27.06.2009 deri në datën 19.07.2019.
7. Pala paditëse, duke mos qenë dakord me mënyrën e llogaritjes së pensionit të tij
suplementar nga ana e DRSSH Korçë, në datën 12.11.2012 i është drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Korçë me padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar se, DRSSH
Korçë i ka përllogaritur gabim pensionin e parakohshëm, në kundërshtim me sa parashikojnë
dispozitat ligjore në fuqi në momentin që i ka lindur kjo e drejtë, konkretisht Ligjit nr.8087,
datë 13.03.1996 “Për sigurimin shoqëror të Ushtarakëve të Forcave të Armatosura të
Republikës së Shqipërisë”, i ndryshuar, si dhe pagimin e diferencave për efekt të llogaritjes
gabim të pensionit të parakohshëm, nga momenti i lindjes së kësaj të drejte, deri në kohën kur
ka hyrë në fuqi Ligji nr.10142, datë 15.05.2009.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.236, datë 31.01.2013 ka
vendosur:
-Pranimin e kërkesë-padisë, duke anulluar vendimin nr.61, datë 03.10.2007 të
D.R.S.SH Korçë.
-Detyrimin e palës së paditur D.R.S.SH. Korçë, t’i rillogarisë dhe t’i caktojë paditësit
Xhemil Meçollari pension të parakohshëm për vjetërsi shërbimi, duke ia llogaritur si më
poshtë: 50% të pagës referuese (58.179 lekë) mbi të cilën është derdhur kontributi (29.090
lekë), plus 2% të pagës referuese për çdo vit për 10 vjet vjetërsi shërbimi (mbi 15 vjet)
(11.636 lekë), gjithsej 40.726 lekë (sipas fletëpërllogaritjes në dosjen e pensionit të
parakohshëm të paditësit).
-Detyrimin e palës së paditur DRSSH Korçë t’i rillogarisë dhe paguajë paditësit
Xhemil Meçollari diferencat e pensionit të llogaritur sipas pikës 2 të dispozitivit të vendimit
dhe shumës së përfituar në fakt prej tij (17.300 lekë + shtesat eventuale) prej datës
01.02.2008 deri në datën 29.06.2009, së bashku me rritjet dhe shtesat eventuale.
-Shpenzimet gjyqësore në masën 12.000 lekë (taksa gjyqësore) i ngarkohen palës së
paditur DRSSH Korçë (parapaguar nga paditësi).
8/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....gjykata konstaton se, pala e paditur DRSSH
Korçë, në momentin e nxjerrjes së vendimit të përfitimit të pensionit të parakohshëm të
paditësit Xhemil Meçollari, datë 30.07.2007, i është referuar ligjit të gabuar. Megjithëse,
Ligji nr.8087, datë 13.03.1996 nuk ka qenë i shfuqizuar deri me daljen e Ligjit nr.10142,
datë 15.05.2009..., para këtij të fundit ka qenë në fuqi, gjithashtu edhe ligji 9418, datë
20.05.2005....Gjithashtu e drejta e paditësit për të përfituar pension të parakohshëm për
vjetërsi shërbimi, parashikohet në nenin 24 të Ligjit nr.9357, datë 17.03.2005 “Për
shërbimin informativ të shtetit”, pikat 1 dhe 2 të tij, në të cilin parashikohet: “1. Punonjësi i
502
SHISH-it, me vjetërsi shërbimi 15 vjet për burrat dhe 12 vjet për gratë, gëzon të drejtën e
pensionit të parakohshëm në masën 50 për qind të pagës mujore, deri në plotësimin e
kushteve për përfitimin e pension it të plotë të pleqërisë. 2. Për çdo vit tjetër pune në shërbim
mbi kufirin e mësipërm, punonjësit i jepet një shtesë pensioni në masën 2 për qind të pagës
mujore”. Ndërsa në nenin 4, pika c të tij parashikohet se përfshihet edhe koha e njohur si
ushtarak i Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë ose si punonjës i
policisë….Përfundimisht, mbështetur në arsyetimin e mësipërm, gjykata konkludon që pala e
paditur DRSSH Korçë, duhet ti lidhë paditësit pensionin e parakohshëm duke zbatuar
kuadrin ligjor të mësipërm në mënyrën e parashtruar më lartë: 50% e pagës referuese mbi të
cilin është derdhur kontributi, e barabartë me 29.090 lekë (sipas fletëpërllogaritjes) plus 2%
të pagës referuese për çdo vit për 10 vjet vjetërsi shërbimi (mbi 15 vjet), e barabartë me
11.636 lekë (sipas fletëpërllogaritjes)….Në çështjen objekt shqyrtimi, vendimi për caktimin e
pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi për paditësin Xhemil Meçollari, është marrë
në interpretim të gabuar të kuadrit ligjor në fuqi në momentin e lindjes së të drejtës dhe për
pasojë, masa e këtij përfitimi është llogaritur gabim. Po kështu pala e paditur duhet të
detyrohet ti llogarisë dhe ti paguajë edhe diferencat që rezultojnë nga moszbatimi i drejtë i
ligjit dhe për pasojë nga llogaritja e gabuar, nga data 01.02.2008 kur ka filluar pagesa dhe
kur paditësit i ka lindur e drejta e këtij përfitimi të posaçëm. Ky detyrim lidhet me periudhën
01.02.2008 deri më datë 27.06.2009, kur ka hyrë në fuqi Ligji 10142, datë 15.05.2009…”
9. Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.379, datë 11.07.2013, ka vendosur:
- Ndryshimin e vendimit nr.236, datë 31.01.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë, që i përket paditësit Xhemil Meçollari me objekt anullimi vendimi, si më poshtë:
-Rrëzimin e padisë si të pabazuar në prova dhe në ligj.
-Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen paditësit.
9/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....Pa i hyrë shqyrtimit në themel të pretendimeve
të paditësit, Gjykata e Apelit vlerëson se gjykata e rrethit duhet të kishte hetuar në rastin
konkret kohën dhe afatin e kundërshtimit të paditësit ndaj këtij akti administrativ dhe të
kishte konstatuar se, kërkimi i paditësit i referohet vendimit nr.61, datë 03.10.2007 të
DRSSH, i cili është marrë në datë 03.10.2007 dhe si akt administrativ nuk është
kundërshtuar në gjykatë brenda afatit 30 ditor të përcaktuar në nenin 328 të K.Pr.Civile, për
afatin e kundërshtimit në gjykatë të akteve administrative. Që në këtë moment, duke
konstatuar këtë kalim të afatit të përcaktuar në ligj, gjykata nuk duhet të hynte në shqyrtimin
në themel të pretendimeve të paditësit...”.
10. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Xhemil Meçollari, i cili
kërkon prishjen e vendimit nr.379, datë 11.07.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe lënien ne
fuqi të vendimit nr.236, datë 31.01.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, duke
paditëse Xhemil Meçollari, përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58 të
Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin
e mosmarrëveshjeve administrative”, i ndryshuar, të cilat e bëjnë të cënueshme vendimin e
Gjykatës së Apelit Korçë. Ky Kolegj, ҫmon se, vendimi nr.379, datë 11.07.2013 i Gjykatës së
Apelit Korçë, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe atij material, e për
rrjedhojë, ai duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet për rigjykim, pranë Gjykatës
12. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se Gjykata e Apelit Korçë në
zgjidhjen e çështjes objekt gjykimi, nuk ka kuptuar dhe interpretuar drejtë dispozitat e ligjës
503
materiale të detyrueshme për t’u zbatuar në zgjidhjen e konfliktit dhe për rrjedhojë, nuk e ka
zgjidhur atë në përputhje me ligjin.
13. Referuar natyrës juridike të mosmarrëveshjes, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë, vlerëson se çështja objekt shqyrtimi përbën një mosmarrëveshje të krijuar si pasojë e
nxjerrjes së akteve administrative nga ana e paditur në fushën e sigurimeve shoqërore.
Rezulton që kërkimet e paditësit në këtë gjykim janë: “- Anullimin e vendimit nr.61, datë
03.10.2007 të D.R.S.SH Korçë. - Detyrimin e palës së paditur për të më caktuar pension të
parakohshëm në bazë të Ligjit nr.8521, datë 30.07.1999, neni 6; -Detyrimin e palës së
paditur të më paguajë diferencat që rezultojnë nga moszbatimi i ligjit të mësipërm”. Këtë
kërkim, paditësi e ka mbështetur në nenin 6 të Ligjit nr.8087, datë 13.03.1996, i ndryshuar
me Ligjin nr.8521, datë 30.07.1999, si dhe në nenin 86 të Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993
“Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar.
14. Referuar akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, të cilat i janë nënshtruar hetimit
dhe debatit gjyqësor në gjykatat më të ulëta, rezulton e provuar se, paditësit i ka lindur e
drejta për t’u trajtuar me pension të parakohshëm për vjetërsi shërbimi në Forcat e
Armatosura, në datën 01.02.2008. Me vendimin nr.61, datë 30.10.2007, DRSSH Korçë i ka
lidhur paditësit pension të parakohshëm në masën prej 17.300 lekë/muaj, të barabartë me
pensionin maksimal të pleqërisë në shkallë vendi. Por paditësi pretendon se, pala e paditur e
ka llogaritur gabim masën e pensionit, duke i dhënë atij një masë më të vogël nga ajo që
parashikonin dispozitat ligjore në fuqi, në momentin kur paditësit i ka lindur kjo e drejtë.
15. Paditësi me padinë objekt shqyrtimi, në thelb, ka pretenduar rillogaritjen e
pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi si ish-punonjës i Shërbimit Informativ
Shtetëror, pasi sipas tij i janë llogaritur gabim, nisur nga formula që parashikon ligji i
zbatueshëm në momentin që i ka lindur kjo e drejtë, pra nga data 01.02.2008, si dhe pagimin
e diferencave të papaguara, nga kjo datë deri në kohën kur ka hyrë në fuqi Ligji nr.10142,
datë 15.05.2009. Pra, paditësi në këtë gjykim, kërkon që të përfitojë pensionin e parakohshëm
të ushtarakut sipas dispozitave të ligjit të kohës kur i ka lindur kjo e drejtë, pasi DRSSH
Korçë ja ka llogaritur masën e pensionit të parakohshëm, në kundërshtim me dispozitat
ligjore në fuqi.
16. Rezulton që kërkimeve të paditësit, Gjykata e Apelit Korçë në ndryshim nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë nuk u ka dhënë përgjigje dhe nuk ia ka nënshtruar hetimit
gjyqësor, duke mos e zgjidhur çështjen përfundimisht, me arsyetimin se: “...gjykata e rrethit
duhet të kishte hetuar në rastin konkret kohën dhe afatin e kundërshtimit të paditësit ndaj
këtij akti administrativ dhe të kishte konstatuar se, kërkimi i paditësit i referohet vendimit
nr.61, datë 03.10.2007 të DRSSH, i cili është marrë në datë 03.10.2007 dhe si akt
administrativ nuk është kundërshtuar në gjykatë brenda afatit 30 ditor të përcaktuar në nenin
328 të K.Pr.Civile, për afatin e kundërshtimit në gjykatë të akteve administrative. Që në këtë
moment, duke konstatuar këtë kalim të afatit të përcaktuar në ligj, gjykata nuk duhet të hynte
në shqyrtimin në themel të pretendimeve të paditësit. ...”.
17. Ky arsyetim i Gjykatës së Apelit Korçë, i cili ka çuar në rrëzimin e kërkesëpadisë
së paditësit, vlerësohet nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, si i pabazuar në ligj.
Kjo pasi, e drejta e subjektit për të kërkuar pensionin e pleqërisë është një e drejtë e
paparashkrueshme.
18. Fillimisht ky Kolegj, vlerëson të theksojë se, padia është mjeti juridik për
mbrojtjen e së drejtës subjektive dhe si e tillë, nuk duhet ngatërruar me vetë të drejtën
subjektive. Padia është garanci ligjore për mbrojtjen e së drejtës subjektive. E drejta e padisë
në kuptimin material është një e drejtë që i jepet mbajtësit të së drejtës subjektive që, në rast
cënimi ose mohimi të kësaj të drejte, të rivendosë atë duke i’u drejtuar gjykatës. Në teorinë e
së drejtës civile është pranuar se e drejta subjektive “... është mundësia juridike e mbajtësit të
së drejtës për të kryer vetë veprime të caktuara si dhe mundësia për të kërkuar nga personi i
504
detyruar kryerjen ose moskryerjen e veprimeve të caktuara, mundësi kjo e garantuar me
mundësinë për të kërkuar, në rast nevoje, mbrojtje shtetërore, me qëllim që mbajtësi i së
drejtës subjektive të kënaqë interesat e tij të ligjshme”.
19. Në nenin 112 të Kodit Civil parashikohet se: “E drejta e padisë që nuk është
ushtruar brenda afatit të caktuar në ligj, shuhet dhe nuk mund të realizohet me anë të
gjykatës ose të organit tjetër kompetent”. Nga përkufizimi i dhënë në këtë dispozitë, del në
pah natyra juridike e institutit të parashkrimit, funksionet e tij, duke u dhënë në mënyrë
sintetike karakteristikat e përgjithshme dhe kushtet thelbësore të parashkrimit shues. Ndërsa
në nenin 113 të Kodit Civil, i titulluar “Paditë që nuk parashkruhen”, parashikohet
shprehimisht se: “Nuk parashkruhen: a) padia për rivendosjen ose mbrojtjen e një të drejte
vetjake jopasurore, përveç përjashtimeve të caktuara në ligj; b) paditë e njohjes; c) padia e
pjesëtimit midis bashkëpronarëve; ç) padia për kthimin e shumave të depozituara në bankë;
d) paditë e tjera të parashikuara në dispozita ligjore të veçanta. Nuk parashkruhen edhe
kërkesat për ekzekutimin e detyrueshëm të vendimeve që janë të lidhura me padi, për të cilat
nuk zbatohet parashkrimi.
20. Në vijim të sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon të
theksojë se, rastet e humbjes të së drejtës subjektive janë të përcaktuara shprehimisht në ligj.
E drejta që kërkon paditësi të realizojë nëpërmjet padisë objekt shqyrtimi, parashikohet dhe
rregullohet nga dispozita ligjore të posaçme, e konkretisht nga neni 24 i Ligjit nr.9357, datë
17.03.2005 “Për statusin e punonjësit të Shërbimit Informativ të Shtetit”, i titulluar “E drejta
e pensionit të parakohshëm për vjetërsi pune”, në të cilin parashikohet se: “1. Punonjësi i
SHISH-it, me vjetërsi shërbimi 15 vjet për burrat dhe 12 vjet për gratë, gëzon të drejtën e
pensionit të parakohshëm në masën 50 për qind të pagës mujore, deri në plotësimin e
kushteve për përfitimin e pension it të plotë të pleqërisë. 2. Për çdo vit tjetër pune në shërbim
mbi kufirin e mësipërm, punonjësit i jepet një shtesë pensioni në masën 2 për qind të pagës
mujore. 3. Pensioni i parakohshëm për vjetërsi pune në shërbim nuk ndërpritet në rastin e
punësimit të përfituesit jashtë strukturave të SHISH-it. 4. Kriteret dhe kushtet e përfitimit të
pensionit të parakohshëm për vjetërsi pune në shërbim përcaktohen në ligjin nr.8087, datë
13.3.1996 "Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të
Republikës së Shqipërisë, të ushtarakëve të Ministrisë së Rendit Publik dhe të Shërbimit
Informativ të Shtetit", të ndryshuar”.
21. Referuar pikës 4 të dispozitës së sipërcituar, vlerësohet se mosmarrëveshja objekt
shqyrtimi rregullohet edhe nga parashikimet e Ligjit nr.8087, datë 13.03.1996 "Për sigurimin
shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë",
i ndryshuar, si dhe Ligji nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në Republikën e
Shqipërisë”, i ndryshuar, ndaj për zgjidhjen e çështjes objekt shqyrtimi, ky Kolegj çmon se
zgjidhja e saj do të bëhet duke u bazuar në ligjet specifike që e rregullojnë këtë marrëdhënie
juridike.
22. Në nenin 62, pika 2 të Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore
në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, parashikohet se: “E drejta e pensionit nuk
parashkruhet....”, ndërsa në Ligjin nr.9357, datë 17.03.2005 “Për statusin e punonjësit të
Shërbimit Informativ të Shtetit”, si dhe në ligjin nr.8087, datë 13.03.1996 "Për sigurimin
i ndryshuar, në asnjë dispozitë të tyre nuk parashikohet që e drejta e pensionit suplementar të
parashkruhet.
23. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon të theksojë se, në kushtet kur ligji
specifik nuk ka një parashikim të posaçëm për këtë të drejtë, i referohet për analogji
dispozitave të ligjit më të ngjashëm që rregullon një mosmarrëveshje të tillë, e konkretisht
Ligjit nr.9418, datë 20.05.2005 “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakut të forcave
të armatosura të Republikës së Shqipërisë”, i ndryshuar. Kjo për faktin se, si ushtarakët e
505
Forcave të Armatosura, ashtu edhe punonjësit e Shërbimit Informativ Shtetëror, apo
punonjësit e Policisë së Shtetit, për shkak të specifikave që ka veprimtaria e ushtruar prej
tyre, si dhe statusi që ata kanë (i përcaktuar me ligj të veçantë), trajtohen me pension
suplementar të parakohshëm për vjetërsi shërbimi. Konkretisht, në nenin 31 të Ligjit nr.9418,
datë 20.05.2005 “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakut të forcave të armatosura
të Republikës së Shqipërisë”, i ndryshuar, i titulluar “E drejta e pensionit”, thuhet
shprehimisht se: “1. E drejta e përfitimeve nga ky ligj nuk parashkruhet. ....”. Në këto kushte,
përveç sa është pasqyruar më sipër në këtë vendim, konstatohet lehtësisht që edhe e drejta
subjektive e paditësit për të kërkuar pensionin e parakohshëm, është e paparashkrueshme.
24. Në rast se do të analizojmë shkakun ligjor të kërkimeve të paditësit, pavarësisht
mënyrës sesi ai i ka formuluar kërkimet, do të arrimë në konkluzionin që ai kërkon pikërisht
të rivendosë në vend të drejtën e tij të pretenduar të shkelur në lidhje me pensionin e tij të
parakohshëm. Paditësi kërkon të realizojë përfitimet që rrjedhin nga ligjet e mësipërme, duke
detyruar palën e paditur, në kompetencën e së cilës është llogaritja dhe dhënia e pensionit të
parakohshëm, që: a) të rillogarisë pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi si ish-
punonjës i Shërbimit Informativ Shtetëror, pasi sipas tij, kjo llogaritje i është bërë gabim dhe
jo në përputhje me formulën që parashikon ligji i zbatueshëm në momentin që i ka lindur kjo
e drejtë, si dhe b) t’i paguajë diferencat që do të rezultojnë nga llogaritja e saktë e këtij
pensioni, të cilat duhet ti kishte përfituar nga data 01.02.2008 (pra koha nga i ka lindur kjo e
drejtë), deri në momentin kur ka hyrë në fuqi Ligji nr.10142, datë 15.05.2009 "Për sigurimin
shoqëror suplementar të ushtarakëve të forcave të armatosura, të punonjësve të policisë së
shtetit, të gardës së republikës, të shërbimit informativ të shtetit, të policisë së burgjeve, të
policisë së mbrojtjes nga zjarri dhe të shpëtimit e të punonjësve të shërbimit të kontrollit të
brendshëm në Republikën e Shqipërisë”.
25. Sa më sipër, e drejta që paditësi kërkon të mbrojë dhe të realizojë në këtë gjykim
është një e drejtë e paparashkrueshme dhe është detyrimi i gjykatës që në kushtet që paditësi i
është drejtuar asaj me padi, t’i japë përgjigje çdo kërkimi apo pretendimi që palët kanë
parashtruar para saj.
26. Në kushtet që Gjykata e Apelit Korçë, nuk e ka gjykuar çështjen në themel (pra
mungon një shkallë gjykimi për këtë çështje), ky Kolegj, vlerëson se nuk mundet në asnjë
rast të analizojë themelin e pretendimeve të paditësit, pra nëse ato qëndrojnë apo jo. Për këtë
arsye, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se vendimi nr.379, datë 11.07.2013
i Gjykatës së Apelit Korçë, duhet të prishet dhe çështja duhet të kthehet për rigjykim pranë
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë për t’u shqyrtuar në themel, si dhe për t’u dhënë
përgjigje të gjitha pretendimeve të ngritura nga palët në proces.
27. Në rigjykim, Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, konform rregullave
procedurale të lejuara nga ligji, ka të drejtë të bëjë një hetim gjyqësor të plotë dhe të
gjithanshëm, të përsërisë hetimin gjyqësor në bazë të nenit 465 të K.Pr.Civile, në të cilin
parashikohet se: “Në shqyrtimin e çështjes në gjykatën e apelit mbahen parasysh për aq sa
janë të zbatueshme dispozitat mbi procedurën e gjykimit në shkallë të parë”, si dhe në rast se
e çmon të arsyeshme, të caktojë ekspertë të specializuar për të llogaritur masën e pensionit që
i takon paditësit dhe detyrimin që ka pala e paditur ndaj tij.
28. Kjo gjykatë, në shqyrtimin dhe zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshje për aq sa janë të
zbatueshme dhe pa cënuar interesat dhe të drejtat e palëve në proces, duhet të ketë parasysh
edhe praktikën gjyqësore të Gjykatës së Lartë në zgjidhjen e çështjeve me të njëjtën natyrë, si
dhe vendimet e Gjykatës Kushtetuese nr.9/2007, nr.33/2010 dhe nr.2/2013, të cilat
rregullojnë këtë veprimtari dhe ndihmojnë në zgjidhjen e mosmarrëveshjes objekt gjykimi, në
përputhje me ligjin. Në rigjykim, kjo gjykatë duhet t’u bëjë të qartë palëve që është detyrë e
secilës prej tyre, që në përputhje me ligjin të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet
506
për të drejtat që kërkojnë. Palët ashtu siç kanë të drejtat kanë dhe detyrimet që rrjedhin prej
këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara.
29. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se, Gjykata Administrative e
Apelit Tiranë, duhet të lejojë të dyja palët që të paraqesin prova shkresore me anën e të cilave
ato të provojnë pretendimet e tyre, bazuar në nenin 12 dhe 19 të K.Pr.Civile dhe t’i lejojë ato,
që t’ia nënshtrojnë hetimit e debatit gjyqësor. Ky Kolegj, çmon gjithashtu se, kryerja e
veprimeve të përmendura më sipër, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të lindin gjatë
rigjykimit, do të lejojnë gjykatën të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me
zgjidhjen e çështjes objekt shqyrtimi.
nga pala paditëse në këtë gjykim, pasi vendimi nr.379, datë 11.07.2013 i Gjykatës së Apelit
Korçë, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit material dhe për këtë arsye, ky vendim duhet
prishur dhe çështja të kthehet për rigjykim pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë,
duke orientuar këtë të fundit që gjatë gjykimit të saj, të zgjidhi çështjen objekt shqyrtimi, në
përputhje me dispozitat ligjore në fuqi, që rregullojnë këtë mosmarrëveshje.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.379, datë 11.07.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe kthimin e
çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
507
Nr. 00-2015-1112 i Vendimit (22)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës se Lartë i përbërë nga:

Medi Bici Anëtar

PADITËS: ZEQIR BEQIRAJ

PALË E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE KORÇË
OBJEKTI:
Anullimin e Vendimit nr.92 datë 15.05.2000 të palës së paditur DRSSH Korçë
dhe detyrimin e saj t’i caktoje dhe paguajë pension në masën e përcaktuar
nga ligja si dhe kthimin e diferencave që nga data 30.07.1999 e në vazhdim.
Baza Ligjore: Neni 11 i ligjit nr.8087 datë 13.03.1996,
neni 6 i ligjit 8521 datë 30.07.1999,
neni 49 i ligjit 9210 datë 23.03.2004,
neni 32 i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjygjësor Korçë, me vendimin nr.912, datë 20.03.2009, ka

vendosur:
Ndryshimin e Vendimit nr.92 datë 15.05.2000 të DRSSH Korcë dhe detyrimin
e palës së paditur ti caktojë dhe paguajë paditësit Zeqir Beqiraj pensionin e
parakohshëm në masën 10,427 lekë, plus shtesat eventuale pas datës
26.04.1999.
Detyrimin e palëssë paditur t’i ktheje paditësit diferencat midis pensionit të
llogaritur sipas pikës 2 të dispozitivit të vendimit dhe shumës së përfituar në
fakt prej 8800 lekë, prej datës 26.04.1999 deri në datës e ekzekutimit të këtij
vendimi .
Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.140, datë 20.03.2013 ka vendosur:

Korcë si më poshtë :
Rrëzimin e kërkesë padisë të paditësit Zeqir Beqiraj si të pabazuar në ligj.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e Paditur DRSSH Korce e cila
kërkon ndryshimin e dhe vendimit 140 datë 20.03.2013, të Gjykatës së Apelit Korcë dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.912 datë 20.03.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korcë,
duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
508
 Gjykata ka interpretuar ne menyrë te gabuar ligjin material dhe procedural e cila ka
çuar ne marrjen e nje vendimi te gabuar dhe ne kundershtim me dispozitat ligjore.
 Gjykata ka vazhduar shqyrtimin e ceshtjes me po të njëjtin trup gjykues në
kundërshtim me përcaktimet e nenit 486 dhe 493 te Kodit të Procedurës Civile .
 Arsyetimi i gjykatës lidhur me parashkrimin e padisë është i pambështetur ne
dispozitat ligjore dhe baza ligjore e referuar është e gabuar.
 Gjykata e Apelit nuk ka marrë në konsideratë faktin që pala e paditur nuk më ka
njoftuar lidhur me vendimin e saj për caktimin e pensionit të pleqërisë duke sjellë si
rrjedhim pamundësinë time për të kundërshtuar aktin në rrugë administrative.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako, verifikoi legjitimitetin e palës
rekursuese Zeqir Beqiraj , dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, paditësi Zeqir Beqiraj
nëpërmjet Urdhrit nr.2344, datë 01.06.1976 të Ministrit të Mbrojtjes është titulluar Oficer
Aktiv, detyrë të cilën e ka mbajtur deri në datën 05.09.1996, kohë në të cilën bazuar në
Urdhrin nr.2640 datë 05.09.1996 të Ministrit të Mbrojtjes ka dalë në rezervë, për efekt të
reformës në ushtri. Ne momentin e daljes në rezervë paditësi mbante gradën major dhe kishte
kryer 20 vjet e 2 muaj vjetërsi në punë .
2. Rezulton se me kërkesën datë 26.04.1999, paditësi i është drejtuar Drejtorisë
Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Korçë per lidhjen e pensionit të parakohshëm të pleqërisë
si ushtarak. Me vendimin nr.92, datë 15.05.2000 DRSSH Korçë i ka njohur paditësit si
periudhë shërbimi ushtarak 20 vjet, e 2 muaj duke i lidhur atij pension të parakohshëm për
vjetërsi shërbimi, në masën prej 8.800 lekë në muaj, duke filluar kryerja e pagesës nga data
26.04.1999 deri në mbushjen e moshës për pension. Si pagë referuese në këtë kohë, është
marrë paga prej 17,378 lekë.
3. Pala paditëse,nuk ka qenë dakord me masën e pensionit të perllogaritur nga pala e
paditur duke pretenduar se DRSSH Korçe nuk ka intepretuar e per pasoje zbatuar në mënyren
e duhur nenin 6 të ligjit 8521 datë 30.07.1999,dhe në këto kushte i është drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Korçë me padi,sipas objektit të cituar në pjesën hyrëse të këtij vendimi .
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.912, datë 20.03.2009, ka
vendosur:
 Ndryshimin e Vendimit nr.92 datë 15.05.2000 të DRSSH Korcë dhe detyrimin e
palës së paditur t’i caktojë dhe paguajë paditësit Zeqir Beqiraj pensionin e
parakohshëm në masën 10,427 lekë, plus shtesat eventuale pas datës 26.04.1999.
 Detyrimin e palës së paditur t’i kthejë paditësit diferencat midis pensionit të
llogaritur sipas pikës 2 të dispozitivit të vendimit dhe shumës së përfituar në fakt
prej 8800 lekë, prej datës 26.04.1999 deri në datës e ekzekutimit të këtij vendimi.
4/1. Kjo gjykate ka arsyetuar se: llogaritja e pensionit nga ana e palës së paditur
është kryer sipas ligjit nr.8087 datë 13.03.1996, ndryshuar nga ligji nr.8521 datë
30.07.1999. Rezulton se formula e aplikuar nga pala e paditur sa i përket llogaritjes së
pensionit te paditësit ka rezultuar i gabuar për faktin e kushtëzimit të masës së këtij pensioni
në kufirin tavan të masës së pensionit në shkallë vendi, ne një kohë kur ky parashikim është i
parashikuar vetem per pikën b) te nenit 11 dhe jo për pikën a)Lidhur me afatin e paraqitjes
së kërkesëpadisë, gjykata vlereson se paditësi është në afat për paraqitjen e tij pasi nuk
rezulton që pala paditesë ta ketë njoftuar paditësin lidhur me vendimin e saj për caktimin e
pensionit.
509
5. Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.datë 140 datë 20.03.2013 ka vendosur:
 Ndryshimin e vendimit nr.912 datë 20.03.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë si më poshtë :
 Rrëzimin e kërkesë padisë të paditësit Zeqir Beqiraj si të pabazuar në ligj.
5/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se : Paditësi e ka ngritur padinë e tij jashtë afatit të
paraqitjes së padisë ndaj një akti administrativ duke tejkaluar afatet tërësore të parashikuar
në ligj. Neni 6/2 i ligjit 7703 datë 11.05.1993 “Për Sigurimet Shoqërore në Republikën e
Shqipërisë “ se e drejta e pensionit nuk parashkruhet. E drejta për të ardhura të tjera si dhe
për këstin individual mujor të një pensioni parashkruhet pas një viti nga data e fillimit te së
drejtës. Pra në analizë të kësaj dispozite, edhe pse e drejta e pensionit nuk parashkruhet e
drejta për të përfituar efektivisht pagesat e njohura dhe të papaguara ose të përllogaritur në
mënyrë të gabuar parashkruhet me kalimin e nje vitit. Gjithashtu ligji i ri që ka hyrë në fuqi
nr.10142 datë 15.05.2009 në nenin 28/1 përcakton se “personi që kërkon përfitim jo më vonë
se një vit që i ka lindur kjo e drejtë , përfitimi i paguhet nga data e lindjes së të drejtës. Në
raste të tjera përftimi paguhet nga data e paraqitjes së kërkesës për përfitim. Referuar edhe
neneve 112 -128 te K.C ku parashikohen afatet e parashkrimit, rezulton se paditesi i ka
humbur të gjitha afatet për të kërkuar anullimin e vendimit nr.55 datë 10.12.2004 të DRSSH
Korçë.
6. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Zeqir Beqiraj e cila kërkon
ndryshimin dhe vendimit nr.140 datë 20.03.2013 dhe lënien në fuqi të vendimit nr.912 datë
20.03.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, duke parashtruar shkaqet e cituara në
hyrje të këtij vendimi .
paditëse Zeqir Beqiraj , përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit
mosmarrëveshjeve administrative”, i ndryshuar, të cilat e bëjnë të cënueshëm vendimin e
Gjykatës së Apelit Korçë. Ky Kolegj, ҫmon se, vendimi nr.140, datë 20.03.2013 i Gjykatës së
Apelit Korçë, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedurial dhe atij material, e për
8. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se Gjykata e Apelit Korçë në
zgjidhjen e çështjes objekt gjykimi, nuk ka kuptuar dhe interpretuar drejtë dizpozitat e ligjës
9. Referuar natyrës juridike të mosmarrëveshjes,Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Rezulton që kërkimet e paditësit në këtë gjykim janë: “1) Anullimin e vendimit nr.92,datë
15.05.2000 të D.R.S.SH Korçë për caktimin e pensionit të parakohshëm të paditësit
2)Detyrimin e palës së paditur t’i caktoje dhe ti paguajë pension në masën e përcaktuar nga
ligji 8521/1999”. 3) Detyrimin e Palës së Paditur t’i ktheje diferencat që nga data 30.09.1999
e në vazhdim .Këtë kërkim, paditësi e ka mbështetur në Ligjin nr.8087, datë 13.03.1996, i
ndryshuar me Ligjin nr.8521,datë 30.07.1999; në nenet, 49 të Ligjit nr.9210, datë 23.3.2004
“Për statusin e ushtarakut të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”; nenin 1 të
ligjit nr.9418 datë 20.05.2005 “Për sigurimin Shoqëror Suplementar të ushtarakëve të
Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”, si dhe në nenin 32 të K.Pr.Civile.
510
dhe debatit gjyqësor në gjykatat më të ulëta, rezulton e provuar se, paditësit i ka lindur e
drejta për t’u trajtuar me pension të parakohshëm për vjetërsi shërbimi në Forcat e
Armatosura, në datën 26.04.1999. Me vendimin nr.92 datë 15.05.2000, DRSSH Korçë i ka
lidhur paditësit pension të parakohshëm në masën prej 8800 lekë në muaj, të barabartë me
pensionin maksimal të pleqërisë në shkallë vendi. Por paditësi pretendon se, pala e paditur e
ka llogaritur gabim masën e pensionit duke interpretuar gabim formulen e parashikuar nga
ligji, duke i dhënë atij një masë më të vogël nga ajo që parashikonin dispozitat ligjore në fuqi,
në momentin kur paditësit i ka lindur kjo e drejtë kjo pasi sipas tij parashikimi i nenit 6 te
ligjit 8521/1999 rreth kufizimit te pensionit deri ne masen e pensionit maksimal ne shkalle
vendi lidhet vetem me shtesen e 2% dhe jo me te gjithe masen e pensionit.
11. Rezulton që kërkimeve të paditësit, Gjykata e Apelit Korçë në ndryshim nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë nuk u ka dhënë përgjigje dhe nuk ia ka nënshtruar hetimit
gjyqësor, duke mos e zgjidhur çështjen përfundimisht, me arsyetimin se: “...Paditësi e ka
ngritur padinë e tij jashtë afatit të paraqitjes së padisë ndaj një akti administrativ duke
tejkaluar afatet tërësore të parashikuar në ligj. Neni 6/2 i ligjit 7703 datë 11.05.1993 “Për
Sigurimet Shoqërore në Republikën e Shqipërisë “ se e drejta e pensionit nuk parashkruhet.
E drejta për të ardhura të tjera si dhe për këstin individual mujor të një pensioni
parashkruhet pas një viti nga data e fillimit te së drejtës. Pra në analizë të kësaj dispozite,
edhe pse e drejta e pensionit nuk parashkruhet e drejta për të përfituar efektivisht pagesat e
njohura dhe të papaguara ose të përllogaritur në mënyrë të gabuar parashkruhet me kalimin
e nje viti.
12. Ky arsyetim i Gjykatës së Apelit Korçë, i cili ka çuar në rrëzimin e kërkesëpadisë
së paditësit, vlerësohet nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, si i pabazuar në ligj.
Kjo pasi, e drejta e subjektit për të kërkuar pensionin e pleqërisë është një e drejtë e
paparashkrueshme.
13. Fillimisht ky Kolegj, vlerëson të theksojë se, padia është mjeti juridik për
mbrojtjen e së drejtës subjektive dhe si e tillë, nuk duhet ngatërruar me vetë të drejtën
subjektive. Padia është garanci ligjore për mbrojtjen e së drejtës subjektive. E drejta e padisë
në kuptimin material është një e drejtë që i jepet mbajtësit të së drejtës që në rast cënimi ose
mohimi të kësaj të drejte, të rivendosë atë duke i’u drejtuar gjykatës. Në teorinë e së drejtës
civile është pranuar se padia si mjet procedurial “...është mundësia juridike që ka mbajtësi i
së drejtës për të kryer vetë veprime të caktuara si dhe mundësia për të kërkuar nga personi i
detyruar kryerjen ose moskryerjen e veprimeve të caktuara, mundësi kjo e garantuar me
mundësinë për të kërkuar, në rast nevoje, mbrojtje shtetërore, me qëllim që mbajtësi i së
drejtës subjektive të kënaqë interesat e tij të ligjshme”.
14. Në nenin 112 të Kodit Civil parashikohet se: “E drejta e padisë që nuk është
ushtruar brenda afatit të caktuar në ligj, shuhet dhe nuk mund të realizohet me anë të
gjykatës ose të organit tjetër kompetent”. Nga përkufizimi i dhënë në këtë dispozitë, del në
pah natyra juridike e institutit të parashkrimit, funksionet e tij, duke u dhënë në mënyrë
sintetike karakteristikat e përgjithshme dhe kushtet thelbësore të parashkrimit shues. Ndërsa
në nenin 113 të Kodit Civil, i titulluar “Paditë që nuk parashkruhen”, parashikohet
shprehimisht se: “Nuk parashkruhen: a) padia për rivendosjen ose mbrojtjen e një të drejte
vetjake jopasurore, përveç përjashtimeve të caktuara në ligj; b) paditë e njohjes; c) padia e
pjesëtimit midis bashkëpronarëve; ç) padia për kthimin e shumave të depozituara në bankë;
d) paditë e tjera të parashikuara në dispozita ligjore të veçanta. Nuk parashkruhen edhe
kërkesat për ekzekutimin e detyrueshëm të vendimeve që janë të lidhura me padi, për të cilat
nuk zbatohet parashkrimi.
15. Në vijim të sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon të
theksojë se, rastet e humbjes të së drejtës subjektive janë të përcaktuara shprehimisht në ligj.
511
E drejta që kërkon paditësi të realizojë nëpërmjet padisë objekt shqyrtimi parashikohet dhe
rregullohet nga dispozita ligjore të posaçme, e konkretisht nga Ligji nr.8087, datë 13.03.1996
"Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës
së Shqipërisë", i ndryshuar, si dhe Ligji nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore
në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, ndaj për zgjidhjen e çështjes objekt shqyrtimi, ky
Kolegj çmon se zgjidhja e saj do të bëhet duke u bazuar në ligjet specifike që e rregullojnë
këtë marrëdhënie juridike.
parashkruhet....”, ndërsa në nenin 31 të Ligjit nr.9418, datë 20.05.2005 “Për sigurimin
shoqëror suplementar të ushtarakut të forcave të armatosura të Republikës së Shqipërisë”, i
ndryshuar, i titulluar “E drejta e pensionit”, thuhet shprehimisht se: “1. E drejta e përfitimeve
nga ky ligj nuk parashkruhet. Personi, që kërkon përfitimet jo më vonë se 1 vit nga data kur i
lind kjo e drejtë, përfitimi i paguhet nga data e lindjes së të drejtës. Në raste të tjera përfitimi
paguhet nga data e paraqitjes së kërkesës për përfitim. 2. Përfitimet e njohura, por të pa
tërhequra, paguhen në çdo kohë, por jo më shumë se për 3 vjet. 3. Përfitimet e caktuara, por
të paguara më pak, jepen në çdo kohë. 4. Personi, që ka përfituar të ardhura në mënyrë e me
mjete të padrejta, si dhe kur nuk njofton ndryshimin ose heqjen e masës së tyre, detyrohet ta
kthejë të gjithë shumën e marrë tepër”. Në këto kushte, konstatohet lehtësisht që e drejta
17. Në rast se do të analizojmë shkakun ligjor të kërkimeve të paditësit, do të arrimë
në konkluzionin që ai kërkon pikërisht të rivendosë në vend të drejtën e tij të pretenduar të
shkelur në lidhje me pensionin e tij të parakohshëm. Paditësi kërkon të realizojë përfitimet që
rrjedhin nga ligjet e mësipërme, duke detyruar palën e paditur, në kompetencën e së cilës
është llogaritja dhe dhënia e pensionit të parakohshëm që të : a) anullimin e vendimit nr.92
datë 15.05.2000 të DRSSH Korçë pasi sipas tij ato i janë llogaritur gabim sipas formulës që
parashikon ligji i zbatueshëm në momentin që i ka lindur kjo e drejtë, pra nga data
26.04.1999, si dhe b) dhe pagimin e këtyre diferencave të papaguara nga kjo datë e në vijim;
Pra, paditësi në këtë gjykim, kërkon që të përfitojnë pensionin e parakohshëm të ushtarakut
sipas dispozitave të ligjit të kohës kur i ka lindur kjo e drejtë.
është drejtuar asaj me padi, t’i japë përgjigje çdo kërkimi apo pretendimi që palët kanë
19. Në kushtet që Gjykata e Apelit Korçë, nuk e ka gjykuar çështjen në themel (pra
arsye, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se vendimi nr.140, datë 20.03.2013
i Gjykatës së Apelit Korçë, duhet të prishet dhe çështja duhet të kthehet për rigjykim pranë
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë për t’u shqyrtuar në themel, si dhe për t’u dhënë
përgjigje të gjitha pretendimeve të ngritura nga palët në proces.
512
23 Për sa më sipër, ky Kolegj, çmon se, ka vend për pranimin e rekursit të depozituar
nga pala e paditëse në këtë gjykim, pasi vendimi nr.140 datë 20.03.2013 i Gjykatës së Apelit
Korçë, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit material dhe për këtë arsye, ky vendim duhet
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.140 datë 20.03.2013, të Gjykatës së Apelit Korçë dhe kthimin e
çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
513
Nr. 00 - 2016 - 1392 i Vendimit (23)
VENDIM
Xhezair Zaganjori - Kryesues

Evelina Qirjako - Anëtar
Medi Bici - Anëtar

PADITËS: MERQEZ GAXHA,

TË PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE TIRANË,
INSTITUTI SIGURIMEVE SHOQËRORE
TIRANË
OBJEKTI:
Kundërshtoj mënyrën e llogaritjes
dhe dhënien e pensionit të parakohshëm nga pala e paditur.
Te detyrohet pala e paditur. DRSSH Tirane:
Te më paguajë diferencat e papaguara te pensionit te parakohshëm si ushtarak
qe burojnë nga shkelja e ligjeve që normojnë atë, nga data 01.01.1999 e ne vijim
bashke me rritjet deri në datën 15.09.2005,
(pasi pas kësaj kohe jam ne pension pleqërie).
Te më indeksoje masën e pensionit te parakohshëm për vjetërsi shërbimi
dhe paguajë shumën qe rezulton nga data 01.01.1999 e ne vijim deri ne 15.09.2005.
Të më paguajë interesat bankare sipas bankave të nivelit të dytë
për shumat që do të rezultojnë nga diferencat e papaguara dhe indeksimit të pensionit.
Të më paguajë diferencat sipas viteve qe burojnë nga zhvlerësimi i lekut.
Baza Ligjore: Ligjet nr.8087, datë 13.03.1996, neni 11, i ndryshuar,
“Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakut të FA të RSH”
neni 18 ligjit nr.8521, datë 30.07.1999 “Për disa shtesa dhe ndryshime
ne ligjin nr.8087, datë 13.03.1996 dhe Ligjin nr.9210, date 23.03.2004, neni 49
“Per statusin e ushtarakut te Forcave te Armatosura ne RSH”.
Nenet 32, 154, 192 të K.Pr.Civile,
Ligji nr.9418, date 25.05.2005, i ndryshuar
me Ligjin nr.9418, datë 25.05.2005 i ndryshuar
me Ligjin nr.9481 (neni 31, pika 3 i ligjit 9418, datë 20.05.2005),
Ligji nr.10142, datë 15.09.2009,
Vendimi nr.33, date 24.06.2010 i Gjykatës Kushtetuese të RSH,
Ligji nr.7703, datë 11.05.1993 “Për Sigurimet shoqërore në RSH”
neni 45 i K.Civil.
514
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me Vendimin nr.2190, datë 07.03.2012, ka
vendosur :
Pranimin e padisë
Detyrimin e palës së paditur Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore
Tiranë që ti rillogarisë pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi paditësit
Merqez Gaxha në përputhje me përcaktimet e nenit 35 pika “1” të ligjit
nr.9210, datë 23.03.2004 “Për statusin e ushtarakut të Forcave të Armatosura
të Republikës së Shqipërisë”, si dhe në përputhje me përcaktimet e neneve 13
dhe 14 të Ligjit nr.9418, datë 20.05.2005 “Për sigurimin shoqëror suplementar
të ushtarakëve të Forcave të armatosura të Republikës së Shqipërisë”, të
ndryshuar në këtë mënyrë:
50 % të pagës referuese mbi të cilën është derdhur kontributi;
për çdo vit tjetër të vjetërsisë në shërbim mbi përcaktimin e mësipërm, masa e
pensionit të shtohet me 2 % të pagës referuese.
Detyrimin e palës së paditur Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore
Tiranë që tì paguajë diferencat e dala si rezultat i rillogaritjes së pensionit të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi të paditësit Merqez Gaxha për periudhën
nga data 01.01.1999 deri më datë 25.09.2005, në shumën 922.662(nëntëqind e
njëzet e dymijë e gjashtëqind e gjashtëdhjetë e dy) lekë.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.405 datë 19.02.2013 ka vendosur:

Lënien në fuqi të Vendimit nr.2190, datë 07.03.2012 të Gjykatës Së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur, DRSSH Tiranë e cila
kërkon ndryshimin e vendimit nr.405 datë 19.02.2013, të Gjykatës së Apelit Tiranë,
- Gjykata e Apelit Tiranë ka zbatuar keq ligjin material dhe atë procedural.
- Pala e paditur e ka llogaritur masën e pensionit në përputhje me nenin 11 të ligjit 8087
datë 11.03.1996 ndryshuar me ligjin nr 8521 datë 30.07.1999 i cili parashikon një
kufizim sa i përket masës së pensionit i cili nuk mund të jetë më i larte se pensioni
maksimal i pleqërisë në shkallë vendi.
- Fryma dhe metoda e kufizimit pavarësisht nga masa e kufizimit, vihet re edhe ne
ligjet qe kane hyre ne fuqi kohë pas kohë dhe qe rregullon pensionet e kategorive të
veçanta.
- Kjo kategori pensionesh tashmë rregullohet nga ligji i ri që ka hyrë në fuqi nr.10142
datë 15.05.2009 i cili ka shfuqizuar të gjithë ligjet e mëparshme dhe përcakton një
mënyrë të re llogaritje të pensionit.
- Sa i përket kërkimit mbi përfitimin e paditësit janë aplikuar të gjitha rritjet e pensionit
ndër vite dhe pagesa i është indeksuar sipas VKM-ve që nga viti 1999.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Rezulton nga aktet e administruara ne dosjen gjyqësore se paditësi Merqez Gaxha i
ditëlindjes 15 Shtator 1944, eshte titulluar oficer aktiv me Urdhrin e Ministrit të Mbrojtjes
nr.1021, datë 30.07.1965. Paditësi ka shërbyer deri ne datën 31.07.1993, kur në kuadër të
reformës në ushtri, ka dalë në rezervë me Urdhrin nr.1190, datë 05.07.1993 të Ministrit. Në
515
kohën e daljes në rezervë, paditësi ka patur pagën referuese 16.600 lekë dhe një periudhë
shërbimi 27 vjet, 11 muaj dhe 29 dite .
2. Pasi ka përfituar dy vjet pagën kalimtare, paditësi Merqez Gaxha, i është drejtuar
me kërkesë Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë, për të përfituar pension te
parakohshëm për vjetërsi shërbimi.
3. Pas marrjes në shqyrtim të kërkesës, pala e paditur me Vendimin nr.1510, datë
19.04.2000, ka caktuar pension te parakohshëm, duke filluar nga data 01.01.1999, në vlerën
8000 leke pension fillestar, i cili i indeksuar deri me datë 30.06.2009, ka arritur vlerën 16,926
lekë në muaj.
4. Duke pretenduar se masa e pensionit te parakohshëm është përllogaritur në mënyrë
të gabuar dhe pensioni i paguar nga pala e paditur nuk eshte në mase të plotë, pala paditëse i
është drejtuar DRSSH Tiranë me kërkesë . Pala e paditur në përgjigjen e saj me nr.11314/1
prot datë 31.10.2011 shprehet se : “Ka zbatuar drejt ligjin nr.8087 datë 13.03.1996 “Për
Sigurimin Suplementar të ushtarakëve të Forcave Të Armatosura të Republikës së
Shqipërisë, ndryshuar , i cili ka qenë në fuqi në datën e lindjes së të drejtës së pensionit më
01.01.1999. Gjithashtu bëjmë më dije se masa e pensionit do ti nënshtrohet rillogaritjes sipas
ligjit të ri nr.10142 datë 15.05.2009, ne momentin qe Ministria e Brendshme do te deklaroje
pagat referuese me qellim kryerjen e rillogaritjes se masës së pensionit “
5. Duke mos qenë dakord me qëndrimin e palës së paditur, në datën 10.11.2011
paditësi ka paraqitur para Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tiranë kërkesë padinë objekt
shqyrtimi. Pala paditëse ka pretenduar se qe ne momentin e lidhjes se pensionit te
parakohshëm, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë nuk ka zbatuar drejtë
kërkesat nenit “11” te Ligjit nr.8087/1996 (ndryshuar me nenin 6 te Ligjit nr.8521/1999). Po
kështu nuk eshte zbatuar drejt skema edhe kur kufizimi i parashikuar ne gërmen “b” te kësaj
dispozite është hequr nëpërmjet nenit “49” te Ligjit nr.9210, date 23.03.2004,“Per statusin e
ushtarakut te Forcave te Armatosura”. Mbi këtë baze, paditësi ka kërkuar qe t’i paguhej
diferenca e papaguar e pensionit te parakohshëm prej datës 01.01.1999. Gjithashtu, paditësi
ka pretenduar se pala e paditur ne kundërshtim me nenin “18” te Ligjit nr.8087/1996 (i
ndryshuar), si dhe nenit “27” te Ligjit nr.9418/2005, nuk kishte bere indeksimin e pensionit te
parakohshëm, pretendim mbi te cilin ka kërkuar pagimin e diferencës se papaguar qe rezulton
nga një indeksim i tille. Ne vijim ai ka kërkuar që masa e pensionit ti llogaritet ne përputhje
me ligjin e kohës në të cilin i ka lindur e drejta e pensionit dhe jo sipas ligjit te ri nr.10142
datë 15.05.2009.
6.Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me Vendimin nr.2190, datë 07.03.2012, ka
vendosur:
 Pranimin e padisë;
 Detyrimin e palës së paditur Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë
që ti rillogarisë pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi paditësit Merqez
Gaxha në përputhje me përcaktimet e nenit 35 pika “1” të ligjit nr.9210, datë
23.03.2004 “Për statusin e ushtarakut të Forcave të Armatosura të Republikës së
Shqipërisë”, si dhe në përputhje me përcaktimet e neneve 13 dhe 14 të Ligjit
nr.9418, datë 20.05.2005 “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të
Forcave të armatosura të Republikës së Shqipërisë”, të ndryshuar në këtë mënyrë:
 50 % të pagës referuese mbi të cilën është derdhur kontributi ;
 Për çdo vit tjetër të vjetërsisë në shërbim mbi përcaktimin e mësipërm, masa e
pensionit të shtohet me 2 % të pagës referuese.
 Detyrimin e palës së paditur Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë
që tì paguajë diferencat e dala si rezultat i rillogaritjes së pensionit të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi të paditësit Merqez Gaxha për periudhën nga
516
data 01.01.1999 deri më datë 25.09.2005, në shumën 922.662 (nëntëqind e njëzet
e dymijë e gjashtëqind e gjashtëdhjetë e dy) lekë.
6/1.Kjo gjykate ka arsyetuar se : Për periudhën e pretenduar nga pala paditëse
Merqez Gaxha, e drejta e përfitimit të pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi është
rregulluar nga Ligji nr.8087/1996 (i ndryshuar), si dhe neni “49” i Ligjit nr.9210/2004,
rregullim ligjor të cilin pala e paditur nuk e ka patur në konsideratë dhe as e ka zbatuar.
Që në momentin e lidhjes se pensionit te parakohshëm ne favor te paditësit Merqez
Gaxha, nga pala e paditur janë zbatuar drejtë kërkesat e nenit “11” te Ligjit nr.8087/1996,
duke iu kufizuar masa e pensionit te parakohshëm me masën e pensionit të pleqërisë ne
shkalle vendi, referuar germës “b” dhe pikërisht shprehjes “por jo me shume se masa e
pensionit maksimal te pleqërisë ne shkalle vendi”. Por siç del, kjo dispozite ka pësuar
ndryshime me Ligjin nr.9210/2004, “Per statusin e ushtarakut te Forcave te
Armatosura”.Sipas kërkesave te nenit “49” te tij, nder te tjera, ligjevenesi ka vendosur te
shfuqizoj shprehjen “por jo me shume se masa e pensionit maksimal te pleqërisë ne shkalle
vendi” ne shkronjën “b” te nenit 11 te Ligjit nr.8087/1996, “Per sigurimin shoqëror
suplementar te ushtarakeve te Forcave te Armatosura te Republikës se Shqipërisë, te
ushtarakeve te Ministrisë se Rendit Publik dhe te Sherbimit Informativ Shtetëror” (i
ndryshuar). Nga sa shihet, me hyrjen ne fuqi te Ligjit nr.9210/2004, kuadri ligjor i posaçëm
për sigurimin shoqëror suplementar te ushtarakeve te Forcave te Armatosura, lidhur me
pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi, ka pësuar ndryshime dhe qe nuk kane gjetur
zbatim prej palës se paditur. Një gjë e tille do te thotë, se për periudhën ne fjale, nuk ka qene
ne fuqi rregulli i aplikuar nga pala e paditur, parashikuar ne germën “b” te nenit 11 te Ligjit
nr.8087/1996 (i ndryshuar) dhe pikërisht shprehja “por jo me shume se masa e pensionit
maksimal te pleqërisë ne shkalle vendi” Per rrjedhoje, aplikimi nga pala e paditur i një
rregullimi ligjor tashme të shfuqizuar, bën që përllogaritja e pensionit të parakohshëm të
paditësit të rezultojë në kundërshtim me ligjin.
7. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.405 datë 19.02.2013 ka vendosur:
 Lënien ne fuqi te Vendimit nr.2190, datë 07.03.2012 të Gjykatës Së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
7/1Kjo Gjykatë ka arsyetuar si Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë .
8. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur DRSSH Tiranë e cila
kërkon ndryshimin e vendimit nr.405 datë 19.02.2013, të Gjykatës së Apelit Tiranë, duke
parashtruar shkaqet paraqitura në pjesën hyrëse të këtij vendimi .
9. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se, vendimi nr.405 datë

19.02.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është marrë pjesërisht në zbatim të gabuar të ligjit
procedurial dhe atij material, e për rrjedhojë, ai duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet
për rigjykim, pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
10. Ky kolegj vlerëson se, të dyja gjykatat më të ulëta në zgjidhjen e çështjes objekt
gjykimi kanë kuptuar, interpretuar dhe zbatuar pjesërisht drejtë dispozitat e ligjës materiale të
detyrueshme për t’u zbatuar në zgjidhjen e konfliktit objekt gjykimi dhe për rrjedhojë nuk e
kanë zgjidhur përfundimisht konflikti mes palëve ne baze te ligjit
Lartë, vlerëson se, çështja objekt shqyrtimi përbën një mosmarrëveshje në fushën e
sigurimeve shoqërore e krijuar si pasojë e nxjerrjes së akteve administrative të përmendura
me lart ne këtë vendim nga ana e paditur.
Rezulton se, kërkimet e paditësit në këtë gjykim janë për:“ a) rillogaritjen e pensionit
te parakohshëm për paditësin, sipas ligjit nr.9210, date 23.03.2004, për statusin e
517
Ushtarakut te forcave te Armatosura ne R.SH dhe ligjit 948 date 20.05.2005 “Per Sigurimin
shoqëror Suplementar te Ushtarakut te Forcave Te armatosura ne RSH, duke e njohur atë si
mase përfundimtare te pensionit deri sa te mbushe moshën për pension te plote pleqërie; e b)
Detyrimin e palës së paditur të bëjë kthimin e diferencave te papaguara si rezultat i
llogaritjes së gabuar të pensionit të parakohshëm, nga data 1.1.1999 deri ne mbushjen e
moshës për pension pleqërie. c) indeksimin e masës së pensionit për vjetërsi shërbimi dhe
pagimin e diferencave që rezultojnë nga data 01.01.1999 deri më 15.09.2005 d) pagimin ë
diferencave që rezultojnë nga zhvlerësimi i monedhës LEK ndër vite. Pra, paditësi nëpërmjet
këtij gjykimi kërkon të përfitojë pensionin e parakohshëm të ushtarakut sipas dispozitave të
ligjit të kohës kur i ka lindur kjo e drejtë dhe sipas ndryshimeve qe ka pësuar me vone
legjislacioni për ketë kategori subjektesh Gjithashtu ai kërkon edhe diferencat e papaguara
për periudhën e aplikimit gabim te ligjit si dhe diferencat që rrjedhin nga zhvlerësimi i
monedhës “Lekë”. Konflikti midis palëve ndërgjyqëse, qëndron në faktin se si (i) do të
llogaritet ky pension ne momentin e lindjes se te drejtës se paditësit dhe si do te llogaritet ai
me vone me ndryshimet ligjore qe ka pësuar legjislacioni,(ii) sa do te jete masa e këtij
pensioni dhe cila skeme do te zbatohet dhe (iii) sa janë diferencat e papaguara për paditësin
nga ndryshimi i skemave te pensionit
12. Referuar akteve të administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, paditësit i ka
lindur e drejta për t’u trajtuar me pension të parakohshëm për vjetërsi shërbimi në Forcat e
Armatosura, në datën 01.01.1999, kohë në të cilën, si ligj i zbatueshëm,ishte ligji nr.8087
datë 13.03.1996 i ndryshuar përmes ligjit nr.8521 datë 30.07.1999 i cili parashikonte në nenin
11 (ndryshuar nga neni 6 ) se “Ushtaraket e shërbimit aktiv te përhershëm, qe kane dalë ne
rezerve e ne lirim pas datës 03.07.1991 deri ne plotësimin e kushteve për pension pleqërie,
sipas ligjit nr.7703 date 11. 5. 1993 "Për sigurimet shoqërore ne Republikën e Shqipërisë",
përfitojnë pension te parakohshëm për vjetërsi shërbimi, kur plotësojnë vjetërsinë e shërbimit
si ushtarak ne masën 12 vjet për gratë dhe 15 vjet për burrat dhe te kenë mbushur moshën:
gratë 42 vjeç dhe burrat 47 vjeç. Masa e pensionit te parakohshëm për vjetërsi shërbimi do
te jete:a) 50 për qind te pagës referuese mbi te cilën është derdhur kontributi. b) Për çdo vit
tjetër te vjetërsisë se shërbimit mbi përcaktimin e mësipërm, masa e pensionit shtohet me 2
për qind te pagës referuese, por jo me shume se masa e pensionit maksimal te pleqërisë ne
shkalle vendi. Nisur nga sa më sipër, pala e paditur, nëpërmjet vendimit të saj nr.1510, datë
19.04.2000, ka kryer llogaritjen e masës së pensionit në përputhje me ligjin e sipërpërmendur,
i cili rezulton të këtë qenë në fuqi në momentin e lindjes së të drejtës së paditësit për
pensionin e parakohshëm. Vete paditësi rezulton qe te ketë qene dakorte me aplikimin e këtij
ligji dhe të kësaj skeme pensioni, gjë qe del qarte si nga kërkesë padia ashtu dhe nga
pretendimet e tij në seancë gjyqësore
13. Rezulton që ligji nr.9210, datë 23.03.2004, “Për statusin e Ushtarakut të forcave të
Armatosura në Republikën e Shqipërisë” ka shfuqizuar përmes nenit 49, gërmën b) të nenit 6
te ligjit të mësipërm i cili parashikonte kufizimin e masës se pensionit sa masa e se masa e
pensionit maksimal te pleqërisë në shkalle vendi. Në nenin 35 të këtij ligji i titulluar “E drejta
për Pension të parakohshëm”, parashikohej se: “Oficeret, nënoficerët dhe ushtaret me
pagese/profesioniste, me vjetërsi shërbimi ne Forcat e Armatosura 15 vjet për burrat dhe 12
vjet për gratë, gëzojnë te drejtën e pensionit te parakohshëm për vjetërsi shërbimi ne masën
50 për qind te pagës mujore deri në plotësimin e kushteve për përfitimin e pensionit te
pleqërisë. Për çdo vit tjetër shërbimi mbi kufirin e mësipërm ushtarakut i jepet një shtese
pensioni ne masën 2 për qind te pagës mujore.
14. Në analizë të dispozitës ligjore të sipërcituar, rezulton se, pensioni i parakohshëm,
paditësit, duhej t’i përllogaritej sa shumatorja e: (i) 50% e pagës referuese që ka marrë
paditësi, dhe (ii) 2% të pagës referuese, për çdo vit vjetërsi shërbimi mbi 15 vjet. Nisur nga
ndryshimet e mësipërme ligjore, pala e paditur kishte detyrimin që të zbatonte ketë skeme te
518
re pensioni për paditësin , skeme e cila tashmë ndryshonte masën e pensionit për paditësin.
Rezulton qe pala e paditur nuk ka zbatuar parashikimet e ligjit nr.9210, date 23.03.2004 dhe
nga ky moszbatim, paditësi nuk ka arritur që të marre masën e pensionit që atij i takon sipas
ligjës, ndërkohë që eshte krijuar një diferencë ndërmjet pensionit që ai ka marrë de facto me
pensionin që ai duhet te merrte. Në këto kushte Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë e
gjen me vend dhe të bazuar në ligj arsyetimin e përdorur nga gjykatat më të ulëta në vendimet
e tyre se : Pala e paditur duhet ti rillogariste pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi
paditësit Merqez Gaxha në përputhje me përcaktimet e nenit 35 pika “1” të ligjit nr.9210,
datë 23.03.2004 “Për statusin e ushtarakut të Forcave të Armatosura të Republikës së
Shqipërisë...
15. Por ndërsa ky kolegj e gjen te bazuar ne ligj arsyetimin e gjykatave me te ulta kur
ato thonë se ana e paditur ka aplikuar gabim ligjin për llogaritjen e pensionit te parakohshëm
te paditësit pas hyrjes në fuqi të ligjit nr.9210, datë 23.03.2004, ky kolegj e gjen të gabuar
arsyetimin dhe konkluzionet e arritura nga gjykatat më të ulëta se diferencat nga mosaplikimi
i drejtë i ligjës janë krijuar që nga data 01.01.1999 deri më datë 25.09.2005. Siç u sqarua dhe
me lart në këtë vendim në momentin qe paditësit i ka lindur e drejta për pensionin e
parakohshëm ka qenë në fuqi ligji nr.8087 datë 13.03.1996 i ndryshuar me ligjin nr.8521 datë
30.07.1999. Ana e paditur në atë kohe siç pranohet dhe nga vetë paditësi dhe gjykata ne
vendimin e saj e ka zbatuar drejt ketë ligj dhe skema e pensionit e miratuar ne këtë kohe për
paditësi ka qenë e sakte sipas ligjit te kohës. Ndryshimi i masës se pensionit dhe diferencat
fillojnë pas hyrjen ne fuqi te ligjit nr.9210, date 23.03.2004, që është pikërisht momenti kur
ana e paditur nuk ka zbatuar skemën e re të pensionit e cila ishte e detyrueshme të zbatohej
nga kjo e fundit. Moszbatimi i skemës se re te pensionit ka sjelle diferencat ne masën e
pensionit e cila fillon nga data qe ka hyre ne fuqi ligji nr.9210, date 23.03.2004 deri ne datën
25.09.2005. (date kjo e kërkuar nga paditësi pasi ai ka fituar pensionin e plote te pleqërisë)
16. Në bazë të analizës së bërë me lart në këtë vendim, Ky kolegj, vlereson se,
gjykatat më të ulëta kanë vepruar pjesërisht në kundërshtim me dispozitat materiale dhe
procedurale te ligjes qe shërbejnë për zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshje. Edhe pse ato kanë
vendosur drejtë persa i përket ligjit te zbatueshëm për përfitimin e pensionit te parakohshëm
për paditësin,ato kane gabuar ne lidhje me periudhat se kur janë krijuar diferencat nga
aplikimi i skemave te ndryshme te pensionit. Gjykata e Larte si gjykate ligji, kontrollon
vetëm zbatimin e ligjit material dhe procedural te gjykatave me te ultëa por nuk mund te
merret me analize provash dhe aq me tepër me llogaritje apo korrigjime te vlerave që dalin
nga hetimi gjyqësor i realizuar nga gjykatat me te ulëta.
17. Në këto kushte ky kolegj vlerëson se si pasoje e zbatimit të gabuar të ligjes nga
ana e gjykatave më të ulëta persa i perket diferencave te pensionit te paditesit ( asaj që ka
marrë nga ajo që duhet të merrte ne fakt), këto të fundit nuk janë të sakta, gjë qe jep impakt
dhe tek kerkimi tjeter i paditesit ai i llogaritjes se diferencave sipas viteve qe buronin nga
zhvleresimi i monedhes “Lek”.
18. Në rigjykim Gjykata e Apelit Administrativ Tiranë, duhet të përsërisë pjesërisht
hetimin gjyqësor në bazë të nenit 465 të K.Pr.Civile ku parashikohet se “Në shqyrtimin e
çështjes në gjykatën e apelit mbahen parasysh për aq sa janë të zbatueshme dispozitat mbi
procedurën e gjykimit në shkallë të parë”, dhe të caktojë kryesisht ekspertë të specializuar,
për të llogaritur masën e pensionit që i takon paditësit nga data e hyrjes ne fuqi te Ligjit
nr.9210/2004 dhe deri më datën 15.09.2005, datë në të cilën paditësi ka mbushur moshën për
pension të plotë pleqërie, si dhe për të llogaritur diferencat që rezultojnë nga indeksimi i
masës së pensionit dhe zhvlerësimi i monedhës “ Lekë”.
519
nga palës së paditur në këtë gjykim, pasi vendimi nr.405 datë 19.02.2013 të Gjykatës së
Apelit Tiranë, është marrë në respektim pjesërisht të drejtë të ligjit material dhe për këtë
arsye, ky vendim duhet prishur dhe çështja të kthehet për rigjykim pranë Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë, duke orientuar këtë të fundit, që gjatë gjykimit të saj, të
zgjidhi çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat ligjore në fuqi, që rregullojnë
këtë mosmarrëveshje.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.405 datë 19.02.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin
Tiranë, më 21.01.2016
520
Nr. 00-2016-1108 i Vendimit (24)
VENDIM
Andi Çeliku Kryesues

Medi Bici Anëtar

nr.02587/2013 që u përket palëve:
PADITËS: FREDI SHENA

PALË E PADITUR: DEGA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE SARANDË
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të vendosë dhe të paguajë
masën e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi
në përputhje me nenin 35 të ligjit nr.9210 datë 23.03.2004
“Për Statusin e ushtarakut të Forcave Te Armatosura të Republikës së Shqipërisë
si dhe të indeksojë e rrisë atë nga data 16.04.2006,
deri në plotësimin e kushteve për përfitimin pensionit të pleqërisë .
Detyrimin e palës së paditur të paguajë diferencat
që krijohen nga masa e pensionit sipas nenit 35
të ligjit 9210 datë 23.03.2004 “Për Statusin e ushtarakut të Forcave
Te Armatosura të Republikës së Shqipërisë”
dhe masës së paguar nga data 16.04.2006
deri në plotësimin e kushteve për pension pleqërie .
Baza Ligjore: Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë ,
neni 15/1,42/1 dhe 44,132/1,145/2, K.Pr.Civile ,
nenet 31,32/a,143, 154/a; Ligji 8087 datë 13.03.1996
“Per sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakut të Forcave
Të Armatosura të Republikës së Shqipërisë, neni 11 i ndryshuar,
me ligjin nr.8521 datë 30.07.1999 “Për disa ndryshime
në ligjin 8087 date 13.03.1996, neni 6, pika a dhe b ;
Ligji 9210 datë 23.03.2004 “Për Statusin e ushtarakut të Forcave
Te Armatosura të Republikës së Shqipërisë”,
neni 35/1 46,49, ligji nr.10142 datë 15.05.2009 “Për Sigurimin suplementar
të ushtarakëve te forcave të Armatosura, të punonjësve të policisë së shtetit,
Gardës së Republikës së Shqipërisë, te shërbimit te kontrollit të brendshëm ne RSH;
neni 29/2; Vendimienr.33/2010rirGj.Kushtetuese,
vendimiFnr.60 datë 18.01.2005;vnr.19/2005; nr.1109/2010;
nr.1020/2010; nr.1212 /2010 i Gjykatës së Lartë.
521
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.755/460, datë 05.04.2013,
ka vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë,
Detyrimin e palës së Paditur DRSSH Sarandë ti paguajë paditësit Fredi Shena
shumën prej 884,747 lekë që përbën diferencën midis masës së pensionit qe
duhej ti ishte paguar paditësit nga data 16.04.2008 dhe deri më datë
28.02.2013 bazuar ne ligjin nr.9210 datë 23.03.2004 “Për Statusin e ushtarakut
të Forcave Te Armatosura të Republikës së Shqipërisë” me shumën qe
paditësit i është llogaritur nga DRSSH Sarandë
Detyrimin e palës së Paditur DRSSH Sarandë të përllogarisë masën e
pensionit të përkohshëm bazuar në ligjin nr.9210 datë 23.03.2004 “Për
Statusin e ushtarakut të Forcave te Armatosura të Republikës së Shqipërisë”,
nga data 01.03.2013 dhe deri sa t’i lindë e drejta për pension të plotë .
Rrëzimin për pjesën tjetër të padisë .
Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.396 datë 11.07.2013 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.755/460, datë 05.04.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Dega Rajonale e

Sigurimeve Shoqërore Sarandë, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.396 datë
11.07.2013, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
 Gjykata e Apelit Gjirokastër, në vendimin e saj nuk ka kryer një hetim të plote dhe të
gjithanshëm të provave dhe fakteve.
 Pretendimi i paditësit lidhur me datën e fillimit të pensionit 16.04.2006 nuk qëndron
pasi në këtë periudhë ai nuk e përmbushte kriterin moshë për përfitim dhe siç rezulton
nga provat ai trajtohej me pagesë kalimtare.
 Pretendimi i paditësit për përcaktimin e masë së pensionin ne përputhje më ligjin
nr.9210 datë 23.03.2004 “Për Statusin e ushtarakut të Forcave te Armatosura të
Republikës së Shqipërisë”, nuk qëndron pasi ne datën e lindjes së të drejtës për
pension ishte ne fuqi ligji 9418 datë 20.05.2005 “Për sigurimin suplementar të
Ushtarakeve të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë i ndryshuar.
 Gjykojmë se caktimi i masës së pensionit duhet te ketë një kufizim ne kohë, pra deri
në datën e hyrjes në fuqi të ligjit nr.10142 datë 15.05.2009 pasi ky ligj përcakton një
mënyrë tjetër të llogaritjes së pensionit të pleqërisë, dhe është ligji i cili ka shfuqizuar
ligjet e mëparshme qe rregullonin kriteret e përfitimit dhe masën e pensioneve sipas
kategorive të veçanta.
 DRSSH Sarandë nuk ka zbatuar ligjin nr.9210 datë 23.03.2004 “Për Statusin e
ushtarakut të Forcave te Armatosura të Republikës së Shqipërisë” pasi në atë kohë
nuk ishte nxjerrë nga qeveria asnjë akt normativ që rregullon në mënyrë të posaçme
mënyrën sesi do të zbatohej ky ligj .

VËREN
1. Rezulton se paditësi Fredi Shena, është emëruar si oficer aktiv me Urdhrin nr.2 datë
13.01.1983 te Ministrit të Mbrojtjes , dhe e ka mbajtur këtë detyrë deri më datë 16.04.2006,
datë në të cilën rezulton që të ketë dalë në rezervë me Urdhrin nr.38/4 datë 24.03.2006, të
Ministrit të Mbrojtjes. Sa me sipër provohet nga përmbajtja e Vërtetimit nr.6947 prot datë
522
19.09.2008 (modelar 3/1), Për Pagën Referuese për Efekt të Përfitimeve nga Sigurimet
Suplementare, të lëshuar nga Ministria e Mbrojtjes, si dhe nga përmbajtja e Vërtetimit
nr.6947 prot datë 19.09.2008 (modelar2/1),Të Vjetërsisë së Shërbimit si Ushtarak i Shërbimit
Aktiv të Përhershëm, të lëshuar nga ana e Ministrisë së Mbrojtjes.
2. Nga përmbajtja e vërtetimit nr.6947 prot datë 19.09.2008 (modelar 3/1) rezulton se
paga referuese e paditësit ka qenë 43,450 leke. Nga përmbajtja e vërtetimit nr.6947 prot datë
19.09.2008 (modelar 2/1), të vjetërsisë së shërbimit si ushtarak i shërbimit aktiv të
përhershëm, rezulton që paditësi Fredi Shena ka patur një vjetërsi të përgjithshme si ushtarak
në Forcat e Armatosura, prej 23 (njëzet e tre) vite e 3 (tre) muaj .Funksioni organik qe ka
mbajtur paditësi në momentin e daljes në rezervë është specialist furnizimi, me gradën
Kapiten i Parë.
3.Rezulton se gjatë periudhës 16.04.2006 dhe deri më 16.04.2008, paditësi është
trajtuar me pagesë kalimtare. Me përfundimin e periudhës 2 vjeçare paditësi i është drejtuar
Degës Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Sarandë me kërkesën nr.576 prot datë 22.05.2008
për përfitimin e pensionit të parakohshëm të ushtarakut. Pala e paditur, DRSSH Sarandë me
vendimin 576.prot datë 04.11.2008 i ka lidhur paditësit pensionin e parakohshëm për vjetërsi
shërbimi në masën 17,300 lekë me të drejtë pagese që nga data 17.04.2008.
4. Me hyrjen ne fuqi të ligjit të ri nr.10142 datë 15.05.2009 masa e tij e pensionit
është rillogaritur në masën 13,955 lekë dhe me ndryshimet e here pas hershme sipas akteve
normative te viteve 2010,2011 dhe 2012 kjo masë pensioni ka arritur deri ne vlerën 15.698
lekë. Kjo vërtetohet përmes Vendimit nr.181/576 datë 16.04.2012 “Për Shqyrtimin të
ardhurave “, te DRSSH Sarandë .
5. Paditesi nuk ka qenë dakord me masën e pensionit , si dhe me ligjin e zbatueshëm
për caktimin e masës së pensionit dhe në këto kushte i është drejtuar me kërkesën nr.2582
datë 10.12.2012,Komisionit Rajonal të Ankimit pranë Instituti të Sigurimeve Shoqërore, i cili
me vendimin nr.100 datë 04.01.2013 ka vendosur të mos marrë në shqyrtim kërkesën e
paditësit duke u shprehur se shqyrtimi i kërkesave ndaj përgjigjeve negative nga Drejtoritë
Rajonale të Sigurimeve Shoqërore, është në juridiksionin e gjykatës kompetente .
6. Në këto kushte paditësi i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë për
zgjidhjen e mosmarrëveshjes sipas objektit të përmendur në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
7.Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.755/460, datë 05.04.2013,
ka vendosur:
 Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë.
 Detyrimin e palës së Paditur DRSSH Sarandë ti paguajë paditësit Fredi Shena
shumën prej 884,747 lekë që përbën diferencën midis masës së pensionit qe
duhej ti ishte paguaj paditësit nga data 16.04.2008 dhe deri më datë 28.02.2013
bazuar ne ligjin nr.9210 datë 23.03.2004 “Për Statusin e ushtarakut të Forcave
Te Armatosura të Republikës së Shqipërisë” me shumën qe paditësit i është
llogaritur nga DRRSH Sarandë .
 Detyrimin e palës së Paditur DRSSH Sarandë të përllogarisë masën e pensionit
të përkohshëm bazuar në ligjin nr.9210 datë 23.03.2004 “Për Statusin e
Ushtarakut të Forcave Te Armatosura të Republikës së Shqipërisë” nga data
01.03.2013 dhe deri sa t’i lindë e drejta për pension të plotë.
 Rrëzimin për pjesën tjetër të padisë .
7/1.Kjo gjykate ka arsyetuar se: Paditësit i ka lindur e drejta e pensionit ne daten
17.04.2008, datë në të cilën, ligji qe rregullonte kriteret e përfitimit dhe masën e pensionit të
parakohshëm të ushtarakut ishte ai me nr.9210 datë 23.03.2004“Për Statusin e ushtarakut të
Forcave te Armatosura të Republikës së Shqipërisë”. Llogaritja e pensionit te paditësit me
ligjin 8087/1996 ka qene i gabuar pasi ky ligj i është i shfuqizuar në momentin e lindjes së të
drejtës së pensionit. Rillogaritja e përcaktuar nga ligji i ri 10142 date 15.05.2009 nuk mund
523
të prekë masën e pensionit të llogaritur përmes skemës së ligjit të mëparshëm duke e
reduktuar atë pasi kjo bie ndesh edhe me parimin e sigurisë juridike të referuar shprehimisht
ne vendimin nr.33/2010 te Gj.Kushtetuese.
8. Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.396 datë 11.07.2013 ka
vendosur:
 Lënien në fuqi të vendimit nr.755/460, datë 05.04.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë.
8/1 Kjo gjykatë ka arsyetuar si Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë .
9.Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Dega Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Sarandë e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.396 datë 11.07.2013,
të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, duke parashtruar shkaqet e paraqitura në pjesën hyrëse të
këtij vendimi .
10.Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se, vendimi nr.396 datë

11.07.2013 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër, është marrë pjesërisht në zbatim të gabuar të
ligjit procedurial dhe atij material, e për rrjedhojë, ai duhet të prishet dhe çështja duhet të
dërgohet për rigjykim, pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
11.Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, të dyja gjykatat më të ulëta
në zgjidhjen e çështjes objekt gjykimi,kanë kuptuar dhe interpretuar pjesërisht drejtë
dispozitat e ligjës materiale të detyrueshme për t’u zbatuar në zgjidhjen e konfliktit objekt
gjykimi dhe për rrjedhojë rezulton qe nuk është zgjidhur përfundimisht konflikti mes palëve .
12.Referuar natyrës juridike të mosmarrëveshjes, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë, vlerëson se, çështja objekt shqyrtimi përbën një mosmarrëveshje në fushën e
sigurimeve shoqërore të krijuar si pasojë e nxjerrjes së akteve administrative të sipërcituara
nga ana e paditur.Rezulton se, kërkimet e paditësit në këtë gjykim janë për:“ a) rillogaritjen e
pensionit te parakohshem për paditësin, sipas ligjit 9210, date 23.03.2004, për statusin e
Ushtarakut te forcave te Armatosura ne RSh duke e njohur atë si mase përfundimtare te
pensionit deri sa te mbushe moshën për pension te plote pleqërie; si dhe b) Detyrimin e palës
së paditur të bëjë kthimin e diferencave te papaguara si rezultat i llogaritjes së gabuar të
pensionit të parakohshëm, nga data 16.04.2006, deri në plotësimin e kushteve për përfitimin
pensionit të pleqërisë .Pra, paditësi kërkon të përfitojë pensionin e parakohshëm të ushtarakut
sipas dispozitave të ligjit të kohës kur i ka lindur kjo e drejtë, masë e cila sipas pretendimeve
te paditësit duhet te jete përfundimtare dhe duhet ti paguhet në vazhdimësi edhe pas hyrjes në
fuqi të Ligjit nr.10142, datë 15.05.2009, si dhe kërkon diferencat e papaguara për periudhën e
aplikimit te ligjeve te ndryshme te kohës. Konflikti midis palëve ndërgjyqëse, qëndron në
faktin se si do të llogaritet ky pension para hyrjes në fuqi të ligjit të sipërcituar dhe pas hyrjes
në fuqi të tij, sa do te jete ai ,cila skeme do te zbatohet dhe se sa janë diferencat e pretenduara
nga paditësi.
13. Referuar akteve të administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, paditësit i ka
lindur e drejta për t’u trajtuar me pension të parakohshëm për vjetërsi shërbimi në Forcat e
Armatosura, në datën 17.04.2008. Me vendimin nr.576, datë 04.11.2008, DRSSH Tiranë i ka
lidhur paditësit pension të parakohshëm në masën prej 17,300 lekë në muaj, të barabartë me
pensionin maksimal të pleqërisë në shkallë vendi, i indeksuar sipas viteve. Paditësi me padinë
objekt shqyrtimi, ka pretenduar se pala e paditur, e i ka përllogaritur gabim masën e pensionit
të parakohshëm, duke i dhënë atij një masë më të vogël nga ajo që parashikonin dispozitat
ligjore në fuqi në momentin kur paditësit i ka lindur kjo e drejtë.
14. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se, në çështjen objekt gjykimi, të
dyja gjykatat më të ulëta kanë interpretuar pjesërisht drejtë dispozitat materiale të zbatueshme
524
për zgjidhjen e konflikteve të shtruar për zgjidhje para gjykatës. Paditësit i ka lindur e drejta
për përfitim pensioni të parakohshëm të ushtarakut, në datën 17.04.2008, kohë në të cilën, si
ligj i zbatueshëm, ka qenë ai nr.9210, date 23.03.2004, “Për statusin e Ushtarakut te forcave
te Armatosura ne Republikën e Shqipërise” i ndryshuar, efektet e të cilit shtriheshin në kohën
në të cilën paditësit i ka lindur e drejta për pension suplementar. Në nenin 35 të këtij ligji të
ndryshuar, i titulluar “E drejta për Pension të parakohshëm”, parashikohej se kush ishin
subjektet që do të përfitonin nga ky ligj si dhe formula e përcaktimit të pensionit të
parakohshëm. Konkretisht në këtë dispozitë parashikohej se: “Oficeret, nënoficerët dhe
ushtaret me pagese/profesioniste, me vjetërsi shërbimi ne Forcat e Armatosura 15 vjet për
burrat dhe 12 vjet për gratë, gëzojnë te drejtën e pensionit te parakohshëm për vjetërsi
shërbimi ne masën 50 për qind te pagës mujore deri ne plotësimin e kushteve për përfitimin e
pensionit te pleqërisë. Për çdo vit tjetër shërbimi mbi kufirin e mësipërm ushtarakut i jepet
një shtese pensioni ne masën 2 për qind te pagës mujore. Gjithashtu ligji nr.9418 datë
20.05.2005 “Për Sigurimin Shoqëror Suplementar të Ushtarakëve të forcave Te armatosura
Të Republikës së Shqipërisë i cili ka ndryshuar ligjin e mësipërm, ne nenin 13 dhe 14 te tij
parashikon se : Masa e pensionit të parakohshëm nuk mund të jetë më e madhe se katërfishi i
pensionit bazë, sipas përcaktimit të ligjit nr.7703, datë 11.5.1993 "Për sigurimet shoqërore
në Republikën e Shqipërisë"
15. Në analizë të dispozitës ligjore të sipërcituar, rezulton se, pensioni i parakohshëm,
paditësit, duhej ti përllogaritej sa shumatorja e: (i) 50% e pagës referuese që ka marrë
paditësi, dhe (ii) 2% të pagës referuese, për çdo vit vjetërsi shërbimi mbi 15 vjet. Pra, subjekti
paditës, duhej të përfitonte pension në masën që përcaktohej nga formula që parashikonte
ligji i zbatueshëm në datën 17.04.2008.Ky ka qenë vullneti i shprehur nga ligjvënësi në atë
moment dhe pala e paditur, si dhe çdo organ tjetër shtetëror ishte i detyruar që ta zbatonte atë.
Pikërisht nga ky zbatim i gabuar i ligjës që ka bërë ana e paditur, paditësi nuk ka arritur qe të
marre masën e pensionit që atij i takon sipas ligjës duke bërë që të lindë një diferencë
ndërmjet pensionit që ai ka marrë de facto me pensionin që ai duhet te merrte. Në këto
kushte, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë e gjen me vend dhe të bazuar në ligj
arsyetimin e përdorur nga gjykatat më të ulëta në vendimet e tyre kur ato thonë : Ligji qe
rregullonte kriteret e përfitimit dhe masën e pensionit të parakohshëm te ushtarakut ishte ai
me nr.9210 datë 23.03.2004 “Për Statusin e ushtarakut të Forcave te Armatosura të
Republikës së Shqipërisë”. Llogaritja e pensionit te paditësit me ligjin 8087/1996 ka qene i
gabuar pasi ky ligj i ishte i shfuqizuar në momentin e lindjes së të drejtës së pensionit.
Mbështetur në këtë arsyetim Gjykata ka vendosur ne pjesën e pare te vendimit :Detyrimin e
palës së Paditur DRSSH Sarandë ti paguajë paditësit Fredi Shena shumën prej 884,747 lekë
që përbën diferencën midis masës së pensionit qe duhej ti ishte paguar paditësit nga data
16.04.2008 dhe deri më datë 28.02.2013(data e kryerjes se aktit të ekspertimit) bazuar ne
ligjin nr.9210 datë 23.03.2004 “Për Statusin e ushtarakut të Forcave Te Armatosura të
Republikës së Shqipërisë” me shumën qe paditësit i është llogaritur nga DRSSH Sarandë.
16. Por ndërsa ky arsyetim i mësipërm i gjykatës është i drejtë, ky kolegj e gjen të
pabazuar pjesën e dytë të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë i cili është lënë në
fuqi nga Gjykata e Apelit Gjirokastër kur vendos: Detyrimin e së Paditur DRSSH Sarandë të
përllogarisë masën e pensionit të përkohshëm bazuar në ligjin nr.9210 datë 23.03.2004 “Për
Statusin e ushtarakut të Forcave Te Armatosura të Republikës së Shqipërisë” nga data
01.03.2013 dhe deri sa ti lindë e drejta për pension të plotë.Ne interpretim te kësaj pike të
dispozitivit të këtij vendimi dhe arsyetimit te përdorur nga gjykatat me te ulëta, rezulton se
kjo masë pensioni do te ishte ne këtë masë në vazhdimësi edhe pas hyrjes në fuqi të ligjit
nr.10142,datë 15.05.2009 dhe do të ishte përfundimtar e pakufizuar apo e cenuar në kohë nga
dalja e ligjeve te tjera. Kjo pjesë e këtij vendimi (moskufizimi në kohë) konsiderohet nga
Kolegji Administrativ i Gjykatës se Larte si e pabazuar ne ligj për arsye se :
525
17. Gjatë kohës së gjykimit të kësaj çështjeje pranë gjykatave më të ulëta, ka hyrë në
fuqi Ligji nr.10142, datë 15.05.2009 "Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të
forcave të armatosura, të punonjësve të policisë së shtetit, të gardës së republikës, të
shërbimit informativ të shtetit, të policisë së burgjeve, të policisë së mbrojtjes nga zjarri dhe
të shpëtimit e të punonjësve të shërbimit të kontrollit të brendshëm në Republikën e
Shqipërisë”, nëpërmjet të cilit janë shfuqizuar Ligji nr.8087,datë 13.03.1996, “Për sigurimin
shoqëror suplementar të ushtarakëve të forcave të armatosura të Republikës së Shqipërisë”, i
ndryshuar me Ligjin nr.8251 datë 30.07.1999 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin
nr.8087, datë 13.03.1996 "Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të
Armatosura të Republikës së Shqipërisë".
18. Sipas nenit 29 të ligjit të sipërcituar, i titulluar “Rillogaritja e të drejtave të
njohura”, pika 2 e tij, parashikohet se: “2. Pensionet e parakohshme për vjetërsi shërbimi dhe
pensionet suplementare, të caktuara në përputhje me ligjet nr.8087, datë 13.3.1996 "Për
sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së
Shqipërisë", të ndryshuar dhe nr.8661, datë 18.9.2000 "Për sigurimin suplementar të
punonjësve të Policisë së Shtetit", si edhe ato të caktuara me vendime të gjykatave,
pavarësisht nga mosha e vjetërsia në punë, në çastin e fillimit të së drejtës, do të rillogariten.
Rillogaritja bëhet sipas rregullave të përcaktuara në këtë ligj dhe në bazë të pagave
referuese, në çastin që i ka lindur e drejta për përfitim. Mbi këtë masë përfitimi të rivlerësuar
zbatohen koeficientet e rritjes apo të indeksimit të pensionit, sipas vendimeve të veçanta të
Këshillit të Ministrave, nga çasti i lindjes së të drejtës dhe deri në datën e hyrjes në fuqi të
këtij ligji. Masa e pensionit, e rivlerësuar si më lart, në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji,
vlerësohet si shumë përfundimtare e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi ose e
pensionit suplementar.” Pra, ky ligj ka parashikuar qartazi që të gjitha pensionet e përfituara
para hyrjes në fuqi të këtij ligji, janë objekt rishqyrtimi dhe rivlerësimi i tyre do të kryhet
sipas parashikimeve të këtij ligji, fakt i cili është marrë në konsideratë nga ana e të dyja
gjykatave, por nuk është analizuar zbatimi i tij në lidhje me këtë mosmarrëveshje.
19. Në analizë të dispozitës së mësipërme dhe në referim të akteve të dosjes
gjyqësore, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, pavarësisht se paditësit i
është njohur nga gjykatat përfitimi i të drejtës së pensionit të parakohshëm për vjetërsi
shërbimi sipas ligjit nr.9210, date 23.03.2004, “Për statusin e Ushtarakut te Forcave të
Armatosura ne Republikën e Shqipërisë dhe ligjit nr.9418 date 20.05.2005 “Për Sigurimin
shoqëror Suplementar te Ushtarakut te Forcave Te armatosura ne Republikën e Shqipërisë”,
masa e pensionit të parakohshëm të pleqërisë për paditësin me hyrjen ne fuqi te ligjit 10142,
datë 15.05.2009 duhet rillogaritur, duke marrë në konsideratë, jo vetëm parashikimet e ligjeve
të kohës kur i ka lindur kjo e drejtë (referuar gjithë periudhës që ato kanë qenë në fuqi), por
edhe parashikimet e Ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 "Për sigurimin shoqëror suplementar të
ushtarakëve të forcave të armatosura, të punonjësve të policisë së shtetit, të gardës së
republikës, të shërbimit informativ të shtetit, të policisë së burgjeve, të policisë së mbrojtjes
nga zjarri dhe të shpëtimit e të punonjësve të shërbimit të kontrollit të brendshëm në
Republikën e Shqipërisë” që është në fuqi dhe që rregullon këtë të drejtë (me të gjitha
ndryshimet), duke i filluar efektet nga momenti që ai ka hyrë në fuqi.
20. Ky Kolegj, vlerëson të theksojë se, e drejta për sigurime shoqërorë në pleqëri
është e drejtë themelore e njeriut, e parashikuar posaçërisht nga Kushtetuta në nenin 52, dhe
që i garantohet personit kur përmbush kushte të caktuara sipas ligjit. Por, nëse sigurimi
shoqëror bazë është një e drejtë kushtetuese ekonomiko-sociale dhe si e tillë lidhet me
detyrimin e shtetit për të qenë aktiv, e për t’u garantuar shtetasve sigurimin e mjeteve të
përshtatshme për nevoja jetësore në rastet e fatkeqësive, sëmundjeve, invaliditetit, pleqërisë
dhe papunësisë së padëshiruar, ndryshimi i skemës së përfitimeve suplementare mbetet në
diskrecion të politikave dhe mundësive të ekzekutivit, kurse prekja e skemës së sigurimeve
526
shoqërore bazë nuk duhet kurrsesi të pësojë ndryshime të tilla, që të përkeqësojë ndjeshëm
jetën e shtetasve që përfitojnë këtë sigurim.
21. Gjykata Kushtetuese, në vendimin nr.2 datë 18.02.2013, ka mbajtur këtë qëndrim
“..megjithëse skema e re e llogaritjes së masës së sigurimit suplementar ka sjellë uljen e të
ardhurave për përfituesit, kjo ndërhyrje është në përpjesëtim të drejtë me qëllimin që e ka
diktuar atë. Siç u tha më lart, qëllimi që kërkon të arrijë ekzekutivi/ligjvënësi me anë të
rregullimit të ri është mbajtja e skemës së sigurimeve brenda parimeve bazë të saj, pra të
raporteve të drejta dhe të arsyeshme midis masës së sigurimit të parakohshëm dhe pagës
mesatare neto nga puna. Diferencimet që ekzistonin para kësaj ndërhyrjeje cenonin parimet
dhe rregullat në fushën e pagave dhe të tatimit mbi të ardhurat personale si dhe shkaktonin
një detyrim të papërballueshëm për buxhetin e shtetit duke e rrezikuar atë seriozisht. Gjykata
konstaton se masa e pensionit e përllogaritur sipas formulës së re mbështetet në mundësitë
reale buxhetore, ajo siguron respektimin e parimeve të funksionimit të skemave
suplementare, si dhe ruajtjen e raporteve të arsyeshme midis pensionit suplementar të
ushtarakëve, atij të pleqërisë dhe pagës neto nga puna”. Në këtë kuptim, rillogaritja e
pensionit të parakohshëm për paditësin, nga ana e palës së paditur, është një detyrim i
përcaktuar me ligj dhe nuk mund të konsiderohet cenim i të drejtës së tij të përfituar më parë,
me Ligjin nr.8087, datë 13.03.1996, “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të
forcave të armatosura të Republikës së Shqipërisë”, i ndryshuar.
22. Në nenin 14, prg.1 të Ligjit nr.10142, datë 15.05.2009, i ndryshuar, parashikohen
kriteret për llogaritjen e pensionit të parakohshëm për personat që kanë plotësuar kushtet
ligjore për këtë lloj përfitimi, si vijon: “1. Pensioni i parakohshëm për personat, që
plotësojnë kushtet e përfitimit, është 50 për qind e pagës mesatare referuese mujore. Për çdo
vit tjetër të vjetërsisë në shërbim, sipas përcaktimit, masa e pensionit shtohet me 2 për qind të
pagës mesatare referuese”. Në nenin 4 të ligjit të sipërcituar, i ndryshuar jepet definicioni
rreth pagës referuese, në të cilin parashikohet se: “1. Përfitimet, që jepen nga ky ligj,
llogariten në bazë të pagës referuese. 2. Paga referuese përbëhet nga paga bazë mujore për
gradë, sipas viteve të shërbimit dhe shtesat mbi pagë, ose nga paga bazë mujore për funksion
dhe shtesat, të cilat përcaktohen e zbatohen për të njëjtën gradë apo funksion në datën e
lindjes së të drejtës së një përfitimi. Për efekt të llogaritjes së përfitimeve: a) Paga referuese
neto është paga që rezulton pas zbritjes, nga paga referuese, të kontributit të detyrueshëm të
sigurimit shoqëror dhe shëndetësor plus tatimin mbi të ardhurat personale plus kontributin
suplementar, sipas këtij ligji, të cilat mbahen nga paga. b) Paga mesatare referuese
llogaritet si mesatare e pagave referuese sipas periudhave të qëndrimit në atë gradë apo
funksion. c) Paga mesatare referuese neto është paga e barabartë me pagën referuese
mesatare, pasi i zbritet shuma e kontributit të sigurimit shoqëror shëndetësor, tatimit mbi të
ardhurat dhe kontributit suplementar, sipas këtij ligji, të cilat mbahen nga paga. Pagat
referuese të njësuara, rregullat e llogaritjes së pagës referuese neto dhe rregullat e
llogaritjes së pagës mesatare referuese neto, për të gjithë karrierën, përcaktohen me vendim
të Këshillit të Ministrave". Parashikimet e këtij neni lidhen ngushtësisht me zbatimin dhe
aplikimin e nenit 29 të Ligjit nr.10142, datë 15.05.2009, i ndryshuar, ku në paragrafin e dytë
të tij është konkluduar se, rillogaritja e pensionit të parakohshëm duhet të kryhet duke ju
referuar nocionit të pagës referuese. Për këtë arsye, gjykatat në shqyrtimin e kësaj çështje,
duhet të mbajnë në konsideratë këto parashikime ligjore.
23. Bazuar ne analizën e bere me lart ne ketë vendim,Ky kolegj, çmon se, gjykatat më
të ulëta kanë vepruar pjesërisht në kundërshtim me dispozitat materiale për zgjidhjen e kësaj
mosmarrëveshje. Edhe pse kanë vendosur drejtë persa i përket ligjit te zbatueshëm për
përfitimin e pensionit te parakohshëm për paditësin,si dhe diferencat qe ai duhet te marrë
gjatë kësaj periudhe nga zbatimi i gabuar i skemës së pensionit, të dyja gjykatat më të ulëta,
nuk kanë marrë në analizë dhe nuk janë shprehur se sa do te jetë masa e pensionit pas hyrjes
527
në fuqi të këtij ligji , cilat janë kriteret dhe skema që do të zbatohen sipas kritereve të tij duke
mos i dhënë përgjigje përfundimtare kërkimit të paditësit .Këto gjykata nuk kanë marrë
parasysh konkluzionin e arritur nga Gjykata Kushtetuese me vendimin e saj nr.2 datë
18.02.2013, e cila ndryshoi qëndrimin që po kjo gjykatë ka mbajtur me vendimin nr.33, datë
24.062010.
24. Qendrimi i mbajtur nga gjykatat me te ulëta vjen në kundërshtim është me
Vendimin Unifikues të Gjykatës së Lartë nr.3/2013 e cila në një çështje të ngjashme është
shprehur se gjykata, në të tilla raste është e detyruar ti japë përgjigje konkrete kërkimeve të
paditësit dhe jo thjesht të urdhërojë zbatimin e ligjit nga pala e paditur DRSSH, në kushtet
kur paditësi ka kërkuar detyrimin për pagim pensioni nga një datë e caktuar dhe ne
vazhdimësi.
25. Për sa më sipër, ky Kolegj, çmon se Gjykata e Apelit Gjirokastër, ndonëse i ka
pasur të gjitha mundësitë ligjore që të konstatonte të metat e gjykimit në shkallë të parë dhe
t’i ndreqte ato, ka vepruar në kundërshtim me dispozitat proceduriale dhe materiale për
që lidhen me gjykimin e çështjes, si dhe nuk ka analizuar dhe kthyer përgjigje pretendimeve
të paraqitura nga palët në proces, pra, çfarë impakti do të ketë rillogaritja e pensionit të
paditësit në përputhje me përcaktimet e ligjit të zbatueshëm, Ligjit nr.10142, datë 15.05.2009,
i ndryshuar, i cili rregullon mosmarrëveshjen objekt shqyrtimi, si dhe akteve nënligjore të
dala në bazë dhe për zbatim të tij. Për këtë arsye, vendimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër,
duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për t’u rishqyrtuar në Gjykatën Administrative të
Apelit Tiranë vetëm për ti dhënë përgjigje këtij kërkimi .
26. Kjo gjykatë, duhet të përsërisë hetimin gjyqësor në bazë të nenit 465 të
K.Pr.Civile ku parashikohet se “Në shqyrtimin e çështjes në gjykatën e apelit mbahen
parasysh për aq sa janë të zbatueshme dispozitat mbi procedurën e gjykimit në shkallë të
parë”, dhe të caktojë kryesisht ekspertë të specializuar, për të llogaritur masën e pensionit që
i takon paditësit nga data e hyrjes ne fuqi te Ligjit nr.10142, datë 15.05.2009, i ndryshuar.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë për një hetim më të plotë dhe të gjithanshëm, mund të
caktojë dhe detyra të tjera, duke marrë në konsideratë edhe kërkesat e palëve në proçes.
27. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, në shqyrtimin dhe zgjidhjen e kësaj
mosmarrëveshje, për aq sa janë të zbatueshme dhe pa cenuar interesat dhe të drejtat e palëve
në proces, duhet të ketë parasysh edhe vendimet e Gjykatës Kushtetuese nr.9/2007,
nr.33/2010 dhe nr.2/2013, të cilat rregullojnë këtë veprimtari dhe ndihmojnë në zgjidhjen e
mosmarrëveshjes objekt gjykimi, në përputhje me ligjin. Në rigjykim, kjo gjykatë duhet t’u
bëjë të qartë palëve që është detyrë e secilës prej tyre, që në përputhje me ligjin të provojnë
faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Palët ashtu siç kanë të
drejtat kanë dhe detyrimet që rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara.
nga pala e paditur në këtë gjykim, pasi vendimi nr.396 datë 11.07.2013 të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër, është marrë pjesërisht të drejtë të ligjit material dhe për këtë arsye, ky vendim
duhet prishur dhe çështja të kthehet për rigjykim pranë Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë, duke orientuar këtë të fundit, që gjatë gjykimit të saj, të zgjidhi çështjen objekt
shqyrtimi, në përputhje me dispozitat ligjore në fuqi, që rregullojnë këtë mosmarrëveshje.
528
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.396 datë 11.07.2013 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
kthimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
529
Nr. 00 - 2016 - 1266 i Vendimit (25)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Medi Bici Anëtar

nr.11243-01762-00-2013 akti që iu përket palëve:
PADITËS: REDON OLLDASHI

I PADITUR: DEGA E THESARIT POGRADEC
PERSON I TRETË: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË
SHKALLË SË PARË POGRADEC
OBJEKTI:
Kompensim për burgim të padrejtë.
Baza Ligjore: Neni 5/5 i Konventës
“Për Mbrojtjen e të Drejtave të Njeriut dhe Lirive Themelore”;
neni 44 i Kushtetutës së R.SH;
nenet 268-269 të K.Pr.Penale;
dispozitat e ligjit nr.9381, datë 28.04.2005,
“Për kompensimin e burgimit të padrejtë”
dhe neni 32 i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me vendimin nr.729, datë 27.09.2012 ka

vendosur:
Pranimin e padisë.
Detyrimin e palës së paditur Dega e thesarit Pogradec të kompensojë paditësin
Redon Suhat Olldashi për paraburgim të padrejtë me 177.000 lekë (njëqind e
shtatëdhjetë e shtatë mijë) lekë.
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.56, datë 11.02.2013 ka vendosur:

Gjyqësor Pogradec.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të kenë paraqitur rekurs pala e paditur

Dega e Thesarit Pogradec dhe Ministria e Financave, të cilët kërkojnë:
Ndryshimin e vendimit nr.56, datë 11.02.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimit
nr.729, datë 27.09.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec.
530
Shkaqet që pala e paditur Dega e Thesarit Pogradec, paraqet në rekurs, janë:
 Vendimi mbi kompensimin kur mungon mundësia për t’iu drejtuar një të dhënë të
saktë dhe që të mund të përdoren elemente konkrete provues në lidhje me secilin nga
përbërësit e kompensimit duhet sidoqoftë të bazohet mbi prova të sakta ose mbi një
kriter aritmetik.
 Vendimi i gjykatës së shkallës së parë dhe vendimi i gjykatës së apelit në këtë rast
janë të pabazuar në ligjin e posaçëm.
 Sipas nenit 126 të K.Pr.Civile, gjykata në vendimin përfundimtar duhet të japë një
analizë të provave mbi bazën e të cilave zgjidh pasojat.
 Nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec dhe Gjykata e Apelit Korçë nuk është
hetuar dhe provuar fakti i vlerës së të ardhurave nga një marrëdhënie pune në sektorin
privat/shtetëror të paktën një muaj përpara burgimit, qoftë me një vërtetim page, por
vetëm dokumenti për derdhjen e kontributeve pranë Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve
Shoqërore Fier deri në një muaj para burgimit të tij.
 Ky është detyrim i parashikuar në ligjin nr.7703, datë 11.05.1993, “Për sigurimet
shoqërore në Republikën e Shqipërisë”.
 Nuk është depozituar asnjë vërtetim mbi pagën e shoqëruar me vërtetimin për pagimin
e kontributeve të sigurimeve shoqërore me qëllim që të vërtetohej sa të ardhura që
kishte paditësi 1 muaj para burgimit.
 Ligji ka qenë taksativ në kërkimin e këtyre dokumentave, të cilat duhet të provojnë të
ardhurat në momentin e arrestimit në intervalin deri në njw muaj para.
 Është absurd të arsyetosh se ka qenë punëdhënësi i detyruar të siguronte punonjësin e
vetë, pasi dhe paditësi ka qenë i ndërgjegjshëm që punonte në të zezë, nëse merret i
vërtetë një vërtetim i thjeshtë që mund të lëshohet nga çdo firmë private apo mund të
falsifikohet lehtësisht.
 Si rrjedhim nuk rezulton ligjërisht e provuar se sa të ardhurave ka marrë paditësi kur
ka qenë i lirë, si e tillë ai nuk mund të provojë dëmin pasuror që ka pësuar.
 E vetmja mënyrë e vërtetimit të një page është evidenca e sigurimeve shoqërore, e cila
në këtë rast ka rol provues mbi shumën e pagës dhe është një dokument zyrtar i njohur
nga ligji.
 Personi që pretendon kompensimin është i detyruar të provojë ekzistencën e dëmit të
pësuar, se vetëm në këtë mënyrë mund të ndodhë një shpërblim i drejtë.
 Në bazë të ligjit nr.9136, datë 11.09.2003 “Për mbledhjen e kontributeve të
detyrueshme të sigurimeve shoqërore dhe shëndetësore në R.SH” dhe VKM-në
nr.1114, datë 30.07.2008, personat e punësuar apo vetëpunësuar duhet të derdhin
pranë organeve kompetente kontributet e parashikuara në ligj dhe të vërtetohet në
formë shkresore derdhja e detyrimeve në organet përkatëse.
Shkaqet që pala e paditur Ministria e Financave paraqet në rekurs, janë:

 Në vendim del e qartë se nuk u provua me dokumenta zyrtare që paditësi të ketë patur
të ardhura nga paga një muaj para burgimit, të ketë realizuar fitim nga veprimtaria
tregtare, fitim prurëse apo të siguronte të ardhura nga ndonjë pension apo të siguronte
të ardhura nga ndonjë formë tjetër. Dhe pas këtij arsyetimi gjykata i ka akorduar si
dëmshpërblim vlerën maksimale të parashikuar nga ligji.
 Kompensimi ka për qëllim të rehabilitojë personat e dënuar padrejtësisht, në kuptim të
përmirësimit të arsyeshëm të nivelit të gjendjes së tij ekonomike, e cila është dëmtuar
gjatë kohës së qëndrimit në burg për shkak të një akti të paligjshëm të organeve
shtetërore. Masa e kompensimit përcaktohet brenda kufijve monetar të sanksionuara
531
në nenin 5 të ligjit dhe në varësi të kritereve ligjore të sanksionuara në këtë dispozitë.
Rrethanat shoqërore dhe ekonomike nuk mund të drejtojnë në abuzim me ligjin.
 Masa e shpërblimit nuk ka si qëllim të marrë përsipër zhdukjen e të gjitha problemeve
ekonomike dhe shoqërore të të paraburgosurit, por të kompensojë dëmin real dhe
fitimin e munguar që ka ardhur si pasojë e paraburgosjes së padrejtë.
 Gjykata duhet të hetojë çështjen dhe të administrojë prova në lidhje me aspektet e
dispozitës materiale, duke ia nënshtruar parimit të provueshmërisë pretendimet e palës
paditëse, duke pasur parasysh se në bazë të nenit 12 të K.Pr.Civile ai ka barrën e
provës. Nga gjykata duhet të vërtetohet se është cënuar interesi pasuror potencial i
paditësit mbi bazën e një aktivitet të ligjshëm.
 Nuk është përmendur në vendim asnjë vërtetim nga puna që ka kryer paditësi për
vërtetimin e pretendimeve të paditësit mbi marrëdhëniet e punës dhe si e tillë të mund
të provonte dëmin pasuror që ka pësuar.
 Fakti që gjatë shqyrtimit gjyqësor, paditësi ka deklaruar që siguronte të ardhura
logjikisht dhe ligjërisht i lindte detyrimi për të provuar sipas kushteve të përcaktuara
në ligj vlerën e të ardhurave në momentin e burgimit, në të kundërt nuk mund të
provohet dëmi pasuror që ka pësuar.
 Gjykata kurrsesi nuk mund të akordojë dëmshpërblim mbi bazën e supozimeve
hipotetike, duke qenë se vlerat e paguara dëmtojnë realisht buxhetin e shtetit,
nëpërmjet dëmit ekonomik.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Medi Bici dhe e bisedoi çështjen në tërësi, në
dhomën e këshillimit, në përfundim;
VËREN
nr.11243-01762-00-2013 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Redon
Olldashi, e paditur Dega e Thesarit Pogradec dhe person i tretë Prokuroria, pranë Gjykatës
së Shkallë së Parë Pogradec, me objekt: Kompensim për burgim të padrejtë.
2. Vendimi nr.56, datë 11.02.2013, i Gjykatës së Apelit Korçë është rrjedhojë e një
hetimi jo të plotë dhe të gjithanshëm gjyqësor, i cili është në kundërshtim me kërkesat e nenit
14 të K.Pr.Civile, prandaj si i tillë ai duhet të prishet nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë dhe çështja duhet të dërgohet për rishqyrtim, pranë Gjykatës Administrative të Apelit.
3. Në datën 17.05.2011 është bërë arrestimi në flagrancë i paditësit Redon Olldashi si

person i dyshuar për kryerjen e veprës penale të prodhimit dhe shitjes së narkotikëve, vepër
kjo e parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal. Me vendimin nr.135, datë 20.05.2011
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë ka vleftësuar si të paligjshëm arrestimin në flagrancë të
paditësit dhe ka caktuar ndaj tij si masë sigurimi me karakter personal shtrëngues atë të
“arrestit në burg”.
4. Pasi janë kryer një sërë veprimesh proceduriale nga ana e prokurorisë, në
përfundim të hetimeve paraprake në datën 27.08.2011 është vendosur pushimi i procedimit
penal nr.206 viti 2011 në ngarkim të të pandehurit Redon Olldashi, duke urdhëruar lirimin e
tij të menjëhershëm nga dhomat e paraburgimit.
5. Në pjesën arsyetuese të këtij vendimi pushimi nga ana e prokurorisë është
argumentuar se fakti i paligjshëm nuk është kryer nga veprimet e paditësit Redon Olldashi,
person nën hetim dhe më pas i pandehur në këtë çështje, por nga ana e shtetasit Agim
532
Jakupllari, i cili ka dhënë dhe shpjegimet e tij dhe ka pranuar kryerjen e veprës penale dhe më
pas është dënuar me vendimin nr.122, datë 01.11.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Pogradec.
6. Paditësi Redon Olldashi është arrestuar në datën 17.05.2011 dhe ka qëndruar në
paraburgim deri në datën 15.07.2012 kur me vendimin nr.82, datë 17.07.2011 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Pogradec është zëvendësuar masa e sigurimit nga “arrest në burg” në atë të
“detyrimit për tu paraqitur në policinë gjyqësore”. Pra, paditësi ka bërë gjithsej 59 ditë
paraburgim. Në të tilla rrethana, paditësi Redon Olladshi i është drejtuar gjykatës me
kërkesëpadi, duke kërkuar shpërblimin e dëmit të pësuar nga paraburgimi i padrejtë në masën
maksimale sipas dispozitave në fuqi.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me vendimin nr.729, datë 27.09.2012 ka

vendosur:
Pranimin e padisë.
Detyrimin e palës së paditur Dega e Thesarit Pogradec të kompensojë paditësin Redon
Suhat Olldashi për paraburgim të padrejtë me 177.000 lekë (njëqind e shtatëdhjetë e shtatë
mijë) lekë.
.....Gjykata çmon se duke analizuar në mënyrë logjike dhe gramatikore termat e
përmendura nga kjo dispozitë në paragrafin e parë të këtij neni, si edhe në pikat specifike për
çdo kriter, rezulton se qëllimi i legjislatorit ka qenë të parashikoi dhe t’i zgjidhë materialisht
si dy situata të ndryshme në favor të personit që do të kompensohet burgimin dhe
paraburgimin ku për të parin ka numërtuar një sërë kriteresh për të llogaritur kompensimin.
Po këtu gjykata mban parasysh edhe mënyrën e ndërtimit të fjalisë në paragrafin e dytë, ku
për burgimin ligji shprehet se (mbi bazën e kritereve të mësipërme) kompensimi caktohet deri
2.000 lekë për një ditë burgim, ndërsa për të dytin përdor një term që nuk ka mundësi për
analizë të kritereve apo masën e kompensimit, kjo për shkak të përcaktimit konkret dhe të
prerë ... dhe 3.000 lekë për një ditë paraburgim. Pra, eliminon kështu termin “deri” që
dikton marrjen parasysh të kritereve konkrete për paditësin.
Gjykata mban parasysh këtë masë për efekt të kompensimit mbi bazë të arsyetimit të
mësipërm, pavarësisht faktit se gjatë hetimit gjyqësor nga paditësi janë sjellë si prova të
gjitha aktet e kërkuara nga paragrafi i parë i kësaj dispozite, të tilla që mund të justifikonin
përsëri shumën maksimale 3.000 lekë për çdo ditë burgim apo paraburgim p.sh: mosha e re
dhe aftësia për punësim dhe për të përfituar të ardhura të dukshme, pikërisht për shkak të
moshës se re; rrethanat familjare dhe ato personale të tij; paga minimale në shkallë vendi, e
cila merret në konsideratë si një referim krahasues në bazë të nenit 5/1-c të ligjit të posaçëm,
ndryshe nga sa pretendoi pala e paditur.....
9. Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.56, datë 11.02.2013 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.729, datë 27.09.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Pogradec.
10. Gjykata e apelit ndër të tjera arsyeton se:
.....ndryshe nga sa thuhet në ankim, gjykata e apelit çmon se në kushtet kur shoqëria
jonë masivisht vuan pasojat e informalitetit dhe ku shumica e njerëzve mbijetojnë në saj të
punës së zezë të realizuar këtu apo në vendet fqinje, nuk mund të jetë për gjykatën element
përjashtues, mosparaqitja e vërtetimit nga sigurimet shoqërore. Ajo duhet të pranohet si
provë dhe të vlerësohet krahas provave të tjera të administruara në gjykim. Në këtë aspekt
nuk qëndron dhe pretendimi se: gjykata duhet ti referohej pikës 5/1 të ligjit nr.9381/2005
“Për kompensimin për burgim të padrejtë”, ku është parashikuar që masa e kompensimit
533
caktohet nga gjykata, duke patur parasysh pagën minimale në shkallë vendi për atë që ka
qenë i papunë, të paktën një muaj para burgimit. VKM-ja nr.566, datë 14.07.2010 “Për
përcaktimin e pagës minimale mujore në shkallë vendi”, ka përcaktuar se: Paga bazë
minimale mujore, për punonjësit në shkallë vendi, që është e detyrueshme të zbatohet nga
çdo person juridik dhe fizik, vendas ose i huaj, të jetë 19.000 lekë.....
11. Në nenin 44 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë parashikohet se:

Kushdo ka të drejtë të rehabilitohet dhe/ose të zhdëmtohet në përputhje me ligjin, në
rast se është dëmtuar për shkak të një akti, veprimi ose mosveprimi të paligjshëm të organeve
shtetërore.
12. Në nenin 9 të Kodit të Procedurës Penale parashikohet se:

Personave që procedohen në kundërshtim me ligjin ose dënohen pa të drejtë u
kthehen të drejtat dhe shpërblehen për dëmin e pësuar...
13. Në nenin 268 të Kodit të Procedurës Penale, është parashikuar se:

Ai që është deklaruar i pafajshëm me vendim të formës së prerë ka të drejtën e
kompensimit për paraburgimin e vuajtur, me përjashtim të rasteve kur është provuar që
vendimi i gabuar ose moszbulimi në kohën e duhur i faktit të panjohur është shkaktuar
tërësisht ose pjesërisht prej tij. Kjo dispozitë, zbatohet edhe në favor të personit për të cilin
është vendosur pushimi i çështjes nga gjykata.
14. Në nenin 5 të ligjit nr.9381, datë 28.04.2005 “Për Kompensimin e Burgimit të

Padrejtë”, është parashikuar se:
1. Kompensimi për burgim të padrejtë caktohet nga gjykata, duke mbajtur parasysh:
a) të ardhurat nga paga për të punësuarit në sektorin publik ose në sektorin privat,
deri një muaj para burgimit;
b) fitimin e realizuar nga veprimtaritë tregtare dhe fitimprurëse gjatë tri viteve të
fundit para burgimit;
c) pensionet e përfituara para ose gjatë paraburgimit;
ç) pagën minimale në shkallë vendi për ata që kanë qenë pa punë, të paktën një muaj
para datës së burgimit;
d) rrethana të tjera, të lidhura me gjendjen ekonomike e familjare të të burgosurit;
dh) të ardhurat nga puna në burg.
2. Kompensimi caktohet deri në 2.000 (dy mijë) lekë për një ditë burgim dhe 3.000
(tre mijë) lekë për një ditë paraburgim.
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekurset e paraqitura nga

pala e paditur Dega e Thesarit Pogradec dhe Ministria e Financave përmbajnë shkaqe ligjore
nga ato të parashikuara në nenin 58 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, të cilat e
bëjnë të cënueshëm vendimin e Gjykatës së Apelit Korçë.
16. Paditësi Redon Olldashi ka kërkuar me anë të kërkesëpadisë objekt shqyrtimi,
detyrimin e palës së paditur për ti kompensuar dëmin e shkaktuar si pasojë e burgimit të
padrejtë. Kërkimet e tij, paditësi i ka mbështetur në nenet 268 dhe 269 të K.Pr. Penale, si dhe
në ligjin nr.9381, datë 28.04.2005 “Për Kompensimin e Burgimit të Padrejtë”.
534
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës se Lartë vlerëson se paditësi legjitimohet në
kërkimin e tij për kompensimin e burgimit që ai ka vuajtur padrejtësisht. Kjo e drejtë e tij
sanksionohet nga neni 44 i Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë, i cili shprehimisht thotë:
Kushdo ka të drejtë të rehabilitohet dhe/ose të zhdëmtohet në përputhje me ligjin, në rast se
është dëmtuar për shkak të një akti, veprimi ose mosveprimi të paligjshëm të organeve
shtetërore, si dhe neni 9 i K.Pr. Penale, i cili parashikon se: personave që procedohen në
kundërshtim me ligjin ose dënohen pa të drejtë u kthehen të drejtat dhe shpërblehen për
dëmin e pësuar...
18. E drejta e kompensimit për burgim të padrejtë gjen rregullim të posaçëm në ligjin
nr.9381, datë 28.04.2005 “Për Kompensimin e Burgimit të Padrejtë”. Ky ligj ka për objekt të
tij pikërisht rregullimin e rasteve të përfitimit dhe të kompensimit për burgim të padrejtë,
përfshirë edhe masën e mënyrën e llogaritjes së tij, si dhe procedurat për kërkimin, pagesën
dhe kompensimin për burgim të padrejtë.
19. Masa e kompensimit për burgim të padrejtë gjen rregullim në nenin 5 të ligjit
nr.9381, datë 28.04.2005 në të cilin jepen kriteret që duhen mbajtur parasysh për këtë lloj
dëmshpërblimi. Gjykatat më të ulta kanë përcaktuar masën e kompensimit për burgim të
padrejtë që i takon paditësit vetëm duke iu referuar pikës 2 të nenit 5 të ligjit nr.9381, datë
28.04.2005, ku shprehimisht thuhet: Kompensimi caktohet deri në 2.000 lekë për një ditë
burgim dhe 3.000 lekë për një ditë paraburgim, pa iu referuar pikës 1 të njëjtin nen ku
parashikohet shprehimisht që: Kompensimi për burgim të padrejtë caktohet nga gjykata, duke
mbajtur parasysh: a) të ardhurat nga paga për të punësuarit në sektorin publik ose në
sektorin privat, deri një muaj para burgimit; b) fitimin e realizuar nga veprimtaritë tregtare
dhe fitimprurëse gjatë tri viteve të fundit paraburgimit; c) pensionet e përfituara para ose
gjatë paraburgimit; ç) pagën minimale në shkallë vendi për ata që kanë qenë pa punë, të
paktën një muaj para datës së burgimit; d) rrethana të tjera, të lidhura me gjendjen
ekonomike e familjare të burgosurit; dh) të ardhurat nga puna në burg.....
20. Në analizë të sa më sipër, zgjidhja që gjykatat i kanë dhënë mosmarrëveshjes
objekt shqyrtimi gjyqësor është në kundërshtim me ligjin nr.9381, datë 28.04.2005. Kolegji
Administrativ i Gjykatës se Lartë vlerëson se në rastin konkret, gjykatat më të ulta duhet të
merrnin në analizë dhe konsideratë gjithë përmbajtjen dhe parashikimet që ligjvënësi ka bërë
në nenin 5 të ligjit nr.9381, datë 28.04.2005 dhe jo vetëm një parashikim siç është ai i
maksimumit të shpërblimit parashikuar nga pika 2 e të njëjtës dispozitë. Nëse do të ishte e
mjaftueshme kjo, ligjvënësi nuk kishte pse të parashikonte dhe të përcaktonte në mënyrë
eksplicite disa kritere (siç janë ato në nenin 5/1), të cilat janë komulative, të domosdoshme
dhe që shërbejnë për përcaktimin e dëmshpërblimit.
21. Në këto rrethana, Kolegji Administrativ vlerëson se ishte detyrim i gjykatave, në
respektim të nenit 14 të K.Pr.Civile, të hetonin nëse: pala paditëse Redon Olldashi ka punuar
para se të arrestohej, apo ka qenë i papunë, është trajtuar me ndihmë sociale, gjendja
ekonomike, etj. Vetëm pasi të verifikonin dhe hetonin në lidhje me rrethanat e mësipërme,
gjykatat mund të shpreheshin në lidhje me masën e kompensimit që do i takonte paditësit, në
zbatim të nenit 5 të ligjit nr.9381, datë 28.04.2005 “Për Kompensimin për Burgim të
Padrejtë”.
22. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, parashikimet e nenit 5 të
ligjit nr.9381/2005 duhet të vlerësoheshin nga gjykatat më të ulta së bashku dhe në harmoni
të plotë, sepse parashikimet e pikës 2 nenit 5 të ligjit nr.9381, datë 28.04.2005, përbëjnë
kufirin maksimal të kompensimit për burgim të padrejtë, i cili u jepet personave që kanë të
ardhura ditore të barabarta ose që i kalojnë këto kufij maksimal, të parashikuar nga ligji. Por
kjo nuk do të thotë që të gjithë personat që vuajnë paraburgim/burgim të padrejtë duhet të
trajtohen me maksimumin e dëmshpërblimit që jep dispozita ligjore, pasi edhe dëmi për të
gjithë personat që vuajnë paraburgim/burgim të padrejtë nuk është i njëjtë. Në këtë kontekst,
535
gjykatat më të ulta në përcaktimin e masës së dëmshpërblimit duhet të vlerësonin drejtë të
gjitha kriteret e parashikuara në ligj dhe jo ti veçojnë e ndajnë ato nga njëra-tjetra.
23. Përsa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i
Gjykatës së Apelit Korçë duhet prishur dhe në zbatim të vendimit unifikues nr.03/2013 të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, çështja duhet të dërgohet për rishqyrtim, pranë
Gjykatës Administrative të Apelit, e cila aktualisht është kompetente në lëndë për gjykimin e
kësaj çështje administrative.
24. Në rishqyrtimin e çështjes, Gjykata Administrative e Apelit, duhet të zhvillojë një
hetim të plotë e të gjithanshëm gjyqësor të çështjes, në përputhje me kërkesat e nenit 14 të
K.Pr.Civile, duke hetuar në lidhje me kriteret që parashikon pika 1 e nenit 5 të ligjit nr.9381,
datë 28.04.2005, siç janë të ardhurat nga paga, fitimi nga veprimtari tregtare, pensionet e
përfituara, gjendjen ekonomike dhe familjare dhe më pas të caktojë dëmshpërblimin.
25. Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, arrin në
përfundimin se rekurset e paraqitura nga pala e paditur Dega e Thesarit Pogradec dhe
Ministria e Financave, janë të bazuar në ligj dhe për rrjedhojë ato duhet të pranohen, prandaj
vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim, pranë
Gjykatës Administrative të Apelit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/c të ligjit
nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative”;
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.56, datë 11.02.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
Tiranë, më 21.01.2016
536
Nr. 00-2016-1263 Vendimi (26)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 21.01.2016 mori në shqyrtim në Dhomën e Këshillimit çështjen administrative me

PADITËS: VASIL DAKO

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE TIRANË
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë
për trajtimin e paditësit me pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi
në masën 50 % të pagës referuese mbi të cilën është derdhur kontributi,
duke iu shtuar pensioni për çdo vit vjetërsie shërbimi mbi 15 vjet,
me 2% të pagës referuese.
Detyrimin e palës së paditur ti paguaj paditësit diferencat nga mospagimi
i vlerës së pensionit sipas pikës së parë që nga koha
e lindjes së të drejtës e deri më datë 30.06.2009.
“Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve
të Forcave të Armatosura në Republikën e Shqipërisë,
të ushtarakëve të Ministrisë së Rendit Publik dhe Shërbimit Informativ të Shtetit”, i
ndryshuar, neni 11, germat “a” dhe “b”;
ligji nr.9210, datë 23.03.2004 “Për statusin e ushtarakut
të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”,
nenet 32, 36, 153 e vijues, dhe 324 e vijues të Kodit të Procedurës Civile.

vendosur:
Pranimin e padisë së paditësit Vasil Dako.
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore
Tiranë të rillogarisë pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi të paditësit
Vasil Dako në masën 72 % të pagës referuese.
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore
Tiranë, t’i paguajëpaditësit Vasil Dako diferencën ndërmjet masës së pensionit
të parakohshëm të rillogaritur dhe atij të caktuar nga DRSSH nga data
01.09.2006 deri më datë 30.06.2009.
537
Gjyqësor Tiranë.

Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, e cila kërkon:
Prishjen e vendimit nr.471, datë 26.02.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit
nr.5208, datë 22.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Shkaqet që pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë

paraqet në rekurs, janë:
 Ligji nr.8087, datë 11.03.1996, i ndryshuar është shfuqizuar me ligjin nr.9418, datë
20.05.2005 “Për Sigurimin Shoqëror Suplementar të Ushtarakëve të Forcave të
Armatosura të R.SH”, në nenin 32 të ligjit të sipërcituar thuhet se: Ngarkohet Këshilli
i Ministrave të nxjerrë aktet nënligjore në zbatim të neneve 3, 4, 13, 14, 16 e 31/1
brenda një muaji nga data e hyrjes në fuqi të ligjit.
 Neni 14 parashikon masën e përfitimit të pensionit të parakohshëm për vjetërsi
shërbimi nga Këshilli i Ministrave nuk u nxor asnjë akt nënligjor që të ngarkonte
institucionin tonë për zbatimin e ligjit.
 Paditësi pretendon që për gjithë periudhën të trajtohet me pension të parakohshëm me
një skemë sipas ligjit nr.9210, datë 23.03.2004.
 Paditësi pretendimet e tij i mbështet në nenin 49 të ligjit nr.9210, datë 23.03.2004
“Për Statusin e Ushtarakut të FA, i cili shfuqizon shprehjen “por jo më shumë se masa
e pensionit maksimal në shkallë vendi”, të parashikuar në shkronjën b të nenit 11 të
ligjit nr.8087, datë 13.03.1996, i ndryshuar ligj ky i shfuqizuar tashmë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi çështjen në tërësi, në Dhomën e
Këshillimit, në përfundim;
VËREN
nr.11243-01785-00-2013 regj. them, që iu përket palëve ndërgjyqëse: paditës Vasil Dako dhe
e paditur, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, me objekt: Detyrimin e palës së
paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë për trajtimin e paditësit me
pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi në masën 50 % të pagës referuese mbi të
cilën është derdhur kontributi, duke u shtuar pensioni për çdo vit vjetërsie shërbimi mbi 15
vjet, me 2% të pagës referuese. Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësit diferencat
nga mospagimi i vlerës së pensionit sipas pikës së parë që nga koha e lindjes së të drejtës e
deri me datë 30.06.2009.
2. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi nr.471, datë
26.02.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë i një hetimi jo të plotë e të gjithanshëm
gjyqësor, i cili është në kundërshtim me kërkesat e nenit 14 të K.Pr.Civile, prandaj si i tillë ai
duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
3. Paditësi Vasil Dako, ka qenë oficer i shërbimit aktiv nga viti 1977, kohë kur ka
filluar shërbimin në Rep. e Ministrisë së Mbrojtjes, dhe sipas Urdhrit nr.1137, datë
29.05.1978 është titulluar oficer aktiv. Me urdhër të Ministrit të Mbrojtjes nr.8487, datë
538
29.07.2004 ai është nxjerrë në rezervë në kuadër të reformës dhe është trajtuar për dy vjet me
pagesë kalimtare (01.09.2004-31.08.2006). Në momentin e daljes në rezervë, paditësi ka
pasur gradën “Major” dhe vjetërsi shërbimi prej 26 vite e 3 muaj.
4. Paditësi ka përfituar pension të parakohshëm për vjetërsi shërbimi, i caktuar me
vendimin nr.4464, datë 07.04.2007 të Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë,
sipas të cilit e drejta e pagesës i fillon me datë 01.09.2006 dhe masa e pensionit fillestar është
16.480 lekë në muaj. Rezulton që paga referuese e paditësit në momentin që i ka lindur e
drejta për përfitim, ka qenë 46.860 lekë. Masa fillestare e përfituar e pensionit, ka pësuar
rritjet çdo vit, sipas aplikimit të VKM-ve respektive.
5. Sipas vendimit për rishqyrtim të të ardhurave, paditësit Vasil Dako, duke filluar nga
data 01.07.2009, i është ricaktuar pensioni fillestar në masën 17. 917 lekë, me aktin e nxjerrë
nga Drejtoria Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë. Masa fillestare e përfituar e pensionit
nga viti 2009, ka pësuar rritjet në vitet 2010 dhe 2011 ( të pasqyruara në përmbajtjen e
vendimit), sipas aplikimit të VKM-ve respektive. Pensioni suplementar i është rillogaritur
paditësit sipas përcaktimeve të ligjit nr.10142, datë 15.5.2009 “Për sigurimin shoqëror
suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura, të punonjësve të Policisë së Shtetit, të
gardës së Republikës, së Shërbimit Informativ të Shtetit, të Policisë së Burgjeve, të Policisë
së Mbrojtjes nga zjarri dhe të Shpëtimit e të punonjësve të Shërbimit të Kontrollit të
brendshëm në Republikën e Shqipërisë’, neni 29. Pikërisht me masën e pensionit të
parakohshëm, paditësi nuk është dakort dhe i është drejtuar gjykatës me kërkesëpadi.

vendosur:
Pranimin e padisë së paditësit Vasil Dako.
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë të
rillogarisë pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi të paditësit Vasil Dako në masën 72
% të pagës referuese.
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, ti
paguaj paditësit Vasil Dako diferencën ndërmjet masës së pensionit të parakohshëm të
rillogaritur dhe atij të caktuar nga DRSSH nga data 01.09.2006 deri më datë 30.06.2009.
6. Gjykata e rrethit gjyqësor ndër të tjera arsyeton:
....Gjykata çmon se ligji nr.9210, datë 23.3.2004 “Për statusin e ushtarakut të forcave
të armatosura të Republikës së Shqipërisë”, neni 49, ka shfuqizuar shprehjen "por jo më
shumë se masa e pensionit maksimal të pleqërisë në shkallë vendi" në shkronjën "b" të nenit
11 të ligjit nr.8087, datë 13.3.1996 "Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të
Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë, të ushtarakëve të Ministrisë së Rendit
Publik dhe të Shërbimit Informativ Shtetëror", i ndryshuar. Gjithashtu ky ligj, në nenin 35 të
tij parashikon përfitimin e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi me të njëjtën
vjetërsi dhe skemë përfitimi si edhe ligji nr.8087/1996, i ndryshuar në nenin 11 të tij.
Ligji nr.9418, datë 20.4.2005 “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të
forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”, i ndryshuar me ligjin nr.9841, datë
16.02.2006, ka përcaktuar në nenet 13 dhe 14 kushtet dhe masën e përfitimit të pensionit të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi, sipas ndryshimeve të bëra nenit 14, me nenin 2 të ligjit
nr.9841, datë 16.02.2006. Ligji nr.9418, datë 20.4.2005, ka hyrë në fuqi me datë 1 Janar
2006, ndërsa ligji nr.9841, datë 16.02.2006, i cili e ka ndryshuar atë, ka hyrë në fuqi me datë
29.04.2006. Në kohën kur paditësit i ka lindur e drejta për pension me datë 01.09.2006, ka
qenë në fuqi ligji nr.9418, datë 20.04.2005, i ndryshuar dhe gjykata e gjen këtë të fundit të
aplikueshëm për paditësin. Sipas nenit 13 të ligjit të sipërcituar: përfitojnë pension të
539
parakohshëm për vjetërsi shërbimi kur plotësojnë vjetërsinë e shërbimit ushtarak në masën
12 vjet për femrat dhe 15 vjet për meshkujt, dhe kur kanë mbushur moshën 44 vjeç femrat
dhe 47 vjeç meshkujt, në masën e përcaktuar në nenin 14 të këtij ligji. Rezulton nga të dhënat
dokumentare në dosjen e paditësit se shtetasi Vasil Dako, ka 26 vite dhe 3 muaj shërbim dhe
se është i datëlindjes 26.03.1952, pra në kohën e përfitimit të pensionit në vitin 2006, ka
plotësuar kërkesat e ligjit.
Neni 14 i ligjit nr.9418 datë 20.4.2005, i ndryshuar, parashikon shprehimisht se:
“1. Masa e përfitimit të pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi është 50% e
pagës referuese.
2. Për çdo vit tjetër të vjetërsisë në shërbim mbi përcaktimin e mësipërm, masa e
pensionit shtohet me 2% të pagës referuese.
3. Masa e pensionit të parakohshëm nuk mund të jetë më e madhe se:...
... c) katërfishi i pensionit bazë, në datën 1 janar të çdo viti, sipas përcaktimit të ligjit
nr.7703, datë 11.5.1993 "Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë", për
ushtarakët që mbajnë gradat major dhe nënkolonel.
Gjykata në vlerësim të rrethanave të çështjes, vlerëson se paditësi është trajtuar me
pensionin maksimal në shkallë vendi, kur skema e aplikueshme ndaj tij duhet të ishte ajo që
parashikon neni 14 i ligjit nr.9418, datë 20.4.2005 “Për sigurimin shoqëror suplementar të
ushtarakëve të forcave të armatosura të Republikës së Shqipërisë”, i ndryshuar me ligjin
nr.9841 datë 16.02.2006.
Sipas të dhënave nga dosja e pensionit, paga referuese e paditësit rezulton të ketë
qenë 46.860 lekë, dhe se vjetërsia në shërbim rezulton 26 vite pune të plota e 3 muaj. Në
vlerësim të formulës ligjore të aplikueshme, paditësit i takon të përfitojë jo vetëm 50% të
pagës referuese, por edhe 2% vjetërsi për secilën nga 11 vitet e tjera të punës, pra 72 % mbi
pagën referuese.
Gjykata vlerëson se nga pala e paditur nuk u provua që masa e rezultuar nga kjo
llogaritje, të ketë superuar katërfishin e pensionit bazë në datën 1 Janar të çdo viti (sipas
përcaktimit të ligjit nr.7703, datë 11.5.1993 “Për sigurimet shoqërore në Republikën e
Shqipërisë”) për ushtarakun e gradës major, siç rezulton të ketë qenë paditësi sipas akteve
shkresore të sipërcituara.
Gjykata e gjen gjithashtu të drejtë edhe pretendimin e paditësit për pagimin e
diferencës ndërmjet masës së pensionit të parakohshëm të rillogaritur dhe atij të caktuar nga
DRSSH për periudhën në të cilën shtrihet pretendimi nga data 01.09.2006 ( koha kur ka
filluar pensioni i parakohshëm) deri më datë 30.06.2009 ( data pas të cilit është rillogaritur
pensioni sipas ligjit të ri nr.10142, datë 15.5.2009).
7. Gjykata e Apelit Gjykata e Apelit Tiranë, (me të njëjtin arsyetim) me vendimin
nr.471, datë 26.02.2013 ka vendosur:
Tiranë.
8. Neni 11 i ligjit nr.8087, datë 13.03.1996 “Për sigurimin shoqëror suplementar të

ushtarakut të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”…(i ndryshuar), parashikon
se:
Ushtarakët e shërbimit aktiv të përhershëm, që kanë dalë në rezervë e në lirim pas
datës 03.07.1991 deri në plotësimin e kushteve për pension pleqërie, sipas ligjit nr.7703, datë
11.05.1993 "Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë", përfitojnë pension të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi, kur plotësojnë vjetërsinë e shërbimit si ushtarak në
540
masën 12 vjet për gratë dhe 15 vjet për burrat dhe të kenë mbushur moshën: gratë 42 vjeç
dhe burrat 47 vjeç.
9. Neni 6 i ligjit nr.8521, datë 30.07.1999, i cili ka ndryshuar nenin 11 të ligjit

nr.8087, datë 13.03.1996, parashikon se:
11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në R.SH.”, përfitojnë pension të parakohshëm për
vjetërsi shërbimi, kur plotësojnë vjetërsinë e shërbimit si ushtarak në masën 12 vjet për gratë
dhe 15 vjet për burrat dhe të kenë mbushur moshën: gratë 42 vjeç dhe burrat 47 vjeç.
Masa e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi do të jetë:
50% të pagës referuese mbi të cilën është derdhur kontributi.
Për çdo vit tjetër të vjetërsisë së shërbimit mbi përcaktimin e mësipërm, masa e
pensionit shtohet me 2% të pagës referuese, por jo më shumë se masa e pensionit maksimal
të pleqërisë në shkallë vendi.
Pensioni i parakohshëm për vjetërsi shërbimi jepet pasi përfituesit i ka përfunduar
periudha e trajtimit me pagesë kalimtare, sipas nenit 10 të ligjit nr.8087, datë 13.03.1996
“Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakeve të Forcave të Armatosura të R.SH.
Pensioni i parakohshëm për vjetërsi shërbimi ndërpritet kur përfituesi rititullohet
ushtarak aktiv apo punësohet......
10. Neni 49 i ligjit nr.9210, datë 23.03.2004 “Për Statusin e Ushtarakut të Forcave të
Armatosura të Republikës së Shqipërisë”, parashikon se:
.... Shprehja “por jo më shumë se masa e pensionit maksimal të pleqërisë në shkallë
vendi” e nenit 11 të ligjit nr.8087, datë 13.03.1996 “Për sigurimin Shoqëror Suplementar të
Ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë, të Ministrisë së Rendit
Publik dhe Shërbimit Informativ Kombëtar” i ndryshuar “shfuqizohet”.
11. Neni 2 i ligji nr.9481, datë 16.02.2006 “Për disa ndryshime në ligjin nr.9418, datë
20.05.2005 “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të
Republikës së Shqipërisë”, parashikon se:
1. Masa e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi është 50 % e pagës
referuese.
2. Për çdo vit tjetër të vjetërsisë në shërbim, mbi përcaktimin e mësipërm, masa e
3. Masa e pensionit të parakohshëm nuk mund të jetë më e madhe se:
a) gjashtëfishi i pensionit bazë, në datën 1 janar të çdo viti, sipas përcaktimit të ligjit
ushtarakët që mbajnë gradën gjeneral;
b) pesëfishi i pensionit bazë, në datën 1 janar të çdo viti, sipas përcaktimit të ligjit
ushtarakët që mbajnë gradën kolonel;
c) katërfishi i pensionit bazë, në datën 1 janar të çdo viti, sipas përcaktimit të ligjit
ushtarakët që mbajnë gradat major dhe nënkolonel;
ç) trefishi i pensionit bazë, në datën 1 janar të çdo viti, sipas përcaktimit të ligjit
nr.7703, datë 11.05.1993 "Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë", për të gjithë
ushtarakët e tjerë.
4. Pensioni i parakohshëm për vjetërsi shërbimi ndërpritet kur ushtaraku përfitues
rikthehet në shërbimin aktiv.
541
5. Në rast të punësimit të ushtarakut përfitues në sektorin publik, masa e përfitimit
nga pensioni i parakohshëm, për vjetërsi shërbimi, do të jetë sa një pension bazë në shkallë
vendi.
6. Në rast punësimi në vende të tjera pune gjatë kësaj periudhe, masa e pensionit të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi të jetë deri në kompensimin e pagës, mbi të cilën është
llogaritur kjo pagesë dhe jo më shumë se masa e përcaktuar në pikën 3 të këtij neni, por në
çdo rast, jo me pak se masa e pensionit bazë në shkallë vendi.
7. Periudha, për të cilën ushtaraku përfiton pension të parakohshëm për vjetërsi
shërbimi, njihet si periudhë sigurimi për efekt përfitimi pensioni të plotë pleqërie, sipas pikës
2 të nenit 58 të ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 "Për sigurimet shoqërore në Republikën e
Shqipërisë". Kontributi për këtë kategori përballohet nga Buxheti i Shtetit dhe derdhet mbi
bazën e pagës referuese, mbi të cilën është llogaritur pensioni i parakohshëm, por në çdo
rast brenda kufijve të pagës minimale dhe maksimale, të indeksuar me koeficientet e
indeksimit të pensioneve".
12. Neni 29 i ligjit nr.10142, datë 15.05.2009, parashikon se:

1. Dispozitat e ligjit nr.8087, datë 13.3.1996 “Për sigurimin shoqëror suplementar të
ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”, të ndryshuar dhe
nr.8661, datë 18.9.2000 “Për sigurimin suplementar të punonjësve të Policisë së Shtetit”
zbatohen deri në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji.
2. Pensionet e parakohshme për vjetërsi shërbimi dhe pensionet suplementare, të
caktuara në përputhje me ligjet nr.8087, datë 13.3.1996 “Për sigurimin shoqëror
suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”, të
ndryshuar dhe nr.8661, datë 18.9.2000 “Për sigurimin suplementar të punonjësve të Policisë
së Shtetit”, si edhe ato të caktuara me vendime të gjykatave, pavarësisht nga mosha e
vjetërsia në punë, në çastin e fillimit të së drejtës, do të rillogariten. Rillogaritja bëhet sipas
rregullave të përcaktuara në këtë ligj dhe në bazë të pagave referuese, në çastin që i ka
lindur e drejta për përfitim. Mbi këtë masë përfitimi të rivlerësuar zbatohen koeficientet e
rritjes apo të indeksimit të pensionit, sipas vendimeve të veçanta të Këshillit të Ministrave,
nga çasti i lindjes së të drejtës dhe deri në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji. Masa e
pensionit, e rivlerësuar si më lart, në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji, vlerësohet si shumë
përfundimtare e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi ose e pensionit
suplementar”....
e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, përmban shkaqe nga ato që
parashikohen në ligj, prandaj vendimi i gjykatës së apelit bëhet i cënueshëm.
14. Gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit në zgjidhjen e këtij konflikti nuk kanë
kryer një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin, parashikuar nga
neni 14 i K.Pr.Civile, pasi ato nuk u kanë dhënë përgjigje të gjitha kërkimeve të bëra nga
palët, dhe kryesisht të ngritura nga paditësi të parashtruara si në padi ashtu edhe gjatë
shqyrtimit gjyqësor dhe për rrjedhojë ato nuk e kanë zgjidhur mosmarrëveshjen në përputhje
me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj,
parashikuar nga neni 16 i K.Pr.Civile.
15. Në një proces administrativ, i cili bazohet edhe në parashikimet e bëra nga
K.Pr.Civile është detyrë e gjykatës që të shprehet për gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë
që kërkohet (neni 6 i K.Pr.Civile). Mosrespektimi i këtij parimi, në çështje të së njëjtës natyrë
me mosmarrëveshjen objekt gjykimi, sjell si pasojë që pala e cila mund të ketë fituar një të
542
drejtë me vendim gjykate të formës së prerë (ku nuk është përcaktuar vlera e detyrimit), ta
ketë të vështirë ekzekutimin e kësaj të drejte. Kjo për arsye se pala e paditur mund të mos e
llogarisë detyrimin ashtu siç duhet ose mund ta vonojë atë, dhe realizimi i të drejtës së fituar
nga pala gjyqfituese të zvarritet në kohë (llogaritje e detyrimit nga organi përmbarimor, ose
konflikt gjyqësor për dëmshpërblim nga mosekzekutimi i vendimit të formës së prerë, etj.).
Kjo situatë do të përbënte cënim të parimit për një proces të rregullt ligjor, brenda një kohe të
arsyeshme, të garantuar nga neni 13 i KEDNJ, Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë dhe
dispozitat e K.Pr.Civile.
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se paditësi ka plotësuar kriteret
për përfitimin e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi, të cilin e ka përfituar sipas
dispozitave të ligjit tashmë të shfuqizuar, por gjykatat nuk kanë llogaritur se sa është
diferenca ndërmjet pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi që i takonte paditësit dhe
pensionit të caktuar nga pala e paditur, por ato shprehen në përqindje, duke mos përcaktuar
detyrimin konkret.
17. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin unifikues nr.03/2013 në
një mosmarrëveshje të ngjashme me çështjen objekt gjykimi janë shprehur se gjykata, në të
tilla raste, është e detyruar ti japë përgjigje konkrete kërkimeve të paditësit, dhe jo thjeshtë të
urdhërojë zbatimin e ligjit nga pala e paditur DRSSH, në kushtet kur paditësi ka kërkuar
detyrimin për pagim pensioni nga një datë e caktuar.
18. Duke qenë se gjykatat më të ulta kanë vepruar në kundërshtim me dispozitat
procedurale dhe materiale për zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshje, për arsye se ato nuk kanë
përcaktuar detyrimin konkret të palës së paditur ndaj paditësit, vendimi i Gjykatës së Apelit
Tiranë duhet të prishet dhe në zbatim të vendimit nr.03/2013 të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë çështja duhet të dërgohet për tu rishqyrtuar nga Gjykata Administrative e
Apelit Tiranë, e cila pasi të përsërisë pjesërisht shqyrtimin gjyqësor të çështjes në përputhje
me nenin 465/2 të K.Pr.Civile duhet të përcaktojë detyrimin konkret të palës së paditur.
19. Kryerja e veprimit hetimor të më sipërm, si dhe i të tjerave që eventualisht mund
të lindin të domosdoshme gjatë rishqyrtimit të çështjes në apel, do të lejojnë gjykatën të arrijë
në përfundime të drejta dhe objektive lidhur me zgjidhjen e çështjes.
20. Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Tiranë është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë
vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në
Gjykatën Administrative të Apelit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/c të ligjit nr.49,
datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”......
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.471, datë 26.02.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin
Tiranë, më 21.01.2016
543
Nr. 00 - 2016 - 1265 i Vendimit (27)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: ISEN SAMURRI

SHOQËRORE ELBASAN
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur DRSSH Elbasan që t’i paguajë
apo të vazhdojë dhënien e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi
paditësit Isen Samurri konform ligjit për Sigurimin Shoqëror Suplementar
të Ushtarakëve të Forcave të Armatosura në R.SH-së
dhe statusit të ushtarakut nga data 01.01.2008 e në vazhdim.
Detyrimin e palës së paditur DRSSH Elbasan që të mos mbajë diferencën
që rezulton sipas saj nga pensioni i parakohshëm që përfiton paditësi Isen Samurri
për vjetërsi shërbimi në ushtri si dhe pagimin e përfitimeve të papaguara
të pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi,
duke filluar nga data e lindjes së kësaj të drejte e në vazhdim,
duke bërë edhe llogaritjen e këtij pensioni të parakohshëm s
ipas nenit 2 të ligjit nr.9481, datë 16.02.2006.
Baza Ligjore: Neni 32/a i Kodit Procedurës Civile,
si dhe ligji nr.8087, datë 3.03.1996, ndryshuar
me ligjin nr.8521, datë 30.07.1999 “Për disa shtesa e ndryshime
në ligjin nr.8087, datë 13.03.1996”, ndryshuar me ligjin 8918, datë 04.07.2002
“Për një shtesë në ligjin nr.8087, datë 13.03.1996, ligji nr.9210, datë 23.03.2004,
ligji nr.9481, datë 20.05.2005, ndryshuar me ligjin nr.9481, datë 16.02.2006
“Për disa shtesa e ndryshime në ligjin nr.9418, datë 20.05.2005
“Për sigurimet shoqërore suplementare të ushtarakëve
të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.2781(13-2011-6253), datë

Detyrimin e palës së paditur DRSSH Elbasan që t’i paguajë apo të vazhdojë
dhënien e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi paditësit Isen
Samurri konform ligjit për Sigurimin Shoqëror Suplementar të Ushtarakëve të
544
Forcave të Armatosura në R.SH-së dhe statusit të ushtarakut nga data
01.01.2008 e në vazhdim.
Detyrimin e palës paditur DRSSH Elbasan që të mos mbajë diferencën që
rezulton sipas saj nga pensioni i parakohshëm që përfiton paditësi Isen
Samurri për vjetërsi shërbimi në ushtri, si dhe pagimin e përfitimeve të
papaguara të pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi, duke filluar nga
data e lindjes së kësaj të drejte e në vazhdim, duke bërë dhe llogaritjen e këtij
pensioni.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2013-1514 (690), datë 22.10.2013 ka

vendosur:
Ndryshimin e vendimit civil nr.2781 (13-2011-6253), datë 26.12.2011 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, si më poshtë: Rrëzimin e padisë.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs pala paditëse Isen
Samurri, i cili kërkon:
Prishjen e vendimit nr.10-2013-1514 (690), datë 22.10.2013 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.2781 (13-2011- 6253), datë 26.12.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan. .
Shkaqet që pala paditëse Isen Samurri paraqet në rekurs, janë:

 Vlen të evidentohet fakti se çështja objekt gjykimi nuk ka asnjë lidhje me vendimin
nr.02, datë 18.02.2013 të Gjykatë Kushtetuese të R.SH, pasi siç shpjeguam më sipër
ky vendim bën fjalë vetëm për shfuqizimin e ligjit nr.10367, datë 23.12.2010 dhe nuk
ka të bëjë me çështjen objekt gjykimi që bën fjalë për mosmbajtjen e diferencës së
shumës prej 729.746 lekë që rezulton sipas palës paditur nga pensioni i parakohshëm
që përfiton paditësi Isen Samurri për vjetërsi shërbimi në ushtri, si dhe pagimin e
pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi në vazhdim në bazë të përllogaritjeve
të bëra nga pala e paditur në masën e caktuar nga VKM-të.
 Në gjykimin në shkallë të dytë nuk është respektuar apo është zbatuar drejtë ligji
material, kjo në vështrim të nenit 472/a të K.Pr.Civile, ku nga Gjykata e Apelit Durrës
është anashkaluar më pas pa të drejtë ligji nr.9481, datë 16.02.2006 “Për disa
ndryshime në ligjin nr.9418, datë 20.05.2005 “Për Sigurimet Shoqërore Suplementare
të Ushtarakëve të F.A të R.SH”, kohë në të cilën ky ligj ka qenë në fuqi.
 Në vështrim të nenit 14 pikat 4, 5, 6 të ligjit nr.9481, datë 16.02.2006 “Për disa
ndryshime në ligjin nr.9418, datë 20.05.2005 “Për Sigurimin Shoqëror Suplementar të
Ushtarakëve të F.A të R.SH”, thuhet se: pensioni i parakohshëm për vjetërsi shërbimi
ndërpritet kur ushtaraku përfitues rikthehet në shërbimin aktiv. Nuk rezulton në asnjë
rast që paditësi Isen Samurri të jetë kthyer në shërbimin aktiv të ushtarakut, prandaj
atij nuk mund ti ndërpritej apo pezullohej dhënia e pensionit të parakohshëm për
vjetërsi shërbimi nga ana e palës së paditur DRSSH Elbasan.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi çështjen në tërësi, në Dhomën
e Këshillimit, në përfundim;
VËREN
545
nr.11243-03522-00-2013 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Isen Samurri
dhe e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Elbasan, me objekt: Detyrimin e
palës së paditur DRSSH Elbasan që t’i paguajë apo të vazhdojë dhënien e pensionit të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi paditësit Isen Samurri, etj.....
2. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi nr.10-2013-1514
(690), datë 22.10.2013 i Gjykatës së Apelit Durrës është marrë në zbatim të gabuar të ligjit,
prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën
3. Paditësi ka filluar procedurën ligjore pranë palës së paditur D.R.S.SH-së Elbasan

për përfitimin e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi në ushtri, meqenëse ai ka
qenë ushtarak i forcave të armatosura të R.SH.-së, duke shërbyer si efektiv në Repartin
ushtarak nr.4037 dhe më pas në Rep. ushtarak nr.5012 në fshatin Mengër të Rrethit Elbasanit
në varësi të Ministrisë Mbrojtjes Tiranë.
4. Paditësi Isen Samurri në muajin Mars të vitit 2000, ka dalë në lirim për shkak të
reformës së kryer në ushtri nga Ministria e Mbrojtjes Tiranë dhe për këtë ai është trajtuar
fillimisht me pagesë kalimtare për një periudhë 2 (dy) vjeçare në bazë të ligjit nr.8087, datë
13.03.1996 “Për Sigurimin Shoqëror Suplementar të Ushtarakëve të Forcave Armatosura të
R.SH-së”, i ndryshuar dhe më pas me vendimin nr.407, datë 08.09.2000 të DRSSH Elbasan
është trajtuar me pension suplementar të parakohshëm të ushtarakut në masën 6.560
lekë/muaj, duke i filluar kjo e drejtë nga data 01.03.2000.
5. Duke filluar nga muaji Mars i vitit 2000 e deri në datën 31.12.2007, paditësi Isen
Samurri ka vazhduar që të marrë rregullisht masën e pensionit të parakohshëm për vjetërsi
shërbimi në forcat e armatosura të R.SH-së, kur është njoftuar nga pala e paditur D.R.S.SH-ja
Elbasan për mbajtjen apo zbritjen e masës së pensionit të parakohshëm.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.2781(13-2011-6253), datë

Detyrimin e palës së paditur DRSSH Elbasan që ti paguaj apo të vazhdojë dhënien e
pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi paditësit Isen Samurri konform ligjit për
Sigurimin Shoqëror Suplementar të Ushtarakëve të Forcave të Armatosura në R.SH-së dhe
statusit të ushtarakut nga data 01.01.2008 e në vazhdim.
Detyrimin e palës së paditur DRSSH Elbasan që të mos mbajë diferencën që rezulton
sipas saj nga pensioni i parakohshëm që përfiton paditësi Isen Samurri për vjetërsi shërbimi
në ushtri, si dhe pagimin e përfitimeve të papaguara të pensionit të parakohshëm për vjetërsi
shërbimi, duke filluar nga data e lindjes se kësaj të drejte e në vazhdim, duke bërë dhe
llogaritjen e këtij pensioni.
..... Gjykata çmon se nuk ekziston asnjë dispozitë ligjore, që nëse paditësi ka marrë
tokë sipas ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 “Për Tokën”, të mos përfitojë pension suplementar.
Kështu sipas nenit 14 pikat 4, 5, 6 të ligjit nr.9481, datë 16.02.2006 “Për disa ndryshime në
ligjin nr.9418, datë 20.05.2005“Për Sigurimin Shoqëror Suplementar të Ushtarakëve të
Forcave të Armatosura të R.SH-së”, theksohet se pensioni i parakohshëm për vjetërsi
shërbimi ndërpritet kur ushtaraku përfitues rikthehet në shërbimin aktiv. Po kështu në pikën
546
5 të këtij ligji theksohet se në rast të punësimit të ushtarakut përfitues në sektorin publik,
masa e përfitimit nga pensioni i parakohshëm për vjetërsi shërbimi do të jetë sa masa e një
pensioni bazë në shkallë vendi. Edhe në pikën 6 po të këtij ligji theksohet se, në rast punësimi
në vende të tjera pune gjatë kësaj periudhe masa e pensionit të parakohshëm për vjetërsi
shërbimi të jetë deri në kompensimin e pagës mbi të cilën është llogaritur kjo pagesë dhe jo
më shumë se masa e përcaktuar në pikën 3 të këtij neni, por në çdo rast jo më pak se masa e
pensionit bazë në shkallë vendi.
Evidentojmë faktin se toka që është regjistruar, pranë Zyrës Administrimit dhe
Mbrojtjes së Tokës, pranë Këshillit të Qarkut Elbasan dhe Z.V.R.P.P së Elbasan, është
regjistruar si kryefamiljar dhe përfaqësues familjes bujqësore, sepse paditësi ka punuar në
shtet dhe punonjësit që ishin në marrëdhënie pune në shtet dhe banonin në fshat do të
përfitonin apo merrnin gjysmën e sipërfaqes së tokës që u takonte për frymë banorëve apo
anëtarëve të tjerë të fshatit. Pra, paditësi nuk ka marrë tokë si person, por kanë përfituar
pjestarët e tjerë të familjes së tij. Duke e ritheksuar edhe njëherë që sipas nenit 14 të ligjit
nr.9481, datë 16.02.2006, pensioni i parakohshëm për vjetërsi shërbimi ndërpritet kur
ushtaraku përfitues rikthehet në shërbimin aktiv. Nuk rezulton që paditësi Isen Samurri të
jetë kthyer në shërbimin ushtarak, prandaj atij nuk mund ti ndërpritej apo pezullohej dhënia
e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi nga pala e paditur D.R.S.SH-ja Elbasan.....
8. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2013-1514 (690), datë 22.10.2013 ka
vendosur:
Ndryshimin e vendimit civil nr.2781 (13-2011-6253), datë 26.12.2011 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan, si më poshtë: Rrëzimin e padisë.
9. Gjykata e apelit ndër të tjera arsyeton:
..... Gjykata çmon se nga aktet dhe provat e dosjes gjyqësore si dhe nga pohimet e
palëve në gjykim, provohet se paditësit i është mbajtur 50% e diferencës, e cila i është zbritur
masës debitore dhe paditësi del që është debitor pranë anës paditur DRSSH Elbasan në
masën 729.746 lekë. Çmojmë se me të drejtë është pretenduar nga pala e paditur në ankimin
e bërë se për periudhën e marrë në mënyrë të padrejtë, paditësit do ti mbahet 50% e
pensionit në muaj deri në momentin e shlyerjes së detyrimit. Dhe se në këto kushte, ai nuk
mund të përfitojë nga ligji nr.8087, datë 13.03.1996 “Për sigurimet shoqërore suplementare
të ushtarakëve të forcave të armatosura të R.SH-së të ushtarakëve, të Ministrisë së Rendit
Publik dhe Shërbimit Informativ Kombëtar, i cili ka qenë në fuqi deri me datën 01.07.2009,
kur ka hyrë në fuqi ligji nr.10142, datë 15.05.2009. Në rastin konkret çmojmë se pretendimet
e ngritura në ankim nga pala e paditur qëndrojnë, pasi me ligjin e ri, paditësi merr pension,
por në minimum për faktin se ai rezulton të ketë tokë në pronësi të tij. Gjithashtu çmojmë
përsa i përket pikës II-të, të bëhet llogaritja e pensionit sipas ligjit nr.9481, datë 16.02.2006,
pasi me datën 01.07.2009 ka hyrë në fuqi ligji nr.10142, i cili shfuqizon të gjithë ligjet e
mëparshme për statusin e ushtarakut, gjë që gjykata e faktit e ka anashkaluar në vendimin e
saj.
Në dhënien e vendimit, Gjykata e Apelit Durrës ka parasysh dhe vendimin nr.02, datë
18.02.2013 të Gjykatës Kushtetuese të Republikës Shqipërisë, ku ndër të tjera ka përcaktuar
se: Aktet objekt shqyrtimi respektojnë raportin e drejtë midis interesit publik dhe garantimit
të mirëfunksionimit të buxhetit publik, i cili do të pësonte një goditje të konsiderueshme nëse
nuk bëhet ndërhyrja në skemën e pensioneve.
Vlerësojmë se aktet që kundërshtohen nuk mohojnë të drejtën për përfitimin e
sigurimit suplementar, ato vetëm bëjnë një përllogaritje, e cila është reale dhe e arsyeshme
në raport me të gjithë kategorinë e subjekteve përfituese......
547
ushtarakut të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë” (i ndryshuar), parashikon
se:
11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, përfitojnë pension të
11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në R.SH”, përfitojnë pension të parakohshëm për
Masa e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi do të jetë:50% të pagës
referuese mbi të cilën është derdhur kontributi. Për çdo vit tjetër të vjetërsisë së shërbimit
mbi përcaktimin e mësipërm, masa e pensionit shtohet me 2% të pagës referuese, por jo më
shumë se masa e pensionit maksimal të pleqërisë në shkallë vendi.
Pensioni i parakohshëm për vjetërsi shërbimi jepet, pasi përfituesit i ka përfunduar
“Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të R.SH”.
..... Shprehja “por jo më shumë se masa e pensionit maksimal të pleqërisë në shkallë
Publik dhe Shërbimit Informativ Kombëtar” i ndryshuar ....shfuqizohet”.
20.05.2005 për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të
1. Masa e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi është 50% e pagës
referuese.
nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, për
548
nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, për të
gjithë ushtarakët e tjerë.
vendi.
llogaritur kjo pagesë dhe jo më shumë se masa e përcaktuar në pikën 3 të këtij neni, por në
çdo rast jo me pak se masa e pensionit bazë në shkallë vendi.
7. Periudha, për të cilën ushtaraku përfiton pension te parakohshëm për vjetërsi
2 të nenit 58 të ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në Republikën e
Shqipërisë”. Kontributi për këtë kategori përballohet nga Buxheti i Shtetit dhe derdhet mbi
indeksimit të pensioneve.

suplementar”....
paditëse Isen Samurri, përmban shkaqe nga ato që parashikohen në ligj, prandaj vendimi i
gjykatës së apelit bëhet i cënueshëm.
16. Në nenin 29 pikat 1 dhe 2 të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 “Për Sigurimin
Shoqëror Suplementar të Ushtarakëve të Forcave të Armatosura, të Punonjësve të Policisë së
Shtetit, të Gardës së Republikës, të Shërbimit Informativ të Shtetit, të Policisë së Burgjeve, të
549
Policisë së Mbrojtjes nga Zjarri dhe të Shpëtimit e të Punonjësve të Shërbimit të Kontrollit të
Brendshëm”, parashikohet se: Dispozitat e ligjeve nr.8087, datë 13.03.1996 “Për sigurimin
shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”,
të ndryshuar dhe nr.8661, datë 18.09.2000 “Për sigurimin suplementar të punonjësve të
Policisë së Shtetit” zbatohen deri në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji.
Pensionet e parakohshme për vjetërsi shërbimi dhe pensionet suplementare, të
vjetërsia në punë, në çastin e fillimit të të drejtës, do të rillogariten. Rillogaritja bëhet sipas
rregullave të përcaktuara në këtë ligj dhe në bazë të pagave referuese, në çastin që i ka lindur
e drejta për përfitim. Mbi këtë masë përfitimi të rivlerësuar zbatohen koeficientet e rritjes apo
të indeksimit të pensionit, sipas vendimeve të veçanta të Këshillit të Ministrave, nga çasti i
lindjes së të drejtës dhe deri në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji. Masa e pensionit, e
rivlerësuar si më lart, në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji, vlerësohet si shumë
përfundimtare e pensionit të parakohshëm për vjetërsi ose e pensionit suplementar.
17. Nga citimi i dispozitës ligjore të mësipërme evidentohet se, ky ligj ka parashikuar
qartë se të gjitha pensionet e parakohshme për vjetërsi shërbimi dhe pensionet suplementare
të përfituara para hyrjes në fuqi të tij, janë objekt rishqyrtimi dhe rivlerësimi i tyre do të
kryhet sipas parashikimeve të këtij ligji, i cili nuk mund ti shtrijë efektet e tij edhe për
periudhat para hyrjes në fuqi të tij, ashtu siç me pa të drejtë ka arsyetuar në vendim gjykata e
apelit.
18. Kjo do të thotë që për periudhën nga lindja e të drejtës dhe deri në momentin e
hyrjes në fuqi të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 “Për Sigurimin Shoqëror Suplementar të
Ushtarakëve të Forcave të Armatosura, të Punonjësve të Policisë së Shtetit, të Gardës së
Republikës, të Shërbimit Informativ të Shtetit, të Policisë së Burgjeve, të Policisë së
Mbrojtjes nga Zjarri dhe të Shpëtimit e të Punonjësve të Shërbimit të Kontrollit të
Brendshëm”, rillogaritja e pensionit suplementar të parakohshëm të ushtarakut duhet të bëhet,
duke u bazuar në ligjin që ka qenë në fuqi në kohën e lindjes së të drejtës së përfitimit.
19. Ndërsa pas hyrjes në fuqi të ligjit të mësipërm, në zbatim të tij dhe aktit normativ
nr.05, datë 10.11.2010, i cili në nenin 5 të tij thotë se, për përfitimet ky akt normativ gjen
zbatim nga dita e hyrjes në fuqi të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009, përfitimet e ushtarakëve
do të përllogariten, duke u bazuar në dispozitat ligjore të këtij ligji.
20. Gjithashtu edhe për pjesën e vendimit që bën fjalë për ndërprerjen e pensionit
suplementar dhe shpalljen debitor të palës paditëse, me pretendimin që ai ka në pronësi tokë
bujqësore, gjykata e apelit nuk arsyeton se cila është baza ligjore ku ajo e mbështet
arsyetimin e saj, por thotë se meqenëse paditësi ka tokë në pronësi, atij duhet t’i hiqet e drejta
e pensionit suplementar të parakohshëm të ushtarakut.
21. Për të gjitha këto që u thanë më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
arrin në përfundimin se, rekursi i paraqitur nga pala paditëse Isen Samurri, është i bazuar në
ligj, prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës së Apelit
Durrës duhet të prishet dhe në zbatim të vendimit unifikues nr.03/2013 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë çështja duhet të dërgohet për tu rishqyrtuar nga Gjykata
Administrative e Apelit.
PËR KËTO ARSYE

550
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.10-2013-1514 (690), datë 22.10.2013 të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
Tiranë, më 21.01.2016
551
Nr. 00-2016-625 Vendimi (28)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: GEROND BERBERI

I PADITUR: DEGA E THESARIT POGRADEC
PERSON I TRETË: PROKURORIA E RRETHIT POGRADEC
OBJEKTI:
Kompensim për burgim të padrejtë.
Baza Ligjore: Nenet 268, 269 të K.Pr. Penale,
neni 57 i ndryshuar i K.Penal
dhe ligji “Për Kompensim për Burgim të Padrejtë”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me vendimin nr.906, datë 21.11.2012 ka

vendosur:
Pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë.
Detyrimin e palës së paditur Dega e Thesarit Pogradec të kompensojë
paditësin Gerond Berberi, për burgimin e padrejtë prej 154 ditësh, në shumën
164.000 lekë.

Parë Pogradec.

Dega e Thesarit Pogradec, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.166, datë 28.03.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimit
nr.906, datë 21.11.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë Pogradec.
Shkaqet që pala e paditur Dega e Thesarit Pogradec paraqet në rekurs, janë:

 E drejta procedurale penale nuk gjen rregullim vetëm në Kodin e Procedurës Penale,
por edhe në një sërë ligjesh të tjera që rregullojnë procedura që lidhen me gjykimin
penal. Një nga këto ligje është dhe ligji nr.9381/2005, i cili parashikon dhe rregullon
të drejtën për kompensim të burgimit të padrejtë.
 Ky gjykim ka një karakter të veçantë, duke qenë se ai ndërthur procesin penal me atë
civil dhe në vetvete është kompleks. Kjo pasi është një procedurë gjykimi penal që një
dhe një e drejtë me karakter civil, siç është shpërblimi i dëmit nga burgimi i padrejtë.
552
Duke qenë se Kodi i Procedurës Penale dhe ligji nr.9381/2005 janë ligje, atëhere nuk
mund të themi se jemi përpara përplasjeve të ligjeve, por përkundrazi përpara
plotësimit të tyre. Ligji nr.9381/2005 plotëson K.Pr.Penale dhe në këtë rast referon te
paga minimale.
 Zëri i vetëm në caktimin e masës së kompensimit është ai material ose pasuror, nga
vetë fjala kompensim për këtë arsye ligjvënësi ka caktuar si kritere të caktimit të kësaj
mase të ardhurat nga puna, pensionin apo pagën minimale të caktuar me VKM. Ky
qëndrim është mbajtur edhe nga vendimi unifikues i Gjykatës së Lartë nr.03, datë
27.03.2003.
 Në caktimin e masës së kompensimit për burgimin e padrejtë, gjykata i referohet ligjit
nr.9381, datë 28.04.2005 “Për kompensimin e burgimit të padrejtë” e më konkretisht
tek neni 5 i tij, i cili përcakton masën e kompensimit deri në 2.000 lekë për një burgim
dhe 3.000 lekë për një ditë paraburgim, deri në 1.000 lekë për një ditë “arresti në
shtëpi”, si dhe kriteret mbi të cilat gjykata duhet të mbështetet për dhënien e
dëmshpërblimit.
 Interpretimi i pikës 2 të nenit 5 të ligjit nr.9381/2005, “Për kompensimin e burgimit të
padrejtë” nuk duhet bërë në favor të përcaktimit të një vlere fikse si kompensim për
paraburgimin e vuajtur.
 Duke u nisur nga një interpretim literal, dispozita ligjore duhet interpretuar në mënyrë
logjike, duke u nisur nga vetë qëllimi i legjislatorit. Nuk do të kishte kuptim
parashikimi i kritereve në pikën 1 të nenit 5, nëse qëllimi i legjislatorit do të ishte
vendosja e një mase fikse kompensimi.
 Masa e kompensimit varion sipas veçorive të rastit konkret. Neni 5/1 i ligjit, ka
përcaktuar kriteret që gjykata duhet të vlerësojë në përcaktimin e masës së
kompensimit.
 Është e kuptueshme që masa e kompensimit duhet përcaktuar për çdo rast në mënyrë
të veçantë, pas analizës së të gjitha rrethanave që e karakterizojnë atë.
 Personi që pretendon kompensimin është i detyruar të provojë ekzistencën e dëmit të
pësuar, se vetëm në këtë mënyrë mund të ndodhë një shpërblim i drejtë.
 Paditësi duhej të paraqiste në cilësinë e provës dokumente që të tregojë se ka qenë në
marrëdhënie pune dhe ka paguar sigurimet shoqërore apo shëndetësore dhe duke
paraqitur këto si prova ai ndodhet në kushtet e pikës d, të nenit 5 të ligjit 9831/2005,
që përcakton pagën minimale si kriter në vlerësimi për caktimin e dëmshpërblimit në
këtë rast papunësie.
 Mosparaqitja e dokumentave sjell pamundësinë e provimit të të ardhurave që kishte
paditësi në momentin e arrestimit për të gjykuar më pas për shpërblimin e dëmit
pasuror si kompensim.
 Ligjvënësi ka përcaktuar shprehimisht marrjen parasysh të të ardhurave nga paga kur
punonjësi ka qenë i punësuar apo pagën minimale kur ai ka qenë i papunë.
 Vendimi mbi kompensimin kur mungon mundësia për t’iu drejtuar një të dhëne të
saktë dhe që të mund të përdoren elemente konkrete provues në lidhje me secilin nga
përbërësit e kompensimit, duhet sidoqoftë të bazohet mbi prova të sakta ose mbi një
kriter aritmetik.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Medi Bici dhe e bisedoi çështjen në tërësi, në
dhomën e këshillimit, në përfundim;
553
VËREN
nr.11243-01471-00-2013 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Gerond Berberi,
e paditur Dega e Thesarit Pogradec dhe person i tretë Prokuroria e Rrethit Pogradec, me
objekt: Kompensim për burgim të padrejtë.
2. Vendimi nr.166, datë 28.03.2013 i Gjykatës së Apelit Korçë është rrjedhojë e një
hetimi jo të plotë dhe të gjithanshëm gjyqësor, i cili është në kundërshtim me kërkesat e nenit
14 të K.Pr.Civile, prandaj si i tillë ai duhet të prishet nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim, pranë Gjykatës Administrative të Apelit.
3. Me vendimin nr.63, datë 04.06.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec

është vendosur: Vleftësimi si i ligjshëm i arrestimit në flagrancë, në datën 01.06.2012 ora
00.30, të personit në hetim Gerond Berberi. Caktimin si masë sigurimi ndaj personit në hetim
Gerond Berberi atë të “Arrestit në shtëpi”, të parashikuar nga neni 237 i K.Pr. Penale, i
dyshuar për kryerjen e veprave penale të vrasjes së mbetur në tentativë, të parashikuar nga
neni 76 e 22 i K.Penal dhe prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe të
municionit, të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal.
4. Me vendimin e datës 01.11.2012 Prokuroria e Rrethit Pogradec, ka vendosur:
Pushimin e hetimeve në ngarkim të shtetasit Gerond Ilirjan Berberi. Në këto kushte paditësi
Gerond Berberi, i është drejtuar gjykatës dhe kërkon që të kompensohet për kohën e vuajtur
në paraburgim.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec , me vendimin nr.906, datë 21.11.2012 ka

vendosur:
Detyrimin e palës së paditur Dega e Thesarit Pogradec të kompensojë paditësin
Gerond Berberi, për burgimin e padrejtë prej 154 ditësh, në shumën 164.000 lekë.
......Konstatohet se padia objekt gjykimi është ngritur brenda afatit 3-vjeçar, për të
cilin bën fjalë neni 269/1 i Kodit të Proçedurës Penale dhe neni 8/3 i ligjit nr.9381, datë
28.04.2005 “Për kompensimin e burgimit të padrejtë”.
Nga hetimi gjyqësor, nuk u konstatuan rrethana të veçanta, të cilat do të përjashtonin
paditësin, nga e drejta për të kërkuar kompensimin për paraburgimin e padrejtë.
Mënyra dhe rastet e kompensimit të burgimit të padrejtë parashikohen në ligjin me
nr.9381, datë 28.04.2005 “Për kompensimin e burgimit të padrejtë”.
Gjykata çmon se K.Pr. Penale, ashtu edhe ligji nr.9381, datë 28.04.2005 “Për
kompensimin për burgim të padrejtë”, me parashikimin e kompensimit për burgim e dënim të
padrejtë kanë parasysh, të garantojnë kompensimin për dëmin e pësuar nga një privim i
qartë lirisë personale dhe nga pasojat e drejtpërdrejta, që ky privim ka shkaktuar si një
aktivitetet e ndryshme që ka zhvilluar më parë ky person ashtu edhe në marrëdhëniet e tij
personale.
Gjykata çmon se, duke u nisur nga analiza në tërësi e dispozitave të ligjit me nr.9381,
datë 28.04,.2005, “Për kompensimin e burgimit të padrejtë”, dhe konkretisht nenit 5 të tij,
kompensimi për burgim të padrejtë, përcaktohet nga vetë gjykata, duke mbajtur parasysh
disa rrethana, të parashikuara në këtë nen, të cilat nuk janë të detyrueshme për gjykatën, por
janë thjeshtë orientuese dhe deri në këtë maksimum të përcaktuar nga ligji është në
554
diskrecion të gjykatës, që të përcaktojë masën e dëmshpërblimit që ajo çmon se është e drejtë
për secilin rast konkret.......
7. Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.166, datë 28.03.2013 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.906, datë 21.11.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Pogradec.
......Gjykata çmon se nga hetimi gjyqësor, nuk u konstatuan rrethana të veçanta, të
cilat do të përjashtonin paditësin, nga e drejta për të kërkuar kompensimin për paraburgimin
e padrejtë. Mënyra dhe rastet e kompensimit të burgimit të padrejtë parashikohen në ligjin
nr.9381 datë 28.04.2005 “Për kompensimin e burgimit të padrejtë”.
Kështu, neni 3 pika a dhe neni 5, të tij parashikojnë se: Për efekt të këtij ligji, me
burgim të padrejtë kuptohet: Periudha e paraburgimit për një çështje ose akuzë, për të cilën
prokuroria ka pushuar hetimet ose gjykata ka dhënë pafajësi ose ka pushuar çështjen ( neni
3/a).
Gjykata çmon se pretendimi i paditësit për t’u kompensuar për burgim të padrejtë,
është pjesërisht i drejtë. Gjykata mban parasysh që ky kompensim të jetë në përpjesëtim të
drejtë me shkallën e vuajtjes dhe rrethanat personale të personit konkret dhe vlerëson se
masa e kompensimit për paditësin , duhet të jetë për 5 ditë x 3.000 lekë paraburgim dhe 149
ditë nën masën e sigurimit personal arrest në shtëpi në vlerën prej 149 x 1.000 lekë =
149.000 lekë, në total në vlerën 164.000 lekë, sipas kritereve të përcaktuara në ligjin e
përmendur.....
9. Në nenin 44 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë parashikohet se:

Kushdo ka të drejtë të rehabilitohet dhe/ose të zhdëmtohet në përputhje me ligjin, në
rast se është dëmtuar për shkak të një akti, veprimi ose mosveprimi të paligjshëm të organeve
shtetërore.
10. Në nenin 9 të Kodit të Procedurës Penale parashikohet se:

Personave që procedohen në kundërshtim me ligjin ose dënohen pa të drejtë u
kthehen të drejtat dhe shpërblehen për dëmin e pësuar...
11. Në nenin 268 të Kodit të Procedurës Penale, është parashikuar se:

Ai që është deklaruar i pafajshëm me vendim të formës së prerë ka të drejtën e
kompensimit për paraburgimin e vuajtur, me përjashtim të rasteve kur është provuar që
vendimi i gabuar ose moszbulimi në kohën e duhur i faktit të panjohur është shkaktuar
tërësisht ose pjesërisht prej tij. Kjo dispozitë, zbatohet edhe në favor të personit për të cilin
është vendosur pushimi i çështjes nga gjykata.
12. Në nenin 5 të ligjit nr.9381, datë 28.04.2005 “Për Kompensimin e Burgimit të

Padrejtë”, është parashikuar se:
1. Kompensimi për burgim të padrejtë caktohet nga gjykata, duke mbajtur parasysh:
a) të ardhurat nga paga për të punësuarit në sektorin publik ose në sektorin privat,
deri një
muaj para burgimit;
b) fitimin e realizuar nga veprimtaritë tregtare dhe fitimprurëse gjatë tri viteve të
fundit para
burgimit;
c) pensionet e përfituara para ose gjatë paraburgimit;
555
ç) pagën minimale në shkallë vendi për ata që kanë qenë pa punë, të paktën një muaj
para
datës së burgimit;
d) rrethana të tjera, të lidhura me gjendjen ekonomike e familjare të të burgosurit;
dh) të ardhurat nga puna në burg.
2. Kompensimi caktohet deri në 2.000 (dy mijë) lekë për një ditë burgim dhe 3.000
(tre mijë)
lekë për një ditë paraburgim.
13. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala e
paditur Dega e Thesarit Pogradec përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58
të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, të cilat e bëjnë të cënueshëm vendimin e
Gjykatës së Apelit Korçë.
14. Paditësi Gerond Berberi ka kërkuar me anë të padisë objekt shqyrtimi, detyrimin e
palës së paditur për ti kompensuar dëmin e shkaktuar si pasojë e burgimit të padrejtë.
Kërkimet e tij, paditësi i ka mbështetur në nenet 268 dhe 269 të K.Pr. Penale, si dhe në ligjin
nr.9381, datë 28.04.2005 “Për Kompensimin e Burgimit të Padrejtë”.
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës se Lartë vlerëson se paditësi legjitimohet në
kërkimin e tij për kompensimin e burgimit që ai ka vuajtur padrejtësisht. Kjo e drejtë e tij
sanksionohet nga neni 44 i Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë, i cili shprehimisht thotë:
Kushdo ka të drejtë të rehabilitohet dhe/ose të zhdëmtohet në përputhje me ligjin, në rast se
është dëmtuar për shkak të një akti, veprimi ose mosveprimi të paligjshëm të organeve
shtetërore, si dhe neni 9 i K.Pr. Penale, i cili parashikon se: personave që procedohen në
kundërshtim me ligjin ose dënohen pa të drejtë u kthehen të drejtat dhe shpërblehen për
dëmin e pësuar...
16. E drejta e kompensimit për burgim të padrejtë gjen rregullim të posaçëm në ligjin
nr.9381, datë 28.04.2005 “Për Kompensimin e Burgimit të Padrejtë”. Ky ligj ka për objekt të
tij pikërisht rregullimin e rasteve të përfitimit dhe të kompensimit për burgim të padrejtë,
përfshirë edhe masën e mënyrën e llogaritjes së tij, si dhe procedurat për kërkimin, pagesën
dhe kompensimin për burgim të padrejtë.
17. Masa e kompensimit për burgim të padrejtë gjen rregullim në nenin 5 të ligjit
nr.9381, datë 28.04.2005 në të cilin jepen kriteret që duhen mbajtur parasysh për këtë lloj
dëmshpërblimi. Gjykatat më të ulta kanë përcaktuar masën e kompensimit për burgim të
padrejtë që i takon paditësit vetëm duke iu referuar pikës 2 të nenit 5 të ligjit nr.9381, datë
28.04.2005, ku shprehimisht thuhet: Kompensimi caktohet deri në 2.000 lekë për një ditë
burgim dhe 3.000 lekë për një ditë paraburgim, pa iu referuar pikës 1 të njëjtin nen ku
parashikohet shprehimisht që: Kompensimi për burgim të padrejtë caktohet nga gjykata, duke
mbajtur parasysh: a) të ardhurat nga paga për të punësuarit në sektorin publik ose në
sektorin privat, deri një muaj para burgimit; b) fitimin e realizuar nga veprimtaritë tregtare
dhe fitimprurëse gjatë tri viteve të fundit paraburgimit; c) pensionet e përfituara para ose
gjatë paraburgimit; ç) pagën minimale në shkallë vendi për ata që kanë qenë pa punë, të
paktën një muaj para datës së burgimit; d) rrethana të tjera, të lidhura me gjendjen
ekonomike e familjare të burgosurit; dh) të ardhurat nga puna në burg.....
18. Në analizë të atyre që u thanë më sipër, zgjidhja që gjykatat i kanë dhënë
mosmarrëveshjes objekt shqyrtimi gjyqësor është në kundërshtim me ligjin nr.9381, datë
28.04.2005. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se në rastin konkret, gjykatat
më të ulta duhet të merrnin në analizë dhe konsideratë gjithë përmbajtjen dhe parashikimet që
556
ligjvënësi ka bërë në nenin 5 të ligjit nr.9381, datë 28.04.2005, dhe jo vetëm një parashikim
siç është ai i maksimumit të shpërblimit parashikuar nga pika 2 e të njëjtës dispozitë. Nëse do
të ishte e mjaftueshme kjo, atëhere ligjvënësi nuk kishte përse të parashikonte dhe të
përcaktonte në mënyrë eksplicite disa kritere (siç janë ato në nenin 5/1), të cilat janë të
domosdoshme dhe që shërbejnë për përcaktimin e dëmshpërblimit.
19. Në këto rrethana, Kolegji Administrativ vlerëson se ishte detyrim i gjykatave më
të ulta që në respektim të nenit 14 të K.Pr.Civile, të hetonin nëse: pala paditëse Gerond
Berberi ka punuar para se të arrestohej, apo ka qenë i papunë, është trajtuar me ndihmë
sociale, gjendja ekonomike, etj. Vetëm pasi të verifikonin dhe hetonin në lidhje me rrethanat
e mësipërme, gjykatat mund të shpreheshin në lidhje me masën e kompensimit që do i
takonte paditësit, në zbatim të nenit 5 të ligjit nr.9381, datë 28.04.2005 “Për Kompensimin
për Burgim të Padrejtë”.
20. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, parashikimet e nenit 5 të
ligjit nr.9381/2005 duhet të vlerësoheshin nga gjykatat më të ulta së bashku dhe në harmoni
të plotë, sepse parashikimet e pikës 2 nenit 5 të ligjit nr.9381, datë 28.04.2005, përbëjnë
kufirin maksimal të kompensimit për burgim të padrejtë, i cili u jepet personave që kanë të
ardhura ditore të barabarta ose që i kalojnë këto kufij maksimal, të parashikuar nga ligji. Por
kjo nuk do të thotë që të gjithë personat që vuajnë paraburgim/burgim të padrejtë duhet të
trajtohen me maksimumin e dëmshpërblimit që jep dispozita, pasi dhe dëmi për të gjithë
personat që vuajnë paraburgim/burgim të padrejtë nuk është i njëjtë. Në këtë kontekst
gjykatat në përcaktimin e masës së dëmshpërblimit duhet të vlerësonin drejtë të gjitha kriteret
e parashikuara në ligj dhe jo ti veçojnë e ndajnë ato nga njëra-tjetra.
21. Sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i
Gjykatës së Apelit Korçë duhet prishur dhe në zbatim të vendimit unifikues nr.03/2013 të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, çështja duhet të dërgohet për rishqyrtim, pranë
Gjykatës Administrative të Apelit, e cila aktualisht është kompetente në lëndë për gjykimin e
kësaj çështje administrative.
22. Në rishqyrtimin e çështjes, Gjykata Administrative e Apelit, duhet të zhvillojë një
hetim të plotë e të gjithanshëm gjyqësor të çështjes, në përputhje me kërkesat e nenit 14 të
K.Pr.Civile, duke hetuar në lidhje me kriteret që parashikon pika 1 e nenit 5 të ligjit nr.9381,
datë 28.04.2005, siç janë të ardhurat nga paga, fitimi nga veprimtari tregtare, pensionet e
përfituara, gjendjen ekonomike dhe familjare dhe më pas të caktojë dëmshpërblimin.
23. Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, arrin në
përfundimin se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Dega e Thesarit Pogradec është i bazuar
në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të pranohen dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së apelit
duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim, pranë Gjykatës Administrative të
Apelit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/c të ligjit
Mosmarrëveshjeve Administrative”;
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.166, datë 28.03.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe dërgimin
Tiranë, më 21.01.2016
557
Nr. 00-2016-581 i Vendimit (29)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në dhomën e këshillimit të datës 21.01.2016, mori në shqyrtim çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: AFËRDITA STRAZIMIRI, ENIS BALA,

TË PADITUR: FATMIR BALA,
“GORA” SHPK.
ZYRA REGJISTRIMIT TË PASURIVE TË
PALUAJTSHME TIRANË
ZYRA VENDORE TIRANË
OBJEKTI:
Pavlefshmëria e vendimit nr.11 datë 17.04.2002 të ZRPPasurise.
Pavlefshmëria e Regjistrimit te Pasurisë nr 2/256,
vetëm për truallin 394 m2 në emër te paditurit Fatmir Bala.
Evidentimi i kësaj prone ne emër të trashëgimlënësit Isuf Bala.
Pavlefshmëri e pjesshme e kontratës së sipërmarrjes
nr.1153 rep datë 17.12.2004 të noteres Violeta Sulkaj.
Kërkim i pasurisë trashëgimore.
Detyrim i të paditurve të dorëzojnë 2/6 pjesë të sipërfaqeve ndërtimore
të ndërtuara mbi truallin prej 394 m2.
Marrje e masës provizore.
Baza Ligjore: Ligji nr.7843 datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive të Paluajtshme”.
Kodi Civil, nenet 92/a, 394 e 351 të tij.
Nenet 202/a dhe 205; 206 të K.Pr. Civile.

vendosur:
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr 2228, datë 28.09.2012 ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr 10619, datë 22.12.2011 te Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim ne atë gjykatë me tjetër trup
gjykues.
558
Kundër vendimit te gjykatës , ka ushtruar rekurs Fatmir Balla e cila kërkon prishjen e
vendimeve duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës është marrë ne kundërshtim me ligjin, dhe i pa mbështetur si ne
prova dhe ne fakt.
- Gjykata ka mbajtur qëndrim hapur te njëanshëm. Mjafton ti hedhesh një sy vendimit
te saj për te konstatuar se ne te ne asnjë rast nuk janë argument mbi te cilat mbështetet
ajo për prishjen e vendimit te shkallës së pare.
- Gjykata pretendon se nuk është realizuar një hetim i plotë dhe i gjithanshëm dhe se ne
shkallë të pare nuk u janë dhënë përgjigje te gjitha pretendimeve nga ana e palës
paditëse. Por kjo nuk shprehet se cila pjese e kërkesave te paditësve nuk janë marrë
përgjigje nga gjykata e rrethit.
- Në vendimin e saj gjykata e apelit shprehet se është shkelur neni 28 i K.Pr.C. Ky
arsyetim është i gabuar pasi nenin i sipërcituar nuk ka lidhje me mangësinë e te
shprehurit nga ana e gjykatës por përkundrazi qëllimi i tij është që te parandalojë
gjykatën që te shprehet për me shumë nga sa kërkohet ne padi. Këtë e gjejmë te
shprehur tek fraza “ pa u kaluar kufijtë e saj”.
- Gjykata e apelit ka shkelur ligjin proçedurial. Neni 467 te K.Pr.C, përcakton shtatë
rastet kur gjykata dërgon çështjen për rigjykim ne gjykatën e rrethit. Asnjë prej këtyre
rasteve nuk përputhet me arsyen për te cilat gjykata e apelit është shprehur ne
vendimin e saj se po ridërgon çështjen ne shkallë te pare.
- Gjykata e apelit ka shkelur nenin 14 te K.Pr.C, i cili përcakton se gjykata ka për
detyrë që te kryhej një hetim te plotë dhe te gjithanshëm e në përputhje me ligjin. Në
raste se gjykata e apelit ka konstatuar mangësi nga ana e gjykatës së shkallës së pare
atëherë ajo ka patur te drejtën ta përsërisë tërësisht ose pjesërisht hetimin madje edhe
te marrë prova te reja .
- Nuk është e vërtetë se gjykata e rrethit ka shkelur nenin 6 te K.Pr.C, pasi nuk është
shprehur për te gjithë sa kërkohet ne padi dhe vetëm për atë që kërkohen. Kjo gjykatë
u ka dhënë përgjigje te gjitha kërkesave te paraqitura ne padi.
- Pretendimi i paditësve se ata kanë dhuruar vetëm banesën por jo truallin është
absurde. Trualli është pjese përbërëse e banesës. Neni 146 i K.C, përcakton saktësisht
se është pjese përbërëse një sendi çdo gjë e bashkuar me të dhe nuk mund të ndahen
me të pa iu shkaktuar një dëm thelbësor.
- Në nenin 2i paragrafi 5 te ligjit 7512, datë 10.08.1991 “Për sanksionimin dhe mbrojtje
e pronës private, te nismës së lire, te veprimtarive te pavarura dhe privatizimit”
atëkohë ne fuqi është përcaktuar qarte se “personat juridike dhe fizik pronare të
ndërtesave ekzistuese te çdo lloji janë është pronarë te truallit që zënë këto ndërtesa”
Pra edhe në rast se pronësia mbi truallin u është hequr palëve për shkak te ligjeve te
kohës me miratimin e ligjit nr 7512 pronarit te banesës i rikthye e drejta e pronësisë
mbi truallin.
- Kërkoj prishjen e vendimit te gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit te
gjykatës së rrethit.

pasi dëgjoi relacionin përkatës te gjyqtarit Andi Çeliku dhe diskutoi çështjen ne tërësi,
VËREN
Paditësit Afërdita Strazimiri dhe Enis Bala dhe i padituri Fatmir Bala janë në lidhje
familjare mes tyre përkatësisht motra dhe vëllezër. Në bazë të dëshmisë së trashëgimisë
nr.350 regjistri datë 15.04.1965 të Gjykatës Popullore Shkodër ndërgjyqësit janë përcaktuar si
trashëgimtarë ligjorë të trashëgimlënësit Isuf Bala.
559
Me kontratën e dhurimit nr.5561 rep dhe 709 kol datë 19 janar 1991 dhuruesit
Afërdita Strazimiri, Enis Bala, Dylbere Hasani, Rudina Bushati, Sabina Darova, Muhamet
Darova, i kanë dhuruar të paditurit Fatmir Bala, i cili e ka pranuar dhurimin “ shtëpinë e
ndodhur në Tiranë, L.11 Rr. “Hoxhë Vokrri”nr. 27 të përbërë aktualisht prej tre dhoma, një
kuzhinë, një sallon dhe një banjo dhe pesë bodrume në katin përdhes, oborr në përdorim
rrethuar me mur e portë më vete kufizuar : nga lindja Rr. “H. Vokkrri” nga Jugu prona e :
Vangjel Ngjelës dhe Fatbardh Kadiut, nga Jugu shtëpinë e Bert Shllakut dhe nga veriu me
rrugicën pa krye. Për këtë dhurim është marrë leja përkatëse nga Komiteti Ekzekutiv i K.P
Rajonit nr.1 sipas vendimit nr.132 datë 30.11.1990. Pas kësaj kontrate dhurimi Fatmir Bala
mbetet pronar vetëm i gjithë shtëpisë së përshkruar më lart dhe i kufizuar sa më sipër”.
Bashkëlidhur kontratës së dhurimit ndodhet leja për aktin e dhurimit nga Komiteti
Ekzekutiv i K.P Rajonit nr.1 sipas vendimit nr.132 datë 30.11.1990, skica planimetrike e
pronës së dhuruar,dëshmitë e trashëgimit të trashëgimlënësit Isuf Bala, dhe dëshmia e
trashëgimisë së trashëgimlënësit Satber Darova ( trashëgimtar i trashëgimlënësit Isuf Bala
nr.50 regjistri datë 24 tetor 1989, si dhe dokumentacioni mbi origjinën e pronës përkatësisht
Akt njoftunie datë 25 mars 1958 si dhe fleta e regjistrit Ipotekor nr.342 datë 08.06.1932 që
përfaqëson aktin e blerjes nga ana e trashëgimlënësit Isuf Bala të “një kopshti dhe gjysmë
pusi të ndodhur në lagjen “Sulejman Pashë”.
Rezulton se i padituri Fatmir Bala e ka poseduar qetësisht dhe pa ndërprerje pronën e
mësipërme, dhe në bazë të Ligjit nr .7843 datë 13.07.1994 “ Për regjistrimin e pasurive të
Paluajtshme”, ka aplikuar për regjistrimin e pronës në emër të tij.
Pas verifikimit të dokumentacionit të paraqitur dhe kryerjes së procedurave ligjore
dhe rregulloreve të punës dhe funksionimit ZRPP Tiranë , Komisioni Regjistrimit të Zyrës së
Pasurive të Paluajtshme me vendimin nr.11 datë 17.04.2007 ka vendosur : Regjistrimin e
pasurisë nr.2/256 Zk 8150, ndodhur në Rr. “ H. Vokrri’ me sipërfaqe ndërtese 132 m2 dhe
sipërfaqe trualli përkatës 394 m2 me kufizimet :Veriu pasuria 2/246; Jugu 2/257 dhe 2/258;
lindja 3/275 perëndimi 2/255, duke u bazuar në reference ligjore ,nenin 24 pika “ b” të ligjit.
Rezulton se ZRPP Tiranë, bazuar në nenin 25 të ligjit ka kryer afishimin publik të
regjistrimit fillestar dhe në përfundim të afatit të këtij publikimi, i padituri Fatmir Bala është
pajisur me vërtetimin e pronësisë nr.133 regjistri Hipotekor datë 24.04.2002 për pasurinë me
përshkrimin “Truall me sipërfaqe 394 m2 dhe ndërtesë me sipërfaqe ndërtimi 132 m2 i
ndodhur në Rr. “H. Vokrri” nr.27, Zona Kadastrale 8150.
Me pajisjen me vërtetimin e pronësisë, i padituri Fatmir Bala ka lidhur akt
marrveshjen e datës 28.06.2002 me shoqërinë “ Gora” Shpk për dhënien në ndërtim të pronës
së tij dhe me vendimin nr.409 datë 06.08.2003 , Rikonfirmuar me vendimin 5 datë
17.03.2004, K RR T e Bashkisë Tiranë ka miratuar Sheshin e ndërtimit në favor të subjektit
ndërtues “Gora” shpk në pronë të familjeve Verzivolli, Kadiu; Ibërshimi,Bala, Sharofi,
Bruzali. Me tej me vendimin nr.9116 prot datë 29.09.2004 të KRRT Bashkisë Tiranë rezulton
të jetë miratuar dhe leja e ndërtimit në shesh të miratuar .
Me kontratën sipërmarrjes nr.11583 rep datë 17.12.2004 lidhur ndërmjet shoqërisë
“Gora” shpk dhe të paditurit Fatmir Bala , është përcaktuar se cfarë sipërfaqesh ndërtimore
do të përfitojë i padituri Fatmir Bala në shkëmbim të sipërfaqes së truallit së dhënë për
ndërtimin që kryen kjo shoqëri. Sipas kësaj kontrate i padituri do të përfitonte sipërfaqe
banimi , dyqan dhe garazh.
Me padinë e ngritur paditësit pretendojnë se:-Me kontratën e dhurimit datë 19.
Janar 1991 të paditurit Isuf Bala i është dhuruar vetëm shtëpia (banesa) dhe jo trualli.
-Vendimi nr.11datë 17.04.2002 ZRPP Tiranë është absolutisht i pavlefshëm pjesërisht
pasi në këtë rast nuk mund të aplikohej regjistrim fillestar i cili ka ekzistuar që në vitin 1932.
Për rrjedhojë, ky vendim është marrë në kapërcim të kompetencave të përcaktuar në ligjin
560
nr.7843 datë 13.07.1994 dhe për rrjedhojë duhet të konstatohet si absolutisht i pavlefshëm
dhe duhet urdhëruar fshirja e tij.
-Marrëveshjet e lidhura mes të paditurit Fatmir Bala dhe shoqërisë “Gora” Shpk, janë
absolutisht të pavlefshme dhe gjykata duhet të zgjidhë pasojat juridike dhe të detyrojë
shoqërinë “ Gora” shpk tù dorëzojë paditësve bashkërisht 2/6 pjesë (nga 1/6) secili të
sipërfaqes ndërtimore që do të përfitojë i padituri Fatmir Bala nga marrëveshja që ka me këtë
shoqëri, si dhe marrjen e masës provizore për vendosjen e sekuestros për 2/6 pjesë të pasurisë
nr.2/256 ZK. 8150.
I padituri Fatmir Bala prapësoi pretendimet e paditsave duke parashtruar se:
-I padituri Fatmir Bala është pronar i pasurisë ndërtesë dhe truall në bazë të vërtetimit
të pronësisë lëshuar nga ZRPP Tiranë, dokument ky që përbën nja akt të lëshuar nga një
organ publik me fuqi të plotë provuese.-Pronësinë mbi këtë pronë e ka fituar me kontratën e
dhurimit nr.5561 rep dhe 709 kol datë 11.01.1991. Pretendimi se vendimi ZRPP nr.11 datë
17.04.2002 përbën një akt absolutisht të pavlefshëm nuk ka për referencë asnjë nga rastet e
parashikuara nga neni 116 i K.Pr.Administrative.
-Padia nuk ka mbështetje ligjore, pasi edhe nëse pretendimet e paditësve do të ishin të
qenësishme, ata mund të mbrohen vetëm më një padi mbi të drejtat e bashkëpronarëve dhe
bashkëpronësinë dhe jo me padi për kërkim trashëgimi.
vendosur:
Analiza ligjore e fakteve dhe vlerësimi gjykates. Për zgjidhjen e drejtë dhe në
përputhje me dispozitat ligjore të detyrueshme për aplikim , gjykata merr në shqyrtim në
radhë të parë natyrën e mosmarrëveshjes objekt gjykimi dhe në funksion të saj përcakton e
objektin e të provuarit të çështjes konkrete në përputhtje me nenin 16 të K.Pr. Civile .
Me kontratën e dhurimit të datës 19 janar 1991 të paditurit Fatmir Bala i ka kaluar e
drejta e pronësisë mbi ndërtesën dhe truallin mbi të cilin ngrihet ajo. Në bazë të nenit 142 të
K. Civil ndërtesat janë pasuri të paluajtshme dhe teoria e së drejtës dhe legjislacioni
rregullues në fuqi i sipërcituar ka përcaktuar si të tilla çdo gjë që është e trupëzuar në
mënyrë të qëndrueshme dhe të vazhdueshme me tokën .
-Referuar në nenit 150 të K. Civil pronarit të sendit takon edhe pronësia mbi pjesët
përbërëse të tij, dhe si pjesë përbërëse një sendi përkufizohet çdo gjë e bashkuar më të dhe që
nuk mund të ndahet pa iu shkaktuar një dëm thelbësor.
-Nga interpretimi logjik i dispozitave të mësipërme , neneve 142, 146, dhe 150 të K.
Civil, do të ishte absurd dhe i paqenë dhurimi vetëm i ndërtesës pa përfshirë truallin mbi të
cilin ngrihet ajo dhe ky konkluzion përbën një përfundim logjik të mënyrës së qarkullimit të
sendeve dhe të mirave materiale në shoqërinë njerëzore.
-Fakti që të paditurit i është dhuruar ndërtesa dhe trualli mbi të cilin ngrihet në
rezulton qartë nga teksti i kontratës dhe pa qenë e nevojshme për interpretimin e saj ,në të
cilën përcaktohet se: “Pas kësaj kontrate dhurimi Fatmir Bala mbetet pronar vetëm i gjithë
shtëpisë së përshkruar më lart dhe i kufizuar sa më sipër”.
Kontratës së dhurimit të sipërcituar i paraqiten dokumentacioni i pronësisë së banesës
dhe i truallit, leja e marrë nga Këshilli Ekzekutiv i Lagjes për lejimin e dhurimit si dhe skica
planimetrike e pronës. Në skicën planimetrike të kësaj prone është evidentohet lehtësisht
planimetria e ndërtesës dhe në mënyrë të veçantë konfiguracioni i plotë i truallit dhe oborri i
saj, si pjesë përbërëse e kontratës së dhurimit. Në këtë skicë planimetrike janë të përfshira si
ndërtesa ashtu edhe oborri dhe janë përcaktuar saktësisht kufitarët e përshkruar edhe në
kontratën e dhurimit.
Nga ana tjetër fakti se të paditurit i është dhuruar ndërtesa dhe trualli nuk i legjitimon
paditësit të kundërshtojnë vendimin nr.11 datë 17.04.2002 të ZRPP, i cili konstatohet të jetë
561
në përputhje me kompetencat dhe procedurën e përcaktuar në aktet ligjore dhe nënligjore që
rregullojnë veprimtarinë e Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme. Paditësi është
bërë pronar i kësaj prone në tërësinë e saj dhe në ushtrim të të drejtave të fituara nëpërmjet
kontratës ka aplikuar për regjistrimin e kontratës në ZRPP.
Kërkimet e palës paditëse janë të varura nga mënyra e trajtimit të kërkimit kryesor,
Për rrjedhojë, konkluzioni i gjykatës se i padituri Fatmir Bala e ka fituar pronësinë nëpërmjet
kontratës së dhurimit mbi sendin në tërësi (ndërtesë dhe truall), passsjell rrëzimin e kërkimit
mbi pavlefshmërinë kontratës së sipërmarrjes lidhur mes të paditurit Fatmir Bala dhe
Shoqërisë “Gora” Shpk.
Pavarësisht nga kjo,duke e trajtuar në mënyrë të veçantë këtë pretendim, gjykata
vlerëson të theksojë se paditësit nuk janë palë në kontratën e sipërmarrjes e për pasojë nuk
legjitimohen në aspektin formal të kërkojnë pavlefshmërinë e saj. Qënia palë në aspektin
formal në një kontratë të shkruar, përbën një parakusht formal për të kontestuar një veprim
juridik formal dhe solemn siç është kontrata e dhurimit. Kjo pasi veprimi juridik përcaktohet
si shfaqje e ligjshme e vullnetit të personave palë në të, me qëllim krijimin, ndryshimin ose
shuarjen e të drejtave ose detyrimeve civile. Koncepti i veprimit juridik ngrihet mbi bazën
dhe në funksion të parimit të lirisë kontraktore, si një nga parimet kryesore të shtetit të së
drejtës.
Por, personi i tretë që nuk është palë në veprim juridik ka të drejtë që të mbrohet nga
pasojat që mund tì shkaktohen nga një veprim juridik në të cilin nuk është pale formalisht në
të por, mënyra se si personi i tretë mbrohet nga pasojat e veprimeve juridike të të tretëve
përcaktohet nga rrethi i të drejtave dhe interesave të ligjshme të shkelura .
Në këtë logjikë, edhe Gjykata e Lartë me vendimin nr.13 datë 09.03.2006 ka
vlerësuar se: “Veprimi juridik që është absolutisht i pavlefshëm nuk shkakton pasojat juridike
që synojnë palët, për pasojë ai nuk ka fuqinë juridike të një veprimi juridik të vlefshëm. Kur
gjykata gjatë shqyrtimit të çështjes konstaton se një veprim juridik është absolutisht i
pavlefshëm, ajo nuk jep vendim për konstatimin e tij të pavlefshëm por kufizohet në
vërtetimin e pavlefshmërisë dhe duke u nisur nga kjo, zgjidh konfliktin e palëve ndërgjyqëse
rreth marrëdhënies juridike përkatëse”
Referuar këtij formulimi të padisë, gjykata çmon të theksoje se pavlefshmëria
absolute e një veprimi juridik përkon me një gjendje të tillë juridike sipas së cilës, veprimi
juridik quhet se nuk është kryer për shkak se bie në kundërshtim me rendin ligjor në fuqi, ç’
ka presupozon se është në kundërshtim me dispozitat urdhëruese apo ndaluese të një ligji
konkret dhe për pasoje me rendin juridik.
Në pretendimet e ngritura si në padi dhe gjatë gjykimit pala paditëse nuk ka
përcaktuar se me cilat dispozita ligjore bie ndesh kontrata e sipërmarrjes objekt gjykimi. Nga
ana tjetër, në varësi të këtij përcaktimi, Kodi Civil ka parashikuar në nenin 106 e vijues të tij
mënyrën e zgjidhjes së pasojave të pavlefshmërisë së veprimit juridik, dhe pretendimet e
ngritura në themel të padisë për shqyrtim nuk përbëjnë asnjë nga mënyrat e përcaktuara në
këto dispozita për zgjidhjen e pasojave juridike.
Ashtu siç edhe është theksuar në vendimin e Gjykatës së Lartë që ka shqyrtuar
çështjen e juridiksionit (gjyqësor apo administrativ) në këtë çështje të drejtat e pretenduara
paditësat i kanë themeluar në bazë të nenit 349 e vijues të K.Civil që përfaqëson edhe
shkakun ligjor të padisë.
Lidhur me këtë moment gjykata çmon të theksojë se padia e kërkimit të trashëgimit
është mënyra e posaçme e mbrojtjes së trashëgimit. Nëpërmjet kësaj padie kërkohet njohja
trashëgimtar dhe dorëzimi i pasurisë trashëgimore dhe kërkimi mund tì drejtohet cilitdo që
mban këtë pasuri trashëgimore.
Në këtë pikë gjykata gjen me vend të theksojë se paditësi është gjithashtu një nga
trashëgimtarët e trashëgimlënësit Isuf Bala. Pronën objekt gjykimi e ka fituar në mënyrë të
562
prejardhur në bazë të një veprimi juridik , kontratë dhurimi nga bashkëpronarët
trashëgimtarë. Bazuar në këto rrethana , gjykata e gjen të bazuar prapësimin e palës së paditur
se e drejta e që pretendojnë paditësat nuk gjen mbështetje në shkakun ligjor të saj.
Në padi dhe gjatë gjykimit pala paditëse ka kërkuar marrjen e masës së sigurimit të
padisë, dhe gjatë gjykimit paditësit kanë përcaktuar si të tillë vendosjen e sekuestros
konservative mbi ambjentet e banimit dhe sipërfaqen ndërtimore që do të përfitojë i padituri
nëpërmjet kontratës së sipërmarrjes. Për këtë kërkesë për gjykata është rezervuar të shprehet
gjatë gjykimit me qëllim mundësimin e paraqitjes së provave nga pala kërkuese mbi faktin
nëse këto objekte janë regjistruar në ZRPP, dhe shqyrtimin në tërësi të çështjes. Për rrjedhojë,
në kushtet kur gjykata ka arritur në konkluzionin e padia në tërësi është e pabazuar në prova
dhe në ligj, edhe kërkesa për sigurimin e saj duhet të rrëzohet si e pabazuar
Prishjen e vendimit nr 10619, datë 22.12.2011 te Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe kthimin e çështjes për rigjykim ne atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
.....Vendimi nr.10619 datë 22.12.2011 i Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tirane nuk është
marre ne përputhje te plote me ligjin dhe si i tille duhet te vendimi prishet dhe çështja duhet
te kthehet për rigjykim ne atë gjykate me tjetër trup gjykues. Nga gjykimi i çështjes ne ketë
gjykate dhe provat e marra ne atë gjykim rezulton se; Nga ana e palës paditëse ne objektin e
kërkese padisë është kërkuar disa kërkimi dhe konkretisht është qe janë lidhur me disa
pavlefshmërinë dhe me lirimin dhe dorëzimit e sipërfaqes ndërtimore.
Rezulton ashtu siç dhe ka pretenduar pala paditëse ne ankim se nga ana e Gjykatës se
Tiranes nuk është realizuar një hetim i plote dhe i gjithanshëm.
Kështu rezulton se nga shqyrtimi i vendimit nga ana e Gjykatës se Tiranes nuk i është
dhëne përgjigje te gjitha pretendimet e ngritura ne kërkese padinë e paraqitur nga ana e palës
paditëse. Kështu nga ana e Gjykatës se Tiranes kemi shkelje te kërkesave te nenit 6 te
K.Pr.Civile pasi nuk është shprehur mbi gjithçka qe kërkohet dhe vetëm për atë qe kërkohet.
Po kështu Gjykata e Apelit çmon se kemi shkelje te kërkesave te nenit 28 te K.Pr.Civile për
te njëjtat shkaqe pasi Gjykata e Tiranes nuk është shprehur për te gjithë kërkesat e
parashtruara ne padi nga ana e palës paditëse.
Ne këto rrethana Gjykata e Apelit krijon bindjen se çështja duhet prishur dhe çështja
duhet kthyer për rigjykim për shkak te shkeljeve procedurale te përmendura me lart. Ne këto
rrethana Gjykata e Apelit e çmon te pabazuar vendimin e Gjykatës se Rrethit Gjyqësor
Tirane, ndaj si i tille ai duhet te prishet dhe çështja te dërgohet për rigjykim, pasi gjykata e
shkalles se pare ne dhënien e këtij vendimi ka lejuar shkelje te rregullave proçeduriale.
Kundër vendimit te gjykatës , ka ushtruar rekurs Fatmir Balla e cila kërkon prishjen e
vendimeve për shkaqe te parashtruara ne pjesën hyrëse te vendimit.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që
ndodhen në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e
prapësimeve të palëve si dhe të vendimeve gjyqësore, arrin në përfundimin se në marrjen e
vendimit nr.2228, datë 28.09.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë nuk janë respektuar
dispozitat e ligjit procedural civil, për këtë arsye vendimi kësaj gjykate duhet të prishet dhe
çështja duhet të dërgohet për rishqyrtim .
Kolegji Administrativ e gjen me vend të parashtrojë se procesi gjyqësor civil ka për
qëllim zhvillimin e një gjykimi që konsiston në vlerësimin nga pikëpamja e së drejtës të një
fakti ose një grup faktesh, që domosdoshmërish para se të vlerësohen nga gjykata duhet të
vërtetohen dhe që përfundon me dhënien e një vendimi i cili duhet t’u përgjigjet dispozitave
ligjore të zbatueshme për rastin konkret.
Në të kundërt, sikundër është rasti në shqyrtim, Kolegji Administrativ vlerëson se nga
ana e gjykatës se apelit nuk është bërë një analizë e plotë e mbështetur në prova në përputhje
me kërkesat e legjislacionit procedural civil, një hetimi i plotë dhe të gjithanshëm (neni 14 i
563
K.Pr.Civile) dhe cilësim i saktë i fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen duke
e zgjidhur atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni 16 i
K.Pr.Civile).
Kolegji Administrativ konstaton se Vendimi Nr nr.2228, datë 28.09.2012, të Gjykatës
së Apelit Tiranë. cenon një nga elementët më të rëndësishëm të një procesi të rregullt ligjor
siç është ai i arsyetimit të vendimit gjyqësor. Arsyetimi i vendimeve është element thelbësor i
një vendimi të drejtë. Vendimi gjyqësor në çdo rast duhet të jetë logjik, i rregullt në formë
dhe i qartë në përmbajtje. Argumentet e pjesës arsyetuese duhet të jenë të bazuara dhe të
lidhura logjikisht, duke respektuar rregullat e mendimit të drejtë. Këto argumente duhet të
jenë, gjithashtu, të mjaftueshme për të mbështetur dhe pranuar pjesën urdhëruese.
Në analizë të pjesë urdhëruese të vendimit nr.Nr.2228, datë 28.09.2012, të Gjykatës së
Apelit Tiranë, konstatohet se kjo gjykatë ka vendosur prishjen e vendimit nr.10619, datë
22.12.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tirane, me arsyetimin se nga ana e kësaj gjykate
nuk i është dhënë përgjigje te gjitha pretendimeve e ngritura ne kërkese padinë e paraqitur
nga ana e palës paditës duke shkelur kërkesat e nenit 6 e 28 te K.Pr., arsyetime te pa
mbështetura, pasi nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, i janë dhëne përgjigje te
argumentuara të gjitha kërkesave te parashtruara ne padi.. Në rastin konkret, vendimi
gjyqësor ka mangësi të dukshme e të rënda të atilla, që janë thelbësore për t’i dhënë atij fuqi
ekzekutive (zbatuese),
Sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës
së Apelit Tirane duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj gjykate, me
tjetër trup gjykues.
Në rigjykim, Gjykata e Apelit Tiranë, në respektim të së drejtave të palëve dhe
detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor civil, ka për detyrë që të zhvillojë një
proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve
dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, ta zgjidhë atë në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni 16).
Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në përputhje me
ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm e provojnë faktet mbi të cilat bazojnë
pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të mosmarrëveshjes,
ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime që rrjedhin prej këtij procesi, në format
dhe afatet e parashikuara në Kodin e Procedurës Civile (neni 3).
Në rigjykimin e çështjes Gjykata e Apelit Tirane duhet të sqarojë të gjitha rrethanat që
lidhen me ligjin e zbatueshëm dhe që kanë rëndësi për zgjidhjen e drejtë të çështjes. Kryerja e
veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin gjatë rigjykimit, do
të lejojnë Gjykatën e Apelit Tirane që, në përputhje me kërkesat e ligjit procedural e atij
material, të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur me zgjidhjen e
çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63 të Ligjit nr.49,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2228, datë 28.09.2012 te Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim ne Gjykatën Administrative te Apelit.
Tiranë, më 21.01.2016
564
Nr. 11243- 03019-00-2013 i Regj. Themeltar
Nr. 00 - 2016 - 1171 i Vendimit (30)
VENDIM

Në dhomën e këshillimit të datës 21.01.2016, mori në shqyrtim çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: HANKE KOKONOZI (MATJA):

E PADITUR: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT
TË PALUAJTSHME,
PERSON I TRETË: AGIM KOKONOZI:
ME PJESËMARRJEN E AVOKATURËS SË
SHTETIT
OBJEKTI:
Detyrimin e Z.V.R.P.P Tiranë të bëjë regjistrimin e vendimit
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë të formes së prerë me
nr.1589, dt. 03.03.2011 dhe atij me nr.324 Akti, dt. 09.06.2011.
Baza Ligjore: Neni 6, 12, 32 pika “a”, 154 të K.Pr.Civile
dhe neni 192, 193 pika “ç” te K.Civil, n
enet 11, 15 të ligjit 7843, dt. 12.07.1994 i shtuar dhe i ndryshuar,
pika 1 e paragrafit të fundit të urdhërimit nr.1, dt. 31.01.2007 të Kryeministrit.

vendosur :
Rrëzimin e padisë së paditëses Hanke Kokonozi.

Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë me tjetër trup
gjykues.
Kundër vendimit të gjykatës, ka ushtruar rekurs personi i tretë Agim Kokonozi e cili
kërkon prishjen e vendimeve duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës është i pabazuar ne prova dhe ne ligj.
- Gjykimi në gjykatën e apelit është bërë në shkelje proçeduriale, pasi personi i tretë
Agim Kokonozi, nuk u lejua të paraqiste pretendimet e tij, me pretendimin se nuk
kishte me vete kartën e identifikimit, duke vepruar në kundërshtim me paragrafin e
dytë te nenit 461 te K.Pr.C.
- Nga ana e palës paditëse nuk është respektuar me pare parimin e hierarkisë
administrative , dhe te ankimit administrative, pasi paditësja duke mos ndjekur rrugën
565
administrative, sipas procedurës se parashikuar ne paragrafin 3 e vijues të nenit 38, të
ligjit nr.7843, datë 17.03.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme’ i
ndryshuar, ka anashkaluar detyrimin ligjor dhe ka kërkuar të realizoje gjyqësisht një
të drejtë të pretenduar, pa e kërkuar atë deri në fund para organit kompetente, duke
shkelur kështu hapur juridiksionin e çështjes se saj.
- Gjykata e apelit nuk i ka hyre fare themelit të mosmarrëveshjes. Por ka parë vetëm
aspektin procedurial të rregullimit të ndërgjyqësisë që në çdo rast është e drejtë e
palës paditëse, por dhe me rregullimin e ndërgjyqësisë, pretendimet e palës paditëse
në ketë çështje objekt gjykimi nuk qëndrojnë.
- Rezulton se dëshmia e trashëgimisë e trashëgimlënësit Ramazan Kokonozi është
regjistruar prej më shumë se 11 vjet në regjistrat hipotekorë akti administrative objekt
kërkimi i ka sjell prej më shumë se 10 vjetësh pasojat e tij dhe vetë paditësja nuk i ka
kundërshtuar këto pasoja me parë në asnjë rast, rrjedhimisht në interpretim të
paragrafit të parë të nenin 10 të ligjit nr.7843, datë 17.03.1994 “Për regjistrimin e
pasurive të paluajtshme” i ndryshuar në fuqi në kohën e veprimeve.
- Pretendimi i paditëses është absurd dhe i pabazuar në ligj dhe si i tillë është i
papranueshëm proceduralisht si rrugë administrative ashtu edhe gjyqësisht

pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtarit Andi Çeliku dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Paditësja Hanke Kokonozi është njëra nga trashëgimtarët ligjore te subjektit te
shpronësuar, trashëgimlënësit Ramazan Kokonozi pronat e te cilit janë trajtuar nga organet
kompetente për njohje kthim dhe kompensimin e pronës.
Rezultoi se ne lidhje me kërkesën e përfaqësuesit të trashëgimtarëve, Z. Esat Matja
janë marrë disa vendime nga ish komisionet e Qarkut Tiranë me nr.21 dt. 07.05.1997 ku është
njohur pronësia për sipërfaqen prej 104662 m2 dhe vendimet nr.347 dt. 24.09.2000 dhe
nr.401 dt. 31.07.2006 me objekt kthimin (pjesërisht) të pronës se njohur me vendimin nr.21,
dt. 07.05.1997.
Lidhur me gjendjen juridike të pronave kthyer trashëgimtareve sipas këtyre
vendimeve, rezultoi se ato janë regjistruar pranë ZVRPP Tirane në emër të trashëgimtareve te
ish pronarit Ramazan Kokonozi në pjesë ideale. Konkretisht, sipas provave të paraqitura nga
pala paditëse, të pranuara për shqyrtim rezultuan të regjistruara ne zonën kadastrale 8170:
-Pasuria 3/334, regj hipotekor 16 dt. 20.04.200-, Pasuria 3/335, regj hipotekor 17 dt.
20.04.2007, - Pasuria 3/336, regj hipotekor 18 dt. 20.04.2007,-Pasuria 3/337, regj hipotekor
19 dt. 20.04.2007, -Pasuria 3/338, regj hipotekor 20 dt. 20.04.2007, -Pasuria 3/339, regj
hipotekor 21 dt. 20.04.2007,-Pasuria 3/340, regj hipotekor 22 dt. 20.04.2007
Sipas provave të paraqitura nga pala e paditur ZVRPP Tiranë, regjistrimi i pronave
është kryer në emër të trashëgimtarëve të përcaktuar në vendimin gjyqësor nr.1277 dt.
11.04.2001 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tirane për lëshimin e dëshmisë se trashëgimisë se
trashëgimlënësit Ramazan Kokonozi paraqitur praktika e regjistrimit ne gjykim.
Rezultoi sipas shkresës dt. 28.09.2011 te ZVRPP Tirane se përpara këtij organi
shtetasi Esat Matja ( përfaqësues i trashëgimtarëve në procesin e njohjes dhe kthimit) ka
paraqitur kërkesën e tij, aplikim me nr.57-72 për regjistrimin e vendimit gjyqësor
nr.4116/1589 dt. 19.04.2011 të Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tirane.
Me anë të kësaj shkresë ZVRPP Tiranë kthen përgjigje kërkuesit Esat Matja se
(citohet) “...Nuk mund të regjistrojmë vendimin e gjykatës me nr.4116/11589 dt. 19.04.2011
me objekt lëshimin e dëshmisë së trashegimise ligjore për trashëgimlënësin Ramazan
Kokonozi pasi dëshmia ligjore për z. Ramazan Kokonozi është çelur njëherë ne vitin 2001 me
566
nr.2529 akti dhe 1277 vendimi date 11.04.2001 dhe është regjistruar në ZVRPP me
nr.Hipotekor 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22 dt. 20.07.2007 me 20 bashkëpronar.
Për sa më sipër nuk mund te regjistrohet vendimi i dytë me nr.4116/11589 dt.
19.04.2011 pasi në bazë të nenit 451 dhe 452 te K.Pr.Civile është një vendim deklarativ ( jo
cenues) jo i formës se prerë, dhe nuk mund të sjelle pasoje ndryshimin e vendimit te pare
( 1277) te vitit 2001...”
Rezultoi se trashëgimtarja Hanke Kokonozi në kundërshtim te këtij veprimi refuzimi
te ZVRPP Tiranë shprehur në aktin : shkresë “ Kthim përgjigje” dt. 28.09.2011 i është
drejtuar gjykatës me dt. 19.03.2012 me padi duke thirrur si pale të paditur ZVRPP Tiranë me
objekt padie : “Detyrimin e ZVRPP Tirane të bëjë të regjistrimin e vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë të formës së prerë me nr.1589, dt. 03.03.2011 dhe atij me nr.324
Akti, dt. 09.06.2011” me bazë ligjore si më sipër.
Pala paditëse kërkoi në gjykim pranimin e padisë me pretendimet se (shih diskutimin
përfundimtar): Në nxjerrjen e shkresës kthim përgjigje pala e paditur ka vepruar në
kundërshtim me ligjin nr.7843 dt. 13.07.1994 e Udhëzimin nr.1 të Këshillit të Ministrave dt.
31.01.2007 . Edhe në themel, qëndron detyrimi për regjistrim pasi kërkohet regjistrimi i një
vendimi gjyqësor të formës së prerë, lëshuar për shkak se ( shih faqen 2 te diskutimit
përfundimtar) “ nga momenti i regjistrimit dhe deri në ditët e sotme nga radhët e
trashëgimtarëve ligjore të regjistruar në pjesë ideale kanë ndodhur vdekje të mëvonshme si
dhe heqje dore nga pasuria trashëgimore. Pala e paditur kërkoi në gjykim rrëzimin e padisë
me pretendimet se (shih diskutimin përfundimtar): Përgjigja e ZVRPP Tirane është e drejtë
dhe e bazuar mbështetur ne Nenin 451 të K.Pr.Civile, në asnjë nen të cituar nga pala paditëse
nuk shprehet legjitimimi pasiv i ZVRPP Tirane. Nëse pretendohet lënia jashtë e disa
trashëgimtareve ligjore të trashëgimlënësit Ramazan Kokozoni jemi përpara një zgjidhje të
mosmarrëveshjes midis trashëgimtareve sipas nenit 349 të K.Civil. Arsyetimi i palës paditëse
se vendimi i dytë për lëshimin e dëshmisë së trashëgimisë është marrë për shkak heqje dorë
dhe vdekje të ndodhura me pas është i pabazuar në ligj, nenet 318 dhe 333 e vijues te K.Civil.
Lidhur me palët ndërgjyqese në këtë proces gjykata vëren se me vendim të
ndërmjetëm të dt. 25.06.2012 gjykata e rrethit pranoi kërkesën për ndërhyrje dytësore të
trashëgimtarit Agim Kokonozi i cili u bashkua në pozitën e tij proceduriale me qëndrimin e
ZVRPP Tiranë duke kërkuar rrëzimin e padisë me pretendimet se:
Padia ka mangësi ne objekt, theksojmë se është kërkuar detyrimi i një organi
administrativ për të nxjerre një akt administrativ, ndërkohë qe pala paditëse nuk ka pritur që
organi administrativ të shprehet për nxjerrjen ose refuzimin e nxjerrjes se aktit dhe as nuk
është ankuar në rrugë administrative duke iu drejtuar drejtpërdrejtë gjykatës, pra nuk kemi të
drejtë të cënuar të palës paditëse,
Në vijim, përgjigja e ZVRPP Tiranë nuk përbën një akt të mirëfilltë administrativ,
pala paditëse ka anashkaluar rrugën administrative sipas procedurës se parashikuar nga neni
38/3 te ligjit 7843/1994
Në lidhje me faktin, në kushtet kur dëshmia e trashëgimisë ligjore për
trashëgimlënësin Ramazan Kokonozi është regjistruar prej më shumë se 11 vjetësh në
ZVRPP Tiranë, kërkimi i palës paditëse për regjistrimin e vendimit tjetër për lëshimin e
dëshmisë së trashëgimisë po për këtë trashëgimlënës është absurd.
Lidhur me këtë proces gjyqësor, gjykata i ka komunikuar aktet për pjesëmarrje ne
gjykim ne vështrim të Nenit 79/a te K.Pr.Civile edhe Avokaturës së Shtetit e cila mori pjesë
në këtë proces duke u shprehur për rrëzimin e padisë në mbështetje të arsyetimit të palës së
paditur ZVRPP Tiranë jashtëgjyqësisht si dhe ato të shprehura në gjykim.
vendosur:
Rrëzimin e padisë së paditëses Hanke Kokonozi.
567
Në marrjen e këtij vendimi ajo gjykatë arsyetoi:....Referuar mosmarrëveshjes objekti
gjykimi, gjykata, pasur parasysh edhe prapësimin për mungesë legjitimimi pasiv të ZVRPP
Tiranë e mosezaurim të rrugës administrative, çmon se për zgjidhjen e çështjes në gjykim
shtrohen për vlerësim këto çështje:
A përbën objekt shqyrtimi gjyqësor kërkimi i paditësit për detyrim për regjistrim te
vendimit gjyqësor nr.1589, dt. 03.03.2011 ndrequr me vendimin nr.324 Akti, dt. 09.06.2011
pasur parasysh refuzimin për kryerjen e këtij veprimi nga ZVRPP Tirane me aktin- shkrese
kthim përgjigje?
Në lidhje me këtë, si do të vlerësohen arsyet e palës se paditur ( bashkuar me të
Avokatura e Shtetit dhe personi i tretë) shprehur në prapësimet e saj edhe në këtë gjykim e
për rrjedhojë në vështrim të Nenit 16/1 te K.Pr.Civile bazueshmëria e kërkimit objekt gjykimi
Në lidhje me çështjen e parë, gjykata, në të kundërt sa prapësohet, mori në shqyrtim
çështjen duke vlerësuar se kërkimi i paditësit për detyrimin e palës së paditur ZVRPP Tiranë
për regjistrim përbën objekt shqyrtimi gjyqësor. Ky përfundim i gjykatës mbështetet në
arsyetimin si më poshtë vijon:
Në respektim të nenit 16 të K.Pr.Civile sipas të cilit “Gjykata zgjidh
mosmarrëveshjen ne përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera ne fuqi, qe janë te
detyrueshme te zbatohen prej saj…” ligji material i aplikueshëm për zgjidhjen e
mosmarrëveshjes objekt gjykimi eshte Ligji nr.7843 dt. 13.078.1994 “Për regjistrimin e
pasurive te paluajtshme” i ndryshuar. Ne nenin 2/1 të tij “Objekti i mosmarrëveshjes”
përcaktohet se: “ Objekt i veprimtarisë se zyrës se regjistrimit te pasurive te paluajtshme
është regjistrimi i titujve te pronësisë dhe te drejtave te tjera reale për pasuritë e paluajtshme
në bazë të dokumenteve ligjore, që vërtetojnë pronësinë mbi pasuritë e paluajtshme, si dhe
përgatitja, mbajtja dhe administrimi i regjistrave të pasurive të paluajtshme, hartave
treguese të regjistrimit dhe dokumentacionit, që vërtetojnë të drejtën e pronësisë dhe të
drejtat e tjera reale mbi pasurinë e paluajtshme.”
Në ushtrimin e kësaj veprimtarie, zyra e regjistrimit të pasurive të paluajtshme
mbështetet ne dispozitat e këtij ligji dhe akteve të tjera ligjore e nënligjore (neni 2). Në rastin
konkret rezulton se me kërkesën e dt. 04.07.2011 është kërkuar nga ZVRPP Tiranë regjistrimi
i vendimit gjyqësor nr.1589, dt. 03.03.2011 ndrequr me vendimin nr.324 Akti, dt. 09.06.2011
i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tirane me anën e te cilit eshte vendosur “ pranimi i kërkesës
se kërkueses Hanke Kokonozi (Matja), paditëses ne këtë gjykim për lëshimin e dëshmisë se
trashëgimisë ligjore për te ndjerin Ramazan Kokonozi duke përcaktuar trashëgimtarët ligjore
e pjesët takuese te tyre. Pasur parasysh:- se lëshimi i dëshmisë se trashëgimisë përbën një akt
ligjor ( lëshuar nga gjykata apo noteri) në bazë të të cilit përcaktohet rrethi i trashëgimtarëve
dhe pjesët takuese të tyre ne pasurinë trashëgimorë te trashegimlenesit (neni 318 të K.Civil),-
njohjen ligjore se fitimi i pronësisë me trashëgim kryhet sipas kushteve të parashikuara ne
dispozitat e Pjesës III “Trashëgimi” i K.Civil (neni 165 i K.Civil), - nenin 193 te K.Civil
sipas të cilit në regjistrat publik te pasurive publike duhet të regjistrohen vendimet e
gjykatave me të cilat njihet cilësia e trashëgimtarit dhe fitohet pasuria si trashëgimtar.
Konkludohet se ne rastin konkret kërkesa për regjistrim e dt. 04.07.2011 eshte paraqitur
përpara organit kompetent , ZVRPP Tirane me objekt kërkimi qe përfshihet ne objektin e
veprimtarisë se këtij organi administrativ.
Në vijim të këtij përfundimi, çmohet nga gjykata të jepet cilësimi ligjor i përgjigjes së
ZVRPP Tiranë për refuzimin e regjistrimit të këtij vendimi gjyqësor me shkresën dt.
28.09.2012, në respektim të përcaktimit ligjor (Neni 16 te K.Pr.Civile) se gjykata bën një
cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me
përcaktimin që mund të propozojnë palët.
Në këtë vlerësim gjykata mbështetet në nenin 38 i Ligjit 7843/1994 i ndryshuar, i cili
përcakton veprimet e regjistruesit për regjistrimin e fitimit te pronësisë me ane te vendimit
568
gjyqësor. Sipas kësaj dispozite, ne rast se regjistruesi vlereson se kushtet e regjistrimit nuk
plotësohen, (paragrafi 3) “regjistruesi propozon refuzimin e kërkesës për regjistrim dhe dosja
e plotë e praktikes, së bashku me urdhrin e refuzimit, i kalojnë për kompetence
kryeregjistruesit. Ne vijim përcaktohet se kryeregjistruesi, brenda 30 ditëve, me urdhër te
arsyetuar, duhet te vendose miratimin ose jo të propozimit. Kundër urdhrit të
kryeregjistruesit për refuzimin e regjistrimit mund të bëhet ankim në rrugë gjyqësore.
Mbështetur në këtë përcaktim ligjor, gjykata vlerëson se në rastin konkret: përgjigja e
palës së paditur për refuzimin e regjistrimit i ka cënuar paditësit të drejtën për t’u shqyrtuar
kërkesa e tij nga organi kompetent ZQRPP Tiranë, cenimi është në kundërshtim me ligjin,
nenin 38/3 i ligjit për regjistrimin e pasurive të paluajtshme me pasojë direkt e reale kjo
dispozite ligjore nuk parashikon se është aplikuesi ai që paraqet kundërshtitë para
kryeregjistruesit. Në të kundërt, në frymën e ligjit e përcaktimit të veprimtarisë se zyrës se
regjistrimit eshte regjistruesi i cili ka detyrimin t’ia paraqesë për vendimmarrje
kryeregjistruesit propozimin e tij për refuzimin e regjistrimit, së bashku me dosjen e plotë të
praktikës.
Për pasojë, gjykata vëren se nuk ka bazë ligjore prapësimi se në rastin konkret
ZVRPP Tiranë nuk gëzon legjitimitet pasiv dhe se pala paditëse ka anashkaluar rrugën
administrative. Në të kundërt sa prapësohet, kërkesa për regjistrim është paraqitur për
shqyrtim para organit kompetent, ZVRPP Tiranë dhe se ne kuptim te ligjit, si pasojë e
vlerësimit të saj për mosplotësim të kushteve të regjistrimit të vendimit gjyqësor, me aktin në
fjalë, në mënyre të gabuar ka dhëne një përgjigje përfundimtare refuzimi duke mos qene
kompetente.
Në vlerësimin e saj gjykata mban parasysh nenin 324/b te K.Pr.Civile sipas te cilit
përcaktohet se përbën gjykim administrativ ( në kompetencë të seksioneve përkatëse) padia
me të cilën kundërshtohet refuzimi i miratimit të një akti administrativ. Në përfundim,
gjykata në përfundimin e saj udhëhiqet nga parimi kushtetues që garanton të drejtën për akses
në gjykate dhe procesin e rregullt ligjor.
Në lidhje me çështjen e dytë e që i përket themelit të çështjes, gjykata çmon se në
rastin konkret kërkimi i palës paditëse për regjistrim të vendimit nr.1589, dt. 03.03.2011
(ndrequr me vendimin nr.324 Akti, dt. 09.06.2011) i Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tirane
eshte i pabazuar mbështetur ne këtë cilësim ligjor te fakteve dhe rrethanave rezultuar
gjyqësisht.
Sikurse rezultoi ne gjykim dhe pranohet edhe nga palët, faktohet se:ne zbatim te ligjit
për kthimin e kompensimin e pronës, janë trajtuar me disa vendime pronat e trashegimlenesit
Ramazan Kokonozi mbi kërkesën e përfaqësuesit te trashëgimtarëve, z. Esat Matja. Për faktin
se ky subjekt ka ndërruar jete ne vitin 1978, disponimet e komisioneve për njohje e
kthime/kompensime u drejtohen trashëgimtarëve te tij. Këto disponime janë mbështetur dhe
referuar dokumentacionit ligjor te kërkuar, nder te tjera rrethit te trashëgimtarëve te subjektit
Ramazan Kokonozi, konkretisht te përcaktuar me vendimin gjyqësor nr.1277 dt. 11.04.2001
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Për efekt të fuqisë juridike te tyre, pronat e kthyera janë regjistruar ne ZVRPP Tirane
ne emër te trashëgimtarëve pjese e praktikes se regjistrimit vendimi gjyqësor nr.1277 dt.
11.04.2001 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për lëshimin e dëshmisë se trashëgimisë për
trashëgimlënësin Ramazan Kokonozi. Ndërkohë rezulton se vendimi gjyqësor objekt gjykimi
nr.1589, dt. 03.03.2011 (ndrequr me vendimin nr.324 Akti, dt. 09.06.2011) i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tirane disponon gjithashtu për lëshimin e dëshmisë se trashëgimisë se
trashëgimlënësit Ramazan Kokonozi.
Pasur parasysh përcaktimin ligjor të nenit 318 të K.Civil se koha e vdekjes së
trashëgimlënësit është një fakt juridik me pasojë automatikisht çeljen e trashëgimisë dhe
përcaktimin e trashëgimtarëve ne këtë moment kohor, ne rrethanat e sipërpërmendura
569
shtrohet për zgjidhje cili është interesi i ligjshëm i cenuar e për pasojë shkaku ligjor i kërkimit
të paditëses në gjykim. Këtu mbahet parasysh fakti se objekt i këtij gjykimi nuk eshte
kundërshtimi i veprimeve te ZVRPP Tiranë në kuptim të nxjerrjes së shkresës “Kthim
përgjigje” por për regjistrimin e vendimit gjyqësor për lëshimin e dëshmisë se trashëgimisë te
trashegimlenesit te saj nga ku rezulton se një vendim gjyqësor me këtë objekt eshte
regjistruar me pare.
Gjykata vëren të theksoje se objekt i shqyrtimit gjyqësor nuk është vlerësimi i dy
vendimmarrjeve gjyqësore të rezultuara të jenë marrë për lëshimin e dëshmisë se
trashëgimisë dhe përcaktimi i trashëgimtarëve për trashëgimlënësin Ramazan Kokonozi (në
të dyja rastet kemi të bëjmë me vendime gjyqësore të formës së prerë) por, ligjshmëria e këtij
kërkimi paraqitur edhe administrativisht në kuptim të ligjit për regjistrimin e pasurive.
Pikërisht, në respektim të nenit 16 të K.Pr.Civile, gjykata e vlerëson të pabazuar
kërkimin e paditëses pasi ne rastin konkret me vdekjen e trashegimlenesit prona ka kaluar te
trashëgimtarët e tij regjistruar kjo pronë tek trashëgimtarët e përcaktuar me vendimin
gjyqësor nr.1277 dt. 11.04.2001 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor sipas përcaktimeve të nenit
193/ç të K.Civil. Për pasojë, kërkimi i palës paditëse për urdhërimin e ZVRPP Tiranë për
regjistrimin e dëshmisë së trashëgimisë të lëshuar së dyti me vendim gjyqësor nr.1589, dt.
03.03.2011 (ndrequr me vendimin nr.324 Akti, dt. 09.06.2011) i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë është në kundërshtim me rregullimet ligjore te sipërcituara pasi prona është regjistruar
në emër të trashëgimtarëve dhe jo në emër të trashëgimlënësit Ramazan Kokonozi.
Në vlerësimin e saj gjykata mbështet në parimin e përparësisë së regjistrimit
përmbajtur ne nenin 10 të ligjit si dhe pasur parasysh se nga pala paditëse as nuk pretendohet
paligjshmeri e regjistrimit të kryer më parë, të vendimit gjyqësor nr.1277 dt. 11.04.2011 i cili,
mbështetur ne parashtrimet e palës paditëse, është gjithashtu një vendim gjyqësor i formës së
prerë me natyrë juridike sipas përcaktimeve te nenit 193/ç te K.Civil i detyrueshëm për
regjistrim ne regjistrat publike te pasurive te paluajtshme.
Prishjen e vendimit nr.8272, datë 18.09.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe dërgimin e çështjes për rigjykim ne atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
..........Në marrjen e këtij vendimi ajo gjykatë arsyetoi se .....Janë lejuar shkelje të
rënda proçeduriale. Rezulton se nga ana e palës paditëse është ndërtuar keq ndërgjyqësia pasi
midis palës paditëse dhe personave të tretë ka një konflikt në lidhje me regjistrimin e dy
dëshmive të trashëgimive që këto palë disponojnë. Dëshmia e trashëgimisë e dytë prek pjesën
e trashëgimtarë të cilët janë përfshirë ne dëshminë e pare dhe kjo dëshmi eshte regjistruar
pranë ZVRPP Tiranë. Ndodhur në rrethanat kur pala e paditur ZRPP Tiranë ka vendosur qe
kjo dëshmi e dytë te mosregjistrohet palët kane ardhur përpara kësaj gjykatë. Nisur nga fakti
se trashëgimtarët kanë konflikt midis tyre ne lidhje me mënyrën e regjistrimit dhe nisur nga
rrethanat se njeri nga trashëgimtarët që ka interes për mosregjistrimin është me cilësinë e
personit të tretë dhe jo me cilësinë e palës së paditur në mënyrë që ky vendim të jetë efekte
detyruese dhe për trashëgimtarët e Agim Kokonozit ashtu dhe për trashëgimtarët e tjerë të
përfshirë në dëshminë e trashëgimisë.
Në këto rrethana gjykata e apelit çmon se vendimi duhet prishur dhe çështja duhet
kthyer për rigjykim për shkak të shkelje të kërkesave të nenit 467/d të K.Pr.C, që ka të bëjë
me ndërgjyqësinë dhe konkretisht personi i tretë duhet të jetë me cilësinë e palës së paditur së
bashku me trashëgimtarët e tjerë që kanë kundërshtime në lidhje me regjistrimin e kësaj
trashëgimie.
Kundër vendimit të gjykatës, ka ushtruar rekurs personi i tretë Agim Kokonozi e cili
kërkon prishjen e vendimeve për shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të vendimit.
Kolegji Administrativ vlerëson se rekursi i paraqitur nga personi i tretë Agim
Kokonozi, përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 58 të ligjit 49/2012 të Ligjit
570
nr.49, datë 03.05.2012 të “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative
dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, që motivojnë cënimin e vendimit
nr.1496, datë 21.06.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen
vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të rekursit, arrin në përfundimin se vendimi
nr.1496, datë 21.06.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë, është rrjedhojë e mosrespektimit të
ligjit proçedural dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja ti dërgohet për rishqyrtim asaj
Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të dosjes
gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e faktit
janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është respektuar ose
jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e Lartë, në
realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të vendimeve
të gjykatave të faktit.
Arsyetimi dhe përfundimi i gjykatës se apelit është rrjedhojë e keqinterpretimit të
dispozitave të Kodit të Procedurave Administrative, të Kodit të Procedurës Civile , si dhe të
praktikës së njehsuar të Gjykatës së Lartë ç’ka e bën vendimin e kësaj gjykate të cënueshëm
ligjërisht.
Kolegji Administrativ vlerëson se, referuar neneve 192 e vijues të Kodit të Procedurës
Civile, përfundimi i arritur nga gjykata e apelit në prishjen e vendimit për formim të gabuar të
ndërgjyqësisë (neni 467/d i K.Pr.Civile) është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural.
Kolegji vlerëson se parim i përgjithshëm i legjislacionit procedural civil është se palët
në një gjykim, objektin dhe shkakun e padisë e përcaktojnë që me fillimin e gjykimit dhe
mund ta ndryshojnë vetëm në kushtet që parashikojnë dispozita të veçanta te tij. Përcaktimi i
natyrës juridike të mosmarrëveshjes është ajo që përcakton se cilat do të jenë palët e kësaj
mosmarrëveshje.
Në vendimin Unifikues nr.3 datë 29.03.2012, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së
Lartë kanë vlerësuar se përcaktimi i objektit të mosmarrëveshjes që i paraqitet gjykatës për
zgjidhje është në disponibilitetin ekskluziv të palëve dhe gjykata nuk mund të ndërhyjë në
formulimin e tij. Janë palët ato që parashtrojnë kërkimet para gjykatës dhe që i kërkojnë asaj
dhënien e një vendimi të caktuar (detyrimi, njohje apo transformues). Gjykata nuk ka të
drejtë të dalë tej kërkimeve të palëve, që përbëjnë objektin e mosmarrëveshjes, pasi ajo
zgjidh mosmarrëveshjen që i paraqitet për gjykim dhe nuk e zgjeron ex officio fushën e
gjykimit. Nga ana tjetër, gjykata, konform nenit 154/a të K.Pr.Civile, ka të drejtë të vlerësojë
padinë prima facie, duke parë nëse ekzistojnë në dukje kushtet paraprake për ekzistencën e
padisë (interesi, pranueshmëria hipotetike dhe mundshmëria juridike, si dhe legjitimimi në
dukje i palëve). Kolegjet e Bashkuara vlerësojnë se termat “objekt i mosmarrëveshjes” dhe
“objekt i padisë” të përdorura në mënyrë jo koherente në nenet 5 dhe 185 (1) të Kodit të
Procedurës Civile, i referohen të njëjtës gjë. Ato janë tërësia e pretendimeve të bëra nga
paditësi në padi, për të cilat gjykata duhet të shprehet me vendim (neni 31 (1) i K.Pr.Civile)
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se pozita procedurale e
ndërhyrësit në gjykim përcaktohet bazuar në kërkesën drejtuar gjykatës. Referuar kërkesës së
datës 15 shkurt 2011 të kërkuesit Agim Kokonozi rezulton se vetë kërkuesi ka kërkuar të
vendoset në këtë gjykim në pozitën e personit të tretë.
Ndërgjyqësia nga pala paditëse përcaktohet referuar objektit dhe shkakut të padisë.
Gjykata kryesisht nuk mund të rregullojë ndërgjyqësinë e palëve në gjykim sic ka arsyetuar
gjykata e apelit në vendimin e kthimit të çështjes për rigjykim.
Gjykata e apelit duhet ta zgjidhte çështjen referuar objektin dhe shkakut te padisë te
cilën e përcaktojnë që me fillimin e gjykimit dhe mund ta ndryshojnë vetëm në kushtet që
571
parashikojnë dispozita te veçanta te tij.
Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në interpretim të
dispozitave të Kodit të Procedurës Civile, Ligjit nr.49/2012, datë 03.05.2012 “Për
administrative”, si dhe Vendimit Unifikues nr.3, datë 28.04.2014, të Kolegjeve të Bashkuara
të Gjykatës së Lartë, arrin në përfundimin se vendimi nr 1496, dat 21.06.2013, i Gjykatës së
Apelit Tiranë duhet të prishet dhe për këtë shkak dhe çështja duhet të dërgohet në Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë për vazhdimin e gjykimit
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1496, datë 21.06.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për shqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë për vazhdimin
e gjykimit.
Tiranë, më 21.01.2016
572
Nr. 00 - 2016 - 695 i Vendimit (31)
VENDIM


përket:
PADITËS: QERIM RROKAJ

I PADITUR: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
OBJEKTI I PADISË:
Detyrimin e palës së paditur Zyra Vendore e Regjistrimit
të Pasurive të Paluajtshme Shkodër të bëjë regjistrimin
e pasurisë së paluajtshme, me titull pronësie nr.2/400, zona kadastrale 8592,
truall me sipërfaqe 387m2, nga të cilat 88,4 m2 sipërfaqe ndërtimore;
Baza Ligjore: Nenet 32 i Kodit të Procedurës Civile.
Neni 24 i ligjit nr.7843 datë 13/07/1994
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.231 datë 02.02.2011

vendosi:
“ Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë. Detyrimin e palës së paditur
Z.V.R.P.P Shkodër që të regjistrojë në favor të Qerim Rrokaj, të drejtën e
pronësisë mbi një sipërfaqe trualli prej 130 (njëqind e tridhjetë) m2 e cila
përcaktohet nga pikat 1,2,3,4,5,6,7,8,9 sipas skicave nr.7 dhe 9 të aktit shtesë
të ekspertimit nga e cila 60,8 (gjashtëdhjetë presje tetë) m2 sipërfaqe
ndërtimore, e cila përcaktohet nga pikat 1,2,3,4,10 sipas skicave nr.7 dhe 9 të
aktit shtesë të ekspertimit që i bashkëngjiten këtij vendimi, pasuri e ndodhur
në L.“Naim Gjylbegu”, Rr.“Faik Dibra”, zona kadastrale 8592. Shpenzimet
gjyqësore siç janë bërë”.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.434 datë 26.10.2012 vendosi:

Gjyqësor Shkodër”.
Kundër vendimit nr.434 datë 26.10.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër, ka ushtruar

rekurs, brenda afatit ligjor, Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Shkodër e
cila kërkon ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
573
- Akt i fitimit të pronësisë në favor të paditësit është vendimi gjyqësor me objekt
vërtetim fakti me nr.570 datë 21.02.1994 Ky akt nuk ndodhet në arshivën e ZVRPP
Shkodër si dhe nuk u paraqit as në gjykim nga paditësi bazuar në nenin 12 të
K.Pr.Civile, detyrim ky i palës që pretendon një të drejtë për të provuar pretendimin e
tij.
- Është detyrim i paditësit të paraqesë aktin e fitimit të pronësisë pasi ai akt pronësie do
të regjistrohet.
- Kufitaret e pjesës së pasurisë të kaluar me dhurim tek Rudina Lekaj kanë të njëjtët
kufitare si prona në tërësinë e saj. Ky regjistrim është kryer me akt dhurimi nr.5084-
2472 dt. 15.12.1995.
- Edhe akti i dhurimit nr.5084-2472 datë 15.12.1995 nuk rezulton që të posedohet nga
paditësi.
- Nuk provohet lidhja midis vendimit gjyqësor të vitit 1971 me objekt vërtetim fakti, si
dhe pronës së re të ndërtuar nga paditësi, pasi sendi shtëpi banimi është zhdukur dhe
mbi të është ndërtuar një e re. Ky akt noterial heqje dorë nga pronësia mbi një pasuri e
cila është shembur është pa vlerë juridike pasi nuk mund të heqësh dore nga një e
drejtë pronësie që palët nuk e kanë.
- Gjykata në të njëjtën kohë arsyeton se këtë sipërfaqe duhet ta fitojë me padinë me
objekt “parashkrim fitues” dhe po në të njëjtën kohë pjese nga kjo pasuri, truall 130
m2 sipas kësaj shkrese të thjeshtë, detyron ZVRPP Shkodër që ta regjistrojë pa e
fituar më parë të drejtën e pronësisë.
- Referuar aktit të ekspertimit konstatohet lehte se pasuria ndërtese ka konfiguracion të
ndryshëm nga ajo e vitit 1962-1981. Në hartën e vitit 1962 pasuria ka pozicionim të
ndryshëm nga ajo e gjendjes sot. Kuptojmë se ndërtimi është i ri dhe po kaq i
pamundur është edhe identifikimi i pjesës së transkriptuar pasi kufitaret e pronës se
paditësit janë të njëjte me kufitarët e pjesës sipas radhorit të pronësisë në emër të
Rudina Leka.

Pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtares Arjana Fullani, si dhe diskutoi çështjen në
tërësi,
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse Qerim
Rrokaj është trashëgimtar ligjor e të ndjerit, babait të tij Sulejman Rrokaj.
2. Ne vitin 1959, paditësi Qerim Rrokaj ka blerë nga trashëgimtaret e familjes Golemi
një pjesë të bahçes me gjatësi 30 m dhe gjerësi 9 m, me kufizimet përkatëse. Kontrata e
shitjes është bërë me shkresë të thjeshtë dhe jo me akt noterial. E drejta e pronësisë e familjes
Golemi është e regjistruar në radhorin e pronësisë nr.308, dt. 11/08/1942.
3. Me vendimin nr.881 datë 30.10.1971, Gjykata e Rrethit Shkodër ka vërtetuar faktin
juridik se Sulejman Sinan Rrokaj, ka patur në pronësi një shtëpi përdhese, të përberë prej një
dhome e kuzhine, wc e aneks e tjera, e cila ndodhet në lagjen "24 maji". Rr. “Faik Dibra”, e
cila kufizohet para rrugica, majtas rrugica, djathtas kopësht dhe mbrapa shtëpia e Haki
Selimit.
4. Në vitin 1977, paditësi Qerim Rrokaj i është drejtuar Këshillit Popullor të Lagjes
"24 Maji", për ta lejuar për të ndërtuar murin rrethues të pronës dhe derën e oborrit, kërkesë e
cila është miratuar nga Këshilli Popullor i lagjes.
5. Në radhorin e pronësisë nr.691 datë 22.03.1994, rezulton që në favor të Qerim
Rrokaj është regjistruar e drejta e pronësisë mbi një shtëpi banimi të ndodhur në L. "Naim
Gjylbegu", të përberë nga dy dhoma, një kuzhine, një wc, një korridor e një verandë e
574
kufizuar para rrugica, prapa Ferit Kraja, majtas Vehbi Rrusheta, djathtas Faik Dibra, ky
regjistrim është bërë mbi bazën e vendimit nr.570 datë 21.02.1994 të Gjykatës së Rrethit
Shkodër.
6. Me aktin e dhurimit nr.5084/2472, datë 15.12.1995, paditësi Qerim Rrokaj i ka
dhuruar vajzës së tij, Rudina Lekaj një dhomë nga shtëpia e mësipërme. Si pasoje e kësaj
kontrate e drejta e pronësisë mbi këtë dhome është transkriptuar në radhorin e pronësisë
nr.2165 datë 18.12.1995. Ndërsa me aktin nr.985 rep., nr.642 kol., datë 24.02.1997, Hava
Tafka dhe Agim Muca kanë hequr dorë nga pjesa tyre takuese në pronën e mësipërme duke i
kaluar këtë pjesë paditësit Qerim Rrokaj.
7. Paditësi Qerim Rrokaj i është drejtuar Z.R.P.P Shkodër për të regjistruar në
sistemin e ri të drejtën e pronësisë mbi shtëpinë e banimit me sipërfaqe 88.4 m2 dhe
sipërfaqen e truallit prej 387 m2.
8. Me shkresën nr.354prot., datë 14.01.2010, Z.V.R.P.P. Shkodër i ka kthyer përgjigje
negative paditësit, me arsyetimin se: “për realizimin e regjistrimit është e domosdoshme
ekzistenca e aktit të fitimit të pronësisë mbi pasurinë. Konstatohet se akti i fitimit të pronësisë
në favorin tuaj është vendim gjyqësor me objekt vërtetimin e faktit juridik të pronësisë me
nr.570 datë 221.02.1994, akt I cili mungon në arshivën e ZVRPP Shkodër dhe nuk rezulton të
posedohet nga ana juaj. Gjithashtu një pjese e pronës së regjistruar në radhorin e pronësisë
nr.691, datë 22.03.1994 është transkriptuar në radhorin e pronësisë nr.2165 dt. 18.12.1995
në favor të Rudina Lekaj”.
9. Ndodhur në këto kushte pala paditëse Qerim Rrokaj i është drejtuar gjykatës me
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.231 datë 02.02.2011
vendosi:” Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë. Detyrimin e palës së paditur Z.V.R.P.P
Shkodër që të regjistrojë në favor të Qerim Rrokaj, të drejtën e pronësisë mbi një sipërfaqe
trualli prej 130 (njëqind e tridhjetë) m2 e cila përcaktohet nga pikat 1,2,3,4,5,6,7,8,9 sipas
skicave nr.7 dhe 9 të aktit shtesë të ekspertimit nga e cila 60,8 (gjashtëdhjetë presje tetë) m 2
sipërfaqe ndërtimore, e cila përcaktohet nga pikat 1,2,3,4,10 sipas skicave nr.7 dhe 9 të aktit
shtesë të ekspertimit që i bashkëngjiten këtij vendimi, pasuri e ndodhur në L. “Naim
Gjylbegu”, Rr. “Faik Dibra”, zona kadastrale 8592. Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë”.
10.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Gjate gjykimit u realizua një akt ekspertimi topografik, i
cili u realizua nga ing.Rajmonda Qerimaj. Nga akti i ekspertimit rezultoi që paditësi Qerim
Rrokaj posedon një sipërfaqe trualli prej 387 m2 në të cilën është e ndërtuar një shtëpi
banimi me sipërfaqe ndërtimore 88,4 m2. Dhoma që paditësi i ka dhuruar shtetases Rudina
Lekaj zë një sipërfaqe ndërtimore prej 27,6 m2 ndërsa pjesa tjetër që posedon paditësi zë një
sipërfaqe ndërtimore prej 60,8 m2. Sipërfaqja që paditësi Qerim Rrokaj ka blerë nga familja
Golemi zë një sipërfaqe prej 228,4 m2. Përveç shtëpisë, paditësi Qerim Rrokaj posedon edhe
një sipërfaqe oborri prej 70.2 m2, e cila nuk është blerë nga familja Golemi. gjykata çmon se
fakti që paditësi mund të ketë si provë një vendim gjyqësor për vërtetimin e faktit juridik të
pronësisë, kjo nuk mund të shërbejë si shkak për mosrregjistrimi e te drejtës së pronësisë.
Gjykata çmon se ky vendim do të shqyrtohet së bashku me provat e tjera të paraqitura nga
palët në gjykim. për të vërtetuar faktin nëse paditësi është apo jo pronar i pasurisë objekt
gjykimi. Nga shqyrtimi gjyqësor rezulton se paditësi Qerim Rrokaj është posedues i kësaj
pasurie, të paktën që nga viti 1959. Gjykata çmon se paditësi është pronar i shtëpisë me
sipërfaqe 60,8 m2 dhe të truallit me sipërfaqe 130 m. Gjykata çmon se sipërfaqja e oborrit
prej 70,2 m është pjese funksionale e shtëpisë së banimit dhe përfshihet edhe në kufizimet e te
drejtës së pronësisë që në vendimin nr.881, dt.30/10/1971. gjykata çmon se nuk mund të
detyrohet Z.R.P.P Shkodër që të regjistrojë sipërfaqen prej 228,4 m të blerë nga familja
Golemi. Në rastin konkret Qerim Rrokaj e ka blerë këtë sipërfaqe toke nga familja Golemi
me një deklarate të thjeshte dhe jo me akt noterial. Konform nenit 41, të Dekretit “Mbi
575
pronësinë” kontrata për kalimin e pronësisë së pasurive të paluajtshme bëhet me akt noterial
dhe regjistrohet, përndryshe nuk është e vlefshme. Kalimi i pronësisë së tokave bujqësore
bëhet me vendim të organit shtetëror kompetent dhe regjistrohet, përndryshe nuk është e
vlefshme. Së treti gjykata çmon se e drejta e pronësisë është një e drejtë reale që gëzon
subjekti mbi një send individualisht të përcaktuar. Në rastin konkret pasuria e paditësit
Qerim Rrokaj është individualizuar nëpërmjet elementeve të shënuara dhe kufijve të
përcaktuara në vendimin gjyqësor nr.881 dt.30/10/1971, në radhorin e pronësisë nr.691,
dt.22/03/1994 dhe gjendjes faktike”.
11. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.434 datë 26.10.2012 vendosi:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.231 datë 02.02.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër”.
11.1 Arsyetimi i gjykatës: “I njëjtë me atë të faktit”.
12. Kundër vendimit nr.434 datë 26.10.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër, ka
ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Shkodër e cila kërkon ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar
shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
13. Dispozitat e ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave

13.1 Neni 1/2: Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit të
Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky ligj nuk
parashikon ndryshe;
14. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile;
15. Dispozitat e ligjit nr.7843 datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të
paluajtshme”;
16. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Shkodër përmban shkaqe që motivojnë cenimin e vendimit nr.434 datë
26.10.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër, me të cilin është lënë në fuqi vendimi nr.231 datë
02.02.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Gjykatës së Apelit Shkodër dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, janë
rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak vendimet duhet të prishen dhe të
dërgohet çështja për gjykim pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Shkodër.
19. Në analizë të akteve dhe provave të administruara në dosjen gjyqësore del e
provuar se pala paditëse Qerim Rrokaj i është drejtuar gjykatës duke kërkuar kundërshtimin e
aktit administrativ të ZVRPP Shkodër dhe detyrimin e ZVRPP të bëjë regjistrimin fillestar të
pronës.
576
20. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, më përfundim të gjykimit ka vendosur të
pranojë pjesërisht padinë e paditësit Qerim Rrokaj. Mbi ankimin e palëve të paditura, Gjykata
e Apelit Shkodër pasi ka marrë në shqyrtim ankimin, ka vendosur të lërë në fuqi vendimin e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër i cili ka pranuar pjesërisht padinë.
21. Arsyetimi dhe përfundimi i gjykatave të faktit është rrjedhojë e keqinterpretimit të
dispozitave të ligjit nr.7843/1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” dhe dispozitave
të Kodit të Procedurës Civile ç’ka i bën vendimet e gjykatave të faktit të pambështetur në ligj.
Ky Kolegj konstaton se gjykatat nuk kanë zbatuar drejtë dispozitat procedurale në lidhje me
legjitimimin e palëve në proces dhe si rezultat nuk e kanë zgjidhur mosmarrëveshjen objekt
të zbatohen prej tyre.
22. Legjitimiteti konsiston në përcaktimin e personit të cilit i përket interesi për të
ngritur padi, dhe në përcaktimin e personit kundrejt të cilit padia duhet të ngrihet. Personi i
cili ka interes për të vënë në lëvizje gjykatën duhet të përcaktojë saktë pozitën e tij
procedurale dhe gjithashtu duke qene se e drejta për të ngritur padi duhet të ushtrohet
kundrejt një pale tjetër, ky i fundit duhet të jetë i përcaktuar saktë për pozitën e tij procedurale
në gjykim, në mënyrë që vendimi gjyqësor të jetë i ekzekutueshëm dhe të japë efektet e
kërkuara për palën që ka investuar gjykatën.
23. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se formimi i rregullt i
ndërgjyqësisë lidhet me garantimin e një procesi të rregullt ligjor për palët pjesëmarrëse në
gjykim, përfshirë edhe barazinë e palëve për të kërkuar dhe mbrojtur interesat e tyre të
ligjshme, si pjesë thelbësore të misionit të gjykatës në gjykimin e çështjes që i është paraqitur
për shqyrtim.
24. Në çështjen objekt i këtij gjykimi, Kolegji vëren se shkaku ligjor dhe objekti i
padisë është regjistrimi fillestar i pasurisë së paluajtshme, banesë dhe truall funksional në
pronësi të paditësit Qerim Rrokaj. Pala e paditur ZRRPP Shkodër ka refuzuar të regjistrojë
vendimin e sipërcituar, banesën dhe truallin funksional, me argumentin se duhet të paraqitet
akti i fitimit të pronësisë, vendimi për vërtetimin e faktit të pronësisë nuk ekziston, një pjese e
pronës është transkriptuar në favor të Rudina Lekaj.
25. Sipas nenit 2 të Kodit të Procedurës Civile, janë palët që vënë në lëvizje gjykatën
dhe janë ato që përcaktojnë e kërkojnë ndërgjyqësinë lidhur me padinë. Gjykata kujdeset dhe
disponon për pranimin ose jo të kërkesës për thirrjen apo pjesëmarrjen në gjykim të personit
të tretë në këtë cilësi, madje luan rol aktiv kur e çmon thirrjen kryesisht në gjykim të një
personi të tretë. Ndonëse gjykata nuk ka rol aktiv dhe nuk mund të përcaktojë e urdhërojë
thirrjen në gjykim të një subjekti në pozitën e paditësit apo të paditurit, ajo bën kujdes,
veçanërisht në fazën e veprimeve përgatitore, për të qartësuar natyrën e mosmarrëveshjes dhe
rrjedhimisht edhe për të shqyrtuar e orientuar rregullsinë e ndërgjyqësisë së përcaktuar nga
ana e paditësit. Gjykata kujdeset që, palët e treguara në padi, si dhe palët e thirrura në gjykim
edhe kryesisht prej saj si persona të tretë, të njihen me çështjen, të orientohen dhe t’u krijohen
kushtet për të ushtruar të gjitha të drejtat që iu njeh ligji, përfshirë për shembull edhe ato që
lidhen me pozitën procedurale të tyre dhe mundësinë e hapësirën që parashikon ligji për
ndryshimin e kësaj pozite apo daljen jashtë gjykimit.
26. Kolegji vlerëson se në çështjen objekt gjykimi, jemi përpara interpretimit të
gabuar të ligjit nga vete gjykatat dhe mospërmbushjes së disa veprimeve procedurale të
domosdoshme, për pasojë të së cilave, jo vetëm palët por edhe vetë gjykatat vendosen në
vështirësi për zgjidhjen e drejtë të çështjes. Gjykatat e faktit e kanë shqyrtuar çështjen me
kërkimin, detyrim për regjistrim fillestar duke thirrur si palë të paditur ZVRPP Shkodër, dhe
pavarësisht pretendimeve të këtyre palëve se nuk mund të kryejnë regjistrimin për shkak se të
dhënat e pasurisë nuk janë të plota, nuk kanë pasur parasysh se në këtë gjykim duheshin
thirrur pikërisht pronarët e pasurive të cilat kufizohen me pronën e palës paditëse. Këta
577
shtetas tërheqin të drejta dhe interesa direkte në këtë proces gjyqësor, pasi objekt gjykimi
është regjistrimi i një pronë e cila kufizohet me pasuri të tjera të paluajtshme të cilat i
zotërojnë persona të tretë. Vendimi i gjykatës në përfundim të shqyrtimit të kësaj
mosmarrëveshje do të sillte efekte mbi të drejtat e këtyre pronarëve të pronave kufitare, pasi
regjistrimi i pasurisë do të bëhej pikërisht në kufi me truallin në pronësi të personave të tretë.
27. Sa më sipër është në qasje edhe me parashikimin e nenit 24/b të ligjit
nr.7843/1994 i cili shprehet se: “Individët, familjet dhe personat juridikë, privatë apo
shtetërorë, që zotërojnë dokumente pronësie, sipas shkronjës “a”, por nuk kanë të
përcaktuar në to sipërfaqen e pasurisë së paluajtshme, kanë të drejtë t’i paraqesin
regjistruesit një kërkesë për regjistrim pronësie, e cila duhet të shoqërohet me dokumentin e
pronësisë, me një planvendosje apo gentplanin e pasurisë, deklaratën noteriale të pronarëve
fqinjë, që vërtetojnë përmbajtjen e kërkesës për pronësinë dhe kufijtë e pasurisë që
pretendohet, si dhe kopje të vërtetuara nga noteri të dokumenteve të ndryshme, që mbështesin
kërkesën për regjistrim. Regjistruesi, brenda 30 ditëve nga paraqitja e kërkesës, duhet t’i
kthejë përgjigje kërkuesit pas pagesës së shpenzimeve, të cilat parapaguhen nga kërkuesi.
Kundër vendimit të regjistruesit ose në mungesë të përgjigjes, me kalimin e këtij afati,
kërkuesi mund të ankohet në gjykatë. Në procesin gjyqësor gjykata thërret të gjithë
pronarët, pronat e të cilëve janë ngjitur njëra-tjetrës e të cilët kanë interes të ligjshëm në
gjykim”.
28. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër në kuadrin e përcaktimit të natyrës së kësaj
mosmarrëveshje, duhej të kishte orientuar palët për të rregulluar ndërgjyqësinë ose ta
rregullonte vetë atë sipas parashikimeve të dispozitës së sipërcituar dhe më tej të vazhdonte
me gjykimin e themelit të çështjes. Ndërsa Gjykata e Apelit Shkodër në kushtet kur mori në
shqyrtim këtë çështje duhet të kishte konstatuar gabimet në formimin e ndërgjyqësisë të
lejuar nga gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër.
29. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se të dyja
gjykatat e faktit kanë lejuar një shkelje të rëndë procedurale, e cila i bën të cenueshme
vendimet e marra prej tyre dhe si pasojë çmon se këto vendime duhen prishur dhe çështja
gjyqësore duhet dërguar për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë
Shkodër. Në rigjykim është detyrim i gjykatës që në respektim të dispozitave të sipërcituara,
të orientojë palët ose kryesisht të ndërtojë drejtë ndërgjyqësinë sipas përcaktimeve të
detyrueshme ligjore.
30. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se në çështjen
objekt gjykimi, nuk mund të marrë në shqyrtim dhe të analizojë zbatimin e ligjit material,
nëse ligji është zbatuar drejtë apo jo nga gjykatat e faktit.
31. Në rishqyrtim, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër, për një
zgjidhje të drejtë të çështjes, në përputhje me ligjin material dhe procedural duhet t’u bëjë të
qartë palëve që është detyrë e secilës prej tyre, të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë
pretendimet e tyre.
PËR KËTO ARSYE

administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.434 datë 26.10.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe
vendimit nr.231 datë 02.02.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe dërgimin e
çështjes për shqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Shkodër.
578
Tiranë, më 21.01.2016
Nr. 00 - 2016 - 696 i Vendimit (32)
VENDIM

Mori në shqyrtim në dhomë këshillimi të datës 21.01.2016, çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: BEDRIE DONIKU;

SHKODËR
OBJEKTI I PADISË:
Kundërshtim dhe shfuqizim të aktit administrativ,
nr.380 dt 22.06.2010 i KQA pranë ISSH Tiranë,
vendim nr.100 dt 26.04.2010 të KRA Shkodër
dhe vendim nr.53 dt 25.03.2010 të degës së përfitimeve pranë DRSSH Shkodër.
Detyrimin e DRSSH Shkodër të njohë si periudhë të vlefshme sigurimi
periudhën nga 05.02.1972 – 01.08.1992
si dhe periudhën e asistencës nga 01.08.1992– 01.08.1993,
periudhe kjo pasqyruar në librezën e punës me nr.regj. Themeltar 46
të lëshuar nga NP-Konserva, si dhe periudhën nga 01.01.1994 – 31.05.2007,
në total të vjetërsisë në punë gjithsej 35 vite.
Baza Ligjore: Neni 86/3, i ligjit nr.7703 datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore”.
Neni 32, 324, 325 i Kodit të Procedurës Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.721 (51-2011-1067) datë

31.03.2011 vendosi:
“Pranimin e kërkesëpadisë; Kundërshtimin dhe shfuqizimin e aktit
administrativ nr 380 dt 22.06.2010 vendimit të KQA pranë ISSH Tiranë,
Vendim nr 100 dt 26.04.2010 të KRA Shkodër dhe të vendimit nr 53 dt
25.03.2010 të degës së përfitimeve pranë DRSSH Shkodër, si akte të padrejta;
Detyrimin e DRSSH Shkodër të njohë si periudhe të vlefshme sigurimi,
periudhën nga 05.02.1972 – 01.08.1992, si dhe periudhën e asistencës nga
01.08.1992 – 01.08.193, periudhe kjo e pasqyruar ne Librezën e Punës me nr
regj. themeltar 46, të lëshuar nga N.P – Konserva; Shpenzimet gjyqësore siç
janë bërë”.

Gjyqësor Shkodër”.
579
rekurs, brenda afatit ligjor, pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Shkodër
e cila kërkon ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
- Paditësja ka paraqitur librezë pune në emër të Hyjrije Maliq Doniku e datëlindjes
24.03.1951, ku ndërmarrja që e ka lëshuar është e palexueshme, po ashtu edhe data e
lëshimit dhe vula e ndërmarrjes.
- Sipas akt verifikimit datë 24.03.2010 të ASHV Shkodër në regjistrin themeltar nr.1
faqe 22 të ND përpunim sheqeri rezulton periudha 05.01.1972 – pa datë dalje.
- Nga verifikimi me përzgjedhje i borderove rezultojnë pagesa në emër të Hyri Doniku
për një sërë vitesh.
- Nga shënimet e fletës së regjistrit gjendet me emrin Hyrije Doniku e datëlindjes
24.03.1951 sipër emrit Hyrije është shënuar me laps “Bedrije’ dhe është vënë shënimi
me laps “Dobrac”.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Arjana Fullani, si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse Bedrie
Doniku i është drejtuar palës së paditur DRSSH Shkodër me kërkesë për të përfituar pension
pleqërie.
2. Me vendimin nr.53 datë 25.03.2010 Dega e Përfitimeve pranë Drejtorisë Rajonale
të Sigurimeve Shoqërore Shkodër ka vendosur të refuzojë kërkesën e paditëses Bedrie
Doniku për pension pleqërie duke argumentuar se: “në Librezën e saj të Punës të dorëzuar,
ajo figuron me emrin Hyrie Maliq Doniku, kur në të vërtetë emri i saj është Bedrie Maliq
Daniku (Zenelaj). Gjithashtu në bordero të N I Ushqimore (sheqeri), pranë emrit të saj
Hyrije është i shënuar me laps emri i saj i saktë, Bedrie; emri i saj i gabuar ne bordero,
Hyrie, është shënuar edhe Hyri Daniku”.
3. Sa më sipër paditësi është ankuar pranë KRA. Me vendimin nr.100 datë 26.04.2010
Komisioni Rajonal i Ankimit pranë DRSSH, Shkodër ka vendosur:” Të refuzojë kërkesën e
Bedrije Doniku. Të lërë në fuqi vendimin e Degës së Përfitimeve”.
4. Kundër vendimit nr.100 datë 26.04.2010 të Komisionit Rajonal të Ankimit pranë
DRSSH pala paditëse ka ushtruar ankim në Komisionin Qendror të Ankimit pranë ISSH. Me
vendimin nr.380 datë 22.06.2010 Komisioni Qendror i Ankimit ka vendosur: “Të rrëzojë
kërkesën e Znj. Bedrije Maliq Doniku. Të lërë në fuqi vendimin e DRSSH Shkodër dhe
vendimin nr.100 datë 26.04.2010 të KRA Shkodër”.
5. Ndodhur në këto kushte pala paditëse Bedrije Doniku i është drejtuar gjykatës me
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.721 (51-2011-1067) datë
31.03.2011 vendosi: “Pranimin e kërkesëpadisë; Kundërshtimin dhe shfuqizimin e aktit
administrativ nr 380 dt 22.06.2010 vendimit të KQA pranë ISSH Tiranë, Vendim nr 100 dt
26.04.2010 të KRA Shkodër dhe të vendimit nr 53 dt 25.03.2010 të degës së përfitimeve
pranë DRSSH Shkodër, si akte të padrejta; Detyrimin e DRSSH Shkodër të njohë si periudhe
të vlefshme sigurimi, periudhën nga 05.02.1972 – 01.08.1992, si dhe periudhën e asistencës
nga 01.08.1992 – 01.08.193, periudhe kjo e pasqyruar ne Librezën e Punës me nr regj.
themeltar 46, të lëshuar nga N P – Konserva; Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë”.
6.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Për të provuar pretendimet e saj ajo paraqiti në gjykate
aktet administrative, konkretisht: Librezë Pune me nr 22, ku ajo shënohet me emrin Hyrie;
580
Akt verifikimi i vjetërsisë në punë para vitit 1994, sipas të cilit ajo ka punuar pranë NI –
Ushqimore Sheqeri, ku emri i saj figuron shënuar Hyrie Doniku; gjithashtu në këto bordero
fleta e regjistrit është e dëmtuar dhe nuk ndodhet data e largimit të saj nga puna; Paraqiti
dhe prova me dëshmitar, sipas te cilit paditësja Bedrie Doniku ka punuar në NI Ushqimore –
karamele. Ajo ka hyrë në pune në vitin 1970 dhe nga koleget e punës është njohur me emrin
Hyrie, ose Hyri. Me pas është parë se emri i saj në pasaportë është Bedrie. Ne lidhje me
Librezën e Punës së saj, ku ajo është shënuar me emrin Hyrie, kjo është një pasaktësi sepse
emri i saj i vërtetë dhe i saktë është Bedrie”.
7. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.82 datë 04.03.2013 vendosi: “Lënien
në fuqi të vendimit nr.721 datë 31.03.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër”.
8. Kundër vendimit nr.82 datë 04.03.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër, ka ushtruar
rekurs, brenda afatit ligjor, pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Shkodër
e cila kërkon ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e
LIGJI I ZBATUESHËM

parashikon ndryshe.
9.2 Neni 17/2: Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat
palët.

10.1 Neni 14: Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor,
nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin.
11. Se rekursi i paraqitur pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore

Shkodër përmban shkaqe ligjore që të motivojnë cenimin e vendimit nr.82 datë 04.03.2013 të
Gjykatës së Apelit Shkodër.
vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të parashtruara në rekurs dhe parashtrimeve në
seancë gjyqësore arrin në përfundimin se vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër është
rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja të dërgohet
për rishqyrtim pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
581
Kolegji Administrativ, çmon se çështja objekt shqyrtimi, përbën mosmarrëveshje
administrative dhe në zbatim të nenit 7 të ligjit nr.49/2012, ky Kolegj është kompetent nga
pikëpamja lëndore për shqyrtimin e saj.
15. Referuar padisë objekt gjykimi, konstatohet se në thelb të kërkimit të saj pala
paditëse ka kërkuar shfuqizimin e vendimeve të Komisioneve që shqyrtojnë ankimet pranë
ISSH dhe detyrimin e DRSSH që ti njohë paditëses vjetërsinë në punë për periudhën e
pretenduar prej saj. Nga ana tjetër, pala e paditur ka pretenduar se nuk mund t’ia njohë këtë
periudhë vjetërsie sipas shënimeve të librezës pasi këto të dhëna nuk përputhen me shënimet
e regjistrave themeltarë dhe me borderotë.
16. Të dyja gjykata e faktit pasi kanë marrë në analizë padinë, kanë parashtruar se:
“Në lidhje me Librezën e Punës së saj, ku ajo është shënuar me emrin Hyrie, kjo është një
pasaktësi sepse emri i saj i vërtetë dhe i saktë është Bedrie. Paraqiti dhe prova me dëshmitar,
sipas te cilit paditësja Bedrie Doniku ka punuar në NI Ushqimore – karamele. Ajo ka hyrë në
pune në vitin 1970 dhe nga kolegët e punës është njohur me emrin Hyrie, ose Hyri”.
17. Mbi këto konkluzione gjykatat e faktit kanë disponuar se padia e paraqitur duhet
të pranohet si e mbështetur në ligj e në prova. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në
realizim të funksionit të tij rishikues, për bazueshmërinë ose jo në ligj të vendimeve të
gjykatave të faktit, vlerëson si të pambështetur në ligj, konkluzionet e arritura nga gjykatat e
faktit.
18. Kolegji Administrativ, pa i hyrë analizës dhe vlerësimit të provave, por për të
evidentuar ekzistencën e shkaqeve ligjore në kuptim të nenit 58 të ligjit nr.49/2012,
parashtron se Gjykata e Apelit i kishte të gjithë mundësitë për të përsëritur ose zgjeruar
hetimin gjyqësor dhe për të administruar në cilësinë e provave dokumente të tjera që do ta
ndihmonin jo vetëm në dhënien e përgjigjeve të pretendimeve të palës së paditur, por edhe në
zgjidhjen e drejtë të kësaj çështje. Gjykatat nuk i kanë dhënë përgjigje pretendimeve kryesore
të palës së paditur, duke anashkaluar administrimin dhe vlerësimin e fletës së regjistrit
themeltar të punonjësve të NB Cermë dhe të dokumenteve të tjerë zyrtarë të cilët mund të
kundërshtonin ose vërtetonin pretendimet e palës së paditur në lidhje me identitetin dhe të
dhënat e tjera personale të paditëses Bedrije Doniku.
19. Nuk mund të konsiderohet i mjaftueshëm për gjykatat e faktit vetëm vlerësimi i
librezës së punës së paditëses me të dhëna të cilat nuk përputhen me aktet zyrtare të ndodhura
në gjendjen civile dhe me prova me dëshmitarë, pa u analizuar nga gjykata përmbajtja e fletës
së regjistrit në harmoni me provat e tjera të administruara në dosjen gjyqësore. Në lidhje me
këtë fakt, gjykatat nuk kanë bërë një hetim të plotë dhe të gjithanshëm, ato nuk kanë hetuar
mjaftueshëm në lidhje me ekzistencën ose jo të personave të tjerë që kanë punuar në
ndërmarrjet përkatëse me të dhënat e shënuara në dokumentet zyrtare të vjetërisë në punë që
disponon paditësja Bedrie Doniku.
20. Parë në këtë këndvështrim, Kolegji arrin në përfundimin se gjykatat e faktit jo
vetëm që nuk janë mbështetur në prova për zgjidhjen e mosmarrëveshje objekt shqyrtimi, por
konkluzionet i kanë nxjerrë bazuar vetëm mbi provat e paraqitura nga pala paditëse, pa
sqaruar asnjë nga pretendimet e ngritura gjatë gjykimeve nga pala e paditur.
21. Kolegji Administrativ e gjen me vend të theksojë se gjykata në çdo rast duhet të
jetë kategorike në dhënien e konkluzioneve, ato duhet të jenë të qarta, të sakta dhe pa
ekuivokë, pasi çdo mënyre tjetër bën që gjykimi të jetë i njëanshëm, palët të vihen në pozita
jo të barabarta para ligjit, e për pasojë njëra nga palët të jetë në pozita diferencuese
përkundrejt palës tjetër, gjë që e bën procesin ligjor të parregullt.
582
22. Në këtë kuptim, mosadministrimi dhe mosvlerësimi i fletëve të regjistrit themeltar
si dhe të dhënave që ato përmbajnë dhe të dhënave të tjera zyrtare në lidhje me identitetin e
paditëses apo përjashtimi i personave të tjerë të cilët mund të kenë të dhëna personale të
përafërta apo të njëjta, sikurse është pretenduar nga pala e paditur apo i dëshmitarëve të tjerë,
janë me rëndësi dhe përbëjnë prova vendimtare për çështjen në gjykim.
23. Sa më sipër, Kolegji Administrativ çmon se Gjykata e Lartë nuk mund të
anashkalojë apo të lërë pa vlerë prova që janë shqyrtuar dhe vlerësuar nga gjykatat e faktit si
dhe nuk mund të pranojë prova të cilat nuk janë administruar në gjykimin në fakt. Ky
qëndrim është konsoliduar dhe nga Gjykata Kushtetuese në vendimin nr.32/2015, ku ka
theksuar se: “Në rast se Gjykata e Lartë vlerëson se provat e administruara nuk janë të
mjaftueshme për arritjen e një konkluzioni apo se nevojitet kryerja e vlerësimeve të
mëtejshme të tyre, ajo nuk mund të marrë kompetencat e gjykatës të faktit, por duhet ta kthejë
çështjen për rishqyrtim me qëllim plotësimin e këtyre të metave të vendimit (shih vendimet
nr.27, datë 24.06.2013 dhe nr.7, datë 09.03.2009 të Gjykatës Kushtetuese)”.
24. Nisur nga rrethanat e mësipërme, Kolegji Administrativ arrin në përfundimin se
Gjykata e Apelit nuk ka zhvilluar një hetim të plotë dhe të gjithanshëm duke cenuar procesin
e rregullt ligjor dhe në këto kushte vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja t’i
dërgohet për rishqyrtim Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
25. Kolegji Administrativ çmon se në rigjykim, Gjykata Administrative e Apelit
Tiranë, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme, në respektim të drejtave të palëve
dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor, për një zgjidhje të drejtë të këtij
konflikti gjyqësor, të kryejë këto veprime: (i) të administrojë dhe të këqyrë fletët e regjistrit
themeltar të punonjësve të ND Përpunim Sheqeri , (ii) të hetojë dhe të kërkojë nga palët
ndërgjyqëse të dhëna në lidhje në lidhje me ekzistencën e dokumenteve zyrtare që kanë lidhje
me të dhënat personale të identifikimit të paditëses dhe me faktin e qenies ose mosqenies së
personave të tjerë me identitetin e shënuar në aktet zyrtare, që mund të kenë punuar në
ndërmarrje për periudhën objekt konflikti; (iii) të analizojë vlefshmërinë ligjore dhe fuqinë
provuese të këtyre provave në raport me provat e administruara në dosjen gjyqësore.
26. Gjykata duhet t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në
përputhje me ligjin nr.49/2012, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm e të provojnë
faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e
ligjore të mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime “që rrjedhin
prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara” sipas ligjit.
dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë Gjykatën Administrative Apelit Tiranë, që në përputhje
me kërkesat e ligjit procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe
objektive, lidhur me zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të neni 63 të ligjit 49/2012 “Për
administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.82 datë 04.03.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
Tiranë, më 21.01.2016
583
584
Nr. 00-2016-694 i Vendimit (33)
VENDIM


përket:
PADITËS: SULEJMAN ÇELA;

PASURIVE TË PALUAJTSHME, VLORË.
OBJEKTI I PADISË:
Detyrimin e palës së paditur të regjistrojë në
regjistrat e pasurive të paluajtshme në ZVRPP Vlorë
dhe të më pajisë me certifikatë pronësie për pasurinë e llojit ndërtesë
me sipërfaqe totale 98.5 m2 dhe e truallit me sipërfaqe 586 m2, e ndodhur në
lagjen “10 Korriku”, në zonën kadastrale 8602 Vlorë, me kufijtë përkatës.
Baza Ligjore: Nenet 32, 154, 154/a të Kodit të procedurës Civile,
neni 193/h i Kodit Civil,
neni 38 i ligjit nr.7843 datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, të ndryshuar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.2566 datë 26.09.2012 vendosi:

“Pranimin e kërkesëpadisë. Detyrimin e palës së paditur, ZVRPP Vlorë, të
regjistrojë në regjistrat e pasurive të paluajtshme dhe të pajise me certifikatë
pronësie paditësin, në lidhje me pasurinë e llojit ndërtesë me sipërfaqe totale
98 m2 dhe të truallit me sipërfaqe 558 m2, ndodhur ne lagjen “10 Korriku, ZK
8602 Vlorë, sipas aktit të ekspertimit topografik që ndodhet në dosjen
gjyqësore. Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë”.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.323 datë 07.05.2013 vendosi:

“Lënien në fuqi të vendimit nr.2566 datë 26.09.2012 të Gjykatës së Shkallës
së Parë Vlorë”.
Kundër vendimit nr.323 datë 07.05.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka ushtruar

rekurs, brenda afatit ligjor, Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë e
cila kërkon prishjen e vendimeve dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
- Paditësi nuk disponon dokumentacion i cili në kuptim të ligjit nr.33 dt.21.03.2012
"Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme" si dhe nenit 193 e vijues të Kodit Civil të
përbëje titull pronësie të detyrueshëm për regjistrim.
585
- Nëse leja e ndërtimit do te ishte e plotë me të gjithë elementet e parashikuar në
Rregulloren për Zyrat e Regjistrimit ,do të ishte regjistruar ndërtesa, dhe me pas pala
paditëse duhet ti ishte drejtuar Agjencisë së Kthimit të Pronave Tiranë për blerjen e
oborrit në përdorim sipas disponimeve të bëra në V.K.M nr.98, dt.27.01.2009.
- Në këtë proces gjyqësor nuk është ndërtuar drejtë ndërgjyqësia pasi duhet të ishte
thirrur në cilësinë e personit të tretë Avokatura e Shtetit Vlorë, si Zyra Qendrore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Arjana Fullani, si dhe bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse Sulejman
Çela, është banor i qytetit të Vlorës.
2. Me vendimin nr.19531 datë 23.08.1980 të Komitetit Ekzekutiv të Këshillit Popullor
Vlorë, është vendosur dhënia e lejes paditësit për ndërtimin e shtëpisë.
3. Paditësi Sulejman Çela, i është drejtuar ZVRPP Vlorë në datën 18.05.2011, për
regjistrimin e pasurisë në zotërim të tij, e përbërë prej shtëpie banimi me sipërfaqe 98.5 m2, e
cila shtrihet mbi një truall me sipërfaqe 586 m2, në lagjen “10 Korriku”, Vlorë.
4. Rezulton se Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, ka
refuzuar regjistrimin e kësaj pasurie. Me argumentin se paditësi nuk ka paraqitur asnjë titull
pronësie të detyrueshëm për regjistrim sipas parashikimeve të nenit 193 të Kodit Civil. Mbi
ankimin e paditësit ZQRPP Tiranë, ka vendosur refuzimin e kërkesës për regjistrimin fillestar
të ndërtesës së bashku me truallin.
5. Ndodhur në këto kushte pala paditëse Sulejman Çela i është drejtuar gjykatës me
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.2566 datë 26.09.2012
vendosi:” Pranimin e kërkesëpadisë. Detyrimin e palës së paditur, ZVRPP Vlorë, të
regjistrojë në regjistrat e pasurive të paluajtshme dhe të pajise me certifikatë pronësie
paditësin, në lidhje me pasurinë e llojit ndërtesë me sipërfaqe totale 98 m2 dhe të truallit me
sipërfaqe 558 m2, ndodhur ne lagjen “10 Korriku, ZK 8602 Vlorë, sipas aktit të ekspertimit
topografik që ndodhet në dosjen gjyqësore. Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë”.
6.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Gjykata çmon se, palës paditëse, i lind e drejta për të
kërkuar regjistrimin e Pasurisë objekt gjykimi në regjistrat e pasurive të paluajtshme në
kushtet kur ndërtimi është realizuar konform vendimit nr.19531, date 23.08.1980 të Komitetit
ekzekutiv të Këshillit Popullor Vlorë, i cili përfaqëson një akt administrative individual. Ne
kushtet kur, regjistrimi i pasurisë, realizohet nga regjistruesi, sipas parashikimit të nenit 38
të ligjit. në prezence të një akti administrativ apo veprimi juridik për fitimin e pronësisë mbi
pasurinë e paluajtshme, dhe gjithmonë pas plotësimit të kushteve të nenit 193/h te Kodit
Civil, gjykata çmon se, pala paditëse disponon titullin për regjistrimin e pronësisë, në bazë të
aktit administrativ, lëshuar nga organi kompetent i kohës, e konkretisht vendimit nr.19531,
datë 23.08.1980 të Komitetit Ekzekutiv të Këshillit Popullor Vlorë. Pala paditëse, ka interes
të ligjshëm në paraqitjen e padisë, sepse në cilësinë e titullares të së drejtës së pronësisë, ajo
kërkon regjistrimin e saj në regjistrat e pasurive te paluajtshme konform parashikimi të nenit
45 të ligjit”.
7. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.323 datë 07.05.2013 vendosi: “Lënien
në fuqi të vendimit nr.2566 datë 26.09.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë”.
7.1 Arsyetimi i gjykatës: “Pretendimi i palës së paditur në lidhje me detyrimin e
palës paditëse për t’ju drejtuar AKKP në lidhje me truallin është i pabazuar., pasi paditësi e
gëzon dhe posedon pronën në mënyrë të ligjshme dhe është pronar i vetëm i saj. Gjykata e
586
gjen të pabazuar edhe pretendimin për mosthirrjen e Avokatit të Shtetit, pavarësisht kësaj
nuk jemi përpara rastit kur pjesëmarrja e avokaturës është e detyrueshme. Avokatura edhe
pse kishte marrë dijeni për gjykimin në apel nuk u paraqit”.
8. Kundër vendimit nr.323 datë 07.05.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka ushtruar
rekurs, brenda afatit ligjor, Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë e
cila kërkon prishjen e vendimeve dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e pasqyruar
në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

parashikon ndryshe.
10.1 Neni 79/a: “Avokatura e Shtetit ushtron përfaqësimin në rastet e parashikuara
me ligj. Gjykata, që shqyrton çështje për të cilat me ligj përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga
Avokatura e Shtetit, urdhëron njoftimin e akteve kësaj të fundit, me qëllim që ajo të ketë
mundësi të marrë pjesë në gjykim”.
10.2 Neni 467: “Gjykata e apelit prish vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe e
dërgon çështjen për rigjykim kur: d) nuk është formuar drejt ndërgjyqësia;
11. Vendimi Unifikues nr.13 datë 24.03.2004 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë.
KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON SE:
12. Vendimi nr.2566 datë 26.09.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe
vendimi nr.323 datë 07.05.2013 i Gjykatës së Apelit Vlorë janë dhënë në zbatim të gabuar të
ligjit procedural dhe për këto arsye duhet të prishen.
13. Kolegji Administrativ, pas shqyrtimit të akteve procedurale që ndodhen në dosjen
gjyqësore, vlerëson se gjykimi është zhvilluar në shkelje të rëndë të ligjit procedural, në
kushtet kur të dy gjykatat nuk kanë njoftuar avokatin e shtetit për të marrë pjesë në gjykimin
e çështjes. Prandaj, për këtë motiv thelbësor, vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit Vlorë dhe
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë duhet të prishen e çështja të rishqyrtohet nga Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Vlorë.
14. Kolegji Administrativ vëren se me anë të padisë, paditësi Sulejman Çela ka thirrur
në gjykim si të paditur ZVRPP Vlorë, duke pretenduar se ato duhet të detyrohen të kryejnë
regjistrimin e pasurisë objekt gjykimi në favor të tij. Në këtë kuptim, në çështjen objekt
gjykimi, veçanërisht për shkakun se kërkohet të detyrohet ZVRPP Vlorë, të anulojë veprimet
e kryera prej saj, për shkak së ka vepruar në mënyrë të paligjshme duke refuzuar të regjistrojë
pronën e paditësit Sulejman Çela me argumentin se paditësi nuk disponon asnjë titull të
vlefshëm pronësie të detyrueshëm për regjistrim, është i pranishëm interesi që ka shteti për të
mbrojtur pozitën e organit shtetëror të thirrur në gjykim.
15. Në logjikë të sa më sipër, Kolegji çmon se gjykatat e faktit në shqyrtimin e kësaj
çështje, nuk kane zbatuar nenin 79/a të Kodit të Procedurës Civile, në të cilin është
parashikuar se: Avokatura e Shtetit ushtron përfaqësimin ne rastet e parashikuara me ligj.
Gjykata që shqyrton çështje, të cilat me ligj përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e
Shtetit, urdhëron njoftimin e akteve kësaj të fundit, me qëllim që ajo të ketë mundësi të marrë
pjesë në gjykim" dhe Ligjin nr.10018, datë 13.11.2008 “Për avokaturën e shtetit”, neni 5/b ku
587
thuhet: “Avokatura e Shtetit kryen funksionet e mëposhtme b) përfaqëson dhe mbron interesat
pasurore të shtetit shqiptar pranë gjykatave kombëtare, ndërkombëtare dhe të huaja, pa
autorizim të posaçëm të të përfaqësuarit në çështjet gjyqësore, në të cilat një organ i
administratës shtetërore ose Republika e Shqipërisë është palë.”
16. Në analizë të ligjit nr.10018/2008 “Për Avokaturën e Shtetit”, në të cilin
parashikohet se përfaqësimi dhe mbrojtja e pronës dhe interesave publike nga ana e
Avokaturës së Shtetit, është një përfaqësim dhe mbrojtje e detyrueshme dhe gjykatat e faktit
sipas nenit 79/a të KPC-së, kanë detyrimin që t’i njoftojnë aktet Avokaturës së Shtetit me
qëllim që kjo e fundit jo vetëm të ketë mundësi të marrë pjesë në gjykim, por edhe të
realizojë mbrojtjen e interesave të shtetit. Ky përfaqësim në gjyq kryhet pa autorizim të
posaçëm të të përfaqësuarit. Ky qëndrim gjen mbështetje në Vendimin Unifikues nr.13, datë
24.03.2004 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, gjithashtu edhe në disa vendime
të Gjykatës Kushtetuese (shih vendimin nr.27, datë 27.07.2009 të Gjykatës Kushtetuese;
vendim nr 42 datë 29.09.2011 të Gjykatës Kushtetuese).
17. Pra, respektimi ose jo i kësaj dispozite procedurale ( neni 79/a i KPC) nuk është
në diskrecionin e gjykatës, por është një normë me natyrë urdhëruese/detyruese. Në këtë
kuptim, gjykata ka detyrimin që të njoftojë avokatin e shtetit për të marrë pjesë në gjykim dhe
vetëm në këtë mënyrë gjykata ka përmbushur detyrimin e saj ligjor, ndërkohë vlerësimin e
përgjegjësinë për të garantuar pjesëmarrjen në gjykim e ka vetë avokati i shtetit.
18. Duke u kthyer në çështjen objekt shqyrtimi, konstatohet se si gjykata e rrethit
gjyqësor, por edhe gjykata e apelit kanë shkelur rëndë ligjin procedural duke mos i garantuar
palës shtetërore ZVRPP Vlorë mbrojtjen sipas kushteve dhe mënyrës që parashikon
shprehimisht ligji. Të dyja këto gjykata nuk kanë njoftuar Avokaturën e Shtetit pavarësisht
kërkesave të palës së paditur për ta thirrur në gjykim Avokaturën e Shtetit, mungesa e të cilës
ka ndikuar në mosndërtimin e drejtë të ndërgjyqësisë për çështjen objekt gjykimi.
19. Mbështetur sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin ne
përfundimin se mosndërtimi i drejtë i ndërgjyqësisë përbën një shkelje të rëndë procedurale, e
cila ndikon drejtpërsëdrejti në dhënien e vendimit. Gabimet në procedim, si formimi i gabuar
i ndërgjyqësisë, të cilat parashikohen në nenin 467/d të K.Pr.Civile, i cili ka gjetur pasqyrim
në nenin 54 të ligjit nr.49/2012, shqyrtohen nga gjykata edhe kryesisht, pikërisht për shkak të
efektit të drejtpërdrejtë që ato kanë në vendimin e dhënë.
20. Në këtë kontekst, Kolegji Administrativ konkludon se vendimi i shkallës së parë
dhe ai i apelit janë marrë nëpërmjet një procesi jo të rregullt ligjor, për shkak të mosnjoftimit
të Avokaturës së Shtetit nga gjykata, sipas kërkesave të nenit 79/a të K.Pr.C, përbëjnë shkak
të mjaftueshëm për prishjen e vendimeve të dhëna nga të dy gjykatat e faktit, duke e dërguar
çështjen për rigjykim në Gjykatën e Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
prej tyre përpara Gjykatës Administrative së Shkallës së Parë Vlorë që do të rishqyrtojë
çështjen.
PËR KËTO ARSYE

588
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.323 datë 07.05.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të
vendimit nr.2566 datë 26.09.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe dërgimin e
çështjes për shqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
Tiranë, më 21.01.2016
589
Nr. 00-2016-1126 i Vendimit (34)
VENDIM


përket:
PADITËS: SICRED SH.A

PARANDALIMIT TË PASTRIMIT TË
PARAVE
OBJEKTI I PADISË:
Shfuqizimi i masës administrative të njoftuar me shkresën
me nr.1964/7 datë 23.09.2011, të dhënë nga
Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të Parave Tiranë.
Pezullimi i zbatimit të aktit administrativ me nr.1964/7, datë 23.09.2011
të dhënë nga Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të Parave.
Baza Ligjore: Nenet 23, 24, 26, 29, 30 te ligjit nr.10279, date 20.05.2010,
Ligji për kundërvajtjet administrative,
nenet 324, 327, 328, 329, 331 e në vijim të K.Pr.Civile,
nenet 3, 11, 22 të ligjit specifik nr.9917, datë 19.05.2008 (i ndryshuar).

vendosi:
“Rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazuar në prova dhe në ligj. Shpenzimet
gjyqësore i ngarkohen palës paditëse”.

“Lënien në fuqi të vendimit civil nr.3306 datë 06.04.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë”.

rekurs, brenda afatit ligjor, pala paditëse shoqëria “Sicred” sh.a, e cila kërkon ndryshimin e
vendimeve të gjykatave të faktit dhe pranimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
- Bazuar në provat e paraqitura nga shoqëria “Sicred” sh.a., rezulton e provuar se
shoqëria e ka kryer me përgjegjësi zbatimin e ligjit. Ne kuadër të nenit 11 të ligjit
nr.9917 datë 19.05.2008, (të ndryshuar) janë marrë masat e përcaktuara nga ligji për
të plotësuar detyrimet përkatëse duke nxjerrë dhe Urdhrin e Brendshëm nr.1103, prot.,
datë 10.12.2010, si dhe me Urdhër nr.1101 prot., datë 10.12.2010.
590
- Janë informuar punonjësit për kërkesat e ligjit e ne kuadër të kësaj pike janë zhvilluar
seminare trajnimi të posaçme për ketë qellim.
- Arsyetimi gjykatës se paditësi ka nxjerrë e Urdhrat e brendshëm për punonjësit por
nuk ka mbajtur rekorde për trajnimet nuk bazohet në ndonjë kërkesë të ligjit nr.9917,
datë 19.05.2008. Në këtë rast barra e provës për të treguar shkeljen i takonte
inspektoreve të të paditurit dhe jo paditësit, i cili ka kryer trajnimet.
- Shoqëria ka hartuar dhe zbatuar aktet normative të shoqërisë të dala ngushtësisht ne
zbatim të ligjit për te ngarkuar kontrollin e brendshëm për te kontrolluar
përputhshmërinë me detyrimet ligjit nr.9917 datë 19.05.2008.
- Gjithashtu nga ana e Auditit te Brendshëm janë kryer kontrollet përkatëse, dhe nuk
është evidentuar asnjë rast mbi limitin për te raportuar si dhe asnjë çast i dyshimte.
- Arsyetimi i DPPPP për çështjen ne fjale është i pa bazuar ne ligjin dhe është tërësisht i
gabuar, pasi ne seancën dëgjimore te hetimit administrativ te zhvilluar ne ambientet e
DPPPP-së u provua qe shoqëria “Sicred” sh.a. ka vepruar duke u respektuar ligji.
- Nuk ka asnjë provë me ane të së cilës DPPPP-ja, provon se pala paditëse, nuk ka i
respektuar kërkesat e ligjit në fuqi parashikim ligjor në ligjin nr.9917 datë 19.05.2008,
(të ndryshuar), apo edhe aktet derivateve nënligjore të dala në zbatim të tij.

VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse Shoqëria e
Sigurimit të Jetës “Sicred” sh.a. me Nipt K42201801 Q dhe seli Rr. “Jul Variboba”, Tiranë,
është një shoqëri e cila me aktivitetin e saj në mbështetje të Autorizimit nr.8, të datës
19.07.2004, si dhe Lejes me nr.8/1, datë 10.09.2004, ushtron aktivitetin e saj në grupin “Jetë-
Vdekje”, si dhe “Aksidentet dhe Sëmundjet”. Kjo Shoqëri vepron në zbatim të legjislacionit
në fuqi, duke pasur si pikë referimi ligjin nr.9267, datë 29.07.2004, “Për veprimtarinë e
sigurimit, risigurimit dhe ndërmjetësimit në sigurime dhe risigurime” (të ndryshuar).
2. Inspektorët e palës së paditur DPPPP, në datën 31 Gusht 2011, kanë inspektuar
shoqërinë “Sicred” sh.a, dhe mbas inspektimit të bërë në përfundim kanë mbajtur Akt-
Inspektimin, në të cilin ka konstatuar: “Për moszbatim të masave parandaluese të
parashikuara në nenin 11 germa “d” për trajnimin e punonjësve të tyre mbi parandalimin e
pastrimit të parave dhe financimin e terrorizmit. Të organizojnë periodikisht programe
kualifikimi –për punonjësit e tyre dhe sipas germës “dh” për ngarkimin e kontrollit të
brendshëm për të kontrolluar përputhshmërinë me detyrimet e ligjit dhe akteve përkatëse
nënligjore parashikuar nga neni 27, pika 5, germa “b”, duke lënë njëkohësisht edhe një sërë
detyrash që duhet të plotësohen nga pala paditëse”.
3. Sa më sipër me shkresën nr.1964/3 prot., datë 08.09.2011, të Drejtorisë së
Përgjithshme të Parandalimit të Pastrimit të Parave është njoftuar pala paditëse se, në datën
12.09.2011 ora 10:00 do të kryhet në Drejtorinë së Përgjithshme të Parandalimit të Pastrimit
të Parave, shqyrtimi i kundërvajtjeve të konstatuara në shoqërinë tuaj.
4. Me aktin administrativ nr.1964/7 prot., datë 23.09.2011 të Drejtorisë së
Përgjithshme të Parandalimit të Pastrimit të Parave, , është vendosur: “1. Dënimi i shoqërisë
“Sicred” sh.a me shumën 1.000.000 (një milion) lekë gjobë për mosrespektim të kërkesave
për marrjen e masave parandaluese sipas nenit 11 germa “d” dhe “dh”, parashikuar si
kundërvajtje administrative nga neni 27, pika 5, germa “b” të ligjit nr.9917 datë
19.05.2008”.
5. Ndodhur në këto kushte pala paditëse shoqëria “Sicred” sh.a i është drejtuar
gjykatës me padinë objekt gjykimi.
591
vendosi: ”Rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazuar në prova dhe në ligj. Shpenzimet
gjyqësore i ngarkohen palës paditëse”.
6.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Rezultoi gjithashtu e provuar se: me urdhrin nr.1103 datë
10.12.2010 është urdhëruar që anëtari i komitetit të kontrollit të brendshëm të kryeje kontroll
për përputhshmërinë e aktivitetit të shoqërisë me detyrimet e ligjit për parandalimin e
pastrimit të parave, por as për gjithë vitin 2010 dhe as pas daljes së këtij urdhri nuk është
provuar që kontrolli i brendshëm të ketë kryer një kontroll të tillë dhe të ketë dhënë
konkluzione në lidhje me përputhshmërinë e aktivitetit të shoqërisë “Sicred” sh.a me ligjin
për parandalimin e pastrimit të parave. Në këto kushte duhet theksuar se subjekti nuk provon
të ketë kryer kontroll të brendshëm për të kontrolluar përputhshmërinë me detyrimet e këtij
ligji dhe të akteve përkatëse nënligjore pra nga pikëpamja ligjore subjekti është në shkelje të
kërkesave të nenit 11 të ligjit nr.9917, datë 19.05.2008, “Për parandalimin e pastrimit te
parave dhe financimin e terrorizmit”.Gjithashtu duhet theksuar fakti se; provat e paraqitura
ne seance gjyqësore nga pala paditëse Shoqëria “Sicred” Sh.a, nuk i janë vënë në
dispozicion as grupit të inspektimit dhe as grupit të shqyrtimit të kundërvajtjeve
administrative, për këtë arsye nuk kane provueshmëri ligjore. Nisur nga pretendimi i palës
paditëse në lidhje me detyrimin e palës së paditur për të organizuar trajnime ,vlen te
theksohet fakti se: përsa i përket interpretimit të nenit 22 të ligjit ku përcaktohet se;
“Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit te Pastrimit te Parave, si njësi e inteligjencës
financiare në zbatim të këtij ligji ka këto detyra dhe funksione:i)organizon dhe merr pjese, se
bashku me institucionet publike dhe private, në veprimtaritë trajnuese, për parandalimin e
pastrimit të parave dhe të financimit të terrorizmit, si dhe organizon ose merr pjese në
programe për të rritur ndërgjegjësimin e publikut”. Pra ne rastin konkret kemi të bëjmë me
detyrat dhe funksionet e Autoritetit Përgjegjës dhe jo me detyrime ndaj subjekteve, pasi dhe
siç citohet këto trajnime realizohen ne kuadër të rritjes së ndërgjegjësimit dhe jo të njohjes
me ligjin të subjekteve që kontrollohen nga ky autoritet”.
7. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.314 datë 08.02.2013 vendosi: “Lënien
në fuqi të vendimit civil nr.3306 datë 06.04.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë”.
8. Kundër vendimit nr.314 datë 08.02.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar
rekurs, brenda afatit ligjor, pala paditëse shoqëria “Sicred” sh.a, e cila kërkon ndryshimin e
vendimeve të gjykatave të faktit dhe pranimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e
LIGJI I ZBATUESHËM

parashikon ndryshe.
palët.
592
10.1 Neni 14: Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor,
nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin.
11. Dispozitat e ligjit nr.9917 datë 19.05.2008 “ Për Parandalimin e Pastrimit të
Parave dhe Financimin e Terrorizmit”.
12. Se rekursi i paraqitur pala paditëse shoqëria “Sicred” sh.a përmban shkaqe ligjore
që motivojnë cenimin e vendimit nr.314 datë 08.02.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të parashtruara në rekurs dhe parashtrimeve në
seancë gjyqësore arrin në përfundimin se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë
e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për
rishqyrtim pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
Kolegji Administrativ, çmon se çështja objekt shqyrtimi, përbën mosmarrëveshje
administrative dhe në zbatim të nenit 7 të ligjit nr.49/2012, ky Kolegj është kompetent nga
pikëpamja lëndore për shqyrtimin e saj.
paditëse ka kërkuar shfuqizimin e vendimit për dënimin me gjobë të nxjerrë nga pala e
paditur DPPPP për moszbatim të kritereve ligjore të ligjit nr.9917/2008. Nga ana tjetër, pala e
paditur ka pretenduar se në zbatim të legjislacionit në fuqi, nga shoqëria “Sicred” sh.a nuk
janë zbatuar detyrimet ligjore në lidhje me trajnimin e punonjësve dhe kontrollin e
brendshëm për përputhshmërinë e ligjit.
17. Të dyja gjykata e faktit pasi kanë marrë në analizë padinë, kanë parashtruar se:
“As për gjithë vitin 2010 dhe as pas daljes së këtij urdhri nuk është provuar që kontrolli i
brendshëm të ketë kryer një kontroll të tillë dhe të ketë dhënë konkluzione në lidhje me
përputhshmërinë e aktivitetit të shoqërisë “Sicred” sh.a me ligjin për parandalimin e
pastrimit të parave. Provat e paraqitura ne seance gjyqësore nga pala paditëse Shoqëria
“Sicred” Sh.a, nuk i janë vënë në dispozicion as grupit të inspektimit dhe as grupit të
shqyrtimit të kundërvajtjeve administrative, për këtë arsye nuk kanë provueshmëri ligjore.
Nisur nga pretendimi i palës paditëse në lidhje me detyrimin e palës së paditur për të
organizuar trajnime, kemi të bëjmë me detyrat dhe funksionet e Autoritetit Përgjegjës dhe jo
me detyrime ndaj subjekteve, pasi dhe siç citohet këto trajnime realizohen në kuadër të rritjes
së ndërgjegjësimit dhe jo të njohjes me ligjin të subjekteve që kontrollohen nga ky autoritet”.
18. Mbi këto konkluzione gjykatat e faktit kanë disponuar se padia e paraqitur duhet
të rrëzohet si e pambështetur në ligj e në prova. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në
realizim të funksionit të tij rishikues, për bazueshmërinë ose jo në ligj të vendimeve të
gjykatave të faktit, vlerëson si të pambështetur në ligj, konkluzionet e arritura nga gjykatat e
faktit.
19. Kolegji Administrativ, pa i hyrë analizës dhe vlerësimit të provave, por për të
evidentuar ekzistencën e shkaqeve ligjore në kuptim të nenit 58 të ligjit nr.49/2012,
593
parashtron se edhe pse Gjykata e Apelit i kishte të gjithë mundësitë për të përsëritur ose
zgjeruar hetimin gjyqësor që do ta ndihmonin jo vetëm në dhënien e përgjigjeve të
pretendimeve të palës paditëse, por edhe në zgjidhjen e drejtë të kësaj çështje, nuk i ka dhënë
përgjigje pretendimeve kryesore të paditësit, duke anashkaluar vlerësimin e materialeve të
paraqitura nga paditësi dhe të administruara në dosjen gjyqësore.
20. Konkretisht, Kolegji vëren se gjykatat e faktit në rrëzimin e padisë, pranojnë se:
“nga ana e shoqërisë nuk është ushtruar kontroll i brendshëm në lidhje me zbatueshmërinë e
ligjit për parandalimin e pastrimin e parave, nga ana tjetër kanë konstatuar se është
evidentuar: “që ka pasur një urdhër për realizimin e këtij kontrolli por në raport nuk figuron
një gjë e tillë.” Ky qëndrim i gjykatave është i paqartë dhe kontradiktor, pasi në asnjë
moment ato nuk kanë marrë në analizë shkaqet dhe arsyet pse nuk është pasqyruar një fakt i
tillë në raport, por në mënyrë të palogjikshme kanë nxjerrë konkluzionin se “përsa kohë nuk
parashikohet në raport shoqëria nuk i ka përmbushur detyrimet sipas ligjit ç’ka mjafton për të
provuar mungesën e përmbushjes së detyrimeve prej palës paditëse.
21. Nuk mund të konsiderohet i mjaftueshëm për gjykatat e faktit vetëm vlerësimi i
pjesshëm i raportit të auditit dhe jo në tërësi përmbajtja e këtij raporti në harmoni me provat e
tjera të administruara në dosjen gjyqësore. Edhe lidhur me vlerësimin e provave të paraqitura
nga paditësi në seancë dhe të administruara në dosjen gjyqësore, gjykatat nuk i kanë vlerësuar
dhe analizuar, me arsyetimin se nuk i janë paraqitur inspektorëve të kontrollit gjatë hetimit
administrativ, në kushtet kur ato përbëjnë prove kryesore/vendimtare për mosmarrëveshjen
objekt shqyrtimi dhe duhet të vlerësohen nga gjykatat në përputhje me të gjitha aktet e dosjes
gjyqësore.
22. Parë në këtë këndvështrim, Kolegji arrin në përfundimin se gjykatat e faktit jo
vetëm që nuk janë mbështetur në prova për zgjidhjen e mosmarrëveshje objekt shqyrtimi por
konkluzionet i kanë nxjerrë bazuar vetëm mbi aktin e inspektimit të palës së paditur, pa
sqaruar asnjë nga pretendimet e ngritura gjatë gjykimeve nga pala paditëse.
23. Gjithashtu, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në referim të kërkimeve të
padisë dhe shkakut ligjor ku ajo mbështet, vlerëson se, në rastin objekt gjykimi pala paditëse
kundërshton gjyqësisht masën administrative të dhënë ndaj saj edhe për shkeljen e
parashikuar në germën “d” të nenit 11 të ligjit nr.9917/2008 e cila parashikon detyrimin e
subjekteve të ligjit të trajnojnë punonjësit përmes organizimit periodik të programeve të
kualifikimit, duke pretenduar se ky detyrim është përmbushur nga shoqëria sipas
parashikimeve ligjore.
24. Në kuptim të sa më sipër, Kolegji vëren se, gjykatat e faktit në këtë proces
gjyqësor, ndryshe nga kërkimi i padisë, i cili është shfuqizimi i masës administrative edhe në
lidhje me detyrimin për trajnimin e punonjësve, sikurse rezulton nga pjesa arsyetuese e
vendimit nuk e kanë shqyrtuar fare këtë pretendim të paditësit por kanë trajtuar nenin 22 të
ligjit i cili lidhet me trajnimet që organizon vetë DPPPP me subjektet e ligjit. Në këto kushte,
kjo gjykatë, në kundërshtim me parashikimet e nenit 16 të KPC, nuk ka kuptuar dhe nuk ka
përcaktuar drejtë natyrën e vërtetë të mosmarrëveshjes në lidhje me këtë pjesë të kërkimit të
padisë, shkakun ligjor të këtij kërkimi të padisë, duke e bërë të cenueshëm vendimin.
25. Kolegji Administrativ e gjen me vend të theksojë se gjykata në çdo rast duhet të
jetë kategorike në dhënien e konkluzioneve, ato duhet të jenë të qarta, të sakta dhe pa
ekuivokë, pasi çdo mënyre tjetër bën që gjykimi të jetë i njëanshëm, palët të vihen në pozita
jo të barabarta para ligjit, e për pasojë njëra nga palët të jetë në pozita diferencuese
përkundrejt palës tjetër, gjë që e bën procesin ligjor të parregullt.
26. Kolegji Administrativ çmon se Gjykata e Lartë nuk mund të anashkalojë apo të
lërë pa vlerë prova që janë shqyrtuar dhe vlerësuar nga gjykatat e faktit si dhe nuk mund të
pranojë prova të cilat nuk janë administruar në gjykimin në fakt. Ky qëndrim është
konsoliduar dhe nga Gjykata Kushtetuese në vendimin nr.32/2015, ku ka theksuar se: “Në
594
rast se Gjykata e Lartë vlerëson se provat e administruara nuk janë të mjaftueshme për
arritjen e një konkluzioni apo se nevojitet kryerja e vlerësimeve të mëtejshme të tyre, ajo nuk
mund të marrë kompetencat e gjykatës të faktit, por duhet ta kthejë çështjen për rishqyrtim
me qëllim plotësimin e këtyre të metave të vendimit (shih vendimet nr.27, datë 24.06.2013
dhe nr.7, datë 09.03.2009 të Gjykatës Kushtetuese)”.
27. Nisur nga rrethanat e mësipërme, Kolegji Administrativ arrin në përfundimin se
Gjykata e Apelit jo vetëm që nuk ka zhvilluar një hetim të plotë dhe të gjithanshëm duke
cenuar procesin e rregullt ligjor por nuk ka dhënë arsyet dhe argumentet ligjore e nevojshme
të lënies në fuqi të vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor. Kolegji Administrativ i Gjykatës
së Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për
rishqyrtim Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
28. Kolegji Administrativ çmon se në rigjykim, Gjykata Administrative e Apelit
Tiranë, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme, në respektim të drejtave të palëve
dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor, për një zgjidhje të drejtë të këtij
konflikti gjyqësor, të kryejë këto veprime: (i) të hetojë dhe t’i japë përgjigje të arsyetuar
pretendimeve të palës paditëse në lidhje me kryerjen e auditimit për periudhën e kontrollit
mbi bazën e provave të administruara në dosjen gjyqësore si dhe të analizojë vlefshmërinë
ligjore dhe fuqinë provuese të tyre (ii) të analizojë dhe të vlerësojë nëse pala paditëse e ka
përmbushur detyrimin për trajnimin e punonjësve sipas parashikimeve të nenit 11 të ligjit
nr.9917/2008 “ Për Parandalimin e Pastrimit të Parave dhe Financimin e Terrorizmit” dhe
provave të administruara në dosje;
29. Gjykata duhet t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në
përputhje me ligjin nr.49/2012, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm e të provojnë
faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e
ligjore të mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime “që rrjedhin
prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara” sipas ligjit.
dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë Gjykatën Administrative Apelit Tiranë, që në përputhje
me kërkesat e ligjit procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe
objektive, lidhur me zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të neni 63 të ligjit 49/2012 “Për
administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.314 datë 08.02.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin
Tiranë, më 21.01.2016
595
Nr. 00-2016-1033 i Vendimit (35)
VENDIM


përket:
PADITËS: METAL RESOURCES COMPANY (MRC)

SH.P.K.
I PADITUR: MINISTRIA E EKONOMISË, TREGTISË
DHE ENERGJETIKËS, TIRANË
PERSON I TRETE: QENDRA KOMBËTARE E LICENCIMIT
(QKL), TIRANË
OBJEKTI I PADISË:
Anulimin e pjesshëm të aktit administrativ,
Akt-Miratimi nr.1518/1 datë 20.03.2012 dhe ndryshimin e pikës dy të tij,
duke saktësuar përmbajtjen e aktit të miratimit në lidhje me emërtimin e tij
nga “Akt Miratimi për zgjatje afati” në “Leje kërkim zbulimi”.
Ndryshimin e pikës 2 të Akt Miratimit nr.1518/1, në lidhje me kohëzgjatjen
e vlefshmërisë së lejes së kërkim-zbulimit nr.1518, duke njohur
vlefshmërinë e lejes se kërkim-zbulimit edhe për dy vjet të tjera
si dhe të drejtën për të kërkuar një zgjatje me një afat një vjeçar
në përputhje me parashikimet e nenit 14 të Ligjit nr.10307 dt. 15.07.2010
dhe Vendimit nr.18 datë 06.12.2011 të SHGJSH-se, Shërbimit Gjeologjik Shqiptar.
Ndryshimin e pikës se 5 të Akti Miratimit, nr.1518/1, duke shfuqizuar
detyrimin për kryerjen e pagesës prej 1.533.300 lekë,
si detyrim për sipërfaqen e zonës së lejuar minerare, pasi është marrë
në kundërshtim me parashikimet e nenit 13 të Ligjit nr.10307 dt. 15.07.2010
“Për sektorin Minerar në Republikën e Shqipërisë”.
Aplikimin si datë të fillimit të efekteve të lejes së Kërkim Zbulimit,
datën e marrjes formë të prerë të vendimit të gjykatës.
Marrjen e masës së sigurimit të padisë, duke vendosur:
Pezullimin e efekteve të Akt-Miratimit nr.1518 dt. 20.03.2012,
deri në përfundim të këtij gjykimi, përfshirë ecjen e afateve,
deri në marrjen formë të prerë të vendimit përfundimtar të këtij gjykimi.
Pezullimin e të gjitha aplikimeve, apo procedurave
dhe dhënien e lejeve minerare të tretëve dhe/ose procedura
për marrje në shqyrtim të kërkesave shprehje interesi nga të tretet,
si dhe çdo procedure tjetër që lidhet me dhënien
dhe ose garantimin e të drejtave minerare të tretëve
deri në përfundim të këtij gjykimi.
596
Baza Ligjore: Neni 153, 154 e vijues i Kodit të Procedurës Civile,
Neni 202 e vijues i Kodit të Procedurës Civile,
Neni 324 e vijues i Kodit të Procedurës Civile.
Neni 118 i Kodit të Procedurave Administrative,
Neni 221 e vijues i Kodit të Procedurave Administrative.
Ligji nr.10304 datë 15.07.2010 “Për sektorin Minerar në Republikën e Shqipërisë”.
Ligji nr.10081 datë 23.02.2009 për QKL-në. VKM 232 datë 23.03.2011,
VKM 538 datë 26.05.2009.
Neni 1 i Protokollit 1 të Konventës Evropiane të së Drejtave të Njeriut.

vendosi:
“Rrëzimin e palës paditëse shoqëria “Metal Resources Company” sh.pk .
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës paditëse”.

“Ndryshimin e vendimit nr.12049 datë 10.12.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë. Pranimin e kërkesë padisë se paditësit Metal Resources
Company ( MRC) sh.p.k. Ndryshimin e pikës 2 të Akt Miratimit nr.1518/1
datë 20.03.2013 të Ministrisë Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjetikës duke
njohur vlefshmërinë e lejes se kërkim-zbulimit edhe për një periudhe
vlefshmërie prej 2 (dy) vitesh. Ndryshimin e pikës 5 të Akti Miratimit
nr.1518/1 datë 20.03.2013 të Ministrisë Ekonomisë Tregtisë dhe Energjetikës
si më poshtë: “Vlera totale e pagesës për sipërfaqen e zonës së lejuar të bëhet
në bazë të nenit 13 pika 4”a” të ligjit nr.10304 datë 15.07.2010 “Për sektorin
Minerar në Republikën e Shqipërisë”.

rekurs, brenda afatit ligjor, Avokatura e Shtetit pranë Ministrisë së Ekonomisë Tregtisë dhe
Energjetikës e cila kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Ligji i ri minerar nr.10304 dt. 15.07.2010 nuk parashikon në asnjë rast shndërrimin
automatikisht të lejeve të dhëna me ligjin e shfuqizuar nr.7796, datë 17.2.1994 “Ligji
minerar i Shqipërisë”, i ndryshuar. Ky ligj përcakton rregullat, kriteret, autoritetet
përgjegjëse dhe procedurat që duhen zbatuar prej tyre në vendimmarrjen për
zhvillimin e veprimtarisë minerare. Ky ligj klasifikon qarte llojet e lejeve minerare
sipas tipit të veprimtarisë dhe grupit të mineraleve si dhe afatin e vlefshmërisë së tyre.
- Në rastin konkret palës paditëse i është akorduar një leje kërkimi e cila ka qenë e
rregulluar me ligjin e mëparshëm pa të drejte shtyrje. Ndërkohë rezulton se ky akt
administrativ është dhënë në kohen kur ka hyre në fuqi ligji nr.10304 dt. 15.07.2010.
Në lidhje me këtë paragrafi I pare I nenit 57 përcakton se: “Kërkesat e paraqitura, ato
në proces dhe ato të papërfunduara, deri në hyrjen në fuqi të këtij ligji, trajtohen në
përputhje me procedurën e zbatuar përpara hyrjes në fuqi të këtij ligji, përveç rastit
kur kërkuesi e tërheq vetë kërkesën dhe vendos ta riparaqesë atë.
- Aplikimet e paraqitura përpara hyrjes në fuqi të këtij ligji shqyrtimi I të cilave nuk ka
përfunduar, do të trajtohen sipas procedurës së përcaktuar e zbatuar nga ligji I
shfuqizuar në fuqi në kohën e paraqitjes së tyre. Kjo në rast se subjekti nuk e tërheq
kërkesën. Pra, edhe nga interpretimi literal, autoritetet përgjegjëse kane detyrimin për
zbatimin e procedurës së mëparshme, në afate, lloj dokumentacioni dhe hallkat e
597
vlerësimit te tij.
- Akti nr.1518 dt. 15.11.2010 I ka dhënë paditësit një leje minerare e cila në kohën e
dhënies së saj nuk ka patur bazë ligjore. Autoritetet përgjegjëse nuk kanë nxjerre një
akt në përputhje me përmbajtjen e ligjit në fuqi në kohen e nxjerrjes së saj.
- Vullneti i ligjvënësit shprehet qartë në ligj që për lejet e dhëna me ligjin e mëparshëm
zotëruesit vazhdojnë aktivitetin minerar në zonën e dhënë dhe deri në përfundim të
afatit të lejes dhe se çdo aplikim do të vlerësohet e përfundohet në përputhje me
klasifikimin e lejeve minerare në ligjin në fuqi. Nisur nga specifikat e zhvillimit të
veprimtarisë minerare dhe në përgjigje të interesave të subjekteve, ligji u ka njohur
atyre dhe të drejtën për zgjatjen e afatit.

VËREN
“METAL RESOURCES COMPANY (MRC)” sh.p.k, është themeluar me dt. 06.101.2008 si
shoqëri me përgjegjësi të kufizuar dhe ka për objekt të veprimtarisë se saj, “Kërkim, zbulim
gjeologjik, hapje dhe shfrytëzim miniere, import – eksport mineralesh dhe makinerish te
ndryshme.
2. Me datë 15.11.2010 palës paditëse shoqërisë “METAL RESOURCES COMPANY
(MRC)” sh.p.k i është akorduar leje kërkimi nr.1518 për kërkim hekur– nikeli dhe nikel -
silikat në rrethin e Hasit me afat 1 vit në zonën e përcaktuar me sipërfaqe 101.5 km2. Këto
minerale klasifikohen ne grupin e mineraleve metalore, jo metalore, qymyret dhe bitumet.
3. Me shkresën nr.80 prot., datë 05.10.2011 pala paditëse i është drejtuar Ministrit të
METE, “Për zgjatjen e afatit të lejes minerare” nr.1518 dt. 15.11.2010. Pala paditëse vë në
dijeni se përfundon afati i lejes se kërkimit dhe po përgatiten qe të kalojnë në leje zbulimi
duke parashtruar elemente të veprimtarisë se zbatimit të kësaj leje dhe pagimin e detyrimeve
fiskale, duke sqaruar se “në ligjin e ri minerar nr.10304 dt. 15.07.2010 në nenin 10 është
bërë një klasifikim i ri i lejeve minerare dhe leja e kërkimit e vetme nuk ekziston, por në piken
2.a të këtij neni leja e kërkimit është bashkuar me lejen e zbulimit dhe është emërtuar kërkim
zbulimi. Pra ligji na ka kaluar ne leje kërkim zbulimi. Sipas këtij ligji neni 14. pika1 ligji
shprehet se leja kërkim zbulimi për grupin e mineraleve metalore, jo metalore, qymyret dhe
bitumet, ka afat vlefshmërie 3 vjeçar. Afati i vlefshmërisë mund të zgjatet një herë, me
kërkesë të zotëruesit të lejes. Zgjatja ka afat një vjeçar” pra krijohet një hapësire pune për 4
vjet. Në datën 15 nëntor bëjmë një vit që kemi filluar me leje kërkimi dhe nga afati 3 vjeçar
në nenin 10 të sipërpërmendur, kërkojmë që të na konfirmohet nga ana juaj shtesa për 2 vjet
e lejes minerare me nr.1518 dt. 15.11.2011. Në këtë mënyrë na jepet koha e nevojshme për të
kryer zbulimin e mineralit, kohë që na jep ligji dhe ne vihemi në kushte të barabarta me
subjektet e tjerë”.
4. Sa më sipër, me shkresën nr.7143/1 prot., datë 31.10.2011 Ministri i METE i ka
kthyer përgjigje palës paditëse se “duke vlerësuar kërkesën tuaj për shtyrje afati të lejes së
kërkimit nr.1518 dt. 15.11.2010 të realizuar nga METE me nr.7143 prot., dt. 06.10.2011”
kërkohet plotësimi i kërkesës sipas kritereve të ligjit nr.10304 dt. 15.07.2010, nenit 13, pika
4, neni 57 dhe VKM nr.362 dt. 29.04.2011 “Për miratimin e kritereve dhe rregullave të
transferimit, mënyrës se aplikimit për shtyrjen e afateve dhe shndërrimit të lejeve minerare”
pika 10 duke e dorëzuar aplikimin pranë Qendrës Kombëtare të Licencimit.
5. Rezulton se pala paditëse ka aplikuar pranë QKL, nr.Aplikimi LC-0605 -102011
datë 17.10.2011.
598
6. Me dt.20.03.2012 me shkresën nr.9041/3 prot., Ministri ka nxjerre aktin
administrativ “Akt – Miratimi nr.1518/1” për shtyrje të afatit të lejes minerare kërkim-
Zbulimi nr.1518 datë 15.11.2010 për mineralin Hekur nikel dhe Nikel Silikiat, që bën pjesë
në grupin e mineraleve metalore, jo metalore, qymyret dhe bitumet... pika 2 ndër të tjera
parashikon të drejtën ekskluzive të subjektit përfitues të kryejë punime për kërkim-zbulimin
minerar brenda zonës së lejuar të përcaktuar në lejen minerare, për një periudhë vlefshmërie
prej një viti nga data efektive e shtyrjes së afatit të lejes për kërkim-zbulim. Në pikën 5 është
parashikuar se vlera totale e pagesës për sipërfaqen e zonës së lejuar minerare është
1.533.300 lekë.
7. Pala paditëse shoqëria “METAL RESOURCES COMPANY (MRC)” sh.p.k duke
mos qenë dakord me shtyrjen e lejes së kërkim zbulimit i është drejtuar me ankim
administrativ palës së paditur. Rezulton se nga ana e METE paditësit nuk i është kthyer
përgjigje zyrtare.
8. Ndodhur në këto kushte pala paditëse, shoqëria “METAL RESOURCES
COMPANY (MRC)” sh.p.k i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi duke
pretenduar se aplikimi nuk është bërë për shtyrje afati por për marrjen e lejes kërkim zbulimi
nëpërmjet konvertimit të lejes se mëparshme kërkimi dhe për rrjedhoje zgjatjen e të drejtës se
paditësit për të vazhduar aktivitetin e tij minerar edhe për dy vjet të tjera ku të parashikohej
edhe e drejta e zgjatjes se afatit për një vit. Aplikimi i afatit 2 vjeçar duhej të ishte bërë
automatikisht nga pala e paditur, e cila në zbatim të ligjit me transformimin e lejes nga leje
kërkimi në leje kërkim zbulimi, rezultat bashkimit të dy fazave kërkim dhe zbulim, duhet t’i
akordonte paditësit edhe afatin 2 vjeçar si afat shtese, qe i korrespondon lejes së kërkim
zbulimit.
vendosi:” Rrëzimin e palës paditëse shoqëria “Metal Resources Company” sh.pk .
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës paditëse”.
9.1 Arsyetimi i Gjykatës: “ligji i ri minerar nr.10304 dt. 15.07.2010 nuk parashikon
në asnjë rast shndërrimin automatikisht të lejeve të dhëna me ligjin e shfuqizuar nr.7796,
datë 17.2.1994 “Ligji minerar i Shqipërisë”, i ndryshuar. Në një dispozite të veçantë, nenin
57 te tij, ligji rregullon efektet e lejeve të dhëna me ligjin e mëparshëm duke përcaktuar se:
“2. Për të drejtat minerare të fituara në baze të ligjit nr.7796, datë 17.2.1994 “Ligji minerar
i Shqipërisë”, i ndryshuar, sipërfaqja e zonës së lejuar dhe afati i miratuar nuk ndryshojnë
me hyrjen në fuqi të këtij ligji, deri në përfundim të afatit të miratuar. Aplikimi për shtyrje
afati kryhet në përputhje me këtë ligj. 3. Kërkesat dhe afatet e nenit 31 të këtij ligji i shtrijnë
efektet për të gjitha lejet minerare, që janë dhënë përpara hyrjes në fuqi të këtij ligji.
Zotëruesit e lejes minerare duhet të plotësojnë këto kërkesa brenda 1 viti nga hyrja ne fuqi e
këtij ligji”. Pra, nëpërmjet kësaj dispozite garantohen zotëruesit e lejeve minerare akorduar
sipas ligjit nr.7796, datë 17.2.1994 për moscenim të së drejtës së tyre minerare në afatin dhe
zonën e lejuar të dhënë. Ata i ushtrojnë këto të drejta minerare deri në përfundim të afatit të
miratuar në lejet minerare. Kjo dispozite shpreh parimin e ndalimit të fuqisë prapavepruese
të ligjit në mbrojtje të të drejtave të fituara në bazë të një ligji të mëparshëm. Në rastin
konkret palës paditëse i është akorduar një leje kërkimi e cila ka qene e rregulluar me ligjin e
mëparshëm pa të drejtë shtyrje. Ndërkohë rezulton se ky akt administrativ është dhënë në
kohen kur ka hyrë në fuqi ligji nr.10304 dt. 15.07.2010. Në lidhje me këtë paragrafi i parë i
nenit 57 përcakton se: “Kërkesat e paraqitura, ato në proces dhe ato të papërfunduara, deri
në hyrjen në fuqi të këtij ligji, trajtohen në përputhje me procedurën e zbatuar përpara hyrjes
në fuqi të këtij ligji, përveç rastit kur kërkuesi e tërheq vetë kërkesën dhe vendos ta
riparaqesë atë. Nga interpretimi i kësaj dispozite rezulton se aplikimet e paraqitura përpara
hyrjes në fuqi të këtij ligji shqyrtimi i te cilave nuk ka përfunduar, do të trajtohen sipas
procedurës se përcaktuar e zbatuar nga ligji i shfuqizuar në fuqi në kohen e paraqitjes së
599
tyre. Kjo në rast se subjekti nuk e tërheq kërkesën. Pra, edhe nga interpretimi literal,
autoritetet përgjegjëse kanë detyrimin për zbatimin e procedurës së mëparshme, në afate, lloj
dokumentacioni dhe hallkat e vlerësimit të tij. Pra i referohet procedurës se vendimmarrjes e
ndarë kjo shprehimisht nga disponimi me miratim të lejeve minerare, të cilat duhet të jenë,
në rast miratimi, ato të përcaktuara në këtë ligj, leje kërkim zbulimi, leje shfrytëzimi apo
kombinim i këtyre, leje kërkim zbulimi dhe shfrytëzimi. Ky përfundim rrjedh edhe nga
parashikimi se në rast se një subjekt para hyrjes në fuqi të ligjit ka aplikuar për leje kërkimi,
zbulimi apo shfrytëzimi, nisur nga klasifikimi i ri ligjor dhe kushtet për përfitim nga ky ligj, të
vlerësonte edhe tërheqjen e kërkesës me të drejte riparaqitjen e saj si një kërkesë e re.
Gjykata, në baze të atributit të dhënë nga neni 16 i K.Pr.Civile, e vlerëson këtë cilësim të
gabuar. Gjykata çmon se, në të kundërt sa shprehet në këtë pike edhe pala paditëse, nuk ka
vend përfundimi se ka mungese rregullimi për konvertimin e lejes se kërkimit, apo zbulimit
në leje të reja kërkim zbulimi. Vullneti i ligjvënësit shprehet qartë në ligj që për lejet e dhëna
me ligjin e mëparshëm zotëruesit vazhdojnë aktivitetin minerar në zonën e dhënë dhe deri në
përfundim të afatit të lejes dhe se çdo aplikim do të vlerësohet e përfundohet në përputhje me
klasifikimin e lejeve minerare në ligjin në fuqi. Përsa i përket, vendimmarrjes së palës së
paditur, siç me sipër është cituar, rezulton se ajo është marrë në përfundim të shqyrtimit të
një aplikimi të pambështetur ligjërisht. Orientimi i palës së paditur për paraqitjen e kësaj
kërkese sipas nenit 57 duke e vlerësuar atë si kërkesë për shtyrje në afat del jashtë disponimit
të organit administrativ për t’u shprehur në lidhje me një kërkesë të subjektit. Gjykata
vlerëson se në një rast të tillë, organi administrativ duhet të vlerësojë atë nisur nga shkaku
ligjor i paraqitur dhe jo nisur thjesht nga kërkesa në rastin konkret për shtyrjen e
veprimtarisë edhe për dy vjet të tjera (dhe datës së paraqitjes së saj, 30 dite para përfundimit
të afatit, afat i cili përcaktohet për paraqitjen e aplikimeve për shtyrje të afatit). Në këtë
kuptim, gjykata vlerëson se procedimi administrativ i palës së paditur nisur me kërkesën
objekt edhe i këtij gjykimi, është përfunduar me një vendim në kundërshtim me parimin për
ushtrimin e funksionit publik në përputhje me ligjin, në mbrojtje të interesit publik dhe të
drejtat dhe interesat e subjekteve.”.
10. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1593 datë 11.07.2013 vendosi:
“Ndryshimin e vendimit nr.12049 datë 10.12.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Pranimin e kërkesë padisë se paditësit Metal Resources Company (MRC) sh.p.k. Ndryshimin
e pikës 2 të Akt Miratimit nr.1518/1 datë 20.03.2013 të Ministrisë Ekonomisë, Tregtisë dhe
Energjetikës duke njohur vlefshmërinë e lejes se kërkim-zbulimit edhe për një periudhe
vlefshmërie prej 2 (dy) vitesh. Ndryshimin e pikës 5 të Akti Miratimit nr.1518/1 datë
20.03.2013 të Ministrisë Ekonomisë Tregtisë dhe Energjetikës si më poshtë: ’Vlera totale e
pagesës për sipërfaqen e zonës së lejuar të bëhet në bazë të nenit 13 pika 4”a” të ligjit
nr.10304 datë 15.07.2010 “Për sektorin Minerar në Republikën e Shqipërisë”.
10.1 Arsyetimi i gjykatës:“ A. Saktësimin e përmbajtjes së aktit miratimit nr 1518/1
datë 20.03.2012 në lidhje me emërtimin e tij nga “akt miratimi për zgjatje afati” në leje
kërkim zbulimi. Në lidhje me këtë pretendim të palës paditëse nga përmbajtja e akt
miratimi nr.1518/ 1 date 20.03.2012 rezulton se:Akti administrative nr.1518/1 datë
20.03.2012 titullohet “Akt Miratimi nr.1518/1 dhe jo sa pretendon pala paditëse akt
miratim për zgjatje afati për rrjedhoje në lidhje me këtë kërkim të palës paditëse mungon
interesi i ligjshëm, pasi palës paditëse nuk i është cenuar ndonjë interes. Zgjatja e afatit
me një vit e lejes së kërkimi zbulimi sipas nenit 14 te ligjit, bëhet vetëm pasi ka përfunduar
afati tre vjeçar i vlefshmërisë së lejes ndërkohë që në rastin konkret kanë konsumuar vetëm
një vit të lejes. Në bazë të ligjit nr.7796, datë 17.2.1994 “Ligji minerar i Shqipërisë”, i
shfuqizuar me Ligjin nr.10304 dt. 15.07.2010 “Për sektorin Minerar në Republikën e
Shqipërisë”, përcaktohen tre lloje leje minerare: Leje kërkimi me afat 1 vit pa të drejte
shtyrje, ( neni 21)Leje zbulimi me afat 2 vjet me të drejtë shtyrje tre herë secila nga një vit
600
mbi kërkesën e zotëruesit, ( neni 34).Leje zbulimi me afat deri në njëzet vjet. Në ligjin e ri
minerar nr.10304 dt. 15.07.2010 në nenin 10 është bere një klasifikim i ri i lejeve minerare
dhe leja e kërkimit e vetme nuk ekziston, por në piken 2.a të këtij neni leja e kërkimit është
bashkuar me lejen e zbulimit dhe është emërtuar kërkim zbulimi. Sipas këtij ligji neni 14
pika 1 ligji shprehet se leja kërkim zbulimi për grupin e mineraleve metalore, jo metalore,
qymyret dhe bitumet, ka afat vlefshmërie 3 vjeçar. Afati i vlefshmërisë mund të zgjatet një
herë, me kërkesë të zotëruesit të lejes. Në bazë dhe për zbatim të ligjit nr.10304 dt.
15.07.2010, Këshilli i Ministrave ka miratuar me Vendimin nr.942 dt. 17.11.2010
procedurat dhe dokumentacionin e kërkuar për marrjen e lejeve minerare në zonat e
hapura. Në të përcaktohet se :Në një kërkesë për leje minerare në zonat e hapura,
sipërfaqja e zonës së kërkuar duhet të ndodhet brenda sipërfaqes së zonave të publikuara
si zona të hapura në planin vjetor minerar. Dokumentacioni i plotë i kërkesës paraqitet në
Qendrën Kombëtare të Licencimit (QKL). Në nenin 14 Ligji përcakton afatin e
vlefshmërisë së lejes së kërkim zbulimit me përmbajtjen: Leja e kërkim-zbulimit për grupin
e mineraleve metalore, jometalore, qymyret dhe bitumet ka afat vlefshmërie 3-vjeçar. Afati
i vlefshmërisë mund të zgjatet një herë, me kërkesë të zotëruesit të lejes. Zgjatja ka afat një
vjeçar. Pala e paditur METE ka patur detyrimin që në pranimin e kërkesës së bërë nga
pala paditëse të miratonte lejen e kërkim zbulimit në përputhje me nenin 14.1 të ligjit
nr.10304 dt. 15.07.2010 që sipas parashikimeve të këtij neni është tre vjet me të drejtën e
një zgjatje të këtij afati kohore dhe për një vit. Duke qenë se pala paditëse ka ezauruar
vetëm afatin një vjeçar asaj i mbetet për të ezauruar dhe një afat dy vjeçar me të drejtën e
kërkimit të një zgjatje të këtij afati dhe për një vit. Ky fakt është pranuar dhe nga Shërbimi
Gjeologjik Shqiptare i cili me vendimin nr.18 datë 06.12.2011 ka vendosur:1.Aplikimi për
leje minerare kërkim zbulimi dorëzuar në QKL nga ana e subjektit Metal Resources
Company me nr.Aplikimi LC 0605-10-2011 plotëson kushtet e lejimit sipas dokumenteve
vërtetuese të paraqitur. Këtë qëndrim Shërbimi Gjeologjik Shqiptare e ka rikonfirmuar dhe
me shkresën nr.97 prot., datë 30.01.2012 “Kthim përgjigje për shkresën nr.9041/1 datë
24.01.2012 drejtuar Ministrisë së Ekonomisë , Tregtisë dhe Energjetikës. C.- Detyrimi i
vendosur në piken 5 të aktit për pagesën e vlerës prej. 1.533.000 lekë përcaktuar si vlera
totale për sipërfaqen e zonës së lejuar 10.222 km2 është vendosur ne kundërshtim me
nenin 13 te ligjit. “Pika 5 e aktit miratimit nr.1518/1 date 20.03.2013 duhet ndryshuar
duke u vendosur: “Vlera totale e pagesës për sipërfaqen e zonës së lejuar të behet në bazë
të nenit 13 pika 4 “a” te ligjit nr.10304 datë 15.07.2010 “Për sektorin Minerare në
Republikën e Shqipërisë”. Në nenin 13pika 4 germa “a” të ligjit nr.10304 datë 15.07.2010
“Për sektorin Minerar në Republikën e Shqipërisë” parashikohet: - Në fund të vitit të dytë
zotëruesi i lejes së kërkim-zbulimit lë pjesë ose mban të gjithë sipërfaqen e zonës së tij të
lejuar fillestare, me kushtin që për sipërfaqen e mbajtur, zotëruesi i lejes së kërkim-
zbulimit duhet të paguajë një shumë që llogaritet për çdo kilometër katror të sipërfaqes së
mbajtur për zhvillim veprimtarie minerare. Kjo shumë paguhet në datën efektive të fillimit
të vitit të tretë të afatit të lejes së kërkim-zbulimit. Pagesa, sipas këtij neni, duhet
specifikuar në lejen e kërkim-zbulimit dhe është 150 000 lekë për çdo kilometër katror”.
11. Kundër vendimit nr.1593 datë 11.07.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka
ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, Avokatura e Shtetit pranë Ministrisë së Ekonomisë
Tregtisë dhe Energjetikës e cila kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në
fuqi të vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor, duke parashtruar shkaqet e pasqyruar në
601
LIGJI I ZBATUESHËM

parashikon ndryshe.
12.2 Neni 17: Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat ligjore dhe
normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo bën një cilësim të
saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u
lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët.
13. Dispozitat e ligjit nr.10304 datë 15.07.2010 “Për sektorin Minerar në Republikën
e Shqipërisë”;
13.1 Neni 57: 1. Kërkesat e paraqitura, ato në proces dhe ato të papërfunduara, deri
në hyrjen në fuqi të këtij ligji, trajtohen në përputhje me procedurën e
zbatuar përpara hyrjes në fuqi të këtij ligji, përveç rastit kur kërkuesi e
tërheq vetë kërkesën dhe vendos ta riparaqesë atë.
2. Për të drejtat minerare të fituara në bazë të ligjit nr.7796, datë
17.2.1994 "Ligji minerar i Shqipërisë", i ndryshuar, sipërfaqja e zonës
së lejuar dhe afati i miratuar nuk ndryshojnë me hyrjen në fuqi të këtij
ligji, deri në përfundim të afatit të miratuar. Aplikimi për shtyrje afati
kryhet në përputhje me këtë ligj.
3. Kërkesat dhe afatet e nenit 31 të këtij ligji i shtrijnë efektet për të
gjitha lejet minerare, që janë dhënë përpara hyrjes në fuqi të këtij ligji.
Zotëruesit e lejes minerare duhet të plotësojnë këto kërkesa brenda 1
viti nga hyrja në fuqi e këtij ligji.
13.2 Neni 14: 1. Leja e kërkim-zbulimit për grupin e mineraleve metalore,
jometalore, qymyret dhe bitumet ka afat vlefshmërie 3-vjeçar. Afati i
vlefshmërisë mund të zgjatet një herë, me kërkesë të zotëruesit të lejes.
Zgjatja ka afat njëvjeçar.
14. Dispozitat e ligjit nr.7796 datë 17.2.1994 “Ligji Minerar i Shqipërisë”;

14.1 Neni 21: Pas kërkesës së personit Ministri mund t'i japë këtij një leje kërkimi,
forma e së cilës përshkruhet në rregullore. Pas kësaj zotëruesi i lejes ka
të drejtën ekskluzive të kërkojë brenda zonës së lejuar për shfaqje të
mineraleve.
14.2 Neni 23: Afati maksimal do të jetë një vit dhe nuk është objekt i një shtyrjeje
tjetër në kohë.
15. Se rekursi i paraqitur nga Avokatura e Shtetit pranë Ministrisë së Ekonomisë

Tregtisë dhe Energjetikës, përmban shkaqe nga ato që motivojnë cenimin e vendimit nr.1593
datë 11.07.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të parashtruara në rekurs, arrin në
përfundimin se vendimi nr.1593 datë 11.07.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë, që ka ndryshuar
602
vendimin nr.12049 datë 10.12.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është rrjedhojë e
mosrespektimit të ligjit.
17. Ky Kolegj e vlerëson të drejtë përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe për rrjedhojë vendimi i kësaj gjykate duhet të lihet në fuqi. Ndërsa
arsyetimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit, ç’ka e bën
vendimin e kësaj gjykate të cenueshëm.
Kolegji Administrativ, çmon se jemi përpara një mosmarrëveshje administrative, dhe nga
pikëpamja lëndore, në referim të nenit 7 të ligjit nr.49/2012, ky Kolegj është kompetent për
shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje.
19. Rezulton se, kërkimi i palës paditëse në këtë gjykim, referuar kërkesë padisë është
konvertimi i lejes së mëparshme të kërkimit me afat 1 vjeçar në leje kërkim-zbulimi e cila
jepet me afat 3 vjeçar dhe për rrjedhoje zgjatjen e të drejtës së paditësit shoqërisë Metal
Resources Company sh.p.k për të vazhduar aktivitetin e saj minerar edhe për dy vjet të tjera
sipas parashikimeve të nenit 14 të ligjit nr.10304/2010.
20. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka vendosur të rrëzojë padinë e paditësit,
shoqërisë Metal Resources Company sh.p.k, duke arsyetuar se :“ ligji i ri minerar nr.10304
dt. 15.07.2010 nuk parashikon në asnjë rast shndërrimin automatikisht të lejeve të dhëna me
ligjin e shfuqizuar nr.7796, datë 17.2.1994 “Ligji minerar i Shqipërisë”,. Në një dispozite të
veçantë, nenin 57 të tij, ligji rregullon efektet e lejeve të dhëna me ligjin e mëparshëm.
nëpërmjet kësaj dispozite garantohen zotëruesit e lejeve minerare akorduar sipas ligjit
nr.7796, datë 17.2.1994 për moscenim të së drejtës së tyre minerare në afatin dhe zonën e
lejuar të dhënë. Ata i ushtrojnë këto të drejta minerare deri në përfundim të afatit të miratuar
në lejet minerare. Në rastin konkret palës paditëse i është akorduar një leje kërkimi e cila ka
qenë e rregulluar me ligjin e mëparshëm pa të drejtë shtyrje. Gjykata çmon se, në të kundërt
sa shprehet në këtë pikë edhe pala paditëse, nuk ka vend përfundimi se ka mungesë
rregullimi për konvertimin e lejes së kërkimit, apo zbulimit në leje të reja kërkim zbulimi.
Vullneti i ligjvënësit shprehet qartë në ligj që për lejet e dhëna me ligjin e mëparshëm
zotëruesit vazhdojnë aktivitetin minerar në zonën e dhënë dhe deri në përfundim të afatit të
lejes dhe se çdo aplikim do të vlerësohet e përfundohet në përputhje me klasifikimin e lejeve
minerare në ligjin në fuqi”.
21. Ndryshe nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor, Gjykata e Apelit Tiranë, mbi të njëjtat
fakte parashtron se: “Në ligjin e ri minerar nr.10304 dt. 15.07.2010 në nenin 10 është bere
një klasifikim i ri i lejeve minerare dhe leja e kërkimit e vetme nuk ekziston, por në piken 2a
të këtij neni leja e kërkimit është bashkuar me lejen e zbulimit dhe është emërtuar kërkim
zbulimi. Sipas këtij ligji neni 14 pika 1 ligji shprehet se leja kërkim zbulimi për grupin e
mineraleve metalore, jo metalore, qymyret dhe bitumet, ka afat vlefshmërie 3 vjeçar. Pala e
paditur METE ka patur detyrimin që në pranimin e kërkesës së bërë nga pala paditëse të
miratonte lejen e kërkim zbulimit në përputhje me nenin 14.1 të ligjit nr.10304 dt. 15.07.2010
që sipas parashikimeve të këtij neni është tre vjet me të drejtën e një zgjatje të këtij afati
kohore dhe për një vit. Duke qenë se pala paditëse ka ezauruar vetëm afatin një vjeçar asaj i
mbetet për të ezauruar dhe një afat dy vjeçar me të drejtën e kërkimit të një zgjatje të këtij
afati dhe për një vit”, ka arritur në përfundimin se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë duhet të ndryshohet duke u vendosur pranimi i padisë.
22. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson që, gjykata e apelit në mënyrë
të gabuar ka arsyetuar se, përsa kohë në ligjin e ri për sektorin minerar nuk parashikohet më
leje kërkimi por vetëm leje kërkim-zbulimi dhe afati i saj është tre vjeçar, pala paditëse për
pasojë e fiton automatikisht këtë leje dhe njëkohësisht i shtyhet afati edhe për 2 vjet të tjera.
Ndërkohë që Kolegji e vlerëson të drejtë, arsyetimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, e
cila e ka rrëzuar kërkesën e paditësit duke argumentuar se në çdo rast pala paditëse ka
603
përfituar leje kërkimi sipas ligjit nr.7796 datë 17.2.1994 me afat një vjeçar pa të drejtë zgjatje
dhe në kushtet kur ka mbaruar afati i kësaj leje dhe ka hyrë në fuqi ligji i ri për sektorin
minerar, aplikimi i ri duhet të bëhet sipas dispozitave të këtij ligji dhe nuk ndodhemi në
kushtet kur leja e kërkimit për shkak të mungesës së parashikimit ligjor të transferohet në leje
kërkim-zbulimi.
23. Në ligjin nr.7796 datë 17.02.1994 “Ligji Minerar i Shqipërisë”, në kapitullin VII
parashikoheshin të drejtat minerare për grupet 1, 2 dhe 3 të mineraleve dhe ndër të tjera edhe
llojet e lejeve minerare, ku përfshiheshin lejet e kërkimit, leja e zbulimit dhe leja e
shfrytëzimit, si dhe procedurat dhe afatet që duhet të plotësoheshin nga subjektet që kërkonin
të pajiseshin me një nga lejet e parashikuara në këtë kapitull.
24. Në nenin 21 dhe 23 të ligjit parashikohej se Ministri mund t'i japë një leje kërkimi
dhe zotëruesi i lejes ka të drejtën ekskluzive të kërkojë brenda zonës së lejuar për shfaqje të
mineraleve me një afat maksimal prej një viti i cili nuk është objekt i një shtyrjeje tjetër në
kohë.
25. Ndërkohë që ligji nr.10304 datë 15.07.2010 “Për Sektorin Minerar në Republikën
e Shqipërisë”, i cili me hyrjen në fuqi, shfuqizoi ligjin nr.7796 datë 17.02.1994 “Ligji
Minerar i Shqipërisë” në dispozitat e kreut III qartësisht parashikon rregulla të posaçme dhe
llojet e lejeve minerare që mund të lëshohen nga autoritet përkatëse, dhe për grupin e këtyre
mineraleve, parashikohen leje kërkim-zbulimi, leje shfrytëzimi dhe kombinim i dy lejeve të
mësipërme, si dhe procedurat që zbatohen nga organet përkatëse dhe afatet sipas llojit të
lejeve.
26. Konkretisht, në nenin 14, parashikohet se Leja e kërkim-zbulimit për grupin e
mineraleve metalore, jometalore, qymyret dhe bitumet ka afat vlefshmërie 3-vjeçar. Afati i
vlefshmërisë mund të zgjatet një herë, me kërkesë të zotëruesit të lejes. Zgjatja ka afat një
vjeçar. Ndërkohë që në nenin 57 të po këtij ligji parashikohet se: “1. Kërkesat e paraqitura,
ato në proces dhe ato të papërfunduara, deri në hyrjen në fuqi të këtij ligji, trajtohen në
përputhje me procedurën e zbatuar përpara hyrjes në fuqi të këtij ligji, përveç rastit kur
kërkuesi e tërheq vetë kërkesën dhe vendos ta riparaqesë atë. 2. Për të drejtat minerare të
fituara në bazë të ligjit nr.7796, datë 17.2.1994 "Ligji minerar i Shqipërisë", i ndryshuar,
sipërfaqja e zonës së lejuar dhe afati i miratuar nuk ndryshojnë me hyrjen në fuqi të këtij
ligji, deri në përfundim të afatit të miratuar. Aplikimi për shtyrje afati kryhet në përputhje me
këtë ligj. 3. Kërkesat dhe afatet e nenit 31 të këtij ligji i shtrijnë efektet për të gjitha lejet
minerare, që janë dhënë përpara hyrjes në fuqi të këtij ligji. Zotëruesit e lejes minerare duhet
të plotësojnë këto kërkesa brenda 1 viti nga hyrja në fuqi e këtij ligji".
27. Nisur nga parashikimet ligjore të sipërcituara, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë, vlerëson se pala paditëse shoqëria “Metal Resources Company” sh.p.k është pajisur me
leje kërkimi me afat 1 vjeçar pa të drejtë shtyrje në bazë të ligjit nr.7796/1994 dhe me
shfuqizimin e këtij ligji nga ligji nr.10304/2010, ky ligj në përmbajtjen e tij nuk parashikon
në asnjë dispozitë se me mbarimin e afatit 1 vjeçar dhe hyrjen në fuqi të këtij ligji bëhet
shndërrimi automatik i lejes së kërkimit në leje kërkim zbulimi me afat vlefshmërie 3 vjeçar.
28. Kolegji i vlerëson të pambështetura në ligj pretendimet e palës paditëse për
mungesën e rregullimit me ligj të situatës në lidhje me shndërrimin e lejes së kërkimit në leje
kërkim zbulimi me hyrjen në fuqi të ligjit nr.10304/2010. Në nenin 57 të ligjit është
rregulluar në mënyrë të qartë procedura dhe kushtet për vlefshmërinë e lejeve të miratuara më
parë si dhe pajisja me leje minerare sipas parashikimeve të këtij ligji.
29. Sipas kësaj dispozitë është përcaktuar shprehimisht se afati i miratuar nuk
ndryshon me hyrjen në fuqi të këtij ligji ndërsa aplikimet për shtyrje afati kryhen sipas
procedurave të këtij ligji. Rrjedhimisht, nga interpretimi i saj përsa kohë pala paditëse ishte
pajisur me leje kërkimi me afat 1 vjeçar pa të drejtë shtyrje, me mbarimin e këtij afati ajo nuk
mund të aplikonte më për shtyrjen e kësaj leje, por duhet të aplikonte sipas rregullave të reja
604
ligjore për pajisjen me leje minerare sipas parashikimeve të nenit 10 të ligjit, por nuk mund të
ushtronte kërkesë për shtyrje afati të lejes së kërkimit me arsyetimin se leja ishte shndërruar
automatikisht në leje kërkim zbulimi. Në këto kushte kërkesa e paraqitur nga paditësi për
shtyrjen e afatit të lejes nuk është e mbështetur në dispozitat e ligjit nr.10304/2010 “Për
Sektorin Minerar në Republikën e Shqipërisë”.
30. Në bazë të analizës të mësipërme, Kolegji Administrativ vlerëson se Gjykata e
Apelit Tiranë ka gabuar kur ka ndryshuar vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor dhe ka
pranuar padinë e paditësit shoqërisë “Metal Resources Company” sh.p.k, duke i shndërruar
lejen e kërkimit në leje kërkim zbulimi edhe për një afat tjetër 2 vjeçar.
31. Ndryshe nga sa ka konkluduar Gjykata e Apelit, Kolegji Administrativ i Gjykatës
së Lartë e vlerëson të drejtë arsyetimin dhe konkluzionin e arritur nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë që ka rrëzuar padinë e paditësit, sipas së cilës, në ligjin e ri nuk parashikohet
në asnjë rast shndërrimi i lejeve të dhëna me ligjin nr.7796/1994 si dhe faktin se ligjvënësi
me miratimin e ligjit nr.10304/2010 ka rregulluar efektet dhe procedurat në lidhje me lejet
minerare të dhëna me ligjin e mëparshëm.
32. Gjithashtu, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë e vlerëson të gabuar
arsyetimin e Gjykatës së Apelit se Ministri duhet të miratonte shtyrjen e afatit 2 vjeçar duke
qenë se në bazë të aplikimit të palës paditëse Shërbimi Gjeologjik Shqiptar kishte dhënë
miratimin për këtë lloj veprimtarie. Ky arsyetim nuk qëndron, Ministri nuk mund të diktohet
në vendimmarrjen e tij nga një dokument i cili duhet të depozitohet në dosjen e aplikimit prej
subjektit që kërkon të pajiset me leje minerare me qëllim që ky aplikim të merret për
shqyrtim. Në çdo rast Ministri duhet të vendosë në lidhje me aplikimin duke u bazuar në
dokumentet që e shoqërojnë atë si dhe bazën ligjore ku mbështet ky aplikim.
33. Mbështetur sa më sipër, ky Kolegj konkludon se vendimi i Gjykatës së Apelit
Tiranë është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit përkundrejt vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë e cila ka zgjidhur drejtë çështjen objekt gjykimi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 ligjit 49/2012 “Për
administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1593 datë 11.07.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.12049 datë 10.12.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Tiranë, më 21.01.2016
605
Nr. 00-2016-692 i Vendimit (36)
VENDIM


përket:
PADITËS: LUTFI KERAJ

PASURIVE TË PALUAJTSHME, SHKODËR
OBJEKTI I PADISË:
Anulimin e vendimit të ZVRPP Shkodër nr.141 datë 14.11.2011.
Detyrimin e palës së paditur të bëjë regjistrimin e pasurisë nr.9/157, ZK 8592.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32 Kodit të procedurës Civile.
Ligji nr.7843 datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i ndryshuar, neni 24.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.1128 (3694) datë

30.04.2012 vendosi:
“Pranimin e kërkesës së paditësit Lutfi Keraj. Detyrimin e palës së paditur
ZVRPP Shkodër të regjistrojë në emër të Lutfi dhe Ahmet Keraj pasurinë e
paluajtshme me nr.9/157 Zk 8592, me sip. 635 m2 nga të cilat sip.ndërtimore
46.5 m2 sipas kufizimeve dhe kufitareve të përcaktuar në aktin e ekspertimit i
cili bëhet pjesë integrale e këtij vendimi. Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë”.

Gjyqësor Shkodër duke saktësuar kufitarët e pronës si më poshtë: Veriu –
pasuria me nr.9/223; 9/161. Jugu – pasuria me nr.9/247; 246; 245. Lindja –
pasuria me nr.9/244. Perëndimi – pasuria me nr.9/108, 9/249”.

mëposhtme:
- Radhori i pronësisë me nr.285 datë 05.02.1997, nuk mund të verifikohet nëse ka
shënime në thembër të regjistrit në lidhje me transaksione të mundshme mbi pasurinë,
nëse prona është e lirë nga çdo barrë dhe hipoteke. Gjithashtu nuk mund të verifikohet
se mbi bazën e cilit akt te fitimit të pronësisë është bërë regjistrimi në këtë radhor
pronësie.
606
- Kërkuesi si dokument të origjinës së pronës ka paraqitur vërtetim pronësie me nr.363
datë 09.12.1935 në emër të Shaqir Keraj. Nga verifikimi në Arshivën e Z.V.R.P.P.
Shkodër, konstatohet se edhe ky radhor pronësie mungon dhe si rrjedhoje nga ZVRPP
Shkoder është i pamundur verifikimi i transaksioneve mbi këtë prone.
- Deklarata noteriale e pronareve kufitare të pasurisë, për të cilën kërkohet regjistrimi
sipas shkronjës “b", te nenit 24 të ligjit nr.7843 datë 13.07.1994, nuk rezulton e
nënshkruar nga Asllan Hadri dhe Hysen Beqiri, dhe nga kërkuesi nuk është paraqitur
një deklaratë noteriale , me të cilën të vërtetojë nën përgjegjësinë e vet së, nuk ka
mundur për arsye objektive, të sigurojë deklaratën noteriale te pronareve/poseduesve
kufitarë.
- Është kërkuar edhe në gjykim që në baze të nenit 24/b të ligjit të thirren në gjykim
personat e tretë dhe nga gjykata nuk është marrë një vendim pavarësisht së këta
persona kane interes në gjykim dhe nuk janë në dijeni të një procesi gjyqësor për
pronën kufitare të tyre të papërcaktuar në sipërfaqe.
- Ne pjesën e pronës që kërkon të regjistrohet në emër të paditësit është edhe një
sipërfaqe ndërtese e pa prishur, e cila është në posedim nga trashëgimtarët e Farudin
Keraj. Edhe këtij kufitari nuk i është marre deklarate noteriale për kufirin, pavarësisht
pretendimit të paditësit së nuk është kufitar me të.
- Nga akti i ekspertimit rezulton që për pasurinë objekt gjykimi, nuk ka më asnjë
mundësi matjeje pasi pasuria nuk është e individualizuar në natyrë ndërtesa është e
shembur dhe është hapur një gropë për ndërtim pallati. Kjo e bën aktin edhe
absolutisht të pavlefshëm për pamundësi të matjeve. Eksperti i është referuar matjeve
të bëra më parë në procese të tjera gjyqësore pasi nuk ekziston më gjendje fakti.
- Kërkesa e paditësit në procedure administrative ka qenë për të regjistruar pasurinë e
paluajtshme nr.9/157 Z.K 8591, me sipërfaqe trualli 400m2 nga të cilat sipërfaqe
ndërtese 144 m2 Edhe objekti i padisë është kundërshtimi i aktit të refuzimit të
ZVRPP Shkodër për sipërfaqen e përcaktuar në këtë vendim.
- Nuk rezulton që të ketë kërkesë për shtim të objektit të padisë në lidhje me
pretendimin për sipërfaqen nga 400 m2 në 637m.

Pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtares Arjana Fullani, si dhe diskutoi çështjen në
tërësi,
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse Lutfi
Keraj është një nga trashëgimtarët e shtetasit Shaqir Keraj.
2. Në emër të Shaqir Keraj rezulton e regjistruar një pasuri paluajtshme në radhorin
nr.363 datë 09.12.1935 e përbërë prej “ Një shtëpi me tri oda t’ulta krevet, oborr para, pus,
derë oborri e të tjera vjegca etj. Kjo pasuri është regjistruar në emër të paditësit L.Keraj dhe
të të vëllait Ahmet Keraj në radhorin nr.285, dt. 05.02.1997, në bashkëpronësi.
3. Paditësi Lutfi Keraj i është drejtuar ZVRPP Shkodër me një kërkesë që ti hedhë në
sistemin e ri të regjistrimit të pasurive të paluajtshme pasurinë nr.9/157, Zk.8592 në
bashkëpronësi me shtetasin Ahmet Keraj.
4. Me vendimin nr.141 datë 14.11.2011, Z.V.R.P.P. Shkoder është vendosur:
“Refuzimi i kërkesës së subjektit Lutfi keraj për regjistrimin e pasurisë me numër 9/157 e
ndodhur në zonën kadastrale 8592 me sipërfaqe trualli 400 m2 nga të cilat 144 m2 janë
ndërtesë”, me arsyetimin se: “pamundësia që të verifikohet radhori nr.285 datë 05.02.1997,
si dhe nëse ka shënime në thembër të regjistrit, pamundësia që të verifikohet se mbi cilin akt
të fitimit të pronësisë është bërë regjistrimi në këtë radhor pronësie. Dokumenti i origjinës së
607
pronës që është vërtetimi i pronësisë nr.363 datë 09.12.1935, pasi nga verifikimi i bërë në
arkivin e ZVRPP ky radhor pronësie mungon dhe nuk është bërë e mundur verifikimi i
transaksioneve të bëra mbi këtë pronë, mos firmosja e deklaratës nga dy prej kufitarëve të
paditësve shtetasit Asllan Hadri dhe Hysen Beqiri”.
5. Ndodhur në këto kushte pala paditëse Lutfi Keraj i është drejtuar gjykatës me
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.1128 (3694) datë
30.04.2012 vendosi:” Pranimin e kërkesës së paditësit Lutfi Keraj. Detyrimin e palës së
paditur ZVRPP Shkodër të regjistrojë në emër të Lutfi dhe Ahmet Keraj pasurinë e
paluajtshme me nr.9/157 Zk 8592, me sip. 635 m2 nga te cilat sip.ndërtimore 46.5 m2 sipas
kufizimeve dhe kufitareve të përcaktuar në aktin e ekspertimit i cili bëhet pjesë integrale e
këtij vendimi. Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë”.
6.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Në rastin konkret objekt gjykimi, në vlerësimin e gjykatës
paditësi disponon akt të detyrueshëm për regjistrim. Ky akt pronësie i detyrueshëm për
regjistrim është radhori i pronësisë nr.nr. 363 dt. 09.12.1935, në emër të Shaqir Keraj, prej
nga e ka origjinën ai me nr.285, dt. 05.02.1997, në emër të Lutfi dhe Ahmet Keraj. Këto dy
akte të cilat janë të detyrueshme për regjistrim është e vërtetë që nuk kanë të përcaktuar
sipërfaqen e pasurisë së paluajtshme. Në këtë rast pala e paditur do duhet të verifikonte nëse
nga ana e kufitarëve janë dhënë deklaratat e mospasjes së pretendimeve fqinjësore. Rezulton
se nga ana e dy kufitarëve Asllan Hadraj dhe Hysen Beqiri nuk janë firmosur deklaratat e
kufitarit. Në pamje të parë duket sikur jemi para rastit tipik të refuzimit të regjistrimit pasi
nuk ka një deklaratë të pronarit që kërkon të regjistrojë pasurinë se ka qenë në kushtet e
pamundësisë së marrjes së deklaratave. Nga ana e palës së paditur nuk i është dhënë ndihmë
paditësit në rolin e kërkuesit që të paraqesë të gjithë dokumentacionin e kërkuar nga ligji. Në
rastin konkret nuk i është bërë e ditur që duhet deklarata e mësipërme në funksion të njoftimit
me shpallje për efekt të fqinjëve. Ky detyrim i organit administrativ rrjedh nga neni 143 i
K.Pr. Administrative. Në rastin konkret organi administrativ ZVRPP duhet të orientonte dhe
të ndihmonte paditësin L,Keraj që të paraqiste deklaratën sipas të cilës të pohohej se për
pamundësi objektive nuk kishte mundur të siguronte firmat e kufitarëve, fakt të cilin e
deklaroi vetëm në gjykim. Gjykata vlerëson se në një farë mënyre nga ana e kufitarëve është
konfirmuar fakti I fqinjësisë me paditësin kur kanë firmosur deklaratën e pronarit kufitar
Halime Keraj etj, në të cilën konfirmohet se janë kufitarë me pronën nr.9/157 dhe 9/159 në
pronësi të shtetasve Ahmet dhe Lutfi Keraj. Pra deklarimi qoftë edhe në mënyrë të tërthortë
së bashku me provat e tjera mjafton që gjykata të krijojë bindjen se mes pronarëve kufitarë
Lutfi dhe Ahmet Keraj dhe Asllan Hadri dhe Hysen Beqiri nuk ka pretendime si pronarë
fqinj. Pretendime kufijsh ka pasur vetëm mes paditësit Lutfi Keraj dhe shtetasve Farudin
Keraj etj. Këto pretendime janë zgjidhur përfundimisht përmes vendimit gjyqësor të formës
së prerë. Në pretendimet përfundimtare nga pala e paditur u pretendua se nga ana e gjykatës
është cenuar parimi I ligjshmërisë dhe I kontradiktoritetit pasi nuk ka pranuar kërkesën që të
thirren kufitarët si persona të interesuar. Gjykata gjen me vend të theksojë se për asnjë çast
dhe nga asnjëra prej palëve ndërgjyqëse nuk është bërë një kërkesë e tillë drejtuar gjykatës.
Nga ana tjetër gjykata për arsyet e shtjelluara më sipër nuk e ka çmuar të nevojshme thirrjen
si persona të tretë të shtetasve Asllan Hadri dhe Hysen Beqiri. Në funksion të një hetimi sa
më të plotë dhe krijimit të bindjes së plotë Gjykata me kërkesë të palës paditëse mori provën
me ekspert, nga e cila rezultoi se pasuria objekt gjykimi “ bën pjesë në zk.8592, ka nr.9/157,
indeks I hartës SH-1-9, e cila përbëhet nga një sip.trualli në brendësi të cilës ndodhet e
ndërtuar një ndërtesë 1kt me sip.46.5,m2 (…..). kjo pasuri nuk krijon mbivendosje me pronat
kufitare. Nga matjet faktike dhe grafike për tërësinë e pronës kemi një sipërfaqe totalë trualli
prej 635.m2, nga të cilat sip.ndertimi 46.5,m2, ndërtesë 1 kt”. Pretendimi I palës së paditur
se nuk mund të pretendohet regjistrimi I sip. 635,m2 truall në një kohë që në procedurën
608
administrative është kërkuar një sipërfaqe më e vogël si dhe në kushtet kur objekti I gjykimit
nuk ka ndryshuar, është I pabazë, për arsyen si vijon. Nga ana e paditësit është kërkuar
regjistrimi I pasurisë nr.9/157, e cila nuk ka një sipërfaqe të caktuar në aktin e fitimit të
pronësisë, fakt I cili njihet edhe nga vetë pala e paditur kur refuzon regjistrimin. Në kushtet
kur nga akti I ekspertimit pasuria që kërkohet të regjistrohet doli 635,m2 atëherë është
pikërisht kjo pasuri me këtë sipërfaqe dhe kufitarë që është kërkuar që të regjistrohet. Pra në
kushtet e mungesës së një akti pronësie me sipërfaqe të caktuar, por që duke pasur të
përcaktuar kufitarët ka dhe sipërfaqe të përcaktueshme, nuk përbën ndryshim të objektit të
padisë kërkimi që të regjistrohet sipërfaqja e dalë nga matjet e ekspertit të thirrur nga
gjykata.”.
7. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.423 datë 22.07.2013 vendosi:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.1128 datë 30.04.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër
duke saktësuar kufitarët e pronës si më poshtë: Veriu – pasuria me nr.9/223; 9/161. Jugu –
pasuria me nr.9/247; 246; 245. Lindja – pasuria me nr.9/244. Perëndimi – pasuria me
nr.9/108, 9/249”.
7.1 Arsyetimi i gjykatës:” I njëjtë me atë të faktit”.
8. Kundër vendimit nr.423 datë 22.07.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër, ka ushtruar
LIGJI I ZBATUESHËM

parashikon ndryshe;
10. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile;
11. Dispozitat e ligjit nr.7843 datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të
paluajtshme”;
Paluajtshme Shkodër përmban shkaqe që motivojnë cenimin e vendimit nr.423 datë
22.07.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër, me të cilin është lënë në fuqi vendimi nr.1128 datë
30.04.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Gjykatës së Apelit Shkodër dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, janë
rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak vendimet duhet të prishen dhe të
dërgohet çështja për gjykim pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Shkodër.
609
15. Në analizë të akteve dhe provave të administruara në dosjen gjyqësore del e
provuar se pala paditëse Lutfi Keraj i është drejtuar gjykatës duke kërkuar kundërshtimin e
aktit administrativ të ZVRPP Shkodër dhe detyrimin e ZVRPP të bëjë regjistrimin fillestar të
pasurisë.
16. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, më përfundim të gjykimit ka vendosur të
pranojë padinë. Mbi ankimin e palëve të paditura, Gjykata e Apelit Shkodër pasi ka marrë në
shqyrtim ankimin, ka vendosur të lërë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër i cili ka pranuar padinë.
17. Arsyetimi dhe përfundimi i gjykatave të faktit është rrjedhojë e keqinterpretimit të
dispozitave të ligjit nr.7843/1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” dhe dispozitave
të Kodit të Procedurës Civile ç’ka i bën vendimet e gjykatave të faktit të pambështetur në ligj.
Ky Kolegj konstaton se gjykatat nuk kanë zbatuar drejtë dispozitat procedurale në lidhje me
legjitimimin e palëve në proces dhe si rezultat nuk e kanë zgjidhur mosmarrëveshjen objekt
të zbatohen prej tyre.
18. Legjitimiteti konsiston në përcaktimin e personit të cilit i përket interesi për të
ngritur padi, dhe në përcaktimin e personit kundrejt të cilit padia duhet të ngrihet. Personi i
cili ka interes për të vënë në lëvizje gjykatën duhet të përcaktojë saktë pozitën e tij
procedurale dhe gjithashtu duke qene se e drejta për të ngritur padi duhet të ushtrohet
kundrejt një pale tjetër, ky i fundit duhet të jetë i përcaktuar saktë për pozitën e tij procedurale
në gjykim, në mënyrë që vendimi gjyqësor të jetë i ekzekutueshëm dhe të japë efektet e
kërkuara për palën që ka investuar gjykatën.
19. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se formimi i rregullt i
ndërgjyqësisë lidhet me garantimin e një procesi të rregullt ligjor për palët pjesëmarrëse në
gjykim, përfshirë edhe barazinë e palëve për të kërkuar dhe mbrojtur interesat e tyre të
ligjshme, si pjesë thelbësore të misionit të gjykatës në gjykimin e çështjes që i është paraqitur
për shqyrtim.
20. Në çështjen objekt i këtij gjykimi, Kolegji vëren se shkaku ligjor dhe objekti i
padisë është regjistrimi fillestar i pasurisë së paluajtshme, banesë dhe truall funksional në
pronësi të paditësit Lutfi Keraj. Pala e paditur ZRRPP Shkodër ka refuzuar të regjistrojë
pasurinë, banesën dhe truallin funksional, me argumentin se është në pamundësi që të
verifikohet akti i fitimit të pronësisë, si dhe dy prej kufitarëve të paditësit nuk kanë firmosur
deklaratat e kufitarëve.
21. Sipas nenit 2 të Kodit të Procedurës Civile, janë palët që vënë në lëvizje gjykatën
dhe janë ato që përcaktojnë e kërkojnë ndërgjyqësinë lidhur me padinë. Gjykata kujdeset dhe
disponon për pranimin ose jo të kërkesës për thirrjen apo pjesëmarrjen në gjykim të personit
të tretë në këtë cilësi, madje luan rol aktiv kur e çmon thirrjen kryesisht në gjykim të një
personi të tretë. Ndonëse gjykata nuk ka rol aktiv dhe nuk mund të përcaktojë e urdhërojë
thirrjen në gjykim të një subjekti në pozitën e paditësit apo të paditurit, ajo bën kujdes,
veçanërisht në fazën e veprimeve përgatitore, për të qartësuar natyrën e mosmarrëveshjes dhe
rrjedhimisht edhe për të shqyrtuar e orientuar rregullsinë e ndërgjyqësisë së përcaktuar nga
ana e paditësit. Gjykata kujdeset që, palët e treguara në padi, si dhe palët e thirrura në gjykim
edhe kryesisht prej saj si persona të tretë, të njihen me çështjen, të orientohen dhe t’u krijohen
kushtet për të ushtruar të gjitha të drejtat që iu njeh ligji, përfshirë për shembull edhe ato që
lidhen me pozitën procedurale të tyre dhe mundësinë e hapësirën që parashikon ligji për
ndryshimin e kësaj pozite apo daljen jashtë gjykimit.
22. Kolegji vlerëson se në çështjen objekt gjykimi, jemi përpara interpretimit të
gabuar të ligjit nga vete gjykatat dhe mospërmbushjes së disa veprimeve procedurale të
domosdoshme, për pasojë të së cilave, jo vetëm palët por edhe vetë gjykatat vendosen në
vështirësi për zgjidhjen e drejtë të çështjes. Gjykatat e faktit e kanë shqyrtuar çështjen me
610
kërkimin, detyrim për regjistrim fillestar duke thirrur si palë të paditur ZVRPP Shkodër, dhe
pavarësisht pretendimeve të këtyre palëve se nuk mund të kryejnë regjistrimin për shkak se të
dhënat e pasurisë nuk janë të plota, nuk kanë pasur parasysh se në këtë gjykim duheshin
thirrur pikërisht pronarët e pasurive të cilat kufizohen me pronën e palës paditëse. Këta
shtetas tërheqin të drejta dhe interesa direkte në këtë proces gjyqësor, pasi objekt gjykimi
është regjistrimi i një pronë e cila kufizohet me pasuri të tjera të paluajtshme të cilat i
zotërojnë persona të tretë. Vendimi i gjykatës në përfundim të shqyrtimit të kësaj
mosmarrëveshje do të sillte efekte mbi të drejtat e këtyre pronarëve të pronave kufitare, pasi
regjistrimi i pasurisë do të bëhej pikërisht në kufi me truallin në pronësi të personave të tretë.
23. Sa më sipër është në qasje edhe me parashikimin e nenit 24/b të ligjit
nr.7843/1994 i cili shprehet se: “Individët, familjet dhe personat juridikë, privatë apo
shtetërorë, që zotërojnë dokumente pronësie, sipas shkronjës “a”, por nuk kanë të
përcaktuar në to sipërfaqen e pasurisë së paluajtshme, kanë të drejtë t’i paraqesin
regjistruesit një kërkesë për regjistrim pronësie, e cila duhet të shoqërohet me dokumentin e
pronësisë, me një planvendosje apo gentplanin e pasurisë, deklaratën noteriale të pronarëve
fqinjë, që vërtetojnë përmbajtjen e kërkesës për pronësinë dhe kufijtë e pasurisë që
pretendohet, si dhe kopje të vërtetuara nga noteri të dokumenteve të ndryshme, që mbështesin
kërkesën për regjistrim. Regjistruesi, brenda 30 ditëve nga paraqitja e kërkesës, duhet t’i
kthejë përgjigje kërkuesit pas pagesës së shpenzimeve, të cilat parapaguhen nga kërkuesi.
kërkuesi mund të ankohet në gjykatë. Në procesin gjyqësor gjykata thërret të gjithë
pronarët, pronat e të cilëve janë ngjitur njëra-tjetrës e të cilët kanë interes të ligjshëm në
gjykim”.
24. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër në kuadrin e përcaktimit të natyrës së kësaj
mosmarrëveshje, duhej të kishte orientuar palët për të rregulluar ndërgjyqësinë ose ta
rregullonte vetë atë sipas parashikimeve të dispozitës së sipërcituar dhe më tej të vazhdonte
me gjykimin e themelit të çështjes. Ndërsa Gjykata e Apelit Shkodër në kushtet kur mori në
shqyrtim këtë çështje duhet të kishte konstatuar gabimet në formimin e ndërgjyqësisë të
lejuar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër.
25. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se të dyja
gjykatat e faktit kanë lejuar një shkelje të rëndë procedurale, e cila i bën të cenueshme
vendimet e marra prej tyre dhe si pasojë çmon se këto vendime duhen prishur dhe çështja
gjyqësore duhet dërguar për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë
Shkodër. Në rigjykim është detyrim i gjykatës që në respektim të dispozitave të sipërcituara,
të orientojë palët ose kryesisht të ndërtojë drejtë ndërgjyqësinë sipas përcaktimeve të
detyrueshme ligjore.
26. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se në çështjen
objekt gjykimi, nuk mund të marrë në shqyrtim dhe të analizojë zbatimin e ligjit material,
nëse ligji është zbatuar drejtë apo jo nga gjykatat e faktit.
27. Në rishqyrtim, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër, për një
zgjidhje të drejtë të çështjes, në përputhje me ligjin material dhe procedural duhet t’u bëjë të
qartë palëve që është detyrë e secilës prej tyre, të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë
pretendimet e tyre.
PËR KËTO ARSYE

administrative”
611
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.423 datë 22.07.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe
vendimit nr.1128 datë 30.04.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe dërgimin e
çështjes për shqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Shkodër.
Tiranë, më 21.01.2016
612
Nr. 00 - 2016 - 187 i Vendimit (37)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 26.01.2016 mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen administrative me

PADITËS: XHEMAL ZYLFO

TË PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
BURGJEVE TIRANË.
INSTITUTI I EKZEKUTIMEVE TË
DËNIMEVE PENALE FUSHË KRUJË.
OBJEKTI:
Kërkohet anullimi i urdhrave administrative
nr.2609/1, datë 18.03.2010 i D. Përgjithshme të Burgjeve
dhe atij me nr.972/1 prot, datë 23.03.2010 të IEV Fushë Krujë.
Detyrimin e anës së paditur të më dëmshpërblejë pagën e një viti
si dëmshpërblim si pasojë e zgjidhjes së kontratës së punës
pa shkaqe të arsyeshme nga ana e punëdhënësit.
Shpërblimin në masën e pagës së tre muajve si pasojë
e mosrespektimit të afatit të njoftimit si dhe shpërblimin
në masën e pagës së 15 ditëve për çdo vit vjetërsi shërbimi në punë.
Baza Ligjore: Nenet 154-158 e vijues të Kodit të Procedurës Civile,
nenet 145, 146, 147 e vijues të Kodit të Punës
dhe Kodit të Procedurave Administrative.

vendosur:
Anullimin e urdhrit nr.2609/1, datë 18.03.2010 të Drejtorit të Përgjithshëm të
Burgjeve.
Detyrimin e të paditurve të dëmshpërblejnë paditësin me pagën e një viti si
dëmshpërblim për zgjidhjen e kontratës së punës pa shkaqe të arsyeshme nga
punëdhënësi.
Detyrimin e të paditurve të shpërblejnë paditësin me 3,5 paga mujore për
vjetërsi në punë.
Rrëzimin e kërkesëpadisë për kërkimet e tjera të saj.
Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.
613
Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar rekurs pala e paditur,

Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve, e cila kërkon prishjen e këtij vendimi si dhe vendimin e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.8975, datë 10.11.2011 e vendosjen e rrëzimit të
padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Paditësi Xhemal Zyrfo është larguar nga detyra për shkelje të rregullave të shërbimit
dhe futje të sendeve të ndaluara në regjim. Largimi është bërë në bazë të propozimit të
ardhur nga I.E.V.Penale Fushë Krujë me shkresën nr.601, datë 09.03.2010, me
motivacion për shkelje të rëndë të rregullores.
- Lidhur me shkakun e largimit të tij nga puna “ Për shkelje të rregullave të shërbimit
dhe futje të sendeve të ndaluara në regjim DPBurgjeve është mbështetur në të gjitha
provat dhe materialet e ardhura nga Institucioni, në procesverbalin e seancës
dëgjimore në datë 05.03.2010 i cili ka pranuar veprimet e tij të paligjshme.
- Mungesa e përgjegjësisë së tij duket qartë në moszbatimin e detyrave të cilat janë të
parashikuara në ligjin nr.10 032, datë 11.12.2008 “ Për Policinë e Burgjeve”, në
Urdhrin nr.3052/1 prot.25.05.2005” Për rregullat e sjelljes për punonjësit e sistemit të
paraburgimit dhe burgjeve”, në Urdhrin 3514, datë 20.06.2001 “ Për rregulloren e
brendshme të policisë së burgjeve”, në Urdhrin nr.3125, datë 04.09.2009 “ Për
përcaktimin e rregullave dhe procedurave për marrëdhëniet e punës, trajtimin e
ecurinë në karrierë dhe dhënien e masave disiplinore për policinë e burgjeve” dhe
Urdhrin nr.3706/1, datë 12.05.2006 “ Rregulloren e disiplinës së policisë së
Burgjeve”.
- Paditësi ka patur për detyrë; sigurimin, ruajtjen perimetrike dhe zbatimin e rregullave
në hyrje dhe dalje në institucionin e ekzekutimeve të vendimeve penale ku ky nuk e
ka zbatuar pasi është larguar nga vendi i shërbimit, duke i,u krijuar kushte personave
për futjen e sendeve të ndaluara, pra ka cënuar sigurinë e institucionit.
- Nuk jemi dakord me vendimet e gjykatave pasi bie ndesh me nenin 4 të K.Punës
“Përjashtohen nga fusha e zbatimit të këtij kodi punësimi i personave që rregullohen
me ligj të veçantë” dhe në rastin konkret marrëdhëniet e punës të paditësit rregullohen
me ligjin “ Për policinë e Burgjeve” i cili nuk parashikon dëmshpërblimet e kërkuara
dhe kjo për vet natyrën e profesionit që ushtrojnë, pasi rekrutohen sipas një procedure
të posaçme.
- Duke iu referuar vendimit nr.31, datë 14.04.2003 të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë kundërshtojmë dhënien e 3.5 paga mujore për vjetërsi ku ai nuk
mund ta përfitojë pasi ka bërë shkelje ku vet në seancën dëgjimore e ka pranuar
shkeljen e në këtë rast ai nuk mund të përfitojë asnjë dëmshpërblim.

Pasi dëgjoj relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani në seancë gjyqësore dhe si e bisedoi
çështjen në tërësi në dhomën e këshillimit
VËREN
Vendimi nr.8975 datë 10.11.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe vendimi
nr.1508 datë 14.06.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë janë dhënë në zbatim të gabuar të ligjit,
prandaj të dy këto vendime gjyqësore duhet të ndryshohen dhe të rrëzohet kërkesëpadia.
Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, nga shqyrtimi i çështjes dhe vendimet e
dhëna nga gjykatat më të ulëta, i rezulton se paditësi Xhemal Zylfo ka qenë punonjës policie
614
pranë palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme të Burgjeve (DPB) në detyra dhe institucione
të ndryshme të tij duke filluar nga viti 1988. Së fundi, për periudhën 23.02.2009 deri në
09.03.2010, detyra e tij ka qenë punonjës i rolit bazë pranë palës së paditur Institutit të
Ekzekutimeve të Dënimeve Penale (IEDP) Fushë Krujë.
Me shkresën nr.601, datë 09.03.2010 drejtuesi i palës së paditur IEDP Fushë Krujë i
ka propozuar Drejtorit të Përgjithshëm të Burgjeve që paditësi Xhemal Zylfo, punonjës i
policisë i rolit bazë, të largohet nga detyra me motivacionin për shkelje të rëndë të
rregullores.
Me Urdhrin nr.2609, datë 18.03.2010 Drejtori i Përgjithshëm i Burgjeve bazuar në
shkronjë “d“ të pikës 1 të nenit 36 të ligjit nr.10032/2008 “Për Policinë e Burgjeve”, ka
urdhëruar largimin nga detyra të paditësit Xhemal Zylfo me motivin “Për shkelje të
rregullave të shërbimit me pasojë futje të sendeve të ndaluara në regjim”.
Sipas motiveve të parashtruara në praktikën e procedimit disiplinor të palëve të
paditura IEDP Fushë Krujë dhe D.P.Burgjeve Tiranë, largimi i paditësit Xhemal Zylfo nga
detyra është kryer për arsye se paditësi është larguar nga vendi i shërbimit, duke krijuar
kushte për futjen e sendeve të ndaluara pije alkoolike në ambientet e takimit e të regjistrimit
të familjareve, me qëllim futjen e tyre në regjim. Kjo evidentohet qartë nga procesverbali i
mbajtur në datën 05.03.2010 në IEDP Fushë Kruje. Paditësi nuk ka zbatuar asnjë nga
rregullat të cilat i ka të përcaktuara qartë në rregulloret e regjimit të brendshëm, ka kryer
veprime në kundërshtim me dispozitat ligjore dhe nënligjore, në mënyre të përsëritur ka
cenuar rendin dhe sigurinë e institucionit.
Paditësi Xhemal Zylfo, bazuar në nenin 39 të ligjit nr.10032/2008, e ka ankimuar
Urdhrin nr.2609 datë 18.03.2010 të Drejtorit të Përgjithshëm të Burgjeve në Komisionin e
Apelimit të Masave Disiplinore pranë Ministrisë së Drejtësisë. Ky Komision, me vendimin
nr.4839/12, datë 21.05.2010 e ka vlerësuar të drejtë ankesën dhe i ka propozuar Drejtorit të
Përgjithshëm të Burgjeve të rishikojë masën disiplinore të dhënë ndaj paditësit Xhemal Zylfo.
Pas rishqyrtimit të praktikës disiplinore në lidhje me masën disiplinore të largimit nga
detyra të paditësit Xhemal Zylfo, Drejtori i Përgjithshëm i palës së paditur DPB ka vendosur
lënien e saj në fuqi.
Në rrethana të tilla, paditësi Xhemal Zylfo ka ngritur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Tiranë padinë objekt i këtij gjykimi, me shkak ligjor dhe objekt anulimin e akteve
administrative nr.2609/1 datë 18.03.2010 të palës së paditur DPBurgjeve dhe me nr.972/1
prot. datë 23.03.2010 të palës së paditur IEDP Fushë Krujë, detyrimin e anës së paditur ta
dëmshpërblejë me pagën e një viti për zgjidhje të kontratës së punës pa shkaqe të arsyeshme,
me pagën e tre muajve si pasojë e mosrespektimit të afatit të njoftimit si dhe shpërblimin në
masën e pagës së 15 ditëve për çdo vit vjetërsi shërbimi në punë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në përfundim të shqyrtimit gjyqësor të çështjes, ka
vendosur ta pranojë pjesërisht padinë, anulimin e urdhrit nr.2609/1 datë 18.03.2010 të palës
së paditur Drejtori i Përgjithshëm të Burgjeve, detyrimin e të palëve të paditura të
dëmshpërblejnë paditësin me pagën e një viti për zgjidhjen e kontratës së punës pa shkaqe të
arsyeshme dhe të shpërblejnë atë me 3,5 paga mujore për vjetërsi në punë, duke e rrëzuar
padinë për kërkimet e tjera të saj.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka paraqitur ankim në
Gjykatën e Apelit Tiranë palët e paditura DPBurgjeve Tiranë dhe IEDP Fushë Krujë.
gjykatës së shkallës së parë duhet të mbetet në fuqi për arsye se është i bazuar në prova dhe
Gjykata e apelit, në mënyrë të përmbledhur, arsyeton se nuk rezulton e provuar por
vetëm e supozuar që paditësi Xhemal Zylfo ka lejuar futjen e sendeve të ndaluara në regjimin
615
e brendshëm të IEDP Fushë Krujë. Ky paditës duke qenë në pozicionin e detyrës tek dera
kryesore e institucionit për të kontrolluar mjetet identifikuese të personave që hyjnë në
institucion ka qenë në pamundësi objektive për të kryer veprime për lejimin e futjes së
sendeve të ndaluara brenda regjimit, ndërkohë që pas tij ka punonjës të tjerë për të ushtruar
kontrollin. Pozicioni dhe detyra e paditësit nuk ka lidhje me regjimin e brendshëm të tij.
Gjithashtu, palët e paditura kanë shkelur edhe parimin e proporcionalitetit me masën
disiplinore ekstreme të largimit nga puna të dhënë kundrejt shkallës së shkeljes disiplinore që
i atribuohet paditësit Xhemal Zylfo.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme
e Burgjeve ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë duke pretenduar zbatimin e gabuar të ligjit
nga gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit, sikurse parashtrohen në mënyrë të
përmbledhur në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ndërmjet të tjerave, në rekurs, lidhur me ligjin e zbatueshëm dhe zbatimin e gabuar të
tij, pretendohet se akti administrativ është i bazuar në ligj. Paditësi Xhemal Zylfo është
larguar nga detyra për shkelje të rregullave të shërbimit dhe futje të sendeve të ndaluara në
regjim, mbështetur në të gjitha provat dhe materialet e ardhura nga Institucioni, në
procesverbalin e seancës dëgjimore në datë 05.03.2010 i cili ka pranuar veprimet e tij të
paligjshme. Paditësi ka pasur për detyrë sigurimin, ruajtjen perimetrike dhe zbatimin e
rregullave në hyrje dhe dalje në institucionin e ekzekutimeve të vendimeve penale. Por,
rezultoi e provuar dhe pranuar prej tij se, në kundërshtim me detyrat që i burojnë nga ligji dhe
rregulloret për sistemin e burgjeve, paditësi Xhemal Zylfo është larguar nga vendi i
shërbimit, duke krijuar kushte personave për futjen e sendeve të ndaluara, duke cenuar
sigurinë e institucionit.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, disa nga shkaqet e ngritura në
rekurs nga pala e paditur D.P.Burgjeve, lidhur me zbatimin e gabuar të ligjit nga gjykatat e
shkallës së parë dhe ajo e apelit, janë të mbështetura në ligj.
Gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit kanë zbatuar dhe interpretuar gabim
ligjin kur pranojnë padinë duke arsyetuar se largimi nga puna i paditësit është i pambështetur
në ligj përderisa nuk rezulton e provuar por vetëm e supozuar që paditësi Xhemal Zylfo ka
lejuar futjen e sendeve të ndaluara në regjimin e brendshëm të IEDP Fushë Krujë. Ky paditës
duke qenë në pozicionin e detyrës tek dera kryesore e institucionit për të kontrolluar mjetet
identifikuese të personave që hyjnë në institucion. Në këtë mënyrë gjykatat e faktit arsyetojnë
se nuk vërtetohet lidhje shkakësore mes veprimeve e mosveprimeve të paditësit, qoftë edhe
në shkelje të detyrës, dhe pasojës së ardhur, futjes të sendeve të ndaluara në ambientet e palës
së paditur IEDP Fushë Krujë, të cilat cenojnë sigurinë e tij.
Kolegji Administrativ vlerëson të evidentojë se gjykata e shkallës së parë dhe gjykata
e apelit kanë konfonduar kriteret e vlerësimit të përgjegjësisë individuale në rastin e të
procedimit disiplinor me ato që zbatohen në mënyrë strikte në procedimin penal apo atë
administrativ (për hetimin dhe gjykimin e shkeljeve, kundërvajtjeve administrative).
Në rastin e ndjekjes penale, përveç rastit të veprës penale formale, një nga kriteret e
shpalljes fajtor dhe ndëshkimit të autorit të veprës penale është ai i vërtetimit të lidhjes
shkakësore ndërmjet veprimit a mosveprimit të të gjykuarit me pasojën e ardhur.
Ndërkohë që, në rastin e procedimit disiplinor, kriteri i lidhjes shkakësore mes
sjelljes, veprimeve dhe mosveprimeve të të proceduarit dhe ardhjes ose jo të pasojave nga kjo
sjellje, nuk janë kriter përcaktues për identifikimin e shkeljes disiplinore dhe vendosjen e
masës disiplinore. Në procedimin disiplinor, punonjësi a funksionari mund të ndëshkohet
edhe për faktin se në kryerjen e detyrës ka kryer veprime a mosveprime në shkelje të ligjit
dhe rregullave që lidhen me detyrën e tyre. Ndërsa ardhja ose jo e pasojave konkrete nga këto
shkelje dhe lidhja shkakësore e saj me sjelljet e të proceduarit mund të jenë kriter vetëm për
616
të vlerësuar llojin e masës disiplinore me të cilën ndëshkohet punonjësi i proceduar
disiplinarisht.
Edhe në çështjen objekt gjykimi, pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve, e
ka ndëshkuar paditësin Xhemal Zylfo me masën disiplinore të largimit nga detyra, për shkak
se nga procedimi administrativ është vërtetuar që ky punonjës ka shkelur rëndë rregullat e
shërbimit që lidhen me përmbushjen e detyrës nga ana e tij. Mospërmbushjen e rregullave të
shërbimit vetë paditësi e ka pranuar në procesverbalin e seancës dëgjimore administrative të
datës 05.03.2010, madje nuk i ka mohuar as edhe në gjykim. Paditësi Xhemal Zylfo vetëm ka
pretenduar se shkeljet e rregullave të shërbimit nga ana e tij (largimi nga vendi i shërbimit të
kontrollorit tek dera kryesore e IEDP-së) nuk vërtetohet por vetëm supozohet se kanë sjellë si
pasojë futjen e sendeve të ndaluara në institucion, të cilat janë konstatuar nga pala e paditur.
Po kështu pretendon se nuk është detyra e tij të verifikojë sendet që futen në institucion.
Kolegji Administrativ, bazuar në vetë rrethanat e faktit të pranuara nga palët dhe
gjykatat e faktit, vlerëson se paditësi Xhemal Zylfo, duke u larguar pa leje dhe pa njoftuar
nga vendi i shërbimit të tij tek dera kryesore ka kryer në vetvete shkelje të rëndë të rregullave
të shërbimit që synojnë garantimin e sigurisë në institucionet e vuajtjes së dënimit. Me ose pa
dijeninë e tij, në kohën që paditësi Xhemal Zylfo ishte në shërbim, në ambientet e brendshme
të palës së paditur IEDP Fushë Krujë, kanë hyrë dhe janë gjetur sende të ndaluara, të futura
nga jashtë. Futja e tyre ka ndodhur nga dera kryesore e hyrjes në institucion ku detyrën e
shërbimit e kishte paditësi Xhema Zylfo, i cili provohet e pranohet se është larguar në
intervale të ndryshme nga vendi i shërbimit duke lënë të pambikëqyrur hyrjen në institucion
dhe identitetin e atyre që hyjnë ose dalin prej tij. Ndërkohë, detyra e paditësit ishte sigurimi,
ruajtja perimetrike dhe zbatimi i rregullave në hyrje dhe dalje në institucionin e ekzekutimeve
të vendimeve penale, rregulla të cilat ai i ka shkelur në mënyrë të dukshme për faktin e
thjeshtë se është larguar nga vendi i shërbimit.
Prandaj, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konkludon se gjykata e shkallës së
parë dhe gjykata e apelit, për vetë provat që kanë çmuar dhe rrethanat e faktit që kanë
pranuar, zbatojnë gabim ligjin duke arsyetuar se nuk provohet lidhja shkakësore mes futjes së
sendeve të ndaluara në institucion dhe shkeljeve të rregullave të shërbimit nga ana e paditësit
Xhemal Zylfo. Braktisja apo largimi i përkohshëm nga vendi i shërbimit të sigurimit, ruajtjes
perimetrike dhe kontrollit të hyrje-daljeve në IEDP përbën në vetvete një shkelje serioze të
disiplinës për vetë qëllimin e këtyre rregullave dhe natyrën e institucionit. Veç kësaj, shkelja
e rregullave të shërbimit nga paditësi ka bërë edhe më të vështirë identifikimin e personave
që kanë futur sendet e ndaluara apo të punonjësve që kanë neglizhuar në kryerjen e detyrës së
tyre.
Rrjedhimisht, mbi provat e çmuara dhe rrethanat e faktit të vërtetuara nga vetë
gjykatat e faktit, meqenëse në interpretim dhe zbatim të drejtë të ligjit jemi përpara rastit të
shkeljes së rëndë të disiplinës në punë, rregullave të shërbimit të garantimit të sigurisë në
institucionet e vuajtjes së dënimeve penale, atëherë është vendi që vendimet e të dy gjykatave
më të ulëta të ndryshohen dhe padia të rrëzohet.
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “dh” të nenit 63
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”
VENDOSI
Tiranë dhe të vendimit nr.1508 datë 14.06.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e
padisë.
Tiranë, më 26.01.2016
617
Nr. 00 - 2016 - 188 i Vendimit (38)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket:
PADITËS: SHOQËRIA “EDRI” SH.P.K

PASURIVE TË PALUAJTSHME, SARANDË
OBJEKTI I PADISË:
Detyrimin e palës së paditur të më pajisë me vërtetim pronësie
për çdo njësi të objektit “Godinë banimi dhe shërbimesh”
në lagjen nr.4 Sarandë duke veçuar pjesën e investitorit
nga pjesa e palës pronare të truallit në bazë të kontratës së sipërmarrjes
nr.6978 datë 20.07.2005, akt marrëveshjes datë 01.06.2007
dhe akt kolaudimit të objektit.
Baza Ligjore: Neni 31, 32, 153, 154 të Kodit të Procedurës Civile,
ligji nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”
nenet 43-52 të ndryshuar.
Udhëzimi nr.3 datë 03.10.2012 “ Për caktimin e kritereve dhe procedurave
për regjistrimin e lejeve të ndërtimit dhe akteve noteriale të lidhura,
për zhvillimin në cilësinë e investitorit e të pronarëve të truallit
apo blerësve/porositësve të njësive individuale të objekteve
në fazën e karabinasë dhe objektit të përfunduar”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.23-2013-363 (250) datë

21.02.2013 vendosi:
“Pranimin e kërkesëpadisë së palës paditëse Shoqërisë “Edri” sh.p.k.
Detyrimin e palës së paditur Z.R.P.P. Sarandë të pajisë me vërtetim pronësie
për çdo njësi të objektit “Godinë banimi dhe shërbimesh” në lagjen nr.4
Sarandë duke veçuar pjesën e investitorit Shoqëria “Edri” SH.P.K, nga pjesa e
palës pronare të truallit Hasie Beqi (me prokurë Hajri Hasani) kjo në bazë të
kontratës së sipërmarrjes nr.6978 rep, nr.1204 kol, datë 20.07.2005 dhe akt
marrëveshjes datë 01.06.2007 të lidhur ndërmjet shoqërisë “Edri” sh.p.k dhe
Hasie Beqi (me prokurë Hajri Hasani). Shpenzimet gjyqësore sipas
përllogaritjes i ngarkohen palës së paditur”.
618
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.304 datë 29.05.2013 vendosi:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.23-2013-363 (250) datë 21.02.2013 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Sarandë me saktësimin si më poshtë: Pajisja me vërtetim
pronësie për paditësin çdo njësi të objektit të bëhet për pasuritë që nuk janë
objekt i marrëveshjes noteriale datë 1.06.2007, vërtetuar nga noteri me aktin
nr.3343 rep, 1030 kol, datë 04.06.2007”.
Kundër vendimit nr.304 datë 29.05.2013 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, ka

ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, pala e paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Sarandë e cila kërkon ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e padisë, duke
- Vendimi i Gjykatës së Apelit është i pambështetur në prova e në ligj.
- Nga administrimi i dokumentacionit nuk rezultoi të ketë një akt noterial shkëmbimi
ndërmjet pronarit të truallit dhe investitorit ku të jenë individualizuar pasuritë sipas
VKM nr.3 datë 03.10.2012, pika 2.3.1 e tij.

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani, përfaqësuesin e palës paditëse
shoqëria “EDRI”sh.p.k, Av. Dorian Matlija, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Apelit Gjirokastër, në mungesë të palës së paditur, si dhe diskutoi çështjen në
tërësi,
VËREN
“EDRI” sh.p.k, është pronar mbi një objekt “Godinë banimi dhe shërbimesh” me sipërfaqe
283 m2 në çdo kat në lagjen nr.4 Sarandë, të regjistruar në regjistrin hipotekor nr.2, faqe 5,
nr.22 indeksi datë 16.02.2010.
2. Me kontratën e sipërmarrjes nr.6978 rep, nr.1204 kol, datë 20.07.2005 të lidhur
midis shtetases Hasie Beqi me cilësinë e porositëse dhe shoqërisë “EDRI” sh.p.k në cilësinë e
investitorit dhe sipërmarrësit, palët kanë rënë dakord për ndërtimin e një objekti shumëkatësh
të ndodhur në lagjen nr.4 Sarandë. Në pikën 2.5 të objektit të kontratës është parashikuar që
pronari i truallit do të përfitojë 30% të sipërfaqes së përgjithshme të ndërtimit të gjithë
objektit.
3. Më tej, me akt marrëveshjen datë 01.06.2007 është përcaktuar pjesa në natyrë që
përfiton pronari i truallit Hasie Beqi prej 30% të sipërfaqes së përgjithshme të ndërtimit të
objektit e përcaktuar me sipërfaqe ndërtimore e përbërë nga: Bodrum dyqan nr.1 me sipërfaqe
ndërtimi 96 m2, dyqan nr.3, kati përdhe me sipërfaqe ndërtimi 51.10 m2, dyqan nr.8, kati i
parë me sipërfaqe ndërtimi 55 m2,apartamenti nr.13, kati pestë banim me sipërfaqe 90 m2,
apartamentet 17,18,19 e 20 kati i gjashtë banimi, me sipërfaqe ndërtimi 320 m2, apartamenti
21, kati i shtatë banimi, me sipërfaqe ndërtimi 120 m2.
4. Pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi duke pretenduar se
në kushtet që ka lidhur kontratën e shkëmbimit me palën pronare të truallit, kërkon kryerjen e
procedurave për pajisjen me vërtetim pronësie për çdo njësi shërbimi të objektit , duke veçuar
pjesën e investitorit nga pjesa pronare e truallit në bazë të kontratës së sipërmarrjes nr.6978
rep, nr.1204 kol, datë 20.07.2005 dhe akt marrëveshjes datë 01.06.2007, pasi në vërtetimin
hipotekor është regjistruar “objekti” në tërësi pa ndarje sipas kontratave të mësipërme.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.23-2013-363 (250) datë
21.02.2013 vendosi:” Pranimin e kërkesëpadisë së palës paditëse Shoqërisë “Edri” sh.p.k.
Detyrimin e palës së paditur Z.R.P.P. Sarandë të pajisë me vërtetim pronësie për çdo njësi të
objektit “Godinë banimi dhe shërbimesh” në lagjen nr.4 Sarandë duke veçuar pjesën e
619
investitorit Shoqëria “Edri” SH.P.K, nga pjesa e palës pronare te truallit Hasie Beqi (me
prokurë Hajri Hasani) kjo në bazë të kontratës së sipërmarrjes nr.6978 rep, nr.1204 kol, datë
20.07.2005 dhe akt marrëveshjes datë 01.06.2007 të lidhur ndërmjet shoqërisë “Edri” sh.p.k
dhe Hasie Beqi (me prokurë Hajri Hasani). Shpenzimet gjyqësore sipas përllogaritjes i
ngarkohen palës së paditur”.
5.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Në pikën 2.3.1 të udhëzimit nr.3, datë 03.10.2012 “Për
caktimin e kritereve dhe të procedurave për regjistrimin e lejes së ndërtimit dhe akteve
noteriale…”, thuhet se: “Për efekt të regjistrimit, do të konsiderohen në pronësi të pronarëve
të njësive individuale pasuritë, të cilat janë përcaktuar si të tilla në aktet noteriale të lidhura
ndërmjet investitorit dhe subjekteve porositëse apo pronarë të truallit, me të cilat ai ka lidhur
akt noterial. Në pronësi individuale janë edhe ato pjesë të ndërtesës të cilat, si rregull i
përgjithshëm, janë pjesë e bashkëpronësisë së detyrueshme, kur janë të përcaktuara si në
pronësi individuale, në aktin noterial. Në kartelën e pasurisë së njësisë individuale,
regjistruesi bën shënimet përkatëse për kuotën e pjesëmarrjes së njësisë individuale në
bashkëpronësinë e detyrueshme..”. Bazuar në këtë pikë të udhëzimit pala e paditur nuk ka
asnjë arsye se përse të mos e regjistrojë dhe të japë vërtetimin e pronësisë palës paditëse
sipas aktit noterial akt marrëveshjes duke shënuar në vërtetimin e pronësisë veç pjesën e
palës pronare të truallit dhe veç pjesën e investitorit sipas ndarjeve për çdo njësi”.
6. Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.304 datë 29.05.2013 vendosi:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.23-2013-363 (250) datë 21.02.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë me saktësimin si më poshtë: Pajisja me vërtetim pronësie për paditësin
çdo njësi të objektit të bëhet për pasuritë që nuk janë objekt i marrëveshjes noteriale datë
1.06.2007, vërtetuar nga noteri me aktin nr.3343 rep, 1030 kol, datë 04.06.2007”.
6.1 Arsyetimi i gjykatës:” I njëjte me atë të faktit”.
7. Kundër vendimit nr.304 datë 29.05.2013 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, ka
ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, pala e paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Sarandë e cila kërkon ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e padisë, duke
parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky
ligj nuk parashikon ndryshe.
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo
bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të
propozojnë palët.

Paluajtshme, Sarandë, nuk përmban shkaqe ligjore që të motivojnë cenimin e vendimit nr.304
datë 29.05.2013 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, për rrjedhojë ky vendim duhet të lihet në
fuqi.
620
përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit Gjirokastër është rrjedhojë e respektimit dhe
zbatimit të drejtë të ligjit material dhe procedural.
paditëse ka kërkuar që në bazë të dokumenteve të saj të pronësisë dhe regjistrimit të ndërtesës
në ZVRPP Sarandë, të kryejë regjistrimin e njësive të banimit në emër të shoqërisë duke
përjashtuar ato që i përkasin palës pronare të truallit sipas marrëveshjeve të nënshkruara nga
palët.
14. Sikurse pranohet nga gjykatat e faktit, pala e paditur ka pretenduar se shoqëria
“Edri” sh.p.k e ka të regjistruar në regjistrat e pasurisë së paluajtshme ndërtesën me sipërfaqe
283 m2, por përsa i përket regjistrimit duke individualizuar pjesët takuese të shoqërisë ajo
nuk zotëron një marrëveshje noteriale dhe për këtë shkak nuk mund të procedohet me
regjistrimin e pjesëve të individualizuara.
15. Në këto rrethana, gjykatat e faktit, kanë konkluduar me pranimin kërkesë padisë,
së paraqitur nga paditësi me arsyetimin se në bazë të udhëzimit nr.3 datë 03.10.2012 “Për
caktimin e kritereve dhe të procedurave për regjistrimin e lejes së ndërtimit dhe akteve
noteriale…”, pala e paditur nuk ka asnjë arsye se përse të mos e regjistrojë dhe të japë
vërtetimin e pronësisë palës paditëse sipas aktit noterial akt marrëveshjes duke shënuar në
vërtetimin e pronësisë veç pjesën e palës pronare të truallit dhe veç pjesën e investitorit sipas
ndarjeve për çdo njësi.
16. Kolegji Administrativ në realizimin e funksionit të tij rishikues për bazueshmërinë
ose jo në ligj të vendimeve të gjykatave të faktit, vlerëson se qëndrimi i mbajtur nga të dy
gjykatat e faktit, gjen mbështetje si në prova dhe në ligj.
17. Ky Kolegj vlerëson të theksojë se në zgjidhjen e çështjes objekt shqyrtimi më të
drejtë gjykata e faktit kanë marrë në analizë marrëveshjen datë 01.06.2007, të vërtetuar nga
noteri më datë 04.06.2007. Sa më sipër vlen të evidentohet se sikurse me të drejtë është
pranuar nga Gjykata e Apelit, nga ana e ZVRPP Sarandë është administruar i gjithë
dokumentacioni përkatës (leje ndërtimi, leje shfrytëzimi) dhe mbi këtë dokumentacion është
bërë edhe regjistrimi i banesës si një e tërë. Mbi bazën e këtij regjistrimi me të drejtë pala
paditëse ka kërkuar dhe regjistrimin e pjesëve të veçanta të ndërtesës (njësitë, dyqane apo
apartamente) mbi bazën e marrëveshjes për individualizimin e pjesëve e cila është nënshkruar
rregullisht nga palët dhe për më tepër kur palët nuk kanë pasur pretendime për
pavlefshmërinë e saj.
18. Në këtë kuptim, Kolegji vlerëson se Gjykata e Apelit ka vendosur drejtë, kur ka
arsyetuar se nuk ka pasur asnjë ndalesë ligjore për Zyrën Vendore të Regjistrimit të Pasurive
të Paluajtshme të regjistrojë pjesët e individualizuara në pronësi të shoqërisë “Edri”sh.pk
sipas marrëveshjes së nënshkruar nga palët dhe të vërtetuar nga noteri, pasi në këtë
marrëveshje palët kanë shprehur vullnetin e tyre të pavesuar duke i individualizuar pjesët
takuese, pavarësisht termit ligjor të përdorur marrëveshje apo kontratë shkëmbimi.
621
19. Përsa i përket pretendimeve të parashtruara në rekurs nga pala e paditur Zyra
Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Shkodër, se pala nuk zotëron marrëveshje
të noterizuar, Kolegji Administrativ, vlerëson se këto janë çështje fakti për të cilat Gjykata e
Apelit ka dhënë përgjigje të arsyetuar dhe Gjykata e Lartë si gjykatë ligji nuk mund të
investohet.
20. Sa më sipër, është në përputhje me qëndrimin e Gjykatës Kushtetuese e cila
shprehet se “rekursi, si mjet për rishikimin e vendimeve, ushtrohet vetëm për gabime të
ndryshme të shkeljes së ligjit. Gjatë gjykimit, Kolegji rishikon gjykimin e bërë mbi çështjet e
së drejtës, por ai nuk mund të interpretojë faktet e çështjes, sepse është i detyruar t’i
konsiderojë ato të mirëqena ashtu siç janë vërtetuar, përshkruar e pranuar në vendimin e
kundërshtuar. Nxjerrja e konkluzionit për provat në të kundërt me vlerësimin e dy gjykatave
të shkallëve më të ulta nuk pajtohet me natyrën e gjykimit në Gjykatën e Lartë.” (Vendimi
nr.32, datë 28.12.2009; Vendimi nr.17, datë 30.04.2007 i Gjykatës Kushtetuese).
21. Si përfundim, Kolegji Administrativ arrin në konkluzionin se gjykatat e faktit
kanë zhvilluar një hetim të plotë dhe të gjithanshëm duke i dhënë përgjigje të arsyetuar gjithë
pretendimeve të palëve ndërgjyqësve, përgjigje të cilat ky Kolegj i vlerëson si të drejta dhe të
bazuara në ligj dhe në këto kushte vendimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër duhet të lihet në
fuqi.
PËR KËTO ARSYE

administrative”
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.304 datë 29.05.2013 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
Tiranë, më 26.01.2016
622
MENDIM PAKICE
Unë gjyqtari Medi BICI jam kundër vendimit nr.38, datë 26.01.2016 të Kolegjit
Administrativ të Gjykatës së Lartë, që i përket çështjes administrative nr.02585/2013 me
palë: paditëse Shoqëria “Edri” Shpk dhe e paditur ZVRPP Sarandë, me objekt: detyrimin për
të më pajisur me vërtetim pronësie për objektin godinë banimi dhe shërbimesh, prandaj në
përputhje me nenin 307/2 të K.Pr.Civile paraqes me shkrim mendimin tim kundër që ti
bashkëngjitet vendimit të mësipërm.
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes në Gjykatën e Lartë ka rezultuar si më poshtë:
Pala paditëse Shoqëria “Edri” Sh.p.k, është pronar mbi një objekt “Godinë banimi dhe
shërbimesh” me sipërfaqe 283 m2 në çdo kat në lagjen nr.4 Sarandë, të regjistruar në
regjistrin hipotekor nr.2, faqe 5, nr.22 indeksi, datë 16.02.2010. Me kontratën e sipërmarrjes
nr.6978 rep, nr.1204 kol, datë 20.07.2005 të lidhur midis shtetases Hasie Beqi me cilësinë e
porositëse dhe Shoqërisë “Edri” Sh.p.k në cilësinë e investitorit dhe sipërmarrësit, palët kanë
rënë dakord për ndërtimin e një objekti shumëkatësh të ndodhur në lagjen nr.4 Sarandë. Në
pikën 2.5 të objektit të kontratës është parashikuar që pronari i truallit do të përfitojë 30% të
sipërfaqes të përgjithshme të ndërtimit të gjithë objektit.
Me aktmarrëveshjen e datës 01.06.2007 është përcaktuar pjesa në natyrë që përfiton
pronari i truallit Hasie Beqi prej 30% të sipërfaqes së përgjithshme të ndërtimit të objektit e
përcaktuar me sipërfaqe ndërtimore e përbërë nga: Bodrum dyqan nr.1 me sipërfaqe ndërtimi
96 m2, dyqan nr.3, kati përdhe me sipërfaqe ndërtimi 51.10 m 2, dyqan nr.8, kati i parë me
sipërfaqe ndërtimi 55 m2, apartamenti nr.13, kati pestë banim me sipërfaqe 90 m 2,
apartamentet 17, 18, 19 dhe 20 kati i gjashtë banimi, me sipërfaqe ndërtimi 320 m 2,
apartamenti 21, kati i shtatë banimi, me sipërfaqe ndërtimi 120 m2.
Pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi, duke pretenduar se
në kushtet që ka lidhur kontratën e shkëmbimit me palën pronare të truallit, kërkon kryerjen e
procedurave për pajisjen me vërtetim pronësie për çdo njësi shërbimi të objektit, duke veçuar
pjesën e investitorit nga pjesa e pronares së truallit, në bazë të kontratës së sipërmarrjes
nr.6978 rep, nr.1204 kol, datë 20.07.2005 dhe aktmarrëveshjes së datës 01.06.2007, pasi në
vërtetimin hipotekor është regjistruar “objekti” në tërësi pa ndarje sipas kontratave të
mësipërme.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.23-2013-363 (250), datë
21.02.2013 ka vendosur: Pranimin e kërkesëpadisë së palës paditëse Shoqërisë “Edri” Sh.p.k.
Detyrimin e palës së paditur Z.R.P.P Sarandë të pajisë me vërtetim pronësie për çdo njësi të
objektit “Godinë banimi dhe shërbimesh” në lagjen nr.4 Sarandë, duke veçuar pjesën e
investitorit Shoqëria “Edri” Shpk, nga pjesa e palës pronare të truallit Hasie Beqi, kjo në bazë
të kontratës së sipërmarrjes nr.6978 rep, nr.1204 kol, datë 20.07.2005 dhe aktmarrëveshjes së
datës 01.06.2007 të lidhur ndërmjet Shoqërisë “Edri” Sh.p.k dhe Hasie Beqi.
Lënien në fuqi të vendimit nr.23-2013-363 (250), datë 21.02.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë me saktësimin si më poshtë: Pajisja me vërtetim pronësie për paditësin çdo
njësi të objektit të bëhet për pasuritë që nuk janë objekt i marrëveshjes noteriale të datës
01.06.2007, vërtetuar nga noteri me aktin nr.3343 rep, 1030 kol, të datës 04.06.2007.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.38, datë 26.01.2016 ka
vendosur:
Ndryshe nga qëndrimi i shumicës, pakica ka mendimin se, vendimi i gjykatës së apelit
duhet prishej dhe çështja të kthehej për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit, për
shkak të një hetimi jo të plotë e të gjithanshëm gjyqësor, i cili është në kundërshtim me nenin
14 të K.Pr.Civile, pasi nga gjykatat më të ulta nuk janë marrë prova, që të tregojnë burimin e
pronësisë së truallit të shtetases Hasie Beqi, mbi të cilën është ndërtuar godina.
623
Në prokurën e përgjithshme nr.803/204, datë 15.03.2003 (faqe 16 e dosjes gjyqësore)
thuhet se, porositësja Hasie Beqi ka në pronësi një truall me sipërfae 400 m 2 dhe 1/7 pjesë në
bashkëpronësi të Repartit të Tharjes, Magazinës dhe Repartit Mekanik, si dhe të një trualli me
sipërfaqe 1.365 m2. Në aktin e kolaudimit të datës 06.04.2006 (faqe 30 e dosjes gjyqësore)
thuhet se, sipërfaqja e sheshit të ndërtimit është 400 m 2. Nga provat që ndodhen në dosje nuk
del e qartë që godina është ndërtuar në sipërfaqen e parë apo të dytë në pronësi të paditëses,
ose në një sipërfaqe të formuar nga dy pjesët. Gjithashtu për sipërfaqen prej 400 m 2 nuk ka
asnjë të dhënë se nga e ka origjinën kjo pronë.
Neni 3 i ligjit nr.7980, datë 27.07.1995 “Për Shitblerjen e Trojeve” ka përcaktuar dy
rastet përjashtimore se, kur mund të realizohet kalimi i trojeve të lira nga pronë shtetërore në
pronë private përpara se të përfundojë procesi i kompensimit fizik të ish pronarëve. Në rastin
objekt gjykimi nuk vërtetohet që shtetësja Hasie Beqi të jetë ndodhur përpara dy rasteve
përjashtimore të këtij ligji.
Ka qenë shumë e domosdoshme që gjykata e shkallës së parë dhe më pas ajo e apelit
që të verifikonin se, nga e ka burimin pronësia e shtetases Hasie Beqi mbi truallin e dhënë për
ndërtim, sepse nuk mund të bëhen ndërtime mbi troje të shituara nga Bashka Sarandë pas
hyrjes në fuqi të ligjit nr.7980, datë 27.07.1995 “Për Shitblerjen e Trojeve” dhe në zyrën e
regjistrimit të pasurive të paluajtshme regjistrohen vetëm ato pasuri të paluajtshme, që janë
ndërtuar mbi troje të përfituara në rrugë të ligjshme dhe me leje ndërtimi (hipoteka ligjore),
prandaj duke u ndodhur në këto rrethana pakica vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit
Gjirokastër duhej prishur dhe në zbatim të vendimit unifikues nr.03/2013 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë, çështja të dërgohej për rishqyrtim në Gjykatën
Administrative të Apelit, e cila në zbatim të neneve 465/2 dhe 14 të K.Pr.Civile duhet të
merrte prova në lidhje me origjinën e truallit ku është ndërtuar godina objekt gjykimi.
Për këto që u thanë më sipër, pakica krijon bindjen e plotë se, vendimi nr.38, datë
26.01.2016 i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë nuk është i bazuar në ligj, prandaj
vota ime është kundër tij.
Medi Bici
624
Nr. 00-2016-259 i Vendimit (39)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 26.01.2016, mori në shqyrtim çështjen administrative me

PADITËS: PERIKLI KOLAGJI, në mungesë

PALË E PADITUR: AURELA HYSI, përfaqësuar nga
av. Dhimitër Mici
PASURIVE TË PALUAJTSHME SARANDË,
në mungesë
BASHKIA SARANDË, përfaqësuar nga
Ervis Mehmeti.
OBJEKTI:
Pavlefshmëria absolute e vendimit nr.2, datë 28.08.1999
e Këshillit Bashkiak Sarandë.
Pavlefshmëri e kontratës së shitblerjes datë 26.06.1998
lidhur midis Bashkisë Sarandë dhe të paditurës;
Fshirje të regjistrimit të truallit sipërfaqe prej 300 m2 në ZRPP
sipas vendimit nr.2, datë 28.08.1999 të Këshillit Bashkiak Sarandë.
Kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 324, 328 të K.Pr.Civile;
Ligji nr.7843, datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i ndryshuar,
Udhëzimi nr.4 dhe Udhëzimi nr.1 i Këshillit të Ministrave për ZVRPP-të;
Ligji nr.8485, datë 12.05.1999; Ligji nr.8405, datë 17.09.1998
dhe Ligji nr.9235, datë 29.07.2004.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.24, datë 24.10.2011 ka

vendosur:
-Rrëzimin e padisë;
-Shpenzimet gjyqësore palës paditëse.

-Ndryshimin e vendimit nr.24, datë 24.10.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë në këtë mënyrë:
625
-Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit nr.2, datë 28.08.1999 e
K.Bashkiak Sarandë;
-Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitblerjes me ish
Këshillin e Rrethit Sarandë nr.467/112, datë 27.06.1998.
-Kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme dhe fshirjen e regjistrimit nga
ZRPP.
-Shpenzimet gjyqësore palëve paditëse Aurela Hysi dhe Bashkia Sarandë në
raport ½”.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs e paditura Aurela Hysi, e cila kërkon
prishjen e vendimit nr.113, datë 06.03.2012 të Gjykatës së Apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.24, datë 24.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, duke
 vendimi i gjykatës së apelit vjen në kundërshtim me ligjin procedural;
 gjykata nuk ka arsyetuar vendimin e saj;
 gjykata ka shkelur nenin 32 të K.Pr.Civile;
 gjykata nuk ka përcaktuar llojin e mosmarrëveshjes;
 gjykata e apelit ka gjykuar padinë e ngritur nga subjekti që nuk ka legjitimim aktiv;
 gjykata ka gjykuar një padi pa bazë ligjore;
 gjykata ka zhvendosur barrën e provës, tek i padituri në kundërshtim me urdhërimet e
ligjit procedural.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako, përfaqësuesin e palës së paditur Av.
Dhimitër Mici, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.113, datë 06.03.2012 të Gjykatës së Apelit
dhe lënien në fuqi të vendimit nr.24, datë 24.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë; përfaqësuesin e palës së paditur Bashkia Sarandë, juristin Ervis Mehmeti, i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit të dhënë nga Gjykata e Apelit Gjirokastër, si dhe konstatoi
se pala paditëse Perikli Kolagji dhe pala e paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Sarandë janë në mungesë dhe dijeni kanë rregullisht sipas ligjit,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se paditësit Perikli Kolagji,
me vendimin nr.1, datë 18.11.1991 të Këshillit Popullor të Qytetit Sarandë, i është dhënë me
qëllim ndërtimin e një banese vetjake, një sipërfaqe trualli prej 300 m2, të ndodhur në
parcelën me nr.96, në vendin e quajtur “Kurora e qytetit”, Sarandë.
2. Me kontratën e shit-blerjes me nr.1699 rep. dhe nr.1690 kol., datë 27.10.1992 të
lidhur midis palës shitëse Seksioni Financiar i Rrethit Sarandë dhe palës blerëse Perikli
Kolagji, ky i fundit e ka blerë këtë truall të cilësuar si parcela nr.96, e ndodhur në qytetin e
Sarandës, me këto kufizime: nga e djathta me parcelën nr.95; nga e majta me shkallë; nga
lartë me parcelën 98 e nga ana e poshtme me rrugë, përkundrejt çmimit të shitjes prej 22560
(njëzet e dymijë e pesëqind e gjashtëdhjetë e gjashtë) lekë.
3. Pala paditëse në këtë gjykim, ka pretenduar se, pikërisht kjo pronë e blerë prej tij
është regjistruar në ZVRPP Sarandë në emër të subjektit Aurela Hysi, palë e paditur në këtë
gjykim, në regjistrin hipotekor me nr.1, faqe 31, nr.89 ind., datë 03.09.1999.
4. Origjina e regjistrimit të kësaj prone për të paditurën Aurela Hysi, rezulton të vijë
nga kontrata e shitblerjes me nr.467 repertori dhe nr.112 koleksioni, datë 27.06.1998, të
lidhur midis palës shitëse Seksioni i Financës pranë Këshillit të Rrethit Sarandë dhe palës
blerëse Aurela Thodri (Hysi), si dhe vendimit nr.2, datë 28.08.1999 të Këshillit Bashkiak
Sarandë për miratim sheshi për ndërtim.
626
5. Për këtë arsye, në momentin kur pala paditëse i është drejtuar ZVRPP Sarandë për
ti bërë regjistrimin e pronës objekt të këtij shqyrtimi, kjo e fundit ka refuzuar për të bërë
regjistrimin e saj, me arsyetimin kjo pronë figuron e regjistruar në emër të subjektit Aurela
Hysi.
6. Në këto kushte, pala paditëse i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë
me padinë me objekt “Kundërshtimin e vendimit nr.2, datë 28.08.1999 të Këshillit Bashkiak
Sarandë; Fshirje të regjistrimit të truallit sipërfaqe prej 300 m2 në ZRPP sipas vendimit
nr.2, datë 28.08.1999 të Këshillit Bashkiak Sarandë; Kthimin e palëve në gjendjen e
mëparshme”.
7. Gjatë gjykimit, pala paditëse me kërkesën e datës 27.09.2010, (fq. 30 e dosjes
gjyqësore), ka bërë shtesë të objektit të padisë, duke kërkuar edhe pavlefshmëri të kontratës
së shitblerjes datë 26.06.1998 lidhur midis Bashkisë Sarandë dhe të paditurës Aurela Hysi,
kërkesë që është pranuar nga gjykata dhe është bërë pjesë e objektit të plotë të gjykimit, i cili
jepet në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.24, datë 24.10.2011 ka
vendosur:
-Rrëzimin e padisë;
-Shpenzimet gjyqësore palës paditëse.
8/1. Kjo Gjykatë ka arsyetuar se: “... nga akti i ekspertimit pronat nuk rezultojnë
me mbivendosje ligjore... në lidhje me pretendimet e mbivendosjes fizike, padia nuk është
ngritur drejt nga pikepamja e objektit...”.
9. Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.113, datë 06.03.2012 ka
vendosur:
-Ndryshimin e vendimit nr.24, datë 24.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë, në këtë mënyrë:
-Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit nr.2, datë 28.08.1999 e
K.Bashkiak Sarandë;
-Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitblerjes me ish-Këshillin e
Rrethit Sarandë nr.467/112, datë 27.06.1998.
-Kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme dhe fshirjen e regjistrimit nga ZVRPP.
-Shpenzimet gjyqësore palëve paditëse Aurela Hysi dhe Bashkia Sarandë në raport
½.”.
9/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Gjykata e Apelit realizoi këqyrjen në vend të
studimit urbanistik pjesor të emërtuar “Ish regjimenti, Lagja nr.1 –Kurora”, në arkivin e
urbanistikës të Bashkisë Sarandë, duke marrë edhe fotokopje të zonës objekt gjykimi edhe
nga Drejtori i Urbanistikës. Nga ky fragment studimi i vetmi i kësaj zone të miratuar me
vendim të KRRT-së nr.1251, datë 09.08.1999 nuk rezultonte parcela nr.95/1, por vetëm
parcela 95 dhe 96. Gjykata e Apelit mbi sa më sipër, vlerëson arsyetimin e gjykatës së
shkallës së parë se, aktet të cilat duhet të mbahen parasysh në këtë konflikt janë studimet
urbanistike, por kjo gjykatë nuk e ka zgjeruar hetimin gjyqësor për të vërtetuar një gjë të tillë
të pretenduar dhe të parashtruar me dokumente nga paditësi. Gjykata e faktit pa të drejtë ka
konkluduar se padia, është e pabazuar në prova dhe në ligj. Gjykata e Apelit nisur nga
studimi urbanistik i zonës ku është vetëm parcela 96 e paditësit objekt gjykimi, meqenëse nuk
ka ekzistuar parcela nr.95/1 duke e pranuar këtë cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve të
palëve në lidhje me mosmarrëveshjen e parcelave të pretenduara nga palët në gjykim, çmon
se aktet e pretenduara nga pala e paditur, në lidhje me këtë parcelë që nuk ekziston, janë
absolutisht të pavlefshme e pa asnjë bazë ligjore, pra inekzistente ose të marra jo në rrugë
ligjore.... ”.
10. Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs pala e paditur Aurela Hysi, e cila kërkon
prishjen e vendimit nr.113, datë 06.03.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe lënien në
627
fuqi të vendimit nr.24, datë 24.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, duke
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala
e paditur Aurela Hysi, nuk përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58 të
Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin
e mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat të mund të bëjnë të cënueshëm vendimin e
Gjykatës së Apelit Gjirokastër. Ky Kolegj, çmon se vendimi nr.113, datë 06.03.2012 i
Gjykatës së Apelit Gjirokastër, është marrë në zbatim të drejtë të ligjit procedural dhe atij
material dhe për rrjedhojë, ai duhet të lihet në fuqi.
12. Ky Kolegj në referim të akteve të administruara në dosjen gjyqësore, që janë
marrë në shqyrtim dhe janë analizuar nga gjykata më e ulët, vlerëson se, Gjykata e Apelit
Gjirokastër, në përputhje me kërkesat e normave proceduriale ka kryer “një hetim gjyqësor të
plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin” (neni 14 i K.Pr.Civile) duke ju dhënë
përgjigje pretendimeve dhe kërkimeve të palëve në proces; ka bërë një analizë tërësore dhe
objektive të provave (neni 12 i K.Pr.Civile) dhe si rezultat e ka zgjidhur “mosmarrëveshjen
në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të
zbatohen prej tyre” (neni 16 i K.Pr.Civile).
13. Në çështjen objekt shqyrtimi, rezulton se kërkimi i palës paditëse është:
”Pavlefshmëria absolute e vendimit nr.2, datë 28.08.1999 e Këshillit Bashkiak Sarandë;
Pavlefshmëri e kontratës së shitblerjes datë 26.06.1998 lidhur midis Bashkisë Sarandë dhe të
paditurës; Fshirje të regjistrimit të truallit sipërfaqe prej 300 m2 në ZRPP sipas vendimit
nr.2, datë 28.08.1999 të K.Bashkiak Sarandë si dhe kthimin e palëve në gjendjen e
mëparshme”. Këto kërkime, pala paditëse i ka mbështetur tek nenet 31, 32, 324, 328 të
K.Pr.Civile; Ligji nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i
ndryshuar, Udhëzimi nr.4 dhe Udhëzimi nr.1 i Këshillit të Ministrave për ZVRPP-të; Ligji
nr.8485, datë 12.05.1999; Ligji nr.8405, datë 17.09.1998 dhe Ligji nr.9235, datë 29.07.2004.
14. Referuar kërkimit të palës paditëse, si dhe shkakut ligjor ku ai e mbështet këtë
pretendim, ky Kolegj, vlerëson se mosmarrëveshja objekt shqyrtimi ka lindur si pasojë e
nxjerrjes së akteve administrative, leje ndërtimi nga ana e Këshillit Bashkiak Sarandë për
anën e paditur, si dhe realizimin e kontratës administrative të shitjes së truallit pronë e
paditësit, tek ana e paditur. Në këto kushte, ky Kolegj, vlerëson se me të drejtë paditësi, ka
pretenduar për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të akteve të nxjerra nga ana e Këshillit
të Bashkisë Sarandë për miratimin e lejes së ndërtimit në favor të paditurës Aurela Hysi, si
dhe pavlefshmërinë e kontratës së shitjes që kjo palë ka lidhur me Seksionin e Financës pranë
Këshillit të Rrethit Sarandë, si një akt i cili është kryer në kundërshtim me një dispozitë
urdhëruese të ligjit. Gjithashtu, pala paditëse në këtë gjykim, ka kërkuar të rregullojë edhe
pasojat që kanë ardhur nga ana e këtyre akteve dhe veprimeve absolutisht të pavlefshme,
duke pretenduar fshirjen nga regjistrat hipotekorë të kësaj kontrate shitjeje dhe kthimin e
palëve në gjendjen e mëparshme.
15. Nga ana e palës paditëse në këtë gjykim, është pretenduar se, prona me sipërfaqe
prej 300 m2 e ndodhur në parcelën me nr.96 në vendin e quajtur “Kurora e qytetit”, Sarandë,
të cilën paditësi e ka blerë nga Seksioni i Financës të Rrethit Sarandë nëpërmjet kontratës së
shit-blerjes me nr.1699/1690, datë 27.10.1992, është e njëjtë me pronën që ka blerë e paditura
Aurela Hysi, po nga Seksioni i Financës së Këshillit të Rrethit Sarandë, nëpërmjet kontratës
së shit-blerjes me nr.467/112, datë 27.06.1998. Pra, i njëjti autoritet shtetëror rezulton t’u ketë
shitur subjekteve të ndryshme të njëjtin send, në kohë të ndryshme. Në kushtet kur kontrata e
shitblerjes e lidhur midis paditësit Perikli Kolagji dhe Seksionit të Financës pranë Këshillit të
628
Rrethit Sarandë, daton më parë në kohë se kontrata e shitblerjes lidhur midis të paditurës
Aurela Hysi dhe Seksionit të Financës pranë Këshillit të Rrethit Sarandë, sipas paditësit, kjo e
fundit përbën një veprim juridik të pavlefshëm, pasi Seksioni i Financës pranë Këshillit të
Rrethit Sarandë nuk kishte me tagre pronësie mbi sipërfaqen prej 300 m2. Për këtë arsye,
kontrata e shit-blerjes me nr.467/112, datë 27.06.1998, e cila është regjistruar në ZVRPP
Sarandë në favor të subjektit Aurela Hysi, duhet konstatuar si absolutisht e pavlefshme, të
fshihet nga regjistrat e ZVRPP Sarandë, si dhe palët të kthehen në gjendjen e mëparshme.
16. Ndërsa, ana e paditur në këtë gjykim, ka prapësuar se, midis pronave objekt
shqyrtimi nuk ka mbivendosje. Vendimi i Këshillit Bashkiak nr.45, datë 18.03.1992, mbi të
cilin bazohet titulli i pronësisë së palës së paditur në këtë gjykim, është provuar të jetë i
vërtetë dhe në asnjë moment nuk është goditur për fallsitet. Kërkimi i pavlefshmërisë së
kontratës nr.467/112, datë 27.06.1998 nuk mbështet në asnjë bazë ligjore dhe në asnjë
moment nuk janë konstatuar shkaqe për pavlefshmërinë e saj. Pala paditëse nuk ka
legjitimitet aktiv për të paraqitur këtë padi, si dhe nuk ka justifikuar interesin e tij të ligjshëm
për ngritjen e saj. Pala paditëse nuk ka ngritur një padi rivendikimi, pra një padi me të cilën të
synonte lirimin dhe dorëzimin e sendit, fakt i cili bën që gjykimi të mos kuptohet nëse është i
një natyre administrative, apo i një natyre civile.
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në gjykimin e kësaj çështje konstaton se
të dyja palët pjesëmarrëse janë të pajisura nga organet e pushtetit lokal me akte
administrative të lëshuara prej tyre për realizimin e ndërtimeve si dhe me kontrata
administrative për shitblerjen e sipërfaqes ndërtimore. Kemi përballjen e dy titujve pronësie,
pra të dy kontratave të shitblerjes, dhe për një zgjidhje të drejtë dhe përfundimtare të
çështjes, është e domosdoshme verifikimi i ligjshmërisë së tyre
18. Për vetë natyrën që ka kontrata administrative (pavarësisht se është një veprim
juridik), ajo nuk mund të barazohet plotësisht me veprimin juridik që realizohet midis
subjekteve private dhe ka disa veçori që e dallojnë nga kjo e fundit. Për vlefshmërinë e një
kontrate administrative nuk mjafton vetëm plotësimi i kushteve thelbësore të veprimit juridik
(vullneti i palëve, shkaku i ligjshëm ku mbështetet detyrimi, objekti që formon lëndën e
kontratës dhe forma e kërkuar nga ligji), por duhet të përmbushen edhe një sërë detyrimesh
që përcaktohen në ligjin specifik, veçanërisht për palën e kontratës administrative që është
organ i administratës publike. Palët në një kontratë të tillë, përveç plotësimit të detyrimeve
ligjore për veprimin juridik, duhet të zbatojnë edhe parashikimet e akteve ligjore dhe
nënligjore që rregullojnë këtë veprimtari, si dhe të përmbushin kërkesat ligjore dhe kushte e
përcaktuara nga këto akte. Një kontratë administrative shpall, modifikon ose revokon një
marrëdhënie juridike në sferën e së drejtës publike. Një kontratë administrative duhet të ketë
mbështetjen e saj në ligj dhe nuk duhet të jetë e papajtueshme me ndonjë parashikim ligjor.
Në këtë kontekst, ligj nuk do të thotë vetëm ligji bazë, por në përgjithësi nënkupton
legjislacionin administrativ, ligjet e zakonshme, po aq sa edhe parimet e përgjithshme të së
drejtës.
19. Në zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshje, ky Kolegj, vlerëson se është e
domosdoshme të merren në trajtim, si dispozitat e ligjeve specifike që rregullojnë këtë
mosmarrëveshje sikundër janë, Ligji nr.7512, datë 10.08.1991 “Për sanksionimin dhe
mbrojtjen e të drejtës private, të nismës së lirë, të veprimtarive private të pavaruar dhe të
privatizimit”, i ndryshuar; Ligjit nr.7980, datë 27.07.1995 “Për shitblerjen e trojeve”, i
ndryshuar; neni 8, pika II, gërma “a” të Ligji nr.8652, datë 31.07.2000 “Për organizimin dhe
funksionimin e qeverisjes vendore”, në të cilën parashikohet se: “Njësitë e qeverisjes
vendore, ushtrojnë të drejtën e pronësisë. Ato fitojnë, shesin dhe japin në përdorim pronën e
paluajtshme ose të luajtshme të tyre, si dhe ushtrojnë të drejta të tjera sipas mënyrës së
përcaktuar në ligj”, ashtu dhe parimet e pergjishthme te sanksionuara në Kodin Civil, e
konkretisht nenet 83, 91, 92, 164.
629
20. Rezulton e provuar se, paditësi ka fituar pronësinë mbi këtë truall me kontratën e
shitblerjes nr.1699/1690, datë 27.10.1992, në bazë të Ligjit nr.7512, datë 10.08.1991 “Për
sanksionimin dhe mbrojtjen e të drejtës private, të nismës së lirë, të veprimtarive private të
pavaruar dhe të privatizimit”, i ndryshuar. Në nenin 21 të këtij ligji, parashikohej se:
“Personave fizike a juridike privatë vendas u jepet në pronësi truall për ndërtim me pagesë,
duke pasur edhe të drejtën e shitblerjes. Personave fizikë a juridikë të huaj u jepet truall për
ndërtim nga persona fizikë a juridikë vendas me qira për një periudhë deri në 99 vjet, sipas
një kontrate të veçantë. Në raste të veçanta, për investime të rëndësishme, trualli mund t'u
shitet të huajve me miratim të Kuvendit Popullor. Çmimi i shitjes dhe qiraja e truallit për
ndërtim, që është pronë shtetërore, caktohen nga organi financiar i pushtetit lokal në
juridiksionin e të cilit ndodhet trualli, sipas kritereve të caktuara nga Këshilli i Ministrave dhe
sipas kërkesës e ofertës. Shitja dhe dhënia me qira e truallit për ndërtim bëhet nga organi
financiar i lartpërmendur. Shumat e paguara për truallin destinohen e përdoren për zhvillimin
e infrastrukturave të juridiksionit të pushtetit lokal. Personat juridike a fizikë vendas pronarë
të ndërtesave ekzistuese të çdo lloji janë edhe pronarë të truallit që zënë këto ndërtesa. Kur
këto të fundit blihen nga të huajt, ata kanë të drejtën e pronësisë vetëm për ndërtesën, kurse
toka mbi të cilën ngrihet ndërtesa, u jepet me qira sipas paragrafit të dytë të këtij neni”.
21. Në analizën ligjore që i bëhet kësaj dispozite, e cila ka qenë në fuqi në momentin
e nënshkrimit të kësaj kontrate, ligjvënësi kishte parashikuar shitjen e trojeve shtetërore tek
subjektet private, vendas apo të huaj për qëllime ndërtimi, troje të cilat, shiteshin sipas
çmimit të përcaktuar nga aktet nënligjore të nxjerra nga Këshilli i Ministrave për zbatimin e
këtij ligji. Po në vijim të analizës së kësaj dispozite, çmohet të theksohet fakti se, ligjvënësi
nuk kishte përcaktuar vetëm faktin që trojet shtetërore mund të shiteshin, por edhe se cila do
të ishte struktura kompetente shtetërore, që do të realizonte shitjen e këtyre trojeve.
Konkretisht, në dispozitën e cituar më lart në këtë vendim, është përcaktuar qartësisht se,
organi kompetent që do të kryente shitjen e trojeve shtetërore do të ishte organi financiar i
pushtetit lokal, nën juridiksionin e të cilit ndodheshin trojet objekt shitje.
22. Në rastin konkret, prona objekt shqyrtimi ndodhej brenda qytetit të Sarandës, e
cila ka qenë nën juridiksionin e Këshillit të Rrethit Sarandë dhe për këtë arsye, me të drejtë
Seksioni i Financës pranë këtij këshilli rrethi, legjitimohej që në përputhje me këtë dispozitë
ligjore në fuqi, të kryente shitjen e sipërfaqes së truallit prej 300 m2 tokë truall, tek subjekti
paditës Perikli Kolagji. Për këtë arsye, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, e gjen
kontratën e shitblerjes nr.1699/1690, datë 27.10.1992, të lidhur midis Seksionit të Financës
së Këshillit të Rrethit Sarandë dhe paditësit Perikli Kolagji, një veprim juridik të vlefshëm, i
cili vjen në përputhje me parashikimet ligjore mbi bazën e të cilave është kryer.
23. Gjithashtu, ky Kolegj, çmon të theksojë se, ky veprim juridik i shitblerjes së
truallit me sipërfaqe 300 m2, është realizuar në mbështetje edhe të parashikimeve ligjore të
nenit 83 të Kodit Civil, në të cilin është parashikuar se: “Veprimi juridik për kalimin e
pronësisë së sendeve të paluajtshme dhe të drejtave reale mbi to, duhet të bëhet me akt
noterial dhe të regjistrohet, përndryshe nuk është i vlefshëm. Është i pavlefshëm veprimi
juridik që nuk është bërë në formën e kërkuar shprehimisht në ligj. Në rastet e tjera veprimi
juridik është i vlefshëm por nuk mund të provohet me dëshmitarë”, si dhe në nenin 164 të po
këtij kodi, në të cilin parashikohet se: “Pronësia fitohet me anë të kontratës pa qenë e
nevojshme të bëhet dorëzimi i sendeve. Për sendet që përcaktohen në numër, në peshë ose me
masë duhet të bëhet dhe dorëzimi i tyre”.
24. Në analizë të këtyre dispozitave, konstatohet qartësisht se për të kryer veprimin
juridik të kalimit të pronësisë të një pasurie të paluajtshme, duhet domosdoshmërish që ai të
kryhet me akt noterial, i cili rastin konkret është kontrata e shitblerjes. Për këtë arsye,
legjislatori ka parashikuar që kontrata për tjetërsimin e një pasurie të paluajtshme, duhet të
bëhet me akt noterial. Kjo për faktin se, noteri si funksionar publik, nëpërmjet formaliteteve
630
të kërkuara nga Ligji “Për Noterinë”, ka detyrimin që të vërtetojë vullnetet e deklaruara të
palëve në prani dhe përpara tij. Vetëm në këtë mënyrë, vullneti i palëve në një veprim juridik
siç është kontrata e shit-blerjes (tjetërsimit të pasurisë së paluajtshme), mund të japi garanci
më të mëdha se është i pavecuar, i ligjshëm dhe i plotë.
25. Pavarësisht faktit që paditësi nuk e ka regjjistruar kontratën e shitblerjes
nr.1699/1690, datë 27.10.1992 pranë ZRPPP Sarandë, ky fakt nuk e bën titullin e
pronësisë/kontratën e shitblerjes të pavlefshëm. Kjo pasi, momenti i fitimit të pronësisë mbi
pasurinë e paluajtshme konsiderohet pikërisht momenti i nënshkrimit të kontratës së
shitblerjes mes palëve. Ky qëndrim i këtij Kolegji, gjen mbështetje edhe në qëndrimin që
kanë mbajtur Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin unifikues me nr.1, datë
06.01.2009, në të cilin është shprehur se: “Pronësia mbi një pasuri të paluajtshme kalon në
çastin e lidhjes së kontratës së tjetërsimit të kësaj pasurie. Blerësi ose përfituesi i kësaj
pasurie bëhet pronar i ligjshëm i saj që në momentin e nënshkrimit të kontratës duke fituar
dhe të gjitha të drejtat dhe detyrimet që lidhen me qenien e tij si pronar mbi këtë pasuri...
Regjistrimi ose transkriptimi i një veprimi juridik nuk është një element i vlefshmërisë së tij
(kontratës). Mosregjistrimi i kontratës në regjistrat e pasurive të paluajtshme nuk e bën
kontratën e tjetërsimit të pasurive të paluajtshme të pavlefshme, por nuk i jep mundësinë
blerësit që ta tjetërsojë atë tek të tretët. Kontrata e cila nuk është e regjistruar është e
perfeksionuar dhe e vlefshme dhe ka efektet thelbësore. Me nënshkrimin e kontratës së
tjetërsimit të pasurisë së paluajtshme, përfituesi i të drejtave bëhet pronar i pasurisë së
paluajtshme dhe ky legjitimohet të ushtrojë të drejtat e tij përkundrejt të tretëve, përveç
tjetërsimit të pasurisë së paluajtshme në favor të të tretëve”.
26. Referuar të drejtës sonë materiale civile, si dhe ligjeve të posaçme të përmendura
më lart në këtë vendim, titulli i pronësisë dhe në rastin konkret veprimi juridik kontratë
shitblerje nr.1699/1690, datë 27.10.1992 është i vlefshëm pasi : a) në momentin e realizimit
të tij, ligji specifik që ka rregulluar këtë veprimtari lejonte shitblerjen e trojeve pronë
shtetërore ; b) Palët që kane kryer veprimin juridik kanë pasur zotësinë për të vepruar; c)
Vullneti i brendshëm i palëve në këtë veprim juridik përputhet me shfaqen e tij të jashtme; d)
Veprimi juridik është realizuar në formën e kërkuar nga ligji.
27. Rezulton nga provat e administruara në dosjen gjyqësore se, Seksioni i Financës
pranë Këshillit të Rrethit Sarandë, të njëjtën parcelë e ka disponuar dy herë për subjekte të
ndryshme. Pra, siç u trajtua më lart në këtë vendim, Seksioni i Financës pranë Këshillit të
Rrethit Sarandë njëherë sipërfaqen prej 300 m2 ja ka tjetërsuar paditësit Perikli Kolagji,
nëpërmjet kontratës së shit-blerjes me nr.1699/1690, datë 27.10.1992, të realizuar para noterit
publik Artan Lulaj dhe kohë më vonë (rreth gjashtë vjet më vonë), e ka tjetërsuar sërish këtë
sipërfaqe tek e paditura në këtë gjykim Aurela Hysi, veprim të cilin e ka kryer nëpërmjet
kontratës së shit-blerjes me nr.467/112, datë 27.06.1998, të realizuar para noteres publike
Ermioni Gjoka.
28. Ky veprim i kryer nga Seksioni i Financës pranë Këshillit të Rrethit Sarandë në
vitin 1998, konsiderohet nga ky Kolegj si veprim juridik i kryer: (i) jashtë kompetencave të
këtij organi; dhe në (ii) kundërshtim me ligjin.
29. Së pari: Konsiderohet si veprim i kryer jashtë kompetencave të këtij organi
administrativ. Referuar legjislacionit në fuqi, momenti i fitimit të së drejtës së pronësisë për
blerësin, është në të njëjtën kohë humbje e të drejtës së pronësisë për shitësin. Ky fakt
shprehet qartësisht në nenin 191 të Kodit Civil, në të cilin pasqyrohet se: «Pronësia humbet
kur fitohet nga një tjetër ose hiqet dorë prej saj. Heqja dorë nga pronësia mbi pasuritë e
paluajtshme në dobi të një tjetri, është e vlefshme kur bëhet me akt noterial e regjistrohet».
Fitimi i pronësisë nëpërmjet kontratës, e cila në vetvete përbën mënyrë të prejardhur të fitimit
të pronësisë, kërkon domosdoshmërish që jetërsuesi (pra ai që shet pasurinë e paluajtshme) të
jetë pronar legjitim i pasurisë së paluajtshme objekt tjetërsimi. Është fakt i gjithëpranuar dhe
631
praktikë e konsoliduar se: «asnjeri nuk mund t’u transferojë të tjerëve më shumë të drejta sa
ai vetë ka ».
30. Në vijim të këtij arsyetimi, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të
theksojë faktin se, Seksioni i Financës pranë Këshillit të Rrethit Sarandë e ka humbur të
drejtën e pronësisë, si dhe tagrin për të qenë pronar i truallit prej 300 m2 objekt gjykimi, që
në momentin kur është realizuar kontrata e shitblerjes nr.1699/1690, datë 27.10.1992 mes
paditësit Perikli Kolagji dhe këtij organi. Që nga ky moment, Seksioni i Financës pranë
Këshillit të Rrethit Sarandë nuk e kishte më tagrin për të qenë pronar i kësaj pasurie të
paluajtshme. Mungesa e tagrit të pronësisë bën që ky organ mos të jetë më kompetent për të
kryer një veprim të tillë. Kjo për faktin se, ky organ nuk kishte më tagre pronësie mbi pronën
objekt shqyrtimi, e për rrjedhojë nuk mund të ushtronte tagrin e disponimit, si një ndër tagret
me thelbësore dhe më të rëndësishëm të së drejtës së pronësisë.
31. Referuar të drejtës sonë administrative, çdo organ i administratës shtetërore është
kompetente brenda fushës që i përcakton ligji. Çdo organ administrativ është kompetent në
fushën që ai mbulon, brenda tagrave që ligji i ka dhënë dhe nuk mundet të ushtrojë të drejtat e
një organi tjetër administrativ, pasi ushtrimi i kompetencave tej kufijve të ligjit përbën cënim
të parimit të ligjshmërisë dhe si rrjedhojë, çdo veprim apo akt administrativ që mund të
nxirret nga kjo veprimtari e pakufizuar dhe arbitrare, shpie domosdoshmërish në
pavlefshmërinë juridike të tyre.
32. Së dyti: Pavarësisht se ekzistenca e shkaqeve të pavlefshmërisë absolute (mungesa
e tagrave dhe e kompetencës) në kryerjen e një veprimi juridik nga ana e organit
administrativ, është i mjaftueshëm për ta anulluar atë, ky Kolegj vlerëson të evidentojë edhe
faktin se, ky veprim juridik është kryer nga organi administrativ, edhe në kundërshtim me
ligjin. Kjo pasi, hyrja në fuqi e Ligjit nr.7980, datë 27.07.1995 “Për shitblerjen e trojeve”,
ndaloi këto organe të tjetërsonin pronat publike. Në nenin 3 të këtij ligji, parashikohej se:
“Derisa të përfundojë kompensimi fizik i ish-pronarëve, kalimi i trojeve të lira nga pronë
shtetërore në pronë private bëhet vetëm në rastet që vijojnë: a) Për ndërtimin e banesave me
qëllim të lirimit të banesave të ish-pronarëve si dhe për të pastrehët, të ndërtuara nga Enti i
Banesave apo persona të tjerë. b) Me vendim të Këshillit të Ministrave, për shitje, për
investime shumë të rëndësishme për vendin”.
33. Në interpretim të kësaj dispozite ligjore, organet e pushtetit vendor pranë
këshillave të rretheve apo bashkive, kishin të drejtë të bënin kalimin në pronësi të subjekteve
privatë të trojeve shtetërore, vetëm në rastet e parashikuara më lart në këtë dispozitë. Në
rastin objekt shqyrtimi, nuk rezulton që palës së paditur ti jetë shitur trualli brenda kushteve
të parashikuara nga kjo dispozitë. Për këtë arsye, kontrata e shitblerjes me nr.467/112, datë
27.06.1998 lidhur midis palëve të paditura në këtë gjykim, është kryer në kundërshtim me sa
parashikon Ligji nr.7980/1995, duke e bërë atë një veprim juridik të pavlefshëm, pasi vjen në
kundërshtim me një dispozitë urdhëruese të ligjit.
34. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë edhe faktin se, në
regjistrat e pasurive të paluajtshme regjistrohen vetëm pasuritë e paluajtshme, pronësia e të
cilave është fituar në rrugë të ligjshme dhe jo si në rastin objekt gjykimi, ku sipërfaqja e
truallit e tjetërsuar në favor të palës së paditur Aurela Hysi, është kryer nëpërmjet veprimeve
juridike absolutisht të pavlefshme dhe në kundërshtim me ligjin, sikurse është kontrata objekt
shqyrtimi, me nr.467/112, datë 27.06.1998. Pavlefshmëria absolute e një veprimi juridik nuk
mund të ndreqet me asnjë lloj veprimi juridik të mëpasshëm.
35. Ky Kolegj, çmon të theksojë se, pavlefshmëria absolute e një akti administrativ
është një nga format më të rënda të pavlefshmërisë së aktit. Në kuptimin e së drejtës, akte
administrative absolutisht të pavlefshme janë ato akte, të cilat për shkak të shkeljes thelbësore
të ligjeve mbi bazën e të cilave janë nxjerrë, nuk kanë fuqinë e një akti administrativ të
vlefshëm dhe objektivisht nuk konsiderohen që të kenë ekzistuar në asnjë çast. Një akt
632
administrativ absolutisht i pavlefshëm, që nga momenti i nxjerrjes së tij, nuk krijon dhe as
mund të krijojë pasojat juridike për të cilat ai është nxjerrë. Një akt absolutisht i pavlefshëm
nuk është akt; ai është një nulitet i plotë, i cili konsiderohet se nuk ka hyrë në fuqi asnjëherë.
Për shkak të shkeljes së rëndë thelbësore të ligjës, pavlefshmëria absolute e një akti nuk mund
të rregullohet në të ardhmen, as nga palët dhe as nga organi që ka lëshuar aktin, pasi ky akt
konsiderohet sikur nuk ka ekzistuar asnjëherë. Si i tillë, ai nuk mund të ketë fuqi detyruese, as
ndaj personave apo subjekteve, të cilëve iu kundrejtohet dhe as ndaj organeve të tjera të
administratës shtetërore.
36. Në kushtet kur kontrata e shitblerjes, me anën e të cilës pala e paditur ka fituar
titullin e pronësisë, përbën një veprim absolutisht të pavlefshëm efektet e të cilës janë nul,
çdo akt tjetër që ka dalë mbi bazën e këtij akti, përbën një akt të pavlefshëm dhe si i tillë,
deklarohet nga gjykata mbi bazën e kërkimit të palëve. Për këtë arsye, me të drejtë Gjykata e
Apelit Gjirokastër kur ka konstatuar pavlefshmërinë absolute të kontratës së shitjes me
nr.467/112, datë 27.06.1998 në favor të subjektit Aurala Hysi, është shprehur edhe për
pavlefshmërinë absolute edhe të vendimit nr.2, datë 28.08.1999 e K.Bashkiak Sarandë, me të
cilin është vendosur miratimi i lejes së sheshit të ndërtimit, në pronën e subjektit Aurela Hysi.
37. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon të theksojë se, është tashmë
praktikë e konsoliduar gjyqësore se, transkriptimi ose regjistrimi si regjim imponues
karakterizohet nga: Parimi i deklarimit që nënkupton se regjistrimi ka vlerë deklarative,
njohëse dhe nuk ka vlerë krijuese. Regjistrimi nuk ka vlerë krijuese, në kuptimin që, ky i
fundit nuk është një element i perfeksionimit të titullit të pronësisë dhe as kusht për fitimin e
të drejtës mbi pasurinë e paluajtshme. Regjistrimi nuk eliminon nulitetin apo pavlefshmërinë
e titullit ekzekutiv. Regjistrimi nuk siguron vlefshmërinë dhe efikasitetin e titullit te
pronësisë. Ky sistem siguron vetëm që shitësi figuron si pronar në bazë të të dhënave të
regjistrimit, por nuk garanton në mënyrë absolute vlefshmërinë e të drejtës së pronarit, dhe se
ky i fundit është pronar i ligjshëm. Në këto kushte, fakti që ana e paditur ka regjistruar titullin
e pronësisë nuk e bën atë pronar. Ky regjistrim kurrsesi nuk mund të rregullojë nulitetin dhe
pavlefshmërinë e aktit të saj të pronësisë.
38. Në analizë të sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se,
paditësi legjitimohet në këtë gjykim për të gjitha kërkimet e tij. Ai jo vetëm që gëzon cilësinë
e pronarit për sendin objekt gjykimi, por veprimet e kryera ndërmjet organit administrativ dhe
palës së paditur të cilat vlerësohen në kundërshtim me ligjin, kanë penguar atë për gëzimin e
qetë të sendit, i kanë krijuar atij probleme për regjistrimin e pasurisë së paluajtshme dhe kanë
çuar në tjetërsimin e sendit nga persona të tretë. Kërkimet e paditësit në këtë gjykim, janë
kryer në mënyrën dhe formën e kërkuar nga ligji, pasi ndryshe nga konstatimi i
pavlefshmërisë absolute të një veprimi juridik midis palëve private, të cilin gjykata mund ta
bëjë dhe kryesisht, konstatimi i pavlefshmërisë absolute të një akti administrativ apo i një
kontrate administrative, mund të bëhet nga gjykata vetëm në bazë të një kërkimi që paraqitet
në formën e duhur ligjore nga pala e legjitimuar dhe vetëm nëpërmjet një hetimi dhe
zhvillimi të një procesi të rregullt ligjor.
39. Mbi bazën e këtyre konstatimeve, Gjykata e Apelit Gjirokastër, kur ka ndryshuar
vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, me të drejtë ka arsyetuar se: “....gjykata e
faktit ka bërë një hetim të mangët.. parcelat ku e paditura ka përfituar nuk ekzistojnë në aktet
ligjore që kanë shërbyer për vendimmarrjen... gjykata pasi realizoi këqyrjen në vend dhe
shqyrtoi aktet e plota, çmon se aktet në favor të palës së paditur janë inekzistente ndaj janë
kushtet për pranimin e padisë...”, arsyetim të cilin ky Kolegj, e gjen të drejtë dhe të bazuar në
ligj.
633
40. Për gjithë sa u analizua më sipër në këtë vendim, Kolegji Administrativ i Gjykatës
së Lartë, çmon se, pretendimet e ngritura nga pala e paditur në këtë gjykim nuk janë të
mbështetura në prova dhe në ligj dhe se vendimi nr.113, datë 06.03.2012 të Gjykatës së
Apelit Gjirokastër, është marrë në zbatim të drejtë të ligjit procedural dhe atij material. Për
këtë arsye, bazuar në Ligjin nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, si dhe Dekretit nr.7818,
datë 16.11.2012 të Presidentit të Republikës së Shqipërisë, ky Kolegj vlerëson se ky vendim
duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë, më 26.01.2016
634
Nr. 00 - 2016 - 189 i Vendimit (40)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 26.01.2016, mori në shqyrtim çështjen administrative me

PADITËS: NASI SIMONI, përfaqësuar në gjykim nga

Av. Marjana Malaj
PALË E PADITUR: INSPEKTORIATI NDËRTIMOR
URBANISTIK KOMBËTAR TIRANË,
në mungesë.
Me pjesëmarrjen e Avokaturës së Shtetit,
përfaqësuar nga Abaz Deda.
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të shpërblejë dëmin pasuror
të shkaktuar ndaj paditësit Nasi Simoni.
Baza Ligjore: Nenet 20, 22/1, 38, 39, 48 e vijues të Ligjit nr.8405, datë 17.09.1998
“Për Urbanistikën” të ndryshuar;
Ligji nr.9482, datë 03.04.2006 “Për Legalizimin, Urbanizimin
dhe Integrimin e Ndërtimeve pa Leje”;
Ligji nr.8408, datë 25.09.1998 “Për Policinë e Ndërtimit”;
Ligji nr.9780, datë 16.07.2007 “Për Inspektimin e Ndërtimit”.
Ligji nr.8510, datë 15.07.1999 “Për Përgjegjësinë Jashtkontraktore
të Organeve të Administratës Shtetërore”;
Nenet 12, 175, 608, 609, 640 të K.Civil;
neni 32 e vijues i K.Pr.Civile;
nenet 9, 14, 115, 116 dhe 117 të K.Pr.Civile;
nenet 17, 37, 38, 41, 42, 44, 122 të Kushtetutës së R.Sh;
Konventa Europiane e të Drejtave të Njeriut (Neni 1 i Protokolli nr.1).

vendosur:
Pranimin e kërkesë-padisë.
Detyrimin e palës së paditur Inspektoriatit Ndërtimor Urbanistik Kombëtar
Tiranë të dëmshpërblejë paditësin Nasi Simoni në shumën 8.046.377 (tetë
milion e dyzet e gjashtë mijë e treqind e shtatëdhjetë e shtatë) lekë.
635

Parë Tiranë.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs Avokatura e Shtetit, e cila kërkon

ndryshimin e vendimit nr.2699, datë 13.12.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
vendimit nr.9516, datë 13.12.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si dhe
rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë nuk është i bazuar në ligj dhe si i tillë duhet të
ndryshohet duke u rrëzuar kërkesë-padia.
- Paditësit i mungon legjitimiteti aktiv dhe nuk ka asnjë interes të ligjshëm ose nuk
provon se ka një interes të ligjshëm për të mbrojtur, pasi nuk ka titull pronësie mbi
pronën objekt shqyrtimi gjyqësor ose nuk provon që ka fituar titullin e pronësisë mbi
të në një nga format e ligjshme që parashikon K.Civil.
- Vendimi për prishjen e një objekti të kundraligjshëm nr.627, datë 25.09.2007 i ish-
Policisë së Ndërtimit, Dega Vlorë i konfirmuar nga Drejtoria e Përgjithshme e
Policisë së Ndërtimit me vendimin nr.78, datë 11.04.2007 është nxjerrë në përputhje
me dispozitat ligjore në fuqi dhe nuk është deklaruar si në kundërshtim me ligjin nga
Gjykata.
- Përsa kohë vendimi për prishjen e objektit ka qenë në fuqi, paditësi nuk mund të
pretendojë se nga ekzekutimi i tij kanë ardhur pasoja të paligjshme e për rrjedhojë, të
kërkojë shpërblim dëmi.
- Ka një praktikë të gjatë që tregon veprimet e Policisë së Ndërtimit dhe që ka vepruar
brenda kuadrit ligjor të saj.
- Paditësi ka ndërtuar pa leje në zonë turistike. Sipas aktit të ekspertimit është
konstatuar se, paditësi ka ndërtuar vetëm 100 m nga vija e ujit të detit, ndërkohë që
ligji e ka mbi 300 m.
- Arsyetimi i Gjykatës se ndërtimi është në proçes legalizimi nuk është i ligjshëm. Në
ligjin për legalizimet është e sqaruar se në zonat turistike nuk mund të bëhen
legalizime.
- Gjykata ka gabuar kur ka konstatuar se, vendimi i anës së paditur është i pavlefshëm
pasi është marrë në kapërcim të kopetencave.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako, përfaqësuesin e palës paditëse av.
Marjana Malaj që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë,
përfaqësuesen e Avokaturës së Shtetit, Av. Abaz Deda, i cili kërkoi ndryshimin e të dyja
vendimeve të gjykatave më të ulëta dhe rrëzimin e padisë, dhe si konstatoi se pala e paditur
Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar Tiranë, është në mungesë dhe ka dijeni
rregullisht sipas ligjit,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosje, rezulton se paditësi Nasi Simoni është banor i
fshatit Jal-Vuno, Bashkia Himarë dhe jeton sëbashku me familjen e tij, të përbërë nga
bashkëshortja Adelina, dy djemtë Arion dhe Arlind si dhe e reja, bashkëshortja e Arionit.
636
2. Paditësi ka pretenduar se, në këtë fshat, gjatë vitit 1996 e më pas, ka ndërtuar një
shtëpi banimi dy katëshe. Këtë shtëpi e ka ndërtuar pasi është pajisur nga Bashkia Himarë me
gjithë dokumentacionin e kërkuar nga ligji.
3. Me vendimin nr.12, datë 24.10.1996, KRRT-ja e Bashkisë Himarë, i ka miratuar
paditësit dhënien e lejes së sheshit të ndërtimit për ndërtimin e një banese, mbi një sipërfaqe
toke prej 400 m2.
4. Në vijimësi, mbi bazën e kërkesave ligjore të kohës, Bashkia Himarë me vendimin
nr.3, datë 28.11.1996, i ka miratuar paditësit edhe Lejen e Ndërtimit për të ndërtuar banesën
2-katëshe në vendin e quajtur Jalë-Vuno, sipas përkufizimeve përkatëse.
5. Bazuar në aktet e mësipërme, pala paditëse ka pretenduar se ka ndërtuar fillimisht,
vetëm njërin kat të banesës (pasi kaq kishte të ardhura), dhe ka kërkuar pranë Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë për t’u njohur pronar i kësaj ndërtese nga Bashkia Himarë. Në
përfundim të këtij procesi gjyqësor, Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë me vendimin nr.1527,
datë 13.11.1998, ka vendosur : “Detyrimi i Bashkisë Himarë që të njohi pronar Nasi Simonin
mbi një banese në Jal-Vuno, e ndërtuar me blloqe betoni dhe e mbuluar me soletë betoni, të
përbërë nga dy dhoma, një guzhinë, një aneks, një verandë e një WC, me kufizimet përkatëse.
Banesa dhe oborri zënë një sipërfaqe 400 m2”.
6. Më vonë, paditësi ka ndërtuar edhe katin e dytë të banesës së tij, bazuar në lejen e
ndërtimit (vendimi nr.3, datë 28.11.1996) të dhënë nga Bashkia Himarë.
7. Paditësi ka pretenduar se, ka jetuar qetësisht në këtë banesë me familjen e tij, dhe
në referim të Ligjit nr.9482, datë 03.04.2006 “Për Legalizimin, Urbanizimin dhe Integrimin e
Ndërtimeve pa Leje”, i ndryshuar, bazuar në Formularin “Shtojca A për Vetdeklarim” ka bërë
edhe vetdeklarimin për banesën dy-katëshe të ndodhur në Jal-Vuno të Himarës, me sipërfaqe
ndërtimi 100 m2, me funksion ekonomik dhe të ndërtuar që në vitin 1996, e cila është
regjistruar pranë ALUIZNI-t Qarku Vlorë me nr.195 prot., datë 05.10.2006. Këto të dhëna
pala paditëse pretendon se i provon edhe nëpërmjet vërtetimit me nr.1523/1 Prot., datë
17.07.2009 të lëshuar nga ALUIZNI-i Qarku Vlorë.
8. Pas bërjes së këtij aplikimi, paditësi ka vazhduar që të ishte në pritje të marrjes së
vendimit nga ana e ALUIZNI-t Qarku Vlorë për legalizimin ose jo në tërësi, të të gjithë
ndërtimit të bërë prej tij (shtëpi banimi).
9. Pala paditëse ka pretenduar se, nga ana e Ish-Policisë së Ndërtimit Dega Vlorë,
është ndërmarrë një fushatë inspektimi në zonën e bregdetit Jon (duke përfshirë dhe zonën e
Jal-Vunoit) për evidentimin dhe prishjen e ndërtimeve pa leje, të bëra në zonat bregdetare, të
cilat pengojnë zhvillimin e turizmit.
10. Nga ky inspektim i kryer ana e Ish-Policisë së Ndërtimit Dega Vlorë, ndër të tjera
është konstatuar se, ndërtimi i kryer nga paditësi Nasi Simoni, është një ndërtim pa leje dhe
në referim të Ligjit nr.8402, datë 10.09.1998 “Për kontrollin dhe disiplinimin e punimeve në
ndërtim” dhe Ligjit nr.8405, datë 17.09.1998 “Për urbanistikën”, ky organ ka vendosur me
vendimin nr.627, datë 25.09.2006: “Të dënojë me prishje objekti, kundravajtësin Nasi Simoni
me adresë Jalë-Vuno-Himarë”.
11. Duke mos qenë dakord me këtë vendimmarrje, pala paditëse ka kryer procedurat
ankimore pranë Drejtorisë Qëndrore të Policisë së Ndërtimit Tiranë dhe gjatë kësaj kohe, nga
ana e ish-Policisë së Ndërtimit Dega Vlorë, nuk është ndërmarrë asnjë veprim konkret për
prishjen e këtij ndërtimi në mënyrë të menjëhershme.
12. Gjatë kohës që kërkesa ankimore e paditësit ka qenë në procedura shqyrtimi pranë
Drejtorisë Qëndrore të Policisë Ndërtimore, në datën 30.03.2007 prej Inspektoriatit të
Policisë së Ndërtimit, Dega Vlorë, është mbajtur procesverbali nr.21 “Mbi konstatimin e
kundravajtes” në lidhje me ndërtimin pa leje të bërë prej tij.
637
13. Ish-Policia Ndërtimore Dega Vlorë, në datën 04.04.2007, pretendon se ka njoftuar
paditësin Nasi Simoni që brenda datës 08.04.2007, të prishë vullnetarisht objektin e ndërtuar
pa leje, pasi në të kundërt ky objekt do të prishet nga ana e këtij organi.
14. Pala paditëse ka pretenduar se, pavarësisht faktit që ai nuk ishte njoftuar ende që
objekti duhej të prishej vullnetarisht brenda datës 08.04.2007, ish-Policia e Ndërtimit Dega
Vlorë ka marrë sërisht një vendim tjetër të dytë, me nr.18, datë 06.04. 2007 “Për prishje
objekti”, kjo në referim të Neneve 45, 75 të Ligjit nr.8405, datë 17.09.1998 “Për
urbanistikën”.
15. Pala paditëse ka pretenduar se, edhe pse nga ana e paditur ishte marrë vendimi i
dytë për prishjen e objektit, ai me nr.18, datë 06.04.2007, nga ana e Drejtorisë Qëndrore të
Policisë së Ndërtimit është marrë vendimi nr.78, datë 11.04. 2007, me të cilin është lënë në
fuqi vendimi i parë i marrë për prishjen e objektit, konkretisht ai me nr.627, datë 25.09.2006
dhënë nga Ish-Policia e Ndërtimit Dega Vlorë.
16. Në datë 17.04.2007, ish-Policia e Ndërtimit, Dega Vlorë ka shkuar në zonën ku
ishte kryer ndërtimi (shtëpia e banimit) dhe e ka prishur atë. Për këtë qëllim, është mbajtur
edhe procesverbali për ekzekutimin e vendimit nr.627, datë 25.09.2006 “Për prishjen e
objektit të kundraligjshëm të kundravajtësit Nasi Simoni”.
17. Për këtë arsye, paditësi në datën 09.11.2009 i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, me padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar se, të gjitha ato
veprime ta ndërmarra nga ish-Policia e Ndërtimit Dega Vlorë, bien ndesh me ligjet organike
për organizimin dhe funksionimin e saj, duke kërkuar gjyqësisht që të dëmshpërblehet nga
pala e paditur, tashmë Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar Tiranë, si organi i cili ka
marrë atributet e organeve (degëve) të ish-Policisë Ndërtimore nëpër rrethe, bazuar në Ligjin
nr.9780, datë 16.07.2007 “Për inspektimin e ndërtimit” i ndryshuar dhe VKM nr.548, datë
07.07.2010 “Për një ndryshim në VKM nr.868, datë 12.12.2007 “Për organizimin dhe
funksionimin e Inspektoratit Ndërtimor e Urbanistik Kombëtar” pika 2 e tij.
vendosur:
-Pranimin e kërkesë-padisë.
-Detyrimin e palës së paditur Inspektoriatit Ndërtimor Urbanistik Kombëtar Tiranë të
dëmshpërblejë paditësin Nasi Simoni në shumën 8.046.377 (tetë milion e dyzet e gjashtë mijë
e treqind e shtatëdhjetë e shtatë) lekë.
-Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur.
18/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....Nga analiza e fakteve të sipërpërmendura në
përputhje me dispozitën ligjore, gjykata çmon se, kushti i parë që buron nga Neni 608 i K.
Civil u provua si i tillë para gjykatës. Kështu, dëmi jashtë kontraktor ekziston si i tillë, pasi
është fakt i pranuar nga të dyja palët prishja e shtëpisë së banimit të paditësit. Edhe pse për
efekt të mbrojtjes juridike, kjo pasuri e palës paditëse nuk ka titullin hipotekor të saj (pasi
është ende në proces legalizimi), përsëri në vetvete kjo pasuri ka një vlerë konkrete në treg
rrjedhimisht e vlerësueshme dhe si e tillë, gëzon mbrojtje nga kjo bazë ligjore. .... Nga akti
ekspertimit rezultoi se vlera totale e dëmit të shkaktuar nga pala e paditur është në masën
8.046.377 lekë nga të cilat 6.771.625 lekë përfshin vlerën e objektit për kthimin në gjendjen e
mëparshme dhe 1.274.752 lekë përbën vlerën e dëmit të shkaktuar nga mospërdorimi i
sendit. Në këtë mënyrë për gjykatën kjo vlerë e nxjerrë nga ekspertja përbën vlerën konkrete
të dëmit të shkaktuar nga pala e paditur palës paditëse. ... U provua gjyqësisht se, nisma e
marrë nga pala e paditur për prishjen e këtij ndërtimi pa leje bie ndesh me gjithë kuadrin
ligjor që ekzistonte në fushën e ndërtimeve pa leje, në kohën e prishjes së këtij ndërtimi....
Lidhur me prishjen e ndërtimit pa leje në situata të tjera, ligji kërkon që për konstatimin e
shkeljes duhet të shprehet me Vendim KRRT-ja e Bashkisë, që ndërtimi i kryer tashmë është i
kundraligjshëm dhe pasi ky vendim të jetë i ligjshëm duhet të veprojë policia e ndërtimit për
638
nxjerrjen e aktit administrativ për prishjen e ndërtimit pa leje. Pra pozita e ketij organi si
zbatues i vendimit, nuk mund t’i japë atij tagra që duke përdorur kompentencat e një organi
tjetër më të lartë të kryejë veprime që bien ndesh me vetë natyrën e funksionit të saj. Ky
qëndrim shprehet si i tillë dhe në vendimin nr.29, datë 21.12.2006 të Gjykatës Kushtetuese ....
Paligjshmëria e këtij veprimi të ndërmarrë nga policia ndërtimore qëndron edhe në faktin se,
edhe pse ka ardhur në dijeni të faktit që paditësi ka qenë në proces legalizimi, ky organ ka
marrë vendimin për prishjen e këtij objekti dhe e ka prishur atë efektivisht. Për gjykatën
çmohet se, aplikimit pranë ALUIZNI-t, i bërë nga paditësi, e ka bërë këtë të fundit subjekt të
mbrojtjes ligjore që i garantohet nga Ligji nr.9482, datë 03.04.2006 “Për Legalizimin,
Urbanizimin dhe Integrimin e Ndërtimeve pa Leje” me ndryshimet përkatëse, i cili nga vet
përmbajtja e tij, mbron interesat pasurore të personave që kanë bërë ndërtime pa leje në
prona të ndryshme shtetërore apo private.... Në këtë mënyrë fakti që pala paditëse ka
aplikuar për legalizim, pasjell minimalisht ndërprerjen e çdo veprimi për prishjen e këtij
ndërtimi pa leje, përderisa organi kompetent administrativ i krijuar me këtë ligj ALUZINI,
Drejtoria Rajonale përkatëse nuk është shprehur me një vendim konkret për legalizimn ose jo
të objektit material, objekt kërkimi. ... Kjo pasi atributi ligjor për të bërë përfundimisht këtë
vlerësim për legalizim ose jo nuk i përket palës së paditur por ALUIZNI-t, e cila duhet ta
shprehi këtë fakt me një vendim formal. Në këtë mënyrë marrja e këtyre atributeve apriori,
shpreh edhe njëherë faktin se, vendimi për prishjen e këtij ndërtimi është bërë jashtë
kompetencave ligjore të njohura me ligj palës së paditur. ... Duke qenë se ky akt (vendimi
nr.627, datë 25.09.2006 «Për prishjen e objektit të kundravajtësit Nasi Simoni me adresë
Jalë-Vuno-Himarë», është nxjerrë në kapërcim të kufijve të kompetencave ligjore të ish-
Policisë së Ndërtimit Dega Vlorë, për sa më sipër u arsyetua, atëherë ai është një akt
absolutisht i pavlefshëm (nul). Në këtë mënyrë plotësohet edhe kushti i dytë i përcaktuar në
Nenin 608 të K.Civil lidhur me paligjshmërinë e veprimit. Së treti: faji si kategori subjektive
është kushti kryesor i përgjegjësisë civile jashtëkontraktore. Referuar vetë konceptimit të
Nenit 608 të K.Civil, faji në marrëdhëniet jashtkontraktore si dhe ato kontraktore në të
drejtën civile prezumohet si i tillë. Gjykata çmon se është pikërisht tërësia e veprimeve të
kryera me faj e palës së paditur ajo që ka shkaktuar dëmin konkret. Së katërti: ekzistenca e
lidhjes shkaksore midis dëmit të ardhur dhe shkakut të saj është lehtësisht e provueshme nga
ana e gjykatës, kjo në referim edhe të Vendimit Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë nr.12, datë 13.09.2007 dhe 14.09.2007. Kanë qënë pikërisht veprimet e
paligjshme të palës së paditur, ato që kanë çuar në ardhjen e pasojës konkrete shkaktimit të
dëmit në pasurinë e paditësit....”.
-Lënien në fuqi të vendimit nr.9516, datë 13.12.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë.
19/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....Ana e paditur e ka patur kohën e
mjaftueshme për të ekzekutuar vendimin e saj që në vitin 2004, kur sipas saj ka konstatuar
ndërtim pa leje. Nuk është aspak ligjore që ana e paditur për një periudhe 2- vjeçare, e ka
zvarritur këtë çështje dhe kur ligji favorizon paditësin ekzekutojnë vendimin. Por ajo që
vendimin e anës së paditur e bënë të paligjshëm është fakti se paditësi ka leje ndërtimi dhe
leje për shesh ndërtimi. Sipas nenit 45 të ligjit për Urbanistikën ai nuk ka bërë shkelje. Ana e
paditur ose duhet të kërkonte nga organet kompetente të shpreheshin për këtë problem ose
duhet të kërkonte shfuqizimin e këtyre vendimeve por jo të injorojë aktin dhe të ndëshkoje
subjektin vetëm mbi kërkesën e një projekti. Po të shikohet praktika e anës së paditur ajo
është shumë kontradiktore. Ka një sërë shkresash dhe aktesh të saj që nga viti 2004, që është
marrë me këtë çështje dhe asnjëherë nuk e ka paraqitur këtë fakt para organeve të ngarkuara
me ligj për administrimin e territorit, siç është KRT Bashkisë Himarë ose KKRT Qëndrore.
Në ankim, Avokati i Shtetit dhe ana e paditur, ka ngritur pretendimin se gjykata pa të drejtë e
639
ka quajtur veprimtarinë e anës së paditur si tejkalim të kopetencave. Ky pretendim nuk është
i drejtë. Ana e paditur në inspektimet e saj ka konstatuar se, sipas saj paditësi ka ndërtuar pa
leje dhe sipas nenit 5 të ligjit për Policinë e Ndërtimit ka kopetence që të urdhërojë dhe
prishjen e ndërtimit pa leje. Por në rastin konkret ndërtimi ka përfunduar që në vitin 1996-
1998. Po kështu paditësi për këtë ndërtim ka leje ndërtimi, pra nuk është pa leje siç kërkon
neni 5 i ligjit për policinë e ndërtimit. Këto dy fakte nuk i japin të drejtë anës së paditur të
ndërmerrte vetë vendim për prishje, por duhet t’ua kërkonte organeve që kanë kopetencë të
prishin vendimet e organeve më të ulëta. Ana e paditur duhet t’i kërkonte KKRRTSH që të
shfuqizonte vendimin e KRT-së Bashkisë Vlorë për leje shesh ndërtimi dhe vendimin e KRT
Qarkut Vlorë për leje ndërtimi dhe pastaj ajo mund të ekzekutonte vendimin e prishjes së
objektit, por dhe në këtë rast, paditësi duhej të dëmshpërblehej pasi ai ka qenë me mirëbesim
në këtë ndërtim përsa kohë organi i ngarkuar nga ligji i ka dhënë leje. Duke vepruar në këto
kushte, ana e paditur i ka shkaktuar dëm paditësit në kuptim të nenit 608 e 640 të K.Civil.
Duke vepruar në kundërshtim me veprimtarinë e saj, ana e paditur i ka shkaktuar dëm
paditësit dhe dëmi i shkaktuar duhet të dëmshpërblehet....”.
20. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs Avokatura e Shtetit, e cila kërkon
ndryshimin e vendimit nr.2699, datë 13.12.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit
nr.9516, datë 13.12.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si dhe rrëzimin e padisë, si
dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
21. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga

Avokatura e Shtetit, nuk përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit
mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat të mund të bëjnë të cënueshëm vendimin e
Gjykatës së Apelit Tiranë. Ky Kolegj, ҫmon se vendimi nr.2699, datë 13.12.2011 të Gjykatës
së Apelit Tiranë, i cili ka lënë në fuqi vendimin nr.9516, datë 13.12.2010 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Tiranë, është marrë në zbatim të drejtë të ligjit procedurial dhe atij material
dhe për rrjedhojë, ai duhet të lihet në fuqi.
22. Ky Kolegj, në referim të akteve të administruara në dosjen gjyqësore, që janë
marrë në shqyrtim dhe janë analizuar nga gjykatat më të ulëta, vlerëson se, si Gjykata e
Apelit Tiranë ashtu edhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në përputhje me kërkesat e
normave procedurialë kanë kryer “një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në
përputhje me ligjin” (neni 14 i K.Pr.Civile) duke ju dhënë përgjigje pretendimeve dhe
kërkimeve të palëve në proces; kanë bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (neni
12 i K.Pr.Civile) dhe si rezultat e kanë zgjidhur “mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej tyre”
23. Në çështjen objekt shqyrtimi, rezulton se kërkimi i palës paditëse është: ”Detyrimi
i palës së paditur të shpërblejë dëmin pasuror të shkaktuar ndaj paditësit”, duke e mbështetur
këtë pretendim në nenet 20, 22/1, 38, 39, 48 e vijues të Ligjit nr.8405, datë 17.09.1998 “Për
Urbanistikën” të ndryshuar; Ligji nr.9482, datë 03.04.2006 “Për Legalizimin, Urbanizimin
dhe Integrimin e Ndërtimeve pa Leje”; Ligji nr.8408, datë 25.09.1998 “Për Policinë e
Ndërtimit”; Ligji nr.9780, datë 16.07.2007 “Për Inspektimin e Ndërtimit”; Ligji nr.8510, datë
15.07.1999 “Për përgjegjësinë jashtkontraktore të organeve të administratës shtetërore”;
Nenet 12, 175, 608, 609, 640 të K.Civil; nenet 12, 175, 608, 609, 640 të K.Civil; neni 32 e
vijues i K.Pr.Civile; nenet 9, 14, 115, 116 dhe 117 të K.Pr.Civile; nenet 17, 37, 38, 41, 42, 44,
640
122 të Kushtetutës së R.Sh; Konventa Europiane e të Drejtave të Njeriut (Neni 1 i Protokolli
nr.1).
24. Referuar kërkimit të palës paditëse si dhe shkakut ligjor të tyre rezulton se
mosmarrëveshja objekt shqyrtimi ka lindur si pasojë e veprimeve të palës së paditur, të cilat
sipas paditësit vijnë në kundërshtim me sa parashikojnë dispozitat ligjore në fuqi, të cilat
rregullojnë mosmarrëveshjen objekt shqyrtimi. Sipas paditësit pala e paditur, në mënyrë të
kundraligjshme, pa bërë verifikimet e duhura pranë organeve kompetente dhe në tejkalim të
kompetencave të saja, i ka prishur paditësit ndërtimin, duke e cënuar atë në të drejtën e tij të
pronësisë dhe duke i shkaktuar një dëm të konsiderueshëm. Për këtë arsye, pala paditëse ka
kërkuar në rrugë gjyqësore, shpërblimin e dëmit të shkaktuar.
25. Në gjykim, pala paditëse ka pretenduar se, veprimet e kryera nga Ish-Policia
Ndërtimore Dega Vlorë, bien në kundërshtim me Ligjin nr.8405, datë 17.09.2008 “Për
Urbanistikën” i ndryshuar, me nenet 22/1, 77 dhe 79 të tij, pasi ky organ nuk ka patur asnjë
atribut ligjor për të ndërmarrë një veprim të tillë. Nuk rezulton që të ketë pasur asnjë vendim
të KRRT-së së Bashkië Himarë apo të KRRTRSH, që të ketë vendosur për prishjen e këtij
ndërtimi. Paditësi ka pretenduar se me anë të këtij akti, ana e paditur ka tejkaluar
kompetencat e veta, duke sjellë si pasojë që akti administrativ të jetë absolutisht i pavlefshëm,
referuar nenit 116/b të K.Pr.Administrative. Nga paligjshmëria e këtij akti janë cënuar rëndë
dhe në mënyrë arbitrare të drejtat themelore të individit si e drejta për banim, e drejta e
pronës dhe e gëzimit të qetë dhe të lirë të pasurisë së tij etj.
26. Ndërsa ana e paditur në këtë gjykim, ka prapësuar se, veprimet e ndërmarra nga
ish-Policia Ndërtimore Dega Vlorë kanë qenë në përputhje të plotë me dispozitat ligjore në
fuqi në momentin e prishjes së ndërtimit, të parashikuara në Ligjin nr.8405, datë 17. 09. 1998
“Për Urbanistikën”, i ndryshuar, Ligjin nr.8408, datë 25.09.1998 “Për Policinë e Ndërtimit”,
Ligjin nr.8402, datë 10.09.1998 “Për kontrollin dhe disiplinimin e punimeve në ndërtim”. Kjo
për faktin se, ndërtimi i kryer nga ana e paditësit ka qenë i paligjshëm. Që paditësi nuk ka
pasur leje ndërtimi, provohet edhe nga fakti që ai i ishte drejtuar ALUIZNI-t Vlorë për ta
futur ndërtimin e kryer prej tij në procedura legalizimi. Për këtë arsye, ana e paditur, kur ka
konstatuar se ky ndërtim ka qenë i paligjshëm, si dhe bazuar në kërkimin e bërë nga Njësia e
Ndërtimit të Projektit (PUC) mbi ndërtimet pa leje në bregun e detit Jon, ka kryer prishjen e
tij. Këto veprime të anës së paditur, janë kryer në përputhje me dispozitat që parashikon Ligji
nr.7665, datë 21.01.1993 “Për zhvillimin e zonave që kanë përparësi turizmin”, si dhe VKM
nr.88, datë 01.03.1993, pasi zona e Jalit është përcaktuar si zonë e mbrojtur me përparësi
zhvillimi turistik.
27. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, për një zgjidhje të drejtë
dhe përfundimtare të çështjes objekt gjykimi, referimi duhet të bëhet si në ligjin specifik i cili
rregullon “përgjegjësinë jashtëkontraktore të administratës shtetëtore”, ashtu dhe ligjet e tjera
specifike që do të përmenden më poshtë në këtë vendim, si dhe në Kodin Civil.
28. Në nenin 3 të Ligjit nr.8510, datë 15.07.1999 “Për përgjegjësinë
jashtëkontraktore të organeve të administratës shtetërore”, i ndryshuar, i titulluar “Rastet e
përgjegjësisë se organeve shtetërore”, parashikohet se: “Organet e administratës shtetërore
përgjigjen për demet që u shkaktojnë personave fizike a juridike private në rastet që vijojnë:
a) kur kryejnë veprime a mosveprime të kundërligjshme; b) kur kryejnë veprime a
mosveprime të ligjshme, por që sjellin dëmtimin e interesave të ligjshme të personave fizike a
juridike private; c) kur, megjithëse kryejnë veprime a mosveprime të ligjshme, u shkaktojnë
një dëm të pabarabartë subjekteve të cilëve u drejtohet ky veprim a mosveprim; ç) kur, për
shkak të mosfunksionimit të mjeteve teknike me të cilat organet e administratës shtetërore
ushtrojnë veprimtarinë e tyre, persona fizike a juridike private cënohen në interesat e tyre të
ligjshme; d) kur u shkaktojnë një rrezik të vazhdueshëm personave fizike a juridike privatë;
dh) kur kryejnë një akt korruptiv gjatë ushtrimit të funksioneve të tyre”.
641
29. Në analizë të dispozitës së sipërcituar për të përcaktuar përgjegjësinë e organeve
të administratës shtetëtore është e domosdoshme që të plotësohen në mënyrë kumulative,
kushtet e parashikuara në këtë dispozitë të cilat duhet të jenë në harmoni dhe me kushtet e
parashikuara në nenin 608 të Kodit Civil, të cilat janë: 1. Ekzistenca e dëmit pasuror; 2.
Paligjshmëria e veprimit ose mosveprimit; 3. Ekzistenca e fajit; dhe 4. Lidhja shkakësore.
Ekzistenca e këtyre katër elementëve bën që organi shtetëror të përgjigjet për dëmin
jashtëkontraktor. Mungesa qoftë dhe e njërit prej tyre përjashton organin nga kjo lloj
përgjegjësie. Referuar ligjit të kohës kur është shkaktuar dëmi, si dhe atij kur është zhvilluar
gjykimi, është pikërisht pala paditëse ajo që ka barrën e provës për të vërtetuar dëmin që i
është shkaktuar nga veprimet ose mosveprimet e paligjshme të palës të paditur, veprimet
konkrete të paligjshme të kryera nga pala e paditur si dhe faktin që, dëmi që i është shkaktuar
është rrjedhim i drejtpërdrejtë dhe i menjëhershëm i veprimit ose mosveprimit të
kundërligjshëm të palës së paditur.
30. Në çështjen objekt shqyrtimi, pala paditëse ka provuar me prova shkresore se cili
është dëmi që i është shkaktuar dhe në cfarë mase është ai, cilat janë veprimet e paligjshme të
anës së paditur dhe ku qëndron lidhja shkakësore midis këtyre veprimeve, si dhe pasojës së
ardhur, përse konsiderohen me faj dhe të paligjshme veprimet e anës së paditur.
31. Në analizë të sa më sipër, ky Kolegj, vëren se gjykatat më të ulëta, pas zhvillimit
të një hetimi gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm (neni 14 i K.Pr.Civile), duke i nënshtruar
verifikimit dhe debatit gjyqësor (analizë ligjore e mbështetur në prova) çështjet e
rëndësishme nëse ekzistojnë apo jo kushtet për lindjen e detyrimit për shkaktimin e dëmit
jashtëkontraktor, kanë arritur në perfundimin e drejtë se, veprimet e kryera nga ana e paditur
janë veprime të kryera me faj, pasi ato janë kryer në kundërshtim me ligjin dhe në kapërcimit
të kompetencave ligjore që i ka dhënë ligji kohës anës së paditur.
32. Ka rezultuar e provuar nga provat shkresore që janë administruar në dosjen
gjyqësore (siç është parashtruar dhe më lart tek rrethanat e çështjes), se paditësi e ka kryer
ndërtimin bazuar në vendimin nr.12, datë 24.10.1996 të KRRT-së së Bashkisë Himarë, me
anën e të cilit është miratuar sheshi i ndërtimit për një banesë dy katëshe mbi një sipërfaqe
toke prej 400 m2 dhe vendimit nr.3, datë 28.11.1996, me anën e të cilit, po ky organ ka
miratuar Lejen e Ndërtimit për të ndërtuar banesën 2-katëshe në vendin e quajtur Jalë-Vuno,
sipas përkufizimeve përkatëse. Bazuar në dokumentat e mësipërme vërtetohet qartësisht fakti
që, ky ndërtim ka qenë konform ligjeve të kohës.
33. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë në shqyrtimin e kësaj çështje, vlerëson
të bazuar në ligj dhe në prova konkluzionin e arritur nga dy gjykatat më të ulëta se, veprimet
e anës së paditur kanë qenë në kundërshtim me ligjin dhe se ajo ka vepruar në kapërcim të
kompetencave që vetë ligji i ka njohur asaj.
34. Ky Kolegj, çmon të theksojë se, pavlefshmëria absolute e një akti administrativ
është një nga format më të rënda të pavlefshmërisë së aktit. Në kuptimin e së drejtës, akte
administrative absolutisht të pavlefshme janë ato akte, të cilat për shkak të shkeljes thelbësore
të ligjeve mbi bazën e të cilave janë nxjerrë, nuk kanë fuqinë e një akti administrativ të
administrativ absolutisht i pavlefshëm, që nga momenti i nxjerrjes së tij, nuk krijon dhe as
mund të krijojë pasojat juridike për të cilat ai është nxjerrë. Një akt absolutisht i pavlefshëm
nuk është akt; ai është një nulitet i plotë, i cili konsiderohet se nuk ka hyrë në fuqi asnjëherë.
Për shkak të shkeljes së rëndë thelbësore të ligjës, pavlefshmëria absolute e një akti nuk mund
të rregullohet në të ardhmen, as nga palët dhe as nga organi që ka lëshuar aktin, pasi ky akt
konsiderohet sikur nuk ka ekzistuar asnjeherë. Si i tillë, ai nuk mund të ketë fuqi detyruese, as
ndaj personave apo subjekteve, të cilëve iu kundrejtohet dhe as ndaj organeve të tjera të
administratës shtetërore.
642
35. Kur jemi përpara rastit të konstatimit të pavlefshmërisë absolute të një akti
administrativ, siç është edhe në rastin konkret, gjykatat duhet të hetojnë e gjykojnë fillimisht
ekzistencën e shkaqeve ligjore që i përkasin kësaj pavlefshmërie absolute, të cilat janë të
përcaktuara shumë qartë në nenin 116 të K.Pr.Administrative, në të cilën pasqyrohet se:
“Aktet administrative do të quhen absolutisht të pavlefshme, në kuptimin e këtij Kodi, në
rastet e mëposhtme: a) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ i paidentifikuar;
b) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të kompetencave të tij
ligjore; c) kur akti është nxjerrë në kundërshtim me formën dhe proçedurën e kërkuar nga
ligji”. Ndërsa efektet e këtyre lloj aktesh përcaktohen qartësisht në nenin 117 të
K.Pr.Administrative, e konkretisht në pikën 1 të tij, ku pasqyrohet se: “1. Aktet
administrative absolutisht të pavlefshme nuk prodhojnë pasoja ligjore pavarësisht nga fakti
nëse janë deklaruar apo jo si të tillë. 2. Secila palë e interesuar mund të kërkojë që akti
administrativ të shpallet absolutisht i pavlefshëm. Kërkesa në fjalë mund të bëhet në çdo
kohë. Organi administrativ kompetent, me iniciativën e tij, mundet të deklarojë një akt
administrativ absolutisht të pavlefshëm në çdo kohë. 3. Në qoftë se vetëm një pjesë e aktit
është absolutisht e pavlefshme, i gjithë akti do të konsiderohet absolutisht i pavlefshëm në
rast se pjesa që anullohet është aq e rëndësishme sa që organi administrativ nuk do ta nxirrte
aktin pa këtë pjesë”.
36. Në analizë të dispozitave të mësipërme, rezulton se tre janë rastet që ligji ka
parashikuar për të kuptuar nëse një akt administrativ është absolutisht i pavlefshëm. Në
funksion të zgjidhjes së cështjes objekt shqyrtimi, Ky Kolegj çmon të analizojë rastin e dytë
që parashikon neni 116, gërma “b” e K.Pr.Administrative, i cituar më sipër. Referuar kësaj
pike, rasti i dytë i pavlefshmërisë absolute ka të bëjë me aktet administrative që nxirren nga një
organ administrativ në kapërcim të kufijve të kompetencave të tij. Çdo organ administrativ
është kompetent në fushën që ai mbulon dhe nuk mundet të ushtrojë të drejtat e një organi
tjetër administrativ, pasi ushtrimi i kompetencave tej kufijve të ligjit përbën cënim të parimit
të ligjshmërisë dhe si rrjedhojë, çdo veprim apo akt administrativ që mund të nxirret nga kjo
veprimtari e pakufizuar dhe arbitrare shpie domosdoshmërisht në pavlefshmërinë juridike të
tyre.
37. Në çështjen objekt shqyrtimi, konstatohet qartësisht se veprimet e anës së paditur
në këtë gjykim, janë kryer në kapërcim të kompetencave ligjore që parashikon Ligji nr.8405,
datë 17.09.1998 “Për urbanistikën”. Referuar dispozitave të këtij ligji, është përcaktuar qartë
definicioni “ndërtim i paligjshëm”, si dhe kur janë rastet dhe si vepron Dega e Policisë
Ndërtimore në lidhje me këto lloj ndërtimesh. Ky fakt pasqyrohet qartë në nenin 78 të Ligjit
nr.8405, datë 17.09.1998 “Për urbanistikën”, i ndryshuar, në të cilin thuhet se: “Ndërtimet që
kryhen pa leje ndërtimi në sheshin e miratuar, janë ndërtime të kundërligjshme. Seksioni i
urbanistikës në bashki a rreth, drejtoria e urbanistikës në Bashkinë e Tiranës, policia
bashkiake, si dhe personat e tjerë të interesuar, kur vërejnë ndërtime të tilla, njoftojnë
menjëherë degën e Policisë së Ndërtimit në rreth për ndërtimin e kundërligjshëm. Dega e
Policisë së Ndërtimit, pas marrjes së njoftimit nga organet e mësipërme ose me iniciativën e
saj, vendos menjëherë pezullimin e ndërtimit të paligjshëm dhe vendos masën e gjobës, sipas
nenit 81 të këtij ligji” (dispozitë në fuqi në momentin e nxjerrjes së urdhërit të parë për
prishjen e ndërtimit). Ndërsa në nenin 79 po të këtij ligji, është parashikuar se: “Për
ndërtimin e kundërligjshëm, të pezulluar sipas nenit 78, merr vendim KRRT e rrethit ose e
Bashkisë së Tiranës në mbledhjen e tij më të afërt. KRRT jep lejen e ndërtimit kur ndërtimi
plotëson kërkesat e këtij ligji, në rast të kundërt merr vendim për prishjen e ndërtimit të
kundërligjshëm. Këto vendime janë të formës së prerë dhe prishja e ndërtimit realizohet
brenda 5 ditëve nga dalja e urdhrit të kryetarit të bashkisë ose të rrethit për prishjen
ndërtimit të kundërligjshëm, në zbatim të vendimit të KRRT-së”. (dispozitë në fuqi në
momentin e nxjerrjes së urdhërit të parë për prishjen e ndërtimit).
643
38. Në analizë të këtyre dispozitave ligjore, pasqyrohet qartë fakti që, ndërtimet të
cilat kryhen pa leje ndërtimi konsiderohen si ndërtime të kundraligjshme dhe si të tilla ato
duhet të jenë objekt i veprimtarisë së Policisë së Ndërtimit. Megjithatë, për vetë specifikën,
rëndësinë e madhe që kanë këto lloj aktesh, si dhe pasojave të rënda që sjellin ato për
shtetasit, ligjvënësi në formulimin e dispozitës ligjore të sipërcituar, ka pasur në vëmendje
faktin se Policia e Ndërtimit nuk mund të jetë një organ me cilësi vendimmarrëse, por vetëm
një organ ligjzbatues dhe ekzekutues. Kjo me qëllim shmangien e pasojave të pariparueshme
që mund të vijnë nga veprimi i menjëhershëm i këtyre organeve, siç janë prishja e ndërtimeve
sikurse ka ndodhur në rastin objekt shqyrtimi. Jo pa qëllim ligjvënësi e ka përcaktuar
qartësisht faktin se, është pikërisht KRRT e rrethit apo pranë bashkisë, organi që merr vendim
për prishjen e ndërtimeve të paligjshme. Ky vendim për prishjen e këtyre ndërtimeve është i
formës së prerë, i cili duhet të ekzekutohet nga ana e Policisë Ndërtimore brenda 5 ditëve nga
dalja e aktit për prishjen e ndërtimit të paligjshëm.
39. Në vijim të ananlizës ligjore të sa më sipër, si dhe parashikimeve të nenit 78 dhe
79 të Ligjit 8405, datë 17.09.1998 “Për urbanistikën”, i ndryshuar, Ish-Policia Ndërtimore
Dega Vlorë (sot INUK) në cilësinë e palës së paditur në këtë gjykim, duhet të kishte vendosur
fillimisht pezullimin e ndërtimit të paligjshëm, të kishte gjobitur subjektin kundravajtës, si
dhe të kishte informuar KRRT e Bashkisë Himarë ose KKRRTSH për të marrë vendimin
kompetent, pra nëse ndërtimi i kryer nga paditësi Nasi Simoni ishte apo jo i kundërligjshëm
dhe a duhej të shëmbej apo jo. Në mënyrën sesi ka vepruar ana e paditur në këtë gjykim,
konstatohet qartësisht se ajo ka vepruar në kapërcim të kompetencave që i ka dhënë ligji, pasi
nxjerrja e vendimit për prishjen e ndërtimit objekt shqyrtimi nuk ka qenë në kompetencë të
saj, por në kompetencë të KRRT së Bashkisë Himarë ose KKRRTSH, nisur nga fakti që
ndërtimi i paditësit ndodhej në një zonë që ka përparësi turizmin.
40. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon të theksojë se, sa më sipër, vjen
në përputhje të plotë edhe me dispozitat ligjore të kohës të parashikuara në Ligjin nr.8408,
datë 25.09.1998 “Për policinë e ndërtimit”, i ndryshuar, ligji organik me të cilin është
përcaktuar fusha e veprimtarisë, organizimi, funksionimi dhe kompetencat e Policisë
Ndërtimore (në momentin e lindjes së konfliktit objekt shqyrtimi). Kështu, në nenin 1 të këtij
ligji përcaktohet se: “Policia e Ndërtimit është organ ekzekutiv, i armatosur, i specializuar
për kontrollin e zbatimit të ligjshmërisë në fushën e punimeve të ndërtimit dhe urbanistikës”,
ndërsa në nenin 3 të tij, përcaktohet qartësisht se: “Policia e ndërtimit ka këto kompetenca:
1. Të kontrollojë dhe të zbatojë dispozitat ligjore në fushën e urbanistikës dhe të punimeve të
ndërtimit. 2. Të vendosë gjoba për shkeljen e dispozitave ligjore të mësipërme. Të gjitha të
ardhurat e krijuara nga gjobat derdhen në Buxhetin e Shtetit. Përjashtimisht, për vitin 2006,
pjesa e të ardhurave, që do të përdoret për investime dhe shpenzime operative, është ajo që
Ministria e Punëve Publike, Transportit dhe Telekomunikacionit ka miratuar për Policinë e
Ndërtimit". 3. Të pezullojë e të marrë vendim për prishjen e ndërtimit të kundërligjshëm”.
41. Në nenin 5 të po këtij ligji, parashikohet gjithashtu se: “Policia e ndërtimit, në
zbatim të kushteve të ligjit nr.8405, datë 17.9.1998 "Për urbanistikën" dhe të ligjit nr.8402,
datë 10.9.1998 "Për kontrollin dhe disiplinimin e punimeve të ndërtimit", kontrollon dhe
merr masat e duhura për pezullimin e punimeve, prishjen e ndërtimit të kundërligjshëm, si
dhe jep dënimin me gjobë”, ndërsa në nenin 6 të tij është specifikuar se: “Policia e ndërtimit
pezullon e njofton Këshillin e Rregullimit të Territorit të Republikës së Shqipërisë për
vendimet e marra nga këshilli i rregullimit të territorit të rrethit ose i bashkisë, kur vëren
shkelje të ligjit në vendimet e tyre”.
42. Pra, në analizë të të gjitha këtyre dispozitave ligjore që përcaktojnë kompetencat e
anës së paditur, konkretisht Ish-Policisë Ndërtimore, Dega Vlorë (sot INUK), rezulton
qartësisht e provuar se, ky organ administrativ shtetëror nuk ka pasur tagrin për të vendosur
për prishjen e ndërtimeve të paligjshme, pa u shprehur më parë për këtë gjë, organet
644
kompetente të ngarkuara me ligj për verifikimin e ligjishmërisë së këtyre ndërtimeve (pra
nëse janë të ndërtuara me leje apo janë ndërtime të paligjshme), bazuar kjo në parashikimet e
Ligjit nr.8405, datë 17.9.1998 "Për urbanistikën", i ndryshuar, i cili sipas dispozitave 78 dhe
79 parashikonte se kompetent për vendosur për prishjen e ndërtimit të paligjshëm është
KRRT e rrethit (pra KRRT e Bashkisë Himarë) ose KKRRTRSH-ja.
43. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të sqarojë se, ligjvënësi është
përpjekur të krijojë një legjislacion të plotë dhe të pasur përsa i përket rregullimit të
veprimtarisë në fushën e ndërtimeve, për vetë problematikën dhe specifikën që ka kjo fushë.
Nëpërmjet këtij legjislacioni, ligjvënësi, ka synuar rregullimin e plotë dhe të qartë të
kompetencave ligjore që duhet të kenë të gjitha organet shtetërore të cilat janë përcaktuar dhe
ngarkuar për zbatimin e tij, duke krijuar mundësinë që, këto organe shtetërore për shkak edhe
të vetë karakteristikave që mund të kenë, të mos krijojnë përplasje apo dublim të
kompetencave mes tyre. Në këtë kuptim, ligjvënësi me të gjithë gamën e madhe të ligjeve që
ka miratuar në fushën e ndërtimeve, ka pasur si qëllim që të gjitha këto norma ligjore më
karakter normativ të gjejnë mbështetje tek njëra-tjetra dhe të jenë në një vijë logjike dhe
ligjore, dhe jo të krijojnë kundërshti ndërmjet tyre. Në një kuptim të kundërt nga ky, pra nëse
këto akte nuk do të ishin në harmoni me njëra-tjetrën dhe do të krijonin përplasje ndërmjet,
atëhere ato do të sillnin mosmarrëveshje dhe përplaseje të natyrave të ndryshme, si dhe të
kompetencave të vetë institucioneve.
44. Ligjvënësi në hartimin e akteve ligjore, ka pasur si qëllim që të krijojë një proces
të qartë, të plotë dhe zinxhir, i cili të rregullojë, disiplinojë dhe kontrollojë kryerjen e
ndërtimeve në vend në mënyrë që këto të fundit të jenë me leje dhe në harmoni të plotë me
planet urbanizuese të miratuara. Për këtë arsye, ligjvënësi ka ngritur dhe ka përcaktuar
organet kompetente të specializuara për të bërë evidentimin e këtyre shkeljeve, si dhe ka
përcaktuar qartë organet kompetente të cilat duhet të vlerësojnë nëse ndërtimi është ose jo i
ligjshëm dhe nëse ky ndërtim duhet të prishet ose jo; duke përcaktuar organet kompetente dhe
të specializuara për ekzekutimin e vendimeve për prishjen e ndërtimeve të paligjshme.
45. Ky Kolegj, vlerëson të theksojë se, nga analizimi dhe krahasimi i përmbajtjes së
këtyre akteve, këto dispozita ligjore jo vetëm që nuk krijojnë kundërshti ndërmjet tyre, por
kanë një përputhje dhe plotësim shumë të mirë ndërmjet tyre, fakt i cili gjen mbështetje të
qartë dhe në parashikimet e Ligjit nr.8402, datë 10.9.1998 "Për kontrollin dhe disiplinimin e
punimeve të ndërtimit", i ndryshuar, i cili aplikohet i lidhur me Ligjin nr.8405, datë
17.9.1998 "Për urbanistikën", i ndryshuar, në zbatim të dispozitave ligjore të Ligjit nr.8408,
datë 25.09.1998 “Për policinë e ndërtimit”, i ndryshuar, i cili është ligji organik bazë, në
përputhje me të cilin ushtron veprimtarinë ana e paditur në këtë gjykim.
46. Fakti që Policia Ndërtimore, referuar Ligjit nr.8408, datë 25.09.1998 “Për policinë
e ndërtimit”, nuk ka kompetenca për të nxjerrë vendim në lidhje me prishjen e një ndërtimi të
pretenduar si i paligjshëm, pa u shprehur më parë organet kompetente të përcaktuara me ligj,
përveç se është pasqyruar në dispozitat ligjore të cituara më sipër, gjen mbështetje edhe tek
neni 15 i Ligjit nr.8402, datë 10.9.1998 "Për kontrollin dhe disiplinimin e punimeve të
ndërtimit", i ndryshuar, në të cilin thuhet se: “Shkeljet e neneve 5, 6, 7, 9, 10 dhe 11 të këtij
ligji përbëjnë kundërvajtje administrative dhe dënohen me gjobë në masën 50 000 deri në
200 000 lekë. Për shkelje të neneve 4, 8, 12 e 14 të këtij ligji masa e gjobës është 300 000
deri në 500 000 lekë. Gjoba vendoset nga kryetari i degës përkatëse të Policisë së Ndërtimit”,
si edhe në nenin 17 të po këtij ligji, në të cilin parashikohet se: “Kundër vendimit të dënimit
me gjobë mund të bëhet ankesë brenda 5 ditëve te drejtori i Policisë së Ndërtimit. Kundër
vendimit të mësipërm mund të bëhet ankesë brenda 5 ditëve në gjykatën e rrethit ku është
kryer kundërvajtja. Në rast se brenda 5 ditëve nuk ushtrohe t e drejta e ankimit në gjykatë,
vendimi merr formë të prerë dhe përbën titull ekzekutiv”.
645
47. Në analizë të sa më sipër, rezulton qartë se Policia Ndërtimore nuk ka kompetencë
që të nxjerrë vendime për prishjen e objektit të paligjshëm, por vetëm të nxjerrë vendime për
dhënien e masës administrative dënim me gjobë. Bazuar në analizën e mësipërme, Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlereson se, ana e paditur në këtë gjykim Ish-Policia
Ndërtimore, Dega Vlorë (sot INUK), ka vepruar në kapërcim të kompetencave të saj ligjore
përsa i përket prishjes së ndërtimit shtëpi banimi në emër të subjektit Nasi Simoni, të ndodhur
në Jalë-Vuno-Himarë. Ky organ, në momentin që ka konstatuar se ndërtimi i kryer nga
paditësi Nasi Simoni mund të ishte kryer në mënyrë të paligjshme (edhe pse sipas këtij të
fundit ekzistonte leja e ndërtimit e miratuar me vendimin nr.3, datë 28.11.1996 Të Bashkisë
Himarë), kishte detyrimin që ti kërkonte KRRT Bashkia Himarë ose KKRRTSH –së, që të
shpreheshin rreth faktit nëse: a) kjo leje ndërtimi që kishte paditësi ekzistonte ose jo ; si dhe
b) nëse kjo leje ndërtimi ishte dhënë apo jo në përputhje me ligjin.
48. Vetëm pasi këto organe kompetente të përcaktuara nga Ligji nr.8405, datë
17.9.1998 "Për urbanistikën", i ndryshuar, do të shpreheshin rreth ligjishmërisë së lejes së
ndërtimit si dhe për prishjen ose jo të ndërtimit, atëherë ish-Policia Ndërtimore Dega Vlorë
(sot INUK) do të vijonte me veprimet e parashikuara shprehimisht në ligj. Në kushtet kur ana
e paditur në këtë gjykim, nuk ka kryer paraprakisht veprimet që duhet të kryente sipas
dispozitave të neneve 78 dhe 79 të Ligjit nr.8405, datë 17.9.1998 "Për urbanistikën", i
ndryshuar, por ka vepruar direkt me nxjerrjen e vendimit për prishjen e ndërtimit si dhe me
ekzekutimin e tij, rezulton e provuar që ka vepruar në kapërcimin të kompetencave të tij
ligjore, si dhe në kundërshtim me dispozitat ligjore të aplikueshme.
49. Përsa kohë veprimtaria e anës së paditur është kryer jashtë kompetencave të saj,
edhe aktet administrative të dala si pasojë e kësaj veprimtarie konsiderohen si absolutisht të
pavlefshme. Rezulton që punonjësit e Ish-Policisë Ndërtimore, Dega Vlorë (sot INUK), kanë
ekzekutuar vendimin nr.627, datë 25.09.2006 të Ish-Policisë së Ndërtimit Dega Vlorë, i cili
është lënë në fuqi me vendimin nr.78, datë 11.04. 2007 të Drejtorisë Qëndrore të Policisë së
Ndërtimit Tiranë. Këto vendime, janë akte absolutisht të pavlefshme, pasi rezultojnë të jenë
marrë jashtë kompetencave të parashikuara nga Ligji nr.8408, datë 25.09.1998 “Për policinë e
ndërtimit”, i ndryshuar; Ligjit nr.8405, datë 17.9.1998 "Për urbanistikën", i ndryshuar. Për
këtë arsye, në kushtet kur ana e paditur ka vepruar me faj dhe ka kryer veprime në
kundërshtim me dispozitat ligjore të zbatueshme, ajo duhet të përgjigjet për dëmin që i ka
shkaktuar paditësit në bazë të nenit 3 të Ligjit nr.8510, datë 15.07.1999 “Për përgjegjësinë
jashtëkontraktore të organeve të administratës shtetërore”, i ndryshuar, si dhe të neneve 609
e vijues të Kodit Civil.
50. Mbi bazën e këtyre konstatimeve, Gjykata e Apelit Tiranë, kur ka lënë në fuqi
vendimin e shkallës së parë, ka arsyetuar se: “Ana e paditur në inspektimet e saj ka
konstatuar se, sipas saj paditësi ka ndërtuar pa leje dhe sipas nenit 5 të ligjit për Policinë e
Ndërtimit ka kopetence që të urdhërojë dhe prishjen e ndërtimit pa leje. Por në rastin konkret
ndërtimi ka përfunduar që në vitin 1996-1998. Po kështu paditësi për këtë ndërtim ka leje
ndërtimi, pra nuk është pa leje siç kërkon neni 5 i ligjit për policinë e ndërtimit. Këto dy fakte
nuk i japin të drejtë anës së paditur të ndërmerrte vetë vendim për prishje, por duhet t’ua
kërkonte organeve që kanë kopetencë të prishin vendimet e organeve më të ulëta. Ana e
paditur duhet t’i kërkonte KKRRTSH që të shfuqizonte vendimin e KRT-së Bashkisë Vlorë
për leje shesh ndërtimi dhe vendimin e KRT Qarkut Vlorë për leje ndërtimi dhe pastaj ajo
mund të ekzekutonte vendimin e prishjes së objektit, por dhe në këtë rast, paditësi duhej të
dëmshpërblehej pasi ai ka qenë me mirëbesim në këtë ndërtim përsa kohë organi i ngarkuar
nga ligji i ka dhënë leje....”
51. Në referim të akteve shkresore të administruara në dosjen gjyqësore dhe të marra
në shqyrtim nga ana e gjykatave më të ulëta, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë,
konstaton se, mes veprimeve të palës së paditur Ish-Policia Ndërtimore, Dega Vlorë (sot
646
INUK) dhe dëmit të pretenduar nga pala paditëse Nasi Simoni, si pasojë e prishjes (shembjes)
së ndërtimit objekt shqyrtimi, ekziston lidhja shkakësore. Vlen të theksohet se, shembja e
ndërtimit e realizuar si pasjë e veprimeve të kryera nga ana e paditur, e ka cënuar me pa të
drejtë dhe në mënyrë të kundraligjshme palën paditëse, në të drejtën së tij të pronësisë. Në
kushtet kur, ka rezultuar e provuar se veprimet e kryera nga pala e paditur janë kryer me faj,
në kundërshtim me dispozitat ligjore të zbatueshme si dhe në kapërcim të kompetencave
ligjore që ligji i ka dhënë Ish-Policisë Ndërtimore, Dega Vlorë (sot INUK), kjo e fundit duhet
ta dëmshpërblejë paditësin në vlerën e dëmit të pësuar.
52. Përsa i përket vlerës së dëmit, ajo është përcaktuar nga akti i ekspertimit të datës
11.10.2010, i administruar në dosjen gjyqësore me cilësinë e provës gjyqësore (referojuni
faqes 130-143 të dosjes gjyqësore). Gjykata e Lartë si “gjykatë ligji”, nuk mund të marrë në
analizë dhe të të bëjë interpretim të provave të administruara në gjykim, detyrë e cila është
vetëm e gjykatave më të ulëta. Kjo gjykatë, merret vetëm me analizimin dhe interpretimin e
zbatimit të drejtë ose jo të ligjit material dhe atij procedurial nga ana e Gjykatave më të ulëta,
në lidhje me mosmarrëveshjen që është objekt shqyrtimi gjyqësor.
53. Për gjithë sa u analizua më sipër në këtë vendim, Kolegji Administrativ i Gjykatës
së Lartë, ҫmon se, pretendimet e ngritura nga paditësi nuk janë të mbështetura në prova dhe
në ligj dhe se vendimi nr.2699, datë 13.12.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë, është marrë në
zbatim të drejtë të ligjit procedurial dhe atij material. Për këtë arsye, bazuar në Ligjin
mosmarrëveshjeve administrative”, si dhe Dekretit nr.7818, datë 16.11.2012 të Presidentit të
Republikës së Shqipërisë, ky kolegj vleërson se ky vendim duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.2699, datë 13.12.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 26.01.2016
647
MENDIMI I PAKICËS
Si gjyqtar në pakicë kam qëndrimin se Kolegji Administrativ nuk duhet të kishte
vendosur lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë me të cilin konfirmohej
vendimi i gjykatës së shkallës së paru që e kishte pranuar padinë, por duhet që të dy këto
vendime gjyqësore të ndryshoheshin dhe të rrëzohej padia.
Shumica e Kolegjit Administrativ, duke konfirmuar arsyetimin dhe përfundimet e
Gjykatës së Apelit Tiranë, ka parashtruar një arsyetim me anë të të cilit argumentohet se aktet
administrative të nxjerra nga pala e paditur INUK Tiranë dhe ish Dega e Policisë Ndërtimore
Vlorë, për prishjen e objektit ndërtimor që paditësi Nasi Simoni pretendohet e kishte në
pronësi, janë akte administrative absolutisht të pavlefshme sepse janë nxjerrë në kapërcim të
kompetencave të cilat ligji i njeh këtyre organeve administrative. Për rrjedhojë të
pavlefshmërisë absolute të akteve administrative të nxjerra dhe ekzekutuara (vendimeve për
prishjen e objektit), pala e paditur INUK Tiranë, si organ administrativ, ka përgjegjësi duke i
shkaktuar dëm pasuror jashtëkontraktor paditësit Nasi Simoni me veprimet administrative të
prishjes së një objekti ndërtimor dy katësh ku kishte interes legjitim ky paditës.
Me këtë arsyetim, pra me atë të konstatimit të pavlefshmërisë absolute të aktit
administrativ, pa një kërkim të tillë gjyqësor (si shkak ligjor dhe objekt padie) nga vetë
paditësi Nasi Simoni, shumica e Kolegjit Administrativ, sikurse gjykata e apelit dhe ajo e
shkallës së parë, synojnë të argumentojnë bazueshmërinë në ligj të padisë objekt i këtij
gjykimi, me të cilin, paditësi Nasi Simoni kërkon detyrimin e palës së paditur INUK Tiranë ta
dëmshpërblejë për dëmin jashtëkontraktor të shkaktuar me veprimin e prishjes së një objekti
ndërtimor, për të cilin ky paditës gjatë gjykimit, herë pretendon se e ka pasur në pronësi, herë
pretendon se e ka ndërtuar me leje të rregullt ndërtimi dhe herë pretendon se ka bërë
vetëdeklarim për efekt të përfitimit nga dispozitat ligjore për legalizimin e ndërtimeve pa leje.
Ndërkohë, si gjyqtar në pakicë, konstatoj se, nga gjykimi i çështjes në të gjitha
shkallët, pra edhe nga shumica e Kolegjit Administrativ, është pranuar e vërtetuar se, lidhur
me aktet administrative të nxjerra nga pala e paditur INUK Tiranë, për prishjen e objektit
ndërtimor dykatësh të paditësit Nasi Simoni, ky i fundit, pas ndjekjes së rrugës administrative
të ankimit, nuk i ka kundërshtuar në rrugë gjyqësore këto akte administrative, me ndonjë padi
për konstatimin absolutisht të pavlefshëm apo për deklarimin relativisht të pavlefshëm të tyre.
Si gjyqtar në pakicë,nisur nga vetë rrethanat e faktit të pranuara nga gjykata e shkallës
së parë dhe gjykata e apelit, në zbatim dhe interpretim të drejtë të legjislacionit të zbatueshëm
për rastin e mosmarrëveshjes në gjykim, vlerësoj se kemi të bëjmë me një padi të
pambështetur në ligj e që duhet të rrëzohej.
Kështu, në nenin 324 dhe 331 të Kodit të Procedurës Civile, të zbatueshëm për
mosmarrëveshjen në gjykim, parashikohej se:
“Neni 324
Në kompetencën e seksioneve për gjykimet administrative janë:
a) padia me të cilën kërkohet shfuqizimi ose ndryshimi i një akti administrativ;…..
“Neni 331
Gjykata në vendimin e saj përfundimtar vendos:
...........
- konstatimin e pavlefshmërisë së aktit administrativ;
- anulimin pjesërisht ose tërësisht të aktit administrativ;………..”.
648
Bazuar në këto dispozita ligjore procedurale, praktika gjyqësore e konsoliduar ka
mbajtur dhe mban qëndrimin se kërkimi për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit
administrativ është njëra nga paditë që mund të ngrihen në mosmarrëveshjet administrative.
Duke qenë objekt kërkimi i padisë, atëherë gjykata administrative nuk mund të konstatojë dhe
disponojë kryesisht në vendimin e saj për pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ.
Gjykata nuk mund të arsyetojë e disponojë për nulitetin e aktit administrativ kur kjo nuk
është ndonjëra nga kërkimet e padisë dhe aq më tepër të pranojë kërkime të ngritura në padi
me pretendimin e palës dhe arsyetimin e saj se është rrjedhojë e një akti administrativ
relativisht apo absolutisht të pavlefshëm. Pavlefshmëria e aktit administrativ duhet të jetë
objekt i kërkimit të padisë, ndryshe ai akt mbetet në fuqi dhe nuk mund të pranohet ndonjë
padi me kërkime që bazohen në pretendimin se kemi të bëjmë me cënime që vijnë nga
zbatimi i një akti administrativ që nuk është anuluar ose shfuqizuar nga gjykata.
Pra, në gjykimin administrativ veprohet ndryshe nga gjykimi civil, ku në paditë civile,
p.sh., nuk mund të përbëjë shkak dhe objekt të padisë kërkesa a pretendimi mbi
pavlefshmërinë absolute të veprimit juridik, por palët mund të pretendojnë zgjidhjen e
pasojave të një veprimi që është nul. Në gjykimin civil, nuliteti i veprimit juridik konstatohet,
kryesisht, edhe nga vetë gjykata. Për rrjedhojë, duke qenë se gjykata është e paanshme, do të
ishte e pakuptimtë juridikisht, që ajo të verifikonte e konstatonte kryesisht pavlefshmërinë
absolute të veprimit juridik, nëse kjo do të lejohej të kërkohej nga pala me anë të padisë si
shkak ligjor e objekt i saj.
Edhe në ligjin në fuqi, me nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, në nenin 17 shkronja “c”
dhe nenin 18 pika 8, përmbahen parashikime të cilat qartazi tregojnë se nuliteti i aktit
administrativ është një nga llojet padive administrative.
Gjithashtu, si gjyqtar në pakicë, në çështjen objekt gjykimi, vërej se kërkohet
shpërblimi i dëmit pasuror jashtëkontraktor shkaktuar nga një organ i administratës
shtetërore, me pretendimin se aktet administrative mbi bazën e të cilave janë kryer veprimet e
prishjes së objektit ndërtimor janë akte absolutisht të pavlefshme.
Gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit, sikurse edhe shumica e Kolegjit
Administrativ argumentojnë disponimin e tyre për pranimin e padisë për shpërblimin e dëmit
jashtëkontraktor me arsyetimin që, krahas tre elementëve të tjerë, vërtetohet edhe elementi i
kundërligjshmërisë së veprimeve të palës së paditur INUK Tiranë, e cila, ka kryer veprimet e
prishjes së objektit ndërtimor të paditësit Nasi Simoni, bazuar në akte administrative që
gjykatat i vlerësojnë si absolutisht të pavlefshme, ndonëse shkaku ligjor dhe objekt i padisë
nuk përmban ndonjë kërkim për konstatimin e nulitetit të këtyre akteve administrative.
Por në rrethana të tilla të faktit dhe në zbatim të drejtë të ligjit, si gjyqtar në pakicë,
vlerësoj se në çështjen objekt gjykimi nuk është vërtetuar elementi i kundërligjshmërisë së
veprimeve dhe mosveprimeve të palës së paditur INUK Tiranë. Kjo për arsyen se aktet
administrative mbi të cilat është vepruar për prishjen e objekti ndërtimor janë akte
administrative të cilat nuk janë revokuar, anuluar apo shfuqizuar nga organi administrativ ose
gjykatat.
Paditësi Nasi Simoni pranon se ka ndjekur rrugën administrative por, pas mospranimit
të ankimit, nuk i është drejtuar me padi gjykatës për të kërkuar pavlefshmërinë relative ose
absolute të akteve administrative, si pasojë e të cilave, me padinë objekt i këtij gjykimi i ka
kërkuar gjykatës që të detyrojë palën e paditur INUK Tiranë ta dëmshpërblejë për prishjen e
një objekti ndërtimor.
Veprimet “administrative” të prishjes së objektit që përmend shumica e Kolegjit në
arsyetimin e saj, janë “veprime” të cilat janë bazuar pikërisht në akte administrative që nuk
janë cënuar në ndonjë proces rishikimi administrativ apo proces gjyqësor sepse paditësi Nasi
Simoni nuk i është drejtuar gjykatës me ndonjë padi për kundërshtimin e aktit administrativ.
649
Prandaj, si gjyqtar në pakicë, kam mendimin se Kolegji Administrativ duhet të kishte
vendosur ndryshimin e vendimit nr.9516 datë 13.12.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe të vendimit nr.2699 datë 13.12.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e
padisë.
Ardian Dvorani
650
Nr. 11241- 01571-00 - 2012 i Regj. Themeltar
Nr. 00 - 2016 - 190 i Vendimit (41)
VENDIM

Evelina Qirjako Anëtar
Medi Bici Anëtar
në dhomën e këshillimit të datës 26.01.2016, mori në shqyrtim çështjen administrative

që i përket:
PADITËSE: VALBONA TROCI,

I PADITUR: ZYRA QENDRORE E REGJISTRIMIT TË
OBJEKTI:
Detyrimin e anës së paditur të më rikthejë mua në punë,
detyrimin e palës së paditur që të më paguajë pagën për dy muaj kohë
për mungesë të afateve të njoftimit, të detyrohet ana e paditur
të më paguajë dy muaj pagë për mosrespektim të proçedurave
të zgjidhjes së kontratës së punës time pa afat.
Detyrimin që të më paguajë një vit pagë dëmshpërblimin
për zgjidhjen e kontratës së punës pas shkaqe të arsyeshme.
Detyrimin e anës së paditur të më paguajë ditët e pushimit,
lejen e zakonshme për vitin kalendarik 2009, që kam pa marrë.
Detyrimin e palës së paditur për të më paguar ditët e pushimit,
ditët e shtuna për një vit kohë të gjithë vitit 2009.
Baza Ligjore: Nenet 141, 143/1, 144/4 e 5, 146/2 dhe 3, neni 90 dhe 93 të K.Punës
si dhe neni 43 të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tirane me vendimin nr 9284, date 06.12.2010 ka

vendosur :
Pranimin pjesërisht të kërkesë - padisë.
Detyrimin e palës së paditur Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme t’i paguajë paditëses Valbona Troci si dëmshpërblim pagën e 16
(gjashtëmbëdhjetë) muajve punë dhe pagën e lejes vjetore për vitin 2009.
Rrëzimin e kërkesë padisë për pjesën tjetër
Gjykata e Apelit Tiranë, me Vendimin nr.505, datë 08.03.2012 ka vendosur:

Gjyqësor Tiranë.
651
Kundër vendimit të gjykatës, ka ushtruar rekurs Zyra Qëndrore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme e cila kërkon prishjen e vendimeve duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës është i pabazuar në prova dhe në ligj.
- Gjykata ka gabuar duke e konsideruar rastin konkret si një zgjidhje e marrëdhënieve
të punës pa shkaqe te pajustifikuara.
- Ndodhemi përpara njërës mënyre të zgjidhjes së kontratës që parashikon ligji dhe
konkretisht mënyrës së jashtëzakonshme të saj dhe që quhet zgjidhje e kontratës me
efekt të menjëhershëm me shkak të justifikuar parashikuar nga nenet 153, 158 te
K.Punës. Pasi si rezultat i pakujdesisë dhe neglizhencës se paditëses ne pune ne zonën
ku punonte ka rënë zjarre dhe janë djegur një sere dokumenentash.
- Ligji nuk parashikon qe ne mënyrë automatike kur kontrata është zgjidhur nga
punëmarrësi duhet te vendoset detyrimi i punedhenesit te dëmshpërbleje
punëmarrësin ne masën e pagës deri ne një vit.
- Kërkojmë prishjen e vendimit të gjykatës dhe rrëzimin e kërkese padisë.

VËREN
Gjatë hetimit gjyqësor rezultoi se paditësja Valbona Troci ka qenë punonjëse pranë
palës së paditur Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, në detyrën e
Specialistes pranë ZVRPP Tiranë, me pagë mujore 54.602 lekë. Sipas Vërtetimit nr.10642
Prot., dt.08.11.2010 të ZVRPP Tiranë dhe librezës së saj të punës, rezulton se paditësja ka
punuar pranë palës së paditur prej datës 01.06.2007 deri në datë 22.01.2010.
Me Urdhrin nr.104, dt.22.01.2010 të Kryeregjistruesit të ZQRPP paditëses Valbona
Troci i janë ndërprerë marrëdhëniet e punës. Ky vendim është marrë në bazë të nenit 3 të
ligjit 7843, dt.13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” dhe “Rregullore për
mbrojtjen nga zjarri dhe shpëtimi” nr.2594 prot., dt.25.04.2008 të Kryeregjistruesit.
Lidhur me këtë ndërprerje paditësja është njoftuar me Shkresën nr.25-V/1 prot.,
dt.12.10.2010 të Regjistruesit të ZVRPP Tiranë. Paditësja deklaroi se marrëdhëniet e saj të
punës me palën e paditur janë ndërprerë pa asnjë shkak të arsyeshëm. Ajo ka punuar në
mënyrë korrekte duke plotësuar detyrimet e saj të marrëdhënies së punës, kur ka qenë nevoja
edhe jashtë orarit. Paditësja deklaroi se motivi për të cilin është larguar nga puna ka qenë
ngjarja e datës 22.01.2010, ku në zyrën ku ajo punonte ka rënë zjarr. Pala e paditur ka bërë
përgjegjëse së bashku me punonjës tjetër edhe paditësen.
Paditësja deklaroi se kjo ngjarje nuk është shkaktuar për shkak të veprimeve të saj. Ky
fakt provohet dhe me Vendimin për mosfillimin e procedimit dt. 15.03.2010 të Prokurorisë së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin ka rezultuar se shkaku i rënies së zjarrit ka ardhur nga
mbingarkesa termike tek kablli i një prize shumëfishe.
Paditësja deklaroi gjithashtu, se zgjidhja e marrëdhënieve të saj të punës është bërë
prej palës së paditur në mënyrë të menjëhershme dhe pa respektuar procedurën e parashikuar
nga ligji. Në këto kushte, paditësja i është drejtuar Gjykatës për të përfituar dëmshpërblimin
sipas kërkimeve në objektin e padisë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tirane me vendimin nr.9284, date 06.12.2010 ka
vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesë - padisë.
Detyrimin e palës së paditur Zyra Qëndrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
t’i paguajë paditëses Valbona Troci si dëmshpërblim pagën e 16 (gjashtëmbëdhjetë) muajve
punë dhe pagën e lejes vjetore për vitin 2009.
Rrëzimin e kërkesë padisë për pjesën tjetër
652
....Lidhur me sa më sipër Gjykata vëren se paditësja ka lidhur që prej dt. 01.06.2007
me palën e paditur një marrëdhënie pune pa afat, marrëdhënie kjo që ka vazhduar deri në datë
22.01.2010, për shkak se pala e paditur punëdhënëse ka vendosur në mënyrë të njëanshme
dhe të menjëhershme ta ndërpresë këtë marrëdhënie pune. Duke u ndodhur përpara një
kontrate pune me afat të pacaktuar, pala e paditur ishte e detyruar që për zgjidhjen e saj të
respektonte procedurën e parashikuar nga neni 144 i K.Punës, gjë të cilën nuk e ka realizuar.
Ky fakt provohet dhe nga Shkresa nr.25-V/1 prot., dt.12.10.2010 të Regjistruesit të ZVRPP
Tiranë.
Gjatë gjykimit rezultoi se pala e paditur nuk i ka bërë paditëses asnjë njoftim paraprak
me shkrim për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës dhe si rrjedhojë nuk i është dhënë
mundësia as për të biseduar e për t’u dëgjuar. Pala e paditur nuk paraqiti ndonjë provë për të
vërtetuar të kundërtën.
Pala e paditur ka kryer shkelje të dispozitave ligjore të parashikuara në nenet
144/1,2,3 të K.Punës. Në këto dispozita detyruese parashikohet se çdo person gëzon të
drejtën për t’u informuar e dëgjuar nga administrata për zhvillimin e procedimeve për të cilat
ai person është drejtpërdrejt i interesuar. Kur punëdhënësi mendon të zgjidhë kontratën e
punës ai duhet të njoftojë më shkrim punëmarrësin të paktën 72 orë para takimit dhe të
bisedojë me të dhe punëdhënësi gjatë kësaj bisede i parashtron punëmarrësit arsyet e
vendimit të parashikuar për t’u marrë dhe i jep atij mundësi për t’u shprehur. Gjithashtu,
zgjidhja i njoftohet me shkrim brenda një afati prej 48 orë deri në një javë pas takimit. Gjatë
hetimit gjyqësor pala e paditur nuk provoi që ta kishte njoftuar paraprakisht me shkrim, apo
t’i kishte dhënë mundësinë paditëses për t’u dëgjuar e për t’u shprehur pas njoftimit për
zgjidhjen e marrëdhënieve të punës. Në nenin 144/5 të K.Punës parashikohet se:
“Punëdhënësi që nuk respekton procedurën e përcaktuar në këtë nen, detyrohet t’i japë
punëmarrësit një dëmshpërblim prej dy muajsh pagë, që i shtohet dëmshpërblimeve të tjera
të mundshme”.
Bazuar në këtë dispozitë, Gjykata konkludon se pala e paditur ZQRPP duhet të
detyrohet të dëmshpërblejë paditësen Valbona Troci për mosrespektim të procedurës së
zgjidhjes së marrëdhënieve të punës, me një vlerë të barabartë me pagën e dy muajve punë.
Përsa i përket shkaqeve të zgjidhjes nga hetimi gjyqësor rezultoi se pala e paditur nuk dha
asnjë provë apo argument bindës për Gjykatën për arsyet e ligjshme të kësaj zgjidhjeje.
Bazuar në provat e administruara dhe praktikën e dokumentacionit lidhur me largimin e
paditëses nga puna, Gjykata konkludon se zgjidhja e marrëdhënieve të punës së paditëses prej
palës së paditur është bërë në mënyrë të menjëhershme, pa provuar shkaqe të arsyeshme.
Në nenin 146/3 të K.Punës parashikohet se: “Zgjidhja e kontratës pa shkaqe të
arsyeshme është e pavlefshme. Punëdhënësi që ka zgjidhur kontratën pa shkaqe të
arsyeshme, detyrohet t’i japë punëmarrësit një dëmshpërblim deri në një vit pagë, që i
shtohet pagës që ai duhet të marrë gjatë afatit të njoftimit”.
Meqenëse zgjidhja e marrëdhënieve të punës së paditëses është bërë pa shkaqe të
arsyeshme, në bazë të dispozitës sa sipër, Gjykata konkludon se pala e paditur ZQRPP e cila
ka bërë këtë zgjidhje, duhet të detyrohet t’i japë paditësja Valbona Troci një dëmshpërblim
prej 12 muajsh pagë, duke pranuar kështu këtë kërkim të paditëses. Gjithashtu, Gjykata
konkludon se kërkimi tjetër i paditëses lidhur me dëmshpërblimin me pagën e dy muajve që
duhet të merrte gjatë afatit të njoftimit, duhet pranuar.
Në nenin 143/1 të Kodit të Punës parashikohet se:“Pas kohës së marrjes në provë, për
të zgjidhur kontratën me periudhë të pacaktuar, palët duhet të respektojnë një afat njoftimi
prej një muaji, gjatë vitit të parë të punës, prej dy muajsh për dy deri në pesë vjet pune, prej
tre muajsh për më shumë se pesë vjet pune”.
Bazuar në këtë dispozitë, meqenëse paditësja ka mbi dy vjet në marrëdhënie pune me
palën e paditur, Gjykata konkludon se pala e paditur ZQRPP duhet të detyrohet të
653
dëmshpërblejë paditësen Valbona Troci për mosrespektim të afatit të njoftimit me dy muaj
pagë, duke pranuar kështu këtë kërkim të paditëses.
Një kërkim tjetër i paditëses është dhe detyrimi i palës së paditur t’i paguajë pagën
përkatëse për ditët e pushimit (të shtunat) për gjithë vitin 2009. Lidhur me këtë kërkim
Gjykata vëren se paditësja nuk paraqiti asnjë provë që të provonte këtë fakt. Si rrjedhojë, ky
kërkim i paditëses është i pambështetur në prova dhe si i tillë nuk mund të pranohet. Po
kështu, në bazë të nenit 146/3 të K. Punës, Gjykata konkludon se nuk mund të pranohet as
kërkimi tjetër i paditëses lidhur me rikthimin e saj në punë.
Lidhur me kërkimin tjetër të paditëses për pagesën për lejen e zakonshme të pakryer
të vitit 2009, Gjykata vëren se në bazë të neneve 92, 93, 94 të K. Punës, është i drejtë dhe
duhet pranuar, pasi kjo e drejtë nuk i është njohur nga pala e paditur me urdhrin që ka lëshuar
për largimin e saj nga detyra.
Si përfundim, Gjykata konkludon se kërkesë-padia duhet pranuar pjesërisht si e
bazuar në mënyrë të tillë në ligj e në prova.
Gjykata e Apelit Tirane me Vendimin nr.505 , date 08.03.2012 ka vendosur:
Lënien ne fuqi te vendimit nr 9284, date 06.12.2010 të Gjykatës se Rrethit Gjyqësor
Tirane.
.... me te njëjtin arsyetim.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka bërë rekurs Zyra Qendrore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Tiranë e cila kërkon ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Shkallës
së Parë dhe vendimit të Gjykatës të Apelit Tiranë dhe rrëzimin e plotë të kërkesë padisë duke
parashtruar shkaqet e përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë pasi analizoi shkaqet e parashtruara në
rekurs çmoi se ato janë të pabazuara në ligj (Neni 472 i Kodit të Procedurës Civile) dhe si të
tilla nuk do të pranohen.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, Gjykata e faktit ka zbatuar drejt
ligjin e si rrjedhim edhe përfundimi i arritur prej saj është i drejtë.
Paditësja Valbona Troci ka pretenduar se, zgjidhja e kontratës së punës nga ana e
palës së paditur, është bërë në mënyrë të menjëhershme. Në këtë përfundimi kanë arritur të
dyja gjykata e faktit e ky pretendim i paditëses ka rezultuar i bazuar në gjykim.
Pala e paditur Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë me
cilësinë e punëdhënësit, e ka zgjidhur kontratën e punës në kundërshtim me kërkesat e nenit
143 të K.Punës. Punëdhënësi nuk ka respektuar afatet e njoftimit për zgjidhjen e kontratës së
punës, sipas nenit 143/1 të këtij Kodi.
Në këtë dispozitë përcaktohet se:“... për të zgjidhur kontratën me periudhe të
pacaktuar, palët duhet të respektojnë një afat njoftimi ... prej dy muajsh për më shumë se dy
vjet pune ...”. Në interpretim të dispozitës së sipërcituar, meqenëse paditësja Valbona Troci
kishte rreth tre vjet pune pranë palës së paditur , pala e paditur duhet ta njoftonte paditësen dy
muaj para se të zgjidhte kontratën. Nga shqyrtimet gjyqësore në gjykatat e faktit ka rezultuar
se pala e paditur nuk e ka respektuar këtë afat, nuk është paraqitur asnjë provë (aktet) për të
provuar atë. Prova e paraqitur nga i padituri nuk konfirmon dijeninë e palës paditëse për këtë
njoftim.
Mirëpo, mosrespektimi i këtij afati bën që zgjidhja e kontratës të trajtohet si zgjidhje
me efekt të menjëhershëm. Kështu, në piken 4 të nenit 143 të K.Punës përcaktohet: “... kur
njëra nga palët e zgjidh kontratën pa respektuar afatin e njoftimit zgjidhja trajtohet si
zgjidhje e kontratës me efekt të menjëhershëm”.
Në këtë vështrim, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson të drejtë
konkluzionin e arritur nga gjykatat e faktit për këtë pjesë, pra që kontrata e punës është
zgjidhur nga punëdhënësi në mënyrë të menjëhershme.
654
Nga ana tjetër, përfundimi i arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, e Gjykata e
Apelit Tiranë rezulton se ështe argumentuar drejtë se kontrata e punës në rastin konkret është
zgjidhur nga punëdhënësi jo vetëm në mënyrë të menjëhershme, por edhe pa shkaqe të
arsyeshme.
Gjykata e faktit ka zbatuar drejt dispozitën e nenit 146/3 të Kodit të Punës. Kjo
dispozite përcakton se “ Zgjidhja e kontratës pa shkaqe të arsyeshme është e pavlefshme.
Punëdhënësi që ka zgjidhur kontratën pa shkaqe te arsyeshme, detyrohet t’i japë punëmarrësit
një dëmshpërblim deri në një vit page, që i shtohet pagës që ai duhet të marrë gjate afatit te
njoftimit” Meqenëse zgjidhja e marrëdhënies së punës së paditëses është bërë pa shkaqe te
arsyeshme, pala e paditur duhej ti paguaj paditëses 12 muaj page.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë e gjen të drejtë vendimin e Gjykatave të
faktit edhe përsa i përket disponimit për detyrimin e palës së paditur t’i paguaje paditëses
pagën e 2 muajve si rezultat i mosrespektimit të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës,
në respektim të rregullit të parashikuar nga neni 144/5 të Kodit të Punës.
Kolegji çmon se drejt kanë arsyetuar gjykatat e faktit ne lidhje me mospranimit te
kërkesës se palës paditëse në lidhje me detyrimin e palës së paditur pagimin e pagës
përkatëse për ditët e pushimit (shtunat) për gjithë vitin 2009, pasi paditësja nuk paraqiti asnjë
prove që të provonte këtë fakt, dhe rrëzimit të padisë për rikthimin në pune, bazuar në
vendimin unifikues të Kolegjeve të Bashkuara nr.31, datë 14.03.2003 dhe nr.7, datë
01.06.2011.
Në kushtet e parashtruara, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi
nr.505, datë 08.03.2012, i Gjykatës së Apelit Tiranë, duke qenë i bazuar në fakt dhe në ligj do
të lihet në fuqi .
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.505, datë 08.03.2012, i Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 26.01.2016
655
Nr. 00-2016-229 i Vendimit (42)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në datën 26.01.2016, në seance gjyqësore, mori në shqyrtim çështjen administrative me

nr.31001-03160-00-2012, që u përket palëve ndergjyqese:
PADITËS/I KUNDËRPADITUR: KOMISIONI VENDOR I

VLERËSIMIT TË TITUJVE TË
PRONËSISË PRANË PREFEKTIT
TË QARKUT DURRËS
I PADITUR/KUNDËRPADITËS: ZIHNI DAMA
PALË E PADITUR: KOMUNA ISHËM
PALË NË GJYKIM: AVOKATURA E SHTETIT, ZYRA
VENDORE DURRËS
OBJEKTI I PADISË:
Pavlefshmëri e aktit administrativ, Akti i Marrjes së Tokës në pronësi
me nr.100, datë 07.05.1995 të shtetasit Zihni Dama,
anullimi i tij, kthimin e pronës në pronësi të shtetit
dhe detyrimin e shtetasit Zihni Dama të paguajë në dobi
të Prefekturës Qarku Durrës, vlerën prej 620 000 lekë.
Baza Ligjore e Padisë: Ligji nr.9948, datë 07.07.2008
“Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të krijimit
të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”, neni 10;
neni 118 i Kodit të Procedurës Administrative;
si dhe neni 32 e 325 i K.Pr.Civile.
OBJEKTI I KUNDËRPADISË:
Anullimi i plotë i vendimit nr.113, datë 10.11.2009
të KVVTP pranë Prefekturës së Qarkut Durrës, s
i dhe anullimin e pjesshëm të aktit administrativ nr.6, datë 20.12.2002
i Komisionit të Ndarjes së Tokës Qarku Durrës,
vetëm për pjesën që i përket parcelës 175/2 fshati Lalëz, Komuna Ishëm,
si akte të pabazuar në prova dhe në ligj.
Baza Ligjore e Kundërpadisë: Neni 160 e 342 i K.Pr.Civile.
656
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.1628, datë 15.06.2010, ka
vendosur:
-Të rrëzojë kërkesën e palës paditëse të K/paditur të Komisionit Vendor të
Verifikimit të Titujve të Ponësisë pranë Prefekturës së Qarkut Durrës, për
pavlefshmërinë e aktit administrativ “Aktit të marrjes së tokës në pronësi
nr.100, datë 07.05.1995 të shtetasit Zihni Dama, anullimin e tij, kthimin e
pronës në pronësi të shtetit dhe detyrimin e Zihni Damës të paguajë në dobi të
prefekturës Durrës vlerën prej 620 000 lekë, si kërkesë e pabazuar në prova
dhe në ligj.
-Pranimin e K/padisë të paditurit K/paditës Zihni Dama, duke anulluar
tërësisht vendimin nr.113, datë 10.11.2009 të Komisionit Vendor të
Verifikimit të Titujve të Pronësisë pranë Prefekturës së Qarkut Durrës, si i
pabazuar në prova e në ligj. Anullimin pjesërisht të aktit administrativ nr.6,
datë 20.12.2002 të Komisionit të Ndarjes së Tokës të Qarkut Durres, vetëm
për pjesën që i përket parcelës nr.175/2, zona kadastrale 2375 në fshatin Lalëz,
pronësi e të paditurit K/paditës Zihni Dama e fituar me aktin e marrjes së tokës
në pronësi nr.100, datë 07.05.1995 të Komisionit të Ndarjes së Tokës Ishëm, si
akt i pabazuar në ligj.
-Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë nga palët.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.652 (10-2012-1296), datë 14.09.2012, ka

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit civil nr.1628, datë 15.06.2010 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse e k/paditur, Komisioni

Vendor i Vlerësimit të Titujve të Pronësisë pranë Prefektit të Qarkut Durrës, i cili
kërkon ndryshimin e vendimit nr.652 (10-2012-1296), datë 14.09.2012 të Gjykatës së
Apelit Durrës dhe vendimit nr.1628, datë 15.06.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës si dhe pranimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Paditësi Zihni Dama nuk ka qenë subjekt i ligjit 7501 “Për tokën” në fshatin Lalëz.
- Bazuar në VKM 255, datë 02.08.1991 toka që i është dhënë në pronësi këtij shtetasi
me AMTP nr.100, datë 07.05.1995, nuk ka qenë e disponueshme për tu ndarë nga ky
ligj, pasi nuk ka pasur zë kadastral tokë “arë”, por tokë “pyll”.
- Dispozitat e ligjit 7501 “Për tokën” nuk përbëjnë shkak ligjor për furnizimin me tokë
të shtetasit Zihni Dama, banor i fshatit Shetaj më datë 01.08.1991, në fshatin lalëz,
bazuar kjo në VKM nr.255, datë 02.08.1991, pika 2.
- Pra pavarësisht faktit se fshati Shetaj dhe Lalëz kanë qenë fshatra të një kooperative
bujqësore dhe në seancat gjyqësore nuk është administruar vendimi i Këshillit të
Rrethit Durrës për kalim fondi toke të fshatit Lalëz për banorët e fshatit Shetaj. Pra,
shtetasi Zihni Dama nuk legjitimohet të marrë tokë në një fshat në të cilin nuk ka
figuruar banor më 01.08.1991.
- Gjykata e shkallës së parë ka administruar në seancë gjyqësore dokumentin autentik të
marrë nga zyra kadastrale, librin e ngastrave të Katundit Lalëz që i përgjigjet gjendjes
së faktit në qershor 1989, në të cilën parcela 75/2 me sipërfaqe 126.000 m2 është
shënuar topkë “arë”. Nisur nga ky konstatim, bazuar në ligjin nr.9948, datë
07.07.2008, neni 2, pika 2 e tij, parashikohet se nuk kanë vlefshmëri ligjore titujt e
pronësisë në të gjitha sipërfaqet e tjera që më 01.08.1991 nuk kanë figuruar në
regjistrat kadastralë tokë në zërin “tokë bujqësore”, si pyje, livadhe dhe sipërfaqe të
657
tjera të tokës jobujqësore, pavarësisht miratimit të ndryshimeve dhe kalimeve të
këtyre zërave në tokë bujqësore pas kësaj date.
- Në këto kushte këtu ka gabuar gjykata në arsyetimin e saj, për aq kohë sa kjo pronë
ishte në zërin kadastral “pyll” në datën 01.08.1991.
- Gjykata ka gabuar edhe për faktin kur është shprehur se në zyrën e kadastrës nuk
është bërë rakordimi në lidhje me gjendjen kadastrale të parcelave, pasi sipas
Udhëzimit nr.2, datë 13.01.2011 në pikën a/2/b përcaktohet se: “Është kadastra pranë
këshillit të qarkut i vetmi organ kompetent për konfirmimin e zërit kadastral”.
- KVVTP Durrës ka bërë verifikimin e duhur për shtetasin Zihni Dama, duke kërkuar
informacion pranë Komunës Ishëm për listën e banorëve të fshatit Lalëz në gusht të
vitit 1991. Nga ky verifikim, ka rezultuar se, ky shtetas nuk ka qenë banor i këtij
fshati dhe si i tillë, nuk ka qenë subjekt i Ligjit 7501 “Për tokën” në këtë fshat.
- Nga përgjigjet e SAMT Durrës ka rezultuar se, parcela me numër kadastral 175 në
fshatin Lalëz është “Pyll”, pra, nuk duhet të ishte ndarë sipas Ligjit nr.7501/1991“Për
Tokën”.
- Gjykata e Shkallës së Parë Durrës ka arritur në konkluzion të gabuar, duke bërë një
vlerësim jo të drejtë të provave shkresore të administruara në seancë, referuar kjo
ligjit nr.9948, 07.07.2008. Gjykata e Apelit me të njëjtat argumenta ka vendosur
lënien në fuqi të këtij vendimi, i cili bëhet i rekursueshëm në Gjykatën e Lartë.
Kundër këtij rekursi, ka paraqitur kundër rekurs pala e paditur k/paditëse,

Zihni Dama, i cili kërkon lënien në fuqi të vendimit nr.652 (10-2012-1296), datë
14.09.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimit nr.1628, datë 15.06.2010 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Në rekursin e paraqitur nuk është saktësuar asnjë rast ku janë shkeljet në respektimin
e ligjit ose në zbatimin e keq të ligjit, kushte të parashikuara në nenin 472/a të
K.Pr.Civile.
- I padituri k/paditës Zihni Dama dhe familja e tij janë subjekt i Ligjit nr.7501 “Për
tokën”.
- Kjo familje bujqësore, ka jetuar dhe jeton në fshatin Kuraten që është pjesë e
kooperativës bujqësore Ishëm. Fshati Shetaj, Lalëz është pjesë përbërëse e
kooperativës bujqësore Ishëm dhe sipas ligjit, toka e kësaj ekonomie është objekt i
Ligjit nr.7501 dhe i ndarjes për të gjithë anëtarët e kooperativës bujqësore.
- Në rastin konkret, të dyja gjykatat kanë respektuar dhe zbatuar drejtë ligjin.
- Toka bujqësore e përfituar nga familja Dama është objekt i Ligjit 7501, pasi sipas
regjistrit të tokës bujqësore në fshatin Lalëz-Ishëm, në qershor të vitit 1989, ku
parcela me nr.175/2 është tokë e zërit kadastral “arë”. Ky fakt provohet si nga
Komuna Ishëm ashtu edhe nga gjendja e regjistrave në ZVRPP Durrës.
- Vendimi i Këshillit të Qarkut Durrës me nr.6, datë 20.12.2002 për anullimin e aktit të
marrjes së tokës në pronësi që i përket familjes bujqësore Zihni Dama është një akt i
pavlefshëm, pasi ai nuk i është komunikuar kurrë këtij subjekti.
- Në rekursin e paraqitur nuk është referuar asnjë rast i shkeljeve të rënda apo të lehta të
normave proceduriale. Prandaj ky rekurs, nuk i përgjigjet kriterit të dytë të nenit 472/b
të K.Pr.Civile.
- Në rekursin e paraqitur nuk është referuar asnjë shkelje poceduriale që të ketë ndikuar
në dhënien e vendimit kushti i tretë i parashikuar nga neni 472/c të K.Pr.Civile.
- Pra për sa më sipër, jemi para rasteve të parashikuara nga neni 480 i K.Pr.Civile për
mospranimin e rekursit.
658
Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako në seancë gjyqësore; mbrojtjen e
përfaqësuesit të palës paditëse të kundër-paditur Komisioni Vendor i Vlerësimit të Titujve të
Pronësisë pranë Prefektit të Qarkut Durrës, avokatin e shtetit Abaz Deda, që kërkoj
ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe të vendimit të Gjykatës së
Apelit Durrës dhe pranimin e padisë e rrëzimin e kundër-padisë; si edhe pasi e bisedoi
çështjen në tërësi në dhomën e këshillimit,
VËREN
Shkaqet e ngritura në rekursin e paraqitur nga pala paditëse e kundër-paditur
Komisioni Vendor i Vlerësimit të Titujve të Pronësisë pranë Prefektit të Qarkut Durrës
(KVVTP Qarku Durrës) nuk janë të mbështetura në ligj. Vendimi nr.652 (10-2012-1296) datë
14.09.2012 i Gjykatës së Apelit Durrës është dhënë në zbatim të drejtë të ligjit, prandaj duhet
të mbetet në fuqi.
Sipas vendimit të dhënë nga Gjykata e Apelit Durrës, përsa i përket rrethanave të
faktit,rezulton se pala e paditur kundër-paditëse Zihni Dama dhe familja e tij kanë qenë
banorë të Komunës Ishëm dhe njëkohësisht anëtar i Kooperativës Bujqësore me të njëjtin
emërtim, deri në shkrirjen e saj.
Pala e paditur kundër-paditëse Zihni Dama dhe familja e tij, sipas parashikimeve të
Ligjit nr.7501/1991 “Për tokën”, është trajtuar me tokë nëpërmjet Aktit të Marrjes së Tokës
në Pronësi nr.100 datë 07.05.1995, duke përfituar tokë bujqësore me sipërfaqe 26000 m2, të
ndodhur në fshatin Lalëz, Komuna Ishëm të Rrethit Durrës, me nr.kadastral 175, në dy
parcela me sipërfaqe 10000 m2 dhe 16000 m2.
Komisioni i Ndarjes së Tokës pranë Qarkut Durrës, pasi ka marrë në shqyrtim
kërkesën e disa banorëve të ndryshëm si dhe dokumentacionin e dërguar nga ana e personit të
tretë Komuna Ishëm, pasi ka kryer verifikime të dokumentacionit kadastral pranë seksionit të
kadastrës, ka konstatuar se nga ana e komisioneve të ndarjes së tokave nuk janë respektuar
parashikimet e Ligjit nr.7501/1991 “Për tokën”, përsa i përket ndarjes së tokave bujqësore në
zëra të ndryshëm kadastral si arë, vresht, pemishte dhe ullishte sipas normës për frymë.
Në vijim, me vendimin nr.6 datë 20.12.2002, Komisioni i Ndarjes së Tokës pranë
Këshillit të Qarkut Durrës, ka vendosur anulim të akteve të marrjes së tokës në pronësinë
fshatrat Lalëz, Drac, Shetaj dhe Bizë, si të ndara në kundërshtim me ligjin. Ndërmjet tyre
është edhe Akti i Marrjes së Tokës në Pronësi nr.100 datë 07.05.1995, i nxjerrë për palën e
paditur kundër-paditëse Zihni Dama, lidhur me sipërfaqen e përfituar të tokës bujqësore prej
26 000 m2.
Me shkresën nr.1545/1 prot, datë 14.10.2009, Seksioni i Administrimit dhe Mbrojtjes
së Tokës pranë Këshillit të Qarkut Durrës ka konfirmuar faktin se: “...3. Ngastra e fshatit
Lalëz (ZK 2375), ngastra me nr.175, me sipërfaqe 11.62 ha, më 1 gusht të vitit 1991 është në
zërin kadastral tokë pyll...”.
Me shkresën nr.588/1 prot, datë 16.09.2009 të Zyrës së Gjendjes Civile të Komunës
Ishëm, është dërguar lista emërore mbi gjendjen civile të datës 01.08.1991 për fshatin Lalëz,
sipas të cilës nuk figuron emri i palës së paditur kundër-paditëse Zihni Dama.
Ndërsa me shkresën nr.3614/1 prot, datë 01.10.2009 të ZVRPP Durrës, është
konfirmuar fakti se: “...Pasuria 175/2 me sipërfaqe 26.200 m2, lloji i pasurisë pemishte, në
pronësi të Zihni Doma është ndarë në katër pasuri dhe konkretisht: 1. Pasuria 175/3 me
sipërfaqe 3.000 m2, pronësi Zihni Doma; 2. Pasuria 175/4 me sipërfaqe 6.000 m2, pronësi
Zihni Doma; 3. Pasuria 175/5 me sipërfaqe 10.000 m2, pronësi Bilbil Hamataj; 4. Pasuria
175/6 me sipërfaqe 7.200 m2, pronësi Zihni Doma...”.
Pala paditëse e kundër-paditur KVVTP Qarku Durrës, bazuar në kontrollin e
planifikuar në zonën me përparësi zhvillimin e turizmit, ka marrë në shqyrtim edhe
659
dokumentacionin përkatës duke ardhur në përfundimin se: “...shtetasi Zihni Dama nuk ka
qenë subjekt i Ligjit 7501 “Për tokën” dhe si i tillë nuk duhej të trajtohej me tokë bujqësore
në fshatin Lalëz me këtë ligj. Zëri Kadastral i parcelës 175, në fshatin Lalëz me ZK 2375,
parcelë e cila i është ndarë me AMTP nr.100, datë 07.05.1995 këtij shtetasi në 31.08.1991
rezulton të ketë qenë “pyll”. AMTP-të e ndara për parcelën 175 të fshatit Lalëz me ZK 2375,
me vendimin nr.2, datë 20.12.2002 të Komisionit të Ndarjes së Tokës pranë Këshillit të
Qarkut Durrës, janë anuluar, rrjedhimisht AMTP nr.10, datë 07.05.1995 e shtetasit Zini
Dama nuk duhej regjistruar nga ZVRPP Durrës. Shtetasi Zini Dama, njërën nga parcelat e
përfituara nga parcela 175, konkretisht parcelën me nr.175/5 me sipërfaqe 10.000 m2 e ka
shitur dhe kjo parcelë tashmë, rezulton të jetë e regjistruar në emër të Bilbil Kamataj...”
Bazuar në këto përfundime, pala paditëse e kundër-paditur KVVTP Qarku Durrës ka
nxjerrë vendimin nr.113 datë 10.11.2009, me të cilin disponon: “1. Të shfuqizojë aktin e
marrjes së tokës në pronësi nr.100, datë 07.05.1995, mbi tokën bujqësore me zë kadastral
“pyll”, të ndodhur në fshatin Lalëz, Komuna Ishëm, Rrethi Durrës, ZK 2375, nr.parcele
175/2 të ndarë në 175/3 me sipërfaqe 3000 m2, 175/4 me sipërfaqe 6000 m2, 175/5 me
sipërfaqe 10000 m2, 175/6 me sipërfaqe 7200 m2. 2. Shtetasi Zihni Dama detyrohet t’i
paguajë shtetit vlerën e parcelës 175/5 me sipërfaqe 10.000 (dhjetë mijë) m2 me vlerën e
përcaktuar sipas hartës së vlerës së tokës të përcaktuar në VKM nr.1620, datë 26.11.2008, e
cila përllogaritet të jetë 10.000 m2 x 62 lekë/m2 (vlera e tokës në fshatin Lalëz) = 620.000
(gjashtëqind e njëzetmijë) lekë....”.
Në rrethana të tilla, pala paditëse e kundër-paditur KVVTP Qarku Durrësi është
drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, me padinë objekt gjykimi, me shkak ligjor dhe
objekt pavlefshmëri e aktit administrativ, Akti i Marrjes së Tokës në pronësi me nr.100 datë
07.05.1995 të dhënë në favor të shtetasit Zihni Dama, anulimin e këtij akti, kthimin e pronës
në pronësi të shtetit dhe detyrimin e palës së paditur kundër-paditëse Zihni Dama të paguajë
në dobi të palës paditëse të kundër-paditur Prefektura e Qarkut Durrës, vlerën prej 620 000
lekë.
Gjatë gjykimit të çështjes, në seancën gjyqësore të datës 05.04.2010, pala e paditur
kundër-paditëse Zihni Dama ka paraqitur kundër-padinë shkak ligjor dhe objekt anulimin e
vendimit nr.113 datë 10.11.2009 të palës paditëse të kundër-paditur KVVTP Qarku Durrës, si
dhe anulimin e pjesshëm të aktit administrativ nr.6, datë 20.12.2002 të Komisionit të Ndarjes
së Tokës Qarku Durrës, vetëm për pjesën që i përket parcelës 175/2 fshati Lalëz, Komuna
Ishëm, si akte të pabazuar në prova dhe në ligj.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.1628 datë 15.06.2010, ka
vendosur të rrëzojë padinë e palës paditëse të kundër-paditur KVVTP Qarku Durrës si e
pabazuar në prova dhe në ligj. Nga ana tjetër, kjo gjykatë ka disponuar pranimin e kundër-
padisë së palës së paditur kundër-paditëse Zihni Dama, duke anuluar vendimin nr.113, datë
10.11.2009 të palës paditëse të kundër-paditur KVVTP Qarku Durrës duke anuluar pjesërisht
aktin administrativ nr.6 datë 20.12.2002 të Komisionit të Ndarjes së Tokës të Qarkut Durrës,
vetëm për pjesën që i përket parcelës me nr.175/2, zona kadastrale 2375 në fshatin Lalëz, të
dhënë në pronësi të paditurit kundër-paditës Zihni Dama me aktin e marrjes së tokës në
pronësi nr.100, datë 07.05.1995 të Komisionit të Ndarjes së Tokës Ishëm.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, pala paditëse e kundër-
paditur KVVTP Qarku Durrës ka paraqitur ankim në Gjykatën e Apelit Durrës.
Gjykata e Apelit Durrës, duke pranuar të njëjtat rrethana të faktit dhe duke parashtruar
të njëjtin interpretim mbi ligjin e zbatueshëm,ka ardhur në përfundimin se vendimi i gjykatës
së shkallës së parë duhet të mbetet në fuqi.
Në thelb,Gjykata e Apelit Durrës arsyeton se, bazuar në të dhënat që përmbajnë
provat shkresore të administruara në gjykim, rezulton që në regjistrat e gjendjes civile të
Komunës Ishëm, në juridiksionin e të cilës përfshihet fshati Lalëz në rrethin e Durrësit, sipas
660
çertifikatës familjare të palës së paditur kundër-paditëse Zihni Dama, kjo familje ka qenë
banore e kësaj komune në datën 01.08.1991. Gjithashtu edhe përmbajtja e vërtetimit datë
07.10.1993 të ish kooperativës bujqësore Ishëm në rrethin e Durrësit tregon se pala e paditur
kundër-paditëse Zihni Dama ka hyrë në këtë kooperativë në vitin 1982 dhe ka punuar aty deri
në vitin 1991. Referuar Relacionit datë 15.06.2010 të ZMMT pranë Komunës Ishëm, kjo palë
e paditur kundër-paditëse ka qenë banor i Komunës Ishëm në datën 01.08.1991 dhe vazhdon
të jetë banor i kësaj komune. Pra, nga tërësia e provave shkresore zyrtare të administruara në
gjykim, rezulton se nuk konfirmohen faktet që qëndrojnë në themel të vendimmarrjes së palës
paditëse të kundër-paditur KVVTP Qarku Durrës dhe të vendimit nr.6 datë 20.12.2002 të
Komisionit të Ndarjes së Tokës të Qarkut Durrës.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës,pala paditëse e kundër-paditur KVVTP
Qarku Durrës ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë. Në thelb, në rekurs,përsa i përket
zbatimit të ligjit,pretendohet se pala e paditur kundër-paditëse Zihni Dama nuk ka qenë
subjekt i përfitimit në pronësi të tokës bujqësore sipas ligjit nr.7501/1991 “Për tokën” sepse
toka që ka përfituar në pronësi nuk ka pasur zë kadastral tokë “arë”, por tokë “pyll”. Shtetasi
Zihni Dama nuk legjitimohet të marrë tokë në një fshat në të cilin nuk ka figuruar banor më
01.08.1991. Nuk kanë vlefshmëri ligjore titujt e pronësisë në të gjitha sipërfaqet e tjera që më
01.08.1991 nuk kanë figuruar në regjistrat kadastralë tokë në zërin “tokë bujqësore”, si pyje,
livadhe dhe sipërfaqe të tjera të tokës jobujqësore, pavarësisht miratimit të ndryshimeve dhe
kalimeve të këtyre zërave në tokë bujqësore pas kësaj date. KVVTP Durrës ka bërë
verifikimin e duhur për shtetasin Zihni Dama, duke kërkuar informacion pranë Komunës
Ishëm për listën e banorëve të fshatit Lalëz në gusht të vitit 1991. Nga ky verifikim, ka
rezultuar se, ky shtetas nuk ka qenë banor i këtij fshati dhe si i tillë, nuk ka qenë subjekt i
Ligjit 7501 “Për tokën” në këtë fshat.
Ndërsa, pala e paditur kundër-paditëse Zihni Dama ka paraqitur kundër-rekurs, me të
cilin, në thelb, parashtron se ata janë subjekt i Ligjit nr.7501/1991 “Për tokën” dhe kanë
jetuar e jetonë në fshatin Kuraten që është pjesë e kooperativës bujqësore Ishëm. Fshati
Shetaj, Lalëz etj. janë pjesë përbërëse e kooperativës bujqësore Ishëm dhe sipas ligjit, toka e
kësaj ekonomie është objekt i Ligjit nr.7501 dhe i ndarjes për të gjithë anëtarët e kooperativës
bujqësore. Toka bujqësore e përfituar nga familja Dama është ndarë sipas Ligjit
nr.7501/1991, pasi sipas regjistrit të tokës bujqësore në fshatin Lalëz-Ishëm, në qershor të
vitit 1989, parcela me nr.175/2 është tokë e zërit kadastral “arë”. Ky fakt provohet si nga
Komuna Ishëm ashtu edhe nga gjendja e regjistrave në ZVRPP Durrës.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet e ngritura në rekursin e
paraqitur nga pala paditëse e kundër-paditur KVVTP Qarku Durrës nuk gjejnë mbështetje në
ligj. Prandaj, vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit Durrës duhet të mbetet në fuqi.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, me të drejtë Gjykata e Apelit
Durrës ka konfirmuar qëndrimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës me të cilën është
rrëzuar padia dhe është pranuar kundër-padia.
Çështja objekt shqyrtimi, lidhet me një mosmarrëveshje të natyrës administrative të
lindur mes palëve ndërgjyqëse në lidhje me verifikimin e titujve të pronësisë, në zbatim të
dispozitave të Ligjit nr.9948/2008 “Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të krijimit të titujve
të pronësisë mbi tokën bujqësore” si dhe atyre të Kodit të Procedurave Administrative në
pjesën ku parashikohen çështjet mbi vlefshmërinë e akteve administrative.
Kolegji Administrativ vëren se nga shqyrtimi, vlerësimi dhe çmimi i provave
shkresore që kanë bërë të dy gjykatat e faktit, si edhe nga interpretimi që ato i kanë bërë ligjit,
ato me të drejtë kanë konkluduar se nuk kanë mbështetje në prova e ligj arsyet e ngritura nga
pala paditëse e kundër-paditur KVVTP Qarku Durrës për pavlefshmërinë e AMTP me nr.100,
datë 07.05.1995 lëshuar nga komisioni i ndarjes së tokës në favor të të paditurit kundër-
paditës Zihni Dama.
661
Nisur nga vetë provat shkresore të administruara e debatuara në gjykim, me të drejtë
gjykatat e faktit kanë ardhur në përfundimin se i padituri kundër-paditës Zihni Dama dhe
familja e tij kanë qenë subjekte të zbatimit të ligjit nr.7501/1991 “Për tokën” për të përfituar
tokë në pronësi për shkak se ata kanë qenë banorë në fshat dhe anëtarë të Kooperativës
Bujqësore Ishëm.
Gjithashtu, sipas kushteve që parashikon ligji, me të drejtë gjykatat e faktit kanë
ardhur në përfundimin se është i ligjshëm akti i marrjes së tokës në pronësi për palën e
paditur kundër-paditëse Zihni Dama, në kushtet kur nga provat shkresore të administruara e
vlerësuara prej tyre, si p.sh libri i ngastrave të vitit 1989 të Kooperativës Bujqësore Lalëz, të
dhënat që disponon Komuna Ishëm dhe ZVRPP Durrës etj. është pranuar e vërtetuar që
sipërfaqet e tokës objekt gjykimi kanë figuruar si tokë arë dhe jo tokë pyll sikundër ka
pretenduar dhe motivuar vendimin e saj pala paditëse e kundër-paditur KVVTP Qarku
Durrës.
Shkaqet e tjera të ngritura në rekurs nuk kanë të bëjë me ligjin e zbatueshëm por me
faktin dhe vlerësimin e çmimin e provave, çështje të cilat janë trajtuar gjatë hetimit gjyqësor
nga gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit dhe të cilat nuk janë në objektin e gjykimit
të Gjykatës së Lartë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “e” të nenit 63
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
V E N D O S I:
Lënien në fuqi të vendimit nr.652 (10-2012-1296) datë 14.09.2012 të Gjykatës së
Apelit Durrës.
Tiranë, më 26.01.2016
662
MENDIM PAKICE
Ne gjyqtaret e Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, Evelina Qirjako dhe
Arjana Fullani, të mbetura në pakicë, në çështjen objekt shqyrtimi gjyqësor, vlerësojmë se:
Rekursi i paraqitur nga pala paditëse e k/paditur, Komisioni Vendor i Vlerësimit të
Titujve të Pronësisë pranë Prefektit të Qarkut Durrës, me anën e të cilit kërkon ndryshimin e
vendimit nr.652 (10-2012-1296), datë 14.09.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimit
nr.1628, datë 15.06.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, si dhe pranimin e padisë
dhe rrëzimin e kundër-padisë, përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit
mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat, i bëjnë të cënueshme të dyja vendimet e
gjykatave më të ulëta.
Shumica e Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, në shqyrtimin e kësaj çështje,
vendosi: “Lënien në fuqi të vendimit nr.652, datë 14.09.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës”,
me arsyetimin se: “Arsyet për të cilat KVVTP pranë Prefekturës së Qarkut Durrës për
pavlefshmërinë e AMTP me nr.100, datë 07.05.1995 lëshuar në favor të subjektit Zihni
Dama, nuk qëndrojnë. Ky subjekt dhe familja e tij kanë qenë subjekte të ligjit 7501 “Për
tokën”, pasi kanë qenë banorë në fshat dhe kanë qenë anëtarë të Kooperativës Bujqësore
Ishëm dhe për këtë arsye, me të drejtë kanë përfituar sipas parashikimeve të ligjit të
sipërcituar. Gjithashtu, parcela objekt shqyrtimi në këtë gjykim, ka figuruar tokë arë dhe jo
tokë pyll sikundër e ka analizuar KVVTP pranë Prefekturës së Qarku Durrës. Ky fakt
provohet nëpërmjet librit të ngastrave të vitit 1989 të Kooperativës Bujqësore Lalëz, si dhe
nga të dhënat që disponon Komuna Ishëm dhe ZVRPP Durrës”.
Pakica e këtij Kolegji, vlerëson se vendimi i mësipërm është i pabazuar në ligj dhe në
provat e administruara në dosjen gjyqësore për arsyet e mëposhtme.
1. Në referim të kërkimeve të paditësit si dhe kërkimeve të palës së
paditur/kundërpaditëse, rezulton se, konflikti objekt shqyrtimi lidhet me një
mosmarrëveshje në fushën administrative, që ka lidhje me verifikimin e titujve të
pronësisë, në zbatim të dispozitave të Ligjit nr.9948, datë 07.07.2008 “Për shqyrtimin
e vlefshmërisë ligjore të krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore” si dhe në
zbatim të dispozitave të K.Pr.Administrative, në pjesën ku parashikohet vlefshmëria e
akteve administrative.
2. Rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore se, Zihni Dama ka qenë banor
i Komunës Ishëm dhe është trajtuar me tokë sipas parashikimeve të Ligjit nr.7501,
datë 19.07.1991 “Për Tokën”, nëpërmjet Aktit të Marrjes së Tokës në Pronësi me
nr.100, datë 07.05.1995, me të cilin ka përfituar tokë bujqësore në masën prej 26 000
m2 tokë bujqësore, të ndodhur ne fshatin Lalës, Komuna Ishëm, rrethi Durrës.
KVVTP pranë Prefektit Durrës, me vendimin nr.113, datë 10.11.2009, ka vendosur
Të shfuqizojë aktin e marrjes së tokës në pronësi nr.100, datë 07.05.1995, mbi tokën
bujqësore me zë kadastral “pyll”, të ndodhur në fshatin Lalëz, Komuna Ishëm, Rrethi
Durrës, ZK 2375, nr.parcele 175/2 të ndarë në 175/3 me sipërfaqe 3000 m2, 175/4
me sipërfaqe 6000 m2, 175/5 me sipërfaqe 10.000 m2, 175/6 me sipërfaqe 7200 m2.
2. Shtetasi Zihni Doma detyrohet t’i paguajë shtetit vlerën e parcelës 175/5 me
sipërfaqe 10.000 (dhjetë mijë) m2 me vlerën e përcaktuar sipas hartës së vlerës së
tokës të përcaktuar në VKM nr.1620, datë 26.11.2008, e cila përllogaritet të jetë
10.000 m2 x 62 lekë/m2 (vlera e tokës në fshatin Lalëz) = 620.000 (gjashtëqind e
njëzetmijë) lekë....”. Ky komision ka arsyetuar se, AMTP në favor të subjektit Zihni
Dama, është marrë në kundërshtim me ligjin 7501/1991, pasi shtetasi Zihni Dama nuk
ka qenë subjekt i Ligjit 7501 “Për tokën” dhe si i tillë nuk duhej të trajtohej me tokë
bujqësore në fshatin Lalëz me këtë ligj. Gjithashtu, edhe zëri kadastral i parcelës që
663
ky shtetas ka përfituar me këtë AMTP në datën 31.08.1991, rezulton të ketë qenë
“pyll” dhe jo “tokë bujqësore”.
3. Pakica e këtij Kolegji, vlerëson se të dyja gjykatat e investuara në gjykimin e kësaj
çështje, kanë interpretuar dhe zbatuar gabim ligjin e aplikueshëm për zgjidhjen e këtij
konflikti, që në rastin konkret është Ligji nr.7501 “Për tokën”, i ndryshuar, si dhe
Ligji nr.9948, datë 07.07.2008 “Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të krijimit të
titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”, i ndryshuar dhe nuk e kanë mbështetur
vendimin e tyre në provat e administruara në dosje.
4. Në pikën 2 të VKM nr.255, datë 02.08.1991, parashikohet shprehimisht se: “Në të
gjitha rastet toka ndahet përpjesëtimisht për çdo familje sipas numrit të frymëve të
gjendjes civile në datën 1 gusht 1991. Në numrin e frymëve të familjes anëtare të
kooperativës bujqësore do të llogariten gjithë frymët e saj si, fëmijët, nxënësit,
studentët, ushtarët, pensionistët, anëtarët e familjeve kooperativiste që punojnë me
kontratë provizore dhe refugjatët, pavarësisht nga seksi, duke përjashtuar anëtarët e
familjes që në momentin e ndarjes së tokës, janë në marrëdhënie pune të përhershme
me sektorin shtetëror ose privat...”.
5. Referuar të dhënave që pasqyrojnë aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton
se, subjekti Zihni Dama në cilësinë e të paditurit/kundërpaditës në këtë gjykim nuk ka
qenë banor në fshatin Lalëz në datën 01.08.1991, por ka qenë banor i fshatit Shetaj.
(Referojuni shkresës me nr.588/1 prot., datë 16.09.2009 të Zyrës së Gjendjes Civile
Komuna Ishëm, ku tek lista e banorëve subjekti Zihni Dama nuk pasqyrohet. Faqe 19-
21 të dosjes gjyqësore). Për këtë arsye, ky shtetas nuk mund të përfitonte tokë
bujqësore nga fondi i tokës bujqësore të fshatit Lalëz.
6. Në lidhje me këtë fakt, rezulton e provuar se KVVTP Durrës ka bërë verifikimin e
duhur për shtetasin Zihni Dama, duke kërkuar informacion edhe pranë Komuës Ishëm
për listën e banorëve të fshatit Lalëz në gusht të vitit 1991. Pas verifikimit të faktit që
paditësi nuk ka qenë banor i këtij fshati në datën 1.8.1991 me të drejtë KVVTP pranë
Prefektit Durrës ka vlerësuar se, subjekti Zihni Dama nuk duhej të përfitonte tokë në
kuptim të Ligjit nr.7501 “Për tokën” dhe VKM nr.255, datë 02.08.1991, nga fondi i
tokës bujqësore të fshatit Lalëz, Komuna Ishëm, përsa kohë nuk plotësohej kushti
ligjor i vendosur në ligj (pra që ai të kishte qenë banor i fshatit Lalëz në 01.08.1991).
7. Rezulton e provuar se, fshati Shetaj dhe fshati Lalëz kanë qenë fshatra të një
kooperative bujqësore, por në seancat gjyqësore nuk rezulton të jetë administruar
vendimi i Komisionit të Tokës në Rreth (pra pranë Këshillit të Rrethit Durrës) për
kalimin e fondit të tokës së fshatit Lalëz për banorët e fshatit Shetaj. Ky fakt,
përcaktohet qartësisht në VKM nr.255, datë 02.08.1991 “Për kriteret e ndarjes së
tokës bujqësore”, i ndryshuar, në pikën 1 të tij, në të cilin pasqyrohet se: “Toka
ndahet sipas gjendjes aktuale që ka kooperativa bujqësore dhe numrit të frymëve. Për
kooperativat bujqësore që si subjekte përbëhen nga më shumë se një fshat, Komisioni
i Tokës në rreth, përcakton tokat bujqësore të cdo fshati, duke ndërtuar raporte të
drejta të sipërfaqes së tokës për frymë të çdo fshati me atë në shkallë kooperative”.
Mosrespektimi i këtij akti nënligjor dhe mos ekzistenca e një vendimi të tillë nga
Komisioni i Tokës në rreth, e bën të gjithë procedurën e ndjekur nga Komisioni i
Ndarjes së Tokës në fshatin Lalëz të pavlefshme. Për rrjedhojë, edhe AMTP-ja nr.100,
datë 07.05.1995, dhënë në favor të palës paditëse Zihni Dama përbën një akt të dhënë
në kundërshtim me ligjin.
8. Këshilli i Ministrave nëpërmjet vendimit të mësipërm, jo më kot ka përcaktuar që, në
rastet kur një kooperativë bujqësore përbëhej nga dy ose më shumë fshatra, është
pikërisht Komisioni i Tokës në Rreth, organi më i lartë që përcakton tokat bujqësore
për çdo fshat, në raport me numrin për frymë të banorëve të tij. Mungesa e një
664
vendimi të tillë, bën që edhe trajtimi i subjektit Zihni Dama, i cili ka qenë banor i
fshatit Shetaj, me tokë bujqësore nga fondi i tokës bujqësore të fshatit Lalëz, të jetë në
kundërshtim me ligjin. Kjo ka qenë dhe arsyeja pse KVVTP pranë Prefekturës Durrës
e ka shfuqizuar aktin e marrjes së tokës në pronësi nr.100, datë 07.05.1995, dhënë në
favor të subjektit Zihni Dama.
9. Përveç sa më sipër, referuar të dhënave që pasqyrojnë aktet e administruara në dosje,
ka rezultuar i provuar edhe fakti se, sipërfaqja e tokës që subjekti Zihni Dama ka
përfituar nëpërmjet AMTP nr.100, datë 07.05.1995, nuk ka qenë e zërit kadastral tokë
“arë” në datën 01.08.1991, por tokë “pyll”. Ky fakt ka rezultuar qartësisht i provuar
nëpërmjet shkresës me nr.1545/1 prot, datë 14.10.2009 të nxjerrë nga Seksioni i
Administrimit dhe Mbrojtjes së Tokës pranë Këshillit të Qarkut Durrës, nëpërmjet të
cilit është konfirmuar fakti që: “...3. Ngastra e fshatit Lalëz (ZK 2375), ngastra me
nr.175, me sipërfaqe 11.62 ha, më 1 gusht të vitit 1991 është në zërin kadastral tokë
pyll...” (referojuni faqes 17 të dosjes gjyqësore). Sipas AMTP nr.100, datë
07.05.1995, objekt i këtij gjykimi, rezulton se pala e paditur kundër/paditëse Zihni
Dama ka përfituar tokë pikërisht në parcelën 175, e cila në datën 01.08.1991 ka qenë e
zërit kadastral tokë pyll dhe jo tokë bujqësore, sikundër e parashikonte Ligji nr.7501
“Për tokën”, si edhe VKM nr.255, datë 02.08.1991.
10. Nisur nga ky konstatim, bazuar në ligjin nr.9948, datë 07.07.2008, neni 2, pika 2 e tij,
parashikohet se nuk kanë vlefshmëri ligjore titujt e pronësisë në të gjitha sipërfaqet e
tjera që më 01.08.1991 nuk kanë figuruar në regjistrat kadastralë në zërin “tokë
bujqësore”, si pyje, livadhe dhe sipërfaqe të tjera të tokës jobujqësore, pavarësisht
miratimit të ndryshimeve dhe kalimeve të këtyre zërave në tokë bujqësore pas kësaj
date. Në këto kushte, të dyja gjykatat kanë gabuar në arsyetimin e tyre kur e kanë
konsideruar tokën e mësipërme si tokë bujqësore, për sa kohë kjo pronë në datën
01.08.1991 ka qenë në zërin kadastral “pyll”.
11. Vlen të theksohet se, për të njëjtat arsye të cituara si më sipër, nga ana e Komisionit të
Ndarjes së Tokës pranë Këshillit të Qarkut Durrës është marrë edhe vendimi nr.6, datë
20.12.2002, nëpërmjet të cilave janë anulluar disa AMTP që janë ndarë në
kundërshtim me ligjin në fshatrat Lalëz, Draç dhe Shetaj, sipas parcelave konkrete.
Rezulton se me këtë vendim është konstatuar i pavlefshëm edhe vendimi i palës së
Paditur/Kundërpaditës Zihni Dama, i cili edhe pse ka qenë në dijeni të tij nuk e ka
kundërshtuar atë sipas parashikimeve ligjore në fuqi. Ky fakt, pasqyrohet qartësisht
nga vendimi nr.79, datë 15.04.2010 të Kryeregjistruesit administruar si povë në
dosjen gjyqësore. (referojuni faqes 28-34 të dosjes gjyqësore).
12. Bazuar në Udhëzimin nr.2, datë 13.01.2011, në pikën a/2/b përcaktohet se: “Është
kadastra pranë këshillit të qarkut i vetmi organ kompetent për konfirmimin e zërit
kadastral”. KVVTP Durrës ka bërë verifikimin e duhur pranë SAMTS Durrës, e cila
ka konfirmuar zyrtarisht se, parcela me numër kadastral 175 në fshatin Lalëz është
“Pyll”, dhe ne keto kushte ajo nuk duhej të ishte ndarë sipas Ligjit nr.7501/1991“Për
Tokën”.
13. Pakica e këtij Kolegji vlerëson se, vendimi nr.113, datë 10.11.2009 i KVVTP pranë
Prefektit Durrës është një akt administrativ i marrë në përputhje të plotë me ligjin,
brenda kompetencave të parashikuara nga ligji nr.9948, datë 07.07.2008 “Për
shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën
bujqësore”, i ndryshuar dhe konkluzionet e nxjerra prej tij, duhet të ishin pranuar nga
gjykatat. Ndërsa përsa i përket AMTP me nr.100, datë 07.05.1995, dhënë në favor të
subjektit Zihni Dama, ne gjyqtaret e mbetura në pakicë, vlerësojmë se ai përbën një
akt absolutisht të pavlefshëm, pasi ky akt ka dalë nga një organ në kapërcim të
kompetencave të veta.
665
14. Pakica vlerëson se, gjykata ka të drejtë që në rastet kur pretendohet nga palët
pavlefshmëria absolute e akteve administrative, gjykatat janë të detyruara të
shqyrtojnë në radhë të parë pavlefshmërinë absolute të këtyre akteve dhe vetëm në
rast se nuk rezulton që këto akte të jenë absolutisht të pavlefshme, gjykata merr në
shqyrtim dhe vendos për kërkimet e tjera të palëve në proces, në rast se ka. Është
tashmë praktikë e konsoliduar gjyqësore se, kur në një gjykim paraqiten disa kërkime,
kur kërkohet edhe pavlefshmëria absolute e akteve administrative dhe pavlefshmëria
relative e tyre, gjykatat në radhë të parë do të marrin në shqyrtim dhe do të hetojnë
nëse jemi përpara shkaqeve ligjore të konstatimit të pavlefshmërisë absolute të akteve
administrative objekt gjykimi, apo jo. Dhe vetëm në rast se rezulton që këto akte nuk
janë absolutisht të pavlefshme, gjykata merr në shqyrtim dhe heton, kërkimet e palëve
në lidhje me bazueshmërinë në ligj, të pavlefshmërisë relative të aktit administrativ.
15. Kjo për faktin se, pavlefshmëria absolute e një akti administrativ është një nga format
më të rënda të pavlefshmërisë së aktit. Në kuptimin e së drejtës, akte administrative
absolutisht të pavlefshme janë ato akte, të cilat për shkak të shkeljes thelbësore të
ligjeve mbi bazën e të cilave janë nxjerrë, nuk kanë fuqinë e një akti administrativ të
administrativ absolutisht i pavlefshëm, që nga momenti i nxjerrjes së tij, nuk krijon
dhe as mund të krijojë pasojat juridike për të cilat ai është nxjerrë. Një akt absolutisht
i pavlefshëm nuk është akt; ai është një nulitet i plotë, i cili konsiderohet se nuk ka
hyrë në fuqi asnjëherë. Për shkak të shkeljes së rëndë thelbësore të ligjës,
pavlefshmëria absolute e një akti nuk mund të rregullohet në të ardhmen, as nga palët
dhe as nga organi që ka lëshuar aktin, pasi ky akt konsiderohet sikur nuk ka ekzistuar
asnjëherë. Si i tillë, ai nuk mund të ketë fuqi detyruese, as ndaj personave apo
subjekteve, të cilëve iu kundrejtohet dhe as ndaj organeve të tjera të administratës
shtetërore.
16. Kur jemi përpara rastit të konstatimit të pavlefshmërisë absolute të një akti
administrativ, siç është edhe në rastin konkret, gjykatat duhet të hetojnë e gjykojnë
fillimisht ekzistencën e shkaqeve ligjore që i përkasin kësaj pavlefshmërie absolute, të
cilat janë të përcaktuara shumë qartë në nenin 116 të K.Pr.Administrative, në të cilën
pasqyrohet se: “Aktet administrative do të quhen absolutisht të pavlefshme, në
kuptimin e këtij Kodi, në rastet e mëposhtme: a) kur akti është nxjerrë nga një organ
administrativ i paidentifikuar; b) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ
në kapërcim të kompetencave të tij ligjore; c) kur akti është nxjerrë në kundërshtim
me formën dhe procedurën e kërkuar nga ligji”. Ndërsa efektet e këtyre lloj aktesh
përcaktohen qartësisht në nenin 117 të K.Pr.Administrative, e konkretisht në pikën 1
të tij, ku pasqyrohet se: “1. Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk
prodhojnë pasoja ligjore pavarësisht nga fakti nëse janë deklaruar apo jo si të tillë. 2.
Secila palë e interesuar mund të kërkojë që akti administrativ të shpallet absolutisht i
pavlefshëm. Kërkesa në fjalë mund të bëhet në çdo kohë. Organi administrativ
kompetent, me iniciativën e tij, mundet të deklarojë një akt administrativ absolutisht
të pavlefshëm në çdo kohë. 3. Në qoftë se vetëm një pjesë e aktit është absolutisht e
pavlefshme, i gjithë akti do të konsiderohet absolutisht i pavlefshëm në rast se pjesa
që anullohet është aq e rëndësishme sa që organi administrativ nuk do ta nxirrte aktin
pa këtë pjesë”.
17. Në analizë të dispozitave të mësipërme, rezulton se tre janë rastet që ligji ka
parashikuar për të kuptuar nëse një akt administrativ është absolutisht i pavlefshëm.
Në funksion të zgjidhjes së çështjes objekt shqyrtimi, ne gjyqtaret e mbetura në
pakicë, çmojmë të analizojmë rastin e dytë që parashikon neni 116, gërma “b” e
K.Pr.Administrative, i cituar më sipër. Referuar kësaj pike, rasti i dytë i pavlefshmërisë
666
absolute ka të bëjë me aktet administrative që nxirren nga një organ administrativ në
kapërcim të kufijve të kompetencave të tij. Çdo organ administrativ është kompetent
në fushën që ai mbulon dhe nuk mundet të ushtrojë të drejtat e një organi tjetër
administrativ, pasi ushtrimi i kompetencave tej kufijve të ligjit përbën cënim të
parimit të ligjshmërisë dhe si rrjedhojë, çdo veprim apo akt administrativ që mund të
nxirret nga kjo veprimtari e pakufizuar dhe arbitrare shpie domosdoshmërisht në
pavlefshmërinë juridike të tyre.
18. Në rastin konkret, Akti i marrjes së Tokës në pronësi me nr.100, datë 07.05.1995,
dhënë në favor të subjektit Zihni Dama, është një akt absolutisht i pavlefshëm pasi
është nxjerrë jashtë kompetencave që ka pasur Komisioni i Ndarjes së Tokës së
Fshatit, pasi ky komision: (i) ka marrë kompetencat e komisionit të ndarjes së tokës
në rreth kur ka vendosur që tokat e një fshati t’ia jape fshatit tjetër; dhe (ii) ka ndarë
pyll që nuk ishte në kompetencat e veta. Për këtë arsye, referuar përcaktimeve të
Ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 “Për tokën”, i ndryshuar, si dhe VKM nr.255, datë
02.08.1991 “Për kriteret e ndarjes së tokës bujqësore”, i ndryshuar si dhe nenit 116/c
dhe 117 të K.Pr.Administrative, AMTP me nr.100, datë 07.05.1995, duhet të ishte
deklaruar si absolutisht i pavlefshëm nga të dyja gjykatat.
Në përfundim të analizës së mësipërme, ne gjyqtaret e Kolegjit Administrativ të
Gjykatës së Lartë të mbetura në pakicë, vlerësojmë se, zgjidhja e drejtë e këtij konflikti do të
ishte ndryshimi i vendimit nr.652 (10-2012-1296), datë 14.09.2012 të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe i vendimit nr.1628, datë 15.06.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, duke
u pranuar padia e ngritur nga paditësi i K/paditur, Komisioni Vendor i Verifikimit të Titujve
të Punësisë pranë Prefekturës së Qarkut Durrës, si e bazuar në prova dhe në ligj dhe rrëzimi i
kundër-padisë të paditurit K/paditës Zihni Dama, si e pabazuar në prova dhe në ligj.
Evelina Qirjako Arjana Fullani
667
Nr. 00 - 2016 - 191 i Vendimit (43)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 26.01.2016, mori në shqyrtim çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: SKËNDER RAMA

TË PADITUR: 1. ZYRA E REGJISTRIMIT TË PASURIVE
TË PALUAJTSHME VLORË
2. ZYRA QENDRORE E REGJISTRIMIT TË
AVOKATURA E SHTETIT - ZYRA
VENDORE VLORË
OBJEKTI:
Shfuqizimin e aktit administrative 284, te datës 05.04.2011,
te Zyrës Qendrore te Regjistrimit te Pasurive te Paluajtshme Tirane
dhe detyrimin e palës së paditur Zyrës se Regjistrimit Pasurive te Paluajtshme Vlore,
te beje regjistrimin e pasurisë te sipërfaqe truallit funksional prej 25 m2,
e cila ndodhet ne Lagjen “Dëshmoret”
duke detyruar palën e paditur te lëshojë çertifikatën e pronësisë.
Baza Ligjore: Neni 31, 32, 324, 325, te Kodit te Procedurës Civile,
nenit 122/2 e 129, te Kodit te Procedurës Administrative,
si dhe Ligji 7843, date 13.07.1994,
"Per regjistrimin e pasurive te paluajtshme" neni 24/a, b i tij,
si dhe udhëzimi l, date 30.01.2007, i Këshillit te Ministrave.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin 1601, datë 13.07.2011, ka

vendosur:
Pranimin e padisë se paditësit Skënder Rama.
Shfuqizimin e aktit administrativ 284, të datës 05.04.2011, të Zyrës Qëndrore
të regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë si dhe detyrimin e palës se
paditur Zyrës se Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, të bëjë
regjistrimin e pasurisë të sipërfaqe truallit funksional prej 25m2, e cila ndodhet
në Lagjen “Dëshmoret”, duke detyruar palën e paditur të lëshojë certifikatën e
pronësisë.
Detyrimin e palës së paditur Zyrës se Regjistrimit te Pasurive te Paluajtshme
Vlore te beje regjistrimin fillestar të pasurisë te sipërfaqes se truallit
668
funksional prej 25m2, e cila ndodhet ne Lagjen “Dëshmoret”, duke detyruar
palën e paditur te lëshojë çertifikatën e pronësisë (sipas aktit të ekspertimit të
ekspertes Lindita Jaupaj, që i bashkëngjitet këtij vendimi).
Kundër vendimit ka paraqitur ankim në Gjykatën e Apelit Vlorë, pala e paditur,

e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimit dhe rrëzimin e padisë.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin 160, datë 21.02.2012, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit 1601, datë 13.07.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka paraqitur Rekurs pala e paditur

Zyra Qendrore e Regjistrimit te Pasurive te Paluajtshme, që kërkojnë prishjen e vendimit
160, datë 21.02.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Me vendimin 1601, datë 13.07.2011, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, ka vendosur:
- Pranimin e padisë së paditësit Skënder Rama.
- Shfuqizimin e aktit administrativ 284, date 05.04.2011, të Zyrës Qendrore të
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë si dhe detyrimin e palës së paditurit
Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë të bëjë regjistrimin e
pasurisë të sipërfaqes truallit funksional prej 25 m2,e cila ndodhet në Lagjen
“Dëshmorët”, duke detyruar palën e paditur të lëshojë çertifikatën e pronësisë.
- Detyrimin e palës së paditur Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Vlorë të bëjë regjistrimin fillestar të pasurisë të sipërfaqes së truall funksional prej 25
m2, e cila ndodhet në Lagjen “Dëshmoret”, duke detyruar palën e paditur të lëshojë
çertifikatën e pronësisë (sipas aktit të ekspertimit Lindita Jaupaj, që i bashkangjitur
këtij vendimi).
- Kundër këtij vendimi ka ushtruar ankim pala e paditur në Gjykatën e Apelit Vlorë, e
cila me vendimin 160, datë 21.02.2012, ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit
1601, datë 13.07.2011, të Gjykatës së Rrethit Vlorë.
- Nuk jemi dakord me vendimin e sipërpërmendura për arsyet e mëposhtme:
- Në Z.V.R.P.P Vlorë, është paraqitur kërkesa e paditësit Skënder Rama për
regjistrimin e pasurisë truall me sipërfaqe 32 m2, të ndodhur në ZK 8603, Vlorë.
- Në bazë të dokumentacionit të depozituar në Z.V.R.P.P Vlorë, nga shqyrtimi i tij
rezulton se kërkesa e paditësit për regjistrimin në emër të tij edhe të truallit funksional
nuk qëndron, pasi ai nuk paraqiti asnjë dokument ligjor, që në bazë të ligjit të provojë
të drejtën e tij të pronësisë mbi truallin e pretenduar, i cili në kuptim të nenit 24/a të
ligjit 7843 datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme“ i ndryshuar ,
të përbëjë titull të detyrueshëm për regjistrim.
- Gjithashtu edhe gjatë zhvillimit të hetimit gjyqësor nga paditësi nuk u paraqit ndonjë
dokument, i cili në kuptim të ligjit të përbejë titull të ligjshëm pronësie për
regjistrimin e sipërfaqes së pretenduar prej tij.
- Akti i ekspertimit i përgatitur nga eksperti tregon paraqitjen grafike në vend ,por nuk
vërteton me asnjë dokument ligjor faktin që paditësi e posedon këtë sipërfaqe trualli
funksionale mbi bazën e një dokumenti ligjor në kuptim të ligjit, nenit 193 të K Civil
dhe nenit 24/a të ligjit 7843 datë 13.07.1994 “ Për regjistrimin e pasurive të
paluajtshme “ i ndryshuar.
- Përfundimisht në bazë të nenit 24/a dhe 38 të Ligjit 7843 datë 13.07.1994 “Për
regjistrimin e pasurive të paluajtshme” të ndryshuar, Udhëzimit 1 datë 31.01.2007 të
Këshillit të Ministrave, pika 2 dhe 5 e tij, është refuzuar me të drejtë nga ana jonë
669
kërkesa e paditësit për regjistrimin fillestar në sistemin e ri të regjistrimit të pasurisë
objekt gjykimi.
Përfundimisht
- Ndodhur përpara këtyre kushteve për sa ju parashtruam më lart, në bazë të nenit 472/a
dhe 485/d, të K.Pr.Civile kërkojmë:
- Ndryshimin e Vendimit 1601, datë 13.07.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë
dhe vendimit 160, datë 21.02.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe rrëzimin e
kërkesëpadisë.
KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATES SE LARTE

pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtarit Andi Çeliku dhe diskutoi çështjen ne tërësi,
VËREN
1. Nga aktet dhe shqyrtimi i çështjes në shkallë të parë, ka rezultuar se paditësi
Skënder Rama, me padinë drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, ka kërkuar
shfuqizimin e aktit administrativ 284, të datës 05.04.2011, te Zyrës Qendrore te regjistrimit te
Pasurive te Paluajtshme Tirane, si dhe detyrimin e palës se paditur Zyrës se regjistrimit te
Pasurive te Paluajtshme Vlore, te beje regjistrimin e pasurisë te sipërfaqes se truallit prej 25
m2, te ndodhur ne Lagjen “Dëshmoret”, dhe lëshimin e certifikatës së pronësisë.
Nga shqyrtimi gjyqësor i ceshtjes dhe provat e administruara, ka rezultuar e provuar
se paditësi Skënder Rama, ka te regjistruar ne pronësi një sipërfaqe toke truall prej 110 m2, e
cila ndodhet ne lagjen “Dëshmoret”, për te cilën eshte pajisur me certifikate pronësie dhe
harte treguese.
Pasuria e mësipërme, është regjistruar në regjistrat e Z.R.P.P–Vlorë, 14/143 vol 31,
faqe 205, ZK.8603. Ne këtë certifikatë pasurie, është përcaktuar sipërfaqja e truallit me 110
m2 dhe ndërtesa me sip 54 m2.
Ka rezultuar se sipërfaqja faktike e truallit, bazuar ne plan rilevimin, nuk eshte ajo që
figuron në certifikatë, por eshte 130 m2 dhe për të rregulluar gjendjen e pronës brenda kufijve
përkatës të vjetër, paditësi i është drejtuar palës së paditur Zyrës Vendore te Regjistrimit te
Pasurive te Paluajtshme Vlorë dhe pasi kërkesa për regjistrimin e kësaj pasurie është
refuzuar, paditësi i është drejtuar Zyrës Qendrore te regjistrimit te Pasurive të Paluajtshme
Tiranë, e cila me urdhrin 284, te datës 05.05.2011, ka vendosur refuzimin e kërkesës së
paditësit për regjistrimin e kësaj sipërfaqe.
Është provuar se, paditësi Skënder Rama, referuar akteve shkresore te administruara
ne dosjen gjyqësore, si certifikatës së pronësisë se datës 01.02.2007, për sipërfaqen prej 110
m2, hartës treguese te regjistrimit e cila eshte e pasakte si ne konfigurim ashtu edhe ne
pasqyrimin e sipërfaqes se pronës, bazuar ne nenin 28/1, i Ligjit 7843, date 13.04.1994, “Per
regjistrimin e Pasurive te Paluajtshme” i ndryshuar, ka kërkuar pranimin e padisë,
shfuqizimin e aktit administrativ te Zyrës Qendrore te Z.R.P.P - Tirane, dhe detyrimin e palës
se paditur Z.R.P.P – Vlore, të bëje regjistrimin e pasurisë prej 25 m2.
II. Vendimi dhe arsyetimi i gjykatës:
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlore, me vendimin 1601, datë 13.07.2011, ka

vendosur:
- Pranimin e padisë së paditësit Skënder Rama.
- Shfuqizimin e aktit administrativ 284, të datës 05.04.2011, të Zyrës Qendrore te
regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tirane si dhe detyrimin e palës se paditur Zyrës
se regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, të bëjë regjistrimin e pasurisë të
670
sipërfaqe truallit funksional prej 25m2, e cila ndodhet në Lagjen “Dëshmoret”, duke
detyruar palën e paditur të lëshojë çertifikatën e pronësisë.
- Detyrimin e palës së paditur Zyrës së regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë të
bëjë regjistrimin fillestar të pasurisë të sipërfaqes së truallit funksional prej 25m2, e
cila ndodhet ne Lagjen “Dëshmoret”, duke detyruar palën e paditur te lëshojë
certifikatën e pronësisë (sipas aktit te ekspertimit te ekspertes Lindita Jaupaj, qe i
bashkëngjitet këtij vendimi).
- Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.
Kundër vendimit ka paraqitur ankim në Gjykatën e Apelit Vlorë pala e paditur e
cila ka kërkuar ndryshimin e vendimit dhe rrëzimin e padisë.
Gjykata e Apelit Vlore, me vendimin 160, datë 21.02.2012, ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit 1601, datë 13.07.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë.
Me arsyetimin:
Vendimi 1601, datë 13.07.2011, i Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Vlore, është i drejte i
bazuar ne prova e ligj, si i tille do te lihet ne fuqi.
Nga aktet dhe shqyrtimi i ceshtjes ne shkalle te pare, ka rezultuar se paditësi Skënder
Rama, me padinë drejtuar Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Vlore, ka kërkuar shfuqizimin e aktit
administrativ 284, të datës 05.04.2011, të Zyrës Qendrore të regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Tiranë, si dhe detyrimin e palës se paditur Zyrës se regjistrimit te Pasurive të
Paluajtshme Vlorë, të bëjë regjistrimin e pasurisë të sipërfaqes së truallit prej 25 m2, të
ndodhur në Lagjen “Dëshmoret”, dhe lëshimin e çërtifikatës se pronësisë.
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes dhe provat e administruara, ka rezultuar e provuar
se paditësi Skënder Rama, ka të regjistruar në pronësi një sipërfaqe toke truall prej 110 m2,
e cila ndodhet në lagjen “Dëshmoret”, për të cilën është pajisur me çertifikatë pronësie dhe
hartë treguese.
Pasuria e mësipërme, është regjistruar ne regjistrat e Z.R.P.P–Vlorë, 14/143 vol 31,
faqe 205, ZK.8603. Ne këtë çertifikatë pasurie është përcaktuar sipërfaqja e truallit me 110
m2 dhe ndërtesa me sip 54 m2.
Ka rezultuar se sipërfaqja faktike e truallit, bazuar në plan rilevimin, nuk është ajo që
figuron ne çertifikate por është 130 m2 dhe për të rregulluar gjendjen e pronave brenda
kufijve përkatës te vjetër, paditësi i është drejtuar palës se paditur Zyrës Vendore te
regjistrimit te Pasurive te Paluajtshme Vlore dhe pasi kërkesa për regjistrimin e kësaj
pasurie është refuzuar, paditësi i eshte drejtuar Zyrës Qendrore te regjistrimit te Pasurive të
Paluajtshme Tirane, e cila me urdhrin 284, te datës 05.05.2011, ka vendosur refuzimin e
kërkesës së paditësit për regjistrimin e kësaj sipërfaqe.
Është provuar se, paditësi Skënder Rama, referuar akteve shkresore te administruara
ne dosjen gjyqësore, si çertifikatës së pronësisë se datës 01.02.2007, për sipërfaqen prej 110
m2, hartës treguese të regjistrimit e cila është e pasaktë si ne konfigurim ashtu edhe në
pasqyrimin e sipërfaqes se pronës, bazuar ne nenin 28/1, i Ligjit 7843, datë 13.04.1994, “Për
regjistrimin e Pasurive te Paluajtshme” i ndryshuar, ka kërkuar pranimin e padisë,
shfuqizimin e aktit administrativ te Zyrës Qendrore te Z.R.P.P - Tirane, dhe detyrimin e palës
se paditur Z.R.P.P – Vlore, të bëjë regjistrimin e pasurisë prej 25 m2.
Gjykata e shkallës së parë, duke iu referuar dokumenteve te pronësisë dhe aktit te
ekspertimit, bazuar ne matjet e bëra ne fakt, ka vendosur të përcaktoje si sipërfaqe të
pasurisë se truallit, atë prej 135m2, e pasqyruar ne skicën l, te aktit te ekspertimit.
Gjykata e Apelit, e shqyrton çështjen ne shkalle te dyte, mbi ankim te palës se paditur,
e cila ka kundërshtuar vendimin e gjykatës se shkalles se pare, me argumentin se paditësi
nuk disponon asnjë titull te vlefshëm për fitimin e pronësisë për sipërfaqen prej 25 m2.
671
Gjykata e Apelit, në vlerësim të pretendimeve te palëve ndërgjyqese, çmon se vendimi
i ankimuar i gjykatës eshte marre ne zbatim te ligjit dhe akteve shkresore te administruara.
Gjate shqyrtimit gjyqësor, nga përmbajtja e padisë, akteve bashkëlidhur si dhe
gjendjes faktike te kësaj pasurie, ka rezultuar se paditësi sipërfaqen e truallit prej 25 m2, e
ka disponuar se bashku me sipërfaqen e truallit prej 110 m2 dhe eshte pjese funksionale e
banesës prej 54 m2, si dhe ne posedim te pandërprerë.
Ne rrethanat e tilla, duke ju referuar dispozitave ligjore, bazuar ne natyrën e
mosmarrëveshjes objekt gjykimi, aktit te ekspertimit të kryer dhe dokumentave te pronësisë te
sipërcituara me lart, Gjykata e Apelit çmon se, drejt eshte vendosur nga gjykata e shkalles
se pare lidhur me shfuqizimin e urdhrit administrativ te Z.R.P.P-Tirane, dhe detyrimin e
palës se paditur Z.R.P.P Vlore, për regjistrimin e pronësisë se truallit prej 25 m2, bazuar ne
kufijtë e pronës ekzistuese, si truall funksional i banesës, dhe nenit 24/1/a, te Ligjit 7843,
date 13.07.1994 “Per regjistrimin e Pasurive te Paluajtshme”, te ndryshuar.
Në këtë konkluzion të drejtë, është arritur pasi provuar se, dhe harta treguese ka më
shumë sipërfaqe truall nga ajo e regjistruar në hipotekë, dhe në çertifikatën e pronësisë.
Sa më sipër, Gjykata e shkalles së pare, jo vetëm ka administruar dhe vlerësuar drejt
provat shkresore përkatëse ne veçanti dokumentacionin e regjistrimit te truallit prej palës se
paditur Z.R.P.P-Vlore, por për te vërtetuar pretendimet lidhur me objektin e gjykimit, ka
caktuar ekspert, i cili ka dhënë mendimin me shkrim se sipërfaqja e truallit me kufizimet
përkatëse, eshte 135 m2 truall.
Në vlerësim të provave dhe pretendimeve te palëve, Gjykata e Apelit çmon se, gjykata
e shkalles së pare, në zgjidhjen e mosmarrëveshjes ka zbatuar drejt kërkesat ligjore persa i
përket përcaktimit të pronës së paditësit për sip prej 135m2, gjithësej.
Gjithashtu dhe arsyetimi i vendimit, është rezultat i vlerësimit të drejtë të provave dhe
zbatimit të ligjit.
Në rrethanat e përmendura me sipër, ku rezulton e provuar se mënyra e fitimit te
pronësisë se paditësit Skënder Rama, është e bazuar në ligj dhe prova, Gjykata e Apelit çmon
se, vendimi i Gjykatës së shkallës së parë, duhet të lihet në fuqi.
4. Dispozitat e ligj 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave

Neni 1/2:
Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit të Procedurës Civile, me
përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky ligj nuk parashikon ndryshe.
Neni 79.a: “Avokatura e Shtetit ushtron përfaqësimin në rastet e parashikuara me ligj.
Gjykata, që shqyrton çështje për të cilat me ligj përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga
Avokatura e Shtetit, urdhëron njoftimin e akteve kësaj të fundit, me qëllim që ajo të ketë
Neni 467: “Gjykata e apelit prish vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe e dërgon
çështjen për rigjykim kur: d) nuk është formuar drejt ndërgjyqësia;
Vendimi Unifikues 13, datë 24.03.2004, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë.
672
5. Vendimi 160, datë 21.02.2012, i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit 1601, datë
13.07.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, janë dhënë në zbatim të gabuar të ligjit
procedural dhe për këto arsye duhet të prishen.
6. Kolegji Administrativ, pas shqyrtimit të akteve procedurale që ndodhen në dosja
gjyqësore, vlerëson se janë të mbështetura në ligj pretendimet e parashtruara nga Avokatura e
Shtetit lidhur me zhvillimin e gjykimit në shkelje të rëndë të ligjit procedural, në kushtet kur
gjykata e faktit nuk kanë njoftuar avokatin e shtetit për të marrë pjesë në gjykimin e çështjes.
Prandaj, për këtë motiv thelbësor, vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit Vlorë dhe Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Vlorë duhet të prishen e çështja të rishqyrtohet nga Gjykata Administrative
e Shkallës së Parë Vlorë.
7. Kolegji Administrativ vëren se me anë të padisë, paditësi Skënder Rama, ka thirrur
në gjykim si të paditur ZVRPP Vlorë duke pretenduar se kjo zyrë duhet të kryejnë lëshimin e
certifikatës së pasurisë objekt gjykimi në favor të paditësit. Në këtë kuptim, në çështjen
objekt gjykimi, veçanërisht për shkakun se kërkohet të detyrohet ZVRPP Vlorë, të kryejë
lëshimin e certifikatës, për shkak së ka vepruar në mënyrë të paligjshme duke refuzuar
dhënien e saj, paditësit Skënder Rama me argumentin se “sipërfaqja faktike e truallit,
bazuar ne plan rilevimin, nuk eshte ajo që figuron në certifikatë, por eshte 130 m2 dhe për
të rregulluar gjendjen e pronës brenda kufijve përkatës të vjetër, paditësi i është drejtuar palës
së paditur Zyrës Vendore te regjistrimit te Pasurive te Paluajtshme Vlorë dhe pasi kërkesa për
regjistrimin e kësaj pasurie është refuzuar, paditësi i është drejtuar Zyrës Qendrore te
regjistrimit te Pasurive të Paluajtshme Tiranë, e cila me urdhrin 284, te datës 05.05.2011, ka
vendosur refuzimin e kërkesës së paditësit për regjistrimin e kësaj sipërfaqe.
Në këtë kuptim, në mosmarrëveshjen objekt gjykimi është i pranishëm interesi që ka
shteti për të mbrojtur pozitën e organit shtetëror të thirrur në gjykim.
8. Në logjikë të sa më sipër, Kolegji çmon se gjykatat e faktit në shqyrtimin e kësaj
çështje, nuk kane zbatuar nenin 79/a te Kodit te Procedurës Civile, ne te cilin është
parashikuar se: Avokatura e Shtetit ushtron përfaqësimin ne rastet e parashikuara me ligj.
Gjykata qe shqyrton çështje, te cilat me ligj përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e
Shtetit, urdhëron njoftimin e akteve kësaj te fundit, me qellim qe ajo te ketë mundësi te marre
pjese ne gjykim" dhe Ligjin 10018, datë 13.11.2008 “Për avokaturën e shtetit”, neni 5/b ku
thuhet: “Avokatura e Shtetit kryen funksionet e mëposhtme b) përfaqëson dhe mbron interesat
pasurore të shtetit shqiptar pranë gjykatave kombëtare, ndërkombëtare dhe të huaja, pa
autorizim të posaçëm të të përfaqësuarit në çështjet gjyqësore, në të cilat një organ i
administratës shtetërore ose Republika e Shqipërisë është palë.”
9. Në analizë të ligjit 10018/2008 “Për Avokaturën e Shtetit”, në të cilin parashikohet
se përfaqësimi dhe mbrojtja e pronës dhe interesave publike nga ana e Avokaturës së Shtetit,
është një përfaqësim dhe mbrojtje e detyrueshme dhe gjykatat e faktit sipas nenit 79/a, të
KPC-së, kanë detyrimin që t’i njoftojnë aktet Avokaturës së Shtetit me qëllim që kjo e fundit
jo vetëm të ketë mundësi reale të marrë pjesë në gjykim, por edhe të realizojë mbrojtjen e
interesave të shtetit. Ky përfaqësim në gjyq kryhet pa autorizim të posaçëm të të
përfaqësuarit. Ky qëndrim gjen mbështetje në Vendimin Unifikues 13, datë 24.03.2004, të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, gjithashtu edhe në disa vendime të Gjykatës
Kushtetuese (shih vendimin 27, datë 27.07.2009, të Gjykatës Kushtetuese; vendim 42, datë
29.09.2011 të Gjykatës Kushtetuese).
10. Pra, respektimi ose jo i kësaj dispozite procedurale (neni 79/a, i KPC) nuk është
në diskrecionin e gjykatës, por është një normë me natyrë urdhëruese/detyruese. Në këtë
kuptim, gjykata ka detyrimin që të njoftojë avokatin e shtetit për të marrë pjesë në gjykim dhe
673
vetëm në këtë mënyrë gjykata ka përmbushur detyrimin e saj ligjor, ndërkohë vlerësimin e
përgjegjësinë për të garantuar pjesëmarrjen në gjykim e ka vetë avokati i shtetit.
11. Duke u kthyer në çështjen objekt shqyrtimi, konstatohet se gjykata e shkallës së
parë, ka shkelur rëndë ligjin procedural duke mos i garantuar palës shtetërore ZVRPP Vlorë
mbrojtjen sipas kushteve dhe mënyrës që parashikon shprehimisht ligji. Mosnjoftimi i
Avokaturës së Shtetit, ka ndikuar në mosndërtimin e drejtë të ndërgjygjësise për çështjen
objekt gjykimi.
12. Mbështetur sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin ne
përfundimin se mosndërtimi i drejtë i ndërgjygjësisë përbën një shkelje të rëndë procedurale,
e cila ndikon drejtpërsëdrejti në dhënien e vendimit. Gabimet në procedim, të cilat
parashikohen në nenin 467/d, të K.Pr.Civile, i cili ka gjetur pasqyrim në nenin 54, të ligjit
49/2012, shqyrtohen nga gjykata edhe kryesisht, pikërisht për shkak të efektit të drejtpërdrejtë
që ato kanë në vendimin e dhënë.
13. Në këtë kontekst, Kolegji Administrativ konkludon se vendimi i shkallës së parë
është marrë nëpërmjet një procesi jo të rregullt ligjor, për shkak të mosnjoftimit të
Avokaturës së Shtetit nga gjykata, sipas kërkesave të nenit 79/a, të K.Pr.C-së, përbën shkak të
mjaftueshëm për prishjen e vendimeve të dhëna nga të dy gjykatat e faktit, duke e dërguar
çështjen për rigjykim në Gjykatën e Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
prej tyre përpara Gjykatës Administrative së Shkallës së Parë, Vlorë që do të rishqyrtojë
çështjen.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63, të Ligjit 49,
VENDOSI
Prishjen e vendimit me 160, datë 21.02.2012, i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit
1601, datë 13.07.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe dërgimin e çështjes për
gjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
Tiranë, më 26.01.2016
674
Nr. 00-2016-258 Vendimi (44)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
me datë 26.01.2016 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen administrative që u përket

palëve:
PADITËS: FLAMUR PROGONATI, përfaqësuar

nga Av. Mine Progonati.
SHOQËRORE SARANDË (Në mungesë).
KOMISIONI RAJONAL I ANKIMIT, PRANË
DREJTORISË RAJONALE TË SIGURIMEVE
SHOQËRORE VLORË (Në mungesë).
KOMISIONI I ANKIMIT PRANË
INSTITUTIT TË SIGURIMEVE SHOQËRORE
TIRANË (Në mungesë).
OBJEKTI:
Shfuqizimi i shkresës nr.414, prot, datë 15.03.2012 të Degës Rajonale Sarandë.
Shfuqizimi i vendimit nr.23, datë 02.05.2012
të Komisionit Rajonal të Ankimit, pranë DRSSH Vlorë.
Shfuqizimi i shkresës nr.3373/1 prot, datë 22.05.2012
të Komisionit të Ankimit, pranë Drejtorisë së Përgjithshme
të Institutit të Sigurimeve Shoqërore Tiranë.
Detyrimin e palës së paditur DRSSH Sarandë të më paguajë
pensionin e parakohshëm të ushtarakut me 50 % të pagës referuese
prej 121.380 lekë në muaj dhe 2 % për çdo vit vjetërsi në punë.
“Për Sigurimin Shoqëror suplementar të Ushtarakëve
të Forcave të Armatosura të Republikës Shqipërisë”,
ligji nr.7978, datë 26.07.1995 “Për Forcat e Armatosura në R.SH”,
ligji nr.9210, datë 23.03.2004 “Për Statusin e ushtarakut
të Forcave të Armatosura të Republikës Shqipërisë”,
ligji nr.10142, datë 15.05.2004 “Për sigurimin shoqëror suplementar
të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të punonjësve të Policisë së Shtetit,
të Gardës së Republikës të Shërbimit Informativ të Shtetit,
të Policisë së Burgjeve të Policisë së Mbrojtjes nga Zjarri dhe të Shpëtimit
675
e të Punonjësve të Shërbimit të Kontrollit të Brendshëm në Republikën e Shqipërisë”,
ligji nr.7703, datë 11.05.1993
“Për Sigurimet Shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar,
vendimi nr.9, datë 26.02.2007 i Gjykatës Kushtetuese
dhe vendimi nr.33, datë 24.06.2010 i Gjykatës Kushtetuese.

Pranimin e kërkesëpadisë së paditësit Flamur Progonati.
Shfuqizimin e vendimit nr.23, datë 02.05.2012 të Komisionit Rajonal të
Ankimit, pranë Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Vlorë si të
pabazuar në ligj.
Shfuqizimin e shkresës nr.3373/1, prot, datë 22.05.2011 të Komisionit të
Ankimit, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Institutit të Sigurimeve
Shoqërore.
Detyrimin e palës së paditur Degës Rajonale të Sigurimeve Sarandë ti paguaj
paditësit Flamur Progonati pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi me
50 % të pagës referuese prej 121.380 lekë në muaj dhe 2 % për çdo vit punë.

Lënien në fuqi të vendimit nr.23-2012-2135 (1017), datë 26.07.2012 të

Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Sarandë, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.571, datë 20.11.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
vendimit nr.23-2012-2135 (1017), datë 26.07.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë.
Shkaqet që pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Sarandë,

paraqet në rekurs, janë:
 Gjykatat nuk kanë marrë parasysh dhe kanë shkelur ligjin nr.10142, datë 15.05.2009, i
cili është aktualisht në fuqi, duke i njohur një të drejtë të cilën ky ligj nuk e shpreh
dhe nuk e parashikon.
 Gjykata e Shkallës së Parë Sarandë dhe ajo e apelit kanë argumentuar që paditësi
përfiton nga ky ligj, por argumentet e japin me ligj tashmë të shfuqizuar, pasi
aktualisht për përfitimin e pensionit të parakohshëm për ushtarakët është në fuqi ligji
nr.10142, datë 15.05.2009 “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të
Forcave të Armatosura, të punonjësve të Policisë së Shtetit, të Gardës së Republikës,
të Shërbimit Informativ të Shtetit, të Policisë së Burgjeve, të Policisë së Mbrojtjes nga
Zjarri dhe të Shpëtimit e të punonjësve të Shërbimit të Kontrollit të Brendshëm në
R.SH”, i ndryshuar. Paditësi rezulton të këtë shkëputur marrëdhëniet e punës me datë
05.11.2001, ndërkohë që moshën 47 vjeç e ka plotësuar me datë 03.01.2006.
 Nuk rezulton e provuar që nga data 03.01.2006 e deri më sot të jetë caktuar pension i
parakohshëm për vjetërsi shërbimi për paditësin. Sipas pikë 3 të nenit 29 të ligjit
nr.10142, datë 15.05.2009, i ndryshuar: Pensionet për vjetërsi shërbimi, kur
plotësohen kriteret e nenit 11 të ligjit nr.8087, datë 13.3.1996 “Për sigurimin shoqëror
ndryshuar dhe kur e drejta për përfitim ka lindur në harkun kohor 01.01.1999 deri në
676
datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji (29.07.2009), por nuk është caktuar, llogariten sipas
kritereve të këtij ligji.
 Pra, ligji i zbatueshëm për paditësin është ligji nr.10142, datë 15.05.2009, i ndryshuar
dhe jo ligjet që argumenton gjykata.
 Gjithashtu paditësi nuk përfshihet në një nga pikat e neni 2 e ligjit nr.10142, datë
15.05.2009 me titull përfituesit.
 Duke u bazuar në VKM-në nr.793, datë 24.9.2010 “Për zbatimin e ligjit nr.10142,
datë 15.05.2009 “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të
Armatosura R.SH”. Duhet që dokumentacioni për t’i lidhur pensionin e parakohshëm
ti sillet DRSSH Sarandë nga Ministria e Mbrojtjes dhe jo nga Prokuroria e
Përgjithshme, pasi ligji e përcakton shumë qartë këtë moment.
 Dokumentat e paraqitura si provë në seancat gjyqësore, përveç se nuk janë lëshuar
nga organet kompetente të përcaktuara në VKM, nuk janë as sipas formateve
përkatëse dhe strukturat e sigurimeve shoqërore nuk mund të përcaktojnë subjekte të
tjera përfituese nga ato që përcakton ligji dhe as nuk mund të bëjnë llogaritje mbi
bazën e shkresave të thjeshta.
 Sikur legjislatori të kishte njohur si subjekte përfituese edhe “Prokurorët” apo
“Zëvendës Prokurorët ushtarakë”, do të kishte përcaktuar edhe organet përkatëse që
do të lëshonin dokumentacion për përfitim, dhe Prokuroria e Përgjithshme nuk kishte
përse të plotësonte një modular të vjetërsisë në shërbim të Ministrisë së Mbrojtjes.
 Ky ligj nuk e njeh si subjekt përfitues. Paditësi ka shkëputur marrëdhëniet financiare
në datë 05.11.2001. Paga referuese 121.380 lekë/muaj nuk mund ti përkasë vitit 2006
e aq më tepër vitit 2001.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesen e posaçme të paditësit Av.
Mine Progonati, e cila kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.571, datë 20.11.2012 të Gjykatës
së Apelit Gjirokastër, në përfundim;
VËREN
nr.31001-00148-00-2013 regj. them, që u përket palëve: paditës Flamur Progonati dhe të
paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Sarandë, Komisioni Rajonal i Ankimit,
pranë Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Vlorë dhe Komisioni i ankimit, pranë
Drejtorisë së Përgjithshme të Institutit të Sigurimeve Shoqërore Tiranë, me objekt:
Shfuqizimi i shkresës nr.414, prot, datë 15.03.2012 i Degës Rajonale të Sigurimeve
Shoqërore Sarandë, etj.....
2. Vendimi nr.571, datë 20.11.2012 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është pjesërisht i
bazuar në ligjin material, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi nga Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë, me ndryshimin se pas hyrjes në fuqi të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009
përllogaritjet do të bëhen në bazë të këtij ligji.
I.Rrethanat e çështjes:
3. Paditësi Flamur Progonati ka paraqitur kërkesën sëbashku me dokumentet pranë

palës së paditur Dega Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Sarandë për të përfituar pensionin e
4. Pala e paditur e ka refuzuar kërkesën e paditësit me shkresën nr.414 prot, datë
15.03.2012 me arsyetimin: Refuzohet, sepse nuk plotësohen kërkesat e ligjit nr.10141, datë
677
15.05.2009. Në bazë të dokumenteve të dorëzuara del që keni qenë prokuror ushtarak dhe
nuk hyni në asnjë nga 8 pikat e nenit 2 të ligjit të sipërcituar...
5. Paditësi ka bërë ankim, duke ndjekur juridiksionin administrativ, pranë Komisionit
Rajonal të Ankimit Vlorë, i cili me vendimin nr.23, datë 02.05.2012 ka vendosur: Të mos
pranojë për shqyrtim kërkesën dhe pas kësaj i është drejtuar Komisionit të Ankimit, pranë
Drejtorisë së Përgjithshme të Institutit të Sigurimeve Shoqërore sipas nenit 86 të ligjit
nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar,
i cili me shkresën nr.3373/1, prot, datë 22.05.2012 ka kthyer përgjigje për mos shqyrtim të
kërkesës.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.23-2012-2135 (1017), datë

Pranimin e kërkesëpadisë së paditësit Flamur Progonati.
Shfuqizimin e vendimit nr.23, datë 02.05.2012 të Komisionit Rajonal të Ankimit,
pranë Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Vlorë si të pabazuar në ligj.
Shfuqizimin e shkresës nr.3373/1, prot, datë 22.05.2011 të Komisionit të Ankimit,
pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Institutit të Sigurimeve Shoqërore.
Detyrimin e palës së paditur Dega Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Sarandë ti paguaj
paditësit Flamur Progonati pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi me 50 % të pagës
referuese prej 121.380 lekë në muaj dhe 2 % për çdo vit pune.
…..Gjykata çmon se titullimi i paditësit si oficer aktiv me Urdhrin nr.05, datë 17.01.
1983 të Ministrit të Mbrojtjes dhe dalja e tij në lirim me Urdhrin nr.197, datë 26.02.2007 të
Ministrit të Mbrojtjes përbëjnë momentet juridike që në kuptim të ligjit përcaktojnë lindjen,
gëzimin dhe humbjen e statusit të ushtarakut të Forcave të Armatosura. Paditësi ka mbajtur
disa grada, si gradën kapiten, major dhe nënkolonel, ka përfituar pagesë për efekt të gradës
deri në momentin e lirimit nga detyra si prokuror ushtarak, gradat i marrin vetëm ushtarakët
sipas ligjit. Paditësi ka qenë me detyrën “prokuror ushtarak” dhe ka pasur statusin e
ushtarakut e ka përfituar edhe të drejta të tjera sipas ligjit nr.9418, datë 20.5.2005 “Për
sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të forcave të armatosura të Republikës së
Shqipërisë”.
Me vendimin nr.9484, datë 23.11.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, lënë
në fuqi me vendimin nr.1246, datë 23.05.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë është vendosur:
Pranimin e padisë së paditësit Flamur Progonati. Detyrimin e palës së paditur Ministria e
Mbrojtjes ti paguaj paditësit pagesën kalimtare për një periudhë 2 vjeçare në masën 50 % të
pagës mujore referuese në fund të shërbimit. Detyrimin e palës se paditur Ministria e
Mbrojtjes ti paguajë paditësit dy rroga bazë si shpërblim i menjëhershëm për efekt të
nxjerrjes në lirim.
Paditësi duke qenë se ka qenë me detyrën prokuror ushtarak gëzon statusin e
ushtarakut të Forcave të Armatosura dhe për pasojë përfiton të drejtat që sanksionohen me
ligj në bazë të këtij statusi, duke përfshirë edhe të drejtën e pensionit të parakohshëm për
vjetërsi shërbimi.
Paditësi Flamur Progonati plotëson kriteret për përfitimin e pensionit të
parakohshëm ushtarak për vjetërsi shërbimi në bazë të kuadrit ligjor të ushtarakut të
Forcave të Armatosura, ai ka qenë ushtarak i Forcave të Armatosura dhe për këtë shkak
duhet të përfitojë edhe pensionin e parakohshëm si ushtarak për vjetërsi shërbimi......
8. Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.571, datë 20.11.2012 ka vendosur:
678
Lënien në fuqi të vendimit nr.23-2012-2135 (1017), datë 26.07.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë.
......Gjykata çmon se në bazë të dispozitave të mësipërme ligjore rezulton se
ushtarakët e Forcave të Armatosura të R.SH, si pjesë e forcave tokësore, ajrore ose detare të
mbrojtjes konsiderohen krahas të tjerash dhe shtetasit e titulluar ushtarakë të shërbimit
aktiv, të cilët e fitojnë këtë status me emërimin e tyre në detyrë nga organi kompetent dhe e
humbasin vetëm në kushtet e lirimit nga detyra. Pra, titullimi si oficer aktiv Urdhri nr.05,
datë 17.01.1993 i Ministrit të Mbrojtjes dhe lirimi me Urdhrin nr.197, datë 26.02.2007 po të
Ministrit të Mbrojtjes përbëjnë momente juridike, që në kuptim të ligjit përcaktojnë lindjen,
gëzimin dhe humbjen e statusit të ushtarakut të Forcave të Armatosura.
Me vendimin nr.9484, datë 23.11.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë lënë në
fuqi me vendimin nr.1246, datë 23.05.2012 të gjykatës së apelit, është vendosur përfitimi i
pagës kalimtare si ushtarak për paditësin. Prej paditësit plotësohen kriteret ligjore të
përcaktuara në ligjin nr.9418, datë 20.05.2005. Në nenin 13 të ligjit nr.9418/2005
përcaktohet: Ushtarakët e shërbimit aktiv të përhershëm pavarësisht nga koha e daljes në
rezervë, lirim deri në plotësimin e kushteve për pension të plotë pleqërie, sipas ligjit
nr.7703/1993, përfitojnë pension të parakohshëm për vjetërsi shërbimi kur plotësojnë
vjetërsinë e shërbimit si ushtarak, ne masën e 12 vjet për femrat dhe 15 vjet për meshkujt dhe
kanë mbushur moshën 44 vjeç femrat dhe 47 vjeç meshkujt.
Me të drejtë gjykata e faktit ka arritur në përfundimin se ndaj paditësit si shumë e
aplikueshme duhet të ishte ajo që parashikon neni 14 pika 1 dhe 2 e ligjit nr.9418, datë
20.04.2005 ndryshuar me ligjin nr.10142/2009.
Në arritjen e këtij përfundimi gjykata e faktit, ka analizuar me hollësi, kërkesat e
nenit 11 të ligjit nr.8087/1996, ndryshuar me ligjin nr.8521/1999, ligjit nr.9210/2004 (neni
49), ku është shfuqizuar shprehja “por jo më shumë se masa e pensionit maksimal të
pleqërisë në shkallë vendi”, neni 14 i ligjit nr.9418/2005, ligjin nr.10142/2009, si dhe
vendimin e Gjykatës Kushtetuese nr.33, datë 24.06.2010.....
ushtarakut të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”…(i ndryshuar), parashikon
se:
11.05.1993 "Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë", përfitojnë pension të
11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në R.SH.”, përfitojnë pension të parakohshëm për
Masa e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi do të jetë:
50% të pagës referuese mbi të cilën është derdhur kontributi.
679
Për çdo vit tjetër të vjetërsisë së shërbimit mbi përcaktimin e mësipërm, masa e
pensionit shtohet me 2% të pagës referuese, por jo më shumë se masa e pensionit maksimal
të pleqërisë në shkallë vendi.
Pensioni i parakohshëm për vjetërsi shërbimi jepet pasi përfituesit i ka përfunduar
“Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakeve të Forcave të Armatosura të R.SH.
..... Shprehja “por jo më shumë se masa e pensionit maksimal të pleqërisë në shkallë
Publik dhe Shërbimit Informativ Kombëtar” i ndryshuar ....shfuqizohet”.
20.05.2005 për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të
1. Masa e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi është 50 për qind e pagës
referuese.
pensionit shtohet me 2 për qind të pagës referuese.
nr.7703, datë 11.05.1993 "Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë", për të gjithë
ushtarakët e tjerë.
vendi.
llogaritur kjo pagesë dhe jo më shumë se masa e përcaktuar në pikën 3 të këtij neni, por, në
çdo rast, jo me pak se masa e pensionit bazë në shkallë vendi.
7. Periudha, për të cilën ushtaraku përfiton pension të parakohshëm për vjetërsi
2 të nenit 58 të ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 "Për sigurimet shoqërore në Republikën e
Shqipërisë". Kontributi për këtë kategori përballohet nga Buxheti i Shtetit dhe derdhet mbi
680
indeksimit të pensioneve".

suplementar”....
IV. Arsyetimi i Kolegjit Administrativ:
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi i Gjykatës së

Apelit Gjirokastër është pjesërisht i bazuar në ligj dhe si i tillë ai duhet të lihet në fuqi me
ndryshimin se, pas hyrjes në fuqi të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 përllogaritjet do të bëhen
në bazë të këtij ligji
16. Në bazë dhe në zbatim të dispozitave të mësipërme ligjore rezulton se ushtarakë të
Forcave të Armatosura të R.SH, si pjesë e forcave tokësore, ajrore ose detare të mbrojtjes
konsiderohen krahas të tjerash dhe shtetasit e titulluar “ushtarakë të shërbimit aktiv”, të cilët e
fitojnë këtë status me emërimin e tyre në detyrë nga organi kompetent dhe e humbasin atë
vetëm në kushtet e lirimit të tyre nga detyra. Paditësi Flamur Progonati është titulluar oficer i
shërbimit aktiv me Urdhrin nr.05, datë 17.01.1993 të Ministrit të Mbrojtjes dhe ka dalë në
lirim me Urdhrin nr.197, datë 26.02.2007 të Ministrit të Mbrojtjes. Kjo do të thotë që pala e
paditur e keqinterpreton nenin 2 të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 “Për Sigurimin Shoqëror
Suplementar të Ushtarakëve të Forcave të Armatosura, të Punonjësve të Policisë së Shtetit, të
Gardës së Republikës, të Shërbimit Informativ të Shtetit, të Policisë së Burgjeve, të Policisë
së Mbrojtjes nga Zjarri dhe të Shpëtimit e të Punonjësve të Shërbimit të Kontrollit të
Brendshëm”, kur thotë se prokurori ushtarak nuk e përfiton këtë lloj pensioni të parakohshëm
për vjetërsi shërbimi, pasi nuk parashikohet në asnjërën prej tetë pikave të këtij neni.
17. Pala paditëse Flamur Progonati krahas funksionit të tij si prokuror ushtarak për
periudhën 17.01.1993 deri më 26.02.2007 ka qenë edhe oficer i shërbimit aktiv të Forcave të
Armatosura të R.SH (pra, ka patur një cilësi të dyfishtë). Duke qenë edhe oficerë të shërbimit
aktiv, prokurorët ushtarak nuk janë parashikuar nga ligjvënësi si zë më vete në nenin 2 të
ligjit nr.10142, datë 15.05.2009, prandaj pretendimi që ngrihet në rekurs nga pala e paditur
DRSSH Sarandë në lidhje me këtë çështje është i pabazuar në ligj.
18. Edhe pretendimet e tjera që ngrihen në rekurs nga pala e paditur se, paditësi nuk
është trajtuar më parë me pagesë kalimtare dhe dokumentat e tij nuk kanë ardhur nga
Ministria e Mbrojtjes, etj, janë të pabazuara në ligj sepse menjëherë pas daljes së Urdhërit
681
nr.197, datë 26.02.2007 të Ministrit të Mbrojtjes, kjo e fundit ka qenë e detyruar që ta
trajtonte paditësin me pagesë kalimtare, gjë të cilën e ka bërë më pas Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.9484, datë 23.11.2011, i lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit
Tiranë. Ndërsa përsa i përket dokumentacionit medoemos që ai do të vinte nga Prokuroria e
Përgjithshme, pasi paditësi ka ushtruar funksionin e prokurorit ushtarak.
19. Duke patur cilësinë e oficerit të shërbimit aktiv të Forcave të Armatosura deri me
datë 26.02.2007 (kohë kur ka dalë urdhëri i lirimit), paditësi Flamur Progonati i plotëson
kriteret ligjore të përcaktuara në nenin 13 të ligjit nr.9418, datë 20.05.2005, cili thotë:
Ushtarakët e shërbimit aktiv të përhershëm pavarësisht nga koha e daljes në rezervë, lirim
deri në plotësimin e kushteve për pension të plotë pleqërie, sipas ligjit nr.7703/1993,
përfitojnë pension të parakohshëm për vjetërsi shërbimi kur plotësojnë vjetërsinë e shërbimit
si ushtarak, ne masën e 12 vjet për femrat dhe 15 vjet për meshkujt dhe kanë mbushur
moshën 44 vjeç femrat dhe 47 vjeç meshkujt, prandaj me të drejtë gjykata e shkallës së parë
ajo e apelit kanë arritur në përfundimin se paditësi duhet të trajtohet me pension të
20. Sipas vendimit nr.9484, datë 23.11.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, i
lënë në fuqi me vendimin nr.1246, datë 23.05.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, paditësi
Flamur Progonati është trajtuar me pagesë kalimtare për një periudhë dy vjeçare (nga data
26.02.2007 deri me datë 26.02.2009), pra koha e lindjes të së drejtës për të përfituar pension
të parakohshëm për vjetërsi shërbimi për të është data 26.02.2009, i cili duhet të llogaritet,
duke u bazuar në ligjin që ka qenë në fuqi në momentin e lindjes të së drejtës së përfitimit.
21. Në nenin 29 pikat 1 dhe 2 të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 “Për Sigurimin
Shoqëror Suplementar të Ushtarakëve të Forcave të Armatosura, të Punonjësve të Policisë së
Shtetit, të Gardës së Republikës, të Shërbimit Informativ të Shtetit, të Policisë së Burgjeve, të
Policisë së Mbrojtjes nga Zjarri dhe të Shpëtimit e të Punonjësve të Shërbimit të Kontrollit të
Brendshëm”, parashikohet se: Dispozitat e ligjeve nr.8087, datë 13.03.1996 “Për sigurimin
shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”, i
së Shtetit” zbatohen deri në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji.
Pensionet e parakohshme për vjetërsi shërbimi dhe pensionet suplementare, të
vjetërsia në punë, në çastin e fillimit të të drejtës, do të rillogariten. Rillogaritja bëhet sipas
rregullave të përcaktuara në këtë ligj dhe në bazë të pagave referuese, në çastin që i ka lindur
e drejta për përfitim. Mbi këtë masë përfitimi të rivlerësuar zbatohen koeficientet e rritjes apo
të indeksimit të pensionit, sipas vendimeve të veçanta të Këshillit të Ministrave, nga çasti i
lindjes së të drejtës dhe deri në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji. Masa e pensionit, e
rivlerësuar si më lart, në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji, vlerësohet si shumë
përfundimtare e pensionit të parakohshëm për vjetërsi ose e pensionit suplementar.
22. Nga citimi i kësaj dispozite ligjore del qartë se, të gjitha pensionet e parakohshme
për vjetërsi shërbimi dhe pensionet suplementare të përfituara para hyrjes në fuqi të tij, janë
objekt rishqyrtimi dhe rivlerësimi i tyre do të kryhet sipas parashikimeve të këtij ligji, prandaj
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, gjykatat më të ulëta me të drejtë kanë
konstatuar se, pala e paditur DRSSH Sarandë duhet ta përllogarisë pensionin e parakohshëm
të ushtarakut për paditësin sipas ligjit të kohës kur atij i ka lindur e drejta e përfitimit (datë
26.02.2009), por ky pension duhet të paguhet sipas kësaj përllogaritje deri në momentin e
hyrjes në fuqi të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 “Për sigurimin shoqëror suplementar të
ushtarakëve të forcave të armatosura, të punonjësve të policisë së shtetit, të gardës së
682
republikës, të shërbimit informativ të shtetit, të policisë së burgjeve, të policisë së mbrojtjes
nga zjarri dhe të shpëtimit e të punonjësve të shërbimit të kontrollit të brendshëm në
Republikën e Shqipërisë”.
23. Ndërsa pas hyrjes në fuqi të këtij ligji, pala e paditur DRSSH Sarandë është e
detyruar që ta rillogarisë pensionin e parakohshëm për vjetërsi të paditësit, sepse akti
normativ nr.05, datë 10.11.2010 në nenin 5 të tij thotë shprehimisht se: për përfitimet ky akt
normativ gjen zbatim nga dita e hyrjes në fuqi të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009, që do të
thotë se, për këtë pjesë ai ka fuqi prapavepruese (retroaktive) dhe nga kjo ditë të gjitha
përfitimet e ushtarakëve do të përllogariten.
24. Gjykata Kushtetuese, në vendimin nr.02, datë 18.02.2013, ka mbajtur qëndrimin
se: ......Megjithëse skema e re e llogaritjes së masës së sigurimit suplementar ka sjellë uljen e
të ardhurave për përfituesit, kjo ndërhyrje është në përpjesëtim të drejtë me qëllimin që e ka
mesatare neto nga puna. Diferencimet që ekzistonin para kësaj ndërhyrjeje cënonin parimet
një detyrim të papërballueshëm për buxhetin e shtetit, duke e rrezikuar atë seriozisht.
Gjykata konstaton se masa e pensionit e përllogaritur sipas formulës së re mbështetet në
mundësitë reale buxhetore, ajo siguron respektimin e parimeve të funksionimit të skemave
ushtarakëve, atij të pleqërisë dhe pagës neto nga puna”....
25. Nga vendimi nr.02/2013 i Gjykatës Kushtetuese del qartë se, rillogaritja e
pensionit për vjetërsi shërbimi për paditësin Flamur Progonati, nga ana e palës së paditur
DRSSH Sarandë, pas hyrjes në fuqi të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 është një detyrim
ligjor për këtë të fundit dhe nuk mund të konsiderohet si cënim i të drejtës së përfituar me një
ligj të mëparshëm.
arrin në përfundimin se rekursi i paraqitur nga pala e paditur DRSSH Sarandë është pjesërisht
i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të pranohet pjesërisht, duke u lënë në fuqi vendimi i
Gjykatës së Apelit Gjirokastër me ndryshimin se: pas hyrjes në fuqi të ligjit nr.10142, datë
15.05.2009 përllogaritjet do të bëhen në bazë të këtij ligji.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63/a të Ligjit 49/2012
mosmarrëveshjeve administrative”:
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.571, datë 20.11.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër,
me ndryshimin pas hyrjes në fuqi të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 përllogaritjet do të bëhen
në bazë të këtij ligji.
Tiranë, më 26.01.2016
683
Nr.11111-03456- 00-2012 Regj. Themeltar
Nr. 00-2016-230 Vendimit (45)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancën e datës 28.01.2016, mori në shqyrtim çështjen administrative që i përket palëve

ndergjyqese :
PADITËS: HENRI MUSARAJ

PERSONA TË TRETË: RITA ZADRIMA
XHEMIL AXHANI
FERDINAND GJANAJ
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Shkodër, që të kryejë regjistrimin fillestar
të pronësisë në favor të paditësit Henri Musaraj,
sipas disponimeve të Komitetit Ekzekutiv të K.P të qytetit Shkodër ,
nr.83, datë 03.07.1969.
Baza Ligjore: Nenet 325-331 të K.Pr.Civile,
nenet 192-198 të K.Civil,
nenet 24/a ose 24/b, të ligjit 7843, date 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” (i ndryshuar)
dhe nenet 9, 10, 11, 12, 13 e vijues dhe 116 dhe 118, të K.Pr.Administrative.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.1919, dt.14.07.2010, ka

vendosur:
Anullimin e aktit administrativ të lëshuar nga pala e paditur Z.V.R.P.P.
Shkodër me kthim përgjigjen nr.9 prot, datë 05.01.2009.
Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Shkodër për të kryer regjistrimin fillestar
në bashkëpronësi të paditësit Henri Vladimir Musaraj me shtetasen Herma
Vladimir Santoro, të pasurisë së mëposhtme:
Ndërtesë dy katëshe, me sipërfaqe të katit përdhe 89.1 m2 dhe të katit të
sipërm (Katit të parë) 61.2 m2 që ndodhet në zonën kadastrale 8591 të qytetit
Shkodër, me adresë L”Vasil Shanto”, Rr.“Marin Barleti” Shkodër. Kjo pasuri
pasqyrohet në planimetrinë e ndërtesës që shoqëron aktin e shkruar të
ekspertimit, të përgatitur nga inxh. Gëzim Salja dhe inxh Shaqir Turbetari,
planimetri kjo që është pjesë përbërëse e dispozitivit të këtij vendimi.
684
Rrëzimin e kërkesë padisë për sa i përket pjesës tjetër të objektit të saj.
Shpenzimet gjyqësore mbeten siç janë bërë.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.315, datë 25.06.2012, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.1919, dt.14.07.2010, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër.
Kudër vendimit te Gjykates se Apelit Shkodër nr.315, dt.25.06.2012 si dhe Vendimit

civil nr.1919, dt.15.07.2010, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, ka ushtruar rekurs Zyra
Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Shkodër e cila kërkon prishjen e
vendimeve duke parashtruar këto shkaqe.
- Kundërshtojmë Vendimin e Gjykatës së Apelit Shkodër nr.315, dt.25.06.2012, si dhe
vendimit civil 1919, dt.15.07.2010, të Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Shkodër, si
vendime te dhëna ne kundërshtim me ligjin.
- Gjykata në kundërshtim me nenin 155, paragrafi i pare i K.Pr.Civile na ka njoftuar
padinë me dt.21.05.2010 duke lënë seancën gjyqësore me dt.25.05.2010, veprim i cili
vjen në kundërshtim me përcaktimin se ndërmjet datës që njoftuar padia dhe asaj të
paraqitjes në gjykata duhet të sigurohet një afat jo me pak se dhjetë dite.
- Kjo seance sipas ligjit procedural civil është ajo e veprimeve përgatitore. Mbas
seancës së veprimeve përgatitore dhe kalimit ne seance gjyqësore palët ndergjyqese
duhet të njoftohen përsëri, veprim te cilin gjykata nuk e ka bere duke vazhduar
gjykimin ne mungese të marre në seance te veprimeve përgatitore.
- Gjykata bazuar në nenin 5, 6, 28 dhe 331, të K.Pr. Civile duhet te shprehet për të
gjitha kërkesat e paraqitura në objektin e padisë. Pra duhet te shprehet për atë që
kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet.
- Konstatohet se objekti i padisë dhe baza ligjore e saj e konkretisht Neni 325- 321, të
K.Pr.Civile, nuk i japin zgjidhje konfliktit në gjykim.
- Natyra e çështjes është ajo administrative dhe minimalisht nga paditësi duhet te
kundërshtohej akti administrativ me anën e te cilit i është refuzuar kërkesa për
regjistrim.
- Është detyre e gjykatës qe te provoje nëse akti që po kundërshtohet duke ju referuar
bazës ligjore te padisë, bazuar ne nenin 328, te K.Pr.Civile është brenda afateve te
përcaktuara nga ligji për kundërshtimin e tij.
- Akti duhet te kundërshtohet në gjykate brenda afatit 30 ditor. E drejta e padisë qe nuk
ushtrohet brenda një afati te përcaktuar nga ligji shuhet dhe nuk mund te rivendoset
me marrëveshje midis palëve.
- Kalimi i afatit per te drejtën e kundërshtimit të aktit çon ne mospërputhje të kërkimit
te paditësit dhe bazës ligjore te saj.
- Bazuar ne nenin 158 te K.Pr.Civile është detyre e gjykatës qe ti kërkoje paditësit te
plotësoje kërkese padinë me të gjithë elementet e nevojshëm të parashikuar nga nenet
154, 156, te KPr.Civile. Objekti i padisë nuk merr zgjidhje nga baza ligjore e saj.
- Ne bazën ligjore te padisë nuk mund te vendoset ligji me klauzola siç është vepruar
me nenin 24 te ligjit organik ku paditësi ka pranuar dhe gjykata ka vazhduar gjykimin
me ketë bazë ligjore “neni 24/a ose 24/b i ligjit”.
Ne mungese te akteve ligjore qe provojnë pronësinë te parashikuar nga nenit 24/a i
ligjit nuk mund te kualifikohet ne trajtimin e rastit ne kushtet e nenit 24/b te ligjit
organik., për mungese te aktit te fitimit te pronësie parashikuar nga neni 193 i K.Civil.
Nuk mund te zbatohet neni 24/b, i ligjit nr.7843, dt.13.07.1994, i ndryshuar nëse me
pare paditësi nuk ka akt te fitimit te pronësie sipas parashikimit te nenit 24/a, te po
këtij ligji.
685
Vendimi i gjykatës ka hetim te mangët, gjykim të njëanshëm dhe është dhëne ne
kundërshtim me nenin 8, 11,12, 16, 28 dhe 29 te K.Pr.Civile.
Arsyetimi i vendimeve gjyqësore është një garanci për proces te rregullt ligjor.
K.Pr.Civile parashikon se gjykata e mbështet vendimin e saj vetëm mbi faktet që janë
paraqitur gjatë procesit gjyqësor.
Arsyetimi i vendimeve është element thelbësor i një vendimi të drejtë. Paditësi i është
drejtuar Z.V.R.P.P. Shkodër, me kërkese me ane te se cilës ka kërkuar te regjistroje
pasurinë e pretenduar sipas disponimeve te vendimit te Komitetit Ekzekutiv K.P.
Qytetit Shkodër nr.83, dt. 03.07.1969, duke paraqitur përveç këtij akti edhe dëshmi
trashëgimie me nr.2923, vendimi dt.17.12.2007, te paregjistruar me pare.
Nga verifikimi i aktit te sipërcituar, rezulton nder te tjera, qytetares Shefkije
Rrzhanica t'i jepet leje për rikonstruksion banesës ekzistuese ne lagjen “Vasil
Shanto”, sipas kërkesës se paraqitur.
- Me ane te këtij akti provohet relativisht fakti qe është miratuar kërkesa për
meremetim banese për shkak te vjetërsisë së ndërtimit. Nuk provohet nëse vendimi i
Komitetit Ekzekutiv K.P.Qytetit Shkodër nr.83, dt.03.07.1969 është miratuar apo jo
pasi, ne ketë vendim mungon firma e kryetares së Komitetit Ekzekutiv te K.P. Qytetit
Znj. Agime Kapisyzi.
- Gjithashtu ky vendim ka te përcaktuar sakte momentin së kur duhet te pajiset me leje
ndërtimi shtetasja Shefkije Rrzhanica. Saktësisht vendimi përcakton se leja ti jepet
sipas kërkesës së paraqitur mbasi te ketë plotësuar te gjitha kushtet e ndërtimit”. Me
ketë kuptojmë së leje për rikonstruksion banese nuk i është dhëne për sa kohe qe
paditësi nuk e ka paraqitur atë si kërkese e ligjit.
- Bazuar ne nenin 24/a, te ligjit nr.7843, dt.13.07.1994 “Për Regjistrimin e Pasurive te
Paluajtshme”, i ndryshuar, sipas se cilit pronësia dhe kufijtë e pasurive te paluajtshme
përcaktohen nga aktet e fitimit te pronësisë sipas nenit 193, te Kodit Civil, nuk
rezulton qe paditësi te posedoje akt te fitimit te pronësisë mbi pasurinë e paluajtshme ,
banesa ekzistuese për te cilën ka kërkuar te behet rikonstruksioni nuk figuron përpara
dhënies së vendimit te K.E.e regjistruar ne sistemin hipotekor, i cili mundëson
regjistrimin e pasurisë ne favorin te tij për banesën tashme te meremetuar.
- Për sa me lart: paditësit edhe nga provat e paraqitura ne gjykim i mungon, akti i
fitimit te pronësisë te përcaktuar ne nenin 193 te K. Civil, leja e ndërtimit për
rikonstruksion banese, vërtetim pronësie për regjistrim te mëparshëm ne sistemin
hipotekor.
Te gjitha këto detyrime për paditësin janë te parashikuar nga neni 82, i
K.Pr.Administrative. si dhe ne nenin 12 te K.Pr.Civile “ pala qe pretendon një te
drejte, ka detyrimin qe, ne përputhje me ligjin, te provoje faktet mbi te cilët bazon
pretendimin.
- Ne këto kushte, bazuar ne nenin 485/d, te K.Pr.Civile KËRKOJ
Ndryshimin e vendimit nr.1919, dt.15.07.2010, te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor
Shkodër, si dhe Vendimin e Gjykatës se Apelit Shkodër nr.315, dt.25.06.2012, me
paditës Henri Musaraj duke vendosur: Rrëzimin e kërkese padisë.
KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATES SE LARTE

pasi dëgjoi relacionin përkatës te gjyqtarit Andi Çeliku dhe diskutoi çështjen në tërësi,
686
VËREN
Rrethanat e çështjes:
Paditësi i është drejtuar anës së paditur ZVRP Paluajtshme Shkodër për regjistrimin e
pasurisë së paluajtshme shtëpi banimi e truall e ndodhur në Lgj.Vasil Shanto, Rr.Marin
Barleti, Bashkia Shkodër.
Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Shkodër me shkresën nr.09
prot, datë 05.01.2009, i ka refuzuar kërkesën për regjistrimin e pronës me arsyetimin se nga
verifikimi i regjistrave të pronësisë rezulton që të mungojë akti i fitimit të pronësisë mbi
pasurinë e paluajtshme. Mungesa e këtij akti nuk mundëson regjistrimin e pasurisë së
paluajtshme.
Në këto kushte paditësi i është drejtuar gjykatës për detyrimin e ZVRP Paluajtshme
Shkodër të regjistrojë pasurinë e paluajtshme, shtëpi banimi plus truall në favorin e tij.
Paditësi është njeri prej trashëgimtare ligjor te trashëgimlënëses Shefkije Rrezhnica.
Kjo provohet me vendimin nr 2923, datë 17.12.2007 te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor
Shkodër.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.1919, dt.14.07.2010, ka
vendosur:
- Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë.
- Anullimin e aktit administrativ të lëshuar nga pala e paditur Z.V.R.P.P. Shkodër me
kthim përgjigjen nr.9 prot, datë 05.01.2009.
- Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Shkodër për të kryer regjistrimin fillestar në
bashkëpronësi të paditësit Henri Vladimir Musaraj me shtetasen Herma Vladimir
Santoro, të pasurisë së mëposhtme:
- Ndërtesë dy katëshe, me sipërfaqe të katit përdhe 89.1 m2 dhe të katit të sipërm (Katit
të parë) 61.2 m2 që ndodhet në zonën kadastrale 8591 të qytetit Shkodër, me adresë
L”Vasil Shanto”, Rr “Marin Barleti” Shkodër. Kjo pasuri pasqyrohet në planimetrinë
e ndërtesës që shoqëron aktin e shkruar të ekspertimit, të përgatitur nga inxh Gëzim
Salja dhe inxh Shaqir Turbetari, planimetri kjo që është pjesë përbërëse e dispozitivit
të këtij vendimi.
- Rrëzimin e kërkesë padisë për sa i përket pjesës tjetër të objektit të saj.
- Shpenzimet gjyqësore mbeten siç janë bërë.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.315, datë 25.06.2012, ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.1919, dt.14.07.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër.
Me arsyetimin:
Pranë kësaj gjykate ka ardhur për gjykim çështja civile që u përket palëve ndërgjyqëse
mbi bazën e ankimit të paditurit.
Nga hetimi gjyqësor ka rezultuar se paditësi i është drejtuar anës së paditur ZVRP
Paluajtshme Shkodër për regjistrimin e pasurisë së paluajtshme shtëpi banimi e truall e
ndodhur në Lgj.Vasil Shanto, Rr.Marin Barleti, Bashkia Shkodër.
Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Shkodër me shkresën nr.09
prot, datë 05.01.2009, i ka refuzuar kërkesën për regjistrimin e pronës me arsyetimin se nga
verifikimi i regjistrave të pronësisë rezulton që të mungojë akti i fitimit të pronësisë mbi
pasurinë e paluajtshme. Mungesa e këtij akti nuk mundëson regjistrimin e pasurisë së
paluajtshme.
Në këto kushte paditësi i është drejtuar gjykatës për detyrimin e ZVRP Paluajtshme
Shkodër të regjistrojë pasurinë e paluajtshme, shtëpi banimi plus truall në favorin e tij.
Për të provuar pretendimet e tij paditësi ka paraqitur një sërë provash shkresore.
687
Nga analiza në tërësi e provave dhe e argumenteve të ngritura të gjykatës, Gjykata e
Apelit, arrin në përfundimin se vendimi i gjykatës së faktit është i drejtë dhe i bazuar në ligj
ndaj si i tillë ai duhet lënë në fuqi.
Nga analiza e provave rezultojnë këto fakte:
-Paditësi është trashëgimtar ligjor i trashëgimleneses Shefkije Rerzhanica. Kjo
provohet me vendimin nr.2923, dt.17.12.2007, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
-Shtëpia objekt regjistrimi është pronë e trashëgimlënëses Shefkije. Kjo bindje të
krijohet pasi me vendimin e Kom.Ekz.KP të qytetit Shkodër nr.83, dt.03.07.1969
Trashëgimlënëses i është dhënë leje ndërtimi për rikonstruksionin e banesës ekzistuese.
-Trualli që përbën oborrin e banesës është 123.1 m2.
-Nga shqyrtimi i plan rilevimit te vitit 1962 – 1981, prona figuron e pasqyruar në këtë
plan dhe është pjesë e tërësisë së një ndërtese dy kate. Pjesa lindore e murit rrethues të këtij
oborri pasqyrohet dhe në këtë hartë.
- Ndërtesa është me mure guri dhe me ahur, kati është me dysheme dërrase dhe çati
tjegullash. Është një ndërtese që pasqyrohet dhe në hartën e vitit 1938 dhe ka një moshe rreth
75 vjeçare. Pjesa perëndimore që posedon paditësi mund te ketë rreth 25 vjet, që është
ndërtuar.
- Rezulton e provuar që paditësi ka banuar në këtë banesë që nga lindja e tij.-Nga
analiza vetëm e këtyre fakteve të cilat vërtetohen me prova shkresore që i janë nënshtruar
shqyrtimit gjyqësor, vërtetohet se paditësi është pronar i banesës, pronësi te cilën e ka fituar
në bazë të trashëgimisë ligjore, ndaj gjykata e apelit vlerëson e vendimi i gjykatës se faktit
është i drejte dhe i bazuar ne ligj, ndaj si i tillë ai duhet lënë në fuqi.
Nga shqyrtimi gjyqësor i provave rezulton se paditësi e ka fituar ketë pronësi ne bazë
të dëshmisë se trashëgimisë. Problemi qëndron se ana e paditur pretendon se nuk vërtetohet
akti i pronësisë nga ana e trashëgimlënëses.
Gjykata e apelit vlerëson se në kushtet kur kemi një vendim Komitetit që ka dhënë
leje ndërtimi, për rikonstruksionin e banesës ekzistuese, që ajo e ka në pronësi.
Kjo do të thotë se që nga viti 1969, trashëgimlenesja Shefkije ka vërtetuar pronësinë e
saj. Kjo provohet nga përmbajtja e vendimit nr.83, dt.03.07.1969.
Po kështu planimetritë e viteve 1938 dhe 1981 vërtetojnë këtë fakt. Pra është e vërtetë
se nuk ekziston një titull i shkruar pronësie, por ama vërtetohet se trashëgimlënësja Shefkije
ka qenë pronare e pronës objekt konflikti, ndaj gjykata vlerëson se drejtë ka vepruar gjykata e
faktit që ka urdhëruar regjistrimin e pronës.
Pretendimet e anës se paditur te ngritura në ankim nuk janë te mbështetura në prova e
në ligj.
Duke ju referuar nenit 324, 325, te K.Pr.C, paditësi ka kërkuar te godasë aktin
administrativ te nxjerrë nga organi i administratës publike në formën e një shkrese me titull
kthim përgjigje.
Ana e paditur, duhet te vërtetojë kohën e marrjes dijeni, që të ngrejë problemin e afatit
të se drejtës se kundërshtimit te aktit administrativ.
Ne bazë te nenit 331, te K.Pr.C. gjykata zgjidh çështjen përfundimisht duke
përcaktuar detyrimin e organit përkatës për të rivendosur të drejtën e cenuar.
Ne rastin konkret ana e paditur nuk ka pranuar regjistrimi e pronës që rrjedh nga
trashëgimia.
Me ketë mosveprim ana e paditur ka cenuar një interes te ligjshëm, siç është e drejta e
trashëgimlenesit për të regjistruar ne regjistrat publik te drejtat e tij pasurore te fituara në bazë
të institutit të së drejtës civile siç është e instituti i trashëgimisë, që është mënyre e fitimit te
pronësisë.
Ligji për regjistrimin e pasurive te paluajtshme rregullon mënyrën e regjistrimit te
pasurive te paluajtshme. Ne rastin konkret te krijohet bindja absolute mbi te drejtat e
688
pronësisë se trashëgimlënëses Shefkije mbi pronën objekt konflikti, dhe se nuk ekziston
mundësia e ekzistencës fizike te titullit te pronësisë, në një kohe kur dihet se banesa është
rreth 75 vjeçare, është pjesë e një banesë te madhe që figuron në planimetrinë e vitit 1938,
dhe sot ndodhet brenda këtyre kontureve.
Mungesa e firmës se Kryetares se Komitetit, nuk cenon vertetesine e vendimit.
Ky vendim është firmosur nga Sekretari i Komitetit Ekzekutiv te Qytetit, komitet i cili
ka qenë organ kolegjial, dhe firma e kryetarit te Komitetit ka qene vetëm ne ushtrimin e
funksioneve te tija, i cili ka punuar për zbatimin e këtyre vendimeve, dhe ka përfaqësuar ketë
komiteti ne raport me te tretet., ne përputhje me kompetencat ligjore.
Fakti që është firma e Sekretarit dhe vula e komitetit, te krijon bindje për vertetesine e
tij.
Pretendimet e ngritura nga ana e paditur në aspektin procedural, nuk janë të tilla që
cenojnë procesin e rregullt ligjor, në aspektin kushtetues, apo ta bëjnë procesin e pavlefshëm
në aspektin procedural civil, që të çojnë në prishjen e vendimin dhe kthimin e çështjes për
rigjykim.
Referuar këtyre shkaqeve gjykata e apelit e gjen të drejtë dhe të bazuar në ligj
vendimin e gjykatës së fakti, dhe nuk pranon ankimin e bërë nga ana e paditur, ndaj arrin në
përfundimin e vendimi i gjykatës se faktit duhet lënë në fuqi, si i drejte dhe i bazuar në ligj.
Kundër vendimeve te gjykatave te faktit ka ushtruar rekurs pala e paditur Zyra
Vendore e Regjistrimit te Pasurive te Paluajtshme Shkodër, për shkaqet e parashtruara ne
pjesën hyrëse te vendimit.
Nga ana e këtij Kolegji çmohen të bazuara vendimet e gjykatave te faktit të cilat kanë
vendosur pranimin e padisë se ngritur ne proces,vendim ky rrjedhoje e interpretimit te ligjit
dhe çmuarjes ligjore te provave te paraqitura ne proces.
Ne nenin 16 te Kodit Procedurës Civile përcaktohet”Gjykata zgjidhe
mosmarrëveshjen ne përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera ne fuqi,qe janë te
detyrueshme te zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim te sakte te fakteve dhe veprimeve qe
lidhen me mosmarrëveshjen,pa u lidhur me përcaktimin qe mund te propozojnë palët.
Te gjitha pretendimet e ngritura ne rekurs nga pala e paditur ne proces gjenden te
pabazuara nga kolegji administrativ i kësaj gjykate.
Ne nenin 1 te Kodit Procedurës Civile është përcaktuar :”Kodi i Procedurës Civile i
Republikës se Shqipërisë cakton rregulla te detyrueshme, te njëjta e te barabarta për gjykimin
e mosmarrëveshjeve civile e te mosmarrëveshjeve te tjera te parashikuara ne Kod e ne ligje te
tjera”.
Mosmarrëveshja e palëve ne proces e kthyer ne konflikt gjyqësor ka ngarkuar palët
me detyrime procedurale.
Ne nenin 12 te Kodit Procedurës Civile është përcaktuar;”Pala qe pretendon një te
drejte,ka detyrimin qe,ne përputhje me ligjin, te provoje faktet mbi te cilat bazon pretendimin
e saj”.
Siç dhe kane arsyetuar dhe gjykatat rezulton fakti i pranuar se Zyra e Regjistrimit te
Pasurive të Paluajtshme Shkodër padrejtësisht me shkresën nr 09 prot, datë 05.01.2009 i ka
refuzuar regjistrimin e pronës paditësit me arsyetimin se nga verifikimi i regjistrave të
pronësisë rezulton se mungon akti i fitimit te pronësisë mbi pasurinë e paluajtshme, dhe
mungesa e këtij akti nuk mundëson regjistrimin e pasurive të paluajtshme.
Për Kolegjin Administrative është me shumë rëndësi interpretimi i provave te
grumbulluara nga gjykatat në hetimin gjyqësor në lidhje me fitimin e pronësinë e pronës se
përfituar nga pala paditëse.
Nga shqyrtimi gjyqësor i provave rezulton se paditësi e ka fituar pronësinë e banesës
objekt gjykimi ne baze te dëshmisë së trashëgimisë si trashëgimtarë ligjor i trashëgimlënëses
Shefkije Rrzhanica, sipas vendimit nr 2923, datë 2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
689
Shkodër, vendimit të Kom. Ekz KP të Qytetit të Shkodrës nr.83, datë 03.07.1969 për dhënie
leje ndërtimi për rikonstruksionin e banesës ekzistuese që ka në pronësi trashëgimlënësja
Shefkije. Po kështu pronësia e palës paditëse vërtetohet edhe nga planimetritë e viteve 1938
dhe 1981 të cilat vërtetojnë këtë fakt.
Kolegji çmon se kushtet kur vërtetohet se trashëgimlënësja Shefkije ka qenë pronare e
banesës, gjykata, mbështetur edhe në dokumentacionin e paraqitur, pala e paditur Z.R.P.P.
duhet detyruar të regjistroje në favor të trashëgimlënësve Shefkije banesën, duke rrëzuar
kërkesën përsa i përket truallit.
Sa më sipër çmohet se rekursi drejtuar kësaj gjykate nuk orienton ligjërisht këtë te
fundit në cenimin e vendimit të dhëne nga gjykatat e faktit.
Në kushtet e parashtruara, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Larte çmon se vendimi
nr.315, datë 25.06.2012, i Gjykatës së Apelit Shkodër, duke qenë i bazuar në fakt dhe në ligj
do të lihet në fuqi .
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63, të Ligjit nr.49,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.315, datë 25.06.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
Tiranë, më 28.01.2016
690
Nr.00-2016-1925 i Vendimit (46)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: SPARTAK TURANI

SHOQËRORE TIRANË
OBJEKTI :
Detyrimin e palës së paditur për të :
1. Llogaritur masën e pensionit të parakohshëm për vjetersi shërbimi
sipas nenit 11/a/b te ligjit 8087 datë 13.03.1996 te ndryshuar
si dhe pagimin e diferencave ndermjet masës së pensionit të rillogaritur
dhe të pensionit të përfituar;
2. Rritur dhe indeksuar masën e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi
sipas periudhave dhe koeficienteve të caktuar në ligje dhe akte nënligjore
si dhe pagimin e diferencave që rezultojnë nga keqzbatimi
i ligjit 8521/1999, ligjit 9210 datë 23.03.2004,
nenet 35,49 të ligjit 9418 datë 20.05.2005,
neni 14/7 e 31/3, ligjit 9481 datë 16.06.2006,
neni 4/2 me datë fillimi 01.01.1999 e në vazhdim
3. paguar masën e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi
per periudhën e ndaluar pa shkak ligjor 16.09.1995- 31.12.1998 dhe 30.05.2006
e derisa ky vendim të marrë formë të prerë e të ekzekutohet .
4. Anullimi si absolutisht i pavlefshëm të aktit administrativ Urdhër Pagese
nr.14269 datë 30.01.2006, për deklarimin si debitor
për periudhën 01.01.2006-07.04.2007 dhe detyrimi për ta trajtuar
me pension të parakohshëm për vjetërsi shërbimi në zbatim të ligjit nr.9210/2004.
Baza Ligjore Neni 44 i Kushtetutës,
Nenet 31, 32, 153, 154 i K.Pr.Civile,
Neni 916 i ligjit nr.7491 datë 29.04.1991A“PërADispozitatAkryesoreAKushtetuese”
Neni 11 ligjit nr.8087 datë 13.08.1996 “Për Sigurimin Shoqëror Suplementar
të ushtarakut të F.A, të ushtarakeve të Ministrisë së Rendit Publik
dhe të shërbimit Informativ”ndryshuar
me nenin 6 të ligjit 8521 datë 30.07.1999 ;
nenet 35,36 dhe 49 të ligjit 9210 datë 23.03.2004
“Për Statusin e Ushtarakut Forcave te armatosura të Republikës së Shqipërisë;
nenet 4/213,14 dhe 31/3 të ligjit nr.9418 datë 20.05.2005
691
“Për Sigurimin Shoqëror Suplementar të ushtarakut të F.A të Republikës së Shqipërisë;
neni 20i ligjit nr.9377 datë 21.04.2005
“Për disa shtesa dhe ndryshime ne ligjin nr.7703 datë 11.05.1993
“Për Sigurimet Shoqërore”;
Vendimet nr.9/2007 dhe nr.33/2010 të Gjykatës Kushtetuese.

vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkese padisë të paditësit Spartak Turani
Detyrimin e anës së paditur Drejtorisë Rajonale Të Sigurimeve Shoqërore
Tiranë për ti paguar paditësit Spartak Turanit diferencat e pensionit të
parakohshëm që ka filluar pagesat më datë 01.01.1999, i cili duhet llogaritur
për 22 vjet vjetërsi shërbimi në masën 50% të pagës referuese prej 16,860 lekë
në muaj mbi të cilën është derdhur kontributi për 15 vjet vjetërsi shërbimi dhe
pas kësaj për çdo vit tjetër te vjetërsisë së shërbimit mbi përcaktimin e
mësipërm 7 vjet duke u shtuar masa e pensionit me 2% baras me 14% të pagës
referuese prej 16,860 lekë sipas nenit 11 të ligjit nr.8087 datë 13.08.1996 i
ndryshuar neni 5,6.
Kjo rillogaritje të vazhdojë për periudhën 01.01.1999 deri ne datën e hyrjes në
fuqi të ligjit 10142 datë 15.05.2009.
Anullimin e vendimit nr.549945 datë 30.05.2006, për mbylljen e pensionit të
parakohshëm të paditësit Spartak Turani.
Detyrimin e Palës së Paditur DRSSH Tiranë që të vazhdojë pagesën e
pensionit të parakohshëm te paditësit tashmë të rillogaritur duke i paguar
paditësit edhe diferencat midis pensionit të rillogaritur dhe atij të mëparshëm.

Ndryshimin e vendimit nr.1972 datë 02.03.2012 të Gjykatës Së Rrethit
Gjyqësor Tiranë në këtë mënyrë:
Pranimin e pjesshëm të padisë
Detyrimin e Palës së Paditur Drejtorisë Rajonale te Sigurimeve Shoqërore
Tiranë, ti paguaje paditësit Spartak Turani pensionin e parakohshëm për
vjetërsi shërbimi për periudhën Prill 2008- Qershor 2009 në masën e një
pensioni bazë në shkallë vendi për çdo muaj përcaktuar nga Këshilli i
Ministrave, ne përputhje me ligjin 7703 datë 11.05.1993 “Për Sigurimet
Shoqërore “
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Spartak Turani i cili
kërkon ndryshimin e vendimit nr.219 datë 31.01.2013,të Gjykatës së Apelit Tiranë, duke
 Gjykata e Rrethit nuk është shprehur për te gjitha kërkimet e mia në padi, ndërsa
Gjykata e Apelit është shprehur lidhur me një kërkim që nuk e përmban kërkesa
ankimore e paraqitur nga ne.
 Pala e paditur ka vepruar në mënyrë arbitrare duke mos i lidhur pension te
parakohshëm për vjetërsi shërbimi paditësit në përfundim të periudhës kalimtare, ne
kundërshtim kjo me nenin 16 të ligjit nr.7491 datë 29.04 1991 si dhe me vendimin
nr.33/2010 te Gjykatës Kushtetuese.
692
 Masa e pensionit qe i ka lindur paditësit me date 01.01.1999 është llogaritur gabim
dhe ne kundërshtim me formulën e parashikuar në nenin 11 të ligjit 8087 datë
13.03.1996.
 Shpallja debitori i paditësit për arsye se është punësuar, është në kundërshtim flagrant
me dispozitat ligjore qe rregullojnë pensionin e parakohshëm te ushtarakut pasi ky
kufizim nuk është e sanksionuar në asnjë dispozite por është i zbatueshëm vetëm ne
rastet kur oficeri i dale ne rezervë rititullohet serish Oficer Aktiv.

rekursuese Spartak Turani, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Rezulton se me urdhrin nr.176 datë 04.07.1970 të Ministrit të Mbrojtjes, paditësi
Spartak Turani është emëruar oficer aktiv me detyre Inxhinier në Institutin e Projektimeve
nr.6 te Forcave të Armatosura. Paditësi ka qëndruar ne këtë detyrë deri më datë 16.09.1992,
kur me Urdhrin nr.4374 datë 22.09.1992 të Ministrit të Mbrojtjes ka dalë në rezervë. Në
momentin e daljes në rezerve paditësi kishte 22 vjet e 2 muaj vjetërsi shërbimi .
2. Rezulton nga provat shkresore se paditësi është trajtuar me pagesë kalimtare për një
periudhe tre vjeçare (16.09.1992-16.09.1995) sipas VKM nr.225 datë 29.05.1992 “Për
Trajtimin financiar të ushtarakëve që dalin në lirim nga zbatimi i reformës në strukturat e
Forcave të Armatosura” dhe në përfundim të kësaj periudhe i është drejtuar Drejtorisë
Rajonale te Sigurimeve Shoqërore Tiranë me kërkesë për lidhjen e pensionit të parakohshëm
të ushtarakut,por ka rezultuar se kjo e fundit nuk i ka lidhur paditësit pension të parakohshëm
për vjetërsi shërbimi.
3. Me hyrjen në fuqi më datë 01.1.1999 të ligjit nr.8087 datë 13.03.1996 “Për
sigurimin suplementar të ushtarakut të Forcave të Armatosura” Paditësi i është drejtuar sërish
me kërkesë DRSSH për lidhjen e këtij pensioni. Rezulton e provuar nga dokumentet
shkresore te administruara në dosjen gjyqësore se pala e paditur me vendimin nr.716 datë
15.05.2000 i ka lidhur paditësit pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi, ne masën
8,000 leke qe i indeksuar arrin vlerën 11499 leke ne muaj , me të drejtë pagese që prej datës
01.01.1999 deri ne dt 17.2.2011.
4. Rezulton se në vijim paditësi Spartak Turani ka përfituar rregullisht pensionin e
parakohshëm për vjetërsi shërbimi deri sa ana e paditur me aktin nr.549945 datë 30.5.2006
“Urdhër Mbylljeje Pensioni i ka ndërprere paditësit pagesën e pensionit dhe e ka mbyllur atë
për arsye se ky i fundit ishte i punësuar pranë shoqërisë “ Albtelecom” , duke e shpallur atë
debitor për periudhën 01.06.2006-07.04.2007. Pala e paditur ka arsyetuar se: “pala paditëse
rezulton të jetë debitor për këtë periudhë pasi ka përfituar njëkohësisht edhe pensionin edhe
rezulton të jetë i punësuar pranë shoqërisë “Albtelecom.
5. Më tej në vitin 2010, pala e paditur DRSSH Tiranë e ka rishqyrtuar vendimin e saj
për trajtimin e paditësit me pension të parakohshëm duke vendosur trajtimin e tij me një masë
pensioni prej 10,276 leke, nga e cila mbahej 50% e masës së pensionit për shkak të qenies së
tij debitor .
6. Duke mos qenë dakord me qëndrimin e palës së paditur, paditësi i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për zgjidhjen e mosmarrëveshjes me kërkesëpadinë sipas
objektit të përmendur më lart.
vendosur:
 Pranimin pjesërisht të kërkese padisë të paditësit Spartak Turani
693
 Detyrimin e anës së paditur Drejtorisë Rajonale Të Sigurimeve Shoqërore
Tiranë për t’i paguar paditësit Spartak Turanit diferencat e pensionit të parakohshëm
që ka filluar pagesat më datë 01.01.1999, i cili duhet llogaritur për 22 vjet vjetërsi
shërbimi në masën 50% të pagës referuese prej 16,860 lekë në muaj mbi të cilën është
derdhur kontributi për 15 vjet vjetërsi shërbimi dhe pas kësaj për çdo vit tjetër te
vjetërsisë së shërbimit mbi përcaktimin e mësipërm 7 vjet duke u shtuar masa e
pensionit me 2% baraz me 14% të pagës referuese prej 16,860 lekë sipas nenit 11 të
ligjit nr.8087 datë 13.08.1996 i ndryshuar neni 5,6
 Kjo rillogaritje të vazhdojë për periudhën 01.01.1999 deri ne datën e hyrjes në
fuqi të ligjit nr.10142 datë 15.05.2009.
 Anullimin e vendimit nr.549945 datë 30.05.2006, për mbylljen e pensionit të
parakohshëm të paditësit Spartak Turani.
 Detyrimin e Palës së Paditur DRSSH Tiranë që të vazhdojë pagesën e
pensionit të parakohshëm te paditësit tashmë të rillogaritur duke i paguar paditësit
edhe diferencat midis pensionit të rillogaritur dhe atij të mëparshëm.
7/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: Paditësit i ka lindur e drejta e pensionit më datë
01.01.1999. Në momentin e daljes në pension ai kishte 22 vjet dhe 2 muaj shërbim në Forcat
e Armatosura. Ligji i aplikueshëm në datën 01.01.1999 ka qenë ligji nr.8087 datë 13.03.1996
i ndryshuar nga ligji nr.8521 datë 30.07.1999, i cili parashikonte në nenin 11 kriteret që
duhet të plotësonte subjekti për të perfituar pensionin e parakohshëm. Sipas pikë s a) të kë tij
neni përfitojnë pension te parakohshëm burrat qe kanë mbushur moshën 47 vjeç dhe kanë
kryer 15 vjet shërbim dhe gratë që kanë mbushur moshë n 42 vjeç dhe kanë kryer 12 vjet
shërbim prane F.A. Sipas kësaj pike në rastin kur subjekti ka përmbushur të dy kriteret
atëherë përfiton masë pensioni 50% të pagës referuese. Ndërsa pika b) e nenit 11 parashikon
se në rastet kur subjekti ka më shume se 15 vjet shërbim aplikohet 2% pe r çdo vit shërbim
shtese. Rezulton se paditësi ka 22 vjet vite shërbimi ndaj për të pala e paditur duhet të kishte
aplikuar skemën 50% te pagës referuese + 2% x7 vite shtese qe ka pasur mbi periudhën 15
vjeçare .
Lidhur me kufizimin “ jo më shumë se masa e pensionit maksimal në shkallë vendi
“gjykata vlerëson se nuk ka nevojë për interpretim pasi ligji nr.9210/2004 ka shfuqizuar ketë
përcaktim. Në këto kushte, Pala e paditur DRSSH Tiranë duhet ti llogarisë paditësit
pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi duke pasur parasysh dispozita më favorizuese
të legjislacionit që rregullon pensionet e parakohshme te ish ushtarakeve dhe ti paguaje
paditësit diferencat që dalin midis pensionit të caktuar me vendimin nr.716 datë 15.05.2000
të DRSSH me pensionin e përcaktuar nga neni 11 i ligjit 8087/1996.
Përsa i përket vendimi për shpalljen debitor dhe kryerjen e ndalesave të pensionit të
paditësit me arsyetimin se ai është i punësuar, gjykata çmon se një vendim i tille i palës së
paditur është marrë në kundërshtim me ligjin. Në baze të dispozitave 35 i ligjit 9210/2004 si
dhe neni 14 i ligjit 0418/2005 përcaktojnë se pagesa e pensionit të parakohshëm ndërpritet
vetëm në rastin e punësimit të përfituesit si ushtarak dhe jo në ndonjë aktivitet tjetër, në këto
kushte, vendimi për shpalljen e paditësit si debitor është marrë në kundërshtim me ligjin dhe
si i tillë duhet të shpallet i pavlefshëm .
 Ndryshimin e vendimit nr.1972 datë 02.03.2012 të Gjykatës Së Rrethit
 Pranimin e pjesshëm të padisë
 Detyrimin e Palës së Paditur Drejtorisë Rajonale te Sigurimeve Shoqërore
Tiranë, ti paguaje paditësit Spartak Turani pensionin e parakohshëm për vjetërsi
shërbimi për periudhën Prill 2008- Qershor 2009 në masën e një pensioni bazë në
694
shkallë vendi për çdo muaj përcaktuar nga Këshilli i Ministrave, ne përputhje me
ligjin 7703 datë 11.05.1993 “Për Sigurimet Shoqërore“
8/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se :Nga ana e gjykatës së shkallës së parë padrejtësisht
nuk është vënë në diskutim dhe nuk është marrë në konsideratë , pretendimi i palës së paditur
lidhur me parashkrimin e së drejtës së paditësit për të kërkuar pagimin e diferencës së
papaguar të pensionit të parakohshëm nga momenti i lindjes së kësaj të drejte , pra prej
datës 01.01.1999. Gjykata e Apelit vlerëson se ndërsa e drejta e pensionit mund të ushtrohet
në çdo kohë , masa e pensionit si përfitim monetar periodik, është një akt i ndryshueshëm
sipas përcaktimeve të vetë ligjit .
Gjykata e Apelit çmon se e drejta e paditësit për të kërkuar pagimin e detyrimit
monetar të papaguar nga pala e paditur është e parashkrueshme brenda një afati 3 vjeçar ,
çka do të thotë se e drejta e padisë, përsa i përket kërkimit të këtij detyrimi për periudhën
përtej 3 vjetëve nga dita e ngritjes së padisë (për periudhën para datës 20.04.2008)
konsiderohet e parashkruar , duke patur parasysh se kërkesëpadia objekt shqyrtimi është
depozituar në gjykatën e shkallës së parë më datë 20.04.2011. Gjykata e Apelit çmon të
parashkruar atë pjesë të këtij kërkimit nëpërmjet të cilit kërkohet rillogaritja e masës së
pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi sipas nenit 11.a/b të ligjit nr.8087 datë
13.03.1996 (i ndryshuar).
Kështu, për periudhën Prill 2008-Qershor 2009, rezulton që paditësi të mos ketë
përfituar pension të parakohshëm për shkak të ndërprerjes së tij nga pala e paditur me
vendimin e Mbylljes së pensionit të datës 07.04.2007. Gjykata vlerëson se mospagimi nga
pala e paditur të pensionit të parakohshëm në favor të paditësit për këtë periudhë kohore
vjen në kundërshtim me ligjin , në bazë të cilit paditësi duhet të përfitonte pension të
parakohshëm, por jo në masën e pretenduar nga ai por në masën e pensionit bazë sipas
përcaktimit të ligjit nr.7703 datë 11.05.1993 , ndryshuar. Në këto kushte, e drejta për të
rillogaritur pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi mund të rivendoset vetëm për
periudhën prill 2008- Qershor 2009, duke u detyruar pala e paditur ti paguaje paditësit
pensionin e parakohshëm të papaguar në masën e një pensioni bazë në shkalle vendi ndërsa
për periudhën qershor 2006-mars2008 konkludohet se padia është parashkruar dhe paditësi
nuk mund te kërkoje rivendosje ne afat nëpërmjet gjykatës.
Gjykata e gjen të pavend edhe kërkimin e paditësit për anullimin e aktit për
deklarimin e tij debitor për periudhën 01.01.2006-07.04.2007, në kushtet kur konstatohet se
në këtë gjykim nuk është administruar një akt i tillë. Ndërkohë është fakt se paditësi
konsiderohet si debitor nga pala e paditur, çka rezulton nga akti i mbylljes së pensionit të
parakohshëm, Vendimi i Datës 07.04.2007 si dhe nga akti i rilidhjes së këtij pensioni
(Vendimi për rishqyrtimin e të ardhurave), ku për këtë shkak , paditësit ,që prej datës
01.07.2009, i mbahet nga pala e paditur 50% e këstit mujor të pensionit .Mungesa e një akti
formal të shkruar të palës së paditur në të cilin të përcaktohet shkaku ligjor për qenien e
paditësit debitor , si dhe periudha dhe masa e pensionit të parakohshëm të përfituar
padrejtësisht nga ai është pavend vënia në diskutim i ligjshmërisë së një akti të tillë .
9. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Spartak Turani i cili kërkon
ndryshimin e vendimit nr.219 datë 31.01.2013,të Gjykatës së Apelit Tiranë, duke parashtruar
shkaqet e paraqitura ne pjesën hyrëse të këtij vendimi .
paditëse Spartak Turani, përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit
mosmarrëveshjeve administrative”, i ndryshuar, të cilat e bëjnë të cënueshme vendimin e
695
Gjykatës së Apelit Tiranë. Ky Kolegj, amon se, vendimi nr.219 datë 31.01.2013 i Gjykatës së
Apelit Tiranë, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit material dhe procedurial, e për
rrjedhojë, ai duhet të prishet ndërkohë që konstaton se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë është marrë në zbatim të drejtë të ligjit material dhe atij procedural e për rrjedhojë ky i
fundit duhet të mbetet në fuqi.
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se Gjykata e Apelit Tiranë në
materiale të detyrueshme për t’u zbatuar në zgjidhjen e konfliktit,dhe si rezultat nuk e kanë
zgjidhur “mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që
janë të detyrueshme të zbatohen prej tyre“ (neni 16 i K.Pr.Civile).
Rezulton që kërkimet e paditësit në këtë gjykim janë: “ (1).Llogaritja e masës e pensionit të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi sipas nenit 11/a/b te ligjit 8087 datë 13.03.1996
ndryshuar si dhe pagimin e diferencave ndërmjet masës së pensionit të rillogaritur dhe të
pensionit të përfituar;(2).Rritja dhe indeksimi i masës së pensionit të parakohshëm për
vjetërsi shërbimi sipas periudhave dhe koeficienteve të caktuar në ligje dhe akte nënligjore si
dhe pagimin e diferencave që rezultojnë nga keqzbatimi i ligjit 8521/1999, ligjit nr.9210 datë
23.03.2004, nenet 35,49 të ligjit 9418 datë 20.05.2005, neni 14/7 e 31/3, ligjit 9481 datë
16.06.2006, neni 4/2 me datë fillimi 01.01.1999 e në vazhdim (3). Pagimi i masës së
pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi për periudhën e ndaluar pa shkak ligjor
16.09.1995- 31,12,1998 dhe 30.05.2006 e deri derisa ky vendim të marrë formë të prerë e të
ekzekutohet .(4)Anullimi si absolutisht i pavlefshëm të aktit administrativ Urdhër Pagesë
nr.14269 datë 30.01.2006, për deklarimin si debitor për periudhën 01.01.2006-07.04.2007
dhe (5) detyrimi për ta trajtuar me pension të parakohshëm për vjetërsi shërbimi në zbatim të
ligjit nr.9210/2004. Këto kërkime, paditësi i ka mbështetur në Nenin 44 i Kushtetutës, Nenet
31, 32, 153, 154AtëAK.Pr.Civile, NeniA916AiAligjitAnr.7491, datë 29.04.1991
“PërADispozitatAkryesoreAKushtetuese”, Nenin 11 të ligjit nr.8087, datë 13.08.1996 “Për
Sigurimin Shoqëror Suplementar të ushtarakut të F.A, të ushtarakeve të Ministrisë së Rendit
Publik dhe të Shërbimit Informativ” ndryshuar me nenin 6 të ligjit 8521 datë 30.07.1999;
nenet 35, 36 dhe 49 të ligjit 9210 datë 23.03.2004 “Për Statusin e Ushtarakut Forcave të
Armatosura të Republikës së Shqipërisë; nenet 4/213,14 dhe 31/3 të ligjit nr.9418 datë
20.05.2005 “Për Sigurimin Shoqëror Suplementar të ushtarakut të F.A të Republikës së
Shqipërisë ; neni 20 i ligjit nr.9377 datë 21.04.2005 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin
nr.7703 datë 11.05.1993 “Për Sigurimet Shoqërore”; Vendimet nr.9/2007 dhe nr.33/2010 të
Gjykatës Kushtetuese.
13. Kolegji administrativ i Gjykatës se Larte ne gjykimin e çështjes objekt gjykimi
vlerëson te pabazuar ne ligj dhe ne prova konkluzionet e arritura nga Gjykata e Apelit Tirane
“ se jane të parashkruara ato pjesë të kërkimeve te paditësit nëpërmjet të cilave ai kërkon
rillogaritjen e masës së pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi sipas nenit 11.a/b të
ligjit nr.8087 datë 13.03.1996 (i ndryshuar) dhe pagimin e diferencave ndërmjet masës së se
pensionit të rillogaritur dhe masës së pensionit të paguar realisht, për periudhën janar 1999-
mars 2008.”
14. Sa me sipër ky konkluzion i Gjykatës se Apelit vlerësohet nga Ky kolegj si i
pabazuar në ligj pasi në nenin 62, pika 2 të Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet
shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, parashikohet se: “E drejta e pensionit
nuk parashkruhet.” ndërsa në nenin 31 të Ligjit nr.9418, datë 20.05.2005 “Për sigurimin
ndryshuar, i titulluar “E drejta e pensionit”, thuhet shprehimisht se:“1.E drejta e përfitimeve
696
nga ky ligj nuk parashkruhet. Personit, që kërkon përfitimet jo më vonë se 1 vit nga data kur i
paguhet nga data e paraqitjes së kërkesës për përfitim. 2. Përfitimet e njohura, por të
patërhequra, paguhen në çdo kohë, por jo më shumë se për 3 vjet. 3. Përfitimet e caktuara,
por të paguara më pak, jepen në çdo kohë. 4. Personi, që ka përfituar të ardhura në mënyrë e
me mjete të padrejta, si dhe kur nuk njofton ndryshimin ose heqjen e masës së tyre, detyrohet
ta kthejë të gjithë shumën e marrë tepër”. Në këto kushte, konstatohet lehtësisht që e drejta
15. Pra lidhur me sa më sipër, e drejta që paditësi kërkon të mbrojë dhe të realizojë në
këtë gjykim është një e drejtë e paparashkrueshme dhe ne këto kushte me të drejtë paditësi ka
kërkuar zgjidhjen e këtij konflikti në rrugë gjyqësore. Por ndërsa Gjykata e Apelit e ka
gjykuar këtë kërkim në themel dhe ka arritur në konkluzionin që kjo e drejte parashkruhet,
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin e saj me nr.1972 datë 02.03.2012 me të
drejtë ka pranuar kërkimin e paditësit duke arsyetuar se ky kërkim është i bazuar në prova
dhe në ligj .
dhe debatit gjyqësor në gjykatat më të ulëta, rezulton e provuar se paditësit i ka lindur e drejta
për t’u trajtuar me pension të parakohshëm për vjetërsi shërbimi në Forcat e Armatosura, pas
trajtimit me pagesë kalimtare në vitin 1995. Fillimisht ana e paditur ka refuzuar ti japë
paditësit pensionin e parakohshëm por me hyrjen në fuqi të ligjit nr.8522 datë 30.7.1999 kjo e
fundit me vendimin nr.716 datë 15.05.2000, i ka lidhur paditësit pension të parakohshëm në
masën prej 8,000 lekë në muaj, të barabartë me pensionin maksimal të pleqërisë në shkallë
vendi duke filluar ky pension nga 1.1.1999 deri në 30.5.2006 kur ka vendosur mbylljen e
pensionit të parakohshëm.
17. Në momentin që ana e paditur mori vendimin nr.716 datë 15.05.2000, në fuqi
ishte si ligj i zbatueshëm, ai me nr.8087, datë 13.03.1996, i ndryshuar me Ligjin nr.8251 datë
30.07.1999, efektet e të cilit shtriheshin në kohën kur paditësit i kishte lindur e drejta për
pension suplementar. Në nenin 11 të këtij ligji të ndryshuar,i titulluar “Pension i
parakohshëm për vjetërsi shërbimi”, parashikohej se kush ishin subjektet që do të përfitonin
nga ky ligj si dhe formula e përcaktimit të pensionit të parakohshëm. Konkretisht në këtë
dispozitë parashikohej se: “Ushtarakët e shërbimit aktiv te përhershëm, që kanë dalë në
rezervë e në lirim pas datës 03.07.1991 deri në plotësimin e kushteve për pension pleqërie,
sipas ligjit nr.7703, date 11.05. 1993 "Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë",
përfitojnë pension të parakohshëm për vjetërsi shërbimi, kur plotësojnë vjetërsinë e shërbimit
si ushtarak në masën 12 vjet për gratë dhe 15 vjet për burrat dhe të kenë mbushur moshën:
gratë 42 vjeç dhe burrat 47 vjeç. Masa e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi do
të jetë: a) 50 për qind të pagës referuese mbi të cilën është derdhur kontributi; b) Për çdo vit
tjetër të vjetërsisë së shërbimit mbi përcaktimin e mësipërm, masa e pensionit shtohet me 2
për qind të pagës referuese, por jo më shumë se masa e pensionit maksimal të pleqërisë në
shkallë vendi....”.
18. Në analizë të dispozitës ligjore të sipërcituar,rezulton se,pensioni i parakohshëm,
paditësit, duhej ti përllogaritej sa shumatorja e: (i) 50% e pagës referuese që ka marrë
paditësi, dhe (ii) 2% të pagës referuese,për çdo vit vjetërsi shërbimi mbi 15 vjet. Pra, subjekti
paditës, duhej të përfitonte pension në masën që përcaktohet nga formula që parashikonte
ligji i zbatueshëm në datën 01.01.1999. Ky ka qenë vullneti i shprehur nga ligjvënësi në atë
moment dhe pala e paditur, si dhe çdo organ tjetër shtetëror është e detyruar që ta zbatonte
atë.
19. Referuar provave që ndodhen në dosjen gjyqësore rezulton qartë se paditësi në
kohën kur i ka lindur e drejta për pension të parakohshëm kishte periudhë shërbimi pranë
Forcave të Armatosura, 22 vjet e 2 muaj. Në këto kushte paditësit i cili kishte këtë vjetërsi
697
shërbimi përveç shumës prej 50% të pagës referuese për shkak të vjetërsisë së shërbimit i
takon edhe një shtesë prej 14% qe i korrespondon vlerës për 7 vite të plota mbi 15 vjet.
20. Në këto kushte me të drejtë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka arritur në
përfundimin se DRSSH detyrohet ti llogarisë paditësit pensionin e parakohshëm për vjetërsi
shërbimi duke pasur parasysh dispozita më favorizuese e legjislacionit që rregullon pensionet
e parakohshme të ish ushtarakëve si dhe ti paguajë paditësit diferencat që janë krijuar
ndërmjet të ardhurave faktike që ai ka marrë dhe vlerës së pensionit suplementar që ai duhet
të merrte në përputhje me ligjin nr.8087/1996 të ndryshuar dhe nenin 49 i ligjit nr 9210/2004
21. Kolegji Administrativ i Gjykatës se Lartë vlerëson të bazuar në ligj dhe në prova
konkluzionin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë se kjo rillogaritje duhet të
kryhet nga datat 1.1.1999 deri në datën kur ka hyre në fuqi ligji nr.10142 datë 15.05.2009.
Kjo pasi me hyrjen në fuqi te ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 "Për sigurimin shoqëror
suplementar të ushtarakëve të forcave të armatosura, të punonjësve të policisë së shtetit, të
gardës së republikës, të shërbimit informativ të shtetit, të policisë së burgjeve, të policisë së
mbrojtjes nga zjarri dhe të shpëtimit e të punonjësve të shërbimit të kontrollit të brendshëm
në Republikën e Shqipërisë”, u shfuqizua Ligji nr.8087, datë 13.03.1996, “Për sigurimin
shoqëror suplementar të ushtarakëve të forcave të armatosura të Republikës së Shqipërisë”, i
ndryshuar me Ligjin nr.8251 datë 30.07.1999 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin
nr.8087, datë 13.03.1996 "Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të
Armatosura të Republikës së Shqipërisë".
22. Sipas nenit 29 të ligjit të sipërcituar, i titulluar “Rillogaritja e të drejtave të
njohura”, pika 2 e tij, parashikohet se: “2. Pensionet e parakohshme për vjetërsi shërbimi dhe
pensionet suplementare, të caktuara në përputhje me ligjet nr.8087, datë 13.3.1996 "Për
sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së
Shqipërisë", të ndryshuar dhe nr.8661, datë 18.9.2000 "Për sigurimin suplementar të
punonjësve të Policisë së Shtetit", si edhe ato të caktuara me vendime të gjykatave,
pavarësisht nga mosha e vjetërsia në punë, në çastin e fillimit të së drejtës, do të rillogariten.
Rillogaritja bëhet sipas rregullave të përcaktuara në këtë ligj dhe në bazë të pagave
referuese, në çastin që i ka lindur e drejta për përfitim. Mbi këtë masë përfitimi të rivlerësuar
zbatohen koeficientet e rritjes apo të indeksimit të pensionit, sipas vendimeve të veçanta të
Këshillit të Ministrave, nga çasti i lindjes së të drejtës dhe deri në datën e hyrjes në fuqi të
këtij ligji. Masa e pensionit, e rivlerësuar si më lart, në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji,
vlerësohet si shumë përfundimtare e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi ose e
pensionit suplementar.” Pra, ky ligj ka parashikuar qartazi që të gjitha pensionet e përfituara
para hyrjes në fuqi të këtij ligji, janë objekt rishqyrtimi dhe rivlerësimi i tyre do të kryhet
sipas parashikimeve të këtij ligji.
23. Në analizë të dispozitës së mësipërme dhe në referim të akteve të dosjes
gjyqësore, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, pavarësisht se paditësi e ka
përfituar të drejtën e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi sipas Ligjit nr.8087, datë
13.03.1996, “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të forcave të armatosura të
Republikës së Shqipërisë”, i ndryshuar me Ligjin nr.8251 datë 30.07.1999 “Për disa shtesa
dhe ndryshime në ligjin nr.8087, datë 13.03.1996 "Për sigurimin shoqëror suplementar të
ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë", masa e pensionit të
parakohshëm të pleqërisë për paditësin duhet rillogaritur, pas kësaj periudhe përsëri nga ana e
paditur duke marrë në konsideratë, jo vetëm parashikimet e ligjeve të kohës kur i ka lindur
kjo e drejtë (referuar gjithë periudhës që ato kanë qenë në fuqi), por edhe parashikimet e
Ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 "Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të
forcave të armatosura, të punonjësve të policisë së shtetit, të gardës së republikës, të
shërbimit informativ të shtetit, të policisë së burgjeve, të policisë së mbrojtjes nga zjarri dhe
të shpëtimit e të punonjësve të shërbimit të kontrollit të brendshëm në Republikën e
698
Shqipërisë” që është në fuqi dhe që rregullon këtë të drejtë (me të gjitha ndryshimet), duke i
filluar efektet nga momenti që ai ka hyrë në fuqi.
24. Ky Kolegj, vlerëson të theksojë se, e drejta për sigurime shoqërorë në pleqëri
është e drejtë themelore e njeriut, e parashikuar posaçërisht nga Kushtetuta në nenin 52, dhe
që i garantohet personit kur përmbush kushte të caktuara sipas ligjit. Por, nëse sigurimi
shoqëror bazë është një e drejtë kushtetuese ekonomiko-sociale dhe si e tillë lidhet me
detyrimin e shtetit për të qenë aktiv, e për t’u garantuar shtetasve sigurimin e mjeteve të
përshtatshme për nevoja jetësore në rastet e fatkeqësive, sëmundjeve, invaliditetit, pleqërisë
dhe papunësisë së padëshiruar,ndryshimi i skemës së përfitimeve suplementare mbetet në
diskrecion të politikave dhe mundësive të ekzekutivit, kurse prekja e skemës së sigurimeve
shoqërore bazë nuk duhet kurrsesi të pësojë ndryshime të tilla, që të përkeqësojë ndjeshëm
jetën e shtetasve që përfitojnë këtë sigurim.
25. Gjykata Kushtetuese, në vendimin nr.2 datë 18.02.2013, ka mbajtur këtë qëndrim
pensionit të parakohshëm për paditësin, nga ana e palës së paditur, është një detyrim i
përcaktuar me ligj dhe nuk mund të konsiderohet cënim i të drejtës së tij të përfituar më parë,
me Ligjin nr.8087,datë 13.03.1996,“Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të
forcave të armatosura të Republikës së Shqipërisë”,i ndryshuar. Në këto kushte kufizimi i
vendosur nga ana e gjykatës është plotësisht e bazuar në ligjet dhe aktet normative që janë në
fuqi në momentin e lindjes së të drejtës dhe në momentin e zhvillimit të këtij gjykimi.
26. Përvec sa me sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson të pabazuar
në ligj, dhe në provat e administruara në dosjen gjyqësore arsyetimin e përdorur nga Gjykata
e Apelit Tiranë se ”kërkimi i paditësit për anullimin e aktit për deklarimin e tij debitor për
periudhën 01.01.2006-07.04.2007,është i pavend, në kushtet kur konstatohet se në këtë
gjykim nuk është administruar një akt i tillë i palës së paditur”. Është fakt i pranuar nga të
dyja palët, i pohuar dhe nga ana e paditur se kjo e fundit me vendimin nr.549945 datë
30.5.2006 ka urdhëruar mbylljen e pensionit të parakohshëm të paditësit me pretendimin se ai
është i punësuar pranë shoqërisë “ Albtelekom”.
27. Në lidhje me sa më sipër Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson të
theksojë se pohimi i palës është provë në kuptim të nenit 214 të KPrC. Dhe jo vetëm kaq por
qëllimi i gjykatës është që të zgjidhë mosmarrëveshjen dhe jo të zvarrisë pa fund palët duke i
lënë ato në konflikt të vazhdueshëm. Lidhur me kërkimin e mësipërm të palës paditëse,
rezulton se në kohën e lindjes se të drejtës së pensionit,ligji në fuqi i cili rregullonte kriteret e
përfitimit të pensionit të parakohshëm ishte ai me nr.8087 datë 13.03.1996 i cili në nenin 11
të tij parashikonte se “Në rastet kur subjekti që përfiton pension të parakohshëm punësohet,
masa e pensionit të parakohshëm sipas këtij neni do të jetë një kompensim deri në nivelin e
pagës së mëparshme por në çdo rast nuk duhet të jetë më e madhe se kjo masë”. Gjithashtu,
ligji në fuqi në kohën e ndërprerjes së pensionit, ka qenë ligji nr 9210/2004 i cili në nenin 35
parashikonte se: “Pensioni i parakohshëm për vjetërsi shërbimi nuk ndërpritet ne rastin e
699
punësimit te përfituesit. Gjithashtu ligji nr.9418 datë 20.05.2005 “Për Sigurimin Suplementar
të Ushtarakëve të Forcave të Armatosura” parashikon se “Pensioni i parakohshëm për
vjetërsi shërbimi ndërpritet kur ushtaraku përfitues rikthehet në shërbimin aktiv. Për këtë
arsye kolegji e çmon të drejtë përfundimin e arritur nga Gjykata e Shkallës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë se : “Përsa i përket vendimi për shpalljen debitor dhe kryerjen e ndalesave
të pensionit të paditësit me arsyetimin se ai është i punësuar, një vendim i tille i palës së
paditur është marrë në kundërshtim me nenin 35 të ligjit 9210/2004 si dhe nenin 14 të ligjit
0418/2005 të cilët përcaktojnë se pagesa e pensionit të parakohshëm ndërpritet vetëm në
rastin e punësimit të përfituesit si ushtarak dhe jo në ndonjë aktivitet tjetër, në këto kushte,
vendimi për shpalljen e paditësit si debitor është marrë në kundërshtim me ligjin dhe si i tillë
duhet të shpallet i pavlefshëm.
28. Nga analiza më lart e këtyre dispozitave arrihet në konkluzionin se pagesa e
pensionit të parakohshëm ndërpritet vetëm ne rast punësimi të përfituesit si ushtarak dhe jo në
ndonjë aktivitet tjetër. Për më tepër e drejta e anës së paditur për të marrë këto shuma të
pretenduara si të marra tepër nga paditësi në bazë të nenit 62 te ligjit nr.7703 është
parashkruar. Kjo dispozitë parashikon se “e drejta për të kërkuar shumat e marra më tepër,
parashkruhet 3 vjet nga marrja e tyre por jo më vonë se 6 muaj nga dita e konstatimit dhe
masa e ndalesës nuk mund të jetë më tepër se 20%.
29. Për sa më sipër ky Kolegj çmon se Akti “Urdhër Mbylljeje Pensioni nr.549945
datë 07.04.2007, të lëshuar nga Pala e Paditur DRSSH Tiranë për mbylljen e pensionit të
palës paditëse,është marrë në kundërshtim me nenin 35 te ligjit “Për Statusin e Ushtarakut “
dhe nenin 14 te ligjit nr.9418/2005 dhe si i tillë, me të drejtë Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka
urdhëruar anullimin e tij.
30. Kolegji Administrative i Gjykatës së Lartë vlerëson të evidentojë faktin se paditësi
në këtë gjykim krahas kërkimeve të tjera të paraqitura për të cilat ka marrë përgjigje nga
Gjykata e Shkallës së Parë, ka kërkuar edhe (a) Rritjen dhe indeksimin e masës së pensionit
të parakohshëm për vjetërsi shërbimi sipas periudhave dhe koeficienteve të caktuar në ligje
dhe akte nënligjore (b). Pagimin e masës së pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi
për periudhën e ndaluar pa shkak ligjor 16.09.1995- 31,12,1998 dhe 30.05.2006 e deri
derisa ky vendim të marrë formë të prerë e të ekzekutohet. Rezulton se Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë nuk është shprehur lidhur me sa më sipër dhe Paditësi nuk ka paraqitur
ankim pranë Gjykatës së Apelit lidhur me këto kërkime. Në këto kushte ky kolegj vlerëson se
këto kërkime nuk mund të paraqiten në Gjykatën e Lartë në respektim te nenit 459 i
K.Pr.Civile i cili parashikon se “Kur kërkesat dhe pretendimet e pamarra parasysh në
vendimin e shkallës së parë nuk përsëriten në ankim,konsiderohet sikur është hequr dorë prej
tyre.
nga pala e paditëse në këtë gjykim, ndaj vendimit nr.219 datë 31.01.2013 të Gjykatës së
Apelit Tiranë, pasi është marrë në zbatim të gabuar të ligjit material dhe për këtë arsye, ky
vendim duhet prishur dhe duhet lënë në fuqi vendimi nr.1972 datë 02.03.2012 i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë .
PËR KËTO ARSYE
mosmarrëveshjeve
administrative”.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.219 datë 31.01.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.nr.1972 datë 02.03.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
700
701
Nr. 00-2016-838 i Vendimit (47)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit të datës 28.01.2016, çështjen administrative me

nr.00682/2013 që i përket:
PADITES: EVEREST ARAPI

E PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E DOGANAVE
OBJEKTI :
Dëmshpërblim me pagën e 12 muajve pune
për zgjidhjen e menjëhershme te pajustifikuar te kontratës se punës.
Dëmshpërblim me pagën e 2 muajve pune për mosrespektim
te afatit te njoftimit për zgjidhjen e kontratës se punës.
Dëmshpërblim me pagën e 2 muajve pune për mosrespektim
te procedurës se zgjidhjes se kontratës se punës.
Shpërblimin për vjetërsinë ne pune ne pune ne masën e 1,5 pagave mujore.
Baza Ligjore : Nenet 93, 143, 144, 153 dhe 155 te Kodit te Punës;
neni 31 e vijues te Kodit te Procedurës Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tirane, me vendimin nr.8236, date 24.10.2011, ka

vendosur:
Pranimin e padisë.
Detyrimin e palës se paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave te
dëmshpërbleje paditësin Everest Arapi me: 12 (dymbëdhjetë) muaj page për
ndërprerje te menjëhershme dhe te pajustifikuar te marrëdhënieve juridike te
punës; 2 (dy) muaj page për mosrespektim te procedurës se largimit nga puna;
2 (dy) muaj page për mosrespektim te afatit te njoftimit te zgjidhjes se
kontratës se punës, si dhe 1 (një) muaj e 15 (pesëmbëdhjete) dite page
dëmshpërblim për vjetërsi ne pune”.

Lënien ne fuqi te vendimit nr.8236, date 24.10.2011, të Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Tirane.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Drejtoria e

Përgjithshme e Doganave, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.2494 datë 23.10.2012,
të Gjykatës së Apelit Tiranë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
 Vendimi i gjykatës është alogjik, ne kundërshtim me ligjin dhe provat e administruara
ne gjykim, mbasi :
702
 Paditësi ka punuar si doganier ne Degën e Doganës Kakavijë deri ne daljen e
Vendimit nr.12997/13 prot, date 18.10.2010, te Drejtorit te Përgjithshëm te Doganave,
për marrjen e masës disiplinore “largim nga puna”, mase kjo e marre mbi propozimin
e Komitetit Disiplinor, mbas zhvillimit te seancës dëgjimore me paditësin, ne
mbështetje te nenit 18 te Dispozitave Zbatuese te Kodit Doganor (VKM nr.205/1999,
i ndryshuar).
 Akti administrativ i Drejtorit te Përgjithshëm te Doganave përmban te gjithë
elementet e nevojshëm ligjor për vlefshmërinë e tij, si dhe është nxjerrë ne respektim
te procedurës se parashikuar ne VKM nr.686, date 02.11.2005, i dale në zbatim te
Kodit Doganor, që është pikërisht dhe ligji i aplikueshëm ne rastin konkret dhe jo
Kodi i Punës, siç ka pranuar gjykata, lidhur me procedurën e largimit nga puna dhe
afateve, referuar edhe Vendimit Unifikues nr.10, date 12.09.2007.
 Largimi nga puna i paditësit është bere për thyerje te dispozitave te Kodit Doganor, si
dhe te urdhrave dhe urdhëresave të dala ne zbatim të tij dhe konkretisht ne baze te
pikës 16.1, germa “a”, Kreu VI, i VKM nr.686, date 02.11.2005, ne rrethanat kur :
 Nga veprimet hetimore te kryera ka rezultuar se subjekti “ALB 2005” Tirane ka
importuar nga Greqia një mall me vlerën 43.495 euro, ngarkese e cila është
transportuar deri ne Doganën Greke dhe me tej deri ne zonën neutrale nga mjeti me
targe KO 4233 B, ku dhe ka qëndruar, duke u mbajtur nen vëzhgim nga strukturat
operative te DPD, ndërkohe qe me date 31.07.2010, ne orën 12.00, mjeti bosh me
targe TR 7053 M ka lëne Doganën e Kakavijë dhe ka qëndruar ne zonën neutrale
pranë mjetit me targe KO 4233 B, ku dhe është transportuar malli i ngarkuar ne këtë
mjet dhe, ne orët e para te mëngjesit te datës 01.08.2010, mjeti me targe TR 7053 M
ka hyre ne Degën e Doganës Kakavijë, ku nuk është regjistruar dhe as kontrolluar nga
doganieret, ndërsa me pas, duke hyre për ne këtë Dogane, është bllokuar nga
autoritetet doganore mjeti me targe KO 4233 B, qe pas kontrollit është konstatuar se
ka qene bosh;
 Mbas hetimit te kryer, me Shkresën nr.2318 prot., date 17.09.2010, Drejtoria e
Hetimit pranë DPD ka ngarkuar me përgjegjësi për shkeljen e konstatuar, si dhe
kërkuar kalimin ne Komitetin Disiplinor, nder te tjerë, edhe paditësin Everest Arapi,
qe ne momentin e kryerjes se shkeljes doganore ka qene doganier kontrolli ne piken e
hyrjes se Degës se Doganës Kakavijë, i cili gjate seancës dëgjimore te datës
23.09.2010 para Komitetit Disiplinor ka deklaruar se “jam shkëputur nga pika e hyrjes
për rreth 30 minuta kur kam shkuar tek autobusi ...”, ku braktisja e vendit te punës nga
paditësi ka sjell edhe kryerjen e shkeljes doganore te kontrabandës, duke mos arritur
kështu paditësi te hedh poshtë provat qe provonin shkeljen disiplinore te tij.
 Paditësi ka shkelur nenin 26/1 te Kodit te Punës, pikërisht detyrimin e ruajtjes me
besnikëri te interesave te ligjshëm te punedhenesit, përveç se ka shkelur detyrimet
kontraktuale te punës, duke i shkaktuar dem punedhenesit DPD, ku shmangia e
mallrave nga mbikqyrja e autoriteteve doganore, e ardhur si pasoje e moskryerjes se
detyrave funksionale nga punonjësi doganor, përben shkak mese te justifikuar për
ndërprerjen e marrëdhënieve te punës nga punedhenesi DPD, referuar nenit 153/2 te
Kodit te Punës.
 Zgjidhja e menjëhershme e justifikuar e kontratës se punës për shkak te shkeljes me
faj te detyrimeve kontraktuale te punës, bën qe punëmarrësi, referuar nenit 154/3/4 te
Kodit te Punës, te humbëse te drejtën e dëmshpërblimit sipas nenit 144/5 te këtij
Kodi, ashtu sikundër edhe te drejtën e shpërblimit për vjetërsi ne pune.
703
Pasi dëgjoi relacionin e çështjes objekt gjykimi nga gjyqtarja relatore Evelina Qirjako,
dhe verifikoi legjitimitetin e palës rekursuese, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave
VËREN
1. Paditësi Everest Arapi ka qene ne marrëdhënie pune pranë palës se paditur
Drejtorisë se Përgjithshme te Doganave. Marrëdhënia e punës mes palëve ndergjyqese ka
filluar me date 15.02.2007. Qe nga momenti i emërimit deri ne datën e zgjidhjes së
marrëdhënies së punës, Paditësi ka punuar si doganier kontrolli ne Degën e Doganës
Kakavijë.
2. Marredheniet e punës kane vijuar normalisht deri me date 18.10.2010,datë ne të
cilën Drejtori i Përgjithshëm i Doganave, me Vendimin nr.12997/13 prot date 18.10.2010, ka
vendosur largimin nga puna te paditësit Everest Arapi, me motivacionin :“ thyerje e
Dispozitave Zbatuese te Kodit Doganor, Urdhrave dhe Urdhëresave ne zbatim te tij (largim
nga vendi i caktuar i punës ne një vend tjetër pune pa leje te eprorit)bazuar ne piken 18.1.4,
germa “e”, te Kreut VI, te Vendimit te Këshillit te Ministrave nr.205, date 13.04.1999, “Për
dispozitat zbatuese te Kodit Doganor” (i ndryshuar),” dhe në bazë të pikës 16.1, germa “a”,
Kreu VI, te Vendimit te Këshillit te Ministrave si me lart. Sipas këtij vendimi, marrëdhëniet
financiare me punonjësin, paditësin Everest Arapi, ndërpriteshin me date 24.10.2010.
3. Nderkohe, rezulton se procedura disiplinore për largimin nga puna te paditësit është
iniciuar mbi bazën e Informacionit te Drejtorisë se Hetimit ne Departamentin Operativ dhe
Hetimor te Drejtorisë se Përgjithshme te Doganave, “Për shkeljet e kryera nga personeli
doganor i D.D.Kakavije, nga punonjësit e grupit VII te Antikontrabandes Tokësore dhe nga
punonjësit e Sektorit te SIOP ne Drejtorinë e Informacionit, ne lidhje me veprimet doganore
te kryera për mjetin me Targe KO 4233 B”, sipas Shkresës nr.12677 prot., date 10.09.2010.
4. Sipas këtij informacioni, nga hetimet e kryera ngarkoheshin me përgjegjësi dhe
duhet te kalonin për shqyrtim ne Komitetin Disiplinor te Drejtorisë se Përgjithshme te
Doganave 6 punonjës te Degës se Doganës Kakavijë, midis te cilëve edhe doganieri Everest
Arapi, 3 punonjës te Drejtorisë se Antikontrabandes Tokësore, si dhe një punonjës i Sektorit
SIOP te Drejtorisë se Informacionit.
5. Rezulton se me Shkresën nr.12997/1 prot., date 20.09.2010, Komiteti Disiplinor ka
njoftuar për takimin e Komitetit Disiplinor që do të zhvillohej më datë 23.09.2010, ora 12.00,
ku do te trajtohej Informacioni i Drejtorisë se Hetimit ne Departamentin Operativ dhe
Hetimor te Drejtorisë se Përgjithshme te Doganave, sipas Shkresës nr.2318 port, date
17.09.2010, njoftim i cili iu është dërguar, nder te tjerë, edhe punonjësve te Degës se
Doganës Kakavijë, punonjësve te Drejtorisë se Antikontrabandes Tokësore dhe punonjësit te
Sektorit te SIOP, te cilët ishin ngarkuar me përgjegjësi sipas informacionit te mësipërm.
6. Në përfundim te shqyrtimit, me Shkresën nr.12997/6 prot.,datë 15.10.2010,
Komiteti Disiplinor, i ka propozuar Drejtorit te Përgjithshëm te Doganave marrjen e masave
disiplinore ndaj 8 punonjësve doganor. (nga 10 punonjësit e proceduar disiplinarisht dhe te
shqyrtuar ne takimin e datës 23.09.2010). Për 7 nga punonjësit është propozuar masa
disiplinore “largim nga puna”, midis te cilëve dhe për paditësin Everest Arapi.
7. Në këto kushte, paditësi duke mos qene dakorte me vendimin nr.12997/13 prot date
18.10.2010 i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me padinë objekt shqyrtimi
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tirane, me Vendimin nr.8236, date 24.10.2011, ka
vendosur :
 “Pranimin e padisë.
 Detyrimin e palës se paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave te
dëmshpërbleje paditësin Everest Arapi me: 12 (dymbëdhjetë) muaj page për
ndërprerje te menjëhershme dhe te pajustifikuar te marrëdhënieve juridike te
704
punës; 2 (dy) muaj page për mosrespektim te procedurës se largimit nga puna; 2
(dy) muaj page për mosrespektim te afatit te njoftimit te zgjidhjes se kontratës se
punës, si dhe 1 (një) muaj e 15 (pesëmbëdhjete) dite page dëmshpërblim për
vjetërsi ne pune”.
8/1 Kjo gjykate ka arsyetuar se: vendimi i Drejtorit te Përgjithshëm te Doganave
për largimin nga puna te paditësit Everest Arapi nuk mund te cilësohet si respektim i
procedurës se zgjidhjes se kontratës se punës referuar nenit 144 i Kodit te Punës, procedure
e cila ne rastin konkret rezulton te mos jete respektuar as nga pikëpamja formale dhe as nga
pikëpamja substanciale, ne rrethanat kur del se ne te njëjtën dite është bere qofte njoftimi,
ashtu dhe zgjidhja e marrëdhënies juridike te punës, ç’ka do te thotë se bie ndesh me
parashikimin e nenit 144/3 te Kodit te Punës, duke bere kështu qe paditësi legjitimohet ne
kërkimin e dëmshpërblimit me 2 paga mujore sipas nenit 144/5 te Kodit te Punës;
Pala e paditur ne cilësinë e punedhenesit nuk kishte respektuar afatin 2-mujor sipas
nenit 143/1 te Kodit te Punës për zgjidhjen e kontratës se punës me paditësin Everest Arapi,
arsye për te cilën zgjidhja e kontratës se punës trajtohet si zgjidhje e menjëhershme, referuar
nenit 143/4 te këtij Kodi, duke legjitimuar paditësin ne kërkimin e dëmshpërblimit me 2 paga
mujore sipas neneve 143/1 dhe 155/1 te Kodit te Punës; zgjidhja e menjëhershme e kontratës
se punës se paditësit Everest Arapi nuk mbështetet ne shkaqe te justifikuara ne respektim te
nenit 153 te Kodit te Punës
 Lënien ne fuqi te vendimit nr.8236, date 24.10.2011, te Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Tirane.
9/1 Kjo gjykatë ka arsyetuar si Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë .
10. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave i cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.2494 datë 23.10.2012,të Gjykatës së Apelit
Tiranë, duke parashtruar shkaqet e përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala e
paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave përmban shkaqe ligjore nga ato te parashikuara
në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat e bëjnë të
cenueshëm vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë. Ky Kolegj konstaton se në gjykimin e
kësaj çështje kjo gjykatë ka interpretuar gabim ligjin material që zbatohet për zgjidhjen e
kësaj mosmarrëveshje dhe si rezultat nuk e ka zgjidhur atë në përputhje me dispozitat ligjore
dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj.
12. Në analizë të kërkimeve të palës paditëse dhe shkakut ligjor, në të cilat mbështes
këto kërkime, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se në rastin objekt shqyrtimi
jemi përpara një mosmarrëveshje që rrjedh nga marrëdhëniet e punës, për zgjidhjen e të cilës
referim duhet bërë në dispozitat e K.Punës si dhe ne legjislacionin e posaçme doganor .
13. Rezulton nga aktet e dosjes gjyqësore se paditësi ka qënë në marrëdhënie pune me
palën e paditur, me afat të pacaktuar. Kontrata e punës është zgjidhur në mënyrë të
menjëhershme nga pala e paditur me Vendimin e Largimit nr.12997/13 prot, date 18.10.2010.
Rezulton se pala e paditur nuk ka zbatuar afatin e njoftimit për zgjidhjen e kontratës së punës,
ne këto kushte në kuptim të nenit 143/3 të K.Punës,që shprehimisht thotë “Kur njëra nga
palët e zgjidh kontratën pa respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja e kontratës trajtohet si
zgjidhje e kontratës me efekt të menjëhershëm”, kjo zgjidhje është e njëanshme dhe e
menjëhershme. Në kushtet kur arrihet në konkluzionin se jemi para zgjidhjes së kontratës së
punës në mënyrë të njëanshme dhe te menjëhershme, është mese e domosdoshme për
705
gjykatën të hetojë në mënyrë të plotë dhe të gjithanshme nëse zgjidhja e menjëhershme, e
njëanshme e kontratës së punës nga ana e punëdhënësit, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave
(pala e paditur) është bërë për shkak të justifikuar apo jo, ashtu siç parashikohet në nenin 153
të K.Punës?
15. Në analize të kësaj dispozite, punëmarrësi dhe/ose punëdhënësi në çdo kohë mund
ta zgjidhin kontratën e punës, (që do të thotë se zgjidhja e kontratës së punës në mënyrë të
menjëhershme prej secilës palë është ligjshme), me kusht që të provohet se shkaku i zgjidhjes
së kontratës së punës është i justifikuar, pra që jemi para kushteve të parashikuara në nenin
153/2 të K.Punës. Kushtet kumulative për të pranuar ekzistencën e shkakut të justifikuar janë:
a – punëmarrësi të ketë shkelur një detyrim kontraktual që rrjedh nga ligji, kontrata e punës,
midis shkeljes me faj dhe pushimit të menjëhershëm nga puna; d – kjo shkelje të ketë krijuar
një situatë te rëndë që nuk lejon sipas parimit të mirëbesimit ti kërkohet punëdhënësit
16. Në çështjen objekt gjykimi ka rezultuar qartë që shkaku i zgjidhjes së kontratës se
punës nga ana e palës se paditur është mospërmbushja nga paditësi i detyrës së tij
funksionale. Në referim të akteve të administruara në dosjen gjyqësore që janë marrë në
shqyrtim nga gjykatat më të ulëta rezulton se ana e paditur ka arritur në këtë konkluzion dhe
në këtë vendimmarrje duke marrë në konsideratë faktin se paditësi nuk ka qenë në vendin e
punës në momentin kur dyshohet se është kryer shkelja doganore e automjetit me targe
TR7053M , i cili rezulton të ketë futur mallra kontrabandë ne Territorin e Republikës së
Shqipërisë. Sa më sipër rezulton qartë nga një sërë aktesh shkresore të cilat janë administruar
në dosjen gjyqësore, janë marrë në shqyrtim nga gjykatat më të ulëta,por nuk janë marre ne
konsideratë nga gjykata e Apelit Tiranë dhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ne
vendimmarrjen e tyre , duke e bërë që këto vendime të jenë të pabazuara ne prova dhe ne ligj.
Konkretisht në Shkresën nr.12667 prot datë 10.09.2010 dhe në Shkresën nr.2318 datë
17.09.2010 të Drejtorisë së Hetimit ne Departamentin operativ dhe Hetimor pranë Drejtorisë
së Përgjithshme të Doganave me objekt “Informacion për shkeljet e kryera nga personeli
doganor i D.D Kakavijë , nga punonjësit e grupit të VII të Anti Kontrabandës tokësore, dhe
nga punonjësi i sektorit te SIOP-it, ne D.Informacionit , në lidhje me veprimet doganore të
kryera me mjetin me targë KO4233B , nga ku thuhet se : .Rezulton se : Mbi bazën e
informacionit të marrë nga dogana greke , si dhe ne bazë të dhënave të sistemit TIMS,
ngrihen dyshime se mjeti me targë TR7053M, i cili ngarkoi mallin e shkarkuar nga kamioni
me Targa KO4233B(i cili kishte marre ngarkesën nga Greqia dhe ishte parkuar ne zonën
neutrale) mund të ketë kaluar, nëpërmjet portës së mesit të pikës së hyrjes Doganore
Kakavijë, e cila ishte e hapur sepse u përdor për kalimin e autobuzave për shkak të fluksit të
madh. Në momentin kur dyshohet se mjeti me targe TR70053, ka kaluar pikën doganore të
hyrjes, rezulton se në Shërbim kanë qenë doganieret Everest Arapi dhe Syrja Misiraj.
Provohet se mjeti me targe TR7053M ka hyrë në Shqipëri , edhe pse nuk është regjistruar
nga policia dhe Dogana , kjo pasi sipas të dhënave të sistemit TIMS, rezulton se mjeti me
targa TR7053M, ka ridalë nga Shqipëria me datë 04.08.2010, me drejtues shtetasin Nako
Pashaj.
706
17. Nisur nga sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës se Lartë vlerëson se
shkeljet e konstatuara nga pala e paditur përbëjnë shkak të justifikuar për zgjidhjen e
marrëdhënies se punës. Nga analiza e mësipërme e shkaqeve për të cilat paditësi është larguar
nga puna, rezulton se paditësi gjatë ushtrimit të detyrës së tij ka vepruar në kundërshtim me
detyrimet ligjore të punonjësit të administratës publike të cilat burojnë nga kontrata e punës
dhe nga ligji si dhe në kundërshtim me detyrën funksionale që ai kryen. Si pasojë e këtyre
shkeljeve pala e paditur, ka humbur besimin tek ai. Kjo situatë e krijuar nuk lejon sipas
parimit të mirëbesimit që të vazhdojë marrëdhënia e punës e krijuar mes palëve. Shkeljet e
paditëses për mospërmbushjen e detyrave të ngarkuara asaj tregojnë qartë që paditësi nuk ka
përmbushur në rregull detyrat e tij funksionale, të cilat përbëjnë shkaqe të justifikuara për të
zgjidhur marrëdhënien e punës.
18. Gjykata e Apelit Tiranë në vendimin e saj nr.2494 datë 23.10.2012, pas shqyrtimit
te 2 materialeve të sipërcituara në piken 16 më lart, argumenton se zgjidhja e menjëhershme e
kontratës së punës të paditësit prej palës së paditur ka qenë pa shkaqe të justifikuara kur nuk
është provuar në këtë gjykim që paditësi të ketë kryer shkeljen disiplinore te parashikuara ne
Kodin doganor dhe dispozitave zbatuese, urdhrat dhe urdhëresat në zbatim të tij, që sipas
legjislacionit doganor përbën shkak për marrjen e masave disiplinore, pasi paditësi gjatë
kohës kur është konstatuar shkelja doganore ka qenë duke kryer detyrën dhe nuk e ka
braktisur vendin e punës sikurse pretendohet nga pala e paditur. Ky argumentim rezulton i
pabazuar pasi vete paditësi ka pohuar gjate seancës Dëgjimore te datës 23.09.2010 përpara
Komitetit Disiplinor se ai është larguar nga pozicioni i punës për një periudhe prej 30
minutash duke u spostuar rreth 50 m nga vendi i pikës së hyrjes doganore pasi i duhet te
plotësonte procesverbalin për një automjet tjetër në të cilin ishin konstatuar parregullsi. Ky
veprim i palës paditëse bie ndesh me nenin 26/1 të Kodit të Punës i cili parashikon se
“punëmarrësi duhet të ruajë me besnikëri interesat e ligjshëm te punëdhënësit “ .Gjithashtu
VKM nr.686 datë 02.11.2005 e cila ka ndryshuar Kreun VI .nenin 16, mbi shkeljet
disiplinore të Kodit Doganor parashikon se : Përben shkelje doganore kryerja e punëve apo
veprimtarive të cilat cenojnë interesat e detyrës zyrtare ose që pengojnë përmbushjen e
saj;Në kushtet kur pala paditëse,(i) nuk ka mbuluar dhe kontrolluar sipas rregullores pikën e
hyrjes doganore, e për pasojë (ii)nuk ka mundur të monitorojë hyrjen e automjetit për të cilin
pretendohet se ka futur mallra kontrabande, ai konsiderohet se nuk ka përmbushur detyrat e
tij funksionale dhe i ka sjelle palës paditëse dhe Shtetit Shqiptar një dëm ekonomik. Për këtë
arsye , masa disiplinore e marre nga pala e paditur ndaj palës paditëse është plotësisht i
justifikuar në raport me shkeljen e kryer nga ai .
19. Referuar akteve të administruara në dosjen gjyqësore, ky Kolegj vlerëson se edhe
pse kontrata e punës është zgjidhur me efekt të menjëhershëm, pala e paditur e ka respektuar
procedurën e parashikuar ne ligjin e posaçëm ne Kodin Doganor të Republikës së Shqipërisë
si dhe VKM nr.686 datë 02.11.2005, duke zhvilluar seancën dëgjimore të punonjësit
përgjegjës për shkeljen dhe duke shqyrtuar materialet shkresore në cilësinë e provave.
Rezulton e provuar se paditësi është thirrur për tu dëgjuar ne mbledhjen e datës 23.09.2010,
Të Komitetit Disiplinor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave, lidhur me shkeljet e
konstatuara nga Drejtoria e Hetimit pranë Departamentit Operativ dhe Hetimor ne Drejtorinë
e Përgjithshme të Doganave. Qëndrimi i tij lidhur me akuzat është i cituar edhe ne
procesverbalin e Mbledhjes. Në vijim te masës disiplinore të Propozuar nga Komiteti
Disiplinor “Largim nga puna”, Drejtori i Përgjithshëm i Doganave ka marrë Vendimin
nr.Nr.12997/13 prot, date 18.10.2010 për largimin nga puna te paditësit Everest Arapi dhe ka
urdhëruar njoftimin e këtij vendimi brenda datës 19.10.2010 si dhe ndërprerjen e
marrëdhënieve financiare me datë 24.10.2010. Paditësi i ka pohuar dhe konfirmuar këto fakte
edhe gjate gjykimit ne Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
707
20. Në përfundim të analizës sa më sipër, dhe në kushtet kur Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë, vlerëson se shkaku për zgjidhjen e kontratës së punës është një shkak i
justifikuar, dhe i bazuar në ligj, paditësi nuk ka të drejtë të përfitojë shpërblimet që rrjedhin
nga zgjidhja e marrëdhënies së punës (neni 143, 153, 145 i K.Punës), pasi kërkimet e tij janë
të pabazuara në prova dhe në ligj. Ne këto kushte ky kolegj vlerëson se vendimi i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe Vendimi i Gjykatës se Apelit Tirane duhet të ndryshohet dhe
kërkesëpadia duhet të rrëzohet .
PËR KËTO ARSYE

mosmarrëveshjeve administrative”
V E N D O SI
Ndryshimin e vendimit nr.2494 datë 23.10.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
vendimit nr.8236 datë 24.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe rrëzimin e
kërkesëpadisë.
Tiranë, më 28.01.2016
708
Nr. 00-2016-1385 i Vendimit (48)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: PËLLUMB SALIAJ

E PADITUR: MINISTRIA E MBROJTJES
PALË E TRETË DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE TIRANË.
OBJEKTI :
Detyrimi për të më paguar pensionin e pjesshëm
të ndërprerë nga data 01.01.1996 deri më datën 01.05.1998.
Baza Ligjore: Neni 31, 154 i K.Pr.Civile ,
neni 16 i ligjit 7496 datë 03.07 1991
“Për Statusin e ushtarakut të forcave të Armatosura të R.SH;
nenet 20,30,35,36 të ligjit nr.9210 datë 23.12.2004,
“Për Statusin e Ushtarakut të Forcave të Armatosura të R.SH;
nenet 13 dhe 14 të ligjit 10142 datë 15.05.2009
“Për Sigurimin suplementar të ushtarakëve të forcave të armatosura ,
punonjësve të policisë së shtetit, të Gardës së Republikës,
të Shërbimit Informativ të Shtetit , policisë së burgjeve ,
të policisë së mbrojtjes nga zjarri dhe të shpëtimit
e të punonjësve të shërbimit të kontrollit të brendshëm në RSH.

vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë
Detyrimin e Palës së Paditur Ministria e Mbrojtjes t’i paguaje paditësit
Pëllumb Saliaj pensionin e pjesshëm, të ndërprerë nga data 01.01.1996 deri më
datën 01.05.1998.

Prishjen e vendimit nr.8853 datë 01.10.2012 të Gjykatës Së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Pushimin e Gjykimit të çështjes.
709
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Pëllumb Saliaj i cili
kërkon ndryshimin e vendimit nr.2046 datë 11.10.2013 ,të Gjykatës së Apelit Tiranë,
 Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është tërësisht i pabazuar në provat e paraqitura
në gjykim dhe i pambështetur në ligj.
 Gjykata e Apelit ka arsyetuar se paditësi pavarësisht se i ka lindur e drejta për pension
të pjesshëm me datën 01.01.1996, paditësi nuk e ka ushtruar këtë të drejtë pranë palës
së paditur brenda afateve të përcaktuara me ligj ndaj kjo e drejtë e paditësit e
pretenduar është parashkruar .
 Bëj me dije Gjykatën se unë i kam përmbushur të gjitha kriteret e përcaktuara nga
ligji i kohës për përfitimin e pensionit të parakohshëm të ushtarakut dhe për këtë arsye
DRSSH Tiranë, në përfundim të periudhës në të cilën jam trajtuar me pagesë
kalimtare duhet të më lidhte pension të parakohshëm për vjetërsi shërbimi .
 Qëndrimi i Gjykatës së Apelit është në kundërshtim me dispozitat kushtetuese si dhe
me vete dispozitat e ligjit material dhe konkretisht atij me nr.7703 datë 11.05.1993
“Për Sigurimet Shoqërore në Republikën e Shqipërisë “ i cili në nenin 62 përcakton se
“ E drejta e pensionit nuk parashkruhet “

rekursuese Pëllumb Saliaj, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Rezulton se me urdhrin nr.0361 datë 23.11.1970 të Ministrit të Mbrojtjes, paditësi
Pëllumb Saliaj është emëruar oficer aktiv ne Repartin Ushtarak nr.1060 në Tiranë. Paditësi ka
qëndruar ne këtë detyrë deri më datë 29.09.1992, kur me urdhrin nr.4431/1 të Ministrit të
Mbrojtjes ka dalë në rezervë për shkak të reformës. Në momentin e daljes në rezervë paditësi
kishte 32 vjet vjetërsi pune.
2. Rezulton se paditësi është trajtuar me pagesë kalimtare për një periudhën
16.10.1992- 31.12.1995 dhe në përfundim të kësaj periudhe,nuk është trajtuar me pension të
parakohshëm të ushtarakut.
3. Rezulton e provuar nga dokumentet shkresore në dosjen gjyqësore se me Urdhrin
nr.1443 datë 24.04.1998 paditësi është rititulluar oficer aktiv dhe ka qëndruar në këtë detyre
deri në vitin 31.05.2001, datë në të cilën ka dalë sërish në rezerve në zbatim të urdhrit
nr.1905 datë 04.06.2001 të Ministrit te Mbrojtjes.
4. Paditësi nuk ka qenë dakord më qëndrimin e palës së paditur lidhur me refuzimin e
saj për ti lidhur pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi në përfundim të periudhës së
trajtimit me pagesë kalimtare, duke filluar nga data 01.01.1996 dhe deri më datën në të cilën
është emëruar sërish oficer aktiv, dhe për këtë arsye i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë më datë 12.01.2012, me kërkesëpadinë sipas objektit të përmendur më sipër.
vendosur:
 Pranimin e kërkesëpadisë,
 Detyrimin e Palës së Paditur Ministria e Mbrojtjes t’i paguaje paditësit Pëllumb
Saliaj pensionin e pjesshëm,të ndërprerë nga data 01.01.1996 deri më datën
01.05.1998.
5/1. Kjo gjykate Ka arsyetuar se: kërkimet e paditësit janë të mbështetura në ligj
dhe në prova dhe si e tillë ajo duhet të pranohet .Gjykata vëren se që nga data 01.01.1996
kur i është ndërprerë trajtimi me pagesë kalimtare dhe deri në datë 01.05.1998 kur është
rititulluar oficer aktiv, paditësi nuk ka përfituar asnjë lloj pagese. Kjo është dhe periudha
710
objekt gjykimi për të cilën paditësi ka kërkuar gjyqësish të detyrojë palën e paditur për ta
paguar sipas përfitimit të përcaktuar ligjor me pension të parakohshëm për vjetërsi shërbimi.
Ky veprim i palës së paditur bie në kundërshtim me nenin 16 të ligjit nr.7496 datë 3.07.1991,
në të cilën parashikohet se :Oficerët dhe nënoficerët me vjetërsi shërbimi në ushtri 15 vjet
për burrat dhe 12 vjet për gra, gëzojnë të drejtën e pensionit të pjesshëm në masën 50% të
pagës mujore. Për çdo vit tjetër shërbimi mbi kufirin e mësipërm jepet një shtesë pensioni në
masën 2% të pagesës mujore. Kriteret e dhënies së pensionit përcaktohen me ligjin për
sigurimet shoqërore” Në pikën 2 të VKM nr.225 datë 29.05.1992 parashikohet se
“Ushtarakët e shërbimit aktiv që kanë vjetërsi shërbimi 15 vjet për burrat dhe 12 vjet për
gratë që nxirren në lirim, gëzojnë shpërblim të pjesshëm në masën 60% të pagës mujore (pa
shtesat për gradat, vjetërsinë dhe vështirësinë) kur nxirren në lirim. Ata që kanë vjetërsi
shërbimi: burrat 15 vjet dhe gratë mbi 12 vjet për kohën deri në dalje në pension
pleqërie,përfitojnë edhe një shtesë 2% të pagës mujore për çdo vit tjetër shërbimi mbi kufirin
e mësipërm. Pas përfundimit të periudhës 2 vjeçare me pagesë kalimtare, rezulton se paditësi
i përmbushte kriteret e nenit 16 të ligjit nr.7496 datë 03.07.1991 “Për statusin e ushtarakut
të forcave të armatosura në RSH dhe nenit 11 të ligjit 8087 datë 13.03.1996 për vjetërsi
shërbimi. Konkretisht kjo e drejtë i ka lindur paditësit me datë 01.01.1996 dhe që nga kjo
datë duhej ti ishte caktuar dhe paguar nga pala e paditur pensioni i parakohshëm për
vjetërsi shërbimi. Lidhur me pretendimin e palës së paditur se pensioni është parashkruar,
Gjykata vlerëson se në rastin konkret padia e ngritur nga paditësi ka të bëjë me njohjen e të
drejtës së pensionit të parakohshëm i cili rezulton se jo vetëm nuk i është njohur nga data
01.01.1996 por edhe as i është paguar, ndonëse janë derdhur kontribute në sigurimet
shoqërore dhe shëndetësore. Duke qenë një padi njohjeje në bazë të nenit 113/b te K.Civil,
ajo nuk parashkruhet, kjo dispozitë është në harmoni edhe me dispozitën 62 të ligjit 7703
datë 11.05.1993 “Për Sigurimet Shoqërore në RSH, i ndryshuar i cili parashikon se “E
drejta e pensionit nuk parashkruhet”
 Prishjen e vendimit nr.8853 datë 01.10.2012 të Gjykatës Së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
 Pushimin e Gjykimit të çështjes.
6/1 Kjo gjykatë ka arsyetuar se:Ligji ka parashikuar se e drejta e pensionit nuk
parashkruhet,ndërsa për kohën se kur paguhet kjo e drejtë, ligji ka parashikuar se kjo e
drejtë lidhet me periudhën kur kërkohet nga subjekti që përfiton këtë të drejtë. Përfitimet
parashkruhen pas një viti nga data e lindjes së të drejtës. Rezulton nga aktet e dosjes se
paditësi ka parashtruar se e drejta për pension të pjesshëm pleqërie i ka lindur me datë
01.01.1996, këtë të drejtë rezulton se paditësi nuk e ka ushtruar pranë palës së paditur në
këtë datë dhe më pas, dhe nuk jemi në kushtet e ndërprerjes së pensionit të parakohshëm,
pasi ky pension nuk është kërkuar e përfituar nga paditësi në datën 01.01.1996 dhe më pas. E
drejta e pretenduar nga paditësi nëpërmjet kësaj padie të regjistruar pranë gjykatës më datë
12.01.2012, konsiderohet si e parashkruar .
7. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Pëllumb Saliaj i cili
kërkon ndryshimin e vendimit nr.2046 datë 11.10.2013, të Gjykatës së Apelit Tiranë,
 Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është tërësisht i pabazuar në provat e paraqitura
në gjykim dhe i pambështetur në ligj.
 Gjykata e Apelit ka arsyetuar se paditësi pavarësisht se i ka lindur e drejta për pension
të pjesshëm me datën 01.01.1996, paditësi nuk e ka ushtruar këtë të drejtë pranë palës
së paditur brenda afateve të përcaktuara me ligj ndaj kjo e drejtë e paditësit e
pretenduar është parashkruar.
711
 Bëj me dije Gjykatën se unë i kam përmbushur të gjitha kriteret e përcaktuara nga
ligji i kohës për përfitimin e pensionit të parakohshëm të ushtarakut dhe për këtë arsye
DRSSH Tiranë, në përfundim të periudhës në të cilën jam trajtuar me pagesë
kalimtare duhet të më lidhte pension të parakohshëm për vjetërsi shërbimi.
 Qëndrimi i Gjykatës së Apelit është në kundërshtim me dispozitat kushtetuese si dhe
me vete dispozitat e ligjit material dhe konkretisht atij me nr.7703 datë 11.05.1993
“Për Sigurimet Shoqërore në Republikën e Shqipërisë “ i cili në nenin 62 përcakton se
“ E drejta e pensionit nuk parashkruhet “
paditëse Pëllumb Saliaj, përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit
mosmarrëveshjeve administrative”, i ndryshuar, të cilat e bëjnë të cenueshme vendimin e
Gjykatës së Apelit Tiranë. Ky Kolegj, amon se, vendimi nr.2046 datë 11.10.2013 i Gjykatës
së Apelit Tiranë, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe atij material, e për
9. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se Gjykata e Apelit Tiranë në
Lartë, vlerëson se çështja objekt shqyrtimi përbën një mosmarrëveshje në fushën e
sigurimeve shoqërore të krijuar si pasojë e moskryerjes nga ana e paditur të veprimeve që
janë në kompetencën e saj në përputhje me legjislacionin që rregullon këtë veprimtari.
Rezulton që kërkimi i paditësit në këtë gjykim është: Detyrimi i të paditurit për ti paguar
paditësit pensionin e pjesshëm të ndërprerë nga data 01.01.1996 deri më datën 01.05.1998.
Këtë kërkim, paditësi e ka mbështetur në Nenet 31,154 i K.pr.Civile, nenin 16 i ligjit nr.7496
datë 03.07 1991 “Për Statusin e Ushtarakut të forcave të Armatosura të R.SH; nenet 20, 30,
35, 36 të ligjit nr.9210 datë 23.12.2004 , “Për Statusin e ushtarakut të forcave të Armatosura
të R.SH; nenet 13 dhe 14 të ligjit 10142 datë 15.05.2009 “Për Sigurimin suplementar të
ushtarakëve të forcave të armatosura, punonjësve të policisë së shtetit, të Gardës së
Republikës, të Shërbimit informativ të Shtetit,policisë së burgjeve , të policisë së mbrojtjes
nga zjarri dhe të shpëtimit e të punonjësve të shërbimit të kontrollit të brendshëm në RSH.
dhe debatit gjyqësor në gjykatat më të ulëta, rezulton e provuar se paditësi ka dalë në rezervë
me Urdhrin nr.4431/1 të Ministrit të Mbrojtjes. Gjithashtu rezulton se paditësi është trajtuar
me pagesë kalimtare për një periudhën 16.10.1992- 31.12.1995 dhe në përfundim të kësaj
periudhe, nuk është trajtuar me pension të parakohshëm të ushtarakut pavarësisht se me datë
01.01.1996 i ka, ndaj për zgjidhjen e çështjes objekt shqyrtimi, ky Kolegj çmon se zgjidhja e
saj do të bëhet duke u bazuar në ligjet specifike që e rregullojnë këtë marrëdhënie juridike.
parashkruhet....”, ndërsa në nenin 31 të Ligjit nr.9418, datë 20.05.2005 “Për sigurimin
ndryshuar, i titulluar “E drejta e pensionit”, thuhet shprehish se: “1. E drejta e përfitimeve
nga ky ligj nuk parashkruhet. Personi, që kërkon përfitimet jo më vonë se 1 vit nga data kur i
712
paguhet nga data e paraqitjes së kërkesës për përfitim. 2. Përfitimet e njohura, por të pa
tërhequra, paguhen në çdo kohë, por jo më shumë se për 3 vjet. 3. Përfitimet e caktuara, por
të paguara më pak, jepen në çdo kohë. 4. Personi, që ka përfituar të ardhura në mënyrë e me
mjete të padrejta, si dhe kur nuk njofton ndryshimin ose heqjen e masës së tyre, detyrohet ta
kthejë të gjithë shumën e marrë tepër”. Në këto kushte, konstatohet lehtësisht që e drejta
18. Në rast se do të analizojmë shkakun ligjor të kërkimeve të paditësit, do të arrijmë
në konkluzionin që ai kërkon pikërisht të rivendosë në vend të drejtën e tij të pretenduar të
shkelur në lidhje me pensionin e tij të parakohshëm. Paditësi kërkon të realizojë përfitimet që
rrjedhin nga ligjet e mësipërme, duke detyruar palën e paditur, në kompetencën e së cilës
është llogaritja dhe dhënia e pensionit të parakohshëm për periudhën 01.01.1996 deri më
darën 01.05.1998. Pra, paditësi në këtë gjykim, kërkon që të përfitojnë pensionin e
parakohshëm të ushtarakut sipas dispozitave të ligjit të kohës kur i ka lindur kjo e drejtë.
është drejtuar asaj me padi, ti japë përgjigje çdo kërkimi apo pretendimi që palët kanë
20. Në kushtet që Gjykata e Apelit Tiranë, nuk e ka gjykuar çështjen në themel (pra
arsye, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se vendimi nr.2046 datë
11.10.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë, duhet të prishet dhe çështja duhet të kthehet për
rigjykim pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë për t’u shqyrtuar në themel, si dhe
për t’u dhënë përgjigje të gjitha pretendimeve të ngritura nga palët në proces.
nga pala paditëse në këtë gjykim, pasi vendimi nr.2046 datë 11.10.2013 i Gjykatës së Apelit
Tiranë, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit material dhe për këtë arsye, ky vendim duhet
713
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2046 datë 11.10.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin
Tiranë, më 28.01.2016
714
Nr. 00-2016-1386 i Vendimit (49)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: AHMET BALA

E PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E POLICISË
SË SHTETIT.
OBJEKTI:
Anullimin e Urdhrit nr.2 datë 15.09.2008 dhe akteve që rrjedhin prej tij,
vendimit nr.7 datë 30.10.2008 të Komisionit të Apelimit
dhe Urdhrin nr.1165/3, datëv01.11.2008y
tëvDrejtoritrtë Përgjithshëm të Policisë së Shtetit .
Detyrimin e palës së paditur ti paguajë paditësit si dëmshpërblim
pagesën e një viti për shkak te zgjidhjes së menjëhershme
dhe pa shkaqe të justifikuara te kontratës së punës .
Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësit pagën e 3 muajve punë
për shkak te mosrespektimit të afatit të njoftimit të largimit nga puna.
Detyrimin e palës së paditur të shpërbleje paditësin për vjetërsinë në punë .
Baza Ligjore: Neni 31,32,47,153,154, 154/a te K.Pr.Civile.
Neni 77 e vijues i ligjit nr.9749 datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit .
Neni 44 i Kushtetutes se R.SH,
Vendimi nr.31, dt 14.04.2003 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë .
Nenet 138,143, 144,145,153,155/3 të K.Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendim nr.5414 datë 28.05.2012 ka

vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policise së Shtetit ti
paguajë paditësit Ahmet Bala si dëmshperblim pagën e 10 muajve punë për
shkak të zgjidhjes së menjëhershme dhe të pajustikufuar të kontratës së punës
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit ti
paguajë paditësit Ahmet Bala si dëmshperblim pagën e 3 muajve punë për
shkak të mosrespektimit te afatit të njoftimit për zgjidhjen e kontratës së
punës.
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policise së Shtetit ti
paguajë paditësit Ahmet Bala si dëmshperblim pagën e 2 muajve dhe 15 ditëve
si shpërblim për vjetërsi në punë .
715
Si pagë referuese për pagimin e dëmshpërblimit merret paga e fundit e
paditësit në shumën 91,900 lekë në muaj .
Rrëzimin e kerkese padisë per anullimin e akteve administrative si të pabazuar
në ligj .

Lënien në fuqi te vendimit nr.5414 datë 28.05.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kjo Gjykate ka arsyetuar njësoj si gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Drejtoria e

Përgjithshme e Policisë së Shtetit i cili kërkon ndryshimin e vendimit nr.629 datë
13.03.2013, të Gjykatës së Apelit Tiranë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
 Vendimi i Gjykatës së Apelit është marrë në kundërshtim me dispozitat materiale dhe
procedurale .
 Gjykata nuk ka marrë në konsideratë pretendimet e Drejtorisë së Përgjithshme të
Policisë së Shtetit dhe detyrat e lëna nga ana e Gjykatës së Apelit .
 Gjykata nuk ka marrë në konsideratë vendimin unifikues të Gjykatës së Larte
nr.31/2013
 Gjykojmë se pavarësisht se ndaj paditësit janë pushuar procedimet penale, ka vend
për përgjegjësi disiplinore, e cila rezulton tërësisht e provuar dhe e bazuar në ligj .
 Gjykata në dhënien e vendimit është mbështetur vetëm në provat dhe argumentet e
sjella nga pala paditëse, duke shkelur në këtë mënyrë parimin e kontradiktorialitetit
sipas nenit 18 dhe 20 te K.Pr.Civile .
 Gjykata nuk ka marrë për bazë as formën dhe as përmbajtjen e urdhrit nr.1165/3 datë
01.11.2008, i cili është i vlefshëm dhe i nxjerrë në përputhje me Kodin e Procedurës
Administrative duke e argumentuar dhe motivuar gabim edhe në këtë vendim .
 Në asnjë rast paditësi nuk ka provuar të kundërten e provave të sjella nga ana e
Drejtorisë së Përgjithshme e Policisë së Shtetit.

Pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtares Evelina Qirjako, si dhe diskutoi çështjen
në tërësi;
VËREN
1. Rezulton se Paditësi Ahmet Bala ka punuar pranë strukturave te Policisë së Shtetit
nga viti 1989 deri në vitin 1992 kur ka dalë në lirim. Rezulton nga aktet që jane administruar
në dosjen gjyqësore, se paditesi ka rifilluar sërish punë pranë këtyre strukturave nga data
01.04.2003 deri më datë 01.11.2008, ku ka kryer detyra të ndryshme si Inspektor i Policisë
Kriminale, shef Krimesh ndërsa vitet e fundit ka kryer detyrën e shefit të Komisariatit të
Policisë Peqin, pranë Drejtorisë së Qarkut Elbasan duke mbajtur gradën policore
kryekomisar.
2. Rezulton se me vendimin nr.2 datë 15.09.2008 të Drejtorit të Përgjithshëm të
Policisë së Shtetit paditësit i është dhëne masa disiplinore “Përjashtim nga Policia e Shtetit
me motivacionin: “1) kryerjen e veprimeve të pahijshme; 2) moszbatimin e urdhrave të
ligjshëm që kanë sjellë pasoja ;3) shpërdorim i detyrës së punonjësit të policisë për interesa
privatë; 4) shkelje e kompetencave te Policisë etj. Ky vendim eshtë i mbështetur mbi
informacionin nr.363/1 datë 13.08.2008 të Departamentit te Hetimit të Krimeve pranë
Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit, sipas të cilit rezulton se “Paditësi ka pasur
njohje personale si dhe kontakt me të pandehurin Resul Cela i cili rezulton te ketë qenë pjese
716
e një grupi të organizuar kriminal për trafikimin e personave jashtë kufirit te Republikës së
Shqipërisë”. Sipas ketij informacioni rezulton se personi i sipërcituar ka kontaktuar me
paditesin dhe janë takuar. Megjithatë nuk rezulton e provuar nga ky informacion se paditesi
ka pasur dijeni rreth aktivitetit kriminal si dhe të ketë ndihmuar ndonjë prej personave te
grupit kriminal në kryerjen e veprimtarisë së tyre të jashtligjshme.
3. Duke mos qenë dakord me vendimin e mësipërm, paditësi e ka ankimuar atë pranë
Komisionit të Apelimit prane Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit, i cili me
vendimin nr.7 datë 30.10.2008 ka lënë në fuqi vendimin nr.2 datë 15.09.2008 .
4. Në përfundim të kesaj procedure disiplinore, Drejtori i Përgjithshëm i Policisë së
Shtetit me urdhrin nr.1165/3 datë 01.11.2008 ka vendosur “Perjashtimin e paditësit nga
Policia e Shtetit”.
5. Duke mos qenë dakord me lëshimin e këtij urdhri nga pala e paditur, paditësi i
është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë e cila me vendimin nr.840 datë
10.02.2010, ka vendosur “Rrëzimin e kërkesëpadisë “. Kjo gjykatë ka arsyetuar se : Vendimi
i shkarkimit nga detyra i palës së paditur vlerësohet i drejtë pasi sipas informacionit dhe nga
verifikimet, rezulton që paditësi të ketë patur lidhje miqësore me Rezul Celën, person në
ndjekje penale akuzuar per kryerjen e veprave penale të sipercituara, veprim ky i cili është i
ndaluar sipas nenit 5/17 i rregullores të cilat përbejnë dhe shkelje të rëndë disiplinore sipas
nenit 10 dhe 11 të rregullores se Policisë së Shtetit.
6. Gjykata e Apelit Tiranë , me vendimin e saj me nr.872 datë 21.04.2011 ka vendosur
“Prishjen e vendimit nr.840 datë 10.02.2010 dhe dërgimin e çeshtjes për rigjykim në po atë
gjykatë me tjetër trup gjykues”.Kjo gjykatë ka arsyetuar se : “Gjykata e Shkalles së Parë
Tiranë nuk ka marrë në analizë dhe nuk ka shqyrtuar të gjitha provat e administruara gjatë
gjykimit duke u referuar në mënyrë të përgjithshme , se janë zbatuar të gjitha procedurat
ligjore të parashikuara në ligjin nr 9749 datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit”, për
nxjerrjen e urdhrit nr.1165 datë 1.11.2008. Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë megjithëse ka
administruar një sërë provash shkresore të paraqitura nga ana e palës paditëse nuk i ka
shqyrtuar dhe marrë në analizë ato. Në kushtet kur pala e paditur ka pretenduar shkelje të
kryera nga ana e paditësit, të cilat parashtrohen në informacionin e datës 13.08.2008, por që
nuk rezulton të konfirmohen me asnjë provë tjetër, dilte detyrë të administroheshin praktikat
që lidhen me procedimin penal nr.27 të vitit 2008 dhe që bëjnë fjalë për paditësin Ahmet
Bala, sikundër janë procesverbalet e pyetjes së personit të marrë nën hetim , Resul Cela ,
apo procesverbali i pyetjes së vetë paditësit .
Ndërkohë që Gjykata e Lartë mbi bazën e rekursit të Palës së Paditur ka vendosur
“mospranimin e rekursit të palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit ”
7. Ne rigjykim Gjykata e Rrethit Gjyqesor Tiranë me vendim nr.5414 datë
 Pranimin pjesërisht të kërkesë-padisë .
 Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policise së shtetit ti
paguajë paditësit Ahmet Bala si dëmshperblim pagën e 10 muajve punë për shkak
të zgjidhjes së menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës
 Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policise së shtetit ti
paguajë paditësit Ahmet Bala si dëmshperblim pagën e 3 muajve punë për shkak
të mosrespektimit te afatit të njoftimit për zgjidhjen e kontratës së punës .
 Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së shtetit ti
paguaje paditësit Ahmet Bala si dëmshperblim pagën e 2 muajve dhe 15 ditëve si
shpërblim për vjetërsi në punë
 Si pagë referuese për pagimin e dëmshpërblimit merret paga e fundit e paditesit në
shumën 91,900 lekë në muaj .
717
 Rrëzimin e kerkese padisë per anullimin e akteve administrative si të pabazuar në
ligj.
7/1. Kjo gjykate ka arsyetuar se: Kontrata individuale e punës është zgjidhur në
mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar nga ana e palës së paditur pasi në analizë të
dispozitës 153 të KP, asnjë prej veprimeve që ka kryer paditesi nuk është në shkelje të kësaj
dispozite. Nuk është e provuar me asnjë provë shkresore cilat kanë qenë shkeljet konkrete të
paditesit ku mbështeteshin pretendimet apo mbi çfarë provash të pakontestueshme ështe
gjykuar nga i padituri në marrjen e kësaj mase ekstreme. Vetë shqyrtimi i Gjykatës së
Krimeve të Rënda nuk ka përfshirë në asnjë moment paditësin si të implikuar në veprën
penale apo rrethana të tjera të renda për figurën dhe integritetin e tij profesional. Në kushtet
kur konstatohet se paditësi nuk ka kryer asnjë shkelje, bie poshte pretendimi i palës së
paditur për ta konsideruar zgjidhjen e kontratës së punës nen driten e nenit 153 KP,
konkluzion i cili është në harmoni edhe me vendimin nr.3/2013 të Gjykatës së Larte .Lidhur
me vlerësimin e masës së dëmshpërblimit per zgjidhjen e menjëhershme të pajustifikuar të
marrëdhënies së punësë, gjykata i referohet shkakut të pajustifikuar të zgjidhjes së
menjëhershme, efekti negativ që ka pasur kjo zgjidhje e pajustifikuar në gjendjen shpirtërore
të punëmarrësit, kohëzgjatjes së raportit të punës mbi 4 vjet ,faktin e të qenit aktualisht pa
punë si dhe të qenit kryefamiljar dhe në vështirësi punësimi. Gjithashtu gjykata vlerëson se i
padituri nuk ka respektuar dispozitat e Kodit të Punës lidhur me afatin e njoftimit ndaj
kerkimi i paditësit per dëmshperblimin në masën e 3 muajve pagë është i drejtë .Sa i takon
kërkimit për vjetërsi në punë, gjykata çmon se nisur nga të dhenat e paraqitura në dosjen
gjyqësore , paditësi legjitimohet në kerkimin e tij per të përfituar një dëmshpërblim në masën
e 2 muajve dhe 15 ditëve pagë për vjetërsi pune.
Lënien në fuqi te vendimit nr.5414 datë 28.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë .
8/1. Kjo Gjykate ka arsyetuar njësoj si gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
9. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Policisë së Shtetit i cili kërkon ndryshimin e vendimit nr.629 datë 13.03.2013,të Gjykatës së
Apelit Tiranë, duke parashtruar shkaqet e paraqitura në pjesën hyrëse të këtij vendimi .
10. Rekursi i paraqitur nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së

Shtetit, përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.nr. 49/2012 “Për
administrative”.
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në referim të akteve të administruara në
dosjen gjyqësore, të cilat janë marrë në shqyrtim nga gjykatat më të ulëta, si dhe të
pretendimeve të palëve në proces, vlerëson se, në kundërshtim me kërkesat e normave
materiale dhe proceduriale, këto gjykata nuk kanë bërë një analizë tërësore dhe objektive të
ligjit te zbatueshem ne çeshtjen objekt konflikti si dhe te provave te administruara ne dosjen
gjyqesore (neni 12 i K.Pr.Civile) dhe si rezultat,nuk e kanë zgjidhur mosmarrëveshjen në
përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen
prej tyre“ (neni 16 i K.Pr.Civile).
12. Referuar të drejtës subjektive proceduriale, çdo individ ka të drejtën t’i drejtohet
gjykatës për të mbrojtur një të drejtë, ose një interes të ligjshëm, të cilin, ai pretendon se i
është shkelur apo i është cënuar, e drejtë kjo dhe garanci, e cila sanksionohet nga neni 42 i
Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë. Kjo e drejtë e dhënë, e cila është një e drejtë
themelore, e pandashme, e patjetërsueshme dhe e padhunueshme, i jepet vetëm atij që
718
pretendon se, i janë shkelur këto të drejta dhe interesa të ligjshme (neni 42 i Kushtetutës së
Republikës së Shqipërisë: kushdo për mbrojtjen e të drejtave, lirive dhe të interesave të tij
kushtetuese dhe ligjore mund t’i drejtohet gjykatës). Në referim të sa më sipër, del qartë që,
çdo subjekt mund t’i drejtohet gjykatës për mbrojtjen e një të drejte apo interesi të ligjshëm,
vetëm kur ekziston interesi i ligjshëm. Vetëm në këto kushte, subjekti i interesuar mund të
kërkojë nga gjykata, që kjo e fundit, të realizojë një gjykim të drejtë, të paanshëm dhe të
vendosë në lidhje me pretendimet e tij.
13. Në çështjen objekt shqyrtimi, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson
se, paditësi ka një interes të ligjshëm për të paraqitur kërkesë padinë në shqyrtim, pasi kërkon
rivendosjen e të drejtave të tij, të pretenduara të shkelura nga vendimi i palës së paditur, për
zgjidhjen e kontratës së tij të punës.
14. Rezulton që, pala paditëse në këtë gjykim ka kërkuar: (1) Anullimin e Urdhrit nr.2
datë 15.09.2008 dhe akteve që rrjedhin prej tij, vendimit nr.7 datë 30.10.2008 të Komisionit
të Apelimit dhe Urdhrin nr.1165/3 datë 01.11.2008 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së
Shtetit. (2) Detyrimin e palës së paditur ti paguajë paditësit si dëmshpërblim pagesën e një
viti për shkak te zgjidhjes së menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara te kontratës së
punës.(3)Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësit pagesën e 3 muajve punë për
shkak te mosrespektimit të afatit të njoftimit të largimit nga puna. (4) Detyrimin e palës së
paditur të shpërbleje paditësin për vjetërsinë në punë.
KëtëAkërkim,palaApaditëseAeAkaAmbështeturAnëAnenetA31,32,47,153,154,154/a
teAK.Pr.Civile. Nenin 77 e vijues i ligjit nr.9749 datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit .
Neni 44 i kushtetutes se R.SH, vendimi nr.31, dt 14.04.2003 i Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë si dhe në nenet 138,143, 144,145,153,155/3 të K.Punës.
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se kerkimet e paditësit ne këtë
gjykim si dhe shkaku ligjor i tyre ka lidhje me pretendime që burojnë nga zgjidhja e
marrëdhënies së punës nga ana e paditur , të cilat rregullohen sipas ligjit të posaçëm nr.9749,
datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit”.
16. Kolegji Administrativ i Gjykates së Lartë konstaton se gjykatat më të ulëta,e kane
kuptuar drejt natyrën e mosmarrëveshjes objekt shqyrtimi por ato nuk kane aplikuar drejt
ligjin e duhur per zgjidhjen e pasojave qe rrjedhin nga kjo mosmarrëveshje. Ky kolegj
vlereson se marrëdhënia e punës që pala paditëse ka pasur me palën e paditur, përbën në
vetvete një kontratë shërbimi publik, e cila qe në momentin qe ajo ka filluar ka gjetur
rregullim jo në Kodin e Punës por në ligjin nr.9749, datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit”
(dispozita ligjore në fuqi në momentin e zgjidhjes së kësaj marrëdhënie). Për rrjedhojë, edhe
pasojat që vijnë nga zgjidhja e kësaj marrëdhënie pune, do të gjejnë rregullim sipas ketij ligji,
ligj i cili ka qene ne fuqi dhe ne momentin qe eshte zgjidhur marrëdhenia e punes .
17.Në nenin 57 të Ligjit nr.9749, datë 04.06.2007 “Për policinë e shtetit”, i ndryshuar,
i titulluar “Lirimi dhe Përjashtimi nga Policia”, parashikohet se: “1. Një punonjës i Policisë
lirohet ose përjashtohet nga Policia, në përputhje me kushtet e këtij neni dhe kur është dhënë
autorizimi i nevojshëm, sikurse përcaktohet në pikën 4 të këtij neni. 2. Një punonjës i Policisë
lirohet nga Policia nëse: a) deklarohet i paaftë nga ana shëndetësore me vendim të
komisionit mjeko-ligjor; b) i shkurtohet funksioni organik dhe nuk kërkon uljen në gradë; c)
punësohet në struktura të tjera të administratës publike, në funksione që kanë për objekt
çështje të rendit e të sigurisë publike; ç) mbush moshën për pension të plotë pleqërie; d) nuk
kalon kursin e Shkollës Bazë të Policisë, sipas nenit 41 pika 3 të këtij ligji; dh) kërkon vetë të
lirohet. 3. Një punonjës i Policisë largohet nga Policia nëse dënohet me burgim me vendim
gjyqësor të formës së prerë, si dhe kur ndaj tij merret masa disiplinore e përjashtimit nga
Policia. 4. Lirimi dhe përjashtimi i punonjësit të Policisë bëhen me urdhër të titullarit
kompetent për emërimin e tij, sipas nenit 42 të këtij ligji”.
719
18. Në nenin 74 të ketij ligji thuhet shprehimisht se:“Kur nuk përbën vepër penale,
vlerësohet shkelje disiplinore çdo veprim ose mosveprim i punonjësit të Policisë, që bie në
kundërshtim me Rregulloren e Disiplinës, të miratuar me vendim të Këshillit të Ministrave”
Në nenin 75 të po këtij ligji, jepen llojet e masave disiplinore, në të cilën përcaktohet
se: “Masat që mund të merren ndaj punonjësit të Policisë në rastet e shkeljeve disiplinore
janë: a) vërejtje; b) vërejtje me paralajmërim; c) gjobë në masën sa paga e punonjësit për
pesë ditë pune; ç) shtyrje e afatit të gradimit nga një muaj deri në një vit; d) pezullim pa
pagesë nga pesë ditë deri në tridhjetë ditë; dh) ulje jo më shumë se një gradë deri në 12
muaj; e) përjashtim nga policia. 2. Masa disiplinore e dhënë duhet të jetë në përshtatje me
shkeljen e kryer dhe me pasojat e ardhura prej saj. 3. Efektet e masës disiplinore fillojnë pasi
të ketë përfunduar procesi disiplinor, ku përfshihen procedurat përkatëse të apelimit dhe pasi
të jetë dhënë vendimi përfundimtar”.
Ne nenin 5 të Rregullores së Disiplinës të miratuar me VKM nr.876 datë 04.06.2008
parashikohet se: Gjatë kryerjes së detyrës /shërbimit , për shkak të saj , ose jashtë kryerjes së
detyrës /shërbimit punonjësit i ndalohet :17. Shoqerimi apo qendrimi me persona për të cilët
duhet të ketë dijeni për shkak të funksionit, se janë persona me precedentë kriminalë dhe të
qëndrojë në vendet ku dihet se qëndrojnë persona të tillë , me përjashtim të rasteve kur është
caktuar në detyrë. Gjithashtu, përjashtim bëjnë rastet kur këta persona janë lidhje familjare
apo lidhje të ngushta shoqërore të vendosura më parë.Në rastin e lidhjeve të ngushta
shoqërore, punonjësi duhet të evitojë sa më tepër të jetë e mundur kontaktet me këta
persona”
Ne nenin 36 të së njëjtës rregullore , parashikohet se : Punonjësi i Policisë së Shtetit
nuk mund të jetë anëtar i komisionit të apelimit në këto raste : a) kur ai është objekt i
shqyrtimit të ankesës ;b) kur ai është punonjësi që ka dhënë masën disiplinore që është
ankimuar c) kur ai është vartës /epror i drejtpërdrejtë i punonjësit që është ankuar; ç) kur
është dëshmitar në ngjarje .
19. Në analizë të dispozitave të cituara më sipër, rezulton qarte se marrëdhënia e
punës me policinë e shtetit per vete natyren qe ajo ka dhe specifikat e saj, ka një karakter të
posaçëm dhe për këtë arsye, si pranimi në policinë e shtetit ashtu edhe shkaqet per te cilat kjo
marrëdhenie nderpritet nëpërmjet formës së lirimit apo përjashtimit, janë te parashikuara në
mënyrë të posaçme ne ligj dhe ne aktet nenligjore qe rregullojne këtë veprimtari, duke mos e
lënë rregullimin e kësaj marrëdhënie në diskrecionin e punëdhënësit dhe në parashikimet e
përgjithshme të Kodit të Punës.
20. Në vijim të analizës së bërë më lart në këtë vendim,Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë vlerëson të evidentoje se marrëdhënia e punës e një punonjësi të Policisë së
Shtetit, me këtë institucion, mund të ndërpritet vetëm në rastin kur ekzistojnë shkaqet e
parashikuara ne ligj dhe në aktet nënligjore. Referuar sa më sipër një ndër rastet që
parashikon ligji për ndërprerjen e kësaj kontrate shërbimi, është dhe rasti kur veprimet ose
mosveprimet e punonjësit të Policisë së Shtetit bien ndesh me rregullat e parashikuara nga
VKM nr.786, datë 04.06.2008 “Për miratimin e Rregullores së Disiplinës së Policisë së
Shtetit”, të cilat duhet të vlerësohen sipas një procedure disiplinore të përcaktuar qartësisht në
ligj.
21. Në rastin objekt shqyrtimi, ka rezultuar nga provat e administruara në dosjen
gjyqësore se pala paditëse është përjashtuar nga Policia e Shtetit, me urdhrin nr.1165/3 datë
01.11.2008 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit,pasi ka rezultuar se ai ka pasur
lidhje miqësore me subjektin Resul Cela, person në ndjekje penale, akuzuar për kryerjen e
veprave penale të ndihmës për kalim të paligjshëm të kufirit .Rezulton e provuar se paditësi
ka pasur kontakte dhe lidhje miqesore me kete person, gje qe e ka pohuar dhe vete perpara
Komisionit të Apelimit prane Drejtorise së Përgjithshme të Policisë së Shtetit. Kontakti i
oficerit te policise se shtetit me një person të inkriminuar dhe në ndjekje penale është një
720
veprim i ndaluar sipas nenit 5/17 të Rregullores së Disiplinës dhe për pasojë, veprimet e
paditesit jane konsideruar nga Komisioni i Apelimit dhe Drejtori i Pergjithshem i Policise se
Shtetit si shkelje e rende e disiplines duke marre si mase disiplinore ndaj tij “Perjashtimin nga
Policia” ne baze të pikes 10, 11 dhe 12 te Rregullores së Disiplinës së Policisë së Shtetit.
22. Kolegji Administrativ i gjykates se larte konstaton se ky fakt eshte provuar dhe
nga gjykatat me te ulëta por nuk eshte marre ne konsiderate prej tyre duke bere qe keto te
fundit te mos kene zbatuar drejt ligjin .Ky kolegj vlerëson se veprimet e paditësit te cituara
me lart ne këtë vendim , të cilat kanë qenë dhe shkaku i perjashtimit të tij nga policia vijnë në
kundërshtim me detyrat e tij funksionale. Me qëllim vërtetimin e kryerjes se këtyre
veprimeve nga paditesi, pala e paditur ka paraqitur në cilësinë e provës. Informacioni
nr.363/1 datë 13.08.2008 i Departamentit te Hetimit të Krimeve prane Drejtorisë së
Përgjithshme të Policisë së Shtetit, është akt zyrtar me fuqi të plotë provuese sa kohë që nuk
eshte goditur për falsitet,apo si i pavertete nga i cili rezulton i provuar komunikimi dhe njohja
e paditësit me personin e dyshuar për kryerjen e veprës penale Resul Celën . Ne këto kushte
sjellja e paditësit ka cënuar imazhin e policisë dhe nisur nga detyra që ka pasur ajo është
konsideruar e rëndë duke u marre masa disiplinore per perjashtimin e tij nga rradhët e
policise se shtetit.
23. Gjithashtu ky Kolegj vlerëson se procedura e ndjekur nga ana e paditur si dhe
aktet e dala prej tyre jane në respektim të Rregullores së Disiplinës dhe ligjit material “Për
Policinë e Shtetit” të zbatueshëm në këtë rast. Rezulton që paditësi të jetë pyetur dhe të ketë
dhënë qëndrimin e tij në lidhje me ngjarjen prej së cilës është konstatuar shkelja disiplinore.
Ndryshe nga sa pretendohet nga pala paditëse nuk rezulton që ndonjëri prej anëtarëve të
Komisionit të Apelimit të ketë pasur ndonjë papajtueshmëri sipas nenit 36 të Rregullores së
Disiplinës.
24. Në përfundim të analizës së mësipërme, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
arrin në konkluzionin se, largimi i paditësit nga Policia e Shtetit dhe zgjidhja e kontratës së
shërbimit publik,është bërë me shkaqe të arsyeshme ne respektim te procedures se
parashikuar ne ligji . Ne keto kushte ky kolegj vlereson se paditësi nuk mund të perfitojë nga
dëmshpërblimi për zgjidhjen e marrëdhënies së punës i cili jepet vetem ne rastet kur zgjidhja
e marrëdhenieve te punes është bërë pa shkaqe të justifikuara. Ky qëndrim është mbajtur edhe
në vendimin unifikues nr.31, datë 14.04.2003 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë,
i cili shprehet se: “...Zgjidhja e kontratës së shërbimit publik pa shkaqe të arsyeshme sjell si
pasojë përgjegjësinë e punëdhënësit të zhdëmtojë punëmarrësin për dëmet e pësuara nga
zgjidhja e kontratës, duke e vënë atë në atë gjendje pasurore që do të ishte po të mos ishte
larguar nga rradhët e policisë. Gjykata që shqyrton largimin e policit nga puna nuk shqyrton
kontratën e punësimit. Ajo është zgjidhur në mënyrë të njëanshme. Ajo dëmshpërblen palën që
është dëmtuar, në qoftë se gjatë gjykimit do të rezultojë se, zgjidhja e njëanshme e kontratës
është e pabazuar në ligj.
25. Bazuar ne analizën e mësipërme, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
vlerëson se vendimi i gjykatës së Apelit Tiranë nr.629 datë 13.03.2013 dhe vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.5414 datë 28.05.2012 duhen ndryshuar, duke
vendosur rrëzimin e kërkesëpadisë
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63/a të ligjit nr.49/2012
mosmarrëveshjeve administrative”.
721
VENDOSI
Ndryshimin e Vendimit nr.629 datë 13.03.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë, dhe
Vendimit nr.5414 datë 28.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe rrëzimin e
kërkesëpadisë .
722
Nr. 00 - 2016 - 1391 i Vendimit (50)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 28.01.2016, në Dhomë Këshillimi, mori në shqyrtim çështjen administrative me

PADITËS: NAKO FERRACAKU

SHOQËRORE LEZHË
OBJEKTI:
Detyrimin e anës së paditur Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Lezhë
që të llogarisë masën e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi
duke i shtuar edhe koeficientin e rritjes së indeksimit dhe pagimin e kësaj diference
paditësit Nako Ferracaku për periudhën 01.01.2005 e ne vazhdim
deri në marrjen e vendimit për caktimin e pensionit të plotë .
si dhe ligji nr.9210 datë 23.03.2004 “Për Statusin Ushtarak të F.A.R.Sh
dhe nr.8521 datë 30.07.1999 “Për Disa ndryshime të ligjit nr.8087 datë 13.08.1996
“Për Sigurimin Shoqëror Suplementar të F.A.Rsh të ushtarakeve
të Ministrisë së Rendit Publik dhe të shërbimit Informativ”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë me vendimin nr.694 datë 11.07.2011 ka

vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë Nako Ferracaku
Detyrimin e anës së paditur Drejtorisë Rajonale Të Sigurimeve Shoqërore
Lezhë që të llogarisë masën e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi
duke i shtuar edhe koeficientin e rritjes së indeksimit dhe pagimin e kësaj
diference paditësit Nako Ferracaku për periudhën 01.01.2005 e në vazhdim
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.418 datë 22.07.2013 ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.694 datë 11.07.2011 të Gjykatës Së Rrethit
Gjyqësor Lezhë.
Rrëzimin e padisë .
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Nako Ferracaku i cili
kërkon ndryshimin e vendimit nr.418, datë 22.07.2013, të Gjykatës së Apelit Shkodër,
723
 Vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër është marrë në kundërshtim me dispozitat
kushtetuese si dhe në kundërshtim me Vendimin nr.33 datë 24.06.2010 të Gjykatës së
Lartë i cili përcakton se :” Të drejtat e fituara , nëpërmjet akteve ligjore të vlefshme ,
tu garantohen për të gjithë periudhën dhe të zbatohen realisht.
 Arsyetimi se me hyrjen e ligjit nr.10142, datë 15.05. 2009, të gjitha pensionet do ti
nënshtrohen rillogaritjes nuk qëndron pasi hyrja në fuqi e një ligj i dhe shfuqizimi i
ligjit të mëparshëm i cili rregullonte një marrëdhënie të lindur në kohë kur ky ligj
ishte në fuqi, nuk mund të çojë në mohimin e të drejtës së fituar më parë prej ligjit të
shfuqizuar Efektet e ligjit te ri nuk mund të kenë fuqi prapavepruese pasi kjo
nënkupton cënimin e parimit të sigurisë juridike .
 Vendimi nr.33 datë 24.06.2010 i Gjykatës së Lartë përcakton se neni 29 i ligjit 10142
datë 15.05.2009 i cili përcakton se te gjitha pensionet do ti nënshtrohen rillogaritjes,
ka për qëllim që kjo rillogaritje të krijohet për vetëm në rast se ndryshon pozitivisht
duke sjellë përmirësimin e përfituesve dhe jo reduktimin e mëtejshëm të masës së
pensionit. Në asnjë rast nuk lejohet që kjo llogaritje të sjellë përkeqësimin e situatës
së përfituesve dhe cënimin e masës së pensionit të fituar me parë.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako,verifikoi legjitimitetin e palës
rekursuese, Nako Ferracaku , si dhe e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Rezulton se me urdhrin nr.0236 datë 11.08. 1972 të Ministrisë së Mbrojtjes,
paditësi Nako Ferracaku është emëruar oficer aktiv ne Repartin Ushtarak nr 4020 në Rinas
.Paditësi ka qëndruar ne këtë detyrë deri më datë 30.12.2002 , kur me Urdhrin nr.4727/2 të
Ministrit të Mbrojtjes ka dalë në rezervë. Në momentin e daljes në rezerve paditësi kishte 30
vjet vjetërsi pune, me një pagë referuese prej 45,600 lekë.
2. Rezulton e provuar se paditësi është trajtuar me pagesë kalimtare për një periudhe
dy vjeçare dhe në përfundim të kësaj periudhe, i është drejtuar Drejtorisë Rajonale te
Sigurimeve Shoqërore Lezhë për lidhjen e pensionit të parakohshëm të ushtarakut .
3. Rezulton e provuar nga dokumentet shkresore në dosjen gjyqësore se pala e paditur
me vendimin nr.510 datë 26.05.2005 i ka lidhur pensionin e parakohshëm paditësit ne masën
14,531 leke me të drejtë pagese që prej datës 01.01.2005 .
4. Paditësi i është drejtuar palës se paditur me kërkesën nr.130 datë 03.11.2010 me
pretendimin se pensioni i tij nuk është llogaritur drejt dhe në përputhje me formulën e ligjit
9210/2004 ndryshuar, dhe për këtë arsye ai ka kërkuar rillogaritjen e masës së pensionit. Pala
e paditur me ane te shkresës nr .1641/1 datë 30.03.2011 i ka kthyer përgjigje se :” masa e
pensionit të përfituar nga paditësi është llogaritur në bazë të ligjit nr.8087 datë 13.03.1996
“Për Sigurimin Shoqëror Suplementar të Ushtarakëve të Forcave Të Armatosura të
Republikës së Shqipërisë “. Në Mbështetje të ligjit nr.10142 datë 15.05.2009 , neni 29/2 ky
përfitim do të rillogaritet sipas rregullave të përcaktuara në ligj “
5. Duke mos qenë dakord me qëndrimin e palës së paditur, Paditësi i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë për zgjidhjen e mosmarrëveshjes me kërkesëpadinë sipas
objektit të përmendur më lart .
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë me vendimin nr.694 datë 11.07.2011 ka
vendosur:
 Pranimin e kërkesë padisë Nako Ferracaku
 Detyrimin e anës së paditur Drejtorisë Rajonale Të Sigurimeve Shoqërore
Lezhë që të llogarisë masën e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi
duke i shtuar edhe koeficientin e rritjes së indeksimit dhe pagimin e kësaj
724
diference paditësit Nako Ferracaku për periudhën 01.01.2005 e ne vazhdim
6/1. Kjo gjykate ka arsyetuar se:Trajtimi qe i është bërë nga sigurimet Shoqërore
dhe formulës që parashikon ligji nr.9210 datë 23.03.2004 “Për Statusin e Ushtarakut në
Forcat e Armatosura të Republikës së Shqipërisë “ është i ndryshëm. Drejtoria Rajonale
Lezhë nuk ka zbatuar drejt ligjin nr.9210 datë 23.03.2004 ku ka mbajtur një diferencë të
theksuar nga pensioni që duhet të përfitonte paditësi, kjo në kundërshtim me nenin 35 të këtij
ligji. Ndërsa lidhur me kërkimin për rillogaritjen e pensionit duke i shtuar dhe koeficentin e
rritjes së indeksimit dhe pagimin e kësaj diference për periudhën 01.01.2005 e në vazhdim,
çmoj se ky kërkim është i mbështetur në ligj ne nenin 31 të ligjit nr.9418 datë 20.05.2005
“Për Sigurimin Shoqëror Suplementar të Ushtarakëve të Forcave Të Armatosura të
Republikës së Shqipërisë”
7. Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.418 datë 22.07.2013 ka vendosur:
 Ndryshimin e vendimit nr.694 datë 11.07.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lezhë.
 Rrëzimin e padisë.
7/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se : pavarësisht se paditësi është dëmtuar për shkak të
një veprimi të paligjshëm të palës së paditur, i cili nuk ka llogaritur pensionin e tij ne
përputhje me ligjin, duke i caktuar atij një masë më të ulët pensioni, gjykata çmon se
dëmshpërblimi duhet të jepet sipas ligjit që është në fuqi në kohën e shqyrtimit të
pretendimeve .Rezulton se ne momentin e ngritjes së padisë kishte hyrë në fuqi ligji i ri
nr.10142 datë 15.05.2009 i cili ka shfuqizuar edhe ligjin nr.8087/1996 (të ndryshuar dhe me
nenin 29 urdhëronte që pensionet për vjetërsi shërbimi, kur plotësoheshin kriteret e nenit 11
të ligjit nr.8087 datë 13.03.1996“Për Sigurimin suplementar të ushtarakëve të Forcave të
Armatosura të Republikës së Shqipërisë.” të ndryshuar dhe kur e drejta për përfitim kishte
lindur në harkun kohor 1.01.1999 deri në hyrjen ne fuqi të këtij ligji, por nuk ishte caktuar,
do të rillogariteshin sipas kritereve të ligjit të ri nr.10142/2009. Në lidhje me të drejtën për
kërkimin e diferencave të papaguara padrejtësisht vetë ligji nr.10142/2009 dhe akti normativ
nr.5 datë 10.11.2010, cakton kufizime, pasi e njeh të drejtën e këtij përfitimi (diferencë në
pagesë) nga data e hyrjes në fuqi të ligjit të sipërpërmendur dhe me të drejtë pagese për një
vit. Paditësi nuk mund të kërkojë diferencat e pagesave të pensionit të parakohshëm të
paguara më pak nga pala e paditur që nga data e caktimit të pensionit por për periudhën
deri në një vit para datës së kërkimit të tyre duke qenë se neni 31 i ligjit 9418 datë
20.05.2005 është ndryshuar duke kufizuar në një vit të drejtën e përfitimit të caktuar por të
paguar më pak. Padia e paditësit Nako Ferracaku është paraqitur në gjykatë më datë
17.06.2011 dhe për periudhën 17.06.2010-17.06.2011 pala e paditur DRSSH Lezhë ka
përllogaritur dhe njohur pagesat e kryera më pak ndaj paditësit duke njohur dhe ekzekutuar
vetë detyrimin e saj ndaj paditësit. Në këto rrethana, Gjykata e Apelit Shkodër vlerëson se
paditësit nuk i është cënuar ndonjë e drejtë e për pasojë nuk ka se çfarë të rivendoset
nëpërmjet urdhrit të gjykatës duke qenë se sipas nenit 28 të ligjit 10142/2009 përfitimet e
caktuara, por të papaguara më pak jepen në çdo kohë por jo më shumë se për një vit.
8. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Nako Ferracaku i cili
kërkon ndryshimin e vendimit nr.418 datë 22.07.2013, të Gjykatës së Apelit Shkodër, duke
parashtruar shkaqet e paraqitura në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
9. Vendimi nr.418 datë 22.07.2013,të Gjykatës së Apelit Shkodër,i cili ka lënë

ndryshuar vendimin nr.694 datë 11.07.2011 te Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë, është
marrë në mosrespektim të ligjit procedurial dhe atij material, e për rrjedhojë, ai duhet të
725
prishet dhe çështja duhet të dërgohet për rigjykim, pranë Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë.
10. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, Gjykata e Apelit Shkodër,
në çështjen objekt gjykimi, nuk ka realizuar “një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm
në përputhje me ligjin” ajo nuk ka kuptuar dhe interpretuar drejtë, dizpozitat e ligjës
materiale të detyrueshme për t’u zbatuar në çështjen objekt gjykimi dhe per rrjedhoje nuk e
ka zgjidhur konfliktin në përputhje me ligjin.
Lartë, vlerëson se çështja objekt shqyrtimi lidhet me mosmarrëveshje te krijuar ne në fushën
e sigurimeve shoqërore. Objekt i këtij gjykimi është kërkimi i paditësit për të përfituar
pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi te ushtarakut, në bazë të ligjit të zbatueshëm.
Konflikti midis palëve ndërgjyqëse, qëndron në faktin se, si do të llogaritet pensioni i
parakohshëm për vjetërsi shërbimi, që i takon paditësit si ish ushtarak. Rezulton se kërkimet e
paditësit në këtë gjykim janë: 1) Detyrimin e anës së paditur Drejtorisë Rajonale të
Sigurimeve Shoqërore Lezhë që të llogarisë masën e pensionit të parakohshëm për vjetërsi
shërbimi duke i shtuar edhe koeficientin e rritjes së indeksimit dhe 2) pagimin e kësaj
diference për periudhën 01.01.2005 e ne vazhdim deri në marrjen e vendimit për caktimin e
pensionit të plotë .Kjo kërkesë është mbështetur në nenin 154 i K.Pr.Civile, si dhe ligjin
nr.9210 datë 23.03.2004 “Për Statusin Ushtarak të F.A.R.Sh dhe ligjin nr.8521 datë
30.07.1999 “Për Disa ndryshime të ligjit nr.8087 datë 13.08.1996 “Për Sigurimin Shoqëror
Suplementar të F.A.R.SH të ushtarakeve të Ministrisë së Rendit Publik dhe të shërbimit
Informativ
12. Rezulton nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore se,paditësi Nako Ferracaku,
ka përfituar pension të parakohshëm për vjetërsi shërbimi si ish-punonjës i Policisë së Shtetit,
në masën prej 14,531 lekë në muaj që prej datës kur i ka lindur e drejta e pensionit më
01.01.2005 dhe deri në datën kur pala e paditur i ka rillogaritur masën e pensionit sipas
kritereve të ligjit nr.10142 datë 15.05.2009.
13. Nga sa rezulton nga provat e depozituara në dosjen gjyqësore, vërtetohet se pala e
paditur DRSSH Lezhe, e ka llogaritur pensionin e paditësit sipas dispozitave të ligjit nr.8087
datë 13.03.1996 “i ndryshuar përmes ligjit nr.8521 datë 30.07.1999 i cili parashikonte në
nenin 11 (ndryshuar nga neni 6 ) se “Ushtaraket e shërbimit aktiv te përhershëm, qe kane
dalë ne rezerve e ne lirim pas datës 3.7.1991 deri ne plotësimin e kushteve për pension
pleqërie, sipas ligjit nr.7703 date 11.5.1993 "Për sigurimet shoqërore ne Republikën e
Shqipërisë", përfitojnë pension te parakohshëm për vjetërsi shërbimi, kur plotësojnë
vjetërsinë e shërbimit si ushtarak ne masën 12 vjet për gratë dhe 15 vjet për burrat dhe te
kenë mbushur moshën: gratë 42 vjeç dhe burrat 47 vjeç. Masa e pensionit te parakohshëm
për vjetërsi shërbimi do te jete:a) 50 për qind te pagës referuese mbi te cilën është derdhur
kontributi. b) Për çdo vit tjetër te vjetërsisë se shërbimit mbi përcaktimin e mësipërm, masa e
pensionit shtohet me 2 për qind te pagës referuese, por jo më shumë se masa e pensionit
maksimal të pleqërisë ne shkalle vendi.
14. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në gjykimin e çështjes konkrete,
konstaton se paditësit i ka lindur e drejta për përfitim pensioni të parakohshëm të ushtarakut,
në datën 01.01.2005, kohë në të cilën, si ligj i zbatueshëm, ka qenë ai me nr.9210 datë
23.03.2004 i cili në nenin 35 të tij parashikonte se:“Oficeret,nënoficerët dhe ushtaret me
pagese/profesioniste, me vjetërsi shërbimi ne Forcat e Armatosura 15 vjet për burrat dhe 12
vjet për gratë, gëzojnë te drejtën e pensionit te parakohshëm për vjetërsi shërbimi ne masën
50 për qind te pagës mujore deri ne plotësimin e kushteve për përfitimin e pensionit te
pleqërisë. Për çdo vit tjetër shërbimi mbi kufirin e mësipërm ushtarakut i jepet një shtese
pensioni ne masën 2 për qind te pagës mujore. Rezulton se neni 49 i këtij ligji ka shfuqizuar
përcaktimin e nenit 6 te ligjit nr.8087 datë 13.03.1996 i ndryshuar përmes ligjit nr.8521 datë
726
30.07.1999, i cili parashikonte një kufizim të masës së pensionit deri në kufirin e pensionit
maksimal në shkallë vendi.
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se të dyja gjykatat edhe pse
kanë arritur në përfundimin se paditësit i është shkaktuar një dëm financiar nga llogaritja e
gabuar e masës së pensionit nga ana e palës së paditur, kanë arsyetuar në mënyrë të ndryshme
lidhur me faktin se cili ligj duhet të zbatohej lidhur me kërkimet e tij. Kështu, ndërsa Gjykata
e Rrethit Gjyqësor Lezhë ka pranuar se paditësit duhet ti rillogaritet masa e pensionit sipas
ligjit që ka qenë në fuqi ne datën 01.01.2005 duke zbatuar të njëjtën formule deri në
mbushjen e moshës për pension të plotë të pleqërisë, duke i shtuar masës së pensionit edhe
indeksimet dhe shtesat qe kanë rezultuar nga koha ne kohë, Gjykata e Apelit Shkodër ka
arsyetuar se : “pavarësisht se paditësi është dëmtuar për shkak të një veprimi të paligjshëm të
palës së paditur i cili nuk ka llogaritur pensionin e tij ne përputhje me ligjin, duke i caktuar
atij një masë më të ulët pensioni, gjykata çmon se dëmshpërblimi duhet të jepet sipas ligjit që
është në fuqi në kohën e shqyrtimit të pretendimeve .Rezulton se në momentin e ngritjes së
padisë kishte hyrë në fuqi ligji i ri nr.10142 datë 15.05.2009, i cili ka shfuqizuar të gjitha
ligjet e mëparshme të cilat rregullonin trajtimin e pensionit të parakohshëm për këtë kategori
përfituesish. Gjithashtu neni 28/1 i ligjit 10142 datë 15.05.2009 parashikon se “ Kërkesa për
përfitim nga personat që e drejta u ka lindur por nuk është ushtruar , mund të ushtrohet deri
më datë 31.12.2010 dhe përfitimi do të jepet nga data e hyrjes në fuqi të këtij ligji .
16. Ky Kolegj, vlerëson të gabuar qëndrimin e mbajtur nga Gjykata e Apelit Shkodër,
pasi, e drejta për sigurime shoqërorë në pleqëri është e drejtë themelore e njeriut, e
parashikuar posaçërisht nga Kushtetuta në nenin 52, dhe që i garantohet personit kur
përmbush kushtet e caktuara sipas ligjit. Gjithashtu në nenin 44 të Kushtetutës përcaktohet se
kushdo ka te drejtë të rehabilitohet dhe /ose të zhdëmtohet në përputhje me ligjin në rast se
është dëmtuar për shkak të një akti veprimi ose mosveprimi të paligjshëm të organeve
shtetërore. Në eto kushte ky kolegj vlerëson se Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Lezhë ishte e
detyruar qe për përcaktimin e pensionit te parakohshëm te paditësit te zbatonte ligjin qe ishte
në fuqi ne momentin e lindjes së të drejtës, që ishte ligji nr.9210 datë 23.03.2004 dhe jo ligjin
nr.8087 datë 13.03.1996 i ndryshuar përmes ligjit nr.8521 datë 30.07.1999. Nga zbatimi i
gabuar i ligjës nga ana e paditur ka lindur një diference midis pensionit realisht te paguar dhe
atij qe duhet ti paguhej paditësit , diference qe me te drejte paditësi e kërkon ne ketë proces.
17. Gjithashtu Kolegji vlerëson të gabuar qëndrimin e Gjykatës së Apelit se e drejta
për të kërkuar rillogaritjen e pensionit lidhet me afate të caktuara të parashikuara
shprehimisht nga ligji i ri që ka hyrë në fuqi nr.10142 datë 15.05.2009 , kjo pasi në nenin 62,
pika 2 të Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në Republikën e
Shqipërisë”, i ndryshuar, parashikohet se:“E drejta e pensionit nuk parashkruhet..”, ndërsa në
nenin 31 të Ligjit nr.9418, datë 20.05.2005 “Për sigurimin shoqëror suplementar të
ushtarakut të forcave të armatosura të Republikës së Shqipërisë”, i ndryshuar, i titulluar “E
drejta e pensionit”, thuhet shprehimisht se: “1. E drejta e përfitimeve nga ky ligj nuk
parashkruhet. Personi, që kërkon përfitimet jo më vonë se 1 vit nga data kur i lind kjo e
drejtë, përfitimi i paguhet nga data e lindjes së të drejtës. Në raste të tjera përfitimi paguhet
nga data e paraqitjes së kërkesës për përfitim. 2. Përfitimet e njohura, por të patërhequra,
paguhen në çdo kohë, por jo më shumë se për 3 vjet. 3. Përfitimet e caktuara, por të paguara
më pak, jepen në çdo kohë.
18. Për sa më sipër, ky Kolegj, çmon se Gjykata e Apelit Tiranë, ka vepruar në
kundërshtim me dispozitat procedurale dhe materiale të detyrueshme për tu zbatuar për
zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshje. Për këtë arsye, vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë, duhet
të prishet dhe çështja të dërgohet për t’u rishqyrtuar në Gjykatën Administrative të Apelit
Tiranë.
727
Në rigjykim kjo gjykate për një zgjidhje përfundimtare te çështjes është e detyruar që
të sqarojë çështje të tilla si (i) sa është masa e pensionit që i takon paditësit sipas ligjit të
zbatueshëm në momentin e lindjes së të drejtës , (ii) sa është masa e pensionit që ai ka
marrë ?(iii) sa është diferenca midis masës se pensionit qe ai ka marre dhe asaj qe duhet te
merrte, etj.
19. Në rigjykim kjo gjykatë, duhet të përsërisë hetimin gjyqësor në bazë të nenit 465
të K.Pr.Civile ku parashikohet se “Në shqyrtimin e çështjes në gjykatën e apelit mbahen
parasysh për aq sa janë të zbatueshme dispozitat mbi procedurën e gjykimit në shkallë të
parë”, dhe të caktojë kryesisht ekspertë, specialistë të fushës financiare, në mënyrë që t’i japë
përgjigje kërkimeve të palës paditëse dhe prapësimeve të palës së paditur të ngritura në këtë
gjykim (neni 225 i K.Pr.Civile).
20. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, në shqyrtimin dhe zgjidhjen e kësaj
mosmarrëveshje, për aq sa janë të zbatueshme dhe pa cënuar interesat dhe të drejtat e palëve
në proces, duhet të ketë parasysh edhe praktiken unifikuese të Gjykatës së Lartë si dhe
praktikën e Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë për zgjidhjen e çështjeve te këtij lloji,
ne mënyre qe ti japi një zgjidhje përfundimtare mosmarrëveshjes se palëve. Në rigjykim, kjo
gjykatë duhet t’u bëjë të qartë palëve që është detyrë e secilës prej tyre, që në përputhje me
ligjin, të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Palët
ashtu siç kanë të drejtat kanë dhe detyrimet që rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet
e parashikuara ne ligj .
21.Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se Gjykata Administrative e
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.418, datë 22.07.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe
kthimin e çështjes për rigjykim, në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
Tiranë, më 28.01.2016
728
Nr. 00 - 2016 - 812 i Vendimit (51)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: SHPËTIM PIRA

PALË E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E BUJQËSISË
DIBËR
OBJEKTI:
Deklarimin e pavlefshëm të zgjidhjes së marrëdhënieve të punës
dhe rikthimin në vendin e mëparshëm të punës.
Detyrimin e palës së paditur të më paguajë në masën e 12 pagave mujore
si dëmshpërblim për zgjidhje të kontratës së punës
në mënyrë të menjëhershme, të njëanshme, juridikisht të pajustifikueshme
dhe pa shkaqe të arsyeshme e të pabazuar në prova dhe në fakte.
Detyrimin e palës së paditur të më paguajë 3 (tre) paga mujore
për mosrespektim të afatit të njoftimit mbi zgjidhjen e kontratës.
Detyrimin e palës së paditur të më paguajë dëmshpërblim
në masën e 2 (dy) pagave mujore për mosrespektim
të procedurave ligjore të zgjidhjes së kontratës së punës.
Detyrimin e palës së paditur të më paguajë
në masën e 17 pagave 15 ditore si shpërblim për vjetërsi.
Detyrimin e palës së paditur të më paguajë shpenzimet gjyqësore
të bëra nga ana ime në këtë proces gjyqësor.
Baza Ligjore : Nenet 31, 32, 43, 105/b, 106/1, 153 të K.Pr.Civile;
nenet 9, 11, 32, 140, 142, 143, 144, 145, 146, 149/2, 153 dhe 155 të K.Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr.338, datë 18.06.2012, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë padisë së paditësit Shpëtim Pira si padi e pabazuar në ligj
dhe në prova.
Shpenzimet gjyqësore në vlerën 12.100 lekë (12 000 lekë taksa mbi aktet dhe
100 lekë njoftime) i ngarkohen paditësit.

Gjyqësor Dibër, në këtë mënyrë :
Pranimin e kërkesë–padisë.
729
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Rajonale e Bujqësisë Dibër, t’i paguajë
paditësit Shpëtim Pira si dëmshpërblim për zgjidhjen e kontratës së punës në
mënyrë të menjëhershme, pa shkaqe të justifikuara pagën e 10 (dhjetë) muajve
punë.
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Rajonale e Bujqësisë Dibër, të
dëmshpërblejë paditësin Shpëtim Pira me 3 (tre) paga mujore për
mosrespektim të afatit të njoftimit, sipas parashikimeve të nenit 143 të Kodit
të Punës dhe 2 (dy) paga mujore për mosrespektim të procedurës, sipas
parashikimeve të nenit 144 të Kodit të Punës.
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Rajonale e Bujqësisë Dibër, të
shpërblejë paditësin Shpëtim Pira për vjetërsi në punë me pagën e 8 (tetë)
muajve e 15 (pesëmbëdhetë) ditë.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur Drejtoria Rajonale e
Bujqësisë Dibër.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Drejtoria Rajonale e

Bujqësisë Dibër, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.641, datë 15.03.2013 të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.338, datë 18.06.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
 Vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit Tiranë, është një vendim i marrë në keqzbatim
të ligjit, është i pajustifikuar dhe nuk vjen në përputhje me dispozitat ligjore të
zbatueshme.
 Vendimi i Gjykatës së Apelit, i cili ka ndryshuar vendimin e dhënë nga gjykata e
rrethit gjyqësor, është i pabazuar në prova dhe në ligj.
 Zgjidhja e marrëdhënies së punës midis palëve ndërgjyqëse në këtë gjykim, është bërë
në mënyrë të menjëhershme dhe për shkaqe të justifikuara, dhe jo sikurse e ka cilësuar
Gjykata e Apelit Tiranë.
 Shkaqet që kanë çuar palën e paditur DRB-së Dibër për të larguar paditësin nga puna,
argumentohen dhe faktohen nga të gjitha aktet shkresore të administruara në dosje, të
cilat provojnë se paditësi nuk ka përmbushur detyrat e tij funksionale konform ligjit
dhe akteve nënligjore, nuk ka përmbushur detyrimet kontraktore që i burojnë nga
kontrata e punës.
 Referuar bazueshmërisë ligjore të pretenduar nga paditësi mbi objektet e kërkimit
(neni 146 dhe 155, paragrafi i parë dhe i tretë), është provuar se ndodhemi para dy
kërkimeve të ndryshme në bazueshmëri ligjore jo të njëjtë, të cilat parashikojnë
rregullime ligjore si në anën formale edhe përsa i përket themelit, regjime juridike të
ndryshme të parashikuara në K.Punës.
 Është provuar gjatë shqyrtimit gjyqësor që padia e paditësit është parashkruar referuar
nenit 146, paragrafi i dytë. Kjo për faktin se, paditësi ka marrë dijeni për zgjidhjen e
marrëdhënies së punës në datën 15.08.2011, ndërsa e ka paraqitur padinë në datën
14.02.2012, pra pasi kanë kaluar 183 ditë kalendarike. Pë këtë arsye padia është
paraqitur jashtë afatit kohor të përcaktuar në ligj.
 Pala paditëse ka pretenduar se zgjidhja e marrëdhënies së punës është kryer për
shkaqe të paarsyeshme. Por, gjatë gjykimit pala paditëse nuk ka depozituar asnjë
provë që të provojë se zgjidhja e marrëdhënies së punës është bërë në referim të
parashikimeve ligjore të nenit 146 të K.Punës.
 Në kushtet kur pala e paditur e ka zgjidhur marrëdhënien e punës, për shkaqe të
justifikuara, pala paditëse nuk mund të pretendojë dëmshpërblim për mosrespektim të
afatit të njoftimit.
730
 Pala e paditur ka bërë zgjidhjen e marrëdhënies së punës me palën paditëse pë shkak
të arsyeve të justifikuara. Përbëjnë arsye të justifikuara mospërmbushje të detyrimeve
kontraktuale që burojnë nga kontrata e punës, megjithë paralajmërimet e përsëritura të
punëdhënësit me shkrim. Në raste të tilla, punëdhënësi ka detyrimin ligjor që të
respektojë procedurën e zgjidhjes së marrëdhënies së punës, gjë e cila është zbatuar
nga ana e palës së paditur.
 Mospërmbushja e detyrave në mënyrë të përsëritur nga ana e palës paditëse, provohet
qartësisht nga vërejtjet e dhëna, të cilat janë depozituar me cilësinë e provës nga pala
e paditur në këtë gjykim. Citojmë këtu “Vërejtjen me shkrim” me nr.25, datë
14.06.2011 dhe “vërejtjen me paralajmërim për përjashtim nga puna” me nr.29, datë
06.07.2011.
 Gjykata e Apelit Tiranë në vendimin e saj, nuk ka pasur parasysh efektet detyruese që
parashikon vendimi unifikues nr.19, datë 15.11.2007. Ky vendim gjyqësor është
detyrues për zbatim në me objekt të njëjtë si në rastin konkret.
 Në rast se Gjykata e Apelit do të kishte pasur në vëmendje zbatimin e këtij vendimi,
do të kishte konstatuar pabazueshmërinë në ligj dhe në prova të kërkesë-padisë së
paditësit.

palës rekursuese Drejtoria Rajonale e Bujqësisë Dibër, si dhe diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, paditësi Shpëtim Pira ka
filluar punë pranë Drejtorisë Rajonale të Bujqësisë Dibër në datën 01.10.1997, fillimisht në
pozicionin e specialistit të profilizuar zooteknik, detyrë të cilën e ka mbajtur deri në datën
03.04.2006.
2. Sipas pretendimeve të paditësit, pas datës 03.04.2006, ai ka kaluar në pozicionin e
specialistit këshillimor pranë anës së paditur, detyrë të cilën e ka mbajtur deri në datën
15.08.2011, kohë në të cilën është larguar nga puna.
3. Midis palëve ndërgjyqëse është lidhur edhe kontrata individuale e punës, e datës
01.07.2011, ku pala paditëse pranon të marrë përsipër detyrën e specialistit këshillimor në
Sektorin e Këshillimit pranë Drejtorisë Rajonale të Bujqësisë Dibër. Kjo kontratë është me
afat të caktuar prej një viti.
4. Nga ana e palës së paditur, është pretenduar se me urdhrin nr.27, datë 31.08.2010
”Për marrje mase administrative”, paditësit i është dhënë masa disiplinore ”vërejtje me
shkrim”, me motivacion: ”...për shkak të mospërmbushjes së detyrimeve kontraktuale që
lindin nga marrëdhënia e punës në DRBUMK Dibër, provuar kjo nëpërmjet largimit të tij
nga vendi i punës gjatë orarit të punës....”.
5. Sërish me urdhrin nr.25, datë 14.06.2011 të drejtorit të anës së paditur, kjo e fundit
ka pretenduar se, paditësi është ndëshkuar administrativisht me masë disiplinore ”vërejtje me
shkrim”, me motivacionin: ”...për shkak të mospërmbushjes së detyrimeve kontraktuale që
lindin nga marrëdhënia e punës në DRBUMK Dibër, provuar kjo kundrejt mosrealizimit të
detyrave të ngarkuara dhe konkretisht për mosparaqitjen e fermerëve të komunës së Sllovës
me prodhimet në panairin e qershisë të datës 09 Qershor 2011...”.
6. Gjithashtu, pala e paditur ka pretenduar se palës paditëse i është dhënë edhe masa
disiplinore ”vërejtje me paralajmërim për përjashtim nga puna”, nëpërmjet urdhrit nr.29, datë
06.07.2011, me motivacionin: ” ...për shkak të mospërmbushjes së detyrimeve kontraktuale
që lindin nga marrëdhënia e punës në DRBUMK Dibër, provuar kjo kundrejt largimit nga
vendi i punës, gjatë orarit të punës konkretisht me datë 05.07.2011 në QIB-në Kastriot u bë
731
takimi për ditën e fushës me specialistë QTTB-së Fushë Krujë dhe specialistët e Këshillimit të
DRB-së Dibër, ku z. Shpëtim Pira mungoi pa leje (duke mos u paraqitur në zyrë gjatë gjithë
ditës), megjithëse është njoftuar një ditë përpara, nuk sinjalizon apo njofton titullarin për të
marrë leje, duke bërë kështu një shkelje të rëndë të disiplinës në punë...”.
7. Me shkresën nr.337 prot., datë 08.08.2011 të Drejtorit të anës së paditur, pala
paditëse është njoftuar se kanë filluar procedurat për zgjidhjen e marrëdhënies së punës me
Drejtorinë Rajonale të Bujqësisë Dibër, me motivacionin: ”...mosrealizimit të detyrave të
ngarkuara dhe konkretisht për mosparaqitjen e fermerëve të Komunës së Sllovës me
prodhimet në panairin e qershisë të datës 09 Qershor 2011... Si rezultat i largimit nga vendi i
punës, gjatë orarit të punës dhe konkretisht më datë 05.07.2011, në QIB-në Kastriot u bë
takimi për ditën e fushës me specialistë QTTB-së Fushë Krujë dhe specialistët e Këshillimit të
DRB-së Dibër, ku z. Shpëtim Pira mungoi pa leje (duke mos u paraqitur në zyrë gjatë gjithë
ditës), megjithëse është njoftuar një ditë përpara, nuk sinjalizon apo njofton titullarin për të
marrë leje, duke bërë kështu një thyerje të rëndë të disiplinës në punë, si dhe rezultateve të
mos sjelljeve të evidencave të inseminimit artificial në Drejtori për Komunat Kastriot e Fush-
Cidhen që nga muaji Qershor 2011. Shkeljeve të detyrimeve kontraktuale me faj të lehtë, në
mënyrë të përsëritur, me gjithë lajmërimin me shkrim të punëdhënësit....”. Me këtë shkresë,
pala paditëse është bërë me dije rreth vendit, datës dhe orës se ku do të zhvilloheshin
bisedimet per fillimin e ndërprerjes së marrëdhënies së punës. Pala paditëse ka konfirmuar
marrjen dijeni të këtij njoftimi.
8. Në datën 11.08.2011 pranë ambienteve të palës së paditur, është zhvilluar takimi
rreth bisedimeve për zgjidhjen e marrëdhënies së punës midis palëve ndërgjyqëse, për të cilin
është mbajtur edhe proces-verbali përkatës me nr.339 prot, datë 11.08.2011, i cili është
nënshkruar nga palët pjesëmarrëse. Pala paditëse në këtë takim, ka pretenduar se largimi i tij
nga detyra po bëhet për motive politike dhe për të janë të papranueshme dhe të pabaza të
gjitha shkresat e nxjerra nga ana e paditur.
9. Me shkresën nr.345 prot, datë 15.08.2011 të Drejtorit të Drejtorisë Rajonale të
Bujqësisë Dibër, pala paditëse është njoftuar për zgjidhjen e kontratës së punës me këtë
drejtori, për të gjitha motivet e sipërcituara, duke i filluar vendimi efektet e tij në datën
15.08.2011, ndërsa efektet financiare nga e nesërmja.
10. Me urdhrin nr.42, datë 15.08.2011 të drejtorit të anës së paditur ”Për marrje mase
administrative”, është urdhëruar pushimi nga puna i paditësit Shpëtim Pira, me detyrën e
specialistit të këshillimit, me motivacionin: ”shkelje të detyrimeve kontraktuale në mënyrë të
përsëritur, për shkelje të disiplinës në punë, mosrealizimit të detyrave të ngarkuara me gjithë
paralajmërimet me shkrim të punëdhënësit nga ana jonë, procedurave të për zgjidhjen e
kontratës së punës me institucionin tonë...”.
të punës në mënyrë të njëanshme dhe të menjëhershme, në datën 15.02.2012 i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër me padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar se
është larguar nga puna pa shkaqe të arsyeshme dhe në mënyrë të menjëhershme, duke mos u
respektuar afatet e njoftimit, si dhe procedura e zgjidhjes së marrëdhënies së punës.
12. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr.338, datë 18.06.2012, ka
vendosur:
- Rrëzimin e kërkesë padisë së paditësit Shpëtim Pira si padi e pabazuar në ligj dhe
në prova.
- Shpenzimet gjyqësore në vlerën 12.100 lekë (12 000 lekë taksa mbi aktet dhe 100
lekë njoftime) i ngarkohen paditësit.
12/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “......me shkresën nr.345 prot, datë 15.08.2011
punëdhënësi ka njoftuar me shkrim paditësin për zgjidhjen e kontratës së punës, i cili është
nënshkruar nga vetë paditësi, akte të cilat provojnë se, nga ana e punëdhënësit është
732
respektuar procedura për zgjidhjen e kontratës së punës që parashikon neni 144 të K.Punës,
ndryshe nga sa pretendon paditësi në objektin e padisë për moszbatim të kësaj procedure.
Paditësi ndonëse pretendoi se zgjidhja e kontratës së punës është bërë për motive politike,
nuk i paraqiti gjykatës ndonjë provë për të provuar këto pretendime.. Në rrethanat e
sipërpërmendura kur punëmarrësi (paditësi) ka shkel në mënyrë të përsëritur detyrimet
kontraktuale, ndonëse në dukje për faj të lehtë, por në mënyrë të përsëritur me gjithë
paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit për to, gjykata vlerëson se zgjidhja e kontratës
nga ana e punëdhënësit është bërë në mënyrë të menjëhershme , por për shkaqe të
justifikuara. Në kushtet kur rezulton se zgjidhja e kontratës së punës është bërë në mënyrë të
menjëhershme dhe për shkaqe të justifikuara, lidhur me kërkimet e paditësit në objektin e
padisë së tij, ...gjykata vlerëson se ato nuk janë të bazuara në ligj e si të tilla, ato nuk mund ti
pranohen nga gjykata. ...”.
-Ndryshimin e vendimit nr.338, datë 18.06.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Dibër, në këtë mënyrë :
- Pranimin e kërkesë–padisë.
- Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Rajonale e Bujqësisë Dibër, t’i paguajë
paditësit Shpëtim Pira si dëmshpërblim për zgjidhjen e kontratës së punës në mënyrë të
menjëhershme, pa shkaqe të justifikuara pagën e 10 (dhjetë) muajve punë.
- Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Rajonale e Bujqësisë Dibër, të dëmshpërblejë
paditësin Shpëtim Pira me 3 (tre) paga mujore për mosrespektim të afatit të njoftimit, sipas
parashikimeve të nenit 143 të Kodit të Punës dhe 2 (dy) paga mujore për mosrespektim të
procedurës, sipas parashikimeve të nenit 144 të Kodit të Punës.
- Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Rajonale e Bujqësisë Dibër, të shpërblejë
paditësin Shpëtim Pira për vjetërsi në punë me pagën e 8 (tetë) muajve e 15 (pesëmbëdhetë)
ditë.
- Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur Drejtoria Rajonale e Bujqësisë
Dibër.
13/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “ ... Ky kolegj, ndryshe nga sa ka konkluduar
gjykata e shkallës së parë, çmon se nga analiza e fakteve dhe dispozitës së sipërpërmendur,
zgjidhja e kontratës së punës në datë 15.08.2011 e bërë në mënyrë të menjëhershme nga ana
e palës së paditur është e pajustifikuar, pasi në analizë të katër kushteve të këtij neni, asnjë
prej tyre nuk është shkelur nga ana e punëmarrësit (paditësit).... Në vlerësim të rrethanave të
çështjes në gjykim, rezultoi se kontrata individuale e punës është lidhur me afat të pacaktuar
(për sa kohë që nuk u provua e kundërta), dhe si rrjedhojë zgjidhja e saj i nënshtrohet
rregullimit juridik të parashikuar në nenin 141 të Kodit të Punës. Bazuar sa më sipër, ky
kolegj konkludon se nga pala e paditur nuk janë respektuar kushtet ligjore për një zgjidhje të
rregullt të kontratës së punës. Kjo pasi zgjidhja e kontratës së punës është bërë e
menjëhershme dhe pa u respektuar a) motivi i justifikuar që të ligjërojë nevojshmërinë e
kësaj zgjidhjeje; b) nuk është respektuar afati i njoftimit; c) nuk është respektuar edhe
procedura e zgjidhjes së kontratës së punës. ...Në rastin konkret gjykata konstaton se nuk
ndodhemi para ndonjë rrethane të rëndë që nuk lejon sipas parimit të mirëbesimit ti kërkohet
atij që ka zgjidhur kontratën vazhdimin e marrëdhënieve të punës. ...me Urdhër nr.27, datë
31.08.2010 “Për marrje mase administrative” të Drejtorisë Rajonale të Bujqësisë, paditësit
Shpëtim Pira i jepet “vërejtje me shkrim”. Po kështu me Urdhër nr.25, datë 14.06.2011 “Për
marrje mase administrative” të Drejtorisë Rajonale të Bujqësisë, paditësit Shpëtim Pira i
jepet “vërejtje me shkrim”. Ndërsa me Urdhër nr.29, datë 06.07.2011 “Për marrje mase
administrative” të Drejtorisë Rajonale të Bujqësisë, paditësit Shpëtim Pira i jepet “vërejtje
me paralajmërim për pushim nga puna”. Referuar këtyre akteve e në interpretim të tyre ky
kolegj ndryshe nga gjykata e shkallës së parë vlerëson se këto akte nuk mund të merren në
733
konsideratë pasi janë të njëanshme. Në kushtet kur sipas parashikimeve në ligj ato nuk i janë
komunikuar paditësit, pasi nuk kanë nënshkrimin e tij, nuk rezultoi që këto vërejtje të kenë
arritur pasojat ligjore për të cilat janë nxjerrë. Gjykata e Apelit Tiranë çmon se nga analiza
e fakteve dhe dispozitës së mësipërme, zgjidhja e marrëdhënies së punës bërë në mënyrë të
menjëhershme nga ana e palës së paditur duhet konsideruar si zgjidhje e menjëhershme e
pajustifikuar pasi në analizë të kushteve të nenit 153 të Kodit të Punës asnjë prej tyre nuk
është shkelur nga ana e punëmarrësit. Kështu gjatë shqyrtimit gjyqësor dhe nga provat e
administruara në dosje rezulton se paditësi nuk ka kryer shkelje të detyrimeve kontraktuale
që burojnë nga vetë natyra e marrëdhënies së punës apo nga detyrimet që burojne nga Kodi i
Punës, nenet 22-26 të tij. Në këto kushte ky kolegj çmon se zgjidhja e kontratës së punës me
paditësin është bërë në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar nga pala e paditur,
prandaj paditësit i njihet e drejta të përfitojë pagën që do të përfitonte gjatë afatit tre mujor
të njoftimit, si dhe e drejta për dëmshpërblim sipas nenit 155/1/3 të K. Punës....”.
14. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Drejtoria Rajonale e
Bujqësisë Dibër, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.641, datë 15.03.2013 të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.338, datë 18.06.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Dibër, duke parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, referuar akteve dhe provave që janë
administruar në dosjen gjyqësore, të cilat, i janë nënshtruar hetimit gjyqësor, vlerëson se,
rekursi i paraqitur nga pala e paditur Drejtoria Rajonale e Bujqësisë Dibër, përmban shkaqe
ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58, të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, të
cilat e bëjnë të cënueshëm vendimin nr.641, datë 15.03.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
16. Ky Kolegj, vlerëson se, vendimi nr.641, datë 15.03.2013 i Gjykatës së Apelit
Tiranë, i cili ka vendosur: “Ndryshimin e vendimit nr.338, datë 18.06.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Dibër, në këtë mënyrë: -Pranimin e kërkesë–padisë; -Detyrimin e palës së
paditur Drejtoria Rajonale e Bujqësisë Dibër, t’i paguajë paditësit Shpëtim Pira si
dëmshpërblim për zgjidhjen e kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme, pa shkaqe të
justifikuara pagën e 10 (dhjetë) muajve punë; -Detyrimin e palës së paditur Drejtoria
Rajonale e Bujqësisë Dibër, të dëmshpërblejë paditësin Shpëtim Pira me 3 (tre) paga mujore
për mosrespektim të afatit të njoftimit, sipas parashikimeve të nenit 143 të Kodit të Punës dhe
2 (dy) paga mujore për mosrespektim të procedurës, sipas parashikimeve të nenit 144 të
Kodit të Punës; -Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Rajonale e Bujqësisë Dibër, të
shpërblejë paditësin Shpëtim Pira për vjetërsi në punë me pagën e 8 (tetë) muajve e 15
(pesëmbëdhetë) ditë; -Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur Drejtoria
Rajonale e Bujqësisë Dibër”, është një vendim i marrë në mosrespektim të ligjit material që
rregullon këtë mosmarrëveshje, e për rrjedhojë, ai duhet prishur.
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton se, Gjykata e Apelit Tiranë,
në çështjen objekt gjykimi, bazuar në të njëjtat prova që i janë nënshtruar hetimit dhe debatit
gjyqësor edhe nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, ka arritur në konkluzione të kundërta
nga kjo e fundit.
18. Në analizë të kërkimeve të palës paditëse dhe shkakut ligjor në të cilat mbështeten
e të cilës, referimi duhet bërë në dispozitat e Kodit të Punës.
19. Nga aktet e dosjes gjyqësore, rezulton se, paditësi ka filluar punë pranë palës së
paditur në datën 01.10.1997 dhe ka ndërprerë marrëdhënien e punës në datën 15.08.2011, me
734
urdhrin 42, datë 15.08.2011. Ndërkohë që ka pasur një marrëdhënie të vazhdueshme mbi 13
vjet, ana e paditur ka lidhur me paditësin një kontratë individuale pune me një afat 1 vjeçar,
të datës 01.07.2011, ku pala paditëse pranon të marrë përsipër detyrën e specialistit
këshillimor në Sektorin e Këshillimit pranë Drejtorisë Rajonale të Bujqësisë.
20. Nisur nga rrethanat e mësipërme, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë,
vlereson të theksoje se, pavarësisht kontratës së nënshkruar mes palëve në këtë periudhë, në
kushtet kur marrëdhënia e punës midis palëve ndërgjyqëse ka zgjatur për një periudhë më të
madhe se tre vjet pa ndërprerje dhe pas kalimit të këtij afati, është lidhur një kontratë punë me
afat, kjo marrëdhënie pune konsiderohet si një marrëdhënie pune pa afat të caktuar bazuar në
nenin 151, paragrafi 1 i Kodit të Punës, në të cilin thuhet shprehimisht se: “Kur ndërmjet
palëve kanë qenë lidhur disa kontrata me afat të caktuar, për jo më pak se tre vjet,
mosripërtëritja e kontratës së fundit nga punëdhënësi vlerësohet si zgjidhje e kontratës me
afat të pacaktuar”. Kontrata e punës së sipërcituar, rezulton të jetë zgjidhur në mënyrë të
menjëhershme nga pala e paditur me urdhrin nr.42, datë 15.08.2011 të Drejtorit të Drejtorisë
Rajonale të Bujqësisë Dibër.
21. Rezulton se, pala e paditur nuk ka zbatuar afatin për zgjidhjen e kontratës së
punës, ndaj në kuptim të nenit 143 të K.Punës, që shprehimisht thotë “Kur njëra nga palët e
zgjidh kontratën pa respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja e kontratës trajtohet si zgjidhje e
kontratës me efekt të menjëhershëm”, kjo zgjidhje është e njëanshme dhe e menjëhershme.
Në kushtet kur arrihet në konkluzionin se jemi para zgjidhjes së kontratës së punës në mënyrë
të menjëhershme, është mëse e domosdoshme për gjykatën të hetojë në mënyrë të plotë dhe të
gjithanshme nëse zgjidhja e menjëhershme, e njëanshme e kontratës së punës nga ana e
punëdhënësit Drejtoria Rajonale e Bujqësisë Dibër (pala e paditur), është bërë për shkak të
justifikuar apo jo, sikundër e parashikon neni 153 të K.Punës?
ta zgjidhin kontraten e punës (që do të thotë se, zgjidhja e kontratës së punës në mënyrë të
menjëhershme prej secilës palë është ligjshme), me kusht që të provohet se shkaku i zgjidhjes
së kontratës së punës është i justifikuar, pra që jemi para kushteve të parashikuara në nenin
153/2 të K.Punës. Kushtet kumulative për të pranuar ekzistencën e shkakut të justifikuar janë:
a – punëmarrësi të ketë shkelur një detyrim kontraktual që rrjedh nga ligji, kontrata e punës,
midis shkeljes me faj dhe pushimit të menjehershëm nga puna; d – kjo shkelje të ketë krijuar
një situatë të rëndë që, nuk lejon sipas parimit të mirëbesimit t’i kërkohet punëdhënësit
24. Në çështjen objekt gjykimi, ka rezultuar qartë që, shkaku i zgjidhjes së kontratës
së punës nga ana e palës së paditur është “shkelje të detyrimeve kontraktuale në mënyrë të
përsëritur, për shkelje të disiplinës në punë, mosrealizimit të detyrave të ngarkuara me gjithë
paralajmërimet me shkrim të punëdhënësit”.
25. Në referim të akteve të administruara në dosjen gjyqësore e që janë marrë në
shqyrtim nga gjykatat më të ulëta, rezulton se: ana e paditur ka arritur në këtë vendimmarrje,
pasi ka konstatuar se: i) paditësi me Urdhrin nr.27, datë 31.08.2010 të anës së paditur, ka
marrë masën administrative “vërejtje me shkrim”, për arsye të mos përmbushjes së
735
detyrimeve kontraktuale të marrëdhënies së punës, provuar kjo kundrejt largimit nga vendi i
punës, gjatë orarit zyrtar (referojuni faqes 14 të dosjes gjyqësore); ii) paditësi me Urdhrin
nr.25, datë 14.06.2011 të anës së paditur, ka marrë masën administrative “vërejtje me
shkrim”, për arsye të mos përmbushjes së detyrimeve kontraktuale të marrëdhënies së punës,
provuar kjo kundrejt mosrealizimit të detyrave të ngarkuara dhe konkretisht për
mosparaqitjen e fermerëve të Komunës së Sllovës me prodhimet e në Panairin e Qershisë të
datës 09 Qershor 2011 (referojuni faqes 15 të dosjes gjyqësore); iii) paditësi me Urdhrin
nr.29, datë 06.07.2011 të anës së paditur, ka marrë masën administrative “vërejtje me
paralajmërim për pushim nga puna”, për arsye të mospërmbushjes së detyrimeve
kontraktuale të marrëdhënies së punës, provuar kjo kundrejt largimit nga vendi i punës, gjatë
orarit të punës dhe konkretisht më datë 05.07.2011, në QIB-në Kastriot u bë takimi për ditën
e fushës me specialistë të QTTB-së Fushë Krujë dhe specialistët e Këshillimit të DRB-së
Dibër, ku Shpëtim Pira mungoi pa leje (duke mos u paraqitur në detyrë gjatë gjithë ditës)
megjithëse është njoftuar një ditë përpara,ai nuk sinjalizon apo telefonon titullarin për të
marrë leje, duke bërë kështu një thyerje të rëndë të disiplinës në punë (referojuni faqes 16 të
dosjes gjyqësore); iv) me informacionin e datës 05.08.2011 drejtuar Drejtorit të Drejtorisë
Rajonale të Bujqësisë Dibër, ky i fundit është bërë me dije se, paditësi nuk ka kryer detyrën
duke konfimuar në telefon se kjo detyrë nuk mbulohej prej tij (referojuni faqes 17 të dosjes
gjyqësore). Bazuar në të gjitha këto fakte, ana e paditur me shkresën nr.337 prot, datë
08.08.2011 ka njoftuar paditësin për fillimin e procedurave për zgjidhjen e marrëdhënies së
punës, duke i bërë me dije atij shkaqet për të cilat po fillon kjo procedurë, vendin e takimit si
dhe orën e këtij takimi.
26. Referuar akteve të administruara në dosje, ka rezultuar e provuar se midis palëve
ndërgjyqëse është zhvilluar takimi midis punëdhënësit dhe punëmarrësit në datën 11.08.2011,
për të cilin është mbajtur edhe proces-verbali përkatës i takimit me nr.339 prot, datë
11.08.2001, i nënshkruar rregullisht nga të gjithë pjesëmarrësit (referojuni faqes 19-20 të
dosjes gjyqësore). Pala paditëse në këtë takim, si edhe në parashtrimet e dhëna para gjykatës,
ka pretenduar se: prishja e kontratës së punës është bërë për motive politike (nuk ka asnjë akt
në dosjen gjyqësore të provojë një pretendim të tillë); të gjitha shkresat me të cilat pala e
paditur pretendon se, i ka dhënë masa disiplinore paditësit, janë të pabaza dhe ai nuk ka marrë
dijeni për to, me përjashtim vetëm të shkresës së datës 05.07.2011. Ndërsa pala e paditur në
këtë gjykim, ka prapësuar dhe pretenduar se paditësi në mënyrë të përsëritur ka thyer
disiplinën në punë si dhe nuk ka përmbushur detyrimet kontraktuale të punës, pavarësisht
faktit se është paralajmëruar nga punëdhënësi për këto mangësi të tij.
27. Në analizë dhe mbështetje të sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë, vlerëson të bazuar në ligj dhe në provat e administruara në dosje, konkluzionet e
arritura nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, e cila në vendimin e saj ka arsyetuar se:
“...pala paditëse nuk ka arritur që të provojë pretendimet e saj para gjykatës. Përkundrazi,
në rrethanat kur punëmarrësi (paditësi) ka shkelur në mënyrë të përsëritur detyrimet
kontraktuale, edhe pse në dukje për faj të lehtë, por në mënyrë të përsëritur me gjithë
paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit për to, gjykata vlerëson se zgjidhja e kontratës
nga ana e punëdhënësit është bërë në mënyrë të menjëhershme, për shkaqe të justifikuara...”.
28. Ky Kolegj, vlerëson se, pretendimet e ngritura nga ana e palës paditëse nuk janë të
mbështetura në ligj dhe në prova. Pala paditëse ka pretenduar se është larguar nga detyra për
shkaqe politike, pra që zgjidhja e marrëdhënies së punës është bërë për shkaqe të
parashikuara nga neni 146, pika 1, gërma “c” e tij, në të cilin parashikohet se: “bëhet për
motive të pandashme nga personaliteti i punëmarrësit, por që nuk kanë lidhje legjitime me
raportet e punës. Konsiderohen si motive të tilla raca, ngjyra, seksi, mosha, gjendja civile,
detyrimet familjare, shtatzënia, besimi fetar, bindjet politike, kombësia, gjendja shoqërore”.
Por, si gjatë gjykimit në shkallë të parë ashtu edhe gjatë gjykimit në gjykatën e apelit, paditësi
736
nuk arriti të provonte një pretendim të tillë. Në dosje nuk ka asnjë provë shkresore, e cila të
provojë faktin që, motivi i zgjidhjes së kontratës së punës është bërë për shkaqe politike.
29. Gjithashtu, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të theksojë se, pala
paditëse nuk ka mundur të provojë para gjykatës se shkaqet për të cilat ka filluar procedimi
disiplinor ndaj tij nuk qëndrojnë, gjë të cilën, pala e paditur e ka bërë. Ana e paditur, ka
arritur të provojë para gjykatës që, paditësi në mënyrë të përsëritur nuk ka përmbushur
detyrimet ligjore që i burojnë nga kontrata e punës, duke kryer thyerje të disiplinës në punë,
si dhe duke mospërmbushur detyrat e tij funksionale, të cilat i rrjedhin nga ligji dhe kontrata e
punës. Në dosje janë administruar një sërë shkresash zyrtare me të gjitha ekstremitet e
parashikuara nga ligji (datë, numër, organi që e ka nxjerrë, motivacioni, masa dispiplinore e
dhënë), me të cilat provohet qartësisht se paditësi është ndëshkuar administrativisht disa herë
për thyerje të disiplinës në punë dhe për mospërmbushje të detyrave të tij.
30. Ky Kolegj, në ndryshim nga Gjykata e Apelit Tiranë, e cila ne vendimin e saj
arsyeton se “....Kështu gjatë shqyrtimit gjyqësor dhe nga provat e administruara në dosje
rezulton se paditësi nuk ka kryer shkelje të detyrimeve kontraktuale që burojnë nga vetë
natyra e marrëdhënies së punës apo nga detyrimet që burojne nga Kodi i Punës, nenet 22-26
të tij”, vlerëson se, bazuar në provat që janë marrë në shqyrtim në të dyja shkallët e gjykimit,
është provuar qartësisht që, pala paditëse në pozicionin e punëmarrësit: a) ka kryer në mënyrë
të përsëritur thyerje të disiplinës në punë; b) nuk ka përmbushur detyrat e ngarkuara, si dhe c)
nuk ka dhënë asnjë justifikim ligjor për mospërmbushjen e tyre. Për këtë arsye, me të drejtë
ana e paditur (me cilësinë e punëdhënësit), pasi ka respektuar procedurën e zgjidhjes së
marrëdhënies së punës të parashikuar nga neni 144 të Kodit të Punës, e ka zgjidhur
marrëdhënien e punës me paditësin, në mënyrë të menjëhershme e për shkaqe të justifikuara,
mbështetur në nenin 153 të Kodit të Punës.
31. Nisur nga sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se
shkeljet e konstatuara nga pala e paditur, përbëjnë shkak të justifikuar për zgjidhjen e
marrëdhënies së punës. Nga analiza e mësipërme e shkaqeve për të cilat paditësi është larguar
nga puna, rezulton se, paditësi ka munguar në punë pa shkak të justifikuar dhe pa lajmëruar
për mungesën eprorin e tij, si dhe nuk ka përmbushur detyrat e tij funksionale pa shkaqe të
arsyeshme dhe të justifikuara. Si pasojë e këtyre shkeljeve pala e paditur, ka humbur besimin
tek ai. Kjo situatë e krijuar nuk lejon sipas parimit të mirëbesimit që të vazhdojë marrëdhënia
e punës e krijuar mes palëve. Është detyrim i punëmarrësit të njoftojë punëdhënësin për
mungesat në punë, si dhe të plotësojë detyrimet që i rrjedhin nga pozicioni i tij i pinës, brenda
afateve ligjore dhe brenda veprimtarisë që mbulon funksioni i tij, i punës. Mospërmbushja e
këtyre detyrimeve, për më shumë në rrethana të përsëritura, përbën shkelje të detyrimeve
kontraktuale të punës me faj të rëndë
32. Referuar akteve të administruara në dosjen gjyqësore, Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaku për zgjidhjen e kontratës së punës, është një shkak i
justifikuar dhe i bazuar në ligj, ndaj paditësi nuk ka të drejtë të përfitojë shpërblimet që
rrjedhin nga zgjidhja e marrëdhënies së punës (neni 143, 153, 145 i K.Punës), pasi kërkimet e
tij janë të pabazuara në prova dhe në ligj.
33. Në këto kushte, ky Kolegj, ndërsa vlerëson si të pabazuar në ligj dhe në prova
vendimin e dhënë nga Gjykata e Apelit Tiranë, vlerëson gjithashtu se, vendimi nr.338, datë
18.06.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, është i drejtë dhe i bazuar në ligj. Nga ana e
kësaj gjykate, janë respektuar drejtë normat procedurale të gjykimit, si dhe janë respektuar
dhe zbatuar drejtë, dispozitat e ligjit material. Kjo gjykatë, ka bërë një cilësim të drejtë të
fakteve dhe rrethanave që lidhen me mosmarrëveshjen, ka kryer një analizë juridike të plotë
të provave, si dhe e ka zgjidhur mosmarrëveshjen, në përputhje me dispozitat ligjore në fuqi.
737
34. Përfundimisht, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, ka vend për
pranimin e rekursit të paraqitur nga ana e palës së paditur Drejtoria Rajonale e Bujqësisë
Dibër, pasi vendimi nr.641, datë 15.03.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është marrë në
interpretim dhe zbatim të gabuar të ligjit material, e për rrjedhojë, ai duhet prishur duke
mbetur në fuqi vendimi nr.338, datë 18.06.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër.
PËR KËTO ARSYE

V E N D O SI
Prishjen e vendimit nr.641, datë 15.03.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.338, datë 18.06.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër.
738
Nr. 00 - 2016 - 1201 i Vendimit (52)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 28.01.2016 mori në shqyrtim në Dhomën e Këshillimit çështjen administrative

nr.01592/2013 akti që iu përket palëve:
PADITËS: BARDHYL TAHIRLLARI

PASURIVE TË PALUAJTSHME KORÇË
OBJEKTI:
Detyrimi i palës së paditur Zyra Vendore e Regjistrimit
të Pasurive të Paluajtshme Korçë të bëjë regjistrimin e pasurisë
nr.5/16, ndodhur në zonën kadastrale 8563, e llojit truall
dhe ndërtesë me sipërfaqe totale 144.62 m2
dhe sipërfaqe të ndërtuar 112.98 m2 në pronësi të Bardhyl Tahirllarit.
Baza Ligjore: Neni 32/a/c i Kodit Procedurës Civile,
neni 193/a/b i Kodit Civil,
neni 24 i ligjit nr.7843, datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i shfuqizuar,
neni 25, pika (a) i ligjit nr.33/2012
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.41-2012-5301 (2987), datë

Rrëzimin e kërkesëpadisë që i përket paditës: Bardhyl Tahirllari; i paditur
Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Korçë; me objekt
detyrimi i palës së paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Korçë të bëjë regjistrimin e pasurisë, nr.5/16, ndodhur në zonën
kadastrale 8563, e llojit truall dhe ndërtesë me sipërfaqe totale 144.62 m 2 dhe
sipërfaqe të ndërtuar 112.98 m2 në pronësi të Bardhyl Tahirllarit.

Lënien në fuqi të vendimit nr.41-2012-5301 (2987), datë 26.11.2012, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs pala paditëse

Bardhyl Tahirllari, i cili kërkon:
739
Ndryshimin e vendimit nr.41-2012-5301 (2987), datë 26.11.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë dhe vendimit nr.190, datë 04.04.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe
pranimin e kërkesëpadisë.
Shkaqet që pala paditëse Bardhyl Tahirllari paraqet në rekurs, janë:

 Gjykatat duhet të gjenden në zbatim të gabuar të ligjit kur rrëzojnë kërkimin e
paditësit, pasi në gjykim nuk është kërkuar anullimi i urdhrit të kryeregjistruesit. Neni
24 i ligjit parashikon ankimin e drejtpërdrejtë në gjykatë ndaj vendimit të regjistruesit
dhe jo të kryeregjistruesit ndaj një kërkim i tillë i pretenduar i gjykatës nuk gjen
mbështetje ligjore.
 Se dyti, pala paditëse ka pretenduar se Zyra Vendore e Regjistrimit të Paluajtshme
Korçë nuk regjistron pasurinë e tij , duke përshirë në të edhe përcaktimin e sipërfaqes.
Në lidhje me përcaktimin e sipërfaqes gjykatat nuk kanë përcaktuar drejtë
ndërgjyqësinë, pasi në këtë gjykim ka qenë në detyrim i përcaktuar qartë ligjor për
gjykatën se duhet të ishin thirrur pronarët kufitarë, të cilët duhej të konfirmonin se
nuk kanë asnjë pretendim lidhur me kufijtë dhe vetëm pas kësaj gjykata mund të
dispononte mbi vendimin e saj.
 Në analizë të paragrafit të fundit të nenit 24 të ligjit nr.7843, datë 13.07.1994, por
edhe të nenit 193 i K.Pr.Civile ku saktësohet se: Gjykata, kur çmon se procesi
gjyqësor duhet të zhvillohet në prani të një personi të tretë, i cili rezulton se ka interes
në çështje, e thërret atë dhe për këtë qëllim shtyn seancën gjyqësore. Sekretari njofton
atë me fletëthirrje, arrihet në përfundimin se gjykata e shkallës së parë nuk ka
respektuar dispozitat e ligjit procedural. Pjesëmarrja në gjykim e personave të tretë në
gjykim dhe pohimi gjyqësor i tyre do të nxirrte të panevojshme administrimin si provë
të deklaratave të personave kufitarë, të pa kërkuara nga zyra e regjistrimit, por të
kërkuara si prova nga gjykata e apelit në fq. 5 të vendimit, paragrafi i fundit.
 Duke vepruar në këtë mënyrë, gjykatat kanë shkelur një nga detyrimet e saj, si dhe një
nga parimet themelore të një gjykimi civil, i cili ka të bëjë një hetimin e plotë dhe të
gjithanshëm të çështjes, në përputhje me ligjin të parashikuar nga neni 14 i
K.Pr.Civile dhe në kundërshtim me nenin 16/1 të K.Pr.Civile nuk i kanë dhënë faktit
cilësimin e saktë të pretendimeve të ngritura nga paditësi.
 Gjykatat orientojnë paditësin për të gjetur mjetin e duhur juridik për të kërkuar
regjistrimin, i cili lidhet pazgjidhshmërisht me kërkimin për refuzimin e regjistrimit.
Me këtë rast gjykata i përmbahet dispozitivit të urdhërit, i cili njeh të drejtën e
ankuesit për tu ankimuar në gjykatë kundër urdhrit të kryeregjistruesit. Nëse do
analizonim më tepër vazhdimin e dispozitivit do shohim se një e drejtë e tillë do të
shuhet pas kalimit të afatit 30 ditor, i cili fillon pas komunikimit të urdhrit. Në këto
kushte, duke marrë për bazë kalimin e këtij afati për shkak të gjykimit të nisur,
vendimet e gjykatës për rrëzimin e kërkimit të paditësit nuk kanë bërë gjë tjetër veçse
i kanë mohuar paditësit të drejtën për një gjykim të drejtë (neni 42 i Kushtetutës së
R.SH.), ku një aspekt i rëndësishëm i të cilës është edhe e drejta për tiu drejtuar
gjykatës (e drejta e aksesit), si dhe mohon të drejtën e individit për një ankim efektiv.
 Pra gjykatat në të vërtetë kanë goditur në thelb të drejtën për tu dëgjuar mbi themelin
e saj dhe vendosur mbi të. Natyrshëm lind pyetja se cila është rruga ligjore që duhet të
duhet të ndjekë paditësi në kushtet kur zotëron dokumentacionin e plotë ligjor të
pacënuar nga subjekte të tjerë, por të pazbatueshëm për Zyrën Vendore të Regjistrimit
të Pasurive të Paluajtshme Korçë dhe mohuar së fundmi edhe nga gjykatat?
 Konkludimi i gjykatave se duhet të rrëzohet kërkimi i paditësit për detyrimin e
ZVRPP Korçë të regjistrojë pasurinë e paditësit është i gabuar dhe në dëm të tij.
Situata konfliktuale gjyqësore ka filluar dhe vijuar pikërisht për shkak të
740
informacionit dhe vendimit të gabuar të ndërmarrë nga kjo zyrë.
 Të ligjërosh indirekt këtë vendim jo ligjor të kësaj zyre dhe për më tepër të mos e
detyrosh të korrigjojë këtë gabim zyrën e regjistrimit si palë e paditur në këtë gjykim
për të regjistruar dokumentacionin e pronësisë, i cili në gjykim u paraqit dhe u
analizua i plotë dhe pa të meta do të thotë të godasësh në thelbin e vet të drejtën e
pronës së paditësit.
 Regjistrimi në regjistrin përkatës publik është një formalitet i zakonshëm është një
shërbim publik që i lejon kujtdo të marrë të dhëna mbi akte që kërkohen të
transkriptohen.
 Është pretenduar nga gjykatat se mungesa e kundërshtimit të aktit administrativ të
k/regjistruesit do sillte një situatë konfliktuale para ZVRPP në rast të pranimit të
padisë, pasi vendimmarrja e organit me të lartë administrativ ZQRPP Tiranë do të
vazhdonte të ishte në fuqi dhe detyruese për ZVRPP Korçë. Me këtë analizë gjykatat
nuk na kanë dëgjuar mbi themelin e kërkimit tonë, e cila lidhet me aplikimin e nenit
24 të ligjit si një kërkim i ri, i cili nuk ka lidhje aspak apo konflikt me qëndrimin ose
mbi zbatimin nenit 38 të ligjit sikurse ka vlerësuar Zyra Qendrore të ZQRPP Tiranë
dhe gjykuar më pas gjykatat.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi çështjen në tërësi, në Dhomën
VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë është regjistruar çështja administrative nr.01592/2013 regj.
them, që u përket palëve: paditës Bardhyl Tahirllari dhe e paditur Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Korçë, me objekt: Detyrimi i palës së paditur Zyra
Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Korçë të bëjë regjistrimin e pasurisë,
nr.5/16, ndodhur në zonën kadastrale 8563, e llojit truall dhe ndërtesë me sipërfaqe totale
144.62 m2 dhe sipërfaqe të ndërtuar 112.98 m2 në pronësi të Bardhyl Tahirllarit.
2. Vendimi nr.190, datë 04.04.2013 i Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimi nr.41-
2012-5301 (2987), datë 26.11.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë janë rrjedhojë i
shkeljeve të rënda të rregullave proceduriale që detyrimisht të çojnë në prishjen e tyre dhe
kthimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Korçë.
3. Në referim të dokumentacionit ligjor të administruar në dosje rezulton se në

regjistrin kadastral të vitit 1947 të qytetit Korçë, administruar nga Drejtoria e AMT, Qarku
Korçë, figuron e regjistruar në emër të Demir Osman, një shtëpi banimi, një katëshe, me
sipërfaqe 88.80 m2 me kufizime të përcaktuara.
4. Nga shkresa e Këshillit Popullor të lagjes “Brigada e I Sulmuese”, datë 22.12.1988,
rezulton se shtetasi Avdi Tahirllari e paditësi Bardhyl Tahirllari janë pronar të një banese të
ndodhur në Korçë, Rr: “Feta Selca” nr.54. Shtetasi Avdi Tahirllari rezulton të jetë vëllai i
paditësit, ndërsa Demir Osman është babai i tyre i vdekur me datë 18.11.1973. Mbi bazën e
vërtetimit të Këshillit Popullor të lagjes, paditësi dhe vëllai i tij kanë hartuar një kontratë
pjesëtimi vullnetar nr.232 rep, 154 kol, datë 04.05.1989 për pjesëtimin e pasurisë së
mësipërme, ku konkretisht paditësi Bardhyl Tahirllari ka marrë në pronësi pjesën me nr.l në
skicën bashkëngjitur kontratës e përbërë nga: dy dhoma, pjesë korridori e gjysëm sobalke e
ndodhur në veri të shtëpisë, ndërsa shtetasi Avdi Tahirllari ka marrë në pronësi sipërfaqen e
shënuar në skicë me nr.2.
741
5. Në datën 06.06.1990, paditësi Bardhyl Tahirllari është pajisur me leje ndërtimi nga
Komiteti Ekzekutiv i K.P Qytetit Korçë për shtesë e adoptim të godinës së banimit të ndodhur
në Korçë, Rr. “Feta Selca”, nr.58. Përsa më sipër ai ka lidhur edhe kontratë për kryerjen e
punimeve me NK Banesa Korçë dhe ka marrë kredi nga Banka e Shtetit Shqiptar, Dega
Korçë.
6. Mbi bazën e dokumenteve të mësipërme, paditësi ka kërkuar nga ZVRPP Korçë të
regjistrojë kontratën e pjesëtimit e pronën në emër të tij me aplikim nr.29 dhe 31, datë
04.04.2012. Në ZVRPP Korçë, kartela e kësaj pasurie, rezulton të jetë hapur me emërtimin
“pronar i pavërtetuar” me sipërfaqe totale 132.7 m2, nga e cila 68.3 m2 ndërtesë. Nga ZVRPP
Korçë, pas hartimit të relacionit nga specialisti përkatës, është hartuar projekt-urdhëri nr.02,
datë 04.04.2012 për refuzimin e regjistrimit të kontratës se mësipërme të pjesëtimit.
7. Kryeregjistruesi me vendimin nr.327, datë 16.04.2012 ka urdhëruar po ashtu
refuzimin e kërkesës për regjistrimin e kësaj pasurie, duke rekomanduar ankimin ndaj këtij
urdhri në gjykatë brenda afatit 30 ditor nga dita e komunikimit. Në këto rrethana paditësi i
është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.41-2012-5301 (2987), datë

Rrëzimin e kërkesëpadisë që i përket paditës Bardhyl Tahirllari, i paditur Zyra
Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Korçë, me objekt detyrimi i palës se
paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Korçë të bëjë regjistrimin e
pasurisë, nr.5/16, ndodhur në zonën kadastrale 8563, e llojit truall dhe ndërtesë me sipërfaqe
totale 144.62 m2 dhe sipërfaqe të ndërtuar 112.98 m2 në pronësi të Bardhyl Tahirllarit.
....Kërkesa për regjistrimin e pronës së mësipërme e për pajisjen me çertifikatë
pronësie është paraqitur nga paditësi në kohën kur ka qenë në fuqi ligji nr.7843, datë
13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”. Po kështu ky ligj ka qenë në fuqi
edhe në kohën e trajtimit të çështjes si nga ZVRPP Korçë, ashtu edhe nga kryeregjistruesi
(Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë). Urdhëri i refuzimit të këtij
të fundit mban datën 16.04.2012 e ligji i ri nr.33, datë 21.03.2012, ka hyrë në fuqi në datë
28.04.2012 (botuar në Fletoren Zyrtare nr.34, prill 2012, dalë nga shtypi në datë
13.04.2012). Ligji i mësipërm (ligji i vjetër) në nenet 51 e 52 të tij, parashikonte rrugën
administrative të ankimit tek kryeregjistruesi, para paraqitjes së ankimit në gjykatë ndaj
veprimit të regjistruesit. Në mbështetje të ligjit të mësipërm ligji i vjetër) ka dalë edhe
Udhëzimi i Këshillit të Ministrave nr.1, datë 31.01.2007 “Për procedurat e regjistrimit në
Zyrat e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme”. Ky i fundit në pikat 6. 7 e 8 të tij,
parashikon shprehimisht rrugën që duhet të ndiqet në rastet e paraqitjes së kërkesës për
regjistrim prone nga i interesuari. Konkretisht parashikohet dalja e projekt-urdhrit 1 nga
regjistruesi e mandej në rast të një propozimi për refuzim kërkese nga regjistruesi, dosja e
plotë e praktikës sëbashku me projekt-urdhërin i kalon automatikisht kryeregjistruesit për
kompetencë, pavarësisht ankimit të individit (pika 8 e udhëzimit). E njëjta rrugë rezulton të
jetë ndjekur edhe në rastin konkret, ku kryeregjistruesi ka nxjerrë urdhrin me nr.327, datë
16.04.2012 për refuzimin e regjistrimit të pronës e të pajisjes me çertifikate pronësie, pas
projekt-urdhërit negativ të nxjerrë nga ZVRPP Korçë. Pra, urdhëri i kryeregjistruesit,
rezulton të jetë akti final, përfundimtar i nxjerrë në rrugë administrative, si rrjedhojë e të
cilit është refuzuar regjistrimi i pronës në emër të paditësit. Pas marrjes dijeni për urdhrin e
mësipërm, paditësi ka kërkuar në gjykatë detyrimin e të paditurit ZVRPP Korçë për
regjistrimin e pronës në emër të tij.
742
Nga dispozitat ligjore të sipërcituara e nga rruga e ndjekur në rastin konkret,
rezulton se është pikërisht urdhëri i refuzimit të kryeregjistruesit, i cili krijon pasoja juridike
negative për paditësin, pasi pikërisht ky i fundit është shprehur mbi refuzimin e regjistrimit të
pronës për arsyet e shkaqet e parashtruara në të....
Në kushtet e mësipërme, gjykata çmoi se paditësi për të realizuar interesat e tij duhet
të kërkonte njëkohësisht në gjykatë krahas kërkimit për detyrim për regjistrim prone nga
ZVRPP Korçë edhe anullimin e urdhërit të kryeregjistruesit për refuzimin e regjistrimit të
pronës, duke u trajtuar ky i fundit si një akt administrativ (neni 105 i Kodit të Procedurave
Administrative, si akt i nxjerrë nga një organ administrativ që krijon pasoja juridike). Kjo
për arsye se në kushtet kur urdhëri i kryeregjistruesit ka vendosur refuzimin e regjistrimit të
pronës në emër të paditësit, kërkesa për regjistrim prone e paraqitur nga paditësi në gjykatë
është rrjedhojë e drejtpërdrejtë e pasojë e këtij urdhëri. Në rast se gjykata, pas shqyrtimit të
çështjes në themel do të konkludonte mbi pranimin e kërkimit të paditësit për regjistrim
prone e do të vendoste detyrimin e ZVRPP Korçë të regjistronte pronën në emër të paditësit,
urdhëri i refuzimit të kryeregjistruesit do të ishte ende në fuqi, pasi shqyrtimi i tij nuk është
bërë objekt gjykimi nga paditësi. Po kështu në një rast të tillë, edhe i padituri ZVRPP Korçë
do të ndodhej përballë një vendimi gjykate të formës së prerë e një urdhëri refuzimi të
kryeregjistruesit, të cilat mund të kishin edhe përmbajtje të ndryshme. Për aq kohë sa objekti
i këtij gjykimi është detyrimi për regjistrim prone, refuzuar me urdhër të një organi
administrativ, gjykata nuk mund të shqyrtojë nëse ekzistojnë ose jo kushtet për regjistrimin e
pronës, pa shqyrtuar ligjshmërinë e urdhërit të organit kompetent administrativ që ka
urdhëruar refuzimin e regjistrimit. Sa më sipër, gjen pasqyrim edhe në dispozitivin e urdhërit
të kryeregjistruesit, ku i njihet e drejta ankuesit për tu ankuar në gjykatë kundër urdhërit. Si
në kërkesëpadinë e paraqitur, ashtu edhe në asnjë moment të gjykimit, pala paditëse as nuk
pretendoi e jo më tepër të kërkonte anullimin e urdhërit të refuzimit të kryeregjistruesit.
Gjithashtu, gjykata pa një kërkim të shprehur nga pala paditëse, si pala iniciuese e
gjykimit, nuk mund të shqyrtonte kryesisht ligjshmërinë e urdhërit të kryeregjistruesit. Kjo
për arsye se në mbështetje të nenit 6 të Kodit të Procedurës Civile, gjykata nuk mund të dalë
tej objektit të gjykimit e ky i fundit në mbështetje të nenit 5 të Kodit të Procedurës Civile,
përcaktohet vetëm në kërkesëpadi e në shtesat e objektit të padisë që mund të bëhen gjatë
gjykimit, sipas nenit 185 të Kodit të Procedurës Civile. Po kështu, rasti konkret nuk ka të bëjë
as me pavlefshmëri absolute të aktit administrativ.
Për gjithë sa me sipër, gjykata çmon se paditësi në kërkesëpadinë e paraqitur prej tij
në gjykatë duhet të kërkonte anullimin e urdhrit të kryeregjistruesit për refuzimin e
regjistrimit të pronës së bashku me kërkimin për detyrimin e ZVRPP Korçë për regjistrim
prone. Kërkimi i dytë do të ish rrjedhojë e drejtpërdrejtë e kërkimit të parë për anullim
urdhëri refuzimi.
Ne lidhje me pretendimin e paditësit për regjistrimin e pronës me sipërfaqen që ai
pretendon, e ndryshme nga sipërfaqja e regjistruar, gjykata çmon se ai në radhë të parë
duhet të zgjedhë mjetin e duhur juridik për të mundësuar regjistrimin e pronës në emër të tij
e vetëm mandej mund të legjitimohet për të kërkuar saktësimin e korrigjimin e sipërfaqes së
kësaj prone në regjistrat përkatës. Si përfundim kërkesëpadia duhet të rrëzohet si e
pambështetur në ligj......
10. Gjykata e Apelit Korçë, me të njëjtin arsyetim me vendimin nr.190, datë
Lënien në fuqi të vendimit nr.41-2012-5301 (2987), datë 26.11.2012, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Korçë.
743
11. Neni 193 i Kodit Civil parashikon se:

Duhet të regjistrohen në regjistrin e pasurive të paluajtshme:
a) kontratat për kalimin e pronësisë së sendeve të paluajtshme dhe aktet për
pjesëtimin vullnetar të tyre;
b) kontratat me të cilat krijohen, njihen, ndryshohen ose pushojnë të drejta pronësie
mbi sendet e paluajtshme, të drejta uzufrukti, përdorimi e bujtjeje, emfiteoze e servituti e të
drejta të tjera reale;
c) aktet me të cilat hiqet dorë nga të drejta pasurore të mësipërme;
ç) vendimet e gjykatave me të cilat njihet cilësia e trashëgimtarit dhe fitohet pasuria e
trashëguar;
d) aktet me të cilat krijohet një shoqëri ose një subjekt tjetër i së drejtës që ka në
pronësi pasuri të paluajtshme ose gëzon të drejta të tjera reale mbi to;
dh) vendimet e gjykatave ose organeve kompetente shtetërore që përkatësisht
përmbajnë fitimin ose njohjen e pronësisë mbi pasuritë e paluajtshme, pjesëtimin e pasurive
të paluajtshme ose që deklarojnë të pavlefshme veprimet juridike për kalimin e pronësisë të
regjistruar më parë rregullisht, si dhe aktet e përmbarimit gjyqësor për sekuestrimin e
pasurisë së paluajtshme ose shitjen në ankand të tyre. Vërtetimi gjyqësor i faktit të pronësisë
nuk regjistrohet.
12. Neni 24 i ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të

paluajtshme” parashikon se:
Mënyra e regjistrimit fillestar:
a) Pronësia dhe kufijtë e pasurive të paluajtshme përcaktohen nga aktet e fitimit të
pronësisë, sipas nenit 193 të Kodit Civil.
b) Individët, familjet dhe personat juridikë, privatë apo shtetëror, që zotërojnë
dokumente pronësie, sipas shkronjës “a”, por nuk kanë të përcaktuar në to sipërfaqen e
pasurisë së paluajtshme, kanë të drejtë t’i paraqesin regjistruesit një kërkesë për regjistrim
pronësie, e cila duhet të shoqërohet me dokumentin e pronësisë, me një planvendosje apo
genplanin e pasurisë, deklaratën noteriale të pronarëve fqinjë, që vërtetojnë përmbajtjen e
kërkesës për pronësinë dhe kufijtë e pasurisë që pretendohet, si dhe kopje të vërtetuara nga
noteri të dokumenteve të ndryshme, që mbështesin kërkesën për regjistrim.
Regjistruesi, brenda 30 ditëve nga paraqitja e kërkesës, duhet t’i kthejë përgjigje
kërkuesit pas pagesës së shpenzimeve, të cilat parapaguhen nga kërkuesi.
kërkuesi mund të ankohet në gjykatë. Në procesin gjyqësor gjykata thërret të gjithë pronarët,
pronat e të cilëve janë ngjitur njëra-tjetrës e të cilët kanë interes të ligjshëm në gjykim.
c) Për kalimin në pronësi të sipërfaqes, kur në dokumentin e pronësisë është bërë
shënimi “oborr në përdorim”, kërkuesit duhet t'u drejtohen organeve të kthimit dhe
kompensimit të pronave. Për rastet, të cilat nuk janë subjekt i ligjit për kthimin dhe
kompensimin e pronave, kërkuesit i drejtohen institucionit të autorizuar nga Këshilli i
Ministrave. Procedura e kalimit të kësaj sipërfaqeje në pronësi, në këto raste, përcaktohet me
vendim të Këshillit të Ministrave.

Regjistrimi i fitimit tё pronёsisё me anё tё ligjit, vendimit gjyqёsor apo aktit
administrativ
Nё rastet kur shteti, personi, fizik ose juridik, ka fituar tё drejtёn e pronёsisё mbi njё
744
pasuri tё paluajtshme me anё tё ligjit, vendimit gjyqёsor tё formёs sё prerё pёr fitimin ose
kalimin e sё drejtёs sё pronёsisё apo tё aktit tё njё organi administrativ, regjistruesi,
mbёshtetur nё kёto akte tё paraqitura nga personi i interesuar, bёn regjistrimin, duke
shёnuar pronar shtetin, personin, fizik ose juridik, tё cilit i ka kaluar e drejta e pronёsisё.
Regjistrimi i fitimit tё pronёsisё, sipas kёtij neni, bёhet nga zyra e regjistrimit tё
pasurive tё paluajtshme pas plotёsimit tё kushteve tё regjistrimit, tё pёrcaktuara nё
shkronjёn “h” dhe nё paragrafin e fundit tё nenit 193 tё Kodit Civil.
Nёse nuk plotёsohen kushtet e sipёrpёrmendura, regjistruesi propozon refuzimin e
kёrkesёs pёr regjistrim dhe dosja e plotё e praktikёs, sё bashku me urdhërin e refuzimit, i
kalojnё pёr kompetencё Kryeregjistruesit.
Kryeregjistruesi, brenda 30 ditёve, me urdhёr tё arsyetuar, duhet tё vendosё
miratimin ose jo tё propozimit. Kundёr urdhërit tё Kryeregjistruesit pёr refuzimin e
regjistrimit mund tё bёhet ankim nё rrugё gjyqёsore.
Elementët e vendimit, qё verifikohen nga zyra e regjistrimit tё pasurive tё
paluajtshme dhe procedura e nxjerrjes sё urdhrit pёrcaktohen me udhёzim tё Kёshillit tё
Ministrave.
paditëse Bardhyl Tahirllari, përmban shkaqe nga ato që parashikohen në ligj, prandaj si i tillë
ai duhet të pranohet.
15. Nga citimi i nenit 193 pika “dh” i Kodit Civil evidentohen dokumentet që duhet të
regjistrohen në regjistrin e pasurive të paluajtshme ... vendimet e gjykatave ose organeve
kompetente shtetërore që përkatësisht përmbajnë fitimin ose njohjen e pronësisë mbi pasuritë
e paluajtshme .... dhe në zbatim të nenit 24 pika “a” të ligjit nr.7843/1994, i ndryshuar
evidentohet se, pronësia dhe kufijtë e pasurive të paluajtshme përcaktohen nga aktet e fitimit
të pronësisë, sipas nenit 193 të Kodit Civil.
16. Në zbatim të dispozitave ligjore të sipërcituara dhe akteve të administruara në
dosje konstatohet se, në rastin objekt gjykimi paditësi dhe vëllai i tij shtetasi Avdi Tahirllari e
kanë fituar pronësinë e banesës dhe truallit nëpërmjet trashëgimisë nga babai i tyre Demir
Osman Tahirllari, pronë të cilën më pas ato e kanë pjesëtuar sipas kontratës së pjesëtimit
vullnetar nr.232/154, datë 04.05.1989. Për këtë pasuri (truall dhe banesë), paditësi i ka
paraqitur aktet e fitimit të pronësisë për regjistrim, pranë palës së paditur ZVRPP Korçë.
17. Nga citimi i nenit 38 të ligjit nr.7843/1994, i ndryshuar evidentohet se: Regjistrimi
i fitimit tё pronёsisё, sipas kёtij neni bёhet nga zyra e regjistrimit tё pasurive sё paluajtshme
pas plotёsimit tё kushteve tё regjistrimit, tё pёrcaktuara nё shkronjёn “h” dhe nё paragrafin e
fundit tё nenit 193 tё Kodit Civil. Nёse nuk plotёsohen kushtet e sipёrpёrmendura,
regjistruesi propozon refuzimin e kёrkesёs pёr regjistrim dhe dosja e plotё e praktikёs, sё
bashku me urdhërin e refuzimit, i kalojnё pёr kompetencё Kryeregjistruesit. Kryeregjistruesi,
brenda 30 ditёve, me urdhёr tё arsyetuar, duhet tё vendosё miratimin ose jo tё propozimit.
Kundёr urdhërit tё Kryeregjistruesit pёr refuzimin e regjistrimit mund tё bёhet ankim nё
rrugё gjyqёsore. (Urdhëri i K/Regjistruesit në rastin në shqyrtim është nxjerrë me datë
16.04.2012).
18. Paditësi i është drejtuar palës së paditur ZVRPP-së Korçë për regjistrimin fillestar
të pronës së tij, duke e bazuar kërkesëpadinë e tij në nenin 24 të ligjit nr.7843, datë
13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i cili nuk parashikon ankim
administrativ, por në rast të refuzimit të kërkesës për regjistrim, pala mund ti drejtohet direkt
gjykatës për kundërshtimin e aktit administrativ të nxjerrë nga Regjistruesi.
745
19. Padia e palës paditëse është ngritur, duke patur si shkak ligjor nenin 24 të ligjit
nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i cili parashikon se,
gjykata duhet të thërrasë në gjykim të gjithë pronarët kufitarë, gjë të cilën gjykata e shkallës
së parë nuk e ka bërë, por ajo është mjaftuar me konstatimin e faktit se paditësi nuk ka
kundërshtuar aktin administrativ të nxjerrë nga Kryeregjistruesi dhe për këtë shkak ka rrëzuar
kërkesëpadinë.
20. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, fillimisht gjykata e shkallës
së parë duhet të hetonte nëse ndodheshim përpara regjistrimit të fitimit tё pronёsisё me anё tё
ligjit, vendimit gjyqёsor apo aktit administrativ, të parashikuar nga neni 38 i ligjit
nr.7843/1994, i ndryshuar, apo përpara regjistrimit fillestar të parashikuar nga neni 24 i po
këtij ligji, në të cilin e ka bazuar kërkesëpadinë e saj pala paditëse dhe nëse do të ishte
përpara zbatimit të nenit 24 të ligjit nr.7843/1994 duhet të thërriste në gjyq kufitarët, duke e
orientuar palën paditëse që të bënte edhe rregullimet e nevojshme në kërkesëpadi.
21. Përfundimi i arritur nga gjykatat më të ulta për rrëzimin e padisë, me arsyetimin se
paditësi nuk ka kundërshtuar aktin administrativ të nxjerrë nga K/regjistruesi është i pabazuar
në ligj, sepse gjykata duhet ta nxjerrë atë që kërkohet në kërkesëpadi nga përmbajta e saj,
duke e zgjidhur çështjen pa u lidhur me dispozitat ligjore që ka vendosur pala paditëse në
bazën ligjore të kërkesëpadisë, qëndrim ky i mbajtur në vendimin unifikues nr.03, datë
29.03.2012 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, i cili bën fjalë për objektin dhe
shkakun ligjor të padisë, prandaj vendimet e tyre duhet të prishen dhe çështja të kthehet për
rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë.
22. Në zbatim të vendimit nr.03/2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë
kompetente në lëndë për gjykimin e çështjeve administrative që janë regjistruar përpara datës
04.11.2013 nuk janë më gjykatat civile, por gjykatat administrative, prandaj Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se, rekursi i paraqitur nga pala
paditëse Bardhyl Tahirllari është i bazuar në ligj dhe si i tillë ai duhet të pranohet dhe për
rrjedhojë vendimi i gjykatës së apelit dhe vendimi i gjykatës së shkallës së parë duhet të
prishen dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë
Korçë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/d të ligjit nr.49,
datë 03.05.2012 të “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative”.....
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.190, datë 04.04.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe të
vendimit nr.41-2012-5301 (2987), datë 26.11.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Korçë.
Tiranë, më 28.01.2016
746
Nr. 00 - 2016 - 1885 i Vendimit (53)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: FATMIR ZOTAJ

I PADITUR: ZYRA E REGJISTRIMIT TË PASURIVE TË
PALUAJTSHME VLORË
OBJEKTI:
Kundërshtimin e aktit administrativ nr.47, datë 29.04.2011
të Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë,
si dhe detyrimin e palës së paditur Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë
të bëjë regjistrimin e pasurisë të objektit serë me një sipërfaqe prej 10.000 m2,
e cila ndodhet në Lagjen “Kushtrimi” Vlorë,
duke detyruar palën e paditur të lëshojë çertifikatën e pronësisë.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 324, 325 të Kodit Procedurës Civile,
nenet 122/2 e 129 të Kodit të Procedurës Administrative,
ligji nr.7843, datë 13.07.1994
“Përrregjistrimin e pasurive të paluajtshme”, neni 24/a, b i tij
dhe Udhëzimi nr.01, datë 30.01.2007 i Këshillit të Ministrave.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.1603, datë 13.07.2011 ka

vendosur:
Pranimin e padisë së paditësit Fatmir Zotaj.
Kundërshtimin e aktit administrativ nr.47, datë 29.04.2011 të Zyrës Vendore
së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë.
Detyrimin e palës së paditur, Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Vlorë të bëjë regjistrimin e pasurisë të objektit serë me një sipërfaqe prej
10.000 m2, e cila ndodhet në Lagjen “Kushtrimi” Vlorë, pranë fushës së
aviacionit, duke detyruar palën e paditur të lëshojë çertifikatën e pronësisë
(sipas aktit të ekspertimit të ekspertes Tefta Konomi, që i bashkëngjitet këtij
vendimi).
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.359, datë 22.05.2013 ka vendosur:


ZVRPP Vlorë, e cila kërkon:
747
Ndryshimin e vendimit nr.1603, datë 13.07.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe
vendimit nr.359, datë 22.05.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe rrëzimin e kërkesëpadisë.
Shkaqet që pala e paditur ZVRPP Vlorë paraqet në rekurs, janë:

 Gjykata e Rrethit Gjyqёsor Vlorë me vendimin e saj nr.1603, datë 13.07.2011 ka
vendosur pranimin e padisë, kundërshtimin e aktit administrativ nr.47, datë
29.04.2011 të ZVRPP Vlorë. Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Vlorë të bëjë
regjistrimin e pasurisë të objektit serë me një sipërfaqe prej 10.000 m 2, e cila ndodhet
në Lagjen “Kushtimi” Vlorë, pranë fushës së aviacionit, duke detyruar palën e paditur
të lëshojë çertifikatën e pronësisë, i cili është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Vlorë
me vendimin nr.359, datë 22.05.2013.
 Në këtë vendim është shfuqizuar akti administrativ, Urdhri nr.47, datë 29.04.2011 i
Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, sipas të cilit është
refuzuar kërkesa për regjistrim e pasurisë të objektit serë me një sipërfaqe prej 10.000
m2, e cila ndodhet në Lagjen “Kushtimi” Vlorë, pranë fushës së aviacionit. Paditësi
nuk rezulton të ketë paraqitur në këtë gjykim asnjë dokumentacion, i cili në kuptim të
ligjit për regjistrimin e pasurive të paluajtshme, si dhe dispozitave përkatëse të Kodit
Civil të përbëjë titull pronësie të detyrueshëm për regjistrim.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi çështjen në tërësi, në dhomën
e këshillimit, në përfundim;
VËREN
nr.02307/2013 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Fatmir Zotaj dhe e paditur
Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, me objekt: Kundërshtimin e aktit
administrativ nr.47, datë 29.04.2011 të Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Vlorë, si dhe detyrimin e palës së paditur Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Vlorë të bëjë regjistrimin e pasurisë të objektit serë me një sipërfaqe prej
10.000 m2, e cila ndodhet në Lagjen “Kushtrimi” Vlorë, duke detyruar palën e paditur të
lëshojë çertifikatën e pronësisë.
22.05.2013 i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimi nr.1603, datë 13.07.2011 i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë, janë rrjedhojë e shkeljeve të rënda të rregullave procedurale që
detyrimisht të çojnë në prishjen e tyre dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën e
shkallës të parë.
3. Paditësi Fatmir Zotaj pretendon se është pronar i një sipërfaqe sere bujqësore prej
10.000 m2, të ndodhur në territorin e ish-NB Serave Vlorë, Sera nr.2, e regjistruar në Zonën
Kadastrale nr.8605, me kufij: V-Sera nr.1; J-Sera nr.3; P-Adhurim Laze dhe L-Ilirjan Mezini.
4. Pasuria e mësipërme rrjedh nga kontrata e dhurimit nr.3681 Rep, e datës
21.10.1997 hartuar nga noterja Drita Aga, ku me cilësinë e dhuruesit ka qenë shtetasi Ilirjan
Mezini dhe pranues i dhurimit paditësi Fatmir Zotaj dhe shtetasi Adhurim Lazaj, të cilët kanë
përfituar nga 10.000 m2 sipërfaqe serë bujqësore, duke saktësuar edhe skicat përkatëse pas
ndarjes së serës nr.2 që ka qenë gjithsej 30.000 m2 në pronësi të shtetasit Ilirjan Mezini (në
rastin konkret dhuruesi).
748
5. Prona e mësipërme ka qenë e regjistruar rregullisht në regjistrin e pasurive të
paluajtshme e konkretisht me nr.2138, datë 11.07.1996, çka është konfirmuar edhe nga
vërtetimi hipotekor lëshuar nga Zyra e Hipotekës Vlorë dhe i është bashkëngjitur kontratës së
dhurimit.
6. Më pas paditësi ka kryer regjistrimin në regjistrat e pasurive të paluajtshme me
nr.865, datë 24.10.1997, çka vërtetohet e konfirmohet edhe nga vërtetimi nr.719 prot, datë
11.05.2007 lëshuar ZRPP Vlorë.
7. Nëpërmjet kërkesës nr.608, paditësi i është drejtuar palës së paditur ZRPP Vlorë
me kërkesë për pajisje me çertifikatë pronësie për objektin e mësipërm, duke bërë edhe
pagesat përkatëse pranë Raifeissen Bank si dhe paraqitjes edhe të genplanin përkatës të
nevojshëm me një ekspert të licencuar, nga ana e ZRPP Vlorë me Urdhrin e refuzimit nr.47,
datë 29.04.2011 është bërë refuzimi i regjistrimit dhe pajisjes me çertifikatë pronësie me
arsyetimin se: Nuk ekziston zëri “Serë” në emërtimet e llojeve të pasurive të paluajtshme
sipas “Rregullores nr.184, datë 08.04.1999 “Për punën në zyrat e regjistrimit të pasurive të
paluajtshme”. Kjo pasuri sipas palës së paditur nuk është objekt trajtimi konform
disponimeve të ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” i
ndryshuar. Në këto rrethana paditësi i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.1603, datë 13.07.2011 ka

vendosur:
Pranimin e padisë së paditësit Fatmir Zotaj.
Kundërshtimin e aktit administrativ nr.47, datë 29.04.2011 të Zyrës Vendore të
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë.
Detyrimin e palës së paditur Zyrës se Rregjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë të
bëjë rregjistrimin e pasurisë të objektit serë me një sipërfaqe prej 10.000 m 2, e cila ndodhet në
Lagjen “Kushtrimi” Vlorë, pranë fushës së aviacionit, duke detyruar palën e paditur të lëshojë
çertifikatën e pronësisë (sipas aktit të ekspertimit të ekspertes Tefta Konomi, që i
bashkëngjitet këtij vendimi).
.....Gjykata çmon se akti administrativ i ZRPP Vlorë është i pabazuar në ligj dhe si e
tillë padia do të pranohet.
Neni 193 pika b i Kodit Civil parashikon: Duhet të regjistrohen në regjistrin e
pasurive të paluajtshme: kontratat me të cilat krijohen, njihen, ndryshohen ose pushojnë të
drejta pronësie mbi sendet e paluajtshme, të drejta uzufrukti, përdorimi e bujtjeje, emfiteoze
e servituti e të drejta të tjera reale...
Neni 194 i Kodit Civil parashikon: Në kontratën e dhurimit të pasurisë së
paluajtshme, regjistrimi merr datën në të cilën regjistrohet pranimi, në rast se ky përmbahet
në një akt të veçantë.
Padia është e bazuar në ligjin nr.7843, datë 13.7.1994 “Për Regjistrimin e pasurive
të paluajtshme”, të ndryshuar, Rregullorja dhe udhëzimet e dala në bazë e funksion të ligjit
të mësipërm. Ashtu sikundër u konfirmua edhe nga akti i ekspertimit të paraqitur nga ana e
ekspertes Tefta Konomi, pasuria që kërkohet të regjistrohet është një send i paluajtshëm, i
lidhur ngushtësisht me tokën dhe sipas ekspertes thuhet se:.objekti serë përbëhet nga pjesë
betoni rreth 50 cm nga niveli i tokës dhe është me konstruksion metalik, i cili ngrihet mbi
bazamente betoni që shërbejnë dhe si themele dhe është i mbuluar me xhama...ka sisteme
drenazhimi me tuba qeramike...etj, çka përbën send të paluajtshëm sipas edhe përcaktimit të
bërë në nenin 142 të K.Civil dhe si i tillë ai duhet të regjistrohet në regjistrat e pasurive të
paluajtshme.
749
Gjykata çmon se padia e paditësit është e bazuar në prova dhe në ligj dhe për të
gjitha argumentet e përmendura në këtë vendim, kjo padi do të pranohet nga gjykata, pasi
paditësi ashtu sikurse parashikohet në nenin 24/i/a, b të ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për
Rregjistrimin e Pasurive të Paluajtshme”, i ndryshuar, pronësia dhe kufijtë e pasurive të
paluajtshme përcaktohen nga aktet e fitimit të pronësisë sipas nenit 193 të Kodit Civil, u
provua së paditësi e ka fituar pronësinë me kontratë, pra me një nga mënyrat e parashikuar
në nenin 193 të Kodit Civil.....
10. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.359, datë 22.05.2013 ka vendosur:
....Rezulton se pala e paditur ka paraqitur ankim të shkurtuar, kundër vendimit
nr.1603, datë 13.07.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë.
Me vendim të ndërmjetëm datë 11.04.2013, gjykata e apelit ka vendosur të njoftojë
palën e paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë që të paraqesin
brenda afatit ligjor shkaqet e plota të ankimit.
Në seancën gjyqësore të datës 22.05.2013, gjykata pasi bëri verifikimet përkatëse,
pranë Arkivës dhe vërtetimit, të lëshuar nga arkivistja e gjykatës, konstaton se ndonëse i
është lënë koha e mjaftueshme për të paraqitur të plotë ankimin, sipas nenit 455 të
K.Pr.Civile, edhe pse kanë marrë dijeni, pala e paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Vlorë, nuk i ka depozituar shkaqet e plota të ankimit.
Në këto kushte në zbatim të nenit 450 germa “b” të K.Pr.Civile, gjykata vendos
mospranimin e ankimit, pasi të metat nuk rezultojnë të ndrequra brenda afatit ligjor.....
12. Në nenin 79/a të Kodit të Procedurës Civile parashikohet:

Avokatura e Shtetit ushtron përfaqësimin në rastet e parashikuara me ligj.
Avokatura e Shtetit, urdhëron njoftimin e akteve të kësaj të fundit, me qëllim që ajo të ketë
13. Në vendimin nr.27, datë 27.07.2009, të Gjykatës Kushtetuese ndër të tjera thuhet
se:
Sipas ligjit nr.8743, datë 22.02.2001 “Për pronat e Paluajtshme të Shtetit” dhe ligjit
të kohës nr.8551, datë 18.11.1999 “Për Avokaturën e Shtetit”, përfaqësimi dhe mbrojtja e
pronës dhe interesave publike nga ana e Avokaturës së Shtetit, në një gjykim të filluar, është
një përfaqësim dhe mbrojtje e detyrueshme dhe gjykatat, sipas nenit 79/a të K.Pr.Civile, kanë
detyrimin që t’i njoftojnë aktet Avokaturës së Shtetit me qëllim që jo vetëm të ketë mundësi të
marrë pjesë në gjykim, por edhe të realizojë mbrojtjen e interesave të shtetit.
14. Në vendimin unifikues nr.13, datë 24.03.2004 të Kolegjeve të Bashkuara të

Gjykatës së Lartë ndër të tjera thuhet se:
Kolegjet e Bashkuara konstatojnë gjithashtu se as Avokaturës së Shtetit, e cila sipas
ligjit nr.8851, datë 18.11.1999 ka për detyrë të përfaqësojë dhe mbrojë në gjyq shtetin, në
kundërshtim me urdhërimet e dispozitës së nenit 79/a të K.Pr.Civile, nga ana e gjykatës nuk
ju njoftuan aktet, me qëllim që ajo të kishte mundësi të merrte pjesë në gjykim.
Nga përmbajtja e kësaj dispozite (nenit 79/a të K.Pr.Civile), del se kur shqyrton
çështje për të cilat përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, gjykata është e
detyruar që të urdhërojë njoftimin e akteve kësaj të fundit. Vetëm kështu mund t’i krijohet
750
mundësia reale Avokaturës së Shtetit që të marrë pjesë në gjyq me qëllim përfaqësimi dhe
mbrojtjeje të interesave të shtetit, në rastet e parashikuara nga ligji.
15. Në vendimin unifikues të Gjykatës së Lartë nr.03, datë 06.12.2013 ndërmjet të

tjerave thuhet se:
...Gjykata Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për
organizmin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative” janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të
këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës
së gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për çështjet administrative për të cilat, padia,
ankimi ose rekursi është depozituar përpara datës 04.11.2013, respektivisht në gjykatat e
shkallës së parë të apelit, apo në Gjykatën e Lartë, dhe deri në këtë datë shqyrtimi në këto
gjykata nuk ka përfunduar akoma.....
e paditur ZVRPP Vlorë, përmban shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 58/b të ligjit
nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative”, prandaj
vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë bëhen
të cënueshëm.
17. Në referim të dispozitave të ligjit nr.10018, datë 13.11.2008 “Për Avokaturën e
Shtetit” dhe akteve nënligjore të nxjerra në zbatim të tij, si dhe nenit 79/a të K.Pr.Civile,
përfaqësimi dhe mbrojtja e interesave publike, duhet të realizohet me pjesëmarrjen e
detyrueshme të Avokaturës së Shtetit, e cila në rastin në gjykim ishte i detyruar që të mbronte
interesat e palës së paditur ZVRPP-së Vlorë.
18. Nga dispozitat e legjislacionit të sipërcituar rezulton e qartë se, gjykatat që
shqyrtojnë çështje të lidhura me mbrojtjen e pronave shtetërore, interesave publike, kanë
detyrimin që ti njoftojnë aktet Avokaturës së Shtetit, me qëllim që ky institucion jo vetëm të
ketë mundësi të marrë pjesë në gjykim, por edhe të realizojë një mbrojtje efektive të
interesave të shtetit, problematikë për të cilën ka patur qëndrime të konsoliduara nga Gjykata
Kushtetuese (vendimi nr.27/2009) dhe praktika gjyqësore e Gjykatës së Lartë (vendimi
nr.13/2004).
19. Duke qenë se në çështjen në shqyrtim, rezulton që nuk është realizuar njoftimi i
akteve Avokaturës së Shtetit, konform nenit 79/a të K.Pr.Civile me qëllim që ajo të merrte
dijeni dhe sipas çmimit të saj, të realizonte ose jo përfaqësimin dhe mbrojtjen në gjyq të
interesave të palës së paditur ZVRPP-së Vlorë, pa qenë e nevojshme për tu ndalur në shkaqet
e tjera të ngritura në rekurs, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykimet e
zhvilluara në gjykatën e shkallës së parë dhe në gjykatën e apelit kanë qenë procese të
parregullta ligjore, të cilat janë në kundërshtim me nenin 42 të Kushtetutës dhe nenin 6 të
KEDNJ.
20. Në rastin në gjykim pala e paditur ZRPP Vlorë në ankimin e saj të paraqitur
përpara gjykatës së apelit ka parashtruar se: Me vendimin e sipërcituar nuk jemi dakord, pasi
ai vjen haptazi në kundërshtim me ligjin dhe provat e administruara gjatë gjykimit. Shkaqet e
plota të kundërshtimit tonë do ti paraqesim, sapo ky vendim të na komunikohet prej gjykatës.
21. Gjykata e Apelit Vlorë gjatë shqyrtimit gjyqësor të çështjes në procesverbalin e
seancën gjyqësore të datës 11.04.2013 ka shënuar se, pala e paditur ZRPP Vlorë nuk ka
parashtruar shkaqet e plota të ankimit, por gjykata nuk thotë se ankimi nuk ka shkaqe në
kuptim të nenit 454/c të K.Pr.Civile, pasi në të vërtetë në të pala e paditur, megjithëse në
751
përgjithësi ka paraqitur dy shkaqe, duke thënë: që vendimi vjen haptazi në kundërshtim me
ligjin dhe provat e administruara gjatë gjykimit, prandaj nuk mund të thuhet se ankimi nuk ka
patur shkaqe dhe ai duhet të ishte objekt shqyrtimi nga Gjykata e Apelit Vlorë.
22. Në seancën gjyqësore të datës 11.04.2013 gjykata e apelit ka legjitimuar si palë
paditëse Fatmir Zotaj, i përfaqësuar në gjyq nga Av. Fredi Xhoshi dhe si palë të paditur
ZRPP-në Vlorë, por ajo ka qenë e detyruar që në zbatim të nenit 79/a të K.Pr.Civile dhe ligjit
nr.10018, datë 13.11.2008 “Për Avokaturën e Shtetit” të konstatonte, nëse i ka qenë e
njoftuar aktet Zyrës së Avokaturës së Shtetit Vlorë nga gjykata e shkallës së parë, në mënyrë
që të bëhej edhe legjitimi i saj me cilësinë e përfaqësueses së palës së paditur, prandaj edhe
procesi gjyqësor i zhvilluar në gjykatën e apelit, megjithëse është vendosur mospranimi i
ankimit ka qenë një proces i parregullt ligjor, i cili e bën nul (të pavlefshëm) vendimin e
dhënë nga kjo gjykatë.
23. Kolegji Administrativ thekson se, mosnjoftimi i akteve Avokaturës së Shtetit (kur
kjo është e detyrueshme) mund të konstatohet edhe kryesisht nga gjykata e apelit, ose nga
Gjykata e Lartë, prandaj vendimi i gjykatës së apelit dhe vendimi i gjykatës së shkallës së
parë, duke qenë rrjedhojë e shkeljeve të rënda të shkeljeve proceduriale, që detyrimisht të
çojnë në prishjen e tyre dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë,
ku mund të ripërsëriten pretendimet e tjera të parashtruara në rekurs.
24. Në zbatim të vendimit unifikues nr.03/2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës
së Lartë, aktualisht kompetente në lëndë për shqyrtimin e çështjes është Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, prandaj Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë, duhet të prishen dhe çështja të dërgohet për tu rishqyrtuar nga Gjykata Administrative
e Shkallës së Parë Vlorë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/d të ligjit
nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative”.....
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.359, datë 22.05.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit
nr.1603, datë 13.07.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe dërgimin e çështjes për
rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
Tiranë, më 28.01.2016
752
Nr. 00-2016-1198 Vendimi (54)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: GËZIM BESHO

I PADITUR: ZVRPP SARANDË
ZQRPP TIRANË

Rrëzimin e kërkesëpadisë së paditësit Gëzim Besho, si të pabazuar në ligj dhe
në prova.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.263, datë 14.05.2013, ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.23-2013-293 (204), datë 13.02.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë, si më poshtë:
Shfuqizimin e Urdhrit nr.112 prot, datë 12.03.2012 të ZVKPP Sarandë dhe
Urdhërit nr.249 prot, datë 23.03.2012 të ZQRPP Tiranë.
Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Sarandë, të kryejë regjistrimin e vendimit
nr.24, datë 26.09.2000 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
ish Pronarëve, pranë Këshillit të Rrethi Sarandë.

ZQRPP Tiranë, e cila kërkon: Ndryshimin e vendimit nr.263, datë 14.05.2013, të Gjykatës
së Apelit Gjirokastër.
Shkaqet që pala e paditur ZQRPP Tiranë paraqet në rekurs, janë:

 Me këtë vendim nuk jemi dakort, pasi ai është i pa bazuar si në ligj ashtu edhe në
provat dhe e kundërshtojmë për këto arsye: Nga informacioni i marrë Z.V.R.P.P
Sarandë konstatohet se vendimi nr.24, datë 26.09.2000 i K.K.Pronave, pranë Bashkisë
Sarandë nuk përmban vulën e institucionit që e ka nxjerrë, si vendimi ashtu dhe
planvendosja që e shoqëron.
 Në pikën 5 “g” të Udhëzimit nr.01, datë 31.01.2007 “Për procedurat e regjistrimit të
pasurive të paluajtshme” parashikohet se: ZVRPP refuzon rregjistrimin e akteve, të
cilat nuk përmbajnë nënshkrimin e punonjësit të organit që e ka nxjerrë aktin ose të
drejtuesit të organit kompetent dhe vulën përkatëse të institucionit.
753
 Gjithashtu në vendimin nr.24, datë 26.09.2000 të K.K.K Pronave Sarandë dhënë në
favor të trashëgimtarëve të Mustafa Dalani nuk rezulton të ketë të përcaktuar pjesët
takuese të secilit bashkëpronar dhe në bazë të nenit 15 të ligjit nr.7843, datë
13.07.1994 parashikohet se: çdo dokument që vërteton pronësinë e dy ose më shumë
personave, si dhe regjistrimi i tij në ZVRPP duhet të tregojë identitetin, pjesën takuese
të secilit bashkëpronar kur kjo e fundit është e mundshme.
 Ndodhur në këto kushte Z.Q.R.P.P ka vendosur në bazë të nenit 24/a dhe 38 të ligjit
nr.7843, datë 13 07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” i ndryshuar, si
dhe në Udhëzimin nr.01, datë 31.01.2007 të Këshillit të Ministrave për refuzimin e
kërkesës për regjistrimin e vendimit nr.24, datë 26.09 2000 të K.K.K.Pronave
Sarandë.

VËREN
nr.11243-01927-00-2013 regj. them, që u përket palëve: paditës Gëzim Besho dhe të paditur,
ZVRPP Sarandë e ZQRPP Tiranë, me objekt: Kundërshtimin e Urdhërit nr.112 prot, datë
12.03.2012 të dërguar me shkresën nr.2928/1 prot, datë 18.09.2012 të Zyrës Vendore të
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Sarandë. Kundërshtimin e Urdhërit nr.249 prot, datë
23.03.2012 të Zyrës Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë. Detyrimin e
palës së paditur të bëjë regjistrimin e pronës në favor të palës paditëse, sipas vendimit nr.24,
datë 26.09.2000 të K.K.K.Pronave Sarandë dhe lëshimin e vërtetimit hipotekor.
2. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit
Gjirokastër është rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit material, prandaj si i tillë ai duhet të
prishet, duke u lënë në fuqi vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë.
3. Paditësi Gëzim Besho është një nga trashëgimtarët ligjor të ish trashëgimlënëses
Zize Besho, sipas vendimit gjyqësor nr.11-2011-3029/1485, datë 31.05.2011 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës.
4. Sipas dëshmisë së trashëgimisë nr.197, datë 02.08.1994 të noterit publik Aleko
Anagnosti, del se Hazize Besho është trashëgimtare ligjore e rradhës së parë e ish
trashëgimlënësit Mustafa Shuaip Dalani, i cili ka qenë ish pronari i pronave objekt gjykimi.
5. Me vendim të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave të ish Pronarëve,
pranë Këshillit të Rrethit Sarandë me nr.24, datë 26.09.2000, ndër të tjera është vendosur: Ti
kthejë trashëgimtarëve të ish pronarit Mustafa Dalani, sipas aktit të trashëgimisë, sipërfaqen
prej 133 ha, sipas këtyre vendndodhjeve: në vendin e quajtur “Gropa e Aitoit” 88, 55 pjesë
në 1000 pjesë ose 9, 65 ha kullotë, në vendin e quajtur “Kuko”, 95, 65 pjesë në 1000 pjesë
ose 1 ha pyll, në “Pagane” 88, 90 pjesë në 1000 pjesë ose 17, 2 ha kullotë dhe 0, 8 ha pyll,
në “Their” 50, 55 pjesë në 1000 pjesë ose 1, 16 ha kullotë në: “Kalanaxe” 5, 68 ha kullotë
dhe 3, 75 ha Pyll, në “Malihora” 20, 8 ha kullotë dhe 5, 1 ha pyll, në “Malihora Shehat” 50
pjesë në 1000 pjesë ose 10 ha kullotë, në “Fteropulla Cucat” 200 pjesë në 1000 pjesë ose 11,
1 ha kullotë dhe 10, 3 ha pyll, në “Fteropulla Shehat”, 81, 95 pjesë në 1000 pjesë ose 5, 3 ha
kullotë dhe 2, 8 ha pyll, në “Shënkoll të Vrinës”, 81, 65 pjesë në 1000 pjesë ose 4 ha kullotë
dhe 0, 8 ha pyll, në “Shkëmbi Cucat” 24, 4 ha kullotë. Ti njohë të drejtën e kompensimit në
natyrë për trashëgimtarët ligjor të ish pronarit Mustafa Dalani për sipërfaqen 46 ha, pasi
754
ndodhet në zonë turistike. Ngarkohet drejtoria e shërbimit pyjor për zbatimin e këtij vendimi.
Ndërkohë këto prona dhe sipërfaqe kanë edhe planvendosjet përkatëse të këtyre parcelave,
por të pavulosura nga ish-K.K.K.Pronave Rrethit Sarandë, ky vendim sipas ligjit, i është
dorëzuar ish pronarit, trashëgimtarëve të tij dhe konkretisht shtetasit Petrit Mullaj,
(trashëgimtar i Myzejen Mullajt që është trashëgimtare e Mustafa Dalanit), pra i janë
dorëzuar në njëfarë mënyre, edhe paditësit, me procesverbal dorëzimi pronësie nga shteti, nga
Drejtoria e Shërbimit Pyjor Sarandë, me datë 30.05.2011.
6. Paditësi ka aplikuar për të bërë rregjistrimin e kësaj prone, pranë palës së paditur
ZVRPP Sarandë me kërkesën nr.6447, datë 26.12.2011 për regjistrimin fillestar të kësaj
prone, sipas nenit 24/a të ligjit nr.7843, datë 13.07.1994. ai ka dorëzuar pranë palës së paditur
ZVRPP-Sarandë, vendimin, procesverbalin e dorëzimit të pronave, dëshmi trashëgimie,
prokurë të posaçme, plan rilevimi dhe kthim përgjigje nr.48/1 prot, datë 13.01.2012.
7. Pala e paditur ZVRPP Sarandë, ka nxjerrë urdhër për refuzim regjistrimi nr.112,
datë 12.03.2012, për regjistrimin e vendimit nr.24, datë 26.09.2000 të K.K.K.Pronave Rrethit
Sarandë, duke parashtruar këto argumenta: Se vendimi i sipërcituar, nuk i plotëson kushtet
për regjistrim, sipas përcaktimeve të bëra në nenin 24/a, të ligjit nr.7843 datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, të ndryshuar në të cilin thuhet se: Pronësia
dhe kufijtë e pasurive të paluajtshme përcaktohen nga aktet e fitimit të pronësisë, sipas nenit
193 të Kodit Civil, si dhe Udhëzimi nr.1, datë 31.01, 2007 “Për procedurat e regjistrimit në
zyrat e regjistrimit të pasurive të paluajtshme”, pika 5 në të cilën është përcaktuar se:
Kërkesat për regjistrim refuzohen në rastet kur të dhënat për pasurinë nuk janë të plota dhe
nuk kanë të përcaktuara minimalisht kufijtë dhe pozicion gjeografik të pasurive të
paluajtshme dhe 5, g, ii, kur nuk plotësohen elementët e formës sipas shtojcës 3 të këtij
udhëzimi.
8. Kështu pala e paditur ZVRPP Sarandë, e ka bazuar ndër të tjera vendimin e saj
edhe në nenin 38, të ligjit nr.7843, datë 13.07.1994, i ndryshuar dhe Udhëzimi nr.1, datë
31.07.2007 i K. Ministriave, pikat 5, 6 dhe 8 të tij.
9. Pala e paditur, ZVRPP Sarandë ka refuzuar kërkesën e palës paditëse për
regjistrimin e pronës se palës paditëse, pasi ka patur dokumentacionin jo të plotë dhe
konkretisht i mungonin planvendosjet e pronës që shoqërojnë VKKK Pronave nr.24, datë
26.09.2000, të cilat sipas konfirmimit të AKKK Pronave Tiranë, me shkresën e saj nr.48/1
prot, datë 13.01.2012, rezultoi se planvendosjet e pronës sipas këtij vendimi, nuk janë të
vulosura, me vulën e institucionit përkatës (Prefekturës së Qarkut Vlorë, Rrethi Sarandë).
Dhe ndërkohë edhe këto planvendosje, nuk përcaktojnë saktë kufijtë dhe vendndodhjen e
kësaj prone, sipërfaqe kullosore me vete për secilën kullotë.
10. Paditësi me t’u njohur me këtë urdhër refuzimi të ZVRPP Sarandë, duke mos qenë
dakort, e kundërshton atë në rrugë administrative në ZQRPP Tiranë, dhe kjo e fundit me
urdhërin e saj nr.249, datë 23.03.2012 ka vendosur: Refuzimin e kërkesës se Hazize Dushi
për regjistrimin e vendimit të KKK Pronave Rrethit Sarandë nr.24, datë 26.09.2000 të
regjistrimit fillestar të pronës prej 133 ha kullotë. Kjo zyrë paraqet këto argumenta: Vendimi i
K.K.K.Pronave i Rrethit Sarandë nr.24, datë 26.09..2000 i ka kthyer sipërfaqen në emër të
trashëgimtarëve ligjor të Mustafa Dalani dhe kjo rezulton, të jetë pjesë e një sipërfaqeje
totale kullosore prej 133 ha, e cila ka qenë në bashkëpronësi dhe ndërkohë në këtë vendim
është vendosur, të kthehet vetëm një pjesë e kësaj sipërfaqeje, e cila ka qenë në
bashkëpronësi, pra në bazë të nenit 15, të ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 të ndryshuar, nuk
regjistrohet se nuk ka të specifikuar pronën me kufij dhe vendndodhje për secilin
bashkëpronar.
2. Planvendosjet që shoqërojnë vendimin e KKK Pronave ish Këshilli i Rrethit
Sarandë nr.24, datë 26.09.2000 nuk kanë evidentuar, brenda sipërfaqes së përgjithshme,
755
pronën e kthyer paditëses me kufij dhe sipërfaqe, por këto sipërfaqe në planvendosje kanë të
përcaktuar kufijtë e përgjithshëm të bashkëpronësisë......
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.23-2013-293 (204), datë

Rrëzimin e kërkesëpadisë së paditësit Gëzim Besho, si të pabazuar në ligj dhe në
prova.
....Në rastin objekt konflikti gjyqësor, gjykata konstaton se pala paditëse nuk ka
përcaktuar shkakun ligjor të padisë ku mbështet të drejtën e tij, kur këtë gjë e ka detyrim
ligjor. Po ashtu edhe në parashtresat e tij, ai nuk ka përcaktuar dispozitat ligjore konkrete të
ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 të ndryshuar, që zbatohet në rastin konkret kur ka lindur kjo
marrëdhënie juridike, sepse tashmë ka dalë ligji i ri nr.33, datë 12.03.2012 “Për regjistrimin
e pasurive të paluajtshme”.
Sa më sipër, gjykata duke u shprehur vetëm për atë çka kërkon pala paditëse, mbi atë
shkak ligjor, që ka vendosur në padi, mendon se pretendimi i palës paditëse, është i pabazuar
në ligj dhe në prova. Gjykata me këtë konkludim të saj bazohet edhe në faktin që Gjykata e
Lartë ka unifikuar praktikën gjyqësore në lidhje me nenin 16 të K.Pr.Civile, interpretimin e
tij, ku bazohet gjykata, të bërë në vendimin unifikues nr.09, datë 09.03.2006 që thotë se: Si
përfundim në kuptim të nenit 16 të K.Pr.Civile cilësimi i saktë i fakteve dhe veprimeve (me
saktë i ngjarjeve dhe veprimeve që përbëjnë fakte juridike) që lidhen me mosmarrëveshjen
bëhet nga gjykata, që shqyrton çështjen, ndërsa përcaktimi i bazës juridike të padisë bëhet
nga vetë paditësi, që me paraqitjen e padisë dhe është në disponimin e plotë të tij ta
ndryshojë atë deri në përfundim të hetimit gjyqësor, duke i bërë kërkesë gjykatës në një formë
të përshtatshme proceduriale dhe në vazhdim të interpretim të këtij vendimi unifikues, del se
gjykata qartëson natyrën e marrëdhënies juridike për shkak, të së cilit ka lindur konflikti mbi
bazën juridike, që ka vendosur paditësi dhe kurrsesi gjykata nuk mund ta ndryshojë vetë
bazën ligjore të padisë pa kërkesën e palës. Ky vendim unifikues është i detyrueshëm, për tu
zbatuar nga ana e gjykatës.
Porse po të shikohet edhe në aspekt të të provuarit, del se, edhe pse paditësi përfiton
nga vendimi i KKK Pronave Rrethi Sarandë, del se nuk provoi, si në ZVRPP Sarandë, ashtu
edhe në gjykim, se ka planvendosje të pronës shoqëruar këtij akti, vendimi të KKK Pronave
Rrethit Sarandë, me vulë të institucionit të kohës dhe të jepeshin saktë edhe vendndodhjet e
pronës dhe kufijtë përkatës, për çdo sipërfaqe dhe jo për bashkëpronësinë.
Përfundimisht, gjykata nuk mund të vendos vetë një bazë juridike të padisë dhe për
pasojë mbështetur në atë çka ka vendosur vetë paditësi në padi, mendon se pretendimi i tij
është i pabazuar në ligj dhe në prova dhe si i tillë, duhet rrëzuar nga ana e gjykatës. Pra
paditësi nuk ka përcaktuar drejtë natyrën e mosmarrëveshjes gjyqësore të mbështetur në
shkak ligjor dhe bazë ligjore......
13. Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.263, datë 14.05.2013 ka vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.23-2013-293/204, datë 13.02.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë, si më poshtë:
Shfuqizimin e Urdhërit nr.112 prot, datë 12.03.2012 të ZVKPP Sarandë dhe Urdhërit
nr.249 prot, datë 23.03.2012 të Z.Q.R.P.P Tiranë.
Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Sarandë, të kryejë regjistrimin e vendimit nr.24,
datë 26.09.2000 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish Pronarëve, pranë
Këshillit të Rrethi Sarandë.
756
....Paditësi ka interes të ligjshëm në padinë e paraqitur, pasi cënohet nga Urdhri i
palës së paditur me të cilën nuk i regjistrohet prona që i është njohur kthyer sipas ligjit
nr.9235, datë 29.07.2004 “Për Kthimin dhe Kompensimin e pronës”, i ndryshuar.
Paditësi e ka ezauruar ankimin administrativ dhe brenda afatit ligjor ka paraqitur
padinë në gjykatë.
Nga ana tjetër, ZVRP Paluajtshme është një organ i administratës publike që vepron
në bazë të ligjit nr.7843/1994 dhe akteve nënligjore që rregullojnë zbatimin e tij. Pala
paditëse e ka fituar të drejtën e pretenduar me anë të akteve administrative të nxjerra nga
K.K.K.Pronave, Rrethi Sarandë, i cili ka disponuar me vendim për njohjen dhe kthimin e
pronës trashëgimtarëve të Mustafa Dalanit. Paditësi, ka fituar të drejtën e pronësisë kthyer
me vendimin nr.24, datë 26.09.2000 të K.K.K.Pronave, Rrethi Sarandë .....
Referuar nenit 15 të ligjit nr.7843, datë 13.07.1994, vendimi nr.24, datë 26.09.2000 i
K.K.K.Pronave, Rrethi Sarandë pasqyron qartë identitetin e pronarit që i kthehet prona,
sasinë e sipërfaqes së njohur dhe kthyer, numrin dhe emrin e parcelës, duke theksuar se kjo
pasuri ndodhet në bashkëpronësi në vendin .... brenda kufijve të përgjithshëm.
Për rrjedhojë, paditësi disponon gjithë dokumentacionin e duhur, duke përfshirë dhe
planvendosjet e parcelave që shoqërojnë vendimin e K.K.K.Pronave për parcelat e kthyera
sipas kufijve të përgjithshëm dhe po kështu dhe procesverbalet e dorëzimit të pronës. Me
paraqitjen e këtij dokumentacioni, zyra e regjistrimit të pasurive të paluajtshme, në përputhje
me dispozitat ligjore, duhet të kryente të gjitha veprimet përkatëse për regjistrimin e pronës,
si dhe të lëshonte çertifikatën e pronësisë të të interesuarit......
15. Neni 193 i Kodit Civil parashikon se:

Duhet të regjistrohen në regjistrin e pasurive të paluajtshme:
a) kontratat për kalimin e pronësisë së sendeve të paluajtshme dhe aktet për
pjesëtimin vullnetar të tyre;
b) kontratat me të cilat krijohen, njihen, ndryshohen ose pushojnë të drejta pronësie
mbi sendet e paluajtshme, të drejta uzufrukti, përdorimi e bujtjeje, emfiteoze e servituti e të
drejta të tjera reale;
c) aktet me të cilat hiqet dorë nga të drejta pasurore të mësipërme;
ç) vendimet e gjykatave me të cilat njihet cilësia e trashëgimtarit dhe fitohet pasuria e
trashëguar;
d) aktet me të cilat krijohet një shoqëri ose një subjekt tjetër i së drejtës që ka në
pronësi pasuri të paluajtshme ose gëzon të drejta të tjera reale mbi to;
dh) vendimet e gjykatave ose organeve kompetente shtetërore që përkatësisht
përmbajnë fitimin ose njohjen e pronësisë mbi pasuritë e paluajtshme, pjesëtimin e pasurive
të paluajtshme ose që deklarojnë të pavlefshme veprimet juridike për kalimin e pronësisë të
regjistruar më parë rregullisht, si dhe aktet e përmbarimit gjyqësor për sekuestrimin e
pasurisë së paluajtshme ose shitjen në ankand të tyre. Vërtetimi gjyqësor i faktit të pronësisë
nuk regjistrohet.

Çdo dokument që vërteton pronësinë të dy ose më shumë personave si dhe regjistrimi
i tij në zyrën e regjistrimit, duhet të tregojë identitetin, pjesën e secilit bashkëpronar kur kjo e
fundit është e mundshme.
757
Regjistruesi është përgjegjës për përgatitjen dhe mirëmbajtjen e një harte ose seri
hartash, të cilat do të quhen harta treguese të regjistrimit për zonën e regjistrimit të pasurive
të paluajtshme që mbulon kjo zyrë regjistrimi.
Harta treguese e regjistrimit duhet të tregojë kufijtë dhe pozicionin gjeografik të
pasurive të paluajtshme si dhe tregues të tjerë.
Pasuritë e paluajtshme kanë një numër të vetëm identifikimi, i cili do të përdoret si
për të identifikuar pasurinë e paluajtshme në kartelat e regjistrimit ashtu edhe për të
identifikuar pasurinë e paluajtshme në hartat treguese të regjistrimit.
Për të zgjeruar informacionin e dhënë nga harta treguese e regjistrimit, mund të
dokumentohet një plan rilevimi i një pasurie të paluajtshme të caktuar. Në këtë rast,
dokumentimi i planit të rilevimit duhet të shënohet në kartelë.

Mënyra e regjistrimit fillestar
a) Pronësia dhe kufijtë e pasurive të paluajtshme përcaktohen nga aktet e fitimit të
pronësisë, sipas nenit 193 të Kodit Civil.
b) Individët, familjet dhe personat juridikë, privatë apo shtetërorë, që zotërojnë
dokumente pronësie, sipas shkronjës “a”, por nuk kanë të përcaktuar në to sipërfaqen e
pasurisë së paluajtshme, kanë të drejtë t’i paraqesin regjistruesit një kërkesë për regjistrim
pronësie, e cila duhet të shoqërohet me dokumentin e pronësisë, me një planvendosje apo
genplanin e pasurisë, deklaratën noteriale të pronarëve fqinjë, që vërtetojnë përmbajtjen e
kërkesës për pronësinë dhe kufijtë e pasurisë që pretendohet, si dhe kopje të vërtetuara nga
noteri të dokumenteve të ndryshme, që mbështesin kërkesën për regjistrim.
Regjistruesi, brenda 30 ditëve nga paraqitja e kërkesës, duhet t’i kthejë përgjigje
kërkuesit pas pagesës së shpenzimeve, të cilat parapaguhen nga kërkuesi.
kërkuesi mund të ankohet në gjykatë. Në procesin gjyqësor gjykata thërret të gjithë pronarët,
pronat e të cilëve janë ngjitur njëra-tjetrës e të cilët kanë interes të ligjshëm në gjykim.
c) Për kalimin në pronësi të sipërfaqes, kur në dokumentin e pronësisë është bërë
shënimi “oborr në përdorim”, kërkuesit duhet t'u drejtohen organeve të kthimit dhe
kompensimit të pronave. Për rastet, të cilat nuk janë subjekt i ligjit për kthimin dhe
kompensimin e pronave, kërkuesit i drejtohen institucionit të autorizuar nga Këshilli i
Ministrave. Procedura e kalimit të kësaj sipërfaqeje në pronësi, në këto raste, përcaktohet me
vendim të Këshillit të Ministrave.
e paditur ZQRPP Tiranë, përmban rastet e parashikuara në ligj, prandaj vendimi i gjykatës së
apelit bëhet i cënueshëm.
20. Nga citimi i nenit 15 të ligjit nr.7843/1994 (i ndryshuar) evidentohet se, për çdo
dokument që vërteton pronësinë të dy ose më shumë personave, si dhe regjistrimi i tij në
zyrën e regjistrimit të pasurive të paluajtshme, duhet të tregojë identitetin, pjesën e secilit
bashkëpronar kur kjo e fundit është e mundshme.
21. Nga citimi i nenit 16 pikat 2 dhe 3 të ligjit nr.7843/1994 (i ndryshuar) evidentohet
se, harta treguese e regjistrimit duhet të tregojë kufijtë dhe pozicionin gjeografik të pasurive
të paluajtshme si dhe tregues të tjerë. Pasuritë e paluajtshme kanë një numër të vetëm
758
identifikimi, i cili do të përdoret si për të identifikuar pasurinë e paluajtshme në kartelat e
regjistrimit, ashtu edhe për të identifikuar pasurinë e paluajtshme në hartat treguese të
regjistrimit.
22. Në zbatim të dispozitave ligjore të sipërcituara dhe akteve të administruara në
dosje konstatohet se në rastin në gjykim paditësave (trashëgimlënësit të tyre) me vendimin e
K.K.K.P. Qytetit Sarandë nr.24/2000 iu është njohur pronësia në pjesë ideale në parcelat të
përcaktuara në këtë vendim.
23. Për të regjistruar pronën e saj, pala paditëse ka qenë e detyruar që të përmbush
kërkesat e përcaktuara në dispozitat ligjore të sipërcituara dhe për rrjedhojë Kolegji
Administrativ vlerëson se arsyetimi i gjykatës së apelit ku thotë se: ..... Referuar nenit 15 të
ligjit nr.7843, datë 13.07.1994, vendimi nr.24, datë 26.09.2000 i K.K.K.Pronave, Rrethi
Sarandë pasqyron qartë identitetin e pronarit që i kthehet prona, sasinë e sipërfaqes së
njohur dhe kthyer, numrin dhe emrin e parcelave, duke theksuar se kjo pasuri ndodhet në
bashkëpronësi në vendin......brenda kufijve të përgjithshëm...nuk është i bazuar në ligj, sepse
pala paditëse nuk ka të specifikuar pronën me kufijtë përkatës, nuk është përcaktuar
vendndodhja e saj dhe pjesa që i takon secilit bashkëpronar.
24. Përsa i përket pjesës së parë të arsyetimit të gjykatës së shkallës së parë në lidhje
me kërkimet dhe natyrën e kërkesëpadisë, Kolegji Administrativ e vlerëson të pabazuar këtë
arsyetim, sepse kjo gjykatë duhet të kishte parasysh në caktimin e natyrës së
mosmarrëveshjes edhe vendimin unifikues nr.03, datë 29.03.2012 të Kolegjeve të Bashkuara
të Gjykatës së Lartë, i cili bën fjalë për objektin dhe shkakun ligjor të padisë, nga ku del se
gjykata që gjykon çështjen nuk duhet të lidhet vetëm me atë që kërkon pala në objektin e
padisë, por duhet të shikohet përmbajtja e kërkesëpadisë në mënyrë që të nxirret ajo që
kërkon pala, duke e zgjidhur çështjen në përputhje me ligjin pa u ndikuar nga baza ligjore e
vendosur në kërkesëpadi. Por duhet theksuar se pjesa tjetër e arsyetimit të gjykatës së
shkallës së parë kur ajo thotë se: Po të shikohet edhe në aspekt të të provuarit, del se edhe pse
paditësi përfiton nga vendimi i KKK Pronave të Rrethit Sarandë, del se paditësi nuk provoi,
si në ZVRPP Sarandë, ashtu edhe në gjykim, se ka planvendosje të pronës shoqëruar këtij
akti, vendimi të KKK Pronave Rrethit Sarandë, me vulë të institucionit të kohës dhe të
jepeshin saktë edhe vendndodhjet e pronës dhe kufijtë përkatës, për çdo sipërfaqe dhe jo për
bashkëpronësinë......është i bazuar në ligj, pasi pala paditëse duhet ta shoqëronte kërkesën
për rregjistrimin e pasurisë së paluajtshme me të gjithë dokumentacionin ligjor që tregon
sipërfaqen e pronës, vendndodhjen e saj, kufijtë e përcaktuar dhe pjesën takuese të secilit
bashkëpronar, prandaj me të drejtë nga pala e paditur është refuzuar regjistrimi.
25. Në përfundim të shqyrtimit të çështjes, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
arrin në konkluzionin se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur Zyra Qendrore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Tiranë është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe
për rrjedhojë vendimi i Gjykatës i Gjykatës së Apelit Gjirokastër duhet të prishet, duke u lënë
në fuqi vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë (me arsyetimin e mësipërm).
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/b të ligjit nr.49,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.263, datë 14.05.2013 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.23-2013-293 (204), datë 13.02.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë.
Tiranë, më 28.01.2016
759
Nr. 00 - 2016 - 1092 Vendimi (55)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: SHOQËRIA “GEA VALLE VERDE” SH.P.K

I PADITUR: INSPEKTORIATI NDËRTIMOR
URBANISTIK, BASHKIA TIRANË
OBJEKTI:
Anullimin e aktit administrativ “Njoftim për prishje objekti”
nr.5632, datë 01.06.2012 të Inspektoriatit Ndërtimor Urbanistik Bashkia Tiranë.
Baza Ligjore: Nenet 32, 33 të K.Pr.Civile,
ligji nr.9780, datë 16.07.2007 “Për inspektimin e ndërtimit”
dhe aktet nënligjore dalë në zbatim të tij dhe K.Pr.Administrative.

vendosur:
Rrëzimin e kërkesëpadisë si të pabazuar në ligj dhe në prova.

Ndryshimin e vendimit civil nr.9062, datë 04.10.2012 të Gjykatës së Rrethit
Anullimin e aktit administrativ, “Njoftim për prishje” nr.5632, datë
01.06.2012 të Inspektoriatit Ndërtimor Urbanistik Bashkia Tiranë.

Bashkia Tiranë, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.1183, datë 21.05.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë lënien në fuqi
të vendimit nr.9062, datë 04.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Shkaqet që pala e paditur Bashkia Tiranë paraqet në rekurs, janë:

 Pretendimi i paditësit, i pranuar edhe nga gjykata e apelit se, Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë ka gabuar në vlerësimin e fakteve kur konstaton se vendimi i INU-së
nuk është në përputhje me nenin 116 të K.Pr. Administrative nuk qëndron.
 Po të marrim me radhë të gjitha pikat e përcaktuara në këtë nen evidentohet se:
Organi që ka nxjerrë aktin administrativ nr.5632, datë 01.06.2012 është
Kryeinspektori i INU-së, i përcaktuar me nenin 3 të ligjit nr.9780, datë 16.07.2007
760
“Për Inspektimin e Ndërtimit”, pra organi në këtë rast është i identifikuar.
 Akti administrativ nr.5632 prot, datë 01.06.2012 është nxjerrë brenda kompetencave
lëndore dhe tokësore. Është brenda kompetencave lëndore, sepse është në përputhje
me nenet 81/2 të ligjit nr.10119, datë 23.04.2009 “Për Planifikimin e Territorit”, me
ndryshimet e pësuara, si dhe me nenin 5/a, d të ligjit nr.9780, datë 16.07.2007 është
brenda kompetencës territoriale se ndodhet brenda territorit administrativ të Bashkisë
së Tiranës.
 Vendimi i inspektoratit është në formën dhe procedurën e kërkuar nga ligji nr.9780,
datë 16.07.2007 “Për Inspektimin e Ndërtimit”, nenet 5/a dhe d, 12 dhe 13, si dhe
nenin 83 të ligjit nr.10119, datë 23.04.2009, me ndryshimet e pësuara.
 Pretendimi i paditësit i pranuar edhe nga gjykata e apelit se: Gjykata ka gabuar kur e
konsideron padinë të pabazuar në ligj dhe prova kur argumenton se aktet e të paditurit
janë nxjerrë në përputhje me urdhërimet e neneve 12, 13 të ligjit nr.9780, datë
16.07.2007 “Për inspektimin e INU-së ” nuk qëndron për arsyet e thëna më sipër.
 Në zbatim të neneve 5, 12, 13, të ligjit nr.9780/2007 dhe neneve 81, 83/6 të ligjit
nr.10119/2009, me shkresën nr.1578 prot, datë 25.05.2012 INU-ja, në zbatim të ligjit
nr.10119, datë 23.04.2009 “Për Planifikimin e Territorit”, i ka dërguar praktikën për
shqyrtim të mëtejshëm DPPZHT në Bashkinë e Tiranës, e cila pasi ka shqyrtuar
procedurën e ndjekur me shkresën nr.1578/1 prot, datë 25.05.2012 i kthen përgjigje
INU-së ku theksohet se subjekti “Kinema Millenium” nuk ka aplikuar, pranë
Autoritetit Vendor të Planifikimit në zbatim të nenit 83/6, dhe vetëm pas ndjekjes së
kësaj procedure INU-ja ka nxjerrë aktin administrativ objekt gjykimi.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi çështjen në tërësi, në dhomën
e këshillimit, në përfundim;
VËREN
nr.31001-02723-00-2013 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditëse Shoqëria “Gea
Valle Verde” Sh.p.k dhe i paditur Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik, pranë Bashkisë Tiranë,
me objekt: Anullimin aktit administrativ “Njoftim për prishje objekti” nr.5632, datë
01.06.2012 të Inspektoriatit Ndërtimor Urbanistik Bashkia Tiranë.
2. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.1183, datë
21.05.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë i zbatimit të keq të ligjit material,
prandaj si i tillë ai duhet të prishet, duke u lënë në fuqi vendimi nr.9062, datë 04.10.2012 i
3. Në referim të dokumentacionit ligjor të administruar në dosje rezulton se paditësja

Shoqëria “Gea Valle Verde” Sh.p.k është subjekt i të drejtës tregtare shqiptare, i regjistruar
me datë 02.07.1999 dhe që ushtron aktivitetin e saj tregtar në fushën e Bar Restorant, etj.
4. Inspektorët e të paditurit, Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik, Bashkia Tiranë në
datë 01.06.2012 me njoftimin për prishje objekti nr.5632, datë 01.06.2012 ka njoftuar
Kinema Millenium në Tiranë se në bazë të ligjit nr.9780, datë 16.07.2007 “Për inspektimin e
ndërtimit” dhe ligjit nr.10119, datë 23.04.2009 “Për planifikimin e territorit” gjatë kontrollit
të ushtruar prej inspektorëve të tij është konstatuar se kryhen punime ndërtimi prej këtij
subjekti në ambientin në të cilin ushtron aktivitetin tregtar pa dokumentacion tekniko-ligjor.
761
5. Në lidhje me këtë konstatim inspektorët kanë mbajtur procesverbalin përkatës datë
23.05.2012, i cili konsiston në evidentimin e faktit që po ndërtohej një shtesë me
konstruksion metalik mbi katin e dytë me sipërfaqe prej 40 m2.
6. Me vendimin nr.471, datë 25.05.2012 INU, Bashkia Tiranë ka vendosur pezullimin
e punimeve, duke e ftuar subjektin të paraqiste pranë tij të gjithë dokumentacionin tekniko-
ligjor nëse e dispononte për këtë ndërtim.
7. Pala paditëse pretendon se, Shoqëria “Gea Valle Verde” Sh.p.k është poseduese e
ligjshme e një objekti Bar Restorant të ndodhur në Tiranë i njohur si ish-Bar Kalaja, të cilin e
ka marrë me qira nëpërmjet kontratës së qirasë nr.1059/121, datë 03.03.2000 lidhur midis
paditësit dhe Ministrisë së Ekonomisë dhe Privatizimit për një periudhë 20 vjeçare.
8. Ajo pretendon që ambientet në të cilat ai zhvillon aktivitetin tregtar janë pjesë
përbërëse e një godine në të cilën ushtron aktivitet edhe Shoqëria “International Distribution
for Albania” (IDA) Sh.a.
9. Pala paditëse pretendon gjithashtu se, Shoqëria “Gea Valle Verde” Sh.p.k po bën
disa përmirësime strukturore në objektin në përdorim të saj, të cilat në thelb nuk përbëjnë
ndërtim të paligjshëm, por padrejtësisht nga i padituri konsiderohen si ndërtim pa leje.
10. Duke pretenduar se vendimi i palës së paditur është një akt absolutisht i
pavlefshëm, pasi prej saj janë shkelur urdhërimet e ligjit nr.9780, datë 16.07.2007 “Për
inspektimin e ndërtimit”, por edhe sepse akti objekt i këtij gjykimi i është adresuar një
subjekti, i cili nuk ekziston, pasi sipas saj nuk ka ndonjë subjekt tregtar me emrin “Kinema
Millenium”, pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.

vendosur:
Rrëzimin e kërkesëpadisë si të pabazuar në ligj dhe në prova.
.....Gjykata pas analizës së provave dhe fakteve në gjykim vlerëson se kërkesëpadia e
ngritur prej paditësit “Gea Valle Verde” Sh.p.k është e pabazuar në ligj, por edhe në prova
dhe çmon se ajo duhet të rrëzohet.
Së pari gjykata konstatoi gjatë gjykimit që vendimi objekt gjykimi në kuptim të nenit
116 të K.Pr. Administrative është një vendim në përputhje me këtë dispozitë, pasi është
nxjerrë nga një organ administrativ i identifikuar që konkretisht është INU Bashkia Tiranë,
është nxjerrë brenda kompetencave të tij të përcaktuara në ligjin material si dhe është
nxjerrë në përputhje të plotë me formën dhe procedurën e kërkuar nga ligji.
Veç sa sipër gjykata gjatë shqyrtimit gjyqësor konstatoi gjithashtu që nga ana e
paditësit nuk u paraqit asnjë provë në gjykim për të provuar pretendimet e tij si në lidhje me
faktin që nuk ka subjekt tregtar me emrin Kinema Millenium, ashtu edhe me faktin që nuk iu
është vënë në dispozicion akti dhe nuk iu është dhënë mundësia për të paraqitur
dokumentacionin pranë të paditurit. Në lidhje me aktet objekt gjykimi, gjykata vlerëson se
ato janë nxjerrë në përputhje të plotë me urdhërimet e nenit 12 dhe 13 të ligjit nr.9780, datë
16.07.2007 “Për inspektimin e ndërtimit” ....
Ndryshimin e vendimit civil nr.9062, datë 04.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë në këtë mënyrë:
Anullimin e aktit administrativ, “Njoftim për prishje” nr.5632, datë 01.06.2012 të
Inspektoriatit Ndërtimor Urbanistik Bashkia Tiranë.
762
......Pala paditëse ka bërë disa përmirësime strukturore në objektin në përdorim të
saj, të cilat nuk janë ndërtim të paligjshme dhe ato padrejtësisht janë konsideruar nga pala e
paditur si ndërtim pa leje.
Nga aktet në dosjen gjyqësore rezultoi se pala paditëse Shoqëria “Gea Valle Verde”
Sh.p.k nuk është kontaktuar nga inspektor apo përfaqësues të INU Bashkia Tiranë në asnjë
rast dhe shqyrtimi administrative është bërë pa e vënë në dijeni atë dhe pa i krijuar asaj
mundësinë të vërë në dispozicion dokumentacionin dhe pretendimet e saj lidhur me riparimet
që ajo po bënte.
Në gjykim është provuar pretendimi i palës paditëse se akti nr.5632, datë 01.06.2012
“Njoftimin për prishje objekti”, objekt gjykimi është një akt absolutisht i pavlefshëm, pasi
prej të paditurit janë shkelur urdhërimet e ligjit nr.9780, datë 16.07.2007 “Për inspektimin e
ndërtimit”, konkretisht nenet 12 dhe 13 të këtij ligji, është provuar se pala e paditur ka
vepruar në kundërshtim me ligjin nr.10279, datë 20.5.2010 “Për kundërvajtjet
administrative”, konkretisht me neni 16 të tij, që bën fjalë për “Shqyrtimin e kundërvajtjes
administrative në prani të kundërvajtësit”, është akt që i është adresuar një subjekti, që nuk
ekziston, pasi nga provat në dosjen gjyqësore ka rezultuar e provuar se nuk ka ndonjë subjekt
tregtar me emrin “Kinema Millenium” .
Pala e paditur ka vepruar në kundërshtim me ligjin lidhur me procedurat e shqyrtimit
të kundërvajtjes administrative, lidhur me njoftimet e aktit të konstatimit si dhe me afatet. Në
nenin 12, paragrafi i tretë dhe i katërt i ligjit me nr.9780, datë 16.07.2007 “Për inspektimin e
ndërtimit” dhe që bën fjalë për ushtrimin e kontrollit është parashikuar gjendja e konstatuar
gjatë kontrollit pasqyrohet në procesverbalin përkatës. Mbajtja e procesverbalit është e
detyrueshme në çdo rast kontrolli dhe nënshkruhet si nga kryeinspektori/inspektori që kryen
kontrollin, ashtu dhe nga subjekti i kontrolluar, kur ky i fundit është i pranishëm dhe nuk
kundërshton të nënshkruajë. Një kopje e procesverbalit i jepet subjektit të kontrolluar. Kur
subjekti i kontrolluar nuk pranon të nënshkruaj procesverbalin ose nuk është i pranishëm, ky
fakt pasqyrohet në procesverbal dhe i jepet një kopje e procesverbalit brenda 5 ditëve nga
data e kontrollit. Nëse identiteti dhe adresa e subjektit të kontrolluar nuk dihen, një kopje e
procesverbalit të konstatimit afishohet për 10 ditë në vend publikimet e
bashkisë/komunës/qarkut përkatës dhe në kantierin e ndërtimit. Me kalimin e këtij afati,
vlerësohet se subjekti i kontrolluar është njoftuar për rezultatin e kontrollit.
Pala e paditur ka vepruar edhe në kundërshtim me ligjin me nr.10279, datë
20.05.2010 “Për kundërvajtjet administrative”, konkretisht me nenin 16 të tij, që bën fjalë
për “Shqyrtimin e kundërvajtjes administrative në prani të kundërvajtësit”, ku është
përcaktuar se: Shqyrtimi i kundërvajtjes administrative, si rregull, bëhet në prani të
kundërvajtësit.” në pikën 2 të këtij neni janë parashikuar rastet se kur ky shqyrtim mund të
bëhet në mungesë të kundërvajtësit.”Shqyrtimi mund të bëhet në mungesë: a) kur vërtetohet
se kundërvajtësi ka marrë dijeni dhe nuk ka shkaqe justifikuese për mosparaqitje; b) kur ligji
i posaçëm parashikon konstatimin e shkeljes nëpërmjet aparaturave; c) për raste të tjera, të
rregulluara me ligi të posaçëm. Pala paditëse, nuk është thirrur për të marrë pjesë në
shqyrtimin e kundërvajtjes, nuk është njoftuar për shkeljet e konstatuara dhe nuk konfirmohet
se ajo ka marrë dijeni për shqyrtimin e kundërvajtjes administrative. Nga aktet në dosjen
gjyqësore dhe nga rrethanat e faktit të vlerësuara ato në raport me përcaktimet e bëra në
pikën 2 të nenit 16 të ligjit me nr.10279, datë 20.5.2010 “Për kundërvajtjet administrative”
rezulton se nuk jemi përpara asnjërit nga rastet, kur pala e paditur mund të shqyrtonte
kundërvajtjen në mungesë të palës paditëse.
Nisur nga këto konsiderata juridike Gjykata e Apelit Tiranë arrin në përfundimin, se
vendimi civil nr.9062, datë 04.10.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duhet të
ndryshohet dhe duhet të vendoset rrëzimi i kërkesëpadisë, për të gjitha ato rrethana dhe fakte
që përmenden më sipër nga Gjykata e Apelit Tiranë në këtë vendim.....
763
15. Në nenin 45 të ligjit nr.8405, datë 17.09.1998 “Për Urbanistikën”, i ndryshuar

parashikohet se:
Çdo person fizik e juridik, vendas ose i huaj që do të ndërtojë në territorin e
Republikës së Shqipërisë duhet të pajiset me leje ndërtimi. Ky është dokumentacioni i vetëm
ligjor mbi bazën e të cilit lejohet ndërtimi. Leja e ndërtimit i jepet personit juridik ndërtues të
licencuar.
Si në rastin kur toka është pronë private, ashtu dhe kur ajo është pronë publike,
personi juridik ndërtues duhet të paraqesë kontratën e lidhur me pronarin e tokës ose me
personin që ka marrë sheshin e ndërtimit nga KRRT-ja Kërkesa për leje ndërtimi bëhet sipas
formularëve 3 dhe 3/1, pjesë e ligjit, përveç lejeve të ndërtimit për projektet e infrastrukturës
rrugore. Formulari i kërkesës për projektet e infrastrukturës rrugore miratohet nga ministri
përgjegjës. Në rregulloren e urbanistikës përcaktohen kërkesat teknike të dokumenteve dhe
forma grafike e tyre.
– Shqyrtimi i kërkesës kalon në dy faza:
procedimi për shqyrtimin administrativ të kërkesës;
b) shqyrtimi dhe miratimi i lejes së ndërtimit nga organi kompetent, KRRT-ja
vendore.
– Procedimi për shqyrtimin administrativ të kërkesës bëhet nga njësia e urbanistikës
dhe këshilli teknik në njësinë vendore.
– Njësia e urbanistikës, brenda 5 ditëve, shqyrton dokumentacionin vetëm për çështje
të përmbushjes së formës dhe dërgon në adresë të kërkuesit vërtetimin, ku përcaktohet data e
marrjes në dorëzim të kërkesës, të dhënat që identifikojnë kërkesën dhe dokumentet
bashkëlidhur, si dhe njoftimin se do të nisë procedura e shqyrtimit administrativ të kërkesës.
Në rast se gjatë shqyrtimit për çështje të formës vihen re mangësi në
dokumentacionin e kërkuar, sipas këtij ligji, aplikimi nuk pranohet dhe kërkesa së bashku me
dokumentet shoqëruese i kthehen mbrapsht kërkuesit me njoftimin se shqyrtimi administrativ
i kërkesës nuk ka filluar.
Kur njësia e urbanistikës në njësinë vendore nuk dërgon në adresë të kërkuesit,
brenda 5 ditëve pune, njoftimin se do të nisë procedurën e shqyrtimit administrativ të
kërkesës, aplikimi konsiderohet i pranuar në heshtje dhe njësia e urbanistikës detyrohet të
nisë procedurën e shqyrtimit administrativ të kërkesës.
– Me fillimin e procedimit për shqyrtimin administrativ të kërkesës, njësia e
urbanistikës dhe këshilli teknik duhet të shqyrtojnë kërkesën brenda 35 ditëve pune nga data,
në të cilën kërkesa konsiderohet e pranuar, sipas këtij neni.
Në rast se gjatë procedimit për shqyrtimin administrativ të kërkesës, njësia e
urbanistikës konstaton se dokumentacioni i kërkuesit ka të meta tekniko-ligjore në
përmbajtje, i dërgon kërkuesit njoftimin për plotësimin e të metave, duke i vendosur një afat,
sipas Kodit të Procedurave Administrative.
Me dërgimin e njoftimit të mësipërm, pezullohet llogaritja e afateve të shqyrtimit,
sipas këtij ligji, deri në plotësimin e të metave nga kërkuesi. Me plotësimin e tyre, kërkuesi
rivendoset në afatin 35-ditor të procedimit për shqyrtimin administrativ të kërkesës.
Nëse edhe pas përfundimit të afatit të vendosur për plotësimin e të metave në njoftim
kërkuesi nuk ka plotësuar të metat e konstatuara, atëherë njësia e urbanistikës ndërpret
procedimin për shqyrtimin administrativ të kërkesës dhe njofton kërkuesin, duke i kthyer edhe
dokumentacionin.
Njësia e urbanistikës dhe këshilli teknik, brenda afatit 35-ditor, duhet të shqyrtojnë
kërkesën dhe t'i njoftojnë kërkuesit përfundimin e procedimit të shqyrtimit administrativ të
kërkesës, pranimin ose jo të saj.
764
– Kur njësia e urbanistikës, në përfundim të afatit 35-ditor, nuk dërgon në adresë të
kërkuesit njoftimin për:
a) mospranimin e shqyrtimit administrativ të kërkesës;
b) depozitimin për shqyrtimin dhe miratimin e lejes së ndërtimit në KRRT në
përfundim të procedimit për shqyrtim administrativ të kërkesës;
atëherë kërkesa konsiderohet e pranuar në heshtje dhe dokumentacioni i përcillet për
shqyrtim dhe miratim KRRT-së së njësisë vendore.
16. Në nenin 48 të ligjit nr.8405, datë 17.09.1998 “Për Urbanistikën”, i ndryshuar

parashikohet se:
Leja e ndërtimit kërkohet për kryerjen e punimeve si vijon:
- ndërtime të reja të çdo lloji, mbi e nëntokësore, shtesa, impiante të ndryshme, rrugë,
ura, porte, aeroporte, autostrada, hekurudha, punime infrastrukture, ujësjellës, kanalizim,
telefoni, elektrik, tubacione gazi, nafte, avulli, varreza, karriera të materialeve të ndërtimit,
- ndërtime mbi themele ekzistuese,
- ndryshime të objekteve që prekin anën e jashtme të tij me elemente arkitektonike, si
dhe kur bëhen ndërhyrje në konstruksion dhe në qëndrueshmërinë e objektit ekzistues,
- hapje dhe mbyllje dritaresh, hapje në katet e para të objekteve ekzistuese, përshtatje
në shtimin e vëllimit të objektit në formë shtesash anësore ose ngritje kati shtesë,
- ripunim të rifiniturave të jashtme, suvatime, ngjyrosje etj.,
- rrethime të përkohshme dhe të përhershme,
- rrethime e ndërtime të përkohshme për periudhën e realizimit të punimeve të
ndërtimit,
- ndërtime barakash, ekspozitash, panairesh, tribunash, reklamash etj.
- prerje drurësh,
- prishje ndërtesash.
17. Në nenin 83/6 të ligjit nr.10119, datë 23.04.2009 “Për Planifikimin e Territorit”, i
ndryshuar parashikohet se:
Për punimet e kryera pa leje ose në shkelje të kushteve të lejes, sipas këtij ligji,
autoritetet e inspektimit, krahas dënimit për kundërvajtjet e konstatuara, sipas nenit 82 të
këtij ligji, i kërkojnë kundërvajtësit të paraqesë pranë autoritetit përgjegjës të planifikimit,
sipas seksioneve III, IV e V të këtij kreu, një kërkesë për pajisjen me leje të punimeve të
paligjshme ose të kryera në shkelje të kushteve të lejes fillestare.
Kundërvajtësi paraqet, së bashku me kërkesën për zhvillim, dokumentin që vërteton pagimin
e gjobës së vënë, sipas nenit 82 të këtij ligji, brenda 30 ditëve nga data e vendimit për
kundërvajtjen administrative.
e paditur Bashkia Tiranë, përmban shkaqe nga ato që parashikohen në ligj, prandaj ka vend
që vendimi i gjykatës së apelit të cënohet.
19. Nga citimi i nenit 45 të ligjit nr.8405, datë 17.09.1998 “Për Urbanistikën”, i
ndryshuar evidentohet se: çdo person fizik e juridik, vendas ose i huaj që do të ndërtojë në
territorin e Republikës së Shqipërisë duhet të pajiset me leje ndërtimi. Ky është
dokumentacioni i vetëm ligjor mbi bazën e të cilit lejohet ndërtimi. Ndërsa në nenin 48 të
ligjit nr.8405, datë 17.09.1998 “Për Urbanistikën”, i ndryshuar parashikohen rastet për të cilat
kërkohet leje dhe më konkretisht: Leja e ndërtimit kërkohet për kryerjen e punimeve si
vijon: .....ripunim të rifiniturave të jashtme, suvatime, ngjyrosje, etj.
765
20. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, pretendimi i ngritur në
rekurs nga pala e paditur Bashkia Tiranë se: .... Vendimi i inspektoratit është në formën dhe
procedurën e kërkuar nga ligji nr.9780, datë 16.07.2007 “Për Inspektimin e Ndërtimit”,
nenet 5/a dhe d, 12 dhe 13, si dhe neni 83 i ligjit nr.10119, datë 23.04.2009, me ndryshimet e
pësuara. Pretendimi i paditësit i pranuar edhe nga gjykata e apelit se: Gjykata ka gabuar kur
e konsideron padinë të pabazuar në ligj dhe prova kur argumenton se aktet e të paditurit janë
nxjerrë në përputhje me urdhërimet e nenit 12, 13 të ligjit nr.9780, datë 16.07.2007 “Për
inspektimin e INU-së nuk qëndron .....është i drejtë dhe i bazuar në ligj, pasi në gjykimin në
shkallë të parë dhe në gjykatën e apelit ka rezultuar e provuar se pala paditëse Shoqëria “Gea
Valle Verde” Shpk në momentin e kontrollit nga inspektorët e palës së paditur ka qenë duke
kryer punime ndërtimi të një shtese konstruksion metalik, pa lejen e organeve përkatëse.
21. Arsyetimi i gjykatës së apelit se në këtë rast ndodhemi përpara pavlefshmërisë
absolute të aktit administrativ, të parashikuar nga neni 116 i K.Pr.Administrative është i
pabazuar në ligj, sepse akti është nxjerrë nga një organ administrativ i identifikuar, i cili ka
qenë kompetent për nxjerrjen e tij. Nga ana tjetër akti administrativ është nxjerrë brenda
kompetencave që i jep ligji organit administrativ, ndërsa përsa i përket procedurës së
nxjerrjes së aktit në këtë rast ligji kërkon që të verifikohet nga inspektorët shkelja në vend
dhe në se rezuton ndërtin pa leje inspektorët janë të detyruar që të përpilojnë procesverbalin e
konstatimit në prezencë ose në mungesë të kundërvajtësit, duke bërë në të edhe shënimet
përkatëse.
22. Pas konstatimit të ndërtimit pa leje, pala e paditur ka vendosur pezullimin e
punimeve, duke i kërkuar palës paditëse që të paraqiste dokumentat ligjore. Kjo e fundit nuk
ka paraqitur asnjë dokument, duke pretenduar se punimet që po kryente nuk mund të
konsideroheshin ndërtim pa leje, në një kohë që ligji kërkon që edhe për ngjyrosjen e fasadës
së jashtme të objekteve, subjekti duhet të paiset me leje. Nga dita e pezullimit të punimeve
dhe deri në nxjerrjen e vendimit për prishjen e strukturës metalike pala e paditur INU, pranë
Bashkisë Tiranë ka pritur edhe disa ditë dhe pasi pala paditëse nuk ka paraqitur asnjë lloj
dokumenti, organi administrativ në përputhje të plotë me ligjin ka nxjerrë aktin administrativ
për prishjen e konstruksionit metalik, prandaj me të drejtë gjykata e shkallës së parë ka arritur
në konkluzionin që kërkesëpadia duhet të rrëzohet.
përfundimin se, rekursi i paraqitur nga Bashkia Tiranë është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë
ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet, duke u
vendosur lënia në fuqi e vendimit të gjykatës së shkallës së parë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/b të ligjit nr.49,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1183, datë 21.05.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.9062, datë 04.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Tiranë, më 28.01.2016
766
Nr. 00 - 2016 - 1200 i Vendimit (56)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: SHOQËRIA “JOEM” SH.P.K

I PADITUR: DEGA E DOGANËS DURRËS
PERSON I TRETË: AVOKATURA E SHTETIT, ZYRA
VENDORE DURRËS
OBJEKTI:
Pavlefshmëri e vendimit nr.253, datë 15.10.2012
të Degës së Doganës Durrës.
Baza Ligjore: Nenet 289, 18, 216 e vijues të K.Doganor,
nenet 135 - 137 të K.Pr.Administrative
dhe VKM nr.205, datë 13.04.1999.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.(11-2013-638) 317, datë

Të pranojë kërkesëpadinë e paditësit “Joem” Shpk me të paditur Dega e
Doganës Durrës me person të tretë Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Durrës.
Të konstatojë pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ vendim nr.253,
datë 15.10.2012 të Degës së Doganës Durrës.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.537/10-2013-1165, datë 22.07.2013 ka

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit civil nr.(11-2013-638) 317, datë 06.02.2013 të
Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të kenë paraqitur rekurs pala e paditur Dega e
Doganës Durrës dhe Zyra Vendore e Avokaturës së Shtetit Durrës, të cilat kërkojnë:
Ndryshimin e vendimit nr.(11-2013-638) 317, datë 06.02.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës dhe vendimit nr.537/10-2013-1165, datë 22.07.2013 të Gjykatës së Apelit
Durrës, dhe rrëzimin e kërkesëpadisë.
Shkaqet që pala e paditur Dega e Doganës Durrës paraqet në rekurs, janë:

 Dega e Doganës Durrës, Autoriteti Doganor ka zbatuar me përpikëri të gjithë
procedurën për auditimin, përpilimin e procesverbalit, njoftimit, dhënies mundësi për
të shprehur argumentet mbi konstatimin e kryer, nxjerrjen e vendimeve dhe njoftimet
767
e tyre konform dispozitave të ligjit material Kodit Doganor, por edhe dispozitave të
Kodit të Procedurës Administrative.
 Pala paditëse për faj të saj nuk ka ezauruar rrugën e ankimit administrativ parashikuar
si nga Kodi Doganor dhe Kodi i Procedurës Administrative.
 Pala paditëse i është drejtuar gjykatës, duke kërkuar pavlefshmërinë absolute të
vendimit nr.253, datë 15.10.2012 të Degës së Doganës Durrës, duke e ngritur padinë
mbi bazë ligjore që ka të bëjë vetëm me dispozita proceduriale dhe në asnjë rast nuk u
provuar se çfarë dispozitash janë shkelur prej autoritetit doganor në marrjen e
vendimit. Vendimi i Degës së Doganës Durrës është vendim i dalë në përputhje të
plotë me ligjin me formën dhe përmbajtjen, procedurën e kërkuar nga një organ i
identifikuar dhe brenda kompetencave që i njeh ligji.
 Gjykata në interpretimin e vendimit të saj i është referuar fakteve dhe rrethanave të
ndodhura pas marrjes së vendimit administrativ objekt kundërshtimi, gjykata në
interpretimin e vendimit të saj i është referuar fakteve dhe rrethanave të ndodhura pas
marrjes së vendimit administrativ objekt kundërshtimi, pretendime të cilat mund të
ngriheshin në një tjetër padi. Vetë gjykata nuk ka arsyetuar përse është absolutisht i
pavlefshëm vendimi i Degës së Doganës Durrës, por vetëm ka pohuar: ... pala
paditëse ka vepruar në kundërshtim me nenet 18-20, 285, 286 të Kodit Doganor, si
dhe neneve 20, 116 të Kodit Procedurës Administrative kjo sepse paditësi nuk është
njoftuar për procedimin administrativ të filluar në ngarkim të tij (jemi përpara një
shqyrtimi aposterior), nuk është dëgjuar në momentin e mbajtjes së procesverbaleve
në mënyrë që ai të jepte versionin e tij, si dhe të mund të paraqiste dokumenta e prova
që ai dispononte (pala paditëse e ka dhënë mendimin e tij në momentin e deklarimit të
DAV-it përkatës), nuk provohet ti jenë komunikuar rregullisht aktet gjatë procedimit
administrative (bie në kundërshtim me faktin dhe rrethanat si dhe provat e
administruara), në rastin konkret jo vetëm procesverbali, por akti administrativ është
nxjerrë në kundërshtim me procedurën ligjore të përcaktuar e si të tillë është në
kundërshtim flagrant me ligjin në vështrim të nenit 116 të KPA (nuk arsyeton faktin
përse është në kundërshtim flagrant me ligjin dhe me kë konkretisht dhe çfarë
procedure ligjore konkretisht është shkelur).
 Gjykata ka gabuar në arsyetimin e vendimit kur nga njëra anë shprehet se ... në
përfundim të gjykimit gjykata dëgjoi konkluzionet përfundimtare të palëve ku paditësi
kërkoi pranimin e padisë sipas objektit dhe pala e paditur dhe Avokatura e Shtetit
kërkuan rrëzimin e kërkesës”, pra si një procedurë e ndjekur konform dispozitave të
K.Pr.Civile dhe nga ana tjetër nuk merr në trajtim asnjë argument ligjor të paraqitur
nga ana jonë në konkluzionet përfundimtare me shkakun e vetëm se më tej pala e
paditur në konkluzionet përfundimtare ngre dhe disa pretendime të tjera, të cilat në
vlerësimin e gjykatës nuk i përkasin këtij gjykimi, por në to përmendet subjekti
“Dolani” Shpk e në përfundim kërkon rrëzimin e kërkesëpadisë së Shoqërisë “Joem”
Shpk. Në vlerësimin e gjykatës nuk paska rëndësi thelbi dhe trajtimi i çështjeve të
ngritura në proces, por lapsuset, të cilat në rast se do të ishin zbatuar me korrektësi
procedurat për zhvillimin e seancave të konkluzioneve përfundimtare ku palët thirren
për të dhënë pretendimet e fundit këto lapsuse do të korrigjoheshin po brenda seancës
dhe nuk do të bëheshin shkak për pranimin e kërkesëpadisë apo për të shpallur
vendimin e Degës së Doganës Durrës si absolutisht të pavlefshëm, ky arsyetim i
gjykatës të drejton drejt prishjes së vendimit për parregullsi proceduriale gjatë
procesit gjyqësor të zhvilluar.
768
Shkaqet që Zyra Vendore e Avokaturës së Shtetit Durrës paraqet në rekurs,
janë:
 Në aspektin procedurial shoqëria nuk ka ezauruar ankimin administrativ, pranë
Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave, organ i cili ka kompetencën për të shqyrtuar
një vendim të Degës Doganës, e përcaktuar shprehimisht në nenin 289 të Kodit
Doganor. Dispozita e përcaktuar në Kodin Doganor është e karakterizuar nga disa
kushte, të cilat e vendosin kërkuesin në detyrimin për plotësimin paraprak të tyre, me
qëllim shqyrtimin e kërkesës së apeluar. Mos plotësimi i këtyre kushteve e bën
automatikisht të pa pranueshëm ankimin dhe për rrjedhojë nuk shqyrtohet në themel,
vendimmarrja e organit administrativ në rang më të ulët. Dispozitat proceduriale
civile, konkretisht neni 324 i K.Pr.C dhe neni 289 i Kodit Doganor si ligji material që
rregullon procedurat doganore, parashikojnë se hetimi dhe shqyrtimi gjyqësor për
ligjshmërinë ose jo të një akti administrativ, duhet të jetë në pajtueshmëri me këto
dispozita, Kodi i Procedurës Administrative përcakton qartë në nenin 137 /3 se: në
parim palët e interesuara mund ti drejtohen gjykatës vetëm pasi të kenë ezauruar
ankimin administrativ.
 Pala paditëse pretendon se objekti i kërkimit është konstatimi i pavlefshmërisë
absolute të aktit dhe në këto kushte paska të drejtë të investojë gjykatën, pa qenë
nevoja për të konsumuar rrugën administrative. Ky pretendim është tërësisht i pa
bazuar në ligj.
 Në kuptim dhe interpretim të ligjit procedurial administrativ, rekursi administrativ
është një masë mbrojtëse dhe njëkohësisht një mënyrë e realizimit të kontrollit të
brendshëm administrativ. Neni 18 i Kodit të Procedurave Administrative parashikon
se: Në mënyrë që të mbrohen të drejtat kushtetuese dhe ligjore të personave privatë,
veprimtaria administrative i nënshtrohet: a) kontrollit të brendshëm administrativ në
përputhje me dispozitat e këtij Kodi mbi ankimin administrativ; dhe b) kontrollit nga
gjykatat në përputhje me dispozitat e Kodit të Procedurës Civile. Referuar kësaj
dispozite ligjore, jo rastësisht legjislatori ka përcaktuar si fazë të parë kontrollin e
brendshëm administrativ me anë të dispozitave mbi ankimin administrativ dhe më pas
shkon në fazën e dytë që është kontrolli i ushtruar nga gjykata, sipas dispozitave të
K.Pr.Civile.
 Është ky moment procedurial i pa ezauruar nga paditësi, që e bën të pa pranueshëm
kërkimin e tij drejtuar gjykatës, por nga ana tjetër, shtojmë faktin se në hierarkinë e
ligjeve të miratuara nga legjislatori në RSH, praktika ligjore është unifikuar tashmë
me faktin, se dispozitat e ligjit material, kanë përparësi ndaj atyre proceduriale.
Konkretisht dispozitat e Kodit Doganor nuk përcaktojnë në asnjë nen, mos ushtrimin
e rekursit administrativ, kur pretendohet pavlefshmëri absolute e aktit.
 Padia për kërkimin e pavlefshmërisë absolute të aktit, përqendrohet në vërtetimin e
fakteve dhe rrethanave të respektimit të formës, procedurës dhe organit kompetent
dhe nuk lidhet aspak me themelin e gjykimit, i cili i nënshtrohet një shqyrtimi të
zakonshëm me objekt anullimin e aktit. Edhe gjatë shqyrtimit në gjykatën e shkallës
parë, ashtu edhe në gjykatën e apelit, pala paditëse u përqendrua tek themeli i
gjykimit, ndërkohë asnjëra nga gjykatat nuk mori përsipër të shqyrtonte në detaje
bazën ligjore të kërkimit, shkaqet dhe rrethanat që të çojnë në pavlefshmërinë e aktit,
por u mjaftuan vetëm me shpjegimet e palës paditëse, e cila keq orientoi gjykatat.
 Në aspektin material Autoritetet Doganore kanë të drejtë me nismën e tyre, të
rishikojnë aposteriori çdo praktikë doganore, duke rregulluar pasojat juridike të
konstatuara, e përcaktuar qartë kjo në dispozitat doganore dhe aktet nënligjore të dala
në zbatim të tyre. Kjo është baza ligjore e veprimeve të autoriteteve doganore,
ndërhyrjen e të cilave pala paditëse e quan në kundërshtim me ligjin.
769
 Me shkresën nr.7605/1 prot, datë 16.10.2012 “Njoftim Vendimi”, drejtuar subjektit
“Joem” Shpk, vërtetohet njoftimi i procedurës ligjore të mbajtur nga autoritetet
doganore, duke i dhënë mundësinë palës paditëse të provojë, të argumentojë, të
kundërshtojë dhe të pretendojë, në lidhje me konstatimin dhe rezultatin
vendimmarrjes. Theksojmë se në fund të vendimit objekt gjykimi, Dega e Doganës
Durrës, ka shpallur të drejtën e ankimit administrativ, pranë Drejtorisë së
Përgjithshme të Doganave, pra rezulton qartë se është respektuar plotësisht procedura
ligjore dhe parimet proceduriale mbi informimin, të drejtën për tu dëgjuar etj. Është
vetë pala paditëse ajo që nuk ka ezauruar hapat ligjore që duhen ndjekur për tu
informuar, dëgjuar, argumentuar etj. Ndërkohë, për aq kohë sa praktika doganore
ishte hetuar nga departamenti i kontrollit pas zhdoganimit, pjesë e strukturës së
organit epror, atëhere ishte kjo strukturë që do të dëgjonte ankesat, kërkesat dhe
pretendimet e palës së proceduar administrativisht. Ky është edhe thelbi i
parashikimeve të nenit 20, 47, 93-95 K.Pr.Administrative.
 Analizojmë elementet e tjerë të pavlefshmërisë. Forma dhe përmbajtja, procedura
ligjore dhe organi kompetent. Vendimi nr.253, datë 16.10.2012 është një akt i nxjerrë
nga organi administrativ i identifikuar Dega Doganës Durrës, brenda kompetencave të
tij, në përputhje me legjislacionin doganor në fuqi, nenet 102, 287, 256/2/4, 261/2 të
Kodit Doganor dhe në VKM-në nr.205, datë 13.04.1999 “Dispozitat Zbatuese të
Kodit Doganor” në përputhje me përmbajtjen, qëllimin dhe procedurën e kërkuar në
ligjin material. Ky akt ka në tërësinë e tij të gjitha të dhënat e përshkruara hollësisht
në nenin 107 të K.Pr. Administrative, pasi përmban hyrjen, pjesën përshkruese
arsyetuese, me bazën ligjore përkatëse si dhe pjesa urdhëruese. Pjesë e nxjerrjes se
aktit administrativ, janë edhe të gjitha aktet zyrtare të marra në zbatim të vendimit
administrativ, të cilat formësojnë procedurën ligjore të nxjerrjes së tij.
 Në këto kushte, rezulton e pa provuar qoftë edhe njëri prej elementëve të formës,
përmbajtjes, procedurës ligjore apo organit kompetentet dhe kompetencave të këtij
organi të njohura me ligj, sipas nenit 116 të K.Pr.A, për të kërkuar me pavlefshmërinë
absolute të akti administrativ.
 Praktika doganore objekt shqyrtimi ka përcaktuar detyrimin doganor në formën e
taksës doganore dhe TVSH, në zbatim të ligjit nr.7928, datë 27.04.1995, “Për tatimin
e vlerës së shtuar”, Dega e Doganës Durrës, vepron si agjent doganor, i cili kryen
veprimet e arkëtimit për llogari të degës së tatim taksave përkatëse. Për këtë shkak,
vlera e TVSH-së së arkëtuar nga Dega e Doganës Durrës, nuk kalon në buxhetin e
këtij organi, por i kalon drejtpërdrejtë degës së tatim taksave në momentin e derdhjes
së saj në buxhet.
 Dispozitat ligjore të parashikuara në nenin 36 të ligjit nr.7928, datë 27.04.1995, “Për
tatimin e vlerës së shtuar”, kreu “furnizimi-shitja”, TVSH-në e paguan blerësi i fundit
ose më saktë konsumatori. Ndërkohë subjekti i tatueshëm, që është shitës i mallit,
nëse nuk e realizon pagesën e TVSH-së, atëhere diferenca e parealizuar i rimbursohet
po nga autoriteti tatimor d.m.th. në rast se paditësit nuk i është arkëtuar TVSH-ja
nëpërmjet shitjes së bërë me faturë tatimore me TVSH, atëhere në mbyllje të vitit
kontabël, nga ana e degës së tatim taksave i bëhet rimbursimi i vlerës së TVSH-së së
paguar në doganë dhe në këtë i njihet detyrimi që ka shteti ndaj kësaj shoqërie për
shumën e TVSH-së së paguar në doganë. Në këto kushte, bie poshtë edhe pretendimi i
paditësit për rimbursimin e TVSH-së.
Ka paraqitur kundërrekurs nga pala paditëse Shoqëria “Joem” Shpk, e cila

kërkon: Lënien në fuqi të vendimit nr.537, datë 22.07.2013 të Gjykatës së Apelit Durrës.
770
Shkaqet që paraqet në kundërrekurs pala paditëse Shoqëria “Joem” Shpk, janë:
 Nëse do t’i referohemi dosjes gjyqësore nuk mund të mos konstatohet se të dy
vendimet e gjykatave si asaj të shkallës parë edhe të gjykatës apelit janë marrë në
përputhje me ligjin rrjedhim i një hetimi të plotë e të gjithanshëm sipas përcaktimeve
të nenit 14 të K.Pr.Civile, ndërkohë që, pretendimet e ngritura në rekurs nga pala e
paditur nuk janë gjë tjetër veç se ato të ngritura në gjykatën e shkallës parë dhe në
gjykatën e apelit, të cilat janë bërë objekt shqyrtimi gjyqësor nga gjykatat dhe duke
mos u gjetur në përputhje me ligjin me të drejtë janë rrëzuar.
 Duke iu referuar procedurës të ndjekur pala e paditur në vendimmarrje me të drejtë të
dy gjykatat, arritën në përfundimin e drejtë se vendimi nr.253, datë 15.10.2012
përbente një akti administrativ, absolutisht të pavlefshëm, për shkak të shkeljes
thelbësore të ligjit doganor dhe dispozitave të K.Pr.A.
 Në nenet 20, 47, 51 K.Pr.A, përcaktohet e drejta e informimit për mbrojtjen e të
drejtat dhe interesat e ligjshme që preken si rezultat i veprimeve të ndërmarra gjatë
procedimit administrativ (në rastin konkret në çastin e deklarimit të mallit edhe në
kohën pas konstatimit të shkeljes së pretenduar). Ndërsa në Konventën e Kiotos, e cila
ndër të tjera përcakton procedurat bazë që duhet të ndiqen në rastet e zhdoganimit të
mallit është theksuar detyrimi për të informuar subjekti për çdo ndryshim që ka të bëjë
me procedurat doganore.
 Duke iu referuar praktikave doganore të lartpërmendura, Im-4 R nr.5431, datë
06.02.2011 e të tjerë, u provua, por edhe u pranua nga pala e paditur se në rastet
konkrete, që lidhen me zhdoganimi e artikullit patate, (praktika doganore objekt
kontestimi), Dega Doganës Durrës si organ vendimmarrës dhe kontrolli ka proceduar
haptazi në kundërshtim me ligjin dhe praktikën doganore, pasi edhe përse e dinte se
që me deklaratën e parë doganore në shkurt 2011, patatet në sezon prodhimi
taksoheshin me 10% dhe jo siç ishte deklaruar me % nuk informuan palën paditëse
apo përfaqësuesin e tërthortë agjencinë doganore për kalimin në sezonin kur aplikohej
tarifa 10%, ose në bazë të nenit 216 e në vijim të Kodit Doganor nëpërmjet draftit
doganor të ngarkonte me detyrime shtesë subjektin deklarues, palë paditëse, duke
përllogaritur detyrimet me tarifën që kërkonte ligji.
 Një procedim sipas kërkesave të ligjit, duke informuar apo ndërhyrë në deklaratën
doganore nga pala e paditur, të paktën pas praktikës së dytë doganore do të shmangte
vijimësinë gabimin në lidhje me përllogaritjen e detyrimet doganore, ndërkohë që
pasojat do të ishin shumë më të vogla dhe shteti do të kishte arkëtuar një detyrim të
plotë të importit, në nenin 216/1, 2, të Kodit Doganor është përcaktuar se borxhi
doganor lind nëpërmjet vendosjes në qarkullim të lirë të mallrave që u nënshtrohen
detyrimeve të importit dhe se borxhi lind në datën e pranimit të deklaratës doganore
në fjalë.
 Përkundrejt këtyre argumenteve, duke kuptuar keq ligjin procedural, si pala e paditur
edhe avokatura e përqendron shkeljen procedurale vetëm për rastet e informimit të
shkresave pa iu referuar përmbajtjes të ligjit material dhe konventave në fuqi.
 Në rrethanat e zbatimit të një tarife preferenciale, të kufizuara në afate kohore, ashtu
siç u konstatua më vonë nga kontrolli aposterior, autoriteti doganor i palës paditëse në
çastin e deklarimit të mallit gjatë plotësimit të deklaratës doganore, të cilat prekin një
periudhe 8 mujore, në bazë të pikës 134 të VKM nr.205, datë 13.03.1999 “Për
dispozitat zbatuese të Kodit Doganor” duhet të sigurohet mbi përputhshmërinë e të
dhënave të veçanta të treguara në deklaratën përkatëse, dhe në bazë të pikës 136 të
këtij VKM-je ato marrin masa që përdoruesi deklarues të ketë mundësi njohje me
shpjegimet plotësuese, të përcaktuara për plotësimin e deklaratës doganore.
771
 Gjykatat me të drejtë, duke iu referuar paragrafit të katërt të vendimit nr.253, datë
15.10.2012, ku konfirmohet fakti se në bazë të nenit 102 të Kodit Doganor dhe pikës
15.13 të dispozitave zbatuese, Dega Doganës Durrës ka rishqyrtuar praktikat
doganore të lartpërmendura, ka konstatuar se nga pala e paditur me cilësinë e organit
vendimmarrës për shkeljet e pretenduara nuk ka mbajtur procesverbalin e konstatimit
sipas ligjit. Kjo është një kërkesë e domosdoshme e përcaktuar në nenet 285, 287 të
K. Doganor.
 Pretendimi i palës së paditur se gjykatat kanë gabuar, duke iu referuar neneve 19, 20
të Kodit Doganor lidhur me procedimin e ankimit bie ndesh me ligjin.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi në tërësi çështjen në Dhomën e
VËREN
nr.31003-02551-00-2013 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditëse Shoqëria
“Joem” Sh.p.k, e paditur Dega e Doganës Durrës dhe person i tretë Avokatura e Shtetit, me
objekt: Pavlefshmëri e vendimit nr.253, datë 15.10.2012 e Degës së Doganës Durrës.
2. Vendimi nr.537/10-2013-1165, datë 22.07.2013 i Gjykatës së Apelit Durrës dhe
vendimi nr.317(11-2013-638), datë 06.02.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, janë
rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit, prandaj si të tillë ato duhet të prishen nga Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë dhe çështja të nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor.
3. Pala paditëse Shoqëria “Joem” Sh.p.k është person juridik i regjistruar në QKR me
NIPT K92309002U me adresë Rr. “Ferit Xhajko” tek tregu agro-ushqimor pranë ish Uzinës
“Dinamo” Tiranë dhe ka për objekt të veprimtarisë së saj importimin dhe tregtimin e
artikujve ushqimor.
4. Në periudhën Shkurt-Maj 2011, nëpërmjet Agjencisë Doganore Spedal-Ad, pala
paditëse ka plotësuar deklaratat doganore për artikullin patate me Kodin nr.07019090 me
tarifën doganore 0%. Pas kësaj pala e paditur e ka çliruar mallin për konsum popullate.
5. Me procesverbalin nr.554, datë 03.07.2012, pasi malli ishte shitur në treg, grupi i
kontrollit pas zhdoganimit ka konstatuar se subjekti “Joem” Sh.p.k., ka deklaruar artikullin
patate me Kod tarifor 0% ndryshe nga ai 10% i përcaktuar nga autoritetet doganore, duke iu
shmangur detyrimeve doganore në shumën 895.571 lekë. Dega e kontrollit pas zhdoganimit
me shkresën nr.10035/17 prot, datë 05.09.2012 ka vënë në dijeni Degën e Doganës Durrës
për faktin e mësipërm.
6. Me datë 15.10.2012, pala e paditur Dega e Doganës Durrës ka nxjerrë vendimin
nr.253, datë 15.10.2012, me të cilin ka vendosur që pala paditëse Shoqëria “Joem” Sh.p.k ka
detyrim doganor në vlerën 895.571 lekë dhe ka vendosur gjobë sa trefishi i detyrimit në
shumën 2.686.713 lekë, gjithsej 3.582.284 lekë.
7. Pala paditëse është ankuar administrativisht në Drejtorinë e Përgjithshme të
Doganave me shkresën nr.17995 prot, datë 23.10.2012, ku ka kërkuar shpalljen të pavlefshëm
të vendimit nr.253, datë 15.10.2012, në zbatim të nenit 289 të Kodit Doganor.
8. Drejtoria e Përgjithshme e Doganave me shkresën nr.17995/1 prot, datë 16.11.2012
ka kthyer pa veprim ankimin e paditësit, sepse ai duhet të paguante shumën e përgjithshme të
detyrimit doganor, të depozitonte 40% të gjobës së zbatuar nga autoritetet doganore, si dhe
772
brenda pesë ditësh të vinte në dispozicion dokumentacionin e plotë, Drejtorisë së
Përgjithshme të Doganave.
9. Pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi, duke pretenduar se
procedura e ndjekur nga pala e paditur në procedimin administrativ të përfunduar me
vendimin nr.253, datë 15.10.2012 ka qenë në kundërshtim flagrant me ligjin, për rrjedhojë ky
vendim është akt administrativ absolutisht i pavlefshëm.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.(11-2013-638) 317, datë

Të pranojë kërkesëpadinë e paditësit “Joem” Shpk me të paditur Dega e Doganës
Durrës me person të tretë Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Durrës.
Të konstatojë pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ, vendimit nr.253, datë
15.10.2012 të Degës së Doganës Durrës.

......Në përfundim të shqyrtimit të pretendimeve të palëve, gjykata e gjen
kërkesëpadinë të mbështetur në prova e në ligj e për rrjedhojë do ta pranojë atë.
Në zbatim të dispozitës së mësipërme (nenit 20 të K.Pr.A) pala e paditur kishte
detyrimin që përpara se të mbante procesverbalet e konstatimit të shkeljeve të pretenduara
duhet të kishte njoftuar paditësin për procedurën administrative të filluar ndaj tij, si dhe ti
jepte mundësi atij që të paraqiste prova e argumentuara në lidhje me sa verifikohej. Paditësi
(në kuptim të nenit 45 të K.Pr.A.) legjitimohej që të merrte pjesë në procedimin administrativ
të nisur nga pala e paditur, prandaj kjo palë kishte detyrimin që në zbatim të nenit 47 të
Kodit të Procedurës Administrative (K.Pr.A.) të njoftonte paditësin: Fillimi i procedimit me
nismën e administratës duhet ti bëhet i ditur atyre personave të drejtat dhe interesat e
ligjshme të të cilëve mund të preken si rezultat i veprimeve të ndërmarra gjatë procedimit,
kur këta persona mund të identifikohen.
Pala paditëse pretendoi se nuk është njoftuar (madje as sot e kësaj dite) për lindjen e
kontabilizimit e borxhit doganor që i përket vendimit nr.253, datë 15.10.2012. Njoftimi nuk
është bërë në një nga mënyrat e përcaktuara në nenet 130-140 të K.Pr.C. Njoftimi nr.7605,
datë 16.10.2012, nuk është firmosur nga administratori Andrea Mazniku edhe përse nga
shërbimi postar është shënuar emri Andrea.
Këtë pretendim gjykata e gjen të pa drejtë, sepse realisht paditësi ka marrë dijeni për
vendimin nr.253, datë 15.10.2012, gjë që provohet me faktin e apelimit prej tij të atij vendimi
tek Drejtori i Përgjithshëm i Doganave.
Paditësi pretendoi se nuk ka marrë as vendimin nr.17995/1, datë 16.11.2012 të
Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave, me të cilin është kthyer pa veprim apelimi kundër
korrigjimit të deklaratës doganore. Njoftimi nuk është bërë në një nga mënyrat e përcaktuara
në nenet 130-140 të K.Pr.Civile. Ky pretendim u gjet i drejtë nga gjykata, pasi pala e paditur
nuk provoi se njoftimi i nisur drejt paditësit, ka mbërritur tek ai. Njoftimi i nisur nuk është
kundërfirmosur nga paditësi.
Gjykata vlerëson të drejtë edhe pretendimin e paditësit se pala e paditur, në
kundërshtim me ligjin, na ka kërkuar që të paguajmë si garanci bankare 60% të gjobës,
përpara se të ankimonim vendimin nr.253, datë 15.10.2012, provuar kjo me shkresën
përcjellëse për njoftimin e vendimit nr.253, datë 15.10.2012. Nga përmbajtja e shkresës
përcjellëse rezulton i vërtetë ky pretendim. Kjo parregullsi përfaqëson kryerjen e veprimeve
administrative e të akteve në kundërshtim me procedurën e formën e kërkuar nga ligji (neni
116 germa c e K.Pr.A.).
773
Gjykata vlerëson se pala e paditur ka vepruar në kundërshtim me nenet 18-20, 285,
286 të Kodit Doganor, si dhe nenet 20, 116 të K.Pr.A. Kjo sepse paditësi nuk është njoftuar
për procedimin administrativ të filluar në ngarkim të tij, nuk është dëgjuar në momentin e
mbajtjes së procesverbaleve në mënyrë që ai të jepte versionin e tij, si dhe të mund të
paraqiste dokumenta e prova që ai dispononte, nuk provohet tim jenë komunikuar rregullisht
aktet gjatë procedimit administrativ. Në rastin konkret jo vetëm procesverbalet, por edhe akti
administrativ që kundërshtohet në këtë gjykim (vendimi nr.253, datë 15.10.2012) është
nxjerrë në kundërshtim me procedurën ligjore të përcaktuar e si i tillë është në kundërshtim
flagrant me ligjin në vështrim të nenit 116 të K.Pr.A. Për të gjitha shkaqet e mësipërme
gjykata do të vendos pranimin e kërkesëpadisë dhe konstatimin e pavlefshmërisë absolute të
vendimit nr.253, datë 15.10.2012.
Pretendimet e palës së paditur se ajo ka proceduar në përputhje me ligjin, nuk u
provuan. Kjo palë nuk provoi komunikimin e akteve tek paditësi, por u fokusua tek fakti se
ajo i kishte depozituar aktet në postë, pa mundur të provojë mbërritjen e tyre tek paditësi.....
12. Gjykata e Apelit Durrës, me të njëjtin arsyetim me vendimin nr.537/10-2013-

1165, datë 22.07.2013 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit civil nr.(11-2013-638) 317, datë 06.02.2013 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Durrës.
13. Në nenin 115 të Kodit të Procedurave Administrative është parashikuar se:

Pavlefshmëria e akteve administrative, në kuptimin e këtij Kodi, paraqitet në format e
mëposhtme:
a) akte administrative absolutisht të pavlefshme (akte të nxjerra në kundërshtim
flagrant me ligjin);
b) akte administrative relativisht të pavlefshme (akte të nxjerra në kundërshtim me
ligjin);
14. Në nenin 116 të K.Pr.Administrative është parashikuar se:

Aktet administrative do të quhen absolutisht të pavlefshme, në kuptimin e këtij Kodi,
në rastet e mëposhtme:
b) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të kompetencave të
tij ligjore;
c) kur akti është nxjerrë në kundërshtim me formën dhe procedurën e kërkuar nga
ligji.

1. Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk prodhojnë pasoja ligjore
pavarësisht nga fakti nëse janë deklaruar apo jo si të tillë.
2. Secila palë e interesuar mund të kërkojë që akti administrativ të shpallet
absolutisht i pavlefshëm. Kërkesa në fjalë mund të bëhet në çdo kohë. Organi administrativ
kompetent, me nismën e tij, mundet të deklarojë një akt administrativ absolutisht të
pavlefshëm në çdo kohë.
3. Në qoftë se vetëm një pjesë e aktit është absolutisht e pavlefshme, i gjithë akti do të
konsiderohet absolutisht i pavlefshëm, në rast se pjesa që anulohet është aq e rëndësishme
saqë pa të akti nuk e realizon qëllimin e tij.
774
Aktet administrative shfuqizohen ose revokohen me nismën e organit kompetent ose si
rezultat i kërkesës për shqyrtim apo apelimit të palëve të interesuara.
Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk mund të shfuqizohen apo
revokohen.
17. Në nenin 289 të Kodit Doganor përcaktohet se:

1. Vendimi i autoriteteve doganore kompetente, për pagimin e detyrimeve doganore
për qëllim të nenit 256(4) dhe të gjobave përkatëse të përcaktuara në bazë të nenit 287(2),
duhet të merret dhe t'i njoftohet personit të akuzuar brenda 24 orësh nga çasti i verifikimit të
shkeljes. Për të siguruar borxhin doganor zbatohen dispozitat e parashikuara në nenin 245 të
këtij Kodi.
2. Kundër vendimit të autoriteteve doganore kompetente të përmendura në paragrafin
1, personi i akuzuar mund t'i paraqesë Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave një ankesë të
arsyetuar kundër këtij vendimi, brenda 5 ditësh nga data e njoftimit. Në qoftë se personi i
akuzuar nuk paguan shumën e përmendur në paragrafin 1, dhe nuk apelon pranë Drejtorit të
Përgjithshëm të Doganave, autoritetet doganore marrin të gjitha masat për të proceduar me
vjeljen e shumës së borxhit doganor dhe të gjobës, në bazë të procedurave të përcaktuara në
nenin 245 të këtij Kodi.
3. Për të paraqitur ankesën, apeluesi duhet të paguajë shumën e përgjithshme të
detyrimeve doganore që duhen paguar, si rrjedhim i verifikimit të bërë, dhe të depozitojë,
paraprakisht, në llogarinë bankare të Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave një shume të
barabartë me 40% të shumës së përgjithshme të gjobës së zbatuar nga autoritetet doganore.
Shuma që i korrespondon 40%, në asnjë rast, nuk mund të jetë me e madhe se shuma e
përgjithshme e detyrimeve doganore që duhen paguar për mallrat që janë objekt i shkeljes.
4. Drejtori i Përgjithshëm merr një vendim brenda 30 ditësh nga dita e marrjes së
ankesës dhe ky vendim i njoftohet menjëherë apeluesit dhe autoriteteve doganore
kompetente.
5. Nëse ankesa nuk pranohet, apeluesi duhet të paguajë pjesën që mbetet prej 60 % të
gjobës, dhe mund të ankohet kundër vendimit të Drejtorit të Përgjithshëm pranë autoriteteve
gjyqësore brenda 30 ditësh nga data e njoftimit të mospranimit të ankesës.
6. Në rast se autoritetet gjyqësore pranojnë ankesën, autoritetet doganore duhet t'i
kthejnë apeluesit shumën e depozituar. Kthimi i kësaj shume mund të bëhet vetëm pasi
vendimi i autoriteteve gjyqësore kompetente merr formë të prerë.
18. Në vendimin nr.03, datë 10.01.2008 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së

Lartë, ndërmjet të tjerave thuhet se:
Gjykata e nxjerr çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor vetëm kur paditësi, për faj të
tij, nuk e ka paraqitur ankimin administrativ në afat ose nuk ka kompletuar dokumentet
shoqëruese sipas ligjit (megjithëse organi administrativ e ka vënë në dijeni për të metat e
ankimimit.

Lartë ndër të tjera thuhet se:
.....Dallohet qartësia në ligj që, për t’u marrë në shqyrtim ankimi, detyrimisht duhet
që të parapaguhen, sipas aktit administrativ Njoftim-Vlerësimit, detyrimi tatimor, i cili duhet
të ketë të përfshirë tatimin dhe kamatëvonesat.
“Tatimi i papaguar dhe kamatëvonesat e krijuara janë pjesë dhe përbëjnë detyrimin
tatimor, i cili duhet të paguhet, përpara fillimit të procedurave të ankimit administrativ.
775
Mospagimi i tyre përpara paraqitjes se ankimit administrativ, kundër Njoftim-Vlerësimit,
passjellë mos-shqyrtimin e kërkesës ankimore”.....
Lartë, ndër të tjera thuhet se:
1. “Tregimi i fakteve dhe rrethanave mbi të cilat mbështetet padia”, sipas përcaktimit
të bërë në nenin 154 të K.Pr.Civile., i shërben gjykatës për “të bërë një cilësim të saktë të
fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen”, në kuptim të nenit 16/1 të
K.Pr.Civile, si dhe për përcaktimin e gjendjes se faktit që i kundërvihet të drejtës subjektive
të paditësit, që është pjesë përbërëse e shkakut të padisë, në kuptim të nenit 185 të
K.Pr.Civile.
2. “Tregimi i së drejtës mbi të cilën mbështetet kërkesë padia”, në kuptim të nenit 154
të K.Pr.Civile, i korrespondon të drejtës subjektive të paditësit si pjesë përbërëse të “shkakut
të padisë” në kuptim të nenit 185 të K.Pr.Civile, si dhe të përcaktimit “të bazës juridike të
padisë” në kuptim të nenit 16/2 të K.Pr.Civile.
3. Përcaktimi i “kërkimit të paditësit” në kërkesë padi në kuptimin të nenit 154 të
K.Pr.Civile, i korrespondon asaj çfarë kërkohet të fitohet si pasojë e zbatimit të ligjit, në
kuptim të përcaktimit të objektit të padisë, parashikuar në nenin 185 të K.Pr.Civile.
21. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, shkaqet që ngrihen në

rekurset e paraqitura nga pala e paditur Dega e Doganës Durrës dhe personi i tretë Zyra
Vendore e Avokaturës së Shtetit Durrës janë të bazuara në ligj, prandaj vendimet e dhëna nga
gjykata e apelit dhe gjykata e rrethit gjyqësor bëhen të cënueshëm.
22. Në zbërthim të nenit 116 të KPr. Administrative evidentohet qartë se aktet
administrative do të quhen absolutisht të pavlefshme, në kuptimin e këtij Kodi, kur akti është
nxjerrë nga një organ administrativ i paidentifikuar, kur akti është nxjerrë nga një organ
administrativ në kapërcim të kompetencave të tij ligjore, kur akti është nxjerrë në
kundërshtim me formën dhe procedurën e kërkuar nga ligji.
23. Nga citimi i neneve 117/1 dhe 121 të Kodit të Procedurave Administrative, dalin
këto përfundime: Aktet administrative absolutisht të pavlefshëm nuk prodhojnë asnjë pasojë
juridike (janë nul). Organet administrative nuk mund ti shfuqizojnë apo revokojnë aktet
administrative absolutisht të pavlefshme.
24. Meqenëse neni 121/2 i K.Pr.Administrative në mënyrë të shprehur thotë se, organi
administrativ nuk ka të drejtë të shfuqizojë ose revokojë aktet administrative absolutisht të
pavlefshme, atëhere arrihet në përfundimin se, në rastin kur kërkohet pavlefshmëria absolute
e aktit administrativ nuk është e nevojshme që të ndiqet rruga administrative e ankimit.
25. Gjatë shqyrtimit të pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ, gjykata nuk
shqyrton thelbin e tij, por mjaftohet vetëm me verifikimin e kritereve të nenit 116 të
K.Pr.Administrative. Kjo dispozitë ligjore e detyron gjykatën që të mjaftohet vetëm me
verifikimin e tre rasteve që parashikohen në të dhe kur konstatohet se, akti është nxjerrë nga
një organ administrativ i paidentifikuar, ose megjithëse është nxjerrë nga organi që e ka për
detyrë, por në kapërcim të kompetencave të tij, ose nuk janë zbatuar procedurat e nxjerrjes së
aktit, gjykata konstaton pavlefshmërinë absolute të tij.
26. Gjykata e Lartë ka një qëndrim të konsoliduar në raste të tilla, pasi në shumë
vendime të saj është mbajtur qëndrimi që, kur kërkohet pavlefshmëria absolute e aktit
administrativ juridiksioni gjyqësor nuk mungon, prandaj pala e interesuar mund ti drejtohet
direkt gjykatës pa qenë nevoja që më parë ti drejtohet organit administrativ, i cili në bazë të
nenit 117/2 të K.Pr.Administrative kryesisht ka të drejtë që ta deklarojë absolutisht të
pavlefshëm një akt administrativ, në çdo kohë.
776
27. Ndërsa për aktet administrative relativisht të pavlefshme, të parashikuara nga neni
118 i K. Pr. Administrative, organi administrativ, duke u mbështetur në nenin 121/1 të K. Pr.
Administrative kryesisht ose mbi bazën e apelimit të palëve të interesuara ka të drejtë që të
shfuqizojë, ose të revokojë aktin, prandaj në këto raste kur është e parashikuar shprehimisht
në ligj, ndjekja e rrugës së ankimit administrativ është e detyrueshme.
28. Kolegji Administrativ të Gjykatës së Lartë vlerëson se, në rastin në shqyrtim
ndodhemi përpara kërkimit për shpalljen e pavlefshmërisë relative të vendimit nr.253, datë
15.10.2012 të Degës Doganës Durrës, pasi pavarësisht se kjo nuk është shprehur në mënyrë
të qartë në pjesën hyrëse të kërkesëpadisë (në objektin e saj), në përfundim të pasqyrimit të
rrethanave dhe fakteve ku i mbështet pretendimet e saj, pala paditëse ka kërkuar pikërisht
pavlefshmërinë relative të vendimit, gjë të cilën gjykata e shkallës së parë duhet ta kishte
marrë parasysh në përputhje me vendimin unifikues nr.03, datë 29.03.2012 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë, i cili bën fjalë për objektin dhe shkakun ligjor të padisë.
29. Në zbatim të vendimit unifikues nr.09/2006 Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë vlerëson se, në rastin objekt gjykimi pala paditëse në kërkesëpadinë e saj nuk ka
përcaktuar llojin e pavlefshmërisë së aktit administrativ që kërkon të shfuqizohet, pasi kur
kërkohet pavlefshmëria absolute e aktit administrativ është e domosdoshme që në objektin e
padisë të bëhet kërkimi për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ, duke
u bazuar në nenin 116 të K.Pr.A, prandaj ndodhemi përpara kërkimeve të pavlefshmërisë
relative të aktit administrativ dhe pala paditëse ka qenë e detyruar që para se të vinte në
gjykatë të ezauronte plotësisht rrugën administrative të ankimit.
30. Në zbërthim të dispozitave ligjore dhe nënligjore, me të cilat rregullohet
procedura e ankimit administrativ në rastin e akteve administrative relativisht të pavlefshme
rezulton se për të paraqitur ankim administrativ, subjekti për të cilin ka dalë vendimi për
detyrimin doganor në zbatim të nenit 289 pikat 2 dhe 3 të Kodit Doganor duhet të plotësojë
kushtet e mëposhtme, të cilat janë të detyrueshme:
 T’i paraqesë Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave një ankesë të arsyetuar
kundër këtij vendimi, brenda 5 ditësh nga data e njoftimit.
 Për të paraqitur ankesën, apeluesi duhet të paguajë shumën e përgjithshme të
detyrimeve doganore.
 Të depozitojë, paraprakisht, në llogarinë bankare të Drejtorisë së Përgjithshme të
Doganave një shumë të barabartë me 40% të shumës së përgjithshme të gjobës së
zbatuar nga autoritetet doganore.
31. Është e vërtetë që pala paditëse ka paraqitur kërkesë ankimore në organin më të
lartë administrativ kundër vendimit të palës së paditur, por në momentin e paraqitjes së
kërkesës ankimore, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave nga Shoqëria “Joem” Shpk
nuk janë plotësuar kërkesat dhe kriteret e përcaktuara nga neni 289 i Kodit Doganor (i cituar
më sipër) dhe konkretisht nuk është paguar shuma e barabartë me detyrimin dhe 40 % të
vlerës së gjobës.
32. Bazuar në vendim nr.03, datë 10.01.2008 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës
së Lartë, ku ndër të tjera thuhet se: Gjykata e nxjerr çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor
vetëm kur paditësi, për faj të tij, nuk e ka paraqitur ankimin administrativ në afat ose nuk ka
kompletuar dokumentet shoqëruese sipas ligjit (megjithëse organi administrativ e ka vënë në
dijeni për të metat e ankimimit)...Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se, rruga administrative e ankimit ka mbetur e paezauruar plotësisht për faj të
palës paditëse (për mos parapagim të detyrimeve), prandaj rekurset e paraqitura nga pala e
paditur Dega e Doganës Durrës dhe personi i tretë Zyra Vendore e Avokaturës së Shtetit
Durrës janë të bazuar në ligj dhe për rrjedhojë vendimet e gjykatave duhet të prishen, dhe
çështja të nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor.
777
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 dhe 9 të ligjit nr.49,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.537/10-2013-1165, datë 22.07.2013 të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe vendimit nr.(11-2013-638) 317, datë 06.02.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
Tiranë, më 28.01.2016
778
Nr. 00-2016-1095 Vendimi (57)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 28.01.2016 mori në shqyrtim në Dhomë Këshillimi çështjen administrative me

PADITËS: HAMIT DIBRA

I PADITUR: AGRON ÇELA
ZYRA E REGJISTRIMIT TË PASURIVE
TË PALUAJTSHME MAT
OBJEKTI:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të çertifikatës për vërtetim pronësie
në emër të Agron Çelës e datës 28.12.2010 me sipërfaqe totale 2.600 m2
e nr.pasurie 160/5, Zona Kadastrale nr.2990.
Kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme.
Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Mat të bëjë fshirjen
e regjistrimit të pasurisë me nr.160/5, Zona kadastrale nr.2990
lloji i pasurisë arë me sipërfaqe totale 2.600 m2
në emër të të paditurit Agron Çela me datë lëshimi 12.01.2011.
Baza Ligjore: Nenet 92/a ,192 e 222 të Kodit Civil,
nenet 32 e 159 të K.Pr.Civile
dhe ligji nr.7843, datë 13.07.1994
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin nr.267, datë 11.07.2012 ka

vendosur:
Rrëzimin e padisë së paditësit Hamit Dibra për konstatimin e pavlefshmërisë
absolute të çertifikatës për vërtetim pronësie në emër të Agron Çelës të datës
12.01.2010 me sipërfaqe 2.600 m2 në fshatin Pleshë.
Rrëzimin e kërkesëpadisë, përsa i përket kthimit të palëve në gjendjen e
mëparshme dhe për detyrimin e ZVRPP Mat për të fshirë 2.600 m2 në emër të
Agron Çelës.

Lënien në fuqi të vendimit civil nr.267, datë 11.07.2012, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Mat.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs paditësi Hamit

Dibra, i cili kërkon:
779
Ndryshimin e vendimit nr.267, datë 11.07.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat dhe
vendimit nr.654, datë 19.03.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe pranimin e kërkesëpadisë.
Shkaqet që pala paditëse Hamit Dibra paraqet në rekurs, janë:

 Vendimet janë marrë në zbatim të gabuar të ligjit dhe në interpretim të gabuar të tij, si
të tillë ato janë të cënueshëm e duhet të prishen. Gjykata e shkallës parë nuk ka kryer
një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin, duke shkelur
një ndër parimet themelore të gjykimit të sanksionuar në nenin 14 të K.Pr.Civile.
 Nga ana e kësaj gjykate nuk është respektuar detyrimi për të bërë përpjekje për
zgjidhjen me pajtim të çështjes nga ana e palëve siç parashikohet në nenin 25 të
K.Pr.Civile.
 Sa i përket gjykimit në themel të çështjes, gjykata e shkallës parë nuk është shprehur
drejtë për pavlefshmërinë e kërkuar nga pala paditëse, pasi nuk i ka hyrë fare
shqyrtimit të pavlefshmërisë.
 Nga ana e kësaj gjykate janë lejuar shkelje të rënda proceduriale. Kështu rezulton që
seanca përgatitore e datës 19.06.2012 është zhvilluar në mungesë të palës së paditur
ZVRPP Mat. Nga aktet në dosje rezulton se kjo palë nuk ka marrë dijeni për datën
dhe orën e gjykimit. Shih fletëthirrjen nr.313 akti, datë 05.06.2012 të gjykatës, ku
rezulton ftuesi Erion Daci dhe marrësi nuk ka as emër, as mbiemër, as firmë. Në
procesverbalin e seancës gjyqësore të datës 19.06.2012 thuhet se pala e paditur ZRPP
Mat ka dijeni gjë që nuk është e vërtetë.
 Rezulton që njoftimi për palën e paditur është i pavlefshëm në kuptim të neneve 128,
129, 130 të K.Pr.Civile në lidhje me nenin 122 të këtij Kodi, pra nuk janë zbatuar
dispozitat në lidhje me njoftimin.
 Rezulton gjithashtu që pala e paditur ZVRPP Mat nuk është njoftuar as për seancën e
datës 11.07.2012. Në dosje nuk është administruar asnjë fletëthirrje. Ndërsa për të
paditurin Agron Çela rezulton të ketë marrë dijeni, por nuk konfirmohet ftuesi i
gjykatës.
 I gjithë gjykimi është zhvilluar në një seancë të vetme gjyqësore dhe në mungesë të
asaj pale kundër të cilës është drejtuar padia siç është ZVRPP Mat, e cila duhej të
paraqitej patjetër në gjykatë për të dhënë sqarime lidhur me mënyrën e regjistrimit të
pronës objekt konflikti në emër të të paditurit Agron Çela.
 Edhe arsyetimi i vendimit të gjykatës së shkallës së parë është shumë i përciptë, i pa
analizuar dhe jo në përputhje me provat.
 Nuk është aspak e vërtetë që prona objekt konflikti, regjistruar në emër të të paditurit
Agron Çela rrjedh nga vendimi nr.212/7, datë 27.11.2007 i ZRKKP Qarku Dibër.
 Gjykata nuk e ka orientuar në asnjë moment palën paditëse lidhur me objektin e
padisë. Këtë gjë e ka shprehur vetëm në vendimin përfundimtar. Sa i përket vendimit
të gjykatës së apelit konstatohet se është fotokopje e vendimit të gjykatës së shkallës
së parë.
 Edhe nga gjykata e apelit janë lejuar shkelje proceduriale lidhur me njoftimin dhe
paraqitjen e palëve. Në seancën gjyqësore të datës 19.03.2013 nuk rezulton të jenë
thirrur të paditurit ZVRPP Mat dhe Agron Çela dhe në dosje nuk është administruar
asnjë fletë thirrje. Për më tepër që gjykata ka pranuar si të paditur në vend të të
paditurit Agron Çela shtetasen Pranvera Çela. Nga procesverbali i seancës rezulton që
të jetë pyetur kjo shtetase lidhur me vazhdimin e gjykimit në mungesë, në një kohë
kur ajo nuk ka patur asnjë tagër përfaqësimi sipas neneve 96, 97 e vijues të
K.Pr.Civile.
780
 Shkeljet e pretenduara dhe që janë evidente nga materialet në fashikullin e gjykimit
janë të tilla që e bëjnë të pavlefshëm vendimin e gjykatës, si të asaj të shkallës së parë
ashtu edhe të gjykatës së apelit. Këto shkelje janë të tilla që çojnë në prishjen e dy
vendimeve të mësipërme, pasi çështja është gjykuar në mungesë të palëve të paditura,
pa patur dijeni për ditën e gjykimit (neni 467 germa “ç” të K.Pr.Civile).

VËREN
nr.11111-01346-00-2013 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Hamit Dibra dhe
të paditur Agron Çela e Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Mat, me objekt:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të çertifikatës për vërtetim pronësie në emër të Agron
Çelës të datës 28.12.2010 me sipërfaqe totale 2.600 m 2 e nr.pasurie 160/5, Zona Kadastrale
nr.2990. Kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme. Detyrimin e palës së paditur ZVRPP
Mat të bëjë fshirjen e regjistrimit të pasurisë me nr.160/5, Zona Kadastrale nr.2990, lloji i
pasurisë arë me sipërfaqe totale 2.600 m 2 në emër të të paditurit Agron Çela me datë lëshimi
12.01.2011.
19.03.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimi nr.267, datë 11.07.2012 i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Mat, janë rrjedhojë e shkeljeve të rënda të rregullave procedurale që
detyrimisht të çojnë në prishjen e tyre dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën e
shkallës të parë.
3. Paditësi Hamit Dibra pretendon se një pjesë e pasurisë paluajtshme tokë bujqësore
fituar me ligjin nr.7501, datë 11.05.1991 “Për tokën” ka mbivendosje. Paditësi Hamit Dibra
sipas aktit të marrjes së tokës në pronësi nr.32, pa datë ka të shënuara në këtë formular 5
parcela toke bujqësore në fshatin Pleshë me sipërfaqe të përgjithshme 7.030 m2, pronësia e
mësipërme nuk është regjistruar në ZRPP Mat.
4. I padituri Agron Masar Çela sipas çertifikatës për vërtetim pronësie datë
12.01.2011 të lëshuar nga Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Mat është pronar
mbi 2.600 m2 tokë bujqësore, arë në fshatin Pleshë të Rrethit Mat.
5. Pronësia e mësipërme është regjistruar nga ZRPP Mat mbi bazën e ligjit në zbatim
të vendimit nr.212/7, datë 27.11.2007 të Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
Zyra Rajonale e Kthimit e Kompensimit të Pronave Qarku Dibër, i cili ka dalë në zbatim të
nenit 18 të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin e kompensimin e pronës” të
ndryshuar.
6. Vendimi nr.212/7, datë 27.11.2007 i ZRKKP Qarkut Dibër, bën fjalë për njohje dhe
kthim pronësie dhe është ekzekutuar nga ZVRPP Mat në kuptim të nenit 192 të K.Pr. Civile,
pasi vendimet e mësipërme të organit shtetëror kompetent regjistrohen në regjistrat e pasurive
të paluajtshme.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin nr.267, datë 11.07.2012 ka vendosur:
781
Rrëzimin e padisë së paditësit Hamit Dibra për konstatimin e pavlefshmërisë absolute
të çertifikatës për vërtetim pronësie në emër të Agron Çelës të datës 12.01.2010 me
sipërfaqe 2.600 m2 në fshatin Pleshë.
Rrëzimin e kërkesëpadisë, përsa i përket kthimit të palëve në gjendjen e mëparshme
dhe për detyrimin e ZVRPP Mat për të fshirë 2.600 m2 në emër të Agron Çelës.
.....Paditësi Hamit Dibra pretendon se një pjesë e pasurisë paluajtshme tokë
bujqësore e fituar me ligjin nr.7501 datë 11.05.1991 “Për tokën” ka mbivendosje. Paditësi
Hamit Dibra sipas aktit të marrjes së tokës në pronësi nr.32 pa datë, ka të shënuara në këtë
formular 5 parcela tokë bujqësore në fshatin Pleshë me sipërfaqe të përgjithshme 7.030 m 2.
Pronësia e mësipërme nuk është regjistruar në ZRPP Mat. Pretendimi i paditësit Hamit
Dibra për pavlefshmëri sipas nenit 92/a të K.Civil “vijnë në kundërshtim me një dispozite të
ligjit” nuk është e mbështetur në prova, pasi nuk tregohet ligji i shkelur. Gjithashtu paditësi
Hamit Dibra si bazë ligjore ka përdorur nenet 32 e 159 të K.Pr.Civile që nuk i përkasin këtij
lloji gjykimi. Sa sipër padia e mësipërme e paditësit duhet të rrëzohet si e pabazuar në ligj.
Paditësi Hamit Dibra nëse ka pretendim mbivendosje për të mbrojtur interesat e tij
mund ti drejtohet gjykatës me padinë e mbrojtjes së pronësisë sipas nenit 296 të K.Civil me
padinë mohuese sipas nenit 302 të K.Civil ose me padinë e posedimit sipas nenit 304 të
K.Civil.
Paditësi Hamit Dibra si bazë ligjore të padinë ka edhe nenin 222 të K.Civil
bashkëpronësia mbi anëtarët e familjes bujqësore që është një dispozitë e përgjithshme.
Gjithashtu paditësi Hamit Dibra ka referuar në padi ligjin nr.7843, datë 13.07.1994 “Për
regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i cili ka qenë në fuqi në kohën e regjistrimit të
pronësisë mbi tokën bujqësore të te paditurit Agron Çela me sipërfaqe 2.600 m2 në datën
12.01.2011. Në kohën e gjykimit është në fuqi ligji nr.33/2012, datë 21.03.2012 “Për
regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.
Gjykata vëren se padia e paditësit Hamit Dibra për konstatim pavlefshmërie absolute
çertifikatë pronësie nuk mbështetet në ligj, pasi çertifikata e pronësisë është lëshuar nga
regjistruesi mbi bazën e vendimit të AKKP. Gjithashtu dhe pretendimi i paditësit Hamit
Dibra për kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme nuk ka bazë ligjore, pasi paditësi nuk
ka lidhje me pronën që t’i kthehet pronësia. Në rastin konkret nuk ka vend edhe për fshirje
regjistrimi, pasi nuk mbështetet në ligj e prova e duhet të rrëzohet.....
9. Gjykata e Apelit Tiranë, me të njëjtën arsyetim me vendimin nr.654, datë
Lënien në fuqi të vendimit civil nr.267, datë 11.07.2012, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Mat.
10. Në nenin 79/a të Kodit të Procedurës Civile parashikohet se:

Avokatura e Shtetit ushtron përfaqësimin në rastet e parashikuara me ligj.
Avokatura e Shtetit, urdhëron njoftimin e akteve të kësaj të fundit, me qëllim që ajo të ketë
11. Në vendimin nr.27, datë 27.07.2009, të Gjykatës Kushtetuese ndër të tjera thuhet
se:
Sipas ligjit nr.8743, datë 22.02.2001 “Për pronat e Paluajtshme të Shtetit” dhe ligjit
të kohës nr.8551, datë 18.11.1999 “Për Avokaturën e Shtetit”, përfaqësimi dhe mbrojtja e
pronës dhe interesave publike nga ana e Avokaturës së Shtetit, në një gjykim të filluar, është
782
një përfaqësim dhe mbrojtje e detyrueshme dhe gjykatat, sipas nenit 79/a të K.Pr.Civile, kanë
detyrimin që t’i njoftojnë aktet Avokaturës së Shtetit me qëllim që jo vetëm të ketë mundësi të
marrë pjesë në gjykim, por edhe të realizojë mbrojtjen e interesave të shtetit.

Gjykatës së Lartë ndër të tjera thuhet se:
Kolegjet e Bashkuara konstatojnë gjithashtu se as Avokaturës së Shtetit, e cila sipas
ligjit nr.8851, datë 18.11.1999 ka për detyrë të përfaqësojë dhe mbrojë në gjyq shtetin, në
kundërshtim me urdhërimet e dispozitës së nenit 79/a të K.Pr.Civile, nga ana e gjykatës nuk
ju njoftuan aktet, me qëllim që ajo të kishte mundësi të merrte pjesë në gjykim.
Nga përmbajtja e kësaj dispozite (nenit 79/a të K.Pr.Civile), del se kur shqyrton
çështje për të cilat përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, gjykata është e
detyruar që të urdhërojë njoftimin e akteve kësaj të fundit. Vetëm kështu mund t’i krijohet
mundësia reale Avokaturës së Shtetit që të marrë pjesë në gjyq me qëllim përfaqësimi dhe
mbrojtjeje të interesave të shtetit, në rastet e parashikuara nga ligji.
13. Në vendimin unifikues të Gjykatës së Lartë nr.03, datë 06.12.2013 ndërmjet të

tjerave thuhet se:
...Gjykata Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe
paditëse Hamit Dibra, përmban shkaqe nga ato që parashikohen në ligj, prandaj vendimet e
gjykatave bëhen të cënueshëm.
15. Në referim të dispozitave të ligjit nr.10018, datë 13.11.2008 “Për Avokaturën e
Shtetit” dhe akteve nënligjore të nxjerra në zbatim të tij, dhe nenit 79/a të K.Pr.Civile,
përfaqësimi dhe mbrojtja e interesave publike, duhet të realizohet me pjesëmarrjen e
detyrueshme të Avokaturës së Shtetit.
16. Nga dispozitat e legjislacionit të sipërcituar rezulton qartë se gjykatat që
shqyrtojnë çështje të lidhura me mbrojtjen e interesave publike, kanë detyrimin që ti njoftojnë
aktet Avokaturës së Shtetit, me qëllim që ky institucion të ketë mundësi që të marrë pjesë në
gjykim në rastet e parashikuara në ligj, problematikë për të cilën ka qëndrime të konsoliduara
nga Gjykata Kushtetuese (vendimi nr.27/2009) dhe Gjykata e Lartë (vendimi nr.13/2004).
17. Nga verifikimi i akteve procedurale rezulton që nga gjykata e shkallës së parë nuk
është realizuar njoftimi i akteve Avokaturës së Shtetit, me qëllim që ajo të merrte dijeni dhe
më pas sipas çmimit të saj, të realizonte ose jo përfaqësimin dhe mbrojtjen në gjyq të
interesave të palës së paditur ZVRPP Mat.
18. Gjithashtu nga verifikimi i akteve procedurale të ndodhura në dosje rezulton se
fletëthirrja nr.313, datë 05.06.2012 (faqe 47 e dosjes) nuk është e firmosur nga përfaqësuesi i
palës së paditur ZVRPP Mat, ndërkohë që në procesverbalin e seancës përgatitore të datës
783
19.06.2012 është pasqyruar që kjo palë ka marrë dijeni, duke u vendosur zhvillimi i seancës
në mungesë të saj, në kundërshtim me kërkesat e nenit 179 të K.Pr. Civile.
19. Meqenëse shkeljet procedurale të cituara më sipër janë të tilla që passjellin
detyrimisht prishjen e vendimeve të gjykatave, pasi proceset e zhvilluara nga ato kanë qenë
procese të parregullta ligjore, të cilat janë në kundërshtim me nenin 42 të Kushtetutës dhe
nenin 6 të KEDNJ, çështja duhet të dërgohet për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë, në
të cilën pala paditëse mund të përsërisë edhe pretendimet e tjera të ngritura në rekurs.
20. Në zbatim të vendimit unifikues nr.03/2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës
së Lartë, aktualisht kompetente për shqyrtimin e çështjes është Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë Tiranë, prandaj Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Mat, duhet të prishen dhe çështja të dërgohet për t’u rishqyrtuar nga Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/d të ligjit
nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative”.....
VENDOSI
vendimit nr.267, datë 11.07.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Tiranë, më 28.01.2016
784
Nr. 00-2016-1287 Vendimi (58)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: ALBERT CANAJ

I PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E POLICISË
SË SHTETIT
OBJEKTI:
Kundërshtim vendimi nr.49, datë 09.01.2014
“Për shqyrtimin e ankesës së një punonjësi policie”,
njoftuar me datë 24.02.2014, të Komisionit të Apelimit
të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë, pasi në kundërshtim me ligjin
ka lënë në fuqi Urdhrin nr.2705, datë 06.11.2013 të Drejtorisë të Përgjithshme të Policisë.
Detyrimin e palës së paditur të më dëmshpërblejë për zgjidhjen
e kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar.
Baza Ligjore: Nenet 44, 49 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë,
nenet 7/ç, 11/2, 15/c, 16/1, 17/1/g, 18/1/a të ligjit nr.49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
nenet 57/2/b, 78 të ligjit nr.9749, datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit”,
nenet 36/1, 38 të VKM-së nr.786, datë 04.06.2008
“Për Miratimin e Rregullores së Disiplinës të Policisë së Shtetit”,
nenet 27, 41, 43 të VKM-së nr.804, datë 21.11.2007
“Për miratimin e Rregullores së Personelit të Policisë së Shtetit”,
neni 141/1 i K.Pr.Administrative,
Kontrata Individuale e Punës,
nenet 4/2, 143/1, 155 të Kodit Punës.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.3475, datë

Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit
Tiranë, të dëmshpërblejë paditësin Albert Canaj me 12 paga mujore.
Rrëzimin e padisë, përsa i përket pjesës tjetër të kërkimeve si të pabazuara në
ligj e në prova.
785
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.4347, datë 01.12.2014, ka
vendosur:
Prishjen e vendimit nr.3475, datë 23.06.2014 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë dhe pushimin e gjykimit të çështjes.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs paditësi Albert

Canaj, i cili kërkon:
Prishjen e vendimit nr.4347, datë 01.12.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.3475, datë 23.06.2014 të Gjykatës së Administrative e Shkallës së Parë
Tiranë.
Shkaqet që paditësi Albert Canaj paraqet në rekurs, janë:

 Brenda afatit ligjor ushtroj të drejtën e rekursit ndaj vendimit nr.4347, datë
01.12.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, pasi nuk është respektuar dhe
është keqinterpretuar: neni 44 i Kushtetutës, nenet 57/2/b dhe 78 të ligjit nr.9749, datë
04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit”, neni 37 i VKM-së nr.786, datë 04.06.2008 “Për
Miratimin e Rregullores së Disiplinës të Policisë Shtetit”, dhe ky vendim është në
kundërshtim me vendimet nr.31, datë 14.04.2003, nr.07, datë 01.06.2011, nr.03, datë
29.03.2012 dhe nr.01, datë 26.03.2012 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë.
 Gjykata Administrative e Apelit në respektim të nenit 50/a të ligjit nr.49/2012 duhet të
vendoste mospranimin e ankimit, pasi ankimi i palës së paditur nuk plotëson kushtet e
pranueshmërisë për shkak se: Në vendimin Unifikues nr.07, datë 01.06.2011
përcaktohet se: Në rast të zgjidhjes së kontratës së punës, pavarësisht se organi
administrativ për rastet e administratës publike shprehet me një akt të marrë nga
drejtuesi i organit, kjo nuk do të thotë që jemi përpara marrëdhënieve administrative,
pra shprehjes së vullnetit të organit në kuptim të marrëdhënieve administrative, por
jemi përpara shprehjes së vullnetit të punëdhënësit për zgjidhjen e kontratës së punës.
 Sa sipër, referuar tagrave të përcaktuara në autorizimin bashkëlidhur ankimit, çmoj se
juristit të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë i është kufizuar e drejta që të bëjë
ankime. Ai e gëzon këtë tagër vetëm për çështje administrative dhe jo për çështje mbi
marrëdhëniet e punës. Ky dallim i qartë midis çështjeve administrative nga çështjet në
fushën e marrëdhënieve të punës, rezulton jo vetëm nga vendimi unifikues i
mësipërm, por dhe nga neni 7/a/c, neni 11, pika 1 dhe 2, neni 15/a/c, si dhe nga neni
18/1/5 të ligjit nr.49/2012.
 Ankimi është firmosur nga një përfaqësues pa tagrin për të bërë ankim për këtë
çështje, ndaj nuk duhet pranuar. Nëse autorizimi do të përmbante të drejtën për
përfaqësim në bërjen e ankimeve për në gjykatat administrative, atëhere përfaqësuesi
do të gëzonte tagrin e rekursit dhe për çështjen në fjalë, por rezulton se i njihet e drejta
e ankimit për çështjet administrative, pra në çështje gjyqësore që lidhen me vendosjen
e masave administrative nga Policia e Shtetit ndaj subjekteve kundravajtës.
 Ankimi nuk duhej pranuar, sepse nuk është firmosur nga titullari i Drejtorisë së
Përgjithshme të Policisë, por nga një përfaqësues pa tagrin e përfaqësimit të palës së
paditur në çështjet gjyqësore me objekt marrëdhëniet e punës. Përfundimisht, rezulton
se ankimi është bërë nga një person që nuk legjitimohet të bëjë ankim, në kundërshtim
me Kodin e Procedurës Civile dhe me praktikën gjyqësore të Gjykatës së Lartë dhe
Gjykatës Kushtetuese.
 Vendimi nr.4347, datë 01.12.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit, që arsyeton se
nuk mund të kundërshtohet në gjykatë vendimi i Komisionit të Apelimit, është në
kundërshtim me VKM-në nr.786, datë 04.06.2008 “Për Miratimin e Rregullores së
786
Disiplinës të Policisë Shtetit”.
 Në nenin 36/1 parashikohet: Komisioni i Apelimit shqyrton të gjitha ankesat për
masat disiplinore më të rënda se “Vërejtje me paralajmërim”, si dhe rastet e ankimit
për lirim nga detyra për shkak të shkurtimit të funksionit organik, kur punonjësi nuk
pranon ulje në gradë. (Në bazën ligjore të urdhrit të lirimit është vendosur neni
57/2/b). Vendimet e Komisionit të Apelimit janë të formës së prerë dhe të
detyrueshme për tu zbatuar nga çdo punonjës Policie. Këto vendime mund të
ankimohen nga palët vetëm në gjykatë. Ndaj i jam drejtuar gjykatës kundër vendimit
të Komisionit të Apelimit me të cilin ka marrë formë të prerë ndërprerja e
marrëdhënieve të punës. Nuk kam kërkuar anullimin apo shfuqizimin e tij, por e kam
kundërshtuar për efekt të pasojave, për kërkimin e dëmshpërblimit.
 Për shkelje të nenit 57/2/b të ligjit nr.9749, datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit”,
Komisioni i Apelimit, duke u bazuar në Rregulloren e Disiplinës dhe në dokumentat
shkresore që provojnë se nuk ka shkurtim funksioni, duhet të anulonte automatikisht
Urdhrin nr.2705/1, datë 12.11.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë.
 Vendimi nr.3475, datë 23.06.2014 i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë duhej lënë fuqi. Në kuptim të neneve 14, 16, 28, 29 të Kodit të Procedurës
Civile, gjykata ka kryer një proces të rregullt gjyqësor, hetim të plotë dhe një cilësim
të paanshëm të fakteve dhe provave, duke zbatuar drejt ligjin.
 Nga shqyrtimi gjyqësor i provave, rezultoi se me Urdhrin nr.2705, datë 06.11.2013 të
Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë “Për caktimin në detyrë të një punonjësi policie”
jam riemëruar në funksionin e mëparshëm.
 Më pas pala e paditur me Urdhrin nr.2705/1, datë 12.11.2013 të Drejtorit të
Përgjithshëm të Policisë ka ndërprerë marrëdhëniet e punës, me motivacionin për
ndryshime strukturore dhe pamundësi emërimi!
 Bazuar në nenin 78 të ligjit nr.9749, datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit” kam
ndjekur rrugën e ankimit administrativ ndaj urdhërit, duke paraqitur ankesë në datë
25.11.2013, pranë Komisionit të Apelimit, pasi ndërprerjen e marrëdhënieve të punës
e konsiderova pa shkak të ligjshëm dhe në kundërshtim me nenin 57, pika 2 shkronja
b të ligjit nr.9749, datë 04.06.2007.
 I gabuar është arsyetimi në vendimin nr.4347, datë 01.12.2014 të Gjykatës
Administrative të Apelit, se për realizimin e interesave të tij, paditësi do të duhej të
kërkonte shfuqizimin e Urdhrit nr.2705/1, datë 12.11.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm
të Policisë dhe se sipas nenit 78 duhet të godiste bashkë me vendimin e Komisionit të
Apelimit dhe Urdhrin nr.2705/1, datë 12.11.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm të
Policisë.
 Një kërkim i tillë për shfuqizim akti, nuk do të gëzonte mbështetje ligjore dhe do të
ishte në kundërshtim me vendimin unifikues nr.07, datë 01.06.2011 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë. Gjykata duhet të mbante parasysh se kërkesëpadia e
ngritur më parë nuk është gjykuar e për rrjedhojë nuk janë vlerësuar provat, sepse nuk
plotësonte kushtet e pranueshmërisë, por padia e ngritur kundërshton vendimin e
Komisionit të Apelimit. Vendimi nr.4347, datë 01.12.2014 për efekt të kërkimit të
dëmshpërblimit, e kundërshton këtë vendim për faktin që lë në fuqi Urdhrin
nr.2705/1, datë 12.11.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë. Pretendimi i
paditësit për mosrespektim të nenit 57/2/b të ligjit nr.9749/2007 pikërisht kundërshton
këtë akt të Drejtorit të Përgjithshëm.
 Vendimi nr.4347, datë 01.12.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit është në
kundërshtim me nenin 44 të Kushtetutës së R.SH, por dhe me arsyetimin e vendimeve
nr.31, datë 14.04.2003 dhe nr.07, datë 01.06.2011 të Kolegjeve të Bashkuara të
787
Gjykatës së Lartë.
VËREN
nr.31003-00690-00-2015 regj. them, që u përket palëve: paditës Albert Canaj dhe e paditur
Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit, me objekt: Kundërshtimi i vendimit nr.49, datë
09.01.2014 “Për shqyrtimin e ankesës së një punonjësi policie”, njoftuar me datë
24.02.2014, të Komisionit të Apelimit të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë, etj....
2. Vendimi nr.4347, datë 01.12.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit është
rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit procedurial, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe
çështja të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit me tjetër trup
gjykues.
3. Paditësi ka një karrierë policore disa vjeçare dhe para lirimit nga policia, ka qenë në
funksionin Specialist në Sektorin Kundër Krimit Kompjuterik, në Drejtorinë e Përgjithshme
të Policisë Shtetit me gradën policore “Kryekomisar”.
4. Me Urdhrin nr.2705, datë 06.11.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë “Për
caktimin në detyrë të një punonjësi policie” me bazë ligjore Urdhrin e Ministrit të Punëve të
Brendshëm nr.548, datë 09.10.2013 “Për miratimin e strukturës dhe limitit të organikës së
Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit”, është riemëruar në funksionin e sipërcituar.
5. Më pas pala e paditur me Urdhrin nr.2705/1, datë 12.11.2013 të Drejtorit të
Përgjithshëm të Policisë “Për revokimin e Urdhrit nr.2705, datë 06.11.2013 dhe lirimin nga
Policia e Shtetit të një punonjësi policie”, me bazë ligjore nenin 57, pika 2, shkronja “b” ligjit
nr.9749, datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit” dhe Urdhrin e Ministrit të Punëve të
Brendshëm nr.548, datë 09.10.2013 “Për miratimin e strukturës dhe limitit të organikës së
Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit” ka ndërprerë marrëdhëniet e punës, me
motivacionin për ndryshime strukturore dhe pamundësi emërimi.
6. Bazuar në nenin 78 të ligjit nr.9749, datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit”
paditësi ka ndjekur rrugën e ankimit administrativ ndaj urdhërit, duke paraqitur ankesë në
datë 25.11.2013, pranë Komisionit të Apelimit, pasi ndërprerjen e marrëdhënieve të punës e
ka konsideruar pa shkak të arsyeshëm dhe në kundërshtim me nenin 57, pika 2 shkronja b të
ligjit nr.9749, datë 04.06.2007.
7. Në datën 24.02.2014 është njoftuar për vendimin e Komisionit të Apelimit nga
punonjësja e Drejtorisë së Standardeve që i ka dorëzuar një kopje të vendimit, duke sigluar
datën e njoftimit. Në vendimin nr.49, datë 09.01.2014 “Për shqyrtimin e ankesës së
punonjësit të policisë”, Komisioni i Apelimit është shprehur se: Arsyeja e lirimit të këtij
punonjësi është bërë me motivacionin: Për shkurtim funksioni organik dhe në pamundësi
emërimi në një detyrë tjetër dhe se urdhëri i lirimit është bazuar në nenin 57/2/b
(lartpërmendur) dhe neni 62/2 i Rregullores së personelit vendosi: Të lërë në fuqi Urdhrin
nr.2705, datë 06.11.2013 “Për lirimin nga policia e shtetit” të punonjësit Albert Canaj... Ky
vendim është i formës së prerë dhe mund të ankimohet vetëm në gjykatë.
788
8. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.3475, datë
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit Tiranë, të
dëmshpërblejë paditësin Albert Canaj me 12 paga mujore.
Rrëzimin e padisë, përsa i përket pjesës tjetër të kërkimeve si të pabazuara në ligj e në
prova.
9. Gjykata e administrative e shkallës së parë ndër të tjera arsyeton:
.....Kërkesëpadia është paraqitur brenda afateve ligjore, pasi vendimi nr.49/2012
Prot, i Komisionit të Apelimit është marrë në datë 09.01.2014, ndërsa i është njoftuar dhe i
është dorëzuar një kopje e tij me shkrim, në datë 24.02.2014.
Përsa i përket vendimit gjyqësor nr.751, datë 03.03.2014, ai është një vendim jo
përfundimtar i marrë sipas nenit 39 të ligjit “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatës
Administrative”... dhe Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë ka vendosur
mospranimin e padisë, pasi padia nuk plotësonte kushtet formale të paraqitjes së saj. Ky
vendim jepet derisa nuk është dhënë vendimi i ndërmjetëm për shqyrtimin e provave, ndaj
çështja nuk është shqyrtuar.
Pala paditëse kishte paraqitur në atë situatë ligjore padinë pa u njohur me vendimin
e Komisionit të Apelimit dhe kishte kaluar mbi një muaj nga data e ankesës që kishte
depozituar pranë këtij komisioni, por në fakt sipas Rregullores së Disiplinës ekziston një
klauzolë që vendimi i këtij komisioni në rast të shqyrtimit të ankimeve ndaj masave
disiplinore, jepet jo më vonë se dy muaj nga data e depozitimit të ankimit.
Pas njoftimit me shkrim për vendimin e Komisionit të Apelimit, paditësi ka depozituar
kërkesëpadinë objekt gjykimi ndaj vendimit të organit me të lartë administrativ që i dha
formë të prerë ndërprerjes së marrëdhënieve të punës, mbështetur në nenin 78 të ligjit
nr.9749, datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit”, por dhe në pikën 2 të vendimit nr.49, datë
09.01.2014 “Për shqyrtimin e ankesës së punonjësit të policisë”, nga Komisioni i Apelimit.
Në lidhje me kërkimin e parë të paditësit: Kundërshtimin e vendimit nr.49, datë
09.01.2014 “Për shqyrtimin e ankesës së një punonjësi policie”, njoftuar me datë
24.02.2014, të Komisionit të Apelimit të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë, pasi në
kundërshtim me ligjin ka lënë në fuqi Urdhrin nr.2705, datë 06.11.2013 të Drejtorit të
Përgjithshëm të Policisë”, gjykata çmon se është i pabazuar në ligj, për arsyet e mëposhtme:
Me anë të Urdhrit nr.2705, datë 06.11.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë,
është vendosur lirimi i paditësit nga policia e shtetit, pra është vendosur zgjidhja e kontratës
së punës. Ky urdhër është e vërtetë se ka dalë nga një organ administrativ, në zbatim të
kompetencave që i jep ligji, por në thelb ky urdhër ka përcaktuar ndërprerjen e marrëdhënies
së punës nëpërmjet zgjidhjes së kontratës së punës, me punëmarrësin Albert Canaj nga
punëdhënësi Drejtori i Përgjithshëm i Policisë së Shtetit Tiranë. Sa më sipër marrëdhënia
juridike civile e krijuar në rastin konkret është një marrëdhënie pune dhe jo marrëdhënie
administrative.
Është tashmë qëndrim i konsoliduar i praktikës së Gjykatës së Lartë, sanksionuar
edhe me vendimin unifikues të Kolegjeve të Bashkuara me nr.07, datë 01.06.2011 në të cilin
shprehimisht thuhet: .... fakti që e trajtojnë zgjidhjen e kontratës së punës si konflikt
administrativ apo si konflikt që rrjedh nga marrëdhëniet e punës. Në rast të zgjidhjes së
kontratës së punës, pavarësisht se organi administrativ për rastet e administratës publike
shprehet me një akt të marrë nga drejtuesi i organit, kjo nuk do të thotë që jemi përpara
marrëdhënieve administrative, pra shprehjes së vullnetit të organit në kuptim të
marrëdhënieve administrative. Pra punëmarrësi nuk mund të ngrejë padi për goditjen e aktit
administrativ, por mund të ngrejë padi për kërkimin e pasojave që rrjedhin nga zgjidhja e
kontratës së punës....
789
Nga sa më lart është unifikuar nga Gjykata Lartë përmes vendimit nr.07, kërkimi i
paditësit për anullim të aktit administrativ, e vendimit nr.49, datë 09.01.2014 “Për
shqyrtimin e ankesës se një punonjësi policie”, njoftuar me datë 24.02.2014, të Komisionit të
Apelimit të Drejtorisë se Përgjithshme të Policisë, pasi në kundërshtim me ligjin ka lënë në
fuqi Urdhrin nr.2705, datë 06.11.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë, duhet rrëzuar
si i pabazuar në ligj dhe në kundërshtim me praktikën unifikuese të Gjykatës së Lartë, të
detyrueshme për palët dhe për gjykatën.
Neni 35 i ligjit nr.49/2012, ka sanksionuar barrën e provës, të cilën ia ka kaluar
organit administrativ, për aktet të nxjerra pa kërkesë të personit që i kundërdrejtohet. Në
rastin konkret referuar aktit administrativ përmes të cilit i është dhënë fund kontratës së
punës, shkak i nxjerrjes së aktit është ristrukturimi dhe pamundësia e emërimit në një detyrë
tjetër. Urdhri nr.2705, datë 06.11.2013 i Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë, është bazuar
në nenin 57 pika 2, shkronja “b” të ligjit nr.9749, datë 04.07.20007 “Për Policinë e Shtetit”,
nenin 62 pika 2 shkronja “b” i Rregullores se Personelit të Policisë së Shtetit, në Urdhrin
nr.548/1, datë 05.11.2013 të Ministrit të Punëve të Brendshme “Për miratimin e strukturës
dhe limitit të organikës në Drejtorinë e Përgjithshme të Policisë së Shtetit”. Neni 57/2, i ligjit
nr.9749, datë 04.07.20007, “Për Policinë e Shtetit”, përcakton: Një punonjës i policisë
lirohet nga policia nëse:.... b) i shkurtohet funksioni organik dhe nuk kërkon uljen në gradë.
Nga aktet e administruara në gjykim rezultoi se nga i padituri DPP nuk është zbatuar
procedura për lirimin nga detyra, pasi paditësit nuk i është ofruar asnjë detyrë tjetër, qoftë
edhe me ulje në gradë.
Nga pala e paditur në gjykim nuk u paraqit si provë shkresore asnjë shkresë që
provon pamundësinë e sistemimit të paditësit në ndonjë strukture tjetër të policisë, në qarqet
e tjera të vendit apo në repartet autonome dhe të posaçme të DPP Shtetit.
Sa më lart, gjykata administrative, konstaton se organi i administratës publike
(Drejtoria e Përgjithshme e Policisë me cilësinë e punëdhënësit), nuk arriti të provojë
ligjshmërinë e veprimeve në marrëdhënien e punës, nga e cila ka lindur mosmarrëveshja,
objekt gjykimi. Sa më lart, gjykata, konstaton se veprimi tjetër administrativ i ndërmarrë nga
organi administrativ (Drejtori i Përgjithshëm me cilësinë e punëdhënësit), është i pabazuar
në ligj dhe i pa mbështetur në faktet që kanë ekzistuar në kohën që është ndërmarrë.
Në vendimin unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.31, datë
26.03.2003, është unifikuar praktika si më poshtë: E drejta e rikthimit në punë nuk gëzon
mbrojtje gjyqësore, ndërsa e drejta e dëmshpërblimit është një e drejtë që gëzon mbrojtje.
Pala që dëmtohet nga një pushim i pa drejtë nga puna gëzon të drejtën e
dëmshpërblimit në rrugë gjyqësore. I larguari nga radhët e policisë ka të drejtë të kërkojë
vetëm shpërblimin e dëmit, pasi rikthimi në punën e mëparshme mund të bëhet vetëm me
vullnetin e punëdhënësit. Përsa kohë punëdhënësi nuk ka vullnet për ta rimarrë në punë,
kontrata e shërbimit publik nuk mund të rilidhet. .... Sa i përket masës së dëmshpërblimit,
gjykata i referohet përsëri përcaktimeve të K.Punës dhe konkretisht. Paditësi ka të drejtë të
dëmshpërblehet në një shumë në të holla deri me pagën e 12 muajve, në referim të nenit 155,
parag. 3, ...Gjykata vlerëson se paditësi Albert Canaj duhet të dëmshpërblehet me
maksimumin e mundshëm, 12 muaj, duke marrë në konsideratë një sërë faktorësh, duke
filluar nga kohëzgjatja e marrëdhënies së punës mbi 11 vite, kushtet e jetesës dhe
përgjegjësitë e paditësit si prind dhe bashkëshort, mundësitë e kufizuara për tu riintegruar në
tregun e punës, moshën e tij, që e ka të vështirë integrimin në tregun e punës etj....
10. Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.4347, datë 01.12.2014, ka
vendosur:
Prishjen e vendimit nr.3475, datë 23.06.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Tiranë dhe pushimin e gjykimit të çështjes.
11. Gjykata administrative e apelit ndër të tjera arsyeton:
790
....Gjykata e Apelit Administrativ, çmon se gjykata e shkallës së parë, në kuptim të
nenit 17/2 të ligjit nr.49/2012, ka gabuar në cilësimin e fakteve dhe veprimeve të lidhura me
këtë mosmarrëveshje, duke mosidentifikuar dispozitat e detyrueshme për tu zbatuar prej saj,
në funksion të zgjidhjes së drejtë të çështjes.
Gjykata shqyrton ligjshmërinë e veprimit administrativ që kundërshtohet, në bazë të
provave të paraqitura nga palët dhe të situatës ligjore dhe faktike që ekzistonte në kohën e
kryerjes së veprimit konkret administrativ.
Konkretisht, referuar kërkimit për anullim të aktit objekt gjykimi, paditësi rezulton ta
ketë orientuar shqyrtimin gjyqësor të çështjes në funksion të provueshmërisë së
pavlefshmërisë relative të aktit objekt gjykimi, parashikuar në nenin 118 të
K.Pr.Administrative...
Referuar përmbajtjes së nenit 118 të K.Pr.Administrative dhe nenit 15 të ligjit
nr.49/2012, rezulton se për ngritjen e padisë, duhet të plotësohen njëkohësisht tre kushte:
 Të kemi një akt administrativ;
 Ky akt të jetë i paligjshëm;
 Për shkak të tij paditësit ti jenë cënuar të drejtat subjektive apo interesat e
ligjshme.
Paditësi Albert Canaj, gjithnjë në rast se marrim të mirëqenë pretendimin e tij për
ardhje në dijeni të vendimit të Komisionit, pas momentit të ngritjes së padisë, rezulton ti ketë
ezauruar njëkohësisht të dyja alternativat e goditjes së aktit administrativ të lirimit të tij nga
detyra, si me padi drejtpërdrejtë në gjykatë, ashtu edhe nëpërmjet rekursit administrativ.
Vendimi gjyqësor që ka vendosur mospranimin e padisë për paraqitje të saj tej afati,
rezulton të ketë marrë formë të prerë pa u ankimuar nga palët.
Në kohën kur gjykata e shkallës së parë shqyrtonte kërkesëpadinë e paditësit Albert
Canaj, nga ky i fundit pranon të jetë vënë në dijeni të faktit të disponimit edhe nga ana e
Komisionit të Apelimit, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit, me vendim
për lënien në fuqi të vendimit të lirimit.
Me datë 10.03.2014, pra pothuajse një muaj pas marrjes formë të prerë të vendimit të
gjykatës, paditësi rezulton të ketë goditur me padi vendimin e Komisionit të Apelit, pra të
vendimit që linte në fuqi vendimin e lirimit, i goditur me padi të papranuar nga gjykata e
shkallës së parë me vendim jo përfundimtar të formës së prerë.
Gjykata e Apelit Administrativ konstaton se gjykata e shkallës së parë, duke u lidhur
me cilësimin e gabuar që paditësi i ka bërë vendimit nr.49, datë 09.01.2014 të Komisionit të
Apelimit në DPPSH-së, ka disponuar me pranimin pjesërisht të padisë, duke e konsideruar të
paligjshëm lirimin e tij (sipas pjesës arsyetuese të vendimit) dhe duke pranuar pjesërisht
kërkimet e paditësit për dëmshpërblim (sipas dispozitivit të vendimit), pra duke ngarkuar
Drejtorinë e Përgjithshme të Policisë së Shtetit me detyrimin e dëmshpërblimit të paditësit i
për shkak të vendimit të gabuar të Komisionit të Apelimit për lirimin e tij, në një kohë që me
këtë logjikë do të duhej që detyrimet për vendimmarrje të paligjshme ti ngarkoheshin
Komisionit të Apelimit, që kishte disponuar me vendimin e paligjshëm objekt ankimi.
Gjykata e Apelit Administrativ, sikurse me të drejtë parashtrohet edhe në ankimin e
palës së paditur, vlerëson se në këtë rast objekti dhe shkaku i padisë lidhen me një akt që në
fakt nuk ka sjellë asnjë pasojë për paditësin, përsa kohë që shuarja e marrëdhënies
ekzistuese mes tij dhe palës së paditur ka qenë pasojë e drejtpërdrejtë e vendimit nr.2705/1,
datë 12.11.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit.
Është pikërisht ky akti i organit administrativ që ka cënuar interesat e paditësit (ka
sjellë pasoja në dëm të tyre), rivendosja e të cilave është kërkuar gjyqësisht nga paditësi
nëpërmjet paraqitjes për shqyrtim të kërkesëpadisë së tij me objekt anullimin e këtij akti.
Gjithashtu është pikërisht ky akti administrativ kundër të cilit parashikohet ligjërisht
edhe alternativa e ankimimit në Komisionin e Apelimit, i cili në rastin konkret, i investuar
791
nga paditësi, me vendimin nr.49, datë 09.01.2014 rezultoi të kishte lënë në fuqi vendimin e
lirimit.
Në këtë kontekst, Gjykata e Apelit Administrativ vëren se paditësi Albert Canaj, do të
duhej të kishte reflektuar në objektin e kërkesëpadisë së tij të njëjtat kërkime që kishte në
objekt edhe ankimi administrativ i tij drejtuar Komisionit të Apelimit, pra kundërshtimin e
vendimit nr.2705/1, datë 12.11.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit.
Gjykata e Apelit Administrativ, vëren gjithashtu se gjykata e shkallës së parë, nuk do
të duhej të dispononte me vendimin nr.751, datë 25.02.2014 për mospranimin e padisë, përsa
kohë që, në kuptim të nenit 78 të ligjit të posaçëm, afatet e parashkrimit të padisë, në rastin
kur punonjësi i liruar ka zgjedhur alternativën e rekursit administrativ, sikurse në rastin
konkret, fillojnë të ecin në momentin e komunikimit të vendimit të organit më të lartë
administrativ që ka shqyrtuar ankesën në rrugë administrative.
Sikurse parashtruam edhe më lart, vendimi i Komisionit të Apelimit është bërë me
dije gjatë seancës gjyqësore që shqyrtonte padinë për anullimin e aktit të lirimit të Drejtorit
të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit, rrethanë që do të duhej ti kishte shërbyer gjykatës së
shkallës së parë si e dhënë e mjaftueshme:
për llogaritjen e afateve shuese të padisë, duke u nisur në këtë rast nga momenti i
marrjes dijeni të paditësit lidhur me vendimin e Komisionit të Apelimit në DPPSH dhe për
konstatimin rrjedhimisht të faktit të paraqitjes së padisë brenda afatit 45-ditor.
Pavarësisht sa më sipër, paditësi në kundërankimin e tij ka konfirmuar mosushtrimin
e ankimit të veçantë ndaj vendimit të gjykatës së shkallës së parë mbi mospranimin e padisë.
Gjykata e Apelit Administrativ tërheq vëmendjen e paditësit lidhur me faktin se,
bashkë me vendimin e organit me të lartë administrativ, në kuptim të nenit 78 të ligjit
nr.7947/2007, punonjësi i liruar i policisë godet domosdoshmërisht edhe aktin administrativ
të shqyrtuar nga organi më i lartë administrativ dhe në rastin konkret të lënë në fuqi nga ky
organ.
Në vijim të kësaj logjike, Gjykata e Apelit Administrativ tërheq gjithashtu vëmendjen
mbi faktin se me goditjen e aktit të lirimit, ish-punonjësi i policisë vë automatikisht në
diskutim edhe vendimin e Komisionit të Apelimit që ka shqyrtuar administrativisht këtë akt,
edhe nëse ky i fundit nuk reflektohet me një kërkim konkret në objektin e padisë.
Rrjedhimisht, edhe gjykata e shkallës së parë që merr në shqyrtim një vendim lirimi,
automatikisht merr në shqyrtim edhe vendimin e organit më të lartë administrativ që e ka
shqyrtuar këtë akt, edhe sikur ky i fundit të mos jetë reflektuar me një kërkim konkret në
objektin e padisë.
Në këtë kontekst, Gjykata e Apelit Administrativ vëren se Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.751, datë 25.02.2014, duke vendosur mospranimin e
padisë për anullimin e vendimit nr.2705/1, datë 12.11.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm të
Policisë së Shtetit, në thelb ka vendosur mospranimin e padisë për anullimin e këtij akti, lënë
në fuqi me vendimin nr.49, datë 09.01.2014 të Komisionit të Apelimit.
Ky vendim i paankimuar (si i ligjshëm) nga paditësi Albert Canaj, nuk dikton veçse
vlerësimin e pretendimeve të tij kundër vendimit të Komisionit të Apelimit, si gjë e gjykuar
me vendim të formës së prerë (edhe pse i gabuar në këtë rast).
Neni 50/d i ligjit nr.49/2012, parashikon se: Gjykata Administrative e Apelit në
dhomë këshillimi vendos: d) prishjen e vendimit dhe pushimin e gjykimit të çështjes, në rastet
kur çështja nuk hyn në juridiksionin gjyqësor, si dhe kur padia nuk mund të ngrihej ose
gjykimi nuk mund të vazhdonte.
Gjykata e Apelit Administrativ çmon se ndodhet në rrethanat e parashikuara nga
dispozita e sipërcituar.....
792
12. Vendimi unifikues i Gjykatës së Lartë nr.03, datë 29.03.2012, në të cilin ndërmjet
të tjerave thuhet se:
Gjykata e zbulon shkakun e padisë së paditësit duke e analizuar padinë në tërësinë e
saj dhe jo duke u kufizuar tek dispozitat ligjore të referuara nga paditësi në pjesën hyrëse të
saj. Mund të ndodhë që paditësi të referojë gabimisht dispozitat ligjore, porse nga leximi i
kërkesëpadisë del e qartë e drejta që ai kërkon të mbrojë. Në këtë rast gjykata duhet të
zgjidhë çështjen konform shkakut që rezulton nga shqyrtimi në tërësi i kërkesëpadisë, duke
bërë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave apo
interesave që ai pretendon se i janë cenuar.
13. Vendimin unifikues nr.01/2010 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në

të cilin ndërmjet të tjerave thuhet se:
Ndjekja e rrugës administrative (të apelimit administrativ) për zgjidhjen e
mosmarrëveshjes administrative përpara se subjekti ti drejtohet gjykatës, është e
detyrueshme vetëm nëse ligji që rregullon marrëdhëniet juridike dhe veprimtarinë
administrative të fushës përkatëse, parashikon shprehimisht se ndaj aktit administrativ mund
të ushtrohet ankim administrativ, si dhe tregon organin apo organet konkrete administrative
tek të cilët eventualisht, sipas hierarkisë, duhet të drejtohet apelimi administrativ.
Përveç detyrueshmërisë së parashikimit të ndjekjes së rrugës administrative të
ankimit, të organit ku ai drejtohet dhe që ka kompetencën për shqyrtimin e saj, eventualisht,
sipas natyrës së marrëdhënieve juridike dhe asaj të mosmarrëveshjes, ligji i posaçëm mund
të parashikojë ose jo edhe modalitete konkrete mbi afatet, kushtet e procedurat që duhen
respektuar për të bërë të pranueshëm për shqyrtim në themel ankimin administrativ, për
procedurat e shqyrtimit dhe natyrën e vendimmarrjes nga organi administrative, etj. Nëse
rregulla të tilla eventuale nuk janë parashikuar, gjejnë zbatim afatet, kushtet e procedurat e
parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative.
Kjo mënyrë e shprehjes së vullnetit të ligjvënësit, nga njëra anë autorizon dhe
legjitimon organin administrativ të pranojë, marrë në shqyrtim dhe vendosë lidhur me
ankimin administrativ. Nga ana tjetër, jo vetëm i detyron të ndjekin rrugën administrative
për efekt të respektimit të uniformitetit të veprimtarisë administrative dhe sigurisë juridike,
por, mbi të gjitha, i garanton individëve dhe subjekteve të tjerë një proces të rregullt ligjor
dhe një mjet efektiv juridik, pasi pretendimi i tyre për cënimin e një të drejte a interesi
kushtetues dhe ligjor detyrimisht do të merret në shqyrtim dhe do të zgjidhet nga organi
administrativ.
Në çdo rast, pavarësisht nëse parashikohet apo jo shprehimisht në ligjin e posaçëm,
pas dhënies së vendimit nga organi a organet administrative të ngarkuar nga ligji, pala që
kishte ushtruar ankimin administrativ ka të drejtën ti drejtohet rrugës gjyqësore për zgjidhjen
e mosmarrëveshjes administrative. Nëse ligji i posaçëm nuk parashikon shprehimisht
ndryshe, zbatohen afatet dhe procedurat e parashikuara për këtë qëllim nga Kodi i
Procedurës Civile dhe Kodi i Procedurave Administrative.
14. Në nenin 78 të ligjit nr.9719, datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit” përcaktohet:
E drejta për ankim në rastet e lirimit nga detyra
Çdo punonjës policie, i cili njoftohet se i është dhënë autorizimi për tu liruar nga
detyra, sipas nenit 57 pika 2 shkronja "b" të këtij ligji, ka të drejtë ta apelojë atë në
komisionin e apelimit të punonjësve të Policisë ose drejtpërdrejtë në gjykatë, si dhe ka të
793
drejtë që, brenda 30 ditëve nga marrja dijeni për lirimin e tij nga detyra, të ankohet edhe
drejtpërdrejtë në gjykatë.
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga
paditësi Albert Canaj, përmban shkaqe nga ato që parashikohen në ligj, prandaj ka arsye
ligjore që vendimi i gjykatës së apelit të cënohet.
16. Në ndryshim nga gjykatat më të ulta, Gjykata e Lartë ka për objekt gjykimi vetëm
kontrollin e zbatimit të ligjit material e procedurial nga ana e gjykatave, vendimet e të cilave
janë objekt i rekursit, por pa patur të drejtën që të zhvillojë hetimin gjyqësor në drejtim të
marrjes së provave. Hetimi gjyqësor i plotë dhe i gjithanshëm, për të provuar parashtrimet
apo prapësimet e palëve, me mjetet provuese të lejueshme që Kodi i Procedurës Civile
parashikon, është detyrë e gjykatës së shkallës së parë dhe asaj të apelit.
17. Përfundimi i arritur nga Gjykata Administrative e Apelit është rrjedhojë i zbatimit të
gabuar të ligjit, duke cënuar procesin e rregullt ligjor, sepse gjykata që shqyrton
mosmarrëveshjen duhet të shprehet mbi gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet,
sipas nenit 6 i K.Pr.Civile, të kryejë një hetim të plotë e të gjithanshëm, në përputhje me
ligjin sipas nenit 14 i K.Pr.Civile, të zgjidhë mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj sipas nenit 16 i
K.Pr.Civile, ndërsa në përputhje me përcaktimet e nenit 126 të Kodit të Procedurës Civile,
duhet të bëjë një analizë tërësore dhe objektive të provave dhe të çmojë provat e marra gjatë
gjykimit të çështjes, sipas bindjes së brendshme, të formuar nga shqyrtimi i të gjitha
rrethanave të çështjes në tërësinë e tyre, sipas nenit 309 të po këtij Kodi.
18. Nga citimi i nenit 78 të ligjit nr.9749/2007 “Për policinë e shtetit” evidentohet se
Çdo punonjës policie, i cili njoftohet se i është dhënë autorizimi për tu liruar nga detyra, sipas
nenit 57 pika 2 shkronja "b" të këtij ligji, ka të drejtë ta apelojë atë në komisionin e apelimit
të punonjësve të Policisë ose drejtpërdrejtë në gjykatë, si dhe ka të drejtë që, brenda 30 ditëve
nga marrja dijeni për lirimin e tij nga detyra, të ankohet edhe drejtpërdrejtë në gjykatë.
19. Përsa i përket arsyetimit të Gjykatës Administrative të Apelit në lidhje me
kërkimet dhe natyrën e kërkesëpadisë, Kolegji Administrativ e vlerëson të pabazuar këtë
arsyetim, sepse kjo gjykatë duhet të kishte parasysh në caktimin e natyrës së
mosmarrëveshjes edhe vendimin unifikues nr.03, datë 29.03.2012 të Kolegjeve të Bashkuara
të Gjykatës së Lartë, i cili bën fjalë për objektin dhe shkakun ligjor të padisë, nga ku del se
gjykata që gjykon çështjen nuk duhet të lidhet vetëm me atë që kërkon pala në objektin e
padisë, por duhet të shikohet përmbajtja e kërkesëpadisë në mënyrë që të nxirret ajo që
kërkon pala, duke e zgjidhur çështjen në përputhje me ligjin pa u ndikuar nga mënyra e
formulimit të kërkimit apo baza ligjore e vendosur në kërkesëpadi.
20. Neni 50/d i ligjit nr.49/2012, parashikon se: Gjykata Administrative e Apelit në
dhomë këshillimi vendos: d) prishjen e vendimit dhe pushimin e gjykimit të çështjes, në
rastet kur çështja nuk hyn në juridiksionin gjyqësor, si dhe kur padia nuk mund të ngrihej ose
gjykimi nuk mund të vazhdonte dhe Gjykata Administrative e Apelit në përfundim të
gjykimit ka vlerësuar se, ndodhet në rrethanat e parashikuara nga dispozita ligjore e
sipërcituar.
21. Përfundimi që ka arritur gjykata e apelit është e pabazuar në ligj, sepse çështja hyn
në juridiksionin gjyqësor, sepse neni 78 i ligjit nr.9749/2007 “Për Policinë e Shtetit” mban
një qëndrim dualist në këtë rast, pasi ankimi ndaj vendimit të largimit nga detyra i punonjësit
të policisë shtetit mund të bëhet nga pala si ankim administrativ, ashtu edhe ankim direkt në
gjykatë. Gjithashtu kërkesëpadia për të kundërshtuar largimin nga puna të punonjësit të
policisë nuk është një kërkesëpadi që nuk mund të ngrihet, siç arsyeton gjykata e apelit, si
794
dhe në rastin konkret nuk ka ekzistuar asnjë rrethanë që mund të pengonte vazhdimin e
gjykimit të çështjes, prandaj nuk ka ekzistuar asnjë nga rastet e pushimit të gjykimit të
çështjes, të parashikuar nga neni 50/d i ligjit nr.49/2012.
përfundimin se, rekursi i paraqitur nga paditësi Albert Canaj është i bazuar në ligj, prandaj si i
tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi e Gjykatës Administrative të Apelit duhet
të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues, e
cila duhet të shprehet për themelin (meritën) e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

datë 03.05.2012 të “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative”.....
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.4347, datë 01.12.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit dhe
kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 28.01.2016
795
Nr. 00-2016-206 i Vendimit (59)
VENDIM


PADITËS: ALI MARKU

E PADITUR: INSPEKTORIATI NDËRTIMOR
URBANISTIK KOMBËTAR TIRANË.
SARANDË
OBJEKTI:
Marrjen e masës së përkohshme të sigurimit të padisë,
duke urdhëruar palën e paditur të bllokojë
Vendimin nr.32 datë 27.04.2012 “Për dënim me gjobë”,
të lëshuar nga pala e paditur INUK Tiranë
deri në zgjidhjen përfundimtare të çështjes së themelit.
Kundërshtimin e aktit administrativ Vendimin nr.32 datë 27.04.2012
“Për dënim me gjobë”, të lëshuar nga pala e paditur INUK, Tiranë.
Baza Ligjore: Nenet 32/a,153,154,202,324 e vijues i K.Pr.Civile,
neni 118 të K.Pr.Administrative.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.1289 (23-2012-2715), datë

Anullimin e aktit administrativ të INUK, Tiranë, “Vendim për Dënim me
Gjobë” nr.32 datë 27.04.2012.

Lënien në fuqi të Vendimit nr.1289 (23-2012-2715), datë 15.10.2012 të

Inspektorati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar,Tiranë duke parashtruar këto shkaqe:
fakteve.
796
- Vendimi i INUK është i drejtë, në përputhje të plotë me ligjin, qoftë ky material ashtu
dhe proçedural.
- Gjykata ka keqinterpretuar provat dhe nuk i është përmbajtur faktit të konstatuar nga
- Analiza e saj mbi provat e paraqitura gjatë gjykimit është sipërfaqësore dhe nuk i
përshtatet realitetit.

VËREN
Pala paditëse, Ali Marku ka fituar pronësinë mbi një parcelë ndërtimore me sip.175.6
m2 në Ksamil Sarandë, me kontratën 04.10.2010 të lidhur me ALUIZNI Vlorë.
Në datë 27.04.2012 Inspektorët e INUK kanë marrë vendim për dënim me gjobë nr.32
datë 27.04.2012 dhe dënimin me 400,000 lekë.
Pala paditëse Ali Marku, ka ngritur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Sarandë padi me
shkak ligjor dhe objekt aktit administrativ Vendimin nr.32 datë 27.04.2012 “Për dënim me
gjobë”, të lëshuar nga pala e paditur INUK, Tiranë.
e padisë dhe konstatimin e pavlefshmërisë së aktit administrativ Vendimit nr.32 datë
27.04.2012 “Për dënim me gjobë”, ku ka arsyetuar se pala e paditur ka vepruar në
kundërshtim me ligjin, pasi nga vërtetimi datë 19.04.2012 të Komunës Ksamil në objektin e
legalizuar prej paditësit, ka dhënë leje për punime riparuese.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, pala e paditur Inspektorati
shkaqet e ngritura në rekursin e palës së paditur Inspektorati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar,
në përmbushje të detyrës së saj si gjykatë ligji, kryesisht, verifikoi aktet proçeduriale që
gjenden në dosjen gjyqësore, nga ku konstatoi se gjykimi si në shkallë të parë dhe atë të apelit
është zhvilluar në shkelje të rëndë të normave proçeduriale. Prandaj, është vendi që vendimi i
dhënë nga Gjykata e Apelit Gjirokastër të prishet dhe çështja të rishqyrtohet nga Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Tiranë.
Ky Kolegj, vëren se me anë të padisë, pala paditëse Ali Marku, ka kërkuar
kundërshtimin e aktit administrativ nr.32 datë 27.04.2012 “Për dënim me gjobë”, të
Inspektorati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar Tiranë duke pretenduar se gjoba e vendosur
Në rrethana të tilla, mosmarrëveshja e krijuar midis palës paditëses Ali Marku dhe
palës së paditur Inspektorati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar, nuk është e lidhur vetëm me të
drejta subjektive por dhe me pretendime që kërkojnë realizimin e tyre kundrejt shtetit dhe
nëpërmjet organeve shtetërore, pra është i dukshëm interesi që ka shteti për të mbrojtur në
këtë gjykim.
në mënyrë flagrante ligjin proçedurial, duke mos i,u garantuar palëve të paditura, si organe
shprehimisht ligji.
797
përfaqësimin në rastet e parashikuara me ligj.Gjykata, që shqyrton çështje për të cilat me ligj
përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga avokatura e Shtetit, urdhëron njoftimin e akteve kësaj të
fundit, me qëllim që ajo të ketë mundësi të marrë pjesë në gjykim”.
thuhet: “...Në rastet kur organi administrativ më i lartë, pas ankimit administrativ, e
ndryshon aktin administrativ të organit mvartës, padija ngrihet në gjykatën që përfshin
territorin ku ka qëndrën organi administrativ më i lartë...”.
Inspektorati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar, qëndra e të cilit është në Tiranë.
Administrative”,
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
vendimin nr.1289 (23-2012-2715), datë 15.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë
dhe dërgimin e çështjes në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Tiranë për vazhdimin
e gjykimit.
Tiranë, më 28.01.2016
798
Nr. 00-2016-205 i Vendimit (60)
VENDIM


PADITËS: DALLËNDYSHE LLANAJ, LULËZIME

SHEHU, BUKURIJE ÇEKA, DHURATA
NASUFI, XHULJETA RAMAJ, SUDE ISAKU.
E PADITUR: QENDRA SPITALORE UNIVERSITARE
“NËNË TEREZA” TIRANË
OBJEKTI:
Detyrimin e Qendrës Spitalore Universitare “Nënë Tereza” Tiranë
për shlyerjen e pagesave të papaguara si pasojë e marrëdhënieve të punës
pranë këtij institucioni dhe detyrimet e tjera që rrjedhin prej marrëdhënies së punës.
Baza Ligjore: Nenet 42, 51/2, 52 të Kushtetutës,
nenet 640 të K.Civil,
nenet 32/a, 153, 154, 154/a, 161/a të K.Pr.Civile,
nenet 92, 93, 94, 109, 110, 114, 119, 120, 140/2, 141, 145, 146 të K.Punës,
nenet 102,103,122 të K.Pr.Administrative,
ligji nr.7703 datë 11.05.1993
“Për sigurimet shoqërore dhe shëndetësore” i ndryshuar.

vendosur:
Rrëzimin e padisë së paditëseve si të pabazuar në ligj.

Lënien në fuqi të Vendimit nr.10366, datë 19.12.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs pala paditëse

Dallëndyshe Llanaj, Lulëzime Shehu, Bukurije Çeka, Dhurata Nasufi, Xhuljeta Ramaj, Sude
Isaku, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykatat me vendimet e dhëna kanë interpretuar gabim ligjin.
- Paditëset kanë vazhduar punën pasi nga ana e administratës nuk është paraqitur asnjë
punonjës për të bërë dorëzimet përkatëse dhe në bazë të përgjigjes së titullarëve është
premtuar se do të rishihet numri total i përgjegjësve të materialit dhe nuk u është
kërkuar të largohen nga ambientet e punës.
799
- Gjithashtu paditëset kanë ushtruar normalisht punën duke marrë në dorëzime edhe
materialet që furnizonin pasionet përkatëse.
- Argumenti që e konsideron punën e paditësve vullnetare, duke mos vlerësuar
ekzistencën e marrëdhënies së punës, pasi nuk mund të quhet e lidhur pasi mungon
elementi “pagë”, është i gabuar ligjërisht dhe jashtë kontekstit të rastit në fjalë.
- Rrethanat në të cilat kjo marrëdhënie ka vazhduar më pas, nuk mund të nënkuptoj
mungesën e elementit pagesë në të, pasi vullneti i shprehur i palëve i referohet
vazhdimit të njëjtës marrëdhënie që kishin pasur më parë në të njëjtat pavione, në të
njëjta pozicione, me të njëjta kushte dhe nuk kemi pse të aludojmë kësaj kontrate të
pranuar në heshtje nga i padituri, i mungon elementi pagë që ekziston më parë, vetëm
sepse paditëset nuk u shpërblyen.
- Vlerësimi që gjykata i bënë korrespodencës mes palëve është i gabuar, pasi ai bëhet i
shkëputur nga konteksti i një marrëdhënie që ishte në zhvillim, kur pala paditëse
vazhdonte të punonte në kuadrin e organizimit dhe nën urdhëratë e të paditurit.

VËREN
Paditësi kanë qenë punonjës të Qendrës Spitalore Universitare “Nënë Tereza” Tiranë,
konkretisht si më poshtë:
Dhurata Nasufi me detyrë përgjegjëse e materialit pranë Shërbimit të Hematologjisë.
Dallëndyshe Llanaj me detyrë përgjegjëse e materialit pranë Shërbimit të
Kardiokirurgjisë.
Xhuljeta Ramaj me detyrë përgjegjëse e materialit pranë Shërbimit të O.R.L-së.
Sude Isaku me detyrë përgjegjëse e materialit pranë Shërbimit të Gastrohepatologjisë.
Lulëzime Shehu me detyrë përgjegjëse e materialit pranë Shërbimit të Djegje
Plastikës.
Bukurije Çeka me detyrë përgjegjëse e materialit pranë Shërbimit të Urologjisë.
Pala e paditur nëpërmjet urdhrave përkatës ka ndërprerë marrëdhëniet e punës me
paditësit me motivacionin se është suprimuar vendi i punës.
Ky suprimim u është komunikuar paditësve nëpërmjet akteve si më poshtë:
Dhurata Nasufi me vendimin nr.318 datë 30.05.2008 i suprimohet vendi i punës dhe
marrëdhëniet financiare i ndërpriten në datë 01.06.2008.
Dallëndyshe Llanaj me vendimin nr.313 datë 30.05.2008 i suprimohet vendi i punës
dhe marrëdhëniet financiare i ndërpriten në datë 01.06.2008.
Xhuljeta Ramaj me vendimin nr.311 datë 30.05.2008 i suprimohet vendi i punës dhe
Sude Isaku me vendimin nr.319 datë 30.05.2008 i suprimohet vendi i punës dhe
Lulëzime Shehu me vendimin nr.324 datë 30.05.2008 i suprimohet vendi i punës dhe
Bukurije Çeka me vendimin nr.317 datë 30.05.2008 i suprimohet vendi i punës dhe
Pala paditëse rezulton se ka pasur kontrata individuale pune me afat të pacaktuar me
palën e paditur dhe mbasi i është ndërprerë marrëdhënia e punës sipas urdhrit të mësipërm,
rezulton se paditësit efektivisht kanë vazhduar punën deri në datë 28.02.2009.
800
Pra paditësit kanë vazhduar punën normalisht gjë që vërtetohet edhe nga
procesverbalet përkatëse të marrjes në dorëzim të materialeve të punës, por nuk janë paguar
për punën e kryer.
Pala paditëse iu drejtua me kërkesë padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke
pretenduar se pala e paditur nuk ka respektuar K.Punës, për zgjidhjen e marrëdhënies së
punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në vendimin e dhënë prej saj, ka vendosur
rrëzimin e kërkesë padisë së palës paditëse, duke arsyetuar se neni 12 i K.Punës e konsideron
kontratën e punës, si një marrëveshje në të cilën punëdhënësi merr përsipër t’i paguaj] një
shpërblim punëmarrësit për shërbimin apo punën e kryer. Në rastin konkret subjekti
punëdhënës Q.S.U.T ka vendosur ti ndërpresë këto marrëveshje përsa i përket detyrimeve të
tyre dhe se pikërisht pas zgjidhjes së njëanshme të kontratës së punës, paditësit nuk janë
paguar.
Gjykata e Apelit Tiranë,e vënë në lëvizje mbi ankimin e pala paditëse, ka vendosur
lënien në fuqi të vendimit të Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke arsyetuar se vendimi i
shkallës së parë është në përputhje me ligjin dhe pretendimet e paraqitura nga paditësat nuk e
bëjnë të cënueshëm këtë vendim.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka paraqitur rekurs në Gjykatën e
Lartë, pala e paditëse Dallëndyshe Llanaj, Lulëzime Shehu, Bukurije Çeka, Dhurata Nasufi,
Xhuljeta Ramaj, Sude Isaku, e cila ka pretenduar se gjykatat me vendimet e dhëna kanë
interpretuar gabim ligjin.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi, mori në shqyrtim
shkaqet e ngritura në rekursin e palës paditëse, nga ku konstatoi se gjykimi si në shkallë të
parë dhe atë të apelit është zhvilluar në shkelje të normave proceduriale. Prandaj, është vendi
që vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit Tiranë të prishet dhe çështja të rishqyrtohet nga
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë.
Në nenin 14 të Kodit të Procedurës Civile thuhet:“Gjykata ka për detyrë që të
zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë
dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin”.
Gjithashtu në nenin 28 të Kodit të Procedurës Civile thuhet: “Gjykata duhet të
shprehet për të gjitha kërkesat që parashtrohen në padi, pa i kaluar kufijtë e saj, duke
realizuar një gjykim të drejtë, të pavarur dhe të paanshëm brenda një afati të arsyeshëm”.
Mirëpo, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe ajo e Apelit Tiranë kanë shkelur në
mënyrë flagrante ligjin procedurial, duke mos u shprehur për të gjitha kërkimet që janë
parashtruar në kërkesë padi, si dhe nuk ka zhvilluar një hetim të plotë.
Nga aktet në dosjen gjyqësore, palët paditëse janë larguar nga puna për shkak të
suprimimit të vendit të punës dhe rezulton se nga ana e gjykatës nuk është marrë në shqyrtim
nëse zgjidhja e marrëdhënies së punës është bërë për shkak të përligjur apo jo, si dhe nëse i
takojnë dëmshpërblime përkatëse.
Referuar dispozitave të Kodit të Punës, rezulton se ka në themel të tij respektimin e
marrëdhënies punëdhënës-punëmarrës, mbrojtja e të drejtave, plotësimi i detyrimeve, kushtet
e punës, siguria në punë, paga, etj, si dhe pala që dëmtohet nga një pushim i padrejtë nga
puna gëzon të drejtën e dëmshpërblimit, duke e realizuar këtë të drejtë në rrugë gjyqësore.
Në këto kushte, gjykata duke gjykuar themelin e çështjes,duhet të zhvillojë një hetim
gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm duke zgjidhur pasojat që vijnë si rezultat i zgjidhjes së
marrëdhënieve të punës punëdhënës – punëmarrës.
801
Gjykatës së Apelit Tiranë, duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet për vazhdimin e
gjykimit në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë, si gjykatë kompetente nga pikëpamja
lëndore, bazuar në ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”,
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.42, datë 15.01.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin
Tiranë, më 28.01.2016
802
Nr. 00-2016-207 i Vendimit (61)
VENDIM


PADITËS: SHOQËRIA “SINANI M” SH.P.K

E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE FIER
TATIMEVE TIRANË.
OBJEKTI:
Kundërshtim akti administrativ Njoftim Vlerësimi
për Detyrimet Tatimore Gjoba, respektivisht me nr.3083 prot., datë 17.05.2010,
për shumën 100 000 lekë dhe nr.3179 prot., datë 18.05.2010
për shumën 500 000 lekë të Drejtorisë Rajonale Tatimore Fier,
lënë në fuqi me vendimin nr.8209 datë 14.07.2010
të Drejtorisë së Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë.
Baza Ligjore: Nenet 32/a,36,153,324 e vijues të K.Pr.Civile,
ligji nr.9920 datë 19.05.2008 “Për Proçedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.2172 datë 23.12.2010 ka

vendosur:
1- Pranimin e pjesshëm të padisë.
2- Rrëzimin e padisë përsa i përket kërkimit për anullimin e Njoftim
Vlerësimi për Detyrimet Tatimore nr.3083 datë 17.05.2010 të palës së
paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Fier, lënë në fuqi me vendimin
nr.8209 prot., datë 14.07.2010 të Drejtorisë së Apelimit Tatimor pranë
Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë.
3- Pranimin e padisë përsa i përket anullimin e aktit administrativ Njoftim
Vlerësimi për Detyrimet Tatimore nr.3179 datë 18.05.2010 të palës së
paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Fier,lënë në fuqi me vendimin nr.8209
prot., datë 14.07.2010 të Drejtorisë së Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë
së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë.

Lënien në fuqi të Vendimit nr.2172 datë 23.12.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier.
803
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs pala e paditur Drejtoria
Rajonale Tatimore Fier, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimet e gjykatave janë të gabuara dhe në kundërshtim me ligjin.
- Inspektorët e Drejtorisë Rajonale Tatimore Fier kanë ushtruar kontroll pranë palës
paditëse dhe në kushtet kur kanë konstatuar së subjekti nuk është i pajisur me kasë
fiskale, atëherë është gjobitur sipas ligjit.
- Lidhur me pretendimet se vonesa ka ardhur si pasojë e mos zbatimit të kontratës nga
ana e shoqërisë së autorizuar për furnizimin me kasa fiskale, nuk qëndron pasi kjo nuk
e përjashton nga detyrimi për vendosjen e kasës fiskale.
- Në lidhje me faktin se gjoba e dytë është vendosur jo në përputhje me ligjin pasi nuk
është respektuar afati 10 ditor, nuk qëndron pasi inspektorët punojnë edhe të shtunën
edhe të dielën, prandaj ky afat është respektuar.

VËREN
Paditësi Shoqëria “SINANI M” sh.p.k, ushtron aktivitetin e sj në fushën e tregtimit
me pakicë dhe të karburanteve në pikën e tregtimit në fshatin Visokë Mallakastër.
Pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Fier në datë 17.04.2010 ka ushtruar
kontroll pranë palës paditëse dhe ka rezultuar se nuk ka instaluar kasën fiskale dhe në bazë të
proçesverbalit nr.0011242 datë 17.04.2010 ka gjobitur me 100 000 lekë gjobë.
Në bazë të procesverbalit të mësipër pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Fier
ka nxjerr Njoftim Vlerësimi për Detyrimet Tatimore nr.3083 datë 17.05.2010 ku detyron
palën paditëse Shoqëria “SINANI M” sh.p.k të paguaj gjobën prej 100 000 lekë.
Në datë 28.04.2010 pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Fier ka ushtruar
përsëri kontroll pranë paditësit dhe sipas procesverbalit nr.0020643 datë 28.04.2010 e ka
gjobitur me 500 000 lekë gjobë, pasi është hera e dytë që nuk ka marrë masa për pajisjen me
kasë fiskale.
Po sipas procesverbalit të mësipërm pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Fier
ka nxjerr Njoftim Vlerësimi për Detyrimet Tatimore nr.3179 datë 18.05.2010 ku detyron
palën paditëse Shoqëria “SINANI M” sh.p.k të paguaj gjobën prej 500 000 lekë.
Pala paditëse Shoqëria “SINANI M” sh.p.k ka ezauruar rrugën administrative dhe me
vendimin nr.8209 prot., datë 14.07.2010 Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së
Përgjithshme të Tatimeve Tiranë, ka lënë në fuqi Njoftim Vlerësimi për Detyrimet Tatimore
nr.3083 datë 17.05.2010 dhe Njoftim Vlerësimi për Detyrimet Tatimore nr.3179 datë
18.05.2010 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Fier.
Pala paditëse i’u drejtua me kërkesë padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, duke
pretenduar se pala e paditur ka marrë një vendim të paligjshëm dhe në shkelje flagrante të
ligjit,pasi mospajisja me kasë fiskale ka qenë për arsye objektive dhe jo për fajin e saj.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, në vendimin e dhënë prej saj, ka vendosur pranimin e
pjesshëm të kërkesë padisë së palës paditëse, duke arsyetuar se Njoftim Vlerësimi për
Detyrimet Tatimore nr.3179 datë 18.05.2010, duhet anulluar pasi është në kundërshtim me
nenin 122 të ligjit nr.9920 datë 19.05.2008 “Për Proçedurat Tatimore në Republikën e
Shqipërisë”, sepse dënimi i dytë mund të vendoset pasi të kenë kaluar 10 ditë pune pas
vendosjes së gjobës së parë.
Gjykata e Apelit Vlorë,e vënë në lëvizje mbi ankimin e palës së paditur Drejtoria
Rajonale Tatimore Fier, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës e Rrethit
Gjyqësor Fier, duke arsyetuar se pala e paditur ka vepruar në kundërshtim me nenin 122 të
ligjit nr.9920 datë 19.05.2008 “Për Proçedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”.
804
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë,
pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Fier, e cila ka pretenduar se nga ana e saj është
vepruar në përputhjet me kriteret e vendosura nga ligji.
shkaqet e ngritura në rekursin e palës së paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Fier, në
përmbushje të detyrës së saj si gjykatë ligji, kryesisht, verifikoi aktet proçeduriale që gjenden
në dosjen gjyqësore, nga ku konstatoi se gjykimi si në shkallë të parë dhe atë të apelit është
zhvilluar në shkelje të rëndë të normave proçeduriale. Prandaj, është vendi që vendimi i
dhënë nga Gjykata e Apelit Vlorë të prishet dhe çështja të rishqyrtohet nga Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Vlorë.
Ky Kolegj, vëren se me anë të padisë, pala paditëse Shoqëria “SINANI M” sh.p.k, ka
kërkuar kundërshtimin e aktit administrativ Njoftim Vlerësimi për Detyrimet Tatimore
Gjoba, respektivisht me nr.3083 prot., datë 17.05.2010, për shumën 100 000 lekë dhe
nr.3179 prot., datë 18.05.2010 për shumën 500 000 lekë të Drejtorisë Rajonale Tatimore Fier,
duke pretenduar se gjoba e vendosur është e pambështetur në ligj.
Në rrethana të tilla, mosmarrëveshja e krijuar midis palës paditëse Shoqëria “SINANI
M” sh.p.k, nuk është e lidhur vetëm me të drejta subjektive por dhe me pretendime që
kërkojnë realizimin e tyre kundrejtë shtetit dhe nëpërmjet organeve shtetërore, pra është i
dukshëm interesi që ka shteti për të mbrojtur në këtë gjykim.
Mirëpo, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier dhe ajo e Apelit Vlorë kanë shkelur në
mënyrë flagrante ligjin proçedurial, duke mos i,u garantuar palëve të paditura, si organe
shprehimisht ligji.
interesave të shtetit, në rastet e parashikuara nga ligji...”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier në vendimin nr.2172 datë 23.12.2010, arsyeton se
“konform nenit 79/c të K.Pr.Civile dhe ligjit nr.10018 datë 13.11.2008 “Për Avokaturën e
Shtetit”, duhet të thërriste Zyrën Vendore Vlorë, si përfaqësues të Shteti, por me urdhër nr.14
datë 09.02.2010 të Avokatit të Përgjithshëm të Shtetit Ledina Mandia, për çështjet me këtë
objekt padie, delegimin e të drejtës së përfaqësimit dhe të mbrojtjes së interesave të shtetit në
gjykim, duhet të bëhet prej palës së paditur. Në këto kushte gjykata nuk e thirri si palë
Avokaturën e Shtetit, Zyra Vendore Vlorë”.
Ky arsyetim vjen në kundërshtim me neni 79/a të K.Pr.Civile dhe me vendimin
unifikues nr.13, datë 23.03.2004 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, pasi gjykata
është e detyruar që të urdhërojë njoftimin e akteve Avokaturës së Shtetit dhe është vetë kjo e
fundit që vendos nëse duhet të paraqitet në gjyq apo jo.
805
Gjykatës së Apelit Vlorë, duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet për vazhdimin e
gjykimit në Gjykatën Administrative të Shkallës Parë Vlorë, si gjykatë kompetente nga
pikëpamja lëndore dhe tokësore, bazuar në ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për Organizimin
Administrative”,
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.711, datë 28.06.2012 të Gjykatës Apelit Vlorë dhe vendimin
nr.2172 datë 23.12.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe dërgimin e çështjes në
Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Vlorë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 28.01.2016
806
Nr.00-2016-1167 i Vendimit (62)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket:
PADITËS ANI HOXHOLLI

I PADITUR: DREJTORIA E SHËRBIMIT SPITALOR
POGRADEC
OBJEKTI:
Dëmshpërblim në masën e tre muajve pagë
për mosrespektim të afatit të njoftimit dhe procedurës,
dëmshpërblim për zgjidhjen e pajustifikuar të menjëhershme
të kontratës së punës në një vit.
Baza Ligjore : Neni 42 i Kushtetutës,
neni 31,32 i K.Pr.Civile,
neni 7, 12, 141, 143, 145, 148, 152, 155 e vijues i K.Punës.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Korçë me vendimin nr.148 datë

Pranimin e pjesshëm të kërkesë -padisë.
Detyrimin e të paditurit me pagën e dy javëve për mosrespektim të afatit të
njoftimit sipas nenit 143/2 të K.Punës.
Pagën e 2 muajve si pasojë e moszbatimit të procedurës.
Pagën e 3 muajve si dëmshpërblim për zgjidhjen e menjëhershme të
pajustifikuar të marrëdhënies së punës.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër.

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, nr.148 datë
01.04.2014 .

Tiranë, ka ushtruar rekurs pala e paditur Drejtoria e Shërbimit Spitalor Pogradec, e cila
kërkon ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
 Paditësi ka punuar vetëm për një periudhë prej 6 muajsh për të zëvendësuar një person
tjetër që ka qenë me raport paaftësie në punë. Paditësi ishte në dijeni se marrëdhënia e
tij e punës do të vazhdonte për aq kohë sa personi tjetër të vazhdonte të ishte i paaftë
807
për punë. Pala e paditur, mbështetur në nenin 147/1 të K.Punës nuk mund të zgjidhte
kontratën me personin tjetër nëse paaftësia e tij për punë vazhdon për një periudhë
deri në një vit.
 Pavarësisht se paditësi ishte i punësuar pa afat, afati i kontratës së punës së paditësit
lidhet me fillimin e punës nga ana e personit tjetër.

VËREN
Paditësi ka qenë i punësuar pranë të paditurit në Drejtorinë e Burimeve Njerëzore që
me datë 29.04.2013 e deri me datën 21.10.2013 kur i është ndërprerë marrëdhënia e punës.
Rezulton se ai është larguar nga detyra me anë të vendimit nr.69 datë 19.10.2013 të palës së
paditur, për shkak të daljes në punë të shtetasit Niko Isak, të cilin e ka zëvendësuar për shkak
të paaftësisë për punë të këtij të fundit. Paditësi i është drejtuar gjykatës duke pretenduar
dëmshpërblim për zgjidhjen e menjëhershme dhe të pajustifikuar të marrëdhënies së punës.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Korçë me vendimin nr.148 datë 01.04.2014
ka vendosur pranimin e pjesshëm të padisë dhe detyrimin e të paditurit me pagën e dy javëve
për mosrespektim të afatit të njoftimit sipas nenit 143/2 të K.Punës; pagën e 2 muajve si
pasojë e moszbatimit të procedurës në zgjidhjen e marrëdhënies së punës dhe pagën e 3
muajve si dëmshpërblim për zgjidhjen e menjëhershme të pajustifikuar të marrëdhënies së
punës, e po kështu rrëzimin e padisë për pjesën tjetër.
Në këtë vendim është arsyetuar se pala e paditur nuk mund të zgjidhë marrëdhënien e
punës pa respektuar afatin dhe procedurën e njoftimit për këtë zgjidhje. Shkurtimi i vendit të
punës siç është përcaktuar në aktin e largimit të palës së paditur, nuk është shkak i justifikuar
për të zgjidhur kontratën në mënyrë të menjëhershme.
vendosur lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjqyësor Tiranë, nr.148 datë
01.04.2014. Në këtë vendim është argumentuar në të njëjtën mënyrë si gjykata e shkallës së
parë.
Tiranë, ka ushtruar rekurs pala e paditur Drejtoria e Shërbimit Spitalor Pogradec, e cila
kërkon ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar se paditësi ka punuar
vetëm për një periudhë prej 6 muajsh, me qëllim zëvendësimin e një personi tjetër, i cili ishte
me raport paaftësie në punë. Për këtë shkak, paditësi ishte në dijeni se marrëdhënia e tij e
punës do të përfundonte me paraqitjen e personit që ai kishte zëvendësuar.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë pasi u njoh me aktet e dosjes, vendimet e
gjykatave dhe shkaqet e parashtruara në rekurs vlerëson se vendimet e gjykatave janë marrë
në zbatim të gabuar të ligjit dhe si të tilla duhen prishur.
Gjykatat e kanë pranuar faktin se paditësi ka qenë i punësuar pranë palës së paditur si
zëvendësues i një personi tjetër, i cili ishte me raport paaftësie në punë. Në këtë drejtim
paditësi është punësuar pranë palës së paditur pa një afat të caktuar, nisur nga fakti se
kohëzgjatja e punës së paditësit varej nga gjendja shëndetësore e personit që kishte
zëvendësuar dhe aftësimi i tij për punë. Në këtë drejtim, pozicioni i punës në të cilin paditësi
ka punuar nuk ka qenë një pozicion i lirë në drejtim të përcaktimit të një vendi punësimi
vakant. Në mbështetje të nenit 147/1 të K.Punës, punëdhënësi nuk mund të zgjidhë
marrëdhënien e punës me punëmarrësin, kur ky i fundit është me raportë paaftësie të
përkohshme në punë deri në një vit. Sa më lart, përsa kohë që pala e paditur nuk kishte
shkëputur marrëdhëniet e punës me personin që paditësi zëvendësonte, pozicioni i punës në të
808
cilin ishte punësuar paditësi nuk mund të konsiderohej vakant, me qëllim punësimin e
përhershëm të paditësit apo ndonjë personi tjetër.
Kolegji vëren se në aktin e palës së paditur për emërimin e paditësit me datë
29.04.2013 nuk është përmendur ndonjë afat për të cilin paditësi është punësuar, e po kështu
as edhe në kontratën e punës së lidhur mes palëve ndërgjyqëse. Pikërisht kjo është arsyeja që
pala paditëse ka pretenduar zgjidhjen e menjëhershme dhe të pajustifikuar të marrëdhënies së
punës dhe gjykatat e kanë vlerësuar si të tillë pa marrë parasysh faktin e pranuar nga vetë ato
se paditësi ishte punësuar si zëvendës i një personi në paaftësi të përkohshme për punë. Kjo
paaftësi mund të zgjaste disa muaj, një vit ose më shumë dhe në rastin e fundit pala paditëse
nuk kishte pengesa për të zgjidhur marrëdhënien e punës me personin në paaftësi për të
punuar, e në këto kushte për të konsideruar vakant pozicionin e punës në të cilin paditësi ishte
punësuar përkohësisht. Në këto rrethana, për shkak të pamundësisë për të parashikuar kohën
për të cilën personi i paaftë për punë do të vazhdonte të ishte i tillë, pala e paditur ka lidhur
një kontratë pune pa afat me paditësin. Me aftësimin për punë të personit të cilit i përkiste
pozicioni në të cilin paditësi ishte punësuar, ky i fundit ishte në dijeni se marrëdhënia e punës
së tij me palën e paditur për atë pozicion pune do të merrte fund. Në këtë kuptim, padia e
paraqitur nga paditësi është e pambështetur në ligj dhe si e tillë duhet rrëzuar.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.2326 datë 06.06.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë dhe të vendimit nr.148 datë 01.04.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Korçë dhe rrëzimin e padisë.
Tiranë, më 28.01.2016
809
Nr. 00 - 2016 - 1161 i Vendimit (63)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket:
PADITËS: VULLNET SKËNDAJ

I PADITUR: AGJENSIA PËR MBROJTJEN E
KONSUMATORIT, BASHKIA E TIRANËS
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të paguajë në favor të paditësve
dëmshpërblim për zgjidhjen e menjëhershme dhe të pajustifikuar
të marrdhënies së punës; dëmshpërblim për mosrepesktimin e afatit të njoftimit
dhe të procedurës së zgjidhjes së marrdhënies së punës.
Detyrimin e palës së paditur të paguajë në favor të paditësve lejen vjetore
të papaguar si dhe shpërblimin për vjetërsi në punë.
Baza Ligjore: Neni 32, 43, 154, 161/b të K.Pr.Civile,
Nenet 21, 141, 143, 144, 145, 146, 153, 155 të K.Punës,
Nenet 12, 15, 20, 51 e në vijim të K.Pr.Administrative,
pika 7 e kontratës individuale të punës.

vendosur:
Detyrimin e palës së paditur Agjencia për Mbrojtjen e Konsumatorit pranë
Bashkisë Tiranë të dëmshpërblejë paditësinVullnet Skëndaj me pagën e 2(dy)
muajve për mosrespektimin e procedurës për zgjidhjen e kontratës së punës.
Bashkisë Tiranë të dëmshpërblejë paditësin Vullnet Skëndaj me pagën e 1
(një) muaji për mosrespektimin e afatit të njoftimit; si dhe, me pagën e 12
(dymbëdhjetë) muajve punë si dëmshpërblim për zgjidhje të menjëhershme
dhe të pajustifikuar të marrëdhënieve të punës. Në llogaritjen e
dëmshpërblimit të merret si bazë paga mesatare mujore e vitit të fundit të
punës.
Bashkisë Tiranë të paguajë në favor të palës paditëse shumën për lejen vjetore
të papaguar ekuivalente me pagën e 19 ditëve punë.
810
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë me vendimin nr.1200, datë 03.04.2014 ka
vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.6932 datë 19.06.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit 1200 datë 03.04.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit ka ushtruar

rekurs pala e paditur Bashkia e Tiranës, e cila ka kërkuar prishjen e vendimit të gjykatës së
apelit dhe kthimin e cështjes për rigjykim, duke parashtruar se:
- Gjykata Administrative e Apelit nuk ka zbatuar nenin 49 të ligjit 49/2012. Ajo nuk e
ka njoftuar zhvillimin e seancës gjyqësore në afatin e parashikuar me ligj, të paktën
15 ditë përpara. Në rastin konkret fletëthirrja për seancën e datës 03.04.2014 na është
njoftuar me datë 28.03.2014, kur deri në pesë ditë para shqyrtimit të cështjes në
dhomë këshillimi mund të paraqiten pretendimet me shkrim. Po kështu, tej datës që
ligji e lejon gjykata e apelit ka pranuar parashtrimet e palës tjetër ( me datë
01.04.2014). Në këtë mënyrë gjykata Administrative e apelit nuk ka zbatuar ligjin në
dhoë këshillimi, duke na sjellë pasoja si pasojë e zbatimit të gabuar të ligjit që ka
ndikuar në dhënien e vendimit.

VËREN
1. Paditësi Vullnet Skëndaj ka hyrë në marrëdhënie pune me palën e paditur në detyrën e
specialistit të Sektorit të Kontrollit joushqimor, pranë Drejtorisë së Kontrollit të Territorit
Urban në Bashkinë e Tiranë, me periudhë provë një vit me vendimin nr.734 datë 21.04.2011.
Me vendimin e Këshillit Bashkiak nr.8 datë 12.10.2011, struktura organizative e Bashkisë
Tiranë ka pësuar ndryshime, Me këtë vendim është suprimuar Drejtoria e Kontrollit të
Territorit Urban dhe është krijuar Agjencia e Mbrojtjes së Konsumatorit ( më poshtë AMK).
Me hyrjen ne fuqi te ndryshimeve strukturore të mësipërme, në datën 03.01.2012, paditësit i
është ofruar të lidhë kontratë pune me Agjencinë e Mbrojtjes së Konsumatorit, objekti i punës
konkrete ishte i njëjtë me detyrën që kryente paditësi gjatë periudhës së punës në strukturën e
mëparshme si specialist i Sektorit joushqimor në Drejtorinë së Kontrollit të Territorit Urban.
2. Me shkresën nr.30 prot datë 07.02.2012 Drejtori i AMK i ka komunikuar paditësit
Vullnet Skëndaj masën disiplinore “Vërejtje” me motivacion “Për mosushtrim të detyrave
funksionale duke rezultuar me performancë të dobët”. Me datën 17.02.2012 paditësit, me të
njëjtin motivacion, i është komunikuar masa disiplinore “vërejtje me paralajmërim për
zgjidhje të kontratës së punës”. Me shkresën nr.55 prot datë 20.02.2013, pala e paditur i ka
njoftuar paditësit qëllimin për ndërprerjen e marrëdhënies së punës, duke e ftuar për takim
dhe bisedime.
3. Në takimin e zhvilluar datë 23.01.2012 paditësi ka paraqitur me shkrim argumentet e
tij në të cilat parashtronte se kërkonte të njihej me shkaqet reale të fillimit të procedurës së
zgjidhjes së marrëdhënieve të punës. Në takimin e zhvilluar, paditësit i është bërë e ditur që
aktet e kërkuara do tì viheshin në dispozicion në të ardhmen. Pas kryerjes së takimit,
paditësit rezulton tì jetë komunikuar vendimi për përfundimin e marrëdhënieve të punës
nr.124 datë 29.02.2011 “Për zgjidhjen e kontratës individuale të punës”. Kundër këtij
vendimi paditësi fillimisht i është drejtuar Komisionit të Shërbimit Civil, i cili me vendimin
nr.38 datë 23.03.2012 ka vendosur të pushojë shqyrtimin e ankesës së ankuesit Vullnet
Skëndaj për shkak se ai nuk ishte nëpunës civil. Paditësi është drejtuar në gjykatë, duke
811
kërkuar dëmshpërblimin për zgjidhjen e marrdhënieve të punë snë mënyrë të menjëhershme
dhe pa shkaqe të justifikuara.
vendosur pranimin e kërkesëpadisë dhe detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë
paditësin me pagën e dy muajve për mosrespektimin e procedurës për zgjidhjen e kontratës së
punës, me pagën e një muaji për mosrespektimin e afatit të njoftimit, si dhe, me pagën e
dymbëdhjetë muajve punë si dëmshpërblim për zgjidhje të menjëhershme dhe të pajustifikuar
të marrëdhënieve të punës, e po kështu edhe shumën për lejen vjetore të papaguar. Në këtë
vendim gjykata e shkallës së parë ka arsyetuar se pala e paditur nuk e ka respektuar
procedurën e zgjidhjes së marrdhënies së punës. Kështu, pala e paditur në aspektin formal e
ka njoftuar paraprakisht me shkrim paditësin, por në takimin e zhvilluar paditësi nuk është
njohur me shkeljet konkrete të tij. Ndërkohë, pa u njohur ende me këto akte, paditësit
rezulton tì jetë njoftuar vendimi për zgjidhjen përfundimtare të marrëdhënieve të punës.
Procedura e kryer në mënyrën e mësipërme, sipas gjykatës së shkallës së parë nuk është në
përputhje me qëllimin për të cilin ligji e ka parashikuar kryerjen e saj. Nëse gjatë procedurës
punëmarrësit i njoftohet shkaku konkret i largimit nga puna, punëdhënësi ka njëkohsisht edhe
detyrimin për tì treguar faktet mbi të cilat e bazon si vendimin për fillimin e procedurës
ashtu edhe shkaqet e masave disiplinore të dhëna ndaj tij.
5. Gjykata e shkallës së parë ka arsyetuar gjithashtu se zgjdhja e marrdhënies së punës
me paditësin ishte e menjëhershme dhe se shkaku i largimit të paditësit konsiderohej i
pajustifikuar për të zgjidhur në këtë mënyrë kontratën e punës me paditësin. Sipas gjykatës,
shkak për largimin nga puna të paditësit ka qenë fakti se ndaj tij ishin dhënë dy masa
disiplinore si pasojë e të metave në kryerjen e detyrës, ndërkohë që shkeljet e pretenduara se
ishin kryer nga paditësi nuk u provuan ne gjykim. Për më tepër, shkeljet që i adresohen
paditësit, pala e paditur i ka evidentar në relacionin e datës 17.02.2012, i cili sipas gjykatës
nuk mund të merret i mirëqenë pasi është i njëanshëm, i panënshkruar nga paditësi dhe
paballafaquar me faktet. Mbi bazën e këtij relacioni paditësit i janë dhënë masat disiplinore
përkatesisht “vërejtje” dhe“ vërejtje me paralajmërim”. Ndërkohë, po për të njëjtat shkelje të
evidentuara në këtë informacion, rezulton të ketë filluar edhe procedura e zgjidhjes së
marrëdhënies së punës së paditësit. Lidhur me dëmshpërblimin si rrjedhojë e zgjidhjes së
menjëhershme dhe të pajustifikuar të marrdhënies së punës, gjykata ka vlerësuar dhe
arsyetuar se paditësi duhej dëmshpërblyer me dymbëdhjetë paga.
vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.6932 datë 19.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, me të njëjtin arsyetim si gjykata e shkallës së parë.
7. Kundër vendimit 1200 datë 03.04.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit ka
ushtruar rekurs pala e paditur Bashkia e Tiranës, e cila ka kërkuar prishjen e vendimit të
gjykatës së apelit dhe kthimin e cështjes për rigjykim, duke parashtruar shkaqet e përmendura
shkurtimisht në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
8. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë pasi u njoh me aktet e dosjes, vendimet e

gjykatave dhe shkaqet e parashtruara në rekurs vlerëson se vendimi i Gjykatës Administrative
të Apelit Tiranë është marrë pa pasur parasysh nenet 10, 12 14 të K.Pr.Civile, shkelje e cila
ka ndikuar në dhënien e vendimeve. Një shkelje e tillë është kryer edhe nga gjykata e shkallës
së parë, megjithatë, pasur parasysh faktin se një shkelje e tillë mund të rikuperohet edhe nga
gjykata e apelit, Kolegji vendos se duhet të prishet vetëm vendimi i gjykatës së apelit dhe
çështja të kthehet për rigjykim në po këtë gjykatë.
812
9. Gjykatat e faktit kanë interpretuar se pala e paditur ka zgjidhur marrëdhënien e punës
me paditësin, pa u respektuar procedura e kësaj zgjidhje, në mënyrë të menjëhershme dhe pa
shkaqe të justifikuara. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vëren se me të drejtë
gjykatat e faktit kanë arritur në këtë përfundim, por ato kanë gabuar në zbatimin e nenit 155
të K.Punës, kur kanë caktuar masën e dëmshpërblimit për paditësin. Konkretisht pg. i tretë i
nenit 155 të K.Punës parashikon se në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të
marrdhënies së punës, gjykata duke vlerësuar të gjitha rrethanat mund të vendosë detyrimin e
punëdhënësit ndaj punëmarrësit me një dëmshpërblim jo më shumë se paga e një viti punë.
Gjykatat kanë vlerësuar rrethana të tila si moshën e paditësit e cila nuk e favorizon për
rifillimin e një marrëdhënieje të re pune; faktin që kjo ndërprerje e menjëhershme e
marrëdhënies së punës e ka vendosur paditësin në kushte ekonomike dhe i ka sjellë
shqetësim; arësyet që ka aplikuar pala e paditur për ndërmarrjen e procedurës për largimin
nga puna të paditësit.
10. Kolegji thekson se gjykatat janë të detyruara të mbështesin vendimarrjen e tyre vetëm
në provat e administruara në gjykim, pasi kanë kryer një hetim të plotë e të gjithanshëm
gjyqësor. Gjykatat nuk kanë pasur parasysh se paditësi kishte më pak se një vit vjetërsi në
punë pranë palës së paditur, e po kështu edhe faktin se ndaj paditësit ishin marrë edhe dy
masa të tjera disiplinore. Pavarësisht se zgjidhja e menjëhershme e kontratës së punës është
konsideruar e pajustifikuar ndër të tjera edhe për shkak se për shkeljet e pretenduara ishin
dhënë masat e mëparshme, gjykata me qëllim caktimin e masës së dëmshpërblimit, duhej të
kryente një hetim të plotë në drejtim të faktit nëse këto dy masa qëndronin apo jo.
Dëmshpërblimi i parashikuar nga neni 155 i K.Punës caktohet nga gjykata rast pas rasti,
pasur parasysh rrethanat e faktit dhe provat që vërtetojnë nevojën e dhënies së
dëmshpërblimit.
11. Në këto kushte, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë duhet prishur dhe çështja duhet kthyer për rigjykim
në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po këtë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 28.01.2016
813
Nr. 00-2016-1163 i Vendimit (64)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket:
PADITËS MELITA LAÇI

I PADITUR DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE DIBËR
OBJEKTI:
Deklarimin e pavlefshëm të zgjidhjes së menjëhershme
të kontratës së punës nga pala e paditur me Urdhrin nr.30 datë 21.05.212.
Detyrimin e palës së paditur të rikthejë paditësen në vendin e mëparshëm të punës.
Detyrimin e të paditurit të shpërblejë paditësen me 3 (tre) paga mujore
për mosrespektimin e afatit; 2 paga për mosrespektimin e procedurës
dhe 12 paga për zgjidhjen e kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme,
pa shkaqe të justifikuara.
Detyrimin e palës së paditur tì paguaj paditëses masën e
16 pagave pesëmbëdhjetëditore, si shpërblim për vjetërsi në punë.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 106/1, 153 të K.Pr.Civile,
nenet 9, 11, 32, 129, 142, 144, 145, 155 të K.Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër me vendimin nr.33-2013-331/171 datë

Pranimin e pjesshëm të padisë së ngritur nga paditësja Melita Laçi.
Detyrimin e palës së paditur DRSSH Dibër tì paguajë paditëses 4 paga bruto
mujore si dëmshpërblim për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës së punës, 3
paga mujore bruto për mosrespektimin e afatit të njoftimit, 16 paga neto
pesëmbëdhjetëditore si shpërblim për vjetërsinë në punë.

vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.33-2013-331/171 datë 02.05.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Dibër.
Rrëzimin e kërkesëpadisë.
814
Tiranë, ka ushtruar rekurs pala paditëse Melita Laçi, e cila ka kërkuar prishjen e vendimit të
Gjykatës Administrative të Apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së
parë, duke parashtruar këto shkaqe:
 Gjykata e Apelit nuk ka kryer një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen
me natyrën e mosmarrëveshjes. Motivacioni i palës së paditur për shkelje të
konstatuara në kryerjen e detyrës është një motiv abuziv dhe nuk përligj zgjidhjen e
kontratës së punës, pasi nuk përbën shkelje të rëndë të detyrimeve kontraktuale.
Pretendimet për mosllogaritjen e pensionit nuk i janë parashtruar paditëses por para
përgjegjëses së ASSH-së Mat, me të cilën ka nisur edhe konflikti administrative duke
u ankuar ndaj saj në ISSH.
 Organi i prokurorisë gjatë hetimit të kryer nuk ka gjetur shkelje ligjore dhe ka arritur
në përfundimin se fakti penal nuk ekziston.
 Pala e paditur nuk ka pasur parasysh hierarkinë e masave disiplinore dhe ka kaluar
direkt tek masa më e rëndë.
 Në marrjen e vendimit gjykata e apelit ka shkelur nenin 51 të ligjt 49/2012 për faktin
se ka rrëzuar pretendimet e paditëses, duke ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës
së parë, duke qenë në dhomë këshillimi dhe mbi të njëjtat fakte dhe prova të marra
gjatë gjykimit të themelit të çështjes. Në këto kushte, gjykata e apelit duhej të kishte
gjykuar në seancë gjyqësore duke dëgjuar palët.
 Vendimi i gjykatës së apelit është i cenueshëm dhe i pavlefshëm pasi është alogjik në
përmbajtje dhe dispozitivin e tij, pasi nga njëra anë në paragrafin e dytë të faqes 8
është arsyetuar se vendimi i gjykatës së shkallës së parë është reflektim i parimeve
themelore të zhvillimit të një procesi gjyqësor dhe nga ana tjetër ka konkluduar se
ankimi i të paditurit përmban shkaqe të mjaftueshme për ndryshimin në favor të tij të
vendimit.

VËREN
1. Paditësja Melita Laçi ka punuar pranë palës së paditur gjatë periudhës 20.02.1996-
21.05.2012. Instituti i Sigurimeve Shoqërore, me Urdhrin nr.1673 datë 12.03.2012 ,
mbështetur në ankesën e shtetases Dylbere Berberi, ka ngritur një grup pune për verifikimin e
pretendimeve të parashtruara në ankesë. Nga verifikimi në datat 08.02.2012 dhe 13.03.2012 i
dosjes së pensionit nr.107730/2 që i përket shtetasit Fitim Berberi ( bashkëshorti i ankueses)
ka rezultuar se ky i fundit nga data 27.06.2007 është trajtuar nga DRSSH Dibër me pension
invaliditeti, për shkak të klasifikimit të tij i “i paaftë” nga KMCAP. Nga kontrolli është
konstatuar se atij nuk i është paguar shtesa e pensionit në masën 5% për katër fëmijët e tij të
mitur, edhe pse kjo shtesë i është përllogaritur që në vitin 2007.
2. DRSSH Dibër, me datë 19.03.2012, mbi bazën e këtyre konstatimeve ka bërë
kallëzim për ndjekje penale ndaj paditëses, me argumentin e mospërmbushjes së detyrës me
pasojë mohimin e të drejtës së përfitimit të shtesave të pensionit shtetasit Fitim Berberi.
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Mat, me anë të vendimit të datës 23.04.2012 ka vendosur
mosfillimin e procedimit penal ndaj paditëses.
3. Paditësja është njoftuar me anë të shkresës nr.1496 datë 14.05.2012 për zhvillimin e
takimit me punëdhënësin, takim i cili është planifikuar me datë 17.05.2012. Takimi është
zhvilluar dhe paditësja ka parashtruar kundërshtimet e saj, me argumentin e mungesës së
shkaqeve ligjore. Me Urdhrin nr.30 datë 21.05.2012, pala e paditur ka ndërprerë marrëdhëniet
815
e punës me paditësen me motivacionin: “ Për shkelje të konstatuara në kryerjen e detyrës
funksionale”.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër me vendimin nr.33-2013-331/171 datë 02.05.2013
ka vendosur pranimin e pjesshëm të padisë së ngritur nga paditësja Melita Laçi dhe detyrimin
e palës së paditur DRSSH Dibër tì paguajë paditëses 4 paga bruto mujore si dëmshpërblim
për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës së punës, 3 paga mujore bruto për mosrespektimin
e afatit të njoftimit, 16 paga neto pesëmbëdhjetëditore si shpërblim për vjetërsinë në punë. Në
këtë vendim është arsyetuar se shkaku i pretenduar nga pala e paditur vërtetë përbën
mospërmbushje të rregullt të detyrës, por duke krahasuar volumin e punës që ka kryer
paditësja dhe kohëzgjatjen e marrëdhënieve të punës, nuk mund të konsiderohet rrethanë e
rëndë që nuk lejon vazhdimin e marrëdhënieve të punës një rast i izoluar ku paditësja ka
kryer një shkelje të detyrimeve kontraktuale, por që nuk vërtetohet të jetë kryer me dashje.
Paditësja ka deklaruar se ajo në rastin konkret është nisur nga praktikat e ndjekura nga
DRSSH Dibër në rastet e të njëjtës natyrë. Zgjidhja e marrëdhënies së punës është kryer në
mënyrë të menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara dhe pa u respektuar procedura.
vendosur ndryshimin e vendimit nr.33-2013-331/171 datë 02.05.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Dibër. Rrëzimin e kërkesëpadisë. Në këtë vendim është argumentuar se ekzistojnë
rrethana të tilla të rënda që nuk lejojnë sipas parimit të mirëbesimit tì kërkohet atij që ka
zgjidhur kontratën vazhdimi i marrëdhënieve të punës. Të vlerësuarit si të rëndë të kësaj
rrethane diktohet nga fakti i mospagimit të shtesave, megjithë llogaritjen e tyre që në vitin
2007 dhe me faktin se paditësja ka pasur kontakt me dosjen e pensionit në fjalë edhe në vitet
2009 dhe 2011, kur i është dashur të verifikojë invaliditetin e përfituesit në bazë të vendimeve
periodike të KMCAP, duke pasur rrjedhimisht edhe mundësinë e korrigjimit. Pavarësisht
ekzistencës ose jo të elementit faj, këto veprime kanë dëmtuar interesat e pensionistit invalid,
duke mos i paguar atij për pothuajse 5 vite shtesat e përfitimit për 4 fëmijët e mitur. Mungesa
e një vendimi penal të formës së prerë, për deklarimin e paditëses fajtore, nuk i heq
punëdhënësit të drejtën për tì vlerësuar këto veprime në kontekstin e marrëdhënieve të
punës, si rrethana të rënda që diktojnë humbjen e besimit për vazhdimin e këtyre
marrëdhënieve me paditësen.
Tiranë, ka ushtruar rekurs pala paditëse Melita Laçi, e cila ka kërkuar prishjen e vendimit të
Gjykatës Administrative të Apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së
parë, duke parashtruar shkaqet e përmendura në mënyrë të përmbledhur në pjesën hyrëse të
këtij vendimi.
vendimet e gjykatave, shkaqet e parashtruara në rekurs vlerëson se vendimi i gjykatës së
shkallës së parë është marrë në zbatim të drejtë të ligjit material dhe procedural dhe si i tillë
duhet lënë në fuqi.
8. Konkretisht, shkaku për të cilin paditësja është larguar nga detyra kishte të bënte me
mospagimin me pa të drejtë të shtesës së pensionit në masën 5% për katër fëmijët e tij të
mitur, të një personi që kishte përfituar pension invaliditeti. Kjo e drejtë ishte fituar prej tij që
në vitin 2007, kur i ishte lidhur ky pension, por nuk i ishin llogaritur shtesat e përmendura më
sipër. Sipas gjykatës së shkallës së parë, bëhet fjalë për një rast të izoluar dhe paditësja në
rastin konkret është nisur nga praktikat e ndjekura nga DRSSH Dibër në rastet e të njëjtës
natyrë. Shkelja e pretenduar nga pala e paditur, nuk mund të konsiderohet rrethanë e rëndë që
nuk lejon vazhdimin e marrëdhënieve të punës.
9. Kolegji vëren se nga akti i konstatimit i datës 13.03.2012 mbajtur nga pala e paditur,
rezultoi se përfituesit të pensionit nuk i është dhënë shtesë pensioni që në vitin 2007, kur i
është caktuar pensioni i invaliditetit. Kur është konstatuar ky gabim, vetë paditësja ka kryer
816
llogaritjet përkatëse, siç vërtetohet edhe nga shënimet në kapakun e dosjes së invalidit.
Megjithatë, mbështetur në praktikën e DRSSH Dibër, që të kryhej pagesa, duhej të bëhej
urdhër mbyllje e praktikës nga agjensia përkatëse në Burrel, veprime që nuk vareshin nga
veprimtaria e paditëses. Nga vetë konstatimet e palës së paditur, nuk ka rezultuar se personi i
interesuar të ketë bërë kërkesë për rillogaritjen e pensionit të invaliditetit së bashku me
shtesat përkatëse. Po kështu, pala e paditur nuk dispononte as libër protokolli të lëvizjes së
dosjeve nga DRSSH Dibër në Agjensinë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Mat dhe
anasjelltas, e po kështu nuk disponohej edhe një regjistër për rishqyrtimin e pensioneve sipas
formatit të përcaktuar për palën e paditur në Rregulloren 1 datë 21.10.2008.
10. Kolegji vëren se me të drejtë gjykata e shkallës së parë ka arsyetuar se megjithëse
paditësja ka vepruar sipas rregullores së institucionit, ajo ka treguar neglizhencë në drejtim të
trajtimit të rastit, veprime të cilat nuk mund të konsiderohen rrethana të tilla të rënda, që
cenojnë besimin e punëdhënësit tek puna e punëmarrësit. Këtu mbahet parasysh edhe fakti i
mungesës së masave disiplinore të mëparshme ndaj saj dhe koha e gjatë në atë detyrë. Në
këto kushte, Kolegji vlerëson se shkaqet për të cilat pala e paditur ka zgjidhur në mënyrë të
njëanshme dhe të menjëhershme marrëdhënien e punës me paditësen nuk janë të justifikuara
në kuptim të nenit 153 të K.Punës. Si rrjedhojë, pala e paditur është e detyruar të
dëmshpërblejë paditësen lidhur me zgjidhjen e menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara,
sipas dispozitave përkatëse të Kodit të Punës. Lidhur me masën e dëmshpërblimit si rrjedhojë
e zgjidhjes së menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës, Kolegji vëren se,
referuar nenit 155/3 të K.Punës, gjykata e shkallës së parë ka kryer një analizë të rrethanave
të çështjes. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë e gjen të drejtë dhe të mbështetur në ligj
shpërblimin me katër paga mujore të paditëses, pasi megjithëse paditësja kishte shume vite që
punonte pranë palës së paditur, shkaqet për të cilat marrëdhënia e punës është zgjidhur, duhej
të mbaheshin parasysh nga gjykata në dhënien e këtij dëmshpërblimi.
11. Nisur nga sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi
nr.3548 datë 25.09.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë duhet prishur dhe duhet
lënë në fuqi vendimi nr.33-2013-331/171 datë 02.05.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Dibër.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.3548 datë 25.09.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.33-2013-331/171 datë 02.05.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Dibër.
Tiranë, më 28.01.2016
817
Nr. 00-2016-1082 i Vendimit (65)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket:
PADITËSA: VANGJEL LILI, ENGJELL MYFTARI,

RAMAZAN RAMA, SHEFIT RUSTEMI.
E PADITUR: MINISTRIA E PUNËVE TË JASHTME E
REPUBLIKËS SË SHQIPËRISË
OBJEKTI:
Rivendosja në afat e së drejtës për t’iu drejtuar gjykatës me kërkesëpadi
sepse për shkaqe të arsyeshme, të justifikuara me dokumente,
padia gjyqësore nuk është ushtruar brenda afatit ligjor
duke shkaktuar humbjen e këtij të fundit.
Shpërblimi i dëmit pasuror, duke përfshirë humbjen e pësuar
dhe fitimin e munguar, për dëmtimin dhe shkatërrimin e sendeve
dhe pajisjeve personale dhe familjare, shkaktuar nga vjedhja
dhe shkatërrimi i banesave të personelit,
si dhe të vetë Ambasadës të Shqipërisë në Beograd, Serbi,
në muajt Mars, e në vijim të vitit 1999,
me fillimin e sulmeve të NATO-s kundër Serbisë.
Baza Ligjore: Neni 151,152,153 e vijues të K.Pr.Civile,
nenet 608 e vijues, 640 të K.Civil,
ligji me nr.8510 datë 15.07.1999 “Për përgjegjësinë jashtëkontraktore
të organeve të administratës shtetërore“, i ndryshuar,
nenet 22, 29, 30, 44, 45 (a) të Konventës së Vienës
“Për Marrëdhëniet Diplomatike”, datë 18.04.1961
e ratifikuar nga R.SH., më datë 08.02.1988.
ND. KRYESORË: ENVER HOXHA, FLORIAN NOVA

E PADITUR
NË NDËRHYJEN KRYESORE: MINISTRIA E PUNËVE TË JASHTME
E REPUBLIKËS SË SHQIPËRISË
OBJEKTI I NDËRHYRJES KRYESORE:

Rivendosja në afat e së drejtës për t’iu drejtuar gjykatës me kërkesëpadi
sepse për shkaqe të arsyeshme, të justifikuara me dokumente,
padia gjyqësore nuk është ushtruar brenda afatit ligjor
duke shkaktuar humbjen e këtij të fundit.
818
Shpërblimi i dëmit pasuror, duke përfshirë humbjen e pësuar
dhe fitimin e munguar, për dëmtimin dhe shkatërrimin e sendeve
dhe pajisjeve personale dhe familjare, shkaktuar nga vjedhja
dhe shkatërrimi i banesave të personelit
si dhe të vetë Ambasadës të Shqipërisë në Beograd, Serbi,
në muajt Mars, e në vijim të vitit 1999,
me fillimin e sulmeve të NATO-s kundër Serbisë.
Baza ligjore e Nd. Kryesore: Nenet 189 dhe 190 të K.Pr.Civile,
nenet 608 e vijues, 640 të K.Civil,
Ligji me nr.8510 datë 15.07.1999
“Për përgjegjësinë jashtëkontraktore
të organeve të administratës shtetërore”, i ndryshuar,
nenet 22, 29, 30, 44, 45 (a) të Konventës së Vjenës,
“Për Marrëdhëniet Diplomatike”, datë 18.04.1961,
e ratifikuar nga R.SH., më datë 08.02.1988.

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë-padisë të paditësve Vangjel Lili; Engjëll Myftari;
Ramazan Rama dhe Shefit Rustemi.
Rrëzimin e kërkesë-padisë të ndërhyrësve kryesorë Enver Hoxha dhe Florian
Nova.
Kundër këtij vendimi lejohet ankim brenda 15 ditëve në Gjykatën e Apelit,
brenda 15 ditëve nga e nesërmja e shpalljes së vendimit.

vendosur:
Prishjen e vendimit nr.11018 datë 15.11.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë.
Kundër vendimit nr.81 datë 23.01.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë,

kanë ushtruar rekurs paditësit dhe ndërhyrësit kryesor, të cilët kanë prishjen e vendimit të
gjykatës së apelit dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë, duke parashtruar këto shkaqe:
 Shqyrtimi i përbashkët i kërkimit për rivendosjen në afat të padisë dhe kërkimit të
pagimit të dëmit jashtëkontraktor, nuk ka pasur dhe as nuk ka ndonjë vështirësi të
dukshme për tu shqyrtuar bashkë. Për humbjen e afatit, paditësit kanë paraqitur arsye
bindëse të shoqëruara me dokumente.
 Është e gabuar detyra e lënë për rigjykimin e çështjes që të ndahen kërkimet dhe
kërkimi lidhur me dëmin jashtëkontraktor të shqyrtohet vetëm pas marrjes formë të
prerë të vendimit lidhur me kërkimin për rivendosje në afat. Duke dhënë këtë
udhëzim, Gjykata Administrative e Apelit ka shkaktuar konflikt kompetencash, sepse
ka hyrë në kompetencën e gjykatës së shkallës së parë. Neni 23 i Ligjit 49/2012
cakton gjykatën kompetente që shqyrton çështjen, që të çmojë dhe të vendosë nëse
kërkimet duhen shqyrtuar së bashku apo në mënyrë të ndarë.
 Ndryshe nga sa arsyeton gjykata e apelit, gjykata e shkallës së parë është shprehur për
të gjitha kërkimet e padisë. Lidhur me kërkesën për rivendosje në afat, gjykata nuk
është shprehur me vendim të ndërmjetëm, por me vendim përfundimtar. Në këtë
mënyrë palës tonë nuk i është mohuar e drejta e ankimit, pasi edhe për vendimet për
819
të cilat parashikohet ankim i veçantë mund të paraqesësh ankim bashkë me vendimin
përfundimtar.
 Gjykata Administrative e Apelit ka arsyetuar se gjykata e shkallës së parë ka cënuar
parimin e paanësisë. Gjykata e shkallës së parë ka zbatuar keq ligjin duke mos
pranuar rivendosjen në afat, por nuk ka asnjë provë që ajo është treguar me dashje e
paanshme, vetëm për arsye se nuk ndau për tì gjykuar veç dy kërkimet në padi.
 Gjykata Administrative e Apelit me detyrat që ka lënë për gjykatën e shkallës së parë,
ka shkelur parimin e gjykimit administrative për një proces të shpejtë dhe brenda
afateve të arsyeshme. Duke vepruar në këtë mënyrë, ky proces kthehet automatikisht
në një proces të parregullt ligjor.

VËREN
Paditësit, kanë qenë punonjës të Ministrisë së Punëve të Jashtme, e deri në datë
05.04.1999, kanë qenë punonjës të personelit të Ambasadës së Republikës së Shqipërisë në
Beograd, Serbi, ndërkohë që ndërhyrësit kryesorë gjatë gjykimit në shkallë të parë kanë qenë
punonjës të Ministrisë së Punëve të Jashtme. Personeli i Ambasadës së vendit tonë në
Beograd, Serbi është kthyer me urgjencë në Shqipëri, për shkak të situatës së krijuar në ish-
Jugosllavi pas bombardimeve të NATO-s. Ky vendim është marrë nga Ministria e Punëve të
Jashtme, më datë 24.03.1999, dhe evakuimi është kryer me shpejtësi, duke filluar nga data
24.03.1999 deri në fillim të muajit Prill 1999. Për këtë shkak, personeli i kësaj Ambasade ka
lënë të gjitha sendet dhe pajisjet personale familjare në Ambasadën tonë në Beograd, Serbi, si
dhe në godinat familjare të tyre, të cilat duke qenë se situata në atë kohë doli jashtë kontrollit,
u shkatërruan plotësisht.
Me rivendosjen e marrëdhënieve me Serbinë dhe stabilizimin e gjendjes në vend, nga
verifikimi që është kryer nga një grup inspektimit i M.P.J., në Mars të vitit 2002, të pajisjeve
që gjendeshin në ambientet e ndërtesës së ish-Ambasadës së Shqipërisë dhe apartamentet ku
banonin punonjësit, është konstatuar se, në ambientet e banimit të familjeve të ish-personelit
të Ambasadës, sendet dhe pajisjet e tyre vetjake ishin dëmtuar në një masë të papërdorshme.
Paditësit dhe ndërhyrësit kryesorë pretendojnë se, në bazë të Konventës së Vjenës “Për
Marrëdhëniet Diplomatike“ datë 18.04.1961, ish Republika Federale e Jugosllavisë, si shtet
akreditues, mban përgjegjësi edhe në kushtet e luftës apo të ndonjë konflikti të armatosur për
çdo lloj dëmi, pasuror apo jopasuror që mund ti shkaktohet përfaqësuesve diplomatikë,
personelit dhe familjarëve të tyre dhe duhej të shpërblente dëmet që iu shkaktuan paditësve
dhe ndërhyrësve kryesorë. Paditësit dhe ndërhyrësit kryesorë pretendojnë se kanë vënë në
dijeni eprorët e tyre për të përfituar dëmshpërblimet e mundshme, duke iu drejtuar në kohë të
ndryshme, titullarëve të palës së paditur, si dhe institucionit të Avokatit të Popullit. Në
kushtet kur paditësit dhe ndërhyrësit kryesorë nuk e kanë zgjidhur çështjen në rrugë
administrative, ata i janë drejtuar Gjykatës, për tu rivendosur në afat për ngritjen e padisë dhe
për kërkimin e dëmshpërblimit.
Pala e paditur në gjykim ka pretenduar se padia e paditësve dhe ndërhyrësve kryesorë
është parashkruar, në bazë të nenit 115/dh të K.Civil. Ndërkohë, paditësit dhe ndërhyrësit
kryesorë parashtruan se, afati i parashkrimit është ndërprerë 2 herë nga pala e paditur, një
herë në vitin 2002, kur ka pranuar detyrimin që ajo ka patur ndaj paditësve dhe ndërhyrësit
kryesore dhe për këtë shkak, ka dërguar një grup pune në Beograd për saktësimin e dëmit që i
është shkaktuar godinës së Ambasadës. Po kështu, sipas tyre, parashkrimi është ndërprerë dhe
në vitin 2007, kur MPJ ka hartuar projektvendimin “Për dëmshpërblimin e punonjësve të
820
ambasadës së Republikës së Shqipërisë në Beograd, mbi dëmin ekonomik të shkaktuar nga
kthimi i tyre në atdhe gjatë evakuimit të personelit në Prill të 1999”. Këto fakte sipas
paditësve tregojnë se, pala e paditur e ka pranuar detyrimin e saj ndaj paditësve dhe
ndërhyrësve kryesor.
vendosur rrëzimin e kërkesë-padisë të paditësve dhe të ndërhyrësve kryesorë. Në këtë vendim
është arsyetuar se paditësit dhe ndërhyrësit kryesorë, sipas pohimeve të vetë atyre gjatë
gjykimit, kanë marrë dijeni për dëmin e shkaktuar atyre që në vitin 2001, vit në të cilin i janë
drejtuar M.P.J-së dhe Avokatit të Popullit për zgjidhjen e çështjes objekt gjykimi. Si
rrjedhojë, paditësit dhe ndërhyrësit kryesorë kanë humbur të drejtën për të kërkuar
shpërblimin e dëmit jokontraktor që në vitin 2004. Pretendimet e parashtruara nga paditësit
dhe ndërhyrësit kryesor sipas gjykatës së shkallës së parë nuk janë të mbështetura në ligj pasi,
ata nuk e justifikuar pamundësinë e paraqitjes së padisë. Sipas gjykatës së shkallës së parë,
paditësit dhe ndërhyrësit kryesor i janë drejtuar me shkresa të vazhdueshme Avokatit të
Popullit, i cili e ka ndjekur në vazhdimësi problemin e tyre, nga viti 2001 deri në vitin 2011,
kohë kur paditësit dhe ndërhyrësit kryesore i janë drejtuar gjykatës.
Ndërkohë, sipas ligjit nr.8454, date 04.02.1999 “Per Avokatin e Popullit”, i
ndryshuar, Avokati i Popullit mund të paraqesë rekomandime për vendosjen në vend të së
drejtës së shkelur, por asnjëherë ai nuk mund të marrë vendime juridikisht të detyrueshme për
administratën publike dhe nuk është shkallë ankimimi e detyrueshme për tu ezauruar përpara
se çështja të shqyrtohet nga gjykata.
Sipas gjykatës së shkallës së parë, kërkesa për rivendosjen në afat, lidhet drejtpërdrejt
me marrjen dijeni dhe mundësinë objektive të ushtrimin e së drejtës nga pala. Paditësit dhe
ndërhyrësit kryesor, kanë qenë në dijeni të dëmit të shkaktuar që në vitin 2001 dhe nuk kanë
parashtruar asnjë shkak të arsyeshëm apo objektiv për mos kërkimin e të drejtës së pretenduar
deri në vitin 2011. Lidhur me pretendimet e paditësve dhe ndërhyrësve kryesor për
ndërprerjen e afatit të parashkrimit, gjykata e shkallës së parë ka arsyetuar se ky afat nuk
është ndërprerë në kohën e pretenduar nga paditësit dhe ndërhyrësit kryesor.
vendosur prishjen e vendimit nr.11018 datë 15.11.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë. Në këtë vendim është arsyetuar se Gjykata e Apelit Administrativ ka pengesë ligjore
të shprehet mbi shkaqet e parashtruara në ankim, për shkak të shkeljeve të rënda procedurale
të lejuara gjatë shqyrtimit të këtij konflikti nga gjykata e shkallës së parë. Paditësit dhe
ndërhyrësit kryesor kanë investuar gjykatën me një padi me dy kërkime, zgjidhja e njërit prej
të cilëve varet nga zgjidhja me vendim përfundimtar të formës së prerë të kërkimit tjetër.
Sipas Gjykatës Administrative të Apelit, gjykata e shkallës së parë ka marrë në analizë dhe ka
vlerësuar si të pambështetur në akte provuese pretendimin për rivendosjen në afatin e humbur
ligjor për kërkimin e dëmit jashtëkontraktor. Më tej, gjykata e shkallës së parë ka marrë në
analizë kërkimin e paditësve dhe ndërhyrësve kryesor për dëmshpërblimin e dëmit
jashtëkontraktor, duke konkluduar parashkrimin e të drejtës për të ngritur padi. Në këtë
mënyrë gjykata u ka bërë me dije paditësve atë situatë për të cilën ata ishin të vetëdijshëm.
Më tej, Gjykata Administrative e Apelit ka argumentuar se gjykata e shkallës së parë duke
vlerësuar mungesën e rrethanave që justifikonin humbjen e afatit të ngritjes së padisë, me
pasojë rrëzimin e kërkesës për rivendosje në afat, ka paragjykuar në mënyrë të
pashmangshme edhe fatin e kërkimit të shpërblimit të dëmit jashtëkontraktor, në një kohë që
kundër vendimit të rrëzimit të kërkesës për rivendosje në afat paditësit kishin të drejtën e
ankimit të veçantë. Për shkak se ka lejuar shqyrtimin e të dy kërkimeve të padisë, gjykata e
shkallës së parë ka qenë e detyruar të shprehej lidhur me themelin e pretendimeve për
shpërblimin e dëmit jashtëkontraktor. Në këto kushte, Gjykata e Apelit Administrativ ka
821
vlerësuar se në rigjykim gjykata e shkallës së parë duhet të veçojë kërkimet e natyrës
administrative dhe tì shqyrtojë ato vetëm pasi të ketë marrë formë të prerë vendimi lidhur me
rivendosjen në afat për kërkimin e dëmshpërblimit.
Kundër vendimit nr.81 datë 23.01.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë,
kanë ushtruar rekurs paditësit dhe ndërhyrësit kryesor, të cilët kanë prishjen e vendimit të
gjykatës së apelit dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë, duke parashtruar shkaqet e
përmendura në mënyrë të përmbledhur në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë pasi u njoh me aktet e dosjes gjyqësore,

vendimet e gjykatave dhe shkaqet e parashtruara në rekurs vëren se vendimi i Gjykatës
Administrative të Apelit është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe si i tillë
duhet prishur dhe çështja duhet kthyer për rigjykim në po atë gjykatë.
Kolegji vëren se gjykata e Shkallës së parë ka pranuar të shqyrtojë njëkohësisht të dy
kërkimet e padisë. Në këtë drejtim, ajo pasi ka marrë në shqyrtim kërkimin lidhur me
rivendosjen në afat, ka vlerësuar se paditësit dhe ndërhyrësit kryesor nuk kishin shkaqe
objektive që kanë bërë të pamundur ngritjen prej tyre te padisë brenda afatit ligjor. Më pas,
pasur parasysh parimin se gjykata duhet të shprehet për të gjitha kërkimet, gjykata është
shprehur edhe për padinë e themelit, pra për padinë e shpërblimit të dëmit jashtëkontraktor.
Gjykata e Apelit Administrativ ka vlerësuar se këto dy kërkime në padi nuk mund t gjykohen
së bashku dhe ka kthyer çështjen për rigjykim, me qëllim që gjykata e shkallës së parë të
veçojë kërkimet e natyrës administrative dhe tì shqyrtojë ato vetëm pasi të ketë marrë formë
të prerë vendimi lidhur me rivendosjen në afat për kërkimin e dëmshpërblimit.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykata e apelit në mënyrë të
gabuar është shprehur se të dy kërkimet nuk mund të shqyrtoheshin njëkohësisht nga ana e
gjykatës së shkallës së parë. Neni 159 i K.Pr.Civile, parashikon se në një kërkesëpadi mund
të parashtrohen dhe shqyrtohen së bashku shumë kërkime, në rast se gjykata është
kompetente për të gjitha kërkimet dhe kur shqyrtimi i përbashkët i tyre, nuk shkakton
vështirësi të dukshme në zhvillimin e gjykimit. Në të kundërt, gjykata vendos ndarjen e
kërkimeve dhe shqyrtimin e tyre në mënyrë të veçantë. Të dy këto kushte janë kumulative
dhe mjafton ekzistenca e njërit prej tyre, që gjykata të mund të mos i shqyrtojë dot së bashku.
Në rastin konkret, gjykata e shkallës së parë ishte kompetente për të dy kërkimet dhe
shqyrtimi i tyre së bashku nuk sillte vështirësi lidhur me gjykimin, pavarësisht se zgjidhja e
njërit mund të ndikonte në zgjidhjen e kërkimit tjetër. Po kështu, Kolegji vëren se nuk ka
asnjë dispozitë ligjore, që ndalon shqyrtimin e kërkimit të padisë së themelit me kërkimin për
rivendosjen në afat, madje nuk ka kuptim që ato të gjykohen në mënyrë të veçantë. Në këtë
rast jemi para dy kërkimeve që kanë lidhje me njëri tjetrin dhe zgjidhja e njërit kushtëzon
zgjidhjen e kërkimit tjetër. Thënë ndryshe, gjykata ndodhet para një bashkimi të ndërvarur të
dy kërkimeve në një padi.
Në këtë drejtim, gjykata e apelit duhej të kishte marrë në shqyrtim çështjen dhe nëse
edhe ajo do të vlerësonte se pala paditëse e kishte humbur afatin për ngritjen e padisë së
themelit, rrjedhimisht duke vlerësuar të parashkruar edhe padinë e themelit, pa kryer hetim të
mëtejshëm gjyqësor, gjykata mund të zgjidhte dhe kërkimin e themelit, konkretisht atë të
shpërblimit të dëmit. Në të kundërt, nëse gjykata e apelit do të vlerësonte se paditësit dhe
ndërhyrësit kryesor duhen rivendosur në afat për ngritje e kërkimit të shpërblimit të dëmit,
atëherë, duke mos e konsideruar të parashkruar këtë kërkim, duhet të kthente çështjen në
gjykatë të shkallës së parë për shqyrtimin e këtij kërkimi.
822
Megjithatë, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë thekson se gjykata, paditësit
dhe ndërhyrësit kryesor, duhet të sqarojnë nëse në rastin konkret ndodhen përpara rastit kur
afati për ngritjen e padisë së shpërblimit të dëmit nuk ka përfunduar akoma për shkak të
ndërprerjes apo pezullimit, apo përpara rastit kur, palët për shkaqe të pavarura prej tyre e
kanë humbur afatin për të ngritur padi dhe kërkojnë që të rivendosen në këtë afat të humbur.
Kolegji thekson se të dy këto raste janë të ndryshme dhe duhen dalluar nga njëri tjetri.
Vetë paditësit dhe ndërhyrësit kryesor në gjykim kanë pretenduar ndërprerjen dy herë të
parashkrimit të padisë. Në një rast të tillë, ligji material civil ka parashikuar qartë rastet e
pezullimit apo ndërprerjes së afateve të parashkrimit dhe pasojave që kanë pezullimi dhe
ndërprerja e parashkrimit në afatet e të drejtës për të ngritur padi. Në këtë drejtim,
ndërprerjen e afateve të parashkrimit të së drejtës për të ngritur padi, gjykata duhet ta
shqyrtojë në kuadër të kërkimit të themelit, pra atij të shpërblimit të dëmit jashtëkontraktor.
Kjo pikërisht për faktin se pala që e paraqet kërkimin e shpërblimit të dëmit jashtëkontraktor
e konsideron veten në afat dhe nëse në gjykim prapësohet parashkrimi i padisë, ajo është e
detyruar të argumentojë dhe vërtetojë ndërprerjen e afateve të parashkrimit dhe kohën e kësaj
ndërprerje. Në të kundërt, nëse paditësit dhe ndërhyrësit kryesor e konsiderojnë të humbur
afatin e parashkrimit, atëherë ata duhet të paraqesin arsyet madhore që kanë çuar në humbjen
e këtij afati, duke vërtetuar pamundësinë e tyre për realizimin e të drejtës së tyre për të ngritur
padinë brenda afatit të parashkrimit, me qëllim vërtetimin e pretendimeve të tyre lidhur me
kërkesën për tu rivendosur në afat.
Nisur nga sa më sipër, Kolegji thekson se vendimi nr.81 datë 23.01.2015 i Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë duhet prishur dhe çështja duhet kthyer në po këtë gjykatë, me
qëllim që ajo të marrë në shqyrtim kërkimet e padisë. Për këtë ajo duhet të ketë parasysh
kryerjen e një hetimi të plotë e të gjithanshëm gjyqësor, në kuptim të nenit 14 të K.Pr.Civile,
me qëllim zgjidhjen e drejtë të çështjes.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.81 datë 23.01.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë
dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 28.01.2016
823
Nr. 00 - 2016 - 475 i Vendimit (66)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në dhomën këshillimi më datë 28.01.2016 mori në shqyrtim çështjen administrative

PADITËS: ALBAN HOXHA

I PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E POLICISË
SË SHTETIT (DPPSH)
OBJEKTI:
Anulimin e urdhrit nr.3862, datë 129.12.2013 të DPPSh,
vendimit nr.119, datë 16.12.2013 të Komisionit të Apelimit pranë DPPSh
dhe vendimit nr.246, datë 04.11.2013 të DPPSh për dhënie mase disiplinore
“ulje në gradë për një vit” për nënkomisar Alban Hoxha.
Detyrimin e palës së paditur DPPSh për të më ridhënë gradën nënkomisar
Detyrimin e palës së paditur DPPSh t’i paguajë paditësit Alban Hoxha
diferencat e papaguara që i korrespondojnë gradës nënkomisar,
nga data 28.12.2013 deri në datën e ekzekutimit të këtij vendimi.
Baza Ligjore: Neni 118 K.Pr.A;
nenet 31,32/a,154,324/a,325 dhe 327 të K.Pr.C;
ligji nr.49/2012; ligji nr.9749, datë 04.08.2007 “Për policinë e shtetit”;
Rregullore e Disiplinës së Policisë së Shtetit
miratuar me VKM nr.786, datë 04.06.2008;
VKM nr.803, datë 21.11.2007; si dhe neni 44 i Kushtetutës.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.1133, datë

Shfuqizimin e vendimit nr.246, datë 04.11.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm të
Policisë për dhënien e masës disiplinore “Ujë në gradë për një vit” për
nënkomisar Alban Hoxha; Shfuqizimin e vendimit nr.119, datë 16.12.2013 të
Komisionit të Apelimit pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit;
Shfuqizimin e urdhrit nr.3862, datë 29.12.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm të
Policisë së Shtetit me të cilin nënkomisar Alban Hoxha është ulur në gradën
policore kryeinspekktor .
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit për
t’i ridhënë paditësit Alban Hoxha gradën nënkomisar.
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit t’i
paguajë paditësit
824
diferencat e papaguara që i korrespondon gradës nënkomisar nga data
28.12.2013 deri në ditën e
ekzekutimit të vendimit.
Detyrimi i mësipërm duhet të ekzekutohet brenda 30 ditëve pas marrjes formë
të prerë të këtij
vendimi. Ky detyrim është i ekzekutueshëm nga përmbaruesi gjyqësor.
Gjykata Administrative e Apelit me vendimin nr.2556, datë 27.06.2014 ka

vendosur:
Mospranim ankimi kundër vendimit nr.1133, datë 21.03.2014 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë.
Kundër vendimit nr.2556, datë 27.06.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit

ka paraqitur rekurs pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit, e cila ka
kërkuar prishjen e vendimit nr.1133, datë 21.03.2014 të Gjykatës Administrative të Shkalles
së Parë dhe vendimit nr.2556, datë 27.06.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit dhe
rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Gjykata Administrative e Apelit ka gabuar që nuk ka shqyrtuar çështjen në themel
duke shkelur një të drejtë të rëndësishme kushtetuese që ka të bëjë me ankimin dhe
duke mos lejuar zhvillimin e një gjykimi të drejtë në të treja shkallët e gjykimit.
- Autorizimi i përfaqësuesit të palës së paditur është i ligjshëm bazuar në urdhrin nr.67,
datë 28.01.2008 të Drejtorit të Përgjithshme të Policisë së Shtetit. Në zbatim të tij janë
paraqitur ankimet që nga viti 2008 dhe në asnjë moment nuk është vënë në dyshim
ligjshmëria nga gjykatat e të treja shkallëve.
- I njëjti trup gjykues ka pranuar me të njëjtin autorizim raste të tjera për shqyrtim, siç
janë çështjet me paditës R Sa kundër DPPSh dhe E J kundër DPPSh. Gjykata
Administrative e Apelit ka vepruar në kundërshtim me ligjin, pasi nuk ka bërë njoftim
për ndreqjen e të metave të ankimit brenda 5 ditëve .
- Gjykata Administrative e Shkallës së Parë ka dhënë një vendim të pabazuar, pasi
paditësi ka shkelur detyrat e tij duke mos punuar periodikisht me dosjet që kishte nën
mbikëqyrje, ka kryer punë të dobët operative dhe ka referuar një numër të vogël
rastesh policore në Prokurori për veprat penale në fushën e lojërave të fatit; nuk ka
ndjekur informacionet që ka pasur me plane masash.
- Krahasimi me masën disiplinore më të lehtë dhënë shefin të sektorit për rezultatet e
ulta të punës në seksionin e paditësit, që bën Gjykata Administrative e Shkallës së
Parë nuk është i bazuar, pasi masa disiplinore është individuale dhe secili ka
përgjegjësinë e vet në bazë të detyrave. Provat e sjella nga paditësi për rreth 54 raste
të denoncuar në Prokurori nga Komisariati i Policisë Fier, të shkeljeve në fushën në
fushën e lojërave të fatit, nuk kanë lidhje me paditësin, pasi nuk janë ndjekur prej tij,
sepse në atë periudhë ai nuk ka qenë i emëruar në detyrë në Qarkun e Fierit. Kështu
këto prova nuk duhet të merreshin në shqyrtim nga Gjykata Administrative e Shkallës
së Parë.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori, si dhe diskutoi çështjen në tërësi
VËREN
1. Paditësi ka qenë i punësuar në Drejtorinë e Policisë së Qarkut Fier me detyrën e
Shefit të Seksionit kundër Krimit Ekonomik Financiar dhe ka pasur gradën e nënkomisarit.
825
Me shkresën nr.1502 prot., datë 14.10.2013 nga DPPSh është hartuar një plan masash i
kodifikuar “fund i marrëzisë” për të gjitha qarqet në shkallë vendi, me qëllim goditjen e
grupeve apo individëve që kryejnë aktivitet të kundërligjshëm në fushën e lojërave të fatit.
2. Pas kontrollit në qarkun e Fierit ka rezultuar se nga sektori ku punon paditësi, gjatë
periudhës së zbatimit të këtij plani masash janë referuar në Prokurori më tepër raste për
persona të dyshuar në kryerjen e veprave penale në fushën e lojërave të fatit parashikuar nga
nenit 197 dhe 198 të K.Penal, në krahasim me periudhat e mëparshme në vitet 2012 dhe
2013. Në këto kushte ndaj paditësit ka filluar procedimi disiplinor nga Drejtoria e
Standardeve Profesionale pranë DPPSh. Paditësi është pezulluar paraprakisht nga detyra me
vendimin nr.169, datë 16.10.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit duke u
trajtuar financiarisht.
3. Pas përfundimit të hetimit dhe përpilimit të raport kontrollit nr.1077/1 prot., datë
04.11.2013 , Drejtoria e Standardeve Profesionale me shkresën nr.107/2, datë 04.11.2013 ka
vlerësuar se paditësi ka kryer shkelje të disiplinës në punë, që konsiston në mosushtrimin e
kompetencave të policisë që ndëshkohet me ulje në një gradë për një vit sipas nenit 75/1/dh të
ligjit nr.9749/2007 “Për policinë e shteti” dhe nenin 18/dhe të Rregullores së Disiplinës së
Policisë miratuar me VKM nr.786, datë 04.06.2008. Kjo drejtori ka rekomanduar që paditësit
ti jepet masa disiplinore e mësipërme.
4. Sa më sipër me vendimin nr.246 datë 04.11.2013 Drejtori i Përgjithshëm i Policisë
së Shtetit ka vendosur ndaj paditësit masën disiplinore “ulje në një gradë për një vit”, pra
dhënien e gradës kryeinspektor.
5. Kundër vendimeve të mësipërme dhe masës disiplinore të dhënë paditësi i është
drejtuar Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë me padinë objekt gjykimi.
6. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.1133, datë
21.03.2014 ka pranuar padinë duke vendosur shfuqizimin e vendimit nr.246, datë 04.11.2013
të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë për dhënien e masës disiplinore ujë në gradë për një vit
për nënkomisar Alban Hoxha; shfuqizimin e vendimit nr.119, datë 16.12.2013 të Komisionit
të Apelimit pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së shtetit; shfuqizimin e urdhrit
nr.3862, datë 29.12.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit me të cilin
nënkomisar Alban Hoxha është ulur në gradën e policore kryeinspektor; detyrimin e palës së
paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit për t’i ridhënë paditësit Alban Hoxha
gradën nënkomisar; detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit
t’i paguajë paditësit diferencat e papaguara që i korrespondon gradës nënkomisar nga data
28.12.2013 deri në ditën e ekzekutimit të vendimit. Detyrimi i mësipërm duhet të ekzekutohet
brenda 30 ditëve pas marrjes formë të prerë të këtij vendimi. Ky detyrim është i
ekzekutueshëm nga përmbaruesi gjyqësor.
6. Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur ankim pala e paditur në Gjykatën
7. Gjykata e Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin datë
07.04.2014 ka pranuar ankimin dhe e ka dërguar pranë Gjykatës Administrative të Apelit.
8. Gjykata Administrative e Apelit me vendimin nr.2556, datë 27.06.2014 në
dhomë këshillimi, ka vendosur mospranim ankimi kundër vendimit nr.1133, datë 21.03.2014
të Gjykatës Administrative të Shkalles së parë Tiranë.
9. Gjykata Administrative e Apelit ka argumentuar se ankimi nuk plotëson kushtet
ligjore të pranueshmërisë, pasi është nënshkruar nga përfaqësuesi ligjor, juristja e
institucionit, e drejtë kjo e cila nuk dhënë shprehimisht me autorizimin nr.5168, datë
21.10.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit. Sipas autorizimit të mësipërm,
juristja e institucionit ka vetëm të drejtën e përfaqësimit në gjykimin në shkallë të parë, në
apel dhe në gjykatë të lartë. Pra, ankimi nuk është nënshkruar nga titullari i institucionit, siç
826
kërkon neni 442/a i K.Pr.C dhe akti i përfaqësimit për bërjen e ankimit nga juristja nuk është
paraqitur.
10. Sa më sipër Gjykata Administrative e Apelit në kuptim të neneve 97, 453 të KPrC
dhe 50/a të ligjit nr.49/2012, ka vendosur mospranimin e ankimit.
11. Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur rekurs pala e paditur duke pretenduar
shkaqet e sipercituara në pjesën hyrëse te vendimit.
12. Gjykata e Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin datë
29.08.2014 ka pranuar rekursin dhe e ka dërguar pranë Kolegjit Administrativ të Gjykatës së
Lartë.
II. Vlerësimi i Kolegjit Administrativ i Gjykatës së Lartë
ndodhura në dosjen gjyqësore, vlerëson se vendimi nr.2556. datë 27.06.2014 i Gjykatës
Administrative të Apelit është dhënë në kundërshtim të normave procedurale.
14. Kolegji vë në dukje se Gjykata Administrative e Apelit në dhomë këshillimi ka
vendosur mospranimin e ankimit në bazë të nenit 50/a të ligjit nr.49/2012, pasi ankimi është
paraqitur i nënshkruar nga përfaqësuesja e palës së paditur, juristja e insitucionit, pa e patur
ajo këtë të drejtë shprehimisht të parashikuar në autorizimin nr.5168, datë 21.10.2013.
Konkretisht sipas Gjykatës Administrative të Apelit, përfaqësuesja e palës së paditur ka pasur
të drejtën vetëm për përfaqësim në gjykimin në të gjitha shkallët, por nuk ka pasur
shprehimisht të drejtën të bënte ankim kundër vendimit të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë. Në këto kushte Gjykata Administrative e Apelit nuk ka shqyrtuar ankimin
kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë.
15. Kolegji vë në dukje se nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore rezulton se pala
e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë, institucion shtetëror (person juridik) është
përfaqësuar në gjykimin në shkallë të parë nga juristja e institucionit, sipas autorizimit
nr.5068 prot., datë 21.10.2013 të lëshuar nga titullari i institucionit Drejtori i Përgjithshëm i
Policisë së Shtetit, në kuptim të nenit 96/c të K.Pr.C. Pas përfundimit të gjykimit në shkallë të
parë, përfaqësuesja e palës së paditur ka nënshkruar ankimin dhe e ka paraqitur në Gjykatën
Administrative të Shkallës së Parë, e cila ka vendosur pranimin e ankimit me vendimin datë
07.04.2014. Gjykata Administrative e Apelit në dhomë këshillimi ka vendosur mospranim të
ankimit për shkak se a) ankimi nuk është nënshkruar nga titullari i palës së paditur siç kërkon
ligji nr.49/2012 b) si dhe përfaqësuesja e palës së paditur që ka nënshkruar ankimin nuk ka
pasur të drejtën e ankimit të parashikuar shprehimisht në prokurë.
16. Kolegji vë në dukje se sipas autorizimit nr.5068 prot., datë 21.10.2013 të Drejtorit
të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit, juristja e insitucionit Brixhilda Burgaj ka të drejtën që
të përfaqësojë Drejtorinë e Përgjithshme të Policisë së Shtetit në të gjitha çështjet
administrative, hetimore e gjyqësore. Ajo ka të drejtë që të përfaqësojë Drejtorinë e
Përgjithshme të Policisë së Shtetit në të gjitha veprimet e nevojshme procedurale që
parashikohen nga Kodet ose aktet ligjore përkatëse, në mbrojtje të kompetencave, të drejtave
dhe interesave të organit që përfaqëson. Këto të drejta i delegohen edhe në rast ankimi,
rekursi dhe gjykimi në shkallët e tjera të procedimit të të gjitha niveleve, për të marrë pjesë në
gjykim deri në zgjidhjen përfundimtare të çështjes….(madje deri në ekzekutim të vendimit).
Në kuptim të këtij autorizimi përfaqësuesja ka të drejtën të përfaqësojë institucionin në
gjykim, duke kryer të gjitha veprimet procedurale për të garantuar të drejtat insitucionit në të
gjitha shkallët e gjykimit për zgjidhjen e mosmarrëveshjes, duke bërë dhe ankim.
17. Kolegji thekson se mospranimi i ankimit nga Gjykata Administrative e Apelit
është marrë në zbatim të gabuar të normave procedurale, neneve 46, 50/a të parashikuara në
827
ligjin nr.49/2012. Kjo shkelje është e tillë që bën të cenueshëm vendimin e kësaj gjykatë për
shkaqet e mëposhtme:
18. Neni 442/a të K.Pr.C. ku parashikohet se: “Ankimi është akti me të cilin palët
pjesëmarrëse në proces parashtrojnë kundërshtimet e tyre ndaj vendimeve të gjykatës, .... për
të mbrojtur të drejtat dhe interesat e tyre”. Në kuptim të kësaj dispozite, rezulton se ankimi
është mjeti procedural me anë të cilit palët e interesuara, që kanë qenë pjesëmarrëse në një
proces gjyqësor, mund të kundërshtojnë vendimin gjyqësor në një gjykatë më të lartë. Pra,
ankimi nuk është gjë tjetër veçse mjeti procedural i përdorur nga palët pjesëmarrëse në një
gjykim për të: (i) kundërshtuar vendimin e gjykatës për të gjitha ato shkaqe që parashikohen
në ligj, si dhe (ii) për të kontrolluar vendimet e gjykatës dhe për të përsosur dhënien e
drejtësisë. Në këtë drejtim ligji nr.49/2012 K.Pr.C ka rregulluar në nenet 44-50 të Kreut të
VII-të ankimin ndaj vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë, që nga paraqitja
e deri tek shqyrtimi i tij nga Gjykata Administrative e Apelit. Në këto dispozita procedurale
janë parashikuar të gjitha rregullat (kushtet) që duhet të respektohen në lidhje me pranimin e
ankimit. Sipas kuptimit të dispozitave të mësipërme ankimet depozitohen në gjykatën që ka
dhënë vendimin që në rastin konkret është Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë.
Gjykata që ka dhënë vendimin ka të drejtën që të bëjë kontrollin formal të ankimit,
parashikuar në nenet 46 dhe 47 të ligjit nr.49/2012 duke vendosur pranimin ose jo të ankimit
apo kthimin e tij (kufizime këto të fundit të së drejtës së ankimit).
19. Konkretisht neni 46 i ligjit nr.49/2012 shprehimisht parashikon se: 1. Bashkë me
ankimin duhet të paraqiten: a) kopjet e ankimit dhe të dokumenteve të tjera në numër aq sa
janë personat që marrin pjesë në çështje si palë; b) aktin e përfaqësimit, nëse ky akt nuk
është pjesë e dosjes së gjykimit. 2. Në rast se ankimi nuk plotëson kushtet e parashikuara në
pikën 1 të këtij neni ose kur ankimi nuk është nënshkruar, nuk tregohen palët ndërgjyqëse,
vendimi kundër të cilit bëhet ankim ose se çfarë kërkohet me ankimin, gjyqtari i vetëm njofton
palën që të ndreqë të metat brenda 5 ditëve. Shqyrtimi i ankimit, sipas këtij neni, bëhet në
dhomë këshillimi. 3. Kur ankuesi nuk plotëson ose nuk ndreq të metat brenda afatit, ankimi
quhet se nuk është paraqitur dhe i kthehet ankuesit me vendim, së bashku me aktet e tjera të
paraqitura prej tij. Kundër vendimit të gjyqtarit të vetëm për kthimin e ankimit mund të bëhet
ankim i veçantë në Gjykatën Administrative të Apelit. 4. Kur të metat e ankimit janë
plotësuar në afat, ai quhet i paraqitur që nga data e regjistrimit të tij në gjykatë. Parashikimi
i mësipërm ligjor ka të bëjë me të meta të ankimit, për të cilat gjykata ka detyrimin t’i jap
palës ankuese kohë që brenda 5 ditëve t’i ndreqë ato. Në rast se pala nuk plotëson këto të
meta brenda afatit, atëherë gjykata administrative e shkallës së parë vendos kthimin e
ankimit. Raste të tilla përfshijnë edhe situatat kur ankimi nuk është nënshkruar nga pala
ndërgjyqëse apo nuk ka të shoqëruar ankimin me aktin e përfaqësimit.
20. Në interpretim dhe zbatim të drejtë të nenit 46 të ligjit nr.49/2012 Kolegji thekson
se, ashtu si parashikon dhe neni 453 i K.Pr.C, ankimi duhet të nënshkruhet nga vetë pala,
avokati ose përfaqësuesi i pajisur me prokurë. Në kuptim të kësaj dispozite rezulton se: (i)
ankimi mund të ushtrohet nga vetë pala personalisht dhe të nënshkruhet prej saj; (ii) ankimi
mund të nënshkruhet nga avokati i palës, i cili duhet të gëzojë tagrat për të përfaqësuar palën
mbi bazën e një prokure të bërë me shkrim sipas dispozitave të Kodit Civil ose me deklarim
të palës së përfaqësuar përpara gjykatës që shqyrton mosmarrëveshjen, ndërsa në rastin e
personave juridikë publikë e privatë me autorizim (neni 72§3 i K.Civil); (iii) ankimi mund të
nënshkruhet nga përfaqësues me prokurë që nuk janë avokatë, por që listohen në
parashikimet e nenit 96 të K.Pr.Civile. Për rastin e dytë dhe të tretë tagri i nënshkrimit të
akteve procedurale, përfshirë dhe mjetin e ankimit, duhet të jetë dhënë nga i përfaqësuari në
mënyrë të shprehur, pasi nuk ndodhemi përpara delegimit të tagrave të prezumuar nga ligji,
sikurse parashikohet psh në nenin 222 të Kodit të Familjes. Ky qëndrim është mbajtur dhe më
828
parë nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.00-2013-463 (1150) datë
14.02.2013].
21. Kolegji vë në dukje se K.Pr.C, si dhe ligji nr.49/2012, për ta bërë të vlefshëm këtë
mjet procedural dhe për të mënjanuar të gjitha të metat që mund të kishte ky akt respektivisht
në nenet 453, 454, dhe në nenin 46 kanë parashikuar qartë se çfarë duhet të përmbajë ai.
Sipas këtyre dispozitave, ankimi duhet të nënshkruhet nga pala ankimuese ose përfaqësuesi
siç është trajtuar më lartë (shih pikën 20), si dhe të tregojë palët ndërgjyqëse, shkaqet e
ankimit, vendimin ndaj të cilit ankimohet dhe çfarë kërkohet me ankim. Ndërkohë neni 455
K.Pr.C dhe neni 46 i ligjit nr.49/2012 parashikojnë mundësinë ligjore të rregullimit të ankimit
kur ai ka të meta në lidhje me elementët që përmban. Kështu sipas nenit 46, gjykata
administrative ku është paraqitur ankimi (pra që ka dhënë vendimin që ankimohet) njofton
palën ankimuese, e cila brenda 5 ditëve duhet të ndreqë gabimin që vihet re në ankim, në të
kundërt ankimi kthehet. Pra legjislacioni procedural parashikon mundësinë e riparimit të të
metave të ankimit, brenda një afati të arsyeshëm, me qëllim që të mos humbasë kjo e drejtë
themelore.
22. Nga ana tjetër neni 45 i ligjit nr.49/2012 parashikon kufizime në të drejtën e
ankimit me pasojë paankimueshmërinë e vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë, bazuar në natyrën e mosmarrëveshjes dhe vlerën e padisë. Këto janë kritere objektivë të
parashikuara në nenin 45 të ligjit, që shprehimisht parashikon se: Nuk lejohet ankim ndaj
vendimeve përfundimtare të gjykatës administrative për padi me objekt: a) kundërshtimin e
dënimit për kryerjen e kundërvajtjeve administrative, me vlerë më të vogël se njëzetfishi i
pagës minimale, në shkallë vendi; b) kundërshtimin e aktit administrativ që përmban detyrim
në të holla, me vlerë më të vogël se njëzetfishi i pagës minimale, në shkallë vendi;c)
kundërshtimin e aktit administrativ që ka refuzuar dhënien e detyrimit në të holla, me vlerë
më të vogël se njëzetfishi i pagës minimale, në shkallë vendi; ç) mosmarrëveshjet që lidhen
me mbrojtjen e të drejtave, lirive dhe interesave kushtetues dhe ligjorë, që rrjedhin nga
sigurimet shoqërore dhe shëndetësore, ndihma ekonomike dhe pagesa e aftësisë së kufizuar,
me vlerë më të vogël se njëzetfishi i pagës minimale, në shkallë vendi. Në një situatë kur ndaj
vendimeve të Gjykatë Administrative të Shkallës së Parë bëhet ankim, i cili nuk lejohej sipas
nenit të mësipërm, kjo Gjykatës nuk pranon ankimin. Gjykata Administrative e Apelit kur
vlerëson se ndaj vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë nuk lejohet ankim,
por ai është pranuar në kundërshtim me këtë dispozitë nga ajo gjykatë, atëherë në bazë të
nenit 50/a të ligjit 49.2014 vendos mospranimin e ankimit.
23. Kështu, parashikimi i nenit 50/a të ligjit 49.2012 në të cilin thuhet se Gjykata
Administrative e Apelit në dhomë këshillimi vendos mospranimin e ankimit, në rastet kur
ankimi nuk plotëson kushtet e pranueshmërisë dhe gjykata administrative e shkallës së parë
nuk e ka bërë një gjë të tillë, duhet kuptuar ndër të tjera që ka të bëjë me kushtet e
papranueshmërisë së ankimit të parashikuara në nenin 45 të ligjit nr.49/2012, pasi nuk mund
t’i mohohet palës ankuese e drejta ligjore për të rregulluar të metat e ankimit kur gjykata e
shkallës së parë që ka detyrim ligjor t’i jap afat nuk e ka respektuar atë, ose kur kjo e fundit
në ndryshim nga gjykata e apelit, vlerëson se përfaqësuesi e ka tagrin për nënshkrimin e
ankimit. Vetëm një interpretim i tillë i ligjit do të respektonte të drejtën e ankimit, si një e
drejtë që garanton procesin e rregullt ligjor.
24. Kolegji thekson se është detyrë e gjykatës administrative të shkallës së parë që ka
dhënë vendimin të kontrollojë fillimisht nëse ankimi i paraqitur nga pala ndërgjyqëse
plotëson apo jo kërkesat e parashikuara nga neni 46 i Ligjit 49/2012). Në analizë të kësaj
dispozite gjykata administrative e shkallës së parë, si gjykata që ka dhënë vendimin, është
kompetente për t’u shprehet dhe për të vendosur në lidhje me pranimin ose jo të ankimit.
Kolegji vë në dukje se në rastin objekt gjykimi, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë e
ka vlerësuar ankimin pa të meta në drejtim të nënshkrimit tij. Kështu Gjykata Administrative
829
e Apelit në rast se konstatonte se ankimi kishte të meta të pa rregulluara nga Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë, duhet t’i jepte palës së paditur kohë për të plotësuar të
metën e ankimit në lidhje me nënshkrimin, pasi kjo është një e drejtë që i jepet me ligj dhe
nuk mund ti mohohet. (Qëndrim të ngjashëm ka mbajtur Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë dhe në vendimin nr.00-2014-165 (84) datë 23.01.2013, vendimin nr.00-2015-2925 datë
04.06.2015 ).
25. Kolegji vë ne dukje se Gjykata Administrative e Apelit ka dhënë një vendim në
kundërshtim me ligjin, pasi sipas autorizimit të dhënë nga Drejtori i Përgjithshëm i Policisë,
rezulton se juristja i këtij institucioni ka të drejtë ta përfaqësoj atë në të gjitha shkallët e
gjykimit, si dhe të paraqes ankim. Por nga ana tjetër, Kolegji i tërheq vëmendjen Gjykatës
Administrative të Apelit se në rastet kur ankimi është pranuar nga Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë pa konstatuar dhe ndrequr të metat në kuptim të nenit 46 të ligjit nr.49/2012
dhe nëse Gjykata Administrative e Apelit vlerëson se ankimi ka të meta duhet t’i japë kohë
palës ankuese t’i rregullojë ato në kuptim të nenit 46/2 të ligjit 49/2012. Ky nen bën fjalë
edhe për rastet kur ankimin nuk është nënshkruar nga pala ose kur mungon akti i
përfaqësimit. Por, nëse Gjykata e Shkallës së Parë ka konstatuar të metat dhe ato nuk janë
ndrequr të nga pala ankuese dhe sërish është pranuar ankimi nga kjo gjykatë, atëherë Gjykata
Administrative e Apelit zbaton nenin 50/a të ligjit 49/2012. Çdo interpretim i ndryshëm e
dispozitës së mësipërme procedurale do të çonte në shkelje të së drejtës se ankimit, që është
një nga elementët e procesit të rregullt ligjor.
26. Përfundimisht, Kolegji çmon se në kushtet kur vendimi nr.2556, datë 27.06.2014 i
Gjykatës Administrative të Apelit është marrë në kundërshtim me rregullat e parashikuara
nga ligji nr.49/2012 dhe K.Pr.C (për aq sa këto të fundit janë parashikime që nuk rregullohen
nga ligji 49/2012 sipas nenit 1 të tij), ky vendim duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet
për rigjykim pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë me tjetër trup gjykues. Kjo e
fundit në rigjykim ka detyrën që të shqyrtojë shkaqet e parashtruara në ankim nga pala e
paditur në përputhje me ligjin 49/2012 që rregullon shqyrtimin e çështjes në Gjykatën
Administrative të Apelit. Për pasojë pretendimet e palës rekursuese në lidhje me ligjmërinë e
zgjidhjes së mosmarrëveshjes objekt gjykimi dhe vendimmarrjes së Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë duhet të trajtohen në kuadër të shqyrtimit të ankimit dhe zgjidhjes në themel
të çështjes nga Gjykata Administrative e Apelit në rishqyrtim.
PËR KËTO ARSYE

administrative”.
VENDOSI
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 28.01.2016
830
Nr. 00 - 2016 - 1153 i Vendimit (67)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në dhomë këshillimi, më datë 28.01.2016 mori në shqyrtim çështjen administrative

PADITËS: LEONAT SHESTANI

TË PADITUR: ZYRA E REGJISTRIMIT TË PASURIVE TË
PALUAJTSHME (ZRPP) SHKODËR
OBJEKTI:
Kundërshtimin e akteve administrative nr.584/3, datë 29.06.2007,
nr. 1132, datë12.09.2007, nr.1230, datë 27.09.2007 dhe datë 19.08.2008.
Detyrimin e ZRPP Shkodër për regjistrimin e pronës.
Baza Ligjore: Neni 324 i K.Pr.C.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.1523, datë 03.06.2010 ka

vendosur
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.503, datë 30.09.2013 ka vendosur:

Gjyqësor Shkodër në këtë mënyrë:
Anulimin pjesërisht të aktit administrativ nr.584/3, datë 29.06.2007, nr.1132,
datë 12.09.2007, nr.1230, datë 27.09.2007 dhe datë 19.08.2008 të ZVRPP
Shkodër.
Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Shkodër të regjistrojë në favor të
paditësit Leonat Shestani pasurinë me nr.5309 me sip. trualli dhe ndërtimore
39,9mm2 e shënuar me ngjyrë të verdhë dhe blu në plan rilevimin që i
bashkëngjitet aktit ë ekspertimit.
Kundër vendimit nr.503, datë 30.09.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër ka

paraqitur rekurs pala e paditur, ZRPP Shkodër, e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimit
nr.503, datë 30.09.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien në fuqi të vendimit
nr.1523, datë 03.06.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, që ka vendosur rrëzimin e
padisë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Gjykata e Apelit ka gabuar kur ka konkluduar se pasuria me numër 5/309, me
sipërfaqe trualli dhe ndërtimore 39,9 m2 duhet të regjistrohet në favor të paditësit.
831
- Pasuria e paluajtshme regjistrohet mbi tituj të vlefshëm pronësie. Në favor të Leonat
Shestanit është bërë regjistrimi i truallit me sipërfaqe 24 m. 2 Paditësi nuk zotëron akt
pronësie për sipërfaqen ndërtesë 39,9 m2 dhe sipërfaqen truall 15,9 m2.
- Vendimi gjyqësor i faktit juridik nr.777 datë 21.03.1994 është bazuar në pjesën
arsyetuese të tij në një leje ndërtimi për mëngjesore, ndërtim i përkohshëm, e dhënë
në vitin 1991 nga organi kompetent. Ndërsa ndërtim i përhershëm është i paligjshëm.
Kështu dhe pretendimi për regjistrimin e një dyqani me sipërfaqe 24 m 2 vjen haptazi
në kundërshtim me ligjin, aq më tepër që sipërfaqja prej 39,9 m 2 ndërtesë është jashtë
çdo akti të paraqitur për shqyrtim gjyqësor.
- Bazuar në aktin e ekspertimit ndërtesa është pjesërisht mbi truallin e familjes Kadia.
Gjykata nuk e ka marrë në konsideratë këtë fakt edhe pse pala e paditur e ka refuzuar
regjistrimin e pasurisë edhe për këtë shkak.
- Paditësi nuk ka akt të fitimit të pronësisë përsa i përket sipërfaqes së ndërtimit prej
39.9 m2. Ndërsa sipërfaqja truall prej 24 m2 për të cilën është pajisur me dokument
pronësie rezulton se është fituar në mënyrën e parashikuar nga ligji. Konkretisht me
anë të kontratës së shitjes nga Terezina Rronkali, që ka fituar pronën me vendim të
KKKP, ia ka shitur këtë truall Nusha Dresatit, e cila më pas ia ka shitur paditësit.
- Gjykata me regjistrimin e pasurisë prej 39,9 m2 ka mbivendosur regjistrimin e 24 m2
duke shtuar dhe 15,9 m2, për të cilën paditësi nuk ka akt pronësie.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori, dhe diskutoi çështjen në tërësi në
VËREN
1. Paditësi ka një dyqan në lagjen “Ndoc Mazi”, Shkodër. Dyqani është regjistruar në
radhorin e pronësisë nr.8820, datë 08.04.1994. Ky regjistrim është bazuar në vendimin
nr.777, datë 21.03.1994, të Gjykatës së Rrethit Shkodër me objekt vërtetimin e fakti juridik të
pronësisë.
2. Në vitin 2007 paditësi i është drejtuar palës së paditur për të bërë regjistrimin e
pronësisë, kalimin në favor të tij të dyqanit në regjistrat e pasurive të paluajtshme në bazë të
sistemit të ri të regjistrimit.
3. Pala e paditur në përfundim të procedurës administrative, sipas shkresave nr.584/1,
datë 03.04.2007, nr.584/3 prot., datë 29.06.2007, nr.1132, datë 12.09.2007, ka refuzuar
kryerjen e regjistrimit të pretenduar nga paditësi. Shkak për këtë ka qenë mungesa e
dokumentacionit ligjor të vlefshëm të pronësisë së pasurisë së paluajtshme dhe
dokumentacionit teknik për përputhjen mes planvendosjes dhe planrilevimit të objektit, i cili
në një sipërfaqe të pretenduar bie mbi truallin e familjes Kadia.
4. Në këto kushte paditësi i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër duke
kundërshtuar aktet administrative që kanë refuzuar regjistrimin e pronës dhe kërkuar kryerjen
e këtij regjistrimi.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.1523, datë 03.06.2010 ka
rrëzuar padinë.
Arsyetimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër
6. Sipas Gjykatës së Rrethit Gjyqësor pretendimet e paditësit janë të pabazuara në ligj
dhe prova për shkak se prona që kërkon të regjistrojë nuk është e ndërtuar sipas ligji me leje
ndërtimi. Konkretisht kjo gjykatë arsyeton se bazuar në vendimin datë 28.04.1991 të
Komiteti Ekzekutiv i KP të Qytetit Shkodër i është dhënë leje ndërtimi shtetases Nusha
Dresati që të ndërtojë një mëngjezore (provizore) në lagjen Ndoc Mazi, që do të jetë një
832
barake metalike provizore, siç del edhe nga protokolli i mbledhjes. Me vendimin nr.777, datë
21.03.1994 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër ka vendosur vërtetimin e faktit juridik të
pronësisë së Nusha Dresatit mbi dyqanin e ndërtuar dhe ndodhur në Lagjen Ndoc Mazi me
kufizimet përkatëse. Më pas kjo pronë është regjistruar në hipotekë në radhorin e pronësisë
nr.820, datë 08.04.1994 në favor të Nusha Dresatit.
7. Ndërkohë me vendimin nr.615, datë 31.05.1995 Komisioni i Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Shkodër i ka kthyer shtetases Terezina Rronkali sipërfaqen e truallit
prej 24 m2, e cila ndodhet në lagjen Ndoc Mazi me kufizimet përkatëse. E drejta e pronësisë
mbi këtë pronë është regjistruar në hipotekë në radhorin e pronësisë nr.795, datë 24.04.1995
në favor të Tereza Rronkali. Me kontratën nr.2956 rep., nr.808 kol., datë 25.07.1996 Tereza
Rronkali i ka shitur shtetases Nusha Dresati sipërfaqen e truallit prej 24 m 2. Ky kalim
pronësie është transkriptuar në regjistrat hipotekor në radhorin e pronësisë nr.1529, datë
25.07.1996.
8. Me kontratën nr.1476 rep., nr.1005 kol., datë 02.08.1996 Nusha Dresati i ka shitur
paditësit Leonat Shestani sipërfaqen e truallit prej 24 m 2 dhe dyqanin që ndodhen në lagjen
Ndoc Mazi. Si pasojë e kësaj kontrate dyqani dhe trualli prej 24 m 2 janë transkriptuar ne
radhorin e pronësisë nr.1601, datë 05.08.1996 në favor të Leonat Shestani.
9. Ndërkohë në radhorin e pronësisë nr.312, datë 20.02.1998 në favor të paditësit
Leonat Shestani është shënuar e drejta e pronësisë mbi një dyqan në lagjen Ndoc Mazi me
sipërfaqe 47,5 m2 (trualli që zë objekti me gjithë sipërfaqen 24 m 2) Sipas këtij regjistrimi
sipërfaqja e dyqanit me gjithë sipërfaqen e truallit funksional është 62,5 m2. Sipas radhorit,
për regjistrimin e kësaj prone ka shërbyer vendimi nr.40, datë 20.01.1997 i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër, vendim ky që nuk disponohet nga pala paditëse.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor thekson se në regjistrin hipotekor nr.98, datë
30.07.2008 nga pala e paditur, ZVRPP Shkodër është regjistruar në favor të paditësit Leonat
Shestani e drejta e pronësisë vetëm mbi sipërfaqen e truallit prej 24 m2 truall.
11. Në analizë të fakteve të mësipërme sipas Gjykatës së Rrethit Gjyqësor pretendimi
i paditësit për të regjistruar dyqanin është i pabazuar në ligj. Sipas gjykatës nga shtetasja
Nusha Dresati është ndërtuar një dyqan prej muri, i cili fillimisht ka pasur një sipërfaqe prej
24 m2, e më pas është zgjeruar në 47.5 m 2. Por prona nuk është fituar në një nga mënyrat e
parashikuara nga ligji, neni 163 të KC. Kështu sipas kësaj gjykate, në rastin e ndërtimeve të
pasurive të paluajtshme, e drejta e pronësisë lind nga leja e ndërtimit e dhënë nga organi
kompetent shtetëror. Në rastin konkret organi shtetëror ka dhënë një leje provizore vetëm për
një barake metalike dhe jo për një ndërtim të përhershëm. Ndërtimi i realizuar nga Nusha
Dresati, që ia ka shitur paditësit Leonat Shestani, është një ndërtim i realizuar pa lejen e
organeve kompetente. Paditësit i është shitur nga Nusha Dresati një dyqan ndërtim i
përhershëm prej muri dhe jo një barake metalike provizore. Gjykata e Rrethit Gjyqësor
analizon se fakti që pala paditëse ka arritur të regjistrojë këtë të drejtë pronësie në regjistrat
publike nuk do të thotë se ajo është pronare e sendit dyqan. Regjistrimi në ZRPP nuk përbën
mënyrën e fitimit të pronësisë, por ka efekt deklarativ, publikues për njohjen e të drejtave
reale të pronësisë të regjistruara.
12. Kundër vendimit nr.1523, datë 03.06.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër ka paraqitur ankim pala paditëse në Gjykatën e Apelit Shkodër
13. Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.503, datë 30.09.2013 ka ndryshuar
vendimin nr.1523, datë 03.06.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër duke anuluar
pjesërisht aktet administrative nr.584/3, datë 29.06.2007, nr.1132, datë 12.09.2007, nr.1230,
datë 27.09.2007 dhe datë 19.08.2008 të ZVRPP Shkodër; si dhe vendosur detyrimin e palës
së paditur ZVRPP Shkodër të regjistrojë në favor të paditësit Leonat Shestani pasurinë me
nr.5309, me sipërfaqe trualli dhe ndërtimore 39,9 m 2 e shënuar me ngjyrë të verdhë dhe blu
në plan rilevimin që i bashkëngjitet aktit të ekspertimit.
833
Arsyetimi i Gjykatës së Apelit Shkodër
14. Gjykata e Apelit Shkodër ka analizuar, mbështetur edhe mbi ekspertimin e
realizuar prej saj në gjykim, se fillimisht sipërfaqja ndërtimore e objektit ka qenë 24 m 2
bazuar kjo në lejen e ndërtimit dhe në vendimin nr.777, datë 21.03.1994 të Gjykatës së Rrethi
Gjyqësor Shkodër që ka të bëjë me vërtetimin e faktit juridik të pronësisë së shtetases Nusha
Dresati mbi këtë dyqan. Para hyrjes në fuqi të Kodit Civil ’94 vërtetimet e fakti juridik
regjistroheshin dhe regjistrimi i pronës është bërë mbi këtë bazë. Sipas kësaj gjykate në dosje
ekziston një kërkesë e paditësit për shesh ndërtimi dhe sipërfaqe ndërtimore 10 m 2, datë
08.08.1996. Pas kësaj date prona figuron e regjistruar me ndryshimin ku sipërfaqja
ndërtimore është 47,5 m2 ndërtesë, si dhe sipërfaqja e truallit të dyqanit dhe ajo funksionale
është 62,5 m2. Sipas shënimeve hipotekore për këtë regjistrim ka shërbyer vendimi nr.40 ,datë
20.01.1997, i cili nuk gjendet në arshivën e ZRPP dhe as nuk zotërohet nga pala paditëse.
15. Gjykata e Apelit bazuar në aktin e ekspertimit, ka argumentuar se fakti që objekti
ka qenë i regjistruar më parë në regjistrat hipotekor dhe nuk ka pësuar ndryshime pas vitit
1998, por rezulton si një i tërë me sipërfaqe ndërtimore dhe trualli 39,9 m 2 i krijon bindjen se
prona duhet të regjistrohet. Sipas Gjykatës së Apelit sipërfaqja e truallit në pjesën e pasme të
objektit prej 5,46 m2, që përdoret nga paditësi, nuk rezulton të jetë pronë e tij dhe si e tillë
nuk duhet të regjistrohet. Në këto kushte Gjykata e Apelit ka pranuar pjesërisht padinë siç
është sipërcituar në pikën 13.
16. Kundër këtij vendimit nr.503, datë 30.09.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër ka
paraqitur rekurs pala e paditur duke parashtruar shkaqet e sipërcituara në pjesën hyrëse të
vendimit.
II. Vlerësimi i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë
ndodhura në dosjen gjyqësore, të cilat janë administruar e shqyrtuar nga gjykatat e faktit,
vendimet e dy gjykatave, shkaqet e parashtruara në rekurs, arrin në përfundimin se vendimi
nr.503, datë 30.09.2013 i Gjykatës së Apelit Shkodër është rrjedhojë e interpretimit dhe
zbatimit të gabuar të ligjit dhe duhet prishur. Ndërsa vendimi nr.1523, datë 03.06.2010 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër është i bazuar në ligj dhe duhet lënë në fuqi.
18. Kolegji thekson se sipas fakteve të pranuara nga gjykatat rezulton se shtetases
Nusha Dresati në vitin 1991 i është dhënë leje ndërtimi për një ndërtim provizor barake
metalike që do e përdorte si dyqan, mëngjezore në lagjen Ndoc Mazi. Me vendimin gjyqësor
nr.777, datë 21.03.1994 Gjykata e Rrethit Shkodër ka vendosur të vërtetojë gjyqësisht faktin
juridik të pronësisë së shtetases Nusha Dresati të dyqanit të ndërtuar në lagjen Ndoci Mazi.
Kolegji thekson se ky vendim është i natyrës deklarative, në mbështetje të nenit 155 të Kodit
të Procedurës Civile të vitit 1981 (në fuqi në kohën kur është kryer gjykimi i këtij kërkimi).
Kjo dispozitë parashikonte se mund të vërtetohej gjyqësisht ndër të tjera fakti nga varej
lindja, ndryshimi ose shuajra e të drejtave personale ose pasurore, kur akti i duhur që
vërtetonte atë nuk mund të merrej me ndonjë rrugë tjetër ose ishte zhdukur a kishte humbur
dhe nuk ishte e mundur të bëhej përsëri. Personi të cilit i lindin këto të drejta, mund të
kërkonte që fakti të vërtetohej me vendim të gjykatës së rrethit.
19. Kolegji Administrativ thekson se referuar të drejtës procedurale të kohës, por edhe
sipas dispozitës së nenit 388 të KPrC në fuqi, vërtetimi i faktit juridik parashikon mundësinë
e krijimit gjyqësisht të një akti shtetëror apo dokumenti, i cili nëse ka ekzistuar ka
përfaqësuar një fakt, prej nga varej lindja, ndryshimi ose shuarja e te drejtave personale apo
pasurore. Pra që të vërtetohet gjyqësisht një fakt i tillë juridik duhet që: a) akti të jetë
zhdukur; b) akti ka humbur dhe nuk mund të përsëritet; c) akti nuk mund të merret me ndonjë
rrugë tjetër. Kështu, vërtetimi gjyqësor i faktit juridik të një ndërtimit nuk është mënyrë fitimi
834
pronësie dhe nuk është parashikuar si i tillë nga legjislacioni, as në Kodit Civil të vitit 1981
(në fuqi në kohën e gjykimit të kërkeses për vërtetim fakti juridik) dhe as në KC në fuqi i vitit
1994. Që të fitohet pronësia mbi një pasuri të paluajtshme përmes ndërtimit të saj, duhet që
ky ndërtim të jetë i ligjshëm duke u realizuar në përputhje me ligjet për urbanisitikën, mbi
bazën e lejes për këtë ndërtim të paluajtshëm të dhënë nga organet kompetente. Këto të fundit
kanë për detyrë madje të konktrollojnë realizimin e ndërtimit sipas lejes së dhënë.
20. Në kontekstin e mësipërm, Kodi Civil i ri i vitit 1994, në fuqi që prej 1 nëntorit
1994, ka parashikuar shprehimisht pengesën ligjore në nenin 193 të tij për regjistrimin në
ZRPP të vendimeve gjyqësore të vërtetimit gjyqësor të faktit juridik. Ndërkohë rreth 7 muaj
para hyrjes në fuqi të këtij kodi, shtetësja Nusha Dresati ka regjistruar në hipotekë vendimin
gjyqësor nr.777, datë 21.03.1994 të vërtetimit të faktit juridik për ndërtimin e dyqanit, që më
pas ia ka shitur paditësit. Pra, nga fakte e pranuara nga gjykatat, rezulton se shtetësja Nusha
Dresati nuk ka pasur asnjëherë leje ndërtimi të një pasurie të paluajtshme, por leje ndërtimi të
një barrake metalike provizore (pra send i luajtshëm i çmontueshëm), e cila nuk është send i
paluajtshëm, që ti regjsitrohet pronësia në në ZRPP. Për pasojë Kolegji thekson se as paditësi
të cilit shteësja Nusha Dresati i ka shitur dyqanin nuk zotëron dhe nuk provon me dokumente
ligjore të drejtën e pronësisë mbi pasurinë e paluajtshme dyqan që kërkon të regjistrojë. Në
këtë kuptim Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurisë së Paluajtshme Shkodër nuk ka detyrim
ligjor ta regjistrojnë këtë pronë në sistemin e ri të regjistrimit në përputhje me neni 24 të
Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtëshme” të ndryshuar dhe
udhëzimi nr.1 datë 31.01.2007 të Këshillit të Ministrave “Për procedurat e regjistrimit të
pasurive të paluajtëshme”.
21. Sa më sipër, Kolegji Administrativ thekson se nuk qëndron përfundimi i Gjykatës
së Apelit se prona e paditësit duhet të regjistrohet, pasi paditësi kërkon të regjistrojë në ZRPP
pronën e regjistruar më parë në regjistrat hipotekë që në vitin 1998, e cila nuk rezulton të ketë
pësuar ndryshime. Ky konkluzion i Gjykatës së Apelit jo vetëm që nuk ka mbështetje në ligj,
por cënon dhe ligjshmërinë e veprimtarisë së organit administrativ ZVRPP, pasi detyron këtë
organ të regjistrojë në regjistrat e kësaj zyre, një pronë të paluajtshme në emër të paditësit,
ndërkohë që ky i fundit nuk ka fituar pronësinë mbi këtë pronë sipas ligjit.
22. Përfundimisht në lidhje me çështjen objekt gjykimi, Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë çmon se Gjykata e Apelit Shkodër ka interpretuar dhe si rrjedhojë zbatuar
në mënyrë të gabuar ligjin material. Ndërsa Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër duke u
bazuar në provat e administruara në gjykim, si dhe në kuptim të ligjit të trajtuar më sipër, me
të drejtë ka rrëzuar padinë si të pambështetur në ligj dhe prova.
PËR KËTO ARSYE

administrative”.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.503, datë 30.09.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.1523, datë 03.06.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Tiranë, më 28.01.2016
835
Nr. 00-2016- 1969 i Vendimit (68)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në dhomë këshillimi, më datë 28.01.2016 mori në shqyrtim çështjen administrative

04664/2014, që u përket palëve:
PADITËS: SHOQËRIA ALB-IMPEX SH.A

TË PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE,
NJËSIA E TATIMPAGUESVE TË MËDHENJ
TIRANË
TATIMEVE
OBJEKTI:
Shfuqizim të njoftim vlerësimit për detyrim tatimor
nr. 32592/5, datë 01.04.2011 dhe vendimit
të Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve nr.97-50/1, datë 18.07.2011.
Baza Ligjore: Nenet 81, 83, 84,109 dhe 114 t
ë ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në RSh”;
udhëzimi nr.24, datë 02.09.2008 “Për procedurat tatimore në RSh”;
nenet 4 e 38 të ligjit nr.8976, datë 12.02.2002 “Për akcizat në RSh”
neni 24 e vijues i KPrC.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.127 (62-201-2965) datë

Të shpallë moskompetencën tokësore dhe të dërgojë aktet për kompetencë

vendosur
Pranimin e padisë së palës paditëse “ALB-IMPEX” sh.a. Fier, si të bazuar në
prova dhe në ligj.
Anulimin e akteve administrative, njoftim vlerësimi tatimor nr.32592/5 prot.,
dt. 01.04.2011 i Drejtorisë Rajonale Tatimore të Tatimpaguesve të Mëdhenj
dhe vendim nr.9750/1 prot., datë. 18.07.2011 i Drejtorisë e Apelimit Tatimor
që e ka lënë atë në fuqi për detyrimet e vëna në ngarkim të palës paditëse në
shumën gjithsej prej 33.495.652 lekë.
836
Të shpallë moskompetencën lëndore të çështjes dhe e ka dërguar pranë
Gjykatës Administrative të Apelit.
Gjykata Administrative e Apelit me vendimin nr.2377, datë 16.06.2014 ka

vendosur:
Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit nr.2377, datë 16.06.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit

ka paraqitur rekurs Avokatura e Shtetit, e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.2371, datë
16.06.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit dhe vendimit nr.11469, datë 23.11.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
- Sipas ligjit “Për akcizat” subjektet, të cilat tregtojnë lëndë djegëse duhet t’i
nënshtrohen aplikimit të akcizës. Gjatë kontrollit pranë palës paditëse ka rezultuar se
ajo nuk është subjekt i pajisur me autorizim akcize për miratimin e magazinës
tatimore dhe ka tregtuar mallra për të cilën duhet të kishte autorizim dhe të paguante
akcizë. Në këto kushte pala e paditur ka bërë vlerësim të akcizës në bazë të nenit 14 të
ligjit nr.8976, datë 12.02.2002 “Për akcizat në RSh” dhe ka përcaktuar detyrimin e
palës paditëse; si dhe është gjobitur kjo palë konform nenit 40 dhe nenit 41 të ligjit
nr.8976, datë 12.02.2002 “Për akcizat në RSh” si një subjekt që tregtonte lëndë
djegëse pa autorizim akcize dhe miratim magazine tatimore.
- Pala paditëse ka shitur lëndë djegëse për të cilën duhet paguar akcizë, gjë të cilën e
pranon dhe vet në mënyrë të tërthortë, kur kërkon të kategorizohet në detyrimin 20
lekë/litër dhe jo 50 lekë/litër.
- Në kushtet e mësipërme inspektorët tatimor kanë llogaritur akcizën sipas tarifës më të
lartë të shtojcës 1 kapitulli IV nënproduktet e naftës, si dhe bazuar në shkresën
nr.3288/1 prot. , datë 17.02.2011 të Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve duke bërë
kategorizimin e saktë të mallit referuar nenit 38 të ligjit nr.8976, datë 12.02.2002
“Për akcizat në RSh”.
- Gjykatat kanë gabuar, pasi eksperti i caktuar në gjykim për përcaktimin e detyrimit të
akcizës ka dhënë opinion ligjor në lidhje me zbatimin e ligjit “Për akcizën” ndër vite.
Ai pas kërkimeve që ka bërë ka përcaktuar në vlerën më të ulët akcizën që shoqëria
duhet të paguaj. Pavarësisht këtij qëndrimi eksperti ka përcaktuar që duhet paguar
akcizë,ndërsa gjykatat kanë vendosur ndryshe.
- Pala paditëse ka kryer evazion fiskal duke shitur nënprodukte të naftës si lëndë
djegëse. Në përcaktimin e detyrimit të akcizës eksperti nuk i është referuar në
shkresën nr.3288/2, datë 17.02.2011 të Drejtorit të Përgjithshëm të Tatimeve, i cili ka
përcaktuar tarifën për të shmangur evazionin fiskal në këtë drejtim, por është bazuar
në një çmim mesatar 20 lekë për litër duke ulur çmimin e akcizës ndjeshëm dhe
caktuar një çmim joreal.
- Në lidhje me çështjen tjetër të diferencës së rezultuar në bitum të lëngët, organet
tatimore e kanë cilësuar si të shitur pa faturë dhe është bërë vlerësimi i detyrimit për
TVSh-në në bazë të nenit 68/4/5 të ligjit “Për TVSh”.
- Eksperti i caktuar nga gjykata për të llogaritur firot, nuk ka qenë i autorizuar nga
Drejtori i Përgjithshëm i Metrologjisë sipas ligjit nr.9875, datë 14.02.2008 i
ndryshuar, nenet 40-45, si dhe udhëzim i Ministrit të METE-s nr.194, datë 09.03.2009
për autorizimin e personave që bëjnë verifikimin e instrumenteve matës ligjërisht kur
kjo drejtori nuk i kryen vete. Pra eksperti nuk ka licensë.
837
- Eksperti në llogaritjen e firove i është referuar VKM –së nr.328, datë 09.09.1986 e
cila, nuk është në fuqi. Për më tepër që nga koha në të cilën ky akt ka dalë kanë
ndryshuar kushtet e nxjerrjes, ruajtjes, dhe transportit të lëndëve djegëse.
- Kështu llogaritja e ekspertit nuk ka vlerë shkencore, pasi nuk ka argumentuar
shkencërisht koeficientet e përdorur për llogaritjen e firove dhe nuk janë
argumentuar elemente që ndikojnë në uljen dhe rritjen e firove, si koha e qëndrimit
në depozita, kushtet atmosferike, në momentin e zbrazjes dhe mbushjes se tyre,
viskoziteti i lëndës që transportohej etj.
- Pala paditëse është subjekt i licensuar për tregtimin e nënprodukteve të naftës dhe si
e tillë i njihen ligjërisht firot nga organet shtetërore dhe për më tepër a janë zbritur
ato në momentin e përpilimit të bilanceve financiare të shoqërisë.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori, si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Pala paditëse ushtron aktivitet tregtar ndër të tjera edhe në tregtimin, importimin
dhe eksportimin e karburanteve vajrave lubrifikante, të gazit, benzinës, vajgurit etj.
2. Me shkresën nr.32592 prot., datë 06.12.2010 nga Drejtoria Rajonale Tatimore e
Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë ka njoftuar palën paditëse, për ushtrimin e një kontrolli për
TVSh-në, Sigurimet Shoqërore e Shëndetësore dhe Tatimin mbi të Ardhurat Personale për
periudhën maj 2010 – nëntor 2010.
3. Në përfundim të kontrollit dhe pas dhënies së observacionit të palës paditëse është
përpiluar raport kontrolli datë 30.03.2011. Mbi bazën e këtij kontrolli pala e paditur ka
nxjerrë vlerësim tatimor nr.32592/5, datë 01.04.2011, sipas të cilit detyrimet në ngarkim të
palës paditëse për vitin 2010 janë: detyrim tvsh në shumën 95.040 lekë, për rivlerësim për
moslëshim fature të saktë dhe dënimin gjobë, në masën 100% të detyrimit për TVSh, në
shumën 95.040 leke për moslëshim fature të saktë; dënimi për detyrimin për tatim fitimin në
masën 47,520 lekë për moslëshim fature të saktë, në shumën 47.520 leke; detyrim për akcizë
të pallogaritur në shumën 10.433.000 leke dhe interesa për mospagim akcize në shumën
459.052 lekë; dënim, gjobë për mosllogaritje dhe mosderdhje të akcizës, sa dyfishi i akcizës
së papaguar, në shumën 20.866.000 lekë; dënim, gjobë për mospajisje dhe mosautorizim dhe
magazinë tatimore në shumën 1.500.000 lekë.
4. Pala paditëse duke mos qenë dakord me këtë detyrim ka paraqitur ankim pranë
Drejtorisë së Apelimit Tatimor, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve.
5. Me vendimin nr.9750/1 datë 18.07.2011 Drejtoria e Apelimit Tatimor, ka lënë në
fuqi akt njoftim vlerësimin tatimorë nr.32592/5, datë 01.04.2011 të Drejtorisë Rajonale
Tatimore e Tatimpaguesve te Mëdhenj Tiranë.
6. Në këto kushte pala paditëse i është drejtuar Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Fier me
padinë objekt gjykimi duke kundërshtuar njoftim vlerësimin tatimor nr.32592/5, datë
01.04.2011.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.127 (62-201-2965) datë
20.09.2011 ka vendosur të shpallë moskompetencën tokësore dhe të dërgojë aktet për
kompetencë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e
Lartë me vendimin nr.585,(00 -2011-2321) datë 20.12.2011.
vendosur pranimin e padisë së palës paditëse “ALB-IMPEX” sh.a, Fier si të bazuar në prova
dhe në ligj duke anuluar aktet administrative, njoftim vlerësimi tatimor nr.32592/5 prot. datë
01.04.2011 i Drejtorisë Rajonale Tatimore të Tatimpaguesve të Mëdhenj dhe vendimi
838
nr.9750/1 prot. datë 18.07.2011 i Drejtorisë së Apelimit Tatimor që e ka lënë atë në fuqi, për
detyrimet e vëna në ngarkim të palës paditëse në shumën gjithsej prej 33.495.652 lekë.
Arsyetimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
Çështjet e pretenduara dhe të ngritura për shqyrtim në gjykim janë analizuar nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor si më poshtë:
A) Në lidhje me detyrimin për akcizë e përcaktuar në bazë të ligjit

nr.8976 datë 12.12.2002 “Për Akcizat në Republikën e Shqipërisë” të
ndryshuar, për sasinë prej 208.660 kg të artikullit naftë bruto.
9. Sipas Gjykatës së Rrethit Gjyqësor gjatë shqyrtimit gjyqësor ka rezultuar në lidhje

me faktet se pala paditëse është furnizuar me artikullin “naftë bruto” nga shoqëria “Keli”
shpk në sasinë gjithsej prej 208.660 kg, të cilin e ka shitur si lëndë djegëse. Pala e paditur e
ka vlerësuar këtë shitje si ndryshim destinacionit të këtij artikulli. Për pasojë shitja e naftës
bruto si lëndë djegëse sipas organeve tatimore duhej të shoqërohet me pagimin e akcizës nga
pala paditëse. Ndërkohë pala paditëse nuk ka qenë e regjistruar si tatimpaguese akcize, si dhe
nuk ka qenë e pajisur me autorizim si tatimpagues akcize dhe autorizim për miratim
magazine tatimore për mallrat për të cilët paguhet akcizë dhe nuk e ka paguar akcizën. Në
këto kushte pala e paditur ka arritur në konkluzionin se pala paditëse ka shkelur ligjin “Për
akcizat” dhe ka kryer vlerësimin për detyrimin tatimor për akcizë në shumën 10.433.000 lekë
në bazë të nenit 38 pika 1, 2 dhe 4 të ligjit nr.8976 dt. 12.12.2002 “Për akcizat”. Organet
tatimore në vijim të kësaj shkelje të konstatuar prej tyre kanë vendosur ndaj palës paditëse
gjobë të barabartë me dyfishin e akcizës për mosllogaritje dhe mos derdhej të akcizës në
shumën 20.866.000 lekë; kamatëvonesë për mosllogaritje dhe pagimin e akcizës në shumën
459.052 lekë; si dhe gjobë në shumën 1.500.000 lekë për mospajisje me autorizim si subjekt
tatimpagues dhe mospajisje me autorizim për magazinë tatimore për mallrat për të cilat
paguhet akcizë, sipas neneve 44, 76, 40 germa a dhe 41 germa a te ligjit nr.8976/2002. Pala e
paditur ka përllogaritur detyrimin tatimor për akcizë sipas shtojcë 1 Kapitulli V
“Nënproduktet e naftës” 50 lekë/litër, duke u bazuar ne shkresën e Drejtorisë se Përgjithshme
te Tatimeve (DPT) nr.3288/2 dt. 17.02.2011. Sipas kësaj gjykate, kjo shkrese është cituar ne
aktet e palës se paditur me përmbajtje se: “... se te gjitha subjektet qe kane blere nafte bruto
dhe e kane shitur atë ne kompani te tjera qe nuk janë te licencuara si kompani te tregtimit me
shumicë të naftës bruto. Nëse nga ana e shoqërive te tregtimit me shumice, shitja e naftës
bruto nuk është kryer ne rafineri përpunimi nafte apo është dërguar për eksport, për to duhet
te kryhet vlerësimi dhe pagesa e akcizës ne baze te nenit 38 te Ligjit nr.8976 dt. 12.02.2002
“Për akcizat i ndryshuar”.
10. Sipas Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, pala paditëse e ka kundërshtuar këtë detyrim
duke theksuar se në bazë të ligjit “Për akcizën” këtë detyrim e kanë shoqëritë prodhuese ose
importuese dhe ajo nuk është e tillë. Madje pala paditëse ka kundërshtuar edhe tarifën e
zbatuar nga pala e paditur për të llogaritur detyrimin për akcizë prej 50 lekë/kg. Sipas palës
paditëse kjo tarifë është në kundërshtim me ligjin, pasi ajo është 20 lekë/kg sipas ligjit “Për
akcizën”, cili i ka prioritet mbi çdo akt tjetër nënligjor. Për pasojë pala paditëse pretendon se
nuk ka kryer shkeljen dhe nuk ekziston as detyrimi për interesin e akcizës së papaguar, si dhe
detyrimi i gjobës së vendosur nga organet tatimore.
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor mbështetur në nenet 38, 4 dhe 5 të ligjit “Për akcizat”
ka çmuar se detyrimet e mësipërme nuk bazohen në ligj dhe prova. Konkretisht sipas kësaj
gjykate pala paditëse nuk është subjekt i ligjit “Për akcizat” në kuptim të nenit 1,4,5 të tij,
pasi nuk është as importues dhe as prodhues i mallit për të cilën paguhet akcizë, si dhe nuk
kishte detyrimin për t’u pajisur me autorizim akcize dhe magazine tatimore akcize. Sipas
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor rezulton se pala paditëse ka blerë naftë bruto, e cila klasifikohet
839
si hidrokarbur dhe jo nënprodukt nafte, kështu ajo nuk ka pasur detyrimin ligjor të llogarisë
dhe paguaj akcizë, si dhe detyrimet e tjera për pagim kamatëvonesash, si dhe gjobat sipas
neneve 38, 40, 41 të ligjit nr.8976/2002. Gjykata e Rrethit Gjyqësor sqaron se pala e paditur
në caktimin e tarifës akcizë prej 50 lekë/litër, i është referuar shtojcës nr.1 të ligjit nr.10286
datë. 03.06.2010, sipas të cilës kjo tarifë aplikohet për artikullin naftë virgin, ndërsa sipas
ndryshimeve të kësaj shtojcë me ligjin nr.10365 datë 16.12.2010, i cili ka hyrë në fuqi pas
periudhës së kontrollit, përcaktohet me emërtimin “naftë që kërkon një proces specifikimi”.
Sipas Gjykatës së Rrethit Gjyqësor të dyja këto përcaktime në lidhje me artikullin ndaj të cilit
zbatohet tarifë për akcizë, përfshihen në kapitullin IV me emërtimin e njëjtë “nënproduktet e
naftës”. Po ashtu Gjykata e Rrethi Gjyqësor analizon në këtë drejtim se ligji nr.10365 datë
16.12.2010 mbi të cilin ka dalë udhëzim nr.3288/2 dt. 17.02.2011 te DPT ku janë bazuar
organet tatimore në përcaktimin e akcizës nuk ka qenë në fuqi për periudhën e kontrolluar
nga data 01.05.2010 deri më 30.11.2011, kështu ky referim i palës së paditur është i pabazuar
pasi ligji që ka efekti negativ, nuk aplikohet me fuqi prapavepruese.
12. Në lidhje me sa më sipër, Gjykata e Rrethit Gjyqësor analizon më tej se pala e
paditur në përllogaritjen e detyrimeve akcizë ka referuar në nenin 38 të ligjit mbështetur ne
udhëzimin nr.3288/2 dt. 17.02.2011 te DPT. Sipas Gjykatës së Rrethit Gjyqësor ky udhëzim
rezulton të ketë dalë pas ndryshimeve të bëra me ligjin nr.10365, datë 16.12.2010 dhe në
zbatim të këtyre dispozitave të cila vlerësohen nga gjykata te paaplikueshme ne rastin
konkret. Sipas kësaj gjykate përsa i përket zbatimit të nenit 38 i parashikuar në ligjin “Për
akcizat” rezulton se në të kundërt nga sa arsyeton pala e paditur në aktet objekt
kundërshtimi, në rastin konkret sasia prej 208.066 kg, referuar edhe aktit te kontrollit, nuk
është përdorur nga pala paditëse si zëvendësues për lende djegëse dhe se vlerësimi i palës së
paditur se pala paditëse nuk provon destinacionit e kësaj sasie të shitur, sipas shkresës
nr.3288/2 datë 17.02.2011 të DPT nuk është i bazuar në rastin konkret. Konkretisht Gjykata e
Rrethit Gjyqësor analizon se në referencë të kësaj shkrese nuk argumentohet nga pala e
paditur a) përcaktimi se pala paditëse “ka shitur nafte bruto kompanive te tjera qe nuk janë te
liçensuara si kompani të tregtimit me shumice të naftës bruto” apo b) se nuk është kryer nga
pala paditëse shitja e naftës bruto prej 208.066 kg ne rafineri përpunimi nafte apo dërguar
për eksport.
13. Sa më sipër, Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka konkluduar se detyrimet e vëna në
ngarkim të palës paditëse si rrjedhojë e aplikimit të nenit 38 të ligjit “Për akcizat” dhe
zbatimit të shkresës nr.3288/2, datë 17.02.2011 të DPT janë të pabazuar në ligj dhe prova dhe
duhen anuluar.
B) Në lidhje me detyrimin për TVSh të përcaktuar në bazë të ligjit

nr.7928, datë 27.04.1994 “Për TVSh-në” i ndryshuar për sasinë prej 7.920
kg të artikullit bitum i lëngët.
14. Sipas Gjykatës së Rrethit Gjyqësor gjatë shqyrtimit gjyqësor ka rezultuar se nga
kontrolli inspektorët tatimorë kanë konstatuar diferencën në sasi prej 7920 kg të artikullit
bitum i lëngët. Prej organeve tatimore kjo sasi bitumi është vlerësuar e shitur pa u lëshuar
faturë tatimore, referuar nenit 18 “Furnizimi kundrejt pagesës “ të ligjit nr.7928, datë
27.04.1994 “Për TVSh-në” i ndryshuar. Për pasojë pala e paditur ka kryer vlerësimin tatimor
të kësaj sasie prej 7920 kg duke e përcaktuar shumën e tatueshme prej 475.200 lekë bazuar në
çmimin 60 lekë për kg. Në zbatim të 20% të vlerës së TVSh, detyrimi tatimor është llogaritur
në shumën 95.040 lekë. Përveç vendosjes së detyrimit tatimor, pala e paditur ka gjobitur
palën paditëse në masën 100% të detyrimit të mësipërm tatimor, pra në shumën prej 95.040
lekë, për moslëshim të faturës së tatimore për sasinë e mësipërme të bitumit. Po ashtu palës
paditëse i është ngarkuar edhe gjobë në masën e 10% të vleftës së faturës pa tvsh, pra shumës
840
prej 475.200 lekë, e cila ka rezultuar në shumën prej 47.520 lekë. Sipas palës së paditur
llogaritja e këtyre detyrimeve mbështeten në nenin 124 pika 1 të ligjit nr.9920 date 19.5.2008
“Për procedurat tatimore ne Republikën e Shqipërisë” i ndryshuar.
15. Pala paditëse ka kundërshtuar detyrimin tatimor dhe gjobat e shpërmendura në
gjykatë duke pretenduar se është subjekt i licensuar për tregtimin e nënprodukteve të naftës
dhe sasia e bitumit të lëngët e pretenduar nga organet tatimore e shitur pa faturë tatimore
është firo ligjore e këtij malli gjatë procesit të mbajtjes dhe tregtimit.
16. Gjykata e Rrethit Gjyqësor bazuar në mendimin e ekspertit ka vlerësuar se
përllogaritja e detyrimeve të mësipërme prej organeve tatimore është i pabazuar në ligj dhe
prova. Konkretisht, sipas Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, rezulton se nga eksperti me akt
nënligjor janë përcaktuar firot e lejuara të produktit objekt gjykimi, bazuar në lëvizjen e
mallit në rezervuar mbitokësor, siç është dhe rasti në gjykim, duke qenë se ky proces është i
natyrshëm për këtë lloj produkti, si rrjedhojë e faktorëve atmosferike. Eksperti në
përfundimet e tij është bazuar në VKM nr.328, datë 09.09.1986 “Për disa ndryshime dhe
shtesa ne VKM nr.28 dt. 20.03.1978 “Për firot e mallrave gjate ruajtjes, transportimit dhe
tregtimit te tyre”, e cila ndër të tjera në pasqyrën 9 të saj përcakton firot gjatë ruajtjes,
mbushje, zbrazje dhe transportimit te karburanteve dhe lubrifikanteve. Kështu sipas ekspertit
firo ligjore për një ditë është 45 kg, si dhe firo e lejuar gjate një cikli të plotë mbushje zbrazje
të rezervuarit në rastin konkret është 10.047 kg. Kjo llogaritje është bërë duke pasur parasysh
sasinë totale prej 5.0001.366 kg të këtij artikulli sipas aktit të kontrollit.
17. Sa më sipër, Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka vlerësuar të bazuar pretendimin e palës
paditëse, pasi mbështetur në dokumentacionin e shoqërisë lidhur me lëvizjen e mallit bitum i
lëngët, ligjërisht lejohet që ky mall të kishte një firo në masën 10.047 kg, ndërkohë që është
konstatuar nga organet tatimore një masë më e vogël si diferencë, prej 7.920 kg. Për pasojë
detyrimi tatimor dhe dënimet me gjobë të palës se paditur janë të pabazuara, pa pasur
parasysh firot ligjore të lejuara dhe përcaktuara me VKM nr.328 datë 09.09.1986 “Për disa
ndryshime dhe shtesa në vendimin e Këshillit të Ministrave nr.28 datë 20.03.1978 “Për firot e
mallrave gjatë ruajtjes, transportimit dhe tregtimit të tyre”. Kështu këto detyrime tatimore,
sipas Gjykatës së Rrethit Gjyqësor duhen anuluar.
18. Kundër këtij vendimit nr.11469, datë 23.11.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë kanë paraqitur ankim pala e paditur, Drejtoria Rajonale e Tatimpaguesve të Mëdhenj
Tiranë dhe Avokatura e Shtetit në Gjykatën e Apelit Tiranë.
19. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.2704, datë 23.12.2013 ka shpallur
moskompetencën lëndore dhe dërguar çështjen në Gjykatës Administrative të Apelit në bazë
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.
20. Gjykata Administrative e Apelit me vendimin nr.2377, datë 16.06.2014 ka lënë
në fuqi vendimin nr.11469, datë 23.11.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, pasi e ka
gjetur të drejtë dhe të bazuar në ligj dhe prova.
21. Gjykata Administrative e ka ritheksuar se detyrimi tatimor për akcizën për sasinë
prej 208.660 kg të artikullit naftë bruto nuk qëndron, pasi pala paditëse nuk është subjekt i
ligjit për akcizat. Po ashtu ka mbështetur qëndrimin e gjykatës së rrethi gjyqësor në lidhje me
paligjshmërinë e detyrimit tatimor për TVSh për sasinë prej 7.920 kg të artikullit bitum i
lëngët.
22. Kundër vendimit nr.2377, datë 16.06.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit ka
paraqitur rekurs Avokatura e Shtetit, duke parashtruar shkaqet e sipërcituara në pjesën hyrëse
të vendimit.
841
II. Vlerësimi i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë
23. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (më tej Kolegji) pasi analizoi aktet në
dosje, vendimet e gjykatave të faktit, pretendimet në rekurs, konstaton se gjykata kanë
zgjidhur mosmarrëveshjen në zbatim të gabuar të ligj material dhe procedural që sjell për
pasojë domosdoshmërinë e dërgimit të saj për rishqyrtim.
24. Kolegji në vijim do të analizojë vendimmarrjen e gjykatave të faktit në lidhje me
detyrimet tatimore, objekt shqyrtimi gjyqësor dhe rekursi në Gjykatën e Lartë.
A) Në lidhje me detyrimin për akcizë e përcaktuar në bazë të ligjit nr.8976 datë

12.12.2002 “Për Akcizat në Republikën e Shqipërisë” për sasinë prej 208.660 kg
të artikullit naftë bruto.
25. Kolegji thekson se nga aktet në dosje rezulton që pala e paditur pas kontrollit
tatimor të ushtruar pranë palës paditëse ka vendosur detyrimin tatimor për pagim akcize të
pallogaritur për vitin 2010 në shumën 10,433,000 lekë dhe interesat në shumën 459,052 lekë,
si dhe ka dënuar palën paditëse me gjobë në shumën e dyfishit të akcizës prej 20,866,000
lekë për mosllogaritje dhe mosderdhje akcize, si dhe në shumën 1,500,000 lekë për
mospajisje dhe mosautorizim akcize dhe magazine tatimore. Ky detyrim është vendosur, pasi
është pretenduar se pala paditëse gjatë periudhës së kontrollit nga data 01.05.2010 deri më
datë 30.11.2010 është furnizuar me sasinë prej 208.660 kg naftë bruto nga shoqëria “Keli”
dhe këtë sasi e ka shitur për lëndë djegëse, pa paguar akcizë dhe pa qenë e pajisur me
autorizim si tatimpagues akcize dhe me autorizim për miratim magazinë tatimore. Kështu
sipas organeve tatimore pala paditëse i është shmangur pagesën për akcizë dhe ka vepruar në
mënyrë të paligjshme duke tjetërsuar naftën bruto, si lëndë djegëse pa u pajisur paraprakisht
me leje dhe autorizimet përkatëse sipas ligjit nr.8976/2002 “Për akcizat” i ndryshuar. Ky
veprim është konsideruar në shkelje të neneve 4, 14/1, 38/1/2 të ligjit nr.8976, datë
12.12.2002 “Për akcizat në RSh” i ndryshuar, si dhe udhëzimit nr.7, datë 16.06.2003 të
ndryshuar. Në llogaritjen e detyrimit tatimor, pra të vlerës së akcizës inspektori tatimor është
bazuar në shkresën – udhëzim nr.3288/2 prot., datë 17.02.2011 të Drejtorisë së Përgjithshme
të Tatimeve, sipas të cilës të gjitha shitjet e naftës bruto që janë kryer jashtë destinacionit për
përpunim ose për eksport dhe kur nga ana e subjekteve nuk vërtetohet se ku është përdorur
nafta bruto, vlerësimi për to do të kryhet në bazë të nenit 38 të ligjit nr.8976/2002 “Për
akcizat” i ndryshuar dhe llogaritja e akcizës dhe të gjitha detyrimet e tjera do të kryhet me
tarifën më të lartë që përmban shtojca e ligjit (titulluar nënproduktet e naftës), pra me 50
lekë/litër.
26. Gjykata e Rrethit Gjyqësor (shih më lart pikat 9-13) ka pranuar pretendimet e
palës paditëse për anulimin e këtij detyrimi tatimor dhe ka konkluduar se vendosja e detyrimit
për akcizën, interesit dhe gjobat përkatëse nga organet tatimore është e paligjshëm pasi: së
pari në bazë të ligjit pala paditëse nuk është subjekt i akcizës sakohë që nuk është as
importues dhe as prodhues i mallit të akcizës, në kuptim të nenit 22 të ligjit nr.8976/2002
“Për akcizat” i ndryshuar; së dyti tarifa e vendosur prej 50 lekë për litër është në kundërshtim
me ligjin nr.8976/2002 “Për akcizat” i ndryshuar jo vetëm për arsyen se pala paditëse nuk
është subjekt i ligjit, por edhe sepse është llogaritur mbi bazën e udhëzimit nr.3288/2, datë
17.02.2011 të DPT. Ky udhëzim ka dalë, pas ndryshimeve të bëra ligjit “Për akcizat”, me
ligjin nr.10365, datë 16.12.2010 dhe në zbatim të dispozitave të këtij të fundit, që në rastin
konkret nuk janë të aplikueshme, pasi shkelja e pretenduar ka ndodhur kur ky ligj nuk ka
qenë në fuqi; si dhe së treti pala e paditur ka aplikuar gabim nenin 38 të ligjit “Për akcizat”,
për shkak se referuar edhe aktit të kontrollit sasia prej 208.066 kg naftë bruto nuk është
përdorur nga pala paditëse si zëvendësuese për lëndë djegëse dhe se vlerësimi i palës së
842
paditur se pala paditëse nuk provon destinacion e saj sipas shkresës nr.3288/2, datë
17.02.2011 të DPT nuk është i bazuar. Konkretisht sipas Gjykatës së Rrethit Gjyqësor pala e
paditur nuk ka argumentuar përcaktimin në udhëzim se pala paditëse ka shitur naftën bruto
kompanive të tjera që nuk janë licensuar si kompani të tregtimit me shumicë të naftës bruto,
si dhe që nuk është kryer nga pala paditëse shitja e naftës bruto në rafineri përpunimi nafte
apo dërguar për eksport. Gjykata Administrative e Apelit që ka lënë në fuqi vendimin e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor ka ritheksuar se detyrimi tatimor nuk qëndron, pasi pala
paditëse nuk është subjekt i ligjit për akcizat.
27. Kolegji thekson se qëndrimi i mësipërm i gjykatave të faktit është i pabazuar në
ligjin “Për akcizat”. Kolegji vë në dukje se palës paditëse i është vendosur detyrimi tatimor
nga pala e paditur për shkak se ka shitur naftën bruto (pra, e papërpunuar) si lëndë djegëse.
Sipas Kolegjit në kuptim të nenit 38 të ligjit nr.8976/2002 “Për akcizat” i ndryshuar, malli që
shitet si zëvendësues të lëndëve djegëse të përcaktuar në ligjin për akcizat, duhet të tatohet
me akcizë sipas të njëjtës tarifë ose në bazë të njëjtave kushte si për lëndët djegëse të cilën ka
zëvendësuar. Sa më sipër, gjykatat e faktit kanë gabuar kur kanë argumentuar se subjekti që
shet një produkt zëvendësues të lëndëve djegëse për të cilën paguhet akcize nuk është subjekt
i ligjit për akcizat në bazë të nenit 22, pasi nuk është prodhues dhe importues i mallit që
paguhet akcizë. Gjykatat e faktit duke analizuar në këtë mënyrë kanë interpretuar gabim ligjin
“Për akcizat” dhe konkretisht nenin 2 pika 32 dhe nenin 38 të tij duke kufizuar rrethin e
subjekteve tatimpagues të detyruar për pagimin e akcizës. Po ashtu, me vendimmarrjen e tyre
gjykatat e faktit kanë lejuar që pala paditëse të mos ndëshkohet administrativisht për fshehjen
e akcizës në kuptim të neneve 38 dhe 44 të ligjit nr.8976/2002 “Për akcizat” i ndryshuar.
Kolegji thekson se pala paditëse në kuptim të neneve 38 dhe 4 të ligjit nr.8976/2002 “Për
akcizat” i ndryshuar ka pasur detyrimin të paguante akcizën për sasinë e naftës bruto, të cilën
e ka tregtuar si zëvendësues të lëndëve djegëse dhe të respektonte ligjin në lidhje me pajisen
me autorizim për akcize dhe magazinë tatimore të miratuar për të. Duke qenë se pala e
paditur nuk ka përmbushur këto kriteret ligjore, Kolegji thekson se pala paditëse ka kryer
shkeljen e pretenduar nga organet tatimore, pasi ka shmangur pagesës e akcizës duke kryer
një transaksion të shitjes si lëndë djegëse të naftës bruto, e cila në vetvete është lëndë që
nënshtrohet procesit të përpunimit të mëtejshëm. Sa më sipër, Kolegji vë në dukje se pala
paditëse ka qenë e detyruar të zbatonte ligjin për akcizat kur ka shitur naftën bruto, jo për
proces të mëtejshëm përpunimi, por si lëndë djegëse.
28. Në kushtet e mësipërme Kolegji thekson se e gjen të drejtë vendimmarrjen e
organeve tatimore për konstatimin e shkeljes së ligjit prej palës paditëse. Sa i takon tarifës së
përdorur për llogaritjen e detyrimeve tatimore, Kolegji thekson se gjykatat e faktit kanë
gabuar, pasi nuk i kanë dhënë zgjidhje të drejtë kësaj çështje për dy arsye.
28.i. Së pari: Gjykata e Rrethit Gjyqësor, si dhe Gjykata Administrative e Apelit që ka
lënë në fuqi vendimin e të parës, e kanë konsideruar të paligjshme vendosjen e tarifës pasi
kanë vlerësuar se pala paditëse nuk është subjekt i ligjit për akcizat dhe për pasojë sipas tyre
ajo nuk ka kryer shkeljen. Në lidhje me këtë qëndrim të gjykatave të faktit, Kolegji theksoi
tashmë më lart se nuk qëndron për shkaqet e analizuara në pikën 27.
28.ii. Së dyti: Gjykata e Rrethit Gjyqësor, vendim i të cilës është lënë në fuqi nga
Gjykata e Administrative e Apelit, ka theksuar gjithashtu se tarifa e akcizës e aplikuar nga
pala e paditur është në kundërshtim me ligjin pasi bazohet në udhëzim nr.3288/2, datë
17.02.2011 të DPT që a) ka dalë pas ndryshimeve të bëra me ligjin nr.10365, datë 16.12.2010
dhe në zbatim të këtyre dispozitave që në rastin konkret nuk janë të aplikueshme, pasi shkelja
e pretenduar ka ndodhur kur ky ligj nuk ka qenë në fuqi; dhe b) nuk ka argumentuar
përcaktimin në këtë udhëzim se pala paditëse ka shitur naftën bruto kompanive të tjera që nuk
janë licensuar si kompani të tregtimit me shumicë të naftës bruto, si dhe që nuk është kryer
nga pala paditëse shitja e naftës bruto në rafineri përpunimi nafte apo dërguar për eksport. Për
843
pasojë, sipas Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, vendosja e tarifës pa u provuar nga organet
tatimore përdorimi nga pala paditëse të naftës bruto si zëvendësuese për lëndë djegëse ka çuar
në një vlerësim të gabuar.
29. Kolegj i thekson se gjykatat e faktit kanë gabuar në arritjen e konkluzioneve të
mësipërme (pika 28 i dhe ii). Konkretisht nga gjykimi ka rezultuar se pala paditëse sasinë e
naftës bruto të blerë e ka shitur si lëndë djegëse, konkluzion ky i arritur nga organet tatimore
gjatë kontrollit dhe në gjykim (Gjykata Administrative e Apelit ka rikryer ekspertimin në
lidhje me llogaritjen e tarifës së akcizës për sasinë e naftës bruto të shitur si lëndë djegëse), si
dhe është pranuar edhe nga pala paditëse, siç rezulton në dosjen gjyqësore. Nga ana tjetër
Kolegji thekson se në kuptim edhe të nenit 108/5 ligjit nr.9920/2008 “Për procedurat
tatimore ne RSh” i ndryshuar, në fuqi në kohën e mosmarrëveshjes, barra e provës për të
vërtetuar se vlerësimi tatimor ose vendimi i organeve tatimore është i pasaktë bie mbi
tatimpaguesin. Në këtë kuptim në lidhje me qëndrimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor (shih
pikën 28.ii) Kolegji thekson se organet tatimore nuk kanë pasur detyrimin që të provonin
destinacionit e naftës bruto së shitur nga pala paditëse. Por sa kohë që kjo naftë nuk rezulton
e shitur për përpunim në rafineri nafte apo kompanive të tjera të licencuara të tregtimit me
shumicë të këtij malli, organet tatimore kanë vendosur tarifën për akcizë duke qenë se malli
është shitur si zëvendësues lëndë djegëse. Në kushtet e mësipërme arsyetimi Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor është i pabazuar në ligj. Pala paditëse ka detyrim të paguajë akcizë për
mallin e shitur si zëvendësues lënde djegëse në bazë të nenit 38 të ligjit nr.8976/2002 “Për
akcizat”. Në kushtet e mësipërme duke qenë se ligji “Për akcizat” nr.8976/2012 i ndryshuar
edhe me ligjin nr.10286 datë 03.06.2010, në fuqi në kohën e shkeljes së kryer nga pala
paditëse, ka parashikuar në shtojcën 1, se mes mallrave të tatueshme me akcizë janë edhe
nënproduktet e naftës, atëherë në lidhje me vendosjen e tarifës së akcizë duhet që gjykatat e
faktit të vlerësonin nëse organet tatimore e kanë përcaktuar atë në masën e parashikuar nga
ligji. Konkretisht organet tatimore kanë parashikuar tarifën 50 lekë/litër bazuar në nenin 38 të
ligjit “Për akcizat” dhe udhëzimin nr.3288/2, datë 17.02.2011 të DPT me arsyetimin që
vendoset tarifa maksimale për nënproduktet e naftës duke qenë se pala paditëse e ka fshehur
pagesën e akcizës dhe rezulton se prej saj nuk vërtetohet se ku është përdorur nafta bruto.
Kolegji thekson se gjykatat e faktit duhet të hetonin nëse jemi para një rasti të tillë dhe nëse
tarifa e aplikuar maksimale është në këtë kuptim ajo që parashikon ligji apo duhet të jetë një
tarifë tjetër e aplikueshme për lëndën djegëse që të zëvendësuar nafta bruto. Por është
detyrimi i palës paditëse që ka tregtuar naftën bruto, që të provojë se ajo i është shitur
subjekteve me qëllim përdorimin si lëndë djegëse, pasi nuk rezulton të jetë shitur për qëllime
përpunimi apo eksporti. Sa më sipër, Kolegji vlerëson se sa i takon aplikimit të tarifës për
akcizë të kundërshtuar nga pala paditëse gjykatat e faktit nuk kanë kryer hetim të plotë dhe
nuk kanë verifikuar nëse masa e tarifës së aplikuar nga organet tatimore është caktuar apo jo
në përputhje me atë të parashikuar nga ligji. Duke vepruar në këtë mënyrë gjykatat e faktit
kanë shkelur nenet 14, 16 të KPrC, fakt që ka çuar për pasojë në zbatim të gabuar të ligjit
“Për akcizat”. Kështu për t’u kryer një hetim i tillë dhe shprehur në lidhje me këtë kërkim
çështja duhet të kthehet për rishqyrtim.
B) Në lidhje me detyrimin për TVSh të përcaktuar në bazë të ligjit

nr.7928, datë 27.04.1994 “Për TVSh-në” i ndryshuar për sasinë prej 7920
kg të artikullit bitum i lëngët.
30. Kolegji thekson se nga aktet në dosje rezulton që pala e paditur pas kontrollit
tatimor të ushtruar pranë palës paditëse ka vendosur detyrimin tatimor për TVSh të papaguar
për vitin 2010 në shumën 95,040 lekë, dënimi më gjobë në masë 100% të detyrimit për TVSh
të papaguar prej 95,040 lekë, si dhe gjobën në masën e 10% të vleftës së faturës pa tvsh prej
844
475.200 lekë, e cila ka rezultuar në shumën prej 47.520 lekë (sa vlera e tatim fitimit). Pala e
paditur ka vendosur këtë detyrim duke qenë se nga krahasimi i gjendjes kontabël me gjendjen
fizike ka rezultuar diferenca në zërin bitum i lëngët në sasinë prej 7920 kg. Prej organeve
tatimore kjo sasi bitumi është vlerësuar e shitur pa u lëshuar faturë tatimore, referuar nenit 18
“Furnizimi kundrejt pagesës “ të ligjit nr.7928, datë 27.04.1994 “Për TVSh-në” i ndryshuar.
Kështu në kuptim të neneve 68, 124/1 të ligjit nr.9920/2008 “Për procedurat tatimore në
RSh” pala e paditur ka vendosur detyrimin për TVSh dhe penaliteti 100% të detyrimit për
tvsh-në. Për pasojë pala e paditur ka kryer vlerësimin tatimor të kësaj sasie prej 7920 kg duke
e përcaktuar shumën e tatueshme prej 475.200 lekë bazuar në çmimin 60 lekë për kg. Në
zbatim të 20% të vlerës së TVSh, detyrimi tatimor është llogaritur në shumën 95.040 lekë.
Përveç vendosjes së detyrimit tatimor, pala e paditur ka gjobitur palën paditëse në masën
100% të detyrimit të mësipërm tatimor, pra në shumën prej 95.040 lekë, për moslëshim të
faturës së tatimore për sasinë e mësipërme të bitumit. Po ashtu është gjobitur dhe në vlerën e
tatim fitimit të shumës së tatueshme siç është sipërcituar.
31. Gjykatat e faktit (shih më lart pikat 14-17 dhe 21) kanë pranuar pretendimet e
palës paditëse për anulimin e këtij detyrimi tatimor dhe kanë konkluduar se vendosja e
detyrimit për TVSh-në e papaguar dhe gjobat përkatëse nga organet tatimore është i
paligjshëm. Konkretisht, gjykatat e faktit, pas kryerjes së ekspertimit, kanë konkluduar se
diferenca në sasinë e bitumit të lëngët, e konstatuar nga organet tatimore është firo ligjore.
Kështu, sipas këtyre gjykatave qëndron pretendimi i palës paditëse se duke qenë subjekt i
licensuar për tregtimin e nënprodukteve të naftës, sasia e bitumit të lëngët e pretenduar nga
organet tatimore e shitur pa faturë tatimore, është firo ligjore e këtij malli gjatë procesit të
mbajtjes dhe tregtimit dhe nuk është vlerësuar si e shitur pafaturë tatimore.
32. Kolegji thekson se qëndrimi i gjykatave të faktit është kundërshtuar gjatë gjykimit
nga pala e paditur dhe ajo rekursuese në aspektit procedural. Konkretisht është pretenduar se
në kryerjen e ekspertimit së pari nuk është zgjedhur ekspert i licencuar sipas ligjit, pasi ai i
caktuar në gjykim nuk ka qenë i autorizuar nga Drejtori i Përgjithshëm i Metrologjisë sipas
ligjit nr.9875, datë 14.02.2008 i ndryshuar, nenet 40-45, si dhe udhëzim i Ministrit të METE-
s nr.194, datë 09.03.2009 për autorizimin e personave që bëjnë verifikimin e instrumenteve
matës kur kjo drejtori nuk i kryen vete; si dhe së dyti eksperti në llogaritjen e firove i është
referuar VKM-së nr.328, datë 09.09.1986 e cila, nuk është në fuqi. Për më tepër që nga koha
në të cilën ky akt ka dalë kanë ndryshuar kushtet e nxjerrjes, ruajtjes, dhe transportit të
lëndëve djegëse. Në lidhje me këtë mosmarrëveshje është pretenduar nga pala rekursuese se
pala paditëse si subjekt i licensuar për tregtimin e nënprodukteve të naftës i njihen ligjërisht
firot nga organet shtetërore, por nuk është verifikuar nga gjykatat e faktit nëse janë zbritur
këto firo të pretenduara në momentin e përpilimit të bilanceve financiare të shoqërisë.
33. Kolegji konstaton se gjykatat e faktit kanë kryer hetim të mangët gjyqësor në
lidhje me këtë mosmarrëveshje për diferencën e sasisë së bitumit të lëngët të konstatuar nga
organet tatimore. Pra, nëse kjo diferencë prej 7920 kg është firo ligjore apo sasi e shitur pa
faturë tatimore. Konkretisht Kolegji konstaton se në bazë të ligjit nr.9875, datë 14.08.2008 i
ndryshuar “Për metrologjinë”, Drejtoria e Përgjithshme e Metrologjisë, i krijuar sipas nenit 7
të ligjit si institucion nën varësi të ministrit përgjegjës së ekonomisë, ka për detyrë ndër të
tjera: të mbrojë konsumatorët nëpërmjet organizimit të kontrollit të instrumenteve matës në
fushat e transaksioneve zyrtare dhe tregtare, mbrojtjen e shëndetit, mjedisit dhe sigurisë
teknike, si dhe kontrollin sasior të parapaketimeve; monitoron mënyrën e mbajtjes, ruajtjes
dhe përdorimit të standardeve kombëtare të matjeve; të kryejë kontrollin ligjor të
instrumenteve matës; të ofrojë shërbime të kalibrimit të prodhuesve dhe përdoruesve të
mjeteve matëse për të qenë konkurrues në tregun e brendshëm dhe të jashtëm; si dhe
autorizon persona juridikë për verifikimin e mjeteve matëse, ekspertizën metrologjike, si dhe
persona fizikë apo juridikë për riparimin e instrumenteve matëse. Në kuptim të këtij ligji ka
845
një institucion shtetëror (në përbërjen e të cilit janë të punësuar specialist) që garanton dhe
mbikëqyr matjet dhe instrumentet matës të përdorura në realizimin e tyre. Po ashtu sipas
ligjit nr.9875/2008 Drejtori i Përgjithshme i Metrologjisë autorizon sipas ligjit personat që
bëjnë ekspertizën metrologjike.
34. Kolegji konstaton se pala e paditur Drejtoria Rajonale e Tatimpaguesve të
Mëdhenj Tiranë dhe Avokatura e Shtetit kanë paraqitur ankim në lidhje ekspertin e caktuar
nga gjykata, i cili nuk është caktuar prej specialistëve të kësaj Drejtorie apo si person i
autorizuar nga kjo Drejtori sipas ligjit. Kolegji vënë dukje se nga aktet në dosje rezulton që
kur çështja ka qenë për shqyrtim në Gjykatën e Apelit Tiranë, e cila më pas ka shpallur
moskompetencën, kjo gjykatë me shkresën nr.2759 akti, datë 20.05.2013 i është drejtuar
Inspektoratit Qendror Teknik pranë METE-s për dërgimin e një liste të specialistëve që
ushtrojnë detyrën pranë Drejtorisë së Naftës dhe Gazit në Inspektoratit Qendror Teknik për
t’u thirrur me cilësinë e ekspertit në këtë gjykim. Me shkresën nr.1778/1 prot, datë 14.5.2013
i janë vënë në dispozicion tre specialist. Kur çështja ka kaluar për gjykim në Gjykatën
Administrative të Apelit është caktuar si ekspert një inxhinier nafte, pa u marrë parasysh
pretendimi i palëve ankuese për të caktuar një person specialist nga Drejtoria e Përgjithshme
e Metrologjisë, apo një person i autorizuar prej saj për realizimin e matjeve të firove ligjore të
pretenduara sipas ligjit. Po ashtu eksperti i caktuar nga Gjykata Administrative e Apelit është
kundërshtuar në gjykim me pretendimin se nuk ka paraqitur një dëshmi për të treguar njohuri
të posaçme në lidhje me mënyrën e ruajtjes apo tregtimit të naftës dhe nënprodukteve të saj.
Kolegji rithekson se një autorizim i tillë, jepet nga Drejtori i Përgjithshëm i Metrologjisë,
sipas ligjit nr.9875, datë 14.02.2008 “Për metrologjinë” të ndryshuar. Kolegji konstaton se
Gjykata Administrative e Apelit në gjykim nuk ka argumentuar shkakun përse nuk ka marrë
parasysh kundërshtimet dhe pretendimet e palës së paditur dhe avokaturës së shtetit në këtë
drejtim. Për më tepër kur në dosje ka pasur akte që provonin se në institucionet shtetërore ka
specialist që mund të kryenin ekspertimin. Kolegji vë në dukje se për kryerjen e
përllogaritjeve në drejtim të firove ligjore ka specialist në Drejtorinë e Përgjithshme të
Metrologjisë, si dhe po ashtu personat e tjerë jashtë këtij institucioni duhet të jenë të
autorizuar për kryerjen e matjeve sipas ligjit. Kështu për një gjykim të drejtë dhe të
paanshëm, në kuadër të ekspertimit, duhet të caktohen ekspert nga këto kategori personash.
Për pasojë caktimin e ekspertit nga gjykatat e faktit e vlerëson në kundërshtim me nenin
224/a të KPrC, pasi rezulton mundësia e caktimit të personave me njohuri të posaçme
shkencore në këtë drejtim sipas mënyrës që parashikon ligji nr.9875/2008.
35. Më tej, Kolegji thekson se në kryerjen e këtij ekspertimi duhet të merren parasysh
pretendimet e palës së paditur dhe avokaturës së shtetit të ngritura edhe në rekurs.
Konkretisht duhet t’i kthehet përgjigje pretendimeve në lidhje me:
a) verifikimin nëse firot e pretenduara janë deklaruar nga shoqëria në bilancet e saj, si
dhe
b) metodën, elementët dhe mënyrën e kryerjes së përllogaritjeve të firos. Kjo pasi në
llogaritjen e tyre është përdorur VKM nr.328, datë 09.09.1986 (që ka ndryshuar VKM nr.28
datë 20.03.1978 “Për firot e mallrave gjatë ruajtjes, transportit apo tregtimit të tyre”), e cila
në ndryshim nga pretendimet në rekurs ka qenë në fuqi në kohën e konstatimit të diferencës
së artikullit bitum i lëngët, pasi është shfuqizuar me VKM nr.612, datë 05.09.2012. Por nga
ana tjetër Kolegji vlerëson se në riekspertim gjykata të mbajë parasysh dhe të shtrojë për
diskutim dhe pretendimet e palëve të paditur në lidhje me ndikimin që mund të ketë sot
zhvillimi i teknologjisë, kushtet atmosferike etj. në drejtim të ruajtës, transportit dhe tregtimit
të bitumit të lëngët, në përllogaritjen e firove ligjore. Kjo, duke pasur parasysh se VKM
nr.328 është miratuar në vitin 1986, tashmë e shfuqizuar, dhe se nga ekspertimi bazuar në
këtë VKM, ka rezultuar që sasia e firove duhet të ishte dhe më e madhe se diferenca e
konstatuar nga organet tatimore. Vetëm një hetim i tillë do të çonte në zgjidhjen e drejtë të
846
mosmarrëveshjes mes palëve në këtë drejtim, pra nëse diferenca në sasinë e bitumit të lëngët,
e konstatuar nga organet tatimore është firo ligjore siç pretendon pala paditëse apo është
shitur pa faturë tatimore siç pretendojnë në të kundërt organet tatimore.
36. Kolegji vë në dukje se vetëm pas hetimit të rrethanave të mësipërme, do të
sqarohej nëse aktet objekt gjykimi janë apo jot ë ligjshme. Kështu, Kolegji thekson se
gjykatat e faktit kanë zgjidhur mosmarrëveshjen duke kryer hetim të mangët gjyqësor dhe
duke shkelur dispozitat e ligjit procedural dhe konkretisht: nenin 14 të K.Pr.Civile që
parashikon se gjykata ka për detyrë të kryejë një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm,
në përputhje me ligjin; nenin 16 të KPrC sipas të cilit gjykata bën një cilësim të saktë të
fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund
të propozojnë palët. Gjykatat e faktit nuk kanë grumbulluar provat që vërtetojnë ose rrëzojnë
pretendimet e palëve në proces, siç parashikon neni 11 i K.Pr.Civile dhe për pasojë kanë
zgjidhur mosmarrëveshjen duke zbatuar gabim dispozitat ligjore në fuqi në fushën e tatimeve.
37. Sa më sipër, Kolegji arrin në përfundimin se vendimi nr.2377, datë 16.06.2014 i
Gjykatës Administrative të Apelit, që ka lënë në fuqi vendimin nr.11469, datë 23.11.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet për
rigjykim pranë kësaj gjykate por me tjetër trup gjykues, e cila si një gjykatë fakti ka
mundësinë ligjore të realizojë hetimin e plotë gjyqësor të pakryer në gjykimin e mëparshëm.
Gjykata Administrative e Apelit në rigjykim duhet të analizojë, shqyrtojë dhe vendos në
lidhje me mosmarrëveshjen, pasi të kryejë hetimin gjyqësor sipas detyrave të lëna nga
Kolegji në pikat 27-29,32-35 të këtij vendimi, si dhe të administrojë çdo provë që vlerëson të
nevojshme në kuadër të zgjidhjes së drejtë të mosmarrëveshjes sipas orientimit të dhënë nga
Kolegji.
PËR KËTO ARSYE

administrative”.
VENDOSI
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 28.01.2016
847
Nr. 00-2016-638 i Vendimit (69)
VENDIM


PADITËS: PALI MARKO

SHOQËRORE KORÇË.
OBJEKTI:
Anullimi i vendimit të DRSSH Korçë
për pensionin e parakohshëm me nr.772 libreze.
Detyrimi i palës së paditur për të lidhur pensionin e parakohshëm
në bazë të ligjit nr.8521, datë 30.07.1999, neni 6 i tij.
Detyrimi i palës së paditur të paguajë diferencën e pensionit të parakohshëm
që rezulton nga moszbatimi i ligjeve të mëposhtëme.
Baza Ligjore: Ligji nr.7703, datë 11.051993, neni 86 i tij,
ligji 8087, datë 13.03.1996 i Ndryshuar, neni 11 i tij,
ligji nr.8521, datë 30.07.1999, neni 6 i tij.

Pranimin e padisë.
Ndryshimin e vendimit nr.495, datë 22.10.2002 të DRSSH Korçë, për
caktimin e pensionit të paditësit Pali Marko, duke u detyruar pala e paditur,
DRSSH Korçë, të lidhë pensionin e parakohshëm të tij në masën 16 075 lekë,
plus shtesat eventuale, pas datës 04.10.2002.
Detyrimin e palës së paditur, DRSSH Korçë, duhet ti kthejë paditësit Pali
Marko diferencat midis pensionit të llogaritur nga gjykata (në masën 16 075
lekë) dhe pensionit të llogaritur nga DRSSH Korçë ( në masën 12 232 lekë)
prej datës 04.10.2002 deri në momentin e hyrjes në fuqi të ligjit nr.10 142,
datë 15.05.2009 “ Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të
Forcave të Armatosura, të punonjësve të Policisë Shstetit, të Gardës së
Republikës, të Shërbimit Informativ të Shtetit, të Policisë Burgjeve, të Policisë
Mbrojtjes nga Zjarri dhe të Shpëtimit e të punënjësve të Shërbimit të
Kontrollit të Brëndshëm në Republikën e Shqipërisë”
Shpenzimet gjyqësore në masën 12 000 lekë të parapaguara nga paditësi i
ngarkohen palës së paditur.
848
Gjyqësor Korçë që i përket paditësit Pali Marko me objekt anullim vendimi.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë, ka ushtruar rekurs pala e paditur

Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Korçë, e cila kërkon prishjen e këtij vendimi dhe
vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë nr.2340, datë 17.10.2011 e vendosjen e
pushimit të gjykimit të çështjes, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykatat gjatë shqyrtimit të çështjes kanë ndryshuar bazën ligjore që parashikon
rillogaritjen e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi.Me ligjin nr.10 141, datë
15.05.2009, në nenin 29 të tij parashikohet rillogaritja duke mos u përjashtuara dhe
ato te caktuara me vendime gjyqesore.
- Bazuar në ligjin e mësipërm Instituti i Sigurimeve Shoqërore detyrohet për të kryer
rillogaritje të vlerës së pensionit të parakohshëm, pamvarësishtë llogaritjeve të
mëparshme, në këtë kuptim gjykata nuk ka juridiksion në shqyrtimin e kërkimeve për
rillogaritje të masës së pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi.
- Kërkimet dhe pretendimet e paditësit për pasaktësi të llogaritjes të pensionit të
parakohshëm do të duhej të ishin objekt shqyrtimi administrativ, në bazë të
përcaktimit të sipërpërmëndur ligjor e për rrjedhojë DRSSH Korçë do të duhej të
shprehej me vendim për rillogaritje për vendimmarrjen e saj, vendim i cili në rast
pretendimesh nga pala paditëse do të mund të ishte objekt kundërshtimi në gjykatë
nëpërmjet padisë administrative.
- Duke iu referuar paragrafit 3 të nenit 29 të ligjit nr.10 142, datë 15.05.2009, rezulton
se ligjvënësi ka rregulluar procedurat për kërkimin e pensioneve të parakohshme për
vjetërsi shërbimi për ushtarakët e FA edhe nëse ata plotësojnë kriteret e nenit 11 të
ligjit nr.8087, datë 13.03.1996 të ndryshuar si dhe kur e drejta e përfitimit ka lindur
nga data 01.01.1999 deri në datë 27.06.2009, sikurse është dhe rasti i paditësit.Në
këto kushte llogaritja e pensionit të paditësit duhet të bëhet në rrugë administrative
sipas kushteve dhe procedurave të përcaktuara në ligjin nr.10142, datë 15.05.2009.

dhomën e këshillimit ,
VËREN
Paditësi Pali Marko ka punuar si ushtarak nga maj i vitit 1979 deri në prill të vitit
2000.Deri në vitin 2002 është trajtuar me pagesë kalimtare dhe nga ky vit e në vazhdim ai
është trajtuar me pension të parakoshëm për vjetërsi shërbimi në masën 12 232 lekë e cila ka
qënë masa e pensionit maksimal të pleqërisë në shkallë vëndi, në momentin e përfitimit të
pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi.
Paditësi duke mos qënë dakord me masën e pensionit të parakohshëm për vjetërsi
shërbimi të caktuar nga DRSSH Korçë i është drejtuar me kërkesëpadi Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë, duke pretenduar se nuk zbatuar drejtë ligji dhe se duhet lidhur pensioni i
parakohshëm në zbatim të ligjit nr.8521, datë 30.07.1999, neni 6 i tij.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë ka vendosur pranimin e padisë, duke ndryshuar
vendimin nr.495, datë 22.10.2002 të DRSSH Korçë, për caktimin e pensionit të parakohshëm
paditësit Pali Marko si dhe pagimin e diferencave.
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.218, datë 26.03.2012, me të njëjtin arsyetim,
ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.2340, datë 17.10.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë.
849
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka paraqitur rekurs në Gjykatë të Lartë, pala e
paditur, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Korçë.Në thelb, pala e paditur pretendon
se paditësit i është lidhur pensioni në bazë të nenit 11 të ligjit nr.8087, date 11.03.1996 (i
ndryshuar), dhe se gjykatat në shqyrtimin e çështjes duhet të kishin pasur parasysh nenin 29
të ligjit nr.10 141, datë 15.05.2009.
Sipas nenit 29 të ligjit të sipërcituar, i titulluar “Rillogaritja e të drejtave të njohura”,
pika 2 e tij, parashikohet se: “2. Pensionet e parakohshme për vjetërsi shërbimi dhe pensionet
suplementare, të caktuara në përputhje me ligjet nr.8087, datë 13.3.1996 "Për sigurimin
të ndryshuar dhe nr.8661, datë 18.9.2000 "Për sigurimin suplementar të punonjësve të
Policisë së Shtetit", si edhe ato të caktuara me vendime të gjykatave, pavarësisht nga mosha
e vjetërsia në punë, në çastin e fillimit të së drejtës, do të rillogariten. Rillogaritja bëhet sipas
përfundimtare e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi ose e pensionit suplementar.”
Pra, ky ligj ka parashikuar qartazi që të gjitha pensionet e përfituara para hyrjes në fuqi të
këtij ligji, janë objekt rishqyrtimi dhe rivlerësimi i tyre, do të kryhet sipas parashikimeve të
këtij ligji.
Në analizë të dispozitës së mësipërme dhe në referim të akteve të dosjes gjyqësore,
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, pavarësisht se paditësi e ka përfituar të
drejtën e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi sipas Ligjit nr.8521, datë 30.07.1999
“Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të forcave të afrmatosura të Republikës
së Shqipërisë", masa e pensionit të parakohshëm të pleqërisë për paditësin duhet rillogaritur,
sipas parashikimeve të ligjit të fundit që është në fuqi dhe që rregullon këtë të drejtë, duke i
filluar efektet, nga momenti që ai ka hyrë në fuqi (pra nga data 30.06.2009).
Gjykata Kushtetuese, në vendimin nr.2 datë 18.02.2013, ka mbajtur këtë qëndrim
pensionit të parakohshëm për paditësin nga ana e palës së paditur, është një detyrim i
përcaktuar me ligj dhe nuk mund të konsiderohet cënim i të drejtës së tij të përfituar më parë,
me Ligjin nr.8661, datë 18.9.2000 " Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të
forcave të afrmatosura të Republikës së Shqipërisë ".
Në nenin 14, prg.1 të Ligjit nr.10142, datë 15.05.2009, i ndryshuar, parashikohen
kriteret për llogaritjen e pensionit të parakohshëm për personat që kanë plotësuar kushtet
ligjore për këtë lloj përfitimi, si vijon: “1. Pensioni i parakohshëm për personat, që
plotësojnë kushtet e përfitimit, është 50 për qind e pagës mesatare referuese mujore. Për çdo
vit tjetër të vjetërsisë në shërbim, sipas përcaktimit, masa e pensionit shtohet me 2 për qind të
850
pagës mesatare referuese”. Në nenin 4 të ligjit të sipërcituar, i ndryshuar jepet definicioni
rreth pagës referuese, në të cilin parashikohet se: “1. Përfitimet, që jepen nga ky ligj, l
llogariten në bazë të pagës referuese. 2. Paga referuese përbëhet nga paga bazë mujore për
gradë, sipas viteve të shërbimit dhe shtesat mbi pagë, ose nga paga bazë mujore për funksion
dhe shtesat, të cilat përcaktohen e zbatohen për të njëjtën gradë apo funksion në datën e
lindjes së të drejtës së një përfitimi. Për efekt të llogaritjes së përfitimeve: a) Paga referuese
neto është paga që rezulton pas zbritjes, nga paga referuese, të kontributit të detyrueshëm të
sigurimit shoqëror dhe shëndetësor plus tatimin mbi të ardhurat personale plus kontributin
suplementar, sipas këtij ligji, të cilat mbahen nga paga. b) Paga mesatare referuese
llogaritet si mesatare e pagave referuese sipas periudhave të qëndrimit në atë gradë apo
funksion. c) Paga mesatare referuese neto është paga e barabartë me pagën referuese
mesatare, pasi i zbritet shuma e kontributit të sigurimit shoqëror shëndetësor, tatimit mbi të
ardhurat dhe kontributit suplementar, sipas këtij ligji, të cilat mbahen nga paga. Pagat
referuese të njësuara, rregullat e llogaritjes së pagës referuese neto dhe rregullat e
llogaritjes së pagës mesatare referuese neto, për të gjithë karrierën, përcaktohen me vendim
të Këshillit të Ministrave". Parashikimet e këtij neni lidhen ngushtësisht me zbatimin dhe
aplikimin e nenit 29 të Ligjit nr.10142, datë 15.05.2009, i ndryshuar, ku në paragrafin e dytë
të tij është konkluduar se, rillogaritja e pensionit të parakohshëm duhet të kryhet duke ju
referuar nocionit të pagës referuese. Për këtë arsye, gjykatat në shqyrtimin e kësaj çështje,
duhet të mbanin në konsideratë këto parashikime ligjore.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka kryer rivlerësim të pensionit të paditësit pa caktuar dhe
thërritur një ekspert financiar të fushës së sigurimeve shoqërore si dhe pa pasur parasysh
ligjin nr.10142 datë 15.05.2009.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se Gjykata e Apelit Korçë, ndonëse i
ka pasur të gjitha mundësitë ligjore që të konstatonte të metat e gjykimit në shkallë të parë
dhe ti ndreqte ato, ka vepruar në kundërshtim me dispozitat proceduriale dhe materiale për
që lidhen me gjykimin e çështjes.
Ndodhur në këto rrethana, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se në rastin në gjykim ndodhemi përpara kërkesave të nenit 63/c të ligjit nr.49,
datë 03.05.2012 “ Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin
e mosmarrëveshjeve administrative “, prandaj vendimi i gjykatës se apelit duhet të prishet
dhe çështja të dërgohet për t’u rishqyrtuar.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se kjo gjykatë, duhet të përsërisë
hetimin gjyqësor në bazë të nenit 465 të K.Pr.Civile ku parashikohet se “Në shqyrtimin e
çështjes në gjykatën e apelit mbahen parasysh për aq sa janë të zbatueshme dispozitat mbi
procedurën e gjykimit në shkallë të parë”, dhe të analizojë nëse rillogaritja e masës së
pensionit të parakohshëm që i takon paditësit, është kryer nga ana e DRSSH Tiranë në
përputhje me parashikimet ligjore në fuqi apo jo. Kjo gjykatë duhet të caktojë kryesisht
ekspertë, specialistë të fushës financiare, ekspert për caktimin e masës se pensionit dhe për
diferencat, sipas ligjit të kohës nr.8087, datë 11.03.1996 ( të ndryshuar ), si dhe duke patur
parasysh ligjin 10142, datë 15.05.2009, Aktin normativ nr.5, datë 10.11.2010 dhe Vendimin e
Gjykatës Kushteuese nr.2, datë 18.02.2013.
Çështja është shqyrtuar në Gjykatat Civile të Rrethit Gjyqësor Korçë, por me hyrjen
në fuqi të ligjit nr.49, datë 03.05.2012 si dhe duke u bazuar në Vendimin Unifikues të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.3, datë 06.12.2013, kjo çështje nuk mund të
shqyrtohet përsëri në këtë gjykatë, pasi i mungon kompetenca lëndore në shqyrtimin e këtyre
çështjeve.
851
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.218, datë 26.03.2012 të Gjykatës Apelit Korçë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
Tiranë, më 28.01.2016
852
Nr. 31001-03361-00- 2012 i Regj. Themeltar
Nr. 00 - 2016 - 311 i Vendimit (70)
VENDIM


PADITËS: SHOQËRIA “PHILIP MORRIS ALBANIA”

SHPK.
E PADITUR: DEGA E DOGANËS TIRANË.
DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
DOGANAVE TIRANË.
OBJEKTI:
Pavlefshmërinë absolute të akteve administrative të rivlerësimeve
ripërcaktimeve doganore në lidhje me deklaratat doganore të mëparshme
në PMA: 1.R 763, datë 12.01.2009, 2.R 770, datë 12.01.2009.
Rregullimin e pasojave të ardhura nga rivlerësimi i deklaratave doganore,
rimbursimin e shumës 6 271 286 lekë.
Baza Ligjore: Neni 42 i Kushtetutës,
nenet 34, 289 të Kodit Doganor dhe aktet nënligjore përkatëse,
nenet 116/c, 2 (1), 20/1 të K.Pr.Administrative,
nenet 324 (a), 325, 328/1, 331 (2) të K.Pr.Civile,
neni 7 i marrëveshjes së O.B.T-së,
VKM nr.205, datë 13.04.1999 “Mbi dispozitat zbatuese të Kodit Doganor”
dhe në veçanti pika 81.2.

vendosur:
Rrëzimin e kërkesëpadisë së palës paditëse Shoqërisë “ Philip Morris Albania”
shpk, si të pabazuar në ligj.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës paditëse shoqërisë “ Philip Morris
Albania “ shpk.

Gjyqësor Tiranë.
853
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar rekurs pala paditëse
Shoqërisë “ Philip Morris Albania” shpk, e cila kërkon ndryshimin e këtij vendimi dhe
vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.2825, datë 12.04.2011 dhe vendosjen e
pranimit të padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykatat nuk kanë hetuar në drejtim të pretendimit tonë për shkelje nga ana e të
paditurit të formës dhe procedurës në nxjerrjen e aktit administrativ.Ata kanë vepruar
në kundërshtim me nenin 34/2/a të Kodit Doganor dhe nenit 81.2 të VKM nr.205,
datë 13.04.1999 “ Për dispozitat zbatuese të Kodit Doganor”.
- Megjithëse gjëndemi në kushtet e trajtimit të nenit 24/2/a të Kodit Doganor dhe VKM
nr.205 që bënë fjalë shprehimisht për raste kur organet doganore bëjnë rivlerësim
doganor kur kanë dyshime se lidhja ndërmjet shtetit dhe blerësit ka ndikuar në çmim
dhe kjo e drejtë në konflikt përsëri bënë referenca të gabuara ligjore në nenin 91 të
Kodit Doganor që bënë fjalë për një situatë tjetër dhe plotësisht të ndryshme, atë të
draftit doganor kur vet subjekti me kërkesën e tij kërkon nga organet doganore të
shpallin të pavlefshme deklaratën doganore.Ky është rasti kur subjekti kërkon
vetkorigjimin e deklaratës doganore dhe nuk ka të bëjë fare me rastin në gjykim kur
debatohet për aktet e rivlerësimit.
- Pretendimet tona nuk kish sesi të shtriheshin ndaj një vendimi të autoritetit doganor
për aq kohë sa ky vendim nuk kishte mundësi të dilte për shkak të mosrespektimit të
procedurës dhe për aq kohë sa aktet e ripërcaktimit doganor që ne kontatojmë kanë
sjellë tashmë pasojën juridike si kush për ekzistencën e një akti administrativ siç është
detyrimi nga organet doganore që shuma e rivlerësimit të depozitohet nga paditësi në
llogarinë rrjedhëse të Degës së Doganës Tiranë, pamvarësisht kërkesës së paditësit që
kjo shumë të depozitohej përkohësisht në llogarinë e Garancisë së Borxhit Doganor
deri sa të shqyrtohej administrativisht pretendimi.
- Vendimet e dy gjykatave konkludojnë se pretendimet tona duhet të shtriheshin ndaj
rregullimeve specifike që ka parashikuar Kodi Doganor, konkretisht nenit 34 dhe jo
rregullimeve dhe parimeve të përgjithshme të Kodit të Procedurave Administrative,
siç është parimi i të drejtës për tu dëgjuar, mundësia e arsyeshme e subjektit për t’u
mbrojtur me paraqitjen e dokumentave shtesë etj.Gjykata në mungesë të një analize të
thellë nuk ka kuptuar që pretendimet tona kanë qënë të mbështetura pikërishtë në
Kodin Doganor, nenin 34.

VËREN
Vendimi nr.2825, datë 12.04.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe vendimi
nr.1868, datë 12.07.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë janë dhënë në zbatim të gabuar të ligjit
material dhe procedural, prandaj të dy këto vendime gjyqësore duhet të ndryshohen dhe të
pranohet padia.
Kolegjit Adnministrativ të Gjykatës së Lartë, nga shqyrtimi i çështjes dhe vendimet e
dhëna nga gjykatat më të ulëta rezulton se pala paditëse “Philip Morris Albania” shpk (PMA)
është shoqëri tregtare e regjistruar në regjistrin tregtar më datë 30.10.2006 me ortak të vetëm
“Philip Morris” S.A. (shoqëri e të drejtës Zviceriane), që ushtron aktivitetin, ndër të tjera dhe
në fushën e blerjes, shitjes, eksportit dhe importit të produkteve të duhanit.
Gjatë aktivitetit tregtar, në muajin dhjetor 2009, pala paditëse ka importuar produkte
të duhanit të markave Marlboro dhe Merit të cilat i janë nënshtruar detyrimeve doganore të
importit duke paraqitur dhe deklaratat doganore me numër R 676, datë 12.01.2009 dhe R 770,
854
datë 12.01.2009. Deklaratat Doganore janë paraqitur nga pala paditëse PMA dhe të pranuara
nga autoriteti doganor i Degës së Doganës Tiranë, i cili, në kuadër të verifikimit të
pasaktësisë së të dhënave ( sipas nenit 93 të Kodit Doganor) dhe në funksion të vlerës
doganore të mallrave të importuara të deklaruara nga Shoqëria PMA, ka konsideruar që për
përcaktimin e vlerës doganore të këtyre mallrave ( çmimit realisht të paguar ose që duhet
paguar për mallrat e shitura për eksport drejtë territorit doganor në RSH-së) ishin të
papranueshme vlerat e transaktuara midis blerësit Shoqërisë PMA dhe shitësit Shoqërisë
“Philip Morris” S.A. (referuar nenit 34 të Kodit Doganor).
Në vijim nga ana e autoritetit doganor ( Dega e Doganës Tiranë) ka përcaktuar vlerat
doganore të mallrave të importuara nga Shoqëria PMA, vlera më të larta se ato të deklaruara
në deklaratat doganore nga ana e shoqërisë, vlera këto që më tej janë përdorur për zbatimin e
tarifës doganore dhe masave të tjera jo tarifore ( sipas nenit 28 të K.Doganor).
Dega e Doganës Tiranë ka nxjerrë detyrimet doganore për këtë shoqëri si dhe
detyrimet e importit në tërësi ( detyrime doganore plus taksa të tjera që kanë efekt të njëjtë
me detyrimet doganore që duhen paguar në importin e mallrave, neni 8/10 të K.Doganor).
Detyrimet pasi janë kontabilizuar i janë njoftuar Shoqërisë PMA e cila ka shlyer detyrimet e
importit dhe mbas pagesës së plotë të detyrimit është bërë çlirimi i mallit për Shoqërin PMA.
Pavarësisht shlyerjes së detyrimeve të importit, Shoqëria PMA nuk ka qënë dakort me
vlerat doganore të përcaktuara nga autoriteti doganor për mallrat e importuara prej saj, vlera
mbi të cilat më pas janë zbatuar tarifat doganore dhe mbi këto janë caktuar dhe detyrimet
doganore.
Pala paditëse ka ndjekur fillimisht rrugën e ankimit administrativ duke i’u drejtuar
Drejtorisë Përgjithshme të Doganave, duke pretenduar se vlerat doganore të përllogaritura
dhe të deklaruara nga ajo dhe se Dega e Doganës Tiranë nuk ka shpjeguar se e kishte
përcaktuar vlerën doganore nga ana e saj dhe të dilte me vendim në mënyrë që të
kundërshtohej nga kjo.
Pala paditëse, mbasi nuk ka marrë ndonjë përgjigje nga Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave, më datë 25.02.2010 i është drejtuar me kërkesëpadi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë duke kërkuar pavlefshmërinë absolute të akteve administrative, rivlerësimeve
doganore të paraqitura nga paditësi me deklaratat R 763, datë 12.01.2009 dhe R 770, datë
12.01.2009 dhe rregullimin e pasojave duke e detyruar palën e paditur të kthejë shumën 6 271
286 lekë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në përfundimin e shqyrtimit gjyqësor të çështjes,
ka disponuar në rrëzimin e padisë.
Kjo gjykatë, në thelb, arsyeton se kërkimi i padisë për pavlefshmërinë e rivlerësimeve
doganore, drafteve doganore, nuk është i bazuar në ligj. Rivlerësimi doganor i kryer në
formën e “draftit doganor” nuk është akt administrativ, i cili duhet të aplikohej në zbatim të
neneve 34-36 të Kodit Doganor dhe nenit 81.2 të vendimit nr.205 datë 13.03.1999 të Këshillit
të Ministrave “Për dispozitat zbatuese të Kodit Doganor”. Ky rivlerësim doganor i kryer nga
pala e paditur Dega e Doganës Tiranë nuk përmban elementët e një akti administrativ si
deklarim ose shfaqje e një vullneti pushteti nga organi që ushtron veprimtari administrative
me qëllimin e krijimit, ndryshimit ose shuarjes së pasojave të caktuara juridike, e cila
zbatohet me vullnetin e lirë të subjekteve të cilëve u drejtohet ose me anë të forcës
shtrënguese të shtetit. Ky akt administrativ duhet të jetë i qartë, i kuptueshëm dhe i
zbatueshëm, i cili, si rregull, paraqitet në formë shkresore me të gjithë elementët e
domosdoshëm që lidhen me hyrjen në fuqi, vlefshmërinë, arsyetimin ligjor etj.Dhe se
rikuperimi (rikthimi, rimbursimi) i një detyrimi doganor të paguar është i mundur vetëm në
kushtet e parashikuara nga ligji (neni 249 e vijues të K.Doganor) dhe nuk mund të
interpretohet si zgjidhje pasojash për shkak të konstatimit të pavlefshmërisë absolute të një
akti administrativ etj.
855
Por rivlerësimet doganore objekt gjykimi të bëra nga pala e paditur Dega e Doganës
Tiranë nuk i përmbajnë këto karakteristika dhe elementë të një akti administrativ.
Po kështu, Kodi i Procedurave Administrative parashikon se që të jemi para një akti
administrativ të vlefshëm duhet që ky akt të jetë miratuar sipas një forme dhe procedure të
caktuar dhe në respektim të parimeve të procedimit administrativ. Ndërkohë që, në rastin e
rivlerësimeve doganore, Kodi Doganor nuk ka parashikuar asnjë rregull të tillë duke e
vlerësuar atë jo si një akt administrativ por si një veprim të administratës me karakter
material të bazuar në Kodin Doganor. Akti administrativ do të ishte vendimi përfundimtar që
parashikohet nga pika 81.2 e vendimit nr.205 datë 13.03.1999 të Këshillit të Ministrave, ndaj
të cilit subjektit doganor i lind e drejta e ankimit pranë të paditurës Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave.
Rivlerësimi doganor është kryer nga pala e paditur Dega e Doganës Tiranë sipas
njërës prej metodave të parashikuara nga nenet 34-36 të Kodit Doganor për të përcaktuar
çmimin real të blerjes së artikullit të deklaruar nga subjekti doganor. Procedura e plotë dhe
specifike se si realizohet rivlerësimi tregohet në pikën 82.1 të vendimit nr.205 datë
13.03.1999 të Këshillit të Ministrave.
Gjatë gjykimit rezultoi se nuk ka asnjë vendim përfundimtar të nxjerrë nga pala e
paditur Dega e Doganës Tiranë i cili të detyrojë paditësin Philip Morris Albania (PMA) shpk
të paguajë një vlerë doganore më të lartë për efekt të zbatimit të neneve 34-36 të Kodit
Doganor, ndaj të cilit paditësi do të kishte të drejtën e ankimit sipas pikës 81.2 të vendimit
nr.205 datë 13.03.1999 të Këshillit të Ministrave. Mungesa e vendimit përfundimtar, i cili
është i detyrueshëm për tu lëshuar nga organi kompetent sjell si pasojë mungesën e një akti
administrativ dhe rrjedhimisht edhe ankim të paditësit ndaj atij akti. Pra drafti doganor nuk
përmban ato elementë që duhet të përmbajë një akt administrativ. Organi doganor zbaton
procedurën dhe shpreh qëndrimin e saj me akt administrativ kundrejt kërkesës me shkrim që
paditësi bën në çastin e deklaratës doganore. Paditësi nuk e ka bërë një kërkesë të tillë.
Mbi këtë arsyetim, gjykata e shkallës së parë konkludon se nuk mund të pretendohet
që pala e paditur nuk ka respektuar parimet proceduriale të pretenduara nga pala paditëse të
parashikuara nga legjislacioni doganor dhe Kodi i Procedurave Administrative.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka paraqitur ankim në
Gjykatën e Apelit Tiranë pala paditëse Philip Morris Albania (PMA) shpk.
gjykatës së shkallës së parë duhet të mbetet në fuqi për arsye se është i bazuar në prova dhe
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, pala paditëse Philip Morris Albania
(PMA) shpk ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë duke pretenduar zbatimin e gabuar të
ligjit material dhe procedurial nga gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit, sikurse
parashtrohen në mënyrë të përmbledhur në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ndërmjet të tjerave, në rekurs, lidhur me ligjin e zbatueshëm dhe zbatimin e gabuar të
tij, parashtrohet se vendimet e dhëna nga të dy gjykatat janë rrjedhojë e moskuptimit të drejtë
të natyrës administrative të mosmarrëveshjes, të aktit administrativ dhe e zbatimit të gabuar të
dispozitave të legjislacionit doganor. Pala e paditur Dega e Doganës Tiranë nuk ka zbatuar
procedurat që legjislacioni doganor urdhëron që të ndiqen në rastin e rivlerësimit doganor
sipas neneve 34-36 të Kodit Doganor dhe akteve nënligjore të nxjerra në bazë e për zbatim të
tij. Paditësit, si subjekti doganor, nuk i është krijuar asnjë mundësi dhe hapsirë as për tu
informuar mbi arsyet dhe burimet e rivlerësimit, e cila është një procedure hetimore
administrative, si edhe as për t’u dëgjuar, për të parashtruar argumentet e saj, për të paraqitur
dokumente shtesë për të vërtetuar se çmimi i deklaruar është real dhe i pranueshëm.
856
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet e ngritura në rekurs nga
pala paditëse Philip Morris Albania (PMA) shpk lidhur me zbatimin e gabuar të ligjit nga
gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit, janë të mbështetura në ligj.
Në nenin 116 të Kodit të Procedurave Administrative parashikohet se:

“Aktet administrative do të quhen absolutisht të pavlefshme, në kuptimin e këtij Kodi,
në rastet e mëposhtme:
b) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të kompetencave të
tij ligjore;
c) kur akti është nxjerrë në kundërshtim me formën dhe procedurën e kërkuar nga
ligji.”.
Në nenin 34 të Kodit Doganor parashikohet se :

“Neni 34
1. Vlera doganore e mallrave të importuara është vlera e transaktuar, që është çmimi
realisht i paguar ose që duhet paguar për mallrat e shitura për eksport drejt territorit
doganor të Republikës së Shqipërisë……….., duke marrë në konsideratë edhe rregullimet që
mund t'i bëhen në përputhje me nenet 37 dhe 38, me kusht që: ……….
2 a) Për të përcaktuar nëse vlera e transaktuar është e pranueshme për qëllimet e
paragrafit 1, fakti që blerësi dhe shitësi janë të lidhur nuk përfaqëson në vetvete një arsye të
mjaftueshme për ta konsideruar vlerën e transaktuar të papranueshme. Nëse është e
nevojshme, shqyrtohen rrethanat e shitjes dhe pranohet vlera e transaktuar, me kusht që
lidhja të mos ketë ndikuar në çmim. Nëse, në bazë të informacionit të dhënë nga deklaruesi
ose të marrë nga burime të tjera, autoritetet doganore kanë arsye të mendojnë që kjo lidhje
ka ndikuar në çmim, ata i komunikojnë arsyet deklaruesit, të cilit i jepet një mundësi e
arsyeshme për t'u përgjigjur. Me kërkesë të deklaruesit, arsyet njoftohen me shkrim….
Në nenin 81.2 të vendimit nr.205 datë 13.03.1999 të Këshillit të Ministrave “Për
dispozitat zbatuese të Kodit Doganor” parashikohet se :
“Kur autoritetet doganore kanë dyshimet e përmendura në paragrafin 1, ata mund të
kërkojnë informacion shtesë në përputhje me paragrafin 3. Nëse përsëri ka dyshime,
autoritetet doganore, përpara se të marrin një vendim përfundimtar, duhet të lajmërojnë
personin e interesuar me shkrim nëqoftëse ai e kërkon një gjë të tillë për arsyet që çojnë në
dyshime dhe t’i japin atij mundësinë reale për t’u përgjigjur. Vendimi përfundimtar dhe
arsyet për marrjen e një vendimi të tillë i komunikohet me shkrim personit në fjalë. Kundër
këtij vendimi, të interesuarit i lind e drejta e ankimimit në Drejtorinë e Përgjithshme të
Doganave brenda 10 ditëve nga data e njoftimit. Drejtori i Përgjithshëm i Doganave është i
detyruar që brenda 5 ditëve t’i kthejë përgjigje ankuesit”.
Nisur nga përmbajtja dhe interpretimi që vjen nga dispozitat e sipërcituara, Kolegji
Administrativ vlerëson se, në rastin e mallrave të shitura për eksport drejt territorit doganor të
Republikës së Shqipërisë nga persona të lidhur (shitësi dhe blerësi), nëse e gjykon të
nevojshme, autoriteti doganor shqyrton rrethanat konkrete të shitjes dhe pranon vlerën e
transaktuar, me kusht që lidhja të mos ketë ndikuar në çmim.
Nëse, në bazë të informacionit të dhënë nga deklaruesi ose të marrë nga burime të
tjera, autoritetet doganore kanë arsye të mendojnë që kjo lidhje ka ndikuar në çmim, ata i
komunikojnë arsyet përkatëse të këtij dyshimi deklaruesit.
Fillimisht, ky komunikim së bashku me arsyet përkatëse nuk është e domosdoshme
që të bëhet me shkrim. Por, nëse e kërkon deklaruesi, arsyet e komunikimit i parashtrohen
deklaruesit me shkrim.
857
Gjithsesi, për zbatimin e drejtë të rregullave normative të sipërcituara, në praktikën
doganore duhet të veprojë mekanizmi, nëpërmjet të cilit, së paku, të vërtetohet apo
verifikohet nëse ky komunikim, në formën e bisedimit apo me shkrim, ka ndodhur ose jo
ndërmjet autoritetit doganor dhe subjektit deklarues. Kjo kërkohet dhe duhet të ekzistojë
pikërsisht, për ti dhënë subjektit deklarues “mundësinë reale” për tu përgjigjur sikurse
shprehet dispozita ligjore e sipërcituar.
Vetëm pas këtij komunikimi të rregullt, deklaruesit i jepet një mundësi reale dhe e
arsyeshme për t'u përgjigjur. Nëpërmjet këtij komunikimi autoriteti doganor mund t’i kërkojë
deklaruesit informacion shtesë apo një përgjigje mbi dyshimin e ngritur, si dhe i paraqet edhe
një “vendim” “paraprak” apo siç quhet në praktikën e përditshme doganore një “draft
doganor”, i cili, nëpërmjet rivlerësimit doganor të njëanshëm nga autoriteti doganor, përmban
vlerën doganore që sipas këtij autoriteti duhet që të paguajë deklaaruesi.
Pas marrjes së përgjigjes nga deklaruesi, nëse ka një të tillë, atëhere autoriteti doganor
vlerëson përfundimisht, nëse ka vend për të pranuar vlerësimin doganor sipas qëndrimit
fillestar të deklaruesit apo duhet të vendoset rivlerësim doganor në një shumë tjetër që e
çmon autoriteti doganor. Pikërisht, ky akt i fundit, do të përmbënte atë që legjislacioni i
sipërcituar e emërton “vendim përfundimtar”. Pikërisht, ndaj këtij akti të fundit, deklaruesi ka
të drejtën e ankimit administrativ në Drejtorinë e Përgjitshme të Doganave.
Por, nisur nga parashikimet e dispozitave të sipërcituara, duke pasur parasysh se kemi
një “vendim përfundimtar” për tu dhënë, interpretimi logjik juridik të sjell në përfundimin se
ka dhe duhet të ketë edhe një vendimmarrje, një “vendim” “paraprak”, i cili i komunikohet
deklaruesit së bashku me arsyet e dyshimit e që sjellin në këtë qëndrim paraprak të
njëanshëm të autoritetit doganor. Subjektit deklarues nuk i komunikohen vetëm arsyet e
dyshimit por edhe pasojat financiare dhe detyruese për subjektin që vijnë nga ekzistenca e
rrethanave të ndryshme të dyshuara përkundrejt atyre të deklaruara.
Në fund të fundit, lind pyetja se kush do të ishte vendimi “përfundimtar” në kushtet
kur deklaruesi nuk do të jepte përgjigje ndaj komunikimit të rregullt të dyshimit të bërë nga
autoriteti doganor? Në këtë rast, përgjigja e pyetjes do të ishte se ky akt është vetë “vendimi”
paraprak i autoritetit doganor që përmbante rivlerësimin doganor përkatës mbi bazën e
dyshimit të lindur në rastin konkret.
Dispozitat e sipërcituara nuk shprehen për formën dhe elementët që duhet të përmbajë
kjo lloj vendimmarrje, qoftë paraprake apo përfundimtare. Pavarësisht nga forma, gjithësesi,
jemi përpara shfaqjes së vullnetit të qartë administrativ dhe që sjell pasoja juridike immediate
ndaj subjektit doganor të cilit i drejtohet. Në fund të fundit subjekti doganor ka detyrimin e
pashmangshëm të shlyejë vlerën doganore që tregohet në vendimin paraprak (draftin
doganor) apo në vendimin përfundimtar, pavarësisht nëse do të ushtrojë ose jo ankim
administrativ, do të ngrejë ose jo padi në gjykatë.
Në këtë kuptim, e shprehur në formën e një modulari rivlerësimi doganor apo në një
formë tjetër, rivlerësimi doganor është akt i qartë vullneti administrativ, është një
vendimmarrje administrative me pasoja juridike ndaj subjektit të cilit i drejtohet.
Rrjedhimisht ai mund të kundërshtohet në rrugë administrative dhe gjyqësore, sipas
procedurave që parashikon ligji.
Nisur nga sa parashtrohet mësipër, Kolegji Adminstrativ vlerëson se është vendi për
të evidentuar se, procedura e rivlerësimit doganor sipas dispozitave ligjore e nënligjore të
sipërcituara, përmban tiparet e mjaftueshme të një procedimi hetimor administrativ. Si i tillë,
ky procedim hetimor, duhet t’i përmbahet parimeve dhe standarteve të një procesi të rregullt
ligjor. Për të qenë procedim i rregullt, aq më tepër kur ndërhyhet në lirinë e qarkullimit dhe
tregtimit të mallrave, sikurse e parashikojnë qartësisht dhe jo rastësisht dispozitat e
sipërcituara, veprimet dhe vendimet e autoritetit doganor duhet të respektojnë të drejtën e
858
deklaruesit për t’u informuar, për t’u dëgjuar dhe për të ankimuar veprimet hetimore dhe
vendimet administrative që ndërmerren nga autoriteti doganor.
Nëse nuk respektohen hapat dhe veprimet që legjislacioni doganor i parashikon lidhur
me rivlerësimin doganor sipas neneve 34 pika 1 dhe pika 2/a të Kodit Doganor apo nga pika
81.2 e vendimit nr.205 datë 13.03.1999 të Këshillit të Ministrave, atëhere cënohet në thelb
rregullësia e kësaj veprimtarie administrative, duke qenë se cënohet procedura që duhej
ndjekur deri në shfaqjen e vullnetit administrativ dhe të akteve të nxjera prej autoritetit
doganor. Në kuptim të shkronjës “c” të nenit 116 të Kodit të Procedurave Administrative, në
raste të tilla, vjen përfundimi se kemi të bëjmë me pavlefshmëri absolute të vetë
vendimmarrjes që finalizon procesin administrativ, pikërisht për shkak se ai është “ në
kundërshtim me formën dhe procedurën e kërkuar nga ligji.”.
Kolegji Administrativ, duke u kthyer në rrethanat e faktit dhe provat ashtu si i kanë
çmuar dhe pranuar vetë gjykatat e faktit, konstaton se pala e paditur Dega e Doganës Tiranë
ka vepruar në kundërshtim thelbësor me procedurën që përcaktohet qartësisht nga ligji për
kryerjen e veprimtarisë hetimore administrative dhe për dhënien e vendimit, aktit, për
Nuk ka asnjë akt dhe shenjë që e provon dhe asnjë pretendim në gjykim edhe nga vetë
pala e paditur Dega e Doganës Tiranë se ajo ia ka komunikuar palës paditëse Philip Morris
Albania (PMA) shpk “dyshimet” e saj lidhur me vlerën e transaktuar të mallit. Po kështu edhe
lidhur me faktin nëse pas këtij komunikimi i është dhënë mundësia palës paditëse të shprehet
nëse arsyet e dyshimit i kërkon që t’i paraqiten me shkrim, përfshirë edhe projektin e
rivlerësimit doganor të njëanshëm të autoritetit doganor.
Në mungesë të këtij komunikimi, pra në kundërshtim me procedurën e parashikuar
shprehimisht dhe imperativisht nga ligji, pala paditëse Philip Morris Albania (PMA) shpk nuk
kishte asnjë mundësi dhe hapësirë për të ushtruar të drejtat e saj kushtetuese dhe ligjore për
t’u informuar, për t’u dëgjuar dhe për t’u përgjigjur përpara palës së paditur Dega e Doganës
Tiranë.
Në mungesë të këtij komunikimi dhe mundësie reale për tu përgjigjur, pra në
kundërshtim me procedurën e parashikuar shprehimisht dhe imperativisht nga ligji, për palën
paditëse Philip Morris Albania (PMA) shpk, “projekti” i rivlerësimit doganor (apo “drafti
doganor”) i përpiluar njëanshmërisht nga pala e paditur Dega e Doganës Tiranë i ka sjellë të
gjitha pasojat juridike të shfaqjes së vullnetit administrativ, të një akti administrative. Kjo
përderisa, palës paditëse Philip Morris Albania (PMA) shpk nuk i mbetej gjë tjetër veçse që të
shlyente detyrimin e treguar sipas atij rivlerësimi doganor.
Së fundi, në kushtet e mungesës së këtij komunikimi, pra në kundërshtim me
procedurën e parashikuar shprehimisht dhe imperativisht nga ligji, nuk kishte më vend që
paditësi të kërkonte apo pala e paditur të nxirrte një “vendim përfundimtar” mbi rivlerësimin
doganor. Ky “vendim përfundimtar” do të pritej apo nevojitej vetëm nëse deklaruesi
(paditësi) do të përgjigjej me shkrim ndaj dyshimit të palës së paditur dhe draftit doganor të
saj.
Ky komunikim dhe përgjigje nuk ka ndodhur dhe nuk mund të ndodhte, në kushtet
kur pala e paditur, në kundërshtim me procedurën caktuar me ligj, nuk ka realizuar
komunikimin e dosmodoshëm dhe të detyrueshëm me palën paditëse. Thjesht, pala paditëse
është detyruar të shlyejë menjëherë detyrimin doganor, sikurse u përcaktua në aktin e
rivlerësimit doganor të përpiluar njëanshmërisht nga pala e paditur Dega e Doganës Tiranë
qysh në momentin që ky autoritetet vlerësoj se ka vend për dyshim mbi vlerën e transaktuar.
Në këtë kuptim, nuk ka vend për të biseduar nëse akti, për shkak të të cilit paditësi u detyruar
ligjërisht e pashmangshmërisht që të paguajë vlerën doganore që i caktoj pala e paditur, i
kishte apo jo të gjitha elementët formalë që mund të ketë një akt administrativ. Në çështjen në
gjykim, rezulton qartë se ky akt, i cili gjithësesi është me shkrim dhe ku identifikohet organi
859
që e nxjerr, subjekti të cilit i drejtohet dhe ajo e cila urdhërohet për tu kryer nga ky subjekt, ia
ka arritur qëllimit për të shfaqur vullnetin administrativ të palës së paditur dhe për të sjellë
pasoja juridike për palën e interesuar, e cila ishte e detyruar dhe e shtrënguar prej këtij akti që
të kryente pagesën në atë shume që ai akt përcaktonte.
Prandaj, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konkludon se aktet e rivlerësimit
doganor objekt gjykimi janë absolutisht të pavlefshme për shkak se janë rrjedhojë e shkeljes
thelbësore të procedurës që parashikon shprehimisht ligji për nxjerrjen e tyre. Si gjykata e
shkallës së pare, ashtu edhe gjykata e apelit, mbi provat e çmuara dhe rrethanat e faktit të
vërtetuara prej tyre, e kanë zbatuar gabim ligjin procedurial kur kanë rrëzuar padinë.
Rrjedhimisht, është vendi që vendimet e të dy gjykatave më të ulta të ndryshohen dhe padia
të pranohet sipas objektit të saj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 gërma “ dh “ të ligjit
nr.49, datë 03.05.2012 “ Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.2825, datë 12.04.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe të vendimit nr.1868, datë 12.07.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe pranimin e
padisë.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit të rivlerësimit doganor të palës së
paditur Dega e Doganës Tiranë mbi deklarimin doganor R 763 datë 12.01.2009 të palës
paditëse Philip Morris Albania (PMA) shpk.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit të rivlerësimit doganor të palës së
paditur Dega e Doganës Tiranë mbi deklarimin doganor R 770, datë 12.01.2009 të palës
paditëse Philip Morris Albania (PMA) shpk.
Detyrimin e palës së paditur Dega e Doganës Tiranë t’i kthejë palës paditëse Philip
Morris Albania (PMA) shpk shumën 6 271 286 lekë, për efekt të rregullimit të pasojave të
pavlefshmërisë absolute të akteve.
Tiranë, më 28.01.2016
860
MOSKOMPTENCA CIVILE
861
Nr.00-2016-8 i Vendimit
VENDIM


nr.31003-00020-2016 akti që ju përket palëve:
PADITËS: TEFTA ZAIMI (JAKUPI )

E PADITUR : ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME FIER.
BASHKIA PATOS.
ARDIAN GUSHI.
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurve të njohin pronare shtetasen Tefta Zaimi (Jakupi)
të një sipërfaqe toke prej 4800 m.2 të ndodhur në fshatin Dukas, Patos,
të cilin e ka fituar në bazë të ligjit nr.7501 “ Për tokën “.
Detyrimin e ZVRPP Fier të kryejë regjistrimin e pasurisë së paditëses
dhe të nxjerrë aktin administrativ, Certifikatë pronësie në emër të Tefta Zaimi
e cila e ka fituar të drejtën e pronësisë që nga viti 1995.
Baza Ligjore: Neni 42 i Kushtetutës,
nenet 31, 32, 153, 145,154/a, 156, 331 të Kodit Civil,
Ligji nr.7501 “Për tokën”,
ligji nr.33/2012 “Për regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme”.

Të pranojë kërkesën e përfaqësuesit të palës së paditur, Adrian Gushi.
Të shpallë moskompetencën e saj lëndore për gjykimin e çështjes nr.21246-
05152-62-2012 (2608-226-422) akti, datë 30.10.2012.
Të dërgojë aktet e fashikullit gjyqësor me nr.21246-05152-62-2012 (2608-
226-422) akti, datë 30.10.2012 në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë
Vlorë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr.1452, datë

27.10.2015, bazë të nenit 13 pika 1 të ligjit nr.49, datë 03.05.2012 “ Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative “,
ka ngritur çështjen e mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata çmon se duhet të deklarojë mosmarrëveshjen për kompetencë dhe t’ia dërgojë
çështjen Kolegjit Administrativ të Gjykatës Lartë për faktin se pika 1 e kërkesëpadisë
862
është e natyrës civile dhe nga zgjidhja e kësaj pike të kërkesëpadisë varet dhe zgjidhja
e pikës 2 të saj.
- Lidhur me këtë fakt ka dhe një praktikë gjyqësore të Kolegjit Administrativ të
Gjykatës së Lartë.
- Padia e ngritur nuk është në rrethin e atyre padive kompetente për nga pikëpamja
lëndore, sipas nenit 7 të ligjit nr.49/2012 “ Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative “,

VËREN
Pala paditëse, Tefta Zaimi (Jakupi) në vitin 1995 nëpërmjet Aktit të Marrjes se Tokës
në Pronësi ka përfituar 4800 m.2 tokë bujqësore në fshatin Dukas, Bashkia Patos, në
mbështetje të ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 “ Për tokën”.
Pasi paditësja e ka poseduar pronën për disa vite, është larguar familjarisht si
emigrante ekonomike në shtetin Grek.Pas disa vitesh eshte kthyer përsëri në Shqipëri ka
konstatuar se toka ishte zënë nga i padituri Adrian Kristo Gushi i cili zotëronte nje AMTP të
rreme.
Pas marrjes dijeni të këtij fakti i është drejtuar me kërkesë Bashkisë Patos, për
zgjidhjen e kësaj mosmarrveshje dhe nga ana e saj me shkresën nr.858 prot. datë 27.08.2007
është vënë në dijeni se për të paditurin nuk kishte asnjë dokument pronësie.
Duke qënë në kushtet, që toka që paditësja kishte përfituar me AMTP ishte e zënë nga
nga i padituri, Ardian Gushi, i drejtohet me kërkesëpadi në datë 30.10.2012 Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.62-2014-634 (265), datë 25 ka
vendosur të deklarojë moskompetencën lëndore, duke i’a dërguar këtë çështje Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.Kjo gjykatë, në thelb, ka arsyetuar se kërkimi civil i
paditëses për njohjen pronarë mbi sipërfaqen 4800 m.2 nuk mund të zgjidhet pa u konstatuar
më parë pavlefshmëria absolute e aktit administrativ të marrjes së tokës në pronësi për Ardian
Gushin. Me këtë arsyetim gjykata ka konkluduar se kompetente nga pikëpamja lëndore për
shqyrtimin e kësaj çështje është Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin e dhënë prej saj
nr.1452, datë 27.10.2015, në mbështetje të nenit 13, pika 1 të ligjit nr.49, datë 03.05.2012
mosmarrëveshjeve administrative”, ka ngritur çështjen e mosmarrëveshjes në lidhje me
kompetencën lëndore, shkaqet e të cilave janë të pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi, vlerëson se vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë nr.62-2014-634 (265), datë 25.02.2014, që ka deklaruar
moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes, duke dërguar aktet për vazhdimin e
gjykimit Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë, është rrjedhojë e zbatimit të
gabuar të ligjit dhe për këtë shkak ai duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet në po atë
gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Në përcaktimin e kompetencës lëndore duhet referuar identifikimit të natyrës së
mosmarrëveshjes, nëse është e natyrës civile apo administrative.
Në çështjen në shqyrtim, padia e ngritur nga palët paditëse, Tefta Zaimi ( Jakupi ) ka
2 kërkime të cilat janë të përziera ku një prej tyre është civile (kërkimi i parë) dhe kërkimi
tjetër është i natyrës administrative.
863
Në analizë, sa më sipër, të elementëve thelbësor të kërkesëpadisë, ky Kolegj vlerëson
se në çështjen konkrete ndodhemi para një bashkimi kërkimesh të natyrës civile dhe
administrative e të ndërvarura nga njëri tjetri. Në kërkimin e 4-të dhe të 6-të, kundërshtim i
vendimeve të KKKPronave nr.72, datë 14.02.1995 dhe nr.191, datë 20.05.2008, ndodhemi
përpara një gjykimi ku këto mosmarrëveshje konsiderohen civile dhe gjënë pasqyrim në
Vendimin Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.4, datë 10.12.2013.
Përsa i përket 6 kërkimeve të tjera që lidhen me kundërshtimin e akteve të akteve të
revokimit të procedurave për legalizim, janë të natyrës administrative dhe kjo del nga
përmbajtja e nenit 7 dhe 17/ç të ligjit nr.49/2012“ Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative “.
Kolegji në referim të analizës së sipërme vlerëson se çështja konkrete ka në vehtvehte
mosmarrëveshje të natyrës civile dhe administrative.Kështu që nga ana e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë, në shqyrtimin e çështjes duhet të ket parasysh që të mbështetet në Vendimin
Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.3, datë 28.04.2014, i cili ka bërë
ndryshime në Vendimin Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.4, datë
10.12.2013 dhe ku në pikën 46 ka bërë dhe dallimin për paditë që janë paraqitur në gjykatë
përpara datës 04.11.2013 ku thuhet:
“...Çështjet të cilat në objektin e tyre kanë disa kërkime si të natyrës civile dhe
administrative, kërkime të cilat janë paraqitur përpara datës 04.11.2013, do të vazhdojnë të
gjykohen nga gjykata ku ato janë paraqitur...”.
Në rastin konkret padia është depozituar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë më
datë 09.04.2013, pra përpara datës 04.11.2013 që është data e hyrjes në fuqi të ligjit 49/2012
“ Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative “,
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të ligjit nr.49, datë 03.05.2012
“Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.265 datë 25.02.2014 te Gjykatës se Rrethit Gjyqësore Fier dhe
dërgimin e çështjes pranë kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit me te njëjtin trup gjykues.
Tiranë, më 14.01.2016
864
VENDIM


PADITËS: DREJTORIA RAJONALE E KUFIRIT DHE

MIGRACIONIT SHKODËR
E PADITUR: NUSH DRESHAJ, HAXHI BAJRAKURTAJ,
NDREKË ZYLE, BASHKIM ÇOKAJ,
VJOLLCA ÇOKAJ.
OBJEKTI:
Detyrimi i kthimit të përfitimit pasuror pa të drejtë,
si rezultat i begatimit pa shkak të ligjshëm.
Nush Ndreshaj përfitim pa të drejtë i shumës 25.680 lekë.
Haxhi Bajrakurtaj përfitim pa të drejtë i shumës 152.850 lekë.
Ndrekë Zyle përfitim pa të drejtë i shumës 67.410 lekë.
Bashkim Çokaj e Vjollca Çokaj përfitim pa të drejtë i shumës 145.389 lekë
neni 655 i K.Civil,
nenet 123 dhe 203 të K.Punës,
nenet 60 dhe 88 të ligjit nr.9749 datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit”,
neni 11/b/c dhe 18/3 të ligjit nr.9720 datë 23.04.2007
“Për auditimin e brendshëm në sektorin publik”
VKM nr.183 datë 09.02.2011 “Për kompensim për privacionet
dhe humbjet që i shkaktohen punonjësit të policisë së shtetit,
për shkak të nevojave të punës dhe të shërbimit”,
neni 4 i kontratës indviduale të punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.1168 (51-2014-3324), datë

Moskompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Dërgimin e akteve Gjykatës së Shkallës së Parë Administrative Shkodër.
Gjykata Administrative e Shkallës se Parë Shkodër, ka ngritur çështjen ne lidhje

me mosmarrëveshjen për kompetencën midis Gjykatës Administrative e Shkallës së Parë
Shkodër dhe Gjykatës të Rrethit Gjyqësor Shkodër për gjykimin e çështjes me nr.1450/448
akti datë 01.10.2014.
865
VËREN
Vendimi nr.1168(51-2014-3324), datë 17.09.2014 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër është i bazuar në ligj, prandaj duhet të lihet në fuqi.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër ka arsyetuar në vendimin e saj se,nuk ka
kompetencë lëndore për shqyrtimin e kësaj çështje, pasi për kërkimet objekt gjykimi të
natyrës administrative bazuar në nenit 7 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe
Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve
Administrative”, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit, janë kompetente
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër, bazuar në 13 të Ligjit nr.49/2012
Mosmarrëveshjeve Administrative” ka vendosur:
Të ngrejë çështjen në lidhje me mosmarrëveshjen për kompetencën midis Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Shkodër dhe Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër për
gjykimin e çështjes me nr.1450/448 akti datë 01.10.2014, duke përcaktuar si Gjykatë
kompetente, Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Në arsyetimin e saj Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër, konkludon se
padia e mësipërme, me atë objekt padie, me parashtrimin në arsyetim dhe me kërkimin e saj
që trajton, rezulton se kërkimi nuk ka asnjë lidhje me gjykatën administrative, pasi lënda e
gjykimit përbënë një konflikt të pastër civil, pasi begatimi pa shkak mund të bëhet vetëm në
një gjykim civil.
Referuar nenit 7 dhe 17 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, kjo padi nuk
është në kompetencë lëndore të gjykatës administrative.
Në këto kushte, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vrenë se Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Shkodër në qëndrimin e saj ka interpretuar dhe zbatuar drejtë ligjin, pasi bazuar në
nenin 7/ç të Ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, parashikon se:
- Gjykatat administrative, janë kompetente për mosmarrëveshjet në fushën e
marrëdhënieve të punës, kur punëdhënësi është organ i administratës publike.
Në rastin konkret rezulton se padia ka si objekt të saj kërkimin e kthimit të shumave të
marra nga të paditurit pa të drejtë, përfitimi ky i përfituar në bazë të ligjit për shkak të
marrëdhënies së punës dhe për zbatim të saj, sepse ky fond është dhënë për kompenësimin e
udhëtimit për punonjësit që nuk e kanë vendbanimin pranë punëdhënësit.
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me Vendimin Unifikues nr.3 datë
06.12.2013, ka unifikuar praktikën gjyqësor duke sqaruar dhe qartësuar qëndrimet e
ndryshme të gjykatave, duke sanksionuar se:
“Gjykatat Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me Ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për
administrative”, janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të
së gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për çështjet administrative për të cilat padia,
shkallës së parë, të apelit apo në Gjykatë të Lartë dhe deri në këtë datë shqyrtimi në këto
gjykata nuk ka përfunduar akoma”.
866
Për sa më siper Kolegji Administrative i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi
nr.1168(51-2014-3324), datë 17.09.2014 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, i cili ka
shpallur moskompetencë për gjykimin e kësaj çështje, duke e dërguar në Gjykatën
Administrative të e Shkallës së Parë Shkodër, si Gjykatë kompetente, duhet të lihet ne fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 7-17 të ligjit nr.49, datë
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.1168 (51-2014-3324), datë 17.09.2014 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Tiranë, më 14.01.2016
867
Nr. 00 - 2016 - 29 i Vendimit
VENDIM


PADITËS: BARDHOK NOKAJ

E PADITUR: 1- MARK MOLLA
2- BASHKIA LAÇ
3- KËSHILLI I RREGULLIMIT TË
TERRITORIT PRANË BASHKISË LAÇ
PALË E TERETË: DAVE SHOTA, PRENDE GJOKA DHE
MARTE QYPI
OBJEKTI:
1- Konstatimin e pavlefshmërisë së kontratës së shitjes nr.6531 rep
dhe nr.1051 kol, datë 28.10.2003, për sipërfaqen e tokës prej 1100 m2,
mes palëve Mark Molla dhe Bahkia Laç.
2- Konstatimin e pavlefshmërisë së aktit administrativ Lejes së Ndërtimit
dhënë me vendim të K.RR.T së Bashkisë Laç nr.28 datë 27.02.2003.
3- Konstatimin e pavlefshmërisë së aktit administrativ Lejes së Ndërtimit
dhënë me vendim të K.RR.T së Bashkisë Laç nr.15 datë 17.03.2011.
4- Fshirjen nga regjistri publik me nr.107 datë 14.09.2009 pranë Zyrës Vendore të
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Kurbin të pasurisë nr.2/833 ZK. 2364,e llojit tokë
truall, me sip.1100 m2, në emër të të paditurit Mark Molla.
5- Detyrimin e të paditurit Mark Molla dhe Bashkia Laç të më njohin pronar
mbi sipërfaqen e tokës me sipërfaqe dhe vendndodhje sipas kontratës së shitjes
nr.6531 rep, nr.1051 kol, datë 28.10.2003, mua paditësin Bardhok Nokaj.
6- Sigurimin e objektit të padisë në formën e marrjes së masës provizore
të pezullimit të punimeve ndërtimore nga ana e të paditurit Mark Molla
deri në zgjidhjen e çështjes objekt i këtij gjykimi në themel
Baza Ligjore: Neni 1 i protokollit nr.1 të KEDNJ,
nenet 41, 42 të Kushtetutës së R.Sh,
neni 92 i K.Civil,
nenet 32,153,202,203,206/b,324 të K.Pr.Civile,
neni 115-117 të K.Pr.Administrative,
Ligji 7980 datë 27.07.1995 “Për shitblerjen e trojeve” i ndryshuar,
Ligji 8405 datë 17.09.1998 “Për urbanistikën”, i ndryshuar,
VKM nr.722 datë 19.11.1998
“Për miratimin e rregullores së urbanistikës” i ndryshuar.
868
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin, me vendimin nr.534/372, datë 10.06.2013 ka
vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë së paditësit Bardhok Nokaj.

Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Tiranë, për gjykimin e çështjes me
nr.4554/1883 Regj.Themeltar datë 13.09.2013 dhe dërgimin e akteve gjykatës
kompetente, Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, ka ngritur çështjen ne lidhje me

mosmarrëveshjen për kompetencën midis Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë dhe
Gjykatës së Apelit Tiranë për gjykimin e çështjes, duke përcaktuar si gjykatë kompetente,
Gjykatën e Apelit Tiranë.

VËREN
Vendimi nr.2585, datë 11.06.2014 i Gjykatës së Apelit Tiranë është i pabazuar në ligj,
prandaj duhet të prishet.
Gjykata e Apelit Tiranë ka arsyetuar në vendimin e saj se,bazuar në ligjin nr.49/2012
Mosmarrëveshjeve Administrative”, parashikohet se përcakton rregullat për juridiksionin dhe
kompetencën e gjykatave administrative. Në nenet 4 dhe 7 të këtij ligji konstatohet se
mosmarrëveshja hyn në juridiksionin e gjykatave administrative dhe ligji u ka dhënë
kompetencë për të gjykuar mosmarrëveshjet administrative në rastin konkret dhe në këto
kushte, kjo çështje duhet të dërgohet për gjykim Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
Gjithashtu referuar Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë ku me Vendimin
Unifikues nr.3 datë 16.12.2013,kanë sanksionuar midis të tjerave se:
“Gjykatat Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me Ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”, janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të
cilat sipas nenit 7 të këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht
gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për çështjet
administrative për të cilat padia, ankimi ose rekursi është depozituar përpara datës
04.11.2013, respektivisht në gjykatat e shkallës së parë, të apelit apo në Gjykatë të Lartë
dhe deri në këtë datë shqyrtimi në këto gjykata nuk ka përfunduar akoma”.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, bazuar në nenin 13 pika 4 dhe 5 të Ligjit
Mosmarrëveshjeve Administrative” ka vendosur:
Të ngrejë çështjen në lidhje me mosmarrëveshjen për kompetencën midis Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë dhe Gjykatës së Apelit Tiranë për gjykimin e çështjes, duke
përcaktuar si Gjykatë kompetente, Gjykatën e Apelit Tiranë.
Në arsyetimin e saj Gjykata Administrative e Apelit Tiranë arsyeton se në referim të
nenit 7 të ligjit Ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative” dhe të Vendimit
Unifikues nr.3 datë 28.04.2014 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, për çështjet të
cilat janë me disa kërkime si të natyrës civile dhe administrative, kërkime të cilat janë
869
paraqitur përpara datës 04.11.2013, do të vazhdojnë të gjykohen nga gjykata ku ato janë
paraqitur.
Në këto kushte, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vrenë se Gjykata e Apelit
Tiranë në qëndrimin e saj ka interpretuar dhe zbatuar gabim ligjin, pasi bazuar në nenin 8
pika b të Ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative
dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, parashikon:
- Mosmarrëveshjet, të cilat nuk shqyrtohen në gjykatën administrative janë ato,
shqyrtimi i të cilave, sipas legjislacionit në fuqi, është në kompetencën të një gjykate tjetër.
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me Vendimin Unifikues nr.3 datë
28.04.2014, ka unifikuar praktikën gjyqësor duke sqaruar dhe qartësuar qëndrimet e
ndryshme të gjykatave në lidhje me çështje të cilat janë me disa kërkime si të natyrës civile
dhe administrative, duke sanksionuar se:
Çështjet të cilat në objektin e tyre kanë disa kërkime si të natyrës civile dhe
gjykohen nga gjykata ku ato janë paraqitur.
Për sa më sipër Kolegji Administrative i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi
nr.2585, datë 11.06.2014 i Gjykatës së Apelit Tiranë, i cili ka shpallur moskompetencë për
gjykimin e kësaj çështje, duke e dërguar në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë, si
Gjykatë kompetente, duhet të prishet.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 7-13 të ligjit nr.49, datë
VENDOSI
Prishjen e Vendimit nr.2585, datë 11.06.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin për gjykimin e çështjes po kësaj gjykate, si gjykatë kompetente.
Tiranë, më 14.01.2016
870
Nr. 00-2016-37 Vendimit
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej :

Në datën 14.01.2016, mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen administrative me

nr.31003-2261–2015, që u përket palëve:
PADITËS: ARTAN DANAJ

ARSHI DANAJ
TË PADITUR: 1. MINISTRIA E EKONOMISË, TREGTISË
DHE ENERGJETIKËS.
2. ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TE PALUAJTSHME VLORË.
PERSONI TRETË: ZYRA QENDRORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME TIRANË.
AVOKATURA E SHTETIT.
OBJEKTI:
Kundërshtim i urdhrit nr.85, datë 29.07.2011, i ZVRPP Vlorë.
Kundërshtim i urdhrit nr.660, datë 02.09.2011, i ZQRPP.
Detyrimin e të paditurit të njoh pronar paditësin me parashkrim fitues.
Regjistrimin e pasurisë banese dhe truall.
Baza Ligjore: Neni 168, i K.Civil, neni 31, 32, 324 i K.Pr.Civil, Ligji nr.7843, datë
13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor, me vendimin nr.1081, datë 10.04.2012, ka vendosur:

Pranimin pjesërisht të padisë.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.520/60-2014-725, datë 27.03.2014, ka

vendosur:
“Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Vlorë, për gjykimin e çështjes civile
me nr.1942
Regjistri, me datë 18.07.2012 regjistrimi.
Dërgimin e akteve të kësaj çështje civile për kompetencë Gjykatës
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin e datës 14.10.2015, ka vendosur:

- l. T’i parashtroje Gjykatës se Larte qëndrimin e saj ne mosmarrëveshje me
Gjykatën e Apelit Vlore, lidhur me përcaktimin e kompetencës lëndore për
shqyrtimin e kësaj çështje.
- 2. Ky vendim t’i njoftohet Gjykatës se Apelit Vlore.
871
VËREN
1. Në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë, është shqyrtuar çështja gjyqësore me palë
ndërgjyqëse dhe me objekt si më lart me këto rrethana të çështjes:
Paditësi Arshi Danaj, ka ne posedim nje pasuri prej 1750 m2, te ndodhur ne fshatin
Resulaj, te Bashkise Selenice, me kufitare: V-Zyber Danaj, J-Xhevat Danaj, L-Arben Danaj
dhe P-Asime Zykaj.
Rezulton se paditësi Arshi Danaj i është drejtuar Gjykatës se Rrethit Vlore, me
kërkese me objekt vërtetim i faktit juridik te pronësisë.
Gjykata e Rrethit Vlore, me vendimin nr.439, date 18.02.1994, ka vendosur: “Te
vërtetoje faktin juridik se Arshi Danaj është pronar i nje truallit te ndodhur ne Resulaj te
Selenices, me sipërfaqe 1750 m2, qe kufizohet nga Veriu me Zyber Danaj, nga Lindja me
Arben Danaj, nga Perëndimi me Asime Zykaj dhe nga Jugu me Xhevat Danaj”.
Kjo pasuri është regjistruar ne regjistrat hipotekore, sipas vërtetimit te datës
15.03.1994.
Djali i Arshi Danaj, paditësi tjeter Artan Danaj, ka paraqitur kërkese përpara
autoriteteve përkatëse dhe është pajisur me leje ndërtimi me nr.2, date 03.12.2004, te KRRT
Bashkia Selenice.
Gjithashtu, është pajisur me leje për miratim destinacionit te sheshit te ndërtimit dhe
kondicioneve urbane me nr.l, date 04.06.204.
Paditësi Artan Danaj, ka ndërtuar një objekt 2 katesh me sipërfaqe sheshi ndërtimi
400 m2 dhe sipërfaqe ndërtimi 222,3 m2.
Për ketë ndërtim është disponuar dhe me akt kolaudimi ne date 24.07.2005 dhe me akt
shfrytëzimi.
Paditësit i janë drejtuar ZVRPP Vlore, me qellim regjistrimin e sipërfaqes prej 1750
m2 dhe te godinës se ndërtuar nga ana e Artan Danaj.
Me urdhrin nr.85, te datës 29.07.2011, ZVRPP Vlore, i ka kthyer përgjigje kërkesës
se paditësve Danaj, lidhur me regjistrimin e ndërtesës duke e sqaruar se: «Origjina e pasurisë
është vërtetimi fakti juridik, pra vendim gjykate me pale Bashkine Selenice Vlore dhe e
pashoqëruar me skice.
Ne baze te vendimit te mësipërm, gjykata ka vendosur te vërtetoje faktin juridik, se
Arshi Danaj është pronar i një sipërfaqe trualli...
Ju bëjmë me dije se ne baze te dispozitave te Kodit Civil neni 193, pika h, përcaktohet
se vendimet e faktit juridik nuk përbejnë titull pronësie... ”.
ZVRPP Vlore, ka vendosur refuzimin e kërkesës për regjistrim për leje te ndërtimit te
ndodhur ne fshatin Selenice, zone e pamenaxhuar.
ZQRPP me urdhrin nr.660, date 02.09.2011, pas ankesës se Artan Danaj ka vendosur:
Refuzimin e kërkesës se Z.Artan Danaj për regjistrim te lejes se ndërtimit 03.12.2004
e subjektit Bashkia Selenice.
Gjate arsyetimit Kryerregjistruesi argumenton se:
Ne baze te rregullores nr.184, date 08.04.1999, kreu IV pika 12 ku citohet se
regjistrimi i pasurive te paluajtshme te fituara ne baze te ligjeve te urbanistikes, ne vitet 1998
e ne vazhdim behet ne baze te dokumentacionit: a) Kontrate e shitjes se truallit midis
Këshillit te Rrethit/Bashkise dhe Blerësit, b) Leja për sheshin e ndërtimit e dhënë nga organi
kompetent, c)Leja e ndërtimit miratuar nga KRRT, d) Akti i kolaudimit te objektit, e ) Leja e
shfrytëzimit ose e banimit te objektit, j) Plan - vendosja miratuar nga KRRT, g) Dokumente
te tjera qe përcaktojnë dhe individualizojnë objektin e ndërtuar.. Ne mungese te aktit ligjor, i
872
cili do te beje te mundur krijimin e marrëdhënies me truallin e objektit te ndërtuar ne baze te
lejes se ndërtimit date 03.12.2004 e KRRT Bashkia Selenice, ZVRPP Vlore nuk mund te
vijoje me regjistrimin e kësaj leje ndërtimi”.
Ne këto kushte, paditësit i janë drejtuar Gjykate se Rrethit Gjyqësor Vlore, duke
kërkuar njohjen pronar mbi sipërfaqen prej 1750 m2 dhe regjistrimin e saj dhe te godinës se
ndërtuar me leje ndërtimi ne regjistrat e ZVRPP Vlore duke shfuqizuar urdhrat e ZVRPP
Vlore dhe ZQRPP Vlore.
Përpara Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Vlore janë paraqitur për gjykim pretendimet e
paditësve Artan Danaj dhe Arshi Danaj, për cenimin e te drejtës se tij te pronësisë dhe
pajisjen me certifikate pronësie nga Zyra Vendore e Regjistrimit te Pasurive te Paluajtshme
Vlore, e cila konsiston ne refuzimin e palës se paditur ne pajisjen me certifikate pronësie,
duke pretenduar se ne baze te dispozitave te Kodit Civil neni 193, pika h përcaktohet se
vendimet e faktit juridik nuk përbejnë titull pronësie.
Paditësi ka parashtruar se ka në pronësi një toke truall me sipërfaqe 1750 m2, e cila
rezulton te jete e regjistruar ne regjistrin hipotekor te transkriptimeve qe ndodhet ne ZVRPP
Vlore.
Arshi Danaj, ka paraqitur një kërkese për njohje pronësie para Gjykatës se Rrethit
Vlorë.
Me vendimin e Gjykatës se Rrethit Vlore me nr.459, date 18.02.1994, kjo e fundit i ka
njohur te drejtën e pronësisë zyrtarisht paditësit Arshi Danaj për një toke truall prej 1750 m2,
ne Resulaj Selenice, me kufij respektivisht V. Zyber Danaj, J. Xhevat Danaj, L.Arben Danaj
dhe P. Asime Zykaj.
Paditësi Artan Danaj ka aplikuar për regjistrim te pronës se siperpershkruar pranë
ZRPP Vlore me nr.aplikimi 222, dt.08.11.2010.
Me urdhrin e dt.29.07.2011, me nr.4513 prot, paditësit i është refuzuar kërkesa për
regjistrim duke nxjerre si argument juridik: ju bëjmë me dije se ne baze te dispozitave te
Kodit Civil, neni 193, pika h, përcaktohet se vendimet e faktit juridik nuk përbejnë titull
pronësie.
Pas kërkesës ankimore te kërkuesit drejtuar Zyrës Qendrore te Regjistrimit të Pasurive
të Paluajtshme Tiranë e datës 05.08.2011, po kjo zyre i është përgjigjur negativisht me urdhër
nr.660, dt.02.09.2011.
Pasi ka dorëzuar te gjithë dokumentacionin ligjor dhe teknik për regjistrim te sheshit
prej 400 m2 dhe pajisjen me certifikate pronësie për sip. 400 m2 dhe banesën e tij prej 222,3
m2, e paditura ZVRPP Vlore dhe me pas edhe Zyra Qendrore e ZRPP e kane refuzuar siç
citohen ne urdhër refuzimet përkatëse.
II. Vendimet dhe arsyetimi i gjykatave në mosmarrëveshje:
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor, me vendimin nr.1081, datë 10.04.2012, ka vendosur:

- Pranimin pjesërisht te padisë.
3. Gjykata e Apelit Vlore, me vendimin nr.520/60-2014-725, datë 27.03.2014, ka
vendosur:
- “Moskompetencën e Gjykatës se Apelit Vlore, për gjykimin e çështjes civile me
nr.1942 Regjistri, me date 18.07.2012 regjistrimi.
- Dërgimin e akteve te kësaj çështje civile për kompetence Gjykatës Administrative
te Apelit.
Me arsyetimin:
Sipas kësaj gjykate, kërkimi sipas objektit te padisë përmban te bashkuar një kërkim
te natyrës civile, qe është ai i njohjes pronar me parashkrim fitues dhe një mosmarrëveshje
administrative, pasi kundërshtohen ne rruge gjyqësore urdhrat për refuzimin e regjistrimit te
873
pasurisë ndërtese te ndërtuar me leje te rregullt ndërtimi e ne këto kushte, referuar vendimit
Unifikues nr.4, dt 10.12.2013, te Kolegjeve te Bashkuara te Gjykatës se Larte Tirane, kjo
çështje nuk është ne kompetence lëndore te Gjykatës se Apelit Vlore. Gjykata e Apelit Vlore
arsyeton se:
Natyra e objektit te padisë ne rastin konkret është e ndërthurur si me kërkimin civil
ashtu dhe me atë administrativ.
Secili prej këtyre kërkimeve mund te qëndroje i veçuar nga tjetri pasi kërkimi civil i
referohet Ministrisë se Ekonomisë, ndërsa kërkimi administrativ i referohet anulimeve te
veprimeve refuzuese te zyrës se regjistrimit për pasurinë ndërtese, kërkim ky i cili nuk është
pasoje e shqyrtimit te padisë civile por qe rrjedh nga akti administrativ leje ndërtimi.
Pra ne rastin konkret, kemi te bëjmë me një bashkim te objektit civil me atë
administrativ, te cilat nuk mund te veçohen nga njeri-tjetri ne kushtet kur çeshtja ndodhet për
gjykim ne gjykatën e apelit.
Sipas vendimit Unifikues nr.4, dt.10.12.2013, gjykata e larte ne rastet e padive me
disa objekte te natyrës civile dhe administrative, vetem ne një rast ka theksuar prevalencen e
gjykimit civil mbi atë me natyre administrative, për efekt te kompetencës se gjykatës qe është:
Kur nga objekti dhe shkaku ligjor i padisë mosmarrëveshja objekt gjykimi rezulton te jete e
natyrës civile dhe si rezultat i zgjidhjes se pasojave te çështjes me natyre civile mund te
urdhërohet kryerja e disa veprimeve administrative, si p.sh. urdhërimi i Z.V.R.P.P.-se për
kryer fshirjen apo regjistrimin e një prone te caktuar atëherë shqyrtimi i këtyre çështjeve do
te jete ne kompetence te gjykatës qe shqyrton mosmarrëveshjet civile.
Duke iu referuar objektit dhe shkakut ligjor te padisë del se mosmarrëveshja ne
mënyrën e prezantuar nga paditësi ka natyre te ndërthur si civile dhe administrative, pasi
ngrihen kërkime te pavarura nga njëra-tjetra.
Kryerja e veprimeve për regjistrimin e pasurisë ndërtese nuk kërkohet si pasoje e
zgjidhjes se një konflikti me natyre civile, por si një kërkim i pavarur i cili i drejtohet kundër
organit publik dhe qe rrjedh nga leja e ndërtimit.
Mbi ketë baze, gjykata e apelit çmon se përderisa paditësi ka iniciuar ne një gjykim te
përbashkët një mosmarrëveshje administrative dhe civile, te cilat nuk janë te ndërvarura nga
njëra-tjetra, ne kushtet kur ato nuk mund te veçohen, kompetente për gjykimin është gjykata
administrative.
4. Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin e datës 14.10.2015, ka vendosur:
- l. T’i parashtroje Gjykatës se Larte qëndrimin e saj ne mosmarrëveshje me
Gjykatën e Apelit Vlore, lidhur me përcaktimin e kompetencës lëndore për
- 2. Ky vendim t’i njoftohet Gjykatës se Apelit Vlore.
Me arsyetimin:
Kolegji i Gjykatës Administrative te Apelit, caktuar për shqyrtimin e kësaj çështje,
kryesisht vlerëson jo të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Apelit
Vlore se objekti i padisë që është në shqyrtim është i natyrës administrative.
Ne te kundërt, sa ka vlerësuar Gjykata e Apelit Vlore, Kolegji Administrativ i Apelit,
çmon se nisur nga shkaku ligjor i padisë, dhe kërkimet objekt padie mosmarrëveshja ka për
objekt shqyrtimin e një konflikti civil lindur për shkak te ndërtimit te kryer nga paditësi ne
pronën e tij, nëpërmjet paraqitjes se padisë ne mbrojtje te se drejtës se pronësisë, te drejtën e
regjistrimit te saj dhe gëzimit përkundrejt cenimit, kryer ato qofte edhe mbi bazën e një akti
qe nuk lejon lëshimin e certifikatës se pronësisë se truallit dhe regjistrimin e ndërtimit mbi te,
lëshuar nga organi administrativ kompetent.
Ligjshmëria e shkakut te ngritjes se kërkimeve për detyrimin e të paditurit të njoh
pronar paditësin me parashkrim fitues dhe regjistrimin e pasurisë banese dhe truall përben
874
analizën e vendimit te gjykatës, kjo referuar pikërisht argumenteve prapësuese te palëve ne
gjykim dhe provave te administruara, përfshi dhe detyrat e caktuara eksperteve.
Paditësi shprehet edhe ne parashtrimet e tij se “E drejta e pronësisë dhe pajisja me
certifikate
Pronësie siç është e drejta e garantuar nga Kushtetuta e Shqipërisë si edhe nga
norma te tjera kombëtare dhe ndërkombëtare.
Kështu qe te dy urdhrat e ZVRPP Vlore dhe te Zyrës Qendrore të ZRPP, janë të
pavlefshme për shkak te zbatimit te keq te ligjit material për dy arsye: a) për shkak te
parashkrimit fitues neni 168, i Kodit Civil dhe b) ekzistencës se një regjistrimi ligjor me
vendim gjyqësor te formës se prere te dt.18.02.1943 dhe c) ka një vërtetim hipotekor përpara
datës I Nentor 1994 e konkretisht te datës 15.03.1994.”
Shkaku dhe objekti i padisë janë të lidhura pazgjidhshmërisht me kërkimin e paditësit
për te drejtën e pronësisë, pajisjen me certifikate pronësie dhe njohjen e te drejtës se tij te
pronësisë me parashkrim fitues, kufizuar e cenuar nga i padituri ne kundërshtim me nenit
126, te Kodit Civil te vitit 1981 dhe ligjin nr 7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e
pasurive të paluajtshme”. Për rrjedhim mosmarrëveshja objekt gjykimi është një
mosmarrëveshje e natyrës civile, dhe jo administrative.
Ky Kolegj çmon vlerësimin e tij ne përputhje edhe me konkluzionet e arritura ne
Vendimin Unifikues te Kolegjeve te Bashkuara te Gjykatës se Larte nr.3 date 28.04.2013, ku
gjykimi i kësaj çështje përcaktohet lende e gjykimit e zakonshëm civil pavarësisht nëse
kërkimet te natyrës civile apo administrative ngritur ne padi janë te ndërvarura. Ne ketë
vendim konkludohet pikërisht se: “Çështjet të cilat në objektin e tyre kanë disa kërkime si të
natyrës civile dhe administrative, kërkime të cilat janë paraqitur përpara datës 04.11.2013,
do të vazhdojnë të gjykohen nga gjykata ku ato janë paraqitur. ”
Mbi ketë vlerësim, Gjykata e Apelit Administrativ, ne vijim te veprimeve procedurale
ligjore për shqyrtimin e çështjes, çmon t’i parashtroje qëndrimin e saj Gjykatës se Larte për
zgjidhjen e mosmarrëveshjes ne lidhje me përcaktimin e gjykatës kompetente nga pikëpamja
lëndore për shqyrtimin e padisë si me sipër te paditësve Artan Danaj dhe Arshi Danaj persa i
përket kërkimit për cenimin e te drejtës se pronësisë për shkak te mosveprimeve nga ana e te
paditurit Zyra Vendore e Regjistrimit te Pasurive te Paluajtshme Vlorë, për njohjen pronar te
paditësve me parashkrim fitues dhe regjistrimin e pasurisë banese dhe truall.

administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, Neni 7/a, të ligjit
nr.49/2013 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative” parashikohet
se: Gjykatat administrative janë kompetente për mosmarrëveshjet që lindin nga aktet
administrative individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat administrative publike,
të nxjerra gjatë veprimtarisë administrative nga organi publik.....
Vendimi Unifikues nr.3, datë 6.12.2013 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë; ndërmjet të tjerave thuhet se: Gjykata Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e
Apelit Administrativ dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin
nr.49, datë 03.05.2012 “Për organizmin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha
çështjeve, të cilat sipas nenit 7, të këtij ligji, përbëjnë mosmarrëveshje administrative,
pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për
çështjet administrative për të cilat, padia, ankimi ose rekursi është depozituar përpara datës
04.11.2013, respektivisht në gjykatat e shkallës së parë të apelit, apo në Gjykatën e Lartë,
dhe deri në këtë datë shqyrtimi në këto gjykata nuk ka përfunduar akoma.....
875
6. Vendimi nr.520/60-2014-725, datë 27.03.2014, i Gjykatës së Apelit Vlorë, që ka

shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes, duke i dërguar aktet për
vazhdimin e gjykimit, Gjykatës Administrative të Apelit, është rrjedhojë e gabuar e
dispozitave procedurale.
7. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve të ndodhura në
dosjen gjyqësore, kërkimit dhe shkakut ligjor të kërkesës, në interpretim të dispozitave të
Kodit të Procedurës Civile dhe ligjit nr.49/2012 dhe përfundimeve të arritura në vendimin
unifikues nr.4, datë 10.12.2013, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, e gjen të
pabazuar në ligj arsyetimin dhe vendimin e arritur nga Gjykata e Apelit Vlorë.
8. Çështja e kompetencës konsiderohet e një rëndësie të veçantë në respektim të
zhvillimit të një procesi të rregullt ligjor, gjykata në çdo shkallë gjykimi ka të drejtë të marrë
në shqyrtim dhe të vendosë në lidhje me kompetencën e saj lëndore apo tokësore, përpara se
të gjykojë çështjen që i paraqiten nga palët për shqyrtim. Kjo e drejtë e gjykatës për të
vepruar edhe kryesisht është e lidhur drejtpërdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit të
një procesi të rregullt ligjor të sanksionuar në nenin 42/2, të Kushtetutës së Republikës së
Shqipërisë dhe në nenin 6, të KEDNJ.
9. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, referuar llojit të mosmarrëveshjes dhe
kohës së shqyrtimit të saj, konstaton se gjykata në lidhje me mungesën e në referim të akteve
të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut ligjor të padisë, pretendimeve të
parashtruara në këto akte, vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe shkaqeve të parashtruara
nga Gjykata Administrative e Apelit, si dhe në interpretim të dispozitave të ligjit 49/2012,
dhe Kodit të Procedurës Civile, të zbatueshme për rastin konkret, vlerëson se arsyetimi dhe
përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit Vlorë, në lidhje me kompetencën lëndore të
shqyrtimit të çështjes objekt gjykimi, nuk është i bazuar në ligj.
10. Në analizë të kërkimeve të padisë objekt gjykimi konstatohet se ndodhemi përpara
një kërkesëpadie me kërkime të përziera, pasi kërkimet e para për Kundërshtimin e akteve
administrative: “Kundërshtim i urdhrit nr.85, datë 29.07.2011, i ZVRPP Vlorë. Kundërshtim
i urdhrit nr.660, datë 02.09.2011, i ZQRPP”, janë kërkime me natyrë të pastër administrative.
11. Kërkimi për “Detyrimin e të paditurit të njoh pronar paditësin me parashkrim
fitues”, është kërkim me natyrë civile.
12. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin unifikues nr.03, datë
28.04.2014 me të cilin është ndryshuar praktika gjyqësore e unifikuar më parë mbajnë
qëndrimin se, kur kemi të bëjmë me kërkime të përziera (civile dhe administrative) dhe
çështja është regjistruar në gjykatë para datës 04.11.2013 gjykimi i saj do të vazhdojë nga
gjykata civile, ndërsa për çështjet e regjistruara pas kësaj date do të bëhet ndarja e kërkimeve
me natyra të ndryshme.
13. Meqenëse çështja në gjykim është regjistruar para datës 04.11.2013 dhe në
objektin e padisë ka kërkime të natyrave të ndryshme (civile dhe administrative), Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se, lënda për gjykimin e çështjes i
përket Gjykatës së Apelit Vlorë, prandaj vendimi i saj në lidhje me mungesën e kompetencës
lëndore duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 10, të ligjit nr.49, datë
876
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.520/60-2014-725, datë 27.03.2014, të Gjykatës së Apelit Vlorë
dhe dërgimin e çështjes asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 14.01.2016
877
Nr. 00-2016-38 i Vendimit
VENDIM


PADITËSE: SULLTANE VATHI

TE PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE DURRËS
OBJEKTI:
1. Anullimin e akteve administrative, vendim te Degës se Përfitimeve
te D.R.S.SH Durrës me nr.prot 146 date 03.05.2012,
te vendimit nr.370 date 23.05.1976 Te Komisionit Rajonal te Ankimit Durrës
dhe vendimit nr.477, date 20.07.2012 te Komisionit Qendror te Ankimit Tirane.
2. Njohjen e vjetërsi ne pune te paditëses Sulltane Vathi për periudhën e punës
nga 10.04.1976 deri me 25.01.1978 ne N.B Mamurras,
nga data 27.01.1978 deri me 31.05.1978 ne N.N.H/C Kantier Çimentimit ne Fushë Kruje,
nga data 05.06.1978 deri me 25.04.1990, ne N.B Mamurras
dhe nga data 25.09.1990 deri me 31.08.1992 ne N.B Thumane Sektori Thumane,
si dhe periudhën e asistencës sociale te paditëses, nga 31.08.1992 deri me 31.08.1993.
3. Detyrimin e palës se paditur, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Durrës,
T’i rilidhe paditëses Sulltane Vathi, pensionin si nene me shume fëmije,
qe nga moment i paraqitjes se kërkesës ne D.R.S.SH. Durrës, date 12.03.2013.
Baza Ligjore: Nenet 32 e vijues te K.Pr.Civile,
si dhe ligji nr.7703, date 11.05.1993, i ndryshuar
“Për sigurimet Shoqërore ne Republikën e Shqipërisë”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.(11-2013- 1336)687, date

l. Pranimin e padisë se paditëses Sulltane Ibrahim Vathi kundër palës se
paditur, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Durrës.
2. Anullimin e akteve administrative, vendimit me nr.Prot 146, date
03.05.2012, te Degës se Përfitimeve pranë D.R.S.SH. Durrës te vendimit
nr.370, date 23.05.2012, te Komisionit Rajonal te Ankimit Durrës dhe
vendimit nr.477, date 20.07.2012, te Komisionit Qendror te Ankimit
Tirane.
3. Njohjen e vjetërsi ne pune te paditëses Sulltane Vathi për periudhën e
punës qe ka punuar ne ish N.B Mamurras nga 10.04.1976 deri me
25.01.1978, te periudhës nga 27.01.1978 deri me 31.05.1978, qe ajo ka
878
punuar ne N.N.H/C Kantier Çimentimi ne Fushe Kruje, periudhën nga
05.06.1978 deri me 25.04.1990, qe ka punuar ne ish N.B Mamurras dhe
nga 25.09.1990 deri me 31.08.1992, qe ka punuar ne N.B Thumane
Sektori Thumane si dhe periudhën e asistencës sociale te paditëses nga
31.08.1992 deri me 31.08.1993.
4. Detyrimin e palës se paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore
Durrës, te trajtoje paditësen Sulltane Vathi me pension si nene me shume
fëmije, qe nga momenti i paraqitjes se kërkesës ne D.R.S.SH Durrës, datë
12.03.2012.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2014-2429(796), datë 22.07.2014, ka

vendosur:
- Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Durrës për gjykimin e çështjes.
- Dërgimin e akteve në Gjykatën Administrative të Apelit Tirane, si
gjykatë kompetente.

Dërgimin e kopjeve të akteve Kolegjit Administrativ Gjykatës së Lartë, me
qëllim zgjidhjen e çështjes së mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore midis
Gjykatës së Apelit Durrës dhe Gjykatës Administrative të Apelit.
Një kopje e këtij vendimi t’i njoftohet menjëherë Gjykatës së Apelit Durrës.

VËREN
1. Paditësja Sulltane Vathi, është e datëlindjes 27.03.1960 dhe është e martuar me
Fadil Vathin.
Nga martesa ata kane lindur 6 Fëmije qe janë gjalle, fakt qe vërtetohet nga certifikata
familjare e datës 18.01.2012 te lëshuar nga Zyra e Gjendjes Civile e Komunës Bubq te
Rrethit Kruje.
Paditësja Sulltane Vathi me date 12.03.2012, ka paraqitur ne A.L.S.SI I Fushe Kruje,
kërkesën për përfitim pensioni pleqërie si nene me shume fëmije si dhe dokumentet
përkatëse.
Me vendimin me nr.prot.146, date 03.05.2012, te Degës se Përfitimeve pranë
D.R.S.Sh Durrës është vendosur: Rrëzimi i kërkesës me nr.107, date 12.03.2012, te paditëses
Sulltane Vathi me arsyetimin se nga verifikimet e kryera nuk ka regjistra themeltar te
vjetërsisë ne pune dhe bordero për N.B ku ka punuar paditësja.
Po kështu edhe nga verifikimi i indekseve e regjistrave themeltar te punonjësve te
Ndërmarrjes Bujqësore Mamurras dhe Adriatik, nuk figuron emri i paditëses e nuk gjenden
pagesat (borderotë) e punonjësve.
Për shkaqet e mësipërme, është konkluduar qe paditësja Sulltane Vathi ka ndjekur
rrugën administrative dhe çështja është: shqyrtuar nga Komisioni Rajonal i Ankimit Durrës,
qe me vendimin nr.370, date 23.05.2012, ka vendosur.
Te rrezoje kërkesën e paditëses Sulltane Vathi e te leje ne fuqi vendimin e Degës se
Përftimeve Durrës.
879
Mbi ankimin e paditëses, çështja është shqyrtuar nga Komisioni Qendror i Ankimit
Tirane i cili me vendimin nr.477, date 20.07.2012, ka vendosur te leje ne fuqi vendimin
nr.370, date 23.05.2012, te Komisionit Rajonal te Ankimit Durrës.
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.(11-2013- 1336)687, date

l. Pranimin e padisë se paditëses Sulltane Ibrahim Vathi kundër palës se paditur,
Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Durrës.
2. Anullimin e akteve administrative, vendimit me nr.Prot 146 date 03.05.2012 te Degës
se Përfitimeve pranë D.R.S.SH. Durrës te vendimit nr.370 date 23.05.2012 te
Komisionit Rajonal te Ankimit Durrës dhe vendimit nr.477, date 20.07.2012, te
Komisionit Qendror te Ankimit Tirane.
3. Njohjen e vjetërsi ne pune te paditëses Sulltane Vathi për periudhën e punës qe ka
punuar ne ish N.B Mamurras nga 10.04.1976 deri me 25.01.1978, te periudhës nga
27.01.1978 deri me 31.05.1978, qe ajo ka punuar ne N.N.H/C Kantier Çimentimi ne
Fushe Kruje, periudhën nga 05.06.1978 deri me 25.04.1990, qe ka punuar ne ish N.B
Mamurras dhe nga 25.09.1990 deri me 31.08.1992, qe ka punuar ne N.B Thumane
Sektori Thumane si dhe periudhën e asistencës sociale te paditëses nga 31.08.1992
deri me 31.08.1993.
4. Detyrimin e palës se paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Durrës, te
trajtoje paditësen Sulltane Vathi me pension se nene me shume fëmije, qe nga
momenti i paraqitjes se kërkesës ne D.R.S.SH Durrës, date 12.03.2012.
Shpenzimet gjyqësore siç janë bere.
3. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2014-2429(796), datë 22.07.2014, ka
vendosur:
- Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Durrës për gjykimin e çështjes.
- Dërgimin e akteve në Gjykatën Administrative të Apelit Tirane, si gjykatë
kompetente.
Me arsyetimin:
Paditës Sulltane Vathi me padinë e depozituar në Kancelarinë e Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Durrës, ka paditur Drejtorinë Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Durrës.
Gjykata e Apelit Durrës, pasi konstatoi se jemi përpara një mosmarrëveshje
administrative për shqyrtim, vlerëson kryesisht për sa më poshtë:
-1 .Neni 61, të Kodit të Procedures Civile, parashikohet se: “Gjykata kur konstaton
se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose me kërkesën e palëve vendos
Moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente”.
-2. Neni 7/a, te ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” parashikohet se: -
“Gjykatat administrative janë kompetente për mosmarrëveshjet qe lindin nga aktet
te nxjerra gjate ushtrimit te veprimtarisë administrative nga organi publik”.
-3. Vendimi nr.3/2013, i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë kanë arritur në
interpretimin unifikues se: “Gjykatat administrative të shkallës së parë, Gjykata e Apelit
Administrativ dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr.49, datë
03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative ”, janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të
cilat sipas nenit 7, të këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht
gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit.
880
Këto gjykata janë kompetente për çështjet administrative për të cilat, padia, ankimi
ose rekursi është depozituar përpara datës 04.11.2013, respektivisht në gjykatat e shkallës së
parë, të apelit apo në Gjykatë të Lartë dhe deri në këtë datë, shqyrtimi në këto gjykata nuk ka
përfunduar akoma.
Mbi bazën e përcaktimeve ligjore dhe interpretuese si më sipër, Gjykata e Apelit
vlerëson se mosmarrëveshja konkrete si mosmarrëveshje administrative, hyn në fushën e
veprimit të nenit 7, te ligjit nr.49/2012 dhe kjo gjykatë nuk është kompetente për gjykimin e
mosmarrëveshjes së iniciuar nga pala paditëse pasi kjo kompetencë i përket Gjykatës
- Dërgimin e kopjeve të akteve Kolegjit Administrativ Gjykatës së Lartë, me qëllim
zgjidhjen e çështjes së mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore midis Gjykatës së
Apelit Durrës dhe Gjykatës Administrative të Apelit.
- Një kopje e këtij vendimi t’i njoftohet menjëherë Gjykatës së Apelit Durrës.
Me arsyetimin:
Vendimi i mësipërm i është njoftuar paditëses Sulltane Vathi me date 10.10.2012 dhe
ajo brenda afatit ligjor, date 01.11.2012, ka paraqitur ne gjykate padinë, duke kundërshtuar
vendimet e mësipërme. Po kështu ajo ka kërkuar nga gjykata njohjen e vjetërisë ne pune për
te gjithë periudhat e punës qe ka kryer dhe qe janë pasqyruar ne librezën e punës se saj e
kohen e asistencës sociale nga 31.08.1992, deri me 31.09.1993.
Rezulton se paditësja Sulltane Vathi ka derdhur kontribute si e “Vetëpunësuar ne
bujqësi'’ për periudhën nga 01.10.1993 deri me 31.12.2006, fakt qe vërtetohet nga vërtetimi
“Për te vetëpunësuar ne bujqësi” te datës 04.01.2012, te lëshuar nga Agjensia Fushe-Kruje.
Vlerësimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës:
Gjykata ka çmuar se: Nga libreza e punës e lëshuar ne emër te paditëses me

nr.Regj.Themeltar4820: nga ish N.B Thumane te Rrethit Kruje, del se janë pasqyruar ne
mënyre kronologjike dhe ne forme te rregullt te gjithë periudhat e punës qe paditësja
Sulltane Vathi ka kryer ne ish N.B Mamurras periudhën e punës se saj nga 27.01.1978, deri
me 31.05.1978, ne N.N.H/C Kantieri i Çimentimit Fushe Kruje dhe pastaj ka vazhduar punën
ne N.B Mamurras, deri me date 25.09.1990.
Me pas, nga kjo date deri me 31.08.1992, ka punuar punëtore ne N.B Thumane-
Sektori Thumane, si dhe periudha e asistencës sociale te paditëses nga 31.08.1992 deri me
31.08.1993.
Gjykata ka çmuar se: Fakti që për këto periudha të pasqyruara në librezën e punës të
lëshuar në emër të paditëses Sulltane Vathi u vërtetua edhe nga deklarimet e dëshmitarëve
Dritan Hoxha dhe Gëzim Toli.
Gjykata ka vlerësuar që periudha e punës së paditëses Sulltane Vathi që ka punuar në
ish N.B Mamurras nga 10.04.1976 der më 25.01.1978, periudha nga 27.01.1978 deri më
31.05.1978, qe ajo ka punuar në N.N.H/C Kantieri Çimentimit në Fushë Kruje periudha nga
05.06.1978 deri më 25.04.1990, që ka punuar ne N.B Thumanë-Sektori Thumanë, si dhe
periudha e asistencës sociale të l paditëses nga 31.08.1992 deri më 31.08.1993, te
pasqyruara saktë në librezën e punës me nr.Regj.Themeltar 4820, të lëshuar nga ish
N.B.Thumanë në emër të paditëses Sulltane Vathi, janë reale.
Gjykata ka vlerësuar qe mungesa e listë pagesave (borderove) dhe te dokumenteve te
tjerë ne ish N.B I Mamurras e N.B Thumane te rrethit Kruje janë anomali te administratës se
tyre dhe nuk mund te shërbejnë si shkak për mosnjohjen e periudhës se punës, qe ka punuar
paditësja Sulltane Vathi dhe qe është pasqyruar sakte ne librezën e saj te punës, qe e ka
paraqitur ne Drejtorinë Rajonale te Sigurimeve Shoqërore Durrës.
881
Gjykata ka çmuar se aktet administrative, vendimi nr.146, date 03.05.2012, te Degës
se Përfitimeve Durrës, vendimi nr.370, date 23.05.2012, te Komisionit Rajonal te Ankimit
Durrës, e vendimi nr.477, date 20.07.2012, te Komisionit Qendror te Ankimit Tirane duhen
anulluar. Gjykata ka konkluduar se paditësja Sulltane Vathi ka plotesuar kriteret qe
përcakton neni 93, i Ligjit nr.7703, date 11.05.199, Sulltane Vathi nuk plotëson kushtin,
vjetërsi për pension si nene me shume fëmije.
Gjykata Administrative e Apelit vlerëson me rëndësi për zgjidhjen e çështjes,
përcaktimin e faktit nëse mosmarrëveshja në gjykim është e natyrës administrative apo civile.
Për të arritur në një konkluzion të saktë lidhur me këtë çështje, referuar edhe
Vendimit Unifikues nr.3/2014, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, gjykata
vlerëson përcaktuese objektin dhe shkakun ligjor të padisë.
Në analizë të këtyre elementeve dhe të fakteve që pretendohen nga pala paditëse në
kërkesë-padinë objekt gjykimi, konstatohet se çështja është e natyrës administrative dhe
civile dhe kompetencën lëndore për gjykimin e saj e ka Gjykata e Apelit Durrës, në zbatim të
vendimit unifikues nr.3, datë 28.04.2014, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
Nga kërkesë padia e paraqitur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Durrës, rezulton se
kërkimi i paditësit dhekëtë gjykim është:
I- Anullimin e akteve administrative, vendimit të Degës së Përfitimeve të D.R.S.SH
Durrës me 1978 nr.prot., 146 datë 03.05.2012, të vendimit nr.370, date 23.05.1976,
të Komisionit Rajonal të Ankimit - Durrës dhe vendimit nr.477, date 20.07.2012, të
Komisionit Qëndror të Ankimit Tiranë.
2- Njohjen e vjetërsisë në punë të paditëses Sulltane Vathi për periudhën e punës nga
10.04.1976
në deri më 25.01.1978 në N.B Mamurras, nga data 27.01.1978 deri më 31.05.1978 në
N.N.H/C
Kantjeri Çimentimit në Ftushë-Krujë, nga data 05.06.1978 deri më 25.04.1990, në
N.B Mamurras dhe nga data 25.09.1990 deri me 31.08.1992 ne N.B Thumane- Sektori
Thumane, si B dhe periudhën e asistencës sociale te paditëses, nga 31.08.1992 deri me
31.08.1993.
3- Detyrimin e palës se paditur, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Durrës,
ti lidhe paditëses Sulltane Vathi pension si nene me shume fëmije, qe nga momenti i
paraqitjes se kërkesës ne D.R.S.SH-Durrës, date 12.03.2013.
Gjykata Administrative e Apelit, në interpretim të dispozitave ligjore të zbatueshme,
vlerëson se për kërkimin lidhur me kundërshtimin e akteve administrativ, vendimit të Degës
së Përfitimeve të D.R.S.SH Durrës me nr.prot.146, datë 03.05.2012, të vendimit nr.370, datë
23.05.1976, të Komisionit Rajonal të Ankimit - Durrës dhe vendimit nr.477, datë 20.07.2012,
të Komisionit Qendror të Ankimit –Tiranë, ndodhemi përpara një mosmarrëveshje të natyrës
administrative.
Në nenin 15, gërma “a”, të ligjit nr.49/2012, është përcaktuar se të drejtën e ngritjes
së padisë në gjykatës administrative e ka çdo subjekt që pretendon se i është cënuar një e
drejtë apo një interes i ligjshëm për nga një veprim apo mosveprim i organit publik.
Në rastin në gjykim paditësja pretendon se është cënuar e drejta e tij për përfitimin e
pensionit të pleqërisë si nene me shume fëmije, nga ana veprimit të organit publik, siç është
Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Durrës.
Bazuar në neni 17, gërma “a”, të këtij ligji, paditësja ka ngritur padinë për
shfuqizimin e aktit administrativ që i ka mohuar një periudhë të caktuar pune, duke çuar në
një përfundim të gabuar lidhur me vjetërsinë e saj në punë.
Në këtë kuadër ligjor, marrëdhënia krijohet midis personit që pretendon se gëzon të
drejtën e pensionit dhe organeve ose institucioneve shtetërore të ngarkuara nga ligji me të
drejtën dhe detyrimin për të ndjekur dhe zbatuar procedurat për realizimin e kësaj të drejte.
882
Kjo marrëdhënie është e karakterit administrativ dhe për rrjedhojë, nga pikëpamja
lëndore, nëse ky do të ishte kërkimi i vetëm i kërkesë padisë objekt gjykimi, atëherë
mosmarrëveshja objekt gjykimi do të ishte në kompetencën e gjykatave administrative,
referuar nenit 7, gërma “a”, të ligjit 49/2012.
Gjykata Administrative e Apelit, vlerëson se kërkimet për Njohjen e vjetërsisë në punë
të paditëses Sulltane Vathi, për periudhën e punës nga 10.04.1976 deri më 25.01.1978, në
N.B Mamurras, nga data 27.01.1978 deri më 31.05.1978, në N.N.H/C Kantjeri Çimentimit në
Fushë -Krujë, nga data: 05.06.1978 deri më 25.04.1990, në N.B Mamurras dhe nga data
25.09.1990, deri me 31.08.1992 ne j N.B Thumane- Sektori Thumane, si dhe periudhën e
asistencës sociale te paditëses, nga 31.08.1992 deri me 31.08.1993, janë kërkime me natyrë
civile dhe përbëjnë mosmarrëveshje të natyrës civile.
Çështjet në kompetencë lëndore të gjykatave administrative janë përcaktuar në nenin
7, të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gj'ykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” i ndryshuar, sipas te cilit:
“Gjykatat administrative janë kompetente për:
a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet
nënligjore normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë
ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik;
b) mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të
mosveprimit të organit publik;
c) mosmarrëveshjet e kompetencave ndërmjet organeve të ndryshme
administrative në rastet e parashikuara nga Kodi i Procedurave
Administrative;
Kërkesat e paraqitura nga kundërvajtësit për zëvendësimin e dënimit administrativ
me heqje lirie deri në 30 ditë me dënimin me gjobë.
Në analizë të kësaj dispozite përcaktohet qartë se iënda e shqyrtimit nga gjykatat
administrative janë mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet
nënligjore normative, kontratat administrative publike, veprimet e paligjshme apo
mosveprimet e organit publik. Konstatohet lehtësisht se kërkimi për njohjen e vjetërsisë ne
pune, nuk bën pjesë në asnjë prej këtyre rasteve.
Referuar kërkesëpadisë objekt gjykimi, paditësja kërkon njohjen e vjetërsisë në punë
për periudhat përkatëse.
Objekti i këtij kërkimi është i lidhur me njohjen e vjetërsisë ne pune qe shoqërohet me
pasoja juridike për paditësen dhe konkrektisht me përfitimin e pensionit si nene me shume
fëmije. Pra ky kerkim është i natyrës civile.
Në analizë të sa më sipër, konstatohet se në kërkesë padinë objekt gjykimi kemi të
bëjmë me kërkime si të natyrës civile, ashtu edhe të natyrës administrative. Me vendimin
unifikues nr.3, datë 28.04.2014, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë kanë ndryshuar
praktikën unifikuese Iidhur me gjykimet në të cilat janë paraqitur njëkohësisht kërkime si të
natyrës civile dhe të asaj administrative.
Në këtë vendim, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë kanë përcaktuar sentencën
unifikuese: “Çështjet të cilat në objektin e tyre kanë disa kërkime si të natyrës civi/e dhe
gjykohen nga gjykata ku ato janë paraqitur”.
Në analizë të sa më sipër, Gjykata Administrative e Apelit, vlerëson se gjykata e cila
ka kompetencën lëndore për gjykimin e çështjes është Gjykata e Apelit Durrës meqënëse
padia në gjykim e cila përmban kërkime të natyrës civile dhe administrative, është paraqitur
për gjykim, para datës 04.11.2013 dhe konkretisht është paraqitur ne gjykate ne
dt.01.11.2012.
883
Për të gjitha arsyet e renditura më lart, Gjykata e Apelit Administrativ vlerëson se
është i pabazuar në ligj vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës për shpalljen e moskompetencës
lëndore dhe dërgimin e akteve Gjykatës së Apelit Administrativ.
Çështja duhej gjykuar nga Gjykata e Apelit Durrës, e cila është gjykata kompetente
nga pikëpamja e lëndës së shqyrtimit.
Në këto kushte, në bazë të nenit 13/5, të ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” i
ndryshuar, Gjykata e Apelit Administrativ, në vijim të veprimeve proceduriale ligjore për
shqyrtimin e çështjes, kryesisht çmon t’i parashtrojë qëndrimin e saj Gjykatës së Lartë për
zgjidhjen e mosmarrëveshjes në lidhje me përcaktimin e gjykatës kompetente nga pikëpamja
lëndore për shqyrtimin e kësaj padie.

6. Vendimi nr.10-2014-2429(796), datë 22.07.2014, i Gjykatës së Apelit Durrës, që

ka shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes, duke i dërguar aktet për
dispozitave proceduriale.
884
parashtruara në këto akte, vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës dhe shkaqeve të parashtruara
përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit Vlorë, në lidhje me kompetencën lëndore të
administrative: “1.Anullimin e akteve administrative, vendim te Degës se Përfitimeve te
D.R.S.SH Durrës me nr.prot 146 date 03.05.2012, te vendimit nr.370 date 23.05.1976 Te
Komisionit Rajonal te Ankimit Durrës dhe vendimit nr.477, date 20.07.2012 te Komisionit
Qendror te Ankimit Tirane 3. Detyrimin e palës se paditur, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Durrës, ti rilidhe paditëses Sulltane Vathi, pensionin si nene me shume fëmije, qe
nga moment i paraqitjes se kërkesës ne D.R.S.SH. Durrës, date 12.03.2013 ”, janë kërkime
me natyrë të pastër administrative.
11. Kërkimi për “2. Njohjen e vjetërsi ne pune te paditëses Sulltane Vathi për
periudhën e punës nga 10.04.1976 deri me 25.01.1978 ne N.B Mamurras, nga data
27.01.1978 deri me 31.05.1978 ne N.N.H/C Kantier Çimentimit ne Fushë Kruje, nga data
05.06.1978 deri me 25.04.1990, ne N.B Mamurras dhe nga data 25.09.1990 deri me
31.08.1992 ne N.B Thumane Sektori Thumane, si dhe periudhën e asistencës sociale te
paditëses, nga 31.08.1992 deri me 31.08.1993”, është kërkim me natyrë civile.
përket Gjykatës së Apelit Durrës, prandaj vendimi i saj në lidhje me mungesën e
kompetencës lëndore duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin
e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Mosmarreveshjeve Administrative”,
VENDOSI
Durrës dhe dërgimin e çështjes asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 14.01.2016
885
VENDIM


nr.31003-2329-00-2015, që u përket palëve:
PADITËS: PRENE BRAHE

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE SIGURIMEVE
SHOQËRORE DURRËS
OBJEKTI:
Kundërshtimin e vendimit nr.32 dt.27.01.2012, të Degës se Përfitimeve Durrës;
nr.345, dt. 23.03.2012, te K.P.A Durrës; nr.346, dt.07.06.2012, të K.QA Tirane;
Detyrimin e palës se paditur te me njohe vjetërsinë ne pune
për periudhat 01.09.1973 - 15.09.1977 dhe 01.01.1982- 31.12.1986.
Baza Ligjore: Neni 31, 32, 388 të K.Pr.Civile,
ligji nr.7703, dt.11.05.1993, i ndryshuar

vendosur:
Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Durrës për gjykimin e çështjes.
Dërgimin e akteve në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë si gjykate
kompetente.

Të ngrejë para Gjykatës së Lartë çështjen e mosmarrëveshjes së kompetencës
lëndore midis Gjykatës së Apelit Durrës dhe Gjykatës Administrative të
Apelit, për gjykimin e çështjes civile me palë paditëse Prene Brahe, të paditur
Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Durrës, dhe objekt:
“Kundërshtimin e Vendimit nr.32 prot., datë 27.01.2012, të Degës së
përfitimeve pranë DRSSH Durrës, të vendimit nr.345, datë 23.03.2012, të
Komisionit Rajonal të Ankimit pranë DRSSH Durrës, si dhe vendimin nr.346,
datë 07.06.2012, të Komisionit Qëndror të Ankimit pranë Institutit të
Sigurimeve Shoqërore Tiranë. Detyrimin e Degës së Përfitimeve pranë
Drejtorisë së Sigurimeve Shoqërore Durrës të më njohin vjetërsinë në punë
për periudhën 01.09.1973 deri 15.09.1977, pranë ish NB Thumanë, si dhe
01.01.1982 - 31.12.1986 në ish KB Bizë”.
Dërgimin e kopjeve të akteve Kolegjit Administrativ Gjykatës së Lartë, me
qëllim zgjidhjen e çështjes së mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore midis
Gjykatës së Apelit Durrës dhe Gjykatës Administrative të Apelit.
886
Një kopje e këtij vendimi t’i njoftohet menjëherë Gjykatës së Apelit Durrës.

VËREN
1. Në rastin në gjykim paditësja pretendon se është cënuar e drejta e saj për përfitimin
e pensionit, nga ana veprimit të organit publik, siç është Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Durrës.
Bazuar në nenin 17, gërma “a”, të këtij ligji, paditësja ka ngritur padinë për
2. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2014-1694 (722), datë 29.04.2014,

ka vendosur:
Moskompetencën e Gjykatës se Apelit Durrës për gjykimin e ceshtjes.
Dërgimin e akteve ne Gjykatën Administrative te Apelit Tirane si gjykate kompetente.
Me arsyetimin:
Se nëpërmjet Vendimit civil nr.(11-2013-3707) 1944, date 15.07.2013, te Gjykatës se
Rrethit Gjyqësor Durrës, është pranuar kërkesë padia e palës paditëse Prene Brahe.
Kundër këtij vendimi ka bërë ankim pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Durrës, duke pretenduar për prishjen e vendimit.
Ne nenin 61, te Kodit te Procedurës Civile parashikohet se: Gjykata kur konstaton se
nuk është kompetente për gjykim e çështjes kryesish ose me kërkesën e palëve, vendos
moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykaten kompetentë.
Në nenin 7/a, te ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarreveshjeve administrative” parashikohet se:
“Gjykatat administrative jane kompetente per mosmarreveshjet qe lindin nga aktet
mdministrative individuale, aktet nenligjore normative dhe kontratat administrative publike,
te nxjerra gjate ushtrimit te veprimtarise administrative nga organi publik.
Në Vendimin Njehsues nr.3/2013, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, kane
arritur në interpretimin unifikues se: “Gjykatat administrative të shkallës së parë, Gjykata e
nr.49, date 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha
çështjeve, të cilat sipas nenit 7, të këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative,
pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit.
parë, të apelit apo në Gjykatë të Lartë, dhe deri në këtë datë, shqyrtimi në këto gjykata nuk
ka përfunduar akoma gjykimi.
Gjykata e Apelit vlerëson të theksojë se, referuar të drejtës procedurale, kompetenca
është sasia e juridiksionit ose masa e juridiksionit përcakton për çdo gjykatë të veçantë se në
çfarë rastesh dhe në lidhje me çfarë mosmarrëveshjesh ajo ka pushtet për të gjykuar, dhe orë
887
çdo rast dhe për çdo mosmarrëveshje të mundshme ka së paku një gjykatë kompetente për ta
shqyrtuar atë.
Kompetenca është kusht i domosdoshëm i cili duhet të respektohet nga ana e
gjykatave, pasi kjo lidhet direkt me vlefshmërinë e procesit.
Një gjykatë që nuk është kompetente për shqyrtimin e një çështje nuk mund të kryejë
asnjë veprim procedural dhe duhet te deklarojë moskompetencën e saj.
Mbi bazën e përcaktimeve ligjore dhe interpretuese si me sipër, Gjykata e Apelit
vlereson se mosmarrëveshja konkrete hyn ne fushën e veprimit te nenit 7, te ligjit nr.49/2012
dhe kjo gjykate nuk eshte kompetente për gjykimin e mosmarrëveshjes se iniciuar nga palët.
- Të ngrejë para Gjykatës së Lartë çështjen e mosmarrëveshjes së kompetencës
lëndore midis Gjykatës së Apelit Durrës dhe Gjykatës Administrative të Apelit, për gjykimin
e çështjes civile me palë paditëse Prene Brahe, të paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Durrës, dhe objekt: “Kundërshtimin e Vendimit nr.32 prot., datë 27.01.2012, të
Degës së përfitimeve pranë DRSSH Durrës, të vendimit nr.345, datë 23.03.2012, të
Komisionit Rajonal të Ankimit pranë DRSSH Durrës, si dhe vendimin nr.346, datë
07.06.2012, të Komisionit Qëndror të Ankimit pranë Institutit të Sigurimeve Shoqërore
Tiranë. Detyrimin e Degës së Përfitimeve pranë Drejtorisë së Sigurimeve Shoqërore Durrës
të më njohin vjetërsinë në punë për periudhën 01.09.1973 deri 15.09.1977, pranë ish NB
Thumanë, si dhe 01.01.1982 - 31.12.1986 në ish KB Bizë”.
- Dërgimin e kopjeve të akteve Kolegjit Administrativ Gjykatës së Lartë, me qëllim
zgjidhjen e çështjes së mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore midis Gjykatës së Apelit
Durrës dhe Gjykatës Administrative të Apelit.
- Një kopje e këtij vendimi t’i njoftohet menjëherë Gjykatës së Apelit Durrës.
Me arsyetimin:
Në Gjykatën Administrative të Apelit në datën 14.07.2014, është regjistruar ankimi i
paraqitur nga pala e paditur, kundër vendimit nr.1944, datë 15.07.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës, bazuar në nenet 442, 443 të K.Pr.Civile dhe nenin 48, te Ligjit
nr.49/2012 ”Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative”. Ky ankim fillimisht është rregjistruar në Gjykatën e
Apelit Durrës, në datën 17.09.2013.
Kjo gjykatë me vendimin nr.722, datë 29.04.2014, ka shpallur moskompetencën e saj
për gjykimin e kësaj çështjeje duke dërguar aktet për kompetencë gjykimi në Gjykatën
Administrative të Apelit me arsyetimin se në datën 04.11.2013, kanë filluar funksionimin
gjykatat administrative dhe çështja objekt gjykimi hyn në kategorinë e çështjeve,
kompetencën lëndore për gjykimin e të cilave e ka Gjykata Administrative.
Rezulton se në datën 26.04.2013, pala paditëse, Prene Brahe i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, me padinë objekt gjykimi.
Kjo Gjykate, me vendimin nr.1944, datë 15.07.2013, ka vendosur: “Të pranojë
kërkesëpadinë e paditëses Prene Brahe me të paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Durrës. Të anullojë aktet administrative: Vendim i Degës së Përfitimeve pranë
Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Durrës të datës 27.01.2012. Vendim i
Komisionit Rajonal të Ankimit pranë Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Durrës
nr.345, datë 23.03.2012. Vendimi i Komisionit Qendror të Ankimit pranë Institutit të
Sigurimeve Shoqërore Tiranë nr.346, datë 07.06.2012. Të detyrojë palën e paditur që të
njohë vjetërsinë e punës së paditëses Prene Brahe në ish N.B. Thumanë për periudhën
01.09.1973 deri 15.09.1977. Të detyrojë palën e paditur që të njohë vjetërsinë e punës së
paditëses Prenë Brahe në ish K.B. Bizë të Rrethit të Durrësit, për periudhën 1982-1986. Të
detyrojë palën e paditur që t’i lidhë paditëses pensionin si nënë më shumë fëmijë që nga dita
që i ka lindur e drejta e në vazhdim. Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë. Kundër këtij
888
vendimi lejohet ankim brenda 15 ditësh nga e nesërmja e shpalljes në Gjykatën e Apelit
Durrës.
Vlerësimi i çështjes nga Gjykata Administrative e Apelit mbi kompetencën lëndore
Së pari kjo Gjykatë vlerëson me rëndësi për zgjidhjen e çështjes përcaktimin e faktit
nëse j mosmarrëveshja në gjykim është e natyrës administrative apo civile. Për të arritur në
një konkluzion të saktë lidhur me këtë çështje, referuar edhe Vendimit Unifikues nr.3/2014, të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, gjykata vlerëson përcaktuese objektin dhe
shkakun ligjor të padisë.
Në analizë të këtyre elementeve dhe të fakteve që pretendohen nga pala paditëse në
kërkesë-padinë objekt gjykimi, konstatohet se çështja është e natyrës administrative e civile
dhe kompetencën lëndore për gjykimin e saj e ka Gjykata e Apelit Durrës, në zbatim të
Vendimit Unifikues nr.3, datë 28.04.2014, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
Nga kërkesë padia e paraqitur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Durrës, rezulton se
kërkimi i paditëses në këtë gjykim është: (i) Kundërshtimi i aktit administrativ, Vendimi i
Degës së Përfitimeve të DRSSH-Durrës, nr.32 prot., datë 27.01.2012, lënë në fuqi nga
Vendimi nr.345, datë 23.03.2012, i Komisionit Rajonal të Ankimit, pranë DRSSH-Durrës dhe
Vendimi nr.346, datë 07.06.2012, i Komisionit Qëndror të Ankimit, pranë ISSH-së; (ii)
Detyrimi i DRSSH Durrës, të njohë vjetërsinë në punë për: periudhën 01.09.1973 -
15.09.1977 pranë NBThumanë, për periudhën 01.01.1982 - 31.12.1986, pranë KB-Bizë.
Gjykata Administrative e Apelit, në interpretim të dispozitave ligjore të zbatueshme,
vlerësoi se për kërkimin lidhur me kundërshtimin e aktit administrativ, Vendimi i Degës së
Përfitimeve të DRSSH-Durrës, nr.32, datë 27.01.2012, ndodhemi përpara një
mosmarrëveshje administrative.
Në nenin 15, gërma “a”, të Ligjit nr.49/2012, është përcaktuar se të drejtën e ngritjes
së padisë në gjykatën administrative e ka çdo subjekt, që pretendon se i është cenuar një e
drejtë apo një interes i ligjshëm nga një veprim apo mosveprim i organit publik.
Në rastin në gjykim paditësja pretendon se është cënuar e drejta e saj për përfitimin e
pensionit, nga ana veprimit të organit publik, siç është Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Durrës.
Bazuar në nenin 17, gërma “a”, të këtij ligji, paditësja ka ngritur padinë për
Kjo marrëdhënie është e karakterit administrativ dhe për rrjedhojë, nga pikëpamja
lëndore, nëse ky do të ishte kërkimi i vetëm i kërkesë padisë objekt gjykimi, atëherë
mosmarrëveshja objekt gjykimi do të ishte në kompetencën e gjykatave administrative,
referuar nenit 7 gërma “a” të Ligjit nr.49/2012.
Gjykata Administrative e Apelit vlerëson se kërkimi për njohjen e periudhës
01.09.1973- 15.09.1977 pranë NB-Thumanë, dhe periudhës 01.01.1982 - 31.12.1986 pranë
KB-Bizë për efekt të njohjes së vjetërsisë në punë për përfitimin e së drejtës së pensionit,
është kërkim me natyrë civile dhe përbën mosmarrëveshje të natyrës civile.
Çështjet në kompetencë lëndore të Gjykatave Administrative janë përcaktuar në nenin
7, të Ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrativë” sipas të cilit: “Gjykatat administrative janë
kompetente për:
ii) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore
normative dhe kontratat administrative publike të nxjerra gjatë ushtrimi të veprimtarisë
administrative nga organi publik: h) mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së
889
paligjshme ose të mosveprimit të organit publik: c) mosmarrëveshjet e kompetencave
ndërmjet organeve të ndryshme administrative në rastet e parashikuara nga Kodi i
Procedurave Administrative; ç) mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës, kur
punëdhënësi është organ i administratës publike; d) kërkesat e paraqitura nga organet
administrative për shqyrtimin e kundërvajtjeve administrative, për të cilat ligji parashikon
heqjen e lirisë deri në 30 ditë, si një lloj të ka dënimit administrativ për kundërvajtësin; dh)
kërkesat e paraqitura nga kundërvajtësit për zëvendësimin e dënimit administrativ me ë këtë
heqje lirie deri në 30 ditë me dënimin me gjobë.
Në analizë të sa më sipër, konstatohet se në kërkesë padinë objekt gjykimi kemi të
bëjmë me kërkime si të natyrës civile, ashtu edhe të natyrës administrative. Me vendimin
unifikues nr.3, datë 28.04.2014, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë kanë ndryshuar
praktikën unifikuese lidhur me gjykimet në të cilat janë paraqitur njëkohësisht kërkime si të
natyrës civile dhe të asaj administrative.
Në këtë vendim, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë kanë përcaktuar sentencën
unifikuese: “Çështjet të cilat në objektin e tyre kanë disa kërkime si të natyrës civile dhe
administrative, kërkime të cilat janë paraqitur përpara datës 04,11,2013, do të vazhdojnë të
gjykohen nga gjykata ku ato janë paraqitur”.
Në analizë të sa më sipër, Gjykata Administrativ e Apelit, vlerëson se Gjykata e cila
ka kompetencën lëndore për gjykimin e çështjes, është Gjykata e Apelit Durrës.
Në referim të vendimit unifikues të mësipërm, nga ana e gjykatave civile, në rastin
konkret të Gjykatës së Apelit Durrës, do të vazhdojë gjykimi i çështjes në tërësi duke zbatuar
rregullat e procesit gjyqësor civil.
Për të gjitha arsyet e mësipërme, Gjykata Administrative e Apelit, kryesisht çmon se
kjo çështje nuk hyn në kompetencën e saj lëndore për shqyrtim, ndaj dhe gjykimi i saj duhet
të vazhdojë nga Gjykata e Apelit Durrës.
Sipas nenit 13, të Ligjit nr.49/2012 moskompetenca lëndore ngrihet edhe kryesisht në
çdo gjendje dhe shkallë të shqyrtimit.
Ka mosmarrëveshje për kompetencën, kur dy ose më shumë gjykata, në të njëjtën
kohë, marrin ose nuk pranojnë të marrin për shqyrtim të njëjtën çështje administrative.
Gjykata edhe kryesisht mund të ngrejë çështjen e mosmarrëveshjes me vendim të
arsyetuar, me të cilin i paraqet Gjykatës së Lartë kopjen e akteve të nevojshme për zgjidhjen
e saj.

890
5. Vendimi nr.10-2014-1694 (722), datë 29.04.2014, i Gjykatës së Apelit Durrës, që

ka shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes, duke i dërguar aktet për
dispozitave proceduriale.
parashtruara në këto akte, vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës dhe shkaqeve të parashtruara
përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit Durrës, në lidhje me kompetencën lëndore të
administrative: “Kundërshtimin e vendimit nr.32 dt.27.01.2012, te Degës se Përfitimeve
Durrës; nr.345, dt. 23.03.2012, te K.P.A Durrës; nr.346, dt.07.06.2012, te K.QA Tirane”,
janë kërkime me natyrë të pastër administrative.
10. Kërkimi për “Detyrimin e palës se paditur te me njohe vjetërsinë ne pune për
periudhat 01.09.1973 - 15.09.1977 dhe 01.01.1982- 31.12.1986”, është kërkim me natyrë
civile.
përket Gjykatës së Apelit Durrës, prandaj vendimi i saj në lidhje me mungesën e
kompetencës lëndore duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin
e gjykimit.
891
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI
Durrës dhe dërgimin e çështjes asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 14.01.2016
892
VENDIM


nr. 31003-2366-00-2015, që u përket palëve:
PADITËS: HALIL VATHI

I PADITUR: I.E.V.P. FUSHË - KRUJË
BURGJEVE
VESEL HOXHA
LUAN CURRI
XHEVRIJE CURRI
PALË E TRETË: BASHKIA FUSHË-KRUJE
OBJEKT:
Detyrimin e të paditurve të më kthejnë sendin pasuri e paluajtshme
nr.106/22, Zona kadastrale 1042, tokë “arë”, me sipërfaqe 3570 m2,
e ndodhur ne Arrameras, Krujë ose kundravleftën e saj.
Baza Ligjore: Neni 31, i K.Pr.Civile,
Neni 296, i Kodit Civil.

Shpalljen e moskompetences lëndore të Gjykatës se Apelit Tiranë, për
gjykimin e çështjes nr.3338/940 Regjistri Themeltar, dt.30.04.2013 dhe
dërgimin e akteve për shqyrtim pranë Gjykatës Administrative të Apelit
Tirane, si gjykate kompetente.
Gjykata Administrative e Apelit me vendimin e datës 12.11.2015, ka vendosur:

Dërgimin e kopjeve te akteve Gjykatës së Lartë, Kolegjit Administrativ me
qellim zgjidhjen e çështjes se mosmarrëveshjes se kompetencës midis
Gjykatës se Apelit Tirane dhe Gjykatës Administrative te Apelit.
Një kopje e këtij vendimi ti njoftohet menjëherë Gjykatës se Apelit Tirane.

893
VËREN
1. Paditësi banon në fshatin Larushk të Rrethit Kruje, i është drejtuar gjykatës me padi
ne objektin e se cilës kërkohet:
Detyrimin e të paditurve I.H.V.P.Fush Kruje, Vesel Hoxha, Luan Curri, Xhevrije
Curri të më kthejnë sendin pasuri e paluajtshme nr.106/22 zona kadastrale 1042 toke arë.
Me padinë e depozituar, pala paditëse ka pretenduar se është pronar i pasurinë se
paluajtshme, sipas çertifikatës se pronësisë nr.106/22 Pasurie date 18.01.2011.
Në bazë të kësaj certifikate pronësie, paditësi ka ne pronësi një sipërfaqe toke are 35/0
m2 me nr.Pasurie 106/22 zona kadastrale nr.1042, e rregjistruar ne rregjistrin hipotekor me
volum nr.11 fq.71, tokë “arë” në fshatin Arrameras Krujë.
Kjo pasuri kufizohet nga Veriu me pasurinë nr.200, Lindja me pasurinë nr.100/9, Jugu
me pasurinë me nr.107 dhe Perëndimi me pasurinë nr.106/21.
Paditësi këtë pasuri e ka përfituar në bazë të ligjit nr.7501, “Për Tokën” dhe pretendon
se palët e paditura ne mënyre te kundraligjshme i kane zënë këtë sipërfaqe toke se cituar me
sipër e cila eshte prone sipas çertifikates për vërtetim pronësie dhe e shfrytëzojnë pa asnjë
titull pronësie.
Pala paditëse ka pretenduar se kjo sipërfaqe është zënë nga pala e paditur I.E.V.P.
Fushë- Krujë, sipërfaqe, e cila ndodhet brenda rrethimit, dhe është pjese funksionale e burgut
Fushë -Krujë.
Në kushtet kur kjo sipërfaqe nuk kthehet nga pala e paditur, pala paditëse ka kërkuar
nga pala e paditur vlerën e kompensimit të kësaj sipërfaqeje.
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.66, dt.15.02.2013, ka

vendosur:
- Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë së paditësit Halil Vathi.
- Detyrimin e të paditurve Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve dhe Burgu Fushë-Krujë
t'i kthejnë paditësit sipërfaqen e tokës prej 600 m2, e zënë prej tyre ose kundervleften
e saj prej 1 800 000 leke, kjo sipas akt ekspertimit dhe hartës treguese.
- Pushimin e gjykimit të çështjes, që i përket paditësit Halil Vathi kundra të paditurve
Vesel Hoxha, Luan Curri, meqënëse paditësi hoqi dorë nga gjykimi.
- Shpalljen e moskompetences lëndore te Gjykatës se Apelit Tirane, për gjykimin e
çështjes nr.3338/940 Regjistri Themeltar, dt.30.04.2013 dhe dërgimin e akteve për
shqyrtim pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, si gjykate kompetente.
Me arsyetimin:
Çështja objekt gjykimi hyn në kategorinë e çështjeve, kompetencën lëndore për
gjykimin e te cilave e ka Gjykata Administrative dhe ne këto kushte, duhet ti dërgohet për
shqyrtim asaj gjykate.
Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se:
Paditësi banon në fshatin Larushk të Rrethit Kruje, i eshte drejtuar gjykatës me padi
ne objektin e se cilës kërkohet:
Detyrimin e te paditurve I.H.V.P.Fushë Kruje, Vesel Hoxha, Luan Curri, Xhevrije
Curri te me kthejnë sendin pasuri e paluajtshme nr.106/22 zona kadastrale 1042 toke are.
Me padinë e depozituar, pala paditëse ka pretenduar se eshte pronar i pasurinë se
paluajtshme, sipas çertifikatës se pronësisë nr.106/22 Pasurie date 18.01.2011.
894
Në bazë të kësaj çertifikatë pronësie, paditësi ka në pronësi një sipërfaqe toke are
35/0 m2 me nr.Pasurie 106/22 zona kadastrale nr.1042, e rregjistruar ne rregjistrin
hipotekor me volum nr.11 fq.71,toke “are” ne fshatin Arrameras Kruje.
Kjo pasuri kufizohet nga Veriu me pasurinë nr.200, Lindja me pasurinë nr.100/9,
Jugu me pasurinë me nr.107 dhe Perëndimi me pasurinë nr.106/21.
Paditësi këtë pasuri e ka përfituar ne baze te ligjit nr.7501, “Per Token” dhe
pretendon se palët e paditura ne mënyre te kundraligjshme i kane zënë këtë sipërfaqe toke se
cituar me sipër e cila eshte prone sipas çertifikatës për vërtetim pronësie dhe e shfrytëzojnë
pa asnjë titull pronësie.
Pala paditëse ka pretenduar se kjo sipërfaqe është zënë nga pala e paditur I.E.V.P.
Fushe- Kruje, sipërfaqe, e cila ndodhet brenda rrethimit, dhe eshte pjese funksionale e
burgut Fushe -Kruje.
Ne kushtet kur kjo sipërfaqe nuk kthehet nga pala e paditur, pala paditëse ka kërkuar
nga pala e paditur vlerën e kompensimit te kësaj sipërfaqeje.
Gjykata, në përfundim te hetimit gjyqësor ka arritur ne konkluzionin se kërkesë-padia
e paditësit duhet pranuar duke detyruar te paditurin Drejtoria e Përgjithshme te Burgjeve
dhe Burgu Fushe Kruje, ti kthejnë paditësit sipërfaqen e tokës prej 600 m2, e zënë prej tyre,
ose kundervleften e saj prej 1 800 000 leke, kjo sipas akt ekspertimit dhe hartës treguese.
Pushimin e gjykimit të çështjes, qe i përket paditësit Halil Vathi kundra te paditurve
Vesel Hoxha Luan Curri, Xhevrije Curri, meqenëse paditësi hoqi dore nga gjykimi.
Siç u parashtrua, çështja ka ardhur për shqyrtim ne gjykatën e apelit mbi ankimin e
paraqitur nga te paditurit, ankim ne te cilin ngrihen pretendime për pabazueshmeri ne ligj te
këtij vendimi.
Ne analizë te kërkimeve si me sipër, Gjykata e Apelit Tirane, vlerëson se për sa kohe
pala paditëse ka kërkuar nga pala e paditur vlerën e kompensimit te sipërfaqes se tokës, ne
kuadër te ndryshimeve ligjore, kjo gjykate nuk ka me kompetencën lëndore për shqyrtimin e
kësaj çështjeje.
Lidhur me faktin se çështja objekt gjykimi eshte regjistruar ne Gjykatën e Apelit
Tirane dhe ne mungese te dispozitave kalimtare te ligjit nr.49/2012, kjo gjykate i referohet
konkluzioneve unifikuese te Gjykatës se Larte ne vendimin nr.3, dt.06.12.2013.
Ne këtë vendim, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, kane arritur në
interpretimin unifikues se: “Gjykatat administrative të shkallës së parë, Gjykata
Administrative te Apelit dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin
nr.49, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha
pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit.
përfunduar akoma”,
Në këto kushte, Gjykata e Apelit Tirane, vlerëson se ne analizën ne tërësi te kuadrit
ligjor si me sipër, çështja objekt gjykimi, pavarësisht se mbështetur ne kuadrin ligjor te kohës
eshte regjistruar duke vënë në lëvizje këtë gjykate, referuar ndryshimeve ligjore dhe
funksionit tashme te Gjykatës Administrative të Apelit, eshte ne kompetence te asaj gjykate.
4. Gjykata Administrative e Apelit me vendimin e datës 12.11.2015, ka vendosur:
“Mbi ngritjen e mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore para Gjykatës së Lartë”.
- Dërgimin e kopjeve të akteve Gjykatës së Lartë, Kolegjit Administrativ me qëllim
zgjidhjen e çështjes së mosmarrëveshjes së kompetencës midis Gjykatës së Apelit
Tiranë dhe Gjykatës Administrative të Apelit.
895
- Një kopje e këtij vendimi ti njoftohet menjëherë Gjykatës se Apelit Tirane.
Me arsyetimin:
Çështja është paraqitur përpara Gjykatës Administrative te Apelit pas shpalljes se
moskopetences lëndore te Gjykatës se Apelit Tirane.
Ne nenin 13, te Ligjit nr.49/2012 “Per organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” parashikohet:
“Moskompetenca lëndore dhe funksionale ngrihet edhe kryesisht ne çdo gjendje dhe
shkalle te shqyrtimit”.
Ka mosmarrëveshje për kompetencën, kur dy ose me shume gjykata, ne te njëjtën
kohe, marrin ose nuk pranojnë te marrin për shqyrtim te njëjtën çështje administrative.
Gjykata, me kërkesë te palëve ose kryesisht, ngre çështjen e mosmarrëveshjes me
vendim te arsyetuar, me te cilin i paraqet Gjykatës se Larte kopjen e akteve te nevojshme për
zgjidhjen e saj.
Gjykata qe ka dhëne vendimin, njofton menjëherë gjykatën ne mosmarrëveshje.
Vendimi për ngritjen e mosmarrëveshjes, se bashku me aktet i dërgohet Gjykatës se
Larte brenda 5 ditëve.
Ne rastin ne shqyrtim, Gjykata Administrative e Apelit çmon se çështja qe i është
paraqitur për shqyrtim nuk përfshihet ne rrethin e çështjeve qe janë ne kompetencën
lëndore te kësaj gjykate për arsyet e mëposhtme:
Objekti i padisë së ngritur nga paditësi është: Detyrimin e të paditurve të më kthejnë
sendin pasuri paluajtshme me sipërfaqe 3570 m2, e ndodhur ne Arrameras Kruje ose
kundravleftes e saj.
Ndërsa si bazë ligjore e padisë është neni 296, i Kodit Civil që bën fjalë për padinë e
kthimit të sendit qartësisht një padi e natyrës civile.
Sipas Gjykatës së Apelit Tiranë, çështja është në kompetencën lëndore të Gjykatës
Administrative, por prej saj nuk është marrë fare ne analize lloji i padisë, natyra e saj,
objekti i kërkimeve te paditësit, arsyet e kërkimit etj, por thjeshte është thëne se me hyrjen
ne fuqi te ligjit te Ligjit nr.49/2012 “ Per organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative mosmarrëveshja ne fjale
eshte administrative dhe janë gjykatat administrative qe kane kompetencën lëndore për
gjykimin e këtyre çështjeve.
Bazuar ne këtë Ligj dhe ne vendimin unifikues nr.03, dt.06.12.2013, kjo gjykate e ka
dërguar çështjen për kompetence lëndore pranë Gjykatës Administrative te Apelit.
Gjykata Administrative e Apelit, çmon se përfundimi i Gjykatës se Apelit Tirane eshte
i gabuar pasi padia e paditëses nuk përfshihet ne asnjë nga rastet e parashikuara nga neni
7, i Ligjit nr.49/2012“Per organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.
Gjykata e Apelit Tirane, nuk ka arsyetuar pse kjo çështje është administrative, cilës
pikë të nenit 7 apo 17, i përgjigjet ky objekt i padisë ne shqyrtim, por apriori thjeshte se
organi i paditur eshte organ shtetëror e ka konsideruar rastin ne shqyrtim si mosmarrëveshje
administrative.
Gjykata Administrative e Apelit, çmon se rasti i paraqitur për zgjidhje para saj nuk
eshte ne kompetencën e vet lëndore.
Neni 7, i Ligjit nr.49/2012 “Per organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, ka përcaktuar ne mënyrë
shteruese rastet e kompetencës lëndore te Gjykatës Administrative, raste qe janë detajuar ne
nenin 17, te po këtij ligji.
Padia e paraqitur për gjykim nuk përfshihet ne asnjë nga këto raste.
896
Padia si baze ligjore nenin 296, te K.Pr.Civile pra padinë e kërkimit të sendit, qe
eshte një gjykim, kompetenca lëndore e te cilit i përket gjykatave civile dhe jo gjykatës
administrative.
Ne këtë kontekst Gjykata Administrative e Apelit, çmon se çështja në gjykim nuk eshte
çështje nga ato te parashikuara ne nenin 7 Ligjit nr.49/2012 “Per organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
që të involvojë
Gjykata çmon se ndodhet në kushtet e nenit nenin 13, te Ligjit nr.49/2012 “Për
administrative” ku parashikohet se: “Ka mosmarrëveshje për kompetencën, kur dy ose me
shumë gjykata, ne te njëjtën kohë, marrin ose nuk pranojnë të marrin për shqyrtim të njëjtën
çështje administrative.
Ne këtë rast Gjykata, me kërkesë te palëve ose kryesisht, ngre çështjen e
mosmarrëveshjes me vendim te arsyetuar, me te cilin i paraqet Gjykatës se Larte kopjen e
akteve te nevojshme për zgjidhjen e saj.

5. Vendimi nr.2941, datë 09.07.2014, i Gjykatës së Apelit Tiranë, që ka shpallur

moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes, duke i dërguar aktet për vazhdimin e
gjykimit, Gjykatës Administrative të Apelit, është rrjedhojë e gabuar e dispozitave
proceduriale.
pabazuar në ligj arsyetimin dhe vendimin e arritur nga Gjykata e Apelit Tiranë.
897
parashtruara në këto akte, vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe shkaqeve të parashtruara
përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit Tiranë, në lidhje me kompetencën lëndore të
9. Gjykata për të identifikuar natyrën e mosmarrëveshjes që i shtrohet për gjykim,
nëse ajo është e natyrës civile apo administrative, i referohet kërkimeve dhe shkakut ligjor të
tyre që rezulton si nga shqyrtimi në tërësi i kërkesëpadisë ashtu dhe gjatë procesit gjyqësor, si
dhe bën lidhjen midis fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave apo
interesave që ai pretendon se i janë cënuar. Në kuptim të përcaktimit të sipërcituar në rast se
nga cilësimi i saktë i fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen objekt gjykimi
do të rezultojë se kërkimet e shtruara për zgjidhje, si dhe shkaku ligjor i tyre janë të natyrës
civile, atëherë kompetente për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshjeje do të jetë gjykata civile,
pavarësisht përcaktimit apo formulimit që mund të jetë propozuar nga ana e palëve
ndërgjyqëse.
10. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë në çështjen objekt gjykimi, pasi mori në
shqyrtim aktet e ndodhura në dosjen gjyqësore, pasi analizoi objektin dhe shkakun ligjor të
pretendimeve palës paditëse të shprehura në kërkesëpadi dhe në pretendimet e tij, pasi
analizoi vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë dhe qëndrimin e parashtruar nga Gjykata
Administrative e Apelit, në interpretim të dispozitave të Ligjit nr.49/2012, të zbatueshme,
çmon se Gjykata e Apelit Tiranë nuk ka kuptuar drejtë natyrën e vërtetë të mosmarrëveshjes
dhe shkakun ligjor të këtij gjykimi.
11. Rezulton se kërkimi i palës paditëse në këtë gjykim është: “Detyrimin e të
paditurve të më kthejnë sendin pasuri e paluajtshme nr.106/22, Zona kadastrale 1042, tokë
“arë”, me sipërfaqe 3570 m2, e ndodhur ne Arrameras, Krujë ose kundravleftën e saj”.
Paditësi kërkimin i ka mbështetur në Nenin 31, të K.Pr.Civile, Nenin 296, i Kodit Civil.
12. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në analizë të dispozitave të mësipërme,
konstaton se, natyra e mosmarrëveshjes midis palëve ndërgjyqëse është e mirëfilltë
civile, pasi kërkimi i palës paditëse nuk përfshihet në sferën e veprimtarisë së
parashikuar nga neni 7, të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëreshjeve administrative”, dhe nuk
rezulton që: “mosmavrëveshja objekt gjykimi lë lidhet me ndonjë prej rastevetë gërmës a apo
b. Sa më sipër, mosmarrëveshja objekt shqyrtimi, duhet të trajtohet si një marrëdhënie që
ka lindur nga një fakt i paligjshëm (jashtëkontraktor) IEVP Fushë Krujë dhe për zgjidhjen
e saj duhet të referohet vetëm në dispozitat e Kodit Civil që rregullojnë këtë marrëdhënie
juridike.
13. Në këtë përfundim arrihet pasi Ligji nr.49/2012 ka përcaktuar shprehimisht: i) në
nenin 7, natyrën e mosmarrëveshjes që gjykon gjykata administrative: “që janë ndër të tjera
mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore normative
dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative
nga organi publik, si dhe mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme
ose të mosveprimit të organit publik”; ii) në nenin 14, subjektin që i drejtohet gjykatës
administrative që është “ndër të tjera është çdo subjekt, që pretendon se i është cënuar një e
drejtë apo një interes i ligjshëm nga një veprim apo mosveprim i organit publik, si dhe çdo
898
subjekt që pretendon se është cënuar në të drejtat dhe interesat e tij të ligjshëm për shkak të
ndërhyrjeve të paligjshme të organit publik, që nuk kanë formën e aktit administrativ”; iii) në
nenin 17, natyrën e kërkimit që paraqitet para gjykatës administrative që ndër të tjera: “është
shfuqizimi tërësisht apo pjesërisht, ndryshimi pjesërisht apo tërësisht i aktit administrativ
apo detyrimi i organit publik për të ndryshuar një akt administrativ, konstatimi i
pavlefshmërisë absolute të aktit administrative, shpërblimi i dëmit jashtëkontraktor, sipas
ligjit të posaçëm”.
14. Në analizë të sa më sipër, ky Kolegj vlerëson se në çështjen objekt gjykimi, nuk
jemi përpara rastit të paligjshmërisë së veprimeve apo vendimeve të organit
administrativ, që ka shkaktuar për pasojë mosmarrëveshje mes palëve ndërgjyqëse, e
cila të konsiderohet e natyrës administrative, por përpara rastit kur organit publik i kërkohet
shpërblimi i dëmit të shkaktuar (kërkim i natyrës civile), nga pala paditëse në bazë të
dispozitave të akteve ligjore specifike.
15. Nga sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se
mosmarrëveshja objekt gjykimi i përket të drejtës civile dhe se pala e paditur në këtë rast
është subjekt i të drejtës civile, pasi kjo palë nuk sillet si organ administrativ në kuptim të
ushtrimit të autoritetit të saj.
16. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se
jemi përpara një mosmarrëveshje civile dhe në këto kushte vlerëson se vendimi nr.2941, datë
09.07.2014, i Gjykatës së Apelit Tiranë, që ka shpallur moskompetencën e saj për gjykimin e
kësaj cështje, duhet të prishet dhe cështja t’i dërgohet po kësaj gjykate për vazhdimin e
gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
dërgimin e çështjes asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 14.01.2016
899
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej,


PADITËS: TASHA HOXHA (BOGDANI)

I PADITUR: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT E
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit ZVRPP Tiranë, për korrigjimin e gabimeve në hartë
dhe regjistrimin hipotekor të pasurisë nr.7.675 (ish me nr.7.88),
Zona Kadastrale nr.8150, ku sipërfaqja e ndërtesës ekzistuese
është regjistruar 28 m2, nga 42 m2, që është në fakt.
Baza Ligjore: Nenet 17 dhe 48, të ligjit nr.7843, datë 13.07.1994
“Për Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme”, i ndryshuar.

vendosur:
Shpalljen e moskompetencës për gjykimin e çështjes me nr.10059 akti, datë
regjistrimi 02.07.2015.
Urdhërohet dërgimi i akteve pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin e datës

- Të ngrejë çështjen e mosmarrëveshjes për kompetencë para Gjykatës së Lartë për në
gjykimin e çështjes administrative me nr.31025-04977-80-2015: Me paditës Tasha
Hoxha (Bogdani); me palë të paditur: Zyra Vendore Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Tiranë: Me objekt: Kërkohet detyrimi i te paditurit Z.V.RR.P.P, Tirane
për korrigjimin e gabimeve ne harte dhe regjistrin hipotekor te pasurisë, me nr.7.675
(ish me nr.7.88), zona kadastrale nr.8150, ku sipërfaqja e ndërtesës ekzistues është
regjistruar 28 m2 nga 42 m2 qe është ne fakt.
- Të urdhërojë sekretarinë gjyqësore tu komunikojë këtë vendim Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe palëve ndërgjyqëse.

900
VËREN
1. Paditësja Tasha Hoxha, i është drejtuar ZVRPP Tiranë, me dy kërkesa ankimore
nr.9/T prot, datë 07.07.2010, dhe nr.7/T prot, datë 30.04.2015, me objekt: “Korrigjimin e
gabimeve në regjistrin hipotekor të pasurisë me nr.6/675, ku sip e ndërtesës ekzistuese,
është regjistruar gabim nga 42 m2, në 28 m2, sipas hartës treguese të zvogëluar në dy anët
lindje dhe në perëndim, në gjithë gjatësinë përfshirë dhe oborrin”.
Deri më sot, jo vetëm nuk është bërë asgjë, por nuk janë kthyer edhe përgjigje.
Paditësat kur kanë blerë banesën pasurinë nr.7/88 nuk ka qenë me sip të përcaktuar.
Pala paditëse ka aplikuar në ZVRPP në datë 27.10.2004 për saktësimin e sip. të banesës. Nga
ana e ZVRPP nuk është kryer asnjë veprim. Në vitin 2009 pala paditëse ka aplikuar përsëri,
duke dorëzuar një sërë dokumentesh ndër të tjera dhe plan rilevimin dhe ZVRPP ka lëshuar
certifikatën e pronësisë duke përcaktuar sip e ndërtesës 28 m2 dhe jo 42 siç është në plan
rilevimin.
Paditësja Tasha Hoxha, i është drejtuar ZVRPP Tiranë, me dy kërkesa ankimore
nr.9/T prot, datë 07.07.2010, dhe nr.7/T prot, datë 30.04.2015, me objekt: “Korrigjimin e
gabimeve në regjistrin hipotekor të pasurisë me nr.6/675, ku sip e ndërtesës ekzistuese,
është regjistruar gabim nga 42 m2, në 28 m2, sipas hartës treguese të zvogëluar në dy anët
lindje dhe në perëndim, në gjithë gjatësinë përfshirë dhe oborrin”.
Deri më sot, jo vetëm nuk është bërë asgjë, por nuk janë kthyer edhe përgjigje.
II. Vendimi dhe arsyetimi i gjykatave:

vendosur:
- Shpalljen e moskompetencës për gjykimin e çështjes me nr.10059 akti, datë
regjistrimi 02.07.2015.
- Urdhërohet dërgimi i akteve pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë.
Me arsyetimin:
Në nenin 7, të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” parashikohet se: Gjykatat
administrative janë kompetente për: a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative
individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë
ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik; b) mosmarrëveshjet që lindin për
shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të mosveprimit të organit publik; c) mosmarrëveshjet e
kompetencave ndërmjet organeve të ndryshme administrative në rastet e parashikuara nga
Kodi i Proçedurave Administrative; ç) mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës,
kur punëdhënësi është organ i administratës publike; d) kërkesat e paraqitura nga organet
administrative për shqyrtimin e kundërvajtjeve administrative, për të cilat ligji parashikon
heqjen e lirisë deri në 30 ditë, si një lloj të dënimit administrativ për kundërvajtësin; dh)
kërkesat e paraqitura nga kundërvajtësit për zëvendësimin e dënimit administrativ me heqje
lirie deri në 30 ditë me dënimin me gjobë”; ndërsa në nenin 17 pika “ç”, e po këtij ligji
thuhet se “Padia ngrihet: ...j) për të detyruar organin publik të kryejë një veprim
administrativ, që është refuzuar, apo për të cilin organi publik ka heshtur, ndonëse ka pasur
kërkesë”.
Sa më sipër, në kushtet kur padia që po gjykohet përpara kësaj gjykate, është një
gjykim i një mosmarrëveshjeje administrative (referuar objektit dhe shkakut ligjor të padisë),
gjykata në vështrim dhe të nenit 61, të Kodit të Procedurës Civile, në të cilin parashikohet se:
"Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose me
901
kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente”,
vlerëson dhe çmon se çështja objekt gjykimi për shkakun dhe bazën ligjore të sipërcituar
duhet dërguar në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
3. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin e datës
- Të ngrejë çështjen e mosmarrëveshjes për kompetencë para Gjykatës së Lartë për në
gjykimin e çështjes administrative me nr.31025-04977-80-2015: Me paditës Tasha
Hoxha (Bogdani); me palë të paditur: Zyra Vendore Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Tiranë: Me objekt: Kërkohet detyrimi i te paditurit Z.V.RR.P.P, Tirane
për korrigjimin e gabimeve ne harte dhe regjistrin hipotekor te pasurisë, me nr.7.675
(ish me nr.7.88), zona kadastrale nr.8150, ku sipërfaqja e ndërtesës Ekzistues është
regjistruar 28 m2 nga 42 m2 qe është ne fakt.
Gjyqësor Tiranë dhe palëve ndërgjyqëse.
Me arsyetimin:
A) Rrethanat e ecurisë së gjykimit të çështjes gjyqësore me numër aktual të
Aktit.31025-04977-80.
Në gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë është paraqitur për gjykim çështja gjyqësore
me nr.10059 Akti, që iu përket palëve të sipërcituar me objekt dhe bazë ligjore si më
sipërcituar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.6216, në datën 22/07/2015, ka
shpallur moskompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, në gjykimin e
kësaj çështje bazuar në nenet 61, të K.Pr.Civile dhe ia ka dërguar çështjen për gjykim
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, pasi është njohur me çështjen ka
vendosur ju parashtrojë me vendim të arsyetuar mosmarrëveshjen për kompetencë në
gjykimin e kësaj çështje.
B) Kuadri Ligjor në mbështetje të këtij veprimi procedurial.

Neni 7, i ligjit nr.49, të vitit 2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative” parashikon: Gjykatat administrative janë kompetente për: a)
mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore normative
dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative
nga organi publik; b) mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të
mosveprimit
Të organit publik; c) mosmarrëveshjet e kompetencave ndërmjet organeve të
ndryshme administrative në rastet e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative; ç)
mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës, kur punëdhënësi është organ i
administratës publike; d) kërkesat e paraqitura nga organet administrative për shqyrtimin e
kundërvajtjeve administrative, për të cilat ligji parashikon heqjen e lirisë deri në 30 ditë, si
një lloj të dënimit administrativ për kundërvajtësin; dh) kërkesat e paraqitura nga
kundërvajtësit për zëvendësimin e dënimit administrativ me heqje lirie deri në 30 ditë me
dënimin me gjobë'.
Administrative” parashikon:
1. Moskompetenca lëndore dhe funksionale ngrihet edhe kryesisht në çdo gjendje e
shkallë të shqyrtimit.
2. Moskompetenca tokësore mund të ngrihet ose kundërshtohet nga palët vetëm te
kete filluar shqyrtimi gjyqësor i provave.
902
3. Gjykata shpall me vendim moskompetencën e saj për shkaqet e parashikuara në
këtë nen dhe urdhëron dërgimin e akteve gjykatës kompetente. Vendimi për shpalljen e
moskompetencës dhe vendimi për rrëzimin e kërkesës për shpalljen e moskompetencës
ankimohen së bashku me vendimin përfundimtar.
4. Ka mosmarrëveshje për kompetencën, kur dy ose më shumë gjykata, në të njëjtën
5. Gjykata, me kërkesë të palëve ose kryesisht, ngre çështjen e mosmarrëveshjes me
vendim të arsyetuar, me të cilin i paraqet Gjykatës së Lartë, kopjen e akteve të nevojshme për
zgjidhjen e saj.
Gjykata që ka dhënë vendimin, njofton menjëherë gjykatën në mosmarrëveshje.
Vendimi për ngritjen e mosmarrëveshjes, së bashku me aktet, i dërgohet Gjykatës së
Lartë brenda 5 ditëve.
6. Mosmarrëveshjet zgjidhen nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i cili
vendos në dhomë këshillimi me 3 gjyqtarë brenda 10 ditëve nga data e marrjes së akteve.
Vendimi u njoftohet menjëherë gjykatave në mosmarrëveshje dhe palëve".
Neni 41, i Kodit të Procedurës Civile, parashikon: “Në kompetencë të gjykatës së
shkallës së parë janë të gjitha mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të
parashikuara në këtë Kod e në ligje të tjera”.
Neni 388, i Kodit të Procedurës Civile parashikon: Kur nga një fakt varet lindja,
ndryshimi ose shuarja e të drejtave personale apo pasurore të një personi dhe akti që
vërteton atë është zhdukur, ka humbur dhe nuk mund të bëhet përsëri ose nuk mund të
merret me ndonjë rrugë tjetër, personi i interesuar ka të drejtë të kërkojë që fakti të
vërtetohet me vendim të gjykatës së shkallës së parë.
Kërkesa për vërtetimin e fakteve paraqitet në gjykatën e shkallës së parë, në territorin
e së cilës ka banimin kërkuesi.
Kur kërkohet vërtetimi i faktit për një send të paluajtshëm, ajo paraqitet në gjykatën
e shkallës së parë në territorin e së cilës ndodhet sendi. Në mënyrën e treguar më sipër,
mund të kërkohet edhe korrigjimi i gabimeve të akteve të treguara në paragrafin e parë të
këtij neni.
Vendim Unifikues i Gjykatës së Lartë.
C) Arsyet e parashtrimit të qëndrimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë, pranë Gjykatës së Lartë.
1) Me anë të kësaj kërkesë padie pala kërkuese kërkon përkatësisht:
Korrigjime të gabimeve material në hartë dhe në regjistrin hipotekor.
Duke patur parasysh kërkimet respektive, si pjesë të objektit të padisë, natyrën e
tyre shkakun ligjor të lindjes së tyre, rregullimin respektiv ligjor të tyre, gjykata konkludon
se natyra e këtij kërkimi është jo administrative dhe e mirëfilltë civile.
Përkatësisht kërkimi për korrigjim akti duke patur parasysh, shkakun ligjor të ngritjes
së tij, rregullimin ligjor të gjykimit të këtij kërkimi, efektet e këtij kërkimi në të drejtën dhe
fushën e veprimtarisë së të drejtës private gjykata konkludon se ky kërkim është kërkim me
natyrë të mirëfilltë civile dhe personifikon një mosmarrëveshje me natyrë civile ku gjykatës
nuk i kërkohet të verifikojë vullnet administrativ të ZVRPP, por vetëm të verifikojë dhe të
korrigjojë gabime apo lapsuse materiale.
Gjykata në rastin objekt gjykimi, duke versuar: kërkimet, shkakun ligjor të lindjes së
tyre, shkakun dhe bazën ligjore të padisë; lidhjen organike ndërmjet kërkimeve,
formulimin e kërkesë padisë, ndërtimin e pretendimeve dhe burimin e lindjes së tyre,
konkludon se në rastin objekt gjykimi jemi para rastit të një kërkimi me natyrë të mirëfilltë
civile.
903
Gjykata duke pasur parasysh këtë arsyetim dhe rrethanat konkrete të çështjes, çmon
se nga cilësimi i saktë i fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen objekt gjykimi,
rezulton se objekti dhe shkaku ligjor i saj është i natyrës civile.
Sa më lartë, në kuptim të përcaktimit të sipërcituar nga cilësimi i saktë i fakteve dhe
veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen objekt gjykimi gjykatës i rezulton se kërkimet e
shtruara për zgjidhje, si dhe shkaku ligjor i kërkesë padisë së paraqitur për shqyrtim janë të
natyrës civile.
Si rrjedhojë kompetente për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshjeje do të jetë gjykata
civile.
Gjykata në këtë frymë interpretimi, interpreton edhe nenin 7, të Ligjit nr.49, të vitit
2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative, parashikohet
kompetenca në lëndë e Gjykatës Administrative. Përkatësisht në këtë nen parashikohet si më
poshtë:
“Gjykatat administrative janë kompetente për: a) mosmarrëveshjet që lindin nga
aktet administrative individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat administrative
publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik; b)
mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të mosveprimit të
organit publik; c) mosmarrëveshjet e kompetencave ndemjet organeve të ndryshme
administrative në rastet e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative; ç)
administratës publike; d) kërkesat e paraqitura nga organet administrative për
shqyrtimin e kundërvajtjeve administrative, për të cilat ligji parashikon heqjen e lirisë deri
në 30 ditë, si çdo lloj të dënimit administrativ për kundërvajtësin; dh) kërkesat e paraqitura
nga kundërvajtësit për zëvendësimin e dënimit administrativ me heqje lirie deri në 30 ditë me
dënimin me gjobë’.
Në këto kushte, duke mbajtur parasysh interpretimin e sipërcituar, përcaktimet e bëra
në ligj dhe faktet që i përkasin rastit konkret, Gjykata vlerëson se nuk është kompetente në
lëndë për gjykimin e kësaj çështjeje pavarësisht faktit se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë,
ka disponuar në këtë formë apo mënyrë (Moskompetencën lëndore).
Por në këtë rast Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka “refuzuar” të shqyrtojë
çështjen duke menduar se nuk është kompetente. Në një kohë që edhe ky trup gjykues çmon se
nuk është kompetente për të gjykuar këtë çështje administrative.
Neni 13/4, i Ligjit nr.49, të vitit 2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatave Administrative” rregullon dhe normon pikërisht problemin procedural që lidhet
me moskompetencën e gjykatës në gjykimin e një çështjeje. Përkatësisht në këtë nen
parashikohet si më poshtë:
vendim të arsyetuar, me të cilin i paraqet Gjykatës së Lartë kopjen e akteve të nevojshme
për zgjidhjen e saj. Gjykata, që ka dhënë vendimin, njofton menjëherë gjykatën në
mosmarrëveshje. Vendimi për ngritjen e mosmarrëveshjes, së bashku me aktet, i dërgohet
Gjykatës së Lartë brenda 5 ditëve.
Vendimi u njoftohet menjëherë gjykatave në mosmarrëveshje dhe palëve.
Për sa më lart, Gjykata, duke analizuar dispozitat ligjore të lartpërmendura,
konstaton se nuk është kompetente (lëndore) për gjykimin e kësaj çështje dhe për pasojë
juridike ky trup gjykues vendosi ju parashtrojë këtë mosmarrëveshje, pasi çështja gjyqësore
duhet të gjykohet nga gjykata kompetente.
904
Me gjykatë kompetente duhet të kuptohet gjykata që për shkak të ligjit ka fuqinë
juridike për të zgjidhur në mënyrë përfundimtare këtë çështje gjyqësore me natyrë civile që
në rastin objekt gjykimi është po Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Si rrjedhojë, konkludohet se në të njëjtën kohë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
Gjykata Administrative e shkallës së Parë Tiranë, mendojnë dhe konkludojne se nuk janë
kompetente në gjykimin e kësaj çështje.
4. Në Nenin 13/5, të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e

Gjykatave Administrative” është parashikuar se:
Gjykata me kërkesë të palëve ose kryesisht, ngre çështjen e mosmarrëveshjes me
vendim të arsyetuar, me të cilin i paraqet Gjykatës së Lartë kopjen e akteve të nevojshme për
zgjidhjen e saj. Gjykata, që ka dhënë vendimin, njofton menjëherë gjykatën në
Në vendimin Unifikues të Gjykatës së Lartë nr.03, datë 06.12.2013 ndërmjet të tjerave
thuhet se:
Gjykata Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe
5. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet që ngrihen në

vendimin për mosmarrëveshjen e kompetencës nga Gjykata e Administrative e Shkallës së
Parë Tiranë, nuk janë të bazuara në ligj, prandaj nuk ka asnjë shkak ligjor që vendimi i dhënë
nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë të cenohet.
6. Në nenin 2, të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative” është parashikuar se: “Mosveprimi administrativ” është çdo mungesë
veprimi nga organi i administratës publike për të ushtruar veprimtarinë administrative, sipas
funksionit publik, që krijon pasoja juridike mbi të drejta subjektive apo interesa të ligjshëm.
Organ publik është çdo organ i pushtetit vendor që kryen funksione administrative. “Veprim
administrativ” është akti administrativ, kontrata administrative dhe veprimi tjetër
administrativ. “Veprimi tjetër administrativ” është çdo formë e njëanshme e veprimtarisë së
organit publik, në kryerjen e funksionit publik dhe që nuk plotëson kushtet për të qenë akt
administrativ apo kontratë dhe që krijon pasoja juridike mbi të drejtat subjektive apo interesat
e ligjshëm.
7. Pala paditëse Tasha Hoxha (Bogdani, kërkon nga pala e paditur ZVRPP Tiranë
“Korrigjimin e gabimeve në hartë dhe regjistrimin hipotekor të pasurisë nr.7.675 (ish me
nr.7.88), Zona Kadastrale nr.8150, ku sipërfaqja e ndërtesës ekzistuese është regjistruar 28
m2, nga 42 m2, që është në fakt. Baza ligjore e kërkesëpadive të paditësit dhe ndërhyrësit
kryesor janë dispozitat ligjore, të parashikuara nga ligji nr.7843, datë 13.07.1994 “Për
Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme”.
905
Në zbatim të këtij ligji, pala e paditur ZVRPP Tiranë kur konstaton që sipërfaqja e
pronës që kërkohet të regjistrohet nuk është e saktë, nëpërmjet ekspertëve të saj është në
gjendje që ta bëjë këtë saktësim, prandaj mosveprimi i palës së paditur ZVRPP Tiranë përbën
një mosveprim administrativ të organit administrativ, të parashikuara nga neni 2 i ligjit
nr.49/2012 gjatë kryerjes së detyrave të tij funksionale.
8. Nga ana tjetër palë e paditur në këtë gjykim është një organ i administratës publike,
i cili kryen veprimtari të mirëfilltë administrative, që nuk ka vepruar për saktësimin e
sipërfaqes takuese, në një kohë që ligji nr.7843/1994 e parashikon një gjë të tillë, prandaj ky
gjykim ka natyrë administrative dhe lënda e gjykatës administrative për shqyrtimin e çështjes
në gjykim nuk mungon.
9. Vendimi Unifikues nr.03, datë 06.12.2013, i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë, ndërmjet të tjerave thotë se: Gjykata Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e
nr.49, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrativ dhe
04.11.2013, respektivisht në Gjykatat e Shkallës së Parë të Apelit apo në Gjykatën e Lartë
dhe deri në këtë datë shqyrtimi në këto gjykata nuk ka përfunduar akoma.
10. Meqenëse çështja është me natyrë administrative, duke u mbështetur në vendimin
Unifikues nr.03/2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se, kompetenca në lëndë i përket Gjykatës
Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, prandaj vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë.
Tiranë, më 14.01.2016
906
Nr. 31003-02530–00-2015 i Regj.Themeltar
VENDIM


PADITËS: MANTHO MASHO

HAJRO LIMAJ
LEONARD PEÇO
I PADITUR: LUAN BREGASI
PERSONA TË TRETË: AMANTIA LEVANAJ
SHOQËRIA “SARA - EL” SH.P.K
OBJEKTI:
Rrëzimin e lejes së ndërtimit nr.9, datë 24.05.2002, të Bashkisë së Tiranës,
për ndërtimin e banesë në tarracën e Pallatit “Sara - E1 nr.2”,
në Rrugën “Medar Shtylla” (në vazhdim të Rrugës “Komuna e Parisit”), Tiranë
me pronar z.Luan Brengasi”.
Njoftim Drejtorisë së Hipotekës Tiranë, për bllokimin
e procedurave të hipotekimit të këtij apartamenti të kundraligjshëm.
Baza Ligjore: Neni 218, i K.Civil të azhomuar;
Neni 219, i K.Civil të azhornuar.

vendosur:
Shpalljen e moskompetencën lëndore për gjykimin e çështjes civile me
nr.16891/4378 Regj. Them., datë Regjistrimi 26.12.2014, me objekt:
“Kundërshtimin e lejes së ndërtimit nr.9, datë 24.05.2002, të Bashkisë së
Tiranës, për ndërtimin e banesë në tarracën e Pallatit I (Sara - El nr.2”, në
Rrugën (Medar Shtylla” (në vazhdim të Rrugës (I Komuna e Parisit”), Tiranë
me pronar z.Luan Brengasi” dhe dërgimin e akteve për kompetencë Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tirane.
Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim në Gjykatën e Lartë brenda 5
ditëve, duke filluar ky afat nga e nesërmja e shpalljes së këtij vendimi.

Të ngrejë çështjen e mosmarrëveshjes për kompetencë para Gjykatës së Lartë
për/në gjykimin e çështjes administrative me nr.7109/31025- 07597-80-2015,
me paditës Mantho Masho, Hajro Limaj dhe Leonard Peço, të paditur Luan
907
Bregasi dhe Ermir Bregasi, me objekt “Rrëzimin e lejes së ndërtimit nr.09,
datë 24.05.2002 të Bashkisë Tiranë, për ndërtimin e banesës në tarracën e
Pallatit “SARA EL”, nr.2, në Rrugën “Medar Shtylla” Tiranë me pronar
z.Luan Bregasi”.
Të urdhërojë sekretarinë gjyqësore tu komunikojë këtë vendim Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë.

VËREN
1. Se paditësit Mantho Masho, Hajro Limaj dhe Leonard Peço, fillimisht i janë
drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me një kërkesë padi duke paditur shtetasin Luan
Bregasi dhe person të tretë Bardhosh Lepenica dhe Arqile Arshi, me objekt:“Rrëzimin e
ndërtesës së banimit të ndërtuar mbi tarracën e Pallatit “SARA EL”, Kulla nr.2, ndërtuar nga
z. Luan Bregasi. Njoftimin e ZVRPP Tiranë për bllokimin e procedurave të hipotekimit të
këtij apartamenti të paligjshëm”.
Gjatë gjykimit, gjykata kur ka konstatuar se shtetasi Bardhosh Lepenica nuk njihet
nga palët, vendosi nxjerrjen e tij jashtë gjykimit si person që nuk ka interes për çështjen, si
dhe kur konstatoi se palë kontraktuese në kontratën e shitblerjes së apartamentit nuk figuron
z.Arqile Arshi, por znj.Amantia Levanaj, vendosi zëvendësimin e tij me znj.Amantia
Levanaj, si dhe kur konstatoi se palë kontraktuese është shoqëria “SARA EL” shpk, vendosi
të thërrasë me cilësinë e personit të tretë edhe këtë shoqëri, në kushtet kur çmoi se ka interes
për çështjen.
Gjithashtu, gjatë gjykimit paditësit shtuan objektin e padisë edhe me rrëzimin e lejes
së ndërtimit nr.09, datë 24.05.2002 të Bashkisë Tiranë, për ndërtimin e banesës në tarracën e
Pallatit “SARA EL”, nr.2, në Rrugën “Medar Shtylla” Tiranë me pronar z.Luan Bregasi,
kërkesë e cila u pranua nga gjykata në bazë të nenit 185, të K.Pr.Civile.
Pas pranimit të kësaj kërkesë gjykata kryesisht mori në shqyrtim kompetencën
lëndorë të saj për gjykimin e kësaj shtesë të objektit të padisë, “Rrëzimin e lejes së ndërtimit
nr.09, datë 24.05.2002, të Bashkisë Tiranë, për ndërtimin e banesës në tarracën e Pallatit
“SARA EL”, nr.2, në Rrugën “Medar Shtylla” Tiranë me pronar z.Luan Bregasi”.

vendosur:
- Shpalljen e moskompetencën lëndore për gjykimin e çështjes civile me
nr.16891/4378 Regj. Them., datë Regjistrimi 26.12.2014, me objekt: “Kundërshtimin e lejes
së ndërtimit nr.9, datë 24.05.2002, të Bashkisë së Tiranës, për ndërtimin e banesë në tarracën
e Pallatit I (Sara - El nr.2”, në Rrugën (Medar Shtylla” (në vazhdim të Rrugës (I Komuna e
Parisit”), Tiranë me pronar z.Luan Brengasi” dhe dërgimin e akteve për kompetencë Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tirane.
- Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim në Gjykatën e Lartë brenda 5 ditëve,
duke filluar ky afat nga e nesërmja e shpalljes së këtij vendimi.
Me arsyetimin:
Se paditësit Mantho Masho, Hajro Limaj dhe Leonard Peço, fillimisht i janë drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me një kërkesë padi duke paditur shtetasin Luan Bregasi
dhe person të tretë Bardhosh Lepenica dhe Arqile Arshi, me objekt:“ Rrëzimin e ndërtesës së
908
banimit të ndërtuar mbi tarracën e Pallatit “SARA EL”, Kulla nr.2, ndërtuar nga z. Luan
Bregasi. Njoftimin e ZVRPP Tiranë për bllokimin e procedurave të hipotekimit të këtij
apartamenti të paligjshëm”.
Gjatë gjykimit, gjykata kur ka konstatuar se shtetasi Bardhosh Lepenica nuk njihet
nga palët, vendosi nxjerrjen e tij jashtë gjykimit si person që nuk ka interes për çështjen, si
dhe kur konstatoi se palë kontraktuese në kontratën e shitblerjes së apartamentit nuk figuron
z.Arqile Arshi, por znj.Amantia Levanaj, vendosi zëvendësimin e tij me znj.Amantia Levanaj,
si dhe kur konstatoi se palë kontraktuese është shoqëria “SARA EL” shpk, vendosi të
thërrasë me cilësinë e personit të tretë edhe këtë shoqëri, në kushtet kur çmoi se ka interes
për çështjen.
Gjithashtu, gjatë gjykimit paditësit shtuan objektin e padisë edhe me rrëzimin e lejes
së ndërtimit nr.09, datë 24.05.2002 të Bashkisë Tiranë, për ndërtimin e banesës në tarracën e
Pallatit “SARA EL”, nr.2, në Rrugën “Medar Shtylla” Tiranë me pronar z.Luan Bregasi,
kërkesë e cila u pranua nga gjykata në bazë të nenit 185, të K.Pr.Civile.
nr.09, datë 24.05.2002, të Bashkisë Tiranë, për ndërtimin e banesës në tarracën e Pallatit
Pasi gjykata konstatoi se nuk është kompetente për gjykimin e saj, fillimisht çmoi se
duhet të bëhet veçimi i kësaj çështje duke u mbështetur në nenin 159 të K.Pr.Civile dhe
Vendimit Unifikues nr.3/2014, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
Vendimi Unifikues nr.3/2014, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë ka
unifikuar praktikën gjyqësore se: “Nëse në një gjykim civil, paraqitet një kundërpadi e
natyrës administrative, gjykata që po shqyrton padinë, nuk mund të shqyrtojë këtë kërkim të
të paditurit për shkak të mungesës së kompetencës lëndore të gjykatës që po shqyrton padinë.
Nëse në një gjykim administrativ, paraqitet një kundërpadi e natyrës civile, gjykata që
po shqyrton padinë nuk mund të marrë në shqyrtim edhe kundërpadinë, për shkak se i
mungon kompetenca lëndore e saj. 1 Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë vërejnë se
mbështetur në rregullimet ligjore, i njëjti standard interpretimi vlen edhe për gjykatën që do
të shqyrtojë kërkimet e një padie, kur këto kërkime kanë natyra të ndryshme me njëri tjetrin,
të tilla që përcaktojnë kompetencë lëndore të gjykatave të veçanta.
Pavarësisht se një çështje e tillë nuk është shtruar për unifikim, Kolegjet çmojnë se
duhet marrë në shqyrtim prej tyre, pasi është rrjedhojë logjike e interpretimit të kryer në këtë
vendim, lidhur me padinë dhe kundërpadinë që janë të natyrave të ndryshme.
Neni 23, i Ligjit 49/2012 parashikon se: “Në një kërkesëpadi mund të parashtrohen
disa kërkime, në rast se gjykata është kompetente për të gjitha kërkimet... ”. Të njëjtin
rregullim e parashikon edhe neni 159 i Kodit të Procedurës Civile, kur shprehet se “Në një
kërkesëpadi mund të parashtrohen shumë kërkime, në rast se gjykata është kompetente për të
gjitha kërkimet...
Në interpretim të kundërt të këtyre dispozitave, në një kërkesëpadi nuk mund të
parashtrohen kërkime që nuk hyjnë në kompetencën lëndore të gjykatës së cilës i drejtohet
kërkesëpadia.
Nëse këto kërkime të natyrave të ndryshme parashtrohen në një kërkesëpadi, në
kuptim të dispozitave ligjore të mësipërme, rregullimit ligjor të ndryshëm, parimeve të
ndryshme të gjykimit civil dhe atij administrativ, gjykata ku këto kërkime paraqiten nuk mund
ti gjykojë të gjitha.
Në këto kushte, pavarësisht faktit nëse këto kërkime janë një bashkim i thjeshtë apo i
ndërvarur i tyre, gjykata ku ato janë paraqitur është e detyruar që t'i ndajë dhe të shpallë
moskompetencën për ato kërkime të cilat ligji i ka përcaktuar në kompetencën lëndore të një
gjykate tjetër.
909
Çështja e lartpërmendur referuar objektit të saj është konflikt administrativ pasi ka të
bëjë me“Kundërshtim lejes së ndërtimit nr.9, datë 24.05.2002 të Bashkisë Tiranë, për
ndërtimin e banesës në tarracën e Pallatit “SARA EL”, nr.2, në Rrugën “Medar Shtylla”
Tiranë me pronar z-Luan”, kjo referuar Nenit 7/a, të Ligjit nr.49, datë 03.05.2012 “Për
administrative”, në të cilin thuhet se: “Mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative
individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë
ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik”.
Në rastin objekt gjykimi, kemi të bëjmë me një mosmarrëveshje që ka lindur nga një
akt administrativ i nxjerrë nga një organ i administratës publike, siç është Bashkia Tiranë e
cila ka pajisur me leje ndërtimi një shoqëri ndërtuese.
Referuar Vendimit Unifikues të Gjykatës së Lartë nr.3, datë 06.12.2013, ku thuhet
shprehimisht se:“Gjykatat administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e Apelit Administrativ
dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr.49, datë 03.05.2012
mosmarrëveshjeve administrative”, janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të
cilat sipas Nenit 7, të këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht
gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit.
përfunduar akoma”.
Në këto kushte referuar Nenit 7/a, të Ligjit Nr 49 datë 03.05.2012 “Për organizimin
dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gj'ykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”, si dhe Vendimit Unifikues te Gjykatës se Larte nr.3, date 06.12.2013 dhe
nr.4/2014, kjo gjykatë (Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë) nuk ka kompetencën lëndore për
të gjykuar këtë çështje, çka do të thotë, se kompetente për shqyrtimin e kësaj e saj, objekti i
të cilës është e natyrës administrative, është vetë Gjykata Administrative e Shkallës së Parë
Tiranë.
3. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin e datës
- Të ngrejë çështjen e mosmarrëveshjes për kompetencë para Gjykatës së Lartë për/në
gjykimin e çështjes administrative me nr.7109/31025- 07597-80-2015, me paditës
Mantho Masho, Hajro Limaj dhe Leonard Peço, të paditur Luan Bregasi dhe Ermir
Bregasi, me objekt “Rrëzimin e lejes së ndërtimit nr.09, datë 24.05.2002 të Bashkisë
Tiranë, për ndërtimin e banesës në tarracën e Pallatit “SARA EL”, nr.2, në Rrugën
“Medar Shtylla” Tiranë me pronar z.Luan Bregasi”.
Gjyqësor Tiranë.
Me arsyetimin:
Rezulton se paditësit Mantho Masho, Hajro Limaj dhe Leonard Peço, fillimisht i janë
drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me një kërkesë padi duke paditur shtetasin
Luan Bregasi dhe person të tretë Bardhosh Lepenica dhe Arqile Arshi, me objekt. “Rrëzimin
e ndërtesës së banimit të ndërtuar mbi tarracën e Pallatit “SARA EL”, Kulla nr.2, ndërtuar
nga z.Luan Bregasi. Njoftimin e ZVRPP Tiranë, për bllokimin e procedurave të hipotekimit të
këtij apartamenti të paligjshëm”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, rezulton të ketë kryer disa veprime proceduriale,
konkretisht në kushtet kur ka konstatuar se shtetasi Hardhosh Lcpenica nuk njihet nga palët,
ka vendosuar nxjerrjen e tij Jashtë gjakimit si person që nuk ka interes për çështjen, si dhe
kur konstatoi se pagë kontraktuese në kontratën e shitblerjes së apartamentit nuk figuron
910
z.Arqile Arshi, por znj.Amantia Levanaj, vendosi zëvendësimin e tij me znj.Amantia Levanaj,
si dhe kur konstatoi se palë kontraktuese është shoqëria “SARA EL” shpk, vendosi të
thërrasë me cilësinë e personit të tretë edhe këtë shoqëri, në kushtet kur çmoi se ka interes
për çështjen.
Gjithashtu, gjatë gjykimit në gjykimin në Gjykatën Civile, paditësit shtuan objektin e
padisë edhe me rrëzimin e lejes së ndërtimit nr.09, datë 24.05.2002 të Bashkisë Tiranë, për
Tiranë me pronar z.Luan Bregasi, kërkesë e cila u pranua nga gjykata në bazë të nenit
185, të K.Pr.Civile.
nr.09, datë 24.05.2002 të Bashkisë Tiranë, për ndërtimin e banesës në tarracën e Pallatit
Pasi gjykata konstatoi se nuk është kompetente për gjykimin e saj, fillimisht çmoi se
duhet të bëhet veçimi i kësaj çështje, duke u mbështetur në nenin 159, të K.Pr.Civile dhe
Vendimit Unifikues nr.3/2014, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
Pasi ndau kërkimet në padi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin
nr.8723, të datës 10.11.2015, të saj ka vendosur të shpallë moskopetencën për gjykimin e
kërkimit, “Rrëzimin e lejes së ndërtimit nr.09, datë 24.05.2002 të Bashkisë Tiranë, për
Tiranë me pronar z.Luan Bregasi”.
Si mori në shqyrtim kërkesë padinë e ardhur nga gjykata civile, si dhe aktet që i
bashkëlidhen kësaj dosjeje, ky trup gjykues i Gjykatës Administrative së Shkallës së Parë
Tiranë, konform përcaktimeve të bëra në nenin 25, të Ligjit nr.49, të vitit 2012 “Për
Mosmarrëveshjeve Administrative” ishte duke zhvilluar veprimet përgatitore për këtë
çështje.
Në këtë fazë të procesit gjykata mori në analizë kryesisht faktin nëse Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, është kompetente për të gjykuar dhe zgjidhur në
mënyrë përfundimtare këtë çështje.
Ne vijim, Gjykata çmon te theksoje se ne nenin 135/2, te Kushtetutës se Republikës se
Shqipërisë parashikohet se: “Kuvendi mund te krijoje me ligj gjykata për fusha te veçanta,
por ne asnjë rast gjykata te jashtëzakonshme”. Mbi ketë baze nga Kuvendi i Republikës se
Shqipërisë me ligjin nr.49, te vitit 2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative” Gjykatën Administrative
si një gjykate qe operon ne një fushe te veçante, te posaçme, atë te gjykimit te
mosmarrëveshjeve administrative.
Gjykata theksoi ketë moment për te tërhequr vëmendjen lidhur me faktin se Gjykata
Administrative ndryshon nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor pasi ajo është gjykate e veçante dhe
e specializuar për te gjykuar ne një fushe te veçante.
Si rrjedhoje e këtij interpretimi Gjykata Administrative si një gjykate e veçante e
krijuar me ligj duhet dhe mund te gjykoje vetëm çështjet administrative te parashikuara ne
mënyre specifike dhe shteruese ne vete përmbajtjen e ligjit.
A) Rrethana e ecurisë së gjykimit të çështjes civile me Numër aktual të

Aktit.7109/31025-07597-80-2015.
Me vendimin Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.8723, të datës
10.11.2015 të saj, ka vendosur të shpallë Moskompetencën për gjykimin e kërkimit,
“Rrëzimin e lejes së ndërtimit nr.09, datë 24.05.2002 të Bashkisë Tiranë, për ndërtimin e
banesës në tarracën e Pallatit “SARA EL”, nr.2, në Rrugën “Medar Shtylla” Tiranë me
911
pronar z.Luan Bregasi” dhe ka dërguar për shqyrtim kërkesë-padinë dhe aktet shoqëruese
Gjykatës Administrative e Shkallës së Parë Tiranë.
Me shortin e datës 27.11.2015, kjo çështje është caktuar për gjykim te ky trup
gjykues, i cili ka kryer veprimet përgatitore në bazë të nenit 25 të ligjit nr.49/2012.
Në bazë të neneve 9, të Ligjit nr.49, të vitit 2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin
e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative” çështja
administrative me nr.5278/31028-04817-80-2015 akti, nuk bën pjesë në juridiksionin
gjyqësor administrativ.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, sapo është njohur me çështjes që i
është caktuar në short brenda afatit ligjor ka vendosur t ju parashtrojë mosmarrëveshjen për
kompetencë në gjykimin e kësaj çështje.
B) Kuadri Ligjor në mbështetje të këtij veprimi procedurial.

-Ligji nr.49, të vitit 2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative
-Kodi i Procedurës Civile
Vendimi Unifikues i Gjykatës së Lartë nr.3, i Prill 2014
C) Arsyet e parashtrimit të qëndrimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë

Tiranë pranë Gjykatës së Lartë.
Me anë të kësaj padie paditësit Manto Mashaj, Hajro Limaj dhe Leonard peco
kërkojnë ndaj të paditurve Luan Bregasi dhe Ermir Bregasi,_ kërkojnë përkatësisht:
“Rrëzimin e lejes së ndërtimit nr.09, datë 24.05.2002 të Bashkisë Tiranë, për ndërtimin e
banesës në tarracën e Pallatit “SARA EL”, nr.2, në Rrugën “Medar Shtylla” Tiranë me
pronar z.Luan Bregasi”.
Pala paditëse kërkimin e saj dhe objektin e padisë e bazon në këtë bazë ligjore, nenin
218, të K.Civil të azhornuar; Nenin 219, të K.Civil të azhornuar.
Rastet e kompetencës lëndore janë te parashikuara shprehimisht ne nenin 7 i cili
përcakton se:
“Gjykatat administrative janë kompetente për:
a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore
normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë
administrative nga organi publik;
c) mosmarrëveshjet e kompetencave ndërmjet organeve të ndryshme administrative
në rastet e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative; ç) mosmarrëveshjet në
fushën e marrëdhënieve të punës, kur punëdhënësi është organ i administratës publike;
dh) kërkesat e paraqitura nga organet administrative për shqyrtimin e kundërvajtjeve
administrative, për të cilat ligji parashikon heqjen e lirisë deri në 30 ditë, si një lloj të
dënimit administrativ për kundërvajtësin;
dh) kërkesat e paraqitura nga kundërvajtësit për zëvendësimin e dënimit
administrativ me heqje lirie deri në 30 ditë me dënimin me gjobë”.
kompetente për te zgjidhur konfliktin gjyqësor.
Neni 7, i Ligjit nr.49/2012”Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” ka cituar shprehimisht te
gjitha rastet se kur gjykata administrative është kompetente nga pikëpamja lëndore për te
gjykuar një çështje administrative.
Objekti i çështjes ne rastin konkret është “Rrëzimin e lejes së ndërtimit nr.09, datë
24.05.2002, të Bashkisë Tiranë, për ndërtimin e banesës në tarracën e Pallatit “SARA EL”.
912
Pavarësisht sa palët kanë vendosur në objektin e padisë, objekti i padisë ka lidhje me
një konflikt mes palëve ndërgjyqëse, mes palësh private të cilat rezulton të kenë një konflikt
privat mes tyre, pavarësisht se në objektin e padisë, kanë vendosur “rrëzimin e lejes së
ndërtimit nr.9, datë 24.05.2002.
Në rastin konkret, nuk jemi para një mosmarrëveshjeje administrative, por kemi të
bëjmë në thelb me një konflikt privat mes palësh, që vendosin të përfshijnë në objektin e
padisë edhe rrëzimin e një lejeje ndërtimit.
Çështja gjyqësore e cituar me lart, është një konflikt civil i cili duhet te shqyrtohet
nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila ka kompetencën lëndore ne rastin konkret për
zgjidhjen definitive te saj.
Nisur nga sa sipër, paditësi i është drejtuar Gjykatës, me kërkimin përkatës te
vendosur ne objektin e kërkese padisë.
Në këto kushte, duke mbajtur parasysh përcaktimet e bëra në ligj dhe faktet që i
përkasin rastit konkret, Gjykata vlerëson se nuk është kompetente në lëndë për gjykimin e
kësaj çështjeje.
Për sa më lart, Gjykata, duke analizuar dispozitat ligjore të lartpërmendura,
konstaton se nuk është kompetente në lënd për gjykimin e kësaj çështje dhe për pasojë
juridike duhet të vendosë moskompetencën lëndore të saj.
Pra në këtë rast Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër ka “refuzuar” të shqyrtojë çështjen
duke menduar se nuk është kompetente. Në një kohë që edhe ky trup gjykues çmon se nuk
është kompetente për të gjykuar këtë çështje.
4. Ligji nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative”.
5. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi, vlerëson se

vendimi nr.8723, datë 10.11.2015, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ka deklaruar
kompetencën lëndore dhe ia ka dërguar aktet Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë, si gjykatë kompetente nga pikëpamja lëndore është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të
ligjit dhe për këtë shkak ai duhet të lihet në fuqi.
6. Në përcaktimin e kompetencës lëndore duhet referuar identifikimit të natyrës së
mosmarrëveshjes, nëse është e natyrës civile apo administrative.
Në analizë, sa më sipër, të elementëve thelbësor të kërkesëpadisë, ky Kolegj vlerëson
se në çështjen konkrete të gjithë kërkimet që përmban objekti i padisë janë në rrethin e atyre
padive kompetente për nga ana lëndore, sipas nenit 7 gërma “a” dhe “b” të ligjit nr.49, datë
Mosmarrëveshjeve Administrative” të gjykatave administrative. Mosmarrëveshja e krijuar ka
lindur si një mosmarrëveshje nga një akt administrativ (leje ndërtimi) e nxjerrë nga Bashkia e
Tiranës, që është organ publik.
7. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se shkaqet që ngrihen nga
Gjykata e Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, nuk janë të bazuara në ligj, prandaj nuk
ka asnjë shkak ligjor që vendimi i dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë të cenohet.
8. Në nenin 2, të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative” është përcaktuar se: “Mosveprimi administrativ” është çdo mungesë veprimi
nga organi i administratës publike për të ushtruar veprimtarinë administrative, sipas
funksionit publik, që krijon pasoja juridike mbi të drejta subjektive apo interesa të ligjshëm.
Organ Publik është çdo organ i pushtetit vendor që kryen funksione administrative. “Veprim
913
administrativ” është akti administrativ, kontrata administrative dhe veprimi tjetër
administrativ. “Veprimi tjetër administrativ” është çdo formë e njëanshme e veprimtarisë së
organit publik, në kryerjen e funksionit publik dhe që nuk plotëson kushtet për të qenë akt
administrativ apo kontratë dhe që krijon pasoja juridike mbi të drejtat subjektive apo interesat
e ligjshëm.
9. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në çështjen objekt gjykimi, pasi shqyrtoi
dokumentacionin ligjor të administruar në dosje dhe analizoi objektin dhe shkakun ligjor të
pretendimeve të paditësit, të shprehura në kërkesëpadi dhe në pretendimet e tij dhe vendimet
e gjykatave në mosmarrëveshje, në zbatim të dispozitave të ligjit nr.49/2012, çmon se
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, nuk ka kuptuar drejtë natyrën e vërtete të
mosmarrëveshjes dhe shkakun ligjor të këtij gjykimi.
Rrëzimin e lejes së ndërtimit nr.9, datë 24.05.2002, të Bashkisë së Tiranës, për
ndërtimin e banesë në tarracën e Pallatit “Sara - E1 nr.2”, në Rrugën “Medar Shtylla” (në
vazhdim të Rrugës “Komuna e Parisit”), Tiranë me pronar z.Luan Brengasi”.
Njoftim Drejtorisë së Hipotekës Tiranë, për bllokimin e procedurave të hipotekimit
të këtij apartamenti të kundraligjshëm, leje e cila në kuptim të nenit 2 pika 1, të Ligjit
nr.49/212, përbën akt administrativ individual;
Në rastin konkret ndodhemi përpara një akti administrativ me natyrë individuale
dhe në vështrim të nenit 7/b, të ligjit me nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
mosmarrëveshjeve administrative” kjo çështje është në kompetencën e kësaj gjykate.
1. Ligji nr.49/212 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” i ndryshuar, përcakton rregulla të detyrueshme
për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative si dhe kompetencën e gjykatave
administrative (neni 1 pika b e ligji);
2. Mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale janë në kompetencë
lëndore të gjykatës administrative (neni 7 pika b, e ligjit).
10. Në analizë të sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se
vendimi nr.8723, datë 10.11.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me të cilin është
shpallur moskompetenca lëndore për gjykimin e çështjes, është i drejtë dhe i bazuar në ligj
dhe për rrjedhojë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë.
Tiranë, më 14.01.2016
914
Nr. 00-2016-89 Vendimit
VENDIM


nr.31003-02569-2015, që u përket palëve:
PADITËS: XHEVIT HAMOLLI

MINIJE HAMOLLI
MANJOLA HAMOLLI (BAJRAKTARI)
FLORAND HAMOLLI
ENERIDA HAMOLLI
ALEKSJA HAMOLLI
ZINET HAMOLLI
TË PADITUR: MINISTRIA E ENERGJITIKËS DHE
INDUSTRISË
SHOQËRIA “ALBMINIERA” SH.A
OBJEKTI:
Detyrimin e palëve te paditura për shpërblimin real
te demit pasuror dhe jopasuror ne favor te paditësve,
për humbjen e jetës se 5 shtetasve te rinj ne ngjarjen tragjike te datës 06.11.2013,
për shkak te neglizhencës dhe moszbatimit te procesit te monitorimit
postminerar dhe regjimit te konservimit se strukturave shtetërore
te ngarkuara me ligj, te minierës se braktisur te Qymyr Gurit,
ne fshatin Dardhas, Pogradec, si me poshtë:
Shpërblimin real te demit pasuror dhe jopasuror
ne shumën 5.000.000 (pese milion) leke,
për humbjen e jetës se djalit dhe vëllait tone Sazan Hamolli,
i cili humbi jetën ne ngjarjen tragjike te datës 06.11.2013,
te ndodhur ne minierën e fshatit Beragozhd, Komuna Dardhas, Pogradec.
Shpërblimin real te demit pasuror dhe jopasuror ne shumën 5.000.000 leke,
për humbjen e jetës se djalit, vëllait, bashkëshortit dhe babait (tim) tone Arjan Hamolli,
i cili humbi jetën ne ngjarjen tragjike te datës 06.11.2013,
Shpërblimin real te demit pasuror dhe jopasuror
ne shumën 15 000 000 (pesëmbëdhjete milion) leke,
për humbjen e jetës se djemve te mi Edison Hamolli, Ledjon Hamolli
dhe Nertil Hamolli, te cilët humben jetën ne ngjarjen tragjike te datës 06.11.2013,
Baza Ligjore: Nenet 31, 32 e vijues te K.Pr.Civile te ndryshuar,
nenet 608, 609,622, 625, 640, 641, 643, 646 te Kodit Civil,
915
Vendimi Unifikues nr.12/2007 i Kolegjeve te Bashkuara te Gjykatës se Larte,
Nenet 3, 15 dhe 21, te Kushtetutës se Republikës se Shqipërisë;
nenet 1, 2, 3, 5, 53, 192, 197, 215 dhe 217 te Kodit te Familjes,
nenet 2, 8 dhe 13 te K.E.D.NJ-se;
Nenet 21 (pikat 1,2 e 4), 39, 40, 41, 43, 63, 65 dhe 66 te Kodit te Punës,
Ligji nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”
Ligji nr.10304, dt. 15.07.2010 “Për sektorin minerar ne Republikën e Shqipërisë”,
Urdhër nr.383, dt.20.05.2011 “Për miratimin e formës dhe përmbajtjes
se planit te veprimtarive për mbylljen e një veprimtarie minerare” i ministrit te M.E.T.E.-s
V.K.M. nr.232, date 23.03.2011 “Për miratimin e funksioneve te strukturave pergjegjese
ne sektorin minerar te Republikës se Shqipërisë”,
Ligji nr.8510, dt.15.07.1999
“Për përgjegjësinë jashtekontraktore të organeve të administratës shtetërore”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.4826/ 80-2015-

3128, datë 05.10.2015, ka vendosur:
Shpalljen e moskompetencës tokësore, për gjykimin e çështjes administrative
me nr.5950/31025-05792-80-2015, regjistri themeltar, dt.22.09.2015, me
paditës Xhevit Hamolli etj, të paditur Ministria e Energjetikës dhe Industrisë
dhe shoqëria “Albminiera” sh.a.
Dërgimin e kërkesëpadisë, së bashku me aktet e paraqitura Gjykatës
Administrative e Shkallës së Parë Korçë, si gjykata kompetente për gjykimin e
kësaj çështjeje.
Gjykata Administrative e Shkalles së Parë Korçë, me vendimin e datës

09.12.2015,
1. Të parashtrojë para Gjykatës së Lartë çështjen e mosmarrëveshjes për
kompetencën midis Gjykatës Administrative Shkalla e Parë Tiranë dhe
Gjykatës Administrative Shkalla e Parë Korçë.
2. T’i paraqesë Gjykatës së Lartë së bashku me këtë vendim edhe kopjen e
akteve të dosjes gjyqësore me nr.(711 )-00619 Regj.Them, date
regj.16.10.2015.
3. Të njoftojë menjëherë për këtë vendim Gjykatën Administrative Shkalla e
Parë Tiranë.

pasi degjoi relacionin përkatës të gjyqtarit Andi Çeliku dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga përmbajtja e kërkesë-padisë dhe aktet e ndodhura ne dosje, rezulton se pala
paditëse janë trashëgimtare ligjore te trashigimlenesve Sazan Hamolli, Arjan Hamolli, Edison
Hamolli, Ledjon Hamolli dhe Nertil Hamolli.
Trashegimlenesit Sazan Hamolli, Arjan Hamolli, Edison Hamolli, Ledjon Hamolli
dhe Nertil Hamolli ne datën 06.11.2013, kane hyre ne galeritë e Minierës se Qymyrgurit te
fshatit Dardhas ku dhe kanë gjetur vdekjen të asfiksuar.
Pala paditëse në kërkesëpadi pretendon se pala e paditur ka pasur detyrimin me ligj të
merrte masa për ruajtjen dhe administrimin e minierave jofunksionale, pra edhe të minierës së
916
fshatit Dardhas, detyrë të cilën nuk e ka kryer dhe për pasojë në galeritë e kësaj miniere kanë
hyrë këta pesë shtetas ku edhe kanë humbur jetën.
Pala paditëse pretendon se pala e paditur nuk ka vendosur asnjë sinjalistike për
rrezikshmërinë për jetën që paraqesin këto galeri të kësaj miniere nëse futesh brenda në to.
Pala paditëse pretendon se te dy te paditurit janë përgjegjës solidarisht për demin e
shkaktuar palës paditëse nga vdekja e trashegimleneseve te lartpërmendur.
2. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.4826/ 80-2015-

3128, datë 05.10.2015, ka vendosur:
-Shpalljen e moskompetencës tokësore, për gjykimin e çështjes administrative me
nr.5950/31025-05792-80-2015, regjistri themeltar, dt.22.09.2015, me paditës Xhevit Hamolli
etj, të paditur Ministria e Energjetikës dhe Industrisë dhe shoqëria “Albminiera” sh.a.
- Dërgimin e kërkesëpadisë, së bashku me aktet e paraqitura Gjykatës Administrative
e Shkallës së Parë Korçë, si gjykata kompetente për gjykimin e kësaj çështjeje.
Me arsyetimin:
Se paditësi Xhevit HAMOLLI etj, kanë paraqitur për gjykim një kërkesë-padi
22.09.2015, pranë Gjykatës Administrative te Shkalles se Pare Tirane, me objektin përkatës
të vendosur në kërkesë-padi, ndaj palës se paditur Ministria e Energjisë dhe Industrisë dhe
Shoqëria “ALBMINIERA” sh.a,
Gjykata, konform përcaktimeve të bëra në nenin 25, të Ligjit nr.49, të vitit 2012 “Për
Mosmarrëveshjeve Administrative” ishte duke zhvilluar veprimet përgatitore për këtë çështje
administrative.
Në këtë fazë të procesit, gjykata mori në shqyrtim faktin nëse ka kompetencë tokësore
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë për të gjykuar dhe zgjidhur në mënyrë
përfundimtare këtë çështje.
Gjykata bazuar në objektin e padisë, palëve ndërgjyqëse në këtë proces dhe kuadrit
ligjor që rregullon kompetencën, konkludoi se kërkesa padia nuk është në kompetencë
tokësore të kësaj gjykate.
Së pari: Rezultoi nga përmbajtja e padisë se kërkimet të përcaktuara në objektin e
padisë referojnë në nenin 17 pika f, e ligjit nr.49/2012. Kjo çështje referon te ligji për
përgjegjësin jashtkontaktore të organeve të administratës publike, pra kur dëmi është
shkaktuar nga veprimi apo mosveprimi i një organi të administratës publike, ndaj një personi
fizik apo juridik.
Në nenin 11, të Ligjit nr.49, të vitit 2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatave Administrative parashikohet kompetenca në lëndë e Gjykatës Administrative.
Përkatësisht në këtë nen, parashikohet si më poshtë:
“Paditë kundër veprimit administrativ, shqyrtohen ne gjykatën administrative të
shkallës së parë që përfshinë territorin, në të cilin organi publik ka kryer veprimin
administrativ që kundërshtohet. Në rastet kur organi administrativ më i lartë, pas ankimit
administrativ, e ndryshon aktin administrativ të organit vartës, padija ngrihet në gjykatën që
përfshin territorin ku ka qëndron organi administrativ më i lartë”.
Në këto kushte, duke mbajtur parasysh përcaktimet e bëra në ligji dhe faktet që i
përkasin rastit konkret, Gjykata vlerëson se nuk është kompetente nga pikëpamja territoriale
për gjykimin e kësaj çështjeje.
Çështja objekt gjykimi, referon në ngjarje te ndodhur në minierën e Qymyr Gurit, ne
fshatin Dardhas, Pogradec, territor i cili është nën juridiksionin e Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Korçë.
917
Administrative” rregullon dhe normon pikërisht problemin procedural që lidhet me
moskompetencën e gjykatës në gjykimin e një çështjeje. Përkatësisht në këtë nen parashikohet
si më poshtë:
1. Moskompetenca lëndore dhe funksionale ngrihet edhe kryesisht në çdo gjendje e
shkallë të shqyrtimit.
2. Moskompetenca tokësore mund të ngrihet ose kundërshtohet nga palët vetëm para
se të ketë filluar shqyrtimi gjyqësor i provave.
3. Gjykata shpall me vendim moskompetencën e saj, për shkaqet e parashikuara në
këtë nen dhe urdhëron dërgimin e akteve gjykatës kompetente. Vendimi për shpalljen e
moskompetencës dhe vendimi për rrëzimin e kërkesës për shpalljen e moskompetencës
ankimohen së bashku me vendimin përfundimtar.
vendim të arsyetuar, me të cilin i paraqet Gjykatës së Lartë kopjen e akteve të nevojshme për
zgjidhjen e saj. Gjykata, që ka dhënë vendimin, njofton menjëherë gjykatën në
Vendimi u njoftohet menjëherë gjykatave në mosmarrëveshje dhe palëve.
Dekretit të Presidentit nr.7818, datë 16.11.2012 në nenin 5/3, të tij citon:”Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Korçë, ka kompetencë tokësore në rrethet Korçë, Pogradec
etj me seli qendrore në Korçë”.
3. Gjykata Administrative e Shkalles së Parë Korçë, me vendimin e datës
09.12.2015
1. Të parashtrojë para Gjykatës së Lartë çështjen e mosmarrëveshjes për kompetencën
midis Gjykatës Administrative Shkalla e Parë Tiranë dhe Gjykatës Administrative Shkalla e
Parë Korçë.
2. T’i paraqesë Gjykatës së Lartë së bashku me këtë vendim edhe kopjen e akteve të
dosjes gjyqësore me nr.(711 )-00619 Regj.Them, date regj.16.10.2015.
3. Të njoftojë menjëherë për këtë vendim Gjykatën Administrative Shkalla e Parë
Tiranë.
Me arsyetimin:
Se kjo çështje ka ardhur pranë kësaj gjykate për gjykim me vendimin nr.3128, date
05.10.2015, te Gjykatës Administrative te Shkalles se Pare Tirane, me te cilin është vendosur
deklarimi i moskompetencës tokësore te Gjykatës Administrative Shkalla e Pare Tirane, për
te gjykuar ketë çështje dhe dërgimi i akteve ne Gjykatën Administrative te Shkalles se Pare
Korçe si gjykata kompetente për gjykimin e kësaj çështje.
Pala e paditur ne seance përgatitore te datës 09.12.2015, pretendoi se Gjykata
Administrative e Shkalles se Pare Korçe, nuk ka kompetence lëndore për gjykimin e kësaj
çështje civile dhe se gjykata kompetente është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec dhe kane
kërkuar qe Gjykata Administrative e Shkalles se Pare Korçe te deklaroje Moskompetencën
lëndore për gjykimin e kësaj çështje dhe te dërgoje padinë dhe aktet ne Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Pogradec si gjykata kompetente.
Ligji nr.49/2012 “Për Gjykatat Administrative....”

Neni 7, Kompetenca lëndore
918
Gjykatat administrative janë kompetente për: a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet
të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik; b)
mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të mosveprimit të
organit publik; c) mosmarrëveshjet e kompetencave ndërmjet organeve të ndryshme
administrative në rastet e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative; ç)
administratës publike; d) kërkesat e paraqitura nga organet administrative për shqyrtimin e
kundërvajtjeve administrative, për të cilat ligji parashikon heqjen e lirisë deri në 30 ditë, si
një lloj të dënimit administrativ për kundërvajtësin; dh) kërkesat e paraqitura nga
kundërvajtësit për zëvendësimin e dënimit administrativ me heqje lirie deri në 30 ditë me
dënimin me gjobë.
Neni 11, Kompetenca tokësore

Kështu kërkimi për shpërblimin e dëmit nga Ministria e Energjisë dhe Industrisë
është një kërkim me natyre administrative, sepse lidhet me shpërblimin e demit
jashtekontraktor të shkaktuar nga një organ i administratës publike, kurse kërkimi për
shpërblimin e dëmit jashtëkontraktor nga “Albminiera” sh.a është një kërkim me natyre
civile, për vete faktin se kundrejtohet ndaj një shoqërie tregtare.
Në të tilla rrethana Gjykata Administrative e Shkalles se Pare Korçe, çmon se; për
kërkimin me natyre administrative te shtrire ndaj Ministrisë se Energjisë dhe Industrisë,
kompetente është Gjykata Administrative e Shkalles se Pare Tirane ne baze te nenit 11/5 te
ligjit nr.49/2012, kurse për kërkimin civil, ndaj te paditurit “Albminiera” sh.a, kompetente
është si Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, ashtu edhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec.
Ne te gjitha rastet Gjykata Administrative e Shkalles se Pare Korçe, nuk ka
kompetence lëndore për gjykimin e kësaj çështje.
Për te zgjidhur mosmarrëveshjen e kompetencës midis Gjykatës Administrative te
Shkalles se Pare Korçe dhe Gjykatës Administrative Shkalla e Pare Tirane, gjykata ne baze
te nenit 13/5, te ligjit nr.49, date 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, çmon se duhet
ti parashtroje me vendim Gjykatës se Larte, çështjen e mosmarrëveshjes se kompetencës me
qellim qe Gjykata e Larte te zgjidhje ketë konflikt kompetence midis dy gjykatave dhe te
përcaktoje me vendim se cila është gjykata kompetente për te gjykuar ketë çështje.
4. Neni 13/5, të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave

Administrative” është parashikuar se: “Gjykata me kërkesë të palëve ose kryesisht, ngre
çështjen e mosmarrëveshjes me vendim të arsyetuar, me të cilin i paraqet Gjykatës së Lartë
kopjen e akteve të nevojshme për zgjidhjen e saj. Gjykata, që ka dhënë vendimin, njofton
menjëherë gjykatën në mosmarrëveshje. Vendimi për ngritjen e mosmarrëveshjes, së bashku
me aktet, i dërgohet Gjykatës së Lartë brenda 5 ditëve”.
Lartë.
Nenet 31, 54, 608, 609, 640 i K.Civil.
919
5. Se vendimi nr.4826/ 80-2015-3128, i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë

Tiranë, që ka vendosur shpalljen e moskompetencës së saj për shqyrtimin e kësaj çështje dhe
dërgimin e saj për gjykim Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Korçë, është një
vendim i pabazuar ne ligjin procedural dhe atë material dhe për këtë shkak ky vendim duhet
të prishet dhe çështja të dërgohet në po këtë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
6. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të nënvizojë se në kuptimin e së
drejtës, kompetenca lëndore është një kusht i domosdoshëm procedural, që bën të vlefshëm
procesin gjyqësor si dhe të gjitha aktet e marra në administrim gjatë zhvillimit të tij, në
kuptimin që një gjykatë jokompetente nga pikëpamja lëndore nuk mund të kryejë asnjë
veprimtari procedurale, por duhet të deklarojë moskompetencën e saj dhe të mos vazhdojë
gjykimin e çështjes.
7. Kompetenca lëndore, përcakton për çdo gjykatë të veçantë se në çfarë rastesh dhe
në lidhje me çfarë mosmarrëveshjesh ajo ka pushtet për të gjykuar, duke përcaktuar qartë
rrethin e mosmarrëveshjeve që i është njohur e dhënë asaj me ligj për ta gjykuar. Ndarja e
kompetencës është përcaktuar qartë në Ligjin nr.9877, datë 18.2.2008 “Për organizimin e
pushtetit gjyqësor në Republikën e Shqipërisë”, në Ligjin nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykata administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” si
dhe në K.Pr.Civile.
8. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë në çështjen objekt gjykimi, pasi mori në
shqyrtim aktet e ndodhura në dosjen gjyqësore, pasi analizoi objektin dhe shkakun ligjor të
pretendimeve palëve paditëse të shprehura në kërkesëpadi dhe në pretendimet e tyre, pasi
analizoi vendimin e Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë dhe qëndrimin e
parashtruar nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Korçë, në interpretim të
dispozitave të Ligjit nr.49/2012, të zbatueshme, çmon se Gjykata Administrative e Shkallës
së Parë Tiranë nuk ka kuptuar drejtë natyrën e vërtetë të mosmarrëveshjes dhe shkakun ligjor
të këtij gjykimi.
9. Rezulton se kërkimet e palës paditëse në këtë gjykim janë: “Detyrimin e Palëve te
Paditura për shpërblimin real te demit pasuror dhe jopasuror ne favor te Paditësve, për
humbjen e jetës se 5 shtetasve te rinj ne ngjarjen tragjike te datës 06.11.2013, për shkak te
neglizhencës dhe moszbatimit te procesit te monitorimit postminerar dhe regjimit te
konservimit se strukturave shtetërore te ngarkuara me ligj, te minierës se braktisur te Qymyr
Gurit, ne fshatin Dardhas, Pogradec, si me poshtë:
Shpërblimin real te demit pasuror dhe jopasuror ne Shumën 5 000 000 (pese milion)
leke, për humbjen e jetës se djalit dhe vëllait tone Sazan Hamolli, i cili humbi jetën ne
ngjarjen tragjike te datës 06.11.2013, te ndodhur ne minierën e fshatit Beragozhd, Komuna
Dardhas, Pogradec.
Shpërblimin real te demit pasuror dhe jopasuror ne Shumën 5 000 000 (pese milion)
leke, për humbjen e jetës se djalit, vëllait, bashkëshortit dhe babait (tim) tone Arjan Hamolli,
i cili humbi jetën ne ngjarjen tragjike te datës 06.11.2013, te ndodhur ne minierën e fshatit
Beragozhd, Komuna Dardhas, Pogradec. Shpërblimin real te demit pasuror dhe jopasuror
ne Shumën 15 000 000 (pesëmbëdhjete milion) leke, për humbjen e jetës se djemve te mi
Edison Hamolli, Ledjon Hamolli dhe Nertil Hamolli, te cilet humben jetën ne ngjarjen
tragjike te datës 06.11.2013, te ndodhur ne minierën e fshatit Beragozhd, Komuna Dardhas,
Pogradec”.
Këto kërkime kjo palë i ka mbështetur në nenet 31, 608, 609, 640, të Kodit Civil.
Në analizë të sa më sipër, rezulton se jemi përpara një padie për shpërblim i dëmi. Me
anë të kësaj padie, pala paditëse pretendon se duhet të shpërblehet për dëmin e shkaktuar nga
i padituri Ministria e Energjetikës dhe Industrisë Shoqëria “Albminiera” sh.a.
920
10. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi i Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë nuk është i bazuar në ligj, prandaj ka shkaqe ligjore
që ai të cënohet.
10.03.2014 (i sipërcituar) kanë përcaktuar kritere që gjykatat, duhet tì mbajnë parasysh me
qëllim përcaktimin e kompetencës lëndore të tyre kur behët fjalë që njëra palë në
mosmarrëveshje është organ i administratës publike.
12. Duke iu referuar përcaktimit të këtij vendimi se: ... c) kjo veprimtari e organit të
administratës publike, që konkretizohet me nxjerrjen e aktit, duhet të veprojë në drejtim dhe
të ketë si bazë interesin publik” si dhe objektit të kërkesë padisë dhe shkakut ligjor të saj, ky
Kolegj vlerëson se gjykatat duhet të vlerësonin drejtë natyrën e mosmarrëveshjes objekt
gjykimi dhe kërkimeve në padi.
Kështu kërkimi për shpërblimin e dëmit nga Ministria e Energjisë dhe Industrisë
është një kërkim me natyre administrative, sepse lidhet me shpërblimin e demit
jashtekontraktor të shkaktuar nga një organ i administratës publike, kurse kërkimi për
shpërblimin e dëmit jashtëkontraktor nga “Albminiera” sh.a është një kërkim me natyre
civile, për vete faktin se kundrejtohet ndaj një shoqërie tregtare.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se; për kërkimin me natyre
administrative te shtrire ndaj Ministrisë se Energjisë dhe Industrisë, kompetente është
Gjykata Administrative e Shkalles se Pare Tirane ne baze te nenit 11/5, te ligjit
nr.49/2012,kurse për kërkimin civil, ndaj te paditurit “Albminiera” sh.a, kompetente është si
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
13. Lidhur me përcaktimin e kompetencës lëndore në kërkesëpaditë me disa kërkime,
të cilat janë me natyra të ndryshme (civile dhe administrative), në vendimin unifikues nr.03,
datë 28.04.2014 Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë mbajnë qëndrimin se, për çështjet
e regjistruara pas datës 04.11.2013 kërkimet duhet të ndahen.
14. Meqenëse kërkesëpadia është regjistruar në Gjykatën Administrative të Shkallës
së Parë Tiranë me datë 22.09.2015, pra pas datës 04.11.2013, sipas vendimit unifikues të
mësipërm Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, duhet të veçojë vazhdojë dhe të
përfundojë shqyrtimin e kësaj çështje.
15. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se
moskompetenca e saj për gjykimin e kësaj çështje, duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet po
kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.4826/80-2015-3128, të Gjykatës Administrative e Shkallës së
Parë Tiranë dhe dërgimin e çështjes në atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 14.01.2016
921
VENDIM
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përberë nga:

Tom Ndreca Anëtar
Artan Broci Anëtar
Në dhomën e këshillimit të datës 19.01.2016, mori në shqyrtim çështjen civile me palë:
PADITËS: SHOQËRIA “EDLORA” SH.P.K.

E PADITUR: MINISTRIA E KULTURËS TIRANË.
OBJEKTI:
1-Dëmshpërblim si rezultat i shkaktimit të dëmit nga mospërmbushja
në mënyrë të njëanshme të detyrimit kontraktor në shumën totale 744.000 lekë,
të 2250 copë Almanakëve (Almanak 4 me tirazh gjithsej 1000 copë,
Almanak 5 me tirazh gjithsej 1000 copë dhe Almank 1 (shtesë) gjithsej 250 copë,
faturuar me faturë të thjeshtë tatimore respektivisht nr.5, datë 15.01.2007,
nr.8, datë 25.01.2007 dhe nr.11, datë 30.01.2007 me një shumë totale 744.000 lekë.
2-Shumën e vlerës monetare si detyrim i ardhur nga kamatëvonesat
të shpërblimit të dëmit, për tërë periudhën, që rezulton deri në
zbatimin përfundimtar të këtij vendimi gjyqësor të formës së prerë.
3-Shumën e vlerës monetare që rezulton nga vlerësimi përfundimtar
i llogaritur si detyrim i ardhur nga shumëzimi i vlerës së dëmshpërblimit
dhe të vlerës së indeksuar të kamatë vonesave, me koeficientin
dhe indeksin e rritjes se vlerës së monedhës, sipas kursit të Bankës së Shqipërisë,
që rezulton deri në zbatimin përfundimtar të këtij vendimi gjyqësor të formës së prerë.
4-Shpenzimet gjyqësore.
5-Sigurimin e padisë vetëm për pikën e parë të saj.
Baza Ligjore: Neni 419 e vijues, 608 e vijues, 640 e vijues K.Civil.
Neni 31, 32, 154 dhe 156 K.Pr.Civile.
Ligji nr.8485, datë 12.05.1999, te “K.Pr.Administrative”.
Ligji nr.9616, datë 27.09.2006, “Për Librin në RSH”.

vendosur:
“1. Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë për shqyrtimin e çështjes me nr.13141. Akti.
2. Dërgimin e akteve për kompetencë Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë”.
Kundër vendimit të Gjykatës ka ushtruar ankim pala paditëse Shoqëria

“Edlora” sh.p.k., e cila parashtron këto shkaqe:
922
- Në referim të nenit 10, pika 1, të ligjit 49/2012, i cili parashikon se: “Gjykata
Administrative e shkallës së Parë shqyrton mosmarrëveshjet administrative të
parashikuara në nenin 7 të këtij ligji, me përjashtim të atyre që lidhen me aktin
nënligjor normativ”.
- Nga sa shikohet, kjo dispozitë është me karakter referues, e cila të referon në nenin 7
të ligjit të sipër cituar, ku sipas kësaj dispozite, kompetenca lëndore e Gjykatës
Administrative të shkallës së parë përfshin gjyqësorin e akteve Administrative
individuale, gjyqësorin e kontratës administrative, gjyqësorin e përgjegjësisë
jashtëkontraktore të administratës publike, mosmarrëveshjet e kompetencave
ndërmjet organeve të administratës publike, mos marrë veshjet në fushën e
marrëdhënieve të punës, si dhe mosmarrëveshjet në lidhje me dënimet administrative
me heqje lirie.
- Në rastin konkret Gjykata nuk mundi të përcaktojë nëse kontrata që është objekt
konflikti paraqet karakter administrativ apo karakter të së drejtës private, pasi vetëm
nga ky cilësim juridik do të dalë, ose jo fakti se cila gjykatë ka kompetencë për
zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshje, për të cilën duhet të arsyetojë vendimin e saj.
- Pala Paditëse i kujtoi Gjykatës se do të kishim kompetencë të Gjykatës Administrative
nëse kontrata objekt gjykimi do të kishte karakter administrativ, ndërsa m.q.s kemi të
bëjmë me një kontratë të karakterit të së drejtës private, atëherë nuk është gjykata
administrative që ka kompetencë për zgjidhjen e mosmarrëveshjes por gjykata civile.
- Njëkohësisht, referuar arsyetimit se jo të gjitha aktet administrative paraqesin
karakter administrativ dhe anasjelltas, jo të gjitha aktet e administratës private
paraqesin karakter të së drejtës private, dhe për rrjedhojë kompetenca e gjykatës
(administrative apo civile), nuk është e paracaktuar, sa herë që njëra nga palët ose të
dy palët në konflikt, janë persona të së drejtës publike dhe për asimetri, kompetenca e
gjykatës civile nuk është e paracaktuar sa herë që njëra nga palët ose të dyja palët në
konflikt janë persona të së drejtës private.
- Në parim edhe përse administrata publike, nxjerr akte individuale administrative, ky
parim (si në rastin konkret), njeh përjashtime, siç është rasti i vendimeve të marra në
fushën e disa shërbimeve publike, të cilat menaxhohen nga administrata publike sipas
rregullave të së drejtës private. Kështu p.sh., akti individual edhe përse i nxjerrë nga
administrata publike, por që rregullon marrëdhëniet e shërbimit dhe përdoruesve të
saj, apo personelit të saj, paraqet karakter të së drejtës private, dhe për rrjedhojë
kompetencë për shqyrtim dhe gjykimin e tij, do të ketë gjykata civile.
- Në konkluzion rreth akteve të njëanshme të nxjerr nga administrata publike apo
private, duket fare qartë se është objekti i aktit dhe fusha në të cilin ai vepron, që do
të përcaktojë natyrën e tij juridike, i cili është dhe kriteri substancial që bazohet, mbi
të gjitha, mbi ekzistencën dhe ushtrimin nëpërmjet aktit, të prerogativave të fuqisë
publike me qëllim të përmbushjes së interesit publik, apo me ekzistencën dhe
ushtrimin nëpërmjet aktit të marrëdhënieve juridike të së drejtës private. Kuptohet në
rastin e parë do të kemi akt administrativ dhe në rastin e dytë do të kemi akt të së
drejtës private, pavarësisht se kush administratë i ka nxjerrë ato.
- II. Për të së njëjtës analogji me aktin e njëanshëm të trajtuar më sipër, kemi edhe
kontratat, të cilat mund të jenë nënshkruar nga i). nga dy persona publikë, ii). një
person publikë e një privat dhe iii). dy persona privatë.
- Le ti analizojmë:
- Kuptimin e kontratës për fushën e së drejtës private e ka përkufizuar Kodi Civil në
nenin 659, sipas të cilit “Kontrata është veprimi juridik “ndërsa kontrata
administrative është e përkufizuar në nenin 6 të K.Pr.Administrative, “Kontrata
administrative do të quhen ato marrëveshje”.
923
- Nga krahasimi shohim që këta kontrata kanë vetëm një element të përbashkët:
Marrëveshja në të cilën përballen interesa të përbashkëta (ose që kundërvihen).
Ndërsa ndryshimi mes tyre qëndron në dy elementë:
- së pari: Në kontratën administrative karakterizohet nga prania e të paktën një
personi publik, dhe;
- së dyti: Kontrata administrative duhet të mbartë marrëdhënie juridike në fushën e së
drejtës publike.
- Nga sa shikohet theksojmë se bëhet fjalë për dy kritere kumulative që plotësojnë njëri
tjetrin, pra nuk mund të ketë kontratë administrative në qoftë se dy kriteret e lartë
përmendur nuk janë të pranishëm në kontratë.
- Si përfundim në rastin konkret objekt të këtij gjykimi mungonte elementi (kriteri i
dytë); “Mbartja e marrëdhënies juridike në fushën e së drejtës publike” .
- Nga sa sipër kërkojmë nga Gjykata e Lartë prishjen e vendimit të Gjykatës Civile të
Rrethit Gjyqësor Tiranë, dhe lënien për kompetencë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
(Shkalla I-rë), Tiranë për zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshje objekt gjykimi.

VËREN
Se paditësi Shoqëria “Edlora” sh.p.k., i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë me padi, ku kërkon “Dëmshpërblim si rezultat i shkaktimit të dëmit nga
mospërmbushja në mënyrë të njëanshme të detyrimit kontraktor në shumën totale 744.000
lekë, të 2250 copë Almanakëve (Almanak 4 me tirazh gjithsej 1000 copë, Almanak 5 me
tirazh gjithsej 1000 copë dhe Almank 1 (shtesë) gjithsej 250 copë, faturuar me faturë të
thjeshtë tatimore respektivisht nr.5, datë 15.01.2007, nr.8, datë 25.01.2007 dhe nr.11, datë
30.01.2007 me një shumë totale 744.000 lekë etj”.
Në seancën përgatitore të datës 20.11.2015, gjykata pasi dëgjoi Avokaturën e Shtetit
që kërkoi shpalljen e moskompetencës së Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për shqyrtimin
e kësaj çështje, palën paditëse që nuk ishte dakort, mori në shqyrtim kompetencën e saj
lëndore për shqyrtimin e çështjes, pas vendimmarrjes së Gjykatës së Lartë (06.12.2013).
vendosur:
“1. Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për
shqyrtimin e çështjes me nr.13141. Akti.
2. Dërgimin e akteve për kompetencë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë”.
Me arsyetimin se, në nenin 61 të K.Pr.C përcaktohet se gjykata, kur konstaton se nuk
është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose me kërkesën e palëve, vendos
moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente. Neni 62 i K.Pr.C
përcakton se kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë.
Në rastin konkret referuar neneve 1 (b), 7, 8 (b), 11, 69, 72 të ligjit nr.49/2012 “Për
Mosmarrëveshjeve Administrative”, si dhe Dekretit të Presidentit të Republikës nr.8349, datë
14.10.2013 “Për fillimin e funksionimit të gjykatave administrative”, gjykata kompetente për
shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje është Gjykata e Shkallës së Parë Administrative Tiranë, si
gjykata që ka kompetencën lëndore dhe tokësore për shqyrtimin e të gjitha aspekteve që
924
lidhen me nxjerrjen, zbatimin, ekzekutimin e akteve administrative individuale apo dëmet e
shkaktuara nga veprimet apo mosveprimet e administratës shtetërore.
Gjykata arrin në këtë përfundim pasi mban parasysh se objekti i këtij gjykimi lidhet
me të drejtat që paditësi pretendon se i rrjedhin nga një procedurë administrative dhe nga
veprimi apo mosveprimi i organit administrativ.
Kundër vendimit nr.9107, datë 20.11.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka
bërë ankim të veçantë pala paditëse Shoqëria “Edlora” sh.p.k., e cila ka parashtruar shkaqet
e lartpërmendura.

Neni 16§1 i K.Pr.Civile që parashikon se:
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj....”.
Neni 61 i K.Pr.Civile parashikon se :

“Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.”

“Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë”.
Neni 64 i K.Pr.Civile parashikon se:

“Çështja që dërgohet për shqyrtim nga një gjykatë në një gjykatë tjetër të së njëjtës
kategori ose nga një gjykatë më e lartë, duhet të pranohet dhe të shqyrtohet nga gjykata së
cilës i dërgohet.
Konfliktet për kompetencë midis gjykatave nuk lejohen, por gjykata, pa ndërprerë
gjykimin e çështjes, ka të drejtë t’i parashtrojë qëndrimin e saj Gjykatës së Lartë e cila
vendos për rregullimin e kompetencës, sipas rregullave të përcaktuara në paragrafin e dytë
të nenit 63 të këtij Kodi.”
Dispozitat e Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave

administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, në të cilat është
parashikuar:
Neni 1§2: “Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit të Procedurës
Civile, me përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky ligj nuk parashikon ndryshe.”
Neni 7
Kompetenca lëndore
Gjykatat administrative janë kompetente për:
nënligjore normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit
të veprimtarisë administrative nga organi publik;
925
1. Vendimi nr.9107, datë 20.11.2015, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ka

shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes civile duke i dërguar aktet për
vazhdimin e gjykimit Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, është rrjedhojë e
zbatimit të drejtë të normave proceduriale administrative dhe për këtë shkak duhet të lihet në
fuqi.
2. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të akteve të dosjes gjyqësore, objektit
dhe shkakut të padisë, e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në lidhje me kompetencën lëndore dhe tokësore të
shqyrtimit të çështjes objekt gjykimi.
3. Ky Kolegj lidhur me përcaktimin e gjykatës kompetente nga pikëpamja lëndore për
shqyrtimin e kësaj çështjeje,i referohet dispozitave procedurialo-administrative lidhur me
objektin e padisë, karakterin dhe natyrën juridike të mosmarrëveshjes.
4. Për sa sipër, Kolegji Civil nisur nga natyra e këtij gjykimi, objekti dhe shkaku i
padisë i këtij gjykimi lidhet me të drejtat që paditësi pretendon se i rrjedhin nga një procedurë
administrative dhe nga veprimi apo mosveprimi i organit administrativ pasi është pala e
paditur e cila nuk përmbush detyrimet e saj kontraktuale.
5. Në këto rrethana kur natyra e konfliktit ka lidhje me përmbushjen e një detyrimi
kontraktual administrativ të lidhur mes palëve ndërgjyqëse e parashikuar në nenin 7/a të ligjit
Mosmarrëveshjeve Administrative”. Prandaj, Kolegji në analizë të gjithë asaj që u konkludua
më sipër çmon se Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë ka kompetencën lëndore
dhe tokësore, për shqyrtimin e të gjitha aspekteve që lidhen me nxjerrjen, zbatimin,
ekzekutimin e akteve administrative individuale apo dëmet e shkaktuara nga veprimet apo
mosveprimet e administratës shtetërore, apo dhe përmbushjeve të detyrimeve kontraktore të
lidhura mes palëve.
6. Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.9107, datë
20.11.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është shpallur moskompetenca
lëndore për gjykimin e çështjes civile nr.regj. them. 13141, datë regj. 22.10.2015, duhet të
lihet në fuqi dhe çështja t’i dërgohet Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë për të
vazhduar gjykimin si gjykatë kompetente.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 62 të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Tiranë.
Tiranë, më 19.01.2016
926
Nr. 00 - 2016 - 100 i Vendimit
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në dhomë këshillimi, më datë 14.01.2016, mori në shqyrtim çështjen nr.00035/2016 që i

përket palës:
KËRKUES: PËRMBARUESI GJYQËSOR PRIVAT PAVLI

PJETËR DODA.
OBJEKTI:
Njoftim dhe kërkesë për marrjen e masave të tjera të nevojshme,
Sanksione për mosekzekutimin e vendimit gjyqësor
kësti i parë (në kohë) ndaj institucionit debitor.
Baza Ligjore: eni 31,32, i K.Pr.C
dhe neni 14, 15, 33, 65, 66, 67, 68 i ligjit 49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.
Gjykata Administrative e Apelit me vendimin nr.112 datë 09.12.2015 ka

vendosur:
Të shpallë moskompetencën funksionale të Gjykatës Administrative të Apelit
dhe të dërgojë aktet Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin numër s’ka, datë

Të ngrejë mosmarrëveshjen e kompetencës midis Gjykatës së Administrative
të Apelit dhe Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.1627, datë
14.04.2014 ka pranuar pjesërisht padinë duke vendosur detyrimin e palës së paditur Drejtoria
e Përgjithshme e Shërbimit të Provës të dëmshpërblejë në total punëmarrësin, që është pala
paditëse Bujar Kurti me 7 paga mujore të pagueshme (neto) prej 75,205 lekë, si dhe pagën e
pagueshme ditore (neto) për datat 08.01.2014 deri më datë 31.03.2014, si pasojë e shkeljeve
ligjore të kryera prej saj në zgjidhjen e njëanshme të kontratës së punës. Rrëzimin e kërkesë
padisë për pjesën e kërkimit të pambështetur në ligj dhe në prova. Shpenzimet gjyqësore të
parapaguara nga pala paditëse i ngarkohen palës së paditur. Gjykata ka urdhëruar që detyrimi
927
monetar në ngarkim të palës së paditur kundrejt palës paditëse është i ekzekutueshëm prej
përmbaruesit gjyqësor. Detyrohet pala e paditur të ekzekutojë detyrimin monetar kundrejt
palës paditëse brenda një viti që ky vendim të marrë formë të prerë sipas ligjit. Përmbaruesi
gjyqësor në përfundim të afatit të ekzekutimit të caktuar nga gjyqtari, sipas këtij vendimi
njofton me shkrim gjyqtarin për veprimet e kryera nga organi publik debitor.
2. Vendimi i mësipërm është ndryshuar nga Gjykata Administrative e Apelit me
vendimin nr.1079, datë 20.05.2015, e cila ka vendosur pranimin e pjesshëm të padisë duke
detyruar palën e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimit të Provës të dëmshpërblejë
paditësin me 7 paga mujore për shkak të zgjidhjes së kontratës së punës pa shkaqe të
justifikuara; me 2 paga mujore për shkak të respektimit të afatit të njoftimit të parashikuar
nga neni 143/1 i K.Punës; me 2 paga mujore për mosrespektim të procedurës për zgjidhjen e
kontratës së punës, sipas nenit 144/5 të K.Punës; me 4 pesëmbëdhjetë ditsha page, si
shpërblim për vjetërsi në punë sipas nenit 145 të K.Punës. Si dhe rrëzimin për pjesën tjetër të
objektit të padisë. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur. Ky vendim përbën
titull ekzekutiv dhe është i ekzekutueshëm nga shërbimi përmbarimor brenda 6 muajve në dy
këste të barabarta.
3. Pas shpalljes së vendimit të mësipërm paditësi (kreditori) ka nisur procedurën e
ekzekutimit të vendimit duke iu drejtuar përmbaruesit gjyqësor privat Pavlin Pjetër Doda.
Përmbarues privat ka kryer lajmërimin për ekzekutimin vullnetar të detyrimit prej palës së
paditur (debitore) me shkresën nr.749 prot., datë 12.11.2015. Pala debitorë, Drejtoria e
Përgjithshme e Shërbimit të Provës me shkresën nr.205 prot., datë 18.11.2015 i ka kthyer
përgjigje zyrës përmbarimore se është në pamundësi financiare për të shlyer detyrimet, pasi
me aktin normativ nr.11546/112, datë 03.09.2015 për buxhetin e shtetit është shkurtuar, duke
planifikuar që kreditori Bujar Kurti t’i bëhet shlyerja e detyrimit 15 ditshin e dytë të muajit
janar të vitit 2016. Në kushtet kur nuk është bërë ekzekutimi i detyrimit në mënyrë vullnetare
brenda afatit në lajmërim vullnetar sipas neneve 517, 518 të KPrC, përmbaruesi ka vendosur
fillimin e ekzekutimit të detyrueshëm me aktin nr.765 prot., datë 23.11.2015 duke vijuar
ekzekutimit me urdhër për vënie sekuestro konservative me shkresën nr.766 prot., datë
23.11.2015. Duke qenë se pala e paditur nuk ka kryer veprim konkret për të likuiduar
detyrimin përmbaruesi gjyqësor i është drejtuar Gjykatës Administrative të Apelit për
marrjen e sanksioneve ligjore të parashikuara nga neni 68 i ligjit 49/2012 ndaj titullarit të
institucionit, Drejtoria e Shërbimit së Provës që është bërë pengesë me mosveprime për
ekzekutimin e detyrimit ligjor.
4. Gjykata Administrative e Apelit me vendimin nr.112, datë 09.12.2015, ka
vendosur të shpallë moskompetencën funksionale të Gjykatës Administrative të Apelit për
gjykimin e çështjes dhe dërgimin për kompetencë Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë.
5. Sipas Gjykatës Administrative të Apelit në referim të neneve 66, 68 të ligjit
nr.49/2012 dhe nenit 41 të KPrC kompetenca funksionale i takon Gjykatës Administrative të
Apelit. Sipas kësaj gjykate, rezulton se Gjykata Administrative e Apelit ka ndryshuar
vendimin e Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë dhe rrjedhimisht për këtë çështje që
ka të bëjë me ekzekutimin e vendimit, përmbaruesi apo palët e këtij vendimi mund t’i
drejtohen gjykatës së shkallës së parë dhe jo drejtpërdrejtë Gjykatës së Apelit. Gjykata
Administrative e Apelit në bazë të nenit 10/2 të ligjit nr.49/2012 nuk ka kompetencë
funksionale të shqyrtoj kërkesë objekt gjykimi. Kjo gjykatë vihet në lëvizje mbi bazën e
ankimit të palëve për vendimet që jep gjykata e shkallës së parë me përjashtim të rasteve kur
gjykon vetë si gjykatë e shkallës së parë në kuptim të ligjit nr.49.2012.
6. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.s’ka, datë
30.12.2014 ka ngritur para Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë mosmarrëveshjen e
kompetencës funksionale të kësaj gjykate me Gjykatën Administrative të Apelit. Sipas
928
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë, çështja duhet të gjykohet nga Gjykata
Administrative e Apelit, pasi ajo ka ndryshuar vendimin e Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë si në lidhje me detyrimin e vendosur, ashtu dhe me mënyrën e ekzekutimit të
këtij detyrimi duke vendosur një afat të ndryshëm, si dhe modalitet për ekzekutimin e titullit
ekzekutiv. Në mbështetje të sa më sipër në kuptim të neneve 66/1 dhe 68/1 sipas Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë, është taksative që gjyqtari që ka caktuar afatin e
detyrueshëm për ekzekutimin e titullit ekzekutiv që në ketë rast është Gjykata e Apelit, ka
kompetencën funksionale të shqyrtojë kërkesën objekt gjykimi. Sipas kësaj gjykatë, kjo
kompetencë funksionale është e parashikuar nga ligji dhe është pikërisht, rasti që sipas
parashikimit të nenit 10 të ligjit 49/2012 bën kompetente nga pikëpamja funksionale
Gjykatën Administrative të Apelit.
7. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, pasi analizoi aktet që ndodhen në
dosje vlerëson se vendimi nr.112 datë 09.12.2015 i Gjykatës Administrative të Apelit është i
bazuar në ligj dhe duhet të lihet në fuqi.
8. Kolegji Administrativ thekson se çështja objekt gjykimi ka të bëjë me fazën e
ekzekutimit të të titullit të ekzekutimit. Në kuptim të nenit 41/b të ligjit nr.49/2012, në
gjykimin administrativ vendimi gjyqësor është automatikisht i ekzekutueshëm, si dhe
parashikon afatin dhe mënyrën e ekzekutimit, duke mos u lëshuar formalisht më tej një
urdhër për ekzekutimin e vendimit në ndryshim nga parashikimi i KPrC, për gjykimet civile.
Kolegji thekson se rregullimet ligjore të Kreut IX nenet 65-69 të ligjit nr.49/2012 nuk kanë
ndryshuar kompetencën e gjykatës në lidhje me gjykimet në fazën e ekzekutimit të
vendimeve gjyqësore të formës së prerë. Ajo mbetet sipas parashikimeve të KPrC (në kuptim
dhe të nenit 1 të ligjit nr.49/2012), që do të thotë kompetente është gjykata që ka shqyrtuar
dhe dhënë vendimin në shkallë të parë, edhe nëse vendimmarrja e saj është ndryshuar nga
gjykata më e lartë e apelit. Në këtë kuptim duhet interpretuar kompetenca për të përmbushur
detyrat që ka gjyqtari në fazën e ekzekutimit të vendimit gjyqësor të formës së prerë
parashikuar nga nenet 66, 67, 68 të ligjit nr.49/2012. Madje aplikimin e rregullimeve të KPrC
e parashikon edhe neni 69 i ligjit nr.49.2012 kur bën fjalë për kundërshtimin e veprimeve të
përmbaruesit gjyqësor në fazën e ekzekutimit të vendimit gjyqësor të formës së prerë. Pra,
gjyqtari që ka gjykuar çështjen në shkallë të parë mbetet i lidhur me kompetencën për
shqyrtimin e çështjeve që kanë të bëjnë me fazën e ekzekutimit të vendimit gjyqësor.
9. Përveç sa më sipër, Kolegji Administrativ thekson se gjen të bazuar, në kuptimin të
nenit 10/2 të ligjit nr.49/2012, argumentimin e Gjykatës Administrative të Apelit në lidhje me
kompetencën funksionale, të trajtuar më lart në pikën 5 të këtij vendimi. Pra, Gjykata
Administrative e Apelit nga pikëpamja funksionale gjykon a) si një gjykatë e shkallës së dytë
mbi ankimet e gjykimit të shkallës së parë; si dhe b) si gjykatë e shkallës së parë
mosmarrëveshjet me objekt aktet nënligjore normative, si dhe raste të tjera të parashikuara
me ligj. Në analizë të dispozitës së mësipërme kërkesat në fazën e ekzekutimit të çështjeve
administrative nuk janë në kompetencën funksionale të kësaj gjykate. Gjykata Administrative
e Shkallës së Parë gabimisht e interpreton parashikimin e neneve 66 e vijues të ligjit 49/2012,
si rast i parashikuar nga ligji, që bën kompetente nga pikëpamja funksionale Gjykatën
Administrative të Apelit duke qenë se ajo ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së
parë.
Një interpretim i tillë do të shmangte procedurën ankimore ndaj një vendimi gjyqësor
në fazën e ekzekutimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të Nenit 7 të Ligjit 49/2012
929
VENDOSI
Lënien në fuqi vendimit nr.112, datë 09.12.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit.
Tiranë, më 14.01.2016
930
VENDIM


PADITËS: DREJTORIA E POLICISË SË QARKUT

LEZHË.
TË PADITUR: FRAN PERGJONI
FLORA PERGJONI
OBJEKTI:
Detyrimin e palëve të paditura të kthejnë shumën 658654 lekë.
neni 655 i K.Civil.
Vendimet e K.M.nr.507, datë 18.07.2003
dhe nr.183, datë 09.02.2011.
Ligji nr.9720, datë 23.04.2007
“Për auditin e brëndshëm në sektorin publik”, i ndryshuar.
Manuali i Auditit të brendshëm
dhe udhëzimi i Ministrit të Financave nr.12, datë 05.06.2012.
Neni 88 i ligjit nr.9749, datë 04.06.2007 “Për policinë e Shtetit”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.520, datë 06.10.2014 ka

vendosur:
Moskompetencën lëndore dhe tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë
dhe dërgimin e çështjes për gjykim Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Shkodër.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër, me vendimin nr.1530/494/18

akti, datë 28.10.2014, në bazë të nenit 25 pika 1, gërma “ç” e 13 pikat 1 dhe 5 të ligjit
mosmarrëveshjeve administrative”, i ndryshuar dhe nenit 158 gërma a e 64/2 të K.Pr.Civile,
ka ngritur çështjen e mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore, duke parashtruar këto shkaqe:
- Pala paditëse nga njëra anë nuk kërkon kundërshtimin e ndonjë veprimi apo
mosveprimi administrativ dhe nga ana tjetër pavarësisht se bëhet fjalë për
mosmarrëveshje në marrëdhëniet e punës, detyrimi kërkohet në kuadrin e të drejtave e
detyrimeve civile, duke kërkuar si në objektin e gjykimit, për kthimin e shumës si
rezultat i begatimit pa shkak të ligjshëm.
931
- Vendimi administrativ i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë nr.00-2015-2280,
datë 07.05.2015 ne një çështje të kësaj natyre ka arritur në konkluzionin se
pavarësisht faktit se njëra nga palët është organ i administratës publike nuk përmbush
kushtet për të qenë mosmarrëveshje administrative, pasi nga pikëpamja e formale e
natyrës së mosmarrëveshjes ( kthim shume) është e natyrës civile e në kompetencë
lëndore të gjykatës civile.
- Gjykimi për kthimin e shumës si rezultat i begatimit pa shkak të ligjshëm mund të
bëhet vetëm në një gjykim civil. Kjo lëndë gjykimi nuk ka lidhje me lëndën e gjykimit
që ka gjykata administrative (nenet 7 dhe 17 të ligjit nr.49/2012)

Pasi dëgjoi relacionin gjyqtarit Ardian Dvorani dhe diskutoi çështjen në tërësi në
VËREN
Nga ana e auditit të brendshëm të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë Shtetit është
ushtruar kontroll në Drejtorin e Policisë Qarkut Lezhë me objekt “ trajtimi me pagë i
bashkëshortes/it të mbetur pa punës për shkak të transferimit të bashkëshortit apo
bashkëshortes/it.”
Pas përfundimit të auditit nga ana e Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë Shtetit është
dërguar në Drejtorinë e Policisë Qarkut Lezhë raporti final, dërguar me shkresën nr.1234/4-1
Prot.datë 05.05.2014.
Në zbatim të nenit 11/b të ligjit nr.9720, daë 23.04.2007 “ Për auditin e brendshëm në
sektorin publik” të ndryshuar, të Manualit të Auditimit të Brendshëm dhe Udhëzimit të
Financave nr.12, datë 05.06.2012 “ Për procedurat e kryerjes së veprimtarisë së auditimit të
brendshëm në sektorin publik”, pika 3.3 “ Raportimi dhe ndjekja e rekomandimeve”, nënpika
3.3.6, u kërkua që të gjithë personat të cilëve u ishin gjetur shkelje, ndër to dhe të paditurit
Fran Pergjoni, të cilët kanë përfituar pa të drejtë shuma të caktuara parash, duhet ti kthejnë
këto shuma që janë begatuar pa shkak.
Sipas raportit final të Auditit të Brendshëm, bashkëshortja e të paditurit kishte
përfituar padrejtësisht 658 654 lekë, në kundërshtim me VKM nr.507, datë 18.07.2003. Për
këtë qëllim pala paditëse, Drejtoria e Policisë Qarkut Lezhë i është drejtuar me kërkesëpadi
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë, duke kërkuar kthimin e shumës të përfituar padrejtësisht.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.520, datë 06.10.2014 ka vendosur
të shpallë moskompetencën lëndore, duke i’a dërguar këtë çështje Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Shkodër.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër, në mbështetje të nenit 25 pika 1,
gërma “ç” e 13 pika 1 dhe 5 të ligjit nr.49, datë 03.05.2012, me vendimin e saj
nr.1530/494/18 akti, datë 28.10.2014, ka ngritur çështjen e mosmarrëveshjes në lidhje me
kompetencën lëndore, shkaqet e të cilave janë të pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi, vlerëson se Vendimi i
Gjykatës Rrethit Gjyqësor Lezhë nr.520, datë 065.10.2014, që ka shpallur moskompetencën
lëndore për shqyrtimin e kësaj çështje, duke i dërguar aktet për vazhdimin e gjykimit
Gjykatës Administrative të Shkallës Parë Shkodër, është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit
dhe për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.
Ky Kolegj, në përcaktimin e kompetencës lëndore i referohet identifikimit të natyrës
së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative dhe vlerëson drejtë
arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër. Ajo ka
përcaktuar drejtë natyrën juridike të mosmarrëveshjes.
932
Kërkimi i vetëm që paraqitet në kërkesëpadinë e palës paditëse është e përfshirë në
sferën e veprimtarisë së parashikuar nga neni 7 i ligjit nr.49, datë 03.05.2012 “Për
administrative”.
Nga ana e Gjykatës Rrethit Gjyqësor Lezhë është interpretuar drejtë ligji nr.49/2012
duke arsyetuar se jo vetëm që pala paditëse është organ i administratës publike, por dhe
konflikti i krijuar është rrjedhojë e veprimeve të gabuara të kësaj administrate, duke
pretenduar se i padituri (bashkëshortes së tij Flora Pergjoni)i ka përfituar me tepër për shkak
të pagesës së papunësisë që i është dhënë asaj për shkak të profesionit të bashkeshortit.
Arsyetimin e vet e ka mbështetur vetëm në nenin 7/a të ligjit 49/2012.
Kolegji, konstaton se, marrëdhënia juridike për shkak të së cilës ka lindur konflikti ka
në themel mosmarrëveshje që rrjedhin nga marrëdhëniet e punës ku punëdhënësi është organ
i administratës publike (Institucion Shteteror).
Në vështrim të nenit 7/ç të ligjit nr.49, datë 03.05.2012 është parashikuar se:
“Gjykatat administrative janë kompetente për mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të
punës ku punëdhënësi është organ i administratës publike”.Në rastin konkret, pala paditëse,
Drejtoria e Policisë Qarkut Lezhë, është Institucion shtetëror.
Gjithashtu në nenin 15 të ligjit 49/2012 “Për të drejtën e ngritjes së padisë” në
germën “c” të tij thuhet”punëmarrësi ose punëdhënësi për mosmarrëveshjet në fushën e
marrëdhënieve të punës, kur punëdhënës është një organ i administratës publike”.Në çështjen
në shqyrtim plotësohen të dy elementet si mosmarrëveshja që ka lindur në fushën e
marrëdhënieve të punës dhe elementi tjetër që punëdhënësi është organ i administratës
shtetërore.
Sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, arrin në përfundimin se
vendimi nr.520, datë 06.10.2014 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë, me të cilin është
shpallur moskompetenca lëndore për gjykimin e çështjes, duhet të lihet në fuqi,
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të ligjit nr.49, datë 03.05.2012
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.520, datë 06.10.2014 të Gjykatës Rrethit Gjyqësor
Lezhë.
Tiranë, më 21.01.2016
933
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë:

Në datën 14.01.2016 mori në shqyrtim, në Dhomën e Këshillimit, çështjen administrative me

PADITËS: SHOQËRIA “CALI” SH.P.K

E PADITUR: MINISTRIA E BUJQËSISË, ZHVILLIMIT
RURAL DHE ADMINISTRIMIT TË
UJËRAVE.
OBJEKTI:
1- Marrjen e masës së sigurimit të padisë, duke pezulluar zbatimin e vendimit
të Komisionit të Shqyrtimit të Lejeve të Peshkimit për Lagunën e Patokut,
deri sa vendimi i gjykatës të marrë formë të prerë.
2- Shfuqizimin e vendimit të Komisionit të Shqyrtimit të Lejeve të Peshkimit
për Lagunën e Patokut të datës 26.03.2015
për vlerësimin e bërë në kundërshtim me kriteret ligjore.
3- Shfuqizimin e vendimit të Ministrit për lënien në fuqi të vendimit
të Komisionit të Shqyrtimit të Lejeve të Peshkimit
për Lagunën e Patokut të datës 16.04.2015.
Baza Ligjore: Ligji nr.49/2012 datë 03.05.2012
“Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative
dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”,
Ligji nr.62 datë 31.05.2012 “Për peshkimin”,
VKM nr.712 datë 31.07.2003 “Për përcaktimin e procedurave të konkurrimit publik
për të drejtën e peshkimit në ujërat e brendshme të Republikës së Shqipërisë”,
Rregullorja nr.2 datë 10.12.2014 “Për përcaktimin e procedurave për pajisjen me leje
dhe të konkurrimit publik për ushtrimin e veprimtarisë së akuakulturës tokësore dhe ujore”,
Kodi i Procedurave Administrative.

Rrëzimin e kërkesës për marrjen e masës së sigurimit të padisë, për pezullimin
e zbatimit të vendimit të Komisionit për Shqyrtimin e Lejeve të Peshkimit për
Lagunën e Patokut, si të pabazuar në ligj e në prova.
934
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.57, datë 30.10.2015 ka
vendosur:
Prishjen e vendimit të datës 11.05.2015 të Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë me tjetër trup
gjykues.

30.12.2015, ka ngritur çështjen ne lidhje me mosmarrëveshjen për kompetencën lëndore për
gjykimin e çështjes midis Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë dhe Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, duke përcaktuar si gjykatë kompetente nga
pikëpamja funksionale, Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.

VËREN
Vendimi nr.57, datë 30.10.2015 i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, në
këndvështrimin e kompetencës lëndore, është i bazuar në ligj, prandaj duhet të lihet në fuqi.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, arsyeton se, në vendimin e Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, për rrëzimin e kërkesës për marrjen e masës së
sigurimit të padisë, vërehen shkelje të rënda procedurale, të tilla që pengojnë marrjen në
shqyrtim të shkaqeve të ngritura në ankimin e palës së paditëse shoqëria Cali sh.p.k.
Konkretisht në dosjen gjyqësore mungon vendimi i plotë objekt ankimi dhe nuk
rezulton ti jenë bashkëngjitur të gjitha fletët e vendimit, duke përfshirë ndër të tjera as fletën
që pasqyron dispozitivin e plotë të vendimit dhe nënshkrimin e sekretariatit gjyqësor dhe të
gjyqtarit kryesues.
Për sa më sipër Gjykata Administrative e Apelit Tiranë ka vendosur prishjen e
vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë dhe të kthejë çështjen për
rigjykim pranë kësaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin e datës 30.12.2015,
bazuar në nenit 13 pika 5 të Ligjit nr.49/2012 ka vendosur:
Të ngrejë çështjen në lidhje me mosmarrëveshjen për kompetencën lëndore midis
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë dhe Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë për gjykimin e çështjes me nr.7611 (31004-08376-80-2015) regj. them., datë
22.12.2015, duke përcaktuar si kompetente nga pikëpamja funksionale për gjykimin e
çështjes, Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, i referohet nenit 28 pika 4 të ligjit
ligjit nr.49, datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative
dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative” dhe arsyeton se kjo padi nuk është
kompetencë lëndore e kësaj gjykate, në kushtet kur çështja është shqyrtuar në themel nga
gjykata e shkallës së parë dhe dosja gjyqësore ndodhet pranë Gjykatës Administrative të
Apelit Tiranë, atëherë kompetente për shqyrtimin e kësaj çështje është, po kjo gjykatë.
Ndërkohë rezulton nga aktet e dosjes, që Gjykata Administrative e Shkallës së Parë
Tiranë ka zgjidhur në themel çështjen me vendimin nr.4647 datë 25.09.2015, duke vendosur
pranimin e kërkesë padisë së paraqitur nga paditësi shoqëria Cali sh.p.k.
Pra Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë ka zgjidhur themelin e çështjes
përpara se sa Gjykata Administrative e Apelit Tiranë të shprehej për masën.
Në këto rrethana mbi gjendjen juridike procedurial të zhvillimit të gjykimit, Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyet e parashtruara nga gjykata administrative
935
e shkallës së parë lidhur me konfliktin për kompetencën lëndore, nuk gjejnë mbështetje në
ligj.
Ky Kolegj Administrativ vëren se Gjykata Administrative e Apelit Tiranë ka
konstatuar shkelje të rënda procedurale në çështjen që i ishte paraqitur për shqyrtim mbi
ankimin e veçantë të palës paditëse Cali shpk ndaj vendimit të gjykatës administrative të
shkallës së parë për rrëzimin e kërkesës për cakimin e masës së sigurimit, të cilat, nuk janë
objekt shqyrtimi e vlerësimi nga ky Kolegj Administrativ.
Nga njëra anë, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, pranë së cilës është
kthyer çështja për rigjykim, me të drejtë arsyeton se në mungesë të dosjes gjyqësore, atëherë
nuk ka se çfarë të shqyrtojë.
Por, nga ana tjetër, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, ka zbatuar
gabim ligjin kur i trajton problemet juridike procedurale që i kanë lindur, në kuadrin e
kompetencës lëndore dhe mosmarrëveshjeve mes gjykatave.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në çështjen objekt i këtij
gjykimi, nuk ka vend për mosmarrëveshje mbi kompetencën lëndore.
Së pari, në zbatim dhe interpretim të drejtë të ligjit procedural civil, nuk ka
mosmarrëveshje mbi kompetencën lëndore ndërmjet gjykatave të shkallëve të ndryshme të
gjykimit administrativ, madje edhe atyre civile.
Kjo lloj mosmarrëveshje e natyrës lëndore mund të lindë dhe të ngrihet vetëm
ndërmjet gjykatave të së njëjtës shkallë gjykimi, administrative apo civile. Edhe gjykatat e
apelit, administrative apo civile, kur vlerësojnë se çështja që i është paraqitur nuk është në
kompetencën e tyre lëndore, vetëm disponojnë për dërgimin e çështjes për kompetencë
gjykatës së apelit që e ka lëndën, por asnjëherë nuk shpërehen për themelin e çështjes dhe
dërgimin e saj në gjykatën e shkallës së parë administrative apo civile.
Rasti i vetëm kur mund të lindë një konflikt kompetence i natyrës lëndore mes
gjykatave të shkallës së parë dhe gjykatave të apeleve, janë vetëm ato raste kur ligji
parashikon që lëndë të caktuara gjykimi shqyrtohen në shkallë të parë nga gjykata e apelit
dhe gabimisht çështja i dërgohet për shqyrtim në kompetencë lëndore gjykatës së shkallës së
parë. Në këto raste të dy gjykatat kanë cilësinë dhe pozitën e gjykatës së shkallës së parë,
rrjedhimisht edhe konflikti për kompetencën lëndore mes tyre është “i legjitimuar” dhe
zgjidhjen e mosmarrëveshjes e bën Gjykata e Lartë.
Së dyti, nëse gjykata më e lartë prish vendimin e ndërmjetëm apo të themelit të
gjykatës më të ulët dhe e kthen çështjen për rigjykim, kjo e fundit është e detyruar të pranojë
çështjen për shqyrtim dhe ta zgjidhë atë, sipas rastit.
Së treti, në rastin masave të sigurimit, ligji procedural parashikon mjetin e ankimit të
veçantë në gjykatën më të lartë ndaj vendimit të gjykatës për pranimin e kërkesës për
sigurimin e padisë. Nëse gjykata më e lartë disponon mbi ankimin e veçantë duke prishur
vendimin e gjykatës më të ulët dhe duke e kthyer çështjen për rigjykim, gjykata më e ulët ka
detyrimin ta pranojë çështjen dhe ta zgjidhë atë sipas ligjit duke respektuar udhëzimet e
gjykatës më të lartë dhe duke mbajtur parasysh sa vijon :
Nisur nga natyra e veçantë e gjykimit mbi masat për sigurimin e padisë, disponimet e
gjykatës më të ulët për pranimin ose rrëzimin e kërkesave për sigurimin e padisë ligjërohen
ose jo me vendimin jopërfundimtar apo përfundimtar për zgjidhjen e themelit të çështjes.
Meqenëse ligji urdhëron vijimin e gjykimit pavarësisht ushtrimit të ankimit të veçantë
(neni 32 pika 2 i ligjit 49/2012), nëse përpara shqyrtimit nga gjykata e apelit të ankimit të
veçantë kundër vendimit për caktimin e masës së sigurimit të padisë nga gjykata e shkallës së
parë, kjo e fundit e përfundon gjykimin mbi themelin e çështjes, atëherë gjykata
administrative e apelit duhet të disponojë pushimin e gjykimit të çështjes. Kjo për shkak se
me vendimin për zgjidhjen e çështjes ligjërohet ose hiqet masa e sigurimit dhe nuk ka më
çështje të veçantë lidhur me masën e sigurimit. Gjykata më e lartë që do të shqyrtojë themelin
936
e çështjes mbi ankimin e palëve nuk ka asnjë pengesë që të vlerësojë kërkimin e palëve për të
caktuar rishtazi ose për të hequr masën e sigurimit të padisë të caktuar nga gjykata e shkallës
së parë.
Për shkaqet ligjore të sipërtrajtuara, gjykata administrative e apelit, edhe me
interesimin e palëve, duhet të bëjë kujdes për të shmangur dhënien e një vendimi konfirmues
apo të ndryshëm nga gjykatat e shkallës së parë lidhur me masën e sigurimit ose një vendim
për prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim,
nëse gjykata e shkallës së parë ka dhënë vendim për zgjidhjen e themelit të çështjes. Por, nëse
kjo ndodh, gjykata e shkallës së parë nuk mund të ngrejë konfliktin mbi kompetencën
lëndore. Ajo thjesht duhet të konstatojë gjendjen juridiko-procedurale të çështjes dhe nëse
konstaton se lidhur me themelin e padisë është dhënë vendim për zgjidhjen e çështjes, atëherë
nuk i mbetet që gjë tjetër veçse të konstatojë se nuk ka më çështje “të veçantë” për të gjykuar
lidhur me pranimin ose jo të kërkesës për caktimin e masës së sigurimit të padisë dhe duhet të
pushojë gjykimin e saj.
Për sa mësipër Kolegji Administrative i Gjykatës së Lartë vlerëson se nuk ka vend që
të cenohet vendimi nr.57, datë 30.10.2015 i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, i cili ka
prishur vendimin dhe ka dërguar çështjen për rigjykim.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 7-13 të ligjit nr.49, datë
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.57, datë 30.10.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë.
Tiranë, më 14.01.2016
937
VENDIM

Majlinda Andrea Anëtare
Artan Broci Anëtar
Në dhomën e këshillimit të datës 28.01.2016, mori në shqyrtim çështjen civile me palë:
KËRKUES: SHOQËRIA “EURO INVESTMENT GROUP”

SH.P.K.
OBJEKTI:
Lëshimin e urdhrit të ekzekutimit për titujt ekzekutiv,
faturat tatimore të shitjes:
Faturë tatimore shitje nr.117837652, datë 21.08.2014;
Faturë tatimore shitje nr.117837653, datë 21.08.2014.
Baza Ligjore: Nenet 510/e, 511/ç të Kodit të Procedurës Civile.
Neni 16 i ligjit nr.482014 “
Për pagesat e vonuara në detyrimet kontraktore e tregtare”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.9577 akti, datë 15.12.2015,

ka vendosur:
“1. Moskompetencën tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në
gjykimin e çështjes civile nr.9577, datë 02.12.2015.
2. Dërgimin çështjes civile nr.9577, datë 02.12.2015, gjykatës civile
kompetente që është Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër”.
Kundër vendimit të Gjykatës ka ushtruar ankim pala kërkuese Shoqëria “Euro

Investment Group” sh.p.k., e cila parashtron këto shkaqe:
- Në seancën e datës 15/12/2015 ora 11.00, kërkuesi dhe personi i autorizuar prej tij
nuk mundën të ishin prezent për arsye subjektive. Në seancën përgatitore duke qënë
se pala kërkuese nuk i kishte provat në formën e kërkuar nuk u paraqit në seancën e
njoftuar. Gjykata në këtë seancë pasi u njoh me kërkesën e palës, vendosi bazuar në
nenin 511 të K.Pr.Civile sipas dispozitivit duke shpallur moskompetencën e saj
tokësore.
- Shoqëria Euro Investment Group në cilësinë e kërkueses civile arsyeton se vendimi
nuk është i drejtë dhe i bazuar në ligj e prova, si rrjedhojë kërkojmë rrëzimin e tij dhe
kthimin e çështjes për gjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqsor Tiranë për lëshimin e
urdhrit të ekzekutimit. Për sa më lartë arsyetojmë se:
1. Neni 52 i K.Pr.Civile parashikon “Kompetenca tokësore mund të ndryshohet me
marrëveshje me shkrim të palëve, përveç rasteve të parashikuara në nenet 45 e 46 të
këtij Kodi dhe kur ligji e ndalon këtë marrëveshje.
938
a. Midis shoqërisë Euro Investment Group Sh.p.k (pala kërkuese) dhe shoqërisë Valz-
N shpk është lidhur një marrëveshje Kontratë Bashkëpunimi datë 08.01.2014, ku
shoqëria Euro Investment Group shpk është në cilësinë e furnizuesit dhe Valz-N Shpk
është në cilësinë e blerësit.
b. Në këtë marrëveshje përcaktohet objekti i marrëveshjes, detyrimet dhe të drejtat e
palëve dhe ndër të tjera specifikohet neni 13, ligji i zbatueshëm, juridiksioni, ku
parashikohet se:
- Për çdo mosmarrëveshje në arst se nuk mund të zgjidhen më mirëkuptim, juriksion do
të ketë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
- Marrëveshja midis palëve shpreh vullnetin e lirë dhe të pavesuar për zgjidhjen e
mosmarrëveshjes pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
- K.Pr.Civile parashikon se në rastet e shqyrtimit të një padie për të drejta reale mbi
sende te paluajtshme ose paditë që rrjedhin nga trashëgimi nuk mund t'ju ndryshohet
me marrëveshje juridiksioni, çështja në shqyrtim nuk përfshihet në përjashtimet e
ligjit.
- Duke mos u përfshirë ne objektin e sipërpërmendur kërkuesi arsyeton se është me
vend shqyrtimi i kërkesës nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
- Si rrjedhojë e për sa arsyetuar më lart, kërkojmë Gjykatës rrëzimin e vendimit
nr.9577 akti, datë 15/12/2015 dhe kthimin e çështjes civile për gjykim në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Tiranë.

VËREN
Pala kërkuese, Shoqëria “Euro Investment Group” SH.P.K, është shoqëri tregtare, e
regjistruar në datë 24.12.2010 me objekt të veprimtarisë së saj tregtare ushtrim i ndërmarrjes
ndërtuese për llogari të saj, për më teper duke marrë nga ente publike, shoqëri dhe private,
sipërmarrje në koncensione punimesh ndërtimore, rrugore, hekurudhore, elektrike,
elektronike etj.
Më datë 30.06.2014, Shoqëria “Euro Investment Group” Sh.p.k, në vijim të
veprimtarisë së saj i ka shitur blerësit Shoqeria “VALZ-N” sh.p.k, produktet e kërkuara, të
cilat pasqyrohen në faturën tatimore të shitjes me nr.117837652, datë 21.08.2014 dhe në
faturën tatimore të shitjes me nr.117837653, datë 21.08.2014 .
Pala kërkuese Shoqëria “Euro Investment Group” SH.P.K, i është drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë me kërkesën me objekt: “Lëshimin e urdhërit të ekzekutimit për titujt
ekzekutiv: Faturë tatimore shitje nr.117837652, datë 21.08.2014; Faturë tatimore shitje
nr.117837653, datë 21.08.2014”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.9577 akti, datë 15.12.2015, ka
vendosur:
“1. Moskompetencën tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në gjykimin e
çështjes civile nr.9577, datë 02.12.2015.
2. Dërgimin çështjes civile nr.9577, datë 02.12.2015, gjykatës civile kompetente që
është Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër”.
Me arsyetimin se, gjykata, duke u bazuar ne nenin 61 të K.Pr.Civile, ku parashikohet
se:
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet Gjykatës
kompetente”.
939
Ne nenin 511 të K.Pr.Civile, të ndryshuar me ligjin nr.122/2013 “Për Disa Shtesa dhe
Ndryshime në Ligjin nr.8116, datë 29.03.1996 K.Pr.Civile i Republikës së Shqipërisë i
ndryshuar”, parashikohet se “Titulli ekzekutiv vihet në ekzekutim nëpërmjet lëshimit të
urdhrit të ekzekutimit, i cili: .... ç) për rastet e parashikuara nga shkronjat “d” “dh” dhe “e”
lëshohet nga Gjykata e vendit ku detyrimet që përmban titulli ekzekutiv do të përmbushen,
brenda 5 ditëve nga data e paraqitjes së kërkesës së kreditorit”. Përcaktimi i Gjykatës
kompetente për gjykimin e çështjes, sipas këtij neni, është një detyrim procedurial i Gjykatës.
Sipas kësaj dispozite proceduriale kompetenca nga pikëpamja territoriale përcaktohet
apo lidhet me vendin e ekzekutimit të detyrimit, pra vendi ku do të drejtoheshin efektivisht
veprimet e përmbaruesit gjyqësor për ekzekutimin e detyrimeve të përmbajtura në titullin
ekzekutiv. Në këto kushte kreditori ishte i detyruar që kërkesën për lëshimin e urdhrit të
ekzekutimit ta paraqesë në Gjykatën përkatëse.
Sipas të dhënave në dosje rezulton se selia e debitorit është në Shkodër. Kuptohet se
vendi ku përmbushet diçka apo zbatohet një urdhërim ose një vendim, pra një titull ekzekutiv
i përgjigjet vendit të banimit të debitorit kur ky është person fizik ose selisë së debitorit kur
ky është person juridik, ose vendit ku kryhen veprimtarinë e tij dhe ka pasuri të luajtshme apo
të paluajtshme mbi të cilat do të shtrihen veprimet përmbarimore gjatë procesit të
ekzekutimit.
Kundër vendimit nr.9577 akti, datë 15.12.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, ka bërë ankim të veçantë, kërkuesi Shoqëria “Euro Investment Group” sh.p.k. e cila
ka parashtruar shkaqet e lartpërmendura.

Neni 16§1 i K.Pr.Civile që parashikon se:
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj....”.

me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.”
Neni 62 i K.Pr.Civile parashikon se:

“Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë”.
1. Vendimi nr.9577 datë 20.11.2015, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ka

shpallur moskompetencën tokësore për shqyrtimin e çështjes civile duke i dërguar aktet për
vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, është rrjedhojë e zbatimit të
drejtë të normave proceduriale civile dhe për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.
2. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të akteve të dosjes gjyqësore, objektit
dhe shkakut të padisë, e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në lidhje me kompetencën tokësore të shqyrtimit të
çështjes objekt gjykimi.
940
3. Se në analizë të akteve të dosjes gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë,
arsyetimit të gjykatës, si dhe legjislacionit të zbatueshëm për rastin konkret, ankimi i veçantë
i paraqitur nga pala kërkuese Shoqëria “Euro Investment Group” sh.p.k. nuk përmban shkaqe
për cënimin e vendimit nr.9577 akti, datë 15.12.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka arsyetuar se Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Shkodër është kompetente për gjykimin e kësaj çështjeje, pasi selia e debitorit është në
qytetin e Shkodrës.
5. Referuar nenit 510 të K.Pr.Civile: “Janë tituj ekzekutivë.. e) aktet e tjera që sipas
ligjeve të veçanta quhen tituj ekzekutive dhe ngarkohet zyra e përmbarimit për ekzekutimin e
tyre”.
6. Kolegji Civil vlerëson se me togfjalëshin “vend i ekzekutimit” të detyrueshëm
kuptohet vendi ku përmbushet diçka apo zbatohet një urdhërim ose një vendim, pra një titull
ekzekutiv.
6. Titulli ekzekutiv vihet në ekzekutim me kërkesën e kreditorit. Ekzekutimi i
detyrueshëm mund të bëhet vetëm në bazë të një urdhëri ekzekutimi. Urdhri i ekzekutimit
nuk është gjë tjetër veçse instrumenti për të realizuar ekzekutimin e detyrueshëm të
detyrimeve. Urdhri i ekzekutimit për titujt ekzekutiv të parashikuar në nenin 510 të
K.Pr.Civile është një vendim që merret nga gjykata kompetente siç përcaktohet në nenin 511
të K.Pr.Civile.
Në këtë dispozitë shprehimisht thuhet se:
“Titulli ekzekutiv vihet në ekzekutim me kërkesën e kreditorit.
Për këtë qëllim lëshohet urdhri i ekzekutimit, brenda 5 ditëve nga data e paraqitjes së
kërkesës së kreditorit, i cili jepet:
a) për rastet e parashikuara nga shkronjat “a” dhe “b” të nenit të mësipërm, nga
gjykata që ka dhënë vendimin;
b) për vendimet e gjykatave të shteteve të huaja e të gjykatave të arbitrazhit të huaj
që u është dhënë fuqi zbatimi sipas dispozitave të këtij Kodi nga gjykata e apelit;
c) për rastet e parashikuara nga shkronja “ç” e nenit të mësipërm nga gjykata e
vendit ku është dhënë vendimi;
d) për rastet e parashikuara nga shkronjat “d”, “dh” dhe “e” nga gjykata e vendit
ku është caktuar të bëhet ekzekutimi.
7. Në analizë të neneve 510 dhe 511, pika (d) të K.Pr.Civile, urdhëri i ekzekutimit
duhet të lëshohet nga gjykata e vendit ku është caktuar të bëhet ekzekutimi dhe në rastin në
shqyrtim në vendin ku banon dhe ushtron veprimtarinë debitori shoqëria Valz-N sh.p.k., pra
në qytetin e Shkodrës.
8. Sa më sipër, përderisa kompetenca tokësore është e përcaktuar në një dispozitë të
posaçme të K.Pr.Civile (neni 511 të K.Pr.Civile), ajo është dispozitë detyruese dhe nuk ka
vend për zbatimin dispozitave të përgjithshme.
9. Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.9577 Akti,
datë 15.12.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është shpallur
moskompetenca tokësore për gjykimin e çështjes civile regj. them. 9577 datë 02.12.2015,
duhet të lihet në fuqi dhe çështja t’i dërgohet Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër për të
vazhduar gjykimin si gjykatë kompetente.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 62 të K.Pr.Civile.
941
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.9577 akti, datë 15.12.2015, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Tiranë, më 28.01.2016
942
Nr. 31003-02564-00 - 2015 i Regj. Themeltar
Nr. 00 - 2016 - 175 i Vendimit
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: SHOQËRIA “ MARI “ SHPK.

E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE
DURRËS.
DREJTORIA E APELIMIT TATIMOR
TIRANË.
OBJEKTI:
Shfuqizimi i vendimit nr.9747/5, datë 19.06.2015 të DAT Tiranë
dhe aktit Administrativ shkresa nr.26681/1, datë 04.03.2015 të DRT Durrës.
Detyrimi i palës së paditur DRT Durrës të kryejë veprimet e fshirjes në Kontabilitet
të shumës prek 58 912 lekë, periudha e detyrimit të vitit 2002 dhe shumës 258 000 lekë,
periudha e detyrimit të vitit 2001, pasi ato janë parashkruar dhe falur me ligj.
Baza Ligjore: Ligji nr.49/2012, ligji nr.9920/2008 “ Për procedurat tatimore”
dhe udhëzimi nr.24/2008 në zbatimin e tij, ligji nr.9986, datë 11.09.2008
“Për faljen e Detyrimeve doganore dhe tatimore, te detyrimeve të prapambetura
të taksës vjetore të qarkullimit rrugor të mjeteve e të taksës së regjistrimit
të përvitshëm të mjeteve si dhe të gjobave e e të kamatëvonesave të papaguara
të kontributeve të sigurimeve të detyrueshme shoqerore dhe shëndetësore”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin e ndërmjetëm

nr.176, datë 27.11.2015 ka vendosur:
Mospranimin e kërkesës të të paditurit për nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksionit të çështjes administrative me nr.1397 Regjistri, datë 16.07.2015
Regjistri.
Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës, në bazë

të neneve 59, 60, 443, 446 të Kodit të Procedurës Civile si dhe nenit 9/2 të Ligjit nr.49, datë
Mosmarrëveshjeve Administrative”, ka ushtruar ankim të veçantë pala e paditur, Drejtoria
Rajonale Tatimore Durrës, e cila kërkon prishjen e këtij vendimi dhe vendosjen e nxjerrjes së
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, duke parashtruar këto shkaqe:
943
- Aktet tona të dorëzuara në cilësinë e provave shkresore po të shihen me kujdes janë të
nënshkruara nga paditësi që në atë kohë. Pra ai është vënë në dijeni me këto akte dhe
nuk mund të bëjë të paditurin në lidhje me detyrimet e kërkuara nga administrata
tatimore.
- Neni 107/4 i ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “ Për procedurat tatimore në RSH-së” të
ndryshuar përcakton se:” Akti administrativ, i lëshuar nga administrata tatimore dhe
për të cilin nuk është ankimuar në rrugë administrative, nuk mund të ankimohet në
rrugë gjyqësore “
- Në nenin 16/1 të ligjit nr.49/2012 është përcaktuar qartë:”Padia ndaj veprimit
administrativ mund të ngrihet vetëm pas shterimit të ankimit administrativ “.Nga
interpretimi i kësaj dispozite rezulton se mos shterimi i ankimit administrativ, pengon
gjykatën në shqyrtimin e themelit të çështjes lidhur me ligjshmërinë e aktit
administrativ.
- Po kështu në nenin 9/1 të ligjit nr.49/2012 është përcaktuar:” Gjykata në çdo fazë dhe
shkallë të gjykimit, qoftë kryesisht, kur konstaton se çështja nuk bënë pjesë në
juridiksionin gjyqësor merr vendim për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit dhe
dërgimin e akteve organit kompetent”.Në interpretim të kësaj dispozite rezulton se
ligji për gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative por edhe K.Pr.Civile në nenet
36 dhe 59 si dhe K.Pr.Administrative në nenet 137, 138 kanë parashikuar si element
të rëndësishëm të një gjykimi brenda standarteve të procesit të rregullte ligjor
verifikimin e juridiksionit gjyqësor qoftë edhe kryesisht nga gjykata.
- Kërkuesi, para se t’i referohej rrugës gjyqësore për kundërshtimin e akteve të
vlerësimit tatimor, nuk ka depozituar aktin administrativ që kundërshtohet si dhe nuk
ka paguar tërësisht detyrimin, kusht ky për të realizuar ankimin administrativ e atë
gjyqësor.
- Njoftimi i vlerësimit për detyrimet tatimore e merr cilësinë e titullit ekzekutiv kur nuk
ankimohet administrativisht nga pala dhe kur lihet si i tillë në fuqi nga organi më i
lartë administrativ, ose kur humbasin afatet ligjore të ankimit administrativ të
parashikuar shprehimisht në ligjin material.
- Rezulton se pala paditëse ndodhet në kushtet kur ankimi nuk i është drejtuar organit
më të lartë administrativ dhe për këtë shkak organi më i lartë administrativ, nuk e ka
shqyrtuar çështjen në themel me të cilën të kishte mundësi të shprehej me vendim.
- Për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor gjykata duhej t’i ishte referuar
vendimeve të Kolegjeve të Bashkuara me nr.3, datë 10.01.2008 dhe nr.4, datë
30.05.2011.

VËREN
Pala paditëse është shoqëri me përgjegjësi të kufizuar ku objekti i aktivitetit të saj
është importi dhe eksporti, tregti me shumicë dhe pakicë të artikujve industrialë, ushqimor
etj, e regjistruar në juridiksionin tatimor të Drejtorisë Rajonale Tatimore Durrës.
Nga kontrolli i ushtruar me datë 26.07.2001 pranë paditësit nga inspektoret tatimor të
Drejtorisë Rajonale Durrës është konstatuar detyrime për tatim fitimin dhe më datë
26.07.2001 është nxjerrë Njoftimi i Vlerësimit Tatimor për një detyrim në shumën e
përgjithshme 541 800 lekë ( këtu përfshihet tatim fitimi+gjobë+interesa) për të cilin paditësi
është vënë në dijeni.
944
Më datë 09.01.2004 është ushtruar përsëri kontroll nga inspektoret tatimor të DRT
Durrës nga ku është konstatuar se pala paditëse nuk ka paguar tatim fitimin dhe mbi bazën e
aktit të kontrollit është nxjerrë Njoftimi i Vlerësimit Tatimor më datë 09.01.2004 për një
detyrim të përgjithshëm 58 912 lekë ( Tatim fitimi+ interesat+ gjobën.)
Këto detyrime të njoftuara me Njoftim Vlerësimet Tatimore të mësipërme nuk janë
paguar nga pala paditëse dhe as që janë ankimuar, megjithëse është njoftuar në atë kohë, gjë
që del nga aktet e administruara në dosje.
Me shkresën nr.18657/1 prot, datë 10.09.2014 pala paditëse është vënë në dijeni për
detyrimet e parashtruara më sipër (mbi bazën e kërkesës së saj).Këto detyrime janë të
vendosura manualisht (jashtë SIT) dhe që janë TF-2001 në shumën 258 000 lekë dhe TF-
2002 në shumën 58 912 lekë.
Me shkresën nr.9, datë 15.12.2014 është kërkuar nga paditësi të saktësohet burimi dhe
vlera e detyrimit të pretenduar.
Drejtoria Rajonale Tatimore Durrës me shkresën nr.26681/1, datë 04.03.2015
njoftohet se shoqëria konsiderohet debitore jashtë SIT sipas vlerave të përcaktuara në njoftim
vlerësimet tatimore.
Pala paditëse duke mos qënë dakort me detyrimin e nxjerrë e ka ankimuar pranë
Drejtorisë Apelimit Tatimor.
Drejtoria e Apelimit Tatimor, pranë Drejtorisë Përgjithshme të Tatimeve me vendimin
nr.9747/5 prot.datë 19.06.2015 vendosi:
“-Të refuzojë aktin, objekt ankimi administrativ, Njoftim Vlerësimin për Detyrimet
Tatimore nr.s’ka prot.datë 26.07.2001 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Durrës, pasi ka
kaluar afati i ankimit tatimor.
-Të refuzojë ankimin, për shkak se mungon akti administrativ Njoftim Vlerësimi për
Detyrimet nr.416 prot.datë 09.01.2004, nxjerrë nga DRT Durrës, objekt ankimi.
Në rrethana të tilla. më datë 16.07.2015 pala paditëse, Shoqëria “ Mari “ shpk, i është
drejtuar me kërkesëpadi Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës duke kërkuar
shfuqizimin e vendimit nr.9747/5, datë 19.06.2015 të Drejtorisë Apelimit Tatimor Tiranë dhe
aktit administrativ, shkresa nr.2668/1, datë 04.03.2015 të DRT Durrës.
Gjatë shqyrtimit gjyqësor të çështjes, në seancën përgatitore të datës 17.11.2015, nga
ana e palës së paditur është kërkuar nxjerrja e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor me
pretendimin se pala paditëse nuk kishte ndjekur më parë rrugën administrative të ankimit, në
kushtet kur ankimi është paraqitur jashtë afatit si dhe nuk ishte përmbushur një nga kushtet
paraprake të pranueshmërisë për shqyrtim në themel të ankimit administrativ, pasi nuk kryer
parapagimi i detyrimit tatimor si dhe të kamatëvonesave.
Gjykata administrative e shkallës së parë Durrës ka vendosur të mospranojë kërkesën
e palës paditur për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.Gjykata në vendimin e
ndërmjetëm ka arsyetuar se:
“...Në bazë të nenit 5 dhe 185 të Kodit të Procedurës Civile është paditësi ai që e
disponon objektin dhe shkakun ligjor të kërkesëpadisë.
Gjykata mund ti japë faktit dhe ligjit një përcaktim të ri pasi të shyrtojë pretendimet e
paditësit dhe ti jap përgjigje të gjitha kërkimeve të tij, por gjykata nuk mund ti imponojë
paditësit shkakun ligjor dhe objektin e padisë.
Objekti i padisë është parashkrimi dhe shuarja e detyrimit tatimor i përcaktuar sipas
përmbajtjes së kërkesëpadisë dhe pretendimeve të paditësit dhe jo kundërshtimi i akteve
konkrete që janë dy aktet e njoftimit të vlerësimit të detyrimeve tatimore.
Padia për konstatimin e parashkrimit ose shuarja e detyrimit tatimor dhe për
konstatimin e shuarjes të këtij detyrimi sipas këtij shkaku ligjor është juridiksioni i
gjykatës...”
945
Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës ka ushtruar
ankim të veçantë pala e paditur, Drejtoria Rajonale Tatimore Durrës.Në thelb, ankuesi
parashtron se ankimi i palës paditëse është bërë jashtë afatit si dhe nuk ka paguar tërësisht
detyrimin.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi, vlerëson se
pretendimet e parashtruara në ankimin e veçantë janë të mbështetura në ligj.Paditësi e ka
ezauruar ankimin administrativ me shumë vonesë si dhe nuk ka likuiduar detyrimin.
Ligji nr.9920, datë 19.05.2008 “ Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”,

në nenin 106/3 parashikon se:
“Objekti i ankimit administrativ tatimor
3. Tatimpaguesi e dorëzon ankimin në drejtorinë e apelimit tatimor brenda 30 ditëve
kalendarike nga data kur vlerësimi ose vendimi i administratës tatimore është marrë ose
vlerësohet të jetë marrë nga tatimpaguesi”.
Neni 107/3,parashikon se:

“Pagesa e detyrimit tatimor, objekt ankimi,
3. Ankimi merret në shqyrtim vetëm kur tatimpaguesi ka paguar detyrimin tatimor, që
është subjekt i ankimit “
Nga dispozitat e sipërcituara më lartë rezulton qartë se pala paditëse aktet
administrative ( Njoftim vleresimet tatimore) i ka kundërshtuar jashtë afatit dhe pa kryer
pagesat e plota te detyrimeve dhe me të drejtë DAT ka refuzuar kërkesën ankimore.
Në nenin 16/1 të ligjit nr.49/2012 është përcaktuar qartë:”Padia ndaj veprimit
administrativ mund të ngrihet vetëm pas shterimit të ankimit administrativ “.Nga interpretimi
i kësaj dispozite rezulton se mos shterimi i ankimit administrativ, pengon gjykatën në
shqyrtimin e themelit të çështjes lidhur me ligjëshmërinë ose jo të aktit administrativ.
Ky Kolegj, në lidhje me arsyetimin e bërë nga gjykata administrative,se nuk
ndodhemi përpara kundërshtimit të aktit administrativ, çmon se ai është i gabuar dhe në
kundërshtim me atë çfarë vet pala paditëse ka ngritur në objektin e padisë. Pala paditëse ka
kundërshtuar aktet administrative dhe se parashkrimi apo shuarja e detyrimit janë shkaku për
të cilin ai ka kundërshtuar aktet administrative të cilat do të shqyrtoheshin në themelin e
çështjes.
Në kushtet kur pala paditëse ankimin e ka bërë jashtë afatit ligjor të ankimimit si dhe
nuk ka kryer shlyerjen e detyrimit tatimor si dhe kamatvonesat, Kolegji Administrativ, arrin
në konkluzionin se vendimi i gjykatës administrative të shkallës së parë është i gabuar dhe se
duhet pranuar ankimi i veçantë për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 9 dhe 63 të ligjit nr.49, datë
VENDOSI
Prishjen e vendimit të ndërmjetëm nr.176, datë 27.11.2015 të Gjykatës Administrative
të Shkallës së Parë Durrës dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
Tiranë, më 15.01.2016
946
Nr.00-2016 - 255 i Vendimit
VENDIM

në dhomën e këshillimit datë 13.01.2016 mori në shqyrtim çështjen civile nr.03858/15 Akti,
që u përket:
PADITËSE: MYHYRIJE DUKA

E PADITUR: AGJENCIA E KTHIMIT DHE E
KOMPENSIMIT TË PRONAVE TIRANË
OBJEKTI:
1. Anullimin e vendimit nr.183, datë 26.06.2009 të Z.R.K.K.P. të Qarkut Tiranë
dhe Vendimit nr.269, datë 12.08.2010 të Z.Q.A.K.K.Pronave për njohjen,
kthimin dhe kompensimin e sipërfaqes 67.640 m2 dynym tokë bujqësore
të ndodhur në fshatin Kryemëdhenj të Rrethit Kavajë,
në pronësi të të ndjerit Abdyl Çela para vitit 1944.
2. Kthimin dhe kompensimin e pronës së tyre, tokës bujqësore
prej 67.640 m2 dynym, të ndodhur në fshatin Kryemëdhenj të Rrethit Kavajë,
në pronësi të të ndjerit Abdyl Çela para vitit 1944.
Baza Ligjore: Nenet 324 e vijues të K.Pr.Civile.
Neni 20 i ligjit nr.9235, datë 29.07.2004, me ndryshimet përkatëse.

vendosur:
Shfuqizimin e vendimit nr.183, datë 26.06.2009 të ZRKKP të Qarkut Tiranë
dhe vendimit nr.269, datë 12.08.2010 të Agjencisë së Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Tiranë.
Njohjen dhe kompensimin e pronës së ish pronarit Abdyl Çela (Maloku) për
sipërfaqen prej 67200 m2, me vendndodhje dhe kufizime sipas akt ekspertimit
teknik pjesë e këtij vendimi.

Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup
gjykues.
947
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2015-2488, datë 14.07.2015,
ka vendosur:
Mospranimin e rekursit të paraqitur nga pala paditëse Myhyrije Duka kundër
vendimit nr.777, datë 28.03.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë.

vendosur:
Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
për shqyrtimin e çështjes civile nr.12498 Akti.
Dërgimin e çështjes civile nr.12498 Akti për kompetencë tokësore Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Kavajë, si gjykatë kompetente për gjykimin e kësaj çështje.
Kundër vendimit nr.9156, datë 23.11.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka

ushtruar ankim të veçantë pala e paditur, Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
Tiranë, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
dërgimin e çështjes po pranë kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit, për këto shkaqe:
- Vendim i gjykatës është i pambështetur në ligj.
- Ky vendim nuk është arsyetuar konform vendimit njësues që gjykata citon, pasi vërtet
Gjykata e Lartë në pikën 69 të vendimit të saj parashikon që në konfliktet e
kompetencës tokësore zbatohen parashikimet e nenit 45 të Kodit të Procedurës Civile,
por referuar pikës 40 të po këtij vendimi konstatohet se për rastin gjejnë zbatim dy
ligje, ligji i përgjithshëm dhe ai i posaçëm.
- Gjykata duhet të kishte parasysh se për rastet kur gjejnë zbatim dy ligje zbatohet ligji i
posaçëm, që për rastin është neni 18 i ligjit nr.9235/2004 i ndryshuar me ligjin
nr.10207/2009 (neni 5) dhe jo ai i përgjithshëm, sikurse në interpretim të gabuar të
ligjit ka vepruar gjykata.
- Sipas nenit 18 të ligjit të posaçëm kompetente nga pikëpamja tokësore për shqyrtimin
e mosmarrëveshjeve që kanë të bëjnë me vendimet e Agjensisë së Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Tiranë, është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë. Kjo
dispozitë ka përcaktuar në mënyrë taksative si gjykatë kompetente Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
- Në këto rrethana ligjore vendimi i gjykatës së shkallës së parë Tiranë, që shpall
moskompetencën e saj tokësore për gjykimin e çështjes konkrete, është i

pasi dëgjoi relacionin përkatës dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësja Myhyrije Çela është një nga
trashëgimtarë ligjorë të trashëgimlënësit Abdyl Çela.
2. Zyra Rajonale e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Qarkut Tiranë, me vendimin
nr.183, datë 26.06.2009, ka rrëzuar vendosur “1. Mosnjohjen e të drejtës së pronësisë
subjektit të pretenduar si i shpronësuar Abdyl Çela (Maloku), trashëgimtarëve të tij ligjorë,
mbi sipërfaqen tokë truall prej 67 640 m2, të ndodhur në Komunën Golem të qytetit të
Kavajës”.
948
3. Mbi ankimin e trashëgimtarëve të trashëgimlënësit Abdyl Çela, Agjensia e Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave Tiranë, me vendimin nr.269, datë 18.08.2010, ka vendosur: “1.
Rrëzimin e ankimit. 2. Lënien në fuqi të vendimit nr.183, datë 26.06.2009 të ZRKKP Qarku
Tiranë”.
4. Paditësja Myryhije Duka, me pretendimin se vendimet e Zyrës Rajonale dhe të
Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë janë marrë në kundërshtim me
ligjin; nga ana jonë janë përmbushur kërkesat e ligjit lidhur me dokumentacionin ligjor; ka
vijueshmëri juridike të pronës në emër të Abdyl Çelës (Maloku) dhe se Abdyl Çela është i
njëjti person i thirrur Abdyl Maloku, me padinë e paraqitur para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, ka kërkuar si në objektin e saj, pasqyruar në kërkesë padi dhe në pjesën hyrëse të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë.
pranuar padinë, duke: (i) shfuqizuar vendimin nr.183, datë 26.06.2009 të ZRKKP të Qarkut
Tiranë dhe vendimin nr.269, datë 12.08.2010 të Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave Tiranë; (ii) njohur dhe kompensuar trashëgimtarët e subjektit të shpronësuar Abdyl
Çela (Maloku) për sipërfaqen prej 67200 m2, me vendndodhje dhe kufizime sipas akt
ekspertimit teknik pjesë e këtij vendimi.
6. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.777, datë 28.03.2013, ka prishur vendimin
e gjykatës së shkallës së parë dhe ka dërguar çështjen për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër
trup gjykues.
7. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2015-2488, datë 14.07.2015,
ka vendosur mospranimin e “...rekursit të paraqitur nga pala paditëse Myhyrije Duka kundër
vendimit nr.777, datë 28.03.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë”.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në seancë përgatitore ka marrë në shqyrtim
çështjen e kompetencës tokësore dhe me vendimin nr.9156, datë 23.11.2015, ka shpallur
moskompetencën “...tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për shqyrtimin e
çështjes civile nr.12498 Akti” dhe i ka dërguar aktet “...për kompetencë tokësore Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Kavajë, si gjykatë kompetente për gjykimin e kësaj çështje”.
8.1. Në shpalljen e moskompetencës tokësore, gjykata, pasi citon nenet 45, 61 e 62 të
Kodit të Procedurës Civile, vendimin nr.27, datë 26.05.2010 të Gjykatës Kushtetuese dhe
vendimin njësues nr.4, datë 10.12.2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë,
arsyeton: - “...neni 18 i Ligjit “Për kthimin dhe kompensimin e pronave”, nuk është gjë tjetër
veçse një pasqyrim i nenit 327 të K.Pr.Civile, i cili u shfuqizua me hyrjen në fuqi të Ligjit
49/2012, më datë 04.11.2013. Ligji 49/2012 nuk kishte dispozitë tranzitore dhe u interpretua
në mënyrë strikte nga Gjykata e Lartë me vendimin njësues nr.3, datë 06.12.2013”; - “…neni
45 i K.Pr.Civile prevalon ndaj nenit 18 të Ligjit nr.9235, pasi bën një rregullim specifik të
një mosmarrëveshje civile në lidhje me sende të paluajtshme, ndërsa neni 18 i referohet një
gjykimi administrativ, i cili sipas vendimit unifikues nr.4, datë 10.12.2013 të Gjykatës së
Lartë nuk ekziston më (gjykimet për kundërshtimin e vendimeve të A.K.K.P. janë
mosmarrëveshje civile). Kompetencën për gjykimet civile e përcakton Kodi i Procedurës
Civile dhe jo Ligji nr.9235 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave”; - “…K.Pr.Civile
(sipas jurisprudencës së Gjykatës Kushtetuese) është një ligj që miratohet me shumicë prej
3/5 të deputetëve të Kuvendit, ndërsa Ligji nr.9235, është miratuar me shumicë të thjeshtë.
Për rrjedhojë nuk zbatohet parimi lex specialis derogat generalis, pasi që të ndodhë kjo,
duhet shumica përkatëse, ose autorizimi përkatës i ligjit (ç’ka mungon në rastin konkret)”; -
“…në zgjidhjen e kësaj çështje (kompetencës tokësore) nuk gjen zbatim as Ligji nr.160/2013,
i cili ka ndryshuar nenin 49 (dispozitë kalimtare) të Ligjit 122/2013 “Për disa shtesa dhe
ndryshime në Ligjin nr.8116, datë 29.03.1996 “Kodi i Procedurës Civile i Republikës së
Shqipërisë, i ndryshuar”. Ligji nr.122/2013, bën ndryshime në K.Pr.Civile, të cilat nuk
ndikojnë aspak në zbatimin e nenit 45 të këtij Kodi (ky nen nuk ka pësuar ndryshim). Ky nen
949
mbetet i pandryshuar dhe rrjedhimisht do të gjejë zbatim për të gjitha çështjet për të cilat
është shprehur me vendim njehsues Gjykata e Lartë (Vendimi nr.4, datë 10.12.2013).
Shfuqizimi i dispozitave të gjykimeve administrative, që parashikoheshin në K.Pr.Civile, nuk
është bërë me Ligjin nr.122/2013, por me Ligjin nr.49/2012 dhe për interpretimin e
mungesës së dispozitave tranzitore në këtë të fundit, është shprehur tashmë Gjykata e Lartë
me vendimin njehsues nr.3, datë 06.12.2013”; - “…Gjykata e Lartë nuk bën asnjë dallim në
vendimin njehsues nr.4, datë 10.12.2013 midis çështjeve në të cilat goditet vendimi i
A.K.K.P. nga të tretët dhe atyre ku vetë subjekti kërkues kundërshton vendimin e A.K.K.P. që
është shprehur për kërkimin e tij për njohje, kthim apo kompensim të pronës. Në paragrafin
69 të vendimit unifikues përmendet praktika e kolegjeve të Gjykatës së Lartë dhe kjo do të
thotë se Gjykata e Lartë i ka integruar të dyja këto qëndrime, duke qenë tashmë kompetente
për të gjitha çështjet ku kundërshtohet një vendim i A.K.K.P. (apo ish K.K.K.P.), gjykata
civile sipas nenit 45 të Kodit të Procedurës Civile”; - “…gjykata civile në dallim nga ajo
administrative, nuk është e kufizuar në kohë për të vlerësuar kompetencën e saj tokësore për
shqyrtimin e një mosmarrëveshje civile të caktuar. Gjykata civile duhet të zbatojë me
korrektësi parashikimin e nenit 45 të K.Pr.Civile, pasi ky nen rregullon kompetencën
tokësore ekskluzive dhe është i pashmangshëm në zbatim. Kjo do të thotë se, në kushtet e
publikimit në faqen në internet të Gjykatës së Lartë, të Vendimit Unifikues nr.4, datë
10.12.2013, para gjykatës civile shtrohet për zgjidhje çështja e kompetencës tokësore, për ato
mosmarrëveshje për të cilat gjen zbatim vendimi i mësipërm”.
9. Kundër vendimit nr.9156, datë 23.11.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
ka ushtruar ankim të veçantë pala e paditur, Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
Tiranë, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
dërgimin e çështjes po pranë kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit, për shkaqet e
LIGJI I ZBATUESHËM

10.1. Neni 45§1 i K.Pr.Civile: “Paditë për të drejta reale mbi sende të paluajtshme,
për pjesëtimin e sendeve të përbashkëta dhe për posedimin ngrihen në
gjykatën e vendit ku ndodhen sendet ose pjesa më e madhe e tyre”.
11. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala e paditur, Agjensia e Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Tiranë, përsa ka të bëjë me kompetencën tokësore të çështjes
konkrete, nuk përmban shkaqe ligjore që të motivojnë cenimin e vendimit nr.9156, datë
23.11.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
12. Vendimi nr.9156, datë 23.11.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ka
shpallur moskompetencën tokësore për shqyrtimin e çështjes civile me nr.regj.them.12498,
datë regjistrimi 02.10.2015, duke i dërguar aktet Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë, është
rrjedhojë e zbatimit të drejtë të nenit 45 të Kodit të Procedurës Civile dhe për këtë shkak
duhet të lihet në fuqi, me arsyetim të plotësuar.
padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte, vendimeve të gjykatave të faktit dhe
ankimit të veçantë, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në interpretim të dispozitave të Kodit të
Procedurës Civile të zbatueshme për rastin konkret, arrin në konkluzionin se kompetente për
gjykimin e çështjes nr.regj. them. 12498, datë regjistrimi 02.10.2015 është Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Kavajë.
950
14. Ndryshe nga sa pretendohet në ankim, ky kolegj e vlerëson të drejtë përfundimin e
arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila ka përcaktuar drejt natyrën juridike të
mosmarrëveshjes dhe shkakun e lindjes së saj.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë për zgjidhjen e çështjes konkrete referon në
rregullimet e bëra në Kreun e III, Titulli III, Pjesa e Parë të Kodit të Procedurës Civile (ratio
legis) dhe në parimet e së drejtës (ratio iuris) në lidhje me kompetencën tokësore të gjykatave
për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve civile të parashikuara në po këtë Kod dhe në ligje të tjera
të veçanta, në të cilat është patur parasysh, midis të tjerave, që palëve të mos u bëhet i
vështirë aksesi në drejtësi. Në këtë kontekst i vlerësueshëm është fakti se për kategori të
caktuara mosmarrëveshjesh procesi duhet të zhvillohet përpara një gjykate, vendndodhja e së
cilës të ndihmojë që ai të zhvillohet në mënyrë sa më efektive dhe brenda një afati të
arsyeshëm (Neni 6 i Konventës Europiane të së Drejtave të Njeriut, neni 42 i Kushtetutës së
Republikës së Shqipërisë dhe neni 4 i Kodit të Procedurës Civile).
16. Në përcaktimin e gjykatës kompetente për shqyrtimin e çështjes konkrete nga
pikëpamja territoriale, ky kolegj, bazuar në dispozitat e Kodit të Procedurës Civile të
zbatueshme për rastin, merr në konsideratë objektin e shkakun e padisë, karakterin dhe
natyrën juridike të mosmarrëveshjes, si dhe natyrën juridike të sendit mbi të cilin janë
drejtuar të drejtat e pretenduara nga pala paditëse.
17. Nga shqyrtimi i përmbajtjes së padisë, objektit dhe shkakut të saj, evidentohet se
me anë të kësaj padie, në thelb paditësja parashtron pretendime për të drejta reale që lidhen
me një send të paluajtshëm, objekt trajtimi i vendimeve të sipërcituar të Zyrës Rajonale dhe të
Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë.
17.1. Pra, padia në shqyrtim ka për shkak të drejtën e pronësisë së pretenduar nga ana
e palës paditëse, që buron nga trashëgimia e trashëgimlënësit Abdyl Çela (Maloku), mbi një
sipërfaqe toke prej 67.640 m2 të ndodhur në fshatin Kryemëdhenj të Rrethit Kavajë, territor
në të cilin shtrin veprimtarinë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë.
17.2. Nëpërmjet kësaj padie, pala paditëse kërkon të realizojë në rrugë gjyqësore të
drejtën e pronësisë që, sipas pretendimeve, kjo e drejtë është cenuar me vendimet e
sipërcituar të Zyrës Rajonale dhe të Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
Tiranë.
17.3. Pra, fakti juridik që pala paditëse ka vënë në themel të kërkimit përbën shkakun
e padisë. Për këtë arsye, ai është fakti nga i cili rrjedh e drejta materiale që pala paditëse e
pretendon si të shkelur me vendimin nr.183, datë 26.06.2009 të Zyrës Rajonale të Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave Qarkut Tiranë dhe me vendimin nr.269, datë 18.08.2010 të
Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë.
18. Në këto rrethana, vlerësohet se kërkimet e palës paditëse, ndonëse goditen
vendimet e Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Qarkut Tiranë dhe të
Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë, në thelb, kanë të bëjnë me të
drejta reale të pretenduara prej saj mbi sipërfaqen tokë, objekt material i këtij gjykimi të
ndodhur në fshatin Kryemëdhenj të Rrethit Kavajë.
19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se në gjykimet me
objekt kundërshtim të vendimeve të ish-komisioneve të Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave, ish-zyrave rajonale dhe/ose Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
Tiranë, kur kërkimi bëhet nga një person, që pretendon të jetë ish-pronar apo subjekt i
shpronësuar ose person tjetër që pretendon të ketë përfituar pronësinë mbi bazën e një ligji të
posaçëm, kompetente për shqyrtimin e çështjes është gjykata e vendit ku ndodhet
sendi/pasuria e paluajtshme (neni 45 i K.Pr.Civile).
951
20. Kjo për arsye se marrëdhënia juridike për shkak të së cilës ka lindur konflikti ka
në themel probleme që kanë të bëjnë me të drejta reale mbi sende të paluajtshme. Ky Kolegj
vlerëson se në përcaktimin e kompetencës tokësore për shqyrtimin e saj duhet referuar në
nenin 45 të Kodit të Procedurës Civile dhe jo sikurse pretendohet në ankim.
20.1. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se kompetenca tokësore e përcaktuar
në nenin 45 të Kodit të Procedurës Civile është një nga rastet e kompetencës tokësore
ekskluzive.
21. Referuar procedurave gjyqësore të zhvilluara nga momenti i ngritjes së padisë nga
paditësja Myhyrije Duka para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, vendimeve të gjykatave të
faktit, veçanërisht vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për shkak të të cilit me
ankimin e veçantë të ushtruar nga Agjensia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë
është vënë në lëvizje Gjykata e Lartë, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të
parashtrojë:
(i) Evidentohet se në kohën e marrjes së vendimit nr.5378, datë 20.06.2011 nga ana e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe të vendimit nr.777, datë 28.03.2013 të Gjykatës së
Apelit Tiranë nuk ishte njësuar praktika gjyqësore, ashtu sikurse u bë me vendimin njësues
nr.4, datë 10.12.2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
(ii) Për rrjedhojë, vendimi nr.9156, datë 23.11.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë është i drejtë përsa i përket kompetencës tokësore dhe i dhënë në kushte të një
rregullimi të ri, ç’ka shmang konfliktin e kompetencës.
22. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se vendimi nr.9156,
datë 23.11.2015, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ka shpallur moskompetencën
tokësore për shqyrtimin e çështjes civile me nr.regj. them. 12498, datë regjistrimi 02.10.2015,
duke i dërguar aktet Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63§2,3 dhe 64§2 të Kodit të
Procedurës Civile.
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.9156, datë 23.11.2015, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Tiranë, më 13.01.2016
952
VENDIM

Artan Broci Anëtar
në dhomën e këshillimit datë 28.01.2016 mori në shqyrtim çështjen civile me nr.00117/16, që

u përket palëve:
KËRKUES: “OPERATORI SHPËRNDARJES SË

ENERGJISË ELEKTRIKE” SHA
OBJEKTI:
Lëshimin e urdhrit të Ekzekutimit për faturat e energjisë elektrike
lëshuar nga Furnizuesi Shoqëria “OSHEE” SHA për abonentin privat
“Pompa e ujit Pish 3 (Gori Dano, me nr.kontrate FI1B030063038158, me adresë Fier”,
për detyrimet e energjisë elektrike për periudhën kohore: 30.01.2007-10.04.2015.
Baza Ligjore: Nenet 510 dhe 511 të K.Pr.Civile.
Ligji nr.8662, datë 18.09.2000.
Ligji nr.8735, datë 01.02.2001.
Vendimet nr.108 dhe 10009, datë 01.01.2012 të Entit Rregullator
të Energjisë Elektrike, që miratojnë Kontratat Tip
të furnizimit për konsumatorët familjarë dhe jo familjarë.

“1. Të shpallë moskompetencën tokësore për gjykimin e kësaj kërkese civile.
2. Të dërgojë kërkesën dhe aktet që ndodhen në fashikullin gjyqësor pranë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për vazhdimin e gjykimit”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka dërguar çështjen nr.10270/49, datë

regjistrimi 24.12.2015, në Gjykatën e Lartë, për rregullim kompetence tokësore, duke
parashtruar:
- “Shoqëria “Operatori i Shpërndarjes së Energjisë Elektrike” sh.a. ka një
marrëdhënie kontraktore me abonentin privat “Pompa e ujit Pish 3 (Gori Dano)”,
me adresë në rrethin e Fierit, e në bazë të së cilës “O.Sh.E.E.” sh.a. realizon
furnizimin me energji elektrike të abonentit (kodi i klientit FI1B030063038158)”.
- “Kërkimin e tij gjyqësor kërkuesi e mbështet në ligjin nr.8662, datë 18.09.2000 “Për
trajtimin si titull ekzekutiv të faturës së konsumit, të shitjes, të blerjes dhe faturave të
shërbimit të transmetimit dhe shpërndarjes të energjisë elektrike”, ndryshuar me
ligjin nr.8735, datë 01.02.2001 dhe ligjin nr.10486, datë 26.11.2011, në vendimet
nr.108 dhe nr.109, datë 01.01.2012, të Entit Rregullator të Energjisë Elektrike”.
953
- “Në nenin 511 të Kodit të Procedurës Civile, të ndryshuar me ligjin nr.122/2013, në
lidhje me titujt ekzekutivë të parashikuar nga ligje të posaçëm, përcaktohet si gjykatë
kompetente për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit, “gjykata e vendit ku detyrimet që
përmban titulli ekzekutiv do të përmbushen”.
- “Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në jurisprudencë të konsoliduar, ka njësuar efektet
e frazës “vendi ku detyrimet që përmban titulli ekzekutiv do të përmbushen” me
frazën “vendi ku është caktuar të bëhet ekzekutimi” (versioni i mëparshëm i n. 511 të
K.P.C.). Me togfjalëshin “vend i përmbushjes së detyrimit” është kuptuar “vendi ku
përmbushet diçka apo zbatohet një urdhërim ose një vendim, pra për rastin, një titull
ekzekutiv. Ky vend mund t’i përgjigjet vendit të banimit të debitorit, kur ky është
person fizik, ose selisë së debitorit, kur ky është person juridik, ose vendit ku kryen
veprimtarinë e tij dhe ka pasuri të luajtshme apo të paluajtshme mbi të cilat do të
shtrihen veprimet përmbarimore gjatë procesit të ekzekutimit”.
- “Kjo jurisprudencë e Kolegjit Civil përmban edhe dy deklarime me shumë rëndësi: Së
pari, kompetenca sipas nenit 511, shkronja “ç” të K.P.C., është e karakterit
ekskluziv, sepse është vetë ligji që përcakton nga pikëpamja tokësore gjykatën, e cila
ka kompetencë të lëshojë urdhrin ekzekutiv. Së dyti, vendi i përmbushjes së detyrimit,
në kuptimin që jepet në ligj ka të bëjë me vendin ku do të zbatohet titulli ekzekutiv,
pas lëshimit të urdhrit të ekzekutimit dhe vënies në lëvizje të shërbimit përmbarimor.
Pra Kolegji Civil vë theksin tek vendi i ekzekutimit (përmbushjes) të detyrueshëm dhe
jo tek vendi ku detyrimet që përmbante kontrata apo titulli tjetër ekzekutiv ishin
caktuar të përmbusheshin vullnetarisht nga palët gjatë fazës së zbatimit të kontratës
(fazës para-gjyqësore)”.
- “Në çështjen tonë në shqyrtim, evidentohet se, në marrëdhënien kontraktore të
detyrimit për furnizimin me energji elektrike, me palë furnizuese “Operatori i
Shpërndarjes së Energjisë Elektrike” sh.a., debitori që i përgjigjet emërtimit “Pompa
e ujit Pish 3 (Gori Dano)” e ka vendbanimin e tij/vendin e ushtrimit të veprimtarisë
tregtare në rrethin e Fierit, ku ushtron juridiksionin e saj Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Fier”.

pasi dëgjoi relacionin përkatës dhe si bisedoi çështjen në tërësi;
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se kërkuesi, shoqëria “Operatori
Shpërndarjes Energjisë Elektrike” SHA, me kërkesë i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier, duke kërkuar lëshimin e Urdhër Ekzekutimit për faturat e energjisë, lëshuar
nga Furnizuesi Shoqëria “OSHEE” SHA për abonentin privat “Pompa e ujit Pish 3 (Gori
Dano, me nr.kontrate FI1B030063038158, me adresë Fier”, për detyrimet e energjisë
elektrike për periudhën kohore: 30.01.2007-10.04.2015.
2. Në seancë gjyqësore, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, kryesisht ka marrë në
shqyrtim çështjen e kompetencës tokësore dhe, me vendimin nr.62-2015-5304 (1077), datë
27.11.2015, ka shpallur “...moskompetencën tokësore për gjykimin e kësaj kërkese civile”
dhe i ka dërguar “...aktet që ndodhen në fashikullin gjyqësor pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, për vazhdimin e gjykimit”.
3.1. Në shpalljen e moskompetencës tokësore, gjykata, pasi citon nenet 61, 510 dhe
511 të Kodit të Procedurës Civile dhe nenin 448 të Kodit Civil, arsyeton: - “Për të lëshuar
urdhërin e ekzekutimit për aktet që parashikohen në shkronjën “e” të nenit 510 të Kodit të
Procedurës Civile, neni 511, shkronja “ç” e këtij Kodi si gjykatë kompetente sanksionon
954
gjykatën e vendit ku detyrimet që përmban titulli ekzekutiv do të përmbushen”; -
“Identifikimi i vendit ku do të përmbushen detyrimet që përmban titulli ekzekutiv bëhet duke
iu referuar dispozitave të Kodit Civil. Në nenin 448 të Kodit Civil parashikohet se pagesa e
detyrimit monetar bëhet në vendbanimin e kreditorit. Si vendbanim i kreditorit, në rastin e
personave juridikë, konsiderohet selia e tij”; - “Rezulton se kërkuesi e ka selinë e tij në
rrethit e Tiranës, pra brenda territorit ku ushtron juridiksionin e saj Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë. Sa më sipër, kompetenca për shqyrtimin e kësaj çështjeje i përket Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë”.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka dërguar çështjen nr.10270/49, datë
regjistrimi 24.12.2015, në Gjykatën e Lartë, për rregullim kompetence tokësore.
4.1. Në dërgimin e çështjes për rregullim kompetence, Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë, referuar objektit dhe shkakut të kërkesës dhe nenit 64 të Kodit të Procedurës Civile,
ka parashtruar qëndrimin e saj, sikurse është pasqyruar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
5. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të ligjit nr.8662, datë 18.09.2000
“Për trajtimin si titull ekzekutiv të faturës së konsumit, të shitjes, të blerjes dhe faturat e
shërbimit të transmetimit dhe shpërndarjes të energjisë elektrike” i ndryshuar, në të cilat është
parashikuar:
5.1. Neni 510/e i K.Pr.Civile: “Ekzekutimi i detyrueshëm mund të bëhet vetëm në
bazë të një titulli ekzekutiv.
Janë tituj ekzekutivë:... e) aktet e tjera që sipas ligjeve të veçanta quhen tituj
ekzekutivë dhe ngarkohet zyra e përmbarimit për ekzekutimin e tyre”.
5.2. Neni 511/ç i K.Pr.Civile: “Titulli ekzekutiv vihet në ekzekutim nëpërmjet
lëshimit të urdhrit të ekzekutimit, i cili:... ç) për rastet e parashikuara nga
shkronjat “d”, “dh” dhe “e”, lëshohet nga gjykata e vendit ku detyrimet që
përmban titulli ekzekutiv do të përmbushen, brenda 5 ditëve nga dita e
paraqitjes së kërkesës së kreditorit”.
5.3. Neni 1 i ligjit nr.8662, datë 18.09.2000: “Fatura tatimore e konsumit, të
shitjes, të blerjes dhe faturat e shërbimit të transmetimit dhe shpërndarjes të
energjisë elektrike, sipas modelit të caktuar nga Ministria e Financave, në
zbatim të nenit nr.36 të ligjit nr.7928, datë 27.4.1995 "Për tatimin mbi vlerën
e shtuar", është titull ekzekutiv”.
6. Se vendimi 62-2015-5304 (1077), datë 27.11.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Fier, përsa i përket kompetencës tokësore është marrë në mosrespektim të ligjit dhe për këtë
shkak duhet të prishet.
kërkesës, selisë të kërkuesit dhe selisë së debitorit, veçanërisht vendit të përmbushjes së
detyrimit të përcaktuar në titullin ekzekutiv, në faturën e energjisë elektrike të sipërcituar,
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen të pabazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e
arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier në lidhje me kompetencën tokësore të shqyrtimit
të çështjes objekt gjykimi.
7.1. Ky kolegj, në interpretim të dispozitave të Kodit të Procedurës Civile të
zbatueshme për rastin konkret, arrin në konkluzionin se kompetente për gjykimin e çështjes
955
me nr.regjistri themeltar 90103-02765-62-2015 (1098), datë regjistrimi 24.11.2015 [1] është
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier.
8. Ndryshe nga sa arsyeton Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, ky kolegj e vlerëson të
drejtë arsyetimin dhe parashtrimin e paraqitur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, referuar natyrës juridike të objektit dhe shkakut të
kërkesës, përmbajtjes të titullit ekzekutiv për të cilin kërkohet lëshimi i urdhërit të
ekzekutimit, vlerëson se në përcaktimin e kompetencës tokësore për shqyrtimin e saj duhet
referuar në nenet 510/e, 511/ç të Kodit të Procedurës Civile dhe në nenet 448, 449 dhe 461 të
Kodit Civil.
10. Në vështrim të këtyre dispozitave kompetenca tokësore për shqyrtimin e kërkesës
për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit të titujve ekzekutivë, që janë të tillë “sipas ligjeve të
veçanta” përcaktohet nga vendi “ku detyrimet që përmban titulli ekzekutiv do të
përmbushen”.
10.1. Pra, kriteri ligjor që përcakton kompetencën tokësore të gjykatës është “vendi”
në të cilin do të përmbushen detyrimet që përmban titulli ekzekutiv.
10.2. Me togfjalëshin “vend i përmbushjes së detyrimit” kuptohet vendi ku
përmbushet diçka apo zbatohet një urdhërim ose një vendim. Për rastin ndodhemi përpara një
fature tatimore për konsum të energjisë elektrike që, sipas nenit 510/e të Kodit të Procedurës
Civile dhe nenit 1 të ligjit nr.8662, datë 18.09.2000, është titull ekzekutiv. Në kuptim të
neneve 448, 449 e 461/ç të Kodit Civil vendi i përmbushjes së detyrimit i përgjigjet
vendbanimit të kreditorit, shoqërisë “Operatori Shpërndarjes Energjisë Elektrike” SHA-Dega
Fier, që është dhe furnizuesja, pala shitëse e energjisë elektrike të debitorit të pretenduar me
të cilën ky i fundit ka lidhur dhe kontratën e furnizimit me energji elektrike.
11. Kjo kompetencë është e karakterit ekskluziv, sepse është vetë ligji që përcakton
nga pikëpamja tokësore gjykatën e cila ka kompetencë të lëshojë urdhrin ekzekutiv.
12. Në rastin konkret, kërkesa ka për objekt lëshimin e urdhrit të ekzekutimit “...për
faturat e energjisë elektrike lëshuar nga Furnizuesi Shoqëria “OSHEE” SHA për abonentin
privat “Pompa e ujit Pish 3 (Gori Dano, me nr.kontrate FI1B030063038158, me adresë
Fier”, për detyrimet e energjisë elektrike për periudhën kohore: 30.01.2007-10.04.2015”.
12.1. Evidentohet se kontrata e furnizimit me energji elektrike nr.FI1B030063038158
është lidhur midis abonentit privat “Pompa e Ujit Pish 3 (Gori Dano), me adresë
Fier/fshat/Pisha 3, si konsumatore e energjisë elektrike dhe shoqërisë “ÇEZ Shpërndarje”
SHA-Rajoni Fier aktualisht me emërtimin shoqëria “Operatori Shpërndarjes Energjisë
Elektrike” SHA, si furnizuese me energji elektrike, e cila ka selinë e saj qendrore në Tiranë
dhe seli në vende të tjera të ushtrimit të aktivitetit, ndër të tjera edhe në qytetin e Fierit [2].
12.2. Pra, subjekti ndaj të cilit janë drejtuar detyrimet e lindura nga kontrata e
furnizimit me energji elektrike kryen veprimtarinë e vet në Fier.
12.3. Nga ana tjetër, shoqëria “Operatori Shpërndarjes Energjisë Elektrike” SHA, e
organizuar si shoqëri anonime me dy nivele, kryen veprimtarinë e saj në të gjithë territorin e
Republikës së Shqipërisë nëpërmjet strukturave organike përkatëse, që, sipas kompetencave
ligjore dhe statuore, këto të fundit kanë të drejtë të lidhin kontratat e furnizimit me energji
elektrike me të tretët dhe të vjelin detyrimet e konsumatorëve të energjisë elektrike veçmas
nga vetë struktura qendrore që ka selinë në Tiranë.
12.4. Në këtë kontekst ligjor dhe fakti, kur vendi ku abonenti privat shlyen
vullnetarisht detyrimin e lindur nga furnizimi me energji elektrike që përmban titulli
ekzekutiv është struktura organike përkatëse e kërkueses, shoqërisë “Operatori Shpërndarjes
Energjisë Elektrike” SHA, që për rastin konkret ndodhet në Fier dhe jo në Tiranë, ky kolegj
1
[] nr.Regj. Themeltar pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, ndërsa pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë kjo çështje
është regjistruar në nr.Regj. Themeltar 10270/49, datë regjistrimi 24.12.2015.
2
[] Sipas Ekstraktit Historik të Regjistrit Tregtar të lëshuar nga Qendra Kombëtare e Regjistrimit datë 11.01.2016
956
vlerëson se kompetente nga pikëpamja territoriale për lëshimin e urdhërit të ekzekutimit të
titullit ekzekutiv konkret është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se urdhëri i
ekzekutimit është një akt procedural që lëshohet nga gjykata dhe shërben si mjet juridik për
vënien në lëvizje të shërbimit përmbarimor dhe të procesit të ekzekutimit të detyrueshëm.
14. Gjatë procesit të ekzekutimit të detyrueshëm midis palëve, kreditor e debitor,
krijohet një marrëdhënie procedurale e ndryshme nga ajo e detyrimit dhe mosmarrëveshjet që
lindin gjatë këtij procesi rregullohen nga dispozitat e pjesës së katërt të Kodit të Procedurës
Civile apo nga ligje të veçanta që përmbajnë dispozita me karakter procedural.
15. Ndërsa, kërkesa në shqyrtim nuk është ndonjë nga mjetet juridike që ligji njeh
gjatë procesit të ekzekutimit të detyrueshëm, që është një situatë juridike e faktike e
ndryshme.
16. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.62-2015-
5304 (1077), datë 27.11.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, me të cilin është shpallur
moskompetenca tokësore e kësaj gjykate për gjykimin e çështjes civile nr.90103-02765-62-
2015 (1098), datë regjistrimi 24.11.2015, duhet të prishet.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenet 63§2 dhe 64§2 të Kodit të
Procedurës Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.62-2015-5304 (1077), datë 27.11.2015 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 28.01.2016
957
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: HALIL TURHANI.

I PADITUR: SHOQËRIA “K.E.SH.” SH.A.
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit të më paguajë dëmshpërblim prej:
(një) viti page për zgjidhje të kontratës së punës pa shkaqe të arsyeshme.
Dhënien e vendimit me ekzekutim të përkohshëm.
Detyrimin e të paditurit të më paguajë shpërblim për vjetërsi në punë
në masën e 2.5 paga mujore.
Detyrimin e të paditurit të më paguajë shpërblim për pushimet vjetore
të pakryera e të papaguara.
Baza Ligjore: Nenet 153-155 të Kodit të Punës,
Neni 31, e vijues dhe 317/2 i K.Pr.Civile.

vendosur:
Detyrimin e te paditurit Shoqeria “KESH” sh.a. t’i paguajë paditësit Halil
Turhami, si dëmshpërblim për zgjidhjen e menjëhershme dhe të pajustifikuar
të marrëdhënies së punës, në masën e 12 pagave mujore.
Rrëzimin e padisë për pjesët e tjera të kërkimit.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.9221/U, datë 18.09.2013, ka

vendosur:
Lëshimin e urdhrit të ekzekutimit të Vendimit Gjyqësor Civil nr.9221, datë
Ngarkohet Shërbimi Përmbarimor të bëjë ekzekutimin e titullit ekzekutiv, pasi
vendimi gjyqësor civil i sipërpërmendur të marrë formë të prerë dhe ky
vendim për lëshimin e urdhërit të ekzekutimit, të jetë i shoqëruar me shënimin
përkatës të Kancelarit të gjykatës.
Ky vendim hartohet vetëm në një kopje.
Kundër këtij vendimi nuk lejohet të bëhet ankim.
958
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.2456, datë 05.06.2014 ka
vendosur:
Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Tiranë për shqyrtimin e çështjes me
nr.5498/2785 Regj. Themeltar, datë regjistrimi 22.11.2013, si dhe dërgimin e
saj për kompetencë shqyrtimi – Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
Gjykata e Apelit Administrativ Tiranë, me vendimin e datës 09.12.2015,

ka vendosur:
T’i parashtrojë Gjykatës së Lartë qëndrimin e saj në mosmarrëveshje me
Gjykatën e Apelit Tiranë, lidhur me përcaktimin e kompetencës lëndore për

VËREN
1. Pala paditëse, ka filluar marrëdhënien e punës pranë të paditurit Shoqëria
‘’K.E.SH.’sh.a. më datë 16.07.2007 dhe ka punuar pranë të paditurit deri në datën
29.11.2012, kohë në të cilën është larguar nga puna nga i padituri.
2. Pala paditëse ka qenë i punësuar pranë anës së paditur në pozicionin e ‘’shoferit‘’
dhe është paguar me pagë bruto 41 000 lekë në muaj.
3. Referuar akteve të administruara në dosje, midis palëve ndërgjyqëse në këtë
gjykim, nuk është lidhur një kontratë individuale pune dhe për këtë arsye, sipas
parashikimeve të nenit 140/2 të K.Punës, marrëdhënia e punës është konsideruar pa afat të
caktuar.
4. Pala e paditur, i ka komunikuar paditësit shkresën me nr.3839/2 prot, datë 28.08.
2012, për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës, me motivacion: “Ju njoftojmë se në bazë të
nenit 144 të K.Punës, do të përfundojmë kontratën e punës lidhur mes nesh. Meqënëse
kontrata është pa afat, ju njoftojmë se përfundimi i kontratës së punës do të bëhet me datë
29.11.2012 (llogaritet afati ligjor i njoftimit). Kjo periudhë përbën afatin ligjor të njoftimit,
sipas nenit 143 të K.Punës. Me zgjidhjen e marrëdhënies së punës, ju do të përfitoni: -3 paga
për afatin e njoftimit neni 143 të K.Punës; -2.5 paga shpërblim për vjetërsi në punë bazuar
në nenin 145 të K.Punës; -Pagesën që ju takon për pushimet e papaguara dhe të
pakryera...”.
5. Në kushtet kur pala paditëse nuk ka qenë dakord me përfundimin e marrëdhënieve
të punës, në datën 29.01.2013, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me
padinë me objekt të sipërcituar.
vendosur:
-Pranimin e pjesshëm të padisë.
-Detyrimin e te paditurit Shoqeria ‘’KESH ‘’sh.a. t’i paguajë paditësit Halil Turhami,
si dëmshpërblim për zgjidhjen e menjëhershme dhe të pajustifikuar të marrëdhënies së punës,
në masën e 12 pagave mujore.
-Rrëzimin e padisë për pjesët e tjera të kërkimit.
-Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur.
6/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Gjykata çmon se nga i padiuri nuk u paraqitën
prova për të provuar shkakun e vërtetë të largimit nga puna të paditësit, pasi ndryshe i
njoftohet paditësit shkaku i largimit nga puna në takimin e zhvilluar në datë 27.08.2012, dhe
ndryshe është shkaku në aktin e largimit me nr.3839/2 prot., datë 29.11.2012. Sa më sipër,
nga i padituri nuk është sqaruar shkaku i largimit nga puna të paditësit e për pasojë, zgjidhja
959
e marrëdhënieve të punës së paditësit, konsiderohet nga gjykata pa shkaqe të arsyeshme dhe
për këtë shkak, gjykata çmon se ky kërkim i kërkesë-padisë duhet pranuar si i bazuar në ligj
dhe prova. ... Në vlerësimin e masës së këtij dëmshpërblimi, gjykata i referohet: shkakut të
pajustifikuar të zgjidhjes së menjëhershme, efektit negativ që ka patur në gjëndjen
shpirtërore të punëmarrësit kjo zgjidhje e pajustifikuar, kohëzgjatja e raporteve të punës,
faktin e të qënurit aktualisht i pa punë dhe në vështirësi punësimi. Në caktimin e masës së
dëmshpërblimit çmon se si dëmshpërblim punëdhënësi (i padituri) duhet t’i paguajë
(punëmarrësit) paditësit pagën e 12 muajve pune.... Në lidhje me kërkimin e paditësit për
shpërblimin e vjetërsisë punë në masën 2.5 paga dhe atë të shpërblimit për pushime vjetore
të pakryera e të papaguara, ajo duhet të rrëzohet, pasi në njoftimin për zgjidhen e
marrëdhënieve të punës së paditësit nr.3839/2, datë 29.08.2012 është përcaktuar së paditesi
do të përfitonte; ...-2.5 paga shpërblim për vjetërsi në punë, bazuar në nenin 145 të
K.Punës... Në gjykim, paditësi nuk provoi se këto përfitime nuk i ka marrë e për pasojë, ky
kërkim duhet rrëzuar. Edhe në lidhje me kërkimin e paditësit për dhënien e vendimit me
ekzekutim të përkoheshëm, gjykata çmon se duhet të rrëzohet, pasi paditësi nuk provoi
kushtet e vështira...”.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.9221/U, datë 18.09.2013,
ka vendosur:
-Lëshimin e urdhërit të ekzekutimit të Vendimit Gjyqësor Civil nr.9221, datë
-Ngarkohet Shërbimi Përmbarimor të bëjë ekzekutimin e titullit ekzekutiv, pasi
vendimi gjyqësor civil i sipërpërmendur të marrë formë të prerë dhe ky vendim për lëshimin
e urdhërit të ekzekutimit, të jetë i shoqëruar me shënimin përkatës të Kancelarit të gjykatës.
-Ky vendim hartohet vetëm në një kopje.
-Kundër këtij vendimi nuk lejohet të bëhet ankim.
7/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...referuar Nenit 310/1 të K.Pr.Civile përcaktohet
se: “Vendimi i gjykatës, për të cilin duhet të lëshohet urdhër ekzekutimi, sipas pjesës së
katërt të këtij Kodi, shoqërohet në çdo rast me kopjen e urdhrit të ekzekutimit, të përgatitur
dhe nënshkruar nga gjyqtari ose kryetari i trupit gjykues, që ka dhënë vendimin.
Kopja e urdhërit të ekzekutimit ruhet në sekretarinë gjyqësore dhe i njoftohet palëve, sipas
rregullave të parashikuara në nenin 316, vetëm pasi vendimi merr formë të prerë dhe
konfirmohet nga kancelari. Nëse vendimi gjyqësor ndryshohet ose prishet nga Gjykata e
Apelit, kancelari urdhëron arkivimin, nëpërmjet një shënimi të posaçëm në kopjen e urdhrit
të ekzekutimit, sipas rregullave të përcaktuara me urdhër të Ministrit të Drejtësisë". vendimi
gjyqësor nr.9221, datë 18.09.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është vendim civil,
që sipas pikës “a” të Nenit 510 të K.Pr.Civile, përmban një detyrim civil dhe si i tillë përbën
titull ekzekutiv. ...”.
-Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Tiranë për shqyrtimin e çështjes me
nr.5498/2785 Regj. Themeltar, datë regjistrimi 22.11.2013, si dhe dërgimin e saj për
kompetencë shqyrtimi – Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
8/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “... Gjykatat Administrative filluan funksionimin e
tyre në datë 04 nëntor 2013 dhe që nga kjo datë, me shfuqizimet e mësipërme,
mosmarrëveshjet administrative janë dhe do të mbeten në kompetencë vetëm të Gjykatave
Administrative. Ndërkaq, sa i përket çështjes së veprimit në kohë të ligjit, rezulton se në
dispozita tranzitore, ligjvënësi nuk ka bërë asnjë parashikim lidhur me vijimin e gjykimit për
çështjet tashmë të filluara. Në këto rrethana, Gjykata e Apelit Tiranë, kryesisht konstaton se
ajo, nuk është më kompetente për gjykimin e çështjes, sepse ligji i ri “Për Gjykatat
Administrative”, ngarkon për këtë, një gjykatë të veçantë, sikurse janë në rastin konkret
Gjykatat Administrative. Ndërkohë, Gjykata e Apelit Tiranë ka bindjen e brendshme juridike
960
se, mungesa e një dispozite të posaçme ligjore në Ligjin e ri “Për gjykatat Administrative”
në lidhje me mënyrën e gjykimit të çështjeve administrative të filluara më parë – e pengon atë
për të vazhduar gjykimin e tyre - pasi - ndryshe nga ligji material (i cili nuk ka fuqi
prapavepruese), ligji procedural rregullon edhe ato mardhënie juridike proceduriale që kanë
lindur para hyrjes së tij në fuqi, me përjashtim të rastit kur ligji parashikon ndryshe në
dispozitat tranzitore të tij. ... Gjykata e Apelit Tiranë vë në dukje se një qëndrim dhe një
parim i tillë si më lartë, është mbajtur edhe nga Gjykata Kushtetuese, e cila në një rast të
shqyrtimit të kërkesës së të interesuarit, lidhur me procesin e rregullt ligjor, konkludoi se,
këta kanë zhvilluar një proces jo të rregullt ligjor, kur ka gjykuar një çështje për të cilën nuk
ishte më kompetente. ...Në rastin konkret konkret, konstatohet se me Ligjin e Ri “për gjykatat
administrative”, cështjet e natyrës juridiko-administrative shqyrtohen edhe pas hyrjes në fuqi
të klëtij ligji vetëm nga Gjykatat Administrative (të cilat janë krijuar nga ligjvënësi pikërisht
për këtë qëllim) dhe jo nga Gjykatat Civile, ç’ka do të thotë se për këtë kategori çështjes
zbatohen vetëm rregullat e ligjit të posaçëm administrativ, duke përjashtuar kështu veprimin
e K.Pr.Civile, siç parashikohet edhe në nenin 1, paragrafi i parë i tij, në ligjin nr.49/2012
mosmarrëveshjeve administrative”. Ndërkaq, vihet në dukje se ky qëndrim dhe interpretim
ligjor si më lart është mbajtur edhe me vendimin Unifikues nr.3 datë 06.12.2013 të Kolegjeve
të Bashkuara Gjykatës së Lartë.....Në rastin në shqyrtim, Gjykata e Apelit Tiranë konstaton
kryesisht se mosmarrëveshja në gjykim është në kompetencë të Gjykatave Administrative,
referuar neneve 4, 7/a, ç, dhe 17/a, g të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin
e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”. Në këto kushte,
Gjykata e Apelit Tiranë nuk ka kompetencë për të gjykuar çështjen në fjalë, pasi ajo është në
kompetencë të Gjykatës Administrative të Apelit...”.
9. Gjykata e Apelit Administrativ Tiranë, me vendimin e datës 09.12.2015, ka
vendosur:
-T’i parashtrojë Gjykatës së Lartë qëndrimin e saj në mosmarrëveshje me Gjykatën e
Apleit Tiranë, lidhur me përcaktimin e kompetencës lëndore për shqyrtimin e kësaj çështje.
9/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Ndryshe nga sa vlerëson Gjykata e Apelit
Tiranë, Kolegji çmon se, në rastin konkret objekt shqyrtimi është zgjidhja e mosmarrëveshjes
së lindur nga ndërprerja e marrdhënies së punës së paditësit dhe një shoqërie tregtare KESH
sh.a. Ky person juridik është krijuar dhe ka fituar personalitet juridik në formën e shoqërisë
aksionere, organizimi i së cilës kryhet bazë të Ligjit nr.9901, datë 14.04.2008 “Për tregtarët
dhe shoqëritë tregtare”. Kjo shoqëri dhe gjithë shoqëritë e tjera tregtare, e zhvillon
aktivitetin e saj ekonomik në fushën e prodhimit të energjisë elektrike në kuadrin e së drejtës
private, që do të thotë se, pala pala e paditur Shoqëria KESH sh.a nuk është organ i
administratës publike, por është subjekt i së drejtës tregtare. Në funksion të realizimit të
aktivitetit, është ndërtuar edhe marrëdhënia e punës me paditësin për ndërprerjen e të cilës,
ka lindur mosmarrëveshja objekt gjykimi. Mbi këtë vlerësim, Gjykata e Apelit Administrativ,
në vijim të veprimeve proceduriale ligjore për shqyrtimin e çështjes, vlerëson se çështja
duhej gjykuar nga Gjykata e Apelit Tiranë, e cila është gjykata kompetente nga pikëpamja e
lëndës së shqyrtimit....”.
10. Se vendimi nr.2456, datë 05.06.2014 i Gjykatës së Apelit Tiranë, me anën e të

cilit, kjo gjykatë ka vendosur shpalljen e moskompetencës së saj për shqyrtimin e çështjes
objekt shqyrtimi dhe dërgimin e saj për gjykim, Gjykatës së Apelit Administrativ Tiranë,
është një vendim i marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedurial dhe atij material, dhe për
961
këtë arsye, ai duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet në po këtë gjykatë, për vazhdimin
e gjykimit.
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të nënvizojë se, në kuptimin e
së drejtës proceduriale, kompetenca lëndore është një kusht i domosdoshëm procedurial, që
bën të vlefshëm procesin gjyqësor, si dhe të gjitha aktet e marra në administrim gjatë
zhvillimit të tij, në kuptimin që një gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari
proceduriale dhe një gjykatë jokompetente duhet të deklarojë moskompetencën e saj, (neni 61
K.Pr.Civile, neni 7 i Ligjit 49/2012).
12. Kompetenca lëndore, përcakton për çdo gjykatë të veçantë, se, në çfarë rastesh
dhe në lidhje me çfarë mosmarrëveshjesh ajo ka pushtet për të gjykuar, duke përcaktuar qartë
rrethin e mosmarrëveshjeve që i është njohur e dhënë asaj për ta gjykuar. Ndarja e
kompetencës, është përcaktuar qartë në Ligjin nr.9877, datë 18.02.2008 “Për organizimin e
funksionimin e gjykata administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe
në K.Pr.Civile.
13. Gjykata, në përcaktimin e kompetencës lëndore, i referohet pikërisht identifikimit
të natyrës së mosmarrëveshjes që i shtrohet për gjykim, nëse ajo është e natyrës civile apo
administrative. Për këtë qëllim, gjykata i referohet shkakut ligjor të kërkimeve të paditësit të
parashtruara, si në kërkesë padi ashtu dhe gjatë gjykimit, natyrës së mosmarrëveshjes, si dhe
statusit juridik të palëve që kjo padi i kundrejtohet, si dhe bën lidhjen midis fakteve që
pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë, dhe të drejtave apo interesave që ai pretendon se i
janë cënuar.
14. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në lidhje me çështjen objekt gjykimi, në
shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të kërkimeve të
paditësit, pretendimeve dhe kërkimeve të parashtruara prej tij në aktet proceduriale, qëndrimit
të ngritur nga Gjykatës së Apelit Administrativ Tiranë, dhe në interpretim të dispozitave të
Ligjit nr.49/2012, të zbatueshme, çmon se, Gjykata e Apelit Tiranë nuk e ka kuptuar drejtë
natyrën e vërtetë të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi.
15. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, pala paditëse kërkon
detyrimin e shoqërisë “Koorporata Elektroenergjitike Shqiptare” sh.a, për ti paguar
dëmshpërblimet që vijnë si rezultat i zgjidhjes së marrëdhënies së punës në mënyrë të
menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara, sikundër e parashikon Kodi i Punës.
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton se, asnjë nga palët
ndërgjyqëse në këtë gjykim, nuk ka statusin e një organi publik ose organi administrativ
shtetëror, në mënyrë që zgjidhja e konfliktit midis tyre, të mund të ishte nën juridiksionin e
gjykatës administrative si dhe brenda parashikimeve të nenit 7 të ligjit 49/2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe mosmarrëveshjeve
administrative”. Të dyja këto palë, janë subjekte të së drejtës private, ku pala paditëse është
person fizik privat, ndërsa pala e paditur, është person juridik, i organizuar në formën e
shoqërisë tregtare, e konkretisht, një shoqërie anonime. Pra, statusi juridik i palës së paditur,
rezulton që të mos jetë ajo e një organi publik, por të jetë një subjekt i së drejtës tregtare. Në
këto kushte, në vështrim të legjislacionit administrativ e atij tregtar, rezulton që pala e paditur
nuk ushtron pushtet shtetëror, kështu që dhe aktet dhe veprimet e kryera prej saj në rast se ato
do të kundërshtohen nga subjekte të ndryshme nuk do të gjykohen nga gjykata administrative,
por nga gjykata e zakonshme.
17. Çështja objekt shqyrtimi, referuar nenit 8 gërma “b” të ligjit nr.49/2013 “Për
administrative”, nuk është e natyrës administrative dhe si e tillë, nuk është në kompetencën
lëndore të Gjykatave Administrative. Referuar objektit dhe shkakut të padisë, konkludohet se,
jemi para rastit të ngritjes së një padie, nëpërmjet të cilës kërkohet, detyrimi i palës së
962
paditur, KESH sh.a, që ti paguajë paditësit dëmshpërblimet që i takojnë për efekt të zgjidhjes
së marrëdhënies së punës në kundërshtim me sa parashikon Kodi i Punës, sipas të cilit
rregullohet kjo mosmarrëveshje. Në kushtet kur padia i kundërdrejtohet një subjekti i cili nuk
i është organ publik por subjekt privat, mosmarrëveshja objekt shqyrtimi përbën një
mosmarrëveshje civile, gjykimi i së cilës, i nënshtrohet rregullimeve të parashikuara në
Kodin e Procedurës Civile.
18. Sa më sipër, është në përputhje edhe me qëndrimin unifikues të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin nr.3 datë 06.12.2013, ku shprehimisht thuhet:
“Gjykatat administrative të shkallës së parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me Ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për
së gjykimit....”. Çështja objekt shqyrtimi, është e natyrës civile, pasi ka si objekt të saj,
mosmarrëveshjet që kanë lindur në fushën e marrëdhënieve të punës, të cilat rregullohen
drejtpërdrejtë nga Kodi i punës dhe është një mosmarrëveshje e lindur midis subjekteve, që
nuk janë subjekte të së drejtës administrative, dhe që nuk ushtrojnë pushtet shtetëror. Për këtë
arsye, kjo çështje duhet të shqyrtohet nga gjykatat civile.
19. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të prishë
vendimin nr.2456, datë 05.06.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë, duke e dërguar këtë ҫështje
pranë kësaj të fundit, për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

“Per organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
V E N D O S I:
Prishjen e vendimit nr.2456, datë 05.06.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë, dhe
dërgimin e çështjes në këtë gjykatë, për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 15.01.2016
963
VENDIM


përket:
PADITËS: MELEQ SHOSHA; SHAZIVE SHOSHA;

SHQIPE SHOSHA; ROBERT SHOSHA;
LIRIKA (ELVIRA) ZIFLA
I PADITUR: REFIJE MUHAJ; ZAGOLL SHOSHA;
ZIJAN SHOSHA;
GJIROKASTËR
OBJEKTI:
1-Detyrimi i te paditurve të na njohin pronar për sipërfaqet:
-prej 13040 m2 të ndodhur në fshatin “Asim Zeneli” Gjirokastër,
“mbi rrugë” me kufizime; V-kanal, L-Selman Guga, J-kanal dhe P-Gëzim Shosha.
në vendin e quajtur ” Bixhak” me kufizime;
V-rrugë, L-ledh, J-kanal dhe P-Gëzim Shosha.
“ana e lumit” me kufizime; V-ledh , L-Alem Serjani, J-ledh dhe P-Fejzo Imeri.
-prej 550 m2 të ndodhur në fshatin ” Asim Zeneli” Gjirokastër, “Boçet” me kufizime;
V-Fejzo Imeri, L-ledh , J-Subi Hysi dhe P-ledh.
2-Detyrimin e ZRPP Gjirokastër të regjistrojë pasurinë e mësipërme në emër
të familjes bujqësore, e pikërisht të : Meleq Shosha,Shazive Shosha, Shqipe Shosha,
Robert Shosha, Lirika (Elvira) Zifla,sipas pjesëve takuese për gjithsecilin,
sipas aktit të marrjes së tokës në pronësi me nr.2069.
Baza Ligjore: Neni 31, 32 e 154 e vijues i K.Pr.Civile,
Ligji 7501 datë 19.7.1991 “Për Token”,
neni 163 i Kodit Civil,
ligji nr.7843 datë 13.7.1994
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” të ndryshuar,
nenet 38,48, nenet 192 , 193, 197 të K.Civil,
nemi 296 i K.Civil.
964
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.21-2015-1722/666 datë
30.10.2015, vendosi:
“Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër për gjykimin e çështjes civile me nr.Them. 679/21269-00681-21-
2015, datë regjistrimi 20.07.2015 që u përket palëve ndërgjyqëse: Paditës:
Meleq Shosha; Shazive Shosha; Shqipe Shosha; Robert Shosha; Lirika
(Elvira) Zifla, Të paditur: Refije Muhaj; Zagoll Shosha; Zijan Shosha; Zyra
Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Gjirokastër, Objekti: 1-
Detyrimi i te paditurve të na njohin pronar për sipërfaqet: -prej 13040 m 2 të
ndodhur në fshatin “Asim Zeneli” Gjirokastër, “mbi rrugë” me kufizime; V-
kanal, L-Selman Guga, J-kanal dhe P-Gëzim Shosha. -prej 5500 m2 të ndodhur
në fshatin “Asim Zeneli” Gjirokastër, në vendin e quajtur ” Bixhak” me
kufizime; V-rrugë, L-ledh, J-kanal dhe P-Gëzim Shosha. -prej 4960 m 2 të
ndodhur në fshatin “Asim Zeneli” Gjirokastër, “ana e lumit” me kufizime; V-
ledh , L-Alem Serjani, J-ledh dhe P-Fejzo Imeri. -prej 550 m 2 të ndodhur në
fshatin ” Asim Zeneli” Gjirokastër, “Boçet” me kufizime; V-Fejzo Imeri, L-
ledh , J-Subi Hysi dhe P-ledh. 2-Detyrimin e ZRPP Gjirokastër të regjistrojë
pasurinë e mësipërme në emër të familjes bujqësore, e pikërisht të: Meleq
Shosha,Shazive Shosha, Shqipe Shosha,Robert Shosha, Lirika (Elvira)
Zifla,sipas pjesëve takuese për gjithsecilin, sipas aktit të marrjes së tokës në
pronësi me nr.2069. Dërgimin e akteve gjykatës kompetente, Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër, bazuar në nenin 25 pika 1/ç,

neni 13 pika 1 dhe 5 të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, i është drejtuar Gjykatës së
Lartë duke ngritur çështjen e mosmarrëveshjes në lidhje me kompetencën për shqyrtimin e
çështjes, duke pasqyruar shkaqet e mëposhtme:
 Në kuptim të vendimeve unifikuese nr.4/2013 dhe nr.3/2014 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë, rezulton se në rastet kur padia është paraqitur në
gjykatë pas hyrjes në fuqi të ligjit nr.49/2012 dhe kërkimet janë të natyrave të
ndryshme civile dhe administrative ato nuk gjykohen bashkë por veçohen duke u
gjykuar nga gjykatat përkatëse që kanë kompetencën lëndore për çdo kërkim.
 Ndërsa kur nga objekti dhe shkaku ligjor i padisë, mosmarrëveshja objekt gjykimi
rezulton të jetë e natyrës civile dhe si rezultat i zgjidhjes së pasojave të çështjes me
natyrë civile mund të urdhërohet kryerja e disa veprimeve administrative si p.sh
urdhërimi i ZVRPP për të kryer fshirjen apo regjistrimin e një prone të caktuar atëherë
shqyrtimi i këtyre çështjeve do të jetë në kompetencë të gjykatës që shqyrton
mosmarrëveshjet civile.
 Në rastin objekt shqyrtimi ndodhemi para një padie të paraqitur në gjykatë, pas hyrjes
në fuqi të ligjit nr.49/2012. me kërkime të natyrave të ndryshme civile dhe
administrative.
 Konkretisht është i natyrës civile kërkimi që ka të bëje me detyrimin për të njohur
pronar. Për gjykimin e këtij kërkimi është kompetente gjykata civile.
 Kërkimet në padi që kanë të bëjnë me Detyrimin e ZVRPP Gjirokastër të bëjë
regjistrimin e pronës të llojit tokë arë ne emër te paditësve, janë pasojat e
mosmarrëveshjes civile për detyrimin për njohje pronarë të kësaj prone. Pra, janë
veprime administrative të ZVRPP që lidhen me regjistrimin e pronës bazuar në
vendimin e gjykatës mbi njohjen pronar.
965
Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, paditësit Meleq Shosha;
Shazive Shosha; Shqipe Shosha; Robert Shosha; Lirika (Elvira) Zifla janë banorë në fshatin
Asim Zeneli, Gjirokastër.
2. Me aktin e marrjes së tokës në pronësi nr.2069 datë 15.05.1993, Komisioni i
Ndarjes së Tokës së Fshatit Asim Zeneli i ka dhënë shtetasit Dine Jaho Shosha 23.470 më
tokë bujqësore e ndodhur në fshatin Asim Zeneli.
3. Pala paditëse Meleq Shosha i është drejtuar Komisionit Vendor të Vlerësimit të
Titujve të pronësisë pranë Prefektit të Qarkut Gjirokastër për ndryshimin e AMTP-së ku në
sipërfaqen e marrë nga i ati i tij të përfshihej edhe paditësi.
4. Me shkresën nr.732/1 prot., datë 13.03.2015 KVVTP ka sqaruar paditësin se nuk
është ne kompetencë të tij ndryshimi i gjendjes juridike të pronësisë dhe për zgjidhjen e këtij
problemi duhet t’i drejtohet gjykatës.
5. Ndodhur në këto kushte paditësit i janë drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër me padinë objekt shqyrtimi.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.21-2015-1722/666
datë 30.10.2015, vendosi: “Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër për gjykimin e çështjes civile me nr.Them. 679/21269-00681-21-2015,
datë regjistrimi 20.07.2015 që u përket palëve ndërgjyqëse: Paditës: Meleq Shosha; Shazive
Shosha; Shqipe Shosha; Robert Shosha; Lirika (Elvira) Zifla, Të paditur: Refije Muhaj;
Zagoll Shosha; Zijan Shosha; Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Gjirokastër, Objekti: 1-Detyrimi i te paditurve të na njohin pronar për sipërfaqet: -prej
13040 m2 të ndodhur në fshatin “Asim Zeneli” Gjirokastër, “mbi rrugë” me kufizime: V-
kanal, L-Selman Guga, J-kanal dhe P-Gëzim Shosha. -prej 5500 m 2 të ndodhur në fshatin
“Asim Zeneli” Gjirokastër, në vendin e quajtur “Bixhak” me kufizime; V-rrugë, L-ledh, J-
kanal dhe P-Gëzim Shosha. -prej 4960 m2 të ndodhur në fshatin ” Asim Zeneli” Gjirokastër,
”ana e lumit” me kufizime; V-ledh , L-Alem Serjani, J-ledh dhe P-Fejzo Imeri. -prej 550 m 2
të ndodhur në fshatin ” Asim Zeneli” Gjirokastër, ’’Boçet” me kufizime; V-Fejzo Imeri, L-
ledh , J-Subi Hysi dhe P-ledh. 2-Detyrimin e ZRPP Gjirokastër të regjistrojë pasurinë e
mësipërme në emër të familjes bujqësore, e pikërisht të : Meleq Shosha,Shazive Shosha,
Shqipe Shosha,Robert Shosha, Lirika (Elvira) Zifla,sipas pjesëve takuese për gjithsecilin,
sipas aktit të marrjes së tokës në pronësi me nr.2069. Dërgimin e akteve Gjykatës
kompetente, Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër”.
6.1 Arsyetimi i gjykatës: “Referuar kërkimit të padisë arrihet në konkluzionin se
mosmarrëveshja objekt gjykimi ka të bëjë me titullin e pronësisë së palëve të paditura që
është akti i marrjes së tokës në pronësi (AMTP). Akti i marrjes së tokës në pronësi është një
akt administrativ. Pavarësisht se në objektin e padisë është përcaktuar si kërkim për njohje
bashkëpronare në thelb goditet akti i marrjes së tokës në pronësi .Duke qenë një akt
administrativ ky kërkim nuk mund të jetë i natyrës civile , por i natyrës administrative sikurse
edhe kërkimi i dyte i përcaktuar në objektin e padisë. Paditësja ka pretenduar se
mosmarrëveshja midis palëve ndërgjyqëse ka ardhur si pasojë a veprimeve të ZRPP
Gjirokastër e cila nuk ka regjistruar pronën në emër të saj. Gjykata çmon se mosmarrëveshja
midis palëve ndërgjyqëse rrjedh nga veprimtaria e organit shtetëror gjatë pajisjes me tokë
bujqësore familjes me kryefamiljar Dine Shosha”.
7. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër, bazuar në nenin 25 pika 1/ç,
neni 13 pika 1 dhe 5 të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, i është drejtuar Gjykatës së
966
Lartë duke ngritur çështjen e mosmarrëveshjes në lidhje me kompetencën për shqyrtimin e
çështjes, duke pasqyruar shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
8. Dispozitat e Kushtetutës në të cilat është parashikuar:

8.1 Neni 42/2 i Kushtetutës: “Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe të
interesave të tij kushtetuese dhe ligjore ose në rastin e akuzave të ngritura kundër tij, ka të
drejtën e një gjykimi të drejtë dhe publik brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e
pavarur dhe e paanshme e caktuar me ligj”.
8.2 Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile;
8.3 Dispozitat e ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” ;
8.4 Vendimi unifikues nr.3 datë 28.4.2014 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë;
9. Se vendimi nr.21-2015-1722/666 datë 30.10.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Gjirokastër, që ka shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes, duke i dërguar
aktet për vazhdimin e gjykimit Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër, është
rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja duhet të
dërgohet në po atë gjykatë.
10. Kolegji Administrativ e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se kompetenca e
gjykatës nga pikëpamja lëndore për gjykimin e një mosmarrëveshje është shumë e
rëndësishme si element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural.
11. Kolegji Administrativ në përcaktimin e kompetencës lëndore i referohet
identifikimit të natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative.
Kolegji e vlerëson të gabuar arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër. Gjykata nuk ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes
dhe qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi duke mos bërë një identifikim të elementeve dhe/ose
kritereve ligjore që në rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
12. Nga kërkesë padia rezulton se kërkimi i paditësit në këtë gjykim është: “ (i)
Detyrimi i të paditurve të na njohin pronar për sipërfaqet: prej 13040 m2 të ndodhur në
fshatin “Asim Zeneli” Gjirokastër, “mbi rrugë” me kufizime: V-kanal, L-Selman Guga, J-
kanal dhe P-Gëzim Shosha. prej 5500 m2 të ndodhur në fshatin “Asim Zeneli” Gjirokastër,
në vendin e quajtur “Bixhak” me kufizime; V-rrugë, L-ledh, J-kanal dhe P-Gëzim Shosha.
prej 4960 m2 të ndodhur në fshatin “Asim Zeneli” Gjirokastër, “ana e lumit” me kufizime: V-
ledh , L-Alem Serjani, J-ledh dhe P-Fejzo Imeri. prej 550 m 2 të ndodhur në fshatin “Asim
Zeneli” Gjirokastër, “Boçet” me kufizime: V-Fejzo Imeri, L-ledh , J-Subi Hysi dhe P-ledh.
(ii) Detyrimi i ZRPP Gjirokastër të regjistrojë pasurinë e mësipërme në emër të familjes
bujqësore, e pikërisht të : Meleq Shosha,Shazive Shosha, Shqipe Shosha,Robert Shosha,
Lirika (Elvira) Zifla,sipas pjesëve takuese për gjithsecilin, sipas aktit të marrjes së tokës në
pronësi me nr.2069.
13. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin unifikues nr.3 datë
28.04.2014, kanë vendosur të njehsojnë praktikën në lidhje me gjykatën kompetente për
shqyrtimin e padisë, që përmban kërkime mikse, qofshin këto një bashkim i thjeshtë apo i
ndërvarur.
967
14. Kolegji, vëren se qëndrimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër vjen në
interpretim të gabuar të qëndrimeve unifikuese të mbajtura nga Kolegjet e Bashkuara të
Gjykatës së Lartë me vendimin unifikues nr.3 datë 28.04.2014, i cili ka njehsuar praktikën
gjyqësore sa më poshtë:
 Kur në objektin e gjykimit të një çështje ka disa kërkime si të natyrës civile
dhe administrative, këto kërkime pavarësisht faktit nëse kanë një lidhje të thjeshtë
në mes tyre, apo janë edhe të ndërvarura nga njëra tjetra, referuar nenit 61 dhe 159
të K.Pr.Civile dhe 13 dhe 23 të ligjit 49/2012, gjykata duhet të veçojë kërkimet që
nuk janë në kompetencën e saj lëndore, duke ia kaluar ato gjykatës kompetente.
 Çështjet të cilat në objektin e tyre kanë disa kërkime si të natyrës civile dhe
administrative, kërkime të cilat janë paraqitur përpara datës 04.11.2013, do të
vazhdojnë të gjykohen nga gjykata ku ato janë paraqitur”.
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se padia e cila është paraqitur për
shqyrtimin përmban kërkime mikse të përbëra nga kërkime civile siç është (i) Detyrimi i të
paditurve të na njohin pronar dhe kërkime administrative siç është (ii) Detyrimi i ZRPP
Gjirokastër të regjistrojë pasurinë.
16. Nga aktet e ndodhura në dosjen gjyqësore rezulton se padia është paraqitur në
gjykim në datën 16.07.2015. Sa më sipër nisur nga natyra e kërkimeve në padi, dhe nga fakti
që padia është paraqitur pas datës 04.11.2013, çështja duhet të kthehet në gjykatën në të cilën
është paraqitur padia, që në rastin konkret është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.
17. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër pasi të analizojë kërkimet e padisë duhet të
bëjë veçimin e tyre, duke mbajtur për gjykim kërkimet me natyrë civile, ndërsa kërkimet me
natyrë administrative pas veçimit duhet ti dërgojë në gjykatën administrative kompetente.
18. Mbështetur sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se vendimi nr.21-2015-1722/666 datë 30.10.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër, duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e
gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të ligjit nr.49/2012 “Për
administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.21-2015-1722/666 datë 30.10.2015 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 14.01.2016
968
VENDIM


përket:
PADITËS: SUZANA BALLA

TË PADITUR: MINISTRIA E FINANCAVE
DEGA E THESARIT ELBASAN
PERSON I TRETË: PROKURORIA E RRETHIT ELBASAN
OBJEKTI:
Kërkohet kompensim për 80 ditë paraburgim të padrejtë
në shumën 240 000 lekë dhe dëmshpërblim jopasuror
dhe humbjen e pësuar nga fitimi i munguar në shumën 160000 lekë.
“Për kompensimin për burgim të padrejtë”,
Nenet 625, 640 e vijues të Kodit Civil
dhe neni 31 i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin me nr.900 (13-2011-1899),

datë 20.04.2011, ka vendosur:
"Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë. Detyrimin e të paditurve Ministria e
Financave Tiranë dhe Dega e Thesarit Elbasan që t’i paguajë paditëses Suzana
Balla kompensim për burgim të padrejtë në shumën prej 159.000 lekë".
Gjykatën e Apelit Durrës me vendimin nr.10-2015-918 (386) datë 23.04.2015, ka

vendosur:
"Prishjen e vendimit civil nr.900 (13-2011-1899) datë 20.04.2011 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe kthimin e çështjes në po atë gjykatë por me
një tjetër trup gjykues".
Në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.911, datë

"Të deklarojë moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Elbasan. T’i dërgohen
aktet e çështjes për shqyrtim Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Durrës."
969
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës me vendimin nr.184, datë
“Të ngrejë çështjen në lidhje me mosmarrëveshjen për kompetencën tokësore
midis Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe Gjykatës së Shkallës së Parë
Administrative Durrës për gjykimin e çështjes civile me numër regjistri 1544
dhe datë regjistrimi 22.09.2015. Të njoftohet me një kopje të këtij vendimi
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan. - Dërgimin e akteve në Gjykatën e Lartë,
Kolegji Administrativ, në Tiranë”.

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani, si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se, për paditësen Suzana Balla me
vendimin nr.167, datë 01.06.2006 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, ka vendosur: “Të
caktoj si masë sigurimi ndaj shtetases Suzana Balla atë të arrestit me burg”.
2. Me vendimin nr.89, datë 05.07.2006 Gjykata e Apelit Durrës, ka vendosur:
“Miratimin e vendimit nr.167, datë 01.06.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë Elbasan”.
3. Me vendimin nr.52, datë 05.03.2007 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, ka
vendosur: “Të deklarojë të pafajshëm të pandehurën Suzana Balla, për kryerjen e veprës
penale të "Ndihmës për kalim të paligjshëm të kufirit", të parashikuar nga neni 298/1 i
K.Penal. Urdhërohet lirimi i menjëhershëm nga paraburgimi i të pandehurës Suzana Balla,
nëse nuk ka masë sigurimi "arrest në burg" për shkaqe të tjera".
4. Me vendimin nr.79, datë 12.03.2008 Gjykata e Apelit Durrës, ka vendosur: "Lënien
në fuqi të vendimit penal nr.52, datë 05.03.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan".
5. Me vendimin nr.258, datë 18.03.2010 Gjykata e Lartë, ka vendosur: “Mospranimin
e rekursit të paraqitur nga Prokurorja pranë Prokurorisë së Gjykatës së Shkallës së Parë
Elbasan, me autorizim, kundër vendimit nr.79, datë 12.03.2008 të Gjykatës së Apelit
Durrës”.
6. Pas dhënies së vendimit të pafajësisë, paditësja me padinë në gjykim ka kërkuar
kompensimin për 80 ditë burgim të padrejtë dhe dëmshpërblimin jopasuror për humbjen e
pësuar nga fitimi i munguar.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin me nr.900 (13-2011-1899),
datë 20.04.2011, ka vendosur: "Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë. Detyrimin e të
paditurve Ministria e Financave Tiranë dhe Dega e Thesarit Elbasan që t’i paguajë
paditëses Suzana Balla kompensim për burgim të padrejtë në shumën prej 159.000 lekë".
8. Kundër këtij vendimi është bërë ankim nga palët në Gjykatën e Apelit Durrës.
9. Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.10-2015-918 (386) datë 23.04.2015, ka
vendosur: "Prishjen e vendimit civil nr.900 (13-2011-1899) datë 20.04.2011 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe kthimin e çështjes në po atë gjykatë por me një tjetër trup
gjykues".
10. Në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.911, datë
29.07.2015, ka vendosur: "Të deklarojë moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Elbasan. T’i
dërgohen aktet e çështjes për shqyrtim Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës."
10.1. Arsyetimi i gjykatës: “Padia kundrejtohet ndaj një të padituri që është person
juridik publik që financohet nga Buxheti i Shtetit dhe është padi që lidhet me mbajtjen e
padrejtë në burgim me vendim të organit të administratës publike shtetërore gjatë ushtrimit
të veprimtarisë së tij. Bazuar në nenin 7/a të ligjit nr.49/2012 datë 03.5.2012 "Për
organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe për gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative", dhe nenin 17/e të ligjit nr.49/2012, padia ngrihet në
970
Gjykatën Administrative edhe për të detyruar organin publik për të kryer apo për të ndaluar
kryerjen e një veprimi administrativ, të nevojshëm për mbrojtjen e interesave të paditësit. Në
rast të pranimit të padisë së paditëses i takon që ana e paditur organ i administratës publike
të kryejë veprime të nevojshme në dobi të interesave të paditëses për kompensimin në të holla
për burgimin pretenduar të padrejtë Më datë 04/11/2013 sipas dekretit nr.8349 datë
14/10/2013 të Presidentit të të Republikës ka nisur funksionimin dhe veprimtarinë gjykatat
administrative dhe Rajoni Elbasan (pra edhe qyteti Elbasan ku ka banimin paditësi) është
nën juridiksionin tokësor të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës”.
11. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës me vendimin nr.184, datë
09.12.2015, ka vendosur: “Të ngrejë çështjen në lidhje me mosmarrëveshjen për
kompetencën tokësore midis Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe Gjykatës së Shkallës
së Parë Administrative Durrës për gjykimin e çështjes civile me numër regjistri 1544 dhe
datë regjistrimi 22.09.2015. Të njoftohet me një kopje të këtij vendimi Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Elbasan. - Dërgimin e akteve në Gjykatën e Lartë, Kolegji Administrativ, në
Tiranë”.
11.1. Arsyetimi i gjykatës: “Rezulton sipas vendimit nr.10-2015-918 (386) datë
23.04.2015, Gjykata e Apelit Durrës ka kthyer çështjen për rigjykim në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Elbasan, por me një tjetër trup gjykues. Pra, kjo do të thotë se është i padrejtë
vendimi i marrë nga Gjykata Rrethit Elbasan që për kompetencë tokësore e kalon çështjen
për shqyrtim në Gjykatën e Shkallës së Parë Administrative Durrës. Sa më sipër, Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Durrës shtron për zgjidhje pyetjen: Në kushtet kur Gjykata
e Apelit, vë në dukje faktin se nga pikëpamja lëndore dhe ajo tokësore, për shqyrtimin e
çështjes konkrete është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe se nga ana tjetër kjo e fundit
për kompetencë tokësore e kalon për shqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë
Durrës, në të vërtetë kompetente duhet të jetë Gjykata Administrative e Shkallës së Parë
Durrës ? A mundet që një gjykatë, së cilës i ka kaluar për kompetencë lëndore dhe tokësore
për shqyrtim çështja objekt gjykimi, ta kalojë atë më pas për kompetencë tokësore një gjykate
tjetër.”
LIGJI I ZBATUESHËM
12. Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë

12.1 Neni 42/2: “Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe të interesave të
tij kushtetuese dhe ligjore ose në rastin e akuzave të ngritura kundër tij, ka të
drejtën e një gjykimi të drejtë dhe publik brenda një afati të arsyeshëm nga një
gjykatë e pavarur dhe e paanshme e caktuar me ligj”.
13. Ligji nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative

dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”;
13.1 Neni 1/2: “Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit të
parashikon ndryshe”;
13.2 Neni 7: “Kompetenca lëndore” përcakton: Gjykatat administrative janë
kompetente për:
nënligjore normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë
ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik;
971
c) mosmarrëveshjet e kompetencave ndërmjet organeve të ndryshme
administrative në rastet e parashikuara nga Kodi i Procedurave
Administrative;
ç) mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës, kur punëdhënësi
është organ i administratës publike;
d) kërkesat e paraqitura nga organet administrative për shqyrtimin e
kundërvajtjeve administrative, për të cilat ligji parashikon heqjen e lirisë deri
në 30 ditë, si një lloj të dënimit administrativ për kundërvajtësin;
dh) kërkesat e paraqitura nga kundërvajtësit për zëvendësimin e dënimit
administrativ me heqje lirie deri në 30 ditë me dënimin me gjobë.
13.3 Neni 17: “Objekti i padisë” përcakton: “1. Padia ngrihet:
a) për shfuqizimin tërësisht apo pjesërisht të aktit administrativ;
b) për ndryshimin, pjesërisht apo tërësisht, të aktit administrativ apo
detyrimin e organit publik për të ndryshuar një akt administrativ;
c) për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ;
ç) për të detyruar organin publik të kryejë një veprim administrativ, që është
refuzuar, apo për të cilin organi publik ka heshtur, ndonëse ka pasur kërkesë;
d) për konstatimin e paligjshmërisë së veprimit administrativ, që nuk prodhon
pasoja juridike, nëse paditësi ka një interes të arsyeshëm për këtë;
dh) për saktësimin e të drejtave dhe të detyrimeve ndërmjet paditësit dhe
organit publik;
e) për detyrimin e organit publik për të kryer apo për të ndaluar kryerjen e një
veprimi tjetër administrativ, të nevojshëm për mbrojtjen e të drejtave apo të
interesave të paditësit;
ë) për përcaktimin e organit që ka në kompetencën e tij zgjidhjen e çështjes
konkrete, duke urdhëruar kur është rasti dhe shfuqizimin e aktit të nxjerrë nga
organi jokompetent;
f) për shpërblimin e dëmit jashtëkontraktor, sipas ligjit të posaçëm;
g) për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve të punës, kur punëdhënësi është një
organ i administratës publike.
2. Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat ligjore dhe
normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo bën një cilësim të saktë të
fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me
përcaktimin që mund të propozojnë palët.
13.4 Neni 13/5 përcakton se: “Gjykata me kërkesë të palëve ose kryesisht, ngre
çështjen e mosmarrëveshjes me vendim të arsyetuar, me të cilin i paraqet
Gjykatës së Lartë kopjen e akteve të nevojshme për zgjidhjen e saj. Gjykata,
që ka dhënë vendimin, njofton menjëherë gjykatën në mosmarrëveshje.
Vendimi për ngritjen e mosmarrëveshjes, së bashku me aktet, i dërgohet
Gjykatës së Lartë brenda 5 ditëve”.
14. Vendimi nr.911, datë 29.07.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan që ka

shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes objekt gjykimi dhe dërgimin e
saj për gjykim, Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës, është një vendim i marrë
në zbatim të drejtë të ligjit procedural dhe atij material, ndaj për këtë shkak, ai duhet të lihet
në fuqi.
972
15. Kolegji Administrativ i Gjykatë së Lartë, referuar llojit të mosmarrëveshjes dhe
kohës së shqyrtimit të saj, konstaton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan ka zbatuar drejt
ligjin procedural. Kjo gjykatë ka shpallur moskompetencën lëndore duke referuar në
dispozitat e ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe dispozitat e Kodit të Procedurës
Civile.
16. Kolegji Administrativ çmon se, shkaqet që ngrihen në vendimin e Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Durrës janë të pabazuara në ligj, prandaj nuk ka arsye
ligjore që vendimi i dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan të cenohet.
17. Kolegji Administrativ vlerëson të nënvizojë se, në kuptimin e së drejtës
procedurale, kompetenca lëndore është një kusht i domosdoshëm procedural, që bën të
vlefshëm procesin gjyqësor, si dhe të gjitha aktet e marra në administrim gjatë zhvillimit të
tij, në kuptimin që një gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari procedurale
dhe një gjykatë jokompetente duhet të deklarojë moskompetencën e saj, (neni 61 K.Pr.Civile,
neni 7 i Ligjit 49/2012).
zhvillimit të një procesi të rregullt ligjor. Gjykata në çdo shkalle gjykimi ka të drejtë të marrë
në shqyrtim dhe të vendosë në lidhje me kompetencën e saj lëndore apo tokësore përpara se
të gjykojë çështjet që i paraqiten nga palët për shqyrtim. Kjo e drejtë e gjykatës për të vepruar
edhe kryesisht është e lidhur drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit të një
procesi të rregullt ligjor të sanksionuar në nenin 42/2 të Kushtetutës së Republikës së
Shqipërisë dhe në nenin 6 të KEDNJ. Nëse një gjykatë nuk ka juridiksion/kompetencë për të
gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat që zbatohen sipas legjislacionit
përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural.
në Kodin e Procedurës Civile.
20. Gjykata, në përcaktimin e kompetencës lëndore, i referohet natyrës së
mosmarrëveshjes që i shtrohet për gjykim, nëse ajo është e natyrës civile apo administrative.
Për identifikimin e saj, gjykata i referohet shkakut ligjor të kërkimeve të paditëses, të
parashtruara si në padi ashtu dhe gjatë gjykimit, natyrës së mosmarrëveshjes, statusit juridik
të palëve që marrin pjesë në këtë gjykim, si dhe bën lidhjen midis fakteve që pretendohen
prej kërkuesit se kanë ngjarë, të drejtave apo interesave që ai pretendon se i janë cënuar, si
dhe ligjin e zbatueshëm për zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshje.
shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë,
pretendimeve dhe kërkimeve të parashtruara prej paditëses në aktet procedurale, qëndrimit të
ngritur nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës, dhe në interpretim të
dispozitave të Ligjit nr.49/2012 të zbatueshme, çmon se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan
e ka kuptuar drejtë natyrën e mosmarrëveshjes në gjykim.
22. Nga kërkesëpadia rezulton se kërkimi i paditëses në këtë gjykim është
kompensimi për burgim të padrejtë dhe shpërblimi i dëmit jopasuror si pasojë e këtij burgimi.
Në analizë të këtij kërkimi, si dhe shkakut ligjor të tij, rezulton se jemi para rastit ku subjekti i
interesuar në cilësinë e paditëses në këtë gjykim, i është drejtuar gjykatës për të kërkuar të
drejta të lindura nga legjislacioni i fushës publike, ligji nr.9381, datë 28.04.2005 “Për
973
kompensimin e burgimit të padrejtë”. Këto kërkime, rezultojnë të jenë të natyrës
administrative dhe si të tilla, duhet të gjykohen nga gjykata administrative.
23. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton se Ministra e Financave dhe
Dega e Thesarit Elbasan, janë thirrur në këtë gjykim me cilësinë e palës së paditur dhe në
rastin objekt shqyrtimi, këtij organi shtetëror i kërkohet të ushtrojë pushtet shtetëror apo
publik për kryerjen e veprimeve që kërkon paditësja në padi. Në këto kushte, mosmarrëveshja
objekt shqyrtimi, lidhet me veprimtari administrative në kuptim të nenit 2 të
K.Pr.Administrative, dhe me veprimtarinë e një organi publik, në kuptim të nenit 3 të po këtij
Kodi, si edhe nenit 2, pika 6 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykata administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.
24. Çështja objekt shqyrtimi, ka në thelb të saj shqyrtimin e një mosmarrëveshjeje
administrative dhe për rrjedhojë, gjykimi i saj i nënshtrohet rregullimeve të parashikuara në
Ligjin nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykata administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative” dhe në Kodin e Procedurave Administrative. Në referim të
nenit 7 të ligjit nr.49/2012, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” gjykatat administrative,
ndër të tjera, janë kompetente për shqyrtimin e: ...a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet
të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik;
b)mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të mosveprimit të
organit publik... Gjithashtu, kompetente për shqyrtimin e kësaj çështje është gjykata
administrative edhe në referim të germave “e”, “dh” dhe “f” të nenit 17/1, të ligjit të
sipërcituar, në të cilat është përcaktuar se padia para gjykatës administrative ngrihet: ...dh)
për saktësimin e të drejtave dhe detyrimeve ndërmjet paditësit dhe organit publik; e) për
detyrimin e organit publik për të kryer apo për të ndaluar kryerjen e një veprimi tjetër
administrativ, të nevojshëm për mbrojtjen e të drejtave apo të interesave të paditësit; f)për
shpërblimin e dëmit jashtëkontraktor, sipas ligjit të posaçëm...
25. Gjykata e Apelit Durrës ka gabuar kur ka marrë në shqyrtim çështjen, pasi në
kohën e gjykimit dhe dhënies së vendimit me vendimin nr.10-2015-918 (386) datë
23.04.2015, nga kjo gjykatë ka qënë në fuqi nr.49, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”
dhe prej datës 04.11.2013 kanë filluar funksionimin gjykatat administrative. Gjithashtu
Gjykata e Apelit Durrës ka gabuar kur ka vendosur për dërgimin e çështjes për rigjykim
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan pasi duhet t’ia dërgonte Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Durrës si gjykatë kompetente nga pikëpamja lëndore dhe tokësore.
Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për
shkallës së parë, të apelit apo në Gjykatë të Lartë dhe deri në këtë datë, shqyrtimi në këto
gjykata nuk ka përfunduar akoma”.
27. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se vendimi
nr.911, datë 29.07.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan nuk ka shkaqe ligjore për t’u
cenuar, për këto arsye duhet të lihet në fuqi.
974
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të ligjit nr.49/2012 duke u bazuar
në 13/6 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative”.
VENDOSI
Elbasan.
Tiranë, më 14.01.2016
975
Nr. 00 - 2016 - 705 i Vendimit
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket:
PADITËS: PREFEKTI I QARKUT DIBËR;

I PADITUR: BASHKIA DIBËR;
SADI DEMA
ARTEMISË (DEMA) PËRVIZI;
ALI DEMA
OBJEKTI:
Deklarimi i pavlefshmërisë së plotë të “Aktit të marrjes së tokës në pronësi”,
nr.4275 regj, datë 3.10.1997, dhënë në favor të palës së tretë,
shfuqizimin e tij dhe kthimi i pronës në favor të shtetit.
“Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të krijimit
të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”,
neni 10 pika 1, 2; Neni 32 i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër me vendimin nr.408 datë 27.7.2010, ka

vendosur:
“Rrëzimin e kërkesë – padisë kryesore, në çështjen civile, nr.265 akti, që është
ngritur nga pala paditëse e kundërpaditur, Institucioni i Prefektit të Qarkut
Dibër, si e pabazuar në ligj e në prova. Pranimin e pjesshëm të kërkesë –
padisë ndërhyrëse, në çështjen civile, nr.265 akti, që është ngritur nga personi i
trete/paditës, Sadi Dema, në këtë mënyrë: Konstatimin e pavlefshmërisë së
aktit administrativ, vendimit, nr.10 datë 17.3.2010, të komisionit vendor të
vlerësimit të titujve të pronësisë pranë Prefektit të Qarkut Dibër. Rrëzimin e
kërkesë – padisë ndërhyrëse, në çështjen civile, nr.265 akti, që është ngritur
nga personi i tretë/paditës, Sadi Dema, për pjesët e tjera. Shpenzimet
gjyqësore në lidhje me padinë kryesore e për pjesën e masës së padisë
ndërhyrëse të pranuar t’i ngarkohen palës paditëse të kundërpaditur,
Institucioni i Prefektit të Qarkut Dibër”.
976
“Prishjen e vendimit nr.408, datë 27.07.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Dibër, kthimin e çështjes për rigjykim pranë asaj gjykate me tjetër trup
gjykues”.
Gjykata e Lartë, me vendimin nr.99 datë 22.01.2015, ka vendosur:

“Mospranimin e rekursit të paraqitur nga personi i tretë paditës Sadi Dema
kundër vendimit nr.1294 datë 7.6.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër me vendimin nr.179 datë 10.06.2015, ka

vendosur:
“Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër
për shqyrtimin e çështjes me nr.239 akti. Dërgimi i akteve për kompetencë
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.Regj.Them

5046(04507) datë 26.11.2015, ka vendosur:
“Rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor”.
Kundër vendimit datë 26.11.2015 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë

Tiranë, kanë ushtruar ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë, të paditurit Sadi Dema, Artemisë
(Dema) Përvizi e Ali Dema, të cilët kanë kërkuar prishjen e vendimit datë 26.11.2015, të
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë për rrëzimin e kërkesës për nxjerrje jashtë
juridiksioni gjyqësor të çështjes dhe nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çëshjes civile,
duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës është në kundërshtim me faktin dhe bazën ligjore të padisë, i
padrejtë dhe anti kushtetues e i pavlefshëm. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë
Tiranë duhet të vendoste nxjerrjen jashtë juridiksionit të çështjes.
- Kjo çështje është në juridiksion të Komisionit të Verifikimit të Titujve të Pronësisë
për arsye se nuk është shqyrtuar nga pala paditëse përpara se ta sjellë çështjen në
gjykatë ku duket qartë se edhe palët e interesuara nuk janë thirur fare në këtë
komision për një procedim të tillë administrativ.
- Procesi Administrativ është zhvilluar me një person të vdekur Xhevat Dema i cili nuk
është thirur dhe nuk është pyetur në proces administrativ si i tillë.
- Komisioni i Verifikimit të Titujve të Pronësisë ka marrë për shqyrtim aktin e marrjes
së tokës në pronësi pa praninë e personit të interesuar dhe as trashëgimtarëve të tij. Në
këto kushte duhet të bëhet në praninë e trashëgimtarëve të tij procesi administrativ
dhe si të tillë gjykata duhet të vendose nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të
çështjes administrative.
- Gjykata Kushtetuese thekson se, ligji nr.9948, datë 07.07.2008 "Për shqyrtimin e
vlefshmërisë ligjore të krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore", është në
pajtim me Kushtetuten vetëm nëse ai interpretohet dhe zbatohet në përputhje me
parimet e theksuara prej kësaj Gjykate, pra ai nuk prek titujt e pronësisë të dhënë në
përputhje me kriteret e parashikuara nga legjislacioni në fuqi në kohën e krijimit të
tyre, komisionet vendore janë vetëm konstatuese të pavlefshmërisë, këto komisione
nuk mund të anulojnë apo shfuqizojnë tituj të pronësisë, apo të urdhërojnë
çregjistrimin e këtyre titujve nga rregjistri i pasurive të paluajtshme.

977
VËREN
1. Nga shqyrtimi i akteve në dosjen gjyqësore rezulton se, personi i tretë Sadi Dema
është trashëgimtar ligjor (djali) i shtetasit Xhevat Dema.
2. Shtetasi Xhevat Dema me aktin e marrjes së tokës në pronësi nr.4275/15 datë
3.10.1997 ka marrë në pronësi gjithsej 108.750 m2 tokë arë. Rezulton se kjo sipërfaqe është
regjistruar në Zyrën Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Dibër në emër
shtetasit Xhevat Dema dhe pas vdekjes së tij, në emër të trashëgimtarëve ligjorë të tij
Artemisë Pervizi, Ali Dema dhe Sadi Dema.
3. Rezulton se shtetasja Besnike Pire (Dema) i është drejtuar KVVTP Dibër duke
kërkuar anulimin e AMTP nr.4275/15 datë 3.10.1997 të lëshuar në emër të Xhevat Dema.
4. Për këtë shkak pala paditëse ka kërkuar informacion nga Komuna Maqellarë e cila
ka kthyer përgjigje me shkresën nr.124/1 prot., datë 1.3.2010 duke sqaruar se: “Nga
verifikimi i Rregjistrit të Gjendjes Civile të fshatit Burim të Komunës Maqellarë, rezulton se
familja e Z.Xhevat Demir Dema nuk ka qenë dhe nuk është e rregjistruar në këtë rregjistër që
nga viti 1974 e në vazhdim”.
5. Me vendimin nr.10 datë 17.3.2010 Komisioni Vendor i Vlerësimit të Titujve të
Pronësisë, Prefektura Dibër, ka vendosur: “Pavlefshmërinë ligjore dhe shfuqizim të plotë të
titullit të pronësisë mbi tokën bujqësore (Akti i marrjes së tokës në pronësi) me nr.4275 datë
3.10.1997, me sipërfaqe të përgjithshme 108.750 të lëshuar nga Komisioni i ndarjes së tokës
bujqësore i fshatit Burim, Komuna Maqellarë, rrethi Dibër, në emër të familjes bujqësore të
përfaqësuar nga Xhevat Demir Dema me ngastrat e tokës si më poshtë: “1.Arët e
Thata...2.Gajme...3.Trasmane...4.Çuka... 5.Çuka... 6.Tuplece... 7.Tuplece... 8.Ara e Rexhës...
9.Lugu... 10.Livadhi i Demës... 11.Zabeli... 12.Juganica... 13.Brinja Gugovica... 14.Kodra e
Zabelit... 15.Vojvoda... 16.Vojvoda...” duke arsyetuar se përfaqësuesi i familjes bujqësore
trashëgimlënësi Xhevat Dema nuk ka qenë i rregjistruar në rregjistrin e gjendjes civile të
fshatit Burim (nuk ka qenë banor i fshatit Burim) në datën 1.8.1991.
6. Rezulton se ky vendim i është njoftuar të paditurit Sali Dema në datën 19.3.2010.
7. Ndodhur në këto kushte pala paditëse, Institucioni i Prefektit të Qarkut Dibër, i
është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.
8. Personi i tretë Sadi Dema i është drejtuar gjykatës me kërkesë për ndërhyrje
kryesore me objekt: “Konstatimin e pavlefshmërisë së vendimit nr.10 datë 17.3.2010 të
komisionit vendor të vlerësimit të titujve të pronësisë pranë prefektit Dibër. Kthimin e palëve
në gjendjen e mëparshme”, e cila është pranuar pwr shqyrtim nga gjykata.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër me vendimin “Për bashkimin e padive” nr.265
regjistri datë 24.3.2010 ka vendosur: “Bashkimin e padive në një çështje të vetme, në
çështjen civile nr.265 akti, që është ngritur nga pala paditëse Institucioni i Prefektit të
Qarkut Dibër”.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër me vendimin nr.408 datë 27.7.2010, ka
vendosur: “Rrëzimin e kërkesë – padisë kryesore, në çështjen civile, nr.265 akti, që është
ngritur nga pala paditëse e kunderpaditur, Institucioni i Prefektit të Qarkut Dibër, si e
pabazuar në ligj e në prova. Pranimin e pjesshëm të kërkesë – padisë ndërhyrëse, në çështjen
civile, nr.265 akti, që është ngritur nga personi i tretë/paditës, Sadi Dema, në këtë mënyrë:
Konstatimin e pavlefshmërisë së aktit administrativ, vendimit, nr.10 datë 17.3.2010, të
komisionit vendor të vlerësimit të titujve të pronësisë pranë Prefektit të Qarkut Dibër.
Rrëzimin e kërkesë – padisë ndërhyrëse, në çështjen civile, nr.265 akti, që është ngritur nga
personi i tretë/paditës, Sadi Dema, për pjesët e tjera. Shpenzimet gjyqësore në lidhje me
padinë kryesore e për pjesën e masës së padisë ndërhyrëse të pranuar t’i ngarkohen palës
paditëse të kundërpaditur, Institucioni i Prefektit të Qarkut Dibër”.
978
“Prishjen e vendimit nr.408, dt.27.07.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, kthimin e
çështjes për rigjykim pranë asaj gjykate me tjetër trup gjykues”.
12. Kundër vendimit nr.1294 datë 7.6.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar
rekurs, brenda afatit ligjor, personi i tretë/paditës Sadi Dema, i cili kërkon prishjen e vendimit
të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Dibër,
13. Gjykata e Lartë, me vendimin nr.99 datë 22.01.2015, ka vendosur:
“Mospranimin e rekursit të paraqitur nga personi i tretë paditës Sadi Dema kundër vendimit
nr.1294 datë 7.6.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë”.
14. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër me vendimin nr.179 datë 10.06.2015, ka
vendosur: “Shpallja e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër për
shqyrtimin e çështjes me nr.239 akti. Dërgimi i akteve për kompetencë Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë”.
15. Në rigjykim, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, pasi ka filluar
çështjen nga fillimi, me vendimin nr.Regj.Them 5046(04507) datë 26.11.2015, ka
vendosur: “Rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor”.
15.1 Arsyetimi i gjykatës: “Gjykata pasi ka rregulluar pozitën proceduriale të
palëve në gjykim, dhe ka bërë kalimin procedurial nga Komuna Maqellarë në Bashkinë
Dibër, bazuar në nenin 36 të Kodit të Procedurës Civile, konstatoi kryesisht se kjo çështje
bën pjesë në juridiksionin gjyqësor dhe bazuar në nenet 7, 10/1 dhe 11/2 të ligjit nr.49/2012
mosmarrëveshjeve administrative”, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë është
kompetente nga pikpamja lëndore, funksionale dhe tokësore për shqyrtimin gjyqësor të saj.
Në rastin konkret, gjykata çmon se çështja bën pjesë në juridiksionin gjyqësor pasi:
Referuar parashikimeve të ligjit të posaçëm nr.9948, datë 07.07.2008 “Për shqyrtirnin e
vlefshmërisë së krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”, i ndyshuar, Komisioni
Vendor i Verifikimit të Titujve të Pronësisë është një strukturë e krijura pranë Prefektit dhe
që drejton të gjithë veprimtarinë për shqyrtimin e vlefshmërisë së krijimit të titujve të
pronësisë mbi tokën bujqësore, në juridiksionin e prefekturës.
Në rastin konkret Komisioni Vendor i Verifikimit të Titujve pranë Prefekturës Tiranë
ka vepruar në bazë të kërkesës së shtetesases Besnike Demir Pira(Dema). Nga tërësia e
dispozitave të ligjit rezulton që procedimi që zhvillon kjo strukturë është një procedim mbi
aktet, që do të thotë ai mbledh nga strukturat përkatëse që e administrojnë dokumentacionin
mbi bazën e të cilit është lëshuar AMTP si dhe çdo lloj dokuementacioni tjetër të vlefshëm
dhe e shqyrton atë, me qëllim verifikimin e zbatimit të kritereve ligjore dhe nënligjore për
krijimin e këtyre akteve.
Komisioni verifikon zbatimin e kritereve ligjore në nxjerrjen e AMTP dhe nëse
konkludon që AMTP është lëshuar në kundërshtim me këto kritere, Prefekti brenda afatit 7
ditor, i drejtohet me kërkesë gjykatës për deklarimin e pavlefshmërisë së Aktit të Marrjes së
Tokës në Pronësi, shfuqizimin e tij dhe kthimin e pronës në pronësi të shtetit, kur ajo
posedohet ende nga mbajtësi i parë i titullit, si dhe ngarkimin me detyrimin financiar, kur ky
e ka tjetërsuar apo i është shpronësuar për interes publik. Pra, është gjykata, me vendimin e
saj, ajo që konfirmon vlefshmërinë ose jo të Aktit të Marrjes së Tokës në Pronësi, për
rrjedhojë vendimi i kësaj të fundit sjell pasoja për mbajtësin e këtij titulli.
Në ligjin e posaçëm 9948/2008 i ndyshuar, përcaktohet se në lidhje me procedurën
dhe rezultatin në përfundim të saj, njoftohet mbajtësi i titullit të pronësisë. Nga aktet e dosjes
rezulton që është njoftuar i padituri Sadi Dema, i cili ka marrë dijeni edhe për vendimin e
Komisionit të verifikimit të titujve të pronësisë pranë Prefektit të Qarkut Dibër. Juridiksioni
administrative i kësaj çështje konsiderohet i ezauruar në mënyrë të plotë”.
979
16. Kundër vendimit datë 26.11.2015 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë, kanë ushtruar ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë, të paditurit Sadi Dema, Artemisë
(Dema) Përvizi e Ali Dema, të cilët kanë kërkuar prishjen e vendimit datë 26.11.2015, të
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë dhe nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor
të çëshjes civile, duke parashtruar shkaqet e pasqyruar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” në të cilat është
parashikuar:
17.1. Neni 9 i ligjit 49/2012: 1. Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë
edhe kryesisht, kur konstaton se çështja nuk bën pjesë
në juridiksionin gjyqësor, merr vendim për nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit dhe dërgimin e akteve
organit kompetent.
2. Kundër vendimit të gjykatës mund të bëhet ankim i
veçantë në Kolegjin Administrativ të Gjykatës së
Lartë. Kolegji vendos në dhomë këshillimi brenda 10
ditëve nga data e marrjes së akteve, nëse çështja
përfshihet ose jo në juridiksionin gjyqësor. Gjykimi i
filluar pezullohet derisa të jepet vendimi për zgjidhjen
e mosmarrëveshjes për juridiksionin. Gjykata mund të
marrë vetëm masa për sigurimin e padisë dhe të kryejë
veprime procedurale që nuk presin.
3. Kur Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
konstaton se çështja është brenda juridiksionit
gjyqësor, prish vendimin dhe e dërgon çështjen për
vazhdimin e gjykimit me të njëjtin trup gjykues në
gjykatën që kishte vendosur nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksionit.
17.2 Neni 16 i ligjit 49/2012 Padia ndaj veprimit administrativ mund të ngrihet
vetëm pas shterimit të ankimit administrativ;
18. Dispozitat e Kodit të Procedurës Administrative në të cilat është parashikuar:
18. 1 Neni 137 i K.Pr.A: 1. Çdo palë e interesuar ka të drejtë të ankohet kundër
një akti administrativ ose kundër një refuzimi për
nxjerrjen e aktit administrativ.
2. Organi administrativ, të cilit i drejtohet ankimi,
shqyrton ligjshmërinë dhe rregullsinë e aktit të
kontestuar.
3. Në parim, palët e interesuara mund t’i drejtohen
gjykatës në gjyq vetëm pasi të kenë ezauruar rekursin
administrativ
19. Dispozitat e ligjit nr.9948, datë 07.07.2008 “Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore
të krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”, në të cilat është parashikuar:
19.1. Neni 7: “1. KV-ja krijohet pranë prefektit të çdo qarku dhe
drejtohet nga drejtori i KV-së, nën autoritetin dhe
varësinë e drejtpërdrejtë të prefektit.
2. KV-ja drejton të gjithë veprimtarinë për shqyrtimin
e vlefshmërisë së krijimit të titujve të pronësisë mbi
980
tokën bujqësore në juridiksionin e prefekturës,
nëpërmjet:
a) shqyrtimit dhe verifikimit të ankesave, kërkesave,
informacioneve, që i paraqiten nga shtetasit dhe
strukturat shtetërore, veprimtaria e të cilave lidhet me
pronësinë mbi tokën bujqësore;
b) kontrolleve të drejtpërdrejta, të ushtruara me
nismën e vet, mbi veprimtarinë dhe veprimet e kryera
nga ish-komisionet e tokës, të të gjitha niveleve, në
procesin e ndarjes së tokës. Këto kontrolle kryhen të
plota në sipërfaqen e tokave të ish-NB-ve dhe të zonës
së zhvillimit me përparësi të turizmit, të përcaktuara
sipas ligjit nr.7665, datë 21.01.1993 “Për zhvillimin e
zonave, që kanë përparësi turizmin”, të ndryshuar
dhe akteve nënligjore në zbatim të tij;
19.2. Neni 8: “KV-ja ka detyrat dhe përgjegjësitë e mëposhtme:
1. Zgjidh mosmarrëveshjet e evidentuara:
a) për kufijtë e tokës bujqësore, ndërmjet rretheve,
brenda qarkut;
b) për kufijtë e tokës bujqësore ndërmjet fshatrave
(subjekteve), që kanë qenë në përbërje të së njëjtës
ish-kooperativë bujqësore. Vendimi u njoftohet
komunave dhe/ose bashkive, në juridiksioninin e të
cilave ndodhen këto fshatra;
c) ndërmjet individëve dhe ish-komisionit të tokës së
fshatit.
Shqyrtimi i mosmarrëveshjeve bëhet me kërkesën e
palëve ose me nismën e vetë KVsë.
2. Merr vendimet përkatëse për çdo mosmarrëveshje
ose konflikt të lindur ndërmjet personave fizikë ose
juridikë, për bazueshmërinë ligjore të titujve të
pronësisë, të krijuar mbi tokën bujqësore.
Kur objekti i konfliktit ndërmjet palëve rezulton në
zona kadastrale ku është kryer regjistrimi i tokës, me
cilësinë e pasurisë së paluajtshme dhe ky regjistrim
është marrë në dorëzim nga zyra vendore e
regjistrimit të pasurive të paluajtshme (ZVRPP), ose
kur në zonën kadastrale përkatëse ka përfunduar
periudha 90-ditore e afishimit të rezultateve të
regjistrimit fillestar të pasurive të paluajtshme,
vendimi i KV-së i dërgohet për veprim ZVRPP-së së
rrethit dhe për informim e evidentim Seksionit të
Administrimit dhe Mbrojtjes së Tokës (SAMT) në
qark.
3. ...
4. ...
5. Shqyrton drejtpërdrejt dhe merr vendime për
konflikte dhe mosmarrëveshje ndërmjet palëve, kur
për to është vendosur rishqyrtimi, në rrugë
administrative, me vendim të formës së prerë të
981
organeve gjyqësore. Në këtë rast, vendimi i KV-së
është përfundimtar. Ankimimi kundër këtij vendimi
mund të bëhet në gjykatën që ushtron veprimtarinë në
juridiksionin ku ndodhet toka bujqësore, për të cilën
ka lindur konflikti.
19.3. Neni 9: “1. Kur gjatë verifikimit të dokumentacionit
konstatohet se titulli i pronësisë mbi tokën bujqësore
është lëshuar në kundërshtim me dispozitat e
përcaktuara në nenet 2, 3 dhe 4 të kreut I të këtij ligji
dhe mbajtësi i titullit të pronësisë e posedon dhe e
shfrytëzon tokën bujqësore faktikisht, KV-ja merr
vendim:
a) për pavlefshmërinë ligjore të titullit të pronësisë,
kur “akti i marrjes së tokës në pronësi” është lëshuar
mbi:
i) tokat bujqësore të ish-NB-ve, të cilat përjashtohen
për kalim në pronësi nga dispozitat e ligjit nr.8053,
datë 21.12.1995 “Për kalimin në pronësi, pa
shpërblim, të tokës bujqësore”;
ii) tokat bujqësore të ish-kooperativave bujqësore, që
shtrihen në zonën e zhvillimit me përparësi të
turizmit, të përcaktuar me vendim të Këshillit të
Ministrave, si dhe sipërfaqe të tjera të tokës
bujqësore, që me vendime të organeve kompetente
kanë kaluar në zërin kadastral “Tokë urbane” (truall)
dhe përfshihen brenda vijave kufizuese të qendrave të
banuara në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji;
iii) çdo sipërfaqe të përcaktuar në pikën 2 të nenit 2 të
këtij ligji;
iv) çdo sipërfaqe toke, për të cilën Agjencia e Kthimit
dhe Kompensimit të Pronës (AKKP) dhe zyrat
rajonale të saj u kanë konfirmuar njohjen e pronësisë
dhe të drejtën e kompensimit fizik subjekteve të
shpronësuara;
v) çdo sipërfaqe toke, në të cilën preken interesa të
ligjshëm të personave të tretë dhe/ose ekzistojnë
konflikte mbi të;
19.4. Neni 10 i ligjit nr.9948, datë 07.07.2008: “Procedurat
për titujt e pronësisë, të krijuar në kundërshtim me
ligjin.
1. Kur KV-ja, gjatë verifikimit të dokumentacionit dhe
të vendimeve përkatëse të komisioneve të tokës, vëren
se krijimi i titullit të pronësisë mbi tokën është dhënë
në kundërshtim me dispozitat e përcaktuara në nenet
2, 3 e 4 të këtij ligji dhe me vendimet e tij, të marra
sipas neneve 8 pikat 2 e 3 dhe 9 pika 2 të këtij ligji, i
paraqet gjykatës së rrethit gjyqësor përkatës një
kërkesë për anullimin e aktit administrativ, “akt i
marrjes së tokës në pronësi”.
982
2. Kërkesa i paraqitet subjektit përkatës nga Prefekti i
Qarkut brenda 7 ditëve nga data e njoftimit të
vendimit për paligjshmërinë e aktit të pronësisë mbi
tokën bujqësore. Objekt i kërkesës së prefektit është
deklarimi i pavlefshmërisë së “aktit të marrjes së
tokës në pronësi”, shfuqizimi i tij dhe kthimi i pronës
në pronësi të shtetit.
3. Gjykata shqyrton kërkesën e prefektit brenda 60
ditëve, duke thirrur në proces gjyqësor edhe Avokatin
e Shtetit”.
20. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga të paditurit Sadi Dema, Artemisë (Dema)
Përvizi e Ali Dema, nuk përmban shkaqe ligjore që të motivojnë cënimin e vendimit
nr.Regj.Them 5046(04507) datë 26.11.2015 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë, me të cilin është vendosur rrëzimi i kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksionit gjyqësor.
21. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se kjo çështje përpara se të
bëhej objekt i këtij gjykimi është shqyrtuar nga Komisioni Vendor i Vlerësimit të Titujve të
Pronësisë, Prefektura Dibër, i cili me me vendimin nr.10 datë 17.3.2010, ka vendosur
pavlefshmërinë ligjore dhe shfuqizim të plotë të AMTP- së të dhënë në emër të
trashëgimlënsit të të paditurve. Mbi këtë bazë Prefekti i Qarkut Dibër i është drejtuar gjykatës
me padinë objekt gjykimi për pavlefshmërinë e AMTP, shfuqizimin e saj dhe kthimin e
pronës në favor të shtetit konform nenit 10 të ligjit 9948/07.07.2008. Të paditurit në rekursin
e tyre pretendojnë për ekzistencën e shkeljeve proceduriale në shqyrtimin e çështjes nga KV-
ja dhe për këtë kërkojnë nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës, shkaqeve të ankimit,
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konkludon se mosmarrëveshja objekt shqyrtimi i
përket juridiksionit gjyqësor.
23. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se, vendimi nr.Regj.Them
5046(04507) datë 26.11.2015 i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, është
marrë në përputhje me dispozitat e ligjit procedurial dhe atij material, e për rrjedhojë, ai duhet
lënë në fuqi.
24. Juridiksioni konsiderohet si një nga çështjet me të rëndësishme procedurale,
mosrespektimi dhe moszgjidhja e drejtë i të cilit passjell prishjen e vendimit. Për këtë arsye
në nenin 9 të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” parashikohet shprehimisht se: “Gjykata në
çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe kryesisht, kur konstaton se çështja nuk bën pjesë
në juridiksionin gjyqësor, merr vendim për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit dhe
dërgimin e akteve organit kompetent. Kundër vendimit të gjykatës mund të bëhet ankim i
veçantë në Kolegjin Administrativ të Gjykatës së Lartë”.
25. Në analizë të dispozitës së sipërcituar del qartë se gjykata në çdo shkallë gjykimi
ka të drejtë të marrë në shqyrtim dhe të vendosë në lidhje me juridiksionin e saj në gjykimin e
një çështjeje. Kjo e drejtë e gjykatës për të vepruar edhe kryesisht është e lidhur
drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit për një proces të rregullt ligjor të
sanksionuar në Kushtetutën e Republikës së Shqipërisë dhe në nenin 6 të KEDNJ.
983
26. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se në çështjen objekt gjykimi
është e rëndësishme të merret në analizë se dispozitat e cilit ligj do të jenë të zbatueshme, dhe
ne varësi të sa me sipër, gjykata përcakton juridiksionin të cilit i përket çështja.
27. Në referim të akteve të dosjes gjyqësore të marra në shqyrtim nga gjykatat më të
ulta, ky Kolegj konstaton se marrëdhënia juridike për shkak të së cilës ka lindur konflikti
objekt gjykimi, rregullohet nga ligji i posaçëm nr.9948, datë 07.07.2008 “Për shqyrtimin e
vlefshmërisë ligjore të krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”.
28. Në kuptim të ligjit nr.9948/2008 “Për shqyrtimin, e vlefshmërisë ligjore të krijimit
të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”, i ndryshuar, konkretisht nenet 7 dhe 8 të këtij
ligji, bëjnë fjalë për komisionin vendor të vlerësimit të titujve të pronësisë (KV), duke
përcaktuar kompetencat dhe detyrat, si dhe përgjegjësitë e tij.
29. Sipas pikës 2 të nenit 8, KV-ja “merr vendimet përkatëse për çdo mosmarrëveshje
ose konflikt të lindur ndërmjet personave fizikë ose juridikë, për bazueshmërinë ligjore të
titujve të pronësisë, të krijuar mbi tokën bujqësore” dhe sipas nenit 10: “Kur KV-ja, gjatë
verifikimit të dokumentacionit dhe të vendimeve përkatëse të komisioneve të tokës, vëren se
krijimi i titullit të pronësisë mbi tokën është dhënë në kundërshtim me dispozitat e
përcaktuara në nenet 2, 3 e 4 të këtij ligji dhe me vendimet e tij, të marra sipas neneve 8,
pikat 2 e 3 dhe 9, pika 2 të këtij ligji, i paraqet gjykatës së rrethit gjyqësor përkatës një
kërkesë për anullimin e aktit administrativ, “akt i marrjes së tokës në pronësi”.
30. Në ligj parashikohet se KV-të mund të vihen në lëvizje kryesisht ose me kërkesë,
ankesë, informacione që mund t’i paraqiten “nga shtetasit dhe strukturat shtetërore,
veprimtaria e të cilave lidhet me pronësinë mbi tokën bujqësore”.
31. Strukturat shtetërore të ngritura mbi bazën e ligjit nr.9948 datë 07.07.2008 (KV-
të), pavarësisht nga mënyra se si vihen në lëvizje (mbi kërkesë, ankim, informacion apo
kryesisht) kanë kompetencë të bëjnë verifikimin e situatës dhe kur arrijnë në konkluzionin që
ligji nr.7501, datë 19.07.1991 “Për Tokën”, si dhe legjislacioni tjetër që ka rregulluar dhe/ose
rregullon kalimin në pronësi private të tokës bujqësore të ish-kooperativave bujqësore, të ish-
ndërmarrjeve bujqësore, tokës pyjore, livadheve dhe kullotave është zbatuar keq, kanë të
drejtë shprehen me vendim, por nuk zgjidhin përfundimisht mosmarrëveshjen, pasi sipas
nenit 10 të këtij ligji prefekti i qarkut duhet t’i drejtohet gjykatës për të kërkuar anullimin
tërësisht ose pjesërisht të aktit të marrjes së tokës në pronësi.
32. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se
juridiksioni është çështje që përcaktohet shprehimisht nga ligji dhe nuk mund të përcaktohet
mbi interpretimet apo qëndrimet që rrjedhin nga dispozitat me karakter lejues apo referues.
33. Pra, një çështje mund të nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor vetëm kur ligji në
mënyrë eksplicite ka përcaktuar se subjekti pretendues, përpara se t’i drejtohet gjykatës duhet
të shterojë juridiksionin administrativ. Në këto raste mosndjekja e juridiksionit administrativ
pengon marrjen në shqyrtim të çështjes nga ana e gjykatës.
34. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ gjykon se konkluzioni i Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë është i drejtë, pasi në vështrim ligjit nr.9948, datë
07.07.2008 “Për shqyrtimin, e vlefshmërisë ligjore të krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën
bujqësore” nuk ka ndonjë dispozitë që të parashikojë në mënyrë të detyrueshme, pa ekuivoke
rrugën administrative të ankimit ndaj këtyre vendimeve, si dhe modalitetet e ankimit, e cila
do t’i paraprijë procedurës gjyqësore dhe as të shmang aksesin e drejtpërdrejtë në gjykatë të
individëve të pajisur me akt të marrjes së tokës në pronësi.
35. Për këto arsye, Kolegj Administrativ, nisur nga natyra e kësaj mosmarrëveshje,
arrin në përfundimin se çështja objekt gjykimi nuk mund të nxirret jashtë juridiksionit
gjyqësor sikurse pretendohet nga të paditurit.
984
36. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ, arrin në përfundimin se vendimi
nr.Regj.Them 5046(04507) datë 26.11.2015 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 9 të ligjit 49/2012 “Për
administrative”
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.Regj.Them 5046(04507) datë 26.11.2015 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Tiranë, më 15.01.2016
985
Nr. 00 - 2016 - 797 i Vendimit
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket:
PADITËS : ISUF RUBIKU

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE
DURRËS.
TATIMEVE TIRANË
OBJEKTI :
Shfuqizimin e aktit administrativ gjoba e vënë nga
Drejtoria Rajonale Tatimore Durrës nëpërrnjet
Njoftim Vlerësimi për Detyrimet me nr.3441/5 prot. datë 10.01.2013
subjektit Isuf Rubiku aktivitet Servis Kompjuteri me NIPT L2163513C
për shumën 100.000 lekë për mospajisje me kasë fiskale
dhe 20.000 lekë për mosblerje të dokumentacionit tatimor (libra shitje-blerje)
si akt administrativ i nxjerrë në kundërshtim me ligjin relativisht i pavlefshëm.
Shfuqizimin e vendimit të Drejtorisë së Apelimit Tatimor Tiranë
me nr.8137/4 prot, datë 24.04.2015 vendim i cili ka refuzuar ankimin
me objekt aktin administrtiv, Njoftim Vlerësimi për detyrimet Tatimore
nr.3441/5 prot. datë 10.01.2013 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Durrës
si akt administrativ i nxjerrë në kundërshtim me ligjin.
Baza Ligjore: Neni 7, 11, 17 i ligjit
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative”,
ligji nr.9920, datë 19.05.2008
“Për procedurat tatimore me ndryshimet dhe plotësimet
me ligjin nr.1014 datë 28.09.2009, nr.1020 datë 23.12.2009,
nr.1026 datë 01.04.2010,
neni 47 pika 1, 93, 115, 116, 117, 118 të K.Pr.Administrative.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin nr.82-2015-

1047(1286) datë 26.11.2015, ka vendosur:
“Nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor”.
986
Kundër vendimit nr.82-2015-1047(1286) datë 26.11.2015 të Gjykatës Administrative
të Shkallës së Parë Durrës, paditësi ka ushtruar ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë dhe ka
kërkuar prishjen e vendimit nr.82-2015-1047(1286) datë 26.11.2015 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Durrës, si dhe dërgimin e çëshjes për vazhdimin e gjykimit
pranë kësaj gjykate, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Vendimi i dhënë nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës është një
vendim i pabazuar në prova dhe në ligj.
- Fakti që numri i shkresës 344/15, figuron në librin e korrespodencës së palës së
paditur DRT Durrës nuk provon faktin se kjo shkresë më është drejtuar mua paditësit
me shërbim postar dhe aq më pak që shërbimi postar ma ka komunikuar mua. Pasi
referuar nenit 23/2 të ligjit nr.9920/2008, ligjvënësi në mënyrë të qartë është shprehur
se vlerësimet, njoftimet, vendimet dhe komunikimet zyrtare, drejtuar tatimpaguesit, i
dërgohen në adresën e shënuar në dosjen e tatimpaguesit, duke përdorur shërbimin
postar rekomande.
- Paditësi ka ushtruar ankim kundër aktit më datë 16.04.2015 kur iu vunë në
dispozicion nga DRT Durrës. Paditësi ka marrë dijeni për aktin pas paisjes me këto
akte nga DRT Durrës, pra më datën 16.04.2015 dhe brenda afatit 30 ditor ka shteruar
ankimin. Në këto rrethana DAT Tiranë ishte e detyruar ta shqyrtonte kërkesën
ankimore të paditësit dhe të shprehej për pranimin ose jo të ankimit.
- Për aktin adminstrativ Njoftim Vlerësimi për Detyrimet Tatimore me nr.344/15, datë
10.01.2013, është ndjekur rruga administrative për rrjedhim duhet të shqyrtohet në
rrugë gjyqësore. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës ka vepruar në
kundërshtim me ligjin, duke vendosur nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të kësaj
çështjeje .
- Vendimi nr.82-2015-1047(1286) datë 26.11.2015, i Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Durrës, është marrë në kundërshtim me dispozitat e ligjit procedurial
dhe atij material, e për rrjedhojë, ai duhet të prishet.
- Nga e drejta jonë proceduriale rezulton se çështja e juridiksionit është një nga çështjet
më të rëndësishme proceduriale, mosrespektimi dhe moszgjidhja e drejtë e së cilës,
sjell automatikisht prishjen e vendimit.
- Referuar objektit dhe shkakut ligjor të padisë, unë paditësi kërkoj shfuqizimin njoftim
vlerësimin tatimor të nxjerrë nga ana e Drejtorisë Rajonale Tatimore Durrës,
nëpërmjet të cilit, jam gjobitur në vlerën prej 100.000 lekë, dhe 20.000 lekë, si akte
relativisht të pavlefshëm.
- Aktet objekt shqyrtimi kundërshtohen sipas kushteve dhe afateve të parashikuara nga
neni 106 i ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 "Për Procedurat Tatimore në Republikën e
Shqipërisë", i ndryshuar, dhe në pikën 106.3.1 të Udhëzimit nr.24, datë 02.09.2008
"Për procedurat tatimore në R.SH".
- Referuar dispozitave të mësipërme, paditësi është vënë në dijeni të Njoftim Vlerësimit
për Detyrimet Tatimore me nr.344/15 prot, datë 10.01.2013 të nxjerrë nga DRT
Durrës, më datë 16.04.2015 dhe për këtë arsye, në datën 16.04.2015 ka ushtruar të
drejtën e ankimit ndaj akteve objekt gjykimi, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të
Tatimeve, administruar në shkresën me nr.8137/2 prot., datë 17.04.2015, pra brenda
afatit 30 ditor.
- Referuar nenit 140 të K.Pr.Administrative, afati i njoftimit dhe i marrjes dijeni të aktit
administrativ, nuk lidhet me momentin e nxjerrjes së aktit nga organi administrativ,
por me ditën, kur subjekti ankues ka marrë njoftimin për aktin, ose për mosnxjerrjen e
aktit. Nga ky moment, llogaritet afati për paraqitjen e ankimit administrativ.
987
- Organet tatimore, nuk mund të justifikojnë veprimet e tyre, me aktin e prezumimit të
marrjes dijeni rreth akteve të nxjerra prej tyre, apo marrjes dijeni në një datë të
ndryshme nga ajo që pretendojnë subjektet e interesuara, kur rezulton se, një ankim i
tille është paraqitur konform parashikimeve ligjore e nënligjore në fuqi si dhe nuk ka
asnjë provë shkresore që të kundërshtojë pretendimin e palës paditëse.
- Ankimi administrativ ndaj akteve objekt gjykimi, është ushtruar nga paditësi brenda
afatit ligjor, dhe në përputhje me parashikimet ligjore të nenit 107/2 të ligjit nr.9920
datë 19.05.2008 "Për procedurat tatimore në R.SH". Në kushtet kur objekt
kundërshtimi është vetëm gjoba, kjo palë nuk ka pasur detyrimin për të bërë
parapagimin e saj, pasi vetë ligji e ka përjashtuar nga ky detyrim.

VËREN
1. Nga shqyrtimi i akteve në dosjen gjyqësore, rezulton se paditësi Isuf Rubiku është i
rregjistruar si person fizik dhe ushtron aktivitet privat Riparim Kompjuterash, me adresë
lagjja nr.16, Rr.”Mujo Ulqinaku”, përballë depos farmaceutike dhe figuron i rregjistruar në
organet tatimore me NIPT L2163513C.
2. Në datë 03.10.2013 pranë këtij subjekti është ushtruar kontroll nga ana e
administratës tatimore, DRT Durrës dhe është mbajtur akt konstatimi përkatës me nr.serial
0328671, datë 03.01.2013, sipas të cilit grupi i punës ka konstatuar se: “...Subjekti nuk është i
pajisur me kasë fiskale. Subjekti nuk disponon dokumentacion tatimor, libra blerje -shitje.
Subjekti ka të afishuar listën e çmimeve. Në punë u gjet Isuf Rubiku i vetë punësuar.
Procesverbali është nënshkruar nga punonjësit e administratës tatimore ndërsa në rekuzitën
për tatimpaguesin është vendosur shënimi refuzon”.
3. Nga punonjësit e administratës tatimore është mbajtur procesverbal gjobe dhe është
caktuar gjobë në shumën 20.000 lekë për shkeljen e parashikuar nga neni 118 i ligjit
nr.9920/2008, si dhe një procesverbal gjobe në shumën 100.000 (njëqindmijë lekë) për
shkeljen tatimore të parashikuar në nenin 122 të ligjit nr.9920/2008.
4. Mbi bazën e konstatimeve të mësipërme është mbajtur akti administrativ Njoftim
Vlerësimi për Detyrimet Tatimore me nr.344/15, datë 10.01.2013 me të cilin paditësit i është
ngarkuar detyrimi tatimor në vlerën 120.000 lekë.
5. Kundër këtij akti administrativ paditësi është ankuar në Drejtorinë e Apelimit
Tatimor Tiranë.
6. Me vendimin nr.8137/4 prot, datë 24.04.2015 DAT Tiranë, ka vendosur: “Të
refuzoj ankimin me objekt aktin admnistrativ, Njoftim Vlerësimin për Detyrimet Tatimore
nr.344/15, datë 10.01.2013, të Drejtorisë Rajonale Tatimore Durrës, pasi ka kaluar afati i
ankimit tatimor, të përcaktuar në aktin administrativ që ankimohet”. Në vendimin e saj
Drejtoria e Apelimit Tatimor arsyeton se: “DAT konstaton se Njoftim Vlerësimi për
Detyrimet Tatimore nr.344/15 prot, objekt ankimi të DRT Durrës mban përkatësisht datën
10.01.2013, ndërsa kërkesa juaj për apelim është hedhur në shërbimin postar më datë
24.03.2015 dhe është paraqitur në Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve më datë
25.03.2015, pra jashtë afatit ligjor të përcaktuar. Bashkangjitur plotësimit nr.8137/2 prot,
datë 17.04.2015, tatimpaguesi nuk ka paraqitur asnjë dokumentacion që të provojë
pretendimet e tij në lidhje me datën e marrjes dijeni të aktit administrativ, objekt ankimi. Pra
me dokumentacionin bashkëngjitur nuk keni provuar të kundërtën e këtij vlerësimi tatimor,ju
si tatimpagues nuk keni respektuar kërkesat ligjore për depozitimin e kërkesës për apelim...”.
7. Kundër vendimit nr.8137/4 prot, datë 24.04.2015 të Drejtorisë së Apelimit Tatimor
Tiranë paditësi është ankuar në gjykatë me padinë objekt gjykimi.
988
8. Përfaqësuesi i palës së paditur ka kërkuar nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit
gjyqësor për shkak se nga ana e palës paditëse nuk është respektuar afati i ankimit brenda të
cilit duhet të ankimonte njoftim vlerësimin tatimor tek organi më i lartë administrativ. Pala e
paditur ka paraqitur si provë librin e dorëzimit të postës dhe me numër 344/5 është
protokolluar akti administrativ/njoftim vleresimi tatimor i cili i është dërguar me anë të
shërbimit postar tatimpaguesit.
9. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin nr.82-2015-
1047(1286) datë 26.11.2015, ka vendosur: “Nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit
gjyqësor”.
9.1 Arsyetimi i gjykatës: “Referuar nenit 106 e 107 të ligjit nr.9920, datë
19.05.2008" Per procedurat tatimore në RSH" dhe nenit 16 të ligjit 49/2012 është përcaktuar
në mënyrë të shprehur rasti se kur gjykata administrative mund të marrë në shqyrtim një
çështje administrative, për të cilën ligji parashikon ankimin administrativ. Në ligjin
nr.9920/2008 është parashikuar në mënyrë të shprehur rruga e ankimit administrativ për
aktet administrative/njoftim vlerësimi për detyrimet të nxjerra nga drejtoritë rajonale
tatimore. E drejta për ankim efektiv është thelbësore për mbrojtjen e të drejtave kushtetuese
dhe ligjore të personave private, e sanksionuar edhe në Konventën Evropiane për të Drejtat e
Njeriut dhe për këtë qëllim edhe në Kodin e Procedurave Administrative ka gjetur rregullim
parimi i kontrollit të brendshëm dhe atij gjyqësor i veprimtarisë administrative, neni 18.
Qëllimi i ligjvënësit është që ezaurimin e rrugës administrative e bën kusht për ankimin në
rrugë gjyqësore, dhe i tillë parashikim është bërë pasi korrigjimi i gabimeve të mundshme
nga ana e administratës bëhet më shpejt, me kosto më të ulët dhe administrata është në
gjendje të zgjidhë më shpejt problemin, duke e njohur më mirë atë dhe pas konsumimit të
kësaj rruge, pala mund t’i drejtohet gjykatës. Në kushtet kur paditësi nuk ka ezauruar rrugën
e ankimit administrativ, duke mos plotësuar kushtet formale të ankimit kjo përbën kusht
pengues për t'iu drejtuar gjykatës duke qënë se nuk vërtetohet në rastin konkret asnjë prej
rasteve përjashtuese të përcaktuara në ligjin nr.49/12, neni 16, gjykata kryesisht konstaton se
nuk ka juridiksion për gjykimin e kësaj çështjeje.
Gjatë gjykimit pala paditëse ka saktësuar objektin e padisë së saj dhe ka përcaktuar
si shkak për të cilin kërkon shfuqizimin e njoftimit të vlerësimit për detyrimet me nr.344/15
prot. datë 10.01.2013 pikërisht pavlefshmërinë relative të aktit administrativ. Akti
administrativ njoftim vlerësimi për detyrimet me nr.344/15 është nxjerre në datë 10.01.2013,
dhe është dërguar me postë në datë 11.01.2013 në adresën e tatimpaguesit të shënuar në
aktin në fjale. Ndërkohë që ankimi është depozituar në DAT Tiranë në datë 25.03.2015, pra
jashtë afatit ligjor të përcaktuar. DAT Tiranë i ka kërkuar tatimpaguesit të plotësojë
dokumentacionin në lidhje me momentin e marrjes dijeni lidhur me këtë akt administrativ
dhe nuk është paraqitur asnjë akt provues.
Në nenin 23 të ligjit nr.9920/2008 parashikohen mënyrat e komunikimit me
tatimpaguesin, ku sipas këtij parashikimi ligjor rezulton se 7 ditë nga data 11.1.2013, pra në
datë 18.1.2013 paditësi ka marrë dijeni për njoftim vlerësimin për detyrimin dhe nga data
18.01.2013 atij i ka lindur e drejta për të kundërshtuar aktin e njoftim vlerësimit në organin
më të lartë epror. Nga ana e palës paditëse nuk u paraqitën provat të cilat vërtetojnë se kanë
marrë dijeni me vonë nga data në fjalë, duke qënë ankimi i paraqitur jashtë afatit ligjor.
Në bazë të nenit 9, pika 1 të ligjit nr.49/12 gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit,
qoftë edhe kryesisht, kur konstaton se çështja nuk bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, merr
vendim për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit dhe dërgimin e akteve organit kompetent,
dhe referuar në sa më sipër gjykata vlerëson se ka pengesë për të marrë çështjen në
shqyrtim.
Në marrjen e vendimit të mësipërm gjykata mban parasysh vendimin unifikues nr.3,
datë 12.02.2008 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë "Nëse gjykatës i rezulton se
989
ankimi administrativ është paraqitur jashtë afatit dhe/ose mungojnë dokumente shoqëruese
sipas nenit 55 të ligjit dhe ky është shkaku i mosshqyrtimit në themel të ankimit nga organi
administrativ, gjykata vendos konform neneve 36 e 59 të K.Pr.Civile nxjerrjen e çështjes
jashtë juridiksionit gjyqësor.... ". Duke qënë se nga ana e tatimpaguesit nuk provohet
momenti i marrjes dijeni në lidhje me njoftim vlerësimin e detyrimit objekt kundërshtimi dhe
nuk i është paraqitur dokumentacioni shoqërues organit tatimor, gjykata vlerëson se jemi në
kushtet kur çështja duhet të nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor”.
10. Kundër vendimit nr.82-2015-1047(1286) datë 26.11.2015 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Durrës, paditësi ka ushtruar ankim të veçantë në Gjykatën
e Lartë dhe ka kërkuar prishjen e vendimit nr.82-2015-1047(1286) datë 26.11.2015 të
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës, si dhe dërgimin e çëshjes për vazhdimin
e gjykimit pranë kësaj gjykate, duke parashtruar shkaqet e pasqyruar në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” në të cilat është
parashikuar:
11.1. Neni 9 i ligjit 49/2012: 1. Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë
edhe kryesisht, kur konstaton se çështja nuk bën pjesë
në juridiksionin gjyqësor, merr vendim për nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit dhe dërgimin e akteve
organit kompetent.
2. Kundër vendimit të gjykatës mund të bëhet ankim i
veçantë në Kolegjin Administrativ të Gjykatës së
Lartë. Kolegji vendos në dhomë këshillimi brenda 10
ditëve nga data e marrjes së akteve, nëse çështja
përfshihet ose jo në juridiksionin gjyqësor. Gjykimi i
filluar pezullohet derisa të jepet vendimi për zgjidhjen
e mosmarrëveshjes për juridiksionin. Gjykata mund të
marrë vetëm masa për sigurimin e padisë dhe të kryejë
veprime procedurale që nuk presin.
3. Kur Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
gjyqësor, prish vendimin dhe e dërgon çështjen për
vazhdimin e gjykimit me të njëjtin trup gjykues në
gjykatën që kishte vendosur nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksionit.
11.2 Neni 16 i ligjit nr.49/2012 Padia ndaj veprimit administrativ mund të ngrihet
vetëm pas shterimit të ankimit administrativ;
11.3 Neni1/2: Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e
Kodit të Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve
dhe për aq sa ky ligj nuk parashikon ndryshe.
12. Dispozitat e Kodit të Procedurës Administrative në të cilat është parashikuar:
12. 1 Neni 137 i K.Pr.A 1. Çdo palë e interesuar ka të drejtë të ankohet kundër
një akti administrativ ose kundër një refuzimi për
nxjerrjen e aktit administrativ.
990
2. Organi administrativ, të cilit i drejtohet ankimi,
shqyrton ligjshmërinë dhe rregullsinë e aktit të
kontestuar.
3. Në parim, palët e interesuara mund t’i drejtohen
gjykatës ne gjyq vetëm pasi të kenë ezauruar rekursin
administrativ
13. Dispozitat e ligjit nr.9920 datë. 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në
Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar.
13.1. Neni 106 1. Tatimpaguesi mund të ankimojë kundër çdo njoftim
vlerësimi, çdo vendimi që ndikon në detyrimin e tij
tatimor, çdo kërkese për rimbursim ose lehtësim
tatimor, ose çdo akti ekzekutiv të posaçëm tatimor, në
lidhje me tatimpaguesin.
2. Ankimi bëhet me shkrim dhe në formën e parashikuar
në zbatim të këtij ligji, me udhëzim të Ministrit të
Financave.
3. Tatimpaguesi e dorëzon ankimin në drejtorinë e
apelimit tatimor brenda 30 ditëve kalendarike nga data
kur vlerësimi ose vendimi i administratës tatimore është
marrë ose vlerësohet të jetë marrë nga tatimpaguesi.
4. Drejtoria e apelimit i dërgon një kopje të ankimit
administratës tatimore, që ka nxjerrë vlerësimin tatimor
ose vendimin, objekt të ankimit tatimor.
14. Udhëzim nr.24, Datë 2.9.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e
Shqipërisë”, i ndryshuar;
15. Vendim Unifikues nr.3/2008 i Kolegje të Bashkuara të Gjykatës së Lartë;
16. Vendimi nr.82-2015-1047(1286) datë 26.11.2015 i Gjykatës Administrative të

Shkallës së Parë Durrës është marrë në zbatim të gabuar të ligjit dhe për këtë shkak duhet të
prishet.
padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës, shkaqeve të ankimit,
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konkludon se mosmarrëveshja objekt shqyrtimi i
përket juridiksionit gjyqësor.
18. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se, vendimi nr.82-2015-
1047(1286) datë 26.11.2015 i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës, është
marrë në interpretim dhe zbatim të gabuar të dispozitave të ligjit procedurial, e për rrjedhojë,
ai duhet prishet.
19. Kolegji Administrativ çmon se juridiksioni konsiderohet si një nga çështjet me të
rëndësishme procedurale, mosrespektimi dhe moszgjidhja e drejtë i të cilit passjell prishjen e
vendimit. Për këtë arsye në nenin 9 të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” parashikohet
shprehimisht se: “Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe kryesisht, kur
konstaton se çështja nuk bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, merr vendim për nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit dhe dërgimin e akteve organit kompetent. Kundër vendimit të
gjykatës mund të bëhet ankim i veçantë në Kolegjin Administrativ të Gjykatës së Lartë”.
20. Në analizë të dispozitës së sipërcituar del qartë se gjykata në çdo shkallë gjykimi
ka të drejtë të marrë në shqyrtim dhe të vendosë në lidhje me juridiksionin e saj në gjykimin e
991
një çështjeje. Kjo e drejtë e gjykatës për të vepruar edhe kryesisht është e lidhur
drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit për një proces të rregullt ligjor të
sanksionuar në Kushtetutën e Republikës së Shqipërisë dhe në nenin 6 të KEDNJ.
21. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se, pala paditëse i është
drejtuar Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës me kërkimin për shfuqizimin e
aktit administrativ, gjobë e vënë nga DRT Durrës nëpërnjet Njoftim Vlerësimi për Detyrimet
me nr.3441/5 prot. datë 10.01.2013. Gjithashtu ka kërkuar dhe shfuqizimin e vendimit të
Drejtorisë së Apelimit Tatimor Tiranë nr.8137/4 prot, datë 24.04.2015, vendim i cili ka
refuzuar ankimin kundër aktit të mësipërm administrativ.
22. Në analizë të objektit dhe shkakut ligjor të padisë, rezulton se, pala paditëse,
kërkon të kundërshtojë gjyqësisht, aktet administrative të nxjerra nga administrata tatimore.
23. Kundërshtimi i këtyre akteve administrative, bëhet sipas kushteve dhe afateve të
parashikuara në Ligjin nr.9920 datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në RSH”.
24. Sipas nenit 106, pika 3, të ligjit nr.9920 datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore
në R.SH”, përcakton se: “Tatimpaguesi e dorëzon ankimin në drejtorinë e apelimit tatimor
brenda 30 ditëve kalendarike nga data kur vlerësimi ose vendimi i administratës tatimore
është marrë ose vlerësohet të jetë marrë nga tatimpaguesi”.
25. Rezulton që pala paditëse të jetë vënë në dijeni të “njoftim vlerësimit” të nxjerr
nga Drejtoria Rajonale Tatimore Durrës nw datwn 25.03.2015. Paditësi pas marrjes djeni se
rezultonte debitor pranë palës së paditur, i është drejtuar Drejtorisë së Apelimit Tatimor me
kërkesë për anullimin e aktit administrativ Njoftim Vlerësimi për Detyrimet me nr.3441/5
prot. datë 10.01.2013. Me shkresën nr.8137/1 prot, datë 01.04.2015 i është kërkuar palës
paditëse të plotësojw dokumentacionin për të provuar marrjen djeni se kur i është dërguar ky
akt administrativ. Pas kërkesës së vet palës i është vënë në dispozicon ky vendim në datë
16.04.2015 dhe pikërshit në këtë moment paditësi ka marrë djeni të konfirmuar zyrtarisht për
Njoftim Vlerësimi për Detyrimet me nr.3441/5 prot. datë 10.01.2013.
26. Në çështjen objekt shqyrtimi gjyqësor, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë,
në referim të akteve të administruara në dosjen gjyqësore, vlerëson të gabuar konkluzionin e
arritur nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës, se, pala paditëse ka ushtruar,
jashtë afatit ligjor, ankimin administrativ ndaj aktit të organit tatimor (“Njoftim Vlerësimet” e
datës 10.10.2013 nxjerrë nga Drejtoria Rajonale Tatimore Durrës, me të cilën paditësi është
gjobitur në shumën totale prej 120,000 lekë), akt që kundërshton në këtë proҫes gjyqësor. Kjo
pasi nuk provohet që paditësi të ketë marrë djeni në një moment tjetër për njoftim vlerësimin
e detyrimit objekt kundërshtimi. Nuk ka rezultuar që paditësi të ketë nënshkruar për marrjen
djeni për aktin apo të konfirmohet se i është komunikuar akti në ndonjë mënyrë tjetër mw
parw.
27. Në referim të sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të
pabazuar në ligj dhe në kundërshtim me aktet e administruara në dosjen gjyqësore,
pretendimin e palës së paditur, se, ankimi i palës paditëse, është paraqitur jashtë afatit.
28. Në referim të nenit 140 të K.Pr.Administrative, afati i njoftimit dhe i marrjes
dijeni të aktit administrativ, nuk lidhet me momentin e nxjerrjes së aktit nga organi
administrativ, por me ditën, kur subjekti ankues ka marrë njoftimin për aktin, ose për
mosnxjerrjen e aktit. Nga ky moment, llogaritet afati për paraqitjen e ankimit administrativ.
29. Ky Kolegj, çmon të theksojë se, e drejta për t’u ankuar ndaj aktit, veprimit apo
mosveprimit të një organi administrativ, përbën një nga elementet e procesit të rregullt ligjor,
e sanksionuar dhe garantuar nga Kushtetuta e vendit tonë, si dhe nga Konventa Europiane për
të Drejtat e Njeriut. Si e tillë, kjo e drejtë, ka karakter pozitiv, që nënkupton, detyrimin e
administratës shtetërore, për të krijuar të gjitha mundësitë dhe kushtet për ushtrimin e plotë të
saj, nga ana e subjekteve të interesuara.
992
30. Në rastin konkret në kushtet kur pala ankimon detyrimin për dënimin me gjobë
nuk ka qënë as e detyruar të parapaguaj detyrimin. Për rrjedhim pala ka përmbushur kriteret
ligjore për marrjen në shqyrtim të ankimit dhe çështja nuk duhet të nxirrej jashtë juridiksionit
gjyqësor.
31. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ, arrin në përfundimin se vendimi nr.82-
2015-1047(1286) datë 26.11.2015 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës,
duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.82-2015-1047(1286) datë 26.11.2015 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Durrës dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për
Tiranë, më 21.01.2016
993
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: QEMAL TOTA

TË PADITUR: BASHKIA TIRANË
SHOQËRIA “EGNATIA KONSTRUKSION”
SH.P.K
OBJEKTI:
Detyrimi i të paditurit Bashkia Tiranë të lirojë,
të kthejë në gjendjen e mëparshme dhe t’u dorëzojë
të gjithë bashkëpronarëve të pasurisë nr.414/78, zona kadastrale 1605,
adresa Farkë e Vogël Tiranë, sipërfaqen prej 1015 m2
e zënë në mënyrë të kundraligjshme me rrugë
dhe nëse është e pamundur lirimi, dorëzimi e kthimi në gjendjen e mëparshme
të pjesës së pronës së zënë me rrugë, të detyrohet i padituri Bashkia Tiranë
të shpërblejë bashkëpronarët e pronës me sipërfaqe prej 1015 m2,
me vlerën e plotë, sipas çmimeve të tregut.
Baza Ligjore: Nenet 41, 42, 44 Kushtetuta e RSh,
Neni 149 e vijues, 199-2008, 296 e vijues, 608 e vijues të Kodit Civil,
Ligji nr.8754, datë 14.06.2004 “Për mbrojtjen e tokës bujqësore”,
nenet 6, 10, 12, 14, 16, 28, 32, 45, 153, e vijues, 224/a-230, 246-265 të K.Pr.Civile.

vendosur:
Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
për shqyrtimin e çështjes civile nr.6012 akti, datë regjistrimi 25.02.2015, me
palë paditëse Qemal Tota.
Dërgimin për shqyrtim të kërkesë-padisë dhe akteve shoqëruese, Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë si gjykatë kompetente për gjykimin
e kësaj çështje.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.6523 (6683)

regj. them., datë 23.10.2015, ka vendosur:
Ngritjen e mosmarrëveshjes lëndore lidhur me gjykimin e çështjes me nr.regj.
Them. 6523 (6683), datë 23.10.2015.
994
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, paditësi është një ndër
bashkëpronarët në 1/6 pjesë të një pasurie të paluajtshme, tokë arë me sipërfaqe totale prej
18650 m2, të ndodhur në Farkë e Vogël Tiranë, ZK 1605, me nr.414/78 pasurie.
2. Këtë pronësi pala paditëse pretendon se e provon nëpërmjet vërtetimit të pronësisë
me nr.955281, datë 17.01.2015 së bashku me kartelën e pronësisë së lëshuar nga ZVRPP
Tiranë.
3. Me vendimin nr.11, datë 13.11.2007 të Këshillit të Rregullimit të Territorit Tiranë
është miratuar rikonstruksioni i degëzimit të Rrugës “Budi”, në përputhje me projekt-
zbatimin e projektit.
4. Pala paditëse ka pretenduar se, midis Bashkisë Tiranë dhe Shoqërisë “Egnatia
Konstruksion”, është lidhur kontrata e sipërmarrjes me nr.5917 prot., datë 03.07.2009, me
objekt rikonstruksionin e degëzimit të rrugës “Budi”. (pranë depos së ujit).
5. Pala paditëse ka pretenduar se, ana e paditur në kundërshtim me sa është miratuar
nga Këshilli i Rregullimit të Territorit Tiranë në vendimin nr.11, datë 13.11.2007, ka
zhvilluar punime ndërtimore edhe në tokën bujqësore në një sipërfaqe prej 1015 m2,
sipërfaqe e cila është në bashkëpronësi të paditësit dhe të disa subjekteve të tjerë.
6. Në kushtet kur pala paditëse ka pretenduar se, ana e paditur e ka cenuar në të
drejtën e tij të pronësisë për një sipërfaqe prej 1015 m2, në datën 02.03.2015, i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me padinë me objekt të sipërcituar.
vendosur:
-Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për
shqyrtimin e çështjes civile nr.6012 akti, datë regjistrimi 25.02.2015, me palë paditëse
Qemal Tota.
-Dërgimin për shqyrtim të kërkesë-padisë dhe akteve shoqëruese, Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë si gjykatë kompetente për gjykimin e kësaj
çështje.
7/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Në rastin konkret nga cilësimi i saktë i fakteve
dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen objekt gjykimi rezulton se pretendimet e palës
paditëse, drejtohen ndaj veprimeve të paligjshme të kryera nga ana e palëve të paditura në
këtë gjykim lidhur me punimet e kryera për projektin e miratuar nga K.RR.T. e Bashkisë
Tiranë nr.11, datë 13.11.2007, për rikonstruksionin e rrugës “Budi”, ku të paditurit
pretendohet se kanë zhvilluar punime mbi pronën e palës paditëse pa leje. (referoju për këtë
qëllim përmbajtjes së kërkesë – padisë së paraqitur për shqyrtim nga ana e paditësve).
Pikërisht kërkimi i sipërcituar si dhe shkaku ligjor i kërkesë – padisë së paraqitur për
shqyrtim të shpien në përfundimin se mosmarrëveshja objekt gjykimi duhet të konsiderohet si
mosmarrëveshje e natyrës administrative dhe jo të natyrës civile, për arsye se nga ana e
palës paditëse pretendohet se dëmi ka ardhur si rezultat i veprimeve dhe mosveprimeve të
paligjshme të kryera nga ana e organeve publike, sikurse rezulton të jenë pala e paditur në
këtë gjykim Bashkia Tiranë....”.
8. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.6523
(6683) regj. them., datë 23.10.2015, ka vendosur:
-Ngritjen e mosmarrëveshjes lëndore lidhur me gjykimin e çështjes me nr.regj.
Them. 6523 (6683), datë 23.10.2015.
8/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Kjo gjykatë pasi shqyrtoi aktet e paraqitura,
vlerëson se çështja objekt gjykimi nuk bën pjesë në kompetencën lëndore të gjykatave
995
administrative, por në kompetencën lëndore të gjykatave të rretheve gjyqësore. Duke iu
referuar kërkimeve objekt shqyrtimi, gjykata vlerëson se pretendimet kanë në thelb të tyre,
njohjen dhe rivendosjen në vend të së drejtës së pronësisë paditësit.... Në rastin konkret
paditësi i është drejtuar gjykatës me kërkesë për kthimin e sendit konform nenit 296 të
K.Civil. Kjo gjykatë vlerëson se gjykimi për kthimin e sendit, padia e rivendikimit, edhe në
rastet kur ajo i kundërdrejtohet një organi publik është një gjykim civil, i cili ka në themel të
tij, njohjen dhe mbrojtjen e të drejtës së pronësisë, i cili është një konflikt me natyrë civile.
Gjykata vlerëson se në nenin 7 të Ligjit nr.49/2012, nuk përfshihen konfliktet për kthimin e
sendit kur ato i drejtohen organeve publike. Nga ana tjetër, gjykata mban parasysh edhe
pretendimin e palës paditëse, e cila pretendon se Shoqëria “Egnatia” sh.p.k ka dalë përtej
projektit të Bashkisë, duke ndërtuar rrugën në një pozicion tjetër nga ku ka qenë projekti i
Bashkisë dhe rruga e vjetër, ç’ka e bën konfliktin të jetë i një natyre të mirëfilltë civile....”.
9. Se vendimi nr.6971, datë 23.09.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me

anën e të cilit, kjo gjykatë ka vendosur shpalljen e moskompetencës së saj për shqyrtimin e
çështjes objekt shqyrtimi dhe dërgimin e saj për gjykim, Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Tiranë, është një vendim i marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe atij
material, ndaj për këtë shkak, ai duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet në po këtë
gjykatë, për vazhdimin e gjykimit.
së drejtës proceduriale, kompetenca lëndore është një kusht i domosdoshëm procedural, që
në K.Pr.Civile.
janë cenuar.
shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të kërkimeve të
paditësit, pretendimeve dhe kërkimeve të parashtruara prej tij në aktet proceduriale, qëndrimit
të ngritur nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë dhe në interpretim të
dispozitave të Ligjit nr.49/2012, të zbatueshme, çmon se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë,
nuk e ka kuptuar drejtë natyrën e vërtetë të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të këtij
gjykimi.
996
14. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, pala paditëse në këtë
gjykim, kërkon detyrimin e të paditurit Bashkia Tiranë të lirojë, të kthejë në gjendjen e
mëparshme dhe t’u dorëzojë të gjithë bashkëpronarëve të pasurisë nr.414/78, zona kadastrale
1605, adresa Farkë e Vogël Tiranë, sipërfaqen prej 1015 m2 e zënë në mënyrë të
kundraligjshme me rrugë dhe nëse është i pamundur lirimi, dorëzimi e kthimi në gjendjen e
mëparshme të pjesës së pronës së zënë me rrugë, të detyrohet i padituri Bashkia Tiranë të
shpërblejë bashkëpronarët e pronës me sipërfaqe prej 1015 m2, me vlerën e plotë, sipas
çmimeve të tregut.
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton se, pavarësisht se njëra nga
palët e paditura në këtë gjykim, është organ shtetëror (Bashkia e Tiranës), pasi tjetra është një
subjekt privat, kërkimi i paditësve nuk ka lidhje me veprimtarinë administrative të këtij
organi direkt apo me veprimtarinë e tij publike. Në këto kushte, mosmarrëveshja objekt
shqyrtimi, nuk lidhet as me veprimtari administrative në kuptim të nenit 2 të
K.Pr.Administrative, dhe as me veprimtarinë e një organi publik, në kuptim të nenit 3 të po
këtij Kodi, si edhe nenit 2, pika 6 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykata administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.
16. Çështja objekt shqyrtimi, ka në thelb të saj shqyrtimin e një mosmarrëveshjeje të
natyrës civile. Referuar objektit dhe shkakut ligjor të padisë, kërkimi i paditësve lidhet me
lirimin dhe dorëzimin e sendit të paluajtshme pronarit legjitim, mosmarrëveshje e cila
rregullohet sipas parashikimeve të nenit 296 e vijues të Kodit Civil, si dhe sipas
parashikimeve të K.Pr.Civile. Mosmarrëveshja objekt shqyrtimi, nuk është pasojë apo
rrjedhojë e kundërshtimit të një akti administrativ të lëshuar nga organet shtetërore, i cili, ky i
fundit të jetë produkt i vullnetit të organit publik shtetëror. Në rastin konkret, pala paditëse
pretendon që, palët e paditura t’i lirojnë dhe dorëzojnë sendin e paluajtshëm, i cili është në
pronësi të tij, duke pretenduar pushimin e cënimit të së drejtës së tij të pronësisë. Pra, jemi
përpara të drejtës subjektive të subjekteve pronarë, për të mbrojtur të drejtën e tyre të
pronësisë duke kërkuar lirimin dhe dorëzimin e sendit të paluajtshëm sipas parashikimeve të
nenit 296 e vijues të Kodit Civil, si një e drejtë që buron nga marrëdhënia e pronësisë. Për
rrjedhojë, mosmarrëveshja objekt shqyrtimi është mosmarrëveshje civile, gjykimi i së cilës, i
nënshtrohet rregullimeve të parashikuara në Kodin Civil dhe në Kodin e Procedurës Civile.
17. Për këtë arsye, në kushtet kur çështja objekt shqyrtimi, nuk i përket asnjë prej
parashikimeve ligjore të përcaktuara në nenin 7 të Ligjit nr.49/2013 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
por gjen mbështetje tek neni 8 gërma “b” të po këtij ligji, në të cilën pasqyrohet se: “Gjykata
Administrative nuk shqyrton mosmarrëveshjet:... b) shqyrtimi i të cilave, sipas legjislacionit
në fuq, është në kompetencën e një gjykate tjetër”, kjo çështje nuk është e natyrës
administrative dhe si e tillë, nuk është në kompetencën lëndore të Gjykatave Administrative.
Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për
së gjykimit....”. Çështja objekt shqyrtimi, është e natyrës civile, pasi ka si objekt të saj,
mosmarrëveshje që ka lidhje me të drejtat reale të sendit (e drejta e pronarit për të kërkuar
pushimin e cënimit të pronësisë ndaj subjekteve cënues si dhe lirimin dhe dorëzimin e sendit
të tij), e cila rregullohet nga Kodi Civil dhe mosmarrëveshja shqyrtohet nga gjykata e
zakonshme civile.
997
vendimin nr.6971, datë 23.09.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke e dërguar
këtë çështje pranë kësaj të fundit, për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

V E N D O S I:
dhe dërgimin e çështjes në këtë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 28.01.2016
998
Nr. 00-2016-1102 Vendimi
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 15.01.2016 mori në shqyrtim në Dhomën e Këshillimit, çështjen administrative që

iu përket palëve ndërgjyqëse:
PADITËS: MADALENA LJARJA (MJEDA)

I PADITUR: AKKP TIRANË
PERSON I TRETË: ZVRPP LEZHË
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të zbatojë vendimin
nr.112, datë 16.01.1996, duke bërë kompensimin fizik në zonë turistike
të sipërfaqes prej 992 m2, e ndodhur në qytetin Shëngjin
(me kufijtë përkatës), në emër të ndjerit Enjell Ljarja.
Shpërblimin e dëmit për mos shfrytëzimin e pronës për 20 vite,
në vlerën minimale vjetore prej 700 mijë lekë të reja,
gjithsej 13.3 milion lekë të reja,
fitimin e munguar në vlerën 6 milion e 300 mijë lekë të reja,
në total 20 milion lekë të reja.
Kërkojmë të administrohet si provë dosja me nr.34, Janar 2015 në Gjykatën Lezhë,
mes palëve paditëses Madalena Ljarja (Mjeda) dhe AQKK Pronave Lezhë
me objekt anullimin pjesërisht të VKK Pronave Lezhë me nr.112, datë 16.01.1996.
Detyrimin e palës së tretë për regjistrimin e pronës së kompensuar
sipas vendimit të mësipërm.
Baza Ligjore: Ligji nr.7698, datë 14.4.1993,
nenet 32/a dhe 213 të Kodit Procedurës Civile,
nenet 133/b, 608, 609 dhe 640 të Kodit Civil,
nenet 18 dhe 41 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë
dhe neni 24 i ligjit nr.32/2012.
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.678, datë 16.11.2015 ka

vendosur:
Moskompetencën lëndore dhe tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë
dhe dërgimin e çështjes për shqyrtim Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë.
999
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.s’ka, datë
Të dërgojë padinë së bashku me aktet shkresore dhe këtë vendim Kolegjit
Administrativ të Gjykatës së Lartë për të vendosur mbi mosmarrëveshjen e
kompetencave midis Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë dhe Gjykatës
Të njoftojë gjykatën në mosmarrëveshje, Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Lezhë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë ndër të tjera arsyeton:

 Sipas padisë të depozituar në këtë gjykatë dhe akteve shkresore bashkëlidhur, rezulton
se, palë e paditur është thirrur AKKP dhe objekt i kërkimit të padisë lidhet me të
drejtën e palës paditëse për kompensimin fizik të pronës së paluajtshme dhe të drejtën
e kërkimit të shpërblimit për përdorimin e saj. Kompetenca lëndore e gjykatës
rregullohet sipas dispozitave ligjore në fuqi në momentin e depozitimit të padisë, në
datë 16/07/2015.
 Gjykata administrative, duke mbajtur në konsideratë vendimin unifikues të Kolegjeve
të Bashkuara, me nr.03, datë 10.12.2013 (i ndryshuar) vendos në zbatim të praktikës
së unifikuar, që të dërgojë pranë Kolegjit Administrativ këtë padi për të zgjidhur
mosmarrëveshjen e kompetencave lëndore, ose tokësore, nëse çështja është suazën e
kompetencave lëndore të gjykatave administrative, pasi prona e paluajtshme ndodhet
në Lezhë, territor që ushtron funksionin Gjykata Administrative e Shkallës së Parë
Shkodër.
 Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në praktikën e unifikuar si më lart në
vendim janë shprehur mëse qartë se: Kur në objektin e gjykimit kundërshtohet
vendimi i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave apo Agjencisë Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave, kjo çështje do të konsiderohet si mosmarrëveshje civile
dhe do të shqyrtohet nga gjykata që ka kompetencë gjykimin e mosmarrëveshjeve
civile.
 Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë vlerësojnë se në gjykimet me objekt
kundërshtim të vendimit të K.K.K.Pronave apo A.K.K Pronave kemi të bëjmë me të
drejta subjektive, edhe pse enti shtetëror publik K.K.K.P. (sot A.K.K Pronave) shpreh
vullnetin e tij nëpërmjet vendimeve të marra pas kërkesës së bërë nga subjektet e
përkatëse. Vendimet e tyre nuk trajtohen dhe nuk goditen në gjykatë si akte të
mirëfillta administrative. Subjekti kërkues në një gjykim të zakonshëm kundërshton
vendimin e K.K.K.Pronave apo A.K.K Pronave dhe kërkon të drejtën e pronës, duke
paraqitur prova në mbështetje të së drejtë së tij të pronësisë.
 Gjykata administrative çmon se në nenin 13 të ligjit organik është e përcaktuar e
drejta funksionale e gjykatës, që çështjen e moskompetencës lëndore dhe funksionale,
ta vlerësojë edhe kryesisht në çdo gjendje e shkallë të shqyrtimit, ndaj kjo gjykatë
vlerëson se, padia duhet të gjykohet prej gjykatës kompetente për nga pikëpamja
lëndore, që është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë...
 Por, meqenëse me vendimin të ndërmjetëm të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, Lezhë
është konstatuar mungesa e kompetencës lëndore në gjykimin e padisë dhe është
dërguar sëbashku me aktet në këtë gjykatë, konstatohet se ndodhemi përballë situatës
ligjore të mosmarrëveshjes së kompetencave, sipas nenit 13/6 të ligjit organik, kjo
çështje duhet të ngrihet për shqyrtim para Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë.
 Përsa më lart, gjykata vendos t'ia dërgojë padinë dhe aktet shkresore Kolegjit
Administrativ të Gjykatës së Lartë për të vendosur mbi mosmarrëveshjen e
kompetencave midis Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë dhe Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Lezhë.
1000
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi çështjen në tërësi në dhomën e
këshillimit, në përfundim;
VËREN
nr.31003-00033-00-2016 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditëse Madalena
Ljarja (Mjeda), i paditur AKKP Tiranë dhe person i tretë ZVRPP Lezhë, me objekt:
Detyrimin e palës së paditur të zbatojë vendimin nr.112, datë duke bërë kompensimin fizik në
zonë turistike të sipërfaqes prej 992 m 2, e ndodhur në qytetin Shëngjin (me kufijtë përkatës),
në emër të ndjerit Enjell Ljarja. Shpërblimin e dëmit për mos shfrytëzimin e pronës për 20
vite, në vleftën minimale vjetore prej 700 mijë lekë të reja, gjithsej 13.3 milion lekë të reja,
fitimin e munguar në vlerën 6 milion e 300 mijë lekë të reja, në total 20 milion lekë të reja.
Kërkojmë të administrohet si provë dosja me nr.34, Janar 2015 në Gjykatën Lezhë, mes
palëve paditëses Madalena Ljarja (Mjeda) dhe AQKK Pronave Lezhë me objekt anullimin
pjesërisht të VKK Pronave Lezhë me nr.112, datë 16.01.1996. Detyrimin e palës së tretë për
regjistrimin e pronës së kompensuar sipas vendimit të mësipërm.
2. Vendimi nr.678, datë 16.11.2015 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë, është
rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
3. Nga aktet e administruara në dosje rezulton se me vendimin nr.112, datë

16.01.1996 ish Komisionit të Kthimit e Kompensimit të Pronave Lezhë, të ndjerit Engjëll
Ljarja (trashëgimtarëve ligjor të tij) iu është njohur e drejta e pronësisë mbi një sipërfaqe
trualli prej 992 m2 e ndodhur në qytetin Shëngjin, me kufizimet përkatëse të përcaktuara në
atë vendim dhe në zbatim të nenit 16 të ligjit nr.7698/1993 sipërfaqja prej 992 m 2 t’i
kompensohet të ndjerit Enjell Ljarja në një zonë turistike sipas koeficienteve që do të nxjerrë
Këshilli i Ministrave.
4. Duke u bazuar në dokumentacionin e mësipërm paditësja Madalena Ljarja (Mjeda)
kërkon të detyrohet pala e paditur të bëjë kompensimin fizik të sipërfaqes 992 m 2 tokë dhe ta
shpërblejë atë për dëmin e shkaktuar nga mosshfrytëzimi për rreth 20 vitesh, ndërsa pala e
tretë të kryejë regjistrimin e pronës në emër të saj.
II.Vendimi dhe arsyetimi i gjykatave në mosmarrëveshje:
5. Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.678, datë 16.11.2015 ka

vendosur:
Moskompetencën lëndore dhe tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë dhe
dërgimin e çështjes për shqyrtim Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë ndër të tjera arsyeton se:
.....Gjykata vlerëson se mosmarrëveshja e paditëses Madalena Ljarja me palën e
paditur dhe atë të tretë, që ka të bëjë me pretendimin e paditëses për të detyruar palën e
paditur të zbatojnë vendimin e ish KKKP Lezhë nr.112/1996 për kryerjen e kompensimit
fizik të sipërfaqes se përcaktuar në të, bashkë me pretendimin për shpërblim dëmi, nga
pikëpamja lëndore, ka natyrën e një mosmarrëveshje administrative, në kuptim të
përcaktimeve të nenit 7/a të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”. Kjo për faktin se
1001
mosmarrëveshja është krijuar për shkak të një akti administrativ individual, që është vendimi
nr.112/1996, i ish KKKP Lezhë. Për rrjedhojë, kjo gjykatë vlerëson se nuk ka kompetencë
lëndore për gjykimin e pretendimeve të paditëses Madalena Ljarja dhe se kompetente nga
pikëpamja lëndore është Gjykata Administrative e Shkallës së parë Tiranë në juridiksionin e
të cilës ndodhet pala e paditur, të cilës i duhet dërguar çështja për gjykim......
7. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.s’ka, datë
Të dërgojë padinë sëbashku me aktet shkresore dhe këtë vendim Kolegjit
Administrativ të Gjykatës së Lartë për të vendosur mbi mosmarrëveshjen e kompetencave
midis Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, Lezhë dhe Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë.
Të njoftojë gjykatën në mosmarrëveshje, Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Lezhë.
8. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë ndër të tjera arsyeton se:
... Sipas padisë të depozituar në këtë gjykatë dhe akteve shkresore bashkëlidhur
rezulton se, palë e paditur është thirrur AKKP dhe objekt i kërkimit të padisë lidhet me të
drejtën e palës paditëse për kompensimin fizik të pronës së paluajtshme dhe të drejtën e
kërkimit të shpërblimit për përdorimin e saj. Kompetenca lëndore e gjykatës rregullohet
sipas dispozitave ligjore në fuqi në momentin e depozitimit të padisë, në datë 16.07.2015.
Gjykata administrative, duke mbajtur në konsideratë vendimin unifikues të Kolegjeve
të Bashkuara, me nr.03, datë 10/12/2013 (i ndryshuar) vendos në zbatim të praktikës së
unifikuar, që të dërgojë pranë Kolegjit Administrativ këtë padi për të zgjidhur
mosmarrëveshjen e kompetencave lëndore, ose tokësore, nëse çështja është suazën e
kompetencave lëndore të gjykatave administrative, pasi prona e paluajtshme ndodhet në
Lezhë, territor që ushtron funksionin Gjykata Administrative e Shkallës së Parë, Shkodër.
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në praktikën e unifikuar si më lart në
vendim janë shprehur mëse qartë se: Kur në objektin e gjykimit kundërshtohet vendimi i
Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave apo Agjencisë Kthimit dhe Kompensimit
të Pronave, kjo çështje do të konsiderohet si mosmarrëveshje civile dhe do të shqyrtohet nga
gjykata që ka kompetencë gjykimin e mosmarrëveshjeve civile.
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë vlerësojnë se në gjykimet me objekt
kundërshtim të vendimit të K.K.K.Pronave apo A.K.K. Pronave kemi të bëjmë me të drejta
subjektive, edhe pse enti shtetëror publik K.K.K.P. (sot A.K.K. Pronave) shpreh vullnetin e tij
nëpërmjet vendimeve të marra pas kërkesës së bërë nga subjektet e përkatëse. Vendimet e
tyre nuk trajtohen dhe nuk goditen në gjykatë si akte të mirëfillta administrative. Subjekti
kërkues në një gjykim të zakonshëm kundërshton vendimin e K.K.K. Pronave apo A.K.K.
Pronave dhe kërkon të drejtën e pronës, duke paraqitur prova në mbështetje të së drejtë së tij
të pronësisë.
Gjykata administrative çmon se në nenin 13 të ligjit organik është e përcaktuar e
drejta funksionale e gjykatës, që çështjen e moskompetencës lëndore dhe funksionale, ta
vlerësojë edhe kryesisht në çdo gjendje e shkalle të shqyrtimit, ndaj kjo gjykatë vlerëson se,
padia duhet të gjykohet prej gjykatës kompetente për nga pikëpamja lëndore, që është
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë...
Por, meqenëse me vendimin të ndërmjetëm të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë
është konstatuar mungesa e kompetencës lëndore në gjykimin e padisë dhe është dërguar
sëbashku me aktet në këtë gjykatë, konstatohet se ndodhemi përballë situatës ligjore të
mosmarrëveshjes së kompetencave, sipas nenit 13/6 të ligjit organik, kjo çështje duhet të
ngrihet për shqyrtim para Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë......
1002
9. Neni 42/2 i Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë parashikon se:
Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe të interesave të tij kushtetuese dhe
ligjore ose në rastin e akuzave të ngritura kundër tij, ka të drejtën e një gjykimi të drejtë dhe
publik brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e pavarur dhe e paanshme e caktuar me
ligj.
10. Ligji nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative

11. Vendimet unifikuese nr.04, datë 10.12.2013 dhe nr.03, datë 28.04.2014 të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.

vendimin e Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë janë të bazuara në ligj,
prandaj vendimi i dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë bëhet i cënueshëm.
13. Në nenin 7 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” është parashikuar se,
gjykatat administrative janë kompetente për mosmarrëveshjet që lindin nga aktet
administrative individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat administrative publike, të
nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik......, ndërsa neni 8/b i
ligjit nr.49/2012 parashikon se: ......gjykata administrative nuk shqyrton mosmarrëveshje,
shqyrtimi i të cilave sipas legjislacionit në fuqi është në kompetencën e një gjykate tjetër.
14. Nga interpretimi i këtyre dispozitave ligjore sipas përmbajtjes së tekstit dhe
qëllimit të ligjit, del e qartë se në kompetencë të gjykatës administrative, si rregull janë ato
mosmarrëveshje që kanë lindur nga marrëdhëniet administrative ndërmjet subjekteve të të
drejtës private dhe organeve të administratës publike, si dhe mosmarrëveshjet nga cënimi i të
drejtave apo interesave të ligjshme të subjekteve të të drejtës private si rezultat i veprimtarisë
administrative të organeve që ushtrojnë autoritet shtetëror.
15. Në nenin 17 të ligjit nr.49/2012 është përcaktuar objekti i padive administrative.
Në këtë dispozitë ligjore nuk parashikohet se çështjet që kanë lidhje me pronësinë janë objekt
i një padie me natyrë administrative. Këto lloj kërkimesh kanë një natyrë të pastër civile. Nga
ana tjetër në objektin e padisë ka edhe kërkime me natyrë administrative, siç është kërkimi
për regjistrimin e pronës në regjistrat e pasurive të paluajtshme, prandaj çështja në gjykim
përbëhet nga kërkime mikse (me natyrë civile dhe administrative).
16. Kolegji Administrativ vlerëson se, në rastin në gjykim objekt shqyrtimi është
anullimi i pjesshëm i vendimit nr.112/1996 të KKKP Lezhë, detyrimi i të paditurit për
zbatimin e vendimit të sipërcituar si dhe shpërblimi i dëmit për mosshfrytëzim të pronës për
një periudhë 20 vjeçare, prandaj kompetenca në lëndë për shqyrtimin e tre kërkimeve të para
të padisë në zbatim të vendimit unifikues nr.04/2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës
së Lartë i përket gjykatës civile.
17. Në objektin e kërkesëpadisë kërkohet që të detyrohet ZRPP Lezhë për të kryer
veprimet e regjistrimit të pronës, i cili është një kërkim me natyrë administrative, i cili është i
ndërvarur nga kërkimi i parë. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin
unifikues nr.03, datë 28.04.2014 me të cilin është ndryshuar praktika gjyqësore e unifikuar në
vendimin nr.04/2013 mbajnë qëndrimin se: kur kemi të bëjmë me kërkime të përziera (civile
dhe administrative) dhe çështja është regjistruar në gjykatë para datës 04.11.2013 gjykimi i
saj do të vazhdojë nga gjykata civile, ndërsa për çështjet e regjistruara pas kësaj datë do të
bëhet ndarja e kërkimeve me natyra të ndryshme.
1003
18. Kërkesëpadia është regjistruar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Lezhë me datë
16.07.2015, pra pas datës 04.11.2013 dhe sipas vendimit unifikues të mësipërm Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Lezhë kur ka kërkime të natyrave të ndryshme (civile dhe administrative)
duhet të bëjë ndarjen e tyre, duke mbajtur për gjykim kërkimet me natyrë civile, pasi edhe
prona objekt gjykimi ndodhet në territorin ku ajo ushtron kompetencën e saj tokësore, ndërsa
kërkimin me natyrë administrative pas ndarjes ajo duhet ti dërgojë në gjykatën administrative
kompetente.
19. Megjithëse Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me të drejtë ka
ngritur para Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë çështjen e kompetencës lëndore, në
arsyetimin e vendimit ajo nuk është e saktë kur thotë se mosmarrëveshja është ndërmjet
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe Gjykatës Administrative të Shkallës Parë Lezhë
(faqe 4 e vendimit), gjë që nuk është e saktë, prandaj kjo gjykatë duhet të bëjë më kujdes në
arsyetimin e vendimit, i cili duhet të jetë në përputhje të plotë me kërkesat e nenit 384 të
K.Pr.Civile.
arrin në përfundimin se, vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë është i pa bazuar në
ligj, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë, e cila duhet
të vazhdojë gjykimin e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në ligjin nr.49/2012 “Për
Mosmarrëveshjeve Administrative”....
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.678, datë 16.11.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë
dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 15.01.2016
1004
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në dhomë këshillimi të datës 15/01/2016, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:
PADITËS: ALTIN HOXHAJ

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E TATIMEVE FIER
TATIMEVE TIRANË
OBJEKTI:
Shfuqizimin e njoftim vlerësimit për detyrimet
nr.9111 datë 16.07.2015 të DRT Fier
dhe të vendimit 24545/1 datë 17.09.2015
të Drejtorisë së Përgjithshme Tatimore Tiranë.
Baza Ligjore: Nenet 7, 15, 17 e vijues të ligjit 49/12,
neni31, 32, 153, 154, 156 e vijues të K.Pr.Civile,
neni 6, 12, 37, 38 e vijues i ligjit 9920 datë 19.05.2008
“Për procedurat tatimore në RSH”.i përditësuar,
neni 42 i ligjit 9928. Ligji nr.8438 datë 28.12.1998
“Për tatim mbi të ardhurat”.
Udhëzimi i Ministrit të Financave nr.5, datë 30.01.2006
“Për tatimin mbi të ardhurat”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr.1666, datë

Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes administrative me nr.1799
Akti datë 20.10.2015 me palë paditëse Altin Hoxhaj.
Kundër vendimit ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Altin Hoxhaj, e cila ka
kërkuar prishjen e vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Administrative Vlorë dhe kthimin
e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit, duke parashtruar:
 Vendimi i dhënë nga gjykata e shkallës së parë bie ndesh me nenin 9/1 të ligjit
49/2012, pasi nëse gjykata e nxjerr çështjen jashtë juridiksionit është e detyruar tìa
dërgojë organit kompetent administrativ, që është Drejtoria e Apelimit Tatimor
Tiranë. Vetëm nxjerrja e çështjes jashtë juridiksionit nuk e detyron organin
administrativ që është DAT, që ta marrë në shqyrtim ankimin, pa u vendosur ky
detyrim në dispozitivin e vendimit, siç e parashikon neni 9/1 i ligjit 49/2012.
1005
 Ankimi pranë DAT e kam paraqitur brenda afatit, por detyrimin tatimor nuk e kam
paguar për shkak se kisha pa likuiduar pranë DRT Fier TVSH-në kredi të
rimbursueshme dhe ajo vetë duhej të bënte korrigjimin e TVSH-së duke më pakësuar
atë që parashikohet si detyrim për kryerjen e ankimit. Meqë pala e paditur nuk kreu
korrigjimin e TVSH-së para se çështja të kalonte në juridiksionin gjyqësor, me faturën
e datës 20.10.2015 ka kryer pagesën.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori, dhe si bisedoi çështjen në tërësi
VËREN
Paditësi Altin Hoxhaj ushtron aktivitetin si person fizik me objekt “përpunim domate
për salcë, prodhim, mbulim, përpunim, konservim të produkteve bujqësore dhe import
eksport”. Me datë 27.02.2014 Drejtoria e tatimeve Vlorë ka nxjerrë aktin administrativ
njoftim vlerësimi për detyrimet nr.2386 datë 10.03.2014 për muajin Janar të vitit kalendarik
ndërkohë që grumbullimi i prodhimeve bujqësore bëhet në muajin gusht dhe nëntor të po atij
viti.
Paditësi i është drejtuar Drejtorisë së Apelimit Tatimor Tiranë, e cila me vendimin
nr.24545/1 datë 17.09.2008 a vendosur refuzimin e ankimit, pasi nuk janë përmbushur
kërkesat dhe procedurat e përcaktuara në nenin 107 të ligjit 9920 datë 19.05.2008 “Për
procedurat tatimore në RSH”, i ndryshuar. Konkretisht, kërkesa është refuzuar për shkakun se
paditësi nuk ka parapaguar detyrimin tatimor brenda afatit të ankimit administrativ.
Paditësi me paraqitjen e padisë në gjykatë ( me datë 20.10.2015) ka paguar detyrimin
tatimor të përcaktuar në aktin e njoftim vlerësimit tatimor në shumën 7 454 000 lekë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë me vendimin nr.1666, datë
02.12.2015 ka vendosur nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes, me arsyetimin se
paditësi nuk ka ezauruar ankimin administrativ të parashikuar në ligjin e posaçëm “Për
procedurat Tatimore në RSH”.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Vlorë është i mbështetur në ligj dhe në praktikën
unifikuese të Gjykatës së Lartë dhe si i tillë duhet lënë në fuqi.
Ligji 9920 datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në RSH” në nenin 107/4 të tij
parashikon se nëse një akt administrativ i lëshuar nga administrata tatimore, nuk është
ankimuar në rrugë administrative, është i paankimueshëm në rrugë gjyqësore.
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin nr.3, datë 12.02.2008 kanë
njësuar praktikën gjyqësore, duke analizuar të drejtën për tìu drejtuar gjykatës, në kushtet
kur ligji e ka lidhur këtë të drejtë me përmbushjen e një sërë detyrimesh, siç është në
rastin konkret, ezaurimi i rrugës administrative. Nga ana e Kolegjeve të Bashkuara u theksua
se së pari, nuk mjafton paraqitja e një ankimi formal në organin administrativ në mënyrë që të
konsiderohet e ezauruar rruga administrative. Përkundrazi,ankimi duhet paraqitur brenda
afateve të përcaktuara ligjore, e po kështu i shoqëruar me dokumentet e nevojshme që e lejon
organin administrativ të verifikojë ankimin, përfshirë këtu edhe parapagimin e detyrimit
tatimor. Së dyti, nëse kushtet e mësipërme nuk përmbusheshin nga ana e ankuesit, Kolegjet e
Bashkuara e kanë konsideruar ankimin e paraqitur thjesht formal, pa pasur qëllim ezaurimin e
rrugës administrative. Së treti, sipas interpretimit njësues të Kolegjeve të Bashkuara, në
kushtet e një ankimi formal, organi administrativ nuk është i detyruar të marrë në shqyrtim
ankimin për tù shprehur lidhur me themelin e tij. Së fundi,gjykata nëse konstaton
ekzistencën e një ankimi të tillë (formal) nuk e merr në shqyrtim atë, por e nxjerr çështjen
jashtë juridiksionit, me arsyetimin e mosezaurimit të ankimit administrativ.
1006
Ndërkohë, me vendimin Unifikues nr.4/2011, Kolegjet e Bashkuara trajtuan dhe
unifikuan konceptin e detyrimit tatimor që duhej paguar në kuptim të ligjit, me qëllim që të
rruga administrative të konsiderohej e ezauruar. Në këtë vendim Kolegjet e Bashkuara janë
shprehur se: “Tatimi i papaguar dhe kamatëvonesat e krijuara janë pjesë dhe përbëjnë
detyrimin tatimor, i cili duhet të paguhet, përpara fillimit të procedurave të ankimit
administrativ. Mospagimi i tyre përpara paraqitjes se ankimit administrativ, kundër Njoftim-
Vlerësimit, passjell mos-shqyrtimin e kërkesës ankimore. Llogaritja dhe pagimi i
kamatëvonesave është detyrim vazhdues i subjektit tatimpagues, deri në çastin e përmbushjes
së plotë të detyrimit kryesor.” Vetë ligji 9920 datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në
RSH” në nenin 107/4 të tij parashikon se nëse një akt administrativ i lëshuar nga administrata
tatimore, nuk është ankimuar në rrugë administrative, është i paankimueshëm në rrugë
gjyqësore.
Nga sa më lart, mbështetur në nenin 9 të ligjit 49/2012, me të drejtë Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Vlorë e ka nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit. Pretendimi i
paraqitur në rekurs nga paditësi se gjykata kur e nxjerr çështjen jashtë juridiksionit është e
detyruar tìa dërgojë organit kompetent administrativ, që sipas paditësit në rastin konkret
është Drejtoria e Apelimit Tatimor Tiranë, nuk gjen mbështetje ligjore. Gjykata është e
detyruar që tìa dërgojë çështjen organit kompetent administrativ në rastet kur ankimi nuk
duhej drejtuar në gjykatë por në një organ administrativ. Në këto kushte, gjykata konstaton
mungesën e saj të juridiksionit dhe ia dërgon çështjen organit përkatës të administratës, i cili
është kompetent për të shqyrtuar ankimin e kërkuesit. Në rastin konkret pala paditëse i është
drejtuar organit të duhur administrativ (Drejtorisë së Apelimit Tatimor), por paditësi nuk ka
përmbushur kriteret e parashikuara në ligj, me qëllim që ankimi i tij administrativ të merrej
parasysh nga organi administrativ të cilit i është drejtuar ankimi. Në këtë drejtim, organi
administrativ kompetent për të shqyrtuar ankimin e paditësit është shprehur një herë lidhur
me të. Në këto kushte, gjykata me shpalljen e mungesës së juridiksionit nuk ka një organ
konkret administrativ të cilit tì dërgojë për shqyrtim aktet.
Po kështu, nuk qëndron as pretendimi tjetër i parashtruar nga paditësi se ai nuk e ka
parapaguar detyrimin tatimor pasi ka DRT Fier duhej tì rimbursonte paditësit një shumë të
caktuar që lidhej me TVSH-në e rimbursueshme, duke e pakësuar edhe shumën që paditësi
detyrohej të parapaguante si detyrim për kryerjen e ankimit. Kolegji thekson se, së pari,
kompensimi i shumës që paditësi duhej të paguante për efekt të parapagimit të detyrimit
tatimor, me vlerën e shumës që pala e paditur DRT Vlorë duhej tì rimbursonte paditësit, nuk
kryhet automatikisht, por kërkon një akt apo veprim tjetër administrativ nga ana e kësaj të
fundit, me anë të të cilit të vendoset kryerja e këtij kompensimi. Së dyti, kryerja ose jo e këtij
kompensimi është në diskrecionin e organit administrativ dhe pas kërkesës së të interesuarit,
ndërkohë që ai të cilit i është ngarkuar detyrimi tatimor, është i detyruar në bazë të ligjit që
para se të ushtrojë ankimin administrativ, të kryejë parapagimin e këtij detyrimi.
PËR KËTO ARSYE,

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të Nenit 7, 13 të Ligjit
49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.1666 datë 02.12.2015 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Vlorë.
Tiranë, më 15.01.2016
1007
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Sot me datë 15.01.2016 mori në shqyrtim në Dhomën e Këshillimit çështjen administrative

që iu përket palëve ndërgjyqëse të mëposhtme:
PADITËS: SHOQËRIA “Y.Y. ALBANIA

CONSTRUKSION DEVELOPMENT” LTD
TAKSAVE DHE TARIFAVE VENDORE,
PRANË BASHKISË TIRANË
BASHKIA TIRANË
OBJEKTI:
Shfuqizimin e aktit administrativ njoftim detyrimi
nr.21204, datë 20.02.2015 në lidhje me detyrime,
pagesë takse mbi ndërtesë si dhe gjoba nga vonesa në likuidim në lidhje me to,
si dhe vendimi nr.7187, datë 20.05.2015.
Baza Ligjore: Neni 118 i K.Pr.Administrative,
nenet 15, 17/1/a të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin
e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.
Gjykata e Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.4179 (80-

2015-2460), datë 22.07.2015 ka vendosur:
Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes administrative me nr.31010-
03842-80-2015 (4606) Akti, datë 12.06.2015 regjistrimi me palë paditëse
Shoqëria “Y.Y.Albania Construksion Development” Ltd, palë të paditura
Drejtoria e Përgjithshme e Taksave dhe Tarifave Vendore, pranë Bashkisë
Tiranë e Bashkia Tiranë, me objekt: Shfuqizimin e aktit administrativ njoftim
detyrimi nr.21204, datë 20.02.2015 në lidhje me detyrimet, pagesë takse mbi
ndërtesën, si dhe gjoba nga vonesa në likuidim në lidhje me to, si dhe vendimi
nr.7187, datë 20.05.2015.
Kundër vendimit të sipërcituar, ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse

Shoqëria “YY Albania Construksion Development” Ltd, e cila kërkon:
Prishjen e vendimit nr.4179 (80-2015-2460), datë 22.07.2015 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim.
1008
Pala paditëse Shoqëria “YY Albania Construksion Development” Ltd në
ankimin e veçantë parashtron këto shkaqe:
 Gjykatës i është paraqitur bashkangjitur me padinë për shqyrtim i gjithë
dokumentacioni i kërkuar në funksion të kërkimit gjendur në objekt.
 Sipas gjykatës çështja administrative e vënë përpara saj për zgjidhje, duke mos u
konsideruar si çështje që nuk bën pjesë në juridiksionin gjyqësor mundëson hapur
prekjen e interesave të paditësit me pa të drejtë. E themi këtë, pasi konstatojmë se
gjykata në këtë rast një konkluzion të tillë e ka ndërmarrë pa shqyrtuar aspak
praktikën dokumentare të paditësit. Paditësi, duke parë që penalizohet me pa të drejtë
nga një institucion shtetëror, ka ndjekur sipas ligjit dhe rrugën e ankimimit për aktin
penalizues dhe pasi ka marrë dhe përgjigjen respektive i është drejtuar brenda afatit
kohor gjykatës nëpërmjet padisë konkrete. Akti objekt gjykimi ka të bëjë pikërisht me
detyrime dhe gjoba të cilat në vlerësim të paditësit, mbështetur dhe në prova dhe ligj
nuk janë reale dhe konkrete.
 Si rrjedhojë e kësaj zgjidhjeje që gjykata preferoi të japë, kuptohet qartë se paditësit i
mohohet mbrojtja e vetme që i ka dhënë ligji e që në këtë rast është rruga për t'iu
drejtuar gjykatës. Humbja e kësaj të drejte, e cila lidhet ngushtësisht me afatin kohor
brenda të cilit duhet ti drejtohesh gjykatës çon sikundër thamë në mohimin e
realizimit të një drejte, të cilën paditësit ia ka dhënë ligji.
 Gjykata këtu kuptohet që nuk ka mbajtur në konsideratë kushtet e parashikuara nga
nenet 3, 7, 16, 17, 18 të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, pasi në të
parashikohet qartë mënyra dhe mjetet që duhet të përdorë gjykata në bërjen të mundur
të njoftimeve.

VËREN
nr.31003-02544-00-2015 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditëse Shoqëria “Y.Y.
Albania Construksion Development” Ltd dhe të paditur Drejtoria e Përgjithshme e Taksave
dhe Tarifave Vendore, pranë Bashkisë Tiranë e Bashkia Tiranë, me objekt: Shfuqizimin e
aktit administrativ njoftim detyrimi nr.21204, datë 20.02.2015 në lidhje me detyrime, pagesë
takse mbi ndërtesë si dhe gjoba nga vonesa në likuidim në lidhje me to, si dhe vendimi
nr.7187, datë 20.05.2015.
2. Vendimi nr.4179 (80-2015-2460), datë 22.07.2015 i Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë është rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të
lihet në fuqi nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë.
3. Pala paditëse Shoqëria “Y.Y.Albania Construksion Development” Ltd, është

shoqëri me përgjegjësi të kufizuar, me seli në Tiranë dhe ushtron aktivitet tregtar, me objekt:
“veprimtari në fushën e studimit, kërkimit, promovimit, përgatitjes dhe realizimit të
investimeve lidhur me vepra të çdo lloji, të ndërtesave, etj.”
4. Drejtoria e Përgjithshme të Taksave dhe Tarifave Vendore Bashkia Tiranë, me
shkresën nr.21204 prot, datë 20.02.2015 ka dërguar pranë palës paditëse, njoftim detyrimin
nr.21204, datë 20.02.2015 ku e vë në dijeni shoqërinë për detyrime nga vitet 2009-2014 në
1009
shumën 1.668.082 lekë dhe gjoba e kamatëvonesa në shumën 426.248 lekë.
5. Pala paditëse, duke mos qenë dakort me njoftim detyrimin ka bërë ankim
administrativ, pranë Kryetarit të Bashkisë, i cili me vendim nr.7187, datë 20.05.2015 ka
vendosur mos shqyrtimin e ankimit administrativ nr.3869 prot, datë 12.03.2015 të subjektit
Shoqëria “Y.Y.Albania Construksion and Development” Ltd në zbatim të neneve 107/1 dhe
107/3 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Procedurat tatimore në RSH”, i ndryshuar.
II.Vendimi dhe arsyetimi i gjykatës së shkallës parë:
6. Gjykata e Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.4179 (80-

2015-2460), datë 22.07.2015 ka vendosur:
Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes administrative me nr.31010-03842-
80-2015 (4606) Akti, datë 12.06.2015 regjistrimi me palë: paditëse Shoqëria “Y.Y.Albania
Construksion Development” Ltd, palë të paditura Drejtoria e Përgjithshme e Taksave dhe
Tarifave Vendore, pranë Bashkisë Tiranë e Bashkia Tiranë dhe objekt: Shfuqizimin e aktit
administrativ njoftim detyrimi nr.21204, datë 20.02.2015 në lidhje me i detyrimet, pagesë
takse mbi ndërtesë, si dhe gjoba nga vonesa në likuidim në lidhje me to, si dhe vendimi
nr.7187, datë 20.05.2015.
7. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë ndër të tjera arsyeton se:
....Kundërshtimi i aktit administrativ, njoftim vlerësimi tatimor, është parashikuar në
Kreun XIII të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, “Për Procedurat Tatimore në Republikën e
Shqipërisë” në nenin 106 të ligjit është parashikuar se cilat akte përbëjnë objekt të
kundërshtimit administrativ, forma e ankimit, organi të cilit i drejtohet ankimi, si edhe afati
brenda të cilit, duhet të paraqitet ankimi:
1. Tatimpaguesi mund të ankimojë kundër çdo njoftim vlerësimi, çdo vendimi që
ndikon në detyrimin e tij tatimor, çdo kërkese për rimbursim ose lehtësim tatimor, ose çdo
akti ekzekutiv të posaçëm tatimor, në lidhje me tatimpaguesin.
2. Ankimi bëhet me shkrim dhe në formën e parashikuar në zbatim të këtij ligji, me
Udhëzim të Ministrit të Financave.
Ndërsa, në nenin 107 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në
Republikën e Shqipërisë”, ligjvënësi ka parashikuar pagesën e detyrueshme të detyrimit
tatimor, detyrim i cili është objekt i ankimit:
Tatimpaguesi, i cili kërkon të ankimojë, sipas pikës 1 të nenit 106 të këtij ligji, duhet
që, bashkë me ankesën, të paguaj shumën e plotë të detyrimit tatimor, të përcaktuar në
njoftimin e vlerësimit të administratës tatimore....
Në rastin e kundërshtimit të njoftim detyrimit për taksat vendore, subjekti tatimpagues
duhet të paguaj të plotë shumën e detyrimit, të përcaktuar në njoftim vlerësimin që ankimon.
Dispozita materiale përmban njëkohësisht edhe ndalimin e organit administrativ të
shqyrtojë ankimin në rastet kur nuk është përmbushur detyrimi i përcaktuar në dy paragrafët
e mësipërm, të po kësaj dispozite.
Nga sa më sipër, rezulton e qartë se për t’u marrë në shqyrtim ankimi, detyrimisht
duhet që të parapaguhen, sipas aktit administrativ njoftim- vlerësimit, detyrimi tatimor, i cili
duhet të ketë të përfshirë tatimin dhe kamatëvonesat.
Gjobat, megjithëse konsiderohen sipas nenit të cituar, si pjesë e detyrimit tatimor,
nuk përfshihen, si pjesë e parapagimit të detyrimit, si një kusht i domosdoshëm për të marrë
në shqyrtim ankimin administrativ, sipas pikës 2 të nenit 107 të ligjit nr.9920, datë
19.05.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, të Udhëzimit nr.24, datë
02.09.2008 të Ministrit të Financave dhe vendimit nr.16, datë 25.07.2008 të Gjykatës
Kushtetuese të Republikës së Shqipërisë, e cila e konsideron në kundërshtim me Kushtetutën,
detyrimin e biznesit të parapaguaj, si pjesë të detyrimit tatimor, edhe gjobën.
1010
Me vendimin unifikues nr.04, datë 30.05.2011 të Gjykatës së Lartë është unifikuar se:
“Tatimi i papaguar dhe kamatëvonesat e krijuara janë pjesë dhe përbëjnë, detyrimin tatimor,
i cili duhet të paguhet, përpara fillimit të procedurave të ankimit administrativ. Mospagimi i
tyre përpara paraqitjes se ankimit administrativ, kundër njoftim-vlerësimit, passjell mos
shqyrtimin e kërkesës ankimore”. Po në këtë vendim Gjykata e Lartë ka arsyetuar se:
Detyrimi tatimor, në veçanti për kamatëvonesat, rezulton të jetë detyrim progresiv. Llogaritja
ditë pas dite e tij, nga organi tatimor, do të shkaktonte konfuzion, për rrjedhojë, do të
rrezikonte seriozisht ekzekutimin e plotë dhe të saktë të detyrimit.... Në rrethanat kur detyrimi
tatimor në përgjithësi është i panegociueshëm, kur ai është i përcaktueshëm në çdo kohë nga
subjekti tatimpagues, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, arrijnë në vlerësimin
unifikues se: “llogaritja dhe pagimi i kamatëvonesave është detyrim vazhdues i subjektit
tatimpagues, deri në çastin e përmbushjes së plotë të detyrimit kryesor”.
Në këto kushte në bazë të vendimit unifikues nr.03, datë 10.01.2008 të Gjykatës së
Lartë, gjykata e nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor, kur konstaton se për faj të
palës paditëse (ankuesit) çështja nuk është shqyrtuar në themel nga organi administrativ.
Gjatë analizimit të kësaj çështje, gjykata ka parasysh edhe nenin 16 të ligjit
nr.49/2012 që parashikon kushtin për shterimin e ankimit administrativ si një prej kushteve
formale të padisë e konkretisht: Padia ndaj veprimit administrativ mund të ngrihet vetëm pas
shterimit të ankimit administrativ.
Përsa më sipër, gjykata në bazë të neneve 9, 16 të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin
administrative” dhe vendimit unifikues nr.03, datë 10.01.2008 të Gjykatës së Lartë është e
detyruar të nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor, për shkak se rezultoi e provuar se
ankimi administrativ nuk është shqyrtuar për faj të paditësit, i cili nuk ka paguar detyrimet
në bazë të njoftim detyrimit nr.21204, datë 20.02.2015, objekt ankimi......

Pavlefshmëria e akteve administrative, në kuptimin e këtij Kodi, paraqitet në format e
mëposhtme:
a) akte administrative absolutisht të pavlefshme (akte të nxjerra në kundërshtim
flagrant me ligjin);
b) akte administrative relativisht të pavlefshme (akte të nxjerra në kundërshtim me
ligjin);
9. Në nenin118 të Kodit të Procedurave Administrative është parashikuar se:

Aktet administrative do të quhen relativisht të pavlefshme, në kuptimin e këtij Kodi,
kur ato janë nxjerrë në kundërshtim me ligjin, por megjithatë nuk janë akte absolutisht të
pavlefshme.
Një akt administrativ relativisht i pavlefshëm është i ankueshëm në rrugë
administrative dhe gjyqësore përkatësisht mbi bazën e dispozitave të këtij Kodi dhe
K.Pr.Civile.

Aktet administrative shfuqizohen ose revokohen me nismën e organit kompetent ose si
rezultat i kërkesës për shqyrtim apo apelimit të palëve të interesuara.
Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk mund të shfuqizohen apo
revokohen.
1011
Çdo palë e interesuar ka të drejtë të ankohet kundër një akti administrativ ose kundër
refuzimit për nxjerrjen e një akti administrativ.
Organi administrativ, të cilit i drejtohet ankimi, shqyrton ligjshmërinë dhe rregullsinë
e aktit të kontestuar.
Në parim palët e interesuara mund ti drejtohen gjykatës vetëm, pasi të kenë ezauruar
rekursin administrativ.
12. Në nenin 107 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në
Republikën e Shqipërisë” është parashikuar se:
Tatimpaguesi, i cili kërkon të ankimojë, sipas pikës 1 të nenit 106 të këtij ligji, duhet
që, bashkë me ankesën, të paguaj shumën e plotë të detyrimit tatimor, të përcaktuar në
njoftimin e vlerësimit të administratës tatimore.
Shuma e pagueshme, sipas pikës 1 të këtij neni, përjashton gjithë gjobat e përfshira
në vlerësimin tatimor të ankimuar.
Ankimi merret në shqyrtim vetëm kur tatimpaguesi ka paguar detyrimin tatimor, që
është subjekt i ankimit……….
13. Në pikën 107 të Udhëzimit nr.24, datë 02.09.2008 të Ministrit të Financave është
parashikuar se:
Kur një detyrim tatimor është objekt ankimi, ankimi pranohet vetëm nëqoftëse
ankimuesi, në përputhje me nenin 107/1 të ligjit:
a) Paguan shumën e plotë të detyrimit tatimor objekt ankimi të përcaktuar në aktin
administrativ që do të ankimohet, dhe
b) Vërteton pagesën duke paraqitur një kopje të dokumentit të pagesës së tatimit. Si
vërtetimi i pagesës ashtu edhe pagesa janë kërkesa të detyrueshme.
Shuma e detyrimit për t’u paguar përfshin vetëm shumën e tatimit dhe interesin nëse
ka, në aktin administrativ që ankimohet, që është i pagueshëm në momentin e ankimimit,
duke përjashtuar gjobat e përfshira në aktin administrativ objekt ankimimi……..

Lartë, ndër të tjera thuhet:
Gjykata e nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor vetëm kur paditësi, për faj të
tij, nuk e ka paraqitur ankimin administrativ në afat ose nuk ka kompletuar dokumentet
shoqëruese sipas ligjit (megjithëse organi administrativ e ka vënë në dijeni për të metat e
ankimimit.
15. Në vendimin unifikues nr.04, datë 30.05.2011 të Kolegjeve të Bashkuara, ndër të

tjera thuhet:
Dallohet qartësia në ligj që, për t’u marrë në shqyrtim ankimi, detyrimisht duhet që të
parapaguhen, sipas aktit administrativ Njoftim-Vlerësimit, detyrimi tatimor, i cili duhet të
ketë të përfshirë tatimin dhe kamatëvonesat.
Tatimi i papaguar dhe kamatëvonesat e krijuara janë pjesë dhe përbëjnë detyrimin
tatimor, i cili duhet të paguhet, përpara fillimit të procedurave të ankimit administrativ.
Mospagimi i tyre përpara paraqitjes se ankimit administrativ, kundër Njoftim-Vlerësimit,
passjell mos-shqyrtimin e kërkesës ankimore.

Gjykatës së Lartë, është arritur në konkluzionin se:
1012
1. Tregimi i fakteve dhe rrethanave mbi të cilat mbështetet padia, sipas përcaktimit të
bërë në nenin 154 të K.Pr.Civile., i shërben gjykatës për “të bërë një cilësim të saktë të
fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, në kuptim të nenit 16/1 të K.Pr.Civile,
si dhe për përcaktimin e gjendjes se faktit që i kundërvihet të drejtës subjektive të paditësit,
që është pjesë përbërëse e shkakut të padisë, në kuptim të nenit 185 të K.Pr.Civile.
2. Tregimi i së drejtës mbi të cilën mbështetet kërkesëpadia, në kuptim të nenit 154 të
K.Pr.Civile, i korrespondon të drejtës subjektive të paditësit si pjesë përbërëse e shkakut të
padisë në kuptim të nenit 185 të K.Pr.Civile, si dhe të përcaktimit “të bazës juridike të
padisë” në kuptim të nenit 16/2 të K.Pr.Civile.
3. Përcaktimi i “kërkimit të paditësit” në kërkesë padi në kuptimin të nenit 154 të
K.Pr.Civile, i korrespondon asaj çfarë kërkohet të fitohet si pasojë e zbatimit të ligjit, në
kuptim të përcaktimit të objektit të padisë, parashikuar në nenin 185 të K.Pr.Civile.

ankimin e veçantë nga pala paditëse Shoqëria “Y.Y. Albania Construksion Development” Ltd
nuk janë të bazuara në ligj, prandaj vendimi i dhënë nga gjykata administrative e shkallës së
parë nuk është i cënueshëm.
18. Në zbërthim të dispozitave ligjore dhe nënligjore sipërcituara, me të cilat
rregullohet procedura e ankimit administrativ në rastin e akteve administrative relativisht të
pavlefshme lehtësisht kuptohet se, që në momentin që paraqet ankimin në apelin
administrativ, subjekti për të cilin ka dalë njoftim vlerësimi duhet të plotësojë dy kushtet e
mëposhtme, të cilat janë të detyrueshme:
Pagimi i gjithë detyrimit tatimor, duke përjashtuar gjobat.
Paraqitja në organin administrativ e dokumentit, i cili vërteton pagimin e detyrimit.
19. Gjatë gjykimit në shkallë të parë ka rezultuar e provuar se, në momentin e
paraqitjes së kërkesës ankimore, pala paditëse Shoqëria “Y.Y. Albania Construksion
Development” Ltd nuk ka paguar shumën e plotë e detyrimit tatimor (detyrim +
kamatëvonesa).
20. Mospërmbushja e detyrimit ligjor të sipërcituar nga pala paditëse, përpara
depozitimit të ankimit pranë palës së paditur është bërë shkak që kjo e fundit të refuzojë
ankimin pa i hyrë shqyrtimit në themel të tij.
21. Në vendimin unifikues nr.04, datë 30.05.2011 Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës
së Lartë, ndërmjet të tjerave thonë:
Tatimi i papaguar dhe kamatëvonesat e krijuara janë pjesë dhe përbëjnë detyrimin
tatimor, i cili duhet të paguhet, përpara fillimit të procedurave të ankimimit administrativ.
Mospagimi i tyre përpara paraqitjes së procedurave të ankimit administrativ, kundër njoftim
vlerësimit passjellë mos shqyrtimin e kërkesës ankimore.
22. Në zbatim edhe të vendimit unifikues nr.09/2006, Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë vlerëson se, në rastin objekt gjykimi pala paditëse në kërkesëpadi ka
kërkuar pavlefshmërinë relative të aktit administrativ, të parashikuar nga neni 118 i
K.Pr.Administrative, prandaj përpara se ajo ti drejtohej gjykatës duhet që të ezauronte
plotësisht rrugën administrative të ankimit, gjë e cila mbeti pa u realizuar për mos
parapagimin e detyrimit tatimor nga ana e saj, prandaj me të drejtë gjykata e shkallës së parë
ka arritur në konkluzionin që kjo çështje nuk i përket juridiksionit gjyqësor.
përfundimin se ankimi i paraqitur nga pala paditëse Shoqëria “Y.Y. Albania Construksion
Development” Ltd nuk është i bazuar në ligj dhe për rrjedhojë ai nuk duhet të pranohet,
prandaj vendimi i Gjykatës Administrative të Shkallës Parë Tiranë duhet të lihet në fuqi.
1013
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të ligjit nr.49, datë
Mosmarrëveshjeve Administrative”.
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.4179 (80-2015-2460), datë 22.07.2015 të Gjykatës
Tiranë, më 15.01.2016
1014
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: ELMAS BUSHO

OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të kryejë veprime me banesën
e ndodhur në fshatin Ravonik, duke kaluar nga regjistrimi hipotekor
në sistemin e regjistrimit të pasurive të paluajtshme
dhe pajisje me çertifikatë pronësie.
Baza Ligjore: Neni 32/a i K.Pr.Civile,
neni 24 i ligjit nr.7843, datë 13.07.1994, shfuqizuar me
Ligjin nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”,
si dhe neni 25 dhe 28 i ligjit të ri në fuqi.

Deklarimin e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë
për gjykimin e çështjes civile me nr.regj. Them 21292-00761-41-2015 (1198),
që i përket paditëses Elmas Busho, i paditur ZVRPP Korçë, me objekt:
“Detyrimin e e palës së paditur që të kryejë veprime lidhur me banesën e
ndodhur në fshatin Ravonik, duke kaluar nga regjistrimi hipotekor në sistemin
e regjistrimit të pasurive të paluajtshme dhe pajisje me çertifikatë pronësie”.
Dërgimin e çështjes për kompetencë gjykimi në Gjykatën Administrative të
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.460 regjistri

themeltar, datë 01.06.2015 ka vendosur:
Mospranimin e kërkesës së palës së paditur, Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të paluajtshme Korçë, për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të
padisë së paditësit Elmas Busho, palë e paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Korçë, me objekt: “Detyrimin e e palës së paditur që
të kryejë veprime lidhur me banesën e ndodhur në fshatin Ravonik, duke
1015
kaluar nga regjistrimi hipotekor në sistemin e regjistrimit të pasurive të
paluajtshme dhe pajisje me çertifikatë pronësie”.
Kundër këtij vendimi, ka ushtruar të drejtën e ankimit të veçantë pala e paditur,

Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurisë së Paluajtshme Korçë, e cila ka pretenduar
prishjen e vendimit nr.460 regjistri themeltar, datë 01.06.2015 të Gjykatës
Administrative e Shkallës së Parë Korçë dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit
gjyqësor, duke paraqitur këto shkaqe:
- Pala paditëse nuk e ka ezauruar rrugën administrative, duke bërë ankim në ZQRPP
Tiranë, duke ju drejtuar në të njëjtën kohë si juridiksionit gjyqësor ashtu edhe atij
administrativ.
- Nga provat shkresore të administruara në dosje, konstatohet se paditësi i është drejtuar
gjykatës pa ezauruar rrugën administrative të zgjidhjes së konfliktit. Për më tepër,
rezulton që paditësi i është drejtuar organit administrativ (juridiksionit administrativ)
në të njëjtën kohë që i është drejtuar edhe gjykatës (juridiksionit gjyqësor).
- Në nenin 16/1 i ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, përcaktohet se:
“Padia ndaj veprimit administrativ, mund të ngrihet vetëm pas shterimit të ankimit
administrativ”.
- Në nenin 137/3 të Ligjit nr.8485, datë 12.05.1999 “Kodi i Procedurave Administrative
të Republikës së Shqipërisë”, theksohet se: “Në parim, palët e interesuara mund t’i
drejtohen gjykatës vetëm pasi të kenë ezauruar rekursin administrativ”.
- Referuar ligjit nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, ligji i posaçëm
që i cili normon rregjistrimin e pasurive të paluajtshme dhe veprimtarinë e ZVRPP,,
në nenin 10/1 përcaktohet se: “Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme përbëhet
nga zyra qëndrore dhe zyrat vendore të regjistrimit të pasurive të paluajtshme”.
- Gjithashtu, detyrimi për të ezauruar rrugën asministrative parashikohet qartë edhe në
nenin 17/a dhe 73/1 të ligjit nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.
- Në zbatim të dispozitave ligjore të sipërcituar, del qartë se, pala paditëse mund t’i
drejtohej gjykatës vetëm pasi t’i ish drejtuar organit më të lartë administrativ, që në
rastin konkret, është Zyra Qëndrore e Rregjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, pasi jo
vetëm që është e parashikuar në ligj, por edhe të mundësisë dhe kapaciteteve që ka
organi më i lartë për ta zgjidhur konfliktin. Pra kontrolli gjyqësor, vjen vetëm pasi
është konsumuar rekursi administrativ.
- Këtë qëndrim kanë mbajtur edhe Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me
vendimin unifikues nr.1/2010 si dhe Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin
nr.286, datë 02.05.2013.

VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosje, rezulton se, pala paditëse pretendon të jetë
pronar i një pasurie të paluajtshme, shtëpi banimi një katëshe, e përbërë nga dy dhoma, një
korridor dhe kuzhinë, si dhe oborr me sipërfaqe të përgjithshme prej 780 m2, e ndodhur në
fshatin Ravonik, Rrethi Korçë, me kufij të përcaktuar, të cilën pretendon se, e ka të regjistruar
pranë ZVRPP në radhorin hipotekor me nr.769/4, datë 30.07.1996.
2. Origjinën e titullit të pronësisë, pala paditëse pretendon se e provon nëpërmjet
kontratës noteriale të shitblerjes, me nr.3941 rep, datë 2038 kol, datë 29.07.1996, nga shitësi
1016
Luan Farasholli, i cili e ka pas të regjistruar këtë pronë në Zyrën e Hipotekës Korçë, me
nr.769/4 radhori pronësie, datë 30.08.1996.
3. Pala paditëse, ka pretenduar gjithashtu se, origjina e titullit të pronësisë për
subjektin Luan Farasholli, nga i cili e ka blerë pasurinë e paluajtshme objekt i këtij shqyrtimi,
bazohet në vendimin gjyqësor nr.1718, datë 01.09.1994, dhënë nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Korçë, nëpërmjet të cilit është vendosur: “Të pranojë kërkesën duke vërtetuar faktin
juridik të pronësisë së Luan Farasholli, mbi një shtëpi banimi të ndodhur në fshatin Ravonik,
e formës njëkatëshe, e përbërë prej 2 dhoma, kuzhina dhe korridor, me oborr dhe sipërfaqe
të përgjithshme 780 m2, përfshihet oborri 610 me kufi: V- Tomorr Dervishi; J- Rruga; L-
Adil Granlli; P- Rrugë...”.
4. Sipas pretendimeve të palës paditëse, ky vendim gjyqësor i sipërcituar, është
regjistruar në Zyrën e Hipotekës Korçë në vitin 1994 sipas parashikimeve të Kodit Civil,
kohë në të cilën nuk pengohej regjistrimi i faktit juridik të pronësisë. Sa më sipër, provohet
edhe nga fakti që subjekti Luan Farasholli, në momentin e lidhjes së kontratës së shitblerjes
me paditësin, gëzonte titullin e pronësisë, të cilin e ka konfirmuar edhe nëpërmjet vërtetimit
të pronësisë të lëshuar nga Zyra e Hipotekës Korçë.
5. Pala paditëse, në vitin 2015 ka aplikuar pranë ZVRPP Korçë, për t’u pajisur me
çertifikatë pronësie në lidhje me pasurinë e tij, dhe kjo e fundit, me shkresën nr.301, datë
11.02.2015, e ka informuar paditësin se: “....për vazhdimin e mëtejshëm të kryerjes së
shërbimit të kërkuar, duhet të plotësoni dhe të dorëzoni në ZVRPP dokumentet e
mëposhtme.... Në sistemin e regjistrimit të pasurive, pasuria figuron në emër të shitësit Luan
Farasholli truall + arë me sipërfaqe 777 m2 dhe 300 m2 truall, sipas aktit 1626 dhe me
sipërfaqe 712 m2, nga e cila 400 m2 truall dhe 125 m2 ndërtesë sipas L.N. Në sistemin
hipotekor kjo pasuri është transkriptuar me kontratën e shitjes 3941 rep 2038 kol, datë
20.07.1996 në favor të Elmas Busho me sipërfaqe 780 m2, origjina e së cilës është vërtetim
fakti. Në këto kushte, nuk mund të bëhet kalimi nga hipoteka në sistem, pasi regjistrimi është
në kundërshtim me nenin 193 dhe 195 të Kodit Civil...”.
6. Për këtë arsye, pala paditëse në datë 23.03.2015, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë me padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar detyrimin e palës së
paditur që të kryejë veprimet përkatëse për kalimin e rregjistrimit nga ai hipotekor në
sistemin e regjistrimit të pasurive të paluajtshme, si dhe lëshimin e çertifikatës së pronësisë.
-Deklarimin e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë për
gjykimin e çështjes civile me nr.rregj. Them 21292-00761-41-2015 (1198), që i përket
paditëses Elmas Busho, i paditur ZVRPP Korçë, me objekt: “Detyrimin e e palës së paditur
që të kryejë veprime lidhur me banesën e ndodhur në fshatin Ravonik, duke kaluar nga
regjistrimi hipotekor në sistemin e regjistrimit të pasurive të paluajtshme dhe pajisje me
çertifikatë pronësie”.
-Dërgimin e çështjes për kompetencë gjykimi në Gjykatën Administrative të Shkallës
së Parë Korçë.
7/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....Duke u nisur nga objekti dhe shkaku ligjor i
padisë, rezulton se ajo është një çështje e karakterit administrativ. Kolegjet e Bashkuara të
Gjykatës së Lartë në vendimin unifikues nr.4, datë 10.12.2013 shprehen se, gjykata në
përputhje me objektin dhe shkakun ligjor të padisë, duhet të verifikojë natyrën e
mosmarrëveshjes objekt gjykimi, pra nëse ajo është civile apo administrative. ...Në rastin
konkret, gjykata konkludon se padia objekt gjykimi, ka të bëjë me një mosmarrëveshje të
lindur nga mosveprimi i palës së paditur ZVRPP Korçë për regjistrimin e pronës. Në kushtet
kur ligji përcakton se, kjo kategori çështjesh është në kompetencën e një tjetër gjykate, ajo në
mbështetje të nenit 41 të Kodit të Procedurës Civile, nuk mund të jetë në kompetencën e
1017
gjykatës civile. Në mbështetje të nenit 11, pika 1, të Ligjit nr.49/2012, gjykata çmon se
kompetenca tokësore për gjykimin e saj , i takon Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Korçë. ...”.
8. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.460 regjistri
-Mospranimin e kërkesës së palës së paditur, Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive
të paluajtshme Korçë, për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të padisë së paditësit Elmas
Busho, palë e paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Korçë, me
objekt: “Detyrimin e e palës së paditur që të kryejë veprime lidhur me banesën e ndodhur në
fshatin Ravonik, duke kaluar nga regjistrimi hipotekor në sistemin e regjistrimit të pasurive
të paluajtshme dhe pajisje me çertifikatë pronësie”.
8/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....në thelb, mosveprimi i zyrës së rregjistrimit,
përbën refuzim të rregjistrimit të pronës në emrin e paditësit dhe pajisjes me çertifikatë
pronësie dhe fakqi që, Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme nuk ka dalë me ndonjë
urdhër refuzimi parimisht nuk ia heq paditësit të drejtën për ju, drejtuar drejtpërdrejtë
gjykatës edhe pse në të njëjtën kohë, mund të ketë paraqitur një ankim pranë
Kryeregjistruesit. .... Gjykata vlerëson se, çështja mund të nxirrej jashtë juridiksionit
gjyqësor vetëm nëse paditësi do të kishte paraqitur padi drejtpërdrejtë në gjykatë, pa ju
drejtuar fillimisht palës së paditur për rregjistrimin e pronës dhe pajisjen me çertifikatë
pronësie, apo nëse do të kishte paraqitur njëkohësisht kërkesë në zyrën e regjistrimit dhe në
gjykatë, pasi me ligjin nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, ligjvënësi ka
ngarkuar zyrën e regjistrimit si organ publik për trajtimin e kërkesave për regjistrimin e
titujve të pronësisë në regjistrat publikë dhe vetëm në rast mosveprimi në përputhje me ligjin,
palët e interesuara mund ta bëjnë çështjen, objekt konflikti në gjykatë. ...”.
9. Kundër këtij vendimi, ka ushtruar të drejtën e ankimit të veçantë pala e paditur,
Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurisë së Paluajtshme Korçë, e cila ka pretenduar prishjen e
vendimit nr.460 regjistri themeltar, datë 01.06.2015 të Gjykatës Administrative e Shkallës së
Parë Korçë dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, duke paraqitur ato shkaqe që
pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
10. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se vendimi nr.460 regjistri

themeltar, datë 01.06.2015 i Gjykatës Administrative e Shkallës së Parë Korçë, është marrë
në përputhje me dispozitat e ligjit procedurial dhe atij material, e për rrjedhojë, ai duhet të të
lihet në fuqi.
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë Korçë, ka realizuar “një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në
përputhje me ligjin” në lidhje me këtë fazë në të cilën ndodhet gjykimi, si dhe e ka kuptuar
natyrën e vërtetë të mosmarrëveshjes, duke interpretuar drejtë dizpozitat e ligjit procedural
dhe material, të detyrueshme për t’u zbatuar në zgjidhjen e saj.
12. Fillimisht, ky Kolegj, vlerëson të theksojë se: Është e qartë nga e drejta jonë
proceduriale se, çështja e juridiksionit është një nga çështjet më të rëndësishme proceduriale,
mosrespektimi dhe moszgjidhja e drejtë e së cilës, sjell automatikisht prishjen e vendimit.
Kjo është dhe arsyeja se, përse në nenin 59 të K.Pr.Civile, parashikohet shprehimisht se:
“Gjykata në çdo fazë dhe shkallë gjykimi, qoftë edhe kryesisht, merr në shqyrtim nëse çështja
që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo administrativ. Kundër vendimit të dhënë
për nje rast të tillë, mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë”.
13. Në analizë të dispozitës së mësipërme, konstatohet se, çdo lloj gjykate dhe në çdo
shkallë gjykimi, ka të drejtë të marrë në shyrtim, të analizojë dhe të vendosë, në lidhje me
1018
juridiksionin e çështjes objekt gjykimi. Kjo e drejtë e gjykatës për të vepruar edhe kryesisht,
është e lidhur drejtëpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit të një proçesi të rregullt
ligjor, të sanksionuar në nenin 6 të KEDNJ.
14. Nisur nga rëndësia e madhe, që ka përcaktimi i drejtë i juridiksionit në Kodin e
Procedurës Civile, është përcaktuar qartë, raporti dhe marrëdhënia midis dy juridiksioneve,
atij administrativ dhe atij gjyqësor “Gjykatat nuk mund të shqyrtojnë një çështje që ligji e ka
lënë në juridiksionin administrativ“. Në analizë të dispozitave të mësipërme, juridiksioni
administrativ, pengon gjykatën në shqyrtimin e themelit të çështjes. Në bazë të nenit 136 të
K.Pr.Administrative dhe 328 të K.Pr.Civile “Çdo palë e interesuar ka të drejtë të ankohet
kundër një akti administrativ ose kundër një refuzimi për nxjerrjen e aktit administrativ.
Palët e interesuara, mund t’i drejtohen gjykatës, vetëm pasi të kenë ezauruar rekursin
administrativ“. Pra, “kontrolli gjyqësor vjen pasi është konsumuar rekursi administrativ”.
15. Siç rezulton nga provat e administruara në dosjen gjyqësore dhe siç përshkruhet
në mënyrë analitike në pjesën faktet dhe rrethanat e çështjes (më lart në këtë vendim), pala
paditëse ka investuar Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Korçë me kërkimin për:
“Detyrimin e palës së paditur të kryejë veprime me banesën e ndodhur në fshatin Ravonik,
duke kaluar nga regjistrimi hipotekor në sistemin e regjistrimit të pasurive të paluajtshme
dhe pajisje me çertifikatë pronësie”. Këtë kërkim, pala paditëse, e ka mbështetur në nenet
32/a i K.Pr.Civile, neni 24 i Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994, shfuqizuar me Ligjin nr.33/2012
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, si dhe në nenin 25 dhe 28 të Ligjit nr.33/2012
16. Në analizë të objekti dhe shkakut ligjor të padisë, rezulton se, pala paditëse kërkon
nga ana e palës së paditur, që të kryejë veprimet për regjistrimin e pasurisë të tij të ndodhur
në fshatin Ravonik, nga sistemi i regjistrit hipotekor në sistemin e regjistrimit të pasurive të
paluajtshme (HTR), dhe më pas ta pajisë atë më çertifikatë pronësie sipas parashikimeve të
ligjit. Pra, çështja objekt shqyrtimi lidhet me një mosmarrëveshje administrative në fushën e
regjistrimit të pasurive të paluajtshme dhe rregullohet drejtpërsëdrejti nga parashikimet e
Ligjit nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.
17. Në nenin 193 të K.Civil, përcaktohen në mënyrë eksplicite aktet të cilat duhet të
rregistrohen në regjistrin e pasurive të paluajtshme, ku midis të tjerave dhe me rëndësi për
rastin në gjykim është pika a); b) dhe h) e kësaj dispozite ku shprehimisht thuhet: “Duhet të
regjistrohen në regjistrin e pasurive të paluajtshme:.. a) kontratat për kalimin e pronësisë së
sendeve të paluajtshme dhe aktet për pjestimin vullnetar të tyre; b) kontratat me të cilat
krijohen, njihen, ndryshohen ose pushojnë të drejta pronësie mbi sendet e paluajtshme, të
drejta uzufrukti, përdorimi e bujtjeje, emfiteoze e servituti e të drejta të tjera reale;... h)
vendimet e gjykatave ose organeve kompetente shtetërore që përkatësisht përmbajnë fitimin
ose njohjen e pronësisë mbi pasuritë e paluajtshme, pjestimin e pasurive të paluajtshme ose
që deklarojnë të pavlefshme veprimet juridike për kalimin e pronësisë të rregjistruar më parë
rregullisht, si dhe aktet e përmbarimit gjyqësor për sekuestrimin e pasurisë së paluajtshme
ose shitjen në ankand të tyre...”.
18. Në analizë të kësaj dispozite, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton
se, pala paditëse e ka fituar titullin e pronësisë nëpërmjet kontratës së shitblerjes me nr.3941
rep. dhe nr.2038 kol, datë 29.07.1996 të lidhur mes tij dhe subjektit shitës Luan Farasholli.
Këtë pronë, ky i fundit e kishte të regjistruar në Zyrën e Hipotekës Korçë, me nr.769/4
radhori pronësie, datë 30.08.1996 sipas një vendimi gjykate për vërtetimin e faktit juridik.
19. Pala paditëse, ka pretenduar se e ka pasur fillimisht të regjistruar pasurinë objekt
shqyrtimi në regjistrat hipotekorë, por tashmë, ai pretendon ta kalojë atë në sistemin e
regjistrimit të pasurive të paluajtshme në mënyrë që të pajiset me çertifikatë pronësie. Pala e
paditur, në lidhje me këtë pretendim të paditësit, me shkresën e saj nr.301, datë 11.02.2015, e
ka informuar atë se për të vijuar më tej me këtë procedurë, duhet që kjo palë me cilësinë e
1019
subjektit të interesuar të depozitojë pranë ZVRPP Korçë një sërë dokumentash, në mënyrë që
të provohet origjina e pronës. Pala e paditur, rezulton që nëpërmjet kësaj shkrese të ketë
sqaruar palën paditëse se, regjistrimi i pronës objekt shqyrtimi në favor të subjektit shitës
Luan Farasholli, prej të cilit paditësi ka blerë shtëpinë dhe truallin objekt regjistrimi, është
bërë vetëm mbi bazën e një vendimi gjyqësor të tipit “vërtetimi fakti juridik”, i cili është
regjistruar në kundërshtim mesa parashikojnë dispozitat ligjore të nenit 193 dhe 195 të Kodit
Civil.
20. Në kushtet kur paditësit nuk i janë kryer veprimet që kërkonte nga ana e paditur,
ai i është drejtuar gjykatës, duke kërkuar gjyqësisht regjistrimin e pronës në sistemin e
regjistrimit të pasurisë së paluajtshme (HTR) dhe lëshimin e çertifikatës së pronësisë.
Gjithashtu, nga aktet e administruara në dosje, pala paditëse i është drejtuar edhe ZQRPP
Tiranë me ankim, fakt i cili provohet edhe nga shkresa me nr.3684 prot, datë 24.04.2015
(referojuni faqes 23 të dosjes gjyqësore), por që nuk rezulton të ketë marrë zgjidhje
përfundimtare në lidhje me kërkimet e tija nga ana e këtij organi.
21. Nisur nga dokumentat që ka kërkuar zyra e regjistrimit të pasurive të paluajtshme
për rregjistrimin e pronës së paditësit, si dhe nga kërkesa e saj për të vërtetuar paditësi
origjinën e pronës, kuptohet që ana e paditur ka dashur të aplikojë për këtë regjistrim, nenin
24 të Ligjit nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i titulluar “Regjistrimi
fillestar” në të cilën pasqyrohet shprehimisht se: “Regjistrimi fillestar i çdo pasurie të
paluajtshme përfshin pasqyrimin e saj në hartën kadastrale dhe përgatitjen e një kartele, në
përputhje me dispozitat e këtij ligji dhe me dispozitat e çdo akti, që përcakton pronësinë ose
të drejta të tjera reale që ekzistojnë për pasuritë e paluajtshme”. Nga përmbajtja e kësaj
dispozite, del edhe qëllimi që ka pasur ligjvënësi kur flet për “regjistrimin fillestar” të një
prone. Me këtë regjistrim, kuptohet regjistrimi për herë të parë i pronave të paluajtshme në
sistemin e regjistrimit të pasurive të paluajtshme (HTR), ose kalimin e pasurive të
paluajtshme nga sistemi hipotekor (ai i pasqyrimit në regjistrat hipotekorë) në sistemin e
regjistrimit të pasurive të paluajtshme (konkretisht në atë HTR, pra të evidentuar edhe në
hartë). Ky regjistrim, për vetë karakterin e veçantë që ka, bëhet sipas përcaktimeve të
parashikuara në mënyrë të posaçme nga ky ligj. Gjithashtu, në nenin 25, pika a, të po këtij
ligji, i titulluar “Mënyra e regjistrimit fillestar”, përcaktohet se: “Regjistruesi, një person ose
çdo grup i ngarkuar nga Kryeregjistruesi kërkojnë që pronësia, si dhe kufijtë e çdo pasurie
që duhet regjistruar, të dokumentohen në bazë të kritereve të mëposhtme: a) pronësia dhe
kufijtë e pasurive të paluajtshme përcaktohen nga aktet e fitimit të pronësisë, sipas nenit 193
të Kodit Civil;....”.
22. Në rastin objekt shqyrtimi, thelbi i konfliktit qëndron në faktin se, ZVRPP Korçë
nuk ka vepruar per regjistrimin dhe kalimin e pasurisë objekt shqyrtimi, nga sistemi i
regjistrit hipotekor në sistemini e regjistrimit të pasurisë së paluajtshme (HTR), pasi
pretendon që titulli i pronësisë që ka pasur subjekti Luan Farasholli, i cili përbën edhe
origjinën e pronës objekt shqyrtimi, nuk është në përputhje më parashikimet e këtij ligji.
23. Po kështu, në nenin 45 të Ligjit nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të
paluajtshme”, i titulluar “Regjistrimi i kalimit të pronësisë me anë të ligjit, me vendim të
gjykatës apo të një akti administrativ”, parashikohet shprehimisht se: “1. Në rastet kur shteti,
personi juridik/fizik ka fituar të drejtën e pronësisë mbi një pasuri të paluajtshme, me anë të
ligjit, vendimit gjyqësor të formës së prerë për fitimin apo kalimin e së drejtës së pronësisë
apo të aktit të një organi administrativ, regjistruesi, mbështetur në këto akte të paraqitura
nga personi i interesuar, bën regjistrimin, duke shënuar pronar shtetin, personin juridik/fizik,
të cilit i ka kaluar e drejta e pronësisë. 2. Regjistrimi i fitimit të pronësisë mbi një pasuri të
paluajtshme, sipas këtij neni, bëhet nga Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, pas
plotësimit të kushteve të regjistrimit, të përcaktuara në shkronjën “h” dhe në paragrafin
fundit të nenit 193 të Kodit Civil. 3. Nëse nuk plotësohen kushtet e sipërpërmendura,
1020
regjistruesi propozon refuzimin e kërkesës për regjistrim dhe dosja e plotë e praktikës, së
bashku me projekt-urdhrin e refuzimit, i kalojnë për kompetencë Kryeregjistruesit. 4.
Kryeregjistruesi, brenda 30 ditëve, me urdhër të arsyetuar, duhet të vendosë miratimin ose jo
të propozimit. Kundër urdhrit të Kryeregjistruesit për refuzimin e regjistrimit, ose kur ai nuk
është marrë brenda afatit të përcaktuar, mund të bëhet ankim në gjykatë. 5. Elementet e
vendimit, që verifikohen nga Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, dhe procedura e
nxjerrjes së urdhrit përcaktohen me udhëzim të Këshillit të Ministrave”.
24. Në analizë të dispozitave të trajtuara më lart në këtë vendim, të cilat mund të
merren si bazë ligjore për zgjidhjen e këtij konflikti, nuk rezulton në asnjë rast që ligji të jetë
shprehur që, kur zyra e regjistrimit të pasurive të paluajtshme nuk pranon të pajisë me
çertifikatë subjektin që aplikon, ose nuk i kryen regjistrimin e pronës nga një sistem në
tjetrin, subjekti duhet të ndjekë ndonjë rrugë të detyrueshme administrative. Dhe në rastin kur
regjistruesi merr vendim refuzimi, dosja shkon tek kryeregjistruesi nga regjistruesi, jo në bazë
të ankimit të subjektit i cili ka aplikuar, gjë që tregon se nuk ka një rrugë të detyrueshme
administrative. Ligji ka parashikuar qartë që, kundër urdhrit të Kryeregjistruesit për refuzimin
e regjistrimit, ose kur ai nuk është marrë brenda afatit të përcaktuar, mund të bëhet ankim në
gjykatë.
25. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, e sheh me vend që të evidentojë faktin
se, e drejta jonë publike dhe konkretisht Kodi i Procedurave Administrative, njeh ushtrimin e
ankimit administrativ nëpërmjet apelimit administrativ të detyrueshëm dhe kërkesës
joformale. Qëllimi dhe dallimi ndërmjet këtyre mjeteve të ankimit, ndikon në përcaktimin e
juridiksionit që i shqyrton ato, në procedurat, rrugën dhe radhën e detyrueshme të investimit
të juridiksionit administrativ e atij gjyqësor.
26. Ushtrimi i ankimit administrativ nëpërmjet kërkesës joformale, nuk përbën një
detyrim për subjektin, por një të drejtë të tij për t’iu drejtuar organit administrativ, me qëllim
shqyrtimin e ankimit, si dhe zgjidhjen e problemit. Në rastet e kërkesës joformale, duke
mbetur një opsion, një mundësi që ligji i njeh individit për t’i paraqitur organit administrativ
pretendimin e tij, gjykata nuk ka pengesë të investohet direkt për ta marrë atë në shqyrtim.
Ndërsa apelimi administrativ i parashikuar shprehimisht në ligj, si një mjet juridik i plotë për
të kërkuar shfuqizimin ose ndryshimin e aktit administrativ, përbën një mjet ankimi me
natyrë shteruese, dhe njëkohësisht të detyrueshme për t’u ezauruar, me qëllim që më pas ti
drejtohesh juridiksionit gjyqësor.
27. Apelimi administrativ kërkon respektimin e disa kushteve formale, pa të cilat nuk
mund të pretendohet të kryhet një proces i rregullt administrativ. Këto kushte formale janë të
parashikuara jo vetëm në Kodin e Procedurave Adminstrative, por edhe në ligje të veçanta.
Në këto ligje të veçanta, të cilat rregullojnë fushat e veçanta të veprimtarisë administrative
parashikojnë jo vetëm të drejtën dhe detyrimin e subjektit për të paraqitur apelim
administrativ, por dhe të drejtën dhe detyrimin e organit konkret administrativ për ta marrë në
shqyrtim ankimin administrativ me efekt shterues.
28. Parimet dhe teoria e rrugës së detyrueshme administrative, është trajtuar qartë në
vendimin unifikues nr.1, datë 26.11.2010 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në
të cilin thuhet se: “Ndekja e rrugës administrative (të apelimit administrativ) për zgjidhjen e
mosmarrëveshjes administrative përpara se subjekti t’i drejtohet gjykatës, është e
tek të cilët eventualisht, sipas hierarkisë, duhet të drejtohet apelimi administrativ...Ligji i
posaçëm mund të parashikojë edhe modalitete konkrete mbi afatet, kushtet e procedurat që
duhen respektuar për të bërë të pranueshëm për shqyrtim në themel ankimin administrativ,
për procedurat e shqyrtimit dhe natyrën e vendimmarrjes nga organi administrative, etj.
1021
Nëse rregulla të tilla eventuale nuk janë parashikuar, gjejnë zbatim afatet, kushtet e
procedurat e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative”.
29. Në çështjen objekt gjykimi, nuk rezulton që pas depozitimit të kërkesës së
paditësit pranë ZVRPP Korçë, regjistruesi të ketë propozuar “refuzimin e kërkesës për
regjistrim” dhe të jetë marrë një urdhër i tillë nga kryeregjistruesi. I vetmi akt i lëshuar nga
ana e ZVRPP Korçë është shkresa me nr.301, datë 11.02.2015, në të cilin është pasqyruar se:
“....për vazhdimin e mëtejshëm të kryerjes së shërbimit të kërkuar, duhet të plotësoni dhe të
dorëzoni në ZVRPP dokumentet e mëposhtme........ Në sistemin e regjistrimit të pasurive,
pasuria figuron në emër të shitësit Luan Farasholli truall + arë me sipërfaqe 777 m2 dhe
300 m2 truall, sipas aktit 1626 dhe me sipërfaqe 712 m2, nga e cila 400 m2 truall dhe 125
m2 ndërtesë sipas L.N. Në sistemin hipotekor kjo pasuri është transkriptuar me kontratën e
shitjes 3941 rep 2038 kol, datë 20.07.1996 në favor të Elmas Busho me sipërfaqe 780 m2,
origjina e së cilës është vërtetim fakti. Në këto kushte, nuk mund të bëhet kalimi nga hipoteka
në sistem, pasi rregjistrimi është në kundërshtim me nenin 193 dhe 195 të Kodit Civil...”.
30. Nisur nga rëndësia e madhe që ka e drejta e pronës, ligjvënësi në këtë rast, ka
parashikuar që vetë organi administrativ, në raste të tilla siç janë “refuzimi i regjistrimit”
(veprime këto që mund të cënojnë të drejtën e pronësisë, si dhe garancinë juridike duke mos u
regjistruar titujt e pronësisë), të kenë një kontroll të dyfishtë, duke mos ja lënë në dorë një
vendimmarrje kaq të rëndësishme, vetëm një organi të vetëm.
31. Pra, në analizë të sa më sipër, të gjitha këto veprime kryhen brenda organit
administrativ, nga një nivel më i ulët në një nivel më të lartë, ndërmjet regjistruesit dhe
Kryeregjistruesit, të cilët marrin në analizë të gjithë dokumentacionin, shikojnë në rrugë
administrative shkaqet se përse ky regjistrim është refuzuar, bazën ligjore, mangësitë e
dokumentacionit në rast se ka etj, pa qenë i detyruar subjekti i cili ka bërë kërkesën për
regjistrimin e titullit të pronësisë, të ushtrojë ankim nga një nivel më i ulët i organit
administrativ, në një nivel më të lartë. Vetëm në përfundim të këtij procesi, kur
Kryeregjistruesi merr vendim për refuzimin e regjistrimit, ky vendim duhet ti komunikohet
subjektit, i cili përbën aktin e vetëm ndaj të cilit, ky i fundit mund të bëjë ankim në rrugë
gjyqësore. Ky konkluzion, gjen mbështetje edhe në nenin 73 të Ligjit nr.33/2012 “Për
regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i titulluar “Ankimet”, në të cilin parashikohet se: “1.
Pala ankuese, brenda 30 ditëve nga data e marrjes së njoftimit të këtij vendimi/urdhri nga
Kryeregjistruesi, mund të njoftojë regjistruesin, me anë të një formulari të caktuar, për
qëllimin e tij për t’i paraqitur ankim kundër vendimit/urdhrit në gjykatë. 2. Kur pala ankuese
i kërkon regjistruesit t’ia kalojë çështjen gjykatës, kjo palë depoziton te regjistruesi shumën e
nevojshme për të mbuluar shpenzimet e përgatitjes së dokumenteve”,
32. Për sa u pasqyruar më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të
drejtë konkluzionin e arritur nga Gjykatës Administrative e Shkallës së Parë Korçë, e cila ka
vendosur që çështja është brenda juridiksionit gjyqësor dhe si e tillë, duhet të shqyrtohet nga
ana e gjykatës.
33. Në analizë të sa më sipër dhe duke u bazuar në sa arsyetojnë Kolegjet e
Bashkuara, në vendimin unifikues nr.1, datë 26.11.2010, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë, vlerëson se, për sa kohë në Ligjin nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të
paluajtshme”,, nuk është parashikuar ndjekja e një procedure të detyrueshme për zgjidhjen e
mosmarrëveshjes, (kur flasim për rrugë administrative të detyrueshme kemi parasysh
parashikimin në ligj të të gjithë elementëve të domosdoshëm, si paraqitja e kërkesës organit
më të lartë që e shqyrton atë, afati brenda së cilës shqyrtohet ankimi, vendimet që merren nga
organi me i lartë, e drejta e ankimit etj), paditësi ka të drejtë që të rivendosë të drejtat e tij të
shkelura, duke ju drejtuar direkt juridiksionit gjyqësor.
34. Në këto kushte, paditësi ka të drejtë që t’i drejtohet direkt gjykatës nëpërmjet
padisë si mjet i vetëm procedural, nëpërmjet të cilës të mund të rivendosë në vend të drejtat e
1022
tij, të pretenduara si të shkelura nga pala e paditur. Padia është e drejta e personit që bën
pretendimin, për t’u dëgjuar, mbi themelin e këtij pretendimi, në mënyrë që gjykata ta
shpallë atë të bazuar ose jo. Pala kundërshtare ka të drejtë të diskutojë dhe të ngrejë
prapësime mbi themelin dhe bazueshmërinë në ligj të këtij pretendimi (neni 31 i K.Pr.Civile).
35. Që padia të jetë e vlefshme, duhet të plotësojë dy kushte themelore: (a) interesi i
ligjshëm për të ngritur padi; dhe (b) legjitimiteti për të vepruar. Në rast se ekzistojnë këto dy
kushte, mund të konsiderohet që padia ekziston, në kuptimin që gjykata është e detyruar të
marrë vendim mbi themelin e saj, pra për ta pranuar ose rrëzuar atë. Interesi për të ngritur
padi, parashikohet qartë në nenin 32 të K.Pr.Civile, dhe është një element i së drejtës së
padisë, që konsiston në interesin për të marrë nga gjykata, vendimin e kërkuar.
36. Në çështjen objekt gjykimi, paditësi ka disponuar të drejtën e tij për të ngritur
padinë me kërkimet e paraqitura më lart, në mënyrën që ai e ka çmuar me të drejtë për
mbrojtjen dhe rivendosjen e interesave të tij të pretenduara si të shkelura. Gjykata ka për
detyrë të zgjidhë mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në
fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe
veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të
propozojnë palët (neni 16 i K.Pr.Civile).
37. Për të gjitha arsyet e përmendura më sipër, ky Kolegj, çmon se mosmarrëveshja
objekt shqyrtimi, është brenda juridiksionit gjyqësor dhe vendimi nr.460 regjistri themeltar,
datë 01.06.2015 i Gjykatës Administrative e Shkallës së Parë Korçë, është rrjedhojë e
zbatimit të drejtë të ligjit material dhe atij procedurial dhe si i tillë, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.460 regjistri themeltar, datë 01.06.2015 të Gjykatës
Administrative e Shkallës së Parë Korçë.
Tiranë, më 21.01.2016
1023
Nr.00-2016-1285 Vendim
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Sot me datë 15.01.2016 mori në shqyrtim në Dhomën e Këshillimit çështjen administrative

që u përket palëve të mëposhtme:
KËRKUES: ERJON MAKSUTAJ

PERSON I TRETË: KOMISIONI MJEKËSOR I CAKTIMIT TË
AFTËSISË PËR PUNË EPROR, PRANËË
SHËRBIMIT SOCIAL SHTETËROR
OBJEKTI:
Rivendosje në afat për tu ankimuar ndaj vendimit të KMEAP,
pranë Drejtorisë Rajonale të Shërbimit Social Shtetëror Berat.
“Për Ndihmën dhe Shërbimet Shoqërore” (të ndryshuar)
dhe ligji nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
Gjykata e Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.4872 (80-

2015-3145), datë 06.10.2015 ka vendosur:
Të nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor çështjen civile nr.regj. them. 5946
(31025-05787- 80), datë 21.09.2015 dhe dërgimin e çështjes organit
kompetent, Komisionit Mjekësor Caktimit të Aftësisë për Punë Epror.
Kundër vendimit të sipërcituar, ka paraqitur ankim të veçantë kërkuesi Erjon

Maksutaj, i cili kërkon:
Ndryshimin e vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë
dhe vazhdimin e gjykimit të çështjes përpara kësaj gjykate.
Kërkuesi Erjon Maksutaj në ankimin e veçantë parashtron këto shkaqe:

 Ky vendim i gjykatës është i padrejtë dhe i pabazuar në prova dhe në ligj, për arsye
se: Kërkuesi Erjon Maksutaj, sipas nenit 140 të K.Pr.Administrative ka patur 30 ditë
afat për tu ankuar ndaj vendimit nr.218, datë 16.12.2014 të KMEAP, pranë DRSSH
Skrapar. Për shkak të gjendjes së përkeqësuar të shëndetit, nga sëmundja e epilepsisë
së shpeshtë, kërkuesi e humbi këtë afat ankimi. Që do të thotë se me kalimin e kohës
prej 30 ditësh, vendimi i KMEAP ka marrë formë të prerë. Në të tilla kushte kur
1024
organi administrativ ka mbyllur shqyrtimin e çështjes së kërkuesit, e vetmja rrugë, që
duhet të ndiqte ai ishte rivendosja në afat në rrugë gjyqësore.
 Në nenin 64 të K.Pr.Administrative është përcaktuar se: kur një palë në procedurën
administrative, jo për faj të tij, është penguar të respektoje një afat të caktuar nga ky
Kod, ka të drejtë të kërkojë të rivendoset në afatin e humbur... kërkesa për rivendosjen
në afat duhet të bëhet brenda 15 ditëve nga dita kur janë zhdukur pengesat...
 Siç rezulton qartë edhe nga dispozita, ligjbërësi u ka dhënë mundësinë palëve në
procedurën administrative, që nëse janë penguar të zbatojnë një afat të caktuar, të
mund të rivendosen në afat për të kryer veprimet proceduriale, për të cilat u ka
humbur afati. Mund të përmendim këtu korrigjimin e të metave të kërkesës fillestare
(neni 68 i K.Pr.A); detyrimi i palëve të interesuara për të paraqitur prova (neni 83 i
K.Pr.A), dëgjimi i palëve të interesuara (neni 93-95 i K.Pr.A), etj.
 Por në rastin e kërkuesit, siç e shpjeguam edhe me lart, procedimi administrativ i
KMEAP, pranë DRSSH Skrapar ka përfunduar me marrjen e vendimit dhe kërkuesit i
ka humbur afati për t’iu drejtuar organit me lartë administrativ KMEAP Epror, pranë
Shërbimit Shtetëror Social.
 Nëse kërkuesi do ti drejtohej KMEAP Epror, pranë Shërbimit Shtetëror Social, duke u
bazuar në arsyetimin e gjykatës si më sipër, ky organ do të vendoste mospranimin e
ankimit, pasi në pikën b) të nenit 144 të K.Pr.A është përcaktuar se: ankimet kundër
akteve administrative...mund të mos pranohen nga organet kompetente kur afatet
kohore për ankim kanë përfunduar.

VËREN
nr.31003-02547-00-2015 regj. them, që u përket palëve: kërkues Erjon Maksutaj dhe person
i tretë Komisioni Mjekësor i Caktimit të Aftësisë për Punë Epror, pranë Shërbimit Social
Shtetëror, me objekt: Rivendosje në afat për tu ankimuar ndaj vendimit të KMEAP, pranë
Drejtorisë Rajonale të Shërbimit Social Shtetëror Berat.
2. Vendimi i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë është rrjedhojë i
zbatimit të gabuar të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të prishet nga Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë dhe çështja duhet të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
3. Paditësi Erjon Maksutaj ka statusin e personit me aftësi të kufizuara që nga

fëmijëria. Për rrjedhojë Komisionet Mjekësore të Caktimit të Aftësisë për Punë e kanë
cilësuar të paaftë për punë të kategorisë së parë, që ka nevojë për kujdestar për përkujdesje në
jetën e përditshme.
4. Me vendimin nr.218, datë 16.12.2014, Komisioni Mjekësor i Caktimit të Aftësisë
për Punë, ka vendosur ti caktoj kërkuesit Erjon Maksutaj pagesë për invaliditet në kushtet e
përfitimit të grupit të dytë (që nuk përfiton të drejtën e kujdestarisë). Kundër këtij vendimi
kërkuesi nuk ka paraqitur ankim brenda afatit ligjor.
5. Ndodhur para këtij fakti, kërkuesi i është drejtuar gjykatës, duke kërkuar
rivendosjen në afat për të drejtën e ankimimit ndaj këtij vendimi.
1025
II.Vendimi dhe arsyetimi i gjykatës së shkallës parë:
6. Gjykata e Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.4872 (80-

2015-3145), datë 06.10.2015 ka vendosur:
Të nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor çështjen civile nr.regj. them. 5946 (31025-
05787- 80), datë 21.09.2015 dhe dërgimin e çështjes organit kompetent, Komisioni Mjekësor
Caktimit të Aftësisë për Punë Epror.
7. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë ndër të tjera arsyeton:
....Në lidhje me këtë kërkesë, gjykata i referohet nenit 64 të K.Pr.Administrative në të
cilin parashikohet se: Kur një palë në procedurën administrative, jo për fajin e tij, është
penguar të respektojë një afat të caktuar nga ky Kod ose nga dispozita të tjera ligjore, ka të
drejtë të kërkojë të rivendoset në afatin e humbur, përveç rasteve kur ligji e përjashton këtë të
drejtë.....
Kjo dispozitë përmban rregulla që, në raste përjashtimore, lejojnë palën që ka
humbur pa fajin e saj afatin përkatës të përcaktuar në një procedurë administrative, të
ushtrojë të drejtën e saj dhe pas kalimit të afatit përkatës.
Megjithatë, në këtë dispozitë ligjvënësi, të drejtën e rivendosjes në afat kur ekzistojnë
shkaqet dhe rrethanat e lartpërmendura, nuk e lë të pakufizuar, por e lidh me momentin e
zhdukjes së pagesave, duke përcaktuar që kërkesa për rivendosjen në afat të bëhet brenda një
afati të arsyeshëm 15 ditor.
Ndërsa në nenin 65 të K.Pr.Administrative parashikohet se: Kërkesa për rivendosjen
në afat shqyrtohet nga organi që zhvillon procedurën administrative. Kundër vendimit që
refuzon kërkesën e përmendur në paragrafin e mësipërm mund të bëhet ankim sipas
rregullave të parashikuara nga ky Kod.
Nga interpretimi i kësaj dispozite rezulton se, kërkesa për rivendosje në afat duhet ti
drejtohet organit që zhvillon procedurën administrative dhe konkretisht personit të tretë. Ky
konkludim mbështetet dhe në faktin se, K.Pr.Administrative, i cili ka parashikuar krahas të
tjerave dhe dispozita të karakterit procedurial, nuk i njeh të drejtën gjykatës për rivendosjen
në afatin e ankimit. Gjykata nuk mund të ushtrojë të drejtat që i përkasin në mënyrë
eksplicite një organi administrativ. Ushtrimi i këtyre të drejtave me pa të drejtë nga ana e
gjykatës, do të binte ndesh me parimin e shtetit të së drejtës të përcaktuar në nenin 4 të
Kushtetutës si dhe me parimin e ndarjes dhe balancimit midis pushteteve, të sanksionuar në
nenin 7 të Kushtetutës. E ndryshme paraqitet situata në K.Pr.Civile, dhe konkretisht në nenin
458 të tij; Kur palët kanë humbur të drejtën e ankimit për shkaqe të arsyeshme, mund të
paraqesin kërkesë për rivendosje në afat, përpara gjykatës që ka dhënë vendimin. Kjo
kërkesë shqyrtohet nga gjykata dhe kundër vendimit të tij mund të bëhet ankim i veçantë. Siç
del qartë nga interpretimi i kësaj dispozitave, gjykata mund të lejojë rivendosjen në afat
vetëm për të drejtën e ankimit kundër vendimit gjyqësor dhe jo kundër vendimit të një organi
administrativ. Përsa më sipër gjykata vlerëson se, nuk ka juridiksion për shqyrtimin e kësaj
kërkese, për faktin se ajo i përket juridiksionit administrativ. Në këto kushte, duhet vendosur
nxjerrja e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor dhe dërgimi i akteve organit kompetent
(personit të tretë).....
8. Në nenin 64 të Kodit të Procedurave Administrative është parashikuar:

Kur një palë në procedurën administrative, jo për fajin e tij, është penguar të
respektojë një afat të caktuar nga ky Kod ose nga dispozita të tjera ligjore, ka të drejtë të
kërkojë të rivendoset në afatin e humbur, përveç rasteve kur ligji e përjashton këtë të drejtë.
1026
Kërkesa për rivendosjen në afat duhet të bëhet brenda 15 ditëve nga dita kur janë
zhdukur pengesat, por jo më shumë se 1 muaj nga dita e fundit e afatit të humbur, përveç
rasteve të një force madhore.
Kërkesa e palës së interesuar për rivendosjen në afat duhet të jetë e argumentuar dhe
të krijojë besim se afati është humbur jo për fajin e palës.
9. Në nenin 65 të Kodit të Procedurave Administrative është parashikuar:

1. Kërkesa për rivendosjen në afat shqyrtohet nga organi që zhvillon procedurën
administrative.
2. Kundër vendimit që refuzon kërkesën e përmendur në paragrafin 1 të këtij neni
mund të bëhet ankim sipas rregullave të parashikuara nga ky Kod.
10. Në nenin 151 të K.Pr. Civile është parashikuar:

Kur palët ose prokurori që ka ngritur padi, për shkaqe të arsyeshme kanë humbur
afatin ligjor ose atë të caktuar nga gjykata, mund të kërkojnë prej saj rivendosjen në afat,
përveç kur afatet kanë karakter prekluziv.
11. Në nenin1 152 të K.Pr. Civile është parashikuar:

Kërkesa për rivendosjen e afatit të humbur shqyrtohet nga gjykata së cilës duhet ti
paraqiten edhe dokumentet që justifikojnë ose për të cilat kërkohet rivendosja e afatit. Gjatë
shqyrtimit të kërkesës thirret edhe pala tjetër.
Kundër vendimit të gjykatës mund të bëhet ankim i veçantë.

ankimin e veçantë të paraqitur nga kërkuesi Erion Maksutaj janë të bazuara në ligj, prandaj
vendimi i dhënë nga gjykata administrative e shkallës së parë bëhet i cënueshëm.
13. Nga citimi i nenit 24 të K.Pr.Administrative evidentohet qartë se kur një palë në
procedurën administrative, jo për fajin e saj, është penguar të respektojë një afat të caktuar
nga ky Kod ose nga dispozita të tjera ligjore, ka të drejtë të kërkojë të rivendoset në afatin e
humbur, përveç rasteve kur ligji e përjashton këtë të drejtë. Kërkesa për rivendosjen në afat
duhet të bëhet brenda 15 ditëve nga dita kur janë zhdukur pengesat, por jo më shumë se 1
muaj nga dita e fundit e afatit të humbur, përveç rasteve të një force madhore. Kërkesa e
palës së interesuar për rivendosjen në afat duhet të jetë e argumentuar dhe të krijojë besim se
afati është humbur jo për fajin e palës.
14. Bazuar në dispozitën ligjore të sipërcituar gjykata duhet të shqyrtonte kërkesën e
palës kërkuese, duke i analizuar kërkesat ligjore dhe shkaqet e pretenduara nga kërkuesi për
humbjen e afatit të ankimit, nëse ndodhemi ose jo përpara humbjes së afatit jo për fajin e tij,
pasi kërkuesi pretendon se vuante nga sëmundja e epilepsisë.
15. Gjykata administrative e shkallës së parë i bën një interpretim të gabuar nenit 65
të K.Pr.Administrative, sepse në këtë dispozitë ligjore bëhet fjalë për rivendosjen në afat të së
drejtës së subjektit që ishte pjesë e procedimit administrativ për të marrë pjesë në procedurën
administrative, në rastet kur ai e ka humbur afatin jo për faj të tij. Rasti në gjykim është i
ndryshëm nga ky që përmendëm, sepse kërkuesi kërkon që të rivendoset në afat për tu ankuar
në rrugë administrative ndaj një akti administrativ të nxjerrë nga një organ më i ulët i
administratës publike tek një organ më i lartë i administratës publike, pra në rastin tonë
procedura administrative ka përfunduar.
1
Shtuar fjali në paragrafin e parë me ligjin nr.10 052, datë 29.12.2008, neni 7
1027
16. Në ligj është parashikuar se organi administrativ që ka nxjerrë aktin ka të drejtë që
ta shfuqizojë ose ta revokojë atë me kërkesë së palës së interesuar, por organi administrativ
që ka nxjerrë aktin nuk ka të drejtë që të rivendos në afat një subjekt të procedimit
administrativ për tu ankuar kundër aktit administrativ në organin më të lartë administrativ,
pasi kjo e drejtë i përket vetëm gjykatës, prandaj vendimi i gjykatës administrative të shkallës
së parë është i pabazuar në ligj dhe juridiksioni gjyqësor në këtë rast nuk mungon.
përfundimin se ankimi i paraqitur nga kërkuesi Erion Maksutaj është i bazuar në ligj dhe si i
tillë ai duhet të pranohet, prandaj vendimi i Gjykatës Administrative të Shkallës Parë Tiranë
duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për vazhdimin e gjykimit në po atë gjykatë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 9/3 të ligjit nr.49,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.4872 (80-2015-3145), datë 06.10.2015 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për
Tiranë, më 15.01.2016
1028
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: ENDRI KOTHERJA

TË PADITUR: AGJENCIA E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE TIRANË
AVOKATURA E SHTETIT
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit A.K.K.P Tiranë të miratojë vendimin
për likujdimin e shumës 7.738.796 lekë
(43% e pjesës takuese të vlerës totale për trashëgimtarët e Hysen Daklit),
për pasurinë nr.14/63, Z.K 8525 sipas Vendimit nr.120, datë 17.02.2011
të Këshillit të Ministrave "Për shpërblimin e pronarëve dhe për sipërfaqet takuese
të pasurive të paluajtshme, pronë private, që preken nga ndërtimet informale";
Shpenzimet gjyqësore palës së paditur A.K.K.P Tiranë.
Baza Ligjore: Kushtetuta e RSH nenet 3, 4, 5, 11, 17/2, 41, 42, 44, 116, 118,
Konventa Europiane për mbrojtjen e të Drejtave të Njeriut dhe Lirive Themelore,
neni 6, 13, 14, Protokolli nr.1, neni 1 i Konventës Europiane për mbrojtjen e të
Drejtave të Njeriut dhe Lirive Themelore, ratifikuar me Ligjin nr.1837, datë 31.07.1996,
K.Civil neni 153, 200 gërma “d”, 419, 420,
Ligji nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, i ndryshuar,
K.Pr.Administrative neni 9, 10, 11, 12, 14, 18, K.Pr.Civile,
Ligji nr.9482, dt.3.07.2006 “Për legalizimin, urbanizimin
dhe integrimin e ndërtimeve pa leje”,
Vendimi nr.120, dt.17.02.2011 të Këshillit të Ministrave
“Për shpërblimin e pronarëve dhe për sipërfaqet takuese të pasurive të paluajtshme,
pronë private, që preken nga ndërtimet informale”;
Vendimi nr.383, datë 19.05.2010 i Këshillit të Ministrave
“Për përcaktimin e proçedurave të shpërndarjes së fondit të kompensimit
në vlerë për pronarët e pasurive të paluajtshme, pronë private,
që preken nga ndërtimet informale”.
1029
vendosur:
Shpalljen e moskompetencës së shqyrtimit të kësaj çështje prej Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e akteve për kompetencë Gjykatës
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.7111 regj.

them., datë 23.12.2015, ka vendosur:
Të ngrejë çështjen e mosmarrëveshjes për kompetencë përpara Gjykatës së Lartë, për
gjykimin e çështjes nr.7111 (31025-07599-80-2015) që i përket palëve: Paditës – Endri
Kotherja; I paditur AKKP Tiranë.

VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, paditësi është një ndër
trashëgimtarët ligjorë të subjektit të shpronësuar Hysen Dakli, të cilit, me vendimin nr.135/6,
datë 09.02.1996 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish-Pronarëve
Elbasan, së bashku me subjektin tjetër të shpronësuar Ahmet Dakli ju është njohur e drejta e
bashkëpronësisë mbi një sipërfaqe prej 6.100 m2 tokë truall, nga e cila, sipërfaqen prej
2786,8 m2 jua ka njohur në formën e kompensimit.
2. Bazuar në Ligjin nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e
pronës”, i ndryshuar, Ligjin nr.9482, dt. 03.07.2006 “Për legalizimin, urbanizimin dhe
integrimin e ndërtimeve pa leje”, Vendimin nr.120, dt.17.02.2011 të Këshillit të Ministrave
“Për shpërblimin e pronarëve dhe për sipërfaqet takuese të pasurive të paluajtshme, pronë
private, që preken nga ndërtimet informale”; si dhe Vendimin nr.383, datë 19.05.2010 i
Këshillit të Ministrave “Për përcaktimin e proçedurave të shpërndarjes së fondit të
kompensimit në vlerë për pronarët e pasurive të paluajtshme, pronë private, që preken nga
ndërtimet informale”, subjektet e interesuar kanë vijuar procedurat për të përfituar
kompensimin e sipërfaqes së truallit pranë Agjencisë së Kthimit dhe të Kompensimit të
Pronave.
3. Nga procedurat e ndjekura nga AKKP Tiranë , ka rezultuar se trashëgimtarët ligjorë
të subjekteve të shpronësuar, kanë përfituar vlerën e tre kësteve të përcaktuara, pa përfituar
edhe këstin e fundit të palikujduar, sipas përcaktimeve të legjislacionit në fuqi.
4. Për këtë arsye, subjektet e interesuar i janë drejtuar AKKP-së Tiranë për të përfituar
edhe këstet e mbetura, e cila, me shkresën nr.3190/1 prot, datë 04.08.2015 i ka kthyer
përgjigje, duke i bërë me dije se: “...Këshilli i Ministrave me vendimin nr.901, datë
12.12.2012, ka vendosur të miratojë shpërblimin për pasurinë nr.14/366, të ndodhur në Z.K
8525 Elbasan, me sipërfaqe 262.40 m2, pronë e zënë me ndërtime informale. Për sa më sipër
është hapur dosja me nr.472-C, datë 05.08.2014. Me vendimin nr.391, datë 06.07.2015 të
AKKP-së, është vendosur kalimi i këstit të kompensimit prej 57% të vlerës totale në llogarinë
tuaj bankare. Si përfundim, ju bëjmë me dije se, pas miratimit të vendimit për përfitimin e
kësteve të radhës, AKKP do të bëjë njoftim publik në media për të gjithë subjektet përfituese
të këtij procesi...”.
5. Në kushtet kur pala paditëse ka pretenduar se, me këtë përgjigje të AKKP-së nuk
ka gjetur zgjidhje ligjore dhe është privuar nga një e drejtë që ja parashikon ligji, në datën
27.08.2015, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me padinë me objekt të
sipërcituar, duke pretenduar detyrimin e Agjencisë së Kthimit dhe të Kompensimit të
1030
Pronave, që tii likuidojë shumën prej 7.738.796 lekë ( si 43% e pjesës takuese të vlerës totale
për trashëgimtarët e Hysen Daklit), për pasurinë nr.14/63, Z.K 8525 sipas Vendimit nr.120,
datë 17.02.2011 të Këshillit të Ministrave "Për shpërblimin e pronarëve dhe për sipërfaqet
takuese të pasurive të paluajtshme, pronë private, që preken nga ndërtimet informale";
vendosur:
-Shpalljen e moskompetencës së shqyrtimit të kësaj çështje prej Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e akteve për kompetencë Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Tiranë.
6/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Në rastin konkret, Gjykata konstaton se çështja
në gjykim është detyrimi i palës së paditur AKKP që të miratojë, pra që të nxjerrë/kryejë një
veprim administrativ, që në rastin konkret është një vendim. Referuar nenit 6 të Ligjit
mosmarrëveshjeve administrative”, duke qenë se pala e paditur AKKP është një organ
publik administrativ të cilit i është dhënë me ligj e drejta e ushtrimit të disa funksioneve
publike (dhe një nga veprimtaritë e tij administrative është edhe dhënia e një vendimi në bazë
të kërkesës së bërë nga paditësi), është si rrjedhojë subjekt i zbatimit të ligjit sa sipër. Në
bazë të nenit 17/ç të Ligjit nr.49/2012 të sipërcituar, përcaktohet se kompetencën për
shqyrtimin e kësaj lloj padie e ka Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë....”.
7. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.7111 regj.
them., datë 23.12.2015, ka vendosur:
-Të ngrejë çështjen e mosmarrëveshjes për kompetencë përpara Gjykatës së Lartë, për
gjykimin e çështjes nr.7111 (31025-07599-80-2015) që i përket palëve: Paditës – Endri
Kotherja; I paditur AKKP Tiranë.
7/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Natyra e Agjencisë së Kthimit dhe të
Kompensimit të pronave, veprimtarisë dhe akteve të saj, disponojnë në thelb drejtpërdrejtë
mbi të drejtat subjektive të cilat janë ekskluzive të titullarëve të caktuar dhe jo të shtetasve
apo publikut në tërësi, siç janë interesat publikë. Veprimtaria e Agjencisë së Kthimit dhe të
Kompensimit të Pronave, operon për njohjen pronar. Por e drejta e një personi për tu njohur
pronar, rregullohet në mënyrë ekskluzive nga K.Civil dhe si rrjedhojë jemi jashtë fushës së
veprimit të së drejtës publike/administrative... Gjykata Administrative konkludon se, Agjencia
e Kthimit dhe e Kompensimit të Pronave nuk është organ administrativ dhe veprimtaria e
këtij të fundit për të kundërshtuar aktet e Agjencisë dhe për tu futur në marrëdhënie
kompensimi me të nuk personifikojnë marrëdhënie apo veprimtari administrative. Pra, jemi
tej fushës së normimit nga e drejta publike dhe qëllimit të saj (ky qëndrim është mbajtur edhe
nga Gjykata Kushtetuese me vendimin e saj nr.27, datë 26.05.2010; gjithashtu është një
interpretim dhe qëndrim i mbajtur edhe nga Gjykata e Lartë (shih vendimin nr.11243-02277-
00-2013, datë 03.10.2013); gjithashtu është një qëndrim që ka kaluar në vendimmarrje
unifikuese ku pritet vetëm formalizimi i procedurës së botimit të tij). Ky arsyetim dhe
konkluzion, sjell si pasojë që edhe kërkesë padia e bërë nga pala paditëse nuk lidhet dhe nuk
sjell efekte mbi një veprimtari administrative publike, por ka karakter privat. Në këto kushte,
duke mbajtur argumentat sipërcituar, përcaktimet bëra në vendimin unifikues, gjykata
vlerëson se nuk është kompetente në lëndë për gjykimin e kësaj çështje....”.
8. Se vendimi nr.8433, datë 05.11.2015, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me

anën e të cilit, kjo gjykatë ka vendosur shpalljen e moskompetencës së saj për shqyrtimin e
çështjes objekt shqyrtimi dhe dërgimin e saj për gjykim, Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Tiranë, është një vendim i marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedurial dhe atij
1031
material, ndaj për këtë shkak, ai duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet në po këtë
gjykatë, për vazhdimin e gjykimit.
së drejtës proceduriale, kompetenca lëndore është një kusht i domosdoshëm procedurial, që
në K.Pr.Civile.
janë cënuar.
shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut ligjor të kërkimeve
të paditësit, pretendimeve të parashtruara prej tij në aktet proceduriale, qëndrimit të ngritur
nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë dhe në interpretim të dispozitave të
Ligjit nr.49/2012, të zbatueshme, çmon se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, nuk e ka
kuptuar drejtë natyrën e vërtetë të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi.
13. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, pala paditëse kërkon
detyrimin e palës së paditur A.K.K.P Tiranë të miratojë vendimin për likujdimin e shumës
7.738.796 lekë (43% e pjesës takuese të vlerës totale për trashëgimtarët e Hysen Daklit), për
pasurinë nr.14/63, Z.K 8525 sipas Vendimit nr.120, datë 17.02.2011 të Këshillit të Ministrave
"Për shpërblimin e pronarëve dhe për sipërfaqet takuese të pasurive të paluajtshme, pronë
private, që preken nga ndërtimet informale", sipërfaqe të cilën trashëgimlënësi i paditësit e
kishte fituar nëpërmjet vendimit të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
Elbasan.
14. Në analizë të shkakut ligjor të kërkimeve të paditësit, rezulton se, ky i fundit
kërkon nga ana e paditur, detyrimin e saj për të nxjerrë një vendim me anën e të cilit, të
vendosë për likujdimin e shumës 7.738.796 lekë (43% e pjesës takuese të vlerës totale për
trashëgimtarët e Hysen Daklit) për pasurinë nr.14/63, Z.K 8525, sipas Vendimit nr.120, datë
17.02.2011 të Këshillit të Ministrave "Për shpërblimin e pronarëve dhe për sipërfaqet
takuese të pasurive të paluajtshme, pronë private, që preken nga ndërtimet informale".
15. Pavarësisht se ana e paditur është një organ shtetëror, vendimet e marra prej saj
kanë natyrë dhe karakter civil dhe jo administrativ, kjo pasi çdo e drejtë që fitohet prej
vendimeve të tyre, buron direkt ose indirekt bfa e drejta e pronësisë që këto subjekte kanë
përfituar nëpërmjet vendimeve të këtij komisioni. Në rastin konkret, paditësi kërkon të drejta
që rrjedhin pikërisht nga vendimi nr.135/6, datë 09.02.1996 i Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave ish-Pronarëve Elbasan. Këto të drejta, ai nuk mund ti përfitonte në
rast se nuk do të ekzistonte vendimi i mësipërm dhe në rast se ai nuk do të kishte cilësinë e
trashëgimtarit të ish-pronarit.
1032
16. Vlen të theksohet se, sipërfaqja e zënë me ndërtimet informale, ndodhet brenda
sipërfaqes së pronës së tyre, të cilën, Komisioni i Kthimit dhe i Kompensimit të Pronave ja ka
njohur dhe kthyer trashëgimtarëve, ç’ka do të thotë që jemi përpara të drejtës subjektive të
subjekteve të shpronësuar, për të kërkuar pagimin e vlerës së plotë të detyrimit, i cili është
përcaktuar në formën e kompensimit për zënien e truallit nga ndërtimet informale, sipas nenit
11 të Ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, i ndryshuar, si
dhe nenit 419, 420 e vijues të Kodit Civil.
17. Sa më sipër, vjen në përputhje me vendimin e Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës
së Lartë nr.4, datë 10.12.2013, e cila ka unifikuar praktikën gjyqësore duke u shprehur se:
“Kur në objektin e gjykimit kundërshtohet vendimi i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit
të Pronave apo Agjencisë Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, kjo çështje do të
konsiderohet si mosmarrëveshje civile dhe do të shqyrtohet nga gjykata që ka kompetencë
gjykimin e mosmarrëveshjeve civile”.
18. Në lidhje me sa më sipër, këto Kolegje arsyetuan se : “...Në këto lloj gjykimesh
nuk kemi të bëjmë me një kontroll të thjeshtë të një veprimtarie administrative. Kontrolli
gjyqësor në këto gjykime i kalon caqet e kontrollit të një veprimtarie administrative. Nga ana
e gjykatës merret në analizë jo vetëm e drejta e pronësisë, por edhe mënyra e fitimit të
pronësisë, duke iu referuar për këtë qëllim instituteve të së drejtës civile që kanë rregulluar
të drejtën e pronësisë në kohë të ndryshme.... gjykimet me objekt kundërshtim të vendimit të
Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronës apo të Agjencisë Kthimit dhe Kompensimit
të Pronave nuk janë gjykime që përfshihen në rrethin e atyre çështjeve që i përkasin fushës
administrative, por mosmarrëveshje të natyrës civile, në të cilat subjekti pretendues kërkon të
drejtën e pronës mbi një send të paluajtshëm, duke paraqitur për këtë qëllim prova në
mbështetje të kësaj të drejte. në gjykimet me objekt kundërshtim të vendimit të K.K.K.Pronave
apo A.K.K.Pronave kemi të bëjmë me të drejta subjektive, edhe pse enti shtetëror publik
K.K.K.P. (sot A.K.K.Pronave) shpreh vullnetin e tij nëpërmjet vendimeve të marra pas
kërkesës së bërë nga subjektet e përkatëse. Vendimet e tyre nuk trajtohen dhe nuk goditen në
gjykatë si akte të mirfillta administrative. Subjekti kërkues në një gjykim të zakonshëm
kundërshton vendimin e K.K.K.Pronave apo A.K.K.Pronave dhe kërkon të drejtën e pronës
duke paraqitur prova në mbështetje të së drejtë së tij të pronësisë. ...”.
19. Në të njëjtën logjikë, është edhe qëndrimi i mbajtur nga Gjykata Kushtetuese në
vendimin nr.27/2010, ku ka vlerësuar se: “për vendimet e organeve administrative, që kanë
pasur si kompetencë kthimin dhe kompensimin e pronave, në vite, nuk mund të konsiderohen
akte administrative, në kuptimin normal juridik të termit (strictu sensu), por akte sui generis
të nxjerra nga një organ sui generis, për të cilin Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut
ka përdorur termin e ri leksikor, “quasi gjykatë”....”.
20. Në rastin konkret, paditësi kërkon detyrimin e anës së paditur që të marrë një
vendim dhe për sa kohë kjo lloj veprimtarie dhe vendimet e nxjerra prej tyre janë cilësuar si
të natyrës civile, edhe konfliktet me këtë palë do të trajtohen si konflikte civile.
21. Në kushtet kur çështja objekt shqyrtimi, nuk i përket asnjë prej parashikimeve
ligjore të përcaktuara në nenin 7 të Ligjit nr.49/2013 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, por gjen
mbështetje tek neni 8 gërma “b” të po këtij ligji, në të cilën pasqyrohet se: “Gjykata
Administrative nuk shqyrton mosmarrëveshjet:... b) shqyrtimi i të cilave, sipas legjislacionit
në fuq, është në kompetencën e një gjykate tjetër”, Ky Kolegj vlerëson se kjo çështje nuk
është e natyrës administrative dhe si e tillë, nuk është në kompetencën lëndore të Gjykatave
Administrative.
vendimin nr.8433, datë 05.11.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke e dërguar
këtë ҫështje pranë kësaj të fundit për vazhdimin e gjykimit.
1033
PËR KËTO ARSYE
V E N D O S I:
dhe dërgimin e çështjes në këtë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 28.01.2016
1034
VENDIM
NE EMËR TË REPUBLIKËS

Medi Bici Anëtar

PADITËS: ELMAS BUSHO

OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të kryejë veprime me banesën
e ndodhur në fshatin Ravonik, duke kaluar nga regjistrimi hipotekor
në sistemin e regjistrimit të pasurive të paluajtshme
dhe pajisje me çertifikatë pronësie.
Baza Ligjore: Neni 32/a i K.Pr.Civile,
neni 24 i ligjit nr.7843, datë 13.07.1994, shfuqizuar me
Ligjin nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”,
si dhe neni 25 dhe 28 i ligjit të ri në fuqi.

Deklarimin e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë
për gjykimin e çështjes civile me nr.rregj. Them 21292-00761-41-2015
(1198), që i përket paditëses Elmas Busho, i paditur ZVRPP Korçë, me objekt:
“Detyrimin e e palës së paditur që të kryejë veprime lidhur me banesën e
ndodhur në fshatin Ravonik, duke kaluar nga regjistrimi hipotekor në sistemin
e regjistrimit të pasurive të paluajtshme dhe pajisje me çertifikatë
pronësie”.Dërgimin e çështjes për kompetencë gjykimi në Gjykatën
Administrative të Shkallës së Parë Korçë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.460 regjistri

Mospranimin e kërkesës së palës së paditur, Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Korçë, për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të
padisë së paditësit Elmas Busho, palë e paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Korçë, me objekt: “Detyrimin e e palës së paditur që
të kryejë veprime lidhur me banesën e ndodhur në fshatin Ravonik, duke
1035
kaluar nga regjistrimi hipotekor në sistemin e regjistrimit të pasurive të
paluajtshme dhe pajisje me çertifikatë pronësie”.
Kundër këtij vendimi, ka ushtruar të drejtën e ankimit të veçantë pala e paditur,

Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurisë së Paluajtshme Korçë, e cila ka pretenduar
prishjen e vendimit nr.460 regjistri themeltar, datë 01.06.2015 të Gjykatës
Administrative e Shkallës së Parë Korçë dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit
gjyqësor, duke paraqitur këto shkaqe:
- Pala paditëse nuk e ka ezauruar rrugën administrative, duke bërë ankim në ZQRPP
Tiranë, duke ju drejtuar në të njëjtën kohë si juridiksionit gjyqësor ashtu edhe atij
administrativ.
- Nga provat shkresore të administruara në dosje, konstatohet se paditësi i është drejtuar
gjykatës pa ezauruar rrugën administrative të zgjidhjes së konfliktit. Për më tepër,
rezulton që paditësi i është drejtuar organit administrativ (juridiksionit administrativ)
në të njëjtën kohë që i është drejtuar edhe gjykatës (juridiksionit gjyqësor).
- Në nenin 16/1 i ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funskionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, përcaktohet se:
“Padia ndaj veprimit administrativ, mund të ngrihet vetëm pas shterimit të ankimit
administrativ”.
- Në nenin 137/3 të Ligjit nr.8485, datë 12.05.1999 “Kodi i Procedurave Administrative
të Republikës së Shqipërisë”, theksohet se: “Në parim, palët e interesuara mund t’i
drejtohen gjykatës vetëm pasi të kenë ezauruar rekursin administrativ”.
- Referuar ligjit nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, ligji i posaçëm
që i cili normon rregjistrimin e pasurive të paluajtshme dhe veprimtarinë e ZVRPP,,
në nenin 10/1 përcaktohet se: “Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Palaujtshme përbëhet
nga zyra qëndrore dhe zyrat vendore të regjistrimit të pasurive të paluajtshme”.
- Gjithashtu, detyrimi për të ezauruar rrugën asministrative parashikohet qartë edhe në
nenin 17/a dhe 73/1 të ligjit nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.
- Në zbatim të dispozitave ligjore të sipërcituar, del qartë se, pala paditëse mund t’i
drejtohej gjykatës vetëm pasi t’i ish drejtuar organit më të lartë administrativ, që në
rastin konkret, është Zyra Qëndrore e Rregjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, pasi jo
vetëm që është e parashikuar në ligj, por edhe të mundësisë dhe kapaciteteve që ka
organi më i lartë për ta zgjidhur konfliktin. Pra kontrolli gjyqësor, vjen vetëm pasi
është konsumuar rekursi administrativ.
- Këtë qëndrim kanë mbajtur edhe Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me
vendimin unifikues nr.1/2010 si dhe Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin
nr.286, datë 02.05.2013.

VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosje, rezulton se, pala paditëse pretendon të jetë
pronar i një pasurie të paluajtshme, shtëpi banimi një katëshe, e përbërë nga dy dhoma, një
korridor dhe kuzhinë, si dhe oborr me sipërfaqe të përgjithshme prej 780 m2, e ndodhur në
fshatin Ravonik, Rrethi Korçë, me kufij të përcaktuar, të cilën pretendon se, e ka të regjistruar
pranë ZVRPP në radhorin hipotekor me nr.769/4, datë 30.07.1996.
2. Origjinën e titullit të pronësisë, pala paditëse pretendon se e provon nëpërmjet
kontratës noteriale të shitblerjes, me nr.3941 rep, datë 2038 kol, datë 29.07.1996, nga shitësi
1036
Luan Farasholli, i cili e ka pas të regjistruar këtë pronë në Zyrën e Hipotekës Korçë, me
nr.769/4 radhori pronësie, datë 30.08.1996.
3. Pala paditëse, ka pretenduar gjithashtu se, origjina e titullit të pronësisë për
subjektin Luan Farasholli, nga i cili e ka blerë pasurinë e paluajtshme objekt i këtij shqyrtimi,
bazohet në vendimin gjyqësor nr.1718, datë 01.09.1994, dhënë nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Korçë, nëpërmjet të cilit është vendosur: “Të pranojë kërkesën duke vërtetuar faktin
juridik të pronësisë së Luan Farasholli, mbi një shtëpi banimi të ndodhur në fshatin Ravonik,
e formës njëkatëshe, e përbërë prej 2 dhoma, kuzhina dhe korridor, me oborr dhe sipërfaqe
të përgjithshme 780 m2, përfshihet oborri 610 me kufi: V- Tomorr dervishi; J- Rruga; L- Adil
Granlli; P- Rrugë...”.
4. Sipas pretendimeve të palës paditëse, ky vendim gjyqësor i sipërcituar, është
regjistruar në Zyrën e Hipotekës Korçë në vitin 1994 sipas parashikimeve të Kodit Civil,
kohë në të cilën nuk pengohej regjistrimi i faktit juridik të pronësisë. Sa më sipër, provohet
edhe nga fakti që subjekti Luan Farasholli, në momentin e lidhjes së kontratës së shitblerjes
me paditësin, gëzonte titullin e pronësisë, të cilin e ka konfirmuar edhe nëpërmjet vërtetimit
të pronësisë të lëshuar nga Zyra e Hipotekës Korçë.
5. Pala paditëse, në vitin 2015 ka aplikuar pranë ZVRPP Korçë, për t’u pajisur me
çertifikatë pronësie në lidhje me pasurinë e tij, dhe kjo e fundit, me shkresën nr.301, datë
11.02.2015, e ka informuar paditësin se: “....për vazhdimin e mëtejshëm të kryerjes së
shërbimit të kërkuar, duhet të plotësoni dhe të dorëzoni në ZVRPP dokumentet e
mëposhtme.... Në sistemin e regjistrimit të pasurive, pasuria figuron në emër të shitësit Luan
Farasholli truall + arë me sipërfaqe 777 m2 dhe 300 m2 truall, sipas aktit 1626 dhe me
sipërfaqe 712 m2, nga e cila 400 m2 truall dhe 125 m2 ndërtesë sipas L.N. Në sistemin
hipotekor kjo pasuri është transkriptuar me kontratën e shitjes 3941 rep 2038 kol, datë
20.07.1996 në favor të Elmas Busho me sipërfaqe 780 m2, origjina e së cilës është vërtetim
fakti. Në këto kushte, nuk mund të bëhet kalimi nga hipoteka në sistem, pasi regjistrimi është
në kundërshtim me nenin 193 dhe 195 të Kodit Civil...”.
6. Për këtë arsye, pala paditëse në datë 23.03.2015, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë me padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar detyrimin e palës së
paditur që të kryejë veprimet përkatëse për kalimin e rregjistrimit nga ai hipotekor në
sistemin e regjistrimit të pasurive të paluajtshme, si dhe lëshimin e çertifikatës së pronësisë.
-Deklarimin e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë për
gjykimin e çështjes civile me nr.regj. Them 21292-00761-41-2015 (1198), që i përket
paditëses Elmas Busho, i paditur ZVRPP Korçë, me objekt: “Detyrimin e palës së paditur që
të kryejë veprime lidhur me banesën e ndodhur në fshatin Ravonik, duke kaluar nga
regjistrimi hipotekor në sistemin e regjistrimit të pasurive të paluajtshme dhe pajisje me
çertifikatë pronësie”.
-Dërgimin e çështjes për kompetencë gjykimi në Gjykatën Administrative të Shkallës
së Parë Korçë.
7/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....Duke u nisur nga objekti dhe shkaku ligjor i
padisë, rezulton se ajo është një çështje e karakterit administrativ. Kolegjet e Bashkuara të
Gjykatës së Lartë në vendimin unifikues nr.4, datë 10.12.2013 shprehen se, gjykata në
përputhje me objektin dhe shkakun ligjor të padisë, duhet të verifikojë natyrën e
mosmarrëveshjes objekt gjykimi, pra nëse ajo është civile apo administrative. ...Në rastin
konkret, gjykata konkludon se padia objekt gjykimi, ka të bëjë me një mosmarrëveshje të
lindur nga mosveprimi i palës së paditur ZVRPP Korçë për regjistrimin e pronës. Në kushtet
kur ligji përcakton se, kjo kategori çështjesh është në kompetencën e një tjetër gjykate, ajo në
mbështetje të nenit 41 të Kodit të Procedurës Civile, nuk mund të jetë në kompetencën e
1037
gjykatës civile. Në mbështetje të nenit 11, pika 1, të Ligjit nr.49/2012, gjykata çmon se
kompetenca tokësore për gjykimin e saj , i takon Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Korçë. ...”.
8. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.460 regjistri
-Mospranimin e kërkesës së palës së paditur, Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive
të paluajtshme Korçë, për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të padisë së paditësit Elmas
Busho, palë e paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Korçë, me
objekt: “Detyrimin e e palës së paditur që të kryejë veprime lidhur me banesën e ndodhur në
fshatin Ravonik, duke kaluar nga regjistrimi hipotekor në sistemin e regjistrimit të pasurive
të paluajtshme dhe pajisje me çertifikatë pronësie”.
8/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....në thelb, mosveprimi i zyrës së rregjistrimit,
përbën refuzim të rregjistrimit të pronës në emrin e paditësit dhe pajisjes me çertifikatë
pronësie dhe fakqi që, Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme nuk ka dalë me ndonjë
urdhër refuzimi parimisht nuk ia heq paditësit të drejtën për ju, drejtuar drejtpërdrejtë
gjykatës edhe pse në të njëjtën kohë, mund të ketë paraqitur një ankim pranë
Kryeregjistruesit. .... Gjykata vlerëson se, çështja mund të nxirrej jashtë juridiksionit
gjyqësor vetëm nëse paditësi do të kishte paraqitur padi drejtpërdrejtë në gjykatë, pa ju
drejtuar fillimisht palës së paditur për regjistrimin e pronës dhe pajisjen me çertifikatë
pronësie, apo nëse do të kishte paraqitur njëkohësisht kërkesë në zyrën e regjistrimit dhe në
gjykatë, pasi me ligjin nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, ligjvënësi ka
ngarkuar zyrën e regjistrimit si organ publik për trajtimin e kërkesave për regjistrimin e
titujve të pronësisë në regjistrat publikë dhe vetëm në rast mosveprimi në përputhje me ligjin,
palët e interesuara mund ta bëjnë çështjen, objekt konflikti në gjykatë. ...”.
9. Kundër këtij vendimi, ka ushtruar të drejtën e ankimit të veçantë pala e paditur,
Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurisë së Paluajtshme Korçë, e cila ka pretenduar prishjen e
vendimit nr.460 regjistri themeltar, datë 01.06.2015 të Gjykatës Administrative e Shkallës së
Parë Korçë dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, duke paraqitur ato shkaqe që
pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
10. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se vendimi nr.460 regjistri

themeltar, datë 01.06.2015 i Gjykatës Administrative e Shkallës së Parë Korçë, është marrë
në përputhje me dispozitat e ligjit procedurial dhe atij material, e për rrjedhojë, ai duhet të të
lihet në fuqi.
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë Korçë, ka realizuar “një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në
përputhje me ligjin” në lidhje me këtë fazë në të cilën ndodhet gjykimi, si dhe e ka kuptuar
natyrën e vërtetë të mosmarrëveshjes, duke interpretuar drejtë dizpozitat e ligjit procedural
dhe material, të detyrueshme për t’u zbatuar në zgjidhjen e saj.
12. Fillimisht, ky Kolegj, vlerëson të theksojë se: Është e qartë nga e drejta jonë
proceduriale se, çështja e juridiksionit është një nga çështjet më të rëndësishme proceduriale,
mosrespektimi dhe moszgjidhja e drejtë e së cilës, sjell automatikisht prishjen e vendimit.
Kjo është dhe arsyeja se, përse në nenin 59 të K.Pr.Civile, parashikohet shprehimisht se:
“Gjykata në çdo fazë dhe shkallë gjykimi, qoftë edhe kryesisht, merr në shqyrtim nëse çështja
që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo administrativ. Kundër vendimit të dhënë
për nje rast të tillë, mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë”.
13. Në analizë të dispozitës së mësipërme, konstatohet se, çdo lloj gjykate dhe në çdo
shkallë gjykimi, ka të drejtë të marrë në shyrtim, të analizojë dhe të vendosë, në lidhje me
1038
juridiksionin e çështjes objekt gjykimi. Kjo e drejtë e gjykatës për të vepruar edhe kryesisht,
është e lidhur drejtëpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit të një proçesi të rregullt
ligjor, të sanksionuar në nenin 6 të KEDNJ.
14. Nisur nga rëndësia e madhe, që ka përcaktimi i drejtë i juridiksionit në Kodin e
Procedurës Civile, është përcaktuar qartë, raporti dhe marrëdhënia midis dy juridiksioneve,
atij administrativ dhe atij gjyqësor “Gjykatat nuk mund të shqyrtojnë një çështje që ligji e ka
lënë në juridiksionin administrativ“. Në analizë të dispozitave të mësipërme, juridiksioni
administrativ, pengon gjykatën në shqyrtimin e themelit të çështjes. Në bazë të nenit 136 të
K.Pr.Administrative dhe 328 të K.Pr.Civile “Çdo palë e interesuar ka të drejtë të ankohet
kundër një akti administrativ ose kundër një refuzimi për nxjerrjen e aktit administrativ.
Palët e interesuara, mund t’i drejtohen gjykatës, vetëm pasi të kenë ezauruar rekursin
administrativ“. Pra, “kontrolli gjyqësor vjen pasi është konsumuar rekursi administrativ”.
15. Siç rezulton nga provat e administruara në dosjen gjyqësore dhe siç përshkruhet
në mënyrë analitike në pjesën faktet dhe rrethanat e çështjes (më lart në këtë vendim), pala
paditëse ka investuar Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Korçë me kërkimin për:
“Detyrimin e palës së paditur të kryejë veprime me banesën e ndodhur në fshatin Ravonik,
duke kaluar nga regjistrimi hipotekor në sistemin e regjistrimit të pasurive të paluajtshme
dhe pajisje me çertifikatë pronësie”. Këtë kërkim, pala paditëse, e ka mbështetur në nenet
32/a i K.Pr.Civile, neni 24 i Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994, shfuqizuar me Ligjin nr.33/2012
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, si dhe në nenin 25 dhe 28 të Ligjit nr.33/2012
16. Në analizë të objekti dhe shkakut ligjor të padisë, rezulton se, pala paditëse kërkon
nga ana e palës së paditur, që të kryejë veprimet për regjistrimin e pasurisë të tij të ndodhur
në fshatin Ravonik, nga sistemi i regjistrit hipotekor në sistemin e regjistrimit të pasurive të
paluajtshme (HTR), dhe më pas ta pajisë atë më çertifikatë pronësie sipas parashikimeve të
ligjit. Pra, çështja objekt shqyrtimi lidhet me një mosmarrëveshje administrative në fushën e
regjistrimit të pasurive të paluajtshme dhe rregullohet drejtpërsëdrejti nga parashikimet e
Ligjit nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.
17. Në nenin 193 të K.Civil, përcaktohen në mënyrë eksplicite aktet të cilat duhet të
rregistrohen në rregjistrin e pasurive të paluajtshme, ku midis të tjerave dhe me rëndësi për
rastin në gjykim është pika a); b) dhe h) e kësaj dispozite ku shprehimisht thuhet: “Duhet të
regjistrohen në regjistrin e pasurive të paluajtshme:.. a) kontratat për kalimin e pronësisë së
sendeve të paluajtshme dhe aktet për pjestimin vullnetar të tyre; b) kontratat me të cilat
krijohen, njihen, ndryshohen ose pushojnë të drejta pronësie mbi sendet e paluajtshme, të
drejta uzufrukti, përdorimi e bujtjeje, emfiteoze e servituti e të drejta të tjera reale;... h)
vendimet e gjykatave ose organeve kompetente shtetërore që përkatësisht përmbajnë fitimin
ose njohjen e pronësisë mbi pasuritë e paluajtshme, pjestimin e pasurive të paluajtshme ose
që deklarojnë të pavlefshme veprimet juridike për kalimin e pronësisë të rregjistruar më parë
rregullisht, si dhe aktet e përmbarimit gjyqësor për sekuestrimin e pasurisë së paluajtshme
ose shitjen në ankand të tyre...”.
18. Në analizë të kësaj dispozite, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton
se, pala paditëse e ka fituar titullin e pronësisë nëpërmjet kontratës së shitblerjes me nr.3941
rep. dhe nr.2038 kol, datë 29.07.1996 të lidhur mes tij dhe subjektit shitës Luan Farasholli.
Këtë pronë, ky i fundit e kishte të regjistruar në Zyrën e Hipotekës Korçë, me nr.769/4
radhori pronësie, datë 30.08.1996 sipas një vendimi gjykate për vërtetimin e faktit juridik.
19. Pala paditëse, ka pretenduar se e ka pasur fillimisht të regjistruar pasurinë objekt
shqyrtimi në regjistrat hipotekorë, por tashmë, ai pretendon ta kalojë atë në sistemin e
regjistrimit të pasurive të paluajtshme në mënyrë që të pajiset me çertifikatë pronësie. Pala e
paditur, në lidhje me këtë pretendim të paditësit, me shkresën e saj nr.301, datë 11.02.2015, e
ka informuar atë se për të vijuar më tej me këtë procedurë, duhet që kjo palë me cilësinë e
1039
subjektit të interesuar të depozitojë pranë ZVRPP Korçë një sërë dokumentash, në mënyrë që
të provohet origjina e pronës. Pala e paditur, rezulton që nëpërmjet kësaj shkrese të ketë
sqaruar palën paditëse se, regjistrimi i pronës objekt shqyrtimi në favor të subjektit shitës
Luan Farasholli, prej të cilit paditësi ka blerë shtëpinë dhe truallin objekt regjistrimi, është
bërë vetëm mbi bazën e një vendimi gjyqësor të tipit “vërtetimi fakti juridik”, i cili është
regjistruar në kundërshtim mesa parashikojnë dispozitat ligjore të nenit 193 dhe 195 të Kodit
Civil.
20. Në kushtet kur paditësit nuk i janë kryer veprimet që kërkonte nga ana e paditur,
ai i është drejtuar gjykatës, duke kërkuar gjyqësisht regjistrimin e pronës në sistemin e
regjistrimit të pasurisë së paluajtshme (HTR) dhe lëshimin e çertifikatës së pronësisë.
Gjithashtu, nga aktet e administruara në dosje, pala paditëse i është drejtuar edhe ZQRPP
Tiranë me ankim, fakt i cili provohet edhe nga shkresa me nr.3684 prot, datë 24.04.2015
(referojuni faqes 23 të dosjes gjyqësore), por që nuk rezulton të ketë marrë zgjidhje
përfundimtare në lidhje me kërkimet e tija nga ana e këtij organi.
21. Nisur nga dokumentat që ka kërkuar zyra e regjistrimit të pasurive të paluajtshme
për rregjistrimin e pronës së paditësit, si dhe nga kërkesa e saj për të vërtetuar paditësi
origjinën e pronës, kuptohet që ana e paditur ka dashur të aplikojë për këtë regjistrim, nenin
24 të Ligjit nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i titulluar “Regjistrimi
fillestar” në të cilën pasqyrohet shprehimisht se: “Regjistrimi fillestar i çdo pasurie të
paluajtshme përfshin pasqyrimin e saj në hartën kadastrale dhe përgatitjen e një kartele, në
përputhje me dispozitat e këtij ligji dhe me dispozitat e çdo akti, që përcakton pronësinë ose
të drejta të tjera reale që ekzistojnë për pasuritë e paluajtshme”. Nga përmbajtja e kësaj
dispozite, del edhe qëllimi që ka pasur ligjvënësi kur flet për “regjistrimin fillestar” të një
prone. Me këtë regjistrim, kuptohet regjistrimi për herë të parë i pronave të paluajtshme në
sistemin e regjistrimit të pasurive të paluajtshme (HTR), ose kalimin e pasurive të
paluajtshme nga sistemi hipotekor (ai i pasqyrimit në regjistrat hipotekorë) në sistemin e
regjistrimit të pasurive të paluajtshme (konkretisht në atë HTR, pra të evidentuar edhe në
hartë). Ky regjistrim, për vetë karakterin e veçantë që ka, bëhet sipas përcaktimeve të
parashikuara në mënyrë të posaçme nga ky ligj. Gjithashtu, në nenin 25, pika a, të po këtij
ligji, i titulluar “Mënyra e regjistrimit fillestar”, përcaktohet se: “Regjistruesi, një person ose
çdo grup i ngarkuar nga Kryeregjistruesi kërkojnë që pronësia, si dhe kufijtë e çdo pasurie
që duhet regjistruar, të dokumentohen në bazë të kritereve të mëposhtme: a) pronësia dhe
kufijtë e pasurive të paluajtshme përcaktohen nga aktet e fitimit të pronësisë, sipas nenit 193
të Kodit Civil;....”.
22. Në rastin objekt shqyrtimi, thelbi i konfliktit qëndron në faktin se, ZVRPP Korçë
nuk ka vepruar per regjistrimin dhe kalimin e pasurisë objekt shqyrtimi, nga sistemi i
regjistrit hipotekor në sistemini e regjistrimit të pasurisë së paluajtshme (HTR), pasi
pretendon që titulli i pronësisë që ka pasur subjekti Luan Farasholli, i cili përbën edhe
origjinën e pronës objekt shqyrtimi, nuk është në përputhje më parashikimet e këtij ligji.
23. Po kështu, në nenin 45 të Ligjit nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të
paluajtshme”, i titulluar “Regjistrimi i kalimit të pronësisë me anë të ligjit, me vendim të
gjykatës apo të një akti administrativ”, parashikohet shprehimisht se: “1. Në rastet kur shteti,
personi juridik/fizik ka fituar të drejtën e pronësisë mbi një pasuri të paluajtshme, me anë të
ligjit, vendimit gjyqësor të formës së prerë për fitimin apo kalimin e së drejtës së pronësisë
apo të aktit të një organi administrativ, regjistruesi, mbështetur në këto akte të paraqitura
nga personi i interesuar, bën regjistrimin, duke shënuar pronar shtetin, personin juridik/fizik,
të cilit i ka kaluar e drejta e pronësisë. 2. Regjistrimi i fitimit të pronësisë mbi një pasuri të
paluajtshme, sipas këtij neni, bëhet nga Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, pas
plotësimit të kushteve të regjistrimit, të përcaktuara në shkronjën “h” dhe në paragrafin
fundit të nenit 193 të Kodit Civil. 3. Nëse nuk plotësohen kushtet e sipërpërmendura,
1040
regjistruesi propozon refuzimin e kërkesës për regjistrim dhe dosja e plotë e praktikës, së
bashku me projekt-urdhrin e refuzimit, i kalojnë për kompetencë Kryeregjistruesit. 4.
Kryeregjistruesi, brenda 30 ditëve, me urdhër të arsyetuar, duhet të vendosë miratimin ose jo
të propozimit. Kundër urdhrit të Kryeregjistruesit për refuzimin e regjistrimit, ose kur ai nuk
është marrë brenda afatit të përcaktuar, mund të bëhet ankim në gjykatë. 5. Elementet e
vendimit, që verifikohen nga Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, dhe procedura e
nxjerrjes së urdhrit përcaktohen me udhëzim të Këshillit të Ministrave”.
24. Në analizë të dispozitave të trajtuara më lart në këtë vendim, të cilat mund të
merren si bazë ligjore për zgjidhjen e këtij konflikti, nuk rezulton në asnjë rast që ligji të jetë
shprehur që, kur zyra e regjistrimit të pasurive të paluajtshme nuk pranon të pajisë me
çertifikatë subjektin që aplikon, ose nuk i kryen regjistrimin e pronës nga një sistem në
tjetrin, subjekti duhet të ndjekë ndonjë rrugë të detyrueshme administrative. Dhe në rastin kur
regjistruesi merr vendim refuzimi, dosja shkon tek kryeregjistruesi nga regjistruesi, jo në bazë
të ankimit të subjektit i cili ka aplikuar, gjë që tregon se nuk ka një rrugë të detyrueshme
administrative. Ligji ka parashikuar qartë që, kundër urdhrit të Kryeregjistruesit për refuzimin
e regjistrimit, ose kur ai nuk është marrë brenda afatit të përcaktuar, mund të bëhet ankim në
gjykatë.
25. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, e sheh me vend që të evidentojë faktin
se, e drejta jonë publike dhe konkretisht Kodi i Procedurave Administrative, njeh ushtrimin e
ankimit administrativ nëpërmjet apelimit administrativ të detyrueshëm dhe kërkesës
joformale. Qëllimi dhe dallimi ndërmjet këtyre mjeteve të ankimit, ndikon në përcaktimin e
juridiksionit që i shqyrton ato, në procedurat, rrugën dhe radhën e detyrueshme të investimit
të juridiksionit administrativ e atij gjyqësor.
26. Ushtrimi i ankimit administrativ nëpërmjet kërkesës joformale, nuk përbën një
detyrim për subjektin, por një të drejtë të tij për t’iu drejtuar organit administrativ, me qëllim
shqyrtimin e ankimit, si dhe zgjidhjen e problemit. Në rastet e kërkesës joformale, duke
mbetur një opsion, një mundësi që ligji i njeh individit për t’i paraqitur organit administrativ
pretendimin e tij, gjykata nuk ka pengesë të investohet direkt për ta marrë atë në shqyrtim.
Ndërsa apelimi administrativ i parashikuar shprehimisht në ligj, si një mjet juridik i plotë për
të kërkuar shfuqizimin ose ndryshimin e aktit administrativ, përbën një mjet ankimi me
natyrë shteruese, dhe njëkohësisht të detyrueshme për t’u ezauruar, me qëllim që më pas ti
drejtohesh juridiksionit gjyqësor.
27. Apelimi administrativ kërkon respektimin e disa kushteve formale, pa të cilat nuk
mund të pretendohet të kryhet një proces i rregullt administrativ. Këto kushte formale janë të
parashikuara jo vetëm në Kodin e Procedurave Adminstrative, por edhe në ligje të veçanta.
Në këto ligje të veçanta, të cilat rregullojnë fushat e veçanta të veprimtarisë administrative
parashikojnë jo vetëm të drejtën dhe detyrimin e subjektit për të paraqitur apelim
administrativ, por dhe të drejtën dhe detyrimin e organit konkret administrativ për ta marrë në
shqyrtim ankimin administrativ me efekt shterues.
28. Parimet dhe teoria e rrugës së detyrueshme administrative, është trajtuar qartë në
vendimin unifikues nr.1, datë 26.11.2010 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në
të cilin thuhet se: “Ndekja e rrugës administrative (të apelimit administrativ) për zgjidhjen e
mosmarrëveshjes administrative përpara se subjekti t’i drejtohet gjykatës, është e
tek të cilët eventualisht, sipas hierarkisë, duhet të drejtohet apelimi administrativ...Ligji i
posaçëm mund të parashikojë edhe modalitete konkrete mbi afatet, kushtet e procedurat që
duhen respektuar për të bërë të pranueshëm për shqyrtim në themel ankimin administrativ,
për procedurat e shqyrtimit dhe natyrën e vendimmarrjes nga organi administrative, etj.
1041
Nëse rregulla të tilla eventuale nuk janë parashikuar, gjejnë zbatim afatet, kushtet e
procedurat e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative”.
29. Në çështjen objekt gjykimi, nuk rezulton që pas depozitimit të kërkesës së
paditësit pranë ZVRPP Korçë, regjistruesi të ketë propozuar “refuzimin e kërkesës për
regjistrim” dhe të jetë marrë një urdhër i tillë nga kryeregjistruesi. I vetmi akt i lëshuar nga
ana e ZVRPP Korçë është shkresa me nr.301, datë 11.02.2015, në të cilin është pasqyruar se:
“....për vazhdimin e mëtejshëm të kryerjes së shërbimit të kërkuar, duhet të plotësoni dhe të
dorëzoni në ZVRPP dokumentet e mëposhtme........ Në sistemin e rregjistrimit të pasurive,
pasuria figuron në emër të shitësit Luan Farasholli truall + arë me sipërfaqe 777 m2 dhe
300 m2 truall, sipas aktit 1626 dhe me sipërfaqe 712 m2, nga e cila 400 m2 truall dhe 125
m2 ndërtesë sipas L.N. Në sistemin hipotekor kjo pasuri është transkriptuar me kontratën e
shitjes 3941 rep 2038 kol, datë 20.07.1996 në favor të Elmas Busho me sipërfaqe 780 m2,
origjina e së cilës është vërtetim fakti. Në këto kushte, nuk mund të bëhet kalimi nga hipoteka
në sistem, pasi regjistrimi është në kundërshtim me nenin 193 dhe 195 të Kodit Civil...”.
30. Nisur nga rëndësia e madhe që ka e drejta e pronës, ligjvënësi në këtë rast, ka
parashikuar që vetë organi administrativ, në raste të tilla siç janë “refuzimi i regjistrimit”
(veprime këto që mund të cënojnë të drejtën e pronësisë, si dhe garancinë juridike duke mos u
regjistruar titujt e pronësisë), të kenë një kontroll të dyfishtë, duke mos ja lënë në dorë një
vendimmarrje kaq të rëndësishme, vetëm një organi të vetëm.
31. Pra, në analizë të sa më sipër, të gjitha këto veprime kryhen brenda organit
administrativ, nga një nivel më i ulët në një nivel më të lartë, ndërmjet regjistruesit dhe
Kryeregjistruesit, të cilët marrin në analizë të gjithë dokumentacionin, shikojnë në rrugë
administrative shkaqet se përse ky regjistrim është refuzuar, bazën ligjore, mangësitë e
dokumentacionit në rast se ka etj, pa qenë i detyruar subjekti i cili ka bërë kërkesën për
regjistrimin e titullit të pronësisë, të ushtrojë ankim nga një nivel më i ulët i organit
administrativ, në një nivel më të lartë. Vetëm në përfundim të këtij procesi, kur
Kryeregjistruesi merr vendim për refuzimin e regjistrimit, ky vendim duhet ti komunikohet
subjektit, i cili përbën aktin e vetëm ndaj të cilit, ky i fundit mund të bëjë ankim në rrugë
gjyqësore. Ky konkluzion, gjen mbështetje edhe në nenin 73 të Ligjit nr.33/2012 “Për
regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i titulluar “Ankimet”, në të cilin parashikohet se: “1.
Pala ankuese, brenda 30 ditëve nga data e marrjes së njoftimit të këtij vendimi/urdhri nga
Kryeregjistruesi, mund të njoftojë regjistruesin, me anë të një formulari të caktuar, për
qëllimin e tij për t’i paraqitur ankim kundër vendimit/urdhrit në gjykatë. 2. Kur pala ankuese
i kërkon regjistruesit t’ia kalojë çështjen gjykatës, kjo palë depoziton te regjistruesi shumën e
nevojshme për të mbuluar shpenzimet e përgatitjes së dokumenteve”,
32. Për sa u pasqyruar më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të
drejtë konkluzionin e arritur nga Gjykatës Administrative e Shkallës së Parë Korçë, e cila ka
vendosur që çështja është brenda juridiksionit gjyqësor dhe si e tillë, duhet të shqyrtohet nga
ana e gjykatës.
33. Në analizë të sa më sipër dhe duke u bazuar në sa arsyetojnë Kolegjet e
Bashkuara, në vendimin unifikues nr.1, datë 26.11.2010, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë, vlerëson se, për sa kohë në Ligjin nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të
paluajtshme”,, nuk është parashikuar ndjekja e një procedure të detyrueshme për zgjidhjen e
mosmarrëveshjes, (kur flasim për rrugë administrative të detyrueshme kemi parasysh
parashikimin në ligj të të gjithë elementëve të domosdoshëm, si paraqitja e kërkesës organit
më të lartë që e shqyrton atë, afati brenda së cilës shqyrtohet ankimi, vendimet që merren nga
organi me i lartë, e drejta e ankimit, etj), paditësi ka të drejtë që të rivendosë të drejtat e tij të
shkelura, duke ju drejtuar direkt juridiksionit gjyqësor.
34. Në këto kushte, paditësi ka të drejtë që t’i drejtohet direkt gjykatës nëpërmjet
padisë si mjet i vetëm procedural, nëpërmjet të cilës të mund të rivendosë në vend të drejtat e
1042
tij, të pretenduara si të shkelura nga pala e paditur. Padia është e drejta e personit që bën
pretendimin, për t’u dëgjuar, mbi themelin e këtij pretendimi, në mënyrë që gjykata ta
shpallë atë të bazuar ose jo. Pala kundërshtare ka të drejtë të diskutojë dhe të ngrejë
prapësime mbi themelin dhe bazueshmërinë në ligj të këtij pretendimi (neni 31 i K.Pr.Civile).
35. Që padia të jetë e vlefshme, duhet të plotësojë dy kushte themelore: (a) interesi i
ligjshëm për të ngritur padi; dhe (b) legjitimiteti për të vepruar. Në rast se ekzistojnë këto dy
kushte, mund të konsiderohet që padia ekziston, në kuptimin që gjykata është e detyruar të
marrë vendim mbi themelin e saj, pra për ta pranuar ose rrëzuar atë. Interesi për të ngritur
padi, parashikohet qartë në nenin 32 të K.Pr.Civile, dhe është një element i së drejtës së
padisë, që konsiston në interesin për të marrë nga gjykata, vendimin e kërkuar.
36. Në çështjen objekt gjykimi, paditësi ka disponuar të drejtën e tij për të ngritur
padinë me kërkimet e paraqitura më lart, në mënyrën që ai e ka çmuar me të drejtë për
mbrojtjen dhe rivendosjen e interesave të tij të pretenduara si të shkelura. Gjykata ka për
detyrë të zgjidhë mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në
fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe
veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të
propozojnë palët (neni 16 i K.Pr.Civile).
37. Për të gjitha arsyet e përmendura më sipër, ky Kolegj, çmon se mosmarrëveshja
objekt shqyrtimi, është brenda juridiksionit gjyqësor dhe vendimi nr.460 regjistri themeltar,
datë 01.06.2015 i Gjykatës Administrative e Shkallës së Parë Korçë, është rrjedhojë e
zbatimit të drejtë të ligjit material dhe atij procedurial dhe si i tillë, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.460 regjistri themeltar, datë 01.06.2015 të Gjykatës
Administrative e Shkallës së Parë Korçë.
Tiranë, më 21.01.2016
1043
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket:
PADITËS: KLODIAN ÇERPJA

BURGJEVE TIRANË
OBJEKTI I PADISË:
Detyrimin e palës së paditur për dëmshpërblimin për zgjidhje
të kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme
dhe të pajustifikuar në masën e pagës së 12 muajve punë.
Detyrimin e palës së paditur të paguajë në favor të paditësit 3 muaj pagë
për mosrespektimin e afatit të njoftimit.
Detyrimin e palës së paditur të paguajë në favor të paditësit 2 muaj pagë
si dëmshpërblim për mosrespektimin e procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës.
Detyrimin e palës së paditur të më paguajë shpërblimin për vjetërsinë në punë.
Detyrimin e palës së paditur të paguajë shpenzimet gjyqësore dhe shpenzimet e avokatit.
Dhënien nga gjykata të vendimit me ekzekutim të përkohshëm
sipas nenit 317 të kodit të Procedurës Civile.
Baza Ligjore: Nenet 141 e vijues të Kodit të Punës,
ligji nr.49/2012.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.1713 (80-215-

559) datë 01.04.2015 ka vendosur:
“Të shpallë moskompetencën tokësore të Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Tiranë për shqyrtimin e çështjes nr.2206 31025-00772-80 Akti, që i
përket: Paditës Klodian Çerpja, e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve,
me objekt : “Detyrimin e palës së paditur për dëmshpërblimin për zgjidhje të
kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar në masën e
pagës së 12 muajve punë. Detyrimin e palës së paditur të paguajë në favor të
paditësit 3 muaj pagë për mosrespektimin e afatit të njoftimit. Detyrimin e
palës së paditur të paguajë në favor të paditësit 2 muaj pagë si dëmshpërblim
për mosrespektimin e procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës. Detyrimin
e palës së paditur të më paguajë shpërblimin për vjetërsinë në punë. Detyrimin
e palës së paditur të paguajë shpenzimet gjyqësore dhe shpenzimet e avokatit.
1044
Dhënien nga gjykata të vendimit me ekzekutim të përkohshëm sipas nenit 317
të Kodit të Procedurës Civile. Kërkesë padia dhe aktet ti dërgohen gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Korçë si gjykatës kompetente. Shpenzimet
gjyqësore siç janë kryer”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Korçë me vendimin nr.424 datë

“Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes administrative me nr.447
regj.them, datë regj 20.04.2015”.
Kundër vendimit nr.424 datë 11.09.2015 të Gjykatës Administrative të Shkallës së

Parë Korçë, brenda afatit ligjor, pala paditëse Klodian Çerpja ka ushtruar ankim të veçantë në
Gjykatën e Lartë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
1. Vendimi i gjykatës për nxjerrjen jashtë juridiksionit të çështjes është i gabuar dhe i
njëanshëm.
2. Paditësi është paraqitur disa herë pranë drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve dhe
IEVP Korçë për tu emëruar në detyrë por ai nuk është emëruar asnjëherë dhe nuk
është pranuar në vendin e punës, pasi nuk ka marrë asnjëherë rrogë dhe nuk është i
regjistruar në borderotë e këtij institucioni.
3. Gjykata gabon kur shprehet se paditësi nuk ka kundërshtuar administrativisht urdhrin
e largimit nga puna dhe kur shprehet se paditësi i është drejtuar palës së paditur për ti
njoftuar urdhrin e largimit.
4. Gjithashtu procesverbali i mbajtur nga ana e përfaqësuesve të IEVP Korçë është
tërësisht i njëanshëm dhe nuk mund të përdoret si provë.

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani, si dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse Koldian
Çerpja në datën 06.03.2009 ka filluar pune ne detyrën e punonjësit të rolit bazë në
Institucionin e Ekzekutimit te Vendimeve Penale Fushë Krujë dhe më pas pranë IVSHB
Qendra Spitalore.
2. Me urdhrin nr.1313 datë 03.02.2014 të Drejtorit te Përgjithshëm të Burgjeve është
vendosur: “Transferimi i N/Inspektor Klodian Çerpja nga detyra punonjës i rolit bazë pranë
Drejtorisë IVSHB Qendra Spitalore, në detyrën punonjës i rolit bazë pranë drejtorisë IEVP
Korçë”. Sa më sipër me urdhrin nr.356 prot., datë 05.02.2014 të Drejtorit të IVSHB Qendra
Spitalore është urdhëruar transferimi i paditësit në detyrën e punonjësit të rolit bazë pranë
Drejtorisë IEVP Korçë.
3. Rezulton se me anë të procesverbalit të datës 18.06.2014 të Mbajtur nga Drejtoria e
Burimeve Njerëzore të IEVP Korçë është njoftuar paditësi Klodian Çerpja se ndaj tij ka
filluar procedura disiplinore për mosparaqitje në detyrë për më shumë se shtatë ditë.
4. Mbi propozimin e Drejtorit të IEVP Korçë, me Urdhrin nr.6426/1 datë 19.06.2014
të Drejtorit te Përgjithshëm të Burgjeve është vendosur: “Largimi nga detyra të N/Inspektor
Klodian Çerpja punonjës i rolit bazë pranë Drejtorisë së IEVP Korçë me motivacionin “Për
mosparaqitje në detyrë pa shkaqe të arsyeshme me shumë se shtatë ditë”.
5. Sa më sipër me urdhrin nr.3207 prot., datë 24.06.2014 të Drejtorit të IEVP Korçë,
është vendosur: “ Zbatimi i urdhrit nr.6429/1 datë 19.06.2014 për largimin nga detyra të
N/Inspektor Klodian Çerpja (Për mosparaqitje në detyrë pa shkaqe të arsyeshme me shumë se
shtatë ditë), duke i ndërprerë marrëdhëniet financiare.
1045
6. Ndodhur në këto kushte pala paditëse Klodian Çerpja i është drejtuar gjykatës me
7. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.1713 (80-
215-559) datë 01.04.2015 ka vendosur: “Të shpallë moskompetencën tokësore të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë për shqyrtimin e çështjes nr.2206 31025-00772-80
Akti, që i përket: Paditës Klodian Çerpja, e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve, me
objekt : “Detyrimin e palës së paditur për dëmshpërblimin për zgjidhje të kontratës së punës
në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar në masën e pagës së 12 muajve punë.
Detyrimin e palës së paditur të paguajë në favor të paditësit 3 muaj pagë për
mosrespektimin e afatit të njoftimit. Detyrimin e palës së paditur të paguajë në favor të
paditësit 2 muaj pagë si dëmshpërblim për mosrespektimin e procedurës së zgjidhjes së
kontratës së punës. Detyrimin e palës së paditur të më paguajë shpërblimin për vjetërsinë në
punë. Detyrimin e palës së paditur të paguajë shpenzimet gjyqësore dhe shpenzimet e
avokatit. Dhënien nga gjykata të vendimit me ekzekutim të përkohshëm sipas nenit 317 të
kodit të Procedurës Civile. Kërkesë padia dhe aktet ti dërgohen gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Korçë si gjykatës kompetente. Shpenzimet gjyqësore siç janë kryer”.
8. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Korçë me vendimin nr.424 datë
11.09.2015 ka vendosur: “Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes administrative
me nr.447 regj.them, datë regj 20.04.2015”.
8.1 Arsyetimi i gjykatës: “ Gjykata çmon se pala paditëse përpara se ti drejtohet
gjykatës duhet të kundërshtonte në rrugë administrative në Komisionin e Apelimit të Masave
Disiplinore pranë Ministrisë së Drejtësisë urdhrin për largimin nga detyra. Në nenin 39 të
ligjit nr.10032/2008 “Për policinë e burgjeve”parashikohen afate brenda të cilave pala
paditëse duhet ta kundërshtojë këtë masë disiplinore në rrugë administrative si dhe
parashikohet organi ku duhet paraqitur ky ankim.. Neni 39/2 i ligjit parashikon se :”
Punonjësi i Policisë së Burgjeve, ndaj të cilit merret një masë disiplinore, sipas shkronjave
"c", "ç" e "d" të pikës 1 të nenit 36 të këtij ligji, ka të drejtë të ankohet me shkrim në
komisionin e apelimit të masave disiplinore në Ministrinë e Drejtësisë, brenda 10 ditëve nga
çasti i marrjes dijeni me shkrim, për dhënien e asaj mase”.
9. Kundër vendimit nr.424 datë 11.09.2015 të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Korçë, brenda afatit ligjor, pala paditëse Klodian Çerpja ka ushtruar ankim të veçantë në
Gjykatën e Lartë.
LIGJI I ZBATUESHËM

administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.
10.1. Neni 9 i ligjit 49/2012: Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit,
qoftë edhe kryesisht, kur konstaton se çështja
nuk bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, merr
vendim për nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksionit dhe dërgimin e akteve organit
kompetent.
Kundër vendimit të gjykatës mund të bëhet
ankim i veçantë në Kolegjin Administrativ të
Gjykatës së Lartë. Kolegji vendos në dhomë
këshillimi brenda 10 ditëve nga data e marrjes së
akteve, nëse çështja përfshihet ose jo në
juridiksionin gjyqësor. Gjykimi i filluar
pezullohet derisa të jepet vendimi për zgjidhjen
1046
e mosmarrëveshjes për juridiksionin. Gjykata
mund të marrë vetëm masa për sigurimin e
padisë dhe të kryejë veprime procedurale që nuk
presin.
Kur Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
gjyqësor, prish vendimin dhe e dërgon çështjen
për vazhdimin e gjykimit me të njëjtin trup
gjykues në gjykatën që kishte vendosur nxjerrjen
e çështjes jashtë juridiksionit.
11. Dispozitat e ligjit nr.10032/2008 “Për policinë e burgjeve”;
12. Vendimi Unifikues nr.1/2010 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë;
13. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse Klodian Çerpja, nuk përmban
shkaqe ligjore që të motivojnë cenimin e vendimit nr.424 datë 11.09.2015 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Korçë, me të cilin është konstatuar mungesa e juridiksionit
gjyqësor për çështjen objekt gjykimi.
14. Juridiksioni është çështje që përcaktohet shprehimisht nga ligji dhe nuk mund të
përcaktohet mbi interpretimet apo qëndrimet që rrjedhin nga dispozitat me karakter alternativ.
Pra, një çështje mund të nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor vetëm kur ligji ka përcaktuar se
subjekti pretendues, përpara se t’i drejtohet gjykatës duhet të shterojë juridiksionin
administrativ. Në këto raste mosndjekja e juridiksionit administrativ pengon marrjen në
shqyrtim të çështjes nga ana e gjykatës.
15. Kolegj Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se gjykata administrative e
shkallës parë, pasi ka dëgjuar pretendimet e palëve në lidhje me juridiksionin dhe pasi ka
verifikuar pretendimet e palës paditëse, si dhe pasi ka shqyrtuar nëse për rastin konkret pala
paditëse ka plotësuar ose jo kushtet ligjore për t’ju drejtuar gjykatës, ka konkluduar se pala
paditëse nuk ka shteruar rrugën administrative të ankimit dhe për rrjedhojë ka nxjerrë
çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor.
16. Për më tepër, Kolegji Administrativ çmon se pretendimet e parashtruara nga pala
paditëse lidhur me shterimin e rrugës administrative të ankimit, nuk qëndrojnë. Pasi në
shqyrtim të pretendimeve të ankimit dhe akteve procedurale të dosjes gjyqësore evidentohet
se pala paditëse nuk ka ezauruar ankimin administrativ, konform kërkesave të nenit 39/2 të
ligjit nr.10032/2008 “Për policinë e burgjeve”. Në rrethana të tilla, kur punëmarrësi nuk ka
plotësuar kërkesat e dispozitave të ligjit “Për policinë e burgjeve”, gjykata ka pengese ligjore
të shqyrtojë në themel padinë.
17. Sipas nenit 36 të ligjit 10032/2008, shprehimisht thuhet: “Kur punonjësi i Policisë
së Burgjeve nuk zbaton detyrat e shërbimit ose shkel rregullat e parashikuara në këtë ligj dhe
në aktet e tjera, ligjore dhe nënligjore, që lidhen me detyrën dhe këto veprime nuk përbëjnë
vepra penale, ndaj tij mund të jepet njëra nga këto masa disiplinore: a) vërejtje me shkrim;
b) vërejtje me paralajmërim; c) pezullim pa të drejtë page nga një deri në tre muaj; ç) ulje në
gradë, jo më shumë se një gradë ose funksion deri në 12 muaj; d) largim nga Policia e
Burgjeve. Ndërsa në nenin 39/2 thuhet se: “Punonjësi i Policisë së Burgjeve, ndaj të cilit
merret një masë disiplinore, sipas shkronjave "c", "ç" e "d" të pikës 1 të nenit 36 të këtij ligji,
ka të drejtë të ankohet me shkrim në komisionin e apelimit të masave disiplinore në
Ministrinë e Drejtësisë, brenda 10 ditëve nga çasti i marrjes dijeni me shkrim, për dhënien e
asaj mase”. Gjithashtu neni 40 parashikon se : “Komisioni i apelimit të masave disiplinore
1047
ka kompetencë për të lënë në fuqi masën disiplinore, kur e gjen të bazuar, ose propozon
rishikimin e saj nga autoriteti që ka dhënë masën”.
18. Sa më sipër me urdhrin nr.3125/1 datë 04.09.2009 “Për miratimin e rregullores
për përcaktimin e rregullave dhe procedurave për marrëdhënien e punës, trajnimin, ecurinë në
karrierë dhe dhënien e masave disiplinore për punonjësit e policisë së burgjeve” në nenin 65
është përcaktuar procedura dhe afatet për shqyrtimin e ankesës nga Komisioni i Apelimit dhe
në pikën “9” të nenit 66 parashikohet shprehimisht se: “Kundër vendimit të Komisionit të
Apelimit, punonjësi mund të paraqesë ankim në gjykatë, sipas afateve dhe procedurave të
parashikuara në legjislacionin në fuqi”.
19. Në vijim të argumentimit të mësipërm si dhe në vlerësim të qëndrimit të njësuar të
praktikës gjyqësore, Kolegji Administrativ rikonfirmon qëndrimin e mbajtur në vendimin
unifikues nr.1 datë 26.11.2010 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë se ” Përveç
detyrueshmërisë së parashikimit të ndjekjes së rrugës administrative të ankimit, të organit ku
ai drejtohet dhe që ka kompetencën për shqyrtimin e saj, eventualisht, sipas natyrës së
marrëdhënieve juridike dhe asaj të mosmarrëveshjes, ligji i posaçëm mund të parashikojë
ose jo edhe modalitete konkrete mbi afatet, kushtet e procedurat që duhen respektuar për të
bërë të pranueshëm për shqyrtim në themel ankimin administrativ, për procedurat e
shqyrtimit dhe natyrën e vendimmarrjes nga organi administrative, etj. Nëse rregulla të tilla
eventuale nuk janë parashikuar, gjejnë zbatim afatet, kushtet e procedurat e parashikuara
nga Kodi i Procedurave Administrative. Kjo mënyrë e shprehjes së vullnetit të ligjvënësit,
nga njëra anë autorizon dhe legjitimon organin administrativ të pranojë, marrë në shqyrtim
dhe vendosë lidhur me ankimin administrativ. Nga ana tjetër, jo vetëm i detyron të ndjekin
rrugën administrative për efekt të respektimit të uniformitetit të veprimtarisë administrative
dhe sigurisë juridike, por, mbi të gjitha, i garanton individëve dhe subjekteve të tjerë një
proces të rregullt ligjor dhe një mjet efektiv juridik, pasi pretendimi i tyre për cenimin e një
të drejte a interesi kushtetues dhe ligjor detyrimisht do të merret në shqyrtim dhe do të
zgjidhet nga organi administrativ”.
20. Sikurse është pranuar nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Korçë pala
paditëse e ka pranuar faktin se ka marrë njoftim për largimin por nuk është ankuar në
Komisionin e Apelimit dhe në këto kushte e ka humbur afatin 10 ditor të ankimit.
21. Kolegji Administrativ, ndryshe nga se pretendohet, sikurse është parashtruar edhe
në paragrafët e mësipërm, në interpretim të qëndrimeve unifikuese, punëmarrësi me marrjen
dijeni të vendimit të lirimit të tij nga policia e burgjeve duhet të ushtrojë të drejtën e ankimit
sipas parashikimeve ligjore të specifikuara në ligjin organik. Në këto kushte paditësi nuk ka
pasur asnjë pengesë ligjore në ushtrimin e kësaj të drejte.
22. Sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të
rikonfirmojë qëndrimin e saj, se Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji, gjatë shqyrtimit të
çështjeve, nuk merr prova, por shqyrton dhe analizon çështjen në drejtim të kontrollit të
ligjshmërisë dhe të bazueshmërisë së vendimeve të ankimuara. Një kontroll i tillë konsiston
në analizën e plotë të fakteve dhe të rrethanave, të cilat janë pranuar më parë si të vërteta nga
gjykata e faktit dhe e apelit, pa i ndryshuar ato (shih vendimin nr.7, datë 09.03.2009, të
Gjykatës Kushtetuese).
23. Në këto rrethana, Kolegji Administrativ arrin në përfundimin se Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Korçë, me të drejtë ka vendosur të nxjerrë çështjen jashtë
juridiksionit gjyqësor, pasi pala paditëse nuk ka ezauruar rrugën administrative të ankimit në
përputhje me kërkesat e ligjit nr.10032/2008 “Për policinë e burgjeve”, për të ushtruar të
drejtën e ankimit administrativ përpara Komisionit të Apelimit.
1048
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 9 të ligjit 49/2012 “Për
administrative”
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.424 datë 11.09.2015 të Gjykatës Administrative të
Tiranë, më 21.01.2016
1049
MENDIM PAKICE
Ne gjyqtarët në pakicë Evelina QIRJAKO dhe Medi BICI, në bazë të nenit 307/2 të
Kodit të Procedurës Civile, parashtrojmë me shkrim mendimin tonë kundër, për t’ia
bashkëngjitur vendimit nr.2508/2015 akti, datë 21.01.2016 të Kolegjit Administrativ të
Gjykatës së Lartë, i cili i përket çështjes administrative me palë: paditës Klodian Çerpja dhe e
paditur Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve, me objekt: Detyrimin e palës së paditur të
paguaj dëmshpërblimin për zgjidhjen e menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së
punës nga punëdhënësi, etj.....
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes rezulton e provuar si më poshtë:
Pala paditëse Koldian Çerpja në datën 06.03.2009 ka filluar punë në detyrën e
punonjësit të rolit bazë në Institucionin e Ekzekutimit te Vendimeve Penale Fushë Krujë dhe
më pas pranë IVSHB-së Qendra Spitalore.
Me Urdhrin nr.1313, datë 03.02.2014 të Drejtorit te Përgjithshëm të Burgjeve është
vendosur: Transferimi i N/Inspektor Klodian Çerpja nga detyra punonjës i rolit bazë, pranë
Drejtorisë së IVSHB-së Qendra Spitalore, në detyrën punonjës i rolit bazë, pranë Drejtorisë
IEVP Korçë. Për këtë qëllim me Urdhrin nr.356 prot., datë 05.02.2014 të Drejtorit të IVSHB-
së Qendra Spitalore është urdhëruar transferimi i paditësit në detyrën e punonjësit të rolit
bazë, pranë Drejtorisë IEVP-së Korçë.
Me anë të procesverbalit të datës 18.06.2014, të mbajtur nga Drejtoria e Burimeve
Njerëzore të IEVP-së Korçë është njoftuar paditësi Klodian Çerpja se ndaj tij ka filluar
procedura disiplinore për mosparaqitje në detyrë për më shumë se shtatë ditë.
Me Urdhrin nr.6426/1, datë 19.06.2014 të Drejtorit të Përgjithshëm të Burgjeve është
vendosur: Largimi nga detyra i N/Inspektor Klodian Çerpja punonjës i rolit bazë, pranë
Drejtorisë së IEVP-së Korçë me motivacionin: Për mosparaqitje në detyrë pa shkaqe të
arsyeshme me shumë se shtatë ditë.
Me Urdhrin nr.3207 prot., datë 24.06.2014 të Drejtorit të IEVP-së Korçë, është
vendosur: Zbatimi i Urdhrit nr.6429/1, datë 19.06.2014 për largimin nga detyra të
N/Inspektor Klodian Çerpja (Për mosparaqitje në detyrë pa shkaqe të arsyeshme me shumë se
shtatë ditë), duke i ndërprerë marrëdhëniet financiare.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.1713 (80-215-559),
Të shpallë moskompetencën tokësore të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë për shqyrtimin e çështjes nr.2206 31025-00772-80 akti... dhe dërgimin e akteve
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Korçë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Korçë me vendimin nr.424, datë
Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes administrative me nr.447 regj. them,
datë regj. 20.04.2015.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.2508/2015 akti, datë
Lënien në fuqi të vendimit nr.424, datë 11.09.2015 të Gjykatës Administrative të
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arsyeton se: Paditësi nuk ka ezauruar rrugën
e ankimit administrativ për faj të tij, prandaj gjykata administrative e shkallës së parë me të
drejtë ka vendosur nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
Pakica vlerëson se, një çështje mund të nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor vetëm në
ato raste kur ligji ka përcaktuar shprehimisht se, subjekti përpara se ti drejtohet gjykatës
duhet të shterojë më parë juridiksionin administrativ. Në këto raste mosndjekja e juridiksionit
administrativ pengon marrjen në shqyrtim të çështjes nga ana e gjykatës.
1050
Në nenin 36 të ligjit nr.10032/2008, “Për Policinë e Burgjeve” është parashikuar se:
Kur punonjësi i Policisë së Burgjeve nuk zbaton detyrat e shërbimit ose shkel rregullat e
parashikuara në këtë ligj dhe në aktet e tjera ligjore dhe nënligjore, që lidhen me detyrën dhe
këto veprime nuk përbëjnë vepra penale, ndaj tij mund të jepet njëra nga këto masa
disiplinore: a) vërejtje me shkrim; b) vërejtje me paralajmërim; c) pezullim pa të drejtë page
nga një deri në tre muaj; ç) ulje në gradë, jo më shumë se një gradë ose funksion deri në 12
muaj; d) largim nga Policia e Burgjeve.
Ndërsa në nenin 39/2 të ligjit të mësipërm është parashikuar se: Punonjësi i Policisë së
Burgjeve, ndaj të cilit merret një masë disiplinore, sipas shkronjave c, ç dhe d të pikës 1 të
nenit 36 të këtij ligji, ka të drejtë të ankohet me shkrim në Komisionin e Apelimit të Masave
Disiplinore, pranë Ministrisë së Drejtësisë, brenda 10 ditëve nga çasti i marrjes dijeni me
shkrim, për dhënien e asaj mase. Ndërsa në nenin 40 të ligjit nr.10032/2008, “Për Policinë e
Burgjeve” parashikohet se: Komisioni i Apelimit të Masave Disiplinore ka kompetencë për të
lënë në fuqi masën disiplinore, kur e gjen të bazuar, ose propozon rishikimin e saj nga
autoriteti që ka dhënë masën.
Në nenin 65 të ligjit të mësipërm janë përcaktuar procedura dhe afatet për shqyrtimin
e ankesës nga Komisioni i Apelimit dhe në pikën 9 të nenit 66 parashikohet shprehimisht se:
Kundër vendimit të Komisionit të Apelimit, punonjësi mund të paraqesë ankim në gjykatë,
sipas afateve dhe procedurave të parashikuara në legjislacionin në fuqi.
Në vendimin unifikues nr.31, datë 14.04.2003 Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së
Lartë, ndërmjet të tjerave thonë: E drejta e rikthimit në punë nuk gëzon mbrojtje gjyqësore,
ndërsa e drejta e dëmshpërblimit është një e drejtë që gëzon mbrojtje. Pala që dëmtohet nga një
pushim i pa drejtë nga puna gëzon të drejtën e dëmshpërblimit në rrugë gjyqësore.
Në këtë vendim unifikues, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë vënë në dukje se e
drejta e kthimit në punë nuk konsiderohet si e drejtë themelore në kuptimin që iu jep Kushtetuta
e Republikës së Shqipërisë dhe Konventa Europiane e të Drejtave dhe Lirive të Njeriut të
drejtave themelore të njeriut, të cilat gëzojnë një mbrojtje të veçantë gjyqësore....Ky qëndrim
është mbajtur nga Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë edhe në vendimet e mëpasme të
tyre për këto lloj gjykimesh, prandaj në këto raste nga gjykata duhet zgjidhet vetëm çështja e
dëmshpërblimit të punëmarrësit.
Pakica vlerëson se në ligjin nr.10032/2008, “Për Policinë e Burgjeve” është
parashikuar rruga administrative e ankimit në rastin e largimit nga puna të punonjësit të
policisë burgjeve, por kur urdhri i largimit rezulton i paligjshëm autoriteti që e ka nxjerrë pas
kërkesës së Komisionit të Apelimit është i detyruar që ta rishikojë atë, duke kthyer të
punonjësin e policisë së burgjeve në vendin e mëparshëm të punës, ose duke i dhënë atij një
masë më të lehtë disiplinore, pra rruga administrative ka të bëjë me kthimin në punë ose jo të
punonjësit të policisë.
Ndërsa në zbatim të vendimit unifikues nr.31/2003 të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë, paditësi në cilësinë e punëmarrësit mund të kërkojë në gjykatë vetëm
shpërblimin e dëmit dhe pavarësisht se si është bërë kërkimi në objektin e kërkesëpadisë,
gjykata është e detyruar që të shprehet vetëm në lidhje me dëmin që mund të ketë pësuar
punëmarrësi.
Pikërisht këtu qëndron ndryshimi ndërmjet pakicës dhe shumicës, pra pakica ka
bindjen e plotë se, përderisa paditësi i është drejtuar me kërkesëpadi gjykatës, pavarësisht se
çfarë kërkon ai në objektin e kërkesëpadisë, në bazë të vendimit unifikues që përmendëm më
sipër, ai mund të mbrojë para gjykatës vetëm të drejtat e tij pasurore dhe kjo e fundit nuk
mund të disponojë mbi urdhrin e largimit nga puna dhe kthimin në punë të punonjësit të
policisë burgjeve, por vetëm e ngarkon punëdhënësin me detyrimin për shpërblimin e dëmit
(nëse dëmi ekziston), prandaj duke e parë në këtë këndvështrim del e qartë se në rastin në
shqyrtim nuk është e nevojshme që të ndiqet më parë rruga administrative e ankimit.
1051
Në ndihmë të këtij arsyetimi që bën pakica vjen edhe qëndrimi dualist që mban neni
77 i ligjit nr.9749, datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit”, i ndryshuar, i cili thotë që
punonjësi i policisë së shtetit mund ta ankimojë urdhrin e largimit nga puna në rrugë
administrative, ose direkt në gjykatë.
Për këto që u thanë më sipër, pakica vlerëson se, vendimi i Kolegjit Administrativ të
Gjykatës së Lartë për mungesën e juridiksionit gjyqësor të çështjes është i pabazuar në ligj,
prandaj vota jonë është kundër tij, pasi ai duhet të prishte vendimin e Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Korçë dhe ta dërgonte çështjen në po atë gjykatë për
Medi Bici Evelina Qirjako
1052

Civile Penale Adm Janar 1563

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Civile Penale Adm Janar 1563

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

PËRMBAJTJA

1 (00-2016-117) 13.01.2016 Përparim Jaupaj kundër Shoqëria Tregtare

22 (00-2016-299) 27.01.2016 Andoneta Foti, Vasilika Foti kundër Meri Naço,

1 (00-2016-4) 13.01.2016 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë

7/37 25.01.2016 I Dëmtuar/Akuzues: Abedin Oruçi në mungesë

1 (00-2016-706) 14.01.2016 Shoqëria “Vodafone Albania” sh.a. kundër Zyra

42 (00-2016-229) 26.01.2016 Komisioni Vendor i Vlerësimit të Titujve të Pronësisë

00-2016-8 14.01.2016 Tefta Zaimi (Jakupi) kundër Zyra Vendore e

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Majlinda Andrea Kryesuese

Në seancën gjyqësore të datës 13.01.2016, mori në shqyrtim çështjen civile që u përket

PADITËS: PËRPARIM JAUPAJ

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.62-2011-3626 (1808), datë

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.937, datë 23.10.2012, ka vendosur:

Kundër vendimit nr.937, datë 23.10.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

II. Ligji i zbatueshëm

8. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, dhe Kodit të Punës, në të cilat është

III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson

9. Në shqyrtim e vlerësim të akteve që ndodhen në dosjen gjyqësore e të

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Majlinda Andrea Kryesuese

Në seancën gjyqësore të datës 13.01.2016, mori në shqyrtim çështjen civile që u përket

PADITËSE: ARIELA AVDAJ

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.6009, datë 07.07.2011, ka

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.826, datë 09.04.2012, ka vendosur:

Kundër vendimit nr.826, datë 09.04.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

II. Ligji i zbatueshëm

7. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, dhe Kodit të Punës, në të cilat është

III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Majlinda Andrea Kryesuese

Në seancën gjyqësore të datës 13.01.2016, mori në shqyrtim çështjen civile që u përket

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.1301, datë 09.05.2012, ka

Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.590, datë 11.10.2012, ka vendosur:

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

II. Ligji i zbatueshëm

7. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe Kodit të Familjes, në të cilat është

III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Majlinda Andrea Kryesuese

Në seancën gjyqësore të datës 13.01.2016, mori në shqyrtim çështjen civile që u përket

PADITËSA: MEDAT TAFA

NDËRHYRËS KRYESOR: SELIM SHEHU

OBJEKTI I PADISË SË ND/KRYESOR:

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr.801/268, datë 17.05.2012, ka

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

II. Ligji i zbatueshëm

8. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe Kodit të Familjes, në të cilat është

III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Majlinda Andrea Kryesuese

Në seancën gjyqësore të datës 20.01.2016, mori në shqyrtim çështjen civile që u përket

PADITËS: SHEGUSH BALLHYSA

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.11-2011-551 (294), datë

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2011-1368 (664), datë 09.11.2011, ka

Kundër vendimit nr.10-2011-1368 (664), datë 09.11.2011, të Gjykatës së Apelit

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

II. Ligji i zbatueshëm